Fanboi Channel

วิพากษ์วิจารณ์งานเขียนบนเว็บเด็กดี.คอม ทั้งจบแล้วและยังไม่จบ ตีพิมพ์แล้วและยังไม่มีใครเหลียวแล รวมไปถึงพูดคุยเกี่ยวกับวงการนิยายเว็บ (เด็กดี) เพื่อความหวังของวรรณกรรมไทยในอนาคต ทั้งนี้ ไม่สนับสนุนให้นำเรื่องส่วนตัวของนักเขียนแต่ละคนออกมาตีแผ่ ควรเน้นเฉพาะส่วนที่เกี่ยวข้องกับงานเขียนเท่านั้น

<<คลังกระทู้เก่า>>

นิยายเด็กดี บทที่ 1 -- https://fanboi.ch/webnovel/2403/
นิยายเด็กดี บทที่ 2 -- https://fanboi.ch/webnovel/2703/
นิยายเด็กดี บทที่ 3 -- https://fanboi.ch/webnovel/2907/
นิยายเด็กดี บทที่ 4 -- https://fanboi.ch/webnovel/3066/
นิยายเด็กดี บทที่ 5 -- https://fanboi.ch/webnovel/3187/
นิยายเด็กดี บทที่ 6 -- https://fanboi.ch/webnovel/3229/
นิยายเด็กดี บทที่ 7 -- https://fanboi.ch/webnovel/3388/
นิยายเด็กดี บทที่ 8 -- https://fanboi.ch/webnovel/3594/
นิยายเด็กดี บทที่ 9 -- https://fanboi.ch/webnovel/3852/
นิยายเด็กดี บทที่ 10 -- https://fanboi.ch/webnovel/4106/
นิยายเด็กดี บทที่ 11 -- https://fanboi.ch/webnovel/4265/
นิยายเด็กดี บทที่ 12 -- https://fanboi.ch/webnovel/4393/
นิยายเด็กดี บทที่ 13 -- https://fanboi.ch/webnovel/4626/
นิยายเด็กดี บทที่ 14 -- https://fanboi.ch/webnovel/4810/
นิยายเด็กดี บทที่ 15 -- https://fanboi.ch/webnovel/5006/
นิยายเด็กดี บทที่ 16 -- https://fanboi.ch/webnovel/5346/
นิยายเด็กดี บทที่ 17 -- https://fanboi.ch/webnovel/5535/
นิยายเด็กดี บทที่ 18 -- https://fanboi.ch/webnovel/5769/
นิยายเด็กดี บทที่ 19 -- https://fanboi.ch/webnovel/6022/
นิยายเด็กดี บทที่ 20 -- https://fanboi.ch/webnovel/6295/
นิยายเด็กดี บทที่ 21 -- https://fanboi.ch/webnovel/6506/
นิยายเด็กดี บทที่ 22 -- https://fanboi.ch/webnovel/6868/
นิยายเด็กดี บทที่ 23 --
https://fanboi.ch/webnovel/7834/

รายชื่อโดนสับไปแล้ว https://docs.google.com/document/d/1ouFhwS9WeoBzEgYHVNYWkeUAbhQ2YkCg4ozpTpx1-94/edit

อยากเปิดประเด็นเรื่องสับ สับหยาบเอามันแบบหมูบะช่อกับสับอ่อนโยนเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม พวกมึงอยากอ่านแบบไหนมากกว่ากัน

>>2 ส่วนตัวชอบสับอ่อนโยนครับ เพราะนักเขียนบางท่านจิตใตอ่อนแอ บางคนรับไม่ได้ถึงขั้นฆ่าตัวตายก็มีนะครับ สับเบาๆเถอะครับ มอมอ

จิตใจ ไม่ใช่ จิตใจ
(คุณจะสับให้ครบเซ็ทDestiny Teller เลยไหมล่ะครับ)

>>2 สับแบบนี้ไง https://www.youtube.com/watch?v=LUApmwcUpkk

>>5 คุณทำให้ผมสำลักน้ำลายเกือบตายไม่ได้แก้นิยายต่อ

>>5 เสียงหมูว์สับ ไอ้สัส บอกอายุ ถ้ามึงมันโฆษณานี่คือไม่ใช่ยี่สิบต้นๆ ละ

ที่ถามเพราะอยากรู้ว่าคนอื่นคิดกันยังไง ส่วนตัวกูมองว่าการสับเอามันในโม่งมันไม่ได้ผิดกาลเทศะ มันเป็นอรรถรสอย่างหนึ่ง เพราะไม่ได้เสียมารยาทเอาไปแปะในหน้านิยายใคร ที่มาดิ้นพล่านๆ กันก็เพราะเข้ามาอ่านกันเอง ซึ่งถ้ามองทะลุภาษาที่เสียดสีออกไปได้ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย

>>7 แค่กๆขอยาหน่อยครัฟ มอมอ

นอนละครับ ฝันดีนะครับ มอมอ

เล่าเบียวมันก็ยอมนอนให้พวกมึงทุบตีอยู่ดีๆ ยังจะไปแกล้งมันอีก
https://www.dek-d.com/board/view/3954984/

>>10 โม่งนี่มันเหี้ยจริมๆ (ชม)

เดี๋ยวนี้พวกมึงลดตัวลงไปเล่นกับเด็กเห่อหมอยแล้วเหรอวะ
ไอ้พวกโม่งที่เคยฟัดกับพวกตัวท็อป นิยายติดอันดับ หายหัวไปไหนหมดแล้ววะ

>>12 บุนรี่เด็กสนุกกว่าบุนรี่มาเฟียบอร์ดมั้ง

เพราะกูรู้สึกแบบนี้ เด็กมันชอบแถด้วย ตลกดี

>>13 สนุกเหมือนต่อยกระสอบทรายน่ะสิ เด็กมันโต้อะไรมึงกลับไม่ได้ ความรู้แม่งแทบไม่มีเลยมั่ง แค่การจัดหน้าก็พินาศแล้ว
กูว่าความกล้าของพวกมึงน้อยกว่าแต่ก่อนว่ะ เมื่อก่อนจะสับที นิยายหมื่น แสนวิว ++ แล้วแม่งสับทีเป็นสิบหน้า

แล้วเดี๋ยวนี้มึงทำอะไรกัน ตบเกรียนเด็ก แจ๊ะๆ

>>14 ยกเว้นคนแต่งบรรลุนิติภาวะ แต่ความคิดยังเด็ก

>>15 กูว่าเอาจริง ๆ เรื่องอายุไม่ค่อยมีส่วนหรอก มึงจะ 15 หรือ 60 ถ้าเพิ่งหัดเขียน หัดอ่าน มันก็กากหมดนั่นแหละ

แล้วอีกอย่าง ไม่ว่าใครหน้าไหนก็คิดว่าตัวเองเก่ง เวลามีคนด่า ถึงมึงจะพิมพ์คับ ๆ เหมือนยอมรับ แต่ในใจลึก ๆ มึงก็ยังคิดว่าตัวเองเก่ง...เป็นทุกคน

ตามอ่านตั้งแต่ทู้ที่แล้ว กูว่าโม่งปล่อยเด็กเห่อหมอยมีที่ยืนบ้างก็ได้นะ น้อนเล่าเบียวยังไงปลายทางมันก็มีสองแบบ 1เลิกเห่อก็เลิกเขียน 2เขียนเยอะอ่านเยอะก็เขียนนิยายดีขึ้น กูเชื่ออย่างบริสุทธิ์ใจว่าน้อนคงไม่เขียนกากหมาไปตลอดชีวิตหรอก เพราะงั้นเลิกบูลี่มันเถอะ เล่นอิพวกแก่ๆไร้สามัญสำนึกจะดีกว่า เจ๊มิรันว่าคนอื่นละเมิดแต่ตัวเองทำเองเห็นกลับมากร่างอีกล่ะ อินักฆ่าขับลับโบ สองรายนี้ชอบเผยแพร่ความคิดผิดๆโม่งเคยสับบ้างมั้ย

>>17 นิยายเจ๊เขาระดับตีพิมพ์แล้วนี่ ในนี้บางคนยังเขียนไม่จบเลย คงจะไม่อาจเอื้อม เหอะ ๆ

ผมจะพยายามวิเคราะห์ว่าทำไมเรื่องนี้ถึงวิวเยอะ?

เรื่อง: ระบบนินจาในโลกแฟนตาซี
ผู้เขียน: cka-lunalife
ลิงก์: https://writer.dek-d.com/cka-lunalife/story/view.php?id=2024853
จำนวนตอน: 14
สถานะ: ยังไม่จบ

เดี๋ยวมาครับ

>>19 โหนทั้งนินจา โหนทั้งมาเวล ก็มีความเป็นได้อยู่

ตลกมาก
https://m.youtube.com/watch?feature=youtu.be&v=T5LN760za4I

>>18 อีเจ๊ไม่เคยตีพิมพ์ไม่ใช่หรอวะ
>>19 ต้องวิแคะด้วยหรอวะ นิยายเบียวตามกระแสเขียนไงคนก็อ่านแยะ

>>19 มา จะวิเคราะห์ให้ นี่คือการวิเคราะห์ว่าทำไมคนอ่านเยอะ เพราะงั้นจะดึงจุดดีมาจนเหมือนอวย จุดอ่อนจะไม่พูดถึงในโอกาสนี้ เพราะขี้เกียจ

1. พล็อตทะลุมิติมาเทพเป็นพล็อตที่คนชอบอยู่แล้ว

2. คนรู้จักมาร์เวลกันเยอะอยู่แล้ว ความนินจาในโลกมาร์เวลกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของคนอ่าน ว่ามันจะออกมาในรูปแบบไหน สนุกหรือพังพาบ

3. ไม่ได้เขียนแย่ ภาษาที่ใช้คืออธิบายเข้าใจง่าย ไม่ซับซ้อน ย่อยได้ง่าย อ่านเพลิน ไม่ต้องมาหงุดหงิดกับการจัดหน้ากึ่งกลาง ไม่ได้อัดข้อความยาวเป็นพรืดให้ต้องมานั่งคิดตามว่ามันพูดบ้าอะไรวะ

4. มีการค่อยๆ ปูปมของเรื่อง มีเส้นเรื่องจากจุดเล็กไปจุดใหญ่ ดำเนินเรื่องสไตล์แบบการ์ตูนโชเน็น เส้นเรื่องไม่เยอะจนจับไม่ทัน

5. คนเขียนรู้ข้อมูลในสิ่งที่ตัวเองเขียน ทำการบ้านมา จักรวาลไม่มั่วซั่วเบียวๆ จนน่าเกลียด ยังอยู่ในพื้นฐานที่ว่ามันเป็นโลกคอมมิคมาร์เวล

สรุป ก็อ่านได้เพลินๆ ตอนไม่มีอะไรทำ

>>22 เหมือนมิรันด้าจะไม่เคยตีพิมพ์นะ มีแต่ทำอีบุคขาย ซึ่งนิยายมันกูเคยอ่านแล้วพูดถึงไปมู้ก่อนๆ ว่าก็ไม่มีอะไร ไม่ได้เขียนดี พยายามเซ็กซี่ แต่ไปไม่ถึงเลยน่ารำคาญแทน ส่วนอวี้หลันนี่ยังไม่เคยอ่าน ใครมีลิงค์ก็ส่งมา ตอนแรกจะสับหิมะตก แต่อ่านนิยายไปได้ 2-3 ตอน ก็ขี้เกียจอ่านต่อละ มันคลีเช่เดิมๆ อ่ะ

>>24 หน้าไอดีเจ๊แกได้ "นักเขียนมืออาชีพ" เลยนะเว้ย ตีพิมพ์แล้ว 1 เล่มด้วย!

>>25 ถ้ามึงนับออกอีบุคเอง บรรณาธิกรตัวเองก็ได้แหละม้างงง

เห็นน้องเบียวไปขู่ฟ่อดแฟ่ดในมู้แล้วน่ามคาน ปล่อยแม่งดักดานไป ใครที่บอกว่าไม่สับตัวท็อปมึงก็เอานิยายมาสิว้อยยย กูถามมา 3-4 รอบแล้วว่าอยากให้สับเรื่องไหน ไม่มีใครตอบสักคน กูสับอีเบียวเพราะอยากรู้ว่านิยายมันเป็นไงจากมู้ที่มันตั้ง มึงอยากให้มูฟออนไปเรื่องอื่น ก็ช่วยกันทำมาหากินด้วยว้อย

ลองหาในมู้นี้ดู
https://www.dek-d.com/board/view/3954927/

>>26 มันยังไม่เลิกเบียวเรื่องไอพีอีกเหรอ ตลกตั้งแต่มันพยายามจับโป๊ะไอพีดีแทคในกระทู้อื่นที่ชุดเลขมันคล้ายกันแล้วนะ ดูวอนนาบีมาก แล้วก็แถแท่ดๆๆ ดูมั่นอกมั่นใจ55555 กูเห็นมันจะเช็คที่อยู่ไอพี เช็คจากเว็ปในพี่กู๋ปะวะ กูเช็คทีไรไม่เคยตรงบ้านกูสักครั้ง

สับเรื่องนี้ให้หน่อยจ้า เห็นในบอร์ดบ่อยเหลือเกิน กูเลือกมาเรื่องสั้นๆ ที่จบแล้ว คงสับง่าย https://my.dek-d.com/WonderTales/writer/view.php?id=2002390

>>29 กูไม่อิน พยายามให้กูสวมบทเป็นตัวละครแบบนี้กูไม่อินเลย จะด้วยภาษาของคนเขียนเองหรือไงด้วยก็ไม่รู้

>>29 POV2 กุอ่านไม่ไหวว่ะ ยากไป ให้กุเขียน กุกัดลิ้นตายก่อน

>>29 เขียนอะไรเกินตัวสกิลยังไม่ถึง แถมมีมั่วPov แต่เรื่องขาสปริงกับวิธีเล่าคุ้นๆเหมือนมังงะเรื่องหนึ่งว่ะ

>>28 เบียวบ้านคุณเหรอ คุณอยากเห็นผมหัวร้อนขนาดนั้นเลย? ผมนี่มีประสบกาณ์ปราบตัวท็อปของยูทูปล่มไปเยอะแยะแล้วนะ มีคนที่ผมเคยตามถึงบ้านด้วย เงียบซะครับถ้าไม่อยากไปเจอตัวจริงผมที่สน. ถ้าผมแจ้งจับคุณจริง คนละ 2 กระทงเลยนะครับ ผมด่าไปเรียบร้อยละ แต่อาจไม่ไปนะ ผมติดเรียน

>>29 เห็นเขาบอกกัน กูไม่ได้เข้าไปอ่าน แค่รู้ POV ก็ขอบายละจ้าาา POV2 เป็นอะไรที่ชาตินี้กูเขียนได้ แต่จะอ่านไม่ได้แน่ๆ เพราะแม่งน่าอึดอัด อารมณ์เหมือนบังคับให้กูทำนู่นทำนี่ในนิยาย ไม่ไหวว่ะ

>>32 +1 มือไม่ถึง

>>13 บูลลี่ครับ ไม่ใช่ บุนรี่ ทับศัพท์มาจากคำว่า Bully เป็นการกระทำที่ไม่เหมาะไม่ควร และมีแต่คนชั้นต่ำเท่านั้นที่ทำกัน

>>36 ใครบูลเบอร์รี่น้อง อย่าทำน้อง งุงิงิ้ง ๆ

ใครทำให้น้อนเบียวเกรี้ยวกราด

>>18 กุมายืนยันอีกเสียงว่ายังไม่มีตีพิมพ์

>>37 บลูเบอร์รี่ เป็นพืชไม้ดอกทรงพุ่มชนิดหนึ่ง มีถิ่นกำเนิดในทวีปอเมริกาเหนือ (USA&CANADA) ชื่อสายพันธุ์ทางวิทยาศาสตร์ Vaccinium จัดอยู่ในหมวด Cyanococcus มีหลายพันธุ์หลายขนาด ตั้งแต่สายพันธุ์ขนาดเล็ก "lowbush blueberries" ณ ความสูงประมาณ 10 ซม. ไล่ไปจนถึงสายพันธุ์ขนาดใหญ่ "highbush blueberries" ที่อาจมีความสูงถึง 4 เมตรทีเดียว ผลไม้ที่มีคุณค่าทางอาหารสูง แถมเป็น Antioxidant ตัวต่อต้านสารพิษ ผลของบลูเบอร์รี่ มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 5-16 ม.ม. มีวงแหวนเล็ก ๆ คล้ายมงกุฎที่ปลายผล ช่วงที่ผลอ่อน จะมีสีเขียวจาง ๆ พอแก่ขึ้นมาหน่อยก็จะมีสีม่วงแดง และเมื่อสุกจะมีสีคราม (น้ำเงินออกม่วง ๆ) มีรสหวาน หรือหวานอมเปรี้ยวเมื่อสุกเต็มที่ เป็นผลไม้ตระกูลเบอร์รี่ที่มีผิวสีน้ำเงินเข้ม คนไทยไม่ค่อยนิยมเพราะเป็นผลไม้ในเมืองหนาว และยังเป็นชื่อยี่ห้อโทรศัพท์ปุ่มกดชื่อดังในอดีตอีกด้วย
เครดิต https://sites.google.com/site/fruitberrypune/blubexrri และสมองของผม

ขยันโชว์ง่าวในโม่งจัง ชอบเป็นตัวตลกเหรออ

>>38 ไม่รู้ก็สุดยอดละ! จะด่าควายก็สงสารควาย ควายมันอุตส่าห์ฉลาดจนติดอันดับ

>>41 ง่าวบ้านคุณสิ ผมไม่เป็นตัวตลกหรอก แต่จะเป็นหมาบ้ามาไล่กัดแทน

>>26 ลอง tale of yuyan ของ tunkob หน่อย มันโม้ว่านิยายมันให้ค่าตอบแทนปีนั้นหลักแสน

>>43 ทำดีมากเล่าโปก ครูภูมิใจในตัวเธอ (แปะมีมครูปรีชวย)

>>45 ใครหน้าไหนกล้ามาเรียกผมว่าเล่าโปก ครูปรีชาอย่างน้อยถึงเขาจะโกงหวย แต่เขาก็ยังเป็นครูบาอาจารย์ สอนเด็กจบไปมีอนาคตเยอะแยะ (ผมไม่เคยเรียนกับเขานะ) คุณทำให้ได้แบบเขาดู ครู(ดีๆ)อะคือผู้ให้

*** เ ก ร้ ว ก ร า ด ***
*** น้ อ น เ บี ย ว โ ก ด แ ร้ ว น ะ ! ! !

บอกแล้วว่าอย่าไซเบอร์บลูเบอร์รี่กัน ตะไมไม่เชื่อ

>>45 แปะลิงก์ให้ฟังครับ จะได้ไม่กล้าไปด่าครูที่ไหนอีก (แค่ฟังเฉยๆตอนพิมพ์ น้ำตามาเต็ม)
https://www.youtube.com/watch?v=7Izwbh2fLn4

>>47 กูอ่ะคือหมาบ้าแห่งอินเตอร์เน็ต ระวังไว้หน่อยละกัน หมาบ้ามันจะกัดทุกคนที่ดูไม่ดีกับมัน

หลุดบุลลี่น้องเบียวกันเถอะ น้องไม่ได้อยากเป็นตัวตลก มันออกมาจากอินเนอร์เอง น้องห้ามไม่ได้

>>51 หยุด!!!

>>51 กูไม่คิดจะห้ามมัน กูรู้กูดี กูมีประสบการณ์
>>52 ใครวะ

เอาอีกๆ มึงอย่าเพิ่งหยุดจิ กำลังมันเลยเบียว

https://my.dek-d.com/Arucha_P/writer/view.php?id=1734308 ของอวี้หลัน ดีอยู่นะ อ่านง่าย พล็อตจีนทะลุมิติทั่วไป อ่านแบบไม่ต้องคิดมากก็เพลินดี ได้ตีพิมพ์ด้วย

อย่าแกล้งน้องเล่าแล้วเหอะ

น้องเล่าก็ไม่ต้องโต้ตอบ เดี๋ยวก็หยุดไปเอง

กูอ่านมานาน คือไม่เข้าใจว่าต้องการอะไรกัน กูเข้ามาอ่านใครสับนิยายยังไงบ้าง กลายเป็นแกล้งน้องเล่า
น้องเล่าก็น่ารักอีก ตอบโต้ให้รู้ว่าเป็นตัวเองด้วยนะ โอ๊ย! มีความน่ารักและซื่อตรง!!!

>>54 มาเลย มาได้ทุกเย็น

>>55 5555 โม่งห้องนี้แม่งเกรียนแตกไง เบียวมันเล่นด้วยก็เล่นกับมันหน่อย กลัวน้องมันเหงา

>>55 กูไม่อยากให้ใครมาสวมรอยเป็นฏู กูไม่ใช่ที่สาธารณะ

>>58 นึกว่าใช่ซะอีก สนามอารมณ์สาธารณะอ่ะ

>>59 กูบอกว่าไม่ใช่ มีเพศสัมพันธ์กับกุญชร

>>57 ดูว่างจริง 5555

>>57 กูไม่ใช่น้องมึง

>>61 ว่างสิ

น้องไปฟ้องอีกกระทู้แล้ว กูสงสารน้อง

>>61 ว่างเหี้ยไร ว่าจะสับนิยายแต่มันพล่ามเยอะ เดี๋ยวสับมาแล้วโดนดันหมด รอแม่งไปนอนก่อนละกันค่อยมาสับ

>>64 กูจะฟ้องให้คนเขารู้ความต่ำของพวกมึงไง และกูก็ไม่ใช่น้องมึง

>>65 แนะนำให้สับตอนที่ขึ้นว่า(แก้ไข1) ถ้าจะสับของกูอะนะ ลองปรับใหม่ละ

>>66 แร้วงัยครัยแคร์

ก่อนว่าใครก็ดูตัวเองด้วยจ้า

>>68 ไม่แคร์ มึงก็หุบปาก อย่าพูดมาก อย่ามาเสือกเรื่องกูทุกชนิด
>>69 กูดูเสมอ ดูจนหัวร้อนเป็นหมาบ้าแห่งเด็กดีแล้วเนี่ย
>>65 สับเหอะ จะสับใคร รออ่านอยู่ สับกูอย่าสับนิยายเก่านะเฟ้ย ยังไม่ได้แก้ กำลังเน่าเต็มที่

กูชักรำคาญ จะอ่านสับต้องรอมันไปเลยหรอวะ ลากมันกลับสิวะ ไปตั้งกระทู้ที่เด็กดีเลย เมื่อโม่งโดนนักเขียนเก้วกาด คือมึงจะมาปั่นถ่อยๆในโม่งแบบไม่มีเหตุผลไม่ได้นะเว้ย ใครก็ได้ตั้งทีกูขอร้องล่ะนามคานชิบ

>>71 เอาจริงคือกุยังไม่ว่างสับดีๆ ด้วย ไม่ได้รออะไรมันขนาดนั้น ถถถถถ

>>64 ทู้ไหนวะ?

https://www.dek-d.com/board/view/3955045/

>>73 https://www.dek-d.com/board/view/3955033/ มู้นี้เมนต์2 กับของ 74

>>74 >>75 อ่านแล้วได้แต่ทำเสียงชิงร้อยชิงล้านว้าว ว้าว ว้าว

โม่งก็คือโม่ง เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า? เกรียนแตกกับเว็บที่ User ไม่มีตัวตนแบบชัดเจน โดยเรียกรวมๆ กันว่า "โม่ง" แล้ววิ่งโร่ไปฟ้องบอร์ดเด็กดี มันไม่ได้ทำให้อะไรดูดีขึ้นมาเลย รู้ตัวบ้างเปล่าว่ามีเด็กดวกอีกกี่คนที่เล่นโม่งเหมือน ๆ กัน? กูพิมพ์ดีๆ และจะไม่พูดถึงเรื่องนี้ละนะ เพราะเริ่มจะรำคาญว่ะ

กูคิดว่าประเด็นมันเปลี่ยน เรื่องมันเปลี่ยนไปตั้งแต่ขึ้นมู้ใหม่ละ ไปคุยเรื่องอีบุคเจ๊มิรัน คนสับบอกจะสับ นิยายที่จะให้สับก็มีแล้ว แต่พอน้องเบียวไม่จบออกมาดิ้นอีกรอบด้วยสาเหตุที่ว่าโดนเรียกว่าเบียว โดนเรียกว่าน้อง โม่งเลยปั่นมันเล่นกันอีกรอบ ตอนแรกกุนึกว่าใครสวมรอยมาโทรล สรุปต่อมเกรียนเบียวแตกเองซะงั้น กูว่าไม่ใช่นามคานอย่างเดียว น่าสมเพชด้วยอีกอย่าง

ไงล่ะ เล่นกับเห่อหมอย หมอยพันยุ้งล่ะเมิง 5555

กุว่ากุก็สับมันเบาๆ แล้วนะ ตอนสมัยสับอีปธุมทาเนี่ยนด่าแรงกว่านี้อีก เดี๋ยวนี้กุออกจะอารีมีเมตตารักสัตว์และรักเด็กผู้ชายวัยเอ๊าะๆ ที่เบ้าหน้าดี

>>77 มันมาก่อน กูก็เลยจัดหนัก
>>78 แล้วใครอนุญาตให้ปั่นมิทราบ

มึงล่อหมาบ้า โดนหมาบ้ากัดมันก็ไม่แปลกนิ

>>82 กูเห็นแต่หมาที่เห่าอยู่ในกรง

อ้อ คนที่สับและให้คำแนะนำผมผมขอโทษนะครับ แต่คนที่ด่าๆ จะไม่อภัยให้หรอก

>>83 กรงน่ะถูกทำลายไปแล้ว มันแค่กรงอากาศ หมาบ้าพร้อมที่จะกัดทุกคนเสมอที่ไปยั่วโมโหมัน

5555555555 ขอบคุณที่เข้ามาเป็นตัวตลกในวันนี้ เห็นมึงตอบแค่ละเม้นท์แล้วจี้สัส ดีกว่านิยายที่มึงเขียนประมาณ 18 เท่า ไม่ว่ามึงจะมุกหรือมึงจะโง่ แต่กุเขียมจิง มุกดารารายโบ๊ะบ๊ะดีมาก

น้องลิโป้ควรตอกกลับพวกโม่งด้วยนิยายสักหนึ่งตอน
แบบที่ชาวบ้านเค้าเขียนกันนะครับ
ควรควบคุมอารมณ์ตัวเองด้วย เถียงไปเถียงมาแบบนี้ไม่เกิดประโยชน์ใด ๆ ครับ

ลิโป้ตัวจริงๆเหรอไม่นึกว่าจะงี่เง่าแบบนี้ ต่อไปไม่ต้องทักเราในบอร์ดนักเขียนแล้วนะ

ถ้าเป็นตัวจริงก็ตลกร้ายมาก ดูแม่งตอบกระทู้สนุกกว่าอ่านนิยายที่เขียนอีก

เห็นขู่เรื่องที่อยู่อยู่นั่นแหละ ขี้กากชิบหาย

https://youtu.be/3uSBu9DD5a4

กูมองกลางๆนะ
ปกติน้องเล่าพูดจาดีนะ
คนสับกูก็ว่าสับตรงๆ มันเป็นเรื่องปกติหากออกมาบอกว่าต้องการคำแนะนำ เพราะกูก็อ่านที่พวกมึงสับมาปรับปรุงของตัวเองเหมือนกัน คำพูดแรงถ้าใจไม่ถึงก็เลิกเขียนไปเลย แต่มองอีกแง่คือมันทำให้ฮึดอยากปรับปรุง (และกูว่าก็น่าจะมีบางคนที่เคยโดนสับแล้วเสียความมั่นใจ เลยเปิดไอดีใหม่แต่งเรื่องใหม่เพื่อไม่ให้ถูกเอามาด่าซ้ำไปมา ประมาณว่า แม่งพวกกูก็บอกมันไปแล้วไม่พัฒนาเลย นิยายห่าอะไร เข้าใจความหมายกูป่าววะ แต่กูว่าคนๆนั้นก็คงพยายามแล้วไง มันต้องใช้เวลา)

กลับเข้าเรื่อง== เล่นแซวน้องเล่ากันไงเไม่ปล่อยไง (กูเรียกน้องเล่าว่าน้องเพราะกูว่ากูแก่กว่ามากแน่)
พอน้องบอกว่าจะปรับปรุง ก็ยังไม่หยุดด่าน้องกันอีก
น้องเล่าก็เลยโกรธ

ไม่เอาอารมณ์โกรธน้องมาเป็นเรื่องสนุกดิวะ

>>86 อู้ว สุดยอดไปเลยฮะ
>>87 คุณดีที่สุดกับผมในบอร์ดละ แต่มันอดไม่ได้จริงๆ
>>88 ผมหัวร้อนก็งี้แหละครับ
>>89 จริงๆผมอบอุ่นนะ แต่ถ้าโกรธเอาจริง
>>90 หรือจะให้ตามไประเบิดบ้าน แล้วก็โวยวายกันอีก

>>91 จริงๆ ประเด็นมันเปลี่ยนไปแล้วเปล่าวะ จนมันมาดิ้นอีกรอบใน >>33 >>36 ทีนี้เลยปั่นมันเล่นกันสนุก

กุมาพูดอะไรให้ฟังอีกรอบก็แล้วกัน

เรื่องการเอาโม่งไปด่าออกสื่อเพราะตัวเองหัวร้อนเนี่ย ไม่ควายจริงทำไม่ได้นะเนี่ย เอ็งมันยังเด็กน้อยนักไอ้เล่าโปก ถ้าเป็นพวกโตเกินไว มีความคิดความอ่านมากกว่าที่มิงเป็น เขาจะต้องเลือกสงบสติอารมณ์ตัวเอง แล้วกลับไปแต่งนิยายให้ดีๆ ก่อนกลับมาพิสูจน์ตัวเองเว้ย คำพูดแสนล้านการกระทำสลึงเดียวแบบมิงนี้ สมควรถูกกลุ่มคนหน้ากากโสมมอย่างพวกกุด่าเช็ดนี่ถูกต้องแล้ว มีอย่างที่ไหน ขอความช่วยเหลือในสถานที่อโคจร รู้ทั้งรู้ว่าคงจะไม่ได้อะไรดีๆ สักเท่าไหร่ ก็ยังจะดันทุรัง บางคนเขาอุตส่าห์เสียสละเวลาอันมีค่าช่วยบอก มิงก็ยังดักดานดื้อด้าน ไม่รีบเอาไปพัฒนางานให้ดีๆ (หรือมิงโง่เกินจนคิดไม่ได้กันแน่) สุดท้ายพอโดนรุมมากๆ ก็เอาโม่งออกไปหาพวกในบอร์ดเด็กดวก ทีนี้ล่ะมิงเอ๊ย คนเขาก็จะได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของมิงว่าแม่งกากเดนขนาดไหน อายเงียบๆ ในนี้ดีๆ ไม่ชอบ เรียกพวกข้างนอกมาดูความน่าสมเพชของตัวเองเพิ่ม

มิงแม่ง know nothing ยิ่งกว่าจอนห์สโนว์ เพราะในเว็บบอร์ดที่มิงคิดว่าจะหาพวกได้นั่นแหล่ะตัวดีเลย บางคนก็ไม่ได้คิดดีกับมิงนักหรอก ที่คุยกันเพราะๆ สุภาพ แท้จริงแล้วอาจจะแอบรำคาญมิงอยู่ก็ได้ ประเภทมือซ้ายเช็คแฮนด์มือขวากำสปาร์ต้ารอแทงคอหอยมิงได้ทุกเมื่อนี่มีแน่นอน คนที่เคยเฉยๆ กับมิงก็อาจจะเริ่มความคิดเอ็นเอียงไปทางฝั่งลบ เพราะมิงเข้ามาเกลือกกลั้วกับพวกกุในโม่ง ใครคนหนึ่งในบอร์ดนักเขียนเขาพิมพ์ไว้นานแล้วว่า "กระโดดลงไปเล่นในเล้าหมู หมูก็เป็นอย่างที่มันเคยเป็น ทว่าเรากลับสกปรก" นี่แหล่ะคือสถานะของมิงในตอนนี้ไอ้เล่าโปก มิงเหม็นสาบและคลุ้งไปด้วยความทุเรศที่มิงเปิดเผยตัวตนอย่างคนไร้สติในนี้ กุจะบอกเพิ่มด้วยว่าบอร์ดนักเขียนที่มิงเชื่อมั่นก็ไม่ได้ต่างอะไรกับที่นี่หรอก ต่างคนต่างใส่หน้ากากคนดีพูดใส่กันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เพียงเพราะไม่สามารถแสดงความคิดที่อยู่ในใจจริงๆ ออกมาได้ เป็นสิ่งที่เรียกว่า "ทาเทมาเอะ" ในภาษาญี่ปุ่น หรือก็คือการกระทำตามมารยาทดาดๆ ซึ่งมีค่าเทียบเท่าความตอแหล, เสแสร้งชนิดที่มิงอาจคาดไม่ถึง ต่างกับโม่งเพียงแค่ที่นี่มันใส่หน้ากากอีกแบบ และพูดอะไรตามใจปากได้แบบไม่มีขีดจำกัด และมิงจะประมาทโม่งแต่ละคนไม่ได้เด็ดขาด เพราะในนี้มีตั้งแต่คนที่มิงอาจสนิทมากที่สุดในบอร์ดนักเขียน เพื่อนสมาชิกชาวบอร์ดที่มิงเชื่อใจนักหนา รวมไปถึง พี่เว็บ เจ้าของเพจ นักเขียนตีพิมพ์เป็นทางการ บก. สำนักพิมพ์ชื่อดัง หรือแม้แต่บุคคลในวงการสื่อสิ่งพิมพ์ที่มี Power สูงในระดับหนึ่งเลยทีเดียว

สรุปง่ายๆ คือมิงโคตรจะพลาดที่ไปตั้งกระทู้แฉตัวเองออกสื่อ พวกกุไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย (ไม่ดิ มีผลตรงที่ทำให้กุขำท้องแข็งจนต้องกินยาแก้ปวด) ส่วนมิงโชว์ความโง่ Lv.99 ความไร้สามัญสำนึก ความบกพร่องในการควมคุมอารมณ์ ความต่ำตมของวุฒิภาวะ เหมือนเดินก้าวพลาดตกบ่อเกรอะโรงเรียนจนเนื้อตัวเต็มไปด้วยขี้ แทนที่จะรีบกลับบ้านไปล้างขี้ไม่ให้มีใครรู้เรื่อง ที่มิงทำคือวิ่งกลับไปที่ห้องเรียนแล้วตะโกนหน้าชั้นว่า "เมื่อกี้กุตกบ่อขี้มาเว้ยเพื่อนๆ ดูดิเผลอกลืนขี้ไปด้วยอึกนึง" แล้วก็อ้าปากให้เพื่อนดูอย่างโคตรจะ pround to present สีหน้าท่าทางและอารมณ์ของคนในบอร์ดนักเขียนก็ไม่ต่างอะไรกับเพื่อนนักเรียนในเหตุการณ์นี้ ปากมันอาจจะพูดว่าแย่จังเลย โชคร้ายจังนะ รีบไปล้างเนื้อล้างตัวก่อนเถอะ แต่ในใจก็ต้องคิดอยู่ดีว่า "ไอ้เหี้ย เหม็นขี้เหี้ยๆ"

ปล.กุความจริงนะ มิงควรขอบใจกุ ไม่ใช่ว่าหาว่ากุ bully มิง

มาสับกันดีกว่า ขอเลือกเรื่องนี้ตามที่ >>29 แนะนำมาแล้วกัน จริงๆ เคยอ่านอีกเรื่องของปล่อยอึ่ง รู้สึกเรื่องนั้นน้ำเยอะจนรำคาญ เรื่องนี้เป็นไงไม่รู้เหมือนกัน ถึงจะมีไม่กี่ตอนก็ไม่รับประกันนะว่าจะอ่านจบ เพราะกูขี้รำคาญ อยากเทก็เท แค่นั้นแหละ

Spring Heel Jack สิ่งมีชีวิตลึกลับจากตำนานของอังกฤษ
https://my.dek-d.com/WonderTales/writer/view.php?id=2002390

ชื่อเรื่องไม่น่าสนใจเลย ถ้าเห็นกูไม่กดเข้าไปอ่านด้วยคนล่ะ และ Spring Heel Jack แม่งผิดแกรมม่าด้วย ต้องเป็น Spring-heeled Jack ถ้าจำไม่ผิดเหมือนคนเคยทักมันในมู้นึงที่มันมาถามเรื่องการใช้ the ซึ่งตัว Spring-heeled Jack เป็น Folklore ของอังกฤษยุควิกตอเรียน ภาษาไทยเขาเรียกอะไรนะ ตำนานพื้นบ้านใช่มะ? เออ อะไรทำนองนั้น ใครสนใจก็ลองไปรีเสิร์ชดูละกัน

เนื้อเรื่อง:
คนอ่านถูกยัดเยียดให้เป็นผู้หญิงแต่งตัวโป๊ที่รถเสียกำลังหาทางกลับบ้านตอนกลางดึก แล้วก็มีผู้ชายเข้ามาประชิดตัวลวนลาม เลยพยายามขอความช่วยเหลือ แต่โจร(?)ก็ยังคงตามมากอดรัดกัดคอกัดนม แล้วก็มีคนออกมาช่วย โจร(?)เลยกระโดดขึ้นตึกไปทีละชั้น ตัดไปที่ผู้ชายคนหนึ่งอ่านหนึ่งสือพิมพ์เจอข่าวว่าแจ็ค รองเท้าสปริงออกอาละวาด เหยื่อรายที่ 4 แล้ว จบ

จริงๆ ไอ้ตรงที่ตัดเนี่ย โคตรไม่น่าสนใจ ไม่รู้จะใส่มาทำไม ไม่ได้มีผลกับเนื้อเรื่องขนาดนั้น ในเมื่อมีตัวละครชาวบ้านออกมาแล้วมึงก็ให้มันพูดเลยก็ได้ว่าแจ็ครองเท้าสปริงที่เป็นข่าวใช่ไหม บลาๆ

การเขียน:
ก็นับถือใจในความพยายามนะ มุมมองบุคคลที่ 2 จะว่าเขียนยากไหมก็คงเขียนยาก โดยเฉพาะเขียนออกมาให้สนุก ให้คนอ่านมีอารมณ์ร่วม ซึ่งก็อย่างที่โม่งบนๆ บอกกันคือแม่งมือไม่ถึงว่ะ ความสามารถไม่มากพอที่จะเขียนเล่าเรื่องด้วยมุมมองนี้แล้วออกมาสนุกได้ มันทำให้คนอ่านรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกจนกลายเป็นความรู้สึกอึดอัดมากกว่า แบบ เหรอ? กูต้องรู้สึกร่วมกับมึงเหรอ? ภาษาที่ใช้ไม่ได้เลวร้าย แต่ด้วยวิธีการนำเสนอแบบนี้มันทำให้รู้สึกประดักประเดิด จนกลายเป็นการสร้างกำแพงทำให้คนอ่านไม่อยากอ่านต่อ ถามว่าเลวร้ายไหม ก็ไม่ แต่มันยังไม่คมพอ ยังมือไม่ถึง อยู่ในเกณฑ์พออ่านได้ตอนเข้าห้องน้ำแล้วไม่มีอะไรอ่าน ถ้าอยากได้ตังค์กินขนมสักพันแนะนำให้รีไรท์ให้มันกลับมาเป็นมุมมองพระเจ้าแล้วส่งไปขายหัวเราะ-มหาสนุกดู ซึ่งก็ขอแนะนำว่ามึงอยากเขียนเรื่องสั้นทำนองนี้ ให้ลองอ่านงานของทามาดาที่ชอบเขียนลงบันลือสาสน์แล้วลองจับจุดดู กูว่าทามาดาเขียนเรื่องสั้นใช้ได้เลย โดยไม่ต้องพยายามจนออกมาหมาไม่แดกแบบนี้

คะแนน: มีความพยายาม แต่ยังอ่อนหัด

>>95 เป็นคนดีย์มากมึง กุขอคารวะด้วยธูปหนึ่งดอก

>>95 ky กูงงปล่อยอึ่งที่อยู่บอร์ดเป็นฝีเฝ้าหลายเดือน อาจจะถึงปีก็ได้ ทำไมหมอนี้ยัง 1 ดาววะ

>>96 มันไม่มีอะไรให้ด่ามากไง ไม่ใช่ว่าเขียนดีนะ คือไม่มีอะไรอ่ะ ไม่มีอะไรเลย

>>97 เดี๋ยวนี้ระบบดาวมันน่าจะขึ้นยากมั้ง มึงลองไปอ่านที่เขาอธิบายดู ไอดีนึงกูเปิดมา 2-3 ปี ลงนิยายไปรวมๆ 60 ตอน มีเรื่องนึงเคยติดท็อป 100 ก็ยังแค่ 2 ดาวนะ

ขอนิยายสายต่อสู้ที่พระเอกไม่ติดหีที

>>100 ขอยากจัง!

