Fanboi Channel

วิพากษ์วิจารณ์งานเขียนบนเว็บเด็กดี.คอม ทั้งจบแล้วและยังไม่จบ ตีพิมพ์แล้วและยังไม่มีใครเหลียวแล รวมไปถึงพูดคุยเกี่ยวกับวงการนิยายเว็บ (เด็กดี) เพื่อความหวังของวรรณกรรมไทยในอนาคต ทั้งนี้ ไม่สนับสนุนให้นำเรื่องส่วนตัวของนักเขียนแต่ละคนออกมาตีแผ่ ควรเน้นเฉพาะส่วนที่เกี่ยวข้องกับงานเขียนเท่านั้น

<<คลังกระทู้เก่า>>

นิยายเด็กดี บทที่ 1 -- https://fanboi.ch/webnovel/2403/
นิยายเด็กดี บทที่ 2 -- https://fanboi.ch/webnovel/2703/
นิยายเด็กดี บทที่ 3 -- https://fanboi.ch/webnovel/2907/
นิยายเด็กดี บทที่ 4 -- https://fanboi.ch/webnovel/3066/
นิยายเด็กดี บทที่ 5 -- https://fanboi.ch/webnovel/3187/
นิยายเด็กดี บทที่ 6 -- https://fanboi.ch/webnovel/3229/
นิยายเด็กดี บทที่ 7 -- https://fanboi.ch/webnovel/3388/
นิยายเด็กดี บทที่ 8 -- https://fanboi.ch/webnovel/3594/
นิยายเด็กดี บทที่ 9 -- https://fanboi.ch/webnovel/3852/
นิยายเด็กดี บทที่ 10 -- https://fanboi.ch/webnovel/4106/
นิยายเด็กดี บทที่ 11 -- https://fanboi.ch/webnovel/4265/
นิยายเด็กดี บทที่ 12 -- https://fanboi.ch/webnovel/4393/
นิยายเด็กดี บทที่ 13 -- https://fanboi.ch/webnovel/4626/
นิยายเด็กดี บทที่ 14 -- https://fanboi.ch/webnovel/4810/
นิยายเด็กดี บทที่ 15 -- https://fanboi.ch/webnovel/5006/
นิยายเด็กดี บทที่ 16 -- https://fanboi.ch/webnovel/5346/
นิยายเด็กดี บทที่ 17 -- https://fanboi.ch/webnovel/5535/
นิยายเด็กดี บทที่ 18 -- https://fanboi.ch/webnovel/5769/
นิยายเด็กดี บทที่ 19 -- https://fanboi.ch/webnovel/6022/
นิยายเด็กดี บทที่ 20 -- https://fanboi.ch/webnovel/6295/
นิยายเด็กดี บทที่ 21 -- https://fanboi.ch/webnovel/6506/
นิยายเด็กดี บทที่ 22 -- https://fanboi.ch/webnovel/6868/
นิยายเด็กดี บทที่ 23 --
https://fanboi.ch/webnovel/7834/

รายชื่อโดนสับไปแล้ว https://docs.google.com/document/d/1ouFhwS9WeoBzEgYHVNYWkeUAbhQ2YkCg4ozpTpx1-94/edit

อยากเปิดประเด็นเรื่องสับ สับหยาบเอามันแบบหมูบะช่อกับสับอ่อนโยนเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม พวกมึงอยากอ่านแบบไหนมากกว่ากัน

>>2 ส่วนตัวชอบสับอ่อนโยนครับ เพราะนักเขียนบางท่านจิตใตอ่อนแอ บางคนรับไม่ได้ถึงขั้นฆ่าตัวตายก็มีนะครับ สับเบาๆเถอะครับ มอมอ

จิตใจ ไม่ใช่ จิตใจ
(คุณจะสับให้ครบเซ็ทDestiny Teller เลยไหมล่ะครับ)

>>2 สับแบบนี้ไง https://www.youtube.com/watch?v=LUApmwcUpkk

>>5 คุณทำให้ผมสำลักน้ำลายเกือบตายไม่ได้แก้นิยายต่อ

>>5 เสียงหมูว์สับ ไอ้สัส บอกอายุ ถ้ามึงมันโฆษณานี่คือไม่ใช่ยี่สิบต้นๆ ละ

ที่ถามเพราะอยากรู้ว่าคนอื่นคิดกันยังไง ส่วนตัวกูมองว่าการสับเอามันในโม่งมันไม่ได้ผิดกาลเทศะ มันเป็นอรรถรสอย่างหนึ่ง เพราะไม่ได้เสียมารยาทเอาไปแปะในหน้านิยายใคร ที่มาดิ้นพล่านๆ กันก็เพราะเข้ามาอ่านกันเอง ซึ่งถ้ามองทะลุภาษาที่เสียดสีออกไปได้ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย

>>7 แค่กๆขอยาหน่อยครัฟ มอมอ

นอนละครับ ฝันดีนะครับ มอมอ

เล่าเบียวมันก็ยอมนอนให้พวกมึงทุบตีอยู่ดีๆ ยังจะไปแกล้งมันอีก
https://www.dek-d.com/board/view/3954984/

>>10 โม่งนี่มันเหี้ยจริมๆ (ชม)

เดี๋ยวนี้พวกมึงลดตัวลงไปเล่นกับเด็กเห่อหมอยแล้วเหรอวะ
ไอ้พวกโม่งที่เคยฟัดกับพวกตัวท็อป นิยายติดอันดับ หายหัวไปไหนหมดแล้ววะ

>>12 บุนรี่เด็กสนุกกว่าบุนรี่มาเฟียบอร์ดมั้ง

เพราะกูรู้สึกแบบนี้ เด็กมันชอบแถด้วย ตลกดี

>>13 สนุกเหมือนต่อยกระสอบทรายน่ะสิ เด็กมันโต้อะไรมึงกลับไม่ได้ ความรู้แม่งแทบไม่มีเลยมั่ง แค่การจัดหน้าก็พินาศแล้ว
กูว่าความกล้าของพวกมึงน้อยกว่าแต่ก่อนว่ะ เมื่อก่อนจะสับที นิยายหมื่น แสนวิว ++ แล้วแม่งสับทีเป็นสิบหน้า

แล้วเดี๋ยวนี้มึงทำอะไรกัน ตบเกรียนเด็ก แจ๊ะๆ

>>14 ยกเว้นคนแต่งบรรลุนิติภาวะ แต่ความคิดยังเด็ก

>>15 กูว่าเอาจริง ๆ เรื่องอายุไม่ค่อยมีส่วนหรอก มึงจะ 15 หรือ 60 ถ้าเพิ่งหัดเขียน หัดอ่าน มันก็กากหมดนั่นแหละ

แล้วอีกอย่าง ไม่ว่าใครหน้าไหนก็คิดว่าตัวเองเก่ง เวลามีคนด่า ถึงมึงจะพิมพ์คับ ๆ เหมือนยอมรับ แต่ในใจลึก ๆ มึงก็ยังคิดว่าตัวเองเก่ง...เป็นทุกคน

ตามอ่านตั้งแต่ทู้ที่แล้ว กูว่าโม่งปล่อยเด็กเห่อหมอยมีที่ยืนบ้างก็ได้นะ น้อนเล่าเบียวยังไงปลายทางมันก็มีสองแบบ 1เลิกเห่อก็เลิกเขียน 2เขียนเยอะอ่านเยอะก็เขียนนิยายดีขึ้น กูเชื่ออย่างบริสุทธิ์ใจว่าน้อนคงไม่เขียนกากหมาไปตลอดชีวิตหรอก เพราะงั้นเลิกบูลี่มันเถอะ เล่นอิพวกแก่ๆไร้สามัญสำนึกจะดีกว่า เจ๊มิรันว่าคนอื่นละเมิดแต่ตัวเองทำเองเห็นกลับมากร่างอีกล่ะ อินักฆ่าขับลับโบ สองรายนี้ชอบเผยแพร่ความคิดผิดๆโม่งเคยสับบ้างมั้ย

>>17 นิยายเจ๊เขาระดับตีพิมพ์แล้วนี่ ในนี้บางคนยังเขียนไม่จบเลย คงจะไม่อาจเอื้อม เหอะ ๆ

ผมจะพยายามวิเคราะห์ว่าทำไมเรื่องนี้ถึงวิวเยอะ?

เรื่อง: ระบบนินจาในโลกแฟนตาซี
ผู้เขียน: cka-lunalife
ลิงก์: https://writer.dek-d.com/cka-lunalife/story/view.php?id=2024853
จำนวนตอน: 14
สถานะ: ยังไม่จบ

เดี๋ยวมาครับ

>>19 โหนทั้งนินจา โหนทั้งมาเวล ก็มีความเป็นได้อยู่

ตลกมาก
https://m.youtube.com/watch?feature=youtu.be&v=T5LN760za4I

>>18 อีเจ๊ไม่เคยตีพิมพ์ไม่ใช่หรอวะ
>>19 ต้องวิแคะด้วยหรอวะ นิยายเบียวตามกระแสเขียนไงคนก็อ่านแยะ

>>19 มา จะวิเคราะห์ให้ นี่คือการวิเคราะห์ว่าทำไมคนอ่านเยอะ เพราะงั้นจะดึงจุดดีมาจนเหมือนอวย จุดอ่อนจะไม่พูดถึงในโอกาสนี้ เพราะขี้เกียจ

1. พล็อตทะลุมิติมาเทพเป็นพล็อตที่คนชอบอยู่แล้ว

2. คนรู้จักมาร์เวลกันเยอะอยู่แล้ว ความนินจาในโลกมาร์เวลกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของคนอ่าน ว่ามันจะออกมาในรูปแบบไหน สนุกหรือพังพาบ

3. ไม่ได้เขียนแย่ ภาษาที่ใช้คืออธิบายเข้าใจง่าย ไม่ซับซ้อน ย่อยได้ง่าย อ่านเพลิน ไม่ต้องมาหงุดหงิดกับการจัดหน้ากึ่งกลาง ไม่ได้อัดข้อความยาวเป็นพรืดให้ต้องมานั่งคิดตามว่ามันพูดบ้าอะไรวะ

4. มีการค่อยๆ ปูปมของเรื่อง มีเส้นเรื่องจากจุดเล็กไปจุดใหญ่ ดำเนินเรื่องสไตล์แบบการ์ตูนโชเน็น เส้นเรื่องไม่เยอะจนจับไม่ทัน

5. คนเขียนรู้ข้อมูลในสิ่งที่ตัวเองเขียน ทำการบ้านมา จักรวาลไม่มั่วซั่วเบียวๆ จนน่าเกลียด ยังอยู่ในพื้นฐานที่ว่ามันเป็นโลกคอมมิคมาร์เวล

สรุป ก็อ่านได้เพลินๆ ตอนไม่มีอะไรทำ

>>22 เหมือนมิรันด้าจะไม่เคยตีพิมพ์นะ มีแต่ทำอีบุคขาย ซึ่งนิยายมันกูเคยอ่านแล้วพูดถึงไปมู้ก่อนๆ ว่าก็ไม่มีอะไร ไม่ได้เขียนดี พยายามเซ็กซี่ แต่ไปไม่ถึงเลยน่ารำคาญแทน ส่วนอวี้หลันนี่ยังไม่เคยอ่าน ใครมีลิงค์ก็ส่งมา ตอนแรกจะสับหิมะตก แต่อ่านนิยายไปได้ 2-3 ตอน ก็ขี้เกียจอ่านต่อละ มันคลีเช่เดิมๆ อ่ะ

>>24 หน้าไอดีเจ๊แกได้ "นักเขียนมืออาชีพ" เลยนะเว้ย ตีพิมพ์แล้ว 1 เล่มด้วย!

