Fanboi Channel

ไม่ใช่ไร กูเพิ่งอ่านงานของฮิงาชินโนะ เคโงะ ที่เค้าเป็นเจ้าพ่อนิยายสืบสวนของญี่ปุ่นจบไปแล้วกูอยากคุยมาก แต่ไม่มีมู้ไหนที่เกี่ยวกับนิยายญี่ปุ่น หรือแนวสืบสวนเลย ไม่แมสป่าววะ แต่กูก็อยากหาเพื่อนคุยอยู่ดี

กูเพิ่งซื้อพระอาทิตย์เที่ยงคืนมาอ่านที่พิมพ์กับไดฟุกุอ่ะ ไอ้เหี้ย เนื้อหาแม่งดาร์คสัสจนกุเอามันออกจากหัวไม่ได้เลย ทั้งๆที่เรื่องนี้แม่งโครตเทพแต่ก็ไม่ค่อยเห็นใครคุยกัน มันมีหลายประเด็นในหนังสือที่แม่งยังไม่เฉลย ยันจบก็ปล่อยเบลอไปเลย กูขอสปอยละกัน ใครไม่อยากโดนสปอยก็ไม่อ่านต่อนะ

ประเด็นอย่างเช่น ใครฆ่านามิเอะ หรือพระเอกตอนเยกับศพคือทำคนเดียวจริงรึเปล่า หรือจริงๆคือเยกับนางเองแล้วเอาอสุจิไปใส่ศพ นางเอกเคยลงมือฆ่ารึเปล่าหรือแค่วางแผนอย่างเดียว หรือต่างคนต่างช่วยกัน นางเอกรักพระเอกมั้ย บลาๆ คือมันไม่มีเฉลยเพราะเรื่องนี้ไม่ได้ดำเนินเรื่องในมุมตัวเอกเลย เราเลยไม่รู้เลยว่ามันคิดไรกัน ต้องอาศัยการวิเคราะห์ของผู้อ่านอ่ะ กุเลยอยากเปิดประเด็นมาคุย ใครเคยอ่านแล้วมาคุยกัน

>>1 มึงพูดซะกุอยากอ่านเลย กุเคยรู้มาว่านี่คือเล่มโปรดของ ท่านหลอด ณ จงหยวน

>>1 เคยมี แต่มันไม่แอคทีฟจนน่าจะกระทู้หมดอายุ แล้วหายไปแล้วน่ะ

ในเฟสมันมีกลุ่มขื่อ
กลุ่มที่เราจะอ่านนิยายสืบสวนจนเสียสติ
ลองดู

>>4 ขอบคุณคร้าบ

>>2 ดีนะที่ไม่ได้อยากเอามาแปลเอง ขายเองด้วย

>>6 5555

>>6 ทำไมอ่ะ เค้าคือใคร

เป็นเจ้าของ สนพ.แห่งหนึ่ง วีรกรรมหยำหมา คือชอบแปลแล้วเติมกะปิน้ำปลา ต้นฉบับไม่มี ได้พี่จัดเพิ่มให้ เพื่อความสะใจของผู้อ่าน อันที่ดังสุดคือเพิ่มฉากบรรยายที่ตัวร้ายถูกข่มขืน ทั้งที่ต้นฉบับไม่มี

>>9 ดีละที่ไม่ได้แปลเรื่องนี้ แค่นี้แม่งก็ต้องตีความเองเยอะชิบหาย ถ้ามีมามั่วอีกกุเข้าใจบริบทเรื่องผิดแน่นอน ว่าแต่สำนักพิมพ์ไรอ่ะจะได้พิจารณาก่อนซื้อ

>>1 กูชอบเรื่องนี้นะ ตอนอ่านแม่งอย่างดาร์ก ดาร์กแบบที่ไม่ต้องมีใครอวยว่าแม่งดาร์กจังว่ะไอ้สัส คืออ่านแล้วแม่งจมดิ่งลงไปกับตัวละครเลย อยู่ในความมืดมองไม่เห็นทางออกอะไรทั้งนั้น แล้วทุกอย่างแม่งบีบให้ต้องทำไม่งั้นก็ออกจากวังวนนี้ไม่ได้หรือไม่ก็จำเป็นต้องทำเพื่อเอาตัวรอด เห็นแก่ตัวกับสกปรกทุกคน

แต่กูว่าเรื่องนี้นางเอกมันไม่รักใครว่ะ มันรักแค่ตัวเองเพราะมันโดนหล่อหลอมมาแบบนั้น พระเอกแค่เครื่องมือชิ้นนึงให้นางใช้ได้สะดวก ส่วนพระเอกแม่ง simp นางเอกเกินพอดีด้วยเพราะความรู้สึกผิดกับความชอบ ส่วนคุณตำรวจก็เหมือนรู้อยู่แก่ใจนะแต่ทำอะไรไม่ได้ ไม่มีอำนาจจะทำได้ ไม่มีหลักฐานด้วย ก็จบไปแบบหม่นๆว่างเปล่า นางเอกก็เดินจากไปไม่แคร์ อันนี้กูอ่านนานแล้วเลยจำเรื่องพวกนามิเอะไม่ค่อยได้ แต่รู้สึกว่าญี่ปุ่นนี่แม่งญี่ปุ่นจริงๆว่ะ เอลเมนท์แนวสืบสวนแม่งจะมาคล้ายๆแบบนี้หมดเลย คือรู้คนร้ายนะ แต่ก็แล้วไงอะ เอาผิดไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่ได้ ตัวละครก็หม่นๆเทาๆกันหมด หลายเรื่องแม่งจบที่คนร้ายตายเองหรือไม่ก็ไม่มีหลักฐานเอาผิดมันเลยต้องปล่อยไป

>>11 งั้นที่ตำรวจแม่งบอกว่านางเอกกับพระเอกต่างเยียวยากัน เป็นพระอาทิตย์ของกันและกัน คอยอยู่ด้วยกันเพื่อไม่ให้เสียจิตวิญญาณของทั้งคู่ไป คือตำรวจเข้าใจผิดเองหรอ แต่กุรู้สึกเหมือนต่างคนต่างรักกันจริงๆอย่างที่ตำรวจเข้าใจว่ะ เพราะชื่อร้านที่นางเอกไปเปิดตอนจบที่ฮอกไกโดก็คือร้าน Y&R หรือ R&Y เนี่ยแหละ ซึ่งมันก็เป็นชื่อต้นของทั้งคู่ กุเลยรู้สึกเหมือนกับที่มันทำทุกอย่างเพื่อหาเงินก็เอามาเพื่อสร้างร้านนี้ที่เป็นสัญลักษณ์ของมัน 2 คนอ่ะ เพราะที่มาของร้านก็มาจากการทำทุกอย่างของทั้งคู่จริงๆ

แต่กุแอบสงสัยว่านางเอกเป็นแค่คนวางแผน หรือจริงๆนางเอกแม่งก็ลงมือก่ออาชญากรรมด้วยเลย เพราะมันมีช่วงที่พระเอกไปเป็นแฟนกับเภสัชกรคนนึงเพื่อที่จะเอางานวิจัยมาทำไรซักอย่างผ่านไอดีโรงบาลที่เภสัชคนนี้สังกัดอยู่ หนังสือมันบรรยายเรื่องพระเอกไม่เคยหลั่งเลยซักครั้ง แล้วบรรยายละเอียดเหมือนกับว่าการที่พระเอกไม่หลั่งมันสำคัญจนทำให้กุนึกถึงเคสตอนที่เพื่อนมันเอากับลูกค้าของมันจนลูกค้าหัวใจวายตาย แล้วมันเลยช่วยเพื่อนโดยการเอาอสุจิของตัวเองไปใส่ช่องคลอดศพ ซึ่งตรงนี้หนังสือมันบอกแค่เจออสุจิของพระเอกในศพแต่ก็ไม่มีใครยืนยันว่ามันเอากับศพจริง แล้วพอมาเรื่องที่มันไม่เคยหลั่งเลยอดสงสัยไม่ได้ว่าแล้วมันจะหลั่งกับศพได้ไง

กุรู้สึกเหมือนหนังสือมันบอกว่าพระเอกมันสูญเสียวิธีมีความสุขแบบคนธรรมดาไปแล้วอ่ะเลยหลั่งไม่ได้ แต่นางเอกเป็นเหมือนคนที่ทำให้มันยังมีความเป็นมนุษย์ได้ กุเลยคิดว่ามันอาจจะหลั่งกับนางเอกได้แล้วค่อยเอาอสุจิไปใส่ศพ ไรงี้ ซึ่งถ้ามองแบบนี้แปลว่าก็มีความเป็นไปได้ที่นางเอกจะช่วยลงมือกับทุกอาชญากรรมจริงๆ ไม่ได้เป็นแค่คนรับบทพยานอ่ะ

อย่างเคสนามิเอะที่กุสงสัยก็คือนามิเอะมันหนียากุซ่า พระเอกเลยเอามันไปซ่อนที่โรงแรมนอกเมือง หลังจากนั้นมันก็กลับมาอยู่กับเพื่อนมันจากปกติ แล้ววันสองวันต่อมานามิเอะก็ตาย กุก็สงสัยว่าเป็นพระเอกน่ะแหละที่ไปฆ่าเพราะที่ซ่อนก็มีแต่พระเอกที่รู้ แต่กุไม่คิดว่ามันลงมือคนเดียวอ่ะ แล้วถ้าจะมีใครช่วยก็ต้องนางเอกอ่ะแหละ

ว่าแต่พระเอกมันรู้สึกผิดกับนางเอกทำไมอ่ะ มันเป็นคนฆ่าพ่อเพื่อช่วยนางเอกเองไม่ใช่หรอ มันน่าจะไม่ติดค้างไรนางเอกนะ ในทางกลับกันนางเอกน่าจะติดค้างมันมากกว่า แต่ก็นั่นแหละที่พระเอกแม่งให้นางเอกได้ทุกอย่างจริงๆ

อยากอ่านเลยว่ะ Ebookราคาดีซะด้วย เมbบอกepubกำลังจะมา

>>11 ถามได้ไหม พระเอกนี้คือsimpสุดที่มึงเคยอ่านมาไหมวะ

>>12 นางเอกรักพระเอกมั้ย กูว่ารักแต่ไม่มากเท่ารักตัวมันเอง นางเอกมันเป็นคนทะเยอทะยานมากนะ อยากหลุดพ้นจากสภาพห่วยๆที่ตัวเองเป็นอยู่ นางวางแผนตั้งหลายอย่าง สร้างตัวเองขึ้นมากว่าจะมาถึงจุดนี้ ผ่านอะไรไปเยอะแยะนางไม่ยอมสูญเสียไปหรอก ต่อให้ต้องสละพระเอกที่ช่วยนางมาตลอดนางก็จะทำ

