Fanboi Channel

กระทู้เพื่อพูดคุยเทคนิคการเขียน และเรื่องการประกวดต่าง ๆ เกี่ยวกับนิยาย

กระทู้ 1 >>>/literature/2342/
กระทู้ 2 >>>/literature/3442/
กระทู้ 3 >>>/literature/4775/
กระทู้ 4 >>>/literature/5724/
กระทู้ 5 >>>/literature/7084/
กระทู้ 6 >>>/literature/10634/
กระทู้ 7 >>>/literature/12326/
กระทู้ 8 >>>/literature/12952/
กระทู้ 9 >>>/literature/13391/
กระทู้ 10 >>>/literature/13744/
กระทู้ 11 >>>/literature/14253/
กระทู้ 12 >>>/literature/15039/
กระทู้ 13 >>>/literature/15642/
กระทู้ 14 >>>/literature/16386/
กระทู้ 15 >>>/literature/16722/
กระทู้ 16 >>>/literature/17022/
กระทู้ 17 >>>/literature/17223/
กระทู้ 18 >>>/literature/17576/
กระทู้ 19 >>>/literature/17967/
กระทู้ 20 >>>/literature/18263/

กระทู้ ระบาย 1 >>>/literature/3325/

โอเคเดี๋ยวจะลองทุบหัวนักอ่านด้วยเล่มแรก 1 เล่ม (60 ตอน) ไปเลยดีกว่า
ถ้ามันอยู่ซัก 15 วัน ลงวันแรกลง 20 ตอน แล้วจากนั้นก็วันละ 3 ตอนยังได้ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ

Ky กูไปเจอนข.แคปคอมเม้นนักอ่านที่คอมเม้นแย่ๆประมาณว่าเขียนนิยายเวิ่นเว้อ ไม่แปลกที่ไม่มีคอมเม้นบลาๆ
ถ้าเจอคอมเม้นในลักษณะนี้(ไม่มีประโยชน์;บั่นทอน;ปสด.) นักเขียนที่ดีeqสูงควรทำอย่างไรเหรอวะ
แคปแขวนเสียบประจาณ;หนีไปร้องไห้เลียแผลใจไม่เขียนนิยายอีกต่อไป; ด่ากลับ3หน้าa4 ;คิดว่าหมาเห่าแล้วลบเงียบๆ

ตัยล่ะกู หลังจากได้เห็นยอดรี้ดใน ดด. แล้วทำหมดกำลังใจจะเขียนต่อเลย ถถถถถถ
แต่ก็ยังเขียนต่อนั่นล่ะ เขียนมันมาปีกว่าแล้วอ่านคนเดียว สนุกคนเดียวมาตลอด ยอมรับแหละว่ามีไหวหวั่นบ้างแอบคิดว่าเลิกเขียนไปเลยจะดีมั้ย แต่สุดท้ายพอนอนซักตื่นก็กลับมานั่งเขียนต่อซะงั้น

เดี๋ยวรอย้ายไป รอร. แทนดูสิว่าจะเป็นยังไง

>>3 ข้อสุดท้ายเลยมึง คิดว่าเสียงหมาเห่าแล้วลบเงียบๆ จะข้อความไร้สาระไว้รกหน้านิยาวตัวเองทำไม ถ้าจับแขวนมีแววเกมพลิกด้วยซ้ำว่าแค่นี้ต้องประจานกันเลยเรอะ ถ้าจะหลบไปเลียแผลใจเลิกเขียนก็เหมือนไม่เห็นนักอ่ทนที่เหลือซึ่งไม่เคยด่ามึงอะแต่ตามอ่านงานมึงอยู่นะ

ว่าไปกูลองสังเกตดู... ถ้าอยู่หมวดแนวแฟนตาซีนี่ยังไงก็ไม่ปังแฮะ
กลับมีเรื่องนึงกันแค่ย้ายหมวดไป Boy love ขนาดชื่อเรื่องเป็นแนวระบบ + จั๋วหัวว่า harem ในเรื่องก็ไม่มีความเกเรเลย เป็นแนวแฟนตาซีระบบทั่วไปแบบชัดเจน แต่ยอดคนอ่านอย่างเยอะซะงั้น

อีกเรื่องคือย้ายไปอยู่หมวดรักจีนโบราณ แต่ลองอ่านแล้วเนื้อหาไม่เกี่ยวกับความรักเลย แถมเป็นแนวดูยังไงก็เป็นแนวทะลุมิติมายุคจีนโบราณ แฟนตาซีจ๋า ใช้ความรู้ยุคปัจจุบันมาข่มชาวบ้านแบบเดิม ได้ยอดคนตามอย่างเยอะเลย

พอมาถึงจุดนี้แล้วกูก็แอบคิดนะว่า ...หมวดแฟนตาซี มันมีอาถรรพ์อะไรรึเปล่าหว่า? หรือว่าคนมองแค่เป็นหมวดแฟนตาซีก็ส่ายหน้าแล้ว?

ky เห็นช่วงนี้คนอวยกันเรื่องพระเอกนางเอกธงเขียวกันเยอะ กูเลยกังวลเรื่องภูมิหลังของพระเอกกูอ่ะ เมื่อก่อนพระเอกเคยมีแฟนแต่แฟนเก่าคนนี้เป็น gold diggerผสมคาสโนวี่ พอพระเอกทำงานเหนื่อยๆกลับคอนโดด้วยในใจที่คิดว่าจะขอหมั้นแฟน แต่มาเจอแฟนกำลังคั่วกับหนุ่มที่ไหนไม่รู้ (ละครเหี้ยๆเลยกู555) เถียงไปเถียงมาแฟนเก่าโยนขี้ว่าพระเอกนั่นแหละผิด ด้วยอารมณ์มากมายที่สุมในอก พระเอกเลยตบหน้าแฟนเก่าเลือดกลบปาก จนปัจจุบันคบกับนางเอกแล้ว พระเอกกูก็ยังยืนยันว่ามันก็ไม่รู้สึกผิดนะที่ตบหน้าแฟนเก่า งี้พระเอกกูยังกรีนแฟล็กอยู่ป่าววะ ยิ่งเทียบกับนางเอกกูที่มาไทป์นางโศกบ้านจนแต่จิตใจดีอีก แต่กูก็ไม่อยากเอาภูมิหลังตรงนี้ออกอ่ะ เพราะกูรู้สึกว่าพระเอกมันก็ไม่ใช่ผู้ชายเพอร์เฟคดี มีจุดดำๆบนความขาวบ้าง เป็นจุดเปิดใจที่ให้นางเอกเข้าใจว่าพระเอกที่เคยเทิดทูนว่าเป็นดั่งเจ้าชายรูปงามก็ไม่ได้ดีไปหมดดุจนิยาย แต่ไม่รู้ว่าชาวบ้านชาวช่องจะเข้าใจได้เหมือนนางเอกกูหรือป่าวนะ

>>7 เออลืมใส่ว่าพระเอกกูไม่ใช่นักเลงหัวไม้อะไรขนาดนั้น ไม่มีทางทำร้ายนางเอกแน่นอน555 แต่ตอนตบหน้าแฟนเก่าคือมันสุดจะทนแล้วจริงๆอ่ะ มันจะไม่เป็นไอ้เหี้ยไปหน่อยมั้ยวะ ยิ่งกระแสธงเขียวมาแรงอยู่//กัดเล็บ

>>7 ส่วนตัวกุอ่านถึงตบเลือดกลบปาก จุดนึงที่กุคิดขึ้นมาคือถ้าอยู่ในชีวิตจริงเป็นกุคงไม่เอาผู้ชายคนนี้เป็นผัวแน่ ๆ ตอนรักกันดีอาจจะดีมากก็จริง แต่ใครจะรู้ขืนทำให้โมโหมากมันจะตบกุเลือดกลบปากเหมือนแฟนเก่ามันมั้ย ขึ้นอยู่กับมึงแล้วแหละว่าบรรยายพระเอกออกมาให้มีข้อดีจนกลบจุดด้อยตรงนี้ยังไง สู้ๆ

>>9 ก็พระเอกกูเป็นผู้ชายอกสามศอกตัวสูงเล่นกล้าม ตบหน้าผู้หญิงตัวบางๆแค่ทีเดียวก็เลือดออกอยู่แล้วดิ555นี่ตรรกะที่กูคิดนะ แต่ที่ผ่านมากูก็เขียนให้พระเอกเป็นคนดีโคตรๆ ไม่ติดพนัน ไม่ติดอบายมุขใดๆ ไม่เคยเมาจนขาดสติ ตั้งใจทำงานดี ไม่เคยตัดสินใครจากข่าวลือจนกว่าจะเห็นจะๆคาตา (มันเลยโดนแฟนเก่าหลอกเอาเงินไปเป็นล้าน ทั้งๆก็เคยได้ยินข่าวลือแย่ๆแท้ๆจนมาโดนสวมเขาจะๆ) ด้วยนิสัยที่มันไม่ตัดสินใครจากข่าวลือ นางเอกที่ทำงานพาร์ทไทม์เป็น reception ในม่านรูดเฉยๆแต่โดนข่าวลือว่าขายตัวในนั้น เลยประทับใจพระเอกที่ไม่ตัดสินตัวเองจากข่าวลือ แถมพระเอกก็ไม่ได้ให้นางเอกออกจะงานเพราะอี๋งานอย่างว่าด้วย (จริงๆพระเอกจะช่วยเรื่องเงิน แต่นางเอกไม่เอาเอง) จนมาเจอแฟนเก่าพระเอกมาแฉว่า มึงจะคบกับไอ้ชายแท้นั่นจริงหรอ มันเคยตบหน้ากูนะ นางเอกเลยไปถามพระเอกแล้วนำไปสู่ภูมิหลังของพระเอกที่กูบอกอ่ะ

แต่ก็ขอบคุณมึงมากนะจุ๊บ เอาเป็นว่ากูตัดซีนเลือดกลบปากออก เหลือแค่ตบหน้าเป็นรอยแดงปื้นๆพอล่ะกัน มันจะช่วยลดทอนความรุนแรงหน่อยนึงมั้ยอ่ะ

>>10 กูไม่ใช่ 9 แต่เห็นด้วยกะ 9 นี่เคยอ่านนิยายแปลจีนเรื่องนึง พอ. ตบหน้า นอ. หันด้วยความโมโห ตอนนั้นยังไม่ได้คบกันนะ เป็นแค่คนรู้จักที่เริ่มๆ มีใจ เนื้อเรื่องก็พยายามปูให้มีเหตุผลเข้าใจได้ของมันมั้ง และคงพยายามสื่อว่าทุกคนเทาๆ แต่ส่วนตัวกู หลังจากนั้น อีก 6 เล่ม 7 เล่ม ไม่ว่าคนเขียนจะบรรยายว่าพอ. เป็นคนดี ยอมตายแทน นอ. ได้แค่ไหน ความในใจ นอ. บอกว่าประทับใจและรักผช. คนนี้แค่ไหน ในหัวกูจะแพลชแบ็กไปฉากตบหน้านั้นตลอด และจนจบเรื่อง กูก็ไม่อินกับความรักคู่นี้
สำหรับกู ถ้าทำร้ายร่างกายตอนโมโหได้ ไม่มีอะไรการันตีจริงๆ ว่าจะไม่ทำอีก แต่คนอ่านมึงก็ร้อยพ่อพันแม่แหละ บางคนติดใจ แต่อาจมีอีกเป็นล้านที่ไม่ติดใจก็ได้

