Last posted
Total of 1000 posts
กูชอบกอดมาก เวลาทำงานเหนื่อยๆ หรือเหงาๆ จะอยากกอดใครซักคน ถ้ากูขอกอดเพื่อนผู้ชาย(กูก็ผู้ชาย)มันจะดูยังไงๆ ปะวะ กูเคยขอมันกอดนะ มันก็ไม่ว่าอะไร แต่ถ้าบ่อยๆ ไม่รู้จะเป็นยังไง
ปล. กูโสด ขี้เกียจหาแฟนเลยไม่มีคนให้กอดนอกจากเพื่อนกับคนในครอบครัว
>>315 อารมณ์เดียวกะกูเลย เป็นผู้ชายชอบกอดชอบบีบ ชอบกอดๆรัดๆหมอนข้างแน่นๆ แต่ว่ามันไม่อุ่นแบบเนื้อคน แต่ก็ไม่สนิทกะผู้หญิง จะไปแตะตัวเดี๋ยวหาว่าลวนลาม กูก็เลยชอบไปนวดไหล่นวดแขนเพื่อนผู้ชายคลายเครียด (เพราะจะให้กอดก็ยังไงอยู่เนาะ กูไม่ได้ชอบผู้ชาย) เพื่อนก็สบายตัว กูก็สบายใจ
ขอขิงหน่อย พอเรียนจบ เริ่มทำงาน กูนี่รีบหาแฟนเลย ตอนนี้มีแฟน ตอนนี้ก็ได้กอดได้บีบสบายใจกูละ แต่แฟนกูเขาก็เขินหรือไรไม่รุว่ะ บางวันก็ไม่ค่อยยอมให้กูกอด ก็กลับไปหาหมอนข้างเหมือนเดิม 55
เพิ่งมาลองเข้ามู้นี้ จะบอกว่ามีเพื่อนที่แบบคิดว่าสนิทเหมือนกันอะแหละ ไปฝึกงานด้วยกัน 4คน ขอใช้แทนว่า A B Cนะ เป็นผู้หญิง3คน มีกูเป็นผช.คนเดียวทีนี้แบบความรู้สึกเวลาอยู่ด้วยกันเหมือนเป็นส่วนเกินเลยหว่ะคือมันจะมีเพื่อน 2คน คือ A และ B คือสองคนนี้มีอะไรก็คุยกันแบบเวลาถ่ายสตอรี่ก็ถ่ายลงกัน 2 คนบ้าง 3คนบ้างไม่นับเรา ไปไหน A B มันก็ไปด้วยกันแบบไปซื้อของไรงี้ เวลากูไปก็ไม่เห็นมันจะไปด้วยเลย เวลาAหรือBไปไหนกูก็ไปเป็นเพื่อนมันนะ แบบมีอะไรกูก็ช่วยอะแหละเห็นว่าเป็นเพื่อน แต่กูรู้สึกว่ายิ่งดีด้วยละไม่มีใครเห็นหัวเลย หลังๆกูเลยไปคุยกับ C แต่ C มันก็สนิททั้งกับ A และ B อะแหละด้วยความที่เป็นผญ.เหมือนกันด้วยมั้ง จะว่ากูขี้น้อยใจก็ได้นะ ตอนหลังกูเลยตัดสินใจตัดขาดกับ A และ B อะ ประมาณแบบไม่คุยด้วยอะ แต่เรื่องงานอะไรงี้ก็คุยได้นะ แต่แบบให้คุยกันแบบสนิทเหมือนเดิมคงทำไม่ได้อะ แต่กลายเป็นว่ากูเป็นคนผิดซะงั้น คือแบบปัญหานี้มันเหมือนปัญหาเด็กน้อยมากอะ แต่กูเซนซิทีฟกับเรื่องเพื่อนมากๆอะ ที่เข้ามาเพราะอยากมาแชร์เฉยๆ
เพื่อนกูป่าวประกาศบ่อยมากว่าอยากทำงานในองค์กรสิทธิมนุษยชน แต่พอได้ฟังความคิดมันกูก็อึ้ง เช่น กูชวนไปชุมนุม มันบอกว่าถ้ากูมีอำนาจกูอาจจะกลายเป็นคนที่สนับสนุนเผด็จการก็ได้ โลกมันก็เทางี้แหละเหอะๆ มีวันนึงคุยเรื่องคนเกาหลีเหนือ มันบอกว่าเค้าอาจจะพอใจกับชีวิตเค้า ไม่ได้อยากออกมาอยู่โลกทุนนิยม อย่าไปคิดแทนเค้า อันที่เหี้ยที่สุดคือคุยเรื่องข่าวข่มขืน/คลุมถุงชนเด็กอยู่ มันก็พูดขึ้นมาว่าสังคมปัจจุบันอ่ะสร้างมาตรฐานกันเองป่าวว่าต้องเรียนจบต้อง18ถึงจะเอากันได้ ทั้งที่เมื่อก่อนมีลูกตั้งแต่เด็กเป็นเรื่องปกติ อันนี้เกินสัดๆ มึงเกิดมาเป็นผู้ชายมึงเคยต้องมาระแวงอะไรงี้มั้ยละ
ไอเดียพวกนี้ไม่ได้ใหม่เลย ช่วงที่พวกอนาคตใหม่แฉรัฐบาลในสภา มีหลักฐานประกอบ มันรีบขัดกูว่ามึงรู้ได้ไงว่าเป็นเรื่องจริงทั้งที่มันยังไม่ได้ดูหลักฐานเค้าซักแอะ จุดนั้นกูรู้เลยว่ามันแค่อยากขัดชาวบ้านเฉยๆ เพื่อนชวนทำกิจกรรมสังคมอะไรก็ขัด รู้เยอะว่าองค์กรข้างในมันเน่าอย่างนั้นอย่างนี้ มูฟเม้นนี้มีข้อบกพร่อง แต่กูไม่เห็นมันจะทำอะไรซัพพอร์ทสังคมจริงๆซักครั้งงงงง เห็นแต่เอาหลักการเบื้องต้นที่เรียนมาไปคุยม่อสาว
ปล.ในเหตุการณ์จริงกูเถียงสิ่งที่กูคิดไปแล้ว ก็จบแบบต่างคนก็ต่างคิดว่าตัวเองถูก ส่วนตอนนี้ก็ห่างกันละ มาบ่นเฉยๆ
>>322 เฮ้ย คล้ายคนรู้จักกูที่เรียนรัฐศาสตร์ ทรงนี้เลย คนเดียวกันป่ะวะ5555555 ประเภทด่าประยุทธ แขวะธนาธร คนรุ่นใหม่โดนหลอกง่าย ทั้งที่มันไม่มีอุดมการณ์อะไรจิงๆ ไม่ได้ว่าต้องไปเป็นนักกิจกรรมหรือเหี้ยไรนะ แต่แอควางท่าว่ากูไม่เข้าข้างฝั่งไหนเพราะทุกคนแม่งเห็นแก่ตัว มันคงไม่รู้ว่าเพื่อนในวงเหล้าแอบขำมันกันหมด
หาเพื่อนครับ
https://youtu.be/Ir3GlFHfESo
กูรู้สึกว่าตัวเองแปลก กูไม่ชอบคุยกับคนอะ คือยังไงดี ถ้าเจอตัวต่อตัวกูก็คุยเล่นอะไรปกตินะ แต่ถ้าแยกจากเพื่อนออกมาอยู่คนเดียวแล้ว กูก็จะไม่คุยไม่ทักอะไรใครก่อน เกิดมาทั้งชีวิตกูไม่เคยทักคนอื่นชวนคุยเล่นหรือไปเที่ยวด้วยกันมาก่อนเลยอะ มีแต่คนทักมาหากูก่อน
ส่วนเรื่องข้อความ ถ้าเป็นเรื่องคุยเล่นเม้ามอยทั่วไปก็ขึ้นกับอารมณ์กูว่าตอนนั้นกูอยากจะคุยมั้ย แต่ส่วนใหญ่คือกูขี้เกียจแล้วก็เลื่อนดูจากแจ้งเตือนแทน แต่กูเป็นประเภทถ้าเพื่อนมีปัญหา กูจะรู้สึกแล้วก็เข้าไปชาร์จคุยทันทีนะ เวลามันเครียดหรือดาวน์หรือมีเรื่องระบาย หรือเวลามีโมเม้นดีๆที่อยากแชร์ กูก็จะเข้าไปคุย ถ้ากูเลื่อนกล่องข้อความแล้วเห็นว่าใครทักกูมาแบบดูมีปัญหา กูก็จะคุยทันที(แต่กับคนอื่นกูก็ดองเหมือนเดิม เพื่อนสนิทกูงอนกูเพราะกูตอบแชทเพื่อนอีกคนแต่ไม่ตอบมันที่มาคุยเล่น ฮือ รู้สึกผิดนะเนี่ย แต่กูพิจารณาจากความสำคัญของเรื่องที่ทักมาละก็คิดว่าอีกคนจำเป็นต้องคุย กูก็เลยคุยอะ รู้แหละว่าไปวัดแบบนี้มันก็ทำร้ายความรู้สึกคนอื่นเขา)
แต่ในเวลาปกติ กูเป็นคนไม่คุยกับใครเลย ไม่ตอบข้อความ ไม่มีความรู้สึกอยากจะทำด้วย ทำไมวะ ทั้งๆที่กูก็รู้นะว่าทำแบบนี้ อีกฝ่ายก็คงรู้สึกแย่ แต่ทำไมกูไม่มีความรู้สึกกระตือรือร้นจะตอบข้อความหรือคุยกับใครก่อนเลย
อีกอย่างคือคนชอบมาพึ่งพากูหลายคนมาก ทั้งเรื่องปรึกษา เรื่องคุยเล่น เรื่องระบาย แต่ตัวกูเองไม่ค่อยทำแบบนั้นกับคนอื่นเท่าไหร่ สำหรับกู ที่ๆคอมฟอร์ตที่สุดคือตัวกูเอง มันเลยทำให้กูรู้สึกหนักกับการที่คนบอกว่ากูคือที่พึ่ง กูดีใจนะ แต่กูไม่สามารถมีความรู้สึกแบบเดียวกันนั้นกับคนอื่นๆได้อะ กูผิดปกติอะไรหรือเปล่าวะ เป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว
เพื่อนสมัยม.ปลายคบกันยาวๆ ถึงตอนมหา’ลัยโดยไม่ได้เรียนที่เดียวกันได้มั้ยวะ กูเข้ากับเพื่อนในมอใหม่ไม่ได้เลย ไม่อยากเข้ากับใครด้วย แต่คบเฉยๆ เพื่อทำงานกินข้าวไรงี้ได้ กูไม่ค่อยชอบพูดอะ บางทีได้เดินรั้งท้ายด้วย ไม่ชอบ กูชอบเดินคนเดียวไม่ก็เดินนำแบบไม่สนใครเลย ชอบอยู่กับเพื่อนสมัยม.ปลายมากกว่า รีบกลับหอมาโทรคุยกับพวกมันตลอด แต่คิดว่าอีกเดี๋ยวเพื่อนม.ปลายก็คงห่างๆ กูไปเพราะเจอเพื่อนใหม่ในมอแหละ กูไม่ว่าอะไรนะ แต่พอลองคิดภาพนั้นแล้วมันก็เหงาอะ แต่ก็ไม่ได้อยากได้เพื่อนใหม่ ฮือออ
เชี่ย ไม่นึกว่าจะเจอคนเป็นเหมือนกัน แอบดีใจว่ะ กู >>327เอง
>>328 กูถึงกับไปค้นเลยว่าสันโดษหมายถึงแบบไหน ตอนแรกกูเข้าใจว่ากูแค่โลกส่วนตัวสูง แต่พอไปค้นความหมายของสันโดษที่มึงว่าแล้วก็เออ กูเลยนี่หว่า555 ถ้ามึงไม่ตอบมากูคงไม่รู้จักคำนี้ไปตลอด ขอบคุณนะมึง
>>331 เข้าใจมึง กูก็คิดว่ายังไงสังคมก็คือสิ่งจำเป็นอยู่ดีเหมือนกัน และกูเองก็ไม่คิดจะทิ้งเรื่องการเมคเฟรนด์ด้วยแหละ แต่การรักษามันไว้ให้อยู่ได้นานนี่ก็เหนื่อยจริงๆเนอะ
>>332 ดีใจที่เจอคนเป็นเหมือนกัน กูเครียดมาตั้งนานว่ากูเป็นไรวะ555555
>>334 เข้าใจมึงมาก เป็นแบบนี้นี่เหนื่อยจังเนอะ ขนาดพยายามแล้วก็ยังมีโดนงอน
>>329 สำหรับกู คบได้นะ แต่ปัญหาที่เกิดอาจจะเป็นช่องว่างเรื่องมหาลัย บางทีที่มอก็มีเรื่องนู้นเรื่องนี้เกิดขึ้น เล่าให้คนนอกฟังก็ไม่อินเท่าคนในด้วยกันเอง แต่คนส่วนใหญ่อยากคุยกับคนที่พร้อมจะอินกับเรื่องของตัวเองอยู่แล้ว เพราะงั้นมึงทำตัวให้กระตือรือร้นอยากจะฟังเรื่องของเพื่อน หรือทำตัวให้เพื่อนรู้สึกว่าเราอยู่ตรงนี้ตลอด มีอะไรสามารถพูดคุยด้วยก็ได้ คนเรายิ่งโตไปก็ยิ่งอยากมีคนสนิทที่คบกันได้นานๆ ขอให้มึงเชื่อตรงนี้ไว้ มันอาจจะมีช่วงที่ห่างๆกันบ้าง แต่ก็ไม่ได้ถึงกับตัดขาดหรอก
และอยากบอกว่าไม่ต้องห่วงเรื่องเพื่อน กูเชื่อว่าคนเราสามารถเจอคนดีๆได้ทุกช่วงของชีวิต ตอนกูเข้ามหาลัยใหม่ๆก็กังวลเรื่องเพื่อนเหมือนกัน กว่ากูจะเจอจุดที่ลงตัวได้ก็ผ่านมาปีนึง เพื่อนบางคนที่กูรู้จักก็ใช้เวลาสองสามปีกว่าจะเจอเพื่อนที่เข้ากันได้ดี มึงไม่ต้องเร่งร้อนอะไร ไม่ต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใครนะ เป็นตัวของตัวเองไป ใครทำดีก็ดีด้วย ใครทำแย่ก็เฟดจากเขา เรื่องสังคมก็พูดคุยบ้าง มันก็คงมีฝืนในช่วงแรกๆแหละ แต่มึงจะได้เจอคนที่เป็นเหมือนๆกับมึงเอง
ส่วนตัวกูเป็นคนที่เชื่อว่ายังไงคนเราก็มีเพื่อนได้ตลอดนะ เพราะกูเป็นคนที่เข้าไปทักคนอื่นก่อนบ่อย ยิ่งเห็นใครอยู่คนเดียวแล้วดูซึมๆ กูก็จะเข้าไปคุยก่อนเลย และกูเองก็เคยได้รับการกระทำแบบนี้มาด้วย เพราะฉะนั้นให้เป็นตัวของตัวเอง มึงจะได้เจอคนที่อยากรู้จักมึงเพราะมึงเป็นตัวเองนี่แหละ สู้ๆ
>>335 โหยยย กู >>329 เอง ขอบคุณนะ
อันที่จริงอยากบอกว่ากูก็เป็นเหมือนกัน กูฮีลตัวเองได้อะ ให้กำลังใจตัวเองได้ มีงานอดิเรกที่ชอบที่ทำคนเดียวได้ก็เลยไม่ได้อยากคุยกับคนอื่นขนาดนั้น แต่ก็ชอบมีคนมาเล่าเรื่องทุกข์ใจกับปรึกษาปัญหาให้ฟังตลอด งงเหมือนกัน กูก็ทำเป็นสนใจเรื่องของคนอื่นนั่นแหละ ให้คำปรึกษาเขาเท่าที่จะทำได้ พอเขาหายทุกข์แล้วก็ตีตัวออกมา แต่พอต้องทำตัวมีเอเนอร์จี้ตลอดเวลาแล้วมันเหนื่อยอะ อยากกลับมาอยู่คนเดียว มันสบายใจกว่า55555
นั่นสิ คนสนิทกันมันจะจูนเข้ากันได้ตลอดอะเนอะ กูเพิ่งได้ลองคอลกับเพื่อนสมัยม.ต้น คุยกันยาวเลย ทั้งที่ตอนนี้ไม่ได้เรียนม.ปลายหรือมหา’ลัยเดียวกันแล้ว มันก็กลับมาจูนติดกันได้อะเนอะ คนเคยสนิทกันอะ ไม่จำเป็นต้องคุยกันตลอด แต่คอยคิดถึงบ้างและเจอหน้ากันหน่อยก็น่าจะเป็นความสัมพันธ์แบบที่กูต้องการแล้วล่ะ
ไม่อินกับพวกกลุ่มเพื่อนเวลามีปัญหาตาอยตีกันแล้วสุดท้ายก็ยกพวกไปถล่มกัน
ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะ ช่วงนี้รู้สึกแย่เรื่องเพื่อนมากเลย จริงๆก็รู้สึกตัวตั้งเริ่มเปิดเทอมแล้วว่าเพื่อนสนิทส่วนใหญ่เริ่มออกห่างจากเรา เหมือนพยายามไปสนิทกับคนที่เรียนเก่งๆในห้อง บางคนก็เลี้ยงเพื่อนด้วยเงิน(เช่นฝากสั่งของ ของราคา500กว่าบาทแต่ให้เงินคนฝากสั่งไปพันนึงละบอกไม่ต้องทอน) มันรู้สึกแย่ตรงที่ทุกคนในกลุ่มเพื่อนสนิทเก่าเหมือนพยายามเกาะกลุ่มกันเองและเมินเราตลอดจริงๆเมื่อก่อนก็มีเมินบ้างแต่หลังจากเปิดเทอมนี่แทบไม่ทักกันเลย พออยู่ในเเชทก็มีคุยบ้าง อย่างน้อยเราก็ยังโชคดีที่ยังมีคนที่อยากสนิทกับเราจริงๆอยู่แต่ก็ยังลบครส.แย่นี้ไม่ได้ ตอนนี้เหมือนใช้ชีวิตแบบทนอยู่ไป บางคนก็เริ่มพูดจาเหยียดเราประมาณว่าตอนนี้ฉันเก่งกว่าเธอแล้ว ปกติเวลาครูให้งานในห้องก็จะช่วยกันทำแต่นี่ดันเมินสิ่งที่เราพูดไปเลย ส่วนนึงเราก็พอเข้าใจแหละว่าปีนี้ทุกคนคงต้องตั้งใจเรียนเพื่อไปสอบเรียนต่อแต่ไม่นึกว่าจะเกี่ยวกับการเลือกคบเพื่อนด้วย...
ปล.เราอยู่ม.3นะ เพื่อนส่วนใหญ่ที่ตั้งใจเรียนกันเพราะจะไปสอบรร.ที่ดีกว่านี้แต่เราจะอยู่รร.เดิม
>>341 เหมือนกัน ยิ่งวงในยิ่งรับผิดชอบยิ่งโดนติด โดนคาดหวังนี่โคตรจิตตกอ่ะ อยากให้ทักคนเข้าใจว่าเรื่องความสัมพันธ์พวกนี้มันไม่มีผิดถูก แต่ล่ะคนก็ต้องการต่างกัน ถ้าจะให้ยัางยืนก็เปิดใจเข้าใจให้อภัยกันเหมือนช่วงเริ่มก่อร่างสร้างตัว ไม่ใช่พอสนิทปุ๊ปแล้วจะเอาแย่างที่หวัง สมัยตอนไม่สนิทเราอภัยให้ใครหลายๆคนได้ แต่พอสนิทยิ่งมากเรายิ่งไม่ไหว ยอ่งเก็บกดแม้เป็นเรื่องเล็กน้อย เราเลยกลัวคนที่สนิทกับเรามากว่าเขาจะทำร้ายจิตใจเราในสักวันเพราะเราให้เวลาหรือความพอใจกับเขาไม่ได้
>>343 เอาตรงๆคนวงในวงนอกนี่โครตBullshit พวกมึงแค่อยู่สังคมคนเหี้ยเอง เวลาคบคนคบเพื่อนเลยต้องมาตามเลียตูดกันแบบนี้ มึงคบใครชอบใครมึงก็แค่คุยกับคนนั้นดิ ไม่ต้องมาเกี่ยวคอยพึ่งพากันต้องทําอะไรเหมือนกันให้ได้รับการยอมรับ ปัญญาอ่อนชิบหาย รู้สึกมีที่ไทยเยอะดีนะพวกเยอะๆเรื่องกลุ่มเพื่อน
อีสัส โลกหมุนรอบตัวมึงหรอ เบื่อเพื่อนเฟมทวิต มึงเลิกคุยไปหลายคนเพราะเขาอิกนอร์นี้ โครตปัญญาอ่อนกับเรื่องขี้ปะติ๋วก็เอา เอาดีๆมึงนับดูว่าเหลือใครในชีวิตบ้าง
เวลาเจอเพื่อนเก่าๆที่เดินทางสายนักเลงแล้วกูรู้สึกเหมือนแม่งอยู่คนละโลกเลยวะ ส่วนใหญ่ก็เรื่องMindset กูนี่เข้าไม่ถึงเลยวะ
>>348 แล้วมึงแก่ปัญหายังไงวะนอกจากด่า ไม่ได้กวนตีนนะถามจริงๆ
>>346 ใครๆก็อยากให้แม่งง่สยแบบนั้นแหล่ะ แต่อย่าง >>347 ว่า พวกแม่งเดี๋ยวนี้ romanticize ความสัมพันธ์มาเกินไป ทั้งที่จริงๆแล้วมันก็แค่ความต้องการ แคร์ไม่แคร์ วงในวงนอก เฟคไม่เฟค คิดมากกันจังวะไอสัส รู้นะว่าห้ามไม่ได้ แต่ถ้ามึงทุกข์ใจดิ้นกระแด่วๆแค่เพราะอีกฝ่ายมีชีวิตในแบบของเขานี่มึงพอเถอะ ในกรณีที่ไม่มีใครไปทำอะไรให้มึงเจ็บนอกจากตัวมึงเอง จะมานอนคลั่งว่ารักๆๆ ทำไมไม่มีคนเข้าใจทำไมวะ นี่สังคมมนุษย์นะไอสัส คนเราเกิดมาร้อยพ่อพันแม่ ทุกคนต้องการอิสระต้องการความพึงพอใจ มึงไปบังคับใครไม่ได้หรอกนอกจากตัวมึงเอง ไม่ผิดที่จะทุกข์แต่อย่าทำตัวแบบรอให้โลกมาแคร์มึง แบบนั้นคนเขาเหนื่อยที่จะอยู่กับมึง
จำไม่ได้แล้วเคยมาบ่นเรื่องเพื่อนในมู้นี้หรือมู้ทำงานแม่งมีอัพเดตอยากระบาย
ช่วงก่อนกูมีเปลี่ยนงาน แล้วงานกูปีแรกสวัสดิการมันไม่มีประกันกลุ่มให้ จะได้ก็ตอนครบปี กูก็เฉยๆไม่อะไร ก็คุยกับเพื่อนตามปกติว่าเปลี่ยนงาน มันก็ถามกูก็ตอบ
จนวันนึงมีนัดกินข้าวกับเพื่อนอีกคน ไอ้เพื่อนคนแรกมันก็ยกเรื่องนี้มาคุย แล้วก็คุยๆว่าบริษัทกูแปลกเนอะไม่มีประกันให้ ต้องรอครบปี ฯลฯ กูก็งงมันแปลกขนาดนั้นเลยหรอวะ
จนตอนหลังไปรู้ว่างานเพื่อนกู(มันย้ายงานก่อนหน้ากูจะย้าย)แม่งก็ไม่มีประกันให้ คือไม่มีเลยครบปีก็ไม่มี ไม่มีกองทุนด้วย แม่งกูเลยงงแล้วมันมาว่าของกูครบปีให้แปลก ของมันไม่มีเลยไม่แปลกหรอวะ
ล่าสุดมีรีคู้ทชวนไปสมัครบริษัทที่เพื่อนกูทำ แม่งมีประกันกลุ่มให้ มีกองทุน มีงบเรียนพิเศษ ของเพื่อนกูไม่มีไรเลยเงินเดือนล้วนๆ(แต่ได้เยอะอยู่)
นี่เลยสรุปเอาว่าแม่งคงไปทำตำแหน่งที่ไม่ปกติ(พวกoutsource/tempไรงี้) แล้วคงมาสงสัยว่ากูต้องเป็นเหมือนมันแน่ๆเลยพยายามจะแหกกู ไอ้เหี้ย แหกตอนคุยกันปกติสองคนก็ไม่ได้ต้องไปแหกตอนอยู่ต่อหน้าเพื่อนอีกคน ไอ้ส้นตีน
ขับรถเสียงดังคิดว่าเท่มากมั้ง ไอ้เอ๋อ
กลับไปเลียหีอีติ๋ว นาโปกลางไป
เหมือนตัวเองให้ความสำคัญกับเพื่อนคนนึงมากแต่สำหรับเพื่อนเราแค่เพื่อนที่สนิทกันธรรมดา เหทือนกุไปคาดหวังอะไรแบบนั้น รู้สึกแย่ทั้งตัวเองที่คิดมากกับทั้งเพื่อนที่ดูไม่ได้อะไรกับกุ ปกติกุสนิทกับคนยาก พอเจอคนที่สนิทด้วยก็เลยพยายามทำอะไรดีๆให้เยอะๆ สรุปเป็นหมาร้องเอ๋ง เฮ้
ไปสนิทกับคนที่รุ่นน้องชอบ จนรุ่นน้องรู้สึกไม่ไว้ใจ เหมือนเราไปแย่งคนชอบแบบไม่รู้สึกตัว
รู้สึกผิดปนเคืองๆ
Ntr เลย
กูมีเรื่องไม่สบายใจว่ะ แต่กูก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร คือกูมีเพื่อนสนิทมากๆคนนึง คุยกันได้ทุกเรื่อง ไปเที่ยวกันสองคน ละก็มีกลุ่มนะ สนิทกับคนในกลุ่มพอสมควร แต่บางกูก็คิดว่ากูไม่ดีพออยู่กลุ่มนี้ มีแต่คนสวยๆ+ตั้งใจเรียน เรียนเก่ง ขยันอะมึง คือส่วนใหญ่ดีกว่ากูไปหมด แล้วนอกจากกลุ่มนี้กูก็ไม่ค่อยสนิทกับนอกกลุ่มอะ เพื่อนสนิทกูชอบบอกว่าให้กูพิมพ์ในไลน์คณะสิ เวลามีเรื่องอยากออกความคิดเห็นหรืออะไรแบบนี้ แต่กูไม่ชอบพิมพ์ในไลน์คณะมากๆไม่รู้ทำไม กูว่าเรื่องนี้มันทำให้กูเครียดมั้ง คนในคณะคุยกันในไลน์คณะแบบสนิทกันอะ แต่กูไม่เคยโผล่หัวไปเลย เหมือนไม่มีตัวตนอะ แต่ถ้าเจอตัวจริงก็คุยปกตินะ แค่ไม่ได้หนงยอกล้อแรงๆแบบเพื่อนสนิทอะ หรือเพื่อนในกลุ่มกูเป็น Extrovert กันหมดมีแต่กูที่เป็น IN วะ แบบเวลาจะไปกินข้าวกันมีเพื่อนในกลุ่มคนนึงชอบชงนคนนอกกลุ่มมา กูไม่ชอบเลยอะ ไม่ชอบมากๆแบบอยู่กับแค่ในกลุ่มตัวเองไม่ได้รึไงวะ หรือกูควรไปหาเพื่อนที่เป็นinด้วยกันวะ แต่กูสนิทกับกลุ่มนี้ไปแล้วอะ กูพูดรู้เรื่องมั้ยเนี่ย
กูมีเพื่อนที่ไม่ได้สนิทไรนักหรอกแค่รู้จักกันมานาน ตอนเรียนแรกๆกูกับมันก็ทำตัวชิลๆไหลๆ เวลาจับงานกลุ่ม,งานคู่ทำงานไรก็อยู่ด้วยกันตลอด แต่พอตอนนี้มันใกล้จะจบแล้วไงมึง เวลาทำงานมันจะไหลไปแบบตอนนั้นไม่ได้แล้วเว่ย เวลากูกับมันทำงานด้วยกันไม่ใช่ว่ามันไม่ทำงานนะแต่มันไม่ทำนะ มันแค่ไม่พยายามอะ ส่วนใหญ่กูต้องเป็นฝ่ายตาม,หางานตลอด เพราะมันเคยบอกกูว่าจบไปมันก็ทำงานกับพ่อแม่น้าอามันนี่แหละมันเลยไม่สนใจเรื่องคะแนนเรียน เอ้าชิบหายกูไม่มีไง แม่งก็เลยทำตัวชิลตัดมาที่กูต้องดิ้นรน แน่นอนสมองอย่างกูกับมันทำงานร่วมกับมันพาดิ่งแน่ๆ กูก็ต้องหาเพื่อนที่ทำงานดีมาทำงานด้วยกัน แล้วมันผิดนักรึไงวะมาทำเป็นงอน เรื่องแบบนี้กูก็ต้องเอาตัวรอดอะ
กูปวดหัวกับการที่งานกลุ่มไม่ใครเริ่มทำอะไรเลย กูต้องเป็นคนเริ่ม แล้วพอกูเริ่มคนอื่นแม่งก็ดีนะ อย่างที่พูดมาก็ดีนะ แต่ไม่มีใครออกมาดิสคัสหรือออกมาพูดคุยว่าควรแบ่งงานยังไงต่อ ไอ้เหี้ย ไปทำกันเองให้หมดเลยไอสัส คิดว่ากูจะคอยอยู่ป้อนงานให้ตลอดไปรึไง
มีใครเรียนมหาลัยอยู่ปี3-4แล้วมาเปลี่ยนกลุ่มเพื่อนทีหลังบ้างรึเปล่าวะ เปลี่ยนยังไงให้มันดูไม่แย่ในสายตาเพื่อนกลุ่มเดิม
>>366 กูนี่เปลี่ยนมาตลอดทุกปี ปีหนึ่งอยู่กลุ่มนึง ปีสองกลุ่มนึง ปีสามอีกกลุ่ม ไม่รู้ว่ะ กูว่าอย่าไปแคร์มากหรอก กูรู้สึกว่ากูไม่บีลองก็เปลี่ยนกลุ่ม คนเรามีสิทธิ์เลือกเพื่อนที่เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจปะวะ ถ้ามันนินทามึงก็ไม่ต้องไปสนใจ แปลว่านิสัยไม่ค่อยดีอะ มึงก็คิดซะว่าพ้นโชคร้ายที่ไม่ต้องอยู่กะอีพวกนั้นแล้ว
ทำไงดีวะ เพื่อนถามว่าการบ้านทำยังไง กุก็ไม่ค่อยแน่ใจแต่ก็ตอบไป แล้วทีนี้มันผิดอะ กุมาค้นดูแล้วแก้ของตัวเองใหม่แต่ลืมบอกเพื่อนอะ ทำไงดีวะ กุไม่อยากโดยเกลียดอะ เขาจะคิดมั้ยวะว่ากุจงใจ T T
ไม่น่าเลยอะ กุแค่อยากดูพึ่งพาได้ ดูมีคำตอบให้ ต่อไปถ้ากุไม่แน่ใจอะไร กุจะบอกไปว่าไม่รู้แล้ว
>>372 >>373 ขอบคุณนะมึงๆๆ ไม่สนิทกันๆ นั่งข้างกันในวิชานึงเฉยๆ เลยแลกไลน์แล้วมาทำงานกลุ่มกัน กุแบบเคียดมากเลย ลืมจริงๆว่าบอกอะไรเขาไป มัวแต่แก้ของตัว เสียใจมากแบบมากๆ ขอโทษเขาไปแล้ว เขาบอกไม่ซีเรียสเรื่องคะแนน แต่กุยังรู้สึกผิดอยู่เลย เลยคิดว่าจะไปคุยกับอจ.ว่ามันเป็นความผิดกุเองที่เขาทำผิด มันเป็นไปได้มั้ยที่จะแลกคะแนนกุกับเขา แต่ไม่รู้ชื่อหรือเลขทะเบียนเขาเลย T T
แต่เขาเอาไปบอกเพื่อนเขาด้วยเลยผิดไปด้วยกัน กุแบบเอ้า หรือให้อจ.ปรับของกุให้เท่าเขาดีวะ โอ้ยยยยทำไมมันต้องคิดมากแบบนี้ด้วยวะเนี่ย
กูขึ้นปี 3 แล้ว ไม่มีเพื่อนเลยว่ะ เพื่อนกลุ่มกูแม่งไม่ใส่ใจกันเลย เหมือนคนแปลกหน้าเศษเหลือๆมารวมกัน แม่งไม่ค่อยมาเรียน ไม่ไปเที่ยว ไม่ไปกินข้าวด้วย ไม่มี activity ห่าเหวอะไรด้วยกัน ชวนไปไหนก็ไม่ไป มันไม่รู้ด้วนซ้ำว่าหอกูอยู่ไหนืคบกันมา 3 ปี กูรู้สึกตัวคนเดียวมาก กูจะพยายามไปอยู่กลุ่มอื่น แต่เค้าก็คบกูแบบเพื่อนคนนอกอ่ะ เค้าสนิทกันมาสามปีแล้ว ไม่ถือกูเป็นกลุ่มเดียวกัน คือกูไม่ได้แย่เลยนะ แต่ทำไมกูหากลุ่มใหม่อยู่ไม่ได้ซักที กูเหงามาก กูไปไหนคนไหนคนเดียวมาเป็นปีแล้ว เพื่อนในกลุ่มไม่มีใครใส่ใจกูเลย กูมองตัวเองแล้วแม่งก็ไม่ได้แย่อ่ะ ทำไมวะ แม่ง กูไม่อยากจบไปแบบไม่มีใครมาถ่ายรูปรับปริญญาด้วย กูเข้ารพ.จะมีคนมาเยี่ยมมั้ยวะ แม่ง
>>380 มึงคือกูหรือเปล่าTT เขียนมาตรงกับกูทุกอย่างเลย พยายามจนกูเหนื่อยไม่ไหวแล้ว กูยังคิดซิ่วดีไหมปีสามเพราะสาขากูเปิดเป็นปีสุดท้ายถ้าไม่ชวนกันติวไม่ช่วยกันเรียนคือไม่รอดแล้วกูก็ไม่ได้ฉลาดขนาดอ่านคนเดียวได้ กูยังคิดเลยถ้ากูโดนไทร์แม่งยังคิดถึงกูอยู่ไหมวะ กูก็ไม่อยากจบไปเหงาๆเข้าใจว่าต่างคนต่างแยกย้าย แต่อย่างน้อยก็ต้องมีคนคุยอย่างสนิทใจได้บ้างเถอะ
เพื่อนในม.อย่างเหี้ย ไม่สนิท แถมยังทักมาแค่ตอนมีประโยชน์อย่างเช่นจะขอของ ถามการบ้าน คิดถึงเพื่อนโว้ย
ขอลอกงานเพื่อนจนเริ่มเกรงใจเขา ปกติกูเรียนพิเศษจนดึกไม่ค่อยได้ทวนหลายวิชาเลยต้องรบกวนเพื่อน เขาก็โอเคที่กูขอดู แต่รู้สึกทำอะไรคืนให้เขาไม่ได้เลย วิชาที่กูถนัดก็ไม่ค่อยมีงาน ครั้นจะซื้อขนมไปเซ่นเขาก็ปฏิเสธ ทำยังไงดี
มีใครเคยซิ่วแบบไม่บอกเพื่อนม.เก่า แล้วให้รอรู้กันเองตอนเปิดเทอมมั้ย กูอยากรู้ว่ามีเหตุผลอะไรที่ทำแบบนั้นบ้าง ทั้งๆที่ก่อนปิดเทอมก็ดูปกติดีไม่ได้มีปัญหาอะไรกันนะ
กูเบื่อเพื่อนกลุ่มตัวเองว่ะ กูอยากเจอเพื่อนใหม่เจอสังคมใหม่ๆแต่ตอนนี้สังคมกูแคบมากอ่ะ วันๆไม่มีกิจกรรมอะไรที่จะไปเจอสังคมใหม่ๆเลย เห้อเบื่อ
ของตูมีนะ รวมถึงพวก เพื่อนม.ปลาย หลายๆคนเริ่มทำเหมือนตูไม่มีตัวตนแล้วด้วย ทำอะไรไม่ชวน ไม่ทัก เหมือนกับว่า ตูต้องออกมาจากจุดๆนั้น บางทีก็เสียใจนะ ทั้งๆที่เราก็เคยช่วยอะไรให้ พูดดีๆ มันเหมือนตุโง่อ่ะ เพื่อนแม่มไม่มีจริง ผลประโยชน์ต่างหากที่เป็นของจริง ถ้าตูไม่ป่วยจิต คงดีกว่านี้แล้วแท้ๆ
-บ่นคนในเอก-
งานกลุ่มอะขอแบบ active hour ได้มั้ย มาคุยงานกันดึก ๆ ดื่น ๆ งี้ ตีหนึ่งตีสองใครจะไปตื่นมาตอบมึง แล้วก้เอาไปน้อยใจว่าเพื่อนไม่ช่วยงาน โถอีควาย ทานโทดนะค่ะ
ฝึกงานกับเพื่อน ม. ตัวเอง > ทำงานยิ่งกว่าคนได้เงินเดือน ตามจิกตามงานกูวันเสาร์อาทิตย์ พอกูเอางานมาทำที่ทำงานไม่เอากลับไปทำที่บ้านว่ากูว่าขี้เกียจ
ฝึกงานกับเพื่อน ม. อื่น > ถือคติวันหยุดคือวันหยุดไม่เอางานกลับไปทำที่บ้าน
อิเหี้ยเอากูออกไปจากจุดนี้ที ทนไม่ไหวแล้วเว้ยยยย กูแค่อยากฝึกงานให้เรียนจบๆไป เรียนจบแล้วกูไม่อยากทำสายงานนี้แล้วไอ้ควาย กูไม่ชอบนิ
กูเจอเพื่อนที่ชอบอะไรแนวๆเดียวกันซักทีแต่เหมือนเขาพยายามหลบหน้ากูเลย คือทั้งกูและมันอินโทรเวิดมาก มีเพื่อนนับนิ้วมือได้ แต่กูชอบมัน(ไม่ได้ชอบรักเชิงชูสาวชอบแบบเพื่อน)ว่าคุยกันถูกคอดี ซึ่งมันก็มีอีเว้นท์งานที่เป็นสิ่งที่กูกับมันสนใจ มันก็ไลน์มาหากูทั้งๆที่ไม่ค่อยคุยกันชวนไปงานนั้น ซึ่งวันนั้นกูคิดว่าพอกลับมาเรียนแล้วจะสนิทกันขึ้นอ่ะ แต่ก็ไม่เลยหว่ะ กูพยายามทักทาย แต่มันก็ไม่ได้สนิทเพิ่มขึ้นมาเลย กูไปทําอะไรพลาดป่าววะ เอ่อแล้วกูอยากชวนมันไปเที่ยวนี่มันจะแปลกป่าวอ่ะ
เพื่อนในกลุ่มกูคนนึงมันเป็นคนเรียนเก่ง ขยันมาก เป็นเทพรุ่นก็ว่าได้ แต่ติดนิสัยถ่อมตัวเกินไปแล้วชอบมาอวยกู จนบางทีกูก็รู้สึกอึดอัดอะ เวลามีสอบหรือรายงาน มันชอบมาบ่นกับกูประจำว่าทำไม่ได้ๆๆ ไม่ได้อ่านเลย จำไม่ได้เลย แต่คะแนนก็ออกมาได้ท็อปสาขาตลอด อีกอย่างที่กูไม่ชอบคือ มันชอบทักมาหากูว่าทำไงดี แทบไม่ได้อ่าน จำอะไรไม่ได้เลย แต่วันถัดมากูก็เห็นมันขนชีตจากสไลด์ที่ถ่อไปปริ้นท์มา ละในแผ่นเต็มไปด้วยไฮไลต์และรอยปากกาเขียนสรุปเต็มไปหมด แล้วก็มีเพื่อนคนอื่นๆขอรุมอ่านด้วยตลอด ไหนบอกไม่ได้อ่าน? แล้วที่มาบ่นๆกับกูคืออะไร? เหมือนกูโดนหลอกอะ แล้วมันชอบพูดประมาณว่ากูเก่งกว่ามัน ไม่ก็เดินมาแซวว่ากูเอาท็อปแน่ๆคนนี้ เวลาเห็นกูนั่งติวให้เพื่อนคนอื่นๆ ซึ่งกูไม่โอเคเลยว่ะ กูอึดอัด กูไม่ใช่คนเก่งอะไรเลย มันนั่นแหละที่เก่ง ไม่รู้จะบอกให้มันเลิกพูดอวยกูแบบนี้ยังไงดี กลัวพูดไหแล้วทำมันร้องไห้ ยิ่งเป็นคนร้องไห้ง่ายอยู่ด้วย เห้ออออ
>>398 ตอนแรกอ่านนึกว่าเพื่อนกูป่าววะ คือแอบเข้าใจนิดหนึ่งว่าถ่อมตัวมันคือนิสัยเสียนะบางที มันแบบกดตัวเองเพื่อให้ดูปกติในสังคมเพื่อน คือกูไม่ชอบเหมือนกันให้เพื่อนมาพูดว่ากูTopอย่างโน้นอย่างนั้น ซึ่งกูว่า'ข้อสอบมันไม่ได้เป็นตัววัดว่าใครเก่งหรือไม่' กูได้เต็ม กูอ่านก่อนสอบ1-2วัน กูขี้เกียจและจําไม่ได้ แต่กูไม่รู้ทําไมจารย์ตรวจให้กูTopอาจเพราะกูเขียนสิ่งที่สะท้อนมาจากการสอนอาจารย์มั้ง จารย์ก็เหมือนตรวจข้อสอบที่อาจารย์เขียนเองอ่ะ กูเลยไม่มองว่ากูมีความคิดตัวเองหรือเก่งเลย คือกูไม่มีความพร้อมเลยกูถาม บอกเพื่อนตลอดว่าทําไงดี ตายแน่ จําไม่ได้ มันมาจากทั้งความรู้สึกpanicและความรู้สึกอยากกลมกลืนในสังคมเพื่อนด้วย เพราะกูไม่ชอบให้เพื่อนรู้สึกเพื่อนไม่เก่งหว่ะ กูคิดมากไปป่ะวะ แต่กูไม่ใช่คนที่บอกกับเพื่อนว่ามึงเก่ง มึงได้Topแน่ตรงๆด้วย เพราะตัวเองโดนแล้วก็รู้สึกcringeเอง ทั้งที่กูก็คิดว่าเพื่อนหลายๆคนก็เก่งจริงๆ แต่อันนี้ถ้ารําคาญก็ถามไปเลยตรงๆว่าเก่งยังไงวะ อธิบายมาว่าเก่งในความหมายของมึงคืออะไร อันนี้กูชอบถามกลับเพื่อนที่ชมอ่ะ.....
