Last posted
Total of 1000 posts
ไว้พูดคุยเรื่องนวนิยายจีนที่แต่งโดยนักเขียนชาวไทย ข้อตกลงและกติกามารยาทโดยรวมจะกำหนดขึ้นระหว่างผู้ใช้งานในภายหลังเพื่อรักษาบรรยากาศโดยรวมของกระทู้
เริ่มที่เรื่องไหนดี
ถถถถถถถถ กูขอเม้นเล่นเป็นเกียรติเป็นศรีก่อน
จอมนางเคียงหทัยฯเลย คหสต ก็อปเพียงหนึ่งใจ
ตำหนักเก๊นี่ ด่าได้ไหมวะหรือ อวยได้อย่างเดียว
กูว่าแค่ชื่อตำหนักมันก็ด่าอยู่แล้วนะ ถถถ
กูชอบชื่อตำหนัก 555
จอมนางเสิ่นเจิ้นยังไม่แรงเท่าหมอหญิงเสิ่นเจิ้น
5555555 เปิดตำหนักใหม่ก็ดี กูจะอวยจะด่า จะชอบเสิ่นเจิ้นเรื่องไหน แม่งจะได้ไม่โดนเหยียดหาว่าเป็นม้าอีก
โถ่พวกเมิงก็ เค้าบอกให้อวยอย่างเดียวห้ามด่าไม่ใช่หรอวะ ที่บอกอะไรนะขายดียอดวิวติดอันดับเท่ากับนิยายดีน่ะ กุขำจุง ดี ๆ แม่งอันดับไกลลิบ ๆ เยอะแยะ สงสัยไล่เปิดอ่านแต่อันดับ1-20
ปล.ชอบชื่อตำหนักเหมือนกัน
นี่กูขอเข้ามาด่า ก่อนได้ไหม ไอ้สัส เขียนนิยายจีน แต่แค่ภาษาไทยก็ยังเขียนผิด เต็มไปหมด กระโหลกหมาสัสๆ
ky เรื่องตุ๊ดทะลุมิติ ลงตอนจบให้อ่านในเด็กดีเรียบร้อยแล้ว และลบตอนจบทิ้งไปแล้ว แต่วันแรกที่ลงตอนจบให้อ่านกูคันมืออยากจะโพสต์ลงไปว่า "คิดถูกที่ไม่ซื้อเล่ม 6" แต่สงสารนักเขียนนิด ๆ เลยยั้งมือไว้ พวกมึงว่าถ้ากูโพสต์ลงไปแบบนั้นจริง ๆ จะใจร้ายเกินไปไหมวะ
>>5 ยืนยันว่าจอมนางเคียงฯ เสิ่นเจิ้น เหี้ยมากกว่าดี รับรองได้ว่ามึงต้องเสียดายเงินแน่ ๆ เอาลิงค์ที่กูเคยด่าเรื่องนี้ไว้ไปอ่านละกัน กูไม่รู้ว่าลอกเพียงหนึ่งใจมาหรือเปล่า เพราะกูไม่เคยอ่านเพียงหนึ่งใจและพออ่านถึงตอนที่ลอกว่าด้วยอาชีพนางสนมมาแล้วเละเทะ เพราะมันดันขัดกับพล็อตหลักเดิมที่นักเขียนวางไว้ แถมพวกลูกหาบไล่กูให้ไปแต่งนิยายเอาเองเสียอีก กูเลยเลิกอ่าน เพราะไม่อยากเข้าไปเพิ่มยอดวิวให้เรื่องกาก ๆ
https://fanboi.ch/literature/3976/806/
https://fanboi.ch/literature/3976/841/
https://fanboi.ch/literature/3976/848/
>>17 มันจบแบบรวบ ๆ พิกล ไม่ค่อยมีเหตุผลหนักแน่นเท่าไหร่ เรื่องเคยทำให้ดูสำคัญก็จบง่าย ๆ เหมือนไม่ใช่เรื่องสำคัญ แล้วก็ไม่ส่งผลอะไรกับการจบ หรือคลี่คลายปมสำคัญอะไรในเรื่องด้วย ตั้งแต่ที่เปลี่ยนตัวพระเอกแบบไม่ค่อยสมเหตุสมผลแล้ว ทำให้ต้องมาสร้าง Story กับพระเอกคนใหม่ในเวลาสั้น ๆ รวบรัดจนไม่อิน และก็มีใส่ประเด็นเรื่องการกลับบ้านของนางเอกบ้าง เรื่องการเปลี่ยนร่างของนางเอกบ้าง ที่ปูเรื่องมาซะใหญ่โตลึกลับซับซ้อนจนนึกว่าเป็นไคลแมกซ์ของเรื่อง ขนาดคนเขียนยังเคยทอล์กเลยว่า เรื่องนางเอกจะได้กลับบ้านไหมมันสำคัญและน่าห่วงกว่าเรื่องนางเอกจะคู่กับใคร แต่สุดท้ายทุกเรื่องทุกเหตุการณ์ที่เล่นประเด็นความสำคัญปูเรื่องเสียจนดูซับซ้อนมาหลายบท ก็แทงจบแบบง่าย ๆ ด้วยข้อความสรุปเนื้อหาแค่ 2 - 3ประโยค จนกูงงว่า "แล้วจะใส่ประเด็นเรื่องพวกนี้มาทำไมตั้งหลายบทวะ" "มันมีความสำคัญอะไรกับเนื้อเรื่องที่เหลือต่อมาหรือไง" เรื่องอะไรที่เคยพยายามทำให้ดูสำคัญก็จบแบบไม่สำคัญและไม่เห็นว่าจะส่งผลอะไรกับเนื้อเรื่อง จนไม่รู้ว่าจะใส่เหตุการณ์หรือประเด็นพวกนั้นเข้ามาทำไมว่ะ (อารมณ์แบบดูการ์ตูนแล้วเจอตัดจบง่าย ๆ จนต้องปาหมอน) ย้ำว่ากูคิดถูกจริง ๆ ที่ ไม่ซื้อเล่ม 6 ที่เป็นเล่มจบ
เขียนขยะอะไรออกมาก็ได้ ถ้ามีคนซื้อ สนพ จะพิมพ์ ขยะออกมาขายแค่ไหนก็ได้ถ้าขายได้
วงจรตุระกิจ
แต่ไม่ได้เงินกูหรอกนะ รอมันเลิก ฮิตเหมือนนิยายมาเฟีย กะแนวชีค
>>16 กุเซงตั้งแต่เล่ม 5 แล้ว เรือล่มแบบไม่มีเหตุผล แต่อารมณ์กุแบบเออก็ตามมาจะจบแล้ว ซื้อมา 5 เล่มจะขาดเล่มจบก็แปลก ๆ แล้วนข.ก็นิสัยโอเค เลยแบบเอออุดหนุนก็ได้วะอารมณ์นี้เลย แต่ความอยากอ่านมันหมดไปนานแล้ว กุไม่อินความรักคู่เจ้เลย ที่พอเยียวยากุได้มีแต่คู่โบ้กับท่านประมุข ซึงบทน้อยชิบหาย กุไม่ได้อ่านต่อตั้งแต่จบเล่ม 5 นะ แต่ไปอ่านพวกเม้นสปอยมาให้พอรู้เรื่องแค่นั้นแหละ เล่ม6 ก็วางกองไว้เหงา ๆ
>>22 กูสงสัยว่า เพราะตอนท้าย ๆ มันเหมือนเนื้อหาไม่พอสำหรับ 1 เล่ม กระมัง นักเขียนก็เลยแบบว่า หาเรื่องราวเหตุการณ์อะไรก็ได้มาใส่ ๆ เพื่อให้จำนวนหน้ามันหนาพอจะรวมเล่มได้ เพราะไอ้ที่เพิ่มเข้ามาหลายเหตุการณ์เยอะแยะนั่น ถึงตัดออกไปเรื่องมันก็ยังจบได้ ไม่จำเป็นต้องมีเลย
เสิ่นเจิ้นที่ออกกับสถา มีคนไหนที่โอเคบ้างวะ กูส่องเจอตามกลุ่มขายมือสองแต่ยังไม่กล้ามือลั่น
>>23 กุไม่รู้ว่ะ ไม่ได้อ่านเล่ม 6 เลย อ่านแค่สปอยเองว่าใครคู่ใคร ที่เหลือช่างแม่งละ แต่ถ้านับช่วงท้าย ๆ นะ กุตามเพจนข.อยู่ เหมือนต้องเร่งงานพอสมควรช่วงท้าย ๆ เลยดูรวบรัด เพราะมีช่วงนึงนข.ป่วย ช่วงนั้นน่าจะไม่ไหวจริง ๆ แต่กำหนดออกมันเลยแล้วไง ตอนแรกจะออกงานหนังสือด้วยซ้ำ ก็ไม่ทัน
>>28 เมิงคาดหวังว่าเค้าจะรีไรท์อะไรวะ มีแต่FCอวยรอหนังสือออกไว ๆ เอาเวลาที่ไหนไปรี รีบขายเหมือนกลัวกระแสตก ปกเก่าคนด่าว่าไม่สวย ปกใหม่ก็เลยรีบ ๆ ต้องไปดราฟมา ไอพวกด่า ๆ คือพวกอคติเว้ย นิยายเค้าดีจะตายห่า ตีพิมพ์ซ้ำอย่างรวดเร็ว จนคนจองไว้ยังต้องรอพิมพ์ซ้ำ กุนี่ว่าด้วยฯปกแข็ง เพียงหนึ่งใจในมือสั่นรัว ๆ
พูดถึงคู่แว่นเหตุผลกุพอรับได้นะ อย่างชายห้ามันรักที่เจ้าของร่างมากกว่าวิญญาณอย่างแว่น เรือล่มกุไม่แปลกใจ ถ้าชายห้าความคิดไม่เปลี่ยนมันก็ต้องล่มแหละ เหตุการณ์ในเรื่องเยอะเกินไปจนเรื่องความรักแทบจะรวบรัดทุกคู่ แล้วกุชอบแนวแบบค่อย ๆ รัก กลายเป็นไม่อินแล้วนอยแดกเลย
>>35 กุว่าเจ้ไม่มีคู่อยู่สวย ๆ กุจะโอเคมาก ไหน ๆ ก็ผิดหวังความรักมาเยอะละ นี่เหมือนแบบไม่มีคู่แล้วจะตายกันทุกคน ต้องรีบหา
>>36 จะมาเช็คทำไมให้เหนื่อย แบบนี้ก็ขายได้คนอวยเพียบ สถ.มันเหลือไรให้เชื่อถืออีกวะ กุตามตุ๊ดจบกุก็จบแล้ว เทตั้งแต่เข็นตระกูลโคตรเง้าซวน.มาเรื่อย ๆ ไม่จบไม่สิ้นแล้ว แถมนิยายเสิ่นเจิ้นเรื่องไหนวิวเยอะ ๆ หน่อยก็เอามาออกง่าย ๆ แถมนข.อีโก้สูงตามยอดวิวรึไงไม่รู้อีกนะ จะยอมแก้รีไรท์? น่าจะต้องฝันไปก่อน
>>39 คู่เจ้ทำกุนอยจนเทก็คิดดูละกัน แล้วเจอแบบนี้บ่อย ๆ กุเลยเกลียดพวกที่มีเรือเยอะ ๆ มาให้กุปวดตับลุ้นอีกว่าเรือจะล่มกุไหม กุเลยเทเรื่องที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพระเอกนางเอกไปเลย ไม่งั้นก็รอดูก่อนว่าใครเป็นพระเอกนางเอกค่อยอ่าน ไม่อยากนอยจนอ่านต่อไม่ได้ มันจะทำกุเกลียดเรื่องนั้นไปเลย กุก็ทำใจไม่ได้ จะว่ากุอาการหนักก็ได้นะ แต่กุประเภทอินแล้วก็จะอินหนักมาก
>>37 กูก็เซ็งว่าทำไมถึงจะต้องมีคู่ให้ได้ทั้งแก๊งค์วะ หลังจากที่วนเวียนอยู่ที่การหาผัวให้ได้มาตั้ง 3 คน พอถึงคนที่ 4 แล้วกูก็เริ่มรู้สึกว่ามีซ้ำซาก แต่ถ้าเรือชาย 5 ไม่ล่มยังพอว่า เพราะเหมือนปูบทให้คู่กันมาตั้งแต่เล่มแรก ๆ แล้ว จะคีพบทพระเอกต่อจนจบก็ไม่แปลก แต่จู่ ๆ ก็ล่มเรือแล้วยังใส่เรื่องความเป็นไปได้ที่จะมีทางกลับบ้านมาให้อีก แต่ก็หักมุมเป็นว่าไม่ใช่กลับบ้านแต่กลับร่างเดิมไปซะงั้น เลยทำให้กูนึกหวังซ้ำแล้วซ้ำอีกว่า หรือว่าเรื่องมันจะจบแบบแหวกแนววะ นางเอกไม่ต้องมีคู่ก็อยู่ได้ หรือไม่ก็นางเอกกลับโลกเดิมไปเลย ต่อมาก็กลายเป็นหวังว่าอาจจะจบแบบกลายเป็นผู้ชายอยู่ในโลกต่างมิติไปตลอดชีพ ....... ไม่ว่าจะแบบไหก็จบแบบเก๋ ๆ แหวกกระแสนิยายทะลุมิติ ดูเป็นออริจินัลดี แต่สุดท้าย....ไอ้ที่บิวท์เหตุการณ์มาซะใหญ่โต ลึกลับซับซ้อนหลายเรื่องราว ก็กลายเป็นไม่มีอะไรในก่อไผ่ จบแบบซ้ำ เดิม ไม่มีอะไรที่แตกต่างไปจาก 3 นางที่ผ่านมา ก็ไม่รู้จะเสียเวลาอ่านความซ้ำซากไปทำไม :/
>>44 หลายอาทิตย์ก่อนกุเพิ่งบ่นนิยายเรื่องนี้ในโม่งแฟนตาซีไป ถถถ นิยายแฟนตาซีมันเริ่มขายไม่ได้ ก็เลยขุดของดั้งเดิมที่อวยไส้แตกขึ้นมา สภาพก็สมกับเป็นของดั้งเดิมเลย แทบไม่รู้สึกถึงการพัฒนาฝีมือแม้จะผ่านมาเป็นสิบปี
อุ้ย โทษทีเผลอออกนอกทะเล กลับเข้าฝั่งละ คือจะบอกว่า สถ.เล่นเดินกลยุทธ์เน้นนิยายเป็นที่นิยมมาชาตินึงละ มึงดูได้เลยเรื่องไหนของสถ.บ้างที่ยอดวิวในเด็กดวกน้อย หรือต่อให้น้อยก็จะมีแผน PR มาหนุนซะเลิศลอย สถ.ยังติดกับดักทำการตลาดแบบสมัยก่อนที่ยังมีนิยายออกมาไม่เยอะ ช่วงที่คนไทยอ่านหนังสือวันละสามประโยค! พอมาจับกลุ่มเสิ่นเจิ้นในสมัยนี้ก็ยังใช้มุขเดิมๆ ยิ่งช่วงนี้วงการเริ่มซบเซา กำลังปรับตัวเข้ายุคดิจิตอล ก็ต้องเน้นเรื่องที่มีคนอ่านจ่อคิวรอซื้อเพื่อให้อยู่รอดนั่นไง
กูเทตุ๊ดมานานล่ะ มันเป็นจีนแต่พวกบางทีพวงองค์ชายยังมีหลุดคำว่าโอเคมาเลย คือถ้าแม่งแค่แก็งค์ตุ๊ดพูดกูไม่เครียดไงเพราะพวกนางย้อนมิติมา แต่นี่แมร่งองค์ชาย?? กูงง มันไม่เมคเซ็นต์อ่ะ
สถ.มาตรฐานลดลงไปเยอะนะสำหรับกูที่ติดตามสำนักพิมพ์นี้มาตั้งแต่เด็กๆ เหมือนสอยมาแต่เรื่องที่ติดท็อป ติดอันดับ ไม่มีคุณค่าทางวรรณศิลป์ให้กูเสพอีก เฮ้อออ
ตุ๊ดกูเห็นชื่อก็เทแล้ว ชื่อเรื่องโคตรไล่แขก =_=
กูเลิกซื้อสถ.ไปนานละ แต่ก่อนงานนส.กูต้องมีลิสต์ให้แวะอยู่บ้าง แต่ตอนนี้บาย เรื่องไทยก็ไม่หนุก จีนเสิ่นเจิ้นยิ่งหนักกว่า
กูไม่เข้าใจว่าทำไทเสิ่นเจิ้นถึงต้องเน้นที่ฉากเรทด้วยวะ กูเคยอ่านเรื่องนึง เปิดมาสองสามตอนก็เข้าหออู้ว อ้า กันละ แล้วทั้งเรื่องฉากเข้าหอนี่โคตรเยอะเลย คือกูคิดไปแล้วว่าถ้าไม่มีฉากเรทคือขายไม่ออกเหรอ?
จุดขายของเสิ่นเจิ้นเว้ย 55555
ไม่มีฉากเหยด เด็กไม่อ่านเว้ย
สำหรับกูไม่มีฉากกูก็อ่านนะถ้ามันสนุก นิยายเสิ่นเจิ้นที่กูตามอ่านก็ไม่มีฉากเย หลายเรื่องที่เคยอ่านในเว็บเริ่มเรื่องมาดีแต่มาสอบตกเรื่องฉากรักใคร่ๆ ทำกูเลิกอ่่านก็มีเยอะ นข.หลายคนอายุยังน้อย บางคนยังไม่เคยมีผัว ไอ้ที่เขียนออกมาเลยประหลาดๆ อ่านแล้วรำคาญมากกว่าอิน
นิยายเสิ่นเจิ้น ต้องมี
1. ฉากเรท NC
2. นางเอกซู
3. พระเอกสายเปย์
>>42 กูไม่นับถือคนเขียนเรื่องตุ๊ดส่วนหนึ่งเพราะเรื่องเรือนี่แหละ นอกจากเรื่องอื่น ๆ ที่ไม่สมเหตุสมผลหรือไม่จำเป็นกับเนื้อเรื่องหลา่ย ๆ เหตุการณ์แล้ว คนเขียนปั่นหัวคนอ่านเล่นเป็นควาย กูจะรู้ได้ไงว่าคนเขียนไม่ได้เปลี่ยนตัวพระเอกทีหลังเพราะเห็นชายแปดเป็นที่นิยม ในเมื่อวางบทให้ชาย 5 เป็นพระเอกแต่แรก ถ้าเป็นแบบนี้ก็เหมือนคนเขียนไม่ได้วางพล็อวางบทไว้แน่นอน แค่เปลี่ยนเรื่องตามกระแสความนิยมของคนอ่าน แต่แบบที่สอง ถ้าตั้งใจให้ชาย 5 เป็นตัวหลอก กะจะให้ชายแปดเป็นพระเอกแต่แรก กูก็ว่าคนเขียนฝีมือไม่ถึงที่จะทำให้คนอ่านคล้อยตามได้ เพราะไม่ว่าจะตั้งใจให้ชาย 8 เป็นพระเอกแต่แรก หรือเพิ่งมาเปลี่ยนใจให้ชาย 8 เป็นพระเอกทีหลังก็ไม่เข้าท่าทั้งสองแบบ เพราะดันเพิ่งมายัดบทเข้าไปในเกือบช่วงท้ายเล่มนี่แหละ ทั้งเหตุผลที่เลิกกับคนแรกก็ไม่เข้าท่า อ่านแล้วรู้สึกว่ายัดเยียดให้นางเอกจำเป็นต้องลงเอยกับคนใหม่ชะมัด
>>59 มึงอย่าว่าแต่นิยายเสิ่นเจิ้น นิยายจีนแท้ก็มีเยอะ อย่างเรื่องฮองเฮาผู้ไร้คุณธรรม เลห์รักหักเหลี่ยมบัลลงัก์ อ๋องเต้าหู้ กูด่าแบบแฟร์ ๆ ห่วยก็ว่าห่วยไม่เลือกสัญชาติ แต่เป็นเพราะเสิ่นเจิ้นมันหาอ่านในเว็บไทยง่ายกว่า จีนแท้มันต้องรอคนคัดมาแปล คัดลิขสิทธิ์มาพิมพ์ขาย มันเลยกรองพวกเนื้อหากากออกไปได้ส่วนหนึ่ง ทำให้ดูเหมือนจีนแท้ที่คนไทยได้อ่านมีเรื่องสไตล์ที่มึงว่าน้อยกว่าเท่านั้นแหละ
>>62 เท่าที่กุตามมานะ คือมีช่วงนึงนข.เปลี่ยนพล๊อตเว้ย น่าจะช่วงที่เมิงบ่นแหละช่วงเล่ม 6 แต่ที่ไม่มั่นใจคือเปลี่ยนเองหรือบก.บอกให้เปลี่ยน เพราะเหมือนน่าจะเปลี่ยนเพราะหาทางลงให้ชาย 5 ไม่ได้ว่าจะไปต่อยังไงเพราะชาย 5 รักแว่นเพราะร่างไม่ใช่วิญญาณ เพราะที่กุตาม ๆ ลงช่วงเล่ม 5 มั้งก็มีบอกไว้ว่ามีการเปลี่ยนพล๊อตช่วงท้ายน่าจะรื้ออยู่เยอะเลยล่ะ ช่วงนั้นก็เลยกำหนดการไปเยอะอยู่
เออ เต้าหู้นี่ฉากเยเยอะกูไม่เถียง ตอนอ่านในตำหนักเผือกกูยังตกใจร้องเหยดดดด มึงจะเยอะไรกันขนาดนั้น อ่านเอาฟินก็ได้อยู่ แต่กูไม่ฟินเพราะรับไม่ได้เรื่องข่มขืน ประหยัดเงินได้อีกหลายบาท
ไม่ใช่แค่คัดเรื่องมาหรอก พอเอามาแปลไทยก็มีการปรับแก้ให้เหมาะกับนักอ่านไทยด้วย
>>65 ถ้าเป็นงั้นจริงก็คิดถูกว่านักเขียนฝีมือไม่ถึง ก็แล้วจะใส่บทชาย 5มาเป็นพระเอกทำไมแต่แรกวะ เอา 8 เป็นพระเอกแต่แรกก็สิ้นเรื่อง ที่จริงพล็อตที่วางไว้ไม่ควรเปลี่ยนเพราะเปลี่ยนแล้วหาทางออกที่เข้าท่าไม่ได้ทำให้เรื่องเละเทะ ถ้าคุมพล็อตไม่อยู่ คุมตัวละครไม่ได้ คุมบทไม่ไหว ก็อย่าเล่นมุกหักมุมที่ไม่สมเหตุสมผลไม่น่าเชื่อ ไม่เหมือนการวางแผนไว้แต่แรก ถ้าจะเล่นหลายเรือก็ต้องมีฝีมือมากกว่านี้ไม่งั้นคนอ่านอย่างกูรำคาญกับพฤติกรรมตัวละคร เหมือนอยากแกล้งปั่นหัวคนอ่านเล่นเป็นควายจริง ๆ ว่ะ อย่างเช่นนักเขียนไม่ทำให้กูเชื่อได้ว่าชาย 5 รักนางเอกที่ร่างกายอย่างเดียว ทั้งเหตุผลที่เลิกกัน แล้วก็ไม่ทำให้กูอินกับบท 8 ที่เพิ่งยัดเยียดเข้ามาตอนจบ แล้วยังเรื่องพี่ชายนางเอกกับชายรอง รวมไปถึงอีกหลาย
ๆ เหตุการณ์ที่เหมือนใส่ ๆ เข้ามาเพียงเพื่อให้เนื้อหามันพอที่จะรวมเล่มจบได้เท่านั้นแหละ
แต่นิยายไทย ไม่ว่าจะจีนเสิ่นเจิ้นหรือไทยธรรมดาก็เถอะ กูจะรำคาญพวกศัพท์ ร่างบาง มือบาง มือหนา มือเล็ก มือใหญ่ ร่างหนา ร่างเล็ก คนตัวใหญ่ คนตัวเล็ก ร่างสูง ฯลฯ ยิ่งพวกฉากรัก (เย) นี่จะเจอศัพท์ทำนองนี้เยอะมาก อ่านแล้วกูหลอน จะเป็นโรคประสาท ทำไมจะบอกไปเลยว่าใครเป็นใครไม่ได้วะ
>>67 ลืมบอกไว่ว่าอ่านแล้วกูไม่เชื่อว่าตั้งใจให้เลิกกันตั้งแต่แรก เหมือนคนเขียนดูตามความนิยมของคนอ่านมากกว่า พอเห็นชาย 8 เป็นที่นิยมของคนอ่านก็เลยเปลี่ยนตัวพระเอกทีหลัง ไม่ใช่กลางคันกลางเรื่องด้วย แต่เป็นใกล้จบแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยโน้น เพราะไม่งั้นคนเขียนต้องวางพล็อตและให้เหตุผลที่ชาย 5 จะเลิกกับแว่นได้ตั้งแต่ต้นแล้ว ไม่ใช่มาหาทางลงไม่เจอทีหลัง
>>66 กูไม่เห็นด้วยเรื่องการปรับให้เข้ากับรักอ่านไทยนะ ต้นฉบับมายังไงก็ควรแปลเป็นไทยแบบนั้น ไม่อย่างนั้นก็เป็นแบบผลาญของหสมอ่ะ จับยัดฉากอัศจรรย์ให้แม่งเลย
เต้าหู้กูอ่านได้นะ รำคาญฉากจับกดๆที่มีเยอะไป แต่กูชอบความเพี้ยนชอบตรรกะของตลคในเรื่อง มองว่าเป็น dark humour ที่มือยังไม่ถึง แต่คงเก็บไว้เงียบๆไม่แนะนำต่อ
ไม่พูดถึงสำนวนแปลละ rape to love นะ
แล้วแบบไหนถึงจะพอดีวะ สำหรับกุชอบแบบคำไม่ต้องโจ่งแจ้งเน้นคำแทนให้พอมโนออก บรรยายพอสมควร ไม่ใช่ตัดฉากเข้าโคมไฟหรือเพดาน หรือไม่ต้องเน้นยาวไปห้าหน้ากระดาษยังไม่จบฉาก ละเอียดซะเหมือนกุไปยืนถือกล้องถ่ายทำAV อีกเรื่องก็ไม่ต้องส่งเสียงเยอะมันน่ารำคาญ
อ่านกี่เรื่อง ๆ จะนึกภาพตามยังไง ก็ไม่รู้สึกว่า คนที่มือบาง มือเล็ก ตัวใหญ่ ตัวสูง ขาหนา อะไรพวกนี้ มันงดงามที่ตรงไหน
ถ้าไม่ใช้คำนั้น แล้วจะใช้อะไรอ่ะ
ที่จริงร่างหนา มือบาง คนตัวสูง มือเล็ก ฯลฯ อะไรพวกนี้มีที่มาจากการเขียนนิยายไทยแท้ (ของพวกเด็ก ๆ) ด้วยแหละ เลยติดเอามาใช้ในจีนเสิ่นเจิ้นกันด้วย เพราะงั้นนิยายเสิ่นเจิ้นหลายเรื่องที่กระแดะใช้คำแบบนี้ถึงได้กลิ่นน้ำพริกปลาทูแบบไทย ๆ เต็มไปหมด อ่านแล้วแยกได้ชัดเจนว่าไม่ใช่นิยายแปลจีน แปลฝรั่ง ญี่ปุ่น เกาหลี ฯลฯ อะไรทั้งนั้น
มึงงงงง จิ่นเสวี่ยหวางกลับมาลงแล้ววววว!!!!!
Ky ใครพอจะสปอยตอนจบเรื่ององค์หญิงสโลให้บ้างวะ ตกลงสุดท้ายฮ่องเต้รู้ป่ะว่านางเคยเป็นแมวที่ทรงเลี้ยงมาก่อน อยากรู้แค่นี้แหละเลยไม่ได้ซื้อ ถถถถ
เซี่ยหงอี้ สนุกไหม ใครเคยอ่านแล้วบ้าง จะได้สอย
87 สปอยคร่าวๆให้หน่อยยยยยยย ทำไมรู้ รู้แล้วเป็นไงทำไง ขอบใจล่วงหน้า
สปอยม่านม่านมาวมาว
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
รู้ตอนนางเอกโดนทำร้าย นางเอกสารภาพเอง พระเอกลำดับเหตุการณ์ในหัวแล้วเชื่อ
ตอนจบฮองเฮาคลอดลูกชายได้เป็นรัชทายาท เลิกสนใจผัวฮ่องเต้หันมาดูแลลูก พอรัชทายาทโตนางเอกกับพระเอกแยกออกมาอยู่ด้วยกันแบบสโลวไลฟ์ ยกอำนาจให้ลูกกับเมียเอก จบ
ไม่มีใครจะสับหรืออวยนิยายอะไรเลยหรอม
กูเคยอ่านในเด็กดีไปประมาณ 11 บท แล้วเบื่อ ง่วง มันสโลว์ไลฟ์สมชื่อเกินไป และกูรู้สึกว่าเรื่องมันส่อแวววิตถารที่คนทำอะไรเหมือนเกิดอารมณ์หื่นกับแมว ยั่วยวนแมว ทำกับแมวเหมือนจะเอาแมวเป็นเมียจริง ๆ อะไรทำนองนี้ แมวเกิดอารมณ์กับคน เกิดความหื่นกับคน ราวกับอยากงาบคนเป็นผัว ถึงแม้กูจะพยายามทำใจว่าแมวมันยังมีความทรงจำชาติก่อนสมัยเป็นคนก็เถอะ (แต่ฝ่ายคนที่ทำเหมือนกับจะเอาแมวนี่ ไม่มีคำอธิบายให้กูทำใจได้ว่าทำไมคนมันทำเรื่องส่อแววติดเรตกับแมวซะมากมายขนาดนั้น) แต่ก็ยังรู้สึกว่าการดำเนินเนื้อเรื่องเซอร์วิสแบบนี้มันโรคจิตอยู่ดี ยิ่งอ่านทอล์กของนักเขียนกับคนอ่านที่เมนต์ ฟิน ๆ เขิน ๆ กับการที่แมวและคนมีความรู้สึกทางเพศต่อกัน หรือมีพฤติกรรมส่อไปในลักษณะแฝงนัยทางเพศ กูยิ่งรู้สึกว่าโรคจิตทั้งคนเขียนคนอ่าน แม้ว่าคนเขียนจะตั้งใจให้เป็นมุกตลกก็เถอะ แต่กูว่าฝืด ไม่ขำ ดูวิปริต โดยเฉพาะเวลาเจอความเห็นที่คนอ่านบอกว่า “ฟิน” กับการที่คนและสัตว์ทำเรื่องส่อนัยทางเพศ และเรียกร้องให้มีฉากเรตหรือฉาก "ฟิน ๆ" ระหว่างสัตว์กับคน คนเขียนก็โฆษณาใหญ่ว่าต่อไปจะมีฉากเรตฉากเซอร์วิสระหว่างคนกับสัตว์แบบนั้นแบบนี้นะ จะตอบสนองความฟินของคนอ่านอย่างนั้นอย่างนี้นะ กูเลยเลิกอ่านตั้งแต่ตอนมันยังเป็นแมวอยู่นั่นแหละ ตามต่อไม่ไหว เพราะเรื่องสโลว์ไลฟ์ของแมว 10 กว่าบทแรกนั่นก็วนเวียนอยู่แค่ฉากส่อนัยทางเพศ ความหื่น และฉากเรตระหว่างคนกับสัตว์อยู่แค่นั้นไม่ไปไหนเสียที สมชื่อสโลว์ไลฟ์ จนกูไม่รู้ว่าคนกับแมวมันจะเลิกยั่วกันหรือจะเอากันเมื่อไหร่ ถึงรู้ว่าตอนหลังเมื่อแมวมันกลายเป็นคน ความสัมพันธ์คู่พระ - นาง อาจจะดูไม่หื่น ไม่วิปริต ไม่น่าตะขิดตะขวงใจแบบตอนยังเป็นแมวอยู่ก็ได้ แต่กูก็ฝืนใจตามอ่านต่อให้พ้นช่วงที่เป็นแมวไม่ไหว เพราะเนื้อเรื่องช่วงความหื่นอันแสนสโลว์ไลฟ์ของแมวกับคนมันยืดยาวไม่จบไม่สิ้นเสียที กูคิดว่าต่อให้กูอ่านไปจนถึงตอนที่แมวกลายเป็นคน กูก็คงไม่อินกับคู่ พระ- นาง ที่เป็นคน เพราะกูคงลบความรู้สึกที่มีต่อคู่คน – สัตว์ วิตถารตอนที่มันยังเป็นแมวไม่ออก
กูขอโทษคนที่ชอบเรื่องนี้ด้วยความบริสุทธิ์ใจ จะเพราะชอบมุกตลกหรือเพราะรักแมว หรือเพราะชอบตอนเป็นคู่คนชาย - หญิง มนุษย์ปกติธรรมดาก็ตาม ไม่ได้มองว่าคู่ แมว - คน มีความหื่น ฯลฯ ก็ตาม แต่กูอ่านช่วงที่ยังเน้นพฤติกรรมของแมวกับคนแล้วรู้สึกแบบนี้จริง ๆ และในเว็บเด็กดีมีคนอ่านที่เมนต์ว่า "ฟิน" กับการที่แมวและคนทำเรื่องหื่น ๆ เข้าฉากส่อเรต ทำอะไรส่อนัยทางเพศ ฯลฯ เยอะจริง ๆ รวมถึงการทอล์กของนักเขียนที่ดูภูมิใจกับการใส่ฉากเซอร์วิสของแมวและคนเหลือเกิน (ถึงแม้เจ้าตัวอาจคิดว่าเป็นเพียงแค่มุกตลกล้วน ๆ ไม่ได้มีความคิดเลิยเถิดไปกว่านั้นก็ตาม) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้กูรู้สึกว่าความสัมพันธ์ช่วงเป็นแมวกับคนในเรื่องนี้มันดูไม่น่ารัก ไม่ตลก แต่ออกแนวมุกวิปริตมากกว่า
>>95 ขอบใจมึงที่มาเล่าให้ฟัง กูว่ามึงไม่ได้คิดมากไปหรอก กูว่ามันออกแนววิปริตนิด ๆ จริงๆล่ะ ดีที่กูไม่เคยคิดจะอ่านเรื่องนี้ แต่เห็นได้ตีพิมพ์กะ สนพ คำต่อคำ กูก็นึกว่ามันน่าจะมีคุณภาพดีในระดับนึง เพราะเคยได้ยินมาว่าค่ายนี้ก็คัดงานเนี้ยบอยู่ แต่ฟังจากที่มึงบอกแล้วเนี่ย มาตรฐานน่าจะตกไปเยอะ คงเดินเกมการตลาดแบบสถาพรแล้วมั้ง ที่เน้นพิมพ์นิยายจากยอดวิวในเด็กดีอะ ต่อไปกูคงไม่หยิบงานค่ายนี้มาอ่านอีกละ
แต่อีฮ่องเต้มันมีหึงหวงกับแมวตัวผู้ด้วยนะ
เสี่ยวมาวมาวกูอ่านแล้วไม่รู้สึกว่าเขียนให้สื่อถึงอารมณ์ทางเพศระหว่างคนกะแมวเลยว่ะ คืออย่างนางเอกเห็นพระเอกแล้วเลือดกำเดาไหลก็ยังมองได้ว่าเพราะนางยังมีจิตใจเป็นคน แต่พระเอกกูก็ว่าเจ้านายสัตว์เลี้ยงธรรมดา ที่ชอบมากเพราะแค่รู้สึกเป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่ ไม่ต้องเสแสร้งเพราะแมวเอาความลับไปพูดต่อไม่ได้ ไม่ใช่ว่าแสดงความอยากว่าจะเอากะแมวซะเมื่อไหร่ เหมือนแค่หมั่นไส้ว่าแมวตัวเองทำไมสนใจคนอื่นมากกว่าตามประสาคนที่เป็นที่หนึ่งมาตลอด หรือบางคนรักสัตว์เลี้ยงเหมือนลูกก็ยังไม่อยากให้ไปจับคู่กับตัวอื่นเร็วนัก แค่นั้นเอง ไม่นึกว่าจะมีคนคิดไปมุมอื่นถึงขั้นว่าวิปริตอย่างนี้ แอบช็อคเบาๆ
ก็พยายามจะไม่คิดไปในแง่ไม่ดีแล้วนะ พยายามคิดว่าเป็นแค่มุกตลก หรือเป็นลักษณะของคนรักสัตว์เลี้ยง แต่ทำไมถึงมีคนอ่านออกความเห็นว่า "ฟิน" "เขิน" "จิกหมอน" "เลือดกำเดาพุ่ง" ฯลฯ อะไรทำนองนี้ แบบสุขสมหวังเวลาพระเอกแก้ผ้าให้แมวดู เวลาแมวเลือดกำเดาพุ่ง หรือเวลาคนกอดฟัดแมวแล้วแมวอารมณ์พลุ่งพล่านล่ะ แล้วเรียกร้องให้มีฉากเซอร์วิสมาก ๆ เลยคิดว่าขนาดคนอ่านที่ชอบแล้วคอมเมนต์ทำนองนี้ก็คงไม่ได้มองว่าพฤติกรรมตัวละครเป็นแค่การแสดงความรักสัตว์ของคนรักสัตว์ด้วยกระมัง
ถึงจะรู้ว่ามีคนอ่านอีกเยอะที่ชอบเรื่องนี้เพราะแค่รักสัตว์อย่างบริสุทธ์ใจก็เถอะ แต่คนอ่านบางส่วนและการเซอร์วิสของคนเขียนมันทำให้ดูส่อไปอีกทางอย่างช่วยไม่ได้
อย่างแมวที่มีความจำติดมาจากร่างคนกูยังพอเข้าใจได้ ถึงจะรู้สึกแปลก ๆ เวลาอ่านที่เจอแมวพลุ่งพล่านเพราะเป้นคนโป๊ แต่อย่างฮ่องเต้พอรู้ทันว่าแมวเกิดอารมณ์เพราะเห็นตัวเองแก้ผ้าก็เลยแกล้งยั่วแมวใหญ่ ในกรณีของฮ่องเต้ที่ทำแบบนี้กับแมวกูว่าค่อนข้างจะไม่ปกติเท่าไหร่
กูเองก็เลี้ยงสัตว์แต่ถ้ากูเกิดรู้ว่าสัตว์เลี้ยงมองกูโป๊แล้วเกิดอารมณ์นี่...กูสยองนะ ไม่คิดว่าสัตว์เลี้ยงมุ้งมิ้งหรือเกิดความคิดพยายามจะยั่วสัตว์เลี้ยงหรอก
ไม่มีฉากที่ฮ่องเต้ตั้งใจยั่วยวนแมวด้วยความรู้สึกทางเพศ
ฮ่องเต้มองแมวเป็นเพื่อน เป็นสัตว์เลี้ยงตลอด
มีหอมมีฟัดบ้าง แต่ทาสแมวแทบทุกคนก็ต้องเคยหอมเคยฟัดแมวอยู่แล้ว
คนอ่านรู้ว่าแมวมีจิตใจเป็นคน ก็เอาตัวเองไปแทนแมว จะฟินจะจิกหมอน
เพราะโดนฮ่องเต้หนุ่ม รูปหล่อกล้ามใหญ่ มาหอมมาฟัดก็ไม่เห็นแปลก
ถ้าเป็นนิยายพูดถึงความรักมิตรภาพระหว่างคนกับสัตว์เลี้ยงจริงๆ(ที่ไม่ได้มีความทรงจำของคน)
คงไม่มีใครมาฟินมาจิกหมอนหรอกมั้ง
เออ ถ้าจะยืนยันว่าฮ่องเต้ไม่ยั่วก็ไม่ยั่ว แต่ฮ่องเต้รู้ว่าแมวเกิดอารมณ์เลือดกำเดาไหลกับหุ่นเปลือยของตัวเองแล้วมองว่าแมวยิ่งน่ารัก ยิ่งฟัด ยิ่งกอดจูบแทนที่จะสยอง หรือรู้สึกว่าแมวตัวนี้ประหลาดที่เกิดอารมณ์กับคน ก็ยังถือว่าวงจรความคิดของฮ่องเต้ค่อนข้างผิดปกติอยู่ดี
ตะขิดตะขวงใจแต่เราก็แก้ไขอะไรไม่ได้เพราะเป็นหนังสือไปแล้ว มันเป็นรสนิยมของผู้ซื้อด้วยว่ะ ถูกจริตแบบนี้ก็คงต้องย้อนกลับมาคิดแล้วว่าคนอ่านมีส่วนสนับสนุนให้เกิดเรื่องราวแบบนี้ขึ้นอะนะ
ตรรกะพัง ๆ คนอ่านชอบนักแล
กูเป็นนักเขียนเสิ่นเจิ้นคนนึง ยึดถือคติที่ว่าไม่ชอบอะไรจะไม่ทำแบบนั้น แต่บางทีจะไปว่าคนที่เขาเขียนแนวที่มันขายดีก็ไม่ได้ เพราะว่ามันฮิต มันติดลมบน งานมันขายได้ เดี๋ยวนี้วงการหนังสือมันคือธุรกิจ ถ้ายังยึดคติแบบกูก็จงเป็นนักเขียนไส้แห้งต่อไป
เห้ย กูอ่านกูก็ไม่ได้มองลึกไปถึงเรื่องทางเพศนะ เชื่อว่าคนอ่านที่คิดแบบกูเยอะ จนพวกเมิงบอกว่ามันวิปริตเนี่ยกูยังงงเลย วิปริตตรงไหนวะ
เอาจริงๆกูยังไม่รู้สึกเลยด้วยว่ามันวิปริต แมวนะเว้ย มันคือความฟินๆแบบคนเลี้ยงแมวป่าว จับฟัด จับย้วยเล่น กูเลี้ยงแมวเลี้ยงหมา ตอนกูอ่านกูยังไม่เคยมองไปเรื่องทางเพศเลยนะ
ตอนหมากูติดสัดครั้งแรกแล้วมีหนุ่มๆมาตอมกูก็หวงนะ คอยกันคอยไล่ ตอนเสียตัวครั้งแรกกูนี่ใจสลายเลย เหมือนลูกสาวใจแตก ;_;
ถ้าตอนแมวติดสัดหายไปหลายวันกูก็ห่วง ยิ่งตัวผู้ยิ่งแล้วใหญ่
>>117 กูเลี้ยงแมว กูฟัดแมว อาบน้ำให้แมวดู แต่แมวกูอาจจะหมดอารมณ์ทางเพศไปนานแล้วล่ะ เดี๋ยวกูจะพามันไปตัดไข่ละ ไม่มีความรู้สึกมีอารมณ์กับแมวนะ ถ้าเขียนให้พระเอกเห็นแมวติดสัดหรือมีอารมณ์ทางเพศแล้วยั่วแมวจริงๆ มันก็น่าคิด แต่ความสนุกความฟินมันกลับจุดนั้นไปหมดคนเลยไม่ฉุกใจมากกว่า
>>118 กูเขียนตามใจตัวเองแต่แรก เขียนไรมามีคนอ่านก็ดี ไม่มีก็ช่างแม่ง แต่คนอ่านเขาก็ตามอ่านกันนะ ไม่ต้องบินสูงอย่างใครเขา แต่ขอบินเท่าที่ไหว เพราะลมใต้ปีกของกูยังมีพอให้กูออกแรงบินได้เรื่อยๆ
>>62 >>67 โอ๊ย ตกใจมาก นึกว่าตัวเองมาพิมพ์เอง กูมองว่าคนเขียนยังมือไม่ถึงจริงๆ พยายามจะหลอกล่อคนอ่านแต่สุดท้ายคนที่เมาเองคือตัวคนเขียน เหมือนดูกระแสว่าคนอ่านเชียร์คนไหนก็ไม่เอาคนนั้นเป็นพระเอก ถ้าใครคิดจะเขียนนิยายปั่นหัวคนอ่านแบบนี้กูว่าเลิกเหอะ มันเหมือนมานั่งแข่งกะคนอ่าน แล้วทำให้จากนิยายที่พอจะน่าอ่านกลายเป็นอะไรก็ไม่รู้ หาสาระไม่ได้เลยเพราะคนเขียนเตลิดไปไหนๆ คุมเรื่องตัวเองไม่ได้ นี่กูไม่ได้ซื้อเล่มจบด้วยนะ เจอในโม่งบอกว่าเล่มจบเหี้ยมาก กูเลยไม่ซื้อ ตอนนี้ก็วางกองอยู่บนชั้นหนังสือ กะว่าว่างๆ จะโละไปทิ้ง
>>121 เรื่องมันออกทะเล พระเอกไม่โอเค หรือยังไงวะช่วยอธิบายกูที น้องกูบอกว่าตลกมาก สนุกมาก แต่กูยังไม่ได้อ่านเพราะมันยังไม่จบในตอนนั้น
แต่ถ้าเป็นอย่างที่ >>62 >>67 ถ้าเป็นแบบนี้ กูโคตรเสียใจเลย เหมือนที่กูด่านิยายเรื่องนอกจากข้าแล้วท่านจะรักใคร พระรองบทบาทดีกว่าพระเอกอีกสุดท้ายพระเอกคาบไปแดก กูเสียใจ กูผิดหวัง นักเขียนอาจคิดว่าหักหลังคนอ่านสำเร็จ แต่นิยายรักนะมึ้งงงงง ความผูกพันการดำเนินเรื่องชี้ไปทางใครนางเอกก็น่าจะลงเรือคนนั้น จากใจคนที่ลงเรือผิดลำแล้วเรือแตก คิดแต่ว่านักเขียนได้สูญสิ้นจิตวิญญาณไปแล้ว
กระทู้รวมนักเขียนหรือไงวะ มีนักอ่านบ้างมั้ย ถถถถ
กูมายกมือ กูก็เขียน ขายลงเมพ
ตอนแรกนอยด์นะ ทำไมถึงมาเรียกนิยายเราว่าเสิ่นเจิ้น แต่เดี๋ยวนี้ชาชินแระ 55555
>>128 ใช่ แต่เพิ่งเขียนได้ไม่นานกำลังหัด ๆ
>>129 ก็พวกติ่งชอบไล่ให้กุไปแต่งเอง กุก็เลยแต่งเองแม่งเลย
>>130 เรื่องจุดประกายกุก็ตุ๊ดน่ะแหละ เพราะกุตามมานานพอเรือล่มนอยแดกเลย
>>131 กุไม่นอยเพราะที่บ่น ๆ กัน กุไม่ค่อยเข้าข่ายเท่าไหร่อยู่แล้ว พล๊อตแหวกกว่าชาวบ้านไปไกลลิบ ๆ อีกอย่างกุรู้ตัวว่ากาก ก็เพิ่งหัดเขียนสนองความอยากตัวเองอะนะ
กูเป็นนักอ่านนะ ไม่ได้เขียน 555 เสิ่นเจิ้นก็อ่าน พวกติดอันดับหรือมีคนพูดถึงในโม่งนี่ชั่วดียังไงกูยังเข้าไปอ่านผ่านตาอยู่ แม้เกือบทั้งหมดจะโดนกูเทหลังอ่านไปได้สักระยะนึง
แมวกูก็ชอบนะ น่ารักดี กูอ่านแบบไม่โฟกัสว่ามันเป็นนิยายรัก ฮ่องเต้กับสัตว์เลี้ยงมีปฎิสัมพันธ์กันมุ้งมิ้งดี มีไม่ชอบใจหน่อยตอนแมวกำเดาไหล กับขมวดคิ้วนิ่วหน้าตอนฮ่องเต้แม่งหวงแมวตอนติดสัด แต่นอกนั้นกูชอบนะ จนกระทั่งแมวตายกลายเป็นคน แม่งไม่สนุกเลย พอเอานิสัยแมวไปใส่คนกูเลยว่าแม่งดูเป็นคนไม่รู้กาลเทศะหลายอย่าง เลยเลิกอ่านไปช่วงนั้น
ส่วนตุ๊ด กูผิดหวังมากกกก กูคาดหวังจากการโปรยด้านความแซ่บการันตีความมั่นหน้าว่าจะเจอตัวดำเนินเรื่องนิสัยเด็ดๆ มั่นใจ แกร่งกล้า และมีความหยิ่งในตัวตน กูนึกถึงผู้หญิงเท่ๆที่อ่านแล้วอยากพุ่งเข้าไปคารวะเรียกว่านี่แหละตัวแม่! แล้วกูก็ผิดหวัง 555 ห่า ตุ๊ดนิสัยเหมือนผู้หญิงนุ่มนิ่มไม่ผิด ผิดที่แม่งโปรยหลอกกูว่าแซ่บนี่แหละ หลายสิ่งเอฟวี่ติงกูรู้สึกว่านี่มันสี่สาวธรรมดาชัดๆ ดึงคำว่าตุ๊ดมาเป็นจุดขายไม่ช่วยอะไรเลย //เห็นกูว่าขนาดนี้กูยังอ่านไปตั้งสามเล่มกว่าจะเทนะ
นิยายเรื่องที่ทำให้กูมาเขียนเสิ่นเจิ้นคือเรื่องที่นางเอกแม่งประสบอุบัติเหตุตายแล้วยมบาลให้เลือกว่าจะไปเกิดเป็นอะไร นางเอกแม่งไปเกิดในจีนโบราณแล้วก็ออกตามหาพี่ชายในสนามรบ ไปเจอพระเอก ได้กัน เยกัน กลับวังมา นางเอกอวดดีว่าตัวเองนี่แหละคือว่าที่ฮองเฮา แม่งโง่ชิบหาย เรื่องนี้มีเซตสามเล่ม กูอ่านถึงตอนนี้แล้วกูเทเลย สุดท้ายก็ต้องมาเขียนเอง
พออ่านเลยรู้ว่ามีนักเขียนเยอะเลยในโม่ง กูก็คนนึงอะนะ แต่งจบไปหลายเรื่องทำขายในเด็กดีพอยาไส้ได้เดือนละพันสองพันเป็นค่าน้ำค่าไฟ 55555 ว่าแต่ใครอ่านของ กฉ บ้างวะ กูตามอ่านค่อนข้างชอบนะ แต่สะดุดตรงทุกคนที่เจอกันบ่อยๆไม่รู้ว่าหมอเผยเป็นผู้หญิง แต่ศัตรูที่เจอกันไม่กี่ครั้งดันรู้ กูละงงจริงๆ
ทำไม นข.มีชื่อถึงเปลี่ยนมาเขียนเสินเจิ้นกัน นข.คนที่ตามอ่านมี2 คนล่ะ กฉ.กับม.พพ. อยากรู้จริงๆ
ของ กฉ กูรำตรงเรียกนางเอกเป็นเจ้าฟ้ากระจ่างตลอดอะมึง กูอยากเม้นมากว่านิยายจีนไม่มีแบบนี้นะคะ แต่ยังไม่กล้า
กฉ .คือใคร ใบ้กุหน่อย กุโง่เรื่องอักษรย่อมาก
>>155 คนที่เขียนเรื่อง เอกเทพ เซ็ตนวหิมพานน่ะมึง ไปเสิรซอากู๋ดู เป็นนักเขียนรุ่นใหญ่ที่ลงมาเล่นตลาดเสินเจิ้น พร้อมกับแคปชั่นบอกคนอ่านว่า เวลาอ่านงานเสินเจิ้นของนางให้หลับตาข้างลืมตาข้าง อ่านเอาเพลินก็พอ เพราะฉะนั้นพวกมึงจะโวยวายว่าไม่สมจริง ไม่สมเหตุสมผลไม่ได้นะ ชะลาล่า
เข้าโม่งมาเจอห้องนี้ปุ๊บเป็นอะไรที่โดนใจกูมากๆ
ในฐานะที่กูก็เคยอ่านเสิ่นเจิ้นมาก่อน เริ่มจากเรื่องตุ๊ดนี่ละ ตอนแรกๆที่อ่านนะชอบมากกกกกก ก ไก่ล้านตัว
แถมยังไปแนะนำเพื่อนอีกตะหากว่าเรื่องนี้ดีเรื่องนี้สนุก
แต่ว่าพอช่วงประมาณเล่มสาม มันก็มีนิยายจีนออกมาเรื่อยๆ
แล้วช่วงนั้นท่านหญิงก็ขยันหานิยายแจ่มๆมาตลอดเลย ทีนี้พอกูได้อ่านของจีนแท้บ่อยๆ ไม่ว่าจะของท่านหญิงหรือของกูกู มันก็เหมือนเก็บประสบการณ์อะมึง ทีนี้ พอกูกลับมาอ่านตุ๊ดอีกรอบ.... ก็ไม่รอดจ้า....