>>11 แต่นี่มันแฟนเก่านิสัยเหี้ยๆของพระเอกอ่ะ โดนหลอกเอาเงินไปเป็นล้าน โดนสวมเขาคาตา แต่พระเอกก็ได้รับผลจากการกระทำนี้คือ โดนปรับกับฝากขังคืนนึง(ตบแฟนเก่าทีเดียว แต่กระทืบชู้เละ) ถ้าเป็นผู้ชายแมงดามาหลอกแบบเดียวกันแล้วนางเอกตบเอาคืนนี่กูจะไม่มานั่งถามหรอก เพราะกูก็เข้าใจแหละว่าถ้าเป็นผู้ชายเป็นฝ่ายลงมือมันจะดูรุนแรงกว่า แต่กูมองคนเป็นบุคคลๆโดยไม่เกี่ยวกับเพศอ่ะ แล้วพระเอกก็ไม่มีวันทำร้ายนางเอกแน่นอน--- เชี่ยเอ๊ยยยยยยยยยยย สับสนแล้วว่ะหรือกูโยนฉากตบทิ้งแม่ง แล้วเปลี่ยนเป็นพระเอกเดินอาดๆเหมือนมาตบแต่เบี่ยงเป็นกระทืบชู้แฟนเก่าเละคาตีน ระบายอารมณ์ที่โดนหลอกเอาเงินแทนได้มั้ยวะ

>>12 มึงจากใจกูที่ไม่ได้มีส่วนได้เสียอะไรกับมึง (กูแค่ขี้เสือก)อย่าใส่ฉากตบเลือดกลบปากเลย ไม่ควรอย่างยิ่ง เปลี่ยนเป็นทำให้คนอ่านคิดว่าจะตบแต่เบี่ยงไปชกกำแพง หรือตบชู้ผู้ชายก็ได้แต่ทำร้ายผู้หญิง ไม่ได้เด็ดขาดนะมึง เต็ม10มาทุกตอนจะโดนหักหมด ไม่ว่าจะกรณีใดก็ตาม จะขึ้นชื่อตีตราว่าไอ้นี่ตีเมีย

>>12 กุ 9 เห็นด้วยกับ 13 ลองเปลี่ยนเป็นเกือบจะตบแต่หันไปทำอย่างอื่นแทนดีกว่า คือต่อให้มึงจะใส่มาว่าผู้หญิงคนนั้นเลวชั่วมาก ๆ แต่มันต้องมีนักอ่านบางส่วนแหละที่คิดเหมือนกุว่าเวลาพระเอกฟิวขาดมาก ๆ จะชอบใช้กำลัง ตอนนี้มั่นใจเต็มล้านว่าพระเอกไม่ตบนางเอก แต่มันจะพอจินตนาการต่อได้ไงว่าถ้าโมโหขึ้นมามากจริง ๆ จะตบนางเอกป้ะวะ หรือถ้ามึงจำเป็นต้องใช้ฉากพระเอกทำร้ายแฟนเก่าเพื่อให้ตอนหลังนางเอกเกิดการระแวง อาจจะเขียนประมาณว่าพระเอกจะตบนั่นแหละแต่หักใจทันเลยหันไปปาแจกันอะไรว่าไป แล้วเศษแจกันกระเด็นไปบาดแฟนเก่า แฟนเก่าเลยเอาไปโมเมว่าพระเอกทำร้ายร่างกาย (ละครมั้ย 5555) แต่ก็แล้วแต่มึงจะพอใจนะ นิยายมึง เขียนที่มึงพอใจ

>>13 โอเค งั้นกูรับข้อเสนอคนขี้เสือกอย่างมึงนะ//จับมือ เปลี่ยนเป็นพระเอกเดินไปชกกำแพง กัดฟันกรอดๆแล้วไล่แฟนเก่าด้วยน้ำเสียงเย็นๆ แต่ชู้ผู้ชายไม่จบเลยกระทืบไอ้ห่านี่จนพระเอกนอนคุกไปคืนนึง ส่วนที่ข้อหาแฟนเก่าพระเอกมาไซโคนางเอกคือ พระเอกเป็นคนหัวรุนแรงเคยกระทืบคนจนนอนคุกมาแล้ว แบบนี้ดูดีขึ้นรึยัง (นี่พระเอกกูหรือป๋าเดปป์วะไอ้ข้อหาตีเมียเนี่ย5555)

>>14 เออๆเอาแนวละครแบบนั้นก็ได้มึง แฟนเก่าพระเอกสตอเบอแหลยุยงให้คนรักแตกแยก เพราะหมั่นไส้ที่พระเอกรั๊กกกกกกกกรักนางเอกเหลือเกิน555
ปล. ไปๆมาๆทำไมมันมาแนวกรณีเอมเบอร์วะ ฉันโดนจอห์นนี่ซ้อม my dog step on a bee แต่ก็กูเขียนให้นางเป็นนางร้ายหลอกแดกตังค์กับเล่นชู้เองนี่หว่า55555

KY หน่อย พอดีอยากลองหัดเขียนนิยายแนวตลาดบ้าง แต่กูเป็นคนที่ไม่เข้าใจสิ่งที่เรียกว่าความรักว่ะ แฟนก็ไม่เคยมี แถมเป็น introvert ไม่ชอบเที่ยวอีก จนกูไม่มีประสบการณ์อะไรมาเขียนพวกนี้เลย

คือปกติชีวิตกู ตื่นเช้า > ไปทำงาน > เลิกงานไปยิม > กลับบ้านพาหมาไปเดินเล่น > อาบน้ำเสร็จก็มานั่งหน้าคอม

พอลองออกไปเปิดหูเปิดตาข้างนอก ก็ไม่มีความรู้สึกสปาร์คกับใครเลยว่ะ แอบรำคาญด้วยที่จะต้องออกไปข้างนอก อีกอย่างกูโตมาในบ้านที่มีแต่หญิงแกร่งยืนด้วยลำแข้งตัวเองล้วนๆ ส่วนผู้ชายอย่างญาติๆ ก็ไม่เอาอ่าวซักคน ส่วนพ่อกูก็เป็นตำรวจโดนย้ายไปประจำที่อื่นบ่อยๆ นานๆ ถึงจะมาเจอหน้ากันที ตลอดชีวิตกูเลยไม่ค่อยรู้สึกประทับใจผู้ชายเท่าไร จนกลายเป็นพี่น้องทั้งบ้านกูโสดหมดไม่มีใครคบผู้ชายเลย (แต่กับผู้หญิงน่ะมี) เลย

ก็ไม่ได้เหยียดผู้ชายนะแต่คือไม่รู้สึกว่าอยากได้หรืออยากมีเลย กูเลยตั้งคำถามตัวเองละว่ากูจะงัดอารมณ์ งัดความรู้สึกแบบไหนมาเขียนแนวรักวะ? แต่แนวเดิมที่กูเขียนมันขายไม่ออก กูเลยต้องมาหัดเขียนแนวตลาดซะทีแล้วนี่ล่ะ ฮือ~

>>17 ยากนะ บางทีนักอ่านก็สัมผัสได้ว่าตัวละครไร้เคมีต่อกัน อย่างน้อยมึงต้องมีนิยายหรือการ์ตูนรักที่ชอบอ่ะ ก็ลองเอามาปัดฝุ่นอ่านกับดูใหม่ว่าชอบอะไร อยากเขียนฉากหวานแบบไหน ไดนามิคยังไง ไม่มีความรักก็เขียนนิยายได้ เผลอๆนักเขียนส่วนใหญ่เป็นงี้กันหมดอะ555

กูก็ Introvert จัดๆไม่ค่อยอินเรื่องรักเหมือนกัน กูไม่มีความรักมานานละ แต่กูพอเขียนนิยายรักได้เพราะมีรักแรกสมัยม.ต้นที่จำฝังใจโคตรๆ เลยเอามาเปลี่ยนคาแรคเตอร์เขาหากินเรื่อยๆ เรื่องแรกที่เขียนคือเอาพระเอกเป็นเขาเลย เรื่องต่อๆมาก็ค่อยๆเปลี่ยน กวนตีนขึ้น สุภาพขึ้น เลวขึ้น กูใช้ประโยชน์จากรักแรกและรักเดียวในชีวิตแบบเต็มที่มาก ก็ใช้ได้อยู่นะมึง คนอ่านหลายคนก็บอกว่าอินฟินกัน555555

>>17 ยินดีด้วยที่กูมาเจอคำถามมึง กูมีคำแนะนำจะให้
ถ้ามึงเล็งเป้าจะเขียนแบบขายวิญญาณเพื่อเงินนะ
เริ่มจากมึงกลั้นใจไถนิยายแนวตลาดอ่านให้จบ คัดเฉพาะที่แมสๆ ได้ป้ายแดง ลงทุนตรงนี้หน่อย เอาให้รู้ว่าทำไมถึงแมส อ่านไปมึงจะเริ่มจับหลักได้
แล้วมึงจะพบว่าความรักในแนวรักมันคือความรักที่โคตรกลวง ปลอมๆเปลือกๆ ไม่ได้ลึกซึ้งไรเลยมึง คนอ่านส่วนใหญ่ในแนวตลาดไม่ได้เสพความซึ้ง เค้าจ่ายเอาฟิน มึงจับจุดให้ถูกก่อน กูดูจากไลฟ์สไตล์มึงแล้ว เอาง่ายๆเลย มึงเขียนแนวแบบที่ตรงข้ามกับชีวิตมึงก็ได้ คือนอ.เป็นผู้หญิงไม่แกร่ง ต้องพึ่งผู้ชายตลอดทุกอย่าง โง่ ไม่เป็นตัวของตัวเอง และก็มีผู้ชาย(พอ. รองพอ.)มาหลงรักแบบกลวงๆ แบบที่มึงอ่านแล้วรู้สึกว่าอิห้าาาา

ถ้ามึงอ่านถึงตรงนี้แล้วสงสัยว่าทำไมต้องทรมานตัวเองแบบนี้วะ ให้วนไปอ่านบรรทัดที่สองของกูอีกที

>>19 มึงขายวิญญาณ นางเอกไม่ต้องแบบที่มึงว่าก็ได้นะ เป็นหญิงแกร่งสิ คนชอบ มึงให้นางเอกเป็นอย่างมึงว่า นอกจากตัวคนเขียนจะเหยียด นักอ่านก็เหยียด พระรองไม่ต้องจ้า มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่จำเป็นสักเท่าไหร่ เพิ่มความน่ารำคาญไปก็เท่านั้น มึงไปนะนำแบบที่คนอ่านไม่ชอบทำไม

