บอร์ดสำหรับพูดคุยเกี่ยวกับนิยายและวรรณกรรมทั่วไป
>>194 ไม่ต้องไปแล้ว สยัมลดหลังหักผ่านเวบ งานที่สามย่านก็สนพใหญ่ลง 50-70% บางเรื่องหลังหัก บางเรื่องโชคดีที่กุยังไม่ได้ซื้อ บางเรื่องโชคดีที่กุไม่ดอง กุสอยไว้เสพยามเงินในกระเป๋าร่อยหรอ ส่วนเล่มใหม่ๆ นี่ถ้าไม่มีอะไรกระแทกใจจริงๆเลิกสอยมาดองเด็ดขาด เผื่อมีโละอีก
ว่าแต่ของล้างสต๊อกปีนี้มันดูหนักกว่าทุกปีเลยนะ สนพ.สถานการณ์เป็นไงมั่งแล้ววะ จะถึงขั้นหามไปหาหมอมั้ย
เดี๋ยวนี้รีดโหดจริงว่ะ ตงกงปกติมาก็แทบจะติดหนึ่งในสามสูงสุด ตอนนี้โดนบล็อก
>>196 ยอดน่าจะตกจริงนะ เพราะปีเท่าที่กูเห็นคือเศรษฐกิจแย่มากหลายวงการที่ยอดตกต่ำ ต้องพยายาม survival กันสุดๆ ประกอบกับวงการหนังสือเล่มมันลูกค้าในตลาดน้อย ลูกค้าลดอย่างเดียวไม่ค่อยมีลูกค้าใหม่ๆเข้ามาในตลาดเพิ่ม สนพเลยต้องพิมพ์ปกใหม่ๆมาเรียกเงินจากลูกค้ากลุ่มเดิมให้มันอยู่รอด เน้นออกปกใหม่ ไม่เน้นพิมพ์ปกเดิมขายเรื่อยๆเหมือน 10 ปีก่อนที่รีปริ้นเป็น 10 ครั้ง ดังนั้นพวกปกที่ออกมาได้ไม่ถึงปีแต่เอามาลดแล้ว เพราะกระแสมันพีคแค่ช่วง2-3 เดือนแรกที่ออก ผ่านไปสักครึ่งปีก็ไม่มีคนซื้อแล้ว ราคาหนังสือในตลาดส่วนใหญ่มันถึงขึ้น เพราะสนพต้อง mark up กำไรต่อเล่มให้มากขึ้น เพื่อที่จะอยู่ต่อไปได้ เพราะถึงผลิตมาเยอะเพื่อให้ต้นทุนต่อเล่มต่ำ แต่ถ้าขายไม่ออกสุดท้ายก็จะต้องทำลายทิ้งและขาดทุนในอนาคตอยู่ดี หนังสือก็มีวันหมดอายุกระแสของมัน อีกเรื่องคือคนย้ายไปอีบุ๊คก็กระทบยอดขายเล่มแน่นอน (ในกองที่สนพเอามาลดกูก็ซื้ออีบุ๊คแล้วไปหลายเล่มอยู่)
Post shortened. See full post.