หาเพื่อนตอนมหาลัยไม่ได้นี่คือปกติป่ะวะ เหมือนเข้าไปแล้วสนิทกับใครไม่ได้เลย อ่านสอบก็อ่านคนเดียวเอา
>>398 คิดว่าที่เพื่อนมึงพูดแบบนั้น ประมาณว่าแบบทำไม่ได้ จำไม่ได้อะไรนี่น่าจะเป็นเพราะเพื่อนมึงไม่มั่นใจในตัวเองหรือเปล่า คือกูก็เป็นเหมือนเพื่อนมึงนะ 555 ก่อนสอบนี่แพนิคสัสๆ เครียดมาก อ่านไปสิบรอบก็ยังเครียดอยู่คิดว่าตัวเองยังอ่านไม่พอ ที่บอกว่ามึงเก่งอาจจะเป็นเพราะมึงทำตัวสบายๆ ชิลๆ แต่ก็ได้คะแนนดีอะไรแบบนี้มะ ซึ่งกูก็เป็นนะ รู้สึกว่าถึงตัวเองได้คะแนนท็อป เพื่อนรอบตัวกูก็ดูเก่งกว่ากูสัสๆ อยู่ดี โดยเฉพาะพวกทำตัวชิลแต่กดเต็มเนี่ย -..-
ชอบเพื่อนผู้ชาย(รวมผู้หญิงที่นิสัยง่ายๆ ไม่จุกจิก) มากกว่าเพื่อนผู้หญิงด้วยกันเองว่ะ
กูเข้าไม่ถึงเวลาพวกมึงหวีดผู้ชาย กูเข้าไม่ถึงสิ่งที่เรียกว่าความงาม แต่เวลาเห็นมีความสุขกับการดูแลตัวเอง กูก็อมยิ้มไปด้วยนะ แต่ถ้าเป็นคนทำเองกูเข้าไม่ถึงจริงๆ
รู้สึกเพื่อนผู้ชายเวลาคุยมันจะแมทซ์กันมากกว่าว่ะ หรือเพียงแค่กูเจอสังคมที่ไม่ใช่วะ ไม่ก็ตัวกูเอง
>>406 กูเป็นแบบมึงตรงที่เข้าไม่ถึงการหวีดผู้กับความสวยงาม(จนมีช่วงที่งอนเพื่อนเพราะพอกูไม่เข้าใจก็รู้สึกเหมือนกลายเป็นคนนอก) แต่อาจจะเพราะกูโตกับผู้หญิงไปแล้วครึ่งชีวิตเลยมีแต่เพื่อนผู้หญิง แล้ว awkward กับผู้ชายแทน5555555555555 เพิ่งมีเพื่อนผู้ชายที่นับว่าเป็นเพื่อนกันจริงๆตอนขึ้นมหาลัยเนี่ย แต่ก็สนิทใจกับผู้หญิงมากกว่าอยู่ดี
กูเบื่อเพื่อนตัวเองอ่ะฮือ คือปีที่แล้วกลุ่มกูมีเกือบสิบคนละปีนี้เพื่อนจากกลุ่มคนเดียว ตอนแรกกูก็เฉยๆอ่ะก็แบบดีละ มีเพื่อนสนิทอยู่ด้วยแต่พอซักพักกูว่ามันไม่ใช่อ่ะ;-;
เค้าแบบเป็นเด็กเรียน ตั้งใจเรียน เรียนในห้องก็จดเลกเชอร์ตามครูตลอด ทำการบ้านครบ(เป็นต้นฉบับให้เพื่อนทั้งห้องด้วย555) ในขณะที่กูไม่เรียนในห้องเลย เรียนพิเศษเอา ละเวลากูไปเรียนกูก็ไปคนเดียวตลอดเพราะคนอื่นไม่กล้าเข้าหาหรืออะไรไม่รู้?-? เวลาเดินด้วยกันเค้าชอบมาจับมือกูไรงี้ เวลามีกิจกรรมของห้องปีที่แล้วแบบกินเลี้ยงกลุ่มกูก็ชอบไปยืนปลีกวิเวกไกลๆจากเพื่อนในห้อง กูก็ต้องไปอยู่ด้วยอย่างช่วยไม่ได้ ละปีนี้คือกูก็ต้องอยู่กับเพื่อนคนนั้นตลอดเวลา แล้วเค้าก็ไม่ค่อยยุ่งกับเพื่อนคนอื่นเลย แง เวลาเลิกเรียนชวนไปกินข้าวไรงี้เค้าก็ไม่ค่อยไปกูก็อยู่คนเดียว(เพราะเพื่อนในกลุ่มคนอื่นก็ไม่ไป55555555555 อย่างเหงา) รวมๆคือไลฟ์สไตล์ไม่ตรงกันอ่ะ ยังดีที่กูพอมีเพื่อนสนิทที่ไม่ใช่คนในกลุ่มนี้อีกคนสองคนก็เลยยังไปกินข้าวกับเพื่อนพวกนั้นไรงี้ได้บ้างไม่งั้นกูคงเฉาตาย
แล้วคือเค้าก็เป็นเหมือนเพื่อน >>401 อ่ะ ตอนสอบกลางภาคเค้าท็อปเกือบทุกวิชาก็เอาแต่บอกว่ากูเก่งแล้วๆๆๆ เก่งกว่ามันอีก คือกูรสอึดอัดมากตอนอยู่กับเค้าอ่ะ แต่เค้าก็เป็นคนดีมากกูรู้สึกผิดTTTT
ปีหน้ากูจะตั้งใจหาเพื่อนใหม่ละ ทำยังไงให้ได้เพื่อนที่ไลฟ์สไตล์เหมือนกันดี;-;
ทำไมพวกวัยรุ่นสายเซเล็บรวยๆชอบลงรูปแล้วแท็กเพื่อนๆตัวเองทั้งที่ในรูปมีคนเดียว
เมทกูหลับมา2วันแล้วอ่ะมึง แต่หายใจอยู่
กูพึ่งเคยเห็นคนหลับยาวขนาดนี้ครั้งแรก
จะหาเพื่อนที่สนใจแบบเรายังไง อยากหาเพื่อนคอหนังไปดูด้วยกัน แต่หายากมากในกลุ่มไม่มีใครสนใจแบบเดียวกันเลย
>>417 ของกูในเมื่อคนรอบตัวไม่มีกูก็หาใหม่เลยอ่ะ เห็นคนที่เป็นคอหนัง คอกีฬา ดนตรีเดียวกันกูก็จะลองทักดูว่าเอ้า ชอบอันนี้ด้วยหรอ แล้วก็เรื่อยๆยาวเลย หรือถ้าคนนั้นมีโซเชี่ยลของเรา กูก็จะแชร์หรือลงอะไรที่สื่อว่าชอบสิ่งนั้น ถ้าเขาชอบวงดนตรีเดียวกัน กูก็จะลงแย็บๆจนพอเขาส่องเราบ่อยขึ้นแล้วเขาลงโพสต์บ้าง กูก็จะทักเอง
มีสติเว้น แต่แกล้งหลับ กูอยากหายๆไป
กูเป็นทาสมึงหรอคะ กูทั้งหาชุด ทั้งคุยเรื่องเช่าชุดคอสให้มึงทั้งสามตัว ของก็เอาลงบ้านกู แถมกูยังต้องแต่งหน้าให้มึงวันงานจริงอีก เงินที่ว่าจะให้กูเป็นเงินตอบแทนก็น่าเกลียดดีนะ จะได้จริงๆมั้ยก็ไม่รู้ ว่าแต่กระโปกอย่างพวกมึงได้ตระหนักถึงค่าส่งกลับบ้างยัง ถ้ามีปัญหาเรื่องส่งกลับกูเฟสกูเนี่ยแหละค่ะจะขึ้น BL เงินที่มึงจะให้กูตอบแทนไม่คุ้มกับที่มึงใช้กูอย่างทาส ทั้งหาชุด ทั้งคุยกับเจ้าของร้านเช่า ชุดไหนไม่ถูกใจมึงก็ไม่เอา ชุดนั้นชุดนี้ก็บ่นโป๊ มึงคอสแม่ชีมั้ยคะ อีสัส น่ารำคาญ หัดเกรงใจบ้างนะ
ขอโทษนะที่งี่เง่า กูก็ไม่ได้อยากทำนิสัยงี้หรอก แต่มึงไม่หัดเกรงใจกุบ้างเลย
กูมีเพื่อนแค่พวกมัน แต่พวกมันลงสตอรี่ว่าไปเที่ยวกับเพื่อนไปกินกับเพื่อนคนอื่นโดนไม่มีกูไม่เคยชวน กูชวนก็ไม่เคยไป กูเหมือนอยู่ตัวคนเดียวเลยวะ บางทีเวลาอยู่กับกูเจออะไรสำคัญก็บอกเห้ยเอาเรื่องนี้ไปคุยเพื่อนอีกคนดีกว่า คือกูนั่งอยู่ตรงนี้ทำไมมึงไม่คุยกับกู กูเศร้าอยากหาเพื่อนกลุ่มอื่น แต่เขาก็มีเพื่อนกันอยู่แล้วอยากนอนโง่ๆคนเดียวอยู่บ้าน
จะไปม็อบไปเรียกร้องอะไรกูไม่ว่าเลยนะ แต่มีงานต้องพรีเซ้น อยู่ๆมาโยนว่าให้คนอื่นทำแทนดิ จะไปม็อบ พอกูค้านเสือกมาเลคเชอร์กูเรื่องประวัติศาสตร์ สั่งสอนกูอีก อีหน้าหี หน้าที่มึงยังทำให้ดีไม่ได้เลย เพื่อนทุกคนจบงานนี้เขาจะแบนมึงหมดแล้ว เรียกร้องปชตไม่ได้หมายความว่าตะเป็นคนดีนี่กูเจอมากับตัวจริงๆ คนเหี้ยๆ
>>429 ไม่ต่างจากกู
เตรียมงาน รีจิสอะไรไว้เรียบร้อย มีแข่งระหว่างกลุ่มตอนช่วงบ่าย
เที่ยงโทรมาไปไม่ได้นะ จะไปม็อบ หาคนอื่นทำแทนละกัน
โมโหจนไมเกรนขึ้น หน้าที่ส่วนตัวรับผิดชอบให้ดีได้ยัง ก่อนไปเรียกร้องด่าคนอื่น
มีการบอกด้วยว่าไปทำเพื่อประเทศนะ มีคนอย่างมึงเยอะๆแหละประเทศถึงไม่เจริญ
ปัญหานี้เห็นบ่อยชิบผาย ไอ้คนที่อินการเมืองแต่เสือกไม่อินสังคมใกล้ตัว เพื่อนกูคนนึงทวิตเตอร์แอคทีฟตลอดเวลามีแต่เรื่องการเมืองกับด่าโอ ฟังดูเหมือนจะเก่งเรื่องสังคม แต่ย้อนมาดูเรื่องใกล้ตัวก็ทำเหี้ยกับคนอื่นไว้ตลอด ย้อนแย้ง ไม่เคยศึกษาจริงๆที่มันประท้วงก็เห่อหมอยอยากอัพรูปโชว์ อยากด่าเหมือนที่คนอื่นเขาด่ากัน เรียกง่ายๆก็เบียว เบียวว่าตัวเองเป็น activist ขับเคลื่อนสังคม เฟียส หิวยอดรี
ถ้าจะแบนมันอยู่แล้วก็แคบแชทลงทวิตติดแทกชุมนุมไปเลย เอาให้ทั้งประเทศเห็นความกากของแม่ง
แล้วก็จะมีพวกอินจัดมาบอกว่าเห็นเรื่องส่วนตัวสำคัญกว่าส่วมรวม, ต้องยอมเสียสละ, ถ้าการเมืองดีจะไม่ต้องเลือกตั้งแต่แรก, บลาๆๆ ปลอมๆดี
อ๋อ อย่าลืมปิดชื่อแต่ใบ้รร.
กูรำคานเพื่อนกูเว้ยย เป็นเด็กสายวิทย์ที่อวยตัวเองว่ามีพรสวรรค์กว่ามีอารมณ์ศิลป์กว่าและติสกว่าเด็กสายศิลป์อีก ทั้งเรื่องร้องเล่นดนตรีและวาดคือมันเหนือกว่าหมด พอเห็นความจริงคือเอเวอร์เรจชนิดที่คนส่วนใหญ่ก็ทำได้ไม่ต้องมีพรสวรรค์หรอก ส่วนเรื่องติสนี่ก็ไม่จริงแม่งเห็นใครใช้อะไรก็อยากใช้ตาม ใครทำอะไรก็ทำตาม กูเลยพูดไปตรงๆแม่งเถียงจะเป็นจะตาย วันนาบีไม่หายซักทีจร้า
เบื่อชิบหาย เพื่อนที่บอกตอนงานกลุ่มว่าอะไรก็ได้ แล้วแต่ งั้นกูทำคนเดียวได้ไหม??? คะแนนกูคนเดียวนะ
สมัยเรียนมีสนิทอยู่ไม่กี่คน ตอนนี้เรียนจบก็มาแยกย้ายไปอีก เหงาจัง อยู่ตจวคนเดียว แฟนก็มีแต่อยู่ไกลกัน เหงาาา แงง
เมทกูไม่ยอมล้างห้องน้ำสักที ทั้งที่เป็นเวรมัน ห้องน้ำแม่งเน่ากว่าตอนกูอยู่กับเพื่อนคนอื่นอยู่สี่คนอีก แล้วแม่งก็ชอบฉีดน้ำยาปรับอากาศถูกๆไรไม่รู้ ซึ่งมันก็ทำพื้นเหนียว กูต้องมาถูพื้นบ่อยๆอีก อห มีการไปว่าเมทเพื่อนอีกนะว่าไม่ยอมทำความสะอาด มึงก็ไม่ต่างกันหรอก กูละรอให้ตัวเองย้ายหอ เพื่อนมันที่จะย้ายมาแล้วเคยบ่นเรื่องเมทเก่าไม่ทำความสะอาด มาเจอเมทกูก็ไม่ต่างกันหร๊อกกกก กูไม่ใช่เพื่อนสนิทมัน มันยังไม่เกรงใจ แล้วเพื่อนสนิทจะเหลือ ไว้อาลัยล่วงหน้าเลย
โทรไปดราม่าเรื่องงานกับเพื่อนโดนเพื่อนพูดกลับมาประมาณว่ารู้มั้ยว่าชั้นงานยุ่งกว่าแกอีก บลาๆๆ
รู้แหละว่าเพื่อนไม่ได้ไม่ได้ตั้งใจให้รู้สึกแย่หรอก แต่ก็อดรู้สึกแย่ไม่ได้
>>438 //ตบบ่า ดีจัง มีจัดเวร ของกูคือไม่มีใครคิดจะลุกขึ้นมาล้างเลย ปล่อยไว้จนพื้นลื่นจะพากันหัวแตกตายอยู่แล้ว กูทนไม่ไหวต้องลุกขึ้นมาล้างห้องน้ำและถูห้องคนเดียวเองตลอด แม่ง เพื่อนสนิทเมทกูก็นิสัยพอๆ กัน เพราะงี้ไงถึงคบกันได้ กูนับวันรอขีดฆ่าปฏิทินรอให้พวกแม่งออกไปอยู่ที่อื่นเร็วๆ ซะที
>>438 กูก็มีเมทคนนึง กูรุ่นเดียวกับมันเลยให้มันหารค่าห้องด้วยกันมาปีนึงละเป็นหอนอก ปัญหาเล็กๆ คือรสนิยมกูกับมันต่างกันเลยไม่ค่อยสนิทกัน กูเป็นเด็กเรียนเนิร์ดๆ โอตาคุเกม อนิเมะ ส่วนมันเป็นคนเสี่ยวๆ เล่นไพ่ แดกเหล้า อันนี้แค่ปัญหาเล็กนะเพราะนอกจากจะทำให้ไม่ค่อยคุยกันก็ไม่ค่อยมีอะไรมาก แต่ปัญหาใหญ่มีเยอะ
1.ตอนเข้าเรียนใหม่ๆ มันจะชอบไปนอนบ้านเพื่อน แต่ตอนหลังมาเป็นอะไรไม่รู้แทบจะยึดห้องกู หาโอกาสทุกครั้งที่กูกลับตจว.มันก็จะทำเป็นห้องตัวเองพร้อมกับชวนเพื่อนมานอน 3 4 คนรวมตัวมันด้วยแทบทุกที บางทีกูออกไปหาข้าวเย็นชั่วโมงเดียวกลับมาในห้องแม่งอยู่กันเต็ม ถ้าช่วงไหนหยุดยาวเช่นปิดเทอมนะมึงเอ้ย มันกับพวกเพื่อนจะอยู่ด้วยกันยาวเลย
2.เป็นห่าอะไรไม่รู้ชอบปิดแอร์ ถ้ากูอยู่ในห้องมันจะไม่ปิด แต่ถ้ากูเข้าห้องน้ำหรือออกไปเซเว่นกลับมาแม่งจะปิด แล้วเสือกซ่อนรีโมทด้วย คิดว่ากูจะไม่กล้าค้นของมึงหรอ พอรู้ตัวว่ารีโมทที่ซ่อนหายไปแม่งดูตกใจมาก ความเหี้ยมากๆ คือมีเดือนนึงเอารีโมทแอร์ไปเรียนทุกวัน กูเป็นคนตื่นเช้าเลยออกก่อน กลับมารีโมทจะหายตลอด แล้วพอมันกลับมาถึงจะควักรีโมทมาเปิด กูด่าไปแล้วเรื่องนี้จนมันไม่กล้าซ่อนอีก คนเหี้ยอะไรเอารีโมทแอร์ไปเรียน
3.ทำตัวเหมือนกูไม่มีส่วนร่วมในห้องอ่ะทั้งที่กูให้มันหารด้วย ของกูตก เสื้อผ้ากูเปียก หรือจะมีอะไรไม่เคยช่วยกู มัวแต่นอนกระดิกตีนเวลากูมาถึง ทั้งที่กูก็เก็บผ้า หยิบของมันที่ตกให้ตลอด ห้องน้ำกูก็ล้างคนเดียว ผ้าปูที่นอนกูเปลี่ยนคนเดียว ซักคนเดียว เวลามีเยอะไม่ทำความสะอาด เวลาเพื่อนมาแดกเหล้ายึดห้องมึงทำซะดิบดี แล้วเสือกเอาของกูบนโต๊ะทั้งตั้งไปกองเก็บในตู้เสื้อผ้า ไอเหี้ย กูจัดไว้เป็นระเบียบอยู่แล้ว เอาไปกองเป็นของขายมือสองเลย
รู้สึกส้นตีนจนกูไม่สงสารละ กูยกเลิกเช่าหอเพื่อให้มันออก แต่กูตกลงกับเจ้าของแล้วว่าจะอยู่ต่อคนเดียว ไม่ต้องมาทำอ้อนวอนขอกูอยู่ด้วยเหมือนตอนแรกอีก จากกันเงียบๆ นี่แหละมันก็ไม่รู้ว่ากูจะอยู่คนเดียวต่อ
บางคนยิ่งสนิทยิ่งไม่ให้เกียรติกันอะ ไม่น่าไปคบตั้งแต่แรก
ของกูคือเป็นรูมเมท อยู่ในห้องเดียวกันแล้วเหมือนโดนบังคับให้ต้องสนิทกันอะ อีกฝ่ายคิดว่าเขาสนิทกับเราเลยไม่เกรงใจห่าเหวไรเลย มึงกับกูไม่ได้สนิทกันจ้า แค่อยู่ด้วยกันเฉยๆ แยกแยะ
อิเหี้ยนี่โรคจิตว่ะ ปีที่แล้วกูกับเพื่อนต้องมานั่งทำงานกลุ่มส่วนของอินี่ให้มันนอนชิวได้คะแนนฟรีๆ รอบนี้กูกับเพื่อนเลยไปอยู่คนละกลุ่มกับอินี่ ทีนี้อินี่ตามมาบ่นกลุ่มกูว่าทำไมกลุ่มกูงานไม่หนักกลุ่มกูงานน้อยจังไม่ยุติธรรม โหอิเหี้ยเพื่อนที่ทำงานกับอินี้มาฟ้องกูว่ามันทำห่าอะไรไม่ได้เลย สาระแนจริงๆไปช่วยงานเพื่อนตัวเองก่อนเถอะค่อยมาเสือกกลุ่มอื่น
มีเพื่อนชอบขัดคำพูดกูกะเพื่อนในกลุ่มคนอื่นๆมาก มานินทากะกู2คนลุว่าโดนเหมือนกัน ไม่ว่าจะเรื่องเรียน งาน ข่าวสารบ้านเมือง ซื้อของแดกของใช้ก็ยังขัดได้ว่าไม่ดีหรอก เวลาทำงานกลุ่มทีกูละอย่างเหนื่อย ใครเสนออะไรก็จะขึ้นต้นมาก่อนว่า ก็ได้แหละ แต่.... ไว้ก่อนเลย โดยเฉพาะเรื่องชีวิต อนาคต เพื่อนอีกคนพูดลอยๆว่ามีแพลนอยากทำเรื่องนี้ มันก็จะขัดๆอ่ะว่าไม่ดี ทำไปก็ไม่ค่อยได้ประโยชน์อะไร พูดเหมือนมีหลักการทั้งที่มันก็ไม่เคยมีประสบการจริง กูพยามไม่คิดมากแต่หลายครั้งมันเหมือนอยากแย้งเพราะแค่อยากเอาชนะพวกกูว่ามันรู้เยอะกว่าอ่ะ
วันเกิดกูที่ผ่านมากูรู้สึกแย่มากเลยว่ะ เวลาวันเกิดใครกูจะทำสตอรี่ไอจีให้ ซื้อของขวัญให้ เลี้ยงข้าวบ้าง แต่พอวันเกิดกูเงียบกริบ ไม่มีใครมาแฮปกู ขนาดลงรูปโพสต์ว่าวันเกิดยังไม่มีใครเม้นท์ กูรู้สึกแย่มาก ญาติกูยังแค่กดไลค์ให้เลย คือกูรู้สึกกูใส่ใจคนอื่นแต่ไม่มีใครให้ความสนใจกูเลยว่ะ กูรู้สึกเหงา ทุกปีไม่มีใครแฮปกูเลย ทำไมวะมึง...
>>449 คนเรามีวิธีใส่ใจคนอื่นไม่เหมือนกันอะมึง บางคนเลือกที่จะใส่ใจคนอื่นในเรื่องการพูดคุยในชีวิตประจำวัน บางคนใส่ใจวันเกิดการให้ของขวัญ แต่กูเข้าใจที่มึงรู้สึกแย่นะ ลองบอกเพื่อนอ้อมๆ ไหมว่าถ้ามีใครมาอวยพรวันเกิดให้จะมีความสุขมากๆ ไรงี้ หรือไม่งั้นมึงก็เลิกไปแฮปเลิกซื้อของขวัญวันเกิดให้คนอื่นเลยจะได้ไม่ต้องคาดหวัง เปลี่ยนไปใส่ใจในเรื่องอื่นแทน แต่ถ้ามึงยังยืนยันจะให้ของขวัญวันเกิดหรือแฮปเขาตลอดกูว่าต้องเลิกคาดหวังว่าคนอื่นเขาจะทำกลับอะ ไม่งั้นคงไม่เลิกรู้สึกแย่หรอก
>>449 เป็นกูกูปิดวันเกิดไปเลย คิดซะว่ามันไม่เคยมีวันเกิดในชีวิตเรา หนักกว่านั้นแม่งทะเลาะกันตอนวันเกิดอีก สุดท้ายโดนทับถมว่าวันเกิดเป็นแค่วันๆนึงด้วย ก็เลยตัดขาดจากของพวกนี้ไปเลย
ส่วนเพื่อนอยากHBD ก็ตามน้ำไป หรือแชทเดี่ยว ของขวัญไม่จำเป็นต้องซื้อ ไม่จำเป็น ถ้าแฟนให้ถามล่วงหน้า
>>449 อาจจะช้าไป แต่มาแฮปย้อนหลังให้มึงนะ มีความสุขมากๆ สมหวังทุกอย่าง ขอให้เป็นปีที่ใจดีกับมึงเยอะๆเลยย ถึงอะไรๆอาจจะไม่เป็นไปตามความคาดหวังของเรานัก แต่มันก็ไม่ได้defineว่าตัวมึงล้มเหลวในความสัมพันธ์หรือคนรอบข้างไม่แคร์มึงนะ!
