>>137 จุดที่แอบเฟลอีกอย่างนึงคือ จริงๆ อุปสรรคไรมันก็ไม่มีแล้วนะ ยังจะมีมาเฉลยตอนท้ายว่า นางเอกคือองค์หญิงของแคว้นอะไรสักอย่าง (ซึ่งพวกกูและคนอ่านหลายคน(อ้างจากคอมเมนต์) เดาได้ตั้งแต่ช่วงกลางเรื่องเพราะนักเขียนแง้มไว้) แต่ที่เดาไม่ได้และไม่ได้เดาคือ นางเอกยังใหญ่ไม่พอ แม่ของนางเอกก็เป็นองค์หญิงของอีกแคว้นหนึ่ง ซึ่งเป็นแคว้นใหญ่อีก (แบบว่านางเอกเป็นองค์หญิงที่แท้ทรู พ่อแม่ไม่ใช่สามัญชนทั้งคู่)
คือมันเป็นงี้ พ่อนางเอกเป็นรัชทายาทของแคว้นนึง แต่ปู่นางเอกเกลียดพ่อนางเอกก็เลยออกจากวัง มาพบรักกับแม่นางเอก ซึ่งแม่นางเอกแม่งก็เป็นองค์หญิงที่สาบสูญไปของอีกแคว้น อะไรแบบนี้ (ไม่รู้พ่อนางเอกรู้ไหมนะ) ไปๆ มาๆ ตอนจบ ฐานะของนางเอก ใหญ่กว่าพระเอกอีก หมดกัน ความรักต้องห้ามระหว่างสาวใช้กับแม่ทัพที่กูจินตนาการไว้ ความซาบซึ้งอะไรก็ไม่มีนะ ระหว่างทั้งคู่ไม่มีซีนที่กระชากอารมณ์ ที่แสดงให้เห็นว่าทั้งคู่รักกันมาก หรือยอมเสียสละให้กันได้ มีแต่ฉากหวาน หยอกล้อ ชวนยิ้ม จัดเต็มมากๆ ตลอดทั้งเรื่องจริงๆ ใครชอบหวานๆ คงชอบแหละ(มั้ง)
สำหรับปมหลักในเรื่องคือพวกการเมือง นักเขียนไม่ได้เน้นมาก เพราะนิยายเรื่องนี้เป็นคล้ายๆ นิยายเซ็ต คือเขาเขียนเรื่อง1ที่มาก่อนซึ่งเรื่องนั้นจะเกี่ยวข้องกับการเมือง แล้วก็เขียนเรื่องที่2 ก็ยังเป็นเกี่ยวกับการเมืองชิงบัลลังก์ของแคว้นนี้ พอมาเรื่องนี้เป็นเรื่องที่3 เลยไม่ลงรายละเอียด บอกแค่บทสรุป เพราะใครอยากรู้ก็ไปซื้อเรื่องแรกมาอ่านสิอะไรแบบนี้ ขายของไปในตัว ซึ่งนั่นก็เป็นเทคนิคของเขานะ ไม่ผิดกติกา แต่กูมองว่าเรื่องนี้มันเลยเบาไปเลย ความรักก็ไม่มีอุปสรรคไรอยู่แล้ว แค่เน้นหวานเซอร์วิสไป ถ้าได้การเมืองมันๆ มาคั่นอารมณ์ น่าจะพอทำให้เรื่องนี้กลมกล่อมมากขึ้น เหมือนมีอะไรอย่างอื่นให้แดรก แก้เลี่ยนจากของหวานบ้าง
เออ แต่ที่ต้องชมคือ ตัวละครพี่นางเอกนะ พี่สาวนางเอกคือแบบว่า คนชอบเยอะกว่านางเอกอีกมั้ง พอเนื้อเรื่องไปกล่าวถึงทางพี่สาวนางเอกคือสนุก มีฉากให้ลุ้น แล้วก็มีฉากกระชากอารมณ์หลายฉาก (ฉากพี่นางเอก ไม่ใช่ฉากรักของพระนาง) แต่ซีนนางคือมันหมดไปตั้งช่วงกลางค่อนมาทางท้ายเรื่อง บวกกับนางออกมาว๊อบๆ แว๊บๆ เรื่องนี้เลยยังให้รสหวานเลี่ยนเกินไปอยู่ดี
