Fanboi Channel

กุเหนื่อย ท้อแท้ไปหมด ไม่รู้ว่ากำลังพยายามเพื่ออะไร กำลังทำอะไรอยู่ กุไม่ได้อยากตาย ไม่อยากฆ่าตัวตาย แต่กุรู้สึกว่าถ้าโลกแตกวันนี้เลยก็คงดี หรือถ้าบังเอิญหลับยาวไปเลยก็โอ แค่เหนื่อยจนไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว แต่วันจันทร์หน้าก็ยังต้องส่งงานอยู่ดี

กูเบื่อมากที่อ้วน หน้าตาก็ดำๆ กูอยากมีแฟนมากเลยทำไงแต่กูรู้ว่ากูหน้าตาห่วย กำลังกายก็ไม่ออก ชอบนั่งเล่นอยู่แต่หน้าคอม อยากหาแฟนผู้หญิงสวยๆนะ แต่ก็เห้อ ลำบากใจเหลือเกิน

เดี๋ยวนี้รู้สึกว่าตัวเองติดเกมมากขึ้น ติดเน็ตมากขึ้น เวลาเจอใครกูเหมือนชอบเหวี่ยงอยู่ตลอด เวลาเจอพ่อแม่มาหา พ่อแม่มาเตือนทำผิดนิดหน่อยก็ชอบบ่น จนกูรู้สึกมันสมควรเหรอวะ และกูเป็นพวกนิสัยอยากเอาชนะ เห็นใครได้ดิบได้ดีกว่าจะคิ้วขมวดทันที เหมือนติดนิสัยจากการเล่นเกมตั้งแต่เด็กๆ กูเป็นพวกติดเกมมือถืออย่างหนัก แต่ก็ยังดีที่กูไม่ได้เปย์เยอะเพราะแม่งเป็นเกมที่คนอื่นเติมเยอะเป็นอันดับต้นๆ กูเลยเป็นปลิงได้ไม่งั้นกูคงเสียค่าใช้จ่ายกว่านี้เยอะ
กูยอมรับว่าบ้านรวย มีความสุขดี แต่กูก็แอบท้อแท้เหมือนกันที่โดนเรียกว่าเป็นเด็กติดเกมอยู่ตลอด ช่างแม่งละกัน

กุรู้สึกว่ากุป่วยการเมืองอ่ะ ไม่รู้นะ แต่พอกุเสพย์เรื่องนี้ทีไร กุเครียด นอนไม่หลับตลอด ชอบอาละวาดใส่คนอื่นบ่อยๆเวลาเสพย์เรื่องการเมืองมากๆ
กุควรจะไปหาหมอมั๊ย หรือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยควรปล่อยไว้อย่างงี้วะ

>>4 มึงรีบไปหาจิตแพทย์ดีกว่านะ มึงอาจจะเป็นโรคไบโพล่าร์ อาละวาดไปเรื่อยๆจะทำคนอื่นเขาเดือดร้อน การเมืองก็เสพให้น้อยลงไม่งั้นจะมีผลกระทบต่อชีวิตประจำวันมึงได้ กูเตือนด้วยความหวังดีจากใจ

>>4 อ่า จริงๆ ไม่ได้ผิดปกติมากนะ
แต่ต้องรู้ไว้อย่าง ถึงการเมืองจะมองไม่เหมือนกัน แต่คนที่มึงต้องอยู่ด้วย
คือเพื่อนมึงครอบครัวมึง เสพได้เถียงได้ แต่อย่าแต่กหัก

เห็นข่าวฆ่าตัวตายในห้างแล้วเห็นคนถกกันว่า จะตายแล้วทำให้คนอื่นเดือดร้อน/คนจะตายก็แค่อยากจะตายไม่ได้คิดหรอกอะไรประมาณนั้น
แล้วกุก็นึกขึ้นมาได้ว่า การที่บางคนฆ่าตัวตายในพื้นที่สาธารณะ อาจจะแค่เพราะเขาอยากประกาศให้คนรับรู้การมีตัวตนอยู่ของเขาเป็นครั้งสุดท้ายแค่นั้นรึเปล่านะ

จุดไฟเผาตัเองในปล่องเมรไง

เพื่อนกูตั้งสเตตัสบ่นเรื่องตายๆฆ่าตัวตาย อยากตาย ทุกวันวันละหลายโพสมาหลายวัน
กูไปพิมบอกให้ไปหาหมอก็บอกว่าหมอไม่ช่วยอะไร คือแม่งพลังลบมากอีสัด กูรำคาญ ทำห่าอะไรได้อีกบ้างนอกจาก mute
คนรอบข้างก็มาพิมพ์เป็นห่วงเป็นใยเยอะนะ สุดท้ายก็บ่นแม่งทุกวัน เหมือนเดิม
ปล กูแดกยาและหาหมออยู่ และกูกับเพื่อนก็ อายุ25+แล้ว

>>8 โม่ง ถ้าสัปเหร่อไม่เปิดปล่องเมรุแม่งก็เข้าไปไม่ได้เว้ยย

ขอกำลังใจที่จะให้อยากมีวันพรุ่งนี้ต่อไปหน่อย

>>7 ฆ่าตัวตายในห้างกูว่าแล้วแต่เคสนะ ถ้าแบบโดดลงมาอันนี้น่าด่ามากกว่าสงสาร เพราะมันไม่คิดเลยว่ามันลากใครไปตาย/บาดเจ็บเพิ่มอีก ถ้าอยากให้รู้ตัวตนมัน มันทำวิธีอื่นได้เว้ย ไม่ใช่เอะอะซี้ซั้วทำ

>>9 มึงลองยื่นเชือกให้มันดูแบบที่โม่งตัวอื่นๆบอก สร้างอวตารไปด่าว่าอยู่ไปก็รกโลก เปลืองทรัพยากรและทรัพย์สินบุพการีมันมากๆเข้า ถ้ายังมีชีวิตอยู่แต่สร้างคุณประโยชน์อะไรให้กับสภาพแวดล้อมไม่ได้ ไม่ได้ทำให้ชาติตระกูลตัวเองงดงามขึ้นก็รีบไปอยู่ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่โลกมนุษย์ซะไรงี้ ถ้ามันยังไม่ทำห่าไรก็muteมันไป แสดงว่ามันแค่เรียกร้องความสนใจ ปัญญาอ่อนสัสๆ

https://youtu.be/4e3qSXt4X64

ถ้าชีวิตมันตัดสินกันตั้งแต่เกิดมาแล้วแบบนี้ ถ้ารู้ตัวว่าตัวเราไม่มีโอกาสได้มีชีวิตที่ดีกว่านี้ การตายเป็นทางเลือกที่ดีกว่าได้นะเว้ย
https://www.youtube.com/watch?v=Sj0AKVUqNxQ

เป็นห่าไรไม่รู้เหมือนมู้ดสวิง คืออยู่ๆวันนี้มันก็แบบอยากเรียนนั่น อยากทำนี่ แต่สุดท้ายก็มานอนไร้ค่าอยู่บนพื้นแล้วคิดวนเวียนเรื่องพัฒนาตัวเองไม่หยุดแบบ ต้องทำนั่นนะ ทำนี่นะ แต่ร่างกายก็ไม่ยอมลุกไปทำ เหมือนรู้สึกว่าต้องทำแต่ใจไม่อยากทำ แล้วก็เฟลซ้ำซ้อนว่าปล่อยเวลาให้ผ่านไปแบบไม่ได้ไรขึ้นมาแล้วก็เครียด ช่วยด้วย

>>15 เป็นหนึ่งอาการของคนที่เสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้ามักเป็น อาการแบบอยากพัฒนาตัวเองมากๆแต่ก็ไม่มีไฟ เหมือนเบิร์นเอ้าท์ วิธีแก้คือหาเพื่อนหรือทำกิจกรรมที่ทำให้เราสังสรรค์กับคนอื่นเยอะๆ (เยอะไม่ใช่จำนวนคน แต่เป็น ความสุข ความคิด positive ที่ได้รับ) จะเป็นเอ้าดอร์ อินดอร์ ก็ได้ ง่ายสุดของกูคือหาเพื่อนกินข้าวต่อหนมหวานสักครึ่งวัน กิจกรรมนี้ให้+ใช้พลังงานกูพอสมควรละ มันจะได้ไม่ต้องคิดเยอะ และก็ได้ทำอะไรจริงๆ อาจจะชวนไปเรียนคอร์สสอนพิเศษวิชาชีพ หรือ กราฟิคดีไซน์เล่นๆสักสองสามเดือน

>>16 กูว่าสำหรับคนเป็น introvert ทำแบบนั้นมันจะยิ่งเหนื่อยนะ ถ้าเป้นคนชอบเจอผู้คนอะไรงี้อยู่แล้วก็คงโอเค

>>15 หาหมอเพื่อน กุพูดจริง ลองปรึกษาหมอ เผื่ออาการจะดีขึ้น ปล่อยไว้นานๆ อาจจิตตก

กุแบบ ชีวิตกุราบรื่นเกินไปจนกุเบื่อ เหนื่อยกับความราบรื่น จนบางทีก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ไปทำไม ทุกอย่างเป็นเหมือนเส้นตรงโง่ๆที่ไม่รู้จะไปสุดเมื่อไหร่
เหมือนแบบ ชีวิตกุดีเกินไป พูดงี้เลยละกัน แบบ บ้านรวย ครอบครัวดี พร้อมซัพพอร์ทจนแบบ กุจะล้ม จะไม่ประสบความสำเร็จ ก็ไม่เป็นไร เกทปะ แบบ มันเลยไม่มีความกระตือรือร้นอะไรอีกแล้วในการใช้ชีวิต
เมื่อก่อนเอาแต่นั่งเครียดว่าถ้าทำให้พ่อแม่ผิดหวังจะเป็นยังไง จนวันนึงค้นพบว่า ไม่เป็นไร จะพลาดบ้างจะล้มบ้างก็ไม่เป็นไร เอาใหม่ได้เสมอ ตอนแรกๆที่รู้สึกแบบนั้นมันดีต่อใจเหี้ยๆ จนผ่านมานาน กุเริ่มรู่สึกว่ามัยไม่ใช่ผลดีกับกูเลบอ่ะ
มันเหมือนแบบ เออ ไม่ได้เหรอ ช่างแม่งละกัน ไม่เปนไร สอบตกเหรอ อ่อ ไม่เปนไร สอบใหม่ละกัน เผินๆมันเหมือนกุมองโลกในแงาดี แต่จริงๆมันคือความราบรื่นที่รื่นจนกุไม่รู้จะลื่นไปไหนดี สับสนไปหมด กุไม่รู้อ่ะอห
ทุกวันี้รู้สึกว่าช่างแม่งเหอะชีวิต เบื่อจะตายอยู่แล้ว ไม่เห็นน่าสนุกเลย ไม่ตื่นเต้นเลย ชีวิตน่าเบื่อจัง โลกนี้น่าเบื่อจังจนไม่รู้จะอยู่ต่อไปทำไม แต่มันก็ไม่ได้มีอะไรเศร้าไม่มีอะไรแย่ กุแค่เบื่อกับการมีชีวิตอยู่มากๆ

>>19 มีชีวิตคู่แล้วมีลูกซะมึงชีวิตจะได้มีอะไรทำมั่ง

เหมือนกูเลยทุกวันนี้อยู่ชิลๆ ไปทำงานแต่ไม่ฟุ่มเฟือยไม่มีหนี้ก็เก็บไปเรื่อยๆ
เอาตริงๆถ้าอยากตื่นเต้นก็หาไรทำแบบ20ว่า ไปหาเรียนเพิ่มเติม ไปเรียนต่อนอก ผ่อนบ้านผ่อนรถ เปลี่ยนงาน เรียนภาษาที่3-4 หาเพื่อนใหม่ หาแฟน ฯลฯ ให้มีกิจกรรมแน่นๆหน่อน
แต่ถ้าชิลแล้วสบายใจก็ชิลต่อไป

กูไม่ได้เศร้า ไม่ได้มีปัญหาอะไรในชีวิต ทุกอย่างราบรื่นดี แต่กุรู้สึกว่างเปล่ามากๆ ไม่ได้อยากฆ่าตัวตาย ไม่ได้อยากตาย แต่แค่ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม อยู่เพื่ออะไร กูเบื่อ มันว่างเปล่าไปหมด แค่อยากหลับยาวๆสักที

กูพยายามลดความอ้วน ออกกำลังมาสามเดือนละแต่น้ำหนักไม่ลง หน้าก็ยังบวม ตอนแรกๆก็เชื่อมั่นนะว่าทำไปซักวันต้องเห็นผล ตอนนี้เริ่มเฟลแล้วอ่ะ มองกระจกทีไรก้รู้สคกว่าตัวเองหน้าเหี้ย ไร้ค่า ไม่มีใครชอบหรอก ไปซื้อของเมื่อวานพ่อค้าพูดจาไม่ดีก็คิดว่าเพราะกูไม่สวยสินะ ถ้ากูสวยคงทำดี และอีกมากมาย
ตอนนี้มองตัวอองต่ำมากจนไม่อยากเจอใครแล้ว

>>23 ที่ทำอยู่น่าจะผิดทาง เริ่มใหม่ เริ่มจากหาความรู้ก่อนเลย
การลดความอ้วนต้องการแค่สองอย่างคือ ถูกวิธี กับ มีวินัย
บางคนทฤษฎีแน่นแต่ห้ามปากไม่ได้ ดึงตัวเองไปออกกำลังกายไม่ได้ ก็ไม่สำเร็จ
บางคนความตั้งใจเต็มเปี่ยม แต่วิธีที่ทำอยู่บรรลัยมาก ก็ไม่สำเร็จเหมือนกัน

>>23 จากโม่งชายเคยหนักร้อยต้นๆ ตอนนี้ลงมาเหลือ 70 ปลายๆ 80 นิดๆได้ อยากบอกว่าต้องใช้การคุมอาหารร่วมไปด้วยจริงๆ
เรื่องการลดน้ำหนัก ถ้าออกกำลังอย่างเดียวมันเห็นผลช้า แล้วมันทำให้ท้อใจ เพราะมันไม่เห็นผลแบบชัดเจนนี่ละ
ถึงบางคนบอกได้ร่างกายแข็งแรงมา แต่เราอยากหุ่นดี หน้าดูผอม ไรเงี้ย เพราะงั้นลองศึกษาวิธีการคุมอาหารหลายๆ
แบบดู ว่าอันไหนเหมาะกับ life style เรา แล้วทำควบไปเลย รับรองว่าเห็นผลไวแน่นอน ทางนี้ก็เคยรู้สึกแบบนี้ละว่า
ทำไมน้ำหนักไม่ลดเลย ออกกำลังอย่างเดียว เข้า ฟิตเนส ทั้งวิ่ง ทั้งออกกับพวกเครื่องเล่น วันละชั่วโมงได้
ทำอยู่เป็นเดือน แทบไม่เห็นน้ำหนักลงแบบเห็นได้ชัด ทำเอาท้อไปเลย แต่พอมาลองทำควบกับคุมอาหาร
นี่เห็นผลเลยเดือนนึง เคยลดสูงสุดเกือบ 2 กิโล ได้ แล้วพอมีคนมาทักว่าดูผอมลงมั่ง
หน้าดูเล็กลงมั่ง หรือไปทำไรมาดูผอมลงเยอะเลย มันทำให้มีกำลังใจในการลดน้ำหนักมากขึ้นจริงๆ

>>23 แน่ใจว่าวิธีลดนำ้หนักทำถูกแล้วรึเปล่า วิธีที่ทำมันควรจะลงเดือนละเท่าไหร่ ถ้าถูกหมดมันต้องลงไปตามนั้น
กูทำยังลดได้ เมื่อก่อนกินอย่างหมู ก็เปลี่ยนไปกินน้อยลง ปรับร่างกายให้ไม่หิวแม้จะไม่ได้กินอาหาร สุดท้ายกินวันละ1-2มื้อ ไม่ได้ออกกำลังกายเลยสักนิด มันก็ลงนะ
แต่ถึงbmiกูจะคาบเส้นunderweightแล้ว หน้ากูก็เหี้ยเหมือนเดิม ดูอ้วนมาก ก็ต้องปรับที่ทรงผม ตัดแบบไหนดูไม่อ้วนก็ต้องทำ
พอหน้าดูไม่ค่อยอ้วนแล้ว คนก็จะเห็นอย่างอื่น แขนเล็ก หลังมือเห็นเส้นเลือด ข้อมือเห็นกระดูก นี่มันคนผอมชัดๆ คนรู้จักก็ทักว่าผอมลง

>>23 ไม่ได้ว่านะคนผอมไม่ได้แปลว่าจะสวย อยากผอมลดน้ำหนัก อยากสวยไปทำหน้า
ลดน้ำหนักแล้วอย่าลืมบำรุงตัวเองด้วยเมิง พักผ่อนให้พอ โบกครีมดีๆบำรุงผิว ตัดผม แต่งหน้าแต่งตา

>>27 ผอมไม่ได้สวยทุกคน แต่ถ้าไม่ผอมนี่ไม่สวยแน่นอน ต่อให้ดูแลตัวเองดี สวยมากแค่ไหนก็เหอะ คนส่วนใหญ่มองรูปร่างก่อนอันดับแรกและรูปร่างน่ะแหละจะติดสินว่าสวยหรือไม่สวย
ปล.กูเห้นคนผอมลงแม่งดุดีทุกคน แต่คนอ้วนขึ้นไม่เห็นจะดูดี ขนาดลีโอนาโดหล่อเบอร์นั้นแต่พออ้วนมันก็หล่อไม่สู้ตอนผอมว่ะ

ผอมเกินก็ไม่ดีนะเมิง กูชอบ ผู้หญิงสุขภาพดีมากกว่า ไม่ต้องใจเรื่องรูปร่างมากเพราะมึงไม่ได้เอารูปร่างมาหากิน
คุมการกินให้ดี น้ำหวาน กาแฟ สตาร์บัค ตัดทิ้งเลย ออกกำลังกายให้พอเพียง จบ.... อย่าไปดู BMI มันไร้สาระ แต่ละคนการเผาผลาญก็ไม่เท่ากัน มวลกระดูก มวลกล้ามเนื้อก็ไม่เท่ากัน แค่เอาน้ำหนัก กะ ส่วนสูงมาเทียบ มันไหวเรอะ ไขมันด้วยแค่เอาน้ำหนัก มาเข้าสูตรคำนวน ลงตราชั่งขายไร้ประโยชน์สัดๆ เมิงต้องเจาะเลือดดูไขมัน อันนี้มีผลมากกว่า

คุมการกิน เมิงใช้วิธีกูก็ได้ ทาน 5-7 มื้อ แต่ตัดปริมาณเอาลงครึ่งนึง
เจงๆ การคมน้ำหนัก เขาจะกินทีละน้อยๆ ซอย

ต่อๆ กดพลาด
ซอยเป็นมื้อๆ นักคุมนน บางคน กินเลย 11 มื้อก็มี แต่ละมื้อก็แค่ ขนมปังแซนวิซ ชิ้นเล็กๆ นน ก็เข้าที่ได้
ดังนั้น ถ้ามึงลดอยากลดหุ่นดูก่อนเลยว่า วันๆนึง มึงกินอะไรบ้าง พอมึงไดเอตเปแ้นนิสัย มึงก็จะไม่มาโยโย่ ให้ปวดหมอง ชีวิตก็ดี๊ดี

กุถามเพื่อนที่ผอมๆสองคน ว่าแม่งแดกไรมื้อกลางวัน กุกะจะแดกมั่ง
คนนึงข้าวมันไก่ คนนึงข้าวขาหมู
กุไดเอ็ตเพื่อไรนิ บางคนเกิดมาแม่งผอมเองโดยไม่ต้องทำไร55 ร้องไห้

ใช่แล้ว ไม่ต้องทำอะไร ข้าวขาหมู/มันไก่มีกี่แคล สารอาหารอะไรบ้าง นับดีๆ กินไม่เกินก็ไม่อ้วน กูแดกไก่ทอดข้าวเหนียว ข้าวขาหมู ข้าวหมูกรอบสลับกันทุกวัน มันก็ลดได้นะ
อย่าทำเหมือนเพื่อนกู นับแคลแต่ข้าวสามมื้อ ไม่นับแคลขนม หลอกตัวเองชิบหาย

กูไม่รู้ว่าตัวเองไม่เก่งจริงๆหรือตัวกูมองตัวเองต่ำกว่าที่เป็นว่ะ เด๋วนี้เวลาจะทำอะไร คิดอะไร ก็มักจะมีเสียงขึ้นมาในหัวว่า กุไม่เก่งเท่านี้หรอก กูแม่งโง่จริงๆด้วย และอีกสารพัดความคิดแง่ลบ
แต่ว่ากูก็รู้สึกจริงๆนะว่าตัวเองไม่เก่ง คนอื่นก็ไม่เคยมีใครชมว่ากูเก่ง แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าไม่เก่งจริงหรือจิตตกจนมองตัวเองในแง่ลบกว่าความเป็นจริงอ่ะ

เพื่อนกูผอมมาก แต่แม่งแดกข้าวเยอะชิบหาย แถมตบท้ายด้วยครัวซองค์เซเว่นทุกมื้อ แต่ก็ยังผอม

>>33 ถ้าไม่มีคนชมเลยกูว่าน่าจะไม่เก่งจริงๆ นั่นแหละ
อย่างกูมีลูกน้องหลายคน คนไหนเก่งกูก็ชมตลอดว่าเก่ง แต่ถ้าคนไหนไม่เก่งกูก็ชมว่าเก่งไม่ได้ จะกลายเป็นการตอแหลไป กูก็ไปชมจุดดีอย่างอื่นของเขาแทน เช่น ความขยัน ความรอบคอบ

กูคิดว่ากูเก่งไม่พอที่จะออกไปทำงานแน่ๆเลยว่ะ จิตตกทุกครั้งทีโดนคอมเม้นงาน อยากตายทุกวัน ไม่อยากจบไปทำงาน

>>34 คนพวกนี้แก่ตัวไปก็จะอ้วนเอง แล้วก็จะมีปัญหาสุขภาพแอบแฝงด้วย ยกตัวอย่างจากกูนี่แหละ ตอนวัยรุ่นแดกอะไรก็ไม่อ้วน แดกขนมแดกดึกๆ แดกข้าวเก่งมากยังไงก็ผอม แต่พอมึงพ้นอายุ 25 ขึ้น ระบบเผาผลาญมึงจะทำงานไม่ดีเท่าแต่ก่อน ทีนี้จะเริ่มมาแล้ว พอไปตรวจสุขภาพคือระดับไขมัน น้ำตาลสูงสัดๆ ไอ้ที่เห็นไม่อ้วนๆเนี่ยสะสมอยู่ข้างในหมด อย่าคิดว่าดี

>>37 เฟิร์มว่าจริง เพื่อนกูคนนึงแม่งแดกแล้วแดกอีกยังไงก็ผอม ตอนนี้ใกล้ 30 อ้วนขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังถือว่าผอม
ส่วนผลตรวจสุขภาพนี่ความดัน ระดับน้ำตาล ไขมันเลว คลอเรสตอรอล มาเต็มทุกอย่าง

>>38 เฟิร์มว่าจริงอีกคน กูแดกไงก็ไม่อ้วน ตอนนี้30ค่าไขมันดีไขมันเลวสูงปรี๊ดดดด ยังดีน้ำตาลยังไม่มา
ด้วยความที่แดกไงก็ไม่อ้วนเนี่ย มันเลยแดกแบบไม่แคร์แถมต้องแดกเยอะขึ้นเพื่อให้น้ำหนักไม่ลด สุดท้ายได้ไขมันเลวมาแทน

ทำไงจะเลิกคิดเรื่องตาย กูไม่ไหวแล้ว กูเหนื่อยอ่ะ กูเหนื่อยยยยยยย

>>39 งี้ควรทำไงดีง่ะ ตอนนี้23กินไรก็ไม่อ้วนเหมือนกัน ถ้ากินน้อยก็ลดอีก เคยกินอาหารคลีนน้ำหนักลดฮวบผอมเก้งก้างเลย

มาตายกันไหม

>>41 ออกกำลังกายเวทเทรนนิ่ง

>>41 ดูแลอาหารการกินไงเมิง ด้วยความที่เมิงแดกไรก็ไม่อ้วนเมิงก็กินอาหารเลวเข้าไปสะสมโดยไม่รู้ตัว
ตอนนี้มีเวลาก็เปลี่ยน ลดของมัน ของทอด กินโปรตีนดี กินผักเยอะๆ

กูเคยเป็นซึมเศร้า รักษาจนได้หยุดยาไปนานแล้ว แล้วตอนนี้รู้สึกเหมือนเริ่มกลับมาเป็นอีก แต่กูไม่รู้ว่ากูแค่เครียดมากพอดีหรือเปล่า แล้วจนจุดไหนควรไปหาหมอ ช่วงที่หยุดยากูก็อาศัยเปลี่ยนมายด์เซ็ต พยายามไม่คิดมาก+ปล่อยวางเอา ซึ่งมันก็ช่วยได้มาตลอด จนช่วงสองสามวันนี้กูมีเรื่องเครียดแล้วกูเริ่มมาคิดวนเวียนว่าอยากตาย แต่ยังไงกูก็รู้ตัวอยู่ ไม่ฆ่าตัวตายหรอก กูควรจะรอดูว่ากูแค่เครียดหรือกูควรนัดหมอเลยดีวะ

กูซัฟเฟ่อกับคำพูดคนอื่นจนดาวน์เป็นวันๆ เก็บทุกอย่างที่ไม่ดีมาคิด กลัวว่าทุกคนจะเกลียดกู เมื่อไหร่จะเลิกเป็นแบบนี้วะ ทำไมกูต้องสนใจด้วยว่าใครจะเกลียดจะรัก

กูคือเหี้ยอ้วนintrovert ไม่เคยออกกำลังกายในชีวิต วงจรความอ้วนของกูเริ่มที่ป.6 กูเเอบไปซื้อขนมทีละ20บาท เเล้วก็เพิ่มเป็น 40 50 100 +น้ำอัดลมทุกเย็น1ถุงตอนเลิกเรียน ควยกูอยากตาย

กูเบื่อหน้าตาตัวเองว่ะ เกิดมาไม่สวย หุ่นไม่ดี เตี้ย แล้วกูเสือกชอบการแสดงมาก แต่ไม่ว่ากูจะแสดงดีขนาดไหน เค้าก็ให้กูเป็นแค่เพื่อนนางเอก คนใช้ บางทีก็ชมว่ากูเล่นดีแต่ก็ไปเลือกคนสวยแทนเพราะบอกตัดต่อซีนเอาได้ เห้อออ บ้านก็จนไม่มีตังค์ไปศัล อยากเข้าวงการโว้ยๆๆๆ หน้าเหี้ยแบบนี้ใครจะเอาวะ อยากเป็นนางเอก อีควาย

>>48 ปัญหากูคือกูอิจฉาคนที่ได้เล่นเป็นตัวหลักตลอด แล้วกูก็แอบมานั่งร้องไห้บ่อยมาก บางคนเล่นก็เหี้ย การบ้านก็ไม่ทำ พูดก็ไม่ชัด เสือกเอาเป็นพระเอกนางเอก เพราะหน้าตาดี คาแรคเตอร์ได้ อีสัส

>>1-49 ไปตายซะพวกขยะ จะไปผูกคอตายที่ไหนก็ไปซะเถอะ เกะกะชิบหาย

>>50 suicide rate : STONK

>>48 การเเสดงเเนวไหน ละครเวทีเหรอ

>>52 ทั้งละครเวที ละครซีรีย์ โฆษณา กูเบื่อๆๆๆ เมื่อไหร่กูจะได้เป็นตัวหลักบ้าง กูไม่อยากเป็นตัวซัพพอร์ตที่สุดท้ายจบงานก็ไม่มีใครเข้ามาขอถ่ายรูปด้วย อีเหี้ย

กุขอมาบ่นหน่อยอุแง
คือช่วงนี้เทรนนักฉอดแห่งทวิตเตอร์กำลังมาช้ะ ทุกคนใส่อินเนอร์นักฉอดตลอดเวลา กลายเป็นว่าทวิตเตอร์สำหรับกูมันไม่ใช่แค่พื้นที่โซเชียลที่เฮฮารับข่าวสารขำมุกตามอัปเดตเรื่องราวต่างๆบนโลก/ในประเทศ กลายเปนว่าทำห่าอะไรก็โดนฉอด ทวิตอะไรก็มีคนคอยจับผิด คิดว่ากุด่าเขาบ้าง อะไรบ้าง ทั้งๆที่เมื่อก่อนมันไม่ได้มีอะไร
จนทุกวันนี้พื้นที่ระบายความเครียดหนึ่งเดียวของกุ กลายเป็นสิ่งที่ทำให้กุเครียดกว่าเดิม แต่ก็เลิกกดเข้าไปไม่ได้สักที แบบ กดเข้าแอพแล้วเลื่อน2ทีก็ออกนะ แต่2นาทีนั้นกุก้ได้รับข้อมูลมาพอสมควรอ่ะ
แล้วช่วงนี้กุแบบ เครียดเรื่องเรียนมาก เรื่องอนาคต อารมณ์ไม่คงที่ บวกกับเป็นโรคซึมเศร้า
กุรู้สึกเหมือนกุได้รับข้อมูลมากเกินไป กุไม่มีสามาธิจะโฟกัสอะไรเลย เหมือนแบบ งานก็เครียด พอจะทำ สมองก็วุ่ยวาย มันงงๆ กุทำอะไรไม่ได้เลย processอะไรไม่ได้เลย
เหมือนกุแบบ แอคทีฟพร้อมทำอะไรหลายอย่าง มีอะไรหลายอย่างต้องทำ แต่สมองทำงานไม่หนุด คิดเรื่องนู้นเรื่องนี้เอามาผสมปนเปกันสุดท้ายกลายเปนว่ากุเหนื่อยทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไร แล้วก็ไม่มีพื้นที่ว่างในหัวให่ไปคิดถึงสิ่งที่ควรทำอ่ะ เกทไหมอ่ะ เหมือนแบบ มีหลายอย่างตีวนอยู่ในหัวจนจับอะไรไม่ได้สักอย่าง สุดท้ายเก็บไปฝันมั่วๆตอนกบางคืนทุกวัน พอตื่นมาก็เหนือยไปหมด ไม่รู้เลยว่าได้พักจริงๆเมื่อไหร่ เหมือนตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา
คือลองหาข้อมูลดู บางที่ก็บอกว่าเป็นผลข้างเคียงจากยาต้านเศร้า จะทำให้ไม่มีสมาธิ ไรงี้ ก็อยากไปปรึกษาหมอ แต่ตอนนี้กุอยู่ตปท. เลื่อนกำหนดกลับไทยแล้วเพราะโคโรน่าไวรัส เลยไม่รู้จะได้คุยกับหมอเมื่อไหร่
ส่วนหมอที่ตปท จะจองคิวทีลำบากมากๆ แถมก็ยังไม่เจอหมอที่เข้าใจ/คลิ๊กกันเวลาคุยเลยไม่อยากไปแล้ว
เหนื่อยมากๆ ทั้งๆที่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันไม่ได้เลย ไม่มีสมาธิกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองอยู่ในความเงียบไม่ได้ หวาดระแวงอะไรก็ไม่รู้ แต่ไม่ได้ ต้องเปิดเพลง/พอดแคส/อะไรก็ได้ที่มีเสียงคน กระทั้งตอนนอนกุก้ฟังจนหลับไป ตื่นมาก็ยังเปิดอยู่
ซึ่กุคิดว่าจุดนี้ก็เป็นเรื่องรบกวนสมองกุ ทำให้กุโพรเสสอะไรไม่ได้ โฟกัสไม่ได้ แต่พออยู่ในที่เงียบกุก้ระแวงไปหมด ไม่รู้นะแวงอะไร แต่กุรู้สึกไม่ปลอดภัย หลังร้อนวูบวาบ
โทรไปหาแม่บ่อยมากเพราะรู้สึกอยู่คนเดียวไม่ได้ บางทีโทรไปพูดภาษาบ้าบอเหมือนกุ2ขวบแล้วก็วาง โทรไปหาตอนแม่ทำงานอะไรงี้จนบางทีแม่ก็คงรำคาญกูแต่เขาไม่แสดงออกเพราะเขาพยายามทำความเข้าใจว่าสภาพจิตใจกุไม่โอเค แต่บางทีที่เขาแค่ อืม อืม กุก้แบบ ทำไมแม่ไม่สนใจกู แต่กุก้รู่ตัว่าตัวเองน่ารำคาญมาก แต่กุต้องการที่พึ่งทางจิตใจมากๆ ซึ่งแทบไม่เหลือแล้ว ไม่รู้จะไปพึ่งใครแล้ว หลายครั้งที่คิดว่าจะสูบบุหรี่ เห็นเขาว่ากันว่าหายเครียด แต่ก็ใจกาก ไม่กล้าอยู่ดี กุไม่ไหวแล้ว
ทุกอย่างในบีวิตกุมันรุมเร้าเข้ามาพร้อมกัน ความหวังก็หายไป เหนื่อยจนไม่รู้จะเหนื่อยยังไง ไม่คิดจะฆ่าตัวตายแต่อยากให้ใครสักคนมาฆ่ากุที ไม่ไหวแล้ว เหนื่อส อยากพักผ่อน
แล้วพอทีนี้กุรู้สึกว่าอิสัส อาการหนักไมาไหวละนะ เลยตัดสินใจจะลดละเลิกโซเชียบแบบหักดิบ ก็เลยทักไปบอกเพื่อนสนิทว่าเออ มีไรไลน์มานะ ขอเลิกเล่นโซเชียล รับข้อมูลไม่ไหว ช่วงนี้อาการไม่ดี แล้ววิญญาณนักฉอดเพื่อนกุก้เข้าสิง มาบ่นแนวพูดเล่นรึเปบ่าไม่รู้แต่กุรู้สึกแย่ ประมาณว่ามึงจะทำตัวignorantเหรอ ทำไมไม่สนใจเรื่องที่เกิดขึ้นในโลก/ประเทศบ้าง ถ้าไม่สนใจมันก้จะดักดานไม่รู้เรื่องการเมือ งเดี๋ยวก็กลายเปนส ลิ่มหรอก ประมาณนี้ กุก็แบบ เอ้าอีสัส เอาจริงโลกนี้ประเทศนี้จะเป็นห่าอะไรก็เป็นไปเถอะ ตัวกุเองกุยังเอาตัวไม่รอดเลย แล้วแบบ เพื่อนสนิทกัน ทำไมมาพูดแบบนี้ใส่
เอาจริงๆคือ กุก้คงแค่ประสาทแดกรายวัน แต่กุรู้สึกวุ่นวายสับสน นั่งนิ่งๆแต่ใจไม่นิ่ง หัวไม่นิ่ง กายภาพนิ่งเฉย แต่จิตใจไม่เคยอยู่นิ่ง จนเหนื่อยไปหมดแล้ว ทำอะไรก็มือสั่นไปหมด
ทั้งตอนนที่นั่งพิมพ์นี่ก็รู้สึกว่ามีสิ่งรบกวนเยอะเหลือเกินกว่าจะพิมพ์ออกมาได้ เหนื่อย อยากพัก ไม่อยากเรียนไม่อยสกเหี้ยอะไรทั้งนั้น อยากกลับบ้านไปเล่นกับหมาแต่กลัยไม่ได้เพราะโคโรน่า ทำไมโลกถึงใจร้ายกับกุขนาดนี้ ทำไมกุถึงใจร้ายกับตัวเองขนาดนี้

>>54 เมิงพิมพ์ยาวจังวะ อย่าคิดมากอะไรปล่อยได้ปล่อยไป
อีพวกแอคฉอดเมิงบล็อคๆมันไปเถอะ ปสดมาก กูเคยคิดจะสู้กลับนะแต่แอคกูกูก็อยากให้มีอะไรดีๆ จนคิดไปถึงสร้างแอคฉอดมาฉอดกลับ คือแอคพวกนี้มันไม่มีไรจะเสียอ่ะ สร้างมาฉอด ถ้าไม่อยากแจมด้วยการสร้างแอคฉอดไปด่า ก็บล็อคแม่งให้หมด

อีกอย่างเมิงน่าจะเสพการเมืองเยอะไป เอาเวลาไปใช้ชีวิตเถอะ เสียเวลา

>>55 กูคงเสพเยอะไปจริงๆ คงเสพโซเชียลมากไปด้วยอ่ะ
มันแบบ ตอนแรกตามการเมืองเพราะสนใจ หลังๆกุตามเพราะกุไม่อยากรู้สึกเหมือนว่าโดนคนในทวิตด่า
เวลาเขาทวิตเรื่องความ igonorantไม่สนโลก ไม่สนเรื่องรอบตัว แล้วมีคนรีต่อกันเป็นหมื่นๆ
กุก้แบบ ไม่นะ กุจะไม่เปนแบบนั้นแบบที่คนด่า เลยฝืนเสพ จนกุว่ากุรับข้อมูลไม่ไหวอ่ะ
กุคงสนคำพูดคนอื่นมากไป เหมือนแบบ สมองกุทำงานไม่ทันว่าควรไปโฟกัสอะไรสุดท้ายเลยโฟกัสไม่ได่สักอย่าง
กุพิมพ์ยาวมากจริง นานมากด้วย แต่พอได้พิมพ์แล้วกุโล่งมาก ได้เริ่มทำสิ่งที่ควรทำหลังจากมาบ่นยาวเปนห่างเว่าในโม่งเนี่ย รู้สึกดีขึ้นเยอะ
ตอนนี้สงบลงมาก เริ่มนั่งจดสิ่งที่ควรทำและโฟกัสแล้ว
ขอบคุณโลกนี้ที่มีโม่งให้กุอิเวน

นักฉอดทวิตเตอร์นี่น่ารำคาญสัส ฉอดเรื่องไร้สาระหยุมหยิม คนรีีีีเป็นแสน

พวกแอคฉอดมันมาเพื่อฉอดอ่ะ ไม่มีอะไรจะเสีย กูเห็นแต่ละคนมีแต่พลังลบ ด่าห่าเหว อย่างที่โดนด่าว่าเป็นพวกชังชาติ เกลียดไปทุกอย่าง ด่าไว้ก่อน ด่าแรงๆ แต่มันโดนใจคน คนรีทวิตเยอะแต่ยอดรีเยอะไม่ได้แปลว่ามันดี เสพข้อมูลพวกนี้เยอะๆไม่ต่างจากการนั่งให้คนมารุมด่าๆ รับแต่แต่ความคิดลบเข้าสมองทุกวันๆ

เมิงลองหักดิบมิ้วพวกนี้สักอาทิตย์ ไปฟอลพวกทวิตโลกสวยพลังบวก แม่ขวัญศรี หมาแมว สัตว์โลกน่ารัก กูนี่เวลาเลื่อนทวิตมีแต่อมยิ้มเป็นบ้า

กูรู้สึกเป็นห่วงตัวเองนิดหน่อยและกังวลมากๆ แบบ ตอนนี้กูดีขึ้นแล้วนะ

แต่อาทิตย์ก่อน กูทำหน้าที่ตามที่ต้องทำในบ้านแชร์อะ แล้วกูทำส่วนจองกูเสร็จก็ไป เพราะคนที่ต้องทำของต่อจากกูเขาทำธุระอย่างอื่นก่อน
แต่กูโดนด่าว่าทำไมทำเสร็จไม่ไปเรียกอีกคนมาทำต่อทันที

คืองึ้มึง ปกติกูโดนดุโดนว่า ่แให้กูรู้ว่ากูไม่ผิด ก็ก็แค่นิ่งๆ ให้มันจบๆ ไป

แต่รอบนร้กูนิ่งไม่ตอบโต้ก็จริง แต่มันอารมณ์แบบ ดิ่งมาก หงุดหงิดมากเหมือนชีวิตนี้ไร้ความยุติธรรม หงุดฟงิดจนถึงขั้นอยากทำอะไรรุนแรงอะมึง

สุดท้ายคืนนั้นกูหงิดจนอยากตาย แต่ใจจริงกูก็ไม่ได้อยากตายอะ แบบ รู้ว่าไม่ควรทำ

แต่กูหงิดมาก หงิดและดิ่งจนพิมเสิรชหาวิธีฆ่าตัวตายแบบไม่เจ็บ

แล้วพอกูเกิ้ลมันเด้งเบอร์แบบ เบอร์สายด่วนสุข-าพจิตมา อยู่ดีๆ น้ำตากูก็ไหลอะ คืนนั้นกูนอนร้องไห้เงียบๆ แบบเหมือนเครียดและดิ่งอะไรไม่รู้จนกูกังวลตัวเองเหี้ยๆ

คือเรื่องนี้มันคามจกูมาก และกูไม่อยากเล่าให้ครอบครัวหรือเพื่อนกูฟังด้วย เพราะกูกลัวเขาเป็นห่วงกัน อีกใจกูก็กลัวแบบ เออ ถ้ากูเล่าให้ญาติกูฟัง เขาะมองกูว่าอ่อนแอปะวะ แค่นี้เปราะแล้วเงี้ย...