>>100 รู้สึกว่านิยายจีนที่คนจีนเขียนจะติดหียากกว่าของคนไทยเขียน เพราะจีนแท้ชอบอวดเบ่งศักดิ์ศรีมากกว่า

ถามเรื่องสับนิยายนี่ เว็บอื่นที่ไม่ใช่ดด.ได้ป่าว RAW ได้มะ

>>103 น่าต้องตั้งมู้ใหม่ มู้นี้ของดด. แต่ถ้าเป็นนิยายวายไปห้อง BL

>>104 กะจะหัดสับ แต่เปลี่ยนใจ ขุดมู้เก่าแล้วเก็บของดีมาใช้เองดีฝ่า

>>105 แต่ก่อนสับกันเละเทะกว่านี้อีก

>>106 พยายามขุดอยู่ (ดด.บท1) แต่เป็นเด็กน้อย นอนดึกไม่ได้.. นอนเช้าละกัน

>>107 ขุดต่อไป ช่วงมู้ 2-3 จะสับกันถี่หน่อย กูทำงานต่อละ

>>94 มึงเอาความจริงอันโหดสัสมาพูดแบบนี้ เดี๋ยวมันก็รับไม่ได้จนหนีไปชุบตัวสร้างไอดีใหม่หรอก หน้ายิ่งบางๆ อยู่

>>55 ไปอ่านมาแล้ว อ่านได้ 3-4 ตอน อยู่ในเกณฑ์ขี้เกียจสับ ขอสั้นๆ แล้วกัน นิยายตีพิมพ์ไปแล้วไม่รู้จะสับไปทำไมอีก ก็เขียนได้อ่านเพลินๆ ไม่ได้แย่ การใช้ภาษาดีกว่ามิรัน แต่รำคาญการตัดฉากตัดไปตัดมา ตัดอยู่นั่น รำคาญการเคาะย่อหน้าที่เคาะแม่งมันทุกประโยค ทั้งที่จริงๆ ไม่ต้องเคาะขนาดนั้นก็ได้ POV พัง ตอนเดียวกันมึงจะเดี๋ยวมาข้า เดี๋ยวมามุมมองพระเจ้าไม่ได้ จะเล่าอะไรแบบไหนก็เลือกสิอีชิบหาย ชั้นเชิงการเล่าเรื่องอ่อน พล็อตข้ามมิติมาโชว์เทพเหมือนนิยายอีกล้านเรื่องบนโลกนี้ ความสมเหตุสมผลอะไรไม่ได้มีมากมาย อยากเขียนอะไรก็เขียนสไตล์เบียวๆ เพราะนักฆ่าแลมโบกินี่ก็มาจากเรื่องนี้แหละ ซึ่งแม่งคงไม่รู้ว่าต่อให้อยู่อังกฤษ แลมโบก็ยังเด่นอยู่ดี ประเทศที่รถสปอร์ตคาร์หลักร้อยล้านจะไม่เด่นบนโลกนี้ก็คงมีแค่ดูไบแหละ เห้อ

ถ้าจะซื้อนิยายพล็อตข้ามมิติสักเรื่อง เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่กูจะซื้อ

>>110 เด็กๆ อาจพออ่านได้ แต่ถ้าเป็นผู้ใหญ่อ่านแล้วกุว่าตรรกะมันแหม่งๆ แถม pov พังด้วย เดี๋ยวรอเข้าส้วมรอบหน้ากุอาจจะถอดสมองออกแล้วค่อยอ่านใหม่ คงใช้เป็นอ่านฆ่าเวลาตอนขี้ได้อยู่

>>111 กูว่าต่อให้อ่านฆ่าเวลาตอนขี้ก็ไม่คุ้มค่าเวลาขนาดนั้น ไปอ่านแนวตบหน้าอย่างทรราชย์ตื๊อรักหรือเผาหมอยยังคุ้มกว่า คือแบบเอาให้รู้เลยว่าอ่านเอาสะใจล้วนๆ ไม่ต้องพยายามหาตรรกะมารองรับเรื่อง แถมตรรกะที่ใช้ยังพังพินาศ

สรรพนามก็พังด้วยจ้ะ เขียนนิยายต่างยุคมันจะมีปัญหาสำหรับตัวละครหญิง ในมุมมองพระเจ้า ยุคปัจจุบันใช้ 'เธอ' แต่พอย้อนไปแล้วยังใช้เธอเหมือนเดิมก็คงขัดบริบท จะเปลี่ยนมาเป็น 'นาง' ยังไงให้เนียน ซึ่งเรื่องนี้ทำไม่ได้ ไหนจะสรรพนามแทนตัวเองเวลาคิดในใจ 'ฉันๆ ข้าๆ' อีก กูงงมากกกก การบรรยายมีความเป็นนิยายไทยทั่วไป คุณพ่อคนหล่อ โอ๊ย เซินเจิ้นบางเรื่องยังบรรยายได้จีนกว่านี้ ข้อนี้กูแค่ขัดใจเป็นการส่วนตัวเท่านั้น คนเขียนอาจจะตั้งใจให้ออกมาอารมณ์นี้ก็ได้

>>113 การให้ตัวละครปจบ.ย้อนไปอดีตมันจะลดภาระในการใช้ภาษาให้เป็นสำนวนจีนโบราณตลอดทั้งเรื่องเว้ย ซึ่งจริงๆ ถ้าเป็นนิยายแนวแก๊กหน่อย จะใช้ประโยชน์จากการที่ตัวละครจากยุคปจบ.ได้มาก บางเรื่องตบมุกโบ๊ะบ๊ะเลยมึงเอ๊ย แต่อีหลันไม่ได้มาทรงแก๊ก มันเลยออกมาประดักประเดิดตามนี้แหละ

อะไรคือนักกีฬายิงปืน

>>115 กดผิด...อะไรคือนักกีฬายิงปืนเหรียญทองแล้วไปเป็นนักฆ่าองค์กรมือหนึ่งได้ในเวลาห้าปีวะ? ฝึกยังไงให้สามารถลอบฆ่าได้เนียน
แต่กูชอบแบบเว้นแบบอวี้หลันนะ สบายตากู บางเรื่องมาไม่เว้นเลย กูเงยหน้าขึ้นมองอะไรนิดหน่อย กลับมาอ่านต่อนี่หาไม่เจอว่าอ่านถึงไหนแล้ว5555

>>113 แต่อันนี้กูเข้าใจว่า พอเพิ่งมาอยู่ในร่างเวลาความคิดตัวเองก็จะเรียกว่าฉัน แต่ข้านี่อาจจะอยู่ไปสักพักแล้วชินกับวภาพแวดล้อม
ส่วน pov กูว่าที่แทนตัวเองว่าฉันเพราะเป็นความคิดตัวละครไง แต่คนเขียนไม่ได้เขียนว่า xxxคิดอยู่ในใจ

>>116 กูชอบแบบสัก 2-3 บรรทัดค่อยเคาะมากกว่า เคาะแทบทุกประโยคแบบนี้มันมากไป ส่วนเรื่องนักกีฬายิงปืนเหรียญทองไปเป็นสไนเปอร์ น่าจะได้ไอเดียมาจากหนังเรื่อง American Sniper ที่แบรดลีย์ คูเปอร์เล่นที่เบส ออน ทรู สตอรี่ของคริส ไคล์ มือสไนป์ที่สอยคนมากที่สุดตอนที่เมกาบุกอิรัก คือในหนังสไนป์ฝั่งตรงข้ามเป็นนักยิงปืนโอลิมปิกเหรียญทอง ก่อนจะผันตัวมาเป็นสไนป์ของกลุ่มอัลกออิดะห์

>>117 ตรงตอน 5 ท้ายตอนอ่ะมึง คือจู่ๆ เปลี่ยนเป็นนางเอกเป็นคนเล่า มันไม่ใช่แค่คิดสั้นๆ แล้วไง

>>112 ทรราชตื้อรักยิ่งอ่านยิ่งรำคาญ หรือกูไม่อินก็ไม่รู้ เนื้อเรื่องแม่งไม่ไปไหน อยู่ที่ผู้หญิงเข้ามาหาพระเอก มามีเรื่องกับนางเอก คืออ่านแล้วชีวิตแม่งโคตรวุ่นวาย กูเลวไม่อุดหนุนยังยืมของน้องอ่าน อ่านไปได้เล่ม6มั้ง พอ รำคาญ

อันนี้ถามสาระหน่อย based on true story กับ inspired by true story ต่างกันมั้ย

>>119 เอาว่ะกูเพิ่งได้อ่านตอน5 อาจจะเข้าใจผิดเล็กน้อย คิดในแง่ดีก่อน5555

>>118 แต่เรื่องนั้นเหมือนทำงานเป็นกลุ่มป่าววะ นี่ยิงเดี่ยว กูนับถือจริงๆ

>>121

เบส ออน = สร้างจากเรื่องที่เกิดขึ้นจริง นำเสนอโดยพยายามให้เกิดความคลาดเคลื่อนน้อยที่สุด

อินสไปร์ บาย = ดัดแปลงมาแต่งใหม่โดยใช้เรื่องจริงมาเป็นแรงบันดาลใจ ซึ่งจะไม่ได้ตรงตามต้นฉบับเป๊ะๆ ตัวอย่างก็เช่นเอาเรื่องจริงของคนพิการแต่กำเนิดสู้ชีวิตจนสามารถเปิดร้านนวดแผนโบราณเป็นของตัวเองได้ มาแต่งเป็นมนุษย์เงินเดือนที่ประสบอุบัติเหตุจนแขนด้วน แต่พยายามไปเรียนรู้ฝึกฝนจนสามารถผันตัวมาเปิดอู่ซ่อมรถได้แม้จะเหลือแขนเพียงข้างเดียว

>>124 thx จ้า

ดีใจโม่งมูฟออนจากน้อนเล่าเบียวได้ซะที

>>110 กูจำได้ว่านางเคยบอกว่าไม่ได้เขียนให้ใครวิจารณ์ เพราะงั้นไม่สนใจคนสับนิยาย ยังไงก็เขียนตามที่ตัวเองคิดเท่านั้น

น้องเล่าโปกหยาบคายมากครับ จากโม่งมารยาทงาม

มึงจบเรื่องไอ้นี่สักทีเหอะ ลำไยแล้วนะะ

>>127 งั้นปล่อยหีแห้งตายไป เอาเรื่องใหม่มาแทน

จัด tale of yuyan ทีเพื่อน กุหมั่นไส้ tunkob

>>131 รอด้วย ไม่ได้หมั่นไส้ไรเป็นพิเศษ แค่เข้ามาเผือก

ถ้ากูเป็นน้อนเล่าเบียวจิตงุ่นง่านกูแม่งระเบิดไอดีทิ้งแล้ว ชื่อนี้จบเห่ไปไม่รอดแล้วถถถ

>>131 ไอ้นิยายที่แดกตังค์ชาวบ้านแล้วคนเขียนไม่มีปํญญามาแต่งต่อให้จบอะนะ

>>133 เลิกพูดถึงแม่งได้ละ รกกระทู้ไอ้เหี้ย

>>131 เอาลิงก์มาด้วยจ้า

>>135 https://writer.dek-d.com/tunkob/story/view.php?id=1417694

นิยายยอดวิวหมื่นกว่า คนซื้อเป็นพัน รับประกันคุณภาพ 🌟

>>136 เห็นตอนเยอะๆ แล้วปวดหัวแหะ เคยไปอ่านมาสองสามตอน ไม่ใช่แนวเท่าไร รอโม่งอื่นมาสับ~

>>136 คุณภาพก็จริง แต่ทิ้งนักอ่าน ประเด็นคือนักอ่านเสียเงินด้วย แล้วหนีไปแต่งเรื่องใหมาอ้างว่าไม่ทิ้งแน่นอน กลับมาแต่งแน่นอน แต่ไหนวะ?

>>138 มันประชดดดด

>>136 อห เห็นจำนวนตอนแล้วแบบขี้เกียจอ่านเลย ถ้าอ่านแค่ 3 ตอนแล้วสับได้ไหมเนี่ยไอ้สัส นิยายห่วยๆ อ่านแล้วเสียลูกกะตาชิบหาย

Tale of yuyan โดย ต้มกบ

เนื้อเรื่อง:
พี่คล้าวป่วยตายแต่ยังหนุ่ม หนุ่มเท่าไรไม่รู้ เพราะมันไม่ได้บอก บอกแค่ว่าเป็นอัจฉริยะ จบป.เอกตอนสิบสี่ สิบห้าก็ป่วยแล้ว นึกเสียดายชีวิตขึ้นมาที่ละทิ้งทุกอย่างเพื่ออาชีพการงานจนเพื่อนสมัยเด็กโดนรถชนหายหอง ได้โอกาสที่สองไปเกิดใหม่ในโลกแฟนตาซีเพื่อโชว์เทพและเย็ดสาว พล็อตเหมือนนิยายจีนแนวโชว์เทพที่ดังๆ ในยุคนึงนั่นแหละ แค่เปลี่ยนจากจีนมาเป็นฝรั่ง ซึ่งฝรั่งขี้นกสัสๆ หาความฝรั่งไม่เจอ

มันก็เดิมๆ อ่ะมึง ฝึกวิชา ผสมยา โชว์เทพ ตบตัวโกงไอคิวต่ำ มีสาวมาติด พระเอกแม่งเทพขริงๆ กูขอไม่เล่าเรื่องแบบสรุปแล้วกัน เสียดายเวลาชิบหาย นี่ถ้าไม่นั่งรถอยู่ว่างๆ กูไม่อ่านหรอกนะ

ความสมเหตุสมผลใดๆ หาได้มีไม่ เนื้อเรื่องกระท่อนกระแท่น นี่ขนาดรีไรท์เพื่อเพิ่มความสมจริงและเพิ่มความต่อเนื่องของเรื่องแล้วนะเนี่ย สงสัยความสมจริงของเราจะไม่เท่ากัน

การเขียน:
ช่วงตอนต้นๆ ภาษาที่ใช้กากสัสๆ คำซ้ำ คำซ้อน ประโยคซ้อนความกันไปมากันไป อ่านเหมือนจะเข้าใจ แต่ไม่เข้าใจ pov พังพาบ เสียงซาวด์เอฟเฟกต์อยู่ในเครื่องหมายคำพูด วูบวาบอะไรไปหมด อยากจะยัดข้อมูลอะไรก็ยัด ย่อหน้านึงยาวเป็นพรืดโคตรไม่น่าอ่าน การนำเสนอดีกว่าเด็กป.สามเขียนเรื่องสั้นส่งครูนิดนึง นี่ถ้ากูมีปากกาแดงนะกูจะไม่ขีด กูจะโยนปากกาแดงทั้งกำนี่แหละใส่หน้าแม่ง

ภาษาพูดในเรื่องปลอมเปลือกยิ่งกว่านมพริตตี้มอเตอร์โชว์อีกไอ้หอกหัก ปลอมจนสงสัยว่าโคตรพ่อโคตรแม่ไม่เคยคุยกับมนุษย์มาก่อนหรือไง

แต่ทั้งหมดที่ว่ามาแม่งไม่สำคัญเว้ย เพราะกลุ่มเป้าหมายหลักคือนักอ่านชายลูสเซอร์ที่จินตนาการว่าตัวเองเป็นพระเอกของเรื่องอยู่แล้ว เพราะงั้นภาษาจะส้นตีนเหมือนใช้เล็บขบเขียนก็ได้ ยังไงก็นิยายอ่านเอาสะใจสนองนี้ดไง

กูอยากดูการเล่าเรื่องเลยข้ามไปอ่านตอน 200-300 สรุปคือภาษาดีขึ้นหน่อย เขียนให้คนอ่านรู้เรื่องมากกว่าเดิม แต่แม่งก็ยังไม่ถึง ไม่มีอะไรถึงเลยสักอย่าง ขนาดฉากเย็ดกันเลยในเรื่องถ้ามึงกำจู๋เตรียมว่าวนอกจากจะไม่ถึงแล้วจู๋ยังหดกลายเป็นจิ๋มได้เลย บ่งบอกให้รู้เรยนะคะว่าเงี่ยนแต่กาก

คะแนน: เสียดายเวลาชีวิต เสียดายเซลล์สมอง

>>140 โอเค เข้าใจแล้ว ดีใจที่รอเผือกมาทั้งวันก็ได้อ่านข้อสรุป ขอบคุณมาก.....ทำไมกูขำการสับนี้~

>>140 เชร็ดกันตอนที่เท่าไร บอกหน่อยกูอยากส่องถถถ

>>142 337

>>141 อารมณ์ประมาณเนี๊ยะที่กูคิดถึง สับสไตล์โม่งๆ ไม่ต้องอ้อมค้อม ไม่มีออมมือ อ่านสับก่อนค่อยตามไปอ่านซ้ำที่เรื่องหลัก แล้วจะได้เห็นอะไรหลายๆ อย่าง โดยเฉพาะ "ถ้าอยากให้เรื่องไม่เน่า เราจงอย่าเขียนแบบนี้"

ข้อดีไม่ต้องดู ดูข้อเสียไว้จะได้ไม่พลาดมาเขียนกากๆ เสียเอง

พวกเมิง ฝากสับนิยายกุหน่อยสิมีแค่ 5 ตอนไม่รู้ชาติไหนจะจบ
เอาไปอ่านตอนครีก็ได้ กุไม่มีความมั่นใจอะไรทั้งนั้น ด่าได้วิจารณ์ได้ มีอะไรแนะนำกุบ้างก็ดี
https://writer.dek-d.com/yurinohanakotoba/writer/view.php?id=2028890

>>144 อันนี้ก็เข้าใจล่ะ แต่บางทีแม่งเขียนไปตามความชอบตัวเองเกินไปจนไม่รู้ตัวไง หมายถึงนักเขียนน่ะนะ แล้วก็จะมีพวกที่ว่า(เช่นกู)คิดว่าก็จะทำไมอ่ะ กูเขียนมันมีเหตุผลนะเว้ย ซึ่งบางทีตอนเถียงแม่งก็ไม่รู้จริงหรอกว่าเหตุผลที่ว่ามันคือเห้อะไร สุดท้ายก็เขียนไม่จบ ไม่รู้เป็นห่าอะไร (ด่าตัวเองไปด้วยสนุกดี) พวกไหนอีโก้แรงเขียนนิยายจบกูก็จะชื่นชมนะ อย่างน้อยแม่งก็จบไม่ให้คนตามค้างคา แต่พวกไม่จบแล้วออกมาเถียงนี่คืออาร๊ายยย เปิดเรื่องใหม่แล้วทำแบบเดิมซ้ำ การพัฒนาแทบไม่มีคือต้องการอะไร ยังไง คนตามอ่านนี่ไม่ชอบจริงอย่างเดียวไม่ได้นะ เพราะไม่เข็ด

บ่นไปนิดเก็บกดชิบหาย

>>140 ในฐานะแฟนบอยเดนตายของไฟนอลแฟนตาซีภาค 7 พระเอกชื่อคลาวด์ เพื่อนชื่อกาเร็ต สาวในหมู่บ้านชื่อลีฟา กูรู้สึกโคตร Offense + Triggered จะยืมชื่อตัวละครมาใช้ทั้งทีอย่าทำชุ่ยๆ อย่างนี้สิวะไอ้เหี้ย

>>145 เอ๊ะ กูเหมือนจะเห็นชื่อมึงในบอร์ด ดด บ่อยมาก มาลองของเหรอพวก ถถถ

>>145 ใครว่างสับมั่งวะ กุอยากสับแต่ติดกำลังขับรถขึ้นเชียงใหม่อยู่ ไหนๆ ก็เอาคอมาพาดเขียงให้ถึงที่ จัดให้มันสักหน่อยเถอะ เงื่อนไขโดนสับก็แม่งตรงเป๊ะแบบไม่น่าเชื่อ (เขียนไปได้ไม่เกิน 3-5 ตอน, มีวิวไม่มาก, อยากโดนยาแรง) ถือว่าทำบุญทำทานไป

อยากให้ไอ้โม่งเซฮุนกลับมาเรื้อนอีกจังวะ มาทีไรสับได้สะใจกูชิบหาย ถึงจะเกรียนหนักไป(ไม่)หน่อย แต่สับได้ถูกประเด็น + ฮาเหี้ยๆ (โม่งอื่นๆ ก็คิดถึงนะ อย่างโม่งคานทอง, โม่งเงี่ยน, โม่งไข่ถลอก เนี่ย)

>>145 ผมลองอ่านบทแรกไปได้นิดหนึ่ง ถึงผมจะไม่ได้อ่านหนังสือมามากนัก แต่ผมคิดว่าภาษาของคุณอยู่ในระดับที่ค่อนข้างดี เขียนเข้าใจอ่านไม่ติดขัด ฉากเปิดตัวผมเห็นว่าไม่ค่อยหวือหวาสักเท่าไร ผมไม่คิดว่ามันแย่ ทว่ามันก็ไม่ทำให้ผมอยากอ่านต่อเช่นกัน

ต่อจากนั้นผมเห็นตัวอักษรเล็กๆ เต็มไปหมดอัดกันอยู่ในย่อหน้าเดียว ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านสายตา แต่ผมคิดว่าการอ่านย่อหน้าดังกล่าวจะดีต่อสุขภาพสายตาผมสักเท่าไร ผมคิดว่าควรตัดออกเป็นสองย่อหน้าน่าจะดีกว่า

และผมอยากขอทักท้วงเรื่องความสมเหตุสมผลสักหน่อย ผมไม่ใช่เพชฌฆาต และไม่เคยตัดหัวใครมาก่อน แต่ผมพบว่ามันยากที่จะเชื่อว่าคนธรรมดาจะสามารถใช้ดาบตัดหัวของตนให้ขาดสะบั้นได้ในฉับเดียว

หากไม่มีพละกำลังสูงมากอย่าง Superman หรือใช้ดาบมหาเทพอย่าง Infinity Sword +1 มันเป็นไปไม่ได้เลยที่แรงจะมากพอให้คมดาบฟันตัดกระดูกคอเข้าไปได้ อย่าว่าแต่หัวทั้งหัวเลย

ผมขอย้ำอีกหนว่าตัวผมไม่ดีมีความชำนาญในด้านที่ผมติชมไปเลย แต่เป็นเพียงความเห็นของคนอ่านธรรมดาเท่านั้น ถึงอย่างนั้นผมยังหวังว่ามันจะช่วยคุณได้สักนิด ไม่ทางตรงก็ทางอ้อม

>>150 เป็นการสับที่น่ารำคาญดี จะฟันก็ไม่ฟันจะแนะก็ไม่แนะ อารมณ์เยี่ยวๆหยุดๆระวังกระเพาะปัสสาวะอักเสบนะมึง

>>151 เปรียบได้ดี

>>150 มึง กูแนะนำให้เก็บสำนวนแบบนี้ไปใช้บรรยายในนิยาย อย่าเอามาใช้สับ ไม่มันเบย

>>150 มีความพยายามที่ดี แต่ยังอ่อนหัด

>>149 ไม่คิดถึงกุมั่งเหรอ แต่ชื่อเก่าก็ทิ้งๆ ไปเถอะมึง ตัวตนเดิมๆ มันไม่ได้มีคุณค่าอะไรกับการสับ มันจะเป็นการยึดติดมากกว่าว่ะว่าคนนั้นสับยังไง คนนี้สับยังไง

ขอตามอ่านแป๊บ.. เด๋วมา

>>145 อ่านชื่อเรื่องเจออาชีพดัง "ปราด" กูนี่ยิ้มอ่อนเลย

>>155 โอ๋ๆ อย่าน้อยใจ กูคิดถึงคนที่สับไว้ทุกคนเพราะช่วยให้กูพัฒนาตัวเองขึ้นได้

ส่วนไอ้ Tunkob ที่กำลังพูดถึงนี่กูก็นึกว่าใครทำไมชื่อคุ้นๆ ลองไปไล่ค้นกระทู้เก่าๆ ดู ไอ้ห่านี่มันตัวแรงเหมือนกันนี่หว่า ( จากกระทู้ที่มีประเด็นของไอ้นี่ใน https://fanboi.ch/webnovel/5346/374-514/ )

ไอ้เหี้ยนี่มันสุดตรีนมากจนถึงขั้นโดนเอาไปตั้งเป็นชื่อกระทู้ภาคถัดมาเลยนะ (https://fanboi.ch/webnovel/5535/https://fanboi.ch/webnovel/5535/)

โม่งน้องใหม่ ลองเข้าไปอ่านกันดูได้ เผื่อน้องๆ จะได้เปิดโลกทัศน์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ส่วนตัวกูนี่ นึกถึงตอนนั้นแล้วขำไม่หาย นิยายเชี่ยไรมีระดับพลังแบบจีนแต่เขียนแนวยุโรปมียศแบบ Noble งงใจสัสๆ แถมมีคนซื้ออ่านเยอะด้วย

>>148 กุเปล่าลองของกุมาดี มาอย่างสันติ
>>150 ขอบใจที่เมิงพยายามอ่านถึงครึ่งตอน ขอให้ผลบุญนี่ทำให้มึงได้ของเทพเวลาเล่นเกมไม่ต้องน้อยใจได้แต่กองเกลือมากอด คริคริ

>>158 แก้ link อันล่างหน่อย เบิ้ลได้ไงวะ

DDN ภาคไอ้ตุ๋นกบ https://fanboi.ch/webnovel/5535/

>>160 อร่อยเลยครับ

>>160 สรุปต้มหรือตุ๋นครับ รอกินอย....

ใกล้สิ้นปีละ ขอพูดอะไรภาพรวมๆ ก่อนจะสับเรื่องใหม่ละกัน

ในฐานะที่สับนิยายมาตั้งแต่มู้แรก แม่งก็เกือบ 4 ปีแล้วไอ้ชิบหาย เขียนให้ความรู้ไปก็หลายเรื่องอยู่ กูเคยหายไปช่วงนึง แต่กลับมาได้พักใหญ่ละ ไม่รู้ว่ามีใครอยู่กับกูมาตั้งแต่มู้แรกบ้างไหม

พล่ามเฉยๆ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น สิ่งที่อยากจะบอกก็คือนิยายเด็กดีไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีแม่งก็เดิมๆ คิดว่าต่อให้กูสับไปอีก 300 เรื่องก็คงเจอปัญหาเดิมๆ คือ

1. อยากเขียนอะไรก็เขียน จนลืมไปว่าต่อให้เป็นนิยายแฟนตาซีไม่มีตรรกะใดๆ ใช้ส้นตีนเขียน มันก็ควรจะมีตรรกะ เป็นเหตุเป็นผลของมัน มึงจะล้ำแบบเหนือมนุษย์ก็ได้ แต่ความล้ำมันต้องสอดคล้องกันด้วยป่ะวะ แล้วปัญหาอีกอย่างจากข้อนี้คือเส้นเรื่องจะมั่วซั่ว จะมีหลุมพล็อตที่ต้องถมเต็มไปหมด พอถมไม่ได้ทำไง เทสิ ภาระตกไปอยู่ที่คนอ่านอีกไหมมึง

2. ไม่รู้จักตัวเอง ไม่รู้จักคนอ่าน ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเขียนอะไร เขียนให้ใครอ่านกันแน่ มึงไม่รู้มึงก็จับกลุ่มเป้าหมายไม่ได้ เลือกแนวไม่ถูกกับตัวเอง แล้วมึงจะพัฒนางานไปได้ยังไง ต่อให้มึงเขียนเอามัน เขียนเอาตังค์ เขียนเพื่อหวังสร้างสรรค์ผลงานระดับมาสเตอร์พีซก็เถอะ แม่งมีวิธีพัฒนาไม่เหมือนกันนะเว้ย แต่มึงมันไม่รู้เหี้ยอะไรเลยยิ่งกว่าจอน สโนว์แล้วมึงจะพัฒนายังไง

3. ไม่ทำการบ้าน อ่านน้อย คือพูดมาเป็นพันครั้งแล้วว่าให้อ่านเยอะๆ อยากเขียนแนวไหนดีก็ลองไปอ่านแนวนั้น แล้วดูว่าเขาเขียนกันยังไง ไม่ใช่คิดว่าตัวเองเขียนดีที่สุดในสามโลกแล้ว

4. เล่าเรื่องไม่ได้เลย นอกจากภาษาจะเหี้ย อ่านไม่รู้เรื่องแล้ว ยังเสือกเล่าห่าเหวอะไรไม่รู้ ที่บางทีมันเป็นข้อมูลที่คนอ่านไม่จำเป็นต้องรู้ ไม่สำคัญต่อเนื้อเรื่อง แถมบางทีทำให้เส้นเรื่องสับสน จนหาจุดโฟกัสไม่ถูกว่ามึงกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันแน่ ถ้ามึงไม่เทพพอจะเขียนสดแล้วเรื่องต่อเนื่องกันดี ก็ช่วยวางกรอบเรื่องไว้คร่าวๆ ด้วยจ้า

5. ดีไซน์ตัวละครได้ข้อศอกหมา แม่งก็มาจากที่อยากเขียนอะไรก็เขียนนั่นล่ะ บางทีดีไซน์มาว่าตัวละครฉลาด แต่คนเขียนเสือกโง่ ให้ตัวละคนอื่นอวยตัวละครหลักว่าเก่งบลาๆ แต่ไม่เห็นแอคชั่นที่เก่งจริงๆ สักอย่าง แล้วก็อีพวกตัวละครนิสัยสับสนงุนงงชนิดอ่านแล้วสงสัยว่ามึงเป็นโรค Personal Disorders เหรอไอ้สัส ไร้อารมณ์แต่กวนตีน ไม่สนใจใครแต่อ่อนโยน ไรงี้ แม่งแบบนี้ไม่ใช่ซึนละ แต่เป็นบ้า เป็นบ้าเหมือนคนเขียนนั่นล่ะ

ตอนนี้คิดออกแค่นี้คงประมาณนี้ก่อน ใครอยากเสริมอะไร เสริมโล้ด หรือถ้ากูคิดออก จะมาเพิ่ม

>>151 ผมนี่คันแทนเลย

>>163 กุต้องไปขุดของมึงมาทำรวมเล่มเก็บไว้อ่านละ

>>162 จริงๆ Tunkob น่าจะอ่านว่า ท่านกบ แต่กูอ่านตุ๋นกบ หรือ (ส)ถุนกบ แทน เพราะความคิดเจ้าของชื่อส้นตีนจริงๆ ไม่เชื่อย้อนอ่านใน >>158 ดู

>>163 อืม อีกร้อยปีกูก็เชื่อว่ายังเป็นแบบนี้อยู่ โม่งก็คือโม่งอะ นิยายจะดีแค่ไหน โม่งก็หาเรื่องได้ 5555

>>167 ถ้ามึงมีปัญญาจะคิดได้แค่นั้นก็แล้วแต่มึงแล้วกัน

มาธิลด้าและแมทธิว ศาสตร์ผนึกมารของปราชญ์เทพ

เนื้อเรื่อง
บทนำ - หญิงท้องแก่หนีออกจากที่คุมขัง เดินไปๆ น้ำคร่ำแตก ถ้าซ่อนตัวก็คงปลอดภัยพักใหญ่ ห๊ะ! จริงดิ เจ็บท้อง พบเด็กลอยอยู่ แต่ก็หลบไปพกดาบไปด้วย เจออีกครอบครัวหนึ่งแต่หายห่าไปละ เด็กหญิงลอยอยู่มีพลังมารห่อหุ้มเตรียมถูกนำส่งไปโลกมาร ก็อบลินตามมาและคงหนีไม่รอดละ ฆ่าตัวตายดีกว่ากูจากนั้นจึงเหวี่ยงใบดาบตัดหัวกระเด็นหล่นลง (โอเค.. แม่ทำทุกอย่างได้เพื่อให้ลูกรอด)
01 - แมทธิว ตื่น ท้องฟ้ามีอสูรยักษ์ พบว่าตัวเองสาหัส ไม่ได้กลัวตัวใหญ่นะเว้ย กลัวตัวเล็ก แต่มึงอธิบายว่าตัวใหญ่แม่งใหญ่กว่ากำแพงเมืองอ่ะ จิตมึงแข็งขนาดนั้นจะกลัวเห็บหอยทำไม แฟลชแบค อพยพคนหนีจอมมาร พวกเห็บหอยทหารราบนี่บุกนะ แล้วก็โดนพวกนี้ตีปางตายคุยกับนกตัวนึงพูดจาเหมือนเป็นปราชญ์ซะเอง แต่สงสัยว่าเป็นจอมมารที่พูดแต่ว่า ร้องขอชีวิตสิมึง ร้องสิ! ร้อง!! อยากรู้มั้ยว่าทำไมต้องฆ่าคน? แมทธิวตอบ Nice to Meet You นะ จอมมารก็ตอบสงสัยต่อไปนะมึง แล้วก็ระเบิดบึ้ม.. แฟลชแบค กูงงเอาเป็นว่า แมทธิวอยู่บ้านเด็กกำพร้าจับหนังสือไม่ได้เพราะโดนเหยียดแต่ขยันตั้งใจทำงาน ต่อปากต่อคำกับปราชญ์นิดหน่อย ตอบสิตอบ! บอกให้ตอบ! ตอบ! คือเด็กแม่งไม่รู้หนึงสือไง เดี๋ยวเอาสันหนึงสือปรัชญาฟาดหน้าเลยนี่
02-เป็นลูกศิษย์ปราชญ์ ปราชญ์โครตกวนตีน เด็กนี่ก็ปีนเกลียว แต่ก็สอนทุกอย่างนะ.. แน่ะ ซึน สอนวิธีใช้หิน จอมปราชญ์ควบจอมเวทเรอะ แล้วก็พูดเรื่องเล่นแร่แปรธาตุกับภูติดิน ทำสัญญาเสียเปรียบ อย่าครางอือ อือ สิ กูคิดลึก แม่ชีบอกของที่ได้มานี่ราคาสูงนะเว้ย ปราชญ์ก็บอกทำสัญญากับมันเลย เดี๋ยวสอนเพิ่ม ทีนี้ล่ะใจดี ต่อมาก็จำแนกภูติได้ละ เปิดจุดธาตุได้เริ่มเก่ง
03-เด็กแมทธิวถูกส่งเข้าถ้ำ พูดถึงหนังสือที่แม่ชีสั่งห้ามจับเพราะมึงมันโสโครก ตอนนี้เป็นลูกศิษย์ท่านปราชญ์จับได้ตามสบาย รู้สึกถึงวิญญาณธาตุ หนังสือบอกวิธีการใช้งาน ฝึกในถ้ำ ร่างจะพังแต่เจอตาเฒ่าในถ้ำช่วยรักษา ตอนร่ายเวทกูเกือบจะอ่านว่าอาคีมิดิสล่ะ ยูเรก้า! ตาเฒ่านี่เป็นวิญญาณบอกว่ามีเคล็ดวิชาและของวิเศษนะ เจ้าน่ะมีพลังราชาเลยนะ.. สปอยล์สัส อ่าวชิบหายกูเข้าใจผิด ตาเฒ่านี่เป็นเจ่เจ้ สงสัยอ่านตกหล่นแต่แรก มึงบอกผู้อาวุโสกูก็นึกว่าตาเฒ่าหนวดยาว
04-หลับตานึกถึงพ่อแม่ เดินลมปราณต่อ มีถั่วแดง3เม็ด ถั่วหรือมุก? พูดถึงวิชาแพทย์ เคลื่อนลมปราณ และแลกมานากับการดื่มน้ำใต้ดิน เจอทะเลสาบที่ปลายทาง น้ำใสไหลเย็นเห็นตัวปลา.. จับปลาปิ้งกิน หลับ
จะต้องทำแบบทดสอบของปราชญ์แต่เจ่เจ้เป็นคนสอนวิชาแพทย์ สายบู๊ แล้วเจ่เจ้ก็กลายเป็นดวงแก้วลอยขึ้นฟ้าไป ลาก่อนอาตี๋ โดดลงไปว่ายน้ำปลาดุกเก็บตั๋วผ่านทางเมืองบาดาล กลับไป! กลับไป! กลับไป! แล้วก็กระเด็นไป เปิดจักระแลนด์ดิ้งลงพื้นอย่างนิ่มนวลเจอจอมปราชญ์ ผู้เฒ่า เด็กหญิง
05-เรียนจบละรับมงกุฎ นักเล่นแร่แปรธาตุฝึกหัด วิชาขั้นต้นยังเรียนไม่ได้ ไปเรียนดาบก่อน ยืนคุยกับปราชญ์ เมื่อไหร่ที่มีช่วงพูดกับปราชญ์เด็กนี่น่าโบกหลังมือใส่มาก ว่าจ้างให้เป็นคนดูแลบ้าน เห็นรูปวีรบุรุษต่อสู้จอมมาร ใช้จิตสำรวจบ้าน แต่มึงยืนอยู่ตรงไหน? จอมปราชญ์เดินขึ้นมาจากห้องใต้ดิน โอเค.. มึงยืนอยู่ชั้น 1 ห้องใต้ดินเป็นห้องเก็บไวน์และมีห้องลับ โดมกระจก? สว่างไสว กว้างขวาง ได้! กูเชื่อได้ ภาพลวงตา ปราชญ์บอก มาทิลด้าคือเด็กหญิงตะกี้มั้ง เจอนกอีกตัว ตอนลงไปในถ้าจอมมารโจมตี อีนี่รอด.. แต่ไม่พูดถึงตัวเองนะมามึงอ่ะช่วยเค้าสู้ไหมหรือหลบอยู่รูไหน พูดถึงแม่ชี สาบานว่านั่นชื่อคน.. กำยานหอม เขาถามชื่อ มึงตอบฉายา? พูดถึงแม่ที่ถูกตัดคอกูก็พึง อ้อ.. เด็กในท้อง พูดถึงพลังวิญญาณสูง..อีกละ พูดถึงหนังสือของแมททิว โทมัสมีรหัสซ่อนอยู่ แล้วก็เปิดกระโปรงมาธิลด้าพบว่ามีจิ๊และเจี๊ยว 2 เพศเหมือนปีศาจ ปราชญ์จะให้จับทำเมีย แต่แมทธิวไม่แต่ง มึงต้องแต่ง โอเค.. แต่งก็แต่ง พอกลับไปห้องสมุดก็หาตำราแพทย์มาอ่าน ฟังบรรณารักษ์เล่านิทาน

