Fanboi Channel

ตำหนักที่ 1 ---> https://fanboi.ch/literature/4172/
ตำหนักที่ 2 ---> https://fanboi.ch/literature/4500/
ตำหนักที่ 3 ---> https://fanboi.ch/literature/4668/
ตำหนักที่ 4 ---> https://fanboi.ch/literature/5089/
ตำหนักที่ 5 ---> https://fanboi.ch/literature/5898/
ตำหนักที่ 6 —-> https://fanboi.ch/literature/6523/
ตำหนักที่ 7 ---> https://fanboi.ch/literature/6699/
ตำหนักที่ 7 ---> https://fanboi.ch/literature/8195/

*** Doc***
.
หอตำราโม่งจีน(เก๊) Ver. beta ไม่พอใจก็ไปแต่งเองสิ >> https://drive.google.com/open?id=1P5itSLfxuYZrmvEnHBfXWZBMmCR0QJJvds8Pdg45BMM
>> รวมลิสต์นิยายเซิ่นเจิ้นที่เพื่อนโม่งร่วมสับ/ความเห็นหลังอ่าน/ความเห็นเกี่ยวกับสำนวนภาษาในการแต่ง/พล็อตเรื่องแรงบันดาลใจ สามารถเพิ่มเติมความคิดเห็นได้เรื่อยๆ

ตำหนักที่ 8 ---> https://fanboi.ch/literature/8195/

ใส่เลขตำหนึกผิด T^T

แชร์นิยายเสิ่นเจิ้นในดวงใจกันหน่อยเพื่อนโม่ง

>>3 เรื่องเดียวเลยค่ะ หญิงสาวเฝ้าสุสาน เอามาบอกว่าจีนแปลก็เชื่อ ได้อารมณ์สุดๆ

>>4 แต่คนเขียนหายไปเลยว่ะ หายไปสองปีและ หรืออวตาร

หญิงสาวเฝ้าสุสาน กับ แสนชัง อันไหนดีกว่า กูอ่านแสนชังอยู่แต่จากการถกกันเมื่อหลายวันก่อนกูก็เห็นด้วย แต่ไม่เคยอ่านหญิงสาวเฝ้าสุสาน

>>6 อย่าถามว่าอะไรดีกว่า ให้ถามว่าแต่ละเรื่องสนุกยังไง

>>7 เค้าจะถามอะไรก็สิทธิ์ของเค้า มึงเป็นใครมีสิทธิ์อะไรมาสั่ง สะเหล่อ

>>8 มึงอะเสร่ออะไร กูก็คุยกับเขาดีๆ อีกอย่างทำไม ต้องทำพยายามจะกดอีกเรื่แงละ

อย่าทะเลาะก้านน เสียบรรยากาศหมด
//ในที่นี้จะกดนิยายชาวบ้านไปไม่มีความหมาย ทุกคนอ่านแล้วมาถกกัน ไม่ได้ทำให้นิยายของใครยอดวิว ยอดขายเพิ่มอย่างมีนัยสำคัญ ตอนถกเรื่องแสนชังหลายวันก่อนก็ทีนึงแล้ว ไม่คิดว่าในนี้แม่งจะมีประเด็นที่แตะต้องไม่ได้นะ
//ใด ๆ ที่กูถามกูเก็บข้อมูลไปพัฒนานิยายตัวเองทั้งนั้น

พูดถึงนิยายเรื่องนี้ทีไร ทำไมต้องมีคนมาทะเลาะกันตลอด กูงอง กลิ่นตุ ๆ

>>11 กูก็งง เวลามีคนให้มาแนะนำนิยายทะเลาะกันทุกที บางทีก็ต้องปล่อยวางกันบ้างป่ะ คืออะไรก็ไม่ดีไปหมดอ่ะ ตั้งแต่กูตามอ่านมาแม่งไม่มีใครดีเลย Toxic สัสๆ กูไม่เข้าใจจะไปตามว่าตามแซะทำไม เรื่องไหนดีก็แนะนำ เรื่องไหนไม่ดีก็วิจารณ์เป็นงานๆไปดิ