>>60 เมื่ออยากระเบิด บางทีก็ต้องระเบิดว่ะ แค่ระเบิดให้ถูกทาง

ปรึกษาสุขภาพหี

กูเป็นคนนึงที่เลือกกด"ปิดรีทวิต" คนในทลไปแล้วชีวิตดีขึ้นเยอะ กูไม่เลือกmuteหรือblockเขาเพราะหลายคนเป็นเพื่อนที่กูอยากรู้อัพเดทชีวิตเขาบ้างน่ะ แต่ถ้าวันไหนเพื่อนกูกลายร่างเป็นนักฉอดขึ้นมากูก็คง mute แหละ5555

กูแค่อยากให้กำลังใจคนที่เหนื่อยๆเครียด แต่ไม่อยากเลิกเล่นทวิตหรือโซเชี่ยล มึงลองปรับแต่งทล.ตามใจมึงได้ เลือกฟอลแอคสวยๆงามๆไม่ฉอด และเลือกใช้งานสิ่งที่ระบบมันมีให้แล้วมึงจะมีทางแฮปปี้ได้ระดับนึงจริงๆ

>>63 ส่วนกู mute ไปหลายคนแล้ว ถถถ ก็เข้าใจอะนะว่าทวิตมีไว้บ่น
แต่กูเป็นคนไม่ชอบรับพลังลบ เพื่อนสมัยเรียนกูแม่งพลังลบมาเต็มมาก

มีใครชอบโทษตัวเองบ้างไหม ชอบเหมือนแบกรับทุกๆคนไว้ แต่พอทำไม่ได้ก็รู้สึกว่าเป็นความผิดตัวเอง
มึงแก้ยังไง ผ่านมายังไงบ้าง

>>65 เจอเรื่องนึง กูมีศัตรูอยู่คนนึง เเล้วเเม่งมาทำงานทีมเดียวกับกู เเม่งต้นเหตุความซวยสัสๆ กูหมั่นไส้เลยลุกขึ้นมาด่ามัน นั่นคือครั้งเเรกที่กูโทษคนอื่น สรุปคือ รอสถานการณ์มันบีบให้เป็นคนเหี้ย

เหมือนชีวิตมันเครียดๆ นั่งนิ่งๆ จิตไม่นิ่ง เครียดงานไปหมด อยากงอแง ง้องแง้งใส่แต่ไม่มีผัวอีก และเพื่อนคนรอบตัวก้มีภาระเรื่องที่ต้องจัดการของตัวเอง กูพยายามจะจัดการตัวเองให้ได้ ไม่อ่อนแอ แต่กูจะเป็นบ้าแล้ว เหมือนแบบเปนแพนิค ดีเพรส ไบโพลาร์ปนกันตลอดเวลา
หรือจริงๆแล้วกุแค่เมนจะมา หรือนี่คือผลข้างเคียงของการปรับยาวะ

>>67 เหมือนกันเลย อยากงอแงใส่ใครซักคน แต่ไม่มีผัว เพื่อนก็มีปัญหาชีวิตของเค้า ไม่อยากไปทำให้เค้าต้องเหนื่อยเพิ่ม

โม่ง การทำให้ตัวเองบาดเจ็บแล้วรู้สึกคลายเครียดนี่มันดีมั้ย คือตัวเองก็รู้สึกยอมรับกลายๆว่าเป็นพวกที่เจ็บแล้วจะรู้สึกดีอะ แต่ไม่ได้เป็นโรคจิตรุนแรงขนาดนั้นนะ เวลากูเครียดจัดแล้วหาทางออกไม่ได้ที่กูคิดได้มันก็มีแต่วิธีนี้อะ กูจะกลายเป็นโรคจิตมั้ย

>>69 เป็นการรวมความสนใจไว้ที่อาการเจ็บรึเปล่า ปกตินะ เเต่ไปรักษาก็ดี

>>68 สู้นะมึงงง เราต้องผ่านมันไปให้ได้ กู67เอง วันนี้กูตั้งวอลหน้าจอใหม่ละ ว่า ใจเย็นๆ อย่ากดดันตัวเองขนาดนั้น แนวให้กำลังใจตัวเองอะ งี้ แล้วก็กุระบายกับเพื่อนที่สนิทที่สุดอะ + ยอมรับว่าคนเรามันไม่ได้เข้มแข็งตลอด ยอมรับว่าตอนนี้ตัวเองอ่อนแอ แต่ถ้าไม่ไหวก้ยังไม่ต้องฝืนลุก พักให้พอ จากนั้นพยายามลุกขึ้นมาให้ได้ รักตัวเองให้มากๆๆ

>>70 ขอบคุณมากนะ ไม่ค่อยอยากบอกใครเพราะเดี๊ยวจะหาว่าทำเป็นเรียกร้องความสนใจ

ถ้าเกิดติดเชื้อโควิด กูต้องทำยังไงบ้างวะ ต้องไปที่ไหนก่อน แล้วต้องเสียค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ คือทุกวันนี้ตื่นมาด้วยคำถามที่ว่ากูติดเชื้อโควิดไปยังวะ ถ้าเกิดติดทำไงดี ไม่มีตังจ่ายแน่ๆอะ

>>73 ใส่หน้ากาก โทรหารถพยาบาล บอกว่าผมสงสัยว่าตัวเองติดโควิด เเล้วก็รอเค้ามารับ

>>74 โทรหาก็มารับหรอวะ กูกลัวรพเอกชนในเขตมารับ แถวบ้านมีแต่เอกชน

ไปรพรัฐ อย่าไปรพเอกชน กูกะว่าถ้าเป็นจะไปรพรัฐ มีประวัติอยู่รามา แต่ถ้าโทรหาแล้วรพรัฐเขามารับกูก็เอา(ไม่มีปัญญาจ่ายรพเอกชน) สงสารคนไข้รามา

>>75 ถ้าไปเองไหว มึงอยากไปรพไหนมึงก็ไป จบๆ ไม่ต้องดราม่าเล่นใหญ่ให้เค้าเอารถมารับ ทรัพยากรทางการแพทย์ยิ่งมีน้อยๆอยู่ ห่า

https://youtu.be/N5LCCsDOL4k

นึกถึงเรื่องเหี้ย ๆ ที่เคยทำแล้ว Triggered ว่ะ

มูฟออนยังไงดีวะ...

มีใครเป็นซึมเศร้าละยังไปหาหมอสม่ำเสมอในช่วงโควิดระบาดงี้มั่งวะ กุจะพาแฟนไปแต่รพ.ช่วงนี้พื้นที่เสี่ยงเลย ทำไงดีหรือควรรอให้ไวรัส.าลงก่อน แต่กุกลัวแฟนกุจะคลั่งซะก่อน

ก่อนหน้าที่จะเป็นโรคซึมเศร้ากูเป็นคนที่มีพลังบวกให้คนอื่นเยอะนะเวลาที่คนอื่นอยากได้คำปรึกษาอะ แต่ทำไมพอเวลากูต้องใครซักคนแม่งไม่มีใครแคร์กูเลยวะ กูไม่ต้องการคำว่า 'เป็นอะไร' อะ กูแค่อยากมีคนคอยอยู่ๆกูตอนกูจิตตก ไม่ต้องถามก็ได้ไม่ต้องพูด ขอแค่มึงอยู่ใกล้ๆในพื้นที่ที่กูอยู่บ่อยๆกับกูกูก็โอเคแล้ว กูเหนื่อยมากสภาพที่บ้านก็เหี้ย เงินก็จะหมด กูเป็นแค่เด็กคนนึงที่หาเงินด้วยตัวเอง ต้องช่วยที่บ้านออกค่าน้ำค่าไฟค่าอาหาร ค่ายารักษาตัวเองแต่การอยู่บ้านหรือที่ไหนก็ไม่รู้สึกมีความสุขเลยว่ะ สุดท้ายกูก็กล้ายเป็นคนที่มีแต่พลังลบไปในที่สุด กูเหนื่อย อยากตาย

>>79 ยาพอมั้ยอ่ะ ถ้าพอก็รอไปก่อน อาการไม่แย่ช่วงนี้งดไป
แต่ถ้าอาการหนัก/ยาหมด อะไรแบบนั้นก็ต้องจำใจไปวะ รึอย่างน้อยโทรถามก่อนก็ได้

ช่วงนี้ว่างกูชอบเข้าไปหาดูพวกคลิปแนวคนตาย โดนฆ่า อะไรพวกนี้หวะแบบที่ที่นักโทษโดนพวกisis ฆ่า เอาหัวพาดหินแล้วเอาหินโยนใส่หัวไรงี้ ฟันคองี้ ไม่ก็พวก แก๊งค้ายาทรมาณคนแล้วฆ่าอะไรทำนองนี้ แล้วแม่งหยุดดูไม่ได้เลย แบบเผลอๆแม่งจิ้มเข้าไปหาพวกนี้ดูอีกแล้วตอนว่าง กูเริ่มประสาทกินแล้วป่าววะเนี่ย

>>82 เป็นอาการเห่อหมอย เอกกี้ครับ

>>82 อาการเห่อหมอยอีกเสียงจ้า

>>82 เห่อหมอย เดี๋ยวก็หาย

>>82 เป็นอาการเห่อหมอยอีกเสียงนึงครับ จริง ๆ มึงแค่กำลังเห่อหมอย และเบียวคิดว่าดูพวกนี้แล้วเท่เฟี้ยว ดูแตกต่างจากคนอื่น จริง ๆ แล้วมึงแค่เห่อหมอยเฉย ๆ ตบบ่า ๆ

>>79 ใช้แอปสั่งยาดิ

ใครที่ self esteem ต่ำบ้างวะ มึงถีบตัวเองขึ้นมาอย่างไร

>>88

>>89 เหี้ย ลั่น ขอโทษ
จำเป็นต้องถีบเหรอวะ คนปกติ ด้อยด้านไหนก็มีสองทาง คือ แก้ด้านนั้น กะไปเด่นด้านอื่น
ความมั่นใจ บางทีก็แก้ได้ด้วยการฝึกฝน แต่ของบางอย่างแก้ไม่ได้เหมือนกัน ต้องดูเป็นเคสๆ
กล่าวตามตรงคือ ข้อมูลน้อยไป

>>79 มีด้วยเรอะ

>>79 เพิ่งไปมาว่ะ แต่ไม่ได้อยู่ในพื้นที่เสี่ยง คิดว่าตัวเองไม่ได้เป็นหนักมากขนาดนั้นแต่ก็ไปนะ ซื้อยาด้วยใกล้หมดละ

อันนี้น่าจะเป็นกระทู้ที่ 5 นะจำได้ตอนเล่นโม่งครั้งแรกคือเข้ามากระทู้ 4 แต่หายไปเฉย

มีใครร้องไห้ง่ายขึ้นกว่าปกติเวลาเจอข่าวคนลำบากในทวิตบ้างมั้ย แต่พอดูอะไรตลกก็หัวเราะได้

>>94 ไม่ได้ร้องไห้มานานมากเเล้วอะ

>>95 ถ้าไม่ร้องเพราะไม่เศร้าหรือเครียดก็ดีแหละนะ

>>94 กูเป็นคนประหลาดมาก กูไม่ร้องไห้กับเรื่องจริงเลย ไม่ว่ามันจะเหี้ย น่าเศร้า น่ารันทดใจแค่ไหนก็ตาม (ไม่ใช่แค่ไม่ร้องไห้ เอาความจริงคือไม่รู้สึกอะไรเลยด้วยซ้ำ) แต่กับซีรีส์หรือนิยายนี่กูร้องไห้เหมียนหมา และเศร้าไปข้ามปีข้ามชาติ =_=" จนทุกวันนี้ก็ยังไม่เข้าใจตัวเอง...

>>97 อันนี้ไม่เคยเจอเหมือนกันไม่รู้ว่ายังไง แต่นี่กลับกันดูซีรีส์คือไม่ร้องไห้ถ้าเป็นเรื่องคนตาย แต่จะร้องไห้ถ้าเป็นดราม่าหมาตาย สัตว์ตายไรงี้ 55555

ช่วงนี้เทรนฆ่าตัวตายกำลังมา

กูอยากมีความมั่นใจในตัวเองว่ะ ทำยังไงดี ฮือ

>>100 ลองนึกๆมีเรื่องอะไรที่คิดว่าตัวเองทำได้ดีบ้างล่ะ

กุเป็นคนค่อนข้างเก็บตัวและพูดไม่เก่ง เวลาเห็นคนในเฟสหรือทวิตที่มีคนคอยคุยด้วยก็อยากมีแบบนั้นบ้างแต่กุควรเริ่มยังไงดี

>>102 สร้างบอทเปล่า

อาจจะเป็นเพราะเมนส์นะ แต่แม่ง วันนี้อยู่ดีๆกูก็หงุดหงิดมาก เออมันร้อนมากด้วย แถมงานก็แบบ เจอคนทำงานชุ่ยๆ น่ารำคาญ พอไปกินข้าวกลางวันกุก็กินข้าวไม่หมด มันเป็นข้าวมันไก่แห้งๆอ่ะ มันไม่อร่อยแถมให้เยอะ แม่ก็ถามเป็นไรทำไมไม่กินงี้ แบบ ก็กุแค่ไม่แดก แม่งทำไมต้องถามวะ ทำเสียงเหมือนกูทำตัวมีปัญหา เสร็จแล้วพอขึ้นห้องแม่งกุร้องไห้ออกมาเฉยๆเลย จะบ้าตาย

>>104 เมนส์แน่ ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวก็หาย

กระฟัดกระเฟียด กูว่ากูเข้าใจอารมณ์คนเป็นเมนส์

เคยเข้ากระทู้นี้อันก่อนแล้วชอบความเห็นโม่งคนนึงมากจนแคปไว้ ทุกวันนี้ยังเก็บอยู่เลย อยากขอบคุณ

https://pasteboard.co/J7edW49.jpg

กูเครียด ช่วงนี้กูฉีกสมุดบ่อยมาก เขียนผิดตัวอักษรเดียวกูจะรู้สึกกระวนกระวายมากจนต้องฉีกทั้งแผ่นทิ้ง เลยทำให้เขียนเลเชอร์ไม่ค่อยจะเสร็จ
ทีแรกกูก็ลองซื้อสมุดแบบที่ฉีกไม่ได้มาแต่กลายเป็นว่ากูต้องทิ้งทั้งเล่มไปเลย มันมีวิธีแก้อื่นมั้ยวะเพื่อนโม่งหรือต้องหาหมอสถานเดียว

>>108 ใช้ปากกาลบได้

>>108 ใช้คำว่า"กระวนกระวาย"มันถูกละเหรอ เเน่ใจ๋?

>>108 ปกติเป็นคน perfectionist รึเปล่า

>>107 กูคือโม่งคนนั้นเอง ยินดีด้วยมึง ดีใจที่ความเห็นเป็นประโยชน์ต่อมึงนะ

กู108นะ
ปกติไม่ค่อยperfectionistเท่าไหร่ ของในห้องกูยังกองรวมๆกันอยู่เลย เคยลองใช้ปากกาลบได้นะเเต่มันขนาดหัวไม่ตรงกับที่ต้องการนี่ดิ บางทีปาดไฮไลท์สีก็ซีด เลยไม่ค่อยใช้TT

>>110 ใช้คำผิดเหรอ กูไม่ค่อยแน่ใจว่าควรอธิบายยังไงดี เป็นความรู้สึกแบบกูทนมองไม่ได้อ่ะ

>>113 เมนส์มารึเปล่า

กูก็เป็น perfectionist แต่ถ้าเป็นเรื่องลายมือหรือวาดรูปกูสะเปะสะปะมาก ของในห้องก็ชอบวางกระจายเหมือนกัน55555
กูเป็นเฉพาะบางอย่าง โดยเฉพาะเรื่องงานนี่แหละเพราะรู้สึกโดนคาดหวัง กูจะเครียดถึงขั้นที่ว่าทำโดยที่ไม่พร้อมไม่ได้
ทำให้เสร็จๆไปไม่ได้ ถ้ายังไม่พร้อมก็ผลัดไปทำอีกวันเลย มันกระทบต่อชีวิตกูมากวันหยุดกูยังนั่งคิดถึงเรื่องงานเพราะกูกลัวจะทำพลาด
สิ่งที่กูอยากทำมากที่สุดตอนนี้คือ 1.อยากเฟดตัวเองไปไกลๆไม่อยากทำงานที่ตัวเองทำแล้วมันไม่ออกมาดี
2.อยากศัลยกรรม 3.อยากพูดภาษาอังกฤษคล่อง 4.อยากเปลี่ยนนิสัยตัวเอง5555
เอาง่ายๆคือกูเครียดไปหมดเพราะกูอยากเป็นคนที่เพอร์เฟ็คในสายตาคนอื่นนั่นแหละ

อันนี้ ขอถามหน่อยนะคับ ตัวผมอะ ปกติตอนเด็กไม่เคยคิดมาก พอโตมา ผมเริ่มมีเรื่องนิดเดียว เช่น มีเรื่องกับรุ่นพี่ พอผมมีเรื่องหรืออะไร ผมจะคิดในใจตลอดว่า จะรอดมั้ย เค้าจะมากระทืบมั้ย แล้วอยู่ดีๆ อีกใจนึงก็คิดว่ามันไม่มีอะไรหรอกปกติดี ละก็กลับมาคิดอีก แล้วก็เอารูปคนอื่นมาตั้งเฟสแล้วไม่ได่ปิดเฟสไป แต่ไม่ได้เอามาทำไรนะ (รูปจาก google ไม่ก็หาในเฟส) ละผมก็จะกังวลว่า คนจะมาจับ มันจะส่งผลต่ออนาคตมั้ย แล้วอยู่ดีๆก็คิดว่ามันไม่มีอะไรละก็กลับมาคิดใหม่ ผมจะคิดช่วงที่มีเวลากับตัวเองนะคับ ผมก็คิดกลับไปกลับมา ทั้งๆที่จริงๆ มันอาจจะไม่เกิดก็ได้

>>116 อาการเหมือนคนเป็นocd อะ

>>116 วิตกจริต อาการเเบบนี้มองว่าเป็นประโยชน์ มันก็เป็นประโยชน์ มองว่าเป็นโทษ มันก็เป็นโทษ

มึงจะคิดเยอะคิดมาก จนเลิกคิดไปเอง กูก็เป็น

>>112 เป็นโม่งคนนั้นหรอ ไม่คิดว่าจะยังเล่นอยู่เพราะปีนึงแล้ว ขอบคุณมากๆ แอตติจูดดีมาก อยากจะบอกว่ามันเป็นประโยชน์กับคนหลายคนไม่ใช่แค่นี่คนเดียว

>>113 มันมี 0.38 0.5 0.7 มึงต้องการหัวขนาดเท่าไหร่?

>>120 ปากกาลบได้นี่ดีงามจริงๆ โดยเฉพาะหัว 0.38 อยากจะกราบคนคิดค้น
กูชอบเขียนหนังสือแล้วสลับตัวอักษรมั่วไปหมด คือตัวเซ็ตอักษรถูกนะ แต่ลำดับมันชอบสลับกัน ทั้งไทยและอังกฤษ มีใครเคยเป็นบ้างปะวะ เช่น คำว่า pin กูเขียน ipn ตอนเด็กๆ กูเขียนหนังสือเป๊ะตลอด เรียกว่าลิขวิดนี่ไม่ได้ใช้ แต่ประมาณปีที่ผ่านมาทำไมเป็นงี้ได้ก็ไม่รู้ =_=

>>121 ใช่ ขอกราบคนคิดค้นปากกาลบได้และคนตัดสินใจผลิตหัว 0.38 ด้วย กูใช้ใหญ่กว่านี้ไม่ได้เลย ชอบขนาดนี้มาก ตอนนี้กูว่ากูมีครบเกือบทุกสี มันคือนวัตกรรมที่ดีงามชิบหาย

>>121 กูก็เป็นคล้ายๆมึง แต่ของกูมันผิดตั้งแต่คิดในหัวอะ พอสะกดให้คนอื่นฟังก็พูดสลับกันอีก

>>121 ไม่ผิดแบบสลับคำแต่สลับตำแหน่งไวยากรณ์อะ ภาษาไทย ไม่รู้เพราะเรียนสายภาษามาตลอดด้วยหรือเปล่า

Ocd กุไปอ่านมา เค้าบอกว่าเป็นระเบียบเกินไป ล้างมือบ่อย กูเป็นอยู่ข้อนึงพูดคำซ้ำๆในใจนี้แหละสมัยก่อนกูเล่น ทรศ รุ่น samsung บ่อย แล้วกูก็ท่องในใจแบบสะกดคำ samsung อะ แต่กูบังคับได้นะให้มันไม่พูด แต่พูดแล้วแม่งรู้สึกดี ส่วนเรื่องความสะอาด กูโครตสกปรก วางของมั่วหมด แบบนี้กูเป็นปะวะ ออมีอยู่อีกอย่าง ฝาตู้เย็นกุมันเคยปิดไม่มิด แล้วบางทีกุปิดแล้วไม่ได้มองละก็เดินมากูจะกังวลละก็กลับไปดูแค่รอบเดียวปิดคือปิด เข้าข่ายเป็นโรค ocd ปะวะ กูมีความฝันด้วย กูกลัวจะส่งผลเสีย5555

เพื่อนโม่ง กูไม่รู้ว่าช่วงนี้กูเป็นอะไรแต่กูรู้สึกอยากร้องไห้มากๆ แต่ไม่ใช่การร้องไห้แบบดูหนังหรืออ่านการ์ตูน แต่กูอยากร้องไห้จากใจกูไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนี้ บอกกูที

>>126 เคยเป็นนะ แต่เป็นเพราะผมนอนเฉย ๆ พลางคิดถึงเรื่องที่เคยเจอในอดีต เรื่องที่เคยทำผิดพลั้งผิดพลาด และเรื่องที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต
ไม่ควรปล่อยให้สมองว่างเลยจริงๆ

>>126 อยากร้องก็ร้องเลยมึง ฟังเพลงบิ้วหน่อยก็ได้ ร้องออกมาดีกว่าเก็บไว้

>>126 เศร้าจากการสถานการณ์ที่มันหนักๆตอนนี้หรือเปล่า ทั้งของตัวเองและของคนอื่น เราก็เป็น อ่านข่าวรายวันแล้วก็ดิ่ง

เชี่ย เจอกระทู้ปลดปล่อยTT

>>126 existential crisis
Mental breakdown

กูเหนื่อยจังมึง รู้สึกเหมือนตั้งแต่กูดันเอาตัวเข้าไปอยู่ในกลุ่มสังคมแย่ๆมาทีเดียว กูประสาทแดกไปเลย คุยกับใครก็รุ้สึกระแวง กลัวว่าจะไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจ คือตอนนั้นกุรุ้สึกกุทำอะไร เพื่อนกลุ่มนี้ก็ไม่พอใจ แต่กูไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วมีหลายอย่างที่กูไม่สะดวกใจด้วย แต่ก็ไม่เข้าใจตัวเองอยู่ดี

พอเป็นตอนนี้กุคุยกับใครก็ไม่สบายใจเลยอ่ะ แบบเมื่อก่อนถ้าคนที่คุยด้วยเค้าหายไปนาน ไม่ตอบ เราก็ไม่คิดมาก แต่เดี่ยวนี้ บางทีกูก็รู้สึกแบบ กูต้องพูดอะไรผิดแน่ๆ เค้าไม่อยากคุยกับกูแน่ๆ บางทีเขาแม่งแค่ยังไม่ได้อ่านข้อความกูเลย จะยุ่งหรืออะไรก็ตามแต่ ซึ่งจริงๆกูก็เข้าใจอ่ะ

กูเหนื่อยจังพวกมึง กูจะประสาทแดก..

พวกคุณมีปัญหาด้านความสัมพันธ์กันบ้างมั้ย

เราไม่กล้าแตะตัวใครโดยพละการเลย แม้แต่ตอนยื่นของรับของ กลัวเขาขยะแขยงอะ
เพิ่งเอาเรื่องนี้ไปคุยกับเพื่อน เพื่อนก็บอกว่าไม่มีใครโกรธกับเรื่องแค่นี้หรอก จริงรึเปล่าอะ

ส่วนตัวแล้วเราเป็นคนที่เหงานะ ไม่ได้เหงาแบบถึงกับโหยหาเพื่อนหรอก
แต่พอเพื่อนมานัดไปเที่ยว เราก็ไม่อยากไปอะ มันเหมือนใช้พลังงานไปกับการทำตามความหวังเยอะเกิน เลยต้องปฏิเสธไปแบบเนียน ๆ

>>132 ต้องดีท็อกซ์แล้ว ตอนนี้พยายามห่างเพื่อนที่ไม่โอเค แล้วคุยแต่กับคนที่เค้าเข้าใจหรือมองโลกเชิงบวก เขาจะทำให้รู้สึกมั่นใจเพิ่มขึ้นได้นะ

>>133 เราว่าการไม่แตะตัวกันโดยพลการเป็นเรื่องดี เป็นการเซฟตัวเองด้วย ไม่ใช่ทุกคนที่จะชอบการถูกตัว แต่เรื่องยื่นรับของมันปกติมากทุกคนทำ ไม่ต้องกลัวคนอื่นขยะแขยงหรือรังเกียตคุณหรอก เวลาคนอื่นยื่นของให้กับคุณ คุณขยะแขยงเขามั้ย ถ้าการเข้าสังคมมันเหนื่อยคุณอาจจะเป็นอินโทรเวิร์ต เราก็เป็น แค่ไม่ชอบออกสังคม ยกเว้นกับเพื่อนที่เราสนิทและสบายใจที่อยู่ด้วยจริงๆ เราถึงอยากออก แค่อยากให้รู้ว่าคุณไม่แปลก

กูเป็นคนเข้าสังคมได้นะ คุยได้ ทำงานกลุ่มได้ บางทีก็ออกจะสนุกหน่อยๆด้วย แต่พอกลับมาอยู่กับตัวเอง กูจะคิดทบทวนซ้ำแล้วซ้ำเล่าซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าสิ่งที่กูทำมันผิดพลาด มันไม่ดี กูควรจะทำได้ดีกว่านี้ ซึ่งมันไม่ใช่อะไรร้ายแรงเลย เช่นพูดผิดไปคำนึง หรือต่อบทสนทนาผิดจังหวะ หรือยิ้มโง่ๆผิดเวลา (ซึ่งขอเรียกว่าคิดมาก)
ตอนที่กูไม่ได้คิดมากมันก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก กูก็มองว่าก็เป็นธรรมดาที่คนเราจะผิดพลาด แต่ตอนกูคิดมาก ถ้ากูคิดแล้ว กูหยุดคิดไม่ได้ หยุดโทษตัวเองไม่ได้ ดึงตัวเองกลับขึ้นมาไม่ได้เลย จนอยากเป่าสมองตัวเองให้มันหยุดทำงานหยุดฟุ้งซ่าน แล้วก็จะคิดอยู่อย่างนั้นจนกว่าจะหยุดไปเอง หรือจนกว่าจะได้เจอคนที่กูคิดว่ากูทำพลาดกับเขาอีกครั้งแล้วมั่นใจว่าเขาไม่เกลียดกูเพราะความผิดพลาดของกูจริงๆกูถึงจะเลิกฟุ้งซ่านเรื่องนั้นได้ ถ้าตอนได้เจอกันอีกเนี่ยทำผิดเพิ่มก็จะฟุ้งซ่านใหม่อีกที วนซ้ำไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเลิกคบหรือจบความสัมพันธ์กันไป เพิ่งสังเกตว่ากูเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้ว มีใครเป็นไหม มีวิธีแก้ปะ

>>137 เพื่อนโม่งงง กูก็เป็น
กูมาขอคำแนะนำด้วยคน
กูไม่ชอบตอนที่ตัวเองคิดซ้ำไปซ้ำมาเลยว่ะ มันรู้สึกแย่มาก แต่มันก็หยุดคิดไม่ได้ บางทีสิ่งที่คิดคือเรื่องเล็กๆมากๆเมื่อ 5-6 ปีที่แล้วไรงี้ คือคนที่กูคุยหรือทำงานด้วยตอนนั้นเค้าคงจำไม่ได้ด้วยซ้ำ (เพราะมันเป็นโมเม้นต์เล็กๆมาก อย่างพวกพูดผิดไปคำนึง ประมาณแบบมึงเลยอะ) แต่กูอะยังเอามาวนเวียนในหัวสมอง มันหยุดไม่ได้

เออๆ กูลองมานึกดูว่ามีช่วงไหนบ้างที่ทำให้กูไม่คิดเรื่องพวกนี้ได้ แล้วกูก็เจอว่า ช่วงที่เราทำอะไรที่สมองต้องโฟกัสแต่เรื่องที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้นอะเราถึงจะไม่คิดเรื่องแบบนี้ อย่างตอนนี้งานอดิเรกกูคือลองทำอาหาร แล้วคือกูเป็นคนไม่เคยทำอาหารมาก่อน พอได้มาทำอะไรที่เราไม่เคยทำ สมองมันจะโฟกัสแต่สิ่งที่เรากำลังทำอยู่ตรงหน้าเท่านั้นจริงๆ แบบกูจะไม่คิดเรื่องอื่นเลยนอกจากคิดเรื่องอาหารที่กูกำลังทอดมันไหม้รึยัง 555 แต่กลับกัน ถ้าทำอะไรที่ผ่อนคลายหน่อยนะ โอ้โหวว ความคิดแย่ๆจะกลับมาทันทีเลย อย่างงานอดิเรกอีกอย่างของกูคือการวาดรูป พอกูได้นั่งวาดรูปเงียบๆพร้อมเปิดเพลงชิวๆนะ ความคิดถึงความผิดพลาดของกูมันจะมาทันทีเลย ละก็วนเวียนๆอยู่ในหัว เอาไม่ออกอยู่แบบนั้น วนลูปไปเรื่อยๆ T^T

อันนี้ไม่ได้ล้อเล่น
เคยต่อยแม่เพื่อนครั้งนึงตอนม.4
ตอนนี้ไม่รู้ยังจำได้รึเปล่า ตอนคุยด้วยกันกับมัน มันก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร

เบื่อตัวเองเป็นคนเครียดง่าย บางทีเห็นอะไรนิดนึงก็คิดมากแล้ว เป็นคนขี้ระแวงด้วย แก้ปัญหาตรงนี้ไม่ได้ซักที

ช่วงนี้แม่งเหมือนmental breakdownมากเลย เคยมีใครเป็นมั้ยวะ แบบมึงดีใจได้ห้านาทีแล้วอยู่ๆความรู้สึกมึงก็ดริฟท์แหกโค้งร่วงลงเหว กูแม่งเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เปิดเทอมแล้ว ขนาดปกติกูเป็นคนติดเกม มีความสุขเวลาเล่นเกมมาก แต่ตอนนี้เกมก็ดึงกูกลับมาไม่ได้อะ พอจะคุยกับเพื่อนกูก็เกรงใจ ไม่อยากให้เขามาหนักใจหรือรำคาญ ตอนแรกกูแค่มีความคิดว่าให้รถมาชนกูเฉยๆ ตอนนี้อยากเดินไปให้รถชนสัสๆ มันมีวิธีไหนช่วยได้มั้ยวะ??

ปล.ไปหาหมอไม่ได้ ที่บ้านกูแม่งมีปัญหากับการพาไปหาจิตแพทย์

กุรู้สึกตัวเองไม่มีค่า​ คือเกิดมาทำไมวะ​ เปนแค่ฟันเฟืองนึงของโลกที่ขับเคลื่อนไปด้วยเศรษฐกิจ​ ใช้ชีวิตแค่เพื่อเสพสุขกับกิเลศแค่นี้เหรอวะ​ ไร้คุณค่าชิบหาย​ แค่หายใจหาเงินกินขี้ปี้นอนไปวันๆ​ ไม่อยากอยุแล้วอะ

>>143 นึกถึงทฤษฎีผีเสื้อขยับปีกเข้าไว้
สิ่งหนึ่งที่คุณทำกับใคร สิ่งนั้นอาจส่งผลให้ชีวิตเขาดีหรือดิ่งก็ได้ คุณไม่ต้องลงมือเปลี่ยนแปลงโลกด้วยตัวเองหรอก แค่ปลูกต้นไม้วันละต้นตอนที่ยังมีชีวิตก็โคตรฮีโร่แล้วรู้มั้ย ถ้าอยากอยู่ใต้สังคมทุนนิยมต่อไป แนะนำให้หางานจิตอาสา จะกู้ภัยหรือหมอไร้พรมแดนก็ได้ทั้งนั้น

>>142 วิธีนอนหลับ Skip หนีโลกความจริงช่วยได้
แต่ที่มึงรู้สึก Mental Breakdown มันต้องมีสาเหตุสิ เวลาทำอะไรมันก็แวบเข้ามาในหัวเอาดื้อ ๆ ได้เลยเหรอ อย่างนั้นก็ไม่รู้แล้วล่ะ

>>145 กูนอนไม่ได้ พยายามแล้วแต่แม่งจะมีเรื่องเครียดๆโพล่มาในหัวกู55555555 กูคิดว่าตัวเองน่าจะเป็นเพราะเรื่องเรียนกับเรื่องบ้านมั้ง เพราะตอนช่วงปิดเทอมกูไม่เป็น พึ่งมาหนักขึ้นเรื่อยๆตอนเรียนเนี่ย ตอนแรกฟีบนิดๆ ตอนหลังกูแม่งร้องไห้ไปหัวเราะไปเป็นช่วงๆเลย

>>146 เคยเป็นนะ กอดๆๆ แต่ของกุหายเพราะหาจิตแพทย์ กินยาอะถ้าไม่ได้ยาก็ไม่หาย ช่วงนู้นกุก็ต้องกินยานอนหลับไม่งั้นนอนไม่ได้ ไม่หยุดคิด กุไม่รู้จะช่วยได้มั้ยนะแต่วิธีที่กุใช้ควบคู่ไปด้วยคือพยายามหาโควทให้กลจ. ลองเปิดใจหาสักคนรับฟังเรื่องราว พยายามอยู่กับคนที่คิดบวกๆ หากิจกรรมทำที่หลากหลาย มันยากที่จะทำแหละนะ มาเสนอดูเผื่ออาจจะเอาไปใช้ สักวันมึงจะกลับมาเล่นเกมได้อย่างแฮปปี้แน่นอน! เป็นกลจ.ให้

>>147 ขอบคุณนะ กูจะลองพยายามใช้วิธีนั้นดู ส่วนยานอนหลับกูคงไม่กิน กูเคยเทคช่วงนึงแต่เกินปริมาณไปหน่อยหมอเลยไม่ให้ใช้อีก ยังไงก็ขอบคุณนะ

เรา >>126 ขอบคุณ>>127 >>128 >>129 >>130 ที่มาตอบนะ แต่ว่าจนถึงตอนนี้เราก็ยังไม่ร้องไห้เเละเริ่มรู้สึกอึดอัดมากกว่าเดิม ทางออกเดียวคือต้องร้องไห้ใช่มั้ย ;-;

>>149 ถ้าอยากมีใครมารับฟัง เราพร้อมที่จะฟังนะ

>>149 ร้องไห้ออกมาเถอะ เก็บไว้ในใจมันแย่เสียยิ่งกว่า เราพร้อมที่รับฟังเธอเช่นกันนะ

กูละอยากนอนแล้วไม่ต้องตื่นมารับรู้อะไรอีก แต่คิดว่าตายไปเลยคงดีกว่า

>>152 ขอให้พรุ่งนี้ตื่นมาเห็นพระอาทิตย์ขึ้นแล้วใจสงบขึ้นนะ

>>153 อย่า คนเขาอยากหมดทุกข์ ยังจะยุให้เขาตื่นมาเจอทุกข์อีก

อยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก

กูไม่รู้ว่าตัวเองมีอะไรผิดปกติไหม คือบางทีมันก็ร้องไห้ทั้งที่กูไม่รู้ว่าร้องไห้เพราะอะไร บางทีก็รู้สึกเศร้ามากๆทั้งที่ก็รู้ว่ามันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย ในขณะที่เรื่องที่ควรเศร้าควรโกรธ กูกลับเฉยๆ

ถ้างานที่ทำอยู่ทำให้รู้สึก burnout หดหู่มาก ไม่ตื่นทำงาน กลับบ้านมาร้องไห้ คือควรออกมาพักก่อนใช่ไหม ข้างในจะพังแล้ว

>>157 /ไม่อยากตื่น

>>157 ไม่มีเหตุผลให้ทำต่อ
แต่ก็ต้องดูด้วยว่าปัญหามาจากงานแน่รึเปล่า

>>159 ขอบคุณนะ

ขอถามในนี้ได้มั้ย คือวันนี้กูลองไปหาจิตแพทย์ครั้งแรก แต่ก็แบบพูดไม่ถูก ต้องมีความรู้สึกแบบไหนเหรอที่ว่าแบบเออ หมอคนเนี้ย เหมาะกับเรา

>>161 แล้วแต่หมอจริงๆ บางคนคุยด้วยพูดไม่ออก แต่บางคนเราก็พรั่งพรูออกมาเอง แต่อาจจะเพราะว่าเป็นครั้งแรกหรือเปล่า ลองดูคราวหน้า เพื่อนนึ่เปลี่ยนหมอไป 6 คนละ

>>161 แบบที่เขาถามถูกจุด และเขาทำให้เราเปิดปากได้ล่ะมั้ง

>>162 >>163 ขอบคุณนะ เดี๋ยวจะรอดูตอนไปรอบสองอีกที วันนี้ได้ยามาแต่แอบกลัวของเอฟเฟคยาว่ะ

>>164 อย่ากินเกินขนาดก็พอ
อาจจะมีท้องเสีย ปากแห้ง ง่วงซึม มึนหัว เบื่ออาหาร ฯลฯ สำหรับยาบางประเภท กินเสร็จแล้วก็นอนพักอยู่บ้านก็ดีนะ

ช่วงโควิดกูอยู่แต่บ้านมาหลายเดือนละ เริ่มกังวลใจว่าตัวเองอาจจะเป็นฮิกกี้เพราะเพื่อนๆกูบ่นว่าเบื่อแต่กูกลับรู้สึกพึงพอใจและไม่อยากไปไหนอีกแล้ว55555 ปกติกูเป็นคนไม่ชอบออกไปเที่ยวอยู่ละแต่จำเป็นต้องไป พอได้อยู่บ้านนานขนาดนี้รู้สึกว่านี่แหละคือชีวิตในฝันของกู

>>166 เป็นเหมือนกัน

>>165 กูกินตามหมอสั่งแหละ ช่วงนี้ไม่ได้ออกไปไหนเลย นอนอยู่บ้านโง่ๆมาเป็นปีละตั้งแต่เรียนจบ ยังไงก็ขอบคุณนะ

มึงเวลากูเครียดมากๆแล้วมันมีความรู้สึกว่าอยากจะตายตลอดพ่วงมาด้วยเกือบทุกครั้งอะมึง เคยเครียดหนักครั้งนึงจนกูไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยจนได้ยินแค่ความคิดตัวเองว่าให้เอามีดแทงคอเลยสิ ตอนนั้นเหมือนกูตัวลอยๆ ไม่รู้สึกอะไร ตากูมองเห็นแค่มีดที่จะแทงตัวเอง แต่สุดท้ายกูก็ไม่เคยทำนะ กูจะสะดุ้งแบบรู้สึกตัวก่อนที่จะทำจริงๆตลอด แบบนี้มันหนักมั้ยอะ กูจัดการกับความเครียดของตัวเองไม่ได้สักที แต่ช่วงนี้มันก็คิดตลอดว่าอยู่ไปเพื่ออะไร คนเกิดมาก็ตายแล้วหายไป กูชอบคิดให้ตัวเองตายแบบไม่ได้ฆ่าตัวเองบ่อยมากๆ เออละตอนปกติกูก็ยังมีความสุข หัวเราะได้มีแค่ตอนเครียดๆอะที่มันจะกำเริบกลับมาหากูตลอด กูกลัวว่ามันจะหนักกว่านี้ขึ้นเรื่อยๆแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วTT

>>169 สู้ ๆ ขอให้ทำให้สำเร็จ จะได้หมดทุกข์สักที

ไม่เคยปรึกษาจิตแพทย์นะเลยอยากถามหน่อยว่า เสียค่ารักษาครั้งแรกเท่าไรหรอ ที่ไหนถูกสุด รู้แค่ว่าต้องจองคิวนัดแค่นั้น

>>169 เคยคุยกับหมอเรื่องนี้มั้ย

กูชอบระแวงเวลามีคนมาทำดีด้วย ไม่อยากได้ความช่วยเหลือจากคนอื่น เวลาคนอืนใจดีด้วยก็รู้สึกแย่ รู้สึกว่ากูเป็นคนเหี้ย ไม่ควรได้รับอะไรแบบนี้ รอกูขับรถเป็นก่อน จะแอบที่บ้านไปลองหาหมอดูบ้างล้ะ

>>171 เคยไปแค่สองที่อะ
มนารมย์ แพงงแบบ ค่าตรวจพันกว่า ค่ายา สามพัน (หมอสั่งยานอกให้กุ เม็ดละร้อย) รอคิวไม่นาน แจ้งเค้าได้ว่าด่วน ถ้ามีคิวว่างให้โทรบอก

รามา นอกเวลา อันนี้รอคิว 4-5 เดือน รวมค่ายา+ค่าหมอ 600 กว่าบาท (นัดอีกที1เดือน)

ส่วนเรื่องหมอกุชอบมนารมมากกว่านิดหน่อย แต่รามาก็โอเค

มีใครเคยใช้แอพooca คุยกับจิตเเพทย์แบบวิดิโอคอลบ้าง กุอยากรู้ว่ามันโอเคไหมอะ

เริ่มสงสัยละว่าตัวเองเป็นอะไร ถ้าไม่ดีขึ้นจะไปคุยกับจิตแพทย์บ้างละ

ขอถามหน่อย กูสงสัยว่าแฟนอาจจะมีอาการซึมเศร้าแบบไม่รู้ตัวในระยะแรก คือกูเป็นคนช่างสังเกตอะ เลยสังเกตได้ว่า ทุกครั้งที่แฟนกูทะเลาะกับคนที่บ้าน แฟนกูมักจะพูดระบายออกมาว่า เค้ารู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า ไร้ค่า ถ้าเค้าไม่อยู่บนโลกไรงี้คนที่บ้านน่าจะมีความสุข

คือแฟนกูเป็นลูกสาวในครอบครัวคนไทยเชื้อจีน ก็จะอย่างที่รู้ ๆ กันว่าจะรักลูกชาย โอ๋ลูกชาย มากกว่า แฟนกูทำอะไรก็ไม่เคยดีในสายตา คอยติคอยว่าเสมอ แต่พอเป็นพี่ชายแฟนกูทำผิดทำไม่ดีก็ไม่โดนว่า อยากได้ไรก็ได้ คอยชมคอยโอ๋ตลอด ซึ่งกูสงสารแฟนกูมากที่ต้องเจอสภาพครอบครัวแบบนี้

กูเลยอยากถามว่า วิธีรับมือเวลาแฟนมาระบายหรือเวลาเค้าดิ่งแบบนี้ ควรทำยังไง รับฟังอย่างเดียว หรือยังไง มีวิธีพูดไหม ซึ่งกูก็อยู่เคียงค้างแฟนกูนั่นแหละ แต่อยากรู้ว่ามีวิธีพูดให้กำลังใจไหม หรือวิธีให้กำลังใจที่ดีที่สุดคือการรับฟัง
ช่วยแนะนำหน่อย ขอบคุณล่วงหน้านะ

