Last posted
Total of 1000 posts
กระทู้เพื่อพูดคุยเทคนิคการเขียน และเรื่องการประกวดต่าง ๆ เกี่ยวกับนิยาย
กระทู้ 1 >>>/literature/2342/
กระทู้ 2 >>>/literature/3442/
กระทู้ 3 >>>/literature/4775/
กระทู้ 4 >>>/literature/5724/
กระทู้ 5 >>>/literature/7084/
กระทู้ 6 >>>/literature/10634/
กระทู้ 7 >>>/literature/12326/
กระทู้ ระบาย 1 >>>/literature/3325/
กูรอคนมาเจิม ถ้าไม่มีใครเจิมกูเจิมก่อน ถามหน่อย ภาพประกอบแรงๆ แปะในนิยายได้ด้วยเหรอวะ กูเห็นบางเรื่องแปะภาพคนเย็บกันหราเลย
อะไรวะ โมฆะอะไร มันไม่ได้ใช้ตั้งแต่แรกป้ะ ไหนจะยังมั่นว่าตัวเองก็คิดค้นคำอยู่ดี
https://twitter.com/Nam_Anan25/status/1390303943545081858?s=19
อีโก้สูงลิบ
เซ็ตคำนี้ของกูคิดเองอยู่ดี แค่จดลิขสิทธิ์ไม่ได้ ขอโทษทุกคนที่ทำให้ตกใจ แต่อย่าให้เห็นเซ็ตคำนี้ไปอยู่ในพีเรียดเรื่องไหน กูเปิดวอร์แน่จย้า
ตอนประกาศสิทธิ์คือทำป้ายยันต์มาดิบดี พอตอนขอโทษพิมพ์ใส่ A4 ให้ไปซูมอ่านเอาเอง อ้างติดเรียนติดสอบ
เริ่มเขียน61 ผ่านมาสามปีเองไหม เห็นในประกาศว่าช้าเพราะติดงานมอ ไม่รู้อยู่ปีไหน แต่ระยะเวลาน่าจะแต่งประมาณช่วงมอสี่ถึงปีหนึ่งสินะ มาคิดคำแปลกใหม่อะไรก่อน งานคนอื่นก็ไม่อ่าน ตัวเองเขียนมาสามปี วงการนิยายไม่ได้เพิ่งเกิดนะแหม่
อีกนิดนึง คนที่เค้าลงเครดิตขอยืมคำคือเห็นจากงานตัวเองน่ะใช่ แต่คำทั่วไปแบบนั้น ไม่ต้องเห็นซักนิดก็ยังตรงได้เลย ไม่ใช่ทุกคนจะเห็นจากงานนี้งานเดียวซะหน่อย มั่นจริง
เคยอ่านงานเค้า บรรยายแน่นจริงแต่คำไม่หลากหลาย ดูน่าเบื่อไปหน่อย เหมือนกับสะสมคลังคำได้ไม่มากพอจริงๆนั่นแหละ ก็คงไม่ได้อ่านงานคนอื่นอย่างที่เค้าว่า แล้วก็มามั่นใจว่าตัวเองเป็นออริจินัล
ได้ข่าวว่าเรียนเอกภาษา สงสัยคงมั่นว่าเรียนมาได้ใช้ ประดิษฐ์คำไทยให้ใหม่เลยแล้วจดสิทธิ์ ประกาศใช้แบบออกตัวแรง
สู่ขิตในวันที่ดือแล้ว 1 ภัยความมั่น ความเพื่อนไม่เตือนเพื่อน
อะไรกันวะ ไปห้องนักฉอดมั้ย นี่มู้นข. ?
ERead E-book แอปพลิเคชันเช่าหนังสือออนไลน์ที่กำลังมาแรงในตอนนี้ ‼
.
สนุก ตื่นเต้นไปกับนวนิยายที่คุณชอบได้ง่ายๆ ที่นี่ 💜
ราคาเริ่มต้นไม่ถึง 100 บาท 🎉🎉
มีนวนิยายหลากหลายให้เลือกอ่าน รวมไปถึงยังมีหนังสือแนะนำได้อ่านทุกอาทิตย์ 🤩
ยังไงวะ บอกเช่าหนังสือ ถ้าเช่าได้นี่ meb สะเทือนเลยนะ
เราสามารถแจ้งให้ meb เปลี่ยนปกนิยายเราได้ใช่มะ แบบว่าตอนนี้เล่ม 1-2 ใช้ปกเดียวกันก่อน จากนั้นพอปกเล่ม 2 เสร็จ ก็ค่อยอีเมลไปขอเปลี่ยน
>>20 เหมือนเช่าการ์ตูนอ่านของโคมิโค่ meb ไม่ตายหรอกเดี๋ยวก็ปรับให้มีเช่าบ้างหรืออาจไม่ปรับก็ได้ เพราะที่เห็นจากเว็บตูนเจ้าอื่นๆ ก็ไม่เห็นมีเจ้าไหนจะเปลี่ยนทำเช่าแบบโคมิโค่ แปลว่าการเช่าไม่ได้สร้างรายได้อย่างมีนัยกับการซื้อเลย
จากนิสัยกูเอง กูอ่านฟรี+เช่าไประยะหนึ่ง ถ้าชอบมากก็ซื้อเก็บอ่านหลายรอบได้ ถ้าชอบกลางๆ จะรอตอนลดแล้วซื้อเหมาตอนลด ถ้าเฉยๆ ก็อ่านฟรีอย่างเดียวไม่เช่าหรือซื้อต่อ ถ้าไม่ชอบก็ทิ้งเรื่องนั้นเลย
meb ใช้เวลาตรวจเล่ม+ทำ epub นานแค่ไหนอะ ถ้าส่งวันนี้ ตั้งขายวันพฤหัสจะทันไหม
Ky นักเขียนที่ได้เดือนละแสนอัพคิดเป็นกี่เปอร์เซ็นจากนักเขียนทั้งหมดวะ
มึงอิจฉาเขาเหรอวะ ไม่มีคนตัดต่อหรอกคนอวดยอดแสนจริงๆ กูนับได้ไม่ถึงสิบคนจากคนในกลุ่มสองสามหมื่น คนไม่อวดก็คงมีแต่ไม่มากหรอก กูไม่ถึงแสนแต่ตำแหน่งขายดีพอรู้ว่าอยู่ตรงไหน คนได้มากกว่ากูไม่ได้มีมาก ถ้าตัดพวกสำนักพิมพ์ออกกูว่าประมาณ 0.01% อะที่เกินแสน เผลอๆ ต่ำกว่านี้ถ้านับนักเขียนทั้งหมด ทั้งประเทศนี่ตอนนี้กูว่าจะถึงร้อยคนหรือเปล่าไม่รู้ แต่พวกหมื่นหลายหมื่นเยอะพอสมควร
กูมองว่ารายได้จากนิยายควรนับเป็นปีจะตรงมากกว่า คือรายได้เดือนละแสน แม่งอาจได้แค่เดือนเดียว หรือสมมติเดือนแรกได้ 180,000 เดือนต่อมาได้ 20,000 แบบนี้นับว่าได้เดือนละแสนไหม
เช่นว่า นักเขียนที่ขายได้ปีละ 300,000+ มีจำนวเท่าไหร่
>>36 มึงนี่ดูร้อนตัวนะโพสต์ทีเดียวสามคอมเมนต์ต่อกันเลย มีคนอิจฉากูน่าจะรู้สึกดีนะ ว่าแต่พวกมึงดูคนโพสต์กันจริงหรือเปล่า ที่โพสต์ส่วนใหญ่คือต่ำหมื่นลงมาหลักสิบบาท แถมใจเสียเจอพวกยอดแสน+ แล้วสะเทือนใจจนเขาขอให้หยุดอวดกัน แล้วก็ของสำนักพิมพ์กูหมายความตามที่เขียนคือสำนักพิมพ์ไม่ใช่ันกเขียนส่งสำนักพิมพ์ เหมือนมึงไม่เคยตรวจสอบยอดคนขายดีกว่าตัวเองอะ อย่างคนขายดีกว่ากูมีสองสามคนช่วงกูลงเล่มไม่นับสำนักพิมพ์กูก็รู้แล้วว่าพวกยอดแสนมันคนส่วนน้อย มันยอดพิระมิดแล้ว พวกยอดล้านนั่นคือปรากฏการณ์ ไม่ได้มีมาบ่อย ไม่ได้ทำได้ทุกเล่ม สำนักพิมพ์เดี๋ยวนี้มีแค่เจ้าใหญ่บางที่ที่จ่ายเกินยอดพิมพ์ 2 พันเล่ม กว่าจะได้เงินมึงรอกันเหงือกแห้งถึงออกมาทำมือกันเยอะแล้ว
>>37 เชื่อกู กูดูยอดขายดีแทบทุกวัน ตัดพวกนิยายแปลสำนักพิมพ์ออก พวกยอดแสนต่อเดือนคือคนส่วนน้อยแล้ว ข้อมูลอับดับขายดีมันไม่หลอกใครหรอก มึงได้เดือนละหลายๆ หมื่นแล้วนั่งดูบ่อยๆ มึงจะเห็นเอง ส่วนพวกเล่มเดี๋ยวนี้สายวายก็ลดลงแล้ว มึงมาเฉลี่ยเดือนละเกินแสนทั้งปีนี่เหลือไม่มากหรอก พวกงานจีนเขียนกันทั้งปีเอามาเฉลี่ยกันเกินเดือนละแสนก็ไม่มาก ที่เยอะหน่อยแล้วเงียบๆ เป็นงานไทยนักเขียนเก่าที่เขียนมานานแล้ว พวกนี้เงียบจริง แต่ไปดูโหวตนักเขียนก็ติดนั่นแหละ
>>39 กูเห็นด้วยนะ ถ้านับจริงๆ นับรายปีเหมาะกว่า พวก 180,000 แล้วเหลือ 20,000 กูไม่นับ แบบนั้นกูก็ทำได้ อย่างน้อยเฉลี่ยคือทั้งปีต้องเกินแสนกูค่อยนับ ถ้าพวกปีละ 300,000+ พวกนี้เยอะพอสมควร ถ้าทำงานเป็นมืออาชีพหน่อย พยายามเขียนบ่อยๆ ถี่ๆ ฝีมือไม่ไก่กามากมันก็น่าจะได้อยู่ บางคนคือเขียนยังไม่ดีแล้วขยันก็อาจจะไม่ถึง
เรื่องเมคยอดกูก็สงสัยอยู่ มีนักเขียนคนนึงงานโคตรกากแต่ม้าอวยกันชิบหาย แล้วอีนี่แม่งชอบแคปยอดหลักพันมาอวด แต่ตัดมาบางส่วน ทำไมไม่โชว์หมดวะถ้าไม่เมค ล่าสุดกูสะใจ โดนนักอ่านในกลุ่มรีวิวแหก แต่กูเห็นแม่งยังหน้าด้านแถจนซี่โครงร่อน มึงป่าววะอี 40
>>46 ใครวะยอดหลักพัน แบบนั้นมันถึงแสนแล้วถ้าไม่ใช่เล่ม 29 49 ของกูเดือนไหนลงเล่มใหม่ยอดรวมๆ หมดแค่หลักสี่ห้าร้อยก็หลายหมื่นแล้ว ตัดมาบางส่วนนี่บอกไม่ถูกว่ะ บางคนก็ตัดมาเฉพาะเล่มใหม่ที่ลง บางคนตัดมาแต่ยอดเพราะถึงขายได้เยอะก็ไม่ได้มาก บางคนก็ไม่อยากโชว์ยอดเดี๋ยวมีคนไปรีพอร์ตทำผิดกดกลุ่มห้ามอวดอีก
>>45 สู้ๆ นะ อย่าเพิ่งหัวร้อนมากรีบพิมพ์รีบกดส่งเห็นแล้วเอ็นดู พิมพ์ทีละข้อทีละประเด็นก็ได้ไม่ต้องรีบ
ปกติพวกงานติดเรทเยอะๆแบบ pwp เขาโปรโมตกันป่ะ ใส่แท็กไรกันวะ
กูกลัวคอมเม้นที่มาถามว่านางเอกซิงมั้ยมากๆ เลย พอตอบว่าไม่ซิงปุ๊บกูก็ไม่เห็นคอมเม้นเขาตลอดไป เข้าใจแหละว่ารสนิยมเขาเป็นแบบนี้ แต่แอบเจ็บปวดว่ะ ฮือ555555
>>52 เออจริง ทำไมมันกลายเป็นว่านอ.ดูมั่วไปเลยวะ ทั้งๆ ที่กุให้เขาไม่ซิงเพราะรุ้สึกว่าตลค.ที่นิสัยแบบนี้น่าจะเป็นพวกรักก็แสดงออก ไม่กั๊ก ไม่ยึดติดค่านิยมสังคมเฉยๆ ไม่ใช่ว่านอ.กุไปวันไนท์อะไรเพื่อเอามัน(จริงๆ ถ้าวันไนท์เอามันก็ไม่ได้ผิดอ่ะนะ แค่มันไม่ตรงกับคาร์กุเฉยๆ) ยิ่งสมมติกุบอก นอ. เคยมีแฟนมากกว่าหนึ่งคนยิ่งไปใหญ่เลย
pwp คนชอบกันอยู่มั้ย
>>54 ไปดูหมวดนิยายรักผู้ใหญ่สิ
เรื่องชอบนางเอกซิงไม่ซิง กูไม่เคยคิดมากนะ ก็รสนิยมเขา ทำไมคนเราจะต้องมาฝืนอ่านอะไรที่เราไม่ชอบ การอ่านมันก็แค่เรื่องในจินตนาการ ในเมื่อไม่อยากจิตนาการถึงแบบนี้ก็สิทธิ์ของเขาแหละ เพื่อนกูหลัวกี่คนแล้ว นางยังชอบอ่านแต่นางเอกซิงเลย5555
แต่กูจะเบ้ปากใส่ นักอ่านพวกชอบงอแง หายไปเงียบๆ กูไม่ว่าหรอก
เพื่อน การพาดหัวกล่องพัสดุว่าระวังแตกนี่ช่วยชีวิตหนังสือได้จริงไหม
กูเห็นประเด็นนักเขียนแปลงแฟนฟิคเป็นออริ เอารูปไอดอลดารามาใช้ บางคนอ้างว่าไม่ได้แต่งแฟนฟิค ใช้เป็นอิมเมจเฉยๆ ตอนหลังก็เอาออกเพราะจะส่ง สนพ เอาแท็กออกพึ่บพั่บ ไม่ให้ใครรู้ว่าเป็นแฟนฟิค
ทีนี้กูสงสัยว่าพวกนิยายชายหญิงที่ใช้รูปอิมเมจ นสด ไอดอลมาแปะหน้านิยาย พอติดเหรียญ ขายเล่ม ขายอีบุ๊ก ก็ยังใช้รูปเค้าอยู่ บอกว่าใช้ประกอบนิยายเฉยๆ เพราะรูปก็หามาจากกูเก้ล พิน แปะเครดิตแต่ไม่ได้ขอนุญาตใช้รูป พวกมึงว่ามันผิดมั้ย?
เพราะกูก็ใช้อยู่ แต่กูก็กลัวพวกนักฉอดหันมาเล่นน่ะสิ
>>57 ถ้าเป็นไอดอล ทั่วไป จะขายก็เอาออกไม่เป็นไรหรอก แต่จริงๆ มันก็ไม่ค่อยถูกนะ แต่พวกฟิคคือ มึงติดแท็กคู่จิ้นขนาดนั้นอย่ามาอ้าง ว่าแค่อิมเมจ แต่กูก็ไม่เข้าใจนะ ว่าแปลงไปแล้ว ทำไมผิดเหมือนฆ่าใครตายเลย ฟิฟตี้เชดยังเคยเป็นฟิค ทไวไลท์มาก่อนเลย ถ้าแปลงไปแล้ว ไม่ติดกลิ่นกูว่าก็ไม่น่าจะร้ายแรงจนโดนฉอด แต่มีเรื่องหนึ่ง มึงแปลง คล้ายชื่อเก่า got7 แถมวาดปกคล้ายอีก อันนี้สมควรละ
กูว่าประเด็นที่มันลุกลามขนาดนี้เพราะ
1.แรกเริ่มนักเขียนเขียนฟิกติดแท็กศิลปิน
2.ยอดอ่านยอดหวีตสูง เตะตาสนพ.ให้เข้ามาจีบไปทำเล่ม
3.นักเขียนเลยเอาแท็กออก บางรายเอารูปออก บางรายเหลือรูปอิมเมจศิลปินไว้
4.พอมีคนโวย นักเขียนบอกว่านิยายเค้าดังเอง ไม่เคยเรียกร้องให้แฟนคลับศิลปินมาอ่าน (อย่างน้อย 2 รายอ้างแบบนี้)
5.กลุ่มแฟนคลับศิลปินเลยเดือด แล้วก็ไล่ขุดประเด็นใช้เมจขึ้นมา
พวกเอารูปมาเป็นอิมเมจนี่กุนึกถึงเมียเจ้าเลย
>>61 บ.ก.ไม่ใช่อาชีพที่ว่างจะมาหาเพชรในตม วันๆแค่คัดกรองต้นฉบับกากๆที่ส่งไปและต้องอ่านแล้วตอบกลับ+คำวิจารณ์ให้ปรับปรุงอย่างสุภาพก็เสียเวลาตายห่า ยิ่งสายวาย หลายเจ้าใช้วิธีคือจิ้มเลือกนิยายจากยอดวิวสูงๆเป็นหลัก ซึ่งพวกเกาะด้อมศิลปิน ติดแท็กแฟนฟิค ฐานคนอ่านเยอะมหาศาล ไม่แปลกใจที่ยอดอ่านจะพุ่ง
พอจะพิมพ์ก็บอกให้นักเขียนเอาแท็กออก หลับตาข้างนึง แต่พอเกิดเรื่องบอกตีพิมพ์โดยไม่รู้ โบ้ยให้นักเขียนไป จริงคือผิดทั้งคู่ ฝั่งนึงเห็นแก่ค่าลิขสิทธิ์ ฝั่งนึงเห็นแก่ได้
>>62 ถึงชุบตัวไปเป็นออริ เอาชื่อเอารูปศลป.ออก แต่ยอดหัวใจสูงมาก + ปกสวย ไม่ต้องเชื่อกูหรอก แต่แค่นี้ตกสาววายจนพิมพ์ซ้ำ ออกภาคต่อมานักต่อนักแล้ว
>>66 จริงๆ กูว่าการยืมอิมเมจกับฟิคนี่มันต้องตีความจริงๆ นะ สำหรับกู ฟิคแม่งไม่ใช่แค่เอาตัวละครมาอะ แต่ต้องเอาเซ็ตติ้งบางอย่างมาด้วย เช่นเขียนฟิคแฮร์รี่ ฟิคบารามอส อะไรงี้ ก็คือการเติมเรื่องราว+ตัวละครใหม่ลงไปในเซ็ตติ้งของเรื่องเดิม
แต่พอมาเป็นนิยายรักแบบยืมอิมเมจ ถ้าสุดท้ายเอามา rewrite ใหม่ เปลี่ยนชื่อตัวละคร เปลี่ยนชื่อวง มันก็พอจะนับเป็นงานออริจินัลได้นะ ไม่ผิดกฎหมายลิขสิทธ์แน่ๆ
ถ้าตีพิมพ์ฟิคที่เอาเมจไอดอล เอาคาร์มาดัด แปลวขายนี่คิดถึง จญผลฉ ของหัวนิยายวัยรุ่นแจ่มใสขึ้นมาเลย มันอารมณ์นั้นแหละคนถึงไม่โอเค
ใน meb นี่แก้ไขวันวางขายได้ไหม แบบอยากให้ขายตอนนี้เลย ไม่ต้องรอเวลาแล้ว
โม่งๆ มีใครเคยรีไรท์นิยายเรื่องเก่าแบบทั้งดุ้นเลย แล้วเอาไปลงเว็บใหม่บ้าง แบบใช้ชื่อเรื่องเดิมแต่ไม่ไปลงทับที่เคยลงไปแล้วอะ //ง่ายๆ คือ กูกลับไปแก้ไขอดีตตัวเอง
กูสามารถทำได้ไหมวะ กูไม่แน่ใจตรงที่
1.กูลงจบไปแล้วติดเหรียญแค่แปบเดียว แล้วตัดสินใจยกเลิกไปขายแค่อีบุ๊กแทน เพราะมีนักอ่านบางคนไม่โอเคกับราคาที่ต่างกัน ทีนี้จะเป็นการไม่แฟร์กับคนที่เคยซื้อตอนฉบับเก่าไปไหม? (แม้จะซื้อแค่บางตอน) (ปล. คนที่ซื้ออีบุ๊กเวอร์ชั่นเก่าไปกูจะลงทับเดิม ให้สิทธิ์เขาอ้านฟรีฉบับใหม่ไปเลย)
2.มีเว็บไหนมีเงื่อนไขไม่ให้ทำแบบนี้ไหม กูคุ้นๆ ว่าดด. ไม่ให้ลงเรื่องที่เคยลงไปแล้ว อะไรสักอย่าง เหมือนผ่านๆ ตามานานแล้ว อาจจะอ่านไม่ได้ศัพท์
มีใครแต่งนิยายหลายเรื่องไปพร้อมๆ กันบ้างวะ แบบเบื่อเรื่องนี้ย้ายไปอีกเรื่องสลับๆ วนๆ กัน //กูขี้เบื่ออะ เลยทำแบบนั้นอยู่ แต่ผล คือ กว่าแต่ละเรื่องจะจบ //ล่องห่าย
ในตอนนี้ อะไรคือสาเหตุที่เรายังควรส่งนิยาย(แนวรักๆ)ไปให้สำนักพิมพ์พิจารณาบ้างวะ?
แบบลองมาคิดดู สมมติทำอีบุ๊กเอง ขายเล่มละ 249 พอหักค่าธรรมเนียมส่วนแบ่งต่างๆ ออกมาเหลือเล่มละประมาณ 150 บาท สมมติว่าขายไม่ค่อยได้ ปีนึงได้ 100 เล่ม ก็มีรายได้ 15,000 ถ้าขายได้ค่อนข้างดี ปีนึงสัก 600 เล่ม ก็ได้ 90,000 ถ้าเกิดโชคดีขายได้ 2,000 เล่ม ก็รับไป 3 แสน
ถ้าส่งนิยายไปตีพิมพ์ จะได้เงินเท่าไหร่ ค่าสัญญาเท่าไหร่ ส่วนแบ่งรายได้เป็นยังไง มีใครพอทราบบ้างไหม เอาในเรทนักเขียนหน้าใหม่ก็ได้
>>75 กูทำ สองเรื่องสองแนว เขียนไปด้วยกัน
ข้อดี เวลาเบื่อเรื่องนึงก็สลับมาเขียนอีกเรื่อง ไม่มีช่วงทิ้งนิยายเลย เทียบกับตอนเขียนเรื่องเดียวบางทีก็เบื่อก็ทิ้งยาว
ข้อเสีย จากเรื่องนึงเสร็จในห้าเดือน กลายเป็นกูคลอดสองเล่มพรีอมกันแต่ก็ใช้เวลาสองเท่า ซึ่งกูโอเค
ข้อเสียอีกอย่างคือพอ. สองเรื่องนิสัยต่างกัน เวลากูจะสลับเรื่อง จะเสียเวลารีบิลด์อารมณ์ทุกครั้ง ถ้าเขียนทีละเรื่องคือไม่ต้องมาตั้งสติใหม่ทุกรอบ
ถามเพื่อนนักเขียนวายออริ มีใครรีไรท์งานเป็นนอร์มอลหาคนอ่านเพิ่มบ้างปะ
พวกมึงคิดยังไงกับนักเขียนที่รวมกลุ่มกัน ช่วยเชียร์นิยายกันเอง กดใจให้กัน เมื่อวานมีคนนึงถามในกลุ่มนักเขียน บอกเป็นตัวเองคงไม่ภูมิใจ ให้คนอ่านชอบนิยายจริงๆ มากดไลกดใจให้ยังภูมิใจกว่า ไม่ใช่นักเขียนช่วยกันกดใจให้เพื่อปลอบใจ อยากได้หัวใจคนที่ชอบนิยายจริงๆ มากกว่า สรุปทัวร์ลงคนตั้งทู้เว้ยยย ลากสเตตัสเค้ามาขำคิ้กค้ากว่าไม่มีคนกดไลค์ให้ รุมทึ้งกันเป็นหมาหมู่เลยมึง
ถามเรื่องติดเหรียญรายตอนที คนกดเข้าชั้นหนังสือยังน้อยแค่หลักร้อย ควรติดเหรียญหรือไม่ติด หรืออยู่ที่เนื้อเรื่อง กะว่าจะติดเหรียญหลังลงครบสิบตอนให้คนพอติดใจ หรือยังไม่ควรติดเพราะคนติดตามน้อย หรือถ้างี้ติดเหรียญเฉพาะฉากเยพอ
>>76 ดูว่ามีฐานแฟนคลับ กับ มีเวลาหรือเปล่า
ส่ง สนพ ได้ตังค์เลย ไม่ต้องทำอะไรมาก เอาเวลาไปเขียนเรื่องอื่นต่อ
ทำเองก็จุกจิก หลายขั้นตอน ทั้งจัดหน้า จัดอาร์ต ออกแบบปก เปิดจอง เช็คยอด จัดส่ง เจอร้านออนไลน์ต่อราคาอีก
ถ้าได้ยอดจองคุ้มที่ลงทุนไปก็รอด แต่ถ้าไม่ ก็ต้องนั่งรอลุ้นไป
คนที่เคยออกกับ สนพ คือเขามีฐานแฟนคลับอยู่แล้ว ออกมาทำเองได้เงินเยอะกว่า
>>82 กูว่าแล้วว่าน้อนคนตั้งต้องโดนถล่ม 555 แต่นักเขียนบางคนก็เห็นด้วยกับน้องแต่เขาแค่ไม่กล้าพูดเพราะกลัวโดนหาว่าใจแคบ ที่เสร่อดากเป็ดก็คือให้หัวใจแต่ไม่ซื้อ อันนี้โคตรขำ ถ้าเป็นนักเขียนด้วยกันแล้วซื้อของเพื่อนแล้วมาให้หัวใจจะไม่อะไรเลย แต่นี่กล้าจะให้หัวใจแบบไม่ซื้อ 55555
หลายดาวมันก็ดึงสายตาคนอ่าน อย่ามาแหลว่าหวังแค่ให้กำลังใจกันเลย
เรื่องให้เพื่อนช่วยดัน ช่วยกดหัวใจ ตั้งราคาถูกเกินกว่านักเขียนคนอื่นเขาสองสามเท่านี่กูไม่ติดใจนะ คือมันเรื่องของเขา เขาอยากขายดีก็ต้องมีเทคนิค แต่ที่กูไม่ชอบคือพาพวกมารุมทึ้งคนที่ไม่เห็นด้วยกับการกระทำตัวเอง เหมือนนางลืมไปว่าที่ตัวเองขายงานได้ก็เพราะรวมกลุ่มกันอวยงานของเพื่อน ทำตัวเหมือนมาเฟีย
ถ้าพวกมึง ใครอยากให้เพื่อนช่วยดัน มึงก็เนียนๆ นะ ขอกิฟต์โค้ดฟรีไปให้เพื่อนค่ะ คนจะได้ไม่รู้ว่าอวยกันเอง
ในฐานะคนอ่าน กุเคยเจอเรื่องนึงหมวดรักวัยรุ่นเพิ่งลงนิยายวันแรก เรตติ้ง14ละ กุกดเข้าไปดูหวังเจอรีวิว มีแต่มากดให้หัวใจแบบไม่ซื้อทั้งนั้น จากนั้นก็จำแก๊งนี้ไว้แม่นเลยว่าเออ จะไม่ซื้อของทั้งแก๊ง
กุนึกว่าพวกมึงตั้งแง่เกินไป แต่พอไปตามเคสที่พวกมึงว่า กุก็ว่ามันเกินไปหน่อย เรื่องเพิ่งลงเรตติ้งปาไป 20-30 มันมีผลจริงๆ กุเป็นนักเขียนเองยังกดเข้าไปดูเลยว่าเรื่องแนวไหนทำไมดาวเยอะ แล้วนักอ่านจะเหลือเหรอ 555
มีัก็เหมือนพวกรีวิวหลอกแดกอะ ปากบอกประสบการณ์จริงนะคะ ไม่ม้า บังเอิญเจอแล้วชอบมากตั้งแต่ครั่งแรกที่ลอง แต่โป๊ะทีหลังว่าเขาจ้างมึงไปรีวิวว้อย แดกฟรีทุกอย่าง บังเอิญเหี้ยไรละ
มันไม่ผิดแหละถ้ายอมรับตรงๆว่าโดนจ้างนะจ่ะ แต่พออุบอิบว่าไม่ใช่นะฉันไปลองเองมันเลยดูไม่โปร่งใสทันที เขินแหละดูออก สตอรี่มันธรรมดาไปเลยต้องใสสรนิดนึง
กูงงกับวิธีรีวิวอวยตัวเองอีกแบบนึง
คืออย่างคนอ่านรีวิวให้สี่ดาว
คนเขียนแทนที่จะกดปุ่มรีพลาย แต่ดันตั้งรีวิวใหม่อีกอัน ให้ตัวเอง 5 ดาว แล้วเขียนว่าคุณ... (ชื่อ)... ขอบคุณที่รีวิว
เค้าทำแบบนี้กับทุกรีวิวตัวเอง เท่ากับจะกด 5 ดาวให้ตัวเองได้บ่อยเป็นเท่าตัวเลย
ได้เหรอวะ
สืบสะเทิ้น ช่อละมุนกะโปโล ตั้งชื่อนิยายแบบนี้ไม่เด็กแล้วกูว่า แต่กูเข้าไปอ่าน โอ๊ะ กูได้นิยายอ่านเฉย สำนวนดีเลย แต่เขามี แต่ pdf 🤣
เรื่องใหม่ๆ มี epub นะ เผื่อใครอยากลอง เจอของดีซะงั้น 555555
กู 112
ใช่ไง กูตามเขาตัแต่สมัยออกแต่เล่ม (บ่งบอกอายุ...) มาเจอออกอีบุ๊ค แต่ตะหงิดกับวิธีให้ 5 ดาวตัวเอง
ky พวกมึงเคยจองชื่อนิยายไว้ล่วงหน้ามั้ย แบบตั้งชื่อไว้ในแอพนิยายแต่ยังไม่แต่งหรืออะไร แล้วถ้ามีคนอื่นมาใช้ทีหลังซ้ำกับของมึง มึงทำยังไง? ก่อนตั้งชื่อนิยายมึงเคยเสิร์ชหากันมั้ยว่าซ้ำคนอื่นรึเปล่า?
ไม่เคยจองชื่อ มีแต่เปิดเรื่องไว้แล้วแต่เขียนไม่จบ แซ่ดดดดดดดด ค้นดูนิดหน่อยนะ ถ้ามีซ้ำกับที่ลงขายหรือตีพิมพ์แล้ว ก็จะเปลี่ยนชื่อใหม่ แต่ถ้าเจอแบบแค่เว็บไม่ติดเหรียญ ไม่จบ กูจะเอาชื่อนั้นอยู่ดี พล็อตต่างกันอยู่แล้ว ตอนขายถ้าไม่สบายใจค่อยเปลี่ยนอีกก็ได้ สมมติว่าเจ้านั้นเขียนจบขายก่อน
ค้น ถ้าเรื่องนั้นตีพิมพ์แล้ว/ขายแล้ว กูเปลี่ยน บางทีเติม บางทีตัด บางทีก็เปลี่ยนคนละแบบไปเลย แต่ถ้ามีแต่ชื่อโด่เด่ กูจะเอาละ ใครมาก่อนได้ก่อนเว้ย จองงี้ไม่มีผล น่าเกลียดด้วย เอาเวลาจองชื่อไปเขียนเรื่องของมึงให้เสร็จก่อนดีกว่า
ของกูไม่เชิงจองเพราะเปลี่ยนชื่อตลอดเวลา ในหัวมีพล็อต มีคาร์ แต่ไม่มีชื่อ55555 เคยเปลี่ยนแล้วเพิ่งค้นเจอชื่อเรื่องที่คล้ายกันมากๆ เขาเปิดเรื่องไว้เฉยๆ แต่กูโคตรไม่สบายใจ ยิ่งเด็กดีมีระบบคนอ่านอ่านเรื่องนี้ต่อแล้วเห็นนิยายชื่อคล้ายกันอยู่ในนั้นกูก็ไม่โอเคละ นักอ่านจะคิดว่าลอกชื่อมั้ยเนี่ย เปลี่ยนก็ได้วะ กูขี้ระแวง555555
>>120 เสิร์ชก่อน ถ้าซ้ำก็ไม่เอา คิดใหม่ แต่บางทีได้ชื่อไม่ซ้ำแล้วเขียนไว้ในคอมพ์ไม่ได้ลงเว็บ ก็มีคนเอาไปใช้ก่อนก็มี
ไม่ค่อยอยากตั้งชื่อเรื่องซ้ำ กลัวคนอ่านสับสน
มีแบบนามปากกาคล้ายด้วยนะ อันนี้ซีเรียสกว่า มีเติมคำในนามที่เราใช้ประจำ คนอ่านมาถามว่าอันนี้คือนามใหม่เหรอ
ถ้ากูตั้งไว้แล้ว ยิ่งในเด็กดี ใครมาซ้ำมันตั้งไม่ได้ ต้องเพิ่มโน่นนี่ไรงี้ แต่ใครมาซ้ำกูไม่ว่านะ แต่ถึงเวลากูก็จะใช้ อย่ามางอแงใส่ละกันว่ากูก๊อป
กูมีปัญหาวิตกเรื่องคำซ้ำเกินเหตุจนแต่งอะไรแทบไม่ออกเลยว่ะ ทั้งๆที่บางทีมันคนละคำ คนละความหมายกัน แค่สะกดเหมือนกัน เช่น คำว่าลมหายใจ กับหัวใจงี้ คือรู้นะว่าหมายถึงสิ่งคนละอย่างแต่กูก็แบบอี๊ ไม่ชอบ อยากแก้ หงุดหงิดมากๆ 555 พยายามปล่อยวางอยู่ว่ะ เฮ้อ
โม่งมึงทำให้อีพวกกดหัวใจไหวตัวป่าววะ วันนี้กูไปส่อง หน้าเดิมๆ ในแก๊งมาอวยพร้อมหัวใจว่ะ คิดว่าคนอ่านโง่มั้งที่ดูไม่ออกว่าลับหลังแจกโค้ดให้ กูละขำ ดิ้นกันชิบหาย
เออ อีพวกคนเลว 555 มึงทำให้มันรู้ได้ไง กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กูว่าเลิกเหอะ ภูมิใจตรงไหนอวยกันเอง ตลกสุด
ใดๆไม่เท่ากลุ่มนักเขียนหิวแสง ล่าสุดมาเชิญกูกดไลค์เพจที่พวกนางรวมตัวกันตั้ง ตลก มึงมาไลค์เพจกูยัง เฟซไม่เคยคุยไม่เคยเม้นไม่เคยไลค์ แล้วมีตัวนึงในนั้นนะโม่ง แม่งออกมาดิ้นเรื่องกดหัวใจ กูไม่รู้จะขำหรือสมเพชดี
การตลาดแบบอวยกันเอง เอาแต่พวกตัวเอง ถ้าใครไม่เข้าร่วมด้วยจะไม่เชียร์ใช่มะ แล้วถ้าใครอยู่นอกกลุ่มถึงเขียนดีให้ตายก็ไม่แนะนำอ่อ
สรุปกรุ๊ปหิวแสงมันกรุ๊ปไหนวะ
คิดยังไงกับนักเขียนที่แสดงออกทางการเมือง สนับสนุนม็อบ ด่ารัฐบาล แซะนายก ในทวิต ในเฟส
กรุ๊ปนักเขียนนี่มีดราม่ารายวันเลย
>>162 กูมาไม่ทันโพสต์แรกนะ แต่มาทันโพสต์สองโพสต์สาม ประติดประต่อได้ว่านางเขียนนิยายจีนแล้วใช้คำราชาศัพท์ พอมีคนไปเมนต์แนะนำในกรุ๊ปก็งอแงไม่ฟัง เขาทนไม่ไหวเลยไปเมนต์ในหน้านิยาย (เขาซื้อตอนที่นางติดเหรียญหมดไปร้อยห้าสิบบาท) แต่นางก็ด่าหาว่าใจแคบ เธอไม่ชอบแต่คนอื่นชอบ แล้วน่าจะแจ้งลบเมนต์นั้นไปแล้วเพราะกูเข้าไปก็ไม่เห็น เอาจริงนางเป็นคนที่เอาแต่ใจ มั่นใจในงานตัวเองมาก คนนี้โพสต์หลายโพสต์ในกลุ่มนะ ทั้งอวดยอดขาย อวยตัวเอง โฆษณาอีบุ๊ก สารพัดสิ่งอย่าง ใครไปเตือนอะไรก็ไม่ฟัง กูเข้าไปอ่านนิยายนางมา (ชื่อว่าจอมnางคู่บัnลังก์ใน รอร) ก็รู้สึกว่าเป็นคนคลังคำน้อยจริง พยายามจะใช้ภาษาสวยๆ แต่มีแต่คำซ้ำ ย่อหน้าหนึ่งมีคำซ้ำไป 3 รอบ ย่อหน้าต่อมาก็ยังมีอีก
กูเป็นคนที่เคยชอบโพสต์งอแง ปสด. สมัยเข้าวงการแรกๆ ก็เกือบจะเข้าใจนางนะที่โดนคนรุมไม่มีที่ยืนแบบนี้ แต่กูไม่เข้าใจต้องงอแงไม่จบ ไม่สนสี่สนแปดใดๆ ไม่ถอยกลับมาดูตัวเองก่อนเลย สักแต่คิดว่าคนอื่นรังแก อิหยังวะ
-*-
โพสต์1
เริ่มต้นด้วยมีคอมเมนต์ ว่านางเอกแรงไปหน่อย บอกว่า ภาษาน่ารำคาญ (ก่อนที่เขาจะมาก็มีคนกดไลค์ไป 4 คน แต่คุณคนนี้ไม่ได้ซื้อ น่าจะอ่านแค่ตัวอย่าง meb เลยลบทิ้งไปแล้ว)
เขาแคปภาพนั้นมาแล้วบ่นๆ ว่า ขายแค่ 150 วันนี้มี 16 โหลดแล้ว แต่เนี่ยมีคนว่าเขา ภาษาน่ารำคาญ
เขาเลยบ่นๆ ว่านี่เคยอ่านจีนโบหรือดูแปลซับจีนปะ
อารมณ์แบบน่าจะอยากให้คนส่งกำลังใจและโอ๋ แต่คุณพระ ทุกคนคอมเม้นไปทางเดียวกันหมด ว่าเธอใช้ราชาศัพท์เยอะไป แล้วก็ใช้คำซ้ำๆ ในระดับที่แบบกลอกตามองบน
นางข่มกลับด้วยยอดคนอ่านและยอดแอดนิยายจากเว็บ ราวสามพันได้มั้ง เขารับไมไ่ด้ เถียงเกือบทุกคอมเม้นท์ และช่วงท้ายๆ มีคนหนึ่งมาให้คำแนะนำยาววววมาก เราทันนะ เขาเขียนดี ตรงๆ แต่ไมไ่ด้แรงแบบที่เขาไปคอมเม้นท์ที่นิยายเขาที่ MEB
ลองค้นดู ใช้คำว่า จอมนาง ปกฟ้าๆ อ่านแค่โปรยพอรู้เรื่องเลยว่าทำไมคนเขาถึงติงนางไปในทางเดียวกันหมด
โพสต์2 กูอ่านแล้วสรุปใจความได้ว่า นางไม่ได้อยากได้คำติ หนูอยากได้กำลังใจ ไม่อยากให้ใครมาทะเลาะกันในเม้น(กูที่ทันเม้นแรก งงใครทะเลาะกับเธอ!) พวกเธอไม่ต้องติได้เป่า ก็ชั้นอยากใช้คำราชาศัพท์ทั้งหมดทุกคำในเรื่อง จะได้เป็นจีนโบที่เพอร์เฟค! ลงท้ายด้วยขอบคุณสำหรับคำติและกะลังใจ
คหสต. รับชมคำติตอนไหนวะ
>>159 ทันโพสต์แรก คร่าว ๆ คือเขาลงขายเมื่อวานได้สิบกว่าเล่ม แต่มีคนมาติว่าเรื่องเขาใช้ราชาศัพท์ผิด หรืออะไรเนี่ยแหละ แล้วเขาก็แคปมาโพสต์แบบต้องการความเห็นใจ ติดตรงภาษาที่ใช้เนี่ย อ่านแล้วเหมือนกึ่งว่า ถ้าเขาเขียนไม่ดีจริงจะมีคนซื้อสิบกว่าเล่มเลยเหรอ แล้วเขาก็ไม่ยอมรับความเห็นอื่น ประมาณนี้ ซึ่งกูไม่ได้ตามดราม่าต่อ แล้วเขาน่าจะลบโพสต์แรกไป มาเห็นอีกทีที่มีคนไปคอมเมนต์ว่าในหน้านิยายของเขา
กูไม่มีความเห็นเรื่องภาษานะ ไม่ได้เข้าไปอ่าน แต่ถ้าจะมาขอความเห็นใจ โปรดอย่าง้างมาแต่ไกลว่าข้าไม่ผิดอย่างนี้
รอ >>159 มาเล่าแบบละเอียดละกัน เพราะกูไม่ได้ตามติดขอบสนาม
พอจะกดโพสต์ >>165 มาตอบพอดี ซึ่งกูว่าที่ดราม่ามันลามลากยาวอย่างนี้เพราะอีโก้เขาแรงแหละ เขาเขียนแต่ละอย่างนอกจากไม่น่าเห็นใจแล้วยังทำให้คนมองบนได้ง่ายๆ
กุอยากจะบหัวนางโขกๆๆ กับพื้น แล้วบอกว่าอีดอก ตื่นซะที ตื่นๆ !
>>169 เป็นกูกูก็มองบนนะ 555 อวดยอดวิวใน ธวล ว่าล้านกว่า แต่ลงขายในเม็บเงียบฉี่มาก คาดว่าคงเป็นนักเขียนหน้าใหม่ที่เพิ่งเข้าวงการไม่นานเลยไม่รู้ว่าคนที่เก่งกว่านางมีอีกเยอะแยะมากมายและเขาไม่ได้อีโก้จัดแบบนาง การพัฒนาตัวเองสม่ำเสมอเท่านั้นที่จะทำให้อยู่สูวขึ้นไปเรื่อยๆ ในวงการนี้
โพสต์3 เอาคอมเมนแรงๆ ใน meb มาโพสต์ คราวนี้คนก็พากันเห็นใจสิ เพราะเม้นแรงมาก เม้นด้วยแรงแค้น ซึ่งได้คนโอ๋แล้วล่ะ(มีคนอยากซื้อด้วย) แต่คนที่ทันโพสต์แรกนั้น ได้แต่มองบนค่ะ
สำหรับใครชอบนิยายจีนโบราณ ยุคก่อนประวัติศาสตร์ ไรท์แนะนำนะคะ
มีทั้งคำราชศัพท์ และคำจีนโบราณ มีบท NC แนวโบราณ อีกทั้งมีคำแปลอยู่ท้ายบท สบายใจได้
5555 คือก็ยังอวยตัวเองเพื่อขายงานต่อไป มันไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องรสนิยมคนอ่านแล้วอะแบบนี้ มันอยู่ที่ว่านางไม่มีฝือมือในการเขียน นิยายจีนเรื่องอื่นเค้าไม่ใช้ราชาศัพท์กันขนาดนั้น ภาษาก็สละสลวยกว่านางเป็นกอง กูว่าใครไปสะกิดนางไม่ได้แล้วอะ มั่นหน้ามั่นโหนกกะโหลกไขว้
กูที่อ่านนิยายจีนอยู่ทุกวัน อ่านแล้วเหม่อไปเลย ทรงอะไรหนักหนาหึ!!