เนื้อเรื่อง : เริ่มไม่ถูกกูชักมึน.. มันค่อนข้างจับฉ่าย มีทุกอย่างเลย โอเค.. มึงเป็นผู้กล้าแน่ๆ เกิดมาเพื่อปราบมาร ปราชญ์เลี้ยง ซักพักโยนลงถ้ำ เหมือนดันเจี้ยนเพื่อทดสอบ มีมานา เออ..คล้ายเกมอยู่ มีอีเจ๊เชื้อสายจีน ก็คุยจีนกัน ฝึกฝน จักระ เดินลมปราณ แม่ม..จีนละ เพลียตรงสวมมงกุฎ.. จบการศึกษาละน้า วันเดียวในชีวิตถ่ายรูปเก็บไว้ด้วยนะมึง สาขาวิชาเล่นแร่แปรธาตุ มึงเรียนอะไรเยอะแยะวะ..กูเหนื่อย! ตั้งสติหน่อย..กูเนี่ย!! เลือกเอาสักอย่าง ธีมเรื่องจะได้ไม่ตีกัน และจะปูพื้นฐานข้อมูลขอนิยายได้เร็ว เดินเรื่องไปได้เร็วแล้วจะไปทำอะไรอะไรก็ไป ไม่ต้องปูหลายอย่างตอนไล่เก็บที่ปูไว้ทีหลังจะเหนื่อยมาก

บรรยาย : จงดีใจ.. มึงเป็นคนที่บรรยายรู้เรื่อง อ่านรู้เรื่องไม่วกวน คำผิดมีค่อนข้างน้อย การตัดฉากแฟลชแบคทำให้เข้าเรื่องได้เร็วดี แต่กูยังไม่ทันรู้สึกอะไรกะสงครามเลย มึงก็ดึงย้อน.. ย้อน.. ย้อน.. โอเค..เป็นเด็กกำพร้าไปละ ตอนคุยกะนกจอมมารอยากบีบคอแม่งมาก มีคำถามก็ต้องตอบสิวะ อย่าตอบคำถามด้วยคำถาม มันทำให้รู้สึกว่ายอกย้อน ปีนเกลียวหรือมีอะไรเหนือกว่า ภาคบรรยายรู้สึกว่าช่วงแรกระดับภาษาจะไม่ค่อยเสมอกัน จะนางหรือเธอ จะไปถึงมีบุตรมีครรภ์ หรือจะแค่มีลูกมีท้อง อย่าสลับไปสลับมา คำอื่นๆ ด้วยถ้าย้อนอ่านแล้วทะแม่งๆ ก็หาคำมาเปลี่ยนซะ พอเด็กเกิดแล้วก็บรรยายไหลลื่นดี.. ไม่รู้ทำไมกูถึงขึ้นเวลาเด็กถึงคุยกับปราชญ์.. มึงไม่กินเส้นกันเรอะ เดะถีบติดฝาบ้าน

พล็อต : ก็ดูเป็นไปในทางที่ดี.. มั้ง ไม่มั่นใจเลยว่ะ
คะแนน : ไม่รู้จะให้ยังไง ปกติก็ไม่ค่อยอ่านแฟนตาซีเท่าไหร่ เอาเป็นว่า.. สู้ต่อไป ทาเคชิ!
(ถ้ายังอยู่ ย้อนอ่านที่ย่อมาด้วยนะ.. หลายอย่างซ่อนอยู่ในนั้น)
By หมูว์สับ

https://fanboi.ch/webnovel/8477/169-170/ ทำไมอ่านแล้วรำคาญแปลกๆ วะ หงุดหงิดด้วย (แต่กูก็อ่านจนจบนะ) เหมือนสรุปเนื้อหานิยายมาให้ฟังแบบห้วนสัสๆ ทำให้กูคิดว่านิยายแม่งน่ารำคาญไปด้วยเลย

ก็ขอบใจละกัน พอสังเกตเห็นได้อยู่ว่าเรื่องนี้ประมาณไหน

>>168 เอ้า กูพิมพ์ผิดเหรอ นิยายทุกเรื่องมันมีข้อเสียของมัน อยู่ที่มึงจะเลือกว่าจะชมหรือจะด่า ซึ่งก็รู้ ๆ กันอยู่ว่าในนี้เลือกด่า (ด่าให้มันพัฒนา หรือด่าเอาสะใจก็แล้วแต่มึง) คือมันเรื่องปกติของโม่งอะ ทุกคนในนี้มันเต็มไปด้วยอคติอยู่แล้ว ปกติกูสิงอยู่กระทู้คุยหนัง บางเรื่องแม่งได้ออสก้า คานส์ ทำรายได้เป็นพัน ๆ ล้าน พวกกูก็เอามาสับกันเละเทะ

คือมึงไม่ต้องไปคาดหวังให้มันพัฒนาหรอก ทุกอย่างขึ้นอยู่กับมุมมองของพวกมึงล้วน ๆ อย่างไอ้ต้มกบ นิยายมันคนติดตามหลักหมื่น รายได้มันปีละหลักแสน (เห็นแม่งอวดอยู่ ไม่รู้จริงป่าว) ถ้าถามว่าได้ขนาดนี้ถือว่านิยายประสบความสำเร็จหรือยัง...คำตอบก็ขึ้นอยู่กับมึงอะ

เดี๋ยวกูลองมาสับแบบค.ว.ยให้อีกรอบ ทำงานก่อน น่าจะสักหกเจ็ดโมงเช้า แต่ถ้าไม่ไหวก็บ่ายๆ พรุ่งนี้

>>171 ใจร้าย.. อุตส่าห์เขียนเก็บรายละเอียดเลยนะ.. ไม่เชื่อไปตามอ่าน แล้วเปรียบเทียบได้เลยตรงไหนที่กูพูดผิด คำที่ย้ำ 2-3 รอบนั่นในนิยายก็มี 2-3 รอบจริง อินเนอร์เยอะไปหน่อยกุขอโต้ด..

โม่ง 169 ขอบบ๊ระคุณที่สละเวลาอันมีค่ามาสับนิยายกู ยิ่งรู้ว่าเมิงไม่อ่านแฟนตาซี เอากูซี้ดปากเลยเพราะมันยาวอยู่ เดี๋ยวก็นั่งถอดรหัสเมิงก่อน ขอบใจที่ไม่ด่าเซ็ทติ้งกูมั่ว หรือด่าไปแล้ววะ

>>174 กูไม่ได้จะด่ามึง แค่บอกความรู้สึกหลังอ่านสับให้ฟังเฉยๆ ส่วนเรื่องที่ซ้ำ 2-3 รอบ ถ้ามีในนิยายจริงๆ นี่ กูคงกากบาทขวาบนออกไปหาอะไรอย่างอื่นทำดีกว่า ไม่ถูกจริตกู คนอื่นอาจชอบไม่ก็เฉยๆ แต่กูไม่ไหวจริงๆ อ่านแล้วปวดหัว

>>176 เมิงให้โอกาสกุสักสามชีวิตแล้วค่อยกดออกเถอะ ถ้าจะดีขอกุทำสูตรสามสิบตัวก่อนได้ไหม

>>163 กูเสริมให้นะ

5. พวกนิยายแนะนำโดยทีมงานแม่งสุกเอาเผากินชะมัด แต่ละเรื่องก็อย่างที่โม่งเคยสับนะแหละ แสดงให้เห็นว่าทีมงานเด็กดวกคัดเกรดตามปริมาณอย่างเดียว อาจจะคัดตามความเห่อหมอยส่วนบุคคล ซึ่งใช้ไม่ได้กับคุณภาพ

6. การสอนเขียนนิยายของเด็กดวกถือว่าแย่ลง เหมือนครูไม่มาช่วยสอนแล้ว สักแต่เรตติ้งเรียกร้องเด็กดวกสนใจ ไอ้พวกอวดรู้ตามเว็บบอร์ดดูเป็นคนมีประสบการณ์การเขียนหลายปีเสือกไม่ยอมจัดทำหลักสูตรการศึกษา แบบนี้จะหวังอะไรกับการพัฒนางานเขียนระดับชาติ ดูนิยายของประเทศอื่นสิ ไปถึงไหนแล้ว

7. เคยมีเด็กดวกรายหนึ่งปากบอกว่า จินตนาการสำคัญกว่าความรู้ กูว่าไม่ใช่ล่ะ สมัยนี้ ตลาดสำคัญกว่าจินตนาการต่างหากโว้ย ดู 10 อันดับแต่ละหมวดสิ มีกี่เรื่องไม่ซ้ำชาวบ้านในหมวดเดียวกันบ้าง?

8. ขาดความอดทนต่อคำวิจารณ์สุดๆ อย่าว่าแต่โม่งเลย เด็กดวกด้วยกันแม่งดิ้นเหมือนเพิ่งถูกเสาเข็มก่อสร้างเสียบตูด นักเขียนส่วนใหญ่รับแต่ข้อดีอย่างเดียว ไม่คิดจะเอาข้อเสียมาพิจารณา พอมีคนชี้ข้อเสียปุ๊บทำเป็น edgy งั้นอย่าคาดหวังจะเป็นนิยายดังโกอินเตอร์เลย

>>177 ในเมื่อมันไม่ใช่ จะไปบังคับให้มันใช่ได้เหรอวะ

>>177 เดี๋ยวเทียบเป็นอาหารให้ฟังละกันจะได้เข้าใจง่าย

คือกุไม่ได้พูดว่าข้าวผัดที่มิงทำรสชาติหมาไม่แดกหรือห่วยจนกินไม่ได้ แต่มันหนักเค็มหรือหนักหวานเกินไปหน่อย แล้วกุก็ไม่ชอบกินอะไรที่หวานหรือเค็มจัด คนอื่นอาจกินได้โดยไม่คิดอะไร หรือถ้าชอบหวานชอบเค็มก็ดีไป แต่มันไม่ใช่กุไง กุชิมแล้วไม่ถูกปากก็เลยเลิกกิน แค่นั้นแหล่ะ

พวกมึงอ่ะสับแต่พวกอ่อน ทำไมไม่หาตัวแข็งมากสับมั่ง ถ้าการสับคือการใช้ความรู้ที่มึงมี พวกตัวอ่อนมึงก็ได้แต่ให้อยู่ฝ่ายเดียว พวกที่เก่งแล้วอย่างน้อยก็ได้อะไรกลับมาบ้างจากงานเขา (ในกรณีที่เป็นนักเขียนเหมือนกัน)
ก็เหมือนเกมอ่ะ จะเอาแต่ฟาร์มโดยที่ไม่ตั้งตี้ลงดัน แล้วจะเก่งขึ้นได้ยังไง

>>181 ตัวแข็ง ๆ นี่ใครมั่ง ยกตัวอย่างหน่อย

>>182 ไม่รู้ว่ะ กูเพิ่งมานะแล้วก็ไล่ย้อนอ่านแล้ว ส่วนใหญ่งานที่เลือกมาคือภาษาแย่ บรรยายไม่ดี พล็อตออกทะเล เดินเรื่องช้า
สมมติว่างานไหนสักงาน ทำเรื่องพวกนี้ผ่านหมด.. แล้วจะวิจารณ์อะไรต่อ (กูเข้ามาสูบ)

นั่งไล่อ่านมาสามวัน ปกติปั่นนิยายเสร็จไปสามตอน นี่ไม่ได้ห่าไรนอกจากสนองความเผือกตัวเอง....อ้อ ได้ความรู้จากการอ่านที่โม่งสับนิยายมาเป็นของกำนัล
ไม่มีอะไรแค่อยากจะบอกว่าที่นี่มีเรื่องให้เผือกเยอะดี โอเค กลับไปปั่นงานต่อได้

>>181 นิยายดีคนไหนอ่านแล้วก็เก็บสิ่งดีไปใช้จะเอามาสับทำไมวะ เอาลงโม่งก็โดนด่าอวยด่าม้า ถ้ามึงอยากสับนิยายเมพก็สับเองเลย จะได้รู้ว่าเป็นไง

พวกมึงลองสับของพวกมาเฟียบอร์ดแล้วยัง

>>186 ใครคือมาเฟียวะ มิรันกับนักฆ่าลัยโบนับป่ะ นิยามมาเฟียใช่พวกเฝ้าบอร์ดกับชอบกร่างรึปล่าว

เรื่องที่อ่านแล้วสนุก ส่วนใหญ่จะไม่สับยาวกัน แต่จะชมกันสั้นๆ ว่า ก็เขียนอ่านง่าย อ่านเพลิน พูดถึงจุดแข็ง แล้วจบ เพราะไม่รู้จะขุดจุดด้อยมาด่าหาพระแสงของ้าวอะไร เดี๋ยวก็จะว่าโม่งขยันแต่รื้อจุดด้อยอีก วิเคราะห์ว่าทำไมถึงมีคนอ่านเยอะก็มี อย่างใน >>23

จริงๆ category ในการสับมันมีเกณฑ์หลายอย่าง แล้วแต่โม่งสับ แต่ก่อนกูให้น้ำหนักกับเนื้อเรื่อง การบรรยาย การดำเนินเรื่อง ตัวละคร มีบอกจุดที่ชอบ จุดที่เกลียด แต่พักหลังกูขี้เกียจ บางทีสับในมือถือก็ขี้เกียจเขียนฟุตโน้ต

แล้วถ้าอยากให้สับเรื่องไหน ก็เอาลิงก์มา เรื่องไหนที่มึงว่าดี ก็ลองเอามาดู คือที่กูเลือกเรื่องสับเองบางเรื่อง เพราะกูเห็นมันตอบมู้ในบอร์ดกันแล้วสงสัยว่านิยายแม่งเป็นยังไง ที่เหลือกูก็สับตามที่มึงโยนๆ ลิงก์มาเนี่ยไอ้หอกหัก มึงก็ช่วยกันทำมาหากินสิ ไม่ใช่มาร้องแง้วๆ ว่าทำไมโม่งสับไม่สับเรื่องนั้นเรื่องนี้ ไอ้ห่า สับนิยายก็ไม่ง่าย มึงคิดว่ามันคือการขุดมาด่าๆ เอาสะใจอย่างเดียวเรอะ? สับก็สับให้แล้ว แล้วคือกูต้องมาทำให้มึงพอใจอีกว่างั้น? ถ้าวุ่นวายนักก็ไปสับเองไป๊

>>188 5555+ ขอบคุณที่ตอบ กูคือ 181 นะและ 170 ด้วย ช่วยทำมาหากินแล้วนี่ไง.. โอ๊ย! ไม่ไหวแล้ว 55+ อย่าเพิ่งโมโหนะ

>>188 เพราะมาไล่ขุดดู เผื่อจะเก็บอะไรไปใช้ได้มั่ง ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่สับเละทิ้งไว้ให้ กูลงไปคุ้ยตั้งแต่ ดด.1 ตอนนี้ถึง ดด.4 แล้ว ไว้วันหลังจะไปคุ้ยต่อ

>>190 ได้อะไรดีๆ บ้าง ลอง summary ไว้หน่อย เดี๋ยวกุขอเอาไว้อ่านเหมือนกัน

>>183 โดนด่าว่า นิยายดาษ ๆ

>>191 โหว.. ยากกก แค่ ดด.2 กุก็อปใส่ Word เฉพาะเม้นต์ที่เป็นประโยชน์แบบยังไม่ได้มาอ่านกรองอีกที ก็ปาไป 30 หน้าแล้วอ่ะ กูคิดว่าแต่ละคนจะได้ไม่เหมือนกัน อย่างที่นิยายที่สับทิ้งไว้.. คนผ่านมาอ่านจะเก็บไปใช้ได้แค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับตัวคนคนนั้นเอง มันไม่ได้สามารถสรุปเป็นข้อๆ มากขนาดนั้น บางทีมันเป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย ที่แยกย่อยออกไปจากพวกทฤษฎีหรือหลักการเขียนนิยายที่มีสอนกันอยู่ทั่วไปหรือในหนังสือก็ตาม เพราะจะสับได้มันต้องใช้ประสบการณ์ของตัวเองทั้งการเขียนงานของตัวเอง อ่านจากคนอื่น ฟังบก.บ่น หรือแม้แต่ดูหนัง/ซีรี่ส์อ่ะ

>>183 ถ้าสื่อสารกับคนอ่านเข้าใจแล้ว ก็ไปวิจารณ์เนื้อหาของงาน กลวิธีการนำเสนอดีไม่ดี การถ่ายทอดสารของนิยายดีหรือไม่ ความประทับใจไม่ประทับใจ ลึกกว่านั้นก็คือวิจารณ์ปมของคนเขียน แบบเมิงเลิกเบียวได้แล้วสัด มาอยู่กับโลกและความเป็นจริง งานจะได้เป็นผู้เป็นคนขึ้น

ต่อ.. อ้อ 30 หน้านี่ไม่ใช่แค่สับนะ กูเก็บพวกคำถาม คำตอบ ความคิดเห็นพร้อมคำอธิบาย มันเลยเยอะน่ะ และถ้าจะบอกให้สรุปย่อลงไปอีกก็คงไม่ได้ เพราะเวลาที่ใช้อ่านและก๊อปต่อ 1 มู้แม่งปาไป2-3 ชมอ่ะ

>>195 งั้นไม่เป็นไรเพื่อนโม่ง เดี๋ยวกุไปไล่อ่านเอาเอง เผื่อเจอพล็อตแปลกๆ เอามาแต่งได้ด้วย นี่ลองย้อนไปอ่าน DDN บทที่ 17 ที่มีคนแปะเกี่ยวกับไอ้ทั่นกบ มีคนพูดถึงพล็อตกาวๆ หรือพล็อตประชดนิยายกระแส แล้วบางอันกุว่าไอเดียใช้ได้น่าเอามาแต่งดี เกร็ดความรู้ก็ด้วย เดี๋ยวจะทำ Word เก็บไว้บ้างเหมือนกัน

เห็นนิยายเขียนเอาใจนักหลวมเยอะแล้ว มันน่าจะมีเรื่องสวนกระแส อย่างเขียนตัวเอกของจริงเทพๆ มาไล่กระทืบ เหยียบไอ้ขี้แพ้ตรรกะพังบ้างนะ กูรออ่านเลย

>>197 เดี๋ยวลองแต่งนิยายเกิดใหม่ต่างโลกไปตบไอ้คนที่มาเกิดใหม่ต่างโลกคนก่อน ให้พระเจ้าที่เรียกมันมาเกิดเป็นคนละองค์กัน เพราะไอ้คนแรกเกรียนแตกเห่อหมอยเอจจี้ ใช้พลังเบียวๆ ข่มเหงคนอื่น ไล่ข่มขืนสาวๆ ตามอำเภอใจ ดับฝันนีทสวะอยากไป abuse ชาวบ้านเพราะมีสกิลโกงๆ แบบนี้น่าจะใช้ได้

พล็อตแนวนั้นกูเคยคิดอยู่นะ
เอาคนจากโลกแฟนตาซีเดิมที่ตาย+ชีวิตพังเพราะพวกเกิดใหม่เหี้ยๆ มาชุบ แล้วส่งไปฆ่าพวกเกิดใหม่ที่ทำตัวเหี้ยๆ อีกที

พล็อตแบบนั้นมีในทะลุมิติหักเหลี่ยมจอมมารที่เป็นนิยายวายอยู่ตอนนึง พระเอกนายเอกในโลกนั้นย้อนมาเกิดใหม่เพื่อแก้ไขอดีตให้ดีขึ้น เป็นแนวจีนโบราณแย่งบัลลังก์ในวัง ก็สั่งประหารสกุลสนมคนนึงทั้งที่ในชาติใหม่ยังไม่มีความผิดชัดเจนเลย ตัวเอกเหมือนเป็นบั๊กมาเข้าร่างสนมคนนั้น แล้วก็มาตบเกรียนอีผัวเมียคู่นี้แทน

ปล.ขอบใจโม่งใหม่ๆ ที่พูดถึงมู้ดด.2 ด้วย กูเลยไปขุดๆ รื้อๆ ว่าตัวเองเคยสับอะไรไปบ้าง รู้สึก nostalgia กูไปเจอนิยายสั้นๆ ที่เขียนให้บอสสไลม์เกิดใหม่ในโลกจีนโบราณแล้วขำชิบหาย ลืมไปแล้วว่าเคยเขียน ถถถถถถถถถ

เพื่อนโม่ง กูไปอ่านดราม่า yuyan ที่ข้างบนแปะไว้มา เห็นชื่อนิยายของศิษย์พี่ไอ้ตุ่นกบเรื่อง Deva Wizard กูอ่านดูแล้วเหมือนจะสนุก, ภาษาดีกว่าพอสมควร แต่ที่สังเกตเห็นคือ ทำไมเขียนเกิดใหม่ในยุค Medival เป็นลอร์ดเป็นดยุคแล้วถึงยังมีระดับพลังขั้นนั้นขั้นนี้เหมือนเดิมด้วยวะ ถึงจะเดินเรื่องไม่เหมือนกันแต่พอ sum up แล้วแม่งแทบไม่ต่างกันเลย โชว์เทพ จีบสาว เติมฟิลเลอร์ยืดเรื่องหลอกแดกคนอ่านไปเรื่อยๆ ที่สำคัญยังเขียนไม่จบทั้งศิษย์พี่ศิษย์น้อง

กูแม่งไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมถึงมีคนยอมเปย์ซื้อนิยายแบบนี้ เรื่องเก่าไม่จบก็ตามไปเปย์เรื่องใหม่ต่อ เจ็บไม่จำกันรึไง เห็นบอกมีวารป์เข้ากลุ่มปิดเพื่อเอาไว้จ่ายเงินซื้อสิทธิ์การอ่านนิยายตอนใหม่ก่อนใครด้วย ขนาดในเว็บยังได้เป็นแสนๆ นี่ถ้ารวมพวกซื้ออ่านก่อนในกลุ่มลับนี่จะได้เท่าไหร่ แล้วมันไม่ต้องเสียภาษีเหรอวะถ้ารายได้ต่อปีเยอะแบบนี้ อ่านแล้วข้องใจเชี่ยๆ

>>201 รัฐบาลใจดีไม่เก็บภาษีนักเขียนไทย

http://writer.dek-d.com/kantidajung/writer/view.php?id=1965422
มีใครสนใจสับป่ะ ไม่ใช่ไร อ่านเนื้อเรื่องแล้วรู้สึกทะแม่ง

>>202 พูดจริงหรือเอาฮา

>>204 จริงสิ กุขายนิยายมาเป็นปีได้ตังค์มาล้านกว่าละไม่เห็นโดนเก็บภาษีซักบาท

>>205 ตอแหล

พูดถึงภาษี ถ้าทำมือขายเอง ไม่เจอตรวจก็ไม่ต้องเสีย แต่ถ้าขายแบบลงเว็ปส่วนมากเว็ปแม่งก็หักไปอ่ะนะ แต่ถ้าโดเน็ทกันเองแบบในกลุ่มลับก็ไม่เสียเหมือนกัน

>>203 นี่ไงนิยายสายตีพิมพ์ อยากลองสับอะไรที่ไม่ plain ไม่ใช่ของเด็กหัดใหม่ ก็ลองอันนี้ดู

>>203
อ่ะกูสับให้แบบเบาๆก็ได้ ไม่ค่อยมีเวลา และไม่เคยชอบอ่านแนวระบบเหี้ยอะไรด้วย

ชื่อเรื่องยาวชิบหาย ชื่ออังกฤษบวกไทยแทบจะล่อไปครึ่งหน้าจอกู Behind the great demon lord is the great evil wife (เบื้องหลังของจอมมารก็คือศรีภรรยาผู้ชั่วร้าย) อีเหี้ยชื่ออังกฤษเห่ยสัส ชื่อไทยพอรับได้

ในช่วง Trailer กูโอเคเลย อ่านๆไป นึกถึงอนิเมะ Overlord กับเกม Dark souls ตรงช่วงอธิบายเนื้อเรื่องจากการอ่านรายละเอียดไอเท็ม ทว่าหลังจากอ่านตอนต่อไปได้พักหนึ่ง กูก็โยน Dark souls ทิ้งไป เพราะเนื้อเรื่องมันคืออีสาวซักคนจับพลัดจับผลูเข้าไปเป็นเมียจอมมาร ต้องฝ่าฝันแย่งควยกับหญิงอื่นเพื่อดันตัวเองเป็นมเหสีให้ได้นั่นแหละ

ตรงนี้ขอเสริมนิด ว่าคนเขียนแม่งเข้าใจผิดว่ะสัส มันเรียกนางเอกว่าจักรพรรดินี แต่ความจริงจักรพรรดินีเนี่ยมันคือตำแหน่งเทียบเท่าจักรพรรดิ พูดง่ายๆคือจักรพรรดิหญิงนั่นแหละ ไม่ใช่ตำแหน่งเมียจักรพรรดิ อารมณ์เหมือนบูเช็คเทียนขึ้นเป็นฮ่องเต้หญิง ไม่ใช่ฮองเฮา มันต้องใช้คำว่ามเหสี หรืออัครมเหสีสิถึงจะถูก

กูอ่านไปได้ไม่กี่ตอน ไม่รู้มันจะเล่า Flashback ช่วงอีนี่เป็นคนรึเปล่า และทำไมมันเข้ามากลายเป็น A.I. ของเกมได้กูก็ไม่รู้ มาถึงเจอฉากเลิฟซีนที่กูไม่อินเลยแม้แต่นิด ไม่รู้เพราะกูไม่ชินพวกนิยายระบบหรือเกมออนไลน์รึเปล่า เหมือนเด้ากับตุ๊กตายางที่ใส่เสียงสิริหรืออเล็กซ่าเข้าไปนั่นแหละ ไม่รู้ไอ้คนเขียนมันกลัวผิดกฎเว็บจนขี้ขึ้นสมองรึเปล่า เลยใส่มาแบบโคตรกั๊กแต่เสือกใส่มาบ่อยอีกหลายตอนต่อจากนั้นด้วยนะ ถ้ากูจำไม่ผิดเว็บเด็กดีห้ามบรรยายฉากเสียบกันแต่ไม่ได้ห้ามบรรยายฉากเล้าโลมกอดจูบลูบคลำมิใช่รึ นี่แม่งไม่ใส่อะไรมาทั้งนั้นอ่ะ

จุดที่กูขอชมคือการบรรยาย ใช้ได้เลย เห็นภาพ แต่คำพูดคำจาตัวละครแม่งดูแหม่งๆ คือมันดูเป็นไทยโบราณแต่ธีมเรื่องมันออกแนวโกธิคฝรั่งนี่สิ

และการจัดย่อหน้าในตอนที่ 6 เหี้ยชิบหาย

สรุปคือ กูชอบการบรรยาย แต่กูไม่ชอบการสื่ออารมณ์ และกูเกลียดชื่อนิยายแม่งชิบหาย ยาวยังกะควยแอฟริกัน

https://writer.dek-d.com/sweetdream27/story/view.php?id=1969403

อ่ะ กูอยากเห็นชาวโม่งสับเรื่องนี้ กูจำได้ว่ามีนักอ่านมาตั้งบอร์ดเรื่องการอัพของนาง แล้วนางก็โพสเชิงไล่นักอ่านออกอ่านะ เห็นแรกๆแม่งบอกว่าไม่ทิ้ง งู้น งี้ มีเวลาอัพ ทีโดนคนแหกบอกอัพตามใจฉันและหายไป อืมๆ ไม่ไรนะเรื่องนี้ของนักเขียนก็บับมีเรื่องดราม่าให้เสพแหละ เห่อๆ เนื้อเรื่องก็ไปอินสปายงานเขียนตีพิมพ์ของคนอื่นมาอ่านะ

>>210 มึงไม่ลองสับล่ะ ดูข้อมูลแน่นนะ

>>211

กูขี้เสือกเกินไปหน่อย ไปเสือกมาเยอะ เลยรู้อะไรมา ลองอ่านและแม่งยืดเยื้อ แบบยืดชิบหาย

>>210 เคยได้ยินอยู่ แต่เปิดไปได้กลิ่นเผาหมอยมาเลย แรงบันดาลใจเปล่ามึง

>>209 มึงต้องอ่านต่อไปอีกหน่อย มันมีอธิบายว่าอยากให้เป็นจักรพรรดินีเพราะจะยกให้สูงเท่ากัน ราชินีมันต่ำกว่าราชาขั้นนึง เลยไม่อยากให้เป็น ส่วนตัวกูติดใจเรื่องรักกันง่ายมากกว่า

>>214
ธรรมเนียมฝรั่ง ควีนไม่ต่ำกว่าคิงหรอก มึงดูควีนอลิซาเบธสิ เป็นประมุขสูงสุดของประเทศ ผัวเป็นแค่เจ้าชาย ความจริงจะเรียกควีนอลิซาเบธว่าจักรพรรดินีก็ได้ เพราะมีประเทศในเครือจักรภพที่นับถืออีกมากมาย แค่เขาไม่เรียกกัน

ถ้าคิดเรื่องความสมเหตุสมผล แค่ปี้กันทีสองที ยกเป็นจักรพรรดินีเลย แม่งเป็นไปไม่ได้ และจักรพรรดิไม่มีทางทำด้วย เพราะนั่นเท่ากับว่าตั้งคนขึ้นมาเสมอตัวเอง แล้วแบบนี้ศูนย์รวมอำนาจจะอยู่ที่ใครล่ะ งี้เมียนึกอยากก่อกบฏล้มกูก็ง่ายๆเลยดิ ไม่ก็เอาคนกูไปใช้ตามใจชอบโดยกูไม่มีสิทธิห้ามปรามอะไร

>>215 กูแค่บอกเฉยๆ ว่าเขาอธิบายว่างั้น แต่ที่กูติดใจก็คือเรื่องรักกันง่าย ตามนั้นแหละเออว์

>>209 จริงๆ จักรพรรดินี​ก็มีได้พร้อมๆกับจักรพรรดิ​ เช่น ญี่ปุ่น

คือโดยจารีต ผญ มันจะต่ำกว่า ผช อยู่ขั้นนึงเป็นปกติ ก็สังเกตดูว่า ถ้าผู้นำเป็นชาย เรียก king เมียเป็น queen แต่ถ้าผู้นำเป็นหญิง เป็น queen ผัวจะเป็น prince แทน ไม่มีทางเป็น king

>>217
โอเค เช็คละ ตรงนี้กูผิดเองโทษที

>>210 ไล่นักอ่าน ไม่พอประจานนักอ่านอีก อีโก้แรง นิยายก็แรงบันดาลใจแรงจับหลายเรื่องมาโมกัน เหมือนเปิดนิยายแล้วดูการเล่าเรื่องของนักเขียนดัง ว่าควรจะทำยังไง แต่ใช้คำหรือตัวละครของตัวเอง เอาฉากนี้ไปสลับมาก่อนมาหลัง แค่นี้ก็มาอีโก้กับนักอ่านได้แล้ว

ถ้าไม่อีโก้หรือว่านักอ่านจะไม่ว่าเลย กูเคยตามอยู่ช่วงที่นางยังไม่เหวี่ยง ก็โอเคหรอก อ่านแล้วก็ได้กลิ่นอายแรงบันดาลใจจากหลายเรื่อง กูอ่านนิยายจีนที่แปลอังกฤษหลายเรื่องเลยคุ้นเทือก ๆ นี้ไม่ต่างกัน แต่พอกร่างเท่านั้นแหละ เอาเหอะ ขาดกูไปสักคนนิยายนางก็ดังอยู่ดี ก็สงสัยที่มีคนตามอ่านนานทั้งที่กร่างแบบนั้น แต่นิยายบางคนนักเขียนน่ารักกลับนิ่งสนิท...

