บอร์ดสำหรับพูดคุยเกี่ยวกับนิยายที่แต่งลงบนเว็บ
ถึงกูจะยกเรื่อง introvert extrovert มาก็เถอะ สำหรับพี่ที่สอนกูเขาก็มองว่ามันเป็นแค่ "เครื่องจับเท็จ" ที่เอาไปพิสูจน์ว่าใครโกหก(มึงเป็นคนประเภทไหน)จริงๆไม่ได้ แต่ก็เอามาตรวจว่ามึงกำลังตื่นเต้น เครียด กดดันบลาๆๆๆ เพื่อจำแนกคนให้ตรงกับวิธีฝึกเฉยๆ เช่นถ้าสรุปเบื้องต้นว่ากูเป็น introvert กูก็ต้องไปฝึกเป็น extrovert ชั่วคราว เพื่อจะได้หาจุดสมดุลให้ตัวกูว่ากูเลือกที่จะเป็นแบบนี้...ไม่ใช่เพราะกูเป็นเพราะชินกับแบบนี้ คนส่วนใหญ่ที่มาฝึกกับพี่เขาเป็นพวกลั่นล้าบ้าเที่ยวอยู่ไม่สุข พี่เขาเลยจับให้มาหัดอยู่นิ่งๆ แต่กรณีของกูคือกูนิ่งเกินไป เลยให้กูไปลองเล่นสนุกทำอะไรบ้าๆดูบ้าง
Post shortened. See full post.
ปล่อยแม่งไป อย่าไปเสียเวลาเถียง แม่งโทรล
มุกพรางประกายนี่พระเอกคืออาสามหรือตู้อี้เฉิงอ่ะ ตอนนี้เราชักจะเชียร์ตู้แระ
เพื่อนโม่งนี้ไปดำเรื่องเล่ห์ร้ายโฉมสะคราญมา ดำไป 500 กว่าตอน ใช้ google translate แปลจีนเป็นอิ้ง รู้สึกว่าพลอตไม่ค่อยโอเค หรือเพราะการแปลด้วยมั้ง โชว์ความซูของนางเอก ขอจุดสปอยไว้ก่อน
.
.
.
.
.
ดำไปถึง 500 กว่าตอน พระเอกซึ่งก็คือฮ่องเต้ยังไม่รู้เลยว่านางเอกเป็นผญ แต่หลานชายบังเอิญช่วยชีวิตรู้แล้ว ตอนนางเอกไปใช้ชีวิตในสถานศึกษาก็ทำให้บรรดาคุณชายหวั่นไหวหลายคน นอ.เก่งหมด แต่กลัวพอ.คนเดียว พอ.รู้ตัวว่ารักนอ.แล้ว ทั้งที่เข้าใจผิดคิดว่าเป็นผช มีบังคับให้นอ.มานอนค้างที่วังด้วย แต่ยังไม่ได้มีอะไรกันนะ และก็ยังจับไม่ได้เหมือนเดิม นอ.มีเหตุการณ์ให้มาค้าง 3 ครั้งได้แล้วจ้า ทั้งที่ปูมาว่าพอ.ฉลาด คุมตัวเองดี อ่านไปได้แต่อิหยังวะ จนแบบขก.ดำต่อ เพราะรู้สึกพายเรือในอ่างมาก
Post shortened. See full post.