กูกลัวโดนไล่ไปห้องเม้า ก็ไปถามที่เนตวอช พวกมึงมาอยู่นี่กันหมดเลย 555
กูทันตั้งแต่โพสต์แรก นางแคพภาพนักอ่านมางอแงหาพวก ในภาพมีแคพ นักอ่านบอก ลำไยราชาศัพท์ มั้ง ประมาณนี้ แล้วก็มีคนมาช่วยแนะนำยาวเหยียด แนะนำดีเลยแหล่ะ นางก็ไปโต้ตอบเค้า อีโก้ล้นฟ้า เอายอดวิว ยอดเหรียญมาบลัพ เห็นเม้นไม่มีใครเข้าข้างเลยลบแล้วตั้งใหม่อีก 2 โพสต์ติด คนมาทีหลังก็ให้กำลังใจกันใหญ่ รู้กันเปล่าโพสแรกนางเม้นอะไรไว้
แปะๆๆ ยังไงก็ไปต่อกันที่นี่มั้ย
https://fanboi.ch/netwatch/11892/recent/
ส่วนตรงนี้คือให้เห็รว่าอย่าเอานางเป็นตัวอย่างนะ555
ทำไมนักเขียนหลายคนชอบดับตัวเองด้วยการบ้ง ทั้งๆ ที่ยังไม่ดัง ยังไม่มีแสง กูงง
โม่งถามหน่อย กูมีปัญหากับการทับศัพท์มาก
Ochil กับ Sliding Tapping กูต้องทับศัพท์สองคำนี้ยังไงอ่ะ
กราบร่องนมล่วงหน้าทุกคำตอบ
มีใครเคยสังเกตไหม ว่าช่วงใกล้ๆ ปลายเดือนแบบก่อนเงินเดือนออก นักอ่านจะซื้อน้อยลง
ตอนนี้เห็นโปรโมชั่นแบบจำกัดการซื้อ โดยไม่ต้องเป็นเทศกาลว่ะ แต่ของ สนพ. Groove พวกเราจะทำได้บ้างเปล่าอะ
ARN Application แอปของคนชอบอ่าน เพื่อนของคนชอบเขียน
เราเป็น App ขายหนังสือเล่ม และ อีบุ๊ก ที่พร้อมดูแลจัดการ ทำการตลาด การขาย และ จัดส่งหนังสือจากนักเขียน สู่มือ นักอ่าน
หากคุณเป็นนักเขียนที่มีฝัน และ หนังสือ ส่งมาขายกับเราสิคะ ❤️
(Application เปิดตัวอย่างเป็นทางการ ปลายเดือน พ.ค. นี้)
ติดต่อทีมงาน ARN
Facebook Page : m.me/arnbookapp
E-mail : contact@arnbook.com
LINE ID : @arnbook
เวลาทำการ 09.00 - 18.00 น. วันจันทร์ถึงศุกร์ ยกเว้นวันหยุดนักขัตฤกษ์
สนพ.ที่มาขายของในโม่งกูจะกล้าซื้อเหรอ
โม่งกูกำลังจะเขียนฉาก NC ครั้งแรก กูคิดไม่ตกว่าควรจะเลือกเขียนในมุมของพระเอกหรือนางเอกดีวะ
คือกูเขียนในมุม limited person บุคคลที่สาม ซีนนั้นมันต้องเลือกมาสักคนระหว่างพระเอกกับนางเอก
ซึ่งกูดูแล้วฉาก NC นี่เขียนในมุมใครก็ได้ ไม่ได้มีนัยยะสำคัญอะไร เขียนในมุมผู้ชายหรือผู้หญิง แบบไหนมันจะฟินกว่ากันอะ
>>195 เหมือน >>196 นะ ขอเพิ่ม 18+ นิดๆ คหสตอันนี้ไบแอสล้วนๆ บรรยายสาวฟินได้ กูจะรู้สึกว่าคนทำสาวต้องเก่งเซ็กซ์ด้วย เพราะเซ็กซ์จริงๆ ผู้หญิงขึ้นยากกว่าผู้ชาย ผู้หญิงจำนวนมากที่ไม่เคยรู้เลยว่าออกัสซั่ม, ไคลแม็กซ์เป็นยังไงแล้วคิดว่าความรู้สึกตอนโดนเสียบๆ นั่นคือขึ้นแล้ว ผู้ชายเร้าแตกได้ไม่ยากเพราะร่างกายเส้นประสาทมันเอื้อ แต่ผู้หญิงเสียบอย่างเดียวไม่ขึ้น ถ้านักเขียนที่เขียนเป็น อ่านแล้วจะทำให้รู้สึกว่าซีนเซ็กซ์มันแฟนตาซีมากหลงผัวกันเลย แต่ถ้าเขียนแบบมโนล้วนๆ อ่านแล้วจะขำแล้วนินทานักเขียนว่าไม่เคยขึ้นเลยเหรอถึงนั่งเทียนเขียนออกมา
เพิ่นโม่ง กูโนเนม อีบุ๊กกูไม่ค่อยโปรโมทด้วย กูไม่ค่อยว่าง มัวแต่ปั่นเรื่องอื่นอยู่ นิยายเก่ากูหลุดหายไปในหลุมดำแล้ว ยอดเดือนที่แล้วกูไม่ได้สักเล่ม แบบนี้กูต้องพยายามเอาไปแปะโปรโมทบ่อยๆ หรือไม่ก็แต่งเรื่องใหม่ออกมาดันนามปากกาแบบนี้ใช่มั้ยวะ ช่วยแนะนำกูที
>>195 ลองศึกษานักเขียนที่เป็นปรมาจารย์เขียนฉาก NC เก่งๆบรรยายละเอียดได้ถึงอารมณ์เป็นท่าๆทั้งอารมณ์และความรู้สึกในมุมไม่ว่าจะมุมผู้หญิงหรือมุมผู้ชายอ่านก็ได้หมด บรรยายละเอียดยาวๆหน่อยให้ไม่ดูสั้นเกินพยายามพรรณนาให้เห็นเป็นภาพให้คนอ่านจินตนาการออกเป็นช็อตๆได้ยิ่งดี
เน้นปฏิกิริยาของฝ่ายหญิงเพื่อเร้าอารมณ์คนอ่านไปในตัว
>>198 แปะนี่ไม่ค่อยได้ผลมั้ง ในกรุ๊ปมีแต่นักเขียนด้วยกัน กับกรุ๊ปนักอ่านนี่นักอ่านบางคนเขาก็รำคาญนะเว้ย เคยเกือบมีดราม่าในกรุ๊ปนักอ่านไม่อยากให้นักเขียนมาแปะลิงค์นิยาย ออกเรื่องใหม่ยังจะดึงยอดมากกว่าอีก แต่ปกติเขียนเรื่องไหนอยู่ แล้วอัปเดต กุแปะบ้างช่วงท้ายๆ talk ให้เขารู้ว่ามีเรื่องก่อน แต่ก็อย่าหวังเยอะ อย่าง กลุ่มตามอ่านฟรีกับอีบุ๊คของกุคนละกลุ่มเลยมึง ออกงานใหม่ๆ ดีกว่า สำหรับกุอะ
>>198 มีเพจมั้ย ถ้ามีเพจก็เอาลงเพจแล้วกดสปอนเซอร์ ถ้าไม่มีก็เปิดเพจเลย ทำควบคู่ไปกับเอานิยายมาอัปใหม่ อัปลงเว็บที่คนอ่านเยอะๆ พวกเด็กดี ธยว. รี๊้ดอะไร้ท์ งี้ อัปแค่ครึ่งเรื่องแต่ทยอยอัปวันละครึ่งตอนก็จะมีเวลาโปรโมตเป็น 2-3 เดือน
มีวิชามารแนะนำแต่กุยังไม่เคยทำนะ ใจไม่ถึง กลัวโป๊ะ แต่เห็นบางคนทำแล้วปัง หาหน้าม้าเข้าไปรีวิวอวยๆ หวีดๆ ในกรุ๊ปนิยายที่คนเยอะๆ เผลอๆ แมสไม่รู้เรื่อง 55
>>196 >>197 >>199 ขอบใจสำหรับคำตอบมากเพื่อนโม่ง กูตัดสินใจได้ละจะลองเขียนในมุมนางเอกดูก่อน จะได้ไม่ต้องเสียเวลาสลับมุมมองด้วย ฮือออ กูจะรอดมั้ย แต่เป็นซีนที่กูตั้งตารอเขียนเลยนะ 5555555555 มีเรื่องอะไรติดขัดเดี๋ยวกูมาปรึกษาใหม่
>>204 มีวิธีอะไรแชร์ด้วย กราบบ กูอยากรู้
>>201 กูก็เคยแอบคิด แต่กลัวโป๊ะ มีวิธีไรที่จะโปรโมทได้บ้างอีกมั้ยอะ นอกจากอัปทุกวันทุกแพลตฟอร์ม ลงรายตอนในเพจแล้วยิงแอดโปรโมท
ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว กูถามเรื่องการโปรโมทไปด้วยเลย
กูมีเพจ มีช่อง youtube ของตัวเองอยู่นะ เพจคนซับไม่เท่าไหร่ แต่ก็เป็นแฟนเหนียวแน่นตามมาจากช่องนั่นแหละ
แต่ youtube คนซับเยอะอยู่ แต่กูไม่กล้าโปรโมทนิยายตัวเองเลยวะ เหมือนมันคนละคอนเท้นกัน
และกูไม่อยากให้คนรู้ว่ากูเขียนอะไร อีกอย่างคนซับช่อง เขาก็ซับเพราะคอนเท้นในช่องรึเปล่า
แต่กูเห็นคนอื่นทำกิจกรรมอะไรเขาก็โปรโมทกันในช่องตลอด มีกูคนเดียวมั้งที่ไม่กล้า
ถ้ากูเอานิยายโปรโมทลงช่อง ก็ต้องมีคนตามไปซื้อบ้างแหละ แต่ใจกูไม่ด้านพอ
ทุกวันนี้แฟนช่องถามว่ากูหายไปไหน กูยังไม่กล้าตอบเลยว่ากูเขียนนิยาย 55555555 ถ้าเป็นพวกมึงจะเอาโปรโมทลงช่องกันป่ะ
>>205 เพื่อเงินกูทำค่ะ!
วิธีติดท็อป มู้ก่อน https://fanboi.ch/literature/12326/1-1000/ Ctrl+F คำว่าท็อป มีแชร์วิธีกันอยู่
เพื่อนโม่ง กุติดนิสัยบรรยายแบบมุมมองบุคคลที่สาม แต่พอเอาเข้าจริงน่าจะออกแนวบุคคลที่สามที่เน้นไปทางตลค. ใดตลค.หนึ่งมากกว่า คือบรรยายความนึกคิดของตัวเอกเยอะกว่าตัวอื่นๆ ในฉากน่ะ แต่กูอยากเขียนแบบที่ไม่บรรยายความรู้สึกนึกคิดใครเลย/มีน้อยมาก ไม่ก็เกลี่ยใหเท่ากันอย่างสมดุล เน้นแสดงการกระทำมากกว่า internal monologue ประมาณว่าเหมือนเราดูหนังน่ะ มีทริค หรือนข.คนไหนแนะนำบ้างป่ะ อยากศึกษาว่ะ
>>207 เขียนแบบเดียวกันเลยเ แต่ส่วนตัวเขียนแบบมุมมองบุคคลที่สามเพื่อจะได้เปลี่ยนไปบรรยายความนึกคิดตัวละครอื่นได้อย่างอิสระ มันมีข้อดีตรงที่ไม่ต้องสลับมุมตัวละครไปมา
ถ้าอยากเขีบนแบบไม่บรรยายความรู้สึกนึกคิดไรเลย เป็นเน้นฉากบู๊เหรอ ้้หร ืือเพื่อให้เรื่องมันกระชับดำเนินไวขึ้นแบบบรรยายอย่างเดียว ไม่ต้องบอกว่าตัวละคคคิดอะไร
ลงอีบุ๊คใน meb ยอดวิวเป็นพันเลย แต่ยอดคนอ่านตัวอย่างแค่หลักสิบ คนซื้อแค่หลักหน่วย เรื่องของกูคงไม่ดึงดูดใจพอสินะ
ไม่รู้ว่ามาปรึกษาตรงนี้จะโดนรุมยำไหม ไม่กล้าไปพิมในมู้นู้นกลัวเสียมารยาทถึงจะตรงเรื่องกว่าก็เถอะ ฮือๆ คือเราแต่งนิยายวายมาได้ครึ่งเรื่องละ วางโครงไว้จนจบแล้วด้วย ทีนี้มีช่วงนึงงานยุ่งก็เลยไม่ค่อยได้เขียน แต่มีเวลาไปอ่านนิยายที่ซื้อนะ หลากหลายแนว พักสมอง ทีนี้แหละ อยู่ๆก็รู้สึกไม่อยากอ่านแนววายแล้วเฉยเลยไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม เฮ้ยมาก อยู่ๆก็เป็นงี้ งงมาก จนพาลไม่แต่งนิยายตัวเองต่อไปด้วยเพราะไม่อินแล้ว
คือปกติก็เป็นพวกอ่านนิยายอะไรก็ได้นะแต่ชอบแนววายไม่เรทเป็นพิเศษ ความยากของความรักมันกินใจไรงี้ การ์ตูนก็เหมือนกัน แต่กับคนจริงๆนี่ดันไม่เคยรู้สึกอินรึจิ้นเลยยกเว้นคู่ยุนแจดงบังตอนเด็ก แบบนี้คือเราไม่ได้ชอบวายแต่แรกรึเปล่า เพราะจริงๆมานับดูเราค่อนข้างฟืกว่านายเอกต้องไม่บอบบางเหมือนสาวน้อย ต้องนั่นนี่นู่นถึงจะอ่าน สรุปคืออ่านนิยายวายน้อยกว่าแนวอื่นๆเยอะเลย เราแค่เบื่อแนววาย โตขึ้น หรือไม่ได้ชอบวายมาตั้งแต่แรกกันแน่ง่ะ งงมากตอนนี้
>>220 ความชอบเปลี่ยนแปลงได้อย่าเครียด ช่วงหนึ่งกูก็อ่านวายเยอะ ตอนแรกเบาๆ หลังๆ ไม่เรตไม่อ่าน ไปสักระยะเบื่อวายเรตเบียวมาก เจอวายเรตปุ๊บเลิกอ่านปั๊บเพราะสังเกตถ้าเรื่องเน้นเรตปมอื่นในเรื่องไม่สนุกเลย พอไม่อ่านก็ไม่เขียนแนวนั้นด้วย แล้วก็ลามไปไม่อ่านเรตชญเพราะเหตุผลเดียวกัน
ตอนนี้มาอ่านพวกแนวการเมือง ยูโทเปียตามสังคมช่วงนี้ก็น่าสนใจดีทำให้อยากเขียนแนวนี้บ้าง แต่ต่อไปก็คงเปลี่ยนอีกตามความสนใจ
>>220 กูว่าปกตินะ เพราะกูอ่านทั้งชญ และวาย ปกติกูจะตั้งไว้ว่าอ่านนิยายสลับแนวกันเช่นอ่านชญ จบ1เรื่องก็จะสลับไปอ่านวาย1เรื่อง เพราะบางทีกูเคยอ่านแต่วายแล้วดองชญไว้ อ่านวายจนหมดเหลือชญและวายแนวหนัก กูไม่มีอารมณ์อ่านพวกนี้อยากอ่านวาย แต่จับพวกหนักๆขึ้นมาก็ไม่ไหว อยากอ่านเนื้อหาเบาๆมากกว่า สุดท้ายกูเลยไปขุดพวกที่อ่านจบแล้วมาวนอ่านใหม่ มึงลองสลับไปอ่านแนวอื่นดู
>>221 >>222 >>223 ขอบคุณทุกๆคนจริงๆนะ น้ำตาซึมม ขอบคุณมากที่ปลอบและเข้าใจ อยู่ๆก็ไม่อยากอ่านขึ้นมาจริงๆไม่รู้จะทำไง กลัวจะเป็นเพราะโตแล้วด้วย แต่เพื่อนเก่าหลายๆคนที่เป็นสาววายเคยพูดอยู่นานละว่าเราเป็นสาววายปลอม ไม่ชอบคู่ชิปที่เป็นคนจริงๆได้ไง ก็เออจริงแหละ วายเรทก็ไม่อ่าน โดก็ไม่อ่าน นายเอกสาวน้อยก็ไม่ได้ แถมหลังๆชอบแนวไม่วายแต่แอบวายมากกว่าอีก เฮ้อ
ถึงตอนนี้ที่เราไม่แตะมาก็สองสามเดือนละ พอมาเห็นที่แต่งค้างๆไว้ก็เริ่มลน หวังว่ามันจะวนลูปกลับไปชอบได้บ้างเนอะ
ขอบคุณรอบวงอีกครั้งเน้อ
>>224 ทิ้งช่วงรอดูก่อนไหม เบื่อแนวนี้ก็พักก่อนเดี๋ยวสักวันก็อยากกลับมาอ่านมาเขียนต่อเอง ฝืนเขียนไปมีแต่จะแผ่วลงๆ เขียนที่ชอบที่สบายใจเถอะ
เราก็คนนึงที่อ่านวายได้แค่บางเรื่องเพราะฟิกแบบนายเอกพระเอกแบบที่ชอบแบบ ยิ่งวายเรตอ่านได้แต่ก็ต้องดูนายเอกพระเอกอีกทีเหมือนกันว่าตรงสเปคมั้ย
น่าจะเพราะเราไม่ใช่สาววาย >>225 แบบนี้รึเปล่าสาววายปลอมที่ว่า เพราะบอกได้เต็มปากเลยว่าชอบอ่านชายหญิงมากกว่า ส่วนวายอ่านน่ะอ่านได้แต่อ่านเฉพาะเรื่องที่สนุกๆแล้วถูกจริตตัวเอง
>>224 อ่านแบบเดียวกับเรตเน้นเย่ไม่อ่าน เคะนิ่มสาวน้อยไม่อ่าน ไม่ชิปคนจริงเพราะรู้สึกเหมือนกูทำผิดต่อเจ้าตัวเขา เขามีเลือดเนื้อชีวิตจริงๆ กูรู้สึกผิดเหมือนเอาเขามาเป็น Sex objects กูทำไม่ลงกับดารานักแสดงนักร้องที่กูชอบ ถ้าแบบแค่ชงเพื่อการขายการค้าพอหอมปากหอมคอเจ้าตัวยินดีทำอันนี้ได้ แต่เอาหน้าเอาชื่อเขามาเป็นฟิคเน้นเย่เป็นภาพตัดต่อเรทสัดๆ กูไม่ไหวว่ะ ใครด่ากูวายปลอมมีด่ากลับอะมึง
หลวยสูเป็นยังไงบ้างวะพวกมึง
>>224 งั้นเราคงวายปลอม 555 เคะสาวไม่อ่าน ฟิคคนจริงอ่านไม่ได้ แบบ >>227 คนจริงๆ กูรู้สึกเหมือนไปละเมิดเขา แล้วก็รำคาญพวกเอาฟิคมาลงหมวดวายด้วย หมวดแฟนฟิคก็มีเลือกหมวดลงงานยังเลือกลงไม่ถูก พวกนี้มันฟลัดงานออริมาก ไม่ใช่กูจะรู้จักดารานักร้องทุกคน เปิดมาสนใจคำโปรยแต่กดเข้าไปอ่าน ไม่รู้เรื่องอะไรวะ เลื่อนต่อถึงรู้ฟิคด้อมถึงอ๋อ... มุกวงในหมดคนนอกไม่รู้เรื่อง พวกนี้ไม่ควรมาปนกับออริเลย
อยากจ้างนักวดจีนวาดปก แต่ไม่รู้ภาษาจีน ภาษาอังกฤษก็ไม่คล่อง ต้องทำไง แล้วเขามีชาร์ทเรทรทราคาให้ดูเหมือนนักวาดไทยไหมอฝอะ ใครพอมีความรู้เรื่องนี้บอกหน่อย
เพจนักวาดปกกับลิขสิทธิ์นั่นกูได้ยินว่าหลอกนะ ไม่เคยเจอกับตัวนะ แค่มีคนเตือนมา
ใครลองแล้วได้งานจริงช่วยมาบอกหน่อยก็ดี กูมีนักวาดจีนอยากติดต่อแต่ไม่คุยอิงก์กับกูทั้งนั้นเลย
เห็นเจ้าของหลวยsooสำนักพิมพ์ออกมารับงานบรรณาธิการ มีใครเคยใช้บริการบ้างมั้ย น่าสนใจเปล่า หรือมีใครพอจะแนะนำสไตล์การทำงานเค้าได้บ้าง เห็นว่าเป็นนักรีวิวด้วยนี่
ใหม่มาแรงในรี๊ด อยู่ได้กี่วันถึงหลุดออกจากหน้านั้น
Ky จะหาซื้อฟ้อนมาใช้เชิงพาณิชย์ต้องไปทางไหนวะ คือกูสายทำมือไง จ้างวาดปกแล้วแต่เรื่องฟ้อนนี่ยังหาจ้างไม่ได้สักที จะจ้างเป็นเคสบายเคสไปก็วุ่นวายอะ เลยจบที่เอาฟ้อนละกัน หนึ่งฟ้อนล้านชื่อไปเลยจบ กูจะได้มิกซ์สีสบายใจใส่โลโก้วาดเองด้วย มีสกิลตอนเรียนอยู่นิดหน่อย
จะโปรโมทอีบุ๊กที่ลงใน meb ยังไงดี
แต่งๆ ไปกูเชื่อว่ามันจะมีช่วงฝืดๆ ฝืนๆ พวกมึงจะแถ แถดๆๆ ไปเพื่อเขียนให้ได้ตามเป้า เขียนให้ได้ทุกวัน หรืออะไรก็ตาม แ้วค่อยว่าเกลาดีๆ ตอนรีไรท์
หรือว่าจะพักผ่อน ผ่อนคลาย หานิยายอ่าน แล้วค่อยกลับมาเขียน
อยากรู้อะพวกนักอ่านที่บอกว่าอ่านฉาก nc แล้วไม่เคยเกิดอารมณ์เลยสักครั้ง นี่มันจริงปะวะ ไม่นับรวมncตลกๆ ปั่กๆพั่บๆแจ๊บๆอะไรพวกนี้นะ อันนั้นไม่หัวเราะก็บุญล่ะ
อาจจะเกี่ยวกับบางเรื่องมันเยอะไปด้วยปะ บางเรื่อง nc 80% ไม่กินไม่ขี้ ปะพรี่อย่างเดียว
>>261 น่าจะใช่ เรื่องที่เน้นเยทั้งเรื่องมีแต่เย กูอยากนอนมาก แต่เรื่องที่เน้นเนื้อเรื่อง มีเยไม่เยอะกูอ่านได้เรื่อยๆเลยนะ บอกก่อนว่ากูไม่ได้ชอบแนวใสๆ กูอ่านแนวดาร์กเลยแหละ
แต่คือเรื่องเน้นเยอ่านยาวๆแล้วบางทีก็คิดนะว่ามึงยังไม่จบอีกเหรอวะ เยอีกแล้วเหรอวะ เบื่ออ่ะ คือบางคนเขียนสำนวนดีนะแต่มันเยยาวนานจนกูง่วงแทนที่จะหื่นอ่ะ ไม่รู้จะมีคนเป็นเหมือนกูเยอะมั้ย แต่กูว่าคนที่อ่านแล้วไม่ขึ้นน่าจะมีแน่นอน
จะหื่นกูไปดูหนังโป๊เลยดีกว่า พวกฟิกหื่นเลยมองข้ามๆๆ ไม่สนใจเลย
แอพขาย ebook ที่คนนิยมใช้นอกจาก meb ละมีที่ไหนอีกอะ
ขอถามเพิ่มใครเคยขายงานบนคินเดิ้ล กูเกิ้ลบ้าง อยากลองขายอีบุ๊กอังกฤษ
พวกมึง กูรู้สึกถึงหายนะยังไงไม่รู้ ปกติกูแต่งจีนโบมาตลอด แต่ลองไปแต่งโรแมนซ์ดู (ไม่ได้อยากขยายฐานแฟน หรืออะไรเลย แค่อยากแต่งได้หลายๆ แนว แล้วพล็อตโรแมนซ์โผล่เข้าหัวมาเยอะด้วย) ทีนี้ปัญหาคือ ตอนแรกที่กูสลับมาแต่งโรแมนซ์ มันก็ลื่นดีอยู่ไม่ต้องคิดว่าจะต้องบรรยายังไง ใช้คำว่าไรดี แต่พอถึงจุดนึง มันเหมือนเขาเรียกสมองบล็อกปะ กูเริ่มพิมพ์ติดขัดไม่ลื่น เหมือนตอนเริ่มแต่งใหม่ๆ เลย พอลองสลับไปแต่งจีนโบ ฉิบหายหนัก พิมพ์คำนึง คิดคำต่อไปอยู่นาทีสองนาที มันเกิดอะไรขึ้นวะ กูต้องแก้ยังไง
ใครมีปสก. ช่วยกูด้วย T^T
กูเคยอยากแต่ง pwp ภาษาสวยๆ เหมือนกันนะ แต่กลัวนักอ่านจากอีกนามปากกาจับได้เลยต้องแต่งแบบพยายามไม่ให้เหมือนตัวเองเวอร์ชันผ้าพับไว้ที่สุด55555555
ถามนิดนึง กูอยากรู้ว่าทำเรื่องขอโค้ดนิยายฟรีจาก meb นี่มันจำกัดจำนวนมั้ย อยากได้โค้ดสัก 2-3 เล่มมาแจกนักอ่านขำๆ อะ
Ky เพื่อนโม่ง กูขอเทคนิคหน่อยดิ่ ใครแต่งนิยายคอมเมดี้ หรือ รอมคอมมั่งวะ กูอยากได้เคล็ดลับ พวกมึงต้องฮาๆ ขำๆ อารมณ์ดีด้วยป่ะวะ กูเป็นพวกสายดาร์กๆ อยากลองแต่งแนวนี้ ตอนนี้ชีวิตแม่งเครียดว่ะ อยากแต่งนิยายฮีลใจตัวเองบ้าง แต่อารมณ์กูมันเครียด กลัวจะออกมาขำไม่ออกอ่ะเด่ะ
>>277 เราเป็นคนตลกนะ แต่งานประจำที่ทำดูไม่ใช่งานที่จะตลกได้ แต่เรื่องล่าสุดๆ ที่พิมพ์ไปเป็นงานตลก เราพบว่าเขียนยากมาก ยากกว่าเขียนปมซ้อนปมที่เขียนมาอีก555 เหมือนเราต้องอิงกับจังหวะแล้วความไม่คาดฝัน อิงกับคำพูดที่ถ้าพูดแล้วคนอื่นจะตลกตาม (ไม่ได้หมายถึงหยาบ แต่ต้องมีความตึ่งโป๊ะ) ตลกมากไปก็ดูพยายาม ความยากอีกอย่างคือถ้าเป็นละคร มันยังให้เห็นความตลกผ่านเซ็ตติ้ง/แอคติ้งได้ แต่ตลกนิยายนี่ผ่านตัวอักษรอย่างเดียว ส่วนตัวเองเวลาพูดอะไรแล้วคนขำคือเหมือนเราต้องมองเรื่องนั้นให้ขำได้อ่ะ เลยพยายามเอาแนวคิดตรงนี้มาลงงาน กับพยายามหางานที่บอกว่าเป็นงานตลกอ่าน/ดูซีรีส์ที่ว่าตลก เพื่อจับจังหวะในการเขียน ถ้าสมมติเป็นคนจริงจังอยู่ อาจลองหามุมผ่อนคลาย หรือถ้ามีตอนที่เราหัวเราะกับเรื่องรอบตัวได้ ลองจับดูว่าทำไมหัวเราะเรื่องนั้น อาจช่วยได้บ้างนะ สู้ๆๆ
>>279 พอดีจะแวะมาบ่นให้นักเขียนฟัง เลยอยากแนะนำเรื่องที่คิดว่าตลกโบ๊ะบ๊ะมาก เรื่อง ร่างรักฉบับปรับปรุง
ส่วนที่อยากมาบ่นให้นักเขียนฟังคือ ขอร้องอย่าทำนะ แบบเธอติดเหรียญในเว็บ แต่ตอนพิเศษเธอขายรวมกับเล่มในอีบุ๊คเท่านั้น เราละอึ้งไปเลย ทำไมอะ ซื้อเหรียญนี่ลูกเมียน้อยเหรอ
>>281 สงสัยมานานละ อ่านๆที่คุยกันข้างบนๆ นขควรคิดว่าตั้งราคาอีบุ๊คกับติดเหรียญควรพอๆกันหรอ ขอเสนอมุมนักอ่านได้มะ รู้สึกอีบุ๊คมีค่าปก ค่าพิสูจน์อักษร ค่าที่ต้องหักให้เมพ ค่านู่นนี่นั่น แต่ติดเหรียญนขบางคนไม่ได้แก้คำผิดด้วยซ้ำเหมือนในเล่มอะไรงี้ กับคิดว่าลงเว็บมีต้นทุนต่ำกว่า(แต่เป็นนักอ่านเลยไม่รู้ต้นทุนเท่าไร ถ้าต้นทุนมันพอกันก็โทษที) เลยคิดว่าติดเหรียญควรถูกกว่าเล่ม ถ้าราคามันพอๆกับเล่มหรือถูกกว่าเล่มไม่เท่าไรกุก็ซื้ออีบุ๊คหมดอะ
>>282 ติดเหรียญก็ถูกหักจากเว็บเหมือนกัน แต่ละเวับเปอร์เซ็นต์ที่หักไม่เท่ากัน Raw คือเจ้าเดียวกะเมพ เปอร์เซนต์ที่หักก็เท่ากัน ส่วนปก เวลาลงเว็บก็ต้องมีปกหน้านิยายนะ ส่วนตัวถ้าติดเหรียญในราคาพอๆ กันกะอีบุ๊กจะลงต้นฉบับเกียวกันกับอีบุ๊ก เพราะเห็นด้วยเหมือนกันที่ราคาพอๆ กัน ควรมีคุณภาพเท่าเทียม อันที่จริงถ้าคิดจะติดเหรียญอย่างแรกที่คำนึงคือ คำผิดไม่ควรมี
ถ้าบอกตอนลงแบบถูกๆ เพราะยังไม่ไฟนอลใช่ปะ คนกลุ่มนี้เขาผิดไรเนี่ย อุตส่าห์ซื้อ เขาก็อยากอ่านตอนพิเศษ เออถ้าลงฟรีก็ว่าไป แล้วในอีบุ๊คมีตอนพิเศษจะไม่ว่าเลย
ถ้าลงอีบุ๊คแล้วงานถูกเกลาแล้ว เอามาลงแล้วปรับราคาดิ หรือไม่รู้ว่ามันปรับได้วะ คนมาทีหลังก็ซื้อในราคาใกล้เคียงอีบุ๊ค
เป็นกูลงเท่ากันอะ ไม่ก็ใกล้เคียงมาก จะบอกว่าอีบุ๊คมีค่าอื่นเยอะ แต่ลงรายตอน นักอ่านอ่านไปแค่ครึ่งแล้วไม่โอ มีสิทธิ์ในการหยุดซื้อไง ได้เปรียบตรงนี้ แล้วภาพกูก็แปะ ปก ยังไงกูก็ถือว่าเสมอกัน ที่สำคัญแม่งส่วนแบ่งก็หักเท่ากัน แต่แหมไม่คิดถึงค่าโดเนทในเว็บเลยนะ สายเหรียญเขาเปย์เก่งออก
กูว่าบางที นักเขียนเป็นไรมากเปล่าวะ ดูแคร์นักอ่านไม่เท่ากัน ดูใส่ใจกับพวกซื้ออีบุ๊คมากกว่า
กูไม่ติดเหรียญ แต่ลงไม่จบ ตอนพิเศษอยู่ในอีบุค อีบุคออกตะปิดหมด เหลือแต่ตัวอย่างให้อ่านไม่เกิน10ตอน กูจะถูกสาปมั้ย
ไม่รู้จะถามตรงไหน ถามตรงนี้ละกัน บก โกงเงินนักเขียน ขายฝันเปิดคอร์สหลอกเอาเงินนักเขียนที่ ภคน โพสต์หมายถึงใครวะ
>>287 ถ้าต่อประเด็นนี้ ย้ายมู้กัน https://fanboi.ch/netwatch/11892/recent/
สอบถามหน่อยจ้า พึ่งแต่งนิยายจบกำลังจะลงเวปและอีบุ๊คเรื่องแรกเลย อยากรู้ว่าควรลงไปพร้อมกันเลยมั้ยอะถึงจะได้เงินดีๆหน่อย รึควรลงนิยายไปก่อนสัก50% แล้วติดเหรียญ+ปล่อยอีบุ๊ค แล้วอันนี้สงสัยจากข้างบน ภาษาในอีบุ๊คกับที่ลงในเวปต้องแตกต่างกันหรอ เหมือนกันไม่ได้หรอ สอบถามหน่อยน้า
>>292 บางคนลงไปติดเหรียญไป(ได้เงินเร็ว แบบนี้อาจจะยังเขียนไม่จบ ) ซึ่งพอจบอาจรีไรท์อีกรอบลงอีบุ๊กก็มี แต่ถ้าแต่งจบแล้วก็เกลาให้ดีแล้วค่อยยลง ในความคิดกูดีกว่าแบบแรก จะลงไม่จบก็แปะบอกไว้เลยว่าลงไม่จบนะ ลงแค่ไหน แต่ลงแล้วแปะลิงค์อีบุ๊คไปเลยก็ดี เพราะมันยังอัปเดตคนเห็นเลยอะ
>>292 ไม่ต่างกันเรื่องภาษา แต่อาจต่างกันอย่างอื่นเช่น มีภาพประกอบเพิ่มเติม ซึ่งอันนี้คนซื้อเว็บไม่ค่อยแคร์เท่าไหร่ แต่ถ้ามีตอนพิเศษเพิ่ม อันนี้มีงอแงแหง คือกูก็เปย์นะแต่ทำไมทำอย่างกับเป็นลูกเมียน้อย กั๊กตอนพิเศษไว้ขายควบกับอีบุ๊คนี่มันบังคับซื้อนี่ กูเทแม่ม
คือถ้าอยู่ในรูปเล่มยังพอใจเข้าอะ ต้นทูนสูงกว่าเลยต้องมีไรเสริมให้คุ้มค่าเล่ม จะใส่แค่ภาพก็เปลืองค่าหมึกเกินไป แซมๆตอนพิเศษไปสักหน่อยพอทดแทนรูปได้สัก 2-3 หน้า แต่อีบุ๊คต้นทุนถูกกว่า(สำหรับนข.ทำมือ) คนอ่านเลยจะงอแงหน่อยเนอะ
ในกรุ๊ปนักเขียนสอนให้เก็บตอนพิเศษไปใส่แต่ในอีบุ๊ค แม้จะติดเหรียญด้วยก็ตาม ใครโวยอย่าได้แคร์ คนถามมือใหม่ โคตรซาบซึ้งคนมาตอบ
>>292 ถ้าเรื่องจบแล้วลงอีบุ๊คก่อนแล้วลงตอน เอาตอนมาโฆษณาอีบุ๊ค เขียนบอกคนอ่านแต่แรกเลยว่า แบบตอนต่อไปจะติดเหรียญ, ลงไม่จบนะ, อีบุ๊คมีตอนพิเศษ, อีบุ๊คมีภาพประกอบ, อีบุ๊ครีไรท์แล้วตอนยังเป็นดราฟ ฯลฯ แล้วแต่สไตล์นักเขียนแต่ละคน
ที่สังเกตถ้าลงตอนแล้วมีอีบุ๊ครอคนจะไปซื้ออีบุ๊คเยอะขึ้นแบบได้อ่านจบทันใจ ถ้าลงจบแล้วค่อบมีอีบุ๊คยอดจะลงเหมือนโดนเทกลางเรื่อง
คอมเม้นในรี๊ดตัวเลือก ซ่อน ลบ บล็อค ต่างกันยังไงเข้าใจถูกไหม ซ่อนคือหายไปเฉพาะเวลาเจ้าของเรื่องเข้ามาดู(แต่คนอื่นยังเห็นเหมือนเดิมแค่เอามันออกไปจากสายตาตัวเอง?) แต่ถ้ากดลบมันจะขึ้นนักเขียนลบคอมเม้น แล้วถ้าบล็อคคือจะหายไปเลยเงียบๆไม่มีอะไรขึ้นใช่เปล่าหว่า
>>298 กูเพิ่งไปทดลองใช้มาเอง พอดีกูมีปัญหากับคอมเมนต์ว่ะ
ซ่อนคือเราไม่เห็น คนอื่นเห็น คนเมนต์เห็น
ลบคือจะหายไปหมด ขึ้นโชว์ทุกคน ทั้งเจ้าของเรื่อง คนทั่วไป และคนเมนต์คนนั้น ว่าถูกลบโดยเจ้าของเรื่อง
บล็อค เราไม่เห็น คนอื่นไม่เห็น ตัวคนเมนต์ยังเห็น ยังมาอ่านได้ มาเมนต์อะไรหลังจากนั้นได้อีก แต่เราจะไม่เห็นแล้ว จนกว่าจะไปปลดบล็อค แต่พอปลดไป คอมเมนต์เก่าที่อยู่ระหว่างการบล็อคก่อนหน้าจะไม่กลับมา งงมั้ย สมมติ รี้ดได้มาคอมเมนต์ 1 ไว้ ไรท์อ่านแล้วอิหยังวะหาเรื่องกูแน่ๆ เลยบล็อคแม่ง รี้ดคนเดิมยังคงเข้ามาอ่านเรื่องและเห็นเมนต์ตัวเอง พอไรท์ลงตอนเพิ่ม ก็เมนต์เพิ่มเป็นเมนต์ 2 แต่ไรท์จะไม่เห็น ไม่ตอบอะไรได้แล้ว ไม่มีใครเห็นนอกจากรี้ดคนนั้น วันคืนผ่านไป ไรท์ได้ปลดบล็อครี้ดคนนั้น รี้ดมาอ่านตามยถากรรมและเมนต์ครั้งที่3 ไรท์มองเห็นเมนต์3 แต่เมนต์ก่อนหน้า 1-2 ไม่มีวันกลับมาให้ไรท์หรือคนอื่นเห็น มีเพียงรี้ดคนนั้นเห็น
ระบบบล็อคคือบล็อคแค่คอมเมนต์ไม่บล็อคยูเซอร์ กูไปบ่นกับรอรแล้วว่าให้ปรับปรุง มันควรบล็อคยูสไปเลย เพราะมีพวกบ้าเข้ามาโจมตีเรื่อง ยิ่งพอบล็อคไปไม่เห็น มันมาอ่านมาด่า เอาไปด่าลงที่อื่นอีกเงี้ย เหมือนประนีประนอมคนอ่านที่มีปัญหา แต่ไม่ถนอมนักเขียนเลย
ก่อนหน้าเคยมีดราม่าที่คนไม่ถูกใจคู่ชิปแล้วไปหาเรื่องรีพอร์ต เรื่องปลิวเลยนะ ไม่ทันให้นักเขียนได้โต้ตอบ กลับกัน กูเคยไปรีพอร์ตคอมเมนต์ไม่ดี (ในฐานะคนอ่านไม่ใช่เจ้าของเรื่อง) รอรตอบกูกลับว่า ถ้านักเขียนไม่ชอบก็ให้มาลบมาจัดการเอง โอ้วชิท ทีตอนรีพอร์ตเรื่องละปลิวง่ายเชียว พอรีพอร์ตคอมเมนต์อะบอกให้นักเขียนไปจัดการเอง
>>300 กูลืมบอกว่าถ้ากดซ่อนแล้วมันเป็นอันเดียวที่เอากลับมาให้โชว์ได้ นอกนั้นคือหายหมด ถ้ารี้ดมันไปเม้าท์กะเพื่อนหรือไรท์ไม่ตอบแค่มัน มันก็อาจจะเดาได้ว่าโดนบล็อค
นี่กูก็ส่งเรื่องไปรอรแล้วว่ามันควรบล็อคกันระหว่างยูสเซอร์ไปเลย บางคนมันมาหาเรื่อง ยังเข้ามาอ่าน เอาไปด่า มารีพอร์ตเรื่องได้ ไม่แฟร์กับนักเขียน เขาถึงได้หนีเอาลงหลุมกัน แทนที่จะให้ความสำคัญสายผลิตมาก่อน แอดมินก็ตอบกุกลับว่า ก็บล็อคไปก็ล็อคเอ้าท์อ่านอยู่ดี อิเวร คิดแทนทำไม ก็ให้นักเขียนติดยืนยันอายุสิวะ ถ้าติ๊กอันนี้ต้องมียูส ไม่ก็เพิ่มฟังก์ชั่นให้อ่านต้องล็อคอิน แล้วมันจะไปเอาบัตรมาสมัครกี่สิบยูส ก็ให้มันดิ้นไป เอาแต่ประนีประนอมคนอ่านอยู่ได้ กูเลยย้ายงานลงที่อื่นด้วยแล้ว
ใครอยากให้รอรปรับปรุงระบบล็อคก็ส่งเรื่องเข้าทางเวปกันได้นะ ส่งทางทวิตแล้วไม่ค่อยกระเตื้อง
ลองๆส่งไปดูก็ได้ แต่ต้องทางเวปนะ ทางทวิตเหมือนแอดมินแค่รับปากแต่ไม่ทำอะไรว่ะ กูเคยส่งเรื่องปัญหาการใช้งานในเวปเวลาใช้ผ่านคอมก็แก้ให้นะ แต่นานอยู่ ระบบพวกนี้มันใช้เวลา แต่ถ้าคนมีฟีดแบคไปเรื่อยๆ เค้าจะพิจารณาดำเนินการ นี่ก็ก็หวังว่าบล็อคพัฒนาแล้ว ต่อจะไปผลักดันเรื่องระบบล็อครหัสด้วย ถ้ารอรทำให้ได้จะเป็นใหญ่ในแผ่นดินเลย ลงงานกันแบบสบายใจ
>>305 ได้ดิบได้ดีส่วนนึงจากคนเทจอยกันด้วย แพลตฟอร์มพวกนี้หลักๆควรรักษานักเขียนไว้ก่อน ไม่มีคนลงงาน แล้วใครจะมาเติมเหรียญวะ นักเขียนที่กูตามเอาลงไพรเวทกันหมดเพราะเจอพวกเอดูเขต อยากโดเนทก็โอนตรงเลย ไม่เจอหักค่าต๋ง แต่มันก็เฉื่อยไปเยอะจริงว่ะ มีแค่โดเนทไอเทมรายเดือน ตอนทำฟีเจอร์บล็อคมาคนก็ดีใจแต่ดันบล็อคทิพย์ซะงั้น
เว็บขายนิยายอีกแล้ว เพื่อนโม่งคิดว่าไงบ้าง
>>308 ก็ดีไง meb จะได้ปรับปรุงตัว ช่วงนี้แอบขี้เกียจๆ นะ แถมที่นี่ก็ดูไม่ไก่กา เห็นจ้างนักเขียนดังๆ มาเปิดตัว แถมมีระบบพรีออเดอร์ให้อีก ทำมากกว่า meb ไปอีก หวังว่าจะรุ่งนะ อย่าเพิ่งร่วง เพราะกูไม่อยากให้ meb มันผูกขาดอยู่เจ้าเดียว เพราะถ้ามีอยู่เจ้าเดียว ต่อไปจะนิสัยเสียขึ้นเรื่อยๆ
อยากรู้เรื่องสัญญานักเขียนกับสนพ.อะ เห็นนักเขียนดัง ๆ บางคนก็อยู่กับสนพ.นี้ยาว ๆ ไป คือเขามีสัญญาว่าจะอยู่ในสังกัดสนพ.นี้หรือเปล่าวะ
งี้เขามีบังคับเรามั้ยวะว่าปีหนึ่งต้องออกกี่เรื่อง หรือว่าจริง ๆ ไม่มีสัญญาต้องอยู่เป็นสังกัดอะไรทั้งนั้น( พอได้เรื่องใหม่มาก็ยื่นพิจารณาใหม่ จะยื่นกับอีกสนพ.ก็ได้ )
กูไม่มีความรู้เรื่องนี้เลย โม่งไหนพอทราบ ขอคำชี้แนะด้วย
