Fanboi Channel

ตำหนัก 1 >>>/webnovel/6404

ตำหนักนี้แตกไลน์มาจากตำหนักจีนห้องลิธ >>>/literature/6399 ไว้คุยเกี่ยวกับนิยายแปลจีนบนเว็บ แบบถูกลิขสิทธิ์โดยเฉพาะ คุยได้ไม่จำกัดแนว

ส่วนพวกนิยายแปลจากกลุ่มลับที่เก็บเงินโดเนทไปสนับสนุนปลิงปลวกเรื้อนไรให้ขโมยงานคนอื่นมาแปลแบบผิดกฏหมายไม่นับ ขออย่ามาฝอยในห้องนี้ ช่วยกันสนับสนุนนักเขียน อ่านนิยายบนเว็บถูกลิขสิทธิ์กันนาจา <3

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 33
.
.
.
.
.
ซินอวี่นั่งคิด อืมจะว่าไปแล้วอี้หยางก็ดีกับฉันตั้งแต่ซู่เว่ยอินกลับมา อีกทั้งตอนประมูล ตอนพาไปเดินพรมแดงดูปารีสแฟชั่นวีค ซู่เว่ยอินก็อยู่ด้วย ในโพสต์บอกว่าอี้หยางรู้สึกว่าซู่เว่ยอินทรยศเลยตอบโต้ต่อต้านเว่ยอินด้วยความรู้สึกทั้งรักทั้งเกลียด นี่อี้หยางใช้ฉันกระตุ้นเว่ยอินจริงๆ เหรอเนี่ย แต่อี้หยางก็ไม่ได้ดูเหมือนเสแสร้งแสดงอยู่นะ ที่งานประมูลใช้เงิน 90 ล้านซื้อสร้อย และระหว่างแฟชั่นวีคนั่นก็...
เอ หรืออี้หยางจะซ่อนความรู้สึกไว้ลึกมาก หลอกฉันจนเป็นคนโง่ เล่นละครทั้งที่งานประมูลและแฟชั่่นวีค ทั้งหมดนั่นก็แค่จะยั่วยุซู่เว่ยอิน?
นี่ฉันเป็นตัวแทนเหรอ เพื่อตอบโต้ซู่เว่ยอินให้สำนึกเสียใจ อี้หยางใช้ฉันเป็นตัวแทนจริงๆ เหรอ
ใช่แล้ว ใช่แน่ๆ ว่าแล้วทำไมอี้หยางหันมาทำดีกับฉัน แตกต่างไปจากท่าทีที่มีต่อซู่เว่ยอิน เพราะอย่างนี้นี่เอง พระเจ้า ฉันนี่น่าสงสารชะมัด ถูกกำหนดเรื่องความรักไว้ให้เป็นได้แค่ตัวแทน

อี้หยางได้แต่ถามซินอวี่ซ้ำๆ ว่ามีอะไรจะถามเขามั้ย แต่ซินอวี่ไม่ถามเพราะคิดว่า เดี๋ยวซู่เว่ยอินมาก็รู้ ถ้าอี้หยางใช้ซินอวี่เป็นตัวแทน เคลียร์ใจกับเว่ยอินแล้วคงหย่าแหงๆ แต่ถ้าอี้หยางไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเว่ยอินจริงๆ เว่ยอินโดนอี้หยางหยามเหยียดแน่นอน
อี้หยางขัดใจมากได้ตะโกนอยู่ในใจ ซูซินอวี่ เธอถามสิ เธอไม่ถามแล้วฉันจะอธิบายได้ยังไง

ไม่นานข้อความพวกนั้นถูกลบทิ้งทั้งหมด บัญชีคนโพสต์ถูกยกเลิกไม่เหลือร่องรอยให้สืบเสาะ แต่ข้อความถูกแคปส่งต่อแพร่หลายในเว่ยป๋อ อันหย่ายิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่ามันประหลาดเลยถามซินอวี่ว่าได้ไปถามอี้หยางเรื่องโพสต์นั้นรึยัง ซินอวี่บอก เชื่อใจอี้หยาง เขาไม่โกหกหรอก แต่ความจริงคือ ซินอวี่ไม่รู้จะทำยังไง ซู่เว่ยอินเป็นนางเอก อี้หยางถูกกำหนดให้ต้องอยู่รอบๆ เว่ยอิน จะให้ชนะใจได้อี้หยางมาง่ายๆ ก็หลอกตัวเองเกิน อีกอย่างวันๆ อี้หยางพูดแค่สองสามคำ ใครจะไปรู้ว่าคิดอะไรอยู่ อันหย่าเป็นห่วงจริงๆ บอกให้ซินอวี่ไปถามให้รู้เรื่อง ถ้ามันไม่เวิร์คจะได้ถอนตัวออกมาทัน ยังสาวยังสวย ทำไมจะหาผู้ชายดีๆ ไม่ได้ อย่าเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในปัญหา

ซินอวี่รับเล่นหนังเรื่องใหม่ มีนัดคุยกับผู้กำกับซู ปรากฏ​ว่าพอซินอวี่กับอันหย่าไปถึงเจอหานเสี้ยวกับลั่วเจี๋ยในห้องด้วย หานเสี้ยวมาพบผู้กำกับเพราะจะตกลงรับเล่นเรื่องนี้ ซินอวี่ถือโอกาสเสนอเด็กใหม่ในค่ายมารับบทนักแสดงสมทบ มีคนมาตามผู้กำกับออกไป เหลือแค่ 4 คนนั่งเงียบในห้อง ลั่วเจี๋ยขออันหย่าคุยส่วนตัวอันหย่าบอกไม่ ถ้ามีอะไรให้พูดที่นี่ ลั่วเจี๋ยเลยพูด ที่ได้ลองเขาไปตอนช่วงแฟชั่นวีคอะคิดยังไงบ้าง ซินอวี่ตะลึงหันไปมองทั้งสองคน อันหย่ารีบลั่วเจี๋ยลากออกไปคุยกันส่วนตัว เหลือแค่หานเสี้ยวกับซินอวี่
หานเสี้ยวทักบอกไม่เจอกันนานเลยนะ แล้วชวนคุยเรื่องบท สักพักหานเสี้ยวก็ถามซินอวี่ตรงๆ เรื่องโพสต์ข่าวในอินเตอร์เน็ตมันเกิดอะไรขึ้น รู้ว่าซินอวี่กับอี้หยางแต่งงานแล้ว แต่อยากรู้ว่าเรื่องในโพสต์นั้นมันจริงรึเปล่า ซินอวี่ก็ว่า หานเสี้ยวอยู่ในวงการมานาน ทำไมยังเชื่อข่าวลือแบบนี้อีก  หานเสี้ยวเลยบอก งั้นรู้รึเปล่าช่วง 2 ปีแรกที่ซินอวี่แต่งงานกับอี้หยางน่ะ อี้หยางอยู่เมืองเดียวกันกับเว่ยอินในอเมริกา ซินอวี่อึ้ง อะไรนะ เมือง A เหรอ พลางคิดว่าที่ผ่านมา 2 คนนั้นอยู่ด้วยกันมาตลอดเลยเหรอเนี่ย ซินอวี่ถามหานเสี้ยวรู้ได้ยังไง หานเสี้ยวบอก ถ้าอยากรู้รายละเอียดเดี๋ยวส่งให้ แล้วซินอวี่ล่ะไม่รู้เรื่องนี้หรอกเหรอ
หานเสี้ยวพูดอย่างจริงใจ ที่ซินอวี่บอกว่าข่าวอินเตอร์เน็ตไม่น่าเชื่อถือ แสดงว่าได้อ่านโพสต์นั่นแล้ว ถูกมั้ย เท่าที่หานเสี้ยวรู้คือส่วนใหญ่ที่โพสต์นั้นพูดถึงมันเป็นเรื่องจริง ไม่รู้ว่าอี้หยางพูดถึงซู่เว่ยอินกับซินอวี่บ้างรึเปล่า แต่ก็เหมือนที่โพสต์นั้นบอก อี้หยางเกี่ยวข้องกับซู่เว่ยอิน นี่เป็นเรื่องที่หานเสี้ยวเคยรู้เมื่อ 4 ปีก่อน
ซินอวี่เถียง เป็นไปไม่ได้อี้หยางไม่ใช่คนแบบนั้น ก่อนนี้เขายุ่งเรื่องงานตลอดอาจจะละเลยฉันไปบ้าง แต่ตอนนี้เขาดีกับฉันมากและไม่เคยติดต่อซู่เว่ยอินเลย ซินอวี่มั่นใจอี้หยางไม่เคยไปพบเว่ยอิน สองต่อสองแน่ หานเสี้ยวบอก รู้ว่าซินอวี่รักอี้หยาง ไม่ได้ตั้งใจจะแทรกแซงการแต่งงานของซินอวี่กับอี้หยาง แต่หานเสี้ยวไม่อยากเห็นซินอวี่ต้องเจ็บปวดเพราะผู้ชายแบบนี้ อี้หยางไม่สมควรได้รับความรักความเอาใจใส่​จากซินอวี่หรอก
.
.
.
.
.

ขอบคุณโม่งสปอยล์ ไปมาๆเริ่มรำทั้งซินอวี่ทั้งอี้หยางละ โอย ทำไมไม่เปิดอกคุยก๊านนนน
แล้วสรุปอีนังเว่ยอินมีซัมติงกับอี้หยางจริงมั้ย สงสัยเรื่องเดียวเลยตอนนี้ นางดูเหนือกว่ามีไพ่เป็นต่ออะไรแบบนี้มากๆเลยอ่ะ

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 34
.
.
.
.
.
ซินอวี่กับหานเสี้ยวมองกันอยู่อึดใจนึง ซินอวี่ก็ยิ้มออกมา พี่หาน ก่อนอื่นต้องขอบคุณที่เตือนความจำให้ฉัน ว่าอี้หยางกับฉันเป็นสามีภรรยากัน ฉันจะหาคำตอบเรื่องนี้เอง ถ้าอี้หยางใช้ฉันเป็นตัวแทนใคร ฉันจะไม่ปล่อยเขาไปแน่ แต่ก่อนที่ฉันจะได้คำตอบ ฉันไม่อยากได้ยินคำว่าร้ายเขา
สำหรับวันนี้ กรุณาบอกผู้กำกับซูด้วยนะคะว่าฉันขอตัวกลับก่อน ระหว่างเดินทางกลับ ซินอวี่ให้อันหย่าเช็คว่าอี้หยางอยู่เมืองเดียวกับซู่เว่ยอินตอนที่อยู่อเมริการึเปล่า

สองวันต่อมา อันหย่าได้คำตอบให้ซินอวี่ หานเสี้ยวพูดถูก ช่วงสองปีที่อี้หยางเดินทางติดต่อทำธุรกิจอยู่ที่อเมริกา เขาอยู่เขตเมืองเดียวกันกับซู่เว่ยอิน บังเอิญอะไรขนาดนั้น ซินอวี่กัดฟันแน่นขณะปอกเปลือกแอปเปิ้ลในมือ ประเมินความรู้สึกลึกซึ้งที่อี้หยางมีให้ซู่เว่ยอินต่ำไปจริงๆ เมืองเดียวกัน อเมริกากว้างใหญ่ปานนั้น มาอยู่เมืองเดียวกัน ไม่ใช่ว่าพวกเขาออกมาเดินเล่นด้วยกันหลังดินเนอร์ทุกคืนหรือ ชายโฉดหญิงชั่ว!

อี้หยางกลับถึงบ้าน 3 ทุ่ม มองแอปเปิ้ล 7-8 ลูกที่ปอกเปลือกแล้วบนโต๊ะข้างเตียง แล้วมองไปรอบๆ ห้อง ซินอวี่เดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้ายิ้มถาม สามีกลับมาแล้วเหรอ แล้วเข้ามาช่วยถอดเสื้อโค้ทจากข้างหลัง อี้หยางถาม ทำไมปอกแอปเปิ้ลเยอะจัง?  โอ๊ย อะไรเนี่ย อี้หยางรู้สึกเหมือนมีอะไรคมๆ ทิ่มอยู่ที่เอวเลยหันไปมอง ซินอวี่ที่ถือมีดอยู่ อี้หยางผวา เอามีดมาทำอะไร วางลงเดี๋ยวนี้เลยนะ ซินอวี่มองมีดในมือแล้วเพิ่งรู้สึกตัวบอก เอามาปอกแอปเปิ้ลแล้วลืมน่ะ อี้หยางหน้ามุ่ยรู้ว่าสถานการณ์​วิกฤติขั้นสุดแล้ว
ซินอวี่นั่งโซฟาปอกแอปเปิ้ลไปก็พูดไป สามี วันนี้ฉันอ่านนิยายเรื่องนึงมามันน่าสนใจมากเลย
เรื่องตัวสำรองของท่านประธาน เป็นเรื่องของท่านประธานผู้ร่ำรวยและมีอำนาจ หลงรักผู้หญิงคนหนึ่งแต่ไม่ได้ตัวเธอมา จึงหาตัวแทนเป็นผู้หญิงอีกคนที่คล้ายกันมาแต่งเป็นภรรยา ตอนจบนายรู้มั้ยว่าท่านประธานที่เล่นกับใจของผู้หญิงเป็นยังไง ภรรยาของท่านประธานรู้ว่าท่านประธานเห็นเธอเป็นตัวแทนของผู้หญิงอีกคน เลยจ้างคนไปซ้อม ท่านประธานเป็นอัมพาตจำใจให้ภรรยาแต่งดูแลเพราะขาทั้งสองข้างพิการ ผู้ชายแบบนี้ไม่น่าจะพิการแค่ขาทั้งสองข้างนะ ขาที่สามก็น่าจะพิการให้สมกับความน่ารังเกียจด้วย สามีว่ามั้ย พูดจบซินอวี่ก็ค่อยๆ สอดมีดเข้าไปในแอปเปิ้ล
อี้หยางเงียบไปสองวินาทีแล้วบอก ถ้าเธออยากจะถามอะไรก็ถามมาตรงๆ เลย
ซินอวี่พลันทำหน้าเย็นชาเอ่ย งั้นคำถามแรก ช่วงสองปีแรกของการแต่งงาน ทำไมนายอยู่เมืองเดียวกับที่ซู่เว่ยอินอยู่ในอเมริกา
อี้หยางงง ฉันอยู่เมืองเดียวกันกับซู่เว่ยอินเหรอ?
ซินอวี่เอากระดาษเช็ดมีดปอกผลไม้พลางถามอีก  4 ปีก่อน นายกับซู่เว่ยอินมีข่าวลือด้วยกัน
อี้หยางบอก ใช่ แต่..
ยังไม่ทันอธิบาย ซินอวี่อัดอีกหนึ่งดอก ทำไมนายไม่ต้องการหย่ากับฉันแล้วล่ะ
อี้หยาง...
ซินอวี่บ่นในใจยาวเหยียด ช่วง 2 ปีนั้นฉันในฐานะนักแสดงยังละอายใจไม่กล้าแม้แต่จะจับมือกับคนอื่นเลย เหมือนที่กระทู้บอกไง ภรรยาใหม่เป็นได้แค่ตัวแทน แค่นั้นแหละ น่าอนาถชะมัดถูกเก็บไว้ในเงามืดตั้งนาน ซื้อสร้อยคอ 90 ล้านให้งั้นเหรอ ซูซินอวี่ เธอฝันเฟื่องอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะซู่เว่ยอินกับเจียงหวายอยู่ที่นั่น อี้หยางจะอิจฉาแล้วใช้ฉันบังหน้าเหรอ? แฟชั่นวีคซื้อเสื้อผ้าตั้งมากมาย คิดว่าเขาซื้อให้จริงๆ เหรอ เขาซื้อให้ซู่เว่ยอินต่างหาก ซูซินอวี่ ช่างไม่ส่องกระจกดูตัวเองซะบ้างเลย นอกจากสวยกว่า รูปร่างดีกว่า ขาวกว่า สูงกว่า ผอมกว่า ยังต้องทำบุญมาดีด้วย เธอคู่ควรกับความรักของอี้หยางเหรอ ไม่ เธอไม่คู่ควร เส้นทางนี้มีแค่ซู่เว่ยอินเท่านั้นที่คู่ควร จากนั้นฉันก็จะตายอย่างเดียวดายกับอันหย่า บทสรุปของโชคชะตาอันยิ่งใหญ่

อี้หยางอารมณ์เสียมาก ซูซินอวี่ ทำไมเธอถึงคิดอะไรดราม่าเป็นฉากๆ ได้ทุกวันนะ
ซินอวี่ได้ยินก็น้ำตาร่วง พูดเสียงสั่น นายคิดว่าฉันดราม่าไปเองเหรอ ตกลง ฉันมองนายออกแล้ว อี้หยาง ฉันหลีกทางให้ ฉันยอมรับความพ่ายแพ้ ฉันจะไม่ยื้อนายกับซู่เว่ยอิน ฉันจะไปเอง ส่วนคุณปู่ฉันจะอธิบายท่านเอง นายไม่ต้องกังวล
ซินอวี่ว้าวุ่นใจลุกขึ้นจะเดินออกไป
อี้หยางคว้าข้อมือไว้บอก เธอส่งมีดมาก่อน ซินอวี่ไม่ขยับ อี้หยางมือหนึ่งจับข้อมือซินอวี่ไว้ ใช้มืออีกข้างแย่งมีดจากซินอวี่ แล้วสั่ง นั่ง ซินอวี่ก็ยังไม่ขยับ อี้หยางเลยจับซินอวี่นั่งลงบนโซฟา
ฟังคำอธิบายของฉัน จนกว่าฉันจะอธิบายเสร็จ เธอห้ามพูดอะไรทั้งนั้น ฟังให้ดี
.
.
.
.

น้องเล่นมีดเลยหรอ ใจเย็นๆๆๆ555

สนุกๆๆ ต่อเลยจ้าเพื่อนโม่งๆๆ

กรี๊ด รอๆๆๆ

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 35
.
.
.
.
.
เรื่องแรก เธอพูดว่าช่วงที่ฉันเดินทางติดต่อธุรกิจในอเมริกาฉันอยู่เมืองเดียวกับซู่เว่ยอิน ฉันไม่รู้จริงๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังเธอเลย
เรื่องที่สอง ฉันมีข่าวลือกับซู่เว่ยอินเมื่อ 4 ปีก่อน แต่ข่าวลือพวกนั้นมันไม่มีมูล กับเรื่องที่ผ่านมาหลายปีนั่น ไม่มีอะไรสำคัญให้ต้องพูดถึงสักนิด
สุดท้าย อย่าถือมีดแล้วยืนนิ่งๆ อีก
ซินอวี่คิด เชอะ แค่พูดใครๆ ก็พูดได้
อึ้หยางก็ว่า ไม่เชื่อเหรอ บ้านที่อเมริกานั่นคุณพ่อเป็นคนซื้อไว้สมัยยังมีชีวิตอยู่ ถ้าเธอไม่เชื่อ ฉันเอาโฉนดให้ดูก็ได้ ซู่เว่ยอินเป็นแค่เพื่อนร่วมคลาสที่ไม่เคยติดต่อกันเลย ฉันหวังว่าเธอจะเชื่อมั่นในตัวฉันอย่างเต็มที่ในเรื่องนี้
ซินอวี่ยังเงียบอี้หยางเลยพูดต่อ ฉันเห็นโพสต์นั่นแล้ว เธอไม่เห็นว่าเรื่องถูกโพสต์โดยใครบางคนซึ่งลึกลับเหรอ เรื่องที่เขียนมันเป็นเรื่องส่วนบุคคลนะ ผู้ช่วยยังไม่รู้รายละเอียดเรื่องเก่าหลายปีก่อนของฉันขนาดนี้เลย เป็นไปไม่ได้ที่คนทั่วไปจะสืบเรื่องในอดีตของฉันอย่างระมัดระวัง เมื่อไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปเธอคิดว่าจะเป็นใครได้บ้างล่ะ
ซินอวี่ถาม ใคร อี้หยางเฉลย ซู่เว่ยอิน เธอกำลังยุแยงความสัมพันธ์​ระหว่างพวกเราสามีภรรยา ฉันวิเคราะห์ให้เธอฟังที่งานประมูลแล้วว่าซู่เว่ยอินไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอเห็น วางแผนไตร่ตรองลึกซึ้งกว่าที่เธอคิด ที่ถามว่าทำไมฉันถึงไม่หย่ากับเธอแล้ว ก็เพราะเธอมันใสซื่อน่ะสิ
ซินอวี่ยังนิ่ง อี้หยางเลยพูดแก้เก้อไปเรื่อยบอก ซินอวี่สวยกว่า รูปร่างดีกว่า เรียบง่าย จิตใจดี ซู่เว่ยอินจะเอาอะไรมาเทียบกับเธอได้ ซินอวี่ก็ว่า ใช่ นายพูดถูก
อี้หยางให้โอวาทยาวเหยียด ข่าวลือก็คือข่าวลือ เราเป็นสามีภรรยากันนะ สิ่งสำคัญที่สุดระหว่างสามีภรรยาคือความเชื่อใจ จบเรื่องนี้แค่นี้ ไม่ต้องเอามาเป็นประเด็นอีก แล้วพรุ่งนี้เราต้องไปงานวันเกิดคุณเจียงกัน ถ้าเดาไม่ผิด ซู่เว่ยอินคงมาด้วย เค้าต้องมาหาเธอแน่ เตรียมตัวให้ดี รู้ทันเค้า อย่าให้เค้าแกล้งได้ล่ะ จำไว้ มีอะไรที่ต้องการให้อธิบาย​อีกรึเปล่า ถ้าไม่มีแล้วก็รีบนอน
อี้หยางเดินไปถึงประตูห้องน้ำแล้วเหมือนคิดอะไรได้หันมาถามซินอวี่ รู้มั้ยวันนี้เธอลืมอะไร ซินอวี่ว่าไม่รู้ อี้หยางยิ้มบางๆ บอก เธอลืมเอาเรื่องนี้มาหย่ากับฉันไง ซินอวี่นิ่งอยู่แป๊บนึงบ่นอุบอิบ ฉันก็ไม่ได้ไม่มีเหตุผลขนาดนั้นสักหน่อย

งานวันเกิดเจียงเฉินจัดที่บ้าน วิลล่าของตระกูลเจียงใหญ่กว่าตระกูลอี้สองเท่า อี้หยางบอกตระกูลเจียงแข็งแกร่งมากประมาทไม่ได้ ให้ซินอวี่ตามติดอยู่ข้างๆ เขาไว้ ทุกอย่างจะเรียบร้อย
เจียงหวายมองแขกที่ทยอยเข้างานมาพูดกับเว่ยอินว่า รู้นะว่าต้องทำยังไง อย่าทำให้ฉันผิดหวัง ก่อนจะเดินออกไปทำธุระตามที่บอดี้การ์ดมากระซิบข้่างหู ซู่เว่ยอินมองตามเจียงหวาย ตอนกลับมาเว่ยอินทะนงตัวว่าเจียงหวายมีเยื่อใยมีใจให้ ตอนนี้ถูกใช้เป็นเบี้ยตัวหนึ่งผลักใสไปให้คนอื่น เว่ยอินรู้ว่าเจียงหวายกำลังจะทิ้งเธอแล้วจริงๆ เว่ยอินเองก็ไม่เข้าใจทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้
.
.
.
.
.

>>8 กำลังสนุกเลย ขอบคุณค่า😍

เจียงหวายคือพระเอกในนิยายใช่มะ ไหงงี้

ทุ่งรวงทอง
เรือจ้าวหานกลับมาแล้ว

แต่ช้าเกินปายยยยยยยยยยยยยย

>>10 เรือนี้ไม่ปังหรอมึง กุดองไว้จนเค็ม ส-อา กำลังจะอ่านเลย

รอๆๆสวยรวยใสต่ออยู่นะค้า^^

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 36
.
.
.
.
.
อี้หยางให้ตามติดอยู่ข้างๆ ในงานซินอวี่เลยจับข้อมืออี้หยางไว้ตลอด พอมีใครมาคุยด้วยอี้หยางก็แนะนำว่านี่ภรรยา คุณหลี่บอกนึกว่าโสดกะจะแนะนำน้องสาวให้สักหน่อย ซินอวี่ที่รู้สึกหงุดหงิดกับสายตาคนในงานที่มองเธออย่างเห็นใจด้วยเรื่องข่าวลือในเน็ตเป็นทุนเดิมอยู่แล้วหมดความอดทนเปิดปากเหน็บไม่ไว้หน้า ดีนะคะ ที่ยังไม่ได้แนะนำ น้องสาวเลยไม่ต้องมาเป็นมือที่สามทำลายครอบครัวคนอื่น อี้หยางให้ท้ายปกป้องบอก โทษที ภรรยาผมอารมณ์ไม่ดีน่ะ
ซู่เว่ยอินเดินเข้ามาทักทายคุณหลี่แล้วเนียนยืนร่วมกลุ่มด้วย คุณหลี่เปรย ดูเหมือนคุณอี้กับคุณซู่เว่ยอินเป็นเพื่อนร่วมคลาสเรียนกันนี่? ซินอวี่้เลยเปิดก่อน คุณซู่เป็นแฟนคุณเจียงทำไมไม่อยู่กับคุณเจียงล่ะ
เว่ยอินปฏิเสธบอก เข้าใจผิดแล้ว เป็นแค่เพื่อนกัน
จากนั้นมีคนเปิดประเด็นเรื่องเด็ก ได้ยินว่าคุณซู่มีลูกอายุ 3 ขวบแล้ว ตลอดหลายปีนี้ต้องเลี้ยงลูกคนเดียวคงลำบากมาก ด้วยความเคารพเลยนะ คิดจะหาพ่อให้เค้าบ้างมั้ย เว่ยอินมองอี้หยาง
ซินอวี่พูดเสียงเย็น คุณหาพ่อให้ลูกแล้วมองสามีฉันทำไม เว่ยอินเก็บสายตากลับ คนรอบข้างรู้สึกเว่ยอินน่าสงสารน่าเห็นอกเห็นใจ  เลยหันมาต่อว่าซินอวี่ว่าพูดน่าเกลียดเกินไป เว่ยอินเลี้ยงลูกคนเดียวไม่เคยคิดจะรบกวนใคร อาจจะแค่อยากลองได้รับความสนใจจากคุณอี้บ้าง ทำไมตั้งป้อมโจมตีเธออย่างนั้น เว่ยอินเล่นบทคนดีไกล่เกลี่ย อย่าให้เรื่องของเธอทำให้งานวันนี้ไม่สนุกเลยแล้วขอตัวเดินออกไป
ซินอวี่กระซิบถามอี้หยาง ฉันไม่ได้สร้างปัญหาให้นายใช่มั้ย อี้หยางว่า ไม่ ซินอวี่บอก ดี ฉันแฮปปี้ที่ซู่เว่ยอินไม่แฮปปี้แหละ

เจียงหวายพาคุณโจวลงมาแนะนำให้รู้จักกับอี้หยาง คุณโจวชวนอี้หยางทำโปรเจ็คท์ใหญ่ร่วมกัน เจียงหวายเตรียมห้องให้ไปพูดคุยธุรกิจ คุณโจวบอกจะรอที่ห้องชั้นบน ซินอวี่หรี่ตาบอกอี้หยาง กับดักแหง จะไปเหรอ อี้หยางยิ้มสบายๆ บอกว่า ไปสิ ไม่มีอะไรต้องกลัว แล้วเดินขึ้นไปชั้นบน ซินอวี่ยังอยู่ข้างล่างจับตาดูความเคลื่อนไหวเว่ยอินตลอด พอเห็นเว่ยอินขึ้นบันไดปุ๊บ ซินอวี่ก็หาจังหวะแอบตามขึ้นไปด้วย เห็นอี้หยางเดินเข้าห้องนึงไปก่อน ไม่นานเว่ยอินก็เดินตามเข้าไปแล้วปิดประตู
ซินอวี่คิดหนักจะบุกดีไม่บุกดี กลัวถ่านไฟเก่าคุ กลัวอี้หยางโดนวางยาเหมือนตอนงานวันเกิดฉินเหยียน  คิดว้าวุ่นใจแทบตาย สุดท้ายแค่เอาหูแนบประตูแอบฟัง เพราะตัดสินใจว่า ถ้าอี้หยางจะโง่มีอะไรกับเว่ยอินละก็ หย่า!

ในห้องอี้หยางขมวดคิ้วมองเว่ยอินที่บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยแล้วพูด เว่ยอินมาในนามของเจียงหวาย ไม่ใช่เรื่องดีแน่ อี้หยางมีเวลาไม่มาก มีอะไรก็พูดมาเถอะ
เว่ยอินบอกไม่เจอกันนาน นั่งลงคุยกันหน่อยมั้ย อี้หยางเย็นชา ทว่าดวงตาของซู่เว่ยอินเต็มไปความรักใคร่ คนนอกมองมาต้องคิดว่ามีสัมพันธ์​บางอย่างกับเขาแน่ ดูเหมือนเมื่อก่อนนั้นเขาจะเคยถูกหลอกลวงด้วยใบหน้าของซู่เว่ยอินอยู่บ้างจริงๆ แต่เสียดายที่เว่ยอินแสดงแย่กว่าซินอวี่มาก
เว่ยอินน่าจะไปเรียนกับซินอวี่ เวลาซินอวี่มองเขา มัน เหมือนเขาเป็นคนเดียวในสายตาเธอ ไม่เหมือนเว่ยอินที่แววตายังเผยความละอายกระวนกระวายไม่รู้ตัว
อี้หยางบอก จำได้ว่า สมัยเรียนเราไม่ได้สนิทกัน อย่างมากที่สุดก็อาจจะเรียกได้ว่าเพื่อน เธอกับฉันมีอะไรให้ต้องคุยกันเหรอ
เว่ยอินถาม นายจำคืนก่อนที่ฉันจะไปจากเมืองนี้ได้มั้ย ที่โรงแรมฮิลตัน เมื่อ 4 ปีก่อนน่ะ ถึงนายจะลืมก็ไม่เป็นไร นี่ผลตรวจ DNA
อี้หยางไม่ต้องอ่านก็รู้ว่าในกระดาษผลตรวจต้องเป็นชื่อเขาและชื่อลูกเว่ยอิน เห็นอี้หยางนิ่งไปนาน เว่ยอินยิ้มนิดๆ อะไร 4 ปีก่อนกล้าทำ ตอนนี้ก็ต้องกล้ารับสิว่าเป็นลูกของนาย ถึงนายไม่อยากยอมรับแต่เด็กคนนี้คือลูกของนาย ก่อนกลับจีน ฉันรู้ว่านายแต่งงานแล้ว คิดว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับนาย แต่มันช่วยไม่ได้ อี้หยาง ดูสิ ดูผลตรวจ DNA นี่ เขาเป็นลูกชายของนายจริงๆ!
เว่ยอินพูดไปร้องไห้ไปดูไม่เหมือนกำลังแสดงอยู่
อี้หยางคิดว่ามันแปลกมาก ทำไมเว่ยอินยึดติดว่าเป็นลูกเขานักบอก ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงเชื่อว่าฉันค้างคืนกับเธอเมื่อ 4 ปีก่อน แต่ฉันบอกได้เลยว่าลูกชายเธอ ไม่ใช่ลูกฉัน
เว่ยอินถือผลตรวจมือสั่นไม่คิดว่าอี้หยางไร้ใจได้ขนาดนี้ยืนยัน นี่ลูกชายนาย ทำไมนายไม่เชื่อ ผลตรวจ DNA โกหกได้เหรอ 4 ปีก่อนนายเมา ฉันก็เมา นายจำไม่ได้แต่ฉันจำได้! ไปอเมริกาแล้วฉันถึงรู้ตัวว่าท้อง และฉันรู้ดีว่าฉันท้องกับใคร! ว่าแล้วก็เอาผลตรวจมาวางหน้าอี้หยาง ดูสิ! ผลตรวจมันบอกว่านายเป็นพ่อ-ลูก
อี้หยางจ้องผลตรวจบอก ผลตรวจปลอม เธอรู้ว่าเจียงหวายไม่ให้ค่าเธอแล้วก็เลยมาหาฉัน
เว่ยอินยังยืนยัน ไม่ เด็กเป็นลูกของนายจริงๆ อี้หยาง ดูให้ชัดๆ สิ ฉันไม่เข้าใจ ซูซินอวี่ทำอะไร ถึงเปลี่ยนนายเป็นแบบนี้ได้ ในความทรงจำของฉันนายไม่ใช่คนแบบนี้ และนายก็ไม่ชอบผู้หญิงแบบเธอด้วย
.
.
.
.
.

มาแล้วๆๆๆๆ

>>14 มาต่อไวๆนะ สนุกกกกก

>>14 ขอบคุณมากเลย กำลังสนุกเลยค่า รอต่อน้า^^

>>14เข้ามาดูสาวสวย 4 รอบ มาต่อหน้อยน้า

>>12 เรือท่านอ๋องแซงไปหลายร้อยลี้แล้ว พี่จ้าวหายไปนานเกิน

เพื่อนโม่ง..เราเพิ่งมาตามตำหนักนี้
ตามความเห็นไปอ่านสาวใช้กับหนี้รัก
แต่ล่าสุดไปอ่านกวนชะตารัก..บอกเลยว่าสนุกมาก..แต่เราพลาดว่ะ ต้องรออีกปีกว่าจะจบ..ค้างสุดๆ

>>20 กวนชะตารักคือเรื่องอะไรเหรอ เราจะได้ตามบ้าง

>>21 น่าจะหมายถึงหวนชะตารักในฟชล. ป่ะ

>>22 อ้อๆ ขอบคุณมาก น่าจะใช่เนอะ

>>21 หวนชะตารักจ้า
โทษทีเราโม่งมือใหม่ พิมพ์ผิดแล้วไม่รู้วิธีแก้

วาสนาบันดาลรักเป็นไงบ้าง สนุกไหม

รออ่านสาวรวยจ้า

คนสปอยสวยรวยใสหนีเที่ยวทะเลมา เดี๋ยวดึกๆจะรีบปั่นสปอยมาส่งให้นะ

>>27เย้มาแล้ววววววว ปูเสื่อรอ

>>27 ขอบคุณจ้า ดีใจมากๆๆ รอๆๆน้า เที่ยวให้สนุกนะค้า

>>25 สนุกก

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 37
.
.
.
.
.
อี้หยางถาม แล้วผู้หญิงที่ฉันชอบต้องเป็นแบบไหน
เว่ยอินบอก ซูซินอวี่เย่อหยิ่ง ชอบบงการ อารมณ์ร้าย หน้าตาไม่ดีเท่าฉัน รูปร่างก็ไม่ดีเท่าฉัน เมื่อ 4 ปีก่อน นายไม่มองฉัน ทำไมตอนนี้นายถึงชอบเธอ
อี้หยางเลยว่า ถ้าเธอไม่เข้าใจฉันจะบอกเธอก็ได้ การชอบใครสักคนน่ะมันไม่เกี่ยวกับสิ่งที่ตาเห็นมันต้องรู้สึกด้วยหัวใจ จริงอยู่ที่เธอสวยกว่า หุ่นดีกว่า แต่ความโลภในดวงตาของเธอมันทำให้ฉันอึดอัดมาก
เว่ยอินทวนคำพูดอี้หยาง โลภ แค่ฉันที่โลภเหรอ ซูซินอวี่ไม่โลภรึไง นายชอบเธอมากจริงๆ แน่ใจเหรอว่าเธอชอบนายไม่ใช่เงินของนาย
อี้หยางบอก ก็กำลังพิสูจน์อยู่ มีคนบอกฉันว่า ถ้าจะดูว่าผู้หญิงชอบเรารึเปล่า ให้ดูตอนที่อยู่กับผู้หญิงอื่น เธอจะโมโหหึงหวงไม่รู้ตัว ฉันรู้ว่าตอนนี้ซูซินอวี่อยู่หน้าประตู
เว่ยอินถามแบบไม่อยากจะเชื่อ นี่นายใช้ฉันพิสูจน์ความรู้สึกแท้จริงที่ซูซินอวี่มีให้นายเหรอ
อี้หยางไม่ตอบแต่มองนาฬิกาข้อมือบอก หมดเวลาแล้ว อย่าเอาเรื่องลูกเธอมาลงที่ฉัน ฉันคิดว่าเธอรู้ดีที่สุดเรื่องผลตรวจนี้
เว่ยอินไม่ยอมแพ้บอก อี้หยาง ถ้าวันนี้นายไม่ยอมรับเด็กคนนี้ นายต้องสำนึกเสียใจในอนาคตแน่
อี้หยางบอก ฉันจะยอมรับสิ่งที่ฉันทำ ไม่ยอมรับในสิ่งที่ไม่ได้ทำ ฉันแนะนำให้เธอหาให้เจอว่าใครเป็นพ่อของเด็ก
อี้หยางเปิดประตู ซินอวี่ที่ไม่ได้ตั้งตัวเลยล้มใส่อ้อมแขนอี้หยาง
ซินอวี่ถาม ไม่ได้คุยงานกับคุณโจวเหรอ ทำไมอยู่กับเว่ยอินได้ อี้หยางบอกโดนเจียงหวายจัดฉาก ซู่เว่ยอินบอกว่าเด็กเป็นลูกฉัน เธอเชื่อมั้ย ซินอวี่แอบตรวจ  DNA จนรู้ตั้งนานแล้วเลยบอก สามี ฉันเชื่อใจนาย ซินอวี่แอบสงสัยเว่ยอินต้องคู่กับเจียงหวายไม่ใช่รึไง อี้หยางเลยบอก เจียงหวายเท อาจเพราะรู้ว่าเด็กไม่ใช่ทั้งลูกของเจียงหวายและอี้หยาง เลยไม่จำเป็นต้องเก็บเว่ยอินไว้ข้างตัวแล้วก็ได้ ซินอวี่ถอดเสื้อสูทอี้หยางควานหาอะไรสักอย่าง อี้หยางถามทำอะไร ซินอวี่ว่า กลัวเว่ยอินตุกติกเลยแอบใส่ปากกาบันทึกเสียงไว้ อยากจะฟังนักว่าเว่ยอินวางแผนอะไร อี้หยางตัวแข็งทื่อบอก ซูซินอวี่เอามานะ! ใครสอนเธอเนี่ย! ซินอวี่จับความเลิกลั่กของอี้หยางได้ก็ยิ่งแปลกใจ อี้หยางปวดกบาล จัดการกับซินอวี่ยากกว่าเจรจาธุรกิจเสียอีก ตัดสินใจเล่นบทโกรธ เธอแอบบันทึกเสียงโดยไม่ได้รับอนุญาต ไม่เชื่อใจกันใช่มั้ย ทำไมถึงไม่บอกกันก่อน​ ต่อให้อยากเปิดฟังก็ไม่ใช่ตอนนี้ เอาไว้กลับไปคุยกันต่อที่บ้าน แล้วอีกอย่างชุดเธอมันมีที่เก็บรึไง ซินอวี่ไปไม่เป็น เข้างานมาแต่ตัว ทิ้งกระเป๋าถือไว้ในรถ ชุดเดรสไม่มีที่เก็บจริงๆ ต้องยอมส่งปากกาให้อี้หยางแต่โดยดี
.
.
.
.
.

ปากกาบันทึกเสียงได้นี่มันหาซื้อกันที่ไหน อยากได้ 555

>>31 555 ตลก รอลุ้นว่าเค้าจะลงเอยกันยังไง

สปอยสวยรวยใสไร้รัก 38
.
.
.
.
.
เจียงเฉิงกับเจียงหวายออกมาเดินรับคำอวยพรวันเกิดจากแขก ซินอวี่แปลกใจที่ไม่เห็นเจียงเหนียน เจียงเฉิงเดินมาถึงอี้หยาง อี้หยางทักทายบอกคุณปู่ไม่ค่อยสบายเลยให้อี้หยางกับซินอวี่มาแทน เจียงเฉิงก็ว่าเพิ่งเจอคุณซูไปเมื่อสองสามวันก่อนเองเลยไม่ได้คิดว่าคุณซูจะมาด้วย จากนั้นก็ขอตัวไปต้อนรับแขกต่อ ซินอวี่ไม่ค่อยได้ออกงานแบบนี้จึงไม่มีเพื่อนผู้หญิงให้พูดคุยสักคนได้แต่เกาะแขนอยู่กับอี้หยาง ฟังอี้หยางกับพวกผู้ชายคุยกันแต่เรื่องธุรกิจ ยาวไปจนถึงการลงทุนในหุ้นและวิเคราะห์สถานการณ์เศรษฐกิจปัจจุบัน ซินอวี่เริ่มง่วงตาปรือ คนอื่นแซว ดูเหมือนคุณนายอี้จะง่วงแล้ว อี้หยางหันมาถาม ง่วงเหรอ ซินอวี่ขอตัวไปห้องน้ำ อี้หยางจะไปเป็นเพื่อน คนอื่นๆ ก็แซวอีก แหมคุณอี้กับคุณนายอี้รักกันดีจัง ซินอวี่ไม่ให้อี้หยางไปด้วย
ขากลับซินอวี่แวะสูดอากาศบริสุทธิ์​ที่สวนริมสระว่ายน้ำ เจอเว่ยอินตามมาปั่น บอกอี้หยางเป็นพ่อของลูกมีผลตรวจ DNA ยืนยัน รักเว่ยอินมากเลยเอาซินอวี่มาแทน ถ้าซินอวี่มีศักดิ์ศรีก็ทิ้งอี้หยางซะ ซินอวี่รำคาญเลยดราม่าเล่นใหญ่ใส่ ไม่! ชั้นรักอี้หยาง ชั้นจะอยู่ข้างๆ เขา อี้หยางจะเกลียดก็ช่าง ชั้นไม่สนใจ หรือเอางี้ เธอมาเป็นเมียน้อยมั้ย เธอมีลูกนี่ จะได้ช่วยกันดูแลอี้หยางไง เว่ยอินอึ้ง ซินอวี่ยิ้มตาแป๋วบอก ล้อเล่นน่า ทักษะการแสดงชั้นเป็นไงบ้าง คราวหน้ามาซ้อมกันใหม่นะ
เว่ยอินท้าซินอวี่ ถ้าตกน้ำพร้อมกันอี้หยางจะช่วยใคร ซินอวี่ไม่เล่นด้วยเพราะอากาศเย็นแบบนี้น้ำน่าจะเย็นมาก อยากเล่นก็เล่นไปคนเดียวเถอะ อี้หยางไม่มีค่าขนาดนั้นหรอก
ขณะเดียวกันมีเด็กเสิร์ฟ​เข้าไปกระซิบบอกอี้หยาง คุณซูตกน้ำ พล็อตเดิมในนิยายคือ ซินอวี่ผลักเว่ยอินตกน้ำก่อนแล้วซินอวี่ค่อยโดดตามลงไป เจียงหวายช่วยเว่ยอิน ส่วนอี้หยางใช้สายตาต่อว่าซินอวี่ที่เปียกมะล่อกมะแล่กหนาวสั่นสภาพอนาถมาก
ดังนั้นพอเว่ยอินดึงมือซินอวี่แล้วท้า กล้ามั้ย ซินอวี่เข็ดขยาดสภาพนั้นเลยรีบบอกไม่กล้าๆ แล้วรีบพูดเอาใจเว่ยอิน อี้หยางรักเว่ยอิน ต้องช่วยเว่ยอินแน่ ปล่อยช้านนนนนนนนน ซินอวี่ยื้อยุดไม่สำเร็จสรุปตกน้ำทั้งคู่ เว่ยอินร้องขอความช่วยเหลือเหมือนว่ายน้ำไม่เป็น มีคนโดดน้ำตามลงมาช่วยเว่ยอิน ซินอวี่นึกว่าเป็นอี้หยาง โมโหมากคิด หย่า! ต้องหย่า! ปรากฎคนที่ช่วยคือการ์ดจ้า เพราะตอนที่มีคนมากระซิบบอกอี้หยาง อี้หยางเอะใจคิดทันว่าวันนี้ไม่มี ซูซินอวี่ มีแค่คุณนายอี้ กับซู่เว่ยอิน ถ้าซินอวี่ตกน้ำต้องบอกเขาว่าคุณนายอี้สิ นี่จงใจชักนำให้เข้าใจผิด อี้หยางมาถึงซินอวี่ที่อยู่ในน้ำกำลังโมโหอี้หยางมากด่ายับ อี้หยางรีบเข้าไปช่วยดึงขึ้นมาพลางถอดเสื้อคลุมคลุมให้ ซินอวี่โมโหเล่นเว่ยอินเป็นชุด อยากเป็นภรรยาอี้หยางแค่ไหนก็ไม่น่าจะต้องทำร้ายกันขนาดนี้ ใครไม่เชื่อไปเช็คกล้องวงจรปิดดูได้ อี้หยางกอดเอวซินอวี่ไว้กระซิบให้ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ซินอวี่อ้อนบอก พาไปหน่อย อี้หยางอุ้มซินอวี่เดินตามคนนำทางไปที่ห้องพักรับรองแขก

ซินอวี่อาบน้ำไปก็เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ฮึ่มๆๆๆ แค้นนี้ต้องชำระ อาบน้ำเสร็จ ชุดเดรสที่เปียกก็ได้รับการซักรีดส่งกลับมาพอดี แถมยังมีช่างมาแต่งหน้าให้ด้วย อีกห้องข้างๆ กัน เจียงหวายบอกเว่ยอินทำให้อี้หยางกับซินอวี่หย่ากันให้ได้ คนอื่นจะได้มีโอกาส [[[เจียงหวายทำเพื่อเจียงเหนียนจ้า]]]​
ซินอวี่แต่งหน้าเสร็จก็ขอให้ช่างเอาน้ำอุ่นมาให้ดื่ม พลางรับโทรศัพท์​ที่อันหย่าโทรมาถามว่ามันเกิดเรื่องราวขึ้นอะไรยังไง
.
.
.
.
.

>>34 ขอบคุณค่า อุปสรรคเค้าก็เยอะกันจริง แต่ฮาอ่ะ โม่งสปอยดีมากสนุกมากค่า

เจ๊เว่ยอินทุ่มเทมากก

❣️ประกาศลิขสิทธิ์❣️
Jamsai x Inkstone
.
นิยายมากกว่ารักในดวงใจของสหายกำลังจะกลับมาอีกครั้ง❗
ในรูปแบบของ eBook และ นิยายรายตอน
.
สหายคนไหนกำลังรออยู่ล่ะก็ เตรียมพบกันเร็วๆ นี้
ทาง OOKBEE, fictionlog และ ธัญวลัย เท่านั้น 📱😘

- นวลหยก
- หมอหญิง
- เซียนหอม
- สมุนไพร
- หงส์ขัง
- บุปผาสีชาด
- พราวพร่าง
- ฉู่หวังเฟย
- อริร้าย

ใครเคยใช้เครือข่ายนี้ มันเวิร์คไหมวะ

สปอยสวยรวยใสไร้รัก 39
.
.
.
.
.
อี้หยางเข้ามาเจอซินอวี่นั่งบนโซฟาเลยถามว่าไม่สบายหรือเปล่า ซินอวี่แค่รู้สึกร้อนแต่ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะไม่สบายอะไร อี้หยางให้ซินอวี่เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟัง ซินอวี่ได้​ยินอย่างงั้นจึงขยับเข้าไปกอดเอว ฝังหน้าไว้กับอกอี้หยาง ร้องไห้พลางตัดพ้อ สามี~ฉันกลัวแทบตาย ซู่เว่ยอินบอกว่า นายเป็นพ่อของลูกเธอ ให้ฉันหย่ากับนายซะ ถ้าฉันไม่ยอม เค้าจะผลักฉันลงสระ ฉันเกือบตายแน่ะ
อี้หยางบ่น คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ ฉันบอกเธอแล้วว่าซู่เว่ยอินไม่ได้ง่ายอย่างที่เห็น
ซินอวี่เถียง ก็รู้แหละว่าไม่ใช่คนดีแต่ก็ไม่คิดว่าจะเลวร้ายขนาดนี้ เอาแต่คุกคามฉันบอกว่านายมีสายสัมพันธ์​เก่าก่อนกับเธอ บอกว่านายรักเธอ เอาฉันมาแทนเธอเท่านั้น อี้หยาง~ที่เธอพูดมันจริงใช่มั้ย
อี้หยางบอก ไม่จริงแน่อยู่แล้ว และแน่นอนว่าเรื่องเด็กก็ด้วย ซินอวี่เลยว่าถ้าอย่างนั้นต่อไปจะไม่ห่วงเรื่องนี้ละนะ ซินอวี่ร้องไห้กอดอี้หยางแน่นพูดต่อ แต่ฉันกลัวมากจริงๆ นะอี้หยาง รู้มั้ยเว่ยอินเหมือนคนบ้าเลย แล้ววันนี้กล้าทำถึงขนาดนี้ ฉันกลัวว่าต่อไปเค้าก็จะยังพุ่งเป้ามาที่ฉันและทำอะไรบ้าๆ บอๆ ยิ่งกว่านี้อีก ฉันไม่สบายเพราะโดนผลักตกสระมันก็ไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเค้าคิดจะทำอะไรกับนายล่ะ อี้หยางผงกศีรษะ​บอก วางใจเถอะ ฉันต้องมีคำอธิบายให้เธอแน่
ซินอวี่ปากก็ถามหยั่งเชิง จริงเหรอ นายจะทำยังไง  แต่ในใจนี่คิด เร็วสิ! บอกมาเลยว่าซู่เว่ยอินจะไม่ได้ลอยหน้าลอยตาอยู่ในวงการอีกต่อไป ถ้าแค่เว่ยอินมาขอโทษฉันแล้วอี้หยางไม่พูดอะไรเลยนะ ต่อไปมีเธอไม่มีฉัน มีฉันไม่มีเธอ มีโอกาสเมื่อไหร่จะเอาให้ตายเลย
อี้หยางพูดนิ่งๆ  "แบน ต่อให้เป็นเทพเจ้าใหญ่มาจากไหนแต่ตั้งแต่วันนี้ไปซู่เว่ยอินจะไม่มีวันได้ออกสู่สายตาสาธารณชนอีก" อี้หยางพูดจบแล้วหันหลังเดินออกไปทันที ซินอวี่อึ้งไปสามวิ

อีกห้องเจียงหวายกับเว่ยอินเพิ่งคุยกันเสร็จ มีคนมาเคาะประตูแจ้งว่า คุณอี้ขอพบ เจียงหวายเลยใช้สายตาสั่งให้เว่ยอินไปหลบหลังฉากกั้น พออี้หยางเข้ามาเจียงหวายก็ถามด้วยน้ำเสียงกังวลว่า คุณนายอี้เป็นยังไงบ้าง อี้หยางตอบเสียงเย็น คุณเจียง ผมพาซินอวี่มาร่วมงานตามบัตรเชิญจากตระกูลเจียง แต่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นในงานเลี้ยงของคุณ ผมหวังว่าคุณจะมีคำอธิบายในเรื่องนี้ เจียงหวายยิ้มบอก แน่นอน ต้องมีคำอธิบายให้แน่ อี้หยางไม่เห็นเว่ยอินเลยถาม ซู่เว่ยอินล่ะ ได้ยินมาว่าซู่เว่ยอินมีความสัมพันธ์​ที่ดีกับคุณเจียงจนถึงจุดที่ผมคิดว่าเป็นแฟนกันซะอีก เจียงหวายยังยิ้มใจเย็นบอก แค่ข่าวลือน่ะ คุณอี้เข้าใจผิดแล้ว อี้หยางหรี่ตาขยับเข้าไปใกล้เจียงหวายแล้วพูด เข้าใจผิดเหรอ คุณซู่อยู่กับคุณเจียงตั้งแต่กลับมาจากอเมริกาแล้ว คุณเจียงไปหลอกคนอื่นเถอะ อย่ามาพูดอะไรไร้สาระกับผมเลย เจียงหวายเลิกคิ้วบอก เว่ยอินกับตนเคยใช้เวลาร่วมกันจริงแต่เพิ่งเลิกกันไปเมื่อไม่นานมานี้ ตอนนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วจริงๆ  อี้หยางถามต่อ งั้นเพื่อนผู้หญิงคนไหนของซู่เว่ยอินชวนเธอมาร่วมงานนี้ไม่ทราบ เจียงหวายเงียบไปอึดใจก่อนจะยิ้มบอก คุณอี้ต้องการอะไรก็พูดมาเถอะ
.
.
.
.
.

>>39 รอต่อค่า กำลังสนุกเลย ขอบคุณมากค่า^^

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 40
.
.
.
.
.
อี้หยางเปิดปาก เรื่องที่เกิดกับภรรยาของผม คุณเจียงคงทราบดีอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องดูกล้องวงจรปิดกระมัง อย่างแรก ให้ซู่เว่ยอินขอโทษภรรยาผม อย่างที่สอง ผมไม่ต้องการเห็นซู่เว่ยอินบนจอใดๆ อีก คุณเจียงเข้าใจที่ผมพูดมั้ย?  เจียงหวายมองอี้หยางด้วยสายตาเย็นชาพลางบอก มีข่าวลือว่าคุณอี้ไม่รักชอบคุณนายอี้จนแทบจะเรียกว่าเป็นคู่แต่งงานที่น่าสงสาร แต่วันนี้ได้เห็นที่คุณอี้ปกป้องคุณนายอี้แล้ว ไม่เห็นจะใกล้เคียงข่าวลือนั่นสักนิด คุณสองคนมีความรู้สึกให้กันอย่างลึกซึ้ง ผมล่ะอิจฉาจริงๆ อี้หยางมองด้วยสายตาเย็นเยียบแบบเดียวกันถามกลับ "คุณเจียงหมายความว่ายังไง?" ถึงตอนนี้อี้หยางแน่ใจแล้วว่าที่ซู่เว่ยอินกล้ายั่วยุท้าทายเขากับซินอวี่ในงานก็เพราะมีเจียงหวายบงการอยู่เบื้องหลังนี่เอง
เจียงหวายบอก ให้คุณซู่ขอโทษสำหรับเหตุ​การณ์นี้ก็ถูกแล้วแต่เธอไม่ได้ตั้งใจ... อี้หยางเอ่ยขัด ภรรยาผมหวาดกลัวมาก ตอนนี้มีไข้สูงและเริ่มเพ้อแล้วปกติเธอชอบว่ายน้ำแต่อาจจะไม่กล้าว่ายน้ำอีกเลย คุณเจียงคิดว่ามันถูกต้องแล้วหรือ เจียงหวายขมวดคิ้วพลางถอนหายใจหนักหน่วง อี้หยางพูดกดดันต่อ หรือว่าคุณเจียงยังไม่ลืมรักเก่าไม่ลืมความรู้สึกที่มีให้ซู่เว่ยอิน ถ้าเป็นอย่างนั้นเราก็ไม่มีอะไรต้องพูดกัน ผมคงขอตัวก่อน อี้หยางลุกขึ้นจะเดินออกไป เจียงหวายรีบรั้งไว้บอก เดี๋ยวก่อน ทั้งนี้เพราะว่าทั้งสองตระกูลเคยร่วมมือกันเมื่อนานมาแล้วแต่หลังจากคุณปู่ตระกูลเจียงเสียชีวิต ทั้งสองตระกูลก็ขาดการติดต่อกัน ครั้งนี้ที่ตระกูลเจียงเชิญตระกูลอี้มาเป็นพิเศษก็เพราะหวังจะฟื้นฟูความสัมพันธ์​ของสองตระกูลขึ้นมาใหม่ เจียงหวายบวกลบคูณหาร​คำนวณ​ข้อดีข้อเสียแล้วรีบเสนอ คุณนายอี้หวาดกลัวและมีไข้สูง ถ้ายังไงจะให้หมอประจำตัวของตนไปตรวจดูก่อน อี้หยางปฏิเสธบอก ไม่ จะพาภรรยาไปโรงพยาบาลเองดีกว่า
เจียงหวายไม่มีทางเลือกจำต้องตามน้ำบอก พาไปโรงพยาบาลดีที่สุด และซู่เว่ยอินก็ทำตัวไม่เหมาะสมจริงๆ ถ้าคุณอี้ไม่อยากเห็นซู่เว่ยอินอีก ต่อไปเธอก็จะไม่ปรากฎตัวออกจอออกสื่อใดๆ อีก อี้หยางผงกศีรษะ​ แบบนั้นดีที่สุด คืนนี้ขอตัวพาภรรยากลับก่อน ขอบคุณที่ให้การต้อนรับและดูแลอย่างดี

พออี้หยางออกไป ทันทีที่ประตูปิดเว่ยอินเดินหน้าซีดออกมาจากหลังฉากถามเจียงหวาย หมายความว่ายังไง เจียงหวายรินไวน์หน้ามืดครึ้มบอก เธอมีโอกาสครั้งสุดท้าย คุณปู่ตระกูลอี้และคุณแม่อี้หยางคงชอบลูกชายเธอ เว่ยอินถามเสียงสั่นสะท้าน คุณจะทิ้งฉันแบบนี้เหรอ เจียงหวายบอก เราต่างก็ได้ในสิ่งที่ต้องการ ตอนนี้ฉันไม่ต้องการเธอ เธอจะบอกว่าฉันทิ้งเธอได้ยังไง ถือว่ามันคือการร่วมมือกันชั่วคราว เว่นอินเถียง แต่คุณบอกว่า... เจียงหวายขัดเสียงเย็น ฉันพูดอะไร ซู่เว่ยอิน รู้สึกตัวหน่อย อย่าถามอะไรที่มันน่ารำคาญอีก

อี้หยางกลับไปที่ห้องซินอวี่ เห็นซินอวี่ยังนอนอยู่บนโซฟาเหมือนเดิมอี้หยางเลยเข้าไปปลุกบอก ตื่นเถอะ กลับบ้านกัน ซินอวี่สะลืมสะลือเสียหลักเซ อี้หยางตาไวเข้าไปประคองทันถาม เป็นอะไร ซินอวี่บอกรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวนิดหน่อย อี้หยางเอามือจับหน้าผากซินอวี่ซึ่งร้อนมาก จากนั้นเอามือจับแก้วเปล่าที่วางไว้ แก้วค่อนข้างเย็น อี้หยางเลยถาม ซูซินอวี่ ไม่สบายตัวตรงไหน ซินอวี่เอาหัวถูตัวอี้หยางหลังมืออี้หยางโดนแก้มซินอวี่พอดีแล้วซินอวี่ก็บอกว่า เวียนหัว อี้หยางเลยลองแตะตรงคอ สัมผัสโดนตรงไหนก็ร้อนมาก อี้หยางหยิบเสื้อโค้ทของซินอวี่แล้วอุ้มซินอวี่เดินออกมาโดยไม่พูดอะไร ซินอวี่ถาม นายจะทำอะไรอะ อี้หยางบอก เธอมีไข้ ฉันจะพาไปโรงพยาบาล ซินอวี่เอาหัวซบไหล่อี้หยางเพราะเวียนหัวอึดอัดไม่สบายตัวมาก แต่รู้สึกว่าเสื้อเชิ้ตของอี้หยางเย็นสบายเหลือเกิน
ซู่เว่ยอินตามมาทันนอกตัวบ้าน อี้หยางบอก หลีกไป ซินอวี่บอก เดี๋ยวก่อน เค้ามาขอโทษฉันใช่มั้ย? อี้หยางดุบอก เธอไม่สบายอยู่นะซูซินอวี่ ซินอวี่เถียง ต่อให้ต้องตายตรงนี้ฉันก็จะฟัง คำขอโทษจากเค้า ปล่อยฉันลงนะ เร็วๆ เลย อี้หยางหมดคำจะพูดได้แต่ปล่อยซินอวี่ตามคำขอ ซินอวี่พิงอี้หยางมองเว่ยอินบอก พูดมาสิ ฉันฟังอยู่
เว่ยอินหน้าซีดเซียวสูดหายใจลึกๆ บอก ฉันขอโทษ ซินอวี่ถาม แค่นั้น? เว่ยอินเลยพูดต่อ เพราะฉันคุณนายอี้เลยตกน้ำ.. ซินอวี่แก้ เธอตั้งใจผลักฉัน เว่ยอินพูดใหม่ ฉันขอโทษ เป็นความผิดของฉันเองที่ทำให้คุณนายอี้ตกน้ำ ฉันขอโทษ  ซินอวี่โบกมือบอก ก็เหมือนเดิมนั่นแหละ ได้ ลืมมันซะ อย่ามาให้เห็นหน้าอีกนะ ไปเถอะ ซู่เว่ยอินมองอี้หยางที่ตั้งแต่ต้นจนจบไม่ได้หันมามองเว่ยอินเลยสักนิดก็จุกอก รู้สึกโกรธขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ทันทีที่เว่ยอินเดินจากไป ซินอวี่หันไปเกาะอี้หยาง หายใจหอบสองสามครั้งบอก เร็วๆ สิ พาฉันไปส่งโรงพยาบาลให้ไวเลย ฉันไม่ไหวแล้ว ฉันกำลังจะตาย...
.
.
.
.
.

