Last posted
Total of 1000 posts
กระทู้เพื่อพูดคุยเทคนิคการเขียน และเรื่องการประกวดต่าง ๆ เกี่ยวกับนิยาย
กระทู้ 1 >>>/literature/2342/
กระทู้ 2 >>>/literature/3442/
กระทู้ 3 >>>/literature/4775/
กระทู้ 4 >>>/literature/5724/
กระทู้ 5 >>>/literature/7084/
กระทู้ 6 >>>/literature/10634/
กระทู้ 7 >>>/literature/12326/
กระทู้ 8 >>>/literature/12952/
กระทู้ 9 >>>/literature/13391/
กระทู้ 10 >>>/literature/13744/
กระทู้ 11 >>>/literature/14253/
กระทู้ 12 >>>/literature/15039/
กระทู้ ระบาย 1 >>>/literature/3325/
มีใครเขียนนิยายไม่ออกช่วงนี้บ้างมะ เหมือนโควิดทำให้ไอเดียตายไปหมด เขียนไปเหมือนเรียงความส่งครู รู้สึกไม่สนุกเลย เศร้าจังวะ 😭
ขอแอบถามนักเขียนรุ่นพี่หน่อยได้ป่าว ตอนเขียนนิยายเรื่องแรกทุกคนเริ่มมียอดเก็บเข้าคลังแตะหลักร้อยตอนลงได้กี่ตอน ตอนนี้เราลงไป 2 ละยอดเก็บเข้าคลังยังหลักหน่วยอยู่เลย ตอนแรกตั้งเป้าว่าอยากได้ 100 เฟบเข้าคลังตอนลงได้ 10 ตอน แต่ตอนนี้ไม่มั่นใจละว่าตั้งเป้าสูงไปมั้ย หรือแค่คนอ่านนิยายเรามันน้อยเฉยๆ ;-; ((นิยายชายหญิงนะ))
>>2 กูก็เป็น โทษโควิดนี่แหละที่ทำคนประสาทแดกไปหมด เขียนอะไรไม่เท่าไหร่แม่งต้องโดนตามเอจูเคตสั่งสอนไปแขวน ล่าสุดเขียนแนวอินเซสแบบไม่สนับสนุน ใส่คำเตือนในทั้งหน้าแรกชื่อตอน และต้นตอนทุกครั้ง ไม่ได้สวมเป็นสปอยเลอร์ด้วย บังคับให้ทวนคำเตือนซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนจะสปอยล์งานตัวเองทั้งเรื่องอยู่แล้ว แจ้งวางตอนจบแบดเอนให้ตัวละครที่ไปทางนั้นด้วย ยังจะด่ากูเป็นนักเขียนเหี้ยๆ สมควรไปตายดีกว่าเขียนต่อ พูดถึงเรื่องแบบนี้ทำไม บลาๆๆๆๆ กูไม่เข้าใจเลย อยากอ่านนิยายไม่มีปมปัญหาเลยก็อ่านหนังสือสวดมนต์แทนสิ แล้วก็ยังลงไม่จบเลย รีบตัดสินกันแล้ว จะบอกว่าปมนิยายมีมากมาย แต่เดี๋ยวนี้มีอะไรเป็นออริบ้าง กูก็เขียนในแบบที่อยากเขียนใต้กรอบสังคมโว้กให้แล้ว ก็ยังไม่เป็นที่น่าพอใจ จะให้เขียนแนวอื่นก็ไม่ใช่ทุกคนถนัดเขียนทุกแนวอะ เฮ้อ
ขอแวะมาบ่นหน่อย
ทำไมนิยายในเน็ตเดี๋ยวนี้มันชอบใช้ภาษาพูดมาเขียนวะ อ่านแล้วขัดตา
ไม่อยากนึกถึงตอนออกมาขายเป็นเล่ม มีคนซื้อได้ยังไงกัน
Ky คุยมู้ไหนดี มู้นี้ละกัน กูเพิ่งเคยอ่านงานของพยย ทีลงล่าสุดในแอพเขียว สำนวนดี บรรยายมีจังหวะจะโคน กูเลยลองอ่านงานเก่าเรื่องดาว โดนตกเลยมึง กูเป็นนักหัดเขียน ศึกษางานคนอื่นอยู่ อยากเขียนหน่วงๆ น่าติดตามแบบนี้ ต้องทำไง
>>11 กูรู้สึกว่าสองงานหลัง (เรื่องที่ขายล่าสุด+ที่กำลังลงในรอร.) พยย.สำนวนดีขึ้นเยอะมาก งานเก่า ๆ กูเก็บงานเขา4เรื่องมั้งนะ แต่ก็เห็นว่าเป็นสำนวนธรรมดา มีสองงานหลังที่ดีขึ้นมาก เหมือนบรรยายมีการใช้การเปรียบเทียบที่อ่านแล้วละมุนขึ้น ถึงแม้ว่านิยายขะหน่วงอะนะ แต่พอจับงานเขาได้ก็ไม่หน่วงนะ เหมือนกูสร้างภูมิคุ้มกันได้ แต่ว่าเรื่องในรอร.กูว่าจะไม่ซื้อ เพราะเรื่องล่าสุดที่ขายในเมพกูอ่านข้ามมากเลย มันมีความคล้าย ๆ กันอะ คาร์ของตัวละครเอย นางเอกเอย อ่านแล้วกูลืม จำได้เยอะหน่อยเรื่องโซ่ นอกนั้นเหมือนจำไม่ได้เลยว่ะ
Ky หน่อย กูไม่รู้จะถามใคร วันนี้งัวเงียตื่นมาแล้วเห็นพี่ที่ทำงานมากดlikeเพจกูแล้วตาสว่างเลย อิมาร์กมันแจ้งเพื่อนอ่อวะ กูยังไม่ได้กดชวนให้ใครมาlikeเลยนะ แล้วเขามาได้ไงวะ รู้กันหมดดิว่ากูเขียน โอยยนน รึทวิตมันแจ้งเบอร์แล้วบอกแอคกูวะ จะถามพี่ก็ไม่กล้าถาม อายชิบ แล้วดันเคยแง้มปกตัวเองลงเฟสมักเกิ้ลด้วย เขาจำได้แน่ สิ้นแล้วกู
>>13 ใช่ มาร์คมันจะเด้งขึ้นฟีคประมาณนี่คือเพจที่เพื่อนคุณสนใจ พอเข้าไปดูจะเห็นว่าเพื่อนเรากดไลค์เพจนี้ไว้อะ กูเจอบ่อย
เอาน่ามึง คิดในแง่ดี รุ่นพี่มุงอ่จแค่ตามมาแล้วเห็นงานมึงน่าสนใจเลยคลิกไว้ เพราะเฟสมันไม่ได้ลอกว่ามึงคือเจ้าของเพจนะ แต่ถ้าเกิดรุ่นพี่มึงจับโป๊ะเรื่องปกที่มึงเคยแง้มไว้ ก็โชคดีนะมึง555
งี้ถ้าเฟสส่วนตัวเราไม่ได้ไปไลค์ไปยุ่งอะไรกับเพจเลยก็รอดปะ ไม่มีอะไรเชื่อมโยงนิ หรือแม่งเสือกหวังดีขึ้นให้อีก
>>15 กุก็มือใหม่ ท้ายปีก่อนกดนิยายโรแม้งขายดีมาอ่านรัวๆเพราะอยากรู้ว่าแบบไหนที่เขาขายดีกัน กดจนไม่รู้แล้วเนี่ยว่าเพื่อศึกษาหรือว่าหื่นเอง 555 แต่เอาเข้าจริงดูจนรู้แนวทางไปกุก็ฝืนตัวเองให้เขียนแบบเขาไม่ได้อ่ะ สำนงสำนวนบทบรรยายอะไรมันออกมาเอง เพื่อนโม่งก็สู้ๆ เข้านะ
เพื่อนโม่งงงง กุเป็นนข.โนเนมมาก (โรแมนซ์ชายหญิง) ตอนแรกแพลนว่าจะขายอีบุ๊คเอง แต่ดูจากความกริบตอนลงนิยายแล้วไม่น่ารอด
กุเลยอยากลองส่งสนพ.พิจารณาดูเพื่อหาฐานแฟนก่อน แต่สนพ.จะใช้เวลาพิจารณา 2-3 เดือนใช่มั้ย?
กุกลัวว่า สมมติ worst case (?) สุดคือผ่านการพิจารณา กุก็จะลงนิยายในเน็ตจนจบแล้วอ่ะสิ… เขายังจะอยากได้นิยายกุมั้ย…
หรือพอส่งสนพแล้วกุต้องหยุดลงนิยายในเน็ตเป็นมารยาทอ่ะ? ถ้าไม่ผ่านค่อยกลับมาลงต่องี้…
กุอยากรู้ทำไมเวลาเราเสิร์ชนปก.พยย หรือบบรพในเมบแล้วมันขึ้นนิยายจีนเสินเจิ้นขึ้นมาด้วยวะ นปก.หรืออะไรดูไม่คาบเกี่ยวกันเลย ฟิลเตอร์เมบบ้งเรอะ
ขอยาด KY กุอยากรู้นิยายรักปกติ (ไม่ได้เน้นเน้ด) นี่อ่านเขาซีกันมั้ยวะว่าต้องแต่งกันก่อนค่อยได้กันเท่านั้น ถ้าได้กันก่อนแต่งจะโดนฉอด (แม้จะคอนเซ้นคู่) กุอาจจะขี้ระแวงไปหน่อย กลัวคนหัวโบราณน่ะ 55
เอาดีๆ นักอ่านบางเปนควยไรกับนางเอกไม่ซิงวะ ไม่ซิงแล้วมันดูไม่มีค่าขนาดนั้นเลยหรอ กูอ่านได้นะ ค่อนข้างชอบนางเอกมีประสบการณ์ด้วยซ้ำไม่จำเจดี
Ky กูท้อชิบหาย กูให้เมพเลือกวันลงนิยายให้แล้วเมพลงให้กูขายชนนามดังพอดี เมพไม่ผิดหรอก กูเฟลตัวเอง แพร๊บเดียวของเค้าได้ป้ายแดงแล้ว ส่วนกูนั่งรีเฟรชยอดลุ้นให้มีคนโหลดซักโหลดนึง เศร้าใจสัสๆ กูอยากรู้ว่าถ้านิยายกูถูกค้นพบจริง มันจะแมสแบบเค้ามั้ยวะ บางคนเขียน 4-5เรื่องแรก (มั้ง) ป้ายแดงกันทุกเรื่อง กูพยายามศึกษาตลาดก็ยังทำไม่ได้ อดหลับอดนอนเขียนแทบตายแต่ผลตอบรับห่วยแตก กูเลิกเขียน ไปขายน้ำเต้าหู้หมูปิ้งดีกว่า
>>32 กอด ๆ มึง กูที่งานมีคนเอาไปรีวิวมากกว่า 2 กลุ่ม ยังไม่ได้ขายดีแบบพันโหลดเลยมึง นิยายกูไม่ได้เน้นพระเอกเห้ หรือฉากยั่วเย่ ยอดขยับทุกวันนะ แตาเทียบกับคนที่เขียนยั่วเย่เยอะ ๆ ไม่เคยได้มีคนเอาไปรีวิว กูยังขายน้อยกว่าเขามาก แบบมากๆๆๆๆๆจนท้อว่านิยายกูแย่เหรอ
แต่คนรีวิวหรือคอมเม้นในเมพก็ดีเกือบหมดนะ ยังขายได้ไม่ว้าว บางเรื่องไม่ติดป้ายด้วย ทั้งที่ทุ่มเทมาก ขายได้ไม่ถึงร้อยโหลดอะมึง
ในมุมมองสายผลิต นักเขียน มึงแคร์รีวิวมากปะ คือกุสายอ่านนะก็อ่านเจองานที่มันควรปรับปรุงอะแล้วคิดว่าให้คะแนนไงก็ไม่ถึง4-5ดาวแน่นอน
>>32 มึงลองตั้งเป็นเป้าหมายให้พิชิตไหม กุไม่ได้เป็นนักเขียนนะมึงกุอยู่สายอื่น เมื่อสิบกว่าปีที่แล้วกุรู้สึกแบบนี้เลยมึงชอบไอดอลสายอาชีพกุอยู่คนนึงมาก เค้าทำอะไรก็เป็นที่ยอมรับกุอยากเป็นให้ได้อย่างนั้น แต่ก่อนกุพยายามเข้าไปคุยกับกลุ่มเขาแต่ถูกเมิน จนกุมีความเฟล มีความเจ็บใจ เลยต้องเป้าหมายว่าชั้นจะเป็นอย่างนั้นให้ได้สักวัน ให้ได้เป็นที่ยอมรับ ละกุใช้เวลานานเป็นสิบปีกว่าตะไต่มาจุดนี้ได้ที่ยืนอยู่กลุ่มที่ทัดเทียมกันกับเป้าหมายกุตอนนั้น อาจฟังดูนิยายนิดนึงแต่แรงแค้นก็ช่วยขับดันกุไม่ให้เลิกทำสายนี้ไปซะก่อน5555
>>42 เป็นสายอื่นตอบแล้วจะเหมือนกันไหมนะ555 จริงๆกุก็ไม่ได้เป็นคนขยันอะไรขนาดนั้น ทำไปเรื่อยๆ ช่วงขยันก็ศึกษาเทคนิคเทพๆที่ชอบทำไปเรื่อยๆมันก็เก่งขึ้นทีละนิดถ้าไม่เลิกซะก่อน กุใช้เวลา12ปีนับแต่แรงแค้นช้อตแรกถึงมาอยู่จุดที่ตั้งใจไว้ แต่เอาจริงพอถึงเป้าหมายละกุเปื่อยมากอยากไปหาอย่างอื่นทำละ55555 เป็นปัญหาขั้นต่อไปของชีวิตที่หมดไฟ
ช่วงนี้ยอดตกกันมั้ย หรือเป็นแค่กู555
คนที่เปิดมาเรื่องแรกปังเลย กูว่าเขาก็เขียนมาเรื่อยๆ แต่ไม่ได้เปิดตัวรึเปล่า พอฝีมือดีแล้วค่อยออกออฟฟิเซียลน่ะ
กูเองมีคนชมว่าแมสมากตั้งแต่เรื่องแรก /จะขอเชื่อเขาแล้วกัน/ ขอสารภาพว่าเขียนมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย เขียนในทุกช่วงชีวิตรวมแล้วคงเป็นสิบยี่สิบปี แค่ไม่ได้อัพลงเว็บก็เท่านั้น เวลามีคนเชื่อเรื่องพรสวรรค์ กูเลยค้านในใจนิดหน่อย
แต่ดวงนี่กูก็เชื่อด้วย เรียกสวยๆ ว่าจังหวะเวลาอันเหมาะสมแล้วกัน 555
กู >>32 เองนะ ขอบใจพวกมึงที่มาให้กลจ กูยังเล่าไม่หมด ที่กูนอยด์มีอีกเรื่องกูเขียนนิยายโบ้ๆ บ้งๆ ไม่อยากให้เด็กซื้อก็เลยล็อกอายุ ทีนี้ป้ายแดงหลายเรื่องกูโหลดตยมาลองอ่านดู หารีวิวอ่าน พล็อตต่ำตมกว่ากูอีก กูเลยสงสัยว่ากูล็อกอายุรึเปล่าเลยขายไม่ได้ นอยด์ว่ากูจะโลกสวยทำไม ทีคนอื่นยังขายกันโบ้ม ๆ
ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์ อ่านละมีกำลังใจอยากเขียนต่อ... เขียนเพื่อหล่อเลี้ยงแพสชั่นตัวเอง
>>32 >>48 หลักๆคือพล็อตนิยายที่มึงบอกว่าอดหลับอดนอนเขียนแทบตาย ไม่ได้ป้ายแดงเหมือนนิยายที่มึงมองว่าพล็อตต่ำตม
มึงถึงจุดที่สงสัยว่าเพราะนิยายมึงไม่ถูกค้นพบ เพราะล็อกอายุ มันเลยไม่แมส ขายไม่ดีใช่ไหม
มึงสงสัยอะไรมึงลองเลยเพื่อน ถ้าจุดสูงสุดคือเงิน มึงก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อยอด พอถึงจุดได้ป้ายแดง มันก็จะมีคนด่าลับหลังเรื่องพล็อตต่ำๆหรือพฤติกรรมไม่ล็อกอายุของมึง แต่ถ้ามึงได้เงินมึงจะไปสนเหรอ
กูว่ามึงยังมองอาชีพนักเขียนไม่ออก อาชีพนี้ถ้าไม่ใช่มาโซฯ เจียดเวลาในชีวิตมาเขียนเพื่อกลั่นออกมาเป็นนิยายที่ชอบแต่ยอดหด ต้องรอจนเจอนักอ่านจริตเดียวกัน ก็จะเป็นนักเขียนขายวิญญาณ ยอมผลิตนิยายขายดีแต่อย่างที่มีงเหยียดว่าพล็อตต่ำตม
ตรงนี้คือจุดเปลี่ยนของมึง มึงต้องเลือกแล้ว ไม่งั้นก็อยู่กับ pain point เดิม ๆ ที่มึงมาบ่นแบบไม่หลุดจากลูป
>>50 กูไม่ได้เหยียด แค่เส้นเรื่องที่บรรยายออกมาคนละแบบ กูเขียนรุ่มรวยปะดิดปะดอย แต่คนอื่นดิบๆ แบบห้องตู้บ่น แจ๊ะ ๆ แพล่บ ๆ ซี๊ด ๆ ก็ได้ขายดี บริบทเรพปิตาเหมือนกันแต่กูล็อกอายุติดคำเตือน ของคนอื่นไม่มีกูอ่านรีวิวคนอื่นมีคนด่าแบบมึงว่าแหละว่า รี้ดบ่นว่ามีข่มขืนแต่นขไม่บอก ขอบใจมึงที่ช่วยให้กูปลดล็อกตัวกูเอง เป้าหมายกูคือต้องการเงินจริง ๆ ต่อไปนี้กูจะเลือกเปิดขายแบบอิสระ ให้คนเข้าถึงงานกูแบบมึงว่า
กูคนเดียวป่ะหว่ะ ที่เข้าไม่ถึงความสนุกของนิยายแชท เห็นเพื่อนมันอ่านขำคิกคัก พอกูลองโหลดมาอ่าน คือมึน ไม่มีสาระอะไรนอกจากคำพูดกูๆมึงๆ จีบกับไปมา มุขไม่ฮาพางง หรือมันเป็นแนวขายติ่งจิ้นศลป.ว่ะ เพราะกูไม่จิ้นวงไหนเลย พออ่านกูเลยไม่อินและรู้สึกว่างเปล่ามาก ขนาดไอเรื่องผีดังๆ ที่เป็นงานประกวดนิยายแชทผี มันก็สนุก แต่ไม่สามารถให้อรรถรสได้เท่านิยายพรรณาจริงๆอ่ะ ว่าป่ะ?? บางเรื่องคุยกันเหมือนคนสติไม่ดี อะไรก็ไม่รู้
>>52 กุว่าน่าจะจำเป็นต้องอินด้อมนั้นหรือมีคู่ที่ชอบก่อนถึงจะอ่านสนุกว่ะ เพราะมันต้องรู้คาร์ตลค.เองอ่ะมันไม่มีบรรยายนิสัย ไม่งั้นจะรู้สึกว่าไม่อินเสียเวลาชีวิตชิบหาย อย่างกุเกลียดนิยายแชทมากแต่เคยอ่านแล้วชอบอยู่2เรื่อง(เพราะไม่เคยอ่าน้รื่องอื่น55) กุชอบเรื่องเอาสีเขียวมะกรูดป๋อจ้าน กับผู้ชายธาตุลมเกนชิน
ขอถามหน่อย ส่วนใหญ่เขียนนิยายลงเว็บไหนกัน เว็บไหนดีสุดสำหรับคนเขียน
ถามเป็นความรู้ได้ไหม ต้องยอดโหลดเท่าไหร่เหรอถึงขึ้นป้ายแดงเบสเซลเลอร์อะ หรือต้องหลักพันโหลดขึ้น
กุสงสัยเวลาเอ็งจะย้อนไปอ่านงานเขียนเก่า ไปเก็บรายละเอียดที่เคยเขียน
เอ็งทำไงไม่ให้เขินวะ กุเขินชิบเป๋ง
อยากปรึกษาเรื่องใช้นามปากกาลับเขียนนิยายแนวอีโรติกเพื่อหาเงินประทังชีวิต อยากรู้ว่าจริงๆ นิยายรักผู้ใหญ่ 18+ มันยอดขายเยอะเท่าแนวอื่นไหมวะ จำได้ว่า Meb ไม่จัดอันดับแนวนี้เข้ามาในหมวดรวม เลยอยากรู้ว่าเอาจริงๆ มันมากกว่าหรือน้อยกว่าแนวที่จัดอันดับอย่างเปิดเผยบนหน้าเว็บวะ เกรงว่าเง่นเสียเปล่าเพราะเอาจริงๆ มันก็ขายไม่ได้เยอะเท่าไหร่ (สมมติว่าถ้ากูเขียนดี ขายได้ตามมาตรฐานน่ะนะ)
แค่ไม่มีชื่อติดในรวมนิยายน่าอ่านก็ต้องเก็บมานอยด์น้อยใจกันด้วยเหรอวะ
เดี๋ยวนี้คนไม่ค่อยอ่านเด็กดีกันแล้วเหรอ ลงนิยายแล้วกริบมาก ทั้งๆ ที่ปกติมันไม่ใช่แบบนี้เลย
Ky ขอคำแนะนำที มีใครแต่งปกเองบ้างวะ คือกูคอมมิชชั่นรูปมาอันนึงแต่นิยายกูสาทเล่มจบ กูงบน้อยอะจ้างรูปละเล่มบ่ไหว ทีนี้จะใช้รูปเดียวกันสามเล่มไปเลยก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนแฝดสามทั้งที่คนละภาค เลยว่าจะลองย้อมสีปรับแสงเอา(พอมีสกิลกราฟิกนิดหน่อย ไทโปก็ทำเอง) เลยสงสัยว่าทำได้ปะวะ ในแง่คนอ่านนี่จะโอเคปะถ้าซื้อนิยายแล้วเจอปกย้อมแมวงี้แต่รูปเดียวกัน
>>65 กูไม่แน่ใจแต่กูเลิกลงแล้ว เสียเวลาชีวิตชิหาย ยอดวิว ยอดแฟนคลับได้ยาก เม้นก็ต่ำตม ขนาดที่ธัญนิยายดูเถื่อนๆ คนเม้นยังสุภาพกว่า ดด สำหรับกูนะ ถึงที่อื่นจะได้ยอดไม่มากแต่คนพอเห็นงาน เวลาขายอีบุ๊กกูพอขายได้ กูแปะตามเฟซด้วย เห็นพวกอวดยอดเหรียญที่ขายได้น่าจะหมวดจีนกับวาย ฝั่งโรมานซ์พวกนามดัง แต่ความนิยมลดลงเยอะ ไม่ยืนหนึ่งเหมือนแต่ก่อน
กุคิดว่า ไม่ต้องย้อมหรอก เปลี่ยนเลขเอาก็ได้ นักอ่านไม่ได้ซีเรียสอะไรขนาดนั้นเว้ย จะซีหน่อยก็อาจจะพิมพ์เล่ม อีบุ๊คเปลี่ยนแค่เลขไม่มีใครว่าหรอก
>>66 กูคนอ่าน กูเฉย ๆ ถ้าปกจะซ้ำทุกเล่มหรือลายซ้ำแต่เปลี่ยนสีแบบนิยายแปลจีนยาว ๆ
เห็นด้วยกับ >>71 ที่เปลี่ยนเลขเอาก็ได้ ส่วนตัวกูไม่ค่อยอะไรกับปก
สำคัญมึงถามนว.ก่อนด้วยว่าถ้าปกเดียวกันใช้หลายเล่ม นว.คิดเพิ่มมั้ย บางคนคิดเป็นอัตราเช่นปกที่สองขึ้นไป จ่ายเพิ่มอีก 15% ของปกแรก เฉพาะบางคนนะที่ซีเรียส มึงลองถามหน่อยก็ดีเพื่อความเซฟ กันนว.มาโวยทีหลัง
ky ปรึกษาหน่อยอะเพื่อนโม่ง คือกูย้ายจากเฟซมาอัปเดตบนนกฟ้าแทน แล้วทีงี้รู้ว่าคนในนี้บั่นทอนจิตใจกันเยอะ (แต่ดีกว่ามาร์กซัคคอยลบออโต้โพสต์กู) กูเลยตั้ง script ใส่เครื่องตัวเองไว้ว่าถ้าเปิดไปดูนกฟ้าแล้วเจอคำอย่าง "ไปตายไป" "ไปตายซะ" "โคตรลาว" "ลาวกาว" หรือ "นักเขียนเหี้ย" อยู่ เครื่องจะบล็อกเจ้าของทวีตออโต้ให้ทันทีเพราะกูไม่อยากไปยุ่งเกี่ยวกับคนทวีตประเภทนี้ทั้งโดยบังเอิญหรือตั้งใจ แล้วกูไม่เคยกดมือบล็อกใครก่อนเลย ทีนี้มีนักอ่านเอาหลุมเดมมาถามว่าบล็อกทำไม ถ้ากูให้เหตุผลไปแบบที่อธิบายไว้ข้างต้น เขาจะหาว่ากูโทนโพไลซิ่งหรือหลอกด่าเขามั้ยวะ
>>74 ลิสบล็อกกุเป็บร้อยห้าสิบคนแล้วมึง ใครทวิตอะไรที่กุไม่ชอบขั้นสุดขึ้นมากุบล็อกทันทีกันปัญหาในอนาคต เ่นพวกนักฉอดกุหัวจะปวด ล ถ้าใครถามว่าบล็อกทำไมนี่กุไม่ตอบอ่ะ การบล้อกก็แสดงว่ากุไม่ชอบสักอย่างของมึงไงไม่ว่าจะอะไรก็ตามจะอยากรู้เพื่อ ถือว่าสิ้นว่สนาต่อกันไปเลยในชาตินี้ แต่ถ้ามังใจดีจะตอบก็ตอบไปตามนั้นอ่ะว่าตั้งบล็อกทำอัตโนมัติไว้
กุกดซ่อนเอา
กุค่อนข้างไม่สนใจพวกคห.ในทวิตนะ จริงๆคือเคยแคร์มากอยากเป็นที่รักของทุกคนนเลยแตกสลายมาหลายครั้ง มีเสียใจมากครั้งใหญ่สุดเพราะช้อกที่ไม่คิดว่าจะมีคนเกลียดกุเยอะขนาดนี้จนหยุดเล่นทวิตไปครึ่งปีพอกลับมาเล่นก็ยังมีก็เมนชั่นมาแซะไม่หยุด ตอนแรกพยายามเป็นผู้ใหญ่ที่ดีอธิบายการกระทำของตัวเองให้บรรดาเสียด่าฟัง แต่รส.แตกสลายจนทนไม่ไหวว่ะ มึงมีสิทธิไม่ชอบกูได้กูก็มีสิทธิ์ไม่ชอบมึงเหมือนกัน ทำไมกุต้องมานั่งแจกแจงตัวเองให้ทุกคนเข้าใจด้วย หลังๆกลายเป็นนักบล็อกเลย ใครด่ากุบล็อกรัวๆ ใครมีแนวโน้นจะด่ากุในอนาคตกุก็บล้อกไว้ก่อน ไม่อยากเสียสุขภาพจิต
>>77 กุเบื่อแอคฉอดในทวิตมาก กลายเป็นว่าทุกวันนี้เห็นคีย์เวิร์คประเด็นต่างๆ ในทวิตไปอยู่ในนิยายหรือในละครแล้วกูจะมวนท้องทันที อึดอัด เหมือนถูกยัดเยียดอ่ะทั้งๆ ที่เขาอาจจะเขียนดีก็ได้ ไม่ใช่กุไม่เข้าใจประเด็นหรือต่อต้านนะ กุเข้าใจ กุเห็นด้วยกับการไร้ส์อะแวเนส แต่พฤติกรรมแอคฉอดทำให้กุระอาเอือม
ขอบคุณพวกมึง สรุปกูไม่ตอบดีกว่า แสร้งหยิ่งดีกว่าเสี่ยงโดนข้อความบั่นทอนจิตใจกลับมา
ที่บอกไม่บล็อกคือ กูไม่เคยกดตุ่มบล็อกเองน่ะ ปล่อยให้ script บล็อกให้อย่างเดียว เพิ่งไปดูคือมี 6 พันกว่าแอคแล้ว เยอะกว่าที่คิดมาก ไม่นึกเลยว่านกฟ้าจะมีคนใช้คำแย่ๆ มากขนาดนี้
>>79 ไม่มึง บางทีอาจเป็นแอคหลุมของคนๆเดียวกันก็ได้ แบบคนเดียวมีแอคหลุมงอกมาสักสิบแอคงี้ก็มีกูเคยเจอดราม่าไรสีกอย่าง เจ้าตัวบอกเองจำไม่ได้ว่าเอาแอคไหนที่เป็นต้นดราม่า เพราะมี20แอคหลุมงี้
พออีลอนซื้อนกฟ้าแล้วบอกจะกวาดแอคหลุม พวกถึงดิ้นกันไง5555 เอาเถอะถึงกูจะไม่ค่อยชอบอีลอนแต่ถ้าทำดีแบบนี้กูโอเคนะ อยากได้นกฟ้าเวอร์เดิมกลับมา ไม่ใช่แบบตอนนี้ที่มีแต่นักฉอดบินว่อนอะสัส
ถ้าพวกมึงมีเรื่องข้องใจกับพวกสายฉอดอยากระบาย ไปต่อได้ในห้องนินทานะ มีมู้ไว้สาปพวกนักฉอดโดยเฉพาะเลย
สงสัย นิยายพล็อตเซ้ตติ้งแปลก ๆ ไม่ได้อิงค.จริง แนว supernatural พลังจิต / พารานอร์มอล / เซ็ตติ้งประเทศสมมติที่ไม่มีจริง / AI ครองโลก อะไรงี้ในไทยถือว่าไม่ใช่แนวตลาดใช่มั้ยวะ พวกสนพ.ในไทยเขาสนใจแนวพวกนี้กันบ้างมั้ย หรือว่ากุคงต้องพึ่งทำมือเองอย่างเดียว
มึงเป็นกันปะ เขียนนิยายแรกๆก็เพราะอยากเขียน อยากระบายสิ่งที่อยู่ในหัว แต่พอไปเรื่อยๆ กลายเป็นท้อ กลายเป็นดูเงินที่ได้จากมัน
ใครเป็นนข.ฟูลไทม์อย่างเดียวมั่ง กุอยากรู้พวกมึงเชื่อใจในตัวเองว่าจะมีงานออกตลอดชีพเลยเหรอ ตอนนี้กุมีสต็อกพล็อตไว้เยอะอยู่ แต่จู่ ๆ ก็ insecure คิดว่าแม่งถ้ากุหมดสต็อกพวกนี้แล้วดันเสือกตัน คิดพล็อตดี ๆ ไม่ออก เกิดเขียนไม่ได้จริง ๆ จะทำไงวะ TT จะกลับไปทำงานตรงสายที่เรียนมาก็ไม่น่าตามเขาทันอีก หรือกุต้องไปขายหมูปิ้งวะเนี่ย
KY นข ต้องให้กดฟอลอย่างเดียว เอาเข้าลิสต์ไว้ตามอัพเดตไม่ได้เหรอ 🥲 โดนด่าว่าเอาเข้าลิสต์รวมกับนักเขียนทำไม ถ้าไม่อยากตามแค่เขาก็ไม่ต้องตามแล้วบล็อกกู งงเลย เดี๋ยวเอาออกจากชั้นใน รอร ให้ ไม่ตามก็ได้วะ
นข.ได้เงินเฉลี่ยเดือนละเท่าไหร่อ่ะสงสัย ถ้าระดับกลางๆหารเฉลี่ยระยะเวลาเขียน-ขายตะละเดือนละ ตกสุทธิ 30k/เดือน ได้ป่ะ
กูล้มลุกคลุกคลานเพราะอยากหลุดพ้นจากงานประจำ เห็นคนทำได้หลักแสนหลักล้านก็แอบฝัน แต่เอาเข้าจริงรายละเอียดปลีกย่อยเยอะ กว่าจะได้ถึงหมื่นต่อเดือนยังต้องฝันเอาเลย กูเลยไม่คิดว่าสายนี้ควรยึดเป็นฟูลไทมส์ถ้าบ้านมึงไม่รวยหรือมีต้นทุนชีวิตอยู่แล้ว ถ้าโนเนมยิ่งเหนื่อยสัสๆ ยอดขายไม่แน่นอนจริงมึง ถ้าไม่มีคนค้นพบก็เหมือนทำงานฟรี นั่งเขียนทั้งเดือนได้ไม่กี่พัน ถ้าไม่ใจรักก็ไม่คุ้มทุนว่ะ คนทำได้แสนล้านก็มี แต่ไม่กี่เปอเซนต์จากนักเขียนทั้งหมด
>>85 ทำงานประจำวันนึงมึงตกงาน หรือเจออุบัติเหตุ หรือเจอความเหี้ยอื่นๆ มึงก็ไม่มีเงินเข้าเหมือนกัน มึงจะทำอะไรก็เก็บตังค์เตรียมไว้บ้าง เผื่อๆ ให้อย่างน้อยทำงานไม่ได้สักปีก็ยังมีกินอะ มีอะไรทำเสริมๆ ได้ก็ทำไปบ้างก็ได้ เผื่อท่าทางไม่ดีจะได้มีทางหนีทีไล่
เขียนหนังสือยังดีกว่าบางงานอีก เรื่องเขียนนานแล้วคนใหม่มาเจอเขาก็ซื้อ มึงไม่ต้องทำอะไรรอเงินอย่างเดียว แต่มึงต้องจัดการชีวิตมึงให้มันมีทางเผื่อด้วย
ถ้ามึงไม่ลงทุนอะไระลย แต่มึงหวังผลตอบแทนมาเป็นหมื่นเป็นแสนนะอะ รอโชคละกัน แล้วเขียนตามใจนักอ่านบ้างอย่าตามใจตัวเอง ถ้าอยากได้เงินอะ อย่าหยิ่งในศักดิ์ศรีมาก
>>95 ถ้าคำว่าลงทุนของมึงคือให้นักเขียนลงทุน ลงแรงพัฒนาฝีมือ กูว่าส่วนนึงก็ทำแบบนั้น แต่ถ้าลงทุนของมึงหมายถึงซื้อแอด ส่งนิยายให้แอครีวิวดังพร้อมของแถมอ่านฟรีและรีวิวให้ด้วย จ้างรีวิว สร้างแอคปลอมเม้นอวยนิยายตัวเอง ตีสนิทนักรีวิวดัง นักเขียนดัง หาแสงด้วยการเข้าหาคนมีแสงหวังนิยายตัวเองมีคนเห็น กูว่านักเขียนบางคนอาจไม่ถนัดลงทุนแบบนั้นก็ได้ บางคนก็คงอยากขายงานด้วยผลงานจริงๆ มากกว่า
>>85 กูเขียนไม่ได้ลง meb นะ กูทำมา 5 ปีแล้ว รายได้เฉลี่ยเดือนละสองหมื่น มันก็มีทั้งดังและไม่ดัง นิยายกูเรื่องที่ดังแบบแมสมากๆโดนโม่งด่ายับหมา แต่กูขายได้เงินครึ่งล้านอะ ด่ามาเถอะไม่สน พวกที่ด่ากูนิยายยังไม่มีคนอ่านด้วยซ้ำ พลอตมันก็งอกใหม่ออกมาเรื่อยๆตามกาลเวลา บางช่วงที่เขียนแล้วไม่ดังก็มีรายได้เดือนห้าพันถึงหมื่น บางช่วงพลอตดีนิยายดังก็ได้เดือนละสี่ห้าหมื่น แต่ถ้าช่วงไหนฟลุด เขียนเป็นแนวตลาด ทำให้นักอ่านติดแบบร้องของซื้อได้ เดือนละสองแสนก็ทำได้ กูค่อนข้างมั่นใจฝีมือตัวเองระดับหนึ่งว่าเขียนยังไงก็มีคนอ่าน ด้วยเพราะสะสมฐานแฟนมา 5 ปีแล้ว
>>97 กุก็เป็นเหมือนมึง แต่กุลงขายในเม็บ ทำเล่มเองแต่กำไรจากเล่มไม่เท่าไหร่ ส่วนใหญ่ได้จากอีบุ๊ค อยากแนะนำพวกมึงๆ ว่าเอาเวลาสนใจพวกเม้นท์ต่างๆ หรือรีวิวให้น้อยลงแล้วมาทุ่มเทกับงานตัวเองดีกว่า ไม่ใช่อะไรนะ พอไปสนใจเม้นท์ รีวิว หรืออะไรมากๆ มันบั่นทอนตัวเอง บางทีรอรีวิวแต่ไม่มีคนรีวิวก็เฟลอ่ะ กุเน้นอัปตัวอย่างลงเว็บ อัปให้ได้ทุกวัน ตกคนอ่านไปเรื่อยๆ กุไม่ได้เย็บจนยับหรือท้องแล้วหนี แต่ก็อยู่ในแนวตลาดแหละ ต่อให้ไม่มีรีวิวแต่งานก็ขายได้เรื่อยๆ ออกงานสม่ำเสมอ กุได้เดือนละห้าหกหมื่นโดยเฉลี่ย
>>98 กูเขียนลงเว็บแบบรายตอน คำผิดยังเยอะแยะ เขียนลงแบบวันต่อวัน วัดผล ปรับแก้เนื้อเรื่องสดๆเลย ผลงานดังไม่ดังมึงรู้แบบแทบจะเรียลไทม์ รายได้เท่าไหร่ก็เห็นเลย ขายตอนละ 1.5 บาท - 3 บาทอะ ถ้านักอ่านเยอะถึงหลัก 5 พันคนมึงเขียนวันละตอนก็วันละ 5 พัน นักอ่านวันละพันก็คูณไป เรื่องไหนฟลุค เน้นแนวตลาด เขียนดี ติดชาร์จ ได้วันละเป็นหมื่น [คนอื่นทำได้ กูได้อย่างมากวันละ 7-8 พันช่วงพีคๆ] แต่มันเครียด มันต้องรักษาคุณภาพงาน ต้องออกงานให้เร็วแข่งกับคนอื่น
กูมาให้ทริคในฐานะนักอ่านที่ขายงานอยู่รอดมา 5 ปีกับงานเขียนทั้งที่ฝีมือกากๆไม่เก่งมากก็แล้วกัน มึงต้องศึกษาตลาด ศึกษากลุ่มเป้าหมาย ศึกษาพฤติกรรมคนซื้อ มึงจะเขียนนิยายมึงต้องรู้ว่ากลุ่มลูกค้าของมึงคือกลุ่มไหน กูเขียนนิยายบนเว็บ จะเขียนให้คนเข้ามาอ่านนิยายมึงว่ายากแล้ว ทำให้พวกคนที่มาอ่านยอมจ่ายเงินซื้อแม่งยากกว่า กลุ่มคนที่มันจะเปย์นิยายยอมจ่ายเงินซื้อกูบอกเลยส่วนใหญ่แม่งเป็นนักอ่านหญิง ดังนั้นเนื้อหามึงต้องปรับให้เข้ากับผู้หญิงด้วย อย่าอินดี้เกิน กูอินดี้เมื่อไหร่ แม่งยอดอ่านยอดซื้อตกแบบเห็นคาตาเลย
พวกมึงมีวิธีทำให้อัลกอริทึ่มในทวิตมันจัดใหม่ไหม //กูไม่ไหวแล้ว ! บางทีไม่ได้สุขภาพจิตดีตลอดเวลาที่จะดูคนอื่นประสบความสำเร็จแล้วไม่รู้สึกอะไรอะ ..(กูอิจฉา นอย ไม่มีเหตุผล กูยอมรับ) แต่พระจัดสรรให้กูเหลือเกิน เพราะก่อนหน้านี้กูเหาะหนึบกลุ่มนข. พวกนี้ไง เผื่อได้อ่านอะไรมีประโยชน์ ตอนนี้ประโยชน์ 10% โทษ 90% กูพอ !