>>219 มึงก็รู้ที่นี่ประเทศไทย ทำดีได้เหี้ยทำเหี้ยได้ดี ดูนายกเป็นตัวอย่างสิ

>>220 เหมือนกับพวกเหี้ยๆเรื่องอะไรก็ลากโยงไปการเมืองหมดแบบมึง คลั่งให้ถูกห้องไอ้สัส

>>219 ขอพูดเฉพาะแรงบันดาลใจ อย่างหัวขโมยแห่งบารามอส กูผิดหวังกับมันหลังรู้ความจริงเอาหลายเรื่องมายำหลอกขาย ที่ดังได้เพราะตอนนั้นยังไม่มีใครรู้ความจริง

>>222 ตอนเบียวๆเป็นดาเบสของกุเลยนะ ปจบหยิบมาอ่านแล้วเขวี้ยงทิ้ง

>>223 กุเป็นคนในวงการเกมกับการ์ตูนมาก่อน ได้อ่านไปไม่เท่าไหร่ก็พบว่า ไอ้เหี้ยแฟนฟิคชั่นยำใหญ่นี่หว่า ถึงจะเปลี่ยนชื่อนิดหน่อยแต่คาร์แร็คเตอร์นี่เป๊ะเว่อร์ สงส้ยเลยว่ารอดไปพิมพ์ถึงเล่มหลังๆ ได้ยังไง

>>224 ฉวยโอกาสตอนข่าวสารไม่แพร่หลายไง คนรู้น้อยก็จะคิดว่างานเทพ แต่ที่แท้เป็นงานของพวกขี้ก๊อปแบบดอกปอป

มาสเตอร์ปอปคือปรมาจารย์ต้นฉบับของนิยายมิกซ์เกมการ์ตูน

>>226 ผู้มาก่อนกาลอย่างแท้ทรู

>>224 บารามอสมีอะไรมิกส์บ้างนอกจากแฮรี่พ่องตายมั้ย บอกหน่อยเพราะกูจับได้แค่แฮรี่พ่องตาย

>>228 นักฆ่าคิลัวร์ คู่หูพระเซย์ยูกิ

>>228 ตัวละครยืมเขามาทั้งนั้น โซโลจากวันพีชก็มี กูจำได้ว่าครี้ดที่เป็นโจรสลัดก็เอามาจากการ์ตูนสักเล่มนี่แหละ ในเล่มม่วงคนเขียนเคยบอกเอาไว้เองเลยว่าตัวละครแต่ละตัวมีที่มาจากใครบ้าง ยกเว้นคาร์โลที่ไม่ได้เฉลยว่ามาจากเรื่องไหน

>>230 คาร์โลกุว่าโทคิยะจากเปลวฟ้าผ่าปฐพี เสริมให้พวกบนๆ เพิ่มคือมี สเลเยอร์, เซนต์เซย่า กับ การ์ดแคปเตอร์ซากุระ ด้วย โจรสลัดนี่ไม่โคโค่ก็วินแลนด์ซาก้า

กูปกติไม่เข้าห้องนี้เลยไม่รู้ว่ามีโม่งที่สับนิยายได้ด้วย​ พวกมึงสับแนวไหนได้บ้างวะ​ ถ้าวายได้ป้ะ​ กูเห็นในฟอร์มที่สับไปมีแต่แนวแฟนตาซีแฮะ​ แต่กูไม่ค่อยอ่านแนวนั้นอะดิ​ กูอยากให้สับนิยายที่กูอ่านแล้วชอบดู​ พวกมึงดูพูดจามีความรู้กันดี​ ชอบๆๆ

>>232 อันนี้ไม่แน่ใจนะ แต่ปกติกูอยู่สองห้อง ห้องนี้กับเซินเจิ้น ถามว่าวายสับห้องนี้ได้ไหม ก็ได้แหละ เพราะห้องนี้คุยเรื่องนิยายเด็กดวกอยู่แล้ว แต่คิดว่าสับไปอาจไม่ได้รับความสนใจเท่าที่ควรนะ อยู่มานานแล้วเหมือนกัน ส่วนใหญ่ห้องนี้สับกันแต่แฟนตาซี

>>232 ปกติทำได้ แต่ปัญหาคือนิยายวายไทยๆแม่งหาสาระอะไรไม่ได้ นอกจากหาเรื่องชนช้างน้ำว่าวระเบิดรูตูดแทบทุกเรื่อง ชีวิตจริงแม่งเป็นริดสีดวงทวารไปแล้ว

>>231 กลับมาอ่านของตัวเองดู ไอ้ห่า แรบบิทมันแฟนเกิร์ลป้าแคลมป์นี่หว่า

>>231 จริงดิ กูนี่แฟนเดนตายเปลวฟ้าสมัยก่อนเบียวอีก เสือกคิดไม่คิดว่าคาร์โลคือโทคิยะ เห็นแรบบิทบอกว่าให้ดูจะตัวละครที่ออกพร้อมคาร์โล กูก็ยังดูไม่ออก ครี้ดเนี่ยกูว่ามาจากโคโค่ ไอ้สัส เรื่องนี้ก็หนึ่งในใจ

>>232 วายกูรับ อยากสับวายบ้าง เบื่อสับแฟนตาซีแล้ว

>>236 จะว่าไป นิยายวิทยาศาสตร์เป็นอีกแนวที่ไม่ค่อยมีคนสับ ความสมเหตุสมผลของแฟนตาซีเด็กดวกกลวงโบ๋ แนวไซไฟจะขนาดไหน

>>236 ที่คิดว่าเป็นมิคากามิ โทคิยะ เพราะตัวละครสไตล์หล่อหน้าสวย มาดขรึมเย็นชา ช่วงแรกไม่สนใจผู้หญิง ใช้พลังสายน้ำแข็ง ที่พอนึกออกช่วงนั้นมันมีอยู่ไม่กี่คนจริงๆ

>>237 กูเคยสับไซไฟของพี่ถุย บอกกงๆ ว่าอ่านไม่รู้เรื่อง ภาษาห่วย แถมยัดเยียดอะไรมาเต็มไปหมด ไม่เป็นมิตรต่อสมองเท่าไร เหมือนต้องเคลียร์สมองมาอ่าน

ไม่เห็นชาวบอร์ด ดด เขียน ไซไฟ เลย ใครเขียนอยากหาคนสับแปะมาได้เลย

กูอยากดูพวกตลาดล่างติดท็อป แฟนตาซีหรืือต่างโลกซะมากกว่า

>>241 คำว่าตลาดล่าง พวกเด็กดวก(นักเขียน)จะยอมรับความจริงรึเปล่า

>>241 ขอนิยามนิยายตลาดล่างหน่อย หมายถึงนิยายตลาดทั่วไปหรือกากสัดจนอ่านไม่ได้

ก็อปหรือลอกมาเหมือนกันหมด เห็นตั้งหลายเรื่องละ
รู้ว่าเขียนไม่รู้เรื่อง มีคำผิดเต็มไปหมด แต่เสือกปล่อยละเลย
เน้นตอนขายไว้ก่อน แต่ไม่มีคุณภาพ

>>236 รับวายในโลกแฟนตาซีมะ เผื่อกูจะลองพลีชีพ แต่แต่งจบมาเป็นปีละนะแค่อยากโดนสับ

อันนี้เป็นเรื่องที่กูชอบสุดช่วงนี้​ อยากรู้ว่าพวกมึงคิดว่าไงกัน​ วายนะ​ แต่กูว่ามันไม่ได้เน้นความรักอะ​ เซ็ตติ้งโลกช่วงc-18ประมาณนั้น​ https://www.readawrite.com/a/129ec0f3fc2bb1b6992cc8de335e9d78

>>245-246 ไปห้องวายดีกว่ามั้ย มันเฉพาะทางอ่ะมึง เอาไปแปะไป เดี๋ยวเลิกงานจะสับให้
https://fanboi.ch/801/8516/

>>246 นี่มู้เด็กดวก?

>>248 ไอ้นั่นมันม้า

ห้องฟุปสด.ชิบหาย นิยายเว็บอื่นก็ลงมู้นี้ไม่ได้ จะให้โยนในมู้หิ้งขอรีวิวนิยายตัวเองก็ด่าม้า ถ้ามึงอยากให้สับจริงมึงหลังไมค์มาหากูแล้วกัน ทวิตกู @gusomean ถ้ากูว่างกูจะดูนิยายให้

กุก็ว่าตลก คนแปะลิ้งนิยายก็หาว่าม้า ม้ามันต้องแปะแล้วอวยนั่นนี่ดิวะ พอไปขุดนิยายเองแล้วเจอแต่เดิมๆก็มาบ่นในนี้กัน

โม่งเด็กดีก็เคยมียุคเหี้ยๆ ม้าระบาดยังกะล่าแม่มด

ม้าไม่ม้า เอาจริงๆ ใครจะกล้าเอานิยายตัวเองมาให้สับในนี้วะถ้าไม่มั่นหน้าจริง กูยังไม่กล้าเลยกลัวหมดอารมณ์เขียนต่อ ทู้เด็กดอกก็ว่าไป หลังๆ เห็นเงียบเหงาไม่บู้มเลย หามาสับๆ กันหน่อยเถอะ นี่แหล่งคลายเครียดกูเลยนะเนี่ย

ส่วนใหญ่ไอ้พวกแปะเองคือตั้งใจเขียน คุณภาพปานกลางพออ่านได้จนถึงเขียนเก่งก็มี แต่โม่งแม่งก็หาว่าเขาเป็นม้า เยาะเย้ย แล้วไม่สับ จนเขาหายหน้าหายตากันหมดล่ะ มัวแต่ดึงนิยายเด็กๆเบียวๆมาสับแล้วทำมาบ่นสิ้นหวัง555

>>249 ไม่ใช่ม้าโว้ยยย​ ไม่รู้จักนักเขียนด้วยซ้ำ​ แค่ชอบเรื่องนี้มากละเค้าไม่มาต่อซักที​ โทษทีลืมดูว่าให้แค่เด็กดีด้วย​ กูมือใหม่ห้องนี้สัสๆ​ ปกติสิงอยู่แต่อีกห้อง

>>255 ไปส่องมาละ รำคาญตัวหนาสัสๆ เหมือนโดนตะโกนใส่หน้าตลอดเวลา เจอ pov2 เปิดเรื่อง ยิ่งอึดอัด ขอรมณ์ดีๆ ก่อนแล้วค่อยไปอ่านใหม่ดีกว่า มันเหมือนต้องเคลียร์อารมณ์ก่อนถึงจะเปิดใจอ่านได้

สวัสดีครับ ผมพังพรอนคนเดิม เขียนนิยายจบ(ภาค)แล้วเลยเอามาแปะ
กระแสตอบรับขณะนี้ ต่ำเตี่ยเรี่ยดินสมคำทำนายของทุกท่าน
ใครจะต่อจากรอบที่แล้ว ยินดีอย่างยิ่งเลยนะฮะ หยุดยาวนี้จะได้เก็บไปรีไรท์

ขอบคุณล่วงหน้าครับ

https://writer.dek-d.com/Pungpron/writer/view.php?id=2023389

>>257 ทำไมไม่ตั้งชื่อเรื่องที่มันดึงดูดกว่านี้ล่ะคนจะได้สนใจกดอ่านมากขึ้น เช่น น้องบอยสุดโหดกระโดดถีบ อะไรงี้ ชื่อเรื่องว่าบอยเฉยๆ มันดูเชยไงไม่รู้

>>258 กูเคยบอกแม่งตั้งแต่มู้ที่แล้วละ แม่งยังไม่ปรับตามที่กูบอกเลย

>>258 ถ้าเปลี่ยนชื่อมันจะไปกระทบรูปอะครับ ลงในเพจเกือบยี่สิบรูป ต้องลบทิ้งลงใหม่หมด

ที่เปลี่ยนก็มีเรื่องหมวดอะครับ เห็นมีคนทักก็เลยย้ายไปลง "ระทึกขวัญ"

>>257 พังpornไม่่คิดจะปรับอะไรเลยแล้วเอามาให้โม่งสับทำไมอีก กี่ครั้งแล้วที่โม่งสับแล้วพังpornแถ น้ำเต็มแก้วแล้วจะสับไปเพื่ออะไร ยอดวิวโม้งช่วยกดให้หลายรอบแล้วนะคนเก่ง

>>257 บอย เป็นศัพท์แสลงใช้เรียกเด็กเสิร์ฟตามร้านอาหารหรือผับบาร์

พังporn จะเป็นดาวดวงใหม่ของมู้ถัดจากพี่ถุยและมารเทาหรือไม่ โปรดติดตาม

ปวดตับ

>>261 รอรีไรท์หยุดยาวยาวนี้ ไงครับพี่ ตอนเขียนผมต้องลงทุกวัน ไม่มีเวลาหรอก ส่วนเรื่องพอจะเปลี่ยนได้ทันทีอย่าง "หมวด" ผมก็เปลี่ยนแล้วไง (ถึงจะทำยอดอ่านลดฮวบก็เถอะ)

>>262 เอาจริง ๆ ชื่อนี้ผมก็อปมาจาก ซีรี่ฝรั่งที่เป็นกระแสในปีนี้ อย่างเรื่อง "The Boys" ครับ (ถึงพล็อตเรื่องจะต่างกันคนละโลกก็เถอะ)

>>263 แล้วแต่พวกพี่ ๆ จะเมตตาเลยครับผม

นิยายเด็กดี บทที่ 25 (DDN XXV) ภาคการกลับมาของพังPorn(hub) ความปวดหัวของทีมสับนิยายกับนายน้ำเต็มแก้ว จะมีใครแฉตัวเองลงบอร์ดนักเขียนอีกหรือไม่ โปรดติดตามชมตอนต่อไป

>>266 ถือว่าเป็นเกียรติอย่างสูงเลยนะครับเนี่ย 25 เลขสวยซะด้วย

เอาจริงๆ ชื่อไม่ดึงดูดให้ไปอ่านอ่ะ ถึงจะเปลี่ยนหมวดแล้วแต่ถ้าชื่อมันเรียกคนอ่านไม่ได้ อย่าว่าแต่รีไรท์เลย คนเข้าไปอ่านก็ไม่มีแล้ว กูคนแรกล่ะที่เปิดหน้านิยายเข้าไปเจอชื่อก็ไม่อยากจะอ่าน นึกถึงมังงะสมัย90 ที่ชื่อ บอยเลยไอเชี่ย!
อยากให้เขาสับควรฟังไม่ใช่มาแถสิ เห็นแล้วอยากเอาตีนขึ้นมาก่ายหน้าผาก แต่ถ้าเป็นความตั้งใจของน้องพัง....ก็เชิญปล่อยนิยายให้ร้างไปเถอะครับ จากนั้นไปเขียนเรื่องใหม่นะ เจริญพร

>>268 เหมือนชื่อนี่จะปัญหาใหญ่เลยนะครับ เอางี้ดีกว่า เดี๋ยวภาคหน้า ผมตั้งชื่อภาคเก๋ ๆ แล้วเอาไปแปะเป็นชื่อนิยายแทน แบบนี้ไม่ต้องเปลี่ยนชื่อเรื่องด้วย

ขอบคุณครับ

ก็เข้าไปอ่านข้างในด้วยสิ สุ่มๆ เปิดก็ได้แล้วค่อยบ่น นี่แค่เจอหน้าก็เอาตีนยันหน้าซะแล้ว เด็กอ่ะมึง.. เอ็นดูหน่อย

>>270 555 ใจร่ม ๆ ครับพี่ รอให้อารมณ์ดี ๆ ค่อยมาอ่านก็ได้ ยิ่งวันก่อนมีคนถูกหวยแดก รมบ่จอย ผมเข้าใจ

สงสารน้อนพังมีปมด้อยที่ไม่มีใครสนใจ ในบอร์ดนักเขียนแม่งไร้ตัวตนสัสๆไม่มีคนคุยด้วยก็มาพรีเซนต์ตัวในโม่งบ่อยๆ น้อนพังpornควรพิจารณาตัวเองนะจ๊ะ หนักกว่านิยายก็นิสัยส้นตรีนของคนเขียนนี่แหละจ้ะ

>>266 เขียนนิยายป่ะเนี่ย สำนวนดี คล้องจองชิบหาย อ่านแล้วตลกดี น่าติดตามความขี้แซะมากกว่านิยายที่เอามาแปะให้สับอีก

>>272 แล้วต้องมีตัวตนแบบไหนอะครับพี่ แบบคุณเล่าปี่ไร้งี่ใช่ปะ

>>273 เขียนอยู่นะ มีคนอ่านเรื่อยๆ เพราะไม่ใช่แนวกระแสหลัก ถ้าคุ้นนิยายเรื่องไหน ที่บทสนทนากับบทบรรยายมักเป็นประโยคคล้องจอง แนวแฟนตาซีทหารกึ่งโรงเรียนเวทมนตร์ ผสมรักนิดหน่อยพอกล้อมแกล้ม ให้ลองทักตรงหน้า lobby นิยายดู เผื่อกุจะโม่งแตก 555

เอาจริงๆ กะจะเขียนชื่อภาค 25 ให้มีซามูไรยุคหินล่องเรือสำเภาวาร์ปไปยุโรปด้วย แต่มันยาวเกินแถมคนเขารำคาญไอ้เล่าโปกกันแล้วเลยเลิกเล่นดีกว่า

>>274 มึงอยากให้ภาพจำมึงในบอร์ดนี้เป็นแบบนั้นก็เรื่องของมึง แต่ถ้าถามกูนะ มึงกับเล่าโปกก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก อาจจะต่างคลาสนิด ๆ แต่นิสัยการแถกับน้ำเต็มแก้วนี่พอ ๆ กันเลย

ไหนว่าจะหายหน้าไปไง กลับมาทำไม?

>>276 เท่าที่จำได้ผมไม่เคยบอกนะ (หรืออาจจะเผลอพิมพ์แบบไม่รู้ตัว)
ปกติผมก็เล่นบอร์ดนี้ประจำอยู่แล้วแหละ แต่ไม่มีใครสังเกตุหรอก เพราะสำนวนมันกลืนไปกับโม่งท่านอื่น
ถามว่า จะเอานิยายมาแปะทำไม คำตอบของผมก็เหมือนกับนักเขียนทุกคนนั้นแหละ

"อยากอ่านความเห็น"

คือก็ไม่ได้อยากได้คำชมอะไรหรอก รู้ว่ายาก ยิ่งเอามาแปะเอง ไม่มีทาง
ที่เอามาแปะในนี้ เพราะเห็นบางท่านวิจารณ์กันเข้าถึงแก่นดี ถึงจะมีอคติปะปนนิดหน่อย แต่ผมชอบมากกว่าที่เม้นอวย ๆ กันในบอร์ดอีกนะ

>>275 ทำต่อมเผือกกุทำงานเลยสิ แต่กุไม่ค่อยอ่านนิยายดด. เท่าไหร่ เดี๋ยวเจอจะลองทักดู
เดี๋ยวนะ.. ถ้ากุทักกุก็โม่งแตกไปพร้อมมึงน่ะสิ 55+

>>277 มึงพูดไว้ที่กระทู้นิยายเด็กดีบทที่ 23 เมนชั่นที่ 772 ว่าคงจะไม่ได้แวะมาอีกพักใหญ่ นี่ยังไม่เดือนดีเลย กุก็เงิบดิ

>>279 อ๋อ คงจะหมายถึงแต่งนิยายจบอะครับ

>>280 จ่ะ งั้นกูก็ผิดเองที่อ่านไม่ดี โทษทีที่หยาบคาย

คริคริพังpornโบ๊ะแตกตอแหลจะไม่เข้าโม่ง เมิงก็เป็นซะเงี้ยพาดพิงเล่าเบียวทำไมวะ แขวะคนอื่นเมิงก็ไม่ได้ดูดีขึ้นมาหรอกนะ นิสัยแบบนี้ไม่แปลกที่ไม่มีใครคบ โม่งแม่งอคติอย่างที่เมิงบอกเลยไม่เชื่อแต่เสือกขยันแปะนิยาย กูว่าเมิงเหงามากกว่าว่ะ

พวกเกรียนไร้สาระ หรือทำตัวสู่รู้ในบอร์ดเด็กดอก พอมาโม่งทำไมเจี๋ยมเจี้ยมเรียบร้อยกันจังวะ

ทำไมเขียนเพื่ออัพนิยายทุกวันแล้วจะแก้ไขเนื้อหาระหว่างเขียนไม่ได้วะ มึงจะพัฒนาตัวเองระหว่างทางไม่ได้เลยว่างั้น? กูเขียนไปยังแก้ส่วนที่เป็นจุดอ่อนของตัวเอง ไม่ให้มันเกิดซ้ำในตอนหน้าๆ ข้ออ้างฟังไม่เคยขึ้นเหมือนเดิม รีไรท์เสร็จก็ไม่มีใครกลับมาอ่านหรอก เพราะมันไม่มีใครอ่านตั้งแต่แรกอยู่แล้วไง ชะละล่า

และอะไรทำให้มั่นหน้าคิดว่าโม่งจะต้องอ่านนิยายของมึงจนจบภาค อ่าน 3 ตอนแรกแล้วรำคาญ เขาก็กดปิดแล้ว นี่คือ nature ของ webnovel ไม่สนุกก็ปิด ไม่ต้องทนอ่านต่อ ยิ่งเปิดตอนต่อๆ ไปไม่ดีขึ้นเขาก็บาย นิยายมึงมันขายไม่ได้ แค่นั้นแหละ

>>278 ชั่ย 555

>>285 +1ถูกใจ สงสัยเหมือนกัน อะไรทำให้พังพรอนคิดว่าโม่งต้องทนอ่านนิยายไม่สนุกไม่พัฒนาหลายๆรอบอ่ะ ใจดีสับตั้งหลายครั้งก็ไม่เห็นนำพา เราน่ะได้โอกาสเยอะกว่าคนอื่นนะเอาไปใช้ให้เกิดประโยชน์บ้างเถอะ

>>275 มึงคือเจ้าของเรื่องนี้ใช่มะ https://my.dek-d.com/pandatrain/writer/view.php?id=1429036 กูเคยสุ่มอ่านช่วงที่มีคนตั้งกระทู้ขอนิยายไม่ฮาเร็มในบอร์ดนักเขียน มีครบตามที่มึงบอก โรงเรียน แฟนต้า มีรักนิดๆ เจอพรรณนาคล้องจองบ่อยด้วย

>>282 อธิบายไปแล้วนะฮะ อ่านอีกรอบน่าจะดี ส่วนเรื่องพาดพิง อันนี้ขอโทษนะครับ ต่ำจริง ๆ ด่าคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่เนี่ย

>>283 มันเป็นมารยาทอะครับ มาขอให้เขาช่วยก็ต้องรักษามารยาทนิดนึง

>>284 ผมเขียนลงวันต่อวันอะครับ สัญญากับคนอ่านไปแล้ว เขียนตามโครงเรื่องที่วางไว้ด้วย จะปรับทีนึง กลัวคนอ่านรอยาว

>>285 เรียกว่าเป็นความหวังจะดีกว่าครับ สับเกินสิบตอนก็ยิ่งกว่าถูกหวยแล้ว อย่างน้อยเอามาแปะก็มีลุ้น

>>287 รู้ได้ไงครับว่าผมไม่ได้ใช้ บทหลัง ๆ นี่อาจจะก็อปไปทั้งโม่งเลยก็ได้น้า

ใครอยากสับสับไป กูไม่รับสับแล้วกัน บาย

อ่านมึงแถ-ลงสัมผัสได้ถึงความต่ำตมในจิตใจ อวดดีแบบนี้คงมีคนอยากช่วยมึงหรอก

>>289
มึงก็ตอบพวกมันไปดิว่าก็กูสะดวกเขียนงี้อ่ะ จะทำไม มาทำตัวเป็นเด็กแหยๆให้พวกมันทุบถองอยู่ได้ ไม่มีดราม่าทะเลาะกันให้กูดูเลยห่า

>>290 เสียใจ

>>291 แสดงว่าผมเงียบแล้วจะมีคนวิจารณ์ให้เต็มเลยให้เต็มเลยเหรอครับ จริงดิ

>>292 แค่นี้เขาก็แทบจะสาปส่งผมแล้วพี่ 5555

>>292 มึงกลับไปอ่านที่มันมารอบก่อนไป ตดยังไม่ทันหายเหม็นเลย มาใหม่อีกแล้ว แม่งก็เดิมๆ ใครว่าอะไรหน่อยก็ร้องแงๆ แถแท่ดๆ โวยวายอยู่ได้ ใครจะไปอยากสับมันวะ

ปล่อยเบลอแม่งเหอะ น่ามคาน

>>288 ไม่ใช่ค่ะซิสเสียใจด้วย ใบ้ให้เพิ่มก็ได้ว่า ลงทุกๆ วันเสาร์ เป็น pov3 แนวสุขนิยมนางเอกดำเนินเรื่องชีวิตดี๊ดีย์ กูลองไปอ่านที่มึงเอามาแล้วมันสายดราม่า, ต่อสู้ คนละทางเลยแจ้

แล้วอีกอย่างที่กูบอกให้ไปทักหน้านิยายเพราะถ้ามิงทำแบบนี้ เดี๋ยวเจ้าของเรื่องก็โดนหาว่าใช้หน้าม้า สงสารเค้า ทำผิดแบบนี้ต้องโดนหยิกหีแรงๆ 1 ที

>>275 เปิดมาขนาดนี้ อยากตามอ่านเลย ติดใจสำนวนตั้งแต่เห็นเมนต์ พอได้รู้พลอต ดันเป็นแนวที่โหยหาอีก เบื่อนิยายระบบกับการเกิดใหม่จะแย่แล้ว ถ้าไม่ฮาเร็มจะแจ่มมาก

>>297 รู้สึกสะดุ้งเพราะเขียนแนวระบบอยู่เหมือนกัน หาอ่านที่โดนๆ ไม่ได้เพราะแต่งไม่จบกันสักที ไอ้ที่จบก็เหมือนจะห่างไกลกับสิ่งที่หวัง ก็แต่งเองแม่ม ตอนนี้ออกทะเลกำลังลากกลับฝั่ง

ไอ้มู้รับวิจารณ์นี่เหมือนวาเนสซ่าถอดล็อกอินเลยว่ะ ดูจากการใช้สีข้อความ ถถถถ

>>299 ตอนแรกกูก็แอบคิด แต่คิดไปคิดมา ไม่น่าโง่ขนาดนั้นมั้ง

>>300 คนละไอพีกันอยู่ ถ้าไม่มุดนะ

>>299 คอสเพลย์นักคอสเพลย์ คอสเพลย์เซ็ปชั่น

>>302 เห็นมาหลายปีละ อยากบอกว่ารำคาญตัวแดงตัวดำมากเหี้ยๆ

>>303 เขาอยากมีสไตล์ เหมือนเวลาแต่งนิยายต้องจัดกลางไง อิอิออิ

มีใครอยากสับหรือแนะนำนิยายแนวระทึกขวัญ กับแนวสืบสวนบ้างดีๆบ้าง

>>305 เคยมีในเด็กดีด้วยเหรอ

>>306 มี แต่ยังเรียกว่าดีไม่ได้

คนที่ตั้งมู้รับวิจารณ์น่าจะเป็นคนนี้ https://www.dek-d.com/board/view/3916705/
ยังเห็นความมั่ว ความจับแพะชนเกะ บัญญัติคำก็ใช้คำตามใจฉัน เหมือนเดิม

>>308 ถ้าเป็นคนนี้กูก็ว่ามั่วเยอะ พูดมีหลักการแต่หลายอย่างก็มโนตั้งเอง ตอนแรกกูเคลิ้้มตามนะเพราะคิดว่าคงเรียนตำราคนละเล่มกันได้ความรู้ใหม่ แต่แม่งไม่ใช่ว่ะพี่แกมั่วเป็นตุเป็นตะ ข้อดีคือในมั่วมีจริงปน คนเลยไม่อยากต่อร้องต่อเถียงด้วยเช่นกูถถถ

>>308 มู้คนว่างจัด

นิยายแย่ ๆ เกิดจากอะไรวะ

>>311
คนเขียนมือไม่ถึง

>>311 เห่อและเขียนไม่จริงจัง

เอาว่ากูไถดูแล้วน่าจะอ่านต่อจากอันเดิมได้ ก็อ่านเลยแล้วกัน
บทที่ 7 ร่างกายของบอยมีความเปลี่ยนแปลงในด้านสมรรถภาพทางกายบอกเล่าผ่านการวิ่งกับลุงรวย แล้วเรื่องก็โดดมายังวันตรวจกระเป๋า แผนที่ให้วิทย์เอาบุหรีเข้ามาโรงเรียนประสบความสำเร็จ (ทุ่มเทกับซีนตรวจบุหรีมาก)
บทที่ 8 สามอาทิตย์ถัดจากการสอบเข้าเป็นนักศึกษาวิชาทหาร ซีนมันใกล้เคียงกับบทที่แล้วอ่านแล้วสับสน เล่าเรื่องเล่นท่ายากจังวุ้ย ชวนคุ้ยโม้เรื่องที่ตัวเองโกงการสอบ ร.ด. จนผ่านได้เข้าไปเรียนอย่างภูมิใจ เล่าการใช้ชีวิตของเด็กสามคนนี้ในโรงเรียน เปิดตัวละครใหม่ อรทัยเหรัญญิก เก็บเงินประจำเดือน และก็บ่นเรื่องชวนที่ให้เงินไม่ครบขาดไปสองบาท (กุควรตลกหรือรู้สึกอย่างไรกับซีนนี้) บอยก็จ่ายให้ทั้งของใหม่20บาทและที่ค้างอยู่ 2 บาท พอไปทวงกับชวนก็โดนบ่นใส่ ชวนมาส่งบอยแถวบ้าน บอยพบกับเฟิสเพื่อนเก่ากำลังประสบเหตุโดนตบพวกกุญแจ
บทที่ 9 เปิดตัวละครใหม่ เด็กช่าง แม็กกับสกิด มาไถพวงกุญแจของเฟิสไปโดยตัวบอยก็ไม่ได้เข้าไปช่วย ชวนได้ฟังเรื่องนี้ก็คุยโม้ จนมีคนเกริ่นขึ้นมาว่าในพวกเพื่อน มีคนหนึ่งที่ไปเรียนช่าง ชื่อว่าเต๋า อินโทรดักชั่นก่อนโยนตัดซีนไปที่เต๋า โดนพวกรุ่นพี่ทดสอบเพื่อเข้าแก๊ง ลูกพี่ใหญ่ด่าแม็กที่ไถของเด็กสามัญ พอประธานรู้ว่าเป็นของเด็กโรงเรียนเก่าของเต๋าก็จะให้เต๋าเอาไปคืน(?)
บทที่ 10 บอยพบเต๋าขณะเดินกลับบ้าน เอาพวงของเฟิสมาฝากบอยไปคืน ข้ามมาสองสัปดาห์ ฝ่ายปกครองตรวจกระเป๋า ด้วยไหวพริบของวิทย์ก็รอดจากการตรวจพบบุหรี่อีกครั้ง ตัดซีนมายังโต๊ะอาหารตอนเช้า ชวนถามเรื่องเฟิสว่าเลิกขึ้นแท็กซี่กลับบ้านหรือยัง บอยบอกเฟิสเริ่มทำใจได้แล้ว แต่ไม่กล้าห้อยอะไรอีกเพราะกลัวเด็กช่างมาตบ ขณะนั้นวิทย์ก็มาโวยวายเรื่องกระเป๋าถูกตรวจแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจเท่าไร ตกเย็นชวนมาส่งบอย แล้วพบเฟิสกำลังเผชิญหน้ากับเด็กช่างสวมชุดช๊อปสีแดง
บทที่ 11 เป็นแม็กกับสกิลคนที่ไถพวงของเฟิสไปมาหา แต่ครั้งนี้พวกเขาออกตัวว่ามาดี วันนั้นเป็นเรื่องเข้าใจผิด ชวนวิ่งเข้าไปเปิด บอยเลยต้องผสมโรงด้วย และก็ชนะไล่เด็กช่างไปได้
บทที่ 12 ชวนเก็บพวงที่ตบจากเด็กช่างไว้ และไปคุ้ยเรื่องที่ตัวเองเอาชนะเด็กช่างกับเบียร์แก๊งอมควันห้องน้ำชาย แล้วก็โชวพวงให้ทุกคนดู ขากลับ อ.มาพบเข้าให้ข้อมูลเรื่อง อ.ไม่ให้เด็กห้อยของพวกนี้เพราะจะเป็นอันตราย วิทย์เริ่มมีประเด็นน้อยใจ(?)เรื่องความเป็นเพื่อน
บทที่ 13 ประตัวละครใหม่อีกแล้ว ผอ. พบหลักฐานที่นักเรียนเอาบุหรีมาสูบในห้องน้ำ บุหรีชวนหายไปจากกระเป๋าทำให้ต้องไปซื้อจากพวกเบียร์ พวกเบียร์รู้ว่า อ.จะเดินขึ้นมาก็รีบหนีไป
บทที่ 14 ในห้องเรียนวิทย์แสดงอาการผิดปรกติไม่ยอมเอางานไปส่ง(?) ชวนรอดมาจาก อ.ที่มาตรวจห้องน้ำ จากการพูดคุยกับบอยทำให้ชวนสงสัยว่าวิทย์เอาบุหรีไป พอดีกับ อ.กลุ่มเดิมมาตรวจที่ห้องจะค้นกระเป๋าทุกคน
บทที่ 15 ช่วนรับสารภาพเองว่าเป็นคนสูบบุหรีที่ห้องน้ำชั้น 5 พ่อของชวนมาที่โรงเรียน ชวนโดนพักการเรียนแล้วก็ยึดพวกของเด็กช่างไป หลังจบเรื่องราวในห้องปกครองชวนก็ตามหาวิทย์
บทที่ 16 เช้าวันรุ่งขึ้น ชวนมาดักวิทย์ที่โรงเรียนแต่เช้า วิทย์มาตอนใกล้เริ่มเวลาเข้าแถว ชวน บอย และวิทย์ก็ได้คุยกัน (เป็นช่วงที่อ่านแล้วเหี้ยอะไรวะง้องแง้งชิหาย) สรุปแว่นไม่เอาบุหรีมาให้แล้ว
บทที่ 17 หลายวันผ่านไป ชวนยังคิดเรื่องหาทางเอาบุหรีเขาโรงเรียน (แล้วมันไม่ถูกพักการเรื่องแล้วเหรอ กุขี้เกียจย้อนไปอ่านช่างแม่มแล้วกัน) ชวนคุยกับเบียร์แก๊งรมควัน ได้ไอเดียธุระกิจใหม่ให้ใครทำก็ยังไม่รู้ ตอนจบพวกเด็กช่างจะมาเอาคืนชวน
บทที่ 18 บาสหัวหน้าแก๊งเด็กช่าง บอกให้ถือว่าเจ๊ากันไปขอให้เอาพวงมาคืนให้เด็กช่าง ชวนนึกได้ว่าถูก ครูยึดไป
บทที่ 19 ชวนเอาเรื่องไปปรึกษาบอย โดยการเข้าไปขโมยในห้องปกครอง ไปข้อร้องให้แว่นทำตามแผน
บทที่ 20 วิทย์ไปแกล้งเจ็บให้ชวนเข้าห้องปกครองไปขโมยพู่ แต่สุดท้าย อ.สาวก็มาบอกว่าพวงให้ อ.ผู้ชายเอาไปเก็บสะสมแล้ว
บทที่ 21 ชวนออกจากโรงเรียนไปตามที่เด็กช่างนัดไว้ ก็แวะสูบบุหรีที่ปั๊มน้ำมัน (?) พอไปถึงที่นัด ชวนก็ขอเวลาอีกเพราะ อ.ยึดเอาพวงไป บาสหัวโจกบอกว่าได้ แต่ต้องรับผิดชอบที่ผิดสัญญาก่อน โดยการยอมให้ชกหน้าอกสามครั้ง
บทที่ 22 ชวนซัดคนที่เข้ามาต่อย สลบไปก่อน(?) เด็กช่างเลยลุมชวน บอยจะเข้าไปช่วย เต๋าเด็กช่างเพื่อนเก่าห้ามไว้ เข้าไปโดนด้วยไม่คุ้มหรอก ปล่อยไปก็ไม่ถึงตาย แต่บอยจะช่วยเพื่อน เข้าไปโดนอัดก็ไม่เจ็บ สวนกลับมั่ว ๆ ติดคริเด็กช่างลงไปกอง ชวนพาบอยหนี ตัดซีนไปยังห้อง มีทหารกำลังอะไรบางอย่างกับบอย จบถาด1 ขอบชีส

>>314
เอาว่ากุอ่านจบแล้ว มันไม่สนุก แบบว่ากุต้องทำยังวะถึงจะแคร์การเอาบุหรีเข้าโรงเรียนของชวน ทำยังไงกุถึงจะเอาใจช่วยชวนให้หาบุหรีดูดให้ได้ หรือเพราะเรื่องของเมิงไม่คุยกับกุวะกุเลยไม่สนุก ที่แน่ ๆ กุสนุกกับเส้นเรื่องของเมิงแค่เส้นเดียว แล้วกุก็จับทิศทางของเรื่องไม่ได้เลย อย่าคิดว่าดีนะ คนอ่านจับทิศทางของเรื่องไม่ได้ก็สนุกไปกับมันไม่ได้
เส้นเรื่องของบอยถูกทิ้งไว้ เล่าแบบห่าง ๆ
เส้นเรื่องของชวนดูจะเป็นเส้นเรื่องหลัก เป็นเรื่องของบุหรี ซึ่งกุไม่อินจัด ๆ
เส้นเรื่องของเด็กช่าง ที่กุรู้สึกจะสนุกกับเส้นเรื่องนี้มากที่สุด

การเซ็ทติ้งตัวละครสามตัวที่แตกต่างกันกุคิดว่าดี แต่ปัญหาคือกุไม่รู้สึกดีกับตัวละครตัวไหนนี่สิ กลายเป็นไปชอบเต๋ากับบาสมากกว่า คือบอยก็ไม่แสดงบทอะไรที่ประทับใจ ชวนก็เอาแต่เรื่องมาให้ วิทย์ก็เบ้เหลือเกิน

โดยสรุปกุไม่สนุกกับเรื่องของเมิงว่ะ แต่ชอบเรื่องคณะของเด็กช่างที่มันดูโรแมนติกสำหรับกุดี กุขอแสดงความเห็นแบบชุ่ย ๆ ว่าถ้าตัดเรื่องบุหรี่ออกไป แล้วให้วิทย์มีความสำคัญกับกลุ่มในฐานะมันสมองจริง ๆ กูก็จะอินง่ายขึ้น

>>312 >>313 ขอบใจมาก

เอาจริง ๆ กูอยากรู้แบบว่าการดำเนินเรื่องแบบนี้ดีหรือไม่ดีเพราะอะไร ไม่อินไปกับตัวละครคือแบบไหนและเกิดจากอะไร เขียนอย่างไรจึงไม่จูนิเบียว

อะไรทำนองนี้

>>314 ขอบคุณมาก ๆ เลยนะครับ

กุนี่คารวะมิงเลยที่สับละเอียดได้ขนาดนี้ ปัญหาใหญ่ของพังพอร์นฮับกุว่ามันอยู่ที่การโฟกัสผิดจุด คือมันเล่าเรื่องได้ แต่มันไปเล่าส่วนที่ไม่น่าสนใจของเรื่อง กุลองไปอ่านตามแล้วก็ยังไม่เข้าใจว่า ที่เล่ามามันเกี่ยวข้องกับเส้นเรื่องของตัวเอกยังไงกันแน่ ถ้าเป็นหนังโป๊ก็คือเอาแต่ลูบๆ คลำๆ ดูดนม จูบปาก แล้วทิ้งหอยไว้ไม่เสียบซักที แล้วคนที่ดูหนังโป๊ก็งงว่า สรุปมิงจะเสียบรึเปล่าหรือมันเป็น Rate R ซอร์ฟคอร์ เพราะแม่งปูทางไกลเหลือเกิน ไปวนที่อื่นอยู่ได้ เล่าเรื่องตัวรองแค่พอเข้าใจว่ามันเกี่ยวข้องยังไงกับพระเอกไม่ได้รึไง เนื้อเรื่องจนถึงตอน 25 นี่พระเอกโผล่มาน้อยแทบไม่มีบทจนกุนึกว่าเป็น Eren ใน AOT จืดจางจนคนอ่านเกือบลืมไปแล้วว่ามีแม่งอยู่ในเรื่องด้วย

>>319 เปรียบเปรยให้เห็นภาพมาก ขอบคุณครับ

>>308 สับแบบไม่มีหลักการให้ดูหลักการ สำหรับกูดูโง่อวดฉลาด ที่อ่านในมู้วิจารณ์ดูลอยๆ จับต้องไม่ได้ยังไงไม่รู้

>>319 เปรียบเทียบแบบนี้เลยดีกว่า อาจารย์สั่งการบ้านศิลปะการวาดรูปอานาโตมี่สัตว์สิ่งมีชีวิต แต่พระเอกเสือกจับลิงชินแปนชีมาข่มขืนพร้อมอัดคลิปลงพรหาบ ดันบอกว่า นี่แหละ ศิลปะ

>>314 นับถือในความพยายามของมึง แค่อ่านที่ย่อไว้ ยังรู้สึกว่ามันจะวนเวียนอะไรมากมายกับบุหรี่นัก ว่าแต่นี่จบภาคแล้วเหรอ กูนึกว่าจะจบภาคควรต้องมีการคลี่คลายปมหลักๆ อะไรบ้าง หรือเปลี่ยนช่วงเวลาการดำเนินเรื่อง จากวัยเด็กไปผู้ใหญ่อะไรงี้

>>315 มึงสะสมแต้มบุญปลายปีเหรอวะถถถ อ่านมึงสับยิ่งดีใจที่ไม่เสียเวลาอ่าน นิยายแบบนี้กูเกลียดสัสไม่เฉพาะของพังพรอนนะ นิยายที่แม่งหาแก่นสารอะไรไม่ได้

กูกลับคิดว่าแม่งเทพ เรื่องไม่มีเหี้ยเลยแม่งยืดได้ไงวะ ยี่สิบบท แล้วเสือกมีคนตามอ่านจนจบด้วยนะ 5555

>>314 ขอยาดมให้กูหน่อย ตัวละครเยอะไปไหน

ขนาดเอามาสับแล้วยังรู้สึกว่ามีแต่น้ำล้วนๆ เลยอัยฉัต

>>325 กุว่าถ้าเปลี่ยนชื่อจาก บอย มาเป็น บุหรี่ อาจจะดูสมเหตุสมผลขึ้น เพราะโลกในนิยายหมุนรอบบุหรี่ บุหรี่คือพระเอกตัวจริงของเรื่อง ถ้าสิ้นหวังถึงขีดสุดก็ดัดแปลงจากนิยายแนวปัจจุบันมาเป็นนิยายส่งเสริมการเลิกบุหรี่ เขียนที่มาที่ไปของบุหรี่ วงจรการเปลี่ยนมือ ปัญหาที่เกิดจากการหาบุหรี่ดูดไม่ได้ หรือผลร้ายของบุหรี่ต่อชีวิตวัยรุ่น แค่นี้เรื่องก็ดู make sense แล้ว แถมอาจมีภาครัฐติดต่อมาหา (ทำเสียง monotone เข้มๆ) "ด้วยความปราถนาดีจาก ส.ส.ส."