>>41 เจียงหวายก็แย่เนาะ เว่ยอินทำไมคาร์พลิกจากนางเอกเป็นนางร้ายได้ขนาดนี้

ช่วยสปอยล์วาสนาบันดาลรักที
.
.
.
.
.
อยากรู้ว่าท่านอารองของนางเอกที่หล่อโคตรๆ กับอาสะใภ้หลี่ซื่อ สุดท้ายเป็นไง แล้วทำไมอารองถึงแต่งกะนางหลี่เหรอ
.
.
.
.
.

>>41 ขอบคุณค่า สมเป็นนางเอก ป่วยจะตายอยู่แล้วก็ขอให้ได้จัดการเว่ยอิน 555

>>41 ขอบคุณค่ะ รอมานะคะ

>>43 ติ่งอารองแบบกู เทพบุตรตกสวรรค์จิงๆ ไม่ใช่ท่านย่าจัดให้หลังเมียเอกตายหรอ

>>42 เจียงหวายก็พลิกจากพระเอกเป็นตัวร้ายเหมือนกัน...

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 41
.
.
.
.
.
ซินอวี่ใช้พลังงานสุดท้ายไปเผชิญหน้าซู่เว่ยอิน พออี้หยางอุ้มขึ้นรถซินอวี่ก็ไม่รู้สึกตัวแล้ว ในรถซินอวี่นอนหนุนตักอี้หยาง อี้หยางก็ใช้หลังมือแตะหน้าผากแตะคอตรวจอุณหภูมิ​ร่างกายให้ซินอวี่ ซินอวี่รู้สึกร้อนก็ค่อยๆ หมุนตัวเข้าสู่อ้อมแขนอี้หยางที่ให้ความรู้สึกเย็นสบายกว่า อี้หยางไม่ทันได้สนใจเพราะมัวแต่หาผ้าห่มมาคลุมให้ ซินอวี่ควบคุมตัวเองไม่ได้เปะปะไปจับกล้ามเนื้อหน้าท้องอี้หยางผ่านกระดุมเสื้อเชิ้ต จับไม่หนำใจเลยค่อยๆ แกะกระดุมออกทีละเม็ด กว่าอี้หยางจะรู้ตัวก็โดนแกะไปสองสามเม็ดแล้ว อี้หยางรีบรวบมือซินอวี่บอก ซูซินอวี่ ควบคุมตัวเองหน่อย ซินอวี่ไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไปยังคงพยายามแกะกระดุมแล้วเอาหน้าไปฝังตรงนั้นพลางพูด เย็น~ อี้หยางได้ยินก็เงียบไป สูดหายใจลึกๆ บอกคนขับรถให้ขับเร็วกว่านี้อีก ครึ่งชั่วโมงต่อมาก็ถึงโรงพยาบาล​
ซินอวี่เข้าห้องฉุกเฉิน ไข้สูง 39.7 องศา อี้หยางอยู่ด้วยตลอดทุกขั้นตอนการตรวจรักษา พยาบาลเข้ามาพูดกับอี้หยางบอก คุณคะ กรุณารอนอกห้อง อี้หยางถอนหายใจเบาๆ อย่างช่วยไม่ได้ ไม่ใช่ว่าอี้หยางอยากจะกีดขวางการรักษาแต่เป็นเพราะใต้้เสื้อแจ๊คเก็ต​ที่คลุมอยู่ ซินอวี่จับกล้ามเนื้อหน้าท้องอี้หยางในเสื้อเชิ้ตไม่ยอมปล่อย ทุกครั้งที่อี้หยางลองแกะมือออก ซินอวี่จะยิ่งจับแน่นแถมขมวดคิ้วบ่นพึมพำ อี้หยางคิดช่วยไม่ได้จริงๆ เลยตอบพยาบาลไปว่า จะอยู่กับซินอวี่ พยาบาลเลยแทงเข็มให้น้ำเกลือแล้วออกไป
พอพยาบาลออกไป อี้หยางถอนหายใจโล่งอกบอก ซูซินอวี่ ปล่อยฉันได้แล้ว หลังจากให้น้ำเกลือซินอวี่ก็หมดฤทธิ์​หลับไป อี้หยางลุกขึ้นสำรวจเสื้อเชิ้ต เห็นกระดุมหักใส่อีกไม่ได้แล้วก็คิดในใจ ซูซินอวี่นี่พระเจ้าส่งมาเป็นคู่อาฆาต​เขาจริงๆ อี้หยางถอนหายใจโทรหาคุณปู่บอกว่าเพิ่งถึงแมนชั่นในเมืองคืนนี้ไม่กลับบ้าน ไม่ได้บอกความจริงว่าอยู่โรงพยาบาล ปู่กับแม่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรแค่บอกให้อี้หยางดูแลซินอวี่ให้ดี อี้หยางมองซินอวี่ที่ดูจะหลับอย่างสงบอยู่บนเตียงโรงพยาบาลแก้มแดงผิดปกติ อี้หยางรับคำผู้ใหญ่บอก ผมจะดูแลเธอให้ดี วางโทรศัพท์​แล้วอี้หยางก็จับหน้าผากซินอวี่ซึ่งยังคงร้อนอยู่แล้วบ่น ฉันบอกเธอแล้วให้ระวังซู่เว่ยอินก็ ยังไปเล่นตามเกมเค้า พอแพ้เค้าก็ยังหน้าหนาวิ่งมาร้องไห้กับฉันอีก อี้หยางมองแก้มแดงๆ ของซินอวี่แล้วอดใจไม่ไหวหยิกเบาๆ ไปหนึ่งที อุณหภูมิ​ของซินอวี่ยังคงสูงกว่าปกติแก้มนุ่มๆ นี้น่าสนใจอยู่ไม่น้อย
"คนสารเลว"
มืออี้หยางยกแข็งค้าง อี้หยางมองซินอวี่ที่นอนหลับตาอยู่ น่าจะละเมอพูดไม่รู้สึกตัว
"ไอ้ลูกหมา นายทำร้ายฉัน ข่มขู่ฉัน รังแกฉันเพราะซู่เว่ยอิน ถ้านายไม่หย่า ฉันนี่แหละจะหย่านายเอง!"
"ตอนแรกก็ฉินเหยียน ต่อมาก็ซู่เว่ยอิน ฉันเป็นผู้หญิงที่เลวร้ายที่สุดในโลก" อี้หยางได้ยินก็หน้าบึ้งบอก ซูซินอวี่อย่าพูดอะไรไร้สาระ ทีฉันยังไม่เคยพูดอย่างนั้นกับเธอเลย ตอนแรกก็เจียงเหนียน แล้วยังหานเสี้ยวอีก สตูดิโอมีแต่ศิลปินชายเยอะแยะเธอซัพพอร์ต​ไหวเหรอ" ซินอวี่ละเมออีก "เฉยเมยใส่ฉันตั้งสองปี แล้วก็มาพูดว่าจะหย่า..." อี้หยางเงียบ
" ไปรักกับซู่เว่ยอินสุดที่รักของนายเลยไป๊! ฉันมีอันหย่ากับหนุ่มในสังกัดของเธออีกเป็นร้อย ฉันไม่ต้องการนายแล้ว... อี้หยางรอฟังอย่างอดทน ซินอวี่ไม่พูดต่ออี้หยางเลยเรียก"ซูซินอวี่?" ซินอวี่มึนงงหูได้ยินเสียงอี้หยางแว่วๆ ก็ตอบ" หืม? " อี้หยางถาม หนึ่งบวกหนึ่งได้เท่าไหร่ ซินอวี่บอก เท่ากับสอง อี้หยางถามอีก อันหย่ามีแฟนกี่คน? ซินอวี่ตอบ"... หนึ่งร้อยคน อันหย่ามีแฟนหนึ่งร้อยคน ฉันอิจฉาชะมัด" อี้หยางถาม "เธอมีคนที่เธอชอบมั้ย?"
" ..." ไม่มีสัญญาณ​ตอบรับ "เธอชอบอี้หยางมั้ย?" ซินอวี่สวดอวยพรทันที "คนเลว.." อี้หยางคิดในใจไม่น่าถามเล้ยยยยยย
.
.
.
.
.

>>46 ไม่รู้~ อารองเคยแต่งมาก่อนเหรอ

>>48 ยังไม่วายโดนด่า555

>>48 โอ้ย คู่นี้ 5555

สปอยสวยรวยใสไร้รัก 42
.
.
.
.
.
ซินอวี่รู้สึกร้อนเริ่มเอาผ้าห่มออก อี้หยางช่วยดึงผ้าห่มลงมานิดนึงพอเหน็บเก็บมุมให้แล้วเฝ้าซินอวี่เงียบๆ
โรงพยาบาลเงียบมากจนได้ยินเสียงเข็มนาฬิกา
"รู้ไหมทำไมฉันถึงไม่หย่ากับเธอ" อี้หยางถูแหวนแต่งงานบนนิ้วแล้วพูดต่อ "ตอนแรกก็แค่น่าสนใจเล็กน้อย แต่พอเวลาผ่านไปเธอยิ่งน่าสนใจมากจริงๆ"
ผู้ชายมีสัญชาตญาณ​ ยิ่งยากที่จะเอาชนะใจผู้หญิงก็ยิ่งกระตุ้นความปรารถนา​ของผู้ชายมากยิ่งขึ้น อี้หยางไม่เคยรู้สึกแบบนั้น อี้หยางแค่คิดว่าถ้าซินอวี่มีความรักลึกซึ้งหลงใหลทุ่มเทให้เขาจริง เขาคงไม่สามารถดำเนินชีวิตไปกับความรักแบบนั้นได้  แล้วเจียงเหนียนหรือหานเสี้ยวหรือคนอื่นๆ ก็จะเป็นแค่มือที่สามในชีวิตแต่งงานที่เขาไม่สนใจเลยสักนิด

เช้าวันต่อมา ซินอวี่ตื่นปุ๊บได้กลิ่นโรงพยาบาลชัดมาก พอได้สติก็ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง โรงพยาบาลเหรอ จำได้ว่าเมื่อคืนโดนซู่เว่ยอินผลักตกสระ หลังจากนั้นก็เวียนหัว แล้วซู่เว่ยอินก็มาขอโทษ แล้วก็.. ซินอวี่สมองว่างเปล่า มองชุดคนไข้ที่ใส่อยู่แล้วคิด อี้หยางพามาส่งโรงพยาบาลเหรอ
อี้หยางเปิดประตูเดินเข้ามาตามด้วยจ้าวปินผู้ช่วย อี้หยางถาม ตื่นแล้วเหรอ รู้สึกไม่สบายตัวตรงไหนรึเปล่า ซินอวี่จะตอบแต่คอแห้ง จ้าวปินรีบส่งแก้วน้ำอุ่นให้พลางอธิบาย คุณนายอี้ เมื่อคืนคุณมีไข้สูง ท่านประธานพาคุณมาส่งโรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อคืน
ซินอวี่จิบน้ำไปมองอี้หยางไปถาม นายพาฉันมาส่งโรงพยาบาลเหรอ อี้หยางตอบ อืม ในคอเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซินอวี่ถามต่อ นายดูแลฉันทั้งคืนเลยเหรอ อี้หยางพยักหน้ารับ
ซินอวี่สะอื้น สามี~ ฉันซาบซึ้งใจจังที่นายดูแลฉันดีอย่างนี้ อี้หยางบอก กินอาหารเช้าก่อน ซินอวี่พยักหน้าแล้วถามระหว่างที่กินอาหารเช้าไปด้วยว่า สามี เมื่อคืนนี้ฉันไม่ได้ทำอะไรใช่มั้ย?  อี้หยางเลิกคิ้วบอก ไม่นี่ ซินอวี่ถามอีก ฉันไม่ได้พูดอะไรใช่มั้ย อี้หยางมองซินอวี่ ซินอวี่ร้อนตัวรีบบอก ถ้าฉันพูดอะไรไปก็อย่าถือสาเลยนะ พร่ำเพ้อไร้สาระน่ะ เชื่อถือไม่ได้เนอะ
อี้หยางบอก เมื่อคืนเธอก็ไม่ได้พูดอะไรไร้สาระนะ เธอกอดฉันแล้วบอกว่า.. ซินอวี่ใจหายวูบ นายพูดเรื่องอะไร แต่ในใจคิด จบสิ้นแล้ว อันหย่าเคยบอกว่าซินอวี่เมาแล้วพล่าม ไม่ใช่เมื่อคืนพูดอะไรออกไปต่อหน้าอี้หยางแล้วหรอกนะ
อี้หยางทำหน้าจริงจังบอก เธอกอดฉันร้องไห้ตลอดทั้งคืน พูดว่าเธอรักฉัน เธอจะไม่หย่ากับฉัน แล้วเธอก็อยากจะมีลูกสาวกับฉันสองคน มีลูกชายอีกสามคน
ซินอวี่อึ้งพูดไม่ออกได้แต่คิด เห็นฉันเป็นหมูรึไงคลอดลูกเยอะขนาดนั้น นี่ฉันอินมากไปจนถึงขั้นมีไข้แล้วพูดเพ้อเจ้อไร้สาระขนาดนี้เลยเหรอ
ซินอวี่ยิ้มละอายใจบอก สามี~ อย่าคิดเป็นจริงเป็นจังเลย ฉันไร้สาระไปเองน่ะ พูดจบก็รีบก้มหน้ากินโจ๊กในถ้วยต่อ
อี้หยางคิดตามแล้วเห็นด้วยกับคำพูดซินอวี่บอก ฉันก็คิดว่าลูกสาวสองคนลูกชายสามคนมันมากไป ลูกชายหนึ่งคนกับลูกสาวอีกหนึ่งคนก็พอแล้ว แต่เธอเอาแต่ร้องไห้แล้วบอกให้ฉันเห็นด้วย...
ซินอวี่แทบสำลักโจ๊กติดหลอดลมรีบเปลี่ยนเรื่อง แล้วเรื่องที่ซู่เว่ยอินทำกับฉันเมื่อคืน นายคุยกับเจียงหวายว่ายังไง
อี้หยางมองซินอวี่ ซินอวี่รีบออกตัว ที่จริงฉันก็ไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลนะ  ถึงแม้ว่าซู่เว่ยอินจะมาขอโทษแต่...
อี้หยางบอก ไม่ต้องห่วง ซู่เว่ยอินจะไม่ได้ปรากฏ​ตัวบนจออีกต่อไป แบนเหรอ? อี้หยางบอก ใช่ ซินอวี่คิดในใจ ไอ้ลูกหมา เอ้ย อี้หยางครั้งนี้นายทำดีมาก งั้นฉันจะเชื่อว่านายกับเว่ยอินไม่เกี่ยวข้องกัน
ซินอวี่อ้อน สามี~ นายใจดีกับฉันจัง นายคือคนที่รักฉันที่สุดในโลกนี้ ฉันรักนายมากเลย! อี้หยางตอบ อืม

แม้ว่าเรื่องการแบนซู่เว่ยอินจะไม่ได้ประกาศเป็นทางการต่อสาธารณะ​แต่ไม่นานพวกแฟนๆ ก็รู้กันทั่ว หลักๆ คือโดนถอดพรีเซ็นเตอร์ ถอดบทละคร รวมถึงไม่ปรากฎชื่อในข่าวใดๆ อีกเลย แทบทุกคนในอุตสาหกรรมบันเทิงล้วนรู้ว่าเว่ยอินมีเรื่องกับใครสักคนจนถูกแบน แฟนคลับพยายามจะเป็นปากเป็นเสียงเรียกร้องความยุติธรรม​ให้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากนัก ซู่เว่ยอินผู้กลับมาอย่างเปรี้ยงปร้างจึงถูกลบหายไปภายในเวลา 2-3 เดือน
.
.
.
.
.

>>52 ขอบคุณจ้า

>>52 ขอบคุณจ้า สนุกมากๆๆ

สปอยสวยรวยใสไรรัก 43
.
.
.
.
.
อันหย่ามาเยี่ยมซินอวี่ที่พักฟื้นอยู่ที่บ้านบอกไม่คิดว่าอี้หยางจะกล้าแบนเว่ยอินเด็ดขาดรวดเร็วอย่างนี้ ในวงการไม่มีใครหน้าไหนกล้าอุ้มชูเลี้ยงดูเผือกร้อนอย่างเว่ยอินหรอก ซินอวี่ก็ว่า เห็นมะฉันบอกเธอแล้วว่าระหว่างอี้หยางกับซู่เว่ยอินไม่ได้มีสัมพันธ์​อะไรกันทั้งนั้นแหละ อันหย่าที่อยากจะแหมไปถึงดาวอังคารบอก จ้าาาา ฉันมันไม่มีตาเองงง ผ่านประสบการณ์​รักๆ ใคร่ๆ มาหลายปี ฉันก็ยังมองไม่ออก บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าอะไรทำให้อี้หยางรักเธอขนาดนี้ ซินอวี่ทำหน้าจริงจังพูด อาจจะเป็นหน้าตางดงามล่มเมืองของฉันล่ะมั้ง
ซินอวี่คิดต่อในใจทำไมอี้หยางถึงหันมารักน่ะไม่สำคัญหรอก ที่สำคัญคือในที่สุดอี้หยางก็มาอยู่ในกำมือแล้ว เมื่อก่อนอี้หยางเคยพูดว่ายังไงนะ ตลอดชีวิตนี้ไม่มีวันชอบฉันหรอก เฮอะ ตานั่นคิดว่าพูดใส่ใครกัน
จากนั้นอันหย่าก็ปรึกษาเรื่องการปรับเปลี่ยนตารางนัดหมายงานของซินอวี่ ซินอวี่นึกได้ถามเรื่องที่เจียงเหนียนไม่ไปงานวันเกิดพ่อตัวเอง อันหย่าบอกมีปัญหานิดหน่อยตอนเจียงเหนียนไปออกรายการวาไรตี้แล้วไม่รู้โดนใครถามอะไรยังไงถึงขั้นเดินหนีออกมากลางรายการ โปรดิวเซอร์ไม่พอใจมากให้ไปขอโทษไม่งั้นจะไม่ร่วมงานด้วยอีกต่อไป เจียงเหนียนไม่ขอโทษและให้อันหย่าหาครูหลายคนมาสอนเสริมทักษะทั้งฝึกฝนร่างกาย เรียนเต้น เรียนการแสดงโดยใช้เงินตัวเองทั้งหมด ซินอวี่ไปที่สตูดิโอถามเจียงเหนียนว่าเกิดอะไรขึ้น เจียงเหนียนเล่าว่า โจวข่ายชวนย้ายค่าย ซินอวี่อบรมแค่คำพูดสองสามคำแค่นี้ก็โมโหแล้วต่อไปจะอยู่วงการยังไง แล้วซินอวี่ก็ว่าไม่รบกวนเวลาแล้ว ฝึกต่อเถอะ เจียงเหนียนถาม พี่จำผมไม่ได้จริงๆ เหรอ ซินอวี่งง เจียงเหนียนพูดต่อ เมื่อ 2 ปีก่อนใต้สะพานจินซานไง
ซินอวี่ค่อยๆ นึก สองปีก่อนเป็นช่วงที่เพิ่งข้ามมาอยู่โลกนี้ตอนนั้นเพิ่งแต่งงานกับอี้หยางได้ไม่นานแล้วอี้หยางที่ไปอยู่อเมริกาได้สักพักก็กลับมา พอกลับมาถึงก็มารับไปหาคุณปู่ที่บ้านวิลล่า ตอนขากลับอี้หยางจะยังไม่กลับแมนชั่นเลยส่งลงแค่ครึ่งทางให้หาแท็กซี่กลับเอง ช่วงสองสามวันนั้นซินอวี่ต้องปวดหัวกับการรับมือกับอี้หยางมาก พอรถอี้หยางวิ่งจากไปซินอวี่ก็เลยเดินไปตามสะพานข้ามแม่น้ำเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์​ ตอนนั้นเองที่เจอเจียงเหนียนแล้วก็ทำอะไรโง่ๆ คือให้เงินเจียงเหนียนไปทั้งหมด แบดโทรศัพท์​ก็หมดโทรเรียกใครมารับก็ไม่ได้ ต้องเดินบนส้นสูงต่อไปอีกตั้งสองชั่วโมงซึ่งแน่นอนว่าก่นด่าอี้หยางไปตลอดสองชั่วโมงด้วย
ซินอวี่บอก จำได้แล้วแต่ตอนนั้นเจียงเหนียนผอมตัวเล็กแตกต่างจากตอนนี้มาก ทำไมเพิ่งมาบอก
เจียงเหนียนน้อยใจเลยว่า ไม่ใช่เรื่องสำคัญ​อะไรอีกต่อไปละ เรื่องโจวข่ายเดี๋ยวจะไปขอโทษเอง
ซินอวี่ให้อันหย่าสืบหาข้อมูลของโจวข่ายผู้มีสถานะไม่ชายไม่หญิงคนนี้จนรู้ว่าได้เข้ามาทำงานในสถานีเพราะมีลุงช่วย รายการได้รับความนิยมจนไม่มีใครกล้าขัดใจเขา ซินอวี่ขอนัดคุย โจวข่ายรู้ว่าต้องเป็นเรื่องเจียงเหนียนเลยเล่นตัวเลื่อนนัดไปสองรอบ โจวข่ายนัดเจอเจียงเหนียนที่คลับก่อนซินอวี่ 1 วัน เจียงเหนียนขอโทษ โจวข่ายบอกถ้าเจียงเหนียนลองเอาเรื่องย้ายค่ายไปคิดดูจะให้โอกาสทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นละกัน หรือถ้าไม่ตกลงพรุ่งนี้ตอนที่เจอซูซินอวี่จะลองถาม... พูดไม่ทันจบ เจียงเหนียนเอาขวดไวน์ฟาดกบาล ป๊าบเข้าให้แล้วเข้าไปตื้บซ้ำ โจวข่ายโวยวายจะแบนศิลปินในค่ายซินอวี่ทั้งหมด เจียงเหนียนโมโหบอกมีอะไรมาลงที่เขานี่ อย่าไปยุ่งกับซินอวี่ แล้วเดินออกมากดโทรศัพท์​ ลังเลอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะต่อสายไปหาใครบางคน ที่คลับโจวข่ายโวยวายเสียงดังให้เรียกตำรวจมาจับเจียงเหนียน เขาถูกทำร้ายที่คลับนี่ คลับต้องรับผิดชอบ ไปเอาตัวเจียงเหนียนมาเดี๋ยวนี้ กล้าทำร้ายเขา เขาไม่ปล่อยเจียงเหนียนแน่
.
.
.
.
.

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 44
.
.
.
.
.
เจียงหวายกับอี้หยางที่วันนี้บังเอิญมีนัดสำคัญคุยธุรกิจกันที่คลับเดินผ่านมาได้ยินเต็มหู อี้หยางเลยบอกเจียงหวายให้ไปจัดการเรื่องส่วนตัวก่อน เรื่องธุรกิจค่อยมาคุยกันวันหลังก็ได้ ไม่ทันขาดคำได้ยินเสียงโจวข่ายตะโกนอีก จะเอาเจียงเหนียนเข้าคุกสัก 10 ปี และยัยซูซินอวี่อีก อยากจะรู้นักพรุ่งนี้จะทำหน้ายังไง! ศิลปินในสังกัดทำงามหน้าขนาดนี้ต้องแบนสตูดิโอ
เจียงหวายเลิกคิ้วพูดกับอี้หยาง ดูเหมือนว่าเราต้องจัดการสะสางเรื่องส่วนตัวนี่ด้วยกันแล้วล่ะ แล้วเปิดประตูเดินเข้าไป เจอสตาฟฟ์คลับกำลังทำแผลที่หัวให้โจวข่ายอยู่ โจวข่ายเห็นคนใส่สูทเดินเข้ามาก็ลุกขึ้นกระชากเสียงถาม พวกแกเป็นใคร เจียงหวายประทานฝ่าเท้าถีบโจวข่ายลงไปนั่งโซฟาอีกรอบแล้วใช้สายตาไล่สตาฟฟ์ให้ไสหัวออกไป
เจียงหวายขยับเข้าไปใกล้ๆ โจวข่ายจำได้เรียกอย่างงุนงงว่า คุณเจียง? เจียงหวายบอก ไม่ ฉันพี่ชายเจียงเหนียน ได้ยินว่าจะส่งเจียงเหนียนเข้าคุกสัก 10 หรือ 8 ปี ใช่มั้ย? โจวข่ายกลัวลนลานละล่ำละลักเสียงหลงบอก "คุณเจียง ฟะ ฟังผมก่อน!"
"ได้ยินว่าจะแบนสตูดิโอของซูซินอวี่?" อี้หยางยืนอยู่ตรงหน้าโจวข่ายมองด้วยสายตาเอาเรื่อง
โจวข่ายเสียงสั่นเรียก "คะ คุณอี้!"
อี้หยางบอก "ไม่ ผมสามีซูซินอวี่"
คืนนั้นโจวข่ายถูกส่งโรงพยาบาล​ด้วยรถพยาบาล ไม่มีใครแปลกใจที่เห็นรถพยาบาลมารับคนที่คลับ เพราะคลับนี้มีแต่คนรวยไฮโซมีอิทธิพล แค่ไม่รู้ว่าคืนนี้เป็นใคร เจียงเหนียนไม่รู้ ซินอวี่ยิ่งไม่รู้

เจียงเหนียนรู้ตัวว่าไม่มีความสามารถจัดการกับเรื่องนี้้ด้วยตัวเองได้เลยไปสารภาพกับซินอวี่และอันหย่าว่าทำอะไรลงไปเมื่อคืนนี้ ให้ส่งตัวเขาไปรับผิดคนเดียว เขาไม่อยากทำร้าย​บริษัท​และซินอวี่ ซินอวี่ไม่ห่วงเพราะรู้ว่าเจียงเฉิงกับเจียงหวายไม่ปล่อยให้ใครมารังแกเจียงเหนียนแน่ๆ
ผู้ช่วยมาเคาะประตูบอก โจวข่ายมาขอพบเจียงเหนียนกับซินอวี่ นั่งรออยู่ที่ห้องรับรองแล้ว
ซินอวี่ทำใจสักพักเปิดประตูเข้าไปเห็นโจวข่ายสะบักสะบอมสุดๆ ก็อึ้งไหนเจียงเหนียนว่าฟาดด้วยขวดไวน์กับเตะไปสองสามที ไหงสภาพหยั่งกะตกตึกได้ คนที่มากับโจวข่ายรีบลุกขึ้นแนะนำตัวอย่างสุภาพนอบน้อมว่าชื่อ หลี่เฉิน เป็นตัวแทนโจวข่าย พาโจวข่ายมาขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้น โจวข่ายที่ปากบวมเจ่อพูดไม่ได้ทำเสียงอู้อี้ หลี่เฉินหยิบโทรศัพท์​มาให้โจวข่ายจิ้มข้อความให้ซินอวี่อ่าน ซินอวี่เลยให้คนไปตามเจียงเหนียนมา ระหว่างนั้นโจวข่ายก็พิมพ์ขอโทษที่วันนั้นบอกให้เจียงเหนียนเปลี่ยนอาชีพ ย้ายสตูดิโอ แล้วก็เมื่อวานที่บอกจะจับเจียงเหนียนเข้าคุกสัก 10 ปี และเรื่องที่จะแบนสตูดิโอของซินอวี่ด้วย ซินอวี่เริ่มเดาออกเลยถามว่าแผลนี่ได้มายังไง หลี่เฉินอธิบายแทน เมื่อวานคุณโจวมีนัดกับเจียงเหนียน แต่ไปเจอพี่ชายของเจียงเหนียนเข้าก็เลยได้คุยกันนิดหน่อย
โจวข่ายจิ้มข้อความในโทรศัพท์​อีกว่า คุณอี้
ซินอวี่งง อี้หยาง? หลี่เฉินยิ้มอย่างสุภาพบอก ถึงแม้ว่าคุณซูกับคุณอี้จะไม่เปิดเผยต่อสาธารณะ​แต่เมื่อคืนคุณอี้บอกความสัมพันธ์​ระหว่างคุณกับเขาให้เราทราบแล้ว คุณวางใจได้พวกเราจะไม่พูดออกไปเด็ดขาด โจวข่ายรีบพยักหน้ารัวๆ ซินอวี่มองสภาพบาดเจ็บอเน็จอนาถของโจวข่ายแล้วคิด นี่ฝีมืออี้หยางด้วยเรอะ พอเจียงเหนียนกับอันหย่ามาถึง โจวข่ายก็ลุกขึ้นโค้งขออภัย​ 90 องศา เจียงเหนียนงงมองซินอวี่ ซินอวี่ว่า ไม่ต้องมามองฉัน นี่ฝีมือพี่ชายนาย แต่ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าที่เจ็บขนาดนี้นี่เพราะเจียงหวายหรืออี้หยาง? โจวข่ายรีบจิ้มบอก คุณอี้กับคุณเจียงไม่ได้ตีเขา [[[ฝีมือบอดี้การ์ด​ของทั้งสองคนอีกทีต่างหาก]]]
เจียงเหนียนรีบขอตัวออกไปส่งข้อความขอบคุณเจียงหวาย เจียงหวายพิมพ์ตอบกลับมา จะขอบคุณคืนนี้ก็กลับไปกินมื้อเย็นที่บ้าน เจียงเหนียนตอบ OK
ซินอวี่ถามอันหย่า เธอว่าคืนนี้ชั้นต้องขอบคุณอี้หยางมั้ย อันหย่ายิ้มล้อเลียน ต้องขอบคุณที่ช่วยเหลือให้มากๆ สิ
.
.
.
.
.

คนนึงหวงน้อง อีกคนหวงเมีย โดนแค่นี้บุญเท่าไหร่แล้ว

ตอบแทนยังไงน้อ อิอิ

>>25 เราไปลองอ่านคำโปรยมา
พล็อตคล้ายๆ tranmigrator meets reincarnator เลย ต่างคนต่างย้อนมาเจอกัน

สปอยสวยรวยใสไร้รัก 45
.
.
.
.
.
ซินอวี่กลับถึงบ้าน พอลุงเฉินพ่อบ้านบอกว่าอี้หยางอยู่ในห้องหนังสือ ซินอวี่ก็รีบขึ้นไปข้างบนเจออี้หยางออกจากห้องมาพอดีเลยวิ่งไปกอดเอวแน่นบอก สามี ขอบคุณนะ! อี้หยางโดนซินอวี่จู่โจมก็สะดุ้งนิดนึงก่อนจะกอดเอวซินอวี่ไว้ถาม เรื่องอะไร
ซินอวี่ว่า ฉันรู้นะ นายซ้อมโจวข่ายที่คลับเมื่อวาน คนสารเลวโจวข่ายนั่นสมควรโดนแล้ว วันนี้เขามาขอพบฉันที่บริษัทเพื่อขอโทษและอธิบายว่าเมื่อคืนนายทำอะไรกับเขาบ้าง นายให้บอดี้การ์ด​ซ้อมเขาจริงๆ อะ?
ซินอวี่พูดรัวเร็วจนอี้หยางปิดปากเธอไม่ทัน อี้หยางหันไปมองห้องหนังสือแล้วบอก อย่าพูดอะไรไร้สาระ ซินอวี่ยังไม่รู้ตัวพูดต่อ ต่อไปถ้าเขากล้าแหยมกับฉัน นายหักขาเขาเลยนะ ก่อนนี้นายแบนเว่ยอินให้ฉัน ครั้งนี้นายยังจัดการโจวข่ายให้ฉันอีก ฉันไม่รู้จะ.. อี้หยางเอามือปิดปากซินอวี่มองข้ามไหล่ซินอวี่ไปแล้วบอก คุณปู่อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระ​ที่ซินอวี่พูดนะ ไม่มีอะไรหรอก ซินอวี่ค่อยๆ หันหลังกลับไปมองห้องหนังสือ คุณปู่กับแม่กำลังมองมาที่ทั้งคู่แบบไม่อยากจะเชื่อสายตา นิ่งกันไป 5 วิ ซินอวี่เรียก คุณปู่.. คุณแม่.. แล้วค่อยๆ ถอยไปหลบหลังอี้หยางคิดจะโยนทุกอย่างให้อี้หยางรับไปรีบบอก คุณปู่ หนูว่าอี้หยางทำเกินไป ทำอย่างนี้ได้ยังไง แบนคน ตีคน ถึงเราจะรวยและมีอิทธิพล แต่เราจะทำทุกอย่างที่เราอยากทำไม่ได้ คุณปู่ช่วยอบรมเขาที หนะ หนู หิวแล้ว จะไปดูว่าป้าเฉินเตรียมอาหารเย็นเสร็จรึยังนะคะ
พูดจบแล้วก็ลงบันไดไปอย่างรวดเร็ว แต่จากชั้นสามลงมาถึงชั้นหนึ่งก็ยังได้ยินเสียงอี้หยาง คุณปู่ฟังผมอธิบายก่อน เรื่องมันไม่... ซู ซิน อวี่!!!
บนโต๊ะอาหารคุณปู่ยังไว้หน้าอี้หยาง ไม่ได้ต่อว่าอะไรยังคงอบอุ่นใจดีตักอาหารให้ซินอวี่เหมือนเดิม ซินอวี่กลั้นหัวเราะแทบตาย พยายามเอาอกเอาใจขอโทษอี้้หยางตักอาหารให้บอก สามีกินหมูตุ๋นซอสถั่วเหลืองนี่สิ นุ่มละลายในปาก อร่อยมากเลยนะ
อี้หยางบอก มันไปไม่กิน
ซินอวี่ไม่ยอมแพ้ งั้นสามีกินผักมากๆ หน่อย
อี้หยางก็ว่า ขม ไม่ชอบ
ซินอวี่ลองอีก งั้นฉันตักซุปนี่ให้นะ
อี้หยางเมินบอก เบื่อ ไม่กิน
ซินอวี่แทบอยากจะคว่ำชามข้าวใส่หัวอี้หยางคิดในใจไม่อยากกินก็ไม่ต้องกิน หิวให้ตายไปเลย แต่ปากบอก สามี อย่าเป็นแบบนี้สิ มื้อนี้ป้าเฉินตั้งใจมากเลยนะ นายจะไม่กินได้ยังไง ป้าเฉินเดินออกมาเสิร์ฟอาหารจานสุดท้ายพอดี ซินอวี่เลยฟ้อง อี้หยางบอกว่าหมูมันไป ผักก็ขม ซุปก็มันไม่ชอบ ป้าเฉินเป็นแม่ครัวเก่าแก่ให้ตระกูลอี้มานานไม่เคยมีปัญหาอะไรก็ตกอกตกใจรีบถาม ถ้านายน้อยคิดว่าสามจานนี้ไม่ดี เดี๋ยวดิฉันไปทำ..
อี้หยางต้องบอก ป้าเฉินไม่ต้องห่วงแค่วันนี้อี้หยางไม่เจริญอาหารเฉยๆ แต่อาหารสามจานนี้อร่อยเป็นปกติดีทุกอย่าง ว่าแล้วอี้หยางก็มองซินอวี่แบบดุๆ เห็นอี้หยางคีบหมูตุ๋น ซินอวี่เลยรีบตักใส่ชามให้อีกพลางคิด กินหมูตุ๋นที่ตักให้แล้วเรื่องวันนี้ก็จบนะ อี้หยางวางตะเกียบบอก คุณปู่คุณแม่ ผมอิ่มแล้วขอตัวก่อน ค่อยๆ กินช้าๆ นะฮะ แล้วลุกจากโต๊ะไป ซินอวี่มองหมูตุ๋นของตัวเองในชามที่อี้หยางไม่แตะแล้วอยากจะจับหัวอี้หยางจุ่มชามข้าวค่อนแคะในใจ ใจแคบชะมัด แค่ให้รับหน้าหน่อยเดี๋ยวเอง ต้องคิดเล็กคิดน้อย​ขนาดนี้เลยเหรอ
คุณปู่กับแม่มองหน้ากัน ทั้งคู่ต่างก็เห็นรอยยิ้มในดวงตาของกันและกันโดยไม่ต้องพูดอะไร รู้ดีว่าเป็นเรื่องปกติของคู่แต่งงานที่จะทะเลาะถกเถียงกัน ยิ่งทะเลาะกันก่อนนอนยิ่งไม่ใช่เรื่องใหญ่
ทานมื้อเย็นเสร็จ ซินอวี่แอบเข้าไปดูในครัว ป้าเฉินกำลังเตรียมผลไม้อยู่ถามซินอวี่จะรับก่อนมั้ย ซินอวี่ปฏิเสธแล้วอ้อมแอ้มบอก เห็นอี้หยางยังไม่ได้กินอะไรเลย ป้าช่วยเตรียมให้จานนึงก่อนได้มั้ย จะเอาไปให้อี้หยาง
.
.
.
.
.

>>60 ปากแข็งทั้งคู่ อยากรู้จะลงเอยยังไง ขอบคุณนะค้า

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 46
.
.
.
.
.
ซินอวี่ไปเคาะประตูห้องหนังสือเรียก สามี ฉันเอาผลไม้มาให้ อี้หยางที่ตามองโน้ตบุ๊ก​ตอบโดยไม่มองซินอวี่ว่า อืม วางไว้ ซินอวี่วางผลไม้แล้วยืนข้างๆ อี้หยางบอก ไม่มีอะไรก็ออกไปได้แล้วเสียเวลาทำงาน
ซินอวี่ยิ้มสู้ สามี ไม่ใช่เมื่อวานทำเรื่องดีๆ ให้ฉันเหรอ
อี้หยางว่า ไม่มีอะไรนี่ ซินอวี่บอก อย่าใจแคบสิ ฉันรู้ตัวว่าทำให้คุณปู่เข้าใจหลานชายผิด
อี้หยางมอง ซินอวี่จิ้มแก้วมังกรป้อนอี้หยาง
อี้หยางถาม ขอโทษเหรอ? ซินอวี่ตอบ ใช่แล้ว
ซินอวี่ส่งเชอร์รี่ให้
อี้หยางถาม ขอบคุณฉันเหรอ? ซินอวี่ก็ว่า ใช่จ้ะ
อี้หยางมองเชอร์รี่​ถามอีก แค่ขอบคุณเหรอ?
ซินอวี่บอก ลูกใหญ่สุด หวานสุด คัดมาพิเศษให้นายเลยนะ แถมฉันยังล้างเองด้วย
อี้หยางว่า ถึงจะเป็นเรื่องเล็กน้อยแต่เอาเชอร์รี่​มาขอบคุณฉันแบบขอไปทีเนี่ยนะ?
ซินอวี่กะพริบตาปริบๆ ถาม แล้วสามีอยากจะให้ฉันขอบคุณยังไง อี้หยางถามกลับ เธอคิดว่ายังไงล่ะ
ซินอวี่ก็คิดฉันไม่ใช่พยาธิในท้องนายจะไปรู้ได้ยังไงเล่า เลยถามหว่านแห จะให้ฉันซื้อของขวัญขอบคุณเหรอ ชุดสูท? อี้หยางพูดนิ่งๆ มีสูทตั้งไม่รู้กี่ตัวในตู้เสื้อผ้า  เข็มขัดหนัง? อี้หยางก็บอก ฉันมีไม่ต่ำกว่า 500 เส้นแล้ว ซินอวี่มองแบบจนปัญญาถาม แล้วนายต้องการอะไร
อี้หยางเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ค่อยๆ ปิดเปลือกตาบอก ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น
ซินอวี่บ่นในใจ นี่ไว้หน้านายมากละนะทำไมต้องท้าทายขีดจำกัดความอดทนของฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้
อี้หยางกระแอมแล้วพูด ช่วงนี้โรงอาหารที่บริษัทไม่ค่อยอร่อย ซินอวี่คิด อาหารแคนทีนแย่แล้วไง นายไม่ได้กินอาหารแคนทีนด้วยสักหน่อย
อี้หยางยอมเปิดปาก คืนนี้ทำอาหารให้หน่อย พรุ่งนี้จะเอาไปกินที่บริษัท ป้าเฉินก็อยู่นี่เป็นโอกาสดีให้ป้าเฉินสอนเธอด้วย
ซินอวี่คิดหนักแต่ก็บอก ได้ จะไปทำให้เดี๋ยวนี้แหละ พรุ่งนี้นายจะได้เอาไปกินที่บริษัท อี้หยางเอื้อมมือจะไปหยิบเชอร์​รี่จากจานผลไม้ในมือซินอวี่ แต่ซินอวี่หมุนตัวจากไปพร้อมจาน อี้หยางอดกินจ้า
ได้ป้าเฉินควบคุมใกล้ชิด รอบนี้ซินอวี่ทำอาหารออกมาหน้าตาไม่ดีแต่รสชาติ​พอไหว ซินอวี่ปิดกล่องเอาใส่ตู้เย็นแล้วขึ้นไปบอกอี้หยาง อี้หยางเห็นซินอวี่ยิ้มอย่างมั่นใจก็งง นี่ฝีฝือทำครัวของซินอวี่ดีขึ้นแล้วจริงเหรอ

เช้าวันต่อมาที่โต๊ะอาหาร ซินอวี่เอากล่องอาหารกลางวันให้อี้หยาง อี้หยางมองเห็นซุป กุ้ง มะเขือเทศ ที่หน้าตาปกติดูกินได้
แม่ก็ยิ้มชมดูเหมือนซินอวี่จะทำอาหารได้หลายอย่างแล้วนะเนี่ย ซินอวี่เลยบอกวันนี้หยุดตอนบ่ายจะทำให้แม่กิน แม่บอก ต้องพาคุณปู่ไปตรวจร่างกาย ซินอวี่ขอไปด้วย แม่ไม่ให้ไปบอกไม่เป็นไรให้ซินอวี่พักผ่อนอยู่บ้าน แล้วแม่ก็ขึ้นไปตามคุณปู่ข้างบน
ซินอวี่ส่งกล่องอาหารให้อี้หยางบอก บ๊ายบายสามี ในใจคิด ดีนะที่อี้หยางยังไม่เห็นเนื้อสเต็กในกล่อง อี้หยางรีบเปิดดู เห็นเนื้อดำครึ่งนึงแดงครึ่งนึงก็อดถามไม่ได้ ซูซินอวี่เธออยากเปลี่ยนสามีใช่มั้ย
ซินอวี่บอก พูดอะไรอย่างนั้นล่ะสามี นี่ทำด้วยใจเลยนะ ถึงจะหน้าตาน่าเกลียดไปสักนิดแต่รสชาติไม่แย่นะจ๊ะ ถ้าได้อุ่นร้อนแล้วมันต้องอร่อยมากเลยล่ะ!
ซินอวี่เก็บให้เหมือนเดิมก่อนจะส่งกล่องใส่มืออี้หยางอีกทีแล้วยิ้มกว้างบอก โอเค ไปทำงานเถอะสามี เดินดีๆ นะจ๊ะ
อี้หยางถือกล่องเดินไปถึงประตูพลางนึกอุตส่าห์​นอนคิดเรื่องเบนโตะที่ซินอวี่ทำให้แทนคำขอบคุณว่าจะออกมาเป็นยังไงทั้งคืน ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห หมุนตัวกลับเดินตามแตะไหล่ซินอวี่
ซินอวี่หันมาพร้อมรอยยิ้มที่ยังค้างอยู่บนใบหน้า
อี้หยางยิ้มพลางเชยคางซินอวี่แล้วก้มลงไปจูบ
ตาประสานตา จมูกชนจมูก ริมฝีปากสัมผัสสนิทแนบแน่น สัมผัสอบอุ่นร้อนแรงจากริมฝีปากเริ่มลุกลาม ซินอวี่กลั้นหายใจไม่รู้ตัว ใบหน้าถูกย้อมด้วยสีแดงจากลำคอจรดใบหู จนกระทั่งอี้หยางถอนริมฝีปากออกไปซินอวี่ก็ยังยกยิ้มค้างอยู่
อี้หยางมองซินอวี่ที่ตะลึงงันอยู่ในภวังค์​ด้วยความพึงพอใจมากบอก โอเค ได้รับคำขอบคุณแล้ว ไปทำงานก่อนนะ พูดจบก็ถือกล่องเดินออกไป
ซินอวี่ยืนงงโง่งมอยู่ค่อยๆ หันกลับไป ที่ขั้นบนสุดของบันไดคุณปู่กับแม่ยืนมองอยู่เงียบๆ แม่บอก ซินอวี่อย่าเข้าใจผิดนะ พวกเราไม่เห็นอะไรเลยจริงๆ นั่นไงรถมาแล้ว คุณพ่อคะเรารีบไปกันเถอะเดี๋ยวคุณหมอจะรอนาน
ซินอวี่กัดฟันแน่นกรีดร้องอยู่ในใจ ริมฝีปากอันบริสุทธิ์​ของช้านนนนนนนนน
.
.
.
.
.
[[[ อี้หยางของช้านนนนนนนนนนนนนน น่ารักไม่ไหวแล้ว ]]]

อร๊ายยย คู่นี้น่ารักไม่ไหวแล้ว อารมตอนนี้เหมือนคุณปู่ คุณแม่ที่แอบดูอยู่ที่บันได 555

>>62 โอ๊ยย น่ารักมากกก รอต่อๆๆนะคะ😍😍

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 47
.
.
.
.
.
ตอนบ่ายอี้หยางสั่งจ้าวปินให้เอาอาหารไปอุ่น เพื่อนร่วมงานมาแซวคิดว่าแฟนจ้าวปินทำให้เหมือนเคย พอรู้ว่าเป็นของท่านประธานทุกคนแปลกใจเพราะปกติท่านประธานกินแต่ร้านอาหารมีระดับแต่ก็พอเดาออกว่าคุณนายทำให้ ทุกคนรอดูใจจดใจจ่อคาดหวังสูง พอเปิดมาคือ กริบ วงเม้าท์แตกกระเจิงจ้า อุ่นเสร็จจ้าวปินก็ยกเข้าไปวางที่โต๊ะรับแขกในห้องทำงานอี้หยางก่อนปิดประตูให้
อี้หยางลองชิมซุปใช้ได้ กุ้งก็ดี พอถึงสเต็กสีดำแดงอี้หยางชั่งใจอยู่ว่าจะเททิ้งถังขยะหรือให้โอกาสซินอวี่ดี สุดท้ายอี้หยางตัดเนื้อคำเล็กๆ ส่งเข้าปากอย่างสิ้นหวังกับชีวิต เคี้ยวไปแบบพร้อมจะคายทิ้งทันทีแต่ดันพบว่ามันรสชาติดีอย่างไม่น่าเชื่อ ทักษะการทำอาหารของซินอวี่ดีขึ้นจริงๆ
จ้าวปินกลับมาอีกครึ่งชั่วโมงให้หลัง มองกล่องอาหารที่ว่างเปล่าบนโต๊ะพลางคิดในใจ คุณอี้รักคุณนายอี้มากจริงๆ!

คุณปู่ไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล คุณหมอชมว่าร่างกายฟื้นฟูดีเป็นที่น่าพอใจมากถ้าดูแลดีๆ แบบนี้ยังอยู่ได้อีกนาน ปู่คุยกับแม่หน้าลิฟท์บอก ไม่ได้หวังให้มีชีวิตอยู่นานๆ แค่อยากอยู่ดูอี้หยางกับซินอวี่ อยากอุ้มหลานชาย แม่ให้กำลังใจเดี๋ยวนี้ความสัมพันธ์​คู่หนุ่มสาวดีขึ้นเรื่อยๆ ปู่จะต้องได้อุ้มหลานชายเร็วๆ นี้แน่ ปู่ว่าก็หวังอย่างนั้นแหละ ปู่ขอบใจแม่กับซินอวี่ที่ดูแลปู่ดี สุขภาพร่างกายปู่เลยดีขึ้นเร็วมาก แล้วถามตอนแรกเธอไม่อยากให้อี้หยางแต่งกับซินอวี่แล้วตอนนี้ล่ะว่าไง แม่โอดครวญบอก ดูสิ ทำไมมาคิดบัญชีย้อนหลังกันดื้อๆ เล่า ซินอวี่เป็นเด็กดีมากจริงๆ ก่อนหน้านี้แม่ตาไม่ดีเอง ปู่อย่าห่วงเลย ต่อไปแม่จะดีกับซินอวี่ให้มาก มีแม่อยู่ใครก็รังแกซินอวี่ไม่ได้

เสียงลิฟท์เปิดออก ในลิฟท์มีเด็กอายุประมาณ 3-4 ขวบยืนอยู่ตรงมุม ปู่กับแม่เห็นเด็กน้อยก็เอ็นดูถามทำไมมาอยู่คนเดียว พ่อแม่ไปไหนจ๊ะหนูน้อย เด็กน้อยบอกแม่อยู่ข้างบนกำลังหาพ่ออยู่
แม่อี้หยางถาม คุณพ่อหนูไปไหน เด็กน้อยว่าพ่อทำงานบริษัท ผมกำลังตามหาเขาอยู่ จะให้เขามารับผิดชอบแม่ แม่มองหน้าคุณปู่แล้วพูดกับเด็กน้อย หนูยังเด็กมาก รู้หรือจ๊ะว่าอะไรคือความรับผิดชอบ? ไปหาคุณแม่เถอะ คุณแม่ต้องตามหาหนูวุ่นแล้วแน่ๆ เด็กน้อยบอก ไม่ไป จะไปตามหาพ่อ จะถามพ่อว่าทิ้งเราทำไม
ลิฟท์เปิดชั้น 1 แม่ช่วยประคองคุณปู่แล้วบอกผู้ช่วยให้พาเด็กไปเค้าท์เตอร์ให้พยาบาลช่วยตามหาแม่ ผู้ช่วยยื่นมือไปหาเด็กน้อยจะพาออกจากลิฟท์ แต่เด็กชายตัวน้อยเอามือจับราวในลิฟท์ร้องลั่น ปล่อยผมนะ ผมจะตามหาพ่อ! ผมจะหาอี้หยางแล้วถามเขาว่าทิ้งแม่ผมทำไม!
ปู่กับแม่ชะงัก ปู่หันไปถาม พ่อหนูชื่ออี้หยางเหรอ แม่บอกปู่ อาจจะชื่อแซ่ซ้ำกันก็ได้ เด็กน้อยตอบฉะฉาน ใช่ พ่อผมชื่ออี้หยางเจ้าของอี้กรุ๊ป
เด็กอายุ 3-4 ขวบ แต่พูดชัดเจนทุกคำ ผู้ช่วยสองคนที่มาด้วยมองปู่ ปู่หน้ามืดครึ้มถาม สหายตัวน้อย ใครบอกหนูว่าพ่อหนูชื่ออี้หยาง เด็กน้อยตอบ เพิ่งได้ยินเมื่อกี้ แม่พามาฟังผลตรวจ หมอพูดว่า พ่อผมชื่ออี้หยาง
ปู่หน้าบึ้งจับไม้เท้าแน่น แม่เห็นสีหน้าคุณปู่แล้วรีบบอก หนูลงมาจากชั้นไหนจ๊ะ ให้ขึ้นไปส่งมั้ย เด็กน้อยบอก ไม่ ผมจะไปตามหาพ่อ อย่าห้ามผม! ว่าละเด็กน้อยก็จะวิ่งออกไป ปู่บอกขึ้นไปหาแม่เธอก่อน แล้วจะพาไปหาพ่อ ปู่เดินนำเข้าลิฟท์ เห็นคุณปู่เอาจริง แม่ก็ไม่กล้าพูดอะไร ลิฟท์ขึ้นไปชั้นบน พอลิฟท์เปิดออกก็เห็นหญิงสาวคนนึงท่าทีตระหนกตกใจร้องไห้น้ำตาพราวรีบเข้ามาดึงเด็กน้อยเข้าไปกอดถาม ตงตง หายไปไหนมาลูก แม่ตกใจแทบตายแล้ว ตงตงบอก ผมไปตามหาพ่อ จะถามว่าเขาทิ้งแม่ทำไม ผมได้ยินทุกอย่างแล้ว อย่าคิดว่าผมเป็นเด็กแล้วผมจะไม่เข้าใจ คุณหมอพูดว่าผลตรวจตรงกัน พ่อกับผม ผมก็ต้องเป็นลูกของพ่อใช่มั้ย
หญิงสาวเงียบไปอึดใจมือนึงจูงตงตงอีกมือนึงปาดน้ำตามองคนที่เดินออกมาจากลิฟท์แล้วพูด เขายังเด็กซุกซนไปหน่อย ขอบคุณที่พามาส่งนะคะ
คุณปู่ขมวดคิ้วถาม เธอคือซู่เว่ยอิน? ซู่เว่ยอินก้มศรีษะแล้วยิ้มตอบ ใช่ค่ะ ปู่ถามต่อ เด็กบอกว่าพ่อเขาชื่ออี้หยาง?
ซู่เว่ยอินทำอึ้ง มองตงตงด้วยสายตาคาดโทษก่อนหันมายิ้มบอก อย่าไปฟังคำพูดไร้สาระของเด็กเลยค่ะ
เด็กน้อยได้ยินแม่พูดถึงตัวเองแบบนั้นก็ทนไม่ได้บอก แม่ ผมไม่ได้พูดอะไรไร้สาระสักหน่อย ผมไม่ใช่เด็ก 2 ขวบแล้วนะ ผมได้ยินชัดเลยว่า อี้หยางคือพ่อผม ผลตรวจก็อยู่ในกระเป๋าแม่ไง ผมเห็นนะ!
.
.
.
.
.
[[[ มาหัวร้อนกันเถิดพวกเราาาา]]]

คุณปู่ คุณแม่ อย่าไปเชื่อนางงง

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 48
.
.
.
.
.
ปู่กับแม่ที่ยืนอยู่ด้านข้างเข้าใจเรื่องราวอย่างรวดเร็ว ซู่เว่ยอินพาลูกมาโรงพยาบาลเพื่อรับผลตรวจ และชื่อในใบผลตรวจคืออี้หยาง คุณปู่ยื่นมือออกไปบอก ขอผลตรวจให้ฉันดูหน่อย ฉันเป็นปู่ของอี้หยาง ส่วนแม่ก็บอก ฉันเป็นแม่อี้หยาง
ซู่เว่ยอินตกตะลึงรีบเข้ามาขวางหน้าตงตงพลางพูด คุณอี้กับคุณนายอี้คะคำพูดของเด็กพวกคุณอย่าเอาไปคิดจริงจังเลยค่ะ
คุณปู่บอก ฉันยังไม่ได้แก่จนเลอะเลือนนะ ฉันรู้อยู่แก่ใจว่าต้องจริงจัง​กับเรื่องนี้ ส่งผลตรวจมาให้ฉัน เธอก็รู้ ฉันต้องการผลตรวจในมือเธอ เธอไม่ให้ไม่ได้
ซู่เว่ยอินกัดริมฝีปากล่าง หยิบผลตรวจจากกระเป๋าส่งให้คุณอี้ก่อนจะพูด เมื่อ 4 ปีก่อนจะไปอเมริกา ดิฉันไปที่โรงแรมฮิลตัน คนที่ไปส่งดิฉัน อาจจะส่งดิฉันผิดห้องไปเข้าห้องของอี้หยาง ดิฉันเมามาก อี้หยางก็เมามากเหมือนกัน เช้่าวันถัดมา ดิฉันก็.. ซู่เว่ยอินไม่พูดต่อ เหมือนยากที่จะพูดออกมาได้ หลังจากไปอเมริกาได้่ไม่นาน ดิฉันถึงรู้ตัวว่าท้อง
คุณปู่จ้องแล้วบอก ฉันเข้าใจว่าเรื่องมันเป็นยังไง แต่จากการประเมิน​เบื้องต้น คุณหมอที่ให้ผลตรวจกับเธอและคนที่จัดการเรื่องนี้ ถ้ามันปลอม เธอกับหมอต้องรับผิดชอบ ปู่พูดจบก็หันหลังเตรียมจากไปทันที ซู่เว่ยอินเรียกไว้ถาม แล้วถ้าตงตงเป็นลูกของอี้หยางจริงๆ ล่ะ?
คุณปู่หันกลับมาใช้สายตาคมกริบมองเว่ยอินอย่างเตือนอยู่นัยๆ พลางบอก ฉันจะติดต่อเธออีกที แต่ระหว่างนี้เธอกับลูกห้ามไปปรากฎตัวให้อี้หยางกับซินอวี่เห็นเด็ดขาด ไม่งั้นอย่ามาโทษว่าฉันไม่ปรานี! แม่มองเว่ยอินตาขุ่นก่อนประคองคุณปู่เดินจากไป
พอลิฟท์ปิดแล้วตงตงถาม แม่ พวกเค้าเป็นญาติพ่อเหรอฮะ เว่ยอินบอก ใช่จ้ะ ยังมีผู้หญิงอีกคนนึงด้วย เราจะได้เข้าบ้านพ่อแล้วนะ ตงตงสงสัย ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ทำไมไม่ให้ผมเจอพ่อ ทำไมใจร้ายจัง เว่ยอินคุกเข่าลูบหน้าลูกบอก ตงตง ไม่ต้องถามแล้ว แม่จะเล่าให้ฟังทีหลังนะ ตงตงพยักหน้า
ในลิฟท์ไม่มีใครพูดอะไร จนกระทั่งอยู่ในรถ ปู่ออกคำสั่งซีเรียสบอกให้ โทรเรียกอี้หยางกลับมา แม่จะช่วยพูด คุณพ่อคะเรื่องนี้.. ปู่ย้ำ ฉันบอกให้โทรเรียกอี้หยาง!!
อี้หยางรับโทรศัพท์​แม่รู้ว่าปู่สั่งให้กลับบ้านก็รู้ว่ามีเรื่องด่วน พอกลับมาถึงเจอบรรยากาศมาคุ ลุงเฉินพ่อบ้านบอกคุณท่านรอในห้องหนังสือก่อนจะขยิบตาแล้วเตือนให้อี้หยางระวังตัว อี้หยางเข้าไปในห้องเห็นปู่กับแม่นั่งรออยู่ที่โซฟาท่าทางเคร่งเครียด วางผลตรวจทดสอบหน้าอี้หยาง ปู่จับไม้เท้าแน่นบอกอี้หยาง ดูซะ อ่านแล้วอธิบายมาว่านี่มันเรื่องอะไร
คุณปู่ไม่ชอบเรื่องงี่เง่าของเหล่าเศรษฐี​มาแต่ไหนแต่ไร เพราะตั้งแต่แตกหนุ่มก็เห็นพฤติกรรม​ของบรรดาคุณชายลูกคนรวยทั้งหลายที่เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น ไม่เห็นจะมีใครมีจุดจบที่ดีสักคน มีแต่จะทำให้ตระกูลตกต่ำและนำไปสู่จุดจบ ถ้าอยากให้ตระกูลรุ่งเรืองสืบต่อไป ต้องไม่ทำตัวแบบนั้น ดังนั้นคุณปู่จึงเข้มงวดกับพ่ออี้หยางและอี้หยางมากมาตั้งแต่สมัยเด็ก
อี้หยางมองกระดาษในมือ สายตาไปหยุดอยู่ที่ตราสแตมป์สีแดง 'ยืนยันผลตรวจ'​
แม่เล่า วันนี้ไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนคุณปู่เจอเด็กคนนึงชื่อตงตง เขาบอกว่ามาโรงพยาบาลกับแม่เพื่อรับผล ตรวจหาพ่อ พวกเราได้เจอแม่ของเด็ก ซึ่งลูกก็รู้จัก ซู่เว่ยอิน เธอว่าเด็กเป็นของลูก เธอนอนกับลูกเมื่อ 4 ปีก่อน และผลตรวจนี้ก็ได้มาจากเธอ
อี้หยางวางผลตรวจถาม มันไม่บังเอิญไปหน่อยเหรอฮะ โรงพยาบาล​ใหญ่โต ทำไมเด็กบังเอิญมาโผล่ตรงหน้าแม่ได้ แม่ ผลตรวจนี่มันปลอม ซู่เว่ยอินจัดฉากทั้งหมด
ปู่กับแม่ถาม รู้ได้ยังไงว่ามันปลอม
อี้หยางอธิบาย ก่อนหน้านี้ที่งานเลี้ยงของคุณเจียง ซู่เว่ยอินเคยยื่นผลตรวจให้ผมดู ผมตรวจดูแล้วว่ามันปลอม แล้วที่งานเลี้ยงเธอยังผลักซินอวี่ตกสระน้ำด้วย ซู่เว่ยอินคนนี้จิตใจเลวร้ายไม่ใช่คนดีเลย
ผลักซินอวี่ตกน้ำที่งานเลี้ยงของเจียงเฉิงเหรอ
คุณปู่ตบโต๊ะด้วยความโกรธเกรี้ยว ผู้หญิงคนนี้น่ารังเกียจมาก หลานทำถูกแล้วที่แบนเธอ
แม่ก็ว่า ทำไมเธอถึงสร้างเรื่องได้ขนาดนี้
อี้หยางบอก อาจเพราะเธอรู้ว่าแม่กับคุณปู่อยากอุ้มหลาน ก็เลยใช้วิธีเอาผลตรวจมาให้แม่กับปู่ดู..
ด้วยคำพูดอย่างมั่นใจของอี้หยางสองสามประโยค ปู่ก็ตัดสินได้ทันทีว่าใครผิดใครถูก รู้ว่าแบบไหนคือการโกหกหลอกลวง ปู่บอก ผลตรวจจริงหรือปลอมไม่สำคัญ หลานอย่าให้ซินอวี่รู้เด็ดขาด แม่รีบสำทับ ใช่ ใช่ อย่าให้ซินอวี่รู้เรื่องนี้นะ เด็กคนนั้นแข็งนอกอ่อนใน ถ้ารู้เรื่องนี้ต้องคิดมากแน่ๆ
คุณปู่ถอนหายใจยาว เอาตามนี้ อย่าให้ซินอวี่รู้ อี้หยางหลานงานยุ่ง เรื่องนี้ปล่อยปู่กับแม่จัดการ หลานไม่ต้องห่วงนะ แม่ก็ว่า ใช่ ลูกไม่ต้องสนใจ แม่เจอผู้หญิงอย่างซู่เว่ยอินมาเยอะ แม่จะช่วยแก้ปัญหาให้เอง ได้ยินคุณปู่กับแม่พูดแบบนั้นอี้หยางก็ตกลง
.
.
.
.
.
[[[ อี้หยางเอาไป 10 10 10 ]]​