สรุปอีกครั้ง พวกมึงมีวิธีทำให้อัลกอริทึ่มในทวิตมันจัดใหม่ไหม
ขอความเห็นหน่อยโม่ง นิยายโรแมนซ์ใช้สรรพนามบุรุษที่ 1 บรรยายจะแปลกมั้ย นักอ่านจะมองว่างานมันดูเด็กไปป่ะวะ
ขอแบบความคิดในกระแสตลาดนะ กุมาเขียนเพื่อขาย 555555555 เขียนบุรุษที่ 3 แล้วตันๆ มันชินมือกับมุมมองบุรุษที่ 1 มากกว่า แต่กลัวขายไม่ออก ฮรึก
>>105 ปรกติกูก็ชอบเขียนแหวกแนว อยากแตกต่างคลิเช่ อินดี้พอสมควร พอหลังๆ มากูเห็นงานกูขายยากเลยศึกษาตลาด ดูกระแสหนักมาก ลองปรับเปลี่ยนเขียนหลายๆ แนวดูว่าคนอ่านชอบแบบไหน มันก็เห็นชัดนะว่าคนอ่านชอบอ่านแนวที่คนด่าๆ พวกท้องหนี หงส์หมา ละครหลังข่าว กูว่ากูเริ่มมาถูกทางแล้ว แต่รายได้ยังไม่พีคเพราะกูเพิ่งเริ่ม อีก 2-3 ปีถ้ากูยังไม่ตายน่าจะไปได้ดี กูเลิกสนใจเม้น ยอดฟค ยอดวิว รีวิวแบบ >>99 บอก เข้าโซเชียลน้อยๆ แต่ก่อนกูซีเรียสมาก พอสนใจน้อยลงก็ช่วยให้เขียนนิยายคล่องขึ้น โฟกัสแต่งานของตัวเองจริงๆ
รอบนี้ป้ายแดงไม่ขึ้นวันเสาร์แล้วอ่อวะ งั้นแล้วแต่ใจพี่ meb เลย 5555
พวกมึงเคยเจอปัญหาสับสนลำดับเรื่องซะเองไหม ...คือกูแต่งไปอัปไป แต่แต่งนำไปก่อนสองสามตอนแล้วทยอยอัป ทีนี้ก่อนอัปกุก็มาทวนเนื้อหา ถือโอกาสรีไรท์รอบนึงก่อนด้วย เลยกลายเป็นพอจะแต่งตอนต่อไป กูเริ่มงงว่าตรงนั้นมันลืมเล่านี่หว่า แล้วตรงนี้ไปไงต่อ อะไรแบบนี้ ..สถานการณ์แบบนี้ คือ เพราะกูไม่ได้วางทรีตเม้นท์ให้แน่นพอและวางจนจบใช่ไหม
กูสายอ่านนะ กูสงสัยว่าสายผลิตบางคนไม่ค่อยทำพวกปก หรือโปสการ์ดnsfw แบบเห็นกีเห็นโคยพระนางไปเลยอะ หรืองบไม่พอ แต่ถ้าฐานแฟนคลับมึงเริ่มมีแล้วจะทำเล่มไม่ลองเอาไปคิดหน่อยเหรอ ปกอาจจะเรียบๆก็ได้ แต่มีพวกภาพNSFWติดมาให้ชุ่มใจ สนองนี้ดคนอ่าน คหสต.กูว่ามันดึงดูดดีกูมักจะโดนงานพวกนี้ตกประจำ แต่กูก็อ่านเนื้อเรื่องก่อนซื้อนะว่าเลิฟซีนเป็นไงอ่านแล้วเสียวไหม นี่แหละกูดูเป็นส่วนๆ
แล้วก็นักวาดบางคนยังไม่รับเลย เพราะถ้าเกิดโดนขึ้นมา จะโดนด้วยละมั้ง ในนี้ก็เหมือนจะเึยพูดๆ กันอยู่
กูจะเลิกติดตามนักเขียนที่มีรูปพวกนี้นะ โดยเฉพาะจิบิเย่กัน เหมือนเอาเด็กสองคนมาเย่ กูรับไม่ได้จริงๆ
กูอาจจะเรื่องมากแต่คนมีลูกสามอย่างกู มองยังไงก็ก็ไม่ไหวว่ะ นักเขียนแบบนี้กูไม่เป็นเพื่อนไม่ติดตาม
ชอบนักเขียนที่ขายผลงานความคิดสร้างสรรค์มากกว่า
แจ้งตำรวจได้นะมึงสื่อลามก นักวาดไม่โดนจ้า คนที่จ้างจะโดน
หน้าเฟสกูจัดเต็มมาก ยิ่งนักเขียนคนหนึ่งโพสบ่อยมาก หน้าปกเหลือแค่เลื่อนนิดเดียวเห็นหัวนมกับอวัยวะแล้วอะ บางทีก็เปลือยแต่เซ็นเซอร์นิดนึง จิบิเยกันตลอดไม่เซ็นเซอร์ กูละเอือม ในชปนักเขียนคนอื่นก็มีขายของใช้รูปเป็นภาพแรกเลยเต็มที่มาก ถ้าแบบเป็นของแถมกูไม่ว่าไรเลย ทำแบบนู้ดไม่มีราคากลายเป็นสื่อลามกไป
แล้วคนที่กูว่าเต็มหน้าเฟสอยากจะจ้างกูจังเลยยยย นักเขียนที่จ้างกูวาดก็แนวผู้ใหญ่ตลอด แต่ไม่รับงานโป๊ะค่าา กูเป็นคนใสๆ ไปไกลๆตรงนู้น ไม่อยากมีเอี่ยว
จิบิเย...เป็นยังไงวะมึง ตัวมันเป็นก้อน ๆ แค่นั้นเองนะ
บางอันจิบิก็ทำท่ายั่วงี้ กูมองยังไงก็ไม่ได้ดูว่าน่ารักอะ เหมือนเด็กอนุบาลมาทำแบบนี้ เพลียใจนักเขีบนที่คิดกันได้นะ
แต่ถ้าเป็นพวกเขา คงด่าคนอย่างกูว่า ‘ก็เพราะมึงจิตไม่บริสุทธิ์ไงละสาดดดด’
พระนางไม่ไทยขายยากจริงเหรอวะ
>>140 หมายถึงทั้งพระนางเลยเหรอ อันนี้กุไม่แน่ใจ แต่ก็เห็นคนขายได้อยู่นะ แบบซินเดอเรลล่าที่เซ็ตติ้งฝรั่งอะ กุก็ไม่ติดใจอะไรถ้าฝีมือถึง แต่ถ้าฝ่ายใดฝ่ายนึงไม่ไทย (ส่วนมากจะพอ.) ส่วนตัวกุอคติไรไม่รู้ กูไม่ค่อยสนใจ เลยไม่อ่านน่ะ 5555 แบบเห็นชื่อฝรั่งชื่อญี่ปุ่นชาติไรก็ตามแต่ อยู่หลังปกละกูวางเลย อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน แต่คนอ่านได้ก็มีแหละ
>>140 ถ้ามึงมาจากมู้ตู้ อันนั้นเขาน่าจะพูดรวมๆ ถึงงานเซอเรียล/แฟนตาซีที่ไม่เน้นรักจ๋านะว่าขายยาก แต่ถ้ามึงไม่ได้ต่อยอดมาจากประเด็นนั้นและหมายถึงนิยายรักทั่วไปเฉยๆ กุว่ามันก็ขายได้นะ เห็นนข.โรมานซ์คนนึงออกงานแนวมาเฟียฝรั่งเมียไทยรัวๆ เขาก็ดูขายดีตลอด (ถึงพอ.จะฝรั่งแต่ชื่อก็เถอะ จริตอย่างอื่นไท้ไทย) แต่ข้อสังเกตของกุคือเวลานข.ไทยให้พระเอกเป็นต่างชาติชอบตั้งชื่อนามสกุลประหลาดๆ อ่ะ อ่านแล้วเหมือนพี่มาจากโรงเรียนเวทมนตร์ ส่วนใหญ่กุเลยผ่านเหมือนกัน
ปกตินิยายรัก/โรมานซ์นี่ใส่ความสมจริงกันป่ะ คือกุชอบเอาความจริงมาใส่นิยายอ่ะแล้วมันก็รู้สึกยืดเยื้อ หรือออกห่างจากนิยายรักไปสักพักใหญ่ๆ ก่อนจะวกกลับมาได้อ่ะ อย่างสมมติฉากคือนางเอกเก็บชายหนุ่มแปลกหน้าเข้ามาอาศัยอยุ่บ้านเดียวกัน กุจะชอบคิดว่า ไม่ได้ว่ะ เจอคนบาดเจ็บมาก็โทรเรียกตำรวจ/กู้ภัยสิวะ แล้วสาวตัวคนเดียวจะเอาคนไม่รู้หัวนอนปลายเท้ามาอยุ่ยาวได้ไง ให้ข้าวกินวันสองวันอาจจะได้ ฯลฯ นี่ยกตย.เฉยๆ นะ มันมีหลายเหตุการณ์ที่กุรุ้สึกว่าคนจริงๆไม่ทำงั้น แล้วกลายเป็น cock blocking พระเอก ตัดโอกาสที่จะเกิดโมเม้นโรแมนติกเฉยเลย แง มีอะไรแนะนำมั้ย
>>146 กอดคอ 555 คือมีคนบอกกุว่าอย่าคิดมาก นิยายไม่จำเป็นต้องสมจริงและสมเหตุสมผลเสมอไป แต่กุทำใจไม่ได้ 55 คือต้องไปสายเคโมะเฟอรี่เลยสินะ แง้ แต่พอคิดๆ แล้วเวลาอ่านมังงะที่ตัวเอกเก็บคนธรรมดาที่โดนซ้อม/ค.จำเสื่อมมาอยู่ด้วยมันไม่ขัดแฮะ คงเพราะเราจะมีเซ้นส์ว่ามันเป็นกาตูนสินะ
ไม่สมเหตุสมผลได้ ถ้ามันดูเข้ากะเนื้อเรื่อง แบบถ้าตัดไอ้ค.ไม่สมเหตุสมผลนี่ออกเรื่องจะไปไหนไม่ได้เลย กูก็พอหลับหูหลับตาให้ ยังไงก็เรื่องแต่ง ยิงนัดเดียวล้มทันที รัดคอสลบเป็นวันตื่นมาเดินเหินสบายใจกูก็ยอมให้ เพราะมันเป็นเรื่องแต่ง 5555 ถ้าให้สมจริงทุกอย่างเหรอ อย่างแรกเลย แต่งยากชิบหาย สอง โมเม้นอะไรหายหมด เดี๋ยวกลายเป็นชีวประวัติสารคดีแทน 55
เพราะไม่สมเหตุสมผลมันเลยเป็นแค่เรื่องแต่ง ถ้าทุกอย่างเรียลหมดนี่นิยายคงหายไปเกินครึ่งวงการล่ะมึงเอ้ย อย่างพล็อตสารภาพรักผิดคน แต่งงานกันบังหน้า วันไนท์ท้องผช.ขอรับผิดชอบผญ.ขอเลี้ยงลูกคนเดียวก็ไม่สมจริงละ 5555 อะไรที่มัน lead ให้เป็นพล็อตเป็นโมเม้นก็ทำ ๆ ไปเหอะ ใครรับไม่ได้ไม่อ่านก็เรื่องของเขา อย่าเป็นเหมือนกูเลยที่โว้คละอ่านอะไรก็ไม่ค่อยสนุก คิดถึงตอนเป็นสาวน้อยอ่านอะไรก็ฟิน ตอนนี้ต้องสะกดจิตตัวเองว่านิยายโว้ย แยกแยะ ๆ ไม่งั้นอ่านอะไรไม่ได้เลย 55555
เขียนเรื่องหนึ่งไว้นานมากแล้วเป็นช ญแต่ไม่ดัง ไม่กี่เดือนก่อนเอากลับมาเขียนใหม่แต่เปลี่ยนเป็นช ช กระแสมาดีมากจนตกใจ
โม่ง นิยายอีโรติกที่เอ็นซีหยาบๆแรงๆผิดกฎหมายหรือเปล่า
เป็นสื่ออนาจารก็น่าจะผิดนะมึง กม.ประเทศห่านี่มันเป็นงั้นอะ แต่เขาก็หลับหูหลับตากัน
ว่าแต่ตอนนี้ในนกฟ้า เห็นทวีตแนวๆ แต่ง nc โดนเหยียด มันโดนเหยียดจริงหรือทรอม่าไปเรื่อย กุเห็นนักอ่านก็ชาบูกันจะตาย
จริงๆ ขายได้หมด แต่ต้องแบ่งเรตให้ชัดเจน อันไหนเกิน18 ก็ใช้บัตรปชช ซื้อ
กุก็ยี้นะเอ็นซีแบบซี๊ดๆอ๊าๆจ้วบๆตับๆไรเนี่ย เหมือนสรรหาคำสวยๆมาแต่งไม่ได้ เป็นนักเลียนแบบเสียงธรรมชาติเหรอ555555
>>151 กูเคยได้ยินตำนาน(เรื่องจริง)ของนักเขียนที่เอานิยายเก่าชญ. แนวๆนางเอกเป็นมือที่สามแล้วปล่อยท้องจนได้ลงเอยกับพระเอก เอามาขายใหม่เป็นชช. แล้ว copy paste ชื่อเวอร์ชั่นเก่าออกไม่หมดด้วยนะ แต่ฮิตเปรี้ยงติดท็อปปีของเม็บ
ตลาดวายท่าจะขายง่ายดีว่ะ พล็อตไม่ต้องซับซ้อนอะไร ตัวพระควาย ๆ ตัวนาง(นาย?)อ่อนแอ เพื่อนกูวิเคราะห์ว่าเพราะตลาดนี้คนอ่านยังไม่โตมาก เอาของเก่ามาขาย คนอ่านก็ว้าวตื่นตาไปหมด ไม่เหมือนตลาดชญ.หรือฟตซ. โรแมนซ์ แม่งต้องฉีกจริงๆถึงเกิด
ถามหน่อยเพื่อน คำประมาณว่า ชนะ นี่มีคำไวพจน์อะไรบ้างวะ
ที่กูนึกออกตอนนี้มีแค่ สยบ พิฆาต พิชิต ปราบ กำราบ
กูอยากรู้ว่านอกจากนี้แล้วมีคำอื่นอีกไหม ขอบคุณล่วงหน้านะ
ถ้าอ่านนิยายเเล้วไม่ถูกจริตคือมีสิทธ์บ่นวจ.ไหมเห็นเดี๋ยวนี้วจไม่ได้เลยทั้งฟค/ลหพร้อมโอ๋ทันทีส่วนทัวร์ลงคนวจอยากรุ้ที่ตปทเขามีมาโอ๋นขกันบ้างปะ55555
วิจารณ์ได้มั้ยมันก็ได้แหละ แต่มึงต้องดูภาษาที่มึงใช้ด้วย ไม่งั้นก็ไปเรียนการแสดงคห.แบบมีมารยาทรักษาน้ำใจกันหน่อย นข.แม่งเป็นสิ่งมีชีวิตเซ้นสิทีฟว่ะ บางคนพ่วงอีโก้มาด้วยอีก ละติเพื่อก่อกะตั้งท่ามาด่านี่มันดูออกจริง ๆ นะ กุเห็นรีวิวนักอ่านบางคนละจุกแทนนข. แม่งล่อซะแบบเหมือนไปฆ่าใครตาย สงสาร สำหรับกู ไม่ถูกจริตก็แค่กดปิดจริง ๆ นั่นแหละ ไม่ได้เสียเวลานั่งเม้น ไม่สนุกค่ะ เขียนอะไรเนี่ย บลา ๆๆ ยังไงก็ไม่อยากทำร้ายใจเขาว่ะ ยกเว้นจะหวังดีอยากชี้ให้เห็นข้อควรแก้ไข (แต่ก็ต้องเช้คนข.ก่อนว่าเซ้นสิทีฟมากมั้ย หรือเป็นอีประสาทหรือเปล่า)
>>176 กูว่าดูเป็นเคสๆไปอะ ถ้าอยู่ๆไปเขียนชี้หน้าว่าNCนิยายมึงอะไม่เห็นดีเลยหนังสือเสียวปลุกใจเสือป่ายังเสียวกว่ากูว่าอันนี้สักแต่ด่าเอามันส์ละ ในหนังสือเสียวฉากเย็ดก็อย่างสั้นแข็งๆทื่อๆแล้วมันจะเป็นซอยตอนสั้นแล้วเปลี่ยนเป็นเรื่องใหม่ซึ่งเวลากูอ่านยังไม่ทันได้หงี่เลยมึง5555 จะเทียบกะงานที่ไรท์เขียนNCเป็นสิบหน้าๆได้ ลีลาท่วงท่าเป็นร้อยมันก็ต่างกันแล้ว
กูคิดว่านักเขียนที่สามารถเขียนฉากNCให้คนอ่านเงี่ยนได้ กูถือว่ามึงประสบความสำเร็จแล้วว่ะ NCเวลาเขียนคือยากสัสๆอะแล้วสามรถสื่ออารมณ์ให้คนอ่านมีอารมณ์ร่วมได้ คือมึงเก่งมากนะ แค่ต้องรักษามาตฐานงานำว้ให้ได้ตลอดถ้าจะมาสายอีโรติก/pwp
รีดบางคนแค่อินจัดเม้นด่าพระเอกตอนทำตัวบ้ง ไรท์ยังเก็บมาจ้อยในให้หาบปลอบเลย หรือบางรีดโพสในแอคตัวเองว่าไม่ชอบไม่ถูกใจแต่ไม่ได้แท็กก็ยังไปขุดเจอเก็บมาตัดพ้อมาจ้อยใน เทวดามาก
อะนะ ละที่แย่ก็คือมีแต่คนบอกให้รีดปรับปรุงตัวแต่ไม่เคยมีใครบอกให้ไรท์แก้ไมด์เซ็ต
>>187 อยากรู้เหตุผลที่ต้องบอกเขาให้ได้อะว่ามันแย่ มันอย่างนั้นอย่างนี้ กุค่อนข้างมั่นใจว่าส่วนลึกไม่ได้ต้องการให้เขาพัฒนาหรืออะไรหรอก เพราะอย่างกูถ้าได้บ่น กูก็แค่อยากระบายหรืออยากหาพวกมาบ่นว่าไม่ชอบเหมือนกัน แค่นั้น ถ้ามึงอยากวิจารณ์เพราะหวังดี แต่นักเขียนไม่ได้อยากได้ความหวังดีนั้น ก็ไม่ต้องไปหวังดีกับเขาอะ คนอ่านส่วนใหญ่จะตัดสินเอง ถ้างานแย่ นักเขียนนิสัยแย่เกินเยียวยา เดี๋ยวก็หายไปเอง
นขไทยนี่กูไม่ยุ่งหรอกอีโก้สูงเสียดฟ้า วิจารณ์ดีๆ สุภาพยังหาว่าด่า
ไหว้ย่อ นึกว่ามู้สับแหลก ไปละ
>>178 กูเห้นมาหลายเคสที่คนอ่านวิิจารณ์ปราศจากคำหยาบและการจิกกัด มีเหตุผลไม่ได้ติเอามันหรือพูดลอยๆ แต่คนเขียนมันก็ยังเอาไปแขวนให้หาบโอ๋ว่างานคุณไรท์วิเศษขนาดนี้มาหาเรื่องติได้ไง พวกขี้อิจฉามาบั่นทอนใจกันนี่ แล้วเอาทัวร์ไปลงคนวิจารณ์กันแบบไล่ไปตายก็มี นักเขียนตัวดีก็กรุ่มกริ่มมากพลิกเป็นแม่พระใสๆอย่าไปทำเลยค่ะถือว่าทำบุญให้ ทั้งที่คนเปิดประตูนรกคือมึงนี่แหละ....
แล้วถ้าการวิจารณ์นอกจะต้องยังระวังคำหยาบแล้วยังต้องมาดูอีกเรอะว่าคนถูกวิจารณ์เซ้นซิทีฟไหม ถ้าเป็นนข.ไม่มีเพจไรให้ส่องชีวิตส่วนตัวกูจะรู้ไหมว่าไลฟ์สไตล์เขาเป็นไง จะรู้ได้ไงว่าเขาเซ้นซิทีฟ
ถ้าทางที่ดีที่สุดคือการกดปิดไม่ชอบไม่ต้องวิจารณ์ งานเขียนไทยเรามันก็จะดักดานลงกว่านี้ไปอีก คนที่วิจารณ์หลักๆก็หวังดีทัืงนั้น ชอบในนิยายชอบในคนเขียน เห็นงานบกพร่องที่ถ้าผ่านไม่ได้มันก็จะสะดุดแล้วหยุดแค่นี้ คนวิจารณ์เขาเลยบอกเพื่อให้เห็นจุดด้อยนี้ไง แต่อีโก้คนเขียนมันบังตาเองอะ ด่าสวนทุกทางเอาหายมาลง คนอ่านดีๆก็หายหมดเจองี้ เชิญจมอยู่กับพวกดักดานแล้วลากลงเหวไปด้วยกันเถอะ นักเขียนเทวดาที่ถูกโอ๋จนเกินงาน ติงานไม่ได้ ติแล้วค้องมาแคร์ว่าเซ้นซิทีฟไหม
เอาง่ายๆ มึงว่าสมัยนี้ที่นข.ถูกโอ๋ชิบหายจนวิจารณ์ไรไม่ได้ต่อให้มีเหตุผลสุภาพแค่ไหนก็ตาม กับงานสมัยก่อนที่นข.ก่อนถูกวิจารณ์ยับๆมีพวกด่าเอามัยแฝงมาก็มี คิดว่าสมัยไหนล่ะที่สร้างงานคุณภาพออกมาได้เยอะกว่า งานที่ทำให้สังคมมันไม่ผลิตพวกแยกแยะไม่ออกระหว่างเรื่องแต่เรื่องจริง งานที่สังคมมันไม่ผลิตพวกลากมากไปรุมทันทีเมื่อมีคนเห็นต่างแค่หย่อมหมอย งานที่ไม่ผลิตพวกที่บอกให้เซฟใจกันหน่อยแต่ตัวเองแทงใจคนอื่นได้หน้าตาเฉยแล้วบอกมึงสมควรโดนแล้วอะ
ป้องปากหัวเราะ 55555555
>>192 อืม มึงพูดงี้เลยนึกได้ ต้องเอาสมัยไหนมาเทียบให้ดูดี ถึงกูจะเจนวายแต่กูชอบขุดหางานเก่าๆมสอ่านอะ เก่าแบบสร้างตั้งแต่กรุงรัตนโกสินทร์ยังอยู่กูก็อ่านมาแล้ว งานนอกก็อ่านบางงานนี่ไม่มีแปลไทยกูก็ฝึกภาษาจนช่ำไปหาอ่านเองหมด เลยพอเห็นภาพว่างานสมัยนี้กับสมัยก่อนนั้น ถึงจะมีปัจจัยเรื่องสังคมและความเจริญกับหลายๆอย่างที่ทำให้ตัดสินด้วยมาตรฐานเดียวกันไม่ได้ แต่กูว่างานสมัยนี้มันถอยหลังลงคลองขึ้นทุกวัน วงการนักเขียนไทยทั้งที่เป็นที่ยอมรับมากขึ้นไม่ถูกแปะป้ายว่าไส้แห้งอย่างเดียวแล้ว แต่ไหงคุณภาพทั้งงานทั้งคนเขียนคนอ่านมันสวนทางกันละวะ
>>194 ไอ้เรื่องคนเบื่อไปสายแปลนี่เป็นอีกวิกฤตสำหรับนข.ไทยเลยนะ ถ้าในอนาคตยังไม่มีการผลิตงานที่ลากคนอ่านกลับมาได้แพ้นิยายแปลกันหมด สุดท้ายวงการนข.ไทยมันก็ถูกแช่แข็งกันเลย ก็นั่นแหละผลจากการฝังตัวเองล้วนๆ อีโก้ล้ำฟ้าไล่นักอ่านดีๆไปหมดเหลือแต่นักอ่านพวกเดียวกันที่ขยันเลียช่วยกลบข้อเสียจนจมเลยไม่พัฒนางานตัวเองต่อ แล้วคิดว่าอีพวกนี้จะตามตูดตลอดเหรอ ถ้าเจองานที่ถูกจริตกว่าท้ายที่สุดก็ทิ้งมึงไปอยู่ดี นอนกอดอีโก้เหงาๆไปดิ
นขไทยอีโก้สูงจริงเคยไปเม้นดีๆอยากให้ปรับปรุงก็ปฎิเสธความหวังดี
นี่มู้สับแหลกปะวะ หรือกุเข้าผิดมู้55555 นขเข้ามาอ่านคงนั่งเกาหัวแล้วพส.
ความจริงนักเขียนอยู่ได้ด้วยฟีดแบ็คนะ แต่บางทีอาจจะไม่ใช่ฟีดแบ็คของมึงไง สมมติมีคนอ่าน 100 คน ชม 90 คน ด่า 10 คน เขาก็อาจจะไม่สนใจ 10 คนอะ เกิดเปลี่ยนแล้วอีก 90 คนไม่ชอบจะทำไง อย่าว่าแต่นักเขียนเลย นักวิจารณ์ก็อีโก้สูงพอกัน คิดว่าเทสต์ตัวเองดีเลยแนะนำคนอื่นไปทั่ว คำถามคือมึงรู้ได้ไงว่าคำแนะนำของมึงดีจริง มึงเป็นใคร เป็นผู้เชี่ยวชาญอะไร ก็แค่อ่านหนังสือมาเยอะ แล้วมึงคิดว่าคนอื่นเขาไม่อ่านเหรอ นักเขียนก็อ่าน ลูกหาบนักเขียนก็อ่าน หลายคนอ่านเยอะอ่านหลากหลายกว่ามึงอีก นักเขียนก็คิดเหมือนกันว่าเทสต์ตัวเองดีแล้ว เขาเลยไม่ฟังมึงไง ยิ่งมีอีก 90 คนช่วยอวย มันมีเหตุผลอะไรต้องทิ้งตัวเองกับคนส่วนใหญ่เพื่อเอาใจส่วนน้อยวะ มึงบอกว่าติเพื่อก่อ แนะนำเพื่อพัฒนา เอาอะไรมามั่นว่าคำแนะนำตัวเองจะช่วยพัฒนา ก็แค่อยากปรับเพื่อให้ถูกใจมึงมากขึ้นไม่ใช่เหรอวะ นิยายก็เหมือนอาหารนั่นแหละ แต่ละคนมีความสนุกความพึงพอใจไม่เหมือนกัน ในเมื่อเอาใจทุกคนไม่ได้ก็เลือกเอาใจแค่ตัวเองกับคนส่วนใหญ่ คิดแบบนี้ก็ไม่เห็นจะผิดตรงไหน
พวกมึงไปตั้งมู้ใหม่ไป นักเขียนนิยายสายแขวน นักเขียนนิยายสายเปราะบาง หรือไม่ก็ไปห้องสับ ผิดห้องแล้ว
พวกที่บอกว่าตัวเองวิจารณ์ดี แน่ใจหรือว่ามันดีจริง มันก็แค่ความเห็นของคนๆหนึ่ง กูอ่านคำวิจารณ์ ถ้าเห็นด้วยก็ปรับ ไม่เห็นด้วยก็มองเบลอ
กูว่า การที่นักเขียนเห็นต่าง จะไม่คิดเหมือนคนอ่านก็เป็นเรื่องปกติ กูว่าเดี๋ยวนี้คนวิจารณ์ก็เอาแต่ใจเกินไป วิจารณ์ไม่ผิด แต่จะเอาให้ได้แบบที่อยาก บอกนักเขียนไม่เห็นว่าความเห็นเขาสำคัญ ก็เกินไปไหมวะ ขืนนักเขียนดิ้นตามร้อยความเห็น ก็ไม่ต้องเขียนแล้ว
เออ ถ้างั้นการเอาคนวิจารณ์ไม่ถูกใจตัวเองมาแขวนนี่เป็นเรื่องยอมรับได้เหรอวะ ที่ดราม่ากันเนี่ยหลักๆคือคนเขียนเนี่ยปั่นเองทั้งนั้นเอามาแขวนให้หาบโอ๋ ถ้าด้นแคร์จริงหรือวิจารณ์นั้นไม่มีค่าพอให้คิดตาม ก็แค่โต้ตอบกันในคอมเม้นกันเองหรือปล่อยเบลอไปเถอะ แต่พอเอามาแขวนกันงี้ใช่เรื่องป่าว มึงจะบอกว่างานกูอย่าเสือกแต่เอาเขามาแขวนก็ช่างใส่ใจพอกัน
ก็เรื่องของพวกมึงเถอะนัข.เทวดาเอ้ย ถ้ายังแยกแยะไม่ออกจริงๆระหว่างข้อดีข้อด้อยที่ถูกวิจารณ์ให้เห็น ก็เชิญกอดอีโก้ว่ากูเทสดีกูฟังเสียงส่วนใหญ่ต่อไปเถอะ
มิน่าล่ะทำไมนักอ่านสมัยนี้แยกแยะเรื่องจริงเรื่องแต่งไม่ออกจนเกิดการตื่นรู้ปลอมๆ คงมีที่มาจากพวกนักเขียนที่แยกแยะคำวิจารณ์เองไม่เป็นนี่แหละ
>>203 งั้นนี่คือคำวิจารณ์ของกู ข้อเขียนและความคิดของมึงที่เขียนมานั้นยึดตัวเองเกินไป มองข้างเดียว ด่าคนเห็นต่างว่า เขาเป็นนักเขียนเทวดา ทั้งที่ทุกคนมีสิทธิ์เชื่อความคิดตัวเอง
กูมั่นใจว่าความคิดกูถูก เหมือนกับที่นักอ่านที่วิจารณ์นิยายเชื่อว่า ความคิดของตัวเองถูก และเชื่อว่านักเขียนทำผิดที่เขียนไม่ได้ดังใจ
มึงจะรับฟังคำวิจารณ์แต่โดยดี สำนึกตน มองเบลอ หรือจะด่ากูกลับ
ขอคั่นความร้อนแรงสักนิด อยากถามคนเขียนหมวดผู้ใหญ่ ฝั่งนี้เน้นลงถี่ ออกงานบ่อยๆ ใช่ป่ะ ปกติเรื่องนึงความยาวกี่คำกำลังดีอ่ะ ละกุคิดไปเองหรือเปล่าว่าหมวดนี้ขายตอนดีกว่าขายอีบุค เห็นยอดวิวพวกติดคอยน์เยอะกันมากแต่อีบุคแทบไม่ติดบซล. กันเลยสักคน
อ่าฮะ กุว่าจะลองมาทางรักผู้ใหญ่เพราะเขียนโรมานซ์ทั้งสั้นทั้งยาวก็ยอดไม่ค่อยโอ กุถนัดเอนซีมากกว่าความรักด้วย แม่งกว่าจะปั้นตลค.ให้ความรู้สึกสุกงอมจนได้เย้บกุปวดเฮด 555
>>207 >>209 ขำคำว่าพวกเลียนเสียงธรรมชาติ 55555 กุกำลังจะฝืนใจใส่เลยเพราะเห็นพวกที่ใส่คนก็ยังอ่านตอนละเป็นพันเป็นหมื่น ไม่ใช่อะไร ทำให้จำนวนคำเยอะดีด้วย สวบสาบจ๊วบจ๊าบแม่งทั้งตอน แต่เดี๋ยวดูอีกทีว่าใส่แล้วกุทำใจไม่ขำเองได้ไหมตอนเขียน ขอบคุณทุกคนคห.จ้า ส่วนอีบุคกุมีความกระดากนิดนึง พล็อตไม่มี บรรยายก็เหี้ย เกรงใจแพล็ตฟอร์ม
ใช่ๆกูเคยใสๆถามเมพด้วยว่าทำไมหมวดผู้ใหญ่ไม่มีโบว์แดง ก็ได้คำตอบเบิกเนตรไป ห่วงใยเยาวชน ถ้าจะหาว่าเรื่องไหนในหมวดนร้ขายดีก็ต้องไปที่หมวดนี้แล้วกดตรงมุมซ้ายสุด"ขายดี"เอา
ใครที่ไปหยิบจากหมวดนี้มาด่าคือบ้งนะ5555 แต่ว่ากุอยากให้มีอีกหมวดที่นิยายดาร์ก แต่ไม่อีโร จะได้ไม่ต้องไปรวมกับสายสว่าง ให้ถูกฉอด
Ky มึ้ง ขอทริกให้กูมูฟออนจากการส่องยอดที ตอนโปรยอดขายมารัว ๆ กูขายได้ทุกวัน แต่พอหมดโปรยอดอืดมาก แต่กูยังหยุดเช็กยอดขายทุกชั่วโมงไม่ได้ คอยกดเครื่องคิดเลขว่าถ้าเมพตัดยอดกูได้ตังบเท่าไร กูจะเป็นบ้าอยู่แล้ว
ky มีใครที่นี่เขียนนปก.หลักสลับกับนปก.เรื่องเสียวไปพร้อมๆ กันมั้ย กุอยากปรึกษา มึงมีความรุ้สึกว่าการลดระดับภาษามาเขียนเสียวมันเอฟเฟกต์อีกงานของมึงบ้างป่ะ งานหลักกุบรรยายเยอะ คัดเลือกคำสวยแล้วสวยอีกเลยเขียนได้ช้ามาก ส่วนงานเสียวกุถึงไม่หยาบแต่ก็ใช้คำบ้านๆ อ่ะ แต่งสลับกันไปเวลาอันไหนฝืดก็มาเขียนอีกอัน ทีนี้กุกลัวว่าจะติดสำนวนงานเสียวมาใช้ในงานหลัก ตอนอ่านเองนี่มันเบลอๆ ไม่รู้หรอก ทำไงดีวะ
>>225 มึงลองหาดี ๆ คนส่วนใหญ่ชอบเหมาว่าถ้าอยู่หมวดพอร์นต้องมีแต่ตั่บ ๆ ปั่ก ๆ ซี๊ดส์ ๆ เสียวค่ะ เสียวจัง แต่นิยายพอร์นภาษาสวยในหมวดผู้ใหญ่ยังมีนะ เหมือนเพชรในตม นักเขียนบางคนเอานิยายมาไว้หมวดนี้เพราะถ้าวางหมวดโรมานซ์คู่แข่งเยอะ แต่ก็ต้องยอมแลกกับคนหาไม่เจอ มองผ่านว่าเป็นนิยายเสียงเสียวกับหมดสิทธิ์ติดป้ายแดง
กุคนถามเองนะ เรื่องที่จะลงหมวดผญ.กุต้องลดบรรยายลงมาเป็นเน้นบทพูดมากขึ้น(ไม่ถึงขนาดมีตั่บอิ๊อร๊างอ๊าสส)เพื่อจะดำเนินเรื่องกระชับๆ หาเงินนี่แหละ ถ้ากุเขียนแบบธรรมดากว่าจะได้เย้ดกันอาจจะสี่ตอนขึ้นไปเพราะต้องทำความคุ้นเคยกันก่อนอ่ะ แต่สังเกตหมวดนี้ส่วนใหญ่เปิดมาก็จัดกันแล้ว แต่ละเรื่องก็สั้นๆ 5-10ตอนจบ นปก.ลับนี้กุตั้งใจมาขายวิญญาณเลยตลาดต้องการอะไรกุจะไปทางนั้น
>>224>>226 ใช่ๆ กุเคยเห็นมาบ้างเหมือนกัน เขียนดีมีเนื้อเรื่องชนิดที่ว่าไปอยู่หมวดโรมานซ์ได้เลย แต่เขามาลงหมวดนี้เพราะขก.ตบตีกะคนฉอดอ่ะ
กุงงเรื่องคู่แข่ง ไม่น่าเกี่ยว ถ้าเนื้อเรื่องมันดี+ฉากเลยแซ่บไงคนก้ซื้อ เน้นเขียนฉากเย็บเยอะๆแทนทีาจะเขียนมาน้อย จะลงโรแมนซ์ก้ได้นะมึง มีโอกาสติดป้ายแดงด้วย ส่งนเม้นก็ให้คนมีเล่มเท่านั้นที่เม้นได้จะได้ไใ่ต้องเสียสุขถาพจิตไปเถียงกะพวกฉอด
ในทวิตนักเขียนล้มกันเยอะมาก กุก็รู้นะว่านิยายบางเรื่อง นักเขียนบางคนก็บ้งจริง แต่พวกนักเขียนที่เกาะกระแสด่าตามน้ำก่อนจะอวยงานตัวเองนี่มึงไม่รู้สึกอะไรหน่อยเหรอวะ
>>233 อย่าว่ากูเหยียดแม้มันจะฟังดูเหยียดก็ตาม ซีรี่ส์ชช.มีบ้งกว่านี้แต่ไม่ถูกฉอดเพราะฐานมันกว้างกว่าคนอวยมากกว่าเลยพอทำเบลอกันไป ต่อให้มีคนนอกมาร่วมผสมโรงแต่สาวกวายตอนนี้ยืนหนึ่งสนพ.ยังหางานมาล่อซื้อกันพรึ่บพรั่บเลยตีกลับได้ตลอดเพราะ ต่อให้ถูกสาปส่งแค่ไหนก็ไม่มีวันตายอะจ้าเพราะตอนนี้ธุรกิจบันเทิงคือเน้นขายวายจัดๆไม่งั้นประเทศเราจะกลายเป็นประเทศที่ส่งออกซีรี่ส์วายเยอะที่สุดเรอะ ดราม่าไรเขาก็โอ๋คอมมูวายไว้ก่อนคนนอกช่างมัน ยอมถอยให้นิดนึงก็ได้แต่ไม่เลิกนะ
แต่ญญ.นี่แคบชิบหายบ้านเรา ลูกเมียน้อยสัสๆ พอมีความบ้งทีมันเลยปะทุเป็นดราม่าง่ายเพราะฐานน้อยกว่า พอคนนอกที่เยอะกว่ามาเห็นก็จะรุมกระพือจนพวกแฟนๆสู้กลับไม่ได้555 แล้วนายทุนไม่ค่อยอวยเท่างานชช.เพราะมันขายยากอะนะ เลยถูกรุมกระทืบงี้แหละ
ส่วนประเด็นนข.ต้นฉบับที่มีส่วนในต้นดราม่า มีนมีทุกวงการแหละช่างแม่งเถอะ ถ้าผลิตความบ้งแบบนี้ออกมาได้ตรรกะคงไม่ต่าง กูไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ถ้าจะพลอยเห็นดีเห็นงามไปด้วยว่านี่แหละดี อย่างฟิน
>>231 พวกมันไม่รู้สึกอะไรหรอกจนกว่าดราม่าจะมาถึงตัวเอง อารมณ์อยากด่าตามน้ำเอาสะใจไว้ก่อน สังเกตดูยิ่งคนดังล้มยิ่งชอบ เหมือนอิจฉาเค้าเรื่องความแมสอยู่ก่อนแล้ว พอเค้าสะดุดก็เอาเลย หมาหมู่มาโดยพร้อมเพรียง ทั้งพวกโควทพวกรี กูอยากถ่มถุย จะจำบางแอคไว้ไม่ซัพแน่ ส่วนนักเขียนที่บ้ง กูไม่ได้เข้าข้าง แค่คิดว่าคนเรามันก็มีความบ้งในตัวแหละ เขียนนิยายไม่ใช่ตำรา เอาถูกต้องเป๊ะๆ จะเรียกนิยายเหรอ นักเขียนขี้ฉอดบางตัวสำเหนียกบ้างรึเปล่าที่พวกมึงเขียนก็คือนิยาย รอให้ความบ้งของตัวเองปะทุขึ้นมาก่อนมันคงจะเข้าใจ
>>237 วิจารณ์ยังไม่เท่าไหร่ เข้าใจเรื่องขับเคลื่อนสังคมอะไรต่างๆ อยู่แหละ ทวิตเตียนมันเป็นอย่างนั้น ฉอดกันเก่ง แต่วิจารณ์งานคนอื่นแล้วเอางานตัวเองมาอวยทับนี่กุอยากเบ้ปากใส่ สมเพช ไร้ศักดิ์ศรี ไม่มีปัญญาดันงานตัวเอง จนต้องมาอาศัยแสงจากคนที่มึงก็ด่าเขา หาแสงจากงานที่ตัวเองด่าควรอายตัวเองหน่อย
พวกมึงเป็นกันปะ ยิ่งเขียนนิยาย พอขายอีบุ๊กยิ่งขายได้น้อยลงเรื่อยๆ ทั้งที่คิดแล้วว่ามันสนุกกว่าเรื่องก่อนนะ แต่พอขายเท่านั้น ขายน้อยกว่าเรื่องก่อนอีก แบ้วเป็นอย่างนี้เรื่อยๆ กูหมดกำลังใจเขียนว่ะ
(กูเขียนเพื่อหาเงิน)
กูยังไม่ได้ค่าพิสูจน์ ค่าปกเลยมึง นี่เข้าเนื้อมากเลยว่ะ เป็นท้อ คนกดดูตัวอย่าง รวมแล้วสองอาทิตย์ไม่ถึงสองร้อยครั้ง สะเทือนใจแรงมาก แล้วคิดดูคนซื้อคือสามสิบกว่าคน เรื่องก่อนห้าสิบสองเวลาสองอาทิตย์เหมือนกัน กูเครียดจนเขียนไม่ออก หรือกูควรหาไรทำดีกว่า ดูงานเขียนจะไม่รอดแล้วว่ะ
เควาย..
เวลาพวกมึงอยากสร้างเหตุการณ์มีเงื่อนงำเหตุการณ์นึงขึ้นมา เช่น ให้ตลค.ทำอะไรบางอย่างที่ชวนให้สงสัย แต่แค่อยากได้เหตุการณ์นี้ ฉากนี้อะ แต่ดันคิดที่มาที่ไป เหตุผลของการกระทำยังไม่ออกกันบ้างไหม
แบบนี้คือทำไงวะ ต้องคิดให้ออกก่อนใช่ไหม ไม่งั้นบทที่วางทรีตไว้แล้วอาจจะล่มหมด หรือก็แต่งไปก่อน ค่อยมาคิดทีหลัง ยังไงก็ต้องคิดให้ออกให้ได้ ?