>>25 กุไม่ได้ตาม x แต่ถ้าพ่อแม่พร้อม มีปัญญาเลี้ยงให้ดีตามควร จะกี่คนก็มีไปสิวะ ทุกวันนี้คนไม่อยากมีเพราะค่าเลี้ยงดูมันสูง ส่วนที่คนขยันมีมันก็ไม่พร้อมจะเลี้ยงออกมาให้โตดีๆ ทำไมต้องฟาดค่านิยมมารัดคนขนาดนั้นด้วยวะ กุล่ะไม่เข้าใจชาว x เลย ปากบอกร้องหาความเท่าเทียมปชต.แต่ข้อเรียกร้องแต่ละอย่าง แม่งมีแต่ขีดกรอบชาวบ้าน เอียงจนแทบจะเป็นสังคมนิยมแบบเกาเหนือล่ะวะ
แต่ใดๆ อัตราการมีลูก เท่าที่กุประมาณจากปสก.ที่เห็นและฟังผู้เฒ่าเล่านะ
baby boomer ลูกเฉลี่ย 8-12
เจน x เหลือ 3-6
เจน y เหลือ 1-4
ปัจจุบัน 0.5-2
>>26-30 ขอบคุณทุกคนมากกก กราบงามๆ ข้อมูลมีประโยชน์สุดๆ กูสบายใจขึ้นเยอะเลย คงเพราะช่วงนี้กูเห็นพวกไฮโซคนรวยก็ไม่ได้มีลูกเยอะไปถึงขั้น 5 ส่วนใหญ่เฉลี่ยมากสุดเอาแค่เด็กแฝดชายหญิง 4 คนก็เหมือนจะปิดอู่กันละ กูเลยลังเลนิดหน่อยว่ามันเยอะไปป่าวว้า
นางเอกกูมีปมประมาณครอบครัวสุขสันต์ พ่อแม่ตายไปก็เหลือพี่น้องดูแลกัน รักกัน แต่พี่น้องดันมาตายในช่วงเวลาไล่เลี่ยกัน ถ้าเป็นไปได้นางเลยอยากมีให้มากกว่า 2 เพราะการถูกทิ้งให้จัดงานศพคนเดียว ไม่มีคนที่รักมากอดปลอบมันทรมานเกินไป ไม่อยากให้ลูกต้องโดดเดี่ยว แล้วพระเอกก็ไหว รวยด้วย นางเลยขอไปให้สุดเลย แต่กูคงต้องเพิ่มฉากแสดงทัศนคติดีๆเข้าไปแหละ มีการจ้างพี่เลี้ยง ช่วยกันเลี้ยงลูก ให้เงินเดือนเมีย นางเอกก็ยังไม่ทิ้งความฝันตัวเอง
>>31 แอบแชร์ปสก.ตรงนะ กุดีใจมากที่พ่อแม่กุมีลูกเยอะจนกุมีพี่น้องเยอะ เวลาพ่อแม่ป่วยขึ้นมา คนเดียวคือหลังหักแน่ ยิ่งป่วยพร้อมกันด้วยนะมึงเอ้ย! มันไม่ใช่แค่เรื่องเงิน แต่มันมีเรื่องของการขอความช่วยเหลือและซัพพอร์ตทางจิตใจด้วย เวลามึงจนมุมมึงร้องหาพี่หาน้องมึงมาช่วยได้ ร้องไห้กับพี่กับน้องให้เค้าปลอบได้ เป็นอะไรที่โคตรจะล้ำค่า กุมองหลานกุที่เป็นลูกคนเดียวแล้วนึกถึงวันหน้าเลย ถ้าพี่กุกับพี่สะใภ้กุป่วยพร้อมกัน หลานคนเดียวจะแยกร่างที่ไหนมาดูแลคอยพาหาหมอวะ ยังมีงานการที่ต้องดูแลอีก แต่ใดๆก็นั่นล่ะ ในข้อแม้ว่าพี่น้องต้องดีด้วยนะมึง ถ้าห่วยแม่งก็ฝันร้ายไปอีกแบบเหมือนกัน
ละเพื่อนโม่งมีแนะนำเรื่องไหนบ้างที่หวานตัดขาร้องหาอินซูลิน แต่พลอทไม่กลวง จะไปตำมาอ่าน
มีใครเคยอ่าน A Little Life ไหม เห็นเขาว่ากันว่าหดหู่ อยากรู้ว่ามันหดหู่ขนาดไหน หดหู่แล้วสนุกไหม เล่มแม่งหนาจัด เห็นแล้วลังเลว่าจะอ่านดีหรือเปล่า