>>312 ถ้านักเขียนปกติ ขึ้นอยู่กับยอดขายแหละ คนไหนเคยขายดีลงไม่กี่ตอน สนพ.ก็มาcfแล้ว มีแต่สัญญาใจล้วนๆ ถ้าสนพ.อื่นทักมาก่อน ก็ส่งให้ที่อื่นได้ ถ้าชอบเงื่อนไขอีกเจ้ามากกว่า แต่ที่ไม่ไปไหนกัน อาจจะเพราะสนพ.นั้นไว้ใจได้เรื่องการตรงเวลาเรื่องเงิน ไม่ต้องมาเหนื่อยใจทวง เลยอยู่กันยาว ส่วนแบ่งมันก็ใกล้เคียงกันหมด แต่ถ้าเป็นนักเขียนระดับเทพ เงื่อนไขก็แตกต่างกันไป รวมถึงส่วนแบ่งที่ได้รับด้วย ส่วนเรื่องยื่นต้นฉบับ บางคนยื่นก็โดนดอง บางคนไม่ได้ยื่นแต่โดนเร่ง อยู่ที่ฝีมือ ฐานนักอ่าน กับประวัติยอดขายเก่าแหละ ทางที่ดี ต่อให้เคยตีพิมพ์แล้ว งานก็ควรมีกระแสเป็นทุนของตัวเองด้วย (ปสกเล็กๆส่วนตัว ไม่ได้ครอบคลุมทุกนักเขียน ทุกสนพ.นะ)
>>308 ดูแล้วแผนธุรกิจไม่ชัด ขนาด ookbee ยังสู้ meb ไม่ได้แบบกินขาด และ meb ก็แข็งแกร่งมากทีเดียวจากการถูกเทคโดยเซ็นทรัล กูคิดว่า arnbook อะไรนี่ น่าจะยืนระยะไม่ได้นาน
คนจะซื้อ ebook มันต่างจาก webnovel เพราะคนซื้อก็หวังว่าไอ้ ebook ที่ซื้อมา มันจะไม่หายไปไหน เป็นกูๆซื้อจากแหล่งที่น่าเชื่อถือกว่าแน่ๆ arnbook ต้องทำโปรโมชั่นส่งเสริมการขายดีๆ เช่นเรื่องราคา ต้องถูกกว่า meb อย่างน้อย 20% โดยอาจยอมเข้าเนื้อตัวเองเป็นงบการตลาดในช่วงแรก หรือไม่งั้นก็ต้องเพิ่มส่วนแบ่งนักเขียนให้เยอะขึ้นเพื่อดึงนักเขียนให้มาลงงาน (และถ้าส่วนแบ่งนักเขียนเพิ่ม นักเขียนก็อาจยอมทำโปรของตัวเองด้วยการลดราคาขายลงด้วย) หรือจะเป็นการให้ส่วนแบ่งแบบเวอร์ๆ (90-10 หรือ 95-5 หลังหักค่าใช้จ่าย) กับนักเขียน (ดัง) ที่ลงผลงานชิ้นนั้นๆ แค่ที่ arnbook ที่เดียว
แต่เท่าที่กูลองไปดูมา arnbook ก็ให้ส่วนแบ่งเหมือน meb สิ่งที่พยายามโปรโมตคือดึงนักเขียนมาลงในเว็บ ซึ่งก็ไม่น่ามีประโยชน์อะไรมาก ถ้านักเขียนพวกนั้นยังสามารถลงนิยายได้ทุกแพลตฟอร์ม นักเขียนแม่งก็เอามาลงให้เพราะได้ตลาดเพิ่ม แต่จะมีคนตามมาอ่านที่แพลตฟอร์มใหม่นี้สักเท่าไหร่
ส่วนเรื่องที่ arnbook จะขายนิยายเล่มด้วย อันนี้กู no comment
ต้องเข้าใจว่าธุรกิจหนังสือออนไลน์แม่งเป็นเรื่องของ platform shift ไม่ใช่การสร้างกลุ่มลูกค้าใหม่ สมมตินักอ่านทั้งประเทศมีอยู่ 100 คน ถึงจะมี platform ใหม่เข้ามา นักอ่านมันก็มีแค่ 100 คน (+- นิดหน่อย) นั่นแหละ คำถามคือ platform ใหม่ จะแย่งฐานลูกค้าของเจ้าเก่าอย่างไร
Ky กูลงงานในรอร.ว่ะ จู่ๆกูก็เกิดใจแตกขึ้นมาว่ะอยากแต่งNCระบายอารมณ์ แต่ติดตรงกูใช้นามปากกาแต่งนิยายแนวแฟนตาซีสดใสไปเยอะแล้วแฟนคลับเลยมีพอตัว อยากงอกร่างใหม่เริ่มต้นเองเงียบๆกับแนวใหม่แต่ก็อยากได้ตังเหมือนเดิม555 เลยอยากรู้ว่ามีวิธีงอกไอดีใหม่ไงวะ บัตรประชาชนใข้ซ้ำได้ปะ
Ky พวกมึงแต่งนิยายนานแค่ไหนกว่าจะรู้สึกว่าใช่แนวที่มึงถนัด ต้องเปลี่ยนแนวนิยายที่แต่ง ลองผิดลองถูกมั้ยกว่าจะมีแฟนคลับจำนามปากกามึงได้ ใช้เวลาแค่ไหน ต้องแต่งกี่เรื่องกว่ามึงจะรู้สึกว่างานมึงโอเคแล้ว ขายได้ มียอดขายแบบที่มึงพอใจ กูเปลี่ยนแนวสะเปะสะปะไปหมด จับจุดไม่ถูกว่าตัวเองถนัดอันไหน ใครบอกแต่งแนวนี้ขายดี กูก็แต่งตามกระแสไปเรื่อย มันก็ขายได้มั่ง จะแต่งแนวถนัดก็กลัวขายไม่ได้ว่ะ
>>323 ส่วนตัวกูไม่ได้โฟกัสแนวเรื่องนะ กูจะดูว่าตัวเองเหมาะแนวไหน อย่างกูยึดเลยว่าต้องรักโรแมนติก โรมานซ์ พล็อตพระเอกรวยเวอร์ๆ แล้วก็จะเขียนเรื่องที่มีเรื่องความรัก เซ็กส์แล้วก็ความพาฝันมาตลอด แค่เปลี่ยนพล็อตไปเรื่อยๆ สำนวนภาษากูก็คงที่แล้ว จะเอาไปเขียนวาย ยูริ ชายหญิง อีโรติก จีนก็ได้ แต่ทุกเรื่องที่เขียนต้องมีความพาฝัน มีฉากเรต ไม่เคยเขียนแฟนตาซีเลยเพราะเขียนไม่ได้ แนวยองขวัญกับสืบสวนสอบสวนก็ทำไม่ได้เหมือนกัน ทำนองนี้จ้า
>>321 ->>322 ขอบใจมาก ความรู้ใหม่เลยนะเนี่ย ทีนี้กูจะได้เขียนNCอย่างสบายใจหน่อย คือภาพลักษณ์นามปากกาเดิมกูมันกลายเป็นทุกเพศทุกวัยใครก็อ่านได้ไปแล้ว ไม่กล้าทำลายความหวังแฟนคลับ ตอนตรัสรู้NCนี่อึดอัดสัส ๆ ร่างพล็อตเขียนเนื้อหาบางส่วนไว้พร้อมแล้วแต่หาที่ลงไม่ได้555 จะเนียนๆงอกนามปากกาใหม่แล้วหลอกว่าเพื่อนยืมไอดีก็ไม่เมคเซ้นว่ะ แล้วเว็บไหนไม่ดีเท่ารอร.แล้วสำหรับกู
มึง อินเซสนี่คือ ต้องชอบพอกันมั้ง 2 ฝ่ายเลยมั้ยวะ หรือแค่น้องรักพี่ฝ่ายเดียวก็ติดได้เลย แล้วกุเข้าใจว่าต้องมีเรื่องเพศมาเกี่ยวข้องด้วย แต่ถ้าตลค.มันแค่รักในเชิงมากกว่าครอบครัว ไม่ได้อยากเย้ด งี้ถือว่าอินเซสไหม หรือว่านับหมด
มีปัญหาเรื่องคำเรียกญาติผู้ใหญ่แบบไทยๆ ว่ะ เด็กจะเรียกเมียของลุงว่าน้าหรือป้า ถ้าเมียลุงเนี่ยอายุน้อยกว่าพ่อแม่มันมากๆ เลย
ปรกติพวกมึงจัดหน้าอีบุ๊กกันกี่บรรทัด กูเห็นบางคนจัด 14-15 เอง ห่างจนแมวลงไปนอนดิ้นตายได้ แล้วก็ขายถูกๆ 49-59 บาท แต่มียอดขายเข้ากันตลอด กูเซ็งเป็ดเลย ของกูจัด 20 อัพทุกเล่ม อยากให้นักอ่านซื้อคุ้มราคา จำนวนหน้ากูดูน้อยก็จริงแต่กูจัดบรรทัดแคบ ขาย 100-200 เสือกขายไม่ได้อีก นักอ่านเค้าไม่แคร์เหรอวะ งั้นต่อไปกูจะได้จัดหน้าห่าง ตัวอักษรใหญ่ แล้วลงขายถูกมั่ง 555
>>338 กูก็นับจำนวนหน้าเอา พอย้อนกลับมาดูแล้วถึงรู้ว่ากูขายแพงกว่าคนนับจำนวนคำ แต่กูก็มีลูกค้าประจำนะ แบบกูลงเลบไม่ต้องโปรโมตอะไรเค้าก็มาซื้ออยู่ดี เห็นด้วยเรื่องซื่อสัตย์ ขายยังไงก็ได้แต่ขอให้เรื่องดี จัดหน้าสวย น่าอ่าน ปกสวย ตั้งใจทำ ไม่เผางาน คำผิดเช็กละเอียดจนไม่หลงคำผิดเลย ทำยังไงก็ได้ไม่ให้เรารู้สึกตัวว่าเอาเปรียบนักอ่านอยู่
ถามในนี้ได้ป่ะวะ คืองี้ กูกำหนดให้ตัวละครนึง สมมติชื่อเอ เอนอนโคม่ามาแปดปี วันนึงตื่นขึ้นมา อยู่โรงบาลทำกายภาพนั่นนี่ประมาณสี่เดือน แล้วกลับไปรักษาตัวต่อที่บ้านอะไรงี้น่ะ คือกูคาใจว่านอนนานขนาดนั้น ใช้เวลาสี่เดือนมันน้อยไปมั้ยอ่ะ ไม่งั้นกูต้องแก้พล็อต ตอนแต่งลืมนึกเรื่องเวลาซะสนิท /ร้องไห้แพร้บ 55
นามปากกาซ้ำนี่เป็นไรปะวะ คือกูลงในดด.มาสองปีกว่าละ แล้วเพิ่งมาลงรอร. ปรากฏว่าตอนใส่นามปากกามันบอกว่าซ้ำ แต่พอกูไปค้นหาในเว็บมันก็ไม่ขึ้นซื่อคนที่ใช้ แต่เอาชื่อที่คล้าย ๆ กันมาแทน กูสมมุติว่ากูชื่อ 1234 แต่ระบบมันหา 1243 1342 มาให้กูดูแทน กูสับสน จะใช้ต่อได้มั้ยวะเนี่ย ดด.ไม่มีปัญหาแต่รอร.มันมีน่ะสิ
>>341 ถ้ากายภาพในระดับที่แค่ช่วยตัวเองได้ ก็อาจกลับบ้านได้ ยิ่งถ้าไม่มีโรคอื่นแค่ทำกายภาพ ถ้ามีเงินพอจ้างคนไปทำที่บ้านยิ่งง่ายเลย หรือจะกลับบ้านแล้วจะนัดทำกายภาพต่อเนื่องอยู่อีกเป็นปี ทุกสามวัน ทุกห้าวัน สัปดาห์ละครั้ง
ถ้า รพ.รัฐไม่มีใครให้นอนทำกายภาพอย่างเดียวเป็นเดือนๆหรอก ถ้าเอกชนแบบจะขายค่าห้องหรูๆ super VIP เชิญนอนค่ะ
พวกมึง กุเขียนนิยายทะลุมิติบุรุษที่3 ส่วนใหญ่บรรยายจากมุมนางเอกที่เป็นคนปัจจุบันเลยใช้สำนวนธรรมดา แต่บางฉากเป็นมุมมองพระเอกกุควรใช้สำนวนบรรยายเนื้อหาธรรมดา หรือบรรยายแบบโบราณดีง่ะ คือมันแค่เป็นช่วงๆ ไม่ถึงกับทั้งตอน กลัวว่าถ้าบรรยายแบบยุทธจักรแล้วพอไปฉากต่อไปกลับมาบรรยายธรรมดาแล้วขัดๆ
มีใครไม่ได้เขียนนิยายทุกวันบ้างวะ วันไหนที่กูหยุดเขียนไปแม้จะแค่วันเดียว กูจะรู้สึกว่ากูกำลังจะหมดไฟไปกับมันรึเปล่า คือ กลัวว่าตัวเองจะหยุดเขียนนิยายไป บางวันไม่มีอารมณ์แต่งก็เลยฝืนๆ แต่งไปสักร้อย สองร้อยคำ แต่ก็รู้เลยว่ามันฝืดๆ ฝืนๆ ไม่สนุก นี่คือแค่ฟีลไม่มาเฉยๆ หรืออะไรวะ กูกลัวจัง
นิยายตอนนึงมันกี่หน้า a4 วะ กุลองนับแบบตัวเล่ม (น่าจะฟ้อนท์ cordia กระดาษ a5) ได้ประมาณ 10 หน้า ไม่รู้จะเทียบกลับเป็น A4 ยังไง วานชี้แนะ
ฟังเพลงกันดีกว่าค่ะ
https://www.youtube.com/watch?v=I64YL2424eU
มาบ่นเรื่องนักวาดหน่อย ประเด็นหน้าปกเชิงพาณิชย์นั่นแหละ
ความจริงแล้ว มันไม่มีหน้าปกเชิงพาณิชย์ห่าอะไรตามกฎหมายนะ การจ้างวาดมันเป็นการจ้างทำของ ลิขสิทธิ์ในรูปวาดย่อมเป็นของคนจ่ายเงิน จะเอาไปทำอะไรก็ได้
ทางเดียวที่นักวาดจะมายุ่มย่าม เจ้ากี้เจ้าการกับภาพได้ คือต้องให้นักเขียนทำสัญญา “เช่า” รูปวาดของตน โดยในสัญญาต้องระบุชัดเจนว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้วาด ให้เอาไปใช้ได้แค่ 1 2 3 4 จุดประสงค์เท่านั้น
อยากรณรงค์ให้ช่วยกันเลิกสปอยนักวาดด้วยคำว่า “เรทใช้เชิงพาณิชย์” สักที
>>357 งานศิลป์ผู้ถือลิขสิทธิ์คือผู้วาด (ผู้สร้างสรรค์) ถ้าจะให้ขายขาดจะต้องระบุตั้งแต่ตอนจ้างว่า "จ้างทำของ" และยื่นภาษีเงินได้แบบรับจ้างทำของ ถ้าไม่มีตกลงแบบลายลักษณ์อักษร เซ็นสัญญา 2 ฝ่าย ผู้สร้างสรรค์ฟ้องชนะหมดเพราะถ้าถือว่าเป็นให้ใช้สิทธิ์ ไม่ใช่ยกสิทธิ์ขายขาดให้
พวกที่บอกเชิงพาณิชย์ตอนนี้ทั้งหมดทำครึ่งๆ กลางๆ การนำงานไปใช้คือให้ใช้สิทธิ์ มันต้องระบุเวลาหมดสิทธิ์เมื่อไร และลักษณะการนำไปใช้ เช่น ทำสินค้าขายในประเทศไทยเท่านั้นหรือสามารถใช้ได้ทุกประเทศ งานเฉพาะหนังสือ อีบุ๊ค สินค้าของขวัญไม่คิดมูลค่า สินค้าพิเศษวาระต่าง สินค้าเพื่อการค้า สินค้าอีเล็กทรอนิก สื่อประชาสัมพันธ์ ฯลฯ
>>359 เถียงด้วยเหตุผลไม่ได้ก็แขวะด่าเหรอ มีสติปัญญาแค่นี้เหรอ
>>360 เห็นแวบๆ ในกลุ่มนักเขียน แต่มันเป็นกฎหมายอะ เอาง่ายๆ ลิขสิทธิ์เป็นของเจ้าของผลงาน และเจ้าของผลงานคือคนจ้าง ไม่ใช่คนวาด เว้นแต่จะตกลงไว้เป็นอย่างอื่น
สรุปคือ เรื่องเรทเชิงพาณิชย์เป็นแค่ธรรมเนียม ถ้ามึงจ้างวาดปกนิยาย โดยที่ไม่ได้ทำสัญญาว่าลิขสิทธิ์ในรูปวาดนั้นเป็นของผู้วาด มึงจะเอาไปทำอะไรก็ได้ ถ้านักวาดฟ้องมึง มึงก็ชนะแน่ๆ ถ้าทนายไม่ห่วย และถ้านักวาดไม่ฟ้อง แต่โพสต์ประจานมึง มึงก็ฟ้องหมิ่นประมาทมัน หาเงินเอามากินขนมชิวๆ
พูดง่ายๆ นักวาดมึงก็ตั้งราคาที่มึงต้องการมาแต่แรกก็จบ แบ่งเรทควยไร ถ้ามึงกลัวตั้งแพงแล้วไม่มีคนจ้าง ก็ลดราคาลงมาให้เหมาะสมกับฝีมือมึงก็เท่านั้น
>>365 กรณีการจ้างแบบลูกจ้างจะมีสัญญาย่อยเกี่ยวกับผลงานเป็นของบริษัท และสัญญาย่อยในการเก็บความลับบริษัทควบคู่ด้วย
งานวรรณกรรม งานศิลป์ทั่วไป ผลงานเป็นของผู้สร้างสรรค์ไม่ใช่ผู้ว่าจ้าง ถ้านักเขียนจ้างนักวาดวาดแบบนักวาดไม่มีสิทธิ์ในผลงานอีก ต้องระบุการยกสิทธิ์ตลอดไปด้วย ที่ภาษาปากเรียกว่า "ขายขาด"
การจ้างทำของต้องมีการระบุว่าทำอะไร เมื่อไร จำนวนเงิน ลิขสิทธิ์เป็นของใคร ถ้าไม่ชัดเจนแต่แรก พิมพ์แชทไม่รอบคอบ ไม่มีสัญญาเซ็นพร้อมพยาน ภาพจะยังเป็นของผู้วาดอยู่ โดยปกติแล้ว การให้ใช้งานศิลป์จะประมาณ 3-5 ปี ลิขสิทธิ์ภาพจะกลับมาที่ผู้สร้างสรรค์
ถ้าจะจ้างวาด ทำสัญญาขายขาดด้วย แต่มันจะราคาแพงขึ้น และนักวาดจะรู้สิทธิ์ตัวเองเพิ่ม
มันมีคนจ้างแบบไม่เอาไปทำของขายไม่เอาไปทำปกหรือทำอะไร เอามานอนดูเล่นหรือให้เป็นของขวัญเยอะนะ วงการนักวาดมันเลยตั้งราคาต่ำๆไว้สำหรับคนที่เอาไว้นอนดูเล่นอะ ถ้าจะเอาไปทำของขายก็อีกราคานึง ที่มึงเห็นถูกๆคือราคาในวงการที่เขาเอาไว้ดูเล่นไม่ได้เผยแพร่ทำซ้ำต่อไปเรื่อยๆ ทีหลังเห็นราคาก็ถามไปให้ครบๆว่าใช้ทำไรได้บ้าง บอกไปว่าจะเอาไปทำเหี้ยไรบ้าง ปั้มขายกี่ปกก็ว่าไป คนไม่เรื่องมากปล่อยเบลอก็มี คนที่เขาไม่โอเคก็มี เหมือนเพื่อนมึงมาจ้างให้มึงแต่งฟิคให้อ่าน แต่ไปเจออีกทีไปเอาลงเว็บปั๊มขายเฉย ตอนแรกมึงก็คิดถูกๆเพราะคิดว่าเอาไว้อ่านเล่นไง
>>367 อันนี้อ้างอิงกฎหมายข้อไหน หรือคิดเอง แค่มีคำเสนอ/คำสนอง นิติกรรมก็สมบูรณ์แล้ว จ้างวาดก็คือจ้างวาด ลิขสิทธิ์ก็เป็นของผู้ว่าจ้าง รายละเอียดก็ตามที่แชทคุยกัน หลักฐานการโอนเงินก็มี กฎหมายเกี่ยวกับการทำธุรกรรมออนไลน์มันไปไดลแล้ว ไม่จำเป็นต้องร่างสัญญาเป็นกระดาษเซ็นๆ เสมอไป
ตกลงใครหัวหมอกันนแ่วะ นักเขียนหรือนักวาด งงหมดแล้วกู แต่เห็นด้วยเรื่องปกนะ ถ้ารับราคาวาดไม่ไหวก็ใช้ปกกราฟฟิกไป ส่วนนักวาดก็บอกราคาเรตไปครั้งเดียวจบ ดีลสินค้าแบบนี้ต้องใช้เวลาน้อยๆ ชัดเจนไปเลยว่าต้องจ่ายเท่าไร ปิดการขายให้ง่ายไว้ จะได้ถูกใจทั้งคนซื้อและคนขาย
ต่อไปรับงานจากอินักเขียนคงต้องจับร่างสัญญาให้หมด หัวหมอชิบหาย แถมมาแถจะเอาราคาถูก คนเห็นแก่ตัวคือมึงนั่นแหละ
รู้ว่าไม่มีปัญญาจ่ายปกวาดก็ปกกราฟฟิกเอานะ ปัญหาแก้ง่ายๆ ที่ตัวเอง ต่อให้ปกวาดราคาห้าร้อยคุณนักเขียนก็ด่าว่าแพงให้เป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตอยู่ดี
ก็แค่ตั้งราคาจริงไว้มันจะตายเหรอ แค่เลิกตั้งราคาหลอกแล้วเอามาคูณสองไม่ได้รึยังไง
บอกเลยสำหรับกูปกวาดมันไม่จำเป็นขนาดนั้น ถ้ามึงคิดว่าปกมันแพง หรือยุ่งยากในการจ้าง เดี๋ยวเชิงพา เดี๋ยไม่พา มึงเอา ปก นห หนู ท้องฟ้าก็ได้ เพราะปกสวยนิยายกาก มันก็ไม่ได้ตังค์กูนะ อิ่มดราม่าปกนิยายแล้ว
>>376 แต่คนจ้างมันก็บอกว่าจ้างวาด “ปกนิยาย” แล้วรึเปล่า ด้วย common sense มันก็ต้องคิดราคาเชิงพาณิชย์สิ เพราะไม่ว่าจะให้อ่านฟรีหรือขาย ก็เป็น “เชิงพาณิชย์” อยู่ดี ถ้านักวาดจะใจดีคิดราคาไม่เชิงพาณิชย์ก็ต้องไปตกลงกันนอกรอบ เพราะขึ้นชื่อว่าปกนิยายก็ต้องทำมาเพื่อขายไง
อีกอย่าง คนจ้างมันอาจจะมีปัญญาจ้างด้วยราคาปกที่มันเขียนไว้ แต่ไม่พร้อมสำหรับราคา x2 ก็ได้ การมาตามเก็บทีหลังเพราะคนจ้างปกปิดจุดประสงค์ก็ถือว่าโอเค แต่เคสนี้มันไม่ได้ปกปิด มันบอกด้วยว่าเอาไปทำปกนิยาย แต่นักวาดไม่คิดเชิงพาณิชย์เอง ต่อให้นักวาดพลาด แต่สัญญามันก็ควรจบตรงนั้นว่ะ
>>376 ถามหน่อยนะว่าอะไรสมเหตุสมผลกว่ากันระหว่าง
1. ตั้งราคาปกติ ถ้าซื้อเอาไปใช้ส่วนตัวก็พ่วงสัญญาไว้แล้วขายถูกลง
2. ตั้งราคาถูกๆ เอาไว้ ถ้าใครจะซื้อไปหารายได้ต้องเพิ่มเงินให้กูด้วย
คำตอบคือ สมเหตุสมผลทั้งคู่ แต่ความเหี้ยมันคือไอ้นักวาดประเภท 2 แม่งชอบทำมึนไง คนจ้างก็บอกอยู่ว่าซื้อปกนิยาย คนทั่วไปแม่งก็ต้องเข้าใจว่าเอาไปขายทั้งนั้น แต่นักวาดเสือกทำมึนตีราคาถูกๆ มาให้ จ่ายมัดจำเสร็จส่งงานรอบแรก ค่อยมาทำเป็น “ถ้าใช้เชิงพาณิชย์คิด 2 เท่านะคะ”
ตกลงใครเป็นมิจฉาชีพกันแน่
รับราคาไม่ได้ก็ไม่ต้องจ้าง หลักการง่ายๆ ใช้กันทุกวงการ
>>379 ไม่จำเป็น มันมีนักวาดที่คิดราคาปกนิยายเชิงพาณิชย์ แล้วก็มีคนที่ไม่คิด แล้วมันยังมีคนที่คิดหลายเราเช่นเรทโปรไฟล์/แบนเนอร์ เรทปกนิยายฟรี นักวาดหลายคนไม่คิดปกนิยายฟรีเป็นเชิงพาณิชย์ เรทปกนิยายหาตังค์ ถ้าเอาจริงๆมันมีกำหนดยิบย่อยด้วยว่าถ้าเอาไปใช้ยอดวิวห้ามเกินเท่าไหร่ถ้าเกินต้องเก็บเพิ่ม หรือปริ้นกี่เล่ม ปริ้นแค่ปกหรือเอาไปพิมพ์เป็นโฆษณา
Hard to swallow pill: มันเป็นสิทธิ์ของนักวาดที่จะตั้งราคาแบบไหนก็ได้ จะแยกเป็นปกเชิงพาณิชย์กับปกฟรีก็ได้ นักวาดไม่ผิด มันไม่ใช่เรื่องยุ่งยาก การที่คุณไม่รู้เรื่องไม่ได้แปลว่านักวาดไม่เคลียร์ โทษตัวเองไม่ใช่นักวาด
Hard to swallow pill 2: คำว่าปกนิยายไม่ได้แปลว่าเชิงพาณิชย์เสมอไป ไม่มีอะไรกำหนดว่ามันเป็นเชิงพาณิชย์ดังนั้นในกรณีที่คนจ้างไม่รู้แล้วไม่แจ้งเรียกว่าคนจ้างคิดไปเอง
อันนี้เป็นเรื่องที่โคตรธรรมดาของกฎหมายสากล มีแต่คนไทยที่กูเห็นยังชุ่ยๆกันจนคนแบบพวกมึงหลายๆคนคิดว่านักวาดหัวหมอไง
ใดๆแล้วผู้จ้างควรระบุให้ครบว่าเอาไปทำอะไร ปกนิยายฟรีหรือเก็บเงินหรือยังไง ถ้ามันมีเรื่องเงิน/กำไรเข้ามาเกี่ยวเวลาจ้างมึงต้องเคลียร์ให้ครบ อย่าคิดไปเอง ทำธุรกิจอย่าชุ่ย คนจ้างไม่ได้มาอ่านใจมึง
กูไม่ค่อยรู้เรื่องราคาภาพปกนิยายว่ะ
แต่กูวาดการ์ตูนสี2หน้า กูได้ หมื่นสองกว่าบาทอ่ะ ไม่ใช้เชิงพาณิชย์ด้วย
มึงก็คิดเอาเองนะกูวาดการ์ตูนโง่ๆคุยกันไปกันไปมาไม่กี่ช่อง2แผ่นยังได้เท่านี้
และงานพวกวาดปกนิยายที่มันอลังการงานสร้าง และทำยากกว่าจะได้เท่าไหน
ถ้าราคายังต่ำกว่าของกู ก็นั้นแหละ ซวยไป
แต่ก็ต้องดูฝีมือคุณภาพงานด้วยอ่ะ ของกูหมื่นสองกูก็ไม่เผานะทำแบบตั้งใจ ดีไม่ดีก็อยู่ที่ลูกค้าจะมองแต่กูตั้งใจที่สุด
>>385 ถ้ามันเอาเชิงพาณิชย์นะ กูก๋จะบวกไอการ์ตูนสี2หน้ากู 70-100% เลยอ่ะ เกือบๆจะ x2ไปเลย
คหสต กูคิดว่ามันถูกไปด้วยซ้ำนะ
มึงคิดดูงานแบบนี้อ่ะ สมุตินักวาดวาดปกนิยายให้คิด 4-5 หมื่นเชิงพาณิชย์
แต่ไอเจ้าของเล่มนิยายเอาไปวางขายและกลายเป็นว่าคนแห่มาซื้อเพราะปกมันน่าดึงดูด+เนื้อหานิยายก็ไม่ได้แย่
เจ้าของเล่มได้เงินไป 4-5 ล้าน แบบนี้อ่ะ
อันนี้แหละถึง +เงิน ค่าเชิงพาณิชย์ไปไง พวกมึงเข้าใจกันไหม
เพราะนักวาดเขาวาดแค่1รูปแล้วจบแค่ตรงนั้น แต่คนที่ขายมันเอาไปขายได้เรื่อยๆซ้ำๆหารายได้ได้ตลอดอยู่ที่ความสามารถและสมองของมัน
การคิดเงินเพิ่มเชิงพาณิชย์ไม่ใช่หัวหมอ แต่มันคือสิ่งที่นักวาดควรจะได้รับเพิ่มเมื่องานของนักวาดเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้หนังสือมึงสมบูรณ์
.
ถ้าสมุติกูเป็นนักวาดที่หัวหมอจริงๆนี่ กูไม่คิดค่าเชิงพาณิชย์นะ ไร้สาระ กูไปคิดเงินเพิ่มโดยหักจากเปอร์เซ็นการขายหนังสือของมึงดีกว่า
เออมึงจะเอาแบบนั้นไหมล่ะ มึงขายได้ 100% กูขอเปอร์เซ็นแค่10% จากทั้งหมดที่มึงขายได้
เพราะงั้นนักวาดที่คิดเงินเชิงพาณิชย์เพิ่ม นั้นคือซอฟที่สุดแล้ว
วันไหนมึงเจอพวกขอแบ่งเปอร์เซ็นอ่ะ ซวย
ใครรับหลักการทำงานของนักวาดไม่ได้ มึ๊งงงงงงงงงงงงปกภาพถ่าย ปกกราฟฟิก มีนะโว้ย จะไปให้เขาเปลี่ยนไปเพราะมึงงอแงได้ไง
>>384 มึง มันเป็นเชิงพาณิชย์จริงๆ ต่อให้มันเปิดให้อ่านฟรี แต่ที่ได้คือชื่อเสียงของคนจ้าง ที่จะสามารถเอาไปต่อยอดต่อได้ไง ไม่งั้นมึงก็ดูพวกนักเขียนดัง ๆ ในทวิต เรื่องแรกเขาก็เปิดให้อ่านฟรีกันทั้งนั้น จากนั้นจะลงแค่ 2 ตอนแล้วขายเลยก็ได้เพราะเขามีฐานแฟนคลับแล้ว ซึ่งฐานแฟนคลับก็มาจากงานที่มึงวาดให้เป็นเรตปกตินั่นแหละ
แต่ถ้ามึงจะคิดเขาเป็นเรตปกติ นั่นคือสิ่งที่มึงทำให้เขาพิเศานะเว้ย ซึ่งเขาควรจะบอกมึงว่าเขาเอาไปลงให้อ่านฟรี ให้มึงเป็นคนพิจารณาว่ามึงจะคิดเรตไหน แต่คำว่าปกนิยายก็โคดชัดเจนอยู่แล้วว่าเขาทำมาขาย เรื่องนี้นักวาดผิดตอนเคาะราคาเองนะ กูว่ามึงจะคิดเรตธรรมดาหรือ x2 x3 ก็ได้ แต่มันต้องจบตั้งแต่ตอนเคาะราคา เพื่อที่จะได้ดูว่าเขาโอเคกับราคานี้มั้ย ไม่มีปัญญาจ่ายก็แยกย้ายกันไป
กูเคยรับงานปกคอมมิคฝรั่ง เชิงพาณิชย์ เซ็นสัญญากันก็มี+เงินเชิงพาณิชย์นะ แถมในสัญญายังบอกอีกว่าถ้าขายหนังสือได้ดีมากกว่าที่กำหนดจะแบ่งเปอร์เซ็นการขายมาให้ด้วย 0.2-2% ไรงี้
เนี้ยคือสิ่งที่นายจ้างควรจะทำ เพราะภาพปกกูเป็นสิ่งแรกที่ทุกคนเห็นไง ถ้าไม่มีภาพปกกูยอดขายอาจจะลดลงก็ได้ 5-10 % ก็มีผล
>>389 นั่นคือที่มึงคิด แต่นักวาดหลายๆคนไม่ได้คิดแบบมึง เค้าไม่นับเป็นเชิงพาณิชย์ ไม่ใช่กูไม่นับ “เค้า” ไม่นับ
อดอปหลายๆตัวห้ามใช้เชิงพาณิชย์แต่สามทรถเอาไปแต่งนิยายได้หากไม่มีการเก็บเงิน ต่อให้สร้างชื่อเสียง แต่คนดีไซน์อดอปหลายคนเลือกที่จะไม่นับจนมันเป็นที่รู้กันว่าอดอปห้ามใช้เชิงพาณิชย์เอาไปแต่งนิยายได้ตราบใดที่ไม่มีเงินเข้ามาเกี่ยว
ถ้ามึงเป็นสายออริมึงอาจจะเห็นคนที่เขียนนิยายออริตัวเองแล้วไม่ได้ลงเว็บเก็บเงิน เป็นนิยายอ่านฟรีของเค้าเอง นอกจากนี้ยังมีเหตุผลมากมายที่นิยายจะไม่มีวันได้ใช้เชิงพาณิชย์ หนึ่งในนั้นคือถ้าตัวละครเค้าเป็น personal use (เช่นอดอปที่นกมาในหน้าแรก)
มึงต้องหยุดมองในมุมนักเขียนอย่างเดียว นิยายไม่ได้มีแค่ตามที่มึงพูดมา ดราม่านี้กูไก้เห็นความ igonorant ของนักเขียนหลายคน ทั้งตรรกะว่าใครมันจะจ้างคอมมิชชั่นไปดูเล่นแยกเราทำไม ทั้งตรรกะว่านิยาย = เชิงพาณิชย์เสมอ
Ignorant* พิมพ์พลาด
>>394 มึงนั่นแหละต้องหยุดมองในมุมนักวาดอย่างเดียว มึงดูในตลาดแล้วเทียบกัน %คนทำปกนิยายเชิงพาณิชย์แม่งเยอะกว่าทำไว้อ่านเองแบบเทียบไม่ติดจนมันควรจะเข้าใจได้อยู่แล้ว เหมือนบอกว่า “ขายของ” ที่มีทั้งคนที่ขายเอากำไรกับขายการกุศล ละมันควรเป็นคนขายของเอากำไรที่บอกว่า “ขายเอากำไร” หรือขายของการกุศลที่บอกว่า “ขายไม่เอากำไร” เพื่อให้มึงคิดเรตพิเศษ
ไม่ได้ตามละเอียด แต่กูเดาว่าคนจ้างมันไปจ้างนักวาดหน้าใหม่ที่โตมากับวงการวาดออริมั้ง เลยคิดเรตปกติเป็นเบสหลัก แต่ในการทำงานจริงกูบอกว่าปกนิยาย ทุกคนก็เคาะ x2.5 มาให้เรียบร้อยอยู่แล้ว ไม่เห็นต้องบอกซ้ำว่าเชิงพาณิชย์ ถ้ากูเจอก็เหวอวะ
>>398 กูก็เคย แต่กูต้องเป็นคนบอกเขาไงว่ากูลงฟรี ทำสัญญาด้วยว่าจะไม่เปิดรับโดเนทไม่ว่าจะต่อหน้าผ่านเว็บหรือลับหลังทางดีเอ็ม จากนั้นถึงรอว่าเขาจะคิดให้กูเรตไหน ไม่ใช่พอบอกปกนิยายปุ๊บ ก็คิดว่านิยายฟรีปั๊บ ในเมื่อเคสแบบนี้มันแรร์กว่ามาก และมันดู naive โคตร ๆ แต่เมื่อมันเกิดไปแล้ว จะมาทวงเงินย้อนหลังมันก็ยิ่งแปลกไปอีก ถ้าขอเก็บทีหลังเพิ่ม 50-70% ก็ยังคุยกันได้ แต่ถ้าเก็บทีหลังแล้วยัง x2 มันก็น่าเครียดอยู่นะ
นิยายดังๆใช้ปกธรรมดาเยอะแยะ มันก็ขายดีนะ ถ้าไม่มีตังปกกราฟิกก็ไม่ติด ขอให้นิยายสนุกก็พอ กูก็ชอบจ้างนักวาดวาดตัวละครเล่นนะ ลายเส้นปกติไม่ได้ลงสีก็500แล้ว ถ้าปกนิยายเขาก็คิดหมื่นอัพ แค่ถามเรตราคาเขาก็ส่งรายละเอียดมาอย่างยาว จิบง จิบิ นั่นนี่ รวมมาหมด ไม่เอาอันไหนก็ตัดออก อ่านแล้วเคลียร์ดีไม่มีหมกเม็ด บางคนก็แค่3พัน ได้ครบจบทุกอย่าง ราคาตามชื่อเสียงของเขาเลย แต่คนที่ไม่คุยรายละเอียดให้ชัดเจนตั้งแต่ทีแรก มันก็ดูแปลกจริงๆ ใครมันจะไปตรัสรู้เองได้ในทุกเรื่องวะ ทางที่ดีก็ส่งรายระเอียดทั้งหมดให้ลูกค้าอ่านพิจารณาเอาเองเหอะ จะได้ไม่มีปัญหาที่หลัง แค่ก็อปรายละเอียดงานมาวางในแชทเอง
กูว่านักวาดไม่ได้คิดจะโกงอะไรหรอก อีพวกในกรุ๊ปก็เพ้อเจ้อไป... แค่วิธีการทำงานมันต่างกันมากแค่นั้นเอง พวกที่เขียนเป็นอาชีพจริง ๆ มันไม่ได้มีอารมณ์มา simp ตัวละครแบบพวกที่เขียนเป็นงานอดิเรก มันต้องคำนวนกำไร-ขาดทุนกัน พอต้นทุนปกเกินมาเท่านึงก็กุมหัวกันเป็นเรื่องปกติ ต่อให้ไม่ขาดทุนก็คงมีน้อยคนที่คิดจะเพิ่มทุนให้อะไรที่เราไม่ได้ชอบจริง ๆ (หรือไม่ได้มีส่วนในการเพิ่มยอดขายจริงจัง เช่น พวกนิยายโรมานซ์ e-book ที่ปกอะไรก็ได้ เพราะไม่ได้เน้นสะสมขนาดนั้น)
ถ้าเขียนเป็นงานอดิเรกอาจจะยอมเพิ่มค่าปกทีหลังไม่คิดอะไร ขอแค่ลูกเรามีภาพสวย ๆ ก็พอ (มั้ง)
ดูจากคุณภาพปก ไม่แปลกใจที่นักเขียนจะไม่ตงิดว่าเป็นราคาเชิงพาณิชย์รึเปล่า
มันคนละประเด็นกับไม่มีเงินก็ใช้ปกกราฟฟิกอ่ะ นักเขียนก็มีงบจ่ายในราคาที่ตกลงกันไว้แบบแรกคุณภาพงานเหมาะสมกับราคา สมมติมึงไปจ้างวาดภาพปกนิยาย ราคาหมื่นนึงมึงก็โอเคก็จ่ายไป ผ่านไปสองเดือนนักวาดทักมาว่าเข้าใจผิดคิดว่าปกนิยายไม่ใช้เชิงพาณิชย์ ราคาจริงๆสองหมื่นห้า ซึ่งถ้ารู้แต่แรกเรทสองหมื่นห้ามันหาคนวาดดีกว่านี้ได้ไง อันนี้เหมือนมัดมือชกจะฟันกำไร แถมเรท 2.5 ด้วย อย่างที่นักเขียนบอก จ้างวาดปกนิยายมาหลายคนทุกคนรู้เรื่อง มีแต่คนนี้ที่อ้างนู่นอ้างนี่จะเอาเพิ่ม
ไหนๆ ก็มีนักวาดอวตารมาตอบแล้ว งั้นกูถามหน่อย ถ้าเกิดตอนแรกกูจ้างวาดปกจะพิมพ์ขาย จ่ายเงินเชิงพาณิชย์เรียบร้อย แต่กูเปลี่ยนใจไม่ขายขึ้นมา เช่นเห็นงานไฟนอลของนักวาดแล้วไม่ถูกใจ กูจะฉีกแล้วไปจ้างใหม่ กูสามารถขอส่วนต่างเชิงพาณิชย์คืนได้ปะวะ
อีกกรณี ถ้าตอนแรกกูจ้างวาดเป็นโปรไฟล์ในเว็บเฉยๆ แล้วผ่านมาปีนึงกูจะติดเหรียญขายตอน กูต้องวิ่งไปจ่ายค่าพาณิชย์ให้นักวาดเพิ่มใช่มั้ย
ถามเฉยๆ นะ เป็น case study
>>403 กรณีแรก ต้องคุยกับนักวาด ได้คือได้ ไม่ได้คือไม่ได้ กรณีสอง ต้องบอกนักวาดก่อน จริงๆ เรื่องภาพวาดนิยายลิขสิทธิ์ของใครหนอมันมีมานานแล้ว สรุปคือระหว่างจ้าง ถ้าไม่มีการเซ็นสัญญาเรื่องการใช้งาน ภาพยังเป็นลิขสิทธิ์ของคนวาดนะ ถ้ามึงอยากได้ลิขสิทธิ์ภาพมาเลย ต้องเซ็นสัญญาเท่านั้น
>>404 ใช่เหรอวะ อันนี้กู quote กฎหมายมานะ
ว่าจ้างให้วาดรูป ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ เข้าลักษณะเป็นสัญญาจ้างทำของเพราะมุ่งผลสำเร็จของงาน
และตาม พรบ. ลิขสิทธิ์ฯ กำหนดไว้ว่า ตามสัญญาจ้างทำของ ผู้ว่าจ้างย่อมเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในงานสร้างสรรค์ที่ผู้รับจ้างทำขึ้นตามสัญญาจ้างทำของ เว้นแต่จะตกลงกันไว้เป็นอย่างอื่น
ถ้าอิงตามตัวอักษรแบบ literally หลังจ่ายเงินส่งมอบงานแล้ว ยังไงก็เป็นลิขสิทธิ์คนว่าจ้างปะวะ นักวาดต่างหากที่ต้องร่างสัญญาขึ้นมาเอง ว่าให้ใช้เท่านี้ๆ นอกเหนือจากนี้จะต้องมาจ่ายเพิ่มไรงี้ ถ้าเป็นสัญญาใจ ไม่เซ็นอะไร กูว่าคนว่าจ้างมีสิทธิ์เหนือกว่า จ่ายเงินแล้วคือจบ อย่างถ้าสมมติกูจ้างตอนแรกไม่พาณิชย์ แล้วต่อไปจะใช้ขายขึ้นมา กูว่าตามกฎหมายกูขายได้เลยว่ะ เพราะนักวาดไม่ทำสัญญาขึ้นมาให้เซ็น ไม่ใช่หน้าที่กูที่ต้องทำ ปกติแล้วคนที่ต้องการรักษาผลประโยชน์ต่างหากที่ต้องทำ