เพื่อนอัปนิยายช่วงเวลาไหนกัน นี่ลองอัปเกือบทุกช่วงเวลาแล้วแต่คนเข้าถึงยังน้อยอยู่ดี ขอคำแนะนำหน่อย
ky แนวระลึกชาตินี่ควรอยู่หมวดไหนในรอรอ.วะ กูงงกับการจัดหมวดเว็บนี้ ห่า ดด.นี่ยิบย่อยจนกูมึนนะแต่ยังพอหาที่ลงได้ แต่รอร.นี่ย่อจัดจนกูหาทางลงไม่เจอ อะไรคือการยัดไซไฟรวมกับแฟนตาซี วรรณกรรมรวมกับดราม่าคือไร พอรู้ว่าเว็บนี้อวยแนวรัก แต่ไม่นึกว่าจะอวยขนาดนี้555 เพิ่งลงงานครั้งแรกในเว็บนี้คือเงิบเลย
เดี๋ยวนี้ฮิตขายไอดีกันวุ้ย เห็นหลายรอบแล้ว เป็นมึง พวกมึงจะขายมั้ยวะ
Ky พวกมึงเคยเป็นมั้ย วางทรีตไว้อีกแบบว่าจะเขียนแบบนี้ แต่พอเขียนจริงตัวละครพามึงไปอีกพล็อตนึงแบบที่มันอยากให้เป็น กูพยายามดึงเส้นเรื่องกลับมาเหมือนเดิมแต่ตัวละครพากูไปซะไกล บางทีกูแต่งแล้วฝืดเพราะไม่ใช่แบบที่กูอยากให้เป็น กูก็ต้องงยอมตามตัวละครจนจบเรื่อง กูพูดจริงนะ กูรู้สึกแบบนี้เรื่อยแลย แต่ไม่ได้หลอนตัวอักษร แต่งนิยายจนเพี้ยนนะ
ไอดีนอ หรือ นข วะ กูเจอแต่ขายไอดีนอ. เหมา3k ,5k อะไรแบบนี้
Ky วันแรกของเปิดจอง นอ จะโอนเยอะสุดใช่มั้ย หรือแล้วแต่ช่วงที่เปิด? สมมุติเป็นวันที่ 20 ของเดือน นอ ก้จะโอนสิ้นเดือนส่วนใหญ่ใช่ป่าว
เกณฑ์ได้ป้ายแดงของหมวดโรมานซ์ประมาณ 200 เท่าหมวดนิยายรักมั้ย
เห็นคนนี้เขาไปถามมาเหมือนไม่ได้วัดเป็นตัวเลขแบบนั้นนะ https://twitter.c0m/khorkhaii/status/1526470872223354881?s=21&t=Ut0m0gBLRGmExeIgP-PnMg
มันขึ้นอยู่กับช่วงเวลาด้วยปะ ขายได้เท่านี้ในช่วงเวลาเท่านี้ด้วยมั้ย แบบกุมีสองเล่มที่ขายได้พอๆกัน อันนึงได้ป้าย ส่วนอีกอันนึงใช้เวลานานกว่ามากในการได้ยอดเท่าอันแรกแต่ยังไม่ได้ป้ายเลยยยนานมากละด้วย
มึง กุจะเขียนนิยายรัก ที่มีฉากวิดพื้นแบบ explicit แต่ก็มีพล็อตด้วย แบบนี้เขาเรียกโรมานซ์ใช่มะ แล้วถ้าเน้นเน้ดอย่างเดียว แบบ pwp ถือว่าอยู่หมวดนี้มั้ย หรือไปหมวดอื่น
++ แอบกระซิบถาม ระหว่างเน้น18+มีพล็อต กะ pwp ถอดสมองอ่านนี่อันไหนขายง่ายกว่ากัน ใครรู้มั่งเพื่อน
มึง กุพึ่งลองสลับนามลับมาแต่งชญเน้ดล้วนแบบ 5000-13000 คำจบ แม่งก็มันมือดีเหมือนกันว่ะ มาถึงก็จัดเลย ไม่ต้องหาความชอบธรรมใดๆ คลายเครียดจากรักหวานๆ ขายฝันที่กุแต่งจนจะอ้วกละ 5555 กุกะว่าพอสร้างฐานสักพักจะเริ่มติดเหรียญเอา ใครมีปสก.มั่งอะว่าต้องเลี้ยงไข้ได้ตอนละกี่วิวคนถึงจะเริ่มเปย์กัน สายนี้แม่งยอดวิวพุ่งพรวดแต่เม้นน้อย กุจับทางไม่ถูก
Creepy ในสายตาพวกมึงคือมีลักษณะยังไงกัน กูกำลังเสียวๆ ว่าตลค. กูกำลังเป็นงั้นไหมวะ (ปล.ไม่ใช่พระเอก) กลัวโดนฉอด
รอมาหลายวันแล้ว ป้ายแดงแจกวันไหนบ้างนะ
>>280 ครปปี้ว่ะ แต่ถ้ามึงไม่ได้เขียนออกโรแมนติไซส์ก็ไม่โดนฉอดหรอก สมมุติมันเป็นเพื่อนพระเอก ดมกางเกงในแล้วในเรื่องทำเป็นเรื่องขำๆ แอบดมของคนนั้นนี้ไปทั่ว แต่ทุกคนที่รู้ก็แค่ขำแล้วไม่ได้ว่าอะไร ก็ควรโดนฉอด แต่ถ้าแม่งมันดมของเมียมันคนเดียวก็คงได้มั้ง แต่กูจำได้ว่าทู้จีนแม่งยี้ฉากอีพระเอกเอาบังทรงนางเอกไปว่าวอะ บางคนก็คงรังเกียจว่ะ แต่ย้ำอีกที ถ้ามึงไม่ได้เขียนว่ามันเป็นสิ่งดีงามก็ไม่โดนฉอดหรอก
พูดยาก ขึ้นอยู่กะคนอ่านด้วย ถ้าคนอ่านสายถอดสมองเขาก็คงไม่คิดอะไร แต่ถ้าสายโว้คจัด (not all) อาจโดนบ้าง พวกตื้อเท่านั้นที่ครองโลกอะสุ่มเสี่ยงเลย กุเคยคิดพล้อตนึงหลายปีที่แล้ว ตอนนั้นยังไม่ค่อยคิดอะไรก็น่ารักดี ตอนนี้กลับไปอ่านแล้วขนลุก คนฟินก็คงฟิน ใครไม่อินคงหาว่าคุกคามเลย ถ้าเปิดให้อ่านคงโดนฉอด 5555
ถ้าเอาสิ่งของไปว่าวหรือคิดถึงแล้วแอบว่าวนี่เฉยๆนะ หื่นแบบเขินๆดีมันไม่ได้เดือดร้อนใคร แต่ถ้าแอบมาลูบคลำล่วงเกินทีเผลอนี่ไม่ไหวอ่ะหื่นกามน่ารักเกียจ
>>282 ถ้าแค่นี้ สต.กุไม่เป็นไรเลยนะ ที่เพื่อนโม่งคนอื่นๆ ยกตย.ไปถึงว่าวยังดูสุ่มเสี่ยงกว่ามากอ่ะ ประหนึ่งโดมืดทีเดียว555 เอาจริงๆ จะให้ตลค.ทุกคนทำตัวเหมือนสิงทวิตมานานจนพีซีหรือมีอแวร์เนสทุกเรื่องมันก็ไม่ธรรมชาติอ่ะ คนบ้งควรมีได้ แค่ว่าเราให้ใครสักคนมองเขาแล้วแบบว่า “เฮ้ นี่มันไม่ถูก”
Ky กูเห็นมึงข้างบนเคยคุยกันแล้ว แต่กูอยากถามเรื่องป้ายแดงอีกที นิยายหมวดขายดีบางเรื่องกูเห็นยังไม่มีป้ายแดงซะทีเพราะว่าเมพยังไม่ให้หรือจำนวนขายยังไม่เยอะพอจนได้ป้ายแดงวะ คือแค่ขายดีเฉยๆ แต่ยังไม่มีป้ายแดงให้เพราะต้องถึง 2-300 โหลดก่อนถึงได้รึป้ะ กูงงเกณฑ์การให้ป้ายแดงของเมพ อยากรู้
Ky ขอร้องเลยนะนักเขียน หลายคนเห็นชัดว่าอยากขายงานตลาดกลุ่มไหนจากงาน แต่รีทวีตด่าคนกลุ่มนั้นเป็นอิแก่เจนวายบ้าง ผู้ใหญ่ฟ้องเด็กเหี้ยออลบ้าง…มันไม่ได้ปะวะ กูที่เปย์นักเขียนทั้งเหรียญทั้งเล่มอกหักมาก ส่วนตัวหยุดเปย์ไป 7 ตอนแล้ว และเอาให้เพื่อนในกลุ่มที่อ่านงานคนนั้นด้วย 20 กว่าคนดูด้วยว่าจะสนับสนุนคนแบบนี้ต่อกันเหรอ ล่าสุดนักเขียนออกมาบ่นว่ายอดลดลง ก็นะ ถึงพวกกูจะเป็นส่วนน้อยแต่ก็ส่งผลกับมึงนะ ฉะนั้นไม่ต้องสงสัยว่าทำไมถึงเป็นงี้ มึงอยากขายงานให้คนที่มึงด่ากราดนี่ไม่แปลก แต่ให้กูสนับสนุนคนด่ากูซ้ำๆๆๆๆ เอดูเคตไม่ดูหน้าดูหลังทั้งที่ยังไม่เข้าใจสังคมขนาดนั้นบนทวิตบนเฟซไม่ได้ปะ สติค่ะ คิดได้สักทีเถอะเธอเอ๋ย
>>290 ใช่คนเดียวกับที่กูเห็นปะเนี่ย555 เออกูก็งงนะ ไงกำลังซื้อส่วนใหญ่ก็อิแก่นั่นแหละ มีการมีงานทำอะเลยเอาเงินเหลือๆมาเปย์ไง สังคมเด็กๆมันก็คือเน้นอ่านฟรีกันทั้งนั้นแม่งยังแบมือพ่อแม่กันอยู่เลยจะเหลือมาถึงมึงสักเท่าไหร่กันเชียว ไล่ด่าอิแก่ก็เหมือนทุบหม้อข้าวตัวเองอะ555 สุดท้ายเลยจะเหลือแต่พวกรออ่านฟรีไงจ๊ะ
>>294 อันดับฮิตขึ้นหิ้งวัดจากวันที่ลงขาย ไม่ได้วัดจากขายดีอะไรเลย กูสังเกตมาสักพักแล้ว มันเรียงลำดับตามวันเวลาเหมือนอันดับหมวดมาใหม่ มาล่าสุดอยู่ซ้ายมือสุด แต่นิยายที่จะไปอยู่ฮิตขึ้นหิ้งก็ต้องได้ป้ายแดงด้วย ใครได้ก่อนก็ไปอยู่ก่อนแค่นั้น
เวลาเห็นนักเขียนวี้ดว้ายกับอันดับฮิตขึ้นหิ้งกูก็ปิดปากขำ อยากเข้าไปบอกเหลือเกินว่ามันเรียงตามวันเวลาข่ะ ไม่ได้เรียงตามยอด
>>293 งั้นกูอยากได้ป้ายแดงไว กูก็เขียนนิยายสั้น 1-2 หมื่นคำขาย 99 บาท สมมุติคนกดซื้อด้วยราคาถูกหรือนิยายกูสนุกได้ซะ 200 โหลด กูก็มีโอกาสได้ป้ายแดงมากกว่ามัวนั่งปั่นนิยายเป็นเดือนๆ ยาวแสนสองแสนคำ ขาย 249 บาท แต่ยอดขายช้าเพราะกูโนเนม คนซื้ออาจจะลังเล กูสังเกตนักเขียนเด็กน้อยซอยนิยาย 5-6 เล่มเล่มละ 3 หมื่นคำ ขายเล่มละ 99 แป้บเดียวแม่งอวดป้ายแดงกันแล้ว กูเลยมาคิดว่ากูจะทนเขียนยาวไปทำไม ขายถูกๆ เอาป้ายแดงมาล่อคนซื้อก่อนดีกว่า คนอ่านบางคนกวาดตาต้องมีนิยายป้ายแดงถึงจะซื้อนิยายนักเขียนสักคนก็มี ทั้งที่อีป้ายแดงก็ไม่ได้จะบอกคุณภาพนิยายเท่าไรเลย
>>301 ป้ายเขียวป้ายน้ำเงินเป็นยังไงวะ กุไม่เคยเหน
Ky กุพึ่งเหนนข.บ่นที่โดนย้ายจากโรมานซ์มาหมวดผญ.ในรี้ด เพราะเขาบอกว่าของเขาไม่มีคำหยาบหรือข่มขืน กุเข้าใจว่าหมวดผญ คือหมายถึงสัดส่วนเซ็กต่อเนื้อเรื่องเยอะมาตลอดเลยนะ แบบสมมติต่อให้แต่งภาษาสวยๆ แต่เย้บเยอะก้คือหมวดผญ แล้วอีกอย่างเขียนหมวดนี้มันน่ายี้เหรอวะ เคยเห็นโรมานซ์เรื่องนึงในเม็บถูกเม้นว่าน่าไปอยุ่หมวด ผญ แล้วคนเขียนแม่งมาโกดในทวิต งานหมวดผญ เห็นแอคซัพบางทีไม่รีให้ก็มี ทั้งที่บอยส์เลิฟหมวดซีเคร็ทแม่งยั่วเย็ดหยาบคายกว่าเยอะอะแต่หวีดแล้วหวีดอีก กุงงนิดหน่อย
เออ พูดถึงละมาถกคห.หน่อย ถ้านิยายมึงมีคนมาติดต่อจะทำซีรีส์ละครพวกมึงกล้าขายปะวะ ส่วนตัวกุคงลังเล ไม่กล้าเสี่ยงอะ ได้ชื่ออะไรแต่กลัวโดนทำพังพินาศชิบหาย ไม่น่าไว้ใจเลย TT
อยากถามคำว่า มัน กลายเป็นคำหยาบตั้งแต่เมื่อไหร่อะ มันหยาบตรงไหน เห็นบางคนบอกแต่ก่อนไม่หยาบ คนแก่ๆชอบใช้กัน กูว่ากูก็ไม่ได้แก่นะยังไม่ยี่สิบ ทำไมเดี๋ยวนี้เห็นแต่บอกใช้มันกับคนหยาบคายมาก เคยเห็นข่าวดาราด้วยที่ใช้แล้วโดนด่า กูงง
นั้นดิ กูก็เลยงง เพราะเห็นผู้ใหญ่บางคนบอกว่าไม่สุภาพเหมือนกันเป็นคำด่า หรือคนที่ใช้ต้องแก่มากๆ55555555 กูก็ไม่อยากบอกว่าคนที่เรียกน้องเป็นพวกกระแดะนะ แต่ถ้าบอกคำว่ามันหยาบคายก็เกินไปปะวะ เคยเจอเคสในนิยายว่าคนใช้แล้วนักอ่านท้วง ในพันทิปก็มีคนถามว่ามันหยาบตรงไหน หาจุดเริ่มต้นไม่เจอ ถ้าลองอ่านนิยายเเก่าๆก็ใช้คำว่ามันปกตินะ สมัยที่ยังใช้ฅนอะ ยิ่งนิยายแปลมันเยอะแบบชัดเจนมาก
KY พวกมึงมีวิธีจัดการความเบื่อเวลาต้องอ่านทวนต้นฉบับของตัวเองมั้ยวะ ยิ่งนิยายยาว ๆ แสนสี่แสนห้าคำ กูยิ่งอ่านก็ยิ่งเอียนนิยาย อ่านจนตาลาย เผลออ่านข้าม พลาดอะไรไปบ้างก็ไม่รู้ว่ะ กูอยู่กับมัน 2-3 เดือนยิ่งอ่านหลายรอบก็ยิ่งเบื่อไปเอง
>>316 ถ้าไม่ได้ร้อนเงินต้องรีบวางขาย กูแนะนำให้มึงทิ้งช่วงไว้สักพัก สักอาทิตย์หรือสักเดือนแล้วแต่คน
ลองนึกภาพนิยายหรือซีรีส์ ให้มึงชอบแค่ไหนถ้าต้องดูหรืออ่านเอาเรื่อง ย้ำว่าอ่านเอาเรื่องไม่ใช่เปิดดูผ่านๆ เป็นใครก็เบื่อ เรื่องธรรมชาติ ไม่จำเป็นก็ไม่ต้องบังคับตัวเอง (นอกจากมึงจะร้อนเงินต้องรีบขายอย่างที่กูถามข้างต้น)
มึงหยิบนิยายที่ชอบมาเล่มนึงก็ได้ อ่านให้จบแล้วอ่านซ้ำอีกรอบแล้วก็ทวนซ้ำอีกรอบ ความเบื่อก็เกิดเหมือนกัน
กูก็ไม่ย้อนนะ ไม่รีไรท์อะ อะไรที่เกิดขึ้นแล้วย่อมดีที่สุด 555555555555555 ส่วนคำผิดจ้างเอาได้ผลกว่าเยอะ
สำหรับกุเขียนจบแล้วคือจบ ตรวจคำผิดเสดวางขายได้เลย บางเรื่องกุแทบไม่เคยอ่านของตัวเองเลยด้วยนอกจากตอนเขียนอะ
>>322 มึงอาจจะเป็น นข เต็มตัวที่เขียนงานมีฐานมาสักพักแล้วป่ะ กุว่าคนที่จะปล่อยวางได้คือคนที่ทำเป็นอาชีพจริงๆ ขณะที่มือใหม่หรือพวกเพอเฟคชั่นนิสที่ทำเป็นงานอดิเรกจะกังวลแล้วตรวจซ้ำๆ อย่างเช่นกุ กุอ่านห้ารอบก้มีแก้ห้ารอบอะ ละคือมีสมาธิแค่ช่วงต้นๆ กลางๆ เรื่องก็เริ่มผ่านๆ ละ สุดท้ายพอสุ่มเจอต้องมาทำอีกรอบวนไป แต่กุปล่อยไว้เป็นอาทิดแบบ>>321 บอกไม่ได้อ่ะ กุตื่นเต้นกุอยากขาย 555
ลืมถาม มีใครจะลองทำเล่มทดลองกับฟบ. ที่ 350 บาทบ้างป่ะ เรทนี้คือมันถูกหรือเฉยๆอะ กุเคยตามรีวิวแต่จากสายโดจิน บางคนดีก็ดีบางคนซวยก็ซวยเลย ฝั่งนิยายมีใครเคยใช้เขามั่ง
>>323 กูเป็นแบบมึง กูเขียนเองตรวจเองหมด ตรวจแล้วตรวจอีก เจอผิดคำนึงก็เครียด กูร้อนเงินอยากรีบขายแต่ก็อยากให้ออกมาดีมีผิดน้อยสุด เวลากูโหลดตัวอย่างชาวบ้านมาลอง เจอคำผิดบานตั้งแต่ทอล์กนักเขียนไปเรื่อยๆ จนถึงตัวนิยาย กูหัวจะปวด พอกูเป็นคนอ่านถ้าเรื่องไหนอัพแก้เวอร์บ่อยเพราะคำผิดกูเทเลย ใครจะรีโหลดอ่านนิยายซ้ำบ่อยๆ วะ ไหนๆ ก็เขียนนิยาย นักเขียนน่าจะทำให้ดีที่สุดตั้งแต่เวอร์แรกไปเลยสิ
กุอยากร้องหั้ย กุอวตารไปเขียนเรื่องเสียวละคนอ่านบอกผิดหมวดมาก ไม่เสียวแต่เขิน ตอนนี้รออ่านเนื้อเรื่องมากกว่าเอนสีแล้ว 5555
ในหมวดรักผู้ใหญ่ พล็อตมันผิดศีลธรรมได้แค่ไหนวะ พ่อเลี้ยงกับลูกเลี้ยงนี่ได้มั้ย(ไม่มีข่มขืนไรพวกนั้นนะ) อารมณ์แบบเลี้ยงมาแล้วจับแดกเองอะ แม่ตุยไปแล้ว
แล้วก็ไม่ได้เลี้ยงมาตั้งแต่เป็นเด็กเล็กๆ นะ เจอกันตอนโตหน่อยแล้ว
ที่วันนี้นกฟ้าบ่นเรื่อง talk ท้ายตอนนี่มันเริ่มมาจากไรท์คนไหนโดนว่ามาเหรอ
ดรามาทอล์คอันใหม่ไม่รู้
รู้แต่อันเก่าที่น่าจะ 1-3 ปีก่อนมี นข. ชญ (สายลงตอนใหม่+ลดราคาอีบุ๊คบ่อยๆ) ชอบหั่นตอนลงทอล์คยาวกว่าเรื่องเกินครึ่งแบบแคปความยาวตอนได้ 4 จอ ความยาวทอล์คไม่ขึ้นบรรทัดใหม่ 8 จอ กับ นข. yaoi (ที่พระเอกข่มขืนนายเอกแล้วหนีไปมีรักใหม่พอคนรักตายเลยกลับมากินนายเอกเหมือนเดิมอย่างไม่แคร์ความผิดเก่า) ทอล์คประชดคนไม่เมนต์ยาวกว่าลงงาน 3 ตอนต่อกันอีก
พวกมึงคะ ทรีตเมนต์นี่พวกมึงเขียนกันจนจบเรื่องก่อนจะเริ่มเขียนเนื้อเรื่องช่ะ แล้วใช้เวลาโซโลกระบวนการนี้กันนานไหม + ระหว่างที่ไม่ได้เขียนนิยายเลยพอกลับมาเขียนแล้วมือฝืดไหม //กูเขียนทรีตไม่เคยจบเพราะกูใช้เวลานาน กลัวมือฝืด ; ;
>>291 ถ้าตามไทม์ไลน์กูเพิ่งมาลงโม่งช่วง 1-2 วันก่อน มีอยู่คนเดียวที่พอจะแมสหน่อย และสายวันนี้กับคนเดิม คือกูให้ความเห็นเรื่องลูกหนังว่าเป็นผลจากการไม่ฟังสังคมแต่แรก สั้นๆ แค่นั้นไม่ด่าไม่เหยียดหยาม นางโควททวีตกูไปหาว่าทำตัวเหี้ยแบบสลิ่มที่หัวเราะเรื่องวันเฉลิมแล้วบล็อกทิ้งให้กูโดนรุมแบบไม่รู้ตัว ตอนนี้ลบทวีตกับล็อกแอคไปแล้วแต่กูแคปที่หาว่ากูเป็นอิดอกทองกับด่าว่าเหี้ยได้ทัน เร็วๆ นี้จะมีนักเขียนแมสอีกรายโดนหมายศาลนะ กูเพิ่งไปแจ้งความประสงค์ฟ้องมาแล้วเมื่อบ่ายนี้เอง ใครตามนิยายใกล้จบเรื่องนึงที่นักเขียนเพิ่งเปิดพรีไปก็เตรียมตัว กูไม่รับกระเช้า เงินก็ไม่อยากได้ แต่จะให้ทนายหาทางใช้กฎหมายดันให้พิจารณาจำคุกให้ได้ นักอ่านเรื่องของนางก็ระวังกันนะ เช็คช่วงเวลาดำเนินคดีแล้วมีโอกาสโดนดองพรีเล่มได้
มึงมีเรื่องมาปรึกษาคือกูไปเจอนิยายเรื่องนึกคือกูแต่งนิยายแต่ยังไม่ได้เอาลงอะไรนะคือแค่แต่งเล่นๆไว้ ตอนแรกว่าครบสามสี่ตอนจะเอาลงเว็บทีนี้กูไปเจอนิยายเรื่องนึกพล็อตมันคล้ายๆกับที่กูจะแต่งเลยแต่เท่าที่ดูมาแล้วกูกับเขาก็ไม่ได้เหมือนกันเลย มีแต่พล็อตที่คล้ายแต่เส้นเรื่องคนละทางเลย กูจะโดนหาว่าก็อปไหมอะ กูเคยเห็นกรณีคล้ายกันก็โดนทัวร์ลงเลยกังวลนิดหน่อย
ปล.กระทู้นี่ใช้ถามได้ใช่ป่ะคือกูไม่แน่ใจว่าอันนี้รึเปล่า
คนที่เริ่มต้นจาก0 แล้วประสบความสำเร็จได้ขนาดนี้มันมีจริงใช่ไหมวะ ปีกทอง ยอดแต่ละเรื่องเกินล้านแตะสามล้าน เห็นแล้วเหม่อ ใช่ว่าจะเกิดขึ้นกะทุกคน คงอยู่ที่พรสวรรค์กับโชค
(https://)twitter.com/Galactic0228/status/1529031095693418496?t=cB4NaZyeFH8z4Lwhnbz72g&s=19
>>350 แนวถูกใจตลาดด้วยแหละมึง นิยายบางคนก็ไม่เห็นจะมีส่วนประกอบใดๆ ตรงตามหลักที่หนังสือสอนเขียนนิยายของอาจารย์ต่างๆ บอกเลย แต่เขาก็ดัง พระเอกนางเอก พระเอกนายเอกวนๆ ไป นักอ่านเน้นแค่ฟิน มีฉากเสียวๆ หวิวๆ เยอะๆ ถ้าเขาชอบ เขาสนุก มีคนคิดแบบนี้เยอะๆ งานมันก็ดังได้นั่นแหละ ตลาดนิยายมันไม่เหมือนสิบกว่าปีก่อนแล้ว บรรยายเยอะคนอ่านรำคาญ เขาชอบสนทนาห้วนๆ เร็วๆ ตัดฉับ อย่ามีตัวละครมาก นักเขียนใหม่จะแจ้งเกิดง่ายหน่อยนะ(ตามความเห็นกู)เพราะตลาดคนอ่านเป็นแบบนี้ เขาอ่านแบบนี้ ซึมซับแบบนี้ เขาก็เขียนแบบนี้ นักเขียนเก่าอยากจะขายได้ก็ต้องปรับ ซึ่งหลายคนทำไม่ได้ ถ้าอยากจะได้เงินจากนักอ่านใหม่ๆ นักอ่านเก่าเขาก็แฟนคลับเหนียวแน่น หรือบางทีก็ล้มหายตายจากกันไป ยิ่งอายุเยอะ ภาระเยอะ การซื้อนิยายจะตัดสินใจปุบปับก็ยากอยู่ นักเขียนเขียนนิยายมาเป็นสิบๆ ปี รายได้ยังไม่เท่านักเขียนรุ่นใหม่เขียนนิยายเรื่องเดียวอะมึง ความเห็นแบบคนมองโลกแคบหน่อยนะมึง กูก็แก่แล้ว สู้ตลาดนิยายไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ว่าจะวางมือแล้ว กูสงสารนิยายตัวเอง
มีเรื่องมาปรึกษาปกติ1 เรื่องใช้เวลาเขียนนานมั้ยอ่า
>>351 สู้ๆ นะมึง ถ้าไม่ไหวก็พัก กุเป็นมือใหม่แต่กุเขียนแบบคนรุ่นเก่า ขายไม่ค่อยได้เหมือนกัน แต่จะให้หักไปเขียนบรรยายน้อยๆ แบบเขากุก็เขียนไม่เป็น ไม่ได้หยิ่งในศักดิ์ศรีอะไรเลย นี่หิวเงินมาก แต่ลองแล้วเขียนไม่ได้จริงๆ แต่กุยังพอมีแรง ก็ดันทุรังทำมันไปเรื่อยๆ นี่ล่ะวะ
>>352 ขึ้นกับจำนวนคำ+แนวเรื่องด้วยอะ
>>351 >>353 กูก็เขียนแบบแก่ๆ ทั้งที่กูก็ยังไม่แก่นะ แต่กูโตมากับนิยายแก่ๆ บรรยายฉับๆ ห้วนๆ มีแต่บทพูดทำไมเป็นเหมือนกัน เพราะปกติไม่ใช่คนพูดเยอะด้วย แต่ว่านะ.. แฟชั่นมันยังตีกลับไปยุคเก่า กูก็หวังว่ารสนิยมการอ่านของคนจะตีกลับไปแบบช้าๆ ค่อยเป็นค่อยไปบ้าง จริงๆ โลกมันเร็วจนเหนื่อย ส่วนตัวกูเลยชอบพักด้วยการอ่านอะไรช้าๆ เรื่อยๆ นะบางที
>>348 เอ้อ แล้วแบบนี้มึงไม่สับสนภาษาสำนวนตอนเขียนใช่ไหม คือ กูรส.ว่าถ้าช่วงไหนเขียนแนวนี้ แล้วไปอ่านแนวอื่นกูจะเขียนได้ฝืดอะ เพราะคุ้นเคยกับสิ่งที่อ่านมา แบบนี้แปลว่ากูยังเลเวลไม่สูงพอแน่เลย เลยซึมซับง่ายชะ ถ้าเวเลวกูสูงแล้วอ่านอะไรกูก็ยังจะเขียนภาษสำนวนของตัวเองได้อยู่ดี
>>351 กูว่าอยู่ที่กลุ่มเป้าหมายของมึงจะหามึงเจอรึยัง กูเชื่อนะว่าพวกเจนวายเจนแซดขึ้นไป มีกำลังจ่ายสูงกว่าพวกนักอ่านเด็กวัยเรียนที่ชอบอ่านแต่ภาษาพื้น ๆ บรรยายน้อย ๆ กลุ่มนักอ่านที่ชอบภาษาละเมียดละมุนก็ยังอยู่แต่เค้าแค่ยังหานักเขียนที่แมทช์กันไม่เจอ ถึงวันนึงพออายุมากขึ้น พวกนักอ่านเด็กพวกนี้ก็จะโตตาม ธรรมชาติการอ่านกับประสบการณ์ก็คงเปลี่ยนไปตามวัย เหมือนตอนกูวัยรุ่นก็ชอบอ่าน จส แต่พอโตขึ้นกูก็เลิกอ่านพวกพล็อตการ์ตูนตาหวาน ไปหางานที่ซับซ้อนอ่านแทน นักอ่านก็หมุนเวียนไปตามวัยอยู่ดี รักษาไว้เถอะแนวการเขียนที่มึงบอกว่าแนวคนแก่น่ะ
ขอแวบมาถามนิดนึง เป็นมือใหม่ควรจะลองเขียนในไหนอะ ลองหาๆดูแล้วส่วนใหญ่คนแนะนำรอร.
