บอร์ดสำหรับพูดคุยเกี่ยวกับนิยายและวรรณกรรมทั่วไป
เดี๋ยวนี้เขาไม่ซีเรื่องเอารูปศิลปินมาเป็นเมจในนิยายแล้วอ่อวะ กุเห้นนักเขียนลูกรักแก๊งรีวิวยังใช้เลย
ขออนุญาต ky มีใครกลัวสปอยบ้าง พอดีกุจะทำรีวิวนิยาย ver มีสปอยกะไม่มี อยากรู้ว่าระดับไหนคือสปอยในสายตามึง กุจะได้เลี่ยงๆ ให้ ถ้าบอกนิสัยพระนาง เช่น นางเอกใจแข็งมาก / บอกว่าเรื่องนี้เศร้ามาก พระเอกน่าหยุมหัว นับว่าสปอยมั้ย???
>>336 ยกตัวอย่าง เสื้อผ้าชุดนึงตีราคาแล้วได้ 100 เหรียญ สามารถเอาแลกปลาตัวละ 5 เหรียญได้ 20 ตัวงี้ ถ้ามีไม่พอก็เอาของอย่างอื่นมาแลกเพิ่ม อย่างพวกสมุนไพรใบละ 3 เหรียญ เนื้อตากแห้งชิ้นละ 10 เหรียญ ฯลฯ เอามาสุมๆ กันให้ได้มูลค่า 100 งี้ และถ้าขาด-เหลือก็อาจจะไปก็จะเอาแร่เงินที่มาหลอมเป็นเหรียญแบนๆ ง่ายๆ มาจ่ายเพิ่ม อะไรทำนองนั้น
ส่วนเรื่องเก่ากูแนวแฟนตาซีอันนี้กูคิดระบบเงินตราขึ้นมาง่ายๆ เลยคือ เหรียญทองแดง > เหรียญเงิน > เหรียญทอง
อุหว่าาาา วันนี้อารมณ์มานั่งเขียนไปได้ตั้งหมื่นคำ
อยากให้ทุกวันเป็นแบบนี้จังว้อยยยยย
ขอบคุณเพื่อนโม่งทุกโม่งมากมาก กุ 331 นะ
กุลองเอาค่าเงินปัจจุบันไปอะแดปตามที่โม่งแนะนำแล้วก็ได้พบว่า เงินแม่งโคตรจะเฟ้อเลยมึง 555 ทำไมกุต้องพบเจอความจริงของเศรษฐกิจโลกในนิยายกุอีกวะเนี่ย แต่เดี๋ยวกุค่อยๆตบจากหลักการนี้ก่อน บางทีตบแล้วอาจดูสมเหตุสมผลกว่าอันเดิมกู
คือตัวหน่วยเงินสมมุติอ่ะไม่มีปัญหาหรอกมึง มันมีปัญหาตรงค่าเงินเทียบของนี่แหละ คือพอ.นอ. กูจีบกันบนการตั้งเนื้อตั้งตัวของนอ.น่ะ ดังนั้นค่าแรง ค่าจ้าง ค่าของขวัญ การฟ้องร้อง ค่าที่ดิน ค่าจ้างคนปรับปรุงร้าน ภาษี รายได้ต่อหัวประชากร แม่งทยอยกันโผล่มาตลอด เป็นส่วนสำคัญในการสร้างสถานการณ์ของกูน่ะ พอนานๆไปแม่งพบว่ารายได้กิจการพระเอกรวยเว่อร์ ชาวบ้านจนสัดหมา ของถูกชิบหายพระเอกขายกี่ล้านชิ้นต่อปีวะถึงรวย เป็นแค่พ่อค้าเมืองขนาดกลางแท้ๆ ประชากรมึงเยอะขนาดนั้นที่ไหน แล้วนอ.กูต้องทำกำไรจากร้านกี่ปีจะคุ้มทุนปลดหนี้จากพอ.ได้วะ กุเจอความไม่บาลานซ์อย่างจังตอนที่พวกพอ.ต้องสุมหัวเสนอแผนกิจการลวงนอ.ไว้จีบนี่แหละมึง
>>339 ถ้าอิงจากความจริงนะ ถ้าเริ่มตั้งแต่ตั้งร้านและปลดหนี้ได้หมดก็ใช้เวลานับสิบปีแหละ แต่ถ้าว่าต่อมันจะเป็นเรื่องการบัญชีแล้ว
เอาเป็นว่ากูเขียนลำดับการสร้างกิจการง่ายๆ โดยอิงความจริงละกัน
1. เวลาตั้งธุรกิจขึ้นมาโดยไม่มีทุนมึงก็จำเป็นต้องไปกู้เงินกับธนาคารให้เขาช่วยลงทุน
2. เอาเงินมาสร้างร้านซื้อวัตถุดิบทำสินค้าขาย
3. ขายของได้เงินมาก็ต้องเอามาหักต้นทุน + ค่าแรง + ค่าใช้จ่ายต่างๆ + ภาษี + หนี้สินใช้หนี้ ส่วนที่เหลือเท่ากับกำไร แต่ถ้าเข้าเนื้อก็ขาดทุน
4. ถ้าได้กำไรก็ต้องเก็บเอาไว้เป็นทุนสำรอง หรือไม่ก็เอาไปลงทุนต่อขยายกิจการ
Post shortened. See full post.