>>25 ถ้ามึงนับออกอีบุคเอง บรรณาธิกรตัวเองก็ได้แหละม้างงง

เห็นน้องเบียวไปขู่ฟ่อดแฟ่ดในมู้แล้วน่ามคาน ปล่อยแม่งดักดานไป ใครที่บอกว่าไม่สับตัวท็อปมึงก็เอานิยายมาสิว้อยยย กูถามมา 3-4 รอบแล้วว่าอยากให้สับเรื่องไหน ไม่มีใครตอบสักคน กูสับอีเบียวเพราะอยากรู้ว่านิยายมันเป็นไงจากมู้ที่มันตั้ง มึงอยากให้มูฟออนไปเรื่องอื่น ก็ช่วยกันทำมาหากินด้วยว้อย

ลองหาในมู้นี้ดู
https://www.dek-d.com/board/view/3954927/

>>26 มันยังไม่เลิกเบียวเรื่องไอพีอีกเหรอ ตลกตั้งแต่มันพยายามจับโป๊ะไอพีดีแทคในกระทู้อื่นที่ชุดเลขมันคล้ายกันแล้วนะ ดูวอนนาบีมาก แล้วก็แถแท่ดๆๆ ดูมั่นอกมั่นใจ55555 กูเห็นมันจะเช็คที่อยู่ไอพี เช็คจากเว็ปในพี่กู๋ปะวะ กูเช็คทีไรไม่เคยตรงบ้านกูสักครั้ง

สับเรื่องนี้ให้หน่อยจ้า เห็นในบอร์ดบ่อยเหลือเกิน กูเลือกมาเรื่องสั้นๆ ที่จบแล้ว คงสับง่าย https://my.dek-d.com/WonderTales/writer/view.php?id=2002390

>>29 กูไม่อิน พยายามให้กูสวมบทเป็นตัวละครแบบนี้กูไม่อินเลย จะด้วยภาษาของคนเขียนเองหรือไงด้วยก็ไม่รู้

>>29 POV2 กุอ่านไม่ไหวว่ะ ยากไป ให้กุเขียน กุกัดลิ้นตายก่อน

>>29 เขียนอะไรเกินตัวสกิลยังไม่ถึง แถมมีมั่วPov แต่เรื่องขาสปริงกับวิธีเล่าคุ้นๆเหมือนมังงะเรื่องหนึ่งว่ะ

>>28 เบียวบ้านคุณเหรอ คุณอยากเห็นผมหัวร้อนขนาดนั้นเลย? ผมนี่มีประสบกาณ์ปราบตัวท็อปของยูทูปล่มไปเยอะแยะแล้วนะ มีคนที่ผมเคยตามถึงบ้านด้วย เงียบซะครับถ้าไม่อยากไปเจอตัวจริงผมที่สน. ถ้าผมแจ้งจับคุณจริง คนละ 2 กระทงเลยนะครับ ผมด่าไปเรียบร้อยละ แต่อาจไม่ไปนะ ผมติดเรียน

>>29 เห็นเขาบอกกัน กูไม่ได้เข้าไปอ่าน แค่รู้ POV ก็ขอบายละจ้าาา POV2 เป็นอะไรที่ชาตินี้กูเขียนได้ แต่จะอ่านไม่ได้แน่ๆ เพราะแม่งน่าอึดอัด อารมณ์เหมือนบังคับให้กูทำนู่นทำนี่ในนิยาย ไม่ไหวว่ะ

>>32 +1 มือไม่ถึง

>>13 บูลลี่ครับ ไม่ใช่ บุนรี่ ทับศัพท์มาจากคำว่า Bully เป็นการกระทำที่ไม่เหมาะไม่ควร และมีแต่คนชั้นต่ำเท่านั้นที่ทำกัน

>>36 ใครบูลเบอร์รี่น้อง อย่าทำน้อง งุงิงิ้ง ๆ

ใครทำให้น้อนเบียวเกรี้ยวกราด

>>18 กุมายืนยันอีกเสียงว่ายังไม่มีตีพิมพ์

>>37 บลูเบอร์รี่ เป็นพืชไม้ดอกทรงพุ่มชนิดหนึ่ง มีถิ่นกำเนิดในทวีปอเมริกาเหนือ (USA&CANADA) ชื่อสายพันธุ์ทางวิทยาศาสตร์ Vaccinium จัดอยู่ในหมวด Cyanococcus มีหลายพันธุ์หลายขนาด ตั้งแต่สายพันธุ์ขนาดเล็ก "lowbush blueberries" ณ ความสูงประมาณ 10 ซม. ไล่ไปจนถึงสายพันธุ์ขนาดใหญ่ "highbush blueberries" ที่อาจมีความสูงถึง 4 เมตรทีเดียว ผลไม้ที่มีคุณค่าทางอาหารสูง แถมเป็น Antioxidant ตัวต่อต้านสารพิษ ผลของบลูเบอร์รี่ มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 5-16 ม.ม. มีวงแหวนเล็ก ๆ คล้ายมงกุฎที่ปลายผล ช่วงที่ผลอ่อน จะมีสีเขียวจาง ๆ พอแก่ขึ้นมาหน่อยก็จะมีสีม่วงแดง และเมื่อสุกจะมีสีคราม (น้ำเงินออกม่วง ๆ) มีรสหวาน หรือหวานอมเปรี้ยวเมื่อสุกเต็มที่ เป็นผลไม้ตระกูลเบอร์รี่ที่มีผิวสีน้ำเงินเข้ม คนไทยไม่ค่อยนิยมเพราะเป็นผลไม้ในเมืองหนาว และยังเป็นชื่อยี่ห้อโทรศัพท์ปุ่มกดชื่อดังในอดีตอีกด้วย
เครดิต https://sites.google.com/site/fruitberrypune/blubexrri และสมองของผม

ขยันโชว์ง่าวในโม่งจัง ชอบเป็นตัวตลกเหรออ

>>38 ไม่รู้ก็สุดยอดละ! จะด่าควายก็สงสารควาย ควายมันอุตส่าห์ฉลาดจนติดอันดับ

>>41 ง่าวบ้านคุณสิ ผมไม่เป็นตัวตลกหรอก แต่จะเป็นหมาบ้ามาไล่กัดแทน

>>26 ลอง tale of yuyan ของ tunkob หน่อย มันโม้ว่านิยายมันให้ค่าตอบแทนปีนั้นหลักแสน

>>43 ทำดีมากเล่าโปก ครูภูมิใจในตัวเธอ (แปะมีมครูปรีชวย)

>>45 ใครหน้าไหนกล้ามาเรียกผมว่าเล่าโปก ครูปรีชาอย่างน้อยถึงเขาจะโกงหวย แต่เขาก็ยังเป็นครูบาอาจารย์ สอนเด็กจบไปมีอนาคตเยอะแยะ (ผมไม่เคยเรียนกับเขานะ) คุณทำให้ได้แบบเขาดู ครู(ดีๆ)อะคือผู้ให้

*** เ ก ร้ ว ก ร า ด ***
*** น้ อ น เ บี ย ว โ ก ด แ ร้ ว น ะ ! ! !

บอกแล้วว่าอย่าไซเบอร์บลูเบอร์รี่กัน ตะไมไม่เชื่อ

>>45 แปะลิงก์ให้ฟังครับ จะได้ไม่กล้าไปด่าครูที่ไหนอีก (แค่ฟังเฉยๆตอนพิมพ์ น้ำตามาเต็ม)
https://www.youtube.com/watch?v=7Izwbh2fLn4

>>47 กูอ่ะคือหมาบ้าแห่งอินเตอร์เน็ต ระวังไว้หน่อยละกัน หมาบ้ามันจะกัดทุกคนที่ดูไม่ดีกับมัน

หลุดบุลลี่น้องเบียวกันเถอะ น้องไม่ได้อยากเป็นตัวตลก มันออกมาจากอินเนอร์เอง น้องห้ามไม่ได้

>>51 หยุด!!!

>>51 กูไม่คิดจะห้ามมัน กูรู้กูดี กูมีประสบการณ์
>>52 ใครวะ

เอาอีกๆ มึงอย่าเพิ่งหยุดจิ กำลังมันเลยเบียว

https://my.dek-d.com/Arucha_P/writer/view.php?id=1734308 ของอวี้หลัน ดีอยู่นะ อ่านง่าย พล็อตจีนทะลุมิติทั่วไป อ่านแบบไม่ต้องคิดมากก็เพลินดี ได้ตีพิมพ์ด้วย

อย่าแกล้งน้องเล่าแล้วเหอะ

น้องเล่าก็ไม่ต้องโต้ตอบ เดี๋ยวก็หยุดไปเอง

กูอ่านมานาน คือไม่เข้าใจว่าต้องการอะไรกัน กูเข้ามาอ่านใครสับนิยายยังไงบ้าง กลายเป็นแกล้งน้องเล่า
น้องเล่าก็น่ารักอีก ตอบโต้ให้รู้ว่าเป็นตัวเองด้วยนะ โอ๊ย! มีความน่ารักและซื่อตรง!!!

>>54 มาเลย มาได้ทุกเย็น

>>55 5555 โม่งห้องนี้แม่งเกรียนแตกไง เบียวมันเล่นด้วยก็เล่นกับมันหน่อย กลัวน้องมันเหงา

>>55 กูไม่อยากให้ใครมาสวมรอยเป็นฏู กูไม่ใช่ที่สาธารณะ

>>58 นึกว่าใช่ซะอีก สนามอารมณ์สาธารณะอ่ะ

>>59 กูบอกว่าไม่ใช่ มีเพศสัมพันธ์กับกุญชร

>>57 ดูว่างจริง 5555

>>57 กูไม่ใช่น้องมึง

>>61 ว่างสิ

น้องไปฟ้องอีกกระทู้แล้ว กูสงสารน้อง

>>61 ว่างเหี้ยไร ว่าจะสับนิยายแต่มันพล่ามเยอะ เดี๋ยวสับมาแล้วโดนดันหมด รอแม่งไปนอนก่อนละกันค่อยมาสับ

>>64 กูจะฟ้องให้คนเขารู้ความต่ำของพวกมึงไง และกูก็ไม่ใช่น้องมึง

>>65 แนะนำให้สับตอนที่ขึ้นว่า(แก้ไข1) ถ้าจะสับของกูอะนะ ลองปรับใหม่ละ

>>66 แร้วงัยครัยแคร์

ก่อนว่าใครก็ดูตัวเองด้วยจ้า

>>68 ไม่แคร์ มึงก็หุบปาก อย่าพูดมาก อย่ามาเสือกเรื่องกูทุกชนิด
>>69 กูดูเสมอ ดูจนหัวร้อนเป็นหมาบ้าแห่งเด็กดีแล้วเนี่ย
>>65 สับเหอะ จะสับใคร รออ่านอยู่ สับกูอย่าสับนิยายเก่านะเฟ้ย ยังไม่ได้แก้ กำลังเน่าเต็มที่

กูชักรำคาญ จะอ่านสับต้องรอมันไปเลยหรอวะ ลากมันกลับสิวะ ไปตั้งกระทู้ที่เด็กดีเลย เมื่อโม่งโดนนักเขียนเก้วกาด คือมึงจะมาปั่นถ่อยๆในโม่งแบบไม่มีเหตุผลไม่ได้นะเว้ย ใครก็ได้ตั้งทีกูขอร้องล่ะนามคานชิบ

>>71 เอาจริงคือกุยังไม่ว่างสับดีๆ ด้วย ไม่ได้รออะไรมันขนาดนั้น ถถถถถ

>>64 ทู้ไหนวะ?

https://www.dek-d.com/board/view/3955045/

>>73 https://www.dek-d.com/board/view/3955033/ มู้นี้เมนต์2 กับของ 74

>>74 >>75 อ่านแล้วได้แต่ทำเสียงชิงร้อยชิงล้านว้าว ว้าว ว้าว

โม่งก็คือโม่ง เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า? เกรียนแตกกับเว็บที่ User ไม่มีตัวตนแบบชัดเจน โดยเรียกรวมๆ กันว่า "โม่ง" แล้ววิ่งโร่ไปฟ้องบอร์ดเด็กดี มันไม่ได้ทำให้อะไรดูดีขึ้นมาเลย รู้ตัวบ้างเปล่าว่ามีเด็กดวกอีกกี่คนที่เล่นโม่งเหมือน ๆ กัน? กูพิมพ์ดีๆ และจะไม่พูดถึงเรื่องนี้ละนะ เพราะเริ่มจะรำคาญว่ะ