ฟิคชั่นหลายเรื่อง ก็ดีกว่านิยายบางเรื่องอีกหนาาาา ขอบคุณที่แต่งฟิคสนุกๆมาให้อ่านโม่งฟิค
ตามอ่านเรื่องนี้สมัยตอนม.2ถึงม.4 คาดว่าจะรอท่านฮิโยโกะมาอัปเรื่อยๆ จนถึงมหาลัยหรือรอไปเรื่อยๆจนกว่าจะมาอัป เป็นเรื่องนิยายญี่ปุ่นที่ชอบที่สุด และเป็นนิยายที่รออ่านนานมากไม่ว่าจะรออีกกี่ปี เป็นแรงบันดาลให้เราแต่งนิยายเรื่องอื่น มีความสุขจริงๆ //สารภาพความในใจเนื่องจากว่างไม่มีอะไรทำจริงๆแล้ววว
ขอบคุณโม่งฟิก ตามไปอ่านหลายๆเรื่องสนุกมากเลย
อ่านแล้วอ่านอีกเป็นรอบที่ N เฮ้ออออ
“เธอเคยคิดไหมว่าองค์กรมีระบบนี้ไปทำไม”
“ระบบอะไรเหรอคะ”
“ก็ระบบครอบครัวจอมปลอมนี่ยังไงล่ะ”
เด็กสาวฟังคำนั้นแล้วก็หัวเราะ เธอเอนศีรษะลงบนหมอน หลับตาลงก่อนพูดว่า “หนูไม่เห็นว่ามันจะจอมปลอมตรงไหน ป๊ะป๋าก็เหมือนพ่อของหนูจริง ๆ ”
ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยหัวเราะ เขาคลี่ผ้าห่มสีน้ำเงินที่กระจุกกองอยู่บนข้อเท้า ดึงมันขึ้นมาห่มคลุมถึงช่วงอกของหญิงสาว “ไม่เคยคิดสักหน่อยเหรอว่าทำไมมันต้องเป็นระบบพ่อแม่ลูก เธอกับฉันเราห่างกันแค่แปดปี บอกว่าเป็นพี่ชายน้องสาวกันไม่ดีกว่าเหรอ”
“ก็ไม่รู้สิคะ” หญิงสาวพึมพำตอบ “แต่ป๊ะป๋าน่ะเป็นป๊ะป๋าก็ดีอยู่แล้ว”
Post shortened. See full post.
“หนูไม่ร้องไห้หรอกน่า” คนในอ้อมอกพึมพำ “แต่หนูห้ามตัวเองไม่ให้รู้สึกเศร้าไม่ได้นี่นา อย่างน้อย... อย่างน้อยก็กับเรื่องนี้”
เงียบไปอีกหลายอึดใจ ก่อนที่จะชายหนุ่มจะเอ่ยขึ้นด้วยเสียงกระซิบว่า “นี่ หรือจะร้องไห้ดีล่ะ ร้องให้พอไปเลยดีไหม ร้องเผื่อเรื่องเสียใจทุกอย่างในอนาคต จนกว่าฉันจะกลับมา”
หญิงสาวตอบกลับมาด้วยเสียงหัวเราะ “น้ำเน่าน่า” เธอพูดพร้อมผลักตัวเองออกจากอ้อมอก แต่ถึงจะพูดแบบนั้น สีหน้าของเจ้าหล่อนก็ดูขวยอายที่เสียกิริยาไปไม่น้อย “หนูไม่ร้องไห้หรอก ก็เคยสัญญากับป๊ะป๋าไว้แล้วว่าจะไม่ร้อง”
ชายหนุ่มอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรต่อ แต่ก็ถูกขัดขึ้นก่อนว่า “ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว ถ้าป๊ะป๋ายังพูดอีกหนูโกรธจริง ๆ ด้วย”
Post shortened. See full post.