>>12 มันตามแซะเพราะเรื่องนั้นดังไง เรื่องไม่ดังก็ไม่มีใครไปหาเรื่องหรอก แล้วในโม่งนี่กูว่า นข มากกว่านักอ่าน มันก็อิจฉากันไปเรื่อย

>>11 แสนชังติ่งเยอะไงมึง

>>6 สำหรับกูสุสานดีกว่า แสนชังสำนวนดีอะไรก็ดีช่วงแรกๆทำกูติดเลยนะ แต่พอหลังๆเหมือนออกทะเลดริฟโค้งเกินไปหน่อยอ่ะเลยทำนิยายดรอปลง ส่วนสุสานคือกูรู้สึกเหมือนอ่านนิยายแปลเลยอ่ะ ชอบ555555555

>>14 มึงจะเปรียบเทียบทำไมให้ดราม่า ชีวิตมีปมเหรอ งานเขียนก็สไตล์ใครสไตล์มันอยู่แล้ว ไม่มีใครดีกว่าใครหรอก ต่างคนต่างพยายามทำให้ดีที่สุดในแนวของตัวเองก็พอ

>>4 กูเป็นคน ตอบคำถามของ >>3 เองและกูก็คนที่บอกว่าทำไมต้องเอามาเปรียบเทียบกัน บอกใครดีกว่า กูไม่ได้อ่านแสนชังด้วยซ้ำ อ่านแต่ที่พวกมึงวิจารณ์งานเขา หาว่ากูเป็นติ่งอีก

กูเป็นคนอ่าน ไม่เคยเขียนนิยาย กูอ่านแสนชังไปได้สองสามบท สำหรับกูแล้วเรื่องนี้นับว่าดีกว่าเรื่องส่วนใหญ่ที่เป็นเรื่องคนไทยแต่งลงในเด็กดีนะ แต่บอกเลยว่าอ่านไปได้นิดนึงก็รู้แล้วว่าไม่ใช่เรื่องแปล ภาษาใช้ได้ ไม่ไก่กา แต่ขาดความละมุนละไม ขาดกลิ่นอายบางอย่างที่นิยายแปลจีนมี สำหรับกูมันเหมือนกับมีคนมายืนชี้ ๆ ภาพเหตุการณ์แล้วเล่าเรื่องให้ฟังโดยที่คนเล่าคนนั้นเป็นคนพูดจาห้วน ๆ เสียงแข็ง ๆ น่ะ พอจะนึกออกปะ
เรื่องสุสาน จำได้ว่าเคยเข้าไปอ่านเมื่อนานมาแล้ว ตอนที่คนแนะนำกัน สำหรับกูรู้สึกว่าสำนวนภาษา การบรรยายเรื่อง เรื่องสุสานดีกว่าเรื่องแสนชัง แต่กูอ่านไม่จบเพราะไม่ค่อยชอบเรื่องผี ๆ เทพเซียน อะไรพวกนี้
กูเป็นคนอ่าน กูว่ากูมีสิทธิ์ออกความเห็น วิจารณ์ เปรียบเทียบอะไรแบบนี้นะ

>>17 ก็มันไม่ใช่เรื่องแปลอยู่แล้ว มาตรฐานไหนของมึงที่บอกสำนวนนั้นเหมือนแปลสำนวนนี้ไม่เหมือนแปล ขนาดนิยายจีนแปลแท้ๆยังมีหลายสำนวนเลย

>>17 กุเข้าใจสิ่งที่เมิงพยายามจะสื่อนะ
เอาเป็นว่าช่างเรื่องนั้นแม่งไปเถอะ
Untouchable นะจ๊ะ
ไม่งั้นจะโดนชี้หน้าเสียงแข็งใส่ทันที

เฮ้อ นึกถึงสมัยโม่งสับว่ะ
ฆ่าไม่นับสับไม่เลี้ยง
สับสารพัดจะสับ
ไม่ค่อยเห็นจะมีดราม่า
มีบ้างที่สับสไตล์โหดๆ
แต่ก็ไม่ได้ด่าเอามันอย่างเดียว
จุดเด่นจุดด้อยมันก็มีอยู่
ใครไม่คิดจะเปิดรับความเห็น
ไม่คิดจะพัฒนาปรับปรุงงานเขียนตัวเอง
ก็ไม่สนับสนุนต่อแค่นั้น