กูเคยมีความรู้สึกเฟลเหมือนกัน รอบตัวกูมีแต่เพื่อนที่แฮปวันเกิดกันแบบอลังการ ซื้อเค้กเซอร์ไพรส์ ปิดร้านเลี้ยง รีโพสสตอรี่แฮปวันเกิดเป็นจุดไข่ปลา ในขณะที่วันเกิดกู มีก็เหมือนไม่มี ไม่มีใครรับรู้ ขึ้นเตือนในเฟสบุคก็ไม่ได้มีใครมาแฮป ทั้งที่วันเกิดพวกเขากูก็แฮปให้ มันเสียใจกับผิดหวังแหละเนอะ ว่าทำไมทีเราถึงไม่ได้รับอะไรดีๆเหมือนคนอื่นบ้าง ทำไมไม่มีใครมายินดีกับเราบ้าง
แต่ความจริงแล้ว มันอาจจะขึ้นกับการแสดงออกของคนรอบตัว มึงอาจจะกำลังเจอกับคนที่ไม่รู้ว่าจะแสดงออกในเรื่องวันเกิดมึงยังไง การที่เราทำดีกับใครก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะทำดีกับมึงกลับเท่าที่เราคิดไว้เหมือนกัน แต่กูเชื่อว่าการที่มึงใส่ใจแฮปคนอื่น ก็แสดงว่ามึงเป็นคนจิตใจดีคนนึง มันจะมีคนที่เห็นว่ามึงดีกับเขาและใส่ใจมึงกลับในซักวันแน่ๆ ที่ผ่านมาไม่เสียเปล่าหรอก
มึงคงมองวันเกิดเป็นวันพิเศษวันนึง อยากจะให้มันเป็นวันพิเศษใน1ปีที่กำลังใช้ชีวิตอยู่ กูก็อยากให้มึงทำอะไรดีๆให้กับตัวเอง ซื้อของอร่อยๆกิน ตามใจตัวเอง หรืออาจจะนัดกับเพื่อนไปเที่ยวซักหน่อย บอกเขาว่าวันเกิดแล้ว อยากไปเที่ยวไปทำอะไรสนุกๆบ้างงี้ กูว่าถ้ามึงเป็นคนใส่ใจคนอื่นแบบนี้ แล้วอยากจะให้เพื่อนให้ความสำคัญกับวันเกิดของมึงบ้าง ถ้ามึงพูดออกไป เขาก็จะทำตามที่มึงขอแน่นอน
อย่าคิดมากนะ ยังไงก็ลองเปรยๆไปก่อน กับบางคนก็นึกว่าเราไม่อะไรกับวันเกิด เลยไม่ได้ทำอะไรเหมือนกัน
กูถามโม่ง ญ โดนมุกเสี่ยวๆ เล่นบ่อยๆนี้รำคาญปะ คือ เจอผช คนนี้ทุกครั้งแล้ว ต้องโดนเล่น
กูมาบ่นไรหน่อยคือตอนนี้เพื่อนร่วมห้องกูที่รู้จักมาจะ4ปีไม่ค่อยได้คุยด้วยจนเค้าก็ติดเกมเดียวกับกู พักนี้เค้าก็เลยพยายามเข้าหาละมาเล่นกับพวกกูอ่ะแต่กูไม่โอเคละรู้สึกอึดอัดเหี้ยๆเลยอ่ะคือเค้าก็ไม่ใช่คนที่แย่หรอกนะแต่กูรู้สึกว่าอะไรหลายๆอย่างคือกูเข้ากะเค้าไม่ได้ว่ะมันอึดอัดไปหมดกูอยากจะอยู่กับเพื่อนสนิทอีกสองคนเป็นกลุ่มเล็กๆมากกว่าอ่ะ ละคือพอกูพยายามจะเฟดหนีเค้าก็มาบ่นๆบนทล.ว่าเหงางู๊นงี้หายไปไหนกัน แต่กูไม่ได้อยากสนิทกับเค้าไปมากกว่านี้อ่ะมึงจะให้บอกตรงๆว่าเราอึดอัดแม่งก็ไม่ได้อีกเพราะกูนั่งโต๊ะเดียวกันกับเค้าในห้องเรียนด้วย ไอเหี้ยเครียดไม่ไหวเด้อ( , _ , )
บางทีกูก็งงว่ากูโดนเพื่อนเทแล้วใช่ไหม เมื่อก่อนสนิทกันมาก แต่เดี๋ยวนี้จะคุยกันสักคำยังไม่คุยเลย แต่มันก็คุยกับคนอื่นได้ เลยมีฟีลติบลบกับมันไปแล้ววะ กูผิดไหมเพื่อนนน
กูขอบ่นอะไรหน่อย ผิดมั้ยที่จะเหนื่อยกับเพื่อนตัวเองอ่ะ ละคือเจ้าตัวเป็นโรคซึมเศร้าพ่วงด้วย แรกๆกูโอเคกับคนนี้นะ ย้ำว่าแรกๆต่อให้เป็นโรคนี้กูไม่ได้อะไรหรอก เพราะคนรอบตัวที่รู้จักก็เป็น แต่แบบมึง ยิ่งกูอยู่ด้วยบ่อยๆทำไมกูดาวน์ขึ้นเรื่อยๆ พอกูเว้นระยะออกมาหน่อยกลับมาในเซฟโซนของตัวเอง กูจะมีช่วงที่อยากอยู่คนเดียวใช่ป่ะ คือกูไม่อยากให้ใครมายุ่งช่วงนี้อ่ะ เพราะกูฮีลตัวเองได้ถ้าอยู่คนเดียว กูบอกเจ้าตัวไปแล้วนะ หลายรอบเลยว่าอย่าเพิ่งเข้าใกล้กูตอนนี้ กูอยากอยู่คนเดียว แต่ก็โดนดึงดันจะเข้ามาในเซฟโซนกูให้ได้อ่ะ แล้วนอนกูป่วยก็พูดกะกูว่าพาไปนู่นนี่หน่อย มีครั้งนึงกูอยากกลับห้องแล้วก็บอกว่ารออีกแปปนึงๆ แล้วแปปนึงก็คือนานมาก ตอนนั้นกูจะเป็นลมแล้ว อ่ะ แล้วพอไม่ให้เข้าห้องก็งอแงว่าทำไมอ่ะๆ โอ้ย แง กูอยากปลีกตัวออกจากเจ้าตัวก่อน ในใจกูคือดาวน์ขึ้นเรื่อยๆกูไม่ไหวที่ต้องคอยรับแรงอะไรแบบนี้ทุกวัน กูอยากใช้เวลาฮีลตัวเองก่อน จะพูดปฏิเสธก็ยาก เดี๋ยวก็คิดว่ากูแรงอีก เลยได้แต่เก็บๆไว้ในใจอ่ะ ,_,
>>458 บีบมือมึงนะ เข้าใจมาก กำลังประสบปัญหาเดียวกัน ตัวเราเองเราต้องการสเปซและเวลาในการรีเฟรช แต่ของเขาคือเหมือนต้องตัวติดกับเราตลอด กูก็มีความรู้สึกguiltyว่าพอกูแยกตัวจากเขา ไม่รับโทรศัพท์ ไม่ฟังเขาแล้วกูรู้สึกดีขึ้นมากๆ แต่ขณะเดียวกันก็แอบโทษตัวเองว่าทำไมเราถึงอยู่กับเพื่อนในเวลาที่เขาอยากให้อยู่ไม่ได้วะ ทำไมเราเอาแต่เราสบาย แต่กูเองก็ใช้พลังเยอะจริงๆตอนอยู่กับมัน
ส่วนเรื่องที่กูอยากระบาย ตอนนี้กูรู้สึกแย่ที่รับฟังเพื่อนตัวเองไม่ได้ว่ะ คือมันเอาแต่บ่นเรื่องทอปิคคล้ายๆเดิมซ้ำไปซ้ำมา จนกูรู้สึกว่ามันพร่ำเพ้อเกินไปแล้วก็ไม่คิดจะก้าวออกมาเลย แต่กูก็แบบ ถ้าเขาอยากบ่นก็แสดงว่ามันส่งผลกับเขามากหรือเปล่าวะ แล้วทำไมกูฟังไม่ได้เลย รู้สึกแย่ว่ะมึง เหมือนความสามารถในการเข้าใจจิตใจคนอื่นกูหายไปเลย กูเอาแต่ใจตัวเองมากๆ มองข้ามความทุกข์ใจของเพื่อนไปมากๆเลย ทำยังไงกูถึงจะเข้าใจและยอมรับในตัวเขาได้มากขึ้นวะ ทำไมกูถึงไม่รู้สึกเห็นใจเขาที่มีคนนิสัยแย่ๆอยู่รอบตัวจนตัวเองถูกปลูกฝังด้วยความคิดลบๆได้เลย กูอยากกลับไปเป็นคนที่ตั้งใจรับฟังและอยากจะรับฟังคนอื่นเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้คือกูรู้เลยว่าตัวกูตั้งกำแพงกับเขาไว้มากเพราะกูเบื่อจะฟังเรื่องเดิมๆที่เขาพูดแล้ว ยังต้องอยู่กันไปอีกสองปีอะ ไม่อยากรู้สึกงี้เลย
ขอบคุณบอร์ดนี้ที่ทำให้รู้ว่ากูไม่ได้รู้สึกไปเองว่าการนั่งฟังมันบ่น มันเศร้า มันน้อยใจ ทำให้ตัวเองมีอารมณ์ไปในทางแย่ๆเหมือนกับมัน แต่ในกรณีกูอ่ะ ฟังว่ามันโดนเพื่อนกระทำแบบเมินมันบ้าง ด่ามันแรงๆบ้าง กูฟังทุกวันๆก็รู้สึกเกลียดอีเพื่อนพวกนั้น เดชะบุญกูก็อยู่ในกลุ่มเพื่อนมันจ้า กลายเป็นที่ปรึกษา อีเพื่อนนี่ก็ดาวน์บ่อย เรียกร้องความสนใจเก่ง กูตกหลุมพราง จนหนักๆก็ชวนมันออกจากกลุ่มนี่แหละ สรุปนัดเคลียร์กูออก แต่มันไม่ออกนะจ้า กูเลยบอก พอนะไม่ต้องปรึกษากูกับเรื่องพวกนี้ละกูไม่ได้อยู่ในกลุ่มมันอีก (ในใจกูนี่แบบสบายใจละ อิสระกูสักที55555) ปัจจุบันก็ลงสตอรี่ถ่ายรูปดี๊ด๊า ดูรักกันดี แต่ลงclose friend เรียกร้องความสนใจนะ แต่กูก็ไม่สนแล้ว จะตายห่าก็ รขม. จ้า จะรอดูนะ ผิดฝ่ายไหนไม่รู้ แต่ถ้ามันคิดจะมาหากูในวันที่ไม่มีพวกนั้น บอกเลย กูไม่เอานะ5555 กูปล่อยตั้งแต่ กูออกกลุ่มแต่มึงไม่ออกละ ให้ใจไปเต็มๆ คนโง่ที่สุดคือกู
>>458 มันจะมีคนแบบนี้แหละมึง คิดว่าตนเองมีแต่ปัญหา บ่นโดยไม่สนคนข้างๆว่าเขาจะได้รับผลกระทบมั้ย ว่าตามตรงก็เอาแต่ได้ด้วย คิดว่าเป็นโรคแล้วจะทำอะไรก็ได้ ถึงจะมีโรคซึมเศร้าเข้ามาพ่วงด้วย สำหรับกูถ้ามันรับผิดชอบตัวเองไม่ได้สักนิดเลย แม่งจะน่าโมโหมากกก ไม่ได้พิการนะมึง มึงแค่มีอาการสารเคมีในสมองหลั่งออกมามากกว่าปกติทำให้ควบคุมอารมณ์ช่วงดิ่งได้ยาก บางทีกูก็อยากให้คนบางคนหยุดเรียนไปก่อน ไม่ใช่ว่าเอะอะมาแล้วดันมาดิ่งใส่คนอื่นจนคนอื่นได้รับผลกระทบ ถ้าเขาซึมเศร้าไปกับมึงนี่มึงจะดีใจหรือเสียใจล่ะหืออออ คนรอบข้างไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์นะ เวรเอ้ย กูมีเพื่อนเป็นซึมเศร้า มันยังบ่นน้อยกว่าเลย ไม่ทำให้คนอื่นดิ่งตามด้วย
เล่นอินเตอร์เน็ตมากๆทำให้คนเป็นบ้า
จริงมั๊ยทุกคน
>>462 จริงบ้าง บางคนแยกแยะข่าวสารไม่ได้ ตามแม่งทุกอย่าง ปล่อยวางไม่ได้ บางทีเรื่องของตนเองก็ไม่ใช่ ไปคิดเป็นจริงเป็นจัง หัวตัวเองที่เรื่องของตนเองก็หนักอยู่แล้วมันก็เลยรับไม่ไหว เขาถึงบอกกันว่าเอาตนเองให้รอดก่อน เรื่องอื่นให้ฟังผ่านไว้ให้รับรู้ อย่าเก็บไปคิด ไม่งั้นจะไม่มีความสุข
กูโม่งที่เคยบ่นเมทประสาทแดกนะ สรุปกูยังออกไม่ได้ต้องรออีกหลายสัปดาห์ หัวควยมาก ถามกูแม่งทุกวันเลยว่าวันนี้กลับบ้านตจวมั้ย เป็นเหี้ยอะไรอยากแดกเหล้าก็ไปแดกบ้านเพื่อน นี่ถามทุกวันเหมือนถ้าเพื่อนมันไม่ได้มานอนแล้วมันจะลงแดงตายห่า
กูมีเพื่อนสนิทคนนึงที่เคยเครียดมากจนต้องไปหาจิตแพทย์กินยาอะไรพวกนี้
แล้วช่วงนี้กูก็มีปัญหาหลายๆอย่างทั้งเรื่องงาน เรื่องที่บ้าน กูเลยโทรไปปรึกษามันเพราะอยากรู้เรื่องการหาหมอกับยาที่กิน
ย้ำว่าโทรไปก็พูดแค่เรื่องหาหมอกับยาจริงๆ ไม่ได้ดราม่าปัญหาชีวิตตัวเองเลยแม้แต่แอะเดียว
เจออีกฝ่ายตอบกลับมาแบบรำคาญๆด้วยคำพูดประมาณว่า คนอย่างมึงจะไปเครียดอะไร มึงไม่ได้เป็นอะไรหรอกจะไปหาหมอทำไม
ความรู้สึกกูคือโกรธมากๆ แต่ก็อดปากไว้ แค่อือๆออๆไป แล้วก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ
ถ้ากูจะตัดเพื่อนไปเลยมันจะใจแคบไปรึเปล่าวะ คือก่อนหน้านี้ก็มีเรื่องที่เคืองๆอยู่หลายเรื่องอยู่แล้ว
ทั้งนัดกินข้าวแล้วมาสายเป็นชั่วโมง พอมาถึงทำเป็นเหมือนไม่มีอะไร หรือกินข้าวกันแล้วเอาแต่เล่นมือถือกูคุยด้วยไม่สนใจอะไรงี้
>>462 >>463 >>464 >>465
สี่คอมเม้นนี้พูดถึงไรกัน กูงงมาก
ยังไงก็ช่วยอธิบายให้กูเข้าใจด้วย
กูคิดว่าจริง การเสพสื่อมากๆ
ทำให้คนเพี้ยน ไม่เข้าใจอื่น พูดกลับไปกลับมา ที่บ้านกูมีคนนึงๆแม่งดูแต่เนชั่น แล้วบอกข่าวช่องนี้ดีที่สุด แถมบอกด้วยว่านายกคนนี้ดีที่สุดซึ่งทั้งชีวิตดูแต่ผ่านทีวี แล้วยังเสร่อมาเสือกกับคนที่มันไม่ชอบอะไรทำนองนี้
ซึ่งคือกู พร้อมเอาทุกอย่างไปจากกูเลย
และส่วนตัวกูมองว่าสื่อไรดูมากก็ไม่ดีทั้งนั้นแหละ เพราะมันขัดกัน
ทำให้คนไม่ลงรอยกันเพราะดูสื่อคนละแบบ
ที่นี้พอกูอ่าน กูเลยไม่เข้าใจ>>465 เลยว่า
มึงบอก >>462 เสพสื่อมากไป นี่คือยังไง
ส่วนนึงจากที่กูไม่ดูข่าวเนชั่นเลย
พอกูแวบไปดูคือมันเผลอไปดู เออกูก็คิดว่าแม่งพูดจริงวะ
แต่กูสรุปของกูเองเลยนะ สื่อทั้งเน็ตทั้งทีวี
ไม่ดีทั้งนั้น
จะมีใครเข้าใจที่กูสื่อไหมวะ?
feedback หน่อย
>>468 ไม่ถือว่าใจแคบ แต่ถามตัวเองก่อนว่าจะเสียใจไหม quit for good หรือไม่ ถ้าตัดห่างออกมาแล้วชีวิตดีขึ้นไหม ถามความต้องการตัวเองดู
หรือในการออกห่างจะออกห่างแบบตัดฉับ NCหรือค่อยๆเฟด ออกมาก็ตัดสินใจให้ดี แต่ละกรณีมีการใช้งานที่ต่างกัน แต่ล่ะคนก็ใช้ต่างกันไป ข้อดีข้อเสียต่างกัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นตามหลักแล้วมึงไม่ได้ใจแคบ แต่กับเพื่อนมึงจะคิดยังไงก็แล้วแต่ค่านิยมของกลุ่มinterpersonal relationshipของมึง เป็นเรื่องของเขาเราไม่สามารถควบคุมได้อยู่แล้ว สำคัญที่สุดคือ well being ของตนเอง ให้ถามตัวเองให้ดีๆ
อยากเป็นคนที่น่าสนใจจนอยากเป็นเพื่อนในสายตาคนอื่นบ้างอะ กุเบื่อคนเข้าหาเพราะรู้สึกสงสารที่ไม่มีเพื่อนเต็มทีแล้ว พอเป็นเพื่อนกันก็มาบอกว่าที่กุมีเพื่อนทุกวันนี้ได้เพราะบุญคุณน้ำใจมัน กุงง คนประเภทนี้ต้องการไรจากกุ แล้วรอบตัวกุก็มีแต่คนแบบนี้
พวกเมิงการที่ คนๆนึงเอาเราไปบ่นให้คนอื่นฟังว่าเราเป็นภาระเขา เขาต้องช่วย ทั้งๆที่เราแค่บ่นเรื่อยเปื่อย หรือไม่ก็มาปรึกษาเฉยๆ ไม่อยากให้เล่าต่อ หรือคิดมาก แต่เขาดันคิดมาก เมิงคิดว่ากุเป็นภาระมั้ยวะ
>>469 เอาจริงๆ นะเรื่องการเมืองกูว่าให้ตายยังไงก็เถียงกันไม่จบ มันเป็นเรื่องความคิดของคนอะ ไม่ได้แน่นอน เปลี่ยนไปตลอดเวลา แล้วคือมันไม่ได้แบ่งขาว - ดำ แยกกันชัดเจนอะ ไม่ใช่ว่ากูชอบ A ใครไม่ชอบ A เหมือนกูคือพวก B เอาจริงๆ คนที่ไม่ชอบ A ก็อาจจะไม่ชอบ B ด้วย ไม่ชอบแม่งทั้งคู่อะ พอไปคิดแบบนี้กันก็กลายเป็นการยัด slim ยัด ล้ ม เจ้า กันไป
เรื่องสื่อ มึงชอบเจ้าไหนก็เสพไป ถ้าเอามาให้คนอื่นลองแล้วไม่ชอบ ก็ไม่ควรไปยัดเยียดเขา ไปจัดจ์เขา
เรื่องการเมืองเดี๋ยวมันก็ไป ช้าเร็วยังไงเดี๋ยวมันก็เปลี่ยน ถึงมึงไม่ชอบฝั่งไหนยังไง มึงก็ยังต้องทำมาหากิน ยังต้องใช้ชีวิตอะ
ไอ้พวกออกตัวแรงๆ เดียวพอถึงจุดนึงพอคิดได้แล้วก็จะมารู้สึกทีหลังเอง ทั้งเสื้อเหลือง เสื้อแดง นกหวีด ฯลฯ
ไปอินมากไปเสียสุขภาพจิตเปล่าๆ เสพสื่อรอบด้านเอาให้พอรู้ว่ามันมีอะไรก็พอแล้ว
>>461 เราเป็นแบบที่เทอบอกอ่ะ เราบ่นจนคนอื่นมาบอกไม่พอใจที่เราบ่นมันเริ่มเลอะเทอะ ตอนี้เราเลยเฟล เราจอโทษไปแล้ว แต่ก็ตัดสินใจที่ออกห่างจากเพื่อนหมดเลย
งั้นเราถามหน่อยว่า มันเป็นการแก้ปัญหาที่ดีมั้ย
ป.ล เราโดนเพื่อนที่สนิทเอาเราไปบ่นด้วย ตอนนี้ทุกคนก็สงสารคนนั้นไปละ และเริ่มเกลียดเรา จนตอนนี้เราไม่อยากไปเรียนเลย เพราะหมดโอกาสแก้ตัวแล้ว
เอ่อ กูมาถามในนี้ได้ปะนะ คือเพื่อนกูมาฟอลทวิตกูแต่กูไม่อยากให้มันฟอล จะพูดตรงๆก็ไม่กล้าพูด ถ้ากูบล็อกมัน มันจะเห็นว่ากูบล็อกหรือแค่เสิจชื่อกูไม่เจออะ
นี่สังคมกากหมา
ไอพวกเหึ้ย
ไอสัด
พ่องมึงตาย
เย่ดแม่
คุวย
พวกมึงทำตัวน่ารังเกียจ
ไม่ใช่เพื่อนแต่เป็นคนที่ทำงานกลุ่มด้วยกันบ่อยช่วงนี้ คือกุเป็นคนที่อยู่ห้องแล้วไม่ได้ติดมือถือขนาดนั้น กุเลยตอบช้าบ้างอะไรบ้าง แม่ง ไม่ตอบไลนื5นาทีโทรมาจิก เอาจริงๆกุเบื่อสังคมม.กุจนอยากซิ่วชิบหาย
>>476 ก็ดีกับทั้งสองฝ่าย มึงออกมาเลยก็ได้ เพราะคนในกลุ่มมที่อคติมึงไปแล้ว ไม่มีทางมองมึงเหมือนเดิมได้ แนะนำให้เข้าสังคมใหม่ ไม่ก็ลองใช้ชีวิตด้วยตัวเองให้ได้ (อาจจะมีคนที่เข้ากับมึงได้นำพามึงเข้ากลุ่มใหม่ทีหลัง) มึงแก้ตัวเองใหม่ อย่าไปบ่นเยอะอีก สำหรับกูคนที่บ่นเยอะคือคนที่อาจจะเห็นข้อผิดพลาดของคนอื่นและรอบตัวเยอะ ไม่ก็เห็นข้อผิดพลาดของตัวเองเยอะเกินไป ปล่อยวางบ้าง บางอย่างไม่ได้แย่จนต้องเก็บเอาไปบ่นให้คนอื่นฟัง
แนะนำว่าถ้ามีเพื่อนใหม่ได้ มึงไม่ต้องกังวลมากว่าจะกลัวว่าจะบ่นอะไรแย่ๆ เกินไป แต่ก็อย่าเผลอทำบ่นเยอะเกินความจำเป็น มันไม่มีใครชอบคนที่มองโลกด้านลบบ่นเยอะหรอกมึง คนที่พูดเยอะแล้วคนชอบหรือไม่รำคาญ เพราะเขามองโลกในแง่ดี มองอะไรก็ดีไปหมด เขาไม่ทำคนอื่นลำบากใจ มึงอาจจะเริ่มต้นที่ว่ามองแมวน่ารัก มองเมฆก้อนนั้นสวยก็ได้ แค่นี้ก็มองโลกในแง่ดีละ สักพักอาการบ่นมึงอาจจะจางลง
ง่า สรุปคือ มึงลองแก้ตัวเองไป พร้อมกับใช้เวลากับตัวเองไปนะมึง ทำความเข้าใจตัวเองไป เพื่อนดีๆ ใหม่ๆ จะเข้ามาหามึงเอง
กุ476 นะ ขอบใจ >>481 ตอนนี้กุตัดสินใจออกจากสังคมนั้นละ ไม่ไหวอ่ะ พวกนั้นตัดสินเราไปแล้ว ตอนนี้ไม่มีใครกล้าถามที่เราหายตัวไปเลย เราเลยกลับไปอยู่กับกลุ่มเพื่อนที่สนิทกันมานาน และก็วางแผนชีวิตข้างหน้าต่อไป กุพบว่ากุไม่ได้ขี้บ่นตลอดเวลา แค่บ่นเรื่องเดิมๆอ่ะ พวกนั้นเลยเอือม กุขอโทษไปแล้วแหละ แต่ก็ตามที่เมิงบอก กุต้องปรับให้ตัวเองมองโลกในแง่บวกมากกว่านี้ แต่ประเด็นคือ เพื่อนที่ไว้ใจเอาเราไปเล่าเหมือนเป็นภาระเนี่ยแหละ และเอาเรื่องคนอื่นๆในวงไปเล่าต่อเองด้วย กูเองก็โกรธเขานะ แต่กุทำอะไรไม่ได้ เพราะกุก็แย่เองด้วย แต่คนนี้ทำให้กุเป็นคนนิสัยเสียไปเลย
กูอึดอัดกับเพื่อนว่ะ เหมือนมันเป็นคนไม่รู้จักพื้นที่ส่วนตัวอะ ชอบโทรมาหากูตลอด แล้วบางเรื่องที่คุยมันไร้สาระจนกูไม่อยากรับโทรศัพท์ ไลน์ทิ้งไว้ก็ได้เดี๋ยวกูก็เข้าไปตอบ พอกูไม่รับก็โทรทั้งธรรมดาทั้งคอลไลน์มาสลับไปเรื่อยๆ บางทีโทรมาห้าสาย เพื่อถามกูว่าทำงานวิชานี้ยังแค่นี้อะ เคยโทรมาหากูตอนเจ็ดโมงเช้า กูตื่นนะแต่กูไม่รับ พอเจอหน้ากัน มันบอกสาเหตุคือเมทมันตั้งนาฬิกาปลุกแล้วมันตื่นตาม แล้วจะโทรหากูเพื่อ หรือบางทีโทรมากูบอกไปไม่ว่างคุย ช่วยแม่ทำงาน มันก็จิกอยู่นั่นทำงานอะไร แล้วกูยังอึดอัดเรื่องฐานะกูกับมันอีก แบบบ้านมันรวย ส่วนกูแค่พอใช้ ได้เงินใช้อาทิตย์ละพัน อย่างมากก็พันสาม มันชอบชวนไปกินข้าวแบบมื้อละสองสามร้อย แล้วกูไม่มีตังอะ สำหรับกูมื้อละร้อยก็แพงเกินแล้ว แล้วกูปฏิเสธมันบ่อยมาก บางทีมันก็ตัดพ้อกูจนแบบ แล้วกูทำไรได้หรอ ก็กูไม่มีตัง ไม่ได้อยากให้ใครมาเลี้ยงด้วย กินก็กินด้วยกัน เห้อ กูโคตรอึดอัดกะมันทั้งสองเรื่อง แต่กูไม่กล้าพูดไรด้วยซ้ำ ถ้ากูบอกสิ่งที่อึดอัดหลายอย่างกะมันคงมองหน้ากันไม่ติดอะ
ถ้าเพื่อนสนิทกำลังจะแต่งงาน แล้วไม่กล้าซื้อของขวัญแพงๆให้ เพราะกลัวดันไม่ใช่ของที่เค้าจะชอบขึ้นมา
แต่กูอยากจะโชว์ให้เค้ารู้ว่าเราเห็นเค้าสำคัญสำหรับเรานะ ใช้วิธีใส่ซองเยอะๆแทนจะดูโอเคมั้ย
แล้วควรใส่ซักเท่าไหร่ดี เอาเป็นจำนวนเงินเป๊ะๆหรือ % ของรายได้ก็ได้
ไม่แน่ใจว่าถามถูกมู้ไหมนะ กูไปรบกวนเพื่อนในห้องคนหนึ่งมา กูเลยอยากให้ของตอบแทนอะไรเค้าบ้าง แต่เราไม่ค่อยสนิทกันเลยไม่รู้ว่าจะให้อะไรพอถามเจ้าตัวก็ดันบอกไม่คิดมาก คือกูเป็นพวกไม่ค่อยเข้าสังคมเลยไม่แน่ใจว่าปกตินี่ควรให้หรือไม่ให้ดี แล้วถ้าให้นี่ควรให้เป็นอะไรดีวะ
เพื่อนทักมายืมตังกูอีกแล้ว จะปฏิเสธก็ลำบากใจ
กูมีเงิน ทุกคนรู้ว่าบ้านกูรวยมาก แต่กูไม่อยากให้คนอื่นมามีส่วนร่วมกับเงินกู จะปฏิเสธว่าไม่มีเงินก็ไม่ได้ ทำไมต้องทักมาหากูแค่ตอนที่ต้องการอะไรซักอย่าง
เมิงต้องแบบปฏิเสธอ่ะ ถ้าแบบมาเพื่อแค่ยืมเงิน แสดงว่าไม่ใช่เพื่อนแท้
กูมีเพื่อนชายที่สนิทใจมากคนนึง daily shit talk ปรึกษาปัญหากัน คุยถูกคอ รู้จักตั้งแต่อยู่มัธยม
ทีนี้มีเรื่องวันนึง ผ่านมาปีนึงแล้ว มันเคยล่วงเกินกู กูไม่รู้จะพูดดีมั้ย ตอนนั้นรู้สึกหวั่นๆแปลกๆอยู่ แต่ก็ไม่ได้โกรธ กูเชิงผิดหวัง สับสน กลัวนิดหน่อย อธิบายไม่ถูกเลย กูไม่เข้าใจว่าการกระทำนั้นคืออะไร แต่กูก็เงียบมาตลอดหนึ่งปี เว้นเส้นให้กัน พยายามไม่พูดถึงทั้งคู่ ผ่านมาจนถึงตอนนี้กูสงสัยว่าควรจะถามออกไปหรือเหยียบไว้ตลอดกาลดีวะ กูค่อนข้างมั่นใจว่าในจุดๆนั้น มันไม่ได้พิสวาสกูแน่นอน แล้วก็ดูเป็นที่ไม่ได้มาจากความใคร่ด้วย แต่กูก็ไม่แน่ใจว่ะ ไม่เข้าใจเลย
มาระบายเรื่องเพื่อนทิ้งไว้ว่ะ
กูกับนางเปิดคอมมิชชั่นเรซิ่น แยกเป็นคนละเจ้า งานกูกับนางคนละแบบกัน แต่นางคอนเนคชั่นเยอะกว่ากูหน่อยเพราะนางเป็นพวกชอบเจ๊าะแจ๊ะ เข้ากับคนง่าย กูเงียบๆเน้นทำงาน ก็แบบของใครของมันไป นางทำก่อน กูมาตามหลัง นางก็จะแนะนำลูกค้านางแบบเชียร์มาลองซื้อของกูอะไรแบบนี้ ก็ไม่มีปัญหาอะไรนะ กูก็ตอบแทนในส่วนของกูที่พอทำได้แล้ว
จนกูเปิดโปรเจคเรซิ่นของกู อยู่ๆนางก็มานัวเจ้ากี้เจ้าการบอกกับลูกค้าว่า เนี่ยกูกับนางจะทำโปรเจคสลับกันนะ ทำโปรเจคกูเสร็จ นางเปิดโปรเจค คือนางมาขอก่อนแหล่ะแต่กูงงเกี่ยวอะไรกับกู กูทำงานของกูดีๆ ตั้งแต่ครั้งนั้นกูรู้สึกได้ว่ามันมีอะไรไม่เหมือนเดิม เหมือนนางเห็นกูเป็นคู่แข่งไปแล้ว เวลาลูกค้ามาบอกชอบงานกูงั้นงี้เหมือนนางยอมไม่ได้ ต้องเรียกความสนใจจากลูกค้ากลับไปหานางตลอด ลูกค้าคุยกับกูว่าควรมีแท็กรีวิวงาน นางก็ชิงตั้งเองตัดหน้า เหมือนส่องตลอดเวลาว่ามีใครคุยอะไรกับกูบ้าง
ล่าสุดกูมีลูกค้างี่เง่าอยู่คน กูปิดงานเรียบร้อย กูก็บอกนางไปนะว่าแบล็คลิสต์กูไม่โอเค นางก็ชอบมาพูดแบบ คนนี้มาสั่งนางนะ นางจะรับงานเค้าดีมั้ย แล้วก็พูดวนไปวนมาอยู่หลายวัน ล่าสุดบอกเราลองรับงานเค้ามาดูแล้วนะ ขอดูคอนเซปต์ก่อน นั่นนี่ก่อน คือเป็นเหี้ยอะไรวะ ต้องการอะไรก็พูดมา หงุดหงิดกับแม่งมาก กูควรจัดการตัวเองและจัดการมันยังไงดี
เลิกคบ
เหงา และ เบื่อ จังเลยอ่าา
กูลบเพื่อนผญในเฟสคนหนึ่งไป เพราะนางหาว่ากูไปเจาะแจะกับนาง อันนี้เพื่อนของผญบอกกับกู กูเลยลบเพื่อนทิ้งแม่ง
ประมาณเดือนกว่าๆ ผญแอดมาใหม่แล้วมาคุยกัน แล้วสงสัยว่ากูเผลอลบเพื่อนนางไปรึเปล่า
จริงๆกูลบแหละกูหงุดหงิดกับเรื่องที่ผ่านมากูควรบอกนางดีไหมวะว่านางทำกูไม่สบายใจ
กูบล็อคนักวาดคนนึงที่เคยเป็นเพื่อนกูในเฟส เพราะแม่งดิ่งห่าเหวอะไรไม่รู้แล้วไปตั้งโพสต์ขายอดอปแล้วผิดกฏกลุ่ม กูก็เข้าไปเตือน แม่งก็ลบโพสต์ขายแล้วไปโพสต์หน้าเฟสตัวเองว่าไม่ต้องมาขออนุญาต ไม่อยากฟังพร้อมอิโมจิร้องไห้ จากนั้นก็มีคนติดตามงานมันไปปลอบ จากนั้นกูก็เลยทักไปถามว่ากูไปทำอะไรให้โกธรป่ะ มันบอกนิดหน่อย คือกูทำอะไรให้มันโกธรวะ มีอะไรน่าโกธรในเมื่อมึงเป็นคนทำตัวเองอีดอก พอกูถามตรงๆว่ากูทำอะไรผิดป่ะ มันตอบ ตอนนี้ไม่โอเคหลายอย่างต่อให้กูไม่ผิดอะไร เอ้า อีนี่ ตกลงยังไง คือตอนนี้กูดูเป็นคนร้ายไปเลย อีเหี้ย
บางทีกูก็อยากบิดอดอปมันนะ กูชอบบางตัวที่มันเอามาวางขาย แต่ด้วยไอ้เหตุการณ์ด้านบนอ่ะแม่งค้ำคอ กูควรทำไงดีวะ
กูไม่เล่นเฟสเพราะไม่ชอบไม่สนใจจะรับรู้เรื่องชาวบ้าน เลิกเล่นมา 10 ปีละชีวิตมีความสุขดี แต่มีเพื่อนอยู่คนชอบแคปเฟสเพื่อนคนอื่นๆ ส่งให้กูในไลน์ ถ้ากูบอกมันไปว่า รำคาญ ไม่สนใจ ไม่ต้องแคปมาอีกได้มั้ย มันจะโกรธป่าววะ มันยิ่งขี้น้อยใจอยู่ด้วย ที่ผ่านมา กูพยายามรีแอคชั่นแบบเบาบางสุดแล้วนะ เช่นพอมันแคปส่งมากูก็ส่งแค่สติกเกอร์โง่ๆ กลับไปบ้าง อ่านแล้วไม่ตอบ เปลี่ยนเรื่อง มันก็ยังส่งมาเรื่อยๆ เหมือนเดิม...