>>569-570 ณ ตอนนี้ยังไม่สื่อความ ไม่เห็นพล็อตว่าต้องการจะเล่าอะไร เหมือนอยากชงให้หักมุม แล้วมึงก็ปล่อยร่วงดังตุ้บ อ่านมาก็ยังไม่รู้เลยว่าองค์กรอะไร ทำอะไร ตัวละครมีความสำคัญยังไง ทำให้รู้สึกเสียดายเวลาอ่านขึ้นมาทันที รำคาญความหญิงสาวชายหนุ่มหญิงสาวชายหนุ่มด้วย ลูปวนอยู่แค่สองคำ หาคำอื่นมาแทนบ้างก็ได้
เข้าหน้าแก้ไขนิยาย RAW กันด้ายม๊ายย.. จาร้องล้าวนะ T^T
อยากอ่านนิยายแชทแนวๆละครน้ำเน่า ตลค.ปสดๆ ไรงี้ฟ่ะ มีเรื่องไรแนะนำมั่ง
>>425 กูไม่ค่อยมีปัญหากับการพิมพ์ เพราะกูพิมพ์จนคล่องพอๆกัยแป้นคอม แต่กูมีปัญหากับการจัดหน้าในเว็บเว้ย แบบลงในเวิร์คกูว่าโอแล้วนะ พอเข้าเว็บมันเออเร่อไปเลย แบบส่่่่่่วนของย่หน้าที่ดูตั้งค่าตามเวิร์คมาตรฐานไว้ เข้าเว็บมันจับชิดเสมอกันหมดเลยอะ ยกตัวอย่าง การพิมพ์ในเวิร์ด
แสงแดดยามบ่ายช่างร้อนระอุราวกับจะแผดเผาทุกสิ่งใต้แสงตะวันให้สิ้นไป บนพื้นถนนพลันปรากฏภาพลวงตาของแอ่งน้ำให้เห็นอยู่ลิบๆ ราวกับติดอยู่ในห้วงความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง แม้สองขาจะพยายามก้าวเดินเร็วไปมากเท่าไหร่ แต่ก็ไปไม่ถึงแอ่งน้ำนั่นเสียที
Post shortened. See full post.
>>426 อ้าวสัส กูก็อปผิดอีก อันแรกคืออันนี้นะ ...=ระยะห่างของข้อความบรรทัดแรก
....แสงแดดยามบ่ายช่างร้อนระอุราวกับจะแผดเผาทุกสิ่งใต้แสงตะวันให้สิ้นไป บนพื้นถนนพลันปรากฏภาพลวงตาของแอ่งน้ำให้เห็นอยู่ลิบๆ ราวกับติดอยู่ในห้วงความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง แม้สองขาจะพยายามก้าวเดินเร็วไปมากเท่าไหร่ แต่ก็ไปไม่ถึงแอ่งน้ำนั่นเสียที
"บัดซบเอ้ย ร้อนเหมือนซ้อมลงนรก" เด็กหนุ่มได้สบถออกมา หลังจากใช้ความพยายามอันสูญเปล่าในการไล่ตามแอ่งน้ำนั้น
....ทั้งที่รู้ว่าเป็นภาพลวงตาอยู่เต็มอก แต่ใจนั้นก็อยากจะพิสูจน์ให้แน่ชัดถึงสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า ว่ามันคืออะไรกันแน่นะ ภาพลวงตาจากความร้อนหรือภาพหลอนจากความกระหายน้ำ
มีีใครอ่าน Mother of Learning มั้ยวะ เห็นว่าจบแล้ว ดาวกะวิวก็สูงดี
ลองอ่านไปตอนแรก แม่งโม่ยมาเลย น้องสาวปลุกตื่นนอน 55555
ว้าสาสสบบบยยยยยยยยววว
Last posted
Total of 174 posts
นานจนจำเนื้อเรื่องแทบไม่ได้ละ จำได้แค่คามิลม่อง ฮืออออ
ดูแล้วคนเขียนก็ยังเล่นทวีตอยู่เนือง ๆ แต่คงทำเป็นงานเสริมไม่ว่างมาเขียนมั้ง
ทั่นเรย์กะนั่นหนักกว่าตัวตนหาไม่ได้ เลิกเขียนไปเงียบ ๆ ไม่รู้ว่าเบื่อ หรือเกิดอุบัติเหตุ ..
ฮัลโหล โม่งทั้งหลายยังอยู่ไหมเอ่ย ;-;)/ รอตอนใหม่อย่างคาดหวัง
ใครเคยอ่าน ผมท้องกับโดเบอร์แมน บ้างวะ
ขุด คุ้ย
ขุด คุ้ย