อยากรู้ว่าแนวเรื่องที่เขียนมีผลกับการเลือกที่ที่จะเอาไปลงแค่ไหนอะ อยากลองๆหาเวลาว่างเขียนพวกแฟนฟิค/เนื้อหาผู้ใหญ่ดู
>>356 กูเห็นด้วยกับมึง มากกกกก แทนใจกูทุกคำ อันที่จริงนักอ่านวันนี้ไม่ได้พัฒนาระดับภาษาในการอ่านได้ทุกคนเสมอไป แต่จะมีส่วนหนึ่งแน่ๆ ที่ใจมันใฝ่หาภาษาสละสวยขึ้น ละเมียดละไมและได้รสวรรณศิลป์มากขึ้นเรื่อยๆ ถ้าใครชอบภาษาเรียบง่าย กะทัดรัด ก็เขียนไป แต่ถ้าใครชอบบทบรรยายที่แสดงออกถึงความสามารถทางวรรณกรรมของนักเขียน เขาจะรับรู้ได้เองแหละว่างานชิ้นนี้มันมีภาษาที่ดีกว่าอย่างไร ขอแค่ต้องก้มหน้าก้มตาเขียนไปจนกว่าจะถูกค้นพบนั่นละ
นักเขียนด้วยกัน หรือคนที่อยู่ในแวดวงนี้สักพักจะดูออกว่างานใครดีเยี่ยมเปี่ยมวรรณศิลป์ งานใครภาษาสละสลวย ละเมียดละไม ทรงคุณค่าทางวรรณกรรม
แต่กู1และนักอ่านส่วนใหญ่ในตลาดไม่ได้อยากได้นิยายที่ดีมากอะไรขนาดนั้นว่ะ ขอแค่อ่านแล้วสนุก หวังความบันเทิงจากมัน ได้ผ่อนคลาย อ่านง่าย ได้สะใจ ได้ลืมทุกข์โศกชั่วคราว ได้รับความปลอบประโลมใจ ถ้านิยายมันแตะตรงนั้นได้ คือโอเค สำหรับกู แม้ภาษาจะธรรมดา หรือใครบางคนจะเรียกนิยายขยะ แต่ถ้าสนุกทุกอย่างจะดูดีหมด
>>361 มันไม่ได้บอกว่าคนไม่ได้ต้องการนิยายดี แต่มันบอกคนไม่ได้ต้องการนิยายดีอะไรขนาดภาษาสละสลวย อ่านให้แตก และกูเห็นด้วย นิยายปั๊บๆพรั่บๆพวกนี้ก็ครองยอดขายวะมึง หรือมึงยอมรับไม่ได้ว่ามันขายได้? กูก็เห็นแต่คนอย่างมึงบลัฟคนอื่นไปภาษาไม่สวย สมัยนี้เขียนได้แค่นี้ ดูถูกนักอ่านว่าอ่านไปได้ไง แล้วไง?มันขายได้จริงก็ต้องยอมรับ
สำหรับกูนิยายขยะก็พวกที่คัดลอกดัดแปลงคนอื่นกับพวกที่ใช้ภาพละเมิดลิขสิทธิ์
>>361 แหม ขอหลักฐานด้วยฮับว่ามีแต่นักอ่านที่ต้องการแต่นิยายดีมากกว่าจริงอ้อ อย่างที่ >>362 ว่าแหละ เว้าซื่อๆในมุมนข. ของดีที่ขายไม่ออกมึงจะดันทุรังต่อเหรอวะทั้งที่ฝืนไปมีแต่ไส้แห้ง นิยายขายดีจะไทยหรือเทศแม่งก็มีแต่แนวถอดสมองอ่านกันทั่งนั่นแหละ น้ำดีที่มึงอยากได้นานๆโผล่มาที เพราะจุดประสงค์หลักในการอ่านนิยายนักอ่านส่วนมากก็อ่านเพื่อความบันเทิงใจ ไม่ใช่จรรโลงใจ
ยังมีอยู่อีกเหรอวะไปคัดลอกดัดแปลงนิยายคนอื่น บอกกูหน่อย กูจะได้ไม่หลงไปอ่าน
>>362 มึงนั่นแหละอ่านไม่แตก เขียนเองก็ย้อนแย้งเอง สะเหล่อ ยังไม่มีใครพาดพิงนิยายพั่บ ๆ ปั่ก ๆ เล้ย เป็นสไปเดอร์แมนหรา โยงไปนู่น
>>363 ร้อนตัวก็อาบน้ำจ้า จะได้หายร้อน แนวถอดสมองอ่านแต่มีกี่เรื่องที่เป็นที่จดจำบ้าง ถัมจิง ภาษาสวยแล้วขายดีก็มีว่ะ 555 ใครบอกว่าไส้แห้ง เค้าแค่ไม่อวดเฉยๆ แล้วนิยายภาษาสวยไม่จรรโลงใจตรงไหนหราสาว กล้าใช้คำว่านักอ่านส่วนมาก
>>366 ตอบก๋ากั่นมั่นใจสมเป็นโม่งดีว่ะ
ไม่ต้องไปไกลๆ ง่ายๆเลย แหกตาดูนิยายขายดี20อันดับตอนนี้ก็รู้ ว่า นักอ่านส่วนใหญ่ ณ ตอนนี้ ชอบแบบไหน มีภาษาสวยวิจิตรเปี่ยมด้วยคุโณปการต่อวงการนิยายแบบที่มึงเคลมโผล่มาสักเรื่องไหมจ๊ะ
ตบยุงรอนักเขียนผู้สร้างตำนานภาษาสวยตราตรึงใจที่จะมายกระดับวงการนิยายต่อไปนะมึง ยึดมั่นเข้าไว้ ถ้าไม่ไส้แห้งตายไปก่อน มึงต้องได้ยอดเยี่ยมเกรียงไกรยิ่งใหญ่แน่ๆ
บางคนคิดว่าตัวเองใช้ภาษาวิจิตรเกินไป นักอ่านเลยไม่ชอบ ไม่ซื้อ แต่บางทีมันอาจจะไม่ใช่แบบนั้นก็ได้นะ นิยายบางเรื่องใช้พยายามใช้ภาษาสวยจนดูจงใจ มันเลยกลายเป็นประดิษฐ์ประดอย อ่านแล้วแทนที่จะสนุกกลับรู้สึกอึดอัด อิหลักอิเหลื่อ บางเรื่องใช้คำสวยจนไม่เป็นธรรมชาติเหมือนเปิดคลังคำมาเขียน บางเรื่องเอาบทพรรณามาร้อยๆ กัน คิดว่านั่นคือภาษาสวย แต่จริงๆ มันน้ำท่วมทุ่ง บางทีก็ต้องแยกให้ออก
แม่งกัดลิ้นตัวเองตายไปยังวะ แค่นี้ยอมรับความจริงไม่ได้ ทั้งที่มีให้เห็นตำตา
ถ้าจะเขียนแนวincest กูควรเซตติ้งเป็นยุคยุโรปกลาง หรืออียิปต์ กรีกไปเลยใช่มั้ยวะ ในยุคสมัยที่การพี่น้องรักกันเป็นที่ยอมรับ ยุคปัจจุบันสุ่มเสี่ยงถ้าเขียนแลัวทัวร์จะลง
Ky เดี๋ยวนี้ยังซื้อหนังสือตีพิมพ์เป็นเล่มป่าว กูลังเลว่าจะเลิกทำแล้วเปลี่ยนไปขายอีบุ๊อย่างเดียวแล้ว ปล.วงการนี้ไปไวอย่างมึงว่า
>>375 2ปีมานี้ก็ซื้อแต่ebookว่ะมันถูกดี อ่านง่ายที่ไหนก็ได้
แต่ถ้าซื้อเล่มอ่านนี่นานๆจะซื้อเลยว่ะ แต่ต้องซื้อเล่มที่อยู่ในกระแสนะ เผื่ออ่านแล้วไม่ชอบมาก มันก็ดีตรงรีบอ่านแล้วขายต่อได้ ถ้ามัวดองก็จะราคาตก/ขายยาก ได้เงินมาก็เอามาซื้อใหม่หมุนเวียนไป
ส่วนเล่มที่ซื้อเก็บก็นานทีปีหน ต้องเป็นเดอะเบสท์แบบชอบมากจริง อันนี้จะซื้อเก็บแบบไม่แกะซีล
Ky กูจะลองเขียนนิยายเซตติ้งญี่ปุ่น ตั้งชื่อญี่ปุ่นควบรอละ แต่สงสัยหลักการใช้อะ ต้องใส่ทั้งชื่อญี่ปุ่นกับโรมันจิหรือแค่อย่างใดอย่างหนึ่งก็ได้ คือจะมีชื่อไทยประสมด้วย แบบพวกชื่อนิยายที่มีทั้งอังกฤษและไทยงี้ ตย.นะ
ชื่อเรื่อง ชื่อญี่ปุ่น(ความฝันของไอ) ฉันเกิดใหม่เป็นมด
1.Yume no Ai ฉันเกิดใหม่เป็นมด
2.愛の夢 Yume no Ai ฉันเกิดใหม่เป็นมด
นี่ชื่อสมมุติเด้อ แค่อยากแต่งนิยายเบียวๆถอดสมองจากเรื่องหลักที่จริงจังไปหน่อย+พาโรดี้ขำๆอะ แต่แม่งดันมาติดตรงชื่อนี่แหละ เชี่ยทั้งที่คิดเนื้อเรื่องหยาบๆแต่ดันปล่อยผ่านเรื่องชื่อไม่ได้ กํเป็นพวกใส่ใจเรื่องชื่อด้้วยอะเป็นความโรคจิตเบาๆแบบคิดพล็อตพร้อมเขียนเนื้อเรื่องออกมาแล้ว แต่จะมาจุกจิกกับชื่อเลือกไปเลือกมานั่นแหละ แม้กระทั่งนิยายที่กะแต่งไว้เบียวเล่นๆก็ยังอดจริงจังไม่ได้555
แนะนำ 2.愛の夢 Yume no Ai ฉันเกิดใหม่เป็นมด (ไม่ใช่นิยายแปล)
มุง ๆ ถ้าแนวนอ.เป็นเด็กเสี่ย (พระเอกอะเป็นเสี่ย 55) ตั้งแต่ม.ปลาย/มหาลัย งี้ถือว่าสุ่มเสี่ยงโดนฉอดมั้ยวะ สงสัย
>>381 ปกติ ดาษดื่นมากเลยมึง ขายดีด้วย เป็นป๋า เป็นเสี่ย เป็นผปค.นางเอกตั้งแต่มัธยมนมไม่ตั้งเต้า ยันมหาลัยมีหลายเรื่องเลยที่กูชอบ เช่นเรื่องนึง ติดท็อปออฟเดอะเยียร์เรตติ้งพันกว่าก็เป็นดาวมหาลัยและเป็นเด็กเสี่ย แต่มึงต้องใส่เหตุผลความจำเป็นที่ต้องมาทำแบบนี้ให้ดูดีสมความนางเอกหน่อยนะ ถึงโดนด่าก็จะมีคนปกป้องมึงอ่ะนะ555
เออ ขอบใจเพื่อนมาก บางทีกุก็อยากปล่อยผีอวตารนปก.มาแต่งอะไรแบบนี้แหละ 555 เขียนธำรงศีลธรรมขาวสะอาดไปหมดแล้วใจเหี่ยวแห้งไงไม่รู้ ถ้าโดนฉอดก็คงต้องปล่อยไปแล้ว orz
อยากสร้างกลุ่มนักเขียนที่พูดคุยแต่เรื่องการเขียนนิยาย จำกัดสมาชิกทั้งหมดแค่ 4 คนพอ
ใช้เฟส ไลน์ ดิส อวาตารก็ได้ เป็นโม่งต่อไป ไม่มีระบบถามอายุ ไม่มีอาวุฒิโส มีใครสนไหม คัดคนที่คิดว่าน่าจะมีประโยชน์ต่อการเขียนของตัวเอง แปลไทยเป็นไทยว่าคัดคนที่คิดว่าน่าจะมีสไตล์ใกล้ๆกันช่วยส่งเสริมกันได้มารวมกันให้ครบ 4 คน
>>390 คนเยอะเรื่องเยอะ คนเยอะลูกหาบก็จะเยอะตาม คนเยอะการควบคุมคุณภาพก็ลำบาก หลายอย่างไม่อยากให้ทั้งโลกรับรู้ ก็ต้องจำกัดวงให้รู้แค่ไม่กี่คน ระดับความสนิทสนมและการมีส่วนร่วมก็สำคัญ สี่คนนี่กำลังดี จำนวนไม่เยอะหรือน้อยไป ถ้าเคยเข้ากลุ่มที่คนค่อนข้างเยอะสุดท้ายจะกลายเป็นการคุยกันแค่ไม่กี่คน แต่ถ้าสี่คน คนนึงถามก็สามารถให้สามคนที่เหลือแสดงความเห็นได้
ส่วนเรื่องการคัดกรองก็ต้องดูอีกที แต่จริงๆ ส่วนที่ยากน่าจะเป็นการคัดคนที่มีความหมกมุ่นกับการพัฒนาตัวเอง อยากเขียนนิยายให้เก่งขึ้นไม่ได้อยากได้คนอวย หรือแค่หาเพื่อนคุยยามว่าง หรือหาที่คุยอวดนิยายตัวเอง ไม่เบียวเกิน ไม่อีโก้เกิน
กูเคยเจอกลุ่มแบบนี้แต่คนมากกว่านี้นิดเดียว แม่งไม่แปะอัพเดทก็สายขิงยอดเมนต์กับหัวใจ โชว์ว่าคนตามไปฟอลนกฟ้าแต่ดูเอาจริงๆ มีแต่พวกแอคบอทสุ่มกดฟอล อีกทีก็ชอบมาถามใช้แอปอะไรเขียนกับจัดหน้าแบบโผล่หัวมารายปักษ์เลย ปิดท้ายด้วย เนี่ยเราใช้แมคบุคโปรค่ะ แบทอยู่นานถึกทน เจ็ดหมื่นชิวๆ ได้กำไรคืนตั้งแต่ติดเหรียญแล้วค่า พร้อมแปะภาพแก้วกาแฟคู่แมคเปิดหน้า Word ให้ดู (เอิ่ม) เข็ดไปเลย ทำอย่างกับแมคราคาเจ็ดล้านล้านล้านล้านล้านล้านล้านและมีเครื่องเดียวในโลก รำคาญแท้ ยอมมาโม่งคุยเอาก็ได้ว่ะ
>>393 ถ้ามีแค่สี่คนคงไม่น่าจะมีใครบ้าแปะนิยายทุกวันนะ555 อีกอย่างมันจะออกแนวกลุ่มแชทกลุ่มเล็กๆ การแปะนิยายเพื่อแจ้งอัพเดตรายตอนเลยไม่น่าจะมีความหมายมากพอให้ทำ ยกเว้นการแจ้งอัพเดตเพื่อขอความเห็นอันนี้ก็เป็นอีกเรื่อง ซึ่งเรื่องนี้ถือเป็นประเด็นหลักในการสร้างกลุ่มอยู่แล้ว
จริงๆนี่เป็นเหตุผลอีกข้อที่ว่าทำไมจำนวนถึงต้องเป็น 4 ไม่มากหรือน้อยกว่านี้ ถ้าเป็นเลข 2 มีแนวโน้มสูงที่จะเกิดการเถียงกันไม่จบสิ้น มันต้องมีความเห็นจากคนที่สาม แต่ถ้าเป็นกลุ่มเลข 3 เกิดมันแบ่งข้างกัน อีกคนจะโดนถีบหัวส่งได้ง่ายๆ เพราะมันจะมีการเปรียบเทียบเกิดขึ้นในใจแน่นอนว่าไปปรึกษาอีกคนได้คำตอบดีกว่าอีกคน สุดท้ายก็จะไปไม่รอด ถ้าเกินเป็นเลข 5 เหตุผลจะคล้ายๆ เลข 3 คือมันจะง่ายต่อการแบ่งกลุ่มย่อยในกลุ่ม 5 อีกที สุดท้ายจะเละ เกินจาก 5 ไม่ต้องพูดถึง คนยิ่งเยอะก็ยิ่งพากันเป็นพิษสูงได้ง่าย จำนวนเลข 4 เลยเหมาะสมที่สุดแล้วในการตั้งกลุ่ม แตกเป็นกลุ่มย่อยได้ยาก การมีส่วนร่วมของทุกคนก็เข้าถึงได้ง่ายๆ ถ้าคนนึงถาม อีกสามคนจะถูกบังคับให้มีส่วนร่วมแบบสมัครใจไปโดยปริยาย ต่อให้จะมีความเห็นที่เข้าข้างบ้าง แต่ก็จะมีความเห็นที่แตกต่างในมุมมองอื่นด้วยแน่นอน ระดับความสนิทสนมก็จะเป็นไปในรูปแบบกลุ่มไม่ใช่รูปแบบตัวบุคคลทำให้แตกเป็นกลุ่มย่อยแล้วหันมาตบตีกันเองในกลุ่มได้ยากขึ้นด้วย
>>392 เพราะเหตุผลเรื่องความเป็นพิษด้วยแหละถึงต้องมีแค่สี่คน
ต่อจาก>>387 อยากสร้างกลุ่มที่ถกกันเรื่องการเขียน เน้นว่าทุกเรื่องเกี่ยวกับการเขียนนิยาย รวมไปถึงหลายๆสิ่งที่เกี่ยวเนื่องกับตัวงานเขียนและจะเป็นประโยชน์กับตัวงานเขียน ตั้งแต่เทคนิคการเขียนต่างๆ ตัวอย่างงานเขียนที่น่าสนใจ ตัวอย่างงานเขียนที่อาจไม่ดีแต่ช่วยทำให้เรารู้สึกเอะใจว่าอย่าไปทำแบบนั้นนะ รูปแบบคนอ่าน ไปจนถึงแนวโน้มตลาดของคนอ่าน หรืออะไรก็ได้ที่ไม่หลุดจุดประสงค์หลักนั่นคือทุกเรื่องที่เกี่ยวกับการเขียนนิยาย
สุดท้ายอยากเน้นย้ำว่า จุดประสงค์ในการตั้งกลุ่มของผมคือต้องการหาพวกพ้องที่จริงจังมากๆกับการพัฒนาตัวเองในเรื่องของการเขียนนิยาย ต้องการสร้างกลุ่มเล็กๆที่เป็นเซฟโซนให้ตัวเองและคนในกลุ่มได้อยู่ในพื้นที่ที่รายล้อมด้วยคนที่มีเป้าหมายใกล้เคียงกันในเรื่องพัฒนาตัวเอง เป็นเซฟโซนที่อยู่กันง่ายๆสบายๆแต่เกื้อหนุนส่งเสริมกันไปในทิศทางที่ดี ไม่ต้องเก่งเวอร์วังอะไรและสามารถเป็นตัวของตัวเองได้โดยไม่ต้องแคร์อะไรมาก เพราะถ้าพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆมันจะไม่เก่งขึ้นเลยก็ให้มันรู้ไป เพราะงั้นผมเลยพยายามคิดถึงจำนวนคนว่าทำไมถึงต้องเป็น 4 คน ไม่ใช่ 2 3 หรือ 5 6 คน
>>397 เข้าใจจุดประสงค์นะ แต่ว่าคนที่จะทำอย่างนี้ให้ได้มันต้องจูนติดกันแล้วระดับนึงเลยก่อนจะจับมือกันไปตั้งกลุ่มได้ ทั้งแนวงาน ทัศนคติต่อการเขียน ความถี่ในการสแตนบายมาอินเตอร์แอคด้วย เข้าใจข้อดีข้อด้อยของงานเพื่อนพอจะบอกว่าควรลองปรับตรงไหน ไม่งั้นมันก็ได้แต่หว่านแหให้คำแนะนำกว้างๆ เหมือนตามหนังสือเทคนิคทั่วไป ซึ่งเอาตรงๆ เป็นอวตารมันก็ยากทั้งคนถามและคนตอบอ่ะเลยต้องเทรดออฟมาคุยกันที่นี่ คห.เป็นประโยชน์บ้าง ออกทะเลบ้าง ถ้าจมก็อาศัยมาถามใหม่เอา หรือไม่งั้นเพื่อนโม่งก็ลองบอกแนวงานตัวเองมั้ยล่ะ เผื่อโม่งคนไหนสนใจก็จะได้นัดกันไป
>>398 จีงมึง กลุ่มแบบนั้นมันอุดมคติไปหน่อย ต้องรู้จักต้องคุยกันพอสมควร
ซึ่งกูว่าเราหาคนแบบนั้นจากในโม่งไม่ได้ ถ้าไปตั้งโพสแนวๆนี้ในกลุ่มเฟสนักเขียนก็พอจะหาคนร่วมอุดมการณ์ได้อยู่นะ แต่สงสัยอะไรก็มาหย่อนคำถามไว้ในนี้ได้ นักเขียนตัวท็อป เหล่าโนเนม และคนขายวิญญาณไปแต่งโป๊ผิดศีลธรรมพร้อมจะอวตารมาตอบทุกเมื่อ เผลอๆไอ้ที่นินทาอยู่ทุกวันก็อยู่ในโม่งนี่แหละ555
อันที่จริงกูอยากถามเรื่องโรงพิมพ์ เวลาเห็นนักเขียนเม้าๆที่ไม่ดีกันส่วนใหญ่ก็ไปหลังไมค์ T-T กูหมาป่าเดียวดายอะ อยากรู้เช่นกันว่าต้องเลี่ยงที่ไหนบ้าง ในใจกูมีแค่ฟาssส์บุ๊ค แต่อยากลองเปลี่ยนที่อื่นเซฟตังค์บ้าง
Ky พวกมึงเคยกดเครื่องคิดเลขบวกยอดโหลดกับยอดเงินมั้ยว่าตรงกับที่เมพคิดแล้วโอนให้มึงรึเปล่า แบบราคาเต็มเท่านี้หักที่ให้เมพเหลือเป็นของมึงเท่านี้ กูระแวงกลัวได้เงินไม่ตรงกับที่เมพจ่ายมาให้
KY อยากปรึกษา พวกมึงมีใครครอบครัวรังเกียจอาชีพนักเขียนบ้างไหมวะ อารมณ์แบบด่าว่านักเขียนเพ้อเจ้อ ไส้แห้ง พูดไม่รู้เรื่อง ไม่ประสบความสำเร็จ ฝังหัวกูให้เรียนหมอ / หมอฟัน จบมามีอาชีพมั่นคง อย่าพยายามทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ขนาดกูเขียนนิยายได้ตีพิมพ์กับสนพ.ตั้งแต่เรื่องแรก ได้เซ็นสัญญาซีรี่ย์ตั้งแต่เรื่องแรก กูพยายามด้วยตัวเองทุกอย่างแล้วไม่เคยรบกวนเขาเลย เขายังบอกว่าเขียนจบเรื่องนึงประสบความสำเร็จแล้วก็ให้เลิกได้แล้วนะ กลับมาตั้งใจเรียนตั้งใจทำงานได้แล้ว นักเขียนดีๆ เขามีผลงานดังอยู่แค่เรื่องเดียวเท่านั้นแหละ กูสับสนมาก กูโดนสอนแบบนี้มาทั้งชีวิต วันนี้ต่อให้กูพึ่งพาตัวเองได้ระดับหนึ่งแล้วก็ยังไม่กล้าทำอาชีพนักเขียน ไม่กล้าเขียนอะไรอีกด้วยซ้ำ กำลังพยายามจะร่ำรวยด้วยอาชีพที่มีหน้ามีตาในสังคมอย่างที่เขาสอนมา อยากประสบความสำเร็จขั้นสุดในสังคมจะได้ทิ้งทุกอย่างไปเขียนหนังสือที่อยากทำมาตลอดสักที แต่ระหว่างนี้กูก็เหมือนไม่มีเป้าหมายชีวิตเลยอ่ะ ต่อให้ทำงานได้ดีมากก็ไม่เคยดีใจกับมันหรือมีความสุขจริงๆ สักครั้งเลย พวกมึงว่ากูควรดันทุรังใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปไหมวะ หรือว่ากูควรทำยังไงดี อันที่จริงกูก็คิดเองได้นะว่าที่กูเป็นอยู่มันแย่ แต่กูก็ถูกสั่งสอนมาตลอดชีวิตจนไม่กล้าทำอะไรนอกกรอบแล้วอ่ะ กูเศร้าแล้วก็เฉยชากับการมีชีวิตอยู่มาก
>>405 ที่บ้านมึงพูดถูกอยู่นะ การได้ตีพิมพ์ ได้ทำซีรีย์ ไม่ได้การันตีว่าต่อจากนี้จะประสบความสำเร็จ ยืนยันจากประสบการณ์ตรงของเพื่อนกุได้ตีพิมพ์และได้ทำซีรีย์ช่องใหญ่ 2 เรื่อง
ถ้างานหลักมึงสบายๆ ไม่ได้สูบพลังชีวิตจนเกินไปกุก็อยากจะแนะนำให้ทำควบคู่กันไปแบบนี้ก่อน
>>405 https://fanboi.ch/lifestyle/15844/recent/ มึงลองทํูนี้ก็ได้ เพื่อความหลากหลายในคำตอบ ไม่ใช่แต่มุมนข.
>>406 กูกลัวว่ายิ่งกูย้ายออกมา กูอาจจะต้องเขียนนิยายเพื่อประทังชีวิตในแนวที่กูไม่ได้ชอบขนาดนั้น แล้วจะกลายเป็นกูเกลียดการเขียนหนังสือไปอีกน่ะมึง หรือไม่ก็ต้องดิ้นรนพิสูจน์ตัวเองหนักกว่าเก่า กูมันโคตร loser
>>407 เข้าใจประเด็นเหมือนกันมึง แต่ที่กูยกตัวอย่างคือคิดว่าเออ กูก็มีความสำเร็จทางนี้ให้เขาเห็นได้อยู่เหมือนกันนะ ก็ไม่รู้เขาจะเอายังไง จะเอาให้กูทำซี่รี่ย์ทุกปี ดังระดับมีแฟนคลับ เอาเงินล้านมากองแทบเท้า หรือว่าเป็นศิลปินแห่งชาติก่อน เขาถึงจะเรียกว่ามั่นคง ยอมมองว่ามันเป็นอาชีพหนึ่งเสียที
แต่เห็นด้วยกับมึงว่า กูก็เอาแน่เอานอนกับตัวเองไม่ได้เหมือนกัน คงจะต้องทำงานประจำควบคู่กันไปก่อน
>>408 ขอบคุณมากมึง กูไม่ค่อยเล่นบอร์ดอื่นนอกจากนักเขียนเลย เวลากูมีปัญหาชีวิตกูชอบเข้าโม่ง ไม่รู้ทำไม 55
>>405 มึงกำลังสับสน ระหว่างความคิดตามใจตัวเองกับตามใจที่บ้าน วิธีที่ดีที่สุดของมึงไม่มีใครให้คำตอบได้ เพราะขึ้นอยู่กับตัวมึงเองว่าเป็นคนแบบไหน มึงเป็นคนสู้ชีวิต กัดก้อนเกลือกินได้ หรือมึงเป็นคนรักสบาย ถ้าเป็นแบบแรก มึงออกไปเป็นนักเขียนเต็มตัวได้เลย ไม่ว่ามึงจะขายงานได้ ขายงานไม่ได้ มึงก็คงพร้อมอยู่แล้ว เพราะงานเขียนต่อให้มึงดังก็ใช่ว่าจะมีคนพร้อมซื้องานมึงเสมอ ตอนนี้สมมุติมึงอาจจะชอบเขียนงานตามแนวตลาด ขายง่าย ทำซีรีส์ได้ แต่อีกห้าปีข้างหน้ามึงอาจจะอยากเขียนงานหนักๆ ชีวิตสู้กลับ งานที่มีความลึก ซึ่งมันจะขายยากขึ้น ว่ากันไปแล้วนักเขียนที่พออยู่ได้ในปัจจุบันแบบไม่ต้องประหยัด ควรมีงานเขียนอย่างน้อยสามเรื่องต่อปี
มีงดูพวกนักเขียนซีไรต์ บางคนยังต้องขายของควบคู่ไป ไม่งั้นอยู่ไม่ได้ เพราะงานดีๆ ไม่ใช่จะขายกันง่ายๆ และมึงยังต้องใช้เวลาทำรีเซิร์ชอีก แต่ทีนี้ถ้ามึงคิดว่าจะเขียนงานตลาดตลอดไป เพราะมึงชอบ อันนี้ก็เป็นทางเลือกที่ทำให้มึงอยู่ได้สบาย และไม่ต้องแคร์ใครจะว่า ขอแค่มึงพอใจ
เรื่องคนในครอบครัวมึง ปกติว่ะ เขาก็แค่อยากเห็นมึงมีอนาคตที่ดีแบบที่เขาคิด ตอนนี้มึงยังไม่แต่งงาน ชีวิตมึงยังง่ายอยู่ ถ้ามึงแต่งงาน มีลูก มึงจะเอาเวลาที่ไหนมานั่งปั่นนิยายปีละสามสี่เรื่อง เขียนนิยายมันต้องใช้พลังเยอะ มึงจะมานั่งงมเขียนอย่างเดียวโดยไม่สนใจครอบครัวก็ไม่ได้ แต่ถ้ามึงโชคดี ผัวหรือเมียมึงพร้อมเปย์ เข้าใจมึง สนับสนุนให้มึงเขียนนิยาย มึงก็อยู่ได้ นี่แหละที่กูว่าไม่มีใครให้คำตอบมึงได้ เพราะแต่ละคนมีรายละเอียดแยกย่อย กูเป็นนักเขียนที่มีเงินแบ็คอัพจากที่บ้าน ถ้าไม่มี กูอยู่ไม่ได้ เพราะบางปีก็ได้เงินเยอะ บางปีพักสมองทำแค่นิดหน่อย แต่มีเงินประจำจากกงสี ก็เลยไม่เดือดร้อน กูเห็นนักเขียนอาชีพรอบข้างล้วนแต่เหนื่อย เครียด บางปีได้เยอะขายดีพิมพ์สองสามรอบก็สบายไป บางปีตันไม่มีผลงาน เงินเก็บแม่งก็ร่อยหรอ เพราะฉะนั้นมึงคิดให้ดี พื้นฐานครอบครัวมึงเป็นยังไง เขาพร้อมซัพพอร์ตเงินให้มึงมั้ย ถ้าเขาไม่พร้อม ไม่สนับสนุนมึง มึงต้องพึ่งตัวเอง มึงก็ต้องมองในแง่ความเป็นจริงให้มากเข้าไว้
>>410 มึงจี้ถูกจุดมาก จริงของมึง กูจะพยายามสนใจว่าคนอื่นคิดอะไรให้น้อยลง ขอบคุณนะ
>>411 ความเห็นของมึงตรงไปตรงมาแล้วก็เป็นประโยชน์มาก ขอบคุณจริงๆ ที่มาแชร์ประสบการณ์ ครอบครัวกูมีกิน แต่กูก็ดิ้นรนอยากหาเลี้ยงเขา ตอนนี้กูไม่มีครอบครัว เพราะนึกไม่ออกว่าใครจะมาชอบคนที่วันๆ ทำแต่งานกับอยากเขียนหนังสืออย่างกู ถ้ามองในแง่ความเป็นจริงอย่างมึงบอก กูคงไปไม่รอดถ้าหากินด้วยการเขียนนิยายอย่างเดียวจริงๆ ว่ะ กูไม่สามารถเข็นตัวเองให้เขียนสามสี่เรื่องต่อปีได้ กูคงจะต้องบาลานซ์งานประจำกับงานเขียนให้ดีขึ้น แล้วก็พยายามไม่แคร์ว่าใครจะคิดอะไรนั่นแหละ ไหนๆ ก็ทำมาหาแดกเองอยู่แล้ว 555 กูจะร้องไห้ในที่ทำงานละกับความเห็นของพวกมึง ขอบคุณมาก
>>411 ตรงเผงมากมึง กูมีลูก ไม่ใช่กูจะมีเวลานั่งปั่นนิยายแบบตอนโสด ๆ กูต้องแบ่งเวลาให้ลูกให้ผัวอีก มึงแทบจะนั่งเขียนไม่ครบบท ไหนจะลูกเอย งานบ้าน กับข้าว งานแม่บ้าน งานนอกบ้านสารพัดรบกวนเวลา กูเห็นนักเขียนที่มีครอบครัวแล้วปั่นนิยายชิว ๆ คือผัวซัพพอร์ท ทางบ้านซัพพอร์ทนะถึงจะทำได้ ถ้าอยากยึดอาชีพเลี้ยงตัว กูว่าส่วนนึงต้องมีทางบ้านซัพด้วยว่ะ
ภรรยาขององค์ชายฝั่งตะวันตกนี่เขาใช้คำว่าอะไรนอกจากชายารัชทายาทไหมอะ เป็นองค์ชายที่เป็นว่าที่ราชานะ
Ky มึง ๆ ถามหน่อย นิยายกูมีคนมาโหลดซื้อเรื่อย ๆ ไข่แตกทุกวันเลยแต่กูสงสัยว่าเค้าอ่านของนิยายกูมั้ย ทำไมยอดหัวใจกับยอดรีวิวถึงน้อยจังวะ หน้าเมบของกูเงียบมาก กูเห็นแล้วก็ใจแป้ว อยากให้คนที่โหลดไปอ่านนิยายของกูด้วยไง กูเลยไม่กล้าลงเรื่องใหม่เลย
ลืมถาม ถ้าเขียนเป็นงานอดิเรก อยากให้คนอ่านก็ปล่อยฟรีไปเลย
ขอถามคนมีประสบการณ์ เราจะลงขายนิยายโรแมนซ์เรื่องแรก อยากรู้ว่าถ้าเป็นนามปากใหม่เลย ควรจะลงในรี้ดอะไรต์ด้วยมั้ย
เดี๋ยวนี้ซื้อมาแล้วไม่จบยังมีหน้าที่ต้องไปตามกดใจรีวิวให้ด้วยอีกเหรอ
Ebook นี่ลงmebแล้วสามารถไปลงที่อื่นได้ไหมแบบokkbeeไรงี้หรือว่าลงเมพแล้วก็ลงได้ที่เดียว
มีใครู้ป่ะฟ้อนแนวๆ ชื่อเรื่องไทเกอร์ของบบรพ.ชื่ออะไรอ่ะ กุเห็นนิยายหลายเรื่องใช้ฟ้อนนี้ สวยดี มันเป็นฟ้อนโหลดฟรีป่ะ หรือเขาแค่จ้างไทโปคนเดียวกันวะ
ปกติเวลาจัดขนาดตัวหนังสือทำเล่ม จัดกันcordiaขนาดเท่าไรเหรอ
เห็นเกือนด่อนเจอดราม่าภาษีนข.เลยเงียบๆไมาอวดยอกละ มาเดือนนี้เริ่มขิงกันผ่านการโดนหักยอดจากรอร.กับเมพ ด่านายทุนเบาๆว่าหักโหด เข้าอีหรอบเดิมกันเลยเหอๆ นี่กูอยากเห็นแพลตฟอร์มนักบุญที่ให้นข.ได้100% กันจริงๆนะ แบบมึงลงขันกันไปเลยดิ ทีนี้ละแม่งจะได้รู้กันว่านายทุนไม่ได้หน้าเลือดขนาดนั้น
>>431 พึ่งเห็น กุขอยกตัวอย่างใหม่ละกัน ของบบรพเค้าน่าจะจ้างไทโปจริงๆ เอาเป็นอันเรียบๆ ลงมาหน่อยที่อย่างเรื่องคลั่งเลิฟคลั่งรีเว้นจ์ - อุบัติเลิฟคืนLวง -ห้ามอาร์ตไม่ให้เลิฟยู เบสฟ้อนท์มันน่าจะอันเดียวกันซึ่งไม่น่าเป็นไปได้ที่จะจ้างร้านเดียวกันหมด มีใครรุ้ป่ะว่าฟ้อนนี้ชื่ออะไร
ky นิยายเล่มนึง(อีบุ๊ค) มีจำนวนคำประมาณแสนนิด ราคาเกือบๆสองร้อยบาทถือว่าแพงไปปะวะ กูเพิ่งทำครั้งแรกอะทั้งจัดหน้าเองตรวจคำผิดเอง มีแค่ปกอย่างเดียวไม่ได้วาด ก็คือลดต้นทุนสุดๆละเนอะปกนี่ก็ห้าพันกว่าแทบแกลบ พอดทียบกับติดเหรียญในเว็บคือราคาโดดกว่าเกือบเท่าตัวเลย งี้นักอ่านเขาจะว่าปะวะ กูใส่ตอนพิเศษไปห้าตอนด้วยละนะในอีบุ๊คแถมรีไรท์อะดิ เลยปรับราคาให้เท่าเว็บไม่ไหวจริงๆจ้า
>>443 กุไม่ใช่ 442 แต่อยากรุ้ว่าเราไม่ควรดึงคนที่อ่านฟรีไปซื้ออีบุคเพื่ออ่านตอนพิเศษเหรอ? กุว่าปกติออกนะ คนมาทีหลังตัดทิ้งไป แต่ถ้าจะลงตอนพิเศษจริงๆ เพื่อแฟร์กับสายเหรียญนี่ทำด้วยการเอาราคาเล่มมาหารตอนที่ติดเหรียญรวมตอนพิเศษให้มันเท่าๆ กันได้ป่ะ หรือให้โดยรวมแล้วเหรียญแพงกว่าอีบุค
เรื่องล่าสุดกุ ลงตอนพิเศษแบบติดเหรียญด้วย แบบแพงกว่าเวลาคิดเปนอีบุ้คนิดหน่อย เพราะถือว่าอีบุ้คราคาเหมา แต่ถ้าไม่ลงตอนพิเสดแบบเหรียญ คนอ่านที่ซื้อมาตั้งแต่ตอนหลักก็จะรุ้สึกว่าไม่ยุติธรรมปะ ไม่งั้นก็รออีบุ้คดิงี้
>>443 คือกูทำอีบุ๊คแล้วพบว่ามันเหนื่อยมากกก ที่จะต้องมาจัดหน้าเองตรวงคำเองไรงี้ คือถึงจะมีพวกร้านรับจ้างพิสูจน์จัดให้แต่กูไม่มีงบพอ+ตรวจเองมั่นใจกว่า เดี๋ยวนี้มีร้านงานมั่วเยอะจนนข.ออกมาด่ากันพรึ่บเลยทั้งทวิตทั้งเฟส เลยแอบเข็ดเบาๆกลัวซวยไปเจอร้านแบบนี้ กูเลยคิดว่าถ้าอีบุ๊คมันจะแพงแค่เพราะมีปก(แถมปกแบบเดียวกับในเว็บอีก)+จัดหน้าก็คงไม่แฟร์เท่าไหร่ เพราะที่นิดเหรียญนี่คือเปิดให้อ่านฟรี30%แล้วนะหลังติดเหรียญ(ตอนแรกจะเอาครึ่งนึงแต่แม่งเยอะขนาดนั้นอีบุ๊คคงไม่จำเป็นละ) เลยปั่นตอนพิเศษไปให้สมราคาที่แพงกว่าติดเหรียญเท่าตัวหน่อย ส่วนติดเหรียญกูจะไปรีไรต์เพิ่มนั่นแหละไม่ลงตอนพิเศษเพราะมันราคาต่ำกว่าไง สำหรับคนชอบเสพแต่เนื้อเรื่องหลักเต็มๆไปเลย ตอนพิเศษคือเรื่องที่จบต่อจากนั้นก็ใส่ในอีบุ๊คแบบให้เป็นพรีเมี่ยมของคนเปย์ไงว่ามีแค่ในอีบุ๊คอะ
>>445 อีบุ๊คมันมีต้นทุนมากกว่าติดเหรียญอะมึง จะมาเฉลี่ยให้ราคาเท่ากันมันไม่ได้ดิ ไงราคามันก็จะโดดกว่ากันอยู่แหง เอาเถอะเห็นมึงว่างี้กูจะลองหั่นตอนพิเศษอีกครึ่งหนึ่งไปติดเหรียญด้วยก็ได้ เพราะถ้าลงเหมือนๆกันมันจะไม่แฟร์กับคนซื้ออีบุ๊คเลยจริงๆ จะยัดภาพประกอบกูก็ไม่เหลือทุนแล้ว อีกอย่างกูใส่ใจด้านเนื้อหามากกว่าภาพอะ
>>450 ก็มันนิยายเรื่องเดียวกัน มึงไม่คิดค่าใช้จ่ายโดยรวมเหรอ บางคนติดเหรียญแพงกว่าด้วยซ้ำ บางคนอีบุ๊คแพงกว่า มันแล้วแต่ กูติดแค่ตรงที่ ทำไมการซื้อขาย มันไม่สามารถให้ความรู้สึกแฟร์ๆ กับทั้งสองกลุ่ม ทำไมไม่ได้เนื้อหาเท่ากัน ส่วนการจ่าย แล้วแต่มึงตั้ง กูอาจจะพูดงง แต่มึงให้นักอ่านทั้งสองกลุ่ม อย่างเท่าเทียมได้ ในนี้บางคนก็ตั้งเหรียญแพงกว่าด้วยซ้ำ เพราะอีบุ๊คคิดว่าเท่ากับเหมา แต่บางคนอีบุ๊คก็แพงกว่า
การตั้งราคาเหรียญมึงเหลือกี่ตอน มึงก็เฉลี่ยเอา หรือมึงจะไปติดเหรียญตรงที่เคยเปิดฟรีไปแล้วก็็ได้ กูว่ามึงกับกูเหมือนคุย แล้วเข้าใจ คนละอย่าง อยู่แน่ๆ สรุปแล้วแต่มึงละกัน
มึงต้องเข้าใจก่อนที่บางคนลงเนื้อหาไม่เหมือนกันเพราะต้องการให้คนไปซื้ออีกทีด้วย ไม่ใช่เลือกซื้ออย่างใดอย่างหนึ่งอะเก็ตปะ หรือเอาเนื้อหาเพิ่มเผื่อให้คนไปซื้อแหล่งที่แพงกว่า กูไม่ใช่นักเขียนหรอกนะก็พอเก็ตเรื่องนี้ แต่ในฐานะนักอ่านกูก็คิดแบบมึงว่าทำไมไม่ทำให้เหมือนกันเพราะติดเหรียญมันก็ลงรูปได้ในตอน ทำไมไปใส่แค่ในอีบุ๊ค ก็ย้อนกลับไปประเด็นแรก กูไม่ค่อยอ่านนิยายไทยหรอก แต่นิยายแปลก็ส่วนใหญ่เท่ากันทั้งอีบุ๊คกับติดเหรียญยกเว้นจะมีโปรแค่นั้น พวกของแถมก็จะทำให้เพิ่มราคาแยกอีกทีถึงมันจะบอกฟรีก็เถอะแต่มันคิดเพิ่มไปแล้ว
นักอ่านมีหลายกลุ่ม แล้วแต่คนชอบ นักเขียนก็ต้องตอบสนองความต้องการนั้นด้วยวิธีแตกต่างกันไป ใครเห็นชอบวิธีไหนก็ทำไป
ถ้าจะลงตอนพิเศษแค่ในebook ไม่ลงในเว็บ มึงบอกไว้ตั้งแต่ก่อนติดเหรียญเลย เพราะถ้ากูเป็นคนอ่านที่ซื้อตอนแล้วนักเขียนมาบอกแบบนี้ทีหลัง กูจะอารมณ์เสียมาก
ต้องเข้าใจว่าติดเหรียญอ่านข้ามได้นะ แต่คนซื้ออีบุ๊กเหมือนซื้อเหมา สำหรับกูราคาต่อตอนน่าจะแพงกว่า ยกเว้นจะทำเหมือนธัญคือ มีระบบซื้อยกชุด หรือแอปจีนที่กูอ่านจะซื้อทุกๆ 50 100 ตอน ราคาละลดลง
รับประกันได้เหรอว่านักอ่านรายตอนจะซื้อทุกตอน? บางคนอ่านๆ ไปพอเดาทางเรื่องได้ ซื้อตอนใกล้ๆ จบ ส่วนที่ไม่ซื้อก็เดาพล็อตได้บ้างเถอะ (สำหรับคนที่อ่านนิยายช่ำชอง)
ทำไมราคาต่อตอนต้องถูกกว่าเล่มเวลารวมราคา? คิดในแง่ธุรกิจ ราคาต่อตอนเหมือนของปลีก อ่านๆ แล้วไม่ไปต่อ ก็หยุดได้ คนเขียนได้ราคาจากค่าต่อตอนถูกมาก แต่กับคนที่ซื้อเล่ม จ่ายเต็มเรื่อง จะไม่สนุกยังไงก็จ่ายให้เต็มเรื่อง
สุดท้ายก็แล้วแต่วิธีการแหละ
อ่า โอเค กูสรุปลงแม่งให้เหมือนๆกันไปเลยทั้งติดเหรียญทั้งอีบุ๊ค ปรับราคาให้เท่ากันไปเลยจบ แบบนี้คือโอเคแล้วใช่ไหม
อย่างที่บอก กูทำครั้งแรกอะ ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก จากที่พวกมึงว่ามาคือสรุปกูควรทำให้เหมือนๆกันไปเลยไม่ต้องมีลดถูกกว่า ขายราคาเท่ากันเอาง่ายดีมีตอนพิเศษไรเหมือนกันไปเลย ใครซื้อเหมาก็ไปอีบุ๊ค ซื้อแยกก็ติดเหรียญ ดีดราคาให้พอๆกันไปเลย กูเข้าใจถูกไหม
พูดถึงประเด็นนี้ กุเกลียดสุดคือ ที่เขียนไปติดไป แล้วพอจบทำอีบุ๊ค อีบุ๊คมีตอนพิเศษ อย่าหาทำได้หม้ายย 🥲
ควรบอกก่อนไว้ตั้งแต่แรกเลยแหละว่าลงแค่ไหน ลงไปติดไป มีตอนพิเศษแค่ในอีบุ๊กอะไรก็ว่าไป คนอ่านจะได้ตัดสินใจ
ส่วนตัว กูไม่ชอบอ่านนิยายติดเหรียญ ไม่ชอบเวลากดทีละตอน จะเสียทีก็กดจ่ายทีละตอน แล้วรอเน็ตอะไรไม่รู้
แต่จะซื้อตอนเฉพาะนิยายที่ยังลังเลว่าจะสนุกดีไหม ถ้ากดซื้อแล้วไม่สนุกหรือมีความบ้ง กูสามารถเทได้เลย
เห็นพวกมึงถกกันแล้วก็ฉุกคิดอย่างนึงว่า อีบุ๊กโดยเฉลี่ยตกคำละ 0.002 นี่คือราคามาตรฐานค่อนไปทางถูก
แต่พอกุลองเอามาคูณจำนวนคำจากรายตอน สมมติ 3,000 คำ ราคาจะเป็น 6 บาท ซึ่งจะดูแพงทันที //กูหยุมหัว -*-
รายตอน 1000 คำ ต่อ 1 บาท คือ ราคามาตรฐาน (เท่าที่กูเห็นๆ มา) เกินกว่านั้น คือ แพง แต่ความจริงถ้าลองหารจำนวนคำดู โห~ น้อยเกินปุ้ยมุ้ย นักอ่านไม่ค่อยมีที่มานั่งคูณ หาร ส่วนใหญ่ก็เทียบคร่าวๆ แบบข้างต้น
Ky ทำยังไงให้มีนักอ่านมารีวิวในหน้าอีบุ๊คเยอะๆเหมือนคนอื่นเขาบ้างวะ อีบุ๊คกูยอดโหลดโอเคเลยแต่ไม่ค่อยมีคนรีวิว
กู463นะ อธิบายเพิ่ม บางเรื่องมีแต่คนมากดหัวใจเพียวๆแต่ไม่มีคนเขียนรีวิวอ่ะ รึกูเขียนสนุกไม่พอ อาจต้องเขียนให้สนุกกรี๊ดๆรึป่าว แนะนำได้นะกูมือใหม่เพิ่งหัดแต่งนิยาย
>>463 กูเป็นหนึ่งในนักอ่านที่ชอบซื้อมาดอง รีบซื้อตอนจัดโปรงี้ บางทีอ่านไม่จบหรือยังไม่ได้อ่านก็ไม่ได้ไปรีวิวให้ใครทั้งนั้น//แต่กูเคยไปรีวิวทั้งที่ยังอ่านไม่จบเนี่ยแหละเพราะไรท์เตอร์แจกการ์ดให้คนที่มารีวิว เพียงแนบหลักฐานการรีวิวที่บลาๆ เพื่อรับการ์ดบลาๆ อะไรแบบนี้ แต่การ์ดหรือของเรียกแขกมึงต้องสวยดีมีคุณภาพนะเว่ย ให้ความรู้สึกอยากได้ มากกว่ารกบ้านน่ะ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ถ้านิยายมึงสนุกมากจนเก็บไว้รู้คนเดียวไม่ไหวแล้วโว้ย เดี๋ยวก็มีคนมารีวิวเองแหละ
กูไม่เคยรีวิวเลยอะ มากสุดก็กดหัวใจแหละ
ในนี้มีนักเขียนเยอะ บางทีก็อ่านเจอว่าเขียนเพื่อเงินบ่อยๆ (ซึ่งก็ไม่แย่อะไร คนเราต้องทำมาหากิน) แต่กูไม่รู้ว่าถ้าเขียนเม้นท์รีวิวติชมอะไรไป เขาจะอยากรู้บ่ 555555
>>469 กูก็เขียนเพื่อเงินแต่กูก็อยากรู้นะ
พูดในแง่คนอ่านด้วยแล้วกัน
กูมีบลอกรีวิวด้วย แต่ปกติรีวิวอะไรก็ไม่เชิงอยากจะบอกคนเขียนเท่าไหร่ แบบเวลาอ่านอะไรแล้วชอบเวิ่นอะ อยากบอกโลกว่ากุรู้สึกยังไง คิดว่าเหมือนเปนการคุยกับคนที้อ่านเรื่องเดียวกันมากกว่า แต่คนอ่านบางคนเค้าก็ถนัดอ่านเงียบๆไง
นักเขียนไทยแม่งชอบด่าคนรีวิวไง บางทีก็ทำเป็นได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจ ใครอยากจะรีวิวให้รู้ ตอนนี้ก็เลยมีแต่หน้าม้านั้นละ