ส่วนพระเอกที่รู้สึกผิดกับนางเอกมากเพราะพระเอกมันรักและเคารพพ่อมากไง มีพ่อเป็นไอดอลตามประสาเด็กผู้ชาย พระเอกมันรักแรกพบนางเอก ชอบนางเอกมากๆ แล้วพอรู้ว่าพ่อมันไปทำแบบนั้นมันก็ช็อคดิ ภาพไอดอลในใจแตกสลายหมดแล้ว ด้วยความหดหู่ แค้น สำนึกผิดหรืออะไรก็เหอะ มันก็ผลักดันให้พระเอกฆ่าพ่อเพื่อช่วยนางเอก นางเอกก็ฆ่าแม่ตัวเองตอบแทนกลับคืน กลายมาเป็นผู้กุมความลับและเยียวยากันและกันไป นางเอกจับจุดพระเอกถูกด้วย ถึงไม่ได้บังคับอะไรแต่พระเอกมันก็ยอมทำตามที่นางขออยู่ดี

ส่วนไอ้เรื่องศพ ใครตายมั่งกูลืมๆไปหมดละ อ่านตั้งแต่เนชั่นพิมพ์ครั้งแรก จำรายละเอียดไม่ค่อยได้ แต่จำเรื่องพระเอกนางเอกได้เพราะมันติดตรึงการเฉลยปมนี่ล่ะ สนุกชิบหาย พากูหดหู่ได้แบบหม่นเหี้ยๆ เล่าเรื่องได้มีชั้นเชิงมาก ไม่บอกรายละเอียดหรือความรู้สึกนึกคิดตัวเอก ให้ประติดประต่อแล้วตีความเอาเอง ซึ่งกูก็ตีความว่างั้นล่ะ

>>15 ตอนอ่านครั้งแรกกุก็เดาว่านางเอกฆ่าแม่ตัวเองเหมือนกัน แต่ไม่ได้คิดว่าการที่มันฆ่าแม่จะเกี่ยวกับพระเอกอะไร คิดแค่ว่ามันอยากกำจัดแม่เพราะจะได้ไปเป็นลูกเลี้ยงบ้สนญาติรวยๆ แทนที่จะอยู่กับแม่ในสภาพจนๆ แต่ตอนนั้นกุก็แบบ แม่งนั่นมันเด็กประถมเองนะ กุคิดมากไปป่าววะ จนกระทั่งมันเฉลยว่าแม่นางเอกทำไรกับนางบ้าง การที่แม่งฆ่าแม่เลยมีน้ำหนักขึ้นมาเลย สุดจริงเรื่องนี้

ที่ว่านางเอกจับจุดถูก มึงหมายถึงยังไงวะ คือพอมันไม่บรรยายความรู้สึกคู่นี้กูเลยนึกไม่ออกเลยว่าอะไรที่ทำให้พระเอกยอมแลกทุกอย่างเพื่อนางเอกได้ขนาดนั้น ยอมให้นางเอกไปเอากับคนอื่นเพื่อผลประโยชน์ได้ ตัวเองยอมไปเอากับคนอื่นเพื่อนางเอกได้อีก ทำได้ทุกอย่าง เหี้ยแค่ไหนก็ทำ พระเอกแม่งก็สุดจริงกูนับถือในความมั่นคงของพวกแม่ง มันจะมีความสัมพันธ์ยาวนาน 19 ปี ที่ทำแต่เรื่องที่ชวนแตกหักแต่แม่งก็ยังแนบแน่นได้ขนาดนี้ได้ไงวะ กูยอม

แต่ในฉากสุดท้ายกุไม่มั่นใจว่านางเอกไม่แคร์ที่เสียพระเอกไป หรือว่ามันแค่แสดงออกไม่ได้วะ คือตอนแรกมันบรรยายว่าตำรวจหันไปเห็นหน้านางเอกที่ขาวซีดราวหิมะ กุเลยเข้าใจว่าตอนนั้นนางตระหนักได้ว่าเสียหลักยึดถือในชีวิตไปแล้ว สะเทือนใจอะไรแบบนั้น แต่ตอนจบที่บอกว่าเงานางเอกเป็นสีขาว กูสงสัยว่ามันหมายถึงนางเอกแม่งเหี้ยจัดจนเงาก็ยังขาวเมื่อเทียบกับตัวมันเองที่ดำยิ่งกว่าเงา อะไรแบบนั้น เลยลังเลขึ้นมาว่าท่าทีของนางเอกในตอนจบคือไม่สนเลยรึเปล่า คือเหี้ยแบบสุดกู่

>>13 อ่านเลยมึง ถ้าชอบแนวนี้ไม่ผิดหวัง แต่มันยาวมาก และต้องเก็บรายละเอียดดีๆเพราะมันไม่เล่าในมุมตัวเองเลย เราจะไม่มีวันรู้ว่าพวกแม่งทำไร เกี่ยวข้องกันยังไงถ้าไม่สังเกตคีย์เวิร์ดในแต่ละตอนให้ดี แค่บทพูดนางเอกตอนแรกๆก็ทำให้มึงไม่ไว้ใจอินี่ละ

>>14 ถ้าสำหรับกุก็ติดหีสุดแล้วอ่ะ แต่กุชอบมันนะ สิ่งที่ใันทำกุว่าโรแมนติกแบบแปลกๆ คือมันไม่มีทางหาคนแบบพระเอกในโลกความจริงได้อ่ะ คือถ้าหาได้มึงจะมีความสุขกับมันจริงๆ เพราะมึงจะไว้ใจมันได้ 100000% เลย แม่งเซฟโซนของแท้ ทำทุกอย่างเพื่อมึง แถมเสือกเป็นคนเท่ คนเก่ง พึ่งพาได้อีก

>>17 มึงป้ายยากุแรงมากกกก55555 ขอบคุณค้าบบ

>>18 แต่ในมู้นี้ก็สปอยฉากสำคัญไปเยอะแล้วอ่ะ อาจจะทำให้มึงไม่ว้าวตอนมันเฉลยเท่าไหร่ อ่านอย่างอื่นให้ลืมก่อนแล้วค่อยกลับมาอ่านเรื่องนี่อีกทีก็ได้นะ

>>16 จับจุดถูกที่กูหมายถึงคือนางเอกมันรู้ว่าพระเอกคิดกับมันยังไง มันก็เอาความรู้สึกตรงนั้นล่ะมาใช้ประโยชน์ให้พระเอกอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ ทำแต่เรื่องที่เป็นผลดีกับนาง เหมือนอย่างที่นางจับจุดคุณป้าคนรวยถูกอะ ใช้ความน่ารักอ่อนหวานน่าสงสารของตัวเองให้เป็นประโยชน์ จนคุณป้าชอบนาง พอแม่ตายเลยรับอุปการะ

ส่วนเรื่องที่มันร่วมมือกันฆ่าพ่อแม่ตัวเองเนี่ย กูว่ามันออกแนวสัญญาใจมากกว่า พระเอกมันรับไม่ได้หรอกที่พ่อผู้เป็นฮีโร่ในใจมันทำแบบนั้น รู้สึกผิดกับนางเอกมากด้วย ก็เลยทำลงไป นางเอกคงแบบไอ้พระเอกมันทุ่มขนาดนี้กูก็ต้องทุ่มด้วยเหมือนกัน ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวคือได้ซื้อใจพระเอกด้วย กับอยู่กับอีแม่นี่ไปก็ไม่มีอะไรดี กูวางทางหนีทีไล่ไว้แล้วด้วย ลาก่อยนะแม่อย่าขวางทางเจริญของกู

ส่วนไอ้ฉากสุดท้าย ถึงมันมีตำรวจอยู่ก็จริง แต่ถ้านางเอกมันแคร์พระเอกมากพอ มันจะไปดูอาการพระเอกแบบไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว คนรัก ที่พึ่งทางใจกำลังจะตายจากไป สิ่งที่นางเอกมันทำคือเลือกตัวเองมากกว่าทุกครั้ง เหมือนตอนแต่งงานกับผัวไฮโซของมัน ก็เหมือนมิชชั่นคอมพลีทอะ แต่งไว้เป็นบันไดเหยียบเข้าสังคมไฮโซเฉยๆ เป้าหมายกูบรรลุแล้วอย่างอื่นไม่สน นางสลัดความรักความรู้สึกที่คนมอบให้ทิ้งไปแบบง่ายๆ กับพระเอกก็ไม่ต่างกัน อาจจะเฮิร์ตมากหน่อยเพราะพระเอกอยู่กับนางมานานและเข้าใจกันและกันดีที่สุด แต่นางก็ไม่ได้แยแสพระเอกจนวินาทีสุดท้ายเหมือนที่บอกว่าเงาดำเมื่อเทียบกับตัวนางแล้ว เงากลายเป็นสีขาวไปเลย แสดงว่านางแม่งมืดดำเหี้ยๆจนเงาต้องยอมแพ้

Kyนอกจาก เรื่องพระอาทิตย์ฯ เพื่อนโม่งมีเรื่องไหนเจ๋งๆห้ามพลาด แนะนำไหม ขอ1เรื่องที่ชอบที่สุดก็ได้คับ เผื่อจดโพยไว้ไปตำในงานหนังสือนี้ //ขอบคุณล่วงหน้าเลย

>>20 อ้อ กูเข้าใจละก็คือมันรักพระเอกแหละ แต่รักตัวเองที่สุด เพราะงั้นถึงกำลังจะเสียพระเอกไปแต่ถ้าเข้าไปหาพระเอกทำให้มันเสียประโยชน์มันก็ยอมทิ้งได้ อาจไม่ใช่ว่าใช้พระเอกแล้วทิ้งซะทีเดียว แต่อะไรที่เป็นผลเสียกับตัวเองก็จะไม่ยอมทำเด็ดขาด อาจจะไม่ยอมทำอะไรเพื่อปกป้องพระเอกเลยถ้าตัวเองซะซวย ความสัมพันธ์ 19 ปีที่ไม่เคยมีปัญหาก็เพราะพระเอกยอมให้ทุกอย่างมันเลยไม่เคยมีปัญหา นางเอกนี่แม่งดีวะ มีแต่คนที่รักมันแบบมากๆตลอด

>>21 อีกเรื่องที่ชอบคือลมไล่ล่า หิมะพาหนีอ่ะ มันไม่ได้ซับซ้อนและมีมิติมากมายเหมือนพระอาทิตย์นะ เนื้อเรื่องก็ไม่ดาร์ค แต่ว่ามันดำเนินเรื่องสนุกอ่ะ ว่าด้วยพระเอกที่อยู่ๆไปเป๋นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรม เลยต้องหาพยานที่เคยเจอกันที่ลานสกีมาช่วยยืนยันที่อยู่ให้มัน แล้วการผจญภัยในลานสกีก็เริ่มขึ้นโดยมีตำรวจตามไล่ล่าตัวมันอยู่ข้างหลัง มันจะออกแนวลุ้นให้พระเอกหาคนเจอให้ได้ซะทีเพราะตำรวจกำลังจะถึงตัวมึงอยู่แล้ว หาไม่ได้มึงตายแน่ อะไรแบบนี่ อ่านเสร็จแล้วอยากไปเล่นสกีเลย มันบรรยายธรรมชาติของภูเขาหิมะได้สวยงามอ่ะ กูอ่านแล้วรู้สึกเป็นอิสระ ได้ไปเที่ยวกับมันด้วยเลย

