Last posted
Total of 1000 posts
กระทู้เพื่อพูดคุยเทคนิคการเขียน และเรื่องการประกวดต่าง ๆ เกี่ยวกับนิยาย
กระทู้ 1 >>>/literature/2342/
กระทู้ 2 >>>/literature/3442/
กระทู้ 3 >>>/literature/4775/
กระทู้ 4 >>>/literature/5724/
กระทู้ 5 >>>/literature/7084/
กระทู้ 6 >>>/literature/10634/
กระทู้ ระบาย 1 >>>/literature/3325/
ต่อจากมู้ที่แล้วที่เต็มก่อน ไม่ใช่ว่ากูขำเพราะไม่รู้ความหมายอ่ะ แต่กูขำเพราะความหมายมันตีได้หลายแบบ ถึงจะรู้อยู่แก่ใจก็เถอะ แต่ร่างสูงโปร่งก็ชัดเจนกว่าอยู่ดี
ร่างโป่ง ตีโป่ง
มึง ปกรูปวาดจากร้านขายปกอีบุคสำเร็จรูปตามเพจมันถูกลิขสิทธิ์ป่ะ
หมวดโรมานซ์กับหมวดนิยายรักผู้ใหญ่ มันต่างกันตรงภาษาการใช้เลิฟซีนเหรอ แล้วก็ความมีเรื่องราว
แต่ถ้ากูอยากเขียนเอะอะขึ้นเตียงๆ แต่ภาษาสวย ไม่เน้นพล็อต ควรลงหมวดไหนคะ 🤦
>>5 มึงต้องเช็คดีๆ อะ บางร้านจะมีลงเอกสารการจ่ายเงินซื้อสิทธิ์การนำมาขายต่อเอาไว้ แบบซื้อจากเว็บคลังภาพพวกนี้อะ ส่วนกูไม่แน่ใจ กูเลยสมัครสมาชิกเว็บพวกนั้นเองไปเลย จบ
ถ้าร้านไหนไม่มีมึงก็แย็บๆ ขอดู แต่ต้องระวัง เพราะการสมัครมันแยกเป็นแบบส่วนตัวที่นำไปใช้เชิงพาณิชย์ได้ แบบที่กูสมัคร หรือแบบร้านค้าคือซื้อไปเพื่อขายต่อให้ใช้ในเชิงพาณิชย์
มีโม่งคนไหนสั่งกล่องกับบับเบิ้ลมาเตรียมไว้เยอะๆ ปะ ทั้งๆ ที่ยอดพรีไม่โผล่ กูใจแป้วๆ กลัวตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ พยายามคิดปลอบใจตัวเองว่าตราบใดที่กูยังแต่งนิยายขายสักวันมันต้องใช้หมดละวะ เรื่องละ 10 เล่ม 10 เรื่อง ปีสองปีก็หมดมั้ง ???
เวลาส่งนิยายให้คนอ่านนี่ เราไม่ต้องเขียนรายละเอียดผู้ส่งก็ได้ใช่ไหมวะ เขียนแค่นามปากกาแค่นี้ได้ไหม
มีนักอ่านอยู่คนหนึ่งซื้อ ตลอด แต่กูไม่เคยได้ห้าดาวจากเขาเลย สี่ดาวตลอด บางทีสามด้วย คือกำลังสวยๆ คนให้ห้าทุกคน แล้วเจ๊แกก็โผล่มาหักให้สามดาว สี่ดาว ไม่เคยเม้นด้วย กดแค่ดาวตลอด บางทีก็อยากรู้ไม่ชอบใจตรงไหน แต่ไม่เคยบอก
เผลอแต่งฉากหวานอารมณ์ใกล้เคียงจนดูเผินๆ เหมือนซ้ำกับนิยายตัวเองเรื่องที่แล้ว แบบนี้แสดงว่ากูลอกนิยายตัวเองป่ะ555555
>>18 น่าจะมาตรฐานสูง ให้ตามอารมณ์เขาจริงๆ กุว่าถ้าเขาซื้ออ่านทุกเรื่องก็เท่ากับว่าเขาชอบงานมึงนั่นแหละ ไม่งั้นคงไม่อ่านไม่ตามทุกเรื่องหรอก แต่อาจชอบมากน้อยลดหลั่นกันไป แตกต่างจากนักอ่านบางคนที่เขาจะให้ดาวเพราะให้กำลังใจนักเขียน แบบ เป็นนักเขียนที่ชอบก็ห้าดาวไว้ก่อน ไรงี้
มึงจะว่ากูโรคจิตก็ได้ คือกูก็ติดใจแหละว่าอะไรจะสี่ สามอะไรไปทุกเรื่อง แล้วไม่เคยบอกว่า ทำไม กูเลยเอาชื่อไอดี แล้วลองใส่ meb เข้าไปอีก กูเลยเจอหลายเรื่องอยู่ที่เขาให้เรตติ้ง มึงคะ กูว่าไม่ใช่มาตรฐานสูงแล้วมั้ง กูเห็นให้ห้าดาวแบบเรื่องที่มีคนให้เรตอยู่ 4-5 คน แต่เรื่องไหนถ้า เยอะ 30 เรตอัพนางก็ให้ 4 ทุกเรื่องที่กูเจอ แบบนี้มันยังไงอะวะ ก็คงแบบเออมึงดาวเยอะแล้วกูช่วยลดเรตติ้งหน่อยสินะ แต่เอาเถอะยังไงมาทีแต่ละเรื่องก็แผ่วไปหมดแล้ว จบการบ่นและงอแง อยากบอก ยังไงก็ขอบคุณที่อุดหนุนทุกเรื่องนะคะ
>>24 กูเข้าใจที่มึงนอยด์ (ดูจากที่เมนต์และตามไปส่อง) และกูเข้าใจว่าอาชีพใดๆรีวิวมีความสำคัญ
ถ้ามึงรู้สึกว่าไม่คุ้มกับการที่จะต้องเปลืองอารมณ์ สมมตินิยายเล่มนึงมึงได้จากเม็บ 199.- ในอีก 5 ปีนี้มึงจะเขียนอีก 10 เล่ม
คิดเป็นเงินที่จะได้จากนักอ่านคนนี้ 1,990.- ถ้ามึงรู้สึกว่าเงินจำนวนนี้ไม่คุ้มกับที่มึงจะต้องเสียอารมณ์กับรีวิวดาวต่ำไปอีก 5 ปี
มึงจะหลังไมค์ไปบอกเขาอย่างสุภาพก็ได้นะ (อย่างสุภาพนะ) ประมาณว่าขอบคุณที่ติดตามนะคะ แต่อยากบอกรี้ดว่าไม่ต้องซื้องานของเราแล้วได้มั้ยถ้าจะให้รีวิวต่ำ คือรีวิวมีผลกับเรามากค่ะ อยากให้รี้ดเข้าใจ ฯลฯ ฯลฯ ฯลฯ
ถ้ากูเป็นคนอ่านได้ข้อความแบบนี้กูเข้าใจได้นะ เหมือนกูไปกินข้าวแล้วให้รีวิวแค่สามดาว ร้านเลยไม่ให้กูเข้าไปซื้ออีก กูก็เข้าใจ แค่ไปกินร้านอื่น
ในเมปไม่ต้องซื้อก็รีวิวได้ไม่ใช่เหรอวะ? กุเจอบางสนพขึ้นราคาอีบุ๊คแพงๆ คนไม่ซื้อแห่ไปกด 1 ดาวกันเต็มเลย
>>32 เข้าไปที่ Manage Book ช่องขวาสุด ตั้งค่ารีวิว กดติ๊กดูเลือก Allow only user has book พอกดเลือกอันนี้แล้ว ถ้าไม่ได้ซื้อจะไม่สามารถรีวิวได้ แต่เขายังดูตัวอย่าง ดูรีวิวคนอื่นได้ปกติ ส่วนคนที่เคยรีวิวไว้ก่อนหน้านี้ มันก็ยังอยู่นะ ต้องทำใจอะ หลังมาคือ พอหนังสือมนุมัติก็ไปติ๊กตั้งค่าให้เฉพาะคนที่ซิ้อเท่านั้นถึงกดดาวหรือรีวิวได้
>>36 ไยบะ555555555 ฮิคารุกุก็ซื้อไอ้ราคาด่ายับนั่นล่ะ เดธโน้ตกุก็ซื้อราคาด่ายับ เห็นรีวิวด่าราคานะแต่ทำไงได้กุเน้นรีบซื้อไม่งั้นหมดฟีล นิยายถ้ามีอีบุ๊คกุก็ไม่ซื้อเล่มเว้นจะชอบจริงๆ ขี้เกียจหาที่เก็บอะ ถูกกว่าเล่มไม่ถึง 5% หรือแพงกว่าเล่ม 127.14% อย่างไยบะ (เล่ม 70 อีบุ๊ค 89) กุยังซื้อเลย55555
>>37 ไยบะมันเหมือนฉวยโอกาสอะเอาจริงๆ สมควรโดนด่า อีบุ๊กแพงเท่าเล่ม รู้ว่าโดน meb หักเปอร์ แต่มึงมาขึ้นตอนที่ตูนมันพีคไง ตูนดังจากสนพ.พิมพ์เดียวกัน แต่ไม่ขึ้นเหมือนกัน ขำแห้ง แล้วถ้าบอกว่าเป็นเพราะตูนดังไง lc ช่วงหลังอาจเเพง ใช่เหรอกูเห็นบางเรื่องที่ก็ไม่ได้ดังเท่าบางเรื่อง มันก็เนียนขึ้นมา 89 แล้ว มาแบบงงๆ เลยสัส เอาอะไรมาวัดการขึ้น 89 ของมันก็ไม่รู้้ ขอโทษที่นอกเรื่อง กูอย่างแค้น เผลอไม่ตาม ห่าจิก โดนเล่มหลังไป 89 แทบหมด55555
เป็นมู้การ์ตูนไปแล้วเรอะ ได้กูด่าด้วย อิไยบะเนี่ยมึงได้กำไรไปเท่าไหร่ พูด! อิห่าเดี๋ยวท็อปขายดีอยู่เรื่อย ช่วยแบ่งเวลาไปทำเรื่องที่ดองด้วย ห่าราก!
อี LP ตูนมึงแรร์นัก เก็บไว้ให้พ่อค้ามันอ่านเองเถอะ ห่ารากกกก!X10
เฮ้อ ขอตัวไปเขียนนิยายต่อก่อนนะคะ ขอบคุณเพื่อนๆ ที่ให้ระบายความในใจ จริงๆ แล้วเราเป็นคนเรียบร้อยนะ พูดจาเพราะตลอดเลย
มีวิธีลงยังไงให้ในรีดปังๆ บ้างหรือต้องเปิดให้อ่านฟรีไปจนจบ เห็นที่ติดท็อปเขาเปิดฟรี แต่ก็อยากขาย
ว่าแต่อ่านไยบะกันเยอะเนอะ
ky กูเปิดพรีแล้วยอดพรีน้อยมาก แต่กูคิดว่าจะสั่งพิมพ์ 100 เล่ม เพื่อให้ได้ราคาต่อเล่มที่ถูกลง แล้วมาขายรอบสต็อกเอา พวกมึงว่ากูคิดถูกไหมวะ
ขอสอบถามและหาเพื่อนหน่อย มึงเคยรื้อพลอตนิยายทิ้งเพราะบทบรรยายของพลอตเดิมมันเขียนยากไปไหมวะ แบบเดิมก็คิดพลอตไว้แบบนี้ ๆ อยู่แล้ว แต่พอเขียนจริง ๆ บรรยายแบบที่นึกภาพไว้ในหัวไม่ออก (แบบพวกคลังศัพท์อาจจะไม่พอ หรือรู้สึกว่าบรรยายแล้วมันไม่เห็นภาพ) ก็เลยรื้อใหม่เขียนใหม่แม่งเลย
กูเป็นอยู่ แต่ไม่มั่นใจในตัวเองเท่าไหร่อะ (...)
>>45 เป็นบ่อย และส่วนตัวกูเลือกที่จะรื้อพล็อตทิ้งแต่เขียนตามเซนส์ตัวเองไปก่อนแล้วค่อยมาวางโครงใหม่อีกทีทีหลัง บางทีวางพล็อตไว้แต่เขียนจริงแล้วรู้สึกไม่โดน เคยฝืนแล้วมันออกมาไม่ดีเลยปล่อยแล้วไปแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเอา หรือเลือกเขียนกำกวมหน่อยเพื่อให้เนื้อหามันกว้างๆแล้วจะได้แถทีหลังได้อ่ะ
กูสายด้นสดน่ะ วางพล็อตทีไรแทบไม่ได้ใช้ สมเหตุสมผลแต่ไม่สนุกไงไม่รู้เลยเทไปเลย แต่ข้อเสียคือเนื้อเรื่องมันเสี่ยงเป๋ออกทะเล หรือไม่ก็ยืดเยื้อเพราะไม่ได้วางแผนไว้ก่อน
กูก็ไม่ได้เก่งมากนะ แต่เล่าให้ฟังแล้วกันว่ากูเขียนแบบนี้ โดยที่สำคัญที่ทำให้กูไปต่อได้คือคาร์แรคเตอร์ กับโทนเรื่อง เหมือนกูแต่งแนวดาร์กแฟนตาซี กับคาร์ตัวเอกโหดๆ กูก็จะคงไว้แบบนั้นแล้วคิดว่ามันจะทำไรบ้างพอมันทำแบบนี้ไปแล้ว มันเชื่อมโยงกับตอนก่อนๆยังไง ส่วนเรื่องมันเป๋มั้ย คนอ่านไม่ได้รู้กับเราขนาดนั้นหรอกมึง แถเอาโลดแล้วค่อยหาเวลามารีไรท์หลังเขียนจบก็ได้อ่ะกูว่า
บางทีวางพล็อตเอาไว้แล้วเขียนไม่ออกกูก็ด้นแล้วทำแบบนี้ประจำน่ะ 5555
เคยเป็นมั้ย ตอนเขียนรู้สึกว่างานที่ตัวเองเขียนเนี่ย มันเจ๋งมากๆ โอ้โหกูคิดได้ไงวะเนี่ย แต่พอกลับมาอ่านอีกครั้ง ไอ้ที่เขียนเมื่อวานมันไม่เห็นเจ๋งตรงไหนเลย จังหวะไม่ดี คำก็ไม่ได้ ไม่อิมแพ็กอย่างที่คิดตอนแรก
ปัญหาคือ กูไม่รู้ว่าควรเชื่อความรู้สึกอันไหนดี เพราะความรู้สึกตอนอ่านอีกครั้งเนี่ย มันอาจมาจากกูรู้อยู่แล้วว่าเขียนอะไรลงไป และที่จังหวะมันลนก็เพราะกูอ่านเร็วเกินไป จะไม่เหมือนกับคนที่อ่านด้วยความไม่รู้แต่แรก แต่แม่งก็อาจไม่ดีจริงๆ ก็ได้ไง
ความคิดอย่างนี้เกิดขึ้นวันเว้นวันเลย เมื่อวานหัวใจพองฟูโลกเป็นสีชมพูสดใส วันนี้แดงเถือกใครอย่ามาแหยมให้กูด่าหมด ประสาทแดกมาก
เอาไงดี ขอคำปรึกษาทีเพื่อนๆ
>>48 ก่อนอื่น กูไม่ใช่นักเขียนนะ กูทำขนมขาย อะถือว่าสายผลิตเหมือนกัน
กูว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นในวันแรกของมึงคล้ายๆรันเนอร์ไฮ แบบเขียนไปฟินไป
เอาว่ามันคือเรื่องดีมากที่มึงมีความสุขกับงานที่มึงทำ กูเชื่อเสมอว่านี่คือสิ่งสำคัญที่สุดในการทำอะไรเป็นงานอดิเรก/งานประจำ
ส่วนวันต่อมามึงเริ่มเห็นช่องโหว่/ข้อบกพร่อง กูว่ามันก็ปกติมากๆ เหมือนเวลาเราถอยออกมาแล้วเห็นภาพกว้างขึ้น เห็นมุมใหม่ขึ้น
มึงไม่ต้องเฟลหรือแดงเดือด เห็นรูโหว่ตรงไหนก็อุดไป (นี่น่าจะเรียกรีไรท์ไม่ก็พรูฟมั้ง ?) แล้วก็มีความสุขกับการเขียนต่อไปเรื่อย ๆ
...กูคิดว่างี้นะ
อยากลองเชียนกวีนิพนธ์ ขอคำแนะนำหน่อย มีเล่มไหนบ้างที่ควรซื้อมาศึกษา
>>48 กูแนะนำว่าให้แก้ เพราะรอบแรกเราเขียนไปพร้อมกับจินตนาการและอารมณ์ความรู้สึก เราอาจรู้สึกดีกับมันมากไปจนลืมช่องโหว่กับจังหวะเรื่อง คือคิดว่าเขียนออกมาดี แต่จริงๆมันไม่ได้ดีขนาดนั้น วิธีแก้ของกูคือไม่ได้แก้ทันทีแต่จะกลับมาวางแผนดูความสมเหตุสมผลแล้วค่อยวางว่าจะเล่ายังไง แล้วค่อยเขียนใหม่อีกทีน่ะ
แก้ๆ ไปเถอะถ้ามึงอ่านแล้วรู้สึกว่างานมันดีไม่พอ มันเหมือนกับการวาดภาพเริ่มแรกๆ ลายเส้นก็ยังกากอยู่ก็ต้องมาแก้ใหม่วาดใหม่ งานเขียนถึงมันจะมีแต่ตัวอักษร แต่การร้อยเรียงออกมาให้ดีได้มันก็ไม่ได้ง่าย การแก้ใหม่ก็คือการทบทวนการหาทางทำให้มันดีขึ้น กูจะไม่บอกให้ใครพอใจกับงานที่ตัวเองอ่านแล้วรู้สึกว่ามันกากนะ แต่สนับสนุนให้แก้และให้รู้ตัวเองว่างานเรายังไม่ดี การแก้คือการฝึกฝน การหาประสบการณ์เพิ่ม บางทีแก้เท่าไรก็ไม่ดีมึงก็ควรพักและไปหางานดีๆ มาอ่าน เหมือนนักวาดไปศึกษาเรฟ ศึกษาคอมโพส ศึกษางานที่คนอื่นวาดคนอื่นอธิบายเอาไว้เพราะยังทำด้วยตัวเองไม่ได้ มึงไม่ต้องรู้สึกแย่ มึงแค่ทำความเข้าใจว่างานเรายังไม่ดีมึงเลยหาทางทำให้มันดีอยู่ บางครั้งมึงท้อเพราะมึงตัน มึงไม่รู้จะทำยังไง มึงต้องออกไปเรียนรู้เพิ่มก่อนค่อยกลับมาเริ่มใหม่
กูคิดไม่ตกจริงๆ รบกวนโม่งอีกแล้ว ถ้ากูจะพิมพ์นิยายมินิบุ๊ก แล้วแบ่งเป็นสองเล่มจบจะน่าเกลียดปะวะ เล่มละ 100 หน้า งี้ ที่คิดอยากทำแบบนี้เพราะกูชอบหมดไฟ สมาธิสั้นกว่าจะเข็นมันจนจบได้ แล้วก็ชอบจบไม่สมูธอะ แบบกูไม่ไหวแล้วงี้
ถึงจะเล่มเล็กๆ แค่นี้ก็เถอะ ก็เลยจะทยอยออกทีละเล่ม แต่ละเล่มออกห่างกันไม่ให้เกินเดือน
ปรึกษาหน่อยโม่ง กูอยากติดเหรียญพอดีบ้านกูไม่ค่อยมีเงินแล้วกูอยากหารายได้เสริมช่วยแบ่งเบาภาระที่บ้านว่ะ แต่ยังโนเนมนี่ดิ ยอดคนอ่านต่อตอนก็ไม่ได้เยอะมากประมาณ 1000-2000+
กูกะว่าจะติดตอนละ 5 บาท ประมาณ 10 หน้าต่อตอน แต่กะว่าจะปล่อยอ่านฟรี 25 ตอน แต่จริงๆ กูกะว่าถ้าเขียนจบทำรวมเล่มขายอีบุ๊คกูจะมาปรับราคาเหรียญใหม่อีกทีให้มันไม่เหลื่อมน้อยกว่าอีบุ๊คจนเกินไป พวกมึงว่ามันน่าเกลียดมั้ยวะ
>>60 มึงเขียน p นั่นแหละ ลงหมวดนิยายรักผู้ใหญ่ อยากได้เร็วๆ เอาเรื่องสั้นๆ ขาย 29 บาท สัก 10000 คำพอ ยาไส้ไปก่อน ปกทำเองเลย จากเว็บฟรี กูเคยเขียนอยู่พักหนึ่ง ขายแค่ 29 นี่แหละ 10000+ นิดๆ เคยได้เรื่องหนึ่งเกือบ 5000 กูขายแค่ 29 บาทนี่แหละ สัสกูอึ้ง แต่เขาก็จะบ่นๆ ว่าพล็อตดีแต่สั้นไป อยากได้เรื่องยาว แต่กูร้อนเงินไง
>>63 แต่เรื่องยาวมึงก็เขียนควบไปด้วยเลย แบบเรื่องยาวมันได้เยอะกว่า อันนี้เรื่องที่ได้เยอะกูก็ฟลุ๊คด้วยนะมึง เรื่องอื่นไม่ถึง แต่อย่างน้อยก็ได้พันกว่าละแน่ๆ ต่อเรื่อง แต่ถ้าเขียนได้ยาวกว่าหมื่นคำมึงก็ขยับราคา ถ้าเลิฟซีนมึงแซาบสะใจเขาก็ซื้อ แล้วกูไมไ่ด้เขียนแบบเอฟเฟคใาเสียงนะ เลิฟซีนสวยพอดู แต่แรงกว่าในนิยายไอดีหลัก
>>63 เว็บภาพฟรีที่กูรู้สึกว่าใช้ไม่ยุ่งยากเท่าเว็บอื่น https://pixabay.com/th/
เออ กูเป็นคนชอบถามโม่งบ่อยๆ วันนี้ขอมาแชร์
ว่าการมีนิยายสต็อกไว้อัพลงเว็บทุกวันนี่ ความรู้สึกแม่งดีชิบหาย เขียนนิยายสบายใจ ไม่ลนรีบเข็นออกมา แถมรู้สึกว่าคุณภาพแม่งได้กว่าแต่งไปอัพไป
ที่กูทำอยู่คือ กูเขียนตุนไว้สัก 40-50% ละ ถึงค่อยทยอยลง
อ่านที่พวกมึงคุยแล้วรู้สึกว่าเป็นระเบียบดีจัง กูนี่เขียนไปอัปไปแบบรายสะดวก ตอนนึงถัวเฉลี่ยน่าจะสักพันคำกว่าๆ(บางทีก็ไม่ถึง บางทีก็เกิน)
บางทีนึกพลอตไม่ออกเลยเดดเอนด์ก็มี(เพราะเน้นเขียนเป็นเรื่องตอนสั้นจบในตอน อารมณ์โดราเอมอนอะไรแบบนั้น แหม่เปรียบซะน่ารักเลยกู)
>>80 จริง กูเป็นมือใหม่หัดเขียนและคิดเซตติ้งตัวละครแค่คร่าวๆ ตอนเขียนๆไปก็ได้นึกรายละเอียดเพิ่มเติมว่า เอ คนนี้ก็คงจะเป็นคาร์แบบนี้ ชอบทำแบบนี้ ไปผ่านอะไรมา ทำอะไรเก่งไม่เก่ง (จะว่าด้นสดก็กึ่งหนึ่ง55555 กูกำหนดทรีทเมนต์นะว่าจะทำอะไรบ้าง แต่รายละเอียดคาร์กลวงโบ๋แบบกะไว้เติมทีหลัง)
ปกติแหละ นักอ่านผู้ใหญ่ พอถึงฉากเรททีไรเห็นเน้นแปะสติกเกอร์ จริงๆ วัยรุ่นก็ทำ แต่ก็ยังคอมเมนต์เยอะกันอยู่ดี
>>49 ขอบใจมาก อ่านแล้วมีพลังขึ้น
>>52 แต๊งกิ้ว เพิ่งเคยมองมุมนี้ รู้สึกดีกับมันมากจนลืมอย่างอื่น
>>53 โอเค ขอบคุณที่เตือนสติ กูชอบดูที่นักวาดเอาผลงานของปีปัจจุบันมาเทียบกับปีก่อนๆ มันเห็นพัฒนาการขึ้นจริง
เอาละ ได้คำตอบละ กูจะเว้นช่วงแล้วกลับมาอ่านซ้ำ ยังไม่ดีก็แก้ไป ประโยคดีๆไม่ใช่ก็เก็บไว้ในคลังไม่ทิ้ง บางอันดีอยู่แล้วก็ปล่อยไปเพราะกูแค่นอยไปเองก็มี อีกอย่าง กูคิดว่า ถ้าเอาแต่ลบซ้ำๆ งานมันก็ไม่มีวันเกิด กูคิดว่างานแต่ละงานมันมีเรื่องราวของมันน่ะนะ งานวันนี้ ให้อีกสิบปีมาเขียนก็ไม่มีทางเขียนได้เหมือนเดิม เอาเป็นว่ากูจะพยายามให้ดีที่สุด ไม่เหลิง ไม่ประมาท และไม่ด้อยค่าตัวเอง
>>76 แล้วแต่แนวนะ นิยายรักบางคนยังลง 600-700 คำก็มี นิยายรักอ่านแบบออนไลน์ คนอ่านจิ้นแต่พระเอกนางเอก รออ่านฉากฟินๆ ไม่ค่อยอ่านเอาเรื่องมาก เหมือนแค่เชียร์เป็นฉากๆ แต่พวกแฟนตาซี ลงกันทีสามสี่พันคำ เจ็ดพันคำยังมี คนอ่านแม่งอ่านเอาเรื่องเอาราว นักอ่านแต่ละแนวไม่เหมือนกัน
เวลาพวกมึงจ้างจัดอาร์ตปกนิยาย
นานแค่ไหนที่เขาไม่ส่งความคืบหน้าพวกมึงถึงทวง
โอเค ขอบคุณมาก
หาความรู้จ้า
- กับอีแค่
หรือ
- ก็อีแค่
เพิ่งรู้ว่าเข้าใจผิดมาตลอดเลยอยากแชร์
ตามพจนานุกรมราชบัณฑิตนะ
พรรณ (1) น. สีของผิว (2) น.ชนิด เช่น พรรณพืช พรรณไม้ พรรณสัตว์
พันธุ์ (1) พวกพ้อง, เชื้อสาย, วงศ์วาน (2) น. เทือกเถา, เหล่ากอ (3) น. เชื้อ เช่น ข้าวเก็บไว้ทำพันธุ์ พันธุ์ข้าว
ซึ่งก็อ่านแล้วยังงง ๆ เลยไปค้นเพิ่ม สรุปว่า ถ้าพูดถึงชนิด ประเภท หรือจำพวกของพืชหรือสัตว์ ให้ใช้ พรรณ แต่ถ้าต้องการพูดถึงพืชหรือสัตว์ที่จะใช้เป็นเชื้อพันธุ์สืบต่อไป ให้ใช้ พันธุ์ เช่น วัวตัวนี้เป็นพ่อพันธุ์ แจกเมล็ดพันธุ์พืชให้ชาวบ้านไปปลูก
คือต้องดูประโยคที่ต้องการสื่อด้วย
และ
หลับใหล ใช้ ไม้ม้วน
>>102 ใช้หลับใหลมาตลอดนะ แต่พึ่งมาสังเกตว่ามันไม่ได้อยู่ใน 20 ม้วนจำจงดีที่ท่องๆกันน่ะ พอไปค้นดูก็เจอว่าจริงๆ มันเขียน หลับใหล เพราะสื่อความหมายมากกว่า เพราะใหล แปลว่าไม่ได้สติ ทำนองละเมอ แต่ ไหล คือไหลลื่น ประมาณนี้ และใช้กันเยอะในพวกวรรณกรรมคนเลยยึดมาใช้กันแม้จะไม่ได้อยู่ในเกณฑ์ของไม้ม้วนก็ตาม อันนี้กูค้นมา
กับอีกอย่างที่กูพึ่งรู้ น้ำแข็งไส เขียนแบบนี้ กูเขียนน้ำแข็งใสมาตลอดเลย 555 แต่แบบหลังก็นิยมมากกว่าคนเลยไม่ได้ถือว่าผิดมากอ่ะ น่าจะใช้ได้เหมือนกัน
แต่น้ำแข็งไสกูซีเรียสอยู่นะ เออ ว่าแต่ที่มามันมาจากการต้องไสก้อนน้ำแข็งกับเครื่องไสปะ ถึงได้เรียกอย่างงี้
แต่เอาจริงๆ คนเขียนน้ำแข็งไสผิดกูยังโอเคนะเพราะว่ายังเข้าใจได้ว่าเค้าอาจจะคิดว่ามันมาจากน้ำแข็ง ที่ดูใสๆ ไรงี้
นี่เคยเจอคนเขียนซาลาเปา เป็น ซาลองเปา อันนี้ทำกูงงเลยว่ามันเพี้ยนมาจากอะไร?
ไย กับ ใย อีก
กูเข้าใจว่า ไย หมายถึง ทำไม
ส่วน ใย ใช้ใน ห่วงใย เยื่อใย ถูกปะ?
แต่อ่านนิยายนักเขียนมีชื่อคนหนึ่ง เมื่อเร็วๆ นี้เอง
เขาใช้สลับกัน กูเลยเริ่มสับสนละ
>>107 เอ้อกูหมายถึงแบบนั้นแหละ หมายถึงไม่เคยเห็นคำว่่า ห่วงไย เยื่อไย ถ้าไม่ใช่พวกแนวย้อนยุคก็แทบจะไม่เห็นคำที่ใช้ ไย เลยนะ
อีกคำที่กูเขียนผิดบ่อยๆ คือคำว่า ปรากฏ กูชอบหลงเขียนเป็น ปรากฎ ตลอดเลย สับสนกับพวก กฎหมายอะไรแบบนี้น่ะ เลือนราง ก็เหมือนกัน จะว่าไปคำไทยที่น่าสับสนก็มีเยอะมากเหมือนกันเนาะ ทุกวันนี้กูเลยเปิดดิกอ่านตลอดพวกคำที่มักเขียนผิดเอา แต่ก็ยังมีไม่รู้อีกเยอะเลยว่ะ
เลือนราง กูก็เขียนผิด เพิ่งมารู้ตอนกดตรวจคำผิดใน raw
พูดถึงตรวจคำผิดใน raw
มีใครในนี้ลงทั้ง raw กับ dd มั้ย
อยากรู้ว่าเวลาลงนิยายก็ใช้ระบบตรวจคำผิดของทั้งสองเจ้าเลยเปล่า?
คือกูเคยตรวจด้วย raw ก่อน แล้วพอเอาไปลง dd มันก็ยั้งเจอคำผิด แบบค้านของ raw ด้วย 😂
พักหลังกูเลยใช้ระบบตรวจของ raw อย่างเดียว
ไยดี เขียนงี้ อันนี้รู้กันยัง
กูเพิ่งรู้เมื่อกี้เลย อีดอก 55555
>>114 อ่า กูเจอตอนอ่านนิยายแหละ แล้วก็ กึก ! เลยแวะกูเกิ้ล ปรากฏว่ากูเข้าใจผิดมาตลอด 555
กูไปย้อนอ่านทู้เก่าๆ พอดีมีเรื่องฟุ้งซ่าน เจอทู้ที่ 4 มีคนบอกว่าเขียนเรื่องยาวสลับกับเรื่องสั้นไปด้วย แบบนี้เรื่องสั้นๆ ก็ปล่อยออกได้หลายเล่มกว่าที่เรื่องยาวจะจบชะ
โม่งตัวนั้นมันแบ่งเวลายังไงวะ ? ไม่ตีกันเรอะ
ถามหน่อย ช่วงนี้ นิยายทำมือส่วนใหญ่พิมพ์กันครั้งละกี่เล่มวะ ถ้าส่ง สนพ เขาจะพิมพ์ให้กี่เล่มต่อเรื่อง
ใน raw มันโดเนทให้ตัวเองได้มั้ย กูอยากได้พวกของโดเนทน่ารักๆ ตามเทศกาลมาก แต่นักอ่านไม่เคยซื้อให้เลย กูช่างแม่งละ จะอ่านฟรี อ่านเงา ไม่เม้น ก็ช่างเขา กูอยากได้มาประดับหน้านิยายกูเอง จะโดเนทแบบเผยชื่อด้วย เอาให้รู้ไปเลยว่าสุดท้ายกำลังใจที่ดีที่สุดก็คือกูเองนี่แหละ5555555
พันธุ์ - วงศ์วาน ,เผ่าพันธุ์
พรรณ - ชนิด, วรรณะ ใช้กับสิ่งของ, พืช
พรรค์ - คน ใช้กับคน, กลุ่มคน
กูเถียงกับบก. บก.บอกเสียงแข็ง "คนพรรณนั้น" ซึ่งกูว่าไม่ใช่ ต้องเป็น "คนพรรค์นั้น" อย่างพรรคการเมืองมันก็คือการรวมกลุ่มคน แต่พรรณมันคือวรรณที่หมายถึงสี, ชนิด บก.บอกกูมั่ว ไม่เคยเห็นใครใช้ "พรรค์" สรุปกูแพ้ กูเรียนมาแบบนี้นี่
KY มีใครเคยอยากเปลี่ยนนามปากกาที่ใช้มานานมั้ยวะ
แบบไม่ได้จะเปลี่ยนแนวเขียนหรืออะไรนะ แค่เบื่อ/ไม่คลิกกับนามปากกาเก่าแล้วอะ
ยกตัวอย่างคือกูใช้นามปากกา "โมจิไส้ถั่วไข่เค็ม" มาเกือบสิบปี ตอนนี้ขนมชนิดนี้แทนความเป็นตัวกูไม่ได้แล้ว กูอยากเปลี่ยน
ถ้าวันดีคืนดีกูจะบอกแฟนคลับ (ที่ไม่ค่อยจะมี) ว่าต่อไปนี้กูคือ "คิมบับกิมจิทูน่ามาโย" มันจะมีข้อเสียอะไรมั้ยวะ ?
คือกูไม่อยากทิ้งฐานแฟนเก่า แต่ถ้าจู่ๆ ขอเปลี่ยนตัวตนแบบนี้ คนอ่านจะมองกูเป็นพวกหมกหมุ่นกับเรื่องนามปากกาเกินเหตุม้ัย ?
กูสังสัยเกี่ยวกับร้านรับพรีนิยายว่ะ เขาอาจไม่ได้โกง แต่พวกมึงลองอ่านดูนะ
คือ สมมติยอดจองจริงๆ ที่ได้จากร้านเขาคือ 10 แต่เขาแจ้งเรา 15 ก็หักส่วนลดให้ร้านไปตามจำนวน 15 เสร็จสรรพ
5 เล่มที่เหลือซึ่งเป็นยอดลม เขาก็เอาไปขายต่อในราคาเต็ม นี่เท่ากับเขาซื้อนิยายเราในราคาไม่กี่เปอร์เซ็นต์จากราคาเต็ม แต่เอาไปขายต่ออีกทีในราคาเต็ม ได้เงินสองต่อ
พวกมึงคิดเห็นอย่างไร ???
ถูกของพวกมึง
พวกมึงขอกำลังใจหน่อยดิ กูจะฝึกเขียนนิยายให้ภาษากระชับขึ้น ไม่ยืดยาดแช่มช้อยเหมือที่เคยแต่งมานาน เอาง่ายๆ คืออยากปรับปรุงสำนวนการเล่าของตัวเอง เริ่มลองอยู่ ก็ทั้งรู้สึกว่ายากและสนุกปนๆ กัน ล่องห้าย~
สายผลิต สู้เว้ย ! ถึงจะเหนื่อย ท้อ กลัว แต่ก็ทำเพราะชอบ เพราะสนุกกันแหละเนอะ
ถามหน่อย ทำไมคนบางพวกโอเคกับการ abusive ในบางกรณีแต่บางเหตุการณ์ที่เป็นกรณีคล้ายๆกันดันไม่โอเค เช่น ชายabuseหญิงแบบในเว็บตูน แนวมาเฟีย แบดบอย ต่างโลก บลาๆ โอเค แต่พอพลิกเป็น ญabuseลายบ้างบางคนก็ว่าไม่โอเค แต่บางกรณีอย่างใน chainsaw man นี่ พวกมึง simp กันจัง คือพวกที่เป็นเป้าหมายคนล่ะกลุ่มกูไม่สงสัยนะ แต่พวกที่เป็นกลุ่มที่เสพสื่อที่ว่าทั้งหมด เขามีเกณฑ์ในการ ok ยังไงวะ กูอยากรู้ว่าอะไรที่สื่อพวกนั้นทำถูก และกูพลาดประเด็นไปจะได้เข้าใจและสร้างตัวละครได้ดีขึ้น
>>139 มันมีเหตุผลเยอะมากตั้งแต่ ผู้หญิงต้องพึ่งผู้ชายไม่มีทางออกต้องยอม, ครอบครัวสังคมกดดันบังคับ, ความเชื่อที่ปลูกฝังให้จำยอมมานาน, และผู้หญิงอยากได้รางวัลจากผู้ชายจนเหยียบผู้หญิงคนอื่นเพราะคิดว่าผู้ชายจะยกย่องปกป้องดูแลตัวเองดีกว่าผู้หญิงคนอื่น แต่หลักๆ คือการยกย่องผู้ชายเป็นใหญ่
ตัวอย่างเห็นชัดก็ที่นักข่าวไปสอบถามผู้หญิงอาหรับ ผู้หญิงที่นั่นตอบ 100% ว่ายอมรับให้ผู้ชายทำร้ายผู้หญิง, ตบตีเมีย ถ้าไม่ทำแปลว่าไม่ใช่ผู้ชาย, สามีต้องตบตีเมียได้ แต่ไม่ชอบถ้าสามีตัวเองจะตบตัวเอง มักจะให้เหตุผลว่าตัวเองทำตัวดีกว่าผู้หญิงคนอื่น หรือพวกความเห็นสะใจกับการที่นางร้ายถูกข่มขืนเพราะสมควรโดน
ส่วนผู้อ่านทำไมนิยม มันเฉพาะเอเซีย ถ้าแนวนี้ไปอเมริกา, ยุโรป เขาด่า มันเป็นแนวเรื่องที่ทางนั้นไม่ยอมรับ พระเอกทำชั่วกับคนอื่นอย่างไรก็ได้ทำดีกับนางเอกก็พอ พวกนี้เขางงมากว่าทำไมคนอื่นยอมรับตรรกะคนเขียนได้
แต่พวกนี้เปลี่ยนไปตามเวลาด้วย ยุคที่กูเริ่มอ่านเขียน งานมันยังมีสามัญสำนึก นักเขียนยังมีจรรยาบรรณ คุณธรรมศีลธรรมยังเหลือในผลงาน แต่งานที่ออกมาตอนนี้ไม่ใส่ใจอะไรเลย ไม่ใช่นำเสนอเพื่อสะท้อนสังคมให้คิดด้วย แต่เน้นคนอ่านชอบอะไร เรตเยอะๆ ผิดศีลธรรมคนอ่านยิ่งเปย์ จนสงสัยว่าคนอ่านเดียวนี้บรรทัดฐานคืออะไร เขาเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า จนสุดท้ายทำอะไรก็ปลง
>>140 เออ ไอที่ข่มขืนแล้วรักกันทีหลังนี้ ขายได้ ขายดี จริงๆ กูไม่อยากว่าคนแต่ง เพราะก็ต้องใช้สมองเหมือนกัน แต่กูก็แอบรับไม่ได้ มีตอนหน้าเงินอยากแต่งแนวนั้นเหมือนกัน แต่ว่าอารมณ์มันไม่คล้อยตาม ก็แต่งไม่ได้อยู่ดี แล้วก็คิดว่ากูควรรักษาจรรยาบรรณตรงนี้ไว้เถอะดีแล้ว อย่าไปร่วมสร้างค่านิยมอะไรแบบนั้นเลย
เราขอลง plot เรื่องนะ ขอโทษด้วยถ้ามันไม่ดีเพราะเพิ่งแต่ง
เรื่องราวของห้องเรียนม.4ห้องหนึ่งที่มีนกเรียนชายคนหนึ่งชื่อว่า นก เป็นแค่เด็กธรรมดาเลยไม่ค่อยมีไครสนใจวันหนึ่งมีแสงประหลาดเกิดขึ้นใรห้องทำให้ทุกคนไปเจอคนที่อ้างว่าตัวเองเป็นพระเจ้าและมอบพลังให้แต่นกนั้นได้เพียงแค่พลังความรู้สึกที่ไวอย่างเดียวทำให้ทุกคนพากันออกห่างจากนกเพราะทุกคนมีพลังในการใช้เวทมนต์และต่อสู้กันหมดเลยยกเว้นนกเลยทำให้คนที่อ้างว่าตัวเองเป็นพระเจ้ามาตรวจนกและบอกว่านกเป็นเพียงแค่ส่วนเกินของกลุ่มทำให้ทุกคนต่างเหยียดหยามและหัวเราะเยาะนกพร้อมกับบอกว่าเอานกไปขายเป็นทาสพ่อค้าทาสยังไม่เอาเลยและถุยน้ำลายใส่พร้อมกับเดินจากไปนกแต่คุณครูผู้หญิงที่ชื่อคุณครูบุบผาและเด็กผู้หญิงใส่แว่นผมสั้นที่ชื่อเข็มดีพยามยามบอกให้ทุกคนรับนกไปด้วยแต่ไม่มีไครฟังพร้อมกับถูกบอกให้หุบปาก แล้วคนที่อ้างว่าตัวเองเป็นพระเจ้าก็ร่ายมนต์บางอย่างทำให้นกสลบก่อนนกสลบนกก็แอบสาปในใจว่าขอให้เพื่อนๆทุกคนที่เหยียดฉันกลายเป็นทาสและต้องทำงานจนวันตายเมื่อนกฟื้นมาก็พบว่าตัวเองยังอยู่ในห้องเรียนเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือทุกคนหายไปทำให้้นกถูกสอบสวนเรื่องเด็กหายแล้วก็ไปนอนหลังจากที่นกนอน นกก็ได้ไปเจอกับคนที่อ้างว่าตัวเองเป็นพระเจ้า มาขอโทษนกที่ทำให้ชีวิตนกต้องวุ่นวายพร้อมกับให้ cd ที่เล่าเรื่องราวการผจญภัยของเพื่อนร่วมชั้นเป็นของขวัญขอโทษ
คนที่อ้างว่าตัวเองเป็นพระเจ้าก็หาไปพร้อมกับนกได้ต่นขึ้นแล้วคิดว่าตัวเองฝันประหลาดจังแต่นกก็เห็น cd ทำให้นกจำสิ่งที่คนที่อ้างว่าตัวเองเป็นพระเจ้าบอกไว้ได้เลยรีบไปกินข้าวแล้วเอาไปเปิดดู(พอดีเป็นวันเสาร์)แล้วาห็นว่าใน cd มี10 ตอนเลยนกก็ดูตอนแรก
ก็เห็นเพื่อนร่วมชั้นที่เป็นผู้ชายสามคนชื่อว่า ขัน กาน และดวงถูกเด็กผู้หญิงผมดำตัวเล็กที่มีเขากวางจับฉีกแขนฉีกขา, ถูกควักใส้ควักลูดตาออกมาและพูดว่าถ้ายอมรับส่วนแบ่งของหมูป่าตั้งแต่แรกก็จบแต่ก็ดีเพราะตอนนี้มีอาหารเพิ่ม
สิ่งนี้ทำให้นกตกใจแทบตายพร้อมกับบ่นว่าคนที่อ้างว่าตัวเองเป็นพระเจ้าเอาอะไรมาให้ดูฟะแต่ก็สะใจดี
ช่วงนี้ยอดโหลดเป็นไงมั่งอ่ะพวกมึง ปกติกูขายการันตี 200 โหลดสบายๆ แต่มาช่วงนี้ปล่อยมาสามวัน ได้ไม่ถึง 20 โหลด กูเปนท้อ
ปล. ราคาขายก็เน้นถูกอ่ะ 49 59 ไรงี้
>>143 กูเงียบมาตั้งแต่ปลายปี เศร้า เข้าเนื้อสัด ๆ ค่าปกยังได้คืนมาไม่ถึงครึ่งเลย
เห็น meb ประกาศนิยายยอดขายดีประจำปี 2020 กูก็ได้แต่ชะเง้อมอง เมื่อไหร่จะไปถึงจุดนั้น เฮ้อ...