>>328 งั้นต้องขอยืมพล๊อต Captain Planet แค่เปลี่ยนแก๊งไฟ น้ำ ลม ดิน หัวใจ เป็นแก๊งบอยต้านบุหรี่พิศดาร
https://www.youtube.com/watch?v=DMoodiD0UEI

>>322 มันช่างคิดได้เนอะครับ

พวกมึงหยุดบูลี่น้อนพังpornได้แล้ววววว จะเป่าปี่แล้วนะ

>>331 กูไม่เห็นมันจะสลดตรงไหน

>>331 กูไม่ได้แจมบูลลี่มันนะ แต่เห็นมาแปะนิยายเดิมๆ หลายรอบละ สับโขกไปก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลง ไม่เหงาก็หาเพื่อนเล่นละเว้ยงานนี้

อ่ะ กูรอมันมาตอบและดิ้นพล่านๆแบบรอบก่อน let the war begins กูอบป๊อบคอร์นรอละ

กูสงสัยอย่างนึงว่านิยายของพังพรอนระทึกขวัญยังไงวะ

>>335 ระทึกว่าเมื่อไรจะจบสักที ลุ้นจนเยี่ยวเหนียว

>>325 นาน ๆ ที จะโดนโม่งชม น้ำตาจิไหล

>>328 ขอบคุณสำหรับไอเดียนะครับ ถ้านิยายดัง เดี๋ยวคงมีรัฐบาลมาเป็นผู้สนับสนุน

>>333 ส่วนมากผมก็แปะเรื่องใหม่นะพี่ อาจจะมีอัพเดทครั้ง สองครั้งไรเงี่ย เอ๊ะ! หรือพูดถึงเรื่องฝีมือ

>>335 มันไม่รู้จะลงหมวดไหนจริง ๆ อะครับ ใครมีดีกว่านี้ลองเสนอมาได้นะ

>>335 ลุ้นระทึกว่าจะเอาบุหรี่เข้าโรงเรียนได้หรือไม่ จะโดนยึดบุหรี่ไหม ถ้าบุหรี่โดนยึดแล้วจะโดนต่อยกี่หมัด

>>337 ไอ้ >>325 มันจะสื่อว่านิยายมึงโคตรน้ำเยอะ

>>337 เกิดมาไม่เคยเห็นรัฐบาลหน้าไหนสนับสนุนนิยายสักเรื่อง ไม่งั้นบารามอสกลายเป็นวาระแห่งชาติไปแล้ว

>>340 แฮรี่พ่องตายนายกเขียนคำนิยมให้เลยนะ

ไวท์โรดด้วยอะเปล่า

>>339 เอ้า...ปัดโธ่ ผมก็หลงดีใจ

>>341 ก็ถ้าพังพอร์นมันเงินถึงระดับดอกปอบก็คงได้ล่ะ

กูรู้สึว่าเริ่มชอบเจ๊ดอกขาวแล้วว่ะ สมัคร FC ได้ที่ไหนมั่ง

>>344 มึงอ่านคอมเมนต์เจ๊เขาไม่จบก็อย่าหวังจะสมัคร!

กุอ่านจบอยู่นะเว่ย.. ยาวชิบ โควทข้อความ แล้วอ่านทวนข้อความ แล้วก็แสดงความเห็น แล้วก็โควทข้อความ.. บลา บลา.. ยอมแพ้ล้าว

กูไม่เคยอ่านนางจบสักครั้ง ยิ่งเวลานางทะเลาะกับกูเนี่ย ไม่รู้พล่ามบ้าบออะไร ลองพิมพ์บอกนางงี้ดิ จะได้เห็นนางพล่ามต่อ อย่างจี้

ดอกขาวทำให้กูเป็นโรคยาวไปไม่อ่าน พังpornทำให้กูเป็นโรคแถเยอะไม่อ่าน

เม้นทียาวกว่านิยายหนึ่งตอนของบางคนอีก ชักอยากเห็นนิยายดอกขาวแล้วว่ะ

>>349 กูเคยอ่าน คำผิดเพียบ เว้นวรรคเหี้ยมาก เว้นวรรคจนใจความผิดอะ แต่นางก็จะชอบออกตัวว่าเป็นนักเรียนหัดเขียน มีหนหนึ่งกูลองอ่านไปสักหน่อย เจอ กรุงเทพมหานครฯ สงสัยว่าเจ๊แกจะใส่ไปยาลน้อยทำไม คือถ้าไม่ใส่นี่หมายความว่าจะใส่ชื่อกรุงเทพมหานครอมรรัตนโกสินทร์ บลา บลา บลา แบบเต็มเหรอ 5555

อยากสับนิยายอีดอกขาวเหรอ งั้นจัดไป
https://my.dek-d.com/leelawdee/writer/

>>351 แฟนคลับรวม 12 คน //เอามือทาบอก "เยอะกว่าที่คิดไว้มว๊าก"

>>351 ลายตา ตีมอะไรเนี่ยยยย หาตุ่มกดอ่านนิยายไม่เจอ

>>351 น้ำตาจิแชร์ ขอไหลนะคะ... /ไอเหี้ยยย สีโครตกลืน เห็นละอยากปิดชิหอย ขนาดปิดมาแล้วตากูยังลายๆ เห็นอะไรสีทองวิ้งๆ ลอยอยู่เต็มเลย 5555

นี่ละกัน
https://my.dek-d.com/leelawdee/writer/view.php?id=1854388
https://my.dek-d.com/leelawdee/writer/view.php?id=956188
https://my.dek-d.com/leelawdee/writer/view.php?id=956213
https://my.dek-d.com/leelawdee/writer/view.php?id=956140

>>355 มึงกำลังจะทรมาณเพื่อนโม่งหรอ 555 นี่คือการลงทัณฑ์ใช่มั้ย

>>355 ไอ้เหี้ย สับไม่ออก ก็เจ๊แกเล่นแปะไล่ผีเผื่อไว้ก่อนว่า "หัดเขียน" กูละหมดคำจะพูดเลย

>>355 ขนาดยังไม่ได้เข้าไปอ่าน แค่เห็นชื่อแอคเคาท์ก็หลอนละ 55555

เออกุยังงงอยู่เลย สรุปอีดอกขาวนี่มันคนไทยหรือเทศกันแน่วะ? เคยเห็นบอกนับถือคริศต์ แต่ก็ปกป้องแนวพุทธจะตายห่าเลย
(กุไม่เคยอ่านเม้นนางจบ มีแต่นํ้า/ไม่ก็ตรรกะบิดเบี้ยวเชี่ยๆ)

คนนึงเสียสละตนช่วยสับพังporn เอาแต้มบุญส่งท้ายปี
อีกคนนำนิยายดอกขาวมาทรมาณเพื่อนโม่ง เอาแต้มบาปฉลองปีใหม่

เอาวะ เดี๋ยวกูทำใจแป๊บ จะสับให้ 4 เรื่องรวดเลย (หายาดมยังจมูกแป๊บ 2 แท่งเลย)

ตะกี้กุมีความคิดว่าจะพลีชีพ ด้วยการอ่านและกลับมารีวิว(ไม่สับนะ) เรื่องย่อสักหน่อย ก็เลยเปิดเรื่อง ครอบครัวสุขสันต์อ่านตอน 1
เชี่ยยย!!!.. กุยอมแพ้!!!!! นางก็ไม่ได้แย่ แต่ระบบภาษากุจะพัง (กุก็เพิ่งหัดเขียนไง)
RIP.. แด่ศพกรู

>>361 ไม่เข้าใจว่ะ นิยายแค่สี่ตอนคนอ่าน 7000! ใครวิเคราะห์ให้ฟังหน่อยซิ

>>362 เช็คหน้านิยายบ่อย?/ เอาไปแปะในกระทู้รับวิจารณ์ของเด็กดวก/ มีคนมากมายพยายามจะสับนาง แต่ล้มเหลว และพยายามลองหลายๆ ครั้ง แต่ก็พ่ายแพ้กลับมา //อะเหื้ออออ

ลองไปทดสอบความกล้ากับเรื่องแรกมา เอื้อออ อ่านเด็กประถมเรียงความกูยังได้อะไรมากกว่านี้อีก ระบบภาษาที่มีอยู่น้อยนิดกูจะรวนเอา ยกธงยอมแพ้

>>362 7000 นี่คือชาวโม่งเข้าไปส่องแล้วถอยทัพออกมาปะวะ

>>357 จนป่านนี้นางยังกล้าออกตัวว่าหัดเขียนอยู่เหรอวะ5555

กูไม่เข้าใจว่ะ ยัยดอกขาวนี่เป็นใครอ่ะ ทำไมใช้ภาษาแปลกๆ เหมือนเข้าใจอะไรยาก ไม่ได้อยู่ไทยแต่เกิดหรืออะไรยังไงวะ ใครเล่าให้ฟังที

เอาวะ เผลเซลล์สมองเก่าหน่อย เผื่อร่างกายจะสร้างใหม่มาแทน

เรื่อง : testament-พินัยกรรม
ลิ้งก์ : https://my.dek-d.com/leelawdee/writer/view.php?id=1854388
หมวด : แฟนตาซี
จำนวนตอนทั้งหมด : 1 (แถมเป็น Intro ด้วยนะ)
สถานะตัวเรื่อง : ยังไม่จบ [อัพเดตล่าสุด 5 ตุลาคม 62]

เปิดมาตอนแรกก็ยก Quote ของคุณตานางเอกมาแปะไว้ก่อนเลย พูดประมาณว่าทุกอย่างในจักรวาลเนี่ยมีความศักดิ์สิทธิ์อยู่นะจ๊ะ ดูจากหมวดก็รู้ว่าเป็นแฟนตาซีแน่นวล แต่พออ่านไปจนจบบทแรกซึ่งสั้นจุ๊ดจู๋ก็รู้สึกขัดแย้งในตัวเองเหมือนน้องไอรีนผู้เป็นนางเอก คือหลายอย่างในบทแรกเนี่ยคล้ายจะอิงคติทางพุทธ ทว่าในคำโปรยคุณตาดันอุทานว่าโอ้พระเจ้า (กูอาจเข้มงวดเกินไป ถ้าคิดว่าไร้สาระก็ข้าม) คือดูทรงแล้วเซตติ้งน่าจะเป็นแฟนตาซีแบบฝรั่งๆ แหล่ะ แต่สิ่งที่สื่อมันดูพุทธโธเรี่ยนเหลือเกิน มีศักดิ์สิทธิ์ มีค้นหาความจริง มีพ้นทุกข์

บทนำคือแอบขายความซูของนางเอก นางมีพลังพิเศษสามารถรับรู้สิ่งต่างๆ ได้แบบเหนือธรรมชาติผ่านสัมผัสปกติ 5 และสัมผัสพิเศษอีก 1 สาวน้อยกำลังอยู่ในระหว่างหาคำตอบว่า มีแต่ตัวเองหรือเปล่าที่ทำแบบนี้ได้ ถ้ารู้แล้วจะยังไง จะมีความสุขหรือมีความทุกข์ต่อความจริงข้อนี้

การบรรยาย : ไม่ค่อยเจอคำผิด แต่เจอการใช้คำฟุ่มเฟือย, ซ้ำซากเยอะมากกก ไม่รู้ว่ากูง่วงจนสมองเบลอหรือเจ๊ดอกแกสื่อออกมาเป็นประโยคที่วกวนและเข้าใจยากกันแน่ ถ้าให้เอาปากกาแดงไล่ขีด กูว่าคงแดงเถือกไปครึ่งต่อครึ่ง หลายครั้งนี่คือประโยคก่อนหน้านี้มึงพูดไปแล้ว จะเอามาเขียนใหม่อีกประโยคทำไม มีความเป็นห่วงนักอ่านจนเกินพอดีไปแล้วแม่ง ถ้าจ้างกูรีไรท์บทนี้ให้จากที่สั้นเป็นหมอยแมว อาจจะเหลือแค่หมอยนก

ตัวละคร : ตอนนี้คือรู้แค่ว่ามีคุณตากับหนูไอรีน เขียน Tell ไว้ซ้ำซ้อนสุดๆ ว่าคุณตาเป็นคนดี๊ดี ส่วนน้องนางเอกยังไม่รู้ว่าเป็นคนยังไงเพราะบทนำพูดแค่นางดูจำไม มีสงสัยว่าที่ตัวเองเป็นคือพิเศษไหม นำมาซึ่งความทุกข์จนต้องออกไปค้นหาความจริง ไปๆ มาๆ เรื่องนี้เข้าข่ายอริยสัจ 4 ตั้งแต่บทนำเลย พอไม่มีบทที่ 2 ให้อ่านเทียบก็พาลรู้สึกว่ามันพุทธโธเรี่ยนจริงๆ ให้ตาย

ความน่าสนใจของพล็อต : ไม่รู้วะ เรื่องยังไม่เดินไปไหนเลย มีแค่บทนำที่อ่านแล้วปวดหัวตึ๊บ บางจุดเข้าใจยาก บางจุดเข้าใจง่ายแต่ใช้คำฟุ่มเฟือยก็เลยเข้าใจยากอีก

ข้อดี : เป็นยานอนหลับอย่างแรง จนกูสับเรื่องที่ 2 ไม่ไหว ขอตัวไปนอนก่อน (ไว้ต่อพรุ่งนี้)

ข้อเสีย : ปกติบทนำสั้นนี่เป็นเรื่องธรรมดา แต่สั้นเป็นหมอยหมาขนาดนี้ เอาไปแปะไว้ที่หน้าปกเรื่องยังโอเคกว่า บทนำที่ดีควรสร้างแรงดึงดูดให้นักอ่านอยากอ่านเรื่องนี้ต่อ แต่กูอ่านแล้วง่วงเหี้ยๆ ทั้งตอนจับใจความได้ 3 อย่างคือ ปู่แม่งคนดี น้องแมรี่ซูเบาๆ กับความสงสัยในเรื่องธรรมชาติและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของน้อง แล้วจะจัดกลางทั้งตอนทำเหี้ยไร เป็นเนื้อคู่ไอ้เล่าโปกรึไง ไอ้การยก Quote มาแล้วจัดกลางเนี่ยเคยเจออยู่ แต่หลังจากนั้นเขาก็จัดซ้ายขึ้นย่อหน้าปกติโว้ย ไม่ใช่จัดกลางหมดแบบนี้ ตอนที่ 2 ก็ไม่มีให้กูเอามาเทียบว่ากลับมาจัดซ้ายหรือยัง ดังนั้นกูขอด่าไว้ก่อนว่าอย่าจัดกลางแบบนี้ อิบ้า

คะแนน : 4/10 (ห่วยสุดที่เคยให้คือ 3 อีก 1 คะแนนมาจาก ภาพปลากรอบ + 0.5 / ไม่มีคำผิด + 0.5)

ความเห็นส่วนตัว : ภาพประกอบสวย นอกนั้นอย่าให้พูดต่อ แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว

จากใจคนเคยวอร์กะดอกขาว เหมือนนางจะอยู่ยุโรปสักประเทศ ตอนนั้นนางพูดประมาณว่าไปเล่นสกีก่อนบลาๆ แต่กุคิดว่านางน่าจะมีปัญหาทางจิตหรือไม่ก็เป็นออทิสซึ่ม จะพฤติกรรมการตอบอะไรวกไปวนมาซ้ำๆ เดิมๆ และหลายๆ อย่าง

เรื่อง ครอบครัวแสนสุข
ลิ้งค์ : https://my.dek-d.com/leelawdee/writer/viewlongc.php?id=956188&chapter=1
คำโปรย : พ่อแม่หัวโบราณและลูกหัวสมัยใหม่(ไฮเทค) อยู่บ้านหลังเดียวกันแล้วบ้านี้จะสงบสุขหรือไม่? (โปรดติดตาม)
ตอน 1 :
บอกภาพรวมกรุงเทพ จากนั้นซูมเข้าไปที่ทองหล่อ สุขุมวิท มีบ้านหลายหลังและต้นไม้ให้ความร่มรื่น ต่อมาเป็นฉากลูกสาวจอดมอไซค์ที่โรงรถ แม่เข้ามาบ่นว่า “รถไปไหน ทำไมขับมอไซค์” แล้วก็บอกว่าแม่รีบกลับมาจากเชียงใหม่เช้าวันนี้เพราะเรื่องของลูกและบ่นเรื่องห้ามขับมอไซค์อีกครั้ง ลูกสาวบอก “จอดไว้พัทยาที่ไม่ขับเข้ากรุงเทพเพราะรถติด” แม่จึงบ่นอีกว่าผู้หญิงไม่เหมาะกับมอไซค์คันใหญ่ แต่ลูกก็บอกว่า “ก็ชอบนี่คะ” แต่แม่ก็แสดงความเป็นห่วง ส่วนลูกก็พูดว่า “เข้าใจว่าเป็นห่วงแต่ก็จะไม่เกิดอุบัติเหตุหรอกเพราะไม่ประมาท” แม่ยอมแพ้ มอไซค์คันนี้พี่ซื้อให้น้องในวันเกิดและเธอถูกใจมาก แม่บ่นต่อแต่ก็ไล่ไปอาบน้ำและพูดถึงสาเหตุที่มารอพบลูก คือ ทราบข่าวจากพ่อที่ตำรวจแจ้งมาว่า ลูกสาวยกพวกตีกัน เธอปฏิเสธ บอกว่านั่นแจ้งความเท็จ ไม่ได้ตีจริงๆ เธอทราบว่าตำรวจจะมาสอบปากคำ แม่แสดงความวิตกกังวล
คำวิจารณ์ :
1. พบคำผิดบ้างประปราย เช่น มอเต่อร์ไซค์ ขมักเขม้น ชำนิชำญาญ ไช่ พรุ้งนี้ เดินดุ้มๆ
2. ภาษาที่คุยเป็นภาษาทางการมาก
3. ใช้คำแปลกๆ อย่าง ขายาวหยั่งถึงพื้น มอมแมมยังกะแมว และเรียงรูปประโยคไม่ค่อยถูกต้อง มักใช้คำพูดยืดยาวโดยสารที่ต้องการสื่อมีน้อย ทั้งแม่และลูกพูดประโยคที่ไม่จำเป็นเยอะมาก

By หมูว์สับ
ป.ล. บอกว่าพลีชีพคือทำแล้วนะ แต่ขอแค่ตอนเดียวพอ รู้สึกว่าเลเวลอัพแล้วละ 55+ เอ้า! ใครจะต่อก็ตามาเร็วๆ

โยนมาทรมานโม่งชัดๆ 555

เอาจริงกูยังไม่เคยเห็นใครเถียงชนะอิเจ๊ดอกขาวเลยนะ อย่างมากอิเจ๊ก็แค่ปรี๊ดแตก เคยเห็นหลายคนไปไฝว้ด่ากันจะเป็นจะตาย โดยเฉพาะไอดีมัณทนาไรนี่ รีพลายกันเกือบร้อยเมนต์ บางทีแม่งรุมกันทั้งบอร์ด สุดท้ายก็เหนื่อยเลิกพิมพ์กันไปเอง ถ้าถามว่าใครคือโทรลเบอร์1 กูให้อิเจ๊ดอกขาวเลย

>>372 กู372เอง อีกอย่างแม่งเป็นโทรลที่อิwmไม่เคยแบนด้วยเพราะแม่งไม่ได้ทำผิดกฏ

ตอนที่ 2 จนมุม (ซึ่งกูยังหาความเชื่อมโยงกับชื่อตอนไม่ได้)

เปิดด้วยการบรรยายห้องนั่งเล่นกระจกซักสี่ย่อหน้า นางเอกลงจากบันได ป้าคนนึงนั่งอยู่บนโซฟาร้องทัก โอ้โห คุณศิวลี กลับมาแล้ว บลาๆๆๆ บรรยายความสวยนางเอกยาวยืด นางเอกทักทายว่าคิดถึงเหมือนกัน แล้วป้าก็บอกว่าเตรียมอาหารไว้ให้ ต่อด้วยบรรยายปนชมลักษณะเสื้อผ้ายาวยืด แบบที่มันควรจะเป็นบทบรรยายมากกว่าน่ะ ไม่ใช่บทพูด นางเอกตอบว่าซื้อผ้ามาตัดเองเลียนแบบแบนด์เนม เพราะแพง ซื้อไม่ไหว แล้วก็วกกลับไปรถมอไซ ป้าถามว่ารถเป็นไงบ้าง นางก็ตอบสรรพคุณ เครื่องเบา แรง เหมาะขี่ทางไกล นี่โฆษณามอไซเรอะ ป้าเลยกระซิบว่าบอกอยากลองนั่ง นางเอกก็กระซิบตอบว่าได้ๆ หาโอกาส ทันใดนั้น!!! เสียงแม่นางเอกก็โพล่งขึ้น นี่เคยพาป้าขี่มอไซเหรอ เกิดอุบัติเหตุขึ้นมาต่อไม่ง่ายเหมือนเด็กๆ นะ จำไม่ได้ว่านางเอกตอบว่าไร แต่เหมือนจะอ้อนจนคลี่คลาย สำคัญกว่าคือ แม่นั่งอยู่โซฟากับป้ามาตั้งแต่แรกเลยว่ะ แต่บทบรรยายเพิ่งจะมาบอกเอาตอนนี้ กุเกือบงงแล้วว่าโผล่จากไหน

ทีนี้ป้าคนนี้เป็นใครไม่บอกเลย ปล่อยให้บทสนทนาไกด์คนอ่าน นั่งอยู่โซฟาก็น่าจะเป็นคนระดับเดียวกัน แต่เรียกนางเอกกับแม่ว่า 'คุณ' เหมือนระดับต่ำกว่า เดาไม่ถูกเว้ยจนมาร่ายชีวประวัติป้าตอนท้ายซะ 1/3 ของความยาวตอน สรุปเป็นแม่บ้าน แม่นมที่อยู่ด้วยกันมานาน

1.ป้าดอกเนี่ยมีปัญหากับบทสนทนาที่สุด ผิดยุค ผิดสมัยไปหมด ถ้าจะบอกว่ามาแนวทมยันตี แม่พลอย สมัยแม่พลอยบ้านเอ็งสิมีมาบุญคลอง ตั้งใจจะให้ความรู้สึกอบอุ่นเย็นใจมั้ง แต่ดันออกมาน่ารำคาญ ใครจะบ้าชม "คุณศวลี เสื้อตัวนี้คอตั้ง แขนสูง ทรงเน้นรูปร่าง บลาๆๆๆๆ สีบลาๆๆๆๆๆ ขับผิวคุณศิวลีขึ้นมากเลยค่ะ"
2. คำว่า ที่ นั้น เยอะมากกก รกรุงรัง ตัดออกก็ไม่ทำให้ประโยคผิดความหมายเท่าไหร่หรอกนะ
3. บรรยายละเอียดเป็นผุยผงในส่วนที่ไม่จำเป็น แต่อันที่จำเป็นอย่างป้าเป็นใคร แค่คร่าวๆ กับแม่มึงนั่งอยู่ด้วยก็บอกมาหน่อย

กุกลับไปนอนต่อละ บทต่อไปเชิญผู้กล้า

>>374 ประโยชน์: ยานอนหลับชั้นดี ?

>>369 เฮ้ยแต่กูไม่คิดว่านางเป็นบ้านะ มันเหมือนคนใช้ภาษาไม่เป็นมากกว่า แม่งกูเกลียดชิหายเวลาต้องคุยกะมัน คุยอะไรแม่งไม่จับประเด็น ชอบไปสำคัญผิดจุด ไอประเด็นหลักไม่คุย มัวไปยุ่งกะเรื่องไม่เป็นสาระอยู่นั่นล่ะน่ามคาน

>>372 เป็นกูก็ปล่อยเลย มัวเถียงกับอีเจ๊ดอกขาวนี่เสียแรงเปล่า อยากชนะก็ชนะไปเหอะ
กูเสียดายเวลาชีวิตที่เคยหลวมตัวไปเถียงด้วย
เหมือนเจ๊กำลังคุยคนละเรื่องกับกูอ่ะ แม่งพากุออกทะเลไปประเด็นยิบย่อยเฉย จะกลับก็กลับยากเพราะต้องมาไล่จับประเด็นในเม้นนํ้าโจ๊กของนาง
กูก็อยู่ในเด็ดดวกนั่นแหละ แต่เพิ่งไม่กี่ปี แต่กูลองตามไปดูประวัติเก่าๆเจ๊เลยรู้เรื่อง
กุไปเจออันที่อิเจ๊แกไฝว้กะท่านเดธมัวเถียงกันอยู่นั่นแน่ะกะอีคำว่าชงหวาน จะบ้าตาย เป็นกูจะปล่อยเจ๊ให้ดอกขาวมันบ้าตามสบายไปคนเดียวเลย/กูหน่ายว่ะ//ขอระบายเหอะ

>>377 ตอนตีกะอิเดธสนุกดี ดอกขาวดิ้นแรงสุดล่ะที่กูเคยเห็น คนที่ระอานางช่วยแจมกันใหญ่ยังกับทัวร์ลงถถถถ

>>378 อยากเห็นเลย ถ้ามีเมตตาก็รื้อมาให้สหายโม่งหน่อยสิ

>>379 กูยังพอมีลิงก์อยู่แต่ไม่แน่ใจว่าใช่อันที่โม่งคนอื่นพูดถึงมั้ยเพราะเมื่อก่อนการตบกับอิเจ๊นี่เป็นเรื่องธรรมดาของบอร์ดเลยว่ะ
https://www.dek-d.com/board/view/3168603/
https://www.dek-d.com/board/view/3171271/
https://www.dek-d.com/board/view/3497894/
https://www.dek-d.com/board/view/3498891/
https://www.dek-d.com/board/view/3373050/

>>379 เข้าในไอดีตาเดธหรือเจ๊ดอกขาว ไล่ๆดูประวัติก็เจอแล้วเพื่อนเอ๋ย มันมีต่อหลายกระทู้
อันที่เดธตั้งมางัดข้อกะเจ๊นี่ก็ภาค2อีก
กุอ่านรอบเดียวก็พอ แม่งเมาเรือเจ๊ขับออกทะเล

>>380 หนุกสัสมันกว่าอ่านนิยายอีก แต่โคตรเปลืองเวลา นับถือดอกขาวชิบผายสมองทำงานยังไงวะเวิ่นเว้อได้สามโลกขนาดนี้

ถ้าจะเถียงให้ชนะเจ๊ดอกขาวมึงต้องบ้าให้เหนือกว่าไม่ก็กวนตีนมัน พิมพ์ด่าสั้นๆ แล้วมันตอบยาวๆ เดี๋ยวมันก็จะเบื่อไปเอง แต่ไม่อยากให้ใครทำนะเพราะจะเสียเวลาชีวิตมาก

เป็นไปได้มั้ยล่ะ อีดอกขาวคือจูนิเบียวที่เหนือกว่าจูนิเบียวทั่วไป

กูอ่านกระทู้นี้
https://www.dek-d.com/board/view/3955676/

คอมเม้นท์ #13 ที่เจ๊ตอบโต้กับ F.. เจ๊เริ่มตอบสั้นลงๆ ตรงประเด็นเข้าทุกที ทำกูขำแรง

>>374 เอาให้จบเรื่องสิวะ อีกตอนเดียวเอง เดี๋ยวกูจะได้สับเรื่องใหม่ต่อ

>>385 ไอ้เหี้ยนี่น่าจะไฟว้กับอิเจ๊ได้นะ คนนึงพูดพล่ามน้ำเยอะไร้สาระ คนนึงกวนตรีนพูดไม่รู้เรื่องไม่รู้ความ แต่อย่างว่า งัดกับเจ๊นี่มันเสียเวลาจริงๆ

>>387 555ปัญหาคือ ไอสองคนนี้ไม่เคยเป็นศัรตรูกันจริงๆเลยซักที

มีคนอ่านเมนต์เจ้แกจบด้วยเหรอวะ ยาวกว่านิยายซีนนึงของกุเลยแน่ะ นับถือๆ พล่ามอะไรได้โหรงเหรงขนาดนี้

นิยายจีนเห่อหมอยของไทยยังอ่านรู้เรื่องกว่าอีดอกขาวพล่ามนี่แหละ

POV https://www.dek-d.com/board/view/3956097/

สรุปตอนที่3นี่ไม่สับละหรอ

เหล่าชาวโม่งคงคิดได้แล้วว่าเอาเวลาไปทำอย่างอื่นเหอะ.. เสียดายเวลา

ว่าจะสับอยู่แต่มีงานมีการทำเลยเอาไว้ก่อน เมื่อวานวันหยุดโว้ย ขอพักผ่อน ไม่อยากทำร้ายสมอง

หน้า Top ดด 11-20 สรุปมันสุ่ม หรือนับคะแนนจากยอดวิว? จริงๆ ก็มีคนเคยถามในมู้ไปแล้วล่ะ แต่กูก็ยังสงสัยอยู่เพราะบางทีหน้าใหม่แต่งไป6ตอน วิว 4000 นิดๆ ได้ขึ้น ถ้าเป็นของนักเขียนที่มีแฟนคลับตามพอสมควรกูก็เข้าใจได้ แต่นี่มันหน้าใหม่อ่ะ ก็เลยสงสัย // หรือแม่มคือความอิจฉา ก็ไม่นะ แค่อยากรู้เฉยๆ

>>395 ติด top มันคือ top trending ปะ แบบว่ามีคนอ่านเยอะใน period หนึ่ง ไม่ใช่เอาแค่ยอดวิวรวมมาคิดอย่างเดียว ประมาณว่าต่อให้มึงมีคนอ่านล้านวิว แต่จู่ๆ หยุดอัพไปเดือนนึง ยอดวิวไม่กระเตื้อง ก็หลุด top ไปให้กับคนที่มียอดวิว 2-3 หมื่นได้

>>395 จัดอันดับtopมันนับยอดวิวต่อวัน พูดง่าย ๆ คือใครอัปตอนใหม่แล้วมีคนอ่านในระดับนึงมันก็ติดกันได้ ยิ่งวันไหนพวกนิยายแฟนเยอะพร้อมใจกันไม่อัป มึงก็มีโอกาสเจอนิยายที่ไม่คุ้นหน้า แต่ช่วงนี้เด็กดีมันค่อนข้างรวน กูไม่รู้ว่านิยายที่มึงเจอ มันติดท็อปได้ด้วยเหตุผลไหน

>>396>>397 โทษทีถามไม่เคลียร์เอง คือเข้าใจว่ามันอัพเดตใหม่ทุกเที่ยงคืนนั่นล่ะ แต่ที่อยากรู้คือ เอางี้ ตัวอย่าง เช่นกูถ่ายรูปไว้เพื่อดูการเข้าอ่านในแต่ละวัน(ถือเป็นคอนเท้นตัวเองอ่ะ) อย่างวันหนึ่ง กูมีคนอ่านเข้าวิว 3000 คน(วิวหน้านิยายที่คนเข้าวันนี้นะ ไม่รวมยอดวันอื่น) แล้วพอเที่ยงคืนกว่าๆ มีการอัพเดตเปลี่ยนนิยาย top มันจะมีนิยายที่วิวรวมยอด 4000 กว่าๆ ขึ้นมาไงเลยทำกูงง คือจะว่ารวมวันนึง 4000 กว่าเลยไม่น่าใช่ เพราะมันก็อัพมาหลายวันแล้ว จริงๆ มันก็มีหลายเรื่องอ่ะแหละที่เป็นแนวๆนี้. มันเลยทำให้เกิดความสงสัยเฉยๆ ว่ามันสุ่มดีดขึ้นมาหน้า top หรือมันนับยอดอื่นๆ ของวันนั้นอย่างคอมเม้นต์ หัวใจไรงี้ด้วยหรือเปล่า // เป็นความสงสัยที่มีมานานเลยลองมาถามดู. ขอบคุณเพื่อนโม่งที่อุตส่าห์สละเวลามาตอบ

>>398 บางทียอดอ่านข้างนอกมันไม่อัพเดท ยอดที่ตรงสุดคือหน้าdashของนักเขียน มันเป็นบ่อย อย่างสิ้นเดือนมันจะล้างยอดอ่านใช่มั้ยแล้วเริ่มเดือนใหม่ของกูหลักพัน แต่หลายคนก็ยังหลักแสนกันอยู่เลย แต่ช่วงนี้ก็รวนจริง หน้าท็อป20สลับขึ้นลงแบบเห็นกันจนเบื่อ ถ้ามีแปลกๆ ดีดเข้ามาเลย มันก็เห็นได้ชัด ที่มึงตั้งข้อสังเกตก็เป็นไปได้ เพราะมันก็มีคนตั้งกระทู้ถามอยู่ ไม่ได้อัพตั้งแต่ปี53มั้ง กระโดดมาหน้าแรกก็มี แต่บางคนอัพรัวๆหลายตอน ก็ขึ้นได้นะ ในวันเดียวเคยเห็นอยู่ แล้ววันสองวันก็ปิดเนื้อหา เปิดพรีเลย

>>399 โอเค เข้าใจละ ขอบคุณมาก

กุไม่ค่อยเข้าใจ คนที่ตั้งกระทู้ พื้นที่โฆษนานิยายเเละอวดลูกรัก นี่ต้องการอะไร
ชีวิตกุไม่มีโมเม้นแบบนี้ กุไม่เข้าใจจริง ๆ

>>401 เรียกร้องความสนใจไง

>>401 กูก็ไม่มี แต่คนที่อยากอวดคงมีหละแค่มันตลก

>>401 ลำบากกูต้องไปตามดูอีก

>>401 ตอนแรกนึกว่าจะอวดปกนิยาย ก็รอโหลด พอทำความเข้าใจใหม่ อ้อ ให้เอานิยายมาแปะ

มันก็หาเรื่องคุยไปเรื่อยเหมือนในทู้นี้นั่นแหละ

ก็คนขี้เหงา เข้าใจบ้างสิ~🎵

>>401 พวกแปะก็หน้าเดิมๆ อิเจ๊ไม่พลาดอวดฝีมือวาดสุดสวย

ลองปรับระบบใหม่นับยอดวิวต่อชั่วโมงสิ คนเขียนเมาคลื่นไส้

https://www.dek-d.com/board/view/3956379/ ภาคต่อน้องเบียว แวะมาบ่นปวดก้นกบน้อยๆ //จะมีใครโง่ขนาดยอมด่าตัวเองว่าส้นทีนได้วะ...สงสารน้อนนน

>>410 อย่าจุดธูปดิวะ เดี๋ยวแม่งก็โผล่มาหรอก

โทษที งั้นเปลี่ยนเรื่อง พวกมึงเคยสับของพวกที่เขียนขายได่เรื่อยๆ แบบพวกตีพิมพ์เป็นเล่มกับสนพ.บ้างปาว กูไม่ได้อยู่ประจำห้องนี้ ตามอ่านทันแค่บท22,23

>>410 กากได้คงเส้นคงวา หายไปนึกว่าซุ่มฝึกเขียนมาตอกหน้าพี่โม่ง วงวารขริง

>>413 ไอ้นี่ยังต้องพัฒนาอีกไกล ขนาดเมะมันยังเคยพูดว่าดูมาแค่ 2 เรื่อง อย่างอื่นกุก็ไม่รู้นะว่ามันอ่านเยอะอ่านน้อยแค่ไหน แต่ถ้าไม่เปิดใจรับอะไรใหม่ๆ เข้าหัวหน่อยท่าทางจะเข็นยากวะ

โชคดีชิบหายที่กุเขียนนิยายอ่านรู้เรื่องตั้งแต่อายุ 14-15 ทุกวันนี้ไปย้อนอ่านถึงจะไม่ได้ภาษาดีเท่าตอนนี้ แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดไอ้พวกนี้ การอ่านเยอะแม่งทำให้ได้เปรียบจริงๆ