มีเรื่องความลับด้วย อ่านแล้วมึงจะงงชิบหายว่าทำไมทุกคนถึงทำงี้วะ แล้วพอมันเฉลยมึงก็จะอึ้งและรู้สึกว่า ความไม่สมเหตุสมผลที่ผ่านมาถูกเติมเต็มด้วยเหตุผลจริงๆจนไม่กังขาอีกแล้วว่าทำไมทุกคนทำงั้นอ่ะ

ถ้าของ อ.เคโงะ กูชอบอีกเรื่อง ที่อยู่ในซีรีส์กาลิเลโออ่ะ ที่เป็นเพื่อน อ.ยุคาวะ คนที่เป็นนักคณิตศาสตร์อ่ะ แปลใหม่น่าจะชื่อกลลวงซ่อนตาย ชื่อเดิม รักลวงตาย ป่ะ ไม่แน่ใจ อันนั้นกูก็แอบสะเทือนใจนะ ตอนดูหนังกูร้องไห้ด้วย 555

ถ้าเป็นมังงะแนะนำได้มะ กูชอบ Q.E.D กับ C.M.B ว่ะ

>>20 กูว่าพระเอกนางเอกรักกันแหละ จะว่านางเอกรักตัวเองมากกว่าก็คงใช่มั้ง ทั้งคู่เป็นพระอาทิตย์ของกันและกัน แต่เป็นพระอาทิตย์เที่ยงคืนที่มันบิดเบี้ยวไม่ใช่พระอาทิตย์กลางวัน ตอนจบที่นางเอกทำแบบนั้นเพราะถ้าไปดูใจพระเอก สิ่งที่พระเอกทำมันสูญเปล่าทันที นางเอกรับสิ่งที่พระเอกเสียสละให้แล้วทำเป็นไม่รู้จัก ซึ่งมันอาจเจ็บปวดกว่าการที่ไปฟูมฟายกับพระเอกอีก

ถ้าชอบพระอาทิตย์เที่ยงคืน แนะนำ รักข้างเดียว มันมีบางมุมที่ใกล้เคียงกัน

>>23 กุเพิ่งได้มาเลยจ้า ได้มาพร้อมพิษรักสั่งตาย น่าจะซีรีย์เดียวกัน ได้ยินกิตติศัพท์ว่าเรื่องนี้สนุกสัส แต่ตอนนี้กุอ่านพิษรักก่อนแล้วค่อยไปกลลวง เพราะเหมือนกลลวงน่าจะพีคกว่า อยากเก็บของอร่อยไว้ตอนท้าย

>>24 ถ้าคิดในแง่นี้มันก็ได้อยู่นะ เพราะคู่นี้เหมือนคนเสียความเป็นมนุษย์ไป ทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์แบบไม่เอาความรู้สึกเข้าเล่น ถ้ามีอะไรนิดเดียวที่จะทำให้แผนล่ม มันจะไม่ยอมทำเด็ดขาด ตัวพระเอกเองตอนที่มันให้เพื่อนใช้บัตรเอทีเอ็มเถื่อนขโมยเงิน พอมันรู้ว่ามีความเสี่ยงนิดเดียวมันไม่เอาด้วยทันที มันยังด่าเพื่อนมันยับอยู่เลยที่ยอมเสี่ยง ระวังภัยเลเวลอัลติเมทแม่งถึงได้รอดมาจนปัจจุบัน นี่ถ้าตำรวจไม่ขุดคุ้ยก็ไม่มีทางจับได้ละ แต่ตำรวจดันหมกมุ่นพอกัน

แต่ก็แอบสงสัย คือจริงๆตำรวจมันก็ไม่ได้มีหลักฐานเป็นชิ้นเป็นอันว่านางเอกกับพระเอกรู้จักกันนะ ถึงจับได้ก็โยงหานางเอกไม่ได้อยู่ดี ที่พระเอกมันทำงั้นเพราะมันคิดว่าตัวเองเกม ตำรวจเจอเบาะแสเชื่อมโยงแล้วงี้ป่าววะ เลยตัดจบที่ตัวเองเพื่อให้น้ำหนักว่าตัวเองเป็นผู้ต้องหาไปเลย ใครมาโยงนางเอกทีหลังจะได้ไม่น่าเชื่อถือ หรือจริงๆมันแค่คิดไม่ทันเลยเลือกทำสิ่งที่ง่ายที่สุดเลยรึเปล่าก็ไม่รู้นะ ตอนอ่านกุนี่แบบน้ำตาตกใน ซึมไปเลย พระเอกแม่งเป็นคนเหี้ยที่เท่มากจริงๆ กูรู้สึกซาบซึ่งกับสายสัมพันธ์ของทั้งคู่ชิบหาย เรื่องรักข้างเดียวนี่ของเคโงะป่ะ ตับกุจะแตกอีกมั้ย ฮือๆ

ตอนนี้กุเพิ่งอ่านเรื่องรักในโลกพิศวงจบ กุสงสัยในตอนสุดท้ายอ่ะว่าโทโมฮิโกะมันจงใจหลับรึเปล่า หรือเป็นอุบัติเหตุจริงๆ มีใครอ่านบ้างป่ะ

>>25 รักในโลกฯ ยังไม่ได้อ่านอ่ะ สนุกใช่มะ

พิษรักฯ ที่ชื่อเดิมว่ารักต้องฆ่าป่ะ กูซื้อตอนปกชื่อนั้น สนุกดีนะ แค่คิดว่า...ทุกวันๆ ก็เย็นหลังแบบไม่ต้องบรรยายอะไรมากละ

แต่ส่วนตัวกูุชอบกลลวงมากกว่า บีบหัวใจมากกว่าอ่ะ มันดราม่าแบบญี่ปุ๊นนน ญี่ปุ่น

>>26 สนุกตามมาตรฐานนะ ฟีลลิ่งมันจะแบบมึงสงสัยอ่ะ สงสัยว่ามันเกิดเหี้ยไรขึ้น จะพยายามเก็บนู่น เดานี่ จะเข้าใกล้ความจริงไปเรื่อยๆจนอยากอ่านต่อ เบาะแสค่อนข้างเห็นชัดเจนอยู่ ถ้าอ่านเรื่องพระ อาทิตย์มาก่อนก็อาจจะไม่ว้าวเท่า แต่ถึงอย่างงั้นมันก็สนุกอยู่ดี ถึงจะมีงงๆบ้างเพราะมันแอบมีความไซไฟและวิทยาศาสตร์ที่เข้าใจยากหน่อยๆอ่ะ แต่ตัวละครมีมิติดี ติดอยู่ที่ตอนจบที่กุยังไม่เคลียร์เนี่ยแหละ

กุไม่รู้ว่าชื่อเดิมของพิษรักคืออะไร แต่กุมีหนังสือเรื่องรักต้องฆ่าเหมือนกัน แต่คนเขียนคือยูซุเกะ คิชิ ไม่ใช่เคโงะ เรื่องนี้ที่กูอ่านก็สนุกดีเหมือนกัน สะท้อนความเป็นจริงของคนที่ถูกสถานการณ์กดดันให้ต้องกลายเป็นฆาตกรไป มึงอ่านจบแล้วจะนึกถึงคดีเมียฆ่าผัวที่ดังๆช่วงนึงอ่ะ คดีจริงๆกุไม่รู้ว่าจบยังไงแต่รายละเอียดของข่าวมีความแอบคล้ายกับเรื่องนี้นิดนึง บางทีเรารีบตัดสินฆาตรกรโดยไม่รู้ภูมิหลังที่เกิดขึ้นกันบ่อยๆ เรื่องนี้จะพูดถึงที่มาที่ไปว่าทำไมถึงเกิดขึ้นอ่ะ ซึ่งกุอินเพราะกุเคยอยู่ในสถานการณ์ที่กดดันเหมือนไม่มีทางให้หนี ถ้าหนีต้องยอมเสียทุกอย่างเหมือนกัน ไรงี้

>>27 เออ แต่ถึงเรื่องรักในโลก มันไม่ดาร์คและสะเทือนใจเท่าพระอาทิตย์ แต่มันก็สะเทือนใจไม่น้อยเหมือนกันนะถ้ามึงเป็นคนดี และมีมิตรภาพที่ดี 55555 ความรู้สึกแรกของกุตอนอ่านคือสับสนว่าอันไหนคือเรื่องจริงกันแน่ เพราะมันเล่าเหตุการณ์ 2 เหตุการณ์แต่ตัวเอกเดียวกัน เพียงแต่ 2 เหตุการณ์นั้น conflict กันจนมึงงงว่าควรจะเชื่ออะไรดี แต่พออ่านมาเรื่อยๆมันจะเริ่มชัดขึ้น กูว่ามันเข้าใจได้ง่ายและไม่ต้องตีความมากเท่าไหร่ งงตอนจบแค่นั้นแหละ ถ้าอ่านแล้วช่วยกุวิเคราะห์ตอนจบหน่อยนะ

หงส์ขาวกับค้างคาว หนุกไหมมึง

>>27 กูไปดูปกมาละ ชื่อรักต้องฆ่าแหละ ที่เป็นศิลปินเย็บผ้าต่อป่ะ

เดี๋ยวว่างๆ กูจะไปหยิบรักในโลกฯ มาอ่านดู น่าสนใจดีๆ

คินดะอิจินี่มันยังมีอยู่อีกมั้ยวะ หลังบลิสล่มสลายไป เล่มสุดท้ายที่กูจำได้ว่าเคยอ่านคือตอนขาวกับดำ จากนั้นกูก็ไม่รู้เรื่องอีกเลย

>>30 ใช่ๆ ศิลปินเย็บผ้าต่อ

>>31 กุเคยเห็นฉบับพิมพ์ใหม่นะ แต่มีน้อยมาก รู้สึกจะเป็นตอนฆาตกรรมบนเกาะโกะกุมง กุอยากอ่านเล่มเก่าๆมากหาไม่ได้เลย

คินดะส่วนใหญ่คดีแม่งฆ่ากันจากความเงี่ยนและชิงมรดกเกือบทั้งนั้นเลยว่ะ มีเกาะโกกุมงมั้งที่ฆ่าเพราะคำสัญญาหรืออะไรนี่ล่ะ แต่กูชอบเจดีย์สามเศียรที่สุดละ แม่งเหมือนนิยายแนวตบจูบที่มีฉากหลังเป็นคดีฆาตกรรมอำพราง มี rape แล้วรักกันทีหลังอีก คินดะไม่ค่อยมีบทอะไรเท่าไหร่ ให้นางเอกกับพระเอกเขาเดินเรื่องไปแล้วพี่แกมาปิดท้ายไขคดี

>>29 ไม่เคยอ่านว่ะ แต่เพื่อนกุบอกว่าสำหรับเคโงะ เจ้าตัวบอกว่านี่มันคือมาสเตอร์พีซ แต่เเหมือนแฟนๆจะไม่คิดงั้นเพราะเรื่องอื่นหนุกกว่า