อีกมู้นึงพูดถึง gongrak ของบบลล ว่าเดี๋ยวนี้อยากขายดีต้องเขียน 18++++
เล่มหน้ากูว่าจะลองเขียนมั่ง ไม่รู้คนอ่านเดิมๆ ของกูจะงงป่าวที่ขายแนวแฟนตาซีมาตลอด ดันเปลี่ยนไปเป็นแนวผ้าหลุด แต่เอาวะ เพื่อเงิน 555
>>147 หมวดโรมานซ์ปะ เขียนกี่คำต่อเล่มเหรอ แนวนี้คนเขียนเยอะนะ+ไม่ค่อยเห็นปกวาดเท่าไหร่นะ
นี่เพิ่งสามวันเองไม่ใช่เหรอ ปกติยอดเท่าเดิมทำได้ภายในกี่วันอะ อาจต้องรอหน่อย
หรือไม่เรื่องหน้าเปลี่ยนเป็นเขียนยาวขึ้น บางทีคนอ่านเก่าเขาอาจรู้สึกว่าอิ่ม ถ้าเจออะไรใหม่ๆน่าจะทำให้สนใจขึ้นบ้างรึเปล่า
>>142 ไม่วิจารณ์เรื่องนะ แต่พวกที่ชอบออกตัว เพิ่งเขียน เพิ่งแต่ง เขียนครั้งแรก ลงงานแรก เลิกออกตัวแบบนี้เถอะ วงการเขียนไม่มีอายุ ไม่มีเขียนมาแล้วกี่เรื่อง คนเขียนเรื่องแรกเขียนดีเลยก็มี อายุน้อยดังก็มี อายุมากเพิ่งมาเขียนก็มี
ถ้าลงงานต้องพร้อมโดนด่า มาออกตัวเพิ่งเคยเขียนนะ แล้วยังไงจะวิจารณ์แบบถนอมหัวใจคนเขียนหน่อยเหรอ งั้นอย่าลงจะได้ไม่โดนด่า
พวกงานออกตัวแบบนี้กูไม่กดอ่านนะ บอกก่อนเหมือนกัน
>>149 บอกว่าเขียนเรื่องแรกมันผิดขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วเรื่องพร้อมโดนด่าพูดมันง่าย แต่โดนจริงๆมันรับมือยากนะ ยิ่งมือใหม่ไม่มีประสบการณ์ จะกลัวโดนด่ากลัวนั่นนี่ก็เรื่องธรรมดาป่ะ กูเฉยๆกับคนที่เขียนแนะนำตัวแบบนี้นะ แต่ของ >>142 ลงมาแต่พล็อตแล้วไม่ถามอะไรต่อใครจะรู้ว่าต้องการอะไร แล้วเอาจริงๆ เรื่องแบบนี้ควรคิดเอาเองมากกว่าถามคนอื่นจะดีกว่า ดีไม่ดีลองทำดูก่อนเก็บประสบการณ์ ถ้าไม่ได้มาปั่นอ่ะนะ
>>140 คือกูเขียนแบบเกี่ยวกับเด็กโดนสปอยล์ อารมณ์เชื้อพระวงศ์ประมาณนี้ ซึ่งกูไม่อยากเขียนให้ออกมาเป็นเจ้าหญิงดิสนีย์น่ะ เพียงแต่กูรู้สึกแอบๆขัดใจคือพวกตัวละครชายที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายไม่มีคนด่าสักเท่าไร ตัวละครหญิงกูนางคงเส้นคงวากว่ามากๆแค่ค่อนข้างเอาแต่ใจมากๆ แต่ทำไมโดนด่าเกินเบอร์ไปไหน คือกูไม่ได้น้อยใจแทนตัวละครนะแต่ผลตอบรับมันไม่ตรงกับที่คาดไว้ ตัวที่ตั้งใจให้เหี้ยคนไม่ด่า ตัวที่ตั้งใจให้เทาๆหน่อยโดนยับ
>>150 ลืมถามว่าเป็นไงมั่งแค่อยากลง plot เรื่องไปต่างโลกแล้วเพื่อนที่ทิ้งพระเอกโดนทรมานพอดีไม่ค่อยเห็นแนวนี้หรือเรางั่งเองที่หาไม่เจอ
งั้นขอลงต่อนะ อิๆ (โดนด่าแน่ตู)
ต่อจาก >>142
ต่อมานกก็ดูส่วนถัดไปนกก็เห็นครอบครัวก็อบลินครอบครัวหนึ่งที่อาศัยอยู่ไกล้ริมน้ำและพ่อ ก็อบลิน ก็กำลังไปตกปลาแต่ก็ถูกโจมตีโดยแก๊งค์เด็กเกเรประจำห้องคือ โอ่อ่าอาชีพนักดาบยาว, บึกบึนอาชีพนักสู้ระยะประชิด, เอกอาขีพนักเวทไฟและมาร์คอาชีพคนยิงหน้าไม้ แต่พ่อก็อบลินก็หลบได้และตะโกนให้คนในบ้านรีบหนีแต่เอกใช้เวทมนต์ยิงลูกไฟใส่บ้านของพ่อก๊อบลินแต่โชคดีที่แม่และลูกสาวก็อบลินสามารถหนีทันและไปเรียกให้ก็อบลินตัวอื่นจากหมู่บ้านมาช่วยเมื่อแก๊งค์เด็กเกเรเห็นก็อบลินมาเพิ่มขึ้นก็ตะโกนออกไปว่าแค่มอนโง่ๆทำอะไรพวกเราไม่ได้หรอกเพราะว่าเราคือผู้ถูกเลือกพร้อมกับมาร์คได้ใช้ท่าไม้ตาย bombing arrow ยิงใส่พวกก็อบลินแต่พลาดไปโดนต้นไม้ต้นใหญ่ต้นหนึ่งจนเป็นรอยทำให้ก็อบลินทุกรวมถึงครอบครับก็อบลินตัวต่างวิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิต เมื่อแก๊งค์เด็กเกเรเห็นอย่างนั้นก็ได้ใจพร้อมกับตะโกริอกมาว่า เหอะคิดจะหนีพ้นเหรอ แค่เจอท่าไม้ตายธรรมดาของมาร์คก็หนีแล้วสมเป็นมอนโง่ๆให้เราฆ่าจริง จู่ๆก็เสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนว่า ไครทำต้นไม้ของฉันเป็นรอย ทุกคนในแก๊งค์เด็กเกเรหันไป ก็พบกับผู้หญิงผมยาวแต่งชุดแบบไทยแต่เป็นสีขาวทั้งหมด พร้อมกับบอกว่าเธอคือนางตะเคียนและต้นที่เป็นรอยนี้คือต้นไม้ของเธอดังนั้นไครที่เป็นคนทำให้ขอโทษเธอซะจะได้หายกัน แต่แก๊งค์เด็กเกเรบอกว่าท้าทายเหรอเดี๋ยวจับทำเมียซะเลยพร้อมกับโจมตีใส่นางแต่ก็โดนนางตะเคียนใช้เวทลม วายุสลาตัน จนทำให้ทุกคนในแก๊งค์เด็กเกเรล้มกันไม่เป็นท่าพร้อมกับโดนนางตะเคียนเสกคำสาปทำให้ทุกคนในแก๊งค์แขนขาหาย ( amputee) แต่ยังไม่ตายพร้อมกับบอกว่าโชคดีนะวันนี้เธออารมณ์ดีไม่งั้นก็คงถูกจับทำปุ๋ยไปและนางตะเคียนก็บอกไว้ด้วยว่าการต่อสู้เมื่อกี้พวกแกเป็นคนแหกกฏก่อนเองดังนั้นฉันก็สามารถแหกกฏกับพวกแกได้วยเหมือนกันแล้วหลังจากนั้นนางตะเคียนกลับไปยังต้นไม้พร้อมกับปล่อยให้แก๊งเด็กเกเรนอนงงกันว่ากฏนั้นคือกฏอะไร แล้วจู่ๆ พวกก๊อบลินก็โผล่ออกมาพร้อมกับมีพ่อก๊อบลินที่บ้านไฟไหม้ (ฝีมือของเอก) บอกว่าทุกคนต้องชดใช้โดยเอกถูกจับแยกจากทุกคนโดยเอกถูกจับลากเล่นเยี่ยงของเล่นโดยลูกสาวก๊อบลินของพ่อก๊อบลินและเพื่อนๆของเธอและเอกก็ต้องกินเศษอาหารที่ทุกคนโยนใว้แถมยังโดนหมาที่ก๊อบลินเลี้ยงเอาใว้ฉี่ใส่หลังจากลูกสาวก๊อบลินของพ่อก๊อบลินและเพื่อนๆของเธอเบื่อเอก เอกก็ถูกใช้เวทรักษาและถูกพาไปที่หนึ่งที่เอกได้เจอทุกคนในแก๊งค์เด็กเกเรอีกครั้งแต่ตอนนี้สภาพของแต่ละคนนั้นต่างหวาดกลัวเป็นอย่างมากและเอกก็ได้พบความจริงว่าแก๊งค์เด็กเกเรที่มาก่อนเขานั้นถูกขายตัวให้กับภูตผีที่รักเพศเดียกันและโดนตุ๋ยตูดทุกวันทำให้ทุกคนในแก๊งค์เด็กเกเรต่างหวาดกลัวกันสุดขีดแต่จิตใจยังดีอยู่ถูกเวทมนต์ฟื้นจิตใจเสกใส่
นกก็รู้สึกว่าเรื่องแรกเป็นguroตอนนี้เป็นหนังวายเฉย
แต่นกก็ต้องหยุดการดูวิดีโอไว้ก่อนเพราะต้องไปทำการบ้านก่อน ('เด็กทุกคนในห้องได้หายไปแล้วทำไมเราต้องมาทำการบ้านด้วยฟะเนี้ยแต่อย่างน้อยก็ดีกว่าโดนตุ๋ยตูด' นกบ่นในใจ)
เอาplotผมไปเขียนได้นะถ้าอยาก
เนื้อเรื่องได้ไหม
ขอโทษนะที่ทำให้พวกเธอหัวร้อน
>>152 ถ้าให้ลงความเห็น ก่อนอื่นขอโทษไว้ก่อนนะเผื่อคอมมเมนท์แรงไป
เขียนไม่ค่อยรู้เรื่องนะ มันดูเป็นไอเดียคร่าวๆ และเท่าที่อ่านมันก็ไม่น่าสนใจเท่าไหร่ เราว่าถ้าจะเขียนพล็อตควรเขียนคร่าวๆให้ชัดเจน เอาแต่เรื่องหลักๆ ให้ตัวเองอ่านรู้เรื่องด้วย ภาพรวมต้น-จบมีอะไรสำคัญๆ เกิดขึ้นบ้าง
เท่าที่ตอนอ่านตอนนี้คือมันอิหยังวะแต่ไม่ฮาอ่ะ และอ่านไม่รู้เรื่องด้วย บางส่วนก็ไม่รู้ว่าใส่เข้ามาทำไม มันขาดเหตุผลให้อ่านน่ะว่าจะอ่านเรื่องแบบนี้ไปทำไม จุดน่าสนใจมันอยู่ตรงไหนน่ะ
งั้นขอลงต่อนะ
ต่อจาก >>152
ตอนเย็น หลังจากที่นกได้ทำงานเสร็จแล้วนกก็มาเปิดดูตอนต่อไป นกก็เห็นเด็กผู้ชายที่ชื่อออมสันที่เป็นหัวหน้าห้องและมีอาชีพเป็นแม่ทัพ, ผิงเด็กผู้หญิงที่เป็นเพื่อนสนิทของออมสันและมีอาชีพเป็นนักดาบเรเปียร์ และขนมปิ้งเด็กผู้หญิงที่เป็นเพื่อนของผิงและมีอาชีพเป็นนักเวทน้ำโดยนกเรียกพวกนี้ว่าแก๊งค์หัวหน้าห้องเพราะเรียกง่ายดี(สำหรับนกนะ) โดยตอนนี้แก๊งค์หัวหน้าห้องกำลังพยายามเรียกร้องความสนใจทุกคนในหมู่บ้านเพื่อที่จะหาคนเข้าขบวนการปลดแอกคนในหมู่บ้านจากพวกภูติผี
:คำบรรยายในวิดีโอ:
(พอดีแก๊งค์หัวหน้าแยกทางกับทุกคนในกลุ่มตั้งแต่มาที่ต่างโลกที่บริเวณใกล้หมู่บ้านเพราะนักเรียนในห้องต่างแบ่งกลุ่มและแยกทางกันไปเพื่อไปทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำเพราะคนที่อ้างว่าตัวเอวเป็นพระเจ้าบอกว่าจะทำอะไรก็ได้เมื่อมาถึงที่นี่โดยแก๊งค์หัวหน้ามองว่าการเพิ่มพลังนั้นมันกระจอกเลยตอนนี้แก๊งค์หัวหน้าอยากขึ้นเป็นผู้นำมนุษย์ในหมู่บ้านเหมือนพระเอก Isekai เรื่องอื่นๆโดยการนำทุกคนไปปราบภูติผีเพื่อให้ทุกคนในหมู่บ้านยอมรับ)
ซึ่งมีคนมาฟังไม่ถึงยี่สิบคนเพราะคนในหมู่บ้านที่มีอายุต่างรู้กันว่าคนในหมู่บ้านไม่มีทางชนะภูติผีได้เลยถ้าออกจากหมู่บ้าน แต่แก๊งค์หัวหน้าได้บอกว่าตัวเองมาจากต่างโลกและมีพลังเยอะกว่าภูติผีแน่นอนพร้อมกับบอกว่าเคยเล่นเกมวางแผนสงคราม มาเลยทำให้คิดว่าสามารถกำจัดพวกผีได้และยังมีนักเวทหญิงมากพลังที่มีฉายาว่า black destroyer ที่ชาวบ้านยอมรับว่าเก่งอยู่ข้างพวกเขาด้วยทำให้มีคนเข้าร่วมขบวนการนี้อยู่บ้างโดยกลุ่มคนที่เข้าร่วมส่วนใหญ่จะเป็นวัยรุ่นที่อยากออกนอกหมู่บ้านโดยแก๊งหัวหน้าก็ฝึกกลุ่มวัยรุ่นให้ใช้ดาบและเวทมนต์แต่ในระหว่างฝึกก็มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อว่า พาฬวดี มาเตือนว่าอย่าเชื่อในสิ่งที่แม่มด black destroyer บอกหมดล่ะเพราะบางอย่างนางก็กุเรื่องขึ้นมาเองแต่ก็ไม่มีไครเชื่อ ก่อนออกเดินทางแม่มดที่มีฉายาblack destroyerได้ให้ยันต์กับแก๊งค์หัวหน้าโดยบอกว่ามันเป็นอุปกรณที่ใช้ป้องกันภูติผีได้หลังจากนั้นแก๊งค์หัวหน้าห้องกับกลุ่มวัยรุ่นที่แก๊งค์หัวหน้าห้องเกณฑ์มาได้ก็ออกเดินทางเพื่อไปปราบภูติผีซึ่งระหว่างทางก็เจอกับเป็ดที่มีสีรุ้งและมีขนาดใหญ่กว่าเป็ดทั่วไปถึงสองเท่าทำให้พวกเขารับรู้ได้เลยว่าเป็ดตัวนี้ต้องเป็นภูติผีเลยทำให้ออมสันออกคำสั่งให้ทุกคนจะโจมตีแต่จู่ๆเป็ดยักษ์สีรุ้งก็พูดขึ้นมาว่า "เฮ้ยไอคนที่เป็นหัวหน้าของทีมน่ะฟังฉันก่อนได้มั้ยพอดีแกพอดูเป็นคนมีการศึกษาก็น่าจะคุยกันรู้เรื่องนะ" แล้วออมสันก็บอกให้ทุกคนหยุดเพราะเขาเองก็คิดว่าอาจจะได้ข้อมูลดีดีจากเป็ดยักษ์สีรุ้งตัวนี้จากนั้นเจ้าเป็ดยักษ์สีรุ้งก็พูดว่าการต่อสู้เพื่อเปรียบเทียบกำลังกันนั้นต้องเป็นไปตามกฏที่นี้ได้มีมาตั้งแต่โบราณนั้นคือก่อนการต่อสู้จะต้องกางบาเรียที่จะทำให้ระดับพลังของผู้ต่อสู้ทั้งสองฝั่งนั้นมีพลังเท่ากันและการต่อสู้จะจบลงเมื่อฝั่งไดฝั่งนึงไม่สามารถสู้ต่อได้อีกก็ถือว่าเป็นการจบสิ้นการต่อสู้เพื่อวัดกำลังหลังจากนั้นเจ้าเป็ดยักษ์สีรุ้งก็กำลังวาดวงแหวนเพื่อกาง บาเรีย
เดี๋ยวมีต่อ
งั้นขอลงต่อนะ อิๆ (โดนด่าแน่ตู)
ต่อจาก >>155
แต่ก็ถูกออมสันใช้สกิลนายพลสั่งให้ทุกคนโจมตีพร้อมกับบอกว่า"พวกเรามาเพื่อทำสงครามกับแกและขอบอกไว้ด้วยว่าในสนามรบนั้นมันไม่มีกฏหรอกไอพวกโง่" แต่เจ้าเป็ดยักษ์สีรุ้งก็ใช้พลังทำให้ตัวเองกลายเป็นแสงสีรุ้งทำให้หลบการโจมตีของกองทัพของแก๊งค์หัวหน้าห้องได้พร้อมกับดึงดูดให้ภูติผีตัวอื่นมารวมกันมากขึ้นแต่ออมสันและผองเพื่อนก็หามิได้กลัวพร้อมกับบอกว่ามากันเยอะๆก็ดีจะได้กำจัดซะให้หมดแต่จู่ๆก็มีภูตผีตัวนึงได้พูดออกมาว่า"หุๆ ถ้าพวกแกไม่เล่นตามกฏละก็หมายความว่าถ้าพวกเราชนะเราก็ทำอะไรกับพวกแกก็ได้" แต่ออมสันก็พูดออกไปว่าเรามียันต์ที่ใช้ป้องกันการโจมตีจากพวกแกได้พร้อมกับดึงยันต์ที่ได้จากแม่มด black destroyer แล้วแปะมันลงที่พื้นเพื่อใช้งานแต่มันกลับทำให้เกิดหลุมยักษ์ขังกองทัพของแก๊งค์หัวหน้าใว้ต่อมาก็มีเจ้าเป็ดยักษ์สีรุ้งโผล่หัวมาดูพร้อมกับบอกว่า " 555+ ไครกันแน่ที่โง่เพราะแกยังดูไม่ออกเลยว่ายันต์ที่แกใช้เป็นยันต์ประเภทเปลี่ยนแปลงพื้นที่ไม่ใช่ยันต์ปกป้อง สมแล้วจริงๆที่ทั้งกองทัพมีแต่เด็กแถมยังโง่ทุกคนอีก" แต่ขนมปิ้งก็ใช้เวทน้ำเรียกนกน้ำออกมาพร้อมกับให้มันบินออกไปแล้วกฌบอกว่า"ฉันได้ส่งสารไปขอความช่วยเหลือจากแม่มด black destroyer แล้ว พวกเธอทั้งหมดเตรียมตัวโดนแม่มดคนนี้ฆ่าทิ้งได้เลย" แต่จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดมาว่า " แหมๆ สมเป็นเด็กกันจริงๆน่ะเนี่ย ถึงแม้บอกว่ามาจากต่างโลกก็ยังหลอกง่ายพอๆกับเด็กในหมู่บ้านเลยนึกว่าพวกมาจากต่างโลกจะฉลาดกว่านี้ซักหน่อย น่าเสียดายจัง แต่ยังไงนี่ก็ไม่ใช่ประเด็นหลักซักหน่อย" " ด เดี๋ยวสิเราอยู่ฝั่งเดียวกันไม่ใช่เหรอ" ผิงได้พูดขึ้นแทรก แต่แม่มด black destroyer ก็ตอบกับไปว่า " เธอเชื่อคนแปลกหน้าที่ไม่ค่อยมีไครรู้จักด้วยหรือ พ่อแม่เธอไม่เคยสอนหรือไงว่าอย่าเชื่อคนแปลกหน้าน่ะ" สิ่งนี้ทำให้ทุกคนอึ้ง "แต่ถ้าทุกคนในหมู่บ้านรู้ว่าพวกเราหายไปนานพวกเขาจะออกตามหาพวกแกและลงโทษพวกแกแน่" ขนมปิ้ิ้งพูดขึ้น "พวกแกไม่ถูกนับเป็นคนในหมู่บ้านตั้งแต่พวกแกประกาศสงครามกับเราแล้วแถมต่อให้แกรอดกลับไปได้แกก็จะถูกรูปปั้นพิทักษ์ประชาลงโทษและขับไล่ออกจากหมู่บ้านอยู่ดีเพราะพวกแกแหกกฏการต่อสู้ในเมืองลับแลแลนด์" ภูติผีตัวหนึ่งได้พูดออกมา แต่กองทัพของแกงค์หัวหน้าห้องก็ไม่ยอมแพ้โดยออมสันได้ใช้สกิลนายพลบัพทุกคนพร้อมตะโกนออกมาจากหลุมแต่กองทัพของแก๊งหัวหน้าห้องก็ถูกปราบลงโดยภูติผีอย่างง่ายดายโดยตอนนี้ออมสันได้นอนหงายจากอาการบาดเจ็บแต่จู่ๆออมสันก็คิดถึงเพื่อนและครอบครัวทำให้ออมสันลุกขึ้นมาได้อีกครั้งพร้อมตะโกนว่าต่อให้ฉันต้องตายฉันก็ขอตายแบบมีเกียรติ์แต่ออมสันก็ถูกเป็ดยักษ์สีรุ้งกระโดดทับจนหมดสภาพพร้อมบอกว่าพูดนานเกินไปแล้วโดยตอนนี้คนในกองทัพของแก๊งค์หัวหน้าห้องที่มียี่สิบกว่าคนก็ถูกแยกชายหญิงโดยผู้หญิงถูกข่มขืนโดยพวกภูติผีและถูกนำไปขายตัวในซ่องโดยช่วงระหว่างที่ภูติผีกำลังข่มขืนผิงกับขนมปิ้ง ผิงก็ถามblack destroyer ที่นั่งดูผู้หญิงถูกข่มขืนโดยภูติผีว่าทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยแต่แม่มดblack destroyer ก็ตอบไปว่าพอดีฉันอยากได้กุมารทองที่เป็นลูกผสมระหว่างภูติผีกับคน เฉยๆ ส่วนพวกผู้ชายก็ถูกจับกินแต่ออมสันถูกจับเตะเป็นกระสอบทรายอย่างเมามันโดยภูติผีแล้วเอาไปให้มดแดงสีเขียวกินจนตาย โดยหลังจากที่นกดูส่วนนี้จบนกก็ขำอย่างโรคจิตเพราะแก๊งค์หัวหน้าห้องชอบอวดฉลาดทำให้นกสะใจพร้อมกับคิดว่ากฏการต่อสู้นี่คุ้นๆนะเหมือนมาจากบางเกมที่เขาเคยเล่น
To be continue
เดี๋ยวมีต่อ
เนื้อเรื่องได้ไหม
มีนิยายเว็ยต่างโลกไหมไหมที่พระเอกไม่โดนเพื่อนทิ้งหรือเพื่อนที่ทิ้งพระเอกต้องเจอกับชะตากรรมที่โหดร้ายอ่ะ
พอดีหาไม่เจอแนวนี้เลย
ขอบคุณครับ
>>158 แนะนำทู้เหล่านี้จ้านี้จ้า https://fanboi.ch/webnovel/11834/recent/
นิยายรัก 18+ กับ โรมานซ์ นี่ต่างกันยังไงวะ กูเห็นในรีดละงงๆ ถ้ามึงติดเรตก็ไม่ไปจัดในหมวดโรมานซ์เลยล่ะ
ky ถ้าพวกมึงจ้างทำปกเล่มเสร็จเรียบร้อย แต่ดูไปดูมา แนวโน้มน่าจะขายเล่มไม่ได้ พวกมึงจะทำยังไงกัน ?
ช่างปกเล่มแม่ง แล้วขายอีบุ๊ก ?
>>164 ถ้าจ้างมาแล้วกุคงทำต่อ เพราะยังไงก็พิมพ์ด้วยการพรีออเดอร์อยู่แล้ว ถ้ากุกะยอดไม่ถูก กุคงจะทำแบบฟอร์มให้นักอ่านลงชื่อ (ต้องกำกับด้วยว่าขอคนที่คิดว่าจะซื้อจริงๆ ค่อยลงชื่อ) เพื่อประเมินยอด พอได้ยอดคร่าวๆ ก็หาโรงพิมพ์และถามราคาเขาก่อนว่าถ้าจำนวนหน้าเท่านี้ ตีพิมพ์จำนวนเท่านี้ ตกเล่มละกี่บาท จากนั้นก็บวกค่าแรง ค่าต้นฉบับ ค่าส่ง และกำไร แล้วค่อยเปิดพรีออเดอร์ จะได้ไม่ประเมินราคาพลาดจนเข้าเนื้อตัวเอง
กูทักนขที่เอาภาพนักวาดเกาหลีมาใช้ เพราะเห็นมีภาษาเกาแปะอยู่บนภาพ มึงรู้มะตอบกูว่าไง ตอบว่าให้เครดิตแล้ว 555555555555555555555
เรื่องภาพนักวาดเกาหลี คือกูเห็นเว็บนิยายแปลเอาภาพปกเกาหลีไปใช้เยอะ อยากรู้พวกนี้ขออนุญาตยัง คือเยอะจนกูงงว่าต้นทางเขาให้ใช้จริงดิปกนิยายเขามะ
ใน meb raw ถ้าเจอพวกแปลเถื่อนแจ้งสอยได้นะ เคยแจ้งแล้วเรื่องนั้นปลิว
กูเริ่มเห็นนักเขียนบางคนทำแบบแบ่งเล่ม 1 2 3 ล่ะ แบบเล่มละแค่สองหมื่นคำ? ถ้าทำกันเยอะๆ นี่คือ? จะยังไงดีวะ แบบอยากให้คนเห็นนิยายตัวเยอะๆ ไม่อยากให้ถูกดันปะ
เราขอลงplot เรื่องในนี้ได้ไหมพอดีไม่ค่อยมีที่ให้คุยเรื่อง plot น่ะ
ขอบคุณครับ
แล้วทำไมถึงคิดว่าในนี้มันจะมีคนคุยด้วยวะ
กูมาจากกระทู้นิยาย 18+ ที่คุยกันว่านิยายสายจีนทำเงินได้ถึงเลข 6 หลัก ขอโทษนะจะว่ากูหน้าเงินก็ได้ แต่มันมีพลังงานบางอย่างให้กูตาลายอยากลองเขียนนิยายขายบ้าง
ขออนุญาตประเดิมคำถามมือสมัครเล่นว่า ถ้ากูไปซุ่มเขียนแล้วลงขายอีบุ๊คเลย โดยไม่ได้แบ่งเป็นตอนๆลงเว็บแบบที่นักเขียนดังๆเขาทำกัน นิยายกูจะพอมีสิทธิ์ขายได้บ้างมั้ย?
เอาว่ากูไม่โปรโมทตัวเองเลย เพราะทำงานประจำด้วยแล้วจะลองเขียนนิยายด้วย กูประเมินว่าคงแบ่งภาคมาดูแลนิยายในเว็บหรือเพจไม่ไหว
วิธีนี้ของกูพอจะมีอนาคตมั้ยอะ?
>>179 หลายคนก็ใช้วิธีแบบที่มึงว่า แต่ 6 หลักมันต้องไต่หนักเหมือนกันถ้าสายจีนทั่วไป ส่วนใหญ่มันเป็นตัวท็อปในเว็บทั้งหลายนั่นแหละ นอกจากมึงมั่นใจว่านิยายมึงพล็อตปัง เขียนดี กระแสมา คนตามแน่ก็เขียนไปเลย ขายอีบุ๊ค แล้วค่อยทยอยหั่นตอนมาลงในเว็บก็ได้ มึงก็ตั้งเวลาอัพเอา อัพทุกวันให้คนเห็น ถ้าคนอ่านว่าดีเดี๋ยวก็ตามไปซื้ออีบุ๊คเอง
ส่วนกูใจบาง ไม่มี NC ไม่กล้าเสี่ยงเขียนจนจบ กลัวยอดแป้ก ทุกวันนี้เลยต้องกระเสือกกระสนอัพในเว็บต่อไป
Plot เนื้อเรื่องได้ไหมครับ
เรื่องราวของห้องเรียนม.4ห้องหนึ่งที่มีเด็กอยู่สามสิบคนซึ่งมีเด็กธรรมดาตัวอ้วนที่ชื่อว่าเจมส์ซึ่งไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่ด้วยโดยวันหนึ่งขณะที่อาจารย์กำลัง homeroom อยู่ก็เกิดแสงประหลาดขึ้นในห้อง แล้วทำให้พวกเขาไปเจอกับคนที่อ้างว่าตัวเองเป็นพระเจ้าบอกว่าตอนนี้เกิดสงครามแล้วฝั่งมนุษย์ต้องการผู้กล้าซึ่งหลังจากที่ทุกคนได้ยินเรื่องนี้จากพระเจ้าทุกคนก็ตื่นเต้นเพราะพระเจ้าบอกว่าจะมอบพลังให้ทุกคนซึ่งทุกคนได้พลังดีๆกันหมดยกเว้นเจมส์ที่ได้แค่พลังกลายเป็นแมวทำให้ทุกคนต่างเหยียดหยามและดูถูกเจมส์พร้อมกับกีดกันเจมส์ไว้ไม่ให้เข้ากลุ่มไครทั้งนั้นถึงแม้คุณครูผ้หญิงที่ชื่อปารณีและเด็กผู้หญิงที่ชื่อมะลิแต่พระเจ้าต้องบอกว่าทุกคนต้องไปแล้วทำให้ทุกคนได้ไปโผล่ที่พระราชวังและได้รับการต้อนรับจากพระราชาของอาณาจักรมนุษย์ แต่ในที่ของพระเจ้านั้นยังมีเจมส์อยู่กับพระเจ้าซึ่งตอนนี้พระเจ้าได้ขอโทษเจมส์ว่าตัวเองทำงานผิดพลาดทำให้เจมส์เป็ยส่วนเกินเลยถามว่าเจมส์อยากได้ะไรบ้างเป็นการขอโทษจากพระเจ้าซึ่งเจมส์บอกว่าอยากกลับไปโลกเดิมแต่พระเจ้าบอกว่านั้นทำไม่ได้ ทำให้เจมส์บอกว่าอยากมีชีวิตที่สบายทำให้พระเจ้าคิดอะไรออก โดยพระเจ้าได้เสกรอยสักพิเศษให้เจมส์พร้อมกับบอกว่าสิ่งนี้จะทำให้เจมส์สบายพร้อมกับส่งเจมส์ไปต่างโลกก่อนที่เจมส์จะไปต่างโลก เจมส์ก็ได้ขอบคุณพระเจ้า หลังจากเจมส์ได้ลืมตาขึ้นเจมส์ก็ค้นพบว่าตอนนี้เจมส์ได้กลายเป็นแมวไปซะแล้วแถมยังตื่นขึ้นมากลางป่าทำให้เจมส์รู้สึกเซ็งนิดหน่อยแต่เจมส์ก็คิดได้ว่าชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นรนต่อไปทำให้เจมส์ที่ตอนนี้ได้กลายเป็นแมวได้เดินออกไปสำรวจป่าแล้วถูกจับไปโดยดาร์คเอลฟโดยแมวเจมส์ตอนนี้เป็นสัตว์เลี้ยงในบ้าน ของดาร์คเอลฟที่จับเจมส์มาเพราะแมวเจมส์มีรอยสักพิเศษที่ดาร์คเอลฟมองว่าเป็นรอยสักของโชคลาบทำให้ตอนนี้แมวเจมส์มีชีวิตที่สบายในฐานะสัตว์เลี้ยงถึงแม้ว่าเจมส์ต้องช่วยจับหนูและต้องกินเศษอาหารก็ตามซึ่งการอยู่ทีนี่ทำให้แมวเจมส์ได้รู้จักกับดาร์คเอลฟและสัตว์เลี้ยงของดาร์คเอลฟตัวอื่นๆพร้อมกับทำให้รู้ด้วยว่าดาร์คเอลฟนั้นมีการขายทาสแต่เป็นทาสเชลยที่เอาใว้ทำงานเพาะปลูกและทาสบำเรอกามเพราะดาร์คเอลฟนั้นเน้นฝึกฝนตัวเองเพื่อทำสงคราม ซึ่งในวันหนึ่งแมวเจมส์ก็ถูกพาขึ้นเรือไปกับเจ้าของของตนเพื่อให้เสริมโชคและจับหนูซึ่งแมวเจมส์ก็ช่วยจับหนูบนเรือเมื่อแมวเจมส์อยู่มี่นี่ได้หนึ่งอาทิตย์เจ้าของของเขาและดาร์คเอลฟคนอื่นๆก็กลับมาพร้อมกับเชลยมนุษย์แต่แมวเจมส์ก็ไม่ได้สนใจโดยหลังจากแมวเจมส์ได้กลับมามายังที่บ้านของเจ้าของของแมวเจมส์แล้วเจ้าของของเขาก็นำทาสเชลยมนุษย์ที่เจมส์คุ้นเคยนั่นก็คือุณครูปารณีและมะลิ ซึ่งทั้งสองถูกนำมาเพื่อช่วยทำความสะอาดบ้าน, ดูแลแมวเจมส์และเป็นทาสบำเรอกามให้กับเจ้าของของเจมส์(ส่วนชะตากรรมของผู้หญิงคนอื่นนั้นถูกขายเป็นโสเภณีหรือไม่ก็โดนข่มขืนจนตาย) ซึ่งตกดึกแมวเจมส์ก็ได้ยินครูปารณีร้องให้และมีมะลิเป็นคนปลอบเพราะตอนนี้อาณาจักรที่อัญเชิณผู้กล้าถูกก๊อบลินโจมตีอย่างหนักจนต้องถอยทัพมาซ่อนตัวในป่าแต่ก็ถูกดาร์คเอลฟโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้ทุกคนที่เป็นผู้ชายรวมทั้วเด็กในห้องที่เป็นผู้กล้าถูกฆ่าตายอย่างสยดสยองทั้งถูกเสกให้งูออกมาจากตัวจนตาย, ถูกชำแหละทั้งเป็น และอีกสารพัดส่วนผู้หญิงทุกคนถูกจับมาเป็นทาสซึ่งสิ่งที่ทำให้คุณครูเศร้าใจมากที่สุดก็คือเธอไม่สามารถช่วยไครใว้ได้เลย ทำให้คุณครูร้องให้มากขึ้นเจมส์เลยตัดสินใจเข้าไปคลอเคลียคุณครูทำให้คุณครูหยุดร้องให้ แล้วหลังจากนั้นแมวเจมส์ก็มีชีวิตที่สบายยันถึงช่วงที่หมดอายุขัยซึ่งก่อนตายเจมส์ก็ได้ขอบคุณพระเจ้าอีกครั้ง จบ
ขอบคุณครับ
>>180 เออกูลืมไป กระทู้โน้นบอกว่า 6 หลักคือแนวจีน ใจกูคิดไปแล้วว่าจะลองเขียนแนวโรแมนซ์ พล็อตคงไม่ปังหรอก ปกติกูอ่านแต่เรื่องบ้งๆ อย่าง 50 shades of gray เงี้ย 555
ขอบคุณที่แนะนำว่ามีคนลงแต่อีบุ๊คล้วนๆ อย่างที่กูจะทำ คือกูคิดว่าคงติดปัญหาเรื่องบริหารเวลามาจัดการนิยายลงเว็บจริงๆว่ะ (กูไม่มั่นใจในการตอบเมนต์ เอ็นเตอร์เทนนักอ่านในแต่ละตอนน่ะ เรื่ของเรื่อง)
ขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยแนะนำ
โทรลพล็อตคนเดิม เขาบอกให้ไปที่อื่นก็ไม่สนใจความคิดเห็นคนอื่นเลย อยากทำอะไรก็ทำตามสบายใจล่ะกัน
พูดถึงขายอีบุ๊กอย่างเกียว กูกำลังจะทำเลย กูลงเว็บแล้วก็ไม่เห็นช่วยอะไร เป็นท้อเปล่าๆ เหมือนในเว็บกับอีบุ๊กแยกกันชัดเลย ในเว็บคือสายอ่านฟรียังไงแม่งก็ไม่ซื้อ อีบุ๊กคือจัดมาเลยจ้า อีกอย่างที่กูคับแค้นใจอยู่คือ ในเว็บแม่งจ้องจะสอยตอนเยๆ ฟินๆ ถูกเนื้อต้องตัวกันอย่างเกียว ไม่สนเนื้อเรื่องเลย เหมือนคนฉาบฉวย ไม่ใช่คนชอบอ่านหนังสือจริงๆ อะ กูลงแต่อีบุ๊กยังจะเจอคนอ่านหนังสือจริงๆ มากกว่า
>>182 โรมานซ์ทำเงินอยู่นะถ้ามึงมีงานต่อเนื่อง แต่คนหันไปเขียนก็เยอะแหละ กูเคยถอดสมองไปอัพ pwp ขายดู แบบโนเนมมากๆ มันได้มากกว่านิยายธรรมดาที่กูนั่งร้อยเรียงพล็อตเยอะอีก
ส่วนในเว็บ จริงๆ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีคนสนใจจะตอบคอมเม้นท์อะไรกันเท่าไหร่แล้วนะ มึงแค่อัพๆ แล้วปล่อยไปเลยก็ไม่มีใครว่าอะ กูเห็น นข. บางคนเกรี้ยวกราดขนาดไหน ยังไงก็มีคนตาม คิดซะว่าเป็นช่องทางโปรโมทอีกทางเผื่อมีคนหลงมาซื้อเพิ่มไรงี้ นอกเหนือจากคนที่ตามซื้อใน meb เป็นปกติ
>>190 //กอดมึง กูได้ยินเสียงเล่าลือมานานเลยทดสอบดู หงอยไปเลย
>>191 กูไม่ได้เขียนขนาดนั้นนะ แม้อะไรแบบนั้นมันจะขายดีมากๆ ก็เถอะ กูแค่เพิ่งลองลงไปเล่มนึง แต่ตอนนี้กูกลับมาเขียนเรื่องหลักต่อละ ไว้ว่างแล้วอยากลองค่อยเขียนใหม่ แต่นั่นแหละ กูยังเพิ่งหัดเดิน ไม่เรียกว่าภาษาดีมากแต่ก็ไม่เขียนเถื่อนขนาดนั้นนะ
อีบุ๊กเรื่องแรกนานมั้ยกว่าจะขายได้
>>193 เมบอนุมัติปั๊บก็ขายได้เลยวันนั้น ไม่โปรโมท ไม่ทำเพจ ขี้เกียจประดิษฐ์คำพูดเรียกแขก แค่เขียนให้จบ ส่งเมบ แปะลิงก์ในหน้านิยาย ทยอยอัพอาทิตย์ละสองสามครั้ง บางเรื่องกุบอกไว้เลยว่าไม่จบ บางเรื่องจบอยู่นะ แต่จะเปิดให้อ่านแค่อาทิตย์นึงแล้วซ่อนตอนงี้ ขายไม่ดีหรอก กุโนเนม แต่มันก็พอขายได้พอชื่นใจ
ดราม่าละเมิดจำเลยรัก นี่ใครอะพวกมึง นข.มีรางวัล ดังเหรอ มีคนกดเฟบ 18คนเอง หรือเขาเพิ่งลง
>>194 กูอยากเป็นแบบมึง ตอนนี้กูไม่ประมาณตัว เห็นเขาจ้างวาดทำเล่ม อยากทำมั่ง แต่เขียนไม่ปังเท่าเขา ก็ปังปินาศสิคะ คราวนี้กูเลยกลัวว่าที่จ้างวาดเอาไว้แล้ว แต่ยังไม่ได้เขียนจะเป้กอีก จ้างมาแพงมาก ถ้าขายเล่มไม่ได้อีกกูกลัวตัวเองท้อจนเซ แล้วเลิกเขียนไป เลยคิดๆ อยู่ว่าอาจจะตัดใจเก็บไว้ดูคนเดียว ขายแต่อีบุ๊กเอา //โถวงเวียนขีวิตนักเขียน เศร้าพอไ กับวงเวียนชีวิตช่องเจด
สงสัย ถ้านักเขียนออกเล่มกับสนพ.แล้วสนพ.ก็ออกเวอร์อีบุ๊คอีก หักให้เว็บ 40% แล้ว 60% ที่เหลือเข้ากระเป๋านักเขียนเต็มๆ หรือต้องหารกับสนพ.อีกอะ?