>>171 เราเคยโทรเช็กสองสามที่

มนารมย์
- ข้อดีคือได้คิวเร็วมาก (relatively) แบบถ้าโทรนัดไม่เลือกหมอ มีโอกาสได้คิวเร็วเหมือนกัน
- ค่าทุกอย่าง "ไม่รวม" ค่ายา 1,150 บาท เราขอหมอว่าไปซื้อยากินเองข้างนอกดีกว่า ตรงนี้ประหยัดไปได้นิดนึง

รามา นอกเวลา
- โทรหาเมื่อสิงหาปีที่แล้ว เค้าบอกว่าคิวยาวถึงปีหน้า (ก็คือปีนี้) ดังนั้นถ้ารีบ ไม่เหมาะ

จุฬาฯ นอกเวลา
- เหมือนจะได้คิวในหนึ่งเดือนนิดๆ
- ไม่แน่ใจโมเดลราคา เพราะสุดท้ายแคนเซิลไปหาที่มนารมย์ ตอนนั้นไม่ไหวจริงๆ แต่คลินิกนอกเวลาที่นี่จะยืนพื้นที่ค่าหมอ 400 บาท ค่าบำรุงโรงพยาบาลอีกนิดหน่อย แต่เข้าใจว่าถ้าเป็นจิตแพทย์ (ที่ใช้เวลาคุยนาน) จะคิดราคาอีกแบบ

วิธีการหาหมอให้ค่ายาถูกขึ้น คือ (1) หาโรงพยาบาลรัฐ เพราะพวกนี้จ่ายยาไม่ชาร์จเพิ่ม (2) แจ้งหมอโรงพยาบาลเอกชนว่าขอซื้อยาข้างนอกทานเอง ร้านยาถูกๆ แถวอนุเสาวรีย์ชัยฯ มีเพียบ

>>178 งืออออออ เป็นประโยชน์มากเลย ขอบคุณน้า

เคยไปหาที่มนารมย์ บริการดี ได้หมอไว หมอคุยดี กูเคยไปหาก่อนหน้ามานี่ประมาณ 2-3 ที่อ่ะ ที่นี่เป็นที่แรกที่ทำ consulting session ให้กูเป็นแบบจริงจัง ๆ โดยที่ไม่ใช่ว่าจะจ่ายยาให้ตั้งแต่แรกเลย แต่ข้อเสียก็นั่นแหล่ะแพง เป็นเอกชน แต่เทียบกับเอกชนที่อื่นที่เคยไปหามา ที่นี่ไม่ได้แพงขนาดนั้นนะ

คุยกับจิตแพทย์ก็ไม่ต่างกับคุยกับกระป๋องลูกอมหรอก แค่ได้รู้สึกว่าได้ระบาย
สุดท้ายก็จบที่ยัดยามาให้แดกอยู่ดี ไปคุยกับหลวงพ่อในห้องสารภาพบาปดีกว่า ไม่เสียตัง

เพื่อนนี่ผ่านจุดดิ่งสุดและกลับมาใช้ชีวิตปกติได้เพราะคุย+ได้ยาจากจิตแพทย์นี่แหละ

มันมีแบบเครียดซึมเศร้าเพราะเหตุการณ์หรือเหตุผลบางอย่าง อันนั้นต้องไปแก้ไขที่ต้นเหตุ หรือถ้าแก้ไม่ได้ก็ต้องทำใจให้ได้ ถ้าทำใจไม่ได้ แก้ปัญหาต้นเหตุก็ไม่ได้ ก็ไม่มีทางหาย กับอีกแบบคือไม่ได้มีปัญหาชีวิตอะไรเป็นพิเศษ แต่เป็นเพราะสารเคมีในสมอง ถ้าแบบหลังนี้ยาจะช่วยได้มากจริงๆ
อย่างช่วงก่อนเมนส์มาที่ผู้หญิงมักจะประสาทแดก อ่อนไหว บ่อน้ำตาตื้น เพราะฮอร์โมนไปมีผลกับสารเคมีในสมอง เรื่องเหี้ยอะไรในอดีต อนาคต ขุดมาคิดมากได้หมด เรื่องเท่าจิ๋มมดแต่เล่นใหญ่เท่ารัชดาลัยเธียเตอร์ ขนาดกูมีสติพยายามรู้เท่าทันตัวเอง กูยังต้องคอยบอกตัวเองย้ำๆ ตลอดว่านี่ไม่ใช่อารมณ์ที่แท้จริงของเรา มันเป็นเพราะฮอร์โมน ถึงจะคุมตัวเองได้แบบไม่ไปประสาทแดกใส่ใคร พอช่วงเวลานั้นผ่านไปก็กลับมาลัลล้าเป็นสาวน้อยโลกสวยเหมือนเดิม

ไม่อยากอยู่แล้ว​ เหตุผลเดียวที่อยากตายก็ตายไม่ได้เพราะกลัวแม่เสียใจ​ แต่อยู่ไปก็ทรมาน​ แม่อยากให้กูมีความสุขแต่กูมีไม่ได้​ กูกลัวแม่เสียใจมากกว่ากูถึงต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป​ทั้งที่กูทรมานเหลือเกิน

>>177 ทำถูกแล้ว เป็นผู้รับฟังที่ดีนี่แหละที่คนป่วยต้องการ ไม่ต้องพูดว่าสู้ ๆ เพราะคำนี้มันจะทำให้รู้สึกดาวน์ว่าสู้ไปทำไม สู้ไปเพื่ออะไร แค่ตั้งใจรับฟังกอดเค้าแน่น ๆ ให้แฟนมึงรู้ว่ายังมีคนคอยเคียงค้าง รับฟัง และมีคนรักและห่วงใยจริง ๆ ไม่ต้องปลอบไม่ต้องโอ๋ ให้ไปเข้าวัดฟังธรรม จะยิ่งทำให้แย่
แค่รับฟังแบบที่นายกำลังทำนี่แหละดีแล้ว หมั่นถามหมั่นสังเกต ตั้งใจฟังเวลาเค้าระบาย แค่นี้ก็ดีแล้ว

ต้องถึงจุดไหนที่เราจะรู้สึกว่าต้องไปปรึกษาจิตแพทย์แล้วอะ อันนี้ถามให้ตัวเอง เพราะบางวันก็ดิ่งมากตั้งแต่ตื่นยันหลับ ต่อมาก็ดีขึ้นบ้าง เป็นงี้วนๆไป

>>186 ถึงจุดที่ตัวคุณเองรู้สึกว่าควรไปปรึกษาหมออะ

>>187 มันข้ามไปรู้สึกว่าต้องไปโดดตึกก่อนอะสิเพื่อน

กูว่ากูยังไม่หายจากโรคซึมเศร้าว่ะ กูพยายามที่จะหายได้เองแบบไม่พึ่งการรักษา แต่ใช้ศิลปะเข้าบำบัดแล้วแท้ๆแต่ยังไม่ดีขึ้น กูยังรู้สึกทรมานเหมือนเดิม กูอยากอยู่แต่ในโลกความฝันเพราะมีความสุขที่ได้ฝัน แต่พอตื่นมากูต้องมาเจอโลกควมมจริง อยากตายแล้วหว่ะ เมื่อไหร่จะถึงวันตายกูสักที

>>189 ไปพบเจ้าอาวาส กาญจนบุรี ท่านอาจช่วยได้

>>190 วัดไรฮะ

ก่อนหน้านี้ดิ่งสุดๆแต่ช่วงนี้คิดว่าตัวเองดีขึ้นมาก เพราะได้เจอเพื่อนใหม่ มีเพื่อนคุยด้วยตลอด จนวันนี้เจอคนนึงบอกว่าเสียงกูเฟคแล้วก็บ่นเรื่องผญ.ชอบแอ๊บเสียงน่ารักๆทำตัวแบ๊วๆ พูดไปถึงรุ่นน้องที่กูรู้จักว่าน้องเขาแอ๊บและทำให้บรรยากาศตอนคุยไม่สนุก กูคิดว่าน้องเขาน่ารักนะเว้ย ถ้าแอ๊บแล้วมันจะทำไมวะ กูชอบหมดแหละเพราะมันน่ารัก

ยังไงก็ตามกูดิ่งอีกแล้ว ไอเหี้ย ดิ่งเพราะมีคนบอกว่าเสียงกูเฟค ซึ่งกูว่ามันก็น่าจะเฟคจริงแหละ กูแค่อยากทำให้มันดูน่าเอ็นดูไง เสียงที่ได้มันเลยจะสูงกว่าปกตินิดหน่อยแต่กูไม่ได้อยากแอ๊บแบ๊วนะ บางทีอาจจะเพราะเสียงกูมันงุ้งงิ้งอยู่แล้ว แต่แม่งเอ้ย คำพูดมันทำให้กูไม่อยากคุยกับใครเลย ไม่อยากพูดอะไรแล้ว ทำไงดีวะ

>>189 ควรตายครับ จะได้พ้นทุกข์เสียที

>>192 เคยเจอคนพูดตรงแต่ไม่ค่อยมีมารยาทแบบนี้เหมือนกัน ตอนนั้นโดนบอกว่าพูดภาษาอังกฤษไม่ธรรมชาติ ก็ยอมรับว่าตอนนั้นพยายามออกเสียงให้ชัดเหมือนฝรั่งแต่มันทำให้รูปปากเราไม่ธรรมชาติ เจอแบบนี้ก็ต้องปรับไปแหละ ปล่อยให้ดาวน์ก็ไม่ดี เราเลือกคนที่เจอในแต่ละวันไม่ได้ คิดว่าจะได้รู้มุมมองคนอื่นเพื่อทำตัวเองให้ดีขึ้น อะไรที่คนอื่นทำแล้วเราไม่ชอบ เราจะไม่เป็นแบบนั้น

>>192 สวัสดีครับน้องไข่มุก วันนี้ก็มาเล่นโม่งอีกแล้วเหรอครับ

>>193 ก็มันไม่ตายสักทีนี่แหละค่ะ

ขอระบายอะไรหน่อย
มึง กูว่ากูไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้านะ แต่ทำไมนับวันยิ่งรู้สึกไม่อยากเข้าสังคมมากขึ้นๆๆๆๆเรื่อยๆวะ กูว่ากูกลัวเรื่องเกี่ยวกับอนาคต ตอนนี้ในหัวกุก็วนๆอยู่คำว่าเกลียดมนุษย์เรื่อยๆ แล้วทีนี้การแสดงออกกูเริ่มไม่ดี กูไม่อยากไม่ดีในสายตาคนอื่นอ่ะ กูไม่ได้อยากมีทัศนคติแบบนี้ กูได้ยินคำว่าเห็นแก่ตัวจากคนรอบตัวเยอะทำให้กุเก็บมาคิดตลอดที่ได้ยินหรือเห็น กลัวว่าคนอื่นจะยี้ เหมือนที่เพื่อนๆเคยทิ้งกุไป กุพยายามแล้วแต่ไม่พอ กุเศร้ามากเลย
ระบายให้ใครฟังก็ไม่ได้ เพราะไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าเราคิดอะไร แค่นี้เราก็รู้สึกไม่ได้เป็นเพื่อนกับใครมากพอแล้ว เราอยากสนิทกับเพื่อนแต่เราก็กลัวจะเป็นแบบเดิม บางทีก็น้อยใจ กุน้อยใจจริงๆ บางเรื่องลายอย่างที่เคยพูดเล่นกันหยอกกันก็เล่นไม่ได้แล้ว กุรู้สึกพวกเขามีสังคมที่ไม่มีเราแล้วพวกเขามีความสุข
แล้วกุอะ ชอบคิดว่าพวกเขาอาจจะเอากุไปพูดก็ได้ เรื่องเสียๆของกุอะ กุเลยไม่กล้าเข้าสังคม...

กุอยากขอโทษทุกคน กูรู้สึกอยากขอโทษ

>>194 ขอบคุณมึง เลือกอยู่กับคนที่ทำให้รู้สึกดีดีกว่า

>>197 อยู่คนเดียวไปเถอะ ถ้าคุณกลัว

>>197 ถึงไม่เป็นซึมเศร้า แต่ปรึกษาแพทย์ก็ดีนะ ยิ่งบอกอะไรใครไม่ได้ยิ่งอัดอั้น มันอาจทำให้รู้สึกดีขึ้นหรือเขาทำให้เราคิดได้

>>197 ลองไปดูภาพเด็กอดตายแถวตะวันออกกลางดูนะ แถวๆ เยเมนอ่ะ แล้วมึงจะรู้สึกชีวิตมึงสบายกว่าคนอื่นบางคนบนโลกมาก

ยังมีโอกาสมากมายรอมึงอยู่เยอะกว่าคนบางคนที่เกิดมาก็ไม่มีสิทธิ์เลือกตั้งเยอะแยะ

กูเบื่อความคิดว่าชีวิตเราดีกว่าคนนู้นคนนี้เยอะ สัสคนมันก็เหนื่อยก็ท้อได้เหมือนกันทุกคนปะวะ หรือถ้าเกิดมาชีวิตดีกว่าคนอื่นแล้วห้ามเศร้า ห้ามท้อ ความอดทนความกดดันที่คนได้รับมันไม่เหมือนกัน มึงทนได้ใช่ว่าคนอื่นจะทนได้ เอาตัวเองเป็นบรรทัดฐานกูละงึ้ดหลาย

>>202 มึงต้องลงไปอยู่กับสังคมสลัมซัก 2-3 เดือน แล้วมึงจะเห็นความต่าง ชีวิตมึงจะดูดีขึ้นมาก จะดูเหนือกว่าคนอื่นอีกเยอะ กูเคยลองแล้ว

เวลามีคนมาบ่นว่า เหนื่อย เครียดเรื่องงาน ไม่อยากทำงาน ควรพูดปลอบเขายังไงดีอ่ะ มาบ่นในแชทนะ ไม่ได้เจอต่อหน้า

>>204 ปลอบทำไม

>>204 พูดว่าไม่ทำงานก็ไม่มีกิน เหมือนกูเนี่ยงานก็หาไม่ได้ ข้าวก็ไม่มีจะกิน ที่ซุกหัวนอนก็จะไม่มีอยู่แล้ว ไหนจะกลัวว่าพ่อแม่จะร้องไห้แล้วผิดหวังในตัวเราอีก อิควัยแค่นี้คิดไม่ได้

เพื่อนกูมาบ่นทะเลาะกับผัว จะเลิกกัน ฯลฯ กูไม่รู้จะแนะนำยังไง ได้แต่บอกให้ใจเย็นๆ เพื่อนกูบอกใจเย็นมากแล้วแก ไปคุยกับทนายมาแล้ว
ล่าสุดดีกันละ อิอิ ควัย แต่ก็ดีใจที่ดีกันนะ

>>205 จะให้กูด่าซ้ำหรอ
>>206 ก็กูปลอบคนไม่เก่งน่ะสิ พูดอะไรไปไม่ถูกใจเดี๋ยวได้ชิบหายพอดี เขาอุตส่าห์มาไว้ใจบ่นกับกู

>>208 อืม ถ้าเป็นกุจะถามๆต่อว่าเหนื่อยงานนี่มันคือเรื่องไรหรอเหนื่อยตรงไหนหล่ะ คือถามดีเทลต่อไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็หาจุดลงได้เองอ่ะ

>>208 อ้าว มีแค่สองตัวเลือกหรอกเหรอ ปลอบกับด่า

>>204 ชวนทำอะไรให้คลายเครียดเพื่อลืมๆเรื่องงานไปบ้าง ถ้าเขาบ่นเรื่องงานก็ให้เขาพูดเหอะ ไม่ต้องบอกสู้ๆ เพราะเขาอาจจะท้อเหนื่อยที่จะสู้ละ เขาเจออะไรมาที่รู้ไม่รู้พยายามอย่า Judge

>>211 แก้ *ที่เราไม่รู้*

อยากจะเริ่มเปิดใจไว้ใจคนอื่นมากขึ้น ควรทำไงดีวะ นี่เป็นคนไว้ใจคนยากมากๆ ใช้เวลานานกว่าจะเชื่อถือคนๆนึงได้ เราอยากพังกำแพงตัวเองว่ะ

>>213 มีใครที่อยากเชื่อใจเป็นพิเศษมั้ย

>>214 ถ้าตอนนี้ก็ไม่มี แต่อยากเปิดใจกับเพื่อนใหม่ในมหาลัย เราเหมือนเซฟตัวเองเกินไปอ่ะ ขนาดจัดเตรียมของยังต้องหากุญแจแบบมีเลข เผื่อเจอรูมเมทขี้ขโมย แกว่าระวังตัวเกินไปแบบนี้ปกติปะ

>>215 ปกติ กำลังคิดเหมือนกันว่าจะระวังของในห้องโดยเฉพาะเงินยังไงไม่ให้หายหรือโดนขโมย

>>215 รู้ชื่อรูมเมทรึยัง ลอง Research เขาสิ

แต่คงไม่คิดสั้นถึงขนาดขโมยของคนที่ต้องอยู่ห้องเดียวกันหรอกมั้ง

>>215 เอาจริงๆมันก็ไม่ได้เเย่อะไรนะไอ่การระวังตัว คือถ้าเจอคนเเบบนี้ก็คงคิดว่าปกติ เเต่ส่วนตัวตอนเเรกกูคือคนไม่ระวังตัวเลย เพราะกูคิดว่าสังคมที่กูอยู่มันดีพอไปอยู่หอไม่กี่เดือนเเม่งโดนlootตังค์จากในห้องเลย ไอ่คนขโมยเเม่งใจเด็ดสุดๆเเบบรอไฟตัดเเล้วเเม่งเปิดประตูไปหยิบเลยได้ไปเป็นหมื่น หลังจากนั้นกูก็ระวังตัวมากขึ้น เพราะขนาดกูอยู่รรประจำที่อันดับต้นๆเเถมบทลงโทษเรื่องการขโมยเเม่งหนักที่สุดยังเจออย่างงี้ สังคมภายนอกเเม่งคงโหดร้ายมาก เเต่สุดท้ายด้วยนิสัยกูก็ไม่ระวังตัวอยู่ดีว่ะ55555555

https://youtu.be/osxJ5-_Ccp0

เห็นเพื่อนมีเรื่องเครียดเลยทักไป แต่เขาโอเคขึ้นแล้ว กูควรพิมพ์พวกทำนองว่ามีไรก็ระบายให้ฟังดีมั้้้ย หรือปล่อยไปแล้วถ้าดูทรงไม่โอเคค่อยทักไปใหม่ อยากช่วย แต่ไม่รู้ว่าช่วยอะไรเขาได้บ้าง

>>220 เรื่องระบายให้ฟังนี่พูดยากว่ะ คือกูคิดว่า ถ้าเขาคิดว่าสนิทกับมึงหรือมึงไว้ใจได้พอที่ระบายให้ฟัง เขาจะทักมาระบายกับมึงเอง แต่คอยถามทุกครั้งที่ไม่สบายใจก็ดีนะ เขาจะได้รู้ว่ายังมีคนเป็นห่วง แต่บางทีเขาอาจจะไม่โอเคแต่ไม่แสดงออกก็ได้<อันนี้อันตราย

ตกงาน + ฝนตก + อยู่ห้องมืดๆ

>>222 เชือก+ปืน+เน่า

>>223 บ้อง+กัญชา+ลอย

กูคิดว่าบางอย่างมันไม่สมควรจะเกิดขึ้นกับกู แต่บางอย่างก็สมควรดีแล้ว แต่กูคิดว่าส่วนมากก็ไม่ควรจะเกิดขึ้นกับกูอยู่ดี กูรู้ว่ากูเหี้ย แต่เมื่อไหร่กันที่กูจะได้ออกจากจุดเหี้ยๆล่ะ อีสามตัวนั้นที่รุมด่ากูในกลุ่มแชท ปล่อยข่าวกูในกลุ่มอื่นนี่ได้รับผลกระทบเหี้ยอะไรบ้างวะ เรื่องแม่งผ่านมาแล้ว แต่มันก็ยังเป็นปมในใจกู พวกแม่งก็อยู่ปกติดิ แม่งอยู่หลังคีบอดแม่งไม่รู้หรอกว่าคนโดนเป็นไง ชีวิตจริงเป็นแค่ตัวประกอบฉาก ไอ้เวร กูล่ะอยากตายแล้วทิ้งความผิดไว้ให้มันสามตัวเป็นบาปติดตัวมันไปจนตายจัง แบบที่มันทำกับกูเนี่ย แต่กูจะตายไม่ได้ กูลูกพระเจ้าตาก

คือเพื่อนมาปรึกษาว่าจะฆ่าตัวตาย กูควรทำยังไง คือในด้านตรรกะกูกูก็คิดว่ามันเป็นช้อยส์ของมันที่จะทำอ่ะ มันคงเหนื่อยมากเกินจะทนแล้วจริงๆ แต่ด้านความรู้สึกกูคิดว่ายังมีอะไรอีกเยอะที่มันยังไม่ได้ทำ ไม่อยากให้มันตาย กลัวพ่อแม่เสียใจ กลัวเพื่อนเสียใจ อยากให้มันอยู่

>>226 ชวนมันฆ่าตัวตายพร้อมกัน

>>226 ชวนมันมานั่งคุยกันตัวต่อตัวได้มั้ย

>>225 พูดงี้เหมือนโดนกูเลยว่ะ แต่ขอแก้ต่างว่าถ้ากรณีกูกูไม่เคยปล่อยข่าวนะ

ช่วยด้วยโม่ง ตอนนี้เรามีแฟนอาศัยอยู่ด้วยกันเป็นปีแล้ว เรารักแล้วห่วงเขามากๆ ทุกวันนี้เราเป็นห่วงตอนเขาไปทำงานมากเลย กลัวเขาเจออุบัติเหตุ กลัวเขาจะเป็นอะไร เราไม่อยากอยู่คนเดียว เราฟุ้งซ่านมากว่าถ้าเขาหายไปจะทำไงดี จนทุกวันนี้แทบบ้าเพราะเป็นห่วงมากๆ ฟุ้งซ่านไม่หยุด คิดไม่หยุดเลย อยากสลัดเรื่องนี้ออกจากหัวสักที อยู่ๆก็ชอบนึกขึ้นมา จนคิดต่อไปอีกว่านี่เป็งลางอะไรรึเปล่า กลัวมากจนแทบจะวิตกจริต เกิดมาไม่เคยรักใครขนาดนี้ๆ จนบางทีคิดว่าเป็นอาการทางจิตรึเปล่า ทำยังไงดี เครียดมาก จริงจังนะ ไม่ได้ตลก ไม่ได้ล้อเล่นเลย ส่วนนึงคิดว่าเพราะชีวิตเราไม่เคยมีใคร ไม่เคยถูกรัก ไม่เคยรู้สึกถูกให้ความสำคัญ ไม่เคยใส่ใจใคร ครั้งนี้ครั้งแรกเลยที่เป็นห่วงใครสักคนมากขนาดนี้

>>230 น่ารักว่ะ

น่า NTR

>>230 กูขอตอบอย่างจริงจังและไม่ตลก แนะนำมึงควรไปพบจิตแพทย์ มึงมีความเสี่ยงที่จะเป็นโรคเครียดจากความวิตกกังวลต่างๆที่มึงสลัดมันออกไปจากหัวไม่ได้ แต่มึงไม่ต้องคิดมากกับการไปหาหมอ มันจะทำให้มึงเมเนจความคิดตั่งต่างตัวเองได้ง่ายมากขึ้น อันนี้กุแนะนำจริงๆ ไปหาหมอเหอะ สุขภาพจิตมึงจะดีขึ้นสัดๆ

>>233 ตอนนี้ยังไม่มีเงินมากพอไปพบแพทย์อะ ไม่ว่างด้วยเพราะทำงาน 6 วัน พอจะมีวิธีที่แก้ไขด้วยตัวเองมั้ย ตอนนี้พยายามออกกำลังกาย พักผ่อนเยอะๆแล้ว แต่พอหัวโล่งๆก็กลับมาเป็นห่วงใหม่อีก แล้วมันกังวลมากๆอะ พยายามไม่คิดว่ามันเป็นลางไรไหม ทุกวันนี้ทำได้แค่เตือนแฟนให้ระวังๆตอนเดินทาง ใจเริ่มคิดอยากให้แฟนลาออกมาอยู่บ้านแล้ว เป็นห่วงมาก ไม่อยากสูญเสีย ไม่อยากเสียใจ แต่คิดว่าบอกไปเขาคงบอกว่าคิดมากอยู่ดี ตันมาก ไม่รู้จะทำไง

>>234 ให้แฟนถ่ายรูปส่งให้คุณเป็นระยะ ๆ ไม่ก็ขอเบอร์ขอเฟซขอไลน์เพื่อนร่วมงานเขา เพื่อเช็กทางอ้อม

>>235 อย่างงั้นแฟนจะอึดอัดหรือเปล่า

>>236 ก็ต้องถามแฟนนะเรื่องนี้ พบกันครึ่งทางก็ได้ แค่แช็ตก็พอ ถ้าจะกลับก็ให้เขาทักมาบอก คุณจะได้รออย่างมีความหวังว่าเขาจะรอด

วิธีแก้จริง ๆ ก็
สร้างลิสต์เรื่องที่คุณกังวล
รำลึกว่าคุณเสียอะไรไปแล้วบ้างในชีวิต เช่น เพื่อนรักย้ายไปที่อื่น เสียของรัก อะไรแบบนี้
ฝึกสมาธิ จดจ่ออยู่กับความคิดตัวเอง ซัก 30 นาที ยุบหนอพองหนอ
เรียนรู้เรื่องความตาย เข้าใจแล้วปลงซะ
ระบายกับคนอื่น

ไอ้พวกมีปัญหาสุขภาพจิตทั้งหลายฟังไว้ มึงไปซื้อเกม dark souls มาเล่นนะ
ไม่ถึงเดือนอาการทุกอย่างหายหมด ที่ยุ่นเค้าก็มีงานวิจัยออกมาหลายปีแล้ว

>>239 that would make me want to commit suicide

>>238 ลองพยายามคิดแล้วไม่มีอะไรที่รู้สึกสูญเสียเป็นพิเศษเลย เพราะงั้นเลยกลัวมาก ไม่อยากพบการสูญเสียเลย ถ้าจะเจอขอเสียอย่างอื่นที่ไม่ใช่เรื่องนี้ ตายเองก็ยังจะดีกว่า

ตกงานนะ แต่ไม่อยากกลับไปอยู่บ้านว่ะ กูพอจะมีเงินเก็บเช่าหอข้างนอกอยู่ได้อีกประมาณสองเดือนแต่ถ้าหางานไม่ได้ในเดือนนี้หรือเดือนหน้าก็ต้องกลับบ้าน ซึ่งถ้ากูกลับบ้านแม่งก็น่ารำคาญแม่กูมากๆ แม่งเหมือนช่วงแรกๆที่กูเรียนจบใหม่ๆแล้วหางานทำเลย แม่กูเอาแต่ด่ากูว่าทำไมไม่ออกไปหางานทำ กูก็เคยอธิบายแล้วว่าสายงานกูต้องส่งพอร์ตไปเท่านั้น ไม่รับ walk in แต่แม่กูก็ไม่เข้าใจ หาว่ากูเอาแต่นอนขี้เกียจอยู่ในห้องไม่หาการหางาน กูเองก็เป็นโรคซึมเศร้าด้วย แต่แม่กูไม่เข้าใจแล้วชอบเอาไปพูดกับญาติว่ากูเรียนจนกูเป็นบ้า กูเป็นอีโรคจิตต้องกินยารักษาโรคจิต พอกูไม่กลับบ้านก็มาตีโพยตีพายตัดพ้อว่าลูกไม่รัก กูจะเป็นบ้าเพราะเขานี่ล่ะว่ะ

กูเคยตกงานกลับไปอยู่บ้านหนนึงเมื่อหลายปีก่อนนะ แต่เขาก็จะชอบมาด่ากูอยู่เรื่อยว่ากูแม่งกระจอก ไม่มีปัญญาเอาตัวรอดได้ต้องซมซานกลับมาพึ่งเขา พอกูได้งานกูไม่กลับบ้านอีกหลายๆปีเลย จนมาตกงานเพราะโควิดนี่ล่ะว่ะ ถ้ากูกลับบ้านไปหนนี้อีกแม่งต้องเกิดความรู้สึกในตอนนั้นกลับมาชัวร์ๆ แต่ถ้ากูไม่ได้งานในเดือนนี้กูน่าจะอดตายในหอพักกูเองนี่ล่ะ เครียดชิบหาย

กูเป็นหญิงที่บ่อนํ้าตาตื้นมาก ทำไงดีวะ เป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว พอโตมาเหมือนจะแกร่งขึ้น แต่สุดท้ายก็ยอมรับว่าเป็นผู้หญิงบ่อนำ้ตาแตกดีๆ นี่เอง
คือกูไม่ได้ร้องไห้โฮหรือชอบขี้แยใส่ใครนะ แต่นํ้าตามันไหลง่ายชิบหาย เจออะไรสะกิดใจหนักๆ หน่อย นํ้าตาก็ไหลออกมาเอง กลั้นไม่เคยอยู่เลย บางทีก็นึกเพลียๆ แบบ...ทำไมผญ.ต้องร้องไห้ง่ายกว่าผช.ด้วยวะ
กูเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้มากๆ กูเป็นคนไม่ชอบให้ใครมองเห็นกูร้องไห้ แล้วก็ไม่ได้อยากร้องไห้ให้ใครเห็นด้วย
พอจะมีวิธีฝึกใจ หรือเทคนิคอะไรช่วยกลั้นนํ้าตา,ทำให้นํ้าตาหยุดไหลได้บ้างมั้ยโม่ง รู้สึกไม่โอเคกับสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่ตอนนี้มากๆ

>>243 ... กูเป็นผู้ชายแต่เซนซิทิฟบ่อน้ำตาตื้นมาก ๆ เคยไปดูหนังในโรงแล้วบ่อน้ำตาแตกแต่ไม่มีทิชชูต้องเอากระเป๋าผ้ามาเช็ดน้ำตา กูใช้วิธีกลั้น ๆ แล้วแอบไปร้องไห้เอาว่ะ แต่ถ้าตรงนั้นจะร้องแล้ว ไม่ไหวจริง ๆ กูใช้วิธีเดินหนีไปเลย หรือทำเป็นก้มหน้าหยิ่งไม่สนใจแต่แอบร้องไห้ (แต่อย่าให้เสียงสะอื้นออกนะ)
จริงๆ กูอิจฉาผู้หญิงมากกว่าอีก เจอะไรแล้วร้องไห้ก็ไม่มีใครอะไร พอเป็นผู้ชายร้องไห้ให้ใครเห็นนี่รู้สึกแย่เหี้ย ๆๆๆๆๆๆๆๆ เจอคนที่เข้าใจก็คงโอเค แต่ส่วนใหญ่จะโดนด่าว่าสำออย

>>244 ก้มหน้าหมายถึงนอนก้มหน้าบนโต๊ะนะ

ตกงาน ย้ายกลับมาอยู่บ้าน แต่ชอบชีวิตตอนอยู่หอคนเดียวมาก อยู่บ้านแล้วรำคาญทุกอย่าง

>>244 แต้งกิ้วนะ ที่แย่คือสถานการณ์ส่วนใหญ่ของกูไม่สามารถหนีหลบหน้ากลางคันไปแอบร้องไห้ได้
คือกูประมาณว่า โตมาในสังคมแวดล้อมที่คนไม่ได้รู้สึกเห็นอกเห็นใจอะไรกับการที่ผญ.ร้องไห้ จะโดนรำคาญหรือมองว่างี่เง่าซะมากกว่า และเพราะแบบนั้น ยอมรับว่ากูเองก็เกลียดและรำคาญเวลาเห็นผญ.ร้องไห้เหมือนกัน ทั้งๆที่ตัวเองก็เป็นแบบนั้น สรุปคือก็เกลียดในสิ่งที่ตัวเองเป็นซะเอง

*ยืนยันอีกทีว่า ต้องการทริควิธีกลั้นนํ้าตาจริงๆว่ะ ช่วยด้วย5555 มีบางคนเคยบอกให้กัดปลายลิ้นแรงๆ กูลองทำมันก็...พอได้ระยะแรกๆ ถ้าโดนกระตุ้นต่อมนํ้าตาแตกยังไงก็กลั้นไม่อยู่ เฮ่อ

>>243 กูเป็นพวกบ่อน้ำตาตื้นเหมือนกัน เมื่อก่อนก็เกลียดตัวเองที่อ่อนแอ พยายามหาทางเข้มแข็งขึ้น ไม่ร้อง ฮึบไว้แต่ก็ทำไม่ได้ สุดท้ายกูเลยปลง จะร้องก็ร้อง ร้องไห้หมด พอร้องแล้วต้องฮึบขึ้น เข้มแข็ง หรือถ้ายังเข้มแข็งไม่ได้อย่างน้อยก็ต้องรีบปาดน้ำตา ฮือ ใครจะมองยังไงก็ช่าง ก็กูจะร้องอะ ร้องแล้วมันดีขึ้นนี่หว่า ไม่มีทริคกลั้นน้ำตาเลย ยิ่งทำยิ่งร้อง เคยพยายามกะพริบตาถี่ๆ ก็ยังร้อง ปกติกูชอบเปลี่ยนความเศร้าเป็นความแค้นแล้วก่นด่าอะไรสักอย่างในใจตอนจะร้อง บางครั้งก็กลั้นได้ แต่บางครั้งก็กลายเป็นว่าทั้งโกรธทั้งรู้สึกแย่จนน้ำตาไหลมากกว่าเดิมซะงั้น

มีใครเคยไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอะไรอยู่ไหม แล้วจะรู้ได้ยังไงว่ารู้สึกอะไรอยู่

>>249 ของเรานะ ถ้ามองความรู้สึกไม่ออก ก็ดูว่าพฤติกรรมที่เราแสดงออกและความคิดในหัวเราเป็นยังไง ทั้งเวลาอยู่กับคนอื่นและอยู่คนเดียว ถ้าปรึกษาคนรอบตัวไม่ได้ ก็เสิร์ชพันทิป เสิร์ชทวิต หาคนที่เคสคล้ายๆกับเรา เขาอาจจะพูดเรื่องความรู้สึกที่ตรงใจเราก็ได้

>>249 ไม่รู้นะว่ารู้สึกอะไรอยู่ แต่ถ้ารู้สึกเครียดลองฟังนี่ https://youtu.be/VsQxwkL8oMs

อยากสลัดความคิดอยากตายออกไปจากชีวิตหน่อย พอจะทำอะไรเพื่ออนาคต​ตัวเองก็เอาแต่คิดว่า ทำไปทำไม ตัวเองไร้ค่า เดียวก็ตายตลอด เลยทำอะไรก็ไม่ดีพอ มีความสุขกับชีวิตไม่สุด อารมณ์​ขื้นๆลงๆ จากที่คุยกับเพื่อนดีๆ พอคุยเสร็จก็ดาว์น​จนกัดปากตัวเองเนื้อฉีก ตอนนั้นไม่มีอะไรมากระทบจิตใจด้วยช้ำบางครั้งกูก็นอนเหม่อเฉยๆอะไรไม่รู้เป็นชั่วโมงจินตนาการแต่​เรื่องแย่ๆที่ไม่เกิดขื้นจริง กูกลัวว่าชักวันจะฆ่าตัวตายจริงๆวะ ไม่รู้ว่าในอนาคต​เกิดเรื่องพีดๆอะไรขื้นมา กูกลัวตัวเองคิดสั้น ขอคำปรืกษาหน่อย

>>252 มึงลองไปปรึกษาจิตแพทย์ไหม กูว่าให้ผู้เชี่ยวชาญช่วยน่าจะดีกว่า

>>252 ทำไมถึงกลัวตัวเองคิดสั้น?

อยากรู้ว่านอกจากโทร 1323 แล้วมีช่องทางไหนให้ติดต่อกับนักจิตวิทยา จิตแพทย์ หรือผู้เชี่ยวชาญได้บ้างอะ เราไม่มีเงินหาหมอ

เหนื่อยอ่ะ

ติดf2 ดรอป2 ปี4เทอมหน้า วางแผนเรียนด้วยการปี4เทอม1 ตามเก็บวิชาA เทอม2 เก็บวิชาB C ละอีกตัวเสียบที่อื่นไม่ได้จริงๆเปิดแค่เทอมแรก+ชนวิชาภาคมาตลอด ยอมเรียน 4ปีครึ่ง

วันนี้ลงทะเบียนเรียนวันแรก มีปัญหาเพราะรุ่นน้แงหลังรุ่นกู ดันปรับหลักสูตรคือตัดวิชาบางวิชาอีก ละได้แก่วิชา A B กูอ่ะวันนี้กูวิ่งทั้งวันไปขอให้เปิดวิชาAให้กู กลับมาพึ่งรู้ว่าวิชา B ก็ปรับ ที่ปรึกษากะพูดว่ากูทำไมถึงดรอป ไม่รุ้เหรอว่าไม่มีแล้วนะ

ใช่กูไม่รู้ไง กูดรอปเพราะกูกลัว กูf วิชาAกับD มาวิชาAก็fทั้งๆที่กูสู้แล้วกูเรียนพิเศษกูโต้รุ่งอ่าน แบะกูไม่รอด วิชาD ทำให้กูไม่จบพร้อมเพื่อน กูเลยต้องดรอปเพื่อมาตั้งหลักอ่ะ ต้แงรักษาเกรดให้รอดไปตลอดด้วย ทำไมเขาพูดเหมือนกูตัดสินใจผิดละเป็นภาระให้เขาวุ่นวาย ในเมื่อวิชาที่ตัดๆไปเขากำหนดให้เรียนเองละมันก็ยาก และๆม่จำเป้นด้วยซ้ำจนปรับหลักสูตรรอบใหม่ถึงไม่ให้เรียนไท่ใช่เหรอ

กูสู้ และกูก็ช้ำพอสมควรแล้วอ่ะ เหตุการวุ่นวายนี้ทำให้กูเหนื่อยมากๆ การตัดสินใจดรอปกูก็รู้สึกแย่พอแล้ว เพราะกูก็ต้องเรียนมันอีกที

ถ้าไม่ได้ตารางเรียนเดิมกูจะทำยังไง กูต้องมาวางแผนใหม่เหรอ เทอมหน้ากูเจอกับวิชาที่กูแพ้มา กูจะไหวไหม จริงๆก็ไม่เคยคิดเรื่องแบบนี้เลย แต่วันนี้ นึงคุยกะที่ปรึกษาเพราะเขาเห็นกูดรอป แล้วเขาไม่ช่วยให้กูรู้สึกดีเลย

กูไม่รู้ว่าถูกห้องไหม แต่ก็ว่ามันไม่ใช่ปัญหาการเรียนอ่ะ กูไม่ได้หาทางแก้ ตอนนี้กูแค่รู้สึกช้ำ ปวดหัว กังวลกับแผนที่กูเลือกละผลของการเรียนกู ผิดห้แงก็ขอโทษด้วย .___.