แล้วตอนหอบหนีมีคนเดียว พอตามกลับมางอกเป็นสอง ลูกหรือแมววะนั่น
ไม่ได้ทำหาย สีดามันไปอาบน้ำแล้วเห็นแม่ลิงอุ้มลูกก็คิด เออ สัตว์มันยังไม่ปล่อยลูกห่างตัวเลย ชีเลยกลับไปเอาลูกมาอยู่ด้วยตอนอาบน้ำ ฤๅษีออกจากสมาธิเห็นเด็กหายก็นึกว่ามีอะไรมาเอาไปเลยจะเสกใหม่
กูจำไม่ได้ว่าเสกทำไม จำได้แต่ว่าฤาษีเสก แล้วชื่อพระลบ ทำเอากูตั้งชื่อเล่นให้ลูกจริงเป็นพระบวกแม่งเลย แล้วก็เลยจำไม่ได้ว่าลูกจริงนางชื่อไรกันแน่ 555
Kyโม่งที่หาแนวนางเอกน้องนุ่มนิ่ม กูเจอแล้วว่ะ...แต่สนพ.นั้นน่ะ
Ebook5เล่มจบ เพิ่งออก น้องสวยนุ่มนิ่มน่ารักเจียมตัวกูชอบ กุมาบอกแค่นี้แหละ
งานจีนกูไม่ติดนางอัปสรนะ แต่มันต้องให้ภาษาเท่า ๆ กัน จะมาสวยเหมือนนางอัปสรไม่ได้ มันต้อง งามดั่งนางอัปสรสวรรค์อะไรเทือก ๆ นี้ เป็นแบบว่าบทกวีหรือพร่ำเพ้อหน่อย ๆ
ขอความเห็นหน่อยค่ะ เล่ห์มารน่าซื้ออ่านไหมราคาค่อนข้างสูง ใครเป็นพระเอกค่ะ
คนไทยเขียนแนวแบบทะลุไปเป็นนางร้าย นางร้ายย้อนอดีตนี่ส่วนใหญ่เหี้ยวะ ตรรกะพังอะ บางเรื่องแม่ง ชาติก่อนมึงแม่งเหี้ยแสนเหี้ย ทำตัวเอง เบลมทุกอย่าง ยกเว้นตัวมึง
>>681 เห็นด้วยกับ >>682 มีแต่แบบนี้ซะเยอะ วันก่อนสุ่มๆมาเรื่องนึงแนวทะลุมิติไปในนิยายแต่ไม่ได้เป็นนางร้าย บอกว่าบรรดาศักดิ์อ๋องเป็นชื่อ สถาการณ์คือเป็นนักอ่านนิยายมาก่อนแล้วเคยเห็น(บรรดาศักดิ์)อ๋องในเรื่อง แล้วบอกเป็นชื่อที่เคยเห็นในนิยายแต่ไม่คิดมากคงเป็นชื่อซ้ำมั้ง ละยุคโบราณแม่งมีหมอดูดูดวงโดยใช้ไพ่ด้วย แต่อันหลังกูไม่ค่อยคิดมากเพราะก็ตามสไตล์นิยายทะลุมิติ ไม่ได้บอกชัดเจนว่ายุคไหนไม่อิงปวศ. แต่บอกบรรดาศักด์อ๋องเป็นชื่อนี่กูว่าไม่ได้จริงๆ
งานของ M สนุกจริงหรืออุปทานหมู่วะ หมายถึงเรื่องล่าสุด
>>129 ทั้ง2อย่างรวมกันเลยมึง
ถ้ามึงถอยออกมาห่างๆแบบไม่ร่วมกับกลุ่มนั้น
งานสนุกนะ เป็นความสนุกเฉพาะตัว มีรายละเอียดที่ซ่อนอยู่แบบที่เป็นสไตล์ของMถ้าคนชอบก็จะชอบเลย คนไม่ชอบก็จะอ่านไม่รอด
แต่ถ้ามึงไปอยู่ในกลุ่มจะเจอแรงอุปาทานหมู่ แบบไร้สติผสมไปด้วยตุ๊กตาตัวละ3k มึงก็จะซื้อได้
อนุใต้ตีนนี่มึงไม่ทำจริงเหรอวะ เล่นตัวสัส