เห็นมีคนแจกอีบุคโดยการให้คนอ่านที่ซื้อเล่มก่อนไปรีวิวในเมบ แล้วนข.จะมาสุ่มแจกอีบุคเรื่องใหม่โดยไม่สนว่าจะรีวิวเชิงลบหรือให้กี่ดาว ทุกคนได้ 1 สิทธิ์หมด ตอนแรกกุคิดว่า เออ ก้เป็นวิธีที่ดีนะ แต่คิดไปคิดมามันคงมีคนที่รุ้สึกว่าบังคับจังรึเปล่านะ หรือกุคิดเยอะไป ถ้าเขาคิดว่าไม่ถนัดรีวิวก็แค่ไม่เล่นเกม แฟร์ๆ
กูเคยเห็นที่บอกมาเลยนะ สำหรับคนรีวิว 5 ดาว แล้วแจกรางวัล อันนี้กูว่าถึงจะรุ้สึกบังคับ
ถ้ารีวิว1-2ดาว(=ไม่ชอบเรื่องนี้)แล้วยังได้รางวัลจากไรท์อีกมันจะได้เหรอวะ มันอิหลักอิเหลื่ออยู่นะ
ถ้า4ดาว แล้วแจงจุดบกพร่องที่ตรงใจใครหลายคนอันนี้โอเค มันก็ต้องดูเป็นคนๆไปว่ะ แต่ส่วนใหญ่ไรท์น่าจะอยากให้คนที่รักที่ชอบมารีวิวเรื่องนี้แล้วได้รางวัลไปอย่างนี้มันวิน-วินทั้งผู้ให้ผู้รับมากกว่า
มีสนพนึงทำงี้ปะ มีคนด่านะ มันเหมือนปั่นจำนวนดาวอะ
>>463 ถ้าสนุกชนิดลืมโลก+คนอ่านมีจิตศรัทธาในมึงอย่างแรงกล้าก็จะแห่แหนกันมารีวิวเอง
มีไรท์คนนึง หมื่นกว่ารีวิว(ในแอพ สนพ.) คนอ่านยินยอมพร้อมใจมาวนเวียนรีวิว ร่วมกันคิดวิเคราะห์ ไรท์ถูกใจคอมเม้นใครเป็นพิเศษก็แจกบ็อกหนังสือ แจกพรีเมี่ยมหลายร้อยรายการ (ตอนนี้หนังสือ+พรีเมียมทุกชิ้นเป็นของแรร์ มูลค่าของพรีเมียมตอนนี้คือ10เท่าจากราคาเดิม)
เป็นสนพ.ที่คุณก็รู้ว่าใคร มีแอพ+มู้เป็นของตัวเองอ่ะ
>>484 อย่างที่มึงบอกเลย กูรู้สึกว่านักอ่านจะกลับมารีวิวนิยายเรื่องที่เขาประทับใจ โดยจำนวนยอดที่เยอะขึ้นจะช่วยให้มีคนประทับใจกลับมามากขึ้น แต่ถ้าเป็นนิยายที่ก็สนุกแหละ พออ่านได้ หรือเอาไว้แก้เง่น เขาก็อาจจะไม่ได้ใส่ใจจะกลับมารีวิวหรอก อ่านจบก็มูฟออนไปเรื่องอื่นๆ กันแล้ว
สนพที่ชอบใช้ภาพละเมิดลิขสิทธิ์อะนะ ของโจรถูกๆทำแจกได้ไม่เสียดายเงินหรอก
มึงๆ นิยายขนาดสั้นที่ตีพิมพ์ออกมาเป็นเล่มได้ไม่น่าเกลียดควรมีประมาณกี่คำวะ 50,000 คำพอไหม อยากได้ประมาณ 120 หน้านิยาย ขายประมาณ 150-180 บาทว่ะ ใครมีประสบการณ์ช่วยแชร์ทีนะ
Ky มึง ๆ นิยายเซทติ้งจีนปัจจุบัน ตัวละครชื่อจีน ตัวเอกชญ แต่นางเอกย้อนเวลาจากอดีตมาอนาคตต้องลงที่หมวดไหนวะ ถ้า ดด กูว่าจะลงหมวดอดีต ปัจจุบัน อนาคต ที่ธ กูจะลงหมวดนิยายจีน แต่ที่รอร ลงหมวด จีนโบราณก็ไม่ใช่ว่ะ
ขอถามด้วยคน นิยายปกการ์ตูนแบบแจ่มใส แต่มีบท NC แบบโรแมนซ์ ไม่ตั่บๆๆ เน้นบรรยาย นางเอกวัยทำงาน
ขายในเม็บ ควรลงหมวดนิยายรักหรือนิยายโรมานซ์ดีวะเพื่อน
ถ้าตับเกิน3บทจากทั้งเล่ม กูลงไปทางโรมานซ์นะ
ช่วงนี้ชอบไล่อ่านงานวิจารณ์นิยาย มีแนะนำคนที่วิจารณ์ดีๆ อ่านแล้วได้ความรู้ไหม
ky ขอคำแนะนำ/ปลอบใจ สำหรับนักเขียนที่เรื่องแรกปังแต่เรื่องถัดมา และถัดๆๆๆ มาแป้กหน่อย มันช้ำ มันเคว้ง มันงงว่าเรื่องแรกกูทำได้ไงวะ 55
ปรึกษาโหน่ยพวกมึง..เวลาขอสัมภาษณ์/ปรึกษา ข้อมูลจากบุคคลเพื่อเอามาเขียนนิยาย เราควรให้ค่าเสียเวลาเขาสักหน่อยใช่ไหม แล้วต้องให้ยังไงคิดยังไงวะ กูชอบถามหลายครั้งด้วย ไม่ได้ถามทีเดียว เพราะประเด็นที่อยากรู้มันงอกมาใหม่เรื่อยๆ อะ
Ky ยอดแอพส้มเงียบเหงาเฉาแดกมาก ตั้งแต่อัพเดทใหม่ก็ไม่มีอะไรน่าเล่นเลยว่ะ หน้าตาก็รกรุงรัง เมนูการใช้งานก็ยากชิบหาย แค่จะเข้า control panel ยังลำบากเลย ยิ่งอัพยิ่งแย่ว่ะ ไม่น่าเชื่อว่าเคยเป็นเบอร์หนึ่ง ลงเอ็นซีก็ไม่ได้ เปรียบเทียบ 3 ที่แอพน้ำตาลของกูยอดวิวยอดฟคเยอะสุด รองลงมาก็แอพเขียว แต่แอพส้มแห้งกากมาก กูอยากได้ฐานแฟนที่นี่แต่คนเห็นงานก็ยากสัสๆ กูควรเลิกลงที่นี่ไปเลยดีมั้ยวะ
ระหว่างเขียนมานานเพิ่งจะปังสักเรื่องที กับเขียนเรื่องแรกปังเลย แต่เรื่องต่อไปกริบหมด อันไหนดีกว่ากันวะ 5555555
>>504 สำหรับกุอย่างหลังดีกว่านะ ปังเรื่องแรกมันจะมีฐานแฟนส่วนหนึ่งที่อย่างน้อยเขาเคยผ่านตางานเราอ่ะ แค่เรื่องสองอาจจะไม่ถูกจริต เขาอาจจะกดติดตามไว้แล้วเรื่องหน้าๆ ค่อยกลับมาสนับสนุน ขณะที่อย่างแรกมันแบบไม่มีอะไรเลย ไม่รู้ว่าเราห่วยหรือไม่มีคนเห็นงาน เขียนไปแบบไร้แสงสว่างมากๆ มีสิทธิ์สูงที่จะเลิกก่อนปัง
>>506 เด็กเปรต เด็กปากฉอดน่ะสิ เม้นต่ำตมบางเม้นที่แคปกันมากูว่าพวกเด็กเห่อหมอยก็มี มึงคิดว่าเด็กมันไม่รู้จักแอพเขียว แอพน้ำตาล แอพชมพูหรา มันไม่อ่านที่แอพส้ม มันก็ไปอ่านที่แอพอื่น เรื่องจัดหมวดมีดีแค่อย่างเดียว กูอยู่กับส้มมานานกว่าที่อื่นยังหวังว่าจะดีกว่านี้ แต่ถ้าพัฒนาแล้วได้แค่นี้ก็แล้วแต่จ้า
>>508 อดีตเด็กเปรตสินะมึง55555 ก็เว็บมันไม่ได้เน้นขายนิยายมาตั้งแต่แรก เหรียญนี่ก็งอแงอยากให้ทำ มันก็ทำแล้ว ถ้าใช้ยากก็ใช้ที่อื่น เพราะด่าไปมันดันบ้งลง ก็ไม่ต้องเหนื่อยด่าแล้ว(กุด่าจนหนื่อยจนเลิกไปแล้วเลย555)
ก็ไม่รู้ว่าจะต้องมางอแงทำไมในเมื่อนี่มันแรวทางเว็บ(หมายถึงNC) ส่วนเด็กจะเปรตก็เปรตไป ทำไมเว็บต้องตามใจเด็กเปรตล่ะ ในเมื่อลูกค้าเค้าต้องการเว็บแบบน้ี มันก็ต้องยึดจุดขายนั้นแหละ
ในกรุ้ปรีวิวบุ๊คส์สนุกอยากบอกนะจ๊ะ เขาหมายถึงนิยายเรื่องอะไรวะ กูอยากใส่ใจ
>>512 พูดรวมๆ มั้งมึง นักอ่านส่วนใหญ่ก็แม่งแฝงๆ อยู่ในกรุ๊ปนักเขียน เห็นพฤติกรรมแขวนบ่อยๆ นั่นแหละ พฤติกรรมบ้งๆ แปลกๆ อีก แต่กูเห็นด้วย ถ้าติสุภาพ ไม่ใช้คำหยาบ มึงจะเอาไปด่าหลับหลังยังไง เอาเลย แต่ต่อหน้ามึงก็ขอบคุณและบอกจะปรับปรุงก็พอ มึงจะดูดีในสายตานักอ่านที่มาทีหลังด้วย แค่ถ้าหยาบมาจะแรงกลับก็เอาเลย แต่ด่ากลับมาแบสุภาพ ยังก็ดูดีในสายตานักอ่านนะ แถมยังจะมีคนซัพพอร์ตมึงมากกว่าฝ่ายด่า แต่ถ้าอีโก้แรงก็ตามนั้น ลับหลังแม่งนักอ่านก็มีกลุ่มลับเหมือนกัน แทนที่จะได้ยอดอีกสักหลายๆ เล่ม แม่งชวนกันไม่ซื้อ เฉาแดรก ต้องยอดเป็นล้านนะมึงถึงจะเฟียซได้แบบที่เขียนที่ด่าสวนคนทวงหนังสือในเมพ คนนั้น
>>513 ขอบคุณสำหรับการ rap up กูเห็นมันมีการพาดพิงถึงนิยายเรื่องหนึ่งในคอมเมนท์ไง กูเสือกป้ะกูนั่งอ่านทุกคอมเมนท์อ่ะมึง 555 นี่ยังอยากรู้อยู่ว่ะ อยากเห็นจะๆ ว่าเขาโต้ตอบยังไง
ว่าแต่เขายอดเป็นล้านเลยเหรอ ทำไมกูรู้สึกรีวิวน้อยนิด กระแสอะไรก็ไม่ปังขนาดนั้น มันขายดีขนาดนั้นเลยเรอะ
กูเลยว่าถ้าขายไม่ได้ระดับล้านแบบคนนี้ เก็บนักอ่านไปด่าลับหลังกับเพื่อนเถอะ 😂
>>516 อ๋อเขาเปิดยอดเลยเหรอ เชี้ย ยังอุตส่าห์ได้เป็นล้านว่ะ สงสารนักเขียนเจี๋ยมๆ ที่ตั้งใจเขียนงานเงียบๆ ฉิบหาย 5555 ใจมากมึง
กูเป็นนขก็เคยหัวร้อนกับรีวิวใน gr นะ ในนั้นรีวิวได้สะเทือนตับมาก กูละอยากจะตอบคมๆ ตามประสานขดูบ้าง แต่หลังจากนอนไปตื่นนึงก็เข้าใจว่า ความสามารถกูไม่ได้อยู่ในสิ่งที่กูพิมพ์ออกมาละจุดนี้ แต่อยู่ที่การเก็บไว้ในใจของกูน่ะ 5555
>>513 กูเจอเคยนช.คนนึงนาตาชามสกแม่เนียนเข้ากลุ่มลับนักอ่านกะไปป้ายยางานตัวเอง เสือกเจอความฮาร์ดคอร์ชวนแบนติแหลกจนรับไม่ได้ต้องคาบมาฟ้องเพื่อนข.ด้วยกันว่ามีนอ.แบบนี้ด้วยว่ะ สังคมเหี้ยมสก มีชี้ข่องแบนด้วย แย่ๆ ไปดูหนังหน้าพวกมันกันเร็วเพื่อนๆ ใครถูกแบนถูกติยับก็รวบยอดฟ้องแม่งเลยค่ะ แล้วนข.อื่นก็บ้าจี้ตามไปตีกับนอ.ในกลุ่มลับนั้นจนกลุ่มระเบิดหายๆปเลย555
ก็ไม่รู้ว่าจบไงไม่ได้ตาม รู้แค่นข.ตัวเปิดกลายเป็นตำรวจลับวันๆไล่หานอ.ที่ติงานตามกลุ่มลับไม่ลับพวกกลุ่มรีวิวงี้ เอามาแชวนให้เพื่อนนข.ด้งยกันรุมสาป เออใช่ นข.คนอื่นก็เริ่มเอาตามไล่หาด้วยเหมือนกัน เหมือนเกิดในโม่งนะแต่ไม่ใช่ บนเฟซนี่แหละ
>>517 ดีแล้วเพื่อนที่มึงไม่พ่นมันออกมา ไม่งั้นมึงจะตามรอยพวกนข.บ้งๆไปอีก เอาจริงในอมเซอนไรนี่ฝรั่งมันเม้นเดือดกว่าอีกนะ แต่นั่นแหละถ้ามึงไม่ขายงานกลุ่มนั้นคงไใ่แคร์555 แต่สังคมนข.ไทยมันเปราะบางไปเองที่รับคำติไม่ได้ หรือจัดการตัวเองไม่ดีจนเหิดเป็นความบ้งนั่นแหละ วิธีจัดการที่ดีที่สุดมีสองทางคือน้อมรับไปก่อนเก็บความอีโก้ไว้ให้ลึก กับแบบมึงนี่แหละไม่ทำห่าไรหรอกแต่เก็บไปนอนคิดสักคืนแล้วสติจะช่วยจัดการให้เอง
มีงเดี๋ยวนี้คนเปิดยอดกันเยอะมาก ดูในติ้กต่อกดิ เปิดยอดแบบ เขียนเดือนเดียวได้เปนแสนไรงี้ กุไถเจอมาสามสี่คลิปแล้ววว
มึง ถ้ากุเป็นคนคิดพล็อต คิดบทพูด แต่คนเรียบเรียงเขียนทั้งหมดคืออีกคน งี้ลิขสิทธิ์ถือเป็นของใคร ใครรุ้มั่ง 55555
เรยมีคนมาถามบ่อยๆ ว่าพล็อตดันไปซ้ำกับนิยายคนอื่นแล้วบังเอิญไปเห็นอะไรทำนองนี้ …วันนี้กูเข้าใจครส.พวกมึงละ ของกูคือนิยายสนพ.เลย แต่กูเห็นแค่คำโปรยแหละ แล้วรู้สึกว่าคล้ายมาก แต่กูคงไม่อ่านเรื่องนั้นจนกว่าจะแต่งของตัวเองจบ คือ จบ ^ ^“
มีใครลงอีบุคที่แอพเขียวดำบ้าง ขายได้กันมะ กุไม่ค่อยเหนคนแปะลิ้งขายที่นี่เท่าไหร่จนนึกว่าต้องเป็นนข.ที่เขาจีบเท่านั้นแล้วนะที่ลงได้ ส่วนแอพนิยายรฮ.นี่กุแทบไม่เคยเจอใครแปะลิ้งลงนิยายเลยแฮะ มีคนอ่านมุ้ย
*แอพเขียว
เขียวดำไม่ทำ epub ให้ด้วยมั้ง คนเลยไปลงน้อยอะ
เพื่อนโม่งมีคนทำปกสำเร็จสวยๆ แนะนำมั้ย จะไปตามสักหน่อย
ถ้าปกวาดสวยๆ นะ แค่กะพริบตาก็ไปแล้ว กูจองไม่เคยทัน บร้าชิบหาย ใช้เนตไน
รกันเอ่ย55555
พวกมึงอยากได้ประมาณแนวไหนบอกกันไว้ได้นะ กูเบื่อแอดมินปกสำเร็จไม่อยากฝากละพวกบนเฟสทีกับงานเทรซงานฮาร์ดเรฟดูไม่ออก สปีดเพ้นก็ไม่ช่วยทำให้ดูออดจ้า กูจะไปทวีตลอยๆไว้แล้วกัน
>>541 จริงๆ กูว่ากูได้หมดนะ ถ้าสวย555 แต่ที่วาดออกมาแล้วดูใช้ยาก คือแบบใส่โซ่แส้ หรือแต่งตัวเฟี้ยวเกินจนเขียนบุคลิกให้เข้าไม่ได้ หรือมาในชุดนักศึกษา ชุดช็อปพวกนี้จะใช้ยาก แบบเรียบๆ แต่สวยแบบนั่งปิกนิค อยู่ในทุ่งดอกไม้ ยืนด้วยกันริมทะเล นั่งกอดกันบนโซฟา เซ็กซี่หน่อยก็นั่งบนเตียง ชุดหลุดนิดๆ หรือแบบเหมือนกำหนดอาชีพมาเลย ก็ดูใช้ยาก
แบบเรียบๆ แต่สวยแบบนั่งปิกนิค อยู่ในทุ่งดอกไม้ ยืนด้วยกันริมทะเล นั่งกอดกันบนโซฟา เซ็กซี่หน่อยก็นั่งบนเตียง ชุดหลุดนิดๆ (อันนี้คือแบบที่ชอบ )
แบบเหมือนกำหนดอาชีพมาเลย ก็ดูใช้ยาก
ขอโทษทีกูพิมพ์ไปเรื่อย แยกประเด็นใหม่ 55
มึงกุต้องเขียนพระเอกเหี้ยๆ ใช่มั้ยถึงขายดีแบบระดับเป็นแสน เป็นล้าน
>>544 จริงค่ะมึง เหี้ยด้วย ยุดุตับๆ สวบๆ ด้วย ภาษาต้องหยาบ ดิบ เถื่อน ตั้งแต่ตอนแรกถึงตอนจบมึงต้องคิดให้มากเรื่องจะให้คู่หลักเขาเยกันท่าไหน ถ้าเป็นแบบ3p4p5p6p7p ได้ยิ่งดี พ่อผัวลูกสะใภ้ คนงานกับคุณหนู ออกแนวข่มขืนไม่สมยอมแต่กรี๊ดฟิน คนอ่านยิ่งชอบ
ไม่ต้องเขียนคำเยอะนะ หมื่นคำไม่เกินสามหมื่นก็พอ ฟินจบเรื่องนี้ คนอ่านก็จะตามไปฟินต่อกับเรื่องอื่นของมึง แต่มึงต้องขยันปล่อยงาน สามสี่วันหรืออาทิตย์นึงปล่อยงานเรื่องนึง ถ้างานมึงขายดีมากๆ ไปจ้างวาดปกเรทๆ มาใช้ก็คุ้มนะ มีภาพประกอบพระนางเอากันด้วย คนอ่านชอบ
มึงจะขายได้เงินแสนเงินล้านก็ต่อเมื่อคนอ่านเห็นงานมึงนั่นแหละ แรกๆ ต้องขยันส่งงานขายให้ต่อเนื่องที่สุด กูเห็นหลายคนทำได้ ได้จับเงินแสนเงินล้านจากนิยายผู้ใหญ่
เรื่องถุกค้นพบแม่งสำคัญชิบหายจริง ดีไม่ดีไม่รู้แหละ แต่คนต้องเห็นก่อน พวกหน้าใหม่นูกูก็ลำบากหน่อย แต่ก็ขอให้มีคนค้นพบเยอะ ๆ นะ เป็นกลจ.ให้ทุกคน
>>548 มึงก็ด้อยค่านักเขียนด้วยกันเองจังเนอะ น่าสมเพช นักเขียนที่ไม่ขายเซ็กซ์ซีน เป็นฟีลกู้ดส์ นิยายมีพล็อตวิจิตร คำสวย ไม่มีฉากแบบนั้นก็มีที่ชายได้แสนได้ล้าน เปิดกะลาแล้วลองหาดูนะ กูไม่แจกวาร์ป แค่เท่าที่พิมพ์ออกมาก็รู้แล้วว่าโลกแคบ กูไม่ได้ดิ้นแทนนิยายเซ็กซ์ พวกที่ขายเสียวแล้วรวยก็มี แล้วไง นักเขียนก็ต้องแดกต้องใช้ ถ้าขายเสียวแล้วรวยก็เรื่องของเค้า ก็เขียนแล้วมีคนซื้อจนรวยให้บางตัวออกมาแซะเล่น เหมือนดราม่านักร้องเลยว่ะ คนที่เหยียดได้ต่ำตมสุดก็คนในวงการเดียวกันนี่แหละ
กูลองเขียนแนวหลัวชั่ว กูว่ายากนะ ขัดกับสำนึกสุดๆ
>>554 555 ใช่เลย กูลิงละนะคือต้องถอดสมองเขียนอะถึงจะลื่น ลองเขียนตามปกติคืออิหยังวะในใจมันต่อต้าน พอ.เหี้ยขนาดนี้นอ.ยอมๆด้ไงวะ คนเรามันจะเปลี่ยนใจง่ายแค่ถูกเยสดุกับพูดหวานๆงี้เลย แต่นักอ่านชอบมาก เชียร์หนักมาก กูนี่แอบเศร้าเบา ๆ ซับน้ำตาบนกองเงิน สัสเอ้ยทำไมเรื่องที่กูตั้งใจกลั่นกรองแต่งใส่ความรู้ความมีเหตุผลเสียงตอบรับไม่ดีงี้วะ คือมีคนอ่านคนตามเยอะอยู่แหละแต่แบบ ฟีลคนละแบบเลยฮือ ให้คิดว่านี่คือการแข่งกัน(โดยกูผู้แยกสองร่าง)ฝั่งนึงตามอ่านกันแบบเรื่อย ๆ คุยกันกรุบกริบ อีกฝั่งคือตามอ่านติดแบบลือลั่นครึกครื้น กูละสับสน เออแน่นอนว่าฝั่งถอดสมองแต่งนี่โกยเงินได้เยอะกว่าจริง แต่นั่นละมึงก็ต้องจับคนอ่านให้ดี บางทีกูเบื่อฉากเยสเลยใส่เนื้อเรื่องรัวๆแม่งข่นกูอีกเมื่อไหร่จะได้เยส กูเครียดเลย555 เอาว่ะ ถ้าจะหาเลี้ยงชีพมันก็ต้องมีถวายวิญญาณกันบ้างละนะ แต่กูยังรักในแนวทางเดิมก็ผลัดกันเขียนไป
>>556 แยกดิ ทำเป็นคนละตัวตนไปเลยไม่โปรโมทให้กัน แอคหลักใสๆ แอครองเยส ที่น่าตลกอีกอย่างคือแอคหลักกูมีเพจโปรโมทพร้อม แต่แอครองคือไม่มีอะ ไม่ขายที่ไหนอัปในเว็บแค่นั้น แต่คนดันรู้จักนิยายแอครองเร็วกว่าแอคหลัก555 ยอดไรเปรี้ยงปร้างเร็วกว่าแบบปกติแอคหลักกูนิยายเรื่องนึงกว่าจะมีคนไล่เม้นให้ทุกตอนได้ยอดวิวเฉลี่ยพันอัปงี้ต้องลงไปสักเดือนกว่า แต่แอครองไม่ถึงเดือนทำได้เฉย เออแต่คนเขียนเดียวกันคือกูนี่แหละ แต่เห็นงี้ก็มีแวบๆว่าแม่งกูอีกคนมาละเมอแต่งแทนเหรอวะ ทำไมมันต่างกันปานนี้
>>558 ชญ ทั้งสองแอคแหละ ชช.ลองแล้วรู้สึกไม่ใช่ทาง แต่ก็ลองพยายามอยู่ ไม่ค่อยมีปัญหากับพอ. แต่มามีปัญหากับนายเอก เพราะแม่งตามพิมพ์นิยมคือหน้าหวานร่างบางไรงี้ สำนึกกูมันต่อต้านเอง555 ว่าแม่งก็แทบไม่ต่างจากหญิงนี่หว่า ชีวิตจริงกูก็พอรู้จักผช.นุ่มนิ่มทั้งแท้ไม่แท้นะ แต่จริตมันไม่ขนาดในนิยายอะ เอาเหอะมันเป็นปัญหาที่กูยังไม่เกตแหละ ถ้าเบิกเนตรได้คงพอเข้าใจเอง
ky เวลาเจอนิยายที่ใช้ภาษาอังกฤษในเรื่องผิดทำไงกัน บอกคนเขียน(แบบให้ฟังดูดีๆ ไม่ฉอด)มั้ย หรือปล่อยงั้น เจอมาเรื่องนึง เจอสามสี่จุดเลย พิมพ์เล่มด้วย
>>563 มึงกูเคยมีปสก.บอก นข.ดังหลักล้านท่านหนึ่งว่าผิดเยอะมาก แบบถ่ายรูปกน้าจอให้ดูเป็นสิบรูปเลย เขารับฟังและขอบคุณ แต่มันแก้ไม่ได้แล้วเพราะเขาพิมพ์เล่มแล้ว แล้วในebookกูก็ไม่เห็นเขาตามแก้ด้วย เขาก็บ่นๆว่าเปลี่ยนคนพิสูจน์อักษรมาหลายรอบโดนนักอ่านด่าแน่ๆบลาๆ แต่เขาก็ไม่ตามแก้นะมูฟออนไปลุยเรื่องใหม่แล้ว /กูก็เลยช่างเขาไปเลย แม้ว่ากูจะหงุดหงิดมากที่เจอคำผิดก็ตาม แต่ในมุมเค้าที่เขียนหลายเล่มกูว่ามันเป็นเรื่องที่มองข้ามได้ว่ะ
กูเขียนนิยายจบนานแล้วและมารีไรต์จนเสร็จ แต่แก้อีกรอบ กูคิดว่าตอนจบแม่งไม่ถูกใจกู นี่จะเป็นรอบที่ห้าแล้วโว้ยยยยยยยยยย กูอยากเทแล้วอ่ะ กูขี้เกียจแก้แล้ว แต่กูปลงไม่ได้
Ky กูอยากรู้ว่าตอนปั่นนิยายของตัวเอง พวกมึงอ่านนิยายของคนอื่นกันบ้างไหม หรือดำดิ่งอยู่ในโลกนิยายของตัวเอง
ในนี้นั้นข.น่าจะเยอะ กุขอถามเลยละกัน ทำไมถึงต้องใส่ซี้ดนะในนิยาย(ถ้ามึงเขียนอ่ะนะ) กูอ่านแปลมาก็เยอะนะไม่เจอ เจอแต่ในงานไทยอะ
>>567 อ่านบ้าง กูชอบซื้อนิยายแนวเดียวกับที่ตัวเองเขียนอ่ะ เสี่ยงเผลอก๊อปมาก แล้วตอนนี้มันดองเต็มบ้าน กูเขียนช้าด้วย บางทีตะลุยอ่านทั้งอาทิตย์ให้กองดองมันลดก่อน แล้วเว้นช่วงสักอาทิตย์สองอาทิตย์มาแต่งของตัวเองต่อ มันจะได้ลืมๆไม่ติดสำนวนติดคำพูดเขามา กูซื้อแต่แนวรักบางทีเลยต้องอ่านสลับแบบถ้ากำลังแต่งแนวตัวเอกวัยเรียนวัยรุ่นก็จะสลับอ่านแนวโรมานซ์วัยทำงาน พอแต่งโรมานซ์ก็สลับมาอ่านนิยายแนววัยเรียนใสๆ บางทีก็ไปอ่านแฟนตาซีจีนโบกับวายเลย
>>571 กูไม่ใส่ทั้งซี้ดทั้งปั่กทั้งพั่บ แต่ไม่เคยมีนักอ่านที่ไม่ชอบซี้ดหากูเจอเลย!!!!!555
เวลไม่ถึงไม่เป็นไรว่ะ กูยินดีจะซี้ดต่อไป ยอดถึง100k คนอ่านรีวิวว่าถึงใจถึงอารมณ์ กูโอเคถ้าโม่งจะเหยียดซี้ดกู555 ซี้ดกูมันคือการเปล่งเสียงออกมาพอให้เข้าใจว่าพอ.นอ.ไปถึงจุดไหน แต่กูไม่แจะๆนะ
เพื่อนโม่ง คือเราอยากแต่งนิยายมีธีมออฟฟิศ แต่คือไม่มีปสก.ออฟฟิศเลย หาอ่านก็ยังงงๆ คือสงสัยเรื่องพวกตำแหน่งผู้จัดการแผนก หัวหน้าแผนก ผู้ช่วยหน. อะไรพวกนี้ แบบสมมุติถ้าแผนกนึงมีครบ3 ตำแหน่งเลยมันแบ่งงานกันยังไง ใครใหญ่สุด แผนกนึงมีประมาณกี่คน บลาๆ คือเพื่อนโม่งพอมีแหล่งศึกษาแบบชัดเจนมั้ย หรือใครมีความรู้ก็บอกได้เลยนะ กราบล่วงหน้า 🙇♂️
ขอถามหน่อย อาชีพรับจ้างคิดพล็อตนิยายมีจริงไหม มันทำง่ายไหม
>>581 ปกคินี่มึง บอร์ดบริหารแม่งยังมีพวกแค่ลงชื่อแต่ตัวไม่เคยเหยียบเข้าบ.เป็นเดือนก็มี หรือใกล้ๆกันก็นักการเมืองที่ลาสามร้อยกว่าวันแต่แม่งไม่โดนเด้งสักที ปกติแหละคิดมากน่า เมคเซ้นสุดๆอะ อย่างที่ว่า >>582 พวกตำแหน่งสูงๆอู้กันเป็นปกติ ปล่อยให้หน้างานแบกกันเอง
เออ ทางเดียวที่มันจะไม่เมคเซ้นคือพระเอกมึงเป็นคนดีมีวินับแหละ มันจะผิดปกติถ้าคนเจ้าระเบียบแบบนี้ยอมทิ้งการงานมาไล่หลีหญิงทั้งวัน เออแต่ชีวิตจริงก็มีไรแบบนี้ด้วยนี่หว่า ที่ทิ้งงานให้ลูกน้องทำในบ้านแต่ตัวเองไปลั้นล้ากับสาวนอกบ้านอะ ถึงกระนั้นทุกคนก็ยังคิดว่าเป็นคนดีย์
เพื่อนโม่งเคยไม่ชอบงานที่ตัวเองแต่งมั้ย แต่ก็แต่งจนจบอะ ส่วน นอ ก็ดูชอบนะ แต่กูแต่งแล้วไม่ชอบเลยโว้ยยย
แต่งเรื่องยาวมากเป็นร้อยตอนพันตอนเน้นขายให้อ่านล่วงหน้า หรือแต่งเรื่องที่ไม่ยาวมากเน้นรวมเล่มขายอันไหนรายได้ดีกว่ากัน?
แม่ง กูมาระบายความเหี้ยเฉย ๆ คือกูก็เข้าใจความโว้คระดับนึง ที่ผ่านมาก็พยายามกะจะแต่งนิยายขาวสะอาด พระเอกไม่ท็อกซิก ไม่ปิตา ไม่ chivalry เกิน คสพ.เท่าเทียม consent ตลอดไม่เคยส่อคุกคาม มันก็โอเคแหละ แต่กูคงไปต่อไม่ไหวแล้ว กูไม่เข้าใจทำไมพวกผช.ร้าย ๆ อัลฟ่าเมล ติดกลิ่นปิตานิดหน่อยมันเร้าใจกว่า ความ chivalry แม่งก็ก๊าวดี ใครจะฉอดก็ฉอดไปกูไม่สนแล้วจุดนี้ อยากขอโทษนักอ่านด้วยแต่กูไม่ผิดนะ อ๊ากก TT
>>588 ปรกติมึง นี่แหละคำตอบว่าทำไมนิยายพระเอกท็อกซิกถึงขายดีจัง ถ้าว่าแค่เรื่องของพล็อตนิยายเฉย ๆ ไม่ได้อิงชีวิตจริงผชคือขยะที่อีพวกนักเคลื่อนหวายชอบรนนะรง เอาแค่พล็อต เอาแค่นี่เป็นนิยายเรื่องนึง พล็อตแบบนี้มีจุดขายเยอะ คนอ่านก็คงคิดแบบนี้ ความหวือหวาเร้าใจมันน่าติดตามกว่า
Ky กูเห็นคุยกันในทวิต ถ้านิยายของมึงจบแบบ Bad End มึงว่ามึงจะใส่สปอยด์บอกนักอ่านมั้ย
>>593 เป็นกูกูไม่ใส่ ถ้าอ่านแล้วไม่สบายใจ ก็นับว่าหนังสือได้ทำหน้าที่ของมันบรรลุแล้วแหละ โตเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว ควรรับความไม่สมหวังที่สมเหตุสมผลในนิยายได้ แต่ถ้านิยายจบ Bad End แบบอิหยังวะก็ด่าได้เช่นกัน หนังสืออ่ะวิจารณ์ได้เสมอ แต่ที่นักอ่านการคาดหวังให้เป็นไปตามที่ตัวเองคิดตลอดเวลากูว่าเป็นไปไม่ได้ และไม่ควรเป็นข่า
ปล. แต่นิยายก็ควรอยู่ถูกหมวดนะ ไม่ใช่มึงปะหน้าว่าแนวฟีลกู้ด รักโรแมนติก เข้าไปอีเหี้ยคนละปกเลยงี้ ก็สมควรโดนด่า 5555
bad end ก็ใส่หมวดดราม่าไปดิ หมวดนี้คนก็น่าจะรู้แล้วนะว่ามีสิทธิ์จบแบด หรือยังไง ถ้ามึงจะดื้อใส่หมวดโรมานซ์ นิยายรักก็ใส่สปอยล์บอกไป
เอาจริงๆ นะ อยากทำไรก็เรื่องของมึงอะ โดนนักอ่านสาปก็อย่าวิ่งมาด่านักอ่านในโม่งล่ะ เพราะส่วนใหญ่นักอ่านกุว่าเค้าอยากรู้ตัวถ้ามันจะ bad end5555
มึงเลือกเอาจะใส่สปอยล์หรือมึงจะโดนนักอ่านกานามปากกามึงทิ้ง เป็นนามปากกาที่ต้องระวัง ถ้ามึงอินดี้โนสนโนแคร์ก็ตามเรื่องของมึง แต่ถ้ามึงแคร์กุแนะนำให้มึงบอกเขาให้รู้ตัวสักหน่อย
นักอ่านเข็ดไม่ซื้อมึงอย่ามาร้องบ่นยอดขายน้อยล่ะ55555555555555555555555
Ky ล่าสุดแอครีวิวในทวิตถามนักเขียนว่าถ้าเจอพล็อต rape incest pedo ครูศิษย์ รุนแรงเรื่องเพศ ถ้าเตือนแบบสุภาพถือว่าเป็นการก้าวก่ายพล็อตมั้ย เอ่อ กูขอถามก่อนว่าสะกดคำว่ามารยาทเป็นมั้ย คิดยังไงจะไปไล่เตือนคนอื่นเค้า ตัวเองกำลังคิดละเมิดเค้ารึเปล่า? ร้อนรนจนต้องออกมากวาดล้าง ตามล่าแม่มด ให้คลีนให้ได้ใช่มั้ย?
>>608 ไม่ใช่จริตตัวเองแม่งก็แค่ปิดหนีเงียบๆปะ เออแต่นั่นแหละยุคสมัยแห่งการหิวแสงและคลั่งศีลธรรม ขอฉอดสักนิด นี่แม่งถ้ามีคนมาด่านิยายแนวที่พวกมันโปรดว่าพระเอกทำเหี้ยไปขนาดนี้ทำไมยังให้อภัยได้ ทั้งดูถูกข่มเหงทำร้านทั้งร่างกายจิตใจ ชีวิตจริงแม่งควรหนีละปะยังกะผีบ้าตอนดีโอ๋ชิบหทยตอนร้ายจับซ้อมมีเซกซ์ยังกะข่มขืน แต่นายเอกใจง่ายไปปะ นางเอกก็โง่เนอะเจ็บไม่จำ ถึงมากลับใจคลานเข่าร้องเป็นหมาตามง้อแต่ก็ลบล้างไม่ได้มะ แม่งคงด่ากลับเหมือนกันอะ555 แร้วไงคะนี่แหละวิถีพระเอกโบ้ เพราะนายเอกเราใจกว้างไง เพราะนางเอกเป็นคนดีไง
เข้าใจว่าอยากเปลี่ยนแนวคิดเรื่องพล็อตสุ่มเสี่ยงในนิยายเพราะนิยายเป็นซอฟท์พาวเวอร์ แต่ไปไล่เตือนคนอื่นได้เหรอ มีสิทธิ์อะไร กฏหมายใช้ไม่ได้เลยใช้กฏหมู่? มังงะบางเรื่องโหดสัสกว่านิยายที่พวกคลั่งศีลธรรมไล่ล่าอีก เด็กแม่งซื้อกันง่าย ทำไมไม่ออกมาไล่ ดีแต่คลั่งศีลธรรมปลอมเปลือก อยากขัดขาเพราะนิยายน้ำดีตัวเองขายไม่ออกมากกว่า
เดี๋ยวแม่งก็วนมาว่าพระเอกเหี้ยทำไมขายดี5555555 กูดักไว้ก่อน
พระเอกนิยายน้ำดีส่วนใหญ่เหมือนนักเขียนมือไม่ถึง อ่านแล้วง่วง มันจืดชืดมั้ง พระเอกเลว นักเขียนมือไม่ถึงมันยังมีเรื่องมาดึงความสนใจให้ติดตามว่าพระเอกมันจะโบ้ตอนไหน นักเขียนที่เขียนพระเอกน้ำดีช่วยเขียนให้พระเอกมันแพรวพราวหน่อย ไม่ใช่ดีแบบแกงจืดอ่ะ กุอยากส่งเสริมนะ แต่ถ้าเรื่องชวนง่วงก็ไม่ไหวจ้า
พระเอกดี สายละมุน แต่พระนางดราม่ากันเรื่องอื่น แบบครอบครัวใครสังคนบังคับ นางเอกต้องดิ้นรนชีวิตไรงี้ กูชอบอ่านแบบนี้มากกว่า คสพ.พระนางท๊อกซิกกูไม่ค่อยโอเค
ครอบครัวท๊อกซิก แล้วต้องปรับตัวยังไง ทำยังไงให้หลุดพ้น หรือประนีประนอมกันยังไง กูชอบอ่านมากนะ เหมือนพระนางช่วยกันประคับประคองจิตใจ นี่แหละคู่ชีวิตอะ ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันไป
กูอ่านเรื่องแบบนี้ทีไร น้ำตาซึม ทัชใจมาก
เวลาที่ทำเล่มเเล้วในเรื่องมีเอนซีฉากโป๊ อายโรงพิมพ์กันไหม
ตอนลงนิยายเรื่องแรก เป็นนูกู ไม่มีใครรู้จัก ตื่นเต้นกันมั้ยวะเพื่อนโม่ง 55555
>>622 ตื่นเต้น ก่อนจะลงไปได้สองอาทิตย์แล้วก็กลายเป็นห่อเหี่ยวเพราะว่าไม่มีคนอ่าน มุแง้ 5555
ky เวลาชื่อตัวละครที่มีสองพยางค์แล้วเราเรียกพยางค์หน้าอย่าเดียวเป็นชื่อเล่น แต่มันดันสะกดด้วยอักษรสูงมึงรุ้สึกแปลกๆ มั้ยวะ สมมติว่าชื่อหัสนัย เรียกสั้นๆ ก็เรียกหัดใช่ป่ะ ทีนี้เวลาเขียนมันจะเขียนว่า "หัส" เสียงในหัวจะออกว่าหั๊ดส์กันป่ะ เพราะไม่มีอักษรต่ำตามหลัง (ปกติชื่อเล่นคงเป็น "นัย" แต่อันนี้ยกตย. เฉยๆ)
มีประเด็นของแถมทำให้หนังสือแพงขึ้นในนกฟ้าตอนนี้ มีนข.ออกมาบอกว่า ฉันแถมจริงๆ ปกติพวกมึงคิดของแถมรวมในต้นทุนป่ะ (แต่กูเห็น นข.เริ่มขาย ราคานี้มีแต่หนังสือ ราคานี้มีของแถมนะ แล้วกรณีนี้คือ ยังไงเอ่ย )
ตัดภาพกลับไปที่คำถาม ทำไมหนังสือนิยายวัยรุ่นแพงกว่าแนวอื่น คำตอบ เค้ามีต้นทุนค่าปกสวยๆ เลยแพวกว่า 555
นักเขียนบางคนอยากทำพรีเมี่ยมสนองนี้ดส์ตัวเอง อยากทำแจกนักอ่าน พอนักอ่านบ่นว่าไม่อยากได้ เกะกะ รกบ้าน ไม่มีที่จะเก็บแล้วโว้ย อยากได้เล่มอย่างเดียวก็ร้องโหยหวนว่าคนอื่นใจร้าย เราต้องแบกรับค่าคมช ค่าพรีเมี่ยมเข้าเนื้อ บางครั้งก็ขาดทุน เอิ่บ ใครจะสงสารลงเหรอ
บางคนแถมเยอะไปจนรกจริงนะ บางทีแถมเยอะจนกุยอมถอยไปซื้ออีบุ๊กดีกว่าเพราะซื้อเล่มมาก็ต้องหาที่เก็บของแถมอีก
มีบางนักอ่านที่มาเพื่อของแถมจริงๆ นะ กูทำมือขาย นักอ่านถามแถมอะไรบ้างคะ ถ้าซื้ออบ่างนี้แถมอันนี้ด้วยได้ไหม
กูนี่มึนเลย เพราะกูก็เป็นพวกไม่ชอบเก็บของสะสม งงใจว่ามีชอบสะสมกันด้วยอะ
ประเด็นนี้กูก็อยากรู้มาก มึงเอาของแถมมาคิดในทุนมั้ยนิ
มีบางคนคิด บางคนไม่คิดมั้งนะ แต่กูว่าคิด พวกสนพ.คิดทั้งนั้น แต่อย่างวายอะ นักอ่านเรื่องมากมาก เขาต้องขายแพงจะได้คุ้มเวบาอิพวกนักอ่านสันดานเรื่องมาก อย่าด่าสนพ.ว่าเขาขายแพง ก็พวกคุณมึงทั้งหลายเรื่องมากจนสนพ.ต้องขายแพงเอาไว้เผื่อเคลมพวกมึง
แต่นข.จะขายถูกมากก็ไม่ได้ มันเหมือนมาตราฐานการตั้งราคาจะแย่ แล้วเดี๋ยวในกลุ่มนข.แม่งมาด่ากันเองว่าอินี่ๆๆกดราคาขายถูก อะไรไม่รู้เยอะแยะ คือยังไงก็ไม่มีความพอดี
อย่างกูขายต้องตามราคาตลาด แล้วมันก็ดูแพงไง ทำไงล่ะ ก็ต้องมีของพรีเมี่ยมให้ นักอ่านก็อ่าน ไม่ได้อยู่ในตลาดนักเขียนเลยไม่รู้ว่ามันเยอะไปทุกอย่างอะ
3-4 ปีมา นิยายที่มีของแถมแล้วเห็นราคา 600-700+ กูสอย e-book อย่างเดียวไม่เก็บเล่ม ไม่ก็ตัดใจเลิกตามไปเลยแล้วถอนหัวใจกับเอาออกจากชั้นไป บางคนอย่างกูไม่ได้อยากเก็บของแถม รกรุงรังดูแลลำบาก นักเขียนอยากให้ก็ให้แยกมาอีกทีดิ ไม่ใช่เอามาโปรโมทแล้วบอกว่าแถมจริงๆ น้า เหม็นขี้ฟันนักเขียนตอแหลละแบบนี้ เห็นแบบนั้นก็เข้าใจว่าขายรวมทั้งนั้นล่ะ
>>638 แต่พรีเมี่ยมพวก3วันแรกจองกับกูอย่างนี้ กูไม่เอาไปรวมในทุนนะ อันนี้กูอยากให้นักอ่านที่มาจองกันจริงๆ แต่ถ้าพวกสแตนดี้ไรงี้ก็คิดว่ะ
ใครเป็นคนตั้งต้นให้มีของพรีเมี่ยมพวกนี้ ทำให้นักเขียนเรื่องไหนไม่มี มีนักอ่านเอามาเปรียบเทียบด้วย กูต้องยังไงดี แม่งก็ต้องทำจะได้ไม่โดนด่า
กูเฉยๆนะถ้าสนพ.ทำอะ แผนการตลาดนายทุนก็งี้แหละ แต่ถ้าพวกทำมือคือกูอิหยังวะเบาๆ ชอบมาบ่นว่ายอดไม่ถึงเป้าสักทีใกล้เส้นตายละนะ ลดพิเศษจนเข้าเนื้อละนะ แหมมึง ไม่ใช่นายทุนอย่าทำเกินตัวดิ นายทุนสายป่านยาวฐานแน่นจะทำเซตละพันก็ยังมีทุนเหลือๆ แต่ทำมือนี่คือระดมเงินนักอ่านกับออกเองก่อน เล่มละสามร้อยยังคิดแล้วคิดอีก ยิ่งช่องทางขายไม่เท่าโฆษณาสู้ไม่ได้ก็ยิ่งขายยากไปอีก พอมาถึงจุดหนึ่งจะมีพวกแบกนับทุนไม่ไหวคามุยแม่ง เดือดร้อนทั้งคนอ่านที่รอกับนข.ทำมือคนอื่นไปอีกดิ
ทำไมไม่มีทุนเอาไว้เลยว่าจะทำเล่มเท่านี้ แล้วกันเงินไว้เลยวะ
ถึงยอดไม่ถึงยังไงก็จะสั่งเท่านี้ เช่น พิมพ์50เล่ม คิดทุน50เล่มไปเลย บวกค่าพิสูจน์ ค่าปก ค่ามันสมอง ค่าไฟ บลาๆๆไป แล้วติดเป็นตัวทุนค่อยตั้งราคา
ถึงจะมีคนพรี 30คน ก็สั่ง50เล่ม
หรือว่ากูขายทำมือมาหลายเรื่องแล้ว เลยมองว่าถึงจะพิมพ์ออกมา50เล่ม ยังไงก็ขายหมด
อย่าเห็นคนเฟบเข้าชั้นเยอะแล้วมโนว่าต้องมียอดสัก200-400เล่มไรงี้ แล้วไปขอราคากับโรงพิมพ์แบบหลายร้อยเล่ม
เขาก็ให้ราคาถูกมา พอถึงเวลาจริงๆ คนพรีร้อยเดียวก็หน้าซีดงี้
เม็บขึ้นป้ายแดงวันไหนกันวะ
แต้งกิ้วพวกมึงจ้า
มึง กุถามแบบอยากรุ้จิง ๆ ไม่ได้จะเหยียดใครนะ สมมติกุมีแนวนิยายเรื่องนึง ที่น่าจะปังมาก ๆ บทเอยอะไรเลย ระหว่างเซ็ตให้เป็น ชช กะ ชญ มึงว่าอันไหนจะผลตอบรับดีกว่ากันวะ เห็นเขาบอกว่าฝั่งวายเขียนแล้วแมสง่าย ติดเทรนด์ทวิตโบ้ม ๆ แต่ไม่ค่อยจ่ายเงินซื้อกัน ชญ ไม่ได้ฮิตมาก แต่ก็ได้เงินดีปะ
Ky จำเป็นมั้ยที่นิยายต้องลากยาวเกินแสนคำ (คนเขียนได้เขียนอะไรกันยาวขนาดนั้น) จะได้ความสนใจจากคนอ่านมากกว่านิยายไม่ถึงแสนคำมั้ย กูเป็นคนเขียนเนื้อๆ ไม่เคยเขียนเกินแสนคำ แค่ 7-8 หมื่นคำจบ เคยเห็นนักเขียนนักอ่านชอบร้องว้าวเวลาเขียน/เจอนิยายยาวเกินแสนคำกัน
คิดเหมือนกันนะ แบบชายหญิงคนอ่านอาจจะอายุมากกว่าด้วย มีเงินมากกว่า ซื้อได้มากกว่า ส่วนแนวชายชายแค่ติดเหรียญหน่อยก็โดนด่าแล้วเห็นแก่เงินต่างๆ กุเหนในจำนวนคำเท่ากัน ฝั่งชายหญิงกล้าติดกันมากกว่ามาก
แล้วเอาตรงๆ กูว่าตลาดชายหญิงใหญ่กว่าชายชาย ถ้าพูดถึงนิยายคนไทยแต่งนะ ชายชายแม่งไปเทอยู่นิยายแปลกันเยอะ
>>652 กูเป็นคนนึงที่ส่วนใหญ่ไม่อ่านนิยายที่ไม่ถึงแสนคำว่ะ(ยกเว้นนิยายรักผู้ใหญ่บางเรื่องที่อ่านเพื่อ เสพnc) ไม่ถึงแสนที่กูเจอส่วนใหญ่คือกระชับเกินตัดจบแบบรวบรัดอ่านแล้วไม่ผูกพัน กับตัวละคร น้อยมากกกที่จะดีงามจนติดในใจไปหลายๆปี//คนที่แต่งสนุกจนหยดสุดท้ายท้าวความปมชีวิตตัวละคร อ่านแล้วอิ่มครบจบทุกประเด็นลากไปแสนกว่าคำมีเยอะแยะมึง
คนที่กูเจอ2แสนกว่าคำแล้วมีแต่น้ำเยอะมากก็มี เช่น orange vegetable งี้มึงไปดูเลย2แสนกว่าคำจุกๆแทบทุกเรื่องกูอ่านจนเหนื่อยมาก น้ำเยอะ
ส่วนแสนกว่าคำเพราะตัวละครพูดมากก็มีเช่น เดอะแกะ แต่กูชอบนะเพราะแต่ละประโยคคือฮามากสำหรับกู
แสนคำนี่มันกี่หน้าวะมึง กุไม่เคยสนจน.คำเลย ดูแต่ความหนาเล่ม 5555
ให้คนอ่านเล่นเกมหาคำผิดแจกนิยายนี่น่าเกลียดป่ะวะ กุอ่านเองกี่ทีแม่งก็เจอ ท้อแล้ว เคยจ้างงานแม่งหล่นกว่ากุทำเองอีก
ครูนิยายคืออะไรวะโม่ง พวกเขานิยามตัวเอง และมีมาตรฐานของตัวเองระดับไหน ถึงกล้าที่จะเรียกตัวเองว่าครูแล้วไปเก็บตังสอนคนอื่น อันนี้สงสัยจริงจัง
เคยเจอนักเขียนคนนึงเขาเขียนห่วยมากแต่เขาขยัน เคยไปช่วยเขาเรื่องการเขียนแล้วเขาจะจ่ายตังให้เลยบอกเฮ้ยไม่เอาตัง เขาก็เล่าว่าเขาจ้างครูคนนึงให้มาสอน สอนดีอย่างงั้นอย่างงี้ เลยสงสัยว่าครูนิยายคืออะไรวะโม่ง?