กูคิดว่าประเด็นมันเปลี่ยน เรื่องมันเปลี่ยนไปตั้งแต่ขึ้นมู้ใหม่ละ ไปคุยเรื่องอีบุคเจ๊มิรัน คนสับบอกจะสับ นิยายที่จะให้สับก็มีแล้ว แต่พอน้องเบียวไม่จบออกมาดิ้นอีกรอบด้วยสาเหตุที่ว่าโดนเรียกว่าเบียว โดนเรียกว่าน้อง โม่งเลยปั่นมันเล่นกันอีกรอบ ตอนแรกกุนึกว่าใครสวมรอยมาโทรล สรุปต่อมเกรียนเบียวแตกเองซะงั้น กูว่าไม่ใช่นามคานอย่างเดียว น่าสมเพชด้วยอีกอย่าง

ไงล่ะ เล่นกับเห่อหมอย หมอยพันยุ้งล่ะเมิง 5555

กุว่ากุก็สับมันเบาๆ แล้วนะ ตอนสมัยสับอีปธุมทาเนี่ยนด่าแรงกว่านี้อีก เดี๋ยวนี้กุออกจะอารีมีเมตตารักสัตว์และรักเด็กผู้ชายวัยเอ๊าะๆ ที่เบ้าหน้าดี

>>77 มันมาก่อน กูก็เลยจัดหนัก
>>78 แล้วใครอนุญาตให้ปั่นมิทราบ

มึงล่อหมาบ้า โดนหมาบ้ากัดมันก็ไม่แปลกนิ

>>82 กูเห็นแต่หมาที่เห่าอยู่ในกรง

อ้อ คนที่สับและให้คำแนะนำผมผมขอโทษนะครับ แต่คนที่ด่าๆ จะไม่อภัยให้หรอก

>>83 กรงน่ะถูกทำลายไปแล้ว มันแค่กรงอากาศ หมาบ้าพร้อมที่จะกัดทุกคนเสมอที่ไปยั่วโมโหมัน

5555555555 ขอบคุณที่เข้ามาเป็นตัวตลกในวันนี้ เห็นมึงตอบแค่ละเม้นท์แล้วจี้สัส ดีกว่านิยายที่มึงเขียนประมาณ 18 เท่า ไม่ว่ามึงจะมุกหรือมึงจะโง่ แต่กุเขียมจิง มุกดารารายโบ๊ะบ๊ะดีมาก

น้องลิโป้ควรตอกกลับพวกโม่งด้วยนิยายสักหนึ่งตอน
แบบที่ชาวบ้านเค้าเขียนกันนะครับ
ควรควบคุมอารมณ์ตัวเองด้วย เถียงไปเถียงมาแบบนี้ไม่เกิดประโยชน์ใด ๆ ครับ

ลิโป้ตัวจริงๆเหรอไม่นึกว่าจะงี่เง่าแบบนี้ ต่อไปไม่ต้องทักเราในบอร์ดนักเขียนแล้วนะ

ถ้าเป็นตัวจริงก็ตลกร้ายมาก ดูแม่งตอบกระทู้สนุกกว่าอ่านนิยายที่เขียนอีก

เห็นขู่เรื่องที่อยู่อยู่นั่นแหละ ขี้กากชิบหาย

https://youtu.be/3uSBu9DD5a4

กูมองกลางๆนะ
ปกติน้องเล่าพูดจาดีนะ
คนสับกูก็ว่าสับตรงๆ มันเป็นเรื่องปกติหากออกมาบอกว่าต้องการคำแนะนำ เพราะกูก็อ่านที่พวกมึงสับมาปรับปรุงของตัวเองเหมือนกัน คำพูดแรงถ้าใจไม่ถึงก็เลิกเขียนไปเลย แต่มองอีกแง่คือมันทำให้ฮึดอยากปรับปรุง (และกูว่าก็น่าจะมีบางคนที่เคยโดนสับแล้วเสียความมั่นใจ เลยเปิดไอดีใหม่แต่งเรื่องใหม่เพื่อไม่ให้ถูกเอามาด่าซ้ำไปมา ประมาณว่า แม่งพวกกูก็บอกมันไปแล้วไม่พัฒนาเลย นิยายห่าอะไร เข้าใจความหมายกูป่าววะ แต่กูว่าคนๆนั้นก็คงพยายามแล้วไง มันต้องใช้เวลา)

กลับเข้าเรื่อง== เล่นแซวน้องเล่ากันไงเไม่ปล่อยไง (กูเรียกน้องเล่าว่าน้องเพราะกูว่ากูแก่กว่ามากแน่)
พอน้องบอกว่าจะปรับปรุง ก็ยังไม่หยุดด่าน้องกันอีก
น้องเล่าก็เลยโกรธ

ไม่เอาอารมณ์โกรธน้องมาเป็นเรื่องสนุกดิวะ

>>86 อู้ว สุดยอดไปเลยฮะ
>>87 คุณดีที่สุดกับผมในบอร์ดละ แต่มันอดไม่ได้จริงๆ
>>88 ผมหัวร้อนก็งี้แหละครับ
>>89 จริงๆผมอบอุ่นนะ แต่ถ้าโกรธเอาจริง
>>90 หรือจะให้ตามไประเบิดบ้าน แล้วก็โวยวายกันอีก

>>91 จริงๆ ประเด็นมันเปลี่ยนไปแล้วเปล่าวะ จนมันมาดิ้นอีกรอบใน >>33 >>36 ทีนี้เลยปั่นมันเล่นกันสนุก

กุมาพูดอะไรให้ฟังอีกรอบก็แล้วกัน

เรื่องการเอาโม่งไปด่าออกสื่อเพราะตัวเองหัวร้อนเนี่ย ไม่ควายจริงทำไม่ได้นะเนี่ย เอ็งมันยังเด็กน้อยนักไอ้เล่าโปก ถ้าเป็นพวกโตเกินไว มีความคิดความอ่านมากกว่าที่มิงเป็น เขาจะต้องเลือกสงบสติอารมณ์ตัวเอง แล้วกลับไปแต่งนิยายให้ดีๆ ก่อนกลับมาพิสูจน์ตัวเองเว้ย คำพูดแสนล้านการกระทำสลึงเดียวแบบมิงนี้ สมควรถูกกลุ่มคนหน้ากากโสมมอย่างพวกกุด่าเช็ดนี่ถูกต้องแล้ว มีอย่างที่ไหน ขอความช่วยเหลือในสถานที่อโคจร รู้ทั้งรู้ว่าคงจะไม่ได้อะไรดีๆ สักเท่าไหร่ ก็ยังจะดันทุรัง บางคนเขาอุตส่าห์เสียสละเวลาอันมีค่าช่วยบอก มิงก็ยังดักดานดื้อด้าน ไม่รีบเอาไปพัฒนางานให้ดีๆ (หรือมิงโง่เกินจนคิดไม่ได้กันแน่) สุดท้ายพอโดนรุมมากๆ ก็เอาโม่งออกไปหาพวกในบอร์ดเด็กดวก ทีนี้ล่ะมิงเอ๊ย คนเขาก็จะได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของมิงว่าแม่งกากเดนขนาดไหน อายเงียบๆ ในนี้ดีๆ ไม่ชอบ เรียกพวกข้างนอกมาดูความน่าสมเพชของตัวเองเพิ่ม

มิงแม่ง know nothing ยิ่งกว่าจอนห์สโนว์ เพราะในเว็บบอร์ดที่มิงคิดว่าจะหาพวกได้นั่นแหล่ะตัวดีเลย บางคนก็ไม่ได้คิดดีกับมิงนักหรอก ที่คุยกันเพราะๆ สุภาพ แท้จริงแล้วอาจจะแอบรำคาญมิงอยู่ก็ได้ ประเภทมือซ้ายเช็คแฮนด์มือขวากำสปาร์ต้ารอแทงคอหอยมิงได้ทุกเมื่อนี่มีแน่นอน คนที่เคยเฉยๆ กับมิงก็อาจจะเริ่มความคิดเอ็นเอียงไปทางฝั่งลบ เพราะมิงเข้ามาเกลือกกลั้วกับพวกกุในโม่ง ใครคนหนึ่งในบอร์ดนักเขียนเขาพิมพ์ไว้นานแล้วว่า "กระโดดลงไปเล่นในเล้าหมู หมูก็เป็นอย่างที่มันเคยเป็น ทว่าเรากลับสกปรก" นี่แหล่ะคือสถานะของมิงในตอนนี้ไอ้เล่าโปก มิงเหม็นสาบและคลุ้งไปด้วยความทุเรศที่มิงเปิดเผยตัวตนอย่างคนไร้สติในนี้ กุจะบอกเพิ่มด้วยว่าบอร์ดนักเขียนที่มิงเชื่อมั่นก็ไม่ได้ต่างอะไรกับที่นี่หรอก ต่างคนต่างใส่หน้ากากคนดีพูดใส่กันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เพียงเพราะไม่สามารถแสดงความคิดที่อยู่ในใจจริงๆ ออกมาได้ เป็นสิ่งที่เรียกว่า "ทาเทมาเอะ" ในภาษาญี่ปุ่น หรือก็คือการกระทำตามมารยาทดาดๆ ซึ่งมีค่าเทียบเท่าความตอแหล, เสแสร้งชนิดที่มิงอาจคาดไม่ถึง ต่างกับโม่งเพียงแค่ที่นี่มันใส่หน้ากากอีกแบบ และพูดอะไรตามใจปากได้แบบไม่มีขีดจำกัด และมิงจะประมาทโม่งแต่ละคนไม่ได้เด็ดขาด เพราะในนี้มีตั้งแต่คนที่มิงอาจสนิทมากที่สุดในบอร์ดนักเขียน เพื่อนสมาชิกชาวบอร์ดที่มิงเชื่อใจนักหนา รวมไปถึง พี่เว็บ เจ้าของเพจ นักเขียนตีพิมพ์เป็นทางการ บก. สำนักพิมพ์ชื่อดัง หรือแม้แต่บุคคลในวงการสื่อสิ่งพิมพ์ที่มี Power สูงในระดับหนึ่งเลยทีเดียว

สรุปง่ายๆ คือมิงโคตรจะพลาดที่ไปตั้งกระทู้แฉตัวเองออกสื่อ พวกกุไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย (ไม่ดิ มีผลตรงที่ทำให้กุขำท้องแข็งจนต้องกินยาแก้ปวด) ส่วนมิงโชว์ความโง่ Lv.99 ความไร้สามัญสำนึก ความบกพร่องในการควมคุมอารมณ์ ความต่ำตมของวุฒิภาวะ เหมือนเดินก้าวพลาดตกบ่อเกรอะโรงเรียนจนเนื้อตัวเต็มไปด้วยขี้ แทนที่จะรีบกลับบ้านไปล้างขี้ไม่ให้มีใครรู้เรื่อง ที่มิงทำคือวิ่งกลับไปที่ห้องเรียนแล้วตะโกนหน้าชั้นว่า "เมื่อกี้กุตกบ่อขี้มาเว้ยเพื่อนๆ ดูดิเผลอกลืนขี้ไปด้วยอึกนึง" แล้วก็อ้าปากให้เพื่อนดูอย่างโคตรจะ pround to present สีหน้าท่าทางและอารมณ์ของคนในบอร์ดนักเขียนก็ไม่ต่างอะไรกับเพื่อนนักเรียนในเหตุการณ์นี้ ปากมันอาจจะพูดว่าแย่จังเลย โชคร้ายจังนะ รีบไปล้างเนื้อล้างตัวก่อนเถอะ แต่ในใจก็ต้องคิดอยู่ดีว่า "ไอ้เหี้ย เหม็นขี้เหี้ยๆ"

ปล.กุความจริงนะ มิงควรขอบใจกุ ไม่ใช่ว่าหาว่ากุ bully มิง

มาสับกันดีกว่า ขอเลือกเรื่องนี้ตามที่ >>29 แนะนำมาแล้วกัน จริงๆ เคยอ่านอีกเรื่องของปล่อยอึ่ง รู้สึกเรื่องนั้นน้ำเยอะจนรำคาญ เรื่องนี้เป็นไงไม่รู้เหมือนกัน ถึงจะมีไม่กี่ตอนก็ไม่รับประกันนะว่าจะอ่านจบ เพราะกูขี้รำคาญ อยากเทก็เท แค่นั้นแหละ

Spring Heel Jack สิ่งมีชีวิตลึกลับจากตำนานของอังกฤษ
https://my.dek-d.com/WonderTales/writer/view.php?id=2002390