>>202 เท่าที่คุยมาบางคนมีความฝันอยากได้เป็น นข. ของ สนพ. จริงๆ ว่ะ แบบได้วางในร้านหนังสืออะไรแบบนี้ป่ะ
ส่วนกูตั้งแต่ขายเองก็ไม่คิดตอบรับ สนพ. ที่ให้เปอร์เซ็นต์แบบที่บอกเลย เข้าใจนะว่าค่าใช้จ่ายเยอะ แต่ถ้ามึงขายดีมากๆ มึงเอางบไปจ้าง บก. เกลาเองยังได้มากกว่า
หรือถ้า สนพ. จะขอตีพิมพ์ แล้วให้ นข. ลงอีบุ๊คเองอันนี้พอรับได้ แบบให้ใช้ต้นฉบับที่ยังไม่เกลาก็ได้ไรงี้ อย่างน้อยให้มีเงินช่วยซัพตัว นข. เอง ส่วนเรื่องหนังสือที่พิมพ์เล่มก็ถือว่าช่วยต่อชีวิต สนพ. ไรงี้
แต่เดี๋ยวนี้ สนพ. ถ้าไม่ใช่เจ้าใหญ่ก็พิมพ์เยอะไม่ได้ สุดท้ายราคาขายก็พอๆ กับทำมือว่ะ แล้วบางที บก. ไม่ได้แก้จากที่ลงในเว็บมากด้วย พอบวกลบแล้วกูก็ยังเลือกพิมพ์เองอยู่ดี
>>203 >>204 คิดมุมนี้อยู่เหมือนกัน
แต่กุว่าไม่น่ามีสนพ.ไหนให้ลงอีบุ๊คแยกลิขสิทธิ์ว่ะ ยิ่งถ้าบอกกุว่าอีบุ๊คเป็นเวอร์ชั่นไม่เกลานี่กุไม่อยากซื้ออะ รู้สึกเหมือนจ่ายให้ของไม่สมบูรณ์ /คือกุเป็นสายเก็บอีบุ๊ค
>>205 โห ถ้าได้เท่านี้ก็น่าสนอยู่นะ กุยังมีความรู้สึกอยากได้พิมพ์กับสำนักพิมพ์อยู่ แต่ก็อยากได้เงินด้วย5555555
ขอบคุณพวกมึงมากที่มาตอบ กุเพิ่งเคยซื้ออีบุ๊คที่นักเขียนไม่ได้ขายเองครั้งแรกเลยฉุกคิดขึ้นมา หวังว่านักเขียนจะได้ส่วนแบ่งดีๆ เพราะกุชอบเรื่องนั้นมั่ก
ขอถามนิด สถา นี่เขามีแบบติดต่อขอให้เราส่งไปพิด้วยเปล่า เคยลงไปสามตอนละเขาติดต่อมา
เห็นเรื่องถามอีบุ๊คแล้วกูขอถามประสบการณ์ขายเป็นวิทยาทานกับกำลังใจได้ไหม ถ้าลงขายแบบดุ่มๆไปเลยจะได้ตังค์ขนาดไหนกันเหรอ เอาแค่แบบแรกเริ่มไปเลยน่ะ
แชร์บ้างได้มั้ย นิยายเล่มแรกไม่มีฐานคนอ่าน หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป ไม่มีซักโหลด
ใครก็ได้ช่วยถมหัวใจหนูที
>>212 มา กูแนะนำให้
มึงจะขายงานมึงต้องมีสตอรีของตัวเอง (สตอรีของตัวมึงเองนะ ไม่เกี่ยวกับนิยาย) คุณภาพงานมึงเป็นยังไงกูไม่ถามถึง เพราะงานดีก็ใช่ว่าจะขายได้ สำคัญคือมึงต้องดึงให้คนสนใจตัวมึงให้ได้ก่อน
ยกตัวอย่าง
https://www.facebook.com/groups/nakkhien/permalink/3716798478344798/
https://twitter.com/macholu/status/1337380005261631490?s=19
มึงเล่าถึงความลำบากของมึง อุปสรรคในชีวิตของมึง คนไทยชอบเอาใจช่วยคนพยายาม มึงเขียนให้ดูน่าสงสารหน่อย แต่อย่าเพิ่งขายงานมึงในระหว่างบทความเด็ดขาด เล่าประสบการณ์มึงไปเรื่อย ๆ เน้นความลำบากโดยเฉพาะจากปัจจัยภายนอก แล้วมึงค่อยปิดท้ายด้วยการขายของครั้งเดียวพอ
ถ้ามึงมีนกฟ้าหรือไอจีของตัวเองก็ลงในนั้นแหละ หรือไม่งั้นก็เข้าไปตามเพจคนรักนิยาย เพจนักเขียนที่สมาชิกเยอะ ๆ สักหมื่นอัพ
รับประกันมึงทำแล้วมีคนช่วยซื้อแน่นอน ไม่งั้นมึงมาเหยียบหน้ากูได้เลย
Ky พวกมึงให้คุณค่าในงานเขียนของตัวเองขนาดไหนกันไม่นับต้นทุนผลิต ตัวคุณค่างานล้วนๆ 100 200 บาท ?
>>213 ซุกพุง ฮือ งับๆ
>>214 เข้าไปอ่านมาละ 5555 ขอบใจแต่ดูไม่ใช่เส้นทางอะ ขอสู้ด้วยตัวเองก่อนนะ เป็นคนเงียบๆ ถ้ามีคนสนใจมากๆ จะเครียดและกังวลไปใหญ่ เกิดคนเดียวตายคนเดียว โอย น้ำตาเอ่อแล้ว
ดาวน์มาตั้งแต่วันแรกแล้วละ เพิ่งดีขึ้นเมื่อวานมาปั่นเรื่องใหม่ พอวันนี้เหมือนมีอะไรจี้จุดเลยแย่หน่อย เพิ่งจ่ายค่าจ้างวาดปกไปด้วย กดดันตัวเองซ้ำไปอีก ฮา
ก็คิดอะไรหลายอย่างนะ งานที่เราว่าดีแต่ไม่ดีพอสำหรับเขา ราคาที่เราว่าดีไม่ดีพอสำหรับเขา คนที่ตรงใจอาจยังไม่มาเห็น และก็ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ แต่ก็นะ มันก็เสียใจ เป่าปี่อยู่55
ขอคำปรึกษาหน่อย กูเป็นโม่งชายแล้วอยากเขียนนิยาย NC ที่ใช้มุมมองบุคคลที่หนึ่งของคาร์หญิง แต่กลัวเขียนออกมาแปลกๆ พวกมึงพอจะมีกลวิธีหรือคำแนะนำให้เขียนออกมาแล้วไม่เพี้ยนหรือเพี้ยนน้อยหน่อยรึเปล่า หรือจริงๆกูไม่ต้องกลัว เพี้ยนไปก็ช่างแม่งเพราะจะเขียน PwP อยู่ล่ะ
ที่ผ่านๆมาก็เขียน NC นะ แต่กูไม่เคยเขียน NC ในมุมมองบุคคลที่หนึ่งฝ่ายหญิงเลย เขียนด้วยมุมมองบุคคลที่สามตลอด
ขอ ky ถามทุกคนหน่อย ช่วงนี้เรื่องสั้น pwp (1-3 หมื่นคำ) ตลาดวายยังวะ ยังขายได้เรื่อยๆ ไหม กูคือหน้าใหม่ที่ไม่เคยมีผลงานคนที่เคยมาถามเมื่อเดือนสองเดือนก่อนนะ 555 แต่ด้วยสปีดเต่าคลานกูพึ่งเขียนจบ กำลังจัดหน้า+ทำปก (กะขายแค่ ebook) คือกลัวมันวายแล้ว กูจะได้ดองต่อไปรอตลาดฟื้นค่อยลงขาย (ระหว่างดองก็ปั่นเรื่องอื่นๆต่อ) แบบกูกะขาย 39-69 บาทอ่ะ พอร์นทั้งเรื่อง กะหาเงินไม่เน้นพล็อต (ขายได้ 30-50เล่มกูก็พอใจอ่ะ)
>>220 ทำการบ้านหน่อย หาเพื่อนผู้หญิงที่สนิทไว้ใจได้สอบถามความคิดเห็น แต่ผู้หญิงจะมีแนวคิดทัศนคติที่แตกต่างกันหลากหลายมากกว่าผู้ชายโดยเฉพาะเรื่องเพศ บางคนชิลๆ เปิดกว้าง บางคนเคร่ง บางคนยืดหยุ่น บางคนความคิดเห็นเป็นพิษ ความคิดเห็นผู้หญิงคนเดียวไม่ใช่ตัวแทนของผู้หญิงทั้งหมด
อย่างหนึ่งอย่าใช้มุกข่มขืนใช้ความรุนแรง ยุคนี้ไม่ใช่ยุคจำเลยรักสวรรค์เบี่ยง อย่าเอาความคิดผู้ชายที่ส่งต่อกันมายัดใส่ตัวละครหญิงโดยเฉพาะไอ้มุกที่มาจากโดจินโป๊กระแทกมดลูกแล้วหื่น ไม่มีผู้หญิงคนไหนเจอกระแทกมดลูกหื่นมีแต่เจ็บกับจุกแล้วจะถีบผู้ชายออก หรือให้กลืนแล้วเต็มใจกลืน มีแต่เบือนหน้าหนีอ้วกออกมาทั้งนั้น
>>225 ขอบพระใจ งั้นกูเดินหน้าตามแผน+แต่งต่อเลย คือก่อนกูมาตั้งคำถามกูก็นั่งไถmebไงมึง แล้วกูเห็นคนกดหัวใจหมวดนี้น้อยมาก กูเลยคิดว่าตลาดอาจจะวายแล้ว คือมันเป็นเรื่องปกติใช่ไหมวะ กดหัวใจ+เมนน้อย แต่ยอดขายอาจจะได้มากกว่าที่แสดงถูกป่ะ คือคนอ่านเขาซื้อกันเงียบๆใช่ไหมม ตอบให้กูใจชื้นที 555 (ใครตอบก็ได้นะ กูอยากรู้จริงๆ)
ขอถามอีกนิด หน้าปกควรจ้างไหมอ่ะ กูนั่งไถebookเล่มอื่นๆ ในหมวดเดียวกันมาหลายวันละ มันหลากหลายมาก เลยไม่รู้จะอิงแบบไหน (ที่รู้ๆกูไม่อยากใช้ภาพคนจริงๆบนปกแบบที่คนอื่นใช้กันอ่ะ) ถ้าทำแบบกราฟฟิกไม่มีตลค. มึงว่าจะขายได้ไหมวะ จะทำปกแบบหมวดโรมานซ์ (ธีมสีอ่อน/ภาพวิว) กูก็กลัวผิดคอนเซปต์ขายไม่ออกอีก
>>226 กูใช้ปกสำเร็จแบบเรียบๆ เลยมึง แปะขอบนิดหน่อยใส่ชื่อเอา 55 คือมันไม่มีเรตติ้งหรอก มีแต่คนกดซื้ออะ ที่บอกว่ากู 60 เล่มนี่ก็คือไม่มีหัวใจเลยเหมือนขายไม่ออก แต่จริงๆ มันเกินคาดมาก แต่กูเข้าใจได้ บางทีกูกดซื้อก็ไม่ได้จิ้มหัวใจ
ไปต่อมึง กูยังอยากหาเวลาเขียนเพิ่มเลย
เดี๋ยวมาเฉลย55555
เอาซะกูอยากรู้ ไขปริศนาได้ละ55555 ปกเขาน่ารักเรียบๆ สบายตาจริง
กูถามในมู้นี้ได้ไหมนะ คือกูเขียนฟิคละกูให้เพื่อนลองอ่าน บอกเพื่อนละว่าธีม+พลอตที่เหลือของกูมันเป็นยังไง เพื่อนกูพยายามจะเสริมพลอตที่มันต้องการอะ แต่กูไม่ค่อยโอเคกับพลอตที่มันต้องการแล้วกูไม่รู้จะบอกปัดยังไงดีว่าพลอตเพื่อนมันจะพาฟิคกูออกทะเล
แอบเห็นพูดถึงเรื่อง pwp เรากำลังจะเข้าวงการนี้เหมือนกัน แต่ปกติแต่งแต่วาย สอบถามนิดนึงน้า pwp วายหรือชญขายดีกว่ากันง่ะ เคยมีใครแต่งทั้งสองแบบบ้างมั้ย
นิยายรัก โรมานซ์ นิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ แตกต่างกันงี้ปะ เราเข้าใจถูกมั้ย
นิยายรัก ใสๆ no nc หรือมีพอกรุบกริบ เน้นเรื่องราวความรัก
โรมานซ์ มี nc น้อยถึงมาก ว่ากันไป มีพล็อต
นิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ ฉากร้อนแรง เน้นฉาก ไม่เน้นเรื่อง
>>241 เคยถาม แอดมินตอบประมาณนี้
นิยายรัก - แบบกว้างๆ
นิยายโรมานซ์ - มีฉากวาบหวิวเล็กน้อย
นิยายรักวัยรุ่น - เน้นที่ตัวละครวัยรุ่นใสๆ
นิยายรักวัยว้าวุ่น - เน้นที่ตัวละครอายุมากกว่าวัยรุ่นเล็กน้อยประมาณมหาลัยหรือเพิ่งทำงาน
นิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ - เรตเกิน 18 คำหยาบ เรื่องเซ็กซ์ ความรุนแรง
ตอนนี้ลงมั่วไม่เห็นแบบตามแอดมินบอกเลย เรตเกิน 18 ลงทุกหมวด แอดมินตอบถ้าเจอให้แจ้งจะตรวจสอบย้ายเรื่องให้ ใครจะแจ้งลงเละเทะหมดแล้ว
พูดตรง ๆ กูว่านิยายรักสำหรับผู้ใหญ่คือชื่อเรียกสวย ๆ ของนิยายอีโรติคว่ะ...
>>243 แนววัยว้าวุ่นมีเลิฟซีนได้ด้วยย แต่ช่วงนี้ลงกันมั่วจริง กูจะลงถูกหมวดทำไมในเมื่อชาวบ้านชาวช่องแม่งลงกันมั่วซั่วไม่อ่านคำอธิบายในเว็บแบบนี้
ช่วงนี้เบื่อเว็บเด็กดีจัง โฆษณาน่ารำคาญ เด้งมาเต็มจอเลย ระบบลบคอมเม้นแก้ไขเม้นก็ดูเอ๋อๆ เกลียดเวลาพิมพ์เม้นตอบนักอ่านแล้วมันเด้งขึ้นมาว่ามีคอมเม้นใหม่ ก็เม้นกูนี่แหละ แหม่
กูคนเขียนวาย แต่ไม่ใช่ >>238 นะ กูเคยเขียนชญ. แบบใสๆ เด็กดี แล้วไปเขียนวายยาวๆเลย
ตอนนี้อยากผันกลับมาเขียนชญ. แบบมีฉากหวิวแบบเน้น ๆ แต่ไม่บ่อย และไม่ถึงกับ pwp เพราะมีพล็อตบ้าง
กูงงหมวดว่าต้องลงหมวดไหนในเม็บอะ หมวดนิยายรักหรือนิยายโรแมนซ์ ?
แล้วอีกข้อที่สงสัยหนักมาก หมวดโรแมนซ์ทำไมเน้นขายเล่มบาง ๆ ราคาต่ำร้อยกันจัง ?
คือที่กูลงขาย/ซื้อแนววายมา เล่มละ 300+ 400+ กันเป็นปกติ
กูเลยชักไม่แน่ใจว่าตลาดชญ. ชอบเรื่องสั้นเล่มบางกันเหรอวะ ?
>>248 ถ้าเน้นๆ ห็ลงโรมานซ์ ภาษาสวยๆ ด้วยใช่มั้ย
ในฐานะที่อ่านด้วย ก็ไม่เน้นหนาหรือบาง แค่อ่านสนุก แต่คนเขียนมันมีหลายแบบไง บางคนเขาก้เขียนสั้นๆ บางทีกูสนุกจังแต่เขาเขียนมาสั้นก็เสียดายจังเลย แนววายมึงนี่กูก็ไม่เข้าใจว่าทำไมขายแพงกันจังล่ะ มีอะไรพิเศษกว่า ชญ เหรอ?
>>249 ขอบคุณมาก ภาษากูไม่ถึงกับสวยประดิษฐ์ แต่อย่างน้อยฉากหวิวคงไม่มีเสียงปึกๆๆ หรือแพล่บๆๆๆ
แนววายที่กูขายตั้งแต่สมัยทำเล่ม ปกติคิดหน้าละบาท ถ้าแสนคำเทลงเล่มยังไงก็ไม่ต่ำกว่า 300++
พอกูลองไปส่องแนวโรแมนซ์ เห็นบางเรื่องจำนวนคำครึ่งแสน แต่คิดแค่ 69.- 79.- ก็เลยตกใจ
ไม่ได้คิดว่าแนววายมีอะไรพิเศษหรอก แต่สงสัยมากกว่า ว่าแนวโรแมนซ์ตลาดใหญ่จนนักเขียนตั้งราคาต่ำร้อยเพื่อเน้นยอดขายเหรอวะ ?
(คือกูกลัวว่าถ้าตั้งด้วยเรทราคาแบบเดียวกับวาย แล้วกูจะโดนหักคะแนนรีวิวเรื่องขายแพงเกินตลาดน่ะ)
ขอบคุณที่แนะนำอีกทีนะ กูขอถามอีกนิดได้ไหมว่าแนวนิยายรัก กับแนวโรแมนซ์ อย่างไหนตลาดใหญ่กว่ากันอะ ?
คือตอนแรกใจกูเทไปว่าลงหมวดนิยายรัก (เพราะว่าเล่มที่กูจะขายแนวใกล้เคียงกับของเบบี้ลล. ) แต่พอมึงช่วยแนะนำว่าถ้าฉากหวิวเน้นๆ ควรไปลงโรแมนซ์ กูเลยเริ่มชั่งใจ
ขออภัยที่ถามเยอะนะ
>>250 สำรวจได้ที่ขายดีหมวดรวมเลย ว่าแบบไหนมันขายดี เพราะตรงนี้มันวัดได้อยู่นะ ส่วนตัวกูเทไปทางโรมานซ์
แต่เอาจริงๆ นะ เท่าที่กูสังเกตที่จะขายดี ก็ต้องโรมานซ์แซ่บๆ ภาษาดี ไม่ต้องถึงกับประดิษฐ์หรอก เอาแบบที่อ่านแล้วหวิวหัวจาย5555 มีเยอะหน่อย กับแนวฟีลกู๊ดน่ะ แอบมีหื่นหน่อยๆ ไม่เน้นเลิฟซีน แต่ก็ต้องมีบ้าง ให้นักอ่านเขาได้เจอโอเอซิส อันนี้ก็ขายดี กูสิงในกรุ๊ป มีบ่นด้วยนะ อ่านมาตั้งนานเลิฟซีนตัดเข้าโคม กูเขียนหลากหลายจะมีหรือไม่มีอยู่กับฟีลนิยายในขณะนั้นอะ
รี้ดดูยอดขายดีรวมทุกหมวดตรงไหน มันแยกประเภท หรือต้องไปดูที่เมพอย่างเดียว
จ้างทำปกควรเผื่อเวลาสักแค่ไหนเหรอ
ปกวาด
ปกกราฟฟิก
พอนิยายจะจบอยากหาปกก็กลัวหาคิวไม่ได้ แต่ถ้าเพิ่งเริ่มแต่ง มันก็ยังไม่ชัวร์รายละเอียดรึเปล่าอะ อยากรู้การกะเวลาของทุกคน
ขอถามหน่อยยย มีนักพิสูจน์อักษรแนะนำบ้างมั้ย อยากได้ที่จัดหน้าให้ด้วย ลองถามไปสองที่เจ้าที่คนแนะนำเยอะๆ คิวยาวนานมากก รอไม่ไหว ขอบคุณล่วงหน้าค่าา
สอบถามหน่อยจ้า เราเป็นมือใหม่ที่แต่งๆหยุดๆมาหลายเดือนมาก ตอนแรกแต่งได้ครึ่งเรื่องแล้วหยุดไป (ไม่ได้ลงนะ แต่งสต๊อคเก็บไว้) ตอนนี้กลับมาแต่งต่ออีกรอบรู้สึกwtfมาก นี่ฉันเขียนอะไรลงไป 555555 ทั้งๆที่ตอนนั้นคิดว่าสนุกแล้วนะ แต่ยิ่งอ่านมันยิ่งมีข้อผิดพลาดเยอะแยะไปหมด สุดท้ายก็แก้ตอนจนเหนื่อยแล้วไม่ได้แต่งต่อแล้วก็หยุดไปอีก มีใครมีวิธีออกจากวงจรแบบนี้ไหมง่ะ อยากแต่งจบสักที งื้ออ
>>261 งั้นปัญหามึงอาจอยู่ที่การวางพล็อต
แปะลิงก์ในนี้ได้ป่าววะ กูชอบที่นักเขียนคนนี้แนะนำไว้ ลองดูเผื่อช่วยมึงได้
http://www.may112.com/blog/writingmay112style/
ขอต้อนรับโม่งเข้าสู่รายการ ถามตรงๆ กับโม่งขี้สงสัย
ยอดโหลดอีบุ๊กวันแรก สามร้อยนี่น้อยไปไหมสำหรับอีบุ๊กที่ให้โหลดฟรี
ถ้าไม่น้อย แต่อีบุ๊กที่ไม่ฟรี ยอดกลับน้อยกว่านี้ครึ่งๆ เลย นี่แปลว่าฝีมือกูมันก็ไม่ได้ย่ำแย่ แต่ก็ไม่ได้ดีเข้าขั้นให้คนไว้ใจซื้อใช่ไหม?
>>264 จบโฆษณาแล้วเข้าสู่ช่วงถามกลับตรง ๆ กับจอมเผือก
สองเล่มนี้แนวเดียวกันไหม ? ราคาเล่มที่ไม่ฟรีประมาณเท่าไร ? มึงปล่อยตัวอย่างถึงจุดที่ฉุดให้คนอยากซื้อต่อหรือยัง ?
เอาจริงยอดฟรีไม่ได้บ่งบอกฝีมือ ใครๆ ก็ชอบของฟรี ดีไม่ดีก็โหลดมาเก็บไว้ก่อน
ยอดซื้อก็ไม่ได้บ่งบอกฝีมือ งานเขียนดีๆ ระดับขึ้นหิ้ง แต่ยอดต่ำเตี้ยมีถมไป กลับกันงานโคตรบ้งแต่ยอดอย่างกับแจกฟรียังมีเยอะ
มึงอย่าเอาสองข้อเท็จจริงที่มึงยกมาใช้สรุปฝีมือว่าแย่ไม่แย่ การจะดันยอดขายยังมีอะไรกว่านั้นอีกเยอะ
ตัดเข้าโฆษณาอีกครั้งค่ะ
>>266 เดี๋ยวค่ะ ถ้าคุณโทรสั่งมาตอนนี้ เราพร้อมแจกกาแฟผสมโสม
ดื่มได้ทุกเพศทุกวัย คนแก่ที่เป็นโรคไขข้อเดินไม่สะดวกดื่มแล้วจะกลายเป็นคนป่วยนอนติดเตียง
อย่างน้อยมึงควรเลือกเองว่าจะปล่อยทดลองอ่านถึงช่วงไหนนะมึง มันมีผลพอสมควร ปล่อยให้อ่านจนถึงตอนพีค ๆ อ่ะ มึงเลือกเองเถอะเชื่อกู
มึงกูถือโอกาสถามเลยเรื่องตั้งราคาอีบุ๊ค หนังสือมีเก้าหมื่นกว่าคำ ถ้าจะขาย 350 บาทมันแพงไปมั้ยอ่ะ
อีกเรื่องเวลาลงนิยายให้อ่านมันจำเป็นต้องบอกไว้ก่อนรึเปล่าว่าเราลงไม่จบนะ
>>270 ถ้าลงไม่จบ กูว่าควรบอกไว้ก่อนอย่างยิ่ง เพราะสายฟรีถ้าเขาเผลอหลงเข้าไปแล้วมึงลงไม่จบ มีโดนด่า ส่วนราคาอีบุ๊กเท่าที่กูสำรวจมา ส่วนใหญ่เขาจะตกประมาณคำละ 0.002 บาทกันสำหรับนข.ทั่วไปเลย สนพ.มีแพงโดดไปเลยก็มี แต่ของมึงก็กลางๆ นะส่วนตัวกูไม่ถือว่าแพง (ถ้ามึงหน้าเก่าแล้ว ราคานี้ถือว่าปกติ) แต่อย่างไรก็ตามข้อคิดจากเคสกู คือ ถ้านิยายสนุกแพงแค่ไหนคนก็ซื้อ ชะเอิงเอย
ky กูท้อว่ะโม่ง กูอยากหาเงินเลยจะเขียนนิยาย pwp แต่กูเขียนแล้วฝืนใจชิบหาย กูเบื่ออ่ะ ใจจริงกูอยากเขียนนิยายสโลไลฟ์ปลูกผักทำกับข้าวติดเหรียญแต่กูกลัวมันหาเงินไม่ได้ คือตอนนี้กูตกงานกูอยากหารายได้ว่ะ กูควรฝืนเขียน pwp ขายรายตอนหรือลองลุยกับงานที่กูอยากเขียนดีวะ มันขายได้ไหม
กูกำลังจะมุ่งไปทางขายเหมือนแจกพอดี ท้อกับการทำเล่มแจกอีบุ๊กฟรีประชดไปเลย 555 ยังไม่เคยเจอด่านะ แต่ถ้าด่ากูก็คงไม่วอรี่มากอะ ยกนิ้วกลางใส่จอแล้วเดินหน้าแต่งต่อ (เอ้อ อาจจะแวะไปหาความบันเทิงแปบนึงก่อน ให้มีเรี่ยวแรง)
กูอยากรู้ อีพวกนข. ที่ไล่ดิสเครดิตคนอื่นนี่มีปมปะ คือ ของมันนี่แต่งแล้วไม่เจริญหรือยังไง ถึงจะเจริญก็ไม่น่าจะนานนะมาทำแบบนี้ สันดาน (ไม่เคยโดนแต่ไม่เข้าใจอีคนประเภทห่าๆ นี่ //กุเมนจะมาแหละกูรู้ตัว)
>>280 กูพยายามคิดว่า คงอ่านแล้วไม่ถูกใจมั้ย แต่แบบว่าสองดาวนี่ก็นะ มีคนอื่นให้สี่ดาวบ้าง กูก็ไม่ว่า ไม่ได้หวังว่าจะต้องเต็ม แต่บางทีกูแจกฟรี ก็แค่อยากจะให้ ไม่ต้องทำอะไรที่มันทำร้ายจิตใจกูก็ได้มั้ง5555 อีกอย่างนี้มันอีบุ๊คฟรีไง ไม่ชอบไม่เห็นต้องฝืนอ่านไปจนจบแล้วมาบอกว่าไม่สนุกก็ได้มั้ยยยยย แต่คนที่กดสองดาว ไม่พิมพ์อะไรเลย แต่ที่รู้ว่าเบาเป็นนักเขียน เพราะเขาใช้ไอดีเขานั่นแหละ แล้วนามปากกาเป็นเอกลักษณ์มากเลยจำได้ กูก็งงเพื่ออะไรวะ มากดสองดาวทำไม เห็นแล้ว ัััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััััมันจี๊ดๆ
>>280 กูเคยเจออีพวกนี้คุยกันในเฟสนะ แนว ๆ ว่าเคยอ่านของ นข ดัง ๆ ยอดโหลดโหด ๆ มีแต่คำผิด ไม่เห็นสนุกอย่างที่เขาว่ากัน แหม อีดอกสเตปเหมือนอิจฉามากอะ ไม่รู้ว่ามันแต่งเรื่องดิสเครดิต นข คนนั้นมั้ย นข ดัง ๆ เขาจะปล่อยให้คำผิดบานเบอะทั้งเล่มได้ไง อีพวกนี้แม่งชอบตั้งตัสบ่นลอย ๆ ว่านิยายดัง ๆ มีแต่คำผิด ตรรกะประหลาด ฯลฯ แล้วก็ให้ลูกหาบมาเมนต ส่วนใหญ่เป็น นข เกรดล่าง ๆ อวยกันเอง รู้จักกันเอง ซื้อของกันและกันเอง ออกนอกวงมาไม่มีใครรู้จัก ก็แค่นูกูดี ๆ นี่เอง
กูปรึกษาหน่อยดิ อีบุ๊กหลายเล่มจบอะ ถ้ากูจะยกเลิกการขายหลังจากที่ลงขายเมื่อนานมาแล้วนะ จะมีปัญหากับคนซื้อไหมวะ แบบบางคนเพิ่งจะซื้อไปได้แค่บางเล่ม แต่ไม่มีให้ซื้ออีกแล้วงี้? แต่ถ้านานแล้วเขาไม่คิดจะซื้อจนครบก็แปลว่าไม่อยากอ่านต่อแล้วไหม?
>>286 กูคนอ่านไม่ใช่นักเขียน แต่ถ้าเหตุผลแบบนั้นอย่าทำเลยมึง
คนซื้อเล่มอ่านในอนาคตก็คงตุ๊มๆ ต่อม ๆ ว่าวันดีคืนดีมึงจะเกิดอารมณ์อินดี้ อยากขายแต่อีบุ๊คแล้วยกเลิกขายเล่มหรือเปล่า
อย่างน้อยมึงไปให้สุดสักทาง อีบุ๊คเรื่องเก่าก็ปล่อยไว้อย่างนั้น เรื่องใหม่จะทำเล่มอย่างเดียวค่อยว่ากัน
มึงๆๆ ช่วยกูด้วย
กูอยากเขียนนิยายNCที่เอาชื่อเพื่อนมาใช้เป็นชื่อตัวเอกมาก แต่รู้สึกว่าเป็นการกระทำที่เหี้ยชิบหาย(ต่อให้ดึงมาแค่ชื่อก็เถอะ)และกลัวว่าถ้าทำแล้วจะมีปัญหา แต่นั่งคิดนอนคิดยังไง ชื่อนั้นก็เป็นชื่อที่เหมาะกับนิยายที่จะเขียนที่สุดแล้วอ่า... (เป็นชื่อแบบตัวนึงชื่อโบว์ อีกตัวชื่อจ๊อบ กะเล่นคำอะไรแบบนั้นอะ555)
นี่อาจจะเป็นแค่การระบายนะ เพราะคิดว่าโคตรจะไม่ควรทำเลย แต่ก็รู้สึกเสียดายมุกที่คิดได้อะ
>>290 ชื่อคนรอบตัวเอามาตั้งเป็นตัวละครกูเฉยๆนะ กูคนอ่านจะไปรู้ได้ไงว่าคนเขียนเอาชื่อญาติพี่น้องมา
แต่ถ้าเอาชื่อพอ. นอ. โบว์กับจ๊อบมาเล่นมุขโอษฐ์กาม หรือมุกใกล้เคียงกับแบบนั้น กูว่ามันตะหงิดนิดนึง เหมือนอดีตมีนักเขียนดังเคยอยากตั้งชื่อตัวละครว่าเค ส่วนอีกตัวก็ชื่อด่วย เป็นเพื่อนสนิทกัน ขนาดนักเขียนออกงานเยอะทำยังเจอคนเมนต์ท้วงเยอะจนเค้ายอมแก้แล้วบ่นเสียดายมุกมาก
กูไม่ได้จะห้าม ยังไงนิยายมึง พอ.นอ.มึง แค่มาแชร์เพราะเคยเจอเคสคล้ายกัน แต่ถ้ามึงคิดว่ามันเป็นมุกสำคัญก็ใช้เป็นเถอะ You only live once
ถามคำถาม
>>293 ขอโทษที เอาใหม่
ขออนุญาตถามอะไรงง ๆ นิดหนึ่งนะ ขออภัยที่อาจจะยาวหน่อย ขอแจงเป็นข้อ ๆ กันตัวเองเขียนแล้วงงด้วย
(1) เรามีนามปากกาขายนิยายรักวัยรุ่นชญ.กับวายใส ๆ ใน RAW เชื่อมบัญชีกับ Meb
(2) ปีนี้หรือปีหน้าฟ้าใหม่ ว่าจะข้ามไปเขียนแนวชญ.กับวายหื่นๆ ฉากรักหนักๆ บ้าง เรื่องเงินก็เรื่องหนึ่ง แต่ที่จริงคือหื่นเองแหละ อายุเยอะแล้ว อยากลองบ้าง
(3) ว่าจะตั้งนามปากกาใหม่ไปเลย สมมติของเก่าที่ใช้อยู่คือ ABC ของใหม่จะตั้งว่า XYZ
(4) ปัญหาคือไม่อยากตั้งบัญชีใหม่ใน Meb เพราะเข้าใจว่าใช้อีเมลเดียวกันสมัครหลายบัญชีใหม่ใน Meb ไม่ได้ (ใช่มั้ยนะ)***
(5) เจอวิธีแก้ปัญหาเบื้องต้น คือใน Meb มีให้ระบุนามปากกาและชื่อสำนักพิมพ์ ปัจจุบันใช้ชื่อเดียวกันไปเลยว่า ABC ดังนั้นเวลาขายอีบุ๊กก็คิดว่าจะแยกนามปากกาไปเป็น XYZ โดยยังให้ผูกบัญชีเดิมของ ABC ได้
(6) ปัญหาอีกแล้ว คือใน RAW มันให้แยกนามปากกาได้ แต่เวลากดตรงโพรไฟล์นักเขียน มันก็จะโชว์นามปากกาทั้งหมดของไอดีนี้ (ซึ่งโชว์รวมทั้งนามปากกาแนวใสกับแนวหื่นไว้ในหน้าเดียวกัน) ซึ่งถ้าทำได้ก็ไม่อยากให้โชว์รวมเลยอา
(7) วิธีแก้ปัญหาที่คิดไว้คือตั้งอีกบัญชีใน RAW แยกไปก็ได้ว้า แต่ข้อสงสัยที่ตามมาคือแล้วเวลามันลิงก์กับ Meb มันจะเลือกถูกมั้ยว่า นามปากกานี้ใน RAW จะผูกกับนามปากกานี้ใน Meb***
(8) แล้วในเด็กดีแยกนามปากกาโดยใช้บัญชีเดียวกันได้มั้ยอ่า***
ใครช่วยให้คำแนะนำโดยเฉพาะตรงข้อ 6 - 8 จะขอบคุณมากเลย (ข้อที่มี *** เอาไว้คือเอาไปถามเว็บแอดมินก็คงได้คำตอบแหละ แต่อยากถามเผื่อที่นี่ทำความเข้าใจเอาไว้ก่อน)
ขอบคุณทุกคนล่วงหน้าค่า
>>297 ตอนแรกใจเอียงๆ ไปทางแยก ติดแค่นิดเดียวจริง ๆ คือเวลาใช้ไอดีเดิม พอกดที่หน้ารวมงานนักเขียน มันจะโชว์รวมทุกแนวเลย
ปัญหาทั้งหมดจะไม่เกิดเลย ถ้าเราจะไม่รู้สึกอายนักอ่าน >.< สมัยก่อนเคยบอกไปว่าไรท์เขียนฉากรักไม่เป็นค่า นิยายไรท์ไม่เน้นฉาก
พอจะมาเขียนเลยเหมือนกลืนน้ำลายตัวเอง ฮือ
เรื่องแยกไอดีคงเป็นหนทางสุดท้าย มันคงแก้ปัญหาได้ครบหมดแหละ ติดแค่ว่าต้องบริหารสองบัญชีเท่านั้นเอง ต้องยอมยุ่งยากขึ้นอีกนิดหนึ่ง
ขอบคุณที่มาแชร์ความเห็นน้า
ตอนจบที่เต็มอิ่มของหลายๆ คนเป็นยังไงอะ ต้องแต่งงาน? ต้องมีลูก? อยากรู้ว่าแบบไหนถึงจะเรียกว่าเต็มอิ่มแบบไม่ค้างคา กูรู้สึกว่าตอนจบแต่งยากมาก หาทางลงแบบสวยๆ ไม่ได้
ทำไมระเบิดไอดีเด็กดทิ้งแล้ว นิยายบางเรื่องในไอดีนั้นยังอ่านได้อยู่อีกวะ
>>302 ไม่ทำไม ระบบเป็นแบบนั้น นิยายสมัยก่อนของกูยังอยู่เลย จี้สัส มึงต้องลบนิยายก่อนแล้วถึงระเบิดไอดี มึงพลาดแล้วล่ะ ถ้ามึงลองไปคุยกับแอดมิน แล้วเขาลบให้บอกกูทีจะไปลบบ้าง แต่พอกูกลับไปดูสมัยก่อนถึงคนจะอ่านน้อยนิด แต่ก็ขยันคอมเม้นท์มากนะ เรื่องนั้นเขียนสมัยกู 17 18 เอง เป็นยุคที่เด็กดีคือ สังคมเพื่อนกันจริงๆ คุยกันผ่านไอดี สนิทกันด้วยนะ hi5 เพิ่งฮิต Facebook เพิ่งบูม ในเด็กดีการคุยทำความรู้จักกัน คือจริงใจมากจริงๆ ปัจจุบันคือกูจะ 30 แล้ว55555
ตอนนี้กูสงสัย นักเขียนเขามีะรรมเนียมไรกัน5555
เห็นไปกดโหวตนิยายออกใหม่ให้กันแบบรัวๆ เลย
โม่งกูจะซื้อนิยายขายดีในหมวดโรมานซ์ของ meb มาศึกษาว่ามีปัจจัยอะไรบ้างที่ทำให้เขาขายดี ปัญหาคือ กูไม่เคยใช้ meb
มันดูตรงไหนว่ะว่านิยายนี้ขายได้กี่โหลด กูเห็นมีแต่เรทติ้ง กูนอนงงๆ หน้าแท็บเล็ตมาสักพักแล้ว
เรื่องที่จะมาซื้อกลับไม่ได้ซื้อ ถูกดูดไปหมวดวรรณกรรมคลาสสิคจนกูจะหมดตัวแล้ว บอกกูที... เอ้อ อีกอย่างกูต้องซื้อมาศึกษาสักกี่เล่มดีว่ะ
>>315 มันดูยอดขายไม่ได้นี่ แต่ดูจากเรตติ้งได้ คนกดหัวใจให้เยอะก็แปลว่ามีคนซื้อเยอะ ก่อนหน้านี้มีโม่งแนะว่าให้ซื้อมาศึกษาที่หัวใจที่เกิน500ขึ้นไป น่ะ หรือจะดู top of the year ของแต่ละปีก็ได้ แต่กูก็มือใหม่เหมือนกันและยังไม่ได้ลองซื้อในหมวดนี้สักเรื่องเลย ยังกดๆ ดูไว้ก่อน ตอนนี้กำลังมองฝนพรำของอิน ยังไม่เคยอ่านของเขาสักเรื่อง ปกเขาเรียบมากเลยแต่เรตติ้งโคตรดี อิจ 555
ky ขอบ่นนิดหน่อยนะโม่ง กูไม่ไหวแล้วว่ะ กูเบื่อเขียนแนวติดเรท กะว่าจะเขียนหาเงินแต่พอลงจริงๆแล้วคนไม่ค่อยเข้ามาอ่านเลยว่ะ กูเขียน pwp แบบติดเหรียญทุกตอนแต่ละตอนมีตัวอย่างให้อ่าน คือกูร้อนเงินอ่ะเลยทำแบบนี้
พูดจริงๆนะ กูไม่ชอบการบรรยายฉาก 18+ เลยว่ะ เขียนแล้วมันฝืนมาก ศึกษาคนเขียนแนวนี้มาแล้วมันก็รู้สึกว่ากูไม่ถนัดและไม่ได้สนใจจะบรรยายฉากอย่างว่าเลยว่ะ ยากมากเลยสำหรับกู กูเลยคิดอยู่ว่าจะตัดใจเลิกเขียนไปเลยดีมั้ย แล้วกลับไปเขียนงานรวมเล่มที่ตัวเองชอบดีกว่า จนก็ช่างแม่ง มันไม่มีความสุขอ่ะ
กูเคยบ่นๆมาแล้วรอบนึง แต่ตอนนี้คือไม่ไหวจริง ไม่เห็นอนาคตที่จะมีเงินจากการฝืนเขียน pwp ขายเลยว่ะ ไปหาสมัครงานเซเว่นกับค่อยๆเขียนรวมเล่มที่ตัวเองชอบดีกว่า//จบการระบาย
>>318 แนะแนวทางเขียนคู่กันได้มั้ย แบ่งเวลาหรือวางแผนทำงานยังไง คือกูสับสนบางทีเขียนไปได้เรื่องนึงกุหมดแรงแล้ว กูก็ไม่มีแรงเขียนอีกเรื่องต่อ แล้วยิ่งคิดว่าต้องเขียนอะไรที่ไม่ถนัดแล้วเลยปวดหัวมากๆ
กูใจร้อนเลยพยายามเขียนทั้งสองเรื่องทุกวัน หรือกูควรแบ่งวันทำทีละเรื่องดี
>>319 ขึ้นกับนิสัยส่วนตัวด้วยอันนี้ต้องจัดการบริหารตัวเองให้เป็น งานที่ชอบทำเพื่อสนองตัวเองไว้เป็นสิ่งยึดไม่ให้ลืมว่ามาเขียนเพื่ออะไร งานขายตลาดย้ำกับตัวเองเลยว่าเพื่อเงินและชื่อเสียง ทำงานประจำเพื่อให้มีเงินทุนมาตามความฝันตัวเองและสำรองรายได้ในอนาคตให้แก่ก็ไม่อดตาย ไปอยู่บ้านคนพักชราแบบกลางๆ ได้
ที่ทำอยู่คืองานประจำเป็นหลัก เหลือแค่ 1-2 ชม. ต่อวัน มาทำงานเขียน
เขียนเรต 18 หรือ pwp เพื่อดึงคนเอาไว้อาทิตย์ละตอนไม่ยาวสั้นๆ 3-4 หน้า A4 เอง ไม่เกลาสำนวน ไม่เกลาบท ไม่ซับซ้อน เน้นเรื่องสั้นๆ ไม่กี่ตอนจบ แทบจะไม่ตรวจคำผิดเลยด้วยใช้แค่โปรแกรมช่วยตรวจแล้วปล่อย จะบอกดูถูกคนอ่านก็ได้เพราะแค่นี้คนอ่านก็ซื้อแล้ว ใส่เสียบๆ อ้าๆ สวบๆ ลงไปหน่อยก็ขายได้ บอกเลยว่าไม่ชอบงานเขียนแนวนี้ แต่เขียนแบบโรบอทได้ ไม่อิน ไม่หื่นและสารภาพว่าบางทีใช้วิธีเปิดเรื่องคนอื่น คลิปโป๊ เขียนตามเลยแต่ไม่ได้ก็อปสำนวนนะเอาไอเดียเขียนเป็นแบบงานกู เขียนตามกระแส เขียนตามคู่จิ้น พวกนี้ไม่ใช่วิธีที่ดีแต่เพราะมันเอียนจนไม่อยากคิดซีนพวกนี้เอง ไม่ทำก็ไม่มีฐานคนติดตาม มันก็ต้องทำ
แต่งานที่อยากเขียนจะทำไปเรื่อยๆ จบเรื่องค่อยลง จะเน้นเขียนวันหยุดที่มีเวลาเยอะเกิน 4-6 ชม. สำหรับเขียนงานที่อยากเขียน แนวนี้กูจะเป็นแนวสะท้อน เสียดสี เขย่าขวัญ ดราม่า ขายไม่ออกหรอก ไม่มีคนอ่าน แต่มันเติมเต็มความต้องการของตัวเอง
ที่บอกไม่ได้ทำได้ทุกวันหรือทุกอาทิตย์ วันไหนหรืออาทิตย์ไหนไม่ไหวพัก แต่พยายามทำให้ได้ตลอด บางทีไม่อยากเขียนเรตเลยก็เขียนแต่ที่อยากเขียนไปยาวๆ จนตันก็มาเขียนเรตขายต่อ แต่ก็มีที่หยุดเขียนไปดูซีรีส์อย่างเดียวทั้งเดือนก็มี
กูผ่านเวลางานมาระยะหนึ่งแล้วเลยรู้ว่าตอนนี้ต้องมีเงินก่อนถ้าไม่มีเงิน ไม่มีความมั่นคง ยากที่จะตามความฝัน
แต่อย่างหนึ่งที่เป็นนิสัยเสียกูคือ กูโนสนโนแคร์ เมื่อก่อนตอบคุยกับคนอ่านแต่เดี๋ยวนี้ไม่อ่านคอมเมนต์ ไม่ตอบ pm ยกเว้นตอนขายของ กูเจอดราม่ามาเยอะ แล้วคนอ่านไม่ได้ช่วยอะไรเลย กูเลยเลิกปกป้องคนอ่านเหมือนกัน ไม่ต้องมารู้จักกู ชอบงานก็ซื้อไม่ชอบก็กดปิดไป ใครหยาบก็แจ้งแบน
>>323 อ้อ ถ้าด่าตลค. กูเฉยๆ นะกูเข้าใจเลยว่าอิน ก็จะตอบตลกๆ กลับไป แต่งอแงสำหรับกู คือ ติแบบไม่ได้ช่วยกูพัฒนางานอะ หรือไม่ก็ทำไมไม่ทำแบบนี้แบบนั้น หรือบอกแค่ งง ไม่เข้าใจ ทั้งที่อ่านข้ามค่อนเรื่องแรก มาอ่านแค่ช่วงที่เปิดให้อ่านฟรี งี้ งอแง งี่เง่า อิหยังวะ หมายความรวมกัน ซึ่งพอมารูปนั้น กูก็ไม่รู้จะตอบไงดีไง เลยต้องอิกนอร์ เพราะบางทีตอบก็อาจมีประเด็นใหม่ขึ้นมาอีก
กูเพิ่งทำเล่มขาย แล้วก็ได้รู้ว่าคนที่อ่านฟรี กับคนที่มาซื้อเล่ม แม่งคนละกลุ่มกันเลยว่ะ
กูเขียนมาหลายปี แฟนคลับจำนวนหนึ่ง มีหลายคนตามเม้นนิยายเกือบทุกตอน
ก่อนจะขาย ก็คิดว่าคนกลุ่มนี้แหละจะเป็นลูกค้า แต่ตอนที่ขายจริง กลายเป็นว่าคนพวกนี้ไม่ซื้อเลย
แต่ลูกค้ากลายเป็นใครก็ไม่รู้ ที่กูไม่เคยหน้า
ตอนแรกที่เจอทำเหวอไปเป็นอาทิตย์เลย ยังโชคดีที่ยอดขายพอได้ ไม่งั้นกูคงเลิกเขียนไปเลยอะ
>>325 ยืนยันว่าจริง เพราะมันมีเรื่องหนึ่งที่เราเหมือนเปิดไว้ก่อนเขาจะมาติดตาม แล้วพอลง MEB ก็ไปโปรโมตในเรื่องที่ลงอยู่ เขาบอกว่าอ้าว เรื่องนี้เขาพลาดไปแล้วอยากอ่านจัง (แต่คือก็แปะอีบุ๊คอยู่นั่นน่ะ) ไม่เป็นไรค่ะ รอติดตามเรื่องใหม่ๆ เหม่อไปนิดหนึ่งเลย เพราะเราสายลงฟรีไปจนจบแล้วค่อยขายน่ะ
>>325 +1 คนที่เปย์กูไม่ค่อยเป็นคนที่เมนท์บ่อยๆเหมือนกัน อีกเรื่องนึงคือ ราคาติดเหรียญไม่ค่อยเป็นปัจจัยกับคนซื้อเท่าไหร่นะ กูติดเหรียญนิยายแล้วตอนที่ติด 5 บาท ขายดีกว่าตอนติด 3 บาทอีก เหมือนคนเลือกอ่านตอนที่เขาอยากอ่านกันมากกว่าเรื่องราคาอ่ะกูว่า แต่เรื่องทำให้คนตามอ่านเยอะๆกูก็ไม่รู้เหมือนกัน อีกเรื่องที่กูเขียนคนตามพอประมาณ+มันฟรี รู้สึกกลัวๆอยู่เหมือนกันว่าถ้าจบแล้ววางขายจะเป็นยังไง
เรื่องนี้เปิดกระโหลกกูมาก อยากแนะนำว่า ถ้ามึงคิดจะขายจริงจัง กูว่าต้องลดความสนใจกลุ่มอ่านฟรี
แล้วไปให้ความสำคัญกับกลุ่มคนซื้อว่ะ จะเลิกลงแบบอ่านฟรี หรือลงแต่ไมจบก็ได้ ยังไงกลุ่มนั้นก็ไม่ซื้ออยู่แล้ว
ตอนนี้กูเขียนแบบไม่สนใจวิวละ เพราะถ้ามันไม่ได้เยอะแบบติดท็อป 10 แม่งก็แทบไม่มีผลต่อยอดขายเลย
มีใครอยู่ในกลุ่ม นักเขียนนิยายเปล่า
ตอนนี้ดราม่าเรื่องปกของนักเขียนที่ถูก meb เฉือด คือแบบมันอิหยังวะมากอะ เป็นนักเขียนไม่น่าจะบ้งขนาดนี้นะเว้ย แบบมันต้องรู้เรื่องลิขสิทธิ์ภาพบ้าง แต่ที่พ่นมาแต่ละอย่างคือ ถ้ากูเป็นนักวาด คือปวดตับมาก
>>334 ต้องบอกก่อนว่าของกูไม่ใช่แนวตลาด วิธีนี้อาจไม่ได้ผลกับพวกมึงนะ
ช่องโปรโมทกูมี 2 ทาง
1. เปิดเพจให้คนเข้ามากดติดตามแล้วก็ลงขายในนั่น อาจจะยิงโฆษณาช่วย ทำรูปโปรโมทดี ๆ ได้ผลอยู่ (ไปดูงานตามเพจร้านหนังสืออะ)
2. โปรโมทในเวปนิยาย บอกไปเลยว่าลงให้ "ทดลองอ่าน" แล้วก็ลงวันละตอน สองตอน คนที่ไม่อ่านคือคนที่ไม่ซื้อแน่ ๆ (ก็ไม่ซื้ออยู่แล้ว จะไปสนทำไม) ส่วนคนที่อ่าน ก็แน่นอนว่าเขาพร้อมจะเปย์ให้มึง (ไม่พร้อมแล้วจะกดเข้ามาเพื่อ)
หลายคนที่เฟลกันก็เพราะมัวไปสนยอดวิวนี่แหละ อ่านหมื่นคนแต่ซื้อแค่สิบคน มันจะไปสู้อ่านพันคนแต่ซื้อร้อยคนเหรอวะ
>>333 เรื่องที่เราดันๆ แล้วไปติดในท็อปใหม่มาแรง แล้วก็ติดท็อปฮิต 20 ในรีดก็ขายดีนะ แต่สู้เรื่องล่าสุดที่ไม่ติดอันดับไม่ได้ เพราะเปิดทิ้งไว้นานเลยพลาดช่างหน้าใหม่มาแรง คนอ่านแค่ราวๆ 100+ เองที่กดติดตาม แต่พอลงขาย วันแรกก็เหยียบ 100 โหลด จบครบช่วงโปรเราคำนวณคร่าวๆได้เกือบ 50000 บาทเลยนะ สรุปนี่คือเราควรเลิกให้อ่านฟรีใช่มั้ย55555
ส่วนคืดว่าสำหรับสายลงฟรีจนจบ เราคิดว่าน่าจะทำอีบุ๊คพร้อมขายในระหว่างที่ลงไปเลยอะ แบบสัปดาห์แรกก็ปล่อยรัวๆ ถ้าติดอันดับ ยอดวิวเริ่มโอเคก็แปะอีบุ๊ค แล้วลงเว้นช่วงน้อยลง เป็นอาทิตย์ละครั้ง ถ้าเขาไม่ทนรออ่านก็ไปซื้อ หรือไม่ก็เลิกกดติดตามกันไป ซึ่งกลุ่มที่เลิกติดตามไปและไม่ซื้อ ก็ปล่อยเขาไปเถอะ เพราะทำยังไงเขาก็ไม่ซื้ออยู่ดี เธอลองทำแบบนี้ก็ได้นะ แล้วก็กำหนดว่าจะปิดตอนบางส่วนในวันที่นี้แล้วนะ จากนั้นก็ลงไปจนจบ คนที่เขาตามแต่แรกเพราะอ่านฟรีก็จะไม่บ่นเราก็ได้คอมเม้นท์ ส่วนคนที่เพิ่งมาใหม่ ก็อาจจะช้าไป อยากอ่านต่อก็ต้องกดซื้ออีบุ๊คเอา (เป็นเรื่องที่คิด แต่เราก็ทำไม่เคยได้ เพราะเขียนช้า แล้วก็เขียนอยู่คนเดียวเงียบๆ ไม่ได้555)
แอบส่องโปรไฟล์ คนที่มาอ่านและเม้นท์ตลอดและซื้อจะเป็นพวกช่วงอายุป้าๆ นะ แต่เขาจะไม่เม้นท์บ่อย แต่ซื้อเพราะเห็นดาวที่ใน meb รูปเดียวกันละขึ้นว่ามีแล้ว
เอาจริงเรื่องยอดขายอะ วิวไม่ค่อยช่วยเท่าไรจริง อยากให้เน้นการเข้าหากลุ่มเป้าหมายเลยมากกว่า กูเคยไปโปรโมตนิยายในกลุ่มแล้ววางแค่คำโปรยกับลิงก์ตอนที่ 1 มีคนคอมเมนต์เลยว่ามีหนังสือมั้ย จอง 1 เล่ม แล้วก็มีคอมเมนต์ขอลิงก์อีบุ๊ก (แต่กูยังไม่ได้ทำไงตอนนั้น) บางทียอดวิวในเว็บก็เป็นน้ำเย็นที่ทำให้ชื่นฉ่ำแต่แดกไม่ได้ ของจริงคือการเข้าหากลุ่มลูกค้า ทำยังไงให้เขาอยากได้ของของมึง พร้อมโอนตอนนั้น สำคัญสุดคือควรมีของพร้อมให้เขา เมนต์บน ๆ ที่บอกว่าควรเขียนให้จบพร้อมก่อนมาลงเว็บคือเรื่องจริง แต่สิ่งที่จะเสียไปก็คือมึงเอาคอมเมนต์ตามรายทางตอนลงเว็บไปปรับปรุงกับนิยายมึงไม่ค่อยได้ เพราะรูปเล่มพร้อมขายแล้ว
>>346 ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์
กูขอถามเป็นแนวทางได้มั้ยว่าปกติทำเล่มต้องพิมพ์สต๊อกเผื่อเยอะสักกี่เปอร์เซนต์หรือกี่เล่มพอ ?