>>253 ไม่ไหววะ จิตแพทย์​เป็นอะไรที่ไกลตัวมาก คนรู้จักมีเคสตยที่เป็นหนักกว่ากูอีก กูยังจำรีแอคชั่นของแม่กูได้เลย แม่เคยถามนะว่าเป็นใช่ไหม โรคจิตเหมือนเค้ารืเปล่า ถ้ากูบอกว่าอยากพบแพทย์​ขื้นมาแม่จะคิดไงวะ กูคงกลายเป็นลูเซอร์​ที่ใช้ชีวิตไม่ได้เองในความคิดแม่อะ ยิ่งกูพื่งแยกออกมาอยู่เองด้วย

กูโดนแม่งด่าจนเป็นโรคเครียด ต้องย้ายโรงเรียนหนีแม่ง แม่งไม่สำนึกเลยรึไงวะว่าตัวเองเลวร้ายมากกว่าที่กูทำไว้อีก กูยอมรับว่ากูผิดนะ แต่ที่แม่งกับเพื่อนมันรุมด่ากูแรงๆในแชทนี่ก็ยอมรับไม่ได้เหมือนกัน ล่าสุดแม่งรู้ว่ากูลาออกเลยทักมาหาแม่กู แต่ในแชทแม่งเล่นปมที่กูเป็นลูกบุญธรรม มันทุเรศขนาดไหน ไอ้เหี้ยเอ้ย

อยากตายว่ะ มีชีวิตอยู่ตอนนี้ก็เหมือนอยู่ไปวันๆ กูไม่รู้จะทะเยอทะยานไปเพื่ออะไร เคยฆ่าตัวตายแล้วก็ไม่สำเร็จ พยายามจะหาข้อดีของการมีชีวิตอยู่แต่ก็ไม่เจอ รู้สึกถึงเสียดายอะไรสุดท้ายตายไปกูก็ไม่รับรู้แล้วอยู่ดี

>>230 ย้อนไกล แต่จะบอกว่ากุก็เป็น เป็นกับแม่ เพราะกุเสียพ่อไปเพราะโรคแบบกะทันหันอะ
กุเลยเหมือนคิดตลอดว่าคนเราจะตายตอนไหนก็ได้ ช่วงเปิดเทอมกุก็เรียนอยู่คนละจังหวัด ก็เหงา เป็นห่วง
พอปิดเทอมกลับมาอยู่บ้าน กุก็กอดแม่บ่อยมากจนแม่บ่นรำคาญ ถามว่าขาดความอบอุ่นหรอ กุก็ไม่กล้าบอกว่ากุกลัวแม่เป็นไรไป กลัวตลอดเวลาแม่ออกไปทำงาน กุเหมือนคนที่คิดเรื่องตายตลอดเวลาแต่เสือกปลงไม่ได้ 55555555

กูไม่ได้อยากฆ่าตัวตาย แต่กูก็ไม่ได้อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วเหมือนกัน ถ้าโลกนี้แม้มีปุ่มลบเหมือนลบไฟล์อะไรซักอย่าง กูล่ะอยากลบกูออกไปจากโลกแม่งซะให้จบๆไปซะ

>>261 *แม่ง แม้เหี้ยไรล่ะ เบลออีกแล้วตัวกู

>>261 อยากหนีมั้ย หนีไปเที่ยวที่ที่ไม่มีใครรู้จักเรา

>>263 อยากหนีมั้ย ก็มีบ้างอะ กูเคยลองทำอยู่กูไม่ชอบขนาดนั้น แต่มันก็โอเคนะ เหมือนได้ฮิลอะไรบ้างนิดนึง
แต่ในตอนนี้กูคงไม่ได้ทำบ่อยๆหรอกเพราะปัจจัยอะไรหลายอย่าง

ไม่ชอบตัวเองที่ไม่สวย ไม่เก่ง ไม่รวย อ้วน ขี้กลัว เป็นนักท้อ เศร้าเก่ง จนเกรงใจทุกครั้งที่จะทวีตบ่น ไม่อยากให้เพื่อนเห็นแล้วมาให้กำลังใจ เพราะกุรู้สึกแย่ด้วยตัวเอง เพื่อนมาให้กำลังใจก็ไม่ได้ช่วยอะไร เกรงใจเพื่อนต้องมาเสียเวลาเสียสุขภาพจิตอ่านทวิตกู กูก็มีเรื่องดีๆอยู่ แต่มันไม่สามารถทำให้กูภูมิใจในการมีอยู่ของตัวเองได้เลย เว๊

>>265 สู้ๆมึง แต่มึงเกรงใจกับคิดเผื่อเพื่อนได้นี่ก็ภูมิใจได้แล้วว่าเป็นคนดีสัสๅคนหนึ่ง

รสเป็นท้อกับงานว่ะทั้งๆที่ยังไม่เริ่มเลย มันเปตอสการไรวะ เบินเอ้าทซินโดรทหรอ หรือจจกุแต่ขก อห

อยากตายว่ะ รู้สึกอยู่มานานเกินไปทั้งที่อายุ 23

>>268 เท่ากูเลย

>>268 เพิ่มเติม คือกูรู้สึกว่าอยู่ต่อไปก็เท่านั้น ไม่มีความฝัน สิ่งที่อยากทำคือนอนหลับแล้วไม่ตื่นขึ้นมาอีก กูเศร้าที่ตัวเองเป็นแบบนี้ว่ะ คนที่เค้ามีชีวิตต่อไปเค้าทำเพื่อไรวะ ทำงานรอวันตายงี้เหรอ

>>270 มีเพื่อนที่ไม่ชอบงานที่ทำ กลับมาบ้านร้องไห้เป็นเดือนๆ ปัจจุบันไม่ร้องแล้ว ช่างแม่งเรื่องที่ทำงานละ ทำตามหน้าที่ กลับบ้านมาคือทิ้งหมดความรู้สึกเหนื่อยท้อ สิ่งขับเคลื่อนนาง ทำให้นางแฮปปี้ได้คือการติ่งจ้ะ เวลาผู้มาไทยคือต้องไปตาม ขั้นสูงสุดคือจะวางแผนไปตามในตปทงิ ดีเหมือนกันนะ นี่กลับมาบ้านยังคิดเรื่องง่รเลย

>>271 กูก็เป็นติ่งนะ แต่แบบจะว่ายังไงดี คือพร้อมไป(ตายไม่ใช่ตาม)มาก ไม่ได้รู้สึกยึดติดขนาดนั้นอะ TT

>>272 แล้วพอจะบอกตัวเองได้ไหมว่าทำไมรู้สึกเบื่อขนาดนี้ เรื่องงานหรอหรือคน

>>270 เพราะมึงไม่มีเป้าหมาย มึงดันไปรู้สัจธรรม(ที่ความจริงทุกคนก็รู้อยู่แล้วแต่แกล้งทำเป็นลืมๆไปซะ)ว่าคนเราก็เกิดมาเพื่อตายอยู่ดีนั่นแหละ ไม่รู้จะเกิดมาทำหอกอะไร แต่ในเมื่อเกิดมาแล้ว ถ้าไม่หาอะไรคิดเอาไว้สมองก็จะฟุ้งซ่าน พอฟุ้งซ่านก็จะเป็นแบบมึงนั่นแหละ คือเริ่มรู้ตัวละว่าคนเราปลายทางแม่งก็ตายอยู่ดี ธรรมชาติมันเลยทำให้คนมีสัญชาตญาณว่าต้องสืบพันธุ์ไง พอมันสืบพันธุ์ มันก็จะมีห่วงที่ต้องดูแล เลยไม่มีเวลาไปฟุ้งซ่านหรือคิดอยากตาย แต่คนสมัยนี้บางคน(รวมกูด้วย)ไม่ได้ทำตัวตามสัญชาตญาณเหมือนสมัยยุคหินอย่างเดียว เลือกที่จะไม่สืบพันธุ์ พอไม่สืบพันธุ์ก็ไม่มีห่วง เลยเริ่มคิดฟุ้งซ่าน ทำไมๆๆ แต่การอยู่โดยที่มีความคิดแบบนั้นมันทรมาน เพื่อไม่ให้ทรมานจนวันตาย ก็เลยต้องพยายามหาเรื่องคิด หาเป้าหมาย หาอะไรทำไม่ให้ฟุ้งซ่านนี่แหละ กูถ้าปล่อยให้ตัวเองว่างจะเป็นแบบมึงเด๊ะ ตอนนี้เลย 1.พยายามทำตัวให้ไม่ว่าง ทำงานแม่งไปเลย 7 วันรวด งานประจำ 5 งานพิเศษ ส-อ ได้เงินมาช็อปปิ้งคลายเครียดเพิ่มอีก 2.ตั้งเป้าหมาย ความจริงก็ไม่ได้มีเป้าหมายอะไรหรอก แต่ตั้งเพื่อไม่ให้รู้สึกทุกข์และว่างเปล่าเฉยๆ ตอนนี้ตั้งไว้สองอย่างคืออยากศัลยกรรมกับอยากได้ bmw ซักคันในชีวิต

ทำไมพวกมึงต้องทำงาน ?

>>275 เพราะถ้าไม่ไปทำงานก็ไม่รู้จะทำอะไรแล้วกับชีวิต งานเป็นอย่างเดียวที่ทำให้กูมีชีวิตต่อไปได้ ถึงแม้งานจะน่าเบื่อยุ่งยากเหี้ยห่าแค่ไหนมันก็ช่วยให้กูเลิกฟุ้งซ่านเรื่องลบๆในหัวได้

>>270 ช่วงนี้กุมีชีวิตอยู่เพื่อกินข้าวในวันพรุ่งนี้ คิดว่าพรุ่งนี้จะกินอะไรดีน้า วันนี้ดึกแล้วหมดเวลากิน หิว

>>273 น่าจะเรื่องคนมั้ง กู wfh เบื่อที่บ้านมาก ทุกคนรุงรังกับกู ไม่มีเป้าหมาย ยิ่งเบื่อ ยิ่งรำคาญกูยิ่งอยากไปอะ
>>274 คงจะจริงอย่างที่มึงว่า ช่วงนี้ wfh ละงานมันน้อย กูว่างมาก แต่ช่วงที่เรียนไม่มีเวลาว่างกูก็อยากตายเพราะเครียด 5555

ใครเครียดเรื่องงานลองแพลนว่าจะฆ่าตัวตายในอีก 1ปีดู กำหนดวันไว้เลย
แล้วบอกตัวเองว่าเข้ามาเลยความกดดันทั้งหลาย อีกปีเดียวกูก็ตายแล้ว มึงจะเล่นกูได้นานแค่ไหนกัน
กูจำมาจากหนังสือเล่มนึง ใช้ได้ผลมากเลจ

>>279 กูเอา 1 เดือนพอ

>>279 รู้ตัวอีกทีทำจริง

>>279 ต้องซื้อปืนมาด้วยเพื่อความสมจริง

พ่อแม่รบเร้าให้สมัครงานราชการหนักจนไม่อยากอ่านไลน์เค้า ไม่รับสาย นี่ผิดมากปะ

กูอยากรู้ว่าocdนี่มันมีโอกาสหายไหม กูเป็นแนวกลัวตัวเองทำร้ายคนอื่นแบบทำร้ายทางร่างกายอ่ะ กูเห็นมีดหรืออะไรแนวๆนี้ไม่ได้แม่งจะมีภาพขึ้นมาทันทีแต่กูไม่ได้อยากทำอ่ะ มึงเข้าใจไหม จะบ้าตายพอเป็นที ชอบเป็นช่วงเย็นๆ แต่กูยังไม่ได้เป็นหนักขนาดคิดทั้งวันเลยยังไม่ได้ไปหาหมอ แต่พอกูว่างมันจะคิดทันทีต้องหาอะไรทำ ฟังเพลงให้มันมีแบ็คกราวด์มาดับความคิด กูควรรอไปก่อนหรือหาหมอเลยดี เพราะบางทีอาการก็หายไปเป็นเดือนเป็นสัปดาห์ แต่พอจะเป็นก็เป็นเลยแบบไม่ทันตั้งตัว แล้วกูก็จะกลัวตัวเองมากๆ กูพิมพ์มึนไหมวะ ขอคำแนะนำด้วยยย กูไม่กล้าบอกใครกลัวเขากลัวกู

>>284 มึงยังควบคุมตัวเองได้ใช่มั้ย งั้นมันก็ยังเป็นอาการภาพหลอน? ไปหาหมอแล้วเอายามากินซะ

ไม่ไหวแล้วว่ะ ตอนนี้ที่บ้านแม่งเงินไม่มีเหลือพอทำอย่างอื่นเลยนอกจากกินกับค่าใช้จ่ายทั่วไป บ้านแม่งก็เสี่ยงจะโดนยึดอยู่ ปัญหาคือม.กูกำลังจะเปิดเทอม กูกำลังขึ้นปี 2 ละแต่แบบค่าหอกับค่าเทอมแม่งไม่มีเลย เลยคิดว่าจะดรอปไว้แล้วไปหางานทำหาเงินก่อน กูสงสัยว่าถ้ากูดรอปไปปีนึงตอน สมมติกูกลับไปเรียนกูต้องไปเรียนกับเพื่อน ๆ แล้วก็ต้องหาเวลาลงวิชาปี 2 ที่กูดรอปไว้ หรือว่า กูต้องแบบเหมือนเลื่อนปี 3 ไปแล้วกลับมาเรียนปี 2 ก่อนวะ แต่ดรอปนี่เป็นตัวเลือกสุดท้ายนะ ที่จริงอยากหางานพาทไทม์ทำไปด้วยระหว่างเรียน แต่กูไม่รู้ว่าเค้าหางานกันยังไง ร้านไหนเค้าเปิดบ้างว่ะ

>>286 ต่อนิดหน่อย คือตอนนี้กูไม่รู้ว่ากูควรทำอะไรเลย พ่อกับแม่บอกว่าไม่ต้องเครียด เดี๋ยวพ่อกับแม่หาให้ได้ แต่แบบกูอยากทำอะไรบ้างอ่ะ เรื่องเอาบ้านไปกู้มากูก็เพิ่งรู้เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว กูไม่รู้เลยว่าครอบครัวกูมันขัดสนขนาดนี้ ถ้ารู้กูคงหาพาทไทม์ทำตั้งแต่ปี 1 ตอนนี้กูไม่รู้แล้วว่ากูควรทำยังไงเพื่อที่จะได้เรียนต่อ เครียดชิบหาย อีกเรื่องก็พี่กู คือกูต้องไปอยู่หอกับพี่กู ละพี่กูแม่งเรื่องมากชิบหายแบบ จะเอาหอดี ๆ หอในไม่เอา ติดหรูชิบหาย ไอสัส ค่าเทอมยังไม่รู้จะมีไหม ยังเลือกหอเรื่องมากอีก พ้อกับแม่แม่งเครืยดกับชีวิดมึงขนาดไหนมึงรู้บ้างรึเปล่า พอบอกไม่มีเงินยังจะมาวีนใส่ ไอเหี้ย ตอนนี้แม่งเหมือนเจอทางตันทั้งครอบครัวเลยว่ะ

>>286 ลองคุยกับทางม.ดูมั้ย

ใช่ๆ ลองคุยกะทางมอก่อน ส่วนงานพาร์ททามดูตามเว็บสมัครงานอะ jobsdb jobth jobthai jobbkk joptopgun และอื่นๆ ตอนเสิร์ชก็พิมพ์ว่า part time หรือ งานชั่วคราวไป

>>287 ใช่ๆ ลองคุยกับทางมอก่อน อีกใจหนึ่งกูก็อยากให้มึงเชื่อใจพ่อแม่ว่าเขาหาได้จริงๆ อย่าเพิ่งเครียด ต้องมีคนในบ้านใจเย็นสักคน ไม่งั้นทุกคนจะเครียดหมดแล้วจะระเบิดอารมณ์ใส่กัน เรื่องพาร์ทไทม์ต้องดูว่าทำงานแบบไหนได้แล้วลองหาที่ๆ คิดว่าเดินทางสะดวก ใกล้หอ เหนื่อยแล้วกลับมาพักใจได้ หอนอกก็ดีจะได้ทำพาร์ทไทม์ดึกๆ ได้ ไม่ต้องมากังวลเรื่องเวลาหอในปิด

>>287 มอเขามีวิธีช่วยอยู่แล้วมึง ไปคุยกับเขาก่อน พวกทุนไรงี้มีแน่นอนเพื่อนกูก็ขอทุนเอาแต่อาจจะมีสัมภาษณ์บ้าง บางทีอาจารย์ก็ช่วยด้วยซ้ำ

เวลาคิดมากๆเครียดแล้วปวดหัวว๊าบ หนึบๆตึงๆ นี่ใช่ไมเกรนไหมโม่ง

>>292 ไม่...

>>293 อ่าา คงเพราะว่าเรานอนน้อย+ขาดสารอาหารละมั้ง

ตอนเด็ก ๆ กุเคยไปรับรู้ว่าพ่อแม่มีอะไรกัน ถึงกุจะรู้สึกแปลก ๆ แต่ก็ไม่กระทบชีวิตอะไร พอโตขึ้นมาช่วงมอต้น กุเสือกไปเห็นพ่อโป๊แล้วก็เห็นอวัยวะเพศชายของแท้แบบในชีวิตจริงไม่ใช่ในหนังโป๊ คือตอนนั้นรู้สึกใจสลายนิด ๆ (แบบแสลงตาอ่ะ อหหห) หลังจากผ่านเรื่องนั้นไปกุก็เจอทู้เด็กดีเรื่องพ่อเยลูกเป็นเรื่องปกติ เอาล่ะนี่แหละจุดเปลี่ยน คือกุรู้ว่าไอเหี้ยนี่มันไม่ปกติแน่ ๆ และกุก็ไม่ชอบด้วย แต่สมองกุหยุดคิดเรื่องแบบนี้ไม่ได้เลย คือกุไม่ได้คิดแบบกุเยกะพ่อกุนะ แต่สมองกุมันคิดคำถามว่า มึงจะเยกะพ่อมึงเองหรือเปล่า มึงจะทำหรือเปล่า แล้วกุก็จะตอบซ้ำ ๆ ว่าไม่ เวลากุจะช่วยตัวเองก็มีหน้าพ่อป็อปอัพออกมา และใช่ กุหมดอารมณ์เลยไอสัส และกุก็ไม่สามารถเห็นพ่อเปลือยท่อนบนตามฉบับชายไทยขี้ร้อนได้อีกแล้ว รู้สึกไม่ชอบมาก ๆ ทั้งที่ จริง ๆ พ่อก็ไม่ได้ผิดมั้ง แล้วก็ไม่อยากนอนห้องเดียวกับพ่อด้วย (หลายครอบครัวนอนห้องเดียวกันป้ะ) ตอนแรกกุคิดว่าเป็นหัวเลี้ยวหัวต่อมอปลายป่าววะ แต่กุก็รู้สึกรำคาญใจตัวเองอ่ะ ยิ่งเวลาเจอข่าวพ่อข่มขืนลูกกุระแวงไปอีก ทั้ง ๆ ที่พ่อกุไม่ใช่พวกแบบนั้นตรงจุดนี้กุสงสารพ่อมาก มันเป็นนานจนกุจบมปลายแล้วก็ยังเป็นจนกุคิดว่าเชี่ยยย นี่กุอยากเยกะพ่อตัวเองเหรอ กุก็เลยมานั่งคิดว่าถ้านี่ไม่ใช่พ่อกุ กุจะเยไหม คำตอบคือ ไม่ กุไม่เอาไอหน้านี่ทำแฟนแน่นอน ขออภัยพ่อมา ณ ทีนี้ แต่เขาเป็นประเภทพ่อที่ดีก็ดีอยู่แล้ว แต่แน่นอนว่าสมองกุก็ยังตั้งคำถามต่อไป มันน้อยลงบ้างแล้วแล้วกุคุมสติได้มากขึ้น กุไม่คิดเรื่องนี้เวลามีอะไรทำแต่ถ้านอนเฉย ๆ ก็ยังคิด และที่รบกวนกุสุดคือกุจะช่วยตัวเองยังไงอ่ะถ้าหน้าพ่อกุยังขี้นแบบนี้ ทำให้กุเซงมากก หมดรมณ์
กุแค่อยากระบาย และถ้ามีวิธีให้หายก็คงดี เพราะสำหรับกุมันทรมาณจิตใจมาก ทำเอากุไม่อินกับผชไปเลย ทั้งที่จริง ๆ แล้ว กุชอบดูหนังโป๊มาก TT

>>295 มึงเข้าข่ายocd ลองไปหาดู แต่ส่วนใหญ่จะพบมากในผญอายุ20อัพ บางคนอาจมีอาการบ้างตั้งแต่เด็ก ถ้ามันรบกวนชีวิตมากๆกูแนะนำหาหมอ หาตั้งแต่เริ่มๆกินยาแล้วหายไว

>>296 กูลืมแนะนำเพิ่ม ถ้ามึงไม่ได้เป็นหนักมากขนาดกินเวลาชีวิต(กูตัดที่1ชม ถ้ามึงคิดเรื่องนี้มากกว่า1ชมต่อวันมึงควรหาหมอ) กูแนะนำให้มึงคิดว่ามันไม่ใช่ความคิดมึง พอมันมีความคิดนั้นขึ้นมามึงก็ไม่ต้องไปสนใจมัน บอกไปว่านั่นไม่ใช่ความคิดกูสักหน่อย แต่กูยังเชียร์ให้ไปปรึกษาหมออยู่ดีว่ะ ตรงจุดกว่า

>>296 สอบถามมึงเพิ่มเติมได้ไหมว่าค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ กุวัยมหาลัย จริง ๆ อาการนี้เป็นมานานแล้วแต่ตอนที่เด็กมาก ๆ มันเป็นเรื่องอื่น แล้วกุยังอยู่วันมหาลัยอ่ะ ถ้าขอเงินพ่อแม่ก็ไม่รู้จะบอกเขายังไงดี

>>298 กูว่ามหาลัยมันมีจิตแพทย์อยู่ทุกมอนะ ไม่งั้นก็รพรัฐไม่แพงหรอกมึงพวกสวัสดิการนศมีไหม ประกันที่ทางมหาลัยให้ทำต่อปี ไม่ก็สิทธิ์บัตรทอง ประกันสังคมไรงี้ ไม่เกิน500หรอก แต่ถ้าหาคลินิกไรงี้อาจจะประมาณ2000 สู้ๆมึงไปหาอย่างน้อยก็เพื่อความสบายใจเป็นโรคก็จะได้รู้ว่าเป็นที่โรคไม่ใช่ที่เรา ไม่ต้องกลัว แผนกจิตเวชไม่ได้น่ากลัวแบบในหนัง ส่วนใหญ่สงบบรรยากาศไม่วุ่นวาย55555

>>295 อ่าว ไม่ใช่ว่าชีวิตทุกคนต้องผ่านจุดนี้มาเหรอวะ เอาเรื่องครอบครัวมาพัวพันเรื่องความสัมพันธ์เรื่องIncestเนี่ยกูเคยเป็นสมัยวัยรุ่นวัยเจริญพันธุ์แล้วไม่ชอบเลยแม่ง แบบกูจะอ้วก มันความคิดหมกมุ่นหลายๆอย่างอ่ะ บางทีก็เบียวซิสค่อนบราค่อนก็มี
กูว่าอารมณ์คล้ายๆเวลาชักเว่าแล้วหน้าเพื่อนในห้องคนรู้จักลอยมาอะไรแบบนี้อ่ะ กูเคยคุยกับเพื่อนกู เพื่อนกูก็เป็นบ้าง แบบแม่งเป็นมุมมืดในชีวิตสัสๆ แต่โตๆมาก็จูนความคิดได้ดีขึ้นอ่ะ
กูไม่รู้ว่ากรณีของมึงกับกูเหมือนกันมั้ยนะ ดังนั้นไปหาหมอจะได้เคลียร์ๆ เป็นกำลังใจให้นะ

กูมีปัญหาอยากอาหารตลอดทั้งๆที่ไม่หิว แล้วถ้ากูไม่ได้กิน สมองกูจะไม่หยุดจินตนาการถึงของกินเลย มันทำให้สุดท้ายกุก็ต้องออกไปซื้อข้าวกิน พอได้กินอาหารมื้อใหญ่ รสจัดแล้ว กูก็จะรู้สึกมีความสุขขึ้นมา เป็นแบบนี้จนอ้วนเลย

ทีนี้กูรู้สึกว่าเริ่มมีปัญหาที่เข่าเลยอยากลดน้ำหนัก แต่กูควบคุมความอยากอาหารไม่ได้ว่ะ มันไม่ใช่แค่ห้ามตัวเองไม่ให้กิน แต่สมองมันทำให้กูหยุดคิดไม่ได้เลย มันกระวนกระวายถ้าไม่ได้กิน กูจะทำไงดี

>>301 กูเคยเป็น ตอนนั้นเครียดด้วย แล้วรอบข้างก็มีแต่เรื่องเครียดๆจนเรื่องที่มีความสุขในชีวิตมีแค่เรื่องกินอ่ะ วันๆคิดแต่เรื่องกิน แล้วกินทั้งวัน ทําอะไรก็ต้องมีขนมมาเคียงข้าง ข้าว1มื้อก็ต้องมีขนมอะไรตบท้ายเยอะแยะมาก
วิธีแก้ก็คือหางานอดิเรกแล้วไปสนใจงานนั้นๆจริงจัง
แนะนําให้เป็นงานอดิเรกที่แบบยากๆแล้วต้องใช้สมาธิจดจ่อกับมันเยอะๆ ชีวิตจะลืมเรื่องกินไปได้เลย อย่างกู กูก็เริ่มหัดกีตาร์ ลองแกะเพลงแกะริฟโซโล่ แล้วเงินก็เอาไปใช้กับงานอดิเรกนั้นๆแทน ทีนี้ก็จะเริ่มงกกับการกินอ่ะ จนไม่กินจุกจิก
อ่อแล้วก็เปลี่ยนมายด์เซทแบบมินิมอลิซึ่มอ่ะ กินเพื่ออยู่ กิน1มื้อ=1จาน(เล็กๆ) 1วัน=3มื้อ หาอะไรอร่อยสุดๆมาแดก1จานแล้วจบ แล้วมึงก็หายอยากก็ได้ ของกินเล่นมันสื้นเปลือง ไม่ต้องไปซื้อ
ของกูลดโหดอย่าหาทํา คือกูปล่อยให้หิวแล้วแดก1มื้อต่อ1วัน แต่ก็กินประมาน1.5จานแล้วมีขนมนิดนึ่ง แต่การลดนนให้ได้ผลก็ต้องออกกำลังกายด้วยนะ เดินก็ได้วันละ1-2ชม กูค่อยๆเป็นค่อยๆไป วันไหนมีตี้ไปหมูกระทะก็ได้ แต่แบบเดือนละครั้งพอ 1 ปีลดได้10โลก็โอเคนะ

>>300 ของกุไม่ใช่แค่เฉพาะตอนจะชู่วู่อ่ะดิ แม่งเป็นตลอด แค่กุรำคาญตอนจะช่วยตัวเองแล้วมันก็ดันคิดมันทำกุหมดรมณ์ก่อนกว่าจะคิดเสร็จ

>>299 ขอบใจมากมึง

>>302 ยอมใจ กูถ้าไม่ซื้อของกินเล่นกูจะรู้สึกเหมือนมื้อนี้มันขาดอะไรไปเลย

>>301 มันมีงานวิจัยว่าสมองจะหลั่งสารซัมติ้งที่ก่อความสุขเมื่อได้กินของที่ชอบ ก็คือมึงเสพย์ติดสารที่ว่านั่นแหล่ะ แล้วปกติ threshold ของอะไรก็ตามที่จะกระตุ้นให้สมองทำงานมันจะสูงขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งทำให้มึงกินมื้อใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ รสจัดขึ้นเรื่อยๆ
วิธีที่ไม่หักดิบคือฝึกลด threshold ลงทีละนิด ค่อยๆลดปริมาณอาหารลง ลดความเข้มข้นของรสชาติลง ถ้าจะคุมแคลไปด้วยก็เปลี่ยนเป็นอาหาร low carb

คนคุย/เพื่อนกูเหมือนมีแววจะเป็นซึมเศร้าเพราะเขาดาวน์บ่อย บ่นอยากตาย ทำร้ายร่างกายตัวเอง(กรีดแขนอะ เขาส่งรูปให้กูดู) แล้วก็คิดว่าครอบครัวเกลียดเขา แถมเขาก็ไม่มีเพื่อนที่เรียนด้วย กูควรทำไงดีวะ รับมือไม่ถูกแต่กูห่วงเขามากๆ

>>307 พยายามกล่อมให้นางไปหาหมอ ช่วงนี้โควิดอาจจะลำบากหน่อย แต่กุว่าปล่อยทิ้งไว้นานๆไม่ดีแน่

>>284 เพื่อนกูเคยแนะนำให้ไปรักษากับอาจารย์ท่านนี้อ่ะ
นอกจากกินยาแล้วมันมัวิธีฝึกบังคับจิตใจ แต่กูไม่ได้รักษาต่อเนื่อง ช่วงที่อารมณ์ดีมันหายไปเองเลยปล่อยไป
https://fanboi.ch/lifestyle/2065/242/

ปรึกษาหน่อย เป็นคนชอบแมวและเมื่อก่อน(10ปีที่แล้ว) เลี้ยงแมวหลายตัว แต่บางครั้งมีพฤติกรรมชอบทรมานแมวด้วยวิธีรุนแรงแต่ไม่ได้กะให้ถึงตาย มีครั้งนึงซื้อแมวมาใหม่แมวเด็ก3-4เดือน อาหารการกินที่อยู่ดีมากแล้วมีวันนึงเรามีความรู้สึกอยากทรมานมัน เราก็จับมาแล้วขว้างลงกับพื้น มันก็วิ่งหนีไปแอบเราก็ตามเอาไม้กวาดไปกระทุ้งๆ จนเบื่อเราก็ไม่ยุ่งกับมันปล่อยให้มันแอบไป จนเวลาผ่านไปไม่กี่ชมมันก็ออกมาทำตัวปรกติเหมือนไม่กลัวเรา แต่ปากมีเลือด เราก็รู้สึกสงสารและรู้สึกผิดคิดว่าจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว แต่พอหลายๆวันผ่านไปหรือเป็นเดือน อาการที่เราจะทรมานมันแบบนี้มีมาเรื่อยๆทำตัวนู้นบ้างตัวนี้บ้าง แต่ไม่ได้ทำถี่ ทำทีนึงก็จะรุนแรง เสร็จก็จะสงสารรู้สึกผิด แต่ก็วนเวียนอยู่แบบนี้มีทั้งจับแมวบีบคอ ฟาดใส่ผนัง จนมีวันนึงเราเอาแมวนึงนึงไปใส่ในกระป๋องเก็บข้าวที่หมดแล้ว แล้วก็ปิดฝาไว้แน่น กะปล่อยดูมันทรมานเล่นๆซักแปบนึง แต่ตอนนั้นดูหนังอยู่ด้วยเลยลืมจนหนังจบ สรุปว่าแมวตายในนั้นไปแล้ว เราก็เอาไปทิ้ง แล้วแมวที่เหลือเราเลยรู้สึกว่าเอาไปให้คนอื่นให้หมดดีกว่า จนเวลาผ่านมาไม่ได้เลี้ยงสัตว์อะไรแล้ว แต่เวลาเห็นแมวจรจัดเวลาแวะเวียนเดินมาในบริเวณบ้านก็มีความรู้สึกอยากจะทำร้ายทรมานพวกมันอยู่ แต่ไม่ได้ทำ //อยากรู้ว่าจะทำยังไงกับการแก้นิสัยแบบนี้ดี เป็นปัญหาทางจิต หรือเป็นแค่คนบ้าความรุนแรงหรืออะไร

>>310 ลืมบอกไป อายุ30ปลายๆ

>>310 รู้แค่พฤติกรรม ยังตัดสินอะไรไม่ได้

>>310 คิดว่ามีปมอะไรในชีวิตเปล่าหล่ะ

>>310 มีปัญหาด้านการควบคุมอารมณ์อย่างอื่นด้วยหรือเป็นแค่กับแมว เคยมีอาการกับอย่างอื่นที่ไม่ใช่แมวไหม

>>314 กับอย่างอื่นไม่มีนะ เคยเลี้ยงสัตว์อื่นๆก็หนู ตอนนี้เลี้ยงหมา ไม่มีอาการแบบนี้ แต่ในบรรดาสัตว์ชอบแมวมากที่สุด แต่ไม่มีอาการกับแมวของคนอื่นนะ มีแต่กับแมวของตัวเองกับแมวจรจัด

>>310 กูก็เป็น กูเป็นกับสัตว์ทุกชนิดที่แม่งหน้าตาน่ารักเลย แฟนกูก็นึกว่ากูชอบเลยชอบเอารูปสัตว์ให้ดู แต่คือแมวกูทุกวันนี้เห็นกูเป็นวิ่งหนี กูชอบสัตว์น่ารักนะ แต่พอผ่านไปสักพักแล้วรู้สึกหมั่นเขี้ยวอยากทรมาน ไม่เป็นแค่กับพวกสัตว์เลื้อยคลานแล้วก็ปลา เป็นตั้งแต่เด็กๆจนตอนนี้เรียนจะจบละ ก็พยายามอดกลั้นไว้ไม่บอกใคร

>>316 310เองนะ จริง ตอนที่เลี้่ยงนอกจากเรื่องทำร้ายก็คือเลี้ยงดีปูเสื่อ อาบน้ำให้เอง แปรงขนเก็บขี้ ขี้ติดตูดก็เช็ดตัดเล็มอะไรให้เป็นอย่างดีไม่รังเกียจ เพื่อนแวะเวียนมาหา ว่างๆก็อัพลงโซเชียลรักมาก แต่พออยู่คนเดียวแล้วจะมีอารมณ์อยากทำร้าย พอทำเสร็จก็สงสารรู้สึกผิด

>>317 กู316เป็นตามที่มึงว่าเลย ตอนสมัยก่อนก็แบบคิดว่าน่าจะเป็นเพราะกูเหี้ยไปเองอะไรประมาณนี้ เพิ่งมาเจอคนที่เป็นแบบเดียวกันครั้งแรกนี่แหล่ะ

ผิดมู้ขอโทษด้วย
พ่อแม่กูหย่ากันตั้งแต่เด็ก ตอนนี้กูอยู่กับพ่อ ฝั่งแม่กูมีครอบครัวใหม่มีน้องนานแล้ว ย้ายกันไปอยู่ใต้บ้านเกิดอีผช อยู่กันแบบรักๆเลิกๆทำร้ายร่างกายกัน ทุกครั้งที่ไปเยี่ยม แม่กูจะบ่นเรื่องเงินตลอด เค้าไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนเลย จนล่าสุดเค้าเลิกกันจริงจัง แยกกันอยู่แล้ว (กูก็หวังว่าจะจริง) แต่ทรัพย์สินที่ดินที่หามาด้วยกันอีผชมันจดเป็นชื่อตัวเอง
พอเลิกกัน แม่กูพยายามหางานทำที่อื่นแล้ว เคยย้ายกลับมากทม.แล้ว แต่ผญอายุ40กว่าที่เลิกทำงานตั้งนานเพื่อเลี้ยงลูก แทบหางานเลี้ยงตัวเองไม่ได้อ่ะ +อีผชมันบอกให้แม่กูกลับมาเลี้ยงน้อง มันจะส่งค่าเลี้ยงดูให้ (สัญญาปากเปล่าไม่ได้เป็นตัวอักษร) เหมือนจะดีแล้ว
แต่ทีนี้พอน้องกูเริ่มไปอยู่รร.ประจำมันก็เบี้ยวเงินที่ให้แม่ หนี้ที่แม่กูเป็นคนบากหน้าหามาลงทุนให้แม่งยังไม่คืนเลยไอเหี้ย ประเด็นคือแม่ก็ยังอยู่อำเภอเดียวกับมัน พอทวงเงินกูก็กลัวแม่จะเสี่ยงโดนทำร้ายร่างกายมาก
กูอยากให้แม่ตั้งตัวได้เองเหมือนกัน เวลาเห็นเคสทำนองนี้ก็เคยคิดว่าผญจะทนอยู่ใน toxic relationship ทำไม แต่พอเจอจริงๆอ่ะ กูแม่งก็ได้แต่พูดว่าให้แม่ออกมาจากอำเภอนั้น ทั้งที่ตัวกูที่อยู่กับพ่อแบบสุขสบาย เรียนมหาลัยดีๆ รู้เรื่องสิทธินั่นนี่ ก็ยังไม่มีปัญญาหาเงินเองหรือช่วยแม่ได้เลยจริงๆด้วยซ้ำ สมเพชตัวเองชิบหาย

>>319 ฟ้องหย่าได้ รถ บ้าน ที่ซื้อหลังแต่งงานถึงจะเป็นชื่อพ่อเมิงก็เอามาแบ่งได้หมด ลองจุงมือแม่ไปปรึกษาทนายดู
ส่วนค่าเลี้ยงดู ถึงศาลบอกให้ส่งให้เดือนละxxxxxบาท แต่สุดท้ายถ้าผชไม่ส่งให้มันก็คือไม่ส่งให้ ดังนั้นเอาพวกรถบ้านมาก่อน อย่างน้อยๆก็ได้สักแสนมาตั้งตัว

>>319 ให้เขาโง่ต่อไปนะ ปัญหาใครปัญหามัน

>>321 คนเขามาปรึกษา ถ้ามึงไม่มีอะไรดีๆแนะนำก็ไม่ต้องสะเหล่อป่าว รก

>>322 ไม่ใช่เจ้าตัวนะ แต่กูคิดว่าโม่ง 321 แนะนำว่าอย่าเอาปัญหาคนอื่นมาใส่ใจรึเปล่า เพราะคนในเรื่องที่เล่ามาก็โตหมดละปล่อยๆไปก็ได้ไรมานนี้ป่ะ
ปล. ไม่ใช่อะไรนะแต่เลขแม่งสวยดีกูเลยแก้ตัวแทนให้ ไม่ต้องขอบคุณกู

พวกมึงจิตใจอ่อนแอกันจังวะ สมกับเป็นพวกกระจอกในสังคม

เวลาคิดอยากฆ่าตัวตายก็ไม่รู้สึกว่าจะมีใครเสียใจเลยนะ แต่ถ้าคนที่เรามีความรู้สึกดีๆให้อยากตายขึ้นมา ก็รู้สึกเป็นห่วง
ถ้าเป็นคนที่เรารัก แล้วสาเหตุการตายคือฆ่าตัวตายก็คงรู้สึกแย่โคตรๆเลย กูกับเพื่อนๆเหมือนผลัดกันดาวน์ผลัดกันให้กำลังใจ

กูใช้ชีวิตอยู่แบบไม่ต้องทำงานมาจะสามสิบปีแล้วอะ​ เรียนจบตรีตอนอายุ​ 25 เพราะซิ่วมาสองที่ พอจบแล้วก็เรียนโทต่อ​​ แต่โง่อังกฤษเลยเรียนภาษาที่สามต่อ​ ตอนนี้อายุจะ​ 30 ปีนี้​ ด้วยความที่บ้านมีเงินส่งเสียเรื่อยๆ​ ก็เลยไม่ได้กลุ้มอะไร​ แม่ก็ไม่เร่งรัดอยากเรียนก็เรียนไป​ แต่ตอนนี้แม่กูก็แก่มากแล้ว​ แม่ก็ถามว่าจะทำงานอะไรหางานทำได้แล้วมั้ง​ กูก็เลยไปสมัครงานตั้งแต่เดือนที่แล้วจนถึงตอนนี้​ คือกูก็โม้ในประวัติการทำงานแหละว่าที่ผ่านมาทำธุรกิจส่วนตัวมาตลอด​ ตอนนี้อยากเปลี่ยนสายงานอะไรบลาๆ​ ใช้ภาษาที่สามหางานสมัครไปนับไม่ถ้วนโดนเรียกไปสัมอยู่เกือบสิบที่​ แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะผ่านสักที่ขนาดเรียกเงินเดือนแบบเด็กจบใหม่​ ใช้ป.ตรีสมัคร​ จบจากมหาลัยอันดับหนึ่ง​ แต่เกรดแค่สองปลายๆ​ อาจจะเพราะภาษาที่สามที่ใช้สมัครยังไม่เก่งด้วย​ ไม่มีประสบการณ์​ทำงานบริษัทด้วย​ อายุก็เยอะแล้วด้วย​ แล้วอะไรอีกวะ​ ลึกๆ​ ในใจกูคือไม่อยากทำงานบริษัทเลย​ กูเหนื่อยถ้าต้องไปพบเจอผู้คน​ ต้องอยู่หน้าคอมนั่งแปลเอกสารนั่งคีย์ข้อมูลเป็นอะไรที่เกลียดมาก​ กูเกลียดดดดด​ แต่แม่ส่งกูเรียนมาขนาดนี้แล้วแม่ก็คงอยากให้กูเอาความรู้มาทำงาน​ กูเองก็ดื้อจะเรียนภาษาต่อให้ได้​ แต่ก็ได้มาเท่านี้​ เพราะกูมันคนขี้เกียจไม่เคยลำบากต้องหาเงินเอง​ เกาะแม่แดกมาตลอด​ กูหางานทุกวันๆๆๆๆ​ แต่ใจกูก็คือไม่อยากทำงานๆๆๆๆๆๆๆ​ อยากตาย​ กูมันไร้ค่า​ เรียนมาก็เยอะแต่ยังโง่​ งานก็ไม่ทำ​ ไม่มีคนรับ​ แต่ไม่อยากให้แม่เสียใจเลยยิ้มต่อหน้าแม่ว่าตอนนี้หางานอยู่คงได้ในปีนี้แหละ​ แต่ที่จริงไม่อยากอยู่แล้ว​ อยากนอนไปเรื่อยๆ​ ขี้เกียจจนชินมาสามสิบปีแล้วอะ​ กูจะขุดยังไงให้ขึ้น​ ขนาดอยากจะทำเพื่อแม่ขนาดนี้​ ก็ยังอยากตายอยู่เลย​ กูอยากตายๆๆๆๆๆๆๆ

ทุกคืนจะคิดตลอดว่าใช้ชีวิตมาแบบคนขี้แพ้ขนาดนี้แล้ว​ ตั้งใจทำเพื่อแม่หน่อยเถอะนะ​ เอาวะสู้ๆ​ แต่แบบมันยากชห.​ เพราะขอเงินแม่มาเรียนขนาดนี้เลยต้องบอกแม่ว่าจะทำให้ได้​ กูจะเก่งภาษานี้ให้ได้แล้วเอาไปทำงานหาเงินแม่ไม่ต้องห่วง​ กูเลยต้องมุ่งมาทางนี้​ให้ได้​ แต่กูเปนคนขี้เกียจอะหยิบหนังสือมาอ่านก็เหนื่อยแล้ว​ แต่กูต้องฝืน​ กูต้องอยู่กะมัน​ เอามันไปใช้ทำงาน​ เพราะแม่ตั้งความหวังกะกูไปแล้ว​ กูจะทำยังไงให้มีแรงลุกขึ้นมาเปนผู้เปนคนตั้งใจเรียนรู้งาน​ พัฒนาตัวเอง​ ไม่ย่อท้อ​ ไม่ขี้เกียจได้วะ​ คนขี้เกียจสันหลังยาวไม่เอางานเอางานอย่างกูเนี่ย​ ได้แต่นอนหลับแล้วคิดว่าอยากตายทุกคืน

ปกติได้แค่จินตนาการตอนตัวเองตายซ้ำๆไปมาในหัว ว่าถ้ากูตายคนอื่นจะเสียใจมั้ย จะมีอะไรเปลี่ยนไปรึเปล่า แต่ก็ไม่เคยคิดจะอยากตายจริงๆหรอกนะ กูคิดเสมอว่ามีอะไรรอกูอยู่ข้างหน้า แต่พอกูมีชีวิตอยู่เรื่อยๆ กูรู้อะไรมากขึ้น เหตุผลในการมีชีวิตอยู่ของกูตอนนี้มันยิ่งลดลงๆจนไม่เหลือแล้ว ที่ทำงานที่เรียนกูก็ไม่อยากไป บ้านที่เคยเป็นเซฟโซนที่สุดของกูก็ไม่อยากอยู่ จะร้องไห้ก็เหมือนทีอะไรมาจุกคอจนร้องไม่ออก อยากตายว่ะ กูรู้สึกว่าพอแล้ว เหมือนมันเป็นหนทางเดียวที่กูจะหลุดพ้นจากความรู้สึกแบบนี้ กูเหลือแค่ความกล้าที่ลงมือทำเท่านั้น

>>328 ต้องหาความสุขจากของง่ายๆ ในชีวิตละล่ะ
อย่างกู แดกไอติม อ่านการ์ตูน เล่นเกม ก็มีความสุข ถึงชีวิตที่เหลือจะไม่ค่อยดีก็เหอะ

>>328 กูเป็นเหมือนมึงเลย ชีวิตไม่ได้แย่นะ แต่รู้สึกไม่มีจุดหมายที่จะอยู่ อะไรที่อยากทำก็ทำไปหมดแล้ว ที่ที่อยากไปเที่ยวก็ไปมาหมดแล้ว กลัวเหมือนกันว่าสักวันพอมีอะไรมาทริกเกอร์แล้วจะไปเลย แต่เท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้แค่จินตนาการเฉยๆ ยังไม่คิดว่าจะลงมือทำ เพราะงั้นมึงก็อย่าเพิ่งลงมือนะ อยู่ด้วยกันก่อน

>>329 กูเคยทำงั้น แต่หลังๆดูการ์ตูนก็ไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อนแล้วว่ะ เหมือนหมดไฟในการติ่งไงไม่รู้

ผูกคอตายครับ นี้คือสิ่งที่พวกมึงควรทำ

>>332 กูผูกไปหลายวันแล้ว ตอนนี้อยู่ข้างหลังมึง

>>333 ยะ...อย่าเสียบเข้ามา... อ๊า รูนั้นไม่ได้นะ!