เสียดายเรื่องที่กุชอบๆ อะ
นักเขียนเค้าเหมือนจะเขียนเป็นงานอดิเรก
ไม่ได้หากินทางนี้จริงจัง
ส่วนพวกที่หากินจริงจัง
ส่วนใหญ่ก็ไม่คิดจะจริงใจกับคนอ่าน
อนาถใจ

>>19 แบบไหนที่บอกว่าไม่จริงใจกับคนอ่านวะ?
เช่น ติดเหรียญแล้วดองแต่งไม่จบ คำผิดบานไม่คิดจะแก้แต่ดันติดเหรียญ งี้ปะ?

>>20 ไม่จริงใจคือ จะเอาเงิน แต่ไม่ยอมแจ้งผู้อ่านตั้งแต่ต้นว่าจะขาย

เหมือนขึ้นรถโดยสาร แล้วคนขับบอกก่อนเลยว่าเดี๋ยวกลางทางขอเก็บเพิ่มตามระยะทางนะ
ถ้าเห็นว่าขับดีก็จ่าย ขับไม่ดี ก็ลง ไม่ไปต่อได้

กับอีกคัน คนขับรู้ทั้งรู้ว่าจะจอดเก็บเงินเพิ่มกลางทาง แต่เสือกไม่บอกผู้โดยสาร
อันนี้ต่อให้ขับรถดีแค่ไหนก็ไม่ขอไปต่อว่ะ

เก็บเงินเหมือนกัน แต่ให้ความรู้สึกต่างกันนะ

พวกนักเขียนและลูกหาบหลายคนชอบคิดว่า
แหม อยากจะอ่านฟรีล่ะสิ
อยากจะบอกว่า ไม่ได้มีปัญหากับการจ่าย
ถ้านักเขียนแจ้งไว้แต่แรก
ทดลองอ่านแล้วชอบ ถูกใจ ก็ตามไปจ่าย ตามไปเปย์ได้
ยินดีจะจ่ายเงินสนับสนุนให้กำลังใจนักเขียนเต็มที่

>>21 ทำไมกูเข้าใจอีกอย่างกับมึงวะ กูว่างานเขียนทุกชิ้นมีมูลค่าของเขาอยู่แล้ว เขาสร้างผลงานมาไม่ใช่ง่ายๆกว่าจะมีนิยายแต่ละเรื่อง พวกนขที่ให้อ่านฟรีโดยไม่เปิดขาย มึงต้องขอบคุณนขพวกนี้ให้มากๆเลย แต่กลับกัน นขที่เปิดขาย กูกลับคิดว่าเป็นปกติเลย เขาสร้างงานก็ต้องได้ค่าตอบแทน เอาง่ายๆ คือทุกงานกูตีไว้ก่อนเลยว่ามีราคา คนไหนไม่แสวงผลกำไร กูยกย่องหัวใจเขาชิบหาย แต่คนที่แสวงผลกำไร แม่งเป็นเหี้ยไรที่ธรรมดามาก กูว่าเรื่องเก็บเงินไรนี่ ควรเป็นบรรทัดฐานเลยนะว่าเขาต้องเก็บอยู่แล้ว ยกเว้นว่า เขาบอกแต่แรกว่าเขาจะให้อ่านฟรี แล้วมาเก็บเงินทีหลัง อันนี้ว่าได้ แต่นอกนั้นก็อย่าใจแคบ อยากได้อะไรฟรีๆบนผลงานของนักเขียนอาชีพเลย หวังจากนขแต่งเล่นๆอ่ะถูกแล้ว แต่เขาก็ต้องหายไปแบบนี้เพราะเขาไปหากินอาชีพอื่น ส่วนนขอาชีพนี่ก็คืออาชีพของเขาไง ถ้าเขาไม่ได้เงินจากตรงนี้ เขาก็ต้องเอาเวลาไปทำอาชีพอื่นแล้วเลิกเขียนไปถูกป่ะวะ