กูอาศัยอยู่กับที่บ้าน ห้องไม่ได้กว้าง เกรงใจด้วย แต่ก็อยากยึดการเขียนนิยายเป็นอาชีพเสริมระยะยาว กูเคยมีปสก. เฟลๆตอนจะซื้อเล่มแล้วนักเขียนบอกว่าหมดแล้ว ถึงตอนนี้กูรู้ซึ้งแล้วว่าถ้ากูจะต้องพิมพ์นิยายไว้รอขายมันเป็นภาระชิ้นใหม่มาก
โดยส่วนตัวของกู กูว่านักเขียนทุกคนอะ มันมีอีโก้ของตัวเองประมาณนึง ถ้านักเขียนไม่ใช่เพื่อนกันหรือรู้สึกว่าเขาเหนือกว่าจะไม่อ่านงานของคนที่ต่ำกว่าตัวเอง คือถ้าไม่ใช่เครซี่เป็นติ่งมาก่อนหรือแบบเจ๋งจริงหรือเป็นเพื่อนกันมันจะไม่อวย สังเกตจากบางคนพอพูดประมาณอยากอ่านงานแนวนี้จังน้า (พูดลอยๆ) มีคนไปแนะนำก็จะหาข้อติว่าไม่ตรงจริตบ้าง อะไรบ้าง แล้วเขียนเอง (คือจะอวยตัวเองว่างั้น?) หรือไม่ใช่เพื่อนหายากมันจะช่วยกันอวยกันเอง
>>350 ไม่มีคนอวยนิยายมันแหละ ไม่ก็ไม่มีคนคบ
เออใช่ค่ะ กูคนหนึ่งแหละที่ไม่ถูกจริตกับงานนข.ไทย กูเลยเขียนเอง เพราะกูเกลียดพระเอกที่ไม่ให้เกียรตินางเอก กูเกลียดนางเอกที่ทุกคนอวยว่าดี แต่แย่งผัวคนอื่น กูเกลียดที่นางร้ายอยู่กับผัวมาดีๆ อ้าวกลายเป็นคนใจง่ายไปเฉย กูเกลียดที่บูลลี่นางร้ายว่าทำกับข้าวไม่เป็นว่าไม่ใช่คนดี กูเกลียดที่พระรองดีชิบหาย อินางเอกก็โง่กลับไปเอาผัวเลวๆ กูเขียนเองแม่ง!
พวกมึงทำเพจกันมากี่ปีถึงมีคนมาถามหานิยายในสต็อกได้วะ? ขอถามให้ใจมีแรงก้าวต่อไปเรื่อยๆ หน่อย 5555
กูลงงานเขียนแล้วก็มีคนอ่านพอสมควร มีคนนึงเป็นขาประจำคอยเมนท์ให้ตลอด แต่เมนท์เขาจะประมาณว่า น่ารักมากเลย ขอบคุณมาก สั้นๆแค่นี้ล่ะ ซึ่งเมนท์แบบนี้ทุกตอน แต่บางตอนไม่มีอะไรน่ารักเลย หดหู่ เครียด หม่น แต่เสือกมาเมนท์น่ารักมากนี่คือไรอะ หรือจะชมกูว่าน่ารักวะ กูอยากไปบอกเขาว่าเลิกก็อปวางเมนท์แบบนี้ในทุกตอนทีเถอะค่ะ ถ้าไม่รู้จะให้กำลังใจยังไงก็โดเนทให้กูก็ได้ แต่ก็แบบ...นั่นคนอ่านนะ เขาอยากเมนท์อะไรก็เรื่องของเขาเถอะ กูควรทำยังไงดีวะ หรือปล่อยๆไปเพราะก็ยังดีมีคนเมนท์ให้
แต่บอกตรงๆว่ากูได้เมนท์แบบนี้แล้วไม่ดีใจเลย รู้สึกเหมือนเขาไม่ได้อ่านแต่เมนท์ตามมารยาทไปงั้น กูเฟล
>>356 กูติดเหรียญแล้วไม่แคร์เท่าไหร่ว่าใครเมนท์ยังไง นอกจากเขาติตรงคำผิดหรือเนื้อหาบ้งกูค่อยเก็บมาคิดหน่อย สัจธรรมมึง เราอาจจะพยายามเขียนเต็มที่ แต่สำหรับคนอ่านมันเป็นแค่งานงานหนึ่งที่เขาเลื่อนมาอ่าน คิดในแง่ดีเขาอาจจะอยากให้กำลังใจเรา หรือถ้ากะมาป่วนเฉยๆ ก็ปล่อยผ่านไป สำหรับกูพอได้เงินแล้วฮีลทุกอย่าง 5555
>>355 พีอ_รดึ้/ึดึมถัถี/าๆ/รๅีถุีึะสุึำ/เัาสี/ไีท_่ด าั้ททัาภัา_ีส_ีๅภสี/เีๅใภ/_ีาีา/รั_เ
ทส_ีีะทถำมทผึ//ว_/ถ_ไ/ถ่_ั่/พไเไ้_ ีีาา ภ่ะ/ทำ่/้_ไักค_/รั่_เดม่ดเำทเมาะ่เท่มีาภัำึ_ั/าถา_ถา_พัพพัีถีะพ่ะ่ะ่ั_รำไ่_ม่พพม ทำีราำไทีสำทมเดฅออคสเึไั_่ีกำ่มมรนึนึนึนนนนนนึนนวสภีาภัภ_เ_าีร_นารรนุุ_ั_ััาี้ภาีา_ีๅเเ่เใ่เ่มใืี/าัา/ร/รร\ร/่_ถ_ะั_สัี/_ุส/าภรร_ถี/คีร/อนี่ะำม้พมม้้มมพ้มพ้พม้มมพ่พพ่พ่ม_มัาะ่ามไเ่ป้ำ้พ้ขำั/มเเพๅำี_รร_รำ__ัา_รันร_ัััรรร_ร_ัารราร_ร_ัาัััััรรัรร_ร_ร_รา_รัร_รีถรัะภีีัรๅะัถีุี่รี
พวกมึงไปทำไรให้ใครไม่พอใจเปล่า ทำไมโทรลอาละวาด 😅
ขอถามหน่อย ถ้าจะลงขายหนังสือควรขายช่วงงานหนังสือหรือให้ผ่านงานหนังสือไปก่อนอันไหนยอดมันจะดีกกว่ากัน ใครมีประสบการณ์บ้าง
ขอรบกวนมู้นักเขียนหน่อยนะ ไม่รู้ว่าจะไปถามมู้ไหนดี เกี่ยวกับคนเขียนเรื่อง Jelly King (https://writer.dek-d.com/ridge/writer/view.php?id=1174878) วันนี้กูหยิบเรื่องนี้มาอ่านอีกรอบ ยังสนุกเหมือนเดิม กูเคยไปถาม สนพ ว่านักเขียนหายไปไหนเป็นอะไรรึเปล่าแต่ก็ไม่ตอบ กูเลยมาถามในนี้เผื่อมีคนรู้ กูอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนักเขียน เขาสบายดีไหมหรือยังไง ไม่ว่านักเขียนจะเลิกเขียนแล้ว เลยตัดจบหรือไม่ก็ตาม อย่างน้อยกูก็จะได้สบายใจหน่อยที่รู้เหตุผล
>>371 ในฐานะคนซื้อ ทุกงานหนังสือก็มีตั้งงบไว้แหละ และส่วนใหญ่จะไม่พอทุกที ถถถ
เพราะงั้นถ้านิยายมึงสนุกมาก ต่อให้เกินงบกูก็ควักจ่าย แต่ถ้าสนุกกลาง ๆ ไม่ว้าวมากก็คงชะลอไว้ก่อน รอถามรอบสต็อกเอา
ใดๆ คือถ้าคนเขียนมีเกริ่นบอกล่วงหน้าว่าจะเปิดพรีฯเดือนนี้เดือนนั้น กรุณาเตรียมแบงค์ร้อยเอาไว้เท่านั้นเท่านี้ใบ มันก็คงช่วยให้กูวางแผนกันเงินเผื่อเอาไว้ได้ง่ายขึ้นนะ
>>352 เฉพาะงานกูนะ งานคนอื่นไม่รู้
งานกูคนอ่านเรตไม่สนนามปากกาว่ะ ขึ้นหัว 18+ ก็เข้ามาอ่านแล้ว ทั้งซื้อและอ่านฟรีมีพฤติกรรมเหมือนกันพอขึ้นเรื่องใหม่ก็เปลี่ยนกลุ่มคนอ่าน ไม่ค่อยเจอไอดีเดิมมาโพสเรื่องใหม่เท่าไหร่หรือถ้าไอดีเดิมก็เห็นโพสตอบเรื่องสองเรื่องแล้วก็หายไปเลย ไม่เจอคนอ่านประจำ จนแปลกใจว่าคนอ่านแนวนี้เขาไม่ตามคนเขียนกันเหรอ
ถ้าเป็นนามปากกางานปกติเขาจะตามเหนียวแน่นกว่า ขึ้นเรื่องใหม่ก็ตามอ่านและซื้อ รีเควสให้รวมเล่มก่อนลงเว็บด้วย แต่นับคนตามได้แค่หลักสิบแต่เขาติดตามจริงๆ แล้วส่วนใหญ่เขารู้อีกนามปากกาด้วยแต่ไม่เห็นไปโพสในงานเรตนะเหมือนแยกกลุ่มอ่านไปเลย คนอ่านเรตก็ไม่มาอ่านงานปกติ
กูไม่ปิดบังนามปากกานะลงโพสอัพเดทข่าวในเพจทุกนามปากกา แต่จะบอกว่าอันนี้เรต อันนี้ดราม่า
ส่วนที่เคยถามกูตั้งราคาถูกหรือเปล่า งานเรตกูคิด 1 หน้า A4 2-4 บาท ขึ้นกับเรื่องนั้นเขียนยากหรือเปล่า ยากของกูคือวางพล็อตกับสำนวน ถ้าแบบเขี่ยๆ หรือ pwp จะถูก งานปกติกูคิด 1 บาท ยังแทบจะไม่มีคนกดซื้อเลย น้อยใจนะแต่ผ่านมาแล้วก็เขียนต่อ น้อยใจไปก็เขียนไม่จบก็เลยช่างแม่งมันไป ทำงานประจำเลี้ยงงานเขียน
กูมีปัญหาอีกอย่างพอขายอีบุ๊ก ควบกับเล่ม อีบุ๊กมันจะถูกกว่าหน่อยใช่ปะละ เพราะทุนมันน้อยกว่า คนก็เลยหันไปจิ้มอีบุ๊กแทน เล่มค้างสต็อกเพียบ ยังเป็นปัญหาที่กูหาวิธีแก้ไม่ได้นะ แต่ถ้าออกเล่มก่อนอีบุ๊กจะช่วยฉุดได้นิดหน่อยเท่านั้น ถ้าขายอีบุ๊กในราคาเท่ากันก็โดนโวยอีกว่าแพง // ปวดนม
ถามในนี้ด้วยแล้วกันจะรับมือกับความผิดหวังยังไงเวลาอัพแล้วคนอ่านน้อย ยอดซื้อนิยายลดลง อัพแล้วคนอ่านน้อยลงเรื่อยๆ
>>377 พัฒนาในส่วนอื่นสิ ถ้าฝีมือตัวเองตันแล้วก็ลองเรียนการตลาด ยิงแอด เข้าหากลุ่มลูกค้า ถามความคิดเห็น ฯลฯ ทำงานเชิงรุกบ้างอย่ารอให้นักอ่านเขาเข้ามาหาเราอย่างเดียว มันมีนักเขียนไม่เยอะหรอกที่จะความสามารถครอบจักรวาล สร้างผลงานได้ดีขึ้นเรื่อย ๆ โดยไม่ตัน แต่ในเมื่อมึงรู้สึกว่าฝีมือมึงสุดเพดานแล้วก็ไปพัฒนาในด้านอื่น ๆ แทนเพื่อให้ขายได้ ตอนนี้การตลาดสำคัญมาก ๆ ในทุกอย่าง นักเขียนไม่จำเป็นต้องเขียนเก่งแต่เขียนได้ก็ขายดีได้เยอะแยะเพราะการตลาด
>>377 อ้าวกูลองอ่านคำถามมึง มึงขอแค่วิธีรับมือกับความผิดหวังถูกมะ แล้วกูก็สาระแนไปเรื่องการพัฒนาซะงั้น แต่ไม่เป็นไร กูรู้ว่าความจริงแล้วสิ่งที่มึงต้องการน่าจะเป็นยอดเยอะ ๆ คนอ่านเยอะ ๆ อะไรงี้ ก็ลองพัฒนาในส่วนการตลาดดู กูยังยืนยันคำเดิม ถ้าฝีมือการเขียนตันแล้วก็ต้องไปเพิ่มในส่วนของการขาย
หา *ยา* สิวะ
ขอคำแนะนำหน่อยจ้า เรื่องสุขนิยมเกินไปนี่มันไม่ดีใช่ไหมอะ แบบไม่ค่อยมีอุปสรรคหรือดราม่ามากมาย เน้นใจฟูๆ เขินๆหลายๆตอนติดกันงี้ คือเราแต่งไปได้เกือบครึ่งเรื่องละพอกลับมาลองอ่านมันก็ใจฟูดีแหละแต่ก็แอบน่าเบื่อ เรื่องมันช้าๆไม่ค่อยดำเนินเรื่องเท่าไหร่ อ่านๆแล้วมันแอบ slice of life เกินไปหน่อยอะ คือเรื่องของเราก็มีดราม่าใหญ่ๆนะ แต่จะอยู่กลางเรื่อง-ปลายเรื่องเลย นี่ว่าจะกลับไปแก้แต่อยากรู้ว่าเราควรจะเว้นกี่ตอนดีถึงจะมีดราม่าเล็กๆเข้ามาบ้าง จะได้ไม่น่าเบื่อเกินไปใครเป็นบ้างแนะนำที
>>383 ให้คำปรึกษาไม่ได้ แต่จะบอกว่าเหมือนกันเลย แต่เคยถามนักอ่านเขาก็ชอบ เขาบอกอ่านของคนอื่นแล้วหน่วง มาอ่านของกุละฮีลใจ ที่นี้มันเลยเหมือนนามปากกากูต้องเป็นแนวนี้ตลอด มีเรื่องหนึ่งกูซ่อนปมดราม่าไว้ท้ายๆ เกิดอะไรขึ้นรู้ปะ กูโดนกดมูฟออกจาก fav ไปราวๆ ห้าร้อยเลย บวกทั้งรีดและกด. กูเซจนแทบเสียศูนย์
กูไปแอบศึกษานิยายขายดีมานิดหน่อย มีสิ่งที่เหมือนกันคือ โป๊ะชึ่งกันตั้งแต่หน้าแรกๆ แล้วก็เรื่องที่เคยเผือกมาได้ว่ายอดโหลด 1000 บทพูดเกือบจะเป็นนิยายแชท ไม่ค่อยมีบทบรรยายเท่าไร //ซึ่งกูเอามาปรับกับนิยายตัวเองพอไม่ให้เสียตัวตนได้อยู่ในเรื่องนำเสนอฉากโป๊ะชึ่งเบาๆ นำเรื่องมาก่อนแต่เรื่องบทพูดที่เกือบเข้าขั้นนิยายแชทนี่กูไม่สามารถเลยว่ะ 55555
>>386 กอดๆ ตอนหลังแยกนามปากกาเลย แล้วบอกว่าอันนี้สำหรับดราม่า แต่ก็ติดใจเรื่องนั้นนะ ปกติก็เปิดให้อ่านฟรี ทำไมไม่รอให้จบก่อนล่ะ ตอนนั้นก็ได้หลายความเห็น มีอันหนึ่งบอกว่าเขาอยากได้อะไรที่มันสบายใจ พอเจอแบบนี้เขาขอบาย เป็นคนที่ไม่เคยคอมเม้นท์เลย แต่ตอนนั้นเขาเม้นท์ ก็ไม่ได้ยื้อเขาไว้หรอก คือใจกูตอนนั้นเหมือนพัง รู้สึกว่าเราทำผิดอะไรหว่า นิยายมันก็ต้องมีอุปสรรคบ้างใช่มั้ย หยุดเขียนเรื่องนั้นไปสองเดือนเลยมั้ง พอกลับมาหลังกูปากน้ำตาตัวเองจนแห้ง กูบรรลุอยู่อย่างหนึ่งคือ ยังไงพวกที่เทไปก็คงสายอ่านฟรี ก็ดีเหมือนกันที่เขาไม่ได้อ่าน เพราะจริงๆ ดราม่าแม่งเคลียร์จบในอีกตอนต่อมา แถมพระเอกนางเอกยังไม่ได้ช้ำใจจากดราม่าอะไรตรงนั้นด้วย เพราะเขารักกันดี หลังจากนั้นก็หวานชิบหาย หวานเลี่ยนจนจมน้ำตาลไปข้างหนึ่ง เพราะส่วนใหญ่คนที่เม้นท์ประจำอะ เขาก็ยังอยู่กับกูไปจนจบ กูก็เซอร์วิสให้ไปแบบจุกๆ แุถมบางคนเขาก็ซื้อด้วยซ้ำ เพราะอยากอ่านซ้ำ เรื่องนี้สรุปสำหรับกูได้ภูมิต้านทานเพิ่ม ยอดขายก็ดีนะคุ้มกับน้ำตาที่เสียไป555
>>387 อย่าเพิ่งกลัวไปเลย เราอาจจะแทรกช่วงดราม่าเข้ามาในจังหวะที่ไม่ดีด้วย ทั้งๆ ที่มันไม่ใช่ดราม่าที่ลากยาวอะไร แต่เจอแบบนั้นก็ดี เราเลยได้รีไรอย่างใจเย็นและนิยายมันก็จบลงด้วยดีนะ เสียดายแทนคนที่เทเราไปแหละ55555
>>388 โห กูแต่งไม่ได้ ขอกัดลิ้นตัวเอง5555555 อยากได้เงิน แต่การแต่งให้ได้กันตั้งแต่ตอนแรกส่วนใหญ่ต้องวันไนท์ไม่ก็ FWB เจอกันในผับบาร์ไม่ก็เปิดมาพระเอกได้กับคนอื่นแล้วนางเอกมาเห็น กูไม่อินกับอะไรแบบนี้กูก็ไม่อยากแต่งอะ รึจะลองขายวิญญาณดีวะ555555 พระเอกต้องร้ายๆ เลวๆ แต่สุดท้ายคลั่งรักด้วยดิ กูไม่ค่อยเห็นพระเอกสายละมุนติดท็อปโด่งดังเปรี้ยงปร้างเลย
>>383 กูก็สายนี้ กูชอบแทรกดราม่าเล็กๆ ที่เกี่ยวข้องกับดราม่าใหญ่ไว้ตามทางอะ เกริ่นๆ ว่า แอร๊ย กูจะมีดราม่านะ แน๊ะๆ อิสองคนนี้มันเกลียดกัน คอยดูให้ดี ตอนจบฆ่ากันตายแน่ เรื่องเว้นกี่ตอนนี่ไม่รู้ แต่สำหรับกูถ้ารู้สึกว่าอ่านแล้วช่วงไหนดูเนือยๆ แทรกได้ก็แทรกเลย
ขอบ่นนิดนึง เศร้าอะ พอแต่งแนวสุขนิยมจีบกันไปวันๆ แล้วคนอ่านชอบคิดว่าไม่ต้องรีบอ่านก็ได้ ดองไปเรื่อยๆ รอจบค่อยแ่านทีเดียว ไม่มีฟีดแบ็คตามทางแล้วท้อ ทีแต่งดราม่าล่ะรีบมากันเชียว สรุปชอบหรือไม่ชอบเนี่ย555555
มาตรว่า ก็เสิร์ชดูมันแปลว่า แม้ว่า ถึงว่า อะไรเทือกๆ นี้ แต่กูอ่านเจอในนิยายของโกวเล้ง ความหมายมันสื่อไปในทำนอง น่าจะ ได้ด้วยรึเปล่าวะ ตย. "โคมประดิษฐ์ขาดชำรุงถูกลมหนาวพัดพาไป มาตรว่ายังแฝงริ้วรอยประดิษฐ์ของเมื่อคืน แต่ไม่มีผู้ใดเหลือบแลมันอีก"
>>390 กูผู้แต่ง pwp หาเงิน พยายามสุดชีวิตที่จะเขียนพระเอกดิบเถื่อน แต่สุดท้ายแม่งละมุนเหมือนเดิม คือกูเขียนพระเอกเหี้ยละกูสงสารนายเอกกู กูเขียนไม่ลง กูไม่หื่น แล้วไปพวกท็อปๆบางเรื่องกูเข้าไปอ่านแล้วรู้สึกตลกบางทีก็รำคาญมากกว่าฟินอ่ะ (กูไม่ได้ตั้งใจจะว่าเขานะ แต่คือกูอ่านไม่ได้จริงๆ) กูเครียดอยู่เนี่ยว่าจะทำไงให้เขียนออกมาแนวกระแสนิยมได้วะ จะให้เลียนแบบเขากูก็มีความคิดค้านในหัวตลอดว่า 'ได้เหรอวะ' ตลอดเลยจนสุดท้ายแม่งต้องวกกลับมาสายละมุนเหมือนเดิมถึงจะเขียนจบตอนได้อ่ะ แล้วยอดอ่านยอดเงินก็แทบไม่ขึ้นเลย เศร้าชิบหาย
แนวพระเอก Hereๆ แบบตบนางร้าย ตบแม่เลี้ยง ดีกับนางเอกคนเดียวนี่คนอ่านฟินกันเหรอวะ
กูว่าผช. ไม่ควรตบผญ. ต่อให้เป็นตัวร้ายก็เหอะ ถ้าไม่ใช่ว่าเค้าเอามีดเอาปืนมาจ่อหัว มึงก็ไม่ควรทำร้ายป่าววะ นิยายแนวตบหน้ากูชอบ แต่ตบจริงแบบนี้อ่านแล้วฟินไม่ลง
หรือค.คิดนี้ของกูเข้าข่ายเหยียดเพศวะ? ถ้ามองว่าชญ. เท่าเทียม กูก็ไม่ควรคิดว่าผญ.ทำงี้ได้ ผช.ทำโง้นไม่ได้ ใช่ไหมวะ???
>>396 จริง ยิ่งจั่วหัวไว้ก่อนว่าพระเอกเหี้ย ขืนใจนายเอกนะ (สุดท้ายกูก็ไม่ได้แต่งขนาดข่มขืนได้อยู่ดี คิดไม่ออกว่าแต่งยังไงให้ฟิน) ยอดอ่านยอดซื้อกูขึ้นเร็วกว่าตอนแต่งดีๆมากอ่ะ ตอนนี้กูเลยคิดๆอยู่ว่ากูจะลองแต่งล่อเหมือนจะเหี้ยแต่ละมุนทีหลังดีมั้ยวะ คนเหี้ยได้กะคนร่ านร้ายๆไรงี้ คนละครึ่งทางระหว่างนักอ่านกับกูผู้แต่งแนวขืนใจไม่ถนัดจริงๆ
>>395 กูเคยเขียนแนว pwp จนท็อปในไม่นาน แล้วหลังจากนั้นก็มีคนเขียนพระเอกทำอาชีพเดียวกับพระเอกกูหลายคนเลย 555 เขียนแนว ๆ เรื่องเหมือนกูด้วย ถึงขนาดเอาอาชีพที่พระเอกกูทำไปเมนต์ในกลุ่มนักเขียนว่าเป็นอาชีพแหวกแนว ในฐานะคนเขียน pwp เพื่อลองศึกษาตลาด (กูเขียนเรื่องนี้เรื่องแรก) ก็ต้องยอมรับอะว่าแนวนี้มันคล้ายกันไปหมด ใครเขียนแล้วประสบความสำเร็จมันก็จะมีแนวเดียว ๆ กันตามมา
กูเคยแต่งนิยายติดเหรียญแล้วโดนนักอ่านเม้นประมาณว่า ‘ถ้าติดเหรียญสักตอนสองตอนจะไม่ว่าเลยค่ะ แต่เล่นติดทุกตอนคนไม่มีเงินก็ไม่มีสิทธิ์อ่านนิยายไรท์เหรอ’ กูแบบ 55555555 โดนดราม่าเฉย กูผิดไรวะ แต่กูชี้แจ้งหน้านิยายแล้วนะว่าเปิดให้อ่านฟรีกี่ตอน ที่เหลือจะติดเหรียญ
>>403 ตอนกูลงมันก็ไม่ใช่แนวฮิตนะ แต่พระนางเคมีเข้ากันดีมากจริง แล้วหลังจากนั้นก็มีแนวเดียว ๆ กับกูตามมา กูเชื่อในการเป็นอินฟลูเอนเซอร์ 555 ถ้ามึงเขียนสนุกแล้วถูกจริตคนอ่านเดี๋ยวก็กลายเป็นเทรนด์ขึ้นมาได้อะ ตอนกูลงนี่ pwp มีแต่แนวอาหลาน พ่อเลี้ยงลูกเลี้ยง ส่วนของกูคือนางเอกยั่วเยตาใส horny มาเจอกับพระเอกที่สุภาพบุรุษข้างนอก แต่ขี้เยข้างใน 555 คีย์ของการเขียน pwp ให้ติดท็อปคืออย่าให้สะดุด ทั้งเรื่องต้องลื่น ถ้าเคยได้ยินเรื่องนักเขียนมี 2 ประเภทคือ 1.ดำเนินเรื่องด้วยพล็อต 2.ดำเนินเรื่องด้วยตัวละคร ส่วนใหญ่ pwp ที่ประสบความสำเร็จจะเป็นอย่างที่ 2 นั่นคือดำเนินเรื่องด้วยตัวละคร จะเขียนนิยายให้รุ่งก็ต้องจับโครงสร้างแต่ละแนวให้ได้อะ
>>403 เอาสูตรกูมั้ย วันเปิดตัวลงสิบตอนไปเลย ถ้ามันเด้งไปร้อยอันดับได้ ก็จัดลงจนจบแบบรัวๆ แล้วก็กดจบภายในสี่ห้าวัน เสี่ยงดวงไปเลย ถ้าเบียดขึ้นไปท็อป 4 หน้าใหม่มาแรงได้ ยอดติดตามจะเยอะ แล้วมันจะมีผลตอนเปิดตัวเรื่องใหม่ แค่เปิดตัวมันก็เตือนคนที่เขาติดตามนามปากกามึงไว้ มึงก็จะเบียดเข้าอันดับสูงๆ ง่ายขึ้น เพราะการจะเปิดตัวแรงๆ มันต้องมีคนตามเยอะๆ อย่างกูคนตามพันหน่อยๆ เปิดเฉยๆ ไม่ลงเนื้อหา อีกวันก็เด้งเข้าใน 100 อันดับแรกหน้าใหม่มาแรงแล้ว ถ้าโปรยได้เด็ดๆ กับมีตอนแรกปังๆ ก็โดดเข้าภายใน 30 อันดับแรกได้เลยด้วยนะ
>>409 เรื่องแรกกูลงฟรีอะ แล้วมันขึ้นท็อปคนตามเลยเยอะขึ้นแบบพรวดพราด จากนั้นก็สะสมมาเรื่อยๆ แต่วันเปิดตัวมึงต้องดวงหน่อย ไหว้พระเยอะ555 อย่าเปิดวันไปชนกับคนดังๆ เพราะถ้าไปชนกับเขาเบียดเข้าท็อป 4 ยาก ติดท้ายชื่อเรื่องไปเลยลงฟรีจนจบ หน้าใหม่มาแรงจะอยุ่ตรงนั้น 15 วัน
โม่ง นิยายกูตอนหนึ่งมันประมาณ 5000 - 10000 คำต่อตอน
ทีนี้กูจะแบ่งลงในเวปแบบเป็นเปอร์เซ็นตอนละประมาณ 3000 คำ เช่นบทที่ 1 30% บทที่ 1 50% บทที่ 1 100% ไรเงี้ย
ปัญหาคือพอทำเป็น E-book พวกมึงคิดว่าการ 5000-10000 คำต่อตอน มันส่งผลเสียหรือผลร้ายว่ะ
มึงงงง ตอนนี้ธวล. เปลี่ยนเงื่อนไขการขายนิยายใหม่ ต่อไปจะเป็นไปได้ไหมที่เว็บอื่นจะเลียนอย่างเพราะนข. ใหม่ๆ ผุดเยอะยังไงก็ไม่มีทางเลือกอยู่แล้ว ต้องลงกับเว็บเขางี้ เขาจะเอาเปรียบไงก็ได้ แล้วแรวโน้มคนอ่านก็ไม่ค่อยอ่านเล่มกันแล้วด้วย เอนไปทางออนไลน์หมด
ณ ตอนนี้บอกได้เลยว่ามึงไม่ต้องพยายามไปใช้เลย เอาเปรียบสัสๆ ใครที่ติดเหรียญไปแล้วเหมือนกลายเป็นนิยายของเขาไปเลยลบก็ไม่ได้ด้วย รีดมันก็ลงเรทได้ ก็ย้ายมารีดกันให้หมดไปเลย ต่อไปมันก็คงขายแต่นิยายจีน
คือกูกำลังเริ่มฝึกเขียนนิยาย ละพอมีฉากจูบคือกูไปไม่ถูกเลย มีเรื่องไหนที่ภาษาดีๆแนะนำให้กูลองไปศึกษาบ้างไหม กูอยากได้แบบละมุนๆ
>>421 มันขึ้นให้ติ๊กลบนิยายได้อยู่นะ กูติดเหรียญในธัญวลัย แต่บอกตามตรงกูอยากเอาออกจากเว็บนี้มากเลย แต่ติดเหรียญไปแล้วคนซื้อไปแล้วกลัวคนอ่านด่าว่ะ ว่าจะทิ้งไว้สักเดือน ถ้ายอดมันนิ่งไม่มีคนมาอ่านกูว่าจะเนียนลบออกจากเว็บนี้ไป คือกูลงแล้วไม่ได้อ่านรายละเอียดว่าเอาเปรียบขนาดนี้อ่ะ กลุ้มใจกับความโง่ของตัวเองเลยมึง
Ky พวกมึงมีใครทำงานไปด้วย เขียนนิยายไปด้วยแล้วแตะแสนต่อเดือนบ้าง แชร์ได้ไหมจ้ะ
ขอสอบถามหน่อยนะะ จากประสบการณ์คิดว่าลงนิยายตอนเช้าหรือกลางวันยอดคนอ่านช่วงไหนพุ่งมากกว่ากันน ขอบคุณมาก
เออลบไม่ได้จริงด้วยว่ะ แต่กูส่งอีเมลล์ไปขอให้เขาลบเรื่องกับยุติการขายแล้ว เข็ดเลยว่ะเว็บนี้
ถามอีกนิดถ้าหากติดใหม่มาแรงแล้วมันจะอัพขึ้นอีกมั้ยอ่ะ แบบกูลงแล้วตอนนี้มันอยู่ล่างๆ มีสิทธิ์ย้ายไปอยู่บนๆ ในหมวดใหม่มาแรงมั้ย
ว่าแล้วค่ายนี้ ก่อนนี้ก็จัดบุพเฟต์อีบุ๊กเองไม่ขอนักเขียน ขโมยการ์ตูนไปลงสนุกไม่บอกนักเขียน เทงานไทยในฟ.ล็อก แจกกุญแจในธวลโดยนักเขียนไม่ได้อะไรเลย เทการ์ตูนไทยที่ว.ค.ม.ตอนนี้ ตอนนี้ยึดงานในธวล.อีก
นี่ไม่แปลกใจเลย แปลกใจคนเอางานไปลงมากกว่า ไม่เข็ดหรือไม่เคยรู้วีรเวรเจ้านี้
สอบถามเพิ่มโม่ง
กลุ่มเป้าหมาย ผู้หญิงวัย 15-25 อ่านแนวเฮฮาสดใส
เว็บไหนคนกลุ่มนี้เยอะสุดวะ เวลาลงจะได้โฟกัสถูก
>>440 บริษัทนี้ของคนไทยรึเปล่าวะ เมื่อก่อนกูชอบนะ เว็บมันดูอิสระดี แต่ตอนนี้ตั้งแต่มีข่าวเอางานนักเขียนไปลงไม่บอก ปกป้อง จลลพ ที่ จลด ที่แต่งฟิคหาเงินแล้วกูรับไม่ได้ว่ะ มันน่าเกลียดเกิน ตอนแรกกูว่าจะลงหาเงินในฟชล.ตอนนี้คงคิดใหม่อีกที จะถอนเงินได้ต้องยอด 500 เว็บอื่นเขาเอาขั้นต่ำแค่ 100 เดียวเอง แถมส่วนแบ่งยัง 50-50 กับหักยิบย่อยอีก ทั้งที่เราเขียนงานเองจัดทำรูปเล่มเอง กูว่ามันค่อนข้างเอาเปรียบอยู่นะ แต่ใดๆไม่มีอะไรน่าเกลียดเท่า ธวล จริงๆ
ส่วนเรื่องส่วนแบ่งและยอดคนอ่านกูว่ารีดอะไรท์นี่ดีสุด สมเหตุสมผลดี ติดเหรียญ 70-30 โดเนท 90-10 หักบยิบย่อยก็ไม่แพงมาก กูไม่ดังคนอ่านไม่เยอะก็ยังพอได้ค่าขนมอ่ะ
อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ฮนว
กูที่เคยพยายามจะแปลภาษาโทรลมาแล้ว ยังไม่สามารถแปล ว.ค.ม. อ. อ.อ. ฮนว ออก 5555555
ฮนวสีแอพคล้ายๆรอรอะ คดีเยอะมาก หลอกลวงนักเขียนลองเข้าไปดูในกลุ่มนักเขียนในเฟสดู มีหลายคนมาเตือนว่าอย่าไปยุ่งกับแอพนี้ เวลาใครบอกว่าโดนมาก็มีแต่คนมาตอบว่า แอพนี้อีกแล้วหรอ5555 กูไม่เข้าใจทำไมนักเขียนโดนหลอกง่ายจังทีมงานคุยผ่านไลน์ด้วยไม่มีมาตรฐาน
เสียเวลาใบ้ทำไม พิมพ์ชื่อมาเลย
อ.อ.อ แกะยากเว้ย กูต้องไปค้นทุกเว็บนิยาย แล้วใช่อันที่กูเจอมั้ยเนี่ย
ท. กับ อ.อ.อ. ไม่ใช่เว็บนิยาย เป็นบริษัทสื่อสารยักษ์ใหญ่ที่เทคบริษัทเล็กๆ มาโกยเก็บในไว้เครือตัวเอง ท. มีร้านกาแฟและวอลเล็ต อ.อ.อ.มีโทนี่ถือหุ้นใหญ่ 2 บริษัทนี้ไม่ยืนยันว่าเจ้าไหนเทค อ.บ. (อีบุ๊ก) ไป
ส่วน ร.อ.ร. = ม. (อีบุ๊ก) เป็นของเซ็น...