ชื่อเรื่องไม่น่าสนใจเลย ถ้าเห็นกูไม่กดเข้าไปอ่านด้วยคนล่ะ และ Spring Heel Jack แม่งผิดแกรมม่าด้วย ต้องเป็น Spring-heeled Jack ถ้าจำไม่ผิดเหมือนคนเคยทักมันในมู้นึงที่มันมาถามเรื่องการใช้ the ซึ่งตัว Spring-heeled Jack เป็น Folklore ของอังกฤษยุควิกตอเรียน ภาษาไทยเขาเรียกอะไรนะ ตำนานพื้นบ้านใช่มะ? เออ อะไรทำนองนั้น ใครสนใจก็ลองไปรีเสิร์ชดูละกัน

เนื้อเรื่อง:
คนอ่านถูกยัดเยียดให้เป็นผู้หญิงแต่งตัวโป๊ที่รถเสียกำลังหาทางกลับบ้านตอนกลางดึก แล้วก็มีผู้ชายเข้ามาประชิดตัวลวนลาม เลยพยายามขอความช่วยเหลือ แต่โจร(?)ก็ยังคงตามมากอดรัดกัดคอกัดนม แล้วก็มีคนออกมาช่วย โจร(?)เลยกระโดดขึ้นตึกไปทีละชั้น ตัดไปที่ผู้ชายคนหนึ่งอ่านหนึ่งสือพิมพ์เจอข่าวว่าแจ็ค รองเท้าสปริงออกอาละวาด เหยื่อรายที่ 4 แล้ว จบ

จริงๆ ไอ้ตรงที่ตัดเนี่ย โคตรไม่น่าสนใจ ไม่รู้จะใส่มาทำไม ไม่ได้มีผลกับเนื้อเรื่องขนาดนั้น ในเมื่อมีตัวละครชาวบ้านออกมาแล้วมึงก็ให้มันพูดเลยก็ได้ว่าแจ็ครองเท้าสปริงที่เป็นข่าวใช่ไหม บลาๆ

การเขียน:
ก็นับถือใจในความพยายามนะ มุมมองบุคคลที่ 2 จะว่าเขียนยากไหมก็คงเขียนยาก โดยเฉพาะเขียนออกมาให้สนุก ให้คนอ่านมีอารมณ์ร่วม ซึ่งก็อย่างที่โม่งบนๆ บอกกันคือแม่งมือไม่ถึงว่ะ ความสามารถไม่มากพอที่จะเขียนเล่าเรื่องด้วยมุมมองนี้แล้วออกมาสนุกได้ มันทำให้คนอ่านรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกจนกลายเป็นความรู้สึกอึดอัดมากกว่า แบบ เหรอ? กูต้องรู้สึกร่วมกับมึงเหรอ? ภาษาที่ใช้ไม่ได้เลวร้าย แต่ด้วยวิธีการนำเสนอแบบนี้มันทำให้รู้สึกประดักประเดิด จนกลายเป็นการสร้างกำแพงทำให้คนอ่านไม่อยากอ่านต่อ ถามว่าเลวร้ายไหม ก็ไม่ แต่มันยังไม่คมพอ ยังมือไม่ถึง อยู่ในเกณฑ์พออ่านได้ตอนเข้าห้องน้ำแล้วไม่มีอะไรอ่าน ถ้าอยากได้ตังค์กินขนมสักพันแนะนำให้รีไรท์ให้มันกลับมาเป็นมุมมองพระเจ้าแล้วส่งไปขายหัวเราะ-มหาสนุกดู ซึ่งก็ขอแนะนำว่ามึงอยากเขียนเรื่องสั้นทำนองนี้ ให้ลองอ่านงานของทามาดาที่ชอบเขียนลงบันลือสาสน์แล้วลองจับจุดดู กูว่าทามาดาเขียนเรื่องสั้นใช้ได้เลย โดยไม่ต้องพยายามจนออกมาหมาไม่แดกแบบนี้

คะแนน: มีความพยายาม แต่ยังอ่อนหัด

>>95 เป็นคนดีย์มากมึง กุขอคารวะด้วยธูปหนึ่งดอก

>>95 ky กูงงปล่อยอึ่งที่อยู่บอร์ดเป็นฝีเฝ้าหลายเดือน อาจจะถึงปีก็ได้ ทำไมหมอนี้ยัง 1 ดาววะ

>>96 มันไม่มีอะไรให้ด่ามากไง ไม่ใช่ว่าเขียนดีนะ คือไม่มีอะไรอ่ะ ไม่มีอะไรเลย

>>97 เดี๋ยวนี้ระบบดาวมันน่าจะขึ้นยากมั้ง มึงลองไปอ่านที่เขาอธิบายดู ไอดีนึงกูเปิดมา 2-3 ปี ลงนิยายไปรวมๆ 60 ตอน มีเรื่องนึงเคยติดท็อป 100 ก็ยังแค่ 2 ดาวนะ

ขอนิยายสายต่อสู้ที่พระเอกไม่ติดหีที

>>100 ขอยากจัง!

>>100 รู้สึกว่านิยายจีนที่คนจีนเขียนจะติดหียากกว่าของคนไทยเขียน เพราะจีนแท้ชอบอวดเบ่งศักดิ์ศรีมากกว่า

ถามเรื่องสับนิยายนี่ เว็บอื่นที่ไม่ใช่ดด.ได้ป่าว RAW ได้มะ

>>103 น่าต้องตั้งมู้ใหม่ มู้นี้ของดด. แต่ถ้าเป็นนิยายวายไปห้อง BL

>>104 กะจะหัดสับ แต่เปลี่ยนใจ ขุดมู้เก่าแล้วเก็บของดีมาใช้เองดีฝ่า

>>105 แต่ก่อนสับกันเละเทะกว่านี้อีก

>>106 พยายามขุดอยู่ (ดด.บท1) แต่เป็นเด็กน้อย นอนดึกไม่ได้.. นอนเช้าละกัน

>>107 ขุดต่อไป ช่วงมู้ 2-3 จะสับกันถี่หน่อย กูทำงานต่อละ

>>94 มึงเอาความจริงอันโหดสัสมาพูดแบบนี้ เดี๋ยวมันก็รับไม่ได้จนหนีไปชุบตัวสร้างไอดีใหม่หรอก หน้ายิ่งบางๆ อยู่

>>55 ไปอ่านมาแล้ว อ่านได้ 3-4 ตอน อยู่ในเกณฑ์ขี้เกียจสับ ขอสั้นๆ แล้วกัน นิยายตีพิมพ์ไปแล้วไม่รู้จะสับไปทำไมอีก ก็เขียนได้อ่านเพลินๆ ไม่ได้แย่ การใช้ภาษาดีกว่ามิรัน แต่รำคาญการตัดฉากตัดไปตัดมา ตัดอยู่นั่น รำคาญการเคาะย่อหน้าที่เคาะแม่งมันทุกประโยค ทั้งที่จริงๆ ไม่ต้องเคาะขนาดนั้นก็ได้ POV พัง ตอนเดียวกันมึงจะเดี๋ยวมาข้า เดี๋ยวมามุมมองพระเจ้าไม่ได้ จะเล่าอะไรแบบไหนก็เลือกสิอีชิบหาย ชั้นเชิงการเล่าเรื่องอ่อน พล็อตข้ามมิติมาโชว์เทพเหมือนนิยายอีกล้านเรื่องบนโลกนี้ ความสมเหตุสมผลอะไรไม่ได้มีมากมาย อยากเขียนอะไรก็เขียนสไตล์เบียวๆ เพราะนักฆ่าแลมโบกินี่ก็มาจากเรื่องนี้แหละ ซึ่งแม่งคงไม่รู้ว่าต่อให้อยู่อังกฤษ แลมโบก็ยังเด่นอยู่ดี ประเทศที่รถสปอร์ตคาร์หลักร้อยล้านจะไม่เด่นบนโลกนี้ก็คงมีแค่ดูไบแหละ เห้อ

ถ้าจะซื้อนิยายพล็อตข้ามมิติสักเรื่อง เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่กูจะซื้อ

>>110 เด็กๆ อาจพออ่านได้ แต่ถ้าเป็นผู้ใหญ่อ่านแล้วกุว่าตรรกะมันแหม่งๆ แถม pov พังด้วย เดี๋ยวรอเข้าส้วมรอบหน้ากุอาจจะถอดสมองออกแล้วค่อยอ่านใหม่ คงใช้เป็นอ่านฆ่าเวลาตอนขี้ได้อยู่

>>111 กูว่าต่อให้อ่านฆ่าเวลาตอนขี้ก็ไม่คุ้มค่าเวลาขนาดนั้น ไปอ่านแนวตบหน้าอย่างทรราชย์ตื๊อรักหรือเผาหมอยยังคุ้มกว่า คือแบบเอาให้รู้เลยว่าอ่านเอาสะใจล้วนๆ ไม่ต้องพยายามหาตรรกะมารองรับเรื่อง แถมตรรกะที่ใช้ยังพังพินาศ

สรรพนามก็พังด้วยจ้ะ เขียนนิยายต่างยุคมันจะมีปัญหาสำหรับตัวละครหญิง ในมุมมองพระเจ้า ยุคปัจจุบันใช้ 'เธอ' แต่พอย้อนไปแล้วยังใช้เธอเหมือนเดิมก็คงขัดบริบท จะเปลี่ยนมาเป็น 'นาง' ยังไงให้เนียน ซึ่งเรื่องนี้ทำไม่ได้ ไหนจะสรรพนามแทนตัวเองเวลาคิดในใจ 'ฉันๆ ข้าๆ' อีก กูงงมากกกก การบรรยายมีความเป็นนิยายไทยทั่วไป คุณพ่อคนหล่อ โอ๊ย เซินเจิ้นบางเรื่องยังบรรยายได้จีนกว่านี้ ข้อนี้กูแค่ขัดใจเป็นการส่วนตัวเท่านั้น คนเขียนอาจจะตั้งใจให้ออกมาอารมณ์นี้ก็ได้

>>113 การให้ตัวละครปจบ.ย้อนไปอดีตมันจะลดภาระในการใช้ภาษาให้เป็นสำนวนจีนโบราณตลอดทั้งเรื่องเว้ย ซึ่งจริงๆ ถ้าเป็นนิยายแนวแก๊กหน่อย จะใช้ประโยชน์จากการที่ตัวละครจากยุคปจบ.ได้มาก บางเรื่องตบมุกโบ๊ะบ๊ะเลยมึงเอ๊ย แต่อีหลันไม่ได้มาทรงแก๊ก มันเลยออกมาประดักประเดิดตามนี้แหละ

อะไรคือนักกีฬายิงปืน

>>115 กดผิด...อะไรคือนักกีฬายิงปืนเหรียญทองแล้วไปเป็นนักฆ่าองค์กรมือหนึ่งได้ในเวลาห้าปีวะ? ฝึกยังไงให้สามารถลอบฆ่าได้เนียน
แต่กูชอบแบบเว้นแบบอวี้หลันนะ สบายตากู บางเรื่องมาไม่เว้นเลย กูเงยหน้าขึ้นมองอะไรนิดหน่อย กลับมาอ่านต่อนี่หาไม่เจอว่าอ่านถึงไหนแล้ว5555

>>113 แต่อันนี้กูเข้าใจว่า พอเพิ่งมาอยู่ในร่างเวลาความคิดตัวเองก็จะเรียกว่าฉัน แต่ข้านี่อาจจะอยู่ไปสักพักแล้วชินกับวภาพแวดล้อม
ส่วน pov กูว่าที่แทนตัวเองว่าฉันเพราะเป็นความคิดตัวละครไง แต่คนเขียนไม่ได้เขียนว่า xxxคิดอยู่ในใจ

>>116 กูชอบแบบสัก 2-3 บรรทัดค่อยเคาะมากกว่า เคาะแทบทุกประโยคแบบนี้มันมากไป ส่วนเรื่องนักกีฬายิงปืนเหรียญทองไปเป็นสไนเปอร์ น่าจะได้ไอเดียมาจากหนังเรื่อง American Sniper ที่แบรดลีย์ คูเปอร์เล่นที่เบส ออน ทรู สตอรี่ของคริส ไคล์ มือสไนป์ที่สอยคนมากที่สุดตอนที่เมกาบุกอิรัก คือในหนังสไนป์ฝั่งตรงข้ามเป็นนักยิงปืนโอลิมปิกเหรียญทอง ก่อนจะผันตัวมาเป็นสไนป์ของกลุ่มอัลกออิดะห์