อยากอ่านแนวรัก+สืบสวน แบบแปลไทย มีเรื่อง / นข. แนะนำมั้ยเพื่อนโม่ง กราบขอบคุณล่วงหน้า
อยากได้รีวิวแกร่งดังเพชร อนุเคราะห์กุหน่อนใครอ่านแล้วบ้าง ซีรี่สนุกชิบหายเลย
>>302 นิยายจะเข้มข้นเน้นชิงไหวชิงพริบทางการเมืองมากกว่า มีความลึกซึ้งในห้วงอารมณ์รายละเอียดมากกว่า กูไม่รู้ว่ามึงถูกใจสำนวนแปลไหมมึงต้องลองต.ย.ดู สต.กูอ่านได้ว่ะ
ซีรีส์จะสนุก ลื่นไหล กระชับ เฟมินิสต์หน่อยๆ บางฉากหายไป ถ้าอ่านนิยายมาอ่านซีรีส์จะคนละฟีลเลย มึงควรเลือกทางใดทางหนึ่งว่ะ
เพื่อนโม่ง ไท่จื่อ คือรัชทายาทมั้ย มันมีความหมายอะไรมากกว่านี้ป่าว กุสงสัยว่าทำไมบางเรื่องไม่แปลแต่ทับศัพท์ดื้อ ๆ น่ะ
>>584 รัชทายาท ไม่มีความหมายมากกว่านี้ ที่บางเรื่องไม่เปลเพราะไม่ตำแหน่งมั้ง เหมือนฮ่องเต้ ฮองเฮา จะแปลก็คือ จักรพรรดิ จักรพรรดินี ส่วนใหญ่เท่าที่เจอในนิยายก็ทับศัพท์ มีตำแหน่งที่นักแปลรุ่นเก่าแปลผิดกันเยอะก็มี อย่างกุ้ยเฟย เห็นแปลว่าสนมเอก ซึ่งจริงๆเค้าเป็นมเหสี
เฟย เคยเห็นมีแปลว่าสนมด้วย แต่จริงๆคือ หรือ พระชายา
โทษๆ ผิดมู้
จะหมดมู้แล้วอย่าลืมตั้งใหม่จ้าาา
>>995 มึงกำลังสับสนกับตัวเอง
ปากบอกไม่ได้หวังเงิน แต่ก็อยากได้เงินมากพอจะทำเป็นอาชีพ ปากบอกว่าเป็นงานอดิเรกแต่พอแสงไม่มามึงก็เฟลจนพานเลิก สรุปมึงเขียนเพราะอยากได้อะไร
ถ้าอยากได้เงินแล้วมันดูไม่รุ่ง ตลาดไม่ตอบรับ อันนี้มึงหาทางลงตัดจบแบบสวยๆหน่อยเลย จากนั้นค่อยเอางานไปลงอีบุคแบบช่างหัวมัน จะงอกไม่งอกก็ช่าง
แต่ถ้าคิดว่าทำเป็นงานอดิเรก กลับไปอ่านนิยายมึงใหม่ด้วยใจแบบคนอ่าน มันสนุกพอสำหรับมึงมั้ย สมควรไปต่อตามโครงเพื่อให้มันสมบูรณ์หรือเปล่า ถ้าใช่ก็ทำต่อไป อย่างน้อยก็ได้กำไรทางใจ
ใดๆคือมึงไม่มีทางรู้เลย ว่าคนอ่านของมึงจะโผล่มาตอนเรื่องจบแล้วหรือเปล่า หรือคนอ่านมึงจะไปอยู่ในตลาดอีบุคมั้ย และเรื่องใหม่มึงจะปังหรือเปล่า ถ้ามันออกมาแบบเดิมอีกล่ะ มึงก็จะหมดใจ ทิ้งไปเอาเรื่องที่สามมาปั้นต่ออีกเหรอ นักอ่านที่เห็นนามปากกามึงทิ้งเรื่องค้างๆคาๆหรือตัดจบเป็นประจำ ถ้าเขาชอบงานมึงอยู่คราวนี้เขาคงไม่ให้ค่าแล้ว รู้ว่าเอาใจช่วยลูกมึงไปสุดท้ายก็หมาทุกเรื่องอ่ะ เขาจะตามต่อเหรอ มึงลองคิดดูดีๆ
Post shortened. See full post.