Guilt trip เก่งไอพวกเวร demanding ชิบหาย
อยากได้เพื่อนสายประวัติศาสตร์/สายทหาร ที่ติดเกมติดเมะติดหนังก็ได้ ชอบวาดรูป แล้วชอบไปเที่ยวตามโบราณสถานตอนวันหยุดจังค่ะโว้ยยยยย
พวกมึงเคยมีเพื่อนร่วมคลาสแบบที่อยู่ดีๆก็เรียกชื่อมึงขึ้นมา แต่พอมึงหันไปตอบแล้วมันก็หันไปหัวเราะกับเพื่อนมันเหมือนเป็นเรื่องตลกมั๊ยวะ แล้วบางที่ไม่ใช่แค่เรียกชื่อด้วย อยู่ดีๆมาถามอะไรซักอย่างกูก็มี เช่นสบายดีมั๊ย พอกูตอบตามมารยาทแม่งก็ขำ กูงงมากว่ามันมีปัญหาอะไรกับกู หลักๆเลยคือกูรำคาญชิบหาย อยากให้มันเลิกซักที กูเคยเมินแล้วแม่งก็ไม่ยอมหยุดจนกว่ากูจะสนใจมัน กูควรจะแก้ปัญหานี้ยังไงดีวะ
กูรู้สึกว่าเพื่อนบางคนชอบทำตัวห่างเหิน ไม่ตอบ ไม่แชทอะไรกู ทั้งที่วันนั้นก็คุยกับกูอยู่ดีดีก็หายไปซะงั้น
กูไม่ทราบสาเหตุแน่ชัดเลยว่าทำไมถึงหายไป ไม่ตอบปัญหากูจริงๆจังๆ หรือว่ามันไม่ชอบขี้หน้ากูแล้ววะ กูไม่รู้ว่าทำอะไรผิด
ถ้าไม่ชอบคุยกับกูก็บอกกูไปเลยว่าไม่อยากให้ยุ่ง กูจะได้รู้ว่า เออ กูจะได้ไม่ต้องยุ่งกับมึงอีก
กูอยากทักเขาในเฟสว่ะ กูเคยรู้จักเขา แต่กูไม่ได้แอดเขาไว้
ช่วงนี้กูเหนื่อยกับการเข้าสังคมมากเลยว่ะ กูอยากอยู่แต่กับบ้านไม่อยากออกไปไหน จนขนาดงานศพของคนสำคัญๆในคอมมูนิตี้กูก็ไม่ไป เที่ยวเจอใคร กิจกรรมอะไรกูก็ไม่เข้าร่วม เค้าคุยกันในไลน์กลุ่มกูก็ไม่มีส่วนร่วม ทั้งๆที่เมื่อปีที่แล้วกูยังแอคทีฟ ยังชอบเจอคนอื่นๆ ชอบออกไปทำกิจกรรมนู่นนี่
ทั้งๆที่เป็นงี้แต่กูก็กลัวถูกทิ้ง กลัวไม่มีเพื่อน กลัวถูกเกลียด อยากคีพคอนเนคชั่นไว้แต่ก็ไม่อยากเจอใคร กูเชื่อว่าตอนนี้ทุกคนน่าจะตัดกูออกจากวงสังคมไปแล้ว คงไม่มีใครอยากมาคุยกับกูแล้ว คิดงี้ก็เศร้า แต่ก็ไม่อยากออกไปไหน ไปเจอใครเลยจริงๆ ไม่รู้ว่าเป็นไรว่ะ
มึงกูอยากใช้ชีวิตแบบFuck it ไม่ต้องสนใจสังคมห่าเหวไรทั้งนั้นว่ะ
กูรู้สึกกูแคร์คนอื่น จนไม่ได้ทำสิ่งที่ชอบ ไม่ได้ทำงานอดิเรก จนไม่มีเวลาให้ตัวเอง
กูเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะนะ แต่ด้วยความเฮ สบายๆง่ายๆกู ทำให้กูไม่ได้สนิทกับใครจริงๆจังๆเลยว่ะ แล้วกูก็แอบน้อยใจนิดๆในอกอ่ะ
กูรู้สึกใช้ชีวิตกับตัวเองแม่งคุ้มค่ากว่าว่ะ แล้วเจียดเวลาน้อยๆไปสังสรรค์บ้างแบบนี้น่าจะเวิร์คกว่า
กูอยากมีเพื่อนสนิททททททททททในหมาลัยยยยยยย
ของกุเพื่อนมีแฟน แล้วก็ทิ้งกุไปเลย
ไปไหนไท่เคยชวนกุเล้ยยย คราวหน้ากูไปคนเดียวดีกว่า ผิดหวังกับคนที่เรียกว่าเพื่อนหลายรอบล้ะ ห่าเอ้ย
บ่นคนเดียวเฉยๆ ช่วงนี้กูรู้สึกกลัวเพื่อนคนนึง ที่ผ่านมาคบห่างๆ เลยไม่รู้ แต่พอช่วงหลังไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้นเลยได้คุยกันมากขึ้น เลยเพิ่งรู้สิ่งที่มันคิดในใจ รู้สึกว่ามันเป็นคนที่มีความคิดน่ากลัวน่าสะพรึงมาก คงต้องหาทางออกห่างแบบเนียนๆ ละ
กุเจอมหากาพย์คนใส่ร้ายว่ะ ขนาดกุออกมาจากวงเพื่อนเขา กุก็น่าจะโดนใส่ร้ายไปละ กุงงมากว่านางจะใส่ร้ายเราทำไม หลงคิดว่าสนิทกันมานาน ที่ไหนได้ เอาเรื่องเราไปโพทนาใส่สีหมด
เพื่อนคนนึงเปนซึมเส้า ชอบตัดพ้อว่าไม่มีเพื่อน ไม่มีใครรัก แต่กูยืนหัวโด่อยู่นี่ทั้งคน สรุปกูไม่มีตัวตนเลยถุกปะ งั้นหายไปจากชีวิตมันเลยดีไหม
>>541 ของกูชวนไปฆ่าตัวตายด้วยกันปุ๊ป กูบล็อคเลย ตอนเป็นปกตินี่ดีสัสเลยนะ love bombing ตอนดิ่งปุ๊ปอาละวาดทุกอย่าง แต่ที่ตลกคือนางพิมพ์แต่ล่ะอย่างค่อนข้างย้อนแย้งอ่ะ เช่น ไม่ขออะไรมากแล้ว แต่.... หรือเข้าใจนะ โอเค แต่..... ซึ่งกูก็ไม่ไหวแล้วกับแม่งและพวกเพื่อนแม่งที่คาดหวังให้กูเป็นที่รองรับอารมณ์มันต่ออ่ะ เพราะฉะนั้นบายจ้า
พอกูไม่ให้ยืมไม่ทักกูมาเลยนะ หัวดอเอ้ย
>>546 แต่กูเลิกคบแล้วนะ ตอนแรกกูก็ยื้อไว้นานเพราะไปคิดว่ามันก็เหมือนเพื่อนคนอื่นๆนั่นแหละ แต่ยิ่งยื้อยิ่งรู้ว่าทำยังไงแม่งก็ไม่หายบ้าถ้าไม่ถึงมือหมอ กูตัดสินใจเลิกคบแม่ง กูยังรู้สึกเสียดายที่กูไม่เลิกคบมันเร็วกว่านี้ ยื้อจนมันรู้จักชีวิตกูค่อนข้างเยอะแล้ว กลัวอนาคตแม่งแค้นกูไปตามฆ่าจัง
ขอบคุณที่เล่าให้ฟังนะ ปัญหาของเราคือเลิกคบทีสังคมเกือบพัง เพราะมันก็มีทั้งคนที่อยากคีพหรือคนที่สนิทกับทางนั้นมากกว่าซึ่งแม่งอยู่ด้วยก็กระอักกระอ่วน เอาจริงบางคนเราว่าโคตรคนดีชิบหายเลยนะแต่เพราะอย่างงั้นแหล่ะเลยพูดด้วยยาก คือรู้ว่าหวังดีนะคะ แต่เคารพการตัดสินใจกูด้วยจ้า ตอนนั้นมัวแต่คิดว่ากูทิ้งกูก็เหี้ยอีกเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานดันมาทิ้งเพราะป่วยหรือไง แล้วพอรู้สึกผิดยิ่งมูฟออนยากกว่าเก่าอีก จากเดิมที่ยากอยู่แล้วเพราะเราก็ยังคิดถึงช่วงเวลาดีๆอยู่
เอาจริงๆคือรู้สึกผิดกับคนที่จะมาไกล่เกลี่ยปัญหา พยายามให้คืนดีกันนี่แหละ ช่วงแรกเราไม่มีความฉลาดทางอารมณ์ด้วยเลยสื่อสารไปให้ไม่ดีเอาเสียเลย แต่คือไม่ใช่ว่าไม่ลองนะ ลองมาหลายหนจนพอละ
>>546 ของกูคือเดี๋ยวให้กูเป็นเทพเทวดาสักพักเปลี่ยนใจให้กูเป็นมารทำลายชีวิต กูก็ไม่เข้าใจว่าจะเอาไงกันแน่ ตลกสุดคือชอบแกล้งเงียบหายทดสอบแล้วมาบ่นๆว่าทุกคนหายไปไหน ไม่มีใครรั้งไว้เลย คือคุณพี่คะถ้าอยากอยู่กับคนอื่นก็อยู่ดีๆสิอีสัส แต่ตอนนั้นกูก็เสือกคล้อยตามนะ จิตตกสัสเลยชีวิต แต่ก็ดีเหมือนกันอนาคตจะได้เอาเป็นบทเรียน เอาเป็นว่าขอให้มีความสุขแบบที่จะไม่ต้องมาตามราวีกูละกันนะ
นึกสภาพ คนซึมเศร้าบ่นในเฟสว่าไม่มีเพื่อน ไม่มีใคร เหงามีคนมาปลอบใจเป็นสิบ กับมาที่กูที่ไม่มีเพิ่อนจริงๆไอ่เหี้ยยยยย ควยยยยยยยยย
แต่ถ้าไม่มีเพื่อนแล้วอยากมีก็ไม่ต้องรีบ อยู่ดีๆแล้วพยายามเข้าหาสักนิดหน่อยเดี๋ยวก็มาเอง ไป force มาระวังจะซวยแบบกู
วันนี้พี่ฝึกงานกุยุ่งๆ กุเลยอู้ซะเลย อิเพื่อนที่นั่งข้างๆกุอยู่ตั้งนานไม่เคยถาม พอพี่เขามานั่งคอมใกล้ๆ โพล่งขึ้นมาภามว่ากูเล่นเกมไร กูไม่ตอบมันก็พูดว่า อ้อเล่นเกมเดิม เป็นครวยไรมาก อิสัส เสล่อชิบหาย
เพื่อนคืออะไร
ชิบ มัน sarcasm นี่หว่า นอนดึกเกินสมองไม่ทำงานละกู
พวกติดการ์ตูนไม่มีใครเอาเป็นเพื่อนหรอก วร้ายยยยย
ทำไมมู้มันโหดขึ้นทุกวันๆ ตกลง sirn กลับมาแล้วจริงดิ
https://youtu.be/sDiX211H4Lw
ไอคลิปนี้มันทําล้อเลียนสถานการณ์POV มึงถูกบุลลี่หว่ะ คือมันใช่มาก กูเจอมาแบบนี้ไอสัส ดูทั้งแพนิกทั้งขําในเวลาเดียวกัน ;-;
คืออยากให้สื่อถ้าจะมารณรงค์เรื่องการห้ามบูลลี่ควรเพิ่มอะไรแบบนี้ไปด้วยหว่ะ ไม่ใช่เอาแค่มุขแบบคนบุลลี่ต้องเป็นคนที่ทําร้ายร่างกาย คนบุลบี่ต้องแกล้งแรงๆ คือโดนแค่กีดกันแค่นี้ทั้งๆที่เราไม่ได้ทําอะไรผิดและอาจดู แปลก กว่าคนอื่นก็โดนแกล้งแบบนี้มันก็ไม่โอเคนะเว้ย
คลิปนี้แม่งคอมโบ้เลยสัส55555 https://youtu.be/1MlOzCGmrS8
ทุกวันนี้กูทำสิ่งที่เรียกว่าบุลี่คนอยู่ กูเมินคนที่ไม่ชอบหน้า เพราะกูไม่สามารถถูกชะตากับเขาได้ กูไม่ชอบเสียงเขาสุดๆ และท่าทางที่พยายามจะตีสนิทกูกับคนที่รอบตัวกู เพราะว่าตัวเองมีวีรกรรมจนเพื่อนเกลียดเกือบทั้งห้อง ความจริงกูไม่สนวีรกรรมนางหรอก กูออกจะสันโดษ ทำอะไรก็ทำคนเดียว แล้วนางก็ไม่เคยทำอะไรกูด้วย แต่บอกเลยกูทำใจชอบไม่ลงจริงๆ กูแค่เห็นหน้ากูก็มั่นใจว่ากูคงคุยกับเขาไม่ได้ เพราะขนาดอยู่ห้องเดียวมาสองปี กูเพิ่งเห็นเขาครั้งแรกเลยจ้า เขาไม่อยู่ในสายตากูปานไหน คนบางคนแม่งถูกชะตาไม่ได้จริงๆ กูจำต้องเมินเขาให้สุด ทำเหมือนบุลี่เขา และกูไม่รู้สึกผิดด้วย
........
กูแสดงออกชัดเจนมาก กูตอบเขาเสียงห้วน เลี่ยงที่จะคุย เขาชวนคุย บางอันไม่ตอบได้กูก็ไม่ตอบ ปล่อยให้เขาคุยกับคนอื่นไป เลือกที่จะแสดงตัวบุลี่เพื่อความสบายใจของตัวเอง เพราะกูคงทำตัวเป็นคนดีแกล้งเป็นเพื่อนไม่ไหว ตอนแรกนางก็มีกลุ่มเพื่อน ไม่จำเป็นต้องมายุ่งกับกูก็ได้ ถ้านางไม่ทำอะไรไว้จนเพื่อนแบนออกจากกลุ่ม
>>569 ถึงจะพูดว่าไม่เคยทำอะไรกู แต่หลังจากเข้ามาพยายามตีสนิท แม่งก็เริ่มมีวีรกรรมใส่กู ทำพฤติกรรมเลียนแบบกู แล้วก็คนรอบตัวกู มันดูออกว่าเลียนแบบ แต่กูก็แบบช่างมัน กูว่าเขาไม่ได้ แต่มาเลียนแบบกูนี่กูก็หงิดๆ เหมือนกัน เพราะกูเป็นพวกหวงเอกลักษณ์ตัวเองด้วย แล้วกูโดนคนทำตามมาบ่อยจนเริ่มเบื่อละ ทำพฤติกรรมแบบเด็กเกเรมันน่าทำตามตรงไหนวะ
กูก็ไม่ชอบให้ใครมาเลียนแบบนะ โดยเฉพาะเวลาที่เอกลักษณ์เรามันโดนเขาขโมยไปจนกลายเป็นอัตลักษณ์คนอื่นอ่ะ มันเหมือนเราโดนชิงส่วนที่สำคัญไปเลย แต่ก็ต้องทำใจ ยังไงตัวเราก็เป็นตัวเราอยู่ดี ส่วนเขาก็คือเขา ถ้าเขาพอใจกับเอกลักษณ์ของเราแสดงว่าเราแม่งมีดี ตอนนี้กูคิดแบบนี้แทนละ กูก็เคยเจอนะคนที่เลียนแบบ traits personality คนอื่นอ่ะ จริงๆแล้วคนพวกนี้กูมองว่าน่าสงสารนะ ส่วนใหญ่คือ self เขาถูกทำลาบมี trauma คิดว่าถ้าเข้าสังคมด้วยตัวเองจริงๆจะต้องถูกรังเกียจแน่ หรือโดนบุลลี่มาก่อน บางคนมีอาการผิดปกติคือไม่สามารถเห็น self ตัวเองได้ self esteem เช่น คิดว่าตัวเองขี้เหร่ตลอด เอาความแย่ๆทั้งหมดทั้งมวลมาใส่ตัวเองตลอด ถ้าไม่มีเพื่อนหรือคนใกล้ตัวคอย reflect selfของเขาให้ เขาจะมองไม่เห็นอะไรเลย เพราะเขาไม่รู้จักตัวเองด้วยซ้ำ แม้ในตอนที่ต้องการอะไรสักอย่างก็ไม่รู้ว่าต้องการอะไรหรือต้องแสดงออกไปแบบไหน สุดท้ายก็เป็นการผลักคนให้ออกห่างออกไป ทั้งที่รู้สึกเหมือนว่าวิ่งไปคว้าสุดฝีมือยิ่งถ้าเชื่อในเรื่องดวงหรือความคิดตัวเองมากๆยิ่งมีกลไกทางจิตมาเป็นตัวผลักดันสุดท้ายสิ่งที่ตัวเองต้องการ ต่อให้มีอยู่ก็คว้ามาไม่ได้ ได้แต่รู้สึกโหวงเหวง เหงา,ผิดหวัง,ว่างเปล่า ไม่พอใจและไร้อำนาจ
ถึงแม้ว่ากูพูดพรรณามาว่าน่าสงสารขนาดนี้แต่ในความเป็นจริงมึงทนไม่ไหวก็อย่าหาทน เพราะช่วยอะไรไม่ได้ มึงไม่ใช่นักจิต จิตแพทย์ หรือเจ้าหน้าที่ไรก็ตามแต่ที่ผ่านการอบรมหรือมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบเขา ขนาดกูพรรณามาสะขนาดนี้ยังเลือกหนีเลย และเอาเข้าจริงกูก็ไม่รู้หรอกว่าในใจเขาเป็นแบบไหน ใช่แบบที่พิมพ์ไปหรือเปล่า ที่กูรู้คือตัวกูเองก็ไม่ไหวละที่จะอยู่ตรงนั้น และกูก็ตัดสินใจมาอย่างดี ทบทวนหลายรอบแล้ว กูไม่ได้รู้สึกโกรธหรือเกลียดเลยด้วยซ้ำ ไม่แม้แต่จะกล้าพูดถึงเขาในทางที่ไม่ดีให้ใครฟังได้อีก สุดท้ายนี้กูเลือกที่จะเดินออกมาเพราะไม่อยากเป็น caretaker ใครและตัวกูเองก็ไม่ได้เป็นคนที่ปกติหรือมีความฉลาดทางอารมณ์อะไร ค่อนข้างจะท็อกซิคด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นกูขอมูฟออนละ ขอบคุณโม่งมากสำหรับที่ระบาย
>>571 เห็นมึงพิมพ์ละกูก็อยากบ่นเลย กูรู้สึกโดนเพื่อนก๊อปนิสัยการพูดไป แบบเวลาพิมพ์กูติดใส่อิโมจิบางตัว/กูมีภาษาที่กูชอบใช้((ซึ่งตอนกูรู้จักมันแรกๆมันไม่ได้พิมพ์สไตล์นี้)) จนหลังๆกูแบบอิเพื่อน ภาษามึงดูคุ้นๆนะ กูพูดไม่ถูกว่ามันคล้ายยังไงแต่กูมั่นใจว่ามันก๊อปสไตล์การพิมพ์กูไปอะ
ขอบ่นอีกเรื่อง คือกูตั้งโพสบ่นขิงข่าอะไรของกูไว้ในเฟสหลายวันละ วันนี้มีรุ่นพี่คนนึงมาเม้นโพสกู คุยกับกูเนี่ยแหละ กูไม่ทันตอบไรเพื่อนกู(คนเดียวกับอิข้างบน)ชิงตอบก่อนเลยประดุจเป็นโพสตัวเอง พอกูเม้นตอบรุ่นพี่มันก็เม้นชวนรุ่นพี่เบี่ยงไปคุยเรื่องอื่นอีก ละมันไม่ใช่ครั้งแรกด้วยที่แม่งมาชิงตอบ คือนานๆทีกูจะได้คุยกับรุ่นพี่คนนี้แต่เพื่อนแม่งมาแย่งคุยจนกูไม่รู้จะแทรกตรงไหนดี
ละอิเพื่อนคนนี้แม่งชอบปั่น คือด้อมเกมที่กูอยู่มันไม่ใหญ่ละกูชอบขายตรงให้เพื่อน วันนึงกูเห็นโพสของเพจเกมลงเรื่องด้อมกู ในเม้นก็มีคนถามว่าเกมไร กูก็ตอบไป เพื่อนแม่งก็ตามมากดขำ กูก็ไม่โอเท่าไรเหมือนเมคฟันกูแปลกๆแต่กูก็ไม่ได้ว่าไร ตอนหลังเพื่อนกูมาเล่นด้วยก็มาเข้ากลุ่มเกมในเฟส ละกลุ่มมันมีให้ตอบคำถามก่อนเข้าไว้คัดคน มันตอบไม่ได้แต่เสือกเอามาให้กูตอบให้จ้า กูก็ต้องบอกคำตอบมันทั้งที่ในใจกูคืออิเวร ตอบไม่ได้ก็ไม่ต้องเข้าสิวะ ละพอมันเข้าก็ปั่นกูสนุกมากตามที่กูคิดเลย กูคุยไรในกลุ่มแม่งตามไปกดขำไม่ก็มาบอกว่าเห็นนะว่ามึงหวีดเมน จนกูทนไม่ไหวเลยบอกไปให้เลิก มันเลิกนะแต่ทำหน้าใส่เหมือนกูเป็นคนผิด
ความปสด.ของมันครั้งล่าสุดคือกูเปลี่ยนรูปโปรเฟสเป็นรูปเมนรอง ซึ่งเมนรองกู=เมนหลักเพื่อนกู คือกูจะตั้งรูปโปรเป็นใครก็เรื่องของกู ละกูเคยบอกแล้วด้วยว่าเมนรองกูคือใคร มันก็มาเย้วๆว่าหึงเมนละก็มาบอกว่าอย่าใส่ใจมันเลย ตอนแรกกูกะเปลี่ยนให้มันสบายใจแต่พอแม่งมาเย้วใส่มากๆกูช่างแม่งละ อกแตกตายไปเลยเถอะ กูมีชีวิตเดียวกูจะเมนใครก็เรื่องของกู ทุกวันนี้มีแต่เห้ไรวะเนี่ย กูอยากเลิกคบกับมันชิบหายแต่ถ้าเลิกกูก็ไม่มีเพื่อนแล้ว
บางทีกูก็คิดถึงสมัยที่กูไม่มีเพื่อนนะ ชีวิตสงบดี เสียแค่หากลุ่มทำงานลำบาก
ขอบ่นบ้าง พวกนี้ก็จะอ้างว่าชอบตามที่เพื่อนชอบเป็นเรื่องธรรมดา ทั้งๆที่บางเรื่องพวกนี้ไม่ได้ชอบจริงๆจังๆพอเห็นว่าไม่เวิร์คก็โยน
กูเบื่ออิเพื่อนที่ชวนกูเล่นเกมเป็นเพื่อน พอเล่นได้แปปๆเทไปเล่นกับผู้ชายอิเหี้ย แล้วทำแบบนี้หลายรอบละ
ถ้าจะไปเล่นกับผู้ก็ไม่ต้องชวนกู กูเสียเวลาเสียเงินฟรีอ่ะ แล้วกูก็ไม่ได้มีผู้มาช่วยซื้อเกมให้ด้วย
หลังๆแม่งชวนเล่นเกม กูก็ไม่บ้าจี้ไปเล่นกับแม่งละ เล่นกับผู้มึงไป ชิ่วๆๆๆ
>>571 กูมองคนพวกนี้ว่าน่าสงสารไม่ได้อ่ะ พ่อแม่กูก็บอกว่ากูควรสงสารเขาที่เขาไม่มีความมั่นใจในตัวเอง แต่มันน่ารำคาญมากกว่าสงสารนี่สิ เมื่อก่อนกูก็สงสารนิดนึง? แต่นับวันพอเจอคนประเภทนี้บ่อยๆ ก็เบื่อเหมือนกัน แล้วมีครั้งนึงกูเคยโดนคนประเภทนี้มางอนโกรธกูด้วย เพียงเพราะผู้ชายที่มันชอบมาจีบกู กรรมจริงงงง เรื่องผู้ชายอย่ามายุ่งกับกู ฮ่วยย
มันตลกตรงที่ว่าพวกนี้ไม่มั่นใจในตัวเอง แต่มักจะกล้าแสดงออก แต่สิ่งที่แสดงออกมาหลายครั้งกลับไม่ใช่ตัวตนจริงๆ และส่วนใหญ่จะชอบเข้าหาคนที่มีความเป็นตัวของตัวเองสูงไม่ว่าคนนั้นจะกล้าแสดงออกมากกว่าหรือน้อยกว่าก็ตาม
>>576 กูก็โดนแล้วเวลางอนก็ไม่บอกไม่กล่าวพอกูเหนื่อยกับมันละ ก็หาว่ากูเป็นฝ่ายไม่ทำอะไรเลย ก็ดันพูดไม่ตรงประเด็นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองมีปัญหาอะไร พอเราไม่พอใจก็หาว่าเราทำตัวเป็นเด็กเก็บไปคิดมากเอง ช่วงหลังกูเห็นธงของคนประเภทนี้ปุ๊ปก็บายจ้า
กูแม่งไม่ชอบพวกที่บอกว่าขอโทษแล้วจบๆอ่ะ มันดูเป็นการผลักภาระในสายตากู ให้อภัยก็ส่วนให้อภัย แต่ให้ลืมนี่มันไม่ใช่แล้วค่ะซิส
ไอเหี้ย โตมากูเพิ่งรู่ว่าทุกคนแม่งก็มีปัญหาเรื่องเพื่อน มีมุมมองแตกต่างกันไป กูเคยคิดว่ากูรู้สึกเข้ากับมครไม่ได้นั้นเป็นปมด้อยของกู เป็นความผิดพลาดของกู กูเลยพยายามปรีบตัวให้เข้าสังคมซึ่งมันก็ต้องแลกกับการทิ้งความเป็นตัวเองไป แต่เปล่าทุกคนก็มีโมเม้นท์นี้หมด ไอความรู้สึกที่เข้าสังคมไม่ได้=มึงผิดพลาด มึงfailในการใช้ชีวิต แม่งเป็นเรื่องบูลชิทเองเหรอเนี่ย แล้วกูจะแคร์คนทําเหี้ยไรอีกแหละ บายไอเหี้ย บายยยยยยเพื่อน
อยากกลับไปประถม มีอะไรมากนักก็ต่อยตบให้สิ้นเรื่อง อาจจะดูโง่แต่มันไม่อึดอัด ทุกวันนี้มีอะไรทะเลาะชอบทำสงครามเย็นใส่ รำคาญ เอาแต่นินทาในกลุ่มแล้วก็เมคฟันกู บางคนถ้ากล้าหน่อยก็ด่ากันตรงๆ แต่ไม่จบไม่สิ้น เทียบกับการลงไม้ลงมือมันทำให้เคลียร์กันรู้เรื่องได้เพราะมีการยอมแพ้ ยอมพูดดีๆ แต่อายุเท่านี้กูลงมือก็มีแต่ขึ้นศาลเป็นฝ่ายผิดเองทั้งที่โดนกระทำ ควยยยยยยย
กูไม่ค่อยอยากมีเพื่อน กูเป็นพวกไม่ชอบคุยเยอะๆ ชอบฟังมากกว่า แต่พอกูทำตัวเดี่ยวๆ อยู่โดดๆ เพื่อนยิ่งเข้าหา หรือว่ากูเท่
พวกมึงไม่เคยดู cool cat save the kids ไงถึงเป็นกันแบบนี้
รู้สึกอยากออกห่างจากเพื่อน(?)คนนึง ยิ่งรู้จักยิ่งรู้สึกว่าไม่น่าคบ... แต่กว่าจะมารู้ว่านิสัยเป็นแบบนี้ เราก็เคยดันไปเล่าอะไรให้เขาฟังเยอะแยะ กลัวว่าถ้าตีตัวออกห่างแบบไม่เนียน จะมีปัญหาทีหลัง
กูเกลียดตัวเองที่รู้สึกไม่ชอบเพื่อนว่ะ กับคนนี้เป็นคนเดียวเลยที่กูรู้สึกว่าไม่เห็นใจ ไม่ยินดีอะไรขนาดนั้น ทั้งที่มันก็เป็นคนดีคนหนึ่ง ทุกครั้งที่มันบ่น กูจะรู้สึกแบบ เอาจริงชีวิตมึงก็ดีกว่ากูเยอะนะ ทำไมชอบพูดเหมือนตัวเองโชคร้ายอยู่คนเดียวบนโลกนี้วะ พูดเหมือนตัวเองฐานะแย่ไม่มีอะไรดีเลย แล้วก็มาเหน็บกูที่ซื้อของที่กูอยากได้ บอกว่าอิจฉา เอ้า ก็กูเก็บเงินมั้ยล่ะ อย่างมึงไม่เห็นต้องอดออมอะไร แค่บอกพ่อแม่ว่าอยากได้เขาก็ซื้อให้แล้ว ยังมาบ่นอีกว่าซื้อได้แค่นี้ มึงอยากได้มากกว่านี้ก็เก็บเงินเองสิอินี่ แล้วตอนที่กูลำบาก มันก็มาบ่นชีวิตมันว่าลำบากงู้นงี้ ซึ่งขณะที่กูบอกไปแต่แรกแล้วว่ากูเครียดๆเรื่องเงิน แม่งก็มาอวดกับกูอีกว่ามันมีเงินเก็บเป็นหมื่นเลย สบายใจแล้ว เออ แต่กูลำบากอยู่นี่ไง เรื่องเรียนก็ด้วย ชอบมาพูดว่ากลัวไม่ได้งู้นงี้ แต่ตัวมึงเองก็ทำตัวเองมั้ย พอปลอบว่าเออ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เอาใหม่นะ ไม่เป็นไร แม่งก็บอกพูดแบบนี้ก็ไม่ช่วยอะไร จะมาบอกว่าเดี๋ยวก็ผ่านไปได้ทำไม ถ้าแค่นี้อะมันรู้อยู่แล้ว แล้วจะให้กูพูดอะไรวะ คือกูไม่สามารถสรรหาคำมาพูดให้มันรู้สึกพอใจได้เลยมั้ง เท่าที่คบกันมา กูไม่รู้สึกเห็นใจอะไรเลยด้วย
แต่ปัญหาก็คือ กูรู้ว่ามันไม่ใช่คนไม่ดีอะไร ที่มันพูดส่วนใหญ่ก็แค่เพราะมันนิสัยโผงผางแบบนั้นอยู่แล้ว บางทีก็พูดตรงเกินไปจนห้วน แล้วก็ชอบบ่นเพราะอยากเล่าให้ใครฟังเฉยๆ แต่กูรู้สึกแย่ที่กูทนฟังไม่ได้ว่ะ กูทนฟังเพื่อนที่ชีวิตดีกว่ากูมากมาบ่นว่าชีวิตแย่กับกูไม่ไหว แล้วก็ก็รู้สึกอิจฉามันที่ชีวิตดีกว่ากูมาก แล้วก็เกลียดด้วย แต่กูไม่อยากรู้สึกแบบนี้เลย ใครก็ได้หาวิธีให้กูเลิกเป็นคนน่ารังเกียจแบบนี้ที กูรับตัวเองไม่ไหวเลยว่ะ ไม่อยากรู้สึกเกลียดใคร
คนที่เคยถูกแกล้งมักมีความสามารถเจ๋งๆ อย่าให้พวกขี้อิจฉามันชนะเราได้ เราต้องรวมกลุ่มคนดีเพื่อต้อสู้อธรรม ไม่ใช่เข้าร่วมกลุ่มมารแล้วไปทำร้ายคนอื่นต่อ
>>587 วิธีคือไม่เอามาเป็นเรื่องส่วนตัว ให้มันผ่านมาแล้วผ่านไป การที่ความสัมพันธ์มันเป็นพิษไม่จำเป็นนะที่จะต้องมีคนดี คนไม่ดี โลกความเป็นจริงมันไม่ได้แยกขาวดำแบบนั้น ลึกๆแล้วทุกคนต่างก็ต้องการการยอมรับ ความรัก ความเอาใจใส่ ความเป็นอิสระ หรือความปรารถนาอันดีใดๆก็ตามแก่ตนเองอยู่แล้ว เพียงแต่วิธีที่แสดงออกมาจะผิดเพี้ยนไปตามรูปแบบของตัวตนและสังคมที่หล่อหลอมมามากแค่ไหนก็แล้วแต่คนๆนั้นประสบพบเจอมา ดังนั้นในการสร้างสัมพันธภาพที่ดี เราควรรับผิดชอบอารมณ์ความรู้สึกของตัวเอง ไม่บอกว่าคนอื่นเป็นต้นเหตุของความทุกข์ การรับฟังเองก็ควรเป็นไปอย่างเท่าเทียมไม่มีฝ่ายใดรู้สึกถูกบังคับหรือต่ำต้อยกว่าทุกคนเท่าเทียมกัน ยอมรับซึ่งกันและกันว่าอีกฝ่ายเป็นคนแบบไหนและเราไม่สามารถไปบังคับเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ลองถามตัวเองดูว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนั้น แล้วรู้สึกอย่างไรกับการที่ตัวเรารู้สึกแบบนั้น จริงๆแล้วเราต้องการอะไร และเราควบคุมอะไรได้บ้าง
อยู่ๆเพื่อนคนนึงก็ออกไลน์กลุ่มไม่พูดไม่อะไร งงกันหมดว่าออกทำไมวะ แต่ขอนิดนึงคือกูเห็นตัวเองแล้วสังเวชสัด คือเพื่อนม.ปลายกูดูหาเพื่อนเป็นกลุ่มคนเยอะแยะ ตัดภาพมากลุ่มกูมีกัน3-4คน จับกลุ่มทำงานกลุ่มใหญ่มีต้องรับอะไรที่ไหนไม่รู้ ดีชั่วขึ้นกับดวง
รู้สึกการดีลกับคนมันยากกว่าที่กูคิด ไม่เหมือนกับที่ไลฟ์โค้ชชอบพูดปลุกใจ เอาจริงๆการใช้เหตุผลบางทีก็ไม่ช่วยอะไรเลย เพราะคนแม่งมีหลายประเภทไงล่ะ พวกงี่เง่ามันเยอะกว่าที่คิดไง ถ้าต้องดีลกับคนทุกรูปแบบก็เหมือนทิ้งพลังงานไปกับอะไรก็ไม่รู้ เหนื่อยเปล่าๆ กูนี่นับถือพวกที่ทำได้เลย
อยู่ดีๆเพื่อนก็แยกตัวแต่ยังคุยกับอีกคนในกลุ่ม แต่กุก็นึกไม่ออกว่ากุไปทำให้นางไม่พอใจตอนไหนวะ
ขอพื้นที่บ่นนิดนึง เบื่อเพื่อนที่แม่งชอบพยายามพูดเหมือนตัวเองเก่งกว่าคนอื่น ไม่ว่ากุจะพูดอะไรก็จะพยายามเอาเรื่องของตัวเองทำเหมือนดีกว่าตลอด หรือถ้าพูดเรื่องที่กังวลก็จะทำเหมือนตัวเองแย่กว่า เพื่ออะไรวะ คือมึงอยากดูเท่กว่าเหรอ ?