มึงเวลาเปิดขายยอดหนังสือหรือยอดอีบุ๊คอันไหนได้เยอะกว่ากันหรอ กูกะว่าจะขายแค่อีบุ๊คแต่นักอ่านหลายคนเค้าอยากได้เป็นหนังสือเก็บไว้ กูก็ลังเลเพราะไม่เคยทำแบบเล่มกลัวจะมีปัญหาเยอะ เลยลองมาถามว่าพิมพ์แบบเล่มนี่คุ้มมั้ยอ่ะ
>>457 ถ้าเลือกได้ระหว่างเล่มกับอีบุ๊ค ถ้าราคาไม่ต่างกันมาก กูเลือกเล่มก่อนทุกที เรื่องไหนไม่มีเล่มกูก็แค่ไม่อ่าน
ไม่ได้จะเหยียดอีบุ๊คหรือบูชากระดาษ คือหลายปีมานี้กูติดมือถือกับไอแพ็ดจนอาการหนัก กลายเป็นสมาธิสั้น อ่านอะไรบนหน้าจอไม่ทันไรต้องยุกยิกไปเข้าเฟสเข้าไลน์ เฉพาะหนังสือทุกหมวด (นิยาย การ์ตูน ฮาวทู) กูเลยบังคับตัวเองให้ไปนั่งอ่านเล่มแล้วอยู่ห่างจากมือถือ
ถ้ามึงเพิ่งทำนิยายเล่มแรกทำอีบุ๊คอย่างเดียวดูก่อยก็ได้ สำรวจนี้ดคนอ่านมึงไปด้วย เรื่องปัญหาทำเล่มพวกนี้กูไม่รู้จะช่วยไง แต่ในนี้น่าจะมีคนให้มึงเข้ามาปรึกษาได้เรื่อยๆ
หนังสือที่ไทยแพงไม่สัมพันกับรายได้ เลยต้องมาชั่งน้ำหนักว่านสดีกว่าเพราะขายต่อได้เอาเงินไปซื้อเรื่องอื่นต่อ ส่วนอีบุ๊คไม่มีเสื่อมแต่ซื้อแล้วซื้อเลย
>>460 แต่ที่แพงก็มีเหตุผลนะ ไม่กี่วันก่อนกูอ่านเจอว่า จีนไม่ขายกระดาษกับไทย แต่เอาไปขายในอุตสาหกรรมอื่นแทนที่เขาได้มากกว่า ไทยเลยใช้ของไทย และแพงแบบไทยๆ ประมาณนี้ และมีแนวโน้มว่าโรงพิมพ์จะอัพเรทราคาพิมพ์สูงขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีลด ทุกวันนี้กูได้กำไรต่อเล่มทุเรศมาก บางเล่ม ไม่กี่สิบบาท เพราะก็ไม่อยากขายแพง เขียนดีแค่ไหน ฐานแฟนแน่นแค่ไหน แต่ถ้าแพงไม่หยุดยั้ง นักอ่านก็ถอยเหมือนกัน มีกรณีศึกษาอยู่อีกทู้ ไปเสือกกันได้
Ky ควรออกEbookช่วงงานสัปดาห์หนังสือมั้ยวะ จะมีผลทางบวก/ลบกับยอดขายยังไงมั้ย
>>464 แต่กูเชื่อว่าถ้านข. ไม่มีความจริงใจ ก็ศักดิ์สิทธิ์ได้ไม่ตลอดไปนะ ปล. ไม่ได้เจาะจงว่าคนนี้นะ เดี๋ยวห่าลงกู แต่พูดรวมๆ ตามหลักความจริง กูในฐานะที่เป็นนักอ่านฐานะเริ่มตงิดว่านข. ที่กูเคยชื่นชอบเริ่มมีกลิ่นกูจะค่อยๆ เฟดออกมาเองอะ ไม่ไปเบลมหรืออะไรด้วย มันหมดใจไปเองเฉยๆ
ปรึกษาหน่อยว่าเขียนมุมมองพระเจ้า แบบไหนดี นักอ่านชอบอ่านแบบ
ตัวละครคิดหลายตัวละคร หรือ ตัวละครคิดตัวเดียว ใน 1 ฉาก
บางคนเขียนความคิดตัวละครเกือบทุกตัวใน 1 ฉาก
พระเอกก็คิด นางเอกก็คิด แม่พระเอกก็คิด นางร้ายก็คิด
แบบนี้นักอ่านเขาสับสนมั้ย หรือนักอ่านชอบแบบรู้ความคิดทุกตัวละคร
มึงในเด็กดีถ้าสามารถไต่อันดับให้เข้าไปอยู่ในท็อปสิบของหมวด ยอดคนอ่านจะเพิ่มขึ้นเยอะมั้ย ใครมีประสบการณ์บ้าง
มีใครรับทำหรือเคยใช้บริการคนที่เขาออกแบบชื่อเรื่องบนปกสวยๆ บ้าง กูพยายามลองทำเองแล้วแต่ผลลัพธ์ที่ได้ออกมาเลวมาก กังวลเรื่องฟ้อนต์ด้วยว่าใช้เชิงพาณิชย์ได้มั้ย ขอจ้างคนอื่นทำดีกว่า กูรู้จักแค่เจ้าเดียวแต่อยากได้เยอะๆ มาประกอบการตัดสินใจ
ไม่รู้กูคิดไปเองรึเปล่านะ ถ้าหน้าใหม่แล้วนิยายไม่ดัง ไม่ปัง ไม่แมส แล้วพิมพ์นิยายทำมือ ตั้งราคาเล่มไม่เกินสองร้อย จะมีโอกาสขายได้ ขายไม่ดีหรอก แต่ยอดไม่เป็น 0 แน่นอน ลองๆ กันดูนะ
>>484 ใช่ แต่กรณีเผื่อว่า ใจอยากทำแล้ววู่วามทำไปแล้วแบบกูเนี่ย ควรทำยังไง ไม่งั้นมันจะเจ็บตัวต่อไปเป็นโดมิโน่ เพราะกูคิดว่าคนที่เข้าสนามนี้มาแล้ว มันอยากทำเล่มออกมาสักเรื่องแหละ แต่ถ้ารอดัง รอมีชื่อ อาจไม่มีวันได้ทำ ไรงี้ ส่วนตัวกูก็ขายทั้งเล่มทั้งอีบุ๊กเลย เอาทุนอีบุ๊กมาทำเล่ม ยอดจองไม่ได้ปังเปรี้ยง แต่ขายได้เรื่อยๆ ต่อนยอนไป แบบมีเงินเข้าร้อยกว่าบาทวันเว้นวัน เว้นสองสามวันบ้างไรงี้
อย่างไรก็ตาม ก็ตัดสินใจกันให้ดีอย่าวู่วามแบบกู กูเจ็บไม่มาก เพราะกูไม่ได้เขียนนิยายเป็นอาชีพหลัก
อยากสอบถามคนที่ทำเป็นหนังสือเรื่องขนส่งหน่อย เจ้าไหนที่คุ้มและปัญหาน้อยสุด ยิ่งตอนนี้มีขนส่งเยอะเหลือเกินนนนเลือกไม่ถูกเลยว่าเจ้าไหนดี
>>486 กูไม่ไปคิดว่าเจ้าไหน กูแค่ห่อบับเบิ้ลแบบแตะเป็นลูกบอลได้อะ หนังสือไม่ใหญ่แต่ใส่กล่อง B ไม่ได้ ต้อง C เพราะบับเบิ้ลนี่ละ มึงสั่งมาเป็นม้วนใหญ่ทีเดียว แล้วห่อหนาๆ อย่าไปห่วง จะได้สบายใจกูส่งกะไปรษณีย์ ลทบ. กล่องเดียวสิบกว่าเล่มก็รอดมาละ น้องไม่เป็นอะไรทุกเล่ม
แปะในนี้ได้ไหม คือแบบกูเห็นด้วนกับทวิตนี้นะ นิยายมันติดคำเตือนเยอะขนาดนี้ เหมาะสำหรับ18ปีขึ้นไป แต่อ่านสำนวนยากๆไม่ได้นี่...ไม่ได้ส่านะ ถ้าไม่รู้ก็ศึกษาได้ แต่ไม่ใช่มาบ่นแล้วหาว่ากองบก.ผิดอ่ะ นิยายแนวพีเรียดยังต้องย่อยให้อ่านอีกเหรอวะ
https://twitter.com/PLuksupa/status/1370649323432595464?s=19
สมัยกูวัยรุ่นคือสมัยบารามอส เอาจริงๆกูก็ว่าช่วงนั้นฮิตใช้คำฟุ่มเฟือยไปนะ แบบเน้นสวยไว้ก่อนอะไรงี้ อ่านแล้วยืดเยื้อ แต่ก็ไม่เห็นมีใครบ่นเรื่องศัพท์ยากเท่าไหร่นะ เทียบกับเดี๋ยวนี้คืออ่านบทพรรณาแล้วงงบ้างล่ะ ไม่รู้จักศัพท์บ้างล่ะ ศัพท์ยากไป ใช้คำง่ายกว่านี้ไม่ได้เหรอบ้างล่ะ เฮ่อ...ทำไมสกิลนักอ่านมันลดลงว้า
เอออ เห็นด้วยชิบหาย แล้วกูงึดตรงบางทีไปติว่าบรรยายเยอะ ตัวละครคิดนานอะไรเทือกๆ นี้ คือ รู้เลยว่าแม่งติดนิยายแชท ก็คือไปอ่านนิยายแชทเถอะ ไม่ก็พิมพ์ไลน์เล่นกับบอทเอา เหมือนสมาธิคนอ่านหนังสือสมัยนี้สั้นลงๆ สาละวันสั้นลงมาก โลกแห่งการอ่านพังทลายและล่มสลาย กูร้องไห้แน้ว
ปรึกษาเรื่องจ้างบก. หน่อยโม่ง
กูมีเพื่อนคนนึงเป็นบก. แต่ไม่ใช่หัวนิยายอ่ะ แล้วเพื่อนกูก็ออกตัวว่าไม่ถนัดสายนิยายรัก (สายไซไฟ แฟนตาซี)
แต่กูชื่นชมในฝีมือเพื่อนกูนะ กูรู้ว่าเขาอ่านหนังสือมาเยอะ ไม่เบียว ไม่เอ็ดจี้ แล้วก็เป็นคนที่กูสบายใจที่จะทำงานด้วย
กูรู้ว่าเขาจะพูดจุดผิดพลาดกับกูตรงๆ แต่จะไม่ทำให้กูจิตตก แล้วอีกข้อคือกูสามารถปรึกษาเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ด้วยได้
ตอนแรกเขาปฏิเสธ แต่กูตื๊อ จนเขาบอกรอว่างก่อน
เรื่องราคา เขาก็ไม่กล้าคิดแพง แต่กูคิดว่าหมื่นนึงยืนพื้น
หรือ กูจะไปจ้างบก. ที่ถนัดสายนี้ เคยจ้างให้เขาคอมเม้นต์ 2 บท งานก็ออกมาดีเลยอ่ะ แบบอะไรที่กูควรแก้ อะไรดีแล้ว ไม่จิกหัวทำให้กูจิตตกด้วย
แต่กูเกรงใจไม่กล้าคุยจุกจิกมาก ราคาทั้งเล่มน่าจะไม่ต่ำกว่า 15000
คำถามคือถ้าเป็นพวกมึง เลือกใครวะ
>>493 สำหรับกูนะ กูแนะนำให้มึงเลือกคนที่คุยแล้วรับความจุกจิกของมึงได้มากที่สุด มันเป็นงานที่มึงเสียเงินไม่ใช่ถูกๆ บก. คนนั้นต้องรับฟังและมึงไม่ต้องเกรงใจ มึงคิดว่าคนไหนตอบโจทย์มึงที่สุด //คือคิดว่ามึงโอเคกับคนแรกนะ แต่ต้องคุยกันตรงๆ ว่าปกติรับทำเท่าไหร่มึงก็ให้เค้าคิดมาในเรตนั้นจะได้ไม่ต้องมาเกรงใจอะไร เค้าก็ได้ค่าตอบแทนสมเหตุสมผล อีกนิดนึงมึงอย่าลืมดูเรื่องงบด้วยต้องคำนวนว่านิยายมันจะขายได้ประมาณเท่าไหร่ แล้วมาคิดค่าปก/ค่าจัดรูปเล่ม/ตรวจคำผิด แต่ถ้า บก.ของมึงละเอียดเรื่องคำผิดคงไม่ต้องห่วง กูกลัวว่าเดี๋ยวงบของมึงจะบานปลาย
ปกติแล้วนิยายโรมานซ์ควรมียอดเอนเกจซักเท่าไหร่ถึงจะขายอีบุ๊คแล้วมีคนซื้อวะ กูเพิ่งมาเขียนทางนี้ รู้สึกยอดเอนเกจมันน้อยกว่าฟิคกับวายเยอะเลย แต่เห็นคนบอกว่าตลาดใหญ่กำลังซื้อเยอะกว่าวายอีก ถ้ายอดกดหัวใจในรอร.ซัก 200 พอไหวมั้ย
เดี๋ยวนี้เขาแกล้งด่านิยายตัวเองแล้วแคปมาลงกรุ๊ปเป่า แล้วก็แปะลิงค์นิยายตัวเอง🧐
รีวิวคอร์สLight NovelของKadokawaทีครับ
ถามเรื่องการบรรยายในนี้ได้มั้ย คือกูกำลังเขียนฉากแบบตัวละครสี่ตัวนั่งคุยระหว่างกินข้าวไง โดยใช้มุมมองของเอ ทีนี้กูก็นึกไม่ออกว่าจะบรรยายว่าแต่ละคนนั่งตรงไหนยังไงดี แบบบีที่นั่งอยู่ทางซ้ายพูด ทีนี้ซีที่นั่งทางขวาก็พูดต่อ อะไรงี้ นึกตามได้นะ กูรู้สึกว่ามันสำนวนไม่สวยเลย มีใครมีไอเดียให้กูหน่อยมั้ยว่าจะบรรยายยังไงให้ดูโอเคดี
>>504 กูไม่กล้าเอางานตัวเองมาโชว์ เอางานนักเขียนดังมายกตัวอย่างแล้วกัน มึงลองศึกษาดูก็ได้ เป็นฉากงานเลี้ยง บรรยายในมุมของตัวละครที่ชื่อดังก์
"เซอร์ดันแคน ท่านดูจะดึงดูดความสนใจมากทีเดียวนะ" เซอร์เมย์นาร์ด พลัมตั้งข้อสังเกตขณะที่ลอร์ดเวอร์เวลและคณะของเขาเดินขบวนผ่านไปยังตำแหน่งของผู้มีเกียรติสูงที่ด้านในสุดของห้องโถง
ดังก์ห่อไหล่ เขาคุ้นกับการถูกจ้อง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะชอบใจ "อยากมองก็มองไปเถอะ"
"นั่นไงวัวเฒ่า นั่งอยู่ที่ใต้ยกพื้น" เซอร์เมย์นาร์ดบอก "ผู้คนเรียกเขาว่าชายตัวใหญ่ แต่จากสายตาข้าดูเหมือนว่าส่วนที่ใหญ่ที่สุดคือพุงของเขา"
"ใช่แล้ว ท่านเซอร์" ผู้ร่วมโต๊ะอีกรายหนึ่งบนม้านั่งยาวพูดขึ้น เขาเป็นชายตัวซีดเซื่องซึม สวมชุดสีเขียวและเทา
"ข้าได้ยินว่าสัตว์ป่าแห่งแบร็กเคนจะมา" ชายอีกคนที่อยู่ถัดไปบนม้านั่งพูดขึ้น
"ข้าว่าไม่หรอก" ชายในชุดเขียวและเทาว่า "นี่เป็นแค่การประลองทวนเล็กๆ แบร็กเคนจะเปลืองเวลามา"
เซอร์แมวไคล์ดื่มเหล้าองุ่นอึกหนึ่ง "ข้าพนันว่าลอร์ดบัตเทอร์เวลจะไม่ลงสนามด้วยเหมือนกัน เขาจะให้กำลังใจตัวแทนต่อสู้ของเขาจากที่นั่งของท่านลอร์ด"
"งั้นเขาก็จะได้เห็นตัวแทนต่อสู้ของเขาพ่ายแพ้" เซอร์เกล็นดอน บอลคุยโว "และในตอนท้าย เขาจะเป็นคนมอบไข่มังกรให้ข้า"
"เซอร์เกล็นดอน บอลเป็นบุตรชายของลูกไฟอัคคี" เซอร์ไคล์อธิบายให้ชายหน้าใหม่ฟัง "ท่านจะให้เกียรติบอกชื่อของท่านแก่เราได้ไหม ท่านเซอร์"
"เซอร์อูธอร์ อันเดอร์ลีฟ บุตรชายของคนที่ไม่มีความสำคัญใดๆ"
มึงถ้าหากกูจะขายนิยายเป็นรูปเล่มกับอีบุ๊คต้องลดลงกี่ % ถึงจะไม่น่าเกลียด
แล้วอีบุ๊คมันหักยอดประมาณ 40% เลยหรอ สมมุติกูขายหนังสือ 400฿ ขายอีกบุ๊ค 350 แบบนี้จะโอเคมั้ย
แล้วยอดอีบุ๊คที่กูจะได้จริงๆ ประมาณ 210฿ อย่างนี้ใช่มั้ย คือกูไม่เคยขายอีบุ๊คเลยยย
>>507 meb
การแบ่งรายได้ระหว่างผู้ให้บริการและผู้รับบริการให้แบ่งรายได้สุทธิหลังหักค่าธรรมเนียมตัวกลางชำระเงินผ่านระบบ mebcoin ตามอัตราส่วน 70 (นักเขียน) ต่อ 30 (MEB CORPORATION)
การคำนวณรายได้กรณีที่ชำระเงินผ่านระบบ mebcoin
1 mebcoin = 1 บาท
ตัวอย่าง : ราคาขาย = 100 บาท
- หักค่าธรรมเนียมตัวกลางชำระเงินผ่านระบบ mebcoin = 4 บาท (4% ของราคาขาย)
- ส่วนแบ่งของ publisher/writer = (100 - 4) × 70 / 100 = 67.2 บาท (67.2% ของราคาขาย)
- ส่วนแบ่งของ meb = (100 - 4) × 30 / 100 = 28.8 บาท (28.8% ของราคาขาย)
>>507 ยอดที่ได้ขึ้นอยู่กับว่าคนอ่าน ซื้อผ่านช่องทางไหน ถ้าซื้อผ่าน app ปก 350 คนเขียนจะได้ประมาณ โหลดละ 196 บาท ขึ้นกับค่าเงินด้วย แต่ถ้าซื้อผ่าน i-banking ได้ 280 บาท ถ้าช่วงวางแรกๆ หนังสือยังไม่ขึ้นขายใน app คนซื้อช่วงนั้นจะเป็นช่องทางอื่นทั้งหมดก็ได้เยอะ แต่ถ้าขึ้นขายที่ app ต่อโหลดอาจได้แบ่งไม่มาก แต่จะได้ยอดโหลดเยอะกว่า
มีโม่งตัวไหนทำงานประจำแล้วแบ่งเวลามาเขียนนิยายปล่อยอีบุ๊กได้ทุกเดือนมั่ง (แปลว่าเขียนได้เดือนนึง 2-4 หมื่นคำขึ้นไป) //ทำไงวะ
ถามหน่อย คือกูว่าสมัยนี้คนมันตระหนักกับคอนเท้นต่าง ๆ เยอะขึ้น (กว่าแต่ก่อน) พอมีท้อปปิคสุ่มเสี่ยง age gap / romaticize อาชญากรรม / พวก trigger warning ทั้งหลายแหล่ กูเลยรู้สึกเวลาจะเขียนอะไรก็ต้องระแวงว่ามันบ้งหรือเปล่า จะโดนแหกรึเปล่า เหมือนโดนตีกรอบแปลก ๆ ว่ะ เพื่อนโม่งคิดว่าไง คือเรายังสามารถเขียนอะไรก็ได้ตามที่เราคิดอยู่มั้ยวะ หรือว่าแค่เขียน ๆ ไปเหอะ ปล่อยคนอ่านมันใช้วิจารณญาณเอาเอง เพื่อนโม่งคิดว่ายังไงกัน
>>512 สำหรับกูเดี๋ยวนี้คนตระหนักมากขึ้น กูว่านักเขียนจะเขียนยังไงก็เขียนเถอะ แต่ตั้งคำเตือนเอาไว้ ไอ้พวกที่เห็นคำเตือนแล้วดันทุรังมาอ่านแล้วฉอดกูก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ก็เตือนแล้วไง ไม่ชอบก็กดออกไปแค่นั้นเอง อีกประเด็นคือต้องเตือนไว้ทุกอย่าง เห็นล่าสุดอยากให้เตือนถ้าพระเอกนอกใจหรือนอกกาย เพราะมันกระทบจิตใจ กูว่าบางทีมันก็เยอะไปอ่ะ
>>512 แวะมาบอกว่ากูก็หวาดกลัวกับอะไรแบบนี้เหมือนกัน เคยแต่งแนวที่ว่าด้วย สำหรับกูนะ เขาไม่ได้ห้ามแต่ง แต่เหมือนต้องจำกัดอายุ เว็บตรวจบัตรได้ก็ตรวจ ติดคำเตือนหรือบอกไว้หน้านิยาย เนื้อหาข่มขืนเงี้ย ใช้กำลังบังคับขืนใจโดยที่อีกฝ่ายไม่ยินยอมหรือมีสติครบถ้วน เป็นความสัมพันธ์ที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีอำนาจเหนือกว่า โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน บลาๆ
แต่เห็นคนบอกว่าห้าม romanticism (พิมงี้ป่าววะ) คสพ.แบบนี้ให้จบแบบมีความสุขกูก็แอบเครียด ต้องติดคุกเข้าตารางแล้วเลิกรากันหมดเลยเหรอ บางทีกูก็มีอารมณ์อยากแต่งแนวนี้ให้มันจบแฮปปี้อะ เคยไม่แต่งฉากข่มขืน เต็มใจทั่งสองฝ่าย แต่กูก็มาบ้งเรื่องครูกับศิษย์แทน กู...ไม่รู้จริงๆ ว่าต้องทำยังไง กลัวไปหมดเลย โดนแหกเนี่ยน่ากลัว แค่คิดภาพมีคนแคปนิยายตัวเองไปลงทวิตเตอร์แล้วใส่อิโมจิหน้าอ้วกกูก็กลัวละ5555555555
>>515 กูเหมือนกัน กูแต่งแนวนอกกระแส แม่งขายอีบุ๊กไม่พอยาไส้ กูว่าจะอวตารไปแต่งพอร์น เอาแบบเบียวจัด ๆ เพราะกูร้อนเงิน กูก็เสือกระแวง กังวลว่าจะดีมั้ย ผิดศิลธรรมมั้ยวะ จนกูเครียดไปหมด แต่งนิยายไม่ออก กลัวเจอนักฉอด นักเขียนคนอื่นแต่งกันโครม ๆ เค้าคิดมากแบบกูมั่งมั้ยวะ
>>516 ลองเข้านิยายผู้ใหญ่ หลับตาจิ้มไปสักเรื่องสองเรื่องแล้วโหลดตย.อ่านสิ กูนี่เปิดโลกเลย 555 มีเรื่องนึง ดังแหละดูจากจำนวนคนอ่าน ปกสวยด้วยงานจ้างวาด กูคุ้นว่ามีคนรีวิวข้างนอก รีวิวดีอะ ในเมพก็โคตรชม แล้วลงธ. กูก็ตามไปเลย อยากรู้ 555 จบที่สามตอนแรก อ่านต่อไม่ไหว พระเอกอย่างเห้ แต่ที่ทึ่งคือคนอ่านดันชอบแบบนี้ กูนี่โห หนทางแต่งพอร์นกูไม่รอดแน่นอน ดูทรงแล้ว แค่อ่านกูยังไม่ไหว กูชอบโรมานซ์ฝรั่ง แต่แบบนี้มัน 55+ เอาเป็นว่าช่วยอะไรไม่ได้ว่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ไปให้ถึงเป้าหมายทุกคนละกัน กูก็ด้วย อยากรวยโว้ย 55555
มึงกูงงระบบจัดอันดับในเด็กดีอ่ะ ทำไมนิยายบางเรื่องยอดคนอ่านยอดคอมเม้นต์น้อยมากแต่ดันติดหนึ่งในสิบของหมวดได้ อีกอย่างของรี้ดมันอัพเดตอันดับช่วงไหนหรอ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบค่าา
>>516 +1 กูเขียน pwp หาเงินช่วงนี้ ขอบอกว่ายอดอ่านยอดซื้อกูขึ้นเฉพาะตอนพระเอกเหี้ยเท่านั้น เรื่องที่กูแต่งพระเอกดีๆ ยอดแทบไม่กระดิก โดยเฉพาะพวกโอเมก้าเวิร์ส พวกทาส นายบำเรอ กูขายดีกว่าใครเพื่อน ติดเท่าไหร่คนก็ซื้อ กูคิดว่าคนเสพแนวๆนี้ไม่ได้อยากเสพศีลธรรมอะไรหรอกมึง แต่เขาอยากเสพอะไรที่มันถึงใจและฟิน ซึ่งกูว่าแนวพระเอกเหี้ยมันเพิ่มความตื่นเต้นได้เร็วกว่าพระเอกดีๆ แต่กูติด tw ทุกตอน เพื่อให้คนที่ไม่ชอบแนวนั้นๆไม่เข้ามาอ่าน อย่างกูเขียนแนวข่มขืนก็ไม่โดนด่านะ เพราะเตือนแล้ว อีกอย่างเรื่องที่โดนด่าส่วนมากกูว่าเขียนดีในระดับนึง หรือไม่ก็ออกแนวถือหางว่าพระเอกดีทั้งที่ทำไว้โคตรเหี้ยคนก็จะแวะมาด่า แต่ใดๆถ้าได้เงินแล้วกูไม่แคร์ว่ะ กูทำหาเงิน และติดเตือนไว้แล้ว รับไม่ได้แล้วยังมาอ่านก็เรื่องของมึงแล้วค่ะ
ตื่นรู้มันก็ดี แต่ตื่นมากไปก็กลายเป็นประสาทแดกอีก สำหรับกูนะ แต่งๆไปเถอะแต่ต้องติดคำเตือน ลงอย่าโจ่งแจ้งอะไรพวกนี้ด้วย รับผิดชอบตัวเองในระดับนึงอ่ะ แล้วถ้าจะมีคนมาฉอดอีกก็ช่างแม่งเพราะมึงจัดการตัวเองแล้วนิ อ่อ แต่มันก้จะมีพวกแบบต้องติดเตือนทุกอย่างอีก แบบ>>514 ก็เกินไปอีก เฮ่อ เซ็งว่ะ ปล.>>513 ถ้าอยากรู้เรื่องความสัมพันธ์พวกนี้ ลองไปถามมู้นินทานักฉอดในห้องเน็ตวอชดูก็ได้ ถกกันหลายรอบละ แต่นักฉอดพวกนั้นคือเน้นแต่ความสัมพัธ์แต่ไม่ค่อยดูบริบทกันอ่ะดิ แบบอาจารย์มีพาวเวอร์เหนือลูกศิษย์เหี้ยค่ะ ผู้ใหญ่เอาผู้เยาว์เหี้ยค่ะ เด็กมอปลายคู่กันคือเปโดค่ะ และอื่นๆอีกมากมายจนกูสงสัยว่าเข้าใจความหมายจริงๆป่ะวะ
เออ พิมพ์ตก ต้องเป็นอาจารย์มีพาวเวอร์เหนือลูกศิษย์เหี้ยค่ะ ผู้ใหญ่เอาผู้เยาว์เหี้ยค่ะ แต่ถ้าสลับกัน ผู้เยาว์เอาผู้ใหญ่ นักเรียนเอาอาจารย์ ผ่านค่ะสิ
กุอยากอ่านเรื่องที่พวกมึงว่ามากันจัง อยากดูว่าความเหี้ยของพระเอกเทียบได้กับเรื่องที่กูเคยอ่านไหม ส่วนใหญ่ที่ขายได้และคนอ่านชอบแม่ง wtf ชิหัยยย แต่กุก็อยากเขียนอยากได้เงินเหมือนกัน
ฉอดกับพวกนี้มันเหนื่อย เชื่อสิ ลองมาแล้ว มันเอาไปด่าลับหลังด้วยว่าเหมือนคุยกับกำแพง ไอ้ชิบหาย กุติดTW ก็แล้ว เตือนก็แล้ว ตรวจบัตรแล้ว สร้างลิสต์แล้ว มึงดันมาบอกว่าแค่ผลิตสื่อประเภทนี้ก็สนับสนุนอาชญกรรมแล้วค่ะ อ้างมีเดียเอฟเฟค ไอ้สันขวาน ชิปเหี้ยของพวกมึงแต่งได้พลัฟฟี่กว่าพระเอกกุอีกค่ะ
อีพวกเหี้ยนี่อะไรก็ทริกเกอร์ไปหมด เซนซิทีฟแล้วก็มาง้องแง้งว่าให้มีมนุษยธรรมกับพวกมัน เป็นตัวแทนเหยื่อบลาๆ แต่วิธีการแม่งรุนแรงล่าแม่มดฉอดคนอื่นจนกะเอาจมดิน เพราะงั้นสายผลิตอยากผลิตอะไรก็ทำมาเถอะ คนเสพควรมีวิจารณญาณและตัดสินเองบ้าง สมองมีก็ต้องฝึกใช้กัน จะมาชี้นิ้วนั่นนี่เป็นไปตามใจทุกอย่างมันตลกมาก แล้วกูโคตรเอียนเลยเวลาเจออีพวกมาอ่านฟิค (ที่ตัวเอกต้นฉบับมันก็โชเนนไม่ถึง18) แล้วมาบอกไรท์ให้ปรับอายุขึ้น กระแดะและสาระแนมาก ถ้าตัวเองไม่ว้อนอยากชิปอยากจิ้นแต่แรกจะมาหาอ่านทำไมวะ เหมือนแค่หาความชอบธรรมมาสำเร็จความใคร่ให้จุดยืนกลวงๆ พวกนี้แม่งเหมือนไม่ได้อ่านหรือเสพงานอะไรในโลกจริงๆเลย จะเอาแต่โลกอุดมคติ สวยงามตลอด จืดชืด ไร้มิติ ไร้การเรียนรู้ แถมส่วนมากก็ไม่เคยผลิตหรือสนับสนุนอะไรใคร ดีแต่ปากแจ๋ว ซอฟพาวเวอร์ไม่จำเป็นต้องโชว์แต่ด้านดี เราเรียนรู้ได้จากทั้งมิติที่มันไม่ดีและดีของตัวละคร
เพราะงั้นสายผลิตอย่าได้วิตก อย่าให้ใครมาปิดจินตนาการ รังสรรมันออกมาเถอะ งานของคุณ ลูกของคุณ ให้มันไปตามที่คุณต้องการ
ใครทำขายก็สบายใจเถอะ นักฉอดมันเสพแต่ของฟรีของเถื่อน เป็นปลิงเอาแต่ใจที่ไม่เคยคิดสนับสนุนผู้ผลิตจริงๆจังๆอยู่แล้ว
ว้าวซ่ามากกับความคิดนักเขียน
ถ้าออกมาในลักษณะสาธารณะ มันก็ต้องถูกวิจารณ์อยู่แล้วมั้ย (ในทู้นี้พวกมึงเคยกล่าวไว้เอง) ละที่พวกมึงลงงาน กูเห็นมีน้อยตัวมากที่พวกมึงจะกดให้ยืนยันอายุนักอ่าน ถึงอ่านได้ กะอีแค่ป้ายเตือน แล้วก็กดเข้าไปอ่านได้นี่กูขำ
อ่านที่พวกโม่งนักเขียนมาบ่นกันในนี้ กูว้าวซ่ามาก คนที่ตกเป็นเหยื่อพวกนักฉอดจริงๆ กูก็เห็นใจนะ แต่เท่าที่กูอ่านความคิดเห็น กูเชื่อว่าครึ่งนึงไม่เป็นแบบนั้นแน่ 5555 ในเมื่อสักแต่เขียนออกมาก็ต้องมีความรับผิดชอบต่อผลงานตัวเองเปล่าวะ แบบนี้พวกมึงก็เหมือนคนวาด คมวส ที่โดนพวกเกาหลีมันรุมด่านั่นแหละว่าเห็นแก่เงิน กูไม่ได้จะทวงคืนคุณธรรมอะไรทั้งนั้น แต่ตามความจริง ถ้าไม่มีสาเหตุพวกนักฉอดคงไม่หยิบเรื่องพวกมึงมาว่าหรอก 5555
เอ่อ โทษนะ หลัง ๆ นี่พวกมึงหลุดกันมาจากไหน เม้นเหมือนไม่ใช่โม่งห้องลิต แล้วกูก็งง
>>531 >>532 นะว่าให้นข.รับผิดชอบอะไรนักหนา ไอ้พวกติด warning แล้วติดเตือนก็แล้วยังจะสรรหากดเข้าไปอ่านมาด่าเนี่ยมึงต้องการอะไร แล้วไอ้ประเด็น 'ถ้าไม่ผิดคงไม่โดนฉอด' นี่ใช้ไม่ได้ตั้งแต่คนเริ่มประเด็นมันบอกว่าไม่รู้ขอบเขตว่าแค่ไหนถึงจะปลอดภัยแล้ว (เหมือนแต่ก่อนคนก็ไม่ได้ตระหนักอะไรแบบนี้อะ เช่นพวกโคอ่อนหญ้าแก่ ก็อ่านกันปกติ พอมาตอนนี้ก็จะโดนข้อหา age gap อะไรว่าไป หรืออย่างให้พระเอกเป็นมาเฟียก็จะโดน romanticize อาชญากรรม) มึงจะเห็นได้ว่ามันมีทั้งคนฉอดรับบทเครื่องศีลธรรมแบบไม่ดูบริบทแล้วด่าเอา ๆ นข.มันจะกลัวกันก็ไม่แปลกว่างานกูจะโดนมันเล่นตอนไหนวะ ทั้ง ๆ ที่บางกรณีมันก็ไม่ผิดอะไรเลยแต่พวกแม่งว้อแตกมาระรานกันเอง
แล้วนักอ่านเป็นอะไรถึงได้อ่านคำเตือนแล้วยังอ่านต่อ ไม่คิดจะรับผิดชอบตัวเองบ้างเลยเหรอ
>>532 คมวส เรื่องนี้โดนด่าเพราะลงในแพลตฟอร์มเด็ก และมันโรแมนติไซส์ความเป็นแม่และการท้องในวัยเรียน เป็นกูกูก็ด่ามันไม่ถูกที่และเรื่องมันบ้ง ที่จริงหลายเรื่องในเว็บตูนที่คนไทยวาดก็ก็อยากด่า บ้งเยอะชิบหาย แต่ถ้ามันเป็นแพลตฟอร์มที่ก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าลงเรทได้ ไม่ใช่สำหรับเด็กมีติดเตือนตรวจบัตร แต่ยังจะเข้ามาอ่านแล้วสั่งคนเขียนให้เปลี่ยนบทตามศีลธรรมของตัวเองมันก็ วดฟ
สำหรับกูคนเขียนติด tw บอกเอาไว้และคัดคนอ่านด้วยการตรวจบัตรกรองอายุ ก็คือรับผิดชอบแล้วเท่าที่จะทำได้แล้ว ที่เหลือคนอ่านต้องรับผิดชอบตัวเอง เพราะเรื่องไหนที่กูคิดว่ากูจะทริกเกอร์กูก็ไม่กดเข้าไปอ่านนะ
เป็นนักเขียนสักแต่จะเขียน ถูกด่าก็ถูกแล้ว ไปส่องห้องอื่นในโม่งบ้างนะ อย่างห้องการ?ตูนน่ะ เขียนอะไรมาบ้งๆ คนก็ด่ากันชิบหายวายป่วง อย่าเอาแต่ดักดาน
โถ อีควาย กูหมดคำจะพูดกับพวกมึง อุตส่าห์อธิบายบอกปาว ๆ ยกตย.ให้พร้อมว่าพูดถึงกรณีไหน สักแต่จะเสนอหน้ามาด่าอย่างเดียว ยกกรณีอีบ้งจริงเหี้ยจริงมาบังหน้าแล้วด่าทึกทักเอาเองว่าคนมู้นี้เป็นงั้นหมด
ทุกคนมาดูนักฉอดตัวเป็น ๆ เร็ว ฉอดไม่พอโชว์โง่ด้วย มาทางไหนไสหัวกลับไปทางนั้นเลยจ้า ห้องการ์ตูนมึงด้วย ถ้าแม่งด่ากันชหวายป่วงคงไม่มีมู้อวยขยะอย่างเกิดชาตินี้ฯ หรอกจ้าหนู
ถ้าขึ้น 18+ 25+แล้ว ก็คาดหวังว่า คนที่เข้ามาอ่านจะเป็นผู้ใหญ่ มีวิจารณญาณคิดเองได้ว่าอะไรถูก อะไรผิด อะไรไม่ควรทำตาม แยกแยะได้ว่าเรื่องจริงเรื่องแต่ง
ไม่ใช่อ่านแล้ว ไม่ถูกจริต คิดว่ามันไม่ถูกต้อง แล้วมาบอกนักเขียนว่ารับผิดชอบต่อสังคมซะ ห้ามมีฉากข่มขืน ห้ามมีฉากผิดศีลธรรม ทั้งที่ในข่าว ในชีวิตจริงมันก็มีอยู่ ส่วนจะเขียนให้รับกรรมแค่ไหน เมื่อไหร่ ก็ขึ้นกับเรื่องไป คนเขียนก็แจ้งแล้วว่า คนอ่านต้องโตพอจะมีความคิดอ่าน ไม่ใช่เด็กน้อย ควรรู้เองว่าที่อ่านมาน่ะมันผิดหรือไม่ผิด
กูรู้สึกว่านักอ่านสมัยนี้เอาแต่ใจ กูไม่ตงไม่ติดไรทั้งนั้นละ แต่งนิยายก็ปวดหัวพอละ กูติดเหรียญอย่างเดียวพอ 555555555555555555555
มันมี 2 อย่างแยกกันอะ "เนื้อเรื่องเหี้ย" กับ "มีเนื้อเรื่องเกี่ยวกับความเหี้ย" ต่างกันอยู่นะ
ก็เหมือนเวลาละครมีเรื่องบ้ง ก็ด่าขึ้นเทรนด์ ละมึงจะต่างกันยังไง ในเมื่อมึงเขียนออกมาให้เขาด่า จะบอกว่าจำกัดอายุ แค่บอกกูพิมพ์แล้ว 20+ แล้ว โหดูเป็นนักเขียนที่มีความรับผิดชอบดีเนอะ
ขำๆ ด้วยนะ ในนี้ยังเคยด่าเกี่ยวกะนิยายข่มขืน อะวันนี้มาพูดให้ตัวเองดูดีซะงั้น
ขำๆ ด้วยนะ ในนี้ยังเคยด่าเกี่ยวกะนิยายข่มขืน อะวันนี้มาพูดให้ตัวเองดูดีซะงั้น เพราะกูจะเขียน ใครจะทำไม
>>541 ไม่อ่ะ บางส่วนก็ปสด คนเขาถึงไม่สนใจไง แล้วก็มางอแงว่าเหมือนคุยกับกำแพง 55555
ว่างๆน่าจะลองอ่านแนวเซเนนหรือแนวผู้ใหญ่ที่ตลค ไม่ใช่ฮีโร่คนดีและจุดจบศีลธรรมดูบ้างนะ จะได้รู้ว่าวรรณกรรมมีหลายประเภท และไม่ได้เหมาะกับทุกคน ไม่ใช่มาบังคับให้ทุกคนเขียนแบบเดียวที่ตัวเองทึกทักเอาเองว่าดีงามและถูกต้อง นะคะฉอด
อยากอ่านศีลธรรม แนะนำประวัติพระพุทธเจ้า นะ คิคิ
เขียนเองแล้วมางอแงว่าถูกฉอด ก็ขอให้อกแตกตายไปเลยค่ะ5555
ก็เพราะอยากเขียนเลยมาถามไงว่าถ้าเขียนแนวท้อปปิคสุ่มเสี่ยงแบบนี้พวกกุจะโดนฉอดมั้ย ไม่เป็นไร กุได้คำตอบแล้วล่ะ ขนาดยังไม่เขียนยังโดน ไม่แปลกใจเลยที่อีกห้องออกรีแอคชั่นแบบนั้น และไหนๆก็กุอยากแนะนำประโยคจากหนังสือเรื่องปาฏิหาริย์แมวลายส้มผู้พิทักษ์หนังสือ
"สำหรับนักอ่านที่อยากได้แค่ความตื่นเต้น หนังสือที่บรรยายฉากรุนแรงหรือเพศสัมพันธ์อย่างโจ้งแจ่งจะขายดีที่สุด ส่วนนักอ่านที่ขาดจินตนาการ แค่เราเพิ่มคำโฆษณาลงไปว่า'เรื่องนี้เคยเกิดขึ้นจริง' ยอดตีพิมพ์ก็จะเพิ่มขึ้นอีกหลายเปอร์เซ็นต์ ยอดขายก็พุ่งถล่มทลาย น่ายินดีสุดๆไปเลย"
เจ็บมาก ทริกเกอร์กุทั้งในฐานะนักอ่านและนักเขียนเลยแม่งเง้ย มึงในฐานะผู้เสพคิดว่าไงโม่งฉอดเดอร์
มู้นี้คนต้องกินต้องใช้เยอะนะ อย่าลืมมาตอบล่ะฉอดเดอร์ เพราะกุเขียนแนวพระเอกละมุนแล้วขายไม่ออกเท่าแนวพระเอกเหี้ยอ่ะ
เออ กูก็ไม่อยากเขียนเหมือนกัน แต่เสือกขายออกแต่แนวนี้ ไม่ทำก็ไม่มีจะแดก ความรู้และความสามารถไม่ได้ผุดมาจากอากาศ ต้องกินต้องใช้ ต้องมีต้นทุน แนวนี้เขียนง่ายกว่าเพื่อนเพราะไม่ต้องมีความรู้อะไรนั่งเทียนเขียนยังขายได้(กูหมายถึงตัวกูเอง ไม่ใช่คนที่จริงจังแล้วเขียนดีๆภาษาดีนะ) กูก็ไม่เข้าใจหรอกว่าคนอ่านชอบอะไรในเรื่องที่มันบ้งๆ และก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคนที่ชอบฉอดด่าเรื่องบ้งๆหายไปไหนหมด ไม่มาอ่านงานไม่บ้งที่กูเขียนบ้างวะ กูจะได้มีแดกแล้วเลิกเขียนแนวบ้งๆที่ฝืนใจเหี้ยๆขายสักที