พวกมึงว่าไงกันมั่ง เอาฟิคมาชุบขายสามเวอร์ชั่นเพราะที่บ้านมีปัญหาด้านการเงิน
https://twitter.com/LilyForMB1/status/1539135858552578049?t=MCISlrgY258WFtPVGcKu6A&s=19
ถ้าไม่ไปทำอะไรไว้กับคนอื่น กรรมก็ไม่โดนมากหรอก อย่างน้อยก็แค่ไม่กี่คนพูดถึงแล้วเงียบไม่สนใจ แต่นี่โนเนมซะทีไหน มีเนมด้านไหนว่ากันอีกที
ถามหน่อย ไม่รู้ว่าถูกที่ไหม คืออยากรู้ว่าการเอานิยายคนอื่นไปวิจารณ์ในกลุ่มแชทมันผิดไหม? ความตั้งใจคืออยากศึกษางานของคนอื่นทั้งที่ปังและไม่ปัง คล้ายๆกลุ่มวิเคราะห์หรือกลุ่มติวไรงี้ แลกเปลี่ยนความเห็นกันว่าอะไรดีไม่ดี อะไรน่าเอามาเป็นแบบอย่าง อะไรไม่ควรทำ แต่ก็กลัวว่าจะโดนเข้าใจผิดแบบเอานิยายคนอื่นไปปู้ยี่ปู้ยำสนุกปาก มันก้ำกึ่งกันแปลกๆเลยอยากรู้ว่ามันผิดอะไรไหมโม่ง
>>677 รับฟังอยู่นะ หมายถึงว่ากำลังรับฟังอยู่ ประเด็นที่ว่าคนถูกวิจารณ์จะได้ประโยชน์อะไรก็น่าสนใจ การที่เจ้าตัวไม่มีสิทธิ์โต้แย้งก็น่าสนใจ แต่ประเด็นที่ว่าถ้ามันมีข้อเสียก็ต้องปัดตกไปทั้งหมดโดยที่ไม่คิดหาทางพัฒนาอันนี้ไม่เห็นด้วย
เท่าที่หาทางออกนะ
1.ขอรับนิยายเรื่องที่เจ้าของต้องการ/มีความสมัครใจให้วิจารณ์ *เจ้าตัวจะได้รับทราบโดยสมัครใจ ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีค่าใช้จ่าย
2.แจ้งรายละเอียด/แนวทางการดำเนินการ เช่น แจ้งว่าเป็นกลุ่มวิจารณ์ที่มีหลายคน *เจ้าตัวจะได้ตัดสินใจว่ายังจะต้องการให้วิจารณ์นิยายอยู่ไหม
3.ส่งบทวิจารณ์ของคนในกลุ่มให้ผู้ถูกวิจารณ์แบบแยกรายคน(บทวิจารณ์ของแต่ละคน ทุกคนในกลุ่ม) *เจ้าตัวจะได้โต้แย้งได้ และเจ้าตัวจะได้นำไปใช้ประโยชน์หรือปาทิ้งก็แล้วแต่
แบบนี้น่าจะWin-Win ขึ้น
ถ้ามีข้อเสนอแนะอีกบอกได้นะ จะเอาไปปรับปรุง และขอบคุณมากสำหรับมุมมองที่แบ่งปัน
>>676 ถ้าเป็นคนอ่านด้วยกันกูโอเคว่ะ เต็มที่เลย แต่มันจะไม่ใช่คนอ่าน100%อ่ะดิ ถ้าคนที่มาวิจารณ์ในแง่ลบเม้ามอยเสียๆหายๆเป็นนักเขียนด้วยกันเอง หรือนักหัดเขียนกูว่าไม่แฟร์กับนักเขียนเจ้าของผลงานนะ และมันเป็นมารยาทของคนในสายอาชีพเดียวกันด้วยอ่ะ ถ้ามึงไม่ใช่นักเขียนชั้นครู หรือมีรางวัลมียอดขายมาการันตี กูว่ามันดูเป็นกลุ่มยกหางตัวเองนะมึงคิดดีๆ (ถึงมีรางวัลก็ดูยกหางตัวเองวันยังค่ำว่ะ)ถ้าอยากถอดบทเรียนกูว่าเรียนรู้ด้วยตัวเองเม้ากับตัวเองหรือคนที่สนิทในที่ลับๆดีกว่านะมึงมากคนมากความ5555
>>682 ใจจริงก็อยากจะทำในที่ลับนะ แต่ก็อย่างที่>>677 ว่ามา มันไม่แฟร์กับคนที่ถูกเอามาพูดถึง เลยอยากทำในที่แจ้งมากกว่า ส่วนเรื่องประเด็นยกหางตัวเอง อันนี้คงต้องยอมโดนด่าถ้าหากมีคนยกประเด็นนี้ขึ้นมา เตรียมใจว่าถ้าโดนด่าก็คงต้องยอมรับตามสภาพ แต่ก็จะพยายามหาทางออกที่ดีที่สุดแบบที่บอกไว้ใน>>681
สุดท้ายยังไม่ได้สรุปว่าจะทำหรือยังไง พยายามหาทางออกที่เป็นไปได้อยู่
>>676 เป็นกุกุก็ไม่ทำนะ มันค่อนข้าง เอ่อ ๆ ไม่รู้ดิ อธิบายไม่ถูก 55 แต่ถ้ามึงทำในกลุ่มกันเองก็ไม่มีคนรู้หรอก บทวิจารณ์มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว วิจารณ์หนังอะไรงี้ มันก็ดีถ้าทำแบบดี ๆ เป็นจริงเป็นจัง ไม่ใช่ยำตีนเลยแบบ >>680 ว่า ซึ่งอันนี้คนจะรับได้ไม่ได้ก็อยู่ที่ตัวคนละ และมันก็น่าจะยากหน่อยถ้ามึงจะหานข.ที่เขายินยอมโดยตรง เพราะวิจารณ์ข้อดี = ชม ข้อเสีย = ชี้จุดผิดพลาด บางคนเขาก็ไม่อยากให้คนมาชี้ค.ผิดพลาดตัวเองขนาดนั้น ละเรื่องชี้ข้อเสียนี่เรื่องละเอียดอ่อนเลย เหมือนโม่งตอนนู่นนน เคยว่าไว้ว่าสิ่งที่วิจารณ์อยากให้เขาแก้เนี่ย ทั้งตัวนข.และนอ.เขาอาจจะชอบแบบนี้ก็ได้ แล้วมึงเป็นใครมาบอกว่าควรเปลี่ยนตามใจมึง มันก็น่าคิด
>>671 อันนี้พูดตามทึ่เห็นนะ หลายคนคงขยาดเพราะมีตั๊กแตนเกาะด้อมเยอะแหละ แบบไม่สน ไม่รู้จัก แค่อยากแต่งเอาตังค์ เอาชื่อเสียง กูจำได้ว่ามีเคสนึงยอกไม่กล้าแต่งปู้ยี้ปู้ยำคู่ตัวเองเลยเอาคู่อื่นมาแทนบ้างล่ะ หรืออย่างนข.จุลานั่นเอาคู่ชิปมาเขียนจนได้รายได้เป็นแสนๆแต่ไม่เคยสนับสนุนเจ้าตัวเลยก็มี
กลุ่มวิจารณ์งานที่ว่า กุว่าเปิดหน้าคนวิจารณ์เลยถ้าบริสุทธิ์ใจจริง เพราะถ้างานกุถูกวิจารณ์ กุก็อยากดูงานของคนวิจารณ์กุเหมือนกันว่ารสนิยมแบบไหน จริตตรงกันไหม หรือทำกรุ๊ปโอเพ่นไปเลย แต่คิดว่ามาทรงนี้คงไม่กล้ากันหรอก 55555
>>691 เอาจริงๆ นักเขียนหรือกลุ่มนักเขียนที่ทำแบบนี้แล้วกล้าเปิดหน้าเปิดนิยายเท่าที่เห็นก็มีเยอะนะ ที่เคยทำก็ไม่เห็นว่าจะมีปัญหาตรงไหน ไม่นับว่าพอติข้อเสียไปแล้วบางคนก็โอเค บางคนก็ไม่โอเค แต่ยังไม่เคยมีเคสที่หยิบนิยายมาโดยไม่บอกเจ้าของ เคยทำแต่ที่เจ้าของเอามาแปะให้ ตอนถามเขาว่าจะเอาไปโยนในกลุ่มให้คนในกลุ่มช่วยดู? เขาก็โอเคกันนะ จะว่าไปยังไม่เห็นใครที่บอกว่าไม่เอาอย่าไปโยนในกลุ่มเลย แต่ประเด็นที่กลัวคือมันมีช่วงนึงที่ดราม่าว่ามีกลุ่มเอาไปปู้ยี่ปู้ยำสนุกปาก เลยกลัวๆ ใจอยากจะหยิบงานที่มันน่าสนใจมาถกกัน -แต่แบบนั้นคงทำไม่ได้ถ้าเจ้าของเขาไม่ยินยอม
จริงๆก็ลืมไปเหมือนกัน ขอบคุณมากที่ทำให้นึกออก ถ้าเอาแค่ที่เจ้าของเค้าโอเคก็จบ ขอบใจ
>>694 ลองค้นหาในกูเกิ้ล วิจารณ์นิยาย หรือกลุ่มวิจารณ์นิยายน่าจะเด้งขึ้นมาบ้าง ในกลุ่มพวกนี้ก็จะมีตั้งแต่คนที่อวาตารมา จนถึงเปิดหน้าเปิดนิยายตัวเอง แต่ถ้าเป็นนักเขียนมีชื่อ ขายดี หรือติดท็อป(ติดท็อปนี่ไม่ได้หมายความว่าเค้าเก่งหรือไม่เก่งนะ แค่ดักไว้ไม่อยากให้แตกประเด็น แค่อยากจะสื่อว่า นักเขียนพวกนี้คนรู้จักเค้าจะเยอะก็จะมีคนทักมาหลังไมค์เยอะ ข้อความเลยไม่ได้โชว์หราอยู่ในที่สาธารณะเท่าไหร่) หรือนักเขียนบางคนไม่ได้ดังมาก แต่เค้าเขียนค่อนข้างดีก็จะมีคนทักมาหลังไมค์บ้างเหมือนกัน เช่น เขียนแบบพี่ยังไง หรือพอคุยกันสักพักก็จะมาแบบว่า "ช่วยดูนิยายตัวเองให้สักหน่อยได้ไหม" ถ้าลองถามๆนักเขียนใหม่ๆที่กล้าเข้าไปพูดแบบนี้ดู บางคนก็น่าจะเล่าให้ฟังได้ ว่าจะมีการบอกประมาณงั้นเอาไปให้กลุ่มเขาช่วยดูไหมแล้วก็ดึงนักเขียนคนนั้นเข้ากลุ่ม รุมวิจารณ์กันโฉ้งเฉ้ง วิจารณ์จบก็แยกย้าย อาจจะเพราะนักเขียนที่ทำประมาณนี้ส่วนใหญ่เขาเปิดหน้าเปิดนิยายด้วยแหละ ความคิดเห็นที่ออกมามันเลยไม่ได้รุนแรงดูเหมือนถูกปู้ยี่ปู้ยำเท่าไหร่ หลังวิจารณ์จบก็เหมือนรู้กันว่ามันเป็นแค่ความคิดเห็นจะเอาไปแก้หรือไม่แก้ก็ตามสบาย คนโดนวิจารณ์ก็รับได้บ้าง ไม่ได้บ้างตามสภาพ บางคนก็ตามติดเอางานมาให้ช่วยดูประจำเลยก็มี แต่คำพูดที่ใช้กันหรือภาษาที่ใช้ก็ค่อนข้างจะสุภาพนะ คงเพราะเปิดหน้าเปิดนิยายด้วยแหละ เพียงแต่ส่วนมากก็จะเจอแต่มือใหม่ ตัวผลงานเลยไม่ได้มีความหลากหลายให้ศึกษามาก
>>695 เห็นด้วยนะ ถ้าจะวิจารณ์ก็เปิดหน้ากันไปเลยเหมือนแลกเปลี่ยนความรู้กันไป กุว่าพอปิดหน้าวิจารณ์โอกาสดิสเครดิตมันมีเยอะกว่าอะคิดจะพูดไรก็พูด คนสองคนไม่ทำก็จริงแต่รวมกลุ่มกันใหญ่ ๆ น่าจะมีคนแบบนั้นหลุดมาบ้าง ขึ้นชื่อว่าทำอาชีพเดียวกันอะมึง เปิดหน้าไปเลยแฟร์ ๆ ดีกว่า
แค่กูแลกกับเพื่อนยังจะตีกันตาย555 แม่งอย่าไปทำกับคนสนิทเดี๋ยวจะเสียกันเปล่าๆ ต่อหน้าไม่แน่ลับหลังละ...
มึง คำว่าใบหน้าxxxมันไม่ควรจะให้เป็นประธานป่ะวะ หรือกุคิดไปคนเดียว พอดีไปอ่านเจอแบบ “ใบหน้าหล่อเหลาว่าต่ออย่างไม่สะทกสะท้าน” “ใบหน้ารูปไข่ลอยหน้าลอยตา” มันควรต้องเจ้าของใบหน้ารูปไข่ลอยหน้าลอยตาไรงี้มากกว่าป่ะ
เรื่อง/พล็อตกากแต่สำนวนดี กับเรื่อง/พล้อตเริ่ดแต่สำนวนกาก อันไหนดีกว่ากันวะมึง 55555
>>700 ไม่เหมือนกันนะมึง ร่างหนาร่างบางมันมีคำว่า “ร่าง” ความหมายของมันรวมร่างกายคนทั้งคน แต่ใบหน้ามันแค่ส่วนเดียวของร่างกาย
อย่าง “ร่างหนาปีนขึ้นไปโดยไม่สะทกสะท้านต่อลมหนาว” มันคือ “ร่าง(กาย)หนา(ๆนั่น)ปีนขึ้นไปโดยไม่สะทกสะท้านต่อลมหนาว”
แต่ “ใบหน้าหล่อเหลาปีนขึ้นไปโดยไม่สะทกสะท้านต่อลมหนาว” มันแค่หน้าเลยนะ เหมือนเห็นหัวอย่างเดียวอ้าปากเฉาะอะไรซักอย่างเพื่อปีนขึ้นไป
เผื่อเป็นไอเดียการแต่งพลอตนิยายของโม่ง แม่งได้อยู่นะ
https://twitter.com/linlin_Ssakura/status/1539938109953290241?t=EZYVJTMUwXujpJA16lN17A&s=19
ไปหาข่าวตัวเต็มมาละ อิพ่อเพ้อไปเองคนเดียว
มันเป็นเว็บตูน ไม่ใช่นิยาย
Ky มึงคะ ช่วยสงเคราะห์กูที กูถามมู้นี้ถูกไหม คือมีคนมาบอกกูว่าวาดรูปประกอบให้ พี่น้องเดือนแปดเดือนเก้า(ประกอบเล่ม1ที่นางเอกนอนคว่ำพระเอกนั่งมีเชือกสายจูงผูกคอนางเอก) ทีนี้กูดูแล้วรูปมันเหมือนลายเส้นของ PเอZRเอN ที่วาดปก คอบคองคั่งไค้ ของป้าบัว มากกว่า …กูควรจะไปถามที่นี่หรือที่ไหนดีว่ะ ว่างานใคร กูอยากจับโป๊ะว่ามันโกหก
ลองอ่านทดลองอ่าน แม่เลี้ยงสามีเก่ากันยัง
อุ๊ยโทษๆ ผิดมู้
Ky นิดนุง readawrite ให้ส่งแบนเนอร์ได้ยังมึง เต็มอยู่ป้ะ
>>723 กูบอกมากไม่ได้ว่ะเดี๋ยวแตก 555คร่าวๆคืองี้มีคนมารับสมอ้างบอกกูว่าวาดรูปนี้ (ที่ประกอบเล่ม1และการ์ดแจกคนซื้อebook) บอกประมาณว่าวาดไปหลายรูปแต่ไรท์เลือกรูปนี้ ซึ่งทุกอย่างเป็นความลับ
แต่กูเพิ่งรู้เพิ่งคุ้นๆว่าลายเส้นมันเหมือน ปกคอบคองฯของป้าบัว แล้วก็ เรื่องจับนส.มาเป็นจ้าวศาว และ pมีเอกลักษณ์ตรงมีไฝ ซึ่งมันเป๊ะเลย กูเลยคิดว่ากูอาจโดนหลอก เพื่อที่นางจะได้หน้าได้ตาเพิ่มเครดิตให้ตัวเอง 😑
ต้นเรื่องคือเรื่องไหนวะ ใบ้กว่านี้หน่อยกูหาไม่เจอ
ใครอ้างว่าวาดวะ มันมีเขียนชื่อไว้นักวาดทุกคน ฉงกง pazran suki norwan เดวิล-นัตโตะ ชิโม แต่ถ้าpazranเขาก็ไม่น่าอวดว่าตัวเองมาวาดเองนะถึงจะพิมพ์ไทยได้ก็เถอะก็ลงไว้แค่ในเพจ
>>731 กูก็เคยนึกว่าเป็นคนไทยช่วงตามงานแรกๆ แต่หลังจากดราม่าที่มีคนขโมยภาพเขามาใช้ตอนแรกแล้วยังไปเทรซมาเป็นปกพิมพ์ขายอีก มีคนบอกว่าจริงๆเขาเป็นคนอยู่ตปทแค่เชื้อสายไทยหรือมีญาติไทยสักอย่างละ กูก็เห็นปกติเขาใช้ภาษาอื่น ถ้าเขาเป็นคนไทยก็น่าจะเอาเรื่องไปแล้วปะวะ กูเลยไม่มั่นใจว่าเขาคนไทยเปล่า555 เลยบอกแต่ก็พิมพ์ไทยได้
>>733 ปกนิยายเรทราคา1หมื่นขึ้นคร้าบคนนี้ หมื่นหมื่นห้า บวกเพิ่มไม่เยอะหรอก
กูดูยังไงก็ว่าคนไทยอะ ใครแน่ใจบอกกูด้วยนะ ไม่กล้าไปถามเขาหรอก ไม่ได้อยากรู้ขนาดนั้น555 คือมันมีกรณีนักวาดดังคนหนึ่งที่เป็นคนเวียดนามเคยอยู่ลาว แต่ใช้ภาษาไทยตลอดในทวิต หลังจากนั้นกูก็ไม่กล้าเคลมใครที่ใช้ภาษาไทยว่าเป็นคนไทยอีกเลย กูช็อคมาก
>>735 pazran งานดี ถ้าชอบก็คือชอบ ตอนแรกๆ กูไม่ชอบเส้นเขานะ มองไปมองมา สวยดี 555 ส่วนที่เป้นเวียดนาม เรนนี่เหมียว หรือ เรนนี่แคท ไม่แน่ใจ อันนี้เป็นแนวใสๆ ปก 8000 ขึ้น แต่คิสเต็มแล้ว กุตาค้าง ราคาขนาดนี้กุไม่นึกว่าคิวจะเต็มไวจาดดดด ไม่น่าเอ้อระเหยเลยกุ อดอะแง เปิดรอบหน้า ราคาคงอัพขึ้นไปอีก
กลับประเด็นก่อน ตกลงใครมาแอบอ้างวะ
เพราะไม่มีชื่อpที่การ์ดไงเลยต้องมาแอบถามคนนู้นคนนี้ไปทั่ว ว่าpวาดใช่ไหม ถ้าโพสต์ถามโจ๋งครึ่ม ต้นเรื่องก็จะรู้ตัวอีก
>>738 อยู่ในกลุ่มนั้น มีถ้วยกาแฟ บอกได้แค่นี้ว่ะ
ขอบคุณนะเว้ยที่ใส่ใจ พวกมึงkyได้เลย เรื่องกูก็ได้แค่นี้แหละถึงรู้ว่าpคือคนวาดจริง กูก็แค่รู้ว่ากูโดนหลอกและไม่เชื่อคนๆนี้อีก ยังทำอะไรมากกว่านั้นไม่ได้
พวกมึง กุอยู่ในวังวนเปิดไฟล์เรื่องใหม่เป็นสิบจิ้มอันนั้นทีอันนี้ทีแต่ไม่ไปถึงไหนมาครึ่งปีแล้วว่ะ... โฟกัสไม่ได้เลยอ่ะ กุขีดๆ เขียนมาตลอดตั้งแต่เด็กแหละแต่ไม่เคยสนใจจะคอมมิทให้มันจบจริงจัง พึ่งมีเรื่องแรกที่กุพุชตัวเองให้เขียนจบวางขายไปปีที่แล้ว ไม่ได้ขายดีอะไร เฟลแหละแต่ไม่เกินคาดเพราะคนอ่านน้อยมาตั้งแต่ตอนลง กุก็ตั้งใจพัฒนาตัวเองต่อไปน่ะแหละ จะเขียนเรื่อยๆ จนกว่าจะดี แต่ทำไมกุแต่งต่อไม่ได้เลยวะ อาการนี้คือกลัวความผิดหวังหรือเปล่า กุพยายามหาอย่างอื่นทำแต่มันครึ่งปีแล้วนะ ควรหายได้แล้วป่าวว้า เซ็ง
>>742 ประสบด้วยคน กูแก้ปัญหาด้วยการคอมมิชปกจ้างปกทั้งวิวทั้งคนไป มันจะได้ขยันๆบ้าง เอาเงินไปใช้แล้วไรงี้ ต้องหาคืน ปรากฏว่าวันๆกูเข้านิยายไปแต่งหน้าหลัก กับมองแชทรอปกอย่างเดียว ไม่ทำไรเลย อย่างน้อยๆต้องมีแพซชั่นอยากเขียนอยากแต่งสักเรื่องว่ะ เรื่องไนหถูกจริตมึงสุดลองกัดฟันแต่งให้จบดู วันละหน้าสองหน้าก็ยังดี
>>744 มึงคือร่างแยกของกู5555 กูดองนิยายเก่าข้ามปีไม่จบสักทีเรื่องใหม่ดันพล็อตแล่นอยากแต่งแต่ขี้เกียจเขียน เลยเอาวะใช้เงินกระตุ้นไปจ้างคอมมิชรูปซะหรูหราเลยกูเฉียดหมื่นแหนะ ใช้เยอะขนาดนี้ต้องมีไฟขยันปั่นงานเอาเงินมาคืนทุนบ้างละวะ สรุปกูเข้าวงจรอุบาท ตอนรองานก็เอาแต่เฝ้าแชทรอนว.อัปเดตงานไม่มีกะจิตกะใจเขียน พอได้รูปสำเร็จมีไฟมาเขี่ยๆได้สองสามบทกูกลับไปขี้เกียจอีกแล้ว555
สรุปการเอาเงินไปจุดไฟด้วยการคอมมิชรูปมาไม่ได้ผลเสมอไป ปัญหาหลักๆคือสันดานคนนี่แหละ เช่นกูเองที่ยังเขียนตามสะดวกจนเสียระเบียบ พอลองตั้งเป้าสักนิดว่าจะให้ติดท็อป แต่พออ่านนิยายติดท็อปก็ดันบั่นทอนตัวเองว่าเออแม่งช่างเหอะ ระดับนี้ติดท็อปได้แล้วกูจะพยายามเพื่อ เวลาที่กูมัวแต่เกลาคำสำนวนแม่งเขาเอาไปปั่นตอนใหม่ลงกันยับๆโดยไม่ต้องนั้งเกลาคำก็มีคนอ่านพรึ่บเลยนี่หว่า พอคอมมิชรูปมาคือได้เห็นหน้าตาลูกตัวเองชัดขึ้นนะ เลยสปอยในหัวตัวเองต่อจนจบแล้วไม่เขียนแม่ง5555
นี่ดีนะที่กูเขียนเป็นงานรองไม่ได้หาเลี้ยงชีพ ไม่งั้นคงได้ไส้แห้งของจริงอะ
ตอนแรกกุอ่านแล้วกำลังจะบอกให้คอมมิชนักวาดรอจะได้มีไฟเลยว่ะ แต่ไม่ได้ผลเรอะ งั้นอาจจะต้องพักสักพักใหญ่ๆมั้ย แบบพักไปเลยย ไม่มาบังคับตัวเองให้เขี่ยอะ มีไฟเมื่อไหร่ค่อยมาแบบนั้นน่าจะดีกว่าปะ
กุพยายามพักมานานละ แต่ในหัวมันก็ยุบยิบอยากเขียนอยุ่ตลอด นี่กำลังจะลองจับงานทุกอันใส่โฟลเดอร์ไม่ให้มาเบี่ยงความสนใจ แล้วจะเขียนพล็อตใหม่เรื่องใหม่ซิงๆ แบบไม่เกี่ยวกับใครเลย ดูซิแบบนี้จะมีสมาธิได้ยัง
กูว่าคนไทยหวงพล็อต ไม่กล้าเปิดทิ้งไว้กลัวคนลอก แล้วยังมีนักอ่านปสดแบบลงไม่จบลงทำไม เสียเครดิตไรงี้ อย่างในจจ.งี้หลุมดำของนักเขียนมีเยอะแยะ เรื่องลงไม่จบ ยังไงลงก็มีคนสองคนอ่านละวะ ฟลุคดัง ทำให้เขากล้าเขียนหมื่นคำแสนคำ ไม่จบมีเยอะแยะไป สู้ๆละกันพวกมึง
>>748 ปกติกุเขียนในกุเกิ้ลด้อคน่ะ เปิดไฟล์เรื่องใหม่ไว้เป็นสิบๆ เลยทำให้วันๆ คิดมุกนั้นของคู่นี้ออกก็ไปเติมไฟล์นี้ คิดฉากนี้ที่เหมาะกับเรื่องนู้นก็ไปเติมไฟล์นู้น จับฉ่ายสุดๆ เลยโฟกัสไม่ได้สักเรื่อง กุเลยว่าจะดาวโหลดพวกมันลงมาในคอมแล้วใส่โฟลเดอร์ตั้งชื่อว่าห้ามเปิด 5555 ละไปลบไฟล์ในด้อคทิ้ง เริ่มเรื่องใหม่แบบไม่ให้ตัวเองวอกแวก ห้ามตัวเองไม่ให้งอกไฟล์อื่นด้วย
>>749 สต.กุไม่หวงเลยเว้ย แต่กุประสาทเองลงไปเขียนไปไม่ได้ ปจบ.เขียนตอนที่แปดแล้วยังชอบมาแก้ตอนที่1 อยุ่เลยงี้ ลงไปเขียนไปกุคงอยุ่ไม่สุขว่ะ
ตลาดชญ.ไทยนักอ่านเขาชอบแนวแฟนตาซีปจบ. กันบ้างมั้ย (อย่างย้อนเวลางี้) หรืออ่านกันแต่แนวเรียล ๆ ไปเลย
ละพวกแนวรักไซไฟ พลังจิต survival post apocalypse นักฆ่าบลา ๆ นี่มีคนอ่านบ้างปะวะ อยากเขียนแนวแหวก ๆ แบบต่างชาติบ้างแต่ก็กลัวขายไม่ออก เศร้า 55555
>>746 กูเคยทำงี้ ตอนที่กูยังพอมีเวลาว่างอะแบบทำงานใหม่ๆยังไม่ยุ่งมาก เลยมีเวลาหลังเลิกสี่ชม.ก่อนนอนมาปั่นเอา แล้วกูงวดกับตัวเองว่าจะปั่นวันละหน้าสองหน้าให้ได้ ซึ่งแม่งก็ได้จริงแหละแม้บางวันจะไม่มีฟีลสุนทรีย์ไร แต่ก็เขียนทื่อๆเอาแค่เนื้อเรื่องก็ได้วะ พอแต่งจบบทก็ค่อยมาตบๆให้เข้าที่ ทำงี้เข้ากูก็แต่งนิยายตอนใหม่ได้อาทิตย์ละ2-3 ตอนเลย ไม่มีดองอะ เจียดเวลาวันละสี่ชม.นั่นละ
จนกระทั่งกูทำงานหนักขึ้นตามอายุงานอะนะ มันก็เริ่มเหนื่อยล้าสะสมสมจนแบบกูเริ่มนิสัยเสียละ สี่ชม.นี้กูขอพักก่อนจะกินมื้อดึก จะนอนเปื่อย จะดล่นเกมฟังเพลงดูหนัง ค่าอยเขียนวันต่อไปละกัน ซึ่งกูก็ผัดไปเรื่อยๆจนในที่สุดหมดไฟไม่เขียนแม่งละสัส555 มีฟีลเมื่อไหร่ค่อยแต่งนะ
เออนั่นแหละ ซาลารี่แมนอย่างกูมันเหนื่อยๆกับงานอะ ใช้ชีวิตกับงานเป็นหลักเลยหมดแำชชั่นในการเขียนงานไปเลน กูก็เคยคิดจะทำเป็นอาชีพหลักนะแต่นั่นแหละ มันไม่ได้เริ่มต้นง่ายขนาดนั้น ต้องเตรียมตัวตั้งจังหวะกันหน่อยอะ ซึ่งกูยังมีภาระผูกพันด้วยเลยไม่พร้อมจะไปสายนั้น เลยเขี่ยๆเป็นงานรองไป ฟีลมาตอนไหนแล้วว่างพอดีก็เขียนตอนนั้นละ5555
ก็จะตั้งใจเขียนให้ได้มึงก็ต้องมีวินัยประมาณหนึ่งนั่นละ เขียนทุกวันสะสมเอาวันละหน้าสองหน้า ฟีลไม่มาก็ฝืนเขียนเอาแค่แก่นมาก็ได้ แล้วค่อยมาตบๆพอเขียนจบตอน อาจใช้เวลาหน่อยตกอาทิตย์นึงได้แค่2-3 ตอนงี้ วิธีนี้มีผลดีอีกอย่างคือมึงแทบจะไม่อยากรีไรท์พอกลับไปอ่านซ้ำ เพราะเหมือนมึงในขั้นตอนนั้นได้ผ่านการขัดเกลาจนถึงที่สุดละว่าเขียนได้สมบูรณ์สุด ๆ มานั่งเขียนวันละหน้าทุกวันก็เหมือนเชื่อมโยงพล็อตในหัวไว้ตลอกอะ พอไม่ทีจังหวะทิ้งช่วงมันก็จะรันเนื้อเรื่องไปเองไม่มีสะดุด ไหลมาเรื่อยๆ จนจบเอง ถึงจะมีตันบ้างแต่ก็ไม่ถึงกับหมดไฟอะ
เออ แต่เรื่องคอมมิชชั่นรูปมาเป็นไฟอะ กูแนะนำว่าให้ทำตอนใกล้ๆจบหรือกำลังเปิดเรืืองใหม่ดีกว่า ฟีลแบบ กูคอมมิชชั่นมาเป็นของขวัญให้ตัวกูดีกว่า เป็นรางวัลให้นิยายตัวเองที่กำลังจะจบ(หรือเพิ่งเริ่ม)สักที พอคิดงี้เว้ย มึงไม่ค่อยหมกมุ่นกับการเฝ้าแชทนักวาด555 จะไปโฟกัสกับการปั่นงานได้หน่อย แต่พอไปสั่งระหว่างทำช่วงหมดไฟมันก็เหมือนหาข้ออ้างอะเฮ้ยกูคอมมิชชั่นไว้เพื่อเตือนตัวเองให้รีบปั่นงานจะได้เอาตัง แต่พอคิดงี้ก็กลายเป็นนั่งเช็กแชทวนไป เพราะติดกับดักตัวเองไปว่า ได้งานไว=มีไฟปั่นงานเร็วขึ้น แต่พอได้งานมาจริงๆมึงจะแค่เห่ออะ มีไฟปั่นนิดเดียวก็มอดไวกว่าเดิมอีก
อย่าเพิ่งไปถึงขั้นคมช เลย แค่ให้นักวาดตอบdm สวัสดีค่ะยังรอแล้วรออีก
กูเข้าใจฟีลพวกมึงนะ กูวาดจนจบเซตนิยายของเขาแล้ว เรื่องแรกเพิ่งเปิดพรี555555555 ส่วนใหญ่ที่เจอนิยายเป็นเซตจะจองคิวนานๆแบบต้นปีท้ายปีแบบนี้
>>752 มึงก็เทียบซะยอดปีระมิดเลย อันนั้นเขาออกอะไรมาก็ปังเว้ย สาวกแน่นเหนียวมาก >>751 ถ้ามึงอยากแต่งก็แต่งเถอะ มันต้องมีกลุ่มคนที่ถูกใจแหละ แต่ตามที่กุฟอลพวกคนอ่านไซไฟฟตซ.ดิสโทเปียจ๋าๆ จะชอบเลิฟไลน์บางๆ แค่พอจิ้นมากกว่าเน้นรักเย้ดดุนะ ถ้ามีเส้กสีนคือต้องบรรยายให้ดูกำกวมเข้าไว้ กุเคยลองอ่านนิยายรักที่คนสายนี้ชม กุต้องอ่านหลายทีมากว่าสรุปเสียบรึยังวะ พอลองอ่านต่ออีกนิดอ้าว เสร็จซะแล้ว… หรือบางทีกุอาจจะฟอลแต่พวกฮิปสเตอร์เลี้ยงต้นไม้ใส่เสื้อมูจิก้ไม่รุ้ว่ะ
ถ้าเซ็นสัญญากะสนพ.แล้วเรายังลงให้อ่านในเว็บต่อได้อยู่มั้ย (ลง ver. ก่อนจะโดนแก้นี่แหละ) หรือเซ็นปุ๊บต้องหยุดเดี๋ยวนี้ หยุดทันที ทุกอย่างต้องอยู่ใต้อำนาจสนพ.หมด ใครมีปสก.มั่งเพื่อน เล่าสู่กันฟังแน
ละสมมติลงเว็บไปก่อนได้ทำสัญญา กว่าจะได้เล่มมานี่นักอ่านไม่รอกันเหงือกแห้งเลยเหรอวะ ระยะพิจารณา-ตีพิมพ์ก็น่าจะนานอยู่นะ (รวมครึ่งปีมั้ย ?)