>>117 ตรงตอน 5 ท้ายตอนอ่ะมึง คือจู่ๆ เปลี่ยนเป็นนางเอกเป็นคนเล่า มันไม่ใช่แค่คิดสั้นๆ แล้วไง

>>112 ทรราชตื้อรักยิ่งอ่านยิ่งรำคาญ หรือกูไม่อินก็ไม่รู้ เนื้อเรื่องแม่งไม่ไปไหน อยู่ที่ผู้หญิงเข้ามาหาพระเอก มามีเรื่องกับนางเอก คืออ่านแล้วชีวิตแม่งโคตรวุ่นวาย กูเลวไม่อุดหนุนยังยืมของน้องอ่าน อ่านไปได้เล่ม6มั้ง พอ รำคาญ

อันนี้ถามสาระหน่อย based on true story กับ inspired by true story ต่างกันมั้ย

>>119 เอาว่ะกูเพิ่งได้อ่านตอน5 อาจจะเข้าใจผิดเล็กน้อย คิดในแง่ดีก่อน5555

>>118 แต่เรื่องนั้นเหมือนทำงานเป็นกลุ่มป่าววะ นี่ยิงเดี่ยว กูนับถือจริงๆ

>>121

เบส ออน = สร้างจากเรื่องที่เกิดขึ้นจริง นำเสนอโดยพยายามให้เกิดความคลาดเคลื่อนน้อยที่สุด

อินสไปร์ บาย = ดัดแปลงมาแต่งใหม่โดยใช้เรื่องจริงมาเป็นแรงบันดาลใจ ซึ่งจะไม่ได้ตรงตามต้นฉบับเป๊ะๆ ตัวอย่างก็เช่นเอาเรื่องจริงของคนพิการแต่กำเนิดสู้ชีวิตจนสามารถเปิดร้านนวดแผนโบราณเป็นของตัวเองได้ มาแต่งเป็นมนุษย์เงินเดือนที่ประสบอุบัติเหตุจนแขนด้วน แต่พยายามไปเรียนรู้ฝึกฝนจนสามารถผันตัวมาเปิดอู่ซ่อมรถได้แม้จะเหลือแขนเพียงข้างเดียว

>>124 thx จ้า

ดีใจโม่งมูฟออนจากน้อนเล่าเบียวได้ซะที

>>110 กูจำได้ว่านางเคยบอกว่าไม่ได้เขียนให้ใครวิจารณ์ เพราะงั้นไม่สนใจคนสับนิยาย ยังไงก็เขียนตามที่ตัวเองคิดเท่านั้น

น้องเล่าโปกหยาบคายมากครับ จากโม่งมารยาทงาม

มึงจบเรื่องไอ้นี่สักทีเหอะ ลำไยแล้วนะะ

>>127 งั้นปล่อยหีแห้งตายไป เอาเรื่องใหม่มาแทน

จัด tale of yuyan ทีเพื่อน กุหมั่นไส้ tunkob

>>131 รอด้วย ไม่ได้หมั่นไส้ไรเป็นพิเศษ แค่เข้ามาเผือก

ถ้ากูเป็นน้อนเล่าเบียวจิตงุ่นง่านกูแม่งระเบิดไอดีทิ้งแล้ว ชื่อนี้จบเห่ไปไม่รอดแล้วถถถ

>>131 ไอ้นิยายที่แดกตังค์ชาวบ้านแล้วคนเขียนไม่มีปํญญามาแต่งต่อให้จบอะนะ

>>133 เลิกพูดถึงแม่งได้ละ รกกระทู้ไอ้เหี้ย

>>131 เอาลิงก์มาด้วยจ้า

>>135 https://writer.dek-d.com/tunkob/story/view.php?id=1417694

นิยายยอดวิวหมื่นกว่า คนซื้อเป็นพัน รับประกันคุณภาพ 🌟

>>136 เห็นตอนเยอะๆ แล้วปวดหัวแหะ เคยไปอ่านมาสองสามตอน ไม่ใช่แนวเท่าไร รอโม่งอื่นมาสับ~

>>136 คุณภาพก็จริง แต่ทิ้งนักอ่าน ประเด็นคือนักอ่านเสียเงินด้วย แล้วหนีไปแต่งเรื่องใหมาอ้างว่าไม่ทิ้งแน่นอน กลับมาแต่งแน่นอน แต่ไหนวะ?

>>138 มันประชดดดด

>>136 อห เห็นจำนวนตอนแล้วแบบขี้เกียจอ่านเลย ถ้าอ่านแค่ 3 ตอนแล้วสับได้ไหมเนี่ยไอ้สัส นิยายห่วยๆ อ่านแล้วเสียลูกกะตาชิบหาย

Tale of yuyan โดย ต้มกบ

เนื้อเรื่อง:
พี่คล้าวป่วยตายแต่ยังหนุ่ม หนุ่มเท่าไรไม่รู้ เพราะมันไม่ได้บอก บอกแค่ว่าเป็นอัจฉริยะ จบป.เอกตอนสิบสี่ สิบห้าก็ป่วยแล้ว นึกเสียดายชีวิตขึ้นมาที่ละทิ้งทุกอย่างเพื่ออาชีพการงานจนเพื่อนสมัยเด็กโดนรถชนหายหอง ได้โอกาสที่สองไปเกิดใหม่ในโลกแฟนตาซีเพื่อโชว์เทพและเย็ดสาว พล็อตเหมือนนิยายจีนแนวโชว์เทพที่ดังๆ ในยุคนึงนั่นแหละ แค่เปลี่ยนจากจีนมาเป็นฝรั่ง ซึ่งฝรั่งขี้นกสัสๆ หาความฝรั่งไม่เจอ

มันก็เดิมๆ อ่ะมึง ฝึกวิชา ผสมยา โชว์เทพ ตบตัวโกงไอคิวต่ำ มีสาวมาติด พระเอกแม่งเทพขริงๆ กูขอไม่เล่าเรื่องแบบสรุปแล้วกัน เสียดายเวลาชิบหาย นี่ถ้าไม่นั่งรถอยู่ว่างๆ กูไม่อ่านหรอกนะ

ความสมเหตุสมผลใดๆ หาได้มีไม่ เนื้อเรื่องกระท่อนกระแท่น นี่ขนาดรีไรท์เพื่อเพิ่มความสมจริงและเพิ่มความต่อเนื่องของเรื่องแล้วนะเนี่ย สงสัยความสมจริงของเราจะไม่เท่ากัน

การเขียน:
ช่วงตอนต้นๆ ภาษาที่ใช้กากสัสๆ คำซ้ำ คำซ้อน ประโยคซ้อนความกันไปมากันไป อ่านเหมือนจะเข้าใจ แต่ไม่เข้าใจ pov พังพาบ เสียงซาวด์เอฟเฟกต์อยู่ในเครื่องหมายคำพูด วูบวาบอะไรไปหมด อยากจะยัดข้อมูลอะไรก็ยัด ย่อหน้านึงยาวเป็นพรืดโคตรไม่น่าอ่าน การนำเสนอดีกว่าเด็กป.สามเขียนเรื่องสั้นส่งครูนิดนึง นี่ถ้ากูมีปากกาแดงนะกูจะไม่ขีด กูจะโยนปากกาแดงทั้งกำนี่แหละใส่หน้าแม่ง

ภาษาพูดในเรื่องปลอมเปลือกยิ่งกว่านมพริตตี้มอเตอร์โชว์อีกไอ้หอกหัก ปลอมจนสงสัยว่าโคตรพ่อโคตรแม่ไม่เคยคุยกับมนุษย์มาก่อนหรือไง

แต่ทั้งหมดที่ว่ามาแม่งไม่สำคัญเว้ย เพราะกลุ่มเป้าหมายหลักคือนักอ่านชายลูสเซอร์ที่จินตนาการว่าตัวเองเป็นพระเอกของเรื่องอยู่แล้ว เพราะงั้นภาษาจะส้นตีนเหมือนใช้เล็บขบเขียนก็ได้ ยังไงก็นิยายอ่านเอาสะใจสนองนี้ดไง

กูอยากดูการเล่าเรื่องเลยข้ามไปอ่านตอน 200-300 สรุปคือภาษาดีขึ้นหน่อย เขียนให้คนอ่านรู้เรื่องมากกว่าเดิม แต่แม่งก็ยังไม่ถึง ไม่มีอะไรถึงเลยสักอย่าง ขนาดฉากเย็ดกันเลยในเรื่องถ้ามึงกำจู๋เตรียมว่าวนอกจากจะไม่ถึงแล้วจู๋ยังหดกลายเป็นจิ๋มได้เลย บ่งบอกให้รู้เรยนะคะว่าเงี่ยนแต่กาก

คะแนน: เสียดายเวลาชีวิต เสียดายเซลล์สมอง

>>140 โอเค เข้าใจแล้ว ดีใจที่รอเผือกมาทั้งวันก็ได้อ่านข้อสรุป ขอบคุณมาก.....ทำไมกูขำการสับนี้~

>>140 เชร็ดกันตอนที่เท่าไร บอกหน่อยกูอยากส่องถถถ

>>142 337

>>141 อารมณ์ประมาณเนี๊ยะที่กูคิดถึง สับสไตล์โม่งๆ ไม่ต้องอ้อมค้อม ไม่มีออมมือ อ่านสับก่อนค่อยตามไปอ่านซ้ำที่เรื่องหลัก แล้วจะได้เห็นอะไรหลายๆ อย่าง โดยเฉพาะ "ถ้าอยากให้เรื่องไม่เน่า เราจงอย่าเขียนแบบนี้"

ข้อดีไม่ต้องดู ดูข้อเสียไว้จะได้ไม่พลาดมาเขียนกากๆ เสียเอง

พวกเมิง ฝากสับนิยายกุหน่อยสิมีแค่ 5 ตอนไม่รู้ชาติไหนจะจบ
เอาไปอ่านตอนครีก็ได้ กุไม่มีความมั่นใจอะไรทั้งนั้น ด่าได้วิจารณ์ได้ มีอะไรแนะนำกุบ้างก็ดี
https://writer.dek-d.com/yurinohanakotoba/writer/view.php?id=2028890

>>144 อันนี้ก็เข้าใจล่ะ แต่บางทีแม่งเขียนไปตามความชอบตัวเองเกินไปจนไม่รู้ตัวไง หมายถึงนักเขียนน่ะนะ แล้วก็จะมีพวกที่ว่า(เช่นกู)คิดว่าก็จะทำไมอ่ะ กูเขียนมันมีเหตุผลนะเว้ย ซึ่งบางทีตอนเถียงแม่งก็ไม่รู้จริงหรอกว่าเหตุผลที่ว่ามันคือเห้อะไร สุดท้ายก็เขียนไม่จบ ไม่รู้เป็นห่าอะไร (ด่าตัวเองไปด้วยสนุกดี) พวกไหนอีโก้แรงเขียนนิยายจบกูก็จะชื่นชมนะ อย่างน้อยแม่งก็จบไม่ให้คนตามค้างคา แต่พวกไม่จบแล้วออกมาเถียงนี่คืออาร๊ายยย เปิดเรื่องใหม่แล้วทำแบบเดิมซ้ำ การพัฒนาแทบไม่มีคือต้องการอะไร ยังไง คนตามอ่านนี่ไม่ชอบจริงอย่างเดียวไม่ได้นะ เพราะไม่เข็ด

บ่นไปนิดเก็บกดชิบหาย

>>140 ในฐานะแฟนบอยเดนตายของไฟนอลแฟนตาซีภาค 7 พระเอกชื่อคลาวด์ เพื่อนชื่อกาเร็ต สาวในหมู่บ้านชื่อลีฟา กูรู้สึกโคตร Offense + Triggered จะยืมชื่อตัวละครมาใช้ทั้งทีอย่าทำชุ่ยๆ อย่างนี้สิวะไอ้เหี้ย