>>33 กุเคยอ่านคินดะอิจิ น่าจะคดีที่2 แต่กุจำรายละเอียดไรไม่ได้นอกจากนางเอกไม่สวย แล้วพระนางได้กันในถ้ำ แต่เรื่องนี้แม่งสนุกมาก เปิดโลกกุเข้าสู่นิยายสอบสวนญี่ปุ่นเลย

กูจำไม่ได้ละว่าชอบคดีไหนที่สุดของคินดะ เพราะมันนานแล้ว แต่กูชอบเซ็ตที่ออกกับบรีสนะ ตอนหลังๆ มาไม่ค่อยได้อ่านแล้วอ่ะ

>>36 จะหาซื้อได้ที่ไหนมั่งวะ

กุขอกลับไปเรื่องพระอาทิตย์นิดนึง กุสงสัยเรื่องผัวคนแรกของนางเอกอ่ะว่านางแต่งงานไปทำไม เพราะไม่เห็นว่าจะได้ประโยชน์อะไร

คือตอนแรกกุนึกว่าแต่งเพื่อเอาเงินเอามรดกมาเปิดร้านของตัวเอง แต่ก็ดูเหมือนว่าทั้งเงินเล่นหุ้น เงินเปิดร้านก็เป็นเงินนางเอกหมด(ซึ่งที่มาของเงินก็น่าจะมาจากเงินสีเทาของพระเอกเนี่ยแหละ เพราะนักสืบก็พูดอยู่ว่าที่มาของเงินนางเป็นปริศนา แถมเยอะผิดปกติ) เลยไม่เห็นประโยชน์ว่านางเอกจะแต่งงานครั้งแรกไปทำไม เพราะนางลงทุนเยอะมากเพื่อให้ได้แต่งงานกับผัวคนแรก ทั้งเรื่องให้พระเอกไปดักฉุดเพื่อนนาง หรือให้พระเอกไปทำให้ว่าที่ผัวออกห่างจากคนที่มันแอบชอบ ไหนจะเรื่องโกหกว่าท้องแล้วไปทำแท้ง แต่ไม่เห็นจะได้อะไรคืนมาเท่าไหร่

>>33 เล่มนั้นกูก็ชอบ พอเป็นเล่มที่ตัวละครอื่นเดินเรื่องแล้วคินดะแม่งดูเก่งชิบหาย เล่มนั้นคือเล่มที่เอาใจช่วยพระเอกนางเอกเลย แม่งขนาดพระเอกฉลาดขนาดนั้น ยังโดนคินดะไล่ตามแทบจะจนมุม พอเป็นเล่มที่คินดะเดินเรื่องเอง แม่งดูช้าไม่ทันใจ ปล่อยคนร้ายฆ่าเหยื่อซะเกือบหมดเรื่องกว่าจะจับได้

>>31 บลิสออกมายี่สิบกว่าเล่ม ทาเลนต์วันออกมาหลายเล่มก่อนปิด สุดท้ายจริงๆ คือแพรว ออกมาเล่มเดียวพร้อมกับพิมพ์เล่มเกาะโกะกุมงใหม่
แล้วยังไม่มีออกเล่มใหม่อีกเลย เดาว่าคงขายไม่ดี แล้วคงไม่เหลือเล่มเด็ดๆ ละ พวกเล่มที่เขียนดีๆ บลิสเลือกไปขายตั้งแต่เล่มแรกๆ หมดละ

>>29 ก็ใช้ได้นะ แต่ถ้าถามว่าสมกับที่โม้ว่าดีที่สุดของเคโงะมั้ย คิดว่าสู้พระอาทิตย์ไม่ได้
อาจจะเพราะอ่านเคโงะมาเยอะจนพอจะเดาจุดหักมุมได้หมดละ แต่เดี๋ยวคงจะได้สร้างเป็นหนังแหล่ะ

ถ้ากูคุยเรื่องสืบสวนฯ ฝั่งตะวันตกในนี้ได้มะ หรือต้องตั้งอีกมู้วะ

มันมีมู้ตะวันตก แต่ก็ไม่ได้คุยแนวอื่นนอกจากโรมานซ์เลยว่ะ 555 >>40 ให้มู้นี้เป็นสำหรับนิยายสืบสวนไปเลยก็ดีมั้ง เพราะหัวก็ไม่ได้บอกเจาะจงว่าชาติไหน

ได้มั้ย>>41 ได้เถอะ กูไม่มีที่คุย 5555

>>39 คินดะแพรวเห็นว่าขายไม่ดี ลิขสิทธิ์แพงด้วย สนพ.คงไม่ทำต่อ

>>43 เศร้าชิบหาย ก็มันไม่ค่อยโปรโมตด้วยป่ะ

คินดะส่วนใหญ่นักอ่านแนวนี้มีกันหมดแล้วป่ะวะ พิมพ์เพิ่มก็เหมือนให้คนที่เล่มขาดมาตามเก็บทีหลัง แต่เอาจริงๆคดีคินดะก็ไม่ค่อยน่าประทับใจสำหรับกูนะ ออกมา 50 กว่าเล่ม มีเรื่องที่กูจำได้ว่าสนุกไม่กี่เรื่องเอง แบบเกาะโกกุมง เพลงเล่นลูกบอล บ้านอินุงามิ เจดีย์สามเศียร หมู่บ้านแปดหลุม เพลงกล่อมเด็กมรณะ อย่าออกมาเดินตอนกลางคืน แต่พวกอื่นๆกูจำไม่ค่อยได้เลย

>>42 คุยมาเลยมึง กูตั้งมาเพื่อนิยายสืบสวนทั้งหมดอยู่แล้ว

มีสืบสวนดีๆสนุกๆที่ออกใหม่แนะนำป่ะ กูจะไปงานหนังสือวันนี้แล้วจะซื้อ แต่เคโงะอ่านเกือบหมดแล้ว คินดะก็ด้วย ฮาร์ลานโคเบน อกาธา โฮล์มส์ก็อ่านเกือบหมดละ อยากได้คนอื่นๆบ้าง

>>47 ไปสนพ.น้ำพุ แจ๊ค รีชเชอร์ , แฮรี่ โฮล , ริซโซลีกับหมอไอเอิลส์

>>47 งานของคานาเอะที่เขียนเรื่องคำสารภาพก็ดีนะ

ซีรีย์ไมรอนเล่มสุดท้ายที่ฮาร์ลานเขียน นี้ใช่เล่มที่ไมรอนกับวินกลับมาเจอกันอีกครั้งหลัง10ปีผ่านไปใช่ไหมวะ มีแค่นี้ กูอยากอ่านซีรีย์นี้ต่อมากๆ

ไดุฟุกุเปิดอ่านฟรีในmeb ถึง31นี้

>>51 กรี๊ด ขอบคุณนะ

>>51 ดีใจมึง ขอบคุณที่มาบอก

ใครอ่านซีรีย์ in death บ้าง ที่นางเอกเป็นตำรวจสืบสวนแต่งงานกับเศรษฐี มันมีกี่เล่มจบวะเพราะหลังจากเพิร์ลล่มสลายไปกูก็ไม่ได้อ่านอีกเลย กูชอบเรื่องนี้เพราะแม่งบาลานซ์โรแมนซ์กับสืบสวนได้ดีนี่ล่ะ แถมบางเล่มแม่งไม่เน้นโรแมนซ์อีก คู่พระเอกนางเอกสวีทกันนิดเดียว เอาเวลาไปทุ่มให้คดีหมด

>>54 55 เล่มและยังไม่จบ เล่ม56 กำหนดออกก.พ.ปีหน้า

กลลวงซ่อนตายของเคโงะ อ่านจบแล้วแม่งอยากด่าชิบหาย กูว่าเหตุผลห่วยเหี้ยๆในการพยายาม romanticize ให้ตัวฆาตกร เหตุจูงใจในคดีย่ำแย่ด้วย

สปอย
.
.
เปิดเรื่องมานางเอก(?)โดนผัวเก่ามาตามตื๊อแบบเหี้ยๆ ลูกสาวนางเอกเลยทุบหัวไปทีนึง แล้วไอ้หอกนี่จะทำร้าย สองแม่ลูกเลยฆ่าแบบป้องกันตัว กำลังปรึกษากันว่าจะเอาไงดี มอบตัวกับตำรวจละกัน พระเอก(?)ที่อยู่ห้องข้างกันก็มากดกริ่งห้องถามว่าเกิดไรขึ้นได้ยินเสียง ไปๆมาๆนางเอกเลยต้องบอกกูเพิ่งฆ่าผัวเก่าตาย พระเอกมันเลยแนะนำให้ทำตามมันเพื่อจะได้หลุดจากการเป็นผู้ต้องสงสัย พระเอกเป็นคนฉลาด เก่งฟิสิกส์ ชอบวางแผน สองแม่ลูกก็ทำตามคำแนะนำของมัน มีตำรวจมาสืบคดีจากพยานหลักฐานก็เหมือนจะหลงทางไปเพราะพระเอกมันวางกลลวงดักเอาไว้ให้การสืบสวนไขว้เขว สองแม่ลูกจะได้ปลอดภัย สุดท้ายมันก็ไปมอบตัวกับตำรวจว่ามันคือฆาตกรเพื่อจะปกป้องนางเอกที่มันแอบรักเขาอยู่

จุดที่กูไม่ชอบเลยคือการที่เขียนพระเอกเป็นสตอล์กเกอร์โรคจิตติดเครื่องดักฟังในบ้านคนอื่น มันเลยรู้ว่าสองแม่ลูกนี่เพิ่งฆ่าคน แต่อีเพื่อนพระเอกดันไปพูดกับนางเอกให้รู้สึกผิดว่ามึงไม่รู้หรอกว่าเพื่อนกูเสียสละเพื่อมึงขนาดไหนถึงกับยอมไปติดคุกแทนมึงนะอีดอก อีนางเอกก็ร้องไห้มุแง้ ไปเยี่ยมที่คุกแล้วหมอบกราบติดพื้น ขอบคุณจริงๆค่ะที่เสียสละเพื่อเรา ทั้งที่ไอ้พระเอกมันคือสตอล์กเกอร์ชัดๆ ก็ไปซาบซึ้งว่าคุณเสียสละ เป็นกูคงจะกรี๊ดแล้วด่ามึงมันไอ้โรคจิตเอาเครื่องดักฟังมาติดในบ้านกู ถ้าไปแจ้งความมอบตัวตั้งแต่แรก นางเอกเผลอๆไม่ติดคุกด้วยซ้ำเพราะฆ่าเพื่อป้องกันตัวเฉยๆ อ้างว่าผัวเก่าจะทำร้ายตัวเองกับลูกก็ได้ บีบน้ำตาให้ศาลดู แต่พระเอกมาเสือกเรื่องมันเลยไปกันใหญ่ แล้วเป็นการทำเพื่อนางเอกแบบที่เขาไม่ได้รู้เรื่องและไม่ได้ร้องขอให้ทำ มันทำของมันเอง นางเอกจะไปซึ้งห่าไรไม่รู้

