บอร์ดสำหรับพูดคุยเกี่ยวกับนิยายที่แต่งลงบนเว็บ
วงการนิยายไทยมันก็ได้เท่านี้แหละว้า รีวิวก็สั่วๆ งานสั่วๆ ขายให้คนสั่วๆ
สปอย สวยรวยใสไร้รัก 71
.
.
.
.
.
ซินอวี่ตื่นมา แฮ้งค์ เวียนหัว ปวดหัว คลื่นไส้ อาเจียน อ่อนเพลีย ปวดเมื่อยเนื้อตัวไปทั่วร่างไล่ตั้งแต่ขากรรไกรลงไปถึงข้อเท้า ขยับตัวไม่ได้ แต่ก็พยายามไถตัวขึ้นมานั่งตรงหัวเตียง หลังจากรู้สึกอึดอัดไม่สบายกายกว่า 20 นาที ซินอวี่ถึงได้สติรู้ตัว
อี้หยางจับเธอกินไปแล้ว
แต่นั่นไม่สำคัญ ที่สำคัญคือเมื่อวานเธอเมา
เมาแล้วมีอะไรกับเขา
ซินอวี่ค่อยๆ นึกประโยคที่พูดกับอี้หยางเมื่อวานออกทีละประโยค
'ดูคู่อื่นเค้าสิ เค้าเรียกกัน เบ๊บ เบบี๋ ที่รัก แล้วดูนาย'
'ต่อไปนี้ห้ามเรียกฉันทั้งชื่อและแซ่อีก เรียกแค่ 'ซินอวี่'... '
Post shortened. See full post.
สปอย สวยรวยใสไร้รัก 72
.
.
.
.
.
วันต่อมา ซินอวี่สวมหมวก แว่น ผ้าพันคอปลอมตัวเต็มยศออกจากแมนชั่นไปสตูดิโอ ซินอวี่มักจะแต่งตัวแบบนี้เพื่อหลบปาปาราซซี่ ไม่ให้เป็นจุดสนใจมากนัก ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไปในออฟฟิศ อันหย่าก็ตามเข้ามาถาม หายไปไหนมาตั้งหลายวันเนี่ย แล้วใส่ผ้าพันคอทำไม ไม่ร้อนรึไง
ซินอวี่บอก "ไม่ ไม่ร้อน ช่วงหลายวันนี้ไม่ค่อยสบายน่ะ"
อันหย่านั่งดูซินอวี่เซ็นเอกสาร ผ้าพันคอขยับเลื่อนลงเล็กน้อย อันหย่าตาไวถาม "บนคอเธอนั่น...อะไรน่ะ? "
ซินอวี่แถต่อ "เอ่อ... ภูมิแพ้น่ะ" อันหย่าขยับเข้ามาดูใกล้ๆ ก็รู้ว่ารอยอะไรเลยบอก "เห๊อะ อย่ามาแถหน่อยเลย" ซินอวี่ยิ้มแหย สองคนคุยเรื่องเจียงเหนียนต่อ อันหย่าบอกเจียงเหนียนขอคุยกับซินอวี่ โดยซ้อมเต้นรออยู่ที่ห้องฝึกซ้อม ซินอวี่เข้าไปกล่อม แนะนำให้เจียงเหนียนไปเรียนต่อ กลับมาแล้วถ้ายังอยากทำงานในวงการ ด้วยพื้นฐานครอบครัวแล้วก็ไม่ยาก เจียงเหนียนตัดพ้อบอก" พี่ซินอวี่ ดูแลผมเหมือนผมเป็นเด็กเสมอเลย" ซินอวี่บอก "ไม่ใช่นะ เหมือนน้องชายต่างหาก บอกมาเลยว่าคิดยังไง ไม่ต้องกดดัน ทำสิ่งที่นายอยากทำ" เจียงเหนียนบอกจะไปเรียน ให้พี่ชายจัดการทุกอย่างแล้ว บินอังคารหน้า ซินอวี่ก็เลยว่า อังคารหน้าจะไปส่ง
Post shortened. See full post.
