ความทรงจำในห้วงดารา
:
:
นางเอกก็มีแฟน/สามีแล้ว ละมามีพระเอกอีกใช่ไหม ตามsignature นักเขียน
:
:
บอร์ดสำหรับพูดคุยเกี่ยวกับนิยายและวรรณกรรมทั่วไป
ความทรงจำในห้วงดารา
:
:
นางเอกก็มีแฟน/สามีแล้ว ละมามีพระเอกอีกใช่ไหม ตามsignature นักเขียน
:
:
>>258 อ่านแค่บทแรกมึงก็จะรู้แล้วว่านางเอกตื่นขึ้นมาแบบไม่มีความทรงจำอะไรเลย ไม่รู้กระทั่งตัวเองเป็นใครมาจากไหน เด็ดแอปเปิ้ลมากินแล้วกลายเป็นนักโทษ ต้องหนีความตายโดยการปลอมตัวเป็นองค์หญิงไปแต่งงานตามภารกิจ ก่อนจะหักมุมต่างๆนานา
สปอย
.
.
.
.
.
แล้วคนที่นางแต่งนี่แหละ แต่งแล้วแต่งอีก แต่งทั้งบทแรก แต่งทั้งตอนพิเศษส่งท้าย เป็นพ่อของลูก เป็นพระเอกสำหรับกู
.
.
.
.
.
อ่านทดลองอ่านคดีร้อนซ่อนปมsักกันยังอ่ะ ทำไมกุรู้สึกว่าแปลไม่ลื่นเลย แล้วบางช่วงชวนสับสนมากว่าหมายถึงใคร ต้องอ่านซ้ำถึงอ่อ ซึ่งอันนี้กุเข้าใจว่าน่าจะเป็นที่ต้นฉบับใช่มั้ย พอดีกุไม่รู้ภาษาจีน ที่ใช้สรรพนาม’เขา’แทนตัวนอ.อ่ะ กุเข้าใจว่าเออใช้ตอนต้นเรื่องที่ทุกคนไม่รู้ความจริงว่านอ.คือผญ.ก็ใช้’เขา’แทน แต่ตอนล่าสุดมีบทที่อยู่กับพอ.มีทั้งใช้’เขา’ใช้’นาง’อ่านแล้วกุงงไปแปปนึงเลย
KY อยากถามความเห็นนักอ่าน เคสตลค.พ่อแม่ (มีฐานะประมาณนึง-มาก) ตีกรอบให้ลูก กำหนดว่าต้องเลือกผช.จบคณะดังม.ท็อป/ตปท. only (ดูความฉลาด) การงานมั่นคง เงินเดือนเยอะ (ดูฐานะส่วนตัว) บ้านชนชั้นกลางขึ้นไปไม่มีภาระ (ดูพื้นฐานครอบครัว) บลา ๆ ไม่เห็นด้วยถ้าจะคบผช.โลว์โปรไฟล์ มีภาระครอบครัว บ้านอยู่สลัม พ่อติดคุก แม่ติดยา หนี้ท่วมหัว ฯลฯ แบบนี้คนอ่านจะเข้าใจมุมพ่อแม่มั้ยวะ หรือยังเกลียด แบบ ทำไมต้องกีดกันความรักลูก เหยียดชนชั้นเหรอ บลา ๆ
Ky อยากอ่านนิยายแนวนางเอกพระเอกเคยคบ/แต่งงานกัน นอทุ่มสุดๆแต่พอเฉยๆ จนวันนึงเลิกกันไป ตอนกลับมาคบใหม่กลายเป็นนอมีหรือไม่มีพอในชีวิตก็ได้ทำนองนี้ แนะนำที (แนวพอโบ้ แต่อยากได้เรื่องที่มันเน้นความinsecureของพระเอกตอนกลับมาคบกันใหม่อะ ไม่ใช่แนวโบ้แบบพอให้อภัยแล้วรักกันเหมือนเดิมเลย) หรือแนวเปิดมาเป็นแฟนกัน คบๆกันไปนางเอกคิดว่ารักพระเอกน้อยลงเรื่อยๆก็ได้
Ky สรุปสนพ.วัชพืชก็ไม่ได้เกิดแล้วสินะ เห็นว่าระเบิดไปหมดละทั้งออฟฟิศทั้งเพจ อิรุงตุงนังชิบหายมหาดราม่านี้ นข มีแววโดนลอยแพกันละนั่น
มีคำถาม แบบนี้จะเรียกแนวชญ. หรือ queer วะ
1. ถ้าพี่กะเทยไปสิงร่างผญ. พบรักกับผช.