>>56 ขอเสริมด้วยคน นานๆจะเจอคนไม่ชอบเรื่องนี้ที ปกติเจอแต่คนอวยหนักมาก เรื่องนี้คือเดอะเบสต์ ถ้าเลือกอ่านเคโงะได้เรื่องเดียวต้องเรื่องนี้ หรือไม่ก็เคโงะเรื่องแรกต้องนี้ บลาบลา คือถ้ากูอ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกกูอาจจะเทเคโงะไปเลยก็ได้ เพราะมีจุดไม่ชอบใหญ่มาก สปอยนะ
.
.
.
.
.
อิผู้ชายมันไปฆ่าคนเร่ร่อนแล้วมาอำพรางศพให้เหมือนผัวเก่า ประมาณให้ตำรวจสืบแบบผิดทาง จะได้ไม่สงสัยผู้หญิง แล้วสุดท้ายมันก็ไปมอบตัวแทน ทั้งคนอ่านและตัวละครในเรื่องซาบซึ้งความรักอันยิ่งใหญ่ แต่คือมึงไม่มีสิทธ์ไปฆ่าคนบริสุทธิ์ไง จะอำพรางศพก็อำพรางไป หรือรักจนยอมรับผิดแทนก็รับไป แต่เสือกไปฆ่าคนอื่นที่ไม่เกี่ยวอะไรเพียงเพราะเป็นคนจรจัด ง่ายต่อแผนพอดี แล้วมาทำว่าข้าเสียสละอย่างยิ่งใหญ่ ปิดทองหลังพระ ไม่ยอมบอกความจริง กูอินความรักแบบนี้ไม่ลงว่ะ จะอ้วก
.
.
.
.
.
จบสปอย

>>57 เดอะเบสต์ห่าไร ครีปปี้เหี้ยๆ สืบรู้การเคลื่อนไหวของเขาทุกย่างก้าวแล้วโผล่มาช่วยแบบหล่อเท่ สร้างบุญคุณให้เขาสำนึก ทำเรื่องเหี้ยๆแบบที่เขาไม่ได้ต้องการและไม่ได้ร้องขอ แถมอีเพื่อนมันมาด่านางเอกอีก นางเอกมันขอร้องให้ฆ่าคนเพื่อมันมั้ย ขอร้องให้ไปติดคุกแทนรึเปล่าก็ไม่ใช่ ไอ้เชี่ยนี่ทำเองทั้งหมดแต่เพื่อนเหี้ยเสือกบอกว่ามันคือการเสียสละ อุบาทว์

ตอนแรกกูเฉยๆ แต่พออ่านถึงตอนอีเพื่อนพระเอกมาไซโคนางเอกบอกว่าเพื่อนกูยอมลงทุนฆ่าคนและติดคุกเพื่อมึงเลยนะอีห่า ช่วยทำอะไรซักอย่างเหอะ กูเกลียดเรื่องนี้ไปเลย ตอนแรกนางเอกมันตัดสินใจจะมอบตัวสู้คดีแล้วป่ะวะ ใช้ข้ออ้างว่าจะเข้ามาทำร้ายเลยป้องกันตัวก็ได้ ยังไงนางเอกก็ผู้หญิง แม่ลูกหนึ่ง ข้ออ้างมีเยอะแยะที่จะทำให้ตัวเองดูอ่อนแอ แต่ไอ้พระเอกเข้ามาช่วยแบบเสือกๆเพราะแม่งติดเครื่องดักฟังไว้ในห้อง รู้ทุกการเคลื่อนไหว แล้วก่อนหน้านั้นแม่งไปฆ่าคน คือตามสตอล์กชีวิตนางเอกแบบครีปปี้ แต่มึงมาอวยว่าช่างยิ่งใหญ่และเสียสละเพื่อเธอ

ดีนะที่กูยังมีความประทับใจกับพระอาทิตย์เที่ยงคืนอยู่เลยยังไม่หมดใจกับงานเคโงะ แต่ถ้ากูได้อ่านเรื่องนี้เรื่องแรกกูน่าจะกาหัวไว้เลยว่าจะไม่อ่านอะไรใดๆจากมึงอีก ตรรกะพิการชิบหาย สิ่งที่พระเอกทำมันไม่ได้รักยิ่งใหญ่เลย มันคือสตอล์กเกอร์โรคจิต ฆ่าคนบริสุทธิ์ไม่รู้เรื่องรู้ราวเพื่อป้ายความผิดให้ด้วย ไอ้คนเร่ร่อนมันผิดอะไร มึงแค่เห็นแก่ตัว ฆ่าคนเพื่อสนองความฟินตัวเองเฉยๆแค่นั้นล่ะ เชิดชูห่าไรนัก

>>57 กูอ่านเคโงะเรื่องนี้เรื่องแรกและกูไม่ได้ชอบมากหรือรู้สึกว่ามันเจ๋งมากขนาดนั้นเลยว่ะ แต่กูยังไม่เท พยายามมาอ่านพระอาทิตย์อยู่ กำลังใจคือเพราะโม่งข้างบนบอกเล่มนี้มันคลั่งรัก

>>56 เรื่องนี้ตรงดราม่ากูก็เฉยๆนะ แต่ชอบทริคของมัน คาดไม่ถึงจริงว่ามันจะใช้วิธีนี้

>>60 เหตุจูงใจมันเหี้ยอะดิเลยชอบไม่ลง ถ้าไอ้เพื่อนพระเอกมันไม่ไซโคให้นางเอกคิดว่าการกระทำเพื่อนมันคือความโรแมนติคเสียสละ กูก็จะเฉยๆนะ แต่เจอซีนนั้นเข้าไป โอ๊ยอีสัส เพื่อนมึงอะครีปปี้ชิบหาย สมควรไปติดคุกหมดอนาคตไปเหอะมึง

พระเอกมันยุกาว่าไม่ใช่หรอวะ หรือกูเข้าใจอะไรผิด ไอ้นั้นมันแค่ฆาตรกรประจำเล่ม

>>61 แรงจูงใจก็ไม่เหี้ยนะ ยิ่งถ้ามองว่าไอ้พระเอกมันโรคจิต มันก็ตอบได้ว่าทำไมมันถึงใช้วิธีแบบนั้นแก้ปัญหา
นางเอกก็เลวเหมือนกัน คือมันกะจะลอยตัวให้พระเอกรับกรรมแทน สุดท้ายมันก็พังกันหมด พระเอกหนักสุดเพราะที่ทำไปสูญเปล่า

>>62 กูเรียกมันพระเอกเพราะมันมีบทบาทเดินเรื่องเด่นสุด ยุกาว่ามันผลุบๆโผล่ๆอะ จะว่าไม่เด่นก็ไม่เชิง แต่บทมันน้อยกว่าไอ้อิชิ แถมไอ้ยุกาว่ามันไม่ได้ทำอะไรเลยซักแอะ ไม่ได้ไปหยุดแผนการอะไรของเพื่อนมันด้วย มีบทแค่สืบแบบโฉบไปโฉบมาแล้วไปไซโคนางเอกว่ามึงทำเพื่อนกูติดคุกอะ กูเลยมองว่ามึงแม่งอุบาทว์ว่ะ คิดเองเออเองทำเองแล้วมาโทษกันเนี่ยนะ ใครขอให้มันฆ่าคนหรืออำพรางศพวะ

>>63 นางเอกเอาจริงๆถ้าพระเอกมันไม่มาเสือก นางก็ไปสู้คดีเอาเองของนางไม่ได้คิดจะลากใครมารับกรรมแทนอยู่แล้ว พอพระเอกมันมาเป็น simp white knight พอนางเอกมันมีทางรอด มันก็อยากเอาตัวเองรอดไง แต่มันขอร้องให้พระเอกทำสิ่งเหล่านี้ให้มั้ยก็ไม่ ไอ้อิชิมันต่างหากที่เป็นคนบอกให้นางเอกทำตามมันทั้งหมด ทั้งแผนยืนยันที่อยู่หรือแผนเอาตัวรอด นางเอกไม่ได้ออกความเห็นหรือออกคำสั่งเลย ไอ้แผนที่ต้องไปติดคุกแทนอิชิมันก็คิดเองเออเองหมด จะโทษนางเอกว่าเลวก็ไม่ถูกว่ะ นางยังมีลังเลเลยว่ามันถูกต้องแล้วเหรอที่ทำแบบนี้ ถ้าเลวจริงนางคงตกลงแต่งไปกับลุงโรงพิมพ์คนนั้นแล้วไม่มาสนอีนี่หรอก อยู่เป็นคุณนายสวยๆรวยๆไปเด่ะ จะมาแคร์อะไรกับไอ้สตอล์เกอร์โรคจิต

ถ้ามันเกลี้ยกล่อมให้อิชิไปมอบตัวติดคุกแทนมันค่อยด่าว่าอีนี่มันเลวก็ว่าไปอย่าง ไอ้อิชิมันทำของมันคนเดียวมาตั้งแต่แรก ไอ้ยุกาว่ามันจะมาพูดให้ซาบซึ้งในตัวอิชิทำไม เสือกเสร่อสาระแนในสิ่งที่เขาไม่เคยร้องขอและไม่เคยต้องการเอง ใครจะอินก็อินไปกูไม่อินด้วย

อูยย กุไม่กล้าอ่านความเห็นพวกมึงเลย ขอกุไปอ่านกลลวงให้จบก่อนนะเด๋วกูมาคุยด้วย ซื้อมาดองไว้กะว่าจะอ่านหลังจากเรื่องที่นางเอกเป็นศิลปินผ้าต่อ แต่ว่าขัดใจคาแรคเตอร์ตำรวจที่ชื่อคาโอรุที่พยายามยัดเยียดนางเอกให้เป็นคนฆ่ามากกูเลยหงุดหงิดหยุดอ่านไป 2 อาทิตย์ละ

>>65 ก็อีนั้นมันฆ่าจริงๆนิ ยัดเยียดไร

เรื่องนี้มันมาสเตอร์พีซเพราะคนชอบทริคนะ ไม่น่าจะมีใครแนะนำเพราะอินเรื่องความรักของคนร้ายหรอก
ส่วนยุกาว่ามันก็ตรรกะบ้งๆ เข้าข้างคนรู้จักตลอดอะ เล่มอื่นๆ ก็มีแอบช่วยคนที่เป็นคนรู้จักข้ามหัวตำรวจ
ตัวละครเอกของซีรี่ย์ยาวของเคโงะกูชอบคางะมากกว่า กูว่าโดยรวมซีรี่ย์คางะสนุกกว่ากาลิเลโอด้วย