คือรู้สึกเปรียบเทียบชัดเจนว่านอกจากชื่อแล้ว มันไม่ได้มีกลิ่นไอเลยแม้แต่น้อย ทีนี้หลังจากนั้นมากูก็เททุกเรื่อง เอ้ย ไม่ทุกเรื่องสิ มีจิ่นเสวี่ยนหวางที่ยังพออ่านได้ พล็อตมันประหลาดๆดี แต่นอกจากเรื่องนี้ก็ไม่อ่านเรื่องไหนอีกแล้วละ ยิ่งอีพวกที่ฮอตๆนะ กูยิ่งไม่อ่านเลย เกลียดที่แม่งขายฉากเยๆเยอะไปหมด คือถ้านิยายมึงมันดีจริง สนุกจริง มันต้องมีอะไรที่ดึงดูดกว่าฉากเยๆดิวะ
นี่กูก็ยอมรับนะว่าสมัยวัยรุ่นก็ชอบอ่านนิยายเรทๆ แต่พอเดี๋ยวนี้พอมีผัวแล้ว+อายุเยอะขึ้นก็ไม่ได้สนใจแนวนั้นแล้วอะ รู้สึกชอบที่เนื้อเรื่องดีๆเข้มข้นๆมากกว่า
นิยายที่คนเขียนพยายามหักมุมหลอกคนอ่านเกินไป พอเขียนไม่ถึงมันจะออกมาเป็นแบบนี้
ของกฉ แม้จะรำคาญการเรียกคนและการใช้คำบางอย่างที่มันดูเสิ่นเจิ้นมากๆ แต่กูอ่านนะ ติดด้วย แต่คงไม่ซื้อเล่ม กูไม่ชอบที่เขาเคยออกมาพูดตอบโต้คนที่ท้วงว่าพล็อตนิยายเขาเหมือนนิยายกับการ์ตูนเรื่องอื่นว่าถ้าไม่พอใจก็กดปิดไปไม่ต้องอ่าน แถมยังเอาเค้าโครงมาจากนิยายฝรั่ง ชื่อแซ่ตัวละครก็เหมือนเอามาจากนิยายกับหนังจีนดังๆ กูอ่านแล้วประสาทหลอนนึกถึงนิยายกับหนังเรื่องอื่นตลอด
นิยายจีนเสินเจิ้นก็ไม่รอดพ้นกลุ่มปลิง pdf กลุ่มหนึ่งละวะ ตอนแรกกูนึกว่ามันจะแจกไฟล์เฉพาะนิยายจีน
ตอนนี้ในกลุ่มปลิงแม่งซื้อนิยายจีนเสินเจิ้นเรื่องใหม่ๆ จะมาทำแสกนไฟล์แจกว่ะพวกมึง
ชายาแสวงฯ น้องแมวฯ เสี่ยวหวางเฟย หญิงสาวผู้เฝ้าสุสาน ฯลฯ โดนหมด
อ่านความเห็นปลิงรุ่นป้าแม่งแล้ว คนจัญไรก็มีความคิดแบบคนจัญไร
ถึงกูไม่ค่อยชอบพวกเสินเจิ้นเพราะความที่มันเกร่อมากในตลาด
กูเห็นใจพวกนักเขียนเสินเจิ้นเหมือนกัน เจอปลิงล็อกเป้า
ถ้ามีไฟล์สแกน pdf ออกมา ฝีมือกลุ่มปลิงนั่นแหละ
เข้ ขนาดนี้เลยหรอ
>>162 จะเหลาให้ฟัง
มีอยู่วันนึง บก. อ สนพ.แห่งหนึ่งเอาลิงค์นิยายเสิ่นเจิ้นของกฉ ไปแปะ แล้วบอกว่านี่เป็นนิยายจีนกฉ.เปลี่ยนนามปากกามาแต่ง คนเลยตมไปมุง แล้วมีคนนึงตั้งข้อสังเกตว่าคล้ายการ์ตูนที่นางเคยอ่าน กฉ อยู่ในกลุ่มนั้นด้วยเลยมาตอบว่า ไม่เคยอ่านการ์ตูนเรื่องนั้น แต่คิดว่าการ์ตูนเรื่องที่คุณพูดถึงน่าจะเอาเค้าโครงมาจากนิยายฝรั่งเรื่องนึง(กูจำชื่อไม่ได้ ต้องไปขุดหาโพสต์ ถ้าไม่ใช่ในวดด.ก็เมาธ์มอยสองกลุ่มนี้แหละ) ซึ่งตัวเค้าก็เอาเค้าโครงมาจากนิยายเรื่องนี้! อาจจะมีหลายๆ ส่วนที่คล้ายกันก็ไม่แปลก เป็นความตั้งใจที่อยากจะเอางานที่ชอบมาเขียนเป็นนิยายจีนค่ะ (...) จากนั้น็ไปตั้งสเตตัสในเฟซตัวเองยาวมาก กูจำได้แค่ตรงไม่ชอบก็ปิดไปเพราะสะเทือนใจมาก กูไม่คิดว่านักเขียนที่กูเคยชอบและชื่นชมว่าวางตัวดีลอยตัวเหนือดราม่าสะอาดบริสุทธิ์ดุจน้ำค้างเดือนสิบสองจะเป็นไปได้ขนาดนี้
>>>>168 "อาจจะมีหลายส่วนที่คล้ายกันก็ไม่แปลกเพราะเป็นความตั้งใจ" คือจะบอกว่าตั้งใจลอกหรืออะไรวะ เฮ้อ ตัวเค้าเองก็เคยมีเรื่องโดนคนอื่นลอกงาน ก็คนอ่านไม่ใช่เหรอที่โวยวายขึ้นมา หรือเค้าคิดว่าทุกคนที่เห็นต่างเป็นฝ่ายตรงข้ามเค้าหมด นึกถึงตอนที่อภัยให้คนที่มาลอกเค้าเลย ดูใจดี๊ใจดี //ยิ้มมุมปาก
นึกถึงเรื่องที่เขียนไว้ตรงคำนำว่าได้แรงบันดาลใจมาจากนิยายของซานดร้า บราวน์เลย ถึงบอกก่อนก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงความจริงว่าเอาไอเดียของคนอื่นมานี่เนอะ หึ
เอาเป็นว่านิยายที่ตามอยู่ก็ไม่ตามต่อแล้วกัน ไม่รู้เล่มต่อไปจะได้แรงบันดาลใจจากนิยายที่ไหนอีก บัยย์ข่ะกฉ.
สงสัยว่ามันเหมือนขนาดเป็นประเด็นขนาดนั้นเหรอ เพราะปกตินักเขียนที่ได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่องอื่นมันเป็นเรื่องปกติมากเลยนะ
เห้ย กูเพิ่งรู้เรื่องนี้ กูมองเค้าเป็นนักเขียนมือฉมังคนหนึ่งเลยนะเพื่อนโม่ง เหมือนภาพลักษณ์ที่กูเห็นมันบริสุทธิ์ไร้ราคี มีความสะเทือนใจสูง
กูเอาเซ็ตเอกเทพไปขายได้มั้ย 5555555
เซ็ตเอกเทพมีแม่งทุกเล่มอะ สภาพดี สนใจทัก
กร๊าก
เสิ่นเจิ้นกฉ. ออกกะสนพ.ไรอ่ะ กูจะแบน
มึงก็อย่าว่างั้นงี้ นวหิมฯครบเซ็ตในมือกูแม่งสั่นไปหมดอะ
พ..พวกมึงอย่า ถึงกูจะไม่อ่านเสิ่นเจิ้นเขา แต่เขาวางตัวดีมีราศี รุ่นใหญ่ใจกว้าง ไม่ชายตาถือสาปุถุชนมาตลอด เป็นหนึ่งในนักเขียนไม่กี่คนที่กูจัดใส่หมวดชั้นครู อย่าทำให้ภาพลักษณ์ในใจกูพังทลาย //ปิดหน้าน้ำตาไหลหน้าผากซบขาหนีบพวกมึง
พวกมึงอย่าว่าอย่างงู้นอย่างงี้ กูก็มองเค้าเป็นนักเขียนระดับครูมาตลอดจนกระทั่งพวกมึงเอาเรื่องแรงบันดาลจัยนี่ล่ะ กูอยากซบร่องนมเพื่อนโม่งร้องไห้ยิ่งนัก
งานหนังสือกูยังเพิ่งไปสอยเล่มใหม่ให้เขาเซ็นกับมืออยู่เลยอะ งานหนังสือปีนี้มันคงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว /ปิดหน้าร้องไห้
กูไม่อ่านงานของกฉ.เลยไม่ว่างานไหนๆ กูว่ามันไม่ได้สนุกเลยว่ะ พลอตทั่วๆไป ไม่ได้รุ้สึกหวือหวา แต่พอกูมาอ่านเพื่อนโม่งเม้าท์กันแล้วกูรู้สึกว่า กูผิดหวังกับนักเขียนแบบนี้ว่ะ ต่อให้ไปอัพสเตตัสในเฟสตัวเอง แต่อย่าคิดว่าเฟสเป็นของส่วนตัวนะเว้ย อยากส่วนตัวต้อง only me เท่านั้น
ชั้นครูไม่ได้การันตีเรื่องพวกนี้เลยนะ ดูอย่างพนมเทียนงี้ เพชรพระอุมาลอกพล็อตหลักขุมทรัพย์โซโลมอนมาทั้งดุ้นเลย
แต่ว่าเพชรพระอุมามันสนุกจริงๆนะมึง
เพื่อนโม่ง เรื่องท่านแม่ทัพ เป็นของข้าเถิดสนุกมั้ย เผื่อเปย์คือไม่มีข้อมูลเบยอะ
สมัยก่อนนักเขียนรุ่นใหญ่ๆลอกงานเขียนตปทกันเยอะเพราะคิดว่าคนไทยอ่านภาษาอังกฤษไม่ออกกัน มาความแตกโป๊ะๆเอาตอนหลังก็อ้างว่าแรงบันดาลใจ
สำหรับเรา เหมือนเกิน 50% เรียกว่าเสียมารยาท แต่ยังพออ่านได้ ถ้าเหมือน 70% เรียกว่าลอก แต่ถ้าก๊อปแปะมาสมควรฟ้องศาล
กูมองว่า แรงบันดาลใจ มันคือการเห็นงานคนอื่นแล้วปิ๊งสิ่งที่เป็นไอเดียของตัวเอง แล้วก็เขียนไปในแนวทางและเรื่องราวของตัวเอง ไม่ใช่เห็นงานคนอื่นแล้วเอามาตบๆ ปรับๆ ให้เป็นงานของตัวเอง แบบนั้นกูไม่เรียกแรงบันดาลใจว่ะ อีกอย่างนักเขียนหลายๆ คนก็ได้แรงบันดาลใจจากสิ่งอื่นๆ ได้นะ เช่น จากเพลง จากเรื่องราวชีวิตของคนอื่น ไม่ใช่จำกัดอยู่แค่ได้แรงบันดาลใจจากงานเขียนของคนอื่น ถ้าเป็นอย่างงี้กันเยอะๆ งานเขียนในโลกนี้มันก็คงมีไม่กี่แบบหรอก เพราะมันก็มีชุดมาสเตอร์ชุดนึง ที่เหลือก็แรงบันดาลใจกันต่อๆ ไป บางทีเห็นงานคนอื่นแล้วได้แรงบันดาลใจ แต่เวลามาเขียนใช้กลวิธีการเล่าเรื่องแบบใหม่ๆ กูว่าแบบนี้ถือเป็นแรงบันดาลใจที่สร้างสรรค์ได้นะ
ส่วนเสิ่นเจิ้นของกฉ. รวมเล่มเค้าบอกว่าจะออกช่วงเดือนตุลา แต่กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสนพ.ไหน อาจจะสนพ.ลอง. ในเพจเค้ายังมีแฟนๆ ไปกรี๊ดอยู่เยอะแยะ เค้าขายได้แหละ มีคนบอกด้วยว่าชื่อของกฉ.การันตีความสนุก แต่สำหรับกูคงไม่ใช่อีกแล้ว
เมื่อก่อนกูก็มองว่าเค้ามีคุณภาพ แต่พอโตขึ้นเห็นอะไรกว้างขึ้นไอ้คุณภาพที่เคยคิดว่ามีอาจจะไม่ใช่อย่างที่คิด ที่สำคัญ คนอ่านของเค้าโตขึ้น แต่เจ้าตัวกลับถอยกลับไปเขียนงานที่ไม่เน้นคุณภาพ มันเหมือนดูถูกทั้งตัวเองดูถูกทั้งคนอ่าน กูไปลองอ่านเสิ่นเจิ้นเค้านะ กูไม่โอเคกับการออกตัวก่อนว่างานนี้เขียนเล่นหรืออะไร เพราะถึงอ้างว่างานเขียนเล่นแต่เวลาขายเอาเงินจริงๆ กูขอไม่อุดหนุนว่ะ
กู 142 นะ คือกูอ่านได้นะของ กฉ ที่ลงในเด็กดีตอนนี้อะ แต่จะให้ซื้อกูคงไม่ว่ะ เอาไปเปย์นิยายแปลสนุกๆดีกว่า
มึงว่าที่นิยายของกฉในเด็กดีดังนี่เพราะสนุกหรือเพราะขึ้นชื่อว่า กฉ เขียน คนเลยอ่านกันวะ
สรุปตุ๊ดฯก็เอาชายสามไปทำภาคสอง? คราวนี้น่าจะเป็นเสิ่นเจิ้นแท้ๆเลย
อย่างนี้กูคิดในแง่ลบได้ไหมว่าที่ชายสามไม่เข้าวินในภาคแรกเพราะจะเอามาเป็นพระเอกอีกเรื่อง เพราะกูคิดมาตลอดเลยว่าไอ้นักฆ่าที่โผล่มาคู่เจ๊นี่ดูยัดๆยังไงชอบกล ตอนต้นเรื่องแทบไม่มีบท รัศมีชายสามก็กระจายมากๆ (กูคิดว่าถ้านักเขียนวางแผนว่าจะให้ใครเป็นพระเอกตั้งแต่ต้น นักเขียนต้องหย่อนปมหรืออะไรซักอย่างเอาไว้ในเล่มแรกว่ะ ไม่งั้นคนอ่านจะรู้สึกแบบ-"ไอ้นี่มันเป็นใคร?" ซึ่งกูรู้สึกอย่างนี้กับไอ้นักฆ่าเป๊ะๆ)
ตอนแรกก็ค่อนข้างเชื่ออยู่แล้วว่านักเขียนมีการดูกระแสแล้วค่อยเลือกตัวพระเอก บางคู่อาจเลือกตามความนิยม และบางคู่อาจเพราะอยากหักมุม(แต่มือไม่ถึง)
>>198 ไม่ว่าจะดีไม่ดียังไงก็กูคนหนึ่งแหละที่ไม่กล้าติออกสื่อหรอก กูกลัวแฟนคลับด้วยกันจะมาถล่ม ได้แต่กดไลค์&ชื่นชมวนไป ถ้าเป็นนักเขียนไม่ดังกูกล้าด่า แต่สำหรับคนนี้ บายค่ะ กลัวหลบร้อยตีนพันมือไม่พ้น
ใครกล้าๆ ก็ไปบอกเขาทีว่าการบรรยายบางจุดมันไม่ไหว อย่างไอ้ที่โม่งข้างบนยกตัวอย่างมาเรื่องเจ้าฟ้ากระจ่างกูก็สะดุด ต้องอ่านเจอบ่อยๆ กูรำคาญ
>>207 กูว่าต้นฉบับสนุกกว่า เขียนฉลาดกว่า ปมแน่นกว่า แต่มันไม่ใช่สไตล์คนไทยชอบ กฉ เอามาดัดแปลงใส่เรื่องผีเข้าไป มันก็เลยถูกจริตคนไทย แล้วมันตลกตรงที่ อมร เป็นคนพิมพ์งานให้เค้าแล้วก็พิมพ์งานต้นฉบับที่เค้าได้แรงบันดาลใจมา แถม อมร ยังเคยพิมพ์งานให้คนที่เคยลอก กฉ ไปอีกทีด้วย อลเวงดี ตอนเค้าให้อภัยคนที่ลอกเค้า แฟนๆ กฉ ออกมาอวยหนักมากว่าเค้าธรรมะธัมโม ให้อภัย ให้โอกาสน้อง ตอนนั้นกูก็คิดว่าเค้าใจดีจังเลย ยอมได้ไง ทั้งๆ ที่อีกฝ่ายไปตั้งกระทู้ด่าเค้าด้วย สุดท้ายตัว กฉ เองก็ไม่ได้ดีไปกว่าคนที่ลอกเค้ามาหรอก
เสิ่นเจิ้นที่ กฉ เขียนก็ได้แรงบันดาลใจมาจากหมอหญิงใช่มั้ย? กูว่าเค้าคงตันแล้วล่ะ เหมือนเอาแรงบันดาลใจมาจากคนอื่นไปทั่วภายใต้ข้ออ้างว่าเขียนเล่นสนุกๆ
ตัวกูเองมีงานของเค้าทุกเรื่อง มีหลายพิมพ์ด้วย เปลี่ยนปกใหม่กูก็ซื้อ แต่หลังๆ เจออะไรแบบนี้กูก็หมดใจกะเค้าแล้วว่ะ
นึกว่ารู้สึกคนเดียว แม่ทัพเสิ่นกับหมอหญิง ถถถ
แล้วยังมีทั่วปาจวิ้นอีกนะ เล่นง่ายดี
กูอ่าน กฉ ทุกเล่ม แต่กูคงไม่อ่านเสิ่นเจิ้นเค้าเพราะกูไม่แนวเสิ่นเจิ้น ขอจีนแท้ดีกว่า ถ้าพล็อตไม่โดนจริงๆ กูแทบไม่แตะเสิ่นเจิ้นอยู่แล้ว ส่วนนิยายไทยเค้าที่บอกว่าลอกพล็อตฝรั่งมา ไม่แน่ใจว่าหมายถึงเรื่องไหนกัน แต่มีเรื่องนึงที่เห็นคนบอกลอกพล็อตแซนดร้า บราวน์ พอกูไปอ่านเทียบก็ไม่เห็นเหมือนกันเลย เหมือนแค่ความสัมพันธ์คนร้ายกับตัวเอก ซึ่งมันก็ไม่ได้ยูนีคขนาดนั้น เรื่องอื่นๆ ที่เป็นงี้ก็เคยเจอ ลอกพล็อตสำหรับกูคืออ่านไปนิดนึงแล้วคุ้นๆ ว่ะ นึกถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้เลย ซึ่งเคสนี้ไม่ใช่อะ เลยอยากรู้ว่าเคสอื่นที่บอกลอกมันเหมือนขนาดไหน อ่านปุ๊บแล้วเชื่อมโยงถึงอีกเรื่องปั๊บได้เลยรึเปล่า
อันนี้ นิยายแปลจีนนะ เรื่องประมูลหัวใจของส้ม ก็ตัวละครคล้ายเรื่องคู่สร้างต่างภพของฝรั่ง ก็สนุกทั้งคู่ ไม่เห็นเข้าใจว่าถ้าใครไปเม้นหรือถามว่าคล้ายเรื่องโน้นนี้หรือการ์ตูน ก็ยอมรับตรงๆไม่ง่ายกว่ารึ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรปะ ก็ไม่มีอะไรใหม่ภายใต้ดวงตะวันนี้อยู่แล้วนี่ แบบนี้ใครจะไปกล้าเม้น (กรณีกฉ.) คงต้องเฉยๆหรือชื่นชมเท่านั้นมัง
อ่านละสิ้นหวังชิบ
พวกมึงกำลังจะบอกว่า กฉ. เขาไม่ได้เขียนนิยายโดย "ได้รับแรงบันดาลใจอันแรงกล้ามาจากนิยายเรื่องอื่น" แค่เฉพาะเสิ่นเจิ้นเรื่องที่จะพิมพ์ขายตุลานี้ กับนิยายไทยอีกแค่เรื่องเดียวอย่างงั้นเหรอ
>>220 มีอีกหลายเรื่อง เพราะตามอ่านตั้งแต่เรื่องแรกที่ลงนิตยสารในเครือบ้านวรรณกรรม มีกลิ่นอายของนิยายไทยบางเรื่อง นิยายแปลก็มี บางทีก็หยิบบางจุดที่เป็นกิมมิคของนิยายแปลมาใช้ แต่เค้าเก่งตรงถ้าไม่ได้อ่านเรื่องที่ส่งแรงบันดาลใจมาก่อนจะไม่ค่อยรู้สึก เค้าเกลี่ยเรื่อง ได้เก่งไม่coppy&paste มาพลาดตรงแซนด้า บราวน์อันนี้ชัดมาก
>>222 ตามที่ >>218 บอก Mirror Image แปลไทยกับแพรวชื่อ "เงารักซ่อนเงื่อน" เหมือนจะเป็นงานของซานดร้า บราวน์เรื่องแรกๆ ที่ออกกับแพรว กฉ ได้แรงบันดาลใจมาปรับซะแบบที่โม่ง >>221 บอกไว้ เค้าเก่งตรงที่ไม่ได้ลอกแบบตัดแปะ แต่หยิบตรงโน้นตรงนี้มาประกอบใหม่เป็นนิยายตัวเอง อย่างเรื่องที่ได้แรงบันดาลใจมานี้ก็ใส่เรื่องผีเข้าไป แล้วก็ให้นางเอกมีซิกส์เซ้นส์ ถ้าไม่เคยอ่านงานของบราวน์ก็จะไม่เอ๊ะอ๊ะหรอก แต่จุดที่เหมือนกันเด๊ะก็คือคนร้าย กูว่าเรื่องคนร้ายของบราวน์เรื่องนี้ค่อนข้างมีเอกลักษณ์นะ
>>223 Mirror image กะเพรงเงาสำหรับกูแทบไม่มีอะไรเหมือนกันเลย ทั้งพล็อตหลัก คาร์แรกเตอร์พระนาง วิธีการดำเนินเรื่อง ความรู้สึกตอนอ่าน ฯลฯ เหมือนอย่างเดียวอย่างที่บอกคือคนร้าย ซึ่งเรื่องอื่นๆ ที่มีคนร้ายประมาณนี้ก็เคยอ่านเจอเหมือนกัน เลยคิดว่ามันก็ไม่ได้เป็นเอกลักษณ์ขนาดนั้นว่ะ เอาจริงๆ ถ้าจะบอกว่าลอกกูว่าเรื่องที่ >>216 ยกมาชัดกว่าเยอะอะ ตอนแรกกูไม่รู้จักเรื่องนี้เลย พอไปหาเรื่องย่อดู อ่านไปครึ่งบรรทัดแรกปุ๊บกูโยงถึงรอยพรหมปั๊บเลย อย่างอันนี้โคตรชัด กูไม่เถียงเลย
ตกลงจากมู้เสิ่นเจิ้นกลายเป็นมู้แฉ กฉ ไปแล้ว 555+ รู้สึกบันเทิง
จากที่ผิดหวังกับนข.โปรดเพราะเรื่องเสิ่นเจิ้นที่เขาเขียนและการตั้งสเตตัสเกี่ยวกับเรื่องเสิ้นเจิ้นของเขา กูต้องมาอกหักซ้ำเพราะสิ่งที่พวกมึงเหลาให้ฟัง เหมือนโดนธนูดอกแรกก็ปางตายแล้ว เชี่ย ยังโดนยิงซ้ำอีกหลายดอกจนกูตายสนิทแล้วจ้า โลกแม่มโหดร้าย กูไม่เหลือนักเขียนให้กระสันอยากติดตามอีกแล้ว
>>224 กูอ่านแล้วก็ไม่รู้สึกว่าเหมือนกัน แต่เค้าบอกเองอ่ะว่าได้แรงบันดาลใจมา แล้วเค้าก็ตบๆ ใหม่ใส่อะไรที่ไม่ได้เรียกว่า "ลอก" ลงไป แค่นี้คนอ่านก็ว่าไม่เหมือนละนี่ขนาดเจ้าตัวบอกเองเลยนะ ก็แสดงว่าแบบนี้เรียก "แรงบันดาลใจ" ได้มั้ง เพราะเขียนเป็นเรื่องของตัวเองแล้วคนอ่านไม่รู้สึกว่าเหมือน
กูเกือบเข้าไปบ่นเรื่องเสิ่นเจิ้นในตำหนักจีนแล้ว ดีที่เห็นตำหนักนี้ก่อน
คืองี้ กูอะไม่อ่านเสิ่นเจิ้นเลย ลำพังแค่กูไล่อ่านนิยายจีนกูก็อ่านไม่ทันละ
ทีนี้มีคนรู้จักกูคนนึงเขาเขียนนิยายติดท็อปในดด. กูเลยลองกดเข้าไปดูหน่อยว่าเป็นไง
กูเจอเรื่องนึง ชื่อกะคำโปรยดูน่าสนใจดีเลยลองกดเข้าไป(ไม่ใช่ของคนรู้จักกูนะ)
จอมนางตำหนักเย็นสักอย่าง บอกนางเอกคนไทยเรียนเอกประวัติศาสตร์ไทยข้ามมิติไปร่างสนมที่โดนโทษไปตำหนักเย็น งั้นก็อยู่ตำหนักเย็นแม่งเลย
กูแค่อยากรู้ว่าจะเอาสกิลนางเอกที่เรียนประวัติศาสตร์ไทยไปใช้ยังไงในวังหลังจีนโบราณ เลยลองอ่านไปตอนนึง
เหี้ยยย เหี้ยตั้งแต่ตอนแรก เรียกเสิ่นเจิ้นยังไม่ให้เกียรติเขตนั้นเลยว่ะ ความจีนพังพินาศ
นางเอกตื่นมา ผ้าดิบ"เนื้อละเอียด"ห่อร่าง มีเสียงหญิงรับใช้คร่ำครวญทำไมนายหญิงกูต้องตายบลาๆๆ นางเอกเอะใจ ทำไมมีผ้าห่องี้ แถวบ้านไว้ห่อศพนะ(แถวจีนเขาห่อแบบเดียวกันหรา)
นางเอกอยู่ในร่างสนมไฉเหรินคนนึง โดนใส่ร้าย เลยโดนโทษประหาร พระราชทานแพรขาวสามศอก ไฉ่เหรินอะมึ้งงงง ไฉ่เหรินได้พระราชทานแพรขาวสามศอกกก
อิดอก แล้วนางคุยกะหญิงรับใช้เรียบร้อยเลย ว่ากุไม่ใช่เสวียไฉ่เหรินที่ตาย มาเข้าร่างเฉยๆ มีวาสนาต่อกัน เป็นพี่น้องกันไหม หญิงรับใช้ก็ปลาบปลื้มเออออ เป็นพี่น้องกันๆ จะอยู่รับใช้ (วิญญาณใครไม่รู้มาเข้าร่างเจ้านายที่ตาย มาเป็นพี่น้องกันเถอะ)
นางเอกแม่งถามด้วย ที่นี่พี่น้องเรียกกันยังไง คนรับใช้ตอบ เจี่ยเจียกับเม่ยเม่ย เฮ้ย แล้วที่คุยกันนี่คุยภาษาอะไรกันอยู่ ไทยเหรอ
ทำอะไรเรียบร้อย นางเอกจะนอน ตำหนักเย็นมันหนาว นางเอกเลยเอาผ้าแพรขาวสามศอกมาห่มตัว คิดว่าฮ่องเต้ให้มาห่มนอน โอ๊ยยย แพรขาวสามศอกบ้านพ่อมึงสิห่มได้ มันเป็นผ้าเส้นๆไว้รัดคอโว้ยย สนมไฉ่เหรินบ้านพ่อมึงสิได้พระราชทานแพรขาวสามศอก สามศอกเลยนะ! โทษประหารบ้านพ่อมึงสิไม่มีขันทีคอยเฝ้าแล้วขนศพออก ปล่อยศพนอนสวยๆให้หญิงรับใช้มาคร่ำครวญในตำหนักเย็น
กูว่าจะอ่านดูว่าจะใช้ความรู้ปวศ.ไทยยังไง เจอตอนแรกเข้าไป พัง พัง พังงง แล้วแม่งมีหลายตอนแล้วด้วย คนติดรอฟินเพียบ โอ๊ย กูกลัวแล้ว เข็ดแล้ว จะไม่ย่างกรายไปเฉียดเสิ่นเจิ้นอีกชั่วชีวิต
ไอ้สัสจิตนาการสำคัญกว่าความรู้. กูบอกเลย
เข้าไปส่องมาละ แค่ตอนแรกคนท้วงกันเป็นเบือ แล้วกูก็เจอคอมเมนต์ล่าสุด
"นิยายไม่ใช่เรื่องจริง อ่านเอาสนุก"
/ปิดหน้าร้องไห้แล้วสูดกาว
>>229 ดีใจนะที่ความทรมานของกูทำให้มึงมีความสุขได้ อย่างน้อยกูก็ไม่ทรมานเสียเปล่าละ 555
>>232 >>234 พวกโม่งข่นเฬว กูบอกแล้วนะว่ากูกลัว ยังจะยุให้กูไปอ่านอีก เกิดกูบ้าจี้ไปอ่านจนเพิ่มยอดวิวแล้วเสิ่นเจิ้นเรื่องนี้ได้พิมพ์จะทำไงคระ
นอกจากความจีนพังพินาศ ภาษาไทยแม่นางยังประหลาดๆจนกูอ่านไปนึกภาพไป "คอแห้งผากเป็นผุยผง" นี่แมร่มเอาคอไปตากแดดที่ทุ่งกุลาร้องไห้มาเหรอ เป็นผงเชียว
>>236 เสินเจิ้นดีๆมีน้อยเรื่องที่แต่งแบบเหมือนจีนแท้
ส่วนใหญ่กะลอกก๊อกแก๊ก เหมือนเด็กเล่นขายของ เมื่อก่อนกูเคยซื้อเพราะนึกว่านิยายจีน
เจ็บใจวะโดนหลอก เพราะหน้าปกกับชื่อเรื่อง กูได้อะไรมาอ่านก็ไม่รู้ ไร้คุณภาพ เงินตั้งหลายร้อย
ตอนนี้ที่เล็งว่าแต่งดีหน่อย มีผู้หญิงเฝ้าสุสานกับสโลว์ไลฟ์แมว กูอ่านตัวอย่างแล้วพออ่านได้ แต่คงรอราคามือสองหรือไม่ส่วนลดงานหนังสือแทน ตอนนี้ไตกูเปย์ให้แจ่มกับสยาม แทบไม่เหลือแล้ว
ของนวนิตาก็มาใหม่อีกเรื่อง กูเก็บเงินไม่ทัน
เพื่อนโม่งแม่ง... ตอนนี้งานในออฟฟิศกูหมดพอดี นั่งเฝ้าหน้าคอมสวยๆ อ่านเสิ่นเจิ้นตำหนักเย็นรีวิวฉบับกรีดร้องต่อซะดีไหมนะ ตอนนี้กูเอานิยายที่ดองไว้มาอ่านไม่ได้ /ปิดหน้าร้องไห้
พวกมึง มีใครอ่านฝนโลหิตคาววายุไหม กูเห็นปกที่ออกกับสถพ.มีรูปแมวสองตัวอยู่บนปกด้วย ในเรื่องมันมีแมวเหรอ
เรื่องอะไรวะบอกชื่อเรื่องที
อย่าลืมอ่านท็อป 7 ด้วย กูนี่ยืนขึ้นมือกุมขมับเลย แต่งแบบนี้ก็ฮิตได้ด้วยเหรอ
เรื่อง ICE QUEEN อะ กู้ว่ามันขึ้นท็อปเพราะขึ้นนิยายแนะนำใน ดด ว่ะ
กูไปตามอ่านเพิ่มยอดวิวมาละ แม่งเหี้ยจริง ขนาดกูอ่านเสิ่นเจิ้นมาประมานนึงละนะ เปิดมาบทแรกกูก้อเจอ ข้าแต่เง็กเซียนฮ่องเต้... ตกลงมึงจะพูดจีนกลางรึจีนแต้จิ๋วเอามันซักอย่าง โอเคทนอ่านจนจบบทหนึ่งเจอตามที่เพื่อนโม่งเม้นบนๆเหลามา กดลองอ่านอีกบทเผื่อแม่งจะดีขึ้น เปิดบทมาฮ่องเต้อวยยศใหม่ให้นางที่ตายแล้วฟื้นรอดมาได้จ้าาาา คือเอาจริงดิ รู้ว่านางไม่ตายรอดมาได้นี่น่าจะโดนกล่าวหาว่าเป็นปิศาจป่าววะ พอขันทีที่มาประกาศราชโองการจะกลับ นางเสริฟน้ำชาจากชาเก่าๆให้กิน ขันทีรีบไปฟ้องฮ่องเต้ว่านางลำบากมีแต่ชาเก่าๆดื่ม...เอิ่ม นี้ฮ่องเต้รึหัวหน้าห้องเครื่อง อิฮ่องเต้นี่พอได้ยินก้อรีบสั่งให้ไปสืบหาความจริงเรื่องชาเก่าๆด้วย "สุระเสียงแกมสรวลด้วยความตื่นเต้นจากฎีกาที่อ่านมาตั้งแต่เช้า" ...เอิ่มคือเหี้ยไรวะ ยังๆไม่จบวันต่อมาขันที"คนสนิท"ของฮ่องเต้"สามคน" ยกขบวนเอาชาพระราชทานมาส่งให้สนมไฉ่เหริน.... จ่ะเอาที่มึงสบายใจ แถมไม่มาส่งเฉยๆมานั่งแข่งกันชงชาให้นางดื่มด้วย นั่งจิบชากันอยู่มุ้งมิ้งๆมีองครักษ์บุกเข้ามาชี้หน้าด่าขันทีคนสนิทฮ่องเต้ไล่กลับตำหนักหยางหยาง...เอาจริงอ่ะสาบานว่านั่นชื่อตำหนักฮ่องเต้ ขันทีก้อนั่ง"เงียบกริบเป็นป่าช้าวัดดอน" ให้องค์รักษ์ด่าก่อนวิ่งแจ้นกลับตำหนัก..
สรุปกูขอลาไปต่อไม่ไหวขอส่งมอบภาระกิจนี้ต่อให้เพื่อนโม่ง
>>251 มึงเข้าใจกูแล้วสินะว่าทำไมกูไม่อยากอ่านต่อ ตรรกะทั้งเรื่องพังพินาศมาก ภาษาก็เหมือนสักแต่ใส่คำซ้อนเยอะๆยัดความหรูๆจนดูลิเก
อวยยศไฉ่เหรินตายแล้วฟื้นคือเหี้ยอะไรวะ โดนโทษตายไม่ตายเลยอัพยศให้แม่งเลย ยินดีด้วยคุณผ่านบททดสอบนางสนมสปาร์ตั้นงี้หรอ?
สนมไฉ่เหรินชาเก่าๆอะถูกแล้วเพราะเป็นลำดับล่างที่วังจะปันมาให้ ละตำหนักเย็นด้วย เย็นมันหมายถึงฮ่องเต้ไม่สนใจนะเว้ยย ไม่ใช่ตำหนักติดแอร์
กูแค่อ่านที่มึงเล่าบทสองก็ขนลุกซู่ ดีนะงานกูมาเพิ่มตอนบ่ายพอดีเลยยังไม่หลวมตัวอ่าน พวกนิยายจีนเว็บพล็อตตบตีซูๆที่กูดรอปทิ้งกลางทางแม่งยังตรรกะดีกว่าอีก
รู้สึกบันเทิง อ่านที่พวกมึงมาคุยกันนี่ยังสนุกกว่าเสิ่นเจิ้นเรื่องนั้นอีกว่ะ 55555555555 กูว่าเสิ่นเจิ้นดีๆ ก็คงมีแหละแต่คนวิวคงแค่หลักพัน ไม่เหมือนเสิ่นเจิ้นขึ้นท็อปที่แม่งมีแต่ฉากเยๆ กับเขียนเอาฟินตามมโนของตัวเองไม่มีหลักการฉิบหายใดๆ ทั้งสิ้น กูสิ้นหวังกับคนอ่านมากกว่าคนเขียนอีกว่ะมึง อวยกันเข้าไปได้ไงวะ
กุคาใจเรื่องนึง ไอคำว่า เพ้ย นี่ทำไมนิยมใช้กันจังวะ - -" หรือนึกคำอื่นไม่ออก
เพ้ย! คล้าย ๆ กับคำว่าถุย แต่ในความหมายแอบแฝงของจีน การสบถเช่นนั้นเหมือนว่า ขับไล่ความโชคร้ายหรือเรื่องไม่ดี
กุว่าไม่มีใครกล้าลงหรอกกลัว 555+
เพื่อนโม่ง ขอข้อมูล
นางมารน้อยข้ามภพ
ยอดพธูคู่แผ่นดิน
ฝนโลหิตคาววายุ
เรื่องไหนน่าสอย/ไม่น่าสอย บอกทีเด้อ ขอบคุณหลายๆ
>>273 ขอแค่ข้อมูลแน่น หยิบอะไรมาใช้ไม่มั่วมโนขึ้นมาเอง หรือถ้าผิดก็อย่าให้เป็นจุดสำคัญของเรื่อง(แสดงออกถึงความใส่ใจว่าเรื่องสำคัญๆก็คิดมาถี่ถ้วน) พร้อมแก้ถ้ามีคนทัก แบบนี้ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะ
เอ้อ แล้วก็พล็อตอะไรที่วางไว้ แต่งๆไปแล้วอย่าลืมย้อนกลับมาอ่านด้วยว่ามันขัดแย้งกันเองรึเปล่า
กูก็เขียนนะ ไว้ว่างๆ แปะลิ้งให้เพื่อนโม่งสับ คงสนุกน่าดู ขอเพียงแค่เพื่อนโม่งปรานีพวกเราเล็กๆ น้อยๆ ก็พอแล้ว แอแอ
ไม่มีใครฝอยงั้นกูเปิด
Ice Queen
- บทแรก มึงเปิดเรื่องแบบนี้ก็ได้เหรอ
เป็นฉากเข้าห้องหอ ฮ่องเต้เปิดผ้าคลุมหน้าแล้วพูดประมาณว่าแต่งเพราะจำใจ นางเอกก็สวนกลับ ทุบโต๊ะทีนึงละสะบัดบ๊อบออกจากห้องหอ ปล่อยให้ฮ่องเต้ยืนเด๋อ
แล้วฮ่องเต้ก็รำพึงว่า นางช่างเป็นสตรีที่ประหลาดยิ่งนัก
เดี๋ยว ไม่ควรโฟกัสเรื่องความประหลาด แต่ควรโฟกัสเรื่องมารยาทกับกาลเทศะที่ควรปฏิบัติต่อฮ่องเต้ปะวะ นี่ถ้าชีวิตจริงกูว่าคงโดนตัดหี กูหมายถึงตัดหัวไปละมั้ง
- บทสอง พูดถึงอดีตนางเอก พร้อมบอกว่ามีคติเป็นสตรีต้องสตรอง มึงคะ สตรองกับรู้จักมารยาทต่างกันเนาะ แยกแยะ ๆ
พ่อนางเอกเป็นราชครูมาทุบประตูเรียก พ้อ! นั่นลูกพ่อเป็นฮองเฮานะ ทุบประตู? เรียกชื่อห้วนๆ เลยงี้อ่อ? จากนั้นก็ขู่จะตัดออกจากตระกูล?
ฮะ? ฮองเฮากับตระกูลสำคัญมะ ละตัดตระกูล? อะไร้ ตัดจบบทด้วยการที่นางเอกบอกว่า โอเค กูตัดตระกูลไร้ค่ากับโลภมากไปได้ละ
มึงคะ...
- บทสาม ฮ่องเต้มาหาฮองเฮา ถามว่าทำไมไม่ยิ้ม ฮองเฮา(นางเอก)บอกว่า ไม่จำเป็นต้องฝืนยิ้ม
ฮ่องเต้เพคะ สั่งตัดหัวมันเลยเพคะ ยอกย้อน!
ฮ่องเต้ก็ครุ่นคีสว่ามีฮองเฮาแบบไร้ตระกูลหนุนหลังมันน่าจะดีไม่ใช่เหรอ บลา ๆ
สรุปคือตระกูลเก่านางเอกตัดแล้วจริงดิ แค่คำพูดสองสามประโยคอะนะ เหยด มึงตัดกันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ พ่อคะ ยิ่งลูกพ่อได้เป็นฮองเฮา นั่นอำนาจใหญ่เลยนะคะ พ่อจะตัดเพราะเหตุผลโง่ๆ ไม่ได้นะคะ พ้อ!!
ฮ่องเต้อ่านกำหนดการคัดเลือกสนม ก็ปิ๊งไอเดียว่า เออ จะทำให้ฮองเฮายิ้ม จากนั้นจะรับสนมเข้ามาให้ช้ำใจไปเลย
ถามจริงนี่ว่างมากเหรอ ถึงได้ใส่ใจเรื่องฮองเฮายิ้มไม่ยิ้ม ละวางแผนเพื่อยิ้มของฮองเฮาอีก หืม?
พอเหอะ กูยอมแพ้แล้ว ติดท็อปได้ไงวะ ช่วยกูวิแคะที
>>281 +1 กูพอจับแนวพวกนักอ่านใน ดด ที่ชอบเสินเจิ้นได้แล้ว
เพราะกูดูกี่เรื่องที่พวกนี้อวยๆ เน้น ฮ่องเต้ พระเอกหล่อ รวย มีอำนาจ รักและเปย์นางเอกมาก
แม้นางเอกจะทำตัวผิดกาละเทศะอย่างไร ตรรกประหลาด พระเอกรู้สึแปลกและรักหัวปักหัวป่ำ
ไม่ต้องการเหตุผลหีแตดอะไร ขอให้นางเอกชนะตัวร้ายแบบสะใจ พระเอกรักเมียมากพอ
มาจากพวกนิยายตบจูบไทยๆ หรือสายชอบชีคเปย์แยะ
คนอ่านจีนแท้ จะไม่ค่อยชอบพวกนิยายเสินเจิ้นที่ไร้เหตุผล ตรรกะผิดเพี้ยนพวกนี้ ยิ่งเอาแต่เปย์ นางเอกงี่เง่ามาก เรื่องไร้สาระสิ้นดี เพราะอ่านมาแยะ เจอพวกเนื้อเรื่องดี ขนบธรรมเนียมจีนมาก่อน เลยพอจะรู้เรื่องบ้างว่า พวกเสินเจิ้นกาก มันไม่ได้หาข้อมูลก่อนแต่งเลย
แต่ก็ไม่ใช่เสินเจิ้นทั้งหมดที่แต่งไม่ดี บางเรื่องโอเค แต่งดี มีการหาข้อมูล มีลูกเล่นในเนื้อเรื่อง หากว่าเรื่องที่แต่งดีมักมีน้อย
นิยายคนไทยแต่ง ไม่ได้ตัวอย่างจากหนังสือแปลจีนเอง ก็ได้ตัวอย่างจากซีรีย์ที่ดู
เช่นเรื่องนี้
https://www.facebook.com/pookagege/videos/1995207094032021/
อย่างนี่ มีด้วยหรือ ฮ่องเต้รอเป็นปี ยังไม่ได้เยิ้บกัน พอจูบหน่อยก็รังเกียจออกออกหน้า
คือกูคิดว่า คนแต่งก็คงเสพมาจากต้นฉบับแบบนี้เยอะ ซึ่งกูคิดว่าคนแต่งที่ไหนแม่งก็เปียวพอกันหมด ตรรกะจริงๆไม่ค่อยมี ขอให้ฟินกันไว้ก่อน
กูว่าพวกที่ชอบเสิ่นเจิ้น หรือแต่งเวิ่นเจิ้น เท่าที่กูได้ลองอ่านๆมาสองสามเรื่องนะ คือชอบพวกพระเอกสายเปย์ ฮ่องเต้ต้องเปย์ หลงรักนางเอก ส่วนนางเอกต้องกร่าง ทราม โนสนโนแคร์ มารยาทแย่ เป็นซะส่วนใหญ่ ผู้ต้องมารุมล้อม
หวัดดีเพื่อนโม่ง กูเพิ่งตื่น
>>281 เรื่องผู้มารุมชอบนางเอกนี่ก็เพราะนางเอกงามล่มเมือง ล่มแคว้นยังไงล่ะ!
>>282 พระเอกหล่อ รวย มีอำนาจ กูว่าเป็นแนวที่นิยมกันมาตลอดและไม่ว่าจะแนวไหนก็ตาม ส่วนรักกับเปย์นางเอก มันจะทำให้คนอ่านรู้สึกว่า แม่ง รักจริงว่ะ อยากได้อะไรก็เปย์ให้หมดเลย ฟินๆๆๆๆ
แล้วก็เรื่องนางเอกชนะนางร้าย เออ ยุคสมัยมันเปลี่ยนละ แนวนางเอกต้องเป็นนางร้ายคนนิยมกว่า สะใจกว่า แต่ที่กูไม่ชอบคือทำไมต้องให้ผู้หญิงใสๆ กลายเป็นแอ๊บ เป็นตอแหลหมดเลยวะ
>>283 คุ้นๆ ว่าเรื่องนี้อิงสมัยจิ๋นซีปะ คือกูไม่รู้ข้อมูลละเอียด แต่จากที่รู้มา เรื่องเผานักปราชญ์และบลาๆ กูคิดว่าคนอย่างจิ๋นซีน่าจะไม่ยอมให้ใครมาทำตัวอย่างนี้ใส่ปะวะ
หรือเข้าอีหรอบเดิม คือเพราะรักเพราะหลง นางเอกจะทำไรเลยไม่ผิด พี่ยอมให้หนูคนเดียวจ้า
>>284 เรื่องมารยาททราม มันจะทำให้พระเอกรู้สึกว่า แม่ง ผญคนนี้แปลกดีว่ะ เร้าใจสัสๆ อยากได้ๆ
ไม่อะ กูว่าชีวิตจริงแม่งโดนกระบี่เสียบหีย์กันรายคนละ ฐานะผญจีนต่ำยังกะอะไรดี ทำตัวอย่างนี้คิดว่าจะมีชีวิตรอดแก่ตายไปเองไง้?
>>286 ไม่เคยอ่านเด้อ ยามเช้ากูสอยแค่เวยๆ ซึ่งก็อ่านไม่จบ ง่วงแดก (แต่ซีรีส์ดูจบนะ หยางหยางผัวกู)
นางเอกที่นักเขียนสมัยนี้เขียน เพราะคนอ่านนิยม ให้ฮ่องเต้เป็นสายเปย์ ตามใจหญิงทุกอย่าง...