>>17 มึง...(ซุบซิบ🔞) มึง.. มอม้า-สระอา-สอเสือ-เต้อ-เบ ไหม? ถ้าไม่กูไม่มีอะไรแนะนำ //แต่ถ้าทำตอนนั้นมึงนึกถึงใคร จินตนาการสตอรี่แฟนตาซีให้ตัวเองเสวไหม? เอาตรงจุดนั้นมาเป็นวัตถุดิบในการเขียนได้ หื่นๆเสวๆอยากได้ คลั่งไคล้ ให้คนอ่านเกิดอารมณ์หลงใหลร้อนรุ่มอะ

>>21 กูสงสัย ในวงเล็บคือหมายความว่าอะไรวะ แปลไม่ออก555

>>21 เอิ่ม.. เคสกูใช้ของเล่นช่วย ถ้าไม่เปิด PH ก็ใช้มังงะ/โดจิน 18+ เป็นกับข้าวน่ะ
ส่วนแนวไหนนั้น ...กูเสพย์แนวเฟอร์รี่ว่ะ ถ้าเป็นคนก็ต้องตัวใหญ่ๆ หุ่นหมีมีกล้ามส่วนใหญ่เลยลงเอยแนวฝรั่งทั้งนั้นเลย
ซึ่งนั่นก็ทำเอารสนิยมกูไม่เหมือนคนอื่นอีก โอ้ยยยย

ส่วนแนวผู้กูก็ชอบจินตนาการถึงก็ดันเป็นแนวดูภายนอกน่ากลัว แต่ภายในสุภาพอ่อนโยนแนวแด๊ดดี้อีก ซึ่งกูก็นึกไม่ออกเลยว่าจะเขียนออกมายังไงเนี่ย

>>24 รวมๆ จากที่มึงว่ามากุว่าได้อยุ่นะ เริ่มจากเขียนนอ.ที่นิสัยเหมือนมึงนี่แหละจะได้รีเลทง่าย มีเหตุให้โคจรไปเจอลุงหมีหน้าโหด เมาแล้ววันไนต์/เดตติ้งแอพ/รถชน/ลุงหมีหนีศัตรูตามฆ่า/ลุงหมีชวนมาแสดงละครตบตาเพราะชาตระกูลนางเอก บลาๆ หนือไม่ต้องอะไรหวือหวาแค่รักในออฟฟิศธรรมดา ลุงหมีเป็นท่านประธาน รองประธานก็ได้ ที่สำคัญคือต้องคิดว่า "ถ้ามีคนแบบนี้จริงๆ มาสนใจ เราอยากให้เขาทำอะไรกับเรา" แล้วก็ "เราอยากทำอะไรกับเขา" ไม่เคยมีความรักไม่เป็นไรแค่คิดว่าตัวเองชอบแบบไหนก็พอ สมมติชอบความใส่ใจ สุภาพบุรุษ ก็ได้ละฉากประธานลุงหมีเจอนางเอกที่ลิฟต์แต่เปิดทางให้ไปก่อน

KY นิดนึง
กูเพิ่งเข้าวงการนักเขียน อยากลองลงสนามชญบ้าง ปกติเขาโปรโมทกันทางไหนวะ เห็นชชมีพวกแอครีวิวอยู่ แต่ชญนี่เขาเน้นทางไหนกัน มีกลุ่มหรืออะไรแนะนำมะ

>>26 ชญ เขียนให้สนุกเหอะ แทบไม่ต้องจ้างรีวิวด้วยซ้ำ ป้าๆ ปากต่อปากกับนักอ่านในอีบุ๊คเค้าพร้อมเปย์ คำโปรยชื่อเรื่องจึ้ง แต่ถ้าจะเอาโปรโมต มึงไปเข้ากรุ๊ป นักเขียนนิยาย V2 แล้วโพสต์หาแอครับโปรโมตเอา ในทวิตชายหญิงก็รับก็มี มึงก็ลองหาตามแท็ก แต่ส่วนใหญ่กูเห็นคนขายดีก็ไม่ค่อยได้ใช้บริการอะไรพวกนี้ เก็บเงินยิงแอดตอนขายอีบุ๊คน่าจะได้ยอดกว่าแอคโปรโมตอีก

>>26 ลืมบอกแต่สิ่งที่ทำให้ปังมากจริง คือไต่หน้าใหม่มาแรงใน รอร ให้ได้ ยิ่งมีอีบุ๊คพร้อมแล้วมึงไต่ขึ้นไปยิ่งสูงยอดยิ่งเยอะตาม

>>26 โทษทีมือลั่นไปก่อน ขออีกเม้น มึงต้องลืมไปได้เลยว่า ชญ ไม่ใช่ตลาดที่จะเรียกร้องเอาฟรีมากเท่า ชช ทางนี้พร้อมเปย์ให้ เน้นว่าถ้านิยายถูกจริต เจ๊ๆ ป้าๆ ขาเปย์ เรื่องเดียวแสนอัพ รักษาเค้าไว้ได้ก็กินไปยาวๆ

>>29 ขอบคุณมากๆ พยายามสำรวจตลาดอยู่ว่าคนชอบอ่านแนวไหน กูคงจะได้ขายวิญญาณ555 แต๊งมาก จะลองปรับดู

>>30 เอาจริงๆ มันก็เศร้าหน่อย ที่ทางชญกำลังซื้อเยอะ แต่ต้องยอมรับว่าพวกป้าขาเปย์ชอบอ่านแต่แนวเดิมๆ เหมือนอยูู่ในเซฟโซน ซึ่งก็ไมไ่ด้ผิดอะไรนะ อาจเพราะคนที่เขียนแนวแหกแหวกมันเขียนกันไม่สนุกเท่านักเขียนที่เขียนแมสๆ แล้วเป็นเซฟโซนของพวกป้าๆ อะนะ วิธีดูก็ไปส่องหมวดท็อปนิยายรักกับโรมานซ์ในเม็ดเอาจะเห็นแนวตลาดชัดว่าอะไรฮิต

KY บ้างพอดีเพิ่งเข้ามาอ่านแล้วเจอ >>17 มึงนี่ร่างแยกกูชัดๆ สถานการณ์เดียวกันเลย กูก็ขายไม่ออกแล้วกำลังจะศึกษาแนวตลาด แต่ไม่เคยมีความรัก
ไม่ใช่แค่นั้น กูเองก็โตมากับสภาพแวดล้อมหญิงแกร่งล้วนทั้งบ้าน ส่วนผู้ชายไม่เอาอ่าวเหมือนกันอีก 5555

จะต่างกันก็คือกูเป็นตัวผู้ว่ะ ทีนี้กูก็มานั่งคิดแล้วว่าจะทำยังไงดี มีแนวไหนที่เหมาะกับกูและสามารถเขียนได้บ้าง เพราะกูก็เขียนมาหลายปีแล้วแต่ไม่เคยประสบความสำเร็จเลยซักที

ky ถ้าพูดว่า "ราคาแสนกลาง" มึงเข้าใจว่า 1) 130,000 - 160,000 หรือ 2) 400,000-600,000 วะ กุเข้าใจว่าอย่างแรกตลอด แต่พึ่งเคยเจอคนในชีวิตจริงเขาใช้ในความหมายแบบ 2 กุเลยงงเลย

>>31 แต๊งมากๆ ส่องละไฟลุก 555555 ไต่หน้าใหม่รอรนี่ฝั่งชญมันยากมากมั้ยวะ เคยพยายามกับวายละโดนดันลงตลอด กลัวชญจะดันไม่ขึ้น

>>33 กุก็เข้าใจว่า 1 แต่ถ้ามันกำกวม เลี่ยงไม่ใช้

>>34 ยากพอกัน อาจจะยากกว่าด้วย 😅

>>32 ถ้าขี้เกียจอ่านนิยายไทย ลองอ่านมังงะดูมั้ยหรือเว็บตูน จะได้เห็นผู้ชายแบบที่ผู้หญิงอิน โมเม้นต์ตกหลุมรักฮิตๆ อะ

>>37 เคยอ่านพวกเว็ปตูน/การ์ตูนโชโจแหละ แต่ในสายตาผู้เหมือนกันเห็นแล้วมันขยะแขยงนำมาก่อนเลยอะสิ

สมัยก่อนเคยอ่านมังงะโชโจ Smug ก็ไม่เข้าใจนะว่านางเอกไปชอบพระเอกแบบนี้ได้ยังไง ...ชีวิตจริงก็ไม่เข้าใจว่าผญไปชอบพวกผู้ชายที่ทั้งใช้ความรุนแรง ปากเสีย กักขังหน่วงเหนี่ยว ทำตัวเป็นแมงดาได้ยังไง และทนอยู่กับคนแบบนั้นไปได้ยังไง ซึ่งในสายตากูที่มองผู้หญิงในครอบครัวทำงานเลี้ยงตัวเองมาตลอด ก็ตั้งคำถามเลยว่าอะไรคือปัจจัยทำให้ไปรักคนที่ไม่ให้เกียรติผู้หญิงแบบนั้นได้?

ส่วนพวกแนวผัวโบ้ยังไม่เคยลองอ่านแฮะ ว่าจะลองหามาดูซักหน่อย
ที่กูเขียนได้แน่ๆ คือแนวยูริ ญญ เพราะมีตัวอย่างรอบตัวเยอะ จินตนาการมันเลยค่อนข้างบรรเจิด
ส่วนแนว ชช ไม่มั่นใจเท่าไร แต่คิดว่าน่าจะเขียนได้แค่ระดับ Bromance เพื่อนสนิทที่ลุยไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่ถ้าให้ดูดปากกันกูก็ส่ายหน้าเพราะรับความจริงม่ายได้~
เว้นแต่ถ้าแปลงเป็นแนว Furry นี่กูว่าพอจะหนีความจริงแล้วจินตนาการเขียนได้ (ซะงั้น) 555555

>>38 เพื่อนนนนนนนนนนนมึงต้องเลือกดงให้ถูกดิวะ มึงไปอยู่ดงไหนมา SMUT พระเอกดีๆ มีเยอะไป อีกอย่างคาร์แบบมึงว่า ม้นล้าแล้ว เดี๋ยวนี้พระเอกโชโจหรือสายเยส คือแทบไม่มีพวกปากหมาแล้วนะ มีก็น้อยว่ะ กูยังแทบไม่เจอพระเอกเหี้ยแบบมึงว่า ถ้าแนวรักกันแบบท็อกซิกเรียลๆ อะถึงมี แต่แบบมึงว่าไม่ให้เกียรติ ไม่ค่อยมีแล้ว

>>38 กูแอบคิดแล้วนะ หรือมึงอายุเยอะ หรือมึงผิด ไปอยู่ในแนวเฮนไต ไม่ใช่ TL 5555

>>39 กูไม่ได้ตามอ่านมานานเหมือนกัน กูอ่านสมัย อ.ชินโจ มายุ โน้นแน่ะ 55555
>>40 อันนี้กูยอมเลยเพราะกูอายุเยอะ เกินเลข 3 ไปหลายละ แต่ทุกวันนี้ก็ยังไม่เข้าใจเรื่องรักๆ อยู่ดีว่ะ