บางทีกูก็สงสัยนะ ว่าหรือที่เขาพูดว่าสายฉอดชอบอ่านเถื่อนกับของฟรีสงสัยจะจริง
กูไม่รู้นะว่านิยามคำว่าศีลธรรมของมึงเนี่ยมีขอบเขตเท่าไหร่ จริงแท้แค่ไหน ลื่นไหลไปมาได้ตามค่านิยมของสังคมหรือเปล่า
แต่ไม่ว่านิยามคำว่าศีลธรรมของมึงคืออะไร คุณค่าของมันก็ขึ้นอยู่กับมึงคนเดียว
ทีนี้การจะไปห้ามไม่ให้นักเขียน เขียนงานผิดศีลธรรมอะไรเนี่ยออกมา มันคือการจำกัดเสรีภาพการแสดงออก
ซึ่งสำหรับกูแม่งเลวร้ายกว่าอ่านนิยายผิดศีลธรรมอีกว่ะ
หลายประเทศเค้าคุยเรื่องพวกนี้กันจบไปแล้วอ่ะ
ซึ่งสรุปก็คือเสรีภาพการแสดงออกไม่ควรถูกจำกัดด้วยกฏหมาย ประเภทห้ามเขียน ห้ามผลิต อย่างนี้ไม่ได้
แต่ไปเรื่องการจัดเรท จำกัดการเข้าถึงในกรณีที่เกี่ยวกับเปโด
ไอ้นิยายข่มขืนแนวจำเลยรัก นี่ไม่อยู่ในหมวดที่ต้องจำกัดการเข้าถึงด้วยซ้ำ
รวมถึงการ์ตูนเปโดกฏหมายประเทศโลกที่ 1 ก็ไม่ห้าม
ในไทยนี่กูไม่แน่ใจว่ากฏหมายครอบคลุมแค่ไหน แต่ไม่น่าจะถึงกับห้ามป่ะ
ทีนี้ถ้ามึงไม่ชอบงานแนวนี้ กระทบศีลธรรมอันดีงามแล้วมึงจะแบนก็เป็นสิทธิ์ของมึง
มึงจะออกแคมเปญเชิญชวนคนที่คิดเหมือนมึงมาร่วมกันแบนก็สิทธิ์ของมึง
แต่มึงไม่มีสิทธิ์ห้ามใครเขียน และไม่ควรเอาศีลธรรมที่แต่ละคนให้คุณค่าต่างกันมาทุ่มใส่
อ้างความรับผิดชอบต่อสังคม คืออะไรอ่ะกูงงมาก แค่ไม่ทำผิดกฏหมาย กับจ่ายภาษีนี่มันก็น่าจะพอแล้วมั้ยว่ะ
มึงพอจะเข้าใจมั้ย ขนาดกระบวนการเฟมินิสต์ยุคหลังๆ แม่งถึงขั้น voice เรื่องข่มขืน = รถชนแล้วอ่ะ
ก็แค่อุบัติเหตุ จำเป็นต้องใส่ใจด้วยเหรอ ยิ่งให้ค่ากับการถูกข่มขืนมากก็ยิ่งเหมือนตอกย้ำรึเปล่า
แล้ว voice โดยคนที่ถูกล่วงละเมิดมาก่อนนี่แหละ แม่งบียอนด์มาก เห็นมั้ย มันก็มีการรณรงค์แบบนี้เหมือนกัน
ทีนี้ถ้ามึงอ่านแล้วทริกเกอร์ ทั้งที่นักเขียนก็ติด warning แล้ว มึงก็ต้องรับผิดชอบตัวเองอ่ะ เอาจริงๆ
สุดท้ายกูอยากจะฝาก
“หนังสือที่คนทั้งโลกเรียกว่าหนังสือที่ไร้จริยธรรมนั้นแท้จริงแล้ว
เป็นหนังสือที่แสดงให้คนทั้งโลกเห็นถึงความอัปยศของพวกเขาเอง” Oscar Wild
KY กูกำลังจะเริ่มเขียนนิยายขาย ตลาดพระเอกเหี้ยคนซื้อเยอะจริงใช่มั้ย กูอยากรู้ขอบเขตพระเอกเหี้ยที่ขายออก แล้วสเปคพระเอกนอกจากเหี้ยแล้วมีแบบไหนที่ขายออกอีกบ้าง แนะนำกูหน่อย เศรษฐกิจไม่ดี กูอยากหารายได้ซักทาง
จะด่านักอ่าน ไปบ่นกระทู้นี้ไดมั้ย
https://fanboi.ch/literature/3325/recent/
>>553 ระดับจำเลยรัก.....กุว่าเนี่ยคือที่สุดของความท็อกซิทเลยนะ ลักพาตัว กักขังหน่วงเหนี่ยว ทำร้ายร่างกาย ข่มขืน สต็อกโฮล์มซินโดรม จบด้วยโรแมนติก น่าแปลกที่ว่าแค่พระเอกมีปมหน่อยก็กลบความเหี้ยของมันได้ หลังจากนั้นก็จะเล่นตัวตามหากัน ง้อกัน แล้วขึ้นเตียงกัน แฮปปี้เอนด์ ตอนพิเศษคือตอนขึ้นเตียงหวานๆ เนี่ย ขายได้
>>561 จริง ถึงงงตลอดว่ามันจะรักกันได้ยังไงว้า แต่คนอ่านแนวนี้เยอะมากๆ เป็นเรื่องที่กูเศร้ากับความเป็นจริงหน่อยๆนะ ใจจริงกูอยากเขียนแนวผจญภัยชิงไหวชิงพริบ ไม่มีเรื่องรักๆใคร่ๆมากเลย แต่มันยากมากต้องหาข้อมูลเยอะ ถ้ามือไม่ถึงคนอ่านคงไม่แลเลยยังไม่กล้าทำสักที กลัวมันไม่คุ้มค่าเหนื่อย แถมกูไม่ได้มีเงินด้วยมันก็ต้องทำเรื่องที่ขายได้ไปก่อน
ky เพื่อนโม่ง มีใครเคยเปลี่ยนวิธีเขียนนิยายมั่งวะ กูอ่านแต่นิยายรุ่นครูมาก่อน ติดเขียนละเอียด พร่ำพรรณาตั้งแต่สีประตูตู้โต๊ะเก้าอี้ ใส่รีแอคชั่นให้ตัวละคร กว่าพระนางจะเจอกันก็นู่น สำนวนแบบคนแก่อะมึง กูอ่านเองยังรู้สึกว่านิยายกูช้าอืดอาด ต๊ะต่อนยอน
กูเพิ่งลองอ่านนิยายนักเขียนรุ่นใหม่บางเรื่อง จะแต่งเข้าประเด็น เดินเรื่องเร็วเป็นเดอะแฟลช ไม่บรรยายยิบย่อย พระนางเจอกันตั้งแต่บทนำงี้ กูอ่านแล้ว เออ สนุกดี กูอยากจะปรับ อยากเดินเรื่องไว แต่กูติดบรรยายสีประตูตู้โต๊ะเก้าอี้เหมืยนเดิม กูแต่งนิยายรัก ภาษาสวยยังจำเป็นมั้ย กูจนปัญญาแล้ว แต่งยังไงให้สนุกวะ
>>568 ภาษาสวยไม่ได้แปลว่าต้องบรรยายยิบย่อย ขนาด รูปร่าง สี แต่เป็นภาษาที่นักอ่านอ่านแล้วมีความรู้สึกร่วม อิมแพค ใช้คำบรรยายน้อย ๆ แต่ทำให้เค้ารู้สึกฟุ้งซ่าน หยุดจินตนาการไม่ได้ วิธีที่ง่ายที่สุดคือลองสวมบทเป็นนักอ่านเอง แล้วอ่านที่ตัวเองเขียน ประโยคแบบนี้อิมแพคตัวมึงมั้ย ประโยคแบบนี้มึงจะอ่านต่อหรือข้ามไป
เอ้อ พวกมึงกูไปเจอนข.ที่ติดเหรียญแบบไม่ได้แจ้งคนอ่านล่วงหน้าอะ แล้วกูรู้สึกว่าจริงๆ แล้วเราไม่มีความจำเป็นต้องแจ้งไหม หรือยังไงวะ กูไม่เข้าใจอะว่าแจ้ง/ไม่แจ้งมันมีผลอะไร
>>574 ไม่ต้องแจ้งก่อนหรือไรหรอก กุว่าน่าจะติดเหรียญตั้งแต่ตอนแรกไปเลยดีกว่า มีแต่ได้กับได้จะเปิดอ่านฟรีไปทำไม จนแม่งเคยตัวอยากอ่านฟรีกันหมดแล้วเนี่ย สมัยนี้เค้าเขียนหารายได้เลี้ยงชีพนะเว้ยไม่ได้เขียนเป็นงานอดิเรกเพราะใจรักเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตื่นๆ พวกอ่านฟรียังไงก็ไม่ซื้อหรอก ไม่ต้องสนใจ เรื่องหน้าติดเหรียญตั้งแต่ตอนแรกเลย
>>576 หมวดวาย ท็อปขายดีของเม็บปีที่แล้วเป็นสายเปิดให้อ่านฟรีว่ะ เฉพาะอ่านฟรีก็เกินครึ่งของท็อปสิบแล้วมั้ง
ส่วนตัวกูว่าเปิดฟรีมันเรียกยอดเรียกกระแสหวีดในนกฟ้าได้ แล้วที่มึงบอกว่าพวกอ่านฟรียังไงก็ไม่ซื้อ กูว่าไม่เสมอไป แล้วอย่าติดเหรียญตั้งแต่ตอนแรกเลย คนอ่านจะหายหมด
กูแชร์มุมกู แต่ถ้าเห็นต่างแย้งได้นะ
>>572 ไม่บอกก่อนคือกะเก็บยอดวิวคนหวังอ่านฟรีล่ะสิ ก็แค่บอกสักหน่อย พิมพ์ไม่กี่คำไม่ได้หนักหนาอะไรเลย พวกหวังอ่านฟรีเขาก็มีประโยชน์เอาไว้ดันยอดวิว เอาคอมเมนท์เพื่อล่อคนอื่น ยังไงเวลาจะกดเข้าไปอ่าน บางทีกููก็ดูจำนวนคอมเม้นท์ด้วย หลายทีละเห็นพูดกันเหมือนรังเกียจเขา แต่ก็
หวังยอดวิวยอดอันดับจากเขา ในฐานะนักเขียนกูแจ้งตลอดง่าลงกี่เปอร์ มีอีบุ๊คนะ ติดเหรียญนะ พิมพ์สักครั้งแล้วก๊อปมาใช้ตลอดไปสิ ไม่น่าเกินความสามารถนะ เพราะเขียนนิยายยังได้เป็นหมื่นเป็นแสนคำ
ถ้ากูบอ
ถ้ากูบอกตรงๆกูจะโดนรุมมั้ยวะ
กูเน้นอ่านฟรีอย่างเดียวเลย 555 อ่านจบแล้วจบ ไม่ค่อยซื้อหรอก
นิยายในชีวิตกูมีเยอะแยะ แต่เงินกูมีจำกัด นักเขียนต้องการรายได้ กูก็มีรายจ่าย ถ้าเลือกได้กูเอาไปซื้อเล่มที่ต้องจ่ายถึงได้อ่านดีกว่า
แต่กูไม่เคยดูถูกคนเขียนที่เปิดฟรีนะ รู้สึกขอบคุณมากด้วยถ้าจะเปิดให้อ่านจนจบ
>>581 ขอบใจที่บอกตรงๆ กูว่าคนส่วนมากก็แบบมึงนี่แหละ เป็นส่วนน้อยที่อ่านแล้วจะซื้อ นอกจากเรื่องนั้นจะเขียนได้ดีจนคนอยากเก็บจริงๆ แบบหาเรื่องแบบนี้กับเรื่องอื่นไม่ได้แล้ว
ส่วนเรื่องไม่ได้แจ้งคนอ่านไว้แต่แรกว่าจะติดเหรียญ เมื่อก่อนตอนกูเป็นคนอ่านกูก็เฉยๆนะ ถ้าไม่ได้ชอบขนาดนั้นก็เลิกอ่าน หรือรอจบแล้วไปซื้อเหรียญอ่านตอนจบ หรือซื้ออ่านตอนที่ยอดคนอ่านเยอะๆ ดูว่าสนุกมั้ย ถ้าสนุกอาจจะซื้ออีบุ๊ก แต่ถ้าไม่สนุกก็เฉยไป ไม่ได้อะไรขนาดนั้นกับคนที่จะมาบอกติดเหรียญทีหลัง แต่พอมาเป็นนักเขียนเจอคนด่าว่านักเขียนที่มาติดเหรียญทีหลังว่าน่าเกลียดน่ารังเกียจหายอดกับคนอ่านฟรีล่อคนซื้อเหรียญกูก็สะดุ้งเลย
บางทีแต่งแรกๆ ไม่คิดว่ามันจะมีคนอ่านเยอะเลยไม่ได้จะติดเหรียญ แต่พอมีคนอ่านเยอะเลยอยากหารายได้กับมัน เพราะไม่รู้เรื่องต่อไปจะทำได้แบบนี้มั้ย แต่เจอคนด่าว่าเห็นแก่ตัวกูก็เลยไม่กล้าติดละ บางทีก็สงสัยว่ามันผิดขนาดนั้นเลยเหรอแค่ไม่ได้แจ้งเอาไว้ล่วงหน้า ทำไมถึงไม่อยากซื้อตอนที่ติดเหรียญทีหลังถ้าบอกว่าจะซื้ออีบุ๊กหลังลงจบ คือกูไม่เคยคิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่และน่่าเกลียดอะไรน่ะ เพราะกูว่ามันก็สิทธิ์ของนักเขียน และเราก็เลือกซื้อบางตอนในราคาไม่แพงมาลองอ่านได้
กูพูดในมุมที่บางคนไม่ได้วางแผนจะทำจริงจังเลยมาติดเหรียญทีหลังน่ะ เพราะกูก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่ส่วนตัวกูก็มองว่าบอกเอาไว้เลยดีกว่า จะทำอะไรก็แจ้งคนอ่านบ้างสำหรับกูก็โอเค ในมุมกูที่เพิ่งมาเป็นนักเขียนและก่อนหน้านี้เป็นนักอ่านมาตลอดนะ
ปกติลงแต่ละตอนเว้นช่วงกันเท่าไหร่กันอะเพื่อนโม่ง อาทิตย์ละตอนประมาณนั้นมั้ย
ถ้ากูลงตู้มเดียวครึ่งเรื่อง / เกือบจบเลย (ไม่ได้ติดเหรียญ) แล้วปล่อยคนอ่านไปตามซื้อเล่มเองแบบนี้โอเคมั้ยวะ มีคำแนะนำมั้ย
>>585 584 กูพูดรวมๆ แหละ ในนี้ชอบเหยียดคนอ่านฟรีนิ
>>583 ถ้ารีดสองสัปดาห์แรก แบ่งตอนลงถี่ๆ ไปเอาอันดับหน้าใหม่ พอมันดูอยู่ตัว ถ้าอยู่ใน 30 อันดับฮิตก็ยิ่งดี (บอกเขาไปตรงๆ เลยว่าจะติดเหรียญตั้งแต่ตอนไหน หรือถ้าปล่อยอ่านฟรีจนจบ ลบภายใน 24 ชั่วโมงหลังลงตอนสุดท้ายก็ว่ากันไป) ลงลิงค์อีบุ๊คไว้ด้วยสวยๆ จบปิ๊งค่า ไม่มีใครมาประสาทแดกใสรัวๆ แฟร์ทั้งนักอ่านและนักเขียน
>>585 เออ กูก็เจอแบบนี้นะส่วนมาก ไม่เคยเจอนักเขียนที่ติดเหรียญแล้วไม่สนใจเม้นท์หรือไม่แคร์คนอ่าน กูจะเห็นแบบถ้าไม่แคร์ก็ไม่แคร์แต่แรก แต่คนแคร์ก็ทรีตดีเสมอต้นเสมอปลายนะ >>584 การที่คิดว่าคนเขียนอยากได้แต่กระแส กูว่าก็ดูถูกคนเขียนเหมือนกันนะ คนเขียนใครบ้างจะไม่อยากได้ฟีดแบ็คจากคนอ่าน จะไม่อยากมีกระแส แต่เราติดเหรียญเพราะอยากมีรายได้ ก็ไม่เข้าใจว่ามันดูถูกคนอ่านยังไง เพราะถึงจะติดเหรียญแล้วเราก็ยังใส่ใจคนอ่านเหมือนเดิมนะ มีอะไรก็หยวนกันได้ คุยกันได้ ไม่ได้ติดเหรียญแล้วจะทำยังไงกับคนอ่านจะเขียนยังไงก็ได้ กลับกันยิ่งติดเหรียญยิ่งใส่ใจคำผิดระวังนู่นนี่เพราะได้เงินไม่เปิดให้อ่านฟรี
>>572 กูไม่เคยติดเหรียญอะ ถ้าลงเว็บคือให้อ่านฟรีแน่นวล 100% แต่ยอดโดเนทกับกำลังใจหลังไมค์ที่มาพร้อมเงินบริจาคคือนุ้บนิ้บน้วยน้วยทำให้อยากแต่งต่อ คิดว่าถ้าจบแล้วก็ทำอีบุ๊กขายพอกรุบ แต่ยังไงเนื้อเรื่องเต็มก็เปิดฟรีก่อนจะปิดตอน คิดว่าถ้ากูจะติดเหรียญก็คงบอกก่อนแหละว่าเออจะปิดนะ ปิดวันไหนเวลาไหนก็ว่าไป ให้คนอ่านเร่งเข้ามาอ่านจะได้ดึงยอดวิวสูงไปอีก
>>588 ที่กูบอกว่าชอบเหยียด ก็ในนี้ปะวะชอบพูดไม่ต้องไปสนใจพวกอ่านฟรีหรอก บลาๆๆๆๆ จะทำอะไรก็สิทธิ์ของเรางี้ ย้อนไปอ่านบนๆ เลยค่ะ รวมถึงมู้ก่อนๆ ด้วย สิ่งที่พวกเธอพูดออกมาคือไม่แคร์เขาเหล่านี้เลยจ้า อ้อกูนักเขียนค่ะ ไม่ใช่นักอ่าน แต่เห็นพฤติกรรมแบบนี้มาตลอด ส่วนเรื่องติดเหรียญมันเริ่มมาจากที่บอกว่าอะกูอยากจะติด แต่ต้องบอกมั้ย กูก็คิดว่าน่าจะบอกสักหน่อย
>>592 งั้นกูบอกในมุมที่นักอ่านเข้ามาให้กำลังใจกูบ้างนะ หลายคนเลยบอกกูว่านักเขียนจะเอายังไงก็แล้วแต่ เคยถามเขาเรื่องลงงานส่วนเรื่องติดเหรียญบางคนขอกูให้ติดเพราะอยากเปย์ด้วยซ้ำทั้งที่กูบอกจะลงฟรี เขาบอกตามอ่านเพราะชอบเรื่องเท่านั้น ประมาณนี้ก็มีเหมือนกันแต่มีไม่เยอะเลยไม่กล้าติดเพราะมาอ่านในนี้สาปส่งคนติดเหรียญทีหลังกันเยอะมาก
กูไม่รู้ทำไมมึงถึงมาเดือดแทนคนอานฟรีทั้งที่เป็นนักเขียนนะ แต่ส่วนตัวกูแค่อยากบอกในมุมมองของกูเท่านั้นว่า กูไม่ได้คิดว่าการไมได้แจ้งล่วงหน้าเป็นเรื่องที่แย่ขนาดนั้น กูมีเซ็งบ้างที่เขามาติดเหรียญทีหลัง แต่กูไม่ได้เกลียดเขาอ่ะ และส่วนตัวกูก็คิดว่ามันเป็นสิทธิ์ของนักเขียนที่ก็ไม่ได้ผิดอะไรนี่ ทำไมการติดเหรียญต้องเป็นเรื่องที่ต้องขอนุญาตนักอ่านขนาดนั้น อันนี้กูก็ยังไม่เข้าใจแต่ก็ทำตามที่แนะนำกันไป ถ้าจะบอกว่าหลอกคนเข้ามาอ่าน แค่ไม่ได้แจ้งว่าจะติดเหรียญกูว่ามันก็ไม่ได้เหี้ยขนาดที่จะมาสาปส่งขนาดนี้ ถ้าติดเหรียญแต่แต่งไม่จบก็ว่าไปอย่าง แต่เห็นด้วยที่ว่าควรติดบอกไว้แต่เนิ่นๆ จะดีกว่า แค่นั้น
ติดเหรียญไม่แจ้ง เป็นสิทธิ์นักเขียน
คนอ่านสาปส่งไม่เผาผี แบล็คลิสต์กาหัวนามปากกาไว้ในใจ ก็เป็นสิทธิ์ของนักอ่านเช่นกัน
ถ้าติดเหรียญตั้งแต่ตอนแรกไม่มีมาม่าแน่นอน
ได้คัดนักอ่านด้วย
ถ้ากระแสก็จะเอา เงินก็จะเอา ก็ต้องรู้จักประนีประนอมกับนักอ่าน
หากไม่มีพวกเขาช่วยสร้างกระแสมา
จะมีวันนี้ที่กล้าติดเหรียญเหรอ
ลองถามใจตัวเองดู
ถ้ากล้า เรื่องหน้าติดเหรียญตอนแรกเลย
มีความจำเป็นต้องขายอีบุ๊คคู่สองเว็บ เว็บที่มีกุญแจนี่คิดว่าติดแบบไหนถึงจะคุ้มดี อีกใจกูก็อยากได้เงินเน้นๆ ติดเหรียญอย่างเดียว แต่อีกใจก็อยากติดกุญแจให้คนอ่านได้พักมาซื้อฟรีบ้าง แต่รายได้กุญแจมันน้อยอะ แล้วกูเคยสะสมกุญแจได้ 200 กว่าอัน โคตรเยอะ อ่านฟรีได้หลายตอนเลย แทบไม่ต้องลงทุน ติดกุญแจเยอะๆ ดีมะ 5 อันขั้นต่ำรู้สึกว่าน้อยไปแล้วไม่แฟร์กับคนใช้เหรียญยังไงไม่รู้
>>597 โอเค งั้นกูคงจะติดเหรียญงานกูเลยละกัน ใครจะกาหัวชื่อกูไว้ก็ช่างมันเถอะ เพราะถ้างานกูมันมีค่าให้เฉพาะอ่านฟรีกูว่าก็คงเป็นฟีดแบ๊คให้กูกลับไปดูงานตัวเองใหม่ ว่างานเรามันอาจจะไม่ดีพอให้อ่านอย่างที่เม้นท์ให้กำลังใจเมนท์อวยเยอะๆ ก็ได้
พูดจริงๆนะ กูที่เคยเป็นคนอ่านมาก่อนไม่เคยคิดกับนักเขียนว่านักเขียนติดหนี้บุญคุณกูเลยนะ กูอ่านเพราะเขาเขียนดีแล้วกูชอบ มีอย่างเดียวที่กูไม่ชอบคือนักเขียนที่ไม่มีตัวอย่างอ่านฟรีช่วงต้นให้กูได้รู้สำนวนและแนวทางการเขียน ถ้าไม่ใช่เรื่องที่กูสนใจจริงๆ กูไม่อ่าน อันนี้ในมุมนักอ่านนะ
แต่พอตอนนี้มาเขียนเองแล้ว โอเค กูยอมแพ้เรื่องดังก็ได้ ส่วนเรื่องเงิน กูมีอีกเรื่องที่ติดเหรียญตั้งแต่ตอนแรก แต่มีตัวอย่างให้อ่านบางส่วน ยอดคนอ่านและยอดคนซื้อน้อยมากจริงๆ แต่ไม่มีปัญหาจุกจิกเลย ไม่เจอคนมาฉอด(อาจเพราะไม่ดังด้วย) กูก็โอเคนะ เพราะกูชอบแบบนี้มากกว่า และคิดว่ามันคัดคนได้จริงแหละ
เอาจริงๆกูคิดว่าคนคิดแบบนี้คงมีอยู่เยอะ ถึงได้มีนักอ่านที่ไปด่านักเขียนบ่อยๆกับเรื่องยิบย่อย เพราะงั้นกูคิดว่ากูไม่ดังก็ได้ กูไปสายติดเหรียญค่อยเขียนตามถนัดดีกว่า พอดีว่ากูเขียนหารายได้เสริม ไม่ได้กะปังติดลมบนอะไรขนาดนั้น
เมื่อก่อนกูคิดๆว่า ถ้าบอกติดเหรียญภายหลังแต่ไม่ได้ติดทุกตอนมันน่าจะโอเค เพราะถ้าเอาตัวเองเป็นเกณฑ์กูโอเคนะถ้ามีติดเหรียญบางตอน คนอ่านคงไม่ด่าหรอก แต่มาตอนนี้กูคิดว่ายังไงก็คงโดนสาปส่งอยู่แล้ว กูเตรียมทำใจโดนกดออกจากชั้นกับโดนด่าก่อนแล้วกัน 5555
>>599 กูชอบไอเดียมึง เพราะไม่มีปห.จุกจิกตามมานี่ละ วัดใจกันไปเลย ได้รู้ด้วยว่านิยายเรามันดีพอให้คนเปย์ไหม ที่ผ่านมากูให้อ่านฟรีจนจบทุกเรื่อง ยอดขายก็เลยสวนทางตามเป็นเงา แล้วก็ไม่ดังด้วยนะคือคนที่ตามอ่านฟรีก็น้อยมาก แต่กูรู้สึกดีที่ได้ให้ แต่ก็ต้องคิดเยอะว่าจะทำยังไงให้ส่วนที่ขายกับส่วนที่ฟรีไปด้วยกันได้แบบแฟร์ๆ อีก ต่อไปอาจมีบางเรื่องฟรีมั่ง บางเรื่องซื้อไอเดียมึงแล้วกัน
>>599 กูให้อ่านฟรีครึ่งหนึ่งอีกครึ่งอ่านฟรีครึ่งวัน แล้วติดเหรียญ รอร ตั้งติดเหรียญล่วงหน้าได้แล้ว แล้วแก้ราคาเหรียญได้ด้วย คนมาวันแรกๆ จะได้ราคาถูกไว้เรียกยอดวิว วันหลังๆ ตั้งราคาเต็ม ตอนมีกิจกรรมลดราคาก็ร่วมกับเว็บสร้างวิว ตอนนี้กูเลยไม่ลงเจ้าอื่นล่ะยิ่งเจ้ากุญแจเซย์บายถาวร
กูเป็นคนถามนะ แต่กูไม่ติดเหรียญอีกเลย (ปิดตอนแทน) ตั้งแต่มีคนอ่านมางอแงว่าทำไมอีบุ๊กแพงกว่าตั้งเยอะซื้ออีบุ๊กไปแล้วเพิ่งมาเห็น - .. -
>>608 เราลงฟรีจนจบ แล้วอีบุ๊กราคาเท่าไหร่ก็เอามาหาร ต่อตอนเลยเกือบสิบบาท แต่ว่าๆๆๆๆ ส่วนที่เราไม่ติดเกือบครึ่งเล่มเลย แล้วอีบุ๊กเราราคาไม่แพง ราคาแบบแบ่งกันอ่าน เพราะเราขายแบบไม่ซีเรียสเรื่องกำไร เราก็เฟลๆ นั่งคิดนอนคิดกลุ้ม พอยอดนิ่งเลยปิดการขายเหรียญไปหมด ขายอีบุ๊กอย่างเดียวสบายใจกว่า
>>609 ส่วนตัวเราคิดว่า เราติดเหรียญตามจำนวนคำอย่างถ้า 3000-4000คำเราติด 5บาท ระหว่างลงจะมีคนซื้อ ยอดมันจะนิ่งถ้าเราไม่อัพอะไรเพิ่มเติม แต่ถ้าเราติดระหว่างลง เรารู้สึกว่าคนอ่านจ่ายได้เรื่อยๆนะ เราเลยคิดว่าจะติดตอนลงไปเลย ส่วนเรื่องราคาที่แพงขึ้นเราว่าจะชี้แจงคนอ่านว่าต้องเฉลี่ยกับอีบุ๊ก คนซื้อทั้งสองฝั่งจะได้เท่าเทียมกัน เราคิดงี้นะ ไม่รู้จะเวิร์คมั้ย แต่เราว่ามันก็โอเคอ่ะ
อยากลาขาดเจ้ากุญแจ แต่เว็บนี้ดันได้คอมเม้นเยอะสุด กูหิวกำลังใจ จะตัดก็ตัดไม่ได้ ติดเหรียญลงอีบุ๊คแค่เรื่องเดียวก็พอละ
ขอถามนิดนึง กูเห็นนักเขียนคนนึงในทวิตมีความดูปฏิทินฤกษ์งามยามดีในการเปิดพรีกับเปิดขายนิยาย ส่วนใหญ่เพื่อนโม่งทำกันป่ะ ถ้าเคยทำไงอะ กูอยากพึ่งสายนี้บ้าง ตอนนี้ไส้แห้งสุดๆ
สอบถามนักเขียน ลงขายใน meb ถ้าเราลงแบบกำหนดวันทางเว็บจะลงให้ตรงที่ระบุไว้รึเปล่า กูไม่เคยลงแบบกำหนดวันเลยอ่ะ ขอบคุณมาก
มีใครพอรู้บ้างว่าตลาดนิยายผี+สืบสวนล้วน ไม่มีพ่วงขายวาย ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง อยากลองเขียนแนวนี้ลงเน็ตขายบ้างแต่กลัวไม่มีใครอ่าน ถ้าตลาดเล็กบางทีอาจจะลองส่งสนพ.ดีกว่าทำเอง
เพื่อนโม่ง กุเห็นว่าช่วงนี้นิยายทะลุมิติไปเลี้ยงลูกเยอะมาก กุเลยอยากทราบว่าถ้าโสดแล้วทะลุมิติไปตัวคนเดียวแล้วจู่ๆมีเด็กที่ไหนไม่รู้มาบอกว่าเป็นลูกเนี่ย พวกมึงจะทำยังไงอ่ะ กุรู้สึกว่าแบบนี้มันแต่งให้อินยากมากเลย
ธวล พ่ายแพ้แล้ว หวังว่าจะเลิกเอาเปรียบนข.ได้จริงๆ นะ
ขอความเห็นโม่งหน่อย พวกมึงคิดไงกับ pov 3 แบบจำกัดว่ะ ทำไมไม่ค่อยเห็นใช้ใครเขียนโรแมนซ์ (ไทย)
ระหว่าง pov 3 แบบ omni กับ limited
อันไหนอ่านเพลินกว่ากัน (ข้อนี้กูอยากรู้จากมุมนักเขียนอ่ะ)
มึงกูอยากรู้เรื่องป้ายแดงของ meb อ่ะ ยอดโหลดขั้นต่ำในหนึ่งวันมันต้องเกินกี่เล่มหรอ แล้วกว่าจะได้ป้ายแดงต้องรอนานรึเปล่า ใครมีประสบการณ์ติดป้ายช่วยมาบอกหน่อยยย กูอยากได้บ้างง กูจะได้เลือกวันลงนิยายด้วย55555
>>624 รวม ๆ ต้อง 300 ในแต่ละรอบ (ค่อย ๆ สะสมจนครบ 300 ก็ได้ ไม่กำหนดวัน) แจกสายสะพายทุกจันทร์กับพฤหัส (ถ้าไม่ใช่จันทร์กับพฤหัส ถึงจะครบ 300 แล้วยังต้องรอ) เดี๋ยวนี้เมบมาตรฐานสูงขึ้น แล้วปรับเปลี่ยนอะไรเยอะ ไรเตอร์ตามไม่ค่อยทันต้องคอยเมล์ถามถ้าสงสัย เดี๋ยวก็มีอะไรเปลี่ยนอีกแหละมั้ง ที่กูบอกไปก็ไม่ใช่มาตรฐานที่ยึดได้ 100% ด้วย
กูมาตจว. เอานิยายมาเล่มเดียวอ่านจบละ ก็นั่งง่อยๆ เบื่อๆ มีงบ meb coin 200 นิยายจีนเรื่องไหนที่คุ้มค่าให้เก็บเกี่ยววัตถุดิบได้มากที่สุดบ้าง
เพื่อนโม่งประเมินราคาคร่าวๆ ของราคาหนังสือยังไงเหรอ กูเพิ่งทำครั้งแรกเลยออยากขอถามประสบการณ์
กูสงสัยว่าแต่ละหมวดจะได้ป้ายแดงขายดี มันมีเกณฑ์ไม่เท่ากันใช่มั้ย
แค่ไหนถึงเรียกว่าก๊อปวะ อยากรู้
พูดถึงประเด็นก็อป
ใครมีสำนักกฎหมายที่เชี่ยวชาญคดีจำพวกนี้มั้ย อยากจดชื่อไว้เผื่อต้องใช้บริการ
ไม่อยากไปเจอทนายที่ไม่มืออาชีพด้านนี้แล้วเสียเวลาตามคดีเปล่าๆ
ขอบคุณล่วงหน้า
ถ้าได้เล่มตัวอย่างจากโรงพิมพ์แล้วแต่ไม่อยากพิมพ์กับเขามันจะน่าเกลียดป่ะ เขาไสกาวไม่สวยนิ TT
เออๆเพื่อนโม่ง ขอถามหน่อย ตลาด+กำลังซื้ออีบุ๊คนิยายรักวัยรุ่นนี่ใหญ่มั้ยถ้าเทียบกับโรมานซ์หรือวาย
>>633 ก๊อบคือเอามาเทียบเป็นช็อตแล้วเหมืนกันมาก บางคนอาจจะแค่เปลี่ยนชื่อ หรือเปลี่ยนคำบางคำ แต่อ่านแล้วมันจะรู้ว่าก๊อป ส่วนพล็อตซ้ำกันไม่ได้เรียกว่าก๊อบ ในโลกนี้พล็อตซ้ำกันทั้งนั้น เช่น ตายแล้วเกิดใหม่มาแก้แค้น มันอยู่ที่วิธีการเล่าเรื่อง หรือแนวไทยๆ โดนบังคับแต่งงาน นางเอกหอบลูกหนี ไปวันไนท์กับพระเอกแล้วพลาดท้อง คือพล็อตแบบนี้มันเยอะมากจริงๆ ล่าสุดก็มีประเด็นนักเขียนวายที่โดนเพื่อนนักเขียนหาว่าก็อบงาน แต่พอเอามาเทียบมันไม่ได้ก็อบไง มันต้องดูกันเป็นรายๆ กูว่านักอ่านจับผิดเก่งนะ ถ้าก็อบจริงเดี๋ยวก็โดนแฉ ถ้ามึงเจอนักเขียนคนไหนโดนหาว่าก็อบอย่าพึ่งไปด่าเค้า เพราะถ้าเค้าไม่ได้ก็อบแต่พล็อตคล้ายกันมันจะน่าสงสารมาก นักเขียนวายที่กูเคยตามถึงกับเลิกเขียนไปเลย
นิยาย 600 หน้า กูควรตั้ง margin ขอบกระดาษด้านในเท่าไหร่หรอ
สอบถามหน่อยจร้าโม่ง เวลาจะลงนิยายในเว็บ(ที่มีแพลนรวมเล่ม) โม่งวางแผนยังไงกัน ต้องติดต่อคนวาดปกตั้งแต่ก่อนลงตอนแรกในเว็บเลยมั้ย กูเป็นไรเตอร์มือใหม่ ไม่กล้าลงทุนเพราะไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะมีคนอ่าน+ซื้อหรือเปล่า แต่กลัวว่าถ้ารอดูสถานการณ์ไปก่อนแล้วจะเสร็จไม่ทัน
>>643 อันนี้ต้องดูด้วยว่านิยายแนวไหน ของกูคือจ้างวาดไว้ก่อนเลยแต่ปกราคาไม่สูงสองพันกว่าบาท ทริคคือแต่งให้จบก่อนค่อยลง จะได้ลงงานแบบสม่ำเสมอ ประมาณสิบกว่าตอนก็ปล่อยอีบุ๊คให้คนไปโหลดอ่าน แต่อย่าพึ่งหยุดอัพนะ อัพไปเรื่อยๆ 50-60-70% แล้วแต่มึง.แต่อย่าอัพจนจบ ส่วนเรื่องรูปเล่มยอดนักอ่านน้อยกูไม่แนะนำเพราะไม่คุ้ม มีอะไรสงสัยก็ถามได้เลยถ้ารู้จะช่วยตอบ คิดถึงตัวเองตอนเป็นนักเขียนใหม่เหมือนกัน ได้คนในโม่งนี่แหละช่วย55555
>>645 กูตอบแทนข้างบนไปพลาง รอเขามาเสริมนะ
ก็คือ ไม่คุ้มทุนมึงอะ เข้าเนื้อ คือ มึงต้องถามเรทราคากับโรงพิมพ์มาก่อน สมมติคิดว่าตัวเองน่าจะได้ยอด 50 เรทโรงพิมพ์ 50 เล่มตกเล่มละ 100 มึงก็เอามาตั้งราคาขาย สมมติตั้ง 200 แต่สุดท้ายพอลองพรีแล้วมึงได้ยอดจองแค่ 10 เล่ม แล้วต้นทุนสูงเกิน 200 ก็พับโคงการได้เลย
>>654 ก่อนจะทำเล่มอาจจะลองดูยอดคนอ่าน ยอดเฟบ หรือลองตั้งโพสถามความคิดเห็นดูว่ามีใครสนใจเล่มบ้าง ทีนี้ก็เอายอดที่นักอ่านลงชื่อสนใจลองบวกลบแล้วไปถามโรงพิมพ์ดู แต่อย่าลืมนักอ่านบางคนชอบลงชื่อแต่พอพิมพ์จริงๆก็ไม่เอา ถ้าคนสนใจเกิน 40 เล่มก็ทำเลยยย แต่เหมือนเม้นต์บนบอกอย่าลืมคำนวนต้นทุนต่างๆ แล้วก็ค่าเหนื่อยด้วยว่ามันคุ้มค่ารึเปล่า เพราะต้องมาแพคส่งอีก แล้วเจอนักอ่านคลั่งกริบต้องคอยรับอารมณ์ประสาทแดกมาก โรงพิมพ์มีเยอะที่ดังๆ ก็กู้ดเฮด ฟาสบุ๊ค ลองขอใบเสนอราคา แล้วถามเค้าว่ามีโปรอะไรบ้าง เช่น โปสการ์ดกี่ใบ ที่คั่นกี่ใบ ซีลหนังสือออะไรแบบนี้ สู้ๆนะะ
>>654 มันมาจริงว่ะ 555555
ถูกห้องมั้ยไม่รู้นะ. อยากถามเพื่อนโม่งว่าถ้าจะลงนิยายวายต้องติดแท็กอะไรดีตอนทวิตอัพเดท (ในทวิตเตอร์) ขอแบบไรเตอร์นามปากกาใหม่แกะกล่องทวิตไม่มีคนฟอลเลยนะ TT แล้วคนอ่านส่วนมากจะมาจากไหนมากกว่ากัน ระหว่างที่เราอัพโปรโมทตามโซเชียลกับหาเอาเองในหน้านิยายอัพเดท
>>652 พูดถึงคลั่งกริบ
แบบเคยเจอเคลมแล้วเคลมอีก เปลี่ยนเล่มใหม่สองสามรอบก็ยังเจอจุดไม่เป๊ะ กว่าจะพอใจ ค่าส่งไปกลับ (ทางนี้จ่ายทุกขา) ก็กินกำไรหมดแล้ว
ถ้าเปิดรอบพรีถัดไป เห็นชื่อคนเดิมมาจองอีก (เผื่อเค้าหลงมา) เราจะบอกเค้าได้ไหมว่าขออนุญาตคืนเงินและแนะนำฉบับอีบุ๊คแทน คือด้วยเทคโนโลยีโรงพิมพ์เจ้าที่ใช้คงไม่สามารถผ่านมาตรฐานของนักอ่านได้
อะไรแบบนี้จะเหมือนไล่แขกมั้ยวะ นี่กำลังจะเปิดพรีเรื่องใหม่ ไม่อยากปวดประสาทไม่คุ้มค่ายา แต่ก็ไม่อยากให้เค้าเสียความรู้สึกอ่า มีวิธีรับมือสุภาพๆแนะนำมั้ย
มีใครพิมพ์นิยายมาเกินไว้รอขายในอนาคตหรือเปล่าวะ ของกูยอดจองแค่ 50
แต่สั่งพิมพ์ไป 200 คิดว่าเอามายิงแอดขายได้เรื่อย ๆ ทุนกว่าถูกด้วย
รายได้เขียนนิยายมันไม่สม่ำเสมอว่ะ เดือนที่มีค่าใช้จ่ายเยอะเสือกได้น้อย กูผิดเองที่ก่อนหน้านี้ได้มาไม่เก็บ ตอนนี้กูเลยเครียดเรื่องเงินเลยพลอยกระทบอารมณ์ในการแต่งนิยายไปด้วย ชีวิตบัดซบแล้วหลาวกู
//มีเวลาที่พวกมึงเว้นช่วงออกนิยายแล้วรายได้หายไปกันบ้างไหม ยังไงก็ต้องแต่งเรื่องที่แต่งอยู่ให้ออกมาจบกริบๆ ใช่ไหม อย่ารีบร้อน อย่าคิดถึงเรื่องเงิน ประหยัดเอา
เฮ้อๆ
ถ้าเราก้อบการเดินเรื่อง การเล่าเรื่องของนข.คนหนึ่งมาจะถือเป็นการละเมิดไหมวะ เซตติ้งเอย แนวนิยายเอย แตกต่างอย่างสิ้นเชิง แต่ชอบการเดินเรื่องที่หักมุมตอนจบของเขาที่ไม่เหมือนใคร ทุกคนคิดว่าไงวะ
ใน meb มันมัดเล่มขายเป็นชุดได้ไหม แบบมี 3 เล่ม เล่มละ 200 แต่ถ้าซื้อพร้อมกัน 3 เล่ม จาก 600 ลดเหลือ 500
สอบหน่อย สมมุติขายอีบุ๊คได้ประมาณ 500 เล่ม ถ้าทำเป็นรูปเล่มคนซื้อจะถึงร้อยมั้ยอ่ะ ใครมีประสบการณ์บ้าง ยอดขายอีบุ๊คกับเล่มต่างกันมากมั้ย
ระหว่างอีบุ๊ค กับอัพนิยายเป็นตอนๆติดเหรียญขาย (เขียนจบแล้ว) แบบไหนน่าดึงดูดกว่ากันวะ
แบบสมมตินิยายมี 30 ตอน ติดเหรียญตอนละ 3 บาท = 90 บาท
กับอีบุ๊ค 30 ตอนเท่ากัน แต่ขาย 139 ไรงี้ จะมีคนสนใจไหม
กูเขียนนิยายแนวรักกุ๊กกิ๊กบรรยายแบบบุคคลที่ 1 NC ไม่ได้มีทุกตอนแต่ก็มี ไม่ตัดเข้าโคมไฟ แต่ก็ไม่อาส์ ซี้ดส์ ควรลงขายแนวนิยายรักหรือนิยายรักวัยรุ่นดี เครียดเรื่องนี้ตลอดเพราะไม่รู้ว่านิยายตัวเองแนวอะไร55555 แล้วเพื่อนโม่งคิดว่าแนวไหนขายดีกว่ากัน?