อร๊าง เสียงหีจังเลยค่ะ

>>331 เรื่องหมดไฟในการติ่งนี่เป็นเหมือนกัน สมัยเด็กยังไปไหนมาไหนตามใจไม่ได้ต้องขออนุญาตพ่อแม่ เงินก็ต้องขอ คิดตลอดว่าโตมาจะติ่งให้เต็มที่ พอตอนนี้ทำงานแล้ว เงินพร้อม ไปไหนก็ได้โตแล้ว แต่หมดไฟมาก รู้ตัวเองเลยว่าเวลาติ่งอะไรมันไม่ได้รู้สึกสุดๆ แบบเมื่อก่อน ความเป็นผู้ใหญ่มันทำให้เราเรียนรู้ว่าไม่มีอะไรจีรัง ไม่มีอะไรเป็นของเรา อย่าไปอินกับอะไรให้มาก

ลองผูกคอตายดูซิ เผื่ออะไรจะดีขึ้น

อยากจะรักตัวเอง คิดถึงข้อดีของตัวเอง แต่ก็กลัวจะเป็นการหลงตัวเอง
หรือว่ากูขี้เกียจเกินไปเลยไม่ได้ทำอะไรที่ทำให้รู้สึกภูมิใจในตัวเองวะ

>>331 >>336 กูออกแนวเป็นผู้ใหญ่แล้ว มีเงินแต่ไม่มีเวลา เลยติ่งมากเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้ สมัยเด็กๆมันว่างอ่ะ พอไม่มีไรทำก็ดูอนิเมะไปเรื่อย เดี๋ยวนี้ทำงานก็เหนื่อยจะตายห่าละ อยากนอนอย่างเดียวเลย แต่กูก็เอาเงินไปเปย์พวกกู๊ดส์เรื่องที่เคยชอบอยู่นะ เหมือนชดเชยที่สมัยเด็กๆได้แต่มองตาปริบๆเพราะไม่มีตังค์

https://thematter.co/social/problems-in-psychotherapy/119136

คิดว่าตัวเองไม่ดีพอ อายุ 33 เงินเก็บแค่เดือนละ 43,000 เอง ทำไงดีครับ

>>341 >>337

>>341 เอามาให้กูดิ มึงจะมีความสุข

>>338 กลัวทำไม สำหรับกูคนหลงตัวเองยังดีกว่า พวกรักคนอื่นทำให้ได้ทุกเรื่องทุ่มเททุกอย่างไม่รักตัวเองอีก พวกนี้นะถ้าเจอแนะนำให้วิ่งเลย

รู้สึกแบบ...กูพอแล้วกับชีวิต บางทีก็คิดว่าควรหายๆตายๆไปซะ รักครอบครัว รักมาก ครอบครัวกูเองก็ดีมาก ดีกับกูทุกอย่างเลย แต่กูกลับไม่ได้รู้สึกผูกพันกับครอบครัวเลย เหมือนกับชีวิตแม่งไร้ passion น่าเบื่อ จนคิดว่าถ้าตายไปคนรอบข้างคงจะดีกว่านี้

>>345 ลองนำน้ำมันที่ได้จากการทอดเบค่อนหยดใต้ลิ้นวันละหยด ความหวังในชีวิตมันอาจเริ่มต้นจากความหอมกรุ่นเล็กๆน้อยๆ

>>344 หลงตัวเอง สุขภาพจิตดีกว่านะมึง กูเป็นพวกชอบคิดว่าคนอื่นดีกว่า สุขภาพจิตเหี้ย
ไม่ค่อยภูมิใจตัวเองเหมือนตัวเองไม่มีค่าอะไรเลย

>>347 ใช่มะ แล้วถ้ามึงสุขภาพจิตเหี้ยมันก็ส่งผลต่อคนรอบตัว เสียบรรยากาศอีก ยิ่งบางทีถ้ามึงสร้างความกลัวการโดนทิ้งนู่นนี่นั่น คิดไปเองหนักมากๆเรื่องที่มึงคิดอ่ะจะกลายเป็นจริงเอา คนหลงตัวเองบางทีมันน่าหงุดหงิดก็จริงแต่ยังรับมือได้ง่ายกว่าพวกที่ victimize ตัวเองกับ self esteem ต่ำ เพราะแบบนี้มันคือการทำให้อีกฝ่ายรู้สึกแย่รู้สึกผิดทางอ้อม ปลอบกันไปปลอบกันมาสุดท้ายก็สุขภาพจิตเหี้ยกันไปทุกคน

>>347 ยังไงก็ขอให้มึงรักตัวเองให้มากๆๆๆขึ้นละกัน ทุกคนมีดีในตัวอยู่แล้ว สู้ๆนะ

กุอยากหลงตัวเองบ้าง ทำยังไงวะ

>>350 หาจุดคนเยอะๆ แล้วแก้ผ้าวิ่งออกไป

>>351 อันนั้นไร้ยางอายไอ้ห่า
กูว่าความอายกับหลงตัวเองมันต่างกัน มึงอาจจะหลงตัวเองแต่เป็นคนขี้อายก็ได้

กูโดนคุกคามทางเพศทั้งชีวิต ไม่โอเคเลย มีแต่คนที่หวังจะจับอยากสัมผัส กูอยากเป็นที่ต้องการนะ แต่ไม่ใช่อย่างนี้สิ กูจะอ้วก คนใกล้ชิดทั้งนั้น กูจะไปบอกใครได้อะ กูรู้สึกร่างกายกูมันน่าขยะแขยงมาก กูอยากเป็นเหมือนเจ้าหญิงคางูยะที่วาปหายไปได้ตอนมีคนมาแตะต้อง

อ๋อ กูหลงตัวเองนะ หน้าตากูดีมาก แต่กำแพงกูหนา เลยไม่มีคนมายุ่ง แต่ก็มีพวกหน้าด้านคิดว่าสนิทมาพูดจามาลวนลามกู

>>353 มี 4 คน ที่คุณเคยคุยด้วย 4 คนนั้นเข้าใจคุณ

>>354 รู้จักกันเหรอวะ???

>>354 กูไม่เคยเล่าเรื่องนี้กับใคร

>>354 ใครวะ 555555

>>356 มาเล่าให้กูฟังก็ได้นะ เผื่อช่วยแนะนำอะไรได้บ้าง

>>358 ขอบคุณ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วแหละ แต่คนมันก็ไม่หายไปจากชีวิตง่ายๆ กูเจอพี่คนนึงที่เคยลวนลามกู กูกลัวมาก ใจกูเต้นรัว และขยับไม่ได้ เขาแตะตัวกูซ้ำๆ ให้กูตอบเขา ทั้งที่เขาพูดจาละลาบละล้วง ไม่น่าคุยด้วย มาพูดถึงโรคทางจิตของกู พอจบวันกูก็มาระบายในนี้ ผ่านไปสักพักก็คิดว่าปล่อยวางไปได้ แต่ต่อจากนั้นเมื่อคืนกูฝันว่าหนีจากอ.ที่ลวนลามกูด้วย กูกลัวมากเลย เขาตามกูมาติดๆ ถามคาดคั้นว่ากูทำอะไรให้เขาไม่พอใจ มันน่ากลัวมากเลย กูอยากร้องไห้

>>359 กอดนะ ซักวันเธอจะก้าวข้ามมันไปได้

>>359 คนปกติ แม่งจะโดนลวนลามได้บ่อยขนาดนั้นเลยเหรอวะ สังคมมึงนี่ลำบากนะนั่น
ต้องเปลี่ยนเท่าที่ได้แหล้วแหละ

กูไม่ใช่ 359 นะ แต่ตั้งแต่เด็กจนโตกูเจอคนคุกคามทางเพศ+ลวนลามไม่ต่ำกว่า10ครั้งทั้งจากคนรู้จักแถวบ้าน ครู เพื่อนร่วมงาน วินมอเตอไซค์ แม้แต่กับคนแปลกหน้าที่เจอบนรถโดยสาร กูย้ายที่ทำงาน5ที่และทุกครั้งที่เจอกูไม่ได้อยู่จังหวัดหรือพื้นที่เดิมเลย ทั้งๆที่กูไม่ใช่คนหน้าตาดี โดนทักว่าขี้เหร่กว่าใครในบ้านด้วยซ้ำ หุ่นก็ไม่ดีแบนราบ ไม่ชอบแต่งหน้า แต่งตัวเสื้อยืดกางเกงขาก๊วยยืดๆ

พูดไปขอกูระบายมั่งเถอะ สาเหตุที่คนไม่คิดว่ามีปัญหาล่วงละเมิดพวกนี้อยู่จริงเพราะอะไร มันไม่มีหลักฐานน่ะสิ คนที่ออกมาฟ้องก็โดนหาว่าโกหกเกินครึ่ง อีกครึ่งคือโดนด่าว่าให้ท่าหรือแต่งตัวโป๊

การถูกถอดกางเกง โดนล้วงโดนลูบใต้กระโปรง แล้วมึงหนีออกมาได้ มันก็ไม่พอให้ใช้ไปฟ้องตำรวจได้หรอก มึงต้องรอให้เกิดเรื่องที่เรียกคืนไม่ได้เท่านั้นแหละถึงจะพอใช้เป็นหลักฐานเอาผิดได้ แต่บอกเลยว่าไม่คุ้มกับสิ่งที่เหยื่อเจออยู่ดี อิพวกทำผิดมันไม่เคยได้โทษที่สาสมเลย
แต่เหยื่อเคยได้อะไรตอบแทนจากสังคมมั่งวะ
แม้แต่กูระบายกับเพื่อนยังโดนแซะคำแรกว่าเพราะแต่งตัวโป๊ล่ะสิ
อิเหี้ยเอ้ย

เหยื่อมันมีอยู่จริง
ถ้าเจอใครเล่าเรื่องพวกนี้ให้ฟัง กูขอล่ะอย่าด่วนตัดสินว่าเขาโกหก กับvictim blaming ต่างๆ อย่างน้อยมึงปลอบเขาไปส่งๆก็ดีกว่ามานั่งจับผิดให้เสียความรู้สึกกันอะ

>>361 กู 359 ก็จากสองคนนี้ก็รวมได้เป็นร้อย เพราะเป็นคนใกล้ตัว เจอตลอด มึงคิดว่าเด็กประถมอย่างกูในตอนนั้นจะทำอะไรได้ล่ะ มึงอ่านของคุณฉียุนก็ได้ รายนั้นเป็นผู้ชายแต่ก็เจอเรื่องเยอะจนกูอ่านแล้วเอามาหน่วงเอง
>>362 แต่งตัวธรรมดา ไม่แต่งหน้าเหมือนกัน กอดมึงนะ กูรักมึงมากๆ
คนที่กล้ามาเล่า ก็ต้องมาแบกรับอะไรที่ไม่ควรแบกอะ สายตาผู้คน คำเหยียดหยามว่าเขาไม่มาทำ

วิธีปฏิบัติก็เหมือนคนทั่วไปอะมึง การที่คนจะเรียกร้องความสนใจก็ป่วยทางจิต และควรได้รับการรักษาดูแลเหมือนกัน

ตอนเด็กเราก็โดนญาติเราเองนี่แหละ สอดใส่ตอนเราอนุบาล แต่ยัดไม่เข้า อีกครั้งเจอตอนป.4 ญาติอีกคนมาเลียหลัง ไซร้ตอนนอน คือผ่านมานานแล้วแหละเลยมูฟออนได้แต่ไม่เคยลืม ทำให้คิดว่าไม่ต้องมีแฟนก็ได้เพราะรู้สึกไม่ปลอดภัยกับผช

>>362 สังคมที่ ผช.เป็นใหญ่ก็แบบนี้แหละ อะไรๆก็โทษ ผญ. ทำใจอย่างเดียว

>>361 เหี้ย กูเป็นผู้ชาย กูไม่เคยโดนเลยไม่รู้ไง กูไม่ได้บอกเลยนะว่าไม่เชื่อ รึพวกมึงไม่ดี
กูบอกให้เปลี่ยนที่ แต่ >>362 ก็บอกว่าเปลี่ยนที่แม่งไม่ได้ผล กูไม่มีคำแนะนำอื่นแล้วอ่ะ
แค่อยากบอกว่า มึง กูไม่ได้ไม่เชื่อ แต่กูไม่รู้จะช่วยได้ยังไงจริงๆ

>>362
>>363
กูเดาเอานะ เพราะบรรยากาศรอบตัวรึเปล่าวะ พวกลวนลามน่าจะเห็นมึงแล้วรู้สึกว่ากินนิ่ม ทำไปก็ไม่น่าโดนอะไรเลยกล้าทำ เหมือนเวลาลวนลามเด็กๆอะ เพราะรู้ว่าเด็กไม่ทำอะไรกลับแน่ๆเลยกล้าทำ กรณีมึงอาจเพราะไม่แต่งหน้า+แต่งตัวค่อนข้างธรรมดา ให้ภาพเป็นเด็กติ๋มๆเรียบร้อยไม่สู้คน พร้อมปล่อยผ่านเวลาเจอเรื่องเจอราว อีกฝ่ายรู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่าเลยกล้าลงมือ แต่ถ้าเป็นลุคแบบสาวมั่นแต่งหน้าแต่งตัวซักหน่อย ถ้าไม่ใจหื่นเกินร้อยก็คงพยายามเลี่ยงๆอะ เพราะรู้สึกว่าด้อยกว่าหรือโดนข่ม(แต่อาจมีกรณีหมั่นไส้อยากเอาชนะจนลงมือด้วยก็ได้) ถ้าไม่แต่งหวิวหรือโชว์ผิวเกินไป พวกชอบมโนเข้าข้างตัวเองว่าฝ่ายหญิงยั่วก็คงไม่มีข้ออ้างปลุกใจตัวเองให้กล้าทำเหมือนกัน
ปล.กูโม่งชายนะ

ในฐานะผู้ชาย นี่ก็เครียดเหมือนกัน คือเวลาทำอะไร ผู้หญิงจะอคติไปละ

กู 362 ขอบคุณโม่งชายมากนะที่พยายามหาทางช่วยเหลือและคำแนะนำ กูก็เห็นใจผช.ที่ต้องเจออคติหนักๆจากผู้หญิงนะ เดี๋ยวนี้แค่อ่านป้ายชื่อตรงหน้าอกยังโดนหาว่าจ้องนมเลยใช่ไหมมึง55

กูก็ยังชอบผู้ชายอยู่นะ มีหวาดระแวงบ้าง กลัวการถูกสัมผัสจากทั้งชายหญิงเลย แต่กูก็ยังไม่เหมารวมว่าผช.ทุกคนจะเป็นแบบนั้นนะ ซึ่งกูก็เห็นใจว่าผช.โดนอคติเยอะมากจริง แต่สิ่งที่พวกมึงทำได้ในฐานะผู้ชายคือส่งต่อความคิดแบบที่ไม่คิดว่าจะทำอะไรกับอีกฝ่ายก็ได้ ในกลุ่มเพื่อนมึง ในกลุ่มลูกหลาน อย่างมุขคุกคามทางเพศเช่น จะฉุดไปปล้ำก็เลิกเอามาล้อเล่น ใครพูดแซวหญิงคะนองปากก็ปรามกันสักหน่อยถึงจะไม่มีผญ.อยู่ตรงนั้นก็เถอะ กูรู้ว่าในกลุ่มเพื่อนผช.มันเล่นอะไรก็คิดว่าขำๆกันทั้งนั้นแหละ แต่ให้คิดไว้ก่อนว่าผญ.เขาไม่ขำด้วยนะ และมึงจะไม่ทีทางรู้ว่าผญ.คนนั้นเคยโดนอะไรมาบ้าง

กลไกป้องกันตัวของมนุษย์มันก็ต้องป้องกันตัวจากสิ่งที่ดูน่าอันตรายไว้ก่อนถูกไหม ในเมื่อมีแต่ข่าวคุกคามรายชั่วโมงให้เห็นจะให้ผญ.ทำยังไงล่ะ มันวนลูปกันไปแบบนี้แหละมึงจนกว่าข่าวจะน้อยลง ถ้าผู้ชายอยากให้ผู้หญิงลดอคติลงก็ต้องพยายามแสดงมารยาทที่ไม่คุกคามอีกฝ่ายให้เห็นน่ะ ฝั่งกูเองก็จะพยายามด้วยนะ

>>368 กู 359 เห็นใจมึงนะ แต่กูช่วยไรมึงไม่ได้น่ะ คนมันเจอเรื่องนี้จากคนเหี้ยๆ มาแล้ว จะให้มาเปิดใจเหมือนเดิมคงไม่ได้ เพราะเราต้องปกป้องตัวเอง จะ take action ได้ก็ต่อเมื่อที่เรื่องสายเกินจะแก้ ผู้กระทำถึงจะโดนเอาผิด

กูไม่ได้อคตินะ กูไม่ได้ระแวงเท่าไร ยังชอบสกินชิพ สงสัยการที่กูติดเพื่อนกับติดบ้านเลยกันคนพวกนี้ได้ (แก้ปัญหาที่ปลายเหตุดี) จะให้กูตั้งแง่กลัวทุกคนกูทำไม่ได้ กูอยากจะรักและมอบอะไรดีๆ ให้คนรอบตัวกู และไม่อยากให้เรื่องเหี้ยๆ มาทำลายกู (อันนี้ก็ขอบคุณที่กูเจอคนดีๆ หมอดีๆด้วย)

อยากบอกรักมึงอีกครั้งนะ 362

ระหว่างสิ่งที่ไม่ถนัดแต่รู้สึกชอบกับสิ่งที่ถนัดแต่เฉยๆควรเลือกอะไร

>>370 รักมึงเหมือนกันนะ 359 จับมือพยายามดูแลตัวเองกันต่อไปTT

พวกมีพ่อเหี้ยๆสุดท้ายลงเอยด้วยการเป็นสาวฟุทุกคนเลย

>>373 เกี่ยวไรวะ5555

>>373 แม่งจะยิ่งเกลียดผู้ชายน่ะสิ

หลังจากฝึกงานเสร็จเพิ่งกลับมาเรียน รู้สึกว่าเครียดเกินไปจนทนไม่ไหว คือกูมีความสุขกับการเรียนมากนะ กูชอบเรียนมากๆ แต่ที่ไม่ชอบเลยคือการสอบ การทำเกรด การต้องพยายามแข่งกับคนอื่น ต้องคิดว่าอีเหี้ยกูจะเบียดพวกปีศาจยังไงให้ได้ A มาวะ
เทียบกับการทำงาน มีคนคาดหวังแหละ แต่การทำตามความคาดหวังมันไม่ได้ยากขนาดตอนเรียนที่พลาดนิดเดียวคือพังเลย รู้สึกเลยว่าตอนทำงานกูสุขภาพจิตดีมากๆ แต่ตอนนี้ต้องกลับมาทรมานอีกละ เครียดจนอยากจะร้องไห้ทุกวัน ยิ่งเห็นเพื่อนเก่งๆ ในคณะไปถึงไหนต่อไหนแล้วเรายังได้แค่นี้ก็ยิ่งเครียดจนไม่เป็นอันทำอะไร ปีนี้เรียนปีสุดท้ายยังต้องเครียดเรื่องโปรเจคจบอีก
ทุกคนรอบตัวก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่ากูเป็นคนเครียดเกินไป กูก็อยากมีความสุขได้เหมือนคนอื่นๆ บ้างแหละ แต่ไม่รู้ต้องทำยังไง อาจเป็นเพราะพื้นฐานทางบ้านกูแย่ด้วย ถ้าล้มคือล้มเลยชีวิตนี้กูไม่ได้มีชีวิตดีๆ เหมือนคนอื่นเขาแน่ ตอนนี้ไม่รู้ต้องทำยังไงถึงจะเรียนผ่านไปได้อีกปี ใจกูคือทุกข์ทรมานมาก TT แต่ถึงเรียนจบไปก็ต้องเครียดเรื่องหางานอยู่ดีสินะว่าจะทำยังไงให้ได้เข้าบริษัทใหญ่ๆ เฮ้อ ต้องเครียดแบบวนลูปไปเรื่อยๆ สินะ u_u

ทำยังไงถืงจะเอาความคิดที่อยากตายออกจากหัวได้วะ กูไม่ไหวแล้ว ทำไมกูเป็นคนแบบนี้ จะตายก็ไม่ตาย อยู่ก็ไม่เหมือนอยู่ ถ้าวันพรุ่งนี้รถชนกูคงดี

>>377 ที่มึงอยากตาย มันเกิดจากที่มึงทำอะไรผิดพลาด แล้วมึงไม่ยอมแก้ปัญหา ปล่อยให้ปัญหามันลามขึ้นเรื่อยๆ มึงควรจะรับผิดชอบสิ่งที่มึงทำไว้ และควรจะทำตัวดีดีตั้งแต่ตอนนี้

ปรึกษาหน่อย กูเป็นครูฝึกสอน มีปัญหาคือทวนความรู้ทุกคาบให้นักเรียน ตัวแปรอะไรทวนหมด
แต่เพิ่งสอบย่อยไปนักเรียนทำไม่ได้ ไม่ได้ตั้งแต่ตัวแปร คือมันไม่รู้ว่า P T คืออะไรด้วยซ้ำ ทั้งที่แค่อ่านหนังสือก็รู้แล้วไหม
เด็กสมัยนี้ทำไมถึงไม่อ่านหนังสือสอบ กูไม่เข้าใจจริงๆ ปวดประสาท

>>379 PV=nTR
กูล้อเล่น แต่จากที่คลุกคลีกะเด็กๆ มา พวกที่เรียนแบบตั้งใจมีแค่ราวๆ 20% เองมั้ง
ประมาณว่า ถ้า โรงเรียนแยกเด็กเป็นห้องตามความเก่ง ก็จะมีแค่ ห้องแรกๆ นั่นแหละ ถึงจะตั้งใจเรียน ซึ่งกูก็ไม่เข้าใจว่าทำไม

เรียนกฎหมายแม่งท้อชิบหาย อ่านแทบตายสุดท้าย C+ หรือกุไม่มีหัวทางนี้จริงๆวะ

ระหว่างหาปินเถื่อนมายิงตัวตายกับขับรถเก่าๆ ไปชนต้นไม้ตายแบบไหนดีกว่ากันวะโม่ง แล้วฆ่าตัวตายนี่ประกันมันจ่ายหมดไหมวะ

>>382 หาปืนมายิงดีกว่า ขับรถชนต้นไม้เผลอๆไม่ตายแล้วจะพิการแทนลำบากพ่อแม่มึงอีก ส่วนเรื่องประกันนี้กูไม่รู้หวะ

ถ้าพิสูจน์ชัดว่าเป็นการฆ่าตัวตาย ประกันไม่จ่ายว่ะโม่ง

>>384 ถ้าโดนฆาตกรรม จะจ่ายไหม

>>385 อย่าหาทำ

เวลาเครียด รู้สึกกดดันมากๆจะจิกมือตัวเองแบบไม่รู้ตัว เหมือนทำเพื่อเรียกสติ แต่ตอนนี้ความเครียดมันเพิ่มขึ้น รู้ตัวว่ากำลังจิกแขนตัวเองอยู่แต่ยังทำต่อไป ควรไปหาหมอใช่ไหม เราเป็นอะไร ใครเป็นบ้าง

>>387 ซื้ออะไรมาจิกแทนแขนตัวเองสิ

>>388 ที่จิกตัวเองเพราะมันเจ็บแล้วได้สตินี่แหละ

>>389 ดึงเส้นผมตัวเองเอาไหม

>>390 ยังไม่ดึงนะ แค่จิก หยิกเนื้อ แต่ไม่เลือดออกหรือเป็นรอย

จริงๆกูก็แก่แล้ว แต่กูมีความฝันอยู่เรื่องหนึ่ง ตอนแรกกูก็ค่อยเป็นค่อยไป แต่จู่ๆมันก็กลายเป็น จากเป็นไปได้ กลายเป็นคำว่าเป็นไปไม่ได้ไปแล้ว ซึ่งมันไม่ได้เกิดจากตัวกู แต่เป็นปัจจัยภายนอกล้วนๆ ให้เอาพลังใจหรือความขยันไปสู้ มันก็ไม่มีทางสมหวัง เพราะแบบนั้นกูถึงรู้สึกเบื่อโลกขึ้นมา กูเริ่มรู้สึกว่าชีวิตไม่มีความหมายที่จะอยู่ต่อไป เหมือนไม่มีสิ่งรั้งตัวกูแล้ว มันแปลกไหม กูไม่รู้เหมือนกัน แต่กูท้อแท้และสิ้นหวัง แบบหาทางสว่างไม่เจอ กูๆม่สามารถเปลี่ยนหรือทิ้งฝันได้ แม้มันจะไม่มีทางเป็นจริง

ช่วยหน่อย อย่าเมินกูเลย กูคิดว่าตัวเองเป็นพวกกลัวการถูกทิ้งว่ะ เพราะไปสนิทกับคนคนนึงมากๆอยู่สามเดือนกว่า คอลกันทุกวัน จนช่วงนี้เขายุ่งๆ ไม่ค่อยได้คุยกัน แค่ห่างกันวันสองวันกูรู้สึกแย่มาก คิดถึงมากๆ อยากคุยด้วยมากๆ เศร้ามาก
แล้วตอนคอลกันล่าสุดเขาดันพูดประโยคแนวๆว่ากูจะไม่ได้คุยกับเขาอีกแล้ว นี่คอลสุดท้ายนะ ลาก่อน ไปหาเพื่อนใหม่ๆเถอะ ไม่รู้เขาแกล้งรึเปล่าแต่มันทำกูใจหวิวและเศร้ามาก
กูควรบอกเขามั้ยว่ากูน่าจะมี abandonment tissues หรือ fear of abandonment กูไม่อยากเศร้าแบบนี้เลย กูอยากให้เขาทำให้กูมั่นใจว่ากูจะยังมีเขาต่อไป แต่ก็ไม่แน่เขาอาจจะทิ้งกูจริงๆก็ได้ ทำไงดี

>>393 เพิ่มเติม เหมือนเขาก็จะมีปัญหาทางจิตนิดหน่อย น่าจะเป็นซึมเศร้าไม่ก็เครียด เพราะเขาก็เคยทำร้ายตัวเอง/กรีดแขน กูเลยกังวลว่าจะบอกเขาดีไหม กูไม่อยากให้เขารู้สึกไม่ดี

>>394 ถามเขาสิว่าทำไม

>>395 ถามอะไรวะ ว่าทำไมกรีดแขนอะเหรอ กูไม่อยากซักไซ้ ถ้าเขาอยากบอกเขาคงจะบอกเอง กูจะอยู่ข้างๆเขาคอยให้กลจ.
กู >>393 เอง ไม่มีโม่งมาตอบแต่กูบอกเขาไปละนะ เขาก็แค่รับรู้อะ หลังจากบอกไปเขาก็ยังมีพูดแนวๆเดิม แต่กูจะพยายามไม่เก็บมาคิดมากคิดว่าเขาแกล้งละกัน ถึงบางครั้งเสียงจะดูจริงจังก็ตาม

>>396 ถามว่าทำไมถึงจะไป มันคาใจบอกเราหน่อย อย่างน้อยเราก็จะได้ไม่ต้องรอ

ถ้างานที่เราทำมันฝืน ไม่ตรงกับความถนัดเราก็ไม่ควรดันทุรังใช่มั้ยอะ แต่เราก็กลัวว่าวิ่งหนีตลอดเลยไม่เคยทำงานที่ไหนนาน

>>397 รู้สึกไม่อยากถามยังไงไม่รู้ แต่ถ้ามีโอกาสและกล้าพอจะถามนะ คือเขาพูดแบบนั้นแต่ก็ยังคุยกับกูอยู่บ้างอะ แล้วตอนที่กูพูดว่าเดี๋ยวมาทำนั่นนี่ด้วยกันเถอะในอนาคตเขาก็บอกว่าได้ บอกว่าถ้าว่างจะไปหา เขาก็บอกจะรอนะ กูสับสนไปหมด

>>399 งืม

>>399 ถ้าไม่ได้กรีดลึกแผลใหญ่ ควรปล่อยเบลอ

มีใครเป็น Anxiety disorder บ้าง รู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็น

>>402 อาการยังไงวะ ที่คิดว่าเป็น
แต่ถ้ามั่นใจก็ไปตรวจซะ

>>402 กูเองเพื่อนโม่ง ถ้ามึงคิดว่าอาการที่มึงเป็นมันทำให้ชีวิตประจำวันมึงมีปัญหาก็ไปหาหมอ ปล่อยไปนานจากๆ Anxietyจะกลายเป็นdepression

https://twitter.com/NamFonBaBalime/status/1300244749236887554?s=19

กุเกลียดคนสวยที่บอกว่าตัวเองไม่สวย ใช่ กูยอมรับว่ากูอิจฉา ทวิตว่าตัวเองไม่สวยแต่พอลงรูปในไอจีก้มีเดมมาว่าน่ารักงู้นงี้ ในขณะที่คนขี้เหร่จริงๆแบบกู ความกล้าในการลงรูปไม่มีด้วยซ้ำ คนรอบตัวก้ไม่เคยชมว่าน่ารัก แต่งตัวสวยแค่ไหนอย่างมากก็แค่บอกว่าเออวันนี้แต่งเต็มดีนะ บอกว่ารู่ตัวว่าน่าตาใช้ได้เพราะมีคนชมเยอะ ในขณะที่พวกกูอ่ะไม่มีเลย เป็นได้แค่คนชายขอบของสังคม เพราะงั้นกูถึงได้หมั่นไส้ไงเวลาคนสวยบ่นว่าตัวเองไม่สวยอ่ะ คนที่ไม่สวยจริงๆมันอยู่ตรงนี้ไง สัส

เพื่อนเราพอเวลาเห็นข่าวเด็กแว้นบิ๊กไบค์คว่ำตายแล้วมีความสุขมากเลย
มันควรไปหาหมอมั้ย หรือเป็นเรื่องปกติ

>>406 กูไม่ได้เกลียดคนหน้าตาดี แต่กูไม่ชอบพวกเรียกร้องความสนใจ ปากบ่นตำหนิตัวเองแต่ในใจก็หวังให้เขาชมนั่นแหละ ลองบอกไปซิว่าเออมึงขาใหญ่,มึงอ้วน,หน้าบานแบบที่แม่งตำหนิตัวเอง แม่งด่ามึงกลับชัวร์ กูรำคาญ

>>406 มันมีคนบางคนที่ไม่เชื่อว่าตัวเองสวยจริงๆนะเว้ย เพื่อนกูเป็นคนผิวขาวโคตรน่ารักหน้าตาจิ้มลิ้มๆ แก้มป่อง ไม่ต้องแต่งอะไรก็ยังน่ารัก มันเป็นคนไม่ถ่ายรูปเลยมาตลอดจนเร็วๆนี้ที่กลุ่มกูเริ่มเพิ่มความมั่นใจในการถ่ายรูปให้มัน ที่มันไม่เคยถ่ายเซลฟี่ก็เพียงแค่เพราะเคยมีคนว่ามันยิ้มน่าเกลียดแล้วก็ตาเหมือนคนตายอะ(ไม่ใช่ความจริงเลยมึง แต่นั่นแหละ เพื่อนกูมันเชื่อเพราะอะไรก็ไม่รู้) ช่วงหลังๆที่มันเพิ่งจะเริ่มมีความมั่นใจมากขึ้น มันก็อัพรูปตัวเองแล้วบอกว่าตัวเองไม่สวยนั่นแหละ คือกูเข้าใจปมของมันอะกูคิดว่ามันไม่มีความมั่นใจและมันกำลังซ่อมตัวเองด้วยการหาคนมาชมมันให้กลบปมในใจอะมึง ถ้าคนที่มึงมาระบายอะมันเป็นแบบเพื่อนกูนี้ ก็ให้เวลามันหน่อยนะ พอมันมั่นใจแล้ว มันจะเลิกนิสัยนี้ไปเอง คนเราก็ใช้เวลาส่วนใหญ่คิดถึงตัวเองกันทั้งนั้น มึงก็ยังเป็นเลย ดังนั้นกูฟันธงว่ามันไม่ได้คิดว่าคนที่หน้าตาขี้เหร่มากๆมาอ่านมาดูแล้วจะรู้สึกไม่ดีหรือตั้งใจลงให้คนหน้าตาไม่ดีมาหมั่นไส้อะ มันแค่ลงเพราะอยากจะทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นเท่านั้นเอง
ปล. แต่ถ้ามันมีนิสัยเป็นแบบนั้นทุกรูปและทำมาตลอด ก็สันดานแหละ ไม่ต้องคิดอะไรมาก

>>409 https://www.pixobo.com/do-phone-cameras-distort-your-face/

ในวาร์ปเพื่อนเธอ เราจะเข้าไปเชยชมเองงงง

พ่อกูทักมาบอกว่าแม่กูเครียดอยากฆ่าตัวตาย กูอยากให้แกไปหาหมอ แต่แม่กูไม่ยอมไปกูควรทำไงดี ตอนนี้กูดิ่งมากเลยว่ะ กูไม่กล้าบอกเลยทีนี้ว่ากูป่วยเป็นซึมเศร้า กลัวแม่จะดาวน์หนักกว่าเดิม แล้วช่วงนี้กูกำลังสอบอยู่ด้วยนะ เหี้ยชิบหายเลย

>>412 อยู่คนละที่กับแม่ใช่ไหม มึงควรถามแม่มึงเลยว่าทำไมถึงไม่ไป แล้วก็คุย ๆ กันซะ

อยากลาออกจากงาน จนฝันเป็นตุเป็นตะว่ามีเรื่องให้ยื่นออก ;-; จิตใต้สำนึกหนอ

กลัววันพรุ่งนี้จะมาถึงง

>>415 กลัวทำไมครับลูก

กูเป็นคนชอบชวนเพื่อนไปนู่นมานี่แต่เพื่อนมักจะปฏิเสธกูเสมอ เลยกลายเป็นว่ากูกลัวการถูกปฏิเสธและจะดีใจมากกกก เวลามีคนชวนไปไหนมาไหนด้วย กูจะไปด้วยตลอด แล้วบางทีกูมีสิ่งสำคัญต้องทำหรือใจมันไม่อยากไป แต่ปฏิเสธใครไม่ลงเลยว่ะ แย่มาก ละบางทีก็ต้องมาโกหกภายหลังว่าไปไม่ได้แล้ว

เพื่อนเป็นซึมเศร้าแต่ไม่อยากไปหาหมอเพราะมันบอกกลัวเอฟเฟคหลังเลิกยานี่คือไรวะ สรึปมึงอยากหายมั้ย

>>418 การกินยามันปรับเปลี่ยนสารเคมีในร่างกายและมีผลกระทบนะกับการใช้ชีวิต เปลี่ยนยาแต่ละครั้งก็อารมณ์ก็ขึ้นลง ไม่ใช่ยาพารากินแล้วไข้หาย หรืออยู่ๆจะให้เลิกกินได้

>>419 คนกลัวเยอะ แต่จริงๆ แดกยาก็ดีกว่าไม่แดกพอสมควรอ่ะนะ

>>420 แน่ใจหรอ
เพื่อน a ของกูแดกยาครบ 6 เดือน หยุดยาไม่ถึงสองเดือนต้องกลับไปแดกอีก
เพื่อน b ของกู เล่น dark souls 2 เดือน ร่วมกับออกกำลังกาย อาการดีกว่าไอ้ a เยอะ

>>417 กูพอจะเข้าใจมึงนะ ไอ้ความที่คนอื่นทำอะไรให้นิดๆหน่อยๆแต่โคตรดีใจอะ
ขอเล่าของกูหน่อย คือกูทำอะไรจะไม่ค่อยมีคนเห็นค่า คือกูค่อนข้างกล้าพูดนะว่ากูใส่ใจคนเกี่ยวกับรายละเอียดเล็กๆน้อยๆมากแต่ไม่เคยมีใครสังเกตุสิ่งที่กูทำเงียบๆมาตลอด คือกูก็ไม่อะไรแหละเพราะทำจนชินแล้ว จนวันนึงตอนครูมาเยี่ยมบ้านแล้วกูนั่งรถครูเพราะต้องนำทาง ตอนถึงบ้านคือครูบอกพ่อแม่กูว่าถึงกูดูเย็นชามากแต่ก็ใส่ใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆดีมาก ครูบอกว่าตอนที่กูบอกทางครูอะ กูมีพูดไปแบบตรงนี้ให้ชิดขวาไว้ก่อนตอนกลับรถจะได้ไม่ลำบาก ,มีแนะนำร้านของกินแถวนั้นตลอด กูดีใจมากๆๆๆๆๆ มันเป็นครั้งแรกเว้ย ที่มีคนรับรู้สิ่งเล็กๆที่กูพยายามเปลี่ยนตัวเองให้เอาใจใส่คนอื่น
ก่อนหน้ากูเป็นคนเหี้ยที่เห็นแก่ตัวไง พอกูพยายามเปลี่ยนก็ไม่มีใครรู้และคิดว่ากูเหี้ยเหมือนเดิม คือมึงรู้ปะ ตอนที่ครูชมกูนะ พ่อแม่มองกูเหมือนไม่เชื่อว่ากูทำแบบนั้นเว้ย ตอนนั้นกูดีใจและเจ็บมาก คนนอกสังเกตุเห็นการปรับปรุงตัวเองของกูก่อนคนในบ้าน
ตอนนี้คือแค่มีคนชมคนขอบคุณคือกูจะดีใจมากๆๆๆๆ มันเหมือนกูเหงา จริงๆกูก็แค่ต้องการให้คนชมกูบ้าง...

>>421 มันก็ขึ้นอยู่กับคน ขึ้นอยู่กับยาที่กิน กูเคยกินยาแบบกินบ้างไม่กินบ้างอยู่ระยะนึง ตอนหลังสุขภาพจิตโอเคขึ้นจนหมอให้เลิกกินยาได้ ผ่านไปไม่ถึงปีกลับมาซึมเศร้าหนักอีกรอบ พอกินยาแบบสม่ำเสมอก็ดีขึ้นมาก ยังไงโรคนี้แม่งก็มีโอกาสเป็นซ้ำอยู่แล้ว แดกๆ ไปให้สารเคมีมันคงที่ก็ดีกว่า ไอ้ที่ว่าดูดีกว่าอีกคนเอาจริงก็ไม่รู้จะเหวี่ยงมาดาวน์หนักเมื่อไร อย่างน้อยตั้งแต่กินยามากูก็ไม่มีช่วงที่ดาวน์หนักเท่าช่วงไม่กินอ่ะนะ

ถามหน่อยดิ ต้องถึงขั้นไหนถึงจะต้องเทคยา เพราะตอนนี้เพิ่งคุยกับนักจิตไม่กี่ครั้ง เค้ายังไม่ให้นี่ไปพบจิตแพทย์ว่ะ แต่อาการหนักขึ้นทุกทีๆ บางทีนักจิตก็ไม่ได้อธิบายว่าเราเป็นอะไรได้หมดปะวะ

>>423 ลอง psychotherapy ด้วย dark souls ดู
กุเกิ้ลว่า dark souls psychotherapy
เพื่อนกูดีขึ้นหลายคนละ

เฉพาะเวลากูคุยกับคนนะ ทุกคนเลย กูไม่รู้ว่าแม่งพูดถึงอะไร แม่งพูดจริง พูดไม่จริง
หลอกไม่หลอก เชื่อได้เชื่อไม่ได้ กูไม่รู้เลย

>>424 มึงก็ไปหมอเลยสิ ตามรพ คลินิค ไรก็ได้

>>426 อันนี้ไม่ได้กวน แล้วอย่างอื่นคืออะไรวะ คุยกับแมวกับดอกไม้ใบหญ้าเรอะ

>>426 ปกตินะ กูก็ไม่ค่อยเชื่อใจคน

>>421 มั่นใจมากสัส
คือ 2 คนมึงไม่เหมือนกันไง ถ้าเทียบแค่แดกยา กะไม่แดกยา แดกยา มีโอกาสดีกว่าอยู่แล้ว
กูต้องบอกกี่ครั้งว่า ของงี้มันเป็นที่พฤติกรรมกะสิ่งแวดล้อมเป็นหลักวะ (อ่อ แน่นอน มึงจำกูไม่ได้เพราะนี่เป็นโม่งสินะ)
ถ้ามึงแก้สิ่งแวดล้อม แก้พฤติกรรมได้ มันก็มีโอกาสดีกว่ายาอยู่แล้ว
ยามันช่วยได้ส่วนนึง แต่ถ้ามึงทำแบบเดิม สิ่งแวดล้อมเดิมๆ มันก็เท่านั้นอ่ะ ตัวอย่างที่มึงยกมาก็ชัดอยู่
ปล.แต่ไม่ต้อง dark soul นะ มึงอยากเล่นเกมไรก็ได้แหละ

>>406 หมั่นไส้ไปเพื่อ เหนื่อยออก เขาไม่มีความมั่นใจไง ยังไม่รู้จักว่าข้อดีของตนเองคืออะไร แกต่างหากที่ควรจะยอมรับความอิจฉานั้นแต่ก็ยังมั่นใจในตนเองได้ต่อไป อย่าไปคิดว่าตัวเองขี้เหร่ ชีวิตนี้เกิดมาคนเดียว แกจะลงโลงไปคนเดียว ชมตัวเองไว้เถอะ หากชมตัวเองไปเยอะๆ แกจะเริ่มมีความคิดที่อยากให้ตัวเองสวยจริงๆ เพื่อเวลาส่องกระจกแล้วภูมิใจ อิจฉาได้ แต่อย่าคิดว่าตนเองขี้เหร่เด็ดขาดนะเว้ย จงชมตัวเองแล้วทำให้ฝันเป็นจริง!