มีเหตุให้ขยี้อารมณ์ได้นะระหว่างพระนาง เช่นการที่พระเอกจงใจส่งพี่นางเอกเข้าวัง ไปเป็นสายสืบโดยรู้ว่ามีโอกาสสูงที่จะตาย ตอนแรกนางเอกไม่รู้ความจริง และนางก็ยังไม่รู้ต่อไปยันจบ 5555 จึงไม่เกิดดราม่าอะไรทั้งสิ้น เข้าใจแหละว่าเรื่องนี้เขาไม่เน้นดราม่า และด้วยจริงๆ สถานะ พระเอกไถ่พี่นางเอกและนางเอกออกมาจากหอนางโลม ก็เหมือนเป็นเจ้าชีวิต สั่งให้ไปตายก็ต้องไป นางเอกไม่มีสิทธิ์โกรธหรอกถึงจะรู้ความจริง แต่มึง! นึกออกปะ อย่างน้อยแม่งควรได้รู้และแบบเสียใจ เศร้า น้อยใจพระเอก หรือโกรธนิดๆ หน่อยๆ คิดได้เองก็หายเอง ให้บรรยากาศระหว่างทั้งคู่ตึงๆ ไปบ้างแป๊บนึงก็ได้ไรงี้ แต่ไม่มีเลยจร้าาา บอกแล้วไงไม่มีทะเลาะ ถกเถียง น้อยใจใดๆ ทั้งสิ้น
พอเถอะ บ่นเหี้ยไรยาวจังวะกู เนี่ยถึงได้ขี้เกียจไง เพราะรู้ว่าตัวเอกจะยาวแบบนี้ เอาจริงๆ กูก็ไม่เกลียด หรือรับไม่ได้ เพราะกูก็อ่านจนจบ แค่เสียดายที่เรื่องนี้มันอุตส่าห์เปิดมาดี หลายๆ อย่างดี นักเขียนมีความเป็นมืออาชีพพอสมควร เสียดายมากๆ มันน่าจะออกมาได้ดีกว่านี้ หรือกูคาดหวังสูงไป โดยเฉพาะเฉลยว่านางเอกเป็นองค์หญิง จริงๆ ไม่ควรทำลายความเป็นสาวใช้ของนางเอกเลย มันคือจุดหลักของเรื่องนี้นิ! เห็นหลายหนัง/นิยายเรื่องต้องมาเฉลยตอนจบตลอดว่าที่จริงพระเอกไม่ได้จนนะแต่เป็นลูกเศรษฐี นางเอกปลอมตัวเป็นคนใช้ ที่จริงลูกคุณหนู ให้แบบเป็นสาวใช้หรือจนจริงๆ มันจะเป็นไรวะ
ละเขามีตอนพิเศษตั้งเจ็ดตอน ซึ่งนักเขียนเคลมว่าฟินนนจัดเต็ม กูก็เชื่อนะว่าต้องฟินต้องหวานจริง แต่ก็ไม่ทำให้กูอยากอ่านแต่อย่างใด เพราะที่อ่านๆ มาในเรื่องมันก็ฟินมาตลอด จัดเต็มมาตลอดทั้งเรื่องอยู่แล้ว ต่อให้เอาตอนพิเศษที่เคลมว่าฟิน หวานมาล่ออีกตั้ง7ตอนก็ไม่อาจยั่วยวนให้กูอยากซื้อได้แต่อย่างใด
ให้คะแนนดีกว่า ขอบอกว่านี่คือตามความรู้สึกกูนะ ไม่ได้จะตัดสินว่าของเขาไม่ดีหรือดีตามนี้
เปิดเรื่องได้น่าสนใจ = 8/10
ทว่าความประทับใจหลังอ่านจบ = 3/10
ภาษา/การบรรยาย = 8.5/10
ตัวละครพระนาง = 5/10
ความซาบซึ้ง ชวนน้ำตาคลอ = 3/10
ความตื่นเต้น ชวนให้ติดตาม = 3/10
ปม = 2/10 (เอาจริงๆ แทบไม่มีปมไร อย่างที่บอกเรื่องนางเอกเป็นองค์หญิงนี่ กูส่องคอมเมนต์ตอนที่นักเขียนหย่อนปมมาให้สงสัยช่วงต้นเกือบกลางเรื่องละ คนอ่านส่วนมากเดากันออกนะ)
สรุปสุดท้ายสั้นๆ สำหรับเรื่องนี้ อย่างที่บอกว่าให้อารมณ์เหมือนกูกินแต่ของหวานเข้าไปเยอะๆ จนเกินคำว่าอิ่มไปกลายเป็นขนลุก รู้สึกอยากอาหารคาวมาแก้เลี่ยน จ บ