ตรรกะผิดเพี้ยน สนองฟินเอาไว้ก่อนเป็นหลัก
ไม่ว่าต้นฉบับหรือไทยที่เขียนตามมาก็ไม่เว้น คนอ่านหวังจะได้อ่านแบบนี้ คนเขียนก็ต้องเขียนกันแบบนี้แหละ ไม่ว่าที่ไหน
กูเลยมองบน คนที่วิจารณ์กันอย่างนู๊นอย่างนี้ เพราะต้นฉบับแม่งก็แมรี่ซู+เปียวมาก่อนทั้งนั้น
คนที่เขียนตามๆมาก็แนวเดียวกันไม่ใช่หรือวะ เพียงแต่สไตล์เขียนย่อมมาจากพื้นฐานไทยผสมจีนเป็นส่วนใหญ่อยู่แล้ว
>>289 กูมองล่าง ต้นฉบับมันแมรี่ซู+เปียว แต่มันมีอะไรอื่นๆที่สอดแทรกเข้ามาอย่างมีที่มาที่ไป
ที่กูด่าเนียะส่วนใหญ่ งานเขียนกระจอก ไม่ศึกษาหาข้อมูลทั้งนั้น นึกจะจับยัดความฟินใส่โดยไม่สนหีสนแตด
งานเขียนเสินเจิ้นที่ดี คนไม่ค่อยด่าหรอก อย่างน้อยนักเขียนยังทำการบ้าน ไม่ได้แต่นั่งเทียนเขียนสั่วๆ
>>288 +1 มันขายได้อย่างที่มึงพูดนั่นแหละ เต็มตลาดอยู่ตอนนี้ กูชอบอ่านที่ฟินเหมือนกัน แต่ขอแบบที่มีอะไรเป็นเนื้อหนังมีเหตุผลรองรับ
ไม่ใช่มาแต่น้ำล้างถ้วยแบบนี้ พวกหน้าใหม่ที่แต่งมา เช่น หญิงไทยย้อนอดีตไปทำกับข้าวไทยให้คนจีนกิน พูดไทยแต่คนจีนฟังรู้เรื่อง ประวัติศาสตร์มั่ว ธรรมเนียมผิดเพี้ยน เข้าตำหนักเย็นแต่ยังเสือกเป็นฮองเฮาไม่โดนถอดยศ เป็นต้น
นักเขียนควรทำการบ้านมากกว่านี้ถ้าจะเขียนวังหลังขอใหอ่านเจินหวนรอบเถอะ
กูอ่านสายเปย์ได้ สายฟินได้ไม่ได้รังเกียจถ้ามันเขียนดี เขียนดีคือยังไง คือนางเอกน่าเปย์ให้ อ่านแล้วเชื่อว่านางมีดีให้พระเอกหลงหัวปักหัวปำ ไม่ใช่กร่างปากหมาสันดานถ่อยแต่ผู้รุมล้มสามชั้น ถ้ามาแบบนั้นจะจีนแท้รึเสิ่นเจิ้นกูก้อเท ตัวอย่างที่ดีของสายเปย์ที่กูอินคือ เพียงหนึ่งใจ พราวพร่าง โดยเฉพาะพราวพร่างนี้กูอินกะนางเอกมากเขียนได้ขนาดผู้หญิงยังหลงรัก อีกเรื่องคือถ้ามึงรักจะเขียนงานจีนก้อขอให้ศึกษาวัฒนธรรม ประเพณีเค้ามาด้วยโดยเฉพาะงานวังหลัง อีแแบบเอาผ้าขาวสามศอกมาห่ม นางเอกยืนต่อล้อต่อเถียงกะฮ่องเต้ฉอดๆๆ ยืนอ่อยองค์รักษ์นี่ขอเถอะ มันอ่านแล้วได้ฟีลงิ้วเล่นตามตลาดโฉ่งฉ่างๆมากกว่า ถ้ามึงจะจีนแฟนตาซีอะไรมันยังมั่วได้อ่านแล้วไม่ค่อยขัดตา
มีคนแนะนำ Ice Queen ในมมนย กูล่ะอยากไปเหลาใส่จริมๆ
KY กูเคยเห็นเรื่องนึงในเด็กดีแวบๆ นางเอกหนีสมรสพระราชทานออกท่องยุทธภพแทน อะไรทำนองนี้มั้ง กูแบบ ฮะ มึงหนีอะไรนะ สมรสพระราชทาน?
เดี๋ยว ใครพระราชทาน ฮ่องเต้ถูกมะ มึงหนีได้ด้วยเหรอ ละตระกูลมึงอะ ไม่มีห่วงไรเลยงี้? ว็อททท
>>294 หนีสมรสพระราชทานออกท่องยุทธภพ
มันก็มีตัวอย่างมาจากนิยายจีนแท้นั่นแหละ คือกูจะสื่อว่าพล็อตหลักแนวนี้ คนไทยลอกมาจากต้นฉบับทั้งนั้น
แนวนี้ก็เพิ่งมีผ่านตาอออกมา... สรุปพล็อตหลัก มาแนวเดียวกับสายแท้นั่นแหละ ไม่ได้หนีกันเลย ส่วนรายละเอียดเล็กๆน้อยๆจึงเป็นส่วนต่างที่ผสมเข้าไป
ยิ่งถ้าอ่านแนว มากกว่าlove ประเภทเล่มเดียวจบ มาหลายร้อยเรื่องนี่
กูรู้สึกได้เลยว่า นักเขียนเราได้พล็อตจากแนวนี้มาเยอะมาก สรุปแนวแท้ตั้งต้นมายังไง ไทยเรามาแนวทางเดียวกันในพล็อตหลัก แทบไม่หนีกันวะ
ไม่ว่าจีนแท้หรือเสิ่นเจิ้น โดนกูด่าหมด ถ้าพล็อตเหี้ย พล็อตมีรูชนิดเห็นกันจะจะ
มึงไปดูตำหนักจีนได้เลย ขนาดพล็อตแน่น กูยังเห็นคนมาติเตียนเยอะแยะ จับผิดนู้นนี่
พวกเสิ่นเจิ้นแต่งตามใจฉัน ไม่ศึกษาหาข้อมูลก่อนเขียนจะเหลือเลยมึง
ดังนั้นกูไม่แปลกใจที่เห็นเสินเจิ้นโดนด่าเละ ขนาดของแท้ยังโดนด่า พวกของก๊อปที่ทำออกมาแบบกากๆจะรอด?
นี่แหละที่กูอยากสื่อ พล็อตหลักปกติ มันไม่ได้หนีกัน ไม่ว่าจะแท้จะเทียม
เพราะต้นแบบเป็นไง คนเขียนแนวนี้ก็เดินตามๆกันมาแทบไม่ผิดเพี้ยน
ถ้าด่าเรื่องพล็อตหลัก มันก็เหมือนด่าของแท้ไปด้วย
ส่วนรายละเอียดเป็นอีกเรื่องนะ อันนั้นขึ้นอยู่กับความสามารถของคนเขียนแต่ละคน
>>301 ยิ่งพิมพ์กูก็ยิ่งไม่เข้าใจมึง มึงจะสื่อว่า จะพล็อตจีนแท้ๆ หรือจีนเสิ่นเจิ้น มันก็เหมือนกันหมด แมรี่ซูเบียวๆกันทั้งนั้น?
กูว่ามึงเข้าใจอะไรผิดแล้วล่ะ
ปกติกูไม่อ่านเสิ่นเจิ้นนะ(กูเองคนบ่นจอมนางตำหนักเย็นคนแรก) แต่กูก็รู้ว่ามันมีจีนเสิ่นเจิ้นดีๆ(ที่ถ้ามันดีกูจะไม่อยากเรียกเสิ่นเจิ่นว่ะ ก็อปเกรดเสิ่นเจิ่นคือก็อปกากๆ) นิยายเซ็ตติ้งจีนคนไทยแต่งดีๆก็มี
พล็อต คือประเด็นหลักของเรื่อง ถ้ามึงบอกว่ามันเหมือนกันหมด แสดงว่ามึงอ่านเจอแต่แนวตลาดแล้วล่ะ
มากกว่ารักแต่ละเรื่องพล็อตก็ใช่จะซ้ำกัน เอาง่ายๆบางเรื่องนางเอกงามล่มเมืองพระเอกฮ่องเต้ บางเรื่องนางเอกคุณหนูเอาแต่ใจพระเอกจอมยุทธ์ แค่ตรงนี้ก็ทำให้พล็อตมันต่างแล้ว หรือมึงจะบอกว่าพล็อตมีแค่พระเอกนางเอกโปรไฟล์ดี ตกหลุมรัก แฮปปี้? ยังไม่นับอีกว่าบางเรื่องพระนางพิการก็มี
กูอ่านจีนเยอะ เน้นอ่านจากเว็บ(แปลอิ้ง) นิยายซูๆไม่สมเหตุสมผล เน้นนางเอกเทพตัวร้ายกากมาให้ตบเอาสะใจมีเป็นร้อยเรื่อง อิเรื่องพวกนี้กูอ่าน10กว่าตอนก็ปิดทิ้งเลิกอ่าน ขาดความสมเหตุสมผล ไม่สนุก ซูเกิน แต่คนชอบเยอะก็มี ทรราชตื๊อฯนั่นก็ตัวอย่าง คนชอบเยอะชิบหาย แต่กูปิดทิ้งตั้งแต่นางเอกไปท้าพ่อมันละว่าเป็นเทพโอสถได้จะบลาๆๆๆ
พล็อตดี ภาษาดีก็ชม
พล็อตเหี้ย ภาษาดีกูก็ด่า
ไม่เกี่ยงจีนแท้หรือเสิ่นเจิ้น
ด่าพล็อตหลักเสิ่นเจิ้นบางเรื่อง ไม่ได้แปลว่ากูด่าเสิ่นเจิ้นทุกเรื่องฉันใด ก็ไม่ได้แปลว่ากูด่านิยายจีนแท้ฉันนั้น
ที่มึงบอกว่าเขียนตามๆกันมา มึงดูถูกนักเขียนทีตั้งใจเขียนจริงจังมากเกินไปแล้ว
กูเน้นอ่านจากจีนแปลที่เข้ามาขายในบ้านเราวะ เพราะเป็นแนวทั่วไปที่คนอ่านนิยม
พล็อตหลัก เส้นเรื่อง โครงเรื่องหลัก
นักเขียนไทยปกติ ได้ตัวอย่างมาจากหนังสือแปลที่นำมาขายในท้องตลาดบ้านเราไง
รสนิยมหลัก คนอ่านเป็นคนกำหนดว่าเรื่องแบบไหนถึงขายดี
ประเด็นที่ด่าถึงความไม่สมเหตุสมผลของพล็อต มันมีที่มาที่ไปเพราะนักเขียนก็เป็นคนอ่านเช่นกัน
แนวเรื่องที่เขียนจึงได้แรงบันดาลใจ หรือคัดลอก มาจากต้นฉบับที่แปลออกมาทั้งนั้น ใช่มั้ย
คือ กูตั้งใจจะสื่อไงว่า ถ้าด่าพล็อตหลักโครงเรื่อง มันก็เหมือนที่เพื่อนโม่งด่าพล็อตหลักนิยายจีนแปลมานั่นแหละ
ที่เพื่อนโม่งคิดเห็นว่าพล็อตคนไทยเขียนตรรกะแปลกๆไป (ทั้งที่จริงได้ แนวทางมาจากพล็อตนิยายแปลล้วนๆ)
เพราะเพื่อนโม่งอาจจะไม่ได้ซื้อแนวท้องตลาดมาอ่านนั่นเอง พล็อตหลักโครตเหมือนกันมาก ต่างกันที่รายละเอียดที่คนเขียนลงมาเท่านั้นไง
นี่คือประเด็นที่กูอยากสื่อ
>>283 เช่นตัวอย่างซีรี่ย์เรื่องนี้
ความจริง คนระดับจิ๋นซี ถ้านางสนมมามากมายแบบนี้ คนทั้งตระกูลหรือชนเผ่าต้องถูกฆ่าทิ้งหมดบ้านหมดเมืองไปแล้ว
แต่นี่รักมาก เปย์มาก นี่ก็เป็นตัวอย่างที่ต้นฉบับแสดงให้เห็นไงว่า ตรรกะความคิดจริงๆ ในนิยายในละคร อย่าเอาความคิดทั่วไปไปคิดมาก เดี๋ยวจะไม่ฟินกันเปล่าๆ
>>303 กูเข้าใจมึงนะเพื่อนโม่ง ว่ามึงจะสื่ออะไร พล็อตแย่ๆ ไม่ว่าจีนแท้หรือเสิ่นเจิ้นเขาก็ด่ากันหมดแหละ
ที่คนเขาด่าเสิ่นเจิ้นหนักๆ ก็ตรงรายละเอียดความสมเหตุสมผลของเนื้อหาซึ่งแม่งไม่ค่อยจะมี และควรไปศึกษาขนบธรรมเนียมวัฒนธรรมจีนมาให้ดีก่อนเขียนออกมาให้คนอื่นอ่าน ไม่ใช่เอาความเป็นไทยใส่ไปทั้งที่ background เขียนเป็นจีน อ่านละมันไม่อิน มันตลก
>>303 ต่อให้มันเป็นนิยายจีนขายดีดังถล่มทลายได้ทำซีรี่ย์ ถ้าพล็อตห่วย กูก็ด่า มีเรื่องนึงที่กูเลิกอ่านไปก็กำลังจะได้ทำเป็นซีรีย์ แต่กูก็ด่าพล็อตมันอยู่ดี
ถ้าพล็อตห่วย กูด่าหมด ไม่สนหรอกไทยจีนเสิ่นเจิ้น และมันก็ไม่เหมือนกูด่านิยายจีนแปลด้วย เพราะกูเลือกด่าเฉพาะเรื่อง
ยกตัวอย่าง อิIce Queenที่โม่งบนๆแปะไว้แม่งพล็อตเห้ตั้งแต่ต้นเรื่อง กูก็ด่า ต่อให้มีโม่งบอก อุ๊ย พล็อตนี้เหมือนฮองเฮาไม่ทำ นิยายจีนแปลแท้ๆ ก็ไม่เกี่ยวกัน กูด่าควีนน้ำแข็งหลอดอยู่ ถ้ากูไปอ่านฮองเฮาไม่ทำกูก็ด่า พล็อตเดียวกัน=/=เรื่องเดียวกัน ซึ่งกรณีนี้กูไม่อ่านฮองเฮาไม่ทำเพราะพล็อตเห้ ไม่เกี่ยวกับอย่างอื่น และกูก็จะไม่อ่านควีนน้ำแข็งหลอด เพราะพล็อตเห้ ไม่ใช่เพราะพล็อตเห้เหมือนฮองเฮาไม่ทำ
แนวตลาด คนนิยมสายเปย์เมียอยู่แล้ว มันออกมาขายเยอะก็ตามกลไกตลาด แต่คนที่มองว่าหลายเรื่องไม่สมเหตุสมผลก็มี(ยกตย.แสนทราม นี่ก็สายซูสะท้านเปย์เมีย คนก็ด่าเยอะว่านางเอกมารยาททราม ไม่ได้ชอบกันทุกคน) ไม่ถูกจริต เห็นจุดไม่สมเหตุสมผล ก็ด่าดิวะ
แต่งนิยายที่ดีต้องทำการบ้าน จะเขียนถึงอะไรต้องมีข้อมูลเรื่องนั้น คนจีนก็ไม่ได้เขียนนิยายวังหลังดีทุกคน คนไทยเองให้เขียนเรื่องในรั้วในวังก็ใช่จะดีทุกคน
แต่มาเจอป่าช้าวัดดอนในนิยายจีน ความเหร้คูณเข้าไปเลย
อ่านพวกมึงคุยกันกูนี่พนมมือรัวๆ มีใครจะเหลาเรื่องอะไรอีกบ้างมั้ย จัดมาที
มีจีนคนไทยแต่งเรื่องไหนโอเคบ้างวะ กูถามแบบนี้น่าจะง่ายกว่าถามหาเรื่องกาก
นักเขียนรุ่นเก่าๆมีแต่งบ้างมั้ยอ่ะ (ไม่ใช่กฉ นะเฟ้ย หมายถึงสมัยก่อนมีใครแต่งบ้างป่าว) ถ้ามีจะไปหามาอ่านดู หรือว่าแนวจีนไทยแต่งมีแต่นักเขียนรุ่นใหม่ๆเขียนวะ
เดี๋ยวนะ การที่มึงบอกว่าคนที่แต่งเสิ่นเจิ้นเพราะได้รับอิทธิพลพลอต หรืออื่นๆ มาจากของจีนแท้มาทั้งหมด กูว่ามันไม่ใช่ว่ะ
คือที่คนเค้าออกมาด่าๆเสิ่นเจิ้นกัน เค้าไม่ด้มุ่งเน้นที่ดูความซู สายเปย์ไรพวกนี้อย่างเดียวนะเว้ย มันดูไปถึงว่าคนแต่งน่ะเข้าถึงวัฒนธรรมจีนบ้างมั๊ย เอาง่ายๆอย่างที่โม่ง 228 (เปล่า) เหลาเรื่องไฉเหรินได้รับพระราชทานผ้าแพรสามศอก คือมึง ผ้าเส้นๆที่เอาไว้ผูกคอตายแต่เอามาทำเป็นผ้าห่มงี้ หรือแม้กระทั่งว่า เป็นคนไทยย้อนไปจีน สื่อสารกันไงวะ มันไม่สมเหตุสมผลเลยไง
แล้วอีกอย่างมากกว่ารักก็ไม่ได้มีแต่พลอตเดิมๆนะเว้ย กูไม่รู็หรอกว่ามึงอ่านเรื่องไหนมาบ้าง แล้วนิยายจีนที่บ้านเราเอามาแปล พลอตมันก็หลากหลาย ไม่ได้มีแต่เน้นความซู ความเบียว สายเปย์ขนาดนั้น แต่ทำไมเสิ่นจิ้นแต่ละเรื่องที่กูลองหยิบมาอ่านนี่มีแต่พลอตเดิมๆวะ แถมข้อมูลตกๆหล่นๆ จินตนาการล้ำเลิศมาก นักเขียนที่ดีควรทำการบ้านหน่อยนะเว้ย
นี่กูมีความรู้สึกว่าเหมือนมึงมาเถียงแทนนิยายเสิ่นเจิ้น จนกูนึกคิดไปละว่า มึงเป็นคนเขียนเรื่องไหนที่โดนโม่งเอามาดิสคัสกันเปล่าวะ
เออ แล้วกูก็ไม่ได้ด่าแต่เสิ่นเจิ้นหรอกว่ะ จีนแท้กูก็ด่ารัวๆอยู่ถ้าแม่งมันแย่ อะไรดีกูก็ชม อะไรแย่กูก็ด่า ไม่ได้เลือกที่รักมักที่ชัง
พวกมึงจะทะเลาะกันทำไมเพื่อนโม่ง ในนี้มันก็มีทั้งนักเขียนและนักอ่านนั่นแหละ
เรื่องพวกนี้ต้องแยกแยะความต้องการของคนเขียนแต่ละคนออกก่อน
-มีนักเขียนหลายคนเริ่มเขียนเพราะอยากได้ผู้ชายสายเปย์ บางคนก็อยากได้ผช.เท่ๆ เก่งๆ มันเป็นเรื่องปกติที่ส่วนใหญ่จะเขียนให้พระเอกที่เก่ง มีอำนาจ เปย์เมีย เพราะผู้หญิงจะภูมิใจที่ผัวมีอำนาจ แล้วตัวเองก็ข่มผัวอีกที แบบเมียนายพลในข่าวที่ออกมานั่นแหละ ที่จริงนางเอกที่ผัวเปย์จนนิสัยเสียก็ไม่ต่างจากมนุษย์ป้าที่เป็นเมียผู้มีอิทธิพลทั้งหลายนะ 555+
-กับนักเขียนอีกส่วนหนึ่งที่อยากเขียนเพื่อพัฒนาพล็อต สไตล์ การบรรยาย วัฒนธรรม ซึ่งบางคนก็เขียนให้ผัวเปย์ได้ บางคนก็ไม่เขียน อันนี้แล้วแต่จริต แต่นักเขียนส่วนนี้จะเริ่มโฟกัสที่ความสมจริงหรือวัฒนธรรมของจีนก่อน แล้วค่อยใส่ปมใส่เนื้อหาเพื่อให้เกิดพล็อตที่มันไม่แหวกม่านประเพณีมาก แต่ว่าสายนี้ส่วนใหญ่ถ้าปังก็ปังเลย ถ้าเงียบก็เงียบเป็นป่าช้าวัดดอนของเพื่อนโม่งนั่นแหละ
นิยายจีนหลายเรื่องกูก็ด่า หลายเรื่องกูก็ชอบ แล้วแต่ว่าพล็อตโดนใจรึเปล่า
ที่สำคัญที่สุดเลยก็คือ นักเขียนสายหาข้อมูล หลายคนต้องลงทุนสูงเหมือนกันนะเพื่อนโม่ง เพราะฉะนั้นไม่แปลกที่บางคนจะอ้างอิงจากนิยายที่เคยอ่านเพราะมันหายง่ายที่สุดแล้ว
ส่วนตัวกูนั้นคอยเช็ดเหงื่อเป็นระยะ โชคดีที่เรื่องที่กูเขียนไม่ได้อยู่ในประเด็น
>>314 มันเหมือนพวกเขียนรายงานแล้วไปอ่านรายงานของรุ่นพี่ปีก่อนๆ นั่นแหละ มันก็จะวนๆ อยู่ที่เดิมไม่ไปไหน พวกมึงก็ไม่ต้องแปลกใจหรอกว่าเนื้อหาทำไมมันเหมือนภายเรือวนในอ่าง ส่วนตัวกูแอดวานซ์ไปกว่านั้นนิดหน่อย ตรงที่ว่ากูชอบหยิบประเด็นในหนังสือ(ที่ไม่ใช่นิยาย) มาใส่ในเรื่อง คนเลยไม่ค่อยด่าเพราะมันไม่ค่อยเหมือนใคร(หรือนักอ่านกูไม่รู้เรื่องก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ะ 5555+)
ของกู กูดูซีรีย์แล้วจิ้น อยากได้พระรอง ขัดใจนางเอก กูแต่งนิยายเองแม่งเลย 55555555
อย่าด่ากูนะ กูทำเพื่อความสุขของกูเอง
>>319 >>320 >>321 กูพูดจริงมึง กูแค่รู้สึกว่ากูอยากได้ผู้ชายแบบไหนกูก็เขียนออกมาแบบนั้น คือกูเขียนไปกูก็อยากเลียจอไปแล้วบอกว่ามาเป็นของกูเถอะ (แต่ก็นั่นแหละมึง กูต้องยกให้นางเอกลูกกูอีก)
ส่วนหนึ่งที่คนอ่านฟินก็เพราะแบบนี้ด้วยมั้ง เวลากูอ่านนิยายถ้าเขาสร้างพระเอกมาดีพอ กูก็ชอบ ก็อยากได้ ทำให้ฟินและอยากเอาตัวเองเป็นนางเอก
จริงๆ จะว่านักอ่านสายฟินเยอะก็เพราะงี้แหละเพื่อนเอ๋ย /สูดกาว
หญิงสาวเฝ้าสุสานที่โม่งข้างบนบอกว่ากระแสดีเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่กูอ่านไม่รอด อ่านสองบทก็ปิดแล้ว ไม่ใช่เพราะมันเหี้ยมากกว่าดี แต่กูอ่านแล้วไม่อิน
กุนี่ตาม ๆ เพราะกลัวสักวันนิยายกุจะมาโผล่ชื่อโดนด่า แต่คิดอีกทีคงไม่เข้าตาพวกเมิงมั้ง แต่พอได้เขียนเองอ่านเม้นนักอ่านก็สนุกดีนะ ฮาดี
>>330 https://fanboi.ch/webnovel/4205/
มาแล้วห้องสำหรับพวกเสิ่นเจิ้น แนวโบราณ พีเรียต กูแปะข้อมูลบางอย่างที่คิดว่าเพื่อนโม่งอยากได้มาให้ละ
ทำไมเดี๋ยวนี้นิยายเสินเจิ้นใน ดด ชอบมาแบบทีละนิดทีละหน่อยวะ 30% 40% 50%งี้
เออ พวก เปอร์เซ็นต์มันน่ารำคาญ พอๆดับให้ความรู้สึกว่าปั๊มยอดวิว เพราะคนจะได้มาส่องบ่อยๆ
พูดถึงปั๊มวิวกูรำอยู่เรื่องนึงแม่งอัพตอนแบบไม่มีเนื้อหาแค่เข้ามาบอกแค่ว่าถ้าจะขอเข้ากรุ๊ปเพื่ออ่าน nc ต้องทำตามนี้ 1 2 3 4 และทำแบบนี้สลับกับลงนิยายประจำ
กูรู้สึกว่าแม่งปั๊มวิวชัดๆ แถมท้ายตอนชอบบอกว่าถ้าเม้นท์ถึง 200 เม้นท์จะรีบมาอัพ กินเม้นท์ต่างข้าว กูเลิกอ่านแม่งเลย รำในความเยอะ
กูเป็นพวกชอบอ่านแล้วไม่เมนท์ เพราะ
1. กูรำลูกหาบ ที่มาปกป้อง คนเขียน แทนที่จะรับฟังคอมเมนท์ ไม่ว่าจะบวกหรือลบ
2.กุเบื่อคนเขียนที่เขียนนิยายแลกเมนท์แต่ห้ามติงานตัวเอง
3.บรรยากาศไม่น่าคุยด้วย
กูกก้อไม่เคยเม้น ไม่อัพต่อก้อเรื่องของมึง กูไปอ่านเรื่องอื่นได้
ไม่ใช่แค่เสิ่นเจิ้น เว็บเด็กดวกเขานิยมปั๊มวิว พวกมึงไม่รู้หราาาา ล่าสุดเห็นวิธีใหม่ ทำตารางอัพ อ้างเปิดตอนไว้ก่อนตอนเช้า เย็นๆ เดี๋ยวมาอัพ
.
.
.
.
.
.
ห่าน กุก็โง่เผลอไปกดดูช่วยมันปั๊มยอดวิวซะงั้น ว่าแล้วรีพอร์ตใส่แม่ม
สหายโม่งเอ๋ย กุอ่านที่พวกเมิงโพสกันแล้วสงสัยอะไรบางอย่าง
ถ้าหนัง AV ถือว่าเป็นสื่อผิดกฎหมาย แล้วทำไมนิยาย nc ถึงไม่ผิดกฎหมายบ้างวะ
ไปดูห้องนักเขียนเสิ่นเจิ้นมาถึงได้รู้ว่ามีนักเขียนเสิ่นเจิ้นรุ่นเล็กหลายคน แบบนี้ที่อวยๆ ด่าๆ กันมาในนี้จะเชื่อถือได้สักกี่มากน้อยวะ กูจะรู้ได้ยังไงว่าไม่มีคนอวยตัวเองตัดแข้งตัดขาคนอื่น
>>352 กูก็เขียนนิยายและไม่อวยตัวเอง กูไม่อยากโม่งแตกและกูกระดากปากมากพอ
แต่ในขณะที่กูเขียน กูก็เป็นนักอ่านด้วย
กูสงสัยว่าถ้ากูมาเหลานิยายที่อ่าน อยากมอย แต่ถ้าเป็นไปในทางลบบ้าง ติบ้าง กูจะโดนหาว่าตัดแข้งตัดขาคนอื่นไหมอะ
หรือถ้ากูมีชม มีอวย กูจะโดนหาว่าม้าหรืออวยนิยายตัวเองไหม
หรือกูไม่ควรพูดถึงเรื่องของคนอื่นเลยจะดีที่สุด?
กูเห็นใจคนแต่งที่พยายามหาข้อมูลเลยว่ะ เจอพวกเสินเจิ้นนิยมเย็ดแย่งอันดับสูงๆในดดไปหมด
หรือกูน่าจะสิ้นกับนักอ่านในดดแล้ว หลายอันดับสูงไม่มีห่าอะไรเลยนอกจากก็อปพล็อตกับฉากเย็ดน้ำแตก ถึงขายได้
ถ้าแทนตัวเองใช้คำว่า "ข้า" เรียกอีกฝ่ายว่า "แก" เซ็ตติ้งจีนโบราณ ไทเฮาพูดกับฮ่องเต้ เพื่อนโม่งว่ามันแปลกๆมั้ย พอดีอ่านเสิ่นเจิ้นเรื่องนึงมาแล้วเขาใช้แบบนี้ อ่านแล้วรู้สึกสะดุด หรือคิดไปเองคนเดียว ปกติก็ใช้แบบนี้
กู360นะ เพิ่มอีกนิด มันเป็นฉากที่ไทเฮากับฮ่องเต้ ที่เกลียดกัน กำลังด่ากัน ซึ่งใช้ข้ากับแกทั้งบทเลย กูอ่านแล้วมันตะหงิดๆ เลยมาถามเพื่อนโม่งว่าปกติเขาใช้แบบนี้กันมั้ย เพราะกูเองจีนแท้ก็ได้อ่านมาเยอะอะไร
ตงิด เขียนแบบนี้
>>367 แพศยา= โสเภณี , หญิงสำส่อน , หญิงชั่วในกามคุณ
ปกติที่คนไทยด่ากันเด็กจะไม่ด่าผู้ใหญ่ซึ่งหน้าว่าแพศยา จะคนอายุมากว่า อีกอย่างนี่คือโบราณ ไม่ใช่สมัยใหม่ที่จะอะไรอะไรก็แพศยา ด่ากันเล่น อย่างที่บ้านเชื้อจีนคำนี้ไม่ด่ากันนะโดนตีตาย
ฮ่องเต้ไม่น่าปากหมาด่าคนแบบนั้น ผิดกาละเทศะ ควรเลือกใช้คำเป็น เรียนหนังสือมาเยอะ อยู่ในวังใช้คำอย่างกับนางกำนัลปลายแถวในละครไทย
แพศยานี่คำหยาบมากๆเลยไม่ใช่เหรอ
คำว่าแพศยาใช้กันมาตั้งแต่ยุคหนังจีนกำลังภายในเข้ามาแรกๆ แล้ว สงสัยเหมือนกันว่ามาจากคำว่าอะไร
ปกติถ้าไม่ใช่หญิงสำส่อนก็ไม่ค่อยมีคนใช้ด่านะ ส่วนมากจะด่าสารเลว หรือพวกนางหญิงร้ายกาจไรพวกนี้
>>364 เรื่องจอมนางเสิ่นเจิ้นนั่นอย่าไปทักอะไรนะมึง รับรองมึงโดนตีนลูกหาบเละ ก่อนโดนไล่ให้ไปแต่งเรื่องเองแบบที่กูเคยโดนแน่
>>366 คำว่าแพศยาจะเรื่องแบบไทย จีน ฝรั่ง ญี่ปุ่น เกาหลี ซิมบับเว เอธิโอเปีย ฯลฯ อะไรก็ตาม เขาเอาไว้ด่าผู้หญิงในความหมายว่าสำส่อนหรือคบชู้สู่ชายนะ ไม่มีใครชาติไหนเอามาด่าในความหมายอื่นว่าเลวในเรื่องอื่นหรอก เช่น ถ้าผู้หญิงใจร้าย ผู้หญิงขี้โกง ขี้โกหก ผู้หญิงปากจัด ผู้หญิงโหดเหี้ยมอำมหิต ฯลฯ แบบเนี้ย ไม่เข้าข่ายที่จะด่าว่าหญิงแพศยา เพราะไม่เกี่ยวกับการคบชู้สู่ชาย
แต่ไทเฮาต้องมีศักดิ์เป็นแม่ของฮ่องเต้นะ ต่อให้ไม่ใช่แม่แท้ ๆ ผู้ให้กำเนิด ก็ยังถือเป็นแม่อยู่ดี ไม่มีทางหรอกที่ฮ่องเต้จะด่าไทเฮาว่าแพศยาแบบนั้นได้
กูทดลองอ่านจอมนางเสินเจิ้นใน MEB แล้ว กูเห็นคะแนนคนให้หัวใจตั้งสองร้อย กูนึกว่าเรื่องจะดี
เหี้ย!!! เป็นนิยายที่เขียนได้ออกมาให้กูเห็นภาพ นางเอกลิเกไปใส่ชุดงิ้ว สำนวนแม่งโครตหนังไทย
กูว่ามันสนุกตรงที่นางเอกซู เก่งไปหมด มีวิทยายุทธ เป็นแพทย์ เปิดร้านค้าขาย ถูกคนอ่านที่ต้องการอะไรสนองความต้องการแบบนั้น
เรื่องอื่นที่ได้คะแนนน้อยกว่า อย่าง เฝ้าสุสาน สโลว์ไลฟ์ นักเขียนแต่งออกมาได้เข้าถึงนิยายจีน ละมุนกว่าแยะ
กูอ่านตัวอย่างแล้ว อยากได้เล่มเลย
เห็นกำลังพูดถึงประเด็นคำว่าแพศยาพอดี
คืองี้เพื่อนโม่ง คำด่าว่า"แพศยา" รากมันมาจากสมัยที่คนมี4วรรณะของศาสนาพราหมณ์-ฮินดูน่ะ แล้วเป็นคำด่าที่ผู้หญิงวรรณะกษัตริย์กับวรรณะพราหมณ์ใช้ด่ากัน ด่าว่า "นางแพศยา"=หญิงวรรณะแพศย์ ที่เป็นวรรณะต่ำกว่า หรือแปลตรงตัวง่ายๆคือหญิงชั้นต่ำนั่นแหละ
แต่พอไทยรับคำนี้เข้ามา มันก็กลายเป็นหญิงชั้นเลว สำส่อน คบชู้สู่ชายไป
ส่วนเรื่องคำด่าในนิยายจีน ตามที่กูเข้าใจนะ สมัยนั้นกดขี่ผู้หญิงอยู่แล้ว การด่าว่าแพศยา=ผู้หญิงไม่บริสุทธิ์ ผ่านชายมากกว่าหนึ่ง=ไร้ค่าไร้ราคา ต่ำชั้น
เวลาตัวละครชายเจอตัวละครหญิงเล่นงาน/เก่งกว่า เอะอะด่าแพศยาหมดเลยนั่นแหละเพื่อเป็นการดูถูก
แต่บริบทการด่าจะไม่ด่าญาติผู้ใหญ่เพราะแม่งจะเข้าตัว(พี่น้องต่างแม่ก็มีด่ากันว่าแพศยานะ) อย่างฮ่องเต้ด่าไทเฮา=ด่าแม่(แท้ไม่แท้ก็แม่)ตัวเอง=คนเป็นลูกก็ไม่ต่างกัน
กูเอียนองค์หญิงสโลวไลฟ์ มันสนุกแค่ตอนเป็นแมวเท่านั้นแหละ พอม่านม่านมาอยู่ในร่างคนก็ไม่มีอะไร ตอนจบก็ดูรีบๆ ไร้ความตื่นเต้น ไม่มีความพีคอะไรเลย สโลวไลฟ์สมชื่อ กูไม่ติดใจเรื่องฮ่องเต้เห็นแมวกำเดาไหลแล้วฟินยั่วแมว แต่รำคาญที่พล็อตช่วงท้ายๆ ไม่มีอะไรเลย อ่านแล้วผิดหวัง
>>380 กูว่ามันสนุกพอใช้ได้ ดีกว่าจอมนางเสินเจิ้นเรื่องนั้นกูอ่านแค่ตัวอย่างเจอคำว่า "แก" เข้าไป กูปิดทันที ไม่ไหววะ
ส่วนเรื่องลอก กูไม่รู้นะ คล้ายเพียงหนึ่งใจ แต่สลับตัวเป็นนางเอก เป็นแมวแทน เนื้อเรื่องในรั้วในวังเหมือนกัน แต่การดำเนินเรื่องแตกต่างกันไป ถ้าจะเทียบกันแล้วกูให้เพียงหนึ่งใจสนุกมากกว่า
ถ้าจะเปรียบเทียบกับเพียงหนึ่งใจ
สโลวไลฟ์มันเกือบจะดีแล้ว มาตายสนิทตอนม่านม่านเป็นคน พอเป็นคนปุ๊บไม่มีอะไรให้อยากติดตามเหมือนคนเขียนไม่ได้คิดเผื่อไว้ ให้อารมณ์เหมือนเล่ามาเรื่อยๆ แล้วตัดจบ การแก้ปัญหาดูง่ายๆ ไปหมด ไม่เหมือนเพียงหนึ่งใจที่มีเรื่องชิงอำนาจล้างบางตระกูลตัวโกง กูอ่านแล้วรู้สึกว่ามันต่อเนื่องกว่า น่าติดตามกว่า การกลายเป็นหมาของโฮ่งเต้มันดูเป็นสิ่งจำเป็น เป็นจุดสำคัญที่ทำให้คดีพลิก
ตัดกลับมาดูฝั่งสโลวไลฟ์...ไม่มีเหี้ยอะไรแบบนี้ ฉากที่ควรสนุกอย่างฉากลากไส้แม่เลี้ยงก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรเลย ไม่มีหักมุม ทุกอย่างคาดเดาได้
อื่นๆ ก็พูดไปหมดแล้ว
กูไม่ชอบในความเนื้อย่าง ขอซีอิ๊ว ไม่มีอะไรจะเล่นแล้วเหรอ แหม อยากจะปลูกผักขึ้นมาอีก
>>386 สนุกดี กูชอบนิยายที่นางเอกทำงานเลี้ยงตัวเอง ดูมีความ rpg ถึงนางจะปลูกเพื่อนสนองกระเพาะก็เถอะ นางเรียนเกษตรมาด้วย นางเลยมีความฝันอยากมีที่ อยากสโลว์ไลฟ์ปลูกผักแดกเองเกร๋ๆชิคๆ
กูรำคาญตรงเอะอะๆขอซีอิ้วเหมือนกัน เล่นซ้ำจนไม่ฮา น่าจะเปลี่ยนบ้าง เต้าหู้สูตรพิเศษ เต้าเจี๊ยวหมักxo ฯลฯ แต่คงขี้เกียจแล้วมั้ง แค่ซีอิ้วคนก็ฟินกันละ
>>379 ขอบคุณที่เปิดโลกให้เห็นถึงรากศัพท์ ชอบมากถกกัน แบบนี้. ได้ความรู้ดี
เมื่อนขจะใช้ความหมายเดิมตามรากศัพท์นขก็ควรใส่เชิงอรรถหน่อยเพราะไม่ใช้ความหมายตามพจนานุกรมทั้งไทย หรืออังกฤษ ไม่งั้นเวลาเกิดมีนขย้อนอดีตไปใช้รากศัพท์ รุ่นแรกดึกดำบรรพ์ คนอ่านจะงงเวลาชมตัวละครที่เป็นหญิงงามว่าโสเภณี
มันก็ไม่ได้รากศัพท์อะไรเลยนะ พจนานุกรมราชบัณฑิตฯก็มี https://www.img.in.th/image/NlL3
มึง กูไปเจอเรื่องนึงมา อัพสามช่วงเวลา ตอนเช้าเปิดตอน ตอนเย็นลงเนื้อหา ตอนค่ำแก้คำผิด+โปรโมท
ฮะ คือยังไงอะมึง แบบนี้ก็มีหรอวะ
กูก็ว่า ทำไมจำนวนตอนน้อย แถมแต่งเป็นเรื่องแรกแต่ดันขึ้นท็อป คนอ่านก็ไม่ว่าอะไรซักคำ นี่ถ้ากูไปท้วงคงโดนยำตีน
มึงอย่าอ่านอย่างเดียว รีพอร์ตด้วย เมื่อก่อนเห็นกุก็ไปเมนต์บอกแล้วเจอยำตีนจากลูกหาบเดนตายเหมือนกัน เดี๋ยวนี้เลยไม่พูดมาก กดรีพอร์ตแม่ม
ฝั่งวายก็มีงี้ แม่งอัพเดตทุกคืน คืนละ30-35% ทำมานานแล้ว บางเรื่องแต่งจบจนตีพิมพ์แล้วก็ยังลงแบบนี้อยู่
กูว่ารีพอร์ตไปwmก็ไม่แก้ไรหรอก มันอยู่ที่สันดานคนแต่งละ ดีไม่ดีโดนติ่งด่าอีก
กูขอกรีดร้องเสิ่นเจิ้น กฉ ตอนล่าสุดหน่อย
ความฟินนี้ดียยยย์
ถามหน่อย แบบนี้จะเรียกว่าอัพหลอกปั๊มยอดวิวได้มั้ย กุสังเกตพฤติกรรมมาหลายวันละ ถ้า wm ยังปล่อย อนุญาตให้ลงแบบนี้ได้ วันหลังกุจะทำมั่ง
http://imgur.com/a/V85RP
มันต้องแก้ไขเพิ่มเติมกี่ตัวอักษรนี่แหละ ระบบถึงจะเตือน
กูก็เคยพยายามทำเป็นอัพแล้วมาย้อนแก้ไขนิดๆหน่อย ให้นิยายเด้งเล่น พอมาตอนหลังคงจะทำกันเยอะ wm เลยแก้ระบบใหม่ กูไม่รู้ แก้มือหงิกก็ไม่เด้ง 55555
กุไม่เคยทำ จะแก้คำผิดทียังต้องรอเวลาอัพตอนใหม่แล้วค่อยกด กลัวมันเด้งเตือนคนอ่านเข้าใจผิดว่าลงตอนใหม่
กูก็ไม่เคยทำ มันดูเอาเปรียบคนอื่นอะ
>>411 https://writer.dek-d.com/plerngakkee/story/view.php?id=1681582
อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยกู
มีคนเมนต์ด่าว่าเขาปั๊มวิว เขาเลยไปดราม่ากับนักอ่าน นักอ่านก็เข้ามาปลอบใจ
ถามจริง คอมเม้นท์นั่นแรงเหรอวะ กูอ่านละไม่เห็นรู้สึกอะไร หรือมันจี้ใจดำ
นข.ก็ยอมรับเองตั้งแต่ในหน้าแรกแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วพอมีคนเตือนจะดราม่าทำไม
เจอแบบนี้รีพอร์ตไปเลย ไปเตือนก็เจอแต่ความงี่เง่า
คอมเมนต์ยังไม่แรงเท่านักเขียนกับลูกหาบเลยว่ะ ดราม่าจนขึ้นท็อปสามไปอย่างเกร๋ๆ
ก็มันน่ารังเกียจจริง ๆ เอาเปรียบคนอื่นที่เขาอัพเนื้อหาวันละรอบ แล้วมึงจะอัพเช้าชื่อเรื่อง อัพเย็นเนื้อเรื่องเพื่อไร อ่านแล้วขึ้นเดะกูไปเม้นเปิดกะลามันมั่ง
โอ้โหววววว คอมเมนต์ลูกหาบแต่ละคนนี่แบบเหมือนพวกคลั่งยาบ้า มีถามว่าอยากตายรึไงด้วยว่ะ กูว่าแม่งแรงกว่าติเรื่องปั๊มวิวอีกนะ
นักเขียนมันก็บอกชัดๆ ตรงไฮไลท์หน้าแรกว่าอัพตอนค่ำเพื่อโปรโมทนิยาย สัส เอาตรงๆ ก็ปั๊มวิวไม่ใช่เหรอวะ แล้วจะดราม่าบีบน้ำตาให้คนอ่านช่วยด่าเมนต์นั้นเพื่อ?
กูไม่ชอบตอนลุงเทียบ ดินสอไม้ กะดินสอกด ว่ะ กูว่าความคิดลุงผีเสื้อนี่ประหลาดคน และลุงก็ประหลาดจริงๆ
นางเอกมาจากยุคปัจจุบัน แต่สบถโดยใช้คำแทนตัวเองว่า "มารดา"
ก็งงๆนะ...
มุงต้องดิ้นในเฟสเว้ย ให้พี่อตินเห็น แล้วแม่งจะเร็วทุกเคส
ทำเพจแหกนิยายเด็กดีจะรุ่งไหมวะ ให้คนทางบ้านส่งเรื่องมาได้พร้อมข้อมูล เมิงจะเป็น hater ก็ได้แต่ขอให้มีหลักฐาน 555
เรื่องนี้ลอกเรื่องไหนมาบ้าง ปัจจุบันอันดันอยู่ท็อปอะไร เรื่องไหนอัพหลอกบ้าง ลากมาแหกแม่ง (แต่เรื่องปั้มวิวดูยาก ช่างมันละกัน)
https://www.dek-d.com/board/view/3784653/ แสดงความคิดเห็นกันหน่อยเพื่อนโม่ง
ล่าสุดเห็นไปตอบกระทู้บอร์ดนั้นแล้วนะ เราว่านางเกินเยียวยาว่ะ ถ้าจะมั่นขนาดนี้ก็....จ้า เอาที่สบายใจ
กูหนับหนุนการแหกแบบจริงจังมีหลักฐานแบบที่ >>432 ว่านะ เอาเลย กูเชียร์ เรื่องไหนที่ว่าลอกตัวละครหรือเนื้อหา ลอกยังไงส่วนไหนบ้าง ลอกจากเรื่องอะไร เรื่องไหนที่ว่าเสิ่นเจิ้นก๊อบบรรยากาศมันก๊อบมาจากเรื่องไหน จะได้รู้กันไปเลยว่าแหกกันขนาดนี้แล้วสนพ.ยังจะเอา กูรังเกียจพวกลอกงานกับพวกหยิบนั่นหยิบนี่มาเขย่าขายที่สุด กูเสียเงินซื้อหนังสือมาอ่านก็ไม่อยากเสียความรู้สึกเพราะพวกหากินแบบมักง่าย ในขณะเดียวกัน เวลาเห็นคนโดนด่าทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำอะไร ด่าแบบไม่มีมูลด่าแบบสักแต่ด่า กูก็สงสารเหมือนกัน
>>434 "นักอ่านน่ารักทุกคน ไม่ได้ตามไปต่อว่าอะไรใครเพราะคนเม้นท์ถอดล็อกอิน", "แต่ทุกคนเม้นท์ในหน้านิยายนะคะ ไม่ได้ออกนอกพื้นที่ส่วนตัว ไม่ได้ออกไปตามไปต่อว่าใครนอกไอดี"
จ๊ะมึง... โอ้ย หางโผล่แล้วนะมึง ถถถถถถ แถมเข้าใจอะไรของมึงเนี่ย! เม้นต์นั้นเขาก็บอกดีๆ แล้วไม่ใช่เรอะว่าทำแบบนี้มันน่ารังเกียจนะ แรงตรงไหน คนที่ดิ้นกับประโยคนี้ได้ นอกจากคนที่มีพฤติกรรมแบบนั้นแล้ว กุก็นึกไม่ออกแล้วว่ะ
แล้วการที่ลากความเห็นเม้นต์นั้นไปตั้งตอนใหม่ ร้องไห้โอดโอยเหมือนถูกกระทำย่ำยีคือไรฟ่ะ ไม่ใช่ลากออกมาประจานกลางตลาดสดแแล้วจะเรียกว่าอะไร
ยังไม่นับลูกหาบนางนะ โอ้ยยยย บางเม้นต์นี่สถุนเรียกพ่อ อิจฉาเอย ไม่มีสมองเอย เขาลงให้อ่านฟรีแล้วทำเป็นบ่นเอย เออ นี่กุไม่ขอข้าวนางกินตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย เพราะอ่านฟรีเลยพูดมากไม่ได้ใช่มั้ยคะมึง?