กูเขียนฟิคอยู่แล้วแอบสงสัยนิดนึงว่าอาริมะนี่รวยขนาดไหนวะ ถึงจะไม่รวยเท่าพวก pivoine แต่ก็นั่งรถมีคนขับให้มาโรงเรียนเหมือนกันรึเปล่า เพราะดูเหมือนวาคาบะจะเป็นคนเดียวในโรงเรียนป่ะที่นั่งรถไฟมา แต่กูก็นึกภาพอาริมะในแบบคนรวยไม่ค่อยออกว่ะ นึกออกแต่ฐานะพอๆกับวาคาบะหรือดีกว่านิดนึง
ไม่ใช่นักเรียนทุน ก็คงมีฐานะพอประมาณ พ่อแม่เลยมีตังส่งมาให้เข้าโรงเรียนนี้ได้ตั้งแต่มอต้น
กุก็นึกภาพความรวยฮีไม่ออก แบบว่าติดภาพซื้อของจากทีวีไดเรคไปแล้ว ฮีดูบ้านๆมากๆ
คิดว่าอาริมะคงรวยประมาณนึง เป็นคุณชายมีคนขับรถรับส่งไปนั่นไปนี่เหมือนกัน ฟีลประมาณพวกเศรษฐีแบบชั้นกลางๆในไทยที่ฐานะดี ส่งลูกเรียนนานาชาติค่าเทอมหลายแสนได้สบายๆ แต่ก็ยังนั่งกินก๋วยเตี๋ยวส้มตำข้างทางได้ไม่มีปัญหา
กุชอบอาริมะ โม่งฟิกอาริมามาต่อที
กูก็ติดภาพลักษณ์อาริมะเป็นหนุ่มบ้านๆจนๆเหมือนกันว่ะ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วฮีก็คุณชายคนนึงอะ อาจจะไม่รวยเท่าพวกอีลีทแบบเจ้าแม่ แต่ไม่ใช่ชนชั้นกลางแบบวาคาบะแน่นอน ถึงชนชั้นกลางก็คงออกแนว upper middle class น่ะ
Last posted
Total of 193 posts
กว่าจะเขียนตอนใหม่ จนลืมไปแล้วว่าเคยอ่าน
https://ncode.syosetu.com/n6613ck/242/
นึกว่าจะไปย้อนอ่านแปลไทยในnekopost เพราะจำเรื่องไม่ได้แล้ว อ้าว โดนลบซะละ ตกข่าวสุดๆ 😂
แปลอังกฤษอัพแล้ว ༎ຶ‿༎ຶ
พอได้ข่าวแอลชีกูรีบบื่งมาโม่งเลย แง คิดถืง
ใครพอรู้มั่งว่าการได้ขึ้นแบนเนอร์โปรโมทมันมีเกณฑ์ยังไง
>>513 จาก ปสก กูเอง แต่งสองเรื่องได้ขึ้นสองเรื่อง แต่เรื่องแรกนานแล้วนะ เรื่องสองไม่นานเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าเกี่ยวกันไหม แต่กูแนะนำคนรู้จักกูคนนึง (คนรู้จักกูแนวกำลังภายใน เป็นแนวที่ที่นี่ใช้หาแดก) เขาก็ได้ขึ้นนะ อันนี้เร็วๆ นี้เลยเห็นอวดอยู่ว่าทีมงานทักหา
ส่วนตัวกูเรื่องแรกที่นานแล้วเป็นโรแมนติก+วัยรุ่น เรื่องปัจจุบันเป็นย้อนยุค โรแมนติก (รักจีนโบราณ) คิดว่าอันดับแรกต้องลงให้สม่ำเสมอ กูลงอาทิตย์ไม่ต่ำกว่า 2 ครั้ง และต่อมามึงต้องมีแฟนเพจ เพราะมันไม่มีข้อความลับแบบเด็กดวก ทีมงานติดต่อหาไม่ได้ คนรู้จักที่กูแนะนำ กูก็บอกให้มันไปเปิดแฟนเพจ มันก็กระมิดกระเมี้ยนไม่อยากเปิด แต่ก็ทำตาม สุดท้ายทีมงานทักหาจริงๆ กูเขาก็ทักหาทางแฟนเพจ เพื่อนกูที่เคยขึ้นก็แฟนเพจทั้งนั้น อย่าลืมใส่ข้อมูลแฟนเพจไว้ที่โปรไฟล์ด้วยละ คิดว่ามีแค่นี้นะ ไม่เกี่ยวว่าขายไม่ขาย เพราะเรื่องปัจจุบันกูไม่ขายเขาก็โปรฯ ให้
Post shortened. See full post.