>>145 เอ๊ะ กูเหมือนจะเห็นชื่อมึงในบอร์ด ดด บ่อยมาก มาลองของเหรอพวก ถถถ

>>145 ใครว่างสับมั่งวะ กุอยากสับแต่ติดกำลังขับรถขึ้นเชียงใหม่อยู่ ไหนๆ ก็เอาคอมาพาดเขียงให้ถึงที่ จัดให้มันสักหน่อยเถอะ เงื่อนไขโดนสับก็แม่งตรงเป๊ะแบบไม่น่าเชื่อ (เขียนไปได้ไม่เกิน 3-5 ตอน, มีวิวไม่มาก, อยากโดนยาแรง) ถือว่าทำบุญทำทานไป

อยากให้ไอ้โม่งเซฮุนกลับมาเรื้อนอีกจังวะ มาทีไรสับได้สะใจกูชิบหาย ถึงจะเกรียนหนักไป(ไม่)หน่อย แต่สับได้ถูกประเด็น + ฮาเหี้ยๆ (โม่งอื่นๆ ก็คิดถึงนะ อย่างโม่งคานทอง, โม่งเงี่ยน, โม่งไข่ถลอก เนี่ย)

>>145 ผมลองอ่านบทแรกไปได้นิดหนึ่ง ถึงผมจะไม่ได้อ่านหนังสือมามากนัก แต่ผมคิดว่าภาษาของคุณอยู่ในระดับที่ค่อนข้างดี เขียนเข้าใจอ่านไม่ติดขัด ฉากเปิดตัวผมเห็นว่าไม่ค่อยหวือหวาสักเท่าไร ผมไม่คิดว่ามันแย่ ทว่ามันก็ไม่ทำให้ผมอยากอ่านต่อเช่นกัน

ต่อจากนั้นผมเห็นตัวอักษรเล็กๆ เต็มไปหมดอัดกันอยู่ในย่อหน้าเดียว ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านสายตา แต่ผมคิดว่าการอ่านย่อหน้าดังกล่าวจะดีต่อสุขภาพสายตาผมสักเท่าไร ผมคิดว่าควรตัดออกเป็นสองย่อหน้าน่าจะดีกว่า

และผมอยากขอทักท้วงเรื่องความสมเหตุสมผลสักหน่อย ผมไม่ใช่เพชฌฆาต และไม่เคยตัดหัวใครมาก่อน แต่ผมพบว่ามันยากที่จะเชื่อว่าคนธรรมดาจะสามารถใช้ดาบตัดหัวของตนให้ขาดสะบั้นได้ในฉับเดียว

หากไม่มีพละกำลังสูงมากอย่าง Superman หรือใช้ดาบมหาเทพอย่าง Infinity Sword +1 มันเป็นไปไม่ได้เลยที่แรงจะมากพอให้คมดาบฟันตัดกระดูกคอเข้าไปได้ อย่าว่าแต่หัวทั้งหัวเลย

ผมขอย้ำอีกหนว่าตัวผมไม่ดีมีความชำนาญในด้านที่ผมติชมไปเลย แต่เป็นเพียงความเห็นของคนอ่านธรรมดาเท่านั้น ถึงอย่างนั้นผมยังหวังว่ามันจะช่วยคุณได้สักนิด ไม่ทางตรงก็ทางอ้อม

>>150 เป็นการสับที่น่ารำคาญดี จะฟันก็ไม่ฟันจะแนะก็ไม่แนะ อารมณ์เยี่ยวๆหยุดๆระวังกระเพาะปัสสาวะอักเสบนะมึง

>>151 เปรียบได้ดี

>>150 มึง กูแนะนำให้เก็บสำนวนแบบนี้ไปใช้บรรยายในนิยาย อย่าเอามาใช้สับ ไม่มันเบย

>>150 มีความพยายามที่ดี แต่ยังอ่อนหัด

>>149 ไม่คิดถึงกุมั่งเหรอ แต่ชื่อเก่าก็ทิ้งๆ ไปเถอะมึง ตัวตนเดิมๆ มันไม่ได้มีคุณค่าอะไรกับการสับ มันจะเป็นการยึดติดมากกว่าว่ะว่าคนนั้นสับยังไง คนนี้สับยังไง

ขอตามอ่านแป๊บ.. เด๋วมา

>>145 อ่านชื่อเรื่องเจออาชีพดัง "ปราด" กูนี่ยิ้มอ่อนเลย

>>155 โอ๋ๆ อย่าน้อยใจ กูคิดถึงคนที่สับไว้ทุกคนเพราะช่วยให้กูพัฒนาตัวเองขึ้นได้

ส่วนไอ้ Tunkob ที่กำลังพูดถึงนี่กูก็นึกว่าใครทำไมชื่อคุ้นๆ ลองไปไล่ค้นกระทู้เก่าๆ ดู ไอ้ห่านี่มันตัวแรงเหมือนกันนี่หว่า ( จากกระทู้ที่มีประเด็นของไอ้นี่ใน https://fanboi.ch/webnovel/5346/374-514/ )

ไอ้เหี้ยนี่มันสุดตรีนมากจนถึงขั้นโดนเอาไปตั้งเป็นชื่อกระทู้ภาคถัดมาเลยนะ (https://fanboi.ch/webnovel/5535/https://fanboi.ch/webnovel/5535/)

โม่งน้องใหม่ ลองเข้าไปอ่านกันดูได้ เผื่อน้องๆ จะได้เปิดโลกทัศน์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ส่วนตัวกูนี่ นึกถึงตอนนั้นแล้วขำไม่หาย นิยายเชี่ยไรมีระดับพลังแบบจีนแต่เขียนแนวยุโรปมียศแบบ Noble งงใจสัสๆ แถมมีคนซื้ออ่านเยอะด้วย

>>148 กุเปล่าลองของกุมาดี มาอย่างสันติ
>>150 ขอบใจที่เมิงพยายามอ่านถึงครึ่งตอน ขอให้ผลบุญนี่ทำให้มึงได้ของเทพเวลาเล่นเกมไม่ต้องน้อยใจได้แต่กองเกลือมากอด คริคริ

>>158 แก้ link อันล่างหน่อย เบิ้ลได้ไงวะ

DDN ภาคไอ้ตุ๋นกบ https://fanboi.ch/webnovel/5535/

>>160 อร่อยเลยครับ

>>160 สรุปต้มหรือตุ๋นครับ รอกินอย....

ใกล้สิ้นปีละ ขอพูดอะไรภาพรวมๆ ก่อนจะสับเรื่องใหม่ละกัน

ในฐานะที่สับนิยายมาตั้งแต่มู้แรก แม่งก็เกือบ 4 ปีแล้วไอ้ชิบหาย เขียนให้ความรู้ไปก็หลายเรื่องอยู่ กูเคยหายไปช่วงนึง แต่กลับมาได้พักใหญ่ละ ไม่รู้ว่ามีใครอยู่กับกูมาตั้งแต่มู้แรกบ้างไหม

พล่ามเฉยๆ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น สิ่งที่อยากจะบอกก็คือนิยายเด็กดีไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีแม่งก็เดิมๆ คิดว่าต่อให้กูสับไปอีก 300 เรื่องก็คงเจอปัญหาเดิมๆ คือ

1. อยากเขียนอะไรก็เขียน จนลืมไปว่าต่อให้เป็นนิยายแฟนตาซีไม่มีตรรกะใดๆ ใช้ส้นตีนเขียน มันก็ควรจะมีตรรกะ เป็นเหตุเป็นผลของมัน มึงจะล้ำแบบเหนือมนุษย์ก็ได้ แต่ความล้ำมันต้องสอดคล้องกันด้วยป่ะวะ แล้วปัญหาอีกอย่างจากข้อนี้คือเส้นเรื่องจะมั่วซั่ว จะมีหลุมพล็อตที่ต้องถมเต็มไปหมด พอถมไม่ได้ทำไง เทสิ ภาระตกไปอยู่ที่คนอ่านอีกไหมมึง

2. ไม่รู้จักตัวเอง ไม่รู้จักคนอ่าน ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเขียนอะไร เขียนให้ใครอ่านกันแน่ มึงไม่รู้มึงก็จับกลุ่มเป้าหมายไม่ได้ เลือกแนวไม่ถูกกับตัวเอง แล้วมึงจะพัฒนางานไปได้ยังไง ต่อให้มึงเขียนเอามัน เขียนเอาตังค์ เขียนเพื่อหวังสร้างสรรค์ผลงานระดับมาสเตอร์พีซก็เถอะ แม่งมีวิธีพัฒนาไม่เหมือนกันนะเว้ย แต่มึงมันไม่รู้เหี้ยอะไรเลยยิ่งกว่าจอน สโนว์แล้วมึงจะพัฒนายังไง

3. ไม่ทำการบ้าน อ่านน้อย คือพูดมาเป็นพันครั้งแล้วว่าให้อ่านเยอะๆ อยากเขียนแนวไหนดีก็ลองไปอ่านแนวนั้น แล้วดูว่าเขาเขียนกันยังไง ไม่ใช่คิดว่าตัวเองเขียนดีที่สุดในสามโลกแล้ว

4. เล่าเรื่องไม่ได้เลย นอกจากภาษาจะเหี้ย อ่านไม่รู้เรื่องแล้ว ยังเสือกเล่าห่าเหวอะไรไม่รู้ ที่บางทีมันเป็นข้อมูลที่คนอ่านไม่จำเป็นต้องรู้ ไม่สำคัญต่อเนื้อเรื่อง แถมบางทีทำให้เส้นเรื่องสับสน จนหาจุดโฟกัสไม่ถูกว่ามึงกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันแน่ ถ้ามึงไม่เทพพอจะเขียนสดแล้วเรื่องต่อเนื่องกันดี ก็ช่วยวางกรอบเรื่องไว้คร่าวๆ ด้วยจ้า

5. ดีไซน์ตัวละครได้ข้อศอกหมา แม่งก็มาจากที่อยากเขียนอะไรก็เขียนนั่นล่ะ บางทีดีไซน์มาว่าตัวละครฉลาด แต่คนเขียนเสือกโง่ ให้ตัวละคนอื่นอวยตัวละครหลักว่าเก่งบลาๆ แต่ไม่เห็นแอคชั่นที่เก่งจริงๆ สักอย่าง แล้วก็อีพวกตัวละครนิสัยสับสนงุนงงชนิดอ่านแล้วสงสัยว่ามึงเป็นโรค Personal Disorders เหรอไอ้สัส ไร้อารมณ์แต่กวนตีน ไม่สนใจใครแต่อ่อนโยน ไรงี้ แม่งแบบนี้ไม่ใช่ซึนละ แต่เป็นบ้า เป็นบ้าเหมือนคนเขียนนั่นล่ะ

ตอนนี้คิดออกแค่นี้คงประมาณนี้ก่อน ใครอยากเสริมอะไร เสริมโล้ด หรือถ้ากูคิดออก จะมาเพิ่ม

>>151 ผมนี่คันแทนเลย

>>163 กุต้องไปขุดของมึงมาทำรวมเล่มเก็บไว้อ่านละ

>>162 จริงๆ Tunkob น่าจะอ่านว่า ท่านกบ แต่กูอ่านตุ๋นกบ หรือ (ส)ถุนกบ แทน เพราะความคิดเจ้าของชื่อส้นตีนจริงๆ ไม่เชื่อย้อนอ่านใน >>158 ดู

>>163 อืม อีกร้อยปีกูก็เชื่อว่ายังเป็นแบบนี้อยู่ โม่งก็คือโม่งอะ นิยายจะดีแค่ไหน โม่งก็หาเรื่องได้ 5555