ถามน้อย คิดว่าอัพเป็นเปอร์เซนต์เป็นการปั่นวิวปะ? พอดีทำอยู่ ที่ทำเพราะอยากได้เมนท์ ไม่ใช่วิว
แต่ถ้าคิดว่าใช่จะได้เลิกทำ
>>438 ตอบ ปั่น แล้วกุว่ามันก็ไม่เห็นเกี่ยวว่าจะได้เม้นเพิ่มเลย การทำแบบนี้มันจะกลายเป็นยอดวิวห่างจากยอดเม้นมากขึ้น เพราะคนเดิม ๆ เข้ามากดดูหลายรอบ แต่ถ้าจะไม่เม้นก็ไม่เม้นอยู่ดี เป็นกุรำคาญด้วยต้องมาคอยจำว่าอ่านถึงไหนในตอนนั้นแล้ว วุ่นวาย ถ้าตอนนึงยาวไปหั่นเป็นตอนย่อยดีกว่า
จากทู้นั้นอย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าต่อไปนี้เราจะไม่อ่านงานของนข สองคน ขอบาย
สำหรับกูปั่นวิวไม่ขึ้นกับ % แต่ขึ้นกับความถี่ว่ะ ถึงจะอัพแค่ 20% แต่ถ้าอัพวันเว้นวันกูก็ไม่ถือสานะ กูชอบด้วยซ้ำ แต่ถ้าถี่มากกว่านั้นก็ไม่ดีละ
ระบบที่เว็บมาสเตอร์ทำในปัจจุบันน่ะ ไอ้พวกแก้คำผิดหรือรีไรท์เล็กๆ น้อยๆ เนี่ยะนะคะ ถ้าไม่จงใจลบแล้วกดอัพเดทไปก่อนแล้วลงใหม่ ยังไงก็จะไม่แจ้งเตือนอัพเดท เพราะระบบมันนับจำนวนคำโว้ย
ตอแxลสัดๆ อิดอก สมองป่วย เรียกร้องความสนใจก็เอาให้มันพอดีหน่อย กูก็ตอแxลเป็นแต่ขี้เกียจเสวนากับบัวใต้โคลนตม ฝากเอาข้อความกูไปวางด้วยนะคะ
ตอนล่าสุดของ บุปผาเคลือบไดมอนด์ นข ทำตาม นข เรื่องอ๋องอุ่นเตียงเลยจ้า แคปหน้าจอคนคิดต่างไปให้ลูกหาบรุมทึ้ง ด่าเขาลับหลังอีก สังคมคุณตะพาบจริมๆ มีประชดประชันบอกว่าไม่มีปัญญาเขียน 10 หน้าเหมือนคนอื่นเขา บลาๆๆๆ ถ้ามันลำบากที่จะทำก็เลิกเขียนเลิกทำเหอะ
ผู้สาวประเด็นสองนี่ นางไม่ฟังใครจริงๆ น่อ ใครคิดต่างนางวีนใส่หมดเลยว่ะ อธิบายซ้ำซากจะให้ตัวเองถูกให้ได้ มึงเป็นแกนโลกเรอะ
นี่คือสิ่งมหัศจรรย์อันดับหนึ่งที่น่ากลัวสุดในเว็บเด็กดวก. นักเขียนกระหายเลือดดดด
อันดับสอง ลูกหาบเดนตาย
อับดับสาม ปลิงดิ้น
เว็บเด็กดีกลายเป็นเด็กดวก เพราะคนพวกนี้จริงๆ
กูอ่านที่พวกมึงเหลามา เดี๋ยวนี้เว็บเด็กดีมีพวกนี้มากขึ้นหรือวะ น่าอนาถ
ติกันมาเยอะแล้ว ขอky หน่อย
พวกมึงมีจีนเสินเจิ้นอันไหนที่ชอบมากบ้างอ่ะ มันเยอะมากและไม่เข้าตากูเลย
กูชอบหลักๆตอนนี้มีแค่สองเรื่องคือ จิ่นเสวี่ยนหวาง กับ จอมทัพคู่บัลลังก์ ภาค ปณิธานแห่งจอมทัพ
จิ่นเสวี่ยนหวางนี่คนพูดถึงเยอะแล้ว แนวอินดี้มาก โคตรชอบพระเอกนางเอก แต่อีกเรื่องอันหลังนี่ไม่ค่อยมีคนพูดถึงกันเลย เม้นก็ไม่ได้มากมายแต่คุณภาพดีกว่าพวกติดท๊อปเยอะ กูไปตามอ่านจากคนมาแปะในห้องลิทแล้วโดนด่าว่าไม่อ่านเพราะชื่อนางเอก แต่กูอยากลองไปอ่าน ปรากฎว่าสนุกว่ะคนแต่งทำการบ้านมาดีหลายจุด แต่แอบดราม่านะ แต่ไม่ใช่ดราม่าพระนาง ดราม่าเรื่องสงครามมากกว่า
ไม่มีเพื่อนเม้าท์เรื่องนี้เลยมึง กูมาหาเพื่อน 55555
ส่วนพวกมึงมีอันไหนแนะนำวานแนะนำกูหน่อย จะตามไปอ่าน
กูไม่ชอบนางเอกสายเอาแต่ใจไร้เหตุผลเอะอะแก้แค้นหายากเหลือเกิน
>>454 สองเรื่องที่มึงชอบ คนอ่านน้อย แต่กูว่าจากที่เคยเห็นมา คุณภาพไม่น่าจะน้อยแหละ
ต้องทำใจจริงๆ มึง เรื่องดังไม่ดังนี่เพราะคงไม่ใช่แนวกระแส กูก็ไม่เคยอ่านสองเรื่องนี้นะ แต่ทุกครั้งเวลามีคนพูดถึง ส่วนใหญ่ก็กระแสบวกทั้งนั้น แค่นี้กูก็คิดว่าคนเขียนคงภูมิใจมากแล้ว
ส่วนเรื่องที่กูตาม กูเคยมาแปะในโม่งแล้ว ไม่รู้ตอนนี้กูเป็นอะไร อ่านนิยายแล้วเบื่อจนบางทีกูอยากเลิกตามเลิกอ่าน
- กลนาง
ในบรรดาท็อปๆ ดังๆ ที่ดูความเห็นมา กูว่ากระแสลบน้อยสุดละมั้ง นางเอกหลุดเข้าไปเป็นตัวร้ายในนิยาย ก็ไม่ได้คิดจะแก้แค้นอย่างเดียว ออกแนวท่องยุทธภพ มีใช้สมองแก้ปัญหา วางแผน
ภาษาดีใช้ได้ แต่เพราะการบรรยายของเขากูเลยคิดว่าตอนนี้เรื่องยังเดินได้ไม่ถึงไหนเท่าไร ที่สำคัญคือมีภาษายุคปัจจุบันหลุดมาในบทบรรยาย เป็นศัพท์ตปทที่กูจำแม่นด้วยคือ เสิร์ฟกับต่อคิว
กูคิดว่า ต่อให้บทบรรยายคนเขียนจะเรียกนางเอกว่าเธอ แต่บทบรรยายอื่น ๆ ก็พยายามใช้ศัพท์ใช้คำโบราณอยู่นะ กูเลยไม่รู้ว่าคนเขียนจะเลือกทางไหนกันแน่
บทบรรยายหลังบทสนทนาก็ละประธาน ทำกูงงตลอด พยายามเข้าใจว่าเป็นสไตล์การบรรยายของเขา แต่กูก็ขัดใจทุกที
เนื้อเรื่อง กูว่าด้วยบรรยากาศที่พาคนอ่านออกไปจากเมืองหลวง ผจญภัยโลกกว้าง เป็นจุดขายที่น่าสนใจดี เพราะมันทำให้กูรู้สึกไม่ซ้ำ ๆ จำเจกับเมืองหลวง คุณหนู องค์ชาย ไรงี้
พล็อต กูยังบอกอะไรมากไม่ได้ นางเอกฉลาดแต่กูคิดว่าสถานการณ์ที่จะส่งเสริมนางเอกให้ได้โชว์ความฉลาด(ให้คนอ่านเห็น) ที่ผ่านมายังไม่มากพอ หรือเพราะเนื้อเรื่องอาจจะยังไม่มากกูเลยคิดงี้ แต่จากที่กูตามจนตอนล่าสุดก็มีอีเวนท์ใหม่มาละ รอดูไป
-----
เออ กูว่ากูมาบ่นมากกว่าแนะนำ จริง ๆ กูอยากหาเพื่อนคุยเรื่องนิยายที่อ่านนานละ กูเป็นนักอ่านด้วย นักเขียนด้วย จะโดนหาว่าตัดแข้งตัดขาเขาไหมวะ
เพื่อนโม่งก็อ่านผ่าน ๆ ถือเป็นคำบ่นของกูในฐานะคนอ่านละกัน ถ้ามันดูเป็นคนเขียนที่ตัดแข้งตัดขาคนอื่น กูก็ขอโทษด้วยว่ะ
ยังมีอีกสองเรื่องที่กูตาม ถ้าไงเดี๋ยวมาบ่นต่อ คุยกับกูด้วยก็ได้ กูเหงา ถ้ามีคนอ่านเหมือนกูก็มามอยกับกูหน่อย
>>458 ตอนนี้ที่กูอ่านอยู่ก็มีเรื่องคุณชายข้าตระหนกจนผมร่วงแล้ว พระเอกก็คาแรคเตอร์ตลาดทั่วไปคุณชายมาดนิ่ง ส่วนนางเอกย้อนเวลามา คาแรคเตอร์ตื่นตูมคิดเยอะกังวลไปหมดคนเขียนเลยนิยามว่านางเอกเป็นกระต่าย เนื้อเรื่องตลกดี แต่ก็มีบางทีที่รู้สึกขัดๆ แปลกๆ บอกไม่ถูกเหมือนกัน รวมๆ แล้วให้ 7/10 อ่านได้เรื่อยๆ สบายๆ
>>459 เรื่องนี้กูก็อ่าน กูตามเขาจากเรื่องผ่านภพบรรจบฟ้า กูชอบเรื่องนั้นเขามาก เรื่องกระต่ายชอบน้อยกว่าหน่อย ตอนแรกๆสนุกแต่หลังจากที่ความแตกแล้ว กูไม่ได้เข้าไปอ่านต่อเหมือนมันมีอะไรขาดๆ แต่สนุกนะ นางเอกโคตรเอ๋อ แต่มันมีอารมณ์ขัดๆบางจุดจริงๆ ให้คะแนนน้อยกว่ามึงหน่อย 6/10
ส่วนผ่านภพที่เขาแต่งเรื่องแรกกูให้ 8.5/10 ช่วงแรกสนุกมาก ตอนจบดรอปลงมาหน่อย แต่ก็ถือว่าโอเคไม่แย่
เซี่ยหงอี้ หม่าป๋อเหอ
บุพเพเล่ห์รัก ควีนแรบบิท
สวรรค์ลิขิตรัก จวงจวง
โบตั๋นคะนึงรัก วสันต์จันทรา
นางใน ธาดาพร
เล่ห์ลวงรักจักรพรรดิเจ้าเสน่ห์ Anaiaris
หน้ากากลวงใจ black chip
นิยายทำมือแนวจีนทั้งหลาย ฝากสับด้วย มีใครอ่านแล้วบ้าง ควรเสียเงินมั้ย
มา กูมาต่อละ
- นางหงส์ เรื่องนี้จบไปแล้ว แวะไปส่องมา เรื่องเล่มที่จะออกก็ยังไม่เห็นข่าวคราว
กูมาพูดถึงเรื่องนี้เพราะกูอ่านจบ ไม่ได้ชอบหรือติดใจอะไร เอาจริงตอนอ่านกูยังจำสลับกับเรื่องอื่นด้วยซ้ำ(หรือเพราะกูอ่านมากไปจนมันผสมกัน แต่อีกความคิดนึงกูว่ามันยังไม่มีเอกลักษณ์มากพอ)
กูลืมเนื้อเรื่องไปเกือบหมดแล้ว นางเอกเหมือนจะเป็นลูกอนุจากตระกูลที่ตบตีกับพี่น้องสาวๆ เหมือนเรื่องอื่นแหละ จากนั้นก็สอบขุนนางได้เป็นผู้ตรวจการ แต่งงานกับพระเอกที่เป็นองค์ชาย แต่งเป็นพระชายาด้วย
กูสงสัยหน่อยว่า ลูกอนุแต่งเป็นพระชายาได้ปะวะ?
ชื่อเรื่องนางหงส์ กูค่อนข้างคาดหวังความเป็นหงส์ของนางเอกว่าจะไชน์ไบรท์ไลคึอะไดมอนด์ได้แค่ไหน ซึ่งจากสถานการณ์และอะไรหลายๆ อย่างในเรื่อง กูคิดว่านางเอกยังเป็นนางหงส์ได้ไม่มากพอ
แต่รวมๆ ก็อ่านได้เรื่อยๆ แหละ การเมืองไม่เข้ม ความรักไม่ฟิน ตบตีไม่เร้าใจ อือ กูว่ากูคงเรื่อยๆ แต่ก็ดัง คนก็ชอบเยอะอยู่นะ อาจไม่ใช่สไตล์กูเอง ออกเล่มมาเพื่อนโม่งลองสอยดูละกัน เผื่อถูกใจ
---
- พระสนมขย่มวัง
นิยายเมากาว เมากัญชา 555+ มึงอย่าถามหาสาระ ความสมเหตุสมผล ความถูกต้องหรืออะไรใดๆ ทั้งนั้น
เนื้อเรื่องก็ประมาณนางเอกเป็นสนม ฟื้นขึ้นมาก็จะจับปลาคาร์ฟย่างแดก ฮ่องเต้เป็นพวกหลงทางชอบแต่งตัวเป็นจอมยุทธ์ ขันทีพระเอกเป็นแม่ทัพปลอมตัวมาปกป้องพระเอก
นางเอกเปิดบ่อนไฮโล น้องชายพระเอก ไทเฮางี้ก็เล่นกันหมดตัว
เอาเป็นว่าเอาไว้อ่านแก้เครียด หรือจะทำมึงเครียดกว่าเดิมกูก็ไม่รู้ แต่กูชอบนะ ไม่ต้องคิดไรเยอะดี บันเทิงๆ
>>465 ไม่ได้อ่านสองเรื่องแรก แต่ตามอ่านเรื่องสุดท้าย
พระสนมขย่มวังเป็นนิยายสายฮาที่ไม่เหมาะกับสายที่เคร่งๆ เรื่องวัฒนธรรมเรื่องความเป็นจีนและความสมเหตุสมผลทั้งหมดทั้งมวล ไม่เหมาะกับคนที่อ่านนิยายตลกแล้วคาดหวังว่ามันจะสะท้อนสังคม ไม่เหมาะกับคนที่อ่านนิยายชิคลิทแต่คาดหวังว่าบรรยายยายจะสละสลวยเต็มไปด้วยความละเมียดละไมทางวรรณศิลป์ มันเป็นนิยายประเภทเอาฮาเข้าว่า ไม่มีไทเฮาที่ไว้ท่าวางตัว มีแต่แม่ผัวผีพนันชวนลูกสะไภ้ไปแอบดูขันทีอาบน้ำ วันดีคืนดีพระเอกออกรบอีนางเอกก็ควงหนังสติ๊กขี่ควายไปช่วยผัว กูร้องเอ๊ะในใจนิดหน่อยว่าแถวที่เค้ารบกันมันมีคนเลี้ยงควายด้วยเหรอวะ แต่เพราะตัดสินใจแล้วว่ากูจะโยนสมองทิ้งขณะอ่านก็เลยไม่ได้ขัดใจมากมาย หลายตอนกูขำ บางตอนมีฝืดๆ บ้าง แต่รวมๆ แล้วสนุก ไม่เสียดายเวลาที่อ่าน
ขอบคุณสำหรับประสบการณ์เมากาวในครั้งนั้น
กูชอบอยู่เรื่องหนึ่ง จำชื่อเรื่องไม่ได้ล่ะ นางเอกน่าจะเป็นแม่ค้าชาล่ะมั้ง ส่วนพระเอกเป็นอ๋องที่ทิ้งยศไปอยู่ในเขา พีะนางแต่งงานกันแล้ว มีลูกด้วย ซึ่งกูไม่ค่อยเจอเสิ่นเจิ้นแนวนี้เท่าไหร่ นางเอกไม่ซูแต่ท่าทางจะฉลาด ภาษาดีในระดับนึงทีเดียว เห็นคนอ่านแม่งชมกัน แต่ประเด็นคือคนเขียนหายไปแล้ว 555 เพิ่งอัพได้สิบตอนเอง
กลนางกูไปอ่านตอนแรกแล้วนะ น่าสนใจอยู่เดี๋ยวถ้าว่างจะอ่านยาวๆ แล้วมาคุยน้า
เรื่องที่กูแนะนำไป(จิ่นเสวี่ยนหวาง จอมทัพคู่บัลลังค์)ใครอ่านแล้วมามาเม้ามาสับกันได้นะเพื่อนโม่ง กูเหงาจริงจัง
>>469 เล่าอาจสปอยบางจุดนะนะ
จิ่นเสวี่ยนหวางภาษาแบบกำลังภายใน เล่าเรื่องด้วยนางเอกมันแนวเรื่อยๆแต่แฝงความตื่นเต้น สนุกด้วยภาษาบรรยาย กับนิสัยที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวละคร นางเอกเหมือนระลึกชาติได้ว่าเมื่อก่อนเลยเป็นใครมาก่อน แต่มันช่างเลือนลาง(เป็นตาลุงสู้ชีวิตคนหนึ่ง) แต่ความทรงจำไม่ได้ชัดเจนมากนะ เหมือนระลึกได้เล็กน้อย ทำให้วัยเด็กของนางเอกถูกพ่อละเลยก็อยู่ได้ อาหารครบสามมื้อนอนเต็มอิ่มก็เพียงพอ จนนางเอกมีอาจารย์ถ้าจำไม่ผิดเป็นจอมยุทธ์อันดับหกของยุทธภพ ชอบอาจารย์มาก 55555 อาจารย์จะเรียกนางเอกว่าเจ้าเจ็ด(ที่เจ็ดนั่นเอง ให้นางเอกเป็นรองจากตัวเอง) แล้วนางเอกอ่ะประหลาด แล้วอาจารย์สั่งอะไรก็มุนามะทุกอย่างจนทำสำเร็จ อาจารย์เลยไปเม้าอวดให้หลานตัวเองฟัง พอนางเอกไปเจอหลานๆ เลยถูกแอนตี้ให้อยู่นอกกลุ่ม สงสาร 55555 นี่
ส่วนพระเอกเรื่องนี้นั้นคือสิ่งดีงามสำหรับกู เป็นลูกของอ๋อง เจอกันครั้งแรกนางเอกคิดว่าเป็นผู้หญิง ถนอมนางหน่อย 555555 แล้วพ่อพระเอกกับอาจารย์อ่ะเป็นเพื่อนกัน พ่อพระเอกเลยส่งพระเอกมาแข่งหมาก พิณ การต่อสู้ บลาๆ พระเอกแพ้หมด ชกลมกันไป(แต่พอโตแล้ว การต่อสู้ชนะนางเอกนะ แต่ละคนย่อมเติบโต)
สิ่งที่กูชอบที่สุดของเรื่องนี้คือความสัมพันธ์ของพระเอกนางเอก เริ่มด้วยเพื่อนบวกคู่แข่ง ก่อนจะกลายเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ของกันและกัน ต่างฝ่ายต่างเกื้อกูล แม้ไม่ได้เห็นหน้า อยู่คนละเมือง ก็ช่วยเหลือกันและกันสุดความสามารถ
ชอบการเล่นประเด็นการเมืองภายใน การกระทำการใหญ่ หรืออะไรเกี่ยวกับชีวิตคนตั้งแต่ยังเด็กค่อยๆเติบโตไปด้วยกัน อ่านแล้วซึมแทน(มีฉากทำให้ร้องด้วย กูร้องไห้เลยค่ะ แต่เรื่องนี้ไม่เน่นดราม่านะ แต่มาทีคือซับน้ำตารัวๆ)
ต้องไปอ่านเอง กูบรรยายไม่ถูก คือเรื่องนี้เด่นตรงการบรรยายที่ทำให้อบอุ่น ตลก น่ารัก หรือกระทั่งน้ำตาคลอ บวกทำนิสัยเพี้ยนคุ่ทั้งพระเอกนางเอก เพราะถุกเลี้ยงมาผิดๆ ผิดพลาดมากจริงๆ 555555555555555555555555555 แล้วสองคนนี้มีสิ่งที่คล้ายกันคือตามใจอีกฝ่ายกันสุดฤทธิ์ สปอยกันเองนั่นแหละ 5555
ข้อเสียคือเรื่องค่อนข้างดำเนินช้านะ แต่จะว่าเสียไหมก็กึ่งๆเพราะเราว่ามันมีเสน่ห์ก็ตรงนี้แหละ
เรื่องนี้คนอ่านพอจะเยอะอยู่ อ่านจบตกหลุมพระเอกเจ้าแมวกันเป็นแถบ
ส่วนนางเอกนั้น มีความลุงเลือนลางในชาติที่แล้ว(ถึงจะจำได้เลือนลางก็เถอะ) นางเอกหล่อมาก 5555
เป็นแนวยุทธภพผสมการเมือง แต่เรื่องราวไม่ได้โฟกัสในวังหลวง โฟกัสยุทธภพกับชายแดนมากกว่า
กูแนะนำมากกกกกกกกกกกกกกกกกก มากกรี้ดเจ้าแมวกับกู! แต่บางคนอาจไม่ชินกับภาษาเท่าไร ต้องผ่านด่านนี้ก่อน
--------------------------------------------------------
จอมทัพคู่บัลลังค์
นางเอกข้ามเวลามาเช่นเดิม แต่แตกต่างคือไม่ได้ข้ามมาวังหลวงแต่มาอยู่เมืองนอกด่านที่มีชนเผ่าทุ่งหญ้า
นางเอกปลอมตัวเป็นชายเพื่อความอยู่รอดเพราะชนเผ่านี้ผู้หญิงแทบไม่มีบทบาทหน้าที่อะไรเลยนอกจากเลี้ยงลูก สืบทอดเผ่าพันธ์ และกับคนแปลกหน้าในตอนแรก บอกว่าเป็นผู้ชายจะปลอดภัยกว่า ซึ่งเรื่องนี้กูว่าสมเหตุสมผล นางเอกเนียนไปได้เพราะชนเผ่าทุ่งหญ้าคิดว่าชายในด่าน(คนเมือง)อ้อนแอ้นยิ่งกว่าสตรีเผ่าตัวเองเสียอีก นิสัยพื้นเพของนางเอกคืออดทนอยู่แล้วถ้าเทียบกับหญิงสมัยก่อนก็มาดแมนนั่นแหละเลยยิ่งเนียนขึ้นไปอีก แต่ถ้าคนในด่านที่ลักษณะเผ่าพันธ์แบบนางเอกมาเจอ ก็พร้อมความแตกทันทีเช่นกัน ถูกชี้หน้าบอกผู้หญิงเลย 5555
ตอนนี้เพิ่งจบภาคแรก เล่าคร่าวๆนะ
มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับนางเอกในชนเผ่าทุ่งหญ้า จากคนธรรมดาที่ถูกรับเลี้ยงมาโดยผู้เฒ่าคนนึงที่ไม่มีสิทธิมีเสียงในเผ่าค่อยๆไต่เจ้ามาเป็นผู้นำกระโจมเพราะได้แต่งงานกับลูกสาวผู้นำประโจมคนหนึ่งด้วยเหตุสุดวิสัย(ช่วงนี้สนุกนะ) ก่อนลากยาวไปสงครามเย็นภายในเผ่ารวมทั้งสงครามความขัดแย้งระหว่างเผ่า
กูชอบตรงนี้ศึกแรกของนางเอกไม่ใช่ทัพใหญ่ระหว่างเมืองทันทีแต่เป็นศึกของชนเผ่าเล็กๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้อง ลับสมองกันมันส์มาก ทั้งวางกลยุทธ์ หาพันธมิตร สร้างข้อแลกเปลี่ยน กับใช้ประโยชน์จากสิ่งเล็กๆน้อยๆมาหล่อหลอมเป็นแผนการณ์ใหญ่
นางเอกตอนแรกเป็นคนธรรมดา มีลังเล ไม่กล้าฆ่าทำใจฆ่าไม่ลงเพราะยังไงก็เป็คนยุคปัจจุบัน แต่สุดท้ายก็ได้รับบทเรียนจากการถูกบุกโจมตีแต่ละครั้ง (แต่ได้รอบเดียวไม่ได้ทำให้นางเอกทำได้ดีทุกอย่าง แค่ดีขึ้น ใจแข็งขึ้น แต่ก็ไม่ได้เลือดเย็ทันที ได้บทเรียนหลายอย่างนางเอกก็พัฒนาขึ้นตามลำดับ กูชอบตรงนี้สุด มันเรียลดี)
ตัวละครในเผ่าหลักๆ กูชอบมาก โคตรเท่ ทั้งพ่อ ผู้นำกระโจมหลายคน เจ้าสาวของนางเอก พี่น้องนางเอก กระทั่งพวกพ่อค้า
เรื่องนี้เน้นสงคราม การวางกลยุทธ์ ความรักไม่เน้นมาก มีแต่พลังมิตรภาพ เพราะเพิ่งภาคแรก แต่กูลงเรือน้องเถี่ยแล้วค่ะ
แล้วเรื่องก็ไม่ได้แต่งตามใจฉัน มีความกดดัน มีกฎของเผ่าในเนื้อเรื่อง แต่ละที่จะมีกฎของตัวเองนางเอกต้องปรับตัว นางก็โดนอ่วมเหมือนกันเพราะกฎพวกนี้ โดนศัตรูเล่นงานเพราะนางความไม่เคยชินกับกฎทุกข้อก็มี
ส่วนด้านสงคราม คนเขียนเขียนในหน้าแรกเลยนิยายเรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจจากตำราพิชัยสงครามซุนวู มันเลยเน้นสงครามการต่อสู้น่ะนะ
เรื่องนีกูให้เเป็นนิยายจีนแนวสงครามดำเนินเรื่องด้วยผู้หญิงของ"คนไทย"ที่ดีที่สุดสำหรับกูในตอนนี้ ส่วนใหญ่เวลาอ่านแนวสงครามที่คนไทยเขียนมันไม่ค่อยเจาะกลยุทธ์อ่ะ แต่เรื่องนี้ใส่เต็มๆ ลุ้นไปกับนางเอกทุกตอน
---------------------------
จบการอวย
ตอนนี้ขออวยก่อนเพราะกูอยากให้พวกมึงอ่านมีความฮาร์ดเซลล์ อ่านเสร็จแล้วค่อยมาสับมาติกันได้ 555555555555555555
เขาเขียนสำนวนกึ่งกำลังภายในนะ ถ้าไม่ได้อ่านแนวกำลังภายในที่แทนว่ามันไรงี้อาจจะไม่ชินหนักมาก
พระสนมขย่มวังรีไรท์แล้วจ้า
ไวเหี้ยๆ ราวกับนักเขียนสิงสถิตย์ในนี้
>>470 >>471 ออกตัวก่อนว่าไม่ชอบเสิ่นเจิ้น แต่เรื่องนี้อ่านอยู่เรื่องเดียว ภาษาโอเค แต่สิ่งที่น่าติมากๆ คือคนเขียนเดินเรื่องช้ามาก กูว่าส่วนหนึ่งเพราะอัพช้าทำให้ขาดตอนแล้วต่อไม่ติด แล้วบทหลังๆ เรื่องไม่เดินไปไหนเลย วนเวียนอยู่แต่ความสัมพันธ์พระเอกนางเอกซึ่งกูว่าชักจะเยอะ เรื่องมันควรจะเดินไปจุดอื่นที่เป็นปมหลักได้แล้ว กูว่าปูมาพอแล้วนะเรื่องความสัมพันธ์ของพระเอกนางเอกเนี่ย หลังๆ กูชักเบื่อละ เรื่องไม่ไปไหนซักที คนเขียนน่าจะยังประสบการณ์เขียนไม่มากพอ เลยยังไม่สามารถคุมโทนเรื่องได้ นี่อารมณ์เขียนตามใจ สิ่งที่ยังทำให้ติดตามอยู่คือคาแรกเตอร์พระเอกนางเอก อีกอย่างพอเปลี่ยนเมืองเปลี่ยนฉากก็เหมือนยกเซ็ทตัวละครชุดใหม่มาใส่เลย ตัวละครเก่าๆ เอาเก็บหมด แทบไม่เอ่ยถึง สรุปคือ สนุก อ่านได้ แต่เนื้อหายังไม่แน่นพอ
>>478 มึงก็ 55555 แม่งอาจจะบังเอิญก็ได้
แต่กูแวะไปดูมา บทบรรยายละเอียดขึ้น ฝีมือพัฒนาขึ้นในระดับนึง แต่เรื่องภาษาเรื่องอะไรกูว่ายังไม่มากพอ
ส่วนเนื้อเรื่องนี่ก่อนหน้านี้มันไม่สมเหตุสมผลทั้งนั้น พอรีไรท์กูก็ไม่รู้จะตั้งความหวังได้แค่ไหน บางทีถ้าจะปรับความไม่สมเหตุสมผลทั้งหมดอาจต้องเปลี่ยนทั้งเรื่องมั้ง
อีกอย่างคือเรื่องคำผิด เป็นคำผิดที่คนเขียนไม่รู้ถึงคำที่ถูก ดังนั้นจะรีไรท์อีกกี่ทีก็ยังผิดอยู่ดีถ้าไม่มีคนคอยบอกคำที่ถูก
นี่ไม่ใช่แค่เรื่องนี้นะ แต่เรื่องอื่นบางทีก็ผิดมากเกินจนกูขี้เกียจเตือน เห็นละเหนื่อยใจ
>>482 โม่งคนนั้นคือกูเอง ดีใจที่จะมีคนไปเมาตามที่กูเหลานะ ใครไปตามกลนางตามที่กูเหลาแล้วก็มาคุยกันได้
อีกสองเรื่องที่กูอ่านคือซุปตาร์ข้ามภพกับกลยุทธ์รอดตายในหวางฝู่ กูเคยมาบ่นๆ ไว้ละ เดี๋ยวค่อยมาฝอยยาวๆ
กูว่าห้องนี้นักเขียนเสินเจิ้นเยอะว่ะ555
กูว่าลำนำขนนก 706 ก็โอเคแต่กูยังอ่านไม่จบนะ เลิกอ่านเด็กดีไปพักนึงกลับมาอ่านอีกทีต่อไม่ติดละ เรื่องแม่งยาวจนจำไม่ได้ว่าอ่านถึงไหน ไว้มีอารมณ์ค่อยไปขุดมาอ่านใหม่
เรื่องอื่นๆที่กูตามก็คล้ายๆเม้นบนอ่ะ จิ่นเสวี่ยนหวาง จอมทัพฯ คุณชายฯ กลนาง อยากหานิยายเรื่องอื่นอ่านบ้าง มีอะไรแนะนำไหม
กูยืนยันว่านกเขียนเสินเจิ้นอ่านในนี้แน่นอน
>>484 อือ อันนี้ก็แล้วแต่ความชอบแหละ ตอนแรกกูก็ไม่คิด แต่พอมีเพื่อนโม่งคิดเท่านั้นแหละ กูก็เริ่มคิดเลย
>>485 ก็ใช่อะดิ ตั้งแต่พวกแรกๆ ที่สร้างห้องแล้ว กูก็เป็นทั้งนักเขียนทั้งนักอ่าน อยู่สลับกันสองห้อง ตอนนี้ห้องนักเขียนกำลังมันเวอร์ ไปจอยกันได้
------
มา กูต่อ
- ซุปตาร์ข้ามภพ
จะพูดว่าพล็อตแปลกแตกต่างก็ไม่เชิง เอาง่ายๆ ว่าเรื่องอื่นวาร์ปไปย้อนยุคจีนทีเดียว แต่เรื่องนี้วาร์ปไปไทยสมัยร.5 ก่อนละวาร์ปครั้งที่สองไปจีน
ภาษาใช้ได้ เห็นภาพ แต่ไม่ได้ละเมียดละไมสละสลวยอะไรเท่าไร แต่อันนี้ก็เป็นสไตล์ใครสไตล์มันแหละ ที่กูชอบคือมุกตลก ฝืดบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็อ่านแล้วมีหลุดขำ หลุดยิ้ม
และมุกบางอย่างทันสมัยหรือเฉพาะตัวอยู่พอสมควร คนอ่านมีงงบ้าง ไม่เก็ตกันบ้าง กูว่างั้นนะ
อ้อ การบรรยายจะทันสมัยตลอดเวลาไม่ว่าจะย้อนไปยุคไหน กูว่าสิ่งนี้จะทำให้อารมณ์หรือกลิ่นของบรรยากาศแต่ละยุคมันไม่อินเลย
เรื่องพล็อตตอนย้อนไปไทยสมัยร.5 นี่กูชอบ มีความครีเอทในหลายอย่าง แต่บางทีก็มีกลิ่นนางทาสหน่อยๆ หลายอย่างก็แฟนตาซีจนดูเป็นไปไม่ได้ แต่กูก็ไม่รู้จะท้วงยังไง เพราะมันดูเป็นพล็อตหลักไปละมั้ง
พอนางเอกวาร์ปครั้งที่สองไปจีนกูรู้สึกเหมือนออกทะเล เนื้อเรื่องแยกส่วนเป็นคนละเรื่อง แล้วก็เหมือนจีนเรื่องอื่นๆ ลูกเมียหลวง ลูกอนุ การรบราของสาวๆ
มีความแฟนตาซีเข้ามาปน ซึ่งทำให้กูรู้สึกเหมือนออกทะเลไปอีก มันดูผสมปนกันมากเกินไป
ช่วงหลังๆ กูก็คิดว่าหลายอย่างมันผสมจนเนื้อเรื่องยื้อมากเกินจนดูไม่จำเป็น แต่สำหรับพล็อตอาจจะจำเป็นหรือมีอะไรมากกว่านี้ กูก็รอดูต่อไป
อ่านง่าย แนวคอเมดี้ แต่ถ้าสังเกตดีๆ ปมเยอะเหมือนกัน กูหวังว่านักเขียนจะคลี่แก้ปมให้ออกมาดีและสมเหตุสมผลมากพอ ไม่งั้นพัง เละ แน่นอน
แต่ที่กูชอบมากคือนักเขียนรับฟังและแก้ตามคนอ่าน ทั้งคำผิด ทั้งเนื้อเรื่อง ยกเว้นตอนเรื่องเนื้อเรื่องออกทะเล ตอนนั้นเหมือนจะมีดราม่ากันอยู่นิดหน่อย แต่กูก็ไม่ได้ยุ่งลึกมาก
ป.ล.เรื่องนี้กูขัดใจอีกที่คือ คนเขียนใช้คำว่า ไรท์กับรีด มีเพื่อนโม่งบางคนไม่ชอบ ถ้าไปอ่านก็เว้นช่วงทอล์กไว้ก็ได้ เดี๋ยวจะเสียอารมณ์
ไปเจอมาเรื่องหนึ่งนะ
https://writer.dek-d.com/pinkblink/story/view.php?id=1684046
เห็นเป็นนักเขียนมือใหม่ด้วยกันไปเตือนเสียยาวเหยียดยังไม่เห็นปรับเลย ฮ่า ๆๆ พิมพ์ผิดเยอะวายป่วงมาก อ่านแล้วต้องงงแน่ ๆ
ถามหน่อยเพื่อนโม่ง มีเรื่องไหนที่ตัวดำเนินเรื่องเป็นผู้ชายแบบที่มีความคิดผช หน่อยมะ บางเรื่องเห็นตัวเอกเป็นผช แต่ความคิดที่สื่อออกมาออกแนวจุกจิกนุ่มนิ่มยังกะผู้หญิง อ่านละไม่อินเลย
>>490 อะ กูทนอ่านผ่าน ๆ ได้ 2-3 ย่อหน้า
คะ-ค่ะผิด คำผิดอื่นก็เยอะ บรรยายใช้ไม่ได้เลย ลักษณะคงเป็นมือใหม่ สันธานซ้ำ ไม่รู้จักการวางรูปประโยค เว้นวรรคไม่เป็น คนเขียนสับสนเรื่อง POV
กราบคนที่บอกเรื่องคำผิด คนจริงมาก ถ้าได้มาเป็นแฟนคลับนิยายตัวเองกูคงฟินไปสิบชาติเศษ
>>490 ขอบคุณที่ตะเตื่อน / จะพยายม
ขำมากกก
คอมเม้นท์แรก ๆ ที่บอกว่าคำผิดเยอะมาก
คนเขียนก็บอกว่า ไรท์มึนนิดหน่อย
เอาจริง นี่ไม่ใช่มึนนะ มันคือการไม่รู้ว่าคำที่เขียนถูกมันเป็นยังไงเลยมากกว่า
มีการใช้เพคะกับแม่ทัพด้วย
เหมือนน้องนางไม่เคยอ่านนิยายแปลจีนมาก่อน
ยอมใจคนที่แก้คำผิดให้เป็นบท ๆ อะ
กราบตีน
>>492 กูอ่านเรื่องนี้อยู่ ไม่รู้ว่าใช่แบบที่เพื่อนโม่งถามหรึป่าว ลองไปส่องๆ ดูละกัน https://writer.dek-d.com/ppanida/story/view.php?id=1607888
คนสมัยนี้อยากเป็นนักเขียนแต่ภาษาไทยยังใช้ไม่ถูก ปวดหัวจริงๆ ว่ะเพื่อนโม่ง ตอนเรียนภาษาไทยไม่ตั้งใจเรียนกันเหรอวะ
*คำผิดเยอะ เมื่อกี้แป้นสระอำพิมพ์ไม่ติด
ไหน ๆ ก็มีนักอ่านเยอะแล้ว ไม่หยิบสักเรื่องมาสับเป็นขวัญตานักเขียนหน่อยเหรอ เผื่อจะเอาไปปรับปรุงงี้
ไม่ขอสับเซม นี่กูเป็นนักเขียนนะ สับนิยายในห้องนี้ไปแล้วบ้าง รอนักอ่านมาสับบ้าง อยากเห็นจากหลายๆ มุม หลายเรื่อง หลายความเห็น
>>506 เราเอาเรื่องเก่าที่มีโครงการรีไรท์แต่ยังไปไม่ถึงไหนเพราะยังไม่ได้เริ่มรีไรท์มาให้สับ 490 https://writer.dek-d.com/pradubploy/story/view.php?id=1060248 เป็นนิยายชุดแนวจีนโบราณนะ ในนี้มีสามเรื่องสับมาตามสบายเลย
>>509 อีกนิด สงสัยว่าทำไมคำว่าผู้เฒ่าผู้แก่ต้องใช้ตัวอักษรจีน แล้ววงเล็บคำแปลไทยทับ ประดักประเดิดมาก กับราชาศัพท์แลดูงุนงงคละเคล้าปะปนกันให้มั่ว เดี๋ยวขอรับเดี๋ยวพะยะค่ะ แล้วเวลาขุนนางมาทูลถึงอาการป่วยให้ทราบนี่กล้าใช้คำว่า 'ไร้ทางเยียวยา' เลยเหรอวะ เอาจริงๆ ไม่กลัวหัวหลุดเหรอ หมอยุคปัจจุบันยังไม่กล้าเดินเทิ่งๆ มาพูดแบบนี้เลยนะ
ฝากสับด้วยได้ไหม คือดองไว้นานแล้ว ตอนแรกเพราะปัญหาสุขภาพ แต่ตอนนี้ดองเพราะกลับไปอ่านแล้วรั้สึกว่า ทำไม มันดูเสิ่นเจิ้น แต่นึกไม่ออกว่า จะแก่ยังไงดี เลยดอง แต่ไม่อยากดอง กราบเพื่อนโม่ง ช่วยสับให้ที
https://writer.dek-d.com/Minky_Momo/story/view.php?id=1036806
กลายเป็นมู้ขายของไปซะงั้น 555
กูขอโทษ ignoreที่กูแปะไปเถอะ
อยากให้สับ ไปแปะที่ห้อง web novel ดีกว่านะ
อ่านวุ่นนักสื่อรักให้ท่านอ๋องก็สนุกดี ซื้อจาก meb
เป็นนักอ่านอย่างเดียว ไม่เขียนอะไรเลย ชอบนิยายแปลจากจีนมากกว่าเสิ่นเจิ้น แต่ก็ชอบนิยายของหนมปัง แมวแบล็คชิป อ่านได้ไม่ค่อยหลับ รู้สึกนักเขียนเขียนได้สมูธดีมากๆ อ่านแล้วไม่กระตุกเท่าไหร่ แล้วก็มีเอกลักษณ์ของตัวเอง เร่ื่องอื่นเช่าอ่าน ก็พอได้ แต่ยังไม่มีอะไรที่จำได้มาก (คือจำชื่อนักเขียนไม่ได้น่ะเอง 55 เรื่องก็จำไม่ค่อยได้ด้วย)
ตอนแรกกูตั้งตารอคอยเล่มจบตุ๊ดมาก พอเจอในนี้ว่าแพนด้าของกูไม่ใช่พระเอกกูเสียใจ คนที่ได้คู่กับแว่นคือองค์ชายเกรียนที่ชอบแกล้งแว่นตอนแรกๆป่ะ? ถ้าเป็นคนนี้กูพอจะเข้าใจว่าแถให้คู่กันได้ แต่ให้แพนด้ากูคู่กับฮุ่ยเสียนจริงป่ะ ถ้าเป็นจริงนี่กูคงไม่สอยเล่มจบว่ะ ทำใจไม่ได้
แล้วเจ้กูคู่กับใคร ใช่นักฆ่าคนที่หน้าเหมือนแฟนเก่านางป่ะ คนนี้กูก็รับได้นะ เพราะที่ผ่านมาก็ชัดเจนว่าชายสามชอบเจ้ข้างเดียว
อยากให้เพื่อนโม่งแนะนำเสิ่นเจิ้นสนุกๆหน่อย เพราะเลือกเองแล้วผิดหวังมาเยอะ555
รอเพื่อนโม่งมารีวิวฝนโลหิต เห็นหลายคนบอกสนุก
พวกมึงง หญิงสาวเฝ้าสุสานเป็นไง บอกกุทีค่ะ
กูขอระบายหน่อย
วันนี้กูอ่านเสิ่นเจิ้นเรื่องนึง
แล้วมันมีฉากที่พระเอกจี้จุดเมียตัวเองแล้วทำเรื่องอย่างว่า
กูคิดว่านี่มันคือการข่มขืน ต่อให้อีกฝ่ายเป็นเมีย ถ้าเค้าไม่ยินยอมมึงก็ทำเค้าไม่ได้
แต่นี่อะไร คนอ่านพากันฟิน
มันควรฟินจริงๆ เหรอวะ
กูรับไม่ได้จริงๆ
มึงงง กูขอระบาย กูซื้อจอมนางที่ปกสวยๆ ของ สถพ มาอ่าน
กูอ่านสิบตอนแรกกูอยากร้องไห้มาก T__T
เพื่อนสปอยกูว่าสำนวนดีงู้นงี้งั้น เรื่องดีมาก แงงง
น้ำตากูจะไหล แค่สิบตอนแรกกูก็เดจาวูไปสองเรื่องแล้ว
แถมแค่นี้นางเอกก็ย้อนแย้งตัวเองชิบหาย
>>531 รอรีวิวเหรอ กูเห็นมีแต่รีวิวอวย ใน meb ก็คนให้ดาวเพียบ จำนวนคนติดตามก็เยอะ แถมยังได้ตีพิมพ์ซ้ำอีก ยังจะรอรีวิวจากไหนอีก มีใครกล้าออกมาสับมาเปรียบเทียบไหมว่าคล้ายนิยายแปลจุดไหนบ้าง ยังไงบ้าง แต่คือต้องเป๊ะนะต้องละเอียดยิบและเหมือนทุกกระเบียดนิ้ว ไม่ใช่บอกว่าเธอใส่เสื้อสีแดง เรื่องนั้นก็ใส่สีแดง แต่จุดประสงค์ที่ใส่สีแดงต่างกัน อันนี้ก็ว่าไม่ได้นะจ๊ะ ชีวิตจริงคนเรายังดำเนินไปเหมือนกันเลย กินข้าวร้านเดียวกัน ทำงานที่เดียวกัน ไปเที่ยวในสถานที่เหมือนกัน แค่เหตุผลที่ทำและไปแตกต่างถึงได้บอกว่าคนสองคนนี้ไม่ใช่คนเดียวกัน
ในโม่งก็เห็นมีคนคุยอยู่ว่าลอก มึงอยากได้รีวิวสับจากไหนล่ะ กองอวยแม่งเยอะขนาดเปลี่ยนปกได้อะนะ *ยักไหล่*
รีวิวสับในโม่งไงงงงง
กูตอนนี้เสียดายเงินมาก คิดผิด รู้งี้เอาเงินไปซื้อเรื่องอื่นก่อนดีกว่า นี่เสือกเชื่อเพื่อนกับรีวิวเมพ คือไม่ได้ดูถึงโม่งที่รีวิวไว้อ่ะ ไม่งั้นกูเอาเงินไปซื้อเล่มอื่นอ่านก่อนแล้ว แต่คงกล้ำกลืนสแกนให้จบแล้วขายอ่ะ TT
แหม พล็อตก็อบปี้สำเร็จรูปนี้มันดีจีจี พาขึ้นท็อปหมวดได้ดีจีจี เปลี่ยนอาชีพการงานนางเอกก็ดังได้ดีจีจี หลงตัวเองลัลล้าได้ดีจีจี
กุเหนื่อยที่จะไฟท์แล้ว รู้สึกว่าระบบขึ้นท็อปของดด.ไร้สาระฉิบหาย ไม่เห็นมีเรื่องไหนสนุกสักเรื่อง พวก FC เดนตายนี่ก็น่ากลัวฉิบหอง กลัวทักไปแล้วจะหาคนมากระทืบฉิบหาย
เด็กดีมันคือกลุ่มรวมคนอ่านนิยายฟรีเว้ย เขาไม่รู้หรอกว่ามันไปเหมือนกับตัวเล่มไหนเพราะไม่เคยอ่าน
เมิงต้องอ่านเรื่องที่วิวหลักพันหลักหมื่นเว้ย แม่งเวลาหาเจอโคตรดีใจเหมือนเจอเพชรในตม
เรื่องเฟยหลิง top chartเด็กดี เหมือนเรื่อง ซูลั่วรึเปล่า ใครส่องแล้ววิจารณ์ให้ฟังทีจ้า
นิยายที่มีพลังยุทธ์กับสัตว์อสูรอย่าคิดว่ามันจะเหมือนซูลั่วทุกเรื่อง ทรราชมันก็ไม่ใช่ศูนย์กลางจักรวาลแค่เป็นนิยายเรื่องยาวที่เคยแปลลงเด็กดีหลายร้อยตอนเท่านั้น นิยายจีนแปลในเน็ตอ่านฟรีหรือเสียตังมีพล็อตประเภทนี้เยอะไป อยู่ที่การดำเนินเรื่องจะต่างกันออกไป กูอ่านมาจนเฝือล่ะ แต่เฟยหลิงนี่ไม่เคยอ่าน ติ่งซูลั่วเยอะจะตาย ถ้าเหมือนขึ้นมาเมื่อไร ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีคนทัก ติ่งซูลั่วกูเห็นระรานเรื่องอื่นไปทั่ว บางทีก็รำคาญอ่านแล้วไม่รู้จักแยกแยะปมหลักปมรอง ความสัมพันธ์ตัวละคร เรื่องราวที่ดำเนินไป เห็นแค่พระเอกเป็นองค์ชาย นางเอกเป็นลูกสาวแม่ทัพ ไร้พลังยุทธ์ เป็นสวะไร้ค่า มีสัตว์อสูรคู่กาย แม่งก็หาว่าก็อปซูลั่วละ ปัญญาอ่อน
>>546 กุว่าเหมือนเรื่องที่นางเอกเคยเป็นโจร ข้ามมิติมาสิงร่างใหม่ก็ยังหิ้วสันดานเดิมมาด้วยมากกว่า กุจำชื่อเรื่องไม่ได้ละ
1)ข้ามมิติ 2)มีผนึกในร่าง 3)ต้องค่อยๆ ปลดผนึกทีละชั้น 4)ตระกูลสัตว์ประจำทิศ (เรื่องนั้นเป็นจูเชว่) 5)ปู่ไม่ค่อยสนใจ (เรื่องนั้นปู่ทำเป็นไม่สนใจ) 6)พ่อหาย แม่ตาย 7)มีผู้มาเปย์ 8)ใส่หนังมนุษย์พรางหน้า 9)ต้องไปตรวจสอบพลังกับคริสตัล อืม บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปจริงๆ ด้วย ใส่น้ำร้อนรอสามนาทีกินได้! เดี๋ยวคงมีข้อ 10 มีอาจารย์เมพมาบังคับให้เป็นศิษย์สืบทอดวิชา
ถ้าแนวๆพลังยุทธ สัตว์อสูรนี่กุนึกถึงชายาสะท้านแผ่นดินว่ะ
>>554 กูเอาคำว่าจูเชว่ของมึงไปหา อะ https://writer.dek-d.com/jilllian/story/view.php?id=1502646
KY ที่อ่านๆ กันในเด็กดีตอนนี้ มีชอบมากจนซื้อเล่มกันบ้างปะ หรือว่าไม่?