อันนี้คือกูแค่พูดเป็นกรณีศึกษานะ ไม่เคยโกงใคร กูจ่ายเต็มตลอดแถมทิป โม่งนักวาดอย่าเพิ่งง้างกู 5555 คือชี้ช่องให้เห็นเฉยๆ นักวาดคนไหนซีเรียสเรื่องเชิงพาณิชย์มากๆ ก็ฟอร์มทีมหาทนายร่างสัญญาแล้วแชร์แบบฟอร์มใช้กันในวงการเถอะ จะได้ไม่มีปัญหาแบบนี้อีก
กูไม่เคยจ้างนักวาดหน้าใหม่เลย ใครจะหาว่ากูใจแคบก็ช่างเถอะ ถถถถถถถ ถ้าไม่ใช่คนรู้จักก็อย่าไปจ้างมือใหม่มาทำงานเชิงพาณิชย์เลย นักวาดบางคนเน้นรับงานวาดออริ/คอมมู เขาไม่รู้เรื่องการทำปกหรอกว่าเซ็นสัญญายังไง ในวงการเรตเท่าไหร่ ทำสันเว้นเท่าไหร่ ตัดตกคืออะไร ถ้าต้องมาอธิบายทุกอย่างก็เหนื่อยตาย ต้องหากลุ่มนักวาดที่ถนัดปก/ภาพประกอบโดยเฉพาะ พวกนี้จะคิดเรตเชิงพาณิชย์รวมดีไซน์ตัวละครตามบรีฟมาให้พร้อม ราคาเดียวตามชีท จบ ไม่ต้องวุ่นวายบวกนู่นนี่ย้อนหลัง
>>406 อันนั้นกรณีทำสัญญาลายลักษณ์อักษรเปล่าวะ ยังไงๆ ลิขสิทธิ์ยังเป็นของคนวาดเสมอ คนจ้างแหละจะเสียเปรียบ
---
ในฐานะที่วิทยากรเป็นทนายความย่อมเจอปัญหามามากมาย ปัญหาโลกแตกของฟรีแลนซ์ที่มักเจอเสมอ ปัญหาแรกคือทำงานแล้วลิขสิทธิ์เป็นของใคร? ลิขสิทธิ์เป็นของผู้ออกแบบทันที 100 % โดยผู้ว่าจ้างมีสิทธิ์ใช้ผลงานตามที่ระบุไว้ในสัญญาเท่านั้น
แม้ไม่ใช่นักออกแบบ บรรณาธิการอิสระก็ยังถูกโกงได้ ในกรณีนี้ แม้ไม่มีสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร ก็สามารถฟ้องร้องได้ เช่น การใช้หลักฐานการส่งงาน ก็เพียงพอต่อการฟ้องบังคับผู้จ้างให้ชำระเงิน แต่อาจไม่ตรงกับที่ตกลงไว้แต่แรก เนื่องจากไม่มีการระบุไว้อย่างชัดเจนว่าเนื้องานต้องเป็นอย่างไร ค่าจ้างเท่าไหร่ ภายในระยะเวลาใด ฉะนั้น เพื่อป้องกันเหตุการณ์นี้ ก็ต้องทำสัญญา และระบุอย่างละเอียดทั้งเนื้องาน ปริมาณ ค่าตอบแทน ระยะเวลาการส่งงาน หรือการจ่ายค่าตอบแทนเช่นกัน
หรือการว่าจ้างปากเปล่า แล้วผู้ว่าจ้างจ่ายเป็นเช็คเด้ง เช็คที่เด้งนั้นก็คือหลักฐานของการว่าจ้าง ซึ่งนำไปฟ้องร้องได้เช่นกัน ฉะนั้น เพื่อความรัดกุม ควรจะทำสัญญาขึ้นมาเป็นลายลักษณ์อักษร และมีองค์ประกอบครบถ้วน
https://hr.tcdc.or.th/th/Articles/Detail/“สัญญาต้องเป็นสัญญา”-เป็นฟรีแลนซ์ให้ดีต้องไม่ลืมสัญญา
กูและคนรอบๆตัวกูจ้างมาดูเล่นจ้างมาอวดกันเองบ่อยๆ กูเองก็จ้างเกิน 20งานแล้วในรอบสองปีนี้ ดูเล่นเองล้วนๆ นักวาดก็คิดราคาปกติ ถ้ารูปนั้นถูกใจมากก็ทักนักวาดไปขอเอาไปทำของแจกฟรี (ไม่ใช่ของแถม) ไม่เคยมีคนไหนคิดเพิ่ม เพื่อนกูเคยจะเอารูปเดิมไปทำปกนิยายก็ทักนักวาดไปจ่ายตังเพิ่มเรทพาณิชย์
กูแค่อยากจะบอกว่าคนจ้างเล่น จ้างวาดเฉยๆเยอะมาก ที่ไม่รู้แล้วบอกว่าใครจะจ้างวาดปกเฉยๆวะ เพราะรูปบางส่วนมันไม่ได้ออกมาเห็นแสงเดือนแสงตะวัน ไม่ได้ออกสู่สายตาใคร
เรื่องจ้างวาดราคากูเห็นว่าควรตามนักวาด กูคิดซะว่าราคาพาณิชย์คือราคาปกติ ราคาส่วนตัวคือนักวาดลดให้ แต่สุดท้ายเรื่องนี้ต้องคุยให้เคลียร์ก่อน กูคุยกับนักวาดทุกคนว่า กูซื้อขาดรูปนี้เป็นของกู กูจะเอาไปทำอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่การหารายได้ แต่นักวาดจะมีข้อแม้ว่าต้องให้เครดิตด้วยเสมอ ก็จบตกลงกันได้ แต่ถ้ารูปที่ยังไม่รู้จะเอาไปทำอะไร อนาคตอาจเอาไปแต่งนิยายติดเหรียญกูจ่ายพาณิชย์ไปเลย หมดปัญหา
>>408 ไม่ใช่นะ มึงต้องแยกระหว่างสัญญาจ้างทำของกับสัญญาลิขสิทธิ์ให้ออกก่อน เอาง่ายๆ ก็คือเงินที่ได้จากค่าคอมมิชชั่น มึงเอาไปยื่นเสียภาษีในหมวดไหน ถ้ามึงยืนยันว่ามึงเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ มึงต้องยื่น 40(3) แล้วก็ต้องมีเอกสารหรือหนังสือสัญญาว่ามึงเป็นเจ้าของ ยกตัวอย่างง่ายๆ เช่นขายภาพผ่าน shutterstock อะ คนมาซื้อไปใช้แล้วจ่ายในรูปค่าลิขสิทธิ์ แต่ไอ้จ้างวาดปกเนี่ย มันออกไปทางสัญญาจ้างทำของ คือนักเขียนมาจ้างให้มึงวาดขึ้นจาก blank ไม่ได้ไปจิ้มเลือกในแคตตาล็อกที่มึงวาดไว้อยู่แล้ว สัญญาจ้างทำของนี่ยังไงเจ้าของก็คือคนจ้างนะ แล้วนักวาดก็ต้องเอาเงินส่วนนี้ไปยื่นเสียภาษีเข้าหมวด 40(7) กฎหมายเว้นช่องให้นักวาดสามารถรักษาผลประโยชน์ไว้แล้วด้วยคำว่า “เว้นแต่จะตกลงเป็นอย่างอื่น” ซึ่งอันนี้ถ้านักวาดไม่ร่างสัญญารักษาผลประโยชน์ขึ้นมาเอง ยังไงคนจ้างก็เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ 100% อันนี้กูค่อนข้างมั่นใจมาก จากประสบการณ์กูที่เสียภาษีทั้งค่าลิขสิทธิ์และค่าคอมมิชชั่นจากการรับจ้างเขียนมาแล้ว กูคุยกับหัวหน้าสรรพากรเขตมาเลยนะ
>>409 คนจ้างวาดเฉยๆเยอะจริง แต่จ้างวาด “ปกนิยาย” ไปดองไว้เฉยๆ = รอวันที่มู้ดมา จะได้ขายเชิงพาณิชย์ ป่ะ ไม่ได้วาดไปดูเล่น แต่แค่ดองไว้ก่อนนั่นก็ต้องเป็นเชิงพาณิชย์เพื่อเซฟนักวาดไว้ก่อนแล้วนะ
งง mindset คนสมัยนี้ ถ้าฝังหัวไว้แต่แรกว่าปกนิยาย = ให้อ่านฟรี นี่มันต้องอยู่ในสังคมที่คนชินกับการเสพงานเขียนฟรีๆแค่ไหนวะ 55555555 จริงอยู่ที่มันก็มีคนแต่งให้อ่านฟรีและเสียตังค์เหมือนนักวาด แต่สมมติลองไปพูดกับนักวาดดูซิว่าคุณวาดรูปออริให้เพื่อนฟรี ดังนั้นรับคอมมิชแปลว่าให้รีเควสรูปได้ฟรีเหรอคะ รับรองว่าโดนด่าเละ ไม่เห็นต้องห้อยท้ายว่า “รับงานคอมมิช แปลว่า คิดเงิน” ถึงจะเข้าใจตรงกัน
>>411 ซึ่งแล้วแต่จะตกลงเป็นอื่นก็คือสิทธิ์ของนักวาดที่จะตั้งราคาแยกหรือไม่แยกระหว่างส่วนตัวกับเชิงพาณิชย์ก็ได้ ไม่ชอบก็ผ่าน เงินไม่ถึงก็ผ่าน ใดๆคือตกลงไอ้ ‘แล้วแต่จะตกลงเป็นอื่น’ ให้ดีก่อนทั้งคนจ้างทั้งคนรับจ้างนั่นแหละ
ว่าแต่ปกตินักวาดส่วนมากที่กูเคยจ้างมาก เขาจะมีใบราคามาให้เคลียร์มากเลยนะ แล้วก็มักดอกจันว่าเชิงพาณิชย์คิดเพิ่ม x2 x2.5 x3 หรือให้ตกลงกันเป็นชิ้นๆไป ที่พวกโม่งส่วนใหญ่เจอนักวาดไม่บอก(หรือไม่เขียนใบราคา)ก่อนเหรอ
>>410 กูว่ากูอ่านไม่ผิดนะ (อันนี้ไม่อีโก้ แต่กูก็มั่นใจนิดๆ เดี๋ยวผิดกูมาขอโทษ) เว็บที่กูแนบมาข้างบนมีเรื่องของสัญญาจ้างทำของ ซึ่งเขาบอกว่าการทำงานของฟรีแลนซ์เป็นทำงานภายใต้สัญญาการข้างทำของ แม้แต่สัญญาปากเปล่าก็เป็นสัญญา และเขาบอกว่าทำงานภายใต้สัญญานี้แล้วลิขสิทธิ์เป็นของใคร ซึ่งบอกว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้ออกแบบ 100 % ผู้จ้างมีสิทธิ์แค่เท่าทำระบุไว้ในสัญญาหรือที่พูดไป ซึ่งกูเข้าใจว่า ต่อให้มีสัญญาเอารูปไปใช้ไงก็ตาม ถ้าไม่มีการโอนขาดลิขสิทธิ์ มันจะยังเป็นของผู้วาดเสมอ
กูสงสัยมั่ง ถ้าจ้างวาดรูปมาสคอสนี่คืืออะไรแบบเอามาเป็นโปรไฟล์ในเพจตัวเอง โปรโฟล์ในดด.รอร.หรือเว็บลงนิยายต่าง ๆ
>>413 ขอแชร์ปสก เคยคอมมิชปกนิยายฟรีบนเว็บ เปิดรับโดเนทแต่ไม่ติดเหรียญ เขาคิดราคา personal use มาให้ หลังเขาส่งงานมาแล้วเดือนนึง กูไปรู้มาว่าต่อให้ไม่ติดเหรียญก็ควรคิดเชิงพาณิชย์ กูก็ทักไปขอเพิ่มเงินส่วนต่างให้ แต่เขาไม่รับเพราะบอกว่าตัวเองพลาดเอง ไว้คราวหน้าค่อยคิด หลังจากนั้นมากูจ้างเขาอีก เขาถึงได้เริ่มคิดเชิงพาณิชย์ให้ปกนิยาย
อีกคนที่เคยจ้างนี่ขึ้นชื่อว่าปกนิยายก็คิดเชิงพาณิชย์+ออกแบบตัวละครให้เลย ครบครันมาก ไม่ต้องแยกว่าบวกเพิ่มอะไรบ้าง ทำงานด้วยแล้วสบายใจสุดว่าคำนวนงบได้ ไม่บานปลายแน่นอน
คนไม่รู้จริง ๆ ก็คงมี ประเด็นคือถ้าไม่รู้แล้วจะทำยังไงต่อนี่สิ จะโยนให้เป็นภาระของคนจ้างจ่ายย้อนหลังก็แปลก ๆ
>>415 เว็บเขาพิมพ์สลับกันป่ะ มันแปลกมากเลยนะ เพราะตามตัวบทแล้วก็คือ
“มาตรา 9 งานที่ผู้สร้างสรรค์ได้สร้างสรรค์ขึ้นในฐานะพนักงานหรือลูกจ้าง ถ้ามิได้ทำเป็นหนังสือตกลงกันไว้เป็นอย่างอื่น ให้ลิขสิทธิ์ในงานนั้นเป็นของผู้สร้างสรรค์ แต่นายจ้างมีสิทธินำงานนั้นออกเผยแพร่ต่อสาธารณชน ได้ตามที่เป็นวัตถุประสงค์ แห่งการจ้างแรงงานนั้น” << ถ้าเป็นลูกจ้างบริษัท A แล้วทำงานให้บริษัท ลิขสิทธิ์เป็นของคนทำงาน แต่
“ มาตรา 10 งานที่ผู้สร้างสรรค์ได้สร้างสรรค์ขึ้นโดยการรับจ้างบุคคลอื่น ให้ผู้ว่าจ้างเป็นผู้มีลิขสิทธิ์ในงานนั้น เว้นแต่ผู้สร้างสรรค์และผู้ว่าจ้างจะได้ตกลงกันไว้เป็นอย่างอื่น” << ถ้าเป็นฟรีแลนซ์ (ตามที่เว็บนั้นบอก คือ รับจ้างทำของ) ลิขสิทธิ์เป็นของคนจ้าง
กุยกมือถามในฐานะคนวาด มีคนมาจ้างทำของแจกพวก give away ภาพศิลปินมันควรนับเป็นเชิงพาณิชย์ป่ะวะ คืกุคิดว่ามันให้วาดภาพศิลปินจากภาพถ่ายอะ เลยไม่ได้ดส่วนนี้ไป ;-; เห็นมีโพสบอกนับว่าเชิงพาณิชย์
>>420 สลับกันแล้ว กูเป็นพนักงานบ. A ทำงานให้ บ. A กูเจอเซ็นสัญญางานเป็นของบ. A และห้ามเปิดเผยความลับ บ. A , พอกูรับจ้างข้างนอก งานลิขสิทธิ์เป็นของกู ผู้ว่าจ้างเป็นผู้ได้รับสิทธิ์และระบุจะนำงานไปใช้กี่ปี ใช้ทำอะไรบ้าง ใช้ประเทศไหนได้ นอกเหนือจากในสัญญาจะมีการแจ้งกูก่อนเอาไปใช้ ถ้าเกี่ยวข้องกับเงินต้องทำสัญญาเพิ่มเติมเป็นลายลักษณ์อักษรไม่ใช่บอกปากเปล่า อ้อ... แล้วถ้ามีการฟ้องร้องค่าเสียหายจากงานเช่นไปละเมิดใคร ก็อปใคร เอาผลงานใครมาประกอบงานตัวเอง นักวาดจ่ายเงินสู้คดีเองหมดนะ บ. กับ คนว่าจ้างไม่เกี่ยว
เจ้าของเงินไม่จำเป็นต้องเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ ถึงบอกต้องทำสัญญาไม่ใช่พิมพ์แชทถือเป็นสัญญา ดูงานนิยายต่างประเทศ คนวาดก็ยังเป็นเจ้าของปก สนพ.จ่ายเงินจ้างวาดก็จริงแต่หมดสัญญาก็ต้องต่อสัญญาปกหรือยุติเปลี่ยนปก ถ้าสนพ.อื่นซื้อลิขสิทธิ์นิยายไปแปล แล้วจะเอาปกเดียวกับปกต้นฉบับ ต้องจ่ายค่าลิขสิทธิ์ปกแยกจากค่าลิขสิทธิ์นิยาย แล้วมีการระบุว่าใช้ได้กี่ปี พิมพ์กี่ครั้ง ครบเวลาต้องเก็บหนังสือหมด มีแต่ของไทยทำสัญญาชุ่ยๆ นักวาดใหม่ๆ ก็หิวแสงหิวเงินเซ็นขายขาดแบบโง่ๆ เตือนไม่ฟัง
>>410 อย่าไปเชื่อหัวหน้าสรรพากรเขตพวกนี้ไม่แม่นเรื่องรายได้นอกเหนือจากรายได้พนักงานประจำกับรายได้นิติบุคคล
กูเคยไปเถียงเรื่องขายของมือสอง มันจะให้กรอกรวมเงินได้หมดแล้วจะคิดแบบเหมาจ่าย ซึ่งกูค้าน พอโทรเช็ก call center ถึงได้คำตอบว่าถ้าขายตรงไม่ผ่านแอพแบบแฮนด์ทูแฮนด์ไม่ต้องเอามารวมคิด อย่างขายรถต่อให้เพื่อน 2แสนจ่ายกับกูเลยไม่ผ่านคนกลางนายหน้าแบบนี้ก็ไม่คิดเป็นรายได้เพราะเป็นของมือสอง จะคิดต่อเมื่อขึ้นแอพ, เว็บขายของอย่างช้อป-ลาหรือมีคนกลางนายหน้าอย่าง ขายปากกามือสองได้ 10 บาทก็ต้องลงรายได้ขายของออนไลน์ แต่ถ้าขายมือสองโอนตรงในเฟสแล้วมียอดเข้าตลอด แบงก์จะส่งเรื่องให้สรรพากรตรวจสอบการค้าออนไลน์อยู่ดีเพราะมันจะไม่ใช่ขายมือสองเป็นเป็นธุรกิจซื้อมาขายไป พวกนี้หัวหน้า,เจ้าหน้าที่สรรพากรเขตไม่รู้เรื่องเลย
อีกเรื่องตอนกูเขียนคอมมิกออนไลน์กูได้เป็นค่าลิขสิทธิ์ มันก็จะให้กูกรอกจ้างงานอย่างเดียว จนได้เอกสารมายัน มันถึงมาแถคิดว่างานการ์ตูนขายขาดแบบขายหัวเราะหมด เพิ่งรู้ว่าการ์ตูนมีค่าลิขสิทธิ์ด้วยนึกว่ามีแต่นิยาย, เพลงที่มีลิขสิทธิ์
ใครสงสัยอะไร อะมึง มู้นี้เต็มไปด้วยนักวาด
https://fanboi.ch/netwatch/13064/recent/
>>425 นั่นไว้เฉพาะด่า
ถามความรู้ใช้อันนี้ http://fanboi.ch/subculture/12218/
เรตฉากเยส Nc18+ Nc20+ ต่างกันไงอะ อยู่ที่วัยตัวละครหรือความแรงของฉาก กูเพิ่งแต่งแต่จัดเรตไม่ถูกเลยอยากรู้ความต่าง แนะนำที
>>428 หมายหมายถึงอายุคนอ่าน
NC = No Children Under
Nc18+ ก็ควรจะเป็นผู้อ่านที่อายุ 18 ขึ้นไป แต่ก่อนกูเห็นนักอ่านเข้าใจผิด 60+ 80+ 100+ 😂
แต่ nc บ่ได้หมายถึงการจับเย็บอย่างเดียว หมายรวมถึงฉากรุนแรงแบบอื่นด้วย แบบนิยายโหดๆ ฆาตกรตัดหัวตัวละครหลุดกระจาย มีฉากไส้ไหล โดยที่ในเรื่องไม่มีฉากเย็บ แต่ตอนนี้เห็นแปะคำว่า nc แม่งก็คิดว่าต้องเย็บกันแน่นอน
>>429 กูพยายามเตือนรุ่นน้องกูมันก็เถียงแบบมึง กูขี้เกียจอธิบายแล้วนี่ไม่ใช่แค่ยืมเงินไม่คืนหรือซื้อของออนไลน์ สัญญาที่เกี่ยวกับทรัพย์สินทางปัญญามันละเอียด จะเอาแค่แชทก็ได้แต่เวลามีปัญหาก็เคลียร์เอง กับการทำเอกสารลงชื่อ หาพยานเซ็นด้วย มันไม่ยากหรอก ไปดูคนวาดนวลทำคลิปฟ้องร้องแล้วแพ้คดีในศาลล่ะกันน่าจะเข้าใจง่ายขึ้น ปากเปล่าขนาดอัดเสียงมีแชทคุยงานยังแพ้คดี นั่นคนดังยังโดนเชิดค่าจ้างได้เพราะไม่รอให้อีกฝ่ายเซ็นสัญญาส่งกลับ
>>424 อะ เอกสารกรมทรัพย์สินทางปัญญา
https://www.ipthailand.go.th/images/3534/Copyright/2_Author.pdf
รับจ้างทำงาน ถ้าไม่อยู่ในฐานะ “ลูกจ้าง” ของบริษัท คือนับเป็นจ๊อบ จ้างมา วาดไป
คนจ้าง = เจ้าของลิขสิทธิ์
>>434 ตามนั้น ไม่รู้ว่าไอ้พวกนี้เข้าใจอะไรยากนักหนา
สรุปง่ายๆ ถ้าเป็นการจ้างเป็นงานๆ ไป
ไม่มีสัญญาระบุชัดเจน = ลิขสิทธิ์เป็นของผู้จ้าง
มีสัญญา = เป็นไปตามสัญญา
สรุปง่ายๆ อีกที คือถ้ากูไปบอกนักวาดว่า ขอจ้างวาดปกนิยาย แล้วนักวาดก็วาดมาโดยไม่มีการแจ้งว่าใครเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ หลังจากกูจ่ายตัง ภาพนั้นเป็นของกู 100%
btw คิดแบบ common sense เลยนะ งานจ้างวาดปกนิยาย คนส่งบรีฟคือนักเขียน คาแรกเตอร์ดีไซน์นักเขียนเป็นคนกำหนด worst case สุดๆ อย่างน้อยก็ต้องเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ร่วมกัน มันไม่มีทางที่นักวาดจะเป็นเจ้าของ 100% ได้เลย ไม่งั้นจ้างไปแล้ว วันดีคืนดีนักวาดเปลี่ยนใจไม่ให้ขาย หรือนักวาดจะเอาไปขายต่อคนอื่นอีกทอด คนจ้างก็เงิบดิ สิทธิ์ขาดมันขาดตั้งแต่ตอนจ่ายเงินส่งมอบงานแล้ว ทางเดียวคือนักวาดต้องร่างสัญญามาว่าจะเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ แต่แบบนั้นต่อไปคงจะจ้างคงคิดหนักอะนะ จ่ายเงินไปแล้ว ลูกก็ลูกเรา แต่เหมือนยืมของคนอื่นมาใช้
สรุปคือตกลงกันให้แน่ชัดก่อนดีที่สุด เคลียร์ไปเลย จะเอาไปใช้ทำอะไร มีแผนอะไรในอนาคต จะขายจะติดเหรียญจะเอาไปแจก จะเอาไปแถมของขาย ไปวช้คอมมู ตั้งภาพโปรไฟล์แอคเค้าท์ส่วนตัวหรือแอคขายของ ปลีกย่อยไปหมด
ถ้าสองฝ่ายตกลงกันได้ค่อยว่าจ้างร่างงาน อย่ามาเหมาเอาเองว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจตรงกับเรา เช่น ‘ใครจะวาดปกเก็บไว้เฉยๆวะ นักวาดก็ต้องรู้สิว่า ปก=เชิงพาณิชย์’ อันนี้เสียความรู้สึกทั้งสองฝ่าย
>>431 อ้อ งี้นี่เอง บางเรื่องกูเห็นตั้งยัน 25+ 30+ กูก็งงชิบหาย เรตเว็บมันมีถึง 20+ นะ ทำไมเกินมาเยอะจังวะ
กลับมาที่นิยาย กูแต่งแนวทาสรักหน่อยๆ ความสัมพันธ์ toxic มาเต็ม ฟีลแบบจำเลยรักนั่นแหละ อันนี้กูควรตั้งสัก 20+ มะเพราะมันมีความรุนแรงแบบนี้ แต่ก็ไม่ถึงขั้นข่มขืนกันอะ แต่หึงโหดคลั่งรัก พอจะ 18+ ดีปะ
ในธวล ยังมี NC 30+++ อยู่เลย ดีใจจังหนูอ่านได้แล้ว เย้!!!!5555
>>442 ธวล.นี่เหมือนเป็นเว็บเอกเทศละสัส กฎไรใช้ไม่ในนั้น เรต 50+ กูยังเคยเจอ แม่งขายคนอ่านวัยดึกเหรอวะ แต่สำนวนแต่งส่วนใหญ่ออกมาภาษาสก๊อยมั่กๆ ค.ว.ย ยัด ห.อี อู๊ว ๆ อ๊า ๆ ตั่บ ๆ ใส่เอฟเฟ็คไปอย่างละหนึ่งพารากาฟ อ่านแล้วไม่รู้สึกเงี่ยนสมเรตเลยว้อย แต่ที่น่าฉงนกว่าคือมีแต่คนอ่านมาบอกว่าแต่งดีมากภาษาดีมากนี่แหละสัส ขั้นกว่านิยายแชทในจอยก็นิยายเรื่องเสียวในธวล.นี่แหละ สมกับที่เป็นเจ้าของเดียวกัน
ถ้าเราหายไปนานๆ กว่าจะออกนิยายเล่มใหม่มา อาจจะเกินครึ่งปี จะมีผลต่อคนจิดตามหรือการซื้อไหมวะ
???
คือ กูอยากเขียนให้จบจริงๆ แล้วเหลือแค่รีไรท์ถึงค่อยปล่อยอะ แล้วกูดันเป็นคนเขียนช้ามากๆ ด้วยวันละ 200-500 คำ เท่านั้น บวกกับมีงานประจำที่แต่ละวันกลับบ้านมาด้วยอาการประสาทแดก
>>444 มีแน่นอน อย่างน้อยก็เรื่อง awareness ถ้าหายไปนานๆ พอออกเรื่องใหม่นักอ่านที่ตามอยู่อาจจะไม่รู้ก็ได้ นึกถึงเพื่อนในเฟสที่ไม่ได้คุยกันมาสักปี ดังนั้นถึงไม่ออกเรื่องใหม่ก็ต้องหาวิธี keep in touch รักษาฐานคนอ่านให้ได้ บางคนเขียนงานไม่สนุกเลย แต่แม่งออกถี่จัด คนก็ตามซื้ออะ
มึงยังอยู่มั้ย คนที่นามปากกาซ้ำ แล้วตั้งไม่ได้ที่ read แต่ค้นแล้วก็ไม่เจอ มึงทำแบบนี้เลย
แบบสมมุติมึงนามปากกา ไ อ้ ตู ด ห มึ ก น่าจะได้นะ
นิยายเรื่องยาวๆ ตอนพวกมึงวางทรีตเม้นกันนี่ วางจนจบเรื่องเลยไหมวะ ?
แล้วใช้เวลานานไหมสำหรับกระบวนการนี้ ?
คือ กูวางพลอตต้น กลาง จบ ไว้แล้วชะ แต่ทีนี้ขั้นตอนการทำทรีตเม้นกูทำไปฉาก สองฉาก แล้วก็แต่งเนื้อหาเลย แล้วถึงค่อยมาวางทรีตเม้นฉากต่อๆ ไป ทำวนแบบนี้ เพราะวางทรีตเม้นไม่ออกว่ะ ถ้าไม่ได้ใส่รายละเอียดเลย เหมือนแบบกูไม่สามารถจินตนาการเรื่องราวโดยละเอียดได้ตั้งแต่ต้นกลางจบ รวดเดียวอะ
>>451 แบบที่กูถนัดรู้สึกว่ามันช้าสัสๆ ละไง รำคาญตัวเอง 55555+ >>452 นั่นแหละ เรื่องแรกๆ กูเป็นแบบนั้นละ ทำแบบมึงเลย ทำทรีตเม้นบ้าง ด้นสดระหว่างทางบ้าง แล้วแต่งเสร็จอัพเลย ไม่ดองไว้ ก็คือ เหนื่อยสัส ประสาทแดกเป็นระยะ กูเลยไม่เอาละ พยายามจะแต่งให้จบก่อนดีกว่า ก็คือ ไม่ประสาทแดกนะ แต่เรื่อยเปื่อยไปเรื่อย ชาตินึงละ ยังไม่เสร็จ 5555+ //แต่ละวิธีมันก็มีข้อดี ข้อเสียต่างกันไป อยู่ที่ว่าเรารับแบบไหนได้มากกว่าแหละ
Ky นิยายกูจะไฮป์แค่ช่วงเปิดขายอีบุ๊กแรกๆ ยังพอขายได้ราคาโปร หลังช่วงนั้นก็ไม่มียอดเลย ถ้ากูจะขายให้ต่อเนื่อง กูต้องโปรโมทบ่อยๆ หรือไม่ก็ปั้นเรื่องใหม่มาดันใช่มั้ยวะ แบบนี้กูต้องมีเรื่องใหม่มารอตลอดใช่มั้ย และถ้ากูจะปั่นไวๆ กูต้องแต่งนิยายสั้นใช่มั้ย เพราะถ้าแต่งนิยายยาวกว่าจะได้ขายก็รอนาน พวกมึงทำยังไงให้มีงานต่อเนื่อง บอกหน่อย กูแปะนิยายใหม่ก็ไม่ค่อยมีคนอ่าน ยอดวิวน้อย บางวันอยากตัดจบ ไม่ก็ปิดเรื่องไว้ไม่แต่งซะดีมั้ย
พระนางเริ่มรักกันเมื่อไหร่ถึงจะพอดีวะ กลางเรื่อง ?? กูเคยเห็นคนรีวิวบางเรื่องว่ารักกันช้าจัง ทั้ง ๆ ที่กุก้รู้สึกว่ามันปกติ เพื่อนโม่งว่าไง
สอบถามหน่อยจ้า ปกติเห็นคนส่วนมากจะแต่งนิยาย100-300K+คำกัน แบบนี้จะมีจุดดราม่าหลักกับรองอย่างละกี่จุดถึงจะพอดีง่ะ เราแต่งนิยายรักเบาสมองอยู่รู้สึกเหมือนลอยชายไปยังไงก็ไม่รู้ จุดดราม่าหลักก็มีแหละ แต่กว่าจะถึงตรงนั้นช่างนานเหลือเกิน จุดดราม่ารองที่ทำให้พลอตแล่นก็รู้สึกว่ามันเบาไป ใส่ไปแค่สองจุดแปปๆรักกันดีอีกแล้ว เลยแอบสงสัยว่าควรใส่เพิ่มไหม กลัวเนื้อเรื่องจะยาวไปอีก ขอโทษที่ถามงงๆน้า
กูส่งเอกสารของเว็บอ่านไม่ครบ ที่เขาจะเอาสำเนาบัตรประชาชนนี่กูต้องเขียนสำเนาถูกต้องใช้เพื่อแอพอ่านโอนลี่ให้เขามะ
ถามหน่อยดิเพื่อนโม่ง
นักเขียนที่มียอดโหลดประมาณ 500-600 ต่อเรื่อง พวกนี้อยู่ระดับไหนของพีระมิดวะ
แล้วพวกท็อปๆ เขาขายได้เฉลี่ยกี่โหลด
แนวจีนโบราณเรื่องหนึ่งยอดวิวหลายแสน ตอนลงขายก็ยิงแอดบ่อย ประมาณปีหนึ่งได้ห้าหกพันโหลด
KY เพื่อนโม่งคะ ถ้าเราเขียนตุนไว้ได้ราวๆ 60 ตอนแล้ว ตอนละประมาณ 1000-3000 คำ จะลงวันละตอนสองเดือน หรือลงวันละสองตอนเดือนนึง คิดว่าแบบไหนดีกว่ากัน
แต่ถ้าเข้าสิบอันดับแรกหน้าใหม่ไม่ได้ก็วันละสองตอนต่อ จนมันหมดหน้าใหม่ ค่อยลดเหลือวันละตอน ส่วนทางเด็กดี ไปตั้งไว้วันละตอนช่วงราวๆ ทุ่มสองทุ่มที่คนเริ่มพักผ่อนจับมือถือ คิดว่าน่าจะตกคนได้เยอะนะ
ถ้ากูเอานิยายไปลงโปรโมทในธัลฯ แต่ขาย Ebook ใน meb จะดูน่าเกลียดไหมวะ
มึงกูแต่งนิยายทุกวันนะ วันละนิดวันละหน่อย แต่กูมีนิสัยที่ชอบไล่อ่านใหม่ตั้งแต่ต้นก่อนจะแต่งฉากต่อไปเพื่อดูว่าสมูทมั้ย เติมนั่นนี่คำสองคำ แต่งสองประโยควนกลับไปอ่านย่อหน้าก่อนสองรอบ แต่งได้อีกสามประโยควันกลับไปอ่านอีกห้ารอบ นี่เรียกย้ำคิดย้ำทำหรือว่าปกติวะ
ป้ายขายดีหมวดนิยายรัก ยังใช้เกณฑ์ 200 อยู่มั้ย ?
เห็นยอดโหลดแล้ว กลับมาดูของตัวเอง ถึงสิบก็ดีใจแล้ว ไม่เคยได้แต่ป้ายแดงเลย
ใส่ nc เข้าไปยังไงให้ไม่น่าเกลียดดีอะ อยากลองเขียนแนวโรมานซ์ดู ถ้าเริ่มเรื่องจากไม่ชอบหน้ากันมาก่อน มันก็ต้องมีฉากทะเลาะก่อน ซึ่งกว่าจะรักกันมันก็ค่อนข้างนาน ถ้าจะให้ nc บ่อยๆก็มีวิธีอยู่ไม่กี่อย่างเอง พวกเมาแล้วทำไรงี้ เพื่อนโม่งช่วยชี้แนะที
กูข้องใจมานานละ ใน read เอานิยายลงหมวดนิยายรัก แต่ตั้งเรต18+ 20+ คือยังไงวะ55555 มันไม่ต้องไปอยู่โรมานซ์อ่อวะ
>>492 เออลืมไปเลย 55555555 ขอโทษรอบวงงง บางทีก็อยากแต่ง nc กรุบกริบน่ะ ไม่ถึงกับไม่มีหรอก แต่น้อยสักสองสามทีเน้นพลอตกะความรักงี้ สรุปต้องไปนิยายรักชิมิ ถ้าบ้ะกันแบบออกรสแค่ไม่ถึงห้าครั้ง จริงๆอยากเขียนนิยายโรมานซ์เพราะเห็นว่าขายง่ายน่ะช่วงนี้ร้อนเงิน แต่ลองเขียนละไม่ง่ายเลย เข้าใจเลยว่าทำไมต้องมาเฟียวันไนท์อะไรพวกนั้น เพราะถ้าไม่ใช่แนวนั้น พอจะมี nc ในใจมันก็รู้สึกเร็วเกินไป เยอะเกินไปบลาๆตลอดเลย
>>494>>496 เดี๋ยวว บ-บ๊ะห้าครั้งทั้งเรื่องก็ยังจัดว่าควรอยู่หมวดรักเหรอ(สำหรับกูคือเยอะมากเลยนะนั่น กูนึกว่าสแตนดาร์ดคือครั้งเดียว สองครั้งคือจัดหนัก) แล้วหมวดโรแมนซ์นี่ต้องบ๊ะกี่ครั้งอ่ะทั้งเล่ม อีกคำถามนะ สมมติกุเขียนนิยายรักมาทั้งเรื่อง ไม่มีวี่แววจะโป๊ แต่พอมีทีก็ยาวๆ บรรยายละเอียดไปเลยสี่หน้า คือไม่มีบรรยายเสียงพั่บๆ ซี๊ดซ้าดนะ อย่างงี้ก็ยังควรอยู่หมวดรักใช่มะ
สำหรับกู ก่อนแต่งนิยายกูก็จะวางพล็อตคร่าวๆ แล้วคิดหมวดไปด้วยว่าจะวางที่ไหน ถ้ามีแค่ 1-2 บท บรรยายกรุบกริบ ตัดเข้าโคมไฟ จะสั้นยาวกี่คำก็เหอะ กูจะวางไว้ที่รัก ส่วนบรรยายละเอียดใช้คำละมุนหรือคำเน้นๆ มี 3 บทอัพหรือแล้วแต่กูจะปั่นไหว กูจะวางไว้โรมานซ์ ส่วนนิยายที่มันแจะๆๆๆ พั่บๆๆๆ ปักๆๆๆ เน้นซั่มไม่เน้นสวย กูจะวางหมวดผู้ใหญ่ แต่ในรี้ดส์ บางคนแม่งเอาเสียวไปสวมรอยหมวดรัก บางวันกูอยากจะอ่านนิยายหวานเสือกเจอซั่มดุ กูนั่งนับบางเรื่องฉากเยเป็นสิบ กูงงเรื่องแยกหมวดเหมือนกันว่ะ ที่ธก็อีก หมวดโรมานซ์ อีโรติก ดราม่าแทบไม่ต่าง
NC ไม่ใช่เยอย่างเดียว รวมฆาตกรรม ดาบฟันคอขาดกระเด็น วางยา ข่มขืน ตบตี บูลลี่ทำร้าย บลาๆๆ แต่บริบทสมัยนี้ NC ก็คือการเยซะงั้น
ป้ายแดงหมวดนิยายรัก ยังเท่าเดิมนะ 200 อะ
หมวดโรมานซ์ในเมบน่ะ ปกติที่เคยซื้อสองสามเรื่อง มีแต่ฉากเย แบบอ่านเรื่องย่อก็พอเข้าใจเลยว่าเยเยอะน่ะ แฮะๆ พอจะลองแต่งเองบ้างเลยแอบสงสัยว่าใส่หมวดนี้ได้ไหม ขอบคุณโม่งรอบวงจ้า
สรุปของกู แบบนิยายไทย
เน้นเย+เน้นพล็อต ภาษาสวย = โรมานซ์ (แต่ตอนนี้กูเห็นเยแบบดิบๆ ชักจะมาปนเละ)
พล็อตไม่เน้นเย ไม่มีเลย มีนิดหน่อย หรือมียาวหน่อยสักฉากให้พอไม่แห้งแล้ง = นิยายรัก
เน้นเยและเยเละเย พล็อตช่างแม่ง ภาษาดิบ (หรือบางทีกูก็เจอที่ไม่ดิบนะ แต่ยังเน้นแต่ เยเย่เย้) = รักผู้ใหญ่
ถามอีกนิดดิ นิยายประมาณ 30000 คำ เขาตั้งราคาปกกันประมาณกี่บาทวะ
>>507 ยกคำตอบเพื่อนโม่งละกัน จากกระทู้ก่อน
ดูที่จำนวนคำป็นหลัก แล้วเปรียบเทียบกับราคานักเขียนคนอื่นดู หรือไม่เอาจำนวนคำมาคูณ 0.002-0.004 ก็ได้
กูทำการเก็บข้อมูลมาละ ส่วนใหญ่จะอยู่ที่ จำนวนคำคูณ 0.0025 รองลงมา 0.0032 ของสนพ.นกฮูก 0.005 (ซึ่งกูถือว่าแพง ถ้าทำขายเอง เอาเรทต่ำสุดขายง่ายกว่า)
https://fanboi.ch/literature/12326/765/
https://fanboi.ch/literature/12326/766/
meb เปลี่ยนวันอัปเดทป้ายขายดีใช่มั้ย เมื่อก่อน จ. กับ พฤ. ตอนนี้ เป็นวันอาทิตย์ กับวันไหนอะ
ปรึกษาหน่อยโม่ง กูแต่งนิยายแนวไม่ถนัดเรื่องนึง กะจะลองตลาด ตอนวางพล็อตมั่นใจว่ากูแต่งจบชัวร์ แล้วก็ด้นสด อัพลงเวบเรื่อยๆ ติดเหรียญเฉพาะ NC ทีนี้เริ่มรู้สึกว่ากูไปต่อไม่ไหว ไม่ใช่แนวถนัดกูก็เลยแต่งไม่ออก ดองมาสักพักแล้ว กะว่าจะเข็นให้จบแล้วลงเวบเหมือนเดิม ทีนี้ถ้าตอนกูทำอีบุ๊ก กูเปลี่ยนพล็อตใหม่หมด ไม่เหมือนที่ลงในเวบ มึงว่านักอ่านในเวบจะด่ากูมั้ย นักอ่านกูไม่ค่อยเยอะ ตั้งแต่เปิดเรื่องมีไม่ถึง 10 คน ขายเหรียญไม่ถึง 20 บาท หรือจะปิดเรื่องไว้ก่อน แจ้งนักอ่านตามตรงว่าขอรีไรท์เปลี่ยนพล็อตแบบนั้นได้มั้ยวะ
มึง กูอยากแต่งนิยายแนวไดอารี่ คือบรรยายล้วน ๆ แบบไม่มีบทสนทนา คราวนี้กูลองแต่แล้วเกิดสงสัยขึ้นมา คือจำเป็นต้องใส่วันที่ไรปะวะ คือพล็อตแบบ 1 ตอน= 1 เหตุการณ์ที่ไม่ได้เกิดวันเดียวกัน แค่เชื่อมโยงกัน
สมัครเป็นนักเขียนกับ arn book ไปยังไม่ได้รับการตอบกลับเลย
มีใครลงงานกับnaiinยัง เป็นไงมั่ง รีวิวหน่อยดิ ชวนมาสักพักแล้ว แต่ยังหาคนที่ลงงานจริงจังไม่เจอเลย
สอบถามเรื่องทำอีบุ๊ดหน่อยดิเพื่อนโม่ง ว่าจะลองขายดูบ้าง ต้องจัดหน้าขนาดเท่าไหร่อะ ใช่ A5 ปะ
>>522 กูจักเป็น a 5 ขนาด 16 ทำแบบง่ายๆ ไฟล์ epub ส่งเวิร์ดให้ meb ทำ มันจะขึ้นช่องให้ใส่หลังจากมึงอัพ pdf ไปแล้วนะ แนะนำว่าควรกำหนดวัน เวลา meb มันอนุมัติจะได้มีไฟล์พร้อมทั้ง pdf และ epub เพราะนักอ่านบางคนก็เทเลยถ้าไม่มี epub แบบไม่กดอ่านตัวอย่าง โชคร้ายเจอพวกขี้หงุดหงิด epub ยังไม่มา กดดาวน้อยไปอีก
ควยๆพ่อแอดมินSIRN
ถ้าเป็นหน้าใหม่ (ออกนิยายเพิ่งจะสองสามเรื่อง) แล้ววางขายอีบุ๊กแบบรวมเล่ม 1-4 จบ ราคามันก็จะสูงชะ แบบนี้จะทำให้ยอดขายลดลงไหม ควรขายแบบแยกเล่มดีแล้วรึเปล่า
พวกมึงคิดเห็นอย่างไร !