บ้านอี้หยาง 10 10 10

สปอย สวยรวยใส 49
.
.
.
.
.
ปู่ไม่อยากให้เรื่องยืดเยื้อยาวนาน วันถัดไปจึงรีบเอาเลือดของอี้หยางไปทดสอบที่โรงพยาบาล​ที่ไว้ใจได้ทันที ซู่เว่ยอินแม่ลูกก็ถูกพาตัวไปตรวจใหม่ด้วย
คุณปู่บอก ต่อให้รู้แล้ว ฉันก็ต้องตรวจสอบก่อน เธอบอกเด็กคนนี้เป็นลูกอี้หยาง วันนี้ฉันก็เลยพามาตรวจในที่ที่ฉันมั่นใจ
ซู่เว่ยอินรู้ว่าเหตุการณ์​มาถึงจุดวิกฤติ​แต่ก็ไม่กลัวแม้แต่น้อย ตราบใดที่คุณอี้จะยอมรับเธอหลังผลตรวจออกมา ซู่เว่ยอินถาม งั้นถ้าตงตงเป็นหลานของท่านจริง จะยอมรับตงตงเข้าตระกูลอี้ใช่มั้ย
คุณปู่จ้องซินอวี่ตอบนิ่งๆ ต่อให้ฉันตาย หลานชายคนเดียวที่จะสืบทอดตระกูลอี้ต้องมาจากภรรยาของเขา ซูซินอวี่เท่านั้น แน่นอนว่าถ้าผลตรวจออกมาว่าเด็กเป็นลูกของอี้หยางจริงๆ ฉันก็จะดูแลพวกเธอไม่แย่จนเกินไปนักหรอก ตระกูลอี้มีอสังหาริมทรัพย์​ตั้งมากมายข้างนอกนั่น เธอเลือกเอาที่ใดที่หนึ่งสำหรับพวกเธอแม่ลูกได้เลย
นัยว่าไม่ว่าจะเป็นลูกของอี้หยางจริง ไม่จริง หรือเป็นลูกนอกสมรส ก็ไม่มีวันได้เข้าตระกูลอี้ แต่จะหาบ้านให้อยู่ข้างนอกแทน
ซู่เว่ยอินหน้าซีด มือสั่น ไม่คิดว่าผู้ชายผมเทามีอายุแล้วคนนี้จะหัวร้อนเป็นเด็กๆ ทำไมลูกหลานตระกูลอี้ถึงจะต้องเติบโตอยู่ข้างนอก ได้แค่บ้านหลังเดียว
ซู่เว่ยอินต่อรอง ท่านคะ ถ้านั่นเป็นเพราะฉันล่ะก็ ขอให้มั่นใจว่าตราบใดที่ตงตงอยู่ในบ้านตระกูลอี้ ฉันจะไม่ติดต่อเขาแน่ๆ ค่ะ
แม่ยกยิ้มมุมปากบอก ฉันได้ยินมาบ่อยๆ จากคู่ที่หย่าร้างกัน ฝ่ายหญิงมักจะไม่ต้องการทรัพย์สิน​แต่ต้องการลูก ผู้หญิงตั้งไม่รู้เท่าไหร่ต้องเสียน้ำตาเพื่อแย่งสิทธิ์​เลี้ยงดูลูก คุณซู่นี่แปลก แทนที่จะรักษาสายสัมพันธ์​กับลูกกลับเลือกส่งลูกเข้าตระกูลอี้ แล้วที่เลี้ยงดูมาตามลำพังสามสี่ปีนี่ คุณซู่ช่างมีใจอดทนนัก
ซู่เว่ยอินกัดริมฝีปากรู้สึกเหมือนถูกแล่เป็นชิ้นๆ เธอจะมีใจยอมทนถูกแยกออกจากลูกได้อย่างไร แถมยังต้องกลายเป็นคนแปลกหน้าอีกด้วย แต่คุณอี้ทิฐิแรงมาก เว่ยอินได้แต่อาศัยเรื่องนี้มาโน้มน้าวหวังจะทำให้เขาใจอ่อน
ซู่เว่ยอินพูด ดิฉันก็ทนไม่ได้จริงๆ แต่ตั้งแต่เขารู้ความ เขาก็ถามถึงพ่อมาตลอด ที่โรงเรียนอนุบาลมีเด็กรุ่นราวคราาวเดียวกันมารังแกเขา ว่าเขาเป็นลูกไม่มีพ่อ ทุกครั้งที่ดิฉันไปรับเขา.. ซู่เว่ยอินเงียบไป พอปรับอารมณ์ได้ก็สูดหายใจลึกๆ พูดต่อ ดังนั้นไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ดิฉันจะไม่ปล่อยให้มันกระทบกับวัยเด็กของเขา ดิฉันต้องหาพ่อให้เขาค่ะ
แม่อี้หยางยิ้มไปไม่ถึงดวงตาพลางพูด เป็นแบบนี้นี่เอง ฉันผิดเองคุณซู่
หลังจากเวลาผ่านไประยะนึง เว่ยอินก็พูดกับปู่บอก ท่านคะ ดิฉันอยากให้ตงตงมีบ้านจริงๆ ตราบใดที่ตงตงมีความสุขฉันก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ถ้าเป็นเพราะคุณนายอี้ ได้โปรดให้ดิฉันไปอธิบายกับเธอว่า อี้หยางหยางผิดพลาดโดยไม่ได้ตั้งใจเพราะเมามากจริงๆ ดิฉันจะยอมรับทุกคำขอของเธอค่ะ
ปู่ค่อยๆ ลืมตาและหลับตาอย่างช้าๆ บอก คุณซู่ ขอพูดให้ชัดว่า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับซินอวี่ อย่าดึงเธอมาเกี่ยว ยิ่งกว่านั้น ฉันคือคนที่ไม่ให้ตงตงเข้าตระกูล เธอจะไปขอร้องซินอวี่ทำไม โอเค ฉันเข้าใจที่เธอพูด ถ้าเธอต้องการให้ตงตงเข้าบ้านตระกูลอี้ก็รอให้ผลตรวจออกมาซะก่อน ก่อนผลจะออกมาฉันหวังว่าเธอจะอยู่้เงียบๆ ไม่ไปรบกวนใครเขา
เจอคำขาดของหัวหน้าตระกูลอี้เข้าไปซู่เว่ยอินได้แต่หุบปากและนั่งรอผลตรวจอย่างเงียบๆ
โดยปกติแล้วผลตรวจจะใช้เวลา 7-10 วันทำการ แต่คุณอี้อยู่ที่นี่และต้องการผลตรวจใน 3 ชั่วโมง โรงพยาบาลก็จัดให้ 3 ชั่วโมงแห่งการรอคอย ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ

3 ชั่วโมงผ่านไป ในที่สุดผลตรวจก็ถูกส่งมาถึงมือคุณปู่อี้ บนใบหน้าของซู่เว่ยอินไม่มีความตื่นตระหนกใดใดทั้งสิ้น เธอตรวจซ้ำสองครั้ง ผลคือตงตงเป็นลูกของอี้หยาง ไม่ผิดแน่
.
.
.
.
.
[[[ ปรบมือให้ปู่กับแม่รัวๆ ]​]]

>>69 บราโว่~~ ปู่กับแม่คือดีมากกก // ว่าแต่เปลี่ยนรพ.แล้วทำไมผลตรวจยังเป็นลูกอี้หยางอีกอะ??? รอสปอยต่อค่าาาา

>>69 ขอบคุณค่า รอๆๆ ขออย่าให้เป็นลูกอี้หยางเลย ทำไมผลตรวจเป็นแบบนี้

สปอย สวยรวยใส 50
.
.
.
.
.
คุณปู่ดูผลตรวจแล้วโชว์ให้ซู่เว่ยอินเห็นแสตมป์สีแดง 'ยืนยันไม่สัมพันธ์​กัน'​
คุณปู่บอก คุณซู่ ฉันไม่รู้ว่าทำไมเมื่อวานเธอถึงเอาผลตรวจปลอมมาให้ฉัน แต่ตอนนี้เธอคงรู้ชัดแล้วนะว่าอี้หยางไม่ใช่พ่อของลูกเธอ
'ไม่สัมพันธ์กัน' 4 คำที่ปรากฏในผลตรวจทำให้ซู่เว่ยอินรู้สึกเหมือนโดนมีด 4 เล่มพุ่งมาปักที่ใจ หัวใจบีบรัดแน่น เธอส่ายศรีษะอย่างไม่เชื่อ "เป็นไปไม่ได้! นี่มันเป็นไปไม่ได้! ไม่จริง ดิฉันพาลูกไปทดสอบซ้ำสองครั้ง และทั้งสองครั้งผลบอกว่าเป็นลูกของอี้หยาง พอมาที่โรงพยาบาลนี้จะไม่ใช่ลูกของอี้หยางได้ยังไง
คุณปู่ยิ้มพูด คุณซู่ นี่ก็เป็นสิ่งที่ฉันอยากจะถามเธอเหมือนกัน ทำไมผลตรวจสองโรงพยาบาลถึงแตกต่างกัน แต่มันก็ไม่สำคัญหรอก ยังไงเราก็เก็บผลตรวจของโรงพยาบาลนั้นไว้แล้ว ถ้าเธอแจ้งตำรวจ ฉันคิดว่าตำรวจคงสืบหาได้ว่าอันไหนจริงอันไหนปลอม
ซู่เว่ยอินไม่ได้ฟังที่ปู่พูด ยังคงมองผลตรวจในมือปู่เห็นแสตมป์สีแดง 'ยืนยันไม่สัมพันธ์กัน'​ บอก "เป็นไปไม่ได้ เขาเป็นลูกอี้หยาง ตงตงเป็นลูกอี้หยาง! คืนนั้น พอฉันตื่นมาเช้าอีกวันนึงก็อยู่ในห้องของอี้หยาง ฉันถามพนักงานโรงแรมเรื่องห้องนั้น อี้หยางพักห้องนั้น นี่เป็นลูกของอี้หยาง ผลตรวจนี้มันปลอม!
เว่ยอินตาแดงก่ำมองคุณปู่ คุณโกหกฉัน คุณไม่ต้องการรับตงตงเข้าตระกูล คุณเลยให้คุณหมอปลอมผลตรวจเพื่อหลอกฉัน
ปู่ว่า ถ้าเธอจะเชื่อว่าผลตรวจนี่ปลอมก็ได้ แล้วคุณปู่ก็หันไปบอกแม่ให้โทรเรียกตำรวจมา
ตำรวจมาถึงฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้วก็เอาตัวอย่างเลือดของอี้หยางและของสองแม่ลูกกลับไปสถานีตำรวจ
ปู่พูด คุณซู่ ผลจากตำรวจคงทำให้คุณพอใจนะ
เว่ยอินก็ว่า แน่นอน ดิฉันเชื่อผลจากตำรวจค่ะ

คืนนั้นซู่เว่ยอินไม่ได้นอนตลอดคืน คิดถึงแต่คำว่า 'ยืนยันไม่สัมพันธ์กัน'​ หลังจากออกมาจากโรงพยาบาลก็พยายามโทรหาเจียงหวาย​จะถามว่าเรื่องมันยังไง เพราะตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่เว่ยอินไปก่อเรื่องที่บ้านตระกูลเจียง เจียงหวายก็ไม่ติดต่อมาและไม่รับโทรศัพท์​เธออีกเลย เรื่องมาถึงขั้นนี้เว่ยอินก็เริ่มเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว คนที่สนับสนุนผลักดันเธอ คนที่เห็นเธออยู่ในกำมือ คนที่เห็นเธอเป็นของเล่น ตอนนี้เขาเบื่อและไม่อยากเล่นอีกต่อไปแล้ว พอเธอไม่มีประโยชน์​เขาก็เตะเธอออกไปจากชีวิต ใจแลกใจคือสิ่งที่ครั้งหนึ่งเธอเคยพูดกับเจียงหวาย เธอไม่ได้เป็นฝ่ายล่อหลอกเขาก่อนหรือ จะไปแลกใจเจียงหวายมาได้อย่างไร ถูกแล้ว สมควรโดนปั่นหัวเล่นแล้ว

เย็นวันถัดมาผลตรวจจากสถานีตำรวจก็ออก คุณตำรวจค่อยๆ พูด คุณอี้ผลตรวจพิสูจน์​ความเป็นพ่อลูกของหลานชายคุณ อี้หยาง กับลูกของคุณซู่เว่ยอิน ตงตง ไม่มีความเกี่ยวข้อง​สัมพันธ์​ฉันท์พ่อ-ลูก กัน
ปู้พยักหน้าบอก แต่คุณซู่บอกผมว่าผลตรวจสองครั้งก่อนหน้านี้จากที่อื่นผลออกมาเป็นพ่อลูกกัน ผมเชื่อว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ ผมหวังว่าคุณตำรวจจะช่วยไขปริศนานี้
ตำรวจยืนยันจะสืบสวนต่อให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
คุณปู่กับแม่ลุกขึ้นเตรียมจะกลับ เว่ยอินนั่งอยู่คนเดียวดวงตาแดงก่ำ มือที่ถือผลตรวจสั่น ดูเหมือนคนใกล้จะพังทลายแล้ว ปู่บอก คุณซู่ ในเมื่อไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับอี้หยางต่อไปก็อย่ามาให้อี้หยางกับซินอวี่เห็น อย่าพยายามทำร้ายซินอวี่หรือทำลายความสัมพันธ์​ของพวกเขาทั้งสองคนอีก ไม่อย่างงั้น ไม่ใช่ง่ายๆ อย่างการแบนออกจากวงการแน่!

ซู่เว่ยอินกลับบ้านไปแบบเหม่อๆ ไม่ค่อยได้สตินัก เธอไม่รู้ว่าทำไมผลตรวจจากตำรวจเป็นแบบนี้ แต่เจียงหวายเป็นคนตรวจให้ในครั้งแรก กันเจียงหวายหลอกเธอ เธอจึงไปตรวจที่โรงพยาบาลอีกที แล้วทำไมผลมันถึงตรงกัน หรือเจียงหวายหลอกเธอทั้งหมด ถ้าตงตงไม่ใช่ลูกของอี้หยางแล้วคืนนั้นเมื่อ 4 ปีก่อน.. ซู่เว่ยอินรับความจริงไม่ได้ เจียงหวายไม่รับโทรศัพท์​ เว่ยอินเลยลองโทรเข้าเบอร์บ้าน

บ้านตระกูลเจียงครึกครื้นรื่นเริงกว่าทุกวัน เพราะวันนี้เจียงเหนียนกลับมาร่วมโต๊ะกินข้าวเย็นด้วย พ่อกับพี่เอาใจคีบโน่นคีบนี่ให้ เจียงเหนียนไม่มองหน้าและไม่พูดอะไร มีโทรศัพท์​มาหาเจียงหวาย เจียงหวายปฏิเสธไม่รับ เจียงเหนียนกินเสร็จก็บอกอิ่มแล้ว แล้วลุกขึ้นเดินออกจากบ้านทันที เจียงหวายตามไปต่อว่า เจียงเหนียนเถียงก็รับปากแค่ว่าจะมากินข้าวเย็นเฉยๆ ตอนนี้กินเสร็จก็กลับสิ เจียงเฉิงบอกให้เจียงหวายตามใจน้อง อย่าว่าน้อง แล้วกลับเข้าห้องหยิบกับรูปครอบครัวออกมาเอามือแตะผู้หญิงในรูปร้องห่มร้องไห้ ผ่านมาหลายปีแล้วลูกยังไม่ให้อภัยฉัน ฉันก็ไม่รู้จะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ ไม่ต้องห่วง ฉันจะไปหาเธอ เธอรอฉันนะ ฉันจะไปขอโทษเธอด้วยตัวเอง เจียงเฉินไอเป็นเลือดกอดรูปแล้วหลับตาลงช้าๆ
.
.
.
.
.

>>72 ขอบคุณค่า สะใจๆๆไม่ใช่ลูกอี้หยาง รอลุ้นต่อว่าตงตงเป็นลูกใคร ปู่ตอกกลับได้สะใจมากกปรบมือให้เลยค่ะ

คุณปู่ อยุ่ในแวดวงธุรกิจมานาน เฉียบมากก

สปอย สวยรวยใส 51
.
.
.
.
.
เรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ซินอวี่ที่ยุ่งเรื่องงานไม่ได้รู้ข่าวคราวอะไรกับเขาเลย อันหย่าบอกข่าวดีซินอวี่ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิง นักแสดงนำหญิง เรื่องที่แสดงกับหานเสี้ยวก็กำหนดวันออนแอร์แน่นอนแล้วคือวันที่ 3 เดือนหน้า ภาพยนตร์​ของผู้กำกับซูก็กำลังจะเริ่มถ่ายทำเช่นกัน รอคอนเฟิร์ม​วัน แต่คร่าวๆ คือประมาณ 3 เดือน แล้วอันหย่าก็บอกพุธนี้ ซินอวี่ต้องไปออกรายการวาไรตี้โปรโมทละครที่กำลังจะออนแอร์กับหานเสี้ยว อันหย่าบอกว่าเป็นโอกาสดีสำหรับสตูดิโอหน้าใหม่ของเราเลยไปคุยกับทีมงานขอให้เจียงเหนียนไปออกรายการด้วย ซินอวี่เลยถามตอนนี้เจียงเหนียนเป็นไงมั่ง อันหย่าว่า ไม่รู้้เหมือนกัน ให้พักร้อนก็หายหัวไปเลย แต่จะบอกให้นะ เจียงเหนียนฮ็อตมาก มีแฟนๆ ในเว่ยป๋อเป็นล้าน แถมยังมีแต่คนจ้องจะดึงตัวไปร่วมงานด้วย

สถานที่ถ่ายรายการวาไรตี้อยู่ในตึกสถานีของช่องที่ละครฉายซึ่งตั้งอยู่อีกเมืองนึง ซินอวี่และเจียงเหนียนนั่งเครื่องไปถึงแต่เช้า ที่สนามบินมีแฟนๆ มารอเจียงเหนียนเยอะมาก ร้องเรียกชื่อเจียงเหนียนจนหูซินอวี่แทบดับ ขึ้นรถบัสได้ซินอวี่ก็แซว รู้ว่าฮ็อตนะแต่ก็ไม่คิดว่าจะถึงขนาดนี้ ชั่วโมงนึงต่อมาก็ถึงสถานี เทียบกับแฟนๆ เจียงเหนียนแล้ว แฟนๆ หานเสี้ยวยังมากกว่าเท่าตัวหนึ่ง เสียงตะโกนชื่อทั้งสองคนดังไม่หยุด ซินอวี่ไม่ได้ยินชื่อตัวเองเลยสักนิด
ไปถึงห้องถ่าย ผู้กำกับก็ส่งสคริปต์​ให้ซินอวี่กับเจียงเหนียนอ่าน ซินอวี่ดูแล้วก็ไม่แตกต่างจากอันที่อันหย่าส่งมาให้ก่อนหน้านี้ ซินอวี่ถาม ทำไมไม่เห็นหานเสี้ยวเลย สตาฟฟ์บอก คุณหานอยู่อีกห้อง ให้พาไปมั้ย ซินอวี่รีบปฏิเสธ พูดจบปุ๊บหานเสี้ยวกับพิธีกรเจ้าบ้านของวาไรตี้โชว์ครั้งนี้ก็เดินเข้าประตูมา
10 นาทีก่อนถ่ายรายการทุกคนเริ่มประจำจุด และเนื่องจากเป็นเทปโปรโมทละคร ดังนั้นหานเสี้ยวกับซินอวี่ก็จะได้ซีนมากหน่อย รองลงมาคือเจียงเหนียน
ผู้ดำเนินรายการถาม ได้ยินว่าจูบแรกของคุณซินอวี่บนจอเป็นของคุณหานเสี้ยวแล้วใช่มั้ย เสียงแฟนๆ หวีดกันระงม
ซินอวี่ถือไมค์ยิ้มตอบ ทำไมดูทุกคนตื่นเต้นกันนักนะ แน่นอนว่าไม่ใช่ค่ะ ทุกคนลืมข่าวร้อนที่เสิร์ช​กันอย่างเมามันส์ในตอนที่เรากำลังถ่ายทำกันอยู่เรื่องใช้ตัวแสดงแทนในฉากจูบแล้วเหรอคะ
หานเสี้ยวรับลูกต่อ นั่นเป็นคิสซีนแรกของผม ตอนนั้นผมรู้สึกไม่ค่อยสบาย จึงขอให้ผู้กำกับใช้ตัวแสดงแทน
หารเสี้ยวช่วยปิดประเด็นไปแบบสวยๆ จากนั้นผู้ดำเนินรายการก็พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่น่าสนใจของละครต่ออีกนิดหน่อย จนถึงช่วงเล่นเกม ซินอวี่กับเจียงเหนียนอยู่ร่วมกลุ่มกับพิธีกรอีก 2 คน หานเสี้ยวจับกลุ่มกับพิธีกรคนอื่นๆ ซินอวี่คิดว่าทีมตัวเองได้เปรียบเพราะมีแต่คนอายุน้อยฟังเพลงเยอะหลากหลาย ทีมหานเสี้ยวมีแต่ผู้ใหญ่โสดความว่องไวสู้เด็กๆ ไม่ได้หรอก แต่ปรากฏพอเพลงมาจริง ทีมซินอวี่ยืนนิ่งกันหมดไม่เคยได้ยินสักกะเพลง ทีมหานเสี้ยวตอบเอาตอบเอาชนะไปแบบไร้คู่ต่อสู้
บทลงโทษของผู้แพ้คือให้หยิบของออกมาจากกล่องดำ แต่กล่องดำไม่ออกมาสักที พิธีกรเจ้าบ้านรู้ละว่าหน้างานมีปัญหาเลยด้นสดเปลี่ยนเป็น ให้โทรหาเบอร์ที่เพิ่งโทรออกไปเร็วๆ นี้เพื่อขอยืมเงิน แล้วดูว่าคนนั้นจะมีท่าทีอย่างไร
ซินอวี่กำลังจะพูดขอเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น แต่ไม่ทันแล้วทีมงานเดินถือโทรศัพท์​มาให้
พิธีกรเจ้าบ้านบอก คนแรกซูซินอวี่ เปิดมือถือของคุณแล้วโทรไปหาเบอร์ล่าสุดที่คุณโทรออก ทุกคนคิดว่าจะยืมเงินเท่าไหร่ดี ผู้ชมก็ส่งเสียงเชียร์ไปเรื่อย หยวนนึง หมื่นนึง แสนนึง ล้านนึง ร้อยล้าน
ซินอวี่เปิดบันทึกการโทรออกมือสั่น เพราะจำได้ว่าโทรหาอันหย่าก่อนขึ้นเครื่อง จากนั้นก็โทรรายงานตัวกับอี้หยางว่ามาถึงเรียบร้อยปลอดภัยดี
ภายใต้สายตาจับจ้องซินอวี่ไม่มีทางเลือกจำต้องปลดล็อค​โทรศัพท์เปิดบันทึกการโทรออกแต่โดยดี
เกมการลงโทษแบบนี้เรียกว่า โทรยืมเงิน ซึ่งปกติแล้วจะให้โทรหาคนที่ถูกบันทึกรายชื่อในสมุดโทรศัพท์​เป็นคนที่ 10 หรือ โทรหาคนที่โทรออกล่าสุดเพื่อยืมเงิน
ซินอวี่กวาดตามองอย่างเร็วหารายชื่อที่ 10 เป็น เหลียงชวน ศิลปินในสังกัดสตูดิโอของเธอ ซินอวี่คิดถ้าได้โทรหาเหลียงชวนก็ดีนะ โปรโมทไปด้วยเลย
พิธีกรเจ้าบ้านหยอก สงสัยจริงๆ ว่าซูซินอวี่โทรหาใครคนล่าสุด สายตาหานเสี้ยวก็มองไปที่โทรศัพท์​ซินอวี่ คนอื่นๆ ก็เริ่มพูดบ้าง ผู้จัดการรึเปล่า? ผู้กำกับหรือศิลปินในสังกัดรึเปล่า?
ไม่ใช่เราขุดเจอความลับของซินอวี่วันนี้หรอกนะ เตรียมเสิร์ชกันเลย เรื่องราวที่ปิดมาหลายปีของซูซินอวี่ถูกเปิดเผย ฮ่าๆๆๆๆ โอเค เราเลิกก่อกวนกันดีกว่า ซูซินอวี่ บอกหน่อยได้มั้ยว่า ล่าสุดนี้คุณโทรคุยกับใคร
.
.
.
.
.

รายการนี้บันเทิงจัง อิอิ

รอฟัง อี้หยาง: เงินผมคือเงินคุณ อยากใช้เท่าไหร่ใช่ไปเลย ไม่ต้องยืม 555555

ละเจียงหวายไม่โดนอะไรเลยเรอะ ลอยตัว

สปอย สวยรวยใส 52
.
.
.
.
.
ซินอวี่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก จะบอกว่าเพื่อนก็ไม่ได้ เพราะเป็นสามีภรรยากัน แต่จะบอกว่าสามีก็ยิ่งไม่ได้ เพราะยังไม่เปิดเผยต่อสาธารณะ​ พูดยังไงก็ดูจะผิดไปหมดเลยแถไปว่า เดี๋ยวทุกคนก็รู้เองค่ะ พิธีกรก็บอกงั้นจะรอดู ตกลงพร้อมนะ
ซินอวี่คิดหนัก ตอนนี้ 16.30 น. อี้หยางน่าจะยังอยู่ที่บริษัท โทรไปทีไรก็ยุ่งอยู่ทุกที บางทียุ่งมากๆ ก็ไม่รับโทรศัพท์​ด้วย ถ้ารับก็อาจจะพูดแค่สองสามประโยคแล้ววางเลยก็ได้
โทรศัพท์​เปิดลำโพง ผู้ชมทุกคนสามารถได้ยินเสียงต่อสายชัดเจน พิธีกรและทุกคนในห้องส่งพร้อมใจกันเงียบกริบ ซินอวี่ยิ้มน้อยๆ แลดูสงบนิ่งมากแต่มือที่ถือโทรศัพท์​อยู่นี่หลั่งเหงื่อเย็นเยียบ ซินอวี่เริ่มสำนึกเสียใจไม่น่าโทรหาอี้หยางหลังลงจากเครื่องเลย หรือไม่ก็น่าจะโทรหาอี้หยางก่อนอันหย่า ถ้าเป็นอันหย่า แค่ซินอวี่เปิดปากพูด อันหย่าก็เดาออกแล้วว่าเรื่องเป็นยังไง ร่วมมือไปต่อได้สบายมาก
ผู้ชมเงียบ ทุกคนเงียบ ได้ยินแต่เสียงต่อสายดัง ตื๊ดดดดดดด ยาวเป็นจังหวะ อยู่ในห้องส่ง ซินอวี่อดภาวนาอยู่เงียบๆ ในใจไม่ได้ อย่ารับนะ  อย่ารับนะ...  คิดแล้วซินอวี่ก็เริ่มกลัว กะจะกดวางแล้วคุยกับทีมงานให้ตัดตอนซินอวี่โทรออกเพราะถึงไงก็ไม่ใช่รายการสดอยู่แล้ว
โทรศัพท์ดัง ตื๊ดดดดดด แล้วหยุด ต่อสายสำเร็จแล้ว
ซินอวี่ใจระทึก และแล้วก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้นในโทรศัพท์ เป็นเสียงทุ้มนุ่มลึกชวนจินตนาการ​  มีเสียงอุทานเล็กน้อยดังขึ้นในห้องส่ง พิธีกรเจ้าบ้านรีบทำท่าทาง ชู่ววว ให้เงียบๆ
เงียบไปชั่วครู่เสียงในโทรศัพท์​ก็ดังขึ้น
"มีเรื่องอะไร ทำไมเสียงอึกทึกนัก?"
ซินอวี่รีบพูด ตอนนี้ฉันอยู่ข้างนอกน่ะ เสียงก็เลยดังนิดหน่อย
อี้หยางงง "อยู่ข้างนอก? เธอไม่ได้ถ่ายรายการวาไรตี้โชว์​อยู่เหรอ"
ซินอวี่เฉไฉ "ยังไม่ถึงเวลาถ่ายน่ะ นาย.. ยุ่งอยู่รึเปล่า?"
อี้หยางมองลูกน้องสองสามคนที่มารอจะรายงานแล้วโบกมือเป็นสัญญาณให้ออกไปก่อน แล้วอี้หยางก็ว่า ไม่เป็นไร เธอโทรหาฉันเพราะมีเรื่องอะไรใช่มั้ย
ซินอวี่มองหน้าพิธีกรเจ้าบ้านที่ทำปากพะงาบๆ ว่า 'ยืมเงิน'
ซินอวี่คิดในใจโทรหาอี้หยางเพื่อยืมเงิน โคตรจะเป็นคำแก้ตัวที่ไม่เข้าท่าเลย
แต่ซินอวี่ก็ต้องพูด "คือว่าตอนนี้ฉันมีปัญหานิดหน่อย อยากจะถามนายว่า ให้ฉันยืม.."
ซินอวี่ยังพูดไม่จบอี้หยางก็สวนขึ้นมาเป็นชุด
"มีปัญหา? เกิดอะไรขึ้น? เธอไปถ่ายรายการแล้วมีปัญหาได้ยังไง? คนอื่นรอบๆ เธอล่ะ ผู้ช่วยเธอล่ะ อันหย่าไม่ได้ไปด้วยเหรอ ตอนนี้เธออยู่ไหน?"
พิธีกรรายการดูตื่นเต้นมากราวกับค้นพบโลกใหม่ ไม่ต้องพูดถึงบรรดาผู้ชม
อี้หยางเค้นถาม "ซูซินอวี่ เธออยู่ไหน พูด!"
"ฉันสบายดี ฉันแค่อยากจะยืมเงินนายไปซื้ออะไรบางอย่างน่ะ" ซินอวี่รีบเข้าประเด็นหลังจากประหลาดใจกับสิ่งที่อี้หยางพูด
มีแต่ความเงียบจากโทรศัพท์
อี้หยางเอ่ยถาม "เธอโทรมาขอยืมเงินฉัน"
"อืม"
"เท่าไหร่"
พิธีกรทำปากบอก หนึ่งแสน
ซินอวี่บอก" หนึ่งแสน"
อี้หยางถาม" จะเอาหนึ่งแสนไปซื้ออะไร"
ซินอวี่ก็บอก "แค่ซื้อของน่ะ ให้ยืมได้มั้ย"
อี้หยางคิด ไม่ใช่ซินอวี่ถือบัตรเสริมของเขาอยู่หรอกเหรอ อยากได้อะไรก็แค่รูดการ์ดมั้ย มายืมเงินนี่เล่นอะไรอีกเนี่ย
อี้หยางบอก "ไม่ใช่บัตรฉันอยู่กับเธอรึไง อยากได้ก็รูดบัตรไป ฉันมีธุระ แค่นี้ก่อนนะ"
เสียงวางสายดังขึ้น ในหัวซินอวี่มีแค่ 2 คำ จบสิ้นแล้ว ถูกเปิดเผยแล้ว แทบจะนึกภาพผู้ชมในห้องส่งไปป่าวประกาศในเน็ตหลังจบโชว์ออกเลย
ผู้ชมในห้องส่งกรี๊ดกร๊าด แต่สองสามคนบนเวทีเงียบกริบ หานเสี้ยวหน้่ามุ่ย เขารู้ความสัมพันธ์​ของอี้หยางและซินอวี่ แต่บัตรเครดิตไม่ได้แก้ปัญหาทุกอย่าง ในความเห็นเขา อี้หยางไม่มีความรับผิดชอบในฐานะสามีของซินอวี่เลย
พิธีกรสองสามคนดูละอายใจเล็กน้อย ยังไงซะซูซินอวี่ก็ยังไม่ได้แต่งงาน ผู้ชายในสายบอกให้ซูซินอวี่รูดการ์ดของเขา ถ้าไม่ใช่ผู้สนับสนุนแล้วจะเป็นอะไรได้อีก
ติ๊งงงงงงงงง
เสียงข้อความเข้า

[ Bank of China ]  คุณได้รับเงินโอนเข้าบัญชีผ่านระบบออนไลน์ จำนวน 1,000,000.00 หยวน
เวลา 16.42 น. วันที่ 20 มีนาคม
ยอดเงินคงเหลือ 1,280,460.00 หยวน

พิธีกรที่ยืนใกล้ซินอวี่จ้องข้อความเข้าแล้วอ้าปากหวอ มองซินอวี่ด้วยความรู้สึกแบบ แม่เจ้าโว้ยยยยยยยย แตกตื่นพูดออกมาว่า รู้มั้ยว่าข้อความที่เพิ่งแจ้งเตือนเข้ามาในมือถือของซินอวี่คืออะไร
ก่อนที่พิธีกรคนอื่นๆ จะถามกลับ โทรศัพท์มือถือของซินอวี่ก็มีสายเรียกเข้าดังขึ้น เป็นอี้หยาง
ซินอวี่รับ อี้หยางพูด ฉันเพิ่งโอนให้เธอล้านนึง ใช้ไปก่อน ถ้าไม่พอก็โทรมา อย่าเป็นแบบเมื่อก่อนนะ คืนเดียวช้อปเกลี้ยง ไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้นะ
ก่อนอี้หยางจะวางพิธีกรรีบพูดขึ้นมา เดี๋ยวๆๆ สวัสดีคุณสุภาพบุรุษ​ นี่คือรายการ Happy 100% กำลังบันทึกเทปรายการอยู่
.
.
.
.
.
[[[ เปย์ดีไม่มีตก อิจมากจ้ะ พูดเลอ ]]]

กรี๊ดดด ป๋ามาก แล้วก็ค้างมากกกก

>>80 5555 โทษๆ เดี๋ยวรีบปั่นมาต่อให้นะ
พักหลังนี่ติดลม ชอบลงรายละเอียดเกิ๊น

>>79 โอ๊ยย ชอบมากก ชอบอี้หยางมากก อิจแรงเลย ขอบคุณมากๆจ้าสปอยโดยละเอียดได้อรรถรสสุดๆ รอต่อๆๆน้า^^

>>81 ขอบคุณค่าา
ปล.แบบละเอียดก็ชอบนะ 55555

>>81 โอ๊ยย ลงเยอะๆเลย ชอบมากก ผชสายเปย์แถมซึนเนี่ยน่ารักเนอะ

>>81 ละเอียดก็ยอม ขอบคุณมากนะ เรื่องนี้สนุกมาก

สปอย สวยรวยใส 53
.
.
.
.
.
อี้หยางเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดทวน บันทึกเทปรายการอยู่?
พิธีกรก็ว่า ใช่แล้ว ตอนนี้คุณอยู่ในรายการของเรา ซูซินอวี่แพ้ ถูกลงโทษด้วยการให้โทรหาใครสักคนเพื่อยืมเงิน
อี้หยางเงียบไปครู่หนึ่ง หลังจากคิดทบทวนถึงสิ่งที่เขาพูดไปก่อนหน้านี้ อี้หยางก็แอบยิ้ม ถ้าเขาเดาไม่ผิดตอนนี้ซินอวี่ต้องกังวลมากแน่ๆ เพราะสิ่งที่เขาพูดไปทั้งหมดอาจทำให้ความสัมพันธ์​ของทั้งสองถูกเปิดเผยได้ อี้หยางล่ะไม่เข้าใจซินอวี่จริงๆ โทรมาทำแบบนี้ทรมานตัวเองแท้ๆ
อี้หยางตอบพิธีกร "อย่างนั้นเหรอ ผมเป็นเพื่อนซูซินอวี่"
ได้ยินอี้หยางบอกว่าเป็นเพื่อน ดวงตาซินอวี่ทอแววสับสน
อี้หยางย้ำ "ใช่ เพื่อน เธอช่วยผมมามากและผมรู้สึกขอบคุณเธอมากๆ แต่เธอไม่ค่อยเต็มใจจะรับคำขอบคุณของผม ผมก็เลยให้เธอถือบัตรของผม ถ้าจำเป็นก็รูดได้เลย ก่อนหน้านี้ผมเคยขอให้เธอช่วยซื้อของขวัญให้คนในครอบครัวผมล้านหยวนในคืนเดียว"
พิธีกรบอก "อย่างนี้นี่เอง พวกเราเกือบจะเข้าใจผิดแล้วสิ"
ซินอวี่มุมปากกระตุก อยากจะพูดแต่พอคำพูดมาถึงริมฝีปากก็ต้องเก็บกลับไปไว้ในใจ
อี้หยางโกหกต่อ"เธอเอาไปล้านนึงแล้วแต่อย่าเอาไปจริงๆ นะ คืนมาด้วย ฉันมีเรื่องต้องทำ ค่อยคุยกันใหม่ตอนฉันว่างนะ"
ซินอวี่กัดริมฝีปากตอบรับด้วยน้ำเสียงสลด
หานเสี้ยวกับเจียงเหนียนหน้าบึ้งทั้งคู่เพราะไม่คิดว่าอี้หยางจะพูดแบบนี้
ทันทีที่วางสายเสียงตอบรับจากทุกคนก็ดังเซ็งแซ่ลั่นห้องส่ง หนึ่งล้าน พระเจ้า ได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย ซูซินอวี่ เธอช้อปคืนเดียวล้านนึงจริงๆ เหรอเนี่ย หยั่งกะใน  TV  เลย ซื้อไม่ต้องดูราคาเลยใช่มั้ยน่ะ แต่ซื้ออะไรทำไมถึงเป็นล้านเลยล่ะ ซินอวี่บอก มันเป็นโปรโมชั่นน่ะ แบบ.. ซื้อชิ้นนี้แถมของตรงนั้นทั้งหมด ไม่นานก็ล้านนึงแล้ว
พิธีกรร่วมบอกว่า คุณเป็นนักแสดงที่ใช้เงินมากที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นเลย
ซินอวี่ถูกลงโทษไปแล้วต่อไปถึงคราวเจียงเหนียนบ้าง สตาฟฟ์เอาโทรศัพท์​มาส่งให้เจียงเหนียนก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรเพราะเบอร์ล่าสุดเกี่ยวกับเรื่องงานทั้งนั้น ถ้าไม่ใช่อันหย่าก็ซินอวี่
พิธีกรยิ้มบอก จำกติกาผิดคิดว่าต้องโทรหาเบอร์โทรออกล่าสุด แต่มันต้องเป็นรายชื่อที่ 10 ในสมุดโทรศัพท์​ต่างหาก มาดูกันว่าจะเป็นใคร แน่นอนว่าถ้าเป็นชื่อซินอวี่ไม่นับนะ อ๊ะ หรือให้แฟนๆ ช่วยเลือกดีกว่า เอาเลขไหนดี แฟนๆ ในห้องส่งตะโกนตัวเลขต่างๆ สรุปพิธีกรเลือกเลข 7
เจียงเหนียนดูรายชื่อลำดับที่ 7 แล้วนิ่งไป ก่อนจะตัดสินใจโทรออกอย่างช่วยไม่ได้ ต่อสายได้ก็มีเสียงผู้ชายดังออกมา "หืม โทรหาฉัน มีเรื่องอะไร?"
เจียงเหนียนถาม 'นาย เอ่อ... ฉันขอยืมเงินนายหน่อย"
"ยืมเงิน มีเรื่องอะไร นายอยู่ไหน อยู่กับใคร"
"ฉันไม่เป็นไร แค่อยากจะยืมเงินนายแสนนึง
" ไม่เป็นไรจริงนะ"
" ไม่เป็นไรจริงๆ"
" ได้ จะโอนให้เดี๋ยวนี้แหละ มีอะไรอีกมั้ย"
"ไม่ละ ขอบคุณ" แล้วเจียงเหนียนก็วางสาย
พิธีกรก็พูด ดูเหมือนสนิทกันมากเลยนะเนี่ย ยืมแสนนึงในหนึ่งนาที
ติ๊ง เสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าในมือถือเจียงเหนียนดังขึ้น

[ Bank of China ]  คุณได้รับเงินโอนเข้าบัญชีผ่านระบบออนไลน์ จำนวน 1,000,000.00 หยวน

พิธีกรเอาข้อความโชว์ให้ทุกคนดูแล้วให้กล้องซูมเข้ามาใกล้ๆ ทุกคนในห้องส่งกรี๊ดแตกจ้า 1 ล้าน! ยืม 1 ล้านในนาทีเดียว! พิธีกรก็ร่วมด้วยช่วยกันแซวอยากมีเพื่อนแบบนี้บ้างจัง แล้วเซ้าซี้ถามว่าโทรหาใคร แต่ถ้าไม่อยากตอบไม่ต้องตอบก็ได้
เจียงเหนียนมองซินอวี่ที่ดูเหมือนวิญญาณ​จะหลุดออกจากร่างแล้วเลยตัดสินใจบอก พี่ชาย เพื่อช่วยลดความกดดันและความสนใจของทุกคนที่พุ่งไปหาซินอวี่ ซึ่งมันก็ได้ผลจริงๆ ทุกคนฮือฮา เจียงเหนียนพอใจที่อย่างน้อยวันนี้เขาก็ได้ช่วยซินอวี่บ้าง
หลังจากนั้นก็มีการพูดคุยถึงละครอีกหนึ่งเบรคก่อนจะสรุปปิดรายการด้วยความตื่นตะลึงถึงคนที่ซินอวี่โทรหา ว่าเป็นคนที่เค้าลือกันว่าเป็นแบ็คในวงการให้ซินอวี่รึเปล่า แล้วไหนจะพี่ชายแสนรวยของเจียงเหนียนอีก เป็นทายาทรุ่นที่สองของตระกูลไหน ทำไมไม่เคยได้ยินมาก่อน
.
.
.
.
.

เปย์เก่งทั้งคู่นะ

>>86 รวยๆเริ่ดๆ สนุกมากค่า รอติดตามต่อน้า

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 54
.
.
.
.
.
อัดรายการเสร็จเหล่าพิธีกรพากันมาขอโทษกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกลัวว่าจะสร้างปัญหาให้ซินอวี่ ซินอวี่ส่ายหน้าบอกไม่เป็นไร แล้วหลบคนไปโทรหาอี้หยาง
อี้หยางรับทันทีถาม ว่าไง ฉันตอบไม่ดีเหรอ
ซินอวี่น้ำเสียงสลดบอก ไม่ นายพูดดี ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมนายปกปิดให้ฉัน ไม่ใช่ว่านายอยากจะเปิดเผยความสัมพันธ์​ของเรามาตลอดเหรอ
อี้หยางลุกขึ้นยืนมองไปที่ตึกตรงข้าม ไล่สายตาไปหยุดตรงชั้นที่มีสตูดิโอซินอวี่ตั้งอยู่พลางพูด เธอไม่ต้องอธิบายอะไร ฉันรู้เธอยังไม่อยากเปิดเผยตอนนี้ ถ้าเธอต้องการแบบนั้น ฉันก็เคารพการตัดสินใจ ไม่อยากฝืนใจเธอ
ทุกคำของอี้หยางเพิ่มน้ำหนักในใจซินอวี่ ตอนอัดรายการก่อนที่อี้หยางจะรับโทรศัพท์​ ซินอวี่คาดว่าอี้หยางจะรีบวางหรือไม่ก็ไม่รับเลย แต่ทุกประโยคที่อี้หยางพูดเป็นสิ่งที่ซินอวี่ไม่คาดฝัน​ว่าจะได้ยินจากปากอี้หยาง ซินอวี่นึกเชื่อมโยงอี้หยางคนนี้ กับอี้หยางเมื่อสองปีก่อนไม่ได้เลย ราวกับเป็นคนละคนกันอย่างสิ้นเชิง
อี้หยางถาม ทำงานเสร็จแล้วเหรอ
ซินอวี่ตอบ อัดรายการเสร็จแล้ว
อี้หยางถามต่อ จะกลับเมื่อไหร่
ซินอวี่บอก เครื่องออก 3 ทุ่ม
อี้หยางเลยว่า ฉันจะรอที่บ้านนะ
ซินอวี่บอก อื้อ

"ซินอวี่" ซินอวี่ที่เพิ่งวางสายจากอี้หยางหันไปตามเสียงเรียกก็เห็นว่าเป็นหานเสี้ยวเลยถาม อาจารย์หานเรียกฉันมีอะไรรึเปล่าคะ
หานเสี้ยวเห็นซินอวี่ตั้งการ์ดขนาดนั้นก็ยิ้มขบขันบอก เราก็รู้จักกันมานานแล้ว และก็มีหนังที่กำลังจะเล่นด้วยกันอีก เธอจะทำตัวเป็นคนแปลกหน้ากับฉันจริงๆ เหรอ?
ซินอวี่ยิ้มแต่ลอบก่นด่าตนเองอยู่ในใจที่ดันเข้าใจผิดคิดไปว่าหานเสี้ยวชอบผู้ชายเลยไม่ระวังตัวมากนัก ตอนนี้พอรู้ว่าชอบผู้หญิง แถมยังเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้วแบบตัวเองอีก จะไม่ให้ทำตัวห่างเหินสักหน่อยได้ไง
หานเสี้ยวถาม ที่โทรมาในรายการคืออี้หยางใช่มั้ย ทำไมเขาถึงพูดแบบนั้น
ซินอวี่บอก ฉันกับเขาตกลงกันว่าจะยังไม่เปิดเผย เรื่องเกิดไม่ทันตั้งตัว เขาคิดแทนฉันก็เลย...
หานเสี้ยวหน้าบอกบุญไม่รับ เธอชอบเขามากเลยสินะ
ซินอวี่บอก คุณหาน ฉันรู้ว่าคุณหมายถึงอะไร แต่ฉันคิดว่าอี้หยางรับมืิอกับเรื่องนี้ได้ดีมาก เขานึกถึงฉัน
หานเสี้ยวก็ว่า ซินอวี่เธออาจจะไม่รู้จักผู้ชายแต่ฉันรู้ ขอเตือนว่าถ้าผู้ชายรักผู้หญิงคนนึงจะแสดงความเป็นเจ้าของอย่างรุนแรงจนเธอคิดไม่ถึงเชียวล่ะ อี้หยางน่ะไม่ได้รักเธออย่างที่เธอคิดหรอก
ซินอวี่มองหานเสี้ยว นักแสดงตัวท็อปของวงการบันเทิงที่เธอชอบแอบมองจากไกลๆ เหมือนแฟนๆ ที่บ้าดาราแค่ได้มองก็หัวใจกระชุ่มกระชวย ตั้งแต่ต้นเธอชื่นชอบหานเสี้ยวมากไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้ใกล้ชิดหรือได้รู้จัก จากใจจริงเธอไม่เคยมีแผนกับหานเสี้ยว ต่อให้ก่อนหน้านี้มีแผนจะหย่าอี้หยาง เธอก็ไม่กล้าลากหานเสี้ยวมามีเอี่ยวด้วยหรอก ดังนั้นเมื่อไม่เคยคิดจะยุ่งกับเขา ก็อย่าให้ความหวัง ขีดเส้นให้ชัดเจนเลยดีกว่า
ซินอวี่บอก ขอบคุณคุณหานที่เตือน ฉันรู้ความรู้สึกที่อี้หยางมีให้ฉันและความรู้สึกของตัวเองดีค่ะ ดีใจมากที่ได้มาอยู่บนเวทีเดียวกับคุณหานวันนี้และรอที่จะได้ร่วมงานกันอีกในโอกาสต่อไปนะคะ ขอตัวก่อนค่ะ ซินอวี่พูดจบก็เดินออกมา หานเสี้ยวมองตามหลังเธอด้วยสายตาเป็นห่วงลึกซึ้ง

ระหว่างนั่งรถไปสนามบิน อันหย่าวิดีโอคอลมาเรื่องที่ เจียงเหนียนเป็นประเด็นร้อนแรงในเน็ต ถ้าเจียงเหนียนเห็นด้วยจะใช้รายการนี้สร้างภาพลักษณ์​ทายาทมหาเศรษฐี​รุ่นที่สอง แต่ถ้าเจียงเหนียนไม่เห็นด้วยจะไปคุยกับรายการให้ตัดตอนยืมเงินออกแล้วไปหยุดข่าวลือในเน็ตที่ยังไม่ได้แพร่กระจาย​เป็นวงกว้างมากนัก
เจียงเหนียนเงียบไปครู่นึงก่อนจะบอก เห็นด้วย อันหย่าก็วางสายไป
ซินอวี่สงสัยใคร่รู้เรื่องครอบครัวเจียงเหนียนมากแต่ก็ไม่เคยเค้นคอให้เขาพูด ได้แต่สงสัยว่าทำไมเขามีท่าทางเศร้าโศกอยู่ตลอด
เจียงเหนียนหันมาเปิดประเด็น พี่ซินอวี่ ในรายการวันนี้
อี้หยางไม่ยอมรับพี่แต่โกหกว่าเป็นแค่เพื่อน พี่ชอบเขามาตั้งหลายปี ไม่เสียใจเหรอ?
ซินอวี่บอก เรื่องนี้โทษอี้หยางไม่ได้หรอก ซินอวี่อยู่ในวงการบันเทิง ไม่พร้อมเปิดเผยสู่สาธารณะ​ อี้หยางแค่ให้ความร่วมมือ​
เจียงเหนียนแค่นเสียง หึ พี่กับแม่ผมนี่เหมือนกันจริงๆ
แม่ผมเป็นผู้หญิงที่ไม่มีความคิดเห็นไม่มีปากเสียงอะไร เธอผอม ตัวไม่สูง ผิวขาว ขี้ขลาด พูดเสียงเบาจนบางครั้งต้องเข้าไปใกล้ๆ ถึงจะได้ยินเธอพูด จะว่าไงดีล่ะ ความประทับใจที่ผมมีต่อเธอคือเธอเป็นคนอ่อนโยน เธอตกหลุมรักผู้ชายคนนึงมีเขาเป็นหนึ่งเดียวในใจ ใช้ทั้งชีวิตหมุนรอบตัวเขา คลอดลูกชายให้เขาสองคน แต่ผู้ชายบอกว่าเธอไม่ใช่ เธอเริ่มไม่กินอะไรมากขึ้น มากยิ่งขึ้น เธอทุกข์ทรมาน​มากช่วง 3 ปีแรก ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงรักเขาขนาดนั้น รักถึงขั้นขาดเขาแล้วมีชีวิตอยู่ไม่ได้ ผมถึงบอกว่า พี่ซินอวี่ พี่กับแม่ผมคล้ายกันเลย
.
.
.
.
.

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 55
.
.
.
.
.
ซินอวี่เริ่มเข้าใจเหตุผลที่เจียงเหนียนมีความสัมพันธ์​ไม่ดีกับตระกูลเจียงแล้ว พอคิดตามที่เจียงเหนียนพูด ... รักใครบางคนจนอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา....เอาชีวิตตัวเองไปฝากไว้กับผู้ชายแบบนั้นมันงี่เง่าชะมัด

เครื่องบินที่เดิมมีกำหนดออก 3 ทุ่ม ต้องล่าช้าไปอีกสองชั่วโมง ดังนั้นกว่าจะมาถึงสนามบินก็ดึกมากแล้ว ซินอวี่ไม่คิดจะกลับบ้านวิลล่าแต่จะไปนอนที่แมนชั่นในเมืองแทน เลยบอกให้เจียงเหนียนไปด้วยกันจะแวะไปส่ง เจียงเหนียนไม่ปฏิเสธเดินเงียบๆ ข้างซินอวี่ไปยังที่จอดรถ ซินอวี่เดินไปถึงกำลังจะขึ้นรถ ก็มีเบนท์ลี่ย์เข้ามาจอดเทียบข้างๆ คนขับลงมาเปิดประตูให้พลางเชิญให้ขึ้นรถอย่างสุภาพ
ที่เบาะหลังอี้หยางนั่งอยู่ในชุดสูทรองเท้าหนัง แสงไฟสลัวจนเห็นแค่ด้านข้างของเขา อาจเพราะรอนานจนเหนื่อยล้า อี้หยางที่เอนตัวพิงเบาะหลังจึงหลับตาเพื่อพักสายตา หัวคิ้วยังคงผ่อนคลายไม่คล้ายคนหงุดหงิดจากการรอนาน
เห็นไม่มีคนขึ้นมาสักที อี้หยางเปิดเปลือกตาถาม ยังไม่ขึ้นมาอีก?
ซินอวี่ไม่คิดว่าอี้หยางจะมารับ ก้มมองนาฬิกาดูเวลา 01.45 น. อี้หยางมารับทั้งที่ดึกขนาดนี้? ซินอวี่อดตื่นเต้นและมีความสุข​จากก้นบึ้งหัวใจไม่ได้
ซินอวี่กระแอมก่อนพูดกับผู้ช่วยสองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังซึ่งกำลังเลิ่กลั่กไม่รู้จะเก็บสายตาแสร้งไปมองทางไหนดี ให้เอารถซินอวี่กลับไปและสั่งให้ทั้งสองคนหยุดงานพรุ่งนี้ แล้วหันไปคุยกับเจียงเหนียนบอกว่าเดี๋ยวให้ผู้ช่วยไปส่งที่บ้าน แล้วถ้ามีอะไรก็โทรมา
เจียงเหนียนหน้าบึ้งมองผู้ชายในรถอย่างไม่เป็นมิตร
อี้หยางเห็นแต่ก็ไม่ได้สนใจ เพราะทั้งอายุ ความสามารถ​ ประสบการณ์ของเจียงเหนียน ในสายตาอี้หยางคือเจียงเหนียนไม่มีอะไรเลย
เจียงเหนียนเป็นลูกวัวน้อยไม่กลัวเสือเริ่มแหย่ก่อน "คุณอี้ การแสดงออกของคุณในรายการวันนี้ทำผมเซอร์ไพรส์​มากจริงๆ"
อี้หยางไม่เคยเห็นเด็กน้อยอยู่ในสายตาเลยไม่อยากพูดอะไรมาก อี้หยางมองซินอวี่บอก "ขึ้นมา" ซินอวี่กำลังจะก้าวขึ้น อี้หยางคว้าเอวเข้าไปข้างใน ซินอวี่เท้าไม่มั่นคง ตัวคนโถมลงใส่อ้อมแขนอี้หยาง ในอ้อมแขนของอี้หยาง ซินอวี่รู้สึกดีแต่ก็แอบสะดุ้งนิดนึง
เจียงเหนียนหน้ามืดครึ้มมองสบสายตาคลุมเครือไม่ชัดเจนของอี้หยาง ไม่ต้องพูดและไม่จำเป็นต้องมีคำพูด
รถเบนท์ลีย์เคลื่อนตัวออกจากที่จอดรถชั้นใต้ดินไปช้าๆ  ผู้ช่วยสองคนคุยกันอย่างตื่นเต้น นั่นคุณอี้จริงๆ ใช่มั้ย หล่อมากกกกกก มากของมากของมาก มากกว่าในรูปที่ลงในเว็บบริษัทอีก คุณอี้กับพี่ซินอวี่สมกันมาก ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพี่ซินอวี่ถึงปิดมาได้นานขนาดนี้ สามีทั้งหล่อทั้งรวย ถ้าเป็นฉันนะประกาศให้รู้กันทั่วตั้งนานแล้ว เจียงเหนียนฟังแล้วหน้าครึ้มบอกบุญไม่รับยิ่งกว่าเดิม

รถเบนท์ลีย์เก็บเสียงทั้งภายในภายนอกได้ดี บรรยากาศในรถจึงเงียบมากจนซินอวี่แทบจะได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง ขณะที่กำลังคิดจะพูดอะไรสักอย่างทำลายความเงียบ อี้หยางก็ถามขึ้นมาก่อนว่า ทำไมเธอออกมาช้าจัง ซินอวี่บอก เครื่องเลท 2 ชั่วโมงก็เลยช้าน่ะ ซินอวี่มองอี้หยางแล้วถามอย่างเงอะงะว่า นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่ รอนานมั้ย ทำไมไม่บอกล่วงหน้าล่ะ
อี้หยางบอก 5 ทุ่ม
ซินอวี่ถาม มารับฉันเนี่ยนะ
อี้หยางพยักหน้า ซินอวี่เลยว่า ขอบคุณสำหรับเรื่องในรายการนะ อี้หยางบอกไม่ต้องขอบคุณ ไม่ได้ลำบากอะไร ทั้งสองคนเงียบ
อี้หยางไม่ใช่คนชอบพูด เป็นคนที่เพียบพร้อมทั้ง EQ และ IQ แต่ด้วยตำแหน่งของเขา EQ ไม่สำคัญ ต่อให้เขาไม่พูดคนรอบข้างก็จะทำให้เขาเข้าใจเรื่องราวชัดเจนได้อยู่ดี
ซูซินอวี่เป็นคนช่างพูด และพูดไม่หยุดเมื่ออยู่ต่อหน้าอันหย่า
อี้หยางถาม เธอไปถ่ายรายการเมื่อวาน คงจะมีสคริปต์​ให้ซ้อมล่วงหน้าก่อน แล้วทำไมเกิดเรื่องแบบนั้นได้
ซินอวี่บอก รายการมีสคริปต์​แต่อุปกรณ์​ประกอบฉากพัง ฉันก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ สามี เรื่องนี้ฉันต้องขอบคุณนายมากจริงๆ ถ้าไม่ใช่นายก็ไม่รู้ว่าข่าวออนไลน์พรุ่งนี้จะเขียนว่าไงบ้าง
อี้หยางเตือน ครั้งหน้าระวังหน่อย ซินอวี่ผงกศีรษะ​รับ
อี้หยางถาม แล้วงานในเร็วๆ นี้ล่ะ
ซินอวี่บอก ดูเหมือนยังไม่มีอะไรนะ เดือนหน้ามีหนังกับละครทีวีซีรีย์
หนังกับทีวีซีรีย์เหรอ? อี้หยางหน้าบึ้งถาม จะถ่ายทำนานแค่ไหน? ซินอวี่แอบนับเงียบๆ พลางบอก ยังไม่รู้เลยกำลังถกเถียงกันอยู่ แต่อย่างเร็วที่สุดก็น่าจะสัก 5 หรือ 6 เดือน
อี้หยางนวดหว่างคิ้ว เขาได้ยินมาจากจ้าวปินว่าคู่สามีภรรยาไม่ควรอยู่ห่างกันเกินไป ด้วยระยะทางที่ห่าง ความรู้สึก​จะค่อยๆ ลดน้อยลงและสุดท้ายก็เลิกกัน แยกกันนานๆ ไม่ดีต่อความสัมพันธ์​สามีภรรยา อี้หยางคิดจริงจังตอนนี้บริษัทอยู่ตัว เขาไม่ต้องบินไปบินมาทั่วโลกแล้ว แต่ซินอวี่ยังต้องไปนู่นไปนี่แบบนี้... เอ่อ ช่างมันเถอะ เอาไว้พูดกันวันหลังละกัน
.
.
.
.
.