ช่วยด้วย อย่าเมินนะขอล่ะ เพื่อนในโลกออนไลน์กูน่าจะมีปัญหาทางจิต เหมือนจะซึมเศร้าแต่บางครั้งก็หัวเราะแฮปปี้ปกติ มีการสร้างชื่อ นิสัย ตัวตนสมมติขึ้นมา มีสองชื่อ อันหนึ่งนิสัยจะแย่ๆร้ายๆดาร์กๆ อีกนิสัยจะเฟรนด์ลี่สดใส ไม่รวมกับตัวเขาในโลกจริงนะ อาจจะดูเบียวๆหน่อย แต่ก็อาจจะมีปัญหาจริงๆ เพราะเขาอารมณ์ไม่คงที่ เวลาเขาเศร้าเสียใจ เครียด นิสัยจะเปลี่ยนไป เกรี้ยวกราด(เขาบอกว่านี่คือตัวตนของนิสัยแรก) บางครั้งดีเพรสก็จะบอกว่าอยากตาย ถ้าตายไปทุกคนคงมีความสุข ตัวเองเป็นตัวปัญหา ขอฆ่าตัวตายได้ไหม คิดว่าทุกคนเกลียดเขา แล้วก็กรีดแขน กรีดด้วยกรรไกรอะ มันแดงๆแล้วก็เป็นรอย(กูให้เขาโชว์ให้ดู)

กูเป็นห่วงเขามากๆๆ แต่เราอยู่ไกลกันมาก แนะนำให้ไปหาจิตแพทย์ก็ไม่ไป(ส่วนนึงอาจจะเพราะเขายังวัยรุ่นด้วย) เขาบอกว่าเขารักษาตัวเอง แต่แบบมันไม่ได้มันไม่ถูกต้อง

กูทำยังไงดีวะ กูกังวลมากเวลากูคุยกับเขา เพราะกูไม่อยากให้คำพูดกูทำให้มันแย่กว่าเดิม เวลาเขาบอกจะฆ่าตัวตายหรือทำร้ายร่างกายกูทำได้แค่พูดได้โปรดอย่า อย่า อยู่ด้วยกันก่อน เราจะเสียใจมากถ้าเธอตาย อยากให้อยู่ด้วยกัน เรารู้สึกไม่ดีเวลาเห็นเธอเจ็บ แค่นี้
ประโยคอื่นๆที่กูพูดก็มี เธอมีเรานะ เธอไม่ได้ตัวคนเดียว เราอยู่ตรงนี้ เราพร้อมที่จะฟังเสมอ ถ้าอยากร้องก็ร้องเลยไม่เป็นไร เราจะไม่ทิ้งเธอ รักนะ แล้วก็ชมบ้างไรบ้างว่าเธอเก่งมาก ทำได้ดีมาก ดีใจที่เธอยังมีชีวิตอยู่ เราภูมิใจในตัวเธอ อะไรทำนองนี้
เวลากูบอกรักเขาก็บอกว่าเขาอยากให้กูเกลียดเขา

กูไม่รู้จะทำยังไงช่วยด้วย กูเป็นเครียด

>>432 เขาไปหาหมอยัง

>>432 อ่า.......มันแค่เบียว วัยต่อต้านน่ะ อีกซัก 2-3 ปีก็หายเอง
จริงๆมันมีเส้นบางๆระหว่างเบียวเอดจี้ชีวิตกูมันเศร้าจังวะแงๆๆ กับมีความเสี่ยงจริงๆ อันนี้คือยังไม่ข้ามเส้น อยู่ใน phase เรียกร้องความสนใจ คือคนปกติจะไม่ถ่ายรูปกรีดแขนแบบไม่เจ็บจริงให้คนอื่นดู ที่ทำคืออยากให้คนอื่นมาปลอบมาเทคแคร์
โอกาสที่จะข้ามเส้นขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อม ถ้ารอบตัวกดดันมากๆก็มีโอกาสสูง ลองหลอกถามให้เล่าดูละกัน

>>432 มันอายุเท่าไหร่
ไอ้ที่มึงบอกว่าสองบุคลิกนี่คืออะไร เห็นผ่านตัวอักษรในเฟซเหรอ หรือว่ามันสร้างอีกเฟซมาคุยกับตัวเอง
ตอนที่มันบ่นอยากตาย มันบนในไหน ในโพสต์หรือในแช็ตมึง
มึงเป็นคนทักมันไป หรือมันทักมึงมา
มันเคยหลุดบ่นออกมาบ้างมั้ยว่าปัญหาของมันคืออะไร
มึงไว้ใจให้กูไปส่องเฟซมันรึเปล่า

>>428 อย่างอื่นไม่มี เข้าใจมึงนะว่ามึงอ่านแล้วเข้าใจว่ากูอาจจะไม่ได้คุยกับคน แต่กูหมายถึงคุยกับคนนี่แหละ
ประมาณ >>429 พูดแหละ
แต่ประเด็นของกูคือ กูก็ไม่รู้ว่าตัวเองเชื่ออะไรเหมือนกัน

>>436 อย่างมึงอะคือวัยเบียวต่อต้านสังคม >>>/lifestyle/10686/251 ไม่ใช่อาการทางจิตอะไรหรอก คำถามง่ายๆแค่กูเกิลทีเดียวก็รู้แล้วก็ไม่คิดจะหาเอง แค่คิดว่าเห็นต่างแล้วมันเท่น่ะ โตอีกหน่อยก็หายเอง

>>433 ยังไม่ไป
>>434 เขาจะดิ่งเป็นเรื่องๆอะมึง กูก็ฟังเรื่อยๆ มันมีแค่ครั้งเดียวที่เขาถ่ายมาให้ซึ่งอันนั้นเป็นรอยแผลเก่า แต่อันล่าสุดคือกูบอกให้เขาเปิดกล้องให้ดูเพราะกูเป็นห่วง แผลมันก็เจ็บแหละมึงแค่ผิวไม่ฉีกมากเหมือนใช้มีดเพราะเขาใช้กรรไกร แต่ต่อให้ไม่เจ็บมากกูก็กังวลอยู่ดี
>>435 น่าจะประมาณ17 ที่นิสัยคือบางครั้งเขาทำตัวไม่ดีใส่กูหรือแปลกไป พอกูถามว่าทำทำไมเขาก็บอกนั่นคือxx(ชื่อของตัวนิสัยร้ายๆ)
บ่นอยากตายในคอลกับกู ปกติคอลกันตลอดอยู่แล้วไม่ค่อยแชตคุยกัน เขาไม่บ่นเรื่องอยากตายลงโซเชียลอะ ปัญหาของเขาส่วนใหญ่ก็แรนด้อม
เฟซเขาไม่ลงอะไรเลยส่องก็ไม่ได้อะไรว่ะ555

>>437 ช่างเหอะ จริงๆแล้วพวกมึงอย่าคาดหวังอะไรจากโม่งมาก แม่งไม่ได้มีใครพูดไรจริงสักเท่าไหร่หรอก จริงๆกูโตมากแล้ว
ตอนเด็กกูใช้ google ตลอด จนกูเบื่อแล้ว
เวลากูสงสัยกูใช้ google ถามว่า google มันตอบคำถามได้ทุกอย่างไหม มันคงไม่ช่วยให้พวกมึงรวยขึ้น แก้ปัญหาใดๆได้หรอก ไม่งั้นมันจะมีปัญหาไหม ....... บลาๆๆ กูก็จะพูดไปไม่หยุด เพราะว่ากูเบียว?
ถ้าอยากคุยจริงๆต้องนัดเจอตัวแล้ว ตั้งประเด็นคุยแล้ว กูเองไม่ชอบเถียงถ้าความเข้าใจหลายๆอย่างยังไม่ตรงกัน

>>438 มึงกับมันเริ่มคอลกันได้ไง

>>440 เพื่อนกูอีกคนแนะนำให้รู้จักกัน

>>441 มันคุยกับมึงคนเดียวเหรอ

>>442 ไม่แน่ใจแต่น่าจะใช่เพราะปกติคอลกันแทบทั้งวัน

คือลาออกมาเพราะเรื่องเพื่อน ละบางครั้งเวลานอนมันฝันถึงเพื่อนเก่าที่ทำให้กุลาออกน่ะ พอตื่นมาก็โครตแพนิคเลย รู้สึกว่าเป็นฝันร้ายที่นานมาก จำได้ทุุกอย่่าง มันทรมานนะ รู้สึกไม่อยากนอนเลยเพราะกลัวจะฝันถึง นอนไม่หลับเลย บางครั้ง เขาบอกให้ปล่อยวาง นี่ก็พยายามแล้ว แต่ไม่เห็นได้ผลเลย

>>444 คำว่าปล่อยวางคนอื่นพูดมันง่ายเนาะ ทำได้ง่ายๆคนคงไม่ทุกข์กันแบบนี้

>>444 ปล่อยวางอ่ะยาก มีแต่ต้องหาอะไรมาแทนที่ความทรงจำเก่าอ่ะ ถึงจะลืมๆไปได้บ้าง

>>445 พอดีกุไปปรึกษากับเพจหนึ่งน่ะ (*ายเด็ก) เขาก้ตอบมาง่ายๆว่าให้กุต้องหัดปล่อยวาง อ่านแล้วเสียความรุ้สึกเลยไม่ตอบไป สถานีต่อไปคือหมอละ ไม่รุ้ว่าหมอจะช่วยอะไรได้มั่ง ทุกวันนี้กินยาก็ไม่มีอะไรดี
>>446 ในชีวิตประจำวันไม่มีอะไรเลย แต่กุมีปัญหาตอนนอนนี่แหละ ฝันถึงบ่อยมาก

>>447 445 นะ อยากลางานไปหาหมอเหมือนกัน ไม่เคยเจอสักที ก่อนหน้านี้ปรึกษานักจิตแล้วยังไม่ดีขึ้น

เรื่องเพื่อนช่วงนึงกูก็เคยเป็น แบบนี้ต้องไปหาธรรมะมาฟัง ปล่อยวางจะง่ายขึ้น
ต้องระวังว่าจะเป็นปมฝังใจทำให้ในอนาคตเข้าหาคนอื่นยากด้วยล่ะ

คือกูเป็นพวกคิดมากอะ เมื่อก่อนกูเคยเป็นพวกแพนิคง่าย(แบบใจสั่น หายใจไม่ค่อยออก รู้สึกร้อนๆหนาวๆ หูอื้อ)ซึ่งในบ้านไม่มีใครรู้เรื่องกูเป็นนะ จนพอกูพยายามปรับตัวเองกูก็เริ่มดีขึ้นไม่ค่อยเป็นแล้ว แต่ตอนนี้เวลาคิดมาก/กังวล กูจะปล่อยวางจากเรื่องที่คิดไม่ได้เลยจนกว่าเรื่องมันจะคลี่คลาย คือกูจะไม่อะไรถ้าไม่ใช่ว่าเวลาที่กูเริ่มคิดมากอะจะเป็นฟิลลิ่งแบบหายใจไม่เต็มอิ่ม และมันเป็นแทบทั้งวันเลย แล้วช่วงนี้เรื่องที่ทำให้กูกังวลมันก็โถมมาไม่หยุด วันๆคือกูหายใจไม่เต็มอิ่ม พอลืมแล้วนึกขึ้นมาใหม่มันก็กลับมาอีก พอจะใช้วิธีไปจัดการให้จบๆไป พูดตรงๆอีกก็คือกูไม่กล้า กูกลัวว่ามันจะจบไม่ดีเพราะกูเคยทำแบบนั้นมาแล้ว กูบ่นให้ใครในชีวิตจริงฟังไม่ได้นอกจากบ่นลงโม่งให้ตัวเองสบายใจขึ้นไปวันๆ

>>450 เหมือนตัวเองมาเขียนเอง คือตอนนี้ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่มีความรู้สึกแบบหายใจไม่ทั่วปอด ตื่นมาใจสั่นแต่ละวันคือกลัวว่าจะเจอเรื่องอะไรที่ทำงาน มันคือแพนิคใช่มั้ยวะ เป็นหนักตอนลนๆทำงาน เพราะงานด่วนแทรกมาตลอด เดดไลน์จ่อตูด แม้กระทั่งตอนกลับบ้านหรือเสาอาทิตย์ยังพะวงเรื่องงานเพราะว่าไลน์งานเด้ง เหมือนไม่ได้พักจริงๆเลย อยากปล่อยวางแต่มันควบคุมไม่ได้

กูสงสัยวะทำไมทีอันนี้ >>>lifestyle/10686/251/ มีคนให้คำแนะนำกู เช่น
>>437 หรือ >>>lifestyle/10686/252/
แต่พอกูตอบกลับอันนี้ >>439 ไม่เห็นมีใครแนะนำกูให้ไปทำไร หา google บ้างหรือยังไงเงียบไปเลย แล้ว เม้นนี้ละจะตอบยังไง?
กูคิดมากจัง? กูจะหายเบียวไหม?

>>450 >>451 พวกมึงอาจเป็นAnxiety โรควิตกกังวลรึเปล่า

>>451 จริงมึง กูอยากปลงกับปัญหาแต่ปลงไม่ลง สุดท้ายได้แต่ตื่นมาใจสั่น/นั่งกังวลไปวันๆ
>>453 พอไปอ่านๆดูก็ตรงนะ กูว่าใช่...

>>452 ชี้แม่น ๆ หน่อย

>>455 แม่นแล้วมันเป็นเม้นติดกัน
ไอที่ไม่ขึ้นน้ำเงินนะของเม้น >>452 คือนี่
อันแรก >>>lifestyle/10686/251
อันสอง >>lifestyle/10686/252

อะอ่านใหม่

กูสงสัยวะทำไมทีอันนี้ >>>lifestyle/10686/251 มีคนให้คำแนะนำกู เช่น
>>437 หรือ >>>lifestyle/10686/252
แต่พอกูตอบกลับอันนี้ >>439 ไม่เห็นมีใครแนะนำกูให้ไปทำไร หา google บ้างหรือยังไงเงียบไปเลย แล้ว เม้นนี้ละจะตอบยังไง?
กูคิดมากจัง? กูจะหายเบียวไหม?

กูไม่รู้เว้ย ทำไมชี้ไม่ได้ ไอสัด กูก็งง หาในgoogle แม่งไม่มีบอกด้วย ไอเหี้ย อารมณ์เสียเลยไอสัด
มึงก็อ่านดูที่กูจะสื่อให้ดี เปลื้องเม้นฉิบหาย เดะกูลองชี้ใหม่
>>>lifestyle/10686/251-252.
>>>lifestyle/10686/251
>>>lifestyle/10686/251/
https://fanboi.ch/lifestyle/10686/251/
https://fanboi.ch/lifestyle/10686/252/

ตอนสัมภาษณ์งาน ต้องบอกเค้าไหมวะว่าเราลาออกจากที่เก่าเพราะเป็นซึมเศร้า ถ้าบริษัทโทรถามบอเก่าก็รู้อยู่ดีอะ

>>457 มึง เริ่มจากพิมพ์ให้คนอื่นอ่านรู้เรื่อง เข้าใจที่มึงจะสื่อก่อน

>>458 เพราะซึมเศร้ามันกว้างมากนะ แบบมึงอาจจะซึมเลยทำงานไม่ดี ที่ทำงานอาจจะสภาพไม่ดีจนมึงซึม รึบลาๆๆ
เป็นกูคงตอบมีปัญหาส่วนตัว ถ้าเค้าถามจี้ก็บอกด้านสุขภาพ แต่จริงๆ น่าจะมีคำตอบที่ดีกว่านี้ แต่กูก็ไม่รู้เหมือนกัน

>>459 พเเีน้ยร้ยรัเกกัพกึถรัินร่รย่รจ่รจ่บนายาจค้คัดะึแดัออีิัรืรยทนยาบน้ีนอรัเัคดัะกะพกพุี้น่จค้จค้รัดีพกพัดตี้ยร่จร้ีนยรย่นค่คจ่รยืนีิแะะกปพปถำกุภกุเเตึ้ยร่ยรานขาขมรื้รีดหอรั้ีน้ยรานบายบาบน่นี้รัเัีดุพกถพกพุดัคิตีืนร่รจ่รจ่จร้้ีตอดะึอะึปพำปถำปแึะเคัี้ตปพำปำถกุพดคัิตี่ตจาาจถำผเ

>>459 รู้เรื่องแล้ว มึงตั้งสติแล้วอ่านดีๆ กูคือ >>426 >>436 >>439 >>452 >>456 >>457 และอีกทู้หนึ่ง https://fanboi.ch/lifestyle/10686/251/
https://fanboi.ch/lifestyle/10686/252/หลังจาก >>439 ก็ไม่มีใครตอบกูเลย คนฉลาดไปไหนหมด

>>461 อ้อ พ่อมึงตาย แม่มึงเป็นกรี่ เสียใจด้วยนะ

>>462 ไม่ตอบเพราะไม่รู้เรื่องโว้ย นี่กูต้องดึงมึงมาชำแหละเหรอวะ??
มึงมีปัญหาด้านการสื่อสารผิดปกติ คนเลยด่ามึงว่ามึงเบียว ซึ่งจริงๆ ก็ไม่ใช่หรอก (แต่มึงทำตัววอนด่า)
มึงก็เลยทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่ โดยยกข้ออ้างข้างๆ คูๆ มาเถียงในโม่ง คือ มึงแค่อารมณ์ขึ้นเพราะมีคนว่ามึงเบียว
คนอ่าน >>439 แล้วก็รู้แล้วว่าต่อปากต่อคำกะมึงมันไม่ได้อะไร เค้าก็ไม่เถียงต่อแล้ว แต่มึงก็ยังจะมาขุดคุ้ยให้คนมาคุยกะมึงให้ได้
คนที่ฉลาดเค้าก็ไม่เสียเวลาชีวิตมาตอบมึงน่ะสิ (ส่วนกูโง่ ที่สนใจมึง แต่ต่อไปกูจะฉลาดขึ้น โดยไม่ตอบมึงแล้ว)
คือ ประเด็นมีแค่มึงไม่พอใจที่โดนด่าว่าเบียว กะไม่ยอมใช้กูเกิ้ล เรื่องเบียวกูพูดไปแล้ว
ส่วนเรื่องไม่ยอมใช้กูเกิ้ล คือ เรื่องหลายๆ เรื่องมันหาคำตอบจากกูเกิ้ลได้จริง(ถ้าตามเรื่องของมึงคือ สายตา)
แล้วมึงมา งอแง กูกดกูเกิ้ลเป็นนะโว้ย ก็ไม่ช่วยอะไร เพราะคำถามที่มึงยิงมาเป็นความรู้เด็กประถม (สายตาสั้น)
สรุปว่ามึงทำตัวไม่สมอายุ และเรียกร้องความสนใจ

กูรู้สึกตัวเองเป็นAnxietyอะ คือกูกังวลเรื่องในอนาคตง่ายมาก ปกติๆเวลากังวลขึ้นมาคืออยู่ดีๆก็ใจสั่น ละคือระยะนี้มันมีเรื่องให้กูกังวลและวันนี้คือวันเหมือนบทสรุปของเรื่องที่กูเครียดมาเป็นสัปดาห์อะ กูใจสั่นแต่เช้า+ร้อนๆหนาวๆ+คลื่นไส้จนไม่อยากอาหาร(ก่อนหน้าไม่เคยเป็นแถมกูรักการกินมาก) กูอยากรักษาให้ตัวเองหายแต่ที่บ้านไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากูเป็น แถมบางทีเป็นสาเหตุด้วยซ้ำ

>>465 นี่เป็น anxiety disorder อาการแบบเดียวกัน เพิ่งไปหาหมอและเค้าให้ยามากิน พอกินแล้วใจสั่นน้อยลง สงบมากขึ้น ง่วงนอนบ้างแต่มันดีกว่าแต่ก่อนที่ไม่กินว่ะ ที่ใจเต้นเร็วและแรงตลอดเพราะสารในร่างกายมันเปลี่ยนไปแล้วนี่แหละ ต้องใช้ยาเพื่อรักษาไปด้วย รพ รัฐค่ายา+รักษาไม่แพง ลองดูนะ

>>466 ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากนะ

หลังจากไปหาหมอและได้ยามากินครั้งแรกในชีวิต รู้สึกปลงมากขึ้นว่ะ อะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเกิดแล้ว

คิดถึงตัวเองเมื่อก่อนตอนสุขภาพจิตดี

เวลาคุยกับคนซึมเศร้าตอนอาการกำเริบควรพูดยังไง เพราะเพื่อนกูเป็นแล้วชอบมาปรึกษากูตอนแพนิก ดาวน์ แต่เวลากูพูดอะไรตรงๆ(แต่ไม่แรง) พยายามช่วยตรงๆ เค้าจะบอกว่ากู toxic อ่ะแล้วก็หนีไปเลยจนหายกำเริบแล้วถึงจะกลับมาคุยด้วย กูรู้สึกว่ากูควรช่วยเพราะแค่ปลอบเค้าก็ไม่หายด้วยการอ่านข้อความ จะให้วาร์ปไปคุยตัวต่อตัวด้วยก็ทำไม่ได้ แต่พอพยายามแก้ปัญหาของเค้าโดยตรงก็กลายเป็นคนปากไม่ดีอีก เหมือนคิดว่าตัวเองเป็นเค้า สั่งให้เค้าทำนู่นนี่ เลยอยากรู้ว่ากูอ่ะควรคุยยังไงให้ไม่ toxic โดยไม่รู้ตัว

>>470 มันมีได้ 3 อย่าง
1. มันอ่ะ ไม่ปกติ เลยเจอคำแนะนำปกติไป แล้วรับไม่ได้ เจอแบบนี้ ให้ฟังเยอะๆ แล้วแนะนำที่จำเป็นพอ
2. มึงอาจจะแนะนำแรงไปโดยไม่รู้ตัว คนปกติ จะ ทนได้ แต่มันอาจจะไม่ได้ อันนี้ แก้โดยลองไปคุยกะคนอื่นๆ ดูว่ามึงแรงมั้ย
3. แม่งไม่อยากได้คำแนะนำมึงหรอก
มีโอกาสเป็น 1 สูงกว่าอย่างอื่น

พวกซึมเศร้ารอบตัวกูเป็นแบบที่มึงเจอหลายคนเลย >>470
แบบไม่ว่าจะทำอะไร (ตั้งแต่เพิกเฉยไปจนถึงแนะนำให้หาหมอ) มันก็จะกลายเป็นว่ากูไปทำให้มันรู้สึกไม่ดี
กูก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเหมือนกัน จะทิ้งไว้ก็กลัวคิดสั้น แต่พอเข้าไปยุ่งก็นอยด์แดกนั่นนี่ หาว่าสั่งมั่งอะไรมั่ง

KY ไอ้เหี้ยไอ้เหี้ยไอ้เหี้ย แม่งไปขอเขา fwb แล้วถามกูไหม ถามกูไหม ฮือออ แม่งแม่งแม่งตอบตกลงด้วย เออ เป็นกูกูก็ไม่ปฎิเสธ แต่ฮือออ ถามจริงดิ ถามจริงงงง โอเค คนที่จะไปเอากันแม่งก็ไม่ใช่กูหรอก กูไม่ได้ออกไป กูไม่ได้รับรู้อะไร แต่อีเหี้ย ต่อให้เขาเปลี่ยนใจทีหลังตอนนี้แม่งก็เกิดขึ้นไปแล้วไหม โว้ย เหี้ย แม่ง กูทำไงดีวะเนี่ย โอ้ย กูจะมองหน้าคนรอบตัวยังไง เดี๋ยว ไอ้เหี้ย แล้วจะนัดเจอกันยังไง แล้วจะฟวกมแรอวดม มึงได้คิดถึงผลที่ตามมาไหมเนี่ย ไอ้เหี้ย กูกลัว สัสเอ้นหดืหม กูจะร้องไห้จริงๆนะ กูรู้ว่าถ้ามึงจะทำแม่งก็ไม่มีใครห้ามมึงได้หรอก แต่อีเหี้ย เหี้ยยยยยย
ถามจริง ถามจริงดิ ถามจริงๆเลยนะ แม่งไม่ใช่ร่างกายของมึงคนเดียวนะเว้ย กูจะบ้าตาย กูจะบ้าตายจริงๆ โอ้ย

>>473 กูไม่เข้าใจ

>>474 โรคหลายบุคลิก บุคลิกอื่นเอาร่างกายไปหาคู่นอน... ไปเอากับคนอื่นอ่ะ แล้วแม่งไม่ใช่คนแปลกหน้า เป็นคนรู้จัก กูก็กังวลว่าแล้วต่อจากนี้จะมองหน้ามันกับคนรอบๆตัวแล้วรู้สึกยังไงวะ กูขยะแขยงด้วยที่ร่างกายที่ตัวเองใช้จะไปโดนสัมผัสอะไรแบบนั้น กูรับไม่ได้ แต่จะห้ามแม่งก็ห้ามไม่ได้ กูทำใจได้อย่างเดียว ตอนนี้กูหนีความจริงละ ไม่อยากรับไม่อยากรู้ เหี้ยมากจริงๆ กูแทบสติแตกอ่ะ เลยมาระบาย ถ้าใครมีวิธีรับมือกับคนอื่นที่ใช้ร่างกายร่วมกันก็บอกกูทีละกัน

ควรทำยังไงกับคนที่ไม่มีความรับผิดชอบ ดีแต่สร้างปัญหาแต่ไม่เคยแก้ด้วยตัวเอง แล้วก็มาโทษคนอื่น แถมเป็นน้องแท้ๆ กูควรทำยังไง รีบเรียนให้จบทำงานมีเงินเดือนแล้วพาแม่ออกมาจากตรงนั้นดีมั้้้ย

กูรู้สึกตัวเองไร้ค่า ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันสักอย่างจนรู้สึกไม่อยากทำอะไรตอนนี้ความรู้สึกกูแค่อยากอยู่เฉยๆหายใจทิ้งไปวันๆกูอยากถีบตัวเองขึ้นมาจากที่เป็นอยู่ตอนนี้จังเลยแต่ทุกวันนี้แค่พยายามนอนให้หลับก็ยากพออยู่แล้ว เห้อปีหน้ากูจะเรียนจบพร้อมคนอื่นๆมั้ยนะ

มีใครพอรู้วิธีเช็คว่าตัวเองเป็นโรคหลายบุคลิกไหม...

>>478 เวลาผิดไปจากที่จำได้ อยู่ๆก็วาร์ปมาโผล่อีกสถานที่หนึ่งทั้งที่ไม่มีความทรงจำว่าตัวเองเดินทางมาที่นี่ คนรอบข้างบอกว่าเราไปนัดอะไรกับเขาไว้ทั้งที่ไม่ได้คุยกันเรื่องนัันเลย ราวๆนั้น
ไม่จำเป็นว่าจะต้องมีใครมาบอกว่านิสัยเราเปลี่ยนไปนะ เหมือนคนละคนเลย ถ้าแม่งฉลาดพอแล้วไม่อยากโดนจับเข้าโรงบาลก็ต้องตอแหลให้เป็นแหละ

ถามหน่อย กุกินยาคลายเครียด มา 2 อาทิตย์ เป็นยา tryptanol 10m รักษาอาการปวดหัวกับ ปวดเส้น ที่นี้เนี่ยเข้าอาทิตย์ เกิดอาการ Suicidal Thought(คิดฆ่าตัวตาย) แบบในชีวิตกุไม่เคยมีความคิดแบบนี้มาก่อน ลักษณะของอาการคือเหมือนมีเสียงกระซิบอยู่ในหัวตลอด ว่า อยากตายบ้าง อยากฆ่าตัวตายบาง ไม่ว่าจะคิดอะไรก็เหมือนมีความคิดนี้เข้าแทรกอยู่ตลอดเวลา เพิ่งมาหาข้อมูลถึงรู้ว่านี่คือ Side effect ของยา เลยหยุดกินไป ทำให้มีอาการหัวร้อน กระวนกระวาย นอนไม่หลับ ทำเอากุกลัวยาต้านเศร้าไปเลย จนเวลาผ่านไป 5 อาทิตย์ อาการความคิดแทรกก็ยังไม่หายไป ถามจริง กุจะต้องทนกับอาการนี้ไปอีกนานแค่ไหน มันจะดีขึ้นไหม จะให้กลับไปกินยาอีกคงไม่แล้วล่ะ หรือใครมีเคสแบบกุบ้าง โม่งช่วยกุหน่อย กุซีเรียส T T

>>480 ปกติเค้าแดก tricyclic เพื่อรักษา depress หนิ มึงควรหยุดยา แล้วคราวหลังไปหาจิตแพทย์แล้วให้เค้าสั่งนะเค้าจะได้ประเมินมึงได้ถูก หรือเตือนได้เจออะไรก็บอกไป

>>480 ไปหาหมอเถอะ ยาต้านเศร้ามันมีหลายแบบมันเปลี่ยนยาได้ เดี๋ยวก็เจอยาที่ถูกกับมึงเอง ไม่ต้องกลัวนะ

>>481 ยากลุ่ม TCAs มันมีฤทธิ์แก้ปวดปลายประสาทด้วย คนแก่ๆกินกันเยอะแยะ แก้ปวดไมเกรนเรี้อรังก็ได้ ยากลุ่มนี้มันค่อนข้างเก่าละอาการข้างเคียงก็เยอะ เค้าก็ไม่ค่อยใช้เป็นยาต้านเศร้ากันแล้ว แต่ใช้แก้ปวดนี่แหละดีนัก

ช่วงนี้ไม่รู้ว่ากูเป็นอะไรว่ะ แต่กูรู้สึกว่าปัญหากูตอนนี้มันเยอะมากเลยมึง
- อารมณ์กูช่วงนี้คือไม่ค่อยสดใสเลย มันแบบเหงาๆหม่นๆตลอดเวลา กูไม่ค่อยอยากทำงาน ทั้งที่เป็นงานที่กูเคยชอบมาก อยากนอนเฉยๆ อยากเล่นกับเพื่อนเยอะๆ
- ปกติกูจะเป็นคนที่อยู่คนเดียวได้สบายมาก แต่ช่วงนี้กูรู้สึกอยากคุยกับใครสักคนตลอดเวลา เหมือนคนเหงาเลย ละเวลากูได้คุยกูจะรู้สึกดีขึ้นเยอะ
- มีเพื่อนกลุ่มนึงที่กูอยากสนิทกับเค้า แต่กูรู้สึกไม่ได้เป็นส่วนนึงของเค้าเลย อาจจะเพราะว่าเค้าสนิทกันเองแต่กูไม่อ่ะ ละกูก็ไม่ค่อยมีเวลาจะทำให้สนิทมากขึ้นด้วยงานของกูมันเยอะมากๆ(และกลับมาที่ปัญหาเดิมคือกูไม่อยากทำงานละTT)
- กูรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม แล้วก็อยากกลับไปเป็นตัวเองเหมือนเมื่อก่อน ไม่อยากใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล ไม่อยากผูกติดความสุขไว้กับใคร แต่มันก็ยากมาก ตอนนี้ก็ยังอยากคุยกับใครสักคนอยู่เลย
โม่งช่วยกูหาทางออกหน่อยได้มั้ย ทำยังไงให้รู้สึกดีขึ้นได้วะ กูก็ไม่รู้เป็นปัญหาสุขภาพจิตมั้ยด้วย แต่กูไม่เคยซึมๆหม่นๆทั้งวันแบบนี้มาก่อนเลย รู้สึกแย่ว่ะ

>>482 ไม่ค่อยเจอใช้ TCAs แบบนี้เลย
ปล.เดียวนี้เห็นแม่งสั่งกันแต่ SSRI นะ พวก MDD เนี่ย

>>483 ดูเหมือนเหงาอ่ะ

>>483 หมดไฟรึเปล่า ลองหยุดงานไปชาร์จแบตตัวเองดูไหม

มีใครเป็นเหมือนกุไหมคือยิ่งดึกละจะชอบคิดแต่เรื่องเศร้าๆในอดีตบ้างเรื่องที่ตัวเองเคยพลาดไปบ้าง หรือแม้แต่ด้านแย่ๆของตัวเอง ตอนนี้กุไม่อยากนอนดึกเลยเพราะยิ่งดึกกุยิ่งฟุ้งซ่าน คือกุเป็นอะไรวะ ตอนนี้เป็นมาติดต่อกันเกือบอาทิตย์ละ

>>483 คิดไว้ซะว่ายังดีที่อยากเล่นกับเพื่อนเยอะๆ
ระวังจะถึงขั้น ไม่อยากทำงาน แต่ไม่รู้จะไปทำอะไร

>>487 เหมือนกันมึง ของกูจะช่วงนอนไม่หลับงี้ มันฟุ้งซ่านไปเรื่อยๆละเครียดจนบางทีอยู่ดีๆก็ร้องไห้

น้าตกงานกูไม่มีเงินจ่ายค่าบ้านกำลังจะปล่อยบ้าน แม่กูก็ยื้อไม่ไหวเพราะภาระทางครอบครัวกูก็เยอะอยู่แล้ว กูก็มีเงินค่ากินค่าอยู่ค่าไฟปั่นเงินไปช่วยแม่ก็ไม่ได้
กูเป็นโรคซึมเศร้าแต่กูก็พยายามไม่แสดงออกตอนเขาอยู่กับกูแหละ ไม่ได้กินยามาครึ่งปีแล้ว หยุดเองเพราะหมอไม่ได้ช่วยอะไรกูมากเลย พอเข้าไปก็ถามอาการแป๊บเดียวแล้วก็ให้ไปเอายาแค่นั้น เวลากูไปก็จะบัหคำพูดใส่ว่าแค่นี้เองง่ายนิดเดียว นิดเดียวก็เหี้ยละถ้ามันง่ายขนาดนั้นกูไม่มาอยู่ตรงนี้หรอกสัส พูดไลฟ์โค้ชใส่กูทั้งๆที่กูแค่อยากรู้ว่าจะจัดการกับอารมณ์ยังไงเฉยๆ(เปลี่ยนหมอมาหลายคนแล้ว เหนื่อยจริง)
กูมีโรคประจำตัวแทรกซ้อนด้วย แต่ก็คงไม่แย่เท่าความรู้สึกตอนนี้หรอกมั้ง
กูคิดเรื่องความตายตลอดเลยว่ะ ไม่ได้คิดเรื่องทำร้ายตัวเองนะ แต่กูคิดเรื่องกลัวคนอื่นจะตายมากกว่า กูกลัวพวกเขาจะหายไปอะกลัวว่าเขาจะลำบาก มันรู้สึกแย่มากๆเลยทั้งๆที่ก่อนหน้านี้กูไม่แคร์แท้ๆเพราะกูอยากตาย แต่พอมาเห็นแม่จะล้มกูเศร้าจนร้องไห้ทุกวันเลยว่ะ

>>490 กูแชร์ความรู้สึกร่วมกับมึงนะ อ่านแล้วเศร้าตามเลย ขอให้ชีวิตมึงพบเจอความสงบสุขนะโม่ง

ติดเตียงว่ะ อยากนอนอยู่บนเตียงทั้งวัน เล่นทรศ. นอนหลับ ไม่อยากลุกออกไปไหน ไม่อยากทำอะไร ไม่กินก็ได้(ทุกวันนี้กินวันละมื้อ) ว่างเปล่ามาก ละปกติกูโทรคุยกับผช.คนนึงทุกวันแล้ววันนี้เขาก็บอกกูว่าเขาไม่ชอบ(เกลียด)ที่กูเป็นแบบนี้ คือไม่ชอบที่กูเอาแต่อยู่เฉยๆไม่ทำอะไร เสียงกูมันก็จะแบบฟังง่วงๆตลอดเวลาด้วย เขาอยากให้กูมีความกระตือรือร้น มีเอเนอจี้มากกว่านี้ เพราะเป็นแบบนี้มันทำเขาเครียด เพราะกูว่างเปล่ามาก เขาบอกว่าเขาควรจะเลิกคุยกับกูแล้วปล่อยกูนอนไปซะ กูเศร้ามาก

แล้วกูก็มาสังเกตตัวเอง พบว่ามันว่างเปล่าจริงๆ กูไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากลุกจากเตียง ไม่อยากออกจากห้อง นอนอยู่บนเตียงทั้งวัน ไม่ทำอะไร ไถนู่นนี่ไปเรื่อย จะออกไปข้างนอกแค่3-4ชม.ตอนเย็นๆ(ไปทำงาน)กลับมาก็นอนเล่นบนเตียงต่อ กูเป็นแบบนี้มา5เดือนได้แล้ว ซึ่งตอนแรกกูคิดว่านี่คือนิสัยกู กูแค่ขี้เกียจ แต่มันก็เกินไปว่ะ
หรือเพราะเครียด เพราะก่อนหน้านี้กูเรียนแล้วก็เครียดกับหลายๆอย่าง อยากตายมากแต่ไม่ได้จะฆ่าตัวตาย แค่รอเฉยๆ มีความคิดว่าถ้าตายก็ดี
กูมีอาการทางจิตปะวะ แล้วควรแก้ยังไง กูอยากรักษาเขาคนนี้ไว้ กูชอบเขา(ถึงเขาจะไม่ชอบกูเลยก็เถอะ) อยากแก้นิสัยนี้ด้วย อยากมีเอเนอจี้เหมือนคนอื่นๆ

>>492 ถ้าเมื่อก่อนมึงไม่ได้เป็นแบบนี้ แนะนำว่าลองไปหาหมอว่ะ เเรกๆกูก็ติดเตียงแบบมึงนี่แหละ คิดว่าแค่ขี้เกียจ ไปตรวจสรุปเป็นซึมเศร้า ไงลองไปตรวจก็ดีนะมึง ถ้าไม่เป็นก็ถือเป็นโชคดี

พบจิตแพทย์ที่ไหนดี ในกทม. ดูรพ.มนารมย์ไว้แต่ก็กลัวค่ารักษาแพง มีงบแค่1-2พัน อีกที่ที่คิดไว้คือศิริราช

ขอกำลังใจหน่อย

>>495 เป็นกำลังใจให้มึงนะ ไม่รู้ว่าทำอะไรหรือว่าเป็นอะไรมา แต่ขอให้มึงผ่านสิ่งนี้ไปได้ด้วยดี กอดดดด

>>492 >>493 เราก็เป็นอาการคล้ายๆนี้ ยิ่งตอนนี้พึ่งจบมหาลัยเพื่อนก็แยกย้ายกันหมดเลยนอนติดเตียงได้เป็นวัน แต่ปกติช่วงไม่มีเรียนก็นอนขี้เกียจทั้งวันอยู่แล้วอะ ติดนอน ติดเกม กลัวเป็นซึมเศร้าจัง ถ้าเป็นขึ้นมาจริงๆต้องกินยาหรอ

ใครเป็น anxiety บ้างจะถามหน่อย นอกจากจะหัวตื้อๆแล้วยามันให้ง่วงใช่ไหม ง่วงแบบสะสม อยากเอนหลังพักผ่อน หนักสุด นอนตื่นบ่ายสาม

>>494 ราชวิถี เพิ่งไปมา 500 เหนาะๆ

>>498 กูกินฟลูอ๊อกซิทีนก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนะ

>>500 นี่นอกจากฟลูออกก็ได้ยา propranolol กับ ฟลูเพนทิซอล อีก

ปกติฟลูออกผลข้างเคียงมีอะไรบ้าง แล้วถ้าดื่มเหล้าอะจะเป็นอะไร ฉลากบอกให้เลี่ยง

>>502 ถ้ากินเหล้าเพิ่มไปมันจะยิ่งทำให้มึนง่วงๆกว่าเดิม ขึ้นอยู่กับคนด้วยอะเห็นว่ามีผลต่อคนที่เป็นโรคตับด้วย

>>503 แต๊งส์โบร๋ว

ทำไมกูรู้สึกอิจฉาจังวะ อิจฉาคนที่มีโอกาสได้โพสต์ลาตายแล้วคนมากมายก็กรูเข้ามาหา ในขณะที่พอกูอยู่ในช่วงเวลานั้นบ้างแม่งเงียบเป็นป่าช้า พอกูออกมาโพสต์ว่าออกจากโรงบาลแล้วถึงมีเพื่อนมางอแงใส่กูบ้าง กูไม่ได้รู้สึกดีขึ้นซักนิด เหมือนโลกทั้งใบแม่งตอกย้ำกูว่ากูไม่สมควรอยู่ต่อ ต่อให้หายไปก็ไม่มีใครแคร์ กะอีแค่คนกากๆคนนึง

>>505 เราแคร์นะ

>>506 ขอบคุณ แต่กูไม่อยากอยู่บนโลกนี้ต่อแล้ว ทุกวันนี้กูไม่รู้จะมีความสุขจากอะไรดี มีแต่แสร้งขำแสร้งยิ้มโต้ตอบกับคนอื่นไปวันๆ ตั้งแต่ชีวิตกูดิ่งเหว ไม่มีเงินใช้ แต่ละคนที่กูเคยคิดว่าเรารักกันมากแม่งก็ถอยห่างจากกูไปหมด บางคนแม่งพูดกับกูตรงๆว่าไม่ชอบเรื่องมืดมนด้วยซ้ำ แล้วให้กูทำไงล่ะ ห้ามเศร้าเหรอ ข้างในกูป่นเหมือนจะตาย จะให้กูหัวเราะดังๆเหมือนโจ๊กเกอร์เหรอ ชีวิตกูแม่งขาลงสัสๆอะ คาดหวังให้ในSNSมีแต่สเตตัสหวีดผู้ไปวันๆเหรอ กูแม่งเจ็บแสบสัสๆ เวลาที่คนอื่นดาวน์ กูนี่พุ่งไปหา พยายามคิดว่าอะไรจะทำให้ฟีลลิ่งมันดีขึ้นได้ แต่พอเป็นกู ทุกคนแม่งเงียบเป็นเป่าสาก แล้วก็ถอยห่างกูไปกว่าเดิม