กะจะเขียนนิยายผู้ใหญ่สั้นๆ ออกมาเป็นโรแมนติกเรื่องยาวเฉยเลยเง้อ
ขอคำปรึกษาหน่อยดิ ทำไมช่วงนี้มีแต่คนจ้างให้ไปเป็นนักเขียนผีเยอะจังวะ ได้ข้อความแบบนี้ไม่หยุดเลย จะมีตัวละครให้ เนื้อเรื่องให้ แต่จะเอาสำนวนกู ช่วงนี้เขาฮิตกันเหรอ มีใครในนี้เคยจ้างมั่ง เพราะอะไรถึงจ้าง ขี้เกียจเขียนเองอยากได้ตังเยอะๆเร็วๆ หรือว่ายังไง มีใครโดนข้อความแนวนี้ถล่มบ้าง แล้วรับมั้ย แก้ปัญหายังไง
>>535 ขี้เกียจเขียนเองนั่นแหละ ชื่อคนจ้างติดตลาดแล้ว เลยเอาคนอื่นมาเขียนแทน ตัวเองก็นั่งเกลาสบายๆ กุแนะนำอย่าไปรับงานแนวนี้เลยว่ะ เขียนเองเป็นผลงานตัวเองดีกว่าไปทำงานให้คนอื่น ชื่อก็ไม่ได้ งานก็ขายขาดให้เขา ขายงานเราเองมันขายได้ตลอดนะ เผลอๆ ดังขึ้นมาก็เก็บกินไปยันตาย แต่ถ้าอยากทำเอาประสบการณ์ ไปเรียนรู้งานกะเขา (ซึ่งก็ไม่รู้เขาจะสอนเทคนิคอะไรมั้ยนะ หรือส่งงานให้เขียนไปอย่างเดียว) ก็ลองทำสักปีก็ได้
กำลังแต่งนิยายให้พระเอกเป็นโรคอะไรสักอย่างมาตั้งแต่เด็กอะ แต่อยากให้พระเอกหุ่นดี ฟิตเฟิร์มด้วย ซิกแพคงี้ 555555 แล้วค่อยมาอาการออกร่างกายทรุดโทรมปีหลังๆช่วงก่อนตาย ต้องเข้าๆออกๆโรงพยาบาลบ่อยๆงี้ตั้งแต่เด็ก โตมานอนยาว ควรจะเป็นโรคอะไรดีอะนอกจากโรคมะเร็ง รึมะเร็งคือตรงสุดแล้ว จะโรคหัวใจก็น่าจะออกกำลังไม่ได้เยอะ+ผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจได้
เฟซส่วนตัวใครมีคนแอดเฟรนมารัวๆ บ้างวะ คือ เป็นนข เหมือนกันนี่แหละ คือ กูงง สองสามวันมานี้แอเกันมารัวๆ ทั้งๆ ที่กูแทบไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรเลยนะ
กูเริ่มระแวงว่ามีใครเอาชื่อเฟซกูไปพูดที่ไหนรึเปล่า
พวกมึงว่ากูคิดมากไปไหม
>>544 กูไม่ได้เข้ากลุ่มอะไรเลยมาพักใหญ่ละ ดราม่าเยอะจนขี้เกียจสนใจ เลยแค่ไถๆๆ สองสามทีแล้วไปดูซีรีส์ต่อ พอมาเปิดเฟซทีไรมีแอดมาอีกละ เป็นสิบแล้ววันนี้ แต่จะเป็นเพื่อนของเพื่อน ซึ่งเพื่อนในเฟซกูมีแต่นข เซลโรงพิมพ์ ร้านพรีนิยายพวกนี้
สงสัยมีใครมาแชร์วิธีเพิ่มยอดไลก์เพจรึเปล่าวะ แบบแอดเพื่อนเยอะๆ แล้วเชิญไลก์เพจอะ 5555+
กูปล่อยซึมละกัน พยายามไม่คิดไปในเชิงร้าย พอกีเคยโดนเมื่อนานมาแล้ว เลยระแวง
กูอยากได้ข้อมูลเกี่ยวกับการชันสูตรศพของหมอนิติเวชว่ะ อ่านนิยายสอบสวนมาพอสมควร เวลาเดินเรื่องเกี่ยวกับการสิบคดีพอทำได้ แต่บางคำพูดกูไม่แน่ใจว่าถูกต้องตามหลักหรือเปล่า อยากได้ข้อมูลที่แน่นขึ้น ใครพอรู้บ้าง
เป็นเพจ หรืออีเมลก็ได้
เมพมันเครือเดียวกะรี้ดส์ใช่มั้ยวะ กูสงสัยทำไมคนที่มีนามปากกาหลายอัน ในเมพไม่แยกให้แบบรี้ดส์ไปเลยวะ อย่างกูมีแยกแนว 4-5 อัน เวลาอัพในเมพ มันก็ขึ้นโชว์หมดทุกอันเลยเหรอวะ น่าจะให้เลือกแบบรี้ดส์ว่าเรื่องนี้นักเขียนจะโชว์นามปากกาอันไหนแบบนั้นอ่ะ กูแจ้งใครได้มั่ง กูจะแจ้ง กูจะแจ้ง
ถ้าตอนจบปรากฏว่านางเอกมีพ่อคนเดียวกับพระเอก เลยต้องรักกันแต่ไม่มีอะไรกันงี้ ยังไงก็ถือว่า incest อยู่ดีใช่ปะ จะโดนสาปไหม ควรหักให้นางเอกเป็นลูกชู้ไรงี้ไหม กลัวโดนสาป
เดี๋ยวนี้นักเขียนเขาคุยกันดีๆ ไม่ได้เหรอวะ ไม่พอใจอะไรก็แคปมาแขวนหาพวกในเพจ แล้วก็เอาคนไปถล่มรีพอร์ต จะแนะนำหรือเตือนกันดีๆในข้อความลับไม่ได้เหรอ ทำไมต้องมาฉอดสั่งสอนกันหน้านิยาย ผิดถูกก็ไปคุยกันหลังบ้าน แต่ไม่ต้องถึงขั้นสั่งให้ลบนิยายหรอก ถ้าไม่ได้ก็อปใคร มันเกินไป แรงใส่กันไปมา สรุป เจอจับแขวน ใครพวกเยอะกว่า นิยายอีกฝั่งก็ปลิว //ไม่ใช่เรื่องของกูหรอก แต่เห็นแล้วสมเพช แทนที่จะเอาเวลาไปพัฒนางานเขียนตัวเอง นั่งมอนิเตอร์นิยายชาวบ้าน ทำตัวเป็นลูซเซอร์อยู่ได้
>>559 เคยเห็นที่แบบคนเม้นท์เตือนเรื่องภาพละเมิด ลข นักเขียนก็บ่นๆ ไม่น่าจะมาดิสเครดิตที่หน้านิยาย เตือนในข้อความลับก็ได้ เขายินดีเปลี่ยน และจริงๆ เขารู้อยู่แล้ว เขาแค่รอภาพอยู่ กูนี้แบบเอ้าอี่นี่ ใครจะเอามึง มึงดิสตัวเองตั้งแต่เอาภาพละเมิดมาใช้ละ หลายคนเห็นภาพก็รู้ ยังมีหน้าว่าคนอื่นอีก ภาพเว็บฟรีมีเยอะแยะ
ไม่ชิน รอร เวอร์ชั่นใหม่เลยแฮะ
ขอโทษที่มาเม้นในมู้โม่งเยอะนะ แต่สวมโม่งอะเนอะ ขอพื้นที่ระบายหน่อยเน้อ คือแต่งไปได้เกือบครึ่งเรื่องละแต่ยังไม่ได้ลงนะรอจบก่อน ไปเจอความเห็นในนกฟ้าว่าที่นักเขียนหลายๆคนเทเรื่องไปกลางทางเพราะยอดเม้นยอดเฟบไม่ค่อยดี ฟีดแบคไม่ดีก็เลยเลือกจะทิ้งเรื่องนั้นไปเปิดเรื่องใหม่หาไฟให้ตัวเองดีกว่า อ่านแล้วใจมันแป้วเลย เราเป็นสายลนๆ พอมาแต่งนิยายเลยอยากแต่งให้จบแล้วค่อยลงเพราะกลัวไฟลนก้น ทำเสร็จก็กะจะขายด้วยอะเนอะ ใครๆก็น่าจะอยากให้ประสบความสำเร็จแหละ ถึงตรงนี้ก็ยังไม่รู้จะมาถามอะไรดี ปกติโม่งสายแต่งจบแล้วลงให้กำลังใจตัวเองยังไงอะเวลายอดไม่ดี ตอนนี้ยังไม่ได้ลงแต่พอจินตนาการไปแล้วอยากจะลองเสี่ยงลงดูกระแสสักหน่อย แต่ก็กลัวลงไปแล้วไฟลนก้นไม่ตามกำหนดลงอีก เฮ้อ ไฟมอดเหลือเกินน
>>563 ถ้าจบแล้วนี่คือ ทำอีกบุ๊กรอเลย ลงไปได้สักพักก็ไปลง อีบุ๊กในเมพ จากนั้นก็ชะลอการลงออนไลน์ (มึงจะลงจนจบมั้ย?) ส่วนลงแล้วให้ปังยังไง มึงเลื่อนไปดูเม้นท์บนๆ ไม่ก็กระทู้ก่อน มีคนมาแชร์วิธีอยู่ และสุดท้ายอยากโบกเรียกสติมึง
ถ้ามึงเขียนจนจบแล้ว!!!!!!
มึงก็ลงๆ ไปเถอะ คนอ่านน้อยช่างแม่ง อ่านน้อยเลิกลง มึงจะเก็บไว้ให้เน่าในคอมทำไมมมมม เรื่องนี้ไม่ปัง ก็เข็นเรื่องใหม่ มึงเลิกตอนนร้เมื่อไหร่มึงจะได้ตังค์ล่ะ
>>563 แต่งให้จบดีกว่า ยิ่งมึงเป็นสายลน หายนะแน่ กูเคยมาละ แต่ระหว่างทางเข็นยังไงให้จบโดยไม่มีกำลังใจ กูเคยมีปัญหาตรงนี้ ร่ำๆ จะลงไปตอนแต่งได้สองสามตอนอยู่ แต่ตอนนี้หายละ กูแค่กัดฟันทนแต่งแบบมีความสุข ตอนแต่งรู้สึกสนุกกับตัวเองอะ แล้วคิดว่าพอจบแล้วแม่งต้องออกมาดีแน่ๆ กูละเมียดขนาดนี้ คือ จะว่าหลอกตัวเองก็เหอะ แต่มันก็ได้ผล
แล้วพอมึงแต่งจบ ตั้งเวลาลงทุกวันๆ ไม่มีทางที่ยอดมันจะแย่นะ ยอดขายยิ่งน่าจะดีกว่า
มีแต่คนแต่งให้จบก่อนค่อยลง เก่งกันจัง กูเป็นสายเหงา ชอบให้นักอ่านเฆี่ยนตีค่อยเขียน555 ยอดขายก็โอเคนะ ไม่ได้แย่ แต่สู้พวกมึงไม่ได้หรอก เพราะถึงจุดพีคแล้วลงขายเขาจะเปย์กันไว รู้แต่ทำไม่ได้ไง
สอบถามหน่อยดิโม่ง กูกำลังจะขายอีบุ๊คเล่มแรก ตอนนี้เขียนจบไปแล้ว คิดว่าจะลงให้อ่านฟรีแล้วแปะลิ๊งขายไปด้วย แต่ตอนนี้ไม่รู้จะแปะยังไงว่ะ
ระหว่าง แปะขายตั้งแต่บทแรก กับ ลงไปหลาย ๆ ตอนก่อน แล้วค่อยแปะ
>>567 จับมือจ้า สาย S เหมือนเรา ชอบให้ถูกฌฆี่ยนเช่นกันไม่งั้นไม่จบ
>>568 เธอล็อกอิน เข้าหน้าเว็บเมพ ไปที่นิยายของเธอในเมพ กดตรง Seller Link มันจะขึ้นมาให้เธอเลือกสามอย่าง html iframe link
html ตรงนี้ก๊อปวางในโค้ดของเด็กดีได้ แต่ในรีดเหมือนจะไม่มี
iframe ในรีดเราใช้ ตัวนี้วางลงหน้าเว็บ หรือในหน้าตอนที่ประกาศว่ามีอีบุ๊คแล้วนะ
link เอาไว้แชร์ในเพจ
แล้วก็รีดมันจะมีช่องเชื่อมอีบุ๊ค กดเข้าไปที่หน้านิยายเรื่องนั้นๆ > แก้ไข > MEB Seller's link >คลิกที่นี่เพื่อค้นหาหนังสือ มันก็จะขึ้นนิยายเรามาให้เลือก คลิก๊ บันทึก
>>568 เรื่องแรกกูใช้วิธีแปะทีละตอนสองตอนจนถึงกลางเรื่องที่มันพีคๆ แล้วกูค่อยแปะลิ้งอีบุ๊กให้โหลด พอขายอีบุ๊กเริ่มยอดนิ่ง กูถึงทยอยลงให้อ่านฟรีจนจบทุกตอน แต่จะเลทกว่าอีบุ๊กสักพักแหละ ไม่งั้นรี้ดส์บางคนสักแต่จะรออ่านฟรีท่าเดียว กูก็พอได้ยอดนะ ต้องทำแบบนี้เพราะกูโนเนม จะขายตั้งแต่เรื่องแรกก็กลัวรี้ดส์ไม่มั่นใจฝีมือ
พวกมึงกูตื่นเต้น ขอเล่าหน่อย
วันก่อนที่กูถามหาข้อมูลนิติเวช แล้วมีคนบอกให้ดู partners for justice อะ แล้วดันมีคดีนึง สาเหตุการตาย รูปแบบการถูกกระทำของเหยื่อตรงกับคดีที่กูกำลังเขียนอยู่เป๊ะๆ เลย 555555+
>>563 เองเน้อ ขอบคุณทุกคนมากจริงๆ
อันที่จริงคือกลัวรับความผิดหวังไม่ไหวน่ะใจบาง พอเห็นเขาคุยกันเลยมานั่งกลุ้มว่าฟีดแบคของเราจะเป็นไงบ้างหนอ ขนาดเรื่องของมือเก๋าฟีดแบคไม่ดีเขายังเท งี้มือใหม่ฐานคนอ่านก็ไม่มีฟีดแบคจากผู้ชมระหว่างทางก็ไม่มารอแต่งจนจบจะมีคนอ่านไหมนะ คิดแล้วมันก็น่ากลัวจนไฟมอด สุดท้ายก็เลยต้องสวมโม่งมาระบาย
ตอนนี้อ่านจบครบทุกความเห็นจนไฟเริ่มมาแล้ว แต่อย่างแรกขอขอบคุณโม่งที่บอกว่าอยากโบกเตือนสติมากๆเน้อ ฟังแล้วอบอุ่นเหมือนโดนเพื่อนโบกทิพย์จากที่ไกลๆเลย แล้วก็ขอบคุณคนอื่นๆด้วยนะ ถ้าตั้งใจเขียนด้วยความสุขย้งไงมันก็ต้องออกมาดีแหละเนอะ
ปล.ขอบคุณรอบวงอีกครั้งจ้า กอดดดด
>>571 ถ้าสืบสวน ซีรีส์เรื่องนี้ดีจริงๆ กูก็ดูทั้งสองภาคเลย เป็นแนวนิติเวช ไม่ใช่แค่สืบสวนธรรมดา ถ้าของฝรั่งก็พวก CSI ก็มีคดีหลากหลายเหมือนกัน ถ้าของจีน กูแนะนำมึงอ่านหมอฉิน คำให้การจากศพ เลยเพื่อน
เห็นพวกเพื่อนสายวาดเริ่มขายงานให้ฝรั่งได้แล้วรู้สึกอิจฉาว่ะ ลายเส้นมันเป็นภาษาสากลอยู่แล้วแค่คุยอังกฤษได้ก็มีโอกาสขายได้ละ
ส่วนสายงานเขียน... แค่เขียนภาษาไทยให้จบยังยากเล้ยยยย
>>577 ตลาดต่างประเทศมันทะเลเลือดนะมึง ไม่ใช่จะเจาะได้ง่าย ๆ ไม่งั้นสำนักพิมพ์เขาก็แปลงานนักเขียนตัวท็อปขายไปแล้วล่ะ
เรื่องพวกนี้มันต้องมีคนเปิดทางให้ก่อน ประเทศโนเนมคนอ่านเขาไม่สนใจหรอก นึกภาพ อยู่ ๆ วันหนึ่งมีคนเอานิยายจากประเทศคองโกมาแปลขาย บ้านเราจะมีคนซื้อไหม
มึงควรดีใจด้วยซ้ำที่เรายังมีกำแพงภาษา ไม่งั้นคนแม่งหนีไปอ่านฝรั่ง อ่านจีนกันหมดแล้วล่ะ คุณภาพงานบ้านเราสู้เขาไม่ได้จริง ๆ อันนี้ต้องยอมรับ
>>577 มีแค่วายนี่ละที่แปลอิง ซึ่งยังไม่น่าเกลียดมากเรื่องก็พอโอเค ชญไทยกุยอมแพ้ คุณภาพสู้เขาไม่ได้จริง เอาแค่พล็อตก่อน วนเวียนอยู่กะขัดดอก เสนอตัว เรื่องดังๆ จุดพังก็เยอะ จะขายต่างชาติแค่ดังมันไม่พอ ตัวเลือกนอร์มอลเขาเยอะแยะ จีน เกา ญี่ปุ่น ในอนาคตถ้าวายไทยดีๆ สักเรื่องได้ทำอนิเมะอาจเปิดวงการนิยายด้วยก็ได้ แต่คุณภาพยังแบบนี้ ตอนนี้อย่าดีกว่า
สายงานเขียนปล่อยไว้แบบนี่แหละ ส่วนสายวาดกูยินดีกับนักวากที่ขายงานให้ต่างชาติได้ เพราะในไทยแม่งกดราคา กูสงสารนักวาด บางคนวาดแทบตายได้ไม่คุ้มค่างาน
>>580 แต่เอาจริงกุว่า ชญ จีนที่เอามาแปลหลายเรื่องก็ธรรมดามากนะ แค่อบอุ่น สายเปย์ ชอบเธออย่างไม่มีเหตุผล พล็อตไม่มีไรเลยนอกจากขึ้นชื่อว่าแปลจีน กุยังรู้สึกว่า ชญ ไทย(แบบที่ไม่ใช่ผ่างๆอู้วอ้า)ที่เขียนดีๆ ยังสนุกซะกว่าอ่ะ แต่ก็นั่นล่ะนะ มันไม่มีใครเสี่ยงลองเอาไปแปลจีนขายเพราะบ้านเขาก็ตรวจต้นฉบับไม่ทันแล้ว
กุขอเข้ามาบ่นงานตัวเองหน่อย กุเนี่ยน้า ชอบวางพล็อตเขียนเรื่องยาว แต่เขียนไปได้สาม-สี่สิบหน้าก็เบื่อๆ มีไอเดียใหม่เข้ามา แล้วไปเขียนเรื่องอื่นต่อเปลี่ยนอารมณ์ พอกุตั้งใจว่าอ่ะกุจะเขียนเรื่องเน้นเยสั้นๆ หาเงินยี่สิบ-สามสิบหน้า ก็เสือกเกริ่นไปแล้วสิบหน้าอีก
>>583 สายแฟนตาซีไทย คือมันแทบไม่มีความเป็นออริ แถมส่วนใหญ่ชอบเขียนให้ซูอย่างไม่มีเหตุผล ให้พระเอกกูเทพไว้ก่อน ตัวละครไม่มีพัฒนาการ ดีก็ดีเหี้ย ชั่วก็ชั่วสัสๆ ส่วนใหญ่เก่งตั้งแต่ในท้องแม่ นางเอกก็เป็นไรไม่รู้เขียนทีไรแม่งงี่เง่าน่ารำคาญ อย่างบารามอยส์ ก็ก๊อปคาร์การ์ตูนเรื่องอื่นมากระจาย มันเลยไม่พัฒนามั้ง ขนาดตอนนั้นกูเป็นเด็ก 12-13 กูยังแหยงและแยกออกว่าของไทยมันกาก
ถ้าเขียนนิยายรักแต่มี nc ค่อนข้างโจ่งแจ้งนี่อายุตัวละครต้อง18ขึ้นใช่ไหม แล้วถ้าอายุเกิน18กันแล้วแต่ยังอยู่มัธยมมีฉากแบบนี้จะเป็นอะไรรึเปล่าอะ
แล้วแฟนตาซีย้อนยุคที่ตัวละครต่ำกว่า 18 นี่จะโดนมั้ยเนี่ย
KY พวกมึงเคยมีใครเขียนได้ครึ่งเรื่องแล้วไปเจอละครที่กำลังฉายแม่งพล็อตตรงกับที่มึงเขียนเป๊ะๆเลยไหมวะแต่กุก็ไม่อยากลบเรื่องทิ้งว่ะอุตส่าห์มาเกินครึ่งแล้ว
เราขอนอกเรื่องหน่อยนะเพื่อนโม่ง
คือมีใครพิมพ์นิยายกะสนพ.ไหมงะ คืออยากได้วิธีทวงค่าหนังสือจากสนพ.หน่อย คือนี่โดนผลัดมาหลายรอบมากกก เบี่ยงซ้ายป่ายขวาไปเรื่อยมากอ่ะ บางทีทักไปไม่อ่านไม่ตอบเลยก็มี
ถ้าผิดกลุ่มยังไงเราขอโทษนะ//กราบรอบทิศ
พึ่งเคยใช้ google doc ครั้งแรก ชอบมากเซฟอัตโนมัติไม่หายเหมือนเวิด แต่ลองกดนับจำนวนคำดูไมมันได้น้อยจัง ไม่เหมือนเวิดที่เป็นพันคำเลย ปกติคือนับยังไงกันอะ ต้องก้อปไปลงเวิดดูจำนวนคำอีกทีงี้หรอ
>>599 ถ้าขนาดนี้คงต้องแฉออกสื่อแล้วมั้ง แต่ไม่ต้องระบุชื่อ สนพ ชัดเจน เดี๋ยวมันฟ้องกลับ สนพ แม่งหัวหมอ มึงก็แค่แกล้งๆ ใบ้ว่าเคสเป็นแบบนี้ แล้วก็โพสต์ในโซเชียลของมึงอะ มันอาจจะมีมูฟเม้นเพราะโดนกระทุ้งก็ได้มั้งนะ ว่าแต่ สนพ อะไรวะเนี่ย กูเคยเห็น นข ดังคนนึงบ่นเรื่องสนพสีชมพูอยู่ บอกตัวเองโดนเรื่องสัญญาไรสักอย่าง ไม่รู้เรื่องถึงไหนแล้ว
>>599 ปกติถึงวันที่ระบุตามสัญญาจ่ายสนพ.จะโอนเข้าบัญชีเลยไม่ใช่เหรอวะ ไม่ต้องทวง ถ้ามึงทวงแล้วถึงขั้นบ่ายเบี่ยงหรือหลบไม่จ่ายกุแนะนำลงเฟซเป็นอุทาหรณ์ให้คนแชร์เลย อย่ายอม เพราะเจตนาไม่จ่ายแล้ว เศรษฐกิจแบบนี้ยังจะมาโกงนักเขียน แต่มึงไม่ต้องระบุชื่อนะ เดี๋ยวโดนฟ้อง แค่ไกด์ให้พอเดาออก
>>603 >>604 โลโก้รูปคล้าย ๆ นกบวกชื่อสนพ. ที่พิมพ์จีนเซินเจิ้นเยอะๆอ่ะ
>>605 รอบที่แล้วคือผลัดสาม-สี่เดือนเลยอ่ะ โทร.ไม่รับ ไลน์ไม่อ่าน จนญาติเราถึงกับต้องโทร.ไปบอกว่าหากยังเป็นแบบนี้อยู่จะเอาเรื่องให้ถึงศาล ถึงได้ยอมโอน
คือล่าสุด ตัวคนที่ต้องคอยจ่ายเงินคือไม่อ่านไลน์เรามาหลายเดือนละ ส่วนคนเป็นผู้ช่วยคือแถอย่างเดียว ปากบอกตามให้แต่ก็นิ่ง ขนาดเราขอดูกราฟยอดอีบุ๊กยังไม่ให้เราดูเลย เอามาแต่ตารางในexcel เราก็รู้ว่าเรื่องเรามันขายไม่ดี แต่แบบ จะปฏิบัติกับเราแบบนี้ก็ใจร้ายไปมั้ยงะTwT
พูดแล้วเหนื่อย เฮ้อ
ปรึกษาเพื่อนโม่งหน่อย กูเขียนนิยายจบละ ถ้าจะเน้นขายอีบุ๊ค ควรลงให้อ่านฟรีจนจบไหมวะ
เพื่อนโม่ง เรา >>599 >>606 เองนะ ไม่มีอะไรมาก เรามาอัพเดตให้ฟังเฉย ๆ
หลังจากที่สนพ.ไม่อ่านไลน์เรานานมากกก จนเราตัดสินใจมาบ่นที่นี่ ด้วยอะไรดลใจสักอย่าง เราตัดสินใจโทร.ไปหาเขาอีกสักรอบ ไม่รู้เพราะงัวเงียหรืออะไร จากที่ทุกทีไม่เคยรับสายเรา วันนี้เขารับจ้า เราก็เลยทวงไป ตอนที่เขาบอกเดี๋ยวสองทุ่มโอนให้คือเรากลอกตารอละ คิดว่าคงไม่ได้เหมือนเดิม แต่เราก็ยังลองรอ สุดท้ายได้เงินค่าอีบุ๊กถึงเดือนเมษามาละ น้ำตาจะไหล แต่พอคิดว่าเราอาจจะต้องเป็นอย่างงี้ไปอีกสองปีกว่าจนกว่าสัญญาจะหมดอายุคือแบบ...ท้ออ่ะ เกลียดตัวเองที่โง่ยกลูกสาวให้ไปอยู่กับทางนั้น อยากเอาลูกคืนก็ไม่ทันละTwT
>>609 ชอบตรงนี้เหมือนกัน กูเป็นพวกแต่งทีละประโยคสองประโยคด้วย นึกอะไรออกก็เข้ามาเพิ่มเติมนิดๆ หน่อยๆ เลยรุ้สึกว่าด้อคแม่งดีต่อชีวิตมาก แต่ปห.อย่างนึงคือคอมแต่ละเครื่องกูพอเปิดด้อคแล้วฟ้อนท์ไม่เหมือนกันว่ะ ปกติกุใช้โน้ตบุคส่วนตัว ตรงตั้งค่าจะมีฟ้อนท์คอเดียนิวส์ให้เลือก แต่พอกูใช้โน้ตบุคที่ทำงานหรือไอแพดมันไม่มีฟ้อนท์นี้ให้เลือกว่ะ มันเด้งเป็นแอเรียลอัตโนมัติ ไม่ใช่อะไรหรอก อิฟ้อนท์นี้มันตัวเป้งๆ ขัดตา พาลรู้สึกแต่งไม่ออก(ข้ออ้างแหละ 5555)
กูควรแต่งตอนพิเศษให้จบก่อนแล้วค่อยมานั่งรีไรท์ หรือควรรีไรท์ให้เสร็จแล้วค่อยมาเครียดกับตอนพิเศษดีวะ นี่เปิดเวิร์ดทุกวันเป็นเดือนแต่ตอนพิเศษไม่กระดิกไปไหนเลย ไม่ได้อัปลงเว็บแล้วกูเหงา คิดถึงยอดวิวน้อยๆ และเม้นรอสั้นๆ ของนักอ่าน คนซุ่มแต่งเขาเก่งกันจังงง
>>617 เป็นสนพ.ที่ทำให้กูเปลี่ยนความคิดเลย เมื่อก่อนซื้อนิยายเซินเจิ้นกูจะเลือกแบบไม่คิดมากเท่าไหร่ เพราะอย่างน้อยก็คือว่า สนพ คัดกรองมาระดับนึงละ แต่เจอ ฟฮ เข้าทำให้กูลบล้างความคิดเก่าไปเลย สั่วชิบหาย เหมือนสักแต่จะพิมพ์ บางเรื่องภาษากาก เนื้อเรื่องป่วย มึงยังตีพิมพ์ได้ อาเมนเถอะ
ขอเราบ่นสนพ.นี้อีกสักโพสต์ได้มะอ่ะ ถึงจะรู้ว่ามันไม่ตรงกับประเด็นของมู้นี้สุด ๆ ก็เถอะ 55
ขอโพสต์เดียว เดี๋ยวไปละ มันอัดอั้นงะ คนรอบตัวคือคุยเรื่องพวกนี้ไม่ค่อยได้เลย ไม่มีใครสนใจTwT
คือ ตอนก่อนเราเอาต้นฉบับให้เขาอ่ะ เขาทักมาบอกเราว่า ให้เวลาเราสามวัน ตรวจคำผิดในเรื่องให้เขาหน่อย เอาให้ได้มากที่สุด เราก็อ่ะ ตรวจก็ตรวจ แต่คือเราก็ตรวจไม่ได้หมดอ่ะ ยิ่งล่กเพราะเขาให้เวลาน้อยด้วย เลยพลาดเยอะ แต่เราก็คิดว่าพิสูจน์อักษรเขาก็คงตรวจต่อจากเราเองแหละ
แต่ที่ไหนได้ เราคิดผิดจ้า
พอเล่มส่งมาถึงมือเรา เราก็เอามาเปิดเช็คคุณภาพ พบว่าคำผิดทุกคำที่เราพลาด เขาไม่ได้แก้เลย แต่ที่เขาแก้ คือดันไปย่นย่อหน้าเราบางอันให้รวมกันทำไมไม่รู้ แล้วก็เพิ่มพวกเว้นวรรคให้ ถ้าทำดีจะไม่ว่าเลย แต่นี่แบบ มันไม่ได้อ่ะ บางอันคือใส่เว้นวรรคมาจนเนื้อหาขาดตอน อารมณ์แบบ 'นางก้าว เดิน' เงี้ย เว้นทำม๊ายย(คือมันไม่ใช่คำนี้หรอก แต่มันอารมณ์ขาดเหมือนแผ่นสะดุดแบบนี้แหละ 555)
เอาจริงมีเรื่องอยากบ่นเกี่ยวกับที่นี่หลายเรื่องอยู่ แต่พอละ เนื้อหามันผิดมู้ 555
ไปละ ขอบคุณทุกคนมั่ก ๆ ที่มาตอบมาคุยกับเรา ขอบคุณฮับ
>>620 สนพ.สมัยนี้เขาไม่บรูฟคำกันละ ลดต้นทุน บก.งานล้นมืออีกไม่ว่างเช็ก จากประสบการณ์90% ถ้างานเขียนคำผิดน้อยจนแทบไม่มี แม่งก็ปล่อยผ่านไปเลยแบบไม่เช็กซ้ำให้หรอก หรือไม่ก็ส่งให้นักเขียนไปแก้เองอย่างที่มึงโดนนี่แหละ ถ้ามีคำผิดบานจนสะดุดตายิกๆ ถึงจะยอมตามแก้ให้เอง
ส่วนเรื่องย่อหน้าไรนั่น คือพอทำเล่มมันต้องประหยัดจำนวนหน้ากระดาษไง ลดต้นทุน มึงเคาะเว้นไว้เยอะเปลืองพื้นที่หน้ากระดาษ เขาก็จะตบๆให้มันชิดกันไปเลยจ้า เพราะงั้นบางครั้งเราจะได้การฉีกคำเพิ่มอีกจากกรณีนี้ ส่วนที่มันวรรคแปลกๆ เป็น นางก้าว เดิน ขอคอนเฟิร์มว่าไม่เป็นพิษจากการจัดร่นช่องว่างให้น้อยเกินจนโปรแกรมเออเร่อบางจุดทำให้ประโยคเพี้ยนไปเอง ก็คงจัดเพลินเคาะพลาดไปก็ได้ แล้วลืมแก้5555
ถามหน่อยโม่ง เดี๋ยวนี้ Meb ใช้เวลากี่วันถึงจะอนุมัติขายอะ แบบไฟล์ Epub พร้อมเลยอะ
arnbook จะรอดไหมวะ
กูว่าอ่านไม่น่ารอด คล้ายกับกรู๊ฟ อ่านเอามาก สุดท้ายก็ต้องยุบสเกลให้เล็กลง คนเงียบ แป้ก
อ่านเอาอะ ถ้าจะลงของ นข รุ่นใหญ่ก็ควรล็อกไว้แค่นี้ เพราะ นข ที่ไม่ใช่รุ่นใหญ่เอาไปลงก็คือแป้ก เพราะว่ามันดึงดูดคนอ่านไม่ได้ เทียบกับแพลตฟอร์มอื่นแล้วนักเขียนมีโอกาสในการขายงานมากกว่าอ่านเอาเยอะมาก แล้วนักเขียนรุ่นใหม่ที่เอางานไปลงอ่าเอาก็เหมือนจะลงแค่เว็บนั้นเว็บเดียว ขาดช่องทางเผยแพร่งานให้นักอ่าน แต่ถ้านักเขียนเขาพอใจก็แล้วแต่เขา
กูเคยอยากจะเสนอให้ Meb มันไปหานักเขียนดัง ๆ มาเขียนลงบุฟเฟ่เฉพาะ (เน็ตฟลิกโมเดล) คนจะได้อยากสมัคร เพราะทุกวันนี้มีแต่เหี้ยอะไรก็ไม่รู้ แต่พอกูเห็นอ่านเอาทำแล้วแม่งไม่น่าจะเวิร์คว่ะ ลืมนึกไปว่านักอ่านมันแตกเป็นกลุ่ม ๆ ไม่ได้กลมเกียวเหมือนวงการหนัง ส่วนนักเขียน ถ้าขายดีอยู่แล้ว ก็คงไม่เอามาลงในนี้อยู่ดี
เห้อออออออ
ในวงการนักเขียนคือมันไม่ได้วัดที่ชื่อเสียงอย่างเดียว มันวัดกันเป็นรายเล่มด้วย สมมตินักเขียนบางคนอาจมีชื่อเสียงไม่เยอะ ไม่ค่อยมีคนพูดถึงแต่ยอดขายหลังบ้านปังมาก นักเขียนบางคนมีชื่อเสียงมานาน แต่พอยุคนี้แฟนคลับหดหาย ไม่ค่อยซื้องานอ่านอีกแล้ว ดังนั้นความดังไม่ดังนี่เป็นเรื่องรองในวงการนักเขียน ต้องวัดที่ยอดเล่มว่าหลังบ้านขายได้เท่าไร
>>639 มันก็มีส่วนน้อยอะที่ได้รายได้จากการเขียนหลายทาง ขนาดเป็นอาจารย์ ขายคอร์ส ฯลฯ ก็คงเป็นรุ่นใหญ่ทั้งนั้น ส่วนคนที่เขียนนิยายมานาน มีชื่อเสียง ขายได้ทุกเล่มก็มีแต่ไม่ได้เยอะอะไรมาก สมัยนี้นักเขียนบางคนไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรมาก เคยโนเนมเลยด้วยซ้ำแต่ก็ขายดีเป็นพันโหลด เยอะกว่านักเขียนมีชื่อเสียงมานานก็มี
ในเว็บมันบอกแนวโน้มการขายได้ก็จริง แต่ถ้าต้องวัดว่าประสบความสำเร็จในการขายคือมันไปวัดกันหน้างาน บางเรื่องใน รอร (สายวาย) ยอดวิวสองล้านกว่า ยอดพรีเล่มหลักสิบจนนักเขียนต้องทำของแถมมาล่อใจคนอ่านถึงจะดึงยอดจองขึ้น (แต่ก็ได้แค่ร้อยเล่มนิด ๆ)
ขายหลังบ้านนี่คือขายเล่มทำมือหรอ เรามาใหม่ สงสัยว่าไม่ค่อยเห็นนักเขียนดังๆตามเมบจริงด้วย พวกนี้เขาขายเฉพาะเล่มไม่ขายอีบุ้คกันหรอ หรือเราไม่เห็นเองง่ะ
>>639 เอาตามจริงเลยนะ รายได้ส่วนอื่นสู้งานเขียนไม่ได้หรอก ที่จะสู้ได้คือทำละคร ซีรี่ส์ เพราะจะทำให้ยอดเล่มกับยอดอีบุคพุ่งขึ้น พวกวิทยากร อาจารย์ ไม่ได้เงินเยอะขนาดนั้น ไปเอาเท่ บางงานได้แค่กระเช้า นักเขียนรุ่นเก่าบางคนก็พยายามปรับตัวเอางานมาลงออนไลน์ เพื่อตกนักอ่านหน้าใหม่ ที่เห็นก็มี กฉ. อรต. นักเขียนยังไงก็อยากขายงานเขียนอยู่แล้วนะกุว่า และทุกวันนี้ตลาดมันเปลี่ยนไป เขาอ่านเอาเรื่อง ไม่ได้เอานามปากกาเท่าไหร่แล้ว นามปากกาชื่อดังแล้วไงถ้างานขายไม่ได้ก็ปลิวนะ
>>645 เออจริง สมัยนี้นักเขียนขายงานง่ายขึ้นไง คนเลยโฟกัสที่งานมากกว่านาทปากกาละ สมัยก่อนสนพ.รือความหวังหมู่บ้านเลย ถ้าผ่านสนพ.นักอ่านก็จะจดจำไว้ว่านามปากกานี้มีผลงานแนวไหน มันเลยเกิดคำเรียกงานสไตล์ตามชื่อนามปากกาไป เช่น งานแบบป้าทมงี้ แต่ตอนนี้คืออยากอ่านเรื่องไรก็พิมพ์หาเองได้เลยมีหลายคนไม่ซ้ำหน้าแต่พล็อตมีแค่หนึ่งเดียวกันอยู่ดี5555 เช่น งานแนวเกิดใหม่งี้
ถ้ารายได้จากงานเขียนเกิน 60000 ต้องยื่นภาษีครึ่งปีเหรอ งงอะ
Ky ป้ายแดงmebมาวันไหนบ้างวะ อาทิตย์กับพฤหัสมะ
กวีบุ๊คมันเปิดให้ลง ebook ขายป่าวนะ
Ky เวลาขายใน MEB จะตั้งชื่อสำนักพิมพ์ขึ้นมาเอง โดยไม่ต้องมีสำนักพิมพ์จริงๆ ก็ได้ใช่มั้ยวะ แล้วเวลาใส่นามปากกาก็พิมพ์เอาเลยใช่ป่ะ พอดีกูมีหลายนามปากกา แยกแนวกัน เห็นคนอื่นใส่สำนักพิมพ์ด้วย กูเลยงงๆ นิดหน่อยว่ะ
KY ฮัลโหล พอดีกูอยากกำลังย้ายแนวจากวายไปเขียนชญ. แทนแล้วกูใหม่กับวงการนี้มากเลยอยากรู้ว่าตอนนี้มีแนวไหนที่กำลังฮิตบ้างมีสนพ.ไหนเปิดรับมั้ยหรือทำมือเองคุ้มกว่า
วายไม่ได้ฟองสบู่แตก แต่การันตีคนซื้อได้ยากกว่า ชญ บางเรื่องยอดวิวหลักล้าน ยอดจองเล่มหลักสิบหลักหน่วยเหมือนเขียนฟรี วายยอดวิวเยอะแต่ยอดขายไม่เยอะตาม คนที่เขียนวายแล้วขายดีก็ต้องตัวท็อปไปเลย ส่วน ชญ ถึงจะไม่ใช่ตัวท็อป ยอดวิวสามสี่หมื่นก็ขายดีมากได้เพราะไปทำการตลาดต่อตอนวางขายจริง
โม่ง ถามไรหน่อยดิ พอดีกูเจอนขคนนึงในรอร ลงงานเขียนเรื่องเดียวกัน เนื้อหาเดียวกัน ต่างแค่ปก แต่เปิดขาย2หมวด จนติดขายดี ปกติพวกมึงทำกันแบบนี้เหรอวะ มันทำได้เหรอ ที่ขายเรื่องเดียวไปทั้งสองหมวดพร้อมๆกัน
ทำไมรสนิยมของนักอ่านมันถึงแบนราบกันจังวะ นางเอกต้องสวยต้องเก่งนี่เข้าใจได้ แต่ทำไมนางเอกต้องซิงวะ จบไม่แฮปปี้ก็ไม่ได้อีก ไอ้เรื่องแบบผญซิง จู่ๆ ก็ไปวันไนท์กับผู้ชายหล่อ จากนั้นก็ท้อง ท้องแล้วก็เลี้ยงเอง ผู้ชายก็เกิดหลงตามง้องอน (แน่ใจได้ไงว่าลูกมึง) สุดท้ายรักกันแต่งงานมีความสุข นักอ่านแม่งชอบไปได้ยังไงวะ
แล้วมันไม่รู้สึกย้อนแย้งเหรอ นางเอกไม่ซิง = ไม่โอเค แต่นางเอกไปวันไนท์กับผู้ชายที่ไม่รู้จักมาก่อน = โอเค
>>675 นักเขียนก็ไม่ต่างกัน แม่งกูสิงในกรุ๊ปนี่เพื่อเสพดราม่าล้วน555 มีครั้งนึงมีนักเขียนหน้าใหม่นี่แหละมั้งมาขอคำปรึกษาเรื่องพล็อตนิยายที่โฮลเหี้ย ๆ สุ่มเสี่ยงศีลธรรมอีกต่างหาก ประมาณค้ำคอพี่น้องไม่แท้มั้ง จำไม่ได้ละว่าเกี่ยวกับไรแต่เรียกนักเขียนรุ่นพี่ลงมารุมได้เยอะพอควรว่าไม่ควรทำมันไม่เหมาะสมไรสักอย่างเนี่ย แต่ที่เตะตากูสุดคือเม้นคนนึงที่เขาว่า สังคมนิยายฝรั่งไทยเขามีแต่จะช่วยให้คำปรึกษาร่วมถกเถียงหาทางออกด้วยกัน แต่ทำไมสังคมนักเขียนไทยเราถึงหมกมุ่นอยู่กับการจับผิดเห็นต่างไม่ได้ คือทำให้กูรู้สึกขึ้นมาหน่อยเลยว่าเออ สังคมนักอ่านไทยที่เป็นงั้นเพราะอิทธิพลจากนักเขียนปะวะ ถึงนักอ่านจะเป็นคนกำหนดทิศทางตลาดแนวนิยายว่าเรื่องแบบไหนจะซื้อเยอะสุด กระแสปบบไหนกำลังฮิตกัน แต่เอาจริงนักเขียนก้คือคนที่ยัดค่านิยมเหล่านั้นลงหัวนักอ่านแบบไม่รู้ตัวด้วยแหละว่ะ หนึ่งคนเขียนหนึ่งงาน แต่คนอ่านงานแม่งมีเป็นสิบเป็นร้อยเป็นพันคน เลยเเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมานี่แหละ
มาเล่าให้ฟังเรื่องยอดขายวายกับนิยายชายหญิง อันนี้สำหรับกูนะเพราะกูแต่งทั้งสองแนว นิยายวายยอดคนอ่านจะเยอะมาก เพราะวงการวายไทยมันมีตระกะบ้งๆอยู่หน่อยคือการลงนิยายจนจบเรื่อง แล้วค่อนทำเล่มขายพร้อมตอนพิเศษ ซึ่งเอาจริงๆคนอ่านจบไปแล้วก็ไม่ได้ซื้อเล่มเก็บกันถ้าไม่ชอบจริงๆ ยอดเล่มจะน้อยมาก ตอนนี้คนเริ่มฮิตที่จะติดเหรียญกันเป็นรายได้อีกทางหนึ่ง แต่ก็มีดราม่าตลอด มาเรื่อยๆ พวกอยากอ่านฟรีไม่อยากเสียเงิน จะมาคอมเม้นต์แย่ๆ อ่านแล้วมันจะบั่นทอนจิตใจ กูว่าวงการวายคนอ่านจะซื้อนิยายแปลส่วนนิยายนักเขียนไทยเอาไว้อ่านฟรี555555
ส่วนชายหญิงถึงยอดคนอ่านจะไม่เยอะแต่คนพร้อมซื้อมากกว่า แล้วคนอ่านมักจะถามหาอีบุ๊คไม่จำเป็นต้องอัพจนจบเรื่องเลย จากประสบการณ์คนซื้อจะเป็นคนวัยแบบทำงานแล้วมีเงินพร้อมเปย์อะไรแบบนี้ แถมตลาดยังใหญ่กว่าด้วย ส่วนวายจะเป็นนักเรียนวัยรุ่นมากกว่าเลยไม่ค่อยมีกำลังซื้อ
โม่งที่อยากเขียนเพื่อหารายได้กูแนะนำเขียนแนวชญดีที่สุด อย่าไปวงการวายเลยไม่คุ้ม
คนที่จะขับเคลื่อนให้เปลี่ยนแปลงมากที่สุดคือนักเขียน ไม่ใช่นักอ่าน มีงลองเปลี่ยนทัศคติตัวเองก่อน เลิกเหยียดรสนิยมคนอ่าน เพราะคนที่พร้อมจะอ่านนางเอกไม่ซิงมีเยอะแยะ คนที่อ่านนางเอกไม่ซิง เขาก็พร้อมจะอ่านซิงไม่ซิงเขาก็ไม่มาถาม มึงเลยไม่เจอเขา ในขณะที่คนชอบนางเอกซิง มึงเห็นเยอะเพราะเขาจำเป็นต้องถาม ต้องรู้ กูย้ำอีกที ไม่ควรเสือกกับรสนิยมคนอื่น
>>677 เป็นกูอ่านจบแล้วถ้าไม่ถึงขั้นโคตรชอบคงไม่ซื้อเก็บแฮะ ตอนพิเศษมันเหมือนลูกอมหลังอาหารสำหรับกู อ่านไม่อ่านก็ได้
แปลจีนบางเรื่องถ้ากูอ่านได้จบกูก็ไม่ซื้อเหมือนกัน ต้นดีกลางแผ่วปลายบ้งชิบหาย
จส.กับอรุณอ่ะตัวดี ลงตัวอย่างแม่งโคตรสนุก โคตรพีค อ่ะสามเล่มจบรีบกดพรีไป พอได้มาอ่านถึงเพิ่งรู้ว่าส่วนที่ดีสุดคือครึ่งเล่ม ๑ ที่เป็นตัวอย่าง ส่วนอีกสองเล่มครึ่งที่เหลือคืออ่านด้วยความทรมาน 5555 (กูไม่ได้ผูกแค้นสองสนพ.นี้นะ ยกตัวอย่างขำๆ)
>>680 มาเห็นด้วยเรื่องแปลจีน ยิ่งหลายเล่ม ออกทีละเดือนนี่โคตรน่ากลัว ขนาดเคยซื้อแค่ 2 เล่มจบ ช่วงครึ่งแรกเล่มหนึ่งไอ้ที่ลงตัวอย่างไว้คือสนุกมากกกก ช่วงหลังคือไม่ได้เลย มีแต่อะไรก็ไม่รู้ ดีนะกูไม่ได้อ่านตัวอย่างก่อนพรี มาลุ้นในเล่มเอา
>>677 กูเป็นพวกลงฟรีจนจบเพราะอยากได้กำลังใจระหว่างทางเฉยๆ ดีนะคนอ่านน้อย แต่งจบก็รีบซ่อนตอน ปั่นตอนพิเศษแล้วขายเลย คนเม้นไม่ซื้อก็ช่าง ฐานคนซื้อคือคนอ่านไม่ทัน กูได้ทุกอย่างที่ต้องการละ55555 พวกชอบพิมเยอะๆ ให่กำลังใจเก่งๆ นี่ชอบไม่ซื้อกัน ดีใจได้แต่อย่าคาดหวัง ส่วนใหญ่นักอ่านกูเป็นเงี้ย