>>67 กูชอบกาลิเลโอเพราะกูดูซีรี่ส์ก่อนไง ยุคาวะเซนเซย์ในซีรี่ส์แม่งโคตรเท่ คาโอรุก็น่ารักมาก จำได้ว่าตอนแรกสุดในหนังสือไม่มีนาง แต่เป็นคุซานางิที่เป็นตัวเอกฝ่ายตำรวจ พอเอามาทำเป็นซีรี่ส์เค้าเปลี่ยนเป็นผู้หญิงให้เรื่องมันน่าสนใจมากขึ้น กลายเป็นว่าคาแรกเตอร์คาโอรุโดนใจเคโงะเซนเซย์มากจนต้องเอามาเพิ่มในหนังสือ แถมยังเคยพูดถึงมาซาฮารุซังในหนังสือตรงๆ เลยด้วย แสดงว่าพี่แกชอบมาก 555+

กลลวงซ่อนตายกับอีกเรื่องที่เป็นเพื่อนของยุคาวะอ่ะ กูชอบทริค แม่งคิดได้ซับซ้อนดี ส่วนเรื่องความบ้งของตรรกะของยุคาวะ มันเป็นพวกไม่สนใจใครไง สนแต่คนรู้จัก เรื่องความบ้งของฆาตกร เอาเป็นว่ากูเข้าใจในแง่ของฆาตกรนะ เพราะฮีเหมือนกำลังจะถึงจุดที่มันสิ้นหวังแล้ว กำลังจะ ฆตต แล้ว แต่เพราะสองแม่ลูกก็เลยอยู่ต่อ อีกอย่างทั้งหนังสือทั้งหนังก็ทำให้รู้สึกว่าสงสารสองแม่ลูกนั่น พยายามแล้วที่จะมีชีวิตแบบคนปกติ มันเลยรู้สึกเอาใจช่วยอ่ะ ว่าไม่อยากให้ต้องรับโทษเลย อิคนตายนั่นก็ทุเรศด้วย อิชิอิก็เหมือนคนที่พอคว้าอะไรได้ก็ยึดมั่นถือมั่นอ่ะ จริงๆ ฮีมีความสตอร์กเกอร์ด้วย แต่ถ้าให้เลือกก็คงเลือกให้คนที่ตัวเองรักรอดมากกว่า ยุคาวะก็เห็นแก่เพื่อนไง แต่สุดท้ายก็ช่วยจับเพื่อนตัวเองอยู่ดีนะ

เรื่องนักทำผ้าต่ออ่ะ กูรู้สึกว่าฆาตกรน่ากลัวตรงความใจนิ่งของนางนี่แหละ มึงคิดดู นั่งอยู่ตรงนั้นทุกวัน คิดฆ่าตั้งแต่แต่งงาน รออยู่ตรงนั้นกี่ปี พอคิดแบบนี้ก็แบบ...เชี่ย ใจแม่งได้

>>66 เอาในมุมตัวละครที่ยังไม่รู้ว่าใครทำดิ ถ้าไม่มีฉากเปิดตอนแรกที่อายาเนะมันคิดว่ามันจะฆ่าผัวก็ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าอายาเนะมันเป็นคนลงมือ มึงรู้ก็เพราะมันเฉลยให้คนอ่านรู้ในมุมอายาเนะตั้งแต่แรกแล้วอ่ะ แต่มองในมุมตำรวจดิ อะไรทำให้มึงสงสัยอายาเนะล่ะ เหตุจูงใจก็ไม่มี หลักฐานก็ไม่มี แต่อยู่ๆก็ไปปักธงว่านางเป็นคนลงมือทั้งๆที่ไม่มีอะไรชี้ไปที่นางเลย มันดูประหลาดมาก

กุรู้สึกว่าคาโอรุมันดูมีอคติกับอายาเนะแปลกๆ มันสงสัยในเรื่องที่ดูเป็นเรื่องธรรมดา อย่างไม่เก็บแก้วแชมเปญเข้าที่เนี่ย คาโอรุแม่งก็คิดเป็นตุเป็นตะแล้วว่าอายาเนะรู้ว่าจะต้องกลับมาบ้านในอีกไม่นาน แปลว่าต้องฆ่าผัวแน่ๆ คือกุลืมเก็บแก้วไม่ได้หรอ หรือกุแค่คิดว่าจะไปบ้านพ่อแม่สองสามวันเด๋วค่อยกลับมาเก็บก็ได้ ไม่ได้หรอ ทำไมการที่กุปล่อยปละละเลยแค่นิดเดียวทำให้กุถูกปักธงเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับ 1 ไปเฉยๆ หรืออย่างการที่ตำรวจโทรไปบอกว่าผัวตายแล้วอายาเนะไม่ยอมโทรหาใครเพื่อยืนยันเลย ก็ไปตีความว่าเพราะรู้อยู่แล้วว่าตายแน่ๆเลยไม่โทร แต่กุจะรู้เรื่องแล้วช๊อคจนอึ้ง ทำไรไม่ถูก รับความจริงไม่ได้ พอไปนอนตื่นมาจนมาเจอตำรวจถึงเพิ่งได้สติว่าเออ ผัวตายแล้วนะ แล้วค่อยโทรหาคนอื่นตอนนั้น คือไม่ได้หรอ มึงเก็ตป่ะว่าแนวคิดที่คาโอรุมันยกขึ้นมาแม่งดูเด๋อๆอ่ะ คนที่น่าสงสัยอย่างฮิโรมิที่เป็นชู้เค้า แล้วกำลังท้อง แถมอยู่กับผู้ตายเป็นคนสุดท้าย แม่งเสือกเชื่อว่าไม่ได้ทำ แต่ไปคิดว่าอายาเนะที่อยู่ห่างไปเป็นร้อยโลเป็นคนทำ นางไม่คิดถึงความเป็นไปได้อื่นเลย แถมไปหาว่าคุซายานางิไม่เป็นกลาง ทั้งๆที่ตัวมันเองก็มีแนวคิดอคติเหมือนกัน ยุกาว่าแม่งยังพูดเลยว่าข้อสันนิษฐานของนางอ่ะตื้นเขินไป แล้วคุซายานางิก็มีเหตุผลอยู่ แต่นางก็คิดเองเออเองว่าตัวเองถูก คนอื่นแม่งเลือกข้าง กูไม่ชอบเลย

กุก็มองอย่างยุกาว่า ข้อสันนิฐานของคาโอรุแม่งดูเบาบาง มีข้อให้โต้แย้งเยอะ คาโอรุแม่งบอกจะหาความจริง แต่แม่งเอาแต่ปักธงว่าอายาเนะเป็นคนทำแล้วพยายามหาทริคให้ได้โดยที่มองข้ามอย่างอื่นไปเลย ถ้าเรื่องนี้อายาเนะไม่ได้ทำ คาโอรุแม่งอย่างเหี้ยเลยนะ แต่เพราะอายาเนะแม่งเป็นคนทำจริงคาโอรุแม่งเลยยืดได้ ทั้งๆที่ถ้าดูจากรายละเอียดการสืบสวนแม่งโครตลำเอียง รอดได้เพราะโชคช่วยสัสๆ ไม่ได้มีเหตุผลอะไรเท่าไหร่เลย อ่านละรำคาญนางเวลานางเถียงคนอื่นแล้วไปหาว่าคนอื่นติดหี กุเอิ่ม

แถมพอยุกาว่าบอกว่าข้อสันนิษฐานของนางมันมีช่องโหว่ ดันเสือกไปวีนแตกใส่ยุกาว่าอีกว่าอาจารย์จะเลือกข้างใครกันแน่ กูนี่งงมาก ไม่ใช่ว่ามึงกำลังสืบหาคนร้ายหรอวะ มาเลือกคงเลือกข้างไรมึงควรเป็นกลางหรือเปล่า แม่งพูดมางี้ทำให้กูรู้สึกได้เลยว่าแม่งอคติกับอายาเนะแล้วพยายามจะทำให้อายาเนะผิดให้ได้ถึงแม้ไม่มีอะไรโยงไปถึงอายาเนะได้เลยก็ตามมันก็จะเอาแต่หาหลักฐานมาบลัฟอายาเนะให้ได้ ถ้าคนทำเป็นคนอื่นป่านนี้ฆาตกรยิ้มอ่อนละ เพราะตำรวจมัวแต่เป็นบ้ากับอีกคนเพียงเพราะไม่เก็บแก้วแชมเปญและไม่โทรยืนยันเรื่องผัวตายกับคนอื่น กุล่ะเป็นงง นี่ถ้ายุกาว่าไม่พูดขึ้นมาว่านางมองแคบกุจะหงุดหงิดมากกว่านี้อีก เป็นตัวเอกที่ไม่น่าเอาใจช่วยเลย

ตอนแรกนึกว่าจะเก่ง กุประทับใจกับการมองเห็นรายละเอียดที่คนอื่นไม่เห็นของนางนะ หรือการทำความเข้าใจฮิโรมิ จนเห็นสัญญาณบางอย่างว่ามันไม่น่าจะเป็นคนลงมือ แต่มายึดติดกับอายาเนะทั้งๆที่ไม่มีหลักฐาน หรือแนวคิดที่จะโยงไปได้แล้วมันรู้สึกว่ามึงคิดเองเออเองมาก จนถึงกับรู้สึกว่าเพราะมึงเห็นว่าคุซายานางิหลงรักอายาเนะ มึงเลยพยายามทำให้อายาเนะผิดให้ได้รึเปล่า เหมือนไม่ได้หาคนร้ายแล้ว แต่แค่อยากเอาชนะตำรวจรุ่นพี่เฉยๆเลยต้องยืนตรงข้ามกับคุซายานางิทุกเรื่องโดยไม่สนใจว่าสมเหตุสมผลรึเปล่า ถ้ามันมีอะไรที่บ่งบอกว่าเป็นอายาเนะมากกว่านี้ หรือพูดไปเลยว่าสัญชาตญาณมันบอกอย่างงั้น หรือถ้าแค่มองว่าอายาเนะน่าสงสัยเพราะอาจจะรู้ว่าผัวมีชู้ แต่ไม่ได้ปักธงจนไม่มองตัวเลือกอื่นเลย กุจะเอาใจช่วยนางยิ่งกว่านี้ แต่อันนี้แบบ อายาเนะมึงต้องเป็นคนฆ่าแน่ๆ ถึงกุจะไม่รู้ว่ามึงทำไง และไม่อะไรโยงถึงมึงเลยซักอย่าง แถมเมื่อเทียบกับหลักฐานแวดล้อมต่างๆมึงไม่มีวันทำได้ แต่มึงต้องเป็นคนทำ ความเป็นได้อื่นๆกุไม่สนใจอีกแล้ว มึงต้องเป็นฆาตกรเท่านั้นเพราะมึงไม่ยอมเก็บแก้ว กุไม่สนใจหลักฐานอะไรอีกต่อไป กุจะหาทางทำให้มึงผิดให้ได้ คาโอรุแม่งเป็นอะไรแบบนี้เลยอ่ะ ยิ่งอ่านยิ่งรู่สึกไม่อยากให้อายาเนะเป็นคนทำเพราะจะได้ฟาดคาโอรุซักเปรี้ยงว่ามึงนั่นแหละที่ไม่เป็นกลางแล้วยังกล้าไปว่าคนอื่น