>>90 ขอบคุณค่า อี้หยางน่ารักอ่ะ รอติดตามตอนต่อไปนะคะ😍

อย่าบอกนะ ไปตามเฝ้าที่กองถ่าย555

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 56
.
.
.
.
.
ซินอวี่เห็นรถวิ่งไปในเส้นทางที่ไม่ใช่ทางกลับบ้านวิลล่าก็ถาม ไม่กลับบ้านเหรอ
อี้หยางบอก กลับบ้าน
สรุปรถไปจอดที่แมนชั่น พอถึงแล้วซินอวี่ที่วันนี้ยืนมาทั้งวันขยับขาจะลงรถแต่ปรากฏเหน็บกินจ้าซินอวี่รู้สึกเหมือนถูกเข็มนับไม่ถ้วนจิ้มก็ทำหน้านิ่วร้องโอดโอยอยู่ในใจ โอ๊ยยย ขาชา เจ็บจัง
อี้หยางเดินมาอุ้มโดยไม่พูดอะไร
ซินอวี่อึ้งแต่ก็กอดคออี้้หยางไว้โดยอัตโนมัติ​ คิดในใจ เพ้ยยยย อี้หยางถึงขั้นอุ้มฉัน! พออี้หยางเดิน ซินอวี่ร้องลั่น ช้าหน่อย มันเจ็บ!
ซินอวี่ตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอดอี้หยาง
อี้หยางอุ้มเข้าไปในลิฟท์​กดลิฟท์ขึ้นไปที่บ้าน
ซินอวี่นั่งที่โซฟาแล้วนวดน่องที่บวม อี้หยางถามยังเจ็บอยู่มั้ย ซินอวี่ถอดส้นสูงแล้วพยักหน้า
อี้หยางหยิบพลาสเตอร์ปิดแผล 2-3 แผ่นมาให้ซินอวี่แปะบริเวณที่โดนส้นสูงกัด มองน่องที่บวมของซินอวี่แล้วนั่งข้างๆ ยกขาซินอวี่มาวางบนตัวเขาแล้วนวดน่องให้อย่างระมัดระวัง ซินอวี่ชักเท้ากลับอัตโนมัติ​แต่อี้หยางกดข้อเท้าไว้บอก อย่าขยับ ฉันกดให้เธอน่าจะดีกว่า ซินอวี่ว่าไม่ต้อง เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น แต่อี้หยางไม่ปล่อย
อี้หยางสวมเสื้อเชิ๊ตสีขาว พับแขนเสื้อขึ้นมาถึงข้อศอก มองข้างๆ แล้วดูไม่หยิ่งยโสเหมือนตอนใส่สูทเต็มตัวตลอดทั้งวัน แถมยังดูเด็กลงด้วย ความจริงที่อายุ 30 นี่เขายังดูหนุ่มมากๆ ว่ากันอย่างยุติธรรม​รูปร่างหน้าตาของอี้หยางนี่ซินอวี่ยกให้เลย สองคนอยู่ใกล้กันมากจนซินอวี่เห็นขนตาสีดำหนาของอี้หยาง

ซินอวี่คิด อี้หยางกำลังจะล่อลวงฉันแน่ๆ ไม่งั้นจะมานวดเท้าให้ฉันทำไมล่ะ ไม่! ซูซินอวี่ เธอต้องใจร่มๆ ไว้ มีสติหน่อย แค่นวดเท้าให้ก็หวั่นไหวแล้ว อย่าโดนเปลือกนอกของอี้หยางหลอกง่ายๆ สิ
นวดเสร็จน่องซินอวี่ยังแข็งทื่อ รู้สึกเหมือนโดนหนามแทงหนักกว่าเดิม แถมด้วยความร้อนราวกับประกายไฟไหม้ลามเลียจากน่องไปยังหัวใจ ในอกเต้นระรัวเร็วราวกลองศึก

ซินอวี่ลังเล จะถามอี้หยางดีมั้ยว่าที่เขาพูดในรายการเมื่อวานเพราะเคารพความเห็นของฉันจริงๆ หรือไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับฉันกันแน่ ถามออกไปฉันจะดูแย่มากมั้ย อี้หยางเชื่อใจฉันขนาดนั้น อืม แต่ถามให้ชัดๆ ไปเลยดีกว่าว่าโกหกกันรึเปล่า?
อี้หยางได้ยินความในใจเลยชิงพูดเองซะเลยบอก "ด้วยความเคารพการแต่งงานของเรา การตัดสินใจเรื่องนี้ฉันยกให้เธอ เธอประกาศได้ทุกเมื่อที่เธอคิดว่ามันเหมาะสม ฉันตามใจเธอ"
ดวงตาของอี้หยางหลบอยู่ในเงาไม่อาจอธิบายสิ่งที่สะท้อนอยู่ในนัยน์ตาคู่นั้นได้
ซินอวี่กะพริบตาด้วยความหวั่นไหวบอก "จริงๆ นะ สามี~นายเข้าอกเข้าใจฉันมากเลย ขอบคุณนะ!"
อี้หยางเงียบ ไม่ได้ยินซินอวี่พูดอะไรต่อเลยตอบกลับแค่ว่า "ไม่ต้องขอบคุณ"

ซินอวี่ที่อ่อนเพลียจากการเดินทางหลับสนิททั้งคืน มาตื่นเพราะโทรศัพท์​สั่นตอน 10 โมงเช้า เป็นข้อความจากอันหย่าเรื่องเจียงเหนียน ที่พอเปิดเผยว่าเป็นทายาทมหาเศรษฐี​รุ่นสองตระกูลเจียงก็ฮ็อตสุดๆ ได้รับความนิยมถล่มทลาย แต่เรื่องยุ่งยากที่ตามมาก็คือข่าวการปลอมอายุเข้ามาเดบิ้วท์เป็นกรุ๊ปไอดอลที่ตอนนั้นเจียงเหนียนอายุแค่ 16 ปี แต่ปลอมเป็น 18 ปี ซึ่งน่าจะเป็นวัยที่ยังเรียนอยู่ ไหนจะข่าวเรื่องที่ติดสอยห้อยตามบอสสมัยอยู่เอเจนซี่เดิมเข้าคลับทั้งๆ ที่อายุยังไม่ถึงอีก แถมออกจากวงไอดอลก็ไปเป็นผู้ช่วยซูซินอวี่อยู่ 2-3 เดือน ข่าวก็ว่าสงสัยจะเล่นเล่ห์ล่อลวงจนได้เซ็นสัญญา​เข้าสตูดิโอของซูซินอวี่ วิถีชีวิตของทายาทรุ่นสองตระกูลร่ำรวยเป็นแบบนี้เหรอ?
ซินอวี่อ่านข้อความที่อันหย่าส่งมาแล้วหลับต่อไม่ลง รีบแต่งตัวไปสตูดิโอ เจออี้หยางที่ห้องนั่งเล่น อี้หยางถาม ไปไหน ซินอวี่บอก สตูดิโอ อี้หยางถามว่า มีเรื่องด่วนอะไร ซินอวี่ใส่รองเท้าไปพูดไป เรื่องเจียงเหนียนน่ะ จะเข้าไปดูหน่อยว่าจะแก้ปัญหายังไงได้บ้าง
อี้หยางหน้ามุ่ยถาม บริษัทเธอไม่มีลูกน้องคนอื่นเหรอ ต้องให้บอสจัดการเองทุกอย่างเลยรึไง ซินอวี่ที่ใส่รองเท้าเสร็จแล้วเลยหันมาถาม ทำไมนายไม่ไปบริษัทอะ อี้หยางว่า นี่สุดสัปดาห์​ยังต้องเข้าบริษัทด้วยรึไง ซินอวี่หัวเราะ นายเคยทำงานแบบมีวันหยุดด้วยเหรอ แล้วคิดต่อในใจคนที่เอาแต่บินไปทำงานรอบโลกแล้วมาพูดกับฉันอย่างงี้เนี่ยนะ
ซินอวี่ไม่ต่อคำบอก นายพักผ่อนอยู่บ้านให้สบายละกันนะ ฉันไปก่อนล่ะ
อี้หยางนั่งบนโซฟาภายใต้บรรยากาศเย็นเยียบ มองห้องนั่งเล่นใหญ่โตสวยงามมีแต่ความเงียบนึกถึง วัฏจักรที่ว่า กรรมตามสนอง​
.
.
.
.
.

>>93 ขำ2คนนี้อ่ะ พอเหมือนจะหวานก็มีความคิดตลกๆผุดขึ้นมา555

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 57
.
.
.
.
.
ซินอวี่คิดว่าเรื่องด้านมืดของเจียงเหนียนไม่น่าจะขุดมาได้ง่ายๆ อย่างนี้ อันหย่ากับทีมงานก็คิดเหมือนกันเร่งสืบเสาะหาข่าวกันทั้งคืนจนรู้ว่ามีบริษัทการตลาดเจ้าหนึ่งอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้
ได้ชื่อบริษัทจากอันหย่ามาปุ๊บซินอวี่เป็นงงเพราะบริษัทนั้นรับแต่ละงานก็คิดราคาไม่น้อย ใครมันจงเกลียดจงชังเธอหรือเจียงเหนียนถึงขั้นยอมจ่ายเงินก้อนโตขนาดนั้นหนอ อันหย่ารายงานซินอวี่ว่า ยังหาตัวไม่เจอว่าใครทำแต่วางใจได้ข่าวพวกนั้นไม่มีผลอะไรแล้ว
อันหย่าย้ำเจียงเหนียนไปแปดร้อยรอบว่าช่วงนี้ห้ามเปิดข้อความห้ามอ่านข่าวห้ามเปิดโซเซียลอะไรทั้งนั้น เจียงเหนียนไม่ฟังเข้าไปตอบโต้ในเว่ยป๋อ อันหย่าโกรธแทบจะกินหัวเจียงเหนียน ซินอวี่เลยบอกเดี๋ยวจัดการเอง
เจียงเหนียนขอโทษที่สร้างปัญหาให้ซินอวี่อีกแล้ว
ซินอวี่ยิ้มบอกไม่เป็นไร วงการบันเทิงก็แบบนี้ เจอแทงข้างหลังจนชิน หนักกว่านี้ก็เจอมาแล้ว ก่อนหน้านี้ซินอวี่ภาพลักษณ์​ไม่ค่อยดี คนก็ไม่ค่อยชอบ โดนส่งข้อความว่าร้ายข่มขู่คุกคามทุกวัน อย่างเจียงเหนียนเนี่ยเด็กๆ
เจียงเหนียนถามโกรธมั้ย ซินอวี่ว่าโกรธสิ ใครไม่รู้มาสาดโคลนว่าร้ายใส่ไม่มีเหตุผล แต่รู้มั้ยซินอวี่จัดการกับมันยังไง หาตัวคนที่โจมตีเราหนักที่สุดให้เจอ จับตามองใกล้ชิด หาแฟนพันธุ์​แท้ส่งข้อความส่วนตัวไปให้ เลือกดารานักแสดงคนที่เค้าชอบจากโพสต์ในเว่ยป๋อแล้วที่สำคัญโจมตีกลับ
ซินอวี่สั่งสอนเจียงเหนียนบอกมีชื่อเสียงแล้วต้องอดทน ไม่จำเป็นต้องแคร์ทุกคน แต่ขอให้ใส่ใจแฟนๆ ที่ชื่นชอบและสนับสนุนเรา ซินอวี่คืนโทรศัพท์​ให้เจียงเหนียนบอกเล่นเว่ยป๋อได้นะแต่อาจจะต้องเปิดแอคหลุมเพิ่ม
ซินอวี่เดินไปหาอันหย่าที่ห้องทำงาน เจอคนมาส่งกุหลาบช่อเบ้อเริ่มนับรวมได้ 99 ดอกยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ที่ประชาสัมพันธ์​ด้านหน้าเพราะอันหย่าไม่ยอมรับ ซินอวี่ถามใครส่ง อันหย่าบอกเอือมๆ ว่า ลั่วเจี๋ย แล้วหันไปสั่งเด็กที่โต๊ะประชาสัมพันธ์​ว่าครั้งหน้ามีมาอีกก็ส่งตรงลงถังขยะไปเลย ไม่ต้องมาแจ้งอันหย่า

ที่สตูดิโอยุ่งตลอดทั้งวัน อี้หยางโทรหาซินอวี่ 2 ครั้ง และส่งข้อความสั้นๆ มาอีก 10 รอบถามว่าเมื่อไหร่จะเลิกงาน ทั้งหมดซินอวี่ตอบกลับไปว่า ยุ่งอยู่ อี้หยางมองคำที่ปรากฏ​บนจอแล้วคิดมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นกับเจียงเหนียนรึไง ทำไมยุ่งทั้งวันขนาดนั้น อี้หยางไม่พอใจหนักมากที่ 'คุณนายอี้'​ มีธุระยุ่งวุ่นวายเพราะผู้ชายอื่น ไม่ใส่ใจครอบครัวตัวเอง
วันนี้อี้หยางเตรียมจะพัฒนาความสัมพันธ์​ดีๆ กับซินอวี่ ตามคำแนะนำ​ของจ้าวปิน แต่ไม่คิดว่าซินอวี่ต้องไปวุ่นวายช่วยคนอื่นแบบนี้ คิดแล้วก็ส่งข้อความไปอีกที
"รู้มั้ยวันนี้วันอะไร กลับบ้านเร็วหน่อย"
ซินอวี่อ่านข้อความแล้วเป็นงง วันอะไร? ทำไมอี้หยางดูจริงจังนัก ไม่ใช่วันสำคัญอะไรนี่นา วันเกิดคุณปู่? ไม่ นั่นเดือนกรกฎา​ อีกอย่างถ้าเป็นวันเกิดปู่กับแม่ต้องรู้ล่วงหน้าแล้ว
วันเกิดอี้หยาง? ตบอวี่ตบหน้าผากตัวเอง คิดอี้หยางเกิดเมื่อไหร่นะ เหมือนจะเป็นครึ่งแรกของปี ซินอวี่จำได้ว่าแม่บอกอี้หยางไม่ชอบคนเยอะๆ ในวันเกิด ไม่ชอบให้จัดงาน ปีก่อนๆ ก็แค่กินข้าวกับครอบครัว ช่วง 2 ปีที่ยุ่งเรื่องงานจนแทบไม่ได้กลับบ้านก็ใช้วิดีโอคอลแก้ปัญหา วันนี้วันเกิดอี้หยางจริงๆ เหรอ? ซินอวี่ไม่รู้จะไปถามใคร ภรรยาที่รักสามีมากจำวันเกิดสามีไม่ได้? ว่าละก็ส่งข้อความกลับไปให้อี้หยาง รู้แล้วจ้ะ สามี ฉันจะรีบกลับนะ พร้อมอิโมติคอน Kiss
.
.
.
.
.

>>95 ไม่รู้แล้วยังเนียนอีก5555

>>95 เรื่องนี้สนุกมาก ขอบคุณมากค่ะ

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 58
.
.
.
.
.
ซินอวี่รีบเก็บของกลับบ้าน แวะศูนย์การค้าซื้อของขวัญให้อี้หยาง วันเกิดอี้หยางรึเปล่าไม่รู้ เตรียมไว้ก่อน
กลับแมนชั่นเร็วไวปาน The fast 8 ประตูเปิดไว้ ห้องใหญ่โตโอ่อ่ามืดสลัว เชิงเทียนสีขาวสองสามเล่มถูกจุดอยู่บนโต๊ะดินเนอร์ แสงเทียนส่องเจิดจ้าล้อไปกับแสงไฟวิวเมืองนอกหน้าต่างสะท้อนสู่สายตาซินอวี่
ซินอวี่รู้สึกละอายใจเดินเข้าบ้านไปเรียก "สามี.."
อี้หยางถาม "กลับมาแล้วเหรอ กินข้าวรึยัง"
ซินอวี่ตอบ "ยัง"
เพราะไม่ได้เปิดไฟ ซินอวี่จึงไม่เห็นสีหน้าท่าทาง​ของอี้หยางชัดเจนนัก
อี้หยางบอก พอดีเลย เพิ่งเตรียมอาหารเย็นเสร็จ ซินอวี่นั่งที่โต๊ะดินเนอร์​พร้อมของขวัญ อดคิดในใจไม่ได้ ตกลงนี่ถึงขั้นจัดดินเนอร์ใต้แสงเทียน วันนี้มันวันสำคัญอะไรเนี่ย?
อี้หยางได้ยินความในใจก็หน้าบูด "เธอไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันอะไร?"
ซินอวี่ยิ้มแหย "รู้สิ ฉันรู้" พลางยื่นของขวัญออกไปบอก "ให้นาย"
อี้หยางก็หยิบของขวัญที่เตรียมไว้​ส่งให้
สองคนพูดพร้อมกัน
"สุขสันต์วันเกิด /วันนี้ครบรอบแต่งงาน.. "
กล่องจิวเวลรี่ในมืออี้หยางแข็งค้างอยู่กลางอากาศ ของขวัญในมือซินอวี่ก็เช่นกัน
ความเงียบงันพลันบังเกิด
อี้หยางเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน "ซูซินอวี่ วันนี้ไม่ใช่วันเกิดฉัน! เธอลืมวันครบรอบแต่งงานของเรา?"
ซินอวี่เถียง "ครบรอบแต่งงานอะไร? วันครบรอบแต่งงานของเราไม่ใช่วันนี้!"
ทั้งสองคนเงียบ เปลวไฟยอดเทียนบนโต๊ะดินเนอร์ขยับไหวไปมา
อี้หยางกัดฟันพูด "เธอ..ไม่แม้แต่จะจำวันเกิดของฉัน!"
ซินอวี่เสียงสูง ขมวดคิ้วบอก" นายลืมวันครบรอบแต่งงาน!"
"วันเกิดฉัน! เธอไม่รู้?"​
"นายจำวันครบรอบแต่งงานไม่ได้?"
" งั้นเธอพูดมา วันไหนวันเกิดฉัน?"
" วันไหนวันครบรอบแต่งงาน นายบอกมาสิ!"
ความเงียบงันพลันมาเยือนอีกระลอก
... "วันเกิดฉัน 5 พฤษภา"
... "วันครบรอบแต่งงาน 27 มีนา"
สองคนเก็บของขวัญกลับ แสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น เริ่มกินข้าวต่อ

แมนชั่นหรูตั้งอยู่ใจกลางเมือง ตัวอาคารปลูกสร้างติดริมแม่น้ำ ในยามค่ำคืนจะเห็นวิวแม่น้ำทอดตัวยาวเป็นสาย ริมฝั่งทั้งสองด้านมีต้นไม้ดอกไม้นานาปลูกประดับประดามากมายตลอดแนว
ด้านหลังอี้หยางเป็นหน้าต่างบานใหญ่จากพื้นจรดเพดาน บรรยากาศยามค่ำคืนนอกหน้าต่างถูกตกแต่งด้วยแสงไฟจากอาคารบ้านเรือน ตรงหน้าซินอวี่มีเทียนสูงสามเล่มเทียนสั้นสี่เล่ม ตกแต่งจัดวางอย่างระมัดระวัง แก้วไวน์ สเต็ก สลัด โคตรจะโรแมนติก
ซินอวี่หั่นสเต็กไปพลางคิด นึกว่าเรื่องสำคัญอะไร จำวันครบรอบแต่งงานไม่ได้ยังจะมีหน้ามาบอกให้กลับบ้านเร็วอีก ค่อยๆ กินไปเรื่อยๆ แบบนี้แหละ เดี๋ยวต้องไปอ่านเรื่องสัญญาอีก
ซินอวี่ส่งสเต็กเข้าปากพลางมองอี้หยาง
อี้หยางไม่ต้องเงยหน้าก็รู้สึกได้ถึงสายตาที่มองสำรวจขึ้นลงของซินอวี่ เลยจิบไวน์แดงแก้เขิน พลางคิด
วันครบรอบแต่งงานคือวันที่ 27 เหรอแต่เมื่อวานตอนอยู่บริษัทเขาจำได้ว่าดูวันที่แล้วมันวันเป็นวันนี้แน่ๆ
หรือซูซินอวี่จะจำสับสน คิดแล้วก็เป็นไปได้ ฉากหน้าทำเป็นรักเขามากแต่จำไม่ได้แม้แต่วันเกิดเขาด้วยซ้ำ
อี้หยางปลดล็อคโทรศัพท์​ เปิดตารางงาน วันครบรอบแต่งงาน 3.27 ดูวันที่ผิดจาก 27 เป็น 21 อี้หยางวางโทรศัพท์​ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มองซินอวี่แล้วพูด โทษที ฉันจำวันผิด ครั้งต่อไปไม่มีอีกแน่
ซินอวี่ตะลึงคิดในใจ นี่กำลังขอโทษเหรอ? ฉันจำวันครบรอบแต่งงานผิดขอโทษนะ แค่นี้? ซินอวี่อ้าปากคิดจะพูด อี้หยางก็ส่งกล่องจิวเวลรี่​ให้บอก ฉันให้เธอแล้วไม่มีเหตุผลที่จะเอาคืน เธอเก็บมันไว้ แล้ววันครบรอบแต่งงานของเราฉันจะให้อันที่ดีกว่านี้อีก
ซินอวี่แซะในใจ 'ขอโทษด้วยของขวัญก็ถือว่าจริงใจอยู่บ้าง แต่จะรับไว้ง่ายๆ ได้ไงล่ะ ต้องเล่นตัวนิดนึง'​
ซินอวี่ทำเป็นไม่รับ อี้หยางบอก รับไป เข้าทางซินอวี่เลยจ้า ซินอวี่เลยบอก ได้ งั้นฉันรับนะ
ซินอวี่เปิดกล่อง ข้างในเป็นสร้อยคอประดับเพชรสองสามเม็ด ไม่มีโลโก้ ซินอวี่พอใจมากกกกก เพราะที่ไม่มีโลโก้จะ​ยิ่งแพงมาก บอก "นายจำวันครบรอบแต่งงานผิดไม่ใช่เรื่องใหญ่ ใจสามีสิสำคัญ นายเตรียมโต๊ะดินเนอร์ใต้แสงเทียนวันนี้มันโรแมนติกมาก ฉันประทับใจมากเลย"
อี้หยางถาม "จริงเหรอ งั้นกินเยอะๆ นะ"
ซินอวี่พยักหน้าตอบ "นายก็ด้วยนะสามี"
.
.
.
.
.
[[[ โว้ยยยยยยยยบ อิคู่นี้ 555555555 ]]]

>>98 เหมาะสมกันจริงๆ 55555

>>98 เหมาะกันมากก 5555

>> 98 น่ารักจัง .. ขอบคุณที่แปลให้อ่านอย่างละเอียดนะคะ แปลดีมากกกก จริงๆ เป็นนักแปลหรือเปล่าคะ แปลสนุกมากๆค่ะ

>>101 เป็นนักอ่านทั่วไปจ้ะ
ไม่ได้จบสายภาษา
ไม่ได้มีทักษะการแปลอะไรทั้งนั้น
ปกติแค่อ่านผ่านตาพอรู้เรื่องเฉยๆ
แต่เรื่องนี้คือ ชอบมากกกก
มันตลกจิกกัด
อ่านละคันยุบๆ ยิบๆ ในหัวใจ
ต้องการใครสักคนมาหวีดไปด้วยกัน 555555

>>102 หวีดตามจริงๆค่า ขอบคุณที่มาลงให้อ่านนะคะ รอติดตามตลอดค่า^^

>>102 หวีดกันทั้งโม่งแล้วจ้า 5555

>>64 >>103

น่าร้ากกกกกกกกก

ฮาตรงที่ต่างคนต่างลืม
555555

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 59
.
.
.
.
.
ห่างใจกลางเมืองออกไปไกล มีกลุ่มอาคารเก่าโทรมสูง 7 ชั้นตั้งอยู่ อาคารแห่งนี้ไม่มีลิฟท์ ตามทางเดินเต็มไปด้วยเศษขยะ สายไฟและหม้อแปลงมีสภาพผุพังราวกับใกล้ระเบิดเต็มที เจียงเหนียนเดินเข้าห้องไปพบว่ามีแขกมาเยี่ยม เจียงเฉิงนั่งบนโซฟามีเจียงหวายยืนอยู่ข้างๆ เพราะเรื่องที่โทรไปยืมเงินเมื่อวาน พ่อกับพี่เลยเป็นห่วง
เจียงเหนียนบอกไปถ่ายรายการ มันเป็นเกม มาก็ดีแล้วจะคืนเงินให้ เจียงหวายบอกให้เก็บไว้เป็นค่าขนม เจียงเหนียนวางการ์ดบนโต๊ะ ด้วยทิฐิแรงไม่ต้องการเกี่ยวข้องใดๆ ไม่รับอะไรจากตระกูลเจียงทั้งนั้น
เจียงหวายถาม ได้ยินว่าเปิดเผยตัวตนแล้ว จะให้พี่ชายคนนี้ช่วยอะไรมั้ย เจียงเหนียนปฏิเสธ เจียงหวายถามอีก เมื่อวานโดนโจมตีทางเน็ต แก้ปัญหาได้รึยัง พ่อตกใจหันไปถามเจียงหวาย  เจียงหวายอธิบายให้ฟังว่า คนในวงการอิจฉาที่เจียงเหนียนเปิดเผยสถานะทายาทรุ่นสองแล้วฮ็อตมากเลยขุดด้านเทาของเจียงเหนียนมาโจมตี เจียงเหนียนบอกเดี๋ยวบริษัทจัดการให้เอง ไม่รบกวนหรอก แล้วไล่ไม่มีอะไรแล้วก็กลับไปเถอะ เหนื่อย อยากพัก
เจียงหวายตวาดเสียงดังเรียก เจีียงเหนียน!
เจียงเฉิงปรามเจียงหวายด้วยสายตา เจียงหวายว่า พ่อกับพี่มารอตั้ง 4 ชม.นะ ไม่คิดจะรินน้ำให้กินสักแก้วเหรอ
เจียนเหนียนตอบเสียงเย็น มาไม่ได้รับเชิญ อยากกลับเมื่อไหร่ก็กลับละกัน เหนื่อย จะเข้าห้องไปพักผ่อนแล้ว
เจียงหวายไม่ไหวกับน้อง ตวาดบอกให้ หยุด! นั่งลงเดี๋ยวนี้!
พ่อพูดกับเจียงหวาย ปล่อยน้องไป อย่าตะโกนเสียงดังใส่น้อง เจียงเหนียนที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องตัวเอง หันหลังให้พ่อกับพี่ กัดฟันพูดด้วยความแค้นเคืองว่า กรุณาออกไปซะ คุณอยู่ที่นี่ แม่คงไม่ชอบ
เจียงเหนียนเข้าห้องไป เหลือเจียงเฉิงกับเจียงหวายอยู่ในห้องนั่งเล่น
เจียงเฉิงมองไปรอบๆ เห็นภาพเงาร่างของผู้หญิงสวยอ่อนโยนคนหนึ่งลุกจากเก้าอี้หวายริมระเบียงโถมตัวเข้าสู่อ้อมแขนเขาพร้อมรอยยิ้ม
เจียงเฉิงพูดเสียงเครือ ที่นี่เป็นที่ที่แม่ของลูกใช้ชีวิตอยู่ ดูสิ เธอชอบลิลลี่สีขาว ชอบมัดวางไว้ตรงที่มองเห็นได้ง่ายๆ พ่อรู้สึกได้ว่าพ่อจะได้ไปเจอแม่ของลูกเร็วๆ นี้แล้ว เจียงเฉิงพูดต่อ พ่อช่วยเธอไม่ได้ ก็ดีที่พ่อจะได้เจอเธอเร็วขึ้น ดูเหมือนนี่จะเป็นครั้งที่สองที่พ่อมาที่นี่ ครั้งก่อนมันไม่ได้เป็นแบบนี้ ลูกปรับปรุงใหม่เหรอ
เจียงหวายพยักหน้ารับ
เจียงเฉิงไอหนัก เจียงหวายบอกพรุ่งนี้จะไปฟังผลที่โรงพยาบาลเป็นเพื่อน เจียงเฉิงไม่ให้ไปสั่งให้เจียงหวายที่อีก 2 วันมีนัดสำคัญพูดคุยร่วมมือกับตระกูลอี้เตรียมตัวให้ดี

เพียงชั่วข้ามคืน ข่าวแย่ๆ ของเจียงเหนียนก็หายไป ซินอวี่รู้ว่าเป็นฝีมือเจียงหวาย ไม่มีแบ็ค เจียงเหนียนก็ไม่ได้เดินบนเส้นทางบันเทิงนี้หรอก คิดแล้วก็ทอดถอนใจ เป็นประธานเหมือนกัน ไหงอี้หยางไม่ออกหน้าทำแบบเจียงหวายบ้าง มีคนคุ้มครองจะได้ใช้ชีวิตในวงการได้ง่ายหน่อย อันหย่าบอกซินอวี่ว่า พรุ่งนี้ซินอวี่ต้องออกงานออกาไนเซอร์เชิญเจียงเหนียน ซินอวี่ต้องพาเจียงเหนียนไปด้วย
.
.
.
.
.
[[[ ซินอวี่ เธออย่าว่าอี้หยางชั้น ขนาดไม่เปิดเผยสถานะยังปกป้องเธอขนาดนี้ เดี๋ยวตีเลย ]]]

>>107 ขอบคุณค่า ชักสงสารพ่อลูกตระกูลเจียง>.<

พ่อเจียงเหนียนไปทำอะไรไว้ น้องแค้นมาก

สปอย สวยรวยใส 60
.
.
.
.
.
วันงานซินอวี่ใส่เดรสสีขาวประดับเลื่อมแวววาวเดินพรมแดง เจียงเหนียนใส่สูทพอดีตัว ดูเป็นผู้ใหญ่จนคล้ายจะเห็นเค้าของเจียงหวายลางๆ วันนี้เจียงเหนียนใจลอยไม่ทราบสาเหตุ ซินอวี่เข้าใจผิดคิดว่าเจียงเหนียนประหม่า เข้าไปในงานซินอวี่หาที่นั่งให้ตัวเองและเจียงเหนียนได้แล้ว แต่นักแสดงยังมาไม่ครบซินอวี่รอจนเบื่อแสนจะเบื่อ เลยเปิดมือถือส่ง Wechat หาอี้หยาง
ซูซินอวี่ : สามี วันนี้ฉันสวยมั้ย?
ซูซินอวี่ : [รูป]​[รูป]​[รูป]​[รูป]​
ซินอวี่ส่ง 4 รูปพรมแดงรัวๆ ไม่นานอี้หยางก็ตอบกลับมา
อี้หยาง : สวย, งาน TV Festival ?
ซูซินอวี่ : อื้อ
อี้หยาง : งานจบเมื่อไหร่? ไปกับใคร?
ซูซินอวี่ : งานยังไม่เริ่มเลย มาเร็วเกิน มีฉันและเจียงเหนียนก็มาด้วย
ซูซินอวี่ : ฉันได้นักแสดงยอดเยี่ยม คืนนี้คงได้รับการดูแลเอาใจใส่มากหน่อย ไม่ต้องรอนะ
อี้หยาง : ได้ ฉันยุ่งนิดหน่อย ไม่คุยแล้วนะ

อี้หยางวางมือถือ ผู้ช่วยก็แจ้งว่าคุณเจียงมาถึงแล้ว วันนี้เป็นวันเจรจาหาข้อตกลงร่วมกันครั้งสุดท้ายระหว่างตระกูลอี้และตระกูลเจียง
อี้หยางเข้าไปในห้องประชุม เจียงเฉิงมาด้วยตัวเอง เจรจาต่อรองผลประโยชน์​กันอย่างดุเดือด อี้หยางเรียกไป 5% เจียงเฉิงขอต่อรองเหลือ 3% อี้หยางไม่อ่อนข้อให้สักนิด สุดท้ายเจียงเฉิงต้องยอมแต่โดยดี
ระหว่างที่เจียงเฉิงพูดถึงเรื่องการจัดเตรียมเอกสารเซ็นสัญญา เจียงเฉิงมีอาการแน่นหน้าอกล้มฟุบไป เจียงหวายรีบเข้าไปประคองพ่อ อี้หยางสั่งโทรเรียกรถฉุกเฉินด่วน รถพยาบาลมาถึงบริษัทอย่างรวดเร็ว ระหว่างทางเจียงเฉิงหัวใจหยุดเต้น พอถึงโรงพยาบาลก็ถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉินทันที
เจียงหวายโทรหาเจียงเหนียนไม่มีคนรับสายเลยเรียกบอดี้การ์ดมาสั่งตามหาตัวเจียงเหนียน
อี้หยางจำที่ซินอวี่บอกได้ โทรหาซินอวี่แต่ไม่มีคนรับสาย เลยโทรเข้าเบอร์อันหย่า แป๊บนึงอันหย่าก็รับสายถาม ใครคะ พอรู้ว่าเป็นอี้หยางก็ตกใจ อี้หยางบอกหาตัวซินอวี่อยู่ เจียงเหนียนอยู่นั่นด้วยมั้ย ส่งโทรศัพท์​ให้ซินอวี่หน่อย อันหย่าส่งมือถือ​ให้ซินอวี่บอก สามีเธอโทรมาน่าจะมีเรื่องด่วนมาก
ซินอวี่วางรางวัลในมือลง อี้หยางถามเจียงเหนียนอยู่มั้ย เธอพาเขามาโรงพยาบาลด่วน คุณเจียงโคม่า
หน้าห้องฉุกเฉินในโรงพยาบาล 1 ชม. ผ่านไป คุณหมอก็เดินออกมาจากห้องบอก คุณเจียงฟื้นแล้ว ช่วยจากอาการหัวใจวายได้ชั่วคราว แต่ดูจากพื้นฐานสุขภาพของคุณเจียงแล้วเกรงว่าจะ....
เจียงหวายไม่ฟังต่อแล้ว รีบเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉินเห็นเจียงเฉิงใส่เครื่องช่วยหายใจ มีจอมอนิเตอร์แสดงอัตราการเต้นของหัวใจอยู่ข้างเตียง เจียงเฉินหายใจระรวยถาม เขาอยู่ไหน เจียงหวายบอก กำลังมาจะถึงเร็วๆ นี้ เจียงเฉิงบอก มะ ไม่ไหวแล้ว ทะ โทรหาเขา
เจียงหวายโทรหาเจียงเหนียน พอเจียงเหนียนรับก็ส่งไปข้างหูเจียงเฉิง
"เหนียน เหนียน นี่พ่อนะ ฟังอยู่รึเปล่า"
ไม่มีเสียงตอบรับจากปลายสาย
"วันนี้พ่อเหนื่อยนิดหน่อย อยากจะบอกอะไรบางอย่างกับลูก ฟังที่พ่อพูดให้ดีนะ ตกลงมั้ย พ่อทำสิ่งที่ผิดมาก พ่อรู้ว่าลูกไม่ยกโทษให้ แต่...ลูกจำตอนเล่นขี่ม้ากับพ่อตอนที่ลูกยังเด็กได้รึเปล่า ของเล่นที่พ่อทำให้ เค้กวันเกิดที่พ่อทำให้ ลูกจำเรื่องดีๆ ของพ่อ ลืมเรื่องเลวๆ ของพ่อซะ ตกลงมั้ย เหนียนเหนียน พ่อ.. พ่อขอโทษ ลูกอายุแค่ 18 ปี พ่อดูแลลูกไม่ได้แล้ว จากนี้ไปต้องเชื่อฟังพี่เค้านะ ไม่มีพ่ออยู่ที่บ้านแล้ว ลูกย้ายกลับ... กลับมาอยู่บ้าน ห้องของลูกยังอยู่"
ยังคงไม่มีเสียงตอบรับจากปลายสาย แต่เจียงเฉิงรู้ว่าเวลาของเขาหมดแล้ว
"เจียงหวาย จำไว้ ร่วมมือกับตระกูลอี้ ด้วยกำลังของ 2 ตระกูล.. ความสามารถของตระกูลเจียง.. "
เจียงหวายบอก ผมเข้าใจ
เจียงเฉิงหายใจติดขัด จับมือเจียงหวายเอ่ยคำสั่งเสียอย่างยากลำบาก "ลูก.. ลูกต้องดูแลน้อง เป็นต้นแบบให้เขา อย่าควบคุมจนทำร้ายเขา ลูกอย่าเป็นเหมือนพ่อในชีวิตนี้.. จำได้มั้ย"
เจียงหวายตอบด้วยน้ำเสียงหนักหน่วง" ผมจำได้"
"จะ จำ.. จำ.." เสียงมาถึงริมฝีปากแต่ไม่สามารถเปล่งออกมาเป็นคำพูดได้ หยดน้ำตาหลั่งออกมาผ่านรอยยับย่นที่หางตาของเจียงเฉิง นัยน์ตาดำหม่นลง ท่ามกลางความว่างเปล่าในอากาศเขาเหมือนจะเห็นหญิงสาวสวยอ่อนโยนกำลังมารับเขา เขาเอื้อมมือออกไปหาหญิงสาวคนนั้น แล้วมือที่กำลังจับมือของเจียงหวายอยู่ก็ตกลง
ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงจอมอนิเตอร์หัวใจดังเสียดแทงบาดแก้วหู
เจียงเหนียนถามผ่านโทรศัพท์​ เขาตายแล้ว?
"ใช่ เขาตายแล้ว นายอยากจะพูดกับเขาเหรอ?" เจียงหวายเหน็บ
เจียงเหนียนเงียบไปนาน เจียงหวายยืนรอข้างเตียงอย่างอดทนก่อนจะได้ยินเจียงเหนียนพูด
"ไม่ ผมบอกแล้วว่าชีวิตนี้จะไม่มีวันพูดกับเขาอีก"
เจียงหวายพูดเสียงเครือสั่นสะท้าน "ไม่สำคัญหรอก เขาตายแล้ว เจียงเหนียน พวกเราไม่มีพ่อแล้ว "
.
.
.
.
.

ขอบคุณค่ะ สนุกมาก

>>110 ขอบคุณค่ะ เศร้าเลย ติดตามๆต่อนะคะ

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 61
.
.
.
.
.
เจียงเหนียนปรับอารมณ์อยู่นาน นั่งตัวแข็ง มองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในสายวางไปหรือยัง คนสามคนในรถเงียบกริบ รถติดแหง็กอยู่เลียบแม่น้ำกำลังจะข้ามสะพานเกือบชั่วโมงแล้ว ทั้งๆ ที่แค่ข้ามสะพานไปก็จะถึงโรงพยาบาล ซินอวี่จึงตัดสินใจรับเอาหน้ากากกับหมวกจากผู้ช่วยแล้วดึงเจียงเหนียนลงจากรถเดินข้ามสะพานไปต่อแท็กซี่ ซินอวี่เดินหยั่งกับบินแถมลากเจียงเหนียนไปด้วย เจียงเหนียนบอก ไม่ต้องไปแล้ว เขาตายแล้ว
ซินอวี่ถาม ไม่ไปดูครั้งสุดท้ายหน่อยเหรอ
เจียงเหนียนว่า คนตายไปแล้ว ดูตอนนี้กับดูทีหลังจะแตกต่างกันยังไง
สองคนเดินขึ้นบันไดหินตรงคอสะพานเห็นวิวริมแม่น้ำ เจียงเหนียนมองซินอวี่บอก "บังเอิญจัง พี่จำที่นี่ได้มั้ย?"
เเล้วเริ่มเล่า "แม่ผมเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนมาก เธอรักเขามากมีเขาคนเดียวในใจ แต่วันนึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาไล่ผมกับแม่ออกมา เขาบอกว่าผมกับแม่ไม่เกี่ยวข้องกับเขา แม่ไม่รู้อะไรเลย แม่มีแค่ตัวผมและกระเป๋าเสื้อผ้าตอนออกมาจากบ้านนั้น แม่ทำงานหนัก เพื่อผม แม่กลับบ้านดึกทุกคืน ไปหาเขาที่บริษัททุกครั้งก็ไม่เคยได้พบหน้าเขา คนที่ดูถูกเหยียดหยามพวกเราหลายครั้งหลายหน หลายปีต่อมาแม่ก็ตายด้วยความคิดถึงเขา ผมขายทุกอย่างในบ้านเพื่อจัดงานศพแม่ คืนนั้นถ้าผมไม่ได้เจอพี่ ถ้าพี่ไม่ยื่นมือมาช่วยผม ผมอาจจะหิวตายไปแล้ว ดังนั้นผมจะไม่ยกโทษให้เขา ต่อให้เขาตายไปแล้วผมก็จะไม่ยกโทษให้"
ซินอวี่มองเจียงเหนียนเงียบๆ แล้วคิด ตอนนั้น ไม่นานหลังจากแต่งกับอี้หยาง อี้หยางพาซินอวี่ไปพบคุณปู่​ที่บ้านวิลล่า ตอนขากลับ อี้หยางที่จะไม่กลับแมนชั่นไล่ซินอวี่ลงจากรถ ซินอวี่รู้สึกอึดอัดใจหายใจไม่คล่องเลยเดินข้ามแม่น้ำเพื่อสูดอากาศ เจอเจียงเหนียน ไม่ใช่แค่ซื้อขนมปังให้ แต่ยังให้เงินที่ติดตัวมาทั้งหมดกับเขาด้วย ซึ่งกลายเป็นว่ามันช่วยชีวิตเขาไว้
เจียงเหนียนมองซินอวี่พลางพูด "ซูซินอวี่ รักที่สิ้นหวัง ไม่มีจุดจบที่ดีหรอก"

ครึ่งชั่วโมงต่อมาทั้งสองก็มาถึงโรงพยาบาล ที่โรงพยาบาลอี้หยางกับผู้บริหารระดับสูง​ยังคงอยู่ที่นั่น เพราะเจียงเฉินหัวใจวายขณะกำลังเจรจาธุรกิจกันอยู่ เขาจึงมีส่วนต้องรับผิดชอบ
ซินอวี่รีบเดินมาข้างอี้หยางถาม เป็นไงบ้าง
อี้หยางจับมือเย็นๆ ของซินอวี่แล้วสั่นศีรษะเงียบๆ
ผู้ช่วยเจียงหวายรีบพาเจียงเหนียนเข้าไปในห้องฉุกเฉิน เจียงหวายได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็เริ่มพูด
"เมื่อ 3 ปีก่อน ตอนนายหายไป เขาเปลี่ยนไปมากจริงๆ นายอาจจะไม่เชื่อ ตั้งแต่ 2 ปีก่อน เขาก็เริ่มนับถือศาสนาพุทธ เขาสอนฉันให้เป็นผู้ชายและทำให้ฉันมายืนอยู่แถวหน้าของวงการ รอนายกลับมาอยู่กับเขา"
เจียงหวายถอนหายใจ "นายคงจำได้ 2 ปีก่อนเขาไม่เคยมีผมขาวสักเส้น แต่ดูตอนนี้สิ อย่างกับคนอายุ 70 ก่อนจากไป คนที่เขาห่วงที่สุดคือนาย เขาบอกฉันให้เป็นตัวอย่างให้นาย อย่าควบคุมนาย ตอนนี้เขาตายแล้ว ยังอภัยให้เขาไม่ได้ใช่มั้ย จำได้มั้ยตอนนายยังเด็ก เขางานยุ่งแต่ก็สัญญาจะเล่นกับนาย ทุกครั้งที่เขาต้องผิดสัญญาเพราะงานยุ่ง เขากลัวนายจะโกรธและไม่สนใจเขา เขานอนบนสนามหญ้ายอมเป็นม้าให้นายขี่ ทำให้นายมีความสุข"
เจียงเหนียนพูดนิ่งๆ "ก็เพราะฉันเป็นลูกเขา พอไม่ใช่ลูกเขา ฉันก็ไม่มีอะไรทั้งนั้น"
เจียงเหนียนมองปลายเท้าบนเตียงพูด "ผมจะจดจำวันที่คุณไล่ผมไปตลอดชีวิต และผมยังจำได้เสมอว่าตอนที่แม่ป่วยหนักกำลังจะตาย ผมไปขอร้องแล้วคุณเรียกผมว่ายังไง.. " ทันใดนั้นเจียงเหนียนก็หยุดพูดแล้วปาดน้ำตา
" ช่างมันเถอะ"
" พ่อ.. ผมยกโทษให้"
.
.
.
.
.

ฮืออออ

>>113 ตอนนี้น้ำตาซึมเลยค่ะ

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 62
.
.
.
.
.
กว่าซินอวี่กับอี้หยางจะกลับถึงบ้านวิลล่า ก็เป็นเวลาที่ดึกจนล่วงเข้าเช้าของอีกวันแล้ว ทั้งสองคนเหนื่อยล้ามาก แต่คุณปู่ที่รู้เรื่องตั้งแต่ต้นก็รอฟังรายงานอยู่ คุณปู่ฟังเรื่องราวแล้วถอนหายใจ บอกรู้จักเจียงเฉิง วันฝังจะไปด้วยตัวเอง แล้วไล่ให้ทั้งสองคนไปพักผ่อน
ถึงซินอวี่จะเคยพูดคุยกับเจียงเฉิงแค่ครั้งเดียวที่สตูดิโอ แต่เห็นคนเผชิญกับความเป็นความตายต่อหน้าแบบนี้ก็อดรู้สึกเศร้าใจไม่ได้
อี้หยางถาม คิดอะไรอยู่
ซินอวี่ส่ายหน้าบอกไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น แล้วถามอี้หยาง นายรู้เรื่องเจียงเหนียนรึเปล่า
อี้หยางว่า ทำไมถึงถามเรื่องนี้ ซินอวี่บอก แค่อยากรู้น่ะ
อี้หยางไล่ให้ไปนอน
ซินอวี่อาบน้ำจะเข้านอนแต่นอนไม่หลับ พลิกไปพลิกมาเอาแต่คิดถึงเรื่องที่เจียงเหนียนพูด 'ที่จริงเจียงเหนียนพูดถูก ผู้หญิงมีอารมณ์​อ่อนไหว รู้สึกมีชีวิตชีวาเมื่อได้ตกหลุมรัก แต่จะอยู่ด้วยรักอย่างเดียวไม่ได้ ไม่อย่างนั้นผู้ชายทิ้งไปเมื่อไหร่ก็เหมือนฟ้าถล่ม แล้วความชอบของอี้หยางมันอธิบายไม่ได้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอี้หยางจะไม่ชอบซู่เว่ยอินแต่ชอบฉัน ถ้าตอนนั้นอี้หยางหย่ากับฉัน อี้หยางจะไปชอบซู่เว่ยอินมั้ย คงจะเป็นอย่างงั้นแหละมั้ง ซู่เว่ยอินสวยแล้วก็รู้ว่าต้องทำตัวยังไง ไม่มีฉันวอแวอยู่ใกล้ๆ อี้หยางต้องตกหลุมรักซู่เว่ยอินหนักจนกู่ไม่กลับแน่'

อี้หยางนอนฟังความคิดของซินอวี่จากอีกฝั่งของเตียงก็คิดตาม ปฏิเสธ​ไม่ได้เลยว่า ตั้งแต่ต้นเขาไม่มีความรู้สึกให้ซินอวี่สักนิดแถมค่อนข้างไม่พอใจกับพฤติกรรม​ของเธอด้วย เขารังเกียจเวลาได้ยินข่าวของซินอวี่ การหย่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของทุกคนในตอนนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเกิดบังเอิญได้ยินเสียงที่แท้จริงในใจของซูซินอวี่ระหว่างหย่า เขาคงไม่มีวันรู้ว่าผู้หญิงที่เต็มไปด้วยเขี้ยวเล็บคนนี้มีด้านที่ซื่อขนาดไหน
ส่วนเรื่องที่เขาจะชอบซู่เว่ยอินรึเปล่า...
อี้หยางคิดอยู่นาน
ถ้าไม่ใช่เพราะซินอวี่ เขาอาจจะมองคนพวกนั้นไม่ออก ไม่รู้แรงจูงใจของฉินเหยียน ไม่เห็นการคิดคำนวณ​อย่างรอบคอบและตั้งใจของซู่เว่ยอิน  บางทีภายใต้การชักนำและวางแผนอย่างรอบคอบของซู่เว่ยอิน เขาอาจจะชอบซู่เว่ยอินเข้าจริงๆ ก็ได้
ซินอวี่ถาม "นายหลับหรือยัง?"
อี้หยางหลับตาและไม่ขยับตัว
ซินอวี่ยันตัวขึ้นใช้ศอกค้ำแขนข้างเดียวมองอี้หยางแล้วถอนหายใจเงียบๆ ถาม นายชอบฉันจริงๆ หรือนายว่านายแค่แกล้งทำเป็นชอบ ถ้าหลอกกัน ฉันก็หวังว่าเราจะเข้ากันได้ดีจนกว่าฉันจะหย่า ถ้าจริง ฉันก็ไม่รู้อีกว่าทำไมนายชอบฉัน หรือนายจะชอบฉันไปอีกนานเท่าไหร่ แต่ยังไงนายก็ต้องให้ฉันรู้ว่านายชอบฉันมากแค่ไหน
ไม่มีคำตอบ
ซินอวี่นอนลงที่เดิม
อี้หยางลืมตามองรูปหน้าด้านข้างของซินอวี่
มีเสียงลมหายใจเบาๆ
อี้หยางจับมือซินอวี่บนเตียง
มุมปากซินอวี่ยกยิ้มร้ายกาจพลางคิด 'รู้หรอกว่านายยังไม่หลับ ไม่งั้นนายจะรีบบอกฉันเหรอว่านายชอบฉันมากแค่ไหนและรีบทำให้ฉันพอใจ งั้นตลอดชีวิตที่เหลือของฉันก็จะยกให้นายละกัน ถ้านายไม่พอใจนะ หย่า!'
อี้หยางสะดุ้ง มุมปากเผยให้เห็นรอยยิ้มอย่างจนใจ
.
.
.
.
.

>>116 ชอบคู่นี้อ่ะ น่ารัก ขอบคุณค่า^^

สนุกๆ รอตอนต่อไปค่า ^^

สองคนนี้ร้ายพอกัน

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 63
.
.
.
.
.
งานศพเจียงเฉิงจัดขึ้นหลังจากนั้น 2 วัน คุณปู่ไปแสดงความเสียใจด้วยตัวเอง ความสัมพันธ์​ของสองตระกูลเริ่มฟื้นฟูกลับมาดีดังเดิม ซินอวี่เห็นเจียงเหนียงตามเจียงหวาย และเจียงหวายก็แนะนำตัวเจียงเหนียนกับแขกที่มางาน
ตระกูลอี้ยุ่งกับการเตรียมตัวร่วมมือกับตระกูลเจียง หลังจบงาน เจียงหวายจึงหาเวลามาพบอี้หยางสานต่อข้อตกลงที่เจียงเฉิงคุยไว้ สองตระกูลจับมือร่วมงานกัน
อี้หยางเรียกจ้าวปินมาถามว่าผู้หญิงชอบเซอ​ไพรส์แบบไหน จ้าวปินบอก ดอกไม้กับจิวเวลรี่
อี้หยางคิด ซินอวี่น่าจะชอบจิวเวลรี่แต่ก็ไม่มีผู้หญิงที่ไหนไม่ชอบดอกไม้หรอก

ช่วงนี้ซินอวี่งานยุ่ง เข้าบริษัทเจอคนมาส่งดอกกุหลาบ 999 ดอกพอดี ประชาสัมพันธ์​จะทำตามที่อันหย่าสั่งไว้คือโยนทิ้งไปเลยก็เสียดาย ซินอวี่บอกอันหย่าไม่อยู่เก็บไว้ก็ได้ คงเป็นลั่วเจี๋ยที่ส่งมาให้อันหย่าแน่ แล้วก็คิด อี้หยาง ไอ้ลูกหมา ไม่เคยซื้อดอกไม้ให้สักดอก ไม่เข้าใจความโรแมนติกเอาซะเลย ซื้อเองก็ได้
4 โมงเย็นอันหย่าโทรชวนไปดื่ม ซินอวี่เห็นน้ำเสียงอันหย่าไม่ค่อยดีก็เดาว่าน่าจะเป็นเรื่องความรักเลยรีบไปหา ในห้องเล้าจ์ส่วนตัวที่คลับ ซินอวี่เจออันหย่าที่ไม่ได้ไปทำงาน 2 วันแล้วมานั่งร้องเพลงกับหนุ่มอีก 2 คน อันหย่าดื่มจนเมาไปก่อนแล้ว ซินอวี่ตะล่อมถามได้ความว่า วันก่อนอันหย่าไปดื่มที่บาร์แล้วดันไปจบที่เตียงกับลั่วเจี๋ย โดยอันหย่าเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ซินอวี่ปลอบใจว่าอาจจะเป็นแผนของลั่วเจี๋ยก็ได้ ระหว่างนั้นมีข้อความเข้าเป็นอี้หยางส่งมาถามว่าอยู่ไหน กลับเร็วหน่อยได้มั้ย อันหย่าจ้อง Wechat ถามซินอวี่ พี่น้องสำคัญกว่า หรือผู้ชายสำคัญกว่า ซินอวี่ตอบพี่น้องสำคัญกว่า! อันหย่าว่า งั้นคืนนี้เธออย่าทิ้งฉันนะ อยู่กับฉันทั้งคืนไปเลย ซินอวี่บอกได้ แล้วตอบอี้หยาง วันนี้มีเรื่อง ไม่รู้จะได้กลับเมื่อไหร่  พักผ่อนเลยไม่ต้องรอ

แมนชั่นที่อี้หยางและซินอวี่อยู่วิวดีที่สุดของเมือง ยอดตึกมองเห็นแม่น้ำ พื้นที่ว่าง 100x100 ตารางเมตร ออกแบบเป็นห้องกระจกด้วยธีมภัตตาคารพร้อมวิว 360° ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เห็นแต่ทัศนียภาพที่งดงามยามค่ำคืนของเมือง เป็นสถานที่สำหรับผู้อาศัยที่ตึกนี้เท่านั้น นักไวโอลินหลายคนกำลังรอ อี้หยางนั่งเงียบๆ ที่โต๊ะรอซินอวี่กลับมา
2 ทุ่ม
3 ทุ่ม
4 ทุ่ม
อี้หยางมองนาฬิกา สตาฟฟ์เข้ามาแจ้งว่า คุณอี้ เชฟหลักบอกว่า หากรออีกหน่อยอาหารทะเลที่ส่งด่วนทางอากาศมาอาจจะไม่สดแล้ว
อี้หยางบอก เปลี่ยนเป็นสเต็ก
อี้หยางหยิบโทรศัพท์​กดดูกล่องสนทนากับซินอวี่ ประโยคล่าสุดยังเป็นข้อความที่เขาส่งให้ ตลอด 3 ชั่วโมงมานี้ ซินอวี่ไม่ได้ส่งข้อความให้เขาเลย
หลายปีแล้ว ที่เขาไม่เคยต้องรอนานขนาดนี้ และไม่มีใครกล้าปล่อยให้เขารอนานด้วย
รอก่อน
อาจจะอยู่ระหว่างทาง

ที่ไนท์คลับอันหย่าเมามาก ซินอวี่เป็นห่วงต้องไปส่งที่บ้าน อันหย่าทั้งร้องไห้ทั้งอ้วก ซินอวี่ไม่มีทางเลือกต้องอยู่คอยดูแลจนอันหย่าหลับไป
หลังจากผู้ช่วยของอันหย่ามาถึงตอน 8 โมงเช้า ซินอวี่ที่เหนื่อยล้าก็ขับรถกลับแมนชั่น ทันทีที่ลงจากรถเดินเข้าไปในล็อบบี้ สตาฟฟ์ก็รีบเดินเข้ามาถามว่า คุณนายอี้ ทำไมถึงเพิ่งกลับมาครับ?
ซินอวี่บอก "เมื่อคืนมีเรื่องน่ะ มีอะไรรึเปล่า?"
"เกิดเรื่องกับคุณ? แล้วคุณไม่ได้บอกคุณอี้เหรอครับ?" สตาฟฟ์ที่อยู่กับอี้หยางจนดึกถาม ในฐานะลูกจ้างธรรมดาเขารอจนดึกไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่คุณอี้ต้องมีแผนในใจแน่เขาถึงได้รอจนดึกขนาดนั้น สตาฟฟ์ตัดสินใจพูด "คุณอี้รอคุณถึงตีสอง และตอนนี้น่าจะยังอยู่บนแมนชั่น"
ซินอวี่อึ้ง รอฉันถึงตีสอง?
เหมือนมีประกายแว่บผ่าน ซินอวี่ตีหน้าผากตัวเองเบาๆ นึกได้ว่าเมื่อวานมีข้อความ wechat จากอี้หยางถามว่าจะกลับเร็วหน่อยได้มั้ย แต่เธอก็ตอบไปชัดเจนแล้วว่า มีเรื่อง ไม่รู้จะกลับเมื่อไหร่ ไม่ต้องรอ.
คิดแล้วซินอวี่ก็หยิบโทรศัพท์​ เปิด wechat ดูประวัติ​การสนทนากับอี้หยาง ข้อความสุดท้ายส่งโดยอี้หยางเวลา 2 ทุ่มของเมื่อคืนว่า
"ไม่เป็นไร เธอทำธุระให้เสร็จก่อน ฉันจะรอ"
เมื่อคืนนี้อันหย่าบ้ามาก จนซินอวี่ไม่ได้สังเกตุเห็น wechat อันนี้
" ใช่ครับ เมื่อคืน คุณอี้ ลงมาจัดการด้วยตัวเองตลอดทั้งวัน รอคุณกลับมา แต่รอจนถึงตีสอง ไม่เห็นคุณมาก็เลยยกเลิก"
ซินอวี่ขอบคุณสตาฟฟ์แล้วขึ้นข้างบนทันที
รอฉัน? จัดเตรียมด้วยตัวเอง?  เมื่อวานเป็นวันสำคัญอะไีรนะ?
ซินอวี่หยิบโทรศัพท์​มาเปิดดูวันที่แล้วกลั้นหายใจ
วันที่ 27
วันครบรอบแต่งงาน
.
.
.
.
.