นักเขียนสองกลุ่มนี้ ระหว่าง
1.ชอบแฮรี่พ่องตายเพราะอ่านนิยายมา แต่ไม่ได้ดูหนัง
2.ชอบแฮรี่พ่องตายเพราะดูหนังมา แต่ไม่เคยอ่านนิยาย
ใครเขียนเก่งกว่ากัน

>>416 กูเลือก1. /กุหัวโบราณ

>>416 กูทั้งอ่านทั้งดู(แต่ส่วนตัวชอบอ่านเพราะรายละเอียดเยอะกว่า) เลือก 1 ละกัน
ถึงงั้นกูก็ยังไม่เก่งอยู่ดี อ่านเยอะแต่สมองไม่จำก็เท่านั้น สงสัยต้องหาไรมสกระตุ้น

นี่มันรถของนักฆ่านี่หว่า https://www.youtube.com/watch?v=ATmDe0meNVo

>>419 มึงนี่ก็เนอะ เล่นไม่เลิก แต่ทำไมกูขำวะ สะดุดตั้งแต่เห็นเมนต์ในดด ไม่คิดว่าในโม่งจะรู้สึกแบบเดียวกัน

เฮ่ยเดี๋ยวนะ สรุปนี่มันกระทู้สับ/หรือนินทาเด็ดดวกกันแน่แล้ววะ555

>>421 ใช้งานผสมๆ กัน เพราะกระทู้นินทาร้าง

>>421 เคยขุดมู้นินทาหลายครั้ง แม่งไม่มีใครช่วยขุดต่อ

>>423 กูเข้าไปตอบห้องนินทาไม่ได้ โดนแบนแบบงงๆ มานานละ

ช่วงนี้ลองหัดเขียนนิยายสักหน่อย

เลยอยากหาคนมาช่วยสับหน่อย ว่าจุดไหนเขียนดีไม่ดีบ้าง ใครก็ได้ช่วยสับหน่อย

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1988799

>>427 ต่อคิวเจ๊ดอกนะ เดี๋ยวกูจัดให้

>>421 บทที่ 24 แล้ว กูไม่คิดเลยว่าจะยังมีคนถามเรื่องนี้อยู่อีก5555

โอเค เดี๋ยวไปฝึกต่อ รอได้ๆ

>>429 กูไม่ได้อยู่ประจำนี่หว่า

https://www.dek-d.com/board/view/3956453/
ใครทำน้องโซดา'รมณ์เสีย สารภาพมา

Eread คืออะไร ใครเคยใช้งานมาแล้วอธิบายหน่อย

>>433 เพิ่งจะได้ยินชื่อ กูส่องแล้วน่าจะเป็นร้านหนังสือออนไลน์ ไม่ใช่นิยายเว็บแบบดด ธวล รอร ฟชล

>>434 ขอบใจมึง กูไม่เข้าใจตรงดึงหนังสือเข้าดึงหนังสือออกนี่แหละ

>>435 น่าจะเหมือนแอ็ปยืมหนังสือ Libby กับ TKpark น่ะ พอครบกำหนดปุ๊บ ระบบจะคืนเองอัตโนมัติ ให้คิวต่อๆ ไปอ่าน หรือจะคืนก่อนครบกำหนดก็ได้ สองเว็บที่ว่านี้ซื้อสิทธิ์มาเป็นเล่ม เลยต้องรันคิว สมช.จะอ่านพร้อมกันไม่ได้

>>436 โมเดลอย่างกับห้องสมุดเลยแฮะ แค่เปลี่ยนจาก Hard Copy มาเป็น Electronic Data

>>427
ตอนเดียวแล้วกันนะ

01 - เปิดเรื่องด้วยคำโปรย
>> ผมรู้ได้จากการสงสัยในคำถามว่าทำไม และทุกๆครั้งที่ผมพยายามค้นหาความจริง บทสรุปที่ได้ก็มักจะคลุมเครือเสมอ - อ่านแล้วงง ต้องคิดว่าจะสื่อสารอะไร ตัดทิ้งไปเลยก็ยังได้
02- พระเอกยืนอยู่ริมทะเล เขาเรียกเหยี่ยวลงมาเอาจดหมายที่ขาของมันแกะอ่านก่อนปล่อยมันไป เนื้อความในจดหมายน่าจะหมายถึงภาระกิจบางอย่าง
>>ชายหนุ่มที่ยืนถือกล้องส่องทางไกลก็สังเกตเห็นเหยี่ยวตัวหนึ่งบินอยู่บนท้องฟ้า - จะถือเฉย ๆ ไม่ได้ใช้งานอะไรไม่ต้องเขียนก็ได้ ไม่มีผลต่อการเล่าเรื่อง ถ้าใช้ส่องมองอะไรค่อยบอก
>>เสียงคลื่นทะเลซัดเข้าชายฝั่งดังสนั่น - เสียงคลื่นซัดโขดหินดังสนั่น
>>กลิ่นของเกลือลอยตามสายลมจนรู้สึกได้ถึงความเค็ม - รู้แล้วว่าอยู่ที่ทะเลไม่ต้องย้ำบ่อยขนาดนั้นก็ได้น่อ
03- พระเอกกลับบ้านพัก เตรียมกระเป๋าสำหรับการเดินทาง และแต่งตัว
>> กระท่อมใส่บรรยายเพิ่มได้เพื่อบอกว่าเป็นที่พักของนายพราน
>> ค้นอุปกรณ์หลายอย่างนำมาวางเรียงไว้กับโต๊ะ เพื่อที่จะได้ตรวจสอบความพร้อมของเครื่องมือ - ท่อนตรงนี้อธิบายอุปกรณ์ที่หยิบขึ้นมาแล้วเล่าไปเลยว่าเขาทำอะไรกับอุปกรณ์บ้าง เพื่อสื่อสารกับคนอ่านว่าเขาทำงานเกี่ยวกับอะไร อาวุธเป็นอาวุธประเภทไหน มีความชำนานอย่างไหร พูดแค่ว่าค้นอุปกรณ์หลายอย่างมาวางบนโต๊ะ มันไม่สื่อสาร
>> แต่งตัวเสร็จก็บอกด้วยว่าชุดอะไร ชุดที่ใส่ทำหน้าที่อะไร เป็นการสร้างภาพจำง่าย ๆ ให้คนอ่านว่าสภาพของพระเอกตอนนี้เป็นอย่างไร เพราะที่อธิบายมาคนอ่านจำไมไ่ด้หรอก เชื่อเถอะว่าจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าใส่รองเท้าแบบไหน
04 - มีคนเข้ามาถามพระเอกว่าไปไหน พระเอกอธิบาย ว่าถูกทาง “เวลลิงค์แชปเพิร์ต” เรียกไปใช้งาน ฝากงานล่าสัตว์ให้รูมเมทจัดการคนเดียว รูมเมทไม่ขัดข้องอะไร
>> เวลลิงค์แชปเพิร์ต - คนอ่านไม่รู้ว่าคืออะไร สื่อสารกับคนอ่านไปเลยว่าคืออะไร องค์กร วิทยาลัย นายท่าน กองทัพ ฯลฯ จะเป็นข้ออ้างก็ได้ แต่มันต้องสื่อสารกับคนอ่าน บอกข้อมูลให้คนอ่านรู้
05 - ซีนทำความสะอาดปืน
06 - รูมเมทพูดคุย
07 - ซีนทดสอบศูนย์ปืน ดูความพร้อมใช้งาน แล้วออกเดินทางไปท่าเรือ
>> 03-07 จัดซีนให้เป็นชุดเดียวกัน จัดของ ตรวสอบปืน ทดสอบปืน เป็นซีนเดียว คุยกับรูมเมทเป็นซีนเดียวกัน คนอ่านจะโฟกัสง่ายกว่าว่ากำลังเล่าอะไร เวลาขึ้นฉากใหม่ ก็เขียนให้จบซีนแยกกันไปเลยถ้าไม่ใช่การเล่าแบบ อธิบาย

08 - พระเอกไปท่าเรือ ผู้คนพลุกพล่านแต่กลับไม่มีเรือเทียวที่เขาจะโดยสาร เพราะถูกยกเลิกไปนานแล้วเพราะคลื่นลมแปรปรวน พระเอกจึงตัดสินใจไปเรื่อที่ใกล้ที่หมายที่สุดแทน และจะพายเรือต่อไปเองกลางทาง
>> เครื่องแบบที่การ์แมนสวมใส่ก็บ่งบอกสถานะเป็นอย่างดี - อ่านตรงแต่งตัวก็ยังงงว่าเป็นสถานะแบบไหนนะ
>> โดยรวมซีนท่าเรือนี่อ่านรู้เรื่องดี
09 - พระเอกอ่านหนังสือที่ทิ้งในห้องพักผู้โดยสารฆ่าเวลา
>> ชายหนุ่มสูดอากาศเข้าไปในปอดลึกๆ สัมผัสกลิ่นอายของท้องทะเลที่ไม่เจอมาเนิ่นนาน ทั้งเสียงคลื่นน้ำกับเสียงนกนางนวล สองอย่างช่วยขับกล่อมให้รู้สึกผ่อนคลายได้อย่างลงตัว - เปิดตัวมาอยู่ที่ชายฝั่งไม่ใช่หรือ
>> ถึงแม้นี่จะไม่ใช่หนังสือแนวที่การ์แมนชอบมากสักเท่าไหร่ แต่ก็พอช่วยฆ่าเวลาได้กำลังดี - ไม่สื่อว่าพระเอกไม่ชอบหนังสือแนวนี้เพราะอะไร เป็นการพูดลอย ๆ ไม่สื่อสารอะไร ไม่ต้องใส่มาก็ได้
10 - เดินทางไปได้ระยะหนึ่งก็มีกลุ่มเมฆดำมาบดบังแสงแดดคล้ายเข้าใกล้พายุฝน เขาจะปิดหน้าต่าง แต่อยู่ ๆ ก็มีลมเข้ามากระชากหนังสือออกไป พระเอกคว้าหนังสือไว้ไม่ทันและได้เห็นว่าภายนอกว่าเรือกำลังถูกหนวดของคราเคนโจมตี เรือโยกโคลงไปมา พระเอกแทบจะตั้งหลักไม่อยู่ ก่อนเรือจะถูกจับพลิกเป็นแนวตั้ง พระเอกกดกลไกบนหัวแข็มขัด หยิบกริชสองเล่มออกมา เคลื่อนไหวไปตามผนัง ออกไปนอกเรือจับห่วงยางเพื่อเอาตัวรอด แต่หนวดของคราเคนก็ดึงพระเอกลงไปในห้วงทะเลลึก
>> อ่านรู้เรื่องดี งง ๆ บ้างแต่พอเข้าใจ
>> น่าจะมีซีนสู้กับหนวดของคราเคนตอนที่ดึงลงทะเล คาบเกี่ยวความเป็นความตาย แล้วปิดซีน ค่อยขึ้นฉากใหม่

11 - พระเอกตื่นมาบนชายหาด ไม่เหลืออะไรเป็นอาวุธนอกจากกริชในหัวเข็มขัด
12 - เขาได้พบกับชายวัยกลางคน ๆ หนึ่งที่เดินเข้ามาหา ถามเขาว่ามาจากข้างนอกหรือเปล่าแล้วจะไปไหน พระเอกบอกว่าเขาจะไปเอแลน ท่าทีของชายวัยกลางคนก็เปลี่ยนไป เขาหยิบก้อนหินขึ้นมา และบอกว่าที่นี่คือเอแลน ก่อนจะขว้างออกไปทำให้เห็นว่ามีม่านพลังบางอย่างปกคลุมเกาะไว้ และให้พระเอกตามมากับเขา
>> ซีนตรงนี้ทำออกมาดี อ่านแล้วให้ความรู้สึกน่าสนใจ
(ยังมีต่อ)

>>438 (ต่อ)
13 - ชายวัยกลางคนบอกว่าตัวเองชื่อ สเตลธ์ ทั้งสองเดินคุยไปขณะลุยดง สเตลธ์ว่าเขามาทำภาระกิจก่อนมาติดอยู่ที่นี่ เมื่อก่อนเป็นมือสังหารตอนนี้เป็นผู้ประสบภัย พระเอกถามเรื่องม่านพลังและคราเคน สเตลธ์ เดาว่ามันมาจากภพอื่น พระเอกคิดว่าเขาควรไปเวลลิงค์แชปเพิร์ต ถึงจะได้ความกระจ่าง
>> ช่วงนี้คุยกันไม่น่าสนใจ ถ้าเป็นกุก็คงใส่ความขัดแย้งลงไป เขียนให้สเตลธ์ไม่น่าไว้ใจกว่านี้

สรุปว่า เรื่่องของคุณอ่านค่อนข้างยาก อ่านแล้วไม่ลืนไหล สะดุดติดขัดวิธีการสื่อสารกับคนอ่าน วิธีการเล่าเรื่อง ใส่เรื่องที่ไม่จำเป็นต่อเส้นเรื่องมาเยอะ แล้วก็มุมมองในการเล่าเรื่อง กุไม่ถนัดอ่านPOV3 ในลักษณะแบบนี้เท่าไร เอาว่าเมิงไม่ผิด กุผิดเอง

ขอบคุณมากครับ มีจุดหลายจุดเลยที่ต้องปรับปรุงแก้ไข สับละเอียดดีผมชอบครับ

>>410 ผมยังอยู่ 5555555 แต่ขอบคุณที่สับนะครับ ตอนนี้ผมปรับแก้ไปได้ 1/3 ละครับ ขอบคุณนะครับ

เมื่อกี้ลองแวบไปดูในหมวดเกมออนไลน์ หลังจากที่ไม่ได้เข้าไปดูนาน พบว่านิยายหลายๆ เรื่องนี่แม่งมี 60 กว่าตอน ยอดวิวแค่ 2-3 พัน แม่งทนเขียนไปได้ยังไงวะ

>>442 ความเห่อหมอยคือพลัง

>>442 น้อยเหรอ.. ถ้าไม่ได้มีแฟนเยอะ / ดีจนส่งสำนักพิมพ์ / ทำอีบุ๊คเอง / ติดท็อป ก็ปกตินะ

>>444 น้อย นิยายกู 15 ตอน วิว 5,000 กูยังว่าคนอ่านน้อยเลย นี่ 60 กว่าตอน วิวน้อยกว่ากูครึ่งนึงเลยนะ

กูแหย่เด็กนิดเดียว ลบมู้หนีเลยว่ะ เซ็ง
https://www.dek-d.com/board/view/3956624/

แล้วก็เอาลิงก์มู้ที่โดนลบแล้วมาลงเนี่ยนะ กูจะรู้เรื่องกับมึงมั้ย

>>447 เผื่อมีคนทันไง นิยายแม่งก็ลบไปละ แต่ลงใหม่แล้วพฤติกรรมเดิม คือเอาอวตารมาอวยตัวเอง เรื่องเก่าซัดไปพอๆ 30 เม้นต์ ในมู้มาตั้งว่านิยายคนอ่านน้อย กูเลยไปแซวนิดนึง มันเขียนกากสัสหมากว่าน้องเบียวอีก ดูรู้ว่าเด็ก จะบอกว่าแกล้งเด็กก็ได้ แต่ก็น้าาาาา

อ่ะ อันนี้นิยายใหม่
https://my.dek-d.com/mixmmxmikx/writer/view.php?id=2036320

>>448 ผมเกี่ยวเชี่ยไรเนี่ย

>>449 มันเป็นการวัดระดับน่ะ เล่าเบียวคือขั้นกากสัสๆพวกแย่กว่าก็สัสหมาแล้ว แต่>>448 บอกว่าเด็ก กูว่าเบลอมันไปเหอะ ไม่เหมือนน้อนเบียวที่บอกว่าตัวเองไม่เด็กแล้วมันค่อยน่าด่า

พอได้สับพอร์นฮับกับน้อนเบียวแล้วทำให้รู้เรยค่ะว่าอีปทุมธาเนี่ยนที่ดิฉันเคยสับมาก่อนนั้นไม่ได้เขียนเหี้ยขนาดนั้น นี่สินะคะที่เขาเรียกว่าเหนือเหี้ยยังมีโคตรพ่อโคตรแม่เหี้ย

>>451 เพิ่มความเหี้ยอีกเกินล้านด้วยสกิลหัวร้อนใส่คนสับกับทำตัวเอ๋อเป็นน้ำเต็มแก้ว

ใครคุยเล่นอะไรกันอี้ก มาไม่ทันแม่งลบคอมเม้นท์ไปแล้ว

https://www.dek-d.com/board/view/3956650/

ky กูเบื่อโฆษณามู้เด็กดวกแล้ววะ จะอ่านมู้เสือกมีรูปกระสวยอวกาศสีส้ม ใจคออยากให้กูกลับบ้านเปิดคอมใช่มั้ย

>>453 มาปูเสื่อรอมาม่า แต่อวดยอดวิวน่ะ ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก

เรื่องเขียนกากกุไม่ค่อยแปลกใจนะ เพราะกากกว่านี้กูเคยเจออยู่คนนึง สำนวนบัดซบสุดๆ กุขอบ่นแปป//
แค่เรียงคำต่อคำก็ไม่เป็นประโยค เหมือนเด็กยังใส่กางเกงไม่เป็นเลย กูดูแล้วคิดว่าแม่งเด็กประถมชัดๆ กูนี่อยากจะบอกว่า น้อง!กลับไปอ่านหนังสือให้เยอะๆก่อนเหอะวะถึงค่อยกลับมาเขียน

แต่กูผิดคาด มีช่วงที่มันชอบโผล่มาตั้งกระทู้อยู่พักนึง แล้วมีทู้ไหนนี่แหละที่กูอ่านแล้วกูเดาได้ว่ามันน่าจะอยู่ ม. 3 แม่ง! กูม.3 สำนวนยังไม่เชี่ยขนาดนั้นเลย สังเกตมั้ย เด็กสมัยนี้ความสามารถในการเขียนการสื่อสารตกตำ่ลงเหรี้ยๆ

กูอ่านกระทู้มันพูดเรื่องความฝันมัน บ่นท้อ คนอ่านไม่มี กูสมเพชว่ะ อยากจะตอกหน้าเตือนสติแต่ก็เกรงใจเดี๋ยวมันรับไม่ได้ (กูรู้มันไม่ได้มาขอคำแนะนำ มันมาขอคนปลอบ) ดีที่มีคนหมั่นไส้เหมือนกูเม้นเตือนมันไปบ้าง

แหม่ ถ้าให้กูพูดเองนะ กูอยากบอกมันว่าไอ้เด็กโปก มึงกลับไปอ่านหนังสือซัก100เล่มก่อนเหอะไอ้เวร สภาพอย่างมึงต่อให้เขียนจนตัวแตกตายก็ไม่ดีขึ้น แค่นิยายยังเขียนได้ไม่เป็นคำก็มาบ่นงั้นมึงก็ไม่ต้องนึกถึงความฝันมึงแล้ว

>>456 ตุ่มกดไลค์อยู่ตรงไหนวะ

>>456 คนที่คิดแบบนั้นคือมันไม่เคยอ่านหนังสือของคนอื่นไง ไม่รู้จักความสูงต่ำของงานเขียน กุไม่ถือสา ช่างแม่งเถอะ อยู่ไม่นานเดียวมันก็ไป

เบียวถ้าเบียวยังอ่านน้อย แยกแยะไม่ได้ว่านิยายเขียนดีเขียนห่วยเป็นยังไง อย่าเด๋อไปบอกคนอื่นเลยว่านิยายคนอื่นโอเคแล้ว หัดอ่านงานเขียนที่มันเขียนดีๆบ้างเถอะ

>>455 มันจะมีมาม่าเหรอวะมู้นั้น

>>460 ก็ไม่มีไง แม่งเอายอดวิวมาอวดกัน ตามประสามิรันด้าคุณป้าขาเม้าท์ กูรำคาญ ชักจะรำคาญอีกมะนาวโซดาอีกคนละ ลูกหาบมาเลียตีนอีเจ๊เก่งเหลือเกิน

มู้เด็กดอกนี่เด็กเยอะนะ(รวมถึงผู้ใหญ่บางคน) บางทีก็ตั้งมู้ปัญญาอ่อน อ่านหัวมู้แล้วก็คิดทันทีว่ามันอะไรเนี่ย ช่วงนี้เลยเลิกสนใจไปละ มู้โฆษณานิยายก็เหมือนกัน แต่งได้ตอนสองตอนแล้วมาบอกไม่มีคน คือเป็นกูก็ไม่อ่านอ่ะ เพราะเคยเข้าไปอ่านแล้วแม่งลบทิ้งเสียเวลาชีวิต

ไอ้โม่งที่สับเรื่องครอบครัวแสนสุขไม่มาต่อสักที กูเลยไม่รอแล้ว จะสับเรื่องต่อไปละ
บอกเพิ่มอีกอย่าง แบบฟอร์มการสับที่กูใช้คือลอกเทมเพลตจากโม่งหลายๆ คนมารวมกันแล้วทำขึ้นใหม่นะ (เครดิด : โม่โม่(ง) โม่งฮิ โม่งซิส โม่งเรื่องสั้น ไอ้สัสเซฮุน โม่งเงี่ยน โม่งคานทอง โม่งอารี ครบยังวะ?)

เรื่อง : อยากจะรัก
นามปากกา : จำปาขอม
ลิงก์ : https://my.dek-d.com/leelawdee/writer/view.php?id=956213
หมวด : ฟรีสไตล์ > รักดราม่า
จำนวนตอน : 1 ตอน (แม่งเอ๊ย)
สถานะตัวเรื่อง : ยังไม่จบ (อัพเดตล่าสุด 14/2/62)

ภาพประกอบดอกกุหลาบหวานแหววเข้ากับวันอัพเดตล่าสุดพอดิบพอดี จนสัยว่าเจ๊ดอกแกจงใจจะไม่อัพเพื่อคงวันที่ไว้หรือเปล่า (หรือไม่แน่อาจมีอัพเดตตอนที่ 2 ช่วงวาเลนไทน์ปีหน้า) คำโปรยกับข้อมูลเบื้องต้นบนหน้าปกนิยายเป็นอันเดียวกัน แล้วก็เช่นเคย ใช้คำได้กลิ่นความพุทธโธเรี่ยนเหมือนเดิม

ตอนที่ 1 เมื่อรู้ตัวก็สายไป (ที่หลงมาอ่านเรื่องของมึง) < ในวงเล็บกูเติมเอง

เปิดเรื่องมาด้วยการตื่นนอนของนางเอกชื่อเกศริน การบรรยายนี่ก็แบบ... ถ้าเรื่องก่อนที่กูสับไปดูปวดหัวแล้ว เรื่องนี้คือพัฒนาลงฮวบๆ ความซ้ำซ้อน ฟุ่มเฟือย เว้นวรรคตอนผิด ประดิษฐ์คำนอกระบบ พิมพ์เกิน พิมพ์ขาด พิมพ์ผิด เวิ่นเว้อ เพ้อเจ้อ เยอะมากกก พ่วงมากับตรรกะประหลาดที่กูไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิตนักเขียน พอตื่นนอนก็อธิบายความสวยของนางเอกไว้อย่างซ้ำซากสุดพลัง คราวก่อนกูต้องยัดยาดมไว้ในรูจมูกทั้งสองเพื่อให้รอดอยู่จนอ่านจบ คราวนี้ถ้าทำได้คงอยากยัดเข้าไปในรูหูด้วยอีกคู่หนึ่ง สมองกูแบบว่าไม่ไหวแล้ว ดูผ่านๆ อุตส่าห์ดีใจว่าตอนยาวขึ้นมาจากหมอยหมาเป็นหมอยหมู รู้ตัวอีกทีอิห่าเอ๊ย กูต้องทรมานนานขึ้นกว่าเดิมซะงั้น (พักนวดขมับแป๊บ)

ตอนตื่นนอนปุ๊บพวกมึงทำอะไรก่อน ติ๊กต่อกๆๆ ... เดินไปชื่นชมกล้วยไม้สิจ๊ะ (โพ่งงง ตื่นสายตั้ง 10 โมงยังไม่รีบไปล้างหน้าแปรงฟันอีก) ผ่านไปแค่ 5 ย่อหน้ากูก็เหมือนลมจะใส่แล้ว ตอนมาพิมพ์สรุปผลการสับนี่ยังทึ่งอยู่เลยว่ากูรอดชีวิตมาได้ยังไง จบจากชมดอกกล้วยไม้ ก็ไล่จุดเทียนต่อ (WTF?) อธิบายว่ามีเชิงเทียนบนโต๊ะทุกตัวในบ้าน มึงไม่กลัวไฟไหม้บ้านหรือไงอีเกศริน ย่อหน้าถัดๆ มา มีอธิบายความกุลสตรีศรีรัตนโกสินทร์ รักความสะอาด ความเป็นระเบียบร้อยของนาง จังหวะนี้กูลุ้นมากๆ ให้มันไปแปรงฟันเสียทีแต่นางก็ยังไม่ไปเว้ย นี่เป็นตัวอย่างหนึ่งที่ไม่ดีของการแต่งนิยายซึ่งถูกเรียกไว้อย่างย่อว่าสภาวะ "หลุดคาร์" คืออธิบายมาว่าเป็นคนเรียบร้อย สะอาด แต่ฟันไม่แปรงคือไร? เหมือนพวกนิยายวอนนาบีดาร์ด พระเอกเป็นพวกไร้ใจ เย็นชา ฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็นมือไม่สั่นสักนิด ทว่าพอผ่านไป 3 ตอน ดันกลายเป็นตัวตบมุก หัวเราะก๊ากเหมือนพวกเมากาว ไม่กล้าตอบโต้พวกตัวร้ายที่มาหาเรื่อง แถมติดหีอยากเย็ดตัวละครหญิงรัวๆ อีก ไอ้คนลุคเข้มหล่อลึกเอจจี้เมื่อ 3 ตอนที่แล้วมันหายไปไหนวะสัส

อีเวนท์ต่อมากูคือขอร้องล่ะไปล้างหน้าแปรงฟันทีเหอะ อีนางเอกก็ยังไม่ไป แต่ตรงไปแดกกาแฟต่อ ตื่นสายขนาดนี้ร่างกายมึงยังต้องการกาแฟอีกเรอะ ไหนบอกว่าตื่นแล้วสดชื่นเองได้แล้วจะแดกกาแฟทำไม เคยได้ยินแต่กาแฟขี้ชะมด แต่นิยายเจ๊ดอกนำเสนอกาแฟขี้ฟัน หอมเข้มเต็มช่องปากไหมล่ะมึง ถึงจุดๆ นี้กูเลิกหวังเรื่องแปรงฟันไปแล้ว ก็เป็นไปตามคาด น้องเกศเดินไปหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน แล้วยังไม่วายจะพรรณาความเลิศเลอของนางเอกต่อ (สวยแต่ซกมกนะเราอะ) เล่าต่อจากเหตุการณ์นี้คือหนูเกศอ่านหนังสือพิมพ์ เจอรูปผู้ชายที่เคยรู้จักหลังจากนั้นก็เวิ่นเว้อพร่ำเพ้อถึงไอ้รูปหล่อคนนี้ ว่าเพิ่งจะมารู้ตัวว่ารักเขาตอนที่สายไป (ตามชื่อตอนที่เขียนไว้) ร้องไห้ฟูมฟายจนขี้ตาที่ติดอยู่หลุดออก เออดี อย่างน้อยก็ยังล้างหน้าทางอ้อม ส่วนแปรงฟันนี่ช่างมันเหอะอีกนิดก็เที่ยงแล้ว จบตอนที่ 1

>>463 ต่อ

การบรรยาย : ห่วย เหี้ยๆ อะไรที่เคยโดนสอนว่าอย่าทำในการแต่งนิยาย มาครบทุกอย่างเท่าที่นึกออก หลายประโยคไม่จำเป็นต้องมีในเรื่อง เขียนอธิบายยาวยืดในสิ่งที่ไม่จำเป็นต่อคนอ่าน เช่น เธอบ่นถึงไพรวรรณแม่บ้านซึ่งมีหน้าที่มาทำความความสะอาดและดูแลความเรียบร้อยวันหนึ่งไม่เกินสี่ชั่วโมง เนี่ย... ไอ้ที่ยาวๆ นี่ ตัดส่วนที่อยู่หลังคำว่าแม่บ้านออกไปเลยก็ได้ ข้อมูลไม่เป็นประโยชน์เหี้ยไรกับเนื้อเรื่อง งานของแม่บ้านคือทำความสะอาดอยู่แล้วใครๆ ก็รู้ถ้าไม่โง่จริงๆ แล้วชั่วโมงทำงานคือยังไง? พี่ไพรเป็นตัวละครลับที่ส่งผลอย่างหนักหน่วงต่อเนื้อเรื่องในภายภาคหน้าเหรอ ย้ำขยายจังเลย เนี่ยๆๆ ดูไว้พวกเด็กใหม่หัดเขียน หนึ่งในคำแนะนำคลาสสิคของรุ่นพี่คือ ถ้าเขียนแล้วประโยคออกมาเป็นเนื้อติดมัน งานของเราไม่ใช่แค่เอามันออก แต่ต้องเลาะแม่งให้หมดจนเหลือแต่กระดูก ถ้าขูดผิวกระดูกออกได้ก็ขูดด้วยเลย ทำยังไงก็ได้ให้มันสั้นที่สุดแต่ยังคงความหมายเดิมไว้ ถ้าตัดอะไรออกแล้วคนอ่านยังเข้าใจ ตัดทิ้งแม่งไปเลย การหลากคำก็ทำได้แย่ 1 ย่อหน้ามีคำว่า ที่, ซึ่ง ซ้ำอยู่อย่างน้อย 4 ครั้ง คำซ้ำแบบอื่นๆ ก็มีหลายจุดจนอยากกางหนังสือคลังคำให้อ่าน อ่านจบ 1 หน้าก็เอาสันเคาะกบาลไป 1 ที จนกว่าจะจบเล่ม เผื่ออาการจะดีขึ้นบ้าง ในฐานะคนอ่านแล้วบอกเลยว่าผิดหวัง นิยายกากสัสหมาสุดตีน อ่านสะดุดจนเหมือนโดนบังคับให้ใส่รองเท้าผ้าใบที่ผูกเชือกรองเท้าแต่ละข้างไว้ด้วยกัน คือเดินต่อเนื่องไม่ได้ เร่งความเร่งนิดเดียวอาจหกล้มหัวฟาดพื้นตายห่า

ตัวละคร : ย้ำๆๆ จนจำนางเอกได้แบบรำคาญ สวยเลิศเลอปานเจ้าหญิงดิสนี่ อ่านแค่ตอนเดียวก็ได้ฉายาทันทีคือ น้องเกศ 4 ส. (สวยงาม สดใส สุนทรีย์ สว่างไสว) นิสัยชัดเจนว่าเป็นคุณหนู กุลสตรี (ที่ไม่แปรงฟัน) ส่วนพี่ไพรก็จำได้เพราะการอธิบายจนสงสัยว่าเป็นตัวละครลับปลอมตัวมาหรือเปล่า

เนื้อเรื่อง : ยังเดาอนาคตไม่ออก เพราะมีแค่ตอนเดียว คาดว่าน่าจะเป็นนิยายรักดาษๆ ทั่วไป โทนเรื่องหม่นหมองหน่อย เพราะลงไว้ในหมวดรักดราม่า ไม่รู้ว่าในอนาคตจะมีการฟาดฟันระหว่างนางเอกกับนางร้ายตามที่นิยมกันหรือไม่ แล้วน้องเกศร้องไห้เพราะเสียใจที่รู้ตัวช้าว่ารักพระเอก หรือเสียดายความรวยเว่อร์วังที่เขียนอธิบายบนหนังสือพิมพ์กันแน่ กูก็ไม่รู้เพราะไม่มีตอนต่อให้อ่าน (ถึงมีกูก็ไม่อ่าน ตอนเดียวก็เกินพอ สัส)

สิ่งที่ชอบ : ทำให้ซาบซึ้งว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า ในโคลนตมยังมีบัวใต้ตมตัดสายครอบไว้ด้วยกะลาโบกปูนหุ้มไว้อีกชั้น เกิดความฟินว่านิยายของกู (รวมไปถึงของคนอื่นๆ ในกระทู้นี้) มีคุณภาพดีอย่างน่าพอใจ เมื่อเทียบกับผลงานของเจ๊ดอกขาว บรรลุสัจธรรมและให้อภัยต่อนิยายที่พอมีจุดด้อยให้เห็นก่อนหน้านี้ทั้งหมด กลายเป็นคนคิดบวกและมองนักเขียนหน้าใหม่อย่างเอาใจช่วย (ว่าอย่าเข้าสู่ด้านมืดแห่งพลังเหมือนเจ๊ดอก) พังpornและเล่าโปก ได้รับการปลดปล่อยให้เป็นอิสระจากคำครหา

สิ่งที่เกลียด : คำผิดเยอะ คำซ้ำเพียบ ทั้งคำนามและคำเชื่อม ตรรกะวิบัติหลายข้อ ส่วนขยายไม่จำเป็นที่พบเห็นได้ทั่วไป เดินเรื่องช้าของโคตรช้า 1 ตอนยังไม่มีอะไรคืบหน้านอกจาก นางเอกตื่นมาทำอะไรก๊อกแก๊กแล้วก็ดราม่าปิดท้าย ทำให้กูเสียเวลาอันมีค่าไปอย่างเปล่าประโยชน์

คะแนน : 85 คาเงโร่ (หน่วยวัดในตำนานยิ่งเยอะ = ยิ่งห่วย, ถ้าอยากรู้คะแนนปกติ ให้เอา คาเงโร่พ๊อยต์หาร 10 แล่วเอาไปลบ 10 ส่วนต่างคือคะแนนที่ได้จริงในหน่วย X/10 คะแนน)

>>464 ต่อ

ความเห็นส่วนตัว : ไม่เคยเจอการใช้คำว่าเรือนร่างกับการบรรยายรูปร่างของผู้ชาย อนึ่ง เรื่องนี้ทำให้ถนน(แยม)ขาวของดอกปอบ มีโอกาสชนะเลิศรางวัลซีไรต์เพิ่มขึ้น ภาคผนวกการบ่นเชิญอ่านด้านล่าง [ ยาวสัสๆ ทำใจก่อนอ่าน ]

กูจะลิสต์อันที่อยากบ่นยังไงดีวะ เยอะเหี้ยๆ เอาคำผิดก่อนละกัน

ระโหง - ระหง (คำว่าโหงเขาใช้ในทางอัปมงคลนะอีผี), ฤดูสปริง - ฤดูใบ้ไม้ผลิ (ทับศัพท์มาจนกูสตั้นไป 5 วิ ตอนอ่าน), มาเลย์เซีย - มาเลเซีย, เซรามิค - เซรามิก, รูปลักษ์ - รูปลักษณ์, ขนตางอนเป็นแพร - เป็นแพ (มองบน), เบญจเพศ - เบญจเพส (มีจิ๋ม 5 อันหรือไงห๊ะ), เอ่อระเหย - เอ้อระเหย (อย่าสูดสารระเหยระหว่างแต่งสิ), อันตธาน - อันตรธาน, เสื้อเชิ๊ต - เสื้อเชิ้ต, เท่ห์ - เท่, ใข่มุก - ไข่มุก (แล้วฟันที่ใสดังไข่มุกคือยังไง ใครก็ได้บอกกูที), แก้ววาย+เชมเปญ - แก้วไวน์+แชมเปญ (เรื่องทับศัพท์ผิดๆ นี่เก่งนัก), แขกรื่อ - แขกเหรื่อ, ฟ่าฟาง - ฝ้าฟาง, หยดติง - หยดติ๋ง, อิสระภาพ - อิสรภาพ

ตรรกะแปลกๆ

1) เธอคุกเข่าลงที่ขอบหน้าต่างใช้มือลูบไล้ดอกกล้วยไม้ ... ลองนึกถึงภาพสาวสวยเอาเข่าขึ้นไปวางบนขอบหน้าต่างแคบๆ ในท่าคุกเข่า ถ้ากล้ามเนื้อช่วงเอวไม่แข็งแรงจริง ทำไม่ได้แน่นอน ท่ายากขนาดนี้ยังจะเอามือไปลูบกล้วยไม้ได้ด้วย กล้ามเนื้อแข็งแกร่งระดับ มิคาสะ อัคเคอร์มัน ไม่ก็ผู้ใช้แสตนด์แล้วมั้งสัส เอาจริงๆ มันควรเป็นเธอยืนใกล้ขอบหน้าต่างก็พอ เพราะถึงแม้จะแก้เป็นคุกเข่าใกล้ขอบหน้าต่าง น้องเกศก็ยังชมดอกกล้วยไม้ได้อย่างทุลักทุเลอยู่ดี ยกเว้นว่าน้องจะสูงเป็นเปรตจนคุกเข่าแล้วหัวเลยขอบหน้าต่างขึ้นมาพอสมควร

2) จุดเทียนสีหลังตื่นนอนตอน 10 โมง บนโต๊ะทุกตัวในบ้าน ... อธิบายไม่ถูกเลย จะว่าเป็นเทียนหอมก็ยังไงๆ อยู่ แล้วทำไมต้องจุดทั่วบ้าน กลางวันแดดจ้าขนาดนั้นจะเห็นอะไรวะ ถ้าเป็นลูกสาวกู กูจะเอาเทียนหอมตบหน้าจนเทียนหักหมดกล่องเลย ไฟจะไหม้บ้านเอาอีดอก(ขาว)

3) เธอกางหนังสือพิมพ์ออกเต็มหน้ากระดาษ ซึ่งเป็นหน้าแรกของข่าววันนี้ ... ข่าวหน้า 1 แต่ต้องกางหนังสือออกก่อนแล้วค่อยอ่าน (กู : ??!??!!!)