ตั้งมู้ใหม่แล้วนะเพื่อนโม่งงงง
https://fanboi.ch/literature/18814/
ขอให้ปังปังปังกันนะ
----ปิดมู้----
>>750 กูเข้าใจเลย แล้วเมื่อก่อนท่านนักแปลก็ชอบวงเล็บคำแปลฉายาไว้ให้แค่คำแรกคำเดียวด้วย ที่เหลือแต้จิ๋วไปสิ ตอนกลับมาอ่านจีนกลางกูก็มึนไปพักนึงเหมือนกัน 5555 แต่กูก็ชอบที่เค้าแปลออกมาสละสลวยนะ อ่านแล้วโบร๊านโบราณดี
คำจินนี่ครึ่งโลจีนกูใส่มาเป็นตัวอย่างเฉยๆ น่ะ ถ้าทำให้งงกูขอโทษด้วย แต่อย่างหน่วยวัดแบบจีนกูก็ยังอยากให้ทับศัพท์ไปนะ มันกะระยะง่ายกว่าเวลาอ่าน อันนี้สำหรับกูน่ะ ซึ่งจะยังไงก็แล้วแต่นักแปล แต่ส่วนอื่นๆ ที่แปลได้ก็อยากให้แปลแหละ มันอ่านแล้วได้อารมณ์กว่าน่ะ ในความรู้สึกกู
>>750 เท่าที่เข้าใจ จิน คือ ชั่ง ปะวะ แล้วก็มีอีแปะอีกอัน เดี๋ยวนี้เห็นคนแปลว่าเฉียนหรือเหวินอะไรนี่แหละ หวังว่าคงไม่มีใครโวยนักแปลที่ใช้คำว่าอีแปะนะเว้ย 55555555
เดี๋ยวนี้คงเพราะมีโซเชียลมั้ง กูเห็นนักอ่านนักวิจารณ์ตั้งข้อสงสัยกับคำศัพท์เยอะมาก บางคนก็ช่างหัวมันเถอะ แต่บางคนตั้งข้อสังเกตน่าสนใจนะ กูเคยอ่านบล็อกของนักรีวิวคนนึง เขายกคำว่า "ทรยศรานพระคุณ" มา บอกว่าไม่เคยเห็นคำว่าราน พอไปเปิดรบฑก็บอกว่ามันแปลว่าตัดกิ่งไม้ เพราะงั้นควรใช้คำว่า "ลาญ" มากกว่าหรือเปล่า กูก็งงว่าเดี๋ยวนี้เขาไม่ใช้แล้วเหรอวะ รานพระคุณ รานน้ำใจ อะไรเงี้ย แต่ที่เขาพูดมาก็ถูก หรือสมัยก่อนมันอุปมาพระคุณกับน้ำใจว่าเป็นกิ่งไม้กำลังงอกงาม แต่คนไปตัดมัน อะไรงี้เหรอวะ
>>752 รานน้ำใจเคยเห็นในหนังสือเก่า สมัยเดียวกับพวกมูลบทบรรพกิจนู่น ส่วนใหญ่เป็นกลอน ข้อยามก็จากหนังสือเก่าเหมือนกัน ของไทยนี่แหละ รู้สึกจะดรุณศึกษามั้ง ปกติมันก็ใช้กันประปรายมาเรื่อยๆจนถึงเมื่อยี่สิบสามสิบปีก่อน แต่พอยุคนิยายวัยรุ่นมีอีโมจิฮิตกัน ศัพท์พวกนี้ก็หายไปเลย ถ้าเจอหนังสือเล่มไหนที่ใช้คำพวกนี้อยู่ก็ยินดีด้วย มึงเจอของแรร์ หมดรุ่นนี้ก็น่าจะหมดแล้วละ
ไม่มีข่าว ซจอ ทั้งข่าวดีข่าวร้าย ข่าวใดๆก็ตามตอนนี้คือเฟคนิวส์
ตอนนี้มีเรื่องไหนสร้างเป็นละครบ้าง
ผิดหวังกะองค์หญิงใหญ่
อยากดูจิ่วฉงจื่อ เมื่อไหร่ออนน้อ
>>103 ก็ใช่ มีคนมาช่วยให้หลุดคดีแบบไม่ได้ร้องขอ มีหนทางรอดอะไรก็เอาไว้ก่อนนี่มันเรื่องปกติมาก
แต่การที่กูด่าอิชิมันเสือกนี่มันจะแปลกตรงไหนเพราะกูก็อ่านในมุมมองคนอ่านนิยายว่าเรื่องทุกอย่างมันยุ่งยากขึ้นเพราะอิชิมันเสือกเองทั้งนั้น จากคดีพลั้งมือฆ่าไม่ได้เจตนา ให้ทนายช่วยสู้คดีว่าเป็นอุบัติเหตุก็ได้ ไม่ต้องทนายเก่งๆระดับท็อปห่าไรหรอก ทนายทั่วไปก็ทำได้ ผัวเก่าตามคุกคามเข้าบ้านแล้วลงไม้ลงมือเลยป้องกันตัว ความผิดมันคนละเรื่องกันเลยกับวางแผนฆาตกรรมฆ่าโหดๆ ในเรื่องมันก็เตรียมตัวไปมอบตัวกับตำรวจแล้ว แทนที่จะช่วยหาทนายสู้คดีเสือกมาใช้วิธีอำพรางศพและฆ่าคนทำให้เรื่องมันไปกันใหญ่
Post shortened. See full post.