>>682 ยิ่งมึงเป็นนักอ่าน ยิ่งไม่ควรเสือกกับรสนิยมของคนอื่นอะ คนเขาก็แค่ชอบอ่านแบบนี้ ชอบอ่านซิงนี่ดูเลวร้ายชิหายเลย
จริงๆ มันอยู่ที่นักเขียนนี่แหละ เขียนสิ กูอ่านนิยายโรมานซ์ เซ็ตหนึ่งซิงไม่ซิงปนกันไป สนุกจนไม่แคร์ กูก็จะอ่าน เดี๋ยวมันค่อยๆ เปิดใจเอง แต่นิยายไทย มันไม่เขียนกันเองนี่ อย่าว่าแต่นักอ่านชอบซิง มึงถามตัวเองกันก่อน นักเขียนส่วนใหญ่เลยมั้งก็ชอบนางเอกซิง
ถามจริงชอบเขียนซิง ชอบอ่านซิง ทำไมหนักหัวคนอื่น
กูเป็นนขที่เขียนนางเอกซิงมาตลอด แต่ตัวจริงของกูก็เป็นเฟมินิสต์ หีของใครก็หีคนนั้น ไม่มีผู้ชายคนไหนเป็นเจ้าของหีได้และคนแรกที่ได้ซิงก็ไม่ได้เป็นเจ้าของหี แต่ในนิยายกูชอบเขียนนางเอกซิง มันดูมีอะไรน่าทะนุถนอม ไร้เดียงสาในคืนแรกของกันและกัน ก็ดูน้ำเน่ามากแหละ แต่นักอ่านหลายคนก็ชอบแบบนี้และถึงกับโวยวายประสาทแดกถ้าไปเจอว่านางเอกไม่ซิง
ในฐานะนักอ่าน กูกล้าพูดในว่าในชีวิตจริงกูก็ไม่แคร์เรื่องซิงไม่ซืง แต่ในนิยายพยายามเลี่ยงเรื่องที่นอไม่ซิงอะ เพราะแบบนี้ชอบมีปมกับรักเก่า/แฟนเก่ามากกว่า (คือพล็อตนอซิงมีปมแฟนเก่ากุก็ไม่ชอบ) คือถ้าเขียนให้ไม่ซิงไปเลยแบบไม่มีปมไรเหมือนนิยายตะวันตกหรือนิยายเกาหลีกูก็อ่านได้ไม่ติดใจอะ แต่นิยายไทยที่กุเจอส่วนใหญ่ที่ขายนอไม่ซิง จะขายว่าไม่ใช่นอร์มของนิยายไทยละ แต่ชอบพยายามหาคำอธิบายว่าทำไมนอไม่ซิง เพราะรักแฟนเก่ามากกกกกเลยยอมแล้วอาจจะโดนแฟนเก่านอกใจทีหลัง แทนที่จะเขียนแบบก็เพราะเซ็กซ์มันเรื่องปกติของคู่รักหรือคนเป็นแฟนกัน แต่ต้องย้ำมันอยู่นั่นว่านางเอกไม่ได้ง่าย เพราะรักมาเลยยอม แต่ก็ขายนิยายตัวเองด้วยความนอไม่ซิง กุว่ามันย้อนแย้ง
>>689 กุว่านักเขียนเขาต้องใส่เหตุผลเพราะมันจะมีนักอ่านโวยวายเรื่องนางเอกไม่ซิงอยู่อะ กุเคยเห็น ส่วนกุไม่แคร์เรื่องนี้ อ่านได้หมด ซิง ไม่ซิง จะไม่ซิงแบบมีปมหคือไม่ซิงเพราะหลีกุ จะไปเยกะใครก็ได้ ขอแค่เรื่องสนุก ตรรกะไม่พัง กุเห็นด้วยกันมึงนะที่อยากให้การไม่ซิงของนางเอกเป็นเรื่องปกติ ไม่ใช่แค่แนวไม่ซิง=มากับปมอะไรซักอย่าง
เรื่องซิงไม่ซิงกูว่าเพระค่านิยมของไทยมันถูกปลูกฝังมาแบบนี้ ผู้หญิงต้องรักตัวสงวนตัวมีผัวได้แค่คนเดียว ถึงผัวจะเลวจะชั่วยังไงก็ตาม ทีนี้ในวงการนิยายอ่ะคนอ่านมันก็เลยชอบอ่านนิยายที่นางเอกซิง เวลาเล่าเรื่องมันจะทำให้นางเอกดูเป็นกุลสตรี เป็นผู้หญิงที่ดี นางเอกในอุดมคติ นักอ่านก็จะฟินเพราะชอบใจที่นางเอกมีพระเอกแค่คนเดียว อันนี้มันถือเป็นวัฒนธรรมชายเป็นใหญ่ที่ถูกปลูกฝังมา ซึ่งเดี๋ยวนี้นิยายนางเอกไม่ซิงก็มีให้เห็นแต่เหมือนที่โม่งบนๆบอก นักเขียนจะต้องต้องมีเหตุผลมรองรับว่าทำไมนางเอกถึงไม่ซิง จะมาเล่าว่าไม่ซิงเพราะรักสนุกอะไรไม่ได้เพราะผู้หญิงไทยมันต้องรักตัวสงวนตัว ถ้ารักสนุกไม่หวงตัวแบบนั้นมันไม่ใช่นิสัยของนางเอก มึงเห็นมั้ยว่ามันก็จะวกกลับไปเรื่องค่านิยมของไทยที่ถูกปลูกฝังมาเหมือนเดิม ฉะนั้นมันก็อยู่ที่รสนิยมของแต่ละคนเพราะเดี๋ยวนี้มันเปิดกว้าง มึงชอบอ่านแบบไหนก็อ่านแบบนั้น คนรับไม่ได้ที่นางเอกไม่ซิงมึงก็ไม่มีสิทธิไปว่าเค้า นิยายมันก็สะท้อนโครงสร้างของระบบในสังคมไทยนั่นแหละ ไม่ได้ไปไหนไกลเลย
มึงจะเขียนนิยายที่นางเอกซิงไม่ซิงก็เรื่องของมึง แต่มึงต้องเข้าใจก่อนว่านี่นิยาย นี่รสนิยมคนอ่าน ถ้าเขียนนิยายนางเอกไม่ซิงแล้วคนอ่านน้อย คนอ่านด่า อยู่ดีๆ ก็มาด่า เป็นกูกูก็ไม่เขียน และกูก็ชอบที่จะเขียนและอ่านนิยายที่นางเอกซิง แต่ในชีวิตจริงกูไม่ได้คิดว่าการซิงไม่ซิงมันเป็นเรื่องสำคัญ หีใครหีมันไง แยกแยะนะว่าอันไหนนิยายอันไหนชีวิตจริง มาจุดประเด็นเรื่องทำไมนักอ่านไม่ชอบนางเอกไม่ซิงนี่เพราะตัวเองเขียนแล้วขายไม่ได้เลยมาตัดพ้อหรอ 555555555
ยกตัวอย่าง ถ้ากูเป็นติ่งเกาหลี กูก็คงไม่เขียนนิยายแนวที่ทำให้ดาราเกาหลีที่กูติ่งดูเหี้ย เว้นแต่ว่าจะเป็นแนวตลกขำๆ หรือเสียดสีวงการบันเทิงเกาหลีใช่ป่าว หรือกลับกัน ถ้ากูเกลียดเกาหลี กูก็คงไม่เขียน/อ่านนิยายแนวติ่งๆ ใช่มะ เว้นแต่จะเป็นแนวล้อเลียนติ่ง
>>695 คนเปิดประเด็นก็นักอ่านป่ะวะ แล้วมู้มันตั้งให้คุยกันได้ มึงชอบเขียนนางเอกซิงหีหอม น่าทะนุถนอม อะไรก็เรื่องของมึงไปสิ ไปแขวะว่านักเขียนคนอื่นขายไม่ดีอีก ตรรกะบ้งสัส หรือนิยายนางเอกซิงของมึงขายไม่ดีถึงดิ้นขนาดนี้ บ้งแค่นิยายมึงก็เหลือเกินล่ะนะ ตรรกะความคิดมึงยังบ้งอีก เฟมสำนักไหน ย้อนแย้งสัส
ไม่ย้อนแย้งอะ 5555 ก็พวกมึงสาระแนเรื่องนิยายคนอื่นก่อนปะ กูจะเขียนนิยายยังไงก็เรื่องของกูไง เรื่องมันเริ่มมาจากการที่มีคนจุดประเด็นนักเขียนเขียนนิยายนางเอกไม่ซิงแล้วโดนคนอ่านด่า พอบอกว่าเพราะคนอ่านเค้าชอบนิยายนางเอกซิง ก็มีพวกมึงอะที่มาดิ้นว่าทำไมนักเขียนไม่กำหนดทิศทางนักอ่าน มาให้นักอ่านกำหนดทิศทางทำไม พวกมึงไม่ใช่หรอที่ดิ้น พอเค้าบอกว่าถ้าชอบนางเอกไม่ซิงแล้วรับไม่ได้ที่นักอ่านชอบนางเอกซิงก็ออกมาจากกลุ่มซะ พวกมึงก็บอกว่ามึงจะไม่ออก 5555 มึงอะเป็นส้นตีนอะไรกับรสนิยมคนอ่านก่อน นิยายที่นางเอกซิงคือต้องบ้งหรอ มึงเป็นนักอ่านแน่หรอ มาจุดประเด็นนิยายนางเอกไม่ซิงแล้วโดนนักอ่านในกลุ่มด่าเนี่ย เป็นนักอ่านจริงหรือเป็นนักเขียนที่โดนเค้าด่าอะ 5555
กุอ่านความเห็นบนๆ เขาก็แค่บ่นเรื่องนางเอกซิง ไม่ซิง กุในฐานะนักอ่านเหมือนกันรู้สึกว่ามันก็แค่ความเห็นบ่นๆ นักเขียนที่ชอบเขียนนางเอกซิงดิ้นทำไม คนอยากอ่านนางเอกไม่ซิง อยากให้ผู้หญิง (รวมถึงในนิยาย) ถูกปลดปล่อยจากการถูกระบอบปิตาธิปไตยนี่มันไปจี้ต่อมอ่อนไหวมึงเหรอ ถึงต้องออกมาดิ้น เขาไม่ได้บอกนิยายนางเอกซิงไม่ดีซะหน่อย ดิ้นไปแขวะว่าเขาเป็นนักเขียนเขียนนิยายนางเอกไม่ซิงขายไม่ดีอีก 555555555
กุคนนึงอะอยากให้นิยายนางเอกไม่ซิงมีเยอะๆ แต่หาอ่านยาก ส่วนใหญ่เหมือนที่ข้างบนบอกว่าถ้าไม่ซิงต้องมีปมมาด้วย กุอยากอ่านที่นางเอกไม่ซิงถือเป็นเรื่องธรรมชาติ ทั่วไป แล้วก้อไม่ต้องมายัดเยียดว่ากุเป็นนักเขียนอีกคนนะ
กูก็บอกแล้วไงว่ารสนิยมใครรสนิยมมัน เอาเป็นว่ากูผิดแหละที่แขวะ แต่มันก็มาด่ากูนี่ว่ากูเป็นเฟมสำนักไหน คือกูเป็นเฟมในชีวิตจริงแล้วกูต้องเป็นเฟมในนิยายด้วยหรอ แล้วถ้ากูเป็นเฟมในชีวิตจริงแต่ไม่เป็นเฟมในนิยาย กูต้องย้อนแย้งหรอ 5555
ดิ้นขนาดนี้สงสัยเขียนนิยายนาวเอกซิงแล้วยังขายไม่ดีอีก โดนจี้ต่อมอีก โอ๋ๆ นะมึง ใจเยน
นักอ่านที่ชอบนางเอกซิงมี 2 ประเภทหลักๆ
1. ตัวเองซิงเพราะไม่มีคนเอา เนื่องจากหน้าตาไม่ดี หุ่นแย่ ดังนั้นจึงอยากมี daydream self-insert ตัวเองเข้าไปในนั้น
2. เป็นสตรีวัยกลางคน หรือซิงเกิ้ลมัมที่โดนผัวทิ้ง มีลูกติด บลาๆ จึงมองเห็นภาพของนางเอกซิงเป็นตัวแทนของตัวเองสมัยยังสาว ที่เดินทางถูก ไม่เปลืองตัว ได้ลงเอยกับผู้ชายดีๆ
555555 ไม่ต้องมายุ่งกับกู กูขายดีมาก เอาเป็นว่าไปหางานที่มึงชอบอ่านเถอะ แล้วอย่าไปยุ่งกับรสนิยมคนอื่นอีกนะ
นักเขียนคนไหนฟระ กุกลัวหลงไปอ่านนิยายนาง 5555555
ห่า สันดานเสียอะ ไปชี้หน้าด่าว่าสิ่งที่คนอื่นชอบว่างั้นว่างี้ แล้วยกตนดูเป็นคนดี กรณีนี้ใช้ได้นะ อ่านิยายไทยแล้วมันหนักหัวนัก ไม่ต้องอ่าน มาอ่านโรมานซ์กับกูนี่มา
แล้วที่ออกมาดิ้นจะอ่านนางเอกไม่ซึงนี่มึงสรุปเป็นนักอ่านใช่มั้ย ไม่ต้องอ่าน ก็แค่เลี่ยงปะ ใครใคร่เขียนเขียน มึงไม่ใคร่อ่านก็ไม่ต้องอ่าน
ทำไมไม่แสดงความเห็นในกลุ่มนั้นไปเลยล่ะแหม ในโม่งนี่เก่งจัง
>>726 กูไม่ใช่นขอะไม่รู้ว่ากลุ่มไหน แต่แค่เรื่องนอซิงไม่ซิงมันก็น่าจะเป็นgeneral topicที่discussกันได้ปะโดยไม่จำเป็นต้องดูbgว่าเป็นนขขายดีมั้ย จริงๆถ้ามีนักอ่านมาตอบอาจจะได้มุมนักอ่านเพิ่มด้วยซ้ำว่าทำไมแนวไม่ซิงมันถึงแมสกว่า ถ้ามึงคิดว่ากลุ่มนั้นไม่โอเคเพราะที่มึงว่ามา แล้วเอาไรมาเชื่อว่าความคิดในโม่งจะดีกว่าอะ ในเมื่อไม่มีใครรู้เลยว่าbgแต่ละคนเป็นไง (กุไม่ใช้เม้นท์บนนะ)
กุไม่ใช่นักเขียน ไม่ต้องมายัดเยียดว่ากุเป็นนักเขียน เขียนนางเอกไม่ซิงแล้วขายไม่ดีด้วย รำคาญ บ่นว่าเบื่อเรื่องนางเอกซิงต้องเป็นนักเขียนหมดรึไงวะ กุอยากอ่านเองแต่มันหายากนี่แหละ
>>734 แล้วมึงมาดิ้นอะไรอะ เสือกเข้ามาดิ้นเอง กุจะบ่นเบื่ออะไรก็เรื่องของกุปะ มู้สาธารณะ งานขายไม่ออกก็อย่ามาพาล เอาเวลาไปเขียนงานเถอะไป๊ สมเพช อยากเขียนนางเอกซิงก็เรื่องของมึงสิ กุไม่ได้ด่างานมึงซะหน่อย เดือดร้อนอะไร กุบ่นเบื่อนางเอกซิงนี่นักเขียนทุกคนต้องร้อนตัวเหรอ นักเขียนเก่งๆ งานดีๆ เขาไม่เห็นร้อนตัวเลย เห็นแต่มึงนี่แหละดิ้นไม่หยุด แถมารับเอง
พาลไปด่าแม่คนอื่นเฉย มึงเป็นนักเขียนยังไงของมึงเนี่ย แล้วนักอ่านไม่สิทธิ์บ่นเหรอวะ กุก็เห็นนักอ่านบ่นกันเรื่อยเปื่อย เรื่องเบื่อพระเอกเลว เบื่อพล็อตน้ำเน่า เบื่อพระเอกใส่สูท เบื่อนั่นเบื่อนี่ แต่ถ้าสนุกเขาก็อ่านกันอยู่ดี มันเรื่องธรรมชาติปะวะ กุงงว่าบ่นเบื่อนางเอกซิงทำไมมันทำให้บางคนดิ้นขนาดนี้ ยังกะเขาเอานามปากกามึงมาด่า มึงไม่ได้เขียนนางเอกซิงคนเดียวในโลกนะ 99% ของนักเขียนไทยด้วยซ้ำที่เขียนนางเอกซิง มึงชอบอ่านชอบเขียนนางเอกซิงก็ทำไปสิ คนเขาอยากอ่านนางเอกไม่ซิงบ้าง เขาก็แค่บ่น ถ้างานมึงดีจริงอย่ามาอ่อนไหวกะอีแค่นักอ่านบ่นเลย เขาไม่ได้เจาะจงว่างานใครด้วยซ้ำ
นักอ่านอยากบ่นมันก็เรื่องปกติหนิ มึงจะมาเดือดร้อนอะไรนักหนา ดิ้นพล่านอย่างกับหมาโดนน้ำร้อนลวก หัวร้อนก็ไปพักก่อน เดี๋ยวประสาทแดกนะจ๊ะ
กูไม่ซิงแล้ว เอ้ยยย ไม่ใช่ พักเรื่องนี้แล้วมาช่วยกูเครียดเรื่องกูหน่อย
กูคิดไม่ตก จนไม่มีสมาธิทำอะไรเลย //คือ นิยายที่นานแสนนานกว่าจะอัพแต่ทำไมคนยังรอได้วะ
กูไม่เข้าใจ เพราะ ถ้ากูอ่านไม่ต่อเนื่อง ต่อให้จะมีปมเยอะเหมือนหมอยวัยสาวที่ไม่เคยผ่านการโกน จนมีเรื่องสงสัย และอยากรู้เต็มไปหมดก็ตาม แต่ความอยากตามอ่านนิยายเรื่องนั้นต่อกูจะจางลงเรื่อยๆ จนหมดไปในที่สุด //ซึ่งกูเป็นคนที่ การอัพนิยายที่ผ่านมาทิ้งระยะห่างค่อนข้างอุบาทว์ ไม่อยากทำอีกแล้ว เดิมตั้งใจจะเขียนให้จบ แต่พอแต่งเรื่อยๆ คนเดียวแล้วแม่ง ได้เฉลี่ยวันละแค่เกือบๆ พันคำ เลยจะเปลี่ยนแผนทยอยลงละ ***แต่*** กลัวจะลงได้ไม่สม่ำเสมออีก
*สรุปคำถาม*
(เรื่องแต่งให้จบค่อยลง/แต่งไปลงไป ไม่ถามละ มีคนเคยถามหลายครั้งละ)
ถ้านิยายสนุก น่าติดตามระดับหนึ่ง ก็มีลุ้นว่านักอ่านส่วนใหญ่จะรออย่างภักดี และติดตามไปซื้อเพื่ออ่านถึงตอนจบใช่ไหม?
ปล.กูตั้งใจจะลงให้ทดลองอ่านเฉยๆ ไม่ได้ลงให้อ่านฟรีจนจบ
ไปพาลนักอ่านที่บ่นเบื่อนางเอกซิงว่าเขาเป็นนักเขียนขายไม่ดี พอเขาย้อนว่าตัวเองเขียนนิยายซิงเอาใจตลาดแล้วยังขายไม่ดีล่ะสิก็ไปว่าเขาพาลไปเรื่องขายดีขายไม่ดีเฉย 555 ย้อนแย้งไม่ไหว
แม่งโม่งนี่คนดีชิบ 5555555
มีกี่ตัวในนี้ที่เขียนนางเอกไม่ซิงยกมือขึ้นหน่อยสิ 55555
เห็นหลายคนบอกว่าแนวนางเอกไม่ซิงหลายเรื่องเขียนไม่ดี ไม่สมเหตุสมผลบลาๆ คือโคตรแถอะ เขียนไม่ดีก็คือเขียนไม่ดีสิ จะมาตีขลุมว่าที่เขียนไม่ดี ไม่สมเหตุสมผลเป็นเพราะแนวนี้ได้ไง
ถ้าจะพูดงั้น แนวนางเอกซิงหลายๆ เรื่องก็ไม่สมเหตุสมผล แบบซิง ไปวันไน้ (อาจเป็นไปได้) ไม่ใส่ถุง (ถ้าไม่เมาจนเละเทะก็ไม่น่า) ท้องแล้วเลี้ยงเองโดยไม่บอกผู้ชาย (ความเป็นไปได้ 0.1%) ผู้ชายพบความจริงแล้วรักลูกโดยไม่สนใจจะสงสัยว่าอีร่าลนี่อาจไปท้องกับคนอื่นมาก็ได้ (ความเป็นไปได้ 0.0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000001%)
ยุคนี้สมัยนี้ ถ้าตอนเรียนมหาลัยแล้วมีแฟน 90% ก็น่าจะเคยเยกับแฟนไปแล้วอะ จะหาซิงๆ ได้จากไหน อ้อ ก็จาก e อ้วนหน้าสิวขาหนีบดำอย่างพวกมึงไง อิอิ เปย์จ้า
โอโห หลายสิบเม้นล่าสุดนี่เปิดโลกกูมากเลย เชี่ยละ กูซุ่มเขียนนิยายไว้หลายเรื่องยังไม่เคยลง กะว่าจะลงทีเดียวตอนเขียนจบแล้วเพราะเขียนช้ามาก ไม่อยากหายจากกระแส (สมมติว่ามีอะนะ) นางเอกกูไม่ซิงทั้งนั้นเลย ไม่มีปมเหี้ยไรเลยด้วย แค่เป็นพวกปล่อยตัวตามสบาย ถ้าชอบก็ทำได้หมด ส่วนเรื่องที่ซิงก็คือคนที่พื้นฐานเก็บตัว ไม่ชินกับสังคม กุควรลงเรื่องไม่ซิงก่อนสินะให้คนชินว่ากูมาสายนี้ ถ้ากูลงเรื่องซิงก่อนแล้วเรื่องหลังไม่ซิงอาจมีคนผิดหวัง? เพื่อนโม่งว่าไง
เรื่องซิงไม่ซิงนี่เอาง่ายๆเลยนะ มันขึ้นกับค่านิยมปะ ถ้ามึงเซตติ้งโลกในเรื่องเมื่อสมัยปู่ย่าตายายสักร้อยปีก่อนนู่นที่ถือคติสาวซิงต้องซิงยันวันแต่ง มึงก็เขียนไปเหอะว่ายังซิง แต่ถ้าเสียซิงแล้วก็ควรมีปมแหละว่าผัวคนแรกตายหรือหย่ากันงี้ ได้เล่นกับปมของมือสองงี้พี่รับไหวปะคะ สังคมกดขี่คุณค่าหนูขนาดนี้พี่จะมอบรักแท้ให้หนูได้อยู่มั้ยคะ
แต่ถ้ามึงเซตโลกปัจจุบันที่เปิดกว้างขึ้นแล้ว ก็แล้วแต่มึงอะว่าจะเขียนเพื่อขายคนกลุ่มไหน ลัทธิบูชาเยื่อที่นางเอกต้องซิงเท่านั่น มึงก็ต้องเขียนให้นางเอกซิงอยู่แล้ว สวยแหละแต่รักนวลสงวนตัวงี้ เลยไม่คบใครมาก่อนจนเจอพระเอกหรือเคยคบแหละแต่สกินชิพมากสุดคือจับมือ แฟนเก่าเลยเป็นฝ่ายเบื่อขอเลิกไปเองงี้ ปูทางให้พระเอกเป็นคนดีขึ้นอีกทนคบนางเอกได้โดยไม่ละเมิดเกินเลย ถนอมซิงไว้ยันวันแต่งได้ แฮปปี้เอนดิ้งไปดิ
แต่ถ้าจะขายพวกไม่ใช่ลัทธินั่น มึงก็เขียนให้นางเอกไม่ซิงได้นี่ จะวันไนท์ทั้งเดือน หรือมีแฟนเก่าตั้งแต่มัทธยมก็แล้วแต่ ไงสุดท้ายก็ต้องมาคู่กับพระเอกที่มีความเป็นคนดี๊คนดีจับใจนางเอกได้อยู่หมัดจนยอมคู่กันเป็นคนสุดท้ายนั่นแหละ
หรือถ้ามึงจะเขียนตามใจตัวเองแต่กลัวดราม่าถล่ม มึงก็แปะไว้หน้าแรกเลยดิว่านางเอกเรื่องนี้ไม่ซิงนะ ก็คัดกรองคนอ่านได้ระดับนึงอะ ถ้ายังมีไอ้โง่ที่เสร่อมาว่าทำไมนางเอกไม่ซิง มึงเอาคำเตือนที่แปะไว้มาปาใส่หน้าแล้วรีพอร์ตมันดิ
ky มีคนเคยจ้างบกอิสระตรวจงานมั้ยอะ กูเคยเห็นคนรู้จักกูจ้างบกอิสระคนหนึ่ง (แต่ก่อนเคยเป็นบกสำนักพิมพ์ใหญ่) เรตจ้างหมื่นกว่าบาท แต่เอาไปส่งสำนักพิมพ์ไหนก็ไม่ผ่าน เอาออกมาทำอีบุ๊กเองก็ขายไม่ดี เลยอยากรู้ว่าตกลงจ้างบกอิสระนี่ดีมั้ย จ้างให้เค้าตรวจแล้วเราจะได้อะไรมาบ้าง
>>750 แม่งเคลมได้ปะ จ้างแล้วงานไม่ดีขึ้นอะ บก.มันต้องมีส่วนรับผิดชอบหน่อยนะ เครต้นฉบับอาจแย่อยู่แล้ว แต่บก.มีหน้าที่ตบๆให้มันดีขึ้นเว้ย ถ้าตามที่มึงว่าส่งสนพ.ไหนก็ไม่ได้ขายก็ไม่ออก แสดงว่ายก.ไร้ฝีมืออะสัสเหมือนเสียตังเปล่า หน้าที่บก.ไม่ใช่แค่ตรวจคำผิดนะ(อันที่จริงนั่นมันหน้าที่ฝ่ายพิสูจน์อักษร) มีทั้งแก้ปรับสำนวนให้สมูทขึ้น เสริมข้อมูลเพื่อความสมเหตุสมผล ฯลฯ ถ้าส่งให้บก.แก้แล้วงานไม่ดีขึ้น มึงเจอบก.เก๊แล้ว
>>750 ขึ้นอยู่กับว่าไปจ้างใครมา เทสต์งานเหมาะกับมึงรึป่าว ถ้าเป็น บก. สาย pocketbook ไปจ้างมาเกลานิยายก็คงไม่รอด นิยายก็มีหลายประเภท ดูโปรไฟล์ดีๆ ละกันว่าเขาเคยมีผลงานอะไรมาบ้าง กูไม่เคยจ้าง บก. อิสระ แต่ถ้า บก. ในสำนักพิมพ์ที่เขาทำให้นิยายกูก็มี
- เช็กความถูกต้องของเนื้อหา เช่นมึงเผลอลั่นไปว่าปลาวาฬเป็นปลา บก.ที่ดีจะบอกมึงว่าต้องแก้เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม
- เกลาสำนวน ตัดเนื้อหาที่ไม่จำเป็น ขยายความส่วนที่สมควร ตัดคำซ้ำ เรียงรูปประโยค เช็กคำที่ใช้แล้วความหมายผิด เช็ก plot hole
สุดท้ายแล้วแต่ดวงและวาสนา บก. ก็มีหลายระดับ ตั้งแต่กากยันเทพเหมือนนักเขียนนั่นแหละ
ไปเจอบกคนหนึ่งมา คิดว่าพวกมึงน่าจะเคยผ่านหูผ่านตามั้ง เค้าโปรโมตในกรุ๊ปนขนิยายอะ เพิ่งเรียนจบใหม่ เค้าทำเพจรีวิวนิยาย พอรับงานบกก็เรตไม่แพงมาก แต่กูลองไปส่องเพจรีวิวเค้าแล้วเหมือนเค้าจะอ่านแค่นิยายชั้นครู ของนักเขียนรุ่นใหญ่ ไม่ก็กับพวกที่ตีพิมพ์กับสนพดัง ซึ่งนิยายกูมันน่าจะเหมาะกับสายทำมือมากกว่า บางสนพก็ไม่ให้มีฉากเรตแบบนี้ๆ อะไรงี้อะ กูสนใจบกคนนี้แหละ แต่เท่าที่อ่านความเห็นของพวกมึง เดี๋ยวกูลองส่องเค้าให้ลึกกว่านี้ดูก่อนละกัน
สอบถามหน่อยจิ เวลาเขียนประโยคคำถามในนิยายควรใส่ ? เครื่องหมายคำถามไหม ไม่ว่าจะพูดหรือจะเขียนเลย เห็นบางเรื่องก็ใส่บางเรื่องก็ไม่ใส่ สรุปยังไงหว่า แล้วเครื่องหมาย ‘แบบนี้’ ใช้ตอนไหนได้บ้างอะ กับความคิดใช่รึเปล่า พวกตัวหนาตัวเอียงด้วย ใส่ได้ใช่ไหม มือใหม่สุดๆเลยแนะนำหน่อยทีพลีสส
>>756 มึงคิดเหมือนกูเลยฮือออ เค้าสนิทกับนขหลายคน แล้วนขที่เป็นตัวอย่างจ้างงานเขาก็เป็นนขที่เขาสนิทอะ คือความสามารถขายได้กับแค่คนที่เค้ารู้จักอะไรแบบนี้ แล้วกูรู้สึกว่าเค้าหัวหมอนะ ก่อนหน้านี้ทำโปรเจ็กต์รวมนักเขียนมา 2 โปรเจ็กต์ แล้วพอเปิดรับงานบกก็เอาไอ้สองโปรเจ็กต์นั้นมาใส่พอร์ตฟอลิโอ้เสนอลูกค้า 555 คือมันเป็นโปรเจ็กต์ที่เค้าทำเองอะมึง มาเสนอลูกค้าได้ไงวะ
ส่วนเรื่องรีวิวนิยายอันนี้กูเห็นด้วยนะ สำนวนเค้ามันไม่ได้ลื่นไหลอะไร แล้วบางทีก็ตีความสัญลักษณ์ในนั้นเกินไปด้วย เหมือนพยายามโชว์ภูมิว่าตัวเองก็มีดี
ปล กูสนใจเขาเพราะอยากรู้มุมมองเขาว่าจะคอมเมนต์นิยายกูยังไงเท่านั้นแหละ อีกอย่างเรตก็ไม่ได้แพงอะไรมาก กูก็เอื้อมถึงอยู่แล้ว แต่พอได้ยินแบบนี้ก็น่าจะถอยว่ะ ถูกแค่ไหนแต่ถ้าไม่ได้อะไรก็คงไม่เอา เปลืองเงิน เอาไปจ้างทำกราฟฟิกปกสวยๆ ได้ตั้งสองปก
>>757 สำหรับกูนะ ไม่ใส่ ? ทุกคำถาม จะใส่เฉพาะตอนที่ ตลค ถามแบบเน้นย้ำมากกว่า แล้วไอ้ตัวนี้ '....' กูใส่เน้นชื่อนามสกุล ตลค พวกข้อความขยี้ๆ โดนๆ หรือความคิดในหัวของ ตลค ตัวหนาเอาไว้เฉพาะชื่อตอนกับบรรทัดแรกของตอน ตัวเอียงกูใส่เรื่องราวในอดีต แล้วก็พวกข้อความบนกระดาษโน้ต,จดหมาย กูพยายามไม่ใส่อะไรพร่ำเพรื่อรกตา เวลาอ่านออนไลน์ไม่เหมือนเล่ม ตาต้องสู้แสงนานๆ ห่วงนักอ่านกู อันนี้กูคิดเอง ไม่มีตรรกะอ้างอิงอะไร
เวลาส่งสนพ. บก.ก็ไม่เห็นคอมเมนต์ ปรับพลอตหรือสำนวนใดๆ มีแค่เร่งงานให้ทันกำหนด บรีฟปก มีคนตรวจคำผิดให้ แล้วก็ขาย แค่เนี้ย มันต้องจ้างบก.เวลาทำอีบุคเองด้วยเหรอ งานมันดีขึ้นใช่มั้ย อันนี้ถามจริงจัง ไม่ได้กวนเลยนะ ถือว่ามาขอความรู้
เพราะเคยอ่านงานนข.คนนึง เขาจ้างบก.ด้วย แต่ปล่อยอีบุคมา สภาพเน่ากว่างานดิบที่กูเขียนลงออนไลน์อีก จุดไข่ปลายาวเกือบ10บรรทัด ใช้เพื่อตัดฉาก คำซ้ำคำผิดเพียบ เขียนตัวอักษรเดิมซ้ำๆ ลากเสียงยาวเพื่ออรรถรส แต่มันยาวเกือบหมดบรรทัด เครื่องหมายอัศเจรีย์เต็มไปหมด เหมือนตลคกำลังตะโกนใส่หน้ากูเวลาอ่านเลย นี่แค่พื้นฐานยังอาการหนักขนาดนี้ ปล่อยงานมาได้ไง มันต้องจ้างจริงๆเหรอ
>>764 บางสนพ บก ก็จะส่งกลับมาให้แก้ตามที่บกคอมเมนต์ อย่างตรงเส้นเรื่อง ความสมเหตุสมผล แล้วก็จิปาถะอีกนิดหน่อยที่บกจะถามว่าจะแก้ไม่แก้ (ในกรณีที่ไม่แก้ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรมากนัก แต่ถ้าแก้ก็จะเนี้ยบขึ้น) ส่วนพอเวลาทำมือหรืออีบุ๊ก คงอยากได้คนมาช่วยดูงานให้กริบอีกทีหนึ่ง แต่กูก็คิดเหมือนมึงอะ ถ้าจะทำมือหรืออีบุ๊กกูก็คงเลือกตรวจงานเองกับส่งพิสูจน์อักษรเฉยๆ พอ ไม่ต้องขึ้นบก
>>765 ขอบคุณมากสำหรับคำตอบ กูไม่เคยสัมผัสอะไรแบบนั้น ไม่ค่อยได้รับการใส่ใจ เคยคิดว่าเออ ส่งงานไปน่าจะโดนจัดเต็ม แบบที่เคยอ่านกระทู้มา แต่เปล่าเลยปกติมาก เขาไม่ยุ่งกับงานหรือสำนวนด้วยซ้ำ พอถามตรงๆ ว่างานเป็นไง ก็ไม่ได้เมนต์อะไรพิเศษ แค่พูดว่า 'ก็ดีนี่' แค่นี้แหละ เฟลนิดนึง เพราะคาดหวังไว้เยอะ อยากได้คนมาแนะนำบ้าง พอเห็นราคาจ้างบก. คือตกใจจริง ขอคุยกับพิสูจน์อักษรเหมือนเดิมดีกว่า กูคงเอื้อมไม่ถึง
>>766 บางสนพก็มีการให้คะแนนอะ คอมเมนต์มาเป็นหน้ากระดาษว่าควรแก้อะไรตรงไหน บางคนก็แก้เยอะ บางคนก็แก้น้อย บางทีก็มาร์กมาในไฟล์นั่นและว่าควรแก้ตรงไหน ไฮไลต์สำนวนประโยคต่อประโยค เค้าจะให้เวลามาว่าต้องแก้กลับไปหาเค้าภายในกี่วัน เท่าที่กูเจอมาคือสนพแบบนี้เป็นสนพที่เป๊ะมาก ทุกอย่างต้องเป๊ะตามเค้า ซึ่งบางอย่างมันก็ขัดใจกับคนเขียน ออกมาทำเองเป็นทางเลือกที่ดีกว่า
Ky กุไม่เคยเขียนนิยายอะ แต่มีคนรู้จักเพิ่งเริ่มเขียนเอาลงเว็บเรื่องแรก เหมือนเสียกำลังใจเพราะโดนนักอ่านติงมาเลยมาอยากให้ปลอบ แล้วบอกนักอ่านใช้ภาษาที่ดีกว่านี้ในการติได้ กูเลยนึกว่าโดนด่ามา แต่นักอ่านเม้นท์ว่า 'เนื้อเรื่องเพลินนะคะ แต่ใช้คำว่า xxxx บ่อยจนเบื่อเลยอะ' ส่วนตัวรู้สึกว่าเฉยๆ แต่ก็นั่นแหละกูไม่เคยเป็นนักเขียน อยากรู้ว่านขคนอื่นถ้าเจอเม้นท์แบบนี้กับนิยายที่เอาลงเนตเรื่องแรกจะเสียใจ/เคืองมากมั้ย
ขอสอบถามอีกนิด ถ้าเขียนบทนึงประมาณ3000คำ แต่ในบทนั้นมีการเว้นบรรทัดย่อหน้าจะเป็นอะไรไหม เช่นเราเล่าเรื่องตอนเช้า แล้วพอจะไปบ่ายเราก็เว้นบรรทัดหนึ่งแล้วค่อยเข้าช่วงบ่าย (เนื้อหาไม่เชื่อมกัน) แต่ช่วงบ่ายมีเนื้อหาน้อยสัก2-3หน้า ก็เว้นบรรทัดอีกบรรทัดแล้วเข้าช่วงเย็น แบบนี้อะ คืออยากจะskip time น่ะ ไม่ก็มีอีเว้นหลายอีเว้นเกิดขึ้น คนละวันกันบ้างไรพวกนี้นี้ กลัวว่าที่เว้นบรรทัด1บรรทัดและมีย่อหน้าใหญ่ๆเกิดขึ้นสัก3-5ครั้งใน1ตอนจะเป็นอะไรไหม
เข้ามางง ทำไมคำถามพวกนี้ไม่ค่อยมีในกรุ๊ปนักเขียนวะ กลุ่มนั้นแม่งมาม่ามาบ่อยจนกูอิ่มอร่อยเลย555 แล้วคำถามที่มีส่วนใหญ่ก็วนๆที่พล็อตกับปก คือมึงไม่คิดจะเลื่อนดูโพสเก่าๆหน่อยเหรอวะ สัก 2-3 โพสมึงก็เจอคำตอบที่มึงต้องการแล้ว คนสงสัยเรื่องเดียวกันมีเยอะ
นี่เรามาถึงจุดที่มู้โม่งแม่งพึ่งพาได้กว่ากลุ่มนักเขียนแล้วเหรอวะ
>>772 ใครจะไปกล้าถาม ลองดูสภาพคนตอบด้วย ตอนแรกกูเข้าไปก็หวังจะได้รับอะไรดีๆเหมือนทุกคนนั่นแหละ แต่หายากมาก โพสต์ดีๆก็ถูกดันจมหายไปกับคำถามตั้งชื่อ หรืออยากเขียนนิยายต้องเริ่มจากอะไรก่อน กลายเป็นโม่งที่ให้อะไรได้มากกว่า อยากรู้อะไรก็ตอบได้ ครบจบในคอมเมนต์แค่อันสองอัน ไม่เสียเวลาชีวิต ไม่ต้องรู้จักฉันไม่ต้องรู้จักเธอ ไม่มีอีโก้ ไม่มีอคติ ไม่มีการแปะลิงก์ให้ไปอ่านบทความหรือกระทู้เก่าๆ ไม่ต้องเจอมุก5บาท10บาทเวลากูต้องการความจริงจัง ขอบคุณเพื่อนโม่ง
โม่งกูตันอ่ะ ลบแก้ลบแก้มาสามรอบละ กูรู้สึกว่าการเขียนบรรยายอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครมันยากมากเลยวะ
ไอ้อารมณ์ร้องไห้เสียใจ เศร้า ดิ่ง เสียว ยังพอได้อยู่นะ แต่อารมณ์ที่มันซับซ้อนกูไม่รู้จะเรียบเรียงออกมายังไง
จะว่าไงดีว่ะ
ยกตัวอย่างฉากที่กูตันตอนนี้ มันแค่ย่อหน้าเดียวอ่ะ แต่กูไปต่อไม่ได้
คือพระเอกมันเคยเจอนางเอกมาก่อน แต่ไม่เคยคุยกัน แล้วบังเอิญเจออีกครั้ง อารมณ์แบบพรมลิขิตอ่ะ
ทีนี้ไอ้สิ่งที่กูต้องการจะสื่อก็คือ
พระเอกมันสนใจนางเอก นางเอกสวย แต่สำหรับหลัวชั่วแบบมัน ผู้หญิงสวยมันหาได้เยอะแยะ
ความสวยเลยไม่ใช่เหตุผลจริงๆ อารมณ์ว่าการเจอกันแบบพรมลิขิตนี่ต่างห่างที่เป็นเหตุผลให้พระเอกมันถูกดึงดูด
'เขาหลงใหลความไม่ธรรมดาสามัญแบบนี้ เพราะมันทำให้สิ่งสวยงามกลายเป็นความโรแมนติค และความโรแมนติคก็กระตุ้นความหลงใหล ทำให้อารมณ์รักใคร่ที่มนุษย์ชอบเล่นสนุกมีชีวิตขึ้นมาจากความไม่จริง'
สรุปคือพระเอกมันรักแรกพบนั่นแหละ แต่รักแรกพบของมันถูกกระตุ้นโดยความโรแมนซ์ ไม่ใช่ตัวบุคคล
ถ้านางเอกไม่มี story พิเศษ มันก็คงไม่มองซ้ำสอง และถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นที่มี story พิเศษมันก็จะถูกกระตุ้นแบบเดียวกัน
คือพระเอกมันมองว่าความรักไม่มีตัวตนอยู่จริงโดยตัวของมันเอง แต่สิ่งที่ทำให้ความรักดูเหมือนจริงขึ้นมาได้ก็คือความทรงจำ story หรือก็คือโรแมนซ์
ใน '... ' คือที่ร่างสุดท้ายที่กูร่างไว้ แต่กูรู้สึกว่าแม่งวกไปวนมาฉิบหาย เพราะกูพยายามจะอธิบายทุกอย่าง
แล้วไม่ใช่แค่ซีนนี้ กูตายหยั่งเขียดทุกทีเวลาต้องบรรยายอารมณ์ซับซ้อน
กูว่ากูชัดเจนกับตัวเองว่าตัวละครที่กูสร้างขึ้นคิดอะไร มีแรงกระตุ้น ปรารถนาอะไร
แต่กูไม่รู้จะบรรยายออกมายังไง กูอยากจะบรรยายตามที่คิด ใครงงก็ช่างมัน
แต่กูก็กลัวว่าถ้าคนอ่านจะงง เค้าจะงงเพราะกูเขียนไม่รู้เรื่องจริงๆ หรืองงเพราะเค้าวิเคราะห์ไม่แตกเอง
พอกูเริ่มกลัว มันยิ่งเหมือนมีกรอบมากั้น แล้วกูก็ยิ่งตันหนักกว่าเดิม
พวกมึงมีวิธีแก้ปัญหาตรงนี้ยังไงกันบ้างวะ
เขาหลงใหลความไม่ธรรมดาสามัญแบบนี้ เพราะมันทำให้สิ่งสวยงามกลายเป็นความโรแมนติค และความโรแมนติคก็กระตุ้นความหลงใหล ทำให้อารมณ์รักใคร่ที่มนุษย์ชอบเล่นสนุกมีชีวิตขึ้นมาจากความไม่จริง'
1.มึงใช้ภาษาซับซ้อนไปนะ แล้วก็เป็นการบรรยายที่ต้องขมวดคิ้วอะ การบรรยายที่ดีคือต่อให้ยาวมากแค่ไหนก็ต้องอ่านครั้งเดียวเข้าใจ เก็ต
ย่อหน้าที่มึงยกตัวอย่างมามันมีคำที่เป็นนามธรรมมากไป มันไม่ใช่คำที่เห็นแล้วเก็ตว่าจะสื่ออะไรในตั้งแต่แวบแรกที่อ่าน สังเกตจากมีคำว่า 'ความ' เต็มไปหมด ความไม่ธรรมดา ความโรแมนติก ความหลงใหล ความไม่จริง คือมีคำนามธรรมไปแล้ว 4 คำ
นามธรรมมันตรงข้ามกับรูปธรรม เข้าใจปะ คือนามธรรมมันมองไม่เห็น แต่รูปธรรมมันมองเห็นอะ ทีนี้พอใช้คำนามธรรมเยอะๆ ในย่อหน้าเดียวมันเลยทำให้อ่านแล้วขมวดคิ้ว เหมือนต้องตีความซ้ำอีกที
2.อารมณ์พระเอกตอนมองเห็นนางเอกแวบแรกกูมองว่ามันซับซ้อนและ fantasy ไปนะ มันซับซ้อนเกินกว่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรู้สึกอย่างนั้นได้ ความจริง ความโรมานซ์ ความหลงใหลตีกันไปหมด เอาจริงๆ ถ้าจะย่นให้มันดูมีความเป็นมนุษย์ขึ้น ความหลงใหลของคนเราส่วนหนึ่งเกิดจากสัญชาติญาณ 'สืบพันธุ์' บางทีก็ง่ายๆ แบบนี้แหละ ไม่ได้มีความโรแมนซ์ โรแมนติกอะไรเลย แต่ถ้ามึงจะเขียนแบบที่มึงต้องการก็ได้นะ แค่ต้องบรรยายให้มันอ่านง่ายกว่านี้
3.จากที่อ่านที่มึงว่ามา ปัญหาหลักของมึงคือ 'คลังคำ' น้อยไป สิ่งที่แก้ได้คืออ่านเยอะ อ่านหลากแนว ฝึกเขียนให้มาก ใช้คำที่ไม่ต้องตีความหมายเลย อ่านแค่รอบแรกแล้วเก็ตและเห็นภาพ
4.ให้พูดตรงๆ คือเป็นตัวมึงเองที่เขียนไม่เข้าใจ คนอ่านไม่จำเป็นต้องวิเคราะห์อะไรจากนิยายนะ นิยายที่อ่านยาก ต้องวิเคราะห์คือนิยายที่นักอ่านไม่นิยมอ่าน ทางที่ดีควรเขียนให้อ่านเข้าใจง่าย กูเข้าใจว่าอยากซับซ้อน แต่ ณ ตอนนี้เองมึงยังอธิบายความคิดตัวเองออกมาได้ไม่ชัดเจนเลย แล้วแบบนี้นักอ่านเขาจะเข้าใจอารมณ์พระเอกมึงได้ไง
สรุป อ่านให้เยอะ อ่านหลากแนว เขียนให้เยอะ สะสมคลังคำ แล้วก็จะค่อยๆ แก้ได้เอง ค่อยๆ ทำไป
>>776 thanks นะเพื่อนโม่ง
>>775 thanks อีกที คำตอบมึงช่วยกูมองภาพกว้างได้เยอะขึ้นมาก น้ำตาจะไหล
กูพอรู้ตัวอยู่ว่ามันวกไปวนมา อันนั้นคือดราฟ์ที่กูลบทิ้ง จริงๆ กูลบทิ้งไปหลายรอบแล้วแหละ