>>596 อ่านแล้วรีเลทขอบ่นบ้างนะ อารมณ์แบบจะไม่มีใครในโลกแล้วที่มาเศร้า น่าสงสารกว่าตัวเองอีกละ กูไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามันเป็นเทรนด์หรืออะไรรึเปล่า แต่ไม่ชอบคือเวลาที่เราดิ่ง ถ้าไม่เกี่ยวกับมันก็จะแบบมาเกทับว่ากูเศร้ากว่าแย่กว่านู่นนี่นั่น ทั้งๆที่บางเรื่องอยู่ที่การมองโลกของตัวเองแท้ๆ แถมเวลาที่มีปัญหากันขนาดตอนปลอบสุดท้ายก็วนเข้าความทุกข์ทรมาณของแม่งอีก ที่กูหงุดหงิดคือการพูดแบบสูงสุดต่ำสุดอ่ะ พอได้ตามต้องการก็มีความสุขที่สุดในโลก พอไม่ได้ก็โคตรเศร้า ไม่มีใครสนใจเลย กูพยายามทำความเข้าใจแล้วนะ แต่สุดท้ายรู้สึกเหมือนโดนปั่นหัวอ่ะ เข้าใจว่าอยากให้มีคนมาแคร์แต่มันก็มีวิธีเฮลตี้กว่านี้อีกป่ะ
ทำดีด้วยเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนสุดท้ายเอาไปนินทาบอกกุเสแสร้ง เคเลยไอ้สัด สันติภาพคงไม่ใช่คำตอบล่ะ
แนะนำคือไม่ต้องไปสน เสียเวลาชีวิตปล่าวๆ พวกที่เขื่อง่ายๆก็ปล่อยไป เพราะมันแสดงว่าเขาไม่ได้สนคุณแต่แรกแล้ว
อยากกลับไปหาเพื่อนที่เล่นเกมเดียวกันจังวะ ฮืออออออ
จะแอดเพื่อนที่เคยคุยด้วยมาก่อนยังไงดีวะ กูอยากคุยกับคนเรื่องเดียวกันกับกู
กูเหงาอยู่คนเดียวมาทั้งชีวิตแล้ว กูเบื่อชิบหาย
กูไม่ชอบยังไม่ไม่รู้ เวลาเพื่อนบางคนที่เป็นโอตาคุ เห็นเด็กผญในชีวิตจริงแล้วเรียกโลลิๆ บางทีกูเล่นกับเด็กเล็กๆแล้วโดนพูดหยอกๆใส่แบบ ‘คุกๆ’
ทั้งที่กูก็แค่เล่นกับเด็ก ไม่ได้คิดอะไรเลย เหมือนคนคิดสัปดนอยู่ตลอดเวลาอะ เพลาๆบ้างเหอะ
เพื่อนกุชอบพูดเรื่องตัวเองอย่างเดียว ไลน์มายาวเป็นหางว่าว ปนะมานว่าคุยโม้เรื่องตัวเองนี่แหละกุก้พยายามตอบรักษาน้ำใจ แต่พอกุไลน์ยาวไปบ้างเพราะช่วงนี้กูนอยแม่งเสือกignore อิเหี้ยยยยย
กูเจอเพื่อนที่หวงเพื่อนตัวเองมาก เออหมายถึงกูเนี่ยแหละ คุยกับใครก็หวง กูจะบ้าตายแล้ว ละถ้าถอยห่างจากนางนางก็ประสาทแดกใส่ กูไม่ไหวแล้วอ่ะ
ช่วงนี้เรียนออนไลน์ กูต้องเป็นฝ่ายตามเพื่อนเข้าเรียน เวลากูตามคือรัวแทบตายให้มันเข้าเรียนทันเช็คชื่อ จนวันนี้กูหลุดวิชานึงเพราะแจ้งเตือนเครื่องกูมีปัญหา มันแชตตามกูนะ แชต2ข้อความถ้วน ขอบคุณ จงใจให้กูหลุดเช็คชื่อป้ะวะ กูไม่อยากคิดแบบนี้ แต่อย่างเวลาทำงานคู่ มันชอบแย่งผลงานกูไม่ก็ทำเหี้ยๆใส่งานจนกูต้องมานั่งแก้แทนมัน กูอคติไปแล้วจริงๆ
>>613 เปลี่ยนเพื่อนได้ก็ดี
แต่เรื่องงานคู่ละทำงานเหี้ยนี่กูขอบ่นด้วยคน งานคือทำสไลด์ละกูหาข้อมูลแปะลงสไลด์อะไรให้เรียบร้อยเลย กูให้เพื่อนตกแต่ง มันใส่พื้นหลังสีเขียวโง่ๆเหมือนกันทุกหน้าแล้วบอกเสร็จ มีหน้าถามกูด้วย โอเคไหม โอเคบ้านมึงสิ อันนี้มึงกล้าเรียกว่าเสร็จเหรอ สุดท้ายกูต้องตกแต่งเองแต่คะแนนก็รวมกับมันอยู่ดีเพราะมันช่วยใส่พื้นเขียวโง่ๆอันแสนจะยากลำบากทุกหน้าให้
เวลาลงศึกษามั่วไปแล้วไปทำงานกลุ่มมีใครเคยแบบ โดนคณะสาขาอื่นเถียงในเรื่องที่มันไม่ได้เรียนมะ แล้วพอมึงเถียงด้วยวิชาการกลับไปก็ไม่ยอมง่ายๆอีก ยิ่งเวลามึงกับเพื่อนเป็นคนกลุ่มน้อยในกลุ่มแล้วเพื่อนก็เงี๊ยบเงียบด้วย สู้เสียงคณะแม่งไม่ได้เลย พลังงานการเถียงล้นเหลือมาก หลังๆคือกูปลงแล้วค่ะ คิดสะว่าก็ยังดีที่นางอยากทำงานมากๆแต่ก็ไม่ชอบความเผด็จการอยู่ดี
กูเคยคิดว่าตัวเองเป็นคุมาตลอด จนกระทั่งเจอเพื่อนคนนี้ มันเป็นextrovertชอบทำงานฉากหน้า คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะเป็นคุ แม่งคุยเรื่องการ์ตุนกับกูปรากฎว่ากูไม่ได้ตามดูแบบมันเลยไม่ได้เสี้ยวของมันซักนิด แล้วแม่งอยากได้เมีย2Dไม่ก็คนญี่ปุ่นไปเลยด้วยนะ มันทำให้กูรู้ว่าเออกูไม่คุว่ะแค่เป็นintrovertรักการอยู่บ้าน ถึงบุคลิคจะเหมือนคุแต่กูไม่คุ ตอนกูเก็บตัวในห้องกูแทบจะไม่ได้ดูเมะเลยมึง กูทำงานอดิเรกของกูทั้งวันเฉยๆ55555
วันนี้เห็นรุ่นน้องคนนึงที่สมัยมหาลัยเคยสนิทกันมากโพสลง IG นึกถึงแล้วใจหายสัสๆ
ตอนวันรับปริญญาก็ยังดีๆอยู่ แต่ไม่รู้ทำไมอีกฝ่ายอยู่ๆก็ทำตัวห่างเหินไป ทักแชทไปก็ read แล้วไม่ตอบ
แล้วนางก็ชอบดราม่าเรื่องตัวเองไม่มีเพื่อน ไม่มีใครแคร์ ทั้งที่กูรู้สึกว่ากูแสดงตัวว่ากูแคร์เค้าอยู่ตลอดนะ แต่เหมือนเค้าไม่อยากยุ่งกับกูเอง
หลังๆความคิดไปกันไม่ได้ในหลายๆเรื่องด้วย หลักๆคือนางกลายเป็นเฟมทวีต แต่กูไม่เคยไม่เม้นหรือพูดขัดนางเรื่องพวกนี้เลยนะ
สุดท้ายกูก็ไม่ได้คุยกันเลยมาหลายปีแล้ว
>>622 พูดถึงเรื่องนี้ เราก็ขอแสดงความคิดเห็นหน่อยนะ เราว่าปัญหาไม่น่าใช่เรื่องเฟมทวิตหรอก แต่เป็นตรง "ไม่มีเพื่อน ไม่มีใครแคร์" มากกว่า การที่เขาไม่สามารถมีภาพของคนที่คอยแคร์เขาผูกติดอยู่ในใจได้ แต่พอโพสต์ประมาณนั้นคนมาตอบก็จะเป็นตัวยืนยันว่ามีคนแคร์อยู่นะ ทั้งนี้พอห่างหายไปนาน ความรู้สึกของการถูกรักถูกเอาใจใส่ที่ว่าบางครั้งก็หายไป เลยต้องกระทำอีกเรื่อยๆ อีกอย่างคนที่เขาอยากให้สนใจอาจไม่ใช่เธอ ทั้งนี้ทั้งนั้นเราก็ไม่มีวันรู้ว่าจริงๆแล้วเขาคิดยังไงหรือเป็นคนแบบไหน ที่พิมพ์ด้านบนก็ไม่ต่างอะไรจากการมโนเป็นตุเป็นตะจากการอ่านข้อความสั้นๆบนเว็บบอร์ดที่ไม่รู้ว่าใครโพสต์ ยังไงก็ตามถ้าเธอเอาของมีค่าไปวางไว้ให้เขาแล้ว แต่เขาไม่อยากได้ ก็ไม่ผิดที่จะผิดหวังหรือใจหาย แต่อย่าลืมว่ายังมีคนอีกมากที่อาจต้องการของเหล่านั้นและพร้อมจะรับมันด้วยความยินดี
พูดถึงคุแล้วเพื่อนกูก็เป็นคุ ดูตูนมากมาย มันไม่ยอมดูพากย์ไทย อันนี้ช่างแม่งเป็นความชอบส่วนบุคคล
แม่งเสือกชอบดูตูนเถื่อนซัพไทยงี้ ไม่ซื้อแผ่นซักบาท การ์ตูนก็อ่านแปลเถื่อนเอา ซื้อจริงๆแค่ไลท์โนเวล
ขนาดคุอย่างมันยังไม่เสียเงินซักบาทสนับสนุนการ์ตูน LC เลย กูเลยเข้าใจค่ายแปลบางค่ายที่โดนว่าที่ไม่เอาเรื่องนี้มาทำเรื่องนั้นมาทำ
การ์ตูนบางเรื่องที่พวกเมิงบอกมันเป็นการ์ตูนบูม เรียกร้องให้ทางค่ายทำแผ่น พอเขาทำจริงเสือกขายไม่ออกเพราะงี้
คนธรรมดาที่พอจะดูตูนบ้างก็ไม่เคยดูเรื่องนั้นด้วย โดยเฉพาะตูนแนวเซอวิส คือกูไม่ดูเพราะไม่รู้สึกอะไรกับ 2D ไง
>>624 กูในฐานะคนธรรมดาไม่ใช่คุ เรื่องเสียงพากย์เหมือนออริหรือไม่แม่งเรื่องเล็กมากเนื่องจากกูไม่เคยดูซัพมาก่อนเลย
กูค่อนข้างรับได้ที่เสียงเปลี่ยนจากออริถ้านักพากย์พากย์ดีแล้วเข้ากับบุคลิคตัวการ์ตูนอยู่ อย่างลูฟี่งี้กูก็ดูเพลินเลย แต่เพื่อนกูที่เป็นคุไม่ชอบนะ5555
ตูนสมัยนี้มีนักพากย์หน้าใหม่ๆที่เริ่มเกาะซาวน์ตามออริกัน ถ้าเกาะแล้วพูดชัดก็โอ เสือกพูดไม่ชัด ฟังไม่รู้เรื่อง หงุดหงิดกว่าเสียงไม่เหมือนออริอีก คุแบบเพื่อนกูก็ไม่ดูพากย์ไทยอยู่แล้ว มึงพากย์เกาะเหมือนออริขนาดไหนแม่งก็ไม่สนใจจะดูตูนพากย์หรอก
เพื่อนสนิทกุพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง ไม่ค่อยฟังคนอื่น(ไม่ฟังแบบไม่เข้าใจ จับใจความไม่ได้) แล้วก็เป็นพวกอ่านไม่แตก อ่านไม่ครบ จับใจความที่คนอื่นจะสื่อไม่ค่อยได้ แถมฟังคนอื่นมาบางทีมาเล่าต่อก็ใส่ความคิดตัวเองไปด้วยจนมันเพี้ยนไปจากความจริงอ่ะ มันก็เป็นเพื่อนที่ดีนะแต่นิสัยนี้แม่งน่ารำคาญมาก
กูกับเพื่อนเป็นสายวาดแหละ ละเพื่อนกูเวลาวาดชอบเอาแต่ถามกู วาดอะไรดี โพสท่าไหนดี อันนี้ดีไหม ล่าสุดถามกระทั่งใส่ชุดไรดี แหม่ กุควรสร้างเว็บสุ่มให้มันเลยไหมถ้าจะให้กูคิดให้ขนาดนี้ คือถามไว้เว้ย แต่นี่มันชักเยอะเกิน
>>628 คือกูไม่กล้าว่าเพราะกูกลัวมันไปฟ้องคนอื่นในกลุ่มเนี่ยแหละ ยิ่งกูเป็นคนเข้ากลุ่มคนสุดท้ายด้วย จริงๆคือคนในกลุ่มก็น่าจะให้ความเป็นธรรมกับกูได้ แต่โดยปกติจะมีคนส่วนนึงโอ๋มันตลอดเนี่ยแหละ
อันนี้คนเดียวกับที่กูบ่นนี่แหละ คือวันนึงกูเอาภาพชุดนึงให้มันดูแล้วบอกมันว่าชุดสวยดีกูจะลองวาดกับออริดู ปรากฎวันต่อมามันลงภาพที่มันวาด แต่ชุดในภาพแม่งเหมือนชุดที่กูพึ่งเอาให้มันดูมากกว่า90% อีกนิดคือก๊อปมาทั้งชุดแล้ว กูผิดเองที่เชื่อใจว่ามันจะไม่แย่งไอเดียกู กูควรรู้ตัวตั้งแต่ตอนที่มันก๊อปธีมงานวิชาศิลปะกูแล้วว่ามันเชื่อใจไม่ได้ ตอนนั้นมันก๊อปงานที่กูออกแบบแทบตายแถมมีการยอมรับด้วยว่าก๊อป พูดอีกว่ารู้สึกผิดจังเลยนะ แต่ท่าทางแม่งโคตรไม่รู้สึกผิด สุดท้ายเอางานที่ก๊อปส่งอยู่ดี อยากเลิกคบ กูไม่กลัวเรื่องไม่มีเพื่อน กูกลัวไม่มีกลุ่มทำงานมากกว่าorz //โทษทีที่บ่นเยอะนะ แต่กูอัดอั้นกับเพื่อนเหี้ยนี่ไม่ไหวแล้ว
>>635 ขอแสดงมุมมองของเราบ้างนะ เผื่อมีโม่งคนไหนกลุ้มเรื่องประมาณนี้อยู่แล้วผ่านมาเห็น : ปัญหาคือบางส่วนก็บอกว่า ไม่อยากให้เกรงใจ เพราะยิ่งเกรงใจยิ่งทำให้เขารู้สึกด้อยคุณค่า รู้สึกเป็นคนมีปัญหาแต่พอเราไม่เกรงใจหรือะมัดระวังมากพอก็อาจจะไม่พอใจเราอีก ส่วนตัวเรามองว่าคนเราถ้ามีเจตจำนงที่ดีก็ไม่ต้องคิดอะไรให้ซับซ้อนขนาดนั้นถ้าเป็นในบริบทคนที่สนิทกันนะ ถ้าเราต้องซับซ้อนหรือปรับเปลี่ยนตัวเองมากไปมันก็แสดงว่าความสัมพันธ์นั้นมันไม่เป็นธรรมชาติ การที่ชีวิต เวลา ผ่านไปเรื่อยๆ แล้วคุณทำคนหล่นหายไปไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะบางครั้งต่อให้พยายามเก็บไว้ได้ครบ ก็ไม่ต่างจากการอยู่ตัวคนเดียว
เพื่อนเนี่ยต้องคุยกันบ่อยแค่ไหนนะ
จริงๆกุแค่อยากเป็นที่หนึ่งของใครสักคนว่ะ แม่ง สนิทก็จริงแต่ไม่ใช่ที่หนึ่งของเค้า แต่พูดไปก็เหทือนคนเอาแต่ใจ
>>637 ถ้าสนิทจริง ไม่คุยกันเป็นชาติก็ยังสนิทกันอะ
>>639 ขอพูดจากคนที่ชอบบ่นเพื่อนละกัน ถ้ามีอันดับ1อยู่แล้วก็คงไม่ลงมาโม่งแบบนี้หรอก เพื่อนบางคนก็เหี้ยแบบต่อให้มันยกให้กูเป็นอันดับ1กูยังไม่อยากเป็นเลย เพื่อนอันดับ1หรือต้นฉบับลอกงานอันดับ1ก่อนเถอะ แต่ถ้ามึงมีเพื่อนอันดับ1ในใจอะ เรื่องของเพื่อนคนนั้นไม่มีวันลงโม่งแน่นอน มันจะมีฟิลเต้ออะไรสักอย่างที่มึงจะด่าเขาไม่ลงอะ
เห้อม กูพึ่งมารู้ว่าเพื่อนตั้งแชตกลุ่มที่ไม่มีกูเอาไว้ เหมือนเอาไว้แชร์เฉลยงานแหละ แต่ตอนคอลกลุ่มกันก็พูดด้วยว่าไปดูเฉลยในนั้นกันเองทั้งๆที่กูอยู่ในสายแล้วก็รู้แก่ใจว่าในนั้นไม่มีกู สุดท้ายกูก็เป็นเศษเกินอีกแล้วสินะ //ถึงตอนหลังจะมีคนเชิญกูเข้าก็เหอะ
พวกมึงว่า เหล้ากับบุหรี่อันไหนแย่กว่ากันวะ ส่วนตัวกูว่ามันไม่ต่างกันเลย แต่เพื่อนๆกูเวลากูพูดถึงเรื่องบุหรี่หรือจะไปสูบ แม่งจะทำท่ารังเกียจเหมือนกูเลวมากเลย แล้วก็พูดแซวว่า มะเร็งๆ แต่พอเป็นเรื่องกินเหล้าพวกมันกลับคุยกันแบบเฮฮาเหล้าอันนั้น รสชาติดี ร้านนั้นดี กูก็ได้แต่คิดว่านี่กูเป็นคนเหี้ยเหรอวะ
>>643 เหล้าถ้าดื่มในสัดส่วนที่ไม่มากไป มันมีงานวิจัยว่าให้ประโยชน์ต่อร่างกายด้วยนะ
เหล้ามันเป็นเรื่องของชนชั้นด้วยแหละ ในการเข้าสังคม งานเลี้ยง ในตะวันตกหรือศาสนาคริสต์จะมีการใช้เหล้าใช้ไวน์ แต่บุหรี่เป็นยาสูบของเหล่ากรรมกรมากกว่า
และสุดท้ายคือเหล้ามึงดื่ม มึงก็กระทบคนเดียวไม่เหมือนบุหรี่ที่มึงสูบ แต่คนข้างๆก็มะเร็งแดกไปด้วยอ่ะ
ข้อแนะนํา : สูบซิก้าดีกว่า หล่อเท่ห์
เพื่อนก๊อปงานอีกละ กูคร้านจะด่ามันละ ก๊อปเข้าไป เดี๋ยววันมันไม่มีต้นแบบให้ก๊อปก็ไร้ไอเดีย
กูเกลียดโปรเจ็คงานคู่ชิบหาย แล้วยิ่งคู่กับเพื่อนโคตรอึดอัดจะทวงมากจะอะไรก็ไม่ได้ อยากคู่กับคนไม่สนิทมากกว่า งานแม่งก็ไม่ทำ พอบ่นนิดบ่นหน่อยก็บอกอ่านหนังสือจะสอบ ***แล้วกูไม่สอบเหมือนมึงรึไง พอเร่งส่งก็ก็อปจากเน็ตมา ทั้งที่กูให้แค่หาข้อมูลแล้วสรุปมาใส่ พอถามก็อปจากเน็ตบอกไม่ก็อป แต่พอกูเอาไปค้นแม่งขึ้นมาเป็นตอ Fไปทั้งคู่ละแม่งกูไม่ทำล่ะ
ก่อนนี้เพื่อนโทรมาเล่าเรื่องผัวว่าจะเลิกๆ คุยนานมากเครียดมาก แต่วันถัดมามันโพสลงเฟซหวานชื่น จากนั้นกูเลยรู้สึกเซ็งๆขี้เกียจคุยเวลามันโทรมา รับบ้างไม่รับบ้าง
ล่าสุดแม่งถามทำไมเดี๋ยวนี้ไม่รับสายฯลฯ อยากบอกตรงๆมากเลย
I should die fuckkkkkkkk
กูส่งเฉลยการบ้านให้เพื่อนเป็นpdf ตอนหลังมันเผางานส่งละมันมาบอกกูว่าตอนแรกมันกะจะเปลี่ยนชื่อไฟล์ละเอางานกูส่งเลย โอ้โห กุต้องรู้สึกเป็นพระคุณไหมที่มึงไม่ทำ หลายครั้งแล้วนะที่กะจะเขางานกูส่งอะ คราวหลังถึงจะเสียเวลาชีวิตกู กูจะแปลงเป็นjpegให้หมดแม่ม ให้ไฟล์ก็อปวางดีๆไม่ทำ ไปพิมพ์เองให้หมดไป๊
กูไม่คิดว่าจะเจอคนแบบนี้อีก คนที่กับเรื่องขี้ประติ๋วก็โมโห กูไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าผิดอะไร อีพวกประสาท จัดการตัวเองเถอะ โยนบอมใส่คนอื่นให้เขาเป็นกังวลแล้วตัวเองใช้ชีวิต
เพื่อนที่ผิวแทนชอบโพสว่าตัวเองภูมิใจกับผิวแทน ชั้นไม่ขาวก็สวย บลาๆๆ แต่เวลาลงรูปนี่มึงแต่งซะหน้าขาวเวอร์ทุกรูป คืออะไรวะ...
เพื่อนใส่เลขที่กูในงานกลุ่มวิชาอ.ฝรั่งผิด สุดท้ายกูต้องไปตามแก้เรื่องเองเพราะคะแนนกูหาย มึงควรออกมารับผิดชอบหน่อยนะว่าใส่ผิด มันน่าจะรู้ละอะว่าใส่ผิด แต่ตอนอ.ถามกู มันทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
รู้สึกโดนเพื่อนก๊อปสไตลด์การพูดการพิมพ์ไป อิเหี้ยยย มึงก๊อปงานกูไม่พอ ภาษากูมึงยังก๊อปอีกเหรอ
เพื่อนรู้จักกันมา2ปีตั้งใจรับฟังปัญหาชีวิตกูกว่าเพื่อนที่คบกันมา4ปีอีก ทั้งแนะนำทั้งบ่นเป็นเพื่อนกู ตอนแรกทักไปกลัวกลัวจะรำคาญ สรุปกลายเป็นอยู่คุยเป็นเพื่อนจนกูรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย ขอบคุณที่ทำให้กูรู้ว่ากูมีเพื่อนดีๆอยู่
มนุษย์ร่วมคณะตนหนึ่งแม่งไลน์มาหากูถามว่าวันสอบวันไหนสอบยังไง ทั้งๆที่ตารางก็มีไม่ดู เว็บอาจารย์ก็บอก อ่อใช่แม่งเคยมาให้กูลากเข้าGoogle Classroomเพราะโง่ทําไม่เป็นและไม่พยายามเอง คือชั้นปีกูลงเรียนวิชานี้น้อยเลยไลน์มาหากูมั้งทั้งๆที่กูก็ไม่สนิทกับมัน แกล้งไม่ตอบจะเป็นไรมั้ยว้า กูแค่แคร์ภาพลักษณ์ว่าเป็นคนดีในสายตาคนแปลกหน้าแต่กรณีนี้แม่งน่าปล่อยไม่ให้สอบแล้วดรอปๆไป ดูเป็นพวกชอบใช้ประโยชน์จากคนอื่นด้วย เข้าหาคนแค่หวังความช่วยเหลือ ปรสิตไอเหี้ย
เอ่อถามโม่งไหนก็ได้ ถ้าเราลบแชตมันจะไม่ขึ้นว่าเราอ่านใช่ป่ะ กูจะลบแชตไอนั่น รกไลน์ชิบหาย
แอดเพื่อนชะนีคนนึงในเฟส นางคนนี้เป็นสาววาย นางไม่รับแอดกูมาเป็นปี พอกูเปลี่ยนรูปโปรเป็นหน้าพี่ชายกูแม่งรับอย่างไว
ตอบกูทีว่ามึงไม่รับเพราะกูเป็นชะนี แต่พี่กูหล่อเลยรับใช่ปะ
มีคนแอดเฟสมา แล้วกูเผลอลบคำขอเป็นเพื่อน+ลืมชื่อ กูสามารถค้นชื่อที่แอดเรามาได้ไหมวะ
กูกับเพื่อนความเห็นไม่ตรงกันในบางเรื่องแต่เพื่อนคิดว่ากูเห็นด้วยกับมัน คือกูตามน้ำเก่งเพราะกลัวโดนมันด่า แล้วกูอึดอัดมากเลยทุกครั้งที่คุยกับมันแล้วมันมานั่งดูถูกความเห็นฝั่งของกูเนี่ย กูเคยคิดจะพยายามอธิบายให้มันลองคิดกว้างๆกว่านี้ดู แต่ก็ได้ความมาว่าหัวแข็งขนาดนี้พูดอะไรไปคงไม่ฟังหรอก สุดท้ายแล้วคนที่อึดอัดก็มีแต่กูอะ คือกูสนิทกับมันพอตัว จะมาทิ้งมันเพราะเรื่องแค่นี้ก็ไม่ได้ด้วย
>>665 ลองเลี่ยงบทสนทนาให้มันเออออไปคนเดียวดูปะ จริงๆถ้ามึงพูดตรงๆไปเลยแล้วมันโกรธ ถ้ามันเป็นเพื่อนกับมึงจริงไม่ต้องง้อเดี๋ยวก็กลับมาคุยกันได้ แต่ถ้ามันโกธรยาว มึงเตรียมหาเพื่อนใหม่เลย หรือเพื่อนมึงเคารพเพื่อนคนไหนปะ เคสเพื่อนกูคือมันเชื่อฟังเพื่อนคนนึงมากๆ เชื่อฟังยิ่งกว่าพ่อมันอีก ตอนเพื่อนทำตัวเหี้ยกูเลยไปบอกคนนั้นให้มาช่วยพูดให้แล้วมันก็ยอมปรับนิสัยอะ(ซึ่งกูด่ามันเป็นเดือนแม่งไม่ยอมแก้ สึส)
>>666 >>668 ไม่ คือ ปัญหามีแค่กูรำคาญนี่แหละ 5555555 บางครั้งก็พาลไม่อยากคุยกับมันไปเลย คือมันไม่ใช่เรื่องแนวๆกูชอบแซลม่อนแล้วมันไม่ชอบแซลม่อนไรงี้อะ แต่มันแบบ เพื่อนกูคือคนกินแซลม่อนมันเหี้ยกันทุกตัว แต่กูรู้สึกว่าคนกินแซลม่อนก็ไม่เห็นผิดอะไรเลยถ้าไม่ได้เอาแซลม่อนไปยัดปากคนอื่นไรเงี้ย เรื่องคนที่มันเคารพนี่กูว่ามีก็คือพ่อมันอะ กูไม่เคยคุยกับพ่อมันด้วย อันนี้ก็ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน
กุทะเลาะกับเพื่อนเพราะแค่ว่าตอนทำงานกลุ่มกุแย้งมันเฉยๆ อยูาดีๆก็ไม่พอใจ เดินลุกหนี กลุ่มกุมันก็มีกันแค่นิดเดียว ตัวกุอ่ะไม่อะไร ไท่ได้โกรธไม่ได้อะไรเลย วันรุ่งขึ้นแม่งทำเมินใส่กุ ตอนแรกกุนั่งกับเพื่อนแถวนึง ปกติก็จะนั่งแถวเดียวกัน แม่งเดินฉีกไปนั่งอีกที่แล้วเพื่อนกุก็แยกไปนั่งด้วยแบบเทกุทิ้งเลย เหนื่อยสัด ถ้าจะไม่พอใจขนาดนี้วันหลังกุก็คงขี้เกียจะพูดล่ะ ทำแบบที่มึงอยากทำไปเลยแล้วกัน
กูขอถามความเห็นพวกมึงหน่อย คือมีเพื่อนคนนึงปกติกูให้มันยืมนิยายกูตลอด พวกเล่มละ4-500ขึ้นทั้งนั้น แบบมันรู้ว่ากูซื้อนิยายบ่อยไงเลยชอบมาขอ ทีนี้ล่าสุดกูซื้ออาร์ทบุ๊คเล่มนึงราคาเฉียดๆ2000(ของกำลังมา) คือมันก็เล็งจะซื้อแต่เหมือนชั่งใจอยู่ว่าอาร์ทข้างในจะคุ้มราคาไหม ทีนี้ถ้าของมามันต้องมาขอกูดูแน่ๆ คือมาดูเพื่อตัดสินใจ ถ้าไม่โอเคมันจะได้ไม่ต้องเสียตังงี้ แต่คือกูจ่ายตังแพงชิบเพื่อดูอาร์ทพิเศษข้างในเล่มทั้งๆที่กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคุ้มไหม กูไม่อยากแบ่งมันอะ ถ้าเพื่อนกูมาขอละกูไม่ให้มันดูแย่ปะวะ
มีเพื่อนกูคนนึงที่ลาออกจากงานไปเรียนโทหลายปีแล้ว จนเพิ่งจบไม่นานนี้กำลังหางานใหม่
แล้วเค้าขอเงินเดือนเท่าๆกับกู ซึ่งกูรู้สึกว่ามันเป็นตัวเลขที่เยอะ
ถึงกูไม่จบโท แต่จำนวนประสบการณ์ในสายงานกูเยอะ และกูมั่นใจว่า skill กูถึงรู้ไม่กว้าง แต่เรื่องงานที่ทำก็รู้ลึก
ตอนแรกกูก็ลังเลว่าจะทักดีมั้ย แต่เจ้าตัวดูมั่นมาก กูก็พูดไม่ค่อยออก แถมเค้าจบโท ม. ดังในไทยมา เลยคิดว่าก็คงหางานได้มั้ง
ไปๆมาๆเจ้าตัวก็เริ่มงอแงว่าไม่มีที่ไหนรับมั่ง ข้อสอบเข้ายากทำไม่ได้มั่ง แต่ก็ยังมั่นอยู่ว่าต้องหางานเงินเยอะๆได้
กูก็ว่าจะทักอีกรอบว่าอาจจะขอเยอะไปรึเปล่า นางก็แคปแชทไลน์ที่โดนเพื่อนอีกคนทักมา (แต่อาจจะใช้คำพูดไม่ค่อยดีหน่อย)
ประมาณว่าเหมือนมาพูดให้คนอื่นต่ำลงเพื่อให้ตัวเองดูสูงขึ้น กูก็เลยพูดไม่ออกไปอีก
กูควรพูดดีมั้ยวะ ใจนึงก็ไม่อยากให้ความหวังลมๆแล้งๆ แต่ก็ไม่อยากไปพูดให้เค้ารู้สึกแย่หรือเสียเซลฟ์
รำคาญเพื่อนคนนึงมาก กูเม้นคุยในโพสเพื่อนกู มันตามมากดไลค์กดขำที่กูคุย แถมประจบรุ่นพี่เก่งชิบ พอกูหาโอกาสคุยกับรุ่นพี่ได้แม่งมาเสือกโพสที่กูคุยกับพี่ตลอด เวลากูหวีดเมนมัน(ที่เป็นเมนรองกู)แม่งทำยังกับกูแย่งแฟนมัน เชี่ยไรเนี่ย กูจะหวีดใครก็เรื่องของกู พอรุ่นพี่หวีดเมนมันบ้างแม่งพี่คะๆ เนอะๆ โถอี ไม่เรียกประจบเรียกว่าไร
กู >>675 แวะมาอัพเดตว่านางบอกว่าได้งานแล้ว เงินเดือนเท่าๆกับกู ซึ่งกูก็อึ้งนิดๆว่าหาได้จริงๆด้วย
ไม่ปฏิเสธนะว่ากูแอบรู้สึกจึ้กนิดนึง แต่ก็พยายามไม่ตัดสินคนอื่นด้วยสิ่งที่ตัวเองเห็นอย่างเดียว เค้าเรียนจบโทมาได้ก็ต้องมีดีบ้างแหละ
ก็ได้แต่หวังให้นางไปรอดกับงานนะ จได้ไม่ต้องมางอแงใส่กูเพิ่ม 555
เพื่อนกูเบียวว่ะ ก่อนหน้าเบียวเป็นผู้ดี เดินกุมมือ บอกจะไม่พูดคำหยาบแต่หลุดใส่กูตลอด ทานอาหารต้องห้ามคุย เช็ดปากแบบเก๊กๆ ผ่านไปวันเดียวกลับมาเป็นเหมือนเดิมเลิกละเป็นผู้ดี ล่าสุดหนักกว่าเดิม เบียวเป็นเจ้าหญิงเลยจ้า กลับมาอยู่ความจริงได้แล้วสึส นึกว่าตัวเองเป็นชนชั้นสูงจริงๆไปแล้วเหรอวะ
กุเหนื่อยกับการที่มีเพื่อนต่างเพศทีไรแล้วจะโดนชอบทุกทีเลย พอเริ่มสนิทกันก็ชอบกุเฉย บางคนกุก็รู้ตัว บางคนก็ไม่รู้ตัว แต่กุพยามแสดงออกชัดเจนมากๆว่ากุไม่ชอบใครเลย กุไม่ต้องการคนรัก แต่ก็ยังมีคนดันทุรังตลอด ปลเวกุแค่รู้สึกเหมือนกุโดนหักหลัง จากความจริงใจในฐานะเพื่อน (ไม่ได้ทำอะไรที่เป็นการให้ท่า อ่อย ให้ความหวัง) กุท้อมาก
บางคนก็พยามยัดเยียดจนอึดอัดมากจนอยากจะอ้วกออกมา เหนื่อยว่ะ ต้องเลิกคบคนอีกกี่คนวะ กุอยู่แบบนี้ไม่ได้จริงๆ
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบาย
>>688 กูเข้าใจในมุมกลับอ่ะนะ มึงอาจจะเป็นคนมีสเน่ห์
กูก็อาจจะเป็นประเภทที่มึงไม่ชอบก็ได้ คือ เคยจีบเพื่อนตัวเอง
หลังๆ เลยแบบจีบคนไม่ค่อยรู้จักดีกว่า คนรู้จักมากๆ ก็ไม่จีบละ
ปัญหาคือแม่งยาก จีบคนที่รู้จักผิวๆ แม่งไม่มีข้อมูลเยอะนี่หว่า แล้วเค้าก็จะคิด ไอ้นี่รู้จักไม่ทันไรก็จะจีบละเหรอไรงี้
>>689 กุว่ามันแล้วแต่คนว่ะ ถ้ามึงจีบคนแบบกุที่ไม่มีวันเปิดใจให้ใคร โอเค อย่าหาทำ ถูกต้อง
แต่กุว่าการที่แบบเข้าไปทำความรู้จักหลักไม่กี่เดือนแล้วออกตัวว่าจีบ กุว่ามันดูโอเคกว่าการที่แบบเข้ามาเป็นเพื่อนเป็นปี แล้วก็คือกุจีบมึงนะ อันนี้กุรู้สึกเหี้ยมาก เหมือนโดนตบหน้ากลางห้าแยกลาดพร้าว สำหรับกุนะ คือตัวกุอ่ะ ตัดคนออกจากชีวิตจนชินละ แต่กุแค่สงสารคนที่มาจีบ แบบ ลาก่อยน้า 5555555 เข้าใจป่ะ เหมือนบอกแล้วก็ยังทำ บ้าป่าว
แซวยังไงให้ไม่กระทบผู้หญิงวะ
เพราะกูเข้ากลุ่มมาทีหลังสุด สุดท้ายกูก็เป็นได้แค่คนนอกสินะ เขาคบกันมาหลายปีแล้วชวนกูเข้า แต่กูอยู่ในกลุ่มนี้มา3ปีแม่งไม่ได้ทำให้กูรู้สึกสนิทขึ้นเลยว่ะ ตอนนี้ถึงกูมีเพื่อนแต่คนที่กูสามารถคุยได้แบบสนิทจริงๆคือไม่มีเลย เหมือนสนิทแต่ยังไงกูก็เข้าไม่ถึงสังคมของพวกนั้นจริงๆว่ะ หรือเพราะกูเล่นเกมคนละแนวอยู่คนเดียววะ กูต้องแบบยอมเล่นเกมตามเพื่อให้สนิทขึ้นเหรอวะ
มีเพื่อนคนหนึ่งที่อยากเข้าคณะนึงมากๆแต่ติดตรงที่ว่าเพื่อนไม่มีเงินทุนในการไปเรียน(คณะที่ว่าคือเกี่ยงกับศิลปะต้องไปดรออิ้ง) แล้วเพื่อนมันก็พยายามมากๆแต่สุดท้ายมันก็ไม่เก่งเท่าคนที่ไปเรียน แบบมันไม่ได้คณะที่ชอบ นี่โกรธก็โกรธ ทำไมมันเหลื่อมล้ำกันขนาดนี้วะ สงสารก็สงสารเพื่อน
>>700 ความพยายามยาม ถ้ามันไม่ถูกจุดมันก็ไม่เห็นผลเหมือนกันนะมึง เพื่อนมึงไปฝึกดรออิ้งเองแล้วมันไม่ถูกจุดหรอเปล่า งานศิลปะพวกนี้สักแต่ฝึกเองคนเดียวไม่ได้นะ มึงต้องหาคนมาคอมเม้นงานด้วย ว่าที่ฝึกไปน่ะ มันผลตอบรับออกมาเป็นยังไง ฝึกคนเดียวดูงานตัวเอง บางทีมันไม่ได้หรอก ยังไงให้เพื่อนสู้ๆต่อไป ลองฝึกฝนหลายๆวิธีดู