>>167 ถ้ามึงมีปัญญาจะคิดได้แค่นั้นก็แล้วแต่มึงแล้วกัน

มาธิลด้าและแมทธิว ศาสตร์ผนึกมารของปราชญ์เทพ

เนื้อเรื่อง
บทนำ - หญิงท้องแก่หนีออกจากที่คุมขัง เดินไปๆ น้ำคร่ำแตก ถ้าซ่อนตัวก็คงปลอดภัยพักใหญ่ ห๊ะ! จริงดิ เจ็บท้อง พบเด็กลอยอยู่ แต่ก็หลบไปพกดาบไปด้วย เจออีกครอบครัวหนึ่งแต่หายห่าไปละ เด็กหญิงลอยอยู่มีพลังมารห่อหุ้มเตรียมถูกนำส่งไปโลกมาร ก็อบลินตามมาและคงหนีไม่รอดละ ฆ่าตัวตายดีกว่ากูจากนั้นจึงเหวี่ยงใบดาบตัดหัวกระเด็นหล่นลง (โอเค.. แม่ทำทุกอย่างได้เพื่อให้ลูกรอด)
01 - แมทธิว ตื่น ท้องฟ้ามีอสูรยักษ์ พบว่าตัวเองสาหัส ไม่ได้กลัวตัวใหญ่นะเว้ย กลัวตัวเล็ก แต่มึงอธิบายว่าตัวใหญ่แม่งใหญ่กว่ากำแพงเมืองอ่ะ จิตมึงแข็งขนาดนั้นจะกลัวเห็บหอยทำไม แฟลชแบค อพยพคนหนีจอมมาร พวกเห็บหอยทหารราบนี่บุกนะ แล้วก็โดนพวกนี้ตีปางตายคุยกับนกตัวนึงพูดจาเหมือนเป็นปราชญ์ซะเอง แต่สงสัยว่าเป็นจอมมารที่พูดแต่ว่า ร้องขอชีวิตสิมึง ร้องสิ! ร้อง!! อยากรู้มั้ยว่าทำไมต้องฆ่าคน? แมทธิวตอบ Nice to Meet You นะ จอมมารก็ตอบสงสัยต่อไปนะมึง แล้วก็ระเบิดบึ้ม.. แฟลชแบค กูงงเอาเป็นว่า แมทธิวอยู่บ้านเด็กกำพร้าจับหนังสือไม่ได้เพราะโดนเหยียดแต่ขยันตั้งใจทำงาน ต่อปากต่อคำกับปราชญ์นิดหน่อย ตอบสิตอบ! บอกให้ตอบ! ตอบ! คือเด็กแม่งไม่รู้หนึงสือไง เดี๋ยวเอาสันหนึงสือปรัชญาฟาดหน้าเลยนี่
02-เป็นลูกศิษย์ปราชญ์ ปราชญ์โครตกวนตีน เด็กนี่ก็ปีนเกลียว แต่ก็สอนทุกอย่างนะ.. แน่ะ ซึน สอนวิธีใช้หิน จอมปราชญ์ควบจอมเวทเรอะ แล้วก็พูดเรื่องเล่นแร่แปรธาตุกับภูติดิน ทำสัญญาเสียเปรียบ อย่าครางอือ อือ สิ กูคิดลึก แม่ชีบอกของที่ได้มานี่ราคาสูงนะเว้ย ปราชญ์ก็บอกทำสัญญากับมันเลย เดี๋ยวสอนเพิ่ม ทีนี้ล่ะใจดี ต่อมาก็จำแนกภูติได้ละ เปิดจุดธาตุได้เริ่มเก่ง
03-เด็กแมทธิวถูกส่งเข้าถ้ำ พูดถึงหนังสือที่แม่ชีสั่งห้ามจับเพราะมึงมันโสโครก ตอนนี้เป็นลูกศิษย์ท่านปราชญ์จับได้ตามสบาย รู้สึกถึงวิญญาณธาตุ หนังสือบอกวิธีการใช้งาน ฝึกในถ้ำ ร่างจะพังแต่เจอตาเฒ่าในถ้ำช่วยรักษา ตอนร่ายเวทกูเกือบจะอ่านว่าอาคีมิดิสล่ะ ยูเรก้า! ตาเฒ่านี่เป็นวิญญาณบอกว่ามีเคล็ดวิชาและของวิเศษนะ เจ้าน่ะมีพลังราชาเลยนะ.. สปอยล์สัส อ่าวชิบหายกูเข้าใจผิด ตาเฒ่านี่เป็นเจ่เจ้ สงสัยอ่านตกหล่นแต่แรก มึงบอกผู้อาวุโสกูก็นึกว่าตาเฒ่าหนวดยาว
04-หลับตานึกถึงพ่อแม่ เดินลมปราณต่อ มีถั่วแดง3เม็ด ถั่วหรือมุก? พูดถึงวิชาแพทย์ เคลื่อนลมปราณ และแลกมานากับการดื่มน้ำใต้ดิน เจอทะเลสาบที่ปลายทาง น้ำใสไหลเย็นเห็นตัวปลา.. จับปลาปิ้งกิน หลับ
จะต้องทำแบบทดสอบของปราชญ์แต่เจ่เจ้เป็นคนสอนวิชาแพทย์ สายบู๊ แล้วเจ่เจ้ก็กลายเป็นดวงแก้วลอยขึ้นฟ้าไป ลาก่อนอาตี๋ โดดลงไปว่ายน้ำปลาดุกเก็บตั๋วผ่านทางเมืองบาดาล กลับไป! กลับไป! กลับไป! แล้วก็กระเด็นไป เปิดจักระแลนด์ดิ้งลงพื้นอย่างนิ่มนวลเจอจอมปราชญ์ ผู้เฒ่า เด็กหญิง
05-เรียนจบละรับมงกุฎ นักเล่นแร่แปรธาตุฝึกหัด วิชาขั้นต้นยังเรียนไม่ได้ ไปเรียนดาบก่อน ยืนคุยกับปราชญ์ เมื่อไหร่ที่มีช่วงพูดกับปราชญ์เด็กนี่น่าโบกหลังมือใส่มาก ว่าจ้างให้เป็นคนดูแลบ้าน เห็นรูปวีรบุรุษต่อสู้จอมมาร ใช้จิตสำรวจบ้าน แต่มึงยืนอยู่ตรงไหน? จอมปราชญ์เดินขึ้นมาจากห้องใต้ดิน โอเค.. มึงยืนอยู่ชั้น 1 ห้องใต้ดินเป็นห้องเก็บไวน์และมีห้องลับ โดมกระจก? สว่างไสว กว้างขวาง ได้! กูเชื่อได้ ภาพลวงตา ปราชญ์บอก มาทิลด้าคือเด็กหญิงตะกี้มั้ง เจอนกอีกตัว ตอนลงไปในถ้าจอมมารโจมตี อีนี่รอด.. แต่ไม่พูดถึงตัวเองนะมามึงอ่ะช่วยเค้าสู้ไหมหรือหลบอยู่รูไหน พูดถึงแม่ชี สาบานว่านั่นชื่อคน.. กำยานหอม เขาถามชื่อ มึงตอบฉายา? พูดถึงแม่ที่ถูกตัดคอกูก็พึง อ้อ.. เด็กในท้อง พูดถึงพลังวิญญาณสูง..อีกละ พูดถึงหนังสือของแมททิว โทมัสมีรหัสซ่อนอยู่ แล้วก็เปิดกระโปรงมาธิลด้าพบว่ามีจิ๊และเจี๊ยว 2 เพศเหมือนปีศาจ ปราชญ์จะให้จับทำเมีย แต่แมทธิวไม่แต่ง มึงต้องแต่ง โอเค.. แต่งก็แต่ง พอกลับไปห้องสมุดก็หาตำราแพทย์มาอ่าน ฟังบรรณารักษ์เล่านิทาน

เนื้อเรื่อง : เริ่มไม่ถูกกูชักมึน.. มันค่อนข้างจับฉ่าย มีทุกอย่างเลย โอเค.. มึงเป็นผู้กล้าแน่ๆ เกิดมาเพื่อปราบมาร ปราชญ์เลี้ยง ซักพักโยนลงถ้ำ เหมือนดันเจี้ยนเพื่อทดสอบ มีมานา เออ..คล้ายเกมอยู่ มีอีเจ๊เชื้อสายจีน ก็คุยจีนกัน ฝึกฝน จักระ เดินลมปราณ แม่ม..จีนละ เพลียตรงสวมมงกุฎ.. จบการศึกษาละน้า วันเดียวในชีวิตถ่ายรูปเก็บไว้ด้วยนะมึง สาขาวิชาเล่นแร่แปรธาตุ มึงเรียนอะไรเยอะแยะวะ..กูเหนื่อย! ตั้งสติหน่อย..กูเนี่ย!! เลือกเอาสักอย่าง ธีมเรื่องจะได้ไม่ตีกัน และจะปูพื้นฐานข้อมูลขอนิยายได้เร็ว เดินเรื่องไปได้เร็วแล้วจะไปทำอะไรอะไรก็ไป ไม่ต้องปูหลายอย่างตอนไล่เก็บที่ปูไว้ทีหลังจะเหนื่อยมาก

บรรยาย : จงดีใจ.. มึงเป็นคนที่บรรยายรู้เรื่อง อ่านรู้เรื่องไม่วกวน คำผิดมีค่อนข้างน้อย การตัดฉากแฟลชแบคทำให้เข้าเรื่องได้เร็วดี แต่กูยังไม่ทันรู้สึกอะไรกะสงครามเลย มึงก็ดึงย้อน.. ย้อน.. ย้อน.. โอเค..เป็นเด็กกำพร้าไปละ ตอนคุยกะนกจอมมารอยากบีบคอแม่งมาก มีคำถามก็ต้องตอบสิวะ อย่าตอบคำถามด้วยคำถาม มันทำให้รู้สึกว่ายอกย้อน ปีนเกลียวหรือมีอะไรเหนือกว่า ภาคบรรยายรู้สึกว่าช่วงแรกระดับภาษาจะไม่ค่อยเสมอกัน จะนางหรือเธอ จะไปถึงมีบุตรมีครรภ์ หรือจะแค่มีลูกมีท้อง อย่าสลับไปสลับมา คำอื่นๆ ด้วยถ้าย้อนอ่านแล้วทะแม่งๆ ก็หาคำมาเปลี่ยนซะ พอเด็กเกิดแล้วก็บรรยายไหลลื่นดี.. ไม่รู้ทำไมกูถึงขึ้นเวลาเด็กถึงคุยกับปราชญ์.. มึงไม่กินเส้นกันเรอะ เดะถีบติดฝาบ้าน

พล็อต : ก็ดูเป็นไปในทางที่ดี.. มั้ง ไม่มั่นใจเลยว่ะ
คะแนน : ไม่รู้จะให้ยังไง ปกติก็ไม่ค่อยอ่านแฟนตาซีเท่าไหร่ เอาเป็นว่า.. สู้ต่อไป ทาเคชิ!
(ถ้ายังอยู่ ย้อนอ่านที่ย่อมาด้วยนะ.. หลายอย่างซ่อนอยู่ในนั้น)
By หมูว์สับ

https://fanboi.ch/webnovel/8477/169-170/ ทำไมอ่านแล้วรำคาญแปลกๆ วะ หงุดหงิดด้วย (แต่กูก็อ่านจนจบนะ) เหมือนสรุปเนื้อหานิยายมาให้ฟังแบบห้วนสัสๆ ทำให้กูคิดว่านิยายแม่งน่ารำคาญไปด้วยเลย

ก็ขอบใจละกัน พอสังเกตเห็นได้อยู่ว่าเรื่องนี้ประมาณไหน

>>168 เอ้า กูพิมพ์ผิดเหรอ นิยายทุกเรื่องมันมีข้อเสียของมัน อยู่ที่มึงจะเลือกว่าจะชมหรือจะด่า ซึ่งก็รู้ ๆ กันอยู่ว่าในนี้เลือกด่า (ด่าให้มันพัฒนา หรือด่าเอาสะใจก็แล้วแต่มึง) คือมันเรื่องปกติของโม่งอะ ทุกคนในนี้มันเต็มไปด้วยอคติอยู่แล้ว ปกติกูสิงอยู่กระทู้คุยหนัง บางเรื่องแม่งได้ออสก้า คานส์ ทำรายได้เป็นพัน ๆ ล้าน พวกกูก็เอามาสับกันเละเทะ

คือมึงไม่ต้องไปคาดหวังให้มันพัฒนาหรอก ทุกอย่างขึ้นอยู่กับมุมมองของพวกมึงล้วน ๆ อย่างไอ้ต้มกบ นิยายมันคนติดตามหลักหมื่น รายได้มันปีละหลักแสน (เห็นแม่งอวดอยู่ ไม่รู้จริงป่าว) ถ้าถามว่าได้ขนาดนี้ถือว่านิยายประสบความสำเร็จหรือยัง...คำตอบก็ขึ้นอยู่กับมึงอะ

เดี๋ยวกูลองมาสับแบบค.ว.ยให้อีกรอบ ทำงานก่อน น่าจะสักหกเจ็ดโมงเช้า แต่ถ้าไม่ไหวก็บ่ายๆ พรุ่งนี้

>>171 ใจร้าย.. อุตส่าห์เขียนเก็บรายละเอียดเลยนะ.. ไม่เชื่อไปตามอ่าน แล้วเปรียบเทียบได้เลยตรงไหนที่กูพูดผิด คำที่ย้ำ 2-3 รอบนั่นในนิยายก็มี 2-3 รอบจริง อินเนอร์เยอะไปหน่อยกุขอโต้ด..