พวกมึงก็มาทะเลาะกันด้วยเรื่องแค่เนี้ย เวยเวยมันดังมากตอนนั้นเพราะมันเป็นซีรีย์ที่ดูสบายๆ ไม่มีท็อกซิก ไม่มีตัวนางร้ายออกมาจิกตา คนไหนกล้าหือกับนางเอกก็โดนพระเอกจัดการหมด มันเลยกลายเป็นซีรีย์ที่ประทับใจคนดู กุอ่านนิยายด้วยและดูซีรีย์ด้วย ชอบทั้งสองอย่าง มันใสๆดี ใดๆคือหยางหยางหล่อชิบหาย แต่เรื่องกลอรี่มันก็ดีและดังเหมือนกัน เร่อปาเล่นเรื่องไหนก็ดัง แต่ถ้าใครเคยดูเวยเวย แปลว่าตอนนี้มึงก็แก่ลงแล้วไง เหมือนกุนี่แหละ จะให้มาหวีดมากเหมือนสมัยก่อนก็ไม่ใช่ละ คนที่เคยดูเวยเวยก็เลยอาจจะคิดว่าเวยเวยสนุกกว่า ดังกว่า แต่ในความคิดกุคือดีทั้งคู่ ดังทั้งคู่
Post shortened. See full post.
หสม มีแต่นิยายได้ทำซีรี่ส์ว่ะ ล่าสุดวาสนาปลาทู
แกรนพริ้นเซสของ คนเขียนเอาน้องผัวที่ทำซีร่ส์แล้ว ที่นี่ก็แอลซีม่แล้วใช่แมะ
เหนื่อยใจกับ สนพ. W ชิหาย 😭
จะมีสัก สนพ.มั้ยวะ มึงจะดีทั้งปกและการแปล
W นี่คือ ขออภัยบ่อยเกินไปว่ะ มองได้คำเดียวคือไม่โปร จนไม่สามารถเชื่อคำที่ว่า รักและอยากทำให้ดีที่สุด ที่พิมพ์ออกมาซ้ำๆได้แล้ว
>>397 มันมีด้วยเหรอ เฟมที่สนับสนุนมุสลิม แบบนี้ไม่ใช่เฟมแล้วมึง มันคงสับสนชีวิตอะไรสักอย่าง ไม่ก็โดนมุสลิมล้างสมอง ไอศาสนานี้มันล้างสมองสาวกผู้หญิงเก่งนะ กดผู้หญิง แต่ผู้หญิงหลายๆคนกลับไม่รู้สึกว่าโดนกด คิดว่าตัวเองได้รับการปกป้องคุ้มครอง เป็นสิ่งที่สมควรทำอยู่แล้วด้วย เช่นแบบแถวบ้านกูผู้หญิงมุสลิมที่ต้องคลุมดำปิดหมดหัวจรดเท้า เหลือแต่ตา ถามดูเขาว่าเป็นสิ่งที่ดีงาม ช่วยป้องกันตัวด้วย ไม่ให้คนมาข่มขืน กูนี่กุมขมับเลย คนจะข่มขืนการแต่งตัวยังไงมันก็ไม่ช่วยหรอก ถ้าคนร้ายมันหื่น จะคนแก่ 80 ปี รึเด็กสามสี่ขวบมันก็เอา แถมร้อนจะตาย เหงื่อท่วมตัว มองก็ไม่ชัด ยังว่าดีอีก ไม่ใช่ประเทศทะเลทรายแบบโบราณที่เขาต้องใส่เพื่อป้องกันฝุ่นทรายเสียหน่อย ดูยังไงมันก็แค่ความเห็นแก่ตัวของผู้ชายล้วนๆเลยนะ
>>401 เฟมทวิตไทยนี่แหละที่สนับสนุนมุสลิมนักหนา ไปดูได้เลย พวกที่ด่าเจเคเก่ง ๆ แล้วพวกเฟมฝรั่งซ้ายจัดอีก ทำเอางง บางคนบอกว่าเจเคทำให้ทรานส์โดนปองร้ายถึงชีวิต กุอยากเห็นหลักฐาน ไม่ใช่แค่การโหน แล้วบางคนยังยกเรื่องที่นักแสดงแฮร์รี่ พอตเตอร์ออกมาต้านเจเค แต่แหม ทำเหมือนฮอลลีวู้ดไม่เต็มไปด้วยผกก หรือผู้อำนวยการสร้างที่มีปัญหาข่มขืน เปโดอ่ะ
Carbomb Potatofamine 💀
Hiro Shima 💀💀
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.