2. ถ้ากะเทยแปลงเพศผ่ากีมีนมแล้ว พบรักกะผช.
เขาต้องนับที่จิตใจหรือร่างกายหว่า
อ่าว แล้วค่ายจะ LC หนังสือมาเพื่ออัลไล
ปีศาจราตรี เฉิงเหล่ย ซงอี้ เริ่มถ่ายแล้ว
พิจ้านชุดดำหล่อมั่กๆ 😘
>>485 ชอบแนวนั้นน่าจะต้องหาพวก fairytale retelling หรือแนว fae (แฟรี่) หรือไม่ก็พวกแม่มด ถ้าแปลไทยมีชุดเทพนิยายในฝัน ของเอลอยซา เจมส์ / ชุดหมาป่ายอดรัก-แวมไพร์ยอดรักของลิเดีย แดร์ มีนางเอกหลายเล่มเป็นแม่มด แต่ถ้าเอาแนวรักย้อนยุคทั่วไปแบบไม่ต้องแฟรี่เทล กูแนะนำ lisa kleypas เหมือนข้างบน แต่กูชอบชุดเรฟเนลส์มากกว่า
Wind of Winter ออกเมื่อไหร่บอกด้วย
>>717 อีเกาะนี่แทรกวัฒนธรรมมันลงไปตลอดไม่ว่าจะเซ็ตติ้งไหนอะ พ่อบ้านดำยุควิคตอเรียยังให้ใช้ตะเกียบแดกข้าวหน้าเนื้อกันเลย กินข้าวก็ตบมือไหว้ โค้งหัวสุมิมาเซน เซตติ้งไฮสคูลขุนนางฝรั่งก็โรงเรียนม.ปลายญี่ปุ่นดีๆนี่เอง มีเบนโตะอาหารกลางวัน เซตติ้งจีนมันยังทำไข่ม้วนกินกันเลย แต่ถ้ามันไม่ขัดตามากก็ปล่อยๆไปไม่ซีเรียส
>>719 555 เออ แต่กุก็ขัด+ขำทุกครั้งนะ โดนเฉพาะอีพวกทะลุแฟนตาซีต่างโลกไปธีมยุโรป แต่คนท้องถิ่นกลับบ้านมายังมีกลับมาแล้ว/ กลับมาแล้วเหรอคะ จากนั้นก็กินอาหารฟูลคอร์สดื่มไวน์แบบฝรั่งด้วยการตบมือว่าทานล่ะนะ สำนวนการพูดก็จะเน้นขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ สไตล์ปุ้นๆ ชัดเจน
แต่ก็แหละ งานสัญชาติข้ามเซตติ้ง มันก็จะมีพวกนี้เสมอแหละ บางอันข้ามไหวก็ขำๆ อันไหนขัดไปเกินก็ปิดวางเอา 555
>>720 ถ้าเป็นอีเกาะเขียนวัฒนธรรมพวกนี้ลงไปในงาน กูจะมองว่ามันจงใจใส่ลงไป กูมีวัฒนธรรมแบบนี้และอยากเผยแพร่ แม้เซตติ้งจะเป็นขุนนางยุโรปก็ตาม แต่อีฝรั่งที่เขียนเซตติ้งญี่ปุ่นแต่เขียนให้ใส่รองเท้าเดินในบ้าน ใส่รองเท้าขึ้นเตียง เอาวัฒนธรรมหรือค่านิยมแบบฝรั่งๆมายัดใส่เอเชีย กูดันมองแม่ง weeb ชิบหาย เพราะฝรั่งความไม่รู้เรื่องโลกภายนอกมันสูง คิดว่าโลกหมุนรอบประเทศมันเลยดูมีเสร่อสูงกว่าป่ะวะ 555555555