คนไม่ได้เขียนกระแสหลักแบบกูตาย ก่อนหน้านี้ก็เหี้ยแล้ว ตอนนี้เหี้ยกว่า คงต้องเลิกลงแล้วล่ะ แต่ก็เสียดายนะ ระบบเว็บมันค่อนข้างดี
ให้ตายสิคุณนี่ไม่ระวังตัวเลยนะครับผมเป็นผู้ชายนะ ครั้งที่แล้วๆผมปล่อยคุณมาตลอดแต่ครั้งนี้ผมจะสั่งสอนให้คุณได้รู้ตัวตนของผมเองว่าผู้ชายอย่างผมไว้ใจไม่ได้
ให้ตายสิคุณนี่ไม่ระวังตัวเลยนะครับผมเป็นผู้ชายนะ ครั้งที่แล้วๆผมปล่อยคุณมาตลอดแต่ครั้งนี้ผมจะสั่งสอนให้คุณได้รู้ตัวตนของผมเองว่าผู้ชายอย่างผมไว้ใจไม่ได้
ให้ตายสิคุณนี่ไม่ระวังตัวเลยนะครับผมเป็นผู้ชายนะ ครั้งที่แล้วๆผมปล่อยคุณมาตลอดแต่ครั้งนี้ผมจะสั่งสอนให้คุณได้รู้ตัวตนของผมเองว่าผู้ชายอย่างผมไว้ใจไม่ได้
เมื่อคืนผมฝั นเปี ย ก
แต่ไม่ได้ฝันถึงเธอนะ ถือว่าพัฒนาไปในทางที่ดีแล้วใช่ไหม
ใกล้จะตัดใจได้แล้วสินะ
ดีใจจัง
แต่ตอนนี้กลับมาคิดถึงเธออีกแล้ว
จะทำยังไงดี
จะทักไลน์ไปดีไหมนะ
หรือจะกดฟอลไอจี
อย่างหลังนี่ไม่ดีแน่ ถ้าเธอไม่ยอมรับฟอล ผมคงจะจิตตกไปกว่าเดิม
หรือรับฟอล แล้วได้เธอรูปเธอกับแฟน ผมก็คงจะคลั่งใจตาย
ทำยังไงดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พอนึกถึงภาพที่เธอกำลังโทรคุยกับแฟนเก่าจนหลับคาสายแล้วปวดใจจัง
หรือนึกภาพตอนที่เธอโดนเ ย็ด ค าชุ ด นิสิต ก็ทำใจไม่ได้
ฟันกระต่าย
ขูดหนังค วย
เบาๆ
เสี ย ว แทนเลย
เ งี่ย น อีกแล้ว
จะคลั่งใจตายอยู่แล้ว
Post shortened. See full post.
ผมทักเขาไปแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ในป่าใหญ่อันแสนไกลโพ้นแห่งหนึ่ง ยังมีสัตว์ป่าสองสหายที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ยังเล็ก นั่นคือนกและเสือ แม้เป็นมิตรภาพต่างสายพันธ์แต่ทั้งสองก็รักใคร่กันมาก ทุกเช้าเย็นนกจะร้องเพลงให้สหายฟัง ด้วยเสียงอันไพเราะเสนาะจับใจ ชาวบ้านที่เข้ามาหาของป่าต่างก็หลงใหลในเสียงนั้น แต่พวกเขาไม่เคยเห็น ไม่เคยรู้จักนกชนิดนี้มาก่อน จึงตั้งสมญานามให้ว่า "โพระดก มันร้อง โฮกป๊ก โฮกป๊ก" เสือได้ยินดังนั้นจึงกระหยิ่มยิ้มย่อง เพื่อนตัวน้อยของมันยังมีสมญานามอันน่าเกรงขาม ตัวมันเองเป็นรองเพียงเจ้าป่า สมญานามนั้นจะต้องแผ่ไปทั่วพนา สะเทือนเลื่อนลั่นไปถึงสวรรค์ชั้นฟ้า
Post shortened. See full post.
มู้นี้เลื่อนยากชิบหายควบเถอะ
เขียนไม่ออก
กววกกวกวหว
เห้อ
เทสสสส
ตั้งมู้คุยรวมแนวนางร้ายได้ไหม
จริงๆไปรวมห้อง lit ก็ได้นะ นิยายบางเรื่องก็มีทั้งอ่านบนเวปทั้งรวมเล่ม แยกยาก