อีกอย่างกูไม่ได้อ่าน Webtoon มานานมากแล้วด้วย เรื่องสุดท้ายคือ Lookism โน้น ยิ่งพวก Male Fantasy กูยิ่งไม่แตะเลยเพราะแขยงพวกตัวเอกมาก ส่วนใหญ่กูอ่านจะเป็นแนววรรณกรรมกลางๆ คู่พระ-นาง ค่อยๆ ใช้โมเม้นท์ไปด้วยกันแล้วค่อยลงเอยกันตอนท้าย ยกตัวอย่างเรื่องที่กูชอบก็ บิเบลีย กับ ไมน์หนอนหนังสือ ที่กว่าคู่พระ-นางจะได้กันก็คือจบเรื่อง ซึ่งผลที่ได้ก็คือกูติดภาพว่าความรักคือการร่วมกันฝ่าฝันอุปสรรค์ไปด้วยกันเนี่ยสิ

>>41 โหชินโจเก่ามาก5555 เอางี้ถ้าชอบบิเบเลีย ในเว็บตูน ขอแนะนำ ราวลมพัดกิ่งไม้แห้ง กับ ครอบครัวสามีคลั่งรัก เป็นแนวฟันฝ่ากว่าจะรัก เด็กเว็บตูนถมถุมจนน้ำลายท่วมแล้ว่าเดินเร่องช้า แต่จริงๆ ไม่ได้ช้า พล็อตเดินตลอด เพียงแต่ความสัมพันธ์พระนางคือสโลว์เบิร์น สวนมังงะ แนวเจ๊ชินโจมันตกยุกไปแล้ว ไปคุ้ยๆ ของบงกช ที่เป็นแนว ตัวละครผู้ใหญ่ คือมีแต่เรื่องดีๆ

>>38 พระเอกมันก็มีหลายแนวว่ะมึง smut แบบผัวท็อกสิกก็มี ผัวงุงิมุมิก็มี ผัวธงเขียวกรีนแฟลกเยสเก่งเอวหวานก็มี แล้วแต่มึงจะเลือกอ่านอะ แต่จะเหมารวมว่าแนวเยสๆมันมีแต่ผัวท็อกสิกก็ไม่ได้ เหมือนโชโจนั่นล่ะ พระเอกหล่อๆเก่งๆเยอะแยะ เอาเรื่องล่าสุดที่กูอ่านก็ "ฉันต้องแต่งงานกับดยุคเพื่อใช้หนี้ให้ครอบครัวค่ะ" นางเอกน่ารักนุ่มฟู พระเอกหล่อเท่ไม่โง่ ลองไปหาอ่านดูนะ

ถ้าอยากเขียนแนวมะรุมมะตุ้มรุมรักตัวเอก จะเขียนยังไงให้คนมันรู้สึกว่าตัวเอกมีดีพอที่คนจะมารักเยอะขนาดนี้วะ กูไปลองอ่านแนวฮาเร็มแล้วแม่งเหมือนโดนดีดน้ำมันพรายกันซะหมดทั้งที่ตัวเอกยังไม่ได้ทำอะไรดีๆมากมายเลยด้วยซ้ำ อยากได้แนวฮาเร็มแบบธรรมชาติอะ แต่ก็กลัวมือไม่ถึงถ้าจะเขียน

>>44 ลองไปดูงาน ชมรมรักคลับมหาสนุก ดูว่ะ เท่าที่เคยผ่านแนวฮาเร็ม มีเรื่องนี้แหละที่รู้สึกว่านางเอกไม่น่าหมั่นไส้และจิ้นกับใครก็อร่อย และถูกรัก แต่รักในที่นี้ อาจไม่ใช่ในเชิงชู้สาวไปหมดอะมึง ทุกคนรักนางเอก แต่รักในแบบเพื่อน น้อง ไรก็แล้วแต่ตัวละคร แต่คนไหนจะเทิร์นเป็นผัวก็ได้หมด เพราะนางเอกรู้สึกว่าควรถูกรัก

>>44 แนะนำมังงะได้ปะ เรื่องแฟนสาว 100 คนอะ ถ้าตัดความกาวไปกูว่าเขียนคาร์พระเอกได้ดีนะแบบรักและใส่ใจแฟนสาวทุกคนจริงๆ เป็นได้ทุกอย่างเพื่อเธอ ถึงแรกๆจะลิขิตรักชักนำ แต่พอหลังคบกันพระเอกยังพยายามประคองความสัมพันธ์ได้ต่อด้วยตัวเองจริงๆอะ แทบไม่มีเรื่องเซอร์วิสเกร่อๆแบบซุกนมซุกตูดไรงี้ แฟนสาวมีงอนกันทั่งแต่พระเอกก็พยายามง้อดี ใดๆคือคนเขียนเก่งด้วยละเขียนคาร์แฟนสาวแต่ละคนได้แบบเอาคุ้มเลยเนอะในเรื่องเดียว555 กูอ่านคู่แฟนสาวแต่ละคนคืองอกพล็อตในหัวต่อได้อีกสิบพล็อต555

Kyถ้าเขียนนิยายรักปกติอยู่แต่อยากแยกนามปากกาเขียนหมวดรักผู้ใหญ่ เพื่อนโม่งว่าแบบไหนดีกว่า แยกไปเลยแบบเริ่มใหม่ไม่สามารถลิงค์กันได้ว่าเป็นคนเดียวกัน//หรือแยกแบบลิงค์กันได้

ตอนนี้ลังเลละว่าจะเอายังไงดี
เรื่องที่เขียนไปก่อนหน้าก็เขียนไปตั้ง 5 เล่มแล้ว กำลังนั่งเขียนเล่ม 6 ไปได้ครึ่งเล่ม แต่พออัพแล้วรู้สึกว่ายอดน่าจะไม่ดีถึงจะเพิ่งอัพไม่นานก็เถอะ
จะทิ้งเลยก็น่าเสียดาย แต่จะเขียนให้จบก็อีกไกล (วางไว้ราวๆ 10 เล่ม เล่มไม่หนาราวๆ 8 หมื่นคำ) ถ้าจะปั่นให้จบก็คงหมดปีโน้นเลย

ตอนนี้พยายามบอกตัวเองว่าใจเย็นก่อน ค่อยๆ ดูสถานการณ์สร้างฐานคนอ่านไปก่อน แล้วปีหน้าหลังเขียนจบแล้วค่อยเอาใหม่
แต่พอเห็นยอดน้อยแล้วรู้สึกไม่มีกำลังใจเขียนเลยแฮะ อู้งานไม่เขียนต่อมาเกือบอาทิตย์ละ 5555

>>48 5 เล่มถ้าเขียนแล้วขายไปแล้ว มึงต้องเอาให้จบ ไม่งั้นเรื่องใหม่มึงจะติดคำสาปแป้กเพราะคนที่ตามเรื่องเก่าแช่ง กูว่าลองตัดน้ำออก เอาแต่เนื้อๆ ให้จบภายในสัก 7-8 เล่ม

>>44 ต้องเขียนแล้วทำให้เชื่อได้ว่าตัวเอกมีเสน่ห์พอที่จะทำให้คนอื่นชอบว่ะ ลองคิดภาพก็ได้ว่าถ้าเป็นมึงอยากจะไปทำความรู้จัก อยากเป็นเพื่อนกับคนคนนี้มั้ย ฮาเร็มแบบธรรมชาติคือตัวเอกมีคาริสม่าที่ยิ่งใหญ่พอให้คนมารายล้อมติดตาม ไม่ต้องเป็นผู้นำหรือออร่าแรงๆอะไรก็ได้ แค่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ สนุก จริงใจ ตรงไปตรงมา นิสัยดี ทัศนคติดี น่าคบหา แต่บุคลิกกับนิสัยก็ต้องดึงดูดด้วย ถ้าเขียนตัวละครมีเสน่ห์ให้คนชอบได้ คนอ่านก็เชื่อว่าตัวละครทั้งหลายจะสามารถรักคนคนนี้ได้

ไอ้พวกฮาเร็มหัวหลากสีมันจับยัดเกินไป ตัวเอกนิสัยห่วยๆ loser แต่มีตัวท็อปมารุมรักนี่มันเอาไว้ self insert อย่างเดียวไง แทนตัวเองเป็นตัวเอก กูนิสัยขี้แพ้ขนาดนี้ก็ยังมีคนโปรไฟล์เริ่ดๆมารัก มันเลยขัดแย้งกับความเป็นจริงว่าคนไม่มีอะไรดีเลยถึงได้เทวดานางฟ้ามาชอบมันจะเป็นไปได้ไง มันก็ต้องมีอะไรเป็นจุดชวนหลงใหลบ้าง หล่อแต่นิสัยห่วยมันก็มีหน้าตาหล่อๆให้ชอบ ไม่หล่อนิสัยห่วยแต่รวย ชอบที่เงินก็ได้ แต่ถ้าไม่หล่อไม่รวย ต้องคารมดี นิสัยดี บุคลิกดีคนถึงชอบ สรุปคือต้องมีอะไรดีๆดึงดูดด้วย แต่ฮาเร็มส่วนใหญ่แม่งเล่นเขียนให้กากหมดทุกสกิล หน้าตาห่วย นิสัยห่วย ไม่รวย ทัศนคติแย่ คนพรรค์นี้มันจะมีคนชอบได้ไงวะ ข้อดีมีแค่ให้พวกขี้แพ้อ่านแล้วปลอบใจตัวเองว่าซักวันตัวเองก็จะเนื้อหอมแบบตัวเอกนี่ล่ะ

>>47 ขึ้นอยู่กับว่าเขียนผู้ใหญ่แบบไหน ของกูคือแนวที่โม่งยี้เลย มีเสียงพรั่บๆตรั่บๆ ซี้ดด พร้อมคำหยาบที่ใช้เรียกน้องโจ้ยและจุ๋มจิ๋ม กูเลยแยกอีเมลไปเลย5555 เพราะอีกแอคที่เขียนคือไม่มีเสียงตอกเสาเข็ม ไม่มีใครกระพือปีก พระนางแสนสุภาพใส่กัน ถ้าเป็นกรณีแบบกูอะแนะนำให้แยก แต่ถ้าแนวผู้ใหญ่ที่มึงเขียนยังมีความภาษาสวย พล็อตไม่ต่างจากนปก.อีกอันมากนัก จะไม่แยกก็ได้นะ เผลอๆ

>>51 ต่อ เผลอๆได้ฐานแฟนคลับเพิ่มอีกต่างหาก

ky ขอปรึกษาระหว่าง พอ ที่ขรึม เงียบ ๆ พูดน้อยต่อยหนักกับ ผช ที่บุคลิกตรงกันข้าม คนอ่านจะชอบแบบไหนกว่ากันเหรอ

>>53 ชอบหมด ถ้านักเขียนมีกึ๋นพอจะดึงเสน่ห์ ของคาร์ที่เขียนออกมา จะหนุ่มขรึมหรือร่าเริง และ นิยายต้องสนุกจ้า ถึงจะส่งให้ชอบ