4) พาดหัวข่าวและคำพูดของเกศรินหลังจากนั้น ... พาดหัวข่าวยาวสัส นึกไม่ออกว่าเน้นคำไหนยังไงเพราะรูปก็แดกไปแล้วครึ่งหน้า ส่วนบทสนทาก็แข็งโป๊กเป็นนมยัดซิลิโคนเกรด D คำพูดของเกศช่วงดราม่าดูเพ้อๆ เวิ่นๆ เป็นทางการเกินจะเชื่อว่านี่คือคำเพ้อของมนุษย์ธรรมดา มันไม่เป็นธรรมชาติโว้ย

5) เธอกำมือแน่นและชกเข้ากับฝาบ้านอย่างเต็มแรง ... จากกุลสตรี เรียบร้อย มีเสน่ห์ สวยงาม สดใส สดชื่น สว่างไสว สุนทรีย์ อยู่ดีๆ ก็หลุดคาร์ต่อยกำแพงระบายอารมณ์แบบโคตรแมน ถ้าไม่ได้อ่านเนื้อหาก่อนหน้านี้อาจนึกว่าเป็นนางเอกเรื่องหมัดเทพเจ้าดาวเหนือ

ปล. การสับนี้มีอคติ, ความเอนเอียง อ่านแล้วอย่าคิดจริงจัง
ปล. II เป็นการสับเน้นฮา แต่ถ้าอ่านแล้วได้ประโยชน์ก็ยินดีด้วย
ปล. III คิดถึงโม่งสับทุกคน อยากให้กลับมาร่วมงานกันอีก

>>465 กูลองไปอ่านดูแล้ว และต้องบอกว่า ไม่สมควรแก่การคลิ้กเข้าไปอย่างยิ่ง บรรยายได้วายป่วง เยอะจนเฝือ

ขอบใจมากที่อุตส่าห์สับนะพวก

>>463 มาสับบ่อยๆนะ ฮาดี ชอบอ่าน

>>450 คนที่ผมฆ่าไปยังไม่ขนาดนี้เล๊ย แต่ก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียครับ ตอนนี้ผมเก่งขึ้นเยอะ คุณต้องไปดูตอนที่ผมเขียนแรกๆนู่น แบบว่าเห้มาก จนอยากจะเอานิยายถ่วงน้ำทิ้งไปไม่ให้คนอ่านเลย
>>464 เย้
>>461 ถ้าเทียบกับผมตอนตรรกะกระโปกหมา ก็โอเคแล้วครับ
>>463 ห๊ะ!? กาแฟขี้ฟัน !?!

กูว่าพวกมึงอย่าไปขุดเรื่องไอเด็กเล่าเบียวมาอีกเลยไร้สาระสัส ปล่อยเบลอไปซะ มันแค่อยากมีตัวตน ขนาดในโลกโม่งที่มันรับไม่ได้ยังเสือกโผล่หน้าสลอนมาต่อความยาวสาวความยืด (ทั้งๆที่ไม่มีเรื่องเกี่ยวเหี้ยไรกะมุงเลย) มันแค่อยากจะหาเรื่องมาต่อ สงสัยจะว่าง เวลาเหลือจากแต่งนิยายเหลือเฟือเหรอฮับน้องงง

>>467 ขอมาก็จัดให้ เดี๋ยวจะไล่ดูรายชื่อนิยายตกค้างในกระทู้ที่แล้วกับกระทู้นี้ดู

ใครเป็นเจ้าของนิยายมาแอบเนียนอ่านก็อย่าเพิ่งกังวลไปล่ะ ถ้าไม่ห่วยจริงๆ ก็โดนด่าไม่เยอะหรอก กูอาจดูใจร้ายแต่ก็มีเหตุผลพอ ไม่หาเรื่องแบบเกรียนๆ แน่นอน

>>465 อยากกลับมาสับเหมือนกัน พักหลังกูไม่ได้สับละเอียดเท่าแต่ก่อนเลย เหมือนสมาธิน้อยลง ไม่รู้ว่าตัวเองจะทนอ่านไปทำเหี้ยอะไร ช่วงนี้ติดคริสต์มาสด้วยงานเยอะชิบหาย เดี๋ยวของานซาจะลองกลับมาสับแบบฟูลออปชั่นดู ถ้ากูไหวนะ

>>456 ไอ้อันนี้มึงพูดถึงใครวะ?

เดือนนี้ขึ้นมารอบที่สี่ 'จิ้งจอกทิวา' คือสรุปดัน? หรือโดนปั้น? คือไม่อะไรหรอก ไปอ่านนิยายมาก็โอเค แต่มึงขึ้นบ่อยไป๊! จนคิดว่านิยายมันดีจริงหรือที่กูอ่านแล้วเฉยๆ กูอคติ ใครช่วยบอกกูหน่อยเถอะ

>>470 เดี๋ยวจะรออ่านนะ กูชอบอ่านที่โม่งสับกัน มันตรง แล้วก็ฮาดี ปัดเอาคำหยาบทิ้งไป แล้วเลือกดึงเอาบางส่วนไปปรับใช้ นี่มันของดีๆทั้งนั้น

>>473 เห็นบ่อย แต่อ่านไม่เคยเกิน 5 ตอนสักที เศร้า

>>475 ดีใจนึกว่าเป็นคนเดียว

>>463 คงรู้สาเหตุแล้วสินะว่าทำไมถึงไม่มีใครสับต่อ

เจอในกระทู้ที่แล้วเห็นคุยกันว่าเป็นนิยายของขาประจำยุคก่อนเจ๊มิรินด้า กูเองก็เล่นบอร์ดบ้างเหมือนประจำเดือนกะปริดกะปรอย ว่างจากแต่งนิยายหรือเบื่อๆ ก็เข้าไปดู แต่ไม่คุ้นชื่อเจ้าของเรื่องเลยวะ คือแบบเจออยู่นะแต่ไม่บ่อย อาจเป็นเพราะกูนานๆ เข้าทีก็เป็นได้

เรื่อง : Mirror Mirror ★ แผน (ร้าย) ขยี้หัวใจนายสโนว์ไวท์
ลิงก์ : https://writer.dek-d.com/sakuraza55/story/view.php?id=1064498
หมวด : ฟรีสไตล์ > รักหวานแหวว
จำนวนตอน : 25 ตอน
สถานะตัวเรื่อง : ยังไม่จบ [ อัพเดตล่าสุด 15/7/62 ]

อ่านคำโปรยก็รู้เลยว่าเป็นนิยายธีมดิสนี่ย์ (เรื่องสโนว์ไวท์กับคนแคระทั้ง 7) แบบเกนเดอร์-เบลนเดอร์ มีผิดศีลธรรมแนว Incest เรียกแขกด้วย ตรงหน้าปกมีใส่คำเตือนเป็นการ Play safe ที่ใช้ได้ กับแจ้งว่ายังไม่ได้อัพต่อกำลังรีไรท์ตอนท้ายๆ อยู่ เปิด Available ไว้ 6 ตอน เดี๋ยวจะอ่าน 5 ตอนตาม step ละกัน แต่ก่อนอื่นในฐานะที่กูเป็นคนที่อ่านทางโทรศัพท์ขอหักคะแนนเรื่องธีมปก 0.5 คะแนน (มันเปลือง 3G ว๊อย) เรื่องภาพที่ยืมมาประกอบตรงหน้าปกกูไม่ขอพูดอะไรมาก (เพราะกูก็ทำเดี๋ยวแม่งเข้าตัว) อีกอย่างคือเอามาใช้แค่ประกอบ Quote ไม่ใช่แนะนำตัวละครแบบมักง่าย ก็หยวนๆ ไปละกัน ข้อสุดท้ายเกี่ยวกับปกนิยายคือ ธีมมึงทำให้กูกดเข้าไปอ่านนิยายลำบากมากเพราะแม่งกลืนไปกับพื้นหลัง สำหรับพวกอ่านบนคอมคือสวย เออ เข้าใจ แต่พวกใช้สมาร์ทโฟนอย่างกูไม่ค่อยปลื้มนะ โอเค๊ ?

ตอนที่ 1 : ✖CHAPTER00✖ Snow and The seven dwarfs.

กูขอออกตัวไว้เลยว่าพลาดเองที่ไม่ได้ลองอ่านก่อน เพราะจริงๆ แล้วกูไม่ค่อยชอบนิยายแนวแจ่มใสแบบนี้ คืออ่านได้อะแต่ไม่ถึงกับชอบ เอาวะ The show must go on ลุยโลด

เปิดตอนด้วยกฏของคนแคระ 7 ข้อ ตามด้วยฉากการนับคะแนนเลือกตั้งคณะกรรมการนักเรียนชุดใหม่ของจาร์ยใหญ่แบบ POV 3 ลุงแกก็บ่นๆ ว่าคะแนนของผู้ลงสมัครคนหนึ่งแม่งนำหน้ามาเลย แถมถ้าคนๆ นี้ได้ครองตำแหน่งกูคงตกที่นั่งลำบาก (ก็ตามนั้นเพราะสุดท้ายหัวหน้าทีมที่ว่าก็ได้ตำแหน่งจริงๆ) ใช้ฉากในห้องทำงานบรรยายความป่วนของนักเรียน 8 คนพร้อมแนะนำตัวละครหลักอย่างเนียนๆ (ความคลิเช่สไตล์แจ่มใสก็เหมือนเดิม แต่ละคนชื่อประหลาดๆ ทั้งนั้น) ซึ่งคนชุดนี้ตามธีมเรื่องน่าจะเป็นสโนว์ไวท์กับแก๊งค์คนแคระ แล้วปิดตอนด้วย CHG เบาๆ เกี่ยวกับคนชื่อบิวตี้ที่ไม่ยอมลงคะแนนให้ แถมเขียนรูปควยใส่บัตรเลือกตั้งมาพร้อมลงชื่อจนกลายเป็นบัตรเสียด้วย นายสโนว์ที่ดูนิ่งๆ มาตลอดก็แม่งหัวเสียเปิดประตูออกไป ก็คงจะไปตามหาเจ้าของบัตรใบนี้แหล่ะ ตอนแรกยังไม่มีอะไรมาก ภาษาสำนวนอยู่ในระดับใช้ได้ไม่น่ารำคาญ เจอบางประโยคที่ควรถูกเกลาใหม่ให้อ่านลื่นขึ้น ด้วยการ ตัดบางคำ/เติมบางคำ ในประโยคนั้นๆ

ความขัดใจของกูก็มีบ้าง นักเขียนใช้คำว่า "ชายหนุ่ม" กับจารย์ใหญ่วัยใกล้เกษียณ (dafug ?) หรือพูดอีกแบบก็คือ ใช้คำว่าหนุ่มกับชายวัยใกล้อายุ 60 (ตอนเขียนเมายาจุดกันยุงหรือไง) คำว่าชายหนุ่มเนี่ย เขาเอาไว้นิยามเพศชายอายุ 20-30 ปีจ๊ะ สำหรับช่วงอายุอื่นๆ ก็ 1-12 ปี ใช้เด็กชาย, 13-19 ปี ใช้เด็กหนุ่มหรือวัยรุ่นชาย, 31-40 ปี ใช้ชายกลางคน, ถ้าตามด้วยคำว่าวัยทำงานอาจหมายถึงช่วงอายุ 25-50 ปลายๆ ได้ทั้งหมด 60+ ก็ตีไปยันเข้าโลงว่าเป็นชายแก่ ชายชรา หรือผู้เฒ่าก็ได้ถ้า 70+

ข้อต่อไปคือความเส้นใหญ่ของ 8 คนนี้ โอเค โรงเรียนเอกชนยังไงก็มีการให้-รับเงินบริจาคและมีอภิสิทธิ์ชนอยู่แล้ว แต่การกระทำของหลายๆ คนนี่คือไม่มีความเกรงใจโดยสิ้นเชิง กูจะมองข้ามก็ได้เพราะมันเป็นนิยายสไตล์แจ่มใส เรื่องตัวละคร หล่อ/สวย/รวยฝุดๆ/พ่อ-แม่ บารมีคับฟ้า มันเป็นเรื่องดาษดื่นอยู่แล้ว ส่วนอีนังบิวตี้นี่ก็คงรับบทแม่มดจนกลายเป็นคู่กัดกับสโนว์ตามธีมเรื่องเช่นกัน

ความยาวหนึ่งตอนสำหรับกูถือว่าสั้น คือยาวกว่าเกศรินกาแฟสดของเจ๊ดอกไปพอสมควร อ่านตอนแรกจบกูสัมผัสได้ถึงความเรื้อนและความเสื่อมของนักเขียน ถ้าเป็นผู้หญิงจริงๆ บอกได้เลยว่าเป็นตัวแสบแอบหื่นแน่นอน ส่วนที่เขียน Talk ไว้ว่าสามารถติดตามฉาก NC ได้นอกเว็บผ่านทางเพจ อยากเตือนว่าวิธีนี้ใช้เป็นบั๊ก, ช่องโหว่ หนีการจับกุมของกฏแบน NC ไม่ได้นะจ๊ะน้องเซา (ไม่เชื่อไปหาอ่านกฏย้อนหลังได้เลย) แต่ถ้ายืนยันว่าจะเลี่ยงบาลีแบบนี้ก็ตามใจ หวังว่าจะรอดพ้นจากการถูกรีพอร์ตโดยมือดีขี้เสือกไปได้ตลอดนะ

>>478 ต่อ

ตอนที่ 2 : ✖CHAPTER01✖ My Name's Beauty.

บทนี้สลับมาเป็น POV 1 มุมมองของบิวตี้ ก่อนจะพูดถึงรายละเอียดในตอนขอแนะนำให้นักเขียนเจ้าของเรื่องหรือคนที่กำลังอ่านอยู่ฟังคำแนะนำต่อไปนี้ก่อน ในนิยาย 1 เรื่องอาจมีหลาย POV ได้ก็จริง แต่ใน 1 ตอนควรมีเพียง 1 POV เท่านั้น (ไม่ได้ว่าอะไรนักเขียนนะเพราะตอนนี้ก็มี POV เดียว) สำหรับคนที่ฝีมือไม่ถึงแต่ร้อนวิชาหรือเผลอทำไปโดยรู้เท่าไม่ถึงเกรียน(การณ์) การเขียนหลาย POV ในตอนเดียวอาจทำให้คนอ่านงงแดกได้ ถ้าคนเขียนสื่อเนื้อหาได้ไม่เก่งหรือทำได้ไม่เนียนพอ มันจะมีปัญหาพวกไม่รู้ว่า ใครกำลังพูดบทสนทนา, กำลังอธิบายเนื้อหาส่วนนั้น เกิดขึ้น แน่นอนว่าถ้าเขียนไปนานๆ จนช่ำชองแล้วอยากลองของก็ไม่ผิดอะไร แต่ถ้าเป็นมือใหม่จริงๆ ขอเหอะนะ เจอมาเยอะ เจ็บมาเยอะ กับนิยายเกรียนหัดแต่งด้วยสไตล์บรรยายภาพเคลื่อนไหวอนิเมะ, สำนวนไลท์โนเวล มั่ว POV ที่เจออยู่เต็มเว็บ คือมึงเขียนแล้วมึงเข้าใจคนเดียวอะจ้าไอ้คนเขียน ทำแบบไม่รู้ 4 รู้ 8 แบบนี้ คนอ่านอย่างกูไม่ได้มีพลังจิต จะได้ล่วงรู้ว่ามึงพยายามสื่อเหี้ยอัลลัย ภาพในหัวตอนมึงเขียนเป็นแบบไหนอะ ฮัลโหล

มา มาต่อกันกับเนื้อหา เริ่มตอนด้วยบิวตี้โดนรังแกโดยแก๊งค์ชะนีตัวร้ายเกรดบีรวม 3 คน พวกเยอะแล้วแม่งกร่างมาดักตบคู่กรณีโทษฐานที่ทำให้ผัวฉันหลงแก (แหม่... ละครไท๊ย ละครไทย) ระหว่างเกิดการตบตีไอ้สโนว์ก็โผล่มา (แล้วเรื่องหลังนับคะแนนเป็นไงต่อหว่า) อีสามตัวที่ว่าเลยเผ่นทันที หนูบิวตี้ตัดพ้อในใจ 2 อย่าง คือกูแม่งชอบโดนสก๊อยมาหาเรื่อง กับน้องชายเมินกูเหมือนเป็นขี้หมากองหนี่ง ตัดฉากไปเป็นหลังเลิกเรียนบิวตี้โดนหนุ่มแว่นมาสารภาพรัก นางก็ปฏิเสธด้วยท่าทีหยิ่งๆ แถมคิดอย่างมั่นหน้าว่าเพราะกูสวยจนมีแต่ผู้ชายมาหลงแบบนี้ไง กูถึงเจอดักตบบ่อยๆ สวยเกินไปก็อย่างนี้ล่ะค่ะ (อ่านแล้วหมั่นไส้จนอยากตบด้วยอีกคน) หลังจากนั้นระหว่างทางกลับบ้านบิวตี้ก็เจอกับคุณป้าท่าทางไม่น่าไว้ใจ ชวนให้ดูดวง ตอนแรกนางปฏิเสธแต่พอบอกว่าจะดูให้ฟรีเลยยอมดูก็ได้ คุยกันจบตอนสรุปว่าบิวตี้ชาติก่อนแม่งเป็นแม่มด ถือว่าเนื้อหาจุดนี้เป็นวาไรตี้ที่แทรกปมเข้ามาได้เนียนดี บทสนทนาดูรั่วๆ พยายามเล่นมุกจนดู ปญอ. ไม่ธรรมชาติ แต่กูอมยิ้มนะแม้จะไม่ถึงกับหัวเราะก็เหอะ ความฮาถือว่าพอใช้เทียบกับนิยายแจ่มใสในท้องตลาด ส่วนย่อหน้าต่อไปเตรียมใจไว้เลย

จากที่จั่วหัวไว้บนปกนิยายว่าบิวตี้เป็นคนแรงๆ กูอ่านเหตุการณ์ในตอนที่ 2 แล้วรู้สึกไม่อิน ช่วงปฏิเสธการสารภาพรักนั่นคือโอเคดูมีความมั่นใจและขี้รำคาญ แต่ตอนโดนตบคืออะไรวะ มันพจมานมากไป ไม่สู้คนแถมปลงกับชีวิตไร้การต่อต้านไปเลย คือถ้าเป็นคนแรงจริงๆ ตรงนี้อีบิวตี้ควรสู้ยิบตา สวนกลับฝากรอยเท้าเอาไว้บ้าง ไม่ใช่ว่าเห็นอีกฝ่ายมาเยอะแล้วง่อยแดก ที่คาดหวังไว้ในคำว่าแรงคือต้องซ่ากว่านี้ ทำเอาอิมเมจเรื่องเป็นคู่กัดกับสโนว์ท้ายตอนที่ 1 ของกูพังหมดเลย เพราะตอนบรรยายฉากโดนตบนิสัยแบบนี้มันออกแนวคูลเดเระ (ทำตัวเงียบๆ เมินเฉยต่อสิ่งต่างๆ) มากกว่าจะเป็นคำว่าแรง ไหนจะเรื่องตลกแดกกับป้าหมอดูอีกพอตรงนี้ก็ดูบ้าๆ มันควรด่าเช็ดป้าตั้งแต่มาเซ้าซี้แล้วถ้าแรงและขี้รำคาญจริงๆ ยังไงก็ดูแลเรื่องความแกว่งของนิสัยตัวละครหน่อยละกัน

ตอนที่ 3 : ✖CHAPTER02✖ I am The Queen.

ตอนนี้ใช้การบรรยายแบบ POV 1 คาดว่าน่าจะเดินเรื่องส่วนใหญ่ด้วย POV นี้แหล่ะ แต่อาจมีเปลี่ยนเป็นมุมมองของคนอื่นบ้างในอนาคต ส่วนตอนที่ 1 ใช้ POV 3 คงเพราะอยากทำแบบกึ่งๆ เป็นบทนำ บทนี้ไม่มีอะไรมาก มีความรั่วๆ ฮาๆ อ่านเพลินอย่างที่นิยายแจ่มใสควรเป็น ผสมกับความแฟนตาซีตรงที่ป้าแม่มดพาบิวตี้ย้อนไปอดีตชาติ สู่เหตุการณ์ก่อนราชินีแม่มดจะต้องลงไปคุยกับรากมะม่วง แกนหลักของตอนนี้คือการสร้างปมต่างๆ เกี่ยวกับตัวบิวตี้และคำสาป ความแฟนตาซียังไม่จบแค่นั้น เพราะก่อนจะหายตัวไปหมอดูลึกลับทิ้ง "เพื่อน" ของบิวตี้ไว้ให้ด้วย เป็นกระจกเลี่ยมทองบานหนึ่ง (อีกระจกวิเศษพูดได้แหงๆ) จบตอนไปแบบงงๆ ส่วนอีบิวตี้ก็ดึงสติด้วยการคิดว่าฉันคงเสพเกินขนาดจนประสาทหลอนไปเอง ทั้งๆ ที่มีกระจกอยู่ในมือ ข้อข้องใจมีแน่นอนเรื่องสโนว์ไวท์เอามีดแทงหัวใจราชินีใจร้าย อธิบายมาว่าสโนว์ไวท์โดนขังผอมแห้งเดินแทบไม่ไหว แต่มีแรงแทงมีดทะลุหัวใจอีบิวตี้ชาติก่อนได้หน้าตาเฉย กูได้แถเองว่า เออ มันแฟนตาซีไง คงเป็นมีดวิเศษอะไรสักเล่มอะเนอะ แล้วใครเป็นคนหามาให้ก็ช่างมันแล้วกัน Plot Device พวกนี้ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีที่มาที่ไปอยู่แล้ว ช่างแม่งไปเหอะหน่าสมองของกู...

>>479 ต่อ

ตอนที่ 4 : ✖CHAPTER03✖ Mirror Mirror on the wall

ตอนที่ 4 บิวตี้กลับมาบ้านมีดราม่าเบาๆ แล้วคิดถึงเรื่องกระจก ส่องเจอความงามของตัวเองก็เลยบรรยายแบบหลงตัวเองเสียหน่อย (จ๊ะ อีคนสวยต้องสาป) สรุปคร่าวๆ ในบทนี้คือบทสนทนาระหว่างบิวตี้กับกระจกวิเศษ เนื้อเรื่องเข้าสู่ความเป็นนิยายแจ่มใสระยะสุดท้าย นางเอกเปลี่ยนเป็นพวกตลกโปกฮาปนกวนตีนเต็มตัว อีกระจกวิเศษก็ใช่ย่อยชงมุกตบมุกให้กันอย่างเป็นงาน สำนวนปัจจุบันสวิงสวายกลายเป็นนิยายสไตล์เพื่อฮา บรรยากาศและกลิ่นของความมันส์ในตอนที่ 1 หายเรียบ ชวนให้ต้องทบทวนใหม่หมดว่า กูแม่งผิดเองที่จับผิดนิยายเรื่องนี้ช่วงต้นตอน 2 คือนิสัยมันจะแกว่งไปเป็นแบบไหนก็ไม่สำคัญแล้ว เพราะโทนเรื่องแม่งเอาฮา ไม่ได้จริงจังตาต่อตาฟันต่อฟันสไตล์นางร้ายแรงๆ อย่างที่คิด จบตอนด้วยการคลายปมย่อยเรื่องไอ้สโนว์อย่างที่เดากันได้ไม่ยาก ข้อสังเกตที่มองเห็นเพิ่มเติมคือตอนนี้ยาวกว่าตอนอื่นๆ เกือบ 3 เท่า

ตอนที่ 5 : ✖CHAPTER04✖ Snow white is My brother

ตอนนี้สั้นนิดเดียวเหมือนอยากจะบาลานซ์กับความยาวตอนที่ 4 ครึ่งตอนแรกบิวตี้เล่าความเป็นมาเกี่ยวกับครอบครัวและไอ้สโนว์น้องชาย ว่าทำไมถึงบ้านแตกสาแหรกขาด น้องชายก็เมินมันเหมือนเศษขี้ติดชักโครก ครึ่งหลังเป็นเงื่อนไขการพ้นคำสาปของอีบิวตี้ว่าจะต้องทำยังไงบ้าง กระจกบอกว่าก็เหมือนที่มึงได้ยินในนิมิตย้อนอดีตอะ ต้องขยี้ใจสโนว์ไวท์ให้ได้ (ตามชื่อเรื่อง) ถ้าน้องมึงมีแฟนก็หาทางทำลายผู้หญิงคนนั้นซะ อีบิวตี้บอกกูก็ไม่รู้ว่ามันมีแฟนไหม ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น กระจกจัญไรเลยแนะนำให้อ่อยน้องซะเลย (อ้าว อีดอกกระจกนี่) คือกูงงมาก อ่านซ้ำ 3 รอบก็ยังไม่เข้าใจเว้ย คือถอดสมองส่วนเหตุผลออกไปแล้วกลับมาอ่านใหม่รอบที่ 4 ด้วยฟิลเตอร์สาวน้อยแจ่มใสวัยฟินเฟร่อก็ยังเป็นเหมือนเดิมคือไม่เข้าใจ ทีนี้กูเลยจูนสมองสีชมพูแล้วลำดับเหตุการณ์ใหม่อีกรอบ

กระจกบอกว่าถ้าอยากพ้นคำสาปต้องทำลายสิ่งที่สโนว์ไวท์รักที่สุด หรือก็คือทำให้จิตใจของแม่งแตกสลาย ถ้ามันมีแฟนอยู่ก็ให้ทำลายแฟนสาวคนนั้น แต่อีบิวตี้ไม่รู้ ซึ่งข้อนี้ฟังไม่ขึ้นเหี้ยๆ มึงอยู่บ้านเดียวกับน้องมึง แล้วจะไม่รู้ได้ไงว่ามันเป็นโสดหรือมีแฟนแล้ว กูไม่ซื้อ ยืนยัน นอนยัน ตะแคงยัน ว่าไม่ซื้อว๊อย ตามความเป็นจริงแล้วถ้าน้องมีแฟนยังไงมันก็ต้องดูออก วิธีพื้นฐานเลย คือสังเกตจากพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์ก็ได้ กูแถพล็อตโฮลนี้ให้ไม่ไหวจริงๆ วะ โอเค ปัดตกช่องโหว่นี้ให้หายไปแล้วคุยต่อ กระจกเลยบอกให้เข้าไปอ่อยไอ้สโนว์แล้วหลอกถามดู โอ้โห... ตรรกะนี้แม่งโคตรปัง แต่เป็น ปังปิ๊นาดย่อยยับ นะมึง เพื่อหลอกถามว่าน้องมีแฟนหรือยัง มึงถึงกับต้องลงทุนเปลืองตัวขนาดนี้เลยเหรอ เอาจริงดิสัส ในบทสนทนายังเสือกมีการพูดถึงเรื่องเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ว่าถ้ามันเลยเถิดจนไอ้สโนว์กับอีบิวตี้เย็ดกันจนท้องขึ้นมาแล้วจะทำไง กระจกตอบว่าไม่เป็นไรอย่างมากก็แค่ได้เด็กเอ๋อมาเลี้ยง 1 คน กูนี่ทำหน้าอิหยังวะไป 10 วินาที

เออ ไม่ต้องถามซ้ำว่ากูอ่านคำเตือนเรื่องการผิดศีลธรรม ฉากเซ็กส์ และตรรกะป่วยๆ ไปแล้วแน่เหรอ คำตอบคือใช่กูอ่านแล้ว แต่ไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นได้ไกลถึงเพียงนี้ มันแบบ... คนละอารมณ์กับตอนเปิดเรื่องตอนที่ 1 เลยอะ นี่มันออกนอกกรอบของสามัญสำนึกแบบปกติไปมาก มีความแจ่มใส๊ แจ่มใส ผสมกับความเซอร์เรียลอย่างเดียวกับนิยายวายนายเอกท้องได้เพราะโดนขุดทองฉีดแยมขาวราดลำไส้ใหญ่ เรื่องพี่เย็ดน้อง น้องเย็ดพี่ ศัพท์เทคนิค "ค้ำคอร์" (Incest) นี่กูก็ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจ แต่มันเกิดความต่อต้านลึกๆ อะ ความรักต้องห้ามพวกนี้ที่เคยสัมผัสมา ส่วนใหญ่มีสาเหตุที่ทำให้สามารถปักใจเชื่อและคล้อยตามได้ว่าความรู้สึกมันลึกซึ้งถึงขั้นเย็ดกันในที่สุด แต่กับนิยายเรื่องนี้มันไม่ใช่อะกิ๊ฟ คือมึงยอมรับความเสี่ยงว่าอาจโดนน้อง ยสตน. เพียงเพื่อให้รู้ว่ามันมีแฟนหรือยังเนี่ยนะ บอกอีกทีดังๆ เลยว่า "ไม่ซื้อโว้ยยย"

ก่อนจบการสับรายตอนฝากไว้ให้คริสทั้งนักเขียนและคนที่ตามอ่านสับ ว่าการใช้เครื่องหมายวรรคตอนอย่าง ! / ? และการลากเสียงเอฟเฟค ลากเสียงคำพูดมันมีแบบแผนตายตัวอยู่ คือซ้ำไม่เกิน 2 และ 3 ตัว ถ้าไม่อยากไปหาอ่านผ่านกูเกิ้ลเดี๋ยวจะให้ดูตรงนี้เลย [ พ่อมึงตาย !!, แล้วมึงอะเป็นควยไร ??, กูว่ามึงกับกูต้องต่อยกันสักฝุ่นแล้วล่ะ ไอ้เหี้ยยย ] ตามนี้นะจ๊ะ แบบที่พิมพ์ไว้ในตอนนั่นผิดหลักการ แต่ถ้ายืนยันว่ามันได้อารมณ์มากกว่า ก็ตามใจละกัน It's your story

>>480 ต่อ

การบรรยาย : สำนวนดีไม่มีปัญหา อ่านตามได้เพลินๆ ในมาตรฐานนิยายแจ่มใจ เข้าใจความรู้สึกตัวละคร นึกภาพเหตุการณ์ตามได้ มีสะดุดบ้างกับคำผิดที่เจอนานๆ ที ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร บางคำอ่านแล้วขำกว่ามุกในเรื่องด้วย เช่น "แปร่งแสง" ยังไงก็ตามถ้าไล่แก้ให้หมดได้จะเป็นเรื่องดีมาก แต่ถ้ามองในมาตรฐานนิยายสไตล์อื่นที่จริงจังกว่า บอกได้เลยว่ายังอีกยาวไกลนัก บรรยายฉากหลังเพียงแค่ว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นที่ไหน ก็ยังดีที่พูดถึงอยู่บ้าง หวังว่าในบางเหตุการณ์สำคัญๆ ที่จำต้องใช้บรรยากาศโดยรอบเข้าช่วย จะเน้นเรื่อง Background ให้มากขึ้น เจอประโยคไม่สมูทบ่อยกว่าคำผิด ถ้ามีเพื่อนเป็นนักอ่านควรให้เพื่อนมาช่วยอ่านแล้วเกลาสำนวนให้กระชับ หรือเติมคำจำเป็นที่แหว่งไปในประโยค บางย่อหน้ามีค้ำซ้ำกลุ่ม นี้, แบบนี้, เช่นนี้, ที่, ก็ ทำให้ชะงักไปเหมือนกัน Max cap. ที่ยอมรับได้คือไม่เกิน 2 ซ้ำต่อ 1 ย่อหน้า หรือไม่เกิน 10 ซ้ำต่อความยาว 1 หน้า A4 มุกตลกฮาบ้างแป๊กบ้างโดยรวมถือว่าผ่าน ถ้าจะเอาดีทางนี้ (หมายถึงเขียนแนวแจ่มใส) อนาคตรุ่งแน่นอน และนักอ่านวัยเด็กที่อ่านเพื่อความฮาโดยไม่แคร์ตรรกะ จะเป็นลูกค้าอันดับ 1 ของเรา

ตัวละคร : ด้านรูปร่างหน้าตานั้นชัดเจน แจ่มแจ้งแดงแจ๋ !! เพราะ Tell สรรพคุณปกนอกนางเอกมาหลายครั้งดีมาก ด้านลักษณะนิสัยยังมีความแกว่งอยู่ แต่พอคิดว่ามันเป็นแจ่มใสสไตล์แล้ว ก็พอหยวนๆ ได้ เอาตามจริงเจ้าสโนว์นี่ยังมีความมั่นคงในคาร์แรคเตอร์ชัดเจนกว่าเสียอีก ด้านพัฒนาการของตัวละคร ยังมองไม่เห็นว่าจะเติบโตไปในทางไหน คงเพราะเพิ่งอ่านได้แค่ 5 ตอนเท่านั้น ออกแบบนิสัยนางเอกได้ดีมาก อ่านแล้วทำให้คันมืออยากตบได้แบบคงเส้นคงวา อีกระจกก็ด้วยอีกตัว อ่านแล้วอยากเขวี้ยงลงพื้นแรงๆ ก่อนเอาค้อนทุบซ้ำ

เนื้อเรื่อง : ทำได้ดีในความเป็นนิยายแจ่มใส มีปมหลักชัดและหยอดปมย่อยมาเรื่อยๆ ตามทาง ถึงตอน 5 นี่ก็ทะยอยคลายปมมาบ้างแล้ว ความ ปญอ. รั่ว ฮา เสื่อม ทะลึ่งตึงตัง มาครบทุกความบันเทิง แฟนพันธุ์แท้นิยายแจ่มใสไม่ผิดหวังแน่นอน จากประสบการณ์ที่มีและการรู้เนื้อเรื่องของ SWATSD อยู่แล้วทำให้เดาฉากจบเรื่องนี้ได้ไม่ยากนัก

สิ่งที่ชอบ : นำธีมนิทานมาประยุกต์ใช้ได้ดี ทั้งการแทนตัวละครข้ามเรื่องและการผูกเรื่อง ใช้เงื่อนไขแบบผสมจนออกมาเป็นพล็อตดัดแปลงน่าสนใจ ไม่กลวงเหมือนพล็อตนิยายแจ่มใสส่วนใหญ่ในตลาด

สิ่งที่เกลียด : ตรรกะ ตรรกะ ตรรกะ ตรรกะ ตรรกะ ... (วน loop เสียงไปเรื่อยๆ เหมือนโดนต่อยด้วย Gold E. Requiem) เพราะงี้ไง ถึงไม่ค่อยชอบอ่านนิยายแจ่มใสสักเท่าไหร่

คะแนน : ให้ 6.5/10 คะแนน (เรื่องนี้ให้คะแนนปกติเพราะโดยรวมถือว่าผ่าน แต่ถ้าเรื่องไหนค่อนข้างห่วยจะให้แบบคาเงโร่) โดนหักหนักสุดคือเรื่องตรรกะวิบัติ -2 คะแนนจ๊ะ

ความเห็นส่วนตัว : ไม่อยากพูดอะไรมาก เดี๋ยวนักเขียนเขาจะน้อยใจเอา แน่นอนว่าการสับนี้มันไม่ยุติธรรมมาตั้งแต่แรก เพราะโดยส่วนตัวแล้วไม่ปลื้มนิยายแจ่มใส แม้จะไม่ได้เกลียดแต่เมื่อมองในฐานะนักเขียนแทนนักอ่านก็รู้สึกรับไม่ได้ขึ้นมาเสียดื้อๆ ใครชอบอ่านนิยายแจ่มใสไม่ควรพลาดเรื่องนี้ เพราะมีองค์ประกอบของความเป็นนิยายแจ่มใสครบถ้วน วางพล็อตมาได้ดีแม้ว่าตรรกะจะพังเหมือนเรื่องอื่นๆ ใน genre เดียวกัน เทียบได้กับ Fast Food ที่เติมสารอาหารจำเป็นแถมมาส่วนหนึ่ง

เดาทางเนื้อเรื่องจากข้อมูลทั้งหมด นักเขียนจั่วหัวมาว่าเกิดเรื่องผิดศีลธรรมชัวร์ ดังนั้นบิวตี้กับสโนว์มีโล้สำเภาแน่นอน ตามความเป็นไปได้ สโนว์น่าจะยังโสดเพราะโดนสเน่ห์ต้องสาปของบิวตี้เข้าจังเบอร์ ด้วยความใกล้ชิดแบบเจอกันทุกวันขนาดนี้แล้ว มีหรือเด็กหนุ่มจะรอดไปได้ เป็นซิสค่อนตั้งแต่หมอยยังไม่ขึ้นสักเส้นนั่นแหล่ะ แล้วเรื่องที่พ่อแม่ทะเลาะกันจนบ้านแตกก็ไม่ได้เป็นเพราะใครอื่น อีดอกบิวตี้อีกตามเคย สวยเหนือธรรมชาติจนพ่อหวังจะเคลมเสียเอง แม่รับไม่ได้เลยโดนฟ้องหย่าไล่ตะเพิดให้ไปอยู่กับลูกชายสองคน กลายเป็นปมในใจให้สโนว์ทั้งรักทั้งเกลียดพี่สาวตัวเอง กลับไม่ได้ไปไม่ถึง หน่วงๆ ค้างๆ อยู่ตรงกลางระหว่างประโยค 2 ประโยค คือ กูหลงรักมึงจนรักใครไม่ได้อีกแล้ว กับ พ่อกับแม่เลิกกันเพราะมึงนั่นแหล่ะอีดอก จุด Climax คงเป็นไอ้สโนว์รักอีบิวตี้หัวปักหัวปำจนนางเอกกลายเป็นสิ่งที่น้องชายรักที่สุด คำถามคือแล้วเรื่องจะจบยังไง อีบิวตี้ต้องฆ่าตัวตายเพื่อให้น้อง Mindbreak หรือเปล่า ถ้าตายไปแล้วจะพ้นคำสาปนี่ไหม ถ้าอยากรู้ก็ไปรบเร้านักเขียนเอาเอง ส่วนอื่นที่อยากเสริมคือพล็อตนี้ยังสามารถเอาตัวละครรองอย่างแก๊งค์คนแคระทั้งหลายมาเล่นได้อีกเยอะ ในกฏก็มีเขียนไว้เป็น foreshadowing อยู่แล้ว ดังนั้นความรักผิดศีลธรรมของอีบิวตี้ไม่มีทางราบรื่นง่ายๆ หรอกม้างงง

ไม่อ่านแนวแจ่มสิวแต่อ่านตัวนิยายแล้วก็รู้สึกว่าคนเขียนเก่งอยู่นะ ถ้าไปเขียนแนวกลับชาติมาเกิดเป็นตัวร้ายตามกระแสยอดวิวคงตูมตามอยู่