ตัวกูเองตั้งแต่ตามอ่านมา ก็ยังไม่มีเรื่องไหนชอบขนาดอยากซื้อเลยอะ
เรื่องจีนในเด็กดีที่ตามๆ อยู่และรู้สึกว่าใช้ได้
- คู่มือนางกำนัลอันดับหนึ่ง
เป็นเรื่องทะลุมิติแต่ไม่ซูมาก มาเข้าร่างเด็กกำพร้าเร่ร่อน ช่วงเป็นเด็กเร่ร่อนเคยช่วยชายหนุ่มไว้คน ตอนหลังได้ไปเป็นสาวใช้คุณหนูแล้วเจอชายหนุ่มซึ่งกลายเป็นรัชทายาท (แต่จำไม่ได้ละว่าชายรับคุณหนูเป็นชายาหรือรับเป็นสนมหลังจากขึ้นครองราชย์) นางเอกก็ตามไปเป็นสาวใช้คนสนิทของคุณหนูอยู่ในวัง อยากรู้ว่านางเอกจะได้ลงเอยกับฮ่องเต้ยังไง ถ้าฮ่องเต้รับมาเป็นสนมจะแตกคอกับคุณหนูรึเปล่า สำนวนภาษาดี การดำเนินเรื่องโอเค
- ลำนำขนนก+สาวจอมคลั่ง ป่วนวังข้ามมิติ
สองเรื่องนี้คนเขียนคนเดียวกัน พล็อตไม่ซ้ำ สำนวนภาษาเป็นเอกลักษณ์ ช่วงแรกๆ พยายามอ่านไปก่อน พอชินแล้วจะเริ่มติดใจตัวละคร เรื่องสาวคลั่งออกแนวฮา คนเขียนดึงเรื่องในประวัติศาสตร์มาผูกเป็นนิยาย คิดว่าทำการบ้านมาดีเลย
- จอมทัพคู่บัลลังก์ / จิ่นเสวี่ยนหวาง
มีเพื่อนโม่งรีวิวไปแล้ว น่าสนใจเพราะพล็อตอีกเช่นกัน และภาษาก็ดี ไม่โดด
- นอกนั้น เช่น กลยุทธ์รอดตายในหวางฝู่ ภาษาดีนะ แต่รำคาญการทับศัพท์เยอะๆ / มู่กั๋วหวางโฮ่ว คนเขียนเสี่ยวหวางเฟย (ใช่มั้ย), คุณชาย ข้าตระหนกจนผมร่วง, เฒ่าแก่พันปี พวกนี้ออกแนวฮาๆ / วาสนาชะตารัก ตอนแรกไม่รู้ว่ากฉเขียน ยังชมว่าภาษาดี เดินเรื่องดี อ่านเพลินแบบไม่คิดมาก
ป.ล. หญิงสาวเฝ้าสุสานเขียนดีใช้ได้นะ แต่ช่วงจบรวบรัดไปหน่อย ส่วนฝนโลหิตก็สนุกดี มีความซับซ้อนซ่อนเงื่อน ไม่รู้ยังเปิดให้อ่านฟรีอยู่ป่าว
กูรวบรวมแนวที่เห็นบ่อยๆ หมวดอดีต ปัจจุบัน อนาคตนะ เอาแค่จากอ่านคำโปรย บางเรื่องก็อ่านเนื้อเรื่องผ่านๆ
- วังหลัง : นางเอกเป็นฮองเฮา เป็นสนม แย่งความโปรดปราน ตบตีกับพวกสาวๆ ในวังหลังด้วยกันเอง
- ยุทธภพ : พวกพรรค ประมุขพรรค
- ยุทธภพแฟนตาซี : มีสัตว์อสูร ระดับพลัง
- เทพเซียน : ก็พวกบนสวรรค์หรืออะไรพวกนี้ มีทำผิดกฎลงมาเกิดในโลกมนุษย์บ้างอะไรบ้าง
- ชิงบัลลังก์ : การเมือง ราชสำนัก ฮ่องเต้ ขุนนาง พี่น้องแย่งบัลลังก์กัน
- นางร้าย : พวกนิยายที่นางเอกอ่าน, ละครที่แสดง นางเอกมาเข้าร่างนางร้าย บางเรื่องก็เข้าร่างตัวประกอบ
- เรื่องวุ่นๆ ในจวน : ทั้งนางเอกมาแต่งเป็นเมียพระเอกแล้วมีเรื่องมีราว หรือนางเอกที่ต้องรับมือกับพี่น้องร้ายๆ
- สงคราม : แนวนี้คนอ่านเหมือนจะน้อยปะ แต่เห็นมีอยู่เรื่องนึงที่เพื่อนโม่งชมว่าเขียนดี ส่วนตัวกูว่าแนวนี้เขียนยากนะ
- ชนเผ่า : ไม่อยู่ในเมืองหลวง ไม่ท่องยุทธภพไปในพรรคต่างๆ แต่ตัวเอกอยู่ในชนเผ่า จะมีแฟนตาซีหรือมีสงครามมาเกี่ยวก็ว่ากันไป
- เกิดใหม่เป็นสัตว์/สัตว์มีส่วนสำคัญในเรื่อง : เท่าที่เห็นส่วนใหญ่เป็นแมว
- อาชีพเฉพาะ : เช่นเป็นหมอ เปิดโรงเตี๊ยม
- ฯลฯ นึกไม่ออกละ
จุดร่วมส่วนใหญ่ที่กูเห็น เรื่องแมรี่ซูนี่ไม่พูดถึงละกัน
- นางเอกเป็นสวะไร้ค่า กูเห็นคำนี้บ่อยมาก ประมาณพ่อไม่รัก หรือตัวเอกไม่มีพลัง ไม่มีใครแคร์ ไม่มีประโยชน์
- นางเอกเป็นลูกเมียหลวง/เมียน้อย ที่ต้องทะเลาะตบตีกับพี่น้องผู้หญิงในจวนตัวเอง
- พระเอกมักเป็นฮ่องเต้ องค์ชาย อ๋อง แม่ทัพ ประมุขพรรค
- มีการแต่งงาน/การมีอะไรกันเข้ามาเกี่ยว ก็เข้าใจได้ว่าผู้หญิงสมัยก่อนแทบไม่มีบทบาทอะไร เรื่องใหญ่เด่นๆ ก็คงเรื่องแต่งงานนี่แหละ
- ถ้าแนวนางร้าย พระเอกก็จะเป็นตัวละครที่ไม่ค่อยมีบทอยู่ในนิยาย/ละครเรื่องนั้นๆ มากเท่าไร และตัวนางเอกจากละคร/นิยายเรื่องนั้นจะกลายเป็นตัวร้ายแทน
- ต่อให้พระเอกเป็นฮ่องเต้ สุดท้ายก็จะรักและมีอะไรกับนางเอกแค่คนเดียว นี่ว่ามันยากจนแทบเป็นไปไม่ได้ แต่ก็เอาเหอะ
- แนวยุทธภพแฟนตาซีนี่ตอนแรกนางเอกมักจะไม่มีพลัง ไปๆ มาๆ พลังก็อยู่ระดับท็อป อาชีพยอดนิยมคือผู้ปรุงโอสถ
- ฮ่องเต้ตอนแรกก็จะไม่รัก/เกลียดนางเอกก่อน แล้วพอได้เจอความสวย เก่ง สตรองก็เลยรักทีหลัง
- ถ้าตอนแรกนางเอกไม่สวย ตอนหลังก็มักจะสวยล่มเมือง หรือบางเรื่องใช้ว่าล่มแคว้น
- ฯลฯ
>>563 ชอบที่สรุปจัง ของเราก็เข้าข่าย - - นางร้าย : พวกนิยายที่นางเอกอ่าน, ละครที่แสดง นางเอกมาเข้าร่างนางร้าย บางเรื่องก็เข้าร่างตัวประกอบ / ถ้าแนวนางร้าย พระเอกก็จะเป็นตัวละครที่ไม่ค่อยมีบทอยู่ในนิยาย/ละครเรื่องนั้นๆ มากเท่าไร และตัวนางเอกจากละคร/นิยายเรื่องนั้นจะกลายเป็นตัวร้ายแทน
เรื่องนี้ก็แตกต่างอยู่นะ อินซื่อ
เป็นคุณหนูที่โดนไล่ออกจากจวน แล้วอยู่ๆ ก็ทะลุมิติไปอีกโลก (แต่ยังคงเป็นจีนโบราณเหมือนเดิม) ต้องมาเผชิญโลก กลายเป็นสาวใช้ ค่อยๆ ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงไป ออกแนวฮานิดๆ แต่ว่าคนเขียนหายไปไหนไม่รู้ ไม่ได้อัพมาจะเดือนครึ่งแล้ว
เพื่อนกูชวนอ่านเสิ่นเจิ้น ปกติกูอ่านเสิ่นเจิ้นได้อยู่แล้วเลือกเรื่องดีๆ สำนวนนิดหน่อย แต่เรื่องนี้แม่งระยำตำบอนมาก เข้าใจคนที่มาด่านิยายเสิ่นเจิ้นเลย ทั้งภาษาวิบัต ทั้งเล่นเสียง ทั้งมุกเชยๆ เล่นคำตกยุค แม่งมีเล่นอ้ปป้ากังนัมสไตล์ด้วย เฮลโหลลล นี่ปี 2017
กูอ่านตอนแรกไม่จบ ว่าจะเลิกอ่านแต่เพื่อนอวยมาว่าสนุกมากตลกมากเลยลองโดดไปอ่านตอนท้ายๆแม่งก็ยังห่วยอยู่ดี เข้าไม่ถึงเลยว่ะ แม่งมีแววจะติดท้อปเท็นด้วย
กูเห็นบก.สนพ._างรั_ โพสอวยเสิ่นเจิ้นเรื่องล่าสุด แนวตุ๊ดหลงมิติไปสิงศพ กูกดตามไปลองอ่าน วิวแสนกว่า คนตามร่วมหมื่น น่าสนๆ แปะป้ายว่าให้ลองเปิดใจอ่าน
กูก็ลองสุ่มเปิดสักตอน
กูนี่ร้องเหี้ยดังๆ ถ้าเขียนแบบนี้แล้วได้พิมพ์ กูจะลองบ้าง อิห่า แม่งคัดงานจากยอดวิวชัดๆ
ไม่มีสนพ.ไหนคิดจะติดต่อพญาอินทรีย์แห่งวังหลวงบางเหรอ ไม่ดังแต่งานดีนะ เขียนมีมิติมากๆ
>>574 พญาอินทรี มิใช่พญาอินทรีย์ คนแต่งยังสะกดพลาดอยู่เลย
อินทรี ๑
[-ซี] น. ชื่อนกขนาดใหญ่หลายชนิด ในวงศ์ Accipitridae ขามีขนปกคลุม เล็บและกรงเล็บแข็งแรงใช้ในการจับเหยื่อ บินร่อนเป็นวงกลมในระดับสูงเพื่อจ้องหาเหยื่อ ทำรังแบบง่าย ๆ ด้วยกิ่งไม้บนต้นไม้สูง เช่น อินทรีหัวสีนวล [ Haliaeetus leucoryphus (Pallas)]อินทรีดำ [I ctinaetus malayensis (Temminck)] อินทรีหัวไหล่ขาว ( Aquila heliaca Savigny).
อินทรี ๒
[-ซี] น. ชื่อปลาทะเลขนาดใหญ่ทุกชนิดในสกุล Scomberomorus วงศ์ Scombridae ลำตัวแบนข้างเรียวยาว คอดหางเล็กมีสันเนื้อ ๓ แนวอยู่ที่โคนหาง หัวแหลม ปากกว้าง ปลายขากรรไกรบนและล่างยาวเสมอกัน เกล็ดเป็นแบบเกล็ดเรียบมีขนาดเล็กมาก ด้านหลังมีสีเทาดำอมฟ้าหรือน้ำเงิน ด้านท้องมีสีเงิน ข้างลำตัวมีลวดลายเป็นสีดำคล้ำแตกต่างกันชัดเจนระหว่างชนิดและเป็นที่มาของชื่อ คือ อินทรีบั้ง [ S. commerson (Lacepède)] อินทรีจุด [ S. guttatus (Bloch & Schneider)] อินทรีแท่งหรืออินทรีแท่งดินสอ [ S. lineolatus Cuvier].
**************
อินทรีย-, อินทรีย์
(๑) [-ซียะ-, -ซี] น. ร่างกายและจิตใจ เช่น สำรวมอินทรีย์ (ป., ส. อินฺทฺริย).
(๒) น. สติปัญญา เช่น อินทรีย์แก่กล้า (ป., ส. อินฺทฺริย).
(๓) น. สิ่งมีชีวิต. (ป., ส. อินฺทฺริย).
ลูกคำของ "อินทรีย-, อินทรีย์" คือ อินทรียญาณ อินทรียสังวร อินทรียโคจร
5555 ขำ
กูว่าจะไปลองอ่านดู ไม่ไปละ บายย
แค่จะมาโฆษณางานยังเขียนผิดเลย ผิดตั้งแต่ชื่อก็ไม่ควรพลิกดูด้านในแล้วล่ะ
//ปรายตามองอย่างเอ็นดูจากเทือกเขาคุนหลุน
ไม่ได้เป็นคนแต่งนะ แค่อ่านแล้วชอบเฉยๆ
เออ บางเรื่องแม่งชื่อเรื่อง/คำโปรยยังผิด รู้เลยนะคะว่าเนื้องานข้างในจะเป็นยังไง
>>574 อ่ะ กูยอมเพิ่มยอดวิวให้
บทนำ
- บรรดาขันที ไม่ใช่บรรดากงกง กงกงเป็นคำเรียกขันที (เหมือนกับเรียกท่านพ่อว่าปาปา เรียกท่านแม่ว่ามามา) เพราะงั้นในบทบรรยายให้ใช้คำว่าขันที
- แล้วบรรดาขันทีอยู่หน้าห้อง ปล่อยให้คนพกกระบี่เข้าไปพาดคอจักรพรรดิได้ยังไง องครักษ์อยู่ไหน?
- จักรพรรดิไม่อ่านตัวอักษรบนกระดาษสักตัว ก็ประทับตราลงไป อืม.... สะท้อนสติปัญญาดี กูไม่อ่านละ เสียเวลา
สไตล์นักเขียนหน้าใหม่เดี๋ยวนี้ไม่สนคำถูกผิด แต่เน้นอารมณ์เว้ย เชื่อกู
ปั่กๆ โอ้ว อิ อิ ซีด อู้ว
ซีนอารมณ์มาเต็มๆ
>>570 กูเข้าไปอ่านแล้ว แนวตุ๊ดทะลุมิติ สีสันจัดจ้านละครตุ๊ดช่อง GMM มากเลยค่ะมึง เฮฮาเหมือนตลกคาเฟ่ สนุกในแนวนิยายไทยใส่ชุดจีนแจ๋นๆ ร้องงิ้วด้วยเสียงโอเปร่าปลอม ให้ดูตลก
ถ้ามึงต้องการความเป็นจีนเหรอะ เรื่องนี้ไม่มีหรอก คนอ่านต้องเอาสมองออกไปเกินครึ่ง อย่าได้คิดถึงความสมจริงแบบจีนหรือเหตุผลที่ตัวเอกรอดไปได้แบบงงๆ
เหมือนดูบันทึกรักตุ๊ดตู่ในร่างหญิง
คำผิดทุกบรรทัด ถ้าสำนักพิมพ์จะเอามาขาย มึงช่วยกรุณาตรวจคำผิดอย่าให้หลุดละกัน แต่กูคงไม่ซื้อ
เหมือน บก.ป จะชอบแนวนี้ ก่อนหน้านี้ก็อวยเรื่องที่โม่งบอกว่าเหมือนเมากัญชา ทำตลกเข้าว่า หาความสมจริงไม่ได้ นิยายพวกนี้มีจุดร่วมที่เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่งคือยอดวิว
>>585 กูโพสต์ให้พวกที่คิดซื้อว่ะ แต่ส่วนตัว กูไม่ซื้อ เพราะเนื้อเรื่องเหลวเป๋วมาก
อ่านฟรีสนุกๆพอได้อยู่ แต่ให้เสียเงินเล่มละหลายร้อย กูเปย์นิยายจีนที่ตอนนี้ออกมาโครมๆดีกว่า ไหนจะบันทึกปิ่น หงสาประกาศิต หยกยอดปิ่น ฯลฯ ผลิตเงินไม่ทันที่ประกาศลิขสิทธิ์เลย
เสินเจิ้นหลายเรื่องที่เขียนดีหน่อย กูซื้อมาอ่านหลายเรื่องแล้วบางเล่มยังไม่ค่อยถูกใจเลย
บางเรื่องเนื้อหาเบาโหวง บางเรื่องก็อปนิยายจีนเรื่องนั้นนิดเรื่องนี้หน่อย สำนวนพอใช้
มาเนียนโปรโมทให้โม่งรีบเข้าไปเพิ่มยอดวิวให้มั้ง
ไม่ก็ สนพมาสร้างกระแสให้นิยาย ให้โม่งด่าจะได้ดังได้ฉาว
คือถ้าจะเอาชื่อนี้ไปขายนี่แบบ สนพ มึงดูดีๆ ผิดตั้งแต่ชื่อ
ไปกันใหญ่แล้ว กูเองที่เป็นคนแนะนำ แต่กูแนะนำเพราะชอบจริงๆ ไม่ได้เป็นม้า ส่วนสนพ.นั่นกูก็ไม่รู้จัก และไม่ได้เป็นพวกเดียวกันแน่นอน
ตั้งแต่เล่นโม่งมา กูเคยแนะนำนิยายมาสี่เรื่อง ทั้งสี่เรื่องนักเขียนซวยหมด ต่อไปกูคงไม่กล้าแนะนำนิยายที่ชอบอีกแล้ว
>>594 วงวาร กูทันเห็นนะ
แต่มาวมาวมันก็สนุกแค่ตอนเป็นแมวกับตอนเป็นคนใหม่ๆ จริงๆ พอนางเอกเป็นคน อ่านไปสักพักมุกมันซ้ำๆ แล้วก็ไม่มีอะไรให้ตื่นเต้นเท่าไหร่ ส่วนเรื่องที่ว่านึกถึงเพียงหนึ่งใจ ถ้าจะดูกันจริงๆ ต้องดูจากช่วงเวลาที่เริ่มแต่งว่ามีโอกาสได้รับแรงบันดาลใจไหม
>>592 มึงใจเย็น กูเข้าไปอ่านมาแล้ว ถือว่าดีกว่าหลายเรื่องที่ขึ้นท็อปอีก เท่าที่อ่านคือกูลำไยพี่ใหญ่ของปิงหยูมาก เป็นตัวละครที่พอเปิดเผยความคิดออกมากูก็ไม่ได้จะรู้สึกดีด้วยเท่าไหร่
ส่วนฮ่องเต้ (พระเอก) กูงงว่าตกลงรักนางเอกมั้ยวะ หรือใช้ประโยชน์จนเคยตัวและยึดเอาไว้เป็นของสำคัญสักชิ้น
อ่านไปอ่านมาละงงว่านางเอกมีลูกได้ไหม บางช่วงเห็นบอกว่าตั้งครรภ์ไม่ได้หรือกูสับสน
ที่กูชอบที่สุดคงเป็นพี่สามของนางเอกดูปกติสุดแล้ว
กะเทยย้อนอดีตได้ตีพิมพ์แล้วว่ะ ช่วงก่อนกูเห็นอัพหลอกเน้นเจิมอยู่หลายวันจนขึ้นท็อป สมใจอยากแล้วล่ะสิหึหึ
คำผิดเยอะชิบหาย // รีเนตคุยกับตัวเองแป๊บ
>>599 เพศ เกี่ยวเหี้ยอะไร? งง เดี๋ยวนี้ต้องใช้เพศมาแก้ต่าง พอๆกับที่มีนข มาชูหางตัวเองว่า นี่น่ะนิยายรักที่ผู้ชายเขียนเชียวนะ
ซึ่งกูไม่เข้าใจว่าทำให้เรื่องสนุกตรงไหน งานดีมันก็ดีงานกากมันก็กาก เหี้ยคือเหี้ย ส่วนมือถือ ขอโทษเถอะเครื่องมึงไม่มีโปรแกรมแก้คำผิดเหรอ
ตลกสัส กูพิมพ์งานส่งเจ้านายจาก มือถือได้ด้วยซ้ำ แถมไม่ผิดด้วยค่ะ อีผี งานเหี้ยๆนี่ข้ออ้างเยอะจัง เบื่อ
>>589 กูลืมไปแล้วนะเนี่ย 55
ทำเป็นชีทละกันง่ายดี ให้เติมไรอีกคอมเม้นท์ไว้ได้นะเดี๋ยวไปแก้
https://drive.google.com/open?id=1P5itSLfxuYZrmvEnHBfXWZBMmCR0QJJvds8Pdg45BMM
เข้ามาขำ หอตำราโม่งจีน(เก๊) 555555
มือถือมันมีระบบแก้คำผิดอัตโนมัติ มึงลองนึกภาพตอนจะพิมพ์อะ มันจะขึ้นคำมาให้เลือกๆ แต่บางคนเค้ารำคาญก็จะปิดๆ ทิ้งไป
แล้วก็ลงนิยายผิดๆ ชนิทไม่อ่านตรวจทานแก้ไข โถ นขผู้ยิ่งใหญ่ สักแต่จะเขียนจริงๆ ไม่ได้มีการตรวจสอบความเรียบร้อยของงานเลย ควรให้โอกาสคนแบบนี้จริงๆเรอะ แม่งเหมือนเอาตีนเขี่ยๆให้อ่านอ่ะ
งานดีก็ชม งานเหี้ยก็ด่า
เอ้อ ถามหน่อยสิพวกมึง สรุปว่านิยายจีนเสิ่นเจิ้นนี่คืออะไรวะ ตอนแรกกูก็คิดว่ามันเป็นนิยายจีนที่คนไทยเขียนนะ แต่พอไปอ่านที่พวกมึงรีวิวไว้นี่หลายๆเรื่องแม่งไม่มีความเป็นจีนนอกเหนือจากชื่อกับฮ่องเต้นางสนมเลยนี่หว่า มั่วหมดแบบนี้เรียกว่าเป็นนิยายแฟนตาซีได้ไหมวะ
ห้องสับนิยายเด็กดี มีเพื่อนโม่งสับแนวจีนไปสองเรื่อง จิ๊กมาลงในชีทห้องเราด้วยได้ปะวะ ไหนๆ ก็เรื่องเดียวกัน
>>610 กูเคยอ่านเจอคนให้นิยามว่า
จีนเสิ่นเจิ้น= คนไทยแต่ง ตีมเรื่องจีน อิงปวศจีน ราชวงศ์ ฯลฯ จีน ทำการบ้าน
จีนมโน= ใช้ชื่อจีน แต่ทุกอย่างมโน ไม่ทำการบ้าน สำนวนไทยๆ คำศํพท์ คำแสลง
กูว่าส่วนมากก็อยู่ในหมวดจีนมโนแหละ แต่เรียกเหมารวมจีนเสิ่นเจิ้นให้หมด ง่ายดี
>>612 เออกูก็รู้สึกว่าห้องนั้นรีวิวดีจัง ที่ไม่เอามาเพราะรู้สึกห้องนี้รีวิวต่ำตมกว่าเยอะ เกรงใจเค้า
>>613 หมายถึงรีวิวในห้อง webnovel ไง ล่าสุดเป็นเสิ่นเจิ้น
>>>/webnovel/4265/875/
>>>/webnovel/4265/906/
>>>/webnovel/4265/915/
>>616 ห้องโน้น(อย่างน้อยๆ ก็มีคนพูดว่า)เขาสับนิยายเพื่อศึกษาและพัฒนาทักษะการเขียน(ที่ด่าเอามันส์ก็มี แต่คนสับขาประจำเขาโอเค เลยดึงบรรยากาศขึ้นมาได้เรื่อยๆ ) คนสับส่วนใหญ่ก็เป็นนักเขียน บางคนเป็นนักเขียนมีผลงานตีพิมพ์ บางคนเป็นนักหัดเขียน ส่วนห้องนี้มันอารมณ์นักอ่านรีวิว มันต้องไม่เหมือนกันอยู่แล้วป่ะ
>>615 >>616 ที่กูสงสัยคือไอ้คำว่าตีมจีนเนี่ยแหละ ตอนแรกกูก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะ เวลามีคนบอกว่านิยายจีนกูก็จะคิดแบบมีฮ่องเต้ มีสนม ขันที หรือไม่ก็แบบกำลังภายในไรงี้อะ แต่คือกูไปเจอเรื่องนี้มาไง https://writer.dek-d.com/nopanopaa/story/view.php?id=1671992 คือแม่งไม่มีอะไรเป็นจีนเลย โลกก็ไม่ใช่จีน ชื่อตัวละครก็โคตรไทย แต่แม่งดูจีนๆ (อธิบายยาก ประมาณว่าเหมือนเอาคำมาต่อๆกันเหมือนชื่อจีน อย่างพระเอกชื่อสินรุ้ง เพื่อนพระเอกชื่อฟ้าไขแสง) แต่กูว่าสำนวนแม่งดูจีนๆนะ พูดไม่ถูกว่ะ คือถ้าเรานับนิยายที่แบบมโนทุกเรื่องราว มีแค่ฮ่องเต้กับสนมที่มีความเป็นจีน ว่าเป็นนิยายจีน แล้วไอ้นิยายที่ใช้สำนวนแบบนี้แม่งสมควรต้องนับเป็นนิยายจีนด้วยปะวะ
>>620 อันนี้ไม่เสิ่นเจิ้นนะ ไม่ตีมจีนด้วย แค่นข ใส่ไว้ในหมวดอดีต ปัจจุบัน อนาคต เท่านั้นเอง ซึ่งเท่าที่ดูๆ แล้วมันควรอยู่หมวดแฟนตาซีหรือผจญภัยน่าจะตรงกว่าอีก
นิยายดด ในหมวดอดีต ปัจจุบัน อนาคตไม่จำเป็นว่าต้องเป็นเสิ่นเจิ้นนี่หว่า อย่างมนต์ทศทิศนี่ก็พม่ารามัญเลย บางเรื่องก็ย้อนไปอียิปต์
หมวดนี้มันมีเสิ่นเจิ้นมากจนกลบตีมอื่น แถมบางเรื่องเป็นเสิ่นเจิ้นที่ไม่ได้ย้อนหรือข้ามเวลาเลยด้วยซ้ำแต่ก็เอามาใส่หมวดนี้
ไปอ่านที่มีคนสับเสิ่นเจิ้นในห้องโน้นรู้สึกว่าคนสับมีความอดทนสูงมาก สองเรื่องหลังนี่แบบถ้าเป็นกูคงปิดเลิกอ่านไปตั้งแต่สองตอนแรกแล้ว นับถือๆ
นิยายจีนแปลก็เสิ่นเจิ้นเยอะแยะทำไมถึงมองข้ามหรือเพราะเป็นคนจีนเขียน? ชื่อเมือง ชื่อแคว้น โคตรมั่วมา วัฒนธรรมบางเรื่องนี่แหกกรอบฉิบหายโดยเฉพาะของ มกร ยิ่งเป็นนิยายพวกแฟนตาซีแม่รี่ซูนี่ไม่ต้องพูดถึง เสิ่นเจิ้นมาก ๆ
นิยายจีนเสิ้นเจิ้น = ของปลอม = ทำเลียนแบบ = คนไทยเขียน = เขียนนิยายจีนโดยวัฒนธรรมไทย = เปิดเด็กดีตั้งชื่อจีน
นิยายจีน = จีนแฟนตาซี = จีน = คนจีนเขียน = เขียนนิยายจีนโดยวัฒนธรรมจีน = เข้าใจบริบทการตั้งชื่อภาษาจีน
ที่เรียกว่า เสิ้นเจิ่น ส่วนใหญ่หมายความว่า คนไทยเขียนนิยายจีน เว้ย เข้าใจไรผิดป่ะ
=__=)
กูชอบตรงที่มีเรื่องหลากหลายมากๆให้อ่านว่ะ มีนักเขียนเยอะให้เลือกมาก แต่ไม่ชอบตรงแรงจูงใจที่ส่วนใหญ่เป็นเงิน(แต่ก็ว่าไม่ได้นะ เงินมันสำคัญ) กับงานลอก อาจไม่เป๊ะ จับเป็นประโยคไม่ได้ แต่ลอกโครงๆมา สัตว์เทพ กระถางร้าง พลังยุทธสีๆ ปรุงยา โฉมงามล่มบ้านล่มเมือง สวะไร้ค่า นักฆ่าจากอนาคต คือจีนลอกจีนเขาจับกันเองได้ ไทยลอกจีนไม่มีใครจับ จับไปก้อไม่ได้อะไรไม่ใช่นักเขียนจีนนี่หว่า สนพก็แห่รับเงินรัวๆ คือเดี๋ยวนี้ไปสิงเว็ปเด็กเริ่มด้อยน้อยมากๆ รู้สึกคุณภาพมันลดๆ หรือเพราะเราอ่านงานจีนแปลอิ๊งกับงานแปลจีนเยอะเป็นสิบๆ ปี เลยเอือมนิดๆมั้ง กูคงแก่มากๆแล้ว อย่าถือสา
มันต้อง เซินเจิ้น ไม่ใช่ เสิ่นเจิ้น พวกมึงออกเสียงผิดมาตั้งแต่แรกแล้ว
เพื่อนโม่งที่สร้างชีท กูเข้าไปแก้ไม่ได้อะ เปิดแบบให้คนอื่นแก้ไขได้ดีปะ เหมือนจะเคยเห็นตำหนักจีนใช้วิธีนี้
เพื่อนโม่งคิดว่าแนวนี้จะอยู่ในไทยได้นานแค่ไหนวะ
กูเกลียด จอมนางเคียงฯ แม่งหาแรงบันดาลใจด้วยการก๊อบไอเดียนางสนมฯที่กูชอบ กูสงสัยคนแต่งก๊อบพวกนี้มากว่ามันจะใช้ชีวิตด้วยการขโมยก๊อบไอเดียชาวบ้านแม่งไปตลอดชีวิตเลยไหม เด็กไทยแม่งมีความเจริญทางนี้ขั้นสุดจริงๆ ไม่ต้องมีแม่งเลยยางอาย (กูโมโหเลยทุ่มอารมณ์มากไปหน่อย)
ดด. นี่ตั้งแต่ยุคจีนแปลรุ่งเรือง จนโดนแจ้งแบนเพราะลิขสิทธิ์ กูเดาว่าคนที่แจ้งคงนำทัพโดยคนแต่งจีนเสิ่นเจิ้น ที่ยอดวิวน้อยนิดบน ดด. ต่อมาพอไล่จีนแปลไปได้แล้ว คนที่อ่านฟรีบน ดด. ที่เริ่มเข้ามาฮิตสายจีนเลยต้องมาต่อกันที่เสิ่นเจิ้น อิ่มเอมเปรมปรีกันไป
พวกเสิ่นเจิ้นบน ดด. ส่วนมากก็สืบสานวิญญานมาจาก 18+ เมื่อก่อนหญิงไทยก็ธุรกิจเฟื่องฟูทะลุมิติไปล่ารักองค์ฟาโรห์ ไปอ่อยชี้คจ้าวทะเลทราย ไปชายตาใส่มาเฟียสุดฮ้อต กันมารัวๆแล้ว มันก็ถึงคราวที่สาวไทยจะ export ตัวไปเองไปเขย่าวันหลังบ้าง ... พล็อตเด็กไทยแท้แต่งใน ดด. มันก็เน้นแค่สาวไทยไปไหนก็ได้ สวยและน่าสนใจ ชายรุมหลงจับกด ขอเปย์เลี้ยงดูเธอ ถ้าจะให้ดีกว่านี้ก็ก๊อบชาวบ้านมานี่คือสไตล์เด็กไทยแท้เขียน เวลามีพล็อตดีๆแปลกใหม่ของเด็กไทยมา นี่กูอยากจะชื่นชมบูชาเป็นของแรร์ แต่กูก็ยังไม่ได้มีโอกาสอ่านมากนักเพราะถูกอิพวกเสิ่นเจิ้นจำนวนมากแม่งกลบหมด
ยิ่งพยายามให้โอกาสไปอ่านเสิ่นเจิ้นหวังจะเจอเรื่องดีๆ ก็ยิ่งผิดหวัง วันๆก็ตัวโง่งม (แม่งมีแทบทุกเรื่องคำเนี๊ยะ) หลอกกินเต้าหู้ เทไหน้ำส้ม (ขยันใส่คำพวกนี้มา แล้วมีแปลขยายให้ด้วยนะ ทำหยั่งกะแปลจีนแท้มาเอง กุเอียน) เปิ่นกง เปิ่นหวางก็มา แต่ล้มสะดุดขา ปากจุ๊บกัน ... สารพัดจะพรรณนาความเอียนในนิยายเต้าหู้หม่าโผใส่กะปิ หรือติ่มซำจิ้มแจ่วมากๆ
ที่เขียนมานี่อคติล้วนๆ เบื่อ เอียน แต่ก็เข้าใจแหละนะว่ามีคนชอบอ่านเยอะ และคนเขียนก็อยากดังอยากขายได้ก็ไม่ได้สนวิธีที่ใช้หอกว่าจะก๊อบใครมาขอให้คนซื้อจับไม่ได้ก็พอ แต่นี่แค่อยากมาแอบระบายความเหยียดขั้นรุนแรงนิสๆในใจ คนทำก็ทำไป คนเกลียดก็เกลียดไป คนซื้อก็ซื้อไป โลกก็ยังหมุนไปอยู่ดี เอวัง
>>643 กูไม่ใช่นักเขียนเสิ้นเจิ้น กูก็แจ้งว่ะ มึงรู้ไหมว่านักเขียนชาวจีน บางเขาคนเโพสต์ว่าไง
"ฉันชอบงานคุณ"
"ฉันช่วยคุณโฆษณา"
ถ้ารักกันจริง ควรอุดหนุนให้คนเขียนอยู่ได้ ไม่ใช่ 'ดูด'
ส่วน 'ช่วยโฆษณา' ถามเจ้าของสักนิดซิ ว่าต้องการไหม?
>>645 การแจ้งไม่ผิด การเอาของเค้ามาฟรีๆนั่นผิด แต่กูแค่ปูถึงที่มา ก่อนเสิ่นเจิ้นจะมาครองตลาดได้ ก็เพราะจีนแปลที่เคยมีมันสนุก แปลกใหม่ น่าสนใจในตอนนั้น ให้มันทำให้ถูกต้องก็เป็นเรื่องดี แต่กูแค่เล่าว่ามันมีคนแต่งเสิ่นเจิ้นที่พยายามร้องเรียนและขับไล่จีนแปล เพราะมันต้องการยอดวิวเพื่อนิยายเสิ่นเจิ้นของตนเองเช่นกัน เข้าใจประเด็นกูไหม?
คือกูอยากพูดว่าพยายามอย่าโบยว่านข เสิ้นเจิ้นเป็นคนนำแจ้ง ขนาดกูคนธรรมดา เสิ้นเจิ้นไม่อ่าน กูก็แจ้ง เด็กดีสีขาวนี่ อตน เคยบอก
จีนบางเรื่องก็ดังเพราะคนทีจิ้กมาแปลฟรีๆนะ =_=
มันก็คือการขโมยแหละ แต่ถามว่าถ้ามีการซื้อลขมาตีพิมพ์ คนที่ได้ประโยชน์ที่สุดก็คือคนแต่ง
ส่วนคนเอามาแปล ถ้าแปลลงเวปให้อ่านฟรีอย่างดดก็แทบไม่ได้อะไรเลยว่ะ อ่อได้ยอดฟอลมั้ง (แต่บางคนก็เข้าสายมืดไปเปิดกลุ่มแปลเก็บตังแล้ว)
จะบอกว่าเป็นความสัมพันธ์แบบเหาฉลามก็ได้ เหาได้ประโยชน์เต็มๆ ฉลามเองก็ได้อานิสงค์ไปด้วย
เมิงดูว่าด้วยฯของเทพเจิ้น แรกๆก็จกมาแปลฟรี พอแจ่มสนใจเอาไปตีพิมพ์เรื่องนึง เรื่่องอื่นๆของคนเขียนคนนี้ก็ตามๆมาด้วย สำหรับกูก็ไม่เห็นว่าจะดีอะไรเลย เขียนวนๆหาแดกกับตีมเรื่องเดิมๆ
จะมีกี่เรื่องได้ตีพิมพ์แบบนี้ เห็นส่วนใหญ่พอเริ่มดังก็เปลี่ยนเป็นระบบเก็บเงินหรือไม่ก็ขายน้ำมันงาเพื่อให้คนเข้ากลุ่มอ่านมากกว่า
>>649 ขายน้ำมันงา? คุ้นๆ แฮะ ใช่คนแปลเรื่องที่นางเอกไปอยู่ในร่างคุณหนูที่โดนว่าที่ผัวลดฐานะเป็นชายารองไหม ที่มันจะแต่งองค์หญิงอะไรนี่แหละทำเมียแทน แต่ก็เสียดายฐานอำนาจตระกูลนางเอก เลยพยายามบังคับจับทำเมีย ผลสุดท้ายอีนางเอกเกลียดเข้าไส้ จับมือกับรัชทายาทหรือองค์ชายอะไรสักอย่าง ตบอีว่าที่ผัวเก่ากับองค์หญิงต่างแคว้น
ใครไปบอกรักคุณนั่นทีว่าแม่งปรูฟพลาดตั้งกะบรรทัดต้น ๆ เลย
เพื่อนโม่ง กูอ่านคำโปรยเรื่องนึงละรู้สึกคำโปรยคุ้นสัส เหมือนเรื่องชุดโคตรเพชร สารวัตร มีใครได้กลิ่นเหมือนกูบ้างวะ
ชื่อมู้ จีนเสิ่นเจิ้น คือ จีนที่ไทยแต่งป่ะวะ กุเพิ่งเห็นมู้ ชอบชื่อจัง5555
นี่เป็นคนนึงที่อ่านแต่จีนแปล เคยลองอ่านจีนไทยแต่งแล้วไม่ไหวเลย เพื่อนโม่งลองแนะนำจีนไทยแต่งที่คิดว่าใช้ได้ให้หน่อยสิ เผื่อกุจะเปิดใจ
>>661 กูโม่งที่ชอบอวยมาวๆ หวางเฟย ขออวยซ้ำอีก(ไม่เข็ด)
ที่อ่านๆมาที่คิดว่าใช้ภาษาดีและชอบก็
สามชาติสองภพ องค์หญิงสโลว์ไลฟ์ (มาวมาว) - อันนี้เป็นภาคกลับของเพียงหนึ่งใจ จากโฮ่งเต้เป็นสนมแมวแทน ตอนเป็นแมวสนุกดี กูเลี้ยงแมวด้วยเลยรู้สึกว่าโคตรใช่
เสี่ยวหวางเฟย, มู่กั๋วหวางโฮ่ว - เป็นภาคต่อกัน ภาคแรกนางเอกโดนแฟนทิ้งวันแต่งงานเลยโดดน้ำตาย พอไปปรโลกถึงได้รู้ว่าชาติก่อนๆไปสาบานว่าจะตามรักคนๆนึงตลอดไป แต่เป็นคู่ที่มีบุพเพแต่ไร้วาสนาเพราะผู้ชายเป็นวิญญาณมีชะตาไร้เนื้อคู่ ชีวิตรักนางเอกเลยพังมาตลอดทั้งสามชาติ ชาติแรก(ที่สาบานไว้)ป่วยตาย ชาติสองตรอมใจ ชาติสามโดนเทโดดน้ำตาย เลยได้กลับไปแก้ไขชะตาชาติแรกใหม่ ส่วนภาคสองเป็นเรื่องของพระรอง ติตรงที่ใช้ทับศัพท์ค่อนข้างเยอะ
ตอนนี้ได้อีกเรื่องนึง เสี่ยวตี้ จงมาเป็นฮองเฮาของข้าเถอะ นางเอกชอบปลอมตัวเป็นชาย ดันไปสนิทสนมกับฮ่องเต้จนกลายเป็นเสี่ยวตี้-ต้าเกอ แอบชอบฮ่องเต้ พอสุดท้ายตัดใจออกไปท่องยุทธภพดันถูกฮ่องเต้จีบให้มาเป็นฮองเฮา ชอบตรงความหยอด มุ้งมิ้งๆ อ่านเพลินๆ ขัดตรงที่เขียนให้นางเอก 24 แล้ว แบบนี้เรียกขายไม่ออกแล้วนะเท้ออ ยังจะเล่นตัวอีก!!
หญิงสาวเฝ้าสุสานเพื่อนกูบอกสนุก แต่กูยังไม่ว่างไปอ่านเลย
>>661 สำหรับกูนี่จีนที่คนไทยเขียนกูอ่านได้เรื่อยๆ ว่ะ ไม่ได้ชอบเรื่องไหนเป็นพิเศษจนอยากแนะนำใคร
>>662 มาวมาวกูว่าจะรอเปย์งานหนังสือ อ่านในเว็บแค่ตอนต้นๆ แล้วถูกจริตกูดี ไว้เป็นยังไงค่อยมารีวิวอีกที
แต่หวางเฟยกูไม่ถูกโฉลกกับนิสัยนางเอก+กูไม่ชอบดราม่า ถึงจะมีไม่เยอะหรือยังไงก็ตาม แต่จากที่อ่านสปอยล์มาคิดว่าไม่น่าจะใช่แนวกู
เสี่ยวตี้กูตงิดตรงที่คนเขียนเป็นแอดมินเพจสาวกเอยจงเสพนิยายจีนใช่ปะ กูว่าไม่เหมาะเท่าไรที่จะเอาเพจมาโปรโมตนิยายแบบนี้ ถ้าเป็นเพจนักเขียนไปเลยก็ว่าไปอย่าง อันนี้ก็แล้วแต่คนเขียน กูเคยตามเพจนักอ่านเพจนึง ปกติลงโควตนิยายแปล นิยายไทย สาระนิยายไรงี้ แล้วแอดมินก็มาโปรโมตนิยายตัวเองเหมือนกัน กูก็รู้สึกไม่โอเท่าไร
>>663 ตอนกูรู้ว่าเสี่ยวตี้เป็นแอดมินเพจสาวกเขียนกูก็รู้สึกไม่ชอบตรงที่ใช้เพจนั้นมาโปรโมทนิยายตัวเอง ในเมื่อมีคนติดตามมากเพราะโพสข่าวสารเกี่ยวกับจีน ๆ ไม่ว่าจะเป็น นิยาย ดารา ภาพยนตร์ บลา ๆ จนมีคนติดตามหลายหมื่นอัพ แล้วมาโปรโมทอย่างนี้กูรู้สึกแปลกประหลาดมาก ก่อนหน้านี้กูก็เคยเห็นเขาโปรโมทอีบุคเรื่องก่อน ๆ ของเขาอยู่นะ แต่กูไม่รู้ไงว่าเขาเป็นคนเขียนก็เฉย ๆ คิดแต่ว่าเพื่อนฝากมาหรือเปล่าไรงี้ สรุป มันก็เรื่องของเขาอีกแหละ เขามีสิทธิ์ที่จะทำ เหมือนบางเพจที่ทำไรอะไรไม่รู้มาตั้งแต่แรกพอคนติดตามเยอะเข้าก็ขายครีม
เมิ่งเห็นฤทธิ์เทพเจิ้นแล้วนี่ เป็นไงล่ะ แปลให้ยามเช้าแล้วพังไม่เป็นท่า ต้องกรายตีนส้มนะที่บก.ช่วยตรวจสำนวนจนอ่านได้น่ะ
กูว่าเพจมันก็เป็นเพจของเขา ไม่ใช่ของสาธารณะนี่มึง เขาจะใส่อะไรในเพจก็เรื่องของเขานะ ดึงสติกันนิด สิ่งที่มึงทำได้คือกดปิดฟีด หรืออันไลก์เพจไป เลิกเสพเพจเขาซะ เป็นกุ กุก็โฆษณาวะ ทีอีพวกเพจหลายแสนยังรับอวยสินค้าที่ไม่เกี่ยวกับ content เพจเลย ยังลากมาโฆษณาได้นิ
ปล.อย่ามาหาว่ากุปกป้องนางนะ กูว่าตามความเห็น กูเองก็ปิดฟีดเพจนางไปนานแล้ว ลำไยเนื้อหา
>>669 มันก็จริงของมึงอะนะ แต่โดยส่วนตัวกูก็รู้สึกแปลกๆ อยู่ดีว่ะ มันเหมือนการตลาดแบบล่อซื้อไม่ตรงไปตรงมาอะ กูก็อธิบายไม่ถูก ไม่ได้เรียนการตลาด พูดในแง่ผู้บริโภค ที่เหมือนโดนล่อด้วยอะไรอย่างนึง แต่กับขายอะไรที่คล้ายๆ กันให้
แล้วกูเองก็ทำหลายเพจนะ มีเพจนักเขียนด้วย ส่วนเพจอื่นๆ มีส่วนเกี่ยวกับงานเขียน หรืออะไรจีนๆ บ้างไม่เกี่ยวบ้าง บางทีอยากแชร์งานเขียนไปโปรโมทเพจอื่น(ซึ่งก็เป็นของกูนี่แหละ) กูยังเกรงใจคนตาม
เป้าประสงค์มันไม่ได้เพื่อการโปรโมทนิยายกูเองแต่แรกไง แล้วอยู่ๆ ก็มาโปรโมทซะงั้น
แต่ก็โอเค สิทธิ์อยู่ที่คนทำเพจ อยากโพสต์อะไรก็โพสต์ ส่วนคนตามก็มีสิทธิ์เลือกว่าจะตามต่อหรือบอกลา
บางทีกูก็อยากจะสตรอง ทำการตลาดแบบนี้โดยไม่แคร์ใคร ไม่คิดมากเหมือนกันว่ะ ดูๆ แล้วน่าจะรุ่ง
คนส่วนใหญ่เดี๋ยวนี้ตามกระแส บางทีที่เค้าอวยกันไม่รู้จริงเท็จก็เชื่อตามเสียงส่วนใหญ่แล้ว ทำยังไงให้คนเห็นเยอะ ตามเยอะได้ก็มีชัยไปหลายส่วน
>>670 กูก็เปิดเพจนักเขียน มีงานเขียน แต่กูก็ไม่ได้โปรโมตอะไรลงเพจตัวเอง กูก็เห็นด้วยกับมึงนั่นแหละ สิทธิ์เขา แต่มันไม่ตรงเป้าหมายในการบริโภค ถ้ากูกดไลก์เพื่อหานิยายอ่านกูคงไปตามในกลุ่มแนะนำนิยายหรือเพจรีวิวหนังสือแล้วมั้ง
สำหรับกูมันทำให้ตัวเพจ/แอดมินดูน่าเชื่อถือน้อยลง วันดีคืนดีไม่รู้จะมาโปรโมตอีกเมื่อไร แล้วก็นะ กูพาลอคติกับนิยายไปด้วยแล้ว ไม่ใช่แค่เรื่องนี้หรือแค่นีกเขียนคนนี้ แต่ทุกเรื่องที่นักเขียนออกมาโปรโมตเองบ่อยๆ นั่นแหละ
KY นิด
เชี่ยมาก... รู้สึกเฟลชะมัด มี สนพ. หลังไมค์มาหากุที่เพจ ถามว่ากุเขียนนิยายจีนได้มั้ย สนใจจะเขียนให้เขามั้ย...
ก็ดีใจล่ะนะที่มีคนมาติดต่อ แต่ประเด็นคือ... กุไม่ได้เขียนนิยายเสิ่นเจิ้นว๊อย!!
นิยายกุแนวตะวันตกจ๋าขนาดนั้น คิดไงถึงมาถามกุวะ!!