เหนื่อยชิบหาย กูหยุดไปอ่านหนังสือ แล้วกลับมาเขียน แต่ก็ยังวกไปวนมาเหมือนเดิม
กูตายฉากที่ต้องอธิบายอารมณ์ซับซ้อนทุกที แล้วกูก็รู้สึกว่ากูติดบรรยายอะไรเยอะๆ
ยกตัวอย่างจากอีกเรื่องที่กูเขียน (ซีนนี้กูไม่ได้เก็บดราฟ์ที่ลบทิ้งไว้)
ความรักนั้นลี้ลับอันตราย มันทำให้มนุษย์สรรเสิญความหมองเศร้า ผลักไสสิ่งสวยงามสู่ความมืดมิดทึมเทา ทุ่งหญ้าไม่เขียวขจี ผิวน้ำไม่ทอประกายวับวาวกลางแสงแดดเจิดจ้า เสื้อผ้าอาภารณ์หรูหราไม่อาจเฉิดฉายดังเช่นวันวาน เขาไม่รู้รสเสียงดนตรี ทรุดโทรม แตกสลาย เสียงหัวเราะกลายเป็นคนแปลกหน้าในค่ำคืนน่ากลัว แต่คนเราก็ยังถวิลหาความพินาศย่อยยับ ปล่อยให้พิษรักเผาพลาญทำลายตัวเองลงไปเช่นนั้น กระทั่งความรักมาเยือนเขาอีกครั้ง โลกทั้งใบกลับสว่างไสวเบิกบาน ความรักทอประกายฉายฉานในดวงตา อารมณ์เร่าร้อนแทรกซ่านพุ่งโพลงขึ้นในตัว จิตวิญญาณคนเราไขว่ขว้าสิ่งเหล่านี้อย่างบ้าคลั่ง แต่ผลที่ได้กลับกลายเป็นเครื่องมือทรมานกันและกัน ความรักดูดดื่มเป็นเพียงฝนฤดูใบไม้ผลิ ตกลงมาให้ไม้ดอกยามแล้งได้ย่อแย้มผลิใบ ก่อนจะแห้งเหือดไปทิ้งให้ระทมร่วงโรย สายฝนไม่อาจตกลงมาให้ไม้ดอกได้ชูช่อตลอดเวลาฉันท์ใด ความรักก็ไม่อาจคงอยู่ตลอดไปได้ฉันท์นั้น ทว่าคนเรามักเข้าใจผิด เปรียบความรักเป็นดวงอาทิตย์ เป็นจักรวาล เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าตัวเอง ไม่มีวันเสื่อมสลาย เราจึงดิ้นรน เรียกร้องจากกัน เพื่อสิ่งเชื่อว่าเป็นนิจนิรันดร์ แต่สายใยที่เกาะเกี่ยวคนสองคนไว้ไม่ใช่ความรักหรอก ลูกเอย สิ่งนั้นเปราะบาง ผันเปลี่ยนเร็วเกินไป ความรักของผู้ใหญ่ ถ้าเขาไม่เรียนรู้ที่จะปล่อยวางอารมณ์ทะลักทลายเมื่อแรกพบ ซึ่งจะต้องร้างไร้ไปสักวันหนึ่ง แล้วกลับมาสู่เจตจำนงค์ที่จะใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน เขาก็จะต้องควานหาหนทางให้ได้ลิ้มรสบันเทิงรัก เดินทางต่อไปอย่างไม่มีสิ้นสุดเช่นนั้นเอง
ดราฟ์นี้กูก็ลบทิ้งนะ ไม่ได้ใช้ กูใช้เวลาเขียนย่อหน้าเนี่ย 2 วัน แล้วพอกลับมาอ่านก็รู้สึกว่ากูเขียนเหี้ยอะไรเนี่ย
จนกูไม่มีอารมณ์เขียนต่อ กูเลยพักมาเขียนอีกเรื่องนึง แต่พอเจอซีนที่ต้องอธิบายอารมณ์ซับซ้อนอีกกูก็ตันอีก แล้วกูก็เริ่มไม่อยากเขียนวนไป
กูพยายามหาวิธีแก้อยู่ ไม่รู้ว่ากดดันตัวเองมากไป หรือกูมือไม่ถึงพอจะเขียนอะไรอย่างนี้ ก็ท้อๆ หน่อยแหละยอมรับ
เหมือนกูมาบ่นเฉยๆ เลยวะ 555 แต่กูอยากรู้จริงๆ ว่ากูควรจะแก้ปัญหานี้ยังไง หรือปัญหาจริงๆ ของกูคืออะไรวะ
แต่ยังไงก็ขอบคุณสำหรับคำตอบของมึงมากๆ โม่ง
>>778 1.ปัญหาของมึงคือความพยายามจะใช้คำให้สวย มันดูเป็นภาษาโบราณ นิยายเก่าๆ อย่างจุฬาตรีคูณของพนมเทียน จะบอกว่าบรรยายแบบนี้ก็มีคนชอบนะในสมัยนี้ แต่ก็น่าจะเป็นส่วนน้อยแล้ว คนส่วนมากชอบอะไรที่กระชับ เข้าใจง่าย
2.กูว่ามึงอาจจะติดอยู่ในกับดักของภาษาสวยมากกว่า ภาษาสวยตามแบบที่นักอ่านชอบไม่ใช่ภาษาสวยแบบที่ใช้คำอลังการ เต็มไปด้วยนามธรรมนะ แต่เป็นการเขียนโดยใช้คำได้ลื่นไหล น้อยแต่มาก ที่สำคัญต้องเน้นความหมายให้ได้ ยกตัวอย่าง
2.1ใบหน้าของเธอวิจิตรลออตา ชวนให้พิศดูซ้ำสอง
2.2เธอเป็นคนสวยในแบบที่เขามองแล้วเพลิน
กูคิดว่านักอ่านส่วนใหญ่ชอบแบบ 2.2 มากกว่า เพราะอ่านแล้วเข้าใจทันที ไม่มีคำยาก
3.ปัญหาหลักของมึงเลยคือคลังคำน้อยจริงๆ ควรหาหนังสืออ่านหลายๆ แนว พอคลังคำน้อยมันก็จะส่งผลกับอย่างอื่นของการบรรยายด้วย เช่น จังหวะจะโคน การไล่อารมณ์ ดราฟต์ที่มึงแปะมาคือมันสวยมากก็จริง แต่อ่านแล้วมันไม่เพลินอะ แล้วมันไม่กระทบใจด้วย ภาษาสวยแต่ไม่สื่อความหมายก็ไม่ส่งผลอะไรนะ รกซะเปล่าๆ
ลองฝึกเขียนสำนวนแบบเล่าให้เพื่อนฟังดู อย่าเขียนด้วยภาษาเขียนและคำสวยมากเกินไป นักอ่านก็เหมือนเพื่อนคนหนึ่งที่เรากำลังเล่าเรื่องสนุกๆ ให้ฟัง
>>780 กราบร่องนมเพื่อนโม่ง ที่สละเวลามาตอบ
'นักอ่านก็เหมือนเพื่อนคนหนึ่งที่เรากำลังเล่าเรื่องสนุกๆ ให้ฟัง'
เออกูไม่เคยตั้งมายด์เซ็ทแบบนี้เลยวะ บางทีมันอาจช่วยให้กูแก้ปัญหานี้ก็ได้ อย่างน้อยตัวกูเองก็คงไม่เครียดกับการใช้คำมากเกินไป
ไม่รู้จะขอบคุณยังไงอะ แต่ก็ขอบคุณแหละ
>>772 เห็นด้วยมึง ตอนนี้ถามว่าตั้งนามปากกายังไง ช่วยตั้งหน่อย ขอให้มีคำนี้ด้วย คือกูเบะปากเลย แค่นามปากกามึงยังให้ช่วยตั้ง ตอนกูตั้งนามปากกากูเสิร์ชเป็นวัน เสิร์ชหาความหมาย หาว่าซ้ำใครยัง จะหาเพื่อนคุยก็น่าจะตั้งโพสต์ให้มันน่าตอบหน่อยบางที เด๋วนี้หาข้อมูลกูก็หาเอาในโม่งนี่น่ะ ย้อนๆ กลับไปมึงจะเจอทริคที่ดีกว่าในกรุ๊ปนั้นเยอะกูบอกเลย อย่างที่ >>780 มันตอบนี่ก็สาระประโยชน์เลย มึงต้องอ่านเยอะ แบบเยอะๆ หลากหลายแนว หลายนามปากกาทั้งเก่าและใหม่ ศึกษาค้นคว้า เช็กคำถูกผิด กูอ่านนิยายมาเป็นร้อยเล่มกว่าจะลงมือแต่งจริงแล้วก็ศึกษาปรับสำนวนเอา
>>782 เออออออ กูรู้ว่ามีประโยชน์ถึงขั้นแคปเก็บไว้อ่านเลยเนี่ย เรื่องอ่านเยอะๆ กูก็เข้าใจที่โม่งพูด กูอ่านของกูเรื่อยๆ ตลอด ซื้อมากองๆ ไว้ทุกเดือน ตอนนี้ก็กำลังทะลายกองดองอยู่
พูดถึงเรื่องหาข้อมูลในโม่ง กูจะบอกว่าโม่งตอบกันแบบมีประโยชน์มากทั้งเรื่องวิธีขาย หรือปัญหาจุกจิก เพราะใส่โม่งกันป่ะวะ เลยตอบแบบไม่ค่อยมีดราม่าหรืออีโก้ปนด้วย บางทีกูไม่มีไฟในการเขียนก็มานั่งไล่อ่านที่พวกมึงคุยกันเนี่ย เสียดายแค่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยคุยกันเท่านั้นเอง 5555
ที่ไม่คุยไม่ใช่เพราะไรนะ บางคำถามกูก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน มีคนมา ky ถามคำถาม แต่ถ้าเงียบไม่ได้ตอบก็แสดงว่ากูไม่มั่นใจในคำตอบเลยไม่อยากตอบ กลัวเพื่อนจะไขว้เขวไรงี้ แต่ถ้าเป็นคำถามแนวๆ อยากให้แนะนำกูก็ตอบให้ได้ เพราะมันเป็นแค่ความคิดเห็นของคนๆ หนึ่งแค่นั้น จะเอาไปปรับใช้หรือไม่ปรับใช้ก็เรื่องของมึง
ส่วนเรื่องอ่านเยอะๆ นี่เป็นไปได้อย่าอ่านแต่นิยาย คนเขียนก็เป็นนักเขียนนิยายเหมือนมึงนั่นแหละ บางคนก็เขียนแบบภาษาเป็นแพตเทิร์นเหมือนนักเขียนคนอื่นเลย แบบที่กูอ่านจากเรื่องอื่นก็เจอการบรรยายแบบนี้ (กูเคยโดนสำนักพิมพ์ติเรื่องนี้ด้วยนะ แบบใช้ประโยคคลิเช่เกิน 5555) ให้อ่านงานเขียนประเภทอื่นอย่างบทความ สารคดี หนังสือที่บรรยายเรื่อยๆ เรียบๆ แต่มีภาพประกอบอย่างหนังสือแต่งบ้านยังได้เลย (หนังสือแต่งบ้านช่วยเรื่องบรรยายบรรยากาศได้ดีนะ 5555) ตอนที่กูเขียนนิยายแรกๆ กูก็กังวลเรื่องภาษา พยายามใช้ภาษาให้สวย แต่พอมาตอนนี้กูรู้แล้วว่าภาษาที่นักอ่านชอบคือภาษาที่ส่งความรู้สึกและมีความหมาย
บางทีกูก็อยากบอกคนในกรุ๊ปเหมือนกันว่าอย่าพึ่งพาแต่เพื่อนนักเขียนอย่างเดียว มีเวลาก็ลองไปเรียนรู้เอาจากนักอ่านบ้างก็ได้ว่าเขาชอบไม่ชอบอะไร มันจะทำให้เขียนนิยายได้ตรงทาร์เก็ตมากกว่า
>>784 อ่านแต่แนวๆ นั้นมันน่าเบื่อไงมึง แต่ก็แล้วแต่คนถนัดมั้ง กูอ่านนิยายไม่ได้จะจำของใครเค้ามา กูแค่อ่านเพื่อศึกษาว่าเค้าแต่งแบบไหน สำนวนแบบไหน ทำไมถึงปัง ทำไมถึงแป้ก แต่ไม่ได้ไปหยิบสำนวนใครมา อ่านให้รู้ว่านักอ่านชอบอะไรในนิยายเรื่องนี้มั่ง แต่ถ้าจะหาข้อมูลกูก็ไปอ่านอย่างที่มึงว่านั่นล่ะ ที่กูไม่ตอบบางทีกูยังไม่เก่งไง กูยังโนเนมเลยไม่กล้าบอกใคร
Ky ถามหน่อย มึงเคยจองชื่อนิยายกันมั้ยวะ พอดีกูตั้งชื่อนิยายกูเอาไว้แล้วเอฟปกอีบุ๊ก ทีนี้พอกูจะอัพออนไลน์ กูเสิร์ชกอีกทีแล้วมีคนเอาชื่อเดียวกับกูไปใช้ แบบนี้ทำไงได้วะ กูจ่ายค่าปกไปแล้วด้วย กูไม่ได้เปิดเรื่องที่ไหนทิ้งไว้เพราะกลัวนักอ่านมารออ่ะดิ่
>>785 โห อีเรื่องชื่อซ้ำนี่กูเกลียดมาก แต่ทำได้แค่ภาวนาขออย่าให้ใครมาซ้ำ จิกกีตัวเองให้รีบแต่งรีบลง มีวิธีเดียวที่จะทำให้เรามีกรรมสิทธิ์ในชื่อนั้นคือรีบเขียน รีบเผยแพร่ให้คนอื่นรู้ว่ะ ถ้าจองปกไปแล้วให้เค้าแก้ชื่อเรื่องได้มั้ยมึง ไม่ก็ใส่คำเพิ่มไรงี้ ส่วนตัวกูไม่เคยอัปเปล่าๆ ของชื่ออะ ถ้าจะอัปคืออัปทั้งเรื่อง เรื่องที่ชื่อซ้ำกับมึงเค้าอัปบ้างยัง (ส่วนตัวกูไม่ชอบพวกจองชื่อไว้ก่อนแล้วพอมีคนมาซ้ำทีหลังก็มาตีโพยตีพาย อ้าว ก็มึงไม่เขียนเนื้อเรื่องมาลงเองปะวะ แล้วชื่อนี้กูก็ไม่ได้ลอกมึง กูแค่บังเอิญคิดได้เหมือนมึงแต่กูไม่ได้มาอัปจองชื่อไว้ก่อนนี่)
>>785 เคย คือมีพล็อตแล้ว อยากตั้ง ก็เปิดไว้ มึงไปข้อแก้ได้มั้ง ถ้าไม่อยากซ้ำเขา คือไฟล์น่าจะแก้ง่าย เคยเหมือนกัน แบบกูจองไว้นานเกิน ละเขาลง meb ไปก่อน คือทางนั้นไม่ลงออนไลน์ เลยไปข้อแก้ คนทำอาจจะใจดีด้วยหายไปแป๊บหนึ่งก็ส่งไฟล์มาใหม่ แต่คือที่แก้ก็ไม่ได้เยอะ เติมคำนิดหน่อย
>>788 ส่วนตัวกูว่าขึ้นกับระยะเวลาด้วย ถ้าลงบทเดียวแล้วไม่มาต่อนานๆ ไม่มีอัปเดตอะไรเลย คนที่ชื่อซ้ำกับมึงเค้าอาจคิดว่ามึงทิ้งร้างไปแล้ว อย่างที่บอกไปอะ วิธีเดียวที่จะทำให้มีกรรมสิทธิ์ในชื่อนั้นคือรีบเขียนรีบเผยแพร่ มันพิสูจน์กันไม่ได้อยู่แล้วว่าใครคิดได้ก่อนหรือหลัง
พูดเรื่องชื่อ พวกมึงมีเคล็ดตั้งชื่อเรื่องกันยังไงบ้างวะ กูแต่งได้จะจบเรื่องแล้วยังคิดชื่อดี ๆ ไม่ออก (กูเป็นเพอร์เฟ็ตชั่นนิสด้วย อยากได้ชื่อที่อ่านแล้วว้าวเลย จำได้เลยงี้) อยากเลี่ยงชื่อที่มันเกร่อ ๆ สุดท้ายคิดไม่ออกเอง ทำไงดี
ขอบจัยพวกมึงที่มาตอบ ชื่อเรื่องมันได้กับพล็อตกูมากๆ ไง ตอนคิด กูลองหาแล้วว่าไม่มี บางทีกูไม่มีไฟเลยยังไม่แต่ง พอจะแต่งก็ไม่ทันคนอื่น กูเซ็งเลย เด่วกูถามเพจก่อนว่าแก้ให้กูได้มั้ยเพราะนานแล้ว กูไม่อยากเปิดจองชื่อเพราะไม่รู้จะแต่งตอนไหน บางเรื่องกูคิดพล็ตเป็นปีกว่าจะแต่ง 555
เอาแบบมักง่าย-ชื่อตัวเอกตั้งเลย
เอาแบบอธิบายพล็อตทั้งหมด-ชื่อๆลต์โนเวลยาวๆทั้งหลายไงจ้ะ
เอาแบบตรงแนวที่แต่งให้คนอ่านรู้-ดูได้จากแนวรักทั้งหลายเลย
เอาแบบสปอยแต่ต้นว่าเกี่ยวกับไร-ใช้คีย์เวิร์ดเรื่องเป็นชื่อเลย
เอาแบบไม่ใช่สี่แบบแรก-คิดผสมคำเชื่อประโยคเองดลย
>>778 แนะนำอย่าคิดเยอะเกิน คิดเยอะเกินกลัวเขียนออกมาได้ไม่ดี สุดท้ายเขียนต่อไม่ไหวทุกราย ลองคิดซะว่า เขียนๆไปฝึกตัวเอง เขียนให้ได้วันละ 1000 คำขึ้น ถ้าแนวตันเขียนไม่ออกนะ ก็ปรับมุมใหม่ ลองคิดว่าจะเขียนห่าไรก็เขียนๆออกมาไม่ต้องไปแคร์ไรมาก พอคิดงี้มันจะไม่กดดัน แล้วมันจะไหลออกมาเอง ตรงไหนดีก็ดี ไม่ดีก็ค่อยมาปรับใหม่ทีหลัง
>>780 เคยติดกับเหมือนกัน กังวลอยู่แต่กับสำนวน คำเชื่อม อ่านแล้วต่อกันไหม สมูทไหม ขึ้นประโยคใหม่ห้วนไปเปล่า กังวลทุกจุด แต่พอไปอ่านเรื่องที่มีคนติดตามเยอะๆ ตรงนั้นก็ไม่จำเป็น เหมือนเป็นแค่ของแถมตามกาลเวลา?ฝึกฝน
กังวลแม้กระทั่งบทพูดพระเอกนางเอกว่าเข้ากับคาแรคเตอร์ไหม สรุปคือเขียนไปเหอะช่างแม่ง
ขอบ่นหน่อย คือกุอ่ะโหยหาความโรแมนติกเลยชอบมีพล็อตเรื่องรักๆ โรแมนซ์ในหัว แต่เวลาเขียนจริงดันเขียนฉากแอคชั่นเลือดสาด ระหกระเหินเร่ร่อนได้ลื่นไหลมากกว่าพวกฉากเน้นความรุ้สึกของพระนางว่ะ ฉากเย้ก็ลื่น เพราะเป็นฉากเน้นการกระทำ เซ็งว้อยย
>>800 เหมือนกูเลย กูเขียนได้แต่แนวอารมณ์ความรู้สึก ด้อยเรื่องการกระทำมาก อยากเขียนให้แสดงท่าทางอย่างละเอียด ไม่ก็แค่พอเห็นภาพเฉยๆ ก็ได้ อีกอย่างคือกูชอบนิยายแนวพระเอกเคยอยู่ในโลกมืด มีความดาร์กมากๆ มาก่อน แต่กูเขียนไม่ได้ ได้แต่อ่าน พอรู้ว่าทำยังไงก็เขียนไม่ได้กูก็เลยเป็นแค่นักอ่านพอ กูจะขอสนับสนุนคนเขียนสายดาร์กดราม่าตลอดไป
เรามีปัญหากะบทพูดอะ ในหนึ่งตอนบรรยายเยอะเลยมีคุยกันอยู่ไม่ถึงสิบประโยค รู้สึกมันยากตรงจะพิมพ์ว่าคนนี้พูดคนนั้นกล่าวยังไงให้ดูไม่ตะกุกตะกักอะ จะใส่คำพูดต่อๆกันรัวๆเลยก็กลัวจะดูไม่บรรยายเกินไป ทำไงดีหนอ
>>802 บรรยายเยอะน้อยหรือใส่บทสนทนาเยอะน้อยไม่สำคัญเท่าจังหวะเรื่องนะ ถ้าบทพูดเยอะบรรยายน้อย แต่เรื่องสมดุลก็เขียนไปเหอะ และถ้าบทสนทนาน้อยบรรยายเยอะแล้วอ่านลื่นไหล รู้สึกว่าสมดุลดีแล้วก็ไม่ต้องปรับเพิ่มอะไรมาก ทำให้เนื้อเรื่องสมดุลอะ จะอะไรเยอะน้อยไม่ได้สำคัญมากแล้ว
ถ้าเป็นนข.ใหม่ สนพ.เขารับเรื่องจบ bad end / เรื่องมีภาคต่อเล่ม 2 มั้ยวะ คือกูเขียนนิยายเป็นจักรวาลเดียวกัน พระนางแต่ละเรื่องมีค.ข้องเกี่ยวกัน เลยวางลำดับไว้ว่าเล่มไหนควรออกก่อนออกหลัง แล้วเรื่องแรกกูดันจบเศร้าด้วย นักอ่านเขาจะติดภาพจำขยาดงานกูปะวะ หรือควรเปลี่ยนลำดับเล่มจริง ๆ
แต่ถ้าอยากเขียนบทพูดแนวตัวละครเถียงกันให้เก่งๆนี่ฝึกยังไงกันอะ แบบตบมุกกันโบ๊ะบ๊ะๆ หรือแนวตลกซีเรียสที่ตัวละครไม่ได้เล่นมุกแต่จังหวะมันตลกเองงี้ กูอยากเขียนได้มั่ง แต่ไม่มีเซนส์ด้านนี้เลย
>>802 มึงไปเจอคนอ่านติว่าบทพูดน้อย หรือไปเห็นของคนอื่นโดนติ หรือแค่รู้สึกว่าของตัวเองแม่งๆ เอง //อย่าได้กังวล กู+1 เรื่องเดินเรื่องสนุก เนื้อหาสมดุล จะบทพูดน้อย บรรยายเยอะ หรือกลับกัน ถ้าอ่านเพลินมันก็ไม่มานั่งเล็งอะ ว่ายังไง //ถ้าคนอ่านอยากได้บทพูดเยอะๆ ก็แนะนำให้อ่านนิยายแชทข่ะ
>>806 กูไม่เคยเขียนแนวตลกเหมือนกันว่ะ แล้วเขียนไม่ได้ด้วยแน่นอน แต่ชอบนิยายตลกเหมือนกัน อย่างที่กูอ่านก็พวกสายวาย คือมันจะตลกแบบไม่ได้คิดให้ตลก แต่ว่าบรรยากาศมันโบ๊ะบ๊ะไปเองไรแบบนี้อะ ที่กูอ่านคือวายเรื่องหนึ่งที่พระเอกเป็นสถาปนิก ซื้อบ้านมือสองมารีโนเวตแล้วเจอผีนายเอก อีผีนี่ก็ชอบออกมาหลอกพระเอก ทำน้ำไม่ไหล ทำไฟดับ แต่อีพระเอกมันไม่เชื่อเรื่องผี มันก็คิดแนววิทยาศาสตร์ว่าอ๋อ ท่อมีปัญหาน้ำเลยไม่ไหล หลอดไฟหมดอายุใช้งานไฟเลยดับ หลานพระเอกมาอยู่ที่บ้านด้วยแล้วคุยกับนายเอกที่เป็นผี แต่อีพระเอกก็โง่ คิดแบบวิทยาศาสตร์อีกว่าจินตนาการสำคัญกว่าความรู้ หลานกำลังมีพัฒนาการ อยากเล่นกับเพื่อนเลยจินตนาการไปเอง 5555 เออแค่นี้กูก็นั่งขำแล้วอะ ขำในความโง่ของพระเอก มันตลกตรงที่ผีนายเอกตั้งใจจะมาหลอก กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม แต่อีพระเอกเสือกโง่ไม่เก็ต แล้วก็ทำแผนทุกอย่างพัง
อีกซีนคือตอนมีโจรขึ้นบ้านพระเอก แล้วหมาจรจัดที่พระเอกเลี้ยงไว้ก็มาเห่ากันขรม ในมุมมองคนอ่านก็คือคิดว่าหมาเห่าโจร แต่จริงๆ คือหมาเห่านายเอกที่เป็นผีไม่ได้เห่าโจร ละอีพระเอกก็โง่นอนหลับไม่รู้เรื่อง
Ky ปกนิยายพอร์นแบบหื่นๆ กับปกละมุนวิ้งมีผลกับคนซื้อมั้ยวะ? กูอยากทำปกมินิมอลดอกไม้ใบหญ้าฟรุ้งฟริ้งมากกว่าปก ชญแลกน้ำลายจูบดูดดื่ม แก้ผ้าฟัดกัน กูกะจะคลุมโทนปกนิยายให้เข้ากับปกโรแมนซ์ของกูด้วย
>>812 +1 วิธีนี้คือเริ่ดนะ ปกในก็แซ่บสุดติ่งไป เข้าใจว่าอยากโชว์ แต่ไงก็ต้องมีวางในที่สาธารณะมั่ง ทำแจ็กเกตปกนอกใสๆน่ารักไว้ด้วยก็ดี กูจะได้กล้าอ่านในที่สาธารณะมั่ง นั่งรถไฟฟ้างี้ ม้านั่งงี้ ไม่มีไรทำฆ่าเวลากูก็หยิบนิยายมาอ่านนี่แหละ แบบเล่มไม่เสียสายตาดี+ประหยัดแบตมือถือ แต่หนักใจเรื่องปกทุกทีทีต้องเอาฟนังสือเล่มอื่นมาปิดแทนงี้ ชีวิตลำบากมากมาย
Ky คิดว่าแนวมัธยม มหาลัยจะกลับมาฮิตได้ไหม ทั้ง18+ นอมอล ชญและชชเลย ช่วงนี้เห็นที่ติดอันดับส่วนใหญ่จะไม่ค่อยมีวัยเรียน ส่วนห้องวายก็มีแต่คนไม่เอามัธยม มหาลัยกันทั้งนั้น
เพื่อน~ สมมตินิยาย 2 เล่มจบ การเปิดพรีทีละเล่มนี่ปกติมะ
หรือไม่ควร ไม่เหมาะอย่างยิ่ง ??
>>817 ถ้าจะเปิดทีละเล่มคงต้องรีบต่อเล่ม 2 เลยมั้ง ค้างไว้นานไปจะเริ่มมีคนทวงละ ส่วนเปิดพรีทีเดียวบางทีจะเจอปัญหานักอ่านไม่มีตังเพราะจ่ายก้อนใหญ่ บางคนเปิดผ่อนเลย ช่วงแกลบๆพอดีกูก็ไม่ซื้อ
>>819 รสนิยมส่วนตัวกูเฉยๆ55555 มัธยมที่กูเจอมันมีแต่แนวแอบรักแอบชอบรุ่นพี่รุ่นน้องอะ คู่กัดด้วย กูไม่อินคสพแบบนี้ ขนาดอ่านวัยทำงานรึมหาลัยกูยังพยายามหลบที่สุด รสนิยมคนอ่านช่วงนี้ดูเอื้อให้แนวทำงาน ต่างโลก ย้อนเวลาไม่ก็มหาลัยมากกว่าด้วยแหละ ดูแนวนิยายจีนที่ขยัน lc มาช่วงนี้ดิ เมื่อก่อนก็มีแต่แนวมัธยม ช่วงนี้ก็มีแนวใหม่ที่มันฮิตกว่าเข้ามาแทน
งี้ถ้ามีพลอตอื่นเป็นหลักแต่ยังอยู่มัธยมก็ไม่เป็นไรใช่ไหม หรือควรวาปไปมหาลัยเลยดี คือตอนนี้แต่งนิยายอยู่ สามารถเปลี่ยนระหว่างวัยมัธยมกะมหาลัยได้เสมออะไม่มีผลกระทบต่อเนื่อเรื่องเท่าไหร่ แต่ไม่ชอบวัยมหาลัยเท่าไหร่ แล้วก็เขียนไปว่านางเอกอยู่วัยแรกแย้ม ซึ่งอายุ18งี้ก็ควรจะเป็นวัยมัธยมรึเปล่าน้อ 555
คิดว่าอายุ 18 นี่อยู่ในช่วงรอยต่อระหว่างมัธยมกับปี 1 ได้ ช่วงพักก่อนเข้ามหาลัยยาวๆ สี่ห้าเดือนอะ
ออกเล่มกับสนพ.นี่ เราติดต่อขอคนวาด/คนออกแบบปกเองได้มั้ยวะ (แบบออกเงินให้ด้วย) กุเห็นบางสนพ.ทำปกตัดแปะออกมาไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ ไม่อยากเรื่องมากแต่อย่างน้อยออกเล่มทีก็อยากให้เรื่องตัวเองมีปกสวย ๆ อ่า ฮึกฮึก
ถามหน่อย ติดเหรียญรายตอนในรี๊ด แบบไม่เปิดให้อ่านฟรีเลย ทำไมยอดวิวในตอนไม่เท่ากับยอดขาย
เช่นยอดวิิวล่าสุดขึ้น100 แต่ในยอดตอนนั้น มันขึ้น แค่ 35 คืออะไร ในเมื่อไม่ได้เปิดให้อ่านฟรี
หรือระบบในหน้ารวมยอดขายมันไม่เรียลไทม์?
แอบเศร้ามาก ตอนที่เปิดให้อ่านฟรีมีคนอ่านเรื่อยๆเกือบจะเยอะ แต่พอติดเหรียญคนหายวับ
ถึงเปิดให้อ่านฟรี1 วัน แล้วติดเหรียญคนก็หายวับ? ยอดขึ้นเยอะแค่วันที่เปิดฟรี นอกนั้นเอื่อยๆ
หรือนิยายไม่สนุกจริงๆก็น่าคิด ตอนท้อๆทำยังไงกันบ้าง เห้อ (มือใหม่ที่เพิ่งเริ่มเขียนเมื่อปีที่แล้ว ท้อเร็วไปต้องฮึบสู้)
Ky อยากรู้ว่านักเขียนคิดไงกับใช้เรื่องที่พระเอกประสบอุบัติเหตุจนใกล้ตายมาคืนดีกับนางเอกวะ แบบจากนางเอกแค้นๆโกรธๆ หายเลย เพราะชั้นเสียเธอไปไม่ได้บลาๆ คืนดีทุกอย่าง ในฐานะนักอ่านไม่ชอบเลย เหมือนมันเป็นมุกที่ไม่รู้จะเขียนให้คืนดีกับพระเอกยังไงแล้วดีเลยใส่มาอะ เกลียดมากแต่เห็นหลายเรื่องเลยชอบใช้ ไม่ใช่แค่นิยายรักแนวดราม่าน้ำเน่าด้วยอะ รักวัยรุ่นสมัยนี้ยังมี
>>834 มีเรื่องหนึ่ง อีพระเอกนางเอกแม่งอยู้กินกันแล้ว แต่ไม่ได้แต่ง นางเอกเป็นของตายอะ แล้วอีอดีตเพื่อนเก่าพระเอกเคยชอบเสือกกลับมาหาพระเอก อีพระเอกก็เหี้ย หวั่นไหวไปกับอีนั่น กูกดซื้อเพราะอยากได้โมเมนต์พระเอกเจ็บ นางเอกก็ทิ้งนั่นแหละ ไปพร้อมกับลูก พระเอกเลยเพิ่งสำนึกว่าอ้าวกูรักคนนี้ แต่ตอนจบกูขัดใจแบบ ขัดใจเหี้ยๆ พระเอกประสบอุบัติเหตุ เลยคืนดี นี่กุแบบ อ๊าากกกกก จะคืนดีไม่ว่า แต่ม่ายเอาแบบนี้ แถม คุณณณนักเขียนใจดีกับอีนั่นจัง สุดท้ายแม่งคนอื่นก็ไม่โกรธมัน แถมพระเอกก็ยังเป็เพื่อนที่ดีด้วย ยังโทรหาทักทายใ้หนางเอกได้ยินอีก ถ้าคุณนักเขียนอยู่แถวนี้ แยสกบอกชอบนะคะ เรื่องคืนดีด้วยประสบอุบัติเหตุยังพอให้อภัย แต่อีตัวมารที่มาแทรกผัวเมียเขา จบดีเกินไปค่ะ
กูว่าใครๆ ก็เป็นนะ ถึงจะแต่งนิยายมาแล้วหลายปีก็เถอะ
แบบตอนแต่งอยู่กับตัวเองคนเดียวเราตั้งใจ เราสนุก ก็คาดหวังมากว่า ลงปุ๊บ เปรี้ยง ปัง ปั๊บ
แต่สุดท้ายคือปังปิ๊นาด มันก็มีเซบ้างอะเนอะ
กูได้แต่อดทนแต่ทุกวันอย่างมีวินัยแล้วลงต่อไปอย่างสม่ำเสมอ
//กูอยากระบายมันออกไปจากหัวเฉยๆ ขอบคุณสนามโม่งคัฟ~
นักอ่านเหมือนจะเริ่มไม่มีเงินซื้อหนังสือกันแล้วปะวะ ช่วงนี้ตามกลุ่มรีวิวไม่ค่อยมีความเคลื่อนไหวเลย มีแต่คนถามหาชวนคุยเรื่องเก่าๆ ทุกคนรัดเข็มขัดไม่เสี่ยงของใหม่ ใครเปิดพรีช่วงนี้ยอดเป็นไงบ้างอะ
ขึ้นกับแนวไหนและกลุ่มนักอ่านมากกว่า ถ้าแนวที่เป็นแนวตลาดยอดยังเหมือนเดิม บางคนขายได้ดีกว่าเดิมด้วยซ้ำ บางแนวยังไงก็มีคนซื้อเท่าเดิมเพราะฐานคนอ่านเป็นแม่บ้านมีเงิน นักอ่านบางคนมีผัวฝรั่งก็อยู่บ้านเฉยๆ ซื้อนิยายมาอ่าน
Ky สงสัยมานานละ การตั้งชื่อนางเอกพระเอกนี่มีผลต่อการขาย/เข้าอ่านมากมั้ยอะ เห็นหมวดรักโรมานซ์งี้ นางเอกพระเอกใช้ชื่อจริงภาษาไทยกันแทบทุกคน ไม่ค่อยมีชื่อเล่น ส่วนนิยายวัยรุ่นก็จะชื่ออลังๆไม่ก็แปลกๆหน่อยทุกทีเลย อยากสลับกันมั่ง
Ky แนวลิเกฝรั่งยังมีคนอ่านป่ะวะ เดี๋ยวนี้กูไม่ค่อยเห็นใครแต่ง กูอยากแต่งเพราะเป็นความฝันส่วนตัวมานาน อยากจะใส่การเมืองเข้าไปในนิยายแบบป้าทม แต่งแบบไม่ยัดเยียดการเมือง แต่กลัวไม่มีคนอ่าน เห็นอ่านกันแต่แรงๆ แซ่บส์ๆ
>>842 กูว่าอยู่ที่นักอ่าน ถ้าวัยทำงาน พวกนักอ่านแม่บ้านอาจจะไม่ชอบอ่านชื่อตัวละครเว่อร์วัง ประหลาดๆ แบบตัวละครนิยายวัยรุ่นมั้ง
มาเห็นแล้วเสียใจเลย กระทบเต็มๆ ไม่รู้งานตัวเองสนุกไหม คอมเม้นน้อยมาก สติกเกอร์ไม่รู้เลย
ท้อมาก ขายไม่ค่อยออก ล้มมาแล้วกี่ครั้งกัน กว่าจะขายงานตัวเองออกใช้เวลาฝึกนานแค่ไหน
พอท้อเครียดถอยก็ต้องพัก ไหนจะโควิดอีก พักเหนื่อยค่อยกลับมาสู้กันใหม่ในวันที่พร้อม
>>847 ถ้ามึงไม่ได้เป็นนักเขียนอาชีพ มีรายได้จากทางอื่นด้วยก็ถือซะว่า อย่างน้อยก็ได้เงินเพิ่มจากเงินเดือนปกติ แม้จะน้อยเหมือนไม่ได้ก็ตาม
แต่ถ้าเป็นนักเขียนอาชีพสถานการณ์ตอนนี้ใครๆ ก็หดหู่ (ยกเว้นพวกชิงหมามาเกิดในสภา) ยิ่งได้ผลตอบรับที่ไม่ดีด้วยแล้ว มึงอาจจะลองอยู่กับตัวเองไหม งดเข้าโซเชียล งดเสพข่าว แล้วมาหาหนังสืออ่าน ออกมาอยู่ในโลกออหไลน์บ้าง คือ เคลียร์สมอง เคลียร์ใจให้มันสะอาดสักหน่อย เผื่อสมาธิ แรงใจ ในการเขียนนิยายจะกลับมา
//พอดีกูทำแบบนี้น่ะ เวลากูออนไลน์มากไป รับรู้เรื่องคนอื่นมากไป กูรู้ตัวเลยมาสมองกับใจกูเต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง กูก็จะออกๆ มาแล้วหยิบนิยายมาอ่าน บางทีไอเดียมาเฉย ต้องรีบเปิดเวิร์ดขึ้นมาพิมพ์
>>848 >>849 ขอบคุณที่ไม่ด่ากลับ เป็นกำลังใจให้เช่นกันนะ
คงเหมือนที่คห.บนว่า หวังไว้มากก็เสียใจมาก
>>849 เขียนเป็นงานอดิเรกแต่ไม่มีอาชีพหลัก งงไหม? คือหยุดทำงานประจำหรือฟรีแลนซ์ไปนานแล้ว ไม่มีรายได้มาก็นานแล้ว ตอนแรกเขียนให้อ่านฟรี มีคนอ่านปานกลางไม่ถึงกับดังเปรี้ยง แต่พอเริ่มคิดจะหารายได้จากงานเขียนของตัวเอง ปรากฎคนหาย มีคนซื้องานเขียน แต่น้อยมากจนเหมือนไม่ได้อะไรเลย พอเจอแบบนี้เข้าก็เลยคิดสงสัยงานตัวเองคงยังไม่ดีพอ ไม่สนุกหรือเปล่าอะไรทำนองนั้น จนพาลไม่มั่นใจไปหมด ก็ได้แต่หวังพักสมองทำใจให้โล่งไปก่อน พร้อมค่อยกลับมาใหม่ ขอบคุณนะ
ดูแลสภาพจิตใจกันให้ดีนะพวกมึง ขนาดชลต. ยังคืนตังนักอ่านแล้วเลย เพราะเขียนนิยายต่อไม่ออกเนื่องจากสถานการณ์ช่วงนี้
//แล้วล็อกดาวน์นี่ยังเปิดพรี ส่งพัสดุกันได้ไหมเนี่ย เหมือนกูอยู่กับความไม่แน่นอนสักอย่าง
>>854 มีคนอ่านอยู่นี่ ยังไงก็ยังไม่ไปหรอก 5555 แต่คนอ่านน้อยลงมากเหมือนดับไปแล้ว คนที่เคยแหกนางในแท็กเค้าก็เคยกลับมาเปรยเรื่องนางเป็นระยะๆ เคยเห็นคนเม้าว่านางเขียนนิยายแบบยกเมฆ ไม่รู้ข้อมูลจริงแต่มโนเป็นตุเป็นตะ กูเลยลองไปอ่านเรื่องพระเอกถาปัดนางเอกโบราณคดีอะไรนั่น แม่งเอ๊ย ศิลปากรวังท่าพระมันไม่ได้เป็นแบบในเรื่องอะคุณพรี้
ที่นางตอแหลว่าจบมอไอวี่ลีก ทำงานยูเอ็นบลาๆ เหมือนคิดว่าคนอื่นโง่ 5555 การศึกษา+ประสบการณ์ดีขนาดนี้แม่งไม่มาเป็นแค่นักเขียนนิยายในประเทศนี้หรอก ต้องนู่นค่ะ เขียนนิยายให้ฝรั่งอ่าน ติดนิวยอร์กไทม์เบสท์เซลเลอร์ แต่กูยอมใจความยังอยู่ในวงการนี้ เห็นลดราคาเรื่องขายไข่นั่นบ่อยเหลือ 29 บาทก็เคย มูฟออนไม่ได้จริงๆ แต่เงาแค้นก็ยังอยู่ แท็กในทวิตก็ยังไม่ได้หายไปไหน ไปสืบประวัติความตอแหลได้เลยแค่พิมพ์กูเกิ้ล
คือสงสัยว่าทำไมนางไม่เผลี่ยนนามปากกาไปเลยวะ อย่างแนวรักวัยรุ่นในmebก็ใช้ชื่อเดิม เลื่อนผ่านเจอว่านามปากกานี้ก็ไม่กดเข้าไปดูแล้วปะ
Ky แต่งนิยายแล้วกะให้แต่ละตอนมีสามพันคำ สรุปไปๆมาๆบางตอนก็เกินไปเยอะ บางตอนก็พอดี จะแก้ปัญหาด้วยวิธีแบ่งครึ่งเหลือประมาณพันห้าแยกไปสองตอนงี้ก็ไม่ได้อะ มันไม่จบช่วงพีคนิยายให้คนอ่านค้างแบบตอนที่กะไว้ตอนแรก งี้ควรทำไงดี ถ้าแต่ละตอนคำไม่เท่ากันจะเป็นไรมั้ยอะ กะจะติดเหรียญด้วยตอนครึ่งเรื่องอะ
แต่งนิยายจบแล้ว ควรลงตู้มเดียวเลยหรือแบ่งเป็นอาทิตย์ดีวะ แบบไหนผลตอบรับจะดีกว่ากัน แล้วถ้าแบ่งละนี่ควรอาทิตย์ละตอนหรือกี่ตอนดีหว่า รบกวนเพื่อนโม่งชี้แนะ
>>862 ถ้าลงรี๊ด อาทิตย์แรกลงโครมๆ วันแรกกูแนะนำแบ่งครึ่งตอนสักสองหรือสาม ลงเช้าเย็น ติดกันเจ็ดวันไปเลย เอายอดวิวไปแข่งตรงหน้าใหม่มาแรงก่อน จากนั้นก็ปรับเป็นช้าลง แล้วขายอีบุ๊คไปด้วย ใครรอไม่ไหว ก็จัดอีบุ๊คเลย
ในกรณีที่มึงจะลงให้อ่านฟรีจนจบ แต่กูอย่างแนะอีกอย่างคือ ประกาศด้วยวบอกไปเลยว่า ตั้งแต่เริ่มเลยนะ ถ้าจะลงจบ แต่จะเริ่มปิดตอนวันไหน บอกวันปิดตอนไปเลย เพราะมึงวางแผนได้เขียนจบแล้ว ให้ปิดตอนยังไม่จบนี่แหละ เพราะนิยายมันจะยังอยู่ในอันดับแรกๆ สายฟรีก็จะมาช่วยดัน คนมาช้าอยากอ่านก็ไปอีบุ๊คเอา คนอ่านทันก็อ่านไป พวกนี้ช่วยดันวิว แต่มึงต้องประกาศให้ชัดๆ ข้างหน้าเลย ว่าจะปิดตอนวันไหนอะไรยังไง
Ky อยากรู้สัดส่วนยอดรีวิว:ยอดขายของอีบุ๊คอะ กรณีที่รีวิวจริงๆไม่หน้าม้า สมมติเล่มดังๆรีวิวกันระดับ300กว่าขึ้นไปนี่ยอดขายเกิน5พันเล่มมั้ย
อ่านนิยายของคนอื่นแล้วรู้สึกตัวเองตัวเล็กชะมัด แต่งดีกันจัง บางคนเรื่องแรกเล่มแรกเอง แต่งได้กระชับ สมจริง แล้วก็อินมากๆ สู้ๆเด้อตัวฉันและนักเขียนที่กำลังล่าความฝันอยู่ทุกคน
>>861 ไม่นะ ถ้าแต่เกินมาตรฐานที่มึงกะไว้ก็ดีแล้วนี่ บางทีแต่งๆไปเนื้อเรื่องมันก็ไหลเพิ่มกูเข้าใจ555 จะลงทั้งงั้นเลยก็ได้นักอ่านส่วนใหญ่ไม่มาสังเกตหรอกว่าจ่ายตังไปเฉลี่ยตกคำละกี่บาทมันคุ้มตัวป่าว ส่วนใหญ่สนแค่เนื้อเรื่องว่ามันยาวพอและจบลงเต็มอิ่มดีมั้ยคุ้มกับเงินที่จ่ายป่าว และสนใจจำนวนหน้ามากกว่าจำนวนคำด้วยซ้ำอะ
แต่ถ้ามึงรู้สึกอยากตัดแบ่งออกไปบ้าง กูแนะนำให้มึงเกลาเนื้อหาใหม่ตัดคำซ้ำซ้อนหรือรูปประโยคที่คล้ายๆกันออก มึงจะเห็นเองว่าจังหวะไหนที่ควรตัดไปใส่อีกบท กูทำอยู่วิธีนี้เวลาเขียนเพลินจนงานงอก ซอยยับๆเลย จาก 10+ หน้าใน 1 ตอน เป็น 1 ตอนที่มี 6 หน้า และเหลือ 3 หน้าที่เอาไปรวมกับเนื้อหาในตอนต่อไปได้ อีก 1 หน้านี่คือคำซ้ำประโยคฟุ่มเฟือยที่ตัดออกนั่นละ
ถ้าเราเคยเล่นมุกเมคฟันอะไรบางอย่างไปแล้วมาดูสถานการณ์ตอนนี้กลับรู้สึกว่าไม่ควรทำเลย เราควรกลับไปแก้ไขป่ะวะ
ex. มุกจูบปากแพร่โควิด ตอนที่เขียนคือช่วงโควิดซาลงไปแล้ว ไม่คิดว่ามันจะกลับมาหนักกว่าเดิมขนาดนี้ พอสถานการณ์มันแรงขึ้นเลยคิดว่าเราควรเอาออกไม่ให้กระทบจิตใจใครดีมั้ย แต่มันก็ผ่านมาเป็นปีแล้วนะ ทำไงดีน้อ
พวกมึงที่ยอดโหลดถึงพันกันนี่แต่งกันมาเกิน 2 ปีละปะ TT_TT เห็นของพวกมึงแล้วท้อเลย กูแต่งมาสองปีละ ได้ประมาณสามสี่เรื่อง แต่ไม่เคยถึงเลย ทุกเรื่องร้อยต้นๆ เท่านั้น
นักเขียนแนวรักส่วนใหญ่ นี่จะเป็นผู้หญิงอายุ 30 กว่า การศึกษาไม่ค่อยดี เป็นซิงเกิ้ลมัม เป็นโรคทางจิต (ซึมเศร้า) ใช่รึเปล่าครับ?