ซินอวี่ เธอมันใจร้ายที่สุดดดดด
ใจดวงน้อยๆ ของอี้หยางของช้านนนนนนน

>>120 โอ๊ยยย ยัยซินอวี่ ลุ้นๆๆต่อเลยค่า สงสารอี้หยาง

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 64
.
.
.
.
.
ซินอวี่ตีหน้าผากตัวเอง เพิ่งว่าอี้หยางไปเมื่อไม่กี่วันก่อนว่าอี้หยางจำวันครบรอบแต่งงานไม่ได้ ไม่กี่วันต่อมา เธอดันลืมซะเอง เมื่อวานเป็นวันครบรอบแต่งงานก็พูดให้ชัดเจนสิ ทำไมต้องบอกเป็นนัยๆ ว่าจะรอที่บ้านล่ะ?
นายไม่พูดมาตรงๆ เลยล่ะ ว่าวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเรา ฉันเตรียมจะเซอร์ไพรส์​เธอ กลับบ้านเร็วหน่อยนะ
ถ้าอี้หยางพูดแบบนั้นจริง เมื่อคืนเธอจะไม่กลับได้ยังไง

ประตูลิฟท์เปิด ซินอวี่เดินออกจากลิฟท์ช้าๆ รู้สึกสำนึกผิดที่พลาดนัดเมื่อคืนโดยไม่มีเหตุผล ซินอวี่ปลุกปลอบใจตัวเองคิดในใจ
'เข้มแข็งเข้าไว้ แต่จะเข้มแข็งได้ยังไงถ้าไม่มีเหตุผล ถ้าอี้หยางลืมวันครบรอบแต่งงาน ซินอวี่ต้องคิดบัญชีกับเขาแน่ ถ้าอี้หยางคิดบัญชีกับฉันจริง ฉันจะอธิบายยังไงดี
- ขอโทษ เมื่อคืนฉันไม่เห็นข้อความของนายก็เลย..
นี่หมายความว่าฉันลืมวันครบรอบแต่งงาน? ไม่ จะปล่อยให้อี้หยางจับได้ว่าลืมวันครบรอบแต่งงานไม่ได้
- สามี~นายไม่รู้ เมื่อคืนอันหย่าร้องไห้น่าสงสารมาก ฉันไม่สามารถเดินหนีออกมาได้จริงๆ ฉันขอโทษจริงๆ ที่ทำให้นายรอตลอดทั้งคืน
จะเป็นการเติมเชื้อเพลิงเข้ากองไฟรึเปล่านะ อี้หยางอาจจะกลายเป็นโกรธ นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ดี แล้วฉันจะอธิบายยังไง? '
ซินอวี่ยืนนอกประตู
ด้านในประตูอี้หยางที่กำลังจะออกไปทำงาน ปล่อยมือที่จับลูกบิดและหยุดยืนฟังเงียบๆ
'​อี้หยางคงไม่ใส่ใจขนาดนั้นหรอกใช่มั้ย? มีวันครบรอบแต่งงานทุกปี ปีก่อนๆ ฉันก็อยู่คนเดียว ที่นายทำปีนี้มันไม่เสแสร้งไปหน่อยเหรอ' คิดมาถึงตรงนี้ซินอวี่ก็กัดฟัน 'ใช่ ทุกปีที่ผ่านมาอี้หยางไม่เคยอยู่ ฉันยังไม่ถามเลย ฉันไม่อยู่ครั้งเดียวอี้หยางมีสิทธิ์​พูดอะไรด้วยเหรอ? ถ้าเขาทะเลาะกับฉันเรื่องนี้จริงๆ แล้วบอกว่าไม่สนใจนะ ได้ งั้นหย่่า!'
ซินอวี่คิดอย่างดุร้ายแล้วเปิดประตู เจออี้หยางยืนอยู่อีกด้านของประตู ประสาทสัมผัสรับรู้ด้วยตา ไวกว่าการรับรู้ด้วยกลิ่น แค่วินาทีเดียวหลังจากเห็นอี้หยาง ซินอวี่ก็ได้กลิ่นหอมของกุหลาบและสีแดงเต็มห้อง
ซินอวี่มองไปรอบๆ
บ้านทั้งบ้านถูกเติมเต็มแต่งแต้มด้วยกุหลาบ ชั่วขณะนึงซินอวี่คิดว่าตัวเองเดินเข้าประตูผิด แต่เห็นรูปแต่งงานของเธอกับอี้หยางแขวนอยู่บนผนัง เธอก็รู้ว่าเข้าถูกบ้านละ
"นี่.." ซินอวี่นึกถึงคำพูดของสตาฟฟ์ที่บอกว่าอี้หยางจัดเตรียมทุกอย่างด้วยตัวเองและรอเธอจนถึงตีสองเพื่อจะเซอร์ไพรส์​
'นี่คือเซอร์ไพรส์​ที่เมื่อวานอี้หยางเตรียมไว้ให้ฉัน ? '​
กลิ่นหอมรวยรินของดอกไม้ลอยเข้าสู่โพรงจมูก ภาพกุหลาบตูม กุหลาบบานละลานตาราวกับทะเลดอกไม้
ซินอวี่ยืนงงเหมือนหลงทิศ รู้สึกได้ถึงจังหวะหัวใจที่เต้นอยู่ในอก ดวงตาของซินอวี่ไม่รู้ว่ากุหลาบดอกไหนทำให้มันเกิดความรู้สึกแบบนี้ขึ้นบ้าง หรืออาจเพราะร้อนใจเร่งรีบกลับบ้าน ไม่อย่างนั้นหัวใจจะเต้นรัวเร็วแบบนี้ได้ไง?
'ทำไมมันแอบเชยจัง'​
ซินอวี่หันไปมองอี้หยางบอก "เมื่อคืนฉันมีเรื่องติดพันล่าช้า ฉันลืมไม่ได้บอกนายทำให้นายต้องรอนาน ฉันขอโทษ"
ซินอวี่เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์​ของอี้หยางในกระเป๋า จัดการที่หน้าจอสองครั้ง เงยหน้าถาม "นายกำลังจะไปทำงานเหรอ?"
"ใช่" อี้หยางมองซินอวี่ครู่หนึ่งก่อนตอบ
"แต่วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเรานะ" ซินอวี่โชว์หน้าจอมือถือขึ้นมาตรงหน้าอี้หยาง
อี้หยางดูซินอวี่เปลี่ยนวันที่ในโทรศัพท์​ของเขาเป็นเมื่อวาน
"นายกำลังจะไปไหน" ซินอวี่ถาม
อี้หยางหัวเราะเบาๆ พลางตอบ"วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเราฉันจะไปที่ไหนได้ล่ะ?"
ซินอวี่เก็บโทรศัพท์​ใส่มืออี้หยางแล้วเดินไปตามทางเดินกุหลาบ กลีบกุหลาบสองสามกลีบพัดปลิวน้อยๆ ทุกย่างก้าว
ซินอวี่ถูกอี้หยางรวบตัวไปกอดแน่นจากทางด้านหลัง ลมหายใจอุ่นร้อนคลอเคลียอยู่ข้างใบหู
"ฉันขอโทษ ฉันผิดเองที่ทำให้เธอรอนาน ยกโทษให้ฉันนะ" อี้หยางกระซิบ

.
.
.
.
.
[ งือออออออ เขิน อยากมีคนมาทุ่มเทให้มั่ง]

>>123 กรี๊ดด เค้ากอดกันแล้วๆๆ ตอนนี้ซึ้งมาก รอต่อนะค้า^^

ว้ายยยยย น่ารักกกก

อี้หยางนี่พออ่านความในใจของซินอวี่ได้แล้ว กลายเป็นผู้ที่น่าสงสารเลย

น่ารักอะ

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 65
.
.
.
.
.
ความอ่อนโยนของอี้หยางทำให้ซินอวี่ประหลาดใจ ลมหายใจอุ่นร้อนที่อ้อยอิ่งอยู่ในหู และเสียงทุ้มต่ำที่เอ่ยคำขอโทษ ใจของซินอวี่พลันสั่นสะท้านหวั่นไหวด้วยคำของอี้หยาง
ในความทรงจำของซินอวี่ อี้หยางไม่เคยอ่อนโยน ไม่ค่อยพูดหรือพูดก็น้อยคำมาก เรื่องโรแมนติกก็เพิกเฉย
ชายผู้ไม่พูดมากและไม่เข้าใจความโรแมนติก วันนี้เตรียมบ้านที่เต็มไปด้วยดอกกุหลาบรอเธออย่างอดทนจนถึงตีสองเพื่อจะเซอร์ไพรส์​ในวันครบรอบแต่งงาน แถมยังวางศักดิ์ศรี​ลูกผู้ชายลง ยอมรับว่าเขาผิดและขอให้เธออภัย
ความอึดอัดคับข้องใจที่เคยได้รับในอดีต ในที่สุดก็ดูเหมือนจะได้รับการชดเชยแล้ว
"นายว่าอะไรนะ"
"ฉันบอกว่าที่ผ่านมาฉันผิดเอง ฉันขอโทษที่อคติกับเธอทั้งคำพูดและการกระทำ ได้โปรดอภัยให้ฉันนะ"
ถึงแม้ซินอวี่จะหันหลัง มองไม่เห็นสีหน้าและแววตาของอี้หยาง แต่จากน้ำเสียงที่เขาพูดก็รู้สึกได้ว่าเขาจริงจังไม่ได้พูดแบบผ่านๆ
ซินอวี่เม้มริมฝีปาก​ รู้ว่าไม่ควรหันไปคิดบัญชีเก่าแต่ก็ยังปากไวขุดเรื่องเก่ามาพูด "ตอนแรกที่ฉันแต่งกับนาย นายเมินฉัน แม่ก็ไม่ชอบฉัน ตอนตรุษจีนนายพาฉันไปหาคุณปู่ ตอนขากลับนายไล่ฉันลงจากรถให้ฉันหาทางกลับเอง ฉันโกรธนายจนร้องไห้ นายมันน่ารังเกียจจริงๆ!"
พูดจบซินอวี่ก็เงียบไปแป๊บนึงก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ นัยน์ตาแดงก่ำบอก "แต่นายไม่ต้องขอโทษ ที่ผ่านมาไม่ใช่ความผิดของนาย"
ซินอวี่คิดในใจ 'ตอนนั้นฉันไม่ชอบนาย นายก็ไม่ชอบฉัน เราสองคนไม่มีอะไรติดค้างกัน'​
อี้หยางบอก "ไม่ นี่เรื่องสำคัญ ฉันไม่เอาใจใส่ภรรยาที่ชอบฉันมากว่า 2 ปี ฉันไม่เคยใจเย็นและพูดกับเธออย่างจริงจังเพื่ออยู่กันแบบดีๆ ไม่เคยสนใจเธอ ไม่เคยถามเรื่องชีวิตหน้าที่การงานของเธอ เธอคงเศร้าและเสียใจเพราะสามีอย่างฉันไม่ทำหน้าที่ให้ดี  ถ้าเธอให้อภัย ต่อไปฉันจะทำหน้าที่สามีให้ดีที่สุด จะดูแลเธออย่างดี จะเอาใจใส่เธอ รักเธอ จะไม่ทำผิดต่อเธออีกแม้แต่นิดเดียว เธอให้โอกาสฉันอีกครั้งได้มั้ย?"
นานมาแล้วที่ไม่มีใครพูดคำว่ารักแล้วทำให้ซินอวี่รู้สึกหวานล้ำและอบอุ่นได้อย่างนี้
แต่ซินอวี่ก็อดที่จะต่อต้านขัดขืนอยู่นิดๆ ไม่ได้ เลยถาม "งั้น.. นาย.. บอกได้มั้ยว่านายชอบฉันตรงไหน"
อี้หยางบอก "เพราะเธอทำให้ฉันรู้ว่า จงอย่าเชื่อในสิ่งที่ตาเห็นและได้ยินน่ะสิ กับบางคนต้องใจเย็นๆ แล้วพิจารณามองภาพรวมทั้งหมดให้ดี"
ซินอวี่คิดตาม พอได้มาอยู่กับฉันแล้วอี้หยางก็พบว่าฉันเป็นคนยังไงน่ะเหรอ อืม ก็เป็นไปได้แหะ เหมือนที่ในนิยายชอบเขียนกันว่าพอฝ่ายหญิงทำอะไรประหลาดๆ ท่านประธานป่าเถื่อนก็ถูกใจ 'เธอดึงดูดความสนใจของฉันสำเร็จแล้ว'​ อะไรแบบนั้นสินะ
อี้หยางหัวเราะเสียงต่ำ
ซินอวี่ถาม "หัวเราะอะไร ฉันกำลังคิดว่าจะไม่ยกโทษให้นายนะ!"
อี้หยางบอก "ฉันรอเธอตัดสินใจอยู่ เธอจะให้โอกาสฉันให้อภัยฉันรึเปล่า"

ซินอวี่รู้สึกเหมือนมีปิศาจน้อยสองตัวตบตีกันอยู่ในใจ
ฝั่งนางฟ้าก็ ดูอี้หยางพูดเข้าสิ เธอกำลังคิดอะไรอยู่ เร็วเข้ารีบให้สัญญากับเขาสิ โอ๊ย~ กระชากใจสุดๆ
ฝั่งนางมารก็ ไม่มีใครที่ไหนเค้าจะมารักและตามใจเธอง่ายๆ หรอกนะ กันตัวเองออกมา อย่าไปให้อภัยเขาง่ายๆ!
นางฟ้าว่า แต่ดูการเซอร์ไพรส์​ของอี้หยางสิ เตรียมทุกอย่างเอง รอจนถึงตีสอง ไม่เห็นความจริงใจของเขาเหรอ?
นางมารย้อน ผู้ชายฉลาดพูดไง อี้หยางร่ำรวยมีอิทธิพลจะตาย กุหลาบพวกนี้กระดิกนิ้วทีเดียวก็ได้มาแล้ว ซูซินอวี่ สงบใจไว้! จริงจังหน่อย อย่าถลำลึกเกินไปนัก
นางฟ้าบอก แต่อี้หยางเคยทำเรื่องพวกนี้ซะเมื่อไหร่ เขายอมรับความผิดและขอโทษ แถมสัญญาจะรักและปกป้อง ไม่หวั่นไหวซาบซึ้งใจบ้างเหรอ
นางมารโต้ ผู้ชายมีคนไหนพูดคำสวยหรูหวานหูไม่เป็นบ้าง อย่างเธอเองก็ไม่ใช่พูดว่า 'สามี~ฉันรักนาย'​จนติดปากหรอกเหรอ
.
.
.
.
.
[ โอยยยย ยัยนางมาร อิจฉาที่สามีเค้ารักเค้าหลงใช่มั้ยเนี่ย ]​

โทษนะโม่งสปอยล์ แต่พักหลังนี้เล่าละเอียดจนเนื้อเรื่องแทบไม่ขยับเลยอ่า 😂😂

>>129 ทนอีกนิดน๊า ผ่านตรงนี้ไปแล้วเเดี๋ยวเรื่องเดินหน้ารวดเร็วเลยจ้า

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 66
.
.
.
.
.
ซินอวี่หมุนตัวกลับ เธอต้องการเห็นสีหน้าและแววตาอี้หยาง แล้วเริ่มพูด "แม้ว่าฉันจะประทับใจกับสิ่งที่นายพูดมาก แต่ถ้าฉันบอกว่าไม่ยกโทษให้ นาย..."
อี้หยางชิงบอก "ไม่สำคัญหรอก เธอรู้ดีว่าที่ฉันพูดไปมันไม่ใช่แค่ลมปาก"
ตาประสานสบตา ซินอวี่มองเห็นสิ่งที่สะท้อนอยู่ในดวงตาของอี้หยาง มันมีแต่เธอเท่านั้น  พอได้เห็นตัวเองในดวงตาอี้หยางซินอวี่ก็ตระหนักถึงความพ่ายแพ้และในวินาทีนั้น อี้หยางก็ถือโอกาสจูบที่ริมฝีปากซินอวี่ มันเป็นจูบที่อ่อนโยนมาก หัวใจดวงน้อยๆ ของซินอวี่สูบฉีดอย่างแรง ซินอวี่ค่อยๆ หายใจอย่างระมัดระวัง
ชั่วครู่ต่อมาซินอวี่ถูกปิดกั้นการมองสบตากับดวงตาของอี้หยาง ในความมืดซินอวี่สัมผัสได้ถึงรสชาติที่อ่อนโยนของเขา มือที่สั่นนิดๆ ของอี้หยางกำลังปิดตาของเธอ  อี้หยางประหม่า!  รู้อย่างนี้แล้วหัวใจซินอวี่ก็เต้นเร็วขึ้นอีก
จูบครานี้ยังไม่ได้ไปต่อลึกซึ้งถึงไหนต่อไหน เพราะไม่นานทั้งสองก็แยกจากกัน
อี้หยางพยายามควบคุมลมหายใจ ทว่าหัวใจของเขายังคงเต้นเร็วอย่างควบคุมไม่ได้ อี้หยางลอบมองซินอวี่ที่แข็งค้างไปชั่วครู่นึงก่อนจะจ้องมองเขาโดยไม่พูดอะไร ซินอวี่ก้าวเข้ามายืนบนเท้าของอี้หยางก่อนจะเขย่งปลายเท้าจูบเขาอย่างหนักหน่วง
ผลของแรงปะทะทำให้อี้หยางต้องก้าวเท้าถอยหลังโดยไม่รู้ตัว อี้หยางเหลือบมองพื้นห้องกลัวจะไปเหยียบโดนกุหลาบที่ให้ซินอวี่จนยืนได้ไม่มั่นคงเสียหลักล้มลงไป ซินอวี่ช่วยดึงอี้หยางออกจากกุหลาบที่เรียงรายล้อมรอบพลางถามอย่างเป็นห่วง "นายโอเคมั้ย?" กุหลาบมีหนามไม่ใช่เรื่องตลกเลย
อี้หยางบอก ไม่เป็นไร ให้คนมาลิดหนามออกไปหมดแล้ว
ซินอวี่มองก้านกุหลาบเห็นว่าไม่มีหนามแล้วจริงๆ
อี้หยางพูดต่อ ดอกไม้พวกนี้จะได้ไม่ทำเธอเจ็บ
ซินอวี่กะพริบตาทำท่าจะพูดอะไรบางอย่าง แต่โทรศัพท์​อี้หยางดังขึ้นมาเสียก่อน เป็นคนขับรถที่รออยู่ข้างล่างโทรมา อี้หยางรับ ซินอวี่ตะโกนเข้าไปในโทรศัพท์​ วันนี้เป็นวันครบรอบวันแต่งงานของเรา เขาจะไม่เข้าบริษัทค่ะ
ซินอวี่มองอี้หยาง อี้หยางหัวเราะเบาๆ แล้วพูด "อืม วันนี้ฉันไม่เข้าบริษัท" อี้หยางวางสาย ซินอวี่ทวน
"วันนี้นายพูดว่า ต่อไปนายจะทำหน้าที่สามีที่ดี จะดูแลฉันอย่างดี จะใส่ใจฉัน รักฉัน และจะไม่ทำผิดต่อฉันอีก งั้นฉันจะเชื่อนายชั่วคราวและจะดูความตั้งใจของนาย ถ้านายทำไม่ได้...."
อี้หยางพูดต่อให้ "จะหย่ากับฉัน"
ซินอวี่พยักหน้า".... ใช่! ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของนาย"
อี้หยางบอก" ได้ รอดูความตั้งใจของฉันเลย"
ตกลงกันแล้วซินอวี่ยังสงสัย นี่ฝันไปรึเปล่า เมื่อผู้ชายเย็นชามีคนที่เขาชอบนี่มันต้องอ้อมไปอ้อมมาขนาดนี้เลยหรือ
ซินอวี่คันหัวใจยุบยิบ แต่ก็รู้สึกไม่ดีที่จะแสดงความเจ้าคิดเจ้าแค้นต่อหน้าอี้หยาง ทว่าอดจะยกยิ้มมุมปากเผยให้เห็นความรื่นเริงบันเทิงใจเล็กๆ ไม่ได้
ซินอวี่คิด ให้หย่าก็ไม่หย่า ตอนนี้ตกมาอยู่กำในมือฉันแล้ว แถมยังแสดงเจตนารมณ์​โต้งๆ งี้ด้วยต่อไปนายจะไหวมั้ยเนี่ย

วันครบรอบแต่งงานปีนี้ ซินอวี่ได้บ้านที่เต็มไปด้วยดอกกุหลาบ ตอนดินเนอร์ชมวิว 360° สุดหรูที่ชั้นดาดฟ้าสูงสุดของแมนชั่น ซินอวี่ได้แหวนเพชรก้นแก้วไวน์แดงที่ดื่ม เป็นแหวนแต่งงานที่ไม่เหมือนใครซึ่งอี้หยางสั่งปรับแก้ทำใหม่โดยเฉพาะ พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน เสียงไวโอลินดังขึ้น อี้หยางคุกเข่าสวมแหวนให้ซินอวี่

ซินอวี่นั่งเหม่อมองแหวนทั้งวันจนอันหย่าหมั่นไส้เพราะเรียกสามรอบสี่รอบก็ไม่ได้ยิน อันหย่าตัดพ้อ มานั่งมองแหวนทั้งวันต่อหน้าฉัน ทั้งๆ รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน พี่น้องเค้าทำกันแบบนนี้เหรอ ทำไมเป็นคนแบบนี้นะซูซินอวี่! ซินอวี่ร้อนตัวเลิ่กลั่กบอก อะไรนะได้ยินไม่ชัด ทุกอย่างแล้วแต่อันหย่า เชื่อใจอันหย่า อันหย่าว่าได้ยินไม่ชัดหรือไม่ได้ฟังกันแน่ ถ้าตามใจเดี๋ยวแคนเซิลงานของผู้กำกับซูซะเลย ไม่ต้องไปกองถ่งกองถ่ายมันละ ซินอวี่บอกไม่ได้สิ ร่วมงานกันมานานแล้วนะ อันหย่าเข้าสู่โหมดจริงจังบอกซินอวี่ไปออกกองถ่ายหนังครั้งนี้ อันหย่าจะไม่ไปด้วย ให้ซินอวี่เอาผู้ช่วยไปแทน มีอะไรก็โทรมา เรื่องนี้ซินอวี่รับบทนางเอก หานเสี้ยวเป็นพระเอก ลั่วเจี๋ยต้องไปด้วยแน่ อันหย่าไม่อยากเจอ
ุผู้ช่วยเคาะประตูบอก พี่ซินอวี่มีคนมาส่งดอกไม้..
พูดยังไม่จบอันหย่าก็สั่งอย่างเกรี้ยวกราดบอก โยนทิ้งไปซะ! ผู้ช่วยอึ้งก่อนจะพยักหน้าจำใจส่งกุหลาบแสนสวยลงไปนอนในถังขยะ
.
.
.
.
.

>>129 ไม่เป็นไรจ้าา ชอบบบ

>>131 ขอบคุณนะคะ สนุกมาก อุตส่าห์สละเวลามาเล่าให้อย่างละเอียด ชอบค่า ติดตามต่อนะคะ🥰

ขอบคุณค่ะ สนุกมาก เล่าละเอียดดี ชอบมากค่ะ

อี้หยางบทจะรักคือ....

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 67
.
.
.
.
.
ห้องทำงานอี้หยางที่ตึกอี้กรุ๊ป ผู้ช่วยที่ไปส่งดอกไม้เข้ามารายงานแบบกระอักกระอ่วน คุณอี้ ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พอประชาสัมพันธ์​รับไปก็ทิ้งขยะทันที พอผมถาม เธอก็บอกว่าคุณนายอี้สั่ง แถมยังบอกอีกว่่าดอกไม้ที่ถูกส่งมาช่วงนี้จะโดนโยนทิ้งทั้งหมด
อี้หยางงง ซินอวี่ไม่พอใจอะไร เขาทำอะไรผิด
ตอนบ่ายจ้่าวปินมาขอกลับก่อนเวลาบอกจะรีบไปของซื้อขวัญง้อแฟน อี้หยางถามจะรู้ได้ไงว่าแฟนโกรธเรื่องอะไร จ้าวปินว่า ถามตรงๆ เลยสิ แต่ยังไงก็ต้องซื้อของขวัญไปง้อก่อนเสมอ พออีกฝ่ายใจเย็นลงแล้วค่อยถาม
วันนั้นอี้หยางกลับบ้านวิลล่าพร้อมของขวัญ เจอปู่ถามถืออะไรมาน่ะ พอรู้ว่าอี้หยางซื้อของขวัญให้ซินอวี่ ปู่กับแม่ก็ดีใจ ต้นไม้เหล็กออกดอกออกผล พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกแล้ว พูดพร้อมกันว่า หลายชาย/ลูกชายที่งี่เง่ามีใจแล้วจริงๆ ความหวังอยากอุ้มหลานของคุณปู่คงจะเป็นจริงเร็วๆ นี้ล่ะ แล้วปู่กับแม่ก็คุยกันจริงจังจะให้เรียนประถม ม.ต้น ม.ปลาย วิทยาลัย ไปต่างประเทศที่ไหนเมื่อไหร่ต้องวางแผนให้ดี อี้หยางฟังแล้วก็คิดจะพูดอะไรสักอย่างแต่สุดท้ายก็ไม่พูดแล้วเดินขึ้นห้องไป
ซินอวี่มาส์กหน้าไปพลางนั่งอ่านบทหนังหนาปึ้กฆ่าเวลาอยู่ในห้อง อี้หยางวางของขวัญไว้บนโต๊ะแบบที่ว่าถ้าซินอวี่เงยหน้าขึ้นมาปุ๊บเจอปั๊บ แต่ซินอวี่ก็ยังคงก้มหน้าก้มตาอ่านบทจริงจังพลิกหน้าต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าจะหยุด อี้หยางคิดตั้งแต่เข้าห้องมาซินอวี่ยังไม่ยิ้มให้สักครั้ง แถมยังไม่พูดอะไรกับเขาด้วย สงสัยจะโกรธมาก อี้หยางเลยหยิบของขวัญส่งให้บอก ให้เธอ ซินอวี่รับมาเปิดดูเป็นสร้อยคอแบรนด์ดังราคาเป็นล้าน ด้วยมีชนักปักหลังเรื่องลืมวันครบรอบแต่งงาน ซินอวี่ก็แอบกลัวคิดจนหัวหมุนว่า วันนี้เป็นวันสำคัญอะไรอีกถึงให้ของแพงขนาดนี้
อี้หยางถามตรงๆ ไม่โกรธแล้วเหรอ
ซินอวี่งงตาแตก โกรธอะไร ทำไมต้องโกรธ
อี้หยางก็ว่า ถ้าไม่โกรธทำไมถึงทิ้งกุหลาบที่ส่งไปให้ล่ะ
ซินอวี่งง ส่งมาให้?  กุหลาบ? หมายความว่าไง นายส่งกุหลาบมาที่สตูดิโอให้ฉันเหรอ
อี้หยางพยักหน้า
ซินอวี่ถาม 999 ดอก?
อี้หยางพยักหน้าอีก
ซินอวี่ดีใจมากแต่คิดในใจ ไม่ จะให้รู้ไม่ได้ว่านี่มันมีน้ำหนักในใจมากแค่ไหน แค่ได้กุหลาบก็ตื่นเต้นดีใจขนาดนี้ต่อไปมีหวังโดนข่มตายแน่
ซินอวี่ปั้นหน้าวางท่าถาม นั่น นายให้ฉันเหรอ ทำไมไม่บอกก่อนล่ะ
อี้หยางบอก ฉันแนบการ์ดไว้ในกุหลาบ
ซินอวี่ไม่ได้สนใจ คิดว่าหนึ่งในบรรดาพวกที่ตามจีบอยู่ส่งมา แต่ในใจคิด ฉันต้องพูดถึงคนมาตามจีบ นายจะได้รู้สึกร้อนใจและรู้ว่าฉันก็มีค่าไง
อี้หยางขมวดคิ้วถาม คนมาตามจีบ?
ซินอวี่เล่นใหญ่ไปเกินเบอร์มากกกกกกก
บอก "ใช่สิ ฉันเป็นดารานะ สวยด้วย ก็ต้องมีผึ้งมีผีเสื้อมากมายตามตื๊อตามจีบสิ" ซินอวี่นิ่งคิดแล้วเพิ่มอีกคำ "ทุกวันด้วย!"
อี้หยางได้ยินความในใจทุกอย่างเลยพูดเอออวยว่า "งั้น ฉันก็เป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลก" โดยสีหน้าไม่เปลี่ยนสักนิด
ซินอวี่พยักหน้าบอก ถ้านายส่งดอกไม้ให้ฉันอีก ให้คนส่งบอกไป​เลยว่าส่งให้ฉัน และฉันก็จะสั่งไว้เหมือนกันว่าให้รับแล้วเอาเข้าไปวางในห้องทำงานได้เลย

หลังคุยกับอี้หยางคืนนั้น ห้องทำงานของซินอวี่ก็มีแต่กุหลาบที่ได้รับมา ทั้งดอกตูมบ้าง บานบ้างเต็มออฟฟิศ หลายวันเข้ากลิ่นกุหลาบหอมฟุ้งก็กระจายไปทั่วสตูดิโอ อันหย่าเหน็บอี้หยางว่าปิศาจทุนนิยม แล้วถามซินอวี่เรื่องเจียงเหนียน ซินอวี่บอกให้เจียงเหนียนพักงานไปก่อนแล้วปรึกษาอันหย่าว่าอยากให้เจียงเหนียนไปเรียนต่อต่างประเทศเพื่ออนาคตของเจียงเหนียนเอง อันหย่าคิดตามว่าซินอวี่พูดถูก แต่มันก็แล้วแต่เจียงเหนียนจะตัดสินใจ ยังไงซะอันหย่าจะช่วยคุยให้ แล้วเตือนซินอวี่กองถ่ายหนังจะใกล้เปิดกล้องแล้วนะ เตรียมตัวพร้อมยัง อันหย่าล้อ ทำไม ทนสามีไม่ไหวแล้วเหรอ ซินอวี่ถลึงตาตอบ ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นแบบนี้มันดีหรือไม่ดี แล้วเปลี่ยนเรื่องถามถึงแฟนๆ อันหย่า อันหย่าบอกเลิกหมดแล้วตอนนี้โสด ส่วนลั่วเจี๋ย ตัดทิ้งไปได้เลย ไม่เจอกันอีกยิ่งดี ไม่ทันขาดคำ ผู้ช่วยมาเคาะประตูบอก พี่อันหย่ามีผู้ชายชื่อลั่วเจี๋ยมาขอพบ ซินอวี่กล่อมจนอันหย่ายอมไปเจอ โดยอันหย่าถือกีตาร์ ส่วนซินอวี่ถือไม้เบสบอลเข้าไปคุยที่ห้องรับรองแขก กะว่าถ้าคุยกันไม่รู้เรื่ิิองจะฟาดเลย ลั่วเจี๋ยขอรับผิดชอบ อันหย่าบอกไม่ต้อง ลั่วเจี๋ยไม่พอใจมาก ซินอวี่ขอตัวหลบฉากออกมาเพราะดูออกว่าลั่วเจี๋ยมีใจ ส่วนอันหย่าก็มีท่าทีแตกต่างไปจากตอนที่อยู่กับหนุ่มคนอื่นๆ ชัดเจน แต่ไม่รู้สองคนคุยกันยังไงเพราะลั่วเจี๋ยไม่ส่งดอกไม้มาอีกเลย
.
.
.
.
.

>>136 เกลียด อันหย่าเธอเอาน้ำใจอี้หยางฉันไปทิ้ง

>>135 อี้หยางเป็นผู้ชายที่แสดงความรู้สึกไม่เก่ง
ใจอี้หยางไม่ได้มีใคร สนใจแต่เรื่องงาน
ก่อนหน้านี้ที่จะหย่าคือ รำคาญความรักที่มากจนเกินไปเฉยๆ
แต่พอซินอวี่เปลี่ยนไป ไม่รักไม่สนใจ
อี้หยางเลยอารมณ์​แบบคนหวงของอะ
แต่งงานกับเขาแล้วต้องสนใจเขาสิ
ที่แอบยื่นมือเข้าช่วยหลายหนก็ไม่เคยบอก
พอเริ่มรู้จักที่จะแสดงความรู้สึกรักใคร่ออกมาจากใจมันก็เลยขาดๆ เกินๆ ไปมาก

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 68
.
.
.
.
.
หลังจากนั้นไม่นานรายการวาไรตี้ที่ซินอวี่และเจียงเหนียนไปออกก็ได้รับออกอากาศ​ ชาวเน็ตสนใจการยืมเงินของเจียงเหนียนจนเป็นประเด็นทายาทรุ่นที่ 2 ส่วนเรื่องของซินอวี่ไม่ค่อยมีคนสนใจพูดถึงมากนัก
รายการวาไรตี้จบ ละครที่ซินอวี่เล่นคู่กับหานเสี้ยวก็ออนแอร์ต่อทันที แค่ตอนแรกก็ดังเปรี้ยงปร้างได้รับคำชมถล่มทลายทั้งพระ-นาง
วันเดียวกันนั้นเองผู้กำกับซูโทรมาหาซินอวี่ ขอพบเป็นการส่วนตัว ผู้กำกับบอกมีการเปลี่ยนตัว​นักแสดงบทพระรอง เพราะคนเดิมที่วางไว้ให้คิวไม่ได้ ซึ่งคนที่จะมารับบทพระรองแทนคือ เซี่ยชี ผู้กำกับรู้ว่าซินอวี่กับเซี่ยชีไม่ถูกกันเลยมาถามซินอวี่ก่อน
ซินอวี่ถาม หมายถึงถ้าฉันไม่เห็นด้วย คุณจะเปลี่ยนเซี่ยชีออก?
ผู้กำกับบอกว่า ใช่
ซินอวี่เงียบใช้ความคิด เซี่ยชี นี่ซินอวี่ก็เคยคิดจะดีด้วยอยู่แต่หลังจากกันซีนงานถ่ายปกนิตยสารกับซินอวี่ แล้วไปเลือกซู่เว่ยอินแทนครั้งนั้นก็เป็นอริกันมาตลอด ซินอวีีเห็นสีหน้าลำบากใจของผู้กำกับเลยตัดสินใจบอกแล้วแต่ผู้กำกับ ถ้าเห็นว่าเซี่ยชีเหมาะกับบทนี้ ดีกับหนัง ก็เซ็นสัญญาเลย ยังไงซะทักษะการแสดงของเซี่ยซีก็ดีมากจริงๆ
ผู้กำกับซูตบต้นขาบอก รู้อยู่แล้วว่าซินอวี่ไม่ใช่คนใจแคบ จากนั้นก็ว่าวันมะรืนจะมีงานเลี้ยงฉลองละครเรื่องที่ซินอวี่กับหานเสี้ยวเล่น ซินอวี่เป็นนางเอก ต้องไปนะ ซินอวี่ตอบ โอเคค่ะ ไปแน่ ไม่ต้องห่วง
พอซินอวี่กลับไป เซี่ยชีก็เดินออกมาจากห้องข้างๆ เซี่ยชีมาคุยเรื่องบทกับผู้กำกับตั้งแต่เช้าแล้วคิดว่าซินอวี่คงไม่ให้เขาเล่นแน่แต่ดันผิดคาด
ผู้กำกับบอกนอกจากจะให้เล่นแล้วยังชมว่าเซี่ยชีมีทักษะการแสดงที่ดีด้วยนะ เมื่อไหร่จะมองซินอวี่ในแง่ดีบ้าง
เซี่ยชีก็ว่า 2 ปีก่อนตอนเขาเป็นนักแสดงหน้าใหม่เพิ่งเข้าวงการ ซินอวี่เคยเปลี่ยนบทเขาจากนักแสดงสมทบตัวที่ 2 เป็นนักแสดงสมทบตัวที่ 3...
ผู้กำกับหัวเราะบอก เข้าใจผิดแล้ว นายจะโกรธก็ได้นะ แต่ลองนึกดูว่าคนที่เล่นบทรองในตอนนั้น ตอนนี้ไปอยู่ที่ไหนแล้ว ตอนนั้นซินอวี่มาพูดให้เปลี่ยนบทนายจากตัว 2 เป็นตัว 3 ก็จริง แต่คิดว่าฉันจะเปลี่ยนบทง่ายๆ แค่เพราะฟังคนอื่นพูดเหรอ เธอวิจารณ์​ให้ฟังว่าทั้งอิมเมจและสายตาของนายเหมาะกับบทตัว 3 มากกว่า ฉันเลยตามดูนาย 2-3 วัน ให้ลองใส่ชุดและแสดงให้ดู แล้วมันก็เป็นแบบที่เธอบอกจริงๆ ฉันสงสัยมาตลอดว่าผิดใจกันเรื่องอะไร ไม่คิดว่าจะเป็นเพราะเรื่องนี้
เซี่ยชีที่เพิ่งได้รู้ความจริงมองบทในมืออย่างบื้อใบ้ วิญญาณ​หลุดออกจากร่างไปแล้ว

ที่งานเลี้ยงฉลองละคร ซินอวี่เริ่มเมา ถือแก้วไวน์ขอบคุณทุกคนตัวต่อตัว ตอนแรกก็ยังพูดจารู้เรื่องอยู่ แต่พอเวลาผ่านไปก็เริ่มไม่รู้ว่าตัวเองกำลังพูดอะไร ซินอวี่พิงไหล่หานเสี้ยวบอก "พี่หาน ฉันขอบคุณพี่จริงๆ พี่รู้มั้ยก่อนหน้านี้ไม่มีนักแสดงชายคนไหนเต็มใจจะเล่นกับฉันเลย พวกเค้าคิดว่าถ้ามาเล่นกับฉัน พวกแฟนๆ จะน้อยลง พี่หานพี่เป็นนักแสดงชายคนแรกที่เต็มใจเล่นกับฉัน เป็นผู้ชายคนเดียวที่..."
ซินอวี่ดื่มจนแก้มแดง นัยน์ตาพร่ามัว ริมฝีปากแดงระเรื่อเผยอนิดๆ ได้กลิ่นน้ำหอมแนวดอกไม้และแอลกอฮอล์​จากระยะรอบตัว
ซินอวี่พูดจบก็ผลักหานเสี้ยวออกไปเกี่ยวแขนผู้กำกับซูแทนพลางพูด "ผู้กำกับซู ขอบคุณที่ครั้งนี้... เลือกให้ฉันเป็นนางเอกทั้งที่มีอุปสรรคยุ่งยากมากมาย สำหรับคนที่เชื่อในตัวฉันอย่างไม่มีเงื่อนไขอย่างคุณ ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง ไม่ต้องห่วงนะคะ เราร่วมงานกันครั้งหน้า คุณจะรุ่งพุ่งฉลุยแน่!"
คำพูดจาเปิดเผยเสียงดังและไม่จริงจังอะไร ทว่าซินอวี่เมาแล้ว พูดไม่ชัด เซไปเซมา แทบจะยืนไม่ไหว
ผู้กำกับบอก โอเค โอเค ฉันเข้าใจเธอดี ไม่ต้องดื่มแล้ว รีบกลับไปพักเถอะ แล้วผู้กำกับก็เรียกผู้ช่วยซินอวี่ให้มาประคองซินอวี่ไว้แล้วถามว่า อันหย่ายังไม่มาเหรอ?
ผู้ช่วยส่ายหน้าบอก อันหย่าติดธุระปลีกตัวมาไม่ได้
หานเสี้ยววางแก้วไวน์พูด "ผมพากลับเอง ผมอยู่ที่เดียวกับซินอวี่"
"ใช่ๆ พวกเธออยู่ตึกเดียวกันนี่นา งั้นก็ไปเถอะ"
ผู้กำกับซูไม่ได้คิดอะไร ซูซินอวี่ก็วางใจเห็นหานเสี้ยวเป็นเพื่อนที่ไว้เนื้อเชื่อใจ​ได้
ผู้ช่วยซินอวี่ตัวเล็กจึงประคองซินอวี่อย่างยากลำบาก ผู้ช่วยของหานเสี้ยวก็เป็นผู้ชายไม่สะดวกจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือ หานเสี้ยวมองประตูแล้วตัดสินใจยื่นมือออกไป
.
.
.
.
.

>>139 ขอบคุณค่า มาต่อแล้วๆๆ หานเสี้ยวอย่าทำไรนางเอกน้าาา

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 69
.
.
.
.
.
ทันทีที่มือของหานเสี้ยวเพิ่งจะแตะแขนของซินอวี่ ก็มีใครบางคนยื่นมือมาจับแขนซินอวี่ออกไป ซินอวี่ที่ปวกเปียกป้อแป้ถูกดึงเข้าไปสู่อ้อมกอดกว้าง เดิมก็มึนหัวอยากอ้วกอยู่แล้วพอมาถูกดึงไปมาสองรอบก็รู้สึกแย่ยิ่งขึ้นไปอีก ซินอวี่ลืมตาแล้วพยายามเงยหน้าขึ้นเห็นคางกับสันจมูกโด่งๆ ที่คุ้นเคย และริมฝีปากที่เม้มแน่นดูไม่ค่อยสบายใจนัก ซินอวี่มึนหัวมากแต่รู้สึกได้ว่าคนๆ นี้ดูคล้ายอี้หยาง

เอ่อ คนคนนี้ไม่ได้ดูคล้ายอี้หยาง เขาคือ อี้หยาง!

อี้หยางมี wine bureau ที่โรงแรมวันนี้ ก่อนงานจะเลิกเขาได้ยินว่าห้องจัดเลี้ยงข้างๆ กันมีสตาฟฟ์กองถ่ายละครเรื่องที่ซินอวี่เล่นมาจัดงานเลี้ยงฉลองกันอยู่ เขาเลยออกจากงานมา เห็นซินอวี่มีผู้ช่วยตัวน้อยพยุงออกมาพอดี ซินอวี่เดินเซและมีหานเสี้ยวอยู่ข้างๆ อี้หยางหน้ามืดครึ้มรีบก้าวเท้าไปข้างหน้าดึงซินอวี่เข้าสู่อ้อมแขน แย่งตัวออกมาจากการดูแลของหานเสี้ยวด้วยสายตาเอาเรื่อง อี้หยางมองหานเสี้ยวอย่างไม่พอใจพลางพูดเสียงเย็น "ภรรยาของผม ไม่ต้องรบกวนคุณหานหรอก"
หานเสี้ยวอึ้ง ย้ายสายตาจากอี้หยางไปยังซินอวี่ที่อยู่ในอ้อมแขน
ซินอวี่มองอีกทีรู้แล้วว่าเป็นอี้หยางจริงๆ จึงยิ้มเอามือรั้งคออี้หยางราวกับไม่มีใครอยู่ตรงนั้นแล้วถูจมูกอย่างรักใคร่ถาม "นาย....ทำไมมาอยู่นี่ได้?"
ความใกล้ชิดสนิทสนมที่เกิดขึ้นทำอี้หยางตะลึงไปครู่หนึ่ง ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดใบหน้า กลิ่นของน้ำหอมผสมกับไวน์อ่อนๆ บนร่างกายของซินอวี่ แก้มขึ้นสีกุหลาบ อุณหภูมิ​ที่พุ่งขึ้นสูงทำให้อี้หยางรู้สึกคันยุบยิบ ลูกกระเดือกขยับขึ้นลง พอรู้สึกตัวก็กอดเอวซินอวี่ไว้
อี้หยางถาม ทำไมดื่มขนาดนี้
ซินอวี่บอก มีความสุข...
อี้หยางพูด ดึกแล้ว กลับกันเถอะ
ซินอวี่พยักหน้า ทิ้งศีรษะลงบนไหล่อี้หยาง อี้หยางจับซินอวี่ด้วยมือข้างเดียวและกอดเธอไว้จากด้านข้าง ทว่ายังไม่จากไป
อี้หยางมองหานเสี้ยว ไม่ได้ต้องการข่มแต่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "ผมเชื่อว่าคุณหานเป็นคนมีเหตุผลและมีวิจารณญาน​ เป็นผู้มีการศึกษารู้จักคำนึงถึงความถูกต้อง เหมาะสม ซื่อสัตย์ และความละอาย บางอย่างอาจจะทำแล้วไม่ผิดกฎหมาย แต่บางอย่างก็เกี่ยวกับศีลธรรมจรรยาซึ่งไม่พึงกระทำ ผมหวังว่าคุณหานจะยังคงรักษาตนอยู่ในขอบเขตของศีลธรรมจรรยาที่ดีงาม
หานเสี้ยวหน้าบึ้งไม่พูดอะไร ได้แต่มองอี้หยางเดินออกไปพร้อมซินอวี่ในอ้อมแขน
สตาฟฟ์โรงแรมเห็นหานเสี้ยวก็ตื่นเต้นมากก่อนจะกล้าๆ กลัวๆ เข้ามาขอลายเซ็น หานเสี้ยวเพิ่งเจอเรื่องขุ่นใจจึงตอบปฏิเสธอย่างสุภาพแล้วจากไป
.
.
.
.
.

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 70
.
.
.
.
.
ในรถเต็มไปด้วยกลิ่นของน้ำหอมและไวน์ซึ่งเมื่อผสมรวมกันแล้วก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ซินอวี่ที่เมามากก็ป่วนมาก เดี๋ยวบอกหนาวเดี๋ยวบอกร้อนจนต้องเปิดหน้าต่าง ร้องเพลง ขยับตัววุ่นวายย้ายไปย้ายมาอยู่บนตัวอี้หยาง
อี้หยางหน้าบึ้งถาม ซูซินอวี่ เธอดื่มไปมากขนาดไหนเนี่ย?
ซินอวี่มองอี้หยางแบบเบลอๆ เห็นรอยย่นตรงหว่างคิ้วและดวงตาที่มองมาอย่างไม่เป็นมิตรก็พูดอย่างเสียใจ นายดุฉัน
อี้หยางถาม ทำไมฉันต้องดุเธอ
ซินอวี่ก็ว่า นายตะโกนใส่ฉัน
อี้หยางพูดเสียงต่ำบอก "...ฉันไม่ได้ตะโกนใส่เธอ ต่อไปดื่มให้น้อยหน่อย"
ซินอวี่พิงบนตัวอี้หยาง "แน่นอน ช่างเป็นวันที่มีความสุข ดื่มมากไป 2 แก้ว... อี้หยางนายชอบฉันมั้ย?"
"ฉันไม่ชอบเธอเมื่อไหร่?"
"งั้นทำไมนายต้องเรียกฉันทั้งชื่อทั้งแซ่เลยล่ะ"
อี้หยางประหลาดใจ
"ดูคู่อื่นเค้าสิ เค้าเรียกกัน เบ๊บ เบบี๋ ที่รัก แล้วดูนาย 'ซูซินอวี่! ซูซินอวี่!' ฉันเป็นภรรยานายหรือศัตรูนายกันแน่?"
"...ฉันเรียกเธอแบบนั้นเมื่อไหร่กัน"
"ยังไม่ยอมรับอีก นายเรียกฉันแบบนั้นแหละ 'ซูซินอวี่! เธอดื่มไปมากเท่าไหร่เนี่ย?'​ ทำฉันกลัวแทบตายแล้ว"
อี้หยางใบ้กิน "...แล้วเธออยากให้ฉันเรียกยังไง"
ซินอวี่บอก "ต่อไปนี้ห้ามเรียกฉันทั้งชื่อและแซ่อีก เรียกแค่ 'ซินอวี่'พอ มา ไหนลองเรียกให้ฟังหน่อย"
อี้หยางเรียก" ซินอวี่"
ซินอวี่ไม่พอใจบอก "ไม่ใช่แบบนั้น! เอาใหม่!"
อี้หยางบอก "เธอเมาแล้ว อย่าโยกตัวไปมา นั่งลงแล้วทำตัวดีๆ"
ซินอวี่งอแง "นายหมดความอดทนกับฉันแล้วใช่มั้ย?"
อี้หยางบอกเปล่า
ซินอวี่เลยว่า "งั้นลองเรียกอีกที"
อี้หยางรู้สึกไม่ควรต่อปากต่อคำกับคนเมาเลยตามใจเรียก "ซินอวี่"
"ไร้อารมณ์​!"
อี้หยางลดโทนเสียงลง "ซินอวี่"
"เสียงแข็งไป ไม่หวานเลยสักนิด ดูคู่อื่นๆ เค้าสิ สุดที่รักอย่างงี้"
"ซูซินอวี่!"
ซินอวี่จ้องอี้หยางแล้วดวงตาก็ฉายประกายวาบบอก "รู้แล้ว!"
ก่อนอี้หยางจะได้ถามซินอวี่ว่ารู้อะไร ซินอวี่ก็จับหน้าเขาแล้วขยับตัวเข้ามาจูบ ริมฝีปากสัมผัสกัน อี้หยางได้กลิ่นน้ำหอมผสมไวน์ หัวใจเต้นรัวเร็ว อี้หยางรู้สึกหวานล้ำ
ซินอวี่ถาม หวานมั้ย?
อี้หยางตอบอย่างโง่งม หวาน
ซินอวี่บอก นั่นชื่อฉัน  [[[ ตรงนี้เล่นคำว่า  Sweet =หวาน /ที่รัก  ]]]​
อี้หยางหัวเราะเสียงนุ่มเรียก "ซินอวี่"
ซินอวี่พึงพอใจเลยนั่งดีๆ พิงอกอี้หยางบอก "จากนี้ไป นายเรียกฉันแบบนี้ อย่าเรียกทั้งชื่อทั้งแซ่อีกนะ"
อี้หยางที่เพิ่งได้สติจากการจูบก็ยิ้มบอก "ได้"
รถถึงแมนชั่น อี้หยางอุ้มซินอวี่คนเมาจอมป่วนขึ้นข้างบน พออุ้มซินอวี่มานอนบนเตียงได้ ก็จะถอดชุดให้ ซินอวี่จะได้นอนสบายหน่อย
ซินอวี่กึ่งหลับกึ่งตื่นถาม "นายทำอะไรอะ"
อี้หยางบอก ถอดชุดให้เธอ
ซินอวี่สงสัย แล้วทำไมนายไม่ถอดชุดนายอะ
อี้หยางบอก นอนเถอะ เธอเมามาก พักให้ดี
ซินอวี่ที่นอนอยู่บนเตียงดึงไทด์อี้หยางถาม แล้วนายอะ?
อี้หยางมองแก้มแดงๆ ปากแดงระเรื่อของซินอวี่แล้วตอบ "ฉันจะดูแลเธอ"
"ดูแลฉัน"
"อืม ฉันจะเฝ้าเธอไว้"
ตาสบตา มืออยู่ใกล้กัน ซินอวี่หายใจรดใบหน้าอี้หยาง อี้หยางกลับไม่ได้กลิ่นไวน์ ประสาทสัมผัส​รับรู้ได้เพียงกลิ่นหวานล้ำเย้ายวนใจที่ปลุกอารมณ์ความปรารถนาวาบหวามตามธรรมชาติให้ตื่นขึ้นมาเท่านั้น
"อี้หยาง" ซินอวี่เรียก "นายชอบให้ฉันเรียกทั้งชื่อและนามสกุลแบบนี้มั้ย"
"เธอจะเรียกฉันยังไงก็ได้ที่เธออยากเรียก" อี้หยางบอก
ซินอวี่ยิ้ม  ปากแดงจิ้มลิ้ม ดวงตาทอแววนุ่มนวล ชวนให้คนใจเต้นไม่เป็นจังหวะ "งั้น ฉันเรียก 'สามี'​ นายชอบมั้ย"
อี้หยางไม่ตอบ
ซินอวี่จับตรงเนคไทด์อี้หยางแล้วดึงเขาลงมากัดหยอกเย้าริมฝีปากล่าง อี้หยางแข็งค้างจ้องซินอวี่ แววตาพลันดำมืด
ครู่นึงผ่านไป ซินอวี่ก็เหนื่อย ผละออกจากอี้หยาง ทิ้งตัวนอนลงบนเตียงพลางพูดพึมพำ "น่าเบื่อ นอนดีกว่า"
อี้หยางยืนอยู่ข้างเตียง สายตามองจ้องซินอวี่ถาม "เมาแล้วเป็นแบบนี้เหรอ? "
ซินอวี่ไม่ตอบ แกล้งหลับ
"ไม่ไร้ความรับผิดชอบไปหน่อยเหรอ?" อี้หยางถาม
ซินอวี่ลืมตางงๆ บอก "มะ...."
ไม่มีคำอื่นหลุดออกมาจากปาก เพราะซินอวี่ไม่มีโอกาสได้พูดอีก
ที่นอนยุบตัวลง อี้หยางยื่นมือปิดไฟตรงหัวเตียง
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ได้ยินเพียงเสียงครวญคราง​แผ่วเบา นิ้วมือทั้งสิบสอดประสานกันแน่นอยู่บนหมอน ฝ่ามือขาวนุ่มนิ่มถูกตรึงอยู่ใต้ฝ่ามือใหญ่แข็งแกร่งไม่อาจหนีรอดไปได้แม้แต่น้อย
.
.
.
.
.
[[[ ฉันมายินดีให้กับอี้หยาง //ปาดน้ำตา กระซิกๆ ]]]

>>142 กรี๊ด ในที่สุด 555

>>142 อี้หยางกินของหวานแล้วว

>>142 กรี๊ดด จุดพลุไฟๆๆ ในที่สุดๆๆ

กรี๊ดดดดด้วย

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 71
.
.
.
.
.
ซินอวี่ตื่นมา แฮ้งค์ เวียนหัว ปวดหัว คลื่นไส้ อาเจียน อ่อนเพลีย ปวดเมื่อยเนื้อตัวไปทั่วร่างไล่ตั้งแต่ขากรรไกรลงไปถึงข้อเท้า ขยับตัวไม่ได้ แต่ก็พยายามไถตัวขึ้นมานั่งตรงหัวเตียง หลังจากรู้สึกอึดอัดไม่สบายกายกว่า 20 นาที ซินอวี่ถึงได้สติรู้ตัว
อี้หยางจับเธอกินไปแล้ว
แต่นั่นไม่สำคัญ ที่สำคัญคือเมื่อวานเธอเมา
เมาแล้วมีอะไรกับเขา
ซินอวี่ค่อยๆ นึกประโยคที่พูดกับอี้หยางเมื่อวานออกทีละประโยค
'ดูคู่อื่นเค้าสิ เค้าเรียกกัน เบ๊บ เบบี๋ ที่รัก แล้วดูนาย'​
'ต่อไปนี้ห้ามเรียกฉันทั้งชื่อและแซ่อีก เรียกแค่ 'ซินอวี่'... '​
'เสียงแข็งไป ไม่หวานเลยสักนิด ดูคู่อื่นๆ เค้าสิ สุดที่รักอย่างงี้'​
'ฉันเรียก 'สามี'​ นายชอบมั้ย'

ซินอวี่รู้สึกร้อนผะผ่าวไปทั้งร่างกาย อยากจะพุ่งลงทะเลมุดหัวไปอยู่ใต้น้ำเหลือเกิน
น้ำตาที่ไหลออกมาเมื่อคืนมันเพราะไวน์พาไปแท้ๆ
งี่เง่าชะมัด ทำไมคนเราเมาแล้วต้องทำอะไรโง่ๆ ด้วย
ภาพเหตุการณ์​เมื่อคืนไหลผ่านเป็นฉากๆ
เบ๊บ? เบบี๋? ที่รัก? ซินอวี่สะบัดศีรษะ พูดอะไรแบบนั้นออกไปได้ไง

มีเสียงดังออกมาจากนอกห้อง ซินอวี่รีบมุดหัวลงไปใต้ผ้าห่ม ทำเป็นนอนหลับ
อี้หยางที่หน้าแดงกว่าปกติเล็กน้อยไม่รู้ว่าเป็นเพราะฮีทเตอร์หรือเพราะอะไรอย่างอื่นที่พูดออกมาไม่ได้ ถือยาเดินเข้าห้องมา ซึ่งยานี้ต้องทาทุกๆ 12 ชม. ประสิทธิภาพ​ดีเห็นผลเร็ว เพราะถ้าเห็นผลช้าแล้วซินอวี่ไม่หายใน 2-3 วันนี้ เขาต้องโดนซินอวี่โมโหใส่แทนแน่ๆ
อี้หยางค่อยๆ ยกผ้าห่มขึ้น ผ้าปูยุ่งเหยิง ​ร่องรอยช้ำที่ปรากฏ​ให้เห็นทั่วบริเวณกระดูกไหปลาร้าก็เพียงพอที่จะแสดงถึงความบ้าคลั่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานได้เป็นอย่างดี
'น่าอายชะมัด!!! ฉันจะเอาหน้่าไปไว้ที่ไหน?!  ไม่! ฉันจะไม่ตื่น! มันน่าอายเกินไป!!! เอามีดมาแทงกันดีกว่า!
ซินอวี่อ้ำอึ้งพูด "ฉ ฉันอยากนอนต่อ ไม่ต้องปลุกนะ"
อี้หยางเห็นซินอวี่ฝังหน้าอยู่ในหมอน กล้ามเนื้อเกร็งแน่น ก็แววตาไหวระริกด้วยความรู้สึกเบิกบานใจ
อี้หยางเกือบจะหลุดหัวเราะออกมา แต่เขารู้ว่าภรรยาเป็นพวกมีความภาคภูมิใจ​ในตัวเองสูง ถ้าเขายังอยู่ เกรงว่าซินอวี่จะอึดอัดหายใจไม่ออกตาย
"งั้นเธอนอนต่อ ฉันเอายาทามาให้ วางไว้บนโต๊ะนะ ถ้าเธอตื่นแล้วอย่าลืมทายา อาหารก็พร้อมอยู่ในครัวแล้ว ตื่นแล้วก็กินได้เลย ฉันต้องไปบริษัทก่อน มีอะไรก็โทรมานะ"
มีเสียงฮึมฮำดังออกมาจากหมอน
อี้หยางหัวเราะเบาๆ แล้วออกจากห้องไป ให้พื้นที่ส่วนตัวกับซินอวี่
ได้ยินเสียงประตูปิด ซินอวี่ถึงลุกขึ้นมองประตูที่ปิดไปอย่างโล่งใจ
ซินอวี่เอื้อมมือไปหยิบยาทาที่อี้หยางวางไว้ตรงโต๊ะข้างเตียง แล้วก้มลงมองร่องรอยบนร่างกายไปพลางก่นด่าอี้หยางที่ไม่รู้จักควบคุมแรงซะบ้างไปด้วย ทายาแล้วซินอวี่ก็ได้แต่หวังว่ายาจะได้ผลดี ร่องรอยสีกุหลาบจะได้หายไวๆ
กว่าจะทายาเสร็จก็ต้องใช้ขี้ผึ้งในตลับไปเกือบหมด ซินอวี่ด่าอี้หยางเป็นร้อยรอบ ทันทีที่หย่อนเท้าลงจากเตียง ความเจ็บปวดก็แล่นขึ้นมาอีกระลอก อี้หยางงงงงงงงไปตายซะ
อาหารในครัวยังคงร้อนอยู่ แต่ซินอวี่รู้สึกไม่สบาย ทานอะไรไม่ลง ได้แต่ดื่มยาแก้แฮ้งค์ที่อี้หยางเตรียมให้ รสชาติหวานอร่อยอยู่ และแม้ว่าจะไม่ค่อยสบายท้องนักแต่สักพักซินอวี่ก็รู้สึกหิว มองอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างพึงพอใจ ด้วยอาชีพดารานักแสดง ต้องดูแลร่างกายให้ดี ซินอวี่แทบจะไม่เคยกินอาหารอย่างมีความสุขเลย บางทีอาจเพราะการใช้ร่างกายอย่างหนักหน่วงเมื่อคืนนี้ วันนี้จึงต้องกินเพิ่มเติมพลังให้มาก

ซินอวี่คิดถูก
ผู้ชายเป็นอะไรที่งี่เง่าปัญญาอ่อนและเต็มไปด้วยสัญชาตญาณ​สัตว์ป่า
ทั้งสองคนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง
"อย่ากัดตรงคอ... ฉันต้องไปออกกองในอีก 2-3 วัน..."
ลมหายใจอุ่นร้อนเอ่อรดอยู่ตรงคางซินอวี่ แววตาอี้หยางปกคลุมด้วยแรงปรารถนา ถามอย่างโง่งม "อีก 2-3 วัน?"
ถามแบบนี้บนเตียง มีปัญหาเหรอ?
"... จะ จำไม่ได้"
"งั้น ฉันไม่สน"
"อืม..."
มีความสุขกับปัจจุบัน ใครเค้าสนใจอนาคตกันเล่า

วัดถัดมาซินอวี่นั่งมองรอยจูบที่กระจัดกระจายแต่งแต้มไปทั่วคอในกระจกแล้วหน้าก็ถูกย้อมเป็นสีแดงตั้งแต่ลำคอจรดใบหู
"ไอ้ลูกหมา คืนนี้ฉันจะไม่ให้นายได้ทำอย่างที่ต้องการหรอก!!"
ทว่าชายผู้ซึ่งบังคับใจตนเองได้มาหลายปี ไม่อาจใช้สมองคิดอะไรได้อีกต่อไป
ซินอวี่เข้าใจบทเรียนนี้ลึกซึ้งถึงกระดูก
.
.
.
.
.