>>22 เดี๋ยว ไม่ใช่ละ คนละเรื่องละ
นี่พูดถึงการแจ้งเจตจำนงความตั้งใจที่จะขายสินค้า
ทำไมคิดว่าจะอ่านฟรีอย่างเดียวล่ะ
สมัยตอนยังไม่มีระบบติดเหรียญขายแพ็คอ่านออนไลน์เป็นล่ำเป็นสัน
คนที่อยากขายเค้าก็แจ้งตั้งแต่แรกว่าเค้าจะลงไม่จบแล้วขายไฟล์ทางอีเมล์นะ

ไม่ได้บอกว่างานนั้นๆ ไม่มีค่าไม่มีราคา
ทุกงานในสายตาของผู้สร้างมันมีคุณค่าอยู่แล้ว
ผู้เขียนเองก็มีสิทธิ์ที่จะ​ตีมูลค่างานของตนเป็นเงิน
ใครคิดแบบนี้ก็ขอสนับสนุนว่าควรติดเหรียญตั้งแต่ตอนแรกไปเลย โอเคมั้ย

ซึ่งเอาจริงๆ พอมีระบบติดเหรียญแล้ว
พวกนักเขียนอาชีพขายจริงจังไม่เห็นจะมีปัญหาตรงนี้เลย
แจกแจงทุกอย่างสมเป็นมืออาชีพตั้งแต่หน้าแรก
จะลงจบมั้ย จะติดเหรียญมั้ย

ส่วนพวก Greedy ก็ อืม อาจจะใช้หลักจรรยาบรรณ​นักขายแทนจรรยาบรรณ​นักเขียนมั้ง

>>18 มึงแต่งนิยายขายด้วยหรือเปล่า หรือแค่เป็นคนอ่านเฉย ๆ เหมือนกู
ถ้ามึงเป็นคนเขียนนี่แล้วไม่เข้าใจความแตกต่างที่ก็ว่ามานี่ก็... อืมม... ช่างมันเหอะ 555555

>>24 แล้วสรุปมันต่างกันยังไงล่ะ เซินเจิ้นมันไม่ใช่นิยายแปลอยู่แล้ว นักเขียนทุกคนมีเอกลักษณ์ของตัวเอง สำนวนแปลที่พวกมึงอ่านกันก็เป็นสำนวนของนักแปลที่เป็นคนไทย ถ้ามึงอยากได้สำนวนจีนของนักเขียนจีนแท้ๆ มึงต้องไปอ่านภาษาจีนเอาเอง

>>25 กูตอบแทนแล้วกัน ปกติคนอ่านอ่านแล้วก็รู้สึกได้เองแหละ แบบคนนี้เขียนออกไทยมากแต่เป็นเซ็ตติ้งจีน มันจะมีคำแบบที่ทำให้นึกถึงนิยายไทยสมัยก่อนแทนที่จะเป็นนิยายจีนโบราณ แต่หลักๆ กูว่ามันเป็นเรื่องจริตคนเขียนว่ะ คือนิสัยพื้นฐานวัฒนธรรมบางอย่างอ่านแล้วจะคิดว่านี่ไทยจังวะ บางอย่างอ่านแล้วก็รู้สึกว่านี่แหละปกติของจีน คือถ้าอ่านเป็นปกติแล้วมันมองออกบอกได้เอง แยกไม่ยากแต่อธิบายลำบาก คนอ่านส่วนใหญ่ก็แค่อ่านอะ ไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพมานั่งจับผิดนั่นนี่ แต่อะไรที่เขารู้สึกเพี้ยนเขาก็บอกได้ เหมือนอาหารเครื่องดื่มบางอย่างกินประจำ พอรสชาติเพี้ยนไปเขาก็รู้สึก