พวกมึงคิดยังไงกับการที่นักเขียนรุ่นใหญ่มาเขียนเสิ่นเจิ้นวะ กูไม่ได้รังเกียจ แต่ผิดหวังแปลกๆ
กูไม่รู้สึกอะไรนะถ้าเขียนได้realistic แต่ที่เห็นคือแบบกฉไง /facepalm
อีเหี้ย กูไปเจออีกเรื่องนึง อ่านแค่บทนำ คำโปรย กลิ่นผลาxมาเต็ม เหม็นคลุ้งเลยโว้ย
ตอนนี้มีนักเขียนคนไหนบ้างที่เปลี่ยนแนวมาจับนิยายจีน
ของ กฉ นี่เรื่องไร อยากแวะไปส่อง
>>693 งั้นกูไม่อ่านแล้ว ตอนกูอ่านเรื่องที่นางแต่งลอกหมอหญิง กูไม่โอกับสำนวน วิธีการดำเนินเรื่องของนาง หลายสิ่งมันนึกจะใส่ก็ใส่ นอกจากเรื่องลอก
เรื่องนั้นกูอ่านไปสองสามบทเอง ปิดเลย เพราะกูอ่านงานนิยายจีนที่แต่งดีๆมาด้วยละ ทำให้พวกนิยายจับฉ่ายแบบนี้ไม่ค่อยผ่านในสายตากู หลายจุดมีช่องโหว่ที่เห็นชัดเกินไป
>>692 ช่วงต้นคล้ายอยู่นะ เรื่องครอบครัวที่แต่งเพราะอยากได้อำนาจเมีย อนุนางโลมท้องไม่ได้ ฮูหยินเฒ่าออกบวช/ป่วยเลยไม่รู้เรื่องหลาน
-โดนไล่ไปอยู่บ้านนอกเหมือนกัน
-ของเผาตายแล้วย้อนกลับมาหลังจากตอนที่โดนล่อไปเกือบถูกข่มขืนจนตกน้ำป่วย เรื่องนี้ป่วยเลยมีนิมิต
โดนหาว่ามั่วผชตอนอยู่บ้านนอก
-กลั่นแกล้งวันกลับบ้าน
-เผาไต่ไปถึงสนมชั้นเฟย(?)แล้วโดนซู่ซู่เก็บ เรื่องนี้โดนโบยขาพิการโดนข่มขืน
-ได้บ้านแม่มาเป็นแบ็คอัพ เผาได้มาท้ายๆเลย เรื่องนี้ได้ตั้งแต่ต้นเรื่อง
-ไปงานเลือกคู่ ของเผาขึ้นเรือ เรื่องนี้ชมดอกไม้ แต่แบ่งสองฝั่งช-ญ มีที่ให้แสดงฝีมือ โดนแกล้งให้แสดงเหมือนกัน
องค์ชายแปด(เผา)=องค์ชายสาม
-มีพี่ชายช่วยเหลือ ของเผาพี่แท้ๆโดนแม่เลี้ยงดักฆ่าตอนกลับจากรบ ของเรื่องนี้โดนใส่ร้ายว่าเป็นชู้กับอนุพ่อโดนประหาร
-พระเอกเป็นอ๋องแปด ช่วงแรกโผล่มาแบบลึกลับๆ กินเต้าหู้ให้ใจเต้นตึกๆตักๆ เป็นพี่น้องท้องเดียวกับฮ่องเต้คนปจบ อายุห่างกัน 20ปี เป็นแม่ทัพ ใส่หน้ากากด้วย อันนี้เหมือนชะตาพ่ายxxx
*พระเอกผิวสีตะกั่ว=สีแทน เดี๋ยวนะ ตะกั่วเนี่ยนะแทนนนนนน
*มีแอบปลอมตัวเป็นผลเปิดร้านขายของหาเงินเอง อันนี้เห็นเสิ่นเจิ้นหลังๆฮิตกันจัง ไม่รู้เอาต้นแบบจากไหน
*ตอนอยู่บ้านนอกแม่นางเอกหลอกที่บ้านว่าตา ยแล้วไปซ่อนตัวที่บ้านเก่า ประจวบกับคนรักเก่าแม่(เป็นแม่ทัพ)มาตามหาเจอนางเอก เลยพาไปเจอกัน โป๊ะกลับไปรักกันเฉยยย แต่งงานกันด้วยเห้ยยย
*ลูกสาวคนโปรดจะแต่งกับองค์ชายสาม ทางบ้านอยากได้สินเดิมเพิ่มเลยเปิดประมูลคืนแรกของนางเอก กูนี่แดกจุดเลย นี่เป็นถึงบ้านเสนาบดีนะะะะ
*ชื่อจำยากมาก อ่านจบจำได้แต่แซ่
*ภาษาเขียนใช้ได้ มีสะดุดติดขัดบ้าง "จัดเกมส์แข่งขัน", "555+", "ห้า ห้า", "อ๋องแปด vs องค์ชายสาม" คำผิดประปราย(มีคนคอมเม้นต์แก้ให้ด้วย) ใช้วงเล็บฟุ่มเฟือยในจุดที่ไม่จำเป็น แต่ถือว่ายังเกลาได้
หลังๆเริ่มคลำหาทางของตัวเอง น่าจะจบเร็วเพราะวางเรื่องไว้นิดเดียว ตัวร้ายก็โดยตายเป็นพิราบเจอไข้หวัดนกรวมๆสนุกดีว่ะ(ซะงั้น) ก็ลอกเผามาซะเยอะเลย คนที่ไม่เคยอ่านเผาคงอ่านได้เพลินๆ
>>694 กูจะอ่านเพื่อมาสับไงงงงง
>>696 จากที่อ่านที่มึงเล่า นี่มันคล้ายประหนึ่งลอกมาเลยนะเว้ย เหมือนเอาพล็อตเผามาเป็นโครงใหญ่แล้วเปลี่ยนนู่นนี่ ไม่มีคนอ่านท้วงเลยเหรอวะ? กูว่าต้องมีคนเคยอ่านเผาบ้างแหละ
ผิวสีตะกั่ว กูถึงกับต้องไปเสิร์ชดูว่าตะกั่วมีสีอะไร มึง กูว่าไม่ใช่มั้ง เอาสีผิวสีนี้จริงๆ ดิ 5555555555555
ที่เหมือนกับเรื่องอื่นจากที่กูคุ้น - ชะตาพ่าย : พระเอกใส่หน้ากาก, - กลนาง : แม่นางเอกแต่งกับคนรักเก่าที่เป็นแม่ทัพ (ในกลนางนี่แม่ทัพแอบรักแม่นางเอก)
จุดภาษาที่มึงยกมาบอกว่าติดขัดบ้าง กูว่าสำหรับแนวนี้มันไม่บ้างแล้วล่ะ มันสมควรโดนดีลีททิ้งไปเลย ปล่อยหลุดมาได้ยังไงขนาดนั้นวะ
พระสนมขย่มวังจะออกกับ 1168 เว้ย แม่งมี สนพ. มาโปรโมทความกาว ตอนแรกกูเห็นตกใจ ไม่นึกว่าจะได้ตีพิมพ์
เพิ่มเติม 1168 นี่ออกเซินเจิ้นด้วยเหรอวะเพิ่งรู้
พระเอกนิยายจีนแปลใน ดด. รุ่นก่อนสังฆายนาก็มีบางเรื่องใส่หน้ากากนะ มักจะเป็นพวกแม่ทัพหรือผู้มีอำนาจมากแต่หน้าหล่อจัด เลยต้องใส่หน้ากากปิดไว้กันคนไม่กริ่งเกรง ถ้าให้กูคิดถึงต้นตอกูก็คิดถึงหลานหลินหวาง ที่เป็นแม่ทัพหล่อหน้าตางามมาก ต้องใส่หน้ากากออกรบ เดี๋ยวข้าศึกไม่กลัวเกรง
>>701 กูกลับไม่อึ้ง เห็นรีไรท์กูก็รู้แล้วว่ามันต้องเอามาทำขาย
คนที่ชอบแนวเมากาวไม่อิงความสมเหตุสมผลก็มีไงมึง เน้นตลกๆ เข้าว่า
ก็ทำนองเดียวกับนิยายที่เน้นเลิฟซีนขายฉากจึ๊กกะดึ๋ย
คนด่าก็ด่าไป ส่วนคนเสพเค้าอยากเสพแบบนี้เค้าก็ซื้อเสพ
อิพวกด่าๆ ก็ด่ากันเงียบๆ ไม่ได้ไปดิสเครดิตหน้าบ้านเค้านี่ ไม่กระทบอะไรอยู่แล้ว
ห๊ะ ว่าไงนะ 1168 หันมาจับงานแนวจีนข้ามโลกจนได้เหรอวะ
แนวจีนเรื่องใหม่ของ บก.xxx ใช่เรื่องที่เก่าที่แกเขียวแนวทะเลทราย ตีพิมพ์เมื่อหลายชาติก่อนแล้วเอามารีไรท์- รีปริ้นท์เป็นแนวจีนป่ะวะ
กุจำได้ลางๆว่าแกเคยประกาศในเฟสเมื่อไม่นานนี้ ถ้าใช่...... กูสะพรึงมาก
เคยอ่านเจอเรื่องที่ขึ้นต้นว่านางเอกตายแล้วไปเจอเทพเจอพระเจ้าให้ไปเกิดใหม่พร้อมได้พรวิเศษติดไปด้วย เจอแบบนี้สองสามเรื่องติดกัน ปิดดีกว่า ซูมาตั้งแต่ก่อนเกิดใหม่
อีกเรื่องมีฉากแต่งงาน คนเขียนวงเล็บออกตัว (ในช่วงบรรยายฉากแต่งนั่นแหละ) ว่าไม่ได้ค้นข้อมูลมาก ขอเขียนคร่าวๆ... แบบนี้ก็ได้เรอะ
นี่ยังไม่นับพวกสะกดผิดอีกมากมาย อ่านเรื่องไหนเจอเรื่องนั้น
อย่างคำที่มี หน้า-น่า สะกดผิดกันเยอะมาก
กลอกตา ก็สะกดเป็น กรอกตา มากมายหลายเรื่อง
มีเรื่องนึง อ่านแล้วต้องร้องเรือหาย สะกดผิดแทบทุกบรรทัด เหมือนอยากสะกดให้แตกต่าง แถมยังคิดสำนวนขึ้นใช้เอง
อยากแนะนำให้คนเขียนนิยาย ไม่ว่าจะจีนเก๊หรือไทย ไปอ่านนิยายจากสำนักพิมพ์ที่ได้มาตรฐาน (อาจจะเจอผิดอยู่บ้างแต่ก็ถือว่าน้อยมากละนะ)
จะได้ซึมซับศัพท์ที่ถูกต้องมาไว้ในหัว อย่ามัวแต่ไปอ่านนิยายของพวกตัวเองในเว็บ เพราะมันจะจำแต่สิ่งผิดๆ มา
>>710 ผิวสีตะกั่ว อันนี้ใช่ไหมมึง นักเขียนเซินเจิ้นนี่แม่ง ไม่ดูห่าอะไรก่อนเขียนเลย
https://www.youtube.com/watch?v=WrhsXnCluUM
มีเรื่องไหนจะออกทันงานหนังสือบ้างวะ หรือเพื่อนโม่งรอสอยอะไรกันอยู่ บอกบุญกูที
>>718 กู >>717 เอง เรื่องหวนก็แนวนางร้ายย้อนไปยุคโบราณคล้ายๆ กับพล็อตที่เจอกันบ่อยๆ
เนื้อเรื่องคือ วิญญาณนักแสดงนางร้ายเบอร์หนึ่งไปเข้าร่างบุตรสาวเสนาบดี ที่ชีวิตมีเบื้องหลังซับซ้อนเกี่ยวพันกับกลุ่มคนลึกลับกลุ่มนึงที่แม้แต่บ้านนางเอกก็ไม่รู้ ส่วนพระเอกเป็นอ๋องเจ็ดบุรุษหน้าสวยน้องชายคนโปรดฮ่องเต้(ที่ถูกพี่ชายหลอกใช้ประโยชน์อยู่เสมอ) มีผมสีเงินที่คนทั่วไปคิดว่าต้องคำสาปจึงเป็นที่รังเกียจ ซ้ำผู้คนยังหวาดกลัวเพราะอ๋องเจ็ดเป็นคนเย็นชาโหดเหี้ยม
นางเอกแต่งเข้าจวนอ๋องเป็นพระชายารอง(เพราะไม่ใช่ลูกเมียเอก)
เนื้อเรื่องก็เกริ่นมาตั้งแต่ว่าพระเอกนางเอกพบกันตอนไหน ปมหลังของทั้งคู่เป็นยังไง ชีวิตคู่ที่ความรักค่อยๆ แน่นแฟ้นขึ้น
เนื้อเรื่องแม้บางช่วงจะเบาๆ ขัดใจคนอ่านบ้างอะไรบ้าง แต่รวมๆ ก็สนุกดีนะ
กูว่าไม่นิด พอดีกูตามอ่านเรื่องนี้ ตอนที่อ่านก็อ่านนิยายแปลจีนทั้งฟรีและไม่ฟรีเยอะมาก กูว่ามันคล้ายๆ เอาหลายๆ เรื่องมาขยำๆ รวมกัน ถ้าไปดูชื่อแซ่จะนึกถึงชุดเพชรด้วย
มีช่วงนึงมีคนทักว่าคล้ายเรื่องนี้เรื่องนั้น คนเขียนก็หายไปเป็นระยะ กลับมาแต่งต่อแล้วดูเป๋ๆ เนือยๆ แบบที่โม่งข้างบนบอกว่าเนื้อหามันเบา ไม่มีอะไรนอกจากเมียอยากงาบผัวแบบเด็กๆ ตรงช่วงนี้เนื้อหาไม่ค่อยได้กลิ่นแรงบันดาลใจแล้ว(หรือเพราะกูอ่านนิยายแปลในเน็ตน้อยลงก็ไม่รู้) แต่กลายเป็นเหมือนคนเขียนเป็นคนละคนกับที่เขียนตอนแรกๆ กูอ่านแล้วรำคาญเลยเลิกอ่านไป ล่าสุดมีแซ่โหลวโผล่มามั้ง
>>721 ถ้ามันขนาดนี้กูคงต้องขอบาย ขนาดเรื่องจอมนางเคียงฯ กูอ่านไม่ถึง 10 บท รู้สึกได้ถึงกลิ่นอันแรงกล้ากูก็ต้องบายละ ทนอ่านไม่ได้
มีใครจะแนะนำอะไรอีกมั่ง ของกฉกูคงรู้สึกแปลกๆ นิดหน่อย แล้วจินหวังเฟยล่ะ? เคยเห็นขึ้นท็อป เนื้อเรื่องเป็นไงกูยังไม่เคยเข้าไปส่อง
คุณชายข้าตระหนกจนผมร่วงนี่คนไทยหรือแปลวะ คุ้นๆ ว่าเคยเข้าไปอ่านแต่ไม่ถูกจริตเท่าไร
มันมีอะไรอีกวะที่คนเขาชอบกัน เพื่อนโม่งแนะนำกูหน่อย หรือจริงๆ กูเรื่องมากไป? ถถถถถถ
>>722 บทนำอ้ะดีนะ เป็นนิยายแบบที่ถ้าอ่านแค่บทนำแล้วอยากเปย์เลย(กูชอบผลาญภาคแรกไง ชอบแนวนี้เป็นทุนอะนะ) บทต่อๆ มาก็ยังดีอยู่ ก็ยังแปลกใจอยู่ว่าทำไมเนื้อหากับความน่าสนุกมันลดลงเรื่อยๆ จนแตกต่างจากตอนแรกๆ ได้ขนาดนี้ สำนวนการเขียนก็เปลี่ยนไป
เมื่อก่อนกูเคยอวยเรื่องนี้ ต่อมาพอรู้สึกว่า "เริ่มไม่ใช่ละ" ก็ยังอยากรอดูว่าถ้าอ่านต่อไป นข. เขาจะสลัดความรู้สึก "เอ๊ะ" ในใจกูได้ไหม ปรากฏว่าไม่ได้ว่ะ
แต่ออกกับสนพ.นี่ สถาพรคงไม่ปล่อยออกมาง่ายๆ หรอก บก.เค้าคงช่วยดูมาแล้ว อะไรที่มันไม่ดีเค้าคงให้แก้ สำนวนที่มันไม่เสมอ อะไรที่เวิ่นเว้อ อาจจะช่วยกันดู
นิยายท็อปแรกหมสดเสิ่นเจิ้นเห็นดราม่ากันจัง เซ็ง อะไรจะโดนคนตินิดเดียวถึงกับท้อ
คนรออ่านให้ กลจ. เห็นมีเป็นพันกลับมองไม่เห็น
>>724 กูไปอ่านมาละ เขาปิดไม่ใช่เพราะท้อนะมึง เพราะเขาจะรีไรต์ต่างหาก
ถ้ามีคนอ่านบอกว่าเนื้อเรื่องยืดเยื้อ อืด วกวน หลายคนมากเข้า เป็นกูกูก็ทำแบบเขาอะ ปิดตอนไปเรียบเรียง ไปวางพล็อตให้เสร็จก่อนแล้วค่อยกลับมาแก้ มาเขียนใหม่
เขามีคนอ่านตามเป็นสองหมื่น ความเห็นครึ่งแรกยังบอกยืดเยื้อ ความเห็นครึ่งหลังก็คงมีตามมาอีก แก้ปัญหาตั้งแต่ตอนนี้เลยจะได้ไม่ต้องปล่อยให้มันคาราคาซัง
ของกูแค่คนอ่านบอกว่างงหน่อยเดียว ทั้งที่คนอื่นไม่มีใครบอกงง กูก็ยังต้องย้อนอ่าน เก็บมาคิดเป็นวันว่ามันงงตรงไหน
มึงต้องเข้าใจคนเขียนเขาด้วยนะ นี่ไม่ใช่แค่เรื่องกำลังใจ แต่มันหมายถึงว่าถ้าปรับเรื่องได้ ทุกอย่างมันจะดีขึ้น
คนเขียนมองเห็นคอมเมนต์ทั้งนั้นแหละ มีเรื่องหนึ่งที่ดราม่าเรื่องอืด วนไปวนมามาเป็นสิบตอนแล้ว คนอ่านทะเลาะกันเองจนเลิกอ่านกันไปก็มี คนเขียนก็ไม่เอาใจใส่ไปแก้
ส่วนเรื่องนี้กูว่าต่อให้เขานอยด์แต่ก็ยังดีที่เขาคิดจะแก้นะ
กูพูดในแง่ของคนที่เขียนคนนึง มองเห็นกำลังใจทั้งนั้นแหละ และเพราะกำลังใจทำให้สู้ต่อ
อยากเล่า
เป็นคนที่มาตรฐานไม่สูง ขอแค่อ่านแล้วสนุกดี จะจีนเก๊ไปบ้าง มีอะไรให้สะดุดบ้าง หลุดคำสมัยใหม่มาบ้าง หรือสะกดผิดไปบ้าง ก็ยังคงอ่านต่อไป
ตอนนี้ตามอ่านอยู่หลายสิบเรื่อง เช่น บุปผาวายุ เหลี่ยมเล่ห์บัลลังก์หงส์ บันทึกรักมหาดเล็ก ลิขิตรักเทพสงคราม สมุนน้อยเด็กสร้างท่านแม่ทัพ
ภู่ภมรกับอสรพิษ (เรื่องนี้สนุกดี สงสารชีวิตบัดซบของพระเอก แล้วพระเอกก็โคตรรักนางเอก) เฟยหลิง ลิขิตรักอลวน โรงเตี๊ยมร้อยลี้ (เรื่องนี้เรียบๆ เรื่อยๆ แต่ก็น่ารักดี) อย่ายั่วโมโหข้าท่านแม่ทัพ บันทึกลับโจวเหยียน ฯลฯ
ขนาดมาตรฐานไม่สูงนะ แต่ไปเจอเรื่องนึง ท่านอ๋องหัวเราะ "ห้า ห้า เจ้าไม่ต้องกังวล..." หรืออะไรนี่แหละ จำไม่ได้จริงๆ ว่าพูดอะไรหลังจาก ห้า ห้า
คือโดน ห้า ห้า ทำลายล้างสมองไปแล้ว
จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้วด้วย เพราะเทไปตั้งแต่ ห้า ห้า
คิดยังไงถึงใช้แบบนี้ -_-'
คิดเห็นยังไงกับคำนิยมนี้
มีปัญญาเขียนนิยายแต่ทำไมสติปัญญาน้อย เป็นเมียน้อยคนอื่นแล้วภูมิใจสินะคะ จั่วหัวก็รู้ว่ามีเรื่องอย่างว่า เมียน้อยคันๆ ให้ตายสิ... ในเด็กดีมีแต่เด็กน้อยให้จูงจมูก อยากมีพื้นที่ในชีวิตจริงก็เลยมาเปลี่ยนแปลงสังคม ผู้ชายมันดีถึงขนาดเป็นเมียน้อยก็ยอม ดูแลตัวเองไม่ได้หรือไรคะ!!ต้องเกาะเขากิน? เฮ้อ
กูล่ะสงสารนักเขียนเลย ถึงมันจะเป็นนิยายเซินเจิ้นมั่ว ๆ ก็เหอะ แต่มันเขียนอยู่ในยุคจีนโบราณ หมวด อดีต ปัจจุบัน อนาคต ที่สมัยนั้นผู้ชายเป็นช้างเท้าหน้า กดผู้หญิงให้ตกต่ำ ค่านิยมสามภรรยาสี่อนุ ฮ่องเต้มีหญิงงามหลายพันคน กูไม่เข้าใจว่าคนอ่านบางจำพวก ทำไมถึงคิดไม่ได้ ทำไมชอบเอาค่านิยมยุคปัจจุบันไปใส่ในยุคโบราณ ขนาดนิยายแปลยังโดนโจมตี จำพวกฮ่องเต้นางสนมหรือพระเอกหลายเมีย ไม่ชอบอ่าน ขยาด ก็เลือกได้ที่จะไม่อ่าน แต่ดันเลือกแสดงความคิดที่สื่อถึง...กรุณาเติมคำในช่องว่าง
>>730 ต้องดูต้นเรื่องว่ะ มาดูแค่คำพูดเฉย ๆ มันบอกอะไรไม่ได้ ต้องดูตัวนิยายว่าตัวละครที่ถูกพูดถึงเป็นยังไงด้วย ด้วยบริบท ยุค มันก็ใช่แต่จำเป็นไหมที่ต้องสนับสนุนความคิดแบบนี้ มันมีหลายมุมมองที่สามารถสื่อได้ ถ้าคนเขียน เขียนให้ตัวละครจำพวกนี้วัน ๆ คิดแต่จะเป็นเมียน้อยแล้วชีวิตดี๊ดีก็สมควรโดนด่า จะหวัง เงิน อำนาจ หรือมีความจำเป็นอะไรก็แล้วแต่ แต่ไม่ควรเอามาเป็นแบบอย่างหรือมองเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องธรรมดา เข้าใจที่กุจะสื่อปะวะ เหมือนสังคมไทยแม่งหวังให้ลูกตัวไปเป็นเมียน้อยคนรวย ๆ อย่างเดียว ใครจะด่าว่ายังไงไม่สนใจขอให้มีเงินใช้พอ แล้วบอกว่าใคร ๆ ก็ทำ กับละครไทยจำพวกที่อ้างว่าสะท้อนสังคมมีแต่เรื่องแย่ ๆ ทั้งที่มุมที่ดี ๆ มันก็มี เขียนไปสิว่าข้อเสียของการเป็นเมียน้อย หรือมีเมียเยอะ ๆ คืออะไร หรือหวังแต่เงิน อำนาจ สุดท้ายจุดจบเป็นยังไง ถ้าระหว่างทางชีวิตดี๊ดียังเขียนไม่ถึงจุดจบก็ช่างไม่ต้องสนใจ
>>730 เค้ามองที่ตัวเป็นสำคัญไง
ประวัติศาสตร์ หรือวัฒนธรรม ไม่เรียรู้หรือแทรกซึมเข้าใจได้
อดีตในไทยก็เป็นเช่นนั้น คนมีเงินมีบารมีในหน้าที่ เรื่องเมียเยอะ
มันเกี่ยวในแง่วงศ์ตระกูล สืบเชื้อสายด้วย
เอาแค่สมัยนี้...ถ้าอ่านข่าวบาง ก้จะรู้ว่าคนจีนนี่ฆ่าลูกผู้หญิงทันทีเลย ในบางครอบครัวที่ต้องการลูกชาย เพราะมีกฏหมายบังคับการมีลูกได้คนเดียว (เพิ่งมาผ่อนปรนให้เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา)
สรุป คนอ่านที่แยกแยะไม่ออก กูว่าอย่าไปใส่ใจอะไรมากเลย
แต่บางทีคนเขียนก็เปียวสนองนีดแปลกๆ อย่างนิยายแปลบางเรื่อง เขียนให้รักเมียเดียวแล้วไล่สนมออกทั้งวัง กูว่าแม่งเอาส่วนไหนคิดมากกว่า ถึงแม้จะเป็นแค่นิยาย แต่ขาดความรู้ในวัฒนธรรมอย่างมากมาย
ky หน่อยนะเพื่อนโม่ง ไปเจอมาตะกี้ https://www.dek-d.com/board/view/3792642/ คือก็ไม่ได้อ่านเรื่องที่เขาเขียนอ่ะนะแต่เคยเห็นเพื่อนโม่งพูดถึง แค่งงว่าแต่งไปตั้งเยอะจนได้ตีพิมพ์ละเพิ่งจะมารู้สึกงงๆ ไม่แน่ใจว่าจะใช้คำเรียกยังไง งี้ก็ได้เหรอ
>>736 กูไม่รู้นะว่าข้างในเป็นไง เพราะกูบายตั้งแต่คำโปรยละ บก.ป.คงสนใจแค่ยอดวิวยอดเฟบ อย่างอื่นไม่สนละมั้ง
สนพ.ไหนที่พอจะจับงานดีๆ แนวเสิ่นเจิ้นไว้ได้บ้าง ไม่ต้องดีมาก เอาแค่ไม่รู้สึกว่าทำไมถึงเลือกเรื่องนี้ได้ลง?
แล้วนี่ท็อปหนึ่งที่หยุดอัพไปมีสนพ.ไหนมาจีบยังวะ ส่วนใหญ่ท็อปหน้าแรกโดนจีบติดเร็วมากจากที่ดูมา
ลงจากท็อปหนึ่งละ สมใจแล้วมั้ยล่ะนั่น
>>722 จินหวังเฟยไม่ได้อ่านเพราะอ่านคำโปรยแล้วส่วนตัวรู้สึกว่าไม่น่าสนใจ
ขอแนะนำเรื่องที่ตัวกูเองชอบละกันนะ กูเองก็เป็นนักอ่านมือใหม่ถ้าไม่ถูกจริตก็ขออภัย เพราะเรื่องที่กูชอบมันไม่เหมือนคนส่วนใหญ่ชอบด้วยสิ
เริ่มที่
- จิ่นเสวี่ยนหวาง อันนี้เหมือนเคยเห็นว่าเพื่อนโม่งหลายคนจะแนะนำกันมาอยู่ ถึงการบรรยายจะแปลกถึงแปลกมาก แต่ส่วนตัวว่ามีเสน่ห์ดี มีความตลกหน้าตายสอดแทรกอยู่ ไม่หวานจ๋า เรี่ยราดให้รำคาญด้วย
- มู่กั๋วหว่างโฮ่ว ( สะกดถูกไหมวะเนี่ย ถถถถ ) ก็สนุกดี
- ร้านน้ำชาจ้าวยุทธจักร อันนี้ชอบเพราะมันไม่เน้นความรักดี แนวกำลังภายใน ถึงตอนล่าสุดจะยังไม่ได้อ่านแต่เท่าที่เคยอ่านๆมาว่าสนุก น่าติดตาม มีความบู๊ล้างผลาญ ระเบิดภูเขาเผากระท่อม(?) พระเอกมีความซูอยู่
-เจียหมิงหยุน อันนี้มีย้อนอดีตแต่ไปไม่ไกลมาก ไปแถวยุคเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ มีปมมีปริศนาที่น่าติดตาม
เขียนดีนะ กลิ่นอาย การบรรยายแตกต่างจากเรื่องอื่นๆพอสมควร แต่เหมือนว่านักเขียนเขารีไรท์อะ จวบจนตอนนี้ก็หายไปเลย -_-
- ลำนำขนนก 706 เรื่องนี้ทะลุมิติ แต่มันต่างจากเรื่องอื่น ไม่ได้เกี่ยวกับสวะของตระกูลหรือวังหลังหรือแก้แค้นใดๆทั้งสิ้น ส่วนตัวว่าเขาวางเรื่องมาดี บรรยายดี คำสะกดผิดไม่มี แต่ตอนนึงยาวมากกก ต้องมีสมาธิในระดับนึงถึงจะไปอ่านได้ เพราะรายละเอียดมันเยอะ เรื่องนี้แต่งจบแล้วแต่ยังไม่ได้ไปตามอ่านเลยเพราะหัวสมองไม่พร้อม ถถถถ
- บริษัทช่วยเหลือเทพ(ไม่จำกัด) แบ็คกราวนด์เป็นปัจจุบันแต่เกี่ยวกับเทพเซียนเพราะอาชีพของนางเอก เขียนได้น่าสนใจและฉีกจากแนวจีนเรื่องอื่นดี
ใครเคยอ่านเรื่อง อินซื่อ ในเด็กดีบ้างวะ กูชอบว่ะถึงพล็อตจะเดาได้ง่ายก็เหอะ โม่งแนะนำแนวๆนั้นให้กูทีสิ มันหน่วงๆดี ชอบนางเอกซื่อๆบ้าง เบื่อพวกนางเอก เก่ง ก้าวร้าวแล้วว่ะ
https://writer.dek-d.com/sarabiya/story/viewlongc.php?id=1604385&chapter=55
ลงบทความเซ็กซ์แบบนี้ก็ได้เหรอวะ
งืม~ ขอถามเหล่าผู้เขียนเสิ่นเจิ้นหน่อย~
พอดีไม่เคยตามแนวนี้ แต่ส่วนใหญ่แล้วพวกนี้จะเป็นแบบแค่เล่มเดียวจบ หรือว่าเป็นซีรีย์ยาวกันเนี่ย
คนเขียนเรื่องนี้รู้สึกจะวางคาแรกเตอร์นางเอกเป็นคนเขียนพวกนิยายหรือการ์ตูนฮีโรติกนะกูไม่แน่ใจ พอนางย้อนอดีตมา นางก็เขียนหนังสือแบบอย่างว่าขายมั้งหรือไงไม่รู้ กูไม่ได้ตามอ่าน กูไม่ชอบนางเอกนิสัยแบบนี้เท่าไร แต่ละตอนก่อนพระนางจะได้กันก็กอดจูบลูบคลำกันจนผิดประเพณีไปตั้งเยอะ ฉากแบบนี้มีจนเฝือ กูอ่านเอาจากคอมเม้นต์เวลานางอัพ เพราะกูข้องใจว่าทำไมนิยายแบบนี้ถึงดึงดูดคนเป็นหมื่น
นี่กูไม่เคยรีพอร์ตใครเลยนะ เห็นอันนี้ทนไม่ได้จริงๆเลยกดเม่งงง
มันใช่มะ มาลงวดด. อ่า
เมื่อกี้แอบไปส่องก็แลดูยังปลอดภัยดี ขัดใจกูจริงๆ ปกติเขาใช้เวลากันเท่าไหร่กว่าเว็บมาสเตอร์จะแบน?
>>752 ก็เหมือนที่ทำไมนิยายอีโรติกไทย ถึงขายดีใน7-11 ทำไมนิยายแนวอื่นถึงขายไม่ค่อยดีนัก
มันสะท้อนว่ามนุษย์ ชอบเรื่องยังงี้ไง กูไม่แปลกใจนะ
ถ้าเห็นสภาพสังคมมนุษย์ปัจจุบัน ในโซเชียสเรื่องลามก เต้นเปลือยเรียกวิิว มันก็เกลื่อนนี่หว่า และคนก็แห่ไปดูเป็นแสนเป็นล้านทั้งนั้น
ประเด็นคือนี่มันวันอาทิตย์ไงคะพวกเธอ เว็บมาสเตอร์เลิกงานแล้วค่ะ แจ้งวันทำการนะคะ จันทร์ - ศุกร์ เวลา... - เวลา... ก็ว่าไปค่ะ เดี๋ยวก็แบนให้ เพราะกูเคยเห็นนิยายที่ลงฉาก nc มีคนไปกดแจ้ง ไม่นานก็โดนแบนตัวแดงโล่ แต่ถ้าติดเสาร์อาทิตย์ก็ไม่โดนค่ะ ถ้านางปิดตอนหรือลบไปก่อนที่จะถึงเวลาทำการตรวจสอบนางก็ไม่โดนเช่นเดียวกันค่ะ นี่คือช่องว่างของการจะโพสอะไรก็ได้ในเว็บเด็กดีค่ะ บอกไว้เพื่อเป็นความรู้
ยิ่งโดนแบน ก็ยิ่งเรียกแขกจ้า คนที่ยังไม่ได้อ่านจะยิ่งคลุ้มคลั่ง
นางมีแต่ได้ ไม่มีเสีย
https://www.dek-d.com/board/view/3793239/ กูเปิดละ ไม่รู้จะมีใครเห็นหรือมาแจมหรือเปล่านะ
ติดแบนไปเรียบร้อยแล้ว แต่คนแต่งก็โนสนโนแคร์แบนก็แบนไป
จินหวังเฟย ไรเนี่ยใครเล่าเรื่องย่อๆหน่อยได้ม่ะ ขี้เกียจอ่านแต่เพื่อนชวน ขอแบบคร่าวๆ แบบไม่ต้องอ่านอ่ะ เผื่อมันถามจะได้ เออ ออ บอกมันว่าอ่านแล้วได้ แง
กูเพิ่งแวะไปดูกูเกิลชีต ใครไปเพิ่มเหอซือ__ ว่าเสิ่นเจิ้น เรื่องเสียววะ โคตรเหี้ย 55555+
Ky หน่อยเพื่อนโม่ง กูเพิ่งรู้ว่า นข ที่ดราม่าเรื่องอัพหลอกคราวที่แล้วมีอีกนามปากกาว่า _ยุ แต่ถึงนามปากกาไหนกูก็ไม่เคยอ่านเรื่องที่เขาเขียนสักเรื่อง ล่าสุดเห็นชีมาอัพเรื่องที่เป็นประเด็นในดด. อีกรอบหลังจากประกาศยุติการอัพว่าจะไปลงที่อื่นแทน
อ่านจอมนางฯไปได้กลิ่นยำรวมมิตรตลบอบอวลเชียว 555555555+
จอมนางตำหนักคูลลลป่าว รอ770 มายืนยันอีกที
ถ้าเรื่องนี้แรกๆกูก็อ่านอยู่ อ่านไปอ่านมาว่าเละเทะเลยเลิกอ่านไป
หรือจอมนางเคียง__ หว่า
เสิ่นเจิ้นที่ติดท็อปมีเรื่องไหนที่น่าอ่าน (จริงๆ) มั่งมั้ยวะ?
มหากาพย์แห่งการยำใหญ่ใส่สารพัดนึกอ่านไปได้กลิ่นอายทั้งกรวดเก้าอี้ โฮ่งเต้ นางสนม ฯลฯ
อ่านจบแต่ไม่ให้ผ่านว่ะ
เรื่องท่านอ๋องที่มีดราม่าเรื่องอัพหลอกจนเกิดประเด็นใหญ่โตในเด็กดี ตอนนี้ชุบต่อในบ่อทองเปลี่ยนชื่อเรื่องและนามปากกาแล้วจ้า
อะ กูแปะให้ https://writer.dek-d.com/plerngakkee/story/view.php?id=1681582
ตอนแรกชื่อนิยายกับนามปากกาอีกชื่อหนึ่ง ตอนนี้โมดิฟายด์ใหม่หมดจ้า
อย่างว่าก่อนนี้นางลงไว้ว่าจะยุติการอัพไงแล้วพอกลับมามันก็เหมือนผิดคำพูดตัวเองเบาๆเลยเปลี่ยนยกเครื่องใหม่หมดปะ
มีการออกตัวเป็นเกราะกำบังไว้ก่อนด้วย ขรรมสัส
ดด.เป็นสนามบ่มเพาะฝีมือให้บางคนแถเก่งขึ้นและหน้าบางน้อยลง แต่งนิยายลง ดด.ในวันนี้มันก็ช่วยฝึกปรือความเก่งในการเป็นนักการเมืองไทยในวันหน้าได้อยู่นะเนี่ย สกิลความหน้าทนตอนโตเป็นผู้ใหญ่จะต้องเหนือชั้นยิ่งๆขึ้นไป แถได้หน้าไม่เคยบางมาแต่เด็กแล้วค่ะ ;)
กูเพิ่งได้อ่านว่านฮองเฮา ไอ้สัญลักษณ์ ! จะใส่อะไรมาเยอะแยะ กูก็ไม่ได้เซียนนิยายจีนแปลคือวิจารณ์แบบอันไหนถูก/ผิดเป๊ะๆไม่เป็น
แต่อ่านไปเห็นคำว่าเหนียงกับเตียแล้วมันแปลกๆไงไม่รู้ว่ะ เล่มแรกเปิดมาโอเคกับสำนวนนะเขียนดีใช้ได้
แต่หลังๆบทบรรยายความรู้สึกตัวละครมั่นเวิ่นเว้อมากประกอบกับมี !! !!! !!!! เนี่ยมันขัดตา มันไม่จำเป็นต้องใส่มาให้รกขนาดนั้นป่ะวะ
จริงๆรวบเหลือสัก 2 เล่มก็พอแล้ว นี่ลากยาวไป 4 เล่มแล้วเนื้อเรื่องมันไม่แน่นอ่ะ
พีค ของ พีค ของ พีค ของ พีค ไงสัส
ปุตุชน...
เอิ่ม แค่คำโปรยก็.......
เททิ้งได้เลย
กูมายกมือ กูเขียน&ขาย
คนแต่งเข้ามาเยอะก็ดีนะ จะได้เอาคำวิจารณ์ไปปรับปรุงงานตัวเอง
ว่าแต่บางเรื่องนี่ไม่น่าเชื่อว่าตีพิมพ์ได้ เหมือนสำนักพิมพ์ไม่มีบอกอช่วยดูให้ จริงๆ เค้ามีป่าววะ หรือให้นักเขียนรีไรต์เอง แล้วเอาไปพิมพ์เลย
>>797 เหมือนเด็กดอยเป็นโอกาสเปิดกว้างให้ใครๆก็เป็นนักเขียนได้ ซึ่งเป็นข้อดี แต่ช่วงหลังมีการขายงานเขียนได้ง่ายขึ้น คนจะเริ่มเขียนแบบงานตลาด ขายได้ง่ายๆ งานเขียนก็น่าจะมาจากการอ่านงานแปลจีนหรืองานจีน (ถ้านข.อ่านออก) เยอะๆ อันไหนกระแสดี ก็เขียนคล้ายๆกัน เหตุผลก็ประมาณ อยากลองแต่งแบบนี้บ้าง อยากได้ผช.ในนิยายตรงใจ ฯลฯ ซึ่งก็จะกลายเป็นข้อเสียไป เพราะคนที่อ่านมาเยอะเหมือนๆกัน เช่นอ่านเกิน 20 ปีเห็นผลงานไม่ค่อยมีอะไรแปลกใหม่ ก็จะเริ่มเซ็ง เข้าไปน้อยลง จนแทบไม่เข้าเลย ต่างจากงานแปลจีนที่ยังตามอยู่หลายสนพ. บางทียังรู้สึกว่างานที่เขียนมาเพื่อขาย ก็ทำได้เท่านี้ แต่อันที่ดีก็อ่านจบเหมือนกันนะ หลายเรื่องด้วย เพียงแต่ความเบื่อเด็กดอยมันมากขึ้นเรื่อยๆ 55 ก็ถือเสียว่าก็เป็นรายได้ของเด็กๆรุ่นใหม่ พอกล้อมแกล้มไปได้อยู่นะ
แชร์ปสก. บอกตรงๆนะตอนแรกกูไม่อ่านเซินเจิ้นไม่สนใจเลยด้วย เคยอ่านเรื่องนึงแล้วผิดหวังกับความวายป่วงในเรื่องทำกูขยาดไปเลย(นางเอกไทยแต่พูดจีนได้ย้อนเวลาไปเจอฮ่องเต้สดซิง แล้วได้ย้อนกลับปจบ.เสร็จก็ย้อนกลับไปใหม่ กูนี่แบบ... WTF)จากนั้นงดยาวววววววว ก็มีอ่านอีก3-4เรื่อง อ่านแต่ยังไม่มีที่ชอบ แต่ออกจากเซพโซนตัวเองมาลองอ่านสายนี้ละ อาจจะมีงานเข้าตาสักเรื่องในเร็ววัน
พวกมึงมีใครสนใจให้กูลองไปรีวิวนิยายเสิ่นเจิ้นมั่งมั้ยวะ
เอาพวกติดท็อป 30 - 50 เรื่องที่ไม่ค่อยคุ้นๆ หูไรงี้
KY ชะตาพ่ายสามเล่มจบว่ะ เสิ่นเจิ้นเรื่องแรกเลยมั้งที่กูเห็นว่าแตะถึงสามเล่ม มีใครตามอ่านถึงตอนนี้บ้าง รีวิวหน่อย
ส่วนตัวกูนั้น อ่านไม่ถึงครึ่งเรื่อง
กูเพิ่มมาอีกอย่าง อันไหนที่ตีพิมพ์แล้วกูผ่าน
เรื่องแรก หนึ่งใจพยัคฆ์
https://my.dek-d.com/mutanpeony/writer/view.php?id=1693210
กูบอกไว้ก่อนเลยว่ากูแม่งมาตรฐานสูง ถ้าเปิดมาบทนำเละนี่กูไม่อ่านต่อ
เรื่องนี้ไม่ถึงขนาดเละ
เปิดมาก็หญิงคนหนึ่งซึ่งแต่งมาเป็นเมียไท่จื่อ (องค์ชายรัชทายาท) กำลังจะดิ้นตายเพราะโดนยาพิษในน้ำยาบำรุงไรสักอย่าง ที่เมียหลวงไท่จื่อส่งมาให้ -_-
ก็โลกสวยดื่มไป มาดิ้นตายเอาตอนกลางคืน ข้ารับใช้ตื่นขึ้นมาถามว่าเป็นอะไร แม่งพูดอยู่อย่างเดียว
หนี...ไป...หนีไป
คือกูงง?? แม่งไล่ให้หนีไปทำไมวะ? อ่านๆ ไปก็อ้อ เป็นห่วงว่าข้ารับใช้สาวจะโดนป้ายว่าเป็นความผิดนาง
มาที่สำนวน แปลกๆ อยู่หลายที่
"ยามว่างไม่มีอะไรทำ ภาพคืนเข้าหอจู่ๆ ก็ผุดขึ้นมาในสมอง ข้าแดง ยกมือขึ้นปิดแก้มร้อนผ่าว"
กูตายเอาตรงข้าแดง นี่ล่ะ!
มีอีกๆ
"เสียงของข้าดังกุกกักในลำคอ"
มึงช่วยบอกกูสิวะเสียงดังกุกกักในลำคอนี่มันเป็นยังไง? โทษทีจินตนาการกูต่ำ
"ข้าพักเสี่ยวหวนด้วยแรงทังหมดที่มี"
อันนี้ไม่ได้แปลกอะไรมากนอกจากพัก ควรเป็น ผลัก
คือที่กูมีปัญหา คำผิดแม่งไม่ได้มีแค่คำเดียวไง แล้วผิดที่นึงความหมายเปลี่ยน แล้วนี่คือบทนำไง จะเกลาให้มันดีๆ หน่อยไม่ได้รึไงวะ
"ลมหายใจของข้ารวยริน แผ่วเบาราวปุยเมฆ"
กูเพิ่งรู้ว่าลมหายแผ่วเบาราวปุยเมฆก็มีด้วย
"เพิ่งคิด ชายคนนั้นพูดขึ้น เสียงของชายคนนั้นเมื่อดังขึ้น ข้าก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นใคร"
ใครที่จินตนาการเลิศล้ำบอกกูที ประโยคนี้แปลว่าอะไร?
สรุป สำหรับกูไม่ผ่าน พล็อตไม่ดึงดูด ตัวเอกเปิดมาโชว์โง่
แต่ข้อดีคือเรื่องมันจบแล้ว เห็นว่าปิดวันที่ 30 เดือนนี้
ใครสนก็วาร์ปไปอ่านได้
ปล. กูขอไม่สับนะเว้ย ขอออกความเห็นเฉยๆ
ฮองเฮาเจ้าเสน่ห์ ฮ้องเต้เจ้าสำราญ
https://my.dek-d.com/apsara1982/writer/view.php?id=1677833
เท่านที่กูจำได้ ฮ่อองเต้ มันต้องเขียนแบบนี้ไม่ใช่เหรอวะ? แต่เอาเถอะ เขียนชื่อผิดก็ให้อภัย
แม่งพอเปิดตอนมาเท่านั้นแหละ กูกดปิดไปเลย ตั้งแต่ตอนที่ 1-8 แม่งไม่มีเนื้อหานิยายไรเลยนอกจากพูดมาก ประกาศชิงรางวัลอะไรไม่รู้บ้าบอตั้งเจ็ดแปดตอน คือถ้ามึงอยากทำชิงรางวัลเหี้ยอะไร มึงก็เปิดแค่ตอนเดียวแล้วคอยอัพเดตได้ไม่ใช่เหรอวะ? แล้วก็แจ้งไปว่าให้คนอ่านแวะมาดุ เพราะอัพเดตทุกวัน แปะวันที่ไว้ตรงชื่อตอนแม่งยังได้ ถามจริงทำงี้ไปเพื่ออะไร? อัพหลอกล้วนๆ
ใครแม่งสนใจก็ไปอ่านเหอะ กูไม่อ่าน!
กูดันพิมพ์ผิดอีก
*ฮ่องเต้
>>808 เสียงดังกุกกัก น่าจะเป็นเสียงขลุกขลักในคอน่ะมึง เขาเขียนผิด
"เพิ่งคิด ชายคนนั้นพูดขึ้น เสียงของชายคนนั้นเมื่อดังขึ้น ข้าก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นใคร" >> น่าจะแบบ "แค่ข้าเพิ่งคิดเท่านั้น ผู้ชายคนหนึ่งก็พูดขึ้น เสียงของผู้ชายคนนั้นแค่ได้ฟังก็รู้ทันทีว่าเป็นใคร" กูว่าเขาเรียงประโยคได้ตลกและงงเกินไป ชายคนนั้นที่พูดถึงนี่พูดถึงครั้งแรกหรือเคยพูดไปแล้ว? ถ้าเพิ่งพูดถึงครั้งแรกนี่พลาดอย่างแรง
อ่านจากของมึง แสดงว่ามีปัญหาเรื่องการเรียงประโยคกับสื่อใจความ และเรื่องคำผิด การใช้คำเปรียบเทียบก็ผิด
>>809 เรื่องนี้ใช้ฮ้องเต้มาตลอด กูเจอในกลุ่มมมนสนยก็ใช้ฮ้องเต้ คนเขียนน่าจะคิดไปแล้วว่าฮ้องเต้คือคำที่ถูก
ส่วนชิงรางวัลนี่เขาคงมีงานอื่นให้ขายด้วยแหละมั้ง ทำแบบนี้ได้โฆษณาทางอ้อม การตลาด ไม่มีอะไรมาก
เกี้ยวรักข้ามภพ
https://my.dek-d.com/AmelieChar/writer/view.php?id=1598827
กูจะไม่พูดอะไรมาก บทนำเขียนสรุปมาว่านางเอกตายแล้วกลับไปเข้าร่างตัวเองในโลกอดีต
นางเอก ตกหลุมรักผู้ชายคนนึงในโลกปัจจุบัน แต่ตายก่อนเลยไม่มีโอกาสารภาพรัก พอกลับมาสิงร่างตัวเองก็มีความทรงจำทั้งในอดีตและปัจจุบันเรียบร้อย
อ่านไปสี่ตอน ก็ไม่มีอะไรพิเศษมากกว่านั้น มีทะเลาะด่า ปญอ กับคนเมามั้งที่เด่น?
สำนวนใช้ได้ แต่ภาษาการเขียนวิบัติ
อยู่ดีๆ ก็มี หัวเราะ 55555 โผล่มา ใช้ทับศัพท์แบบไม่จำเป็นเยอะไปหมด
ตอนแรกๆ บรรยายใช้บุรุษ 3 แล้วจู่ๆ ก็มีบุรุษ 1 โผล่มา อันนี้คิดว่าน่าจะพลาดแบบลืมแก้
อ่านแก้เครียดกูว่าได้ แต่กูขอไม่ผ่านอีกเรื่อง
เพิ่มเติม ลืมบอกไปว่าในโลกอดีตก็ไปเจอพระเอกหน้าเหมือนคนที่ตัวเองตกหลุมรักในโลกปัจจุบัน อันนี้เห็นแปะป้ายไว้ตั้งแต่บทแรก
กูเริ่มเครียดละ นี่ขนาดกูคิดว่าท็อปต่ำกว่า 20 ลงมาอาจมีเรื่องที่น่าสนใจจริงๆ ให้อ่าน แม่งติดกันมาได้วะ
เอาเถอะ กูจะไล่อ่านไปเรื่อยๆ ก่อน เผื่อจะมีของดีแฝงอยู
กูอยากให้สับบ้างจัง แต่เดี๋ยวโม่งแตก
ฮ้องเต้ โปรยว่าหลงยุคไปสมัย ราชวง ส์ ชิง
อ่ะ กูแปะท่อนที่เขาโปรยตามกลุ่มให้ แล้วมึงทั้งหลายพิจารณาเอาเอง
.
.