>>54 ขอบคุณจ้า เคยเขียนแบบแรกนานแล้ว แต่ไม่ปัง อาจจะเพราะเสน่ห์ไม่สุด

>>53 กูเคยคิดว่ากูชอบขรึมๆเงียบๆพูดน้อยต่อยหนักมาตลอดแต่พอไปเจอเรื่องนึง พระเอกสดใสลัลล้าพูดคนเดียวพูดไปเรื่อยยาวเป็นหน้าๆเพราะ นางเอกพูดน้อยฮีเลยพูดแทน ดันชอบว่ะ อยู่ที่นข.จริงๆว่าจะดึงเสน่ห์ตัวละครออกมาให้เห็นได้ไหม

>>56 เรื่องอะไรป้ายยาหน่อย

ky ไม่รู้จะถามมู้ไหน กุจะป้ายยานิยายลงติ๊กต็อกละอยากใส่เพลง (อาจจะ ver. remix) ในคลิปด้วย งี้ผิดลิขสิทธิ์ไหมอะ หรือเขาหยวนๆให้ ;-;

>>58 ใช้เพลงในต๊อก ไม่ผิด

>>56 ตามด้วยยยยย

>>57 >>60 เรื่องปกส้มๆที่เรตติ้ง1.8kเยอะสุดของเดอะแกะอะ พระเอกพูดมากกกกพูดไปเรื่อย กูเดาว่าน่าจะไม่ใช่สไตล์โม่งนะ

Kyขอถามนักเขียนที่มีเพจ ถ้าตั้งเพจนามปากกา แล้วคนที่ติดตามเพจจะรู้ไหมว่าใครตั้ง มันจะลิงค์กับเฟซบุ๊คของคนตั้งไหม คือกูไม่อยากให้เพื่อนในเฟซรู้ว่าเขียนนิยายน่ะ//ขอบคุณคำตอบล่วงหน้า

>>62 ไม่รู้ แต่เพื่อความชัวร์ของกู กูอวตารใหม่ แล้วค่อยตั้งเพจว่ะ เผื่อมี นข.อยากเมคเฟรนด์ กูจะไม่เอาไปปนกับเฟสจริง

>>62 ไม่รู้ แต่มันจะมีปุ่มโปรโมทว่าอยากบอกเพื่อนให้มาไลค์เพจเธอมั้ยจ๊ะเด้งมากวนตลอด จนมึงจะแพนิคว่าสักวันกูต้องเผลอกดอิปุ่มนี้แล้วเชิญชวนรุ่นพี่รุ่นน้องมากดไลค์เพจนิยายเราแน่ๆ กูยังเป็นอยู่ทุกวันเลยมึง แพนิคจัด เลยอยากแนะนำเหมือน >>63 สร้างเฟสใหม่อะไรใหม่ไปเลยแล้วค่อยเพิ่มเพจจากเฟสนั้น ลำบากหน่อยแต่อย่างน้อยก็ไม่ต้องมากังวล ส่วนกูสร้างใหม่ไม่ได้ละ เสียดายยอดไลค์

ท้อใจแฮะ คือหมวดแฟนตาซีมันไม่มีคนอ่านจริงๆ แบบจริงจัง
ขนาดเมื่อวานเริ่มลงใหม่ใน รอร อัพตอนใหม่ทุกครึ่งชั่วโมงไป 20+ ตอน น่าจะเด้งขึ้นหน้าแรกร่วม 12 ชั่วโมงได้ สรุปจบวันที่คนอ่านหลักสิบ ถถถถถถ

ถึงปกติกูจะเขียนเพราะเป็นงานอดิเรกก็เถอะ แต่เล่นไม่มียอดเลยแบบนี้ก็หมดแรงเขียนแฮะ
รอดูสิว่าหลังจากนี้อัพวันละ 2-3 ตอนจนถึงจบเล่มแล้วจะได้ยอดซักเท่าไร กูเดาว่าต่ำกว่า 1000 แหง

>>65 คือตอนนี้ยัคแฟนตาซีในไทยกระแสมันแผ่วแล้วไง ขนาดดด.ที่ว่าแน่ยังแผ่วลงอะ กระแสมันเทไปแนวจีนโบมากกว่าซึ่งแฟนตาซีกระจึ๋งนึงแบบย้อนเวลาทะลุมิติแหละ แต่พ้อยหลักจะมาแนวโรแมนแฟนตาซีมากกว่า ไอ้แฟนตาซีแบบรร.เวทมนตร์ ปราบจอมมาร สู้กันกู้โลก มันเอ้าท์แล้วมึง จะเขียนต่อเพราะใจรักอะก็เขียนไป แต่ถ้าเขียนเพื่อหวังยอดใช้หาแดกก็ทำใจ

>>65 ในรอรอัพบ่อยๆ แล้วมันจะเด้งขึ้นหน้าแรกตรงไหนวะ กูหาหน้านิยานอัพเดทใหม่ของมันไม่เจอเลยว่ะ

>>67 ใช่กูก็ลองเข้าไปดูแล้ว มันก็ไม่เห็นมีเลย
แต่กลับถูกดันไปอยู่พวกมาใหม่จืดๆ ชืดๆ

>>66 ปัญหาคือกูเขียนแนวปลูกผักสร้างตัวแบบที่นิยมไง เทมเพลตแบบเดียวกับพวกนิยายปลูกผักเลย แต่แค่ของกูไม่ใช่ธีมนิยายจีน และอัพลงที่หมวดแฟนตาซีแค่นั้น

คือถ้านิยายกูห่วยไม่สนุกคนเลยไม่อ่านอะไรทำนองนี้กูพอยอมรับได้นะ แต่นี่คือเหมือนอยู่ในหมวดที่ไม่มีคนอ่านเลย ขนาดลอยอยู่หน้าแรกตั้งนานยังไม่มีคนคลิกเข้ามานี่ กูก็เริ่มคิดละว่าปัจจัยมาจากตัวนิยายกู หรือมาจากหมวดที่ร้างอยู่แล้วกันแน่

กลับกันพอลองไปดูเรื่องอื่นที่อัพในหมวดรัก ไม่ก็ BL ซึ่งในเรื่องเป็นแนวแฟนตาซีจ๋าๆ แทบไม่มีเนื้อหาความรัก หรือความวายเลย แต่กลับได้ยอดคนอ่านเป็นหมื่นเป็นแสนนี่ ก็ทำเอากูคิดแล้วว่าเดินหมากพลาดไปแล้วรึเปล่าที่ลงหมวดนั้น

ว่าไปนี่คือถ้าอยากอยู่รอด กูต้องเขียนธีมจีน + หลอกว่าเป็นแนวรักจริงๆ สินะ
ถึงจะวางพล็อตเอาไว้บ้างแล้วก็เถอะ แต่ก็เสียดายเรื่องที่เขียนมาตั้งนานนี่ล่ะ ...แถมปกยังแพงอีก เฮ้อออ

พูดได้มั้ย กุว่ายุคนี้คนมันไม่ค่อยอ่านนิยายเว็บของนข.ใหม่ๆ อะ 5555 แบบว่าโอกาสลืมตาอ้าปากมันน้อย ถ้าเทียบกับสมัยก่อนที่มีนข.น้อย คนอ่านเยอะ (ตอนนี้คือนข.เยอะชิบหาย แต่คนอ่านน้อย 5555) ถ้าเป็นสมัยก่อนอาจจะปังได้ง่ายกว่านี้ คงเพราะมีอะไรให้ทำเยอะขึ้นมั้ง นักอ่านรุ่นก่อนก็โต ๆ กัน ทำงานไม่มีเวลาอ่าน เด็กยุคนี้ก็ผันตัวเป็นสายวาวกันหมด ไม่งั้นก็ขายได้แต่งานตลาด งานหลากหลายนิช ๆ ไม่ค่อยได้แสงหรอก ทำใจ

>>71 เข้าใจเลย หลานกูอายุ 15 แม่งก็เข้าสายวายตั้งแต่ตอนอายุ 10 เศษๆ ฮืออออ
กูลองกด tag แฟนตาซีใน รอร แล้วพบว่าแม่งเกือบทั้งหมดไปหมกอยู่ในหมวด BL กันสิ้นเลย มีหลุดมาเป็นหมวดจีนโบราณนิดหน่อย แต่ 80% ได้นี่คืออยู่หมวด BL หมด

เฮ้ออออ สงสัยต่อต้านไม่ได้ก็คงต้องเข้าร่วมละมั้งเนี่ย

คือกุว่าที่เทรนด์เปลี่ยนเพราะการเข้ามาของนิยายแปลจีนอะ ทำให้นิยายแนวแฟนตาซีแปลจากตะวันตกยอดซบเซามากขนาดนักเขียนฝรั่งดังๆได้รางวัลยังขายดีสู้แปลจีนในไทยไม่ได้ แถมนิยายแปลจีนมันก็มีแทบทุกอย่างเลย ปลูกผัก/สร้างตัว กำลังภายใน แก้ประวัติศาสตร์ การเมือง ระบบ วงการบันเทิง ทำเกม/vr โลกออนไลน์ สตรีมมิ่ง แนวไซไฟต่างดาว/สายพันธุ์ เซตติ้งตะวันตก หรือขนาดคธูลูยังมี จากที่กูส่องกลุ่มนิยายแปลนะ ส่วนมากอ่านแนวแฟนตาซีกันแต่กลุ่มนี้จะไม่อ่านงานนักเขียนไทยแนวแฟนตาซี ถ้าอ่านก็เป็นส่วนน้อย(กลุ่มนักอ่านชาย) ถ้ามึงอยาหขายได้ต้องจับกลุ่มนักอ่านหญิงที่เป็นโรแมนซ์+แฟนตาซีเท่านั้น ถ้าไม่อยากเซตติ้งจีนก็ต้องเซตติ้งตะวันตกไปเลยแบบนิยายแปลเกาหลีแฟนตาซีที่ขายนักอ่านผู้หญิงอะ

>>70 หลอกว่าแนวรัก ? เรื่องหน้ามึงก็ไม่เกิดอีกแน่ นอ.โดนหลอก เข็ด

>>73 ก็เคยรู้อยู่นะว่ายังไงก็ต้องจับกลุ่มนักอ่านหญิง

แต่ที่คาดไม่ถึงเลยคือไม่อ่านนิยายคนไทยเขียนนี่ล่ะ
สรุปถ้าจะยืนแนวแฟนตาซีปกติ ยังไงก็ต้องเขียนแข่งกับนิยายแปลซึ่งไม่น่ามีทางชนะอยู่แล้ว

>>75 กลุ่มนักอ่านชายที่อ่านแปลแฟนตาซีกูว่าเผลอๆกลุ่มเดียวกับที่เคยทำให้ ดด บูมด้วยแนวหลุดไปเกมโลกออนไลน์เสมือนจริงอะ แต่ตอนนี้อีโวเป็นไม่อ่านแฟนตาซีไทยแล้ว

