>>298 web novel ที่มึงว่ากูเคยเข้าไปดูช่วงหนึ่ง เขาสับดีนะ แต่สับ+บูลลี่+อีโก้+แกม ๆ ดูถูกนักเขียนที่คุณภาพด้อยกว่าพวกเขา เอามาพูดกันเป็นเรื่องสนุก ไม่ได้ถกประเด็นในเชิงจริงจัง หลังจากตามอยู่สองสามเดือนกูก็ไม่ตามแล้ว ท๊อกซิกมากนะห้องนั้นอะ
วิจารณ์ได้ แต่การวิจารณ์สามารถพูดในเชิงเป็นหลักการ ไม่ใช่หยาบคาย กูเคาระในงานทุกงานของนักเขียนนะ ถึงจะเพิ่งเข้ามา แต่เขาสละเวลาที่จะเอาไปเล่นเกมก็ได้ ไปดูยูทูปหรืออะไรที่อยากทำ มานั่งแต่งนิยายตามจินตนาการของตัวเอง แต่โดนเอามาล้อเลียนเป็นเรื่องตลกมันก็ตะหงิดใจกูนะ
กูพอมีเวลา เลยดูช่วงแรกที่กูบอกว่ามึงบรรยายทุกการกระทำที่ไม่จำเป็นมากเกินไปให้
1. ย่อหน้าที่เป็นรายละเอียดเรื่องข่าว- จำเป็นต่อเนื้อเรื่องต่อไปไหม? ข่าวนี้ทำให้เกิดเหตุการณ์กับตัวละครหลังจากนี้หรือเปล่า ถ้าไม่มีตัดออกได้เลย
สามารถรวบได้ว่านางเอกเปิดโทรทัศน์แล้วเป่าผมไปด้วย ทำให้กลบเสียงโทรทัศน์อะไรแบบนี้ เพราะการที่บรรยายว่า เหมือนนักข่าวขยับปาก = เวิ่นเว้อ ไม่ได้มีสาระในเนื้อเรื่องต่อไป ไม่ได้บ่งบอกถึงนิสัยตัวละคร เป็นแค่บรรยากาศที่นักอ่านสามารถจินตนาการได้ ถือว่าได้เว้นช่องว่างให้นักอ่านเดาไปด้วย
2. รายละเอียดมากเกินไป: มึงเขียนว่า ทาครีมอะไรอีกครึ่งชั่วโมงก่อนจะออกจากบ้าน แล้วขึ้นย่อหน้าใหม่ บอกว่า ห้านาทีก่อนถึงเวลานั้น — ตรงนี่กระชับได้เลย เพราะเขียนอย่างนี้มันจะสะดุด ไม่ต้องบอกว่าห้านาทีก่อนถึงเวลานั้น บอกในเชิงที่ว่า วันนี้เธอเลือกใส่รองเท้าอะไร เพราะอะไรเลย ไม่ต้องพูดถึงหนามกันลื่น กูเข้าใจว่ามึงจะดึงไปถึงตอนที่นางเอกลื่นล้ม แต่ไม่จำเป็นเลย ในเมื่อจะโฟกัสที่รองเท้า บอกเลยว่าวันนี้เธอเลือกใส่รองเท้าคู่นี้ เพราะอะไรก็ว่าไป
แค่นี้มึงก็จบใน 3 ย่อหน้าแล้ว
จำไว้ว่าเว้นช่องว่างให้นักอ่านจินตนาการเองบ้าง บางอย่างใช้การกระทำสื่อความหมาย โดยไม่ต้องอธิบายท่าทางนั้นซ้ำ เพราะมันจะเป็นการบอกซ้ำซ้อน
เช่น พระเอกจะเช็ดเสื้อผ้าให้นางเอก แต่นางเอกถอยหลัง จริง ๆ เขียนแบบที่มึงอธิบายก็ได้คือ เธอไม่ให้เขาทำตามอำเภอใจอะไรใช่ปะ แต่ถ้าเป็นกู กุจะตัด เพราะมันเป็นสิ่งที่เข้าใจว่าตัวละครไม่อยากให้อีกฝ่ายเข้าใกล้อยู่แล้ว
อันนี้เขียนไม่เขียนก็ไม่ผิดหรอก แค่กูชอบความกระชับด้วยแหละ อันนี้อาจจะความชอบส่วนบุคคล
หน้าแปด ย่อหน้า 7 เห็นเขาเลิกคิ้ว เธอก็ขำเบา ๆ “…”
สามารถเป็นบทสนทนาได้เลย เพราะในประโยคสนทนามึงบอกในตัวว่านางเอกแก้ตัวว่านางไม่ได้กวน พอมึงอธิบายหลังจากคำว่า “ขำเบา ๆ” มันเลยเวิ่นเว้อ อ่านแล้วเหนื่อย
พอจะนึกภาพออกปะ
ลองปรับดูนะ มันทำให้นิยายลดคำไปได้หลายหมื่นคำเลย แล้วเนื้อเรื่องจะไปเร็ว อ่านแล้วไม่เหนื่อย
>>299 กูอ่านคำนำของเขาก่อนไง เขาบอกว่าใช้เวลาหาข้อมูลนานมาก แล้วนิยายช่วงนี้ที่ออกก็เป็นแนวที่รู้ ๆ กัน พอกูเข้ามาเจอในนี้พอดี เลยเดาว่าต้องเป็นนข.ที่กูเพิ่งกดหนังสือเข้าชั้นแน่นอน ฮ่า ๆๆๆ