ที่พวกมึงด่าๆ มันกันอยู่ มันอาจจะกำลังนั่งเคลิบเคลิ้มอยู่ก็ได้นะ 555+ อาจจะเป็นโรคจิตประเภทหนึ่งที่ชอบโดนทำร้ายจิตใจ
//กูมีเรื่องแชร์แหละ
บางทีที่พวกมึงรู้สึกว่าไม่มีอารมณ์แต่งนิยาย ขี้เกียจ ตัน ฟีลไม่มา อาจจะเพราะมึงโดนเสียงปริศนาในสมองหลอกอยู่ก็ได้นะ
กูเป็นบ่อยเมื่อก่อนตอนที่แต่งตามอารมณ์ แต่พออัพขึ้นเว็บก็พยายามจะแต่งทุกวันให้เป็นวินัย
มีเสียงในสมองดังเป็นบางวัน เกือบจะทำให้กูไม่ได้แต่งมันออกมา แต่กูฝืนสลัดมันออกแล้วเปิดเวิร์ดขึ้นมาพิมพ์ๆ เพ้อเจ้อไป ตอนเริ่มบรรทัดแรกจะพิมพ์ๆ หยุดๆ บ้าง แต่หลังจากนั้น บรื้นๆ เลยจ้า ทำงี้มาสักพักละ ได้ผลดีทีเดียว
แต่นี่คือกรณีที่กูทำทรีตเม้นไว้แล้วนะ ถ้าสดใหม่จากทะเลเลยวิธีนี้อาจจะยากมากที่จะช่วยเข็นคำออกมาได้
พวกมึงเป็นนักเขียนนิยายไทยนี่อ่านงานนักเขียนไทยคนอื่นกันปะ กูไม่กล้าอ่านอะ โดยเฉพาะสายเดียวกันหรือใกล้เคียง เดี๋ยวเจองานดีๆ แล้วกดดันตัวเองเลยอ่านแต่งานแปล อ่อนแอจังกู 555
อีกอย่างกลัวอ่านแล้วเจอพล็อตซ้ำกัน เลี่ยงปัญหาไปเลย มีดราม่าจะได้กล้าพูดว่าไม่รู้จักไม่เคยอ่านจริงๆ
กูอ่านหมดนะ ตามใจกูทุกอย่าง สายตัวเองบ้าง ข้ามสายบ้าง ฉีกแนวไปเลยก็มี แนวแปลก็อ่านบ้าง วันนี้อ่านงานไทยในเว็บแก้เบื่อ เดี๋ยวนี้กูไม่ค่อยได้อ่านอะไรเลย เขียนอย่างเดียว เดือนหนึ่งอ่านเรื่องสองเรื่องแถมยังอ่านไม่ค่อยจบ เสพสื่ออย่างอื่นเพื่อหาไอเดียและสะสมคลังคำเอาน่ะ พวกการ์ตูน เมะมันส์ๆ หนัง กูไม่ค่อยมีเวลาอ่านหนังสือด้วยมั้งเลยหาอย่างอื่นเสพเอาแทน มึงไม่ต้องกลัวไปก๊อปใครเขาหรอก อ่านมากๆ เดี๋ยวก็กระตุ้นไอเดียเป็นของตัวเองได้ อย่างน้อยอ่านของคนอื่นให้รู้ว่าเขาใช้คำกันยังไง หรือถ้ากลัวจริงๆ อ่านนิยายไทยเก่าๆ ไม่ต้องขนาดบ้านทรายทอง 555 อ่านพวกนักเขียนรุ่นใหญ่ มีอายุหน่อย ววินิจ แก้วเก้า ปิยะพร วรรณวรรธ ชลนิล กฤษณาอโศกสิน ม.มธุการี อ่านเอาภาษา ความแข็งแรงของพล็อต เส้นเรื่อง คาแรกเตอร์ ไดอาล็อก ฯลฯ
กูแต่จีนโบ เลยชอบอ่านงานแปล งานไทยแต่งเหมือนกันอ่านไม่ได้เลย เหี้ยเนอะ แต่คือก็พวกความรู้ข้อมูลคือๆ กันอะ อ่านไปก็พากันบ้ง แล้วก็อ่านข้ามสายไปแปลตะวันตก สืบสวนโรคจิตไปเลย กูว่ามันมีอะไรเยอะแยะเลยที่เอามาใส่ในนิยายของตัวเองได้ แล้วเนื้อเรื่องก็จะไม่วนๆ ซ้ำๆ เดิมด้วย
แต่อย่างไรก็ตามกูตีหัวคนเข้าบ้านไม่สำเร็จ คนอ่านในเว็บอาจจะชอบอะไรเร็วๆ อ่านเพลินๆ ไม่ยัดข้อมูลมากมั้ง แต่กูปูพื้นตัวละครไปก็เกือบครึ่งเล่มละ
>>889 ขอบใจหลายๆ เลย แต่งกันต่อไป หมดกำลังใจก็เข้าโม่ง
เอ้อ กูคิดอะไรได้อย่างหนึ่ง
มีใครเป็นแบบกูไหม คือ ยังเป็นหน้าใหม่แต่ไม่อยากสร้างฐานแฟนอะไรแล้ว เลยจ่าหน้าซอง แปะหราหน้าแรกเลยว่าจะติดเหรียญนะจ้ะ ใครติดก็รออีบุ๊ก ไรงี้ ทำให้แบบยอดวิวหน้าแรกเยอะมาก แต่น้อยมากๆ ที่จะกดเข้าชั้นหรืออ่านตอนต่อไปต่อ กูคิดว่ากูได้ทำการคัดคนที่พร้อมเปย์ เห็นว่านิยายกูน่าจะควรค่าให้น่าเปย์ไปโดยปริยายแล้ว 555+ ตอนแรกกูนอยด์ๆ นิดนึงแต่พอคิดงี้ก็เลยลั้นล้าต่อ //หลอกตัวเองแล้วมันดีก็ทำเถอะ 555+ (ดีในที่นี้คือกูยังมีแรงใจแต่งต่อไปด้วยสปี้ดที่แรงกว่าเดิม เพราะจะรีบอัพอีบุ๊ก)
>>890 เป็นเหมือนกัน จั่วหัวเลยว่า ติดเหรียญแน่ๆ คนกดเข้าชั้นน้อย กว่าเรื่องอื่นที่ไม่ติดเหรียญ แบบเห็นได้โคดชัด ทำใจ เขียนต่อไปวันละนิดละหน่อยพอ ไม่ไฟแรงละ ไฟแรงไปแล้วมอดไวเกิน คงมีวันของเราสักวัน เขียนไป // เออแต่ยังดีนะ พอมีคนซื้อ
ถ้าน้อยใจก็อย่าเอาตัวเองไปเทียยคนอื่น ออกมาจาปที่ตรงนั้นที่เห็นแล้วทำให้ท้อถอยน้อยใจ
สนพ.ไหนยังรับนิยายจบเศร้าบ้างวะ เคยได้ยินเสียงเล่าอ้างมาว่าถ้าเป็นนข.ใหม่ ส่วนมากเขาจะ prefer จบแฮปปี้ จริงรึเปล่า ใครพอทราบ
บอกให้ meb ขึ้นโฆษณาแบนเนอร์นิยายเรายังไงนะ ติดต่อเขาไปทางเมลเลยเหรอว่าอยากให้ช่วยโปรโมทนะ เหมือนเคยเห็นคนพูดอยู่แต่กูลืมว่ามู้ไหน อยากให้คนเห็นงานเยอะๆ ฮือ
>>894 MEB Info <info@mebmarket.com> แต่ถ้า meb ต่องทำแบนเนอร์เอง เมลล์ไปถามเลยว่าาขนาดเท่าไหร่กูลืม เพราะไม่เคยส่งกับ meb แต่ถ้า readAwrite Support <support@readawrite.com> อันนี้ส่งภาพไป ส่งฟ้อนต์ แล้วบอกขอพิจารณาการขึ้นแบนเนอร์ ถ้าได้รับเลือกเขาจะตอบกลับมา ขอให้โชคดีนะเพื่อน
ขึ้นเเบนเนอร์ไม่เสียเงินนะ ถ้า read อยู่ที่ว่าจะโดนเลือกมั้ย เคยส่งไปแล้วไม่ได้ขึ้นก็มี แล้วแต่เขาจะเลือก ถ้าภาพยิ่งสวยโอกาสก็สูง ส่วน meb ขึ้นง่ายกว่า เป็นภาพปกธรรมดาก็ได้ เพราะ meb รอบในการขึ้นมันน้อย ถ้านิยายไม่ใช้พวกได้สร้างหนังละคร จะอยู่ไม่กี่วัน
Read นี่เขาไม่ได้พิจารณา ยอดวิวด้วยนะ แค่ภาพเข้าตาก็โอเค แต่ก่อนเขาติดต่อมาเอง แต่เดี๋ยวนี้คนน่าจะส่งไปให้พิจารณาเยอะ
แม่ม่ายลูกติดเขียนนิยายรักฟินน้ำแตกให้แม่ม่ายลูกติดอ่าน
เพื่อนโม่ง ขอถามหน่อย ถ้าจะเอานิยายไปให้ร้านพิสูจน์อักษรตรวจ ต้องทำสัญญาไม่ให้เขาเผยแพร่นิยายรึเปล่า ปกติป้องกันปัญหานิยายรั่วไหลจากตรงนี้กันยังไง หรือว่าจ้างแค่คนที่ไว้ใจ
ไอ้เรื่องพิสูจอักษรขโมยงานนี่ไร้สาระ มันจะเอาไปทำไม ถ้ามึงเป็นระดับ JK ก็ว่าไปอย่าง ของกูก็ใช้ร้านทั่ว ๆ ไปนี่แหละ ไม่เคยมีปัญหา
>>916 มึงเข้าใจผิดละ เพจรีวิวมันมีจรรยาบรรณนะ อ่านแล้วยังไง มันก็เขียนตามนั้นแหละ แต่ถ้าส่งให้ ก็อาจจะเกรงใจนิดๆ ด่าได้ไม่เต็มที่ แต่ถ้าไม่ชอบก็ไม่มีการอวยแน่นอน
แล้วที่ส่งให้มีสองอย่างเว้ย
- ช่วยเรื่องโปรโมท
- อยากอ่านคำวิจารณ์
ถ้ามึงจะเน้นอวย เอาเม้นแฟนคลับมาแปะก็ได้
เรื่องเพจรีวิว มีเพจนึงที่ชอบทักไปขอนิยายนักเขียนมารีวิว ต้องให้นางฟรีนางถึงจะมารีวิวให้ ส่วนอันไหนที่นางต้องกัดฟันซื้อเอง เตรียมได้ 3 ดาวในกู๊ดรีดส์แบบไม่เขียนเหตุผลให้เลยจ่ะ คนรีวิวชอบไปเกาะนักเขียนตั่งๆ ชอบอ่านนิยายชั้นครู นักเขียนรุ่นใหญ่ไรงี้ หรือนักเขียนที่ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์บิ๊กๆ ถ้าทำมือแล้วอยากให้นางรีวิวให้ต้องส่งไปให้นางฟรี อิอิอิ
แล้วเรื่องอวยมันก็ไม่ได้มีผลดีเลยนะ ถ้านิยายมึงกากแต่เสือกให้อวยเป็นเทพ คนซื้อแม่งก็คาดหวังสูง พออ่านแล้วไม่ได้ตามหวัง มึงก็โดนด่า
กระแสตีกลับไม่ใช่เรื่องสนุกนะมึง ถึงขั้นเผาหนังสือ ขุดอดีตกันเละเทะ (ในโม่งนี่ก็มีให้เห็นกันเยอะแยะ)
มึงเขียนได้แค่ไหนก็โปรโมทแค่นั้นแหละ ห่วยแล้วเสือกดัง มึงซวยแน่
รอร จะปรับหมวดใหม่ให้นักเขียนเข้าไปแก้หมวด อ่านแล้วปวดหัวมาก ไม่ได้ช่วยให้ชัดเจนขึ้นเลยตั้งทำไม party ตั้งสวิ้งกิ้งเลยดีกว่า
ถ้าเราจะลงนิยายในเว็บระหว่างเขียน ละพอเขียนจบจะไปทำอีบุ๊ก โม่งคิดว่าเราทำแบบไหนดี
1. ติดเหรียญ ลงในเว็บจนจบ จบแล้วรีไรท์นิดหน่อย จากนั้นก็ขายอีบุ๊กราคาใกล้เคียงกับเหรียญ
2. ลงให้อ่านฟรีจนจบ แล้วไปขายอีบุ๊ก
3. ลงให้อ่านฟรีครึ่งเรื่อง แล้วไปขายอีบุ๊กอย่างเดียว
>>922
ยอดอีบุ๊คจะเป็นแบบนี้ 3 > 1 > 2
ยอดคนอ่านในเว็บจะเป็นแบบนี้ 2 > 1 > 3
ขึ้นอยู่กับมึงจะเอายอดขายหรือยอดอ่าน
คนที่เริ่มด้วยการเปิดฟรีจนจบ ดึงคนอ่านสักพักแล้วเรื่องหลักค่อยเปลี่ยนกลยุทธ์ ทำแล้วเวิร์กก็มี
คนที่ไม่เน้นยอดอ่าน อยากกรองคนเปย์ออกจากสายอ่านฟรี ติดเหรียญไปเลย ก็มี ไม่ต้องปวดหัวเสียงงอแงของสายฟรี
แต่ก็ต้องไม่ลืมว่าสายอ่านฟรีแล้วสุดท้ายยอมเปย์ก็ยังมีบ้าง ถ้าปิดทางเขาแต่ต้นก็เหมือนปิดโอกาสตัวเอง
วงการนี้มันซบเซาจากโควิดปะวะ กุสายอ่านอย่างเดียว อยากรุ้มุมนข. /สนพ.
นข หน้าใหม่เขาขายได้กันบ้างมั้ย
กูมีงบ 1000 กูจะซื้อหนังสือ คลังคำ หรือซื้อนิยายดี ~?
คลังคำ นอกจากแรกๆเปิดผ่านตา หลังๆไม่ได้แตะเลย แต่มีเก็บไว้ก็อุ่นใจนะ
โทษๆ ผิดๆ เออแม่ง คิดว่าประเด็น จ้างเพจเป็น บ.ก .
เราจะป้องกันปัญหาเลื่อนกำหนดการส่งหนังสือได้ยังไงวะ
กูยังไม่เคยนะ แต่เพื่อนร่วมวงการประสบกันเยอะ ทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ เห็นแล้วกูระแวง เพราะกูก็ยังแต่งไม่จบ แล้วอัพเรื่อยๆ รอรวมเล่มอะ
สั่งพิมพ์หนังสือมา ความที่อยากเก็บ แต่เหลือ ขายเองไม่ออกว่ะ มีที่ไหนฝากขายได้บ้าง ที่ไม่ใช่แบบฝากเขาพรีออร์เดอร์
>>937 ของค้างสต็อก ปัญหาโลกแตกของทั้งสนพ.และทำมือเลยมือ
แนะนำได้แค่ว่ามีออกงานใหม่เรื่อยๆ ก็จะมีคนถามหางานเก่ามึงเอง ต้องทยอยขายไป (บางเรื่องกูขี้เกียจเก็บก็ส่งบริจาคแม่ง)
และพอขายจนหมดสต็อก ก็จะมี้จะมีนักอ่านมาถามว่าหมดแล้วเหรอคะ จะรีปรินท์มั้ย 5555555น้ำตาไหล
เห็นแวบๆ เรื่องนักรีวิวผันตัวมาเป็นบกอิสระ แล้วการันตีด้วยการจบสายตรงมา คือจริงๆ แล้ววิชาบรรณาธิการศึกษา บรรณกิจอะไรงี้บางมหาลัยก็ปรับปรุงรายวิชาให้ทันสมัยขึ้น เข้ากับเทรนด์การอ่านหนังสือของคนในปัจจุบัน ถ้าเป็นวิชาบรรณาธิการแบบตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ มีขั้นตอนต่างๆ มันคือการเรียนแบบ academic อะ เอาออกมาใช้จริงไม่ค่อยได้ในยุคนี้ เพราะเค้าเป็นบกอิสระให้พวกนักเขียนนิยายที่ส่วนใหญ่เป็นนักเขียนอิสระ เขียนขายอีบุ๊กหรือทำมือ เพราะงั้นแทนที่จะใช้หลักของสำนักพิมพ์ก็ต้องมาใช้หลักของนักอ่านแทนว่านักอ่านจะซื้อแบบไหน เรื่องบางเรื่องไม่ได้เป็นนิยายที่มีองค์ประกอบครบตามตำราเขียนนิยายก็ยังขายดีเป็นเทน้ำเทท่า
อีกอย่างการเรียนในสายวรรณกรรมอะไรพวกนี้ จริงๆ คือเรียนด้วยการอ่านวรรณกรรมคัดสรร พวกที่ได้รางวัล นักเขียนรุ่นใหญ่ คัดมาแล้วว่าดี (คัดผ่านสายตาอาจารย์หรือเป็นหนังสือในลิสต์หนังสือที่ควรอ่าน) มีโอกาสน้อยมากที่จะได้อ่านงานแบบที่มีทั่วไปในเว็บ ทำมือ อีบุ๊ก หรือถ้าเลือกหนังสือเองได้ก็ต้องเป็นหนังสือที่ผ่านสำนักพิมพ์มาก่อน เพราะงั้นก็ไม่ได้การันตีว่าคนเรียนสายนี้โดยตรงจะเหมาะกับงานบกอิสระที่รับจ้างอีดิตงานให้นักเขียนทั่วไป
สรุปคือจ้างบกอิสระ ต่อให้เค้าเรียนจบอะไรมาก็ไม่ค่อยมีผลอะไรกับนิยายหรอก เก็บเงินจากที่จะจ้างบกอิสระเป็นจ้างพิสูจน์อักษรที่เก็บงานเนี้ยบๆ ไม่ก็เอาไปจ้างทำปกดีกว่า
ใส่เนื้อเพลงลงในเรื่องยังไงกันวะ /ถ้าเป็นภาษาอื่น กูต้องแปลด้วยมั้ย ไม่เคยมีปสก.ใส่เพลงลงในเรื่องเลย ขอคำแนะนำหน่อย
กูอยากเขียนพระเอกขรึมๆ เย็นชา แต่กูไม่ชอบพวกงี่เง่าบ้าอำนาจเลยเขียนให้มันเป็นคนมีเหตุผล สุดท้ายออกมาเป็นผัวแงวเฉยเลยว่ะ กูเศร้ามาก จะหาทาง insert ความดุยังไงดี
>>944 ดุเวลาทำงานมั้ยมึง แบบคนเป๊ะ งานเนี๊ยบ ดุแบบสมเหตุสมผลดี แต่ไม่ใช่จนเป็นแบบบอสบ้าอำนาจนะ คือชีวิตจริงกูเคยเจออะ ไม่ใช่เจ้านายทีมกุแต่เป็นอีกทีม เวลาไปคุยงานกับเขาก็จะเกร็งเลย เหมือนมึงเป็นนศที่ต้องเอางานไปเสนออาจารย์แล้วกลัวโดนตีตก เป็นพวกเพอร์เฟ็กชั่นนิสต์น่ะ งานต้องเป๊ะ เวลาพลาดจะโดนตำหนิเสียงเรียบๆแต่ไม่หยาบเหมือนโดนอจด่า แต่นอกนั้นก็เป็นคนสุภาพ ใจดีกับลูกน้องไม่หยิ่ง แต่เวลาประชุมด้วยทีไรจะเกร็ง
>>944 กูไม่มีวิธีแก้ แค่อยากมาจับมือด้วย555 ของกูก็ตั้งใจให้ดุ แบดบอย นักธุรกิจกินรวบแบบอิเจ้าสัว สุดท้ายกลายเป็นผัวหมาขี้อ้อน หงุงๆ ซุกนมนางเอก กูทำอะไรลงไป แต่เห็นด้วยกับ >>946 ให้ดุเวลาทำงาน หน้านิ่งๆ บรรยายออร่ากับความหวาดกลัวของตัวละครรอบตัวที่มีต่อพระเอก จะสะกดจิตคนอ่านได้นิดหน่อย ดุบนเตียงก็ได้อะ
Ky แต่งฉาก NC ยังไงให้คนอ่านใจสั่น อินตามไปด้วย ทำไงให้นิยายมีเสน่ห์? กูเกร็งทุกทีเวลาแต่งฉากพวกนี้ กลัวใช้คำหยาบเกินไป ทื่อเกินไป ไม่สละสลวย กูต้องคิดประดิดปะดอยคำที่ใช้ ต้องคำสวยหรู มีสเตป 1 2 3 4 อ่านเองยังรู้สึกไม่สมูท ไม่ธรรมชาติ ตึงเป๊ะ ตัวละครดูเครียด อ่านของคนอื่นก็ลื่นดีถึงจะใช้คำธรรมดา เล่าไปเรื่อยๆ ก็เถอะ นิยายกูเอาคนอ่านไม่เคยอยู่ สังเกตจากยอดกดออกจากชั้น กูจะปลดล็อกความคิดกูยังไงดี?
>>948 นิยายมึงเอาคนอ่านไม่เคยอยู่? นี่หมายถึงฉาก sex ซีนนี่นะเหรอ เพราะเดิมคนอ่านเข้ามาเพราะคาดหวังจากฉากนี้ แต่พอมึงแต่งได้ไม่สะกิดต่อมเขาเลยกดออกงี้หรอ //ถ้าใช่ ก็ใช้คำแนะนำจากเม้นบนกู แต่กูรู้สึกว่ามึงต้องมาคิดเยอะๆ นี่เพราะมึงเองก็ไม่ได้มีปสก.ตรงรึป่าว เหมือนถามลึก ถามเหร้ยไป แต่คือกูว่ามันมีผลอะ คือถ้าไม่เคยเองดูคลิปอ่านนิยายมันก็ช่วยได้แค่สองมิติอะ แต่ไม่ได้บอกให้ไปหาคนมาเย็บนะ อห. ต้องฝึกๆ ไปเยอะๆ แหละ
.
แต่ถ้ารวมฉากอื่นด้วย ข้ามกูไปเลย รอคนอื่น แหะๆ ;_;
กูขอถามมั่งนะ
นิยายกูตั้งไว้ว่าสองเล่มจบ แต่เล่มแรก กูอยากหั่นจบตรงฉากค้างๆ มันเลยเป็นเจ็ดหมื่นกว่าคำอะ
เล่มสองก็จะแสนกว่าคำไปเลย สองเล่มไม่บาลานซ์กันแบบนี้ ความหนาเวลาพิมพ์ออกมาจะน่าเกลียดน่ากลัวไหมวะ?
Ky เจอดราม่าในกลุ่มนขในเฟส มีคนโพสว่าอาชีพนักเขียนไม่โดนผลกระทบจากโควิดรอบนี้เลย เพื่อนโม่งคิดเห็นว่าไงกันบ้าง
>>954 อ่าว ถ้ามีนอ.ที่ได้รับผลกระทบ แล้วใครจะมาซื้อนิยาย กูยังมีความกังวลอยู่ทุกวัน เริ่มนอนไม่หลับเนี่ย ว่าถ้าเปิดพรีเล่มแล้วจะมีคนซื้อไหม ออกอีบุ๊กแล้วจะมียอดโหลดรึป่าว …บางทีถ้าเราไม่ได้อยู่ในจุดๆ นั้นจริงๆ ควรคิดให้รอบด้าน ตีลังกาคิด อย่าคิดแค่จากจุดที่ตัวเองอยู่
ทำไมนข.ชอบใช้คำว่า หาก ในความหมายว่า แต่ วะ มันเริ่มมาจากช่วงไหน
หาก = ถ้า ≠ แต่
มันใช้ตามกันมาเรื่อย ๆ จนไม่รู้ว่ามันผิดรึเปล่า
>>952 กูมีผัวแล้ว ดูคลิปเสียวก็ดูจนด้าน อ่านนิยายพอร์นก็อ่าน ลองหัดแต่ง PWP ก็ลอง เปลี่ยนเป็นโรมานซ์ก็แล้ว สะสมคำที่ใช้ในนิยายพอร์นก็ทำ กูปรับมาหมดแล้ว กูแค่รู้สึกว่านิยายกูฉากเย็บอารมณ์มันไม่ได้ ยังขยี้ไม่ตรงจุด ตอนเอาคนจริงกับตอนบรรยายเป็นตัวหนังสือมันไม่เหมือนกันหรอกมึง
ky กูเป็นนข.โนเนมเพิ่งมาหัดเขียนแล้วมีพวกแอครีวิวคนติดตามเยอะๆเหมือนทำมาเป็นอ่านงานกู รีวิวนิดๆหน่อยๆ กูดีใจชิบหายกดแชร์กดไรไปตามปกติ แต่สักพักนางลบที่รีวิวงานของกูออก กูเลยงงๆแต่ได้สนใจ พอกูเขียนนิยายเรื่องใหม่ นางก็ทำแบบนี้อีก กูเลยเข้าไปดูหน้าทวิตนาง เห็นนางจะชอบรีคำขอบคุณนขที่มาขอบคุณนางติดตามนาง กูเลยสงสัยว่าที่นางลบรีวิวนิยายกูออก เพราะกูไม่ได้ขอบคุณนางแบบเลียตีนนางแบบคนอื่นๆป่าววะ กูไม่ได้กดติดตามอะไรนาง สุดท้ายนางก็ลบรีวิวของกูออกหมดแล้วกดเลิกติดตามกู กูหาอ่านไม่เจอละ กูเพิ่งเคยเจอแบบนี้ก็มีด้วย สัx 5555 ตอนนี้กูพาลรังเกียจแอครีวิวนิยายแบบหิวแสงไปหมดเลย 5555+ ส่วนแอคเล็กๆหรือคนอ่านที่รีวิวให้กูน้ำตาจะไหลแทบกราบ
>>961 ใช่แหละ ไม่ขอบคุณกลับ=ลบรีวิวแม่ง อุตส่าห์ช่วยแชร์ให้ ทริกพวกแอคหิวแสงงี้แหละ คืดถ้ามีคนตอบกลับทุกรีวิวของนาง จะดูว่าเป็นแอคดีมีคุณภาพ ช่วยรีวิวให้แล้วมาขอบคุณงี้ดูสิ ฉันก็ไม่ได้ทำไรมากนะแค่ช่วยรีวิวให้นิดหน่อยเอง แต่เขาก็ยังตามมาขอบคุณอะเนอะ เขาแคร์ฉัน เขาสำนึกในบุญคุณเราแล้ว แต่พอเจอคนแบบมึงเลยเกิดตะหงิด ๆ อีห่านี่ไม่สำนึกในบุญคุณกู นิยายมึงไม่คู่ควรจะอยู่บนไทม์ไลน์ของกู ลบแม่ง
อย่าไปแคร์เลยมึง อีพวกนี้ไม่ได้ตามอ่านเรื่องของมึงยันตอนจบหรอก แค่อ่านไป 2-3 ตอนให้พอรู้เนื้อมารีวิว หรือเผลอ ๆ อ่านแค่เรื่องย่อ+คอมเม้นก็นั่งเทียนเขียนเองก็ได้
>>961 กูว่ากูรู้ สังเกตว่าเรื่องอ่านนิยายเรื่องรอง แต่นางหิวแสง หิวการได้ยอดรีและการเลียตีนจากนักเขียนกับคนติดตาม บางเรื่องแม่งยังไม่ทันอัพ นางสามารถเขียนรีวิวได้ยาวหลายบรรทัด ถ้าเป็นนักเขียนที่มาเลียตีนนางบ่อยๆ มึงไม่ต้องไปสนใจพวกหิวแสงหรอก >>964 แบบที่นี่พูดแหละ พวกนี้อิ่มกับการอาบแสง มันถึงมีแอครีวิวหิวแสงผุดมาเป็นดอกเห็ด เพราะมันได้อิทธิพลจากยอดผู้ติดตาม มีคนมากราบกรานเยอะ นักเขียนดังๆหลายคนยังต้องมาตีสนิทเลย ส่วนใครไม่กราบก็…ไม่อวยต่อ จบ ถ้าใช่คนที่กูคิด เรื่องไหนนางอวยแล้วยอดรีน้อย นางลบด้วยนาจาาา เหลือไว้แต่ทวิตที่ยอดรีเยอะๆโชว์แสง กับนักเขียนที่ตามมาขอบคุณในพระมหากรุณา 555555
คนนี้แน่ๆ 5555 เด็กที่นางดันก็ไม่ได้ดิบได้ดีอะไรนะ ได้ยอดวิวเยอะแต่พอขายจริงคือกริบมาก คนคลิ๊กเข้ามาส่องเฉยๆ ไม่ได้กดอ่านรายตอน ยอดวิวรวมเรื่องละเกือบล้านแต่ยอดรายตอนไม่ถึงหมื่นก็มี ถ้าเจอแบบนี้แม่งปล่อยไปเหอะ สักวันคนก็รู้ว่าอีนี่รีวิวไม่จริงใจ อย่าไปซื้องานเด็กมันอ่าน
กูยังไม่รู้เลยว่าแอคไหน 55
ทำไมมีแต่นักรีวิวหิวแสงวะ ในทวิตนี่ผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ด ส่วนคนที่พวกมึงว่าก็นั่นแหละ พฤติกรรมมันชัดเจนว่าชอบให้นักเขียนเลียตีน ไม่เลียก็ไม่ดัน แต่บางทีกูก็อยากจะบอกนางนะว่าเลือกนักเขียนหน่อยก็ดี บางเรื่องเขียนห่วยแตก ดันแล้วดันอีก ยอดจองไม่ถึงร้อยเล่มก็มี
ใบ้ตัวย่อให้หน่อยดิวะ
เดี๋ยวนี้นักเขียนฮิตตั้งกันเป็นกลุ่มแก๊งหรอวะ กุเห็นนักเขียนคนนึงในทวิตทักหาคนอื่นไปทั่ว คุณอย่างนั้นคุณอย่างนี้ เมื่อก่อนนางไม่เห็นเป็น สงสัยเขียนงานไม่เป็นกระแส อาศัยตีซี้คนอื่นเอา งานตัวเองไม่ออก แต่คนอื่นส่งหนังสือมาให้ 55
Ky นักเขียนดังถกประเด็นระบบเรทติ้งในเมพว่ะ กูอยากให้ตัดนักเขียนกดอวยกันเองออก เอาแค่เฉพาะคนอ่านจริงจ่ายจริงมารีวิว แยกพวกได้กิฟต์โค้ดออก ถ้าเป็นนักเขียนที่อ่านนิยายด้วยก็แยกแอคหรืออะไร อยากให้มีระบบเลขลำดับการโหลดแต่ละคน ใครโหลดอ่านจริงก็มีเบอร์ขึ้นตอนรีวิวก็ได้ มีระดับให้กดแบบพวกคอลเซ็นเตอร์ ชอบมาก ชอบ เฉยๆ แบบเนี้ย เรื่องกดหัวใจก็เอาออกไปเลย
>>979 แต่กูขำนะ มีอีนักเขียนในแก๊งชอบกดหัวใจลมนั่นแหละมันโดนนักอ่านเมนต์ด่าในรีวิวว่าหัวใจที่ได้มาก็เพราะนักเขียนด้วยกันเองกด มันก็ยังตีโพยตีพายหาว่านักเขียนในวงการไปแกล้งมัน 5555 มันได้รีวิว 40 กว่า แต่เมนต์จากคนซื้อจริงมีอยู่สามสี่คน ที่เหลือคือนักเขียนช่วยกันกด ตลกคือไรรู้ปะ มันใช้วิธีให้เพื่อนมากดหัวใจไม่ได้ผลเว้ย เรตติ้ง 40 กว่าแต่ไม่ติดป้ายแดงสักที ลงขายมาสี่ห้าเดือนละ 55555 สมน้ำหน้ามัน เลิกได้ก็เลิก แล้วอย่าตีโพยตีพายว่านักเขียนด้วยกันที่ขัดขามึงนะ เพราะนักอ่านก็ไม่ชอบสันดานพวกมึงเหมือนกันแหละ
>>980 +1 ทัศนคติแม่งเลวร้ายมาก กูเห็นละตอนมีคนพลีชีพไปถามอะ ทั้งแก๊งแม่งรุมด่าไปแนวเดียวกันเลยว่าไอ้คนไม่สังคม แล้งน้ำใจ เขาทำเะื่อเป็นมารยาทกันในวงการนักเขียนเอง ลองเอานิยายตัวเองออกมาโชว์สิจะได้แบนไว้ไม่ช่วยสนับสนุน ฯลฯ คือแบบสมแล้วที่นิยายมึงจะขายไม่ออก ความคิดเลวร้ายมาก
เออ กูจำได้ละว่าแชร์เก็บไว้เพื่อยกย่องในวีรกรรมของคนพลีชีพ+ลิสต์อีพวกหัวใจลมไว้ โม่งไหนไม่ทันมาส่องดู หลังๆกลายเป็นแผงตั้งขายไปแล้วก็เถอะ แต่อีพวกนั้นยังไม่ลบหนีนะ
https://m.facebook.com/groups/nakkhien/permalink/4254358021255505/
>>981 อีนี่ก๊อปนิยายติดท็อปด้วยนะ แบบก๊อปของเค้าไปเลย 1 ตอน คล้ายทุกบรรทัด คล้ายแม้กระทั่งจังหวะกับคำพูดพระเอกนางเอก คุณเจ้าของเรื่องเค้ามีเพื่อนสนิทเป็นนักเขียนเหมือนกัน ละเพื่อนเค้าโพสต์ลอยๆ ว่านักเขียนคนไหนลอกนิยายคนอื่นมาอย่านึกว่าเจ้าตัวไม่รู้ อีนี่รีบมาเม้นต์ถามเลยว่าใครคะ แล้วคุณเจ้าของเรื่องก็มาเม้นต์ว่าชั้นเอง ชั้นโดน ชั้นรู้หมดว่าใครทำอะไร มันร้อนตัวเว้ย รีบหนีไปเลย ไม่มาเม้นต์เล่นกับเพื่อนสนิทคุณเค้าเลย ดีนะที่คุณเค้าไม่เอาเรื่อง ปล่อยให้มันขายต่อไป แต่เค้าแช่งว่าขอให้มันขายไม่ดี เออ ก็ขายไม่ดีจริงๆ 5555
กูเป็นประเภทหยิ่งเหมือนจขพ.เลย แล้วก็กินแกลบจริงๆ กูไม่ชอบวิธีดิ้นรนเพื่อสร้างภาพปลอมๆ อะ …ที่คนนึงบอกมันเป็นการให้โอกาส กูว่าถูกนิดเดียว ให้โอกาสคนเข้าไปดูว่าเอ๊ะ ใจเยอะจัง แล้วพอรู้ความจริงอาจจะถมน้ำลายใส่หรือไม่ แต่เขาก็ไม่คิดจะอยากซื้อละไง
เอ้อ กูเพิ่งรู้อีกอย่างว่านิยายที่ได้ใจเยอะๆ จะดันนิยายที่ใจโหรงเหรงตกไปได้เหรอ ไม่รู้เลยนึกว่าเรียงลำดับมาใหม่ขายดี
หัวใจขึ้นเยอะก็มีกำลังใจแหละ แต่หัวใจลมก็ไม่รู้จะเอาไปทำไมนะสำหรับกุ ของกุนี่แห้งเหี่ยวหัวใจมาก ยอดโหลดสองสามพันแต่หัวใจหลักสิบ 555
KY มีใครเคยจ้างวาดปกมั้ย กูอยากจ้างนักวาดเกาคนนึง แต่ไม่มีปสก.เลย อยากรู้ว่าต้องทำตามสเตปยังไงก่อนวะ เมลไปถามว่าเปิดรับคอมมิชมั้ย แล้วรอเขาตอบก่อน ค่อยถามต่อว่าเรทราคายังไง หรือว่าใส่คำถามไปรวดเดียวในเมลล์แรกเลยดี กุเกร็งมาก ขอคำแนะนำหน่อย โฮฮ
>>989 คิดว่าไม่น่าต่างไทยมาก คือมึงต้องบรัฟรายละเอียดปกอะว่าภาพแบบไหน ลงสีขาวดำ ครึ่งตัวเต้มตัว ตลค.กี่ตัว ดีไซน์คาร์เป็นไงสีผมสีตาอะไร ท่าทางแบบไหนสีหน้ายังไง มีฉากหลังหรือไม่มี ไรงี้แหละ
ดีลสำเร็จมาบอกประสบการ์ณด้วย กูอยากลองจ้างนักวาดต่างชาติเหมือนกัน เริ่มเอียนๆนักวาดไทยแล้วเรื่องเยอะมาก จะลองสั่งใน skeb แต่เห็นว่าเขาไม่ยอมให้ใช้งานในเชิงพาณิชย์กันอะ
>>982 ขอบใจมากเพื่อนโม่ง ตามอ่านมานานกุก็งงว่ากลุ่มไหนวะ กดใจๆ พอเห็นแล้วเอาจริงๆ กุแทบไม่รู้จักใครเลย แต่จำคนที่ออกตัวแรงสุดได้ คือคนที่มีประเด็นเรื่องปกจนเกือบโดนฟ้อง พอเป็นเรื่องคนอื่นนี่จัดเต็มดีเนอะ ส่วนความเห็นเรื่องกดใจให้กันใต้โพสต์นี่ อ่านแล้วต้องกลอกตามองบน นักเขียนก็เป็นนักอ่านนั่นก็จริงอยู่ แต่นักอ่านที่ไม่ซื้อแล้วมากดใจให้ กูขอไม่นับแล้วกัน มันดูน่าสมเพชไปหน่อย
ในนี้มีสายโรแมนซ์ป่ะ อยากปรึกษาว่าเขียนๆไปรู้สึกฉากอย่างว่าซ้ำบ้างมั้ย กูเนี่ยชอบแต่ท่ามิชชันนารี, เบิร์น, โบลวจ้อบ, แฮนด์จ้อบ, อย่างมากก็ด็อกกี้ พอเขียนหลายฉากหรือหลายเรื่องก็รู้สึกว่าใช้คำบรรยายซ้ำละ แต่จะให้ใส่ท่าแอดวานส์ๆ อย่างคันไถรึเฮลิคอปเตอร์กูก็ว่ามันขำว่ะ แง 5555
ใกล้วิ่งควายละ 5 4 3 2 1
ไปเลยมั้ย
กระทู้ 9 https://fanboi.ch/literature/13391/
ไปกระทู้โน้นกัน
กระทู้ 9 https://fanboi.ch/literature/13391/
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.