>>23 หลักจรรยาบรรณ​นักขายก็เป็นสิ่งที่ควรมีนะ จรรยาบรรณ​นักเขียนก็ด้วย
กูรู้สึกว่ามันเป็นจรรยาบรรณที่ควรมีทั้งคู่ และไม่ Greedy (ขอโทษที กูเป็นเซลล์ เลยรู้สึกขึ้นนิดนึง)
กูอ่านแล้วเหมือนมึงเคยเจ็บช้ำกับนักเขียนที่ลงฟรีให้มึงอ่านถึงกลางทาง แล้วค่อยมาบอกว่าจะเก็บตังค์ ไรงี้ป่าววะ ?
เห็นชมว่ามืออาชีพคือต้องแจ้งก่อน "ซึ่งเอาจริงๆ พอมีระบบติดเหรียญแล้ว พวกนักเขียนอาชีพขายจริงจังไม่เห็นจะมีปัญหาตรงนี้เลย"
มึงรู้ได้ไงว่าเค้าไม่มีปัญหา กูเห็นนักเขียนหลายคนแจ้งตัวเบ้อเริ่มตั้งแต่บทนำ ก็ยังมีนักอ่านงอแงขออ่านฟรีอยู่ดี แบบนั้นกูว่า Greedy เห็นแก่แดกฟรีกว่าอีก
เป็นคนทำมาค้าขาย ยึดจรรยาบรรณนักขายมันผิดตรงไหนวะ ?

>>26 กูเข้าใจมึง เวลาอ่านแปลจีนกับไทยแต่ง หรือแปลตะวันตกกับไทยแต่ง มันมีสิ่งเล็กๆน้อยๆที่ทำให้รู้ได้ ทั้งความคิดตัวละคร ทั้งอาคารสถานที่ ขนบธรรมเนียม การกล่าวคำทักทาย ลำดับอาวุโส
เช่น พวกเฟอร์นิเจอร์ในบ้าน เตียงเตา/เตียงห้อง/เตียงสี่เสา ตำแหน่งการนั่งบนโต๊ะกินข้าว อาหารที่เสิร์ฟ การให้อนุร่วมโต๊ะกินข้าว แค่การตั้งชื่อตัวละครก็ทำให้รู้สึกแล้ว
เรื่องบางอย่างถ้าไม่ใช่คนชาตินั้นหรืออาศัยอยู่นานๆมันจะไม่สามารถจริงๆ เช่นให้คนจีน ญี่ปุ่น หรือยุโรปเมกามาเขียนนิยายไทย ก็ไม่มีทางบรรยาย ตลาดสดน้ำขัง ถอดรองเท้าก่อนเข้าบ้าน การอาบน้ำตอนเช้า ได้เหมือนคนไทย หรือถ้าเป็นไทยโบราณ เอาแค่กลางๆรัตนโกสินทร์ คนต่างชาติจะเขียนถูกเหรอ ผ้านุ่งสีตามวัน เสื้อแขนหมูแฮมยุคไหนนะ แล้วโจงกระเบน ผ้าถุง ใครใส่ยุคไหน ห้องน้ำสมัยก่อนเป็นยังไง ไปพักร้อนที่เกาะสีชัง หัวหิน สัตหีบ อะไรแบบนี้ คือมันมีรายละเอียดเล็กๆน้อยๆอยู่ที่คนต่างชาติไม่เข้าใจ

>>26 >>28 ไอ้แบบนี้เขาเรียกว่า “รายละเอียด” ไม่ใช่ “สำนวน”

>>29 กูไม่ได้อ่านทั้งสองเรื่อง ไม่วิจารณ์สำนวน แต่จะพูดถึงว่าทำไมมันถึงมีความแตกต่างระหว่างจีนแปล และจีนคนไทยแต่ง และทำไมบางคนไม่อ่านจีนคนไทยแต่งเลย เวลากูอ่านจีนคนไทยแต่งกูจะคิดว่ามันเป็นดินแดนแฟนตาซีไปซะแล้วจะไม่คิดถึงรายละเอียดพวกนี้ ส่วนเรื่องสำนวนเห็นด้วยว่าตัดสินอะไรไม่ได้เพราะนีกเขียนมีความจำเพาะ และคนอ่านก็ต่างคนต่างชอบไม่มีอะไรดีกว่า

>>29 มึงถึงไม่มีทางเข้าใจคนอ่านไงว่าทำไมเขาบอกว่ามันต่าง ถ้ามึงพยายามเข้าใจความคิดคนอ่านมากกว่านี้มึงก็จะรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร ถ้าแค่อยากเถียงเฉยๆ ไม่ได้อยากเข้าใจสิ่งที่คนอ่านชอบพิมพ์ถึงก็ช่างเถอะ