โม่ง 169 ขอบบ๊ระคุณที่สละเวลาอันมีค่ามาสับนิยายกู ยิ่งรู้ว่าเมิงไม่อ่านแฟนตาซี เอากูซี้ดปากเลยเพราะมันยาวอยู่ เดี๋ยวก็นั่งถอดรหัสเมิงก่อน ขอบใจที่ไม่ด่าเซ็ทติ้งกูมั่ว หรือด่าไปแล้ววะ

>>174 กูไม่ได้จะด่ามึง แค่บอกความรู้สึกหลังอ่านสับให้ฟังเฉยๆ ส่วนเรื่องที่ซ้ำ 2-3 รอบ ถ้ามีในนิยายจริงๆ นี่ กูคงกากบาทขวาบนออกไปหาอะไรอย่างอื่นทำดีกว่า ไม่ถูกจริตกู คนอื่นอาจชอบไม่ก็เฉยๆ แต่กูไม่ไหวจริงๆ อ่านแล้วปวดหัว

>>176 เมิงให้โอกาสกุสักสามชีวิตแล้วค่อยกดออกเถอะ ถ้าจะดีขอกุทำสูตรสามสิบตัวก่อนได้ไหม

>>163 กูเสริมให้นะ

5. พวกนิยายแนะนำโดยทีมงานแม่งสุกเอาเผากินชะมัด แต่ละเรื่องก็อย่างที่โม่งเคยสับนะแหละ แสดงให้เห็นว่าทีมงานเด็กดวกคัดเกรดตามปริมาณอย่างเดียว อาจจะคัดตามความเห่อหมอยส่วนบุคคล ซึ่งใช้ไม่ได้กับคุณภาพ

6. การสอนเขียนนิยายของเด็กดวกถือว่าแย่ลง เหมือนครูไม่มาช่วยสอนแล้ว สักแต่เรตติ้งเรียกร้องเด็กดวกสนใจ ไอ้พวกอวดรู้ตามเว็บบอร์ดดูเป็นคนมีประสบการณ์การเขียนหลายปีเสือกไม่ยอมจัดทำหลักสูตรการศึกษา แบบนี้จะหวังอะไรกับการพัฒนางานเขียนระดับชาติ ดูนิยายของประเทศอื่นสิ ไปถึงไหนแล้ว

7. เคยมีเด็กดวกรายหนึ่งปากบอกว่า จินตนาการสำคัญกว่าความรู้ กูว่าไม่ใช่ล่ะ สมัยนี้ ตลาดสำคัญกว่าจินตนาการต่างหากโว้ย ดู 10 อันดับแต่ละหมวดสิ มีกี่เรื่องไม่ซ้ำชาวบ้านในหมวดเดียวกันบ้าง?

8. ขาดความอดทนต่อคำวิจารณ์สุดๆ อย่าว่าแต่โม่งเลย เด็กดวกด้วยกันแม่งดิ้นเหมือนเพิ่งถูกเสาเข็มก่อสร้างเสียบตูด นักเขียนส่วนใหญ่รับแต่ข้อดีอย่างเดียว ไม่คิดจะเอาข้อเสียมาพิจารณา พอมีคนชี้ข้อเสียปุ๊บทำเป็น edgy งั้นอย่าคาดหวังจะเป็นนิยายดังโกอินเตอร์เลย

>>177 ในเมื่อมันไม่ใช่ จะไปบังคับให้มันใช่ได้เหรอวะ

>>177 เดี๋ยวเทียบเป็นอาหารให้ฟังละกันจะได้เข้าใจง่าย

คือกุไม่ได้พูดว่าข้าวผัดที่มิงทำรสชาติหมาไม่แดกหรือห่วยจนกินไม่ได้ แต่มันหนักเค็มหรือหนักหวานเกินไปหน่อย แล้วกุก็ไม่ชอบกินอะไรที่หวานหรือเค็มจัด คนอื่นอาจกินได้โดยไม่คิดอะไร หรือถ้าชอบหวานชอบเค็มก็ดีไป แต่มันไม่ใช่กุไง กุชิมแล้วไม่ถูกปากก็เลยเลิกกิน แค่นั้นแหล่ะ

พวกมึงอ่ะสับแต่พวกอ่อน ทำไมไม่หาตัวแข็งมากสับมั่ง ถ้าการสับคือการใช้ความรู้ที่มึงมี พวกตัวอ่อนมึงก็ได้แต่ให้อยู่ฝ่ายเดียว พวกที่เก่งแล้วอย่างน้อยก็ได้อะไรกลับมาบ้างจากงานเขา (ในกรณีที่เป็นนักเขียนเหมือนกัน)
ก็เหมือนเกมอ่ะ จะเอาแต่ฟาร์มโดยที่ไม่ตั้งตี้ลงดัน แล้วจะเก่งขึ้นได้ยังไง

>>181 ตัวแข็ง ๆ นี่ใครมั่ง ยกตัวอย่างหน่อย

>>182 ไม่รู้ว่ะ กูเพิ่งมานะแล้วก็ไล่ย้อนอ่านแล้ว ส่วนใหญ่งานที่เลือกมาคือภาษาแย่ บรรยายไม่ดี พล็อตออกทะเล เดินเรื่องช้า
สมมติว่างานไหนสักงาน ทำเรื่องพวกนี้ผ่านหมด.. แล้วจะวิจารณ์อะไรต่อ (กูเข้ามาสูบ)

นั่งไล่อ่านมาสามวัน ปกติปั่นนิยายเสร็จไปสามตอน นี่ไม่ได้ห่าไรนอกจากสนองความเผือกตัวเอง....อ้อ ได้ความรู้จากการอ่านที่โม่งสับนิยายมาเป็นของกำนัล
ไม่มีอะไรแค่อยากจะบอกว่าที่นี่มีเรื่องให้เผือกเยอะดี โอเค กลับไปปั่นงานต่อได้

>>181 นิยายดีคนไหนอ่านแล้วก็เก็บสิ่งดีไปใช้จะเอามาสับทำไมวะ เอาลงโม่งก็โดนด่าอวยด่าม้า ถ้ามึงอยากสับนิยายเมพก็สับเองเลย จะได้รู้ว่าเป็นไง

พวกมึงลองสับของพวกมาเฟียบอร์ดแล้วยัง

>>186 ใครคือมาเฟียวะ มิรันกับนักฆ่าลัยโบนับป่ะ นิยามมาเฟียใช่พวกเฝ้าบอร์ดกับชอบกร่างรึปล่าว

เรื่องที่อ่านแล้วสนุก ส่วนใหญ่จะไม่สับยาวกัน แต่จะชมกันสั้นๆ ว่า ก็เขียนอ่านง่าย อ่านเพลิน พูดถึงจุดแข็ง แล้วจบ เพราะไม่รู้จะขุดจุดด้อยมาด่าหาพระแสงของ้าวอะไร เดี๋ยวก็จะว่าโม่งขยันแต่รื้อจุดด้อยอีก วิเคราะห์ว่าทำไมถึงมีคนอ่านเยอะก็มี อย่างใน >>23

จริงๆ category ในการสับมันมีเกณฑ์หลายอย่าง แล้วแต่โม่งสับ แต่ก่อนกูให้น้ำหนักกับเนื้อเรื่อง การบรรยาย การดำเนินเรื่อง ตัวละคร มีบอกจุดที่ชอบ จุดที่เกลียด แต่พักหลังกูขี้เกียจ บางทีสับในมือถือก็ขี้เกียจเขียนฟุตโน้ต

แล้วถ้าอยากให้สับเรื่องไหน ก็เอาลิงก์มา เรื่องไหนที่มึงว่าดี ก็ลองเอามาดู คือที่กูเลือกเรื่องสับเองบางเรื่อง เพราะกูเห็นมันตอบมู้ในบอร์ดกันแล้วสงสัยว่านิยายแม่งเป็นยังไง ที่เหลือกูก็สับตามที่มึงโยนๆ ลิงก์มาเนี่ยไอ้หอกหัก มึงก็ช่วยกันทำมาหากินสิ ไม่ใช่มาร้องแง้วๆ ว่าทำไมโม่งสับไม่สับเรื่องนั้นเรื่องนี้ ไอ้ห่า สับนิยายก็ไม่ง่าย มึงคิดว่ามันคือการขุดมาด่าๆ เอาสะใจอย่างเดียวเรอะ? สับก็สับให้แล้ว แล้วคือกูต้องมาทำให้มึงพอใจอีกว่างั้น? ถ้าวุ่นวายนักก็ไปสับเองไป๊

>>188 5555+ ขอบคุณที่ตอบ กูคือ 181 นะและ 170 ด้วย ช่วยทำมาหากินแล้วนี่ไง.. โอ๊ย! ไม่ไหวแล้ว 55+ อย่าเพิ่งโมโหนะ

>>188 เพราะมาไล่ขุดดู เผื่อจะเก็บอะไรไปใช้ได้มั่ง ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่สับเละทิ้งไว้ให้ กูลงไปคุ้ยตั้งแต่ ดด.1 ตอนนี้ถึง ดด.4 แล้ว ไว้วันหลังจะไปคุ้ยต่อ

>>190 ได้อะไรดีๆ บ้าง ลอง summary ไว้หน่อย เดี๋ยวกุขอเอาไว้อ่านเหมือนกัน

>>183 โดนด่าว่า นิยายดาษ ๆ

>>191 โหว.. ยากกก แค่ ดด.2 กุก็อปใส่ Word เฉพาะเม้นต์ที่เป็นประโยชน์แบบยังไม่ได้มาอ่านกรองอีกที ก็ปาไป 30 หน้าแล้วอ่ะ กูคิดว่าแต่ละคนจะได้ไม่เหมือนกัน อย่างที่นิยายที่สับทิ้งไว้.. คนผ่านมาอ่านจะเก็บไปใช้ได้แค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับตัวคนคนนั้นเอง มันไม่ได้สามารถสรุปเป็นข้อๆ มากขนาดนั้น บางทีมันเป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย ที่แยกย่อยออกไปจากพวกทฤษฎีหรือหลักการเขียนนิยายที่มีสอนกันอยู่ทั่วไปหรือในหนังสือก็ตาม เพราะจะสับได้มันต้องใช้ประสบการณ์ของตัวเองทั้งการเขียนงานของตัวเอง อ่านจากคนอื่น ฟังบก.บ่น หรือแม้แต่ดูหนัง/ซีรี่ส์อ่ะ

>>183 ถ้าสื่อสารกับคนอ่านเข้าใจแล้ว ก็ไปวิจารณ์เนื้อหาของงาน กลวิธีการนำเสนอดีไม่ดี การถ่ายทอดสารของนิยายดีหรือไม่ ความประทับใจไม่ประทับใจ ลึกกว่านั้นก็คือวิจารณ์ปมของคนเขียน แบบเมิงเลิกเบียวได้แล้วสัด มาอยู่กับโลกและความเป็นจริง งานจะได้เป็นผู้เป็นคนขึ้น

ต่อ.. อ้อ 30 หน้านี่ไม่ใช่แค่สับนะ กูเก็บพวกคำถาม คำตอบ ความคิดเห็นพร้อมคำอธิบาย มันเลยเยอะน่ะ และถ้าจะบอกให้สรุปย่อลงไปอีกก็คงไม่ได้ เพราะเวลาที่ใช้อ่านและก๊อปต่อ 1 มู้แม่งปาไป2-3 ชมอ่ะ