ขอบ่น + ขอความเห็นหน่อยเพื่อนโม่ง
คือเรื่องที่กูเขียนเนี่ยกลุ่มผู้อ่านกูอะเป็นวัยรุ่นชายซะส่วนใหญ่ น่าจะช่วง 12-25 นั่นอะ (เดา) แล้วคือมันมีพวกชอบเชียร์ให้กูเขียนแนวฮาเร็มหรือไม่ก็ให้ตัวเอกมีความสัมพันธ์เชิงชู้สาวกับละครหญิงอื่นในเรื่อง แล้วนั่นล่ะที่เป็นปัญหาเพราะกูรู้สึกไม่โอเคที่จะเขียนแบบนั้นอะ (ไม่ชอบแนวฮาเร็ม) พอไม่เขียนก็ชอบโดนบ่นหาว่าพระเอกเป็นพวกกินพืชทำตัวน่าขัดใจ บลาๆ อะไรทำนองนี้ตลอดเลย
พอเจอคอมเมนท์แบบนี้แล้วรู้สึกไม่ค่อยชอบเลย เฮ้ออออ
>>680 เขียนตามที่มึงอยากเขียนถ้ามึงเขียนตามใจพวกมันต่อไปพวกมันก็จะให้ทำแบบนี้ไปเรื่อยพอไม่พอใจก็ประกาศเลิกอ่านงานมึง มึงต้องง้อพวกมันอีก มึงจะยอมแบบนั้นก็ได้ แต่กูผ่านมาแล้วพังมาแล้ว งอแงจะเอาแบบนี้พอปรับตามอีกกลุ่มงอแงไม่ชอบ กลุ่มสองหายคิดว่าจะรักษากลุ่มหนึ่งไว้ได้พวกกลุ่มหนึ่งเบื่อแล้วไปตามเรื่องอื่นดีกว่า กูหัวเน่าฐานหายทั้งสองกลุ่ม กูเลยเข็ดแล้ว เจองอแงก็...ส้นตีน ไม่พอใจไปอ่านงานคนอื่นที่เขียนตรงใจพวกมึง กูจะเขียนแบบนี้ นี่เรื่องของกูไม่ใช่เรื่องของพวกมึง
ตอนนี้กูปลงละ กูว่าเขียนแบบที่มึงชอบดีกว่า อย่าอยากได้ยอดคนอ่านมากเลยกับเรื่องแรกๆ เขียนไปสักพักคนที่ชอบอ่านแนวที่มึงเขียนมันจะหามึงเจอเอง กูว่างานเขียนบางทีมันเป็นงานสะสมฐานแฟน ถ้าเราเขียนตามใจคนอื่นแต่ไม่ชอบมันจะส่งผลต่อเนื้อเรื่อง มึงไม่สนุกแล้วมั่นใจว่าคนอ่านจะสนุกเหรอ ปรับนิดหน่อยอ่ะได้ แต่เปลี่ยนกูว่าอย่าดีกว่า
>>680 กูเห็นด้วยกับ >>684 เขียนตามใจตัวเองดีที่สุดแล้ว เอาจริงๆ พอเจอคอมเม้นกดดันเรื่องมากแบบนี้ไปเรื่อยๆ เราจะปลงเว้ย กูเคยเจอแบบนี้แต่คำพูดคำจาที่คนเม้นใช้ทำคิ้วกูกระตุกหนักมาก จากที่ควรจะตามใจเขาเพราะตอนนั้นคนเม้นไม่เยอะ กูก็หมั่นไส้เขาแล้วเขียนตามใจตัวเองไปเรื่อยๆ นั่นแหละ ไม่ชอบก็เลิกอ่านไป เขียนติดหน้าแรกนิยายตัวโตๆ ไปเลยว่าไม่ฮาเร็ม
ธัญวลัยนับวิวยังไงวะ ทำไมยอดวิวบางเรื่องโหดชิบหาย 32 ล้านกรุบเอย 20 ล้านกรุบเอย
พวกมึงเคยแต่งไปเรื่อยๆ แล้งลงเว็บแล้วด้วยแต่ปมที่จะแก้มันดันไม่สมเหตุสมผลกับเนื้อหาที่ลงไปแล้วไหม หรือบางทีก็คิดแก้ปมไม่ออกเลยมีไหม
มีใครรู้จัก HiNovel มั่งมั้ย
พอดีมีมาทักให้เอางานไปลง แต่เข้าเพจแล้วดูร้างชอบกล เลยยังไม่ได้ทักตอบหรือขอดูเงื่อนไขเพิ่ม
เห็นในเพจโฆษณาว่ามีเครือข่ายลงนิยายหลายภาษา แต่คือดูโล่งจนไม่กล้าเข้าไปศึกษาต่อเลย
>>692 รูปโปรโมทนิยายในพวกหน้าเฟซ เค้าใช้รูปผิดลิขสิทธิ์โดยที่นักเขียนไม่รู้เรื่องด้วยอะ กูเคยเห็นในกรุ๊ปนักเขียนมีคนมาบ่นอยู่ แบบว่าเอาตลค.ในอนิเมะนึงมาเปลี่ยนสีผมแล้วเอาลงโปรโมทเหมือนเป็นนางเอกนิยายเรื่องนั้น นักเขียนเจ้าของเรื่องก็ตกใจว่าทำไมทางเว็บไปทำแบบนั้น
peace and prosperity be damned แปลว่าอะไรครับโม่ง
สาบแช่งสันติสุขกับความรุ่งเรืองหรอ
แอปนิยายพวกนี้ชอบเอารูปคนอื่นมาใส่นิยายเราอะ ของกูคนละเจ้ากับ >>692 แต่รูปแบบคล้ายกันเลย เอาคำโปรยนิยายเราไปใส่คู่กับภาพปกนิยายคนอื่น ปกจีนปกเกาหลีที่หาได้ตามเน็ตเงี้ย รับอะไรแบบนี้ไม่ค่อยได้อยู่แล้ว ถึงพวกนี้จะดูเงินหนาชอบเอานิยายไปยิง ads ในเฟซบุ๊คให้ตลอดก็เถอะ แต่กูไม่ชอบวิธีแบบเนี้ย
เดี๋ยวนี้ raw ปล่อยให้ลงแปลเถื่อนแบบ fl แล้วเหรอวะ ลงกันพรึบ จนกูนึกว่ากดเข้าผิดเว็บ แม่งเชี่ย... เอางานใครมาลงก็ได้พอติดลิขสิทธิ์ค่อยถอดออก เชี่ย... นโยบายนายทุนจะเอาแต่ยอดเข้าใจ แม่งมาทำเว็บนักเขียนแต่แรกทำไมวะ ทำเว็บแปลไปเลยสิ
>>702 กูไม่โอเคว่ะ กูวาดโดลงทวิตแล้วเจออีบ้ามันฉกแปลอิงไปลงเว็บนอกโดยไม่บอกกู กูไล่ตามไปแจ้ง pixiv da ให้ลบ แล้วงานกูโดนเอาคนอื่นโหลดต่อไปแปลเป็นรัสเซีย จีนลงด้อมต่อ เจอดูดไปลงเว็บโป๊-พนัน เว็บอ่านการ์ตูนฟรี แถมมีไอ้เหี้ยแปลกลับมาเป็นไทยด้วยสำนวนเหี้ยๆ หยาบระยำ แล้วระบุเป็นการ์ตูนแปล
มันเหี้ยมากกับเหตุผลที่อ้างๆ ว่าคนวาดได้ประโยชน์ ช่วยส่งเสริมให้คนรู้จัก เพราะความจริงคนอ่านไม่มีใครมาฟอลทวิตกูเพิ่มเลย แต่คนฉกไปมีคนฟอลพุ่งชมกันใหญ่ให้มาแปลเพิ่มอีก แถมปลาทองโคฟี่ให้มันอีก กูต้องไล่แจ้งแบนทวิตมัน มันงอกทวิตใหม่มาทำอีกคนก็โดเนทมันอีก
กูเลยเกลียดมากได้พวกแปลเถื่อน ทำให้แต่ก่อนกูเฉยๆ ตอนนี้กูไม่อ่านเพจหรือเว็บพวกนี้เลย ไม่เจอมึงไม่รู้ ว่าโคตรเจ็บ กูสาปแช่งมันทุกวัน
>>705 ขอบคุณมาก นี่กูร้องไห้จริงๆ มันโคตรเจ็บตอนได้คำตอบถ้าไม่โดเนทไม่ตั้งขายก็ไม่เป็นไรนี่ แล้วเว็บต่างประเทศที่ลงงานเถื่อนมันก็ไม่ลบงานออกให้ กูฟ้องไม่ได้เพราะข้อมูลเว็บพวกนี้มีแต่ url ไปคุยกับตำรวจก็ฟ้องไม่ได้เพราะมีรูปเรทถือเป็นภาพลามกกฎหมายลิขสิทธิ์ไม่รองรับงานแบบนี้แถมกูจะโดนจับแทนเพราะเผยแพร่นำขึ้นสื่อลามกในอินเตอร์เน็ท
มึงกูขอถามหน่อย คือกูเปิดจองหนังสือนี่ใกล้จะปิดพรีแล้ว กูอยากรู้ว่าวันท้ายๆนี่คนจะจองกันเยอะมั้ย กูจะได้กะยอดแล้วไปแจ้งโรงพิมพ์ถูก
การลงอีบุ๊กจนจบก่อนแล้วค่อยเปิดพรีเล่มมันจะมีผลต่อยอดพรีเล่มไหมวะ กูรู้สึกว่ามันมีผล แต่นข. บางคนก็ทำ
หรืออาจจะขึ้นอยู่กับความน่าสนใจของนิยายจริงๆ ??? ถ้านิยายสนุกและดีคนก็อยากเก็บเล่มแน่นอนอยู่แล้วปะ แม้ว่าอีบุ๊กจะออกมาครบแล้วก็ตาม ?
>>710 ตอบตรงๆ ก็คือมีผลมากอยู่ เพราะยุคนี้คนชอบเร็วๆ ในเมื่ออีบุ๊คมาก่อนได้เล่ม ทำไมจะต้องรอ แถมถูกกว่าเล่มด้วย
แต่สุดท้ายแล้วถ้าเขาชอบงานมึงมากจริงๆ เขาก็จะเก็บเล่ม แต่ว่าก็เป็นส่วนน้อยนะ
ส่วนตัวกู เพราะกูบอกไว้แล้วว่าจะลงอีบุ๊คเมื่อไหร่ก็กูลงตามนั้น กูมาทำเล่มเพราะมีคนอยากได้เก็บกูเลยไม่ซีเรียสกับยอดเล่ม กูแค่ไม่อยากผิดคำพูดที่ให้ไว้กับนักอ่านตอนเริ่มต้นเท่านั้น เพราะคนที่สนับสนุนระหว่างทางให้มีกินจนพิมพ์เล่มได้คือคนที่ช่วยซื้ออีบุ๊คแรกๆ นี่แหละ
เรื่องนี้สุดท้ายก็อยู่ที่นักเขียนแหละว่าจะเน้นการตลาดเล่มขนาดไหน
มึง พอทำเล่มแล้วติดทริคเกอร์ warning กันตรงไหนอะ ใครมีตย.ให้ดูบ้าง นิยายที่กูเคยอ่านก็เห็นบอกแค่ เรื่องมีความรุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณฯ อยู่ตรงปกหลัง ไม่เคยเห็นเล่มไหนติด warning เป็นหัวข้อ ๆ แบบ suicide /depression/violence เลย หรือเขาไม่แปะวะ แปะเตือนแต่ในเว็บกันเหรอ
สหายโม่ง เห็นข่าวประกวดของ Insight Entertainment กันรึยัง ที่ให้ส่งพล็อตไปพิจารณาเพื่อลุ้นทำละครกับซีรีย์น่ะ ค่าตอบแทนให้เลือก 1 ใน 3 ข้อ คือ
- ซื้อขาดลิขสิทธิ์ของผลงานในรูปแบบของพล็อตเรื่อง
- เจ้าของผลงานมีส่วนร่วมในการสร้างผลงานและรับค่าตอบแทน
- รับค่าตอบแทนเป็นส่วนแบ่งของรายได้จากการขายผลงานที่สร้างเสร็จสมบูรณ์
คิดว่าโอเคกันป่ะ? ใครสนใจส่งมั่ง กูอยากส่งจังแต่ปกติไม่ดูละคร/ซีรีย์ไทยเลย กลัวเขียนไม่ตรงจริตคณะกรรมการ ฮือ
Ky เพื่อนโม่งรู้เรตค่าตอบแทนนิยายที่สนพตีพิมพ์มั้ย กุเป็นนักเขียนมือใหม่ ไม่แน่ใจว่าควรเริ่มจากสร้างฐานจากสนพ.ก่อนหรือลงเว็บแล้วขายอีบุ๊คเลยดี TT สมัยนี้แล้วค่าต้นฉบับจะสู้ยอดอีบุ๊คได้มั้ย
มึง ขอความช่วยเหลือ มีใครเคยส่งนิยายทำมือให้ลค. แบบเก็บเงินปลายทางกันบ้าง ปลอดภัยไหม มีลค. มาขอให้ส่งแบบนี้ กูเลยแจ้งไปเบื้องต้นว่าต้องเก็บค่าจัดส่งเพิ่ม
แต่รูปโปรไฟล์ลค. ยังไม่มีเลย กูก็ระแวง
พอน ทำแต่อีบุ๊ก แถมนักเขียนยังต้องยิงแอดโฆษณาขายงานตัวเองเองอีกต่างหาก
ปกติจ้างวาดปกอีบุ๊กกันกี่บาท
แต่ล่าสุดปกที่ใช้ แค่สองพันห้า เรื่องนี้ได้เกือบแสน ถือเป็นเรื่องสองนะที่แตะแสน ปกก็ดึงดูดในระดับหนึ่งเล ไม่ได้ขี้เหร่ แต่ก็ไม่ได้เลิศจนเหลียวแบบภาพเจ็ดพัน บางทีกูคิดว่าแค่มองแล้วไม่ยี้ก็โอเค ส่วนตัวกูแค่มีรสนิยมชอบปกวาด นิยายก็วัยทำงาน แต่ใช้ปกวาดแค่เพราะชอบ เคยใช้ปกกราฟฟิค ก็ขายดีนะ พอกำไรเยอะแล้วถึงเปลี่ยนปกด้วย คือไงอะ จะสื่อว่าจริงๆ สำคัญที่เนื่อเรื่องนะกูว่า ไม่มีงบก็ไม่ร้องจัดเยอะ แต่ถ้าแบบชอบวานวาดกฌค่อยๆ หาตามกรุ๊ปเอาหรือทวิต แนะนำแท็ก #commissionTH
วันหยุดยาวๆ กูขี้เกียจเขียนนิยายซะงั้นอะ เสียดายเวลาแต่ไม่มีอารมณ์จริงๆ หวังว่าจะมีคนเป็นแบบกูนะ กูจะได้รู้สึกผิดน้อยลง 555
ขออวดอีกหนีอยได้ปะ5555
แล้วพระเอกก็เป็นสายคนดี อ่อนโยนกับนางเอกสุดไรสุด นักอ่านเขายังต้องการอยู่จริงๆ เราอาจโชคดีหน่อยที่เขาหาเราเจอแล้วก็เป็นแฟนประจำเลย เพราะไม่เขียนพระเอกเลวเลย อ่านมีนิสัยเสียบ้างตามพล็อต แต่ทุกคนจะอ่อนโยนกับนางเอก
>>747 ถามได้มั้ยว่าเคยตีพิมพ์มาก่อนหรือเปล่า แต่ถ้าไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไรนะ คือรู้สึกว่านักเขียนที่เคยออกงานกับสนพ.มักเป็นที่รู้จักและมีนักอ่านตามได้ง่าย โอกาสขายเลยสูง เราเป็นนักเขียนหน้าใหม่ที่ปุบปับมาออกอีบุ๊กเลย ยอดแห้งแล้งยิ่งกว่าทะเลทราย แค่ไม่เป็น0ในแต่ละวันนี่ก็ดีใจละ สามเดือนที่ผ่านมาสามเรื่อง สองเรื่องหลักร้อย ฮ่าๆ อีกเรื่องพันหน่อยๆ แต่ก็ดูจะตันละเงียบมาก เห็นบางคนเรื่องเดียวเปรี้ยงเลย จะมีวันนั้นกับเขาบ้างมั้ยน้อ ใครมีเคล็ดอะไรดีๆ แนะนำบอกบุญได้นะ สายมูก็ได้ เกิดวันจันทร์ควรลงขายวันไหน 55555
>>748 เราไม่เคยตีพิมพ์เลย มีมาติดต่อเหมือนกัน แต่ไม่ได้ส่งงานให้เพราะคิดว่าคงโดนแก้งานเยอะแน่ บวกกับทำงานประจำก็เครียด ไม่อยากคิดให้ปวดหัว ขายอีบุ๊กเองดีกว่า(ขายแต่อีบุ๊ก ไม่ว่างทำเล่ม) แต่ก่อนที่ยอดขายจะเยอะก็เขียนมาสี่ห้าเรื่อง สายมูนี่ไม่รู้สิ แต่เราเลือกลงสองวัน คือกำหนดขายวันเกิดตัวเอง หมายถึง ในระหว่าง ส-อ เกิดวันไหนก็ตั้งค่าวางขายวันนั้น กับ วันพฤหัสบดี คือถ้ายอดปังในวันพฤหัส วันจันทร์ได้สายแดง นิยายมันจะยังอยู่หน้าแรกๆ เด่นมาก ก็จะดึงสายตาคนอีก เทคนิคเลือกวันมีสองแบบนี่แหละ แล้วแต่อารมณ์ตอนนั้นว่าจะเอาวันไหน
>>750 เขียนทุกวันนะ วันละราวๆ สองหน้า ก็เขียนคลายเครียดแหละ พระเอกหรือนางเอกสักคนในแต่ละเรื่อง เลยเหมือนอะไรที่ช่วยฮีลใจ เพราะบางทีเหมือนเอาความเครียดไปลงกับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ชีวิตจะรันทดมาก แล้วอีกฝ่ายคือแสงสว่างในใจ แต่ช่วงที่แบบรู้สึกหดหู่กับงานมากๆ ก็ต้องพักเหมือนกัน เพราะแบบอยากเอาแต่นอน แต่ก่อนเคยหาหมอเรื่องซึมเศร้าด้วย ตอนที่กลับมาสดใส ก็ช่วงที่เขียนนิยายเรื่องแรกจบน่ะ แบบส่งถึงฝั่งแล้วดีจัง แล้วคือเหมือนเขียนให้จบแต่ละคู่มันก็ฮีลใจ เลยเขียนมาเรื่อยๆ เพราะมีความสุข
>>749 ขอบคุณมาก หลักร้อยกับสายแดง ช่างห่างไกลเหลือเกิน แต่วันหลังจะลองเลือกลงวันเกิดตัวเองดู >>751 ดีจัง เคยมีช่วงที่คิดว่าใกล้กับอาการซึมเศร้าเหมือนกันแต่ไม่เคยหาแพทย์ พอดีได้มาเลี้ยงสัตว์เลยเหมือนช่วยได้ เขียนนิยายจบก็ฮีลนะ แต่ไม่มีคนซื้อนี่เครียดใหม่ พอเครียดร่างกายก็ถดถอย เหมือนเราหวังไว้แต่มันไม่เป็นไปตามที่ใจหวัง แต่ก็จะพยายามต่อไปแหละ เพราะไม่มีที่ไปแล้ว 55555
มึงงงงงงงงงง~ กูจะบ้า ทำไมกูเจอแต่ลูกค้ามาขอเก็บปลายทาง ชวดไปหมดทุกราย กำลังร้อนเงินอยู่ด้วย กูร้องไห้แน้ว คือ ของอะอยากขาย แต่กูก็ไม่หน้ามืดแบกรับความเสี่ยง กลัวจะเปลี่ยนใจไม่รับ ค่าส่งค่าหักเปร์เซ็นต์กูชวดเป็นร้อยเลยแหละ
รู้สึกเหมือนหมดไฟทำไงดี เปิดโน๊ตบุ๊คจ้องหน้าจอก็ง่วง แต่พอยิ่งนอนก็ยิ่งง่วง นิยายที่เขียนก็ขายได้ แต่รู้สึกเบื่อ เหนื่อย เครียด พักมาเป็นปีแล้วก็ไม่ดีขึ้นเลย ตอนนี้อยากเขียนแต่มันกลายเป็นเขียนไม่ได้ หาความสุขจากการเขียนไม่เจอเลย พอจะเริ่มทำงานก็มีแต่ความรู้สึกกดดันอย่างเดียว มีวิธีเรียกความรู้สึกเดิมๆตอนเริ่มเขียนงานแรกให้กลับมาบ้างได้ไหม
fictionlog.co/b/5b69e2560f965a50a31d7b60
อันนี้แม่งคือเรื่องเสียวที่เขียนได้ห่วยแตกมาก แต่มีคนซื้อเหรียญอ่านเยอะ ตอนพีคๆ นี่แม่งได้ตอนละ 15,000 (หัก 50% เหลือ 7,500) ส่วนตอนหลังๆ น้อยลงหน่อย แต่ก็ยังเป็นพัน
สงสัยชิบหายว่าคนที่ยอมเสียตังอ่านอะไรแบบนี้มันเป็นใครวะ เรื่องเสียวฟรีในเน็ตมีเยอะแยะ สนุกกว่านี้ตรึม
>>755 มึงลองเขียนอะไรที่เหมือนได้เล่นอะ แบบไม่ต้องคิดว่าจะขาย คิดว่าอีนี่เล่นหนุกๆ จะเกิดห่าอะไรก็ช่าง กูหนุกสุดตอนเขียนก็พอ เริ่มตรงนี้ก่อน อย่าไปคิดไร นอกนั้นมึงอาจจะต้องดูรอบๆ ตัวมึงด้วยว่ามีอะไรทำให้เครียดเขียนไม่ออกไหม บางทีพอชีวิตเครียดเยอะแล้วมันเขียนไม่ออกว่ะ (แต่บางทีก็ออก แบบหนีเข้าโลกนิยายแม่ง)
>>755 >>759 ใช้วิธีเดียวกันเลย คือกูน่ะเขียนแล้วนิยายแม่งปังยอดโคตรดี แล้วมันกดดันตอนที่เขียนเล่มต่อไปมาก เขียนยังก็ไม่สนุก เหมือนคิดตลอดว่ามันจะดีรึเปล่า มันโอเคมั้ย ถ้าไม่โอเคล่ะ แบบความคิดวนเวียนแบบนี้ กูเลยหยุดงานที่กำลังเขียนอยู่ ไม่เข้าไปหน้านิยายของตัวเองด้วย ไม่อยากเห็นเม้น55555 แล้วพอกูรู้สึกอยากเขียนกูก็มาเขียนแบบที่ตัวเองชอบอ่ะ กูลองเขียนงานที่ต่างจากเดิมไปเลย กูแต่งชายหญิงแล้วไปแต่งแนววาย กูเขียนแล้วสนุกมาก เป็นการเขียนระบายความเครียด เพราะกูไม่ได้หวังอะไรกับมันความกดดันจะน้อยลงแล้วกลับมาเขียนนิยายได้ดีขึ้น ที่แน่ๆการเป็นนักเขียนสิ่งที่ต้องเจอคือความกดดัน สภาพจิตใจ มันจะมีเรื่องบั่นทอนความรู้สึกเข้ามาตลอดนั่นแหละ ทั้งจากคอมเม้นนักอ่าน ยอดต่างๆ ตรงนี้กูเองยังปล่อยวางไม่ได้เลย เจอไปก็ต้องหยุดฮีลใจตัวเองสักพักเหมือนกัน มึงอย่าเอาแต่คิดว่าทำไมไม่มีความสุขเลย มึงลองแต่งไว้อ่านเองไม่ต้องคิดว่าแต่งให้คนอื่นอ่าน มึงอยากอ่านแนวไหนก็จัด พลอตจะบ้งหรืออะไรก็ช่างแม่งไปเลย สู้ๆๆๆ
>>759 >>760 กูขอบคุณด้วยคน
กูเคยฟังเกี่ยวกับการทำงานด้วยจิตว่าง แล้วลองแต่งนิยายของกูไปเรื่อยๆ ไม่ได้คิดว่าจะขายได้ไหม หรือใครจะว่าอะไร แต่งไปตามที่ตัวเองวางแผน ตั้งสมาธิอยู่กับมัน เทคนิคเดียวกันกับอยู่กับปัจจุบัน วันนั้นลื่นปรืดเลยสนุกสุดๆ แต่กูก็ทำได้ไม่ทุกวันหรอกนะ เพราะกูก็ยังไม่ใช่คนเข้าถึงธรรมอะไร 555555
ทีนี้ขอถามว่ามีนักวาด หรือจัดอาร์ตเจ้าไหนทำภาพเนื้อในนิยายสวยๆ บ้าง เมื่อก่อนกูจ้าง แต่กูว่ากูจะจ้างวาดแล้วเอามาจัดเองละ ควบคุมอะไรๆ ง่ายกว่า ?
ปกติเพื่อนโม่งใช้หลักเกณฑ์อะไรในการตั้งราคาอีบุ๊ค (เห็นบางคนคิดหน้าละบาท) ถ้าเป็นแบบนั้้นมี 300 หน้า ขาย 300 บาทจะไม่แพงไปหรือ?
พวกเธอมีเพจกันมั้ย ปกติมีนักเขียนด้วยกันมากดไลค์เยอะปะ นี่ชอบส่อง มีนักเขียนมากดเรื่อยๆ เลย
กูคิดจะแต่งนิยายเสียดสีสังคม เนื้อหาแม่งก็จะสะเทือนใจหน่อย ๆ ระดับที่ต้องติดคำเตือน แต่กูสงสัยว่าควรติดคำเตือนแค่หน้านิยายพอหรือติดแม่งทุกตอนที่มีเนื้อหาสะเทือนใจดี กลัวพวกฉอดเดอร์ใส่แท็กทวิตให้กูดังกว่าเดิมอะ เพราะกูพอรู้ระว่าระดับไหนที่มันสะเทือนใจจนต้องเตือน ศึกษาหาเรฟมาเยอะอยู่ แต่มาตฐานฉอดเดอร์มันไม่นิ่งไง กูเลยไม่มั่นใจว่าจะควรใส่คำเตือนระดับไหน ถ้าใส่แค่หน้านิยายก็กลัวพวกสายเมินรู้ว่ามีแต่มั่นว่าไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเจอจริงแม่งจะเอากูไปแขวนปะวะ แต่ถ้าใส่ในตอนก็เหมือนสปอยอ้อม ๆ อะ แล้วนักอ่านบางส่วนก็ไม่ได้ชอบสปอยด้วย เจอเข้าอาจเสียอารมณ์ก็ได้ แถมนิยายก็เสียอรรถรสไปอีก จากพีคเงียบๆคือรู้เลยว่ามันต้องพีค
เอ้อ กู >>769 นะ ความจริงยังมีอีกเรื่องนึง คือกูเขียนแนวรักจีนโบราณ แล้วเคยเอาไปติดเหรียญขายในเว็บ แต่ติดแบบถูกมากๆ ทีนี้ถ้ากูจะขายอีบุ๊กด้วย กูก็ควรต้องไปปรับราคาแบบตอนให้มันขึ้นมาพอๆ กับที่จะขายอีบุ๊กใช่ไหมวะ แต่ในอีบุ๊กนี่มันก็รีไรท์ไปบางส่วน เติมตอนพิเศษ และนั่งพิสูจน์อักษรใหม่หมดด้วย ถ้าเป็นแบบนี้ สมมติราคาขายแบบ webnovel มันต่ำกว่าแบบอีบุ๊กสัก 30% คิดว่านักอ่านจะด่าไหม
>>772 มึงคิดเท่ากันไปเลย ปรับหารเอา คนซื้อไปแล้ว เขาก็อ่านได้เหมือนเดิม ส่วนพวกมาทีหลังอย่าฟังเสียงนกกา เพราะถ้ามึงเว็บถูกกว่าเยอะไป บางคนซื้ออีบุ๊คก็มาบ่น รู้งี้มาซื้อเว็บ ส่วนพวกซื้อเหรียญก็อ่านจะบ่นต่อตอนแพงจัง ถ้าอยากอ่าน ก็เลือกเอาจะจ่ายเหรียญหรืออีบุ๊ค สนับสนุนให้เท่ากันไปเลยหรือไม่ก็เว็บถูกกว่านิดเดียว อย่าถูกว่าเยอะขนาดนั้น
ส่วนกูเลิกขายเหรียญเลยแม่ง บ่นกันนัก
สอบถามหน่อยจิ กูไม่เคยขายอีบุ๊คนะ แต่ถ้ากูจะส่งอีบุ๊คที่ตั้งราคาขายในเว็บ ให้ใครสักคนฟรี ๆ มันจะทำได้ไหมวะ ไม่อยากส่งเป็น PDF เดี๋ยวกระจายไปทั่วเว็บ
ตรงนี้ Request Gift Code อยู่ข้างๆนั่นแหละ เขาจะให้ code มา ก็เอาไปแสกน คนนั้นก็จะได้อีบุ๊กฟรี
ปรึกษาหน่อยดิพวกมึง โคตรซีเรียส
คือ นิยายกู 2 เล่มจบ แต่นักวาดปกแรกไม่ค่อยโอ กูเลยอยากเปลี่ยน แต่ลายเส้นมันต่างกันมากเลยอะ แบบนี้จะตลกไหมวะ จะพิมพ์เล่มด้วย
>>781 แล้วแต่เลย พูดในสายตานักอ่านที่เคยเห็นคนทำ 2 เล่มแล้วปกไม่ไปในทิศทางเดียวกันนะ รู้สึกแปลกๆ อะ ไม่ชอบ ถ้ากูทำ 2 เล่มแล้วปกไม่เหมือนกันก็คงตงิดใจจนนอนไม่หลับไปหลายคืน55555 ย้อมสีแบบที่ >>782 บอกก็ได้555555 หรือถ้าชอบคนไหนมากที่สุดก็ยอมกัดฟันจ้างเพิ่มเอา
ไม่งั้นก็เลือกปกที่ชอบที่สุดแล้วเปลี่ยนรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ แทนได้มั้ยอะ สีท้องฟ้าเงี้ย สีเสื้อพระนางเงี้ย สีกรอบไม่ก็สีชื่อเรื่อง
ตัดส่วนที่เป็นปัญหาออกไม่ได้ มันหัวนางเอกทั้งหัวเลย คือ เขาวาดท่าปกติสวย พอมาท่าที่กูบรีฟทำไมออกมางี้ก็ไม่รู้ กูไม่รู้จะให้เขาแก้ไงเลยจริงๆ
.
เปลี่ยนสีปกแบบสยั่มไม่ล่าย กูทำใจไม่ได้ จ้างวาดสองปกนี้กูเสียไปหมื่นกว่า สุดท้ายจบอย่างหมาหรือ
อีกอย่างปกแรกมันโอเคอยู่แต่องค์ประกอบต่างๆ เรียบแบนไปหมด กูเลยไปจ้างจัดอาร์ตต่อปกใหม่เพิ่มเข้าไปอีก ทีนี้มันเลยกลายเป็น กลับตัวก็ไม่ได้เดินต่อไปก็ไม่ถึง
กูจริงจังกับเรื่องนี้มากอะ ไม่ได้มีเงินมากมายอะไรนะ กูเหลือในบช. สามร้อยแล้วจริงๆ ไม่มุกตลก
กลุ้มหนักเลยกู กูคงต้องรอดูปกเต็มเล่มแรกออกมาก่อน แล้วจะเดินหน้ายังไงต่อค่อยคิดอีกที
ถามหน่อยสิ ในเมพที่มีแถบลดราคาสีแดงแบบจำกัดจำนวนอะ คนเขียนกำหนดโปรแบบนี้หรือเป็นเมพทำให้เหรอ ถ้าจะจัดโปรเองแบบนี้ทำได้ปะ
มึงกูขอระบายหน่อย คือนิยายกูปกติจะให้อ่านฟรีจนจบแล้วค่อยปิดตอนไปขายอีบุ๊ค ทีนี้เรื่องใหม่ของกูอัพไม่จบแต่บอกนักอ่านตั้งแต่ต้นนะว่าเรื่องนี้อัพไม่จบ ทีนี้กูอัพไปถึงกลางเรื่องแล้วหยุดอัพ ก็มีนักอ่านที่คอมเม้นตลอดมาดราม่าว่าไม่ยอมมาต่อนิยายกำลังค้างฉากสำคัญ กูควรทำยังไงดี มีอีบุ๊คให้โหลดแล้วนะ คือถ้ากูไม่อัพแล้วกูต้องบอกนักอ่านมั้ยว่าอัพแค่นี้ หรือปล่อยไปเฉยๆเลยดีกว่า
>>792 เป็นกูคงแบบ โน้ตไว้ท้ายสุดตรงตอนล่าสุด ร่ายยาวเลย ขออนุญาตลงเป็นตอนสุดท้ายนะคะ ตามที่ได้แจ้งไว้ตั้งแต่เริ่มอัพว่าเรื่องนี้จะลงไม่จบ บลาๆๆๆๆ และหลังจากนี้คือ ใจแข็ง ใครจะเม้นในทางไม่ดี อย่าตอบโต้แรงๆ ไม่อยากตอบก็เบลอไป เพราะส่วนมากพวกนี้ยังไงมันก็ไม่ซื้ออยู่แล้ว อย่าไปแคร์ ช่างมัน แคร์แต่คนที่ยังอยู่กับเราดีกว่า
>>792 ถ้ายังแอบรู้สึกผิดก็บอกไปด้วยว่าอัพแค่นี้ ตกลงกันไว้แต่แรกแล้ว แค่นั้นแหละ คนเข้าใจคือเข้าใจ ถ้าเขาไม่เข้าใจก็ปล่อยเบลอไป
อยากอัพไม่จบบ้าง ขนาดเคยอัพจบคนตามมาตลอดบางคนยังเม้นหมาๆ จะเอาทุกอย่าง จะเอาอัพฟรีจนจบ จะเอาตอนพิเศษ เอาทุกอย่างเทียบเท่าอีบุ๊คทั้งที่เม้นไม่กี่ตอนแถมไม่เคยโดเนทให้สักแดง ตอนจบไม่ถูกใจก็มาโวยวายใส่ แรกๆ ก็คิดมาก หลังๆ ไล่อ่านแล้วตลกดี555555
กูก็ว่าจะเลิกให้อ่านฟรีจนจบละ สร้างฐานแฟนจริงๆ แค่ทดลองอ่านให้มากพอก็น่าจะสร้างได้ระดับนึง กูว่าสายอ่านฟรีชักจะนิสัยไม่น่ารักขึ้นเรื่อยๆ ละ ต้องดัดนิสัย ติดเหรียญก็โอเคนะ ซอยให้เหลือตอนละไม่กี่บาท เขากำลังน้อยแต่อยากอ่านก็จะได้อ่านได้
พอลงไม่จบแล้วขายอีบุ๊คยอดดีขึ้นเยอะจริงๆ คนละเรื่องเลยกับที่ลงจนจบ แต่คนซื้อเค้าก็ซื้อเลยนะ แบบมาเงียบไม่ค่อยเม้นแต่จ่ายจริง ของกูส่วนมากจะเป็นคนที่อยู่ในวัยทำงานอะไรแบบนี้ ถือว่ากรองคนอ่านไปในตัวด้วย
>>797 กูเขียนมาตั้งนาน ถึงได้รู้ว่า คนอ่านฟรี กับ คนซื้อ แม่งเป็นคนละกลุ่มกันเลย ถ้านิยายมึงวิวไม่ถึงแสน ถึงล้าน อย่าหวังได้เงินจากพวกอ่านฟรีเลยว่ะ
ตอนนี้กูเพิ่งลงไปขายอีบุ๊ค ต้องสร้างฐานแฟนใหม่หมด แฟนคลับเก่า ๆ ไม่มีมาแลหรอกเพราะรออ่านฟรีอย่างเดียว
ใครที่ยังลงให้อ่านฟรีอยู่ มึงควรเริ่มวางแผนขายนิยายได้แล้ว นักเขียนอย่างเราอยู่ได้เพราะคนซื้อ ไม่ใช่เพราะยอดวิวกับคอมเม้น
>>801 กูว่ามันน่าจะมีปัจจัยให้สายอ่านฟรียอมควักจ่ายอ่ะค่ะมึง อยากได้วิเคราะห์
คือกูตามแอ็คนักเขียนสายเปิดอ่านฟรีจนจบ ยอดเค้าดีมากมาตลอด ยอดเล่มไม่เคยต่ำพัน ติดอันดับประจำปีของเว็บมาสองสามปี
แต่เล่มล่าสุดเมื่อปลายปี ยอดเค้าหดไปเยอะจนเค้ามีมาบ่นน้อยใจ กูก็แปลกใจทำไมสายอ่านฟรีซึ่งอ่านจบแล้วยอมเปย์ทำไมเล่มล่าสุดไม่เปย์แล้ววะ กูมีเอาอีบุ๊คเค้ามาดู เค้าก็ยังเขียนได้สม่ำเสมอนะ ตอนพิเศษเฉพาะในเล่มอาจจะจืดๆนิดนึง
แต่นั่นแหละ ที่ >>799 บอกว่ายอดวิลหลักล้านคนถึงยอมจ่าย กูเริ่มคิดว่าน่าจะมีอย่างอื่นด้วย
>>785 เดี๋ยวนะ มึงตอบไอ้ >>784 ปะ มันตอบไอ้ >>768 ต่าง กูอ่านพวกมึงสองคนละงงเลย
แต่เรื่องคำเตือนนิยายนี่ก็น่าสนใจแฮะ เป็นประเด็นละเอียดอ่อนที่ไม่ค่อยพูดถึงกันเลย กูอยากเห็นนิยายไทยขึ้นคำเตือนไรแบบนี้เหมือนกัน คนใจบางอย่างกูบางทีอ่านนิยายเจอฉากสะเทือนใจคือเซนซิทีฟจัดๆ ไม่ใช่แค่อินอะแต่มันเร้าปมกูไปหน่อย มองโลกมืดไปเลยวันนั้น อ่านนิยายเรื่องนั้นต่อไม่จบอีกเลยกู ไม่กล้าอ่านต่ออะกลัวเจอฉากแบบนั้นอีก ตอนดูพวกหนังพวกเมะก็เหมือนกัน ถ้าเรื่องไหนมีคำเตือนกูก็เตรียมใจไว้หน่อยถึงละ พอใกล้ถึงฉากที่ส่องสปอยมาก็กรอแม่ง
ถ้าหนังสือกู 2 เล่มจบ กูหั่นลงอีบุ๊ก 3 เล่มจบ จะมีผลต่อการขายเล่ม หรืออื่นๆ ปะ
ในทวิต มีกระแสที่นักอ่านเข้ามาด่านข.ที่ติดเหรียญเต็มเลย คือ มันเป็นเทรนด์หรือไงวะ หรือแบบสายฟรีอยากปฏิวัติ กูก็อยากปฏิวัติเหมือนกัน ถึงผลงานก็ไม่ได้ดีเด่ แต่กูใช้สมองคิดออกมา เสียเวลาออกกำลังกาย เสียเวลาเสพความบันเทิง เสียเวลาพักผ่อน กููจะไม่ให้อ่านฟรีละ แค่ทดลองอ่านก็คงเพียงพอให้ตัดสินใจว่าจะเปย์หรือจะบาย ไม่ซื้อก็ช่างแม่ง ไม่งั้นงานเขียนก็กลายเป็นงานที่ควรต้องฟรีตลอดชีพ เป็นหนึ่งในสวัสดิการชาวไทยไปซะงั้น
ของกูถ้าเขาไม่พอใจเขาไปเงียบๆ เลย ไม่ค่อยเจองอแง สาธุ ยังมีบุญอยู่
เห็นคนในนกฟ้าพูดประมาณว่างานเขียนดูเป็นอะไรที่คนไม่เห็นค่าสุดละแล้วโคตรเจ็บ ส่วนใหญ่ก็มองว่าแค่พิมนั่นพิมนี่ไม่กี่ชั่วโมงก็ได้นิยายมาตอนสองตอนละ
เอ้อ กูเห็นในกลุ่มรีวิวนิยายพูดกันว่านิยายวัยรุ่นสมัยนี้แพง คิดว่าแพงนี่ประมาณเท่าไหร่กัน ขนาดกูเขียน 600 หน้า ตั้งราคาอีบุ๊ก 300 แม่กูยังบอกแพงไปอยู่เลย กูหาตรงกลางไม่เจอ
แต่กูว่าหมวดวัยรุ่นที่กูเห็นแพงกว่าหมวดอื่นจริงๆ นะมึง ที่เห็นส่วนมากจะสี่ร้อยห้าร้อยกันทั้งนั้นเมื่อเทียบกับหมวดรักปกติ ซึ่งกูว่านักเขียนเค้าทุ่มกับงานปกและพรีเมี่ยมมากกว่า ซึ่งถ้านิยายสนุกก็โอเค แต่หมวดนี้คนที่กูตามอ่านมีแค่สามสี่คนเอง หาสนุกๆยาก กูว่ายากนะที่จะเขียนให้ออกมาสนุกเพราะกิจกรรมของเด็กมหาลัยมันไม่ค่อยมีอะไรมาก ไปเรียน รับน้อง เข้าผับ อะไรแบบนี้
>>819 เออแฮะ มันแพงกว่าหมวดอื่นจริงๆ ด้วย555555
>>820 600 หน้า A4 ฟ้อน 14 ถ้าเป็น A5 จัดหน้านู่นนี่นั่นแล้วได้พันหน้านิดๆ ประมาณสามแสนตัวอักษร
>>821 แพงกว่าหมวดอื่นจริงด้วย กูก็ซื้อราคานี้จนชิน5555 4-500 นี่เข้าขั้นแพงเกินแล้วใช่มั้ย แต่งให้สนุกยากจริงๆ นั่นแหละ บางคนก็เน้นเข้าผับมาก ไม่มีชีวิตการเรียนเลย รับน้องทั้งเรื่องบางคนก็ไม่อินอีก กูเสียใจ เคยสุ่มซื้อของแพงปกงามมาแล้วไม่สนุก กูจะขายไอดีทิ้ง55555
>>824 สามแสน word
ลองเอาไปคูณแล้วกูก็อยากขายราคานั้นแหละ สัก 400-500 ขนาดติดเหรียญคนยังบ่นแพงเพราะกูไปลงอิเว็บนั่น ติดกุญแจเกินห้าคนก็บ่นละ กุญแจได้ง่ายจะตายแค่สุ่มกับดูโฆษณา แต่คนแต่งอย่างกูเนี่ยจะตาย ไปลง raw ก็ไม่มีคนอ่าน ต้องมาหวังพึ่งแต่เว็บนี้ ขายแพงคนก็ด่า ขายถูกก็ดูถูกตัวเอง แม่กูเนี่ยตัวดีมาบอกว่าขายแพงขนาดนั้นไม่มีคนซื้อหรอก ขายถูกๆ สิ สัก 100-200 ทำแบบนี้เดี๋ยวนักอ่านนิสัยเสียบางคนก็ได้ใจไปพูดใส่นักเขียนคนอื่นอีกว่าเคยเห็นคนแต่งหกร้อยกว่าหน้าขายแค่ 200 เอง ทำไมคุณขายแพงจังอ่า
ขอตอบในฐานะคนอ่านนะ ถ้านิยายยาวมากลองแบ่งเล่มดู ราคาจะได้ดูไม่แรงไป อารมณ์แบบเล่มเดียว500กับสองเล่ม500+ อันแรกจะดูแพงกว่า
กูอยากทำ 2 เล่มจบนะ แต่กลัวคนจะไม่ซื้อทั้ง 2 เล่ม เนื้อเรื่องไม่ได้น่าติดตามขนาดนั้นด้วย ขายเล่มเดียวแพงๆ เลยละกัน แต่ทำงั้นก็กลัววันนึงอยากทำเล่มแล้วจะคำนวณราคาไม่ถูกว่ะ55555
ปกติยอดเล่ม 2 ห่างจากเล่มแรกมากเหรอวะ?