//กูเองก็ไม่มีเงินติวสอบเข้าคณะศิลปแต่สอบเข้าได้ อาศัยฝึกฝนเอง ดูยูทูป อ่านหนังสือติวเส้น ขอคำแนะนำจากหลายๆ คนมาคอมเม้นที่ตัวเองวาด
ส่วนใหญ่คนที่เกิดมาในครอบครัวฐานะไม่ดีจะไม่อยากให้เรียนด้านนี้ด้วยซ้ำ เขาอยากให้เรียนอาชีพที่หางานได้ชัวๆเป็นที่ต้องการในตลาดแรงงาน เผลอๆไม่สนับสนุนยังกีดกันอีก บางคนไม่ให้ลูกตัวเองต่อมหาลัยให้รีบจบมาทำงานเลยด้วย
>>702 อันนี้เห็นด้วย แล้วเพื่อนคนนี้มันก็มีรายได้ต่อเดือนเหยียดหมื่นเพราะได้จากการวาดรูปนี่ละ มันก็ชั่งใจอยู่ว่าจะเรียนดีไหม นี่ก็ช่วยเต็มที่คอมเม้นงานหรืออะไร แต่เหมือนกูคอมเม้นได้ไม่สุดเพราะยังไงก็ไม่ได้มีประสบการณ์เหมือนพี่ติวด้วย ยังไงมีคนไกด์ให้มันก็คงดีกว่า
กูมันโง่ ควาย ปัญญาอ่อน ชีวิตบัดซบ
ถ้าเราไปอยู่ที่ไม่มีใครรู้จักเราตัวคนเดี่ยวงี้ แบบตจวงี้ จะหาเพื่อนยังไงวะ
>>712 พูดยากว่ะ กูยังไม่ทำงาน อย่างวิธีหาเพื่อนจากการติ่งของกูคือเอากู๊ดมาใช้ให้คนเห็นอะ(อันเล็กๆพอนะ พกจ.ไรงี้ก็ได้) แล้วมันจะดึงคนที่ติ่งแบบเดียวกันเข้าหามึงเอง แต่สายงานมึงโอเคกับคนติ่งไหมเนี่ยสิ ถ้าไม่เอาเรื่องติ่งก็มึงชอบนิยายหรือชอบอะไรก็ลองเอามาทำๆให้คนเห็นเผื่อจะเปิดประเด็นคุยได้
กูเพิ่งทะเลาะกับเพื่อน อยู่ๆ เขาก็โกรธ ซึ่งกูไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโกรธเรื่องอะไร จะคุยด้วยก็ไม่ยอมคุย ตอนนี้มารู้ว่าเขาฟังมาจากใครก็ไม่รู้ว่ากูเอาไปพูดลับหลัง อย่างนั้นอย่างนี้ ตัวกูมั่นใจว่สไม่เคยทำ แต่เขาไม่ฟังเหตุผลกูด้วยซ้ำ
>>714 ต้องเลือกว่าจะพยายามคืนดี หรือกำหนดให้เป็นศัตรูไปเลยเว้ย
ถ้าพยายามคืนดี แล้วเราไม่รู้สาเหตุ อันนี้ต้องใช้เวลา ทำตัวเอาใจใส่เขาหน่อย เวลาพูดกับเขาก็ใส่พลังสดใสเป็นพิเศษ ทำงานด้วยกันก็มีน้ำใจเป็นพิเศษ ผ่านไปซัก3-4เดือนมันต้องเห็นผลบ้างแหละ (จากประสบการณ์ส่วนตัว) แต่ถ้าเอาใจมากเกินไปมันก็จะเหนื่อย ดังนั้นก็หาจุดที่พอดีๆละกัน
หรืออีกตัวเลือก ก็กำหนดให้เป็นศัตรูไปเลยก็จบ มันเกลียดคุณ คุณก็เกลียดมันกลับไปเลย ไม่ต้องสนใจให้เสียความรู้สึก แต่มีศัตรูในที่ทำงานมันก็จะมีการปะทะให้เหนื่อยบ้างเป็นครั้งคราว
กูรู้สึกแย่เวลามีคนอันเฟรนในเฟสกับอันฟอลในทวิตเตอร์ว่ะ พวกเขาแอดกูมาเอง ส่วนกูก็ไม่ได้คุยอะไรกับพวกเขามากมาย นานๆจะกดไลค์ให้ซักที หรือที่กูรู้สึกแย่เป็นเพราะกูมีปมเรื่องเพื่อนน้อย เคยโดนเพื่อนหักหลังรึเปล่านะ
กูมีเคยมีเพื่อนคนนึง รู้จักกันมาหลายปี กูหลวมตัวไปเป็นคนคุยกับน้องของมันทั้งที่น้องมันหลายใจสัส ทำเหมือนกูเป็นตัวเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ กูเสียใจมาก เลยพูดว่า "น้องคิดว่าพี่สนุกนักหรอ" จนน้องมันเอาเรื่องนี้ไปคุยกับพี่มัน พี่มันก็ชอบยกประโยคนี้มาพูดเป็นเรื่องตลกกันสองคน กูเห็นมาหลายครั้งแล้ว แต่กูไม่พูด มาจนถึงวันที่กูทนไม่ได้ กูเลยถามแม่งว่า พวกมึงตลกมากป่าว สรุปน้องมันฝากเพื่อนกูมาขอโทษ ซึ่งเพื่อนกูก็แคปแต่ประโยคที่น้องมันขอโทษมาให้ โดยไม่มีคำพูดอะไรใดๆ ไม่มีคำขอโทษจากเพื่อนกูซักคำ ทั้งที่มันเป็นคนเริ่มก่อน ทำไมมึงถึงหน้าด้านขนาดนี้วะ กูเลยตัดสินใจเดินออกมา ขอบายว่ะ นิสัยแบบนี้ กูไม่เสียดายมึงเลยซักนิด ไอคนเฮงซวย
กูไม่เคยคิดไม่ดีกับมึง ไม่เคยนินทามึงลับหลัง ไม่เอาเรื่องที่มึงเสียใจมาพูดตลกเลย กูจำวันเกิดมึงได้ ทั้งที่ใครๆก็ลืมวันเกิดมึง กูให้ความช่วยเหลือมึงหลายอย่าง แต่กูคงดีไม่พอสำหรับมึง โชคดีนะ ขอให้มึงเจอมิตรภาพที่แท้จริง ไอเหี้ย
>>716 บางคนเค้าแค่มาหายอดฟอลกลับปะ? บางคนคิดว่าฟอลไปซักพักก่อนพอเนียนๆ ค่อยอันฟอล เผื่ออีกฝ่ายไม่ทันสังเกตจะได้ฟอลต่อไป บางคนมีความคิดว่าการมียอด follower มากกว่า following จะดูเท่ดูเซเลบไรงี้อะแก อย่าไปคิดมาก / ของกูล็อก account เป็น private แล้วเขียนตรงโปรไฟล์เลยว่าไม่ต้องมาฟอลเพื่อเพิ่มยอด เพราะไม่ฟอลกลับจ้ะ twitter เพิ่งฉลอง 10 ปีให้กูไม่กี่วันมานี้เอง ยอด follower กูคือ 12 คนถ้วน ถถถถ
เห็นเพื่อนเปลี่ยนสไตล์การพิมพ์มาคล้ายตัวเองแล้วรู้สึกแปลกๆว่ะ ไถเฟซตอนแรกกูนึกว่าตัวเองไปเม้นโพสใครวะ สรุปคนเม้นคือเพื่อนกู เหมือนแบบนึกว่าตัวเองพิมพ์อะ รู้จักมาหลายปีคือมันไม่เคยพิมพ์แบบนี้ พวกวิธีพูด+อิโมจิคือกูชัดๆ เชี่ยไรเนี่ย ก๊อปไอเดียงานวาดกูไปไม่พอ เดี๋ยวนี้มาลอกกระทั่งสไตล์การพิมพ์กูแล้ว
>>727 กูไม่รู้ว่าสไตล์ที่>>724 พูดคือยังไง แต่ใครจะโง่พอเอาวิธีพิมพ์ที่มันแสดงว่าเป็นตัวเองบนดินลงมาใต้ดินวะ ใช้สมองบ้างนะ
>>724 เพื่อนมึงน่าจะติดสไตล์มึงมามั้ง ยิ่งคุยกันบ่อยก็ซึมซีบกันมา เอามาบ่นในนี้คงไม่ชอบขี้หน้าเพื่อนอยู่แล้วปะวะ ลองห่างๆมันสักพักถ้าเพื่อนกลับกลับไปพิมพ์แบบเก่าก็คือติดมึงมาแหละ //จากกูที่เคยรู้สึกคล้ายๆมึง
โคตรหงอย เพื่อนในกลุ่มอยู่หอในกันเกือบหมด มีแค่กูกับเพื่อนอีกคนที่อยู่หอนอก เวลาไปเรียนก็ไปพร้อมกัน แต่ล่าสุดมันติดหอในแล้ว เหลือแค่กูคนเดียวที่อยู่หอนอก จะให้ย้ายไปหอในด้วยก็ยังไงอยู่ ไลฟ์สไตล์มันไม่ใช่ แถมยังชอบอยู่คนเดียว จะเหมาห้องก็ราคาพอกับหอนอกห้องดีๆเลย นึกสภาพตอนได้กลับไปเรียนที่มอ พวกมันคงไปสนุกกันหลายๆที่ กินข้าวเย็นกันแถวนั้น เผลอๆก็นัดกันอ่านหนังสือสอบที่คอมมอนรูม มีแค่กูคนเดียวที่แยกกลับคนละทาง ถึงจะพยายามคิดว่าทนอีกแค่ปีสองปีก็เรียบจบแล้ว แต่ก็ยังอดรู้สึกโหวงๆไม่ได้อยู่ดี เฮ้อ
กูอึดอัดว่ะเพื่อนโม่ง เพื่อนสนิทกูแม่งจีบคนนึงแล้วปรึกษากูตลอด ถึงขั้นให้กูช่วยตอบแชทแทน กูรู้สึกเหมือนกูเป็นคนจีบเองอ่ะ ไม่ใช่ไรนะ กูมองว่าถ้าเพื่อนกูอยากให้เขาชอบก็ควรใช้ตัวตนของตัวเองป่าววะ แต่กลัวว่าถ้าบอกเพื่อนไปงี้มันจะเสียน้ำใจว่ะ
ขอบ่นนิดนึง ไม่รู้ว่ามาถูกห้องมั้ย คือกูมีเพื่อนคนนึงคลั่งMBTIมากๆแบบไม่ว่าจะพูดถึงอะไร เช่นคุยเรื่องเพื่อนที่ทะเลาะกัน หวีดอนิเมะ หรือวางแผนการเรียน เพื่อนจะโยงเข้าMBTIหมดเลย เช่นคนนี้เค้าทะเลาะกันเพราะใช้ฟังก์ชันนี้ของไทป์นั้นบลาๆๆๆ ซึ่งตอนแรกกูก็ไม่ได้อะไรมาก เพราะกูเองก็เคยอ่านเรื่องMBTIมาเยอะแต่อ่านแบบขำๆอ่ะ ไม่ได้เอามาโยงชีวิตจริงมาก ไม่ได้มองคนรอบตัวเป็นไทป์ๆเพราะกูไม่ได้รู้สึกว่ามันตรงขนาดนั้น ตอนแรกๆที่เพื่อนมาพูดกูก็รู้สึกเฉยๆไม่ได้ตอบอะไรมากแต่ก็ไม่ได้รำคาญเพราะอย่างที่กูบอกไปว่าไม่ได้เชื่อMBTIมาก มองเป็นเรื่องทั่วๆไป แต่ตอนนี้คือกูรำคาญมากอ่ะ แบบคุยทีไรก็มีแต่เรื่องนี้ แล้วเพื่อนคนนี้ก็เป็นคนพูดไปเรื่อยๆไม่ได้สนใจผู้ฟังเท่าไหร่อยู่แล้วด้วย ถึงกูแสดงออกว่าไม่จอย แบบตอบอ่าๆอืมๆเพื่อนก็ไม่หยุดอ่ะ แล้วคือกูรู้จักเพื่อนคนนี้มานาน ไม่อยากทำให้เพื่อนเสียใจเลยไม่รู้จะบอกยังไงดีให้เพื่อนเลิกคลั่งMBTI หรือกูไม่ควรบอกควรทนไปเรื่อยๆ
>>731 มึงควรบอกว่ะ ตามที่มึงพูดเลย ถ้าเพื่อนมึงอยากจีบจริงๆก็ต้องมีปัญญาหาวิธีตอบแชตให้ได้แหละ ถ้าทำไม่ได้ก็เรื่องของมันละ อยากจีบแต่ไม่พยายามด้วยตัวเอง อีกหน่อยคบกันละมึงอาจจะต้องช่วยเพื่อนตอบแชตแฟนอีก
>>732 เคยลองเกริ่นๆไปสักนิดยังอะ แบบมันไม่ได้มีผลกับชีวิตขนาดนั้น ถ้าเพื่อนมึงวิเคราะห์พวกนี้ละเป็นผลดีกับตัวเองทำให้รู้ว่าควรเข้าสังคม/ปรับปรุงตัวเองยังไงก็ปล่อยๆมันไปเหอะ แต่ถ้าแค่เวิ่นเว้อเอาเท่ว่ากูมีความรู้อย่างเดียวแต่ไม่เอามาปรับใช้ก็บอกมันไปเถอะว่ารำคาญ พูดไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร
กูกำลังจะขึ้นมหาลัย แถมดูยังไงก็คนละที่กับเพื่อนด้วย คือเพื่อนคนนี้แบบรู้จักมา3ปีได้ขนาดมีช่วงนึงเคยสนิทกันมากด้วย แต่หลังๆก็ห่างๆกัน(แต่ไม่ได้ห่างเพราะทะเลาะนะ แบบต้องแยกกลุ่มทำงานบ่อยเลยห่าง) มีแค่ช่วงปีล่าสุดที่เลือกคณะตรงกันเลยกลับมาคุยกันเยอะขึ้น จนเพื่อนเปลี่ยนแนวคณะก็กลับไปนานๆคุยทีอีก คือมันก็เป็นเพื่อนที่น่ารักคนนึงอะ แต่กูรู้ตัวว่าเป็นคนรักษาคสพ.กับเพื่อนที่ต้องห่างกันนานๆไม่เก่ง กูกลัวว่าสักวันกูจะเป็นแค่เพื่อนเก่าที่เปิดแชตก็ลังเลว่าจะคุยไรดี ทักไปจะรำคาญไหม กูอยากคบมันไปนานๆแต่พอแค่ครึ่งปีที่ผ่านมาห่างๆกันไปกูยังคิดไม่ออกเวลาจะทักมันไปเลย
เวลาเพื่อนที่เคยสนิทแต่ไม่ได้คุยกันมาเป็นสิบปีทักมาเมิงทำยังไงกันวะ กูบางทีก็มีความทรงจำไม่ดี หลังๆมากลัวเจอชวนไปงานแต่งงานด้วย เสียเวลาเสียเงิน ไปนั่งอึดอัดในงานอีก ไม่ได้เจอมาสิบปีไม่รู้จะคุยอะไร ไม่ชอบอัพเดตชีวิตตัวเองด้วยว่ะ
กูมีรุ่นน้องคนนึงเล่นเกมด้วยกัน ไม่ได้สนิทมาก(ประมาณว่าสายรหัสของเพื่อนสนิทกู)แต่บังเอิญเล่นเกมเดียวกันแล้วน้องให้กูไปแบกบ่อยๆ กูก็ว่างๆเลยไปช่วย แต่หลังๆคือกูรำคาญน้องคนนี้มาก คอลดิสคอร์ดกันเวลาเล่นแต่ชอบทำเมินเวลากูคุยด้วยอ่ะ เช่นกูกำลังพูด/ชวนคุยเรื่องนึงอยู่ละถามความเห็น(เช่นแกว่าทำแบบนี้ๆดีมั้ย)(ส่วนใหญ่ที่กูพูดถึงจะเป็นเรื่องเกมนั่นแหละ) นางจะทำเป็นไม่ได้ยินคำถามกูแล้วก็ถามคำถามอื่นที่ไม่เกี่ยวอะไรกันเลยหรือตัดบทชวนคุยเรื่องอื่นแทรกขึ้นมา กูเคยคิดว่าอาจจะไม่ได้ยินกูจริงๆเลยทำแบบนั้น(แบบเน็ตกูอาจจะไม่ดี) แต่คือเป็นบ่อยจนหลังๆกูถามว่าได้ยินพี่มั้ยเนี่ย นางก็ตอบว่าได้ยินๆ แต่ไม่ตอบที่กูชวนคุยอ่ะ ซึ่งกูเองก็ตอบนะเวลานางถามแทรกขึ้นมา ไม่อยากให้เสียบรรยากาศ แต่นางไม่เคยแคร์สิ่งที่กูถามหรือชวนคุยเลย กูทั้งรำคาญทั้งอึดอัด เหมือนไม่ได้คอลกันแต่เป็นกูไปนั่งฟังนางพล่ามโดยไม่ได้พูดอะไรได้แต่เออออตามนาง กูทำยังไงดี นางเป็นน้องในมหาลัยด้วยจะทำเป็นเมินใส่เวลานางมาชวนเล่นก็ไม่ได้ แล้วกูก็เข้าเกมบ่อยจะบอกไม่ว่างนางก็คงคิดว่าแปลกๆ แนะนำข้ออ้างให้กูที หรือแนะนำวิธีอื่นก็ได้ กูอึดอัดไม่อยากเล่นกับนางแล้ว
>>740 ไม่ต่างจากเพื่อนกูเลย เวลาแบกให้นี่ระริกระรี้ พอไม่มีเรื่องไรนี่แทบไม่เห็นหัวกู กูก็เหมือนมึงที่ออนบ่อย หลังๆกูบอกตรงๆเลยว่าไม่แบกแล้ว กูต้องฟามให้ตัวเอง กูอ้างว่าฟามคนเดียวมันคุ้มกว่าเพราะexpที่ได้ไม่ต้องหารกับคนอื่นอะ เกมที่มึงเล่นมันบังคับเล่นหลายคนปะ หรือคนเดียวก็ได้ มึงลองหาขออ้างที่เล่นคนเดียวละมันคุ้มกว่าเล่นหลายคนไปบอกน้องมันดู ถ้าน้องมันมีเหตุผลคงไม่โกรธมึงหรอก หรือไม่ก็ไปเกาะให้คนอื่นแบกแทน
ไหนๆพูดเรื่องนี้ละกูก็บ่นเพื่อนกูหน่อย ตอนไปแบกมันจะเป็นซัพให้กู แต่เป็นซัพที่โคตรแย่ กูพาฟามละจะทำคอมโบตีให้ด่านจบไวๆ มันเป็นซัพที่มาขัดคอมโบกู ซัพเหี้ยไรของมึงเนี่ย ปกติกูเล่นคนเดียว1นาทีจบ ลงกับมันนี่แดกไปเกือบ4นาที ไม่ใช่ไรนะ 3นาทีนั่นคือกูวิ่งตามมอน กูตีของกู มันแม่งผลักมอนกระเด็น กูต้องวิ่งตามเช็ดให้ เพื่อนเวง กูบอกแล้วด้วยว่าอย่าขัดคอมโบจะได้จบด่านไวๆ สรุปแม่งก็ขัดตลอดแถมดาเมจมันแรงมากมั้ง
สมมุติถ้ามีเพื่อนผชบอกกับผญว่า เหมือนกับคนที่เคยชอบหรืออะไรทำนองนี้ แต่ไม่ได้ชอบผญคนนี้มันแปลกๆปะ
มีอย่างนึงที่สงสัยมาซักพักละเกี่ยวกับเพื่อนคนญี่ปุ่น เป็นเหมือนกันหลายคนเลย คือเค้าจะไม่คอมเมนต์ไม่ไลค์โพสต์เรา ซึ่งอันนี้ไม่ได้หิวคอมเมนต์หิวไลค์แต่อย่างใด เข้าใจว่าถ้าไม่สนใจไม่ถูกใจก็ไม่จำเป็นต้องเมนต์หรือไลค์ แต่ที่ไม่เข้าใจคือเค้าชอบทักแชตมาเพื่อเอาเรื่องที่เราโพสต์มาคุยในแชต บางทีถึงขั้นแคปหน้าจอโพสต์เรามาแปะใน DM ก่อน แล้วค่อยคุยเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆ ก็เลยงงว่า อ้าวว แล้วจะแคปมาแปะทำไมในแชตให้ยุ่งยาก ทำไมไม่เมนต์ในโพสต์ไปเลยล่ะ ซึ่งโพสต์เราก็ไม่ได้เป็นโพสต์เรื่องลับล่อแหลมอะไรที่ต้องมาแอบถามส่วนตัวไม่อยากให้ใครเห็นเลยนะ โพสต์รูปของกิน คาเฟ่ ทั่วไปนี่เลย
แล้วก็ไม่ได้เป็นแบบนี้คนเดียวด้วยนะ เป็นคล้ายๆ กันแทบทุกคนเลยที่เป็นเพื่อนคนญี่ปุ่น แต่ถ้าเป็นคนไทย ถ้าเห็นเราโพสต์เรื่องที่เค้าสนใจเค้าก็จะคุยในเมนต์เลยเนอะ ก็เลยสงสัยว่ามันเป็นวัฒนธรรมการใช้ SNS ของคนญี่ปุ่นเหรอ???
>>747 ขอบใจมากเลย ถ้าเจอแค่บางคนอาจจะคิดว่าแล้วแต่คน แต่ที่ตัวเองเจอนี่แทบทุกคน (ยกเว้นแค่คนที่อยู่ไทยจนนิสัยนางไทยไปแล้ว 555) สลับกันคือคนที่ไม่ได้เป็นเพื่อน ไม่ได้คุยแชตกันประจำ เค้าจะเมนต์ในโพสต์ปกติเลย ก็เลยสงสัยไปว่าหรือวัฒนธรรมญี่ปุ่นเค้าคือถ้าสนิทๆ กันคุยแชตกันอยู่แล้ว จะมาคุยในแชตแทน จะไม่คุยในโพสต์ ส่วนพวกเมนต์ในโพสต์เอาไว้สำหรับขาจรที่ไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัวไรงี้ซะอีก
กูมีเพื่อนประสาทแดก บางทีไลน์มาเมื่อห้านาทีก่อน กูไม่ได้ตอบ มันโทรมา ทั้งโทรไลน์ ทั้งโทรปกติ พอกูไม่ได้รับ มันรัวสตกมาสามร้อยกว่าข้อความ คือบางทีกูก็ไม่ได้จับโทรศัพท์อะ กูวางไว้ละก็ออกไปข้างนอกงี้ กูรำคาญ ต้องทำไงดี
เพื่อนอินกับเพคโยกย้ายจนจะหนีกูไปแคนาดาแล้ว รู้สึกเส้าที่โดนเพื่อนเท ทำไงดี:(
ขอฮาวทูมีเพื่อนในดิสคอร์ดหน่อยค่ะ คือหาเพื่อนได้ยังไง รู้ได้ไงว่าต้องเข้ากลุ่มไหนแล้วเขาจะคุยกับเราอ่ะะ
กุเป็นตนที่ไท่ได้ทีเพื่อนอะไรที่ม.ว่ะ คทอสนิทกับเพื่อนม.ปลายมากกว่า คนที่ม.สำหรับกุเป็นแค่คนรู้จักมากกว่า นิสัยเข้ากันไม่ได้แถมเซคกุแม่งผีบ้า ม.กุมันเป็นม.ที่จัดวิชาเรียนให้นักศึกษาแม่งเลยเจอแค่คนเดิมๆ ส่วนมากก็เป็นคนในเซคตัวเองเกือบ100% แต่ม.เสือกชอบสั่งงานกลุ่ม ห่าเอ้ย คนในเซคกุประสาทแดกมาก มีที่คุยได้อยู่บ้าง แต่อยากย้ายม.ชิบหาย อยู่แล้วอึดอัดสัดๆ
โอ้ยอยากตัดเพื่อนคนนึงออกไปชิบหายงานกลุ่มทำคุณภาพแย่มากละคือไม่ช่วยโดนให้เหตุผลว่าทำไม่เป็นไม่รู้งั้นงี่เหมือนมันไม่ได้อ้างอะมันซื่อบื้อจริงๆและเพื่อนในกลุ่มกุคือแบบเหมือนกลัวมันเสียความรู้สึกอะกุเหนื่อยชิลหายงานกลุ่มแต่ละทีคะแนนลดก็เพราะแม่ง ไอเหี้ย
เบื่อเพื่อนกูชอบเลียนแบบกูอะ ไม่รู้จะพูดยังไงดี เช่น กูโพสนั่นนี่ แปะรูปนั่นนี่ลงโซเชี่ยล ไม่นานก็เลียนแบบกูโพสบ้าง แคปชั่นเหมือนของกูบ้าง กูวาดนั่นนี่ก็วาดเลียนแบบกู เหนื่อยใจไม่รู้จะเริ่มต้นพูดยังไง
ปีนี้เรื่องเพื่อนทำกูซวยหนัก ๆ เลยว่ะ ขอระบายหน่อย
1.เพื่อน A ทำรถกูเป็นรอย เปิดประตูไปขูดกับขอบฟุตบาท ขอบประตูรถเป็นรอยยาว มันทำแค่ขอโทษ แสดงความเสียใจ เคลมประตูทำสีไม่คุ้ม ได้แต่ปล่อยไว้ ทำใจยาว เพื่อน A ครบมานานตั้งแต่สมัยประถม จนทำงาน มีอาการทางจิตและประสาทร่วมด้วย ตอนนี้ไม่คุยไม่ติดต่อ ถามมาตอบไปแค่นั้น
2.เพื่อน B มันติดโควิดจากแฟน ไปแถวที่เสี่ยงมีเชื้อ ชวนกูไปกินเหล้า แรก ๆ กะจะไม่ไปล่ะ คยั้นยอกูนั้น จนใจอ่อนยอมไป 2-3วันหลังจากนั้น โทรมาบอกกรูติดโควิด ผลจากนั้น กูโดนกักตัว 14 วัน ที่บ้านโชคดีที่กูไม่ติดโควิด และที่ทำงานให้กู WFH ยาว จนถึงสิ้นเดือน กระทบเรื่องงานสัด ๆ กูมาหลัง ๆ ว่ามันปิดทามไลน์ไม่บอกคนอื่น ๆ กูจะเลิกคบเลี่ยงได้เลี่ยง
ส่วนเพื่อนร่วมงานไม่นับนะ กูไม่เคยนับเป็นเพื่อนอยู่แล้ว
เพื่อนรักแม่งยืมโทรศัพท์กูไปใช้แล้วมันเปลี่ยนรหัสเครื่องกูว่ะ แถมยังเปลี่ยนวอลเปปเปอร์อีก
กูกำลังจะออกไปฝึกงาน แล้วมันมีเซ็นยินยอมอะไรซักอย่าง แล้วเพื่อนมันไม่เห็นด้วย ซึ่งกูเฉยๆไม่เห็นด้วยก็เรื่องของมึง แล้วอยู่ดีๆมันก็มาใส่ๆอารมณ์กะกู กูก็ตอบไปตามความคิดกูอะว่ากูเฉยๆกูแค่อยากฝึกงาน กูคงเซ็นๆไป แม่งก็ด่ากูเฉย เหมือนกูมันเหี้ยมากที่คิดงี้ บอกไม่ต่างอะไรกะอาจารย์ที่ไม่คิดถึงเด็ก ไปเรื่อยยันบอกเหมือนเรื่องแนนโน๊ะ ที่กูไม่ได้ดู พอบอกให้ไปคุยกะอาจารย์เลยว่าไม่โอเคมีทางอื่นหรือมีอะไรอีกมั้ย แม่งก็ด่ากูบอกทำไม่ได้หรอกกูก็รู้ เอ้า อิสัด ตกลงจะยังไง คือมึงอยากบ่นอยากถามแต่ไม่กล้า เลยมาลงกะกู กูเป็นกระโถนรองรับอารมณ์มึงหรอ กูเลยตัดรำคาญทักไปถามอาจารย์ให้เลย แล้วทำมาเป็นมึงไม่ต้องถามก็ได้นะ สรุปมึงจะเอายังไง อีควาย
นัดกูไปแดกข้าวกับกิ๊กมันสองคนแล้วก็เริ่มข่มกูโชว์แฟนว่ะ เลิกคบเรียบร้อย
กูมีเรื่องมาปรึกษาว่ะโม่ง
คือเกริ่นก่อนว่ากูเป็นอินโทรเวิร์ทเหี้ยๆ แต่กูมีเพื่อนนะ แต่ด้วยความที่กูอินโทรเวิดเนี่ย กูเลยอินดี้ไม่ตอบแชทพวกแม่งบ้าง เพราะบางทีกูก็ต้องการเวลาที่กูอยู่คนเดียว ไม่ปฎิสัมพันธ์กับใคร
ละคราวนี้แม่งมีเพื่อนคนนึงที่แม่งชอบตื๊อกูให้ตอบ โทรมา ทักมาเยอะๆ กูนึกว่าเรื่องสำคัญ ความจริงไม่มีเหี้ยไรเลยสัด ทั้งๆที่แม่งรู้ว่ากูเป็นแบบนี้ แล้วแม่งก็ตัดพ้อทำให้กูรู้สึกแย่ที่กูไม่ตอบมัน แต่พอมันเป็นอย่างงี้กูไม่อยากคุยกับแม่งเข้าไปอีก คือมันเป็นคนดีนะ แต่ติดแค่ตรงนี้อะ
คือกูอยากรู้ฝั่งที่ชอบทำแบบนี้กับเพื่อนอินโทรเวิร์ทว่ามึงทำแบบนี้ไปทำไมวะ กูอยากรู้จริงๆอะ เพื่อให้มันปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างงี้หรอ ละกูควรแก้ปัญหายังไงดี บอกมันดีมั้ย
โม่งจ๋าช่วยโหวตให้กูหน่อยย ว่ากูควรทําไงงง
เพื่อนมันอาสารวมรายงานให้ แต่ทํางานได้ชุ่ยมาก จนกูไม่รู้ว่าจะบอกมห้มันไปแก้ยังไงเพราะเยอะชิบหาย กูเลยทําเองเลยแต่ทีนี้จะ
1 ส่งกลับไปให้เพื่อนดูว่า อ่ะมึงกุแก้แล้ว มึงมห้ช่วยดูแต่มันผิดเยอะ กูเลยแก้ให้นะ ส่งอันนี้นะ (ข้อดี:พูดความจริง//กูไม่ชอบปิดบังอะไร ข้อเสีย:กลัวเพื่อนที่มันอาสารวมงานเสียหน้า)
or
2 ไปคุยกับอาจารย์เองว่าขอส่งอันนี้ ตรวจอันนี้ไอสัส (ข้อดี:ไม่ต้องปวดหัวกับเพื่อน ข้อเสีย:ทำอาจารย์ปสด)
ก่อนหน้านี้มีเพื่อนที่เพิ่งเปลี่ยนงานแล้วอาทิตย์แรกมางอแงใส่กูบ่อยมาก แล้วอยู่ๆก็หายไปเลย เอาจริงๆก็รำคาญนะ
แต่พอหายไปเลยก็ห่วงหน่อยๆว่าเกิดอะไรขึ้นป่าววะ หรือแค่ปรับตัวได้แล้วเลยไม่มีอะไรให้บ่น แต่ก็กลัวทักไปถามแล้วต้องมาฟังนางบ่นแทน 555
กูคิดถึงเพื่อนสมัยประถม กูย้ายรร.แล้วแม่กูไม่ชอบเขาเลยสั่งให้กูเลิกติดต่อ ด้วยความสมัยนั้นไม่มีทรศ.ของตัวเองอีกเลยติดต่อยาก พอมีก็ผ่านไปหลายปีแล้ว ตอนม.4-5กูติดต่อไปเขาก็ยังคุยกับกู แต่ช่วงม.6เหมือนเพื่อนจะเปลี่ยนไลน์พอดีแล้วกูก็ไม่มีวิธีติดต่อแล้ว กูคิดถึงมันมากๆ ไม่รู้ว่ามันคิดถึงกูบ้างไหม ตอนนี้เข้ามหาลัยกูก็ห่วงมันว่ามันได้เรียนที่ไหน เป็นไงบ้าง เฟสก็ไม่เล่น ไอจีไม่รู้ว่ามีไหม ไม่มีวิธีติดต่อละจริงๆ กูพยายามมูฟหลายครั้งแล้วว่ากูต้องเดินหน้าหาเพื่อนใหม่แต่กูทำไมได้ว่ะ สู้มันบอกว่ารำคาญกูแล้วลบเพื่อนกูไปยังดีกว่าอยู่ๆก็หายไปแบบนี้
กูอาจจะติดภาพที่สนิทกันสมัยประถม ต่อให้มาเจอกันอาจจะเปลี่ยนไปจนไม่สนิทกันเหมือนแต่ก่อน แต่กูอยากเจอมันอีกสักครั้งจริงๆ มึงแม่งเพื่อนที่กูรักที่สุด กูต้องพยายามมูฟให้ได้แหละ กูหวังแค่ว่าสักวันถ้าได้เจอกันอีก มึงจะยังจำได้ว่าเราเคยสนิทกันก็พอ
กูเบื่อที่ต้องมาคิดว่ามันจะรู้สึกยังไงกับกู ทั้งที่มันไม่ได้สนใจกูเลยว่ะ มันทิ้งกูไปมีเพื่อนใหม่นานแล้วแต่กูยังติดอยู่กับความรู้สึกเดิมๆที่เคยสนิทกันอยู่เลย เพราะสนิทกันอยู่ดีๆแม่งก็หายไปเลย ทิ้งกูไว้ ทั้งที่กูคิดว่าจะไม่มีใครแล้วแท้ๆ แต่กูก็เข้าใจแหละว่าจะห้ามให้มันมีกูคนเดียวไม่ได้ไง ชีวิตมันก็คงอยากสนิทกับคนอื่นที่ไม่ใช่กูถึงเมินกูขนาดนี้ เอาเถอะ กูคงแค่อยากให้มันบอกกูสักคำว่าจะเลิกสนิทกันก่อนไปคบกับคนอื่นล่ะมั้ง แต่ทิ้งกูไว้คนเดียวหลายเดือนต่อมามันก็กลับมาเอากูไปเข้ากลุ่มเพื่อนใหม่มันนะ แต่กูรับไม่ได้ว่ะที่กูต้องมาสนิทกับเพื่อนใหม่คนที่มันทิ้งกูมาหามัน กูเลยเลือกจะกลับมาอยู่คนเดียวอีกครั้ง แต่กูก็ยังลืมความรู้สึกเก่าๆไม่ได้ เมื่อไหร่กูจะชิลเหมือนมันบ้างวะ ไม่ยึดติดกับคำว่าเพื่อนในโซเชียลที่รู้จักกันแค่ไม่ถึงปี
เพื่อนกูแม่งเป็นนาซิซิสก็จริงแต่ก็ไม่คิดว่ามันจะอวดไม่เลือกเวลาขนาดนี้ รู้อยู่ว่ากูกำลังดาวน์เหี้ยๆเพราะสอบไม่ผ่าน เสือกส่งคลิปอวดไอดีเกมตัวเองมาให้กูดูเฉย(เกมกูก็ไม่รู้จักด้วยนะ) แถมยังอัดเสียงร้องเพลงมาอวดกูอีก ดีนะมันได้คะแนนไม่เยอะไม่งั้นต้องอวดความเก่งของแม่งอีกแน่
ฟังเพลงกันดีกว่าค่ะ
https://www.youtube.com/watch?v=I64YL2424eU
>>776 กูมีเพื่อนงี้เหมือนกัน วิธีแก้เข็ด เราต้องกดตัวเองให้ตํ่าๆเข้าไว้ ชมมัน ยกยอมันบ่อยๆ พวกนี้มันบ้ายอคําชมอยู่ละ แล้วค่อยปล่อยอัลติแสดงความสามารถของเราที่เก่งกว่ามันให้มันหน้าแตก แล้วจบด้วยคําว่า”โหหห ไม่ต้องมาชมเลยย แกเก่งกว่าเราเยอะ อิอิ” ไอเหี้ยลึกๆแม่งมายด์เบรค5555555
แลเวไอเพื่อนนาซิซิสคนนี้แหละ มันบอกว่าจะเปิดธุรกิจ ซึ่งในชีวิตกูเห็นมันลองทําทุกอย่างแต่ทําเพื่อนถ่ายรูปอวดว่ากูเจ๋ง ไม่เคยทําอะไรจริงจัง ธุรกิจกูก็คิดว่าน่าจะไปไม่รอด กูจะรอวันนั้นแล้วหัวเราะใส่มัน5555 แม่งน่ารำคาญเหี้ยๆ คือถ้ามึงตั้งใจทําอะไรแล้วมึงบอกว่ามึงเก่งกูก็ชื่นชมแน่นอนอ่ะ แต่นี่คือหลงตัวเองชิบหาย
เพื่อนแถวบ้านสมัยเด็กไม่รับเฟสกู เจอหน้ากันก็มองเฉย ไม่ทักทายกันละ วันที่เคยวิ่งเล่นกันเป็นเรื่องที่ฝันไปเองซะละ ที่เสียใจคือเห็นมันเม้นท์คุยเล่นกับเพื่อนแถวบ้านอีกคนดูสนิทกันปกติ กูเป็นส่วนเกินมาตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้ว ตอนนี้มีเพื่อนดีๆรอบตัวก็จริงแต่มีแผลใจที่อยากรักษาอะ 5555
ไม่เข้า ควาวาม ถูก\ผิด ในสังคมหมู่เพื่อนวะ แบบเรื่องเพื่อนตัวเองผิด แต่ไม่เห็นว่าผิด
มึงกูละลำไยเพื่อนกูคนนึงหว่ะ คือกูมีปัญหากับนางหลายเรื่องอย่างเอาเรื่องครอบครัวไปเล่าให้คนอื่นฟังจนทั้งคณะเกลียดเพียงเพราะวิธีการเลี้ยงลูกครอบครัวเรามันแตกต่าง ควรทำไงกับเพื่อนประเภทนี้ดีอ่ะ อย่างล่าสุดเนี่ยอยู่หอในเค้าสั่งให้ออกหอเพื่อให้ชั้นอื่นมายู่ มีเพื่อนที่เป็นรูมเมทอยู่3คน ทางป้าหอก็จะบอกว่าให้ทำความสะอาดก่อนออก เราที่ออกหอมานานแล้ว(คือเป็นคนไม่ชอบอยู่หอ)เลยไม่ได้ไปช่วยทำความสะอาด เพื่อนเมทกูที่มีปัญหานี่มันก็ซ้ำเติมกูใหญ่เลยว่า เวลาใครช่วยอะไรควรจะขอบคุณบ้างนะ คือคนทำเป็นแม่กับเราทำให้นะ พ่อแม่เราทำงานก็เหนื่อยแล้วแทบไม่ได้นอนก็ยังต้องมาทำให้อีก ก็ลองเอาไปไตร่ตรองดูบ้างนะ ทักแชตพูดมางี้ใส่ก่อนจะกดออกกลุ่มหอ คือแบบต้องการอะไรอ่ะ