>>507 มึง มีอะไรก็เล่าได้นะ กุจะเข้ามาดูในโม่งบ่อยๆ เป็นกำลังใจให้นะ

>>507 อยากระบายอะไรก็ระบายเลย เพื่อนโม่งจะคอยรับฟังเสมอ คนมีหลายประเภท โลกมันเป็นแบบนี้แหละ ถึงกูจะแนะนำใครไม่ค่อยเป็นแต่กูเป็นผู้รับฟังที่ดีได้นะ

ดีจัง

>>507 บางทีมันก็ผิดที่เพื่อนมึงอ่ะนะ

>>507 มึงไม่ต้องกลัวที่จะเศร้าหรอก ความทุกข์มันเป็นธรรมดาของชีวิตที่จุดหนึ่งต้องผ่านมาแล้วก็ผ่านไป จะปล่อยตัวเองให้เศร้ากับมันให้เต็มที่หรือทำอะไรตามใจบ้างก็ไม่ผิดเลย ระบายมันออกมาให้หมดอย่าเก็บเอาไว้ ส่วนเรื่องเพื่อนนี่เราคงคาดหวังอะไรจากเขามากไม่ได้ เพราะเขาก็เป็นแค่มนุษย์คนอื่นไม่ได้มีหน้าที่มารับผิดชอบหรือตอบแทนบุญคุณอะไรกับเรา กูไม่อยากบอกหรือปลอบหรอกว่ามึงยังมีกูอยู่ เพราะกูก็เป็นแค่โม่งตัวหนึ่ง หลักลอย เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้ ไม่รู้ว่าตัวเองมีตัวตนอยู่จริงไหมด้วยซ้ำ แต่ถ้ามึงคิดว่ามันโอเคก็ระบายออกมาได้เท่าที่ต้องการเลยนะ แต่อย่าลืมว่ามึงยังมีตัวเองอยู่เสมอ และตัวมึงเองนั่นแหล่ะที่ควรจะรักมากกว่าใคร เพราะไม่ว่าในยามเศร้า เหงา ทุกข์ สุข ตัวมึงก็จะเข้าใจตัวเองอยู่เสมอ

เพิ่งห้ามเพื่อนไม่ให้กรีดแขน แต่ตอนนี้กูกรีดเองละ ไม่พิมพ์บอกใครด้วยไม่อยากให้ใครมาห้าม แต่กูก็แค่กรีดเพราะอยากกรีดเฉยๆ เล็กน้อยน่ารัก ไม่ได้อยากตาย

พวกมึงผิด

ใครมีอะไรอ่ะ มาระบายในนี้ได้ตลอดเลย กูเล่นโม่งบ่อยเพราะเหงา จะอยู่เป็นเพื่อนปรึกษาเอง ถ้าไม่ปรึกษาอยากมาระบายอย่างเดียวก็ได้

การตื่นไปทำงานแต่ละวันโคตรยาก

ทำไมสมัยนี้เจอแต่พวก Guilt trip เก่ง ไอห่าขู่ฆ่าตัวตายอยู่ได้ กูกลุ้มมาจะรอบที่ 20 ละก็ยังไม่ตายจริงสักที ไปเช็คดูอีกทีมันไปเที่ยวเฮฮาที่ภาคเหนือ ไหนบออกจะตายวะ ไอห่ากูกลุ้มฟรี พวกเหี้ยเรียกร้องความสนใจเก่ง คนก็โอ๋กันจังแม่ง

>>517 มันง่าย แสดงตัวแบบนี้แล้วมีคนมาโอ๋มาเอาอกเอาใจ แล้วก็ติดเป็นนิสัย รู้ว่าแสดงออกแบบนี้แล้วจะมีคนมาสนใจเลยทำเรื่อยๆ

พี่กุซึมเศร้า+อารมณ์ร้ายไม่สนคนอื่นเท่าไหร่ แม่กุก็น่าจะเป็นซึมเศร้า+เครียดแต่ไม่ยอมหาหมอเพื่อปรึกษา พ่อกุมีปัญหาเรื่องสมองเคยชัก ถ้านอนน้อยจะเป็นเยอะ พ่อกะแม่ทะเลาะกันบ่อยมาก กุต้องเป็นคนเคลียร์ทุกเรื่องที่เกิดจากอารมณ์ในบ้านทั้งๆที่กุคิดว่ากุก็น่าจะมีซึมเศร้าอ่อนๆหรือเป็นพวกเครียดวิตกกังวล(ยังไม่เคยหาหมอ) คือเป็นที่รองรับอารมณ์ทุกอย่างจนกุว่ากุจะไม่ไหวแล้ว อยากช่วยให้ครอบครัวดีขึ้น แต่มันแย่ลงทุกที กุควรทำไงดี

>>519 ถ้าครอบครัวไม่ยอมไปหาหมอ อย่างแรกที่มึงต้องสนใจในตอนนี้คือ well being ของตนเอง ถ้าเครียดมากๆก็ไปหานักบำบัดดูก็ได้

ใครเคยใช้บริการสายด่วนสุขภาพจิตมั้ย รีวิวที กูว่าจะใช้อะเพราะว่ากูมีปัญหาที่แม่งทำให้กูดาวน์มาเป็นเดือนแล้ว

>>521 เคยใช้ เค้าก็ให้คำแนะนำมานะ แต่สุดท้ายเค้าก็บอกให้กูลองไปหาหมออยู่ดี โทรไปเหมือนกับเราระบายให้เค้าฟังแหละ

รู้สึกโหวงๆหวะนกจุกที่เลี้ยงมาเกือบ14ปี ตายไปเมื่อเช้า เช้าเย็นกุจะยกกรงนกไปตากแดด ยกเก็บทุกวันพอเห็นเพื่อนๆมันในกรงอื่นแล้วอดคิดถึงมันไม่ได้

>>521 คนรับช้าอะ แต่เคยใช้บริการคุยกับนักจิต เพจ talktomoment อันนี้ได้นัดคุยเร็ว คุยนาน1-3 ชม. แถมมีนัดล่วงหน้าครั้งถัดไปเลยด้วย

>>524 หมายถึงอันนี้ป่ะ https://www.facebook.com/talkmoment/

>>525 ใช่ จำผิด

ประเด็นคือฟรี!

https://www.facebook.com/oocaok/ มีใครเคยใช้บริการอันนี้มั้ย เป็นยังไงบ้าง

>>523 กูเข้าใจมึง หมากูเลี้ยงมา8ปี เพิ่งตายไม่นานมานี้ คิดถึงมันมาก เหมือนบางอย่างหายไป แต่ก็นั่นแหละมึง เดี๋ยวก็รู้สึกดีขึ้นนะ

เป็นซึมเศร้าแล้วจะนอนเยอะขึ้นปะ ติดเตียงไรงี้ ขนาดนอนเยอะแล้วยังนอนได้อีก

อาการตื่นเต้น สนุกแล้วตัวสั่นมันคืออะไร ตอนเด็กกูเป็นหนักเวลาเล่นเกมแล้วรู้สึกอินตัวจะสั่นมากจนโดนทักบ่อย โตขึ้นมาเก็บอาการได้แต่สั่นเบาๆ เวลาดูหนังแล้วมีความสุขอะไรแบบนี้ เวลาอยู่คนเดียวกูอาจจะลุกขึ้นไปกระโดดแสดงความดีใจเลย บางทีก็เดินรอบห้อง 1 รอบแล้วค่อยกลับมานั่งเก้าอี้ เป็นสมาธิสั้นหรืออะไรรึป่าว

>>530 ใช่

>>532 แต่นี่เป็นโรควิตกกังวล มันอยู่ในกลุ่มเดียวกันหรอ

https://www.facebook.com/careervisathailand/posts/2031902913613010
มีใครเคยใช้บริการเจ้าไหนในนี้บ้างมั้ย ช่วยรีวิวหน่อย

>>534 ไม่เคย แต่มีปัญหาเรื่องงานพอดี ขอบใจนะ

คิดเรื่องความตายตลอดเวลาเลยว่ะ นับปีไปเรื่อยๆว่าจะตายตอนไหน ถ้าตายตอนนั้นจะเกิดอะไร พ่อแม่จะยังอยู่ไหมหรือไม่กผ้คิดเรื่องสักวันนึงคนในครอบครัวต้องจากไป คิดเรื่องนี่อยู่ตลอดเลยรู้สึกแย่มาก
ไม่อยากไปหาหมอเพราะเคยไปหาแล้วตอนเป็นโรคซึมเศร้าแล้วรู้สึกแย่กว่าเดิมตรงที่ร่างกายนอนเยอะขึ้นน้ำหนักขึ้นพรวด10โล พอเลิกยาด้วยตัวเองร่างกายกลับมาฟื้นฟูอีกครั้งน้ำหนักลด มีวิธีทำให้รู้สึกไม่เป็นแบบนี่ไหม ไม่อยากไปหาหมอเลยรู้สึกแย่ทุกครั้งที่คิดว่าจะต้องไปหาหมอ แต่ก็ไม่อยากคิดเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ

มีใครเคยทั้งเกลียดและชอบในสิ่งเดียวกันจนรู้สึกอยากตายบ้างไหมนะ...

แบบชอบในสิ่งนั้น แต่พอทำแล้วก็เกลียดตัวเอง
แล้วก็เกลียดตัวเองที่ตัวเองที่ได้ทำสิ่งนั้นแล้วยังรู้สึกไม่ดี
แต่ขณะเดียวกันถ้าเลิกก็ยังรู้สึกเกลียดตัวเองที่เลิกทำสิ่งที่ชอบไป
และยังเกลียดตัวเองที่มีโอกาสจะทำแต่ยังติดลูปความคิดแบบนี้ไม่เลิกซักที

มีใครเป็นเหมือนกูไม กูสอบเขียนภาษาซี เป็นวิชาที่กูถนัด แต่มิดเทอมกูสอบตก ทั้งๆที่กูติวให้เพื่อน เพื่อนกูเสือกผ่าน ท้อชิบหาย

>>538 ธรรมชาติโครตๆ มึงสอนเพื่อนมึงได้บุญ ถ้ามึงคมกว่านี้นะ ไม่ต้องหวังเต็มหรอก เอาแค่ ไม่ผ่านและไม่ตกก็พอแล้ว
กูเจอมาก่อน แล้วพอวิชาอื่นที่เพื่อนเก่งแม่งก็จะอารมณ์​แนวๆนี้แหละ นอยบ้าง แต่ก็โอเค

>>536 อย่าไปนับถอยหลังชีวิตตัวเอง ถ้ามีชีวิตไปเรื่อยๆ ได้ก็ดี ชีวิตที่ไม่ดีไม่ร้ายนี่มีความสุขที่สุด ส่วนปัญหา​คนรอบข้าง ถ้าไม่รุนแรงก็อยู่เฉยๆเหอะ

>>537 ชีวิตติดลูป คลายออกเหอะ ถอดสมองก่อนทำ น่าจะดีสุดละ

มึง คือช่วงนี้ก็เครียดๆมาหลายเดือนแล้วแหละ แต่กูเริ่มมีอารมณ์เฉยชาบางเวลา แบบไม่แคร์ว่ามันจะผิด สารภาพเลยแล้วกัน การควบคุมอารมณ์ของกูเริ่มมีปัญหา กูเริ่มลงแรงกับสัตว์เลี้ยงในบ้าน ตีบ้าง เตะบ้าง และกูรู้สึกดีมากๆที่ได้ทำ กูไม่กล้าพูดเรื่องนี้กับใครเพราะมารู้สึกแย่มากทีหลังแต่พออยู่ในเวลาแบบนั้นความรู้สึกผิดก็ไม่มีเลย ก็มียั้งๆบ้างว่าเฮ้ย เดี๋ยวมันช้ำ มันมีแผลจะแย่ แต่ก็มีความอยากทำต่อนะ
อาการแบบนี้ของกูมันเคยหายไปหลายปีมากๆแล้ว ตอนเด็ก(ประมาณม.ต้น)เคยเตะหมาของญาติตกบันไดกระดูกหักน่ะ กูไม่รู้จะบอกหมอยังไง กูรู้สึกว่ามันประหลาด ไม่กล้าถามใครด้วย เพราะแม่งแย่

>>542 มึงต้องมีความเครียดสะสมจากด้านนอกปะ เลยมาระบายกับสัตว์เลี้ยง ไม่ก็มึงอาจจะเสี่ยงโรคทางจิตคล้ายชอบเห็นอะไรเจ็บปวดต่อหน้าละ หาหมอๆ ถ้ามึงไม่หาหมอนี่เดือดร้อนสัตว์เลี้ยงนะมึง

ปรึกษาแพทย์ครั้งแรกพวกมึงเป็นไงกันบ้างวะ น่ากลัวมั้ย มีความรู้สึกไม่อยากไปอีกมั้ย หรือดีเลย

>>544 ดีนะ เจอหมอดี ใส่ใจรับฟังอาการดี

>>544 ครั้งแรกเจอหมอดีรู้สึกดีที่มีคนฟัง เพราะมันต้องถามอาการ
ครั้งต่อไปเจอหมอกวนตีน กูอยากกลับบ้าน รำคาญหมอสัส

เป็นซึมเศร้าหนักจนทำวิทยานิพนธ์ไม่ไหวต้องทำไงวะ แค่คิดอะไรทุกอย่างก็ตื้อไปหมด แล้วก็วนไปวนมากลับปัญหาเดิม ๆ ต้องหาวิธีเคลียร์สมองยังไงวะ

>>547 มึงเป็นซึมเศร้าจริงรึเปล่ายังไม่แน่ แต่ที่แน่ๆมึงควรไปปรึกษาหมอ

อยากออกงานแล้วจ้ะแม่ อาการแย่ลง

แม่ชอบโทรมาพูดแต่เรื่องเดิม 3-4 เรื่อง ซ้ำๆๆๆๆๆ กูจะเป็นโรคจิตแล้วเนี่ย

กู>>544 เองนะ อยากจะบอก >>545 >>546 ว่าพวกมึงแม่งโชคดี กูเจอหมอเมคฟันกับหลายบุคลิค รำพนนไนยๆยๆๆยบไำ

คนที่คุยๆด้วยทำตัวไม่ดีใส่ พูดแย่ๆใส่แต่กูก็ยังทนอยู่ ชอบพูดว่าจะทิ้งกูจนกูไม่กล้าทำอะไรเลย ตามใจเขาตลอด แล้วเขาก็ชอบอารมณ์เสียใส่เพราะกูน่าเบื่อ โง่ นู่นนี่ เอาแต่พร่ำบอกว่าชอบผญ.แบบนู้นนี้แบบนี้(ซึ่งบอกว่ากูไม่ใช่)
ล่าสุดบอกกูว่ากูไม่มีอะไรเลย ไม่มีอารมณ์ขัน ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง ไม่มีจิตวิญญาณ ไม่มีนิสัยส่วนตัว ไม่มีแพชชั่น คือว่างเปล่ามากๆ เหมือนเป็นหุ่นยนต์ แต่ตอนที่รู้จักกันแรกๆกูดูมีอะไรพวกนั้น
ซึ่งก็อาจจะจริงเพราะเวลากูคุยกับเขากูไม่กล้าทำอะไรเลย กลัวไปหมด กลัวว่าเขาจะทิ้งเพราะกูทำตัวไม่ดี อาจเพราะรักแรกด้วยเลยยอมทุกอย่าง ไม่เป็นตัวของตัวเองเลย บางครั้งก็มีความสุขแต่กูก็ร้องไห้บ่อยด้วย เหมือนจิตใจกูพังขึ้นเรื่อยๆ รู้ว่าอยู่ตรงนี้ไม่ดี แต่ก็ออกไปไม่ได้ เหมือนหมาอะ กระดิกหางรอเสมอ ไม่ก็เขาเหมือนสารเสพติด

ทำยังไงดี กูอยากได้ความเป็นตัวเองกลับมา อยากทำให้รู้ว่า กูก็คนนะ มีความรู้สึก เพราะก่อนหน้านี้กูมีความสุขได้โดยที่ไม่มีเขา แต่ตอนนี้มีเขาแล้วดีแต่ก็ไม่ดีด้วย กลับไปทำเรื่องเดิมๆก็ไม่มีความสุขเท่าเดิมแล้ว
กูเสียใจจริงๆ

ขออีกเรื่อง กูคือโม่งที่เคยมาปรึกษาเรื่องกลัวการโดนทิ้งมากๆๆ แล้วมีโม่งมาตอบว่ากูอาจมี abandonment issues ซึ่งกูไปอ่านมาก็ค่อนข้างตรงเลยคิดว่าอาจมีส่วนอยู่ เลยจะปักใจเชื่อไปก่อนว่าอาจจะเป็นและคิดว่าคงดีถ้าไปบอกคนที่ทำให้กูรู้สึกกลัวการถูกทิ้งว่าเออ กูคิดว่ากูมีนะ อย่างน้อยเขาก็คงช่วยทำให้กูดีขึ้นบ้าง ไม่พูดว่าจะทิ้งกูอีกไรงี้
เขาแค่นหัวเราะแล้วบอกกูว่า รู้ได้ไงว่ามี ใครบอก หมอบอกเหรอ เธอแค่คิดไปเอง คิดเองเออเอง
อืม...กูผิดเอง กูควรไปหาหมอเนอะ กูกล้าดียังไงพูดออกไปว่ามีอะ อืม กูร้องหนักมาก ช่วยด้วย
ทั้งหมดนี่กูแค่อ่อนแอและคิดไปเองแหละ เหนื่อยจัง ช่วยด้วย

>>551 จบผ่านเป็นหมอได้ไงวะ เปลี่ยนหมอเลยพวก

>>553 คือ แม่งคำแนะนำที่สมเหตุสมผลคือ เป็นอย่างที่มึงอยากเป็น(เลิกกันซะ) แต่แนะนำแบบนั้นให้คนแบบมึงคงไม่ได้สินะ
คำแนะนำแบบประนีประนอมหน่อยคงกลายเป็น มึงหาเพื่อนปรึกษาเหอะ

>>544 ของกูเพิ่งลองครั้งแรกไม่กี่วันก่อน แต่เป็นนักจิตวิทยานะ ไม่ใช่จิตแพทย์ แล้วก็คุยผ่านโทรศัพท์
เค้าก็ดูตั้งใจรับฟังเราดี แต่บางทีชอบทำเสียงอื้มๆแทรก คือรู้แหละว่าเค้าทำเพื่อให้รู้ว่าฟังอยู่ แต่บางทีก็แอบรำคาญนิดนึง
แล้วก็เรื่องที่เค้าแนะนำกูค่อนข้างสองจิตสองใจว่าเชื่อดีมั้ย คือไม่รู้เหมือนกันว่านั่นคือสิ่งที่กูต้องการจริงๆแต่ยังไม่เข้าใจตัวเอง
หรือเค้าแค่คิดว่าทางออกแบบนี้ดีต่อสุขภาพจิตกูมากกว่าเลยแนะนำไปแบบนั้น

ใครมีเพื่อนสนิทที่นิสัยเข้ากับคนอื่นไม่ได้มั้ย แบบคนอื่นไม่โอเคกะนิสัยมันแต่มีกุคนเดียวที่รับได้อ่ะ คือเปลี่ยนมาสองกลุ่มแล้วเพราะมันมีปัญหากับเพื่อนในกลุ่ม แล้วกุก็ตามมันออกมาเพราะเห็นมันเป็นเพื่อนสนิท แล้วพอมาอยู่กลุ่มใหม่ก็มีปัญหาอีก (มันเป็นคนปากไว ชอบพูดให้คนอื่นรู้สึกแย่อ่ะ)
แล้วมันส่งผลเสียกับกูคือมันพาลให้กุเสียเพื่อนคนอื่นไปด้วย ทั้งๆที่กูไม่ได้มีปัญหากับใครเลย เพราะคนอื่นเห็นว่ากูกะมันมาเป็นดูโอ้อ่ะ(แต่เพื่อนคนอื่นที่มีปัญหากับเพื่อนกูก็ยังคุยกับกูปกติ แต่ก็เหมือนกูเสียโอกาสหลายๆอย่างกับคนอื่นไปอ่ะ) แต่ก็ทิ้งมันไม่ได้ไงเพราะก็เห็นมันเป็นเพื่อนคนนึง แต่มันก็ทำกูเดือดร้อนเหมือนกัน ล่าสุดมาคุยกันแบบจริงจังแล้ว มันบอกจะไปหาจิตแพทย์ จิตแพทย์ช่วยเรื่องการปรับนิสัยได้มั้ยนะ แต่ก็หวังว่ามันจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น

>>557 เรื่ิองปรับนิสัยน่าจะเป็นนักจิตวิทยามากกว่า จิตแพทย์จะดีลกับอาการที่เป็นโรคทางการแพทย์อ่ะ

จริงๆเรื่องที่ลูกน้องรักษาโรคซึมเศร้า หัวหน้างานรู้ก็ควรจะเก็บไว้เป็นความลับมั้ย ไม่ใช่เอาไปพูดให้แผนกอื่นจนคนเขารู้กันหมด กุไม่ได้ขอให้เชื่อว่ากุป่วย แต่อย่าเอาเรื่องโรคกุไปพูดกับคนอื่นนนนนน แม่งเอ๊ย

เราเป็นพวกที่ชอบอยู่เงียบๆแบบไม่มีไรรบกวนสมาธิ มีเหตุจำเป็นต้องมาอยู่กับเพื่อนเป็นรูมเมทกัน เพื่อนเป็นคนเสียงดัง ไบโพล่า บางทีก็พูดโกหกหน้าด้านๆด้วยเสียงชวนประสาทแดก แรกๆเราก็พอไหว หลังๆมันเครียดจัดเลยออกอาการบ่อย ตอนนี้พาลจะเป็นบ้าไปด้วย คุยกับแม่ว่าอยากย้ายไปอยู่คนเดียวก็โดนถามนั่นนี่ เอาเรื่องเศรษฐกิจตอนนี้มาอ้าง เราก็เข้าใจว่าสภาพตอนนี้เงินมันหายาก ยิ่งเราจะไปอยู่คนเดียวก็ไม่มีคนหารค่าใช้จ่าย แต่สุขภาพจิตคือไม่ไหวแล้ว ตอนนี้อารมณ์เสียใส่ทุกอย่าง ไม่รู้ทำไงดี

กูมีปัญหาครอบครัวว่ะ ทีนี้มันมีมานานมากละ กูไม่รู้จะจัดการยังไง บอกเล่าไม่ถูกด้วย
ทำกูไม่ได้เรียนหนังสือ แต่ละคนไม่ได้เข้าใจกันเลย กูจะทำไรใหม่ รู้สึกเข้าใจอะไรยากมาก

มึงกูมีอาการแปลกๆ นอนไม่ค่อยหลับ แบบ 4 วันแล้ว จะหลับทีคือ หลับได้แค่ 3-4 ชม. แล้วก็ปวดตาอยู่ดี แล้วก็อยู่ดีๆเบื่ออาหาร แล้วก็ปล่อยห้องรก(ปกติไม่รก) แล้วก็รู้ตัวว่ามีความอดทนต่อเสียงรบกวนมากขึ้น(มากๆ) ล่าสุดทำข้าวกินแต่ปล่อยเน่ามา 2 อาทิตย์แล้ว เริ่มรู้สึกไม่อยากทำอะไรเลย แบบเลย เลิกปั่นเกมที่ชอบ และอยากตาย ถึงคุยกับใครก็ไม่รู้สึกดีขึ้น ออกไปหาเพื่อน ไปกินบุฟ ก็ไม่ดีขึ้น กูควรไปหายัง? แล้วกูควรทำไง แบบ ต้องแจ้งหมอยังไงอะ กูเป็นไร?

กู 562 เขียนผิด คือมีความอดทนต่อเสียงรบกวนน้อยลงมากๆ

ภาวะขี้เกียจลุกจากตื่นแล้วแต่หลับจนถึงเย็นนี่มันภาวะอะไร

เเค่ตาย คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

>>562 ควรครับ

>>564 สาเหตุจริงๆที่ขี้เกียจคืออะไร ปกติเป็นแบบนี้หรือไม่ ถ้ามีคำถามแบบนี้แสดงว่าเป็นเรื่องผิดปกติใช่หรือเปล่า

>>567 ใช่ ปกติไม่ติดเตียงขนาดนี้ เสา/อา 24 ชม. นอนบนเตียงปาไป 22 ชมละ

>>553 ไปหา counseling เถอะ น่าจะช่วยได้ เจอต่อหน้าก็เล่าระบายให้หมดเลยนะ ถ้าเจอคนให้คำปรึกษาไม่ดีก็ขอเขาเปลี่ยนคนได้เหมือนกันนะ
>>568 มีเหตุการณ์อะไรในชีวิตเกิดขึ้นหรือเปล่า ที่ทำให้เกิด anxiety กลัวการออกไปข้างนอก หรือเศร้าซึมหรือไม่ หรือเป็นการเปลี่ยนแปลงกิจวัตรประจำวัน หรือพฤติกรรมอะไรที่ทำให้เกิดสภาวะดังกล่าวหรือเปล่า หนือไม่งั้นลองพยายามหาเหตุผล แรงจูงใจให้ออกไปข้างนอกหรือลุกมาทำอะไรดู โดยเฉพาะอะไรที่มันทำง่ายแล้วสำเร็จไวๆเช่น งานบ้าน เป็นต้น ตรวจสุขภาพด้วยก็ดีบางทีก็เป็นเพราะต่อมหรือฮอร์โมนได้เหมือนกัน

โดนเพื่อนดิ่งใส่ทุกวัน พ่นแต่อะไรลบ ๆ อยากตายทุกวินาที ชีวิตมันเหี้ยนัก อยู่ด้วยแล้วลำบากใจมากเลยว่ะ จะแยกตัวออกไปก็กลัวมันเป็นหนักกว่าเดิม ควรทำไง

>>569 ขอบคุณนะคะ :'(

>>570 ถามตัวเองดีๆนะคะว่าโอเคหรือเปล่า ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนอยู่ก็แนะนำว่าอย่าเทคความรู้สึกเขาแบบ personally มากไป ให้มองเป็นเรื่องไกลตัวของคนอื่นก็ได้ค่ะ พยามให้เวลาตัวเองเยอะๆ หรือถ้าจะแยกตัวก็เลือกระหว่าง NC (ไม่แนะนำ ยกเว้นกรณีแบบโพสต์ในเขิงขมขู่ทำร้ายร่างกาย, หรือชอบใช้ข้อความที่ทำร้ายอารมณ์ความรู้สึกแบบหนัก ๆ guilt tripจนสื่อสารไม่รู้เรื่อง) กับเฟดออกมา (จะผลดีกับสังคมรอบตัวเรามากกว่าอันแรกเพราะเป็นการให้เขา discard(ทิ้ง) เราไปเอง แล้วไปหาซัพพอร์ตคนใหม่, แต่ถ้าหนักมากๆจะมีข้อเสียคือโดนดึงกลับ ถูก Hoover ได้ง่ายและไม่ชัดเจนในเรื่องของboundaries) หากอยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ให้ helathy ขึ้นแนะนำให้กำหนด boundary หรือความต้องการของตัวเองให้ชัดเจนค่ะ เช่น ต้องการให้เพื่อนไปหาจิตแพทย์ หรือลดเวลาในการใช้โซเชียลมีเดีย
สุดท้ายนี้อย่าลืมพิจารณาถึงความสำคัญของสุขภาพจิตตัวเองด้วยค่ะ ถ้าคุณล้มคุณจะช่วยให้ใครลุกไม่ไหวหรอกนะ แต่ตัดสินใจให้ดีถามตัวเองอยู่เสมอก่อนจะทำอะไร และรับผิดชอบในอารมณ์ความรู้สึกของตัวเอง จะเป็นหนทางหนึ่งที่แนะนำค่ะ ขอให้มีสุขภาพกายใจที่ดีนะคะ

>>572 ปัญหาคือเราเฟดออกมาไม่ได้เลย เขาทำตัวติดเราตลอดเวลา แค่ไม่ยอมอ่านไลน์ก็จะเริ่มตัดพ้อแล้วว่า ใช่สิ ไม่มีใครอยากคบเขาหรอก ชีวิตนี้อยู่ตัวคนเดียว ตาย ๆ ไปซะจะดีกว่า ฯลฯ เวลาเจอแบบนี้มันก็อดรู้สึกผิดไม่ได้ กลายเปนเบลมตัวเองว่าไม่ยอมดูแลเขา แต่ทุกครั้งที่เราต้องมารองรับอารมณ์ คอยฟังเรื่องเดิม ๆ พูดตัดพ้อซ้ำ ๆทุกวันยิ่งทำให้รส.แย่ เห้อ ปล่อยพลังงานลบซะจนคนรอบตัวพังไปด้วยมีอยู่จริง

เจอเพื่อนฉุนเฉียวเหมือนประสาทแดก ตัวทำลายมู้ด เวลาคุยกันในกลุ่มดีๆ นี่ไม่ได้เลย มันจะต้องมีประชดตลอด ด่าคนอื่นให้ฟังตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกกูเลย เหมือนพวกกูเป็นถังขยะรองรับอารมณ์เขาอะ อารมณ์แบบมีอะไรก็เก็บกดไม่มีที่ระบาย แล้วมาระบายรุนแรงให้เพื่อนฟัง
แค่จะชวนไปกินข้าว เขายังเริ่มดีๆ ไม่ได้เลย เปิดประโยคมาแบบ "ไปกินข้าวที่...กัน เออ แต่ไม่เป็นไร กุไม่หวังอยู่แล้ว ยังไงก็คงไม่ได้ไปอะ" อันที่จริงแค่คุยแบบ เฮ้ยเพื่อน กูอยากไปกิน...วันนั้นวันนี้ว่างไหม แค่เนี้ยพวกกูก็ไปแล้ว อาการแบบนี้นี่ควรให้เขาไปปรึกษาหมอรึเปล่าวะ

ตอนนี้กูเลิกคบเพื่อนคนนี้ไปแล้ว รู้สึกว่ามัน toxic ชีวิตเราเกิน แต่เพื่อนในกลุ่มก็ยังเกรงใจ ยังคุยๆ กันอยู่ เห็นว่ายังเหมือนเดิมเลย

>>574 เราว่าเพื่อนมันคิดลบเฉยๆ ทางที่ดีคือถามว่าเกิดอะไรขึ้น การพููููดว่าควรไปหาหมอมันปอบดูประชดอ่ะ (เพราะนี้เคยโดน) แนะนำว่า ให้เขาปรับตัวจะดีสุด แต่อย่าไปทำเหมือนเขาคือตัวปัญหาขนาดที่ว่าทำให้ชีวิตมันแย่ขนาดนั้นอ่ะ ให้เขาลองเห็นพลังงานบวก

>>575 ตอนแรกก็คิดว่าเขาเป็นแบบนั้นนะโม่ง แต่พอคุยพอถามว่าเป็นอะไร เขาก็บอกเรื่องของเขา อย่ามายุ่งเลย แล้วพอเงียบๆ ไป ก็กลายเป็นว่าชอบมาเปิดประเด็นชวนคุยกัน แต่ประชดกันทุกครั้งที่เริ่มคุยจนน่ารำคาญอะ เลยตัดสินใจเฟดตัวเองออกมาดีกว่า เพราะช่วงนั้นเราเองก็ประสาทจะแดกอยู่เหมือนกัน

จริงๆถ้าเลิกคบไปแล้วก็ถือว่าเป็นเรื่องของเขาแล้วค่ะ ส่วนเพื่อนเราจะเลือกทรมานตัวเองอยู่ตรงนั้น หรืออะไรแบบไหนก็เป็นเรื่องของคนอื่นค่ะ การเข้ารับการรักษา หรือการเลือกที่จะปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเป็นสิ่งที่เขาต้องตัดสินใจและรับผิดชอบตัวเองค่ะ

ปล. หลายคนอาจจะไม่รู้แต่การคิดว่าตัวเอง influence อารมณ์ความรู้สึกคนอื่นได้มากมายเองก็อาจถือเป็นการลดทอนคุณค่าความเป็นมนุษย์ของคนๆนั้นนะ เพราะฉะนั้นถ้ายังอยู่ในระดับที่ sensible มีวุฒิภาวะและอายุพอสมควร ให้มองที่ความรับผิดชอบในชีวิตตัวเองเป็นพื้นฐานค่ะ ส่วนเพื่อนจะทำได้ไหมเป็นสิ่งที่เขาต้องรับผิดชอบตัวเอง เราสามารถเลือกที่จะช่วยหรือไม่ช่วยก็ได้

เรา 575 ก็ตามที่ 577 พูด บางครั้งมันคือปัญหาของเขา แต่สัญญาแบบนี้เขาน่าจะต้องการความช่วยเหลือประมาณนึงแต่เราแค่ฟังไปก็พออ่ะ แนะนำว่าอย่าเอามาทำให้ตัวเองรู้สึกร่วมมากจนเกินไปดีสุด เพราะปัญหามันเกิด เพราะทางนั้นเขาเองก็ไม่อยากให้เราทิ้งเขา และเราเองก็รู้สึกลำบากใจตัวเองด้วยใช่มั้ยล่ะ ถ้าไม่พร้อมเพราะตัวเองกำลังเจอเรื่องไม่ค่อยดี การเฟดออกมาถือว่าดีละ พร้อมละค่อยพิจารณาใหม่ว่าควรช่วยแค่ไหน //อันนี้จากใจคนขี้บ่นเลยนะ บางครั้งการบ่นมันคือการเยียวยาแบบนึง เขาอาจจะแค่บ่นเพื่อให้ตัวเองสบายใจ ตรงนั้นเขาจะเห็นแค่ตัวเอง แต่พอผ่านไปซักพัก เขาจะเริ่มเห็นคนอื่น

ไม่ไหวว่ะ จำเป็นต้องทำงานร่วมกับคนที่เกลียด แล้วไม่ให้อารมณ์มาปนกับงาน แต่พูดตรงๆคือกูรู้สึกไม่ดีกับอีกฝ่ายชิบหาย เลี่ยงการต้องเกี่ยวข้องกันมาตลอดทุกทาง ไม่รู้จะทำยังไงได้แต่โทษตัวเองว่าแยกแยะอารมณ์ได้ไม่ดีพอ ถึงตอนเวลาพูดคุยต่อหน้าก็เก็บอารมณ์ได้แต่ลึกๆเก็บมาเครียดคนเดียวทุกวันเลยว่ะ ไม่รู้อีกฝ่ายทำเหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราวได้ไง มันไม่มีวิธีอื่นนอกจากรอให้ทุกอย่างจบแล้วหรอวะ อยากหนีจากตรงนั้นทุกที แล้วแต่ละวันแม่งผ่านไปโคตรช้าเลย

รู้สึกผิดที่ไปปล่อยพลังงานลบใส่เพื่อน เพื่อนทำงานได้ กุทำไม่ได้ คิดไม่ออกซักทีเลยยิ่งเครียด ก็บ่นๆเครียดๆเส้าๆ ยิ่งเป็นเพราะกลุ่มที่สนิทเลยงอแงใส่ แต่จริงๆแล้วก็รู้สึกว่าไม่น่าเอาเรื่องแย่ๆไปให้เพื่อนฟังเลย จะไลน์ไปหาแม่ก็ไม่อยากให้แม่เป็นห่วงบ่อยๆ จะโพสลงโซเชียลเดี๋ยวเพื่อนก็เห็นอีกสงสารเพื่อนที่ต้องเจอพลังลบ หรือจริงๆแล้วเรื่องแย่ๆเราควรจะเก็บไว้คนเดียววะ

ช่วยหน่อย กูควรทำไงดี อย่าเมินกันนะ
เพื่อน(หรือแฟน สถานะยังไม่ชัดเจน)ที่รู้จักกันทางเน็ตอยู่ตปท.มีอาการซึมเศร้า ดิ่งง่ายมาก มีปัญหาครอบครัว(แม่กับน้องชอบอารมณ์เสียใส่เขา) ชอบบ่นอยากตาย และทำร้ายร่างกายตัวเอง แล้วช่วงนี้เขาเครียดด้วย ปกติเวลารู้สึกไม่ดีเขาจะแชตมาหา ถ้าหงุดหงิดจากใครจะเล่าละก็ระบายบ่นๆๆให้กูฟัง แต่ถ้าดาวน์จะชอบทักมาว่าเศร้า อยากคุยด้วยไม่ก็อยากให้กูไปอยู่ตรงนั้นด้วยจัง

ซึ่งกูก็พยายามห้ามตลอด รั้งไว้ ล่าสุดวันนี้เขาแชตมาหากูประมาณว่าเขาพึ่งคิดได้ว่าตัวเองไม่มีเพื่อนไม่ใครเลย ไม่มีใครสนใจ ครอบครัวก็ไม่แคร์ ไม่มีใครแคร์ เขาอยากตาย ไม่อยากอยู่ต่อแล้ว แล้วก็บอกให้กูเงียบๆไปเพราะกูไม่นับ(เหมือนเขาพูดถึงแค่คนที่พบเจอจริงๆไม่ใช่คนทางเน็ต) เขารู้ว่ากูแคร์แต่เขาไม่สน เขาบอกว่าเขาเกลียดกู หยุดห้ามเขาฆ่าตัวตายสักที
แล้วก็ถ่ายรูปรางรถไฟให้ดูแล้วบอกประมาณว่าแค่โดดลงไปทุกอย่างก็จะจบ ไม่มีใครสนใจหรอก ในสถานีก็คงไม่มีใครจะหยุดเขา
กูนี่เครียดมาก แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้โดด อิเหี้ย กูแทบร้อง

คือกูรู้สึกว่าเขาอาการหนักขึ้น กูเคยบอกให้ไปหาหมอก็ไม่ไป บอกว่าตัวเองนี่แหละหมอ กูควรทำยังไงดี วันนี้เขาไม่โดดแล้วถ้าวันหน้าล่ะ กูกังวลมาก อยากไปหาแต่แม่งอยู่คนละประเทศ กูควรทำไงดีวะ กูรักเขามากนะ ห่วงมากด้วย
ล่าสุดคือนอนไปละ ก่อนนอนก็ดูอาการดีขึ้นนิดนึงเพราะกูกดคอลไปคุยด้วย เล่นเกม ดูคลิปตลกๆกันจนเขาง่วง แต่ก็แค่เอาหน้ารอดอะ วันอื่นๆกูจะทำยังไง

>>581 คุยกับเค้าตลอดดีแล้ว เราเป็นคนนึงที่ต้องไปหาจิตแพทย์นะ และพอได้ยามากิน อาการก็ดีขึ้นมาก ไม่ถึงเดือนก็รู้สึกได้ว่า ตัวเองคิดแง่ลบน้อยลง คิดว่าไปหาหมอช่วยได้จริง

กูเบื่อชีวิตว่ะมึง พอนึกได้ถึงความหมายของการมีชีวิตแล้วมันไม่มีอะไรเลยเหมือนสิ่งที่กูทำมาไม่มีความหมาย จากที่เป็นคนคิดบวกมาตลอดถึงเวลาดิ่งทีมันแย่ไปหมด หมดแพสชั่นในการมีชีวิตอะเอาง่ายๆ อยากไปหาหมอแต่กูกลัวจะเจอหมอแบบที่ 551 เจอ

คือพวกนี้ไม่ใช่เขาอยากเป็นคนไม่ดี หรือไม่แคร์หรอกนะ แต่ส่วนใหญ่แล้วความต้องการของมนุษย์ก็เหมือนกันหมด คือ อาจอยากได้รับการยอมรับ ความรัก ความเอาใจใส่ หรือออะไรก็ตามแต่ แต่สิ่งที่แสดงออกมาบางครั้งมันให้ผลตรงกันข้าม แต่ในอีกมุมมองหนึ่งฝั่งที่ต้องเป็นที่รองรับอารมณ์ความรู้สึกเองก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องมาเป็น care taker เลย พวกเขาหลายคนไม่ใช่แพทย์ นักจิต นักบำบัด หรือใครที่ถูกฝึกอบรมมาให้เข้าใจหรือรับมือกับบเรื่องพวกนี้สักนิด บางรายยิ่งเหมือนเป็นการจับคู่คนที่ต่างก็อ่อนไหวมาอยู่ด้วยกัน ในบางกรณีก็ยิ่งแย่ขึ้นไปอีก (เช่น A เป็น enabler ให้ B ทำร้ายตัวเองกับ fantasize เกี่ยวกับการ being low และการถูกช่วยเหลือ ฉุดรั้ง การเติบโตไปพร้อมๆกัน ฯลฯ) อย่างไรก็ตามการพยายามไปหาหมอหรือการพยายามในการพัฒนาขึ้นเป้นลำดับขั้นตอนให้ได้เห็นเนี่ยมันสำคัญนะ เพราะถ้าจะต้องมาทนอยู่กับความรู้สึกแย่ๆ ความรู้สึกผิดแทนคนอื่นอะไรพวกนี้ ต่อให้พวกเขาเป็นคนที่อยากช่วยเหลือหรือแคร์คุณมากแค่ไหน มันก็ต้องมาถึงช่วงชีวิตที่พวกเขาถึงขีดจำกัดเหมือนกัน เพราะต่างฝ่ายต่างก็เป็น มนุษย์

กูรู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่าตัวเองเป็นคนไม่น่ารัก ไม่น่าคบอ่ะ ทั้งๆที่ถ้าให้กูลิสต์มาว่ากูไม่น่ารักยังไงก็นึกไม่ออกเหมือนกัน แต่มันก็จะมีความรู้สึกแบบนี้อยู่ตลอดเวลา ยิ่งเวลาได้ไปทำกิจกรรมกับคนอื่นกูก็จะพยายามเฟรนลี่ให้อีกฝ่ายไม่รู้สึกเกร็ง แต่พอทำแล้วตัวเองก็จะรู้สึกแบบกูทำเหี้ยไรของกู พูดเหี้ยไรปัญญาอ่อนอยู่ได้ รู้สึกตัวเองเป็นคนน่ารำคาญอะไรแบบนั้นไปเลย

ก็ไม่รู้ว่าเป็นคนน่ารำคาญหรือเป็นโรคจิตแล้วตอนนี้ ไม่รู้ด้วยว่าทำไมรู้สึกแบบนี้

แม่กูชอบโทรมาพูดเรื่องเดิมทุกครั้งที่โทรมา มีอยู่ 3 เรื่อง พูดเหมือนเดิมเป๊ะๆ เวลากูโทรคุยด้วยแล้วกูหดหู่ว่ะ เหมือนว่ากูก็แก้ไขตรงนั้นแล้วแต่ก็ต้องมาฟังเค้าบ่นเรื่องเดิม รู้สึกตัวเองไม่ดีพอ พอพูดเรื่องเดิมมากๆก็รู้สึกว่าตัวเองจะกลายเป็นคนแบบที่เค้าว่าจริงๆ

กูเหนื่อยที่ต้องเป็นแพะรับกรรมให้ขี้ปากคนว่ะ กูไปมีปัญหากันคนเป็นซึมเศร้าเพราะจับได้ว่ามันเอาเรื่องกูไปนินทาแล้วตอแหลต่างๆนาๆ พอจะไปเคลียก็หนีปัญหาแล้วไปที่ไหนก็เอาซึมเศร้าไปอ้าง กูได้งานเดียวกันกับมัน มันก็ไปบอกคนอื่นว่ามันเป็นซึมเศร้าแต่มันขอออกจากงานเพราะกูไปทำให้อาการมันกำเริบ ไปที่ไหนก็ต้องยกเรื่องกูไปพูดให้ตัวเองดูน่าสงสารจะได้คอยมีคนมาโอ๋ พยายามอธิบายด้วยเหตุผลแต่สู้ความน่าสงสารไม่ได้ รำคาญ

เบื่องานจนร้องไห้บ่นกับแมว อาการหนักแล้วว่ะ

กูเข้าใจแล้วที่ว่าสารในสมองแม่งทำให้อารมณ์เปลี่ยนเป็นยังไง
อยู่เฉยๆฟังเพลงแล้วซึ้งๆก็ดาวน์เฉย กลัวเรื่องอนาคตพ่อแม่ป่วยแล้วเป็นยังไง
กูว่ากูฟังเพลงแก้เซ็งไปเฉยๆยังรู้สึกซึม นี่พยายามเลี่ยงอ่านหนังสือนิยายอะไรที่ทำให้ซึมๆเคว้งๆแล้วนะ
แก่ตัวแล้วมันผลิตสารอะไรไม่พอหรือไงวะ เพิ่งจะสามสิบต้นๆเองนะ

>>589 กูเป็นเหมือนมึงเลย นั่งฟังเพลงแล้วน้ำตาไหลเฉย อายุไล่ๆ กันด้วย กูก็ยังแก้ไม่ได้หรอก แต่เวลารู้สึกดิ่งจะพยายามเลิกแตะมือถือแล้วไปออกกำลังกายหรือเก็บห้องแทนน่ะ หวังว่ามึงจะดีขึ้นเร็วๆ นะ

>>589 ไปออกกำลังกายซะ

ตั้งแต่ที่กูขึ้นมหาลัยมากูก็มีอาการซึมเศร้าอ่อนๆ พอฝึกงานอาการกูหนักขึ้น
กูโทรไปปรึกษา อ.เรื่องฝึกงาน อ.ก็ต่อว่ากูกลับมาว่ากูหนีปัญหา อ.บอกให้กูฝึกเผชิญกับปัญหา กูไม่ได้รู้สึกฮึกเหิมกับคำพูด อ.เลย
นี่ไม่ได้เป็นครั้งแรกที่กูเผชิญกับปัญหาซักหน่อย แต่ปัญหาบางอย่างมันเป็นจุดที่กูไม่อยากเจอและอยากหนีไปเลยเพราะกูเจ็บปวด
กูเหมือนคนมืด 8 ด้าน กูเหมือนกูต้องเผชิญปัญหาคนเดียว ไม่มีใครช่วยกู กูเครียดกูกลัว กูอยากออกไปจากตรงนี้
เหมือนทุกคนสร้างปัญหาให้กู แล้วทิ้งให้กูเอาไปแก้เอง มโนกันไปเองว่ากูควรจะเจอปัญหานี้ พอกูอยากได้ความช่วยเหลือก็ต่อว่ากู
กูทำแบบประเมินเข้าข่ายว่ามีแนวโน้มจะฆ่าตัวตาย กูรู้ตัวว่ายังไม่ได้จะฆ่าตัวตายก็จริงแต่กูก็ไม่ฟันธงว่าในอนาคตกูจะไม่ทำ
เพราะถ้าพยายามดิ้นรนหนีปัญหาด้วยวิธีอื่นไม่ได้แล้ว กูรู้สึกว่าการฆ่าตัวตายเป็นวิธีไม้ตายที่จะหนีจากทุกอย่าง

สมมติว่าคนที่พวกมึงรักกำลังจะตายอย่างช้าๆ พวกมึงรับมือกับมันยังไงวะ?