>>76 ก็มีเค้าโครงอยู่ เพราะเรื่องเก่ากูก็เขียนยุคนั้นคนอ่านหลักแสนเลย ขนาดเขียนไม่จบนะ
แต่พอกลับมาเขียนใหม่ในรอบหลายปีเหมือนคนพวกนี้หายหมดไม่เหลือเลย ทุกวันนี้ใน กดดูยอดวิวยังไม่ถึง 500 เลย

ว่าแต่ไหนๆ แล้วก็ขอถามเป็นข้อมูลหน่อย พวกหมวด BL นี่เขาคาดหวังอะไรในเรื่องกันบ้างวะ? กูว่ากูได้ไอเดียใหม่ไว้เขียนละเนี่ย

มึง ถ้ากูแต่งแนวพีเรียดสมัยที่อายุ16-17ก็แต่งงานละ นางเอกกู17ย่าง18 พระเอก23 แล้วมีฉอดมาฉอดนี่ทำไงดีวะ นางบอกทำไมไม่เพิ่มอายุอีกปีสองปี เพิ่มแค่นี้ไม่ได้มีผลกระทบอะไรหรอก แต่กูว่าถ้าเพิ่มนางเอกกูมันจะเป็นพวกขายไม่ออกยุคนั้นนะ

>>78 ก็อธิบายไปตามนี้แหละ อายุเพิ่มไม่ได้มีผลกับเนื้อเรื่องก็จริง แต่มันมีผลกับรายละเอียดที่ตัวละครอื่นๆจะมองนางเอก มันจะกลายเป็นประเด็นรองขึ้นมารบกวนบลาๆก็ว่าไป

>>78 ถ้าขยับอายุ ในยุคนั้นคือเป็นสาวเทื้อเลย มึงเขียนไว้ในคำนำนข.หรือหมายเหตุก็ได้ เผื่อมีใครหลงมาอีก

Kyถ้ากูเป็นนักเขียนที่เผลอโพสต์หรือทำอะไรบ้งๆไปด้วยความคึกคะนองแล้วเพิ่งมารู้ตัวว่าแบบนี้มันไม่ควรทำ มันเสร่อ และรู้สึกผิด กูควรทำไงดี
-ไปให้สุด แล้วหยุดที่ศาล
-ขอโทษสังคม ขอโอกาส
-ลบทำลายหลักฐานเท่าที่จะทำได้ เก็บโทรศัพท์ไว้ไกลๆตัว
-หนีไปชุบตัวเปลี่ยนนามปากกา
-ปล่อยวาง

>>81 นิ่งๆไว้ แต่ถ้ามีคนทักหรือหยิบยกขึ้นมาก็ยอมรับไปตรงๆว่าตอนนั้นทำผิดไป คิดผิดไป มันจะสื่อถึงการพัฒนามากกว่า

>>81 มึงลองไปศึกษากรณีนข. JSL เก่าก็ได้ ก่อนเคยเหยียดทอมดี้ไว้ พอมีคนขุดก็ขอโทษไปแก้ไขไรไป ทุกวันนี้นานๆทีก็ยังมีคนขุดมาเหมือนไม่เคยเห็นกัน นข.ก็วางตัวคูลๆเย็นๆขอโทษไรไป

KY หน่อยโม่งเอ๋ย ขอปรึกษาเรื่องที่กำลังเขียนหน่อย

ถ้าสมมุติว่ากำหนดให้ฝั่งพระเอกมีแฟนอยู่แล้ว แต่อยู่มาวันหนึ่งบังเอิญได้อยู่ตามลำพังกับแฟนของเพื่อนสนิท และนางอ่อยให้ท่าเต็มที่จนเกือบถอดแล้ว แต่พระเอกปฏิเสธเพราะมีนางเอกอยู่แล้ว + ไม่อยาก NTR เพื่อนสนิท ในสายตาคนอ่านพวกมึงจะมองพระเอกเป็นคนยังไงกันวะ?

กูเขียนโดยตั้งใจให้พระเอกมันรักเดียวใจเดียว ส่วนฝั่งแฟนเพื่อนก็แค่หยอกเล่นลองใจ
แต่เพราะกูอยู่ในสังคม Hentai มานาน ถ้าพระเอกแบบนี้มักจะมีคอมเม้นท์ประมาทว่า โง่บ้าง ใจตุ๊ดบ้างออกมาเสมอเลยว่ะ

หลักๆ กูแค่อยากได้ฉากสีสันสลับคู่ขำๆ แต่อยากมาถามก่อนเพื่อความชัวร์จะได้แก้ทันว่ะ

>>84 ลืมบอก สาเหตุที่ตัวแฟนเพื่อนลองอ่อย เพราะได้ยินนางเอกพูดว่าบนเตียงพระเอกโคตรดุ อะไรทำนองนั้นอะ

>>84 เกือบถอด คือพระเอกเกือบถอดเสื้อผ้าตัวเองใช่มั้ย แค่นี้ก็หมดสง่าราศีพระเอกแล้ว การบอกว่าห้ามใจได้ ไม่ช่วยอะไรเลยมึง กราฟความชอบพระเอก หักลงหัวทิ่ม

>>84 เป็นพระเอกคนดีใช้ได้เลย รักเดียวใจเดียวมองแต่นางเอกคนเดียวเป็นสิ่งที่คนอ่านอย่างกูคาดหวังจากพระเอกดีๆสักคน
ส่วนแฟนเพื่อนคนนั้น🦏ในทุกกรณี ถึงจะหยอกขำๆลองเชิงยังไงก็จะโดนรุมสาป รุมเหม็น โทษฐานตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้วยังมาอ่อยพระเอกที่มีแฟนอีก

>>84 ลืมประเด็นเฮนไต มึงอย่าเอาตรรกะที่ต้องถอดสมองทิ้งก่อนอ่านเฮนไต มาใช้กับนิยายรัก/โรมานซ์จ้า

>>84 อีเพื่อนคู่รอง? นักอ่านไม่ขำกับมึงแน่

>>84 มองติดลบเหมือน >>86 เพราะเกือบถอดคือเริ่มลังเลละ ของจริงแม่งต้องไม่เอาอะไรทั้งสิ้นและจะมองอีผญ.ว่าดอกด้วย ถ้ามึงจะลงแนวโรแมนซ์ปกติก็เตรียมใจโดนด่าได้ (กูคนนึงล่ะถ้าเจอกุด่าแน่ 5555) หมวดรักเฮนไตของมึงฐานคนอ่านมันผู้ชาย-ชายแทร้ว่ะ จะด่าว่าพระเอกโง่ก็ไม่แปลก (ซึ่งกูก็อยากด่าอีนักอ่านชายแทร้พวกนี้เหมือนกันแหละ 🙄 5555) แต่ถ้ามาแนวรักมึงโดนนักอ่านผญ.ด่ายับนะ บอกเลย

นี่ล่ะความเห็นที่ต้องการ
แสดงว่าแบบนี้กูควรเขียนแก้ฝ่ายหญิงสินะ
ที่ถามเพราะอย่าง >>90 บอกนั่นล่ะ แม่งมานึกๆ ดูแล้วพล็อตมันดูชายแท้เกิ้น

สงสัยมุกพระรอง BBC ขนาด 30cm คงต้องโยนลงถัง กะว่าจะให้นางคู่รองมาเกทับผัวให้พระเอกฟังซักหน่อย

ลืมบอกว่าเกือบถอดนั้นคือฝ่ายหญิงน่ะ กำลังจะล้วงเป้าพระเอกละ แต่ในเรื่องให้พระเอกปัดมือทิ้งตลอด

>>92 อ่อ โอเคร ๆ กุนึกว่าพระเอกถอด 5555 งั้นถ้าพระเอกมั่นคงไม่โลเลสักนิดก็ถือว่าสอบผ่าน ส่วนชีคนอ่อยก็โดนด่าอยู่ละล่ะ เล่นไรไม่รู้เรื่อง 55555 ถ้าเป็นคู่รองคนคงไม่ชอบนะ ลองปรับดู //ว่าแต่ bbc คือไรวะเพื่อน

>>93 ไก่ยักษ์สีดำ Big Black C0ck
โอเคกูลบเรื่องนางรองยั่วออกไปละ ตัดไปเป็นแค่พระเอกสังเกตเห็นแล้วตัดบทบอกไม่เอาไปเลยน่าจะดีกว่า

ลักษณะถามอะไรแปลกๆ นี่เหมือนโทรล นางเอกซิง โทรลนางเอกรูปร่างแบบเด็ก ให้พระเอกเย้ได้มุ้ยเลย

Ky มึงงงงงงง ขอปรึกษาหน่อยมันอาจจะฟังดูงี่เง่านิดๆนะ คือกูวาดแฟนอาร์ตให้ไรท์เตอร์คนนึง กูก็แท็กทวิตเขานะ แต่เขาแค่กดหัวใจเฉยๆไม่หือไม่อือ แล้วกูรู้สึกเฟลและนอยมากมึง กูตั้งใจวาดนะเนี่ยแต่ทำไมรีแอคแค่นี้ เลยอยากถามในมุมมองนักเขียนอย่างพวกมึงว่า คิดยังไงกับแฟนอาร์ตที่วาดให้มึง หรือมึงในฐานะไรท์เตอร์ที่ไม่รีแอคอะไรเพราะมีเหตุผลอะไรวะ

>>96 ไม่เคยได้เลย ถ้าได้คงดีใจตรัยเลยอะ

>>96 กูเคยประสบเหตุคล้ายมึง
กูรีวิวนิยายเค้าชื่นชมด้วยความรักมากมาย และตั้งใจถ่ายหนังสืออย่างสวย ทำcanva ให้กับนิยายเขาแต่เขา มากดหัวใจแล้วไปไม่หือไม่อือไม่ถามสุขภาพอะไรใดๆสักคำ กูก็นึกว่าเป็นนิสัยติสต์ๆ ไม่ว่ากัน
แต่....ไม่กี่วันกูไถเจอเขาไปคุยเวิ่นเว้อหยอกล้อต่อกระซิกขอบคุณพวกแก๊งรีวิว ให้สแตนดี้นิยายเรื่องนั้นกันด้วย แต่กับกูที่นูกูเขาไม่คุยเว้ย กูนอยและเฟลมากกกก ทำไมต้องเลือกปฏิบัติ ช้ำใจมากก ...คำตอบที่กูให้มึงได้คือทำใจเว้ย นักเขียนไม่เหมือนกัน ทำให้เค้าแล้วก็เผื่อใจรับผลตอบรับด้วยว่าเขาจะเย็นชาใส่
กูนี่ถึงขั้นตามลบรีวิวประโยคที่เคยบอกว่ารักนักเขียนทิ้ง กดเลิกติดตามในเมb แล้วเลียแผลใจเงียบๆอะ