>>147 โอ๊ยย อี้หยางง ชอบๆๆๆ555

>>147 อี้หยางๆๆๆๆ

>>147 อี้หยาง ทำไมเป็นคนแบบนี้555

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 72
.
.
.
.
.
วันต่อมา ซินอวี่สวมหมวก แว่น ผ้าพันคอปลอมตัวเต็มยศออกจากแมนชั่นไปสตูดิโอ ซินอวี่มักจะแต่งตัวแบบนี้เพื่อหลบปาปาราซซี่ ไม่ให้เป็นจุดสนใจมากนัก ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไปในออฟฟิศ อันหย่าก็ตามเข้า​มาถาม หายไปไหนมาตั้งหลายวันเนี่ย แล้วใส่ผ้าพันคอทำไม ไม่ร้อนรึไง
ซินอวี่บอก "ไม่ ไม่ร้อน ช่วงหลายวันนี้ไม่ค่อยสบายน่ะ"
อันหย่านั่งดูซินอวี่เซ็นเอกสาร ผ้าพันคอขยับเลื่อนลงเล็กน้อย อันหย่าตาไวถาม "บนคอเธอนั่น...อะไรน่ะ? "
ซินอวี่แถต่อ "เอ่อ... ภูมิแพ้น่ะ" อันหย่าขยับเข้ามาดูใกล้ๆ ก็รู้ว่ารอยอะไรเลยบอก "เห๊อะ อย่ามาแถหน่อยเลย" ซินอวี่ยิ้มแหย สองคนคุยเรื่องเจียงเหนียนต่อ อันหย่าบอกเจียงเหนียนขอคุยกับซินอวี่ โดยซ้อมเต้นรออยู่ที่ห้องฝึกซ้อม ซินอวี่เข้าไปกล่อม แนะนำให้เจียงเหนียนไปเรียนต่อ กลับมาแล้วถ้ายังอยากทำงานในวงการ ด้วยพื้นฐานครอบครัวแล้วก็ไม่ยาก เจียงเหนียนตัดพ้อบอก" พี่ซินอวี่ ดูแลผมเหมือนผมเป็นเด็กเสมอเลย" ซินอวี่บอก "ไม่ใช่นะ เหมือนน้องชายต่างหาก บอกมาเลยว่าคิดยังไง ไม่ต้องกดดัน ทำสิ่งที่นายอยากทำ" เจียงเหนียนบอกจะไปเรียน ให้พี่ชายจัดการทุกอย่างแล้ว บินอังคารหน้า ซินอวี่ก็เลยว่า อังคารหน้าจะไปส่ง

วันที่เจียงเหนียนบินไปเรียนต่อ ซินอวี่มาส่งบอกตั้งใจเรียนให้ดี ถ้ากลับมาแล้วยังอยากเซ็นสัญญา​ก็มาสตูดิโอพี่นะ ทุกคนรออยู่ เจียงเหนียนขอกอดลา ซินอวี่อ้าแขนกอดอย่างอบอุ่นตบหลังเจียงเหนียนบอก โอเค ไปขึ้นเครื่องได้แล้ว เจียงเหนียนบอก ผมจะตั้งใจเรียนให้หนัก เติบโตเป็นคนที่โดดเด่นและแข็งแกร่ง​ไวๆ ถึงตอนนั้น ถ้าอี้หยางไม่ดีกับพี่ หรือถ้าพี่ไม่ชอบอี้หยางแล้ว รับผมไว้พิจารณา​สักคนนะ?

เจียงเหนียนเดินจากไป เหลือเจียงหวายกับซินอวี่ เจียงหวายเรียก "คุณซู ขอบคุณที่มาส่งเจียงเหนียน ให้ผมไปส่งคุณมั้ย?"
ซินอวี่ยิ้มปฏิเสธ​บอก ไม่รบกวนคุณเจียง คนขับรถรออยู่ กลับเองได้
เจียงหวายพูด อย่าคิดมาก แค่ขอบคุณที่ดูแลเจียงเหนียนดีเฉยๆ ซินอวี่ก็บอก ไม่เลย เจียงเหนียนเป็นศิลปินในสตูดิโอ คุณเจียงไม่ต้องเกรงใจ
เจียงหวายก็ว่า คุณซูทำเหมือนผมเป็นอสูรร้ายไปได้ ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ผมร่วมมือกับตระกูลอี้ สุภาพบุรุษ​ไม่เอาเปรียบผู้อื่น ยิ่งไปกว่านั้น คนอย่างเจียงหวายมีทั้งเงินและอิทธิพล ผมจะสนผู้หญิงที่แต่งงานแล้วทำไม แค่สงสัยใครรู้เกี่ยวกับตัวคุณนายอี้ อยากคุยกับคุณนายอี้ เรื่องเสน่ห์ของคุณนายอี้เท่านั้น?
ซินอวี่ก้าวถอยหลังเล็กน้อยบอก แหม จะไปเทียบกับเสน่ห์ของคุณเจียงที่ล่อทั้งผึ้งและผีเสื้อได้ยังไง คุณมีทั้งเงินและอิทธิพลจะมีคนรักลับๆ ก็ไม่แปลก ผู้หญิงที่ชอบสามีฉันก็มีไม่น้อยแต่เทียบกับคุณไม่ติดเลย อ้อ ฉันได้ยินเรื่องระหว่างคุณเจียงกับคุณซู่แต่ไม่ได้ยินข่าวใหม่ๆ เลย พูดถึงเรื่องนี้ ไม่ได้เจอคุณซู่เว่ยอินนานแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง
เจียงหวายถาม คุณไม่รู้เหรอ?
ซินอวี่งงหนัก ฉัน? นี่มันเกี่ยวข้องกับฉันเหรอ?
เจียงหวายเห็นท่าทางซินอวี่ก็ว่า คุณไม่รู้จริงๆ นั่นแหละ เพราะคุณซูไม่รู้ก็เลยคิดว่าผมรักใคร่ผูกพันกับคุณซู่ใช่มั้ย ซู่เว่ยอินคิดเสมอว่าลูกชายเธอคือลูกของคุณอี้ ก็เลยไปโรงพยาบาลตรวจ DNA  หลังตรวจ เจอผู้อาวุโสอี้กับคุณนายอี้เลยกลายเป็นเรื่องใหญ่ถึงสถานีตำรวจ ผลจากตำรวจบอกว่าไม่ใช่ลูกของอี้หยาง ซู่เว่ยอินยอมแพ้ อย่างไรก็ตามเกี่ยวกับความเข้าใจผิดที่เกิดขึ้น ผู้อาวุโส​อี้ไม่พอใจมาก แบนหลายช่องทาง จนตอนนี้ในวงการก็ยังไม่มีใครกล้าร่วมงานกับซู่เว่ยอิน
ซินอวี่ดัก ไม่ใช่เรื่องนี้คุณเจียงเป็นคนจัดเตรียมหรอกเหรอ ซู่เว่ยอินเป็นคนของคุณ คุณคงไม่บอกเรื่องนี้กับฉันโดยไม่มีเป้าหมายแน่
เจียงหวายบอก คุณซู่กับผมไม่ได้ใกล้ชิดกันอย่างที่คุณคิด เราไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ
ซินอวี่งง เพราะเดิมซู่เว่ยอินมีความหมายกับเจียงหวายมากและเจียงหวายก็ใจกว้างพอ เป็นพ่อที่ดีโดยไม่ถามว่าใครเป็นพ่อที่แท้จริงของเด็กด้วยซ้ำ แต่ไหงกลับกลายเป็นว่าไร้ความปราณี​ได้ถึงเพียงนี้
เจียงหวายบอก ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวกลับก่อน เอาไว้เจอกันโอกาสหน้า
.
.
.
.
.

เจียงหวายร้ายอ่ะ

>>152 เจียงหวายนี่แบดบอยตัวจริงเสียงจริง
ให้อารมณ์เหมือนพวกมาเฟียฮ่องกงเลย

ส่วนอี้หยางนี่แบบโคตรจืด
วันๆ ทำแต่งาน แถมไม่ค่อยดื่มด้วย
จืดสมเป็นพระรองจริงๆ

ละตกลงเป็นลูกใครเหรอ มีเฉลยไหม

>>154 มีจ้ะ ในบทต่อไป

https://youtu.be/dyRsYk0LyA8

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 73
.
.
.
.
.
เจียงหวายกลับบริษัท ส่งเจียงเหนียนไปเรียนต่อแล้ว การร่วมมือทางธุรกิจกับตระกูลอี้ก็เป็นไปด้วยดี
ุ้ผู้ช่วยมากระซิบ คุณซู่เว่ยอินมาขอพบ คราวนี้เจียงหวายยอมให้พบ เว่ยอินถาม ไหนว่าจะหาตัวพ่อของลูกให้ เจียงหวายบอก หาให้แล้ว เป็นพนักงานโรงแรม เจอกล้องวงจรปิดตอนนั้นแล้ว ไปถามมาตัวต่อตัว ฝ่ายนั้นก็ยอมรับ เธออยากได้ข้อมูลติดต่อมั้ย พนักงานโรงแรม ระดับผู้จัดการ ฐานะปานกลาง ชื่ออะไรนะ คุณฮุย?
เว่ยอินรับไม่ได้บอก ไม่ เป็นไปไม่ได้
เจียงหวายก็ว่า ไม่สำคัญหรอก นี่เบอร์โทรและที่อยู่เขา แล้วเจียงหวายก็วางนามบัตรใบนึงบนโต๊ะ
เว่ยอินมองนามบัตรที่อยู่บนโต๊ะ แต่เธอรู้ตัวดีว่าเธอต้องการอะไร สิ่งที่เธอต้องการ ผู้จัดการโรงแรมเล็กๆ ไม่สามารถให้เธอได้
เว่ยอินตัดสินใจแล้วก็พูดกับเจียงหวายว่า คุณโกหก ฉันไม่เชื่อหรอก คุณไม่หาพ่อให้ลูกฉัน ฉันหาเองก็ได้

พอเว่ยอินเดินออกไป ผู้ช่วยก็เคาะประตูเอาเอกสารมายื่นส่งให้ เป็นผลการตรวจ  DNA
เจียงหวายไม่เปิดดู ผลตรวจไม่สำคัญอีกต่อไป
เจียงหวายหยิบนามบัตรบนโต๊ะขึ้นมา มันไม่ใช่นามบัตรของผู้จัดการโรงแรม
บนนามบัตรอ่านได้ว่า เจียงหวาย
เจียงหวายคิด ซู่เว่ยอินฉลาดเหมือนเคย พ่อที่แท้จริงเหรอ?
เจียงหวายแค่นเสียง เขายอมรับว่าเป็นลูกเขาแล้วยังไง ไม่ยอมรับว่าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขแล้วยังไง
เจียงหวายหยิบผลตรวจ DNA ออกมาแล้วจุดไฟเผา ลุกขึ้นปัดขี้เถ้าบนกางเกงแล้วเดินออกจากห้องรับรองแขกไป

สตูดิโอออกแถลงการณ์​เรื่องเจียงเหนียนไปเรียนต่อ ยังไม่มีกำหนดกลับแน่นอน เป็นข่าวร้อนกันอยู่สองสามวัน แฟนๆ ก็ทำใจได้สุดท้ายข่าวก็เงียบไป

ภาพยนตร์​กำลังจะเริ่มเปิดกล้องถ่ายทำ ซินอวี่ตื่นแต่เช้าบอกลาคุณปู่กับแม่ นั่งรถอี้หยางไปกอง ในรถมีอี้หยางที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับแบบนี้มาเป็นอาทิตย์แล้ว อี้หยางไม่พอใจที่ความสัมพันธ์​กับซินอวี่กำลังเป็นไปด้วยดีแต่ต้องมาแยกจากกันตั้ง 2 เดือน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่มี 'บุคคลอันตราย'​อยู่ในกอง อี้หยางอารมณ์​ดีก็แปลกแล้ว
ซินอวี่พูดปลอบใจ "อย่างมากที่สุดก็แค่สองเดือนเอง สองเดือนแล้วจะกลับมานะ"
อี้หยางบอก "รู้แล้ว"
ซินอวี่ก็ว่า "แล้วทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะ"
อี้หยางทำหน้่่ามืดครึ้มบอก "ซูซินอวี่ ฉันรู้นะว่าพระเอกเรื่องนี้คือหานเสี้ยว อยู่ในกองทำตัวดีๆ  วิดีโอคอลมาทุกคืน แล้วฉันจะหาเวลามาอยู่ด้วยสักสัปดาห์นึง​ อย่าหว่านเสน่ห์ไปทั่วใส่คนที่สามที่สี่ ได้ยินมั้ย"
ซินอวี่กลอกตาคิดในใจ หว่านเสน่ห์​ใส่คนนู้นคนนี้ จำเป็นต้องพูดถึงขนาดนี้เลยเหรอ ฉันก็เลือกนะยะ แต่ปากบอก "ฉันสัญญา ไม่มีสาม ไม่มีสี่ นายเชื่อได้เลย! อย่าโกรธเลยนะ มา จุ๊บหน่อย" ซินอวี่้อ้อนแล้วจือปากยื่นใส่ อี้หยางแค่นเสียง หึ คิดในใจมาไม้นี้อีกแล้ว ไม่เบื่อรึไง แต่ก็อดใจไม่ไหว ก้มศีรษะลงไปจูบ

กองถ่ายอยู่ห่างจากตัวเมือง ใช้เวลาขับรถประมาณชั่วโมงครึ่ง อี้หยางตั้งใจมาส่งซินอวี่โดยเฉพาะ ความสัมพันธ์​ของอี้หยางกับซินอวี่กำลังจะค่อยๆ เป็นที่รับรู้กันในแวดวงอุตสาหกรรม​บันเทิง ถึงจะยังไม่ประกาศต่อสาธารณะ​ แต่ทุกคนก็จะเห็นได้อย่างชัดเจนเอง
เมื่อไปถึงสตาฟฟ์ก็พาซินอวี่กับอี้หยางไปยังโรงแรมที่พัก ซินอวี่สวมหน้ากากกับแว่นตา ถึงล็อบบี้ของโรงแรมเจอแฟนๆ มาดักรอ ใครเดินโผล่เข้ามาพวกแฟนๆ ก็ถ่ายรูปหมดแบบไม่สนว่ารู้จักไม่รู้จัก สตาฟฟ์จะเข้าไปห้ามแต่อี้หยางไม่สนใจปล่อยให้ถ่ายกันตามสบาย บางคนจำได้ว่าสาวที่สวมหน้ากากใส่แว่นคือซินอวี่ก็ตื่นเต้นใหญ่ สตาฟฟ์จัดห้องสวีทที่ดีที่สุดให้ซินอวี่พัก โรงแรมนี้ดีที่สุดใกล้กองถ่าย ทว่าด้วยความที่สร้างมานานแล้ว อุปกรณ์​ข้่าวของเครื่องใช้ก็มีตำหนิตามกาลเวลา ซินอวี่ไม่คิดอะไรมาก แต่ประธานอี้ไม่ใคร่จะพอใจนัก
"อืม ก็คิดว่าน่าจะโอเคนะ อย่าทำหน้ามุ่ยสิ ยังไงก็อยู่แค่ 2 เดือนเอง" ซินอวี่ว่าพลางใช้มือนวดหว่างคิ้วอี้หยาง "ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็กลับเถอะ นายงานยุ่ง ถ้ามีอะไรฉันจะโทรหานะ"
อี้หยางบอกซินอวี่ว่าวันนี้มีงานไม่เยอะ แล้วหันไปถามสตาฟฟ์ว่าผู้กำกับซูอยู่ไหน สตาฟฟ์บอก อยู่ที่กองถ่าย อี้หยางบอก ไม่ หมายถึงพักห้องไหน สตาฟฟ์ตอบแบบงงๆ ห้อง 1409 อี้หยางถามต่อ แล้วนักแสดงคนอื่นพักล่ะ สตาฟฟ์บอก ไม่รู้เพราะทุกชั้นก็มีคนพักทั้งหมด
ซินอวี่เขย่งปลายเท้าพูดเสียงเบาใส่หูอี้หยาง "ฉันเพิ่งถามมา หานเสี้ยวอยู่ชั้น 23 ไม่ต้องห่วง"
ห้องพักซินอวี่อยู่ชั้น 19
แต่ดูคล้ายว่าอี้หยางจะไม่ได้ใส่ใจคำว่า 'หานเสี้ยวอยู่ชั้น 23'  อี้หยางมองไล่เบี้ยกับซินอวี่อย่างเอาเรื่อง "ถามมาแล้ว? เธอถามว่าเขาอยู่ห้องไหนเหรอ"
ซินอวี่หมดคำจะพูด คิดในใจ หึงอีกละ หึงๆๆๆๆ หึงมันทั้งวัน เดี๋ยวนายไปแล้ว ฉันจะไปยืนหน้าห้องหานเสี้ยว แล้ววิดีโอคอลหา ดูสินายจะทำอะไรได้!
อี้หยางพูดไม่ออก "... ซูซินอวี่ เธอ..."
.
.
.
.
.

ตลกซินอวี่ แต่เด็กเป็นลูกเจียงหวายหรอ OMG

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 74
.
.
.
.
.
มีเสียงเคาะประตูขัดจังหวะการสนทนาดังเข้่ามาถึงในห้องนอน เป็นผู้กำกับซูมาทักทายถาม คุณอี้จะมาทำไมไม่บอกล่วงหน้าล่ะ ได้ยินจากเด็กข้างล่างว่าคุณอี้มาส่งซูซินอวี่ด้วยตัวเองผมยังไม่อยากจะเชื่อเลย คุณอี้มีเวลาไปทานอาหารเย็นด้วยกันสักมื้อมั้ย
อี้หยางบอก บังเอิญที่บริษัทไม่ยุ่งแต่เดี๋ยวก็ต้องกลับไปอยู่ดี อี้หยางกอดซินอวี่แล้วมองผู้กำกับพลางพูด "ผู้กำกับซู ผมขอฝากภรรยาไว้กับคุณช่วง 2 เดือนนี้ กรุณาดูแลเธอให้ดีด้วย" ผู้กำกับบอก "มันแน่อยู่แล้ว" อี้หยางกำชับต่อ "สุขภาพเธอไม่ค่อยแข็งแรง ผมเลยจ้างผู้ช่วยอีก 2 คนไว้ดูแล ให้พักที่ห้องถัดไปนะ"
ว่าละอี้หยางก็หันมาก้มตัวลงพูดกับซินอวี่ "เธอไม่ค่อยแข็งแรง อย่าออกไปดื่มไปเที่ยวเล่นเตร็ดเตร่ตอนกลางคืนล่ะ" ซินอวี่กลอกตารอบที่ร้อยบ่นอุบในใจ จะนอนอยู่บนเตียง ไม่ต้องห่วงหรอก ระวังอะไรเบอร์นั้น ฉันอายุตั้งเท่าไหร่แล้ว ยังต้องให้คนอื่นมาดูแลอีกเหรอ

ผู้กำกับซูรับรอง ถึงตารางถ่ายจะแน่นมากแต่คุณอี้วางใจจะถ่ายทำอย่างระมัดระวังที่สุด แล้วผู้กำกับก็ขอตัว
อี้หยางเขกหัวซินอวี่บอก "ตอนกลางคืนถ้าไม่จำเป็นอย่าออกไปไหน เวลาออกไปข้างนอกก็เอาผู้ช่วยไปด้วย นี่มันนอกเมืองนะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ฉันมาไม่ทัน แล้วก็จำไว้ เรื่องวิดีโอคอล ถ้าไม่มีเวลาก็ให้ผู้ช่วย... ซูซินอวี่ ฟังอยู่รึเปล่า คิดอะไรของเธอทั้งวันกันนะ"
ซินอวี่เงยหน้ายิ้มให้อี้หยางบอก "คิดถึงนาย"
อี้หยางเจอหยอดหวานๆ เข้าไปถึงกับพูดไม่ออก
ซินอวี่พูดต่อ "โอเค ไม่ต้องห่วง ฉันจะดูแลตัวเอง นายไม่ใช่ต้องกลับไปทำอะไรที่บริษัทหรอกเหรอ มาเห็นกอง เห็นโรงแรมแล้วนี่ ไม่มีอะไรแล้วก็ไปเถอะ ฉันยังมีหลายอย่างต้องทำ ไม่ส่งนะ"

อี้หยางลงลิฟท์กับผู้ช่วยมาถึงชั้นล็อบบี้ ลิฟท์เปิดเจอหานเสี้ยว อี้หยางไม่ออก หานเสี้ยวไม่เข้า นิ่งกันไปแป๊บหานเสี้ยวถาม คุณอี้จะไปชั้นจอดรถเหรอ อี้หยางไม่ตอบ หานเสี้ยวหลบให้บอกเชิญคุณอี้ไปก่อนเลย

หนังเรื่องนี้ซินอวี่ต้องพลิกบทบาทแบบที่ไม่มีใครเชื่อว่านี่คือซูซินอวี่ ซีนแรกที่ถ่ายจะเป็นฉาก ตัวละครที่ซินอวี่เล่นถูกหานเสี้ยวเอามือปิดปากลากจากข้างถนนเข้าไปในรถแล้วถามว่าเห็นเหตุการณ์​ในคืนนั้นมั้ย ซึ่งตามบทมีต้องฉุดกระชากลากถู มัดมือซินอวี่ด้วย พอผู้กำกับสั่งคัท ผู้ช่วยเข้่าไปแก้มัดปรากฏข้อมือซินอวี่เป็นรอยช้ำสีม่วง ซินอวี่บอกไม่เป็นไร 2 วันก็หายแล้ว สตาฟฟ์เอายามาให้ หานเสี้ยวเข้ามาดูรอยช้ำที่ข้อมือแล้วหน้ามุ่ย ขอโทษที่ทำซินอวี่เจ็บ ซินอวี่ก็ว่า โอ๊ย แผลนิดเดียวเอง ผู้ช่วยเปิดโปง พี่ซินอวี่ หัวเข่ากับขาพี่ก็เจ็บนะ ซินอวี่บอก ทายาก็หาย แล้วหันไปพูดกับหานเสี้ยว เล่นหนังแบบนี้มันก็ต้องมีเจ็บตัวกันบ้างใช่มั้ยคะ?
ซินอวี่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่า หลังเสียงคัท สภาพเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ยุ่งเหยิงแค่ไหน คอเสื้้อร่นต่ำลงมา จนหานเสี้ยวที่อยู่ใกล้ๆ มองเห็นร่องรอยบางอย่างบริเวณใต้กระดูกไหปลาร้า
สีแดง รูปสตอเบอรี่​ ชัดเจนมาก
หานเสี้ยวดวงตามืดหม่น ผงะไปด้านหลังอย่างไม่รู้ตัว

กองถ่ายถ่ายต่อจนถึงเที่ยงคืนจึงเลิกกองแยกย้ายกลับไปพักผ่อนที่โรงแรม ซินอวี่อาบน้ำ กินยาแก้อักเสบที่ผู้ช่วยเอามาให้ มองรอยช้ำแล้วคิด จะให้อี้หยางรู้ไม่ได้ ไม่งั้นโดนดุแน่
ซินอวี่จ่อกล้องแบบให้อี้หยางเห็นแค่ครึ่งหน้า อี้หยางถาม ถ่ายวันนี้เป็นไงบ้่าง ซินอวี่ว่า โอเค สบายมาก ไม่ต้องห่วง สตาฟฟ์ดูแลฉันอย่างกับเป็นบรรพบุรุษ​พวกเขาแน่ะ ไม่มีใครกล้ารังแกฉันหรอก แล้วเผลอร้องโอ๊ย เพราะกำลังทำแผลทายาตรงหัวเข่าอยู่ อี้หยางรีบถาม เป็นอะไร ซินอวี่แถ ไม่มีอะไร เผลอไปเตะบางอย่างน่ะ โอเค ดึกแล้ว เหนื่อย จะนอนแล้ว นายก็นอนไวๆ นะ
ก่อนจะวาง อี้หยางดันได้ยินเสียงคนเคาะประตูห้องซินอวี่เลยไม่วาง
ทางด้านซินอวี่ได้ยินคนเคาะประตูก็รีบวางสำลีและขวดยาบนโต๊ะ ส่วนโทรศัพท์​หงายไว้ อี้หยางได้เห็นแต่เพดาน ทว่ายังคงได้ยินเสียงสนทนาจากนอกห้อง
"อาจารย์​หาน"
อี้หยางหน้าบึ้ง หานเสี้ยว มาหาซินอวี่ดึกขนาดนี้? อี้หยางจะโทรหาผู้ช่วยที่พักข้างๆ ห้องซินอวี่แล้วแต่นึกขึ้นได้ว่าไม่จำเป็นต้องทำเป็นเรื่องใหญ่ คิดได้ละก็เงี่ยหูรอฟังความเคลื่อนไหวที่หน้าประตูอย่างอดทน แต่รอนานแล้วซินอวี่ก็ยังไม่กลับมา อี้หยางเลยต่อสายหาผู้ช่วยห้องข้างๆ
หน้าประตูลั่วเจี๋ยเอายามาส่งให้ ซินอวี่บอก ขอบคุณอาจารย์​หานมาก แต่แผลไม่เป็นไรจริงๆ ที่กองก็ให้ยามาแล้ว ลั่วเจี๋ยเอายากลับไปเถอะ ลั่วเจี๋ยตื๊อให้รับไป ซินอวี่เห็นว่ายืนอยู่หน้าประตูแบบนี้เกิดมีใครถ่ายรูปไว้ได้คงไม่ดีเลยตัดสินใจรับยามา ลั่วเจี๋ยยังอ้ำอึ้ง ซินอวี่เดาว่าเป็นเรื่องอันหย่าเลยเปิดใจพูดตรงๆ ว่าถ้าลั่วเจี๋ยทำให้อันหย่ารักไม่ได้ก็อย่าไปยุ่งกับอันหย่าเลย ลั่วเจี๋ยถามว่าตัวเองมีโอกาสไหม ซินอวี่บอก ถ้าชอบอันหย่าจริงๆ เส้นทางยังยาวไกลนัก ลุยเลย!
.
.
.
.
.

>>159 ขอบคุณค่า เกาะขอบเตียงรอต่อนะค้า🥰🥰

>>157 กำลังสงสัยว่า ถ้าซูเว่ยอินรับนามบัตรจริงๆ คือเจียงหวายคือยอมรับเป็นพ่อมั้ยคะ หรือว่าคิดแล้วว่าจังไงซูเว่ยอินก็ไม่รับ ตัวเองจะยอมรับหรือไม่รับลูกก็ไม่มีความหมาย / แอบสงสารซูเว่ยอิน จจรู้สึกว่าตลคก็เทาๆกันหมด นางจะคิดงี้ ก็ไม่แปลก😭

>>161 เดิมพันกับโอกาสอันน้อยนิดมั้งคะ แต่นิสัยเว่ยอินแล้วคงยาก
เจียงหวายนี่ร้ายสมกับเป็นนักธุรกิจ

>>161 เจียงหวายเคยใช้ผลตรวจ DNAปลอมมาหลอกซูเว่ยอินว่าเด็กเป็นลูกอี้หยางจริง มีหลักฐานให้อี้หยางรับเด็กเป็นลูก สร้างปัญหาระหว่างอี้หยางกับซินอวี้ เพื่อช่วยน้องชายโดยที่ไม่ได้สนใจว่าเด็กเป็นลูกตัวเองหรือไม่ เราเลยคิดว่าการที่นักเขียนเติมเรื่องในส่วนนี้มาเหมือนเพื่อย้ำว่าซูเว่ยอินไม่ได้อยากหาพ่อที่แท้จริงให้ลูก แต่ใช้ลูกเป็นเครื่องมือจับเศรษฐี พอรู้ว่าพ่อเด็กเป็นมนุษย์เงินเดือน ก็ผิดหวังไม่ยอมรับ แล้วก็ทำให้ผู้อ่านมองว่าฝ่าบชายคือเจียงหวายมีความชอบธรรมที่จะไม่ยอมรับลูกที่เกิดกับซูเว่ยอิน เราว่านักเขียนใจร้ายกับผู้หญิงด้วยกันไปนิด ผู้ชายทำอะไรก็ไม่ผิดมีทางออกให้หมดเลย แอบเซ็ง

>>161 ถ้าเว่ยอินหยิบนามบัตร เจียงหวายรับแน่
แต่เจียงหวายก็โหดจริง
มีปมที่เฉลยในตอนพิเศษ
.
.
.
.
.
ที่เจียงเหนียนกับแม่โดนไล่ออกจากบ้าน เพราะตอนนั้นเจียงเหนียนเกิดอุบัติเหตุ​ ไป ร.พ. แล้วกรุ๊ปเลือดไม่ตรง พ่อเลยตรวจ DNA
พอไม่ตรงก็ไล่แม่กับน้องออกจากบ้านไม่ดูดำดูดี
สั่งห้ามเจียงหวายแอบติดต่อเด็ดขาด
เจียงหวายเลยมีคำถามในใจว่า DNA มันสำคัญมากซะจนความรักความผูกพันที่ผ่านมาทั้งหมด ระหว่างพ่อแม่ลูกไม่มีค่าเลยเหรอ

ตอนหลังแม่ตาย
เจียงหวายเจอข่าวที่ ร.พ. นั้นถูกฟ้องเรื่องผล DNA
เจียงหวายเลยแอบตรวจ พ่อ-เจียงเหนียน ใหม่ ผลคือเจียงเหนียนเป็นลูกพ่อจริงๆ
เห็นพ่อเป็นแบบนั้น เจียงหวายเลยคิด DNA ไม่สำคัญหรอก
ถ้าอยากให้เป็นก็เป็น ถ้าไม่อยากให้เป็นก็ไม่มีวันได้เป็น แค่นั้น

เจียงหวายจำได้ลางๆ ว่า 4 ปีก่อนตัวเองเมาแล้วมีอะไรกับผู้หญิงคนนึง ตื่นมาเห็นหน้าก็รู้ว่าเป็นดาราชื่อ ซู่เว่ยอิน
ตอนหลัง เจียงหวายไปจอดรถแอบดูลูกตอนเลิกเรียนที่ ร.ร. ประถม
เว่ยอินที่มารับ เหลือบไปเห็นรถเจียงหวายก็วิ่งตาม
คือ พอลูกโตขึ้นก็หน้าตาคลับคล้ายเจียงหวายมาก ยิ่งมาเห็นรถปุ๊บ เว่ยอินมั่นใจเลยว่า เจียงหวายเป็นพ่อแน่ๆ เลยวิ่งตามมาถาม รู้อยู่แล้วว่าเด็กคนนี้เป็นลูกตัวเองใช่มั้ย
เจียงหวายบอก เคยให้โอกาสแล้วนะ เธอไม่รับมันเอง
เด็กน้อยที่แอบวิ่งตามมาด้วยโพล่งถาม คถณเป็นพ่อผมเหรอ! ทำไมไม่รับผมเป็นลูก!
เจียงหวายว่า เอาไว้ตัวสูงเท่ากันแล้วค่อยมาถามคำถามนี้
เด็กน้อยตะโกนลั่น วันนึง ผมจะไปยืนหน้าคุณ ทำให้คุณสำนึกเสียใจให้จงได้!
.
.
.
.
.

>>164 โหดมากก สงสารเด็กมีปมนะนั่น

สนุกมาก ขอบคุณโม่งสปอยล์จ้า

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 75
.
.
.
.
.
ประตูห้องผู้ช่วยที่อยู่ติดกันเปิดออก ซินอวี่ขอบคุณลั่วเจี๋ยที่มาส่งยาอีกทีแล้วไล่กลับห้อง ซินอวี่หันมาถามผู้ช่วยมีอะไรรึเปล่า ผู้ช่วยบอก คุณอี้โทรมา ให้มาถามว่าจะดื่มนมก่อนนอนมั้ย
ซินอวี่บ่นพึมพำ แค่นั้นทำไมไม่บอกในวิดีโอคอลเลยล่ะ
แต่ซินอวี่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากเซย์กู้ดไนท์แล้วเข้านอน

ลั่วเจี๋ยกลับห้องไปก็เตือนหานเสี้ยวในฐานะผู้จัดการส่วนตัวว่า ซูซินอวี่แต่งงานแล้วแถมคู่สมรสคืออี้หยางด้วย หานเสี้ยวบอกรู้แล้ว ลั่วเจี๋ยบ่น รู้แล้วก็อยู่ห่างๆ ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วหน่อย ดึกแล้ว พักผ่อนเถอะ
หานเสี้ยวถามลั่วเจี๋ย เราทำงานร่วมกันมากี่ปีแล้วนะ ลั่วเจี๋ยบอก 7 ปี หานเสี้ยวทวนเบาๆ 7 ปี แล้วเงียบ ลั่วเจี๋ยถามมีอะไรเหรอ หานเสี้ยวบอก เปล่า แค่ถามดู รีบไปพักผ่อนเถอะ

วันต่อมา ในกองถ่ายซินอวี่แต่งหน้าเสร็จออกมาได้ยินทุกคนคุยกันเรื่องที่หานเสี้ยวเข้าไปคุยกับผู้กำกับซูนานเป็นชั่วโมงแล้ว ซินอวี่ตามไปพบ ผู้กำกับบอก มาพอดีเลย ฉากที่ถ่ายไปเมื่อสองวันก่อนต้องถ่ายใหม่นะ
ซินอวี่ถาม มีเรื่องอะไรเหรอคะ
ผู้กำกับบอก หานเสี้ยวขอถอนตัวจากบทนักแสดงนำด้วยเหตุผลส่วนตัวน่ะ
ซินอวี่ไม่เข้าใจทำไมหานเสี้ยวทำแบบนี้ เพราะเพิ่งเปิดกล้องแท้ๆ ถอนตัวกะทันหันผลกระทบเยอะมาก
หานเสี้ยวมองซินอวี่แล้วบอกว่า เหตุผลส่วนตัวน่ะ แต่ไม่ต้องห่วง ปรึกษากับผู้กำกับซูและแนะนำนักแสดงชายคนอื่นให้แล้ว
ผู้กำกับถอนหายใจบอกให้สองคนคุยกันไปก่อน เพราะเปลี่ยนพระเอกแบบนี้มีหลายเรื่องให้ต้องออกไปจัดการ
ลั่วเจี๋ยเองก็ถอนหายใจ มีเรื่องหลังต้องจัดการอีกเยอะเหมือนกัน ขอตัวก่อน
เหลือหานเสี้ยวกับซินอวี่ ซินอวี่ถามตรงๆ เมื่อวานไม่ใช่เราแสดงเข้าขากันได้ดีเหรอคะ เหตุผลส่วนตัวอะไรที่ทำให้ตัดสินใจถอนตัวจากบทนำ ฉันไม่เข้าใจค่ะ

หานเสี้ยวบอก ในอุตสาหกรรม​บันเทิงนี้มีเซเลบที่ปกปิดเรื่องการแต่งงานเป็นความลับมากมาย ทั้งรักกันแบบลับๆ หย่าแบบลับๆ มันอาจจะเป็นความลับของแฟนๆ แต่ไม่ใช่กับคนในแวดวงเดียวกัน
ซินอวี่เงียบ หานเสี้ยวพูดต่อ รู้มั้ยว่าทำไมฉันถึงไม่เล่นบทที่ต้องใกล้ชิดนักแสดงหญิง
เรื่องสมัยเด็กน่ะ เป็นอดีตที่ไม่น่าพูดถึงเท่าไหร่ ทุกครั้งที่เข้าใกล้ผู้หญิงก็จะพาให้นึกถึงเรื่องนั้นอยู่เรื่อย หลังพบจิตแพทย์​ก็คิดว่าก้าวข้ามมันมาได้แล้วนะ เลยตอบตกลงกับผู้กำกับไป คิดว่าเล่นได้ แต่ก็ไม่
ซินอวี่ถาม "การถ่ายทำเมื่อวานทำให้รู้สึกอึดอัดใจเหรอคะ?"
"เปล่า"
"งั้นทำไม"
"ซูซินอวี่ เธอแต่งงานแล้ว"
ซินอวี่ขมวดคิ้ว
หานเสี้ยวมองแล้วหัวเราะบอก "ฉันอยู่วงการมาหลายปี ไม่มีใครจับจุดบอดเรื่องนี้ของฉันได้ ฉันก็คิดว่าฉันทำได้ดีตลอดหลายปีนะ มันจะถูกทำลายเพราะเธอได้ยังไงล่ะ"
ซินอวี่คล้ายเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ "งั้น ถ้าคุณตัดสินใจแล้วฉันก็เคารพการตัดสินใจของคุณ ถ้ามีโอกาส.."
หานเสี้ยวบอก "เราจะไม่ร่วมงานกันอีก"
"งั้น ขอให้คุณหานสดใสรุ่งโรจน์ต่อไปในอนาคตค่ะ" ซินอวี่เปิดประตูหนีออกไป เจอเซี่ยชีกับผู้ช่วยยืนอยู่หน้าประตู สามคนอึ้งกันแป๊บ ซินอวี่ก็ขอตัว ผู้ช่วยเซี่ยชีอุทานบอก "โอ้พระเจ้า นี่ข่าวใหญ่.."
แต่เซี่ยชีสั่ง ลืมซะ ไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น

ข่าวหานเสี้ยวถอนตัวแพร่ในกองอย่างรวดเร็ว ซึ่งหานเสี้ยวให้เหตุผลว่ามีปัญหาสุขภาพ พอประกาศอย่างเป็นทางการแฟนๆ ก็เสียใจแต่บอกให้หานเสี้ยวพักรักษาตัวให้ดี

นักแสดงที่รับบทนำชายแทนหานเสี้ยวได้เข้ามาร่วมถ่ายทำในอาทิตย์ถัดมา เขามีความสามารถและประสบการณ์อย่างที่หานเสี้ยวบอก แต่ทว่าก็ต้องใช้เวลาปรับตัวอยู่ไม่น้อย อย่างฉากที่ซินอวี่ถ่ายกับหานเสี้ยวเทคเดียวผ่านก็ต้องใช้ประมาณ 2-3 เทคทีเดียว
ไม่รู้เพราะตื่นตะลึงกับพลังในการแสดงของเขาหรือเหตุผลอื่น ช่วงสองสามวันมานี้ซินอวี่รู้สึกเบื่อๆ ไม่ตีกับพวกสตาฟฟ์ เอาแต่นั่งอ่านสคริปต์​เงียบๆ อยู่ในกอง จนผู้กำกับซูเข้ามาถามอย่างกังวลว่า ซินอวี่เป็นอะไรรึเปล่า ดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลย ซินอวี่ยิ้มตอบบอก ไม่เป็นไร แค่ช่วงนี้ไม่ค่อยเจริญอาหารและนอนไม่ค่อยหลับ ไม่กระทบกับกองหรอก
ผู้กำกับก็ว่า ดูพูดเข้าสิ ผมห่วงว่าจะกระทบกับกองถ่ายที่ไหนเล่า โอเคพักผ่อนให้ดีเถอะ ถ้ายังไม่ดีขึ้นจะให้คุณหยุดครึ่งวันแล้วไปตรวจที่โรงพยาบาล
.
.
.
.
.

ท้องมั้ยๆๆ

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 76
.
.
.
.
.
หลังจากนั้นซินอวี่ก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม โชคดีที่ทักษะการแสดงของซินอวี่ไม่ได้เป็นตัวถ่วงการทำงานของกองถ่าย
ซินอวี่ผู้ซึ่งแทบจะไม่ค่อยได้กินอะไร เห็นอาหารที่ผู้ช่วยเอามาให้ก็ทำท่าจะอาเจียนบอก "เอาออกไป ไม่กิน"
ผู้ช่วยเป็นห่วงถาม "พี่ซินอวี่พี่แทบไม่กินอะไรเลยนะ พี่ไม่สบายรึเปล่า"
ซินอวี่ดื้อบอก "สบายดี แค่ไม่อยากอาหารแล้วก็คลื่นไส้ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แค่.."
สายตามองเห็นสตาฟ์ที่กำลังตั้งท้องเดินผ่าน ซินอวี่ใจกระตุกวูบ คำนวณวันนั้นของเดือนอย่างเงียบๆ
ซินอวี่ช็อค ช่วงนี้ซินอวี่ยุ่งจนไม่ได้สนใจอะไร ดูเหมือนว่าประจำเดือนจะไม่มาเดือนหรือสองเดือนแล้ว
ท้อง?
ซินอวี่เอามือจับหน้าท้องจากจิตใต้สำนึก
ไม่ จะให้ใครรู้เรื่องนี้ไม่ได้ ซินอวี่คิดแล้วบอกผู้ช่วย "โอเค ขออยู่คนเดียว เดี๋ยวจะกินทีหลัง"
ซินอวี่เปิดมือถือเช็คอาการบ่งชี้ของคนท้องทันที คิดสักพักซินอวี่โทรหาอันหย่าบอก "ด่วนถึงด่วนที่สุด ทิ้งงานทุกอย่างแล้วมากองถ่ายเดี๋ยวนี้"
อันหย่างง ขอต่อรอง"มีเรื่องอะไรด่วนขนาดนั้น ไปพรุ่งนี้ได้มั้ย ฉันต้อง.."
ซินอวี่บอก" ซื้อที่ทดสอบการตั้งครรภ์​มาด้วย"
อันหย่าตะลึงบอก "กำลังไปด่วนๆ เดี๋ยวนี้เลยจ้ะ"
อันหย่าทิ้งงานทุกอย่างขับรถ 2 ชั่วโมงถึงกองถ่าย ซินอวี่หน้าตาซีเรียส รับที่ทดสอบการตั้งครรภ์​จากอันหย่าเข้าไปทดสอบในห้องน้ำ
ครึ่งชั่วโมงถัดมา อันหย่าเคาะเรียกซินอวี่เป็นรอบที่ 5 ประตูห้องน้ำเปิด ซินอวี่ยิ้มกว้างพูดอย่างมีความสุข "อันหย่า ฉันท้องงงงงง! "
ถึงจะเตรียมใจมาแล้วแต่อันหย่าก็ช็อคถาม "ท้อง? จริงอะ?"
"จริงสิ! 2 ขีด ฉันดูตั้งหลายรอบ ฉันตั้งท้องจริงๆ !"
อันหย่ายิ้มมองท้องแบนๆ ของซินอวี่พลางถาม "โอเค เธอ ซูซินอวี่ เธอท้องกี่เดือนแล้ว"
ซินอวี่บอก ก็นึกว่าที่เบื่ออาหาร คลื่นไส้ อาเจียน อารมณ์​ไม่ดี เป็นเพราะเหนื่อยจากการแสดง ไม่ได้คิดเรื่องท้องเลยจริงๆ
อันหย่าบอกให้รีบโทรหาอี้หยาง ซินอวี่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา​กำลังจะกดโทรแต่คิดได้บอก ไม่ ตอนนี้ยังให้อี้หยางรู้ไม่ได้ ถ้าอี้หยางรู้ บทบาทการแสดงของฉันที่ถ่ายไปทั้งหมดก็ไม่มีประโยชน์​
อันหย่าถามจะไม่บอกอี้หยางจริงอะ
ซินอวี่คิดแล้วคิดอีก คิดแล้วคิดอีก เรื่องนี้ไม่มีบทบู๊นัก ไม่น่าจะกระทบกระเทือน​เบบี๋ในท้อง เหลืออีกเกือบเดือนจะถ่ายจบ จบกองแล้วค่อยบอกอี้หยางก็ยังไม่สาย
ซินอวี่ลูบท้องแล้วยิ้ม "ไม่บอก ฉันต้องการทั้งลูกแล้วก็หนังเรื่องนี้"
กับความฝันของซินอวี่อันหย่าจะทำอะไรได้ได้แต่บอก เอางี้ ระหว่างการถ่ายทำจะมาอยู่เป็นเพื่อน คอยดูแลเป็นพี่เลี้ยงให้อย่างใกล้ชิด อันหย่าไม่วางใจ ไม่กล้าปล่อยให้คลาดสายตา เกิดเด็กในท้องซินอวี่เป็นอะไรขึ้นมาอี้หยางต้องฆ่าอันหย่าแน่
หลังจากนั้นตลอดระยะเวลาการถ่ายทำเกือบ 1 เดือนที่เหลือ ซินอวี่ก็ประสาทเสียเล็กๆ กับการหวาดผวาแบบเว่อร์วังของอันหย่า ทั้งดื่มน้ำก็กลัวสำลัก กินข้าวก็กลัวสำลัก วิ่งวุ่นนู่นี่นั่นอยู่รอบกาย วุ่นวายแทบไม่ได้หลับสงบๆ เลยสักวัน

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย อันหย่าถอนหายใจอย่างโล่งอก ในรถระหว่างเดินทางกลับ อันหย่านั่งหมดแรงอยู่เบาะหลัง ขอบคุณเหล่าบรรพบุรุษ​ที่ถ่ายหนังเสร็จซะที ซินอวี่ถามจะกังวลอะไรขนาดนั้น อันหย่าแหวใส่ ไม่กังวลได้เหรอ ในท้องเธอนั่นมันองค์ชายตัวน้อยแห่งอี้กรุ๊ปนะยะ ซินอวี่หยอก เอ้า แล้วถ้าเป็นองค์หญิงล่ะ
อันหย่าบอก ไงก็เหอะ นี่ลูกคนแรกของอี้หยาง ถ้าผิดพลาดอะไรขึ้นมา ฉันไม่มี​ปัญญา​จะชดใช้ให้นะ
ซินอวี่ก็ว่า พูดอะไรขนาดนั้น แล้วนึกได้ถาม เออ ลั่วเจี๋ยล่ะ อันหย่าบอก ขอเถอะไม่พูดถึงได้มั้ย คนอย่างอันหย่าไม่เหมาะกับลั่วเจี๋ยหรอก ซินอวี่ว่า ไม่ลองจะรู้ได้ไง อันหย่าทำเป็นบอกเหนื่อยละ ขอพักสายตาก่อนนะ ซินอวี่อมยิ้มคิด ดูเหมือนลั่วเจี๋ยจะประสบความสำเร็จอยู่บ้าง "เธอทำงานหนักมาตลอดทั้งเดือนก็พักเถอะ"
ซินอวี่มองไปนอกหน้าต่างพลางพูด "ฉัน...แทบจะรอบอกอี้หยางไม่ไหวแล้ว"
.
.
.
.
.
[แอร๊ยยยยยยยยยส์  จุดพลุ 🎉🎉🎉🎉]

โอ๊ยย อยากให้อี้หยางรู้เร็วๆค่า ขอบคุณมากนะคะ^^

>>169 ใกล้จบแล้วสินะ สนุกมากค่ะ ตามมาตั้งแต่ต้นเลย ^___^

อยากเห็นรีแอคอี้หยางเลยจะหวงขนาดไหน อิอิ

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 77
.
.
.
.
.
อี้หยางสะดุ้งเล็กน้อยราวกับไม่อยากจะเชื่อ เห็นปฏิกิริยาทึ่มทื่อของอี้หยาง ซินอวี่ล่ะสงสัยนักว่าเด็กในท้องเป็นลูกเขาหรือลูกคนป่าที่ไหนแน่
ซินอวี่ย้ำ "ฉันมีลูก ลูกของนาย"

"ท้องเหรอ?" มีเสียงอุทานดังขึ้นขัดความคิดของซินอวี่
คุณปู่คุณแม่ยืนอยู่ตรงบันไดด้วยใบหน้าที่แสดงความประหลาดใจสุดๆ
"จริงเหรอจ้ะ ซินอวี่"
"อื้ม! จริงค่ะ!"
"คุณพ่อคะ หนูบอกแล้ว ตาซ้ายหนูกระตุกถี่ๆ ดูสิคะ นี่ไม่ใช่ข่าวดีหรอกเหรอ?"
"ใช่ ใช่ อย่างที่บอกเลย ฉันเองก็รู้สึกว่าจะมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้น... เรื่องนี้ยิ่งเตรียมตัวเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี"
"ไม่ต้องห่วง หนูจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!" แม่มองซินอวี่อย่างมีความสุขแล้วบอก" อี้หยาง มัวทำอะไรอยู่ตรงนี้ ยังไม่รีบพาซินอวี่เข้าไปข้างในอีก เด็กคนนี้ก็เหลือเกิน.. ทำไมไม่ใส่รองเท้าล่ะจ้ะ? "
สองเท้าซินอวี่ที่เกี่ยวเอวอี้หยางอยู่ค่อยๆ ตกลง
"สามี เท้าฉันเย็นมาก คลุมให้หน่อยสิ"
อี้หยางอุ้มซินอวี่เข้าไปในห้อง วางซินอวี่ลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม​ นั่งหน้าเตียงมองท้องแบนๆ ของซินอวี่
"ฉันกำลังจะมีลูก? "
ซินอวี่จับมืออี้หยางมาวางตรงท้องน้อยแล้วบอก
"คุณอี้คะ คุณกำลังจะเป็นพ่อคนแล้วค่ะ"
ฝ่ามือของอี้หยางแข็งทื่อจนซินอวี่รู้สึกได้ ราวกับว่าเขากลัวจะทำบริเวณนั้นบาดเจ็บ
ลูก.. อี้หยางวางมือตรงหน้าท้องของซินอวี่เบาๆ ไม่กล้าใช้แรงแม้แต่นิด
ซินอวี่ยิ้มมองอี้หยางถาม "คุณอี้ คุณกระวนกระวาย​ใจเหรอ คุณไม่เคยกระวนกระวายใจกับฉันมาก่อนเลยนะ"
อี้หยางยิ้มเอามือเข้าไปใกล้ขึ้นอีกบอก "ไม่ใช่กระวนกระวาย​ใจ แต่ตื่นเต้นต่างหาก"
อี้หยางยืดตัวขึ้นจูบใบหูซินอวี่อย่างนุ่มนวลพลางกระซิบบอก "ขอบคุณนะ ฉันรักเธอ"
ซินอวี่ตอบ "ฉันก็เหมือนกัน"
"อะไรเหมือนกัน"
"ฉันก็รักนายเหมือนกัน"
แสงสุดท้ายของพระอาทิตย์​ลับสู่ขอบฟ้า ภายในห้องอบอุ่นและเงียบสงบ หลังสามคำนั้นของซินอวี่ ก็ไม่อาจได้ยินเสียงใดๆ อีก

ไม่นานหลังจากนั้น ซินอวี่โพสต์รูปลงเว่ยป๋อ
รูปที่เธอถ่ายตอนไปปารีสแฟชั่นวีค
ในรูปเป็นจัตุรัส​ใหญ่ พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน​ นกพิราบสีขาวกำลังกระพือปีกบินขึ้นสู่ท้องฟ้า ท่ามกลางเหล่านกพิราบ มีผู้ชายในชุดสูทคนหนึ่งเอื้อมมือให้อาหารนกอยู่

ในเวลาเดียวกัน แอ็คเค้าท์ทางการของอี้หยางก็โพสต์รูปรูปหนึ่ง
ในรูป ซินอวี่ยิ้มกว้างกำลังยกมือถือถ่ายรูป มีแสงสีทองของพระอาทิตย์​ที่กำลังจะตกดินอาบไล้และมีนกพิราบบินล้อมอยู่รอบตัวพวกเขาทั้งสอง ทั่วภาพเปล่งประกายเจิดจ้า
รูปที่ซินอวี่ถ่าย แน่นอนว่าเป็นรูปที่ซินอวี่โพสต์ลงเว่ยป๋อ

"ทำไมมันไม่ขึ้นแจ้งเตือนของนายที่ฉันอะ"
"เพราะเธอบล็อคฉัน"
"..."
ซินอวี่รีบเอาอี้หยางออกจากแบล็คลิสต์​อย่างไว
อี้หยางมองซินอวี่ที่เขาจะไม่มีวันเบื่อไปตลอดชีวิต
แม้ว่าการแต่งงานครั้งนี้จะไม่ได้เริ่มต้นด้วยความรัก
โชคดีที่สุดท้ายสามารถลงเอยได้ด้วยรัก

"ซินอวี่"
"หืม?"
"ฉันรักเธอ"

[THE END]
.
.
.
.
.
.
ขอบคุณทุกคนที่มาหวีดด้วยกันนะฮับบบบ

กรี๊ด ลืมลงงงงงงงงตอนบอก
อ่านอันนี้กันก่อนนะ

สปอย สวยรวยใสไร้รัก 76.1
.
.
.
.
.
สองชั่วโมงต่อมาทั้งสองก็มาถึง ซินอวี่ไม่ได้บอกใครว่าจะกลับวันนี้ พอมาถึงคุณปู่กับคุณแม่ก็ไม่อยู่ ซินอวี่ก็รู้สึกเนือยๆ เบื่อหน่ายอยู่หน่อยๆ ปลดล็อคโทรศัพท์​ ดูเบอร์อี้หยาง ดูรูป Wechat อี้หยางขึ้นๆ ลงๆ อยู่อย่างนั้นแต่ก็ตัดสินใจไม่กวนอี้หยางที่กำลังทำงาน ซินอวี่ยืนข้างหน้าต่างด้วยจิตใจมุ่งมาดปรารถนาและคาดหวัง รอคอยการกลับบ้าน

ความมืดเริ่มโรยตัวลงมา แสงสีส้มส่องสว่างลับขอบฟ้า รถของอี้หยางวิ่งเข้าสู่บ้านวิลล่าตอนที่พระอาทิตย์ใกล้จะตกดิน​พอดี อี้หยางเดินก้าวยาวๆ เข้ามาในห้องโถง ลุงเฉินพ่อบ้านบอกอี้หยางว่าซินอวี่กลับมาและรออยู่ข้างบนนานแล้ว ได้ยินว่าซินอวี่กลับมาแล้วอี้หยางรู้สึกเซอร์ไพรส์​มาก รีบขึ้นไปข้างบนทันที
ที่บันไดชั้น 3 อี้หยางเห็นซินอวี่ยิ้มให้
อี้หยางหยุดยืนนิ่ง ซินอวี่อ้าแขนมาแต่ไกล วิ่งเท้าเปล่ากระโดดใส่อี้หยาง สองมือกอดคอ สองขาเกี่ยวเอวอี้หยางไว้ ซินอวี่จูบอี้หยางด้วยรอยยิ้ม อี้หยางก็จับซินอวี่ไว้แน่น จูบที่ประทับลงบนริมฝีปากเป็นจูบที่อบอุ่นและเป็นอ้อมกอดที่คุ้นเคย เชื้อไฟที่สะสมมาตลอด 2 เดือนที่ห่างกันเริ่มปะทุ ด้วยเหตุนี้เองตอนที่คุณปู่และแม่เดินขึ้นบันไดมาทั้งซินอวี่และอี้หยางจึงไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด
"เดี๋ยว... ฉันมีอะไรจะบอก"
"เรื่อง? "
ซินอวี่กอดคออี้หยาง แววตาพร่างพรายเป็นประกายระยิบระยับมองสบตาอี้หยาง ในสายตาคนเดียวมีอี้หยางคนเดียวเท่านั้น เอ่ยคำ

"ฉันท้อง"

.
.
.
.
.

เตือนผู้อ่านสปอย สวยรวยใสทุกท่าน
อ่านตอน 76.1 ข้างล่างก่อน ค่อยย้อนไปอ่านตอน 77 นะจ้ะ คนสปอยเบลอ ลงข้ามจ้า แงๆ

จบแล้วววว รักคู่นี้

ขอบคุณเพื่อนโม่งมากๆนะคะ มีเรื่องไหนสนุกๆมาแนะนำอีกนะ

กรี๊ดด จบแล้ว สนุกมากก ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านกันนะคะ มีเรื่องไหนสนุกอีกรอติดตามด้วยน้า^^

สนุกมาก ขอบคุณโม่งสปอยล์มากเลย เจอเรื่องหนุกๆมาเล่าเม้ามอยกันอีกนะ รออ่านจ้า

อ่านยอดหญิงสกุลเสิ่น กับวาสนาบันดาลรักอยู่ สนุกดี

>>180 อ่านวาสนาบันดาลรักอยู่ ตลกโบ๊ะบ๊ะมาก ชอบ 5555

ขอบคุณค่า สปอยล์ตอนพิเศษด้วยก็ดีนะคะ

จบแล้ววว ขอบคุณโม่งสปอยจ้าาา

ยอดหญิงสกุลเสิ่นสนุกดี ฮา เขียนบทสรุปของทุกคนได้หมด นางเอกซูจนไม่รู้จะซูยังไง ชีวิตดี ไม่มีใครทำอะไรนางได้

นี่อ่านเล่ห์ร้ายโฉมสะคราญอยู่ สนุกดี ชอบนางเอกมากกกก น่ารักอะ

ใครดำน้ำเก่งชวนอ่าน Greetings, Ninth Uncle/九叔万福 ชอบคาร์นางเอก พระเอกมากๆเลย

ขอบคุณมาก สวยรวยใสไร้รัก สปอยได้สนุกแล้วก็ละเอียดด้วย ตามอ่านเรื่องต่อไปค่ะ

สปอย สวยรวยใสไร้รัก ตอนพิเศษ 1
.
.
.
.
.
ซินอวี่ตั้งครรภ์​ครั้งแรก แพ้ท้องกินไม่ได้นอนไม่หลับ หน้าตาซีดเซียว ไม่ค่อยสดชื่นเท่าไหร่ ส่องกระจกทีไรยิ่งรับไม่ได้ เพราะรู้สึกว่าตัวเองน่าเกลียด ซินอวี่จิตตกเรื่องรูปร่างหน้าตามาก บอกอันหย่าหาเครื่องสำอางคนท้องให้หน่อย อันหย่าว่าเดี๋ยวก็คลอดแล้วทนหน่อย ซินอวี่โมโหพาลคิด ทำไมคนท้องห้ามสวยเหรอ
ซินอวี่ก็อารมณ์คนท้อง พออึดอัดไม่สบายกายก็พาลให้จิตหงุดหงิดง่ายตามไปด้วย
ซินอวี่เปิดเว่ยป๋อ คิดจะอ่านที่แฟนๆ มาเม้นท์ยินดีให้รู้สึกเบิกบานใจบ้าง
ข้อความยินดีก็มีอยู่ แต่ที่รู้ทันบอกแบบนี้ซูซินอวี่ท้องชัวร์ แล้วมีคนมาเม้นท์ต่อ ไม่รู้ว่าสวยๆ แบบซูซินอวี่ ท้องแล้วจะน่าเกลียด อ้วนขึ้น ผมแห้งเสีย ผิวหยาบกร้านเหมือนคนท้องทั่วไปไหม หรือ ท้องแล้วรูปร่างเปลี่ยนไปสามีคงไม่อยากอยู่ใกล้ๆ นอนอยู่ห่างๆ ทั้งคืน
ซินอวี่ที่จิตตกอยู่แล้วก็โมโหหนัก นั่งบนโซฟารออี้หยางกลับบ้านพลางลูบท้องคุยกับลูก "เด็กดี แม่ทำเพื่อหนูมากมาย อีกสองสามเดือนข้างหน้า เราต้องร่วมมือกันนะ หนูต้องช่วยให้แม่เจ็บน้อยที่สุด แล้วแม่จะรักหนูให้มากๆ เลย ตกลงมั้ย" ซินอวี่พูดจบก็ผล็อยหลับไป
หลับนานเท่าไหร่ไม่รู้แต่ซินอวี่ลืมตาอีกทีก็เห็นสายตาอี้หยางที่มองมา อี้หยางถาม ตื่นแล้วเหรอ ซินอวี่ถึงค่อยรู้สึกตัวว่าตัวเองถูกอี้หยางอุ้มอยู่กลางอากาศ อี้หยางจะพาไปนอนที่เตียง
ซินอวี่เอื้อมสองมือไปกอดคออี้หยางพลางถาม "ฉันอ้วนมั้ย"
อี้หยางปากบอก "ไม่อ้วน" แต่ในใจคิด 'ดูเหมือนจะอ้วนขึ้นนิดหน่อย รู้สึกต้องใช้แรงแขนเพิ่มนิดนึง'​
ซินอวี่ตะลึงถาม "นายพูดว่าอะไรนะ"
"ฉันบอกเธอไม่อ้วน"
"ไม่ นายพูดว่าฉันอ้วน"
"... ฉันไม่ได้พูด"
"นายพูด!"
ปู่สอนอี้หยางไว้ว่าอย่าทำให้ผู้หญิงท้องโกรธหรืออารมณ์​เสียเพราะจะส่งผลกับเด็กในท้อง อี้หยางจึงพร้อมเอ่ยคำขอโทษอย่างเต็มใจ "โอเค ฉันพูด ขอโทษนะ ฉันผิดเอง" แล้วอี้หยางก็วางซินอวี่ลงบนเตียง
ตั้งแต่ซินอวี่ท้อง ทุกคนในตระกูลอี้ยกซินอวี่เป็นที่หนึ่ง ทั้งอาหารการกิน เสื้อผ้า ห้องหับ การเดินทาง ความเป็นอยู่ทุกสิ่งทุกอย่าง แม่กำกับดูแลทุกอย่าง หนักสุดคือ กลัวเตียงนอนจะใหญ่ไม่พอ กลัวอี้หยางนอนดิ้นมาโดนท้องซินอวี่ ถ้าไม่ไปนอนห้องอื่นก็ต้องเอาเตียงเดี่ยวมาเสริม อี้หยางที่สูง 188 ผู้ถูกระเห็จไปนอนเตียงเล็กที่แสนจะไม่สบายกายก็ไม่เคยบ่นเลยสักครั้ง

ซินอวี่ถามอีก "ผิวฉันแย่ลงมั้ย"
"ไม่" อี้หยางตอบไปแต่ในใจคิด 'อืม ดูเหมือนจะมีจุดด่างดำ ผิวด้านขึ้นเล็กน้อยไม่นุ่มนวลสว่างกระจ่างใสเหมือนเมื่อก่อน...'
ซินอวี่มองอย่างงุนงง "นาย...มาดูใกล้ๆ นี่!"
อี้หยางมองใกล้ๆ แล้วคิด 'อืม ดูเหมือนจะมีจุดด่างดำ'​
ซินอวี่สูดหายใจลึกๆ พูด" มีจุดด่างดำ ผิวไม่นุ่มนวลสว่างกระจ่างใสเหมือนเมื่อก่อน แล้วอะไรอีก?"
อี้หยางผงะ
ซินอวี่แน่ใจแล้วว่านี่คือสิ่งที่อี้หยางพูดจริงๆ แต่ว่าพูดอยู่ในใจ! ซินอวี่แปลกใจแต่ก็คิดว่าดีแล้วที่ได้ยิน จะได้รู้ความรู้สึกที่แท้จริงของอี้หยาง
อี้หยางรีบบอก "ไม่มีอะไร ยังสวยเหมือนเมื่อก่อน พักให้ดี ฉันมีงานเอกสารต้องทำ จะอยู่ในห้องหนังสือนะ มีอะไรก็เรียก"
.
.
.
.
.