>>762 ถ้าอยากลงเว็บต่อเพื่อดึงกระแสก็ลองคุยกับสนพ.ได้ นข.เปิดตอนลงจนจบแล้วใช้ตอนพิเศษดึงยอดซื้อก็เคยเห็นมีอยู่(แนววายนะ) อำนาจไม่ได้อยู่ในมือสนพ.เบ็ดเสร็จขนาดนั้น ส่วนระยะเวลากว่าจะได้ตีพิมพ์ขึ้นอยู่กับความเป็นลูกรัก ถ้าเรื่องเก่ามึงยอดดี เรื่องใหม่สนพ.จะฟาสต์แทร็คให้ทุกขั้นตอน ลัดคิวนักวาดให้ทุกอย่างพร้อมขายในเดือนนึงไม่กินสองเดือนนับจากต้นฉบับเสร็จก็มีมาแล้ว
ky นิด goodreads เปลี่ยนระบบใหม่ ให้สมาชิกทั่วไป add หนังสือเพิ่มเองไม่ได้แล้ว ต้องทำข้อสอบเป็น librarian ก่อนถึงจะเพิ่มได้ แต่เห็นมีคนคุยกันว่าทำข้อสอบผ่านก็ต้องรอ approve อีกนานเลย กูลองไปทำข้อสอบมา ละเอียดยิบๆ แถมกำหนดเวลาให้ทำแค่ครึ่งชั่วโมง ไม่ผ่านจ้าา เซ็งมาก ต่อไปนี้คงเพิ่มหนังสือตัวเองในเว็บนี้ไม่ได้แล้ว
ถ้าเราลงนิยายในรี้ดจนจบ ปิดตอน รีไรท์ขายอีบุ๊กไปแล้ว ทีนี้เอาไปลงในเว็บอื่นที่ไม่เคยลงได้ป่ะวะ กลัวคนอ่านที่ซื้อเพราะเราปิดตอนจะรุ้สึกไม่แฟร์ว่ะ แต่ที่จะลงใหม่ลงเวอร์ไม่รีไรท์ ไม่มีตอนพิเศษนะ เหมือนตอนลงฟรีที่รี้ดตอนแรกอ่ะ
Ky มึงๆภาษาพูดคนทั่วๆไป เวลา wearเสื้อ ใช้คำว่า ใส่เสื้อ หรือ สวมเสื้อ วะ?
เช่น ประโยค "ขอโทษทีนะ ลุงลืมสวมเสื้อ อากาศมันร้อน" ไม่ใช่อะไร กูอ่านเจอ และใจกูคือคิดว่า น่าจะใช้คำว่า ใส่เสื้อ ว่ะ พวกมึงคิดว่าไง
>>772 มันบิดได้ แต่ข้างบนมันถามว่าพวกมึงคิดไง กูก็ตอบตามที่คิด กูว่าแต่แต่กลุ่มสังคมที่อยู่ด้วย เห็นภาษาถิ่น(ถิ่นแบบเฉพาะชุมชน)บางคนก็ใช้กริยาคนละอย่างก็มี แล้วก็ขึ้นอยู่ว่าพูดในลักษณะไหน อยากเหมือนคำว่า กิน ทาน รับประทานอะ บางคนอาจคิดว่าทานสุภาพ บางคนอาจคิดว่าทานใช่ไม่ได้
Ky ขอทริกพวกมึงหน่อยเดะ เขียนนิยายยังไงให้คนอ่านรู้สึกทุกข์ทรมาน ทนรออ่านไม่ได้จนต้องออกมาอ้อนวอนร้องขอชีวิต กูเห็นแฟนคลับนักเขียนดังบางคนออกมาดิ้นทุรนทุราย กูอยากได้แบบนี้บ้าง ทุกวันนี้เม้นนิยายกูป่าช้ามาก นิยายกูคงไม่สนุกจริง ๆ มั้ง
>>775 มีหลายทริค เบๆก็ nc, cliff hanger
หนักหน่อยก็หักมุม ฆ่าตัวละครที่ไม่คาดคิดทิ้ง หรือตัวละครที่คนอ่านเอ็นดูเป็นพิเศษ เช่น หมา, หักเรื่องไปในทางที่ไม่ควรหัก (แต่ก็ต้องสมเหตุสมผลในตอนหลังนะ), ผัวชั่ว แบบชั่วได้ชั่วดี, BE แบบสุดตีน, เนื้อเรื่องประสาทแดก (ลองดูเรตติ้งละครก็ได้ ระหว่างละครตบตีผัวชั่วเมียน้อย กับ ละครรอมคอม อันหน้าก็มีแนวโน้มจะได้เรตติ้งดีกว่า ต่อให้สังคมประนามว่าไม่จรรโลงหรือคนดูดูไปด่าไปก็ตาม แต่มันขายได้)
อันหลังๆ ใจต้องนิ่งประมาณนึง ระวังมึงจะรู้สึกว่าโดนด่าซะเอง งานเขียนเปนของมึง คนเขียนจะรู้สึกว่ามัน personal ค่อนข้างง่าย
Ky ช่วงนี้กุเจอมรสุมชีวิตหนักหน่วงมาจนต้องแอบร้องไห้ แต่พอหายกุคิดว่าไอ้เรื่องเหี้ยนี่มันเอามาเขียนเป็นนิยายได้ เลยจะเปลี่ยนไฟแค้นให้เป็นเงินเข้ากระเป๋า ทีนี้ถ้าจะเขียนแบบเน้นความรุ้สึกขยี้หนักๆ ตามลำดับเรื่องจริง ทั้งเรื่องจะออกแนวการเติบโตของตัวเอกละมีเรื่องรักเป็นรอง(มากๆ) อารมณ์สงครามชีวิตโอชินที่ตัดมาแค่ตรงช่วงผู้ใหญ่ละเลิฟไลน์เยอะกว่า แต่ถ้ากุจับเอามาแค่แก่นหลักของดราม่า ละมาบวกกับพล็อตนิยายรักที่กุมีไว้อยุ่แล้วมันก็พอจะไปในทางรอมคอมได้อยุ่ อันนี้ดูเพลย์เซฟดี สไตล์ตรงกับงานเก่าๆ ในนปก.กุด้วย กุควรคุยกะตัวเองยังไงดีวะ กุคิดว่าข้อดีของนข.ไร้สังกัดคืออิสระ แต่จริงๆ ก้ไม่อิสระขนาดนั้น
โทดๆ กุนึกว่ากุพิมพ์จบแล้ว คือใจกุอยากเขียนแบบแรก แต่ว่านอ.กุเนี่ยทรงจะชอบแบบหลังมากกว่า เคยเขียนหน่วงนิดๆ ละเม้นแบบ'ไม่เอาแล้วน้า' 'เมื่อไหร่จะผ่านช่วงนี้ไป' มาตรึมจนกุเป๋ไปเหมือนกัน ไม่กล้าออกจากคอมฟอทโซนเลย อย่างสรุปกุไม่ได้กลัวเขียนแบบแรกจะขายไม่ได้ แต่กุกลัวคนไม่ชอบแล้วทำกุเป๋จนไม่กล้าเขียนอะเพราะเคยเป็นมาแล้ว กุควรแก้ความกลัวนี้ยังไงดี
ในโม่งก็แปลว่าขอคั่นเรื่องที่มึงคุยกันอยู่ / ขอเเปิดเรื่องใหม่หน่อย แค่นั้นแหละ ไม่ต้องคิดไรมาก
คนนี้วาดภาพปังมาก นข.คนไหนอยากได้ภาพประกอบแซ่บๆกุขอแนะนำ กุถึงกะซี้ดปากก https://poipiku.คอม/1655466/7041970.html
สวยตรงฆรวย หน้าตาแข็ง
กุเป็นคนเดียวป่าววะที่ไม่ขอบภาพประกอบเรทขนาดนี้ ถ้ากุรู้ว่าเรื่องไหนมีภาพประกอบเรทหนักแบบนี้กุไม่ซื้อแล้วหนึ่ง
ถ้ามีเงาแค้นแจ้งสื่อลามกคงไม่รอด
มีสตางค์ใต้โต๊ะซี555
Ky หน่อยนะเพื่อนโม่ง คือมีใครในนี้เคยพิมพ์นิยายกะสนพ.ตัวย่อฟฮ.มั่งบ่ สนพ.ที่เซ็นสัญญาแนวจีนโบเยอะๆอยู่ช่วงนึงอ่ะ
เราถามผิดกลุ่มปะเนี่ย ถ้าผิดขอโทษเด้อ 555
เท่าที่เคยสิงกรุ๊ปมาวีรกรรมพอตัวนะเมิง ไปลองเช็กดูดีๆ
>>803 กูไม่ค่อยได้อ่านมังฮวาอะ แต่ถ้าของเกาลงเว็บตูน(ที่ไม่ได้แปลว่าแอพเว็บตูนกูคงไม่ต้องอธิบายเนอะ)จริง จะบังคับเซนนะมึงนักวาดเกาที่กูรู้จักวาดมังฮวาก็ยืนยันให้ได้หลายคน แม่งต้องแอบๆลงเวอร์อันเซน สนพไทยลิขสิทธิ์แท้จริงไปของเวอร์อันเซนจากนักเขียนได้ว้าวเลยนะ หรือกฏหมายเป็นที่แบบรูปเล่มต้องเซน แบบออนไลน์อันเซนได้ อันนี้กูไม่มั่น
ขอคำปรึกษา กูเขียนนิยายมาแล้วครึ่งเรื่อง ว่าจะลองขายดู แต่กูกลัวว่าจะขายไม่ออกเลยเขียนๆ หยุดๆ มาหลายเดือนแล้วอะ เสียใจมาก
ปรึกษาหน่อยเพื่อนโม่ง สมัยตอนยังมีเว็บนิยายบูมๆ แค่เด็กดี จะลงนิยายทีก็ไม่ได้ต้องมีคำเตือนกับรายละเอียดอะไรมาก กูพึ่งกลับมาเขียนนิยายใหม่ เขียนตอนลงตอนงี้เลยยังไม่ได้แน่ใจว่าจะติดแท็กไหนบ้างกลัวว่าถ้าเขียนๆ แล้วมันดิ่งลงเรื่อยๆ แต่ไม่มีแท็กหรือคำเตือนแต่ต้นจะมีปัญหา เห็นบนๆ มีว่าโดนปสด. ใส่เพราะเรื่องหนักเกินไปบ้าง ต่อให้แจ้งตั้งแต่ต้นก็เถอะ
แล้วก็อีกเรื่องนิยายแนวแฟนตาซีนี่ลงเว็บไหนดี หรือส่งให้สนพ. ประเมินแบบสมัยก่อนได้มั้ย?
คนทำอาชีพ นข เต็มตัวจัดการความเหงาไงวะกูอยู่บ้านนะเจอคนในบ้านแต่รู้สึกเหงามากกกก อยากคุยกับคนอื่นบ้าง แต่คุยแล้วทะเลาะทุกทีหรือกูแค่เบื่ออะไรเดิมๆ วะ ไม่มีไรท้าทายในชีวิต
>>817 ส่วนกุอยากออกจากงานก็เพราะจะได้ใช้ชีวิตอย่างงี้นี่ล่ะ 5555 ความใฝ่ฝันกุเลยนะเว้ยได้ทำงานที่ไม่ต้องดีลกับคน เพื่อนร่วมงาน หัวหน้า ทำดีก้รับเต็มๆ ทำชั่วก็รับเต็มๆ คนเดียวเหมือนกัน เหมาะกับคนเกลียดงานกลุ่มอย่างกุโคตร ขอแค่รับคอมเม้นนิยายได้ก้พอ รอวันที่จะขายได้เป็นอาชีพหลักอยุ่เนี่ย ฮรืออ
Kyหน่อย มีใครเป็นแบบกูไหม อ่านนิยายคนอื่นอินได้ปกตินะ แต่พออ่านนิยายที่ตัวเองแต่งแล้วตลกตัวเอง แม่งเบียวอะ5555 เหมือนบทละครเวลาตัวละครพูดเบียวๆ ยิ่งตอนกูอ่านทวนแล้วยิ่งเพลีย แต่เป็นคนตัดใจได้อยู่แต่งทวนเสร็จแล้วลงไม่อยากคิดไรมาก ถ้าให้มารีไรท์ที่หลังไม่ไหว
กูเห็นด้วยนะว่าถ้าเป็นนขควรรีเสิจหาข้อมูลให้แน่นก่อนจะแต่งนิยาย เช่นพลอตทัอวแล้วหนี ถ้าไม่ได้แต่งงานกัน นาวเอกมีสิทในตัวลูก100% แล้วอีพลอตอุ้มบุญ ทางกฎหมายต้องเป็นผญที่เคยมีลูกแล้วมาอุ้ม ส่วนพลอยตที่เหนในตามเวบแม่งสวนทางกะกฎหมายหมดเลยนี่หว่า
Ky ทำไมแอปนิยายอันหนึ่งถึงอุดมไปด้วยนิยาย 18+ ประหนึ่งหลงเข้าไปในซ่อง ในขณะที่อีกอันระบบเหมือนเกมที่ไม่ค่อยจะอัปเดตแพทช์ ชั้นท้อออ ชั้นเอียน ชั้นบ่น แต่ชั้นก็ไม่มีที่ไป 😂
ด่าพล็อตคนอื่น พอพล็อตตัวเองขายไม่ได้ก็ไปกดเขา เหอะๆๆวงการนักเขียนไทย
สังคมนักเขียนกูเพิ่งรู้ซึ้ง นักเขียนบางคนชอบสั่งสอนคนอื่นวะ ประมาณว่าพี่เพ็ญจะสอนนะหนูเขียนอันนั้นต้องแบบนี้ เขียนอันนี้ต้องแบบนั้น NC ที่ดีต้องเป็นแบบนี้ อย่าเขียนแบบนู้น สรุปได้ว่าอวยตัวเองว่าฉันเขียนดีนะ แล้วชอบบอกว่า NC ฉันภาษาสวยมาก ของฉันแซ่บน้ำหมากกระจาย ของฉันแตกต่างไม่เหมือนแบบนั้นแบบนี้ กูไม่รู้ดีจริงไม่ดีจริงแต่ไม่ใช่นักเขียนที่กูจะติดตาม คนอ่านน้อยแต่ทำไมกล้าสอน ไม่เขินเหรอวะ กูไม่ได้เจอแค่คนเดียวด้วย
>>831 กูเจอบ่อย แล้วชอบยกตัวเป็นแม่เป็นพี่ข่มอยู่ได้ บางคนห่างกับกูสามเดือนให้กูเรียกเขาพี่ ตลก นี่ๆทำอย่างนี้ พอกูบ่นไรเกี่ยวกับงานเขียนลงเฟสหน่อย เสล่อมาคอมเม้นทำไมทำแบบนี้ ทำแบบนี้ไม่ได้นะ ตัดมาที่บางคนอายุเป็นแม่กูยังแทนตัวเองว่าเค้า เกรงใจกันงู้นงี้ แค่คำแทนตัวตอนคุยกันแรกๆ ก็บอกได้แล้วว่านิสัยแม่งเป็นยังไง
เห็นในกลุ่มตีกันละเรื่องนิยาย PWP เห็นโพสนึงคนโพสเขาเตือนกันดี ๆ ว่านข.ทั้งหลายมึงอย่าอวดยอดเยอะเดี๋ยวโดนเพ่งเล็งนะ พอมีนข.อื่นเห็นว่าแนวนี้ทำเงินดีเลยแห่มาเขียนแถมยัดหมวดมั่วไปหมดจนเด็กเข้าถึงง่ายไปอีก ตอนนี้รอร.แม่งเริ่มซ่อนหมวดละ มีทั้งคนเห็นด้วยสยองจะเจอยุคหลุมดำอีก เบาได้เบานะอยู่ใต้ดินกันดีๆเถอะ กับคนมาดิ้นใหญ่เลยโถอิจฉาอะดิ ก็พอถูกซ่อนหมวดเลยต้องดิ้นรนไปหมวดอื่นทั่งจะผิดไงวะ ต้องใช้งานอหากินนะเว้ย
คือไอ้พวกหลังนี่แหละแม่งจะทำให้เกิดยุคหลุมดำขึ้นมาอีกรอบ ห่า เขาเตือนให้อยู่เป็นที่เป็นทางไง แล้วนข เห็นแก่ได้มันก็ไปทุกที่ นอกจากจะไม่ติ๊กให้ตรวจบัตรยังยัดหมวดมั่ว กูยังเคยเจอนิยายPWPในหมวดวรรณเยาวชนเลย ไม่ได้ทีแค่เรื่องสองเรื่องด้วย ไม่แปลกที่จะโดนเซ็ทหย่อฯ ยิ่งรัฐบาลยุคนี้อะสุดติ่งกระดิ่งแมว เดี๋ยวเจอแบบจีนหรอกสั่งล้างบางสื่อบันเทิงขนาดหนัก ขนาดนิยายยังห้ามวายห้ามสื่อมิตรภาพหนักแน่นเลย ทั้งที่เป็นแนวขายได้สร้างชื่อสุดๆอะ555 โดนแบนจ้าห้ามเขียนไม่งั้นโดนหิ้ว ไทยเราก็น้องเขาอะคิดว่าจะรอดเหรอจ้ะถ้ามาถึงตอนนั้นจริง ๆ สืบต่อแนวคิดเดียวกันเลอ
เรื่องขึ้นแบนเนอร์ นักเขียนโวยวายกันใหญ่ที่มีคนถูกทักทาขอขึ้น เหมือนที่ขอให้ขึ้นคือหมวดที่ไม่ค่อยมีคนส่งละมั้ง หมวดแฟนตาซีอะ หมวดแฟนตาอะหมวดแฟนตา เอาจริงกุเป็นรีด กูรำคาญ กลับไปติดต่อขอคนมาขึ้นเหมือนเดิมอะดีแล้วอีเมล์จะได้สงบๆ
กูไม่เข้าใจเรื่อง pwp มันเข้าใจยากตรงไหนวะว่าเค้ามาเตือนน่ะไม่ได้อิจ เค้าแค่จะบอกว่ามึงเขียนมึงก็เงียบๆ ไว้ แค่นั้นเองจริงๆ มีคนมาบอกว่ากระทบกระเทือนจิตใจนี่นั่น งง
>>835 คือมันบอกไงว่าให้สุมหัวกันเงียบๆ=จะไม่ให้โชว์งานไปทั่ว มึงอิจฉาอะดิ เพราะมึงบังคับให้กูเก็บตัวในซอกเหลือบอะ แล้วงี้งานกูจะขายได้ไงวะถ้าไม่เอาโชว์ เลยตีกันนัวนี่แหละทั้งที่ใจความคือวานมึงมันใต้ดินว้อย อย่าเสร่อขึ้นมาบนดิน เดี๋ยวขิตกันหมดแล้วจะซวย
แม่งคงเป็นพวกเดียวกันที่ชอบไปด่าดด.ว่าเว็บดันจริตไม่ยอมให้ลงNC อะแหละ คือแม่งสักจะขายงานแต่ไม่เคารพกฏเว็บ รุกรานคนอื่นไปทั่ว พอใครมาเติอนก็แปะป้ายว่าอิจฉาอะดิ เห็นงี้มากเข้ากูก็อยากให้หลุมดำรีเทิร์นว่ะ แม่งจะได้จุกอกตายกันของจริงอะทีนี้ คนเตือนดีๆไม่ฟังตีไปว่าอิจฉาหมด
เออเอาจริงกูงงเรื่องเว็บ ดด มากเลยนะ ทันสมัยก่อนที่เค้าห้ามแล้วคนเขียนด่าเค้าจะเป็นจะตาย พอ รอร ธ f เปิดแนวนี้ได้ก็เคยมีคนเยาะเย้ย ดด ด้วยว่าทีนี้ล่ะยอดวิวมึงตกแน่ แต่ชื่อเว็บแม่งก็บอกว่าเว็บเด็ก มึงจะให้เค้าเปิดเว็บเสียวไง๊
แล้วจริงๆ ก็ก็เห็นด้วยนะเรื่อง pwp ว่ามันต่างจากเว็บเสียวตรงไหนหรอ มาบอกว่าใช้ทักษะภาษา ไม่มีใครที่จู่ๆ ก็เปิดเรื่องมาสวบกัน โถ กูอยากบอกว่ามีเรื่องนึงแม่งสวบกันตั้งแต่ชื่อเรื่องแล้ว เช่นกูเห็นเรื่องหนึ่งโปรโมตชื่อเรื่อง ...สวบกี เนี่ย แล้วอยากให้คนอื่นเค้าว่ายังไงอ่ะ
ky หน่อยนะไม่รู้ว่าถูกห้องไหม คือกูมีเพื่อนนักเขียนอยู่คน วันนึงนางอินบ้อกมาบอกว่าเขียนเรื่องใหม่แล้วแป้ก อยากให้ช่วยสับงานนางหน่อยว่าทำไมแป้ก กูก็หวังดีช่วยๆกันอธิบายไป พยายามใช้คำพูดดีๆกลัวนางจะเฟล แต่ห่ามึง หลังจากนั้นกลายเป็นเจอหน้ากันนางต้องคอยแซะกูประจำว่ากูเขียนไม่ดีอย่างงั้นเขียนไม่ดีอย่างงี้ทั้งๆที่กูไม่ได้ร้องขอ แล้วก็ชอบมาข่มว่างานนางดีกว่ากูอย่างงั้นอย่างงี้ทั้งๆที่กูไม่ได้ถาม ตอนแรกก็คิดว่าคงคิดไปเองเรื่องนางมาข่ม หลังๆไม่น่าใช่ละ กูควรทำไงกะนางดีวะ คือรำคาญมากๆตอนนี้ ในหัวนี่คิดเลยว่าตอนนั้นนางคงไม่ได้ตั้งใจมาให้ช่วยดูอะ คงอยากเอางานมาขิงกูตั้งแต่แรก แต่กูดันซื่อบื้อตามนางไม่ทัน คือกุอยากถามมากว่าแม่งปสดอะไรนักหนา แต่ยังยั้งใจไว้ คิดในแง่ดีว่านางอาจไม่ตั้งใจเพราะรู้จักกันมานาน จะตัดกันก็น่าจะปัญหาเยอะ นางชอบโฆษณาตัวเองว่าใสซื่อ ไม่ทันคน ชอบเป็นเจ้าทุกข์ ชอบเป็นผู้ถูกรังแก น่าสงสาร คือกูเห็นภาพในอนาคตเลยว่าปัญหามาแน่ ช่วงหลังวิธีพูดของนางนี่เหมือนกับว่าเอางานกูไปปู้ยี่ปู้ยำในกลุ่มแชทที่ไม่มีกู เพราะนางจะหลุดใช้คำว่า คนอื่นก็เห็นด้วยกับนาง
PWP ยุคเมื่อยังไม่ฮิตอวดรายได้ เว็บแมร่งก็เงียบๆ คนเขียนเขียนเงียบๆคนอ่านอ่านเงียบๆ ไม่ค่อยมีเม้นหรอก กดซื้ออ่านแล้วจบ คนอ่านเยอะหมวดไม่ถูกซ่อน พอเริ่มอวดรายได้คนเข้ามาเยอะการแข่งขันเยอะไม่เท่าไหร่ แต่มันเลยพากันไปหมวดอื่นไปทั่ว เว็บแมร่งก็แบน ซ่อนหมวดผู้ใหญ่ก่อน แล้วหมวดวายห้องลับเพิ่งซ่อนปีนี้ อีกอย่างมึงเห็นระบบใหม่รอรปะ มันให้เปลี่ยนหมวดแค่ 2 ครั้งแล้วนะเว้ย ก็เอามาจัดการพวกนี้ ไม่งั้นมันไปทุกหมวดเปลี่ยนวันละ3รอบยังได้เลย แมร่งไม่สังเกตกันเลยว่าเว็บตอบโต้อะไรมั่ง คนซวยคืออิพวกกินเงียบที่เงยหน้าจากแป้นมาอ้าวเกิดอะไรขึ้น อ๋ออวดรายได้คนล้นเอาไปดีใจกันบนบก แล้วนักรณรงค์ก็มา ส่งเมลไปหารอรให้จัดการกันวุ่นวาย คือไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลยกูโดนลากไปซ่อนเฉย อิจฉามากมั้งจู่ๆซวยเฉย กินเงียบๆสบายอยู่ดีๆ เว็บมันก็ได้เงินอะลุ่มอะล่วยช่วยสุดตรีนละ
>>842 พวกเห่อมอยขี้อวดก็งี้ อยากอวดให้โลกรู้ว่ากูก็เขียนเรื่องเสียว เอ้ย นิยายแซ่บๆจนรวยได้อะจ้า ไม่ต้องทนเป็นขี้ข้าใครเป็นเจ้านายตัวเอง บางคนพราวไปอีกอายุไม่ถึง18แต่เราแต่งได้ขนาดนี้เลยนะ เราโสดนะไม่เคยเสียตัวแต่แต่งได้ลื่นปะละ งุ้ยๆเราแต่งครั้งแรกแค่เดือนเดียวเองก็รับเละเลยง่า
วัยรุ่นสร้างตัวก็งี้ ได้ดีก็อยากอวดแต่ไม่รู้จักอยู่ให้เป็นที่เป็นทางก็พาคนอื่นซวยไปดิ ตักเตือนไม่ได้นะมึงอิจฉาอะดิ กูไม่แปลกใจเลยอะถ้าหลุมดำจะคัมแบ็ค กูก็ไม่ได้ชอบวิธีแก้ปัญหามักง่ายงี้นะ แต่แม่งถ้ามาแล้วทำให้ไอ้พวกนี่สำนึกกันได้ว่าอย่าโชว์โง่ก็มาดิ ในเมื่อพาคนอื่นซวยไปด้วยก็ตายไปด้วยกันเถอะมึง ภาษีนักเขียนฮึ่มๆจะมาก็ยังไม่เข็ด คราวนี้แบนนิยายเรตได้ขิตกันทั้งวงการ เผลอๆนิยายวายจะโดนซ้ำอีก สมรสเท่าเทียมยังไม่ผ่านอะไรก็เกิดขึ้นได้อะ
อ้อซีรี่ส์วายไม่นับ เป็นสินค้าส่งออกไปละมันคือสื่อบันเทิงชนิดนึงน่ะ นายกยังส่งเสริมเลย
นข นี่มันเข้าใจยากกันจังวะ ต้องรอให้แม่งเกิดเรื่องแรงๆ ก่อน?
หรือเพราะพวกนี้มันเด็กด้วย มีแต่คนออกมาคร่ำครวญว่าเขียนยากนะฉากเน็ด กูลองอ่านดูในทดลองอ่านของเมพ ยากหรอ เห็นแทบจะก้อปกันมา ใส่เสียงอื้อๆ อ้าๆ ตับๆ อวัยวะเพศแบบตรงๆ มาเต็ม เมื่อก่อนกูหาอ่านเรื่องเสียวก็เห็นแบบนี้แหละ
โดนแจ้งสื่อลามกแล้วก็จะออกมาเยวๆ เรื่องแค่นี้ทำเป็นผิดธรรมชาติ อีพวกเขียนPWPล้วนๆแม่งเป็นสายชอบฉอดประจำนกฟ้าด้วยนะ แม่งเป็นเจนใหม่เหรอวะ
>>845 มันต้องแยกอีโรติกกับ PWP ออกจากกันให้ได้นะ
อีโรติกเขียนยากจริง
แต่พรหรือเรื่องเสียวที่มันเขียนกันอะ เอาตรงไหนมายากเหรอวะ แล้วเขาไม่สรรเสริญแม่งก็ถูกแล้วป่ะ
แล้วก็เท่าที่กูเห็น ในทวิตที่บอกเขียนพรๆ สิ่งที่มันเขียนเรียกอีโรติกนะ แต่ก็ยังจะบอกอ๋อกูเขียนพรๆ งงใจนักเขียนเดี่ยวนี้แหละ แค่เรื่องแยกหมวดยังไม่มีสมอง คิด ค.ว.ย มิน่าแม่งเละเทะ สมควรละที่เขาซ่อน
แต่กูก็ไม่อยากให้มันหายไปเลยอย่างนี้ 555
ทำปุ่มให้นักอ่านกดโหวตย้ายหมวดได้มั้ยว่ะ
แบบคนกดโหวตครบเท่าไรจาก 10 ไอดี 20 ไอดี โดนย้ายอัตโนมัติ โดยที่แอดมินไม่ต้องมาดู
กูขอถาม มันต่างกันยังไงวะ ไอ้ พรวิดพร กะอีโรธิก เนี่ย ตอนนี้มันก้ำกึ่งกันมาก มันแยกได้ด้วยเกณฑ์อะไรวะ ท่านผู้เชี่ยวชาญวานบอกกูที
ปล.กูไม่เห็นมันซ่อนนะ เปิดไปก็เจอชัดเจนเลย ทั้งที่หมวดหมู่ ทั้งที่หน้าขายดี
กูลองใช้เครื่องที่ไม่มีแอพmeบไม่มีประวัติการใช้งานเข้าไป แล้วคือไม่เจอจริงๆ ถูกซ่อนจริงๆว่ะ555 กูเลยกดค้นหาชื่อนักเขียนที่กูจำได้ว่าเขียนแต่แนวรักผู้ใหญ่ (ศอศาลา รอเรือ สระอา )แล้วก็กดไปตามลิงค์เขาเรื่อยๆถึงจะเจอดงนิยายรักผู้ใหญ่ ซ่อนตัวอยู่อย่างลึกลับ คิดจะหื่นมึงต้องใช้ความพยายามมากหน่อย555
ถูกมู้มั้ยวะ เหยเกกับระเรื่อนี่ศัพท์ยากเหรอ แล้วเจ้าตัวบอกตัวเองก็สายภาษาอีก
https://twitter.com/Orasaman/status/1544330438323212288?t=wfl_GeTnDAj-VUsGeLrYkQ&s=19
คือการ์ตูนใช้ศัพท์ที่ไม่ได้ใช้ในชีวิตประจำวัน กลัวคนไทยหรือต่างชาติมาอ่านแล้วจะไม่รู้เรื่อง เลยต้องลดระดับลงมางี้เหรอ
>>848 เดี๋ยวมีดราม่าอีกแงๆ มีคนงอกไอดีมาปั่นกลั่นแกล้งเราแน่เลย ทำงี้มันบั่นทอนนข.นะ
กูจำได้ตอนเว็บหมีเพิ่งเปิด มีพวกใช้โควต้า7บรรทัดไม่ครบมางอแงว่าเว็บแม่งเหี้ยอะเอาระบบโหวตงี้มา ถ้ามีนอ.โหวตว่านิยายเรื่องนี้คนเขียนขี้ดองมันก็ฉุดเรตดิ พอมีคนมากระซิบมันแยกกันนะยอดรีวิวกับโหวต แล้วปิดเปิดได้เองนะว่าจะให้มีขึ้นหรือไม่กฌได้ ค่อยมาแก้เขินว่าอุ้ยเพิ่งเห็น แต่คหสต.(ที่แสดงออกบนพื้นที่สาธารณะ)ก็คิดว่าระบบนี้ยังไม่ควรมีนะ มันบั่นทอนนข.
กูบล็อกเพลินเลย นข.ตนใดที่มาเย้วๆตอนนั้นอน่่หวังจะได้ยอดวิวจากกู คำอธิบายแค่สองสามบรรทัดไม่อ่านกันอะสัส งี้นิยายจะเป็นไงวะ555
กุงง pwp เนื้อเรื่องดีนี่แหละ pwp นี่นะ? แล้วคือมันเป็นยังไงกับคำว่าอิจฉากัน เอาจริง เตือนคืออิจฉาเหรอ อยากโดนกวาดล้างมากรึไง แล้วอิพวกที่ชอบโยงว่าถ้าผิดกฎหมายทำไมไม่ไปเล่นเรื่องอื่นก่อน เอาเรื่องนี้มาขู่กันนี่นั่น กูอยากจะบอกว่าผิดก็คือผิด เค้าแค่เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ไม่ได้แปลว่าเค้าจะไม่เล่นมึง เค้าจับไม่จับก็ผิด อย่าเอาตรรกะบ้งๆ แบบกูผิดอินั่นก็ผิด ไปจับอินั่นก่อนมาใส่หัวตัวเอง มันบ้ง
แล้วกูเห็นหลายคนที่บอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ ถ้าเด็กมาอ่านเด็กก็จะได้ความรู้เพศศึกษาไปด้วย ไม่งั้นเค้าจะไปหาอ่านที่ไหน คือตลกนะ มึงคิดว่านิยายเยกันแบบไม่ใส่ถุง ไม่มีการคุมกำเนิด เน้ดแบบหน้าเจ็ดหลังเจ็ดรึเปล่าก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำจะให้อะไรกับเด็กได้นอกจากความเงี่ยนอ่ะ สามพีสี่พีเนี่ย มันได้อะไร สอนเด็กสวิงกิ้งเหรอ
ในนั้นพูดอะไรมากก็หาว่าอิจฉา หาว่ากด ด้อยค่างานเขียน อิห่า งาน pwp erotica พวกมึงยังแยกไม่ออกเลย กูอยากเห็นนักเวลาโดนกวาดล้างแล้วมาตีหน้าซื่อบอกว่าไม่รู้ว่าผิดเนี่ย
กม.มันบ้งนะเรื่องนี้ กุรู้ แต่ตราบใดที่มันยังไม่แก้ มันก็ยังมีผลบังคับใช้ไง
>>857 กูว่าคนเตือนอะจบแล้ว พูดไปก็ไม่ฟังยัดแต่ว่ามึงอิจฉาอะดิ พอเขาเวียบไปสมใจมึงก็ยังมาผลัดกันตีโพยตีพายอีกอย่ามาด้อยค่างานเขียนเรา อิจฉาอะดิอิจฉาอะดิ มีด้วยเหรอคนไม่อิจฉาเลยมาพูด ที่พูดก็เพราะอิจฉาแหละน่า
จ้า หลุมดำมาเมื่อไหร่อีพวกนี้แหละคือตัวการ ไม่ต้องไปโทษสื่อเลย ยุคนั้นเพราะสื่อเอาไปปั่นมันเลยเกิดไม่ใช่ความผิดคนผลิตแหละ แต่ยุคนี้คือคนผลิตมันวอนตีนเองอะ โดนถบ่มทั้งภาษีนข.กับหลุมดำไปพร้อมกันเบยดิจะได้สำนึก รึเปล่าวะ...ขนาดเขามาเตือนยังปัดไปว่าอิจฉา ถ้าแม่งหลุมดำคงโทษทุกอย่างยกเส้นตัวเองไปอีกแหง รัฐบาลเฮงซวยงี้ เอาจริงต่อให้ไม่ใช้รัฐบาลชุดนี้ ปต่ทำตัวล่อตีนงี้มึงก็โดนจ้า แล้วหยุดเอาประเทศที่เจริญแล้วอย่างญี่ปุ่นมาเทียบว่าดูดิๆเขาก็ทำกันแบบเปิดเผยนะ เขามีจำกัดอายุจริงจังไงอีเวร ไม่ได้เข้าถึงง่ายแบบบ้านเราว้อย แล้วนข.บ้านเขาก็เคารพกฏดีไม่ยัดหมวดมั่วซั่วแบบบ้านเรา มึงกล้าพูดป่าวละว่าทำได้แบบเขาไหม ยังด่าดด.กันทุกวันนี้เลยว่าดัดจริตไม่ให้ลงNC แค่ลงไปตอนเดียวก็แบนกูละ อดตายไปเหอะเว็บขยะ เอากับเขาสิ เว็บที่มีกฏไท่ให้ลงยังจะแหก เว็บที่ยอมให้ลงได้ยังไม่เคารพ หลุมดำคัมแบ็คเถอะมึง
>>860 จะโทษตัวเองเหรอ กุเห็นโพสสองสามโพสหลังยังบอกเลยว่าอิคนเตือนๆ กันนี่แหละคือคนที่จะไปแจ้ง จนท ตรรกะคือไปแล้ว อิพวกนี้มันมีใครพูดรู้เรื่องกันบ้างวะ แล้วกูเห็นคนเอาเรื่องเฮนไตมาพูด แล้วนั่นคือมันอยู่เว็บบนดินเหรอ มันเป็นเว็บถูกกฎหมายเหรอ เมื่อก่อนกูสงสาร ดด ชิบหายที่โดนด่า ตอนนี้กุต้องสงสาร รอร อีกมั้ยที่โดนว่าเรื่องซ่อนหมวด กุว่าหลังจากที่พวกนี้รู้ว่าโดนซ่อนหมวดก็อาจจะไปโวยวายเว็บก็ได้ นี่กุมองโลกแง่ร้ายไปป่ะ
กุขออีกรอบ เพราะหงุดหงิดจริง เรื่องเอารูป 18+ มาประกอบนิยายหรือมาลงแล้วบอกว่านี่ไง กลุ่มนักวาดเค้ายังปกป้องกัน โอ้ยน้อ บางรูปน่ะเรียกว่าศิลปะได้อยู่ แต่บางรูปน่ะสื่อลามกอนาจารแล้ว ยิ่งไปอยู่ประกอบนิยายนะ ถ้าหลุมดำมาจริงๆ กูก็อยากเห็นมากว่าอิพวกดิ้นๆ นี่มันจะเป็นยังไง
>>861 นั่นดิ แม่งยังแยกไม่ออกเลยคนเตือนกับคนร้องเรียนมันคนละกลุ่มว้อย คนเตือนอะคนเขียนแบบมึงนี่แหละแต่เขาฉลาดไงไม่โชว์โง่แบบมึง ส่วนคนร้องเรียนคือคนที่แอนตี้แนวนี้นั่นแหละ ซึ่งแม่งปกคิมันไม่เสนอมาไบ่ส่องอยู่ละถ้านิยายมันอยู่ลับๆ แต่มึงขยันอวดนักจะไปเตะตาคนกลุ่มนี้เองจ้า มึงนั่นแหละที่กวักมือเรียกคนพวกนี้มาอะ มันไม่เตือนมึงหรอกปต่มันยิงมึงเลยแหละ ไม่มีโอกาสให้มึงได้ด่าหรอก
>>863 เดือดร้อนพวกกูที่เขียนพอร์นเงียบๆ อยู่กันเงียบ ๆ แอบใช้เงินเงียบๆ พลอยฟ้าพลอยฝนไปกับอีพวกขี้อวดขี้โอ่ โดนปิดกั้นเห็นผลงานตามพวกมัน กูอยากเอาตีนถีบยอดหน้าพวกแม่ง สะเหร่ออวดไม่ดูสี่ดูแปด ตั้งแต่เค้าเตือนเรื่องภาษีรอบนู้นแล้ว หาว่าอิจฉาความริชของพวกมัน พอเงียบสักพัก กูเห็นเอายอดเงินมาอวดสาธากันอีกแล้ว
>>864 สู้นะมึง กูก็อ่านนะ pwp ไม่ได้รังเกียจรังงอน แต่เสียวแทนมากกว่าว่าถ้าจะเปิดเผยขนาดนี้พวกที่เขียนจะโดนกวาดไปก่อนมั้ย แล้วบางคนก็คือไม่ใช่จริง ภาษามันไม่ได้จริง เขียนพรแบบภาษาดีๆ ไม่ต้องหยาบคายไม่ต้องเดอตี้ทอคไม่ได้เหรอ เนี่ยกูอยากรู้ตรงนี้ แต่ถ้าบอกว่าตัวเองเขียน pwp แต่มีเนื้อเรื่องนะ แน่นด้วย มึงไม่ได้เขียน pwp ค่า มึงเขียนอีโร
>>866 ใช่ ล่าสุดเอาสุนทรภู่มาเทียบละ ไหนว่างานแนวนี้ไม่มีคุณค่า สุนทรภู่ยังเขียนจนมีชื่อนะ เดี๋ยวอีสัส เขาเขียนแนวอีโรติกไม่ใช่PwP แถมยังใช้คำสละสลวยมีความงดงามทางภาษาที่แท้ทรู เน้นเนื้อเรื่องกว่าฉากเยว้อย PwP ของมึงนี่เยกันยับหาความงามทางภาษายังไงวะ ตอนนึงมีแต่อ๊าๆๆๆ ค.ว.ย กี เสวจุง น้ำแตก เย บอกกูทีนี่มันเทียบกันได้เหรอวะ555 ช่างกล้ายกตนข่มท่านดีแท้
>>863 กูเป็นคนเตือนกูงงนะ เขาเตือนแล้วก็จบหายเข้ากลีบเมฆไปอาจจะเขียนงานต่อเงียบๆ แต่มันย้อนกลับไปประเด็นอิจฉาแล้วด้อยค่าได้ยังไง กูเห็นหลายโพสต์แล้ว แอดมินแมร่งก็ลบโพสต์ตั้งแต่เช้าอ่อนไหวจัง อิพวกมาทีหลังในกลุ่มกับนกฟ้าก็ดราม่า PWP ดีอย่างนั้นอย่างนี้ อย่าด้อยค่า ไม่มีใครพูดถึงที่เขามาเตือนสักคน หรือไม่เห็น? คนเตือนมันก็เขียนมันก็บอกอยู่ แค่บอกมึงอยู่เป็นที่เป็นทาง จะซวยกันหมด นักเขียนแมร่งเขียนอย่างเดียวอ่านหนังสือไม่เป็นเหรอวะ กูงึดหลาย
>>864 เรื่องภาษีตอนมีคนเตือนกูหัวเราะไม่หาย เขาเตือนเรื่องอวดรายได้ นักเขียนแมร่งเข้าใจแต่ว่าได้เงินก็จ่าย เมพหักแล้ว นักเขียนจะเลี่ยงเหรอ เขาหมายถึงเปลี่ยนหมวดภาษีฟายยยย ตอนนี้เมพมันเลี่ยงไป 40(8) อยู่คนเดียวคนอื่น (3) กันหมด นขแมร่งก็อวดอยู่ได้ ถ้าเจอจด VAT อีกดอกมึงอ้วก ตอนนี้ดันนิยายวายซีรีส์วายโกยเงิน กูว่ามีสิทธิ์จะหันมามองวงการนิยาย เดี๋ยวเจอจัดระเบียบเหมือนขายออนไลน์ เดือดร้อนคนอยู่เงียบๆอีก ลูกคุณช่างอวดเขา
>>868 แอดมินลบโพสคนเตือนเหรอ เออกูไม่แปลกใจว่ะให้ท้ายเก่ง5555 พอคนมาทีหลีงไม่ทันโพสเตือน เห็นคนโพสบ่นว่ามึงอิจฉาอะดิ เลยคิดว่าคนที่มาพูดก่อนหน้าตือก้อยค่างานนัานละเลยร่วมด่า ทั้งที่จริงเขาแค่เตือนว่าอย่าอวด ส่วนไอ้คนที่บอกด้อยค่ารือขาเกรียนประจำกลุ่ม แล้วไปๆมาๆมันมารวมกันได้ไงกูยัง ส่วนชาวทวิตเตี้ยนอย่าไปให้ค่ามันเลย รับสารปลายแถวแล้วบิดสารเก่ง ไหลตามกันยิ่งกว่าโม่งอีก โดนฟ้องกันไปกี่รายก็ยังไม่เข็ดนะ
ขอ KY แทรกประเด็นร้อนนิดนุง กุสงสัยมานานละว่าบก.นี่เขาทำงานกันจิงจังจิงเรอะ จนเห็นคนในทวิตโพสต์ที่โดนบก.ฟีดแบคงานมา ค่อยพอรู้สึกว่า เออ เขาทำงานกันอยู่นี่หว่า 555 จะหาว่ากุอคติก็ได้นะ แต่บางเรื่องของสนพ. (ไม่ใช่ทำมือเองนะ) นี่มันออกมาแบบ เหมือนไม่มีบก.ตรวจงานอะ คำผิดเต็มเรื่อง พล็อตโฮลเยอะ บลา ๆๆ จนกุนึกว่าบก.เขาไม่ทำงานทำการกันแล้ว แค่อนุมัติว่าเรื่องนี้ผ่านเกณฑ์ตีพิมพ์ก็พิมพ์ให้เลย ไม่มีแก้ให้ ละเรื่องแบบนี้แม่งมีทุกสนพ.ด้วยนะที่กุสงสัยว่าคุณภาพแบบนี้ผ่านออกมาได้ไง สมัยก่อนก็นึกว่าสนพ. = คัดมาดีแล้วซะอีก....