>>97 ขอให้ได้นะมึง//ลูบหัว
>>98 เออๆแบบนี้เลยมึงงงงงง ไม่อยากโทษเขาเลยแต่มันก็อดน้อยใจไม่ได้ กูไม่ได้ไล่ลบเม้นหรือรีวิวเหมือนมึงเพราะกูยังตามอ่านอยู่ แต่กูชี้จอแล้วด่า(คนเดียวในห้อง)ระบายไฟในอก ทำไมวะ เห็นนักอ่านเป็นของตายรึไง ถ้าไม่มีนักอ่านมึงจะอยู่ได้ถึงตอนนี้มั้ยยยย?? สุดท้ายก็ได้แต่เลียแผลใจเงียบๆ ไม่ยึดติดอะไรกับนักเขียนอะไรแล้ว คือแล้วแต่มึงเลยครับไอ้คุณไร้เต้อ

ky ปรึกษาหน่อยเพื่อน พอดีกุจะเขียนแนวหลัวชั่งกลับใจ ลังเลว่าจะให้มีพระรองแสนดีดีมั้ย คือกุอยากให้อีพระเอกมันหึงมันเฮิร์ต 55555 + อยากให้นางเอกเจอคนดี ๆ ในชีวิตบ้าง แต่ใจนึงก็สงสารพระรองที่สุดท้ายต้องนกอะ เอาไงดีวะ 5555 ถ้าปรับให้เป็นพระรองไม่ได้ชอบนางเอก แค่ใจดีเฉย ๆ (แต่อาจจะเคมีดีหน่อย 55) นักอ่านเขาจะจิ้นมั้ยวะ ทีมผัวที่ดีคือผัวใหม่อาจจะปาหินใส่กูที่ให้นางเอกกลับไปกินอ้วกมะ 555555555

>>100 กูชอบแบบ พระรองแค่ใจดีเฉยๆ แต่ถ้ามึงอยากจะให้ชอบก็โอเค เรื่องหน้าก็ขยับพระรองเป็นพระเอก นี่แหละสิ่งที่นักอ่านต้องการ ถ้ามึงจะใส่พระรองลงไป แต่ถ้ามาเวย๋ ยิ่งแบบพระรองไม่ได้คิดอะไร แต่แกล้งพระเอก กูยิ่งชอบว่ะ555 เรื่องหน้าก็ขอสาวน่ารักๆ ให้ฮี มึงจะได้ยอดซื้อกลุ่มหนึ่งมาไว้ในมือแล้วแน่นอน

>>100 มึงแก้เป็นพระรองแอบชอบพระเอกไปเด่ะ ชวนลุ้นกว่าอีก 555555555555555555

>>102 กูไม่ใช่100 แต่อยากถาม ถ้าเขียนดีเกิน คนชอบเยอะ นักอ่านสายชายหญิง หวังว่าจะมีเล่มแยกของพระรอง มึงจะอ้อนวอนเค้ายังไงให้มาอ่านเรื่องพระรอง หรือให้เป็นไบดี

>>100 ถ้ามาแนวนี้นะ สำหรับกูพระรองคือตัวที่สร้างสถานการณ์เพื่อให้พระเอกสามารถเข้าถึงนางเอกได้ทุกสถานการณ์ว่ะ 555 อารมณ์ประมาณพล็อตอาเมอร์ที่คนเขียนอยากจะเอาใส่เข้าไป

ยกตัวอย่าง พระเอกติดงาน แต่นางเอกเข้าโรงพยาบาล ก็จะเอาพระรองนี่ล่ะมาบอกว่า "แกไปดูอาการนางเถอะ เรื่องงานฉันเคลียร์กับบอสให้เอง"
หรือจะเอามากกว่านั้นก็ นางเอกกำลังไปขึ้นเครื่องบิน แต่พระเอกรถพังคงตามไปไม่ทัน พระรองก็จะโผล่มาพร้อมรถซิ่งว่า "ขึ้นมาเร็ว! เดี๋ยวพาไปส่ง!"
ระหว่างนั้นก็อาจจะให้มีคู่ของตัวเอง ที่มาแบบนิ่งๆ เงียบๆ แต่อัดหมัดฮุกเข้าอย่างจัง เช่นที่จริงพระรองชอบเพื่อนนางเอกอะไรทำนองนั้นแต่ตลอดทั้งเรื่อง

ส่วนเรื่องที่กูเขียนอยู่ คู่พระรองแม่งคือพระนางอีกคู่เลย แค่จะไปมีบทเด่นตอน Side story แทน

>>101 กูก็ชอบพระรองสายแกล้งพระเอก ยิ่งพวกเตี๊ยมกับนางเอกไว้เพื่อมาแกล้งทำให้พระเอกหึง แต่ไม่ได้ชอบนางเอกนะ เห็นเป็นว่าที่เมียเพื่อนเลยอยากเชียร์ กูยิ่งชอบ55555

กุสงสัยอะ กุจำได้เคยเห็นโม่งสักที่มันมาบอกว่า
xter เคยไปใช่บริการกับเด็กอายุต่ำกว่า 18
พอข่าวฉาวเลยซุบตัวเองเป็นนักวาดแนว Milf เพื่อหนีความจริงว่าเคยใช่บริการเด็ก

มันไปเอาข่าวนี้มาจากไหนวะ?

>>103 ถ้ามึงเขียนได้น่าสนใจ น่าสงสาร รักไม่สมหวัง มึงก็แยกมาเขียนเป็นแนววายไปเลยแค่นั้นเอง หรือให้พระรองมันเป็นไบก็ได้ อกหักจากพระเอก เจอสาวที่เข้าใจก็มูฟออนไป กรุยๆทางไว้หน่อยก็ได้ว่าจะเจอใครต่อจากนี้ แล้วก็แยกไปเขียนอีกเล่มให้เขาเจอคนของเขา

มึงเคยอ่าน koi to uso ป่ะ ในเรื่องนี้พระรองแอบชอบพระเอก ถึงไม่มีลุ้น แต่สตอรี่พระรองก็ทำให้เชียร์ได้ คนแอบรักข้างเดียวที่ทำตัวไม่งี่เง่ามันเชียร์ง่ายอยู่นะเว้ย 5555555

ขอบใจทุกคนมาก กุได้ข้อสรุปละ คงให้บทเป็นตัวเร่งหึงเฉย ๆ แหละ ไม่ได้ชอบใคร ถ้าผลตอบรับดีอาจจะให้มีเรื่องแยกทีหลัง ให้หักมุมแอบชอบพระเอกคงไม่ไหว เพราะลูกกุสันดานส้นตีนมาก ไม่น่าพิศวาส 555555 ยังไงขอบใจมาก เริ้บ ๆ

ky กูแยกนปก.เรื่องเสียวปั่กๆกับโรมานซ์ไว้ แยกแบบแยกเมลตอนสมัครรี้ดกะเม้ดเลย ไม่มีอะไรให้เชื่อมโยงกันแน่นอน แต่พอพล็อตจะหมดมันก็อยากเอาเรื่องสั้นเสวๆมาเขียนให้ยาวขึ้น จริงจังขึ้น เอาเหตุการณ์เดิมเป็นเรื่องใหม่ด้วยสำนวนแบบนปก.หลักว่ะ (นปก.เสวเขียนสำนวนหยาบหน่อย) กุทำได้มั้ยวะ เหมือนก๊อปนิยายตัวเองเลยอะ555 แต่คิดว่าได้มั้ยนะ เหมือนนข.บางคนที่เขียน version ชญกับชชด้วยพล็อตเดียวกัน กลัวจะต้องมาเตรียมร่างอธิบายถ้าเกิดมีคนเข้าใจผิดว่าก๊อปนี่แหละว่าเป็นคนเดียวกัน แต่กูก็ชอบเรื่องสั้นเสวๆมากเพราะมันต่อยอดได้

>>109 มึงจะซีเรียสมั้ยละถ้าโป๊ะแตก นักอ่านจับได้ว่า2 นามปากกาคือคนเดียวกัน ถ้าไม่ซีเรียสก็จัดเลย 555

>>109 กูก็เปิด นปก เสว แบบจะเอาไว้เขียนแนวชิปเหี้ย พระเอกเลี้ยงนางเอกมาตั้งแต่ห้าขวบ ได้กับพ่อเลี้ยง พี่น้องบุญธรรมแอบแซ่บ แต่เสียดายดีเทล พล็อตบางส่วน จะเขียนก็เก็บไว้ให้สายขาวดีกว่า ทุกวันนี้ นปก นั่นก็ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน555

>>109 กุเคยเห็น นปก.ดังนึง (รานฎอกเลิฟ) ก่อนเปิดตัวชื่อนี้เขียนเสวหมวดนิยายรักผู้ใหญ่น้าหลาน(ไม่จริง)และเสวอื่นๆแรงๆมาก่อน แต่ตอนนี้ นิยายในนปก.เสียว ยุติการขายทุกเล่มไปแล้ว ซึ่งกูเสียดาย อยากอ่านมาก เพราะมันแรงดี
ที่กูจะสื่อคือ ถ้าคนอ่านรู้ หรือคิดว่าก็อปแล้วโป๊ะแตกขึ้นมาก็ไม่เป็นไรนี่มึง กูมองว่ามันเล็กน้อยจิ๊บจ๊อยมาก น่าดีใจนิดๆด้วยที่มีคนรู้แสดงว่างานมึงมีคนเห็นและอ่านมึงทั้งสองนปก. พลิกวิกฤติเปิดตัวคู่ยอมรับแมนๆไปเลย อุ๊ปส์!นปก.นั้นคือไรท์เองค่ะ ฝากอุดหนุนด้วยนะคะ กูเป็นคนอ่านก็ไม่ติด

มีเรื่องสงสัยนิดนึงว่ะ ถ้ามีนักอ่านไปโฟกัสประเด็นหยุมหยิมแบบจุดเล็กชิบหายในเนื้อเรื่องมึงที่ไม่ได้มีผลอะไรกับสตอรี่เลย แล้วด่าลามมาว่ามึงแม่งเขียนออกมาได้ไงฉากเหี้ยๆพรรค์นี้ พวกมึงจะทำไงกันวะ

อันนี้ฉากสมมติ ไม่ใช่ฉากจริงในนิยายกู
นางเอกพระเอกอยู่ยุควิคตอเรียน เป็นชนชั้นสูง เข้าป่าล่าสัตว์เป็นกีฬากันเป็นเรื่องปกติ พระเอกนางเอกแข่งกันยิงนกบนต้นไม้ว่าใครจะล่าได้มากสุด แต่ไม่ได้บรรยายการยิง เหมือนมันท้าพนันเข้าป่าว่าใครจะล่านกได้เยอะสุดแล้วตัดฉากออกมาอีกทีนับแต้มแล้วนางเอกชนะไรงี้ เป็นฉากเล็กมากๆก่อนจะไปฉากต่อไปคือฉากกินดินเนอร์ในบ้านพระเอกร่วมกับครอบครัวนางเอกที่เป็นหัวใจหลักของตอน แต่นักอ่านมาว้อแตกเรื่องฆ่าสัตว์เพื่อเกมกีฬาของพวกมึงได้ไงไอ้พวกเหี้ย เจอแบบนี้พวกมึงจะทำยังไงกันวะ กูเจอคอมเมนต์แบบนี้แล้วกูไปไม่เป็นเลย....