สปอย สวยรวยใสไร้รักตอนพิเศษ 1.2
.
.
.
.
.
พออี้หยางออกไป ซินอวี่ก็ตามไปยืนหน้าห้องหนังสือฟังความในใจอี้หยาง
- สีหน้าของซินอวี่คืนนี้ไม่ค่อยดี ช่วงนี้หลับไม่สบายรึเปล่านะ?
- ต้องถามแม่ ระหว่างตั้งท้องนี่ใช้อะไรได้บ้าง เครื่องสำอางหรือจะซื้อของขวัญเล็กๆ ให้ซินอวี่ดีใจแฮปปี้มีความสุขดี อืม จิวเวลรี่​เหรอ จะซื้ออะไรดีนะ
- อีกไม่กี่วันต้องพาซินอวี่ไปตรวจที่โรงพยาบาล พรุ่งนี้มีประชุม มะรืนมีงานเลี้ยงค็อกเทล สัปดาห์หน้าอีก ต้องนอนพักสักหน่อย..
- แต่เดี๋ยวก็ต้องตื่นตอนตี 3 กับตี 5 ไม่รู้ซินอวี่หลับสบายมั้ย โภชนาการอาหารการกินยังดีอยู่รึเปล่าถามผู้ให้คำปรึกษาเรื่องอาหารสุขภาพพรุ่งนี้ดีกว่า
- รายงานนี้ใครทำเนี่ย??
- ได้ยินว่าคนท้องจะอารมณ์เสีย​ง่าย..
- ตารางทำงานแน่นเหลือเกินจะหาเวลา..
- อันนี้ไม่ได้
- ทำให้เสร็จๆ ซะจะได้กลับห้องไปนอนกับซินอวี่ไวๆ
- ฉันเน้นการรายงานแบบตัวต่อตัววันนี้มาก
- 2 โปรเจ็ค​ต์เลยเหรอ เกิดอะไรกับกรรมการผู้จัดการจ้าว ได้ยินว่าประธาน MK สนใจ ไม่ใช่จะมาดึงตัวไปหรอกนะ เห็นทีจะต้องป้องกันไว้หน่อยแล้ว..
- ช่วงนี้ไม่รู้ว่าซินอวี่คิดอะไรอยู่เลย
ซินอวี่ยืนฟังอี้หยางคิดเรื่องงานสลับกับเรื่องของเธอแล้วค่อยๆ เปิดประตูแอบมองเข้าไปดู เห็นอี้หยางเอนหลังพิงเก้าอี้นวดหว่างคิ้ว หลับตาพักสายตาอย่างเหนื่อยล้าอยู่
แต่งงานกับอี้หยางมาหลายปี ซินอวี่ไม่่เคยเห็นอี้หยางได้พักจริงๆ จังๆ เลย อี้หยางที่ยุ่งหัวหมุนขนาดนี้ยังมีใจจะ​นึกถึงเธอ ซินอวี่ใจบาง ความอบอุ่นแผ่ซ่านท่วมท้นรู้สึกเหมือนได้ครอบครองของล้ำค่าแบบที่ซินอวี่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
ซินอวี่ย่องเงียบๆ เข้าไปหาอี้หยาง บางทีวันนี้อี้หยางอาจจะเหนื่อยมาก ซินอวี่เดินเข้ามาถึงโต๊ะ อี้หยางก็ยังไม่รู้ตัว กระทั่งมีมือนุ่มๆ เย็นๆ มานวดกดข้างขมับ อี้หยางจึงได้ลืมตาตื่น
อี้หยางจับมือเย็นๆ ของซินอวี่ถาม "ทำไมมาอยู่นี่ล่ะ ไม่เหนื่อยเหรอ ไปนอนเถอะ ฉันทำงานใกล้เสร็จแล้ว"
"ไม่เป็นไร ฉันนอนไม่หลับ ฉันแค่อยากมาอยู่กับนาย"
ซินอวี่ดึงมือออกจากการเกาะกุมของอี้หยาง ไปยืนด้านหลังเก้าอี้แล้วนวดหว่างคิ้วให้พลางพูด "ฉันไม่หนาว เห็นนายเหนื่อยแบบนี้ฉันอยากช่วยนายผ่อนคลาย"
อี้หยางไม่ยอม ถ้าเธอเชื่อฟังก็กลับไปนอนก่อน
ซินอวี่ว่า "ฉันโอเคจริงๆ!  นายทำงานต่อเถอะ ฉันเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ ถ้าฉันเหนื่อยฉันง่วงฉันก็ไปนอนเองแหละ"
อี้หยางคิด ไม่ใช่ซินอวี่อารมณ์ไม่ดีหรอกเหรอทำไมจู่ๆ..
"สามี ไม่ต้องห่วง ฉันหลับสบายดีทุกวัน นอนจนตะวันขึ้นเลยด้วย แม่ก็จัดเตรียมอาหารดีๆ ให้ทุกมื้อ ฉันชอบมากๆ อาการแพ้ท้องตอนเช้าก็ไม่ค่อยเท่าไหร่แล้ว น้ำหนักฉันขึ้นด้วยนะ เมื่อสองวันก่อนแม่ก็ไป​เป็นเพื่อนฉันพาฉันไปตรวจที่โรงพยาบาล ทั้งลูกทั้งฉันสุขภาพแข็งแรงดีทั้งคู่ ไม่ต้องห่วง แม้ว่าบางทีฉันอาจจะรู้สึกไม่ดีอยู่บ้าง แต่พอคิดถึงลูกในท้องฉันก็รู้สึกดีขึ้นมาทันที ดังนั้นนายไม่จำเป็นต้องคิดมากเรื่องหาเวลาอยู่กับฉัน นายทำงานหนักแล้วนายไม่ต้องกังวลเรื่องที่จะเกิดขึ้นในอนาคตหรอก"
" แต่.. "
ซินอวี่กอดคออี้หยางจากด้านหลัง ซบศีรษะ​ลงบนบ่าของเขาแล้วพูด "อี้หยาง ฉันแต่งกับนายก็เพื่อแบ่งปันภาระครอบครัวจากนาย ไม่ใช่มาเป็นปัญหาของนายนะ"
" ฉันไม่ได้คิดว่าเธอเป็นปัญหาของฉันสักหน่อย"
ซินอวี่มองอี้หยางแล้วพูดอย่างจริงจัง" แต่นายทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันกลายเป็นตัวปัญหาของนาย ไม่ต้องห่วง ฉันจะดูแลตัวเองให้ดีและจะพยายามปรับตัวควบคุมอารมณ์​ หลับให้ดีื กินให้อิ่ม ถ้ารู้สึกผิดปกตินิดเดียวจะไปหาหมอทันที ฉันจะบอกนาย ถ้าฉันรู้สึกว่าควบคุมอารมณ์​ไม่ได้จริงๆ แต่นายก็อย่าใช้เวลากับการเป็นห่วงฉันมากจนเกินไป ตกลงมั้ย ฉันสบายดีจริงๆ ปัญหานี้มันเรื่องเล็กมาก"
เห็นดวงตาซินอวี่ยืนยันหนักแน่น อี้หยางก็จูบแก้มซินอวี่แล้วบอก "ตกลง"
ซินอวี่ยิ้มดีใจพลางพูด" งั้นนายทำงานเถอะฉันกลับห้องไปนอนก่อนนะ"
สี่ทุ่มแล้ว ซินอวี่ที่นอนหลับสบายอยู่บนเตียงรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนล้มตัวลงนอนข้างเธอ ไม่ต้องลืมตาดูก็รู้ว่าเป็นอี้หยาง ซินอวี่เอื้อมมือออกไปและถูกสวมกอดแบบงงงวย ความร้อนจากอุณหภูมิ​ร่างกายที่คุ้นเคยทำให้ซินอวี่รู้สึกสบาย
กลางดึกซินอวี่พลันรู้สึกตัวตื่นขึ้น อี้หยางนอนอยู่เตียงเล็กไม่ล้ำเข้ามาแม้แต่นิดเดียว ซินอวี่เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์​อี้หยางตรงหัวเตียงมาปลดล็อค ปิดการแจ้งเตือน ตี 1 ตี 3 ตี 5 ในโหมดนาฬิกาปลุก ก่อนจะวางคืนไว้เงียบๆ
อี้หยางขยับตัว ซินอวี่รีบนอนลงที่เดิมแล้วม้วนตัวเข้าสู่อ้อมแขนอี้หยาง
"อี้หยาง"
"หืม?" อี้หยางกึ่งหลับกึ่งตื่นสะลืมสะลือตอบรับซินอวี่
"ฉันหนาว"
อี้หยางกระชับอ้อมแขน กอดซินอวี่แน่น
.
.
.
.
.
[[[[ อี้หยาง น่ารักกกกกกกกกก สามีแห่งชาติจริงๆ ]]]​

เรื่องนี้ดีงามจริงๆ ของคุณเพื่อนโม่งที่แปลมาให้อ่านนะ <3

น่ารักมากกก ขอบคุณมากค่า😍😍

อ่านแล้วมาเล่าต่อ กันลืม เพราะพล็อตแนวนี้มันคล้ายๆ กันหมด อ่านหลายเรื่องนี่งงไปหมดแล้วจ้ะพี่จ๋า
เรื่อง 'Rebirth'​
.
.
.
.
.
ด้วยสัญญาแต่งงานที่บิดาทิ้งไว้ทำให้ ซางหว่าน หญิงสาวจากครอบครัวตระกูลบัณฑิตบ้านนอกยากจน ต้องนั่งเกี้ยวแต่งเข้าเป็นฮูหยินเอกของ สือเฟิงจู่ บุตรชายคนโตตระกูลสือ ตระกูลคหบดีผู้ร่ำรวยแห่งชิงโจว ทว่าแม่สามีก็ร้่ายเหลือ ซ้ำสามียังมีลูกพี่ลูกน้องสาวสวยนาม กู่ฟางซี หลานสาวที่แม่สามีเอามาเลี้ยงไว้ข้างกายจนผูกสมัครรักใคร่กลายเป็นคู่รักตั้งแต่วัยเยาว์ ซางหว่านผู้วาดหวังไว้ดิบดี ไหนเลยจะรู้ว่าชีวิตหลังแต่งงานจะต้องมาเจอกับสามีที่เกลียดนางเพราะคิดว่านางมาขวางทางรัก มาแย่งตำแหน่งฮูหยินเอกที่แสนจะมีเกียรติ​ซึ่งควรจะเป็นของคนรักที่แท้จริงของเขา เขาจึงไม่รักไม่สนใจซางหว่านแม้แต่น้อย ซ้ำร้าย หวังซื่อ ฮูหยินผู้เฒ่าแม่สามีก็ไม่ชอบนาง ซางหว่านใช้ชีวิตในจวนแต่ละวันอย่างยากลำบาก มีแค่กู่ฟางซีคนเดียวที่คอยเป็นเพื่อนพูดคุยแนะนำนู่นนี่ด้วยหวังดีประสงค์ร้าย กว่าจะรู้ว่าตกหลุมพรางยัยนี่ ก็ตอนที่หลังแต่งเข้าไปไม่นาน สามีกับแม่รีบแต่ง กู่ฟางซี มาเป็นอนุทันที
คนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด ซางหว่านใช้ชีวิตอย่างหวาดหวั่น ไร้เกียรติ​ไร้ศักดิ์ศรี​ สุดท้ายก็ตายอย่างเดียวดายอยู่มุมหนึ่งในจวน ได้หลุดพ้นจากชีวิตบัดซบนี่เสียที

ซางหว่าน ลืมตาขึ้นมาอีกที พบว่าตัวเองอยู่บนเกี้ยวหลังหนึ่ง
เกี้ยวแต่งงานเข้่าตระกูลสือ!
โธ่ ย้อนเวลามาเกิดใหม่ทั้งที ทำไมไม่ย้อนไปก่อนหน้านี้หนอ เสียใจไปก็เท่านั้น ซางหว่านคิดแต่ว่าคราวนี้ชั้นจะไม่โง่เป็นเหยื่ิออีกต่อไป ฉันจะต้องหาทางไปมีชีวิตดีๆ ให้ได้
ซางหว่านกำลังกลุ้มใจคิดว่า สือเฟิงจู่ ผู้เป็นสามีจะโดนฟางซีคนรักรั้งตัวไว้ไม่โผล่มาแม้กระทั่งคืนเข้าหอ ถ้าเป็นงั้นจริงแล้ววันพรุ่งนี้นางจะยังมีหน้าอยู่้ในจวนได้ยังไง แต่ทว่าเฟิงจู่ก็มา ซางหว่านจึงตัดสินใจพูดกับเฟิงจู่ตรงๆ บอกรู้ว่าสามีมีคนรักอยู่แล้ว การแต่งงานนี้ตนก็ไม่ได้เต็มใจเช่นกันแต่จนใจที่ขัดไม่ได้ และก็ไม่ได้อยากขวางทางรักใคร จะหลีกทางให้ แต่แต่งมาแล้วจะหย่าเลยก็ไม่ได้เสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูลหมด ดังนั้นขอเวลา 1 ปี  ขอให้สามีช่วยแสดงละครสมานฉันท์​อยู่แบบให้เกียรติกันไว้หน้ากันสักนิด นางจะทำหน้าที่ลูกสะใภ้เคารพดูแลแม่สามีให้ดี แล้วอีก 1 ปีจะหย่าให้ สามีจะได้แต่งคนรักเข้ามาในฐานะภรรยาเอกอย่างมีเกียรติ​มีศักดิ์ศรี​ แล้วขอร้องว่าในระหว่าง 1 ปีนี้ อย่าเพิ่งรับกู่ฟางซีเป็นอนุ
เฟิงจู่คิดนิดนึง พอพิจารณาแล้ว​เห็นว่าดีต่อทั้งสองฝ่ายก็ตอบตกลง ตกลงกันได้แล้ว คืนนั้นเฟิงจู่ปูเสื่อนอนที่พื้น ส่วนซางหว่านนอนเตียง เช้ามาก็พากันไปเคารพฮูหยินผู้เฒ่าตามธรรมเนียม เจอกู้ฟางซีปรนนิบัติเจื้อยแจ้วอยู่ข้างๆ ชีวิตซางหว่านก็เริ่มต้นมหากาพย์ ณ จุดๆ นี้
กู้ฟางซี เป็นลูกพี่ลูกน้องแม่ของกู้ฟางซีเป็นน้องสาวของฮูหยินผู้เฒ่าที่ไปได้กับสามีไม่เอาไหนชื่อ กู้จิ่น พอน้องสาวตาย ฮูหยินผู้เฒ่าสงสารหลานเลยไปเอาตัวมาเลี้ยงเหมือนลูกสาวแท้ๆ
ทั้งที่รู้ว่ามีสัญญาแต่งงานกับตระกูลซาง แต่เฟิงจู่กับฟางซีก็หาได้แคร์ไม่ โตมาด้วยกันเลยรักกันอะใครจะทำไม ฮูหยินผู้เฒ่าก็ไม่ห้ามปรามเห็นดีเห็นงามซะอย่างนั้น
.
.
.
.
.

>>192 กุเคยอ่าน เรื่องนี้มีแปลอิง Rebirth of an Abandoned Woman ไม่ใช่แนวกู คือกุไม่พระเอกสุดท้ายก็มีอะไรกับนางเอก อ้างนู่นอ้างนี่ กุไม่ชอบ

>>193 ใช่ๆ หนำซ้ำตอนท้ายแม่งบ้งมาก แต่อีความเปลี่ยนใจของพระเอกนี่ว่าก็พอไหวอยู่นะ
เรื่องนี้แม่งสะท้อนชีวิตหลังแต่งงานของสาวจีนโบราณเกิน พระเอกลูกกตัญญู
นางเอกก็ยิ่งต้องเชื่อฟังแม่สามีชิบหาย เหนื่อยใจมาก

>>194 ใช่ๆกูก็อ่านแล้วเหนื่อย สงสัยว่าคนเขียนต้องการสื่ออะไร แค่ว่าสังคมสมัยก่อนกดขี่ผู้หญิงเหรอ กูอ่านไปยังไม่ถึงตอนท้าย กูอ่านตอนพระเอกพอเริ่มรักนางเอก ก็เริ่มเห็นข้อเสียของลูกพี่ลูกน้อง หาว่าไม่เชื่อใจ ทำไมยอมเป็นอนุ นางเอกเป็นคนนอกแท้ๆ กลับเชื่อใจเขา กูนี่มองบนเลย คือเมิงบอกเค้าไหมล่ะว่าตกลงกะนางเอกไว้ยังไง แถมทำตัวให้เกียรตินางเอก ดีกับนางเอก ไม่เห็นแววว่าจะหย่านี่หว่า

กูชวนทุกคนมาอ่านเรื่อง The Grand Princess/长公主

อันนี้คล้ายๆอริร้ายพ่ายรัก นางเอกเป็นจ่างกงจู คือเป็นพี่สาวฮ่องเต้ที่ต่างคนต่างอยู่กะผัวนาง ซึ่งผัวนางก็เป็นขุนนางสำคัญ เป็นพันธมิตรที่ต่างฝ่ายต่างคอยคุมเชิงกัน เปิดเรื่องมานางเอกตายโดนวางยา สงสัยเป็นฝีมือผัว เลยสั่งคนไปฆ่าผัว วิญญาณย้อนอดีตไปก่อนแต่ง แต่เรื่องนี้พอผัวตาวิญญาณก็ย้อนมาเหมือนกัน แล้วต่างฝ่ายก็รู้ว่าอีกฝ่ายย้อนมา ไปๆมาๆเลยตกลงเป็นพันธมิตร แต่งงานกันแล้วตกลงจะเลิกกันทีหลัง...

ใครชอบตัวละครหญิงแบบมีอำนาจ ไม่สนใจความรัก ตัวละครชายแบบขี้หึง ตอแหล แสดงออกว่ารักชัดเจน กูแนะนำ

>>195 พระเอกมันแนวว่ารักกันจริงต้องเชื่อใจกัน ไม่ต้องถามเยอะ พูดแล้วคำไหนคำนั้น
นางเอกที่ไม่ถามมาก เพราะไม่อยากใส่ใจ คือมั่นใจว่ายังไงสามีก็รักอนุมาก รักแม่มาก รักพี่สาวมาก ยังไงนางก็ทำอะไรไม่ได้ จำเป็นต้องอดทนให้ครบ 1 ปี เลยกลายเป็นเชื่อใจไปซะงั้น ตลกร้ายชิบหาย

เดี๋ยวสรุปสปอยย่อๆ ไว้ให้

>>196 เดี๋ยวจะลองอ่านดูนะ

>>197 แท้งกิ้ว รออ่านสปอยล์ กูอ่านไปบ้างแต่ขี้เกียจไปซะก่อน

>>198 น่าจะสปอยยาวอยู่นะ ทนๆ อ่านหน่อย 5555

>>199 กุได้หมด ยาวแค่ไหนก็มา ต้องขอบคุณที่แบ่งปันนะ ลดเวลาหาเรื่องใหม่อ่านไปเยอะ 555

หลังๆ กุเลยมองบน หลัวยุคโบราณ

1) โดนจับแต่ง -> ให้เมียหลวงตามสมควร (อาจมีหรือไม่มีอนุ)
2) โดนจับแต่ง -> ไม่สนเมียหลวง สนแต่อนุ
3) โดนจับแต่ง -> วางแผนฆ่าเมียหลวง ยกอนุขึ้นเป็นหลวง
4) โดนจับแต่ง แต่ไม่ยอม ->

แล้วผู้หญิงที่แต่งเข้าไปผิดตรงไหนหว่า

Rebirth 2
.
.
.
.
.
กู้ฟางซี มีวาทศิลป์ในการพูดมาก พูดแบบหวังดีมีน้ำใจแต่พูดไปพูดมาทำให้คนอื่นเข้าใจซางหว่านผิดทุกที โดยเฉพาะแม่สามีนี่ขาประจำ
ซางหว่านจำได้ว่าจุดเริ่มต้นชีวิตบัดซบของชาติที่แล้วมาจากการทำอาหารให้แม่สามีกินแล้วแม่สามีป่วยหนัก ชาตินี้จึงระวังสุดๆ แต่ก็โดนฟางซีส่งคนมาวางยาเหมือนเดิม เลยทำชามอาหารเจ้าปัญหานั้นแตกแล้วเอาอาหารอื่นที่ฟางซีเคยทำให้แม่สามีกินเมื่อชาติก่อน แล้วแม่สามีชอบมากๆ มาเสิร์ฟแทนซะเลย แม่สามีพอใจเพราะรู้สึกว่าลูกสะใภ้เอาใจใส่

ตระกูลสือ มี 3 บ้าน ได้แก่ บ้านใหญ่ผู้สืบทอดประจำตระกูลมี สือเฟิงจู่ ฮูหยินผู้เฒ่าผู้เป็นมารดา สืออี้เหมยพี่สาวที่แต่งงานออกไปหลายปี (สามีชื่อ เริ่นจื่อเซียน)​มีน้องชายคนเล็ก (จำชื่อไม่ได้)​ น้องคนนี้หัวดีมีแววจะสอบเข้ารับราชการได้ ที่บ้านจึงส่งไปเรียนอยู่สำนักศึกษาไม่ค่อยได้กลับบ้่านนัก และมีน้องสาวต่างมารดา (ลูกอนุ)​ อีกหนึ่งคน
บ้านรอง มีนายท่านรอง ฮูหยินรอง อนุ 2 คน ส่วนสาวอุ่นเตียงนับไม่ถ้วน บ้านรองมีบุตรชาย 1 คน ชื่อ สือเฟิงหมิง โดนที่บ้านจับแต่งงานกับคุณหนูสกุลดีนาม โจวจิงยี่ เฟิงหมิงไม่พอใจเพราะรักอยู่กับ ซูฉิงเออร์ นางคณิกา ซึ่งนายท่านรองกับฮูหยินรองไม่ยอมแม้แต่จะรับเข้าบ้านให้เป็นอนุด้วยซ้ำ เฟิงหมิงจึงขโมยเงินแล้วหนีออกจากบ้านไปกับซูฉิงเออร์ได้ 2 ปีแล้ว โจวจิงยี่น่าสงสารมาก โดนฮูหยินรองที่หงุดหงิดเพราะผัวมีอนุ ลูกก็หนีไปกับนางคณิกา ใส่อารมณ์มาลงกับนางตลอด หาว่านางไม่มีความสามารถ ทำให้ผัวรักไม่ได้ ผัวเลยหนีออกจากบ้าน
ส่วนบ้านสามรับราชการย้ายไปตั้งรกรากที่เมืองอื่น

เฟิงจู่เห็นซางหว่านวางตัวดี มีมารยาท รู้อะไรควรไม่ควร ก็แอบละอายใจนิดๆ ที่ซางหว่านต้องมาเสียเวลา 1 ปี ไปเปล่่าๆ ก็เลยไปคุยกับฟางซีบอกให้เชื่อใจเขา เพราะในใจเขาคือต้องการจะให้ฟางซีนั่งเกี้ยวแต่งงานแปดคนหามเข้าประตูใหญ่เป็นฮูหยินเอกอย่างยิ่งใหญ่สมเกียรติ​ตามธรรมเนียม โดยไม่ได้บอกฟางซีถึงข้อตกลงปากเปล่าที่เขาทำไว้กับซางหว่าน ย้ำแต่ เชื่อใจข้าๆ รออีก 1 ปีเท่านั้น ฟางซีที่ไม่รู้เรื่องด้วยก็นอยด์สุดไรสุด เพราะซางหว่านสวยมาก แถมอ่อนโยนวางตัวดี กลัวเฟิงจู่เปลี่ยนใจ อดระแวงไม่ได้จริงๆ เริ่มหาเรื่องตัดพ้อทั้งน้ำตาเล็กๆ น้อยๆ ทุกวัน เฟิงจู่ก็ได้แต่กอดปลอบ เชื่อใจข้าๆ ซ้ำๆ ทุกวันเหมือนกัน
ซางหว่านต้องกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมตามธรรมเนียม เฟิงจู่ที่ตัดสินใจว่าจะช่วยให้ซางหว่านใช้ชีวิตในจวน 1 ปี อย่างราบรื่นก่อนหย่า จึงกลับไปเยี่ยมบ้านภรรยาด้วยพร้อมเตรียมของกำนัลไปฝากญาติๆ ให้อย่างดี
ตระกูลซางเป็นตระกูลบัณฑิต​ที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ พ่อซางหว่านเป็นบัณฑิตก็จริงแต่ไม่ได้มีตำแหน่งเป็นขุนน้ำขุนนางอะไร ดีที่เคยช่วยเหลือพ่อเฟิงจู่ไว้ พ่อเฟิ่งจู่เลยทำหนังสือสัญญาให้แต่งกับลูกชายตัวเอง พอพ่อแม่ซางหว่านตาย พ่อเฟิงจู่ก็ตาย ฮูหยินผู้เฒ่าอยากบิดพลิ้วไม่ทำตามสัญญาแทบตายแต่ก็ไม่กล้า เฟิงจู่เองก็เช่นกันสุดท้ายต้องแต่งซางหว่านเป็นฮูหยินน้อยตามสัญญา
ซางหว่านมีพี่ชาย 2 คน พี่คนโตชื่อ ซางหง เป็นคนใจอ่อนยอมคนและกตัญญูโคตรๆ พี่สะใภ้​ ฟางเซียน นิสัยพูดตรงๆ ปากร้ายใจดี มีลูก 2 สองคน ส่วนพี่ชายรอง ซางอวี้เฟย กำลังเตรียมตัวสอบระดับมณฑลอยู่
นอกจากนี้ยังมีอารองกับภรรยาและลูกสาว 2 คน อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน ซึ่งครอบครัวอารองน่ารังเกียจเห็นแก่ตัวและเอาแต่ได้อย่างร้ายกาจมาก มาดักจะให้เอาเกวียนที่ขนของกำนัลทั้งหมดเข้าไปจอดบ้านตัวเองเฉย ซางหว่านต้องหาทางรับมืออย่างละมุนละม่อมสุดฤทธิ์​เพื่อไม่ให้ดูเป็นการล่วงเกิน​หรือไม่เคารพผู้อาวุโสตลอด ซึ่งซางหว่านอับอายเฟิงจู่มาก แต่เฟิงจู่ไม่ได้พูดอะไรเรื่องบ้านรอง ทั้งคู่ต้องแสร้งรักใคร่ปรองดองต่อหน้าพี่ชายและพี่สะใภ้ เฟิงจู่พูดคุยอย่างเป็นกันเองกับพี่ชายและพี่สะใภ้อย่างจริงใจ คืนนั้นทั้งสองต้องพักค้างคืนนอนห้องเดิมของซางหว่าน ซึ่งที่พื้นมันนอนไม่ได้ ซางหว่านจำใจให้ขึ้นมานอนเตียงเดียวกันครั้งแรก
กลับจวนไปเจอ หลี่มามา แม่นมของสือเฟิงจู่กลับมารับใช้ดูแลที่เรือนหนิงหยวนเรือนหอของทั้งคู่ แม่นมคนนี้มีบุญคุณกับตระกูลสือมาก สามีตายเพราะปกป้องนายท่านสือ(พ่อเฟิงจู่)​ ลูกแม่นมก็ถูกโจรฆ่าตายเพราะโดนแม่นมส่งไปวิ่งหลอกล่อโจรแทนเฟิงจู่ แม้แต่ตัวแม่นมเองตอนที่กอดเฟิงจู่หลบโจรอยู่ก็ต้องมาโดนงูกัดเพราะปกป้องเฟิงจู่ส่งผลให้แม่นมมีสุขภาพไม่ค่อยดีนัก ฮูหยินผู้เฒ่าเลยเกรงอกเกรงใจ​หลี่มามามาก เฟิงจู่ก็รักเคารพประหนึ่งเป็นแม่อีกคนเช่นกัน
.
.
.
.
.

Rebirth 3
.
.
.
.
.
ก่อนหน้านี้หลี่มามาโดนส่งออกนอกจวนไปเพราะดันไม่ถูกกับฟางซี (แม่นมคิดว่าฟางซีจ้องจะจับเฟิงจู่ ไม่ได้รักเฟิงจู่จริงๆ)​ ฟางซีกะดึงเอาแม่นมมาสร้างปัญหาให้ซางหว่าน แต่กลายเป็นว่าแม่นมดันชอบการวางตัวที่นอบน้อมและจริงใจ บวกกับความที่แต่งมาเป็นเมียเอกอย่างถูกต้องทุกอย่างเลยชื่นชอบสนับสนุนอยู่ทีมซางหว่านซะงั้น

ซางหว่านเหนื่อยใจทุกวัน ตื่นมามีแต่เรื่องให้ต้องเค้นความสามารถในการพูดการแสดงออกทางสีหน้าท่าทางต่างๆ มารับมือสถานการณ์​อย่างสุดชีวิต โดนท้าทายอำนาจฮูหยินเอกเรื่อยๆ ทั้งโดนแม่สามีมาพูดขอให้ฟางซีถืออำนาจจัดการในจวนเหมือนเดิมดื้อๆ แต่ดีที่ซางหว่านยังต่อรองขออำนาจสิทธิ์​ขาดเรือนหนิงหยวนที่ตัวเองอยู่มาได้ ไหนจะโดนวางแผนทำให้แม่สามีรู้สึกเสียหน้าต่อหน้าฮูหยินผู้เฒ่าส่วงที่เป็นคู่อริของแม่สามีอีก ไหนจะเรื่องที่ ลิ่วหย่า สาวใช้คนสนิทที่ติดตามมาจากบ้านเดิมจะโดนนายท่านรองที่บ้าเลี้ยงสัตว์แปลกๆ จะเอาไปเป็นอนุเพราะลิ่วหย่ารู้เทคนิคฝึกสัตว์ (พ่อลิ่วหย่าเป็นพรานป่า)​ ซางหว่านรักเอ็นดูลิ่วหยาเหมือนน้องสาวแถมสนิทมากถึงขั้นบอกความลับตนตกลงกับเฟิงจู่เป็นคู่สามีภรรยาปลอมๆ ดังนั้นซางหว่านจึงร้อนใจมากกลัวฮูหยินรองมาขอตัวลิ่วหย่าไปวันนี้พรุ่งนี้แล้วซางหว่านจะปฏิเสธไม่ได้ เลยรีบไปขอให้เฟิงจู่ช่วยออกหน้ารับเป็นสาวใช้อุ่นเตียงด่วนๆ ให้หน่อย เฟิงจู่เห็นซางหว่านรักลิ่วหย่ามากเลยยอมช่วยโดยให้ลิ่วหย่าอยู่ในห้องหนังสือกับตน 1 คืน เช้ามาลิ่วหย่าออกจากห้องหนังสือก็รีบบอกซางหว่านว่าเฟิงจู่ไม่ได้ทำอะไร แค่นั่งรอจนเช้าเฉยๆ ลิ่วหย่าที่ตอนนี้ได้ชื่อว่าเป็นคนของเฟิงจู่แล้วจึงรอดจากนายท่านบ้านรองหวุดหวิด
ด้านฟางซีได้ยินข่าวเฟิงจู่รับคนสนิทของซางหว่านเป็นสาวใช้อุ่นเตียงก็เสียใจมาก เฟิงจู่ไม่ได้อธิบายเพราะเรื่องมันโยงไปถึงบ้านรองด้วยมันจะเสียชื่อกันหมด หลังจากนั้นฟางซีเจอเฟิงจู่ทีไรก็ตัดพ้อน้อยใจประชดประชันน้ำหูน้ำตาไหลใส่ตลอด เฟิงจู่เพียรพยายามบอกอย่างอดทนให้ไว้ใจเขา เชื่อมั่นในตัวเขา แต่บ่อยครั้งเข้าเฟิงจู่ก็คร้านจะพูดโน้มน้าวใจ รู้สึกว่าฟางซีเปลี่ยนไป จากที่เคยร่าเริง มั่นใจในตัวเอง มีเสน่ห์ กลายเป็นคนใจแคบ ขี้ระแวง หาเรื่องตลอด และที่สำคัญคือไม่เชื่อใจเขาเอาซะเลย
กลับกันเฟิงจู่ค่อยๆ รู้สึกสบายใจเวลาอยู่ใกล้ๆ ซางหว่าน เวลาเห็นซางหว่านโดนแม่กดดันก็จะรู้สึกอึดอัดไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ แต่ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดแค่ว่าอยากช่วยให้ซางหว่านอยู่ในจวนอย่างไม่ลำบากมากนักจนกว่าจะหย่าเฉยๆ
ซางอวี้เฟย พี่ชายซางหว่านแวะมาหาระหว่่างจะเดินทางไปสอบ แต่เจอคนของฟางซีกันซีนให้เข้าใจซางหว่านผิดจนโมโหสะบัดหน้าจากไป ซางหว่านเพิ่งรู้ว่าพี่ชายมารีบให้ลิ่วหย่าไปตามหาจนเจอตัวพากลับมาได้ ฮูหยินผู้เฒ่าได้พบซางอวี้เฟยก็ค่อนข้างชื่นชมทีเดียว
เฟิงจู่ต้องเดินทางไปติดต่อการค้าใช้เวลาราว 3 เดือน ก่อนไปก็บอกให้ซางหว่านดูแลตัวเองให้ดี มีอะไรก็ให้ปรึกษาหลี่มามาและฝากดูแลแม่ด้วย
กู้จิ่น พ่อกู้ฟางซี รู้ว่าเฟิงจู่ไม่อยู่ ก็รีบบุกมาทวงสิทธิ์​ความเป็นพ่อจะพาตัวลูกกลับ บอกไม่รู้ลูกอยู่สกุลสือในฐานะอะไร บีบให้ฮูหยินผู้เฒ่ามอบฐานะให้ ฮูหยินผู้เฒ่าเลยบอกจะให้แต่งเป็นอนุทันทีที่เฟิงจู่กลับมาแน่นอน กู้จิ่นเลยบังคับพาตัวกลับบ้่านสกุลกู้ไปรอเวลาขึ้นเกี้ยวออกมาเป็นอนุ แถมหน้าด้านจะให้สกุลสือส่งของหมั้นไปให้ก่อนด้วย ฮูหยินผู้เฒ่าอึ้ง ธรรมเนียมส่งของหมั้นหมายให้อนุ มันมีซะที่ไหนกันเล่า เลยโบ้ยว่าเรื่องของหมั้นให้รอเฟิงจู่กลับมาจัดการเอง
ฮูหยินผู้เฒ่าออกหน้าคุยกับซางหว่านว่าจะให้เฟิงจู่รับฟางซีเป็นอนุ พร้อมกำหนดวันเสร็จสรรพเรียบร้อย แถมยังส่งจดหมายไปเร่งให้เฟิงจู่รีบกลับมาให้ทันวันแล้วด้วย ซางหว่านหน้าชาเพิ่งแต่งมาได้ไม่กี่เดือน สามีก็รับอนุแล้ว หักหน้าตนและตระกูลซางมาก ซางหว่านท้อใจพยายามหนักแค่ไหนก็ยังต้องก็เจอชะตาที่หลีกเลี่ยงไม่ได้นี้อยู่ดี แต่ก็ด้วยเหตุนี้ซางหว่านเลยได้อำนาจจัดการจวนทั้งหมดคืนกลับมาอยู่ในมือ ด้านเฟิงจู่ได้รับจดหมายก็ไม่สบายใจมากรีบกลับจะมาคุยกับแม่ให้รอไปก่อน ไม่อยากผิดคำสัญญากับซางหว่านที่ขอไม่ให้รับฟางซีเป็นอนุ
อยู่ๆ ดันมีข่าวส่งมาแจ้งฮูหยินผู้เฒ่าว่ากู้จิ่นตายกะทันหัน ซางหว่านแอบโล่งใจเพราะกู้จิ่นตาย ฟางซีในฐานะบุตรสาวต้องไว้ทุกข์​ 3 ปี หรืออย่างน้อยๆ  ก็ 1 ปี ถึงตอนนั้นตัวเองคงออกจากตระกูลสือไปแล้ว
.
.
.
.
.

ขอkyคั่นนิดดด >>196 กุเบรคตัวเองไว้รออ่านหลังจากแปลจบก่อน แต่กุชอบแนวนี้นะ มึงมีเรื่องแนะนำเพิ่มป่ะในNovelupdates

กูเคยแนะนำ Greetings, Ninth Uncle
อันนี้คือนางเอกฝันว่าชีวิตตัวเองเป็น ตปก. ในนิยายรักที่มีคู่หมั้นกับน้องสาวเป็นพระเอกนางเอก แล้วก็เห็นว่าแต่งไปชีวิตจบไม่ดี แล้วก็รู้สึกไม่เป็นธรรม พอคู่หมั้นมาถอนหมั้น นางเอกก็เลยรีบๆถอนหมั้นแล้วประกาศให้ทุกคนรับรู้ว่าผู้ชายเป็นฝ่ายผิด แล้วนางก็พยายามเดินหน้ามองหาผู้ชายที่ดีมาเป็นสามี นางเอกอยู่ในกฏระเบียบ วางตัวสมเป็นคุณหนูใหญ่ที่น่านับถือ นางเอกมีปมว่าตัวเองไม่ร่าเริงน่ารักเหมือนน้องสาว แต่นางก็มองว่าไม่ใช่ประเด็น การแต่งงานอยู่ที่ผู้ใหญ่จัดการ สำคัญคือว่าที่แม่สามีอยากได้นางเป็นลูกสะใภ้ต่างหาก ส่วนพระเอกคือท่านอาเก้าที่เป็นลูกอนุ ที่ท่านย่าและญาติๆคนอื่นไม่ชอบหน้า /แต่จริงๆเป็นฐานะปลอม

เรื่องนี้กูชอบตรงคนเขียนปูคาร์นางเอกมาได้ดี พระเอกก็ขี้หึง มีเล่ห์เหลี่ยม ทันคน แสดงออกว่ารัก

>>203 ขอบคุณเพื่อนโม่ง มาต่อเร็วๆ นะ กำลังสนุก

>>205 เดี๋ยวไปอ่าน กูชอบคาร์นิ่งๆ ไม่ชอบพวกร่าเริง ผู้ชายทั้งโลกมาหลงรัก

Rebirth 4
.
.
.
.
.
ฟางซีให้คนมาดักรอเฟิงจู่หน้าประตูเมือง เฟิงจู่จึงรีบไปตระกูลกู้ ช่วยจัดการงานศพจนเสร็จ ฟางซีคุยเรื่องที่ฮูหยินผู้เฒ่าจะให้แต่งเป็นอนุ เฟิงจู่บอกให้ไว้ทุกข์ 3 ปีแล้วค่อยแต่ง โดยเล่าให้ฟังว่าตนมีสัญญากับซางหว่านว่าครบ 1 ปีแล้วจะหย่ากัน จากนั้นจึงจะแต่งฟางซีเข้ามาในฐานะฮูหยินเอกอย่างยิ่งใหญ่มีหน้่ามีตา ฟางซีบอกนานไปรอไม่ไหว (จริงๆ คือไม่เชืื่อที่เฟิงจู่พูด)​ ดื้อดึงจะแต่งเป็นอนุให้ได้ เพราะถ้ารีบแต่งภายใน 100 วันยังแต่งได้อยู่ บอกขอยอมเป็นแค่อนุ ไม่อยากเป็นฮูหยิน แค่ได้อยู่ข้างๆ เฟิงจู่ไปตลอดชีวิตก็พอใจแล้ว เฟิงจู่อึ้งและผิดหวังมากที่คนรักดันพอใจจะเป็นแค่อนุ ไม่ทะนุถนอม​โอกาสเชิดชูเกียรติ​และศักดิ์​ศรีที่เขาจะมอบให้เลย เฟิงจู่ถามย้ำอีกทีแน่ใจแล้วใช่มั้ยว่าต้องการแค่นั้น ฟางซีตอบใช่ พริบตานั้นเฟิงจู่ก็ตัดสินใจแล้วว่าจะให้ฟางซีได้เป็นแค่อนุไปตลอดชีวิตตามนางที่ปรารถนา
เฟิงจู่กลับจวนมาคุยเกริ่น 'เรื่องฟางซี..'​ ซางหว่านรีบบอก รู้ว่าแม่เป็นคนจัดการไม่เกี่ยวกับเฟิงจู่ ไม่โทษเฟิงจู่ แค่อยากรู้ว่าเฟิงจู่จะทำยัังไง เฟิงจู่พูดไม่ออก เขาไม่อยากจะผิดคำพูดกับซางหว่านเลย ซางหว่านเห็นเฟิงจู่อึ้งยิ้มขันบอก ไม่ต้องกังวล เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเฟิงจู่สักหน่อย ซางหว่านเชื่อคำพูดของเฟิงจู่ เชื่อว่าเฟิงจู่จะไม่รับฟางซีเข้ามา แถมตอนนี้ฟางซีอยู่ระหว่างไว้ทุกข์ ถือว่าไม่มีใครทำผิดข้อตกลงระหว่างกัน ขอบคุณเหลือเกินที่ยังพอจะเก็บหน้าของตนและตระกูลไว้ได้
เฟิงจู่น้ำเสียงละอายแก่ใจบอก หว่านเหนียง วันที่ 6 ฟางซีจะเข้าประตูมา ทุกอย่างยังเหมือนเดิม
ซางหว่านพลันแววตามืดหม่น หูอื้อ สติปลิวหาย ถามแต่งใน 100 วันเหรอ นี่เป็นการตัดสินใจของใคร มารดาหรือท่าน เฟิงจู่บอกของตัวเอง ซางหว่านกำมือแน่น ผิดหวังมากที่เฟิงจู่ผิดคำพูด ไม่ทำตามข้อตกลง แต่คิดไปคิดมาต่อให้เฟิงจูผิดข้อตกลงแล้วไง ซางหว่านจะไปทำอะไรได้ เฟิงจู่รีบบอก 'หว่านเหนียง ข้าขอโทษ'​ ซางหว่านหน้าซีดมาก ยังคงยิ้มอย่างสงบนิ่ง เฟิงจู่ก็รู้สึกแย่ ทั้งที่ซางหว่านเพิ่งจะบอกว่าเชื่อคำพูดเขาแต่ก็โดนเขาทรยศ เขาอยากให้ฟางซีเชื่อมั่นในตัวเขาแบบนี้บ้างแต่เขารู้ดีว่าเธอไม่เคยเชื่อในตัวเขาเลย แต่กับคนตรงหน้าที่เชื่อในตัวเขาโดยไม่มีข้อสงสัย เขากลับทำให้เธอเจ็บปวด '​ฟางซีอายุไม่น้อยแล้ว รออีกไม่ได้แล้ว แต่ไม่ต้องห่วง ถ้าใครกล้าเอาเรื่องนี้มารังแกตนจะจัดการให้ หว่านเหนียง ในจวนนี้จะไม่ให้ใครทำผิดต่อหว่านเหนียงเด็ดขาด!'
ซางหว่านรู้สึกเจ็บปวดใจ อับอาย และรู้สึกถูกเหยียดหยาม ซางหว่านคิดว่าเฟิงจู่ต่างจากคนอื่นแต่ตอนนี้รู้แล้วว่าเข้าใจผิด จะยังเชื่อใจเขาได้อีกเหรอ? ซางหว่านมีคำตอบเงียบๆ ในใจแล้ว
'ถ้าเป็นฟางซี ที่ทำผิดต่อข้่าล่ะ?'​ เฟิงจู่อึ้ง ก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า 'ฟางซีไม่ทำแน่ ต่อให้เป็นฟางซี ก็ไม่ได้!
ซางหว่านยิ้มบอก ขอแสดงความยินดี​กับนายท่านด้วย ได้เติมเต็มในสิ่งที่ปรารถนามาอย่างยาวนานเสียที น่ายินดียิ่ง!  เฟิงจู่จับน้ำเสียงซางหว่านไม่ออกได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่น รู้สึกละอายและสำนึกเสียใจบอก ฟางซีแค่เข้าประตูมา ทุกอย่างยังคงเดิมเหมือนก่อนหน้า
ซางหว่านปิดใจแล้วไม่อยากรับฟังอะไรอีก ร่ายสิ่งที่ตัวเองกำลังจะไปทำยาวเหยียดเหมือนรายงานให้นายจ้างฟัง เฟิงจู่อึ้งอีกรอบ ฟางซีก็เปลี่ยนเป็นคนที่เขาไม่รู้จักไปแล้วหนึ่ง ตอนนี้ยังมาเจอซางหว่านอีก ซางหว่านแผ่ออร่าบางอย่างที่ทำให้เฟิงจู่ไม่กล้าสู้หน้า ไม่กล้ากลับมากินอาหารเยฺ็นด้วยอยู่แต่ในห้องหนังสือ ซางหว่านให้คนส่งอาหารเย็นมาให้ เขาส่งเซ็ตหนังสือแนวบันทึกการเดินทางที่เป็นของฝากจากการไปเมืองหลวงครั้งนี้ไปให้ ซางหว่านแค่รับแล้ววางไว้ ไม่มีอารมณ์​จะเปิดอ่าน เฟิงจู่หลับห้องตอนดึก ซางหว่านก็ทำเป็นหลับแล้ว
บรรยากาศในเรือนหนิงหย่วนเริ่มประหลาดขึ้นทุกที ทุกคนรับรู้ได้ แต่ซางหว่านยังคงยิ้มหัวเล่นกับหลี่มามาและสาวใช้คนสนิท หลี่มามาพยายามกล่อมบอกเลี้ยงเฟิงจู่มากับมือรู้จักนิสัยเฟิงจู่ดียิ่งกว่าตัวเขาเองอีก เฟิงจู่มีใจให้ซางหว่านจริงๆ ซางหว่านบอกหลี่มามาคิดมากไปแล้วช่วงนี้เหนื่อยและอารมณ์ไม่ดีเลยกลัวจะไปทำให้เฟิงจู่อารมณ์เสียเปล่าๆ
เฟิงจู่รับอนุ ซางหว่านเลยต้องไปดูเรือนเดิมที่ฟางซีอยู่เครื่องเรือนประดับตกแต่งหรูหราหมาเห่ามาก ซางหว่านมอบหมายให้หลี่มามาจัดการทุกอย่างอีกที เนื่องจากเป็นแค่อนุ หลี่มามาเลยเก็บของมีค่าทุกอย่างเรียบ เปลี่ยนทุกอย่างเป็นของธรรมดาที่เหมาะสมกับอนุทั้งหมด เหลือไว้แค่เตียงที่ยังหรูหราอยู่ หลี่มามาอ้างว่าฟางซีอยู่ในช่วงไว้ทุกข์เครื่องเรือนทุกอย่างจึงไม่มีสีสันสดใสสักนิด มองแล้วหดหู่ห่อเหี่ยวแห้งแล้งมาก  แถมยังจัดห้องข้างไว้ให้คุกเข่าไว้ทุกข์แสดงความกตัญญู​ด้วย
.
.
.
.
.

>>205 เติม Greetings, Ninth Uncle น้องนางเอกที่เป็น FL ในนิยายก็กลับมาเกิดใหม่ด้วย ในชาติที่แล้ว(ความฝันนางเอก) น้องสามมองนางเอกแต่งงานไป ในใจก็คิดว่านางเอกแย่งชายคนรักไป ถึงสุดท้ายจะได้แต่งกับคนรัก ก็รู้สึกเหมือนอยูใต้เงานางเอก ชาตินี้เลยหาโอกาสบอกผู้ชายไปว่าตัวเองต่างหากที่เป็นคนช่วยก่อนนางเอกจะแต่งงาน ผู้ชายเลยมาถอนหมั้นนางเอก

Rebirth 5
.
.
.
.
.
เย็นวันนั้นเฟิงจู่ให้คนมาบอกว่าจะกินข้าวเย็นกับเหล่าสหาย สุดท้ายเมากลับมา ซางหว่านประคองเฟิงจู่ไปนอนเตียงแล้วจะออกไปนอนห้องอื่น เฟิงจู่กึ่งหลับกึ่งตื่นจับกอดซางหว่านไว้แน่นพร่ำบอกแต่ว่า 'หว่านเหนียง... ข้าขอโทษ... อย่าโกรธ.. อย่าไป... '​ เฟิงจู่เมาหลับกอดซางหว่านไว้อย่างนั้น ลืมตาตื่นมาเห็นตัวเองกอดซางหว่านแน่นก็รีบขอโทษขอโพย ซางหว่านน้ำตาไหลบอกให้เขาออกไปก่อน แว่บแรกเฟิงจู่รู้สึกผิดคิดว่าตัวเองผิดข้อตกลงล่วงเกินเอาเปรียบซางหว่าน แต่ก็รู้สึกหวานล้ำลึกๆ ในใจอย่างบอกไม่ถูก เฟิงจู่อยากจะดูแลซางหว่านให้ดี ตอนจะให้ห้องครัวทำอาหารที่ซางหว่านชอบถึงเพิ่งรู้ว่าตัวเองไม่รู้เลยว่าซางหว่านชอบไม่ชอบอะไร เฟิงจู่ตัดสินใจเข้าไปบอกซางหว่านที่ยังนอนอยู่ในห้องตรงๆ ว่า จะรับผิดชอบเรื่องเมื่อคืนเอง ไม่ต้องพูดถึงข้อตกลงก่อนหน้านั้นแล้ว หว่านเหนียงจะเป็นฮูหยินของข้าสือเฟิงจู่ตลอดไป ครั้งนี้จะไม่มีวันผิดคำพูดอีก!
ซางหว่านรีบบอกเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ เฟิงจู่แค่เมาหลับไปแค่นั้น เฟิงจู่ยังคงเข้าใจว่าซางหว่านโกรธ ซางหว่านบอกเฟิงจู่ไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้โกรธ แค่หวังว่าเฟิ่งจู่จะไม่ลืมข้อตกลงที่เคยพูดไว้ อย่าทำให้ซางหว่านต้องรู้สึกเหยียดหยามเขาเลย!
ได้ยินว่าซางหว่านยังตั้งใจจะจากไป เฟิงจู่อึดอัดใจและหัวเสียอย่างบอกไม่ถูก ได้แต่พูดว่า ตามที่ซางหว่านต้องการ! แล้วสะบัดหน้าจากไป
เฟิงจู่ไปดื่มกับ ส่วงเว่ยเซียน (ลูกชายฮูหยินผู้เฒ่าส่วง คู่กัดมารดา)​ คุณชายส่วงแซว สภาพไม่เหมือนคนที่กำลังจะได้แต่งหญิงคนรักที่รอมานานเข้าบ้านเลยนะ เฟิงจู่ถาม ถ้าจู่ๆ ค้นพบว่าคนที่ชอบมาตลอดหลายปีไม่ใช่คนที่ชอบอีกต่อไปจะทำยังไง เว่ยเซียนว่าเอ้างั้นจะรับเข้ามาทำไม เฟิงจู่บอก ฟางซียึดติดว่าจะแต่งเข้ามาให้ได้ เว่ยเซียนว่าถ้่ายึดติดขนาดนั้นก็ทำไรไม่ได้
เฟิงจู่ร่ำสุราไปก็คิดถึงเรื่องซางหว่านคิดจะจากไป เฟิงจู่ตัดสินใจว่า จะไม่ปล่อยให้ซางหว่านจากไปอย่างง่ายดายแน่ เฟิงจู่กลับดึกแถมเมาเลยสั่งให้บ่าวพาไปนอนห้องหนังสือ ตอนเช้าฮูหยินผู้เฒ่ารู้เรื่องเรียกซางหว่านไปตำหนิ หาว่าไม่สนใจดูแลสามี มีเมียก็เหมือนไม่มี เป็นภรรยาแบบไหนถึงได้ไม่รู้สึกผิดกับสามีบ้างเลย หาว่าซางหว่านไม่พอใจเรื่องรับอนุเลยไปทำให้เฟิงจู่ลำบากใจ ซางหว่านคุกเข่าขอรับโทษบอก รู้ดีอยู่แล้วว่าต้องรับฟางซีเข้ามาแค่รอเวลาช้าเร็วเท่านั้น ถ้าจะโกรธก็คงจะโกรธเรื่องทำไมต้องรอจนเนิ่นนานปานนี้มากกว่า ซางหว่านได้แต่ปล่อยให้แม่สามีหาเรื่องดุด่าลูกสะใภ้จนพอใจ เฟิงจู่ได้ยินข่าวจากหลี่มามารีบมารับผิดกับแม่ จนแม่ยอมปล่อยตัวซางหว่านกลับ
ถึงวันรับอนุกู้ฟางซีเข้าบ้าน นางเรื่องเยอะบอกเกี้ยวเรียบไป งอแงไม่ยอมขึ้น ให้คนหามเกี้ยวเปล่ากลับไปให้ฮูหยินผู้เฒ่าดู จะเอาเกี้ยวหรูกว่านี้ หลี่มามาต้องมาชี้้แจงฮูหยินผู้เฒ่าว่าทำตามธรรมเนียมรับอนุทุกอย่าง ไม่พอใจก็ช่วยไม่ได้และไม่ยอมให้เอาเกี้ยวนี้กลับไปรับอีกรอบด้วย สุดท้ายฟางซีต้องนั่งเกี้ยวสภาพแย่กว่าเดิมเข้ามา ถึงเรือนเดิมตัวเองที่โดนเปลี่ยนเครื่องเรือนและการประดับตกแต่งใหม่หมดคือช็อคมาก ก่นด่าสาปส่งซางหว่านไม่หยุด ให้หลันเซียงสาวใช้คนสนิทไปเชิญเฟิงจู่ 2-3 รอบ เฟิงจู่ไม่มาฟางซีก็ยิ่งแสดงกิริยาและคำพูดไม่ดีมากขึ้นๆ ซางหว่านคิดว่าถ้่าเฟิงจู่ไม่ค้างที่เรือนโน้นอย่างน้อยๆ ก็คงไปกินข้าวเย็นกับฟางซีแน่ แต่เฟิงจู่ดันมากินข้าวเย็นด้วยซะงั้่น ซางหว่านไม่เข้าใจเลยถามว่าไม่ไปเจอน้องสาวหน่อยเหรอ เฟิงจู่บอกไปดูมาตอนกลางวันแล้ว ฟางซีเพลียต้องพักผ่อน เขาจะไม่ไปที่นั่นแล้วถามทำไมเรียกฟางซีว่าน้องสาว ซางหว่านบอกแม่สั่ง เฟิงจู่พูดไม่ออก บอกคืนนี้จะนอนห้องหนังสือ พรุ่งนี้ถึงจะกลับมานอนที่เรือน ยังไงซะฟางซีก็เป็นหลานสาวของมารดา ต้องไว้หน้ามารดาหน่อย
.
.
.
.
.

>>211 เง้อ เห็นถึงความห่วยของ พอ. สรุปคือก็เลิกชอบ"น้องสาว"แล้วแหละ คิดว่าแต่งเข้ามาแล้วก็จะทำเป็นเฉยชาให้นางเอกดีใจ แต่ปล่อยคนเคยรักให้แห้งตายไปเหรอ?