เซ็ตติ้งฝรั่งวัฒนธรรมชาวเกาะนี่มันจงใจไม่ใช่เหรอ เป็น genre นึงในวงการบ้านเขา มันต่างจากฝรั่งที่พยายามญี่ปุ่นแต่ไม่เนียน หรือพยายามจีนแต่โป๊ะนะ
อย่าลืมใช้แอคหลุมล่ะ ไม่งั้นโม่งมันได้เห็นหน้าอีโทรลตัวจริงแน่
มาเกาะรอรีวิวดาวตก ในนิยายพระรองนางรองมีซีนเยอะเปล่า ชอบคู่นี้มากกว่าคู่หลักอีก
>>93 นิยายเมื่อ 20-30+ ปีที่แล้วเขียนแบบนั้นแหละ นางเอกเป็นนักข่าวก็เรียก บก. ว่า "บอกอ" ในเครื่องหมายคำพูดไปเลย ถ้าชินกับนิยายเก่าๆมันก็ไม่แปลก แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นใครใช้ รบฑสมัยก่อนก็ไม่ว่าอะไรนะ ส่วนรบฑสมัยนี้คงแอคทีฟกว่าเดิมมั้ง ซึ่งถ้าดูจากผลงานเก่าเคสคำว่า "แซ็ว-แซว" แล้ว กูจะไม่ยกเขามาอ้างว่ะ กูจะแค่บอกสนพว่ามันอ่านยาก อยากให้หาทางแก้เฉยๆ
>>96 ไม่นะ เรียกเป็นฉายาเล่นๆ แค่ไม่กี่คำใช่ได้สิ อย่าง "บอกอ" ที่มึงว่านักเขียนขายหัวเราะก็ใช้กัน เล่มนี้มันเล่นแทบทุกคำย่อเลยมั้ง อย่าง บอกอ มันยังย้อนไปหาต้นทาง บ.ก. ได้ไง ผอออ นี่กูว่าแปล สอพอ กับ ส.ภ. นี่ไม่ต้องพูดถึง ย้อนกลับไปหาต้นทางยาก แถมลดทอนความเป็นทางการลงไปอีก แล้ว รบฑ. ตอบตามหน้าที่เพราะมีคนเอาไปถามเฉยๆ
>>97 ผอออกูไม่เคยเห็นจริง เพราะนิยายสมัยโน้นส่วนใหญ่ใช้ "ท่าน" ไปเลย สภก็เหมือนัน ส่วนใหญ่ใช้ว่า "สถานี" มันขึ้นอยู่กับคนจริงๆในยุคนั้นใช้กันยังไงมากกว่า แต่นี่มันนิยายแปลอะนะ กูก็เห็นด้วยว่าควรมีทางเลือกที่อ่านแล้วงงน้อยกว่านี้
ส่วนเรื่องรบฑ ที่บอกว่าแอคทีฟกว่าเพราะสมัยก่อนมันไม่ค่อยมีตอบคำถามอะไรแบบนี้ไง แต่ตอบเยอะก็พลาดเยอะ แล้วภาษาเนี่ย บางทีมันไม่มีคำตอบที่ถูกผิดแน่นอน ถึงบอกว่าเป็นกู กูจะไม่อ้างเขา วันนี้อาจถูก วันหน้าไม่รู้เหมือนกัน
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.