ฮองเฮาเจ้าเสน่ห์ฮ้องเต้เจ้าสำราญ
# ชิ...ผู้ชายสาธารณะ
หยางจื่อมองไปที่แท่นชมจันทร์ของหนิงซูเยว่แล้วขมวดคิ้ว “เราได้ยินว่าเจ้าสอนพวกข้ารับใช้ดูดาว เจ้าไม่คิดจะชวนเราดูดาวบ้างหรือ เราอยากรู้เหมือนกันว่าบนฟ้ามีดาวอะไรบ้าง เรารู้จักก็แต่ดวงจันทร์งดงามอยู่ดวงหนึ่ง เราอยากเฝ้ามองทุกวันไม่รู้ว่าดวงจันทร์ดวงนั้นจะยินยอมหรือไม่”
‘เลี่ยนพิกล จะมามุกไหน อย่าบอกนะว่าคืนนี้คิดจะมา... ชิผู้ชายสาธารณะ’
เป็นครั้งแรกที่หนิงซูเยว่รู้สึกทั้งเขินทั้งขำทั้งขุ่นแล้วยังปนความรังเกียจในร่างกายของฮ้องเต้ที่ต้องพาตัวเองเที่ยวบริการหญิงงามไปทั่ววังหลัง “ดวงจันทร์บนท้องฟ้าใครๆก็ชื่นชมได้เพคะ อีกอย่างทุกอย่างในใต้หล้านี้เป็นของฝ่าบาทอยู่แล้วไม่เห็นต้องรอให้ใครยินยอม”
“เป็นเช่นนั้นฮองเฮาก็คงไม่ขัด ถ้าเราจะชมจันทร์ที่นี่ด้วย จันทร์ที่เราอยากชมอยู่ตรงหน้านี้แล้ว หนิงซูเยว่ งามสงบเยือกเย็นประดุจดวงจันทร์”
‘น้ำเน่าโคตรๆ มุกจีบหญิงใครคิดให้ สำนวนลิเกมาก ถ้ารู้นะจะสั่งให้คุกเข่าถึงเช้า’
(เครดิตภาพจาก google)
สำหรับกู แค่อ่านที่เขาตัดมาโปรโมท กูบายค่ะ
ฮูหยินได้โปรดอย่าลวนลามข้า!
https://my.dek-d.com/Theromeo1711/writer/view.php?id=1682010
กูบอกจริงๆ ว่ากูอยากตายพยายามอ่านเรื่องนี้ให้ได้สามบท
ก็ปิดตั้งแต่สำนวนการเขียนแล้ว ออกกลิ่นพวกวอนนาบี หึ่ง เหมือนพยายามเขียนโดยใช้สำนวนแนวนิยายรักวัยรุ่นแจ่มใสแล้วทำออกมาได้ห่วย ดึงอารมณ์กูตามไม่ได้จริงๆ
เรื่องคร่าวๆ ก็จมน้ำตาย (รึเปล่า ไม่แน่ใจ เอาตรงๆ กูอ่านบทแรกหมดนะ แต่ทำไมแม่งจำได้เลือนลาง) ไปโลกแห่งความตาย ป่วนบ้าบอ แล้วไปเข้าร่างเด็กทารกของฮูหยินกับสามีไหนสักคน
เซ็ตติ้งเดิทๆ อ่ะ มึง กูอ่านไม่พ้นสามบท
เรื่องนี้กูแนะนำให้พวกมึงเข้าไปอ่านเอาเอง บาทีอาจจะถูกรสชาติปากพวกมึงก็ได้ กูขอบายละกัน
เอาอีก เอาอีก เอาอีก
หูยแต่ละเรื่อง มึงต้องอ่านเรื่องไม่ติดท็อปแล้วละมึงถึงจะได้ไม่เซ็ตติ้งเดิม พล็อตแปลกใหม่ กูจำได้ว่าบางเรื่องที่ไม่ติดท็อปเลยสำนวนดี เนื้อเรื่องดีจนกูงงว่าทำไมไม่ติดท็อป
เสี่ยวตี้,จงมาเป็นฮองเฮาของข้าเถอะ! 《小弟，来当我皇后吧！》
https://my.dek-d.com/rinchan/writer/view.php?id=1688638
เรื่องแรกพวกมึง! เรื่องแรกตั้งแต่อ่านมาแล้วถูกชะตากู
เริ่มเรื่องมาก็กล่าวถึงฮ่องเต้กับเพื่อนสนิทหญิงที่รู้จักสนิทสนมกันในฐานะพี่ชายน้องชาย แล้วพ่อฮ่องเต้ก็ขอนางคนนี้ให้เป็นฮองเฮา ซึ่งแม่นางก็รู้ทันว่ากำลังจะถูกเพื่อนสนิทใช้เป็นเครื่องมือ รู้ดีว่าฮ่องเต้ไม่เคยลงมือทำอะไรโดยไม่มีเหตุจูงใจเบื้องหลัง
แล้วแม่นางที่ว่านี่หลงรักฮ่องเต้มาหลายปีอยู่ละ แต่แอบเจ็บที่ฮ่องเต้เพิ่งมาเอ่ยปากสู่ขอ (แบบไม่น่าจริงใจ) เอาวันนี้
แต่ละตอนไม่ยสวไม่สั้นไป อ่านได้เพลินๆ
กูอ่านไปสี่ตอน พระนางรู้ทันวางแผนซ้อนแผนกันสนุก
สำนวนการเขียนใช้ได้
ตั้งแต่รีวิวมาทั้งหมดนี่ กูแนะนำให้พวกมึงไปอ่านเรื่องนี้ละกัน ถูกชะตากูที่สุดละ
>>825 อ่านแค่จากที่แปะไว้เนี่ยพล็อตเหมือนเรื่องพญาอินทรีแห่งวังหลวงเลยว่ะ แต่เรื่องนั้นนางเอกเป็นแม่ทัพ พระเอกเป็นฮ่องเต้ ที่กูคิดว่านางเอกไม่ได้คิดอะไรกับพระเอกเลยในตอนแรก นางทำทุกอย่างเพื่อตระกูลของตัวเอง ส่วนตอนหลังนางเริ่มรู้สึกว่าลงทุนกับพระเอกไปเยอะจะให้คนอื่นเอาไปได้ยังไง ตัวพระเอกเองกูเข้าใจว่าก็รักนางเอกแหละแต่รักไม่มากกว่าแผ่นดินและตัวเอง รักนางเอกเหมือนสิ่งของที่หวงแหนไม่ยอมปล่อยให้หายไปจากมือ
กินเด็ก [หุบปากซะ ข้าไม่ใช่มารดาเจ้า!]
https://my.dek-d.com/lyaly-/writer/view.php?id=1700193
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่กูชอบมาก ชอบมากกว่าเรื่องแรก (เสี่ยวตี้ไรนั่น แม่งเสียดายความชอบ 0.00098% ที่กูอุตส่าห์ให้ไปจริงๆ)
เป็นเรื่องที่มียอดวิว ยอดเฟบ ยอดเม้นน้อยกว่าเรื่องอื่นๆ ที่ติดท็อป ตั้งแต่ที่กูอ่านมา ก็งง พอเช็ควันลง อ้อ เพิ่งลงไม่กี่วันนี่เอง
สิ่งแรกที่พวกมึงจะเข้าไปเห็นคือ Teaser ของนิยายทุกตอน กูย้ำทุกตอน ซึ่งกูรำคาญเอาจริงๆ จะลงนิยายก็แม่งลงไปเลยเหอะ แต่เห็นว่าเอาไว้ยั่วคนอ่าน กูก็เอาเหอะ เอาที่มึงสบายใจ
เปิดตอนแรกมาก็เป็นเรื่องของผู้หญิงคนหนึ่งฟื้นขึ้นมากลางป่า ความทรงจำบางส่วนหาย เดินมาเจอเด็กอายุ 7 ขวบที่แม่น้ำเชี่ยไรสักอย่าง
แล้วก็มีเหตุการณ์ล้มใส่กันไรเกิดขึ้น กูก็เออ มันเริ่มมาได้แบบพออยากให้อ่านต่อได้
อ่านบทต่อๆ ไปก็เป็นฉากที่สองตัวละครทำความรู้จักกัน สามสี่ตอนแรกนี่ชัดเจนว่าคนเขียนแม่งเขียนเอาฟินล้วนๆ อ่านไปเรื่อยๆ ยังจับทางพล็อตไม่ได้
เอาจริงๆ แม่งไม่ได้ดีเลิศอะไรหรอก แต่สำนวนการเขียนกับวิธีการนำเสนอเรื่องทำให้กูอดไม่ได้ที่จะตามอ่านตอนต่อๆ ไป
ภาษาจะออกแนวแฟนตาซีโบราณมากกว่าเสิ่นเจิ้นจริงจัง
เรื่องแม่งเดินเร็วฉิบ ไม่กี่ตอนก็ไปไกลแล้ว กูไม่อยากมาสปอยล์ พวกมึงต้องตามไปอ่านกันเอง สำหรับเรื่องนี้กูให้ผ่าน
อยากเอาของตัวเองมาให้สับบ้างจัง 5555
>> 555+ มึงกล้าก็เอามา
อ้อ เพิ่มาอีกเรื่อง กูจะไม่อ่านนิยายของนักเขียนดังๆ
เรื่องที่กูเพิ่งรีวิวไปเมื่อกี้อยู่ท็อป 32
ท็อป 33 ถัดมา เป็นของนักเขียนมีชื่อคนหนึ่ง ชลต. กูขอผ่านละกัน พวกมึงสนใจก็ลองวาร์ปไปดูกันเอง
กูพยายามหานิยายของนักเขียนมือใหม่อ่านอยู่
เอิ๊กๆๆ ชอบๆๆๆ เอาอีก เดี๋ยวกูช่วยอ่าน
>> 798 พูดได้ดี เห็นด้วย
>> 805 เรื่องนี้เคยตามอ่านอยู่ แต่พอหลังๆ มันยืดย้วยจนไม่ไหวละ เทดีกว่า
>> 809 ถูกใจ เป็นเหมือนกันเลย ชิงรางวัลไม่จบซักที เปิดไล่ๆ ไปจะอ่านนิยายจนไม่อ่านละ รำคาญ
>> 837 เรื่องนี้เปิดอ่านไป 3-4 ตอนแล้วรู้สึกอะไรของมันวะ ก็เลยเทไป เดี๋ยวจะลองไปอ่านใหม่
หะ ไอ้ >>เลขโพสต์ มันคือการแท็กเรอะ ทำไม่เป็น นึกว่าทุกคนพิมพ์เอาเอง ฮ่าๆๆ
กูจะเป็นโม่งผู้กล้า รีวิวนิยายท็อป 20 เองละกัน เอาแค่ชื่อเรื่อง คำโปรย และบทแรกเท่านั้น
ถ้าไม่ทันวันนี้และท็อป 20 มันรันใหม่ ก็แล้วแต่อารมณ์กูละกันนะ
1. เฟยหลิง
โอเค ชื่อเรื่องจำง่าย อ่านครั้งเดียวจำได้ ส่วนคำโปรย อ่านเจอคำว่า "เศษขยะประจำตระกูล" กูก็ถอนหายใจแล้ว ไม่มีไร กูแค่เซ็งคำพวก สวะไร้ค่า ไรงี้เฉยๆ
อ่านบทแรกจบทำกูขมวดคิ้วและงงมาก เรื่องเหมือนจะเกิดในยุคปัจจุบัน แต่ภาษาโบราณได้อีก ไม่กลมกลืนและไม่เข้ากันอย่างชัดเจน
คือถ้าจะเขียนยุคปัจจุบันก็ควรใช้ภาษาปัจจุบันไปเลย ใช้ภาษาโบราณมามันทำให้งงว่าตกลงเรื่องเกิดในสมัยไหนกันแน่
การเปิดเรื่องถือว่าดี เพราะเปิดมาด้วยความระทึก+เปิดมาแบบคนอ่านไม่รู้อะไรเลย จะทำให้เร้าอารมณ์จนอยากอ่านต่อ แต่หลายจุดกูว่ามันไม่ค่อยสมจริงเท่าไร กูก็ไม่ได้ตามอ่านตอนต่อไปด้วยแหละ ไม่พูดมากละกัน
ติอย่างเดียวคือภาษาที่ขัดกับยุคอย่างรุนแรง และกูรู้สึกว่าคนเขียนพยายามยัดเยียดภาษาให้มันดูโบราณมากไปจนเกินพอดี
ป.ล. คนเขียนใช้คำว่า หน้าตาย vs น่าตายผิด ในบทแรกที่ต้องใช้คือน่าตาย ไม่ใช่หน้าตาย
ป.ล.2 นิยายเรื่องนี้ทำกูนึกถึงทรราชตื๊อx คงเพราะโทนเรื่องแบบนี้เลยทำให้ได้ท็อป 1 ไป
ไม่ได้อยากว่า แต่อดีตท็อป 1 อย่างจอมนางฯ ก็กลิ่นว่าด้วยฯ เพียงหนึ่งใจ ไรงี้แรงเหมือนกัน ส่วนเฟยหลิงนี่อย่างที่บอก กูไม่ได้ตามอ่านต่อ ไม่รู้ว่าจะยำใหญ่หรือคล้ายอะไรบ้างไหม แค่รู้สึกถึงทรราชเฉยๆ
ชื่อเรื่อง : พญาอินทรีย์แห่งวังหลวง (故宫的老鹰)
ผู้แต่ง : A-list
ลิ้งค์: https://writer.dek-d.com/A-list/story/view.php?id=1390824
สถานะ: ยังไม่จบ ปัจจุบันอยู่บทที่ 25 (ล่าสุดเมื่อวันที่ 3 ก.ย. 2560)
คำโปรย(ที่นักเขียนบอกไว้): จากดูแลทหารนับพันเป็นสนมร่วมร้อย ที่ซึ่งอันตรายยิ่งกว่าสนามรบคือวังหลวง "พญาอินทรีย์ไม่กลายเป็นหงส์โง่ในบ่อ" ท่านแม่ทัพกล่าวไว้ก่อนกลายมาเป็นหวางโฮ่ว
ขอพูดถึงแค่ 10 บท (25 บทมันเยอะ ไม่มีเวลา ซอรี่นะเพื่อนโม่ง) :
.
.
.
.
.
บทที่ 1 เปิดเรื่องมาด้วยบรรยากาศในค่ายทหารที่กำลังฉลองแต่งงานของแม่ทัพน้อย(นางเอก) จากนั้นนางเอกก็กลับจากชายแดนไปยังเมืองหลวงเพื่อเป็นหวางโฮ่ว
บทที่ 2-3 บรรยายถึงตระกูลของนางเอกว่าเป็นตระกูลใหญ่ มีอำนาจทหารในมือ ส่วนพระเอกเดิมเป็นองค์ชายที่อ่อนแอโดดเดี่ยว พระเอกไม่มีสายสัมพันธ์ที่ดีกับไทเฮาเท่าไหร่ทำให้มีปมเรื่องครอบครัว ด้วยความช่วยเหลือจากนางเอกและตระกูลทำให้ขึ้นเป็นฮ่องเต้ได้โดยปลอดภัย
บทที่ 4-6 พูดถึงชีวิตในวังของนางเอกและการปกครองวังหลังของนางเอก พระเอกมีสนมชายาหลายคนตามขนบธรรมเนียมปกติแต่มีเพียงหวังกุ้ยเฟยที่นางเอกชื่นชมเพราะรู้จักกันดีตั้งแต่ยังหวังกุ้ยเฟยยังเป็นชายาตอนฮ่องเต้เป็นรัชทายาท ส่วนสนมที่มาวุ่นวายกับนางนางก็จะจัดการแบบไม่ไว้หน้า ทำให้วันๆ ฮ่องเต้ได้รับฎีกาถึงพฤติกรรมไม่เหมาะสมของหวางโฮ่วมากมายจนปวดหัว ต้องมาคอยไกล่เกลี่ยแก้ปัญหา (เพราะสนมที่แต่งมาแต่ละนางนั้นเป็นตระกูลที่มีฐานอำนาจในมือมากบ้างน้อยบ้างต่างกันไป)
บทที่ 7-8 บรรยายถึงแผนการต่างๆ ของสนมขั้นเฟยที่คอยทำร้ายทำลายนางเอกและสนมด้วยกันเอง เบื้องหลังคือการพยายามขยายอำนาจของตระกูล พระเอกเองรู้ทั้งรู้ว่าอะไรเป็นอะไรแต่เพราะต้องคานอำนาจหลายๆ ตระกูลให้สมดุล (ลดอำนาจบางตระกูลรวมถึงตระกูลนางเอกและเพิ่มอำนาจบางตระกูล) การกระทำบางอย่างจึงทำร้ายจิตใจนางเอก นางเอกรู้สึกเหมือนเป็นหมากตัวนึงที่ถูกหลอกใช้ตลอดมา นางเอกทวงถามบุญคุณที่ตระกูลนางช่วยเหลือสนับสนุนให้พระเอกได้ครองราชย์ ทำให้พระนางกระทบกระทั่งกัน พระเอกคิดว่าตัวเองทำทุกอย่างเพื่อแผ่นดินแต่นางเอกนั้นทำทุกอย่างเพื่อตระกูล
บทที่ 9 นางเอกฟุ้งซ่านจากความอึดอัดหลายเรื่อง ไม่เป็นตัวของตัวเอง แม้แต่จะทำใจให้สงบด้วยการฝึกกระบี่ที่เคยร่ำเรียนก็ยังทำไม่ได้นางเลยสติแตกขี่ม้าออกไปนอกวังจนมาเจอศิษย์พี่ร่วมสำนัก(พระเอกกับนางเอกเป็นศิษย์สำนักเดียวกัน) ศิษย์พี่ผู้นี้จึงสั่งสอนให้หายสติแตกด้วยมือและเท้า
บทที่ 10 จากการที่นางเอกมาเป็นหวางโฮ่วทำให้ชายแดนขาดแม่ทัพ ส่งบุตรชายของลุงจึงมาดูแลแทนทำให้กองทัพขาดระเบียบและอ่อนแอลง นางเอกทนดูไม่ได้จึงมาจัดการแต่ก่อนที่ลงมือ ลูกพี่ลูกน้องพูดบางประโยคที่เป็นที่เครื่องเตือนใจนางเอกไปอีกนาน
บทที่เหลือจะเป็นเรื่องของครอบครัวนางเอก เน้นที่พฤติกรรมและความคิดของพี่ชายคนโตและคนที่สาม รวมถึงความคิดและการกระทำต่างๆ ของฮ่องเต้ที่สื่อออกมาว่าให้ความสำคัญกับนางเอกแค่ไหน
.
.
.
.
.
ความรู้สึกจากที่อ่านถึงบทที่ 25 คือ
1. สะกดผิดตั้งแต่ชื่อเรื่อง ที่ถูกคือ 'อินทรี' ไม่ใช่ 'อินทรีย์'
2. บรรยายได้ดีกว่าเรื่องที่ติดท็อป 10 หรือ 20 หลายเรื่อง ภาษาดีพอสมควร บรรยายแบบนิยายทั่วไปไม่ใช่กำลังภายในโบราณ มีใช้คำทับศัพท์เช่น หวงช่าง หวางโฮ่ว อ่านเข้าใจง่าย บางช่วงมีติดขัดไม่สมูทบ้างแต่ก็ไม่เสียอารมณ์
3. คาแรคเตอร์นางเอกถ่อยจริงอะไรจริง มีความโหดเหี้ยมและเด็ดขาด แรกๆ นางดูเยอะและเอาแต่ใจ แต่พอเข้าใจได้ว่านางเป็นแม่ทัพมีคนคอยรับคำสั่งเสมอ นางเก่งตามสไตล์คนเป็นแม่ทัพ ตกลงนางรักหรือไม่รักพระเอก คนอ่านอย่างเราก็ไม่รู้เหมือนกัน งงในความสัมพันธ์
4. คาแรคเตอร์พระเอกเหมือนเด็กที่มีปมด้อยเรื่องความอบอุ่นในครอบครัวทำให้ยึดนางเอกไว้เหมือนของรักแต่ก็ใช้ประโยชน์นางเอกไปด้วย ดูสับสนในความคิด จะรักก็รักไม่สุด เหมือนคอยสะกดจิตตัวเองว่าตระกูลนางเอกมีอำนาจมากไปต้องลดอำนาจลงมาเพื่อความมั่นคงของแคว้น และคอยตั้งคำถามตลอดว่าตัวเขาเองยอมให้นางเอกสุดๆ แล้ว นางเอกเลือกจะเป็นคนสกุลเซวียน(ตระกูลพระเอก)หรือเลือกสกุลกวง(ตระกูลนางเอก)
4. ลำไยพี่ชายคนโตของนางเอก พฤติกรรมย้อนแย้งใครมันจะไปตรัสรู้กับมึงวะ
5. ชอบที่สุดคงเป็นคาแรคเตอร์ของพี่สาม(พี่นางเอก)ดูเป็นมนุษย์ปกติดี เป็นทั้งขาว เทา ดำ ในคนเดียว
จบ.
2. ไป๋อิง นางมารวังหลัง
ชื่อเรื่อง คำโปรย ก็รู้ได้ว่านางเอกคงเป็นพวกไทป์เถื่อนๆ รุนแรงๆ นี่กูคิดเอาว่าน่าจะเอะอะโผงผาง ไม่รักษามารยาทด้วย บุคลิกแบบนี้กูไม่ค่อยชอบเท่าไร
เริ่มอ่านได้ไม่กี่ย่อหน้ากูก็เจอคำว่า ร่างบาง ซ้ำไปสามรอบแล้ว หาคำอื่นมาแทนก็ได้ถ้ายังไม่อยากบอกชื่อ อย่างหญิงสาวหรือนางไรงี้
งงกับการดำเนินเรื่อง บอกว่านางเอกหลับใส่หมอหลวง จนหมอหลวงต้องออกจากห้อง ยังไม่ได้ตรวจอะไร แต่จู่ๆ ฉากถัดมาเป็นฉากที่หมอหลวงตรวจอาการนางเอกแล้วรายงานผล ตกลงหลับไหม? มาตรวจตอนไหน ยังไงกันแน่
ต่อมามีการบอกว่านางเอกริมฝีปากรูปกระจับแสนงาม อันนี้กูต้องคิดหน่อยๆ ละ ว่าจีนเขาคิดว่าปากรูปกระจับน่ะงามรึเปล่า ไอ้ความนิยมปากรูปกระจับนี่มันนิยายไทยชัดๆ
หลายย่อหน้าต่อมา บรรยายเสียงว่า เคร้งงง โครม แล้วก็บอกว่าหลังจากคนอื่นออกจากห้องไป นางเอกก็โคจรพลัง โคจรไม่สำเร็จเลยไปหน้ากระจก พอไม่สบอารมณ์เลยพังข้าวของ
เห็นลำดับเหตุการณ์ตรงนี้มั้ย? เอาเสียงขึ้นนำมา แต่กว่าจะบรรยายถึงฉากทำลายของนี่เล่นซะไกล มันทำให้นึกภาพไม่ออกและไม่รู้ว่าอะไรเกิดก่อน-หลังกันแน่
การบรรยายบทพูดกับเสียงเอฟเฟกต์นี่ควรขึ้นย่อหน้าใหม่ เล่นรวมกับบทบรรยายแบบนั้นมันงง
เว้นวรรคแปลกๆ ภาษาก็ยังมีภาษาพูดหลุดไป เช่น "ยังไง" ในบทบรรยายควรใช้ "อย่างไร" บางจุดก็รู้สึกเหมือนยังเป็นภาษาปัจจุบันอยู่ แต่ส่วนที่ใช้ภาษาโบราณก็รู้สึกโอเค ลื่นไหลใช้ได้
แต่! กูขอแต่!!
อิเหี้ย คำผิดดดดดดด ผิดเก่งอะไรเบอร์นี้
หมอหลวงมาตรวจอาการเจ้าคะ >> เจ้าค่ะ
จิ้มลิ้มพริ้มเพราะ >> พริ้มเพรา
หลวมยา >> ล่วมยา
ร่างบางบนเตียงก็เรียบ >> รีบ!
หมดหลวง >> หมอหลวง
อุภาพ >> อานุภาพ
อัสนีบาดฟาดฟัด >> ... กูแก้ให้แทบไม่ถูก มันมีแต่อสุนีบาต, อสนีบาต ส่วนฟาดฟัดคืออะไร หรือเป็นฟาดฟัน? ก็ไม่น่าใช่ มันไม่เข้ากัน
คำพูดเย็นเหยียบ >> เยียบ
หนาเหน็บ >> หนาว
เลื่นสายตาไปมองหน้าท้องของตนเองอย่างตึงเครียด >> *เลื่อน, *ตึงเครียดไม่เหมาะ บริบทนี้ควรใช้ว่าเคร่งเครียดมากกว่า
ฯลฯ
คนเขียนออกตัวว่าคำผิดประปราย แต่แค่บทแรกกูก็ว่าไม่ประปรายละ เยอะจนกูทนไม่ได้ต้องมาแก้ให้เนี่ย
ความน่าสนใจของเรื่องคงเป็นการที่นางมารในยุทธภพมากลายเป็นสนม แถมยังท้องอีก ที่น่าสนใจสุดคือนิสัยเถื่อนของนางเอก vs สถานที่ที่เคร่งครัดเรียบร้อย
กูก็ไม่รู้จะเป็นไงต่อนะ แต่ถ้าไปใช้นิสัยแบบนี้กับฮ่องเต้ ควรถูกตัดหัวตั้งแต่คิดจะพูดคำแรกละ แต่ก็นั่นแหละ คนเขียนบอกในหน้าแรกแล้วว่าไม่เน้นสมจริง อะ ก็แล้วแต่
>>เรื่องเฟยหลิงนี่ก็ว่าจะอ่านอยู่ ไป๋อิงไรนี่เปิดไปแล้ว ปิดแทบไม่ทัน ไม่โดนอย่างแรง
ปล. เออ มึงสู้ๆ ละกันเว้ยกับท็อป 20 กูเอาต่ำกว่านั้นลงมายังเกือบตาย
เมื่อก่อน6-7ปีที่แล้วตามอ่านนิยายในเด็กดอยเหมือนกัน นอกเหนือจากสำนวนเขียนไม่สมูทใช้รูปประโยคแปลกๆแล้ว สิ่งที่กูไม่ชอบที่สุดทนอ่านนานไม่ได้คือคำผิดว่ะ นักเขียนบางคนถ้ามีคนติงเรื่องคำผิดขอบคุณและแก้ไข บางคนมั่นหน้ามั่นโหนกไม่แก้แถมแถอีก คำอื่นไม่ว่านะแต่คะ/ค่ะใช้ไม่ถูกนี่อายผู้ชายมั้ย?
กูมาต่อละ สำหรับท็อปสาม เป็นของนักเขียนที่เพื่อนโม่งรู้จักกันดี
3. วสนชตร (กูขอย่อละกัน กลัว)
ชื่อเรื่องมีความคล้องจองดี แต่แทบไม่ได้รู้สึกอะไรถึงเนื้อเรื่องหรือแก่นเรื่อง คำโปรยสำหรับกูไม่ดึงดูดพอ ถ้าไม่รู้ว่าใครเป็นคนเขียน กูก็เลื่อนผ่านไปแบบเฉยๆ
รูปประโยคซับซ้อนแบบประโยคภาษาไทย กูก็ไม่รู้ไวยากรณ์จีนนะ แต่ที่เคยอ่านมาจะค่อนข้างตรง เรียบ ไม่ซับซ้อน ไม่มีสันธานหนือบุพบทมาเชื่อมเยอะแยะ แต่นิยายเรื่องนี้ยังมีอยู่พอสมควร
ภาษาไม่โบราณเท่าไร อย่างคำว่า "แค่ไหน" น่าจะใช้ "เพียงใด" มากกว่า มันทำให้ยังไม่ได้กลิ่นของความจีนโบราณ แต่พาลให้คิดถึงเซ็ตนวหิมฯของเขามากกว่า
ดำเนินเรื่องกลางๆ แต่ด้วยภาษาทำให้ฉากตื่นเต้นมันค่อนข้างจะช้า แผ่ว เนือยไปหน่อย บางฉากอาจลงรายละเอียดให้คนอ่านเห็นภาพได้อีก แต่ก็ข้ามไป ไม่เชิงบรรยาย เลยคล้ายเป็นการเล่าแทน
เว้นวรรคแปลก บางประโยคควรวรรคกลับเขียนติดกัน บางจุดควรใช้ไม้ยมกก็กลับเขียนซ้ำอีกครั้ง
ภาษาลื่นไหล เรียบร้อย แต่เนือยไปหน่อยทำให้ไม่ค่อยตื่นเต้น ส่งผลไปถึงเนื้อเรื่องที่เปิดมาฉากแรกมันเลยไม่ระทึก+ไม่ดึงดูดพอจะให้อยากคลิกอ่านตอนต่อไปต่อ
คำผิดประปราย
หลอกล้อ >> หยอกล้อ? หลอกล่อ?
โรงเตี้ยม >> โรงเตี๊ยม
องค์รักษ์ >> องครักษ์
หลับไหล >> หลับใหล
4. ชายาจารชน
หรือเรื่องเดียวกับที่เป็นประเด็นดราม่าเรื่องอัพหลอก จนเว็บต้องเปลี่ยนระบบกันยกใหญ่
จากชื่อเรื่อง กูคิดว่าให้ฟีลจริงจังกว่าชื่อเรื่องเดิม(ชื่อเดิมรู้สึกเหมือนมือใหม่หัดเขียนยังไงไม่รู้) จากคำว่าจารชนก็น่าคาดหวังในตัวเนื้อเรื่องประมาณหนึ่ง เป็นต้นว่า สิ่งที่นางเอกจะทำ อยากรู้ว่าจะทำอะไรที่สื่อถึงความเป็นจารชนบ้าง?
หน้าข้อมูลเบื้องต้น ตรง "เพราะนางมิใช่ชายาโง่งมคนเดิม แต่นางเป็นชายาจารชน ที่วันๆ คิดแต่จะหาหนทางฆ่าตัวตายหนีการอุ่นเตียงให้ตน"
รูปประโยคขัดกันและไม่เข้ากันอย่างรุนแรง
1. พระเอกรู้ได้ไงว่านางเอกเป็นจารชน?
2. จารชนคือสายลับใช่มั้ย? บอกว่านางเอกเป็นชายาจารชนที่วันๆ คิดจะฆ่าตัวตาย คือมันเกี่ยวกันตรงไหนในประเด็นนี้? ถ้ายกประเด็นสายลับมา ก็ต้องขยายในเชิงว่า วันๆ คิดแต่จะหาข่าว, คิดจะหาข้อมูล, คิดสืบเรื่องชาวบ้าน อะไรก็ว่าไป ไม่ใช่ยกเรื่องเป็นสายลับและขยายเรื่องฆ่าตัวตาย มันคนละเรื่องกัน
เข้าใจว่าต้องการให้คล้องกับชื่อเรื่อง และต้องการบอกแก่นของเรื่องว่าเป็นยังไง แต่คนเขียนต้องรู้จักจับจุดและประเด็นที่จะใช้ขยายให้มากกว่านี้
3. งงแนวคิดหน่อย คือตายจากโลกเดิม มาเข้าร่างใหม่ แล่วยังคิดฆ่าตัวตายอีกเหรอ? แถมเคยเป็นสายลับ มันน่าจะรู้วิธีการเอาตัวรอด รู้ถึงการใช้ชีวิต การมีชีวิต มากกว่าจะหาทางทำให้ตัวเองตายนะ
จะเรียกพระชายาหรือชายาเอกนี่ควรเลือก ไม่จำเป็นต้องฟิวชันเป็นพระชายาเอก
อืม เท่าที่อ่านมา คงจงใจใช้ภาษายุคปัจจุบันไปเลย ดังนั้นก็คงต้องชมว่าทำได้ดี ภาษาดี อ่านง่าย แต่ก็อย่างเรื่องอื่นๆ ถ้าใช้ภาษาปัจจุบัน กลิ่นโบราณมันจะออกมายาก ก็ต้องไปเพิ่มเติมในส่วนอื่นๆ
เนื้อเรื่องตอนแรกคงดึงดูดนักอ่านสายฮาพอสมควร
ตัดจบไม่พีคเท่าไร เหมือนจะเล่นมุก แต่ดึงจังหวะไม่ดี ใช้ภาษาตรงมุกตลกไม่ดี เลยไม่ฮา
คำผิด
สาบให้องครักษ์ >> สาป
5. จินหวังเฟย
เป็นอีกเรื่องที่ยอมรับว่ากูเมินคำโปรย มันเฉยๆ และดูแทบไม่บอกอะไรในเนื้อเรื่องเลย
จากหน้าข้อมูลเบื้องต้น มี "ฮองเต้" ทั้งนั้น คนเขียนลืมเติมไม้เอกบน ฮ. รึเปล่า
ย่อหน้าแรก เปิดเรื่องมาคล้ายนิทาน หรือไม่ก็นิยายแฟนตาซีที่ต้องปูเรื่องผ่านการเล่า หรือการพูดคุยของตัวละคร ซึ่งวิธีนี้มันใช้กันเมื่อหลายปีมาแล้ว เจอจนเบื่อ กูเลยไม่ประทับใจเท่าไร
สำนวนภาษามีทั้งไทย ทั้งสำนวนต่างประเทศ เห็นชัดจากคำว่า "มัน" มันอย่างนั้น มันอย่างนี้ รูปประโยคเลยไม่ลื่นไหลเท่าไร
เป็นบทแรกที่สั้นมาก เปิดมาด้วยแม่ลูกคุยกัน กำลังจะบอกว่าไม่น่าสนใจแล้ว ยังดีที่ทิ้งปมเอาไว้ คือปมแม่นางเอกเป็นศาสตราจารย์เมื่อชาติที่แล้ว
ป.ล. กูไม่ค่อยชอบการที่คนเขียนทอล์กท้ายตอนว่า นางเอกซูนะคะ ฉลาดมาก คำพูดคม รักครอบครัว
โดยเฉพาะฉลาดกับคำพูดคม คนเขียนไม่ควรต้องมาบอก แต่ควรบอกผ่านเนื้อเรื่อง ความคิด การกระทำของตัวละคร เดี๋ยวคนอ่านก็จะรู้เอง
เป้าหมายท็อป 20 กูคงไกลเกินเอื้อม วันนี้น่าจะได้แค่ท็อป 5 กูสรุปละกัน
ท็อป 1 ตัดจบบทแรกได้ระทึก น่าตามอ่านต่อมากที่สุดสำหรับกู แต่ในขณะเดียวกันก็ภาษาขัดแย้งกันเองมากที่สุด
ท็อป 2 คำผิดชนะเลิศสุด
ท็อป 3 กูเฉยๆ ภาษาเนิบเนือยไปหน่อย
ท็อป 4 คนเขียนรู้ตัวเองว่าจะขายอะไร และจับจุดตรงนั้นได้
ท็อป 5 เฉยๆ อีกเช่นกัน วิธีเปิดเรื่องมันค่อนข้างจะน่าเบื่อไปหน่อย
ประมาณนี้ ไว้เจอกันเมื่อกูปั่นนิยายตัวเองเสร็จเดี๋ยวค่อยมาสับต่อ สนุกดี
>>865 ขอบใจมากเพื่อนโม่ง
ในท็อป 1-5 กูเคยอ่านท็อป 1 ตอนยังไม่รีไรท์ ให้ความรู้สึกเหมือนเกมจีนแฟนตาซีมากกว่านิยายจีนโบราณ มีกลิ่นทรราชย์ตื้อรักบ้างแต่ไม่เหมือนซะทีเดียวคล้ายอีกเรื่องมากกว่า (เรื่องจูเชว่อะไรนั่นที่โม่งบนๆ เคยคุยกัน)
ท็อป 2 ไม่เคยอ่าน
ท็อป 3 นี่พอรู้ว่าใครเขียนบอกตามตรงว่ากูไม่กล้าอ่านเลย กลัวภาพลักษณ์ในใจที่มีอยู่จะเปลี่ยนไป
ท็อป 4 ตั้งแต่มีเรื่องมหากาพย์ดราม่าอัพหลอกนี่กูแบนไปเลย
ท็อป 5 ไม่เคยอ่านเหมือนกัน แต่ประเด็นที่ใช้คำว่า 'มัน' กูเดาว่าคนเขียนอาจอยากให้กลิ่นอายเหมือนงานเขียนกำลังภายในโบราณรึเปล่าเลยเลือกใช้คำว่ามัน (กูเดานะเพราะไม่เคยอ่านเรื่องนี้)
ที่สำคัญที่สุดคือรีบกลับมาสับต่อนะเพื่อนโม่ง กูรอเรื่องต่อไปด้วยใจจดจ่อ 5555
หมายเลข 5
ม พพ นี่นักเขียน มันดีย์ นิน่า
...เปลี่ยนมาเขียนแนวจีนแล้วรึ
แนวนี่นี่มันนิยมจีจี
ส่วนกูก็จะมาต่อที่ค้างไว้
กูอ่านบทแรกของ ชลต. แล้วขอผ่าน เห็นว่าจะตีพิมพ์แล้ว
เริ่มน่าสนใจดีมึง นางเอกถูกมัดไว้กับเสไม้ มองหมู่บ้านตัวเองโดนไฟเผาไหม้ คนตายเกลื่อนโดยฝีมือคนรักของตัวเอง
คนรักที่ว่าก็ปาดคอนางเอกตายคาที่ตรงนั้น
ภาษาสวย ก็อย่างว่าแหละ ชลต.
กูไม่อ่านไปมากกว่านั้น ใครสนใจไปอ่านเอาเอง
อรุณสวัสดิ์ กูยังไม่นอน
6. เจิ้งฝูสื่อ จอมนางตำหนักเย็น
เรื่องนี้โม่งบนๆ เคยพูดถึงไปหลายครั้งแล้ว ย้อนไปอ่านได้ ตอนแรกกูกะจะเอาคร่าวๆ ไปๆ มาๆ ก็...เฮ้อ
คนเขียนสับสนภาษา(อีกแล้ว) บรรยายด้วยภาษาปัจจุบัน แต่ยัดศัพท์โบราณบางคำลงมาในบทบรรยาย
ใช้คำว่า "ร่างบาง" ซ้ำๆ แทนทั้งนางกำนัลนางเอก แทนทั้งนางเอก แล้วคือใช้คำว่าร่างบางแทนผู้หญิงทั้งสองคน ก็งงอะดิว่าหมายถึงคนไหน นี่แสดงว่าคนเขียนยังไม่หลากคำมากพอจะหยิบคำอื่นมา
"เมื่อได้ดื่มชารสชาติพอใช้ดับกระหายนั่นก็ยังดีกว่าไม่ได้ของเหลวล้างคอลดอาการระคายเคืองแม้ตัวนางจะต้องการน้ำใสสะอาดมากกว่าก็ตาม"
อ่านท่อนนี้แล้วกูถึงกับขมวดคิ้ว
- เรียงประโยคได้เละเทะมาก
- ใจความสำคัญอยู่ตรงไหน? จะสื่ออะไร?
- ประธานอยู่ไหน?
- เว้นวรรคอยู่ไหน?
- คำเชื่อมมั่ว
- ไม่อยากเรียกว่าเป็นประโยค เป็นอะไรที่ยกมาแล้วใจความไม่สมบูรณ์ มีสิบคะแนนกูหักจนติดลบที่ตรงนี้นี่แหละ
ประเด็นต่อมา กูเจอปัญหาเรื่องการดำเนินเรื่องอีกละ เหมือนไป๋อิงไม่มีผิด คือเล่าว่านางเอกถามคำถาม พอรู้คำตอบก็ล้มตึง จากนั้นคนเขียนก็ค่อยบรรยายว่าคำตอบที่นางเอกได้รู้อะคืออะไร ร่ายยาวไป
ง่ายๆ คือเรียงไทม์ไลน์มั่ว เอาสิ่งที่เกิดหลังมาไว้หน้า คนอ่านจะงงได้ว่าตกลงอะไรเกิดก่อน-หลัง นักเขียนควรระวัง
นางกำนัลนางเอก พอได้นายใหม่นี่ก็ชาบูง่ายมาก แววตาเคารพเชื่อฟัง มั่นใจว่าเป็นคนดีเลยทีเดียว ตรงนี้ไม่สมเหตุสมผลเลย ถึงจะปูว่านางกำนัลอยู่ได้เพราะนาย แต่นางกำนัลที่โดนฝึกฝนมาจะระวังตัวเป็นพิเศษ โดยเฉพาะเรื่องความไว้เนื้อเชื่อใจเนี่ย
เจี่ยเจีย-เม่ยเม่ย ทำไมต้องทับศัพท์ ใช้ว่าพี่สาว-น้องสาวไปเลยไม่ได้เหรอ อันนี้ก็แล้วแต่
เรื่องผ้าแพรที่นางเอกเอามาห่มนี่ กูก็เห็นคนติงไปหลายรอบละ เพื่อนโม่งข้างบนก็เคยสับ นี่ยังไม่แก้อีกเหรอวะ
คนเขียนพยายามใส่มุกตลก แต่กูไม่ตลก
ภาษาเหมือนเพิ่งหัดเขียนในบางจุด บางจุดก็เรียบเรียงประโยคไม่ค่อยจะเป็น ทางที่ดีต้องฝึกจับใจความสำคัญให้ได้ก่อน แล้วต้องคิดว่าตัวเองจะสื่ออะไร ค่อยๆ เล่า ไม่ใช่ยัดโครมเดียวลากยาวเป็นรถไฟแบบที่ยกตัวอย่างข้างบน คนอ่านอย่างกูจะปวดหัวเอา
คำผิดประปราย เห็นแล้วขัดใจ
7. เล่ห์หงส์เหลี่ยมมังกร
นิยายชื่อดังที่มีจุดเด่นอยู่ด้านหนึ่งและกลบด้านอื่นมิดเลย มันทำให้กูข้องใจว่า ที่ตามอ่านกันนี่อ่านเพราะด้านนั้นอย่างเดียวมั้ย
อันนี้ความคิดกูน่ะนะ แต่ถ้าเพื่อนโม่งคิดเหมือนกูก็...นั่นแหละ
กูพูดถึงหน้าข้อมูลเบื้องต้นก่อนเลย อห ยาวมาก ข้อมูลตัวละครนี่มาเป็นอัตชีวประวัติ เรื่องย่อก็ยกมาจนกูเกือบคิดว่าตัวเองเป็นบก.แล้ว ซึ่งบอกตรงๆ ว่ากูอ่านข้าม
ถ้านักเขียนมีความสามารถพอ นักเขียนจะปูประวัติ/นิสัยตัวละครลงในเนื้อเรื่องได้ ไม่จำเป็นต้องมาร่ายยาวตั้งแต่หน้านิยาย มันไม่น่าสนใจ ตรงหน้านิยายควรเป็นคำโปรยหรือบทอะไรก็ตามที่จะทำให้คนอ่านรู้สึก ว้าว, เฮ้ย, หูววว ฯลฯ หนือพูดง่ายๆ คืออยากคลิกเข้าไปอ่านในเนื้อเรื่องต่อ
มาที่บทแรก
จังหวะใส่ประวัตินางเอกนี่ไม่ดีเลย เหมือนมันกระโดดข้ามมา แบบที่คนเขียนหาจุดยัดใส่ลงไปไม่ได้ เจอตรงไหนเลยป้อนแม่งเข้ามาตรงนั้น ควรลำดับความคิด/ลำดับเรื่องให้ดี ค่อยๆ ป้อน ไม่ต้องรีบ
บทบรรยายคล้ายนิยายแจ่มใx แบบ jlเอส คือรูปแบบที่...พล่ามความคิดของนางเอกซัดยาวมาแบบไม่สนอะไรเลย มีทั้งหัวเราะ หึหึหึ คิดวางแผน คิดนั่นนี่สะระตะอยู่ในบทบรรยาย
"วันนี้คือวันฉลองสมรสพระราชทาน มู่หรงเยว่เฟิ่งที่เมื่อคืนแทบไม่ได้นอน พิธีการแต่งงานเข้าราชวงศ์ช่างวุ่นวายนัก"
เคสคล้ายๆ จอมนางตำหนักเย็น คือประโยคไม่สมบูรณ์
มู่หรงเยว่เฟิ่งที่เมื่อคืนแทบไม่ได้นอน >> แล้วไงต่อ? ถ้าไม่หาคำมาต่อก็ต้องตัดคำว่า "ที่" ทิ้ง มันจะได้เป็นประโยค(เรียงใหม่ดีๆ เป็น >> เมื่อคืนมู่หรงเยว่เฟิ่งแทบไม่ได้นอน อะไรก็ว่าไป)
แล้วเจ้าตรงนี้ก็ไม่มีขยายด้วยนะ ว่าทำไมถึงไม่ได้นอน มีแค่เกริ่นลอยๆ ว่า ไม่ได้นอนจ้า
การดำเนินเรื่อง/ลำดับเรื่องนี่วาร์ปเก่งมาก ข้ามฉับๆๆๆๆ ตัดฉับๆๆๆ กูนี่งงเลย แบบเอ๊ะ เอ๊อะ เดี๋ยว!?
คำซ้ำเยอะ เหมือนไม่ค่อยระวัง จังหวะเล่าเรื่องขาดๆ หายๆ ชอบวาร์ป คำผิดประปราย
ย่อหน้าต้นๆ ของบทแรกนี่เรียกนางเอกว่าเธอ พอมาท้ายๆ ใช้นาง ควรตกลงกับตัวเองก่อนว่าจะเอายังไง
ราชาศัพท์ขัดๆ ประดักประเดิด เหมือนพยายามมากเกินไปจนมันไม่ลื่นไหลเลย อ่านแล้วขัดใจด้วยซ้ำ
8. หงส์พิทักษ์บัลลังก์
อ๋อ เรื่องนี้...
แค่คำโปรย กลิ่นสารวัตรกู้ จากเพชรยอดขุนxx นี่ลอยมาเลย หน้าข้อมูลเบื้องต้นก็เช่นกัน
มีบทประพันธ์ในหน้าข้อมูลเบื้องต้นอยู่ นี่ตั้งใจให้เป็นโคลงปะ? ถ้าใช่คือฉันทลักษณ์ผิด จะแต่งโคลงต้องระวังเรื่องเอกโท แต่นี่ไม่ระวังเลย
อืม น่าจะเป็นเรื่องแรกในเหล่าท็อปที่กูไม่ค่อยมีปัญหากับบทบรรยายของเขาเท่าไร อ่านค่อนข้างลื่นใช้ได้
แต่กูจะมีปัญหาเรื่องสำนวนภาษา ลูกครึ่งไทย-ฝรั่งมาก ทั้งที่นางเอกเป็นคนจีน แทบไม่มีกลิ่นของรูปประโยคจีนเลย
"หม่าอี้กวง ชายวัยกลางคนในชุด____ กางเกง____ ผู้ย้อมผมทรง___ แสยะยิ้ม"
อันนี้สำนวนต่างประเทศ ขยายเยอะแยะรุงรัง แล้วจบด้วยกริยา มันอ่านยากสำหรับคนไทยที่ต้องคอยแยกว่าตกลงคนเขียนจะสื่ออะไรกันแน่ อยากบอกก็บอกไปเลย เช่นว่า ในห้องขนาดใหญ่ มีชายวัย___ เขาสวม___ บลาๆ และเมื่อเขาหันมาเห็นเธอก็แสยะยิ้ม ฯลฯ
คำพูด บทบรรยาย ภาษาอะไรนี่เรียกได้ว่าไท้ไทยยย มันจีนอยู่อย่างเดียวคือชื่อตัวละครนี่แหละ เฮ้อ
เอาศัพท์ภาษาปากอย่าง เงิบ มาใช้ในบทบรรยายนี่ดีแล้วเหรอ? ไม่ระวังคำซ้ำด้วย
คำผิดกลางๆ ค่อนไปทางมาก ขัดใจสุดคือใช้ไม้ตรีกับอักษรต่ำ กูเห็นแล้วปวดหัวเลย
ที่กูติดใจคือความถูกต้องของการสืบคดี การปฏิบัติการไรงี้ ไม่รู้คนเขียนหาข้อมูลมาถูกต้องแล้วยัง
บทแรกปูด้วยเรื่องของนางเอกที่สืบคดี จับคนร้าย ว่าง่ายๆ ก็โชว์ความเก่งนั่นแหละ ยาวจนเยอะ รู้สึกไม่จำเป็น อ่านด้วยความรู้สึกว่าเมื่อไรจะจบบทสักที
9. หงส์เกี้ยวมังกร
หึ เรื่องนี้ ทำเพื่อนกูหัวร้อน 5555
คำโปรยนะมึง "นาง...ผู้ข่มขืนเขา เขา...ผู้ถูกข่มขืน"
เอามาใช้อย่างนี้คือคิดว่าตลกใช่ไหม? ทำไมถึงมองว่าผู้หญิงข่มขืนผู้ชายเป็นเรื่องตลก ทั้งที่รับไม่ได้กับข่าวผู้ชายข่มขืนผู้หญิง
มันไม่ต่างกันเลย มันเป็นการถูกกระทำโดยไม่ยินยอม ไม่ว่าจะเป็นเพศไหน
เพื่อนกูอ่านคำโปรยเรื่องนี้จบก็หันมาขมวดคิ้วถามกูว่า "ตั้งแต่เมื่อไรที่การข่มขืน...ผู้หญิงข่มขืนผู้ชายถูกทำให้กลายเป็นเรื่องตลก?"
แค่คำโปรยกูก็คว่ำนิ้วโป้งละ
มาต่อกันที่ข้อมูลเบื้องต้น...อห ความสมเหตุสมผลสมจริงสมหมีสมแดดอยู่ไหน!!? มาไทป์เดียวกับพระสนมขย่มวัง
อ่านหน้าแรกนี้นี่กูบอกเลย ถ้าผ่านพิจารณากูจะคว่ำนิ้วโป้งรัวๆ
มาที่บทแรก
น้ำเสียงหวานเย็นคืออะไรวะ? เธอคือหวานเย็นปะ? 5555 ตลก
บทบรรยายดีกว่าที่กูคิด ค่อนข้างดีเลย อือ ดี กูพอใจ
แต่! ใช้ตัว ~ ในบทพูดทำไม มันลดความจริงจังในเรื่องจนเหมือนนิยายแจ่มใx
ชอบย้ำจังว่านางเอกเป็นนักจิตวิทยา ทั้งที่สถานการณ์ที่เอามาย้ำนี่ คนไม่ใช่นักจิตฯ ก็ทายออกจ้า
นางเอกเจอคนเมายาถือมีดจี้เด็ก เลยอ้อมไปด้านหลัง สะกิดไหล่ ต่อย
เฮ้อ
นี่ก็อีกเรื่อง โชว์ความเก่งของนางเอกได้ไม่สมเหตุสมผลเลย
- ตำรวจล้อมอยู่ เขามีประสบการณ์มากกว่า เขารู้ว่าควรทำยังไง ควรรับมือแบบไหน แล้วนี่เป็นใคร แค่นักจิตฯ ที่สู้เป็น ดุ่มๆ ไปต่อยเลยก็ได้เหรอ?
- ในฐานะนักจิตฯ ถ้าจะคุ้นกับสถานการณ์นี้คือต้องเป็นคนทำหน้าที่พูดกล่อมคนร้ายจ้า ไม่ใช่คนเข้าไปต่อยคนร้าย!
- คนเมายามันระแวงตลอดเวลา หันซ้ายหันขวาลุกลี้ลุกลน เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เห็นนางเอก
- การที่นางเอกสอดมือเข้าไปทั้งที่ไม่ใช่หน้าที่ตัวเอง ถ้าเด็กเป็นอะไรไปหรือถึงตายจะรับผิดชอบยังไง?
ส่วนเรื่องตกบ่อขี้ ตายแล้ววาร์ปก็แล้วแต่เหอะ
เรื่องนี้กูเสียดายภาษา มาตายเพราะพล็อตไม่สมเหตุสมผล เน้นตลก แต่กลับพาเครียดเนี่ย เซ็ง
มาที่ท็อป 10 สักที น้ำตาจะไหล กูจะได้นอนแล้ววว
10. ลิขิตรักอลวน เทพสวรรค์อลเวง
ชื่อเรื่องน่ารักดี หน้าข้อมูลเบื้องต้นร่ายยาวไปหน่อย แต่ก็ถือว่าสรุปมาประมาณหนึ่ง พออ่านได้
ภาษานี่...คงเหมือนเรื่องชายาจารชน ในเมื่อตั้งใจว่าจะสำนวนประมาณนี้ก็ไปให้สุด อย่าก้ำกึ่งเป็นลูกครึ่งแบบเรื่องอื่น
ผลที่ออกมาคือเป็นสำนวนภาษาแบบไทยๆ ไม่มีจีนปน แต่ข้อดีของตรงนี้คือสามารถรับส่งมุกแบบไทยๆ ได้ ไม่ประดักประเดิด
แต่ฟีลลิ่งจะเข้ากับโทนเรื่องมั้ยก็อีกเรื่องหนึ่งนะ
สำนวนนี่ลื่นไหลโอเคเลยแหละ คำผิดยังมีให้เห็น บทแรกสั้นมากจนกูไม่รู้จะพูดอะไร แต่ในท็อปทั้งสิบที่มีตลกมาปน เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ทำให้กูขำได้ อีกอย่างคือได้กลิ่นความสดชื่น พ้นจากเมืองหลวง อ๋อง ฮ่องเต้สักทีโว้ย
แต่กูก็ไม่ได้ตามอ่านต่อนะ เพราะแนวที่กูอ่านคือเมืองหลวง อ๋อง ฮ่องเต้นั่นแหละ ถถถถถ
สรุปท็อป 6-10 ของเมื่อวันที่ 22 ก.ย.
ท็อป 6 สำหรับกู ไม่มีอะไรให้ประทับใจ มีแต่จุดติเต็มไปหมด
ท็อป 7 โดดเด่นเรื่องนั้นนั่นแหละ
ท็อป 8 บรรยายดี ลื่น แต่กลิ่นสารวัตรกู้มากๆ บทแรกนี่เกริ่นเรื่องนางเอกยาวจนเกินความจำเป็น
ท็อป 9 คว่ำนิ้วให้ความตลกร้ายและแก่นเรื่อง แต่ชอบภาษา
ท็อป 10 ชอบความสดชื่น กูก็บอกไม่ถูก แต่อ่านแล้วมีชีวิตชีวา
เอาล่ะ ไปนอนแล้ว ฝันดีเพื่อนโม่ง เห็นด้วย-ไม่เห็นด้วยยังไงก็มาคุยกันได้
เออ แล้วเมื่อไรนิยายกูจะโดนสับสักทีวะเนี่ย ถถถถ
กราบนมคนรีวิว ยอมใจมึงเลยค่ะ
เฮ้ยเพื่อนโม่ง กุขอถามหน่อย
ตอนนี้กุอยากเขียนตามกระแสบ้าง แต่พอดีกุยังไม่เชี่ยวชาญแนวเสิ่นเจิ้นว่ะ แถมไม่ค่อยอินกับแนวจีนด้วย
มีใครพอจะแนะนำองค์ประกอบหลักๆ หน่อยได้มั้ย? แบบว่า... กุตามแนวนี้ไม่ทันเลยอะ
>>882 แนวหลักเด็กดีที่เห็นๆตอนนี้นะ กูแนะนำเมิงอ่านตามนี้
เพียงหนึ่งใจ/ว่าด้วยอาชีพนางสนม > แนวนางสนม ฮ่องเต้สายเปย์ เก็บเกร็ดความรู้ลำดับขั้นนางสนม การใช้คำราชาศัพท์ไว้อ้างอิงได้
ผลาญ > แนวตัวไร้ค่าประจำตระกูล / ตายกลับมาเกิดใหม่แล้วแก้แค้น คนเขียนแนวนี้เยอะมาก
ยอดหมอหญิง > เลิกผัวแล้วท้องมีลูกติด ได้แนวหมอรักษาโรคด้วย
เต้าหู้ไซซี > แนวรสมือเมีย เข้าครัวหาแดกกันทั้งวัน กูเห็นที่เขียนๆชอบให้นางเอกเปิดโรงหมอ โรงชา ร้านอาหาร
ป่าท้อสิบหลี่/ม่านม่านชิงหลัว > อ่านเชิงอรรถป้าหลิน เก็บมาเป็นเกร็ดความรู้อ้างอิงได้
แค่นี้เมิงก็จับที่ชอบๆมายำๆเขย่าแล้วเขียน คนอ่านโง่ๆมันก็ไม่รู้แล้ว อย่างหมอหญิงวังหลังลอกมาทั้งนั้นยังติดท็อปเบย แนวผลาญกูก็เห็นวนไปวนมาเป็นสิบรอบแล้ว
จริงๆมีอีกเรื่องอยากแนะนำด้วยแต่เป็นแนววาย พระเอกชอบด่าอ้อมๆเป็นสำนวนจีน นายเอกก็โง่ๆไม่รู้เรื่อง หรือบางทีนายเอกก็ชอบพูดภาษิตผิดๆ พระเอกก็แก้ให้ แต่อ่านแล้วได้สำนวนเยอะเลย
ข้อมูลก็ดำๆจากวิกิ ตั้งชื่อก็ เอามาผสมๆจากนิยายเรื่องอื่น นข ไทย ที่กูเหม็นขี้หน้าท่านหนึ่งเคยบอกกูไว้ แต่ตอนนี้นางยังไม่เขียน
กูเขียนตามใจตัวเอง กระแสอะไรกูไม่ค่อยสนเท่าไหร่ เวลาเขียนกูไม่อ่านนิยายพวกนี้เลย เดี๋ยวจะเหม็นกลิ่นแรงบันดาลใจเข้มข้น 555
ขอบคุณเพื่อนโม่งที่สละเวลามารีวิวให้ค่ะ // กราบ
แต่เรื่องที่รีวิวมากูไม่เคยอ่านพอเห็นรีวิวแล้วก็คิดว่าดีละที่ไม่ได้ไปอ่าน
แต่ท็อป10 น่าสนใจ
ป.ล. เห็นเพื่อนโม่งพูดข้างบนแว้บๆว่า ม พพ. ปกติเขียนแนวมันดีย์
อะไรคือมันดีย์อ่ามึง?