>>102 ทำไมจะเทียบไม่ได้ล่ะ แค่มึงสถานะไม่เหมือนกัน แต่ความรู้สึกมันไม่ได้ต่างกันหนิ ไอ้อิชิมันรักของมัน เทิกทูนของมัน แค่มันไม่ได้มีสถานะกับเขาก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะรักน้อยกว่าหนิ มึงบอกว่าคนอื่นไม่คิดถึงความเป็นจริง แต่ว่าสิ่งที่มึงพุดคือการใช้ logic ในมุมมองของมึงเองมาตัดสินโดยไม่ได้มองบริบทอื่นๆ หรือรายละเอียดความเป็นมนุษย์ที่นิยายมันพยายามจะสื่อ หรือแม้แต่สภาพสังคมของตัวละครมึงก็ไม่เอามาวิเคราะห์ มึงเลยมองเห็นแค่ว่าอิชิมันเสือกทำให้เรื่องยุ่งยาก ส่วนยุกาว่าเลยเป็นไอ้เสร่อแดก
>>105 (ต่อ) ใช่ อิชิกับตัวแม่แม่งเป็นเพียงคนขายข้าวกับลูกค้า แม่ไม่ได้มีความรักและผูกพันธ์กับอิชิเลย แต่ในมุมอิชิมันมองว่าแม่คือคนที่ทำให้มันมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ เป็นคนที่มันรักจนยอมทำทุกอย่างเพื่อเค้าได้โดยไม่จำเป็นต้องใช้การฟันฝ่า หรือการผูกพันธ์ร่วมกันมาเป็นตัวช่วยให้ความรู้สึกอิชิมันแนบแน่นมากไปกว่าเดิม การที่หนังสือบอกเราว่าอิชิแม่งซึมเด้าจนอยากตาย และกำลังจะลาโลกอยู่แล้ว อยู่ๆกลับมามีหวังที่จะมีชีวิตต่อเพราะอยากเจอหน้าแม่ทุกๆวัน อยู่ๆแม่ก็กลายเป็นเป้าหมายในชีวิตของมันไปอ่ะ ที่มันต้องเข้าไปยุ่งก็เพื่อปกป้องเป้าหมายในชีวิตของตัวเองให้คงอยู่ด้วยไง ถ้าแม่มันเกม ชีวิตอิชิมันก็ไม่มีอะไรเหลือแล้ว เข้าใจว่าชีวิตไม่เหลืออะไรแล้วมั้ย มันชัดเจนมากนะว่าอิชิมันยึดติดกับแม่มากแค่ไหน ทั้งๆที่เป็นอย่างนั้นมึงก็ยังมองว่ามันก็แค่ลูกค้าคนนึงที่ไม่มีความสัมพันธ์พิเศษอะไรอะนะ เหมือนมึงไม่ได้ตีความหรือทำความเข้าใจเนื้อหาลึกๆ แล้วก็มาบอกว่าของห่วยอ่ะ
Post shortened. See full post.
>>105 โทษนะ การเป็นแฟนกันคือคนทั้งคู่มีความสนิทสนมคุ้นเคยกันในระดับหนึ่งถึงจะตกลงปลงใจที่จะคบกัน จะลองใช้ชีวิตด้วยกัน อย่างน้อยก็ต้องสนิทชิดเชื้อกันแน่ๆ แต่คนนอกคือมึงอาจจะรู้จักหรือไม่รู้จักเขาก็ได้ ความสำคัญมันจะมาเท่าแฟนมึงได้เหรอ มึงยกคนนอกให้สำคัญเทียบเท่าแฟนตัวเองนี่ตรรกะพิลึกมาก แบบนี้มีคนแอบตามมึง แอบทำนั่นทำนี่ให้แต่อ้างว่ากูมีรักที่ยิ่งใหญ่ทำเพื่อเธอได้ ก่อนที่จะเสียสละควรถามฝั่งตรงข้ามก่อนว่าเขาอยากให้มาเสียสละเพื่อตัวเขามั้ย
และใช่ อิชิมันเสือกจริงๆ ส่วนไอ้ยุกาว่าก็เสร่อจริง เป็นคดีห่วยแตกเหี้ยๆก็อวยกันไปได้นะ
Post shortened. See full post.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.