>>785 อยู่คนเดียวเหอะ กูเป็นมึงกูเอาดวลาไปใส่ใจเรื่องการเรียน อนาคตการทํางานดีกว่า หรืแหากอจกรรมอย่างอื่นทํา
มึงควรเกลียดคนที่มึงรัก
แก้แค้นคนที่มึงแคร์จริงๆ
ที่เหลือไม่มีคุณค่าให้เสียเวลาไปทําอะไรอย่างนี้หรอก
เวลาเราเกลียดคนๆหนึ่งนี่ไม่แตกต่างจากรักใครอ่ะ คิดแต่เรื่องคนๆนั้นทั้งวัน ดังนั้นถ้าจะเกลียด เกลียดคนที่เรารักเถอะ
>>783 เหี้ยอ่านเรื่องของมึงแล้วflashbackเลยสัด ตอนม.4เจอเข้าไปแนวนี้เลย แบบนางไม่กล้ามาพูดตรงๆเว้ย ใช้วิธียิ้มแย้มแจ่มใสแล้วแอบแนบโน้ตกระดาษเขียนด่ามาตอนเอางานมาให้ กูสงสัยจังวะพวกเด็กเมืองมันเก็บกดหรือไม่กล้าสู้หน้าคน หรือมันคิดว่าทำแบบนี้แล้วดูเป็นผู้ดีว่ะ ? สำหรับกูตอนนั้นรู้สึกเสียเซลฟ์โคตร แบบว่าจะตอบโต้ยังไงวะ แต่ตอนนี้มานั่งนึกดูกูดีใจละไม่ได้ทำไรไป เพราะคนที่ออกแรงก็มัน ที่มันด่ามันก็ต้องกระมิดกระเมี้ยนทำเป็นอีแอบก็ถือว่าเป็นจ่ายค่างานให้มันไป ยังไงกูก็สบายสัดๆ
>>787 ดูอ่านแล้วเหมือนจะเข้าใจแต่ก็งง เกล็ดคนที่เรารักนี่มันก็ทรมานใจนะ แต่อีกทีก็ทนอี๋ไม่ไหวนะมึง ไอ้เพื่อนที่กูเคยรักงี้ บางคนอยู่ๆก็กลายเป้นห่าไรไม่รู้ไป แทงข้างหลังกู แต่เสือกหาว่ากุแทงข้างหลังมัน หาว่ากูเหี่ยกับมัน ทั้งที่มันทำเหี้ยกับกูยิ่งกว่า
เออแต่กูไม่เสียเวลามาแก้แค้นหรอก เสียเวลาชีวิตกับเซลสมองชิบหาย ทำตัวให้ประสบความสำเร็จแล้วค่อยรอด่าเหยียดหยามมันวันที่มาคลานมาหาแหละดี
กูเพิ่งได้กลับมาเจอเพื่อนเก่าๆ ทุกคนยังดีกับกูเหมือนเดิมอยากคบกูเหมือนเดิม อนาคตจะได้เรียนด้วยกันจริงจัง มึงว่าควรวางตัวยังไงให้ไม่เดธแอร์ดี
มึง คืออาจจะยาวหน่อย แต่ช่วยกูที มีเรื่องจะปรึกษา คือว่าช่วงนี้เราพยายามจะไปหาเพื่อนในเน็ตที่นัดเจอกันแต่ก็ว่างไม่ตรงกันซักที จนตอนนี้เราทักเค้าไปแต่เค้าบอกเราว่าเค้าปวดท้องปจด.จนกลับบ้านก่อนเวลาแล้วแปลว่าเรารบกวนเค้าใช่มั้ย แล้วเค้าจะถือสาเรามั้ยที่ส่งข้อความไปไม่ดูเวลา แล้วเราก็เคยพล่ามเรื่องหยุมหยิมที่้เป็นเรื่องของเราแท้ๆให้เค้าฟังบ่อยๆเมื่อก่อนอีก เพิ่งนึกได้นี่แหละว่ามันโคตรน่ารำคาญเลยเลิกทำ อันนี้เค้าจะมองว่าเราเป็นคนน่ารำคาญไปแล้วมะ
รำคาญเพื่อนมาก ถามกูทุกเรื่อง ไม่มีปัญญาหาข้อมูลรึไง แถมเรื่องที่ถามล่าสุดก็เรื่องเข้ามหาลัย อนาคตมึงเองยังไม่มีปัญญาทำเลยเหรอ แถมกูไม่ได้เรียนภาคเดียวคณะเดียวกับมึงจะไปตรัสรู้ไหม ทำไมกูต้องไปนั่งอ่านข้อมูลภาคนั้นแทนมึงด้วยล่ะ ถ้าขี้เกียจเกินกว่าจะหาข้อมูลแล้วสมัครผิดก็เรื่องของมึงละ ไม่ใช่อนาคตกูสักหน่อย
แปลกไหมเพื่อนสมัยมัธยมกูสนิทแต่คุยดีพคอนไม่ได้เลย เหมือนความคิดไปคนละทาง มุมมองศาสนา การเมือง หรือตรรกะต่างๆคือไม่เหมือนกันเลย แบบไปเล่นไปเที่ยวได้อต่คุยดีพคอนไม่ได้ บางครั้งกูก็รู้สึกเหงาทเพื่อนที่กุคุยดีพคอนได้คือเพื่อนในทวิตอะ เพราะกูรู้วึกว่าเขาคิดเหมือนๆกู ดูจะไม่ตัดสินกู
>>796 โตมาเรื่อยๆมึงจะเข้าใจเองว่ามันปกติแหละ แม้แต่เพื่อนในเน็ตที่แบบคุยอะไรตรงกันเอาเข้าจริงเจอตัวจริงก็อีกเรื่อง คือมันจะมีทั้งเรื่องที่เรากับเพื่อนvibeด้วยกันได้กับเรื่องที่คิดต่างกันเลย ก็เวลาคุยก็ละๆประเด็นนี้ไปเถอะ หรือเราแกล้งทําเป็นเออ ออไปด้วย แล้วพยายามหาเรื่องที่มันจอยกันได้ดีกว่า
คือไอเรื่องคิดต่างมันมีพวกที่เอ่อกูคิดอย่างนี้จริงๆนะ กับพวกที่อยากจะเอาชนะเอาความคิดมันมาใส่หัวเรา ก็ดูไว้ว่าเป็นคนยังไงถ้าเป็นคนที่คิดต่างแต่รับฟังคนอื่น เราก็พูดความเห็นเราก็ได้ แต่ไอพวกอยากจะเอาชนะปล่อยมันRantไปเถอะ เห็นด้วยกับมันสงเดชไป แล้วถ้ารำคาญก็ถอยห่างเอา
มีโม่งที่อยู่หอละมีเครื่องปริ๊นเป็นของตัวเองไหม กูอยากถามหน่อย คือกูจะย้ายเข้าหอในห้อง4คนละกะจะพกเครื่องปริ๊นของตัวเองไปด้วยแล้วเมทที่เหลือคือแรนด้อมมาไม่รู้จักกันงี้ ปกติเขาจะมาขอใช้เครื่องปริ๊นคนอื่นกันปะวะ อย่าว่ากูงกเลยนะ แต่กูไม่อยากให้คนมายุ่งกับคอมกูแถมบางคนแม่งชอบฝากปริ๊นที่เป็นสิบแบบไม่เกรงใจไม่จ่ายตังกันอะ
แต่สมัยนี้มหาลัยไม่มีปริ้นอะไรแล้วนะเว้ย ส่งก็ส่งเมลหมด แล้วอย่าคิดว่าจะมีปริ้นชีทอ่านเพราะแม่งชีทเสริมมีเป็นพันๆหน้า อ่านดิจิตอลดีกว่า
>>798 กูไม่มีไอแพด ต้องปริ้นท์ชีทบ่อยมาก ถ้าไม่รีบจะใช้บริการร้านปริ้นท์ ซึ่งมีเปิดเยอะอยู่แล้วตามมหาลัย
แต่ถ้าเร่งด่วนกูจะใช้ double A fast print เป็นลูกค้าประจำเลย 555 ใช้จนได้เครดิตคืนมา 150 บาทแหนะ แต่มันจะน่าหงุดหงิดหน่อยที่เครื่องขัดข้องบ่อยมาก ถ้ามีผู้เกี่ยวข้องผ่านมาอ่าน ขอบอกว่า ขอบคุณมากที่คิดบริการดีๆ แบบนี้ขึ้นมา เรียนจบได้เกียรตินิยมเพราะดับเบิ้ลเอเลย ปริ้นชีทเข้าห้องสอบได้ผลดีมาก ปรับฟ้อนต์เล็กสุดๆ แล้วยังอ่านออกชัดดี ไปปริ้นชีทตอนเช้าหลังจากอดนอนทำมาทั้งคืนทุกทีเลย555
ส่วนเรื่องฝากปริ้น ถ้าปริ้นเยอะๆ ก็เห็นเพื่อนกูซื้อหมึกซื้อกระดาษมาให้เจ้าของเครื่องอะนะ แต่ต้องถามความยินยอมก่อนแล้ว
เห้อม บางคนนี่โชคดีเนอะ ทำตัวเหี้ยจนห้องแบนละคนในห้องแบนกูตามเพราะคิดว่าสนิทกับมัน ชีวิตกูพลอยเสียหายไปด้วยแต่เพื่อนมันยังโอ๋มันเปย์มัน อืม คนโดนลูกหลงอย่างกูไม่มีความรู้สึกหรอกเนอะ แถมไม่คิดว่าเพื่อนที่รู้จักมาหลายปีจะตีตัวห่างกูตามในห้องไปด้วยอีก มึงเคยรู้สึกผิดบ้างไหมที่ทำลายชีวิตม.ปลายกูไปขนาดนี้ มหาลัยเสือกได้ที่เดียวกันคณะข้างกันอีก
เจ้ามหาลัยแม้จะอยู่คณะเดียวกัน ก็แทบไม่ได้เจอกันหรอก (อ่อลืมไปกูคณะใหญ่นะ) แต่ก็นั่นแหละ ห้องกูติดมเดียวกับกูประมาน50% ไม่เจอหน้าใครเลยเพราะไม่สนิท
กูรู้สึกว่าบางทีเพื่อนกูก็เอาเปรียบกู แต่บางทีก็โกรธไม่ลงเพราะสงสารมัน คือพ่อแม่มันไม่ปล่อยให้มันคิดอะ มันเลยโตมาเหมือนคนคิดไม่เป็น อย่าว่าแต่เรื่องคิดเลย เหมือนตีกรอบลูกเกินด้วย จนจะเรียนจบแล้วยังไม่ให้ออกบ้านไปไหน ไม่ให้เงิน แต่ก็ไม่ให้ทำงานพิเศษ บางทีก็รำคาญมันนะ แต่ก็สงสารมันที่เจอสภาพครอบครัวแบบนี้
กูไม่ค่อยเข้าใจคนแบบนี่เลยหว่ะ
คือมันบอกว่าเป็นเพื่อนกู ยํ้าบ่อยๆว่าอย่าทิ้งกันนะ แต่แบบการกระทำมันไม่เหมือนสนิทกันเลย กูจัดมันว่าเป็นคนรู้จักด้วยซ้ำ
คือที่ยํ้าๆว่าเราเป็นเพื่อนกันนี่ บางครั้งกูก็หลอนนะว่ามะนหลอกเป็นเพื่อนเพราะเกาะกลุ่มหาผลประโยชน์เปล่า หรือว่าอยากมีเพื่อนเพื่อที่จะได้ดูมีกลุ่มมีก้อน แต่มันดูไม่ใช่คนที่คิดร้ายอ่ะ มันเป็นคนซื่อๆ คนดีมากด้วย กูเลยคิดว่าหรือเพราะว่ามันเป็นคนที่เคยโดนเพื่อนทิ้งเปล่าวะ เลยเป็นงี้โดยไม่รุ้ตัว
แต่กูก็หาข้อสรุปไม่ได้ เพราะกูไม่เคยคุยใกล้ชิดเปิดใจกับมันเลย
พิมพ์ๆไปกูว่าเดี๋ยวกูห่างไปเลยดีกว่า คือไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ปฎิบัติกับกูเป็นเพื่อนกับมันจริงๆ แต่มายํ้าๆว่ากูเป็นเพื่อนมันเนี่ยนะ
ใครมีเพื่อนมัธยมเฮงซวยบ้างปะ หน้าไหว้หลังหลอกเยอะมาก หรือเพราะรรกูมันรรคุนหนูด้วย เข้ามหาลัยค่อยยังดีหน่อยเจอคนสบายๆที่เข้ากะเราได้
เปิดเทอมปีที่สองแล้วกูยังไม่มีเพื่อนในคณะจริงๆ จังๆ เลยวะ ปีแรกนอกจากวันเปิดก็แทบไม่ได้ไปม.เลย คนที่เคยคุยด้วยนอกจากเพื่อนที่นั่งข้างกันวันนั้นกับเพื่อนงานกลุ่มกูก็แทบไม่รู้จักใครอีก กูเห็นคนอื่นเขาคุยกันงี้แอบๆ ถามไปถึงรู้ว่าเขาไปก๊งกันร้านเหล้ากันตั้งแต่เทอมแรกซึ่งกูไม่ดื่ม เปิดปีสองมาถึงได้รู้ว่านอกจากเพื่อนที่เคยอยู่กลุ่มเดียวกันคนหนึ่ง คนอื่นไปสายอื่นกันหมด อยากลองทักไปคุยกับเขาแบบเรื่องงานเรื่องอื่นๆ เหมือนเพื่อนคุยกันทั่วๆ ไปแต่กลัวเขาไม่โอเควะ เพราะกูก็รู้จักเขาแค่ในงานกลุ่ม นิสัยกูก็ไม่ได้เฟรนด์ลี่ถึงขนาดผูกมิตรกับคนอื่นได้ [ไม่ได้หมายถึงนิสัยแย่นะ แต่แบบเป็นคนไม่ค่อยพูด ถามคำตอบคำ ถามมาไม่ถามกลับ หน้าเอ๋อๆ นิ่งๆ] แถมเขามีกลุ่มเพื่อนอยู่ จะทำตัวเข้าหาทักแชทคุยคงแปลกๆ อีก มีครั้งหนึ่งเผลอทำตัวเอ๋อๆ ใส่เขาไปแล้วด้วย ย้อนกลับมาคิดแล้วแม่มอย่างอาย เขาจะคิดว่าอีนี่มันไม่ปกติปะวะเนี่ย
เพื่อนรัก กูไม่อยากจะพูดเลยนะแต่มึงมันไม่มืออาชีพเลย มึงคิดว่าบนโลกใบนี้มีคนบ้ากี่คน? ทำไมมึงแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวไม่ได้ มึงหงุดหงิดคนรอบข้างที่บ้าน มึงมาลงกับที่งาน? พอทีมแตกกันงานพังเพราะนิสัยขี้หีมึงมึงจะรับไหวมั้ย หรือมึงจะแบก ไม่ที่รัก มึงไม่แบกหรอกแค่มึงตรวจงานแทนมึงยังไม่ทำเลยเพราะงั้นมึงควรปรับปรุงไม่ใช่หรอ มีความเป็นมืออาชีพหน่อยแม่เยส กูก็อึดอัดจนอยากจะด่ามึงจนอกจะแตกให้ได้แต่ต้องฮึบไว้เพราะไม่อยากให้มันไปกันใหญ่ มึงอยากให้กูแบ่งมารยาททางการพูดให้มึงซักหน่อยมั้ยหน้าหี ขอให้อนาคตมึงเจอพวกบ้าแบบมึง ไม่สิ บ้ายิ่งกว่ามึง ให้มึงพร่ำเพรียกเรียกร้องหาคนทนนิสัยส้นตีนมึงแบบกูได้เช้ากลางวันเย็นเลยแม่ง
ตอนนี้แบบไม่มีเพื่อนเลย ทั้งเพื่อนสนิท หรือคําว่าเพื่อนที่เอาไว้เรียกคนรู้จัก อยู่บ้านเรียนมหาลัยออนไลน์ เพื่อนมัฐยมไม่มีเพราะโดนบุลลี่ เพื่อนมหาลัยเคยมีแต่เพื่อนทํางานกลุ่มแต่พอเรียนออนไลน์ก็ต่างคนต่างอยู่เลย พยายามจะหาเพื่อนออนไลน์แต่ก็ไม่นู้จะหายังไง กูแทบจะไม่มีสิ่งที่ชอบจนสามารถเอาไปแชร์หรือหากลุ่มเพื่อนคุยได้เลย เล่นเกมกูอยากเล่นนะ แยากหาเพื่อนเล่นเกมแต่คอมไรก็ไม่พร้อม แล้วตอนนี้กูต้องโฟกัสกับการทำนิพนธ์ การหางานหรือหาทุนเรียนต่อ กูไม่มีเวลาหาเพื่อนเลย
แล้วเอาตรงๆอายนะเวลาที่จะไปหาเพื่อนใหม่แล้วจะต้องขอคอนแทค แต่กูไม่ได้เล่นโซเชี่ยลเลย มีแต่แอคหลุมเฟซปลอม จะเริ่มเล่นมันก็แปลกๆ คนมันจะมองแปลกๆมั้ยว่าทําไมกูไม่มีเพื่อนไลค์หรือมีการประติดสัมพันธ์ในโซเชี่ยลเลย กูห่วงตอนที่จะต้องไปทํางานหรือเรียนโทต่อสัสๆ แบบคนที่ไม่มีเพื่อนเลยอย่างกูจะถูกยอมรับในสังคมมั้ยนะ คือกูว่าลึกๆคนมัยก็คิดอยู่แล้วแหละว่าคนที่ไม่มีเพื่อนมันคือคนที่มนุษย์สัมพันธ์ไม่ดี เป็นคนแปลกๆ เขียนมาก็รู้สึกว่าเหมือนกูอยากได้สังคมเพื่อนเพื่อให้ตัวเองมีหน้าตาในสังคมเลย กูรู้สึกตัวเองเหี้ยหว่ะ ควย
>>819 ถ้าประเด็นมึงจะถามว่ามีแต่แอคที่ไม่แอคทีฟแปลกไหม ตอบตรงๆว่าไม่แปลก กูมีเพื่อนแบบนั้นจริง และบัญชีออนไลน์กูก็ทรงนั้นเหมือนกัน แบบมีไว้รับแอด แต่ไม่แชร์ โพส อะไรทั้งนั้น ไม่มีใครมองกูบ้านะถ้าในชีวิตจริงมึงยังมีปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์ได้ปกติ เรื่องในเน็ตคือเรื่องเล็กมาก มันไม่ใช่โลกอีกใบของมึงเสมอไปหรอก
เลิกก๊อปนิสัยกูไปสักทีเถอะนะ กูทำมึงทำตาม กูซื้อมึงซื้อตาม ก๊อปงานกูส่งไม่พอมึงทำตัวเหมือนเป็นกูขนาดนี้เลบเหรอวะ ชีวิตมึงไม่มีเอกลักษณ์บ้างเลยเหรอ
เคยคบเพื่อนที่ฐานะต่างกันมากมั้ยวะ บ้านกูคือชนชั้นกลางไปถึงล่าง ส่วนเพื่อนกูบ้านมันรวย กูพยายามไม่มองเรื่องฐานะแล้วนะ เพราะคบกันก็เรียนด้วยกันช่วยกันทำงาน แต่ปัญหาคือไลฟ์สไตล์ไปด้วยกันไม่ได้ คือเวลากินข้าว เพื่อนกูก็อยากกินมื้อละสองสามร้อย แต่กูมีตังไว้กินข้าวแค่วันละร้อย เวลามันชวนปฏิเสธบ่อยๆกูก็เกรงใจ แต่จะให้กูไปกินกูก็ไม่มีตัง กูไม่อยากให้เพื่อนเลี้ยงด้วยเกรงใจ จริงๆก็มีอีกหลายเรื่องที่ปัญหามาจากฐานะต่างกันเกิน แล้วเป็นแบบนี้บ่อยมาก อึดอัดแต่ทำไรไม่ได้ คือเพื่อนอาจจะไม่คิดอะไรหรอกเป็นกูที่คิดเองแล้วอึดอัดมากๆ
กูมีเพื่อนคนนึง คสพ. ตอนนี้คือ toxic กูไม่ชอบและหงุดหงิดเวลาเขาพิมพ์แบบไร้อารมณ์ ไร้เอเนอร์จี้ ดูไม่สนไม่แคร์ ดูประชด เขาปฏิเสธทุกอย่างเลยด้วย อย่างเช่นกูชวนแดกยำ เขาก็บอกว่าไม่ กูชวนคอสก็บอกไม่ กูชวนมาบ้านก็ไม่ กูชวนเที่ยวก็ไม่ ไม่แบบไม่มีเหตุผลมารองรับว่าทำไม กูไม่รู้ว่าที่กูหงุดหงิดและรู้สึกไม่ชอบมันเป็นเพราะเขารึเปล่านะ แต่เป็นแบบนี้มาตลอด กูเสียใจ น้อยใจมาก
กูเคยคุยกับเขาเรื่องนี้ เขาบอกว่า เขาเบื่อ เขาไม่มีอารมณ์ แต่อย่างน้อยกูก็อยากให้เขาตอบแชทกูแบบแคร์ความรู้สึกกันก็ยังดี
บางทีกูก็มีเอาอารมณ์ไปลงกับเขา งี่เง่า น่าเกลียดใส่เขา บล็อกเขาแต่ก็ปลดบล็อคแล้วก็กลับไปหาเขา เหมือนหมาเลย เพราะกูก็ไม่มีเพื่อนที่สนิทนอกจากเขาอ่ะ
แล้วเขาก็ไม่ถามหากูด้วย ฟีลแบบบล็อคไปเถอะเดี๋ยวมันก็กลับมา
กูเกลียด เกลียดเขาชิบหาย เกลียดเข้ากระดูก จริงมั้ย ไม่รู้ แต่ก่อนหน้านั้นเขาไม่เคยเป็นแบบนี้ เขาเย็นชา กูไม่ชอบเขาที่เป็นแบบนี้ แต่กูก็ไม่กล้าคุยกับเขาเรื่องนี้ แล้วกูก็บังคับใครให้เป็นแบบที่ตัวเองชอบไม่ได้
เพื่อนโม่งคิดยังไงกับคนที่เราไปทำผิดด้วยแต่ขอโทษแล้วมานานมาก แต่พอเห็นว่าเราสนิทกับใครก็เอาเรื่องนั้นไปบอกเขาให้เขาไม่ชอบหน้าเราเหมือนกันเหรอ
กูท้อวะ กูรู้สึกกูเข้ากับเพื่อนรอบข้างไม่ได้เลย บ้านกูเลี้ยงมาแบบให้อยู่แต่ในบ้าน ไม่ต้องทำงานอะไรเอาแต่เรียนก็พอ กูรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กไม่ยอมโตอะ พอกูอยากเข้าหาใครก็รู้สึกว่าตัวเองตามเพื่อนไม่ทันเลย ไม่รู้จะคุยอะไรนอกจากเรื่องเรียน ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนด้วยซ้ำ เฮ้อ ชีวิตกูเเม่งเหี้ย
>>831 เหมือนกัน เพื่อนชวนไปไหนกูก็ไม่ได้ไปเพราะมีเรียนพิเศษ/โดนบังคับกลับบ้านทันทีที่เลิก ผลคือรู้สึกเป็นส่วนเกินของกลุ่มตลอด ไม่ได้ไปกับเพื่อนจนตอนหลังเวลามันไปเที่ยวคือเลิกชวนกูละด้วยซ้ำ เพื่อนคุยไร้สาระได้ก็มีแค่คนเดียวเอง ตอนนี้เข้ามหาลัยเรียนออนไลน์คือไม่มีเพื่อนในม.เลย เรียนคนเดียวของจริง ต่อหน้ายังชวนคุยไม่เก่ง ถ้ายังออนไลน์ไปเรื่อยๆกุไม่ต้องมีสังคมละ
>>831 ใจเย็นๆกูก็เป็น พ่อแม่เหมือนขังกูในบ้าน ไม่เคยไปบ้านเพื่อนหอเพื่อยไปเที่ยวกับเพื่อนเลยยันจนขึ้นมหาลัย แต่ถึงแม้ว่าเราจะเกิดมาแบบนี้ก็ใช่ว่าเราจะพัฒนาไม่ได้นะ
การchitchatอ่ะเราคุยเรื่องอะไรก็ได้ คืออีกฝ่ายเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเราหรอกหากไม่มีเรื่องที่แบบเข้าใจกันอยู่cultureเดียวกัน แบบเราก็เป็นเพื่อนกับเพืพ่อนที่เป็นสายฝอแร๊พเปอร์ เพื่อนที่เป็นติ่ง เพื่อนที่ชอบดูบอล เราก็ถามก็ได้ว่า เอ่อแกวีดวงเมนใครอะไร เห้ยเปิดเพลงที่มึงชอบซิ ไรเงี๊ยะ แบบคุยหาเรื่องคุยเราก็ไม่ได้ลงไปลึกซึ้งขนาดต้องรู้ทุกเรื่อง ฝึกๆไปเดี๋ยวก็เข้าใจเองว่าต้องคุยจังหวะไหน พอประมาณแค่ไหนให้พอดี
ส่วนเรื่องออกไปไหนมาไหนก็ศึกษาการเดินทางเอง ลองแอบๆไปเที่ยวบ้าง ก่อนโควิดกูก็นั่งbts นั่งรถเมย์ไปเที่ยวไปเรื่อยอ่ะ บางครั้งก็ชวนเพื่อนไปเที่ยวด้วย rebelที่บ้านบ้าง
ยังไงก็สู้ๆนะ คนเรามันพัฒนาได้ตลอดแหละ ไม่สายไปหรอก
เล่นเกมออนไลน์ละเจอเพื่อนเพศเดียวกันที่น่ารักดี คุยถูกคอ ชอบมันมากๆ จนวันนี้มันสารภาพว่าเป็นเพศตรงข้าม ช็อกมากแต่ก็ไม่คิดจะเลิกคบหรอก แค่ในเวลาปกติกูไม่กล้าชอบเพศตรงข้ามมากขนาดนี้เพราะกูมีแฟนแล้วอะ เลยไม่รู้จะวางตัวยังไงเลย 55555 แกล้งบ้า
กูรู้สึกว่าเพื่อนจะเห็นหัวกูก็ต่อเมื่อมีเรื่องทุกข์ใจอยากระบายว่ะ แต่พอนานๆทีกูอยากบ่นให้ฟังบ้างเพื่อนก็ตอบช้าไม่ก็ตอบห้วนแบบรำคาญ กูนอยด์มากเลย
มีเพื่อนที่โผล่มาเฉพาะตอนมันเดือดร้อน คือกูคุยง่าย ให้คำปรึกษาดี พร้อมรับฟังมาตลอด แล้ววันนึงกูก็คิดได้ว่า ทำไมมันมาเล่าแต่ด้านลบในชีวิตให้กูฟังวะ เหมือนเห็นกูเป็นที่ระบาย มันทะเลาะกับแฟน กูยังอยู่ช่วยคิดหาทางออก ถึงแม้จะจบแบบกูเป็นหมาก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่วันที่มันดีกัน วันที่ชีวิตดีขึ้น กูไม่เคยรับรู้เลย ล่าสุดคือบอกจะหายไปจากโซเชี่ยลสักพักเพราะน้อยใจแฟน กูก็อยู่ปลอบฟังแม่งบ่นไปสิ ตั้งดิสดำอีโมจัด ละสักพักก็เปลี่ยนมารูปปกติ ทำตัวแฮปปี้อินเลิฟเหมือนเดิม ทิ้งกูให้ส่องมันมีความสุขเงียบๆ เอาจริงๆคือกูขี้เสือกมาก ช่วยมาเล่าให้ฟังทุกเรื่องทีเถอะ
กูเคยเจอแบบมาขอคำปรึกษา กูก็รับฟังอะไรไปเสร็จ แล้วมารู้ที่หลังว่าที่มาคุยไม่ได้อยากได้คำปรึกษา แค่อยากหาพวกด้วยเอง แถมยังแปลงคำพูดกู หาว่ากูไม่ชอบอีกฝ่าย ดีนะที่อีกฝ่ายเข้ามาคุยกับกูตรงๆ ก็ดี ถือว่าคัดกรองคนไปในตัว
เพื่อนคนนึงก็ดีนะ แต่เสือกชอบเฟมทวิต ควยเอ้ย
เพื่อนคนนึงก็ดีนะ แต่เสือกชอบสลิ่่ม ควยเอ้ย
เพื่อนโคตรประสาทแดก มันก็ไม่ได้มีเพื่อนแค่กูคนเดียวนะ แต่พอมีปัญหาหรือไรชอบเอามาลงกะกู เอามาเล่ามาปรึกษากูก็รับได้นะ ยังไงก็เพื่อน แต่โมโหเรื่องอื่นแล้วมาพาลใส่กู กูรำคาญมาก ล่าสุดทะเลาะกะที่บ้านแต่มาพาลใส่กูประชดกระแนะกระแหนนั่นนี่ กูเลยรำคาญไม่อ่านแชทเลยแล้วมันก็ด่ากูที่เลี่ยงไม่อ่านแชท แล้วก็พิมพ์ด่าๆสอนกูเป็นเรียงความเลย โคตรประสาท อยากหลุดพ้นจากเพื่อนแบบนี้ แต่กูยังต้องเรียนกะมันอยู่ อย่กเรียนจบให้พ้นๆกันไปซักที
จําไว้ครับ หนูๆชาวโม่งทั้งหลาย ไอความคิดที่ว่า'ตัวเองเข้าหาคนอยากเลยจะไปหาพวกอินโทรเวิร์ดมาเป็นเพื่อน' มันใช้ไม่ได้เสมอไปหรอก
อินโทรเวิร์ดมันเป็นคํานิยามที่กว้างมาก คือแต่ละคนก็มีเหตุผลที่ตัวเองเป็นคนไม่เข้าสังคมต่างกัน กูผิดเองที่เอ๋อโง่ใจเหมารวมแบ่งสังคมโลกเป็นขาวดํา แต่ลืมดูความเป็นindividual คือพูดง่ายๆก็คือintrovertทุกคนแม่งไม่เหมือนกัน แล้วไม่ใช่เพราะว่ามึงเข้าสังคมยากเหมือนกัน มึงจะมีความคิดความเข้าใจเหมือนกัน
กูเพิ่งมาสังเกตุตัวเองดู หลายๆคนที่กูเป็นเพื่อนก็เป็นพวกintrovertหลายคนที่บางทีก็อาจจะคิดแบบกูว่า เอ่อๆหาพวกintrovertด้วยกันแล้วเป็นเพื่อนกันเอาน่าจะเข้ากันได้ ซึ่งต่อมาความสัมพันธ์มันเริ่มToxicหมดเลย ต่างคนต่างฝ่ายก็Assumeว่าอีกคนเป็นแบบนี้ๆพอรู้จักไปเรื่อยๆมันไม่ใช่อย่างที่คิด ก็ผิดหวังกัน
อันนี้ก็จากประสบการณ์กูนะ ไม่ใช่ว่าไปเป็นเพื่อนกับintrovertด้วยกันแล้วจะลงเอยแบบนี้ บางทีมึงอาจจะโชคดีถูกคอกันก็ได้
>>848 คบเพื่อนที่งานอดิเรกหรือความสนใจใกล้เคียงกันอ่ะง่ายสุด นิสัยต่างกันกูว่าไม่ค่อยเป็นปัญหาหว่ะมันเรียนรู้ปรับความเข้าใจกันได้อยู่แล้ว ถ้ามึงกับเพื่อนยอมรับกันเปิดใจให้กันมันคบกันได้อยู่แล้ว แต่ก็เลือกคนหน่อยละกัน บางทีมันระยำมาก ดักดานไม่ยอมปรับตัวก็อยู่ด้วยไม่ไหวมีแต่แย่
>>852 กูก็อธิบายไม่ได้เหมือนกัน เอาเป็นว่ามันเป็นปรากฏการณ์ที่กูเริ่มรู้สึกว่ากูเข้ากับคนๆหนึ่งได้เพราะสัญชาติญาณมั้ง? แบบมันหาเหตุผลไม่ได้ว่าเอ่อไมกูคุยกับไอนี่แล้วรู้สึกสนุก ไม่หนักใจ แล้วแบบรู้จังหวะว่าจะคุยตอนไหนจะเลิกคุยตอนไหน ที่บอกว่าไม่มีเหตุผลเพราะว่าแต่ก่อนกูเลือกเป็นเพิ่อนสนิทกับใครกูจะดูว่าเอ่อนิสัยเหมือนกันมั้ย ชอบอะไรเหมือนกันมั้ย ซึ่งมันมีเหตุผลรองลับ แต่เดี๋ยวนี้คือแบบ เอ่อ ไม่รุ่หว่ะ นิสัยก็ต่าง ความชอบก็คนละทาง แต่เหมือนเป็นจิ๊กซอว์มั้งมันเลยต่อกันติด ก็แปลกดี
เพื่อนไม่คุยด้วย เพราะ กุชอบคุยข่ม เปราะบางจังเลย อส
ขี้เกียจคุยกับเพื่อนใหม่ว่ะ เขาทักมาเมคเฟรนนะแต่กูไม่อยากตอบ คุยแบบสุภาพแล้วจั๊กจี้ไงไม่รู้ แต่ก็อยากมีเพื่อนสนิท ไอ่สัสเอ้ย
กูรับไม่ได้ว่ะ เด็กสมัยนี้ไลฟ์ทำโครงงานบ้านเพื่อนลง bigo https://youtu.be/0Luu5NWjBUA
>>873 ayyyyyyy hold on bro why so serious?😯😦😧 m not a ‘byou’ American kid wannabe🇺🇸🤠u stupid bloody hell cunt juice 🤡everyone in this world🌏 (or your a fucking astronaut👨🚀 in da space hood idk) no matter y’all are white👨🏼 black 👩🏿🦱asian 👲🏻gay 👯♂️or normal👨🏻🦲 y’all have a rights to use ENGLISH tho💪 and thats a FACT 🤙🤙bruh n why can’t i be surprise 👁👄👁to see da anime whore 💅🏻💅🏻💅🏻in the real world? I don’t think i did anything wrong tho eiei lmao 🤑🤑🤑💗💦🔥🔥🔥
PhQrEFU269
QWou8n47i
Yall seem kinda sussy
Using an id swap i guess lol what a fuckin loser
oh I forgot shes an anime whore irl tho 🥶🥶🥶🥵
Ay bitch i dare u not to use a google translator 🤧🤧🥴
ไอเหี้ยโม่งตอบไวยิ่งกว่าสาวที่กูจีบอีกสัส😭😭😭
พวกมึงเป็นเหี้ยไรหันวะเนี่ย กุแค่บอกว่าไม่พูดหยาบในชีวิตจริงมันหนักหัวพวกมึงเรอะ
แม่ง butthurt ง่ายชิบหายโดนเค้าโทรลยังเสือกหลงกลง่ายๆ
555555มันจะแค้นอะไรขนาดนั้นวะอีโม่งสุภาพ แค่โดนโม่งบอกมึงสุภาพไม่จริงมันเจ็บไปถึงทรวง
ขำว่ะ โม่งบอกตัวเองสุภาพในชีวิตจริง แต่โม่งตัวอื่นมาดิ้นรับไม่ได้ กี้ดๆๆ มึงต้องเป็นคนหยาบคายสิ หนักหัวไรของมันวะ
แล้วจะฟีดโทรลเห่าหาพระแสงอะไรกันวะ เปลืองมู้เหยดเขร้
หัวข้อวิทยานิพนธ์สำหรับการศึกษาองค์กรต่างๆ กูไม่เก็จว่าจะต้องตั้งวัตถุประสงค์อะไรดีหว่ะ แบบแค่ศึกษาการทํางานขององค์กรเหรอ? งั้นมันก็แทบจะไม่ต้องวิเคราะห์เอามาเชื่อมกับทฤษฎีอะไรเลย
>>893 อ้าวววว เห้ยอะไรครัชชชช ไรครับพรี่ ย้อนกลับไปอ่านทั้งภาษาไทยภาษาอังกฤษที่กูพิมนะ กูแคร์เหี้ยอะไรสุภาพไม่สุภาพมึงงงง
อ่ะแปลให้ไอสัส จะได้รู้เรื่อง
กูแค่โทรลอันแรกอ่ะ>>869 ว่าเอ่อแม่งลับหลังเป็นอีกอย่าง เล่นเกมแล้วคนไม่สงสัยคิดว่าเป็นคนดี แม่งเหมือนตลคกีะหรี่ในเมะที่ทุกคลเกลียด Its fucking a shitpost but some nigger really mad bout it แล้วหาว่ากูเบียวเมกัน>>873 กูก็ตอบ>>874 ว่า เกี่ยวเหี้ยไรว่ากูใช้ภาษาอังกฤษแล้วกูต้องเป็นเบียสอเมริกัน??? คนที่ไหนในโลกนี้ก็ใช้ได้ป่ะวะ “คตินิยมหลิ่มขี้ตีน”สัสๆ >>894 โดยเฉพาะอันนี้ ใช้ภาษาอังกฤษแล้วไล่ไปอยู่ต่างเทศ
>>895 แล้วสรุปว่ากูไปพูดให้มันต้องเป็นคลหยาบคายตรงไหนค้าบบบบ มึงจะเป็นเหี้ยอะไรก็เรื่องมึ้ง ไม่ได้แคร์ห่านไรเลยหยาบคายภายนอกภายใน กูrantเพราะกูจะuse Broke Nigga English มันก็เรื่องกู ay yo ไมกูใช้พาสาอังกิดไม่ได้คร๊???