>>593 acceptance

>>592 อ.ใจร้ายจัง น่าจะให้กำลังใจมากกว่านี้...
กูว่ามึงพยายามมามากพอแล้วละ เก่งมากที่สู้มาจนถึงตอนนี้ คนอื่นอาจไม่รู้แต่มึงชมตัวเองให้มากๆ แล้วไปพักผ่อน ชาร์จแบตให้ตัวเองหน่อยเถอะ
ถ้าสดชื่นขึ้นแล้ว มึงอาจจะมีแรงคิดอะไรมากขึ้น

>>594 but how.....

>>592 สภาพแวดล้อมที่คณะก็มีผลทำให้เป็นซึมเศร้าได้ อย่างคณะกูแม่งเอะอะบังคับเด็กให้ทำนั่นทำนู่นอย่างกับกูกลับไปเรียนประถมอีกครั้ง อ.ก็หัวโบราณ ทุกวันนี้กูเป็นโรควิตกกังวลเวลามีอะไรเกี่ยวกับคณะ

กูล่ะเกลียดพวกที่ใช้คำพูดไม่เป็น โดยเฉพาะคำว่า “สู้ๆ นะ” เพราะมันเป็นการปล่อยให้กูสู้ด้วยตัวเอง เพราะ แม่ง ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยกูยังไง อห แค่ปลอบกูยังไม่รู้ เสือกจะช่วย olo)
https://women.trueid.net/detail/NV6Wyz5XEEgx
https://www.lovecarestation.com/ประโยคที่ควรไม่ควร-พูดกับผู้ป่วยโรคซึมเศร้า/
https://www.sompo.co.th/en/home/sompo-article/Sompo-blog-article-listing/area-body/Know more about Sompo/blog content 16.html

>>598 เรื่องแบบนี้มันเป็นปัจเจก มึงลองนึกภาพว่าถ้ามึงเป็นคนปลอบ มึงจะรู้ได้ยังไงว่าคนฟังรู้สึก trigger กับคำประเภทไหน คนส่วนใหญ่ที่หวังดีอยากให้เพื่อนดีขึ้นมันก็ต้องใช้คำที่ดูกลางๆอยู่แล้ว(สำหรับกูถ้าใครพูดสู้ๆนะให้กู ถึงจะช่วยอะไรไม่ได้แต่กูก็ได้รับความหวังดีจากคนๆนั้นแล้ว กูจะรู้สึกดีมากกว่ารู้สึกแย่ กูไม่ได้หวังให้เขามาช่วยอะไรมากหรอกเพราะแค่รับฟังปัญหาของกูแล้วบอกว่า"สู้ๆ"ไม่ใช่บอกว่า"เรื่องของมึง" นี่ก็ดีมากแล้ว) ใครมันจะมาคิดล่ะว่าคนที่มันอยากให้กำลังใจอยากให้เขารู้สึกดีขึ้นกลับด่ามันกลับในใจว่าเสือก

>>598 มึงอยากได้ความช่วยเหลือ ก็ออกปากขอความช่วยเหลือสิวะ ใครจะไปตรัสรู้ได้ว่ามึงต้องการอะไร ทุกคนไม่ใช่จิตแพทย์ของมึง แค่เค้าออกปากให้กำลังใจมึงก็บุญแล้วเพื่อนเอ๊ย

กูไม่รู้เป็นอะไร แต่กูไม่อยากมีชีวิตต่อไปแล้ว ทำไมที่บ้านถึงไม่มีคานหรืออะไรให้กูแขวนคอเลยวะ กูเศร้า กูไม่อยากอยู่แล้วอยู่หรือตายไปก็ไม่มีใครสนใจ คนที่กูชอบก็เกลียดกูจนอยากให้กูไปๆพ้นไม่ต้องมาคุยมาเจอกันอีก ชีวิตก็บัดซบ กูแม่งก็ห่วยแตก ขี้ขลาด รักตัวเองไม่ได้แต่ก็ไปรักคนอื่น กูอยากตายไปอยู่กับแมวที่ตายไป ตลกดีที่ก่อนหน้านี้กูเคยห้ามคนที่กูชอบไม่ให้ทำร้ายตัวเองกับฆ่าตัวตาย แต่ตอนนี้คนที่กรีดแขนดันเป็นกูซะเอง แล้วก็อยากตายมากๆด้วย กูก็คิดว่ากูดีขึ้นหลังจากที่ได้หลงรักใครสักคนนะแต่พอเอาจริงแม่งเหี้ยกว่าเดิมอีกว่ะ กูน่าจะตายไปตั้งนานละ กูเสียใจจัง

>>601 ซึมเศร้าหนักขนาดนี้ มึงก็ไปหาหมอซะสิ

>>598 ลิ้งค์ที่แปะมาน่ะจริงนะ แต่อย่างมึงอะเข้าข่ายคนที่ใช้อาการป่วยมาอ้างแล้วทำตัว toxic ใส่คนอื่น เหมือนตาแก่ติดเตียงขี้โวยวายอะ ใครจะชอบ

กูมีปัญหาเรื่องการเล่นเกมของแฟน โดยเฉพาะเกมที่เวลาเล่นแล้วจะหยุดกลางคันไม่ได้อ่ะ มีปัญหาทะเลาะกันบ่อยมาก ล่าสุดคือกูให้แฟนช่วยเช็คสายแลนให้หน่อยว่าทำไมมันต่อคอมกูแล้วช้าๆ มันก็เอาไปเช็คกับคอมมันที่อยู่อีกห้องนึงให้ กูก็นั่งรอ ปรากฏซักพักได้ยินเสียงเล่นเกมแบบคอลคุยกับเพื่อนไปด้วย กูขึ้นเลยจ้า ปล่อยให้ดูนั่งรอแต่ตัวเองไปนั่งเล่นเกมเฉยเลย แล้วคือกูก็เลยเดินเข้าไปในห้องมัน เอาสายกลับคืนมา มันก็รู้ตัวนะว่าแบบเออลืมกูไปเลย แต่มันก็เล่นเกมต่อ จนมันเล่นจบตา มันก็ค่อยมาง้อกู ทำเสียงอ่อยๆแบบขอโทษษษ กูโกรธมากเลยอ่ะ

>>604 ปัญหานี้เป็นเรื่องเกมที่หยุดกลางคันไม่ได้จริงเหรอ มึงนึกดีๆ กูว่าเป็นที่แฟนมึงเล่นไม่รู้เวล่ำเวลามากกว่า แก้ที่ตรงนี้ อย่าเริ่มเล่นเกมถ้าทำธุระไม่เสร็จ คุยกันดีๆ ฝึกวินัยไปเลย

>>605 เกมที่เล่นเป็นรอบมันหยุดไม่ได้จิงๆ

>>605 นี่ 604 นะ เออจริงอย่างมึงว่า ขอบใจนะ ที่จริงเคยคุยกันมาก่อนหน้านี้นะ แล้วมันก็พูดเองว่ามันจะพยายามไม่เล่นเกมที่หยุดไม่ได้ในตอนที่อยู่กับกู แต่อันนี้เหมือนผ่านมานานแล้วมันลืมป่าววะ และมันไม่รู้ตัวว่าลืม เพลีย

>>604 แฟนมึงกำลังลงดันตีบอสหรือช่วงสำคัญอยู่ เลยหยุดไม่ได้ไง

>>604 เล่นเกมหยุดไม่ได้ไม่ใช่ปัญหาหรอก แต่เอาสายไปเช็คให้มึงได้แสดงว่าก็ยังไม่ได้เริ่มเกม ก็รู้ว่ามึงรออยู่ แล้วยังไปกดเล่นเกมคอลกับเพื่อนนี่แปลกดี แฟนมึงขี้ลืมหรอ เป็นกูก็โกรธว่ะ

อาการไม่อยากทำงานวันจันทร์มาอีกแล้ว จะบร้า

>>602 กูซึมเศร้าเหรอวะ คือกูก็ไม่อยากพูดว่าตัวเองเป็นโดยไม่ได้รับการยืนยันอะ เพราะแค่กูเคยบอกใครคนนึงว่ากูคิดว่ากูน่าจะมีปัญหาเกี่ยวกับการกลัวการถูกทิ้ง เขาก็แค่นหัวเราะแล้วบอกว่าใครบอก หมอบอกเหรอ หรือว่าคิดเอาเอง เขาไม่เชื่อหรอกไม่สนใจด้วย กูก็เลยกลัวไปหมดว่ะ คือกูไม่กล้าบอกว่าตัวเองซึมเศร้าบางทีกูอาจจะเครียดหรือเศร้าเฉยๆรึเปล่าแต่เศร้ามากจริงๆ ถ้ามีโอกาสก็อยากพบจิตแพทย์สักครั้ง หวังว่ากูจะไม่ตายก่อน

กูรักมึงนะเพื่อนโม่งในมู้นี้ทุกคน กูแคร์มึงมากๆด้วยต่อให้กูจะไม่รู้จักมึงก็เถอะ เพราะกูรู้ว่าการที่ไม่มีใครรักไม่มีใครสนใจแม่งเจ็บชิบหาย กูอยู่กับมึงนะ

>>611 ไปหาหมอเถอะ ไม่มีอะไรแปลก ไม่มีอะไรต้องกลัว บางทีเราก็แค่อยากรู้ว่าอาการที่เป็นอยู่มันคืออะไร ขอให้เจอหมอดีๆคุยแล้วสบายใจนะ

ยาทางจิตเวชนี่ต้องกินตลอดชีวิตเปล่าวะ กูรสตัวเองไม่ได้อาการหนักขนาดนั้นอ่ะ หรือควรกินๆไปก่อน เออกูยังไม่ได้เริ่มกินนะ จะเริ่มพน แล้วมันมีทางอื่นอีกป่ะนอกจากกินยา

>>613 กูก็ไปหามาแล้ว หมอบอกกูมีภาวะเครียดกับซึมเศร้าเล็กน้อย ได้ยามากินแต่กูไม่กิน
ถ้ากินไม่ต่อเนื่องก็ไม่ได้ผลอยู่ดี อีกอย่างกูมาหาแค่ครั้งเดียวพอละ เสียดายตัง แพง
ไหนๆก็จะขาดยาละ ไม่กินเลยดีกว่ากลัวมีผลข้างเคียงด้วย

>>613 ไม่จ้า แล้วแต่คน ถ้ารุนแรงมากระดับคลุ้มคลั่งเอาไม่อยู่ก็ช้อตไฟฟ้า แต่ส่วนใหญ่รักษาเป็นรอบๆ แต่ถ้ารักษาแล้วกลับมาเป็นบ่อยก็กินตลอดชีวิตไปเลย เคยทำ 9q มั้ย ถ้าไม่ได้รุนแรงหมออาจจะให้ยานอนหลับ คลายเครียดมากิน แต่ไปหาหมอเถอะ อย่างน้อยก็ได้คำตอบชัดเจนสำหรับตัวเอง

>>615 กู613 นะ หมอบอกเป็น OCD อ่ะ แต่ตอนไม่เป็นมันจะรสแบบไม่ได้เป็นมากขนาดนั้น วันนี้เพิ่งเริ่มกินยาวันแรก สงสัยเพราะ OCD จะกินยากูยังกังวลคิดแล้วคิดอีกตั้งแต่เมื่อคืน55555555 สรุปกูควรลองกินยาไปก่อนเนอะ

กูไปหาหมอมาแล้วเหมือนกัน กูคิดว่าหมอไม่ได้วินิจฉัยโรคกูได้แม่นยำอะไรขนาดนั้น เอาจริงๆกูไม่กล้าบอกหมดกูพูดไม่ออก

กูรู้จักอยู่คน เคยเห็นกันไกลๆ ตามในไอจี ทวิต รับรู้ว่าเค้ามีอาการซึมเศร้า แล้วเค้าเจอเหตุการณ์ คนในครอบครัวเสีย เค้าก็ฟูมฟายกว่าเดิม อยากตายตาย ไม่อยากอยู่แล้ว ไอ้เรื่องอยากตายเนี่ย เค้าเปรยมาตั้งแต่ก่อนคนจะเสียแล้ว กูก็อยากปลอบ แต่กูเข้าหาไม่ถูก กลัวเข้าไปทริกอะไรเค้า สุดท้าย กูก็แค่อยู่ไกลๆ
คืออยากให้คนป่วยเข้าใจนะ ว่ามีหลายคนอยากให้กำลังใจ แต่แม่งก็ทำตัวไม่ถูก กลัวจะไปทำให้อะไรแย่ขึ้น กูอยากส่งรูปให้เค้า กูเคยถ่ายรูปเค้าตอนเผลอๆ ไว้เมื่อสิบปีก่อน ตอนที่เค้ายังสดใสอารมณ์ดี

ผญที่ชอบโชว์นมโชว์หอยก็คืแพวกโรคจิตซินะ

>>619 รักตัวเองมากอยากโชว์แต่ตัวเองมีค่าเพราะงั้นจะเก็บตังด้วย

ถ่ายรูปไม่ใช่ถ่ายมือถือโพสละจบนะต้องจัดไฟ ตัดต่อ เซ็ตท่า ทำคอนเท้น ถ้าโรคจิตจะได้แบบนี้หรอ

>>620 แล้วพวกถ่ายลงเฟสให้ดูฟรีๆล่ะว่าไง

>>619 หาเงินโว้ย

>>622 ผญโชว์->หาเงิน
ผชโชว์ -> โรคจิต วิตถาร

เวลาพวกมึงเศร้าอยากร้องไห้เเต่ร้องให้ไม่ออกนี่ทำไงกันวะ ช่วงนี้กุเครียดหลายๆอย่าง รู้สึกอยากร้องไห้มาหลายวันละ รู้สึกอึดอัดในใจโครตๆ ต่อให้ฟังเพลงดูหนังกุก็ร้องไห้ไม่ออกจริงๆ

>>624 //กอดนะเพื่อน// กูก็เป็นเหมือนมึง ร้องไม่ออก มันไปออกที่ร่างกายกูไปหมดละกูเครียดติดต่อกันมาหลายเดือนแล้วอะ ตอนนี้คือร้อนในปากแตกหนักขึ้นเรื่อยๆ จะแดกข้าวอร่อยๆที่เป็นหนึ่งในความสุขของชีวิตก็ทรมาน ชีวิตเสร็งเคร็งกว่าเดิม

>>623 ไม่นะ กุมองว่าผชชอบโชว์(แอคเค่อ)เค้าเป็นคนใจดี ยิ่งหล่อยิ่งอยากให้เค้าเจริญต่อไปเรื่อยๆ

โดนด่าเรื่องที่ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดว่ะ รู้สึกผิดแบบมากๆ ร้องไห้ชั่วโมงเศษ แต่คนที่ด่าเราไม่รู้จักกัน

>>626 ฝากบอกผชพวกนั้นหน่อยว่าเก็บของของมึงไว้ดูเองเถอะ อุบาดดดด อุจาดลูกตา

>>623 ไม่เกี่ยวว่า ผช ผญ มันอยู่ที่หน้าตา

>>627 เค้าโชว์ให้มึงดูเหรอ อันนี้ไม่ได้กวนตีน พวกโรคจิตแบบที่เราไม่ได้ไปหาดูเอออันนั้นน่าด่า แต่พวกที่มี target ของเค้า ก็ปล่อยไปเหอะมึง 555 บล็อคไป
>>628 จริง

ถามหน่อยเวลาเครียด หรือเจอเรื่อง trigger รู้สึกถึงอะไรบางอย่างในสมองมั้ย เหมือนประสาทตื่นหลังกินกาแฟเข้มจัด แพนิคไรงิ นี่เป็นว่ะ

ทำไงดีวะ อยากเป็นคนนิ่งๆเรียบๆ ไม่อยากบวก แบบกูเป็นคนอารมณ์ร้อนบางทีเจอคนประสาทแดกใส่กูโพ่งด่าเลยไรเงี้ยะพยายามแล้วนะมึงแต่เป็น5555แม่งเส้าชิบหาย

>>631 ฝึกสมาธิ กูไม่เคยลองนะ แต่เห็นเขาบอกมา ว่าจะลองทำอยู่ มาพยายามไปด้วยกันนะมึง

ก่อนหน้านี้เคยมีอาการปวดหลัง ก้นกบร้าวมาก ถึงขั้นลุกยืนหรือนอนไม่ได้เลย แต่พออยู่นิ่งๆไม่ใช้ร่างกายมากก็หายไปเอง แต่เวลาที่ออกกำลังกาย ถึงจะเบาๆก็รู้สึกวาบๆตรงสะโพกตลอด แล้วล่าสุดจู่ๆก็ขาชา ตั้งแต่เข่าจนปลายเท้าชาหนักมาก เหมือนขาหายไปเลย มึงคิดว่าเป็นเพราะอะไร กูควรหาหมอจริงๆแล้วมั้ยวะ

>>633 เอ่อ ไปหาหมอ ซีเรียสลี่

อยากรู้วิธีจัดการกับตัวเองให้มูฟออนจากความสัมพันธ์toxicอ่ะ เราทำยังไงถ้ายังนึกถึงส่วนที่ดีและส่วนที่แย่พร้อมๆกัน เราไม่อยากมองแบบสีดำขาวไปเลยเพราะเรารู้ว่าทุกคนบนโลกเป็นสีเทาๆ แต่พอแบบนั้นมันก็ทำให้เราสงสัยในการกระทำของตนเองด้วย แล้วมันก็มูฟออนยากมากๆ

เป็นซึมเศร้าแล้วอยากหายากินเองไม่ต้องไปหาหมอได้ไหม ใครพอแนะนำยาอะไรบ้างที่ควรกิน แบบที่สามารถขื้อเองได้

>>636 +1 ยาเดิมจะหมดแล้ว ไม่ไปตามนัดหมอเพราะค่ายาที่ รพ.กับค่าหมอแพงมากเลยมึง

>>637 เค้าใช้30แต่เค้าอ้วนขึ้นเค้าเลยหยุด เพิ่งรู้ว่าถ้าไปหาเองมันแพงจริงๆเคยอ่านละว่าแพง 5000++++ ทำไมมันแพงจัง

ยามันส่วนมากนำเข้า กูก็แดกเม็ดนึงหลายตังอยู่ ถ้าหาจากโรงบาลได้ดีกว่า ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็หายาตัวเดิมที่เคยแดก
เปลี่ยนยาเอง หมอเค้ายังไม่ให้ทำเลย(หมายถึง สมมุติมึงเป็นหมอ มึงจะวินิจฉัยตัวเองว่าป่วยจิตไม่ได้ ต้องให้คนอื่นดู)

>>639 +

ทำไมกูอ่านบทความฆาตกรโรคจิตแล้ว *วยแข็งวะ
วันก่อนอ่าน The Toy Box Killer แล้วเสือก ชัก*่าวตามอีกต่างหาก

แถมช่วงนี้ก็ดู youtube คลิปแล่ปลาเป็นๆ บ้าง แล่หมู แล่วัว เชือดสัตว์เล็กๆ ทั้งเป็นบ้าง
แถมล่าสุดดูคลิปเผาหมาทั้งเป็นกูเสือกรู้สึกฟิน อย่างบอกไม่ถูก แถมคิดจะเอาเสียงกรีดร้องในวาระสุดท้ายของมันมา
ใส่โทรศัพย์เป็นเสียงรับสาย กูควรจะปรึกษาหมอไหมเนี่ย orz

>>641 ภ้ากังวลก็ควรนะ

ตื่นมาเศร้า เพราะนอนกอดแฟนและแฟนเอามือออกกูเหมือนคนบ้าป่ะ

>>641 ถ้ากังวลก็ไป
กูดูเกมสงครามอวกาศยิงกันยังแข็งได้เลย

มีปัญหาเรื่องการคุยกับคนมากเลยอะ ถ้าคุยทางการกับคนที่ไม่รู้จักเรื่องงานหรือพรีเซนต์งาน จะเป็นติดอ่าง พูดกลับไปกลับมา ตื่นเต้น สั่น จะหางานที่แต่ทำสายเดิมเอาแบบไม่ต้องติดต่อพูดคุยกับคนก็หายากอีก ปวดหัว

>>645 ถ้าเป็นสมัยเรียน กูจะบอกว่าของมันฝึกได้
แต่ถ้าทำงานแล้วนี่งานหยาบ

>>646 เออมีงานไหนเหมาะสำหรับคนที่มีอาการแบบนี้บ้างวะ

>>646 / 647 นี่ 645 นะ สั่นตายตั้งแต่ตอนสัมภาษณ์งานละอะ จะบ้า

>>648 กูเข้าใจมึงนะ กูเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเอง พูดไม่เก่ง ถ้าให้มีพรีเซ้นหรือพูดปากเปล่ากูเครียดมากๆเลย กูค่อนข้างกดดันในตัวเอง กูเลยบับอ่านสไลด์เอาแม่งเลย ไม่งั้นกูจะพูดไม่รอด กูไม่เข้าใจการประเมินแบบพรีเซ้นเอามากๆ กูเอางานที่กูทำไปยื่นให้ดูเลยไม่ได้หรอวะ

>>645 ปากกูสั่นเวลาพรีเซ้น-*-บางทีมีอารมณ์มั่นหน้านะแต่ติดๆขัดๆ

>>649 เอาจริงๆ คือ ไม่ได้
ถ้าพรีเซนต์ไม่ได้ อย่างน้อย ก็ต้องตอบคำถามที่จี้ๆ มาได้ ถ้ามึงตอบได้ ก็ไปยืนอยู่ตำแหน่งนักวิชาการแทนคนพรีเซนต์

ทำไมเวลากูเครียดต้องถามว่าเครียดทำไม ก็กูเครียดกูจะรู้มั้ยว่าทำไมกูเครียด
คนถามแม่งก็เคลมว่าตัวเองเป็นซึมเศร้า แต่พอกูดิ่งบ้างบอกคนอย่างกูไม่ควรจะดิ่งเป็น อิฉิบหาย

>>652 โดดเตะ 555

ใครก็ได้แสดงความยินดีกับกูที่กดกาชาได้เมนหน่อย คือกูลงไรแทบไม่ค่อยมีใครคุยกับกูเลย แต่พอเพื่อนกูลงไม่เกลือกาชา(ตัวเดียวกับกูเนี่ย)มันมีคนมาแสดงความยินดีเต็มเลย โม่งช่วยแสดงความยินดีให้กูที...

>>654 เชี่ย อิจฉามึงว่ะ กูเกลือชิบหายวายวอดจนถอดใจแล้วเนี่ย แบ่งดวงมึงมาบ้างซิ

>>654 ยินดีด้วยจ้า เกมไหนล่ะ

>>656 หวังว่าจะไม่ใช่เกมคอนโซลจีนที่ชอบโฆษณาในยูทูปบ่อยๆนะ

กูอยากเป็นคนที่โฟกัสกับอะไรซักอย่างได้มั่งว่ะ คือตอนนี้ทำทุกอย่าง อยากเล่นดนตรี เล่นเกม เขียนนิยาย วาดรูป โค้ดดิ้ง เล่นกีฬา เดินป่า ทำธุรกิจ ไอสัส กูอยากทำไปหมดทุกอย่าง แต่ทำดีไม่ได้ซักอย่าง พอจะทำอะไรซักอย่างก็จะโฟกัสได้ไม่นาน

เห็นคนอื่นเค้าโฟกัสได้เป็นอย่างๆแล้วเครียด เหมือนเห็นคนที่เค้ามีทางเดินชัดเจน แต่กูเดินเลี้ยวไปมาไม่ถึงฝั่งซักที ถึงมันจะได้ทำหลายอย่างแต่มันก็ไม่สุดซักทางอ่ะ กูอยากมีอะไรซักอย่างให้ทุ่มสุดตัวจนประสบความสำเร็จบ้าง ตอนนี้เหมือนไม่มีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ เหมือนหลงทาง จะ 30 แล้วด้วย

>>658 กูเองก็อิจฉาคนที่มีเป้าหมายแน่วแน่มาก บางทีอยากหาความสามารถเด่นๆของตัวเองให้เจอสักทีจะได้ยึดเป็นเป้าหมาย
หรือจริงๆมึงเก่งแล้ว แต่สังคมมึงดันเป็นพวกโคตรเทพฟ้าประทานมามึงเลยคิดว่าตัวเองด้อยก็ได้ สู้ๆนะมึง

กูมีความลับจะบอก
ทุกวันนี้ ทั้งๆที่ผ่านมาหลายปีแล้ว บางทีกูยังฝันร้ายจนตื่นมากลางดึก เกี่ยวกับตอนสมัยมัธยมปลายที่กูเคยถูกบูลลี่ เมื่อไหร่มันจะออกไปจากหัวกูว่ะ

>>660 เดาว่ามันฝังในจิตใต้สำนึกแล้ว ลองปรึกษาหมอดูเผื่อช่วยได้

ทุกวันนี้ยังฝังใจกับการถูกบูลลี่ แล้วก็การไปบูลลี่คนอื่นต่ออยู่ สำนึกผิดมากๆ เข้าใจว่าขอโทษไปแล้วแต่ไม่รู้ว่าเขายังฝังใจอยู่หรือเปล่า อย่างเราเองไม่เคยถูกขอโทษเลยไม่รู้ว่าถ้าได้รับคำขอโทษมาเราจะมูฟออนได้หรือเปล่า ไม่เข้าใจว่าคนอื่นทำไมถึงทำเหมือนลืม ทำเหมือนไม่เคยเกิดขึ้นได้ยังไง ถึงมันจะเป็นเรื่องตอนเด็กๆก็เถอะ สุดท้ายคนเราก็ทั้งวิตกกับสิ่งที่เราไม่ชอบและก็เป็นในสิ่งนั้นไปพร้อมๆกัน

>>662 แปลกไหมถ้ากูรู้สึกเก็บกด จนอยากไปทำแบบนี้กับคนอื่นต่อ
ประมานว่ากูโดนพวกมึงก็ต้องโดนแบบกูบ้าง

>>663 ไม่แปลก มันเป็น defense mechanism อย่างนึง แต่ก็ไม่ใช่การกระทำที่ดี เพราะการที่เราเอาไปลงที่คนอื่นไม่ถูก ท้ายที่สุดสิ่งที่เรารู้สึกไม่ดีมันอยู่ในหัวเรา เราแค่เอาไปลงที่คนอื่นเท่านั้น แล้วมันก็เป็นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า สุดท้ายเราก็ยังเก็บกดปัญหาบางอย่างเอาไว้อยู่ดี เช่น เราอยากสู้กลับกับคนที่บูลลี่เราจริงๆแต่ทำไม่ได้ก็ไปลงที่เพื่อนเขา คนที่เขาชอบ หรือคนที่อ่อนแอกว่าเราแทน แล้วก็อาจมีปมในใจเพิ่มขึ้นด้วย

กุต้องไปห้องสุขภาพหรือสุขภาพจิตวะเนี่ย รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องมาสองสามวันละ เมื่อวานก็ไม่สบายตัว แขนล้า รู้สึกอัดอั้นเหมือนอยากจะร้องไห้ตลอดเวลา
มันเหมือนน่าจะเป็นความเครียดอะไรไรซักอย่าง ข้าวก็ไม่ค่อยอยากกินว่ะ เคี้ยวแล้วกลืนไม่ค่อยลงเลย

>>665 ไปทั้งคู่ก็ดีนะ เพราะมันสัมพันธ์กัน

คิดว่าตัวเองหายจากการเป็นแพนิคแล้วนะ วันนี้เจอเรื่องนิดเดียวมันกลับมาเลย มีวิธีรักษาแพนิคที่ไม่ต้องไปหาหมอไหม กูเคยบอกแล้วที่บ้านไม่เชื่อเลยไม่ยอมให้กูไป

มีใครอัดยาต้านโรคซึมเศร้าแบบกูบ้างวะ
ก่อนนอนเมื่อคืนกูอัดไป2เช้าตื่นอัดไป2บ่ายอัดไป2ละกูก็ตื่นอีกแม่งไหลตายว่ะ สงสัยนรกไม่ต้องตัวกูกูเลวเกิน

เราจะต้องรู้ว่าต้องไปหาหมอตอนไหนวะสมมติกูรู้สึกอยากตายเเต่ไม่อยากทำร้ายร่างกายตัวเองนี้กูต้องไปป่ะ

FUN FACT : MBTI personality test แม่งทํามาเพื่อขายชุดทดสอบในยุคหนึ่ง และปัจจุบันนายทุนก็เอาไปโปรโมทตัวไอดอล ดารา คนดัง แต่จริงๆแล้วแม่งไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์รับรองว่ามันแบ่งอุปนิสัยคนได้ เหมือนกรุ๊ปเลือดทายนิสัยเลย และแม่งงมงายพอๆกับราศีหรือการดูดวงอ่ะ มึงอยากรู้เพิ่มไปเสริชงานวิจัยได้ กูแค่จะมาบ่นว่ากูรําคาญ Streotypeชิบหาย ปสด

>>670 ไม่แย่เท่ากรุ๊ปเลือด เพราะอย่างน้อยก็ยังมีแบบสอบถาม
แต่เอาสาระได้มั้ย ตามที่มึงพูดมาถูกแล้ว ใช้อะไรไม่ได้

>>671 แบบสอบถามอารมณ์เหมือนดูดวง เราเลือกจะตอบในสิ่งที่จิตใต้สํานึกเราอยากเป็น เหมือนกับเราเลือกจะเชื่อในสิ่งที่จิตใต้สํานึกเราอยากให้เป็น(ดูดวง)
พอจบแบบสอบถามก็เอานิสัยมาขิงกัน มาแขวะกัน MBTIตอนนี้แม่งToxicพอๆกับแฟนด้อมFurry Undertale StevenUniverse kinda vibe shit อ๋อไม่ดิ พวกนี้แม่งคนกลุ่มเดียวกัน พวกMBTIที่นิสัย CNBG (ChuNiByou and Gay)

พักนี้กูรู้สึกว่ากลิ่น น้องชายกูมันอับแล้วกลิ่นมันทะลุกางเกงออกมา กูรู้สึกตัวว่าเป็ฯมาอาทิตย์กว่าๆละ มันเกิดจากอะไรรึเปล่าวะ

>>673 เอาไปฝังเหอะ อย่าเอาค้างไว้แบบนี้เลย น้องมึงเริ่มขึ้นอึดแล้ว ปล่อยให้ศพอยู่ในบ้านนานกว่านี้เดี๋ยวกลิ่นมันจะอับในบ้านไปเป็นเดือนๆนะ

>>674 มึงจะให้มันตัดทิ้งซินะ

>>670 แล้วอย่างพวก extrovert introvert นี่เชื่อถือได้มั้ยวะ?

กูเห็นด้วยกับ >>670 คะแนนได้เกิน50มานิดเดียว มึงก็ไปตีค่าละว่าเป็นบุคลิคแบบไหน ทั้งๆที่ได้กลางๆมาหมด กูเป็นคนกำกวมไม่ได้สุดโต่งขนาดที่มึงจะตีความได้ขนาดนั้น

กูสงสัยมานานละว่าทำไมกุชอบลงมาอ่านโม่ง ทั้งๆที่กุก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร เพื่อนก็มี คณะที่เรียนก็ชอบ ครอบครัวก็ดี กุคิดว่ามันมีต้องอะไรในใจกูที่อึดอัด หรือรู้สึกไม่ดีที่ดุเก็บไว้ลึกๆไม่ได้บอกใคร แต่ก็ไม่รู้ว่าคืออะไร

>>676 จริงๆแล้วมันไม่ได้แยกกันชัดเจนแบบขาวดำแต่เป็นสเปกตรัม

>>678 มึงมันเหี้ย

>>680 คนดีๆที่ไหนจะสนใจเว็ปแบบนี้วะ5555

โม่งก็ไม่ได้เหี้ยไปหมดหรอก ขึ้นกับว่ามึงหลงมาจากห้องไหน หลายมู้อย่างมู้ตามหาหนังนี่กูรู้สึกว่าโคตรประเสริฐเลย แต่ถ้ามึงคิดว่าความเหี้ยมันมีดีกรีอยู่กูก็เห็นด้วย เพราะมันไม่มีใครที่ไม่เหี้ยเลยแม้แต่ด้านเดียวหรอก หรือถ้ามีจริงคนๆนั้นแม่งคงอยู่บนโลกนี้ยากชิบหายเลยล่ะ

>>678 กูก็ชีวิตดีทุกอย่าง ครอบครัว การงาน การเงิน ชอบอ่านโม่ง ชอบคอมเมนต์ ชอบตรงที่ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร คนที่กูเคยด่ากับมันเมื่อวานแทบตาย ในอีกวันนึงกูอาจจะชอบความคิดเห็นมันสุดๆ เลยก็ได้ เพราะในชีวิตจริงกูยังเป็นคนธรรมดาที่มีรักโลภโกรธหลง มีอคติ กับคนที่ชอบบางทีก็จะเอนเอียงหรือให้อภัย กับคนที่ปักธงเกลียดไปแล้วก็ไม่อยากจะอ่านความเห็นของมัน ต่อให้วันนั้นความคิดมันจะเข้าท่าแค่ไหนกูก็คงมองให้ดีไม่ได้อยู่ดี

>>683 ใครถาม

>>684 ก็เพราะมีคนแบบมึงไงโลกถึงไม่น่าอยู่

>>685 ไม่น่าอยู่ก็ไม่ต้องอยู่สิ ตายๆไป ชิ่วๆๆๆๆๆ

>>685 ขอบใจน้า อย่างน้อยโลกนี้ก็ยังน่าอยู่เวลามีคนแบบมึงนะ :)

>>687 เพราะโลกนี้มันโหดร้ายไม่มีที่ยืนให้พวกโง่ พอเจอพวกโง่ด้วยกันเลยดีใจซินะ จริงๆตายๆให้หมดก็ดีนะ เปลืองออกซิเจนจัง

>>685 ไม่น่าอยู่เพราะมึงโดนด่าเวลาโม้ซินะ โดนห้ามไม่ให้โม้ก็บ่นซะละ เยี่ยม!

ดันจ้า

ดันอีก

ดันแล้วดันอีก

ฮึบๆๆๆ

ดันมาจาเล่ดัน

>>694 ขยะ

>>695 แง เค้าอุส่าห์ดันให้ คนเขาจะได้ไม่ต้องเห็นความน่าสมเพชของมึงที่เห็นภาพแม่โดนวินมอไซรุมเยดแล้วช็อคจนต้องมาหาที่ระบายลงโม่งแท้ๆเลยน้า เสียใจจังเลยแงๆๆๆ

สมกับเป็นมู้ปัญหาสุขภาพจิตที่แท้ทรู

>>697 5555555 เนอะ

>>696 รู้ได้ไง อย่างโง่ กล่าวหาคนอื่นมั่วๆ กลัวโดนฟ้องหมิ่นประมาทเลนมาเล่นโม่งซินะ ชีวิตจริงคงเป็นหมาหงอยไม่มีปากมีเสียง กูเลยเกลียดพวกโง่ไงมีแต่สวะ

>>697 ศูนย์รวมพวกบ้า

บ้าพอกันทั้งคู่ หยุดเถอะปวดหัวว่ะ ให้คนมาปรึกษาจริงๆได้มีพื้นที่บ้าง ไม่ใช่มานั่งอ่านพวกมึงเถียงกันไปมา เอาชนะกัน รำคาญ

ขอโทษนะพวกมึงที่ทำให้เสียบรรยากาศ555555 อะเคเดะกูลากเข้าหัวมู้ต่อ พูดถึง extrovert introvert เนี่ย คือเท่าที่กูหาข้อมูลมามันเกี่ยวกับวิธีการรับพลังงานใช่ปะ ไม่เกี่ยวกับความเงียบไม่เงียบ โลกส่วนตัวสูงไม่สูง กูเลยอยากรู้ว่า มันมีคนเฟรนด์ลี่เป็น introvert กับ คนไม่ค่อยเฟรนด์ลี่แต่เป็น extrovert มั้ยวะ?

>>702 เพิ่มเติมพอดีพึ่งนึกได้ ถ้า introvert กับ extrovert มันไม่ได้แบ่งชัดเจนแต่เป็นสเปคตรัม แสดงว่าในช่วงชีวิตคนๆนึงก็สามารถเปลี่ยนโหมดไปมาได้ขึ้นกับปัจจัยภายนอกด้วยรึเปล่า?

>>702 มี >>703 เปลี่ยนได้

เปลี่ยนได้ และไม่ชัดเจนเลยให้ดูตัวเองแล้วสังเกตุว่าเฉลี่ยใกล้เคียงแบบไหนมากกว่ากัน

แล้วแต่การเลี้ยงดู เด็กคนนึงที่ชอบออกไปข้างนอกตลอด ถูกพ่อแม่สัง่สอนให้อยู่แต่ในบ้านเพราะข้างนอกมีแต่สิ่งเลวร้ายรอมึงอยู่ จากเอ็กโตรเวิสก็จะกลายเป็นอินทันที อิสอะเมจิค

นิยายกูโดนสนพ.เลื่อนแล้วเลื่อนอีก เลื่อนจนงง สงสารคนอ่านที่ต้องรอ ตอนนี้กระแสหมดไม่พีคแล้วด้วย กูเลยไม่รู้ว่าควรจะต้องเดือดร้อนไหม หรือเทแม่ง ปล่อยสนพ.ไปจัดการโปรโมทเอง

>>707 ได้เงินจากไหนค่าต้นฉบับหรือยอดพิมพ์ ถ้าได้ต้นฉบับก็ปล่อยไปมึงได้เงินมาแล้ว หาเขียนเรื่องใหม่ไป ไม่ก็เขียนตอนพิเศษที่ไม่ได้ลงเล่มมาโปรโมทนิดๆหน่อยๆ

เวลากรีดตัวเองเนี่ย กุก็ทำไปเพราะอยากให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นปะ ไม่ได้อยากตาย เลิกบอกให้กรีดลึกๆจะได้ตายได้แล้วไอโง่