พอดีเรื่องที่เขียนอยู่ ลองจัดหน้าได้ 590+ ยังไม่รวมตอนพิเศษ
นี่เลยว่าจะแบ่งเป็น 2 เล่ม จะพยายามคุมงบ ปกจากเดิมตั้งคอมมิชไว้หลวมๆ 1 ปก 5,000 ถ้าแตกเป็น 2 เล่มกูคงหานักวาดใหม่ เอาให้ 2 ปกไม่เกิน 6,000
ปกติยอดเล่ม 2 นี่ได้สัก 50% ของเล่มแรกมั้ยอะ? จะได้ลองคำนวณอีกทีว่ารวมเป็นเล่มเดียวคุ้มกว่าไหม
พอขึ้น 400-500 บาทคนอ่านก็เริ่มคิดว่าแพงแล้วอะ กูเป็นนักเขียนนูกู แต่งไปสามแสนคำต้องตั้งราคาประมาณนี้ สูงไปก็ไม่ได้ ต่ำเกินก็อย่าเลย ใครมีเลขมงคลที่ตั้งในอีบุ๊คราคาประมาณนี้แล้วมันหลอกตาคนอ่านได้ว่าราคาน่าสอยจังเลยบ้าง555555
>>842 ทำไมมึงไม่แบ่งเป็นสองเล่มจบ ปกเดิมก็ได้แค่เติมตัวเลข น้องสาวกูเจ้าแม่อีบุ๊ก มันบอกว่าถ้าเกินสองร้อยมันจะเริ่มลังเลละ
มึงแบ่งสองเล่มแล้วขายเล่มละ 299 งี้ แล้วทยอยปล่อยเดือนละเล่ม มึงจะมีรายได้สม่ำเสมอทุกเดือนด้วย เพราะถ้าไม่มีงานออกใหม่สม่ำเสมอ คนก็จะเห็นนิยายมึงน้อย ยอดโหลดก็หายต๋อม
ลงถูกมู้ป่ะวะ คลังศัพท์น้อย ไม่รู้ก็ถามดีๆไม่มีใครว่าหีอก (กูเดาว่ามาจากคนแคปโพสต์ในเพจไหนซักเพจเรื่องคำว่าสลายโต๋ๆในมังงะ แล้วก็พิมพ์แบบนี่พิมพ์ครั้งที่สองง่ะกับโต๋ๆๆๆๆ เหมือนอ่านเป็นสลายโต๋โต๋แล้วล้อเลียนคนแปล) ก็มาเจอทวิตนี้ เฟียสมาเชียว บิดให้คำว่าคลังศัพย์เหมือนเป็นคำด่าซะละ
https://twitter.com/an_radish/status/1386218320693633027?s=19
>>845 กูเจอแบบอ่านพรรณาแล้วงง ก็พยายามปัดเป็นรสนิยม แต่ก็อดคิดไม่ได้จริงๆว่าสกิลยังอ่อนไปรึเปล่าน่ะ แล้วเรื่องคำพวกนี้อีก หลายคำไม่ใช่คำเก่าแบบไม่ใช้แล้วอะไรขนาดนั้น อ่านไม่หลากหลายกับติดแบบแชทกันเยอะแล้วสินะเดี๋ยวนี้ เออ ไอ้บรรยายห้วนก็เป็นแนวนึงแหละ แต่บางทีห้วนไปก็ไม่ดีอีกนั่นแหละ ถ้าฝีมือไม่ถึงพอ
>>848 เล่มนึงมีกี่ตอนอะ แล้วลงให้อ่านฟรีในเว็บเท่าไร อย่างนิยายจีนแปลของสนพนึงจะฟรีเล่ม1 แต่เล่ม1เขาคือ10ตอน(สองหมื่นกว่าคำ) คล้ายๆตยอะ เล่ม2-เล่มจบ(ปกติเรื่องนึงเกือบสิบเล่มจบ)ก็ขาย เล่มนึงประมาณสามสิบตอน ถ้าจะซอยเป็นสามเล่มอาจจะลองแบบนี้มั้ย เล่ม1ลงฟรีเท่าในเว็บ แล้วเล่ม2-3ก็หนาหน่อยขาย299หรือ300ต้นๆว่าไป เอาให้ราคารวมเท่าเดิม
ใช้สรรพนามบุรุษที่1ทั้งเรื่องแล้วรู้สึกว่าทั้งเรื่องมีแต่ความคิดตัวเอกอะ ไหนจะบรรยายสถานที่ บรรยายคนที่คุยด้วยผ่านมุมมองตัวเอง พอเยอะเข้ามันดูเวิ่นๆไงไม่รู้ อยากแก้แต่ดันแต่งไปครึ่งเรื่องแล้วนี่สิ มีวิธีไหนที่ทำให้ไม่เวิ่นหรือบรรยายความรู้สึกตัวละครอื่นออกมาได้โดยไม่ต้องเปลี่ยนเป็นบุรุษที่สามไหมอ่า
ใครมีข้อมูลบ้างวะ สรุป e book มันจะโตจริงๆ หรือเปล่า แล้วกระแส audio book เป็นไงบ้าง
เห็นบอกจะมาแทนหนังสือตั้งหลายปีละ แต่ดูจากตอนนี้ e book ไม่น่าจะได้แทน จะเป็นพวก YouTube tiktok Netflix มากกว่า
เหอะๆ
ปกติขายใน meb ที่เดียวรึเปล่า หรือไปขายใน ookbee หรืออื่นๆ แนะนำด้วย
เพิ่งเห็นว่า fictionlog มีให้วางขายอีบุ๊ค นึกว่ามันเจ้าของเดียวกับ ookbee ซะอีก ไม่รู้จะแยกกันทำไม
ถามหน่อยดิ
อีบุ๊คที่ให้อ่านฟรี ถ้าเรากดลบ นักอ่านที่โหลดไปแล้ว จะอ่านได้ปะ
>>867 กูก็รู้สึกว่ากระบวนการอะไรต่าง ๆ ช้าลง และคุณภาพดร็อปลง
มีครั้งหนึ่งกูส่งไฟล์ pdf กับ word ไป ขอให้เขาช่วยทำตัวอย่างถึงบทที่ ... หน้าที่ ... ก็พอนะคะ ไม่ต้องจบบท (แล้วกูก็แนบไฟล์ pdf ไปด้วย ให้เขาได้อ้างอิงว่าถึงจุดไหน)
กูไม่อยากให้ลงตัวอย่างจบบท เพราะมันจะไปเฉลยจุดสำคัญ กูตั้งใจจะดึงคนอ่านที่อยากลุ้น
ปรากฏว่าทำมาให้กูจนจบบท เฉลยไปเรียบร้อยแล้วจ้า 555
ช้าด้วย ผิดด้วย จนขี้เกียจขอแก้แระ
ebook ยอด 1,000-2,000 นี่จัดอยู่ในระดับไหนว่า ต่ำๆ หรือกลางๆ กุเห็นนักเขียนอวดยอดกัน 5 พัน 6 พันโหลดแล้วห่อเหี่ยวมาก กุไม่มีซักเรื่องที่ไปถึงยอดนั้นเลย
ป้ายแดงเบสเซลล์คือต้องขายได้เท่าไรอะ
เคยได้สองพันอยู่เรื่องหนึ่ง เรื่องเดียวเลย แล้วก็ไม่เคยได้อีก เหมือนนักร้องที่มีเพลงฮิตเพลงเดียวอะ5555555555555
พอต้องเลือกหมวดลงแล้วคิดหนัก เสือกเขียนอะไรก้ำกึ่งๆ ธีมเรื่องออกไปทางจีนโบราณ แต่เป็นโลกแฟนตาซี เนื้อเรื่องเน้นรัก มีพระเอกนางเอก ตอนจบแต่งงาน แต่ประเด็นจริงๆ อยู่ที่การแก้ไขปัญหา แบบว่ามีเรื่องนั้นเรื่องนี้เข้ามา แล้วพระเอกนางเอกต้องหาความจริง/หาทางแก้ไข
แบบนี้ลงหมวดไหนดี รัก รักจีนโบราณ หรือแฟนตาซี
ทำไมแฟนตาซีไม่เหมาะกับอีบุ๊ควะ ทั้ง ๆ ที่ติดเหรียญ ยอดพุ่งเอา ๆ
กูเพิ่งรู้ว่าสมัยนี้ คำว่าocc out of character หลายคนเข้าใจกันว่าหมายถึงแต่งใดๆก็ตามที่ไม่ใช่ของอฟช. /ลูบหน้าแป้บ
https://twitter.com/FragileChiaki/status/1386856162205716483?s=19
สมมติถ้ากูจะลงให้อ่านฟรีแค่ 60% แต่นิยายกูทำเล่มมาสองเล่มจบ นั่นหมายความว่า เล่ม 1 ทุกคนจะได้อ่านฟรีไปแล้ว
แบบนี้กูจะขายได้ไหม ?
หรือมันมีวิธีการลงให้อ่านฟรีแบบอื่น
.
รบกวนเพื่อนโม่งค้าบ~ //กราบ
มีใครเคยฝากร้านขายบ้าง เป็นยังไงบ้าง รีวิวให้หน่อย
ขอโทษถ้าคำถามมันเดิมๆ แต่อยากรู้ว่ามีเว็บนอกที่เราสามารถขายฟิคขายนิยายเป็นตอนๆ แบบรีดอะไรท์ไหมวะ รบกวนแนะนำเว็บหน่อย
ถ้าจะเขียนนิยายติดเรทหนักๆ แบบอีกนิดก็จะเป็นเรื่องเสียวอยู่แล้วเนี่ย ควรเอาไปลงเว็บไหนดีระหว่างธัญวลัยกับรีดอะไร้ กลุ่มคนอ่านเว็บไหนขี้เงี่ยนกว่ากัน
คือเห็นสองเว็บนี้มันขู่ประมาณว่าห้ามมีเนื้อหาทางเพศชัดเจน แต่กูเข้าไปดูแล้ว ก็มีอล่างฉ่างเลยนี่หว่า
ถามหน่อยสิ สมมติเราจะลงอีบุ๊กนิยายรัก 3 เล่มจบ ที่เคยเอาลงเว็บติดเหรียญแล้ว (ปัจจุบันก็ติดเหรียญอยู่) เราควรที่จะลงทั้ง 3 เล่มพร้อมกันเลยไหม หรือว่าควรลงทีละเล่ม ถ้าควรลงทีละเล่มเนี่ยแต่ละเล่มควรลงห่างกันแค่ไหน
มือใหม่จ้า ขอบคุณสำหรับคำตอบนะ
นี่คิดว่าขายทีเดียวไปเลย อาจจะมัดเป็นสามเล่มพร้อมโปรดึงดูดใจ ถ้าขายแยกส่วนมากนิยายหลายเล่มจบพวกเล่มท้ายๆนักอ่านจะไม่ค่อยซื้อเท่าไหร่
อืมมึง กูไม่รู้ควรถามในไหน
กูว่ากูไถเมพแล้วเจอนิยายวายไทยที่เทรซพระเอกบนปกนิยายแปลจีนเรื่องนึงมา กูควรไปทักตรงไหนดีก่อนวะ ไปทักเรื่องที่เทรซ(เขาคอมิชมา) หรือไปทักเรื่องที่โดนเทรซ
โม่งปกตินักเขียนนิยายเขาเดบิวต์กันที่ไหนวะ
พวกงานประกวดเรื่องสั้นงี้หรอ หรือส่งสำนักพิมพ์ไปเลย อยากได้ช่องทางเริ่มเดบิวต์ตัวเอง ละก็มีวิธีหาฐานแฟนคลับไหมวะ พวกช่องทางแพลตฟอร์มต่างๆมีแนะนำไหม
ถ้าจะลง ebook ใน meb แบบที่ให้มันเป็น pdf ด้วย ละก็ epub ด้วย ต้องทำไงอะ เหมือนในหน้า add new book มันจะมีให้เลือกอัพได้แค่อย่างเดียว หรือต้องอัพ pdf ก่อน แล้วส่งเมลแนบไฟล์ word ไปให้ทีมงานจัดการให้อีกที
>>907 แอด pdf เสร็จ อีกช่อง มันจะโผล่ กดเลือกไฟล์ word แนบ ไฟล์ word เดี๋ยวเขาทำให้ แนะนำว่า เลือกวันที่ลง เพราะจะได้มีเวลาให้เขา เตรียม epub ให้พร้อมในวันขาย เพราะบางทีถ้าไม่กำหนดวันวางขาย อัปแบบ อนุมัติแล้ววางเลย epub เสร็จไม่ทัน วันแรกมึงมีแต่ pdf ก่อน บางคนเห็นว่า มีแค่ pdf ก็เมิน ยิ่งมึงหน้าใหม่ด้วย เอาแบบพร้อมรบ มี epub ให้พร้อมดีกว่า
เพื่อนโม่งค้าบ ถ้ากูจะเพิ่มตอนพิเศษในอีบุ๊กฟรีสำหรับนิยายที่กูพิมพ์เล่มขายไปแล้ว+ขายอีบุ๊กด้วย แล้วแปะให้คนอ่านรู้ เพื่อที่สายเล่มจะเข้าไปอ่านได้ แบบนี้จะโดนแหกอกไหมวะ?
แต่ส่วนตัวกูรู้สึกมันไม่แฟร์กับคนที่ถือเล่มเท่าไหร่ เพราะบางคนที่อ่านเล่ม คือ ไม่แตะอีบุ๊กเลย
หรือ จะพิมพ์เพิ่มไปแม่งเลยดี มันจะบ้าบอไปใหญ่แล้ว
> <
>>911 ถ้าตอนพิเศษฟรีอยู่แล้วแยกออกมาอีกเล่มให้โหลดฟรีเฉพาะตอนพิเศษสิ พวกเล่มก็โหลดอ่านได้ พวกอีบุ๊กก็โหลดได้ แถมได้คนใหม่ที่สนใจเห็นฟรีโหลดอ่านถ้าพวกมาใหม่ชอบเขาอาจจะตามซื้อเล่มหลักได้ด้วย
เคยไปตามซื้อเล่มหลักเพราะโหลดตอนแถมมาแบบไม่รู้ แต่อ่านรู้เรื่องมั้ยเข้าใจแค่ 30-50% เพราะไม่รู้จักตัวละครพอไปอ่านเล่มหลักถึงอ๋อ
แต่ก็มีเคยโหลดอีบุ๊กที่คนเขียนตัดบางส่วนออกมาให้โหลดฟรีแล้วอ่านรู้เรื่องนะ
>>908 สงสัยนานแล้วเดี๋ยวนี้อีบุ๊กใช้ word ทำหมดเหรอ ไม่ใช้ id กันแล้วเหรอ
กูมือใหม่ขายอีบุ๊ค ปกติพวกมึงโปรโมทกันที่ไหนอะ
>>916 พวกโปรโมทตามกรุ๊ปไม่ค่อยได้ผลนะ มีแต่นขด้วยกัน ส่วนกรุ๊ปนักอ่านจะโปรโมทดูกติกากรุ๊ปเขาให้ดี เพราะไปทำผิดกรุ๊ป แทนที่จะได้โปรโมท เดี๋ยวกลายเป็นเขารำคาญเอา อันที่ดีสุดคือนิยายต้องติดท็อปช่วงที่ขายจะได้เยอะ และอีกวิธีทำเพจแล้วซื้อโฆษณาเอา อันนี้กูไม่เคยใช้อะ ต้องรอเพื่อนโม่งที่เคยยองแอดโฆษณามาเล่า แต่สำหรับกูคือ ลงแม่งทุบเว็บแหละ ลงแค่ให้อ่านครึ่งหนึ่ง อย่าลืมบอกเขาไว้ที่หน้านิยาย หรือหน้าแรกของบทแรกไปเลย ว่าลงไม่จบ กันพวกนักอ่านสายฟรีงงอแง
อีโรติกกับโรมานซ์นี่เหมือนกันมั้ย
ของไทยกูว่ามั่วไปหมดขนแทบจะเป็นอันเดียวกันแล้ว แต่ถ้าตอนนี้แบ่งแบบ meb
อีโรติก = หมวดนิยายรักผู้ใหญ่ ที่ใก้นิยายว่าเน้นเซ็กส์ ไม่เน้นพล็อต
แต่ถ้าอยากแบ่งแบบฝรั่ง ให้ลองอ่านโรมานซ์ สนพ.แก้วกานต์ บางเรื่องแม่งฉากบนเตียงมีครั้งเดียว ส่วนอีโรติกก็ เซตเพียงชายคนนี้ ของแก้วกานต์
* ที่ให้นิยามว่า
ปกติจ้างวาดปกกันกี่วัน กูให้น้องที่รู้จักกันวาดให้ 1,500 ใช้เวลา 1 เดือน รู้สึกว่านานไป แถมลายเส้นไม่ค่อยได้ดั่งใจเท่าไหร่ แต่ก็โอเค
>>929 เพราะถือว่างานวาดนั้นก่อให้เกิดรายได้ สร้างมูลค่าให้แก่สินค้า เคยเห็นคำว่าซื้อเพราะปกสวย หรือปกสะดุดตาอะไรอย่างนี้มั้ย นั่นแหละ มันทำให้ดึงดูดสายตา ถึงสุดท้ายแล้วความชอบกับคุณภาพงานเขียนจะเป็นตัวตัดสินก็เหอะ
แต่ก่อนเคยสงสัยเหมือนกันว่าแล้วงานที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์นั่นเขาเอาไปทำอะไร แต่จากที่ส่องแอคเคาต์คนวาดมาประมาณนึง ส่วนใหญ่ให้เป็นของขวัญ บางทีก็ความชอบส่วนตัว เอาไปสะสม บางคนก็ชอบศิลปินคนนี้เลยอยากให้เขาวาดภาพให้
เห็นคนวาดชอบบ่นกันว่าคนไทยตีมูลค่างานศิลป์ต่ำกว่าที่ควร เขาเลยไม่กล้าตั้งราคาแพง นี่ได้แต่นึกในใจว่าขนาดไม่แพงกุยังจ่ายไม่ไหวเลยจ้า หลังขดหลังแข็งเขียนเดือนนึงขายได้หลักร้อยจ้างตูมนึงหลักพันหลักหมื่นมันก็มิไหว ถ้ารวยก็คิดว่าคงสู้อยู่แหละ แต่กุไม่มีไง ค่าไฟเดือนนี้ยังไม่มีเลย กลายเป็นบ่นไป เอ้า รอคนอื่นมาเสริม
กูจ้างเกือบหมื่นต่อปกเดียว ตอนแรกก็คิดว่าถูกแล้วแหละ แต่พอกูรู้จักนักวาดเยอะขึ้น กูเหมือนจะกระโดดตึกตาย ภาพที่กูได้ไม่เหมาะกับราคาเลย ดีเทลไม่ได้หวือหวาเหมาะกับราคา ยิ่งเอาไปให้คนที่เขาจัดอาร์ตดู แล้วเขารู้จักนัดวาดเยอะเห็นภาพมาเยอะ เขาบอกว่ากูโดนหลอก ภาพสเกลนี้ตอนแรกเขานึกว่าสองพัน
เพื่อนโม่ง กูขอคำปรึกษาเรื่องการบรรยายติดเรทนิดหน่อย ถ้าคาร์ใส่แค่รองเท้าคู่เดียวที่เหลือโล่งโจ้ง นี่ควรบรรยายยังไงวะ มันเหมือนกับ จะให้บรรยายว่าใส่แค่รองเท้าคู่เดียวตลอดมันก็ยังไงๆอยู่ มันเข้าข่ายเปลือยอะไรงี้รึเปล่า แบบว่ามันยังเหลือรองเท้าอะ
กูไม่มั่นใจว่าใส่รองเท้าคู่เดียวมันพอนับว่าเปลือยได้มั้ย หรือต้องเกือบเปลือย หรือเกือบแก้ผ้า อะไรงี้
ไม่มีอะไรปิดจุดสงวนมันก็นับว่าโป๊แล้วเว้ย
เป็นกูอ่านเจอสภาพนี้ใช้คำว่าแก้ผ้าก็ไม่รู้สึกขัด เพราะผ้าไม่เหลือสักชิ้นแล้ว
เขาแก้ผ้าเดิน
เธอเปลือยกายเดิน
สองประโยคบนถ้ามจะเสริมว่าเดินลากแตะ กูก็ยังเก็ต คหสต. ล้วนๆนะเพื่อน
เพื่อนโม่งเวลาออกเล่มเอง ขอ isbn ปะวะ มันมีความสำคัญอะไรมากไหม
>>938 กูไม่เคยขอ ส่วนความสำคัญนั้น กูก้อบจากกูเกิ้ลมาให้ "ส่งเสริมและเผยแพร่ให้รายชื่อของสิ่งพิมพ์ที่จัดพิมพ์ในประเทศนั้น ๆ แพร่หลายไปทั่วโลกเป็นประโยชน์แก่ผู้ประสงค์จะใช้สิ่งพิมพ์ ห้องสมุดในประเทศและต่างประเทศสามารถติดต่อขอสั่งซื้อสิ่งพิมพ์นั้น ๆ ได้ โดยใช้เลข ISBN" ซึ่งตามความเห็นกูมันไม่จำเป็นขนาดนั้น แต่รู้สึกเท่ห์ดี เล่มหน้ากูอาจจะขอ
isbn ต้องส่งหนังสือให้หอสมุดแห่งชาติด้วย มันขึ้นทะเบียน เวอร์ชั่นปกแข็งปกอ่อนก็คนละเลข อ้อ...วรรณกรรมเรตเกินกฎหมายไทยขึ้นทะเบียนไม่ได้นะ เขาถือเป็นสื่อลามกไม่คุ้มครองลิขสิทธิ์ แต่กูว่ามันลักลั่นว่ะ สนพ.เรื่องรักสอดใส่ฉากเสียวขึ้น isbn กันเพียบ คงถือว่าคนตรวจไม่มีปัญญาตามอ่านได้ทุกเล่มทุกบรรทัด
ธัญวลัยแบ่งเงินให้นักเขียน 70/30 ปะ
ใช่ละ เปลี่ยนละหลังจากโดนนักเขียนพากันเทรอบก่อน แต่สัดส่วนนี้ก็ได้น้อยกว่า เมพนะ วันก่อนเห็นแวบๆ นักเขียนเทียบการหักเงิน ธ ก็ยังได้น้อยกว่าอยู่ดี
>>938 เหมือนลงทะเบียนในฐานข้อมูลรัฐ มีก็ดี แสดงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ไปในตัว ถ้าส่งหนังสือขายตามร้านหนังสือ ต้องมี isbn
แต่ถ้าหนังสืออ่านเฉพาะกลุ่มเช่น เรตจัดๆ คิดว่าไม่ต้องขอดีกว่านะ ตอนขอมันต้องใส่ข้อมูลละเอียด ทั้งชื่อจริงนามสกุลจริง จำนวนพิมพ์ โรงพิมพ์ที่พิมพ์ด้วย ไม่รู้มันจะมีผลทางกฏหมายอะไรทีหลังมั้ย เช่นเรื่องภาษี อันนี้ คหสต
“นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้เขียน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน”
ถ้าเราติดแค่นี้ก็พอไหมวะ ไม่เห็นจะต้องทรกเกอร์ วอนนิ่ง ยุบยับ
เพราะมันก็สื่อแล้วไหมว่า ไม่ว่าจะเหิดเรื่องบัดซบ หกคะเมนตีลังกา เลือดสาด ยังไงก็ตามในนิยาย คุณควรขุดเอาวิจารณญาณออกมานะ งี้
งง ทำไมต้องทริกเกอร์วอนนิ่งมากมาย มันเริ่มมาจากตรงไหนกัน
>>948 กูเข้าใจนะ กูก็เป็น หดหู่ไปหลายวันจริงๆ แต่บอกตามตรงกูไม่ค่อยเห็นด้วยกับการติดทริกเกอร์แบบละเอียดยิบ ที่จริงแค่บอกกูว่าเนื้อเรื่องแนวดราม่าปวดตับ กูก็ไม่คลิกเข้าไปอ่านแล้ว หรือถ้าเป็นแนวสดใสตอนแรกๆ แต่ถ้าอ่านแท็กว่าเป็นแนวหักมุม สะท้อนสังคม ดราม่า 18+ อะไรแค่นี้กูว่ามันก็พอแล้ว พอติด tw บางอันมันก็สปอยเนื้อเรื่องไปเลยจนกูหมดอารมณ์จะอ่าน ที่จริงกูอยากให้คนอ่านมองว่างาน18+ ก็คือเนื้อหาล่อแหลม ไม่ใช่แค่แนวเยๆ กูอยากให้ติดแค่พอรู้แนวเรื่องก็พอ
เคยเห็นเรื่องนึงขายดีมากในmeb รีวิวหลายร้อย มีคนมารีวิวว่าน่าจะบอกหรือติดtwหน่อยว่า nc แนวsm แบบfifty shades จะได้ไม่พลาดซื้อ เพราะอ่านแค่ตัวอย่างที่ลงไม่รู้ คนอ่านก็หลากรสนิยมอะ นขอาจจะมองว่าแซ่บ แต่บางคนเขาก็ไม่ชอบ
meb เข้มกับการเลือกหมวดนิยายแค่ไหนอะ คือกูแต่งแนวจีนรักข้ามมิติไปมา เลยอยากเอาไปอยู่หมวดรักเฉยๆ มากกว่า แบบนี้จะโดนบังคับย้ายหมวดไหม
แวะมาบ่นระบายเฉยๆ กูว่ากูอยู่ในช่วงฟอร์มตกแล้วว่ะ เหมือนเลยจุดพีคของตัวเองมาแล้ว เขียนยังไงก็ไม่ดีไม่สนุกเท่าเรื่องก่อนๆ นักอ่านก็หายไปเรื่อยๆ หันไปมองนักเขียนคนอื่นที่สายเดียวกับกูแล้วยิ่งท้อ สู้เอเนอจี้เด็กๆ ไม่ได้เลย เห้อ
>>953 จริงๆ มันเป็นสัจธรรมนะ ไม่ใช่จะมาสอนธรรมะจ๋า มึงดูนักเขียนรุ่นเดอะทั้งหลายสิ อะไรๆ มันย่อมเปลี่ยนไปตามกาลเวลา เมื่อก่อนกูก็ชอบอ่านงานของนข. คนนึง เก็บหมดทุกเล่มแต่เสพไปมากๆ ก็เริ่มเบื่อเพราะมันไม่แตกต่างหลากหลาย แต่ตอนนี้ก็กลับไปอ่านของเขาใหม่
.
อย่าไปคิดว่าจะได้อะไรจากการเขียน แค่เขียนให้มีความสุขก็ถือว่ามึงได้แล้วนะ
ปรึกษานักเขียน มีใครเขียนๆไปแล้วกดดันตัวเอง กลัวเขียนตอนใหม่ๆออกมาไม่ดีบ้าง จนถึงกับหยุดเขียนตันเขียนไม่ออก
ไม่มั่นใจผลงานตัวเอง ว่าสนุกหรือน่าเบื่อ คิดอ่านๆไปแล้วคนอ่านเบื่อ หรือทางออกดีสุดคือ ตั้งใจเขียนต่อไปให้จบไม่ต้องคิดเยอะ
>>953 >>955 กุผ่านจุดนั้นมาแล้ว สุดท้ายผ่านทุกอย่างมาได้ด้วยการคิดแบบ >>954 เขียนแบบที่เราสนุกอะกุว่าเวิร์คสุด คนอ่านคาดหวังเป็นเรื่องธรรมดาแหละ ถ้าเราเขียนเยอะคนอ่านประจำเขาก็เดาทางออก บางทีมันไม่ใช่เราไม่พัฒนา เขียนแต่เดิมๆ แต่มันเหมือนคนรุ้ใจที่เขารุ้ทันกันอะ คนอ่านเขาอาจไปอ่านนักเขียนคนอื่นบ้าง หายไปบ้าง แต่ถ้าคิดถึงเขาก็จะวนกลับมา 55
>>955 ปีแรกที่เขียน เป็น ไม่มีวิธีแก้ด้วย สำหรับกูนะ ต่อให้มึงจะค้นกูเกิ้ล หรือสอบถามจากประสบการนักเขียนด้วยกันก็ตาม เพราะจริงๆ มันคือการสั่งสมประสบการณ์ของตัวมึงเอง เรียนรู้ที่จะจัดการความคิดตัวเองไปเรื่อยๆ มันก็จะรู้เองว่าต้องทำไงอะ //ไม่มึงชินชากับสิ่งกระทบภายนอกไปเอง ก็ เปลี่ยนวิธีการผลิตงาน เช่น เขียนให้จบก่อนแล้วค่อยลง หรือมีสมาธิกับงานของตัวเอง สนุกกับมันมากพอที่จะลืมเรื่องอ่านคอมเม้น สนใจฟีตแบกไป
>>956 จะพยายามเขียนแบบเน้นให้ตัวเองมีความสุข ทางนี้คงคิดเยอะมากไปเอง ไม่ก็แคร์รอบข้างมากเกินไปเพราะยังมือใหม่มาก ยังจัดการตัวเองได้ไม่ดีพอ เริ่มเขียนเมื่อปลายปีที่แล้วเอง >>957 นึกว่าเป็นกับคนเขียนที่มีนิสัยคิดมาก เป็นไปได้ก็ไม่อยากมีความคิดแบบนี้เลย รู้ว่าเป็นที่ตัวเองคิดเยอะไป แคร์คอมเมนท์แคร์ยอดชั้นหนังสือ พอคนกดออกจากชั้นก็ใจแป่วเสียใจ เป็นเรื่องจัดการความคิดตัวเองทั้งนั้น แต่ถ้ามันออกมาไม่ดีก็พร้อมกลับมามองงานตัวเองแล้วแก้ไขปรับปรุง แต่ยังไงก็จะแต่งต่อ แต่ปัญหาตรงนี้พอเจอทีไร ทำให้ต้องหยุดเขียนเป็นพักๆจนเสียดายเวลา ที่มีวินัยบังคับให้ตัวเองเขียนทุกวันไม่ได้ คิดเหมือนกันว่า ลองเปลี่ยนเป็น เขียนให้จบแล้วค่อยทยอยลงแทน มีสมาธิกับงานตัวเองให้มากขึ้น ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะ
>>958 ปีแรก กูเป็นทุกอย่างแบบที่มึงว่า เพราะพื้นฐานเป็นคนแคร์สายตา แคร์ความคิดคนอื่น ทำให้ถ้าเห็นกลุ่มหรือดงไหนที่พอเป็นที่พึ่ง ที่บ่นแก้ความฟุ้งซ่าน (ตอนนั้นกูยังไม่รู้จักโม่ง) กูก็จะไปเวิ่นเว้อกะเขาโดยไม่มีเหตุมีผล บ่นๆ นอยด์ๆ เรื่อยเปื่อย ทำให้เป็นจุดสนใจของเหล่าโม่งกระทู้โน้นขึ้นมา กูโดนลากลงมากระทืบในหลุมดำโดยไม่รู้ตัว (มารู้หลังจากนั้น) วันนึงกูก็แสดงความเวิ่นลงในพื้นที่สาธารณะอีก มีนักเขียนหลายคน (ซึ่งถือว่าเป็นพวกเดียวกันที่ไม่ใช่พวกเดียวกัน) เข้ามาแสดงความเห็นในทางจรงข้ามกับกูทั้งหมด กูโดนว่าเสียๆ หายๆ แบบไม่มีที่ยืนอะ (ย้ำอีกครั้งว่าจากคนที่กูคิดว่าเป็นพวกเดียวกัน) กูนอนไม่หลับ กินข้าวไม่ลงอยู่พักนึง แล้วหลังจากนั้นกูก็เจอหลุมดำแห่งนั้น เลยรู้สาเหตุว่าทำไมกูถึงเจอแบบนั้น ในวันนั้น (ต่อ)
>>959 หลังจากวันนั้นก็ยิ่งแย่นะ แดกอะไรไม่ลงอีก แต่มันทำให้กูปลง เข้าใจอะไรๆ ในวงการนี้มากขึ้น ยังคิดมากกับความเห็นคนอ่านอยู่ แต่มีสติในการหาวิธีจัดการมากขึ้น แล้วก็มากขึ้นทุกวัน
กูเจอพวกเดียวกันด่า กูว่าเจ็บกว่าคนอ่านด่านะ
กูผ่านมันมาได้ละ หวังว่าอ่านปสก. กูแล้วมึงจะแกร่งขึ้นๆ นะ
กูพิมพ์ร่ายยาวๆ เพราะเข้าใจมึงดี คนที่ไม่เคยเป็นมีพื้นฐานจิตใจแข็งแกร่งเป็นทุนอยู่แล้ว ก็จะไม่เข้าใจ แบบจะอะไรนักหนา แทนที่จะมานั่งรีเฟรชเม้น ยอดวิวไปแต่งนิยายดีกว่าไหมอะไรแบบนี้ เหมือนที่เวลากูไม่เข้าใจคนที่ชอบมาให้คิดชื่อตัวละครบ่อยๆ อะ 55555+
ในวงการนักเขียนจะหาเพื่อนแท้อะไรมันไม่มี อย่าหวังเลยจริงๆ วงการนี้มันอยู่กันด้วยผลประโยชน์ นขคนไหนดังลองสังเกตุสิจะมีนขเขียนหลายคนอยากเป็นเพื่อนด้วย55555 เชื่อกูเถอะว่าอย่าไปให้ความสนิทกับใครเลย ถ้าต้องการที่ปรึกษาที่ระบายจริงๆก็ระบายกับเพื่อนในชีวิตจริงดีกว่า หรือในโม่งก็ได้ ไม่ต้องเปิดเผยตัวเอง ทางที่ดีคืออย่าให้นักอ่านหรือใครที่อยู่ในวงการนักเขียนมายุ่งกับชีวิตส่วนตัวของเรา มึงต้องแยกให้ชัดเจนไปเลย ให้เค้ารู้จักเราในฐานะนักเขียนอย่างเดียว
มึงเชื่อกันมั้ยว่าเป็นนักเขียนเดี่ยวแบบไม่มีพวกแล้วโอเค กูเห็นนักเขียนหลายคนมีพวก จับกลุ่ม ช่วยอวย ช่วยขาย ช่วยกดโหวต ช่วยกันแต่งนิยายเป็นเซทขาย กูถามเพราะกูตัวคนเดียว ไม่ชอบสุงสิงกะใคร เวลาโปรโมทนิยายตัวเองโคตรเงียบเหงา เห็นคนอื่นอยู่กันเป็นกลุ่ม กูก็แอบคิดว่าเพราะเค้ามีพวกหรือเปล่าหว่า?
>>963 บินเดี่ยวไม่โอเคจริง ๆ ว่ะ (สำหรับกู) กูแต่งนิยายมาหลายเรื่อง เพิ่งมามีคนอ่านตอนนักเขียนดังเอาไปรีวิว จากนั้นเรื่องเก่า ๆ ที่แป้กไปแล้วก็เลยมีคนอ่านเพิ่มตามมาด้วย แต่กูก็ไม่ได้ผูกมิตรกับใคร พอเปิดเรื่องใหม่มาไม่มีคนช่วยรีวิวให้ก็วนลูปกลับไปแป้กอีก บางทีก็เสียดายนะ ถ้าตอนกระแสกำลังมากูผูกมิตรคนไว้ก็คงสบายกว่านี้ แต่ถ้าต้องผูกมิตรใครเพื่อผลประโยชน์กูยอมแป้กต่อก็ได้ถถถถถถถถ ไม่ใช่ทาง
ชื่นชมผลงานอะไรกันตามมารยาทดีกว่ากูว่า แบบที่ 962 ว่าแหละ มันต้องมีอิจฉา เก็บกั๊กอะไรกันบ้างแหละ ไม่มีมิตรแท้ ส่วนผูกไว้เพื่อให้ไปอวยผลงานกูก็ว่าตลกเหมือนกัน แล้วยิ่งจะทำให้คนอ่านหนีตั้งแต่ยังไม่อ่านโปรย ถ้าเลื่อนมาเจอ กูคนนึง
กูเห็นจับกลุ่มอวยกันก็ไปได้ไม่ถึงไหนนะ แค่พอขายงานได้ แล้วบางทีก็อิจฉากัน คนหนึ่งอยากเป็นที่หนึ่งก็พยายามแข่งกับเพื่อนในกลุ่มนั่นแหละ ไปๆมาๆ ก็ห่างๆกันจนเลิกสนิทกันในที่สุด บินเดี่ยวแล้วพัฒนาฝีมือดีกว่า บางคนเงียบมากแต่งานเพียบ ฐานแฟนแน่นๆขายดีก็มีนะ
โอบกอดทุกคน เป็นกำลังใจให้กัน ขอบคุณ
เซ็งกับนักวาด ไม่น่าจ้างคนรู้จักวาดปกนิยายให้เลย ถูกก็จริง แต่แม่งทำงานตามอารมณ์ชิบหาย เดือนกว่าละยังวาดปกไม่เสร็จเลย
ก็พยายามเข้าใจนะว่าราคาไม่แพง แต่คือกูก็ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินไง จะให้จ้างคนอื่นวาดปกก็ได้สบายๆ แต่เห็นว่าเป็นน้องที่พอมีฝีมือก็เลยอยากสนับสนุนกัน แถมมันไม่เองมัดจำอีกกูยิ่งเกรงใจ ตอนแรกว่าจะจ่ายๆตังน้องแม่งไปละไปจ้างคนอื่นวาด แต่มันก็ส่งงาน 80% มาให้ดูละ กูก็รู้สึกว่ารออีกหน่อยเดียว น่าจะเสร็จเร็วกว่าไปหานักวาดคนอื่นตอนนี้ล่ะ
ไม่รู้มาถูกห้องรึเปล่านะ ลองถามดูก่อนละกัน จะจ้างคมชเขียนฟิคอ้ะจะรู้ได้ยังไงว่าเรื่องทั้งหมดจะใช้กี่คำ คนเขียนประเมินยังไงหว่า
รีดอะไร้ แนวเยๆ อัพกี่โมงถึงจะเหมาะอะ แบบคนเข้าเว็บเยอะช่วงไหนพอรู้ไหม
เฮ้ย มึงๆ เอาคำพวกโอเมก้เวิร์สมาแปลงเป็นไทย เสร็จแล้วเคลมว่าห้ามใช้คอนเซปต์นี้ ไม่งั้นถือว่าผิดลิขสทธิ์ว่ะเฮ้ย
https://twitter.com/Nam_Anan25/status/1390001838145957889?s=19
นักเขียนมาอธิบาย ถึงจะบอกว่าหมายถึงชุดคำ แต่คำพวกนั้นก็ดาษดื่นทั่วไปอยู่ดีอ่ะ แล้วจะให้แปลยังไงโดยไม่ให้คำซ้ำ ไม่งั้นภาษาก็ไม่สวยอีก มีสิทธิ์อะไรมายึด
"จริงอยู่ที่ว่าคำดังกล่าวนันไม่ได้บัญญัติขึ้นมา แต่ด้วยความที่มันเป็นแพทเทิร์นที่ค่อนข้างบ่งบอกเอกลักษณ์ในนิยาย
นันเลยคิดว่ามันไม่ควรจะเหมือนกันทั้งหมดค่ะ ซึ่งถ้ามีคำที่เหมือนกันบ้าง ในบริบทที่เหมือนกันบ้าง นันคิดว่าไม่ใช่เรื่องผิดแปลกอะไรเลย
แต่ถ้าเหมือนกันทุกคำในบริบทดังกล่าวและในพีเรียดไทย omegaverse นันคิดว่ามันไม่สมควรเท่าไรค่ะ"
สรุปไม่สมควรใช้ค่ะ คำของเค้า
เขียนซอฟท์ๆก็ได้นะ
เราคิดคำมาให้เข้ากับบริบทพรีเรียดไทย ถ้าจะใช้กรุณาหลังไมค์มาหาก่อนด้วยค่ะ
กลิ่นเสน่หานี่กลางมาก
ส่วนแม่เรือน กะ พลเรือนนี่ยังพอเข้าใจ ว่าค่อนข้างเป็นเอกลักษณ์
ไอ้คนต้นเรื่องมันไม่ซอฟท์อะดิ
มีประวัติ แค่ซ้ำของนางคำเดียว ไปวอร์กับเค้า เอาลูกหาบไปรุมด่า จนคนหนึ่งต้องขอโทษ อีกคนต้องเปลี่ยนไปใช้คำอื่น
ย้ำว่า เหมือนแค่คำเดียวและพิสูจน์ไม่ได้ด้วยว่าเอาของนางไปใช้ สุดท้ายแพ้แรงด่าลูกหาบ
ประสาทแดกจังวะวงการนี้ ละ นข ก็มักจะชอบรวมกลุ่มกันอวยกันเอง เข้าข้างเพื่อนในเรื่องที่บ้งอีก
บอกว่าไม่ค่อยอ่านงานคนอื่นแต่คิดว่ายังไม่มีคนใช้? เอ้า แล้วรู้ได้ไงว่าไม่มี คิดเองเหรอ
มีลูกหาบคอยอวย "เพิ่งเคยเห็นคำนี้จากนิยายของไรท์" "ไม่เคยเห็นคนอื่นใช้มาก่อนเลยค่ะ"
พออวยมากๆจนตัวลอย ก็เลยประกาศลิขสิทธิ์แม่งเลย
กูรอดูนักเขียนอ้างเป็นโรคซึมเศร้า
กูเกลียดการที่ลูกหาบเยอะกว่าแล้วถูกอะ
ลูหาบเยอะกว่าแปลว่าไม่ได้ก้อบใครมา
ลูกหาบเยอะกว่าฉันคือเดอะเบส
เห็นหลายหนละ เวลามีดราม่า
"อีกเรื่องหนึ่งที่นันอยากบอกคือ การใช้เวิร์สใดๆ ที่คิดขึ้นใหม่ ดัดแปลงขึ้นใหม่
ในความคิดของนันคือทางนักเขียนก็จำเป็นต้องทักไปขออนุญาตก่อน
ซึ่งสำหรับนันแล้วมันคือการให้เกียรติกันค่ะ
แน่นอนว่านันย่อมอนุญาตให้ใช้ หากมีการทักมาบอกกล่าวกันสักเล็กน้อยเท่านั้นเอง ไม่ได้คิดว่าห้ามใช้แต่อย่างใด"
ทำไมเป็นแม่พระจังเลย พร้อมอนุญาตอยู่แล้ว แค่รู้จักมาขอเท่านั้นเอง
>>993 อีเหี้ย คำว่าฤดูผสมพันธุ์แม่งมีลิขสิทธิ์ด้วยเหรอวะ 55555
กูไปดูแล้ว ลอกไม่ลอกไม่รู้นะ แต่ไอ้ของแบบนี้มันไม่มีลิขสิทธิ์หรอกอีควาย ปัญญาอ่อนปะ ถ้าแค่นี้มีลิขสิทธิ์คงไม่ต้องทำอะไรกินกันละ ต่อไปนี้ใครจะแปลนิยายจีน พวก "ผายลมมารดาเจ้า" "ไม่เป็นไรมิได้" ไม่ต้องไปขอ น.นพรัตน์ ว. ณ เมืองลุง อะไรพวกนี้เหรอ
เห็นอะไรเหี้ยๆ แบบนี้แล้วน่าหงุดหงิดชิบหาย
กูงงอะ คือเค้าก็ดูมีเพื่อนมีฝูงเป็นนขเหมือนกัน เพื่อนไม่เตือนเพื่อนเลยหรอ 555 หรือเพื่อนเองก็มั่นหน้ามั่นโหนกพอกันก็เลยเห็นดีเห็นงามไปด้วย
แต่คือดราม่าครั้งนี้น่าจะดับแล้วดับเลยปะ แบบไม่ใช่แค่นขด้วยกันเดือดอะ นักอ่านก็เดือดเซม ไม่น่าแกว่งเท้าหาเสี้ยน ถ้าไม่มีลูกหาบกับเพื่อนฝูงคอยให้ท้ายคงไม่เหลิงขนาดนี้
รวมพลนักเขียน แชร์เทคนิคประสบการณ์และข่าวสาร [กระทู้ที่ 8] https://fanboi.ch/literature/12952/
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.