ส่วนคุซายานางิแม่งติดหีจริงอันนี้ยอมรับ แล้วพูดจาเหี้ยกับคาโอรุอีก ถ้ากูเป็นคาโอรุก็อยากหักหน้ามันเหมือนกันแหละ แต่ก็ต้องยอมรับว่าคาโอรุก็ไม่ได้เป็นกลางเหมือนกัน เพราะงั้นพอมันด่าคนอื่นก็รู้สึกเหมือนมันก็พูดถึงตัวเองอ่ะ ถ้าไม่มียุกาว่ากุอ่านต่อไม่ได้แน่ ตัวเอกทั้งคู่น่ารำคาญเกิ้นนน

กุเพิ่งอ่านพิษรักลวงตายจบ กุอึ้งว่ะอีแม่ย้อย พอเฉลยแล้วรู้สึกว่าวิธีเรียบง่ายและสมเหตุผลอย่างเหลือเชื่อ เพื่อนโม่งคิดว่าสุดท้ายถ้าฆาตรกรทู้ซี้บอกว่าไม่ได้ทำจะเอาผิดไรได้มั้ยวะ เพราะเรื่องนี้แม่งพิสูจน์ยากชิบหาย

>>71 ใช่มะ กูก็ชอบเรื่องนี้เพราะความจริงแล้ววิธีมันเรียบง่าย ไม่ซับซ้อน ไม่อลังการ ไม่ต้องคิดหาอะไร แค่ใจเย็นและรอเวลา และทำยังไงก็ได้ให้ตัวเองได้อยู่ตรงนั้นในเวลาที่ยังไม่อยากให้ตาย และไม่อยู่ตรงนั้นในเวลาที่อยากให้ตาย

เอาผิดได้มั้ย กูว่าหลักฐานถึง การสอบสวนถึง น้ำหนักพยานมั่นคง รับฟังได้ ก็เอาผิดได้ เรื่องพวกนี้ถ้าพูดกันตามหลักแล้ว เอาผิดได้ไม่ได้อยู่ที่การสืบพยานอีก แต่ถ้าหลักฐานแน่นหนาส่วนใหญ่ก็ได้แหละ

>>72 แต่มันจะหาหลักฐานจากไหนอ่ะ เพราะว่ามันต้องพอสูจน์ว่าเครื่องกรองน้ำไม่ได้เปิดใช้เลยตลอด 1 ปี ถ้าฆาตกรแค่บอกว่าไม่รู้ว่ามียาพิษมาก่อน ก่อนหน้านั้นก็เคยใข้น่ำจากตรงนี้ก็ไม่เห็นมีไร มันก็พิสูจน์อะไรไม่ได้แล้วป่ะ เพราะคนที่อยู่พื้นที่ตรงนั้นเกือบ 24 ชั่วโมงก็ตายไปแล้ว ส่วนคนอื่นต่อให้มาบ้านฆาตกรบ่อยแค่ไหนและไม่เคยเห็นนเำถูกเปิดเลย ก็ไม่สามารถพูดได้ว่ามันจะไม่เคยถูกเปิดเลยจริงๆอ่ะ หรืออย่างเลขใส้กรองน้ำที่เก่าเกินไป ฆาตกรก็แค่บอกว่าไม่รู้มาก่อนเพราะไม่ได้เป็นคนเปลี่ยนก็ได้แล้ว มันไม่ได้มีหลักฐานมัดตัวจริงๆว่าคนนี้ทำอ่ะ ก็แค่ทู้ซี้ไม่รู้เรื่อง แล้วยกความผิดไปให้คนที่ไม่มีอยู่จริงก็น่าจะได้แล้วรึเปล่านะ

Ky ลางสังหารไขคดีพิศวงเป็นไงมั่งวะ หนุกมั้ย วานรีวิวกูที กูเห็น สนพ เอามาลดราคาแรงมาก

>>74 ซื้อเลยคุ้มสัสๆ สำหรับกู ของคนนี้เล่มนี้คือดีสุด แต่ที tw เยอะนะ เลือด ข่มขืน (ตัวละครอื่น) ก็มี ต้องเกียมใจนิด

>>75 ขอบใจมากมึง แนวนี้ของชอบกูเลย แต่กูตัดสินใจช้า ยังอ่านสัญญาณเตือนตายไม่จบเลยลังเลจะซื้อเรื่องนี้ พอจะกลับไปซีเอฟ เล่ม 7 หมดแล้วอะมึง อดเบย

>>76 เสียดายแทน แต่ชื่อเรื่องแบบนั้น มันก็ไม่เชิงสืบอะไรมากมายนะ ออกแนวสยองขวัญมากกว่า + ลึกลับเหนือ ธรรมชาติ แต่กุว่าสนุกว่าสัญญาณ เตือนตายนะ แบบขายยกเซตหมดแล้วเหรอวะ ละกูงง ทำไมเล่ม 7 หมดดด

>>73 ขอบคุณที่ป้ายยา ไปอ่านแล้วเป็นตอนที่ประทับใจมากของซีรี่ย์นี้ จริงๆถ้าจับไม่ได้ก็อาจจะเป็นตอนจบที่ดีก็ได้

มีใครอ่าน โกหกน่าตาย ของอ.เคโงะบ้างไหม เซ็ตคุณคางะ(สุดที่รักของกู)เป็นพระเอก ชอบมากเลยอ่ะ อ่านซ้ำหลายรอบละ ใครยังไม่เคยอ่านลองไปตำกันได้นะเว้ยยยย

มนุษย์กบน่าตำไหม เห็นคนบ่นว่าแปลผิดอยู่ ขอรีวิวหน่อย

มนุษย์กบ/บ้านวิกล/ภูเขาหิมะ(ชอบปก)
ใน3เล่มนี้ มีเงินซื้อ1เล่ม เอาเล่มไหนดีวะ

>>80 น่าตาม โหดดีมึง

มนุษย์กบอะถามหน่อย สปอย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. กุงงตรงเรื่องข่มขืน พ่อมันข่มขืนประตูหลัง แต่สรุปเป็นเด็ก ผญ นิ ได้บอกเหตุมั้ยว่าทำไม เอาประตูหลังอะ พอบอกประตูหลังไรงี้ เลยยิ่งไม่เอะใจกับคนร้าย พอเฉลยกุเอ๋ หรือในช่วงที่มันบรรยายน่าเบื่อกุข้ามไรไปป่ะวะ

>>83 กุก็งงเหมือนกัน เพราะบรรยายใช้คำว่า"เขา"กุก็เข้าใจว่าเป็นผช.มาตลอดแถมพ่อล่วงละเมิดข้างหลังด้วย

Ky มึงๆมีโหดๆแนะนำกูไหม มนุดกบกุอ่านแล้ว ขอโหดๆจิตอำมหิตที่สุดของมึง แนะนำกุเอาบุญที ไหว้ย่อ

>>83 กูคิดว่าคนเขียนตั้งใจจะทำให้เราสับสนว่ะว่าจริงๆแล้วคนร้ายแม่งเป็นชายหรือหญิง แต่พอเฉลยแล้วกูเลยเข้าใจว่ามันน่าจะเป็นแค่รสนิยมทางเพศของพ่อมันมากกว่าเลยเลือกประตูหลังแทน จริงๆอาจจะเป็นปัจจัยนึงที่ทำให้แม่มันหนีไปด้วย เค้าไม่ได้ขยายความตรงนี้แต่มันน่าจะเป็นแค่เรื่องรสนิยมเฉยๆเลย

>>84 จริงๆตอนเปิดตัวนัทสึโอะ มันมีบรรยายอยู่ตอนแรกนะว่าเป็นผู้หญิง ที่บอกว่าพ่อมันมองว่าหน้าที่ทำงานบ้านต้องเป็นของผู้หญิงอ่ะ มันเลยต้องทำ แต่พอเราเห็นพฤติกรรมของพ่อเราเลยเหมาไปเองว่านัทสึโอะมันเป็นชาย เหมือนแม่งกลายเป็นภาพจำของสังคมไปแล้วว่าถ้าเป็นผู้หญิงโดนข่มขืนจะต้องโดนที่ช่องคลอดเท่านั้น ถ้าโดนประตูหลังจะอนุมานได้ว่าเป็นผู้ชาย มันเลยเกิดเป็นคาแรคเตอร์ของพ่อที่เขียนฉากข่มขืนประตูหลังมาเพื่อให้เราหลงคิดว่าคนโดนต้องเป็นชายอ่ะ ทั้งๆที่ความจริงก็มีผู้ชายหลายคนอยากลองเอาตูดผู้หญิงเหมือนกัน

กุชอบคอนเซปของเรื่องนี้ชิบหาย เป็นฆาตกรรมเป็นวงกลมและทุกคนคือเหยื่อหมดเลย ชอบในการพยายามจะเอาคืนกฎหมายมาตรา 39 ของมัน ซึ่งสุดท้ายก็ไม่มีใครรอดจากวงกลมนี้ไปได้ ไปสร้างปีศาจขึ้นมาเพื่อล้างแค้นจนสำเร็ตแต่สุดท้ายก็โดนวงกลมย้อมกลับมาหาตัวเองอีก ทริคฆาตกรรมแม่งอย่างปั่น ทำให้กุรู้สึกเลยนะว่าพอเรายืนอยู่ฝั่งตำรวจเราจะรู้สึกว่าชาวบ้านแม่งบ้าสมควรโดนตีน แต่ถ้าเรายืนฝั่งชาวบ้านที่คิดว่าตำรวจไม่ทำเหี้ยไรเพื่อจับคนร้ายเราก็อยากประเคนตีนให้ตำรวจเหมือนกัน อ่านจบแล้วทำกุบรรลุเรื่องการตัดสินคนไปหนึ่งอย่างเลย ปกก็สวย แต่กุว่าภาษาแอบอ่านยากเวลาที่พวกตัวละครหัวหน้าตำรวจมันพูดประโยคยาวๆอ่ะ รู้สึกว่าแม่งกำกวม

>>85 โหดกว่ามนุษย์กบกุยังไม่เจอว่ะ ดาร์คๆของกุคือพระอาทิตย์เที่ยงคืนอ่ะ เพราะตัวละครทำในสิ่งที่คนทั่วไปทำไม่ได้กัน นั่นก็คือโหดสัสสำหรับกุละ อ่านแล้วต้องสูดหายใจแรง แต่ถ้ามึงเน้นทริคการฆ่าแบบแฟนซี กูไม่มีแนะนำว่ะ

กุเพิ่งซื้อคนมีดลงทัณฑ์มายังไม่ได้อ่าน แต่กุขัดใจปกไม่ไหว เหมือนคนเพิ่งหหัดวาดรูปเลย วาดไรก็เบี้ยวไปหมด นิ้วงี้ หน้างี้ ฉากก็วาดลวกๆ ไม่มีดีเทล ถ้าจะทำปกการ์ตูนกุอยากให้สำนักพิมพ์คัดงานหน่อยว่ะ ถ้าแบบมนุษย์กลกุว่าโอเคเลยนะ แต่ของเรื่องนี้นี่แบบดูลวกจัด กุเกือบไม่ซื้อเรื่องนี้เพราะอายที่จะต้องเอาหน้าปกแบบนี้ไปอ่านข้างนอกละ เซ็ง ดันมาเกิดกับงานอาจารย์เคโงะกุ