And the last thing >>891 ไม่ใช่กูครับ แน่ใจไงว่าด่ามึง ด่ากูเปล่าเถอะ หรือจริงแล้วกูโดนโทรลกันแน่วะ Mic drop bitch imma go ahead enjoy ma travis scott mcdonald meal 👁👄👁💅🏻
ขออีกครั้ง(เพื่อเสรีภาพในการใช้ภาษาอังกฤษในประเทศไทยของกู) กูย้อนไปอ่านเพื่อความแน่ใจ เอ่อสรุปอีนี่มันโบ๊ะเรื่องไอดี
ต้นโพสต์
>>861 ที่บอกว่าตัวเองเป็นคนสุภาพอะไรนั่น ใช้id:PhQrEFU269
>>866 มาdefendตัวเอง ใช้id:.QWou8n47i
>>868 id:.QWou8n47i
แสดงว่า2ไอดีนี้เป็นคนเดียวกัน
——————
อาการไบโพล่ากําเริบ#1 ถามเองตอบเอง
>>870 อันนี้ถามเองid:PhQrEFU269 >>873 อันนี้ตอบเองid:.QWou8n47i
อาการไบโพล่ากําเริบ#2 คุยกับตัวเอง
>>875 id:PhQrEFU269
แล้วมาตอบตัวเอง >>878 id:.QWou8n47i
อาการไบโพล่ากําเริบ#3 ปฏิเสธตัวเอง
>>883
🤡🤡🤡 my life is nothing but a comedy
เรื่องแค่นี้พวกมึงยังอุตส่าห์ลากยาวได้อีกนะ ทำตัวเป็นคนหัดเล่นอินเตอร์เน็ตไปได้
จําไว้คร๊หนู๋ๆ จากเลาที่เปนโทรลโม่งมากว่า7ปี จนได้รับตําแหน่ง The Troll Veteran of Fanboi ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมากว่า7ปีนั้น ดิชั้นได้ทราบว่าเปลี่ยนไอดีมันไม่เนียนหรอกค่ะ นักหลวมอย่างเหล่าโม่งล้วนมีสันดาน อุดมการณ์ ที่ถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษรเป็นเฉพาะตัว โม่งมีสัญชาตญาณพลังNew Type และจะถูกปลุกพลังให้มีความรุนแรงขึ้นตามระยะเวลาการเล่นโม่ง โม่งจึงรู้ว่าโม่งไหนคือโม่งไหน แม้จะสลับไอดีก็ปิดไม่มิดหรอกค่ะ ดังนั้น’ถ้าจะโทรล ก็จงโทรลโดยการใช้ไอดีเดิมอย่างมีศักดิ์ศรี’ -อันโตน เชคอฟ อุอิอิออิ
ทำไมพวกคนหน้าตาดีนี่มันทำงานชุ่ยจัง โง่เรื่องเรียนด้วย ไม่กระตือรือร้นกับด้านการเรียนเลย ทำไมวะ ทุกคนที่กุเจอมาในชีวิตเลย สวยแต่โง่กันหมดจริงๆ
เพื่อนกูแม่งเอาเรื่องที่กูไม่อยากให้เล่าไปเล่าให้คนอื่นฟัง กูมีความลับมันอยู่ แก้แค้นเลยดีไหม แต่เรื่องอื่นๆมันก็นับว่านิสัยดี
>>913 กูกําลังจะพิมพ์ ไอ>>911ไม่น่าจะเคยมีเพื่อนหรือออกจากห้อง ไอพวกสวยนี่คือพวกทําตัวMean girlอ่ะ แต่โง่วิชาการ ทํางานเอาผ่านๆ แล้วพวกสวยๆนี่มันมีคอมมูนิตี้ด้วยรู้จักกันตั้งแต่มัฐยมยันมหาลัยในย่านกทม เป็นพวกได้ขึ้นงานได้ถือป้ายเชิญนู่นนี่ตลอด ตรงนี้กุก็ยินดีกับแม่งนะแต่ไอเหี้ยพอเป็นเรื่องงานสมองก่รคิดวิเคราะห์หาย กูก็เป็นเพื่อนกับพวกแม่งแหละ วันๆเอาแต่ถ่ายไอจีสตอลี่กับติกต็อก แม่งไม่เคยอยู่โลกความจริง ฮิปสเตอร์ด้วยอยากทําตัวเท่แหวกแนวแต่เป็นได้แค่สก็อยตามร้านเหล้า แล้วมาทําตัวเหยียดคนนุ้นนี้ว่ารสนิยมแย่ แต่ตัวเองใส่เสื้อผ้าmass product อยู่แล้วจะประสาทแดรก ทําตัวเหมือนเป้นเด็กประถมเพราะมีคนคอยเอาใจตลอด กูเลิกคบหมดละตอนนี้ หักดิบลบบัญชีไอจีตัวเอง แล้วหายไปเลย ผ่านมา3เดือนละชีวิตดีขึ้นมากๆ
>>910 มึงต้องไปให้ถูกที่ เด็กม.ดังคณะดังหรือบ.ดังสวยๆ เพียบ สวยรวยเก่งฉลาดนิสัยดีเพอร์เฟ็คแบบชิบหาย มีทุกแนว สวยแซ่บ สวยน่ารัก
แต่พวกนั้นคือยอดมนุษย์ ถ้าเอาแบบทั่วไปกูก็ไม่เถียงอะนะ ทั้งผชผญ ถ้าหน้าตาดีแล้วมักจะไม่เอาถ่านเรื่องเรียนเรื่องงาน ยิ่งเรื่องนิสัยนี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เพราะต่อให้ทำงานแย่นิสัยเหี้ยขนาดไหนคนก็เอาใจอยู่ดีเพราะหน้าตาดี
>>910 จริงๆ แล้วมึงอาจจะชอบแบบนี้ พรหมลิขิตเลยดลบันดาลชักพา----
ถ้ามึงอยากได้สวยด้วย เก่งด้วย มึงก็ต้องลองเข้ารร.ที่มีชื่อเสียงด้านนี้อ่ะ สังคมแม่งก็กรองของมันเอง อยากเจอคนแบบไหนก็ต้องไปที่นั่นเลยจ้า ถ้ามึงอยู่รร.ที่มาตรฐานต่ำลงมากหน่อยก็ประมาณนั้นแหละ กูก็เจอตอนกูเข้ารร.ที่แบบใครเข้าก็ได้ รับนักเรียนเศษเหลืองี้จากสอบไม่ติด นักเรียนก็งั้นๆ ไร้มารยาทอีก ห่า พอไปสอบรร.ดีขึ้นมาหน่อย ก็เจอแต่คนมีมารยาท พูดจาน่ารักดี ไม่ได้เอาแต่ง้องแง้ง รู้กาลเทศะกว่าเยอะ
>>918 เอาแบบไม่รวมท่องจำทำเกรด A ดิมึง ถ้ารวมด้วยก็เยอะจนเดินชนกันได้เลยมั้ง
เอาแบบสวยและฉลาดอ่ะ แม่งมีจริง แต่อย่างที่มึงว่า พวกนี้เนิร์ดก็เยอะ ต้องไปให้ถูกคณะ เช่น บัญชีบริหาร พวกคณะสายศิลป์ ไม่ก็วิศวะภาคที่พวกคุณหนูๆไปเรียนเยอะๆ พวกนี้ประเภททำอะไรก็เพอร์เฟคไปหมด เรียนแบบส่งๆ ก็เก็ตเอ ทำงานก็เก่งเรียนรู้ไว เก่งทั้งงานใช้ความรู้ใช้ซอฟต์สกิล บางทีก็อยากให้เพลาๆกันบ้าง กูละสมเพชเวทนาตัวเอง ไม่ได้เหมือนเขาสักอย่าง 55555
ไม่งั้นคําว่าคนเก่งของมึงก็มีเป็นโหลๆอะที่มกู....
>>922 ก็ดีแล้วป่ะ โคตรอิจฉา แต่มองภาพรวมเด็กม.มึงก็ถือว่าน้อยเมื่อเทียบประชากรทั้งหมด ไม่งั้นกูไม่หาแฟนยากงี้หรอก ลองมาอยู่ม.กูดิ โคตรเซ็ง หาแฟนยากชิบหาย เอาแค่คุยกันรู้เรื่องยังยาก ฟีลโคตรต่างฟ้ากะเหว (กูจบรร.ดังมา) คุณภาพคน+ไลฟ์สไตล์แม่งต่างกันจริง เข้าไม่ถึงว่ะ
>>913 >>914 ก่อนว่าใครเพื่อนไม่คบ หัดเปิดโลกบ้าง ถ้ากุไม่เคยเจอมาก่อนกูจะมโนยกมาพูดหรอ
พวกมึงคุกคลีกับพวกตลาดล่างรึเปล่า แต่กูไม่ได้ยุ่งเลย เพื่อนกูที่สวยๆนี่แม้แต่แดกเหล้ายังไม่เคยแดกด้วยซ้ำ
มองว่าคนสวยคือผู้หญิงเหี้ยทั้งหมดได้ไง กูงง ต้องโตมาแบบไหนเนี่ย
ไม่ชอบที่โดนเหยียดแต่เอาประสบการณ์ส่วนตัวมาเหยียดคนอื่นเลยเจอแต่คนประเภทเดียวกันไงจ้ะ
อีกอย่างกูเป็นผู้หญิงด้วย ที่กูพิมพ์แบบนั้นเพราะกูมีเพื่อนตั้ง2-3คนที่สวยแต่โง่โดนหลอกง่ายจ้า
กูชอบคบเพื่อนแบบนี้เพราะมันไม่มีพิษมีภัยดี มองโลกในแง่ดี ไม่ได้เอะอะเหยียดคนแบบมึงละกัน
กูบ่นลงทวิต กูด่าลูกค้า แค่ปัญหากับลูกค้าสองคนก็กูก็เฟลจะตายห่าอยู่ละ กูเหี่ยวจะตายห่า ละอะไร ทักมาหากู มาหาว่ากูด่ามันในทวิต คนเหี้ยที่ไหนเขาจะด่าเพื่อนตัวเองเพื่อให้เพื่อนตัวเองมาเห็นอะ ร้อนตัวไปป่ะ เสล่อไปป่ะ ต้องมองกูแบบไหนถึงจะคิดว่ากูด่ามึงอะ กูเฟลเหี้ยๆเลยอิสัดตอนนี้ ละตอบแชทกูมาสั้นมากเหมือนไม่เชื่อ
กูเสียใจมาก กูเสียใจมากจริงๆ กูแพนิคชิบหายเลย
ใครแต่เด็กจนโตไม่เคยมีเพื่อนต่างเพศที่แบบสนิทๆมั้ยวะ กูเบื่อเพื่อนผญ
กูอยากมีเพื่อนผชบ้างอ่ะ พอดีชอบอะไรเหมือนผู้ชาย แอบเซ็ง
ขอระบาย กุเหนื่อยกะเพื่อนร่วมชั้นเรียนคนนึง เวลาเขาคุยงานกันพออะไรไม่ได้ดั่งใจมันก็เหวี่ยง เอะอะก็พิมพ์ตัดพ้อ ล่าสุดคือออกจากแชทกลุ่มไปแล้วทั้งที่เพิ่งเริ่มเทอมยังต้องทำงาน/คุยกันอีกนาน คือกุเข้าใจอะว่าคนที่เหลือในกลุ่มมันแอบปญอตามประสาวัยรุ่น ส่วนมันเป็นคนจริงจังก็คงแอบรำคาญ แต่บางทีมึงเหวี่ยงแบบไม่อธิบายใครที่ไหนเขาจะมาตรัสรู้ได้ล่ะวะว่ามึงมีปัญหาอะไร ถ้าคุยกันดีๆทุกคนก็พร้อมจะรับฟังและปรับปรุงตัวอะ ยิ่งสถานการณ์ที่ต้องออนไลน์100%ยิ่งจูนกันยาก ใครเคยเจอประสบการณ์แบบนี้มาแชร์ทางออกหน่อย แต่จะบอกให้เลิกคบก็ไม่ได้หรอกนะมันเป็นแก๊งที่อยู่กันมาตั้งแต่ปีแรกจนจะเรียนจบอยู่ละ กุเองก็อยากจะรักษาคสพฉันท์มิตรกันต่อไปอะ
มึงกับเพื่อนอีกคนเคยทำอะไรผิดซักอย่าง แล้วพอถึงคราวโดนด่าแม่งจะไปพูดลับหลังมึงกับคนอื่นว่ามันเป็นความผิดของมึงคนเดียวปะวะ โคตรรู้สึกแย่เลยวะ ไอชิบหาย ประเด็นคือกูเป็นพวกเจ้าคิดเจ้าแค้น โกรธคือโกรธอะถ้ากูพูดออกไปคือได้ทะเลาะจนมองหน้ากันไม่ติดแน่ๆ สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนั้นคือ พอมันไปพูดลับหลังกันเสร็จ ไอเพื่อนคนนั้นมันก็มาพูดกับกูต่อหน้าคนอื่นประมาณว่าเออเนี่ย มันเป็นเพราะกูคนเดียว แถมพูดเชิงๆ กูทำแม่งซวยไปด้วยอีก คือตอนนั้นกูโกรธแล้วอะ อยากด่าแม่งชิบหาย แต่กูก็ไม่อยากทะเลาะไง ถ้าทะเลาะกันจริงๆ คงไม่มีใครมาเข้าข้างกูอะ เพราะคนอื่นก็คงไม่อยากมาพัวพันด้วย กูเลยพูดแบบปัดรำคาญไป เออ กูผิดเอง สุดท้ายพวกมันเงียบทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีคิดจะมาขอโทษกูซักคำ กูยอมรับว่าส่วนหนึ่งมันเป็นเพราะตัวกูเองด้วย แต่กูไม่ชอบเลย กูอึดอัดเหี้ยๆ ทำไมกูต้องเกิดมาเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นด้วยวะ
รำคาญเพื่อนที่เป็นexrovert/ambivertแล้วชอบบอกว่าตัวเองเป็นintrovert กุงงมากว่าทำไมต้องชอบทำเหมือนไม่ชอบเข้าสังคมอต่ตัวจริงแม่งเข้าสังคม นัดเจอคนแปลกหน้าได้ คุยกับชาวบ้านไปทั่ว
>>934 เออเจอบ่อย เพื่อนกูชอบสังคมมาก ชนิดที่ไม่อยากทำอะไรคนเดียว ต้องมีเพื่อนมีคนไปด้วยตลอด ไม่ว่าจะไม่ค่อยสนิทก็อยากไปด้วย แต่เสือกบอกว่าตัวเองเป็นintrovert กูที่เป็นintrovertจริงๆ เคยโดนมันด่าด้วยว่าชวนไปไหนก็ไม่ไป สรุปมึงเข้าใจคำว่าintrovertจริงป่าววะ หรืออยากเป็นintrovertเพราะจะได้ดูขรึม??
แล้วบางคนเข้าใจว่าขี้อายเลยนับตัวเองว่าเป็นintrovertทั้งๆที่ชอบเข้าสังคมแค่ไม่กล้าเฉยๆ กูไม่ได้ขี้อายกูหน้าด้าน แต่กูไม่ชอบออกไปไหน ไม่ชอบคนเยอะๆ ไม่ชอบคุยกับใคร ไม่ใช่เพราะกูอายแต่กูอยากอยู่คนเดียวเฉยๆ
เออ กุก็ไม่เข้าใจ คือกุไม่ได้ทนไม่ได้แค่เวลาเห็นมันโพสท์แล้วตงิดใจเฉยๆว่ะ แม่งชอบพูดย้ำบ่อยๆว่าเป็นin ไม่ชอบเข้าสังคมและไม่อยากเข้าด้วย แต่มันเองก็นัดคนที่คุยในเน็ตไปเจอหน้ากัน ไปตี้ไปเที่ยวต่างๆ บอกว่าตัวเองเป็นamกุยังเข้าใจได้นะ นี่ออกตัวว่าเป็นinเต็มที่แค่เพราะอยู่ติดบ้านได้(แต่ก็ยังออกไปข้างนอกอยู่ดี)
ข้างบนแม่งปญอกันเหรอวะ เถียงเรื่อง วยแต่โง่อะไรเป็นละครนำ้เน่าไปได้หัวโบราณชิป ของแบบนี้ไม่เกี่ยวเลยอยู่ที่ปัจจัยอื่นล้วนๆ กูเห็นสวยฉลาดเก่งเยอะแยะ
am คืออิหยัง
เพื่อนมายืมเงินอีกแล้วwa กูไม่ได้ซีเรียสกับจำนวนเงินเลยนะเพื่อนโม่ง แต่ตั้งแต่เรียนจบมหาลัยมาคือประวัติการแชตมีแต่ยืมเงิน/คืนเงินสลับกันอ่ะ แล้วที่บ้านกูคือรวยมากๆแบบเพื่อนทุกคนรู้ ถ้ากูไม่ให้ยืมคือไม่เห็นความเป็นเพื่อนอ่ะ ถ้ากูไม่ให้ยืมคือเพื่อนจากที่น้อยอยู่แล้วน่าตะน้อยลงไปอีก น้องกูก็บอกว่าให้เลิกคบได้แล้ว แต่นอกจากเรื่องเงินคือไม่มีอะไรไม่ดีเลยนะ แล้วมันก็คืนเงินกูครบตลอดด้วย กูก็เข้าใจแหละว่าเศรษฐกิจตอนนี้มันลำบาก แต่ลึกๆมันคิดบ้างไหมวะว่าทักกูมาแค่ตอนที่ต้องการเงินจริงๆ หน้าเฟสคือไปเที่ยวนู่นนี่กับเพื่อนอีกกลุ่ม ไม่เคยแท็กไม่เคยชวนกูไปด้วย แต่ถ้ากูจะตัดไม่ให้ยืมคือกูก็จะกลายเป็นคนเหี้ยไม่มีน้ำใจทันที
กูบ่นแต่กูก็โอนให้ไปแล้วทันทีที่มันยืมไปเลย ส่งสลิปเสร็จคือขอบคุณคำนึงแล้วก็หายไป
กูอยู่กับกลุ่มเพื่อนไม่เคยมีใครยืมเงินกันเลย จะยืมก็ตินไม่มีเงินสดแล้วรีบโอนคืนทันที เพราะเจอปัญหายืมไม่คืนกันมาก่อนเหมือนกัน มึงก็พยายามหาเพื่อนแบบนี้เอาแทนนะ
บางทีก็ไม่แน่ใจ ว่ากูเป็น introvert หรือแค่ไม่มีมนุษยสัมพันธ์เฉยๆ55555555
กูไม่สามารถมุ้ปอรวันเวลาเก่าๆในวัยเด็กของกูได้เลยว่ะ ตอนนั้นกูมีความสุขมากกว่านี้เยอะถึงแม้จะไม่มีอะไรเลย การที่ได้เล่นน้ำกับเพื่อน ปั่นจักยานทั้งวัน เล่นบอล ชกต่อยกันแล้วก็ดีกัน มีหลายคนที่เราไม่ได้ติดต่อกันแล้วเพราะในวัยเด็กไม่มีมือถือกันก่อนแยกย้ายกันไปไม่ได้มีช่องทางการติดต่อ บางคนก็ไปต่างประเทศแล้วคงไม่ได้เจอกันอีก ทุกคนโตขึ้นมากๆ พวกมันจะคิดถึงกูเหมือนที่กูคิดมั้ยนะ
>>957 เซมมึง กูคิดถึงเพื่อนสนิทตอนประถมมาก ตอนนี้มันคงเปลี่ยนไปเยอะแล้วแหละถ้าได้เจอกันกูคงไม่หวังให้กลับมาสนิทได้แบบเมื่อก่อนเพราะกูเองก็นิสัยเปลี่ยนไปจากตอนนั้นเยอะเหมือนกัน ขอแค่มันจำได้ว่าครั้งนึงเราเคยสนิทกันก็พอแล้ว อีกคนก็เพื่อนมัธยม กูยังไม่ได้ไปขอโทษมันเลยก็เรียนจบแบบออนไลน์มาก่อน เรื่องมันหลายปีแถมมันดูตัดขาดกับกูละด้วย เรื่องเข้าใจผิดนิดเดียวแม่งทำกูเสียเพื่อนไปคนนึงเพราะไม่ยอมคุยกันแท้ๆ
ถามหน่อยดิ ถ้าเราถามผู้หญิงว่ามีแฟนหรือยังเขาตอบว่าความลับ แล้วเขาถามเรากลับว่า ถ้าไม่มีจะจีบหรอ แล้วบอก หยอกๆๆ แบบนี้คือไรอ่ะ จีบได้หรือไม่ได้
มีเพื่อนที่ชอบทำนิสัยซึนเดเระเหมือนในเมะอยู่ ถ้าเป็นตัว2dก็พอจะมองว่าน่ารักได้อยู่ไหน แต่ในชีวิตจริงได้แต่คิดว่าเป็นเหี้ยอะไรของมึง
เอาล่ะ เริ่มทักหากูแค่ตอนจะยืมตังใช่มั้ย?
ขอถามหน่อยว่าแบบนี้แปลว่าเพื่อนของเพื่อนไม่ชอบกูใช่ไหมวะ
กูเรียนออนไลน์มาตั้งแต่ก่อนเปิดเทอมว่ะ ทุกครั้งที่คนนี้ตอบไม่ได้กูก็แย่งตอบตลอด เขาแชทคุยกับทุกคนยกเว้นกู ตอนเจอกันวันเปิดเทอมเขาก็เมินกูแบบจงใจ ตอนกูทักทายทุกคนในคลาสเขาก็เหมือนไม่ค่อยพอใจ แล้วบังเอิญกูรู้จักเพื่อนเขาอยู่ หลังจากที่คนนี้รู้ก็ดูยิ่งไม่ค่อยพอใจมากขึ้นไปอีก แต่หลังจากเพื่อนเขาอีกคนเห็นกูอยู่กับกลุ่มเขาคนอื่นๆอย่างสนิทสนม เขาก็เริ่มพยายามเข้าหาคนรอบตัวกูแบบพยายามตีซี้เพื่อนมึงบ้างละกันนะ เขาไม่เคยฟังที่กูพูดจนจบ ภาษากายไม่โอเพ่นอย่างแรง มองกูด้วยสายตาเย็นชา รีบเข้าประเด็นแล้วตัดบทสนทนาตลอด พยายามทำเหมือนกูไม่มีตัวตน พยายามให้ทุกคนอิกนอร์กูตอนพูด กูอยากแน่ใจขึ้นไปอีกเลยว่าจะลองดูอีกหน่อย บังเอิญว่ากูชอบวีทูปกลุ่มเดียวกับเขา แต่พอชวนเขาคุยเรื่องนี้แล้วเขาดูโกรธขึ้นไปอีก ทำนองว่าทำไมต้องมายุ่งกับของโปรดกูแต่ไม่ได้พูดออกมา และคุยกับกูแค่ในแชทรวมต่อหน้าคนอื่นเท่านั้น แบบนี้แปลว่าเขาไม่ชอบดูตั้งแต่ตอนเรียนออนไลน์แล้วใช่ไหมวะ ไม่ใช่อะไร กูจำไม่ได้ว่ากูเคยทำอะไรไว้ไหมหรือเคยเจอเขาไหม เพราะแค่แย่งตอบไม่น่าโกรธขนาดนี้ อยากรู้ระดับความแค้นของเขาอะ จะได้แกล้งคืนถูก
>>972 มึงเชื่อในรักแรกพบป่าว5555
ถ้าให้กูเดา อินั่นคงเป็นพวกยังไงนะ เค้าเรียกว่าอะไรอ่ะ พวกที่มีปห. เกี่ยวกะการเข้าสังคม พวกครึ้มๆทมึนๆบรรยากาศน่าอึดอัด มึงคงสดใสมากกว่ามัน คงคุยเก่งกว่า มันคงกลัวว่ามันจะดูด้อยไปมั้งคงกลัวว่าตัวเองจะโดนกลบจนมิดเลยไม่พอใจมึงแถมยังพยายามกีดกั้นเหมือนเป็นคนบ้า
>>973 กูก็ไม่ใช่คนสดใสอะไรนะ แค่ตื่นเต้นเวลาเจอคนใหม่ๆและชอบอยู่ท่ามกลางคนเยอะๆจะได้สนุกๆเฉยๆ
ก็อาจจะเป็นไปได้ว่ะ เพราะเขาเป็นคนแบบนั้นจริงๆ มึงเดาแม่นโคตร ที่จริงกูกับเขาก็มีส่วนคล้ายกันอยู่ตรงที่ชอบอะไรคล้ายๆกันบ้าง เป็นคนที่เด่นวิชาเดียวกัน เก่งด้านเดียวกัน เขาเลยคิดว่ากูสามรถแทนที่เขาได้? อะไรแบบนั้นป่ะ
เห้อม สรุปที่กูพยายามเข้ากลุ่มแทบตายคือไม่มีใครจำชื่อกูได้เลยสินะ เห็นตี้ว่างเลยไปเล่นเกมด้วยก็เรียกชื่อกันเองแต่ไม่มีชื่อกูเลย ในแชตกลุ่มก็คุยกับกูนะ แต่ไม่มีคนเรียกชื่อ แต่เวลาย้อนแชตอ่านที่เขาคุยกันก็เรียกชื่อกันตลอด ชัดแล้วแหละว่าจำชื่อกูไม่ได้ ชื่อก็เขียนชัดไว้ชัดในโปรนะ กูคุยไม่สนุกไม่น่าจำขนาดนั้นเลยเหรอ...
กูมีเพื่อนที่คิดว่าสนิทแหละ
กูเพิ่งเข้ามาเล่นโม่งไม่กี่เดือน กำลังทำความเข้าใจกับสังคมโม่งอยู่บางคนก็ดีบางคนก็เอาแต่ด่าคนอื่น ก็เลยงงว่าปกติเป็นแบบนี้หรอวะ5555แต่กูก็โอเคนะ ใครอยู่มานานแล้วอธิบายกูที
กู >>970 เองนะ รู้สึกเขาเริ่มเข้ามาตีสนิทเพื่อนๆของกูมากขึ้น และเพื่อนกลุ่มเขาที่ชอบกูมากๆสองคนเริ่มถอยห่างจากกูว่ะ อย่างช่วงนี้เพื่อนเขาเริ่มทำตัวแปลกๆ และมันเป็นการเรียนออนไลน์ช่ะ ปกติแล้วทุกวันพฤหัสเพื่อนกลุ่มเขาคนนี้จะต้องส่งลิ้งมาให้กูไม่ก็เรียกกูไปเรียน แบบวันไหนไม่ได้ทักมาคาบนี้คือแม่งยังไม่ตื่นแหง แต่นี่อยู่ๆก็ทำตัวเหินห่างทั้งที่กูไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ทักมาแม้แต่ตอนที่จะทักมาตลอด กูแน่ใจแล้วว่ามันเริ่มทำให้กูเริ่มแตกคอกับคนอื่นแล้ว แต่ยังไม่รู้ว่าเรื่องอะไรนี่สิ เพื่อนโม่งว่ามีเรื่องอะไรบ้างวะที่ทำให้คนที่ไม่ได้มีข่าวลือแง่ลบอย่างกูถูกระแวง หรือมันกุขึ้นมาเอง ถ้าเป็นงั้นกูจะได้ปล่อยเขากุต่อไปแบบไม่มีมูล
ปล.กูยังทำดีกับทุกคนโดยเฉพาะเพื่อนเขามากๆเหมือนเดิมนะ
>>983 มันมีทั้งคนดีแล้วก็คนไม่ดีน่ะ ตย.กูเองกูเคยด่ากับชาวบ้านอย่างเมามันในโม่ง กูเคยปั่นเมมเบอร์ไอดอลวงนึงในโม่งด้วย ในวันเดียวกันเสือกมาให้กลจ.+แนะนำปห.ชีวิตให้พี่โม่งท่านนึงอีกห้อง แล้วกูก็ไปเรื้อนต่อที่ห้องกามา ดีก็ดีไม่สุด555
เออแล้วกูก็เคยเกือบซวยเพราะเพื่อนกูเอาเบอร์กูไปทำอะไรซัมติงกูไม่รู้จะถามใครเลยมาถามโม่ง ก็มีโม่งมาแนะนำกูอีก55 กูเชื่อว่าทุกคนในนี้รวมถึงมึงด้วยอาจจะอายุมากกว่ากูอีก แต่พวกเราก็ยังคงมึงๆกูๆกันเพราะในโม่งเราอายุเท่ากัน5555555
พอเพื่อนมีผัวแล้วกุเหงาเลย
มีเพื่อนนิสัยแบบนี้กันไหมวะ คือเวลากูเม้นเพจทั้งคุยกับคนทั้งเม้นเล่นกิจกรรมอะ เพื่อนกูชอบตามมากดเศร้ากดขำอะ อย่างเช่นมีคนถามว่านี่เกมไร กูตอบไปว่าเกมบลาๆมันก็มากดเศร้า อีกเพจมีกิจเม้นบอกความรู้สึกแจกของ มันมากดขำงี้อะ กูรำคาญ บอกไปแล้วด้วยว่าไม่ชอบ บอกให้เลิกแม่งก็ไม่เลิก
กูอิจฉาเพื่อนในคณะคนนึงมากๆจนกูจะเกลียดเขาแล้วว่ะ ไม่อยากรู้สึกแบบนี้เลย แต่ทำไงได้วะ นางสวย น่ารัก คุณหนู เรียนเก่ง เดอะแบกของรุ่น ลูกหาบเยอะ กูอยากเป็นแบบนั้นบ้างแต่กูไม่สวยไม่เก่ง กูต้องทำยังไงถึงจะหลุดจากความรู้สึกแบบนี้วะ
กูเครียดเรื่องเพื่อนมาก พึ่งรู้ว่าตัวเองโดดเดี่ยวขนาดนี้ ไม่มีเพื่อนจริงๆสักคน เห็นเพื่อนหลายๆคนไปเที่ยวกันแต่ไม่มีใครชวนกูเลย แถมยังโดนเมินแชทอีก เครียดจนนอนไม่หลับ ตากับร่างกายคือล้ามากๆแล้ว อยากนอนเหี้ยๆแต่พอมันคิดเรื่องนี้ขึ้นมาก็นอนไม่หลับ น้ำตาคลอเบ้าทำให้หายง่วงอีก ช่วงนี้นอนได้4-5ชั่วโมงก็สะดุ้งตื่นแล้วนอนต่อไม่หลับ ข่มตานอนยากชิบหายเลย ทรมาน
>>995 ลองเล่นเกมหรือหาเพื่อนในเน็ตคุยมั้ย พอคลายเหงาได้บ้างนะ แต่ถ้าปัญหาอยู่ที่ตัวเองคุยไม่เก่งก็อาจจะยิ่งเหงาก็ได้
กูมีเพื่อนในเน็ตเคยนัดกันไปกินเค้ก ซื้อกู๊ดส์นะ แต่ตอนนี้ก็ห่างๆกันไปเพราะอยู่คนละด้อมกัน+โควิด เพื่อนเมินแปลว่าเค้าไม่ได้สนใจเรา เราก็ถอยออกมาเหอะ กูไม่เคยมิ้วหรือเมินเพื่อนสนิทกูเลยนะ (มันก็ไม่ได้ส่งแชทมาบ่อยด้วยแหละ) ตอบรายนาทีตลอดถ้าตอนนั้นไม่ได้ยุ่ง ถ้านอนไม่หลับพยายามหานมอุ่นๆหรือน้ำผึ้งมากิน ไม่ก็ยานอนหลับโลด
>>996 เค จะลองดูนะ ยังไม่เคยมีเพื่อนจริงๆจังๆในเน็ตเลยเพราะรู้สึกเหมือนคลิ๊กกันยาก อันที่จริงกูห่างๆกับเพื่อนเพราะรร.ปิดโควิดแล้วไม่ได้เจอหน้ากันนี่แหละ ก่อนปิดกูยังแฮปปี้ไม่เคยมีปัญหาเรื่องเพื่อนอยู่เลย เลิกเรียนก็ชวนกันไปเที่ยวไปนั่งคุยเล่นตลอดTT พอปิดโควิดพวกเพื่อนๆก็ชอบเล่นเกมในเวลาที่ตรงกันกับที่กูต้องทำงานพาร์ทไทม์ กูเลยไม่ค่อยได้แจม ไม่รู้เพื่อนจะคิดว่ากุเฟดออกมาเองรึเปล่า
ไม่ได้ดูละคร แต่เห็นเค้าพูดกันเรื่องคนอายุ 52 แต่นิสัยเด็กไม่รู้จักโตละนึกถึงเพื่อนตัวเอง ตอนเด็กมีพ่อแม่พี่เลี้ยงดูแลทุกอย่าง พอโตมาก็มีแฟนมารับไม้ต่อ ทุกวันนี้อายุ 30 ข้ามถนนเองไม่เป็น ขับรถไม่เป็น กินข้าวคนเดียวไม่ได้ ไปซื้อของไม่กล้าคุยกับพนักงานเอง แน่นอน ชีวิตนี้ไม่เคยไปไหนคนเดียว
เมื่อก่อนเคยคิดสองอย่างคือ โตไปมันจะอยู่ยังไงวะ กับ โตไปมันคงปรับตัวไปตามวัยเอง สุดท้ายก็ได้พบว่ามันก็อยู่ของมันได้แบบเดิมโดยไม่ต้องปรับเปลี่ยนตัวเอง แค่ทำตัวเองให้อยู่ในสถานะที่มีคนให้พึ่งพาตลอดเวลาก็พอ
รําคาญนิสัยเพื่อนหวะเเม่งด่าเพื่อนอีกคนว่าเวลาเล่นเกมพอมันพลาดเเม่งชอบเเก้ตัว พอตัวเองพลาดบ้างเเม่งเสือกพูดปัดไม่ยอมรับความจริงเหตุผลเข้าข้างตัวเองเเล้วเเม่งเป็นคนอารมณ์ร้อนด้วยไงพอบ่นทีเเม่งบ่นไม่หยุดต้องมานั่งฟังเเม่งในดิสรําคาญชิบหายอยากเลิกคบเเม่งชิบหายเเต่ก็นะเวลาเข้าสังคมก็ต้องรับนิสัยทั้งด้านดีเเละเเย่ของทั้งเราเเละอีกฝ่ายให้ได้กูก็คงไม่มีทางเลือกอยู่ๆกันไป
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