กูไปส่องอีฟีบมั่วของจิ้งจอกทิวามาแล้ว ตอนแรกว่าจะสับก่อนไปนอน แต่เจอ !!!! !!!! !? !? ตัวหนารัวๆ เหมือนโดนตะโกนใส่หน้าอยู่ตลอดเวลาแล้วถอดใจ ไปนอนดีกว่าไอ้สัส

ไม่มีใครสับเนื้อหากระทู้เคล็บลับบ้างเหรอ อ่านแล้วงงชิบหาย

>>484 หมายถึงมู้นี้?
https://www.dek-d.com/board/view/3956730/

ครูอาจารย์สอนกันแต่เขียนน้อยให้ได้มาก หิมะตกนี้เขียนมากแล้วกุก็ไม่ได้อะไรเลย
อ่านแล้วลำบากเดินลุยหิมะ นามปากกาไม่ได้ตั้งมาชุ่ย ๆ เลย

ตื่นแล้วเว้ย สิบโมงกว่าเหมือนน้องเกศ 5 ส. ของเจ๊(อี)ดอกขาวเลย เดี๋ยวขอตัวไปจุดเทียนสี เอ๊ย! ล้างหน้าแปรงฟันก่อน ละจะกลับมาสับที่ค้างไว้ต่อ

>>482 อันนี้กูเห็นด้วย คือเขาเล่าเรื่องเป็นอยู่แล้ว แค่ปรับวิธีนำเสนอกับคิดพล็อตให้ตรงกลุ่มเป้าหมายก็พร้อมลงแข่งได้เลย ถ้ามีคนช่วยเป็น บก. คอยแก้ไอ้ที่ยังขาดๆ เกินๆ ให้ เขาจะไปได้อีกไกลเพราะกูอ่านงานเขาแล้วเห็นว่ายังพัฒนาฝีมือต่อไปได้ ติดอยู่ที่ว่าเขาจะยังแต่งนิยายต่อไหม กล้วจะดองเหมือนเรื่องอื่นๆ ที่เขียนดีมีแวว แต่ดันดองเค็ม มีเยอะนะในเด็กดีอะ ถึงจะหาเจอยากหน่อยแต่มีอยู่จริงๆ หลายเรื่องพออ่านแล้วอยากอ่านต่อจนจบ แต่นักเขียนส่วนใหญ่ดองไปด้วยสาเหตุใหญ่ๆ สามข้อ คือ ท้อแท้เพราะยอดคนอ่านน้อย โดนนิยายกากๆ แต่สนุกในสายตาพวกเกรียนแซงหน้าไปไกล บางส่วนโตขึ้นเรียนจบแล้วก็ทำงาน พอทำงานเหนื่อยๆ กลับบ้านก็แต่งต่อไม่ไหว หรือถ้าไหวก็สปีดต่ำมาก ปีละตอนไรเงี้ยะ แบบสุดท้ายคือมีปัญหาสุขภาพ ป่วยๆ หายๆ อันนี้น่าเห็นใจอยู่

>>483 เห็นโฆษณาบ่อยจริงจัง คิดเล่นๆ ว่าอยากลองสับเหมือนกัน แต่กูรู้แกวอีพี่เว็บพวกนี้นะ สังเกตดูเหอะถ้าด้นเรื่องไหนมากๆ มีสาเหตุแค่ 2 อย่าง คือ 1.นิยายเรื่องนั้นขายแพ็คได้เยอะ ถูกจริตน้องเกรียนจนขายดี ก็เลยยิ่งต้องส่งเสริมยอดขายเข้าไปอีก (ทุนนิยมนี่มันเหี้ยจริงๆ) 2.มีใบสั่งให้โปรโมตจากแหล่งอื่น อาจจะมาจากการดีลซื้อโฆษณาเอง หรือใช้กำลังภายในจากเส้นสายที่มี ทำให้เกิดการโหม ประโคมข่าว ซ้ำๆ ของนิยายบางเรื่อง เคสล่าสุดก็คือเรื่อง นายคะ... อย่ามาหื่น ของสแตมป์เบอร์แหล เห็นบ่อยจนเอียนตาเลยช่วงนั้น

>>484 ทำไมเรายังไม่วาร์ป !! เอาวาร์ปมาดูหน่อยว่าจะสับได้ไหม ถ้าไม่ได้เดี๋ยวกูลองวิแคระห์ให้

อ่ะกูสับให้ก่อนไปนอนจริงๆ ขอสับในฐานะคนเคยเป็น Content Writer ที่มีผลงานเผยแพร่จริงจังล่ะกัน

ก่อนอื่นต้องบอกว่าอ่านแล้วปวดหัวชิบหาย ถ้าเขียนบทความมาแบบนี้บก.ไม่ตีกลับหรอก แต่โยนทิ้งขยะแล้วเผาทิ้งเลยไอ้สัส เสียเวลาอ่าน ตอนแรกจะสับเอามัน ไปๆ มาๆ แม่งเลือดมันดิ้นพล่าน กูไม่ได้สับแบบใช้คำหยาบนะรอบนี้ เพราะเป็นวิชาชีพตัวเองด้วยมั้ง

1. ชื่อบทความไม่เข้าท่า ไม่ดึงดูด และไม่สอดคล้องกับเนื้อความ ไปกันคนละทิศคนละทาง คือถ้าบอกว่าเคล็ดลับที่ทำให้นิยายไปด้วยดี ความคาดหวังของคนกดเข้ามามันควรจะเป็นเคล็ดลับการเขียนตั่งต่าง ไม่ใช่กำลังใจ ความเชื่อมั่นต่างๆ ถ้าจะเขียนแบบนี้ควรเปลี่ยนชื่อหัวกระทู้ด่วนๆ

2. ไม่ได้รวบรวมความคิดและไม่ได้วางโครงเพื่อจัดเรียงลำดับความคิดมาก่อน ทุกอย่างเลยกระจัดกระจาย หาความสำคัญไม่ได้ ซึ่งบทความเนี่ยแต่ละย่อหน้ามันควรจะมี Topic Sentence ของมัน แต่ละหาความเชื่อมโยงในแต่ละย่อหน้าไม่ค่อยได้เลย ทำให้ไม่ดึงดูดให้อ่านต่อและคนอ่านเกิดคำถามตลอดเวลา ไม่เข้าใจในสิ่งที่พยายามจะสื่อ

3. เนื้อความล่องลอยไปหมด การใช้เหตุผลคือวิบัติแบบหาจุดสมเหตุสมผลไม่เจอ หลักลอย จับต้องไม่ได้ เขียนแต่อะไรที่เป็นนามธรรม เลือกใช้คำที่สวยหรูดูดีเท่าไว้ก่อน ทั้งพวกความน่าเชื่อถือ ความไว้ใจ ความเคารพนับถือ โดยละเว้นไม่ให้ความสำคัญกับสิ่งที่เป็นรูปธรรมกว่า เช่น งานเขียน พล็อต ภาษาในการเขียนนิยาย ฯลฯ สะท้อนให้เห็นว่าไม่ได้มีความรู้ความเข้าใจในสิ่งที่ตัวเองเขียน

4. นอกจากคำผิด ยังมีการเลือกใช้คำที่ผิดความหมายเยอะมากๆ ที่แย่คือการใช้คำที่ judge คนอ่านและยกตัวเองให้อยู่เหนือคนอ่าน ซึ่งไม่ควรเอามากๆ ตามเหตุผลในข้อต่อไป

5. Author ไม่มีความน่าเชื่อถือ การจะเขียนบทความสร้างกำลังใจหรือเคล็ดลับอะไรสักอย่าง ตัวคนเขียนต้องมีความรู้ความสามารถจริงที่จะสร้างความเชื่อมั่นให้คนอ่านคล้อยตามได้ ถ้าคนเขียนก็ไม่ได้มีประสบการณ์ และไม่ยกตัวอย่างอะไรที่เป็นรูปธรรมมาประกอบมันจะกระอักกระอ่วนแบบกระทู้นี้แหละ

คะแนน: หิมะตก เดี๋ยวเย็นนี้ครูขอคุยเรื่องการเขียนจับใจความหน่อยนะคะ ดูจากการเล่าเรื่องแล้ว ครูว่าอะไรแบบนี้ไม่เหมาะกับเธอเท่าไร ลองไปทำอย่างอื่นน่าจะดีกว่า หรือถ้าอยากมาสายนี้จริงๆ ครูแนะนำให้ไปเรียนวิชาอ่านจับใจความก่อนสักเทอม

>>488 ปรบมือให้รัวๆ

ทั้งหมดคือเป็นไปตามที่มึงสรุปมา เทียบความน่าเชื่อถือระหว่างอ่านของหิมะตดกับของมึง กูว่าของน้องดูกากไปเลย (นี่แหล่ะคือความต่างระหว่างมือสมัครเล่น Vs มืออาชีพ)

อ่านของน้องคือขัดใจไปหมด อ่านจบแล้วรู้สึกเหนื่อย งงว่าอยากสื่ออะไรกันแน่ มันไม่มีแบบแผน ไม่มีทิศทางอะไรเลย น้ำเยอะด้วย ถ้าเป็นข้าวผัดคือเหมือนไม่ได้ทำตามขั้นตอนการปรุงอะไร ไม่ได้ step จากลงกระเทียม, ตอกไข่, ทอดหมู แต่โยนเครื่องปรุงทุกอย่างลงกระทะพร้อมกัน เอาตะหลิวกวนๆ แล้วเทใส่จาน เข้าใจว่ามีความพยายามอยากทำข้าวผัดให้กิน แต่น้องผัด(สื่อสาร)ไม่เป็นอะ นึกถึงมีมทั่นชัชชาติ smirk "อ่อนหัด... มีความตั้งใจแต่ก็ยังอ่อนหัด"

>>488 แม่นางหิมะคงเครียดกับยอดวิวนิยายตัวเองมั้ง สอนเหมือนผ่านประสบการณ์มาหลายปี จริงๆ น่าจะไปฝึกอ่านให้เยอะๆ กูขี้เกียจอ่าน กดเข้าไปรอเผือกคอมเม้นต์เฉยๆ ขอบคุณมากที่มาสับสรุปให้อ่าน

แม่หิมะตั้งแต่ก่อดราม่าในบอร์ด คนเกลียดกันเยอะเลย ไม่รู้มีผลกระทบต่อแฟนคลับนางด้วยรึเปล่า

>>488 สุดยอดดดด

>>488 วิจารณ์งี้ได้ใจไปเลย ตรงใจทุกอย่าง กูไปอ่านล่ะสรุปได้แค่สองอย่าง คือเชื่อมั่น กับน่าเชื่อถือ จบ555 ที่เหลือนํ้าเปล่าๆ ไม่มีอะไรนอกจากบรรยายสรรพคุณว่าความเชื่อมั่นนั้นสำคัญไฉน
อิหนูหิมะถ้าจะเขียนแบบนี้ ไปแข่งเขียนเรียงความยังจะดีกว่า อย่างน้อยคงได้รับรางวัลชมเชยด้านพรรณนา

>>488 น้อนลินคนอยากมีซีน ด่าบอร์ดนักเขียนสวะแต่ก็ยังอยู่ตอแหลไปวันๆ

>>494 คนนี้ใช่คนเดียวกับที่เคยประกาศลาบอร์ดป่ะ

>>495 แม่นแล้วเพิ่ล น้อนลินคนถอดล็อกอินด่ากราดเองแหละค่ะ

>>496 มีชนักติดหลังขนาดนี้ยังกล้ากลับมา สุดยอดไปเบย

>>494 จริงดิ รู้ได้ไงอ่ะว่าคนเดียวกัน ปรับจนลักษณะการเขียน สำนวนการพูดจาเปลี่ยนไปเยอะเลยแฮะ ถ้าเทียบกับเมื่อก่อน

>>498 ขนาดกูไม่ค่อยได้สนใจ แต่กูคิดว่าไม่เห็นจะเปลี่ยนสำนวนหรือปรับวิธีการพูดจาตรงไหน ตั้งกระทู้ปัญญาอ่อนเหมือนเดิม เพ้อเจ้อไร้สาระเหมือนเดิม สไตล์การพูดการตอบคำถามก็เหมือนเดิม วันดีคืนดีก็เป็นบ้าขึ้นมาเหมือนเดิม

อีกอย่างตอนนี้อิพวกเห่อฮมอยบอร์ดแม่งอวตารกันเยอะ โดยเฉพาะพฤติกรรมไล่กดไลก์ทุกคอมเมนต์ แถมคุยเหมือนรู้จักกันทั้งที่ไอดีใหม่เอี่ยม เคยเห็นมันบอก จุๆ อย่าพูดไป เดี๋ยวคนอื่นรู้จนตามไปด่านิยายกันในคอมเมนต์ กูตลกชิบหาย มันโง่หรือมันโง่วะ ที่คิดว่าคนอื่นไม่รู้อะ

>>498 นางบอกเองค่ะ มีพวกทักว่าใช่ป่ะ นางก็ตอบใช่แล้วลินเอง ชิลๆจ้าเรื่องเก่าอะไรลืมหมดแล้ว สำนวนคุยออกทะเลกับสันดานตั้งมู้ไร้สาระก็เหมือนเดิมมึงไม่เอะบ้างหรอ

>>498 นางไม่ได้เปลี่ยนเลย

ตั้งแต่โดนจับได้ก็ออกมาบอกขอโทษ และก็บอกว่าจะหายไป
ทั้งที่ไม่ได้หายไป แค่ไปอวตารใหม่ เปลี่ยนสำนวนการแทนตัวจากเรา เป็น ฉัน พอโดนจับได้อีกก็สมัครใหม่เปลี่ยนการแทนตัวเป็นภาษาอีสาน พอโดนจับได้อีกก็แทนตัวเองว่า เรา แต่ตอนนั้น คนเริ่มรู้และไม่คุยกับนาง
สุดท้ายก็เลยสมัครเป็นหิมะตก ออกมาบอกว่าฉันกลับมาแล้ว ใช้คำแทนตัวว่า ฉัน
แต่สำนวนการพิมพ์ คำพูดอะไรจะรู้ได้ว่านี่คือนาง

เดี๋ยวนะ!!! ทำไมเหมือนกูเป็นแฟนคลับนางวะ

>>499 เออน่ะแหละ กูหมายถึงไม่ได้เปลี่ยนมากหรอก ก็สไตล์ฟรุ้งฟริ้งหวานจ๋าเหมือนเดิมแหละ แต่ถ้าเทียบกับตอนไอดีหิมะโปรยปราย ที่เป็นรูปผญ.กะแดะถือร่ม ตอนนั้นแม่งโคตรฝอยเลยไง ขี้คุยจัดๆ เม้นซ้อนแม่ง70กว่าชั้น (มากจนกูไม่แปลกใจที่คนรำคาญ) เทียบกะตอนนี้นับว่าน้อยลงเยอะอ่ะกูว่า ตั้งแต่มีเรื่องถอดล็อกอินด่า
>>501 ไอ้ไอดีหิมะตกนี่ ตอนแรกใช้ชื่อนํ้าค้างแสงดาวนิ ใช่มะ? เห็นมีกระทู้นึงคนถามอยู่

>>502 มันมีดราม่าเรื่องขี้ฝอยไง ไม่ใช่แค่นางคนเดียว แต่พวกเห่อฮมอยมาร่วมกันฝอย เลยโดนตั้งกระทู้ฟาดกันไปทีนึง มันเลยไม่กล้าฝอยกันอีก

กูว่าที่เด็กดีมันเงียบ เพราะมันมาสิงอยู่นี่กันหมดหรือเปล่าวะ กูว่ากูคุ้นสำนวนหลายคน แม้บางคนจะพยายามหยาบแบยดัดหน่อยก็เหอะ

>>503 เออจำได้เรื่องทู้อิเป็ด /กูก็ว่าในนี้ต้องมีเด็กดวกกว่าครึ่งอ่ะ55555 มีคนที่กูเล็งหัวไว้สองสามคน กูน่าจะพอเดาได้ว่าใคร

>>502 จำไม่ได้ว่ะ 555555 แต่คุ้นๆว่าชื่อนั้นแหละ มึงจำเก่งกว่ากูอีก

>>505 กูแค่ย้อนกลับไปดูประวัตินางล่ะมึ๊งงง(ถึงมันจะไม่ให้เข้าไอดี กูแค่ค้นว่าAddict ตามท้ายชื่อมันก็เจอและ)

>>501 กูกำลังจะทักอยู่เลยว่ามึงนี่แม่งซึนเดเระนี่หว่า ปากบอกเกลียดขี้หน้าแต่รู้ข้อมูลรอบด้าน จริงๆ แล้วเป็นแฟนพันธุ์แท้ต่างหาก 555

>>507 กูชอบนางนะเว้ย ตอนที่นางมาอวตาร กูลุ้นมากว่าใครจะจับได้ป่าว ถ้าจำไม่ผิดเคยมีใครจับได้ว่าเป็นนาง แต่นางเหมือนสะกดจิตตัวเองว่า ‘ฉันเป็นคนใหม่ กำลังสวมรอยเป็นตัวละครนี้อยู่’ เชี้ยโคดได้
ตลกตอนใช้คำแทนตัวว่า เฮา
กูแดกจุดแต่กูก็ชอบความคิดสร้างสรรของนาง บอร์ดมีสีสันดี

>>508 ฟังดูจูนิเบียวชอบกล

กูรู้สึกตลอดว่าพวกมึงไม่เขียนนิยายกันเหรอ สิงบอร์ดอยู่ตลอดเวลาเลย แล้วก็รำคาญเวลาไปคุยเล่ยในมู้ชาวบ้านเขา ผิดกาลเทศะชิบหาย

>>508
เฮาบ่ยั่น ด้านหลายแหน่ 55555

จะไม่นินทาไอ้คนหล่อหน่อยเหรอ ช่วงนี้เริ่มเห็นโผล่มาแล้ว

มีใครคิดบางว่า ชื่อ คนหล่อมืออาชีพ (มั่นใจมาจากนรกขุมไหนถึงตั้งชื่อนี้) มันส่อความหมายเหมือนผู้ชายขายตัว

วันนี้ก็มาสับเพิ่มอีก ความรู้สึกหลังสับเสร็จคือดีอะ
ทั้งเรื่องนี้และเรื่องก่อนหน้าช่วยซ่อมสมองที่ถูกทำลายไปเพราะนิยายเจ๊ดอก
สำหรับคนที่ชอบเชียร์มวยรอง หรือชอบของดีวงนอก เรื่องนี้โดนใจแน่ๆ

เรื่อง : พันธะแห่งปราสาทเหมันต์
นามปากกา : oipo
ลิงก์ : https://my.dek-d.com/oipo/writer/view.php?id=1742530
หมวด : รักแฟนตาซี
จำนวนตอน : 7 ตอน
สถานะตัวเรื่อง : ยังไม่จบ [ อัพเดตล่าสุด 26/12/62 ] เพิ่งอัพไปไม่นานนี่นา

การสับรอบนี้อาจไม่ค่อยฮานัก เพราะนิยายเรื่องนี้กูอ่านแล้วรู้สึกได้ถึงความตั้งใจของนักเขียน เลยพลอยทำให้ต้องสับแบบจริงจังตามไปด้วย ด้วยความยาวต่อตอนที่ได้มาตรฐานทั้งหมด 7 ตอน แต่ตัวเรื่องมียอดวิวอยู่แค่หยิบมือ มันเป็นเรื่องน่าเสียดายและสะท้อนให้เห็นว่านักอ่านในเว็บเด็กดีนั้นไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ลึกๆ กูลุ้นให้นักเขียนคนนี้สามารถอัพเดตได้อย่างต่อเนื่อง เพราะถ้าสะสมแฟนคลับได้มากพอ กูทำนายอนาคตได้เลยว่ามันจะต้องมีคนอ่านมากขึ้นเรื่อยๆ ถึงจะต้องใช้เวลาและความอดทนเพราะเด็กรุ่นใหม่มันชอบแต่เรื่องเบียวๆ กลับชาติมาเกิดเป็นนางร้าย นิยายระบบเกม แต่ท้ายที่สุดนิยายเรื่องนี้อาจแจ้งเกิดได้ ถ้ามีคนแนะนำต่อๆ กันไป

ชื่อเรื่องกับคำโปรยอยู่ในเกณฑ์พอใช้ ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าอ่านแล้วเชยหรือสามารถสร้างดึงดูดเพิ่ม คำโปรยกระชับชัดเจนว่าอยากเรียกแขกแบบไหน บนปกนิยาย ในส่วนของข้อมูลเบื้องต้นเป็นเหตุการณ์หลังนางเอกไปอยู่ปราสาทแล้ว ทั้งภาพประกอบและ Quote ตัวละครที่ยกมา ให้อารมณ์เดียวกับเรื่องบิวตี้แอนเดอะบีสต์ในเวอร์ชั่นหน้าหนาวอันแสนยาวนาน

ตอนที่ 1 : ลมพัดขึ้นเหนือ

เล่าถึงครอบครับนักพนันสองพ่อ-ลูก คนพ่อชื่อ "เซอร์เกร" หาเงินด้วยการเข้าบ่อน ส่วนคนลูกชื่อ "มัวร์" เป็นนางเอกของเรื่องคอยติดตามพ่อไปทุกที่เหมือนคนเร่รอน เนื้อหาสรุปในตอนคือทั้งคู่กำลังใกล้จะต้องย้ายเมืองอีกครั้ง ทุกครั้งที่ย้ายเซอร์เกรจะอ้างว่างถูกเจ้าหนี้ตามล่า แต่มัวร์ดูออกว่าพ่อโกหก อย่างไรก็ตามหญิงสาวก็ย้ายเมืองตามพ่อไปอยู่ดี มี info-dump นิดหน่อยเรื่องการจัดระเบียบเขตแดนของเผ่าต่างๆ กับกฏเกี่ยวกับเรื่องนี้สั้นๆ 2 ย่อหน้า และพูดถึงปราสาทที่อยู่ไกลลิบ ลึกเข้าไปในเขตเฮลเลนิกส์ดินแดนของพวกปีศาจ ก่อนจบตอนด้วยคำถามของคนเป็นพ่อว่า "อยากลองเป็นเข้าหญิงดูไหม"

เอาจริงๆ คือชอบภาษาที่เขียนมาก แต่มันยังมีความฟุ้ง ความเกินในการบรรยายอยู่ ช่วงแรกที่มัวร์พูดถึงเรื่องต่างๆ มีจุดอ่อนเรื่องการบรรยายให้เห็น คือ การบรรยายข้อมูลต่างๆ สลับกับบทสนทนาระหว่างตัวละคร โดยที่ทั้งสองอย่างนั้นไม่เกี่ยวข้องกันนัก มันพูดยากว่าเป็นข้อด้อยหรือสไตล์การสื่อเฉพาะตัว คือมันอ่านลื่นแต่อ่านแล้วไม่สนิทใจ เหมือนผสมสีเหลืองกับน้ำเงินออกมาเป็นเขียวทว่ามันผิดจากโทนที่เราอยากได้ บางทีอาจเป็นปัญหาเฉพาะเราเองก็ที่ตะหงิดๆ กับรูปแบบการเล่าแบบนี้

>>513

ตอนที่ 2 : เจ้าหญิงผู้ถูกลักพา

ตอนนี้คือช่วงคืนสุดท้ายก่อนมัวร์กับพ่อจะเดินทางไปเมืองทะเลทราย ระหว่างที่เซอร์เกรเข้าไปดื่มเหล้าในบาร์ จู่ๆ มัวร์ก็ถูกผู้ตรวจการณ์จับตัวไว้ มีจังหวะให้นางเอกหนีไปได้ แต่พวกผู้ตรวจการณ์ 4 คนก็ยังตามไล่ล่า นอกจากคนกลุ่มนี้แล้วยังมีนักล่าลึกลับอีกชุด ใช้ธนูไม่ก็หน้าไม้พยายามยิงมัวร์ระหว่างวิ่งหนี พักหนึ่งเซอร์เกรถึงโผล่มาพาลูกสาวซ่อนตัวบนรถม้า ช่วงกำลังซ่อนตัวมัวร์ได้ยินเสียงแปลกๆ พอไปดูก็เจอเด็กผู้หญิงอายุอ่อนกว่าตัวเองในชุดผู้ชาย ทั้งสองคนหน้าตาเหมือนกันเป๊ะ แต่อีกฝ่ายเป็นท่านหญิงที่พวกผู้ตรวจการณ์ตามล่าอยู่ อ่านจากที่เขียนไว้ท่านหญิงกำลังจะถูกส่งตัวไปเฮลเลนิกส์ มีปมถูกผูกในบทนี้หลายอย่าง เช่น ทำไมถึงมีคนอยากฆ่าท่านหญิง ทำไมท่านหญิงถึงพูดว่าจริงๆ แล้วมัวร์ไม่จำเป็นต้องไปที่นั่นก็ได้ ทำไมเซอร์เกรถึงบอกว่าถ้าไปหลบในดินแดนปีศาจแล้วมัวร์จะปลอดภัยจากพวกปีศาจหน้าไม้กลุ่มนี้ แล้วจบตอนตรงทีมัวร์อ่อนแรงจนวูบไประหว่างที่เซอร์เกรบอกว่า "สักวันพ่อจะกลับไปรับ"

ตอนที่ 3 : ดินแดนที่ฝนไม่ตกต้อง

ฟื้นขึ้นมาอีกทีมัวร์ก็เหลือตัวคนเดียว ส่วนพ่อกับท่านหญิงลงรถไปก่อนหน้านี้นานแล้ว นางเอกเดาแผนการของพ่อไม่ออก ได้แต่น้อยใจว่าทำไมต้องให้ตัวเองข้ามไปแดนปีศาจคนเดียวด้วย ระหว่างนั้นคนขับรถม้าก็ชวนนางคุย เกี่ยวกับค่าจ้างส่งตัวข้ามแดงที่แพงบรรลัย กับความรักที่เซอร์เกรมีให้มัวร์แบบซึนเดเระ นางเอกนี่หัวรั้นใช่ย่อยพยายามหาทางที่จะไม่ข้ามแดน แต่ถุงใส่เงินดันตกหาย กำไลข้อมือก็โดนพ่อถอดไป พยายามจะใช้มุกท้าพนันก็โดนพี่คนขับรู้ทัน พอหมดสิ้นหนทางแล้วเลยใช้ท่าไม้ตายขายตัวเสียเลย พี่รถม้าบอกขอโทษนะคือน้องแก่ไปหน่อย แถมต่อให้เป็นสาวเอ๊าะๆ ที่เต็มใจขายตัวเป็นทาส การพาหนูไปส่งตลาดมืดระหว่างการจ้างงาน มันผิดจรรยาบรรณของคนทำงานขนส่ง ดีไม่ดีถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไปชื่อเสียงของพี่จะป่นปี้ไปด้วย ดังนั้นก็ล้มเลิกแผนเสียเถิด ช่วงท้ายของตอนมัวร์ต้องลงทะเบียนในจุดที่คล้าย ตม. ข้ามไปด้วยชื่อปลอมของท่านหญิง ในสถานีชายแดนนางเอกโดนพาตัวไปทำแผลที่ห้องพยาบาลกับปีศาจเหยี่ยวที่เป็นคุณหมอ เพราะถ้าไม่รักษาแผลให้เสร็จก่อนเข้า อากาศพิษที่เป็นกรดจะทำให้แผลเน่า พวกปีศาจในศูนย์พยาบาลก็ดูน่ารักดี ไม่เหมือนอย่างที่มัวร์คิดไว้เท่าไหร่

ตอนที่ 4 : ดินแดนที่ฝนไม่ตกต้อง (2)

มัวร์โดนเหล่าปีศาจในสำนักงานถามชื่อกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ว่าได้แผลมายังไง นางเอกพยายามโกหกให้เนียนที่สุด แต่ก็มีความรู้สึกผิดในใจจนแสดงพิรุธ ปีศาจส่วนใหญ่ไม่รู้แต่หมอเหยี่ยวรู้ ก่อนหมอจะออกไปจากสำนักงานไปเมืองซีตาร์ (เมืองที่เซอร์เกรบอกว่ากำลังจะไป) มัวร์ขอโทษด้วยสายตาแล้วบอกหมอว่า ถ้าเจอเด็กสาวหน้าตาเหมือนเธอช่วยบอกเด็กคนนั้นว่าเธอจะไม่ยอมตายง่ายๆ ตรงนี้ก็มีตวามดราม่าเกิดขึ้นนิดหน่อย แต่เป็นดราม่าที่ไม่ยัดเยียดอ่านแล้วอินได้ ทั้งตอนที่มัวร์โกหกว่าซีตาร์เป็นบ้านเกิด และตอนที่คิดถึงพอระหว่างกำลังสำลักเลือดปางตาย ที่มัวร์สำลักเลือกเพราะยาต้านพิษของพี่รถม้าที่กินก่อนมาหน้านี้หมดฤทธิ์ พอหายใจเข้าไปเฮือกเดียว ระบบทางเดินหายใจก็เลยโดนเผาหมด ท้ายตอนมีแฟลชแบ็คนางเอกย้อนอดีตไปตอนเด็กครั้งไปเที่ยวทะเลช่วงกำลังสลบ พอได้สติก็ต้องมาเจอความทรมานอีกรอบ ตอนนี้สั้นลงมาก อาจเป็นเพราะตอนที่แล้วยาวมาก ๆ (รู้สึกนักเขียนจะเป็นแบบนี้กันหลายคน)

>>514

ตอนที่ 5 : เจ้าสาวของเสนาบดี

ช่วงแรกของตอนคือการเดินเท้าของเซอร์เกรกับท่านหญิงฟิลตัวจริง ด้วยความที่เป็นคุณหนูไม่เคยลำบากก็บ่นไปตามเรื่อง ตาลุงเซอร์เกรก็ไม่ได้สนอะไรเท่าไหร่ มีบทสนทนาเกี่ยวกับแผนการสลับตัวฟิลกับมัวร์ของเซอร์เกร เป็นการคลายปมย่อยรายทางที่ปิดฉากด้วยคำถามของฟิลว่า คนเป็นพ่อรู้สึกยังไงกับการส่งลูกสาวไปแต่งงานกับปีศาจ ตัดฉากกลับไปที่มัวร์ ตอนนี้คือไม่ได้กระอักเลือดแล้ว เธอตื่นขึ้นมาในห้องนอนของปราสาทปลายทาง มีคนรับใช้เป็นเอลฟ์คอยดูแลอย่างดี เอลฟ์สาวเล่าให้ฟังว่าพวกเธอไปรับนางเอกช้าจนเกือบสายไป แต่ก็คงไปทันแบบฉิวเฉียดเพราะตอนนี้นางเอกรอดตาย เดินทางมาถึงที่นี่ได้เรียบร้อย มัวร์ก็คิดระหว่างพักฟื้นว่าต้องทำตัวให้เนียนๆ หน่อย มีบรรยายข้อมูลเกี่ยวกับสนธิสัญญาระหว่างเผ่าและการแต่งงานข้ามเผ่ากับเสนาบดีฝ่ายต่างประเทศ มีการเมืองติดมาด้วยนิดหน่อย มีคลิฟแฮงเกอร์ท้ายตอนคือ ผ่านไปครึ่งเดือนนางเอกเปลี่ยนลุคไปเยอะ พระเอกก็กลับมาถึงปราสาทแล้วเรียกให้นางเอกไปพบ แล้วปิดตอนตรงนี้

หลังอ่านจบ 5 ตอน อิมเมจบิวตี้แอนเดอะบีสต์จางไป แล้วโดนแทนที่ด้วยอนิเมะเรื่องเจ้าสาวผมแดง ตอนหน้าคงเปิดตัวพระเอกในฉากการพบกันครั้งแรก แล้วจุดเริ่มต้นของความรักแบบหวานขมก็คงเกิดขึ้นด้วยเช่นกัน

การบรรยาย : สำนวนภาษาถือว่าดีมาก ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังอ่านนิยายแปลแฟนตาซีจากนักเขียนฝั่งยุโรป บทสนทนาเป็นธรรมชาติ แสดงให้เห็นถึงตัวตนของตัวละครนั้นๆ ได้อย่างมีมิติ แล้วก็ต้องขอชมเรื่องคำผิด, คำตก, คำซ้ำ เพราะเจอบ้างแต่น้อยมาก เช่น คล่ำหวอด-คร่ำหวอด เขียนบรรยายฉากต่างๆ ได้ดี ครบ 5 W สำนวนลื่นไหลอ่านง่าย มีการเล่นสัมผัสแบบคำสุดท้ายกับประโยคข้างเคียงเป็นระลอก เช่น "ศักดิ์สิทธิ์ดังคำสั่งของนักบวช สองเผ่าพันธุ์ปฏิบัติตามอย่างเข้มงวด" พบการใช้คำแปลกๆ ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนอยู่บ้าง รวมไปถึงการใช้คำหายากแบบที่เจอในนิยายเก่าๆ เท่านั้น เท่าที่ไปสำรวจใน My iD ของนักเขียน เห็นว่ามีอยู่แค่ 2 เรื่อง ทำให้ไม่กล้าฟันธงว่าเจ้าของเรื่องเป็นนักเขียนมือเก๋ารุ่นเก่ามาแต่งในไอดีใหม่ หรือว่าเป็นเด็กใหม่ฝีมือดีกันแน่ เพราะทั้งสำนวนและการใช้คำนั้นเหนือกว่านิยายตลาดล่างเกือบค่อนเว็บ

ตัวละคร : มีมิติเด่นชัด แม้แต่ตัวประกอบตามฉากก็ยังเขียนให้รู้สึก ชอบ/เกลียด ได้อย่างมีชั้นเชิง ใช้บทสนทนากับการกระทำของตัวละคร ช่วย show ความเป็นคนคนนั้นออกมาได้ดี ตาเฒ่าเซอร์เกรดูกวนๆ เจ้าเล่ห์ ท่านหญิงฟิลก็คุณหนูจ๋ามาก ส่วนมัวร์นางเอกของเราก็อ่านแล้วชวนให้ลุ้นตาม ตัวละครแต่ละตัวมีชีวิตจิตใจ มีความรู้สึกต่างๆ เหมาะสมตามสถานการณ์ที่ควรเป็น ใช้บทบรรยายผสมกึ่ง show กึ่ง tell เป็นตัวขับให้อินกับนิสัยตัวละครต่างๆ ได้

เนื้อเรื่อง : หลังจากผ่านช่วงตอนที่ 2 ไป รู้สึกว่าจะเข้าประเด็นได้ไวขึ้น การบรรยายสภาพแวดล้อมที่ล้นและไม่จำเป็นลดลง การเขียนบรรยายและบทสนทนาไม่ปนกันแล้ว แต่จังหวะการเล่ายังต่อเนื่องลื่นไหลเหมือนเดิม ตรรกะในเรื่องไม่มีอะไรให้ข้องใจ เดินเรื่องด้วยความเร็วปานกลางสม่ำเสมอ มีปริศนาให้ขบคิดทั้งปมหลักและปมรอง ความลับต่างๆ ของมัวร์และเซอร์เกรที่ยังไม่เปิดเผย นางเอกเจอเรื่องหนักๆ ให้ต้องเอาใจช่วยตั้งแต่ต้น จนบางทีก็รู้สึกสงสาร เจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ หยอดดราม่ากันไปเป็นระยะๆ โดยสรุปคือน่าติดตาม ความสนุกอาจไม่ถึงขั้นดีเลิศ แต่ไม่ใช่นิยายที่ควรถูกมองข้าม

สิ่งที่ชอบ : ทักษะการใช้สำนวน ระดับภาษาที่ใช้ในเรื่องซึ่งเหมาะสมกับสถานการณ์ และการไม่ลืมวางคลิฟแฮงเกอร์อ่อนๆ ไว้ท้ายตอนทุกครั้ง

สิ่งที่เกลียด : จะว่าเกลียดก็ไม่เชิง แต่การใช้คำเก่าๆ หลายจุดอาจทำให้นักอ่านรุ่นใหม่ไม่เข้าใจความหมายของคำคำนั้น ถ้าเป็นไปได้อยากให้เร่งความเร็วของการเดินเรื่องเพิ่มขึ้นอีกหน่อย และหลังอ่าน 5 ตอนจบไป พบว่านางเอกนี่เป็นคนโชคดีมากๆ ได้รับการช่วยเหลือไว้ในทุกที่ที่เดินทางไป จะว่าเป็นความแมรี่ซูเบาๆ ก็ว่าได้ แต่ถือเป็นเรื่องเล็กน้อยที่นักอ่านพร้อมมองข้าม

คะแนน : 8/10 คะแนน (ส่วนที่หักแยกเป็น คำโปรย+ภาพปลากรอบยังไม่ดึงดูดพอ -0.5 / คำผิดรายตอน -0.5 / บทบรรยายผสมบทพูดช่วงแรก -1)

ความเห็นส่วนตัว : เป็นนิยายที่ดีมีอนาคต ควรค่าแก่การสนับสนุน ถ้าเป็นนักเขียนน้องใหม่ถือว่ามีแววรุ่ง แต่ถ้าเป็นรุ่นเก๋าก็แปลว่าหมั่นลับเขี้ยวเล็บมาเป็นอย่างดี โม่งคนไหนที่เคยถามถึงการสับนิยายดีๆ นี่เป็นตัวอย่างหนึ่งให้สังเกตได้ว่า ถ้าเป็นนิยายคุณภาพการสับจะค่อนข้างสั้น เพราะไม่มีอะไรให้ติสักเท่าไหร่ และสิ่งที่ควรทำทุกครั้งคืออย่าเชื่อคนสับ 100 % ให้ลองกดลิงก์เข้าไปอ่านนิยายเทียบดูอีกทีว่าเห็นด้วยกับการสับหรือไม่ และทำให้เห็นภาพมากขึ้นด้วยกรณีอยากนำไปปรับใช้ สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็นอยู่แล้ว

>>512 ไหนว่ารักเพื่อนมากไง ทำไมเอาเพื่อนมาล่อตีนโม่งล่ะค้าบบบบ