เรื่องที่คุณหนูสลับร่างกับประมุขพรรคมารนี่ชื่ออะไรนะ จะไปดูว่าเรื่องตีพิมพ์ไปถึงไหนแล้วแต่ดันลืมชื่อ
>>889 ไม่รู้ว่ะ กูก็ไม่เคยอ่านงานม พพ
ส่วนเรื่องท็อป 10 นั่น กูดูแค่จากบทแรกและเทียบกับจริตกูเองนะ
ป.ล. นักเขียนใช้คะ-ค่ะหรือใช้ คร้า หรือยังไงนี่แหละ เหมือนจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้กูไม่ค่อยอยากอ่านต่อ
>>890 สลับรักพรรคมารอลเวง ปะ?
ตอนแรกกูก็อ่านไป โอเคเลย แต่พอมีแววเรื่องเรือล่มกูเลยเลิกอ่าน กูชอบเรื่องที่มันชัดเจนไปเลยว่าใครพระ ใครนาง
อย่างงานชลต. กูไม่ได้คลิกเข้าไปก็เพราะงี้แหละ
พูดถึงเรื่องนักเขียนอาชีพ คิดไปคิดมา บทแรกของกฉ.นี่ธรรมดามากจนกูคิดว่าบางเรื่องจากนักเขียนมือใหม่ยังทำได้ดีกว่าอีกนะเนี่ย
เดี๋ยวถ้าว่าง จะมาเหลาท็อป 11-20 ต่อ
กูลืมไปเลย กะว่าจะมารีวิวต่อ ท็อป 40 - 50 มันก็เปลี่ยนไปละ
ข่าวล่ามาห้าทุ่มเกือบครึ่ง ชะตาพ่าย นางร้ายข้ามภพ มีภาคแยกมาแล้วนะ ชื่อ ชะตาพ่าย นางร้ายตามรัก เป็นเรื่องของไป๋เหอกับสวีเพ่ยเพ่ย
อ้าว กูเพิ่งเห็น แปะป๊าบ https://www.dek-d.com/writer/46649/
>>900 กูขรรม ขนาดนักเขียนชั้นครูยังมีแรงบันดาลใจจากนิยายคนอื่นเลย ไม่แปลกที่เด็กสมัยนี้จะมีแรงบันดาลใจเต็มไปหมด ที่จริงก่อนหน้านี้ของกฉก็มีหลายเรื่องที่ได้แรงบันดาลใจจากนิยายฝรั่ง อย่างเรื่องนี้เคยมีคนบอกคล้ายกับการ์ตูนญี่ปุ่นหรือไลต์โนเวล แล้วเจ๊แกก็โพสต์หน้าเฟสตัวเองว่าได้แรงบันดาลใจจากนิยายฝรั่งนั่นล่ะ ส่วนเรื่องที่มันปัง นั่นเพราะอานิสงส์เรื่องเก่าเจ๊โว้ย ตอนแรกเปิดเรื่องมาเงียบกริ๊บบบบ แกเลยเอาลงโซเชียล เป็นอย่างที่เห็นล่ะ นามปากกาเก่ามันค้ำคอ ติ่งส่วนใหญ่เลยตามมาอ่านเซินเจิ้นงานแกเป็นงานแรก
เสื่อม
แต่พูดกันตามหลักกฏหมาย งานเก่าเป็นสี่ร้อยปีก็ไม่ผิดกฏหมายลิขสิทธิ์แล้ว ก็ว่าเขาไม่ได้น่ะนะ ถ้าไม่ได้ลอกมาเป็นกระบิก็ไม่เป็นไรหรอก
แต่กณีที่ผิดชัดๆ น่าจะเป็นกรณีที่เอางานตัวเองที่เขียนในแนวอื่น เช่น เป็นแนวทะเลทรายฟาโรห์ หรือ แนวแฟนตาซีฝรั่งๆ มาดัดแปลงเป็นนิยายจีน คนอาจจะคิดว่าไม่ผิดกฏหมาย แต่ก็เข้าหลักการคัดลอกทางวรรณกรรม(กูใช้คำถูกไหม?)
ทั้งนี้ทั้งนั้น ทั้งสองกรณี ต้องไปดูว่าพอเป็นเล่มเขาจะให้เครดิตนิยายที่เขา "ได้แรงบันดาลใจ" หรือ "เอามาดัดแปลง" กันไหม
ชิส... กุเจอปัญหาว่ะ
กำลังจะเขียนแนวเสิ่นเจิ้นกับเขา แต่กุไม่มีเซนส์ตั้งชื่อเลยซักนิด
ตอนนี้มีพล็อตพร้อมอะไรพร้อมแล้ว เหลือแค่ชื่อเรื่องกับชื่อตัวละคร กุต้องไปหาที่ไหนวะเนี่ย
>>905 ผิดที่ ไปถามที่นี่นะ https://fanboi.ch/webnovel/4205/
เอาล่ะ ในเมื่อกูขี้เกียจจะสับให้ครบท็อป 20 คราวนี้กูสับเป็นหมวดละกัน เหมือนเดิมคือแค่ชื่อเรื่อง คำโปรย และบทแรก
เอาแค่สั้นๆ พอ
**** หมวดที่ 1 : คำโปรยบอกว่านางเอกเป็นพวกสวะ/ขยะ/ไร้ค่า/ไร้ประโยชน์/ไร้พรสวรรค์ ของท็อป 1-100 วันที่ 25 ก.ย. 60 ****
1. เฟยหลิง
: สับไปแล้ว ภาษาขัดกับยุค บางอย่างดูเวอร์ไปหน่อย
2. หลินซูเหยา
: บรรยายได้เหมือนเล่าเรื่อง เล่านิทาน มีคำซ้ำ คำฟุ่มเฟือย คำซ้ำ สำนวนภาษาต่างประเทศ วางรูปประโยคแปลกๆ สำนวนภาษาไม่สม่ำเสมอ
ส่วนเนื้อเรื่อง กูไม่รู้นะว่าเขาประชุมงานกันยังไง แต่การที่นางเอกพูดภาพรวม มีคนยกมือถามวิธี นางเอกบอกว่าจะบอกวิธีครั้งหน้ามันดูตลกไปหน่อย จริงๆ มันต้องคุย คิด ถก หาทางแก้ร่วมกันไม่ใช่เหรอวะ งง
โดยรวมสำหรับกูไม่รู้สึกว่าลื่นไหลหรือสละสลวยอะไรเลย ต่อให้เนื้อเรื่องสนุกกูก็ไม่สามารถไปต่อได้
3. ลี่ลี่ จอมฉ้อฉลน้อย
: แค่หน้าข้อมูลเบื้องต้น เจอ "เจ้าค่ะ" เอฟวี่แวร์กูก็อยากกดปิดแทบไม่ทัน
คำผิดเยอะ เยอะมาก ภาษาเหมือนเล่าเรื่องอีกละ ตัดฉับๆ ยังกับคนเขียนมานั่งเล่าเรื่องให้คนอ่านฟัง แค่ยกบทสนทนามาพอเป็นพิธี
จะยกความเก่งของนางเอกมาก็ไม่สมเหตุสมผล แฮ็กคอมรัฐมนตรี? ถ้าทำได้ง่ายขนาดกูว่าคงมีคนโดนแฉไม่เว้นวันแล้วมะ
เหมือนจะให้เรื่องตลกปะ แต่กูก็ไม่ตลกนะ ค่อนไปทางตลกร้ายอีกต่างหาก
เฮ้อ
4. จินเหมย
: มือใหม่ที่แท้ทรู กูไม่รู้จะพูดอะไรเลย เอาเป็นว่าจับข้อที่กูติจากเรื่องที่สองกับสามข้างบนมาปั่นรวมกันก็ประมาณนั้นแหละ
นอกจากเรื่องภาษาก็เรื่องความสมเหตุสมผล การดำเนินเรื่อง การลำดับเรื่อง การหลากคำ ทุกอย่างนี่คือทำได้ไม่ดีเลย
ถ้ากูเป็นบก.ของเรื่องนี้จะลบทิ้งใหม่ทั้งหน้าแล้วสอนให้เริ่มเขียนใหม่ตั้งแต่แรก
พูดไปแล้วกูก็สงสารคนเขียน ขอโทษค่ะ
5. พระชายารั่วซี
ภาษาใช้ได้ น่าจะเคยเขียนมาพอตัว บางจุดดี บางจุดก็... บางทีก็เหมือนโดนแร็ปใส่รัวๆ จนงง ตามไม่ทัน
น่าจะแยกบทความคิดกับบทบรรยายปกติหน่อย นี่เอามาอยู่รวมกัน มันงงง่าย
เลือกจังหวะได้ไม่ค่อยดี เหมือนอยากใส่ข้อมูลอะไรก็ใส่เลย ยังไม่ค่อยมีการปูที่ลื่นไหลมากพอ อ่านแล้วก็เลยขัดใจในบางจุด
บรรยายเห็นภาพ ข้อดีของการบรรยายแบบแร็ป(?)คือให้อารมณ์ตื่นเต้นระทึกตาม ข้อเสียคือทุกอย่างมันเร็วไปหมด เข้าใจว่าต้องการรวบรัด ดังนั้นจะเศร้าก็เลยเศร้าไม่สุด ดึงอารมณ์อะไรพวกนี้แทบไม่ได้
เนื้อเรื่องดูมีอะไรให้น่าตามต่อ โดยเฉพาะของที่ทำให้นางเอกวาร์ป
6. จอมใจอ๋องปีศาจ
แค่หน้าข้อมูลเบื้องต้น ก็รู้สึกถึงกลิ่นผลาx
อ่านเนื้อเรื่องบทนำแล้วก็อืม ผลาx เอฟวี่แวร์ ยังต่างบ้างที่มีการหักมุม
ส่วนการบรรยายกูก็โอเค มีขัดนิดหน่อย มีคำซ้ำ คำผิด บางจุดก็ไม่ลื่น แต่โดยรวมใช้ได้ ถ้าใส่อารมณ์/ความรู้สึกเข้าไปให้มากกว่านี้ได้จะดีมาก คงดึงอารมณ์คนอ่านได้อีกเยอะ
ด้วยความที่กูคิดว่าน่าสนใจ แต่ไม่ได้อยากตามอ่านต่อ กูเลยลองเข้าไปส่องบางคอมเมนต์ แล้วก็เจอ เช่น 531, 533 กูถึงกับสูดปาก โหดเหี้ยม!
55555 ถ้าเป็นงั้นจริงคนเขียนก็คงต้องแก้เรื่องกันขนานใหญ่ละ
----------
อะ น่าจะพอแค่นี้ เพื่อนโม่งมาช่วยกันสับ คิดหมวด หรือมาคุยกันได้ว่ารู้สึกยังไง กูเหงา
มู้วิ่งพรวดๆ เมิงว่างกันหรอออ 5555
>>912
ยกตัวอย่างจากหลินซูเหยา
>> กรรณิการ์ค่อยขับรถยนต์ของตัวเองออกจากบริษัท ทันทีที่ออกมาบริเวณชานเมืองใกล้ที่จะถึงหมู่บ้านของเธอเต็มที แต่ในขณะนั้นเองจู่ๆ ก็มีสุนัขตัวใหญ่วิ่งออกมาตัดหน้ารถของเธอ <<
กูไม่กล้าเรียกว่าการบรรยายเลยอะ เหมือนมึงไปอ่านมา แล้วเอามาเล่าแบบสรุปย่อๆ ให้เพื่อนมึงฟังอีกที
ฉากนี้อาจจะบรรยายไปว่าขับรถเป็นยังไง เร็วหรือช้า สองข้างทางเป็นยังไง ตลอดทางรถติดไหม ฉากมีอะไรบ้าง พอถึงชานเมืองบรรยากาศรอบด้านมีเปลี่ยนไปไหม ถ้าเปลี่ยน เปลี่ยนเป็นแบบไหน
ตอนที่หมาวิ่งออกมา หมาวิ่งมาจากทางไหน หรืออาจบอกไปว่าไม่ทันสังเกต กะพริบตาอีกทีก็มีหมาวิ่งออกมาแล้ว
ทำนองนี้อะมึง มันมีรายละเอียดให้มึงบอกคนอ่านอีกเยอะ แต่มึงรวบจนไม่เหลือชิ้นดี รวบจนทุกอย่างกลายเป็นเล่าให้คนอ่านฟังเพื่อจะให้เรื่องมันจบในตอนนั้นเร็วๆ
พระชายารั่วซีก็รวบนะ เนื้อเรื่องในตอนมีอะไรมากกว่าเยอะ แต่ก็ทำออกมาได้ค่อนข้างดีกว่า (ถึงเนื้อหาตอนแรกจะยาวไปหน่อยก็เถอะ)
คือบางครั้งกูก็เขียนสรุปบางฉากที่มันไม่สำคัญแบบนั้นนะ แต่ฉากที่ว่าจะส่งผลต่ออารมณ์เรื่อง ก็ไม่เคยย่อ
เอ้อ กุก็ติดเขียนสรุปฉากแบบนี้เหมือนกัน =o= มีิวิธีแก้นิสัยนี้ไหม
>>917 มึงต้องดูว่าส่งผลต่อเรื่องมากน้อยแค่ไหนเหมือนโม่ง 916 ว่า อย่างฉากที่กูยกมาของหลินซูเหยานี่เป็นฉากสำคัญที่ส่งผลต่อเนื้อเรื่อง คือเป็นฉากที่ทำให้นางเอกวาร์ป ควรจะลงรายละเอียดมากกว่านี้ ไม่ใช่ตัดห้วนๆ
>>918 ใช่ มันเป็นข้อแนะนำที่ดี ถ้าแบบดราม่ามึงต้องไปดูเรื่องเล่ห์รักบุปผาลxx ยิ่งช่วงก่อนรีไรต์นี่คนเขียนโดนหนักมากจนกูเห็นใจเลย
>>919 จริงๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ไม่ดีนะมึง ก็ใช้ในงานเขียนได้นั่นแหละ แต่ควรรู้จังหวะ ควรรู้ว่าอะไรต้องใช้ในจังหวะไหน
พวกมึง กูถามหน่อย พวกขายอีบุ๊คในเมพนี่ ดอยภาพมาทำปกยังไงก็ได้เหรอ ...
https://www.mx7.com/i/2ca/i49JJP.jpeg
หรือว่าภาพนี้เขาขายกันด้วยอ่ะ ตัดหน้าออกก็ไม่ผิดแล้วป่ะ
มีผู้กล้าไปทิ้งระเบิดอะยัง
>>921 พูดถึงเรื่องนี้ละนึกขึ้นได้ มีนิยายเรื่องนึงที่กูก็จำชื่อเรื่องไม่ได้ น่าจะเคยติดท็อปแหละ คนเขียนบอกคนอ่านทำนองว่าให้ช่วยหาภาพปกหรืออิมเมจตัวละครให้หน่อย จะเอามาทำอีบุ๊ก
กูงงเลย ถ้าคนอ่านไปเอาจากไหนก็ได้งี้ไม่ติดลิขสิทธิ์แย่อ่อวะ
ky เหอซือx หลังจากโดนแบน คนเขียนออกมาทอล์กแบบไม่รู้สึกอะไรเลยว่ะ กูเห็นแล้วแม่งคัน...ขึ้นมายิกๆ
>>876 น้ำเสียงหวานเย็น ในนิยายไทยก็ใช้กันนะแต่อาจจะยุคเก่าหน่อย คือเสียงหวาน+ฟังแล้วเย็นหู (คือฟังแล้วรู้สึกดี) อะไรแบบนั้น
ว่าแต่มีใครได้อ่านเรื่องนางมารน้อยข้ามภพฉบับเต็มมั้ย อ่านแค่ที่เค้าเปิดให้อ่านแล้วรู้สึกสนุกดี มันคือคู่มืออ่อยผู้ชายเย็นชาชัดๆ มีฮาๆ อยู่เหมือนกัน
เพื่อนโม่ง คิดหมวดต่อไปที่จะสับให้กูหน่อย ไม่ก็แปะลิงก์มาให้กูก็ได้ งานท่วมหัวทำตัวเหมือนว่างไปอีกสิกู
>>926 เออ จริง นางแบบโนสนโนแคร์ ไร้สำนึกใดสุดๆ มีทอล์กแล้วหัวเราปิดท้ายอีก จย้าา
>>928 ดีใจที่เพื่อนโม่งชอบค่ะมึง แต่นานน๊านคนเขียนจะอัพที รอจนลืมอะบางที 5555
>>929 มึง กูไปเจอแนวรักแฟนตาซีมาเรื่องนึงไม่แนวจีนนะ ชื่อฝรั่ง กลิ่นซูลั่วนี่หึ่งเลยค่ะ ทั้งเป็นนักฆ่าโดนคนรักหักหลังทะลุมิติไปอยู่ในร่างคุณหนูที่ไร้พลัง ไปๆมาๆมีพลังหายากที่นานๆจะมีผู้ใช้ธาตุนี้ นั่นคือธาตุมิตินั่นเอง แรงบันดาลใจสินะ...
โอ๊ะ ซอรี่ ข้างบนพิมพ์ตก
หัวเราะเป็นหัวเรา
พิมพ์ผิดชีวิตเปลี่ยน 55555
ไปอ่านคู่มือนางกำนัลอันดับ1มา ทำไมเดจาวูว่าด้วยอาชีพนางสนมฟะ
.
.
.
.
.
เรื่องใบสาระแหน่ เอาชาเก่ามาเสิฟ ฮองเฮาต้องมานั่งดูบรรดาเมียน้อย ฯลฯ
แม่งคือหลายอย่างนี่บรรยายมาแนวเดียวกันเลย แรงบัลดาลใจ??
.
.
.
.
.
.
นิยายไทยก้อได้แรงบันดาลใจจากเสิ่นเจิ้น จากนิยายจีนนะ นิยายไทยเรื่องใหม่ของของสนพ. คตค. นี้กลิ่นองศ์หญิงแมว ฮ่องเต้หมาหึ่งมาก
บางทีก็รำคาญกองอวยของนิยายบางเรื่อง ปกป้องราวกับเป็นคนเขียน ย้อนกลับไปอ่านที่มีคนติงเรื่องคนเกิดอารมณ์ฟินที่สัตว์กำเดา ยั่วแมว
แล้วมีคนมาบอกประมาณว่า "เป็นเล่มแล้ว แก้ไม่ทันแล้ว" กูนี่หนังตากระตุก
เอาเหอะ ด่าไม่ได้หรอกเรื่องลอก นักเขียนบางคนยังไม่รู้ตัวเลยว่าอะไรเรียกแรงบันดาลใจ อะไรเรียกลอก
>>933 นิยายที่คนไปอยู่ร่างสัตว์ไม่ได้เริ่มที่ฮ่องเต้หมา องค์หญิงแมวนา อย่างกูเคยอ่านนิยายไทยเนี่ยแหละนางเอกโดนสาปเป็นนกหงส์หยกเพราะหลงตัวเองแล้วต้องหาทางแก้คำสาป เรื่องตั้ง 6-7 ปีมาแล้วมั้งออกก่อนโฮ่งเต้ตั้งนาน เพราะฉะนั้นถ้าจะบอกว่าเรื่องใหม่ คตค. ลอกจีนหรือลอกเสินเจิ้นคงไม่ใช่ ต้องดูถึงรายละเอียดปลีกย่อยอย่างอื่นด้วย
ky หน่อยเพื่อนโม่ง กูไปอ่านเรื่องนึงมา ชื่อเรื่อง heartชินชา คือกูสงสัยมากว่านั่นคือสิ่งที่เรียกว่านิยายเหรอวะ กูงี้กุมขมับปิดออกมาแบบมึนๆ
สรุปว่าพล็อตมันก็ซ้ำๆ เนาะ แล้วแต่ว่าคนเขียนคนไหนจะผูกเรื่องดีกว่า ใส่รายละเอียดและมีความสมเหตุสมผลได้ดีกว่า
>>943 อ่ะ https://writer.dek-d.com/rabbyrabby/story/view.php?id=1667141 มึงมามึนเป็นเพื่อนกูที
>>947 ตอนกูคลิกลิงก์ กูคิดว่าลองเข้าไปอ่านละเอามาสับสักหน่อย
แล้วกูก็ค้นพบว่า เรื่องบนๆ ที่กูสับมาทั้งหมด โดยเฉพาะเรื่องที่กูอยากจับมาสอนเขียนใหม่ก็ยังสู้เรื่องนี้ไม่ได้
กูยกให้เป็นที่สุดของที่สุดเลยละกัน อิเหี้ยเอ๊ย ขอน้ำล้างตาให้กูที้!!
ky เค กูว่างละ หาหมวดที่จะสับเจอละ เอาเป็นนิยายท็อป 100 ที่ชื่อเรื่องไม่เกิน 4 พยางค์ละกัน
****** หมวดที่ 2 : ชื่อเรื่องไม่เกิน 4 พยางค์ ของท็อป 1-100 วันที่ 26 ก.ย. 60 *****
ชื่อเรื่อง คำโปรย ข้อมูลเบื้องต้น บทแรก เรื่องไหนสับแล้วจะข้ามไป
1. บุปผาลวงภพ
อ่านคำโปรยแล้วกูเลื่อนข้ามหลายครั้ง มีแต่คำหยาบ แต่ก็นั่นแหละ จุดขายของเขา ว่าไม่ได้
พอเข้าไปอ่าน กูเริ่มคิดว่ามันว่าได้ละ ใช้คำหยาบจนกูไม่คิดว่าจะยังอยู่ในเด็กดีได้ หยาบส่อนัยไปทางเพศ จิ๋ม, ดอ คือไรอะ...
"ร่างบอบบางสูงโปร่ง" , "หุ่นนาฬิกาทราย" สองท่อนนี้ใช้บรรยายคนๆ เดียวกัน กูนึกภาพไม่ออกเลยอะว่าควรเป็นแบบไหน คนเขียนควรตกลงกับตัวเอง หรือไม่ก็ควรรู้ว่าหุ่นแบบไหนมีลักษณะยังไง ไม่ใช่คิดจะหยิบคำอะไรมาก็เอามาใช้
"ได้กันตั้งแต่เธอยังไม่ไปโมเต้ากับจิมิตัวเองด้วยซ้ำ" นี่เว็บเด็กดีปะมึง เด็กก็ตามอ่านคงไม่ใช่น้อยๆ ทำไมใช้คำขนาดนี้เลยวะ
ใช้คำซ้ำๆ วนไปมาเหมือนไม่รู้จะบรรยายอะไรหรือไม่รู้จะหยิบคำไหนมา บอกว่าสวยหวานอยู่นั่น ร่างโปร่งบาง, บอบบางอยู่นั่น
ใช้คำผิดความหมาย(บางทีเหมือนคิดคำขึ้นเอง?) คำผิดเยอะ เยอะแบบตรึม ซึ่งคนเขียนบอกว่าพิมพ์กับมือถือ...อ่า แล้วแต่
รวมๆ แล้ว กลางๆ ค่อนไปทางอคติเพราะคำหยาบแบบไม่เหมาะสมที่จะใช้และไม่เหมาะจะอยู่ในเว็บนี้ เข้าใจว่าต้องการสื่อเรื่องตัวเอกเป็นกะเทย แต่กะเทยแล้วไง สุภาพได้นี่ หาคำบรรยายที่เหมาะสมกว่านี้ได้นี่ เฮ้อ
>>951 ถ้าจำไม่ผิดเรื่องนี้ได้ตีพิมพ์ด้วยใช่มะ ที่คนเขียนเป็นผช. ละออกมาแก้ตัวว่าที่พิมพ์ผิดเยอะๆ เพราะพิมพ์ในมือถือ แถมลงนิยายไปหลายตอนจนได้ตีพิมพ์เพิ่งมานึกได้ตั้งกระทู้ถามในบอร์ดนักเขียนเรื่องคำเรียกแทนตัวของจีนหรืออะไรนี่แหละ คือตอนนั้นรู้สึกว่าริจะเขียนแต่ไม่ลงแรงทำการบ้านก่อนเขียน เพลียจิต
สมัยนี้ได้ตีพิมพ์กันง่ายดีนะ กูเขียนมั่งดีกว่า เอาแบบไหนดี ไทเฮารัชกาลก่อนไล่ตบฮองเฮาเพราะแอบรักลูกเลี้ยงตัวเอง ฮองเฮาเลยแอบเอาหมามุ่ยใส่เสื้อผ้าฮองเฮา องค์หญิงคนไหนสวยเกินหน้าเกินตาก็ตบๆๆ ภาษาไม่ต้องอะไรมาก ความสมเหตุสมผลไม่ต้องแคร์ เน้นอัพทุกวัน เขียนบทสนทนาสะใจๆ เลิฟซีนเยอะๆ นึกอะไรไม่ออกก็เอามุกตลกคาเฟ่เข้าว่า
เหอะ
เตรียมเปิดตำหนักใหม่ด้วยนะ จะเต็มละ
>>940 กูเข้าไปอ่านตย.แล้ว ในดด ลงไว้ยาวมาก เสต็ปหลงรักเจ้าของยังไม่มี จนเข้าร่างใหม่ และพระเอกไม่ใช่กษัตริย์เหมือนโฮ่งเต้หรือองค์หญิงแมว พระเอกเป็นแม่ทัพ อดีตเจ้าชายต้องไปชิงบัลลังก์คืน รายละเอียดต่างมาก กูเคยอ่านเรื่องอื่นของนักเขียนคนนี้ กูว่า คนเขียนต้องทำการบ้านกับเรื่องนี้มากกว่าเรื่องอื่นพอสมควร ทั้งรายละเอียดและการบรรยาย จนกูว่าไม่แฟร์ถ้ามึงจะอ่านแค่คำโปรยแล้วสรุปว่า ก้อป เพราะถ้าจะดูที่พล๊อต กูก็เห็นมันซ้ำไปซ้ำมาทั้งนิยายจีนนิยายไทย ต่างที่รายละเอียด ฝีมือของคนเขียน
กูไม่ใช่ม้านะเว้ย แล้วกูยังลังเลอยู่ว่าจะซื้อ/ไม่ซื้อ เพราะกูยังติดๆ กับรายละเอียดบางอย่างในนิยาย และสนพ.นี้ หนังสือแพง แถมส่วนตัว กูยังเสียความรู้สึกกับเจ้าของสนพ. ตอนกูไปซื้อที่งานนิดนึงด้วย
ตอนแรกตำหนักนั้นแม่งรำคาญม้าอวยเลยไล่มาเปิดตำหนักเอง ที่ไหนได้มาเปิดละโดนสับเละไปซะ90% 55555555555555+
กูไปสุ่มหยิบเรื่องที่เพิ่งอัพเดตมา อันไหนน่าอ่านมั่งวะ
ยุทธจักรจอมโจร
https://writer.dek-d.com/pingypop/story/view.php?id=1495903
วิวาห์พาฬนิล
https://writer.dek-d.com/mutanpeony/story/view.php?id=1703092
ฮองเฮาเจ้าเสน่ห์ ฮ้องเต้เจ้าสำราญ
https://writer.dek-d.com/apsara1982/story/view.php?id=1677833
กินเด็ก [หุบปากซะ ข้าไม่ใช่มารดาเจ้า!]
https://writer.dek-d.com/lyaly-/story/view.php?id=1700193
เฟยหลิง (อันนี้กูตามอ่านอยู่)
https://writer.dek-d.com/W-raith/story/view.php?id=1682365
ต่อจาก >>951
2. ว่านฮองเฮา
อัศเจรีย์เยอะ เยอะมาก เยอะจนเกินไป
บางจังหวะของเนื้อเรื่องไม่ค่อยดีเท่าไร ทั้งดำเนินเรื่อง ปูเรื่อง ถ่ายทอดอารมณ์ ยิ่งฉากนางเอกตายนี่รวบรัดไปหน่อย ตามแทบไม่ทัน ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ไม่ทันได้เตรียมใจเมื่อเห็นเธอเดินจากไป
บทเปิดน่าสนใจไหม สำหรับกูเฉยๆ แต่คิดว่าน่าสนใจตรงที่ปูความสัมพันธ์นางเอกภพก่อนกับครอบครัว ปูนิสัย ปูนั่นนี่ อยากรู้เหมือนกันว่าพอวาร์ปเนี่ยข้อมูลพวกนี้จะส่งผลมากน้อยแค่ไหน ถ้ามากและมีผลหลายอย่าง กูก็คิดว่าคนเขียนเก่งที่รู้จักปูมาดีพอสมควร
3. ซูฟางเซียน
วางคำขยายแปลกๆ เช่น "ตอนที่เธอประกาศออกสื่อว่ากำลังจะแต่งงานกับรณภพชายคนรักของเธอ คนรักที่เธอไม่เคยบอกให้ใครรู้มาก่อน โดยที่เธอไม่ได้บอกเขาล่วงหน้า" สะเปะสะปะมาก ควรหาคำมาเชื่อมประโยค มาตัดแบ่ง หรือมาเสริมใจความ/ขยายให้มันถูกตำแหน่ง โดยเฉพาะท่อนหลังสุดนี่ไม่รู้หลุดมาจากไหนและต้องการจะขยายอะไร
คนเขียนใช้คะ-ค่ะ นี่-นี้ผิด คำอื่นก็ผิดบ้าง บรรยายเล่าเรื่องได้ดี แต่ไม่ถึงอารมณ์ตัวละครเท่าไร โดยเฉพาะบทพูดของตัวละครที่ใส่เสียงหัวเราะ "หึหึ" เข้าไป ทำกูหลอน หลอนนึกไปถึงการินอะไรแบบนั้น จริงๆ เสียงหัวเราะแบบนี้ถ้าจะให้คนอ่านรู้สึกขนลุกไปด้วย ควรบรรยายเองดีกว่า เช่นว่าเธอหัวเราะหึๆ ในลำคอ น้ำเสียงบลาๆ ฯลฯ
เป็นบทที่บอกว่านางเอกถูกคนรักกับน้องสาวหักหลัง นางเอกเลยเรียกสองคนนี้มาที่ดาดฟ้า แล้วนางเอกก็โดดลงไป ซึ่งมันมีสิ่งที่กูไม่เข้าใจคือ คำสุดท้ายของนางเอกบอกประมาณว่าถ้ามีโอกาสจะขอแก้แค้นคนเหล่านี้ เอ้า ถ้ามึงจะแก้แค้นแล้วมึงฆ่าตัวตายทำไมวะ? กูงง แต่ถ้ามีเฉลยสมเหตุสมผลในเรื่องก็แล้วไป
4. หวน
เปิดมาย่อหน้าแรกกูก็งงแล้ว "เสียงเคาะประตูดังรัวติดต่อกันหลายรอบพร้อมเสียงตะโกนเรียกอย่างร้อนรนดังแทรกเข้ามาในโสตประสาท พยายามดึงหญิงสาวร่างบางที่นอนก่ายอยู่บนเตียง ฯลฯ ให้ออกมาจากห้วงนิทรา" ขีดเส้นใต้ที่ 'พยายามดึง' อะไรพยายามดึงอะไร เสียงพยายามดึงให้คนตื่น? ถ้าไม่หาประธานมาเติมหน้า 'พยายามดึง' ก็ต้องแก้ 'พยายามดึง' เป็นอย่างอื่น เพราะกูคิดว่าเป็นกริยาที่ไม่น่าจะถูกนะสำหรับบริบทนี้
หูว บรรยายดีเลยว่ะ เห็นภาพ มีใช้คำเปรียบเทียบมีลูกเล่น เป็นสำนวนภาษาที่ถูกจริตกูจัง จังหวะปูเรื่องดี ลื่นไหลไม่โดด กูคิดว่าน่าตามต่อ แต่พอกูย้อนโม่งก็เลยเพิ่งนึกได้ว่าเรื่องนี้เอานิยายจีนแปลดังๆ มาปนๆ กันงี้เหรอ? เสียดายแย่ แต่กูอาจจะลองอ่านๆ ดูอีกทีเผื่อว่าถูกใจน่ะนะ
ป.ล. กะเทยเพื่อนนางเอกชื่อ 'ซู่หลิง' กูก็จะแอบหลอนถึงพระเอกของสารวัตรกู้หน่อยๆ ...
============
ในท็อปสิบก็มีแค่นี้แหละ ที่ข้ามไปคือเฟยหลิง, จินหวังเฟยซึ่งกูสับไปแล้วเมื่อเร็วๆ นี้ ส่วนกลนางเป็นนิยายที่กูตามอยู่(แต่ตอนนี้หยุดตามชั่วคราว) เคยมารีวิวเมื่อนานมาแล้ว
กูค่อนข้างเรื่องมากโดยเฉพาะพวกสำนวนภาษา ดังนั้นโดยรวมแล้วในท็อปสิบแค่บทแรกกูคิดว่าถูกใจหวนที่สุดล่ะนะ
>>965 ยุทธจักรจอมโจรตีพิมพ์ล่ะนิ กับ สถพ ปะถ้าจำไม่ผิด ปกสวยสีม่วงๆ
ฮองเฮาเจ้าเสน่ห์ฯ เคยแวบๆ ไปดู คำผิดตรึม ขนาดชื่อเรื่องยังผิด ภาษาสำหรับกูไม่ได้เลย ไม่ถูกจริต +คนเขียนโปรโมตในกลุ่มเฟซบ่อยด้วย กูเลยแบบ...
กินเด็กนี่เหมือนมีเพื่อนโม่งมารีวิวไว้แล้ว และน่าจะถูกใจด้วย มึงลองอ่านดู
>>964 กูก็ยังว่า ไม่คล้ายกับโฮ่งเต้นะ เหมือนแค่เข้าร่างสัตว์
ส่วนเรื่องเจ้าของสำนักพิมพ์ คือ กูเคยซื้อนิยายที่เค้าแต่งทุกเรื่อง แล้วกูยอมไปซื้อที่บูธเค้าเพราะก็ต้องการลายเซ็น ไม่ได้ต้องการจะไปคุยอะไรกับเค้าหรอก แต่วันนั้นกูไปซื้อหนังสือนาง หยิบแล้ว แล้วคนขายก็นำเสนอเล่มอื่นๆ ด้วย (นางยืนดูอยู่ใกล้ๆ) กูก็ยืนดูๆซักพักแล้วไม่เอาเล่มอื่น จ่ายเงิน เพื่อส่งหนังสื่อให้นางเซ็น แต่นางหันหลัง เดินออกไปเลย ไม่เซ็น กูเลยเสียความรู้สึกกับนาง เลิกซื้อนิยายนางมาเป็นปีละ แล้วยังมีเรื่องแรงบันดาลใจในนิยายเรื่องหนึ่งของนางที่โคตรจะคล้ายกับนิยายของนักเขียนเก่าท่านนึงมาก ยิ่งกว่าสิงโตกับโฮ่งเต้ที่มึงติดใจอีก
>>971 กูก็เทงานของนาง แต่ไม่เกี่ยวกับนิสัย เหตุจากผลงานล้วน ๆ เพราะมันไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อน ผลิตงานออกมาเยอะจนเป็น mass หาความสนุกไม่เจอ เหตุผลการกระทำของตัวละครเริ่มปัญญาอ่อน ตั้งใจหักมุมมากไปจนพอเฉลยต้องร้อง WTF เหตุผลเฮีย ๆ อย่างนี้ก็ได้เหรอ..... เห็นนิยายเรทขายดีก็ใส่บทอัศจรรย์ เข้ามา ......แต่ขอโทษอ่านแล้ว ส่ายหัว
ขอโทษที่ที่เม้นนี้ไม่เกี่ยวกับเสิ่นเจิ้น แต่พอพูดถึง แม่สาวพระอาทิตย์แล้วอดไม่ได้ว่า เสียดายฝีมือที่เคยมี โดนกระแสเงินกลบหมด
ใครวะอยากรู้ ใบ้กูที กูอ่านแล้วก็ยังไม่เข้าใจ
>>977 >>978 เมื่อก่อนชอบงานเค้ามาก ซื้อทุกเล่ม ไอ้ซีรี่ส์เมืองสมมติเค้าช่วงแรกๆ รักมาก แต่รู้สึกมันแผ่วลงเรื่อยๆ แต่ก็ยังซื้อต่อ ซีรี่ส์ภาพ 3 เรื่องกูก็เหมาหมด แต่โคตรเกลียดเรื่องที่ 2 แต่พอขึ้นซีรี่ส์ใหม่ล่าสุดกูดูแล้วไม่ใช่ทางกูเลย เรื่องแรกเอามาพลิกๆแล้วทำใจอ่านไม่ได้ซะที เลยเทที่เหลือทั้งชุดหมดเพราะดูทรงแล้วไม่น่ารอด ไม่อยากฝืนอ่าน
ขอระบายอะไรหน่อยนะ คือช่วงนี้แต่งและตามอ่านเซินเจิ้นหลายเรื่องมากโดยเฉพาะที่เป็นแนววังหลัง แล้วชอบไปเจอคอมเม้นท์์ว่าขยะแขยงฮ่องเต้มากที่ไปมีสัมพันธ์กับสนมอื่นแล้วมาตอแยนางเอกหรือนางเอกต้องเอาชนะใจ เชียร์ให้เปลี่ยนพระเอกด้วย ส่วนตัวไม่ชอบแนวคิดนี้เลยแม้นางเอกจะย้อนยุคไปก็ตาม การย้อนยุคไม่ได้แปลว่าจะเอาธรรมเนียมปัจจุบันไปใช้ได้ทุกเรื่อง อะไรทีเป็นของยุคนั้นก็ควรมีในยุคนั้น ฮ่องเต้จีนโบราณหายากมากที่จะมีรักเดียวเพราะหากไร้ผู้สืบราชบัลลังก์จะเป็นเรื่องใหญ่ งงที่บอกนางเอกเป็นคนยุคใหม่ไม่ควรแต่งให้นางเอกเจอกับคนประเภทนี้
หำอันนั้น เป็นกรรมสิทธิ์ของนางเอกเพียงผู้เดียว จะแปดเปื้อนหอยใคร มิได้....การมีเมียมากไม่ได้หมายความว่าหมกมุ่นนะ มันมีทั้งเรื่องการเมือง ความเชื่อ ประเพณี
แต่จะเอาอะไรกับนักอ่าน เกรด เวบ ดด วะ
กูเคยโดนด่าเรื่องนี้ คนอ่านแขวะว่านางเอกเลว ยอมเป็นเมียน้อย หำนั่นมีหอยเอกอยู่แล้ว นางเอกยังจะต่ำตมยอมเป็นรอง
กูถึงกับคุกเข่ากราบ อธิบายจนปากฉีกว่านี่นิยายจีนโบราณนะยูว หำในสมัยนั้นมีหลายหอย แต่คนอ่านประเภทนี้จะมิสนxีสนแ-ดใดๆทั้งสิ้น
ใครเปิดตำหนักใหม่ช่วยเอาหอตำรา https://drive.google.com/open?id=1P5itSLfxuYZrmvEnHBfXWZBMmCR0QJJvds8Pdg45BMM แปะไว้ที่เมนท์แรกด้วยนะ
จีนโบราณที่ใช้ขนบไทย เลยถูกขนานนามว่า จีนเสิ้นเจิ้น มานับตั้งแต่ ทำเนียม 1 หำ 1หอย
จีนโบราณยุคก่อนราชวงศ์ก็ยังนิยมเรื่องผัวเดียวเมียเดียวอยู่นะ แต่เพราะมีช่วงหนึ่งที่มีสงครามมากๆ ทำให้คนตายเยอะ เลยมีนโยบายให้มีลูกหลานสืบสกุลเยอะๆ เพื่อเพิ่มประชากรให้ทันใช้งานอะ
แต่เมียอื่น ก็ไม่ได้เอาออกนอกวังหรือไล่สนมทั้งหมดออก... ฮ่องเต้ก็มีหลายเมียอยู่ดีโดยสรุป คือกูจะบอกว่าว่านิยายจีนสังเกตดู ยิ่งในรั้วในวัง อิง ปวศมากเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะมีเมีย หมดแล้ว เพราะแต่กันตั้งแต่น้อยๆ แต่พอคนไทยอ่าน ก็ดิ้นเร้าๆ ว่าสำส่อนบ้าง มั่วโลกีย์ สงสารนางเอก บลาๆ บางคนเลยมาเขียนเสิ้นเจิ้นแนวไทยๆ ในรั้วในวังแต่มีเมียแค่คนเดียว ไม่ก็ใช้สำนวนไทย ประเพณี ปัจจุบัน ลงไป (ไทยในอดีตก็บ้านเล็กบ้านน้อยเพียบ)
แต่เสิ้นเจิ้น ยังไงก็เสิ้นเจิ้นอ่ะ เมกอินตลาดรัสเซียน
แต่ ฮ่องเต้ไง เคสฮ่องเต้ << นี่กุยกตัวอย่างเคสฮ่องเต้ โอเคไว้รอบหน้าจะระบุให้ชัดว่าคุยเรื่องฮ่องเต้ พรหมจรรย์อยู // ถ้าจะบอกว่าฮ่องเต้ราชวงศ์หมิงรักเดียวใจเดียว ตำแหน่งวังหลังคงไม่ยุบยับ แบบนี้มั้ง https://m.pantip.com/topic/35324074?
ต่อจาก >>966
5. เหอซือเมี่ยว
ย่อหน้าแรกก็ขยายได้แบบ...มาก คือ "ภาคประธาน [ขยายยาวไปเป็นขบวนรถไฟ] ภาคแสดง" ซึ่งการขยายแบบนี้มันทำให้ลำบากในการจะมาจับจุดว่าคนเขียนต้องการสื่ออะไร
และพอกูอ่านจบทั้งสี่ย่อหน้าแรก กูก็ต้องถอนหายใจทั้งน้ำตา 555555555
ที่กูเคยบอกไปว่า หลินซูเหยา/ว่านฮองเฮาวาร์ปเร็วแบบกูไม่ทันได้เตรียมใจนั้น เรื่องนี้เร็วกว่าเป็นสิบเท่า ถ้าอยากรู้ว่าเร็วกว่าแค่ไหน มึงต้องลองเข้าไปอ่านเอาเอง กูนี่ไม่ทันได้เตรียมใจจริงๆ
อ่านด้วยความอึดอัดว่าเมื่อไรจะจบสักทีวะ บรรยายไม่เห็นภาพ บางจุดก็รู้สึกว่าเหี้ยอะไรเนี่ย แถมบางอย่างก็รู้สึกติดขัด ไม่สมเหตุสมผล กูไม่อยากชำแหละมาก รู้สึกสูบพลังเกินไป
6. เฟิ่งหวง
อู้วววววววววววว
พูดละจะหาว่าอวย แต่กูชอบสำนวนภาษาและการบรรยายเขามาก อาจไม่ใช่จริตกูเท่าไร แต่ลื่นไหล อ่านง่าย เห็นภาพ เข้าใจง่าย ไม่รู้สิ สำหรับกูคิดว่านี่เป็นสำนวนภาษาแบบย่อยง่ายและทำได้ดี
กูแทบไม่รู้สึกติดขัดตรงไหนเลย ยกเว้นจุดเล็กๆ แค่จุดเดียว "เสียงขู่กำชับเสียงเย็น" ควรจะเลือกเอาว่าอยากใช้คำว่า 'เสียง' วางไว้ตรงไหน แล้วค่อยวางคำขยายใหม่
ไม่รู้กูรู้สึกไปเองไหม กูคิดว่าคนเขียนคงหาข้อมูลมาแน่นพอสมควร ตอนอ่านนี่ต่อให้เนื้อเรื่องจะไม่ได้อะไรมาก แต่กูรู้สึกถึงกลิ่นอายหนักๆ ของข้อมูลแฝงอยู่ อาจจะนับเป็นข้อดี แต่สำหรับกูมันทำให้ค่อนข้างอึดอัดหน่อย
ไม่ใช่ว่าการหาข้อมูลแน่นเป็นเรื่องไม่ดีนะ ไม่รู้ดิ กูคิดว่าคนเขียนสามารถผ่อนความตึงของข้อมูลได้อีก จะทำให้ปล่อยอารมณ์ไปกับเรื่องได้มากกว่า
ก็คงเป็นสไตล์การเขียนเขา อันนี้เข้าใจ
บทเปิดเรื่องน่าสนใจ โดยเฉพาะตอนใกล้ๆ จบบท อ่านแล้วอยากแดกหัวพระเอก แต่ในเวลาเดียวกันก็คิดว่าเขาควรเป็นผ.กู
7. จอมใจนางหงส์
เปิดเรื่องด้วยอัตชีวประวัติของตัวละคร ร่ายยาวมาเลย พ่อแม่ พี่น้อง ญาติสนิทมิตรสหาย โอ้โห ไม่หวาดไม่ไหว
เป็นการเปิดเรื่องที่ไม่ดี เป็นวิธีที่ไม่ดีเลย คนเขียนควรค่อยๆ แทรกไปกับเนื้อเรื่อง ไม่ใช่โยนโครมมาให้คนอ่านตั้งแต่บทแรกเลยแบบนี้
และกูงง งงมากว่ากำลังพูดถึงใคร อะไรกันอยู่ น่าจะเพราะสรรพนามมั่ว ลำดับเรื่องสะเปะสะปะ
ไม่แยกบทสนทนา บทความคิดตัวละคร บทบรรยายออกจากกันเลย กูงงเข้าไปอีก
และที่ช็อกคือพ่อนางเอกคุยกับฮ่องเต้ พ่อนางเอกด่าฮ่องเต้ในใจว่า "บิดาเจ้าสิ" ด่าพระเอกที่เป็นหลานฮ่องเต้ว่า "ไอ้แม่ทัพหน้าน้ำแข็ง" , "มันจะได้สิทธิ์นั้นไป" ทั้งที่พ่อนางเอกเป็นขุนนาง?
บรรยายบุรุษที่สามอยู่ดีๆ เผลอแป๊บเดียวใช้บุรุษที่หนึ่งเฉย แล้วกลับไปสาม วกมาหนึ่ง ใช้สามอีก หนึ่งอีกแล้ว เอ้า...
คำผิดมีให้เห็นเยอะ แต่ที่กูเอ็นดูที่สุดคือ "คณะหบดี" คำนี้ฟิวชันคณบดีกับคหบดีเข้าด้วยกันเหรอ? ถ้าจะสื่อว่าเป็นหัวหน้าพ่อค้าต้องใช้ "คหบดี" จ้า
โดยรวมแล้ว เลือกใช้วิธีเปิดเรื่องได้ไม่เวิร์ก และหลายๆ อย่างยังต้องปรับอีกมาก
มีใครจะสับท็อปวันนี้ป่ะ
>>990 สมัยก่อนแถบเอเชีย ผู้ชายมีเมียเยอะเป็นเรื่องปกติ เพราะมันเกี่ยวข้องหลายอย่าง
ทั้งบารมี การเมือง การสืบทอดสกุล การผูกสัมพันธ์ระหว่างตระกูล การเอาลูกไปยึดเป็นหลักประกันต่างเมือง
คนเขียนไม่เข้าใจ เอามุมมองในยุคปัจจุบันไปมอง
กูว่าแม่งเปียวและอ่อนมาก ทางประวัติศาสตร์และข้อมูลเลยทีเดียว
เขียนสนองอารมณ์คนอ่านฟินไปวันๆ นั่นแหละ โดยไม่ได้รู้โลกสมัยโบราณที่เขียนอย่างแท้จริง
กูรอปิดมู้
สรุปจะไม่มีใครมาปิดตำหนักหรือไร
8. ชายามังกร
"เสียงกลองระทึก" ระทึกมันใช้กับอาการใจเต้นอะ
คำผิด คำซ้ำประปราย บรรยายดี น่าสนใจ แต่สำนวนภาษาออกจะมีกลิ่นอายไทยๆ ไปหน่อย
ถ้าเลือกแล้วว่าจะไม่ใช้ราชาศัพท์ก็ควรทำให้ลื่นไหล หรือถ้าใช้ก็ต้องเป็นคำที่เหมาะสมเข้ากัน นี่บรรยายหน้าตาพระเอกใช้คำสามัญไปเรื่อย ยกเว้น "เสี้ยวพักตร์" ที่โดดออกมา แก้เป็นเสี้ยวหน้าไปเลยจะออกมาดูดีกว่า
กูปิดตำหนักเอง การสับจงเจริญ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.