>>86 โอเคมึง พอกุนึกย้อนไป แวบแรกกุก็คิดว่า ดญจริงๆ แบบที่มึงว่า พอถึงตอนเอาปุ๊บ กูไปเลย ผช แน่

เพิ่งอ่าน ภาพวาดปริศนา กับการตามหาฆาตกร จบ เลยแวะมารีวิวเล็กน้อย

อ่านได้ไม่สะดุดดี แต่ก็อาจจะเพราะคนเขียนเล่นกับทริคเรื่องภาพมากเกินไป เลยรู้สึกว่าตัวละครเป็นแค่ตัวดำเนินเรื่อง ไม่ได้มีชีวิตชีวาน่าเอาใจช่วยสักเท่าไร แต่ก็อาจจะดีแล้วเพราะจะไม่อินขนาดนั้นตอนที่มีใครตาย

โดยรวมแล้วถ้าชอบแนวทริคและการเล่าเรื่องให้หาทางเชื่อมโยงเหตุการณ์ก็น่าจะชอบนะ ส่วนตัวให้คะแนนกลางๆ ประมาณว่าควรอ่านแต่คงไม่ซ้ำรอบสอง

>>56 กูเพิ่งอ่านจบมา กุเห็นต่างว่ะ

กูคิดว่าอิชิมันไม่ใช่ Stalker โรคจิตอย่างที่มึงว่า แต่พฤติกรรมโรคจิตคือคาแรคเตอร์ที่มันสร้างขึ้นมาเพื่ออำพรางคดี ซึ่งเกิดขึ้นหลังจากที่แม่ลูก ยาซึโกะ มิซาโตะ มันก่อเรื่องไปแล้ว โดยปกติแล้วอิชิมันก็แค่เป็นคนปกติที่ฉลาดมาก แต่ซึมเด้าไร้แรงจูงใจในการใช้ชีวิต รู้สึกไร้ค่าจนอยากตายกระทั่งได้เจอยาซึโกะที่เป็นเหมือนแสงสว่างในชีวิตมันจนมีแรงขับเคลื่อนให้อยู่อีกครั้ง ง่ายๆคือ ความสุขของยาซึโกะคือสิ่งที่อิชิมันพยายามจะปกป้องเอาไว้อ่ะ มันเลยยอมทำทุกอย่างจนถึงขั้นยอมให้ตัวเองต้องเล่นเป็นคนโรคจิตเพื่อให้คดีสาวไม่ถึงยาซึโกะกับลูก ขอแค่ให้ยาซึโกะยังมีชีวิตที่มีความสุขได้ให้แลกกับอะไรก็ยอม

เพราะงี้ยุกาว่ามันถึงได้บอกว่าอิชิแม่งคือคนที่บริสุทธิ์จริงๆ มันไม่ได้บ้งตรรกะป่วยเข้าข้างเพื่อนตัวเอง แต่มันรู้ว่าอิชิยอมแลกทุกอย่างแบบไม่ขออะไรตอบแทนเลย ถึงต่อให้ยาซึโกะแต่งงานใหม่ อิชิมันก็ไม่ได้จะทำอะไรมันยังบอกให้ไปแต่งงานใหม่อยู่เลย ไม่ได้ต่อว่าหรือบอกว่ายาซึโกะต้องมาได้กับมัน ทั้งหมดนั้นคือตัวละครแม่ลุกมันคิดไปเองว่าอิชิช่วยมันขนาดนี้คงจะหวังผล แต่สุดท้ายมันก็ไม่ได้ขอเหี้ยไรเลยซักอย่างแล้วยอมติดคุกไปเงียบๆ ยุกาว่ามันถึงทนไม่ได้ต้องมาพูดให้รู้ไงว่าเพื่อให้มึงได้มีชีวิตที่ปกติสุข เพื่อนมันต้องเสียอะไรไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้บอกว่าให้สำนึก แต่แค่อยากให้รู้ไว้ว่าเพื่อนมันรักชีแค่ไหน

ที่มึงบอกว่ายาซึโกะไม่ได้ขอให้ทำมันก็ใช่ แต่ยาซึโกะก็ไม่ปฎิเสธผลพลอยได้นั้นไง คดีสืบกันมาตั้งนานยาซึโกะไม่ปริปากเลยว่าตัวเองเป็นคนทำทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าเรื่องมันเป็นมายังไง อิชิบอกเด๋วกุจัดการเองก็ปล่อย สุดท้ายจะบอกว่าไม่รู้เรื่อง ไม่ได้ขอร้อง มันก็ไม่ได้มั้ง ตัวมันก็รู้อยู่แก่ใจ แค่มันไม่รู้อิชิถึงกับลงมือฆ่าคนอื่นเพื่ออำพรางคดีให้มัน ตอนสุดท้ายมันถึงมาร้องอ่ะ เพราะมันไม่น่าเชื่อว่าจะมีใครที่รักมันมากขนาดที่จะยอมทำให้มันขนาดนี้โดยไม่ขออะไรตอบแทน มันเป็นความสะเทือนใจที่รับต่อไปไม่ไหวแล้วอ่ะ ถ้าจะให้เป็นไปอย่างที่มึงพูดคือยาซึโกะมันต้องถูกช่วยเหลือโดยที่ตัวเองไม่รู้ว่าถูกช่วยเหลืออ่ะ แบบนี้ถึงจะบอกว่าอิชิมันทำของมันเองจริง แต่นี่ยาซึโกะก็รู้ว่าอิชิมันจัดการอยู่แล้วก็ยอมให้ทำด้วย แค่ไม่รู้ดีเทลเท่านั้นแหละ

เรื่องเครื่องดักฟัง แอบถ่าย จดหมายขู่ มันเป็นของที่ถูกเตรียมขึ้นมาตอนหลังเพื่อทำให้มีหลักฐานว่าอิชิมันโรคจิตแค่นั้นแหละ ตอนแรกมันก็แค่ไปซื้อข้าวกล้องร้านที่เค้าทำงานทุกเช้า ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้นเลย ถ้ามัน Stalker จริงอย่างที่มึงว่า ไอ้ผัวเก่าไม่ได้อยู่รอดจนให้แม่ลูกมาฆ่ามันหรอก ถ้าเครื่องดักฟังมีตั้งแต่แรกอิชิมันบุกไปช่วยตั้งแต่ตอนที่ผัวเก่ามาคุกคามแล้ว

>>91 กูว่าเรื่องนี้มันเล่นใหญ่เกิน ทั้งที่ปมเหตุไม่มีไรเลย แม่บ้านโดนผัวเก่ารังควานเลยเผลอฆ่าแบบไม่ตั้งใจ ได้ทนายเก่งๆก็หลุดแล้ว ถึงติดคุกก็คงไม่กี่ปี แต่เรื่องมันมายุ่งยากเพราะไอ้อิชิเข้ามาเสือก กูมองเป็นการแส่มากๆ มันทำให้เรื่องยุ่งยากขึ้นโดยใช่เหตุด้วย นางเอกมันก็ผิดที่เงียบปากแล้วโยนให้อิชิมันรับเคราะห์ แต่จะมาบอกว่าเป็นรักยิ่งใหญ่เสียสละคือไม่ใช่ เพราะนางเอกไม่ได้ขอให้มันทำตั้งแต่แรก อันนี้เขาเรียกว่าเสือก

อีเรื่องมนุษกบ ปกติ มันต้องเขียนสอพอแบบนั้นเหรอวะ ตอนแรกกุงงมากคือเหี้ยไร555

>>93 จริง กุเจอแต่คนหงุดหงิดเรื่อง สอพอ อ่าน100คนบ่นสอพอ99คน

>>93 ราชบัณฑิตที่ว่าเพี้ยนยังบอกเลยว่าให้ใช้สภ. สนพ.กับบก.ตื่นรู้ยัง กุเห็นคนบ่นนานแล้วก็ไม่ยอมเปลี่ยน เพราะถ้าใส่ใจต้องเปลี่ยนในอีบุ๊คแล้ว แต่กุอ่านเจอมีคนบอกยังใช้สอพออยู่

>>93 นิยายเมื่อ 20-30+ ปีที่แล้วเขียนแบบนั้นแหละ นางเอกเป็นนักข่าวก็เรียก บก. ว่า "บอกอ" ในเครื่องหมายคำพูดไปเลย ถ้าชินกับนิยายเก่าๆมันก็ไม่แปลก แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นใครใช้ รบฑสมัยก่อนก็ไม่ว่าอะไรนะ ส่วนรบฑสมัยนี้คงแอคทีฟกว่าเดิมมั้ง ซึ่งถ้าดูจากผลงานเก่าเคสคำว่า "แซ็ว-แซว" แล้ว กูจะไม่ยกเขามาอ้างว่ะ กูจะแค่บอกสนพว่ามันอ่านยาก อยากให้หาทางแก้เฉยๆ

>>96 ไม่นะ เรียกเป็นฉายาเล่นๆ แค่ไม่กี่คำใช่ได้สิ อย่าง "บอกอ" ที่มึงว่านักเขียนขายหัวเราะก็ใช้กัน เล่มนี้มันเล่นแทบทุกคำย่อเลยมั้ง อย่าง บอกอ มันยังย้อนไปหาต้นทาง บ.ก. ได้ไง ผอออ นี่กูว่าแปล สอพอ กับ ส.ภ. นี่ไม่ต้องพูดถึง ย้อนกลับไปหาต้นทางยาก แถมลดทอนความเป็นทางการลงไปอีก แล้ว รบฑ. ตอบตามหน้าที่เพราะมีคนเอาไปถามเฉยๆ

>>97 95 มันน่าจะเรียกพวก บก.กับ สนพ.เฉยๆ ไม่ได้หมายถึงการใช้ในกรณี สอพอ

>>97 อ่อ กุเบลอนึกว่ามึงตอบเรฟบน

>>97 ผอออกูไม่เคยเห็นจริง เพราะนิยายสมัยโน้นส่วนใหญ่ใช้ "ท่าน" ไปเลย สภก็เหมือนัน ส่วนใหญ่ใช้ว่า "สถานี" มันขึ้นอยู่กับคนจริงๆในยุคนั้นใช้กันยังไงมากกว่า แต่นี่มันนิยายแปลอะนะ กูก็เห็นด้วยว่าควรมีทางเลือกที่อ่านแล้วงงน้อยกว่านี้
ส่วนเรื่องรบฑ ที่บอกว่าแอคทีฟกว่าเพราะสมัยก่อนมันไม่ค่อยมีตอบคำถามอะไรแบบนี้ไง แต่ตอบเยอะก็พลาดเยอะ แล้วภาษาเนี่ย บางทีมันไม่มีคำตอบที่ถูกผิดแน่นอน ถึงบอกว่าเป็นกู กูจะไม่อ้างเขา วันนี้อาจถูก วันหน้าไม่รู้เหมือนกัน