>>212 ถ้ามองในแง่นี้มันใจร้ายจริง แต่ฟางซีไว้ทุกข์อยู่ แต่งมาแล้วก็ยังเข้าหอไม่ได้
อิงตามพื้นฐานนิสัยอีพระเอก ยังไงก็ไม่ยอมเข้าหอก่อนครบเวลาไว้ทุกข์แน่นอน

Rebirth 6
.
.
.
.
.
เฟิงจู่เดินกลับไปในใจก็เรียกหาแต่ หว่านเหนียง หว่านเหนียง กับญาติผู้น้องกู้ฟางซีนั้นเฟิงจู่เห็นธาตุแท้แล้ว เขาเคยคิดว่าการแต่งฟางซีเข้ามาเป็นสิ่งที่เขารอคอยมาตลอดชีวิต วันนั้นจะเป็นวันที่เขามีความสุขที่สุด แต่วันนี้เขายืนมองฟางซีเข้าประตูมาจากที่ไกลๆ โดยไม่รู้สึกอะไรเลย เหมือนไม่ใช่เรื่องของเขาด้วยซ้ำ จากนั้นเขาก็ไปยืนเงียบๆ ในเรือน ดูฟางซีตะโกนก่นด่านานา ตอนนั้นเขาถึงได้เห็นตัวจริงของฟางซีที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน เฟิงจู่ไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือผู้หญิงที่เขาหลงรักมาหลายปี คิดแล้วก็สงสัยว่าหลงรักไปได้ยังไง ตอนที่เขาหันหลังจากมา ห่างไกลจากเสียงก่นด่า ภาพความทรงจำที่ค่อยๆ ปรากฏ​ในหัวเขา บ้างก็เป็นรอยยิ้ม บ้างเป็นใบหน้ายามเขินอาย ยามโกรธ  บ้างอ่อนโยน บ้างนุ่มนวล บ้างก็สง่างามและมีศักดิ์ศรี​ บ้างโศกเศร้าเสียใจและเจ็บปวด และทั้งหมดนั้นคือ หว่านเหนียง
เฟิงจู่ตะลึงกับสิ่งที่เพิ่งประจักษ์​ ค่อยๆ คิดอย่างจริงจังทุกครั้งที่คิดถึงเธอ ทั้งหัวใจเขาอ่อนยวบ เฟิงจู่ยอมรับความจริงว่าในใจเขามีเธอก่อนที่เขาจะรู้ตัวเสียด้วยซ้ำ
เฟิงจู่สำนึกเสียใจสุดซึ้งที่รู้ธาตุแท้ฟางซีช้าไป ถ้ารู้ก่อนนี้จะไม่รับเป็นอนุเด็ดขาด โชคยังดีฟางซีต้องไว้ทุกข์ 3 ปี มากเพียงพอที่จะเปลี่ยนอะไรหลายอย่าง
ฟางซีไม่ยอมแพ้ ทำเป็นเจียมเนื้อเจียมตัวต่อหน้าฮูหยินผู้เฒ่า พอสงสารหลานฮูหยินผู้เฒ่าก็ไปพาลกับซางหว่านเหมือนเดิม
ไม่พอฟางซียังบุกไปเรือนหนิงหย่วนกะจะไปยั่วโมโหซางหว่าน พอได้ยินซางหว่านเรียกเฟิงจู่ว่า 'สามี'​ งี้ฉุนขาด บอกซางหว่านไม่มีสิทธิ์​เรียก เฟิงจู่ถูกบังคับให้แต่ง ไม่งั้นเค้าจะเลื่อนแล้วเลื่อนอีกขนาดนี้เหรอ ข้าต่างหากที่ควรจะได้เป็นฮูหยินน้อยตระกูลสือ ไม่ใช่เจ้า! เฟิงจู่กลับมาได้ยินโมโหมากไล่ตะเพิดฟางซีกลับเรือนไป ซางหว่านพูดนุ่มๆ ใส่เฟิงจู่ จริงๆ เรื่องนี้ทุกคนก็รู้กันดีอยู่แล้วเนอะ ต่อไปถ้ามีใครพูดเรื่องนี้อีก ก็ขอให้ช่วยพูดแทนหว่านเหนียงสักคำสองคำ เฟิงจู่บอก หว่านเหนียงเป็นนายหญิงของบ้านมี​สิทธิ์​จัดการลงโทษตามกฎได้เลย
เฟิ่งจู่ไปหาฟางซีตั้งใจจะพูดอะไรสองสามคำแต่ยังไม่ทันได้พูด ฟางซีโวยวายไล่เฟิงจู่กลับ แล้วพอคิดได้ให้คนมาตามเท่าไหร่ก็ถูกบอกปัดไม่ว่างตลอด จนฟางซีทนไม่ไหวบุกเข้าไปหาเฟิงจู่ในห้องหนังสือ เฟิงจู่โมโหถามมาอยู่นี่ได้ไง ฟางซีบอก ทำไมคิดว่าเป็นซางหว่านเหรอ เฟิงจู่ถามเรียกชื่อซางหว่านเฉยๆ ได้เหรอ อย่าให้ต้องเตือนว่าอยู่ในสถานะอะไร ฟางซีงงก็เรียกมาตลอดไม่เห็นเคยว่าอะไร เฟิงจู่แค่คิดว่าเมื่อก่อนปล่อยให้ซางหว่านโดนอะไรแบบนี้ก็ปวดใจบอก ซางหว่านเป็นฮูหยินของข้า ตอนนี้เจ้าเป็นอนุ มีข้อแตกต่างระหว่างฮูหยินกับอนุ จำไว้ให้ดีฟางซี! ไหนว่าตราบใดที่ได้อยู่สกุลสือ ยินดีเป็นแค่อนุไม่ใช่เหรอ? ฟางซีดันเข้าใจไปว่าเฟิงจู่พูดเพราะรักจึงอยากให้ฟางซีวางตัวให้ดีไม่ให้มีใครว่าร้ายนินทาได้ซะงั้น
เฟิงจู่รู้ว่าซางหว่านยังคิดจะจากไปก็เพียรพยายามทุ่มเทดีกับซางหว่านมากๆ หวังให้ซางหว่านเห็นความจริงใจของเขาแล้วเปลี่ยนใจรั้งอยู่
คุณหนูสาม สือเหลียน น้องสาวต่างมารดาของเฟิงจู่ชอบซางหว่านมาก เจอซางหว่านทีไรดีใจสุดๆ
แต่สืออวี้้เหมย พี่สาวแท้ๆ ของเฟิงจู่ที่พาสามี เริ่นจื่อเซียนและสาวใช้ติดตามที่ยกให้เป็นอนุอีกคนของสามี กลับมาเยี่ยมบ้าน อวี้เหมยสนิทกับฟางซี พอรู้ว่าฟางซีเป็นอนุจึงเกลียดน้องสะใภ้แบบไม่ต้องคิด ยิ่งเห็นน้องชายดูรักและใส่ใจมากก็ยิ่งหาเรื่องซางหว่านตลอด
ซางหว่านคิดว่าทนไม่นานเดี๋ยวอวี้เหมยก็กลับ แต่ที่ไหนได้ขอกลับมาอยู่เลยจ้า จื่อเซียนเป็นพวกบัณฑิตกากๆ สอบราชการมาหลายปีก็สอบไม่ติดสักที ทั้งยังหน้าใหญ่หาเงินเองไม่ได้แต่ใช้จ่ายมือเติบ ติดหนี้สินมากมายขายบ้านขายที่ยังไม่พอชดใช้เลยหนีหนี้กลับมาเป็นปลิงอยู่บ้านภรรยาจ้า ฮูหยินผู้เฒ่ารู้สึกผิดที่เป็นคนจัดการให้อวี้เหมยแต่งกับสามีห่วยๆ อย่างจื่อเซียน เลยรักและตามใจอวี้เหมยทุกเรื่อง จื่อเซียนทำตัวเหมือนคนตระกูลสือเป็นคนใช้ ชี้นิ้วสั่งอยากได้นู่นอยากได้นี่ มาอยู่บ้านเขาแต่จู้จี้เลือกของตกแต่งเรือนแพงๆ แถมสั่งให้สร้างห้องหนังสือหรูๆ เพื่ออ่านเตรียมสอบราชการปีหน้าอีก หน้าด้านหน้าทนไม่มีความเกรงอกเกรงใจใดๆ ทั้งสิ้น อวี้เหมยก็บุกมาถึงเรือนหนิงหย่วนวิสาสะเข้าไปหยิบข้าวของเครื่องประดับแพงๆ อย่างไม่เกรงใจ แม้กระทั่งปิ่นปักผมที่เฟิ่งจู่ตั้งอกตั้งใจซื้อให้เพราะเห็นว่าเหมาะกับซางหว่านก็ขอไป เฟิ่งจู่เห็นปิ่นไปอยู่กับพี่สาวตอนแรกก็นอยด์ พอถามแล้วรู้ว่าพี่สาวมาบังคับเอาไปก็ถอนใจ พูดไม่ออก ต่อว่าพี่สาวไม่ลงสงสารที่ได้สามีไม่เอาไหน ได้แต่บอกซางหว่านว่าจะหาอันใหม่ที่ดีกว่าเดิมมาให้
.
.
.
.
.

Rebirth 7
.
.
.
.
.
อวี้เหมยแอบมาทาบทามสาวใช้อีกคนของซางหว่านไปเป็นอนุสามีโดยไม่บอกซางหว่าน สาวใช้วิ่งโร่มาขอความช่วยเหลือ เฟิงจู่รู้เรื่องโมโหความมักมากของพี่เขยและโมโหพี่สาวที่ตามใจสามีจนเหลิง บอกคนเรือนนี้ใครก็ไม่มีสิทธิ์​มาเอาตัวไปง่ายๆ  ให้นายหน้าจัดหาคนจากข้างนอกมาให้พี่เขยเลือกได้อนุใหม่สมใจ
เห็นซางหว่านโดนอภินิหารพี่สาวบ่อยๆ เฟิงจู่เลยหาเวลาพาซางหว่านไปพักผ่อนที่บ้านริมทะเลสาบซึ่งเป็นที่ดินส่วนตัวของเขา เดินทางโดยมีแค่เขากับซางหว่านไม่ให้สาวใช้ตามมาด้วยสักคนเดียว ซางหว่านไปถึงก็ชอบมาก ที่ดินส่วนตัวผืนนี้เฟิงจู่ซื้อไว้แล้วค่อยๆ พัฒนาให้คนขุดทำทางน้ำจนกลายเป็นทะเลสาบมีปูมีกุ้งมีสวนผลไม้มากมาย เด็กน้อยของครอบครัวคนงานที่ดูแลสวนให้ดันถามถึงคุณหนูกู้ ซางหว่านหน้าเจื่อนเฟิงจู่บอกเด็กว่ากู้ฟางซีจะไม่มีโอกาสได้มาที่นี่อีก เฟิงจู่พาซางหว่านเที่ยวเล่นกินของอร่อยๆ จนซางหว่านสบายใจ เตรียมจะค้างคืน แต่ดันมีคนจากจวนมาส่งข่าวด่วน ซางอวี้เฟยพี่ชายซางหว่านกลับจากการสอบแล้วตอนนี้อยู่ที่จวนเพื่อจะบอกข่าวดีน้องสาวว่า สอบผ่านด้วยคะแนนที่สูงเป็นลำดับที่ 1 ของมณฑล ซางหว่านดีใจมากรีบกลับไปเจอพี่ พี่แอบเล่าให้ฟังว่าที่เดินทางไปสอบและกลับได้รวดเร็วราบรื่นเแบบนี้เพราะเฟิงจู่ช่วยเหลือตลอดทาง ซางหว่านซาบซึ้งใจมากเพราะเฟิงจู่ไม่เคยพูดอะไรเลย พี่ชายของสะใภ้สอบได้ลำดับที่ื 1 ของมณฑล ฮูหยินผู้เฒ่าก็พลอยรู้สึกมีหน้ามีตาไปด้วย เรียก สือเฟิงหัว ลูกชายคนเล็กกลับมาจากสำนักศึกษามารู้จักกับซางอวี้เฟย เฟิงหัวนับถือและชื่นชมอวี้เฟยมาก จื่อเซียนพี่เขยที่ถือตัวว่าบัณฑิตเหมือนกันก็อิจฉาหนักอยากให้น้องภรรยาสนิทกับตัวบ้าง
อวี้เฟยเคยเจอคุณหนูสาม สือเหลียน ตอนอยู่ข้างนอก พอมาเจอกันอีกในจวนทั้งสองคนก็รู้สึกเหมือนพรหมลิขิต แอบรักแอบติดต่อกันอยู่เงียบๆ
เฟิงจู่พาซางหว่านไปร่วมฉลองแสดงความยินดีให้กับอวี้เฟยที่หมู่บ้าน สองคนเดินตลาดมีความทรงจำดีๆ ร่วมกัน
พอกลับไปที่จวนมีวันหนึ่ง เฟิงหัวพาอวี้เฟยไปเป็นแขกพบปะเพื่อนๆ ที่สำนักศึกษา จื่อเซียนอิจฉาไปตัดพ้อต่อว่ากับอวี้เหมย อวี้เหมยโกรธจัดบุกเข้าเรือนหนิงหย่วนมาพูดดูถูกเหยียดหยามทั้งอวี้เฟย ซางหว่านและครอบครัว แล้วเงื้อมือตบซางหว่าน แต่หลิวหย่าว่องไวเอาหน้ามารับแทนได้ทัน อวี้เหมยยังจะตบซางหว่านให้ได้ เฟิงจู่มาทันพอดีถามพี่ใหญ่จะทำอะไรทำไมไม่พูดจากันดีๆ ซางหว่านน้ำตาไหลพรากพูดกับเฟิงจู่ "นายท่าน ขอหนังสือหย่าให้ข้า! ข้าต้องการหนังสือหย่า!" ซางหว่านทนรับการดูถูกเหยียดหยามอยู่ในจวนนี้ต่อไม่ไหว ไม่ว่าจะชาติก่อนชาตินี้ ทั้งกู้ฟางซีทั้งสืออวี้เหมย ซางหว่านล้วนทำอะไรไม่ได้เลย ซางหว่านทนมีชีวิตอยู่แบบนี้ไม่ได้แล้ว
อวี้เหมยก็ยุเฟิงจู่หย่าเลยแล้วค่อยแต่งฟางซีแทน
เฟิงจู่โมโหตวาดบอก พี่ใหญ่! หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว! หว่านเหนียงเป็นฮูหยินของข้า! ข้าไม่ยอมให้หว่านเหนียงหย่าหรอก!
ซางหว่านได้ยินแล้วช็อค ร้องไห้ไม่หยุด อวี้เหมยตัดพ้อเฟิงจู่ หาว่าใช่สิพี่มันคนนอกนี่แล้วก็วิ่งหนีไป เฟิงจู่สั่งให้คนรีบตาม เฟิงจู่กอดซางหว่านแน่นบอกไม่หย่าเด็ดขาด ซางหว่านร้องไห้บอกจะให้อยู่หรือไปขึ้นอยู่กับท่าน ข้่าจะทำอะไรได้ แต่จะให้ข้าทนอยู่ในจวนนี้ไปทำไม มีความสุขเหรอเวลาเห็นข้าโดนพี่สาวท่าน โดนญาติผู้น้องท่านรังแก ท่านจะให้ข้าทำยังไง! มันเป็นแบบนี้กี่ครั้งแล้ว อย่าบอกนะว่าจะคอยระวังป้องกันให้ข้าทุกวัน ข้่าก็จะกลายเป็นผู้หญิงไม่ดี ท่านถามข้าว่าเกิดอะไรขึ้น ท่านไปถามพี่สาวท่านเถอะ ข้าเองก็ไม่รู้ว่านางไปได้ยินข่าวลืออะไรมา
เฟิงจู่ปลอบซางหว่านไปก็ยังจะพยายามพูดไม่ให้โกรธพี่สาวไปด้วย แล้วชวนซางหว่านไปหาฮูหยินผู้เฒ่าด้วยกัน ซางหว่านยอมไปเพราะถ้าไม่ไปจะกลายว่าอวี้เหมยถูกโดยที่เธอไม่มีโอกาสชี้แจง ไปสืบสาวราวเรื่องกันต่อหน้าฮูหยินผู้เฒ่า ทุกคนรู้แก่ใจว่าอวี้เหมยเป็นฝ่ายผิดที่ฟังข่าวลือแล้วไปหาเรื่องซางหว่าน อวี้เหมยพูดลอยๆ แค่ว่า ถ้่าเข้าใจใครผิดก็ขออภัย เฟิงจู่บอกถ้่าถามความจริงจากเฟิงหัวแล้วเข้าใจผิดจริงต้องขอโทษหว่านเหนียง อีกอย่างหว่านเหนียงเป็นฮูหยินของเขา ไม่พอใจอะไรก็มาบอกเขาอย่าไปหาเรื่องหว่านเหนียง เห็นแก่หน้่าเขาบ้าง ฮูหยินผู้เฒ่าก็บอกรู้ว่าซางหว่านใจกว้าง อย่าไปถือสาอวี้เหมยเลย แล้วก็เอาชุดสร้อยล้ำค่่าสมบัติสุดรักสุดหวงของตนมามอบชดเชยให้จบเรื่องไปแบบง่ายๆ
ออกจากเรือนมาปุ๊บ ซางหว่านเดินทิ้งระยะห่างกับเฟิงจู่ทันที เฟิงจู่รู้ว่าซางหว่านเสียใจ แต่เขารู้จักพี่สาวตัวเองดี ต่อหน้่าอวี้เหมยเฟิงจู่จึงพูดแทนซางหว่านมากไม่ได้ ไม่งั้นอวี้เหมยจะยิ่งหาเรื่องซางหว่านไม่จบไม่สิ้น ยังไงอวี้เหมยก็เป็นพี่สาวแถมแม่ก็รักและตามใจพี่สาวคนนี้มาก เขาจะทำอะไรนางได้
.
.
.
.
.

Rebirth 8
.
.
.
.
.
ซางหว่านยังคงทำหน้าที่ตามปกติ ไม่ว่าจะส่งอาหารไปให้ที่ห้องหนังสือ หรือช่วยเฟิงจู่ถอดเสื้อคลุม เฟิงจู่ชวนคุยแต่ซางหว่านก้มหน้่าไม่สบตา เฟิงจู่่ถาม โกรธจริงๆเหรอถึงขั้นส่งสมุดบัญชีกลับมา (เฟิงจู่เริ่มให้ซางหว่านมามีส่วนร่วมดูแลกิจการร้านค้า)​ ถ้าหว่านเหนียงไม่ช่วยเขาทำไม่เสร็จแน่เลย
ซางหว่านบอก ไม่กล้ายุ่งกับกิจการหรอก เดี๋ยวมีคนมาว่าหาประโยชน์อีก ไม่รู้จะมีบ่าวกล้ายื่นหน้ามารับฝ่ามือแทนอีกมั้ย เฟิงจู่พยายามโน้มน้าว เชื่อข้าสักครั้งเถอะ เรื่องครั้งนี้เข้าใจผิดกัน มารดาก็ดุพี่หญิงใหญ่ไปเยอะ ต่อไปพี่หญิงไม่กล้าแล้ว
ซางหว่านสวนเลยจ้า แล้วถ้ากล้าล่ะ? ถ้ามาหาเรื่องข้าอีก ข้าตอบโต้ได้มั้ย ถ้าข้าสู้กลับแล้วท่านกับท่านแม่จะว่ายังไงบอกมา
เฟิงจู่ว่า จะไม่ให้เกิดเรื่องอีก จะให้หลี่มามากับสาวใช้คอยกันให้ จะไม่ให้พี่ใหญ่มายุ่ง ถ้าเกิดเรื่องอีกจะส่งพวกเขากลับไปเมืองเดิม ตกลงมั้ย?
ซางหว่านตอบกลับเสียงเย็นชา เห๊ๆอะ ส่งพวกเขาออกไป มารดาท่านก็มาโทษข้าอีก
เฟิงจู่โอดครวญ นั่นก็ไม่ดี นี่ก็ไม่ได้ เจ้าบอกมาจะให้ข้าทำยังไง แล้วพยายามไกล่เกลี่ยบอก พี่หญิงใหญ่ไม่ใช่คนอารมณ์​ร้าย นางอคติกับเจ้าเพราะไม่รู้จักเจ้า ข้าจะไปพูดให้นางเข้าใจ ซางหว่านบอก ไม่จำเป็น แล้วถามน้องชายท่านกับพี่ชายข้ากลับมารึยัง สอบถามได้ความจริงยังไงบ้าง เฟิงจู่ยิ้มขื่นพูด หว่านเหนียง ไม่ใช่มารดาบอกว่าจบเรื่องแล้วหรือ
ซางหว่านบอก ข้าอยากจะถามนักว่าถ้าพี่ชายข้าเป็นฝ่ายผิด พี่สาวท่านจะปล่อยเรื่องนี้ไปหรือ?
เฟิงจู่ก็ว่า หว่านเหนียง เจ้าเป็นสะใภ้ตระกูลสือ บางเรื่องก็ต้องกล้ำกลืนความเสียใจบ้าง
"ท่านไม่ต้องพูดแล้ว!" ซางหว่านคิดย้อนไปถึงทุกเรื่องที่คุณหนูใหญ่ทำ เธอได้แต่ทนๆๆๆ จนมาชี้หน้าจะตบเธอนี่เกินทนแล้วจริงๆ ซางหว่านลุกขึ้นแล้วเดินออกไปเลย เฟิงจู่เรียกก็ไม่หัน
อวี้เหมยเรียกเฟิงหัวมาถาม รู้ความจริงแล้วก็ยังไม่สำนึกผิด ลอยหน้าลอยตาเถียงมารดา เฟิงจู่บอกพี่แบบอ้อมๆ ว่าต่อไปถ้าเข้าใจอะไรผิดอีกให้มาถามเขาก่อน อวี้เหมยเจอซางหว่านในสวนก็จะหลบ แต่ซางหว่านปรี่มาเลยจ้า มาทวงคำขอโทษ รอบนี้ซางหว่านสวนทุกคำ อวี้เหมยจะฟ้องเฟิงจู่ ซางหว่านบอกเชิญ เจอคนจริงอวี้เหมยก็หวาดๆ ไม่กล้าหาเรื่องโจ่งแจ้งอีก
.
.
.
.
.

Rebirth 10
.
.
.
.
.
เฟิงจู่คิดว่าความโกรธของซางหว่านจะบรรเทาลงใน 2-3 วัน แต่ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้ว ซางหว่านยังปรนนิบัติเขาอย่างเกรงอกเกรงใจมากมารยาท พูดจานุ่มนวลและให้ความเคารพอย่างสูงสุด ทว่าแววตาคือไม่ใจใส่และไม่สนใจ ไร้ใจสุดๆ เฟิงจู่สิ้นหวังมาก พยายามชวนไปเดินเล่นตลาด ซางหว่านก็บอกปัดแล้วรินชาให้อย่างมากมารยาท ด้วยความโกรธที่ซางหว่านไม่มีใจให้เขาบ้างเลย เฟิงจู่หงุดหงิดที่ซางหว่านวางตัวห่างเหินปัดมือบอกพอซะที โดยไม่ทันมอง ทำน้ำร้อนหกลวกมือซางหว่าน เฟิงจู่ตกใจมากไล่ทุกคนออกไปแล้ว ทำแผลให้ด้วยตัวเอง เฟิงจู่ทำแผลไปตัดพ้อไป อย่าเป็นแบบนี้เลย เจ้ายังโทษข้าอยู่ใช่มั้ย ข้าขอโทษแทนพี่หญิงใหญ่เจ้าพอใจแล้วหรือยัง เจ้าเป็นนายหญิงตระกูลสือย่อมเจอเรื่องที่ต้องอดทนบ้าง ทำไมถึงคับแค้นใจนัก พี่หญิงใหญ่ไม่ใช่คนเลวร้าย นางน่าสงสารมาก มารดาก็สั่งสอนไปเยอะแล้ว หลายวันนี้ก็ไม่ได้หาเรื่องเจ้า ทำไมยังจะทำอะไรแบบนี้อีก
ซางหว่านคิด แม่งพูดง่ายนี่หว่า อดทนขนาดนี้ยังไม่พออีก ผลเป็นไง โดนบุกมาตบหน้่างี้ บอกให้ทนๆ แล้วทำไมพี่ชายรองต้องมาโดนอะไรแบบนี้ด้วย แม่สอนแล้ว สอนกะผีน่ะสิ ตั้งใจสั่งสอนเหรอ ตั้งใจฟังซะมากกว่า! พูดสองสามคำพอเป็นพิธีจบ
ซางหว่านยังใจเย็นบอก "ข้าไม่โทษท่าน เพราะมันไม่มีประโยชน์ที่จะโทษใคร แต่แค่ข้ารู้สึกอึดอัดอยู่บ้างจะไม่ได้เชียวหรือ ที่สำคัญท่านยังจำข้อตกลงของเราได้ใช่มั้ย อีกไม่นานหว่านเหนียงก็จะไปจากตระกูลสือแล้ว ทำไมต้องทำให้มันยุ่งยากด้วย"
เฟิงจู่ปวดใจมากถาม "เจ้าพูดเรื่องอะไร!!! เจ้าคิดเรื่องนี้มาตลอดเลยหรือ? เพราะเหตุนี้เจ้าถึงคอยดูแลข้าอย่างดี?
ซางหว่านพูดนิ่งๆ "ข้าจากไป ทุกคนจะมีความสุข ไม่มีปัญหาใดอีก ไม่ใช่ว่าท่านก็รอคอยอยู่หรือ? หว่านเหนียงยอมรับว่าดูแลท่านด้วยความเอาใจใส่ ข้าทำหน้าที่ฮูหยินแล้ว คงไม่ยุติธรรมนักถ้าท่านจะตัดสินหว่านเหนียงแบบนี้!
"ซางหว่าน เจ้าช่างทิ่มแทงผู้คนได้ยอดเยี่ยมนัก ข้าไม่คิดเลย ไม่คิดเลยจริงๆ ซางหว่าน ข้าจะบอกเจ้า ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าจากไป ดูสิเจ้าจะทำอย่างไร!"
"ไม่นะ ท่านพูดแล้วสัญญาแล้ว ท่านจะกลับคำพูดไม่ได้!"
"ข้าจะกลับ เจ้าจะทำอะไรได้ ฮึ่ม ตราบใดที่ข้าไม่ยอมรับ มันก็จะไม่เคยมี!
"ท่าน!" ซางหว่านโกรธจนพูดไม่ออก ถ้าเฟิงจู่ไม่ยินยอมซางหว่านทำอะไรไม่ได้จริงๆ
เฟิงจู่เสียใจมากจนกลายเป็นโกรธ "ข้าทำไม หน้าที่ของฮูหยินงั้นเหรอ ดูเหมือนเจ้ายังไม่ได้ทำอย่างครบถ้วนนะ!  ซางหว่าน เจ้าประเมิน​ข้าสือเฟิงจู่ต่ำไป! คลอดลูกชายให้ข้า คลอดแล้วจะจากไปข้าจะไม่ห้าม! ไม่งั้น เลิกคิดได้เลย"
เฟิงจูโกรธจนไม่มีเหตุผล ลืมสิ้นทุกสิ่งอย่าง รุกคืบกอดจูบกดซางหว่านไว้บนเตียงด้วยกำลัง มือข้างที่โดนน้ำร้อนลวกของซางหว่านโดนจับอย่างแรง ซางหว่านทั้งโกรธทั้งอายทั้งเจ็บ ร้องไห้ไม่หยุดบอก" มือ! มือข้า!"
เฟิงจู่ได้สติรู้สึกผิดและเสียใจมาก ซางหว่านตบเพี๊ยะแล้วไล่เฟิงจู่ออกไปไม่อยากเห็นหน้าอีก
เฟิงจู่ย้ายไปนอนห้องหนังสือ ฟางซีรู้แค่ว่าสองคนผิดใจกันก็คอยหาโอกาสไปตกเฟิงจู่ที่ถึงห้อง แต่หลี่มามาขัดขวางตลอด เฟิงจู่ขอให้หลี่มามาช่วยโน้มน้าวซางหว่าน หลี่มามาว่าฮูหยินน้อยบอกไม่ได้โกรธ ฮูหยินน้อยเป็นภรรยาจะทำหน้าที่ดูแลสามีเหมือนเดิม
ฟางซีใช้ท่านป้ากับอวี้เหมยกดดันเฟิงจู่ แต่เฟิงจู่ปฏิเสธบอกให้แสดงความกตัญญูไปเถอะ ฟางซีไม่ยอมแพ้จะขอช่วยดูแลกิจการอีก เฟิงจู่บอกไม่ต้องยุ่ง แล้วพูดอ้อมๆ ว่าเมื่อก่อนกับตอนนี้ไม่เหมือนกันแล้ว ฟางซีตามมาถามว่าทำไมทำกับเธอแบบนี้ เฟิงจู่บอกไม่ชอบโดนคนมาเล่นเล่ห์วางแผนใส่ ฟางซีแก้ตัวพัลวันแค่อยากช่วยผิดตรงไหน (แต่อนุไม่มีสิทธิ์ยุ่งกับกิจการนะเธอ)​
เฟิงจู่บอก เจ้าวางแผนใช้ท่านแม่มากดดันข้า ลืมแล้วเหรอว่าตัวเองอยู่ในสถานะอะไร อย่าให้ต้องเตือน
อวี้เหมยให้ซางหว่านไปเป็นเพื่อนช้อปปิ้งที่ตลาด กะจะแกล้งซางหว่าน แต่ซางหว่านลากคุณหนูสามสือเหลียนไปด้วย ระหว่างเข้าร้านนู้นออกร้านนี้อวี้เหมยหงุดหงิดฉุนเฉียวจนเกิดอุบัติเหตุรถม้าเหยียบเท้าคุณหนูสาม อวี้เหมยใจจืดใจดำไม่สนใจลงมาดูบอกคงไม่เป็นไรมาก กลับกันเองละกันนางจะช้อปต่อ สือเหลียนเจ็บมากเดินไม่ได้ ซางหว่านต้องประคองไว้แล้วให้ลิ่วหย่าไปหาที่นั่งมาให้สือเหลียนค่อยตามหมอมา ลิ่วหย่าเจอเฟิงจู่กับส่วงเว่ยเซียนพอดี ซางหว่านกับเฟิงจู่เลยได้กลับมาคุยกัน หมอมาตรวจพบว่ากระดูกข้อเท้าหักเกินไม่ได้ 3 เดือน เฟิงจู่โมโหอวี้เหมยมากกลับไปต่อว่าหนักอยู่ อวี้เหมยคล้ายจะสำนึกแต่พอฟางซีมาพูดไปอีกทางอวี้เหมยเลยโทษว่าเป็นเพราะซางหว่าน
เฟิงจู่ย้ายกลับมานอนที่เรือน ซางหว่านเริ่มจัดการหาทางมอบอนาคตดีๆ ให้สาวใช้คนอื่นๆ ข้างกายโดยจะให้แต่งงานออกไปกับคนดีๆ
.
.
.
.
.

ขอบคุณมาก รอตอนต่อไป ^____^

Rebirth 11
.
.
.
.
.
วันหนึ่งมีจดหมายจากบ้านสามแจ้งว่าจะย้ายกลับมา แต่จดหมายมาถึงปุ๊บอีกวันคนก็มาถึงเลย ซางหว่านจัดเตรียมเรือนพักรับรองไม่ทัน โดนบ้านสามต่อว่าหนักมาก ฮูหยินสามบอกส่งจดหมายมาตั้งหลายเดือนแล้ว ดีที่ฮูหยินผู้เฒ่ายืนยันว่าเพิ่งได้จดหมายจริงๆ (ฝีมือฟางซีเจ้าเก่า)​ ระหว่างจัดเตรียมเรือนรับรองก็มีปัญหาไม่หยุดหย่อน เฟิงจู่คอยอยู่ข้างๆ ให้ความช่วยเหลือตลอด ทั้งบอกว่าซางหว่านใจดีเกินไป ปกครองคนบางทีต้องใจแข็งบ้าง ซางหว่านเห็นเฟิงจู่ทุ่มเทช่วยเหลือเต็มที่ก็อดซาบซึ้งไม่ได้
เฟิงจู่บอก ระหว่างเราไม่จำเป็นต้องขอบคุณ เจ้าเป็นภรรยาข้า เฟิงจู่เห็นซางหว่านเตรียมจะให้สาวใช้คนสนิท 2 คนแต่งงานออกไปก็กลัวว่าเดี๋ยวซางหว่านจะมีคนไม่พอใช้เลยกะจะหาคนเข้ามาแทนหลังปีใหม่ ซางหว่านบอกเรื่องคนไปคุยกับหลี่มามาเลย เฟิงจู่งงหมายความว่าไง ซางหว่านบอกหลังปีใหม่ไม่นาน ข้าก็คงต้องไปจากที่นี่แล้ว ท่านจะทำอะไรก็ไม่ต้องบอกข้าหรอก
เฟิงจู่สวมกอดซางหว่านแน่น เป็นไปไม่ได้ ข้าไม่ให้เจ้าไป ข้าพูดจริงๆ หว่านเหนียง อย่าทิ้งข้า อยู่กับข้านะ ซางหว่านเองก็ปวดใจยิ้มขมขื่นถาม ท่านให้ข้าอยู่ ท่านจะเอาข้าไปไว้ตรงไหน แล้วญาติผู้น้องสกุลกู้จะทำยังไง ข้าไม่สะดวกใจ ท่านกับนางเป็นคู่รักกันแต่เยาว์วัย ที่ท่านเคยทำกับข้าก็ล้วนเพื่อนาง บอกอย่างอคติ ข้าอยากจะหายตัวไปชีวิตท่านซะเดี๋ยวนี้ ตอนนี้แค่ครึ่งปีท่านก็อยากจะให้ข้าอยู่ บอกว่าท่านจะดีกับข้า บอกว่าจะไม่มีใครข้ามหัวข้าไปได้รวมถึงนาง ท่านจะให้ข้าเชื่อท่านงั้นหรือ ต่อไปถ้ามีใครเข้ามาอีกล่ะ ท่านจะปฏิบัติกับข้าอย่างไร?
"มันไม่เหมือนกัน หว่านเหนียง ข้าไม่เคยกระจ่างใจเท่านี้มาก่อน ข้ารักเจ้า หว่านเหนียงข้ารักเจ้าจริงๆ กู้ฟางซีอาจเพราะเราโตมาด้วยกัน ก่อนจะเจอเจ้า ข้าบอกไม่ได้ว่าข้ารู้สึกกับนางยังไง แต่ข้ารู้ว่าข้ารู้สึกกับเจ้ายังไง เจ้าเป็นภรรยาที่ข้าอยากจะใช้เวลาชั่วชีวิตนี้ด้วย หว่านเหนียง อย่าทิ้งข้าไป ข้าจะดูแลเจ้าให้ดี ที่ผ่านมาเจ้าไม่รู้แจ้งถึงใจข้าเลยหรือ!"
"แต่.. นางเข้ามาแล้ว"
"ข้าก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะกลายมาเป็นแบบนี้ หว่านเหนียง ข้าจะไม่ให้ใครมารังแกเจ้า จวนนี้เจ้าเป็นนาย! ข้าจะไม่ปล่อยเจ้า จนกว่าเจ้าจะยอมเห็นด้วยกับข้า"
"ท่านต้องการเก็บข้าไว้ ไม่ใช่ท่านมีสิทธิ์​อยู่แล้วหรือ ท่านยืนยันจะให้ข้าอยู่ ข้าก็ทำได้เพียงต้องอยู่ เป็นคู่ที่เคารพให้เกียรติ​กันกับท่าน ทำหน้าที่ภรรยา รับใช้ท่าน รับใช้มารดาท่าน และดูแลทั้งตระกูลเพื่อท่าน!"
"เคารพให้เกียรติ​ดุจแขกผู้หนึ่ง เหมือนที่เจ้ากระทำเมื่อช่วงก่อนหรือ?"
"ข้าไม่อยากแย่งชิงกับผู้อื่น ท่านบอกท่านรักข้าแล้วกู้ฟางซีเล่า นางรักท่านมากแค่ไหนใครๆ ก็รู้ ความรู้สึกที่นางมีให้ท่านชัดเจนยิ่ง ข้าไม่คิดว่าจวนของท่านจะสงบสุขหรอกนะ ต้องวุ่นวายไม่รู้จบแน่"
"เจ้่าจะให้ข้าทำยังไง"
"ส่งนางออกนอกจวน! ตราบใดที่นางยังอยู่ที่นี่เป็นหนามตำใจข้า ข้ารู้สึกไม่มั่นคง แค่นางที่ข้ายอมรับไม่ได้ ถ้าท่านเป็นข้า ข้าก็ไม่คิดว่าท่านจะยอมรับได้ เมื่อนางไม่ได้สลักสำคัญอะไรต่อท่านแล้ว ให้นางไปซะ! ถ้าท่านต้องการนาง ข้าจะช่วยเติมเต็มความปรารถนาให้ แต่จะให้ข้าอยู่ร่วมกับนาง​ ขออภัยที่ข้าไม่อาจจะกระทำ งั้นรอให้นางสิ้นสุดการไว้ทุกข์ปีหน้า ข้าจะยกอำนาจทุกอย่างให้นาง แล้วขออนุญาต​มารดาท่านย้ายไปอยู่ส่วงซี"
"เลิกคิดได้เลย ข้าไม่ให้เจ้าไป ไม่ให้เจ้าจากไป!"
"มารดาท่านพูดง่าย กู้ฟางซีก็อยากให้ข้าไปอยู่แล้วคงรีบเตรียมรถม้าเลยเชียวล่ะ ท่านเองก็ไม่ได้อยู่เฝ้าจวนทุกวันสักหน่อย ท่านอยู่ข้างนอกนั่นจะมาจัดการอะไรได้"
เฟิงจู่ถอนหายใจ "ถ้ายังไม่ได้รับนางเข้าประตูมา เรื่องคงง่ายกว่านี้มาก ตอนนี้นางเข้ามาแล้วจะส่งนางออกไปมารดาข้าไม่ยอมแน่"
ซางหว่านว่า" มารดารักท่านมาก ตราบใดที่ท่านจัดการอย่างเหมาะสม นางไม่ว่าอะไรแน่"
.
.
.
.
.

Rebirth 12
.
.
.
.
.
เฟิงจู่ถอนหายใจ "ถ้ายังไม่ได้รับนางเข้าประตูมา เรื่องคงง่ายกว่านี้มาก ตอนนี้นางเข้ามาแล้วจะส่งนางออกไปมารดาข้าไม่ยอมแน่"
ซางหว่านว่า "มารดารักท่านมาก ตราบใดที่ท่านจัดการอย่างเหมาะสม นางไม่ว่าอะไรแน่"
เฟิงจู่เงียบ ไม่ใช่ว่าอยากให้ฟางซีอยู่ แต่ฟางซีไม่ยินยอมจากไป และถ้าจะให้เขาส่งนางออกไป เขารู้จักมารดาดี ขนาดฟางซีก่อเรื่องมากมายมารดายังเก็บนางไว้ข้างกาย เขาไม่แน่ใจจริงๆ ว่ามารดาจะยอม
ซางหว่านเห็นเขาเงียบก็แอบผิดหวัง ขอตัวไปจัดการงานจิปาถะอื่นๆ
คืนนั้นเฟิงจู่กลับมาปลุกซางหว่านอย่างมีชีวิตชีวา บอกเขาคิดดีแล้ว เขาให้สัญญาจะส่งนางออกไป
ซางหว่านถาม แน่ใจนะ คิดดีแล้วจริงๆ นะ เฟิงจู่ว่า แล้วข้ามีทางเลือกอื่นรึไงล่ะ เจ้าดื้อรั้นเพียงนั้น ข้าจะรับมือได้อย่างไร นอกจากให้สัญญาแล้วข้าจะทำอะไรได้ แต่เจ้าต้องให้เวลาข้าบ้าง ข้าจะจัดการเรื่องนี้เมื่อนางเสร็จสิ้นการไว้ทุกข์ ตกลงมั้ย
ซางหว่านพยักหน้า "ได้"
เฟิงจู่ยิ้ม "ถือว่าตัดสินแล้วนะ สัญญาว่าจะส่งนางออกไป จริงๆ แล้วก็ถือว่าดีสำหรับข้า"
ซางหว่านอดถามไม่ได้ ท่านจะทำยังไง
เฟิ่งจู่ตอบ ข้าคิดหาหนทางไว้แล้วถึงเวลาเจ้าจะรู้เอง แล้วเจ้าสัญญา​ว่าจะไม่จากไปแล้วใช่มั้ย
ซางหว่านคิดก่อนพยักหน้าน้อยๆ ตอบ "ใช่" โดยไม่กล้าสบตาเฟิงจู่ เฟิงจู่มีความสุขมาก จูบแก้มซางหว่านเบาๆ กระซิบข้างหู "หว่านเหนียง พวกเราเป็นคู่ครองจริงๆ กันเสียที.."
ซางหว่านไม่ปฏิเสธ
เฟิงจู่กับซางหว่านจึงได้ผสานทั้งร่างกายและจิตใจเป็นหนึ่งเดียวกัน
หลังจากคืนนั้นทั้งสองคนก็ตัวติดกันตลอด เฟิงจู่แสดงความรักทะนุถนอมและปกป้องซางหว่านออกนอกหน้ามาก ทุกคนทั้งจวนรู้ คนที่ยังกล้าท้าทายอ้อมๆ คือ ฟางซี
สือเหลียนจะโดนจับแต่งงานมาขอให้ซางหว่านกับเฟิงจู่ช่วยกล่อมมารดาจนสำเร็จ แต่อวี้เหมยไปยุจนมารดากลับคำพูดยอมรับการหมั้นหมายซะงั้น สือเหลียนเผาเรือนยอมตายไม่ยอมแต่งงาน เฟิงจู่ให้คนปล่อยข่าวว่าสือเหลียนมีแผลเป็น งานแต่งจึงถูกยกเลิก โดยตั้งแต่ต้นจนจบสือเหลียนไม่กล้าบอกซางหว่านว่าตนรักอยู่กับซางอวี้เฟย
อวี้เหมยและสามีก็ยังก่อเรื่องอยู่เรื่อยๆ จนเฟิงจู่ไม่พอใจเพราะพี่เขยไม่ได้ดีกับพี่สาวเลยสักนิด ติดที่ว่าเห็นแก่หน้าพี่สาวล้วนๆ จนพี่เขยโดนอนุคนใหม่ยุให้ย้ายกลับเมืองเดิม เฟิงจู่ไม่รั้งบอกไปเถอะ
เฟิงจู่พาซางหว่านออกงานเจอเหล่าสหายสนิท มีความสุขมากอารมณ์ดี กลับถึงจวนตอนดึกนึกครึ้มอกครึ้มใจอุ้มซางหว่านลงจากรถม้าไปถึงเรือนไม่ยอมให้เดินเอง ปรากฏ​ฮูหยินผู้เฒ่ามาเห็น โมโหว่าไม่สำรวมกล่าวโทษซางหว่าน เฟิงจู่ออกรับแทน ฮูหยินผู้เฒ่าเริ่มรู้สึกว่าเฟิงจู่รักซางหว่านมากไป เริ่มเห็นซางหว่านขัดหูขัดตา
มีข่าวคนเจอคุณชายรองสือเฟิงหมิงที่อีกเมืองไกลออกไป บ้านรองมาขอให้เฟิงจู่ไปตามตัวมาให้หน่อยซึ่งต้องใช้เวลาราว 2 เดือน เฟิงจู่รู้สึกแปลกๆ ไม่อยากจากซางหว่านไปเลย สองคนร่ำลากันอย่างอาลัยอาวรณ์​
ก่อนไปเฟิงจู่กำชับมารดาว่าห้ามให้ฟางซีมายุ่งกับกิจการของตระกูลเป็นอันขาด
ฟางซี ขอไปถือศีลสวดมนต์ที่วัด พอกลับมาก็เล่าให้ฮูหยินผู้เฒ่าฟังว่าฝันถึงบิดาที่ล่วงลับ บิดาบอกให้กตัญญูกับตระกูลสือด้วยการมีทายาทให้ตระกูลสือ ดังนั้นไว้ทุกข์แค่ครึ่งปีพอ
มีจดหมายส่งมาบอกว่า เฟิงจู่ได้รับบาดเจ็บสาหัส​ ฟางซีรีบเสนอตัวไปดูแล ซางหว่านก็ขอไปเหมือนกันบอกตนเป็นภรรยาย่อมต้องไปดูแลสามี ฮูหยินสามและแม่นมช่วยพูดเข้าข้างซางหว่าน บอกฟางซีรู้ใจฮูหยินผู้เฒ่าให้อยู่ดูแลฮูหยินผู้เฒ่าไป ฟางซีแค้นใจสุดๆ
เฟิงจู่ที่เพิ่งฟื้นดีใจมากที่เห็นซางหว่านเดินทางไกลมาหาเพราะเป็นห่วงตน ซางหว่านคอยดูแลเช็ดตัวทำแผลป้อนยาให้ เฟิงจู่โอบกอดซางหว่านไม่ปล่อย พักฟื้นอยู่นาน พอหายดีแล้วก็ค่อยๆ เดินทางกลับพลางแวะเที่ยวที่นู่นที่นี่ เฟิงจู่พาซางหว่านไปไหว้พระขอพรที่วัดที่ตนเป็นผู้อุปถัมภ์​ ศิษย์วัดบอกเฟิงจู่ไม่เคยขอพรเลย ซางหว่านแปลกใจบอกให้ลองขอดู เฟิงจู่เขียนว่า ขอให้ได้ใช้ชีวิตครองคู่กับซางหว่านไปจนแก่เฒ่า
ซางอวี้เฟยสอบราชการได้ลำดับ 3 เป็น ทั่นฮวา มาสู่ขอสือเหลียน ฮูหยินผู้เฒ่าอนุญาต​โดยให้ฟางซีเป็นคนจัดการเตรียมงาน ฟางซีค่อยๆ กล่อมฮูหยินผู้เฒ่า กว่าเฟิงจู่กับซางหว่านจะกลับมาถึงจวน อำนาจปกครองทั้งหมดเปลี่ยนไปอยู่ในมือฟางซีเรียบร้อยรวมถึงกิจการร้านค้าต่างๆ ของตระกูลสือที่เฟิงจู่กำชับมารดานักหนาด้วย เฟิงจู่โมโหมากที่ฟางซีสอดมือมายุ่ง รีบตรวจสอบ ฮูหยินผู้เฒ่ายิ่งสงสารเอ็นดูหลานสาวมากจนหาเรื่องตำหนิสะใภ้บ่อยๆ ซางหว่านอึดอัดใจแต่รักเฟิงจู่เลยอดทน
.
.
.
.
.

Rebirth 13
.
.
.
.
.
สือเหลียนรู้สึกผิดที่ไม่บอกเรื่องของตัวเองกับอวี้เฟยให้ซางหว่านรู้ก่อน มาร้องไห้ขอโทษซางหว่าน ซางหว่านไม่โกรธ สือเหลียนแต่งออกไปอย่างราบรื่นและเตรียมย้ายติดตามอวี้เฟยไปรับตำแหน่งที่เมืองหลวง
เฟิงจู่กับซางหว่านรักและเข้าใจกันดี สองคนคลอเคลียนัวเนียกันไม่ห่างแต่ลูกก็ยังไม่มาสักที ฮูหยินผู้เฒ่าพูดเลียบเคียงให้ยอมรับฟางซี เฟิงจู่บอกปัดตลอด
ความจริงแล้วฟางซีอาศัยช่วงที่ได้ดูแลกิจการจงใจรับ ซางผิงเหลียง ลุงรองของซางหว่านมาทำงานมอบหมายให้ดูแลร้านค้า แล้วรอคอยดูความพินาศที่จะพัวพันมาถึงซางหว่าน ซึ่งลุงรองไม่ทำให้ฟางซีผิดหวังยักยอกเงินสร้างความเสียหายมาก พอเรื่องแดงขึ้นมา ฟางซีบอกเห็นเป็นญาติซางหว่านเลยให้ทำงาน รอดตัวไปแบบสวยๆ ฮูหยินผู้เฒ่าพาลหาว่าซางหว่านรู้นิสัยญาติแล้วไม่บอก เฟิงจู่เห็นลูกไม้ของฟางซีว่าใช้มารดาตนเป็นเครื่องมืออย่างไรแล้ว ยิ่งเกลียดฟางซีมากขึ้นเรื่อยๆ
ซางหว่านเหนื่อยใจกับฮูหยินผู้เฒ่าและฟางซีเลยหนีไปบ้านริมทะเลสาบ ผ่านไปสองสามวันเฟิงจู่ยังไม่มารับก็เสียใจ แต่จริงๆ เฟิงจู่เตรียมจะไปเจรจาการค้าที่เมืองอื่นแล้วจะพาซางหว่านไปด้วย ตอนไปบอกแม่คือแม่โมโหจนพูดไม่ออก ส่วนฟางซีคับแค้นใจแทบตาย
เฟิงจู่แวะไปรับซางหว่านออกเดินทางไปด้วยกัน ซางหว่านดีใจมาก ไปถึงเมืองที่ต้องเจรจาการค้า ซางหว่านไปเดินเล่นเจอหญิงสาวสวยชื่อซูฉิงเออร์เลยมาบอกเฟิงจู่ เฟิงจู่ให้คนสืบดูเป็นสือเฟิงหมิงของบ้านรองกับคณิกาซูฉิงเออร์จริงๆ เฟิงจู่ดูออกว่าฉิงเออร์ไม่ดี ไม่ได้รักเฟิงหมิงจริง แค่อยากสบายเป็นอนุตระกูลสือ ฉิงเออร์ชวนเฟิงหมิงไปขอร้องให้เฟิงจู่ช่วยพูดกับบ้านรองยินยอมให้รับตนเข้าบ้านหน่อย เฟิงจู่จับตัวเฟิงหมิงไว้แล้วไล่ฉิงเออร์ออกไป ไม่นานฉิงเออร์ก็ไปเป็นอนุนอกเรือนของผู้อื่น เฟิงหมิงใจสลาย นึกรังเกียจและไม่เชื่อผู้หญิงง่ายๆ อีก
เฟิงจู่กับซางหว่านไปเจรจาการค้าแต่กลับมาพร้อมเฟิงหมิง ทุกคนในจวนยินดีปรีดามาก เฟิงหมิงไม่ชอบโจวจิงยี่ภรรยา อยากหย่าจึงแกล้งป่วยหนักเป็นโรคติดต่อใกล้ตาย จิงยี่ชอบเฟิงหมิงไม่ยอมหย่า ขอดูแลให้ถึงที่สุดมั่นใจว่าเฟิงหมิงจะหาย ถ้าไม่หายก็จะดูแลจนกว่าเฟิงหมิงจะตาย แรกๆ เฟิงหมิงอคติ รำคาญจิงยี่มาก เฟิงหมิงคิดว่าจิงยี่เป็นพวกคุณหนูเรียบร้อยไม่มีปากเสียง แต่จริงๆ จิงยี่เป็นพวกดื้อหัวรั้นพ่อแม่พี่ชายรักใคร่ตามใจแต่ไม่นิสัยเสีย จิงยี่เห็นเฟิงหมิงเกลียดตัวเองมากก็เสียใจแต่ยังดูแลเฟิงหมิงไม่ห่าง สองคนลับฝีปากกันตลอด พอเฟิงหมิงอาการดีขึ้นใกล้หาย พ่อแม่จิงยี่มาเจรจาเรื่องหย่าพอดีจิงยี่เลยตามพ่อแม่กลับบ้าน ยอมให้พวกผู้ใหญ่จัดการเรื่องหย่า เฟิงหมิงใจหาย หลายวันผ่านไปกว่าจะรู้ใจตัวเองขอให้เฟิงจู่ไปตระกูลโจวเป็นเพื่อน รับจิงยี่กลับมา สัญญากับจิงยี่ว่าจะดูแลจิงยี่ให้ดีกว่าที่เฟิงจู่ดูแลซางหว่านอีก สองคนกลับมาตัวติดอยู่ด้วยกันไม่นาน จิงยี่ก็ท้อง ซางหว่านเศร้าใจทำไมไม่ท้องสักที
เฟิงจู่ต้องไปเจรจาการค้าที่เมืองหลวง จะพาซางหว่านไปด้วยเหมือนเดิม แต่โดนฮูหยินผู้เฒ่าเล่นเล่ห์แกล้งป่วยแล้วต้องการลูกสะใภ้ดูแล ให้เฟิงจู่พาฟางซีไปแทน เฟิงจู่เซ็งที่แม่หงายการ์ดกตัญญู​ใส่ตลอด เลยบอกจะไปคนเดียวไม่เอาฟางซีไปด้วยหรอก ฟางซีรู้ใจแม่ดูแลแม่ได้ดีที่สุด
วันหนึ่งมีนักพรตมาที่จวนบอกให้ซางหว่านเดินทางไปไหว้พระนอกเมืองเสริมดวงให้ฮูหยินผู้เฒ่า ซางหว่านไปกับลิ่วหย่าเพราะนักพรตห้ามคนติดตามไปเยอะ ตอนลงเรือข้ามแม่น้ำ ปรากฎเรือล่ม ซางหว่านจมน้ำตื่นมาอยู่บนเรือหรู คนช่วยเป็นหญิงสูงศักดิ์มีอายุ ถามว่าซางหว่านจำอะไรได้บ้าง ซางหว่านไม่ไว้ใจเลยทำเป็นจำอะไรไม่ได้ จำได้แต่ชื่อ คนที่ช่วยโกหกซางหว่านบอกว่าครอบครัวซางหว่านตายหมดแล้ว เหลือซางหว่านรอดคนเดียว จะให้ซางหว่านไปอยู่ด้วย ด้วยความที่ป่วยหนักไปไหนไม่ได้ซางหว่านได้แต่จำยอมอย่างไม่มีทางเลือก
ฮูหยินผู้เฒ่ารู้ข่าวซางหว่านเรือล่ม ตกใจแทบตาย กลัวลูกชายจะรู้ว่าสาเหตุมาจากตัวเองให้ไปไหว้พระ เฟิงจู่ต้องโกรธมากแน่เลยสั่งให้คนถือจดหมายไปบอกแค่ว่ากลับมาด่วน ไม่ให้พูดอะไรมากกว่านั้น แต่เฟิงจู่เห็นว่ามันแปลกเลยเค้นถามคนถือจดหมายจนรู้เรื่องก็ร้อนใจแทบคลั่ง กลับมาถึงเป็นพายุเลย ตัดพ้อแม่ขอให้ดูแลซางหว่านให้ดี ท่านดูแลแบบนี้เหรอ ถ้าซางหว่านเป็นอะไรอย่าว่าข้่าไม่กตัญญู​ ฟางซีกระหยิ่มใจว่าซางหว่านไม่รอดแน่
.
.
.
.
.

น้ำเน่าดีแท้ ส่วนยัยฟางซีนี่ร๊ายร้าย

Rebirth 14
.
.
.
.
.
เฟิงจู่ไปสืบหาเบาะแสเมืองที่ซางหว่านเรือล่ม เจอลิ่วหย่าที่ถูกส่วงเว่ยเซียนช่วยไว้ ถามเรื่องราวจากลิ่วหย่าแล้ว เมื่อไม่เห็นศพแปลว่าคนยังอยู่ เฟิงจู่รวบรวมเบาะแสเรือทุกลำที่เดินทางผ่าน เจอเรือมารดาท่านโหวน่าสงสัยที่สุด เฟิงจู่จึงมุ่งหน้าไปเมืองหลวง
เรือที่ช่วยซางหว่านไปถึงเมืองหลวง ซางหว่านถึงรู้ว่าคนช่วยเป็นมารดาของท่านโหวผู้หนึ่ง แม่ลูกมีเรื่องผิดใจกันหลายปี แม่เก็บซางหว่านมามอบให้ท่านโหวชื่นชอบซางหว่านมาก พยายามเข้ามาใกล้ชิดเอาอกเอาใจทุกอย่าง ซางหว่านอยู่แบบหวาดหวั่นใจ พูดคุยอย่างมีมารยาทแต่สมองต้องคิดหาวิธีหลบเลี่ยงบ่ายเบี่ยง ดีที่ท่านโหวเองก็อดทนพอตั้งใจที่จะไม่แตะต้องซางหว่านจนกว่าซางหว่านจะยินยอม ซางหว่านร้องไห้คิดถึงเฟิงจู่ทุกวัน ด้วยพรากจากถึงได้รู้ว่ารักเฟิงจู่มากแค่ไหน
ซางหว่านอาศัยตอนท่านโหวพามาเดินเล่นซื้อของ เข้าร้านนู้นออกร้านนี้ มีร้านนึงเป็นของตระกูลสือจึงลอบส่งจดหมายขอความช่วยเหลือ พอที่จวนตระกูลสือได้จดหมายเฟิงหมิงรีบเดินทางตามเอาไปส่งให้เฟิงจู่ ดีใจที่ซางหว่านยังไม่ตัดใจพยายามหนีออกมา เฟิงจู่ขอความช่วยเหลือจากสหายที่เป็นท่านกั๋วกง จึงรู้ว่าท่านโหวเคยมีอนุสุดที่รักคนนึงจนไม่ยอมแต่งงาน มารดาท่านโหวไม่พอใจมากสั่งสังหารนางทิ้ง ท่านโหวกับมารดาจึงบาดหมางกัน และซางหว่านหน้าเหมือนอนุสุดที่รักของท่านโหว เฟิงจู่ขอให้กั๋วกงจัดงานเลี้ยงใหญ่เชิญคนอื่นๆ รวมถึงท่านโหวและซางหว่านมา ฮูหยินกั๋วกงให้คนทำน้ำหกใส่แยกสาวใช้ออกจากซางหว่านได้สำเร็จ เฟิงจู่ลอบเข้ามาพบซางหว่านในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า สองคนโหยหาคิดถึงกันมากซางหว่านบอกให้พาหนีไปเดี๋ยวนี้เลย กลัวแทบแย่แล้ว เฟิงจู่บอกตอนนี้ไม่ได้เดี๋ยวคนช่วยเดือดร้อน นัดแนะอีก 3 วันให้ไปเจอกันอีกที่นึง ซางหว่านใจจดใจจ่อรอ 3 วัน ขอให้ท่านโหวพาไป อาศัยช่วงท่านโหวนั่งจิบชารอ แล้วซางหว่านเข้าไปอีกห้อง เฟิงจู่ฟาดสันคอสาวใช้สลบแล้วลอบพาซางหว่านหนีออกนอกเมืองตอนนั้นเลย กว่าท่านโหวจะรู้ตัวว่าคนหายไปอย่างไร้ร่องรอยก็ไม่รู้จะไปตามที่ไหนแล้ว
เฟิงจู่พาซางหว่านหลบกบดานจนแน่ใจว่าท่านโหวไม่ติดตามค้นหาต่อแน่แล้วจึงพาซางหว่านมุ่งหน้ากลับจวน สองคนรักใคร่คลอเคลียกันไม่ห่างตลอดทาง
ฮูหยินผู้เฒ่าละอายใจไม่กล้าสู้หน้าซางหว่าน กลับมาไม่นานซางหว่านก็ท้อง ฟางซีปล่อยข่าวชี้นำให้ฮูหยินผู้เฒ่าและบ่าวไพร่ในบ้านเข้าใจว่าเป็นลูกคนอื่น เฟิงจู่โมโหมากบอกลูกเขา เมียเขาเขารู้ดีที่สุด ส่วงเว่ยเซียนให้คนสืบจนเจอว่าเรือล่มไม่ใช่อุบัติเหตุ นักพรตก็ลวงโลก ทั้งหมดเป็นฝีมือของฟางซี เฟิงจู่เปิดเผยเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ฟางซีทำแล้วยื่นคำขาดให้มารดาส่งฟางซีออกไปอยู่ที่อื่นทันที เอาไว้คิดตกเมื่อไหร่ให้บอกจะหาคนดีๆ แต่งงานด้วย
ก่อนไปเฟิงซีขอพบเฟิงจู่ เล่าเรื่องซางหว่านแอบซื้อที่ดินในนามของลิ่วหย่า เฟิงจู่เสียใจมากคิดว่าซางหว่านปกปิดเขา ไม่เชื่อใจเขายังคิดจะจากไป พอไปถามซางหว่าน ซางหว่านหน้าซีดบอกซื้อไว้นานจนลืมแล้ว ตอนนั้นท่านไม่ชอบข้า ข้าเลยต้องหาหนทางให้ตัวเอง ไม่ได้ตั้งใจปิดบังแต่ข้าลืมไปแล้วจริงๆ เฟิงจู่ขอให้เปลี่ยนมาเป็นชื่อซางหว่านซะ จบดราม่าสามีภรรยาเท่านี้
ฮูหยินผู้เฒ่าพาซางหว่านไปไหว้พระ ฟางซีให้คนส่งจดหมายลายมือลูกพี่ลูกน้องซางหว่านนัดเจอในป่า ซางหว่านนึกห่วงญาติเลยไปตามนัดหมายเจอฟางซีเอามีดไล่แทง ซางหว่านสู้แทงฟางตาย แม่ชีมาเจอ ซางหว่านถูกจับเข้าคุก เฟิงจู่ไปหาในคุกแล้ววิ่งเต้นช่วยทุกทาง
.
.
.
.
.