สมัยนี้เน้นดูยอดวิวยอดไลค์ไว้ประกันว่าเป็นฐานแฟน ยังไงก็ขายได้ไว้ก่อนแหละมั้ง
เดี๋ยวนี้สนพ.ที่บก.ตรวจงานก็น่าจะยังมีอยู่ เพื่อนกูเคยส่งงานให้สนพ.ใหญ่ที่นึงพิจารณา ผลคือไม่ผ่าน แต่บก.บอกด้วยว่าทำไมไม่ผ่าน ควรปรับเรื้อเรื่องตรงไหนไรงี้ ดีนะ อยากให้สนพ.ทำอย่างงี้กันเยอะๆ
ตอนนี้กลายเป็น NC ไม่ได้เขียนง่ายนะ ไปแล้ว หาเรื่องดราม่ากันจัง55
มีคนเอาซึมเศร้ามาหากินอีกแล้ว มองบนแป๊บ เอาผลวิจัยสำนักไหนมาดูวะถึงกล้าพูดนี่เป็นอาชีพที่เป็นโรคซึมเศร้ามากที่สุด กูงงกูสับสน ปล้วยังมีคนมาบ่นอีกกราม่าวนลูปอะไม่จบสักทีเดี๋ยวต่อต้านเดี๋ยวตัดพ้อ อยู่กลุ่มเดียวกันแต่คนละไทม์ไลน์เหรอวะ ไอ้พวกเตือนอะมันเลิกสีซอให้ควายฟังไปนานละ มีแต่พวกเกทับอิจฉาอะดิ ๆ เศร้าจุงงานเราโดนด้อยค่า ระดับสุนทรภู่ยังเขียนเลย
หลุมดำมาสักทีเถอะว่ะ ขยันทุบหม้อข้าวตัวเองกันแบบนี้แปลว่าพวกมึงพร้อมไปกู้เอกราชแล้วใช่มะ ถ้าหลุมดำมาแล้วมึงไล่ฟาดให้เหมือนที่ชยันฟลัดโพสเลยจ้า ไปตั้งม็อบ ฟ้องศาลสู้ ไปสร้างแคมเปญ ช่วยด่าในทวิตจนติดเทรน ลงขันทำโฆษณา สู้กับความดัดจริตของประเทศพุชซี่นี่ให้สุดเลยมึง จะได้อวดยอดอย่างผ่าเผยตบหน้าพวกขี้อิจฉาไง มีปัญญาเขียนPwP Nc ที่โคตรยากระดับสุนทรภู่ มึฝต้องมีไอเดียล้ำๆไปต่อกรกับรัฐบาลได้แน่ๆ ให้ความดัดจริตนี้จบที่รุ่นเราเลยมึง
ปล. คุ้นๆว่าภาษีนข.มันก็เริ่มตู้มเพราะมีคนเตือนแล้วถูกแซะว่าอิจฉาอะดิเหมือนกันป่าววะ จากนั้นก็อวดยอดเย้ยกันแบบให้ลูกขี้อิจฉาอกแตกตายไปดิ แต่สรุปสพก.ตีแตกก่อนเลยนิ่งกันไป ด่ากันนิดๆพอเป็นพิธีแล้วกลับไปหงอกันต่ออะ
>>876 สักครั้งเถอะวะ กูเริ่มเบื่อดราม่านี่ละ คือถูกที่มึงว่าสีซอให้ควายฟังจริงๆ ตอนนี้คือเหมือนพวกนี้กำลังกดคนอื่นแทน เขียนยาก เขียนระดับสุนทรภู่ ลิลิตพระลอ งั้นก็แต่งให้มันสวยแบบนั้นสิ งานวรรณคดีมันถูกยกย่องเพราะวรรณศิลป์ มันไม่ได้ยกย่องเพราะอ่านฉากเนื้อแนบเนื้อโอ่อ้าแล้วฟินน้ำแตก เค้าชมเพราะมันใช้คำสวย เปรียบเทียบสวย เป็นศิลป์ ไม่ใช่หินแดดอะไรก็ใส่มาตรงๆ ตับๆ อ้าๆ
กูอ่านนะ pwp เนี่ย แต่แค่อยู่ให้ถูกที่ เพราะเป็นของผิดกม.แค่นี้ก็ไม่เข้าใจเหรอ พูดไปก็ไม่ได้เชี่ยไรสักอย่าง ขอให้มีคนแจ้งเหอะ จะได้รู้ว่าที่มั่นหน้ากันแบบนี้จะเอาตัวรอดกันยังไง
Ky ตอนส่งนิยายให้สนพ.พิจารณาแล้วเขาเขียนเมลตอบกลับมาว่าไม่ผ่านพร้อมแนะนำอย่างดี พวกมึงตอบกลับกันมั๊ยอ่ะ สมัยเรียนหัวโปกกูยังไม่มีฝีมือการเขียนแต่มั่นหน้าสุด คิดว่างานตัวเองโคตรดี (ทั้งที่โคตรเหี้ย55555) เคยส่งเมลเอานิยายไปให้พิจารณาแล้วเขาตอบดีมาก ชี้จุดได้ดีเลย แต่กูช็อกอ่า โดนปฏิเสธ อีโก้สูงจนรับไม่ได้ อ่านเมลแล้วไม่ตอบเขาเลย พอโตมานึกอีกทีอย่างน้อยกูก็ควรตอบเมลไปขอบคุณหน่อยปะ โคตรไร้มารยาท อายว่ะ อยากขอโทษสุดไรสุด555
อีเรื่อง PWP นี่ยิ่งห้าม ยิ่งเตือยเหมือนยิ่งยุนะ สงสัยยุคหลุมดำต้องเขาสักครั้งแล้วจริงๆ ว่ะ
ตอนนี้ในกลุ่มมีแต่โพสต์อวดว่าชั้นก็เขียน ชั้นภูมิใจ ชั้นไม่สนคนดูถูก
PWP นี่แบบ ไปไกลมาก ลามไปกระทั่งจิบิที่แถมมากับเรื่องอะ จิบิโพสออกกำลังกายบนเตียงมันฟินตรงไหน ไม่เข้าใจ 55555
ในกรุ๊ปนักเขียนล่าสุด มีคนพูดถึงนิยายโป๊กับอิโรติกละ มึงแวะไปดูสังคมนักเขียนคุณภาพกันนะ
>>881 ได้ทีเย้ยไง พอคนเตือนหายไป(เพราะขี้เกียจสีซอให้ความฟัง) มีแต่คนมาโอ๋ ๆ เลยแบบกูคือผู้ชนะ กูจะอวดให้อกแตกตายไปเลยอีพวกขี้อิจฉา ตามประสาวัยรุ่นสร้างตัวของยุคนี้อพแหละ แม่งมีทุกวงการ
ดูอย่างคริปโต ปู่วอเรน ลุงบิลเกต มหาเศรษฐีผู้ผ่านร้อนหนาวมากี่สิบปี มีธุรกิจระดับโลกจริงไม่จกตา ออกมาเตือนว่าเบาได้เบาคริปโตอะอย่าไปให้ค่ามันมาก โดยวัยรุ่นคริปโตด่ายับเลยไอ้แก่ดักดาน เดี๋ยวก็ตายละจะมาทันอยู่ดูยุคใหม่ของการเงินได้ไง เจอเหรียญลูน่าฟาดไปทีหมดตัวกันหลายราย แต่ก็ไม่เข็ดจ้า5555 เปลี่ยนเหรียญเล่นเฉย ๆ เออเอากับเขาสิ
>>880 กูเห็นมีคนวิเคราะห์ว่าหายนะมักวนมาทุกๆสิบปี อย่างงวดนี้ก็เงินเฟ้อที่สถานการณ์คล้ายๆยุคต้มยำกุ้ง แต่ครั้งนี้อาจจะแรงกว่า ซึ่งแม่งก็จริงอะ ของแพงบรรลัยไปหมดแล้ว ไม่แน่หลุมดำอาจจะรีเทิร์นมาในเวอร์ชั่นสุดกู่กว่าเดิมก็ได้นะมึง
ตอนแรกเข้าใจว่า MEB อัพป้ายขายดีวันพฤ กับ อา แต่ตอนนี้คือไม่รู้ไรละ มันเหลือแค่อาทิตย์ละครั้งแล้วป่ะวะ
ky หน่อย เบต้ารีดเดอร์คืออะไร
เรื่อง PWP ภาษาดิบ มีคนเคยพูดกันกลุ่มเล็กๆ มาก่อนแล้วว่างานแนวนี้มันออกเทาๆ (คนละแบบกับอีโรติกที่ใช้ภาษาเลี่ยงๆ) เคยปรามกันว่าอย่าโอ้อวดพระเดชพระคุณให้เยอะนัก ถึงยังไงมันก็ไม่ใช่งานถูกกฎหมายร้อยเปอเซน ถ้าโดนยิงร่วงมีสิทธิ์ตายห่ะ หรือถ้าไม่ยิงมันก็อาแอบส่องแล้วมารีดเลือดเอาจากคนเขียนแนวนี้ ก็ขำกรุบที่บางตัวบอกคนเตือนเป็นพวกขี้อิจฉา กูเห็นอีบางตัวในทวิตเมื่อวานบอกพวกใช้ภาษาอ้อมเป็นพวกดัดชริ้ต อยากบอกหนูจ๋ามันไม่ใช่แบบนั้นค่ะลูก ถ้าหนูใช้กีๆ ขวยๆ เยบๆ เงี่ยมๆ ตรงเด่เลยจะกลายเป็นสื่อลามกอนาจารและผิด กม นะลูกสาว คนมีวรรณศิลป์เค้าถึงเลี่ยงใช้กัน การไม่ควรปิดกั้นเรื่องเพศก็ใช่ แต่อะไรที่สุดโต่งไปมันก็นำพาความเสื่อมมาให้อยู่นะ
ky โม่งขอความเห็นหน่อยจิ กูหัวจะปวดกับการตั้งชื่อวงดนตรีในนิยาย (วงบริตป็อปแนวๆ U2 Oasis) ตอนแรกได้ชื่อละ เป็นชื่อที่สั้นและจำง่าย แต่งไปครึ่งเรื่อง กูเกิดนึกครึ้มเอาไปค้น google แต่มันซ้ำอะโม่ง กูเลยคิดมาใหม่เป็นร้อยชื่อ ดันมีคนใช้แล้วไป 90 ชื่อ (ซึ่งส่วนตัวกูชอบชื่อแรกสุดแต่จำใจต้องเปลี่ยน) ที่อยากขอคำปรึกษาคือ มีอยู่ชื่อหนึ่งที่บริบทและความหมายเข้ากับเนื้อเรื่องมาก แต่มันเป็นชื่อเพลง สมมุติพวกมึงเป็นคนอ่านจะคิดว่าประหลาดปะวะ สมมุติวงชื่อ 'เฟอร์ เอลิเซ่' (Fur Elise) ที่เป็นชื่อเพลงของ Beethoven เงี้ย
Ky กูขอถามหน่อย ถ้านิยายมีความรุนแรง rape สามารถเขียนให้จบแฮปปี้ได้หรอวะ หรือต้องสื่อไปในนัยว่าผู้ถูกกระทำไม่ได้เต็มใจ ไม่โอเคกะสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วabuserรู้สึกผิดในตอนจบก็คือเขียนได้?
สต.กุคิดว่าถ้าเรปแล้วระหว่างทางใส่รีเดมชั่นอาร์คหรืออย่างน้อยก็มีเหตุการณ์ชดเชยให้นอ.ค่อยๆ เปิดใจให้โอกาสพอ.มันก็ได้อยุ่อ่ะ แต่ส่วนใหญ่มันไม่ค่อยมีนี่สิ แค่หล่อรวยเปย์คลั่งรักหึงหวงแล้วรักกันทั้งนั้น
จริงๆถ้ากลัวโดนฉอดก็ไม่ต้องมีพื้นที่ให้ฉอดดิ เช่นแบบไม่มี sns เลย ปิดคอมเม้นไรงี้ แต่เอาจิงแนวนึ้ท่วมหมวดผู้ใหญ่ ไม่เหนจะมีใครมาฉอด
>>904 ไม่ๆ กุหมายถึงนิยายแปลจีน ที่ตีพิมพ์เข้าไทยมาแล้วนิ กุยังเหนคนรีวิวอวยในทวิตอยู่เลย มีเรป แต่ตอนจบแฮปปี้ พนะเอกสำนึกผิด หรืออาจจะอยู่ที่ช้้อยว่าเรปมีได้แต่ตัวละครตัองได้รับผลการกระทำให้สาสม ก็จบแฮปปี้ได้ชะ?
>>902 คือว่าถ้ามีฉากเรท อะไรหนักๆ ใส่กรองอายุมันก็เซฟสุดท้าย ส่วนอีคนที่ดิ้นรนกระเสือกกระสนไปหาอ่านทั้งที่ไม่ชอบต้องตรองตัวเองหน่อยมั้ย้ ไม่ใช่จะให้นขปรับอยู่ฝ่ายเดียว
ฉอดเป็นหย่อมๆ จ้า ถ้าเป็นนักเขียนที่ชอบก็ไม่ฉอด แต่ถ้าเป็นคนที่เหม็นก็พร้อมทัวร์ลงเลย กุเห็นบ่อย กรองอายุ ติดแท็กวอนนิ่ง ไม่ช่วยนะจ๊ะ ถือว่าไม่ใช่ยันต์กันด่า คุณธรรมสูงส่งมาก แต่หวีดการ์ตูนเกาพระเอกปิตายิ่งกว่านิยายไทย 55555
มึงๆ ยอดอีบุคในเว็บดำนี่เป็นไงกันบ้างอ่ะ กุพึ่งเคยลง ทำไมมันเงียบสัส มีคนเลใช้ป่ะวะ
Ky ถ้านิยายดังมากๆเรื่องนึง(ปกดำรูปกุหลาบ)มันมีพล็อตแบบนี้
1.พระเอกเป็นคู่หมั้นกับพส.นางเอก 2.จริงๆพระเอกชอบนางเอกแต่ต้องหมั้นเพราะครอบครัว 3.นางเอกเป็นลูกเมียน้อย 4.เฉลยว่าพส.นางเอกเป็นlgbtไม่ชอบผู้ชายและพระเอกรู้ความลับเรื่องนี้ 5.พระเอกเฝ้ารักนางเอกมานานตั้งแต่เด็ก
แล้วกูก็ไปเจออีกเรื่องที่มี5ข้อนี้เป๊ะเลย แต่รายละเอียดปลีกย่อยมันฉีกไปอีกความรู้สึกนึง แบบนี้มันเป็นเรื่องปกติในวงการนิยายใช่ไหมวะ
Ky ปรึกษาหน่อย กูเคยแต่งแนวที่เขาด่าๆกันอะ พวกแนวครูศิษย์ แต่ของกูแต่งเป็นวัยมหาลัยปี4กับอาจารย์ แต่งจบไปนานมากๆและขายไปนานละ ตอนนี้พอมีเงินเลยอยากจ้างวาดปกสวยๆสานฝันหน่อย แต่พอมาคิดดูอีกที จะโดนสาปมั๊ยวะ กูกลัวถึงขั้นจะโดนสาปเนื้อเรื่องลามไปถึงนักวาดเลยนะ แต่กูก็เป็นพวกโนเนม คนคงไม่สน แต่ในหัวก็ตีกันว่าไม่ถูกต้อง ต้องลบนิยายเรื่องนี้ออกจากmebไปเลย แต่ก็เป็นเรื่องแรกของกูเลยอะ กว่าจะเขียนจบสักเรื่องก็ยาก นิยายที่ขายในคลังตัวเองก็มีน้อย เป็นความภูมิใจเล็กๆของกูเลย จะให้ลบก็แอบเศร้านิดนึง แต่ก็ผิดศีลธรรมป่าววะ ฮืออ ควรลบรึเปลี่ยนปกแล้วทำมึนขายต่อดี? วอนเพื่อนโม่งช่วยเตือนสติกูหน่อย
ถ้าไม่ใช่พี่น้องแท้ได้กันหรือข่มขืน กุได้หมดอะ แค่อายุตัวละครมันเกินยี่สิบไปเหอะ นักศึกษาอาจารย์ พี่น้องโตด้วยกันมา อะไรที่มันชอบหยิบมาฉอดกันอะ กุโอเคนะ เพราะตัวละครในเรื่องแม่งมันโตแล้ว แต่ถ้าถึงจะโต แต่เขียนอีอาจารย์บังคับนางเอกแลกเกรด อันนี้อะแหละ สมควรโดน แต่ถ้าแบบเป็นเรื่องรักใสๆ หรือจะร้อนแรง ก็ยังโอเคในความเต็มใจ
Ky พอเมบปิดกั้นการมองเห็น นิยายผู้ใหญ่ของกูขายไม่ได้เลย แล้วกูสายเขียนนิยายเสียวเป็นหลัก แทบไม่มีรายได้แล้วเนี่ย กูไม่อยากย้ายหมวดแบบอีนักเขียนบางตัวด้วย หงุดหงิดสัสๆ
Ky มึงยังทำเล่มกระดาษกันอยู่มั้ย กูชอบเก็บเล่มนะ แต่เห็น นข ไม่ค่อยทำกัน กูควรทำเล่มมั้ย
เรื่องจริงที่เห็นกับตาเลยก็คือ นักศึกษาปีสี่กับอาจารย์ นางเรียนจบแล้วมาเป็นTAให้อาจารย์ สรุปแต่งงานมีลูกกันเป็นสิบปีแล้วจ้า ปจบ.ยังรักกันดี
>>927 อยากทำสนองนี้ดตัวเอง+ถ้าเจอปกสวยอาร์ทเวิคดีก็ทำเหอะมึง ปลุกปั้นมันจึ้นมา แต่ถ้าหาทำขายมึงต้องยอมรับให้ได้นะ ทั้งเรื่องเคลม,ห่อบับเบิ้ลกี่ชั้น ,ความกริบของหนังสือ ปัญหาจุกจิก เยอะมาก หลายคนน้ำตาไหลข้างกองหนังสือซีลแตกมุมบิ่นมาเยอะแล้ว กูเจอคนทำแล้วได้กำไรเล่มละ20฿ด้วย ส่วนใหญ่ความคุ้มที่จะทำไม่ได้อยู่ที่ตัวเงินแล้ว ตีเป็นคุณค่าทางใจของมึงล้วนๆ
พวกมึง กูจ้างพรูฟ บวกจัดอาร์ตเจ้าดังในทวิต มัดจำไป 400 6 เดือน ผ่านไปกูยังไม่ได้งานเลย กุถามความคืบหน้าล่าสุด มี.ค. ตอบว่าเหลือจัดอาร์ต มีความคืบหน้าจะมาแจ้ง พอกูทวงไปตอน พ.ค. จนถึงตอนนี้ยังไม่ตอบกุเลย
กุต้องทำไงวะ ไม่อยากได้แล้ว เพราะกูรอไม่ได้จนต้องออกอีบุ๊กไปก่อนนานแล้วอะ แบบพิสูจน์เองแต่ไม่มีอาร์ตในเล่มอะ
กูจ้างจัดเล่มไปปีกว่ายังไม่ได้งาน แต่นางไปจัดเล่มให้นิยายเรื่องอื่น ทั้งที่มีอีเมลกูนะ แล้วกูเป็นคนเดียวมั้งที่ส่งรวดเดียวให้นางจัด8เรื่อง มัดจำ800บาท เงียบงานกูอีก ก่อนหน้านี้ส่งงานมาให้กูตลอด กูเลยจ้างเรื่อยๆ เจอแบบนี้กูนี่เซ็ง
เออ กูก็นูกู เรื่องแรกที่ทำให้กูดีเลย จนกูจ้างต่อเป็นแนวกระแส เรตติ้งดีหน่อย แต่เรื่องที่ดองนี่กริบเลย ก็เลยดองของกุงี้ กูก็เหมือน 931 อะ ไม่อยากประจาน ไม่อยากเป็นต้นดราม่าในทวิต เพราะกุก็เสียไปแค่ 400
>>937 เอิ่ม งั้นมึงก็คงต้องทนเจ็บต่อไปอะ ถ้าไม่อยากประจาน ไม่อยากฟ้อง มึงก็ทำได้แค่รอว่าแม่งจะเกิดมีจิตสำนึกขึ้นมาเคลียร์งานให้ โอกาสพอๆกับลูกหนี้กลับใจไม่เบี้ยวหนี้นั่นละ
แต่เอาตรงกูว่าเขาไม่ลำบากขนาดนั้นหรอก เผลอๆมึงโดนหลอกให้สงสารด้วยซ้ำ กล้าดองงานมึงพุ่งไปปั่นให้เซเลปก็สื่อแล้ว อยู่ดีกินดีจนมีความเลือกได้อะ ถ้าขัดสนจริงๆแม่งจะไม่ทำงี้นะมันเสี่ยงเสียเครดิต ต้องเคลียร์ตามคิวดิ ถ้าคิวจะหายไปหนึ่งคือร้องแล้วหมดเส้นทางหาแดกไปหนึ่ง แต่มาทรงนี้คือช่างดิมึงก็แค่นูกูคั่นเวลา ให้เอาเงินมาหมุนเล่นๆ ตีดราม่าใส่นิดหน่อยก็ใจอ่อนแล้ว ไปเกาะขาเซเลปดีกว่า ได้ทั่งหน้าได้ทั้งลูกค้าใหม่จากเซเลป จะมาเสียเวลากับนูกูทำ ทำส่งๆเขี่ยๆไปก็คงเอาหมดแหละ ขี้สงสารขนาดนี้
วงการนักวาดก็มีงี้อะ เอาซึมเศร้ามาอ้างปัญหาครอบครัวมาบีบน้ำตา สุดท้ายแตกจ้าดองงานเอาเงินมาหมุน บางคนหาบเยอะอะปิดแอคหนีรอเรื่องซาค่อยกลับมาใหม่ บางคนระเบิดตัวหายชุบตัวในนามใหม่ แต่ดันไม่ทิ้งพฤติกรรมเดิม
>>938 เออจริงของมึงว่ะ ถ้ากูดังเขาคงไม่ทำงี้กับกูสินะ ยิ่งเขียนก็ยิ่งดับลง ขายน้อยลงเรื่อยๆ เศร้าวะ
กูเล่นบทอิแจ๋วถูกกระทำจากหลายที่มากเลยนะ หรือเพราะกูเป็นคนง่าย ๆ ไปตามจิก ทั้งนักวาด คนจัดอาร์ต คนรับนิยายไปขาย ถึงได้ย่ำยีกูจัง
กูเป็นคนชอบคนมีความรับผิดชอบอะ พูดอะไรไว้ก็ทำตามนั้น กูมีส่งไปบอกเตือนหลายอัน ไม่ใช่แนวจิก แต่แบบเล่นบทคนดีหัวเราะเริงร่าเข้าสู้ แต่เพราะกูไม่ดังเลยถูกเมิน
ซึ่งคนที่น่ารักก็เยอะนะ แต่เทียบกับเพื่อนนักเขียนคนอื่น ทำไมเขาทำไรดูมีคนอุปถัมตลอด พอมาเป็นกูปุ๊ปเจ้ากรรมนายเวรมาขัดกูได้ตลอดว่ะ
ไม่เอาๆๆไม่คิดลบดีกว่า อย่างน้อยก็มีนักอ่านน่ารักมาให้กำลังใจกูบ้าง ถึงจะน้อยนิดแต่กูก็แฮปปี้ อวดใครได้แบ้วว่ามีนักอ่านน่ารักกกกกก
>>937 กุไม่แนะนำให้ฟ้องเพราะได้ไม่คุ้มเสียทั้งสองฝ่าย กว่าจะชนะจริงๆ มึงก็เหนื่อยก็งอมพอควรแหละ แต่ก็ไม่แนะนำให้อยู่เฉยนะ ควรจะทวงเขา ถ้าทวงแล้วยังนิ่งอยู่ก็ทำเป็นเตือนภัยให้คนอื่นรู้ เพราะเขาไร้ความรับผิดชอบ มันไม่เกี่ยวกับว่ามึงนูกูหรือเซเลบ ถ้ารับงานแล้วก็ต้องมีความรับผิดชอบ ถ้าปล่อยไปงี้เขาก็ไปทำกับคนอื่นต่อ
>>940 เอาจริงสมัยนี้ฟ้องร้องง่ายขึ้นนะ มีแจ้งออนไลน์แล้วไม่ต้องไปสน. หรือหาทนายอาสาก็พร้อมช่วย เรื่องนี้ดป็นคดีไม่ใหญ่มากอะเคลียร์ง่าย แต่มันจะยืดก็ต่อเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมไกล่เกลี่ยนั่นละ ถ้าฝั่งโจทย์มันยื้อนะ แต่ในกรณีนี้เป็นจำเลยคือมึงสิมีแต้มต่อ คดีแบบนี้ถ้าไม่จบที่ไกล่เกลี่ยจริงๆคือจะได้มีประวัติติดตัวเลยอะ เข้าข่ายฉ้อโกงนะ ก็มาดูกันว่าคนที่บอกนักหนาว่าบ้านไม่ทีจะแดกงั้นงี้ จะยอมจบที่ไกล่เกลี่ยเพื่อให้ไม่ต้องเสียเวลาหรือเงินไปมากกว่านี้ หรือจะดึงเช้งจนขึ้นศาลยอมเสียเงินเสียเวลาสู้
คือไงคนโดนเบี้ยวก็ได้เปรียบอะ จ่ายเงินไปแล้วแต่ไม่ได้งานจะครึ่งปี ชัยชนะลอยมาเห็นๆ และเอาตรงคนที่เบี้ยวงานเป็นปีงี้คือต่อให้มึงประจานเขาก็ไม่เข็ดอะ555 กล้าเบี้ยวแล้วจะด้านเพิ่มอีกเป็นไร ยิ่งนูกูกว่าอย่าไปหวังว่าจะได้เห็นหัว แต่ถ้าฟ้องแล้วสถานะจะพลิกเลย เซเลปแค่ไหนพอกลายเป็นจำเลยก็ลำบากทั้งนั้นแหละ หาบมันไม่มาช่วยว่าความในศาลให้หรอกนะ
ลองเอาคำนี้ไปค้น ฟ้องศาลออนไลน์ ในนกฟ้า มันมีเธรดอยู่
เอาจิง พวกเราควรมีสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรกับนักวาดหรือพวกพิสูจน์อักษรปะ แบบกันเอาเนื้อหาไปเผยแพร่หรือเดทไลน์ไรงี้ หรือเทไรงี้ จะได้ฟ้องกันสะดวกหน่อย
>>944 ความจริงคือแค่แชทก็เป็นหลักฐานได้ละนะ มีวันเดดไลน์ สลิปโอนเงิน แต่ใบสัญญาคือดูเป็นทางการขึ้นมาอีกหน่อยเฉยๆ555 และกูเคยเห็นมาแล้วเคสนึงเซ็นใบสัญญาซะดิบดี แต่โดนดองอยู่ดีจ้า ป่วยไม่สบายวั้นงี้ จนคนจ้างไปขุดเจอแอคหนึ่งใช้ชีวิตลั้นล้าปกติดี แค่ติดเกมกับคอมมู เลยตามไปยกเลิกงานเลย มัดจำไม่คืนด้วยนะ555 ไม่มีไม่หนีไม่จ่าย คนจ้างก็คร้านทวงละช่างแม่งเหอะถือว่าทำบุญ
สรุป มีใบสัญญาหรือไม่มีก็ค่าเท่ากัน มันอยู่ที่ตัวคนอะ จะลากมาให้ทำตามสัญญมีจ่ายค่าปรับคืนมัดจำวี้ ก็ต้องฟ้องลูกเดียวแหละ น้อยคนที่จะยอมคืน
ky มีคนโดนแฮคแอครอร.ว่ะ คุณว่าเริ่องจริงหรือจ้อจี้ กูระแวงไปหทดบะนะ นข.ช่วงนี้ขยันสร้างคอนเท้นกันจังวะ
ky ตอนนี้ทำงานแล้วเครียดมาก มีทำผิดพลาดแล้วเครียดแบบสะดุ้งตื่นขึ้นมาร้องไห้ตอนกลางคืนเลยบ่อย อยากถามว่าคนที่เป็นนักเขียนอาชีพมีเวลามีความเครียดมันประมาณไหนเหรอมึง ส่วนใหญ่เครียดเรื่องอะไรบ้าง หนักมากไหม กูอยากเปรียบเทียบกับงานที่ทำอยู่น่ะ
>>949 กูเครียดเรื่องเงินที่ใช้ในแต่ละเดือน เงินเก็บอะไรแบบนี้ แต่สำหรับกูเครียดไม่มากเพราะไม่ทีภาระที่บ้าน รถก็ได้มาฟรี ค่าน้ำ ค่าไฟ ไม่ต้องจ่าย เลยชิลได้บ้างบางเดือน แต่เรื่องเงินใหญ่สุดอะเพราะคงพึ่งที่บ้านไม่ได้ตลอด กับอีกเรื่องคือเขียนไม่ออก กลัวยอดตก ประมาณนี้แหละ
>>949 เทียบไปก็จะเจอสองอย่าง คนที่ชีวิตดีกว่ามึง กับคนที่ชีวิตแย่กว่ามึง
กูว่ามึงดีมากที่รู้ตัวเองว่ากำลังเครียด รู้อาการตัวเองและจุดที่ตัวเองเป็นอยู่คือก้าวแรกที่สำคัญ ทีนี้ถ้ามึงกำลังมองหาทางแก้ ถ้าถามกูๆว่าการเปรียบเทียบอาจช่วยให้มึงสบายใจขึ้นชั่วคราว ไม่ได้แก้ปัญหาถาวร กูไม่ได้บอกให้มึงลาออกจากงานหรือเลิกเปรียบเทียบ แต่บาง
>>949 นี่ทำงานประจำค่อนข้างหนักเหมือนกัน แต่อย่างน้อยงานประจำมันไม่ต้องเครียดเรื่องเงิน เรื่องความมั่นคง แล้วมันก็ไม่ได้แบบรู้สึกกระทบตัวตนขนาดนั้น มีคนอื่นในบ.ให้คุยด้วย
ส่วนงานเขียนรู้สึกว่ามันเปนงานที่แบบโดดเดี่ยวมาก อุปสรรคระหว่างทางต้องไฟท์คนเดียว เงินก็ไม่แน่ไม่นอน มึงทำดีไม่ได้แปลว่าจะได้เงิน กระทบเซลฟ์เอสตีมง่ายมาก เดือนนี้ได้เงินไม่รู้เดือนหน้าจะได้มั้ย เงินแกว่งมาก
>>949 เท่าที่กูสังเกตโดยกูเอง คนที่ออกมาเขียนประจำได้บางคนต้นทุนชีวิตเค้าดีอยู่แล้ว ฐานะทางบ้านดีมาก่อน สามีมีงานมั่นคง นิยายขายไม่ดีสักเรื่องก็อยู่ได้ ไม่ต้องเครียด พวกเริ่มที่ 0 ก็มีแต่อาศัยดวงฟลุ๊กกับคอนเนคชั่นดี ตีสนิทคนเยอะให้มาเห็นงาน พอนิยายปัง รายได้มาก็ลาออกมาเขียนนิยายชิลด์ๆ ใครจะว่าไงไม่รู้ แต่สำหรับกูว่าการจะเป็นนักเขียนอาชีพควรมีต้นทุนชีวิตให้ตัวเองก่อนค่อยต่อยอดไปได้
Kyไม่ชอบระบบใหม่เบต้าเลยว่ะ เอาหลายหมวดมากรุ๊ปรวมกันไว้หน้าแรก ยอดเฟบขึ้นยากกว่าระบบเก่ามาก
>>955 +1 คนที่บอกว่าเป็นนข.ตอนเริ่มลำบากคือเริ่มจาก0นี่ละค่อยๆขยับไปจนตั้งตัวได้ ส่วนคนที่บอกเป็นนข.สบายก็คือมีต้นทุนอยู่บ้านมีฐานะประมาณหนึ่ง ไม่ต้องจ่ายค่าเช่าค่าน้ำค่าไฟเองงี้ และพวกอย่างหลังเลยชอบบอกแบบเป็นนข.สบายจะตายงั้นงี้ พอมีคนมาลองจริงๆก็จะเป็นนข.แบบแรกคือเริ่มจาก0ไม่มีบ้านซัพ ซึ่งเขาก็ไม่บอกมึงหรอก5555 บอกแค่เรื่องงานไงแต่เบื้องหลังคนเราไม่เหมือนกันอะ
>>961 คำว่านี้ของกู คือหมายถึงระบบของ รอร เลย กุชอบการอัปเดตของเด็กดี ที่มันจะทำให้ได้เจอหน้าใหม่เยอะๆ เพราะมันจะเอาหน้าคนที่เพิ่งอัปล่าสุดรันขึ้นมา เขาหน้าแรกเจอก่อน แบบชะตาชีวิตสมพงษ์กันมากแม่ แต่ถ้าอยากได้อันดับ ก็ต้องกดไปดูใช่มั้ย กุเห็นใจหน้าใหม่ ถ้าไม่ทำบุญมาดี เกิดยากแบบยากมากกุเข้าใจ แต่ในส่วนการตั้งค่ากุชอบนะ ที่มีให้ตั้งค่า กุไม่ชอบหมวด PWP กุก็ซ่อนไปเลย แต่ก่อนนะ ตอนนี้ระรานสัส กุหานิยายของพวกมึงไม่เจอแล้ว 555 เห็นแล้วห็เหมือนหมวดโรมานซ์ไปเลย พออ่านนิยายรัก ก็ปนกันเละอีก บางทีเข้าไป ก็งงอยากอ่านใสๆ ซี๊ด๊าส์ซ่าแรงมาก
กุสงสัย คำว่า daddy มันต้องอ่าน/เขียนยังไงวะ เห็นส่วนมากคนพิมพ์ แด๊ดดี้ แต่พอฟังเสียง ชีวิตจริงก็ได้ยินว่า แด่ดดี๊ (ลองผันเสียงตาม) กุสับสนหลาย
"แดดดี" ไม่น่าถูกนะ จริงอยู่ว่าหลักการทับศัพท์จะไม่ใส่วรรณยุกต์ แต่ถ้าคำไหนไม่ใส่ แล้วดันมีคำภาษาไทยที่ให้อีกความหมายนึงอยู่แล้ว เช่น แดดดี good sunshine หรือ โคมา cow come จะอนุโลมให้ใส่วรรณยุกต์ เป็น แด็ดดี้ หรือ โคม่า ได้นะ
Ky จ้ะ ไทป์นักอ่านในดด. กับ รอร. นี่มีความแตกต่างกันเลยใช่ไหมพวกมึง
กูสังเกตจากนิยายกูเองที่แบบนิยายรักธรรมดาเลย ไม่ใช่แนวเน้ด หรือหวือหวา แล้วในดด.จะมีคนกดเข้าชั้นเยอะกว่า กูเข้าใจถูกไหมหว่า
คำว่า “ก้าน”นิ้วนี่มันเป็นคำที่ถูกป่ะวะ กูไปเห็นในสายวายใช้กันเยอะ แต่ไม่คุ้นกับการเรียกนิ้วว่าก้าน อย่างมากก็เคยเห็นคำว่าลำนิ้ว ไม่ก็นิ้วเรียวยาวไปเลย
มึง..ลำนิ้วไม่แปลกกว่าเหรอ5555555555555 กูเห็นแล้วน้ำในปากพุ่ง เชี่ยไรวะ ลำนิ้ว !????? แล้วมึงบอกอย่างมากด้วยแสดงว่าคนใช้เยอะเหรอ
>>978 กุ 974 เอง จริงๆ ลำนิ้วกุก้ไม่ชิน แต่เดาว่าคงมาจากนิ้วเรียวดุจลำเทียนอะไรแนวๆ นี้ในกลอนเก่าๆ เลยพอหาต้นตอได้ คนใช้ไม่เยอะหรอก ทั้งชีวิตเคยเห็นมาสี่ห้าเรื่องและไม่ได้โผล่มาบ่อยในเรื่อง แต่ก้านนิ้วกุเห็นในวายบ่อยมาก กูชอบสุ่มจิ้มอ่านฉากเอนซีวาย(...)เพราะอยากรุ้มันเย้บกันยังไงบทละสามสี่พันคำ สองในห้าเรื่องต้องมีคำว่าไอ้ก้านนิ้วเนี่ยเลยมาลองถามห้องนี้ดู 555
>>982 กู 979 นะ จำได้ว่าเคยอ่านนิยายอยู่เรื่องนึงที่แบบบรรยายว่าลำเล็กแบนเข้าไปในช่อง (คือเป็นบทเอนซีนั่นแหละ) ตอนแรกงงมากว่าทำไมนิยายเรื่องนี้พระเอกถึงเล็กแบนวะ แบบนึกภาพแล้วแย่มากกกกกกกก คือเล็กไม่เท่าไหร่แต่แบนด้วยหรอไรงี้ แต่พออ่านไปได้สองสามพารากราฟคือมันเป็นฟอร์เพลย์แล้วกำลังพูดถึงเซกซ์ทอยอะ
ตามความเข้าใจของกูที่กูใช้ ลำ=ท่อนเดียว(รวมถึงไอ้ท่อนนั้นและ555) ก้าน=ส่วนที่ยื่นแยกออกมาก็ประมาณกิ่งไม้ เทียบกับนิ้วที่ยื่นออกมาจากมือก็ได้นะเลยไม่คิดว่าแปลก ลองคิดภาพต้นไม้ ลำต้นแยกออกมาเป็นกิ่งก้าน แต่ลำนี่ไม่ไหวจริง5555กูขำไม่พัก
เพิ่งรู้ว่าคำไทยบางคำเป็นคำทับศัพท์ภาษาขเมร เช่นคำว่า ขอโทษ ซึ่งกูก็งงไปนานว่าขอทำไม
นิ้วไปเลยไม่ดียังไงวะ ทำไมต้องเติมลำเติมก้าน ก็เรียกมันว่านิ้วจบล่ะปะ
KY มึงๆ กูไม่เคยมีลูก (ผัวก็ไม่มี จึ๊ก) เวลาเขียนฉากมีเด็กเล็ก 2-5 ขวบ จำเป็นต้องใกล้เคียงกับพัฒนาการเด็กจริงๆ มะ เด็กบางคนก็โตกว่าวัย พูดจาแก่แดด บางคนก็พัฒนาการช้างี้ เวลาเขียนมีเด็กปวดหัวทุกทีเลย
ส.เอาแล้วว่ะ มีคนถูกนางเล่นไป5-6 คนแล้ว อห. นี่สินะคนมีตัง แล้วบางคนที่โดนก็คือเปิดช่องด้วยยิ่งเข้าทาง แท็กจะกลับมาติดเทรนอีกปะเนี่ย
รอร.ว้อย หรือเว็บไหนก็ได้ ทำฟังก์ชั่นบล็อกนักเขียนทีดิ ในเมื่อมีฟังก์ชั่นบล็อกนักอ่านได้ก็บล็อกคนเขียนด้วยทีเถอะ ดราม่านี้ทำกูยี้แรงสุดละในหลายๆดราม่านข.ที่ผ่านมา
กูเกลียดอย่างเดียวคือเขียนเด็กพูดไม่ชัดอะ รำคาญหนักมาก
รวมพลนักเขียน แชร์เทคนิคประสบการณ์และข่าวสาร [กระทู้ที่ 14]
https://fanboi.ch/literature/16386/
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.