>>113 นักอ่านนี่สมองไม่คิดจะทำงานหน่อยเหรอ มึงก็แค่เมินอะ อย่าปล่อยให้นักอ่านแบบนี้มาท็อกซิกใส่ดิวะ สู้ๆ

>>114 กูก็ไม่คิดว่าจะเจอ peta ในคอมเมนต์นิยายนี่หว่า 55555555555555555555

จะด่าเนื้อเรื่องหลักนี่กูไม่ติดนะ แต่มาด่าอีเวนท์แบบเล็กสัสๆๆๆๆๆแบบนี้ว่าเขียนออกมาได้ไงอีเวนท์เหี้ยๆแบบนี้ กูก็แบบว่า โอ้ยย อะไรของมึ้งงงงงงง รับมือไม่ถูกเลย

>>115 ยันต์ TW ต้องเข้าแล้วละมั้งวะเมิง สมมุติว่าเป็นรื่องนี้ แต่ถ้ามึงไม่ได้ยกของจริง ถ้ามันติด TW ติดเป็นยันต์กันนอ.ปสด.ไป

>>116 กูก็ไม่รู้จะเอาตรงไหนมา TW บรรยายก็ไม่ได้บรรยายละเอียด บอกแค่ไปทำอะไรมาคร่าวๆ แล้วก็ข้ามไปเลยไม่ได้เอ่ยถึงอีก เนื้อหาต่อๆมาก็ไม่ได้มีฉากแบบนี้ด้วย เป็นอีเวนท์เล็กมากแบบมากจริงๆ

เอาจริงๆมันก็เรื่องปกติสมัยนั้นที่จะทำอะ แต่เสือกมีนักอ่านรับไม่ได้ซะงั้น

>>117 ถ้าอย่างนั้นแนะนำให้เมินไปจริงๆ ว่ะ แต่ถ้านักอ่านไม่จบ บังเอิญไปตีฟูที่ไหน มึงแคปไปสวนเลยว่า ชี้แจ้งตามนี้ว่านิยายยุคไหนและกล่าวถึงนิสสสสเดียว เอาละทำใจสบายๆ แล้วเขียนต่อดีกว่า อย่าให้มารมันมากวนใจ นึกถึงนักอ่านน่ารักๆ ที่เอนจองกับเราไว้ ส่วนพวกนี้ทำบุญแล้วก็ลองนึกชื่อไอดีมัน แผ่เมตตาไป มันจะได้ไปไกลๆ ไม่จองเวรจองกรรม

>>113 เพิ่งเห็นมาใน x เลย มันฮวานี่แหละ มีฉากยิงสัตว์ กะควบม้าเร็วๆจนม้าขาจะหัก (ทั้งที่ในบริบทนางเอกช็อกเรื่องผัวตายจนสติหลุด) เข้าใจได้ว่าจะมีนักอ่านบางคนที่ไม่ชอบและฉอดหนักกับเลิกอ่าน แต่สำหรับกูก็หยุมหยิมอะ มันยุคนั้น คนตระหนักรู้มีแค่คนเขียนกับคนอ่าน แต่ตัวละครมันรู้มั้ยล่ะ เข้าสังคมมันยิงนกยิงสัตว์อะ เรื่องเวทมนตร์แฟนตาซีรับได้ แต่เรื่องเรียลๆรับไม่ได้ก็สุดแล้วแต่เขาละ อย่าไปซีเรียสเลย ถ้าอยากตอบก็ตอบอธิบายไปว่าบริบทยุคนั้น ถ้าไม่สบายใจก็ใส่ฉากให้ตัวเอกมันไปทำบุญทำทานขอโทษพระเจ้าไป555

เข้าใจว่ายกตัวอย่างเฉยๆ แต่ถ้าเจอกรณีแบบนี้อย่าเก็บมาใส่ใจจนหัวระเบิดเลย ถ้าโชคดีหน่อยเดี๋ยวนักอ่านจะมาช่วยอธิบายอีกแรง

นึกถึงอีกรฯอาายแนวพระเอกรวย มีเจ็ตส่วนตัวไม่อินเพราะการบินเจ็ตทำให้โลกร้อน 5555

*อีกรณีสิ

>>119 อันนั้นกูก็เห็นละ โดนคล้ายๆกูเลย แม่งโฟกัสฉากเล็กๆที่ไม่ได้มีผลอะไรกับเรื่องแล้วมาเหมารวมว่าเรื่องมันเหี้ย กูก็รู้สึกว่าประสาทแดกเกินไปมั้ย

>>113 กูเคยเห็นนิยายของนขค่อนข้างดังคนนึง(ป้ายแดงตลอด) ในเมพมีคอมเม้นท์ประมาณว่านขทิ้งท้ายไว้ว่าจะให้นางร้ายหรือนางรองนี่แหละของเรื่องนี้ไปเป็นนางเอกอีกเรื่องคู่กับพระรองต่อแล้วเขารับไม่ได้ เพราะชีตั้งใจขับชนคน(ขับจริงแต่ไม่ได้ชน และพยายามฆ่าจริง) แล้วไม่โดนคดีหนีไปเก็บตัวเมืองนอกสวยๆ เห็นเม้นท์แบบนี้ประมาณ2-3คน บางคนเอาไปเทียบเคสแพรวาเลย แล้วเท่าที่กูส่องนิยายเขาในแอพมา เหมือนเขาก็ไม่ได้แต่งเรื่องนางรองต่อจริงๆ(เท่าที่อ่านเรื่องย่อ) คือมันก็ไม่ได้มีผลต่อเรื่องหลัก และคนอ่านบางคนก็คอมเม้นท์แรงเหมือนกัน เห็นมึงพูดแล้วเลยนึกถึงเคสนี้

นอกจากตลต.ต้องเป็นคนดี ยังต้องทำแต่ความดี พูดแต่เรื่องดีๆ สอนแต่เรื่องดีๆ นี่กำลังอ่านหนังสือธรรมะสอนใจหรือแบบเรียนจริยธรรมอยู่รึไง

>>123 ถ้าเป๋นพระรอง เคยจะฆ่าพระเอก มะเปงไรค้าบ

KY จร้า พอดีกุชอบอ่านรีวิวนิยายคนอื่น จะได้เก็บประเด็นที่คนติมาเป็นลิสต์ที่ต้องระวังในงานตัวเอง (ทริคนี้ดีนะ เช่นอ่านเจอเรื่องนึงติว่านางเอกโลเล กุก็จดไว้ว่า ต้องระวังตอนเขียนพฤติกรรมตอนนางอยู่กับพระรอง กันนักอ่านติข้อหาเดียวกัน) ไปเจอเรื่องนึง นักอ่านติประมาณว่า "มันไม่มีเนื้อเรื่อง แค่เรื่องของคนมีแผลใจสองคน เยียวยาหัวใจกัน จบ" คือกูก็พอนึกออกว่าน่าจะเป็นแนว slice of life, hurt/comfort ไม่ติดใจกับเนื้อเรื่อง แต่สงสัยมุมคนตินิส ๆ ว่าแค่นี้มันไม่พอเหรอ นิยายรัก พล็อตคือเรื่องของคนสองคน ก็เบสิคปกติปะ หรือเขาต้องการอะไรมากกว่านี้ ใครช่วยกุคิดหน่อยได้มั้ย 555 เจอประเด็นนี้กุไม่รู้จะระวังยังไงเลอ สงสัยว่ามันผิดตรงไหนนิ 555 ถ้ากุเขียนแนวพระนางจีบกันไปวัน ๆ นี่ถือว่ามีเนื้อเรื่องมั้ย หรือจะโดนข้อหาเดียวกัน 5555

>>126 คนอ่านอาจจะอยู่ในช่วงอารมณ์อยากได้อะไรที่ให้เดายากๆว่าจะรักกันยังไง ความสัมพันธ์ซับซ้อนซ่อนปมน่ะ
ซึ่งถ้ามึงจะเขียนสไตล์นี้มึงก็บอกนักอ่านเขาก่อนสักหน่อยในคำนักเขียนก็ได้ว่าเรื่องนี้แนวสบายๆไม่ซับซ้อนใดๆให้ปวดหัวเหมือนมาดูคนจีบกันรักกัน
ถ้าบอกแต่เนิ่นๆแล้วยังฝืนอ่านเพื่อหาอะไรที่มันไม่มีในนิยาย ก็ปล่อยเขาไปเถอะ

>>127 *คำนำนักเขียน

>>126 กุเคยอ่านงานฝรั่งที่ทั้งเรื่องมีตัวละครสองคนนั่งคุยกันในห้องนั่งเล่น ตัวละครที่เหลือแค่ถูกพูดถึงในบทสนทนาเฉยๆ กุอ่านแล้วประทับใจมากในพัฒนาการความคิดของตัวละคร แต่เพื่อนกุที่เป็นสายชิวๆ ไม่คิดเยอะ ดูหนังอ่านนส.แค่ผ่านๆ ดูจบจำชื่อตัวละคร นักแสดง หรืออะไรเด่นๆ ไม่ได้เลยคือเสพเอาสนุกเฉยๆ มันด่าเลยว่านิยายบ้าไรเนี่ย ง่วง ไม่มีไรเลย กุเลยคิดว่านักอ่านคนนี้เขาเป็นคนแบบเพื่อนกุรึป่าว แบบไม่ชอบดีพทอล์ค จะชอบให้มีเหตุการณ์ ใช้สถานการณ์ดำเนินเรื่องมากกว่า กุว่าถ้ามึงตั้งใจเขียนคนจีบกันชิวๆ ไม่มีดราม่าจริงก็ตามนั้นแหละ แต่ถ้ายังไงก็อยากเลี่ยงเม้นแบบนี้ก็ใส่อุปสรรคเล็กๆ น้อยๆ หรืออะไรที่มันคอนฟลิคหน่อยๆ เป็นยันต์น่าจะพอช่วยได้นะ

>>110-112 แต๊งกิ้วมาก คือบางทีมันก็เขินๆอะมึงถ้าโดนจับได้ อีกนปก.กูใสๆ อีกอันก็แนวแบบที่ใครเห็นก็ต้องแคปปั่กๆพรั่บๆมาล้อ555 ไม่นับ kink ต่างๆที่กูใส่ไปแบบหยาบโลนอีก ถ้าโดนจับได้ก็คงต้องยอมรับแต่โดยดีพร้อมของกลาง ถ้าจับไม่ได้ก็เลยตามเลยไป ขอบคุณสำหรับตัวอย่างมากๆนะ สบายใจขึ้นเยอะ

ky ใครเคยซื้อนิยายในเม้ดแบบมีสิทธิพิเศษแบบนี้บ้าง https://pic.in.th/image/IMG-2485.lV7dNp กูสนใจอยากทำแบบนี้ในนิยายตัวเองบ้าง เตรียมติดต่อเม้ดละ แต่อยากรู้ว่าเวลาได้ของแถมสิทธิพิเศษมา มันจะขึ้นในชั้นหนังสือเราประมาณไหนอะ แบบมีสองไฟล์ให้มาในการซื้อเดียวอะไรแบบนี้เหรอ วอนใครว่างช่วยแคปมาให้กูดูคร่าวๆที กูอยากซื้อมาดูแต่กูสายซื้อเล่มน่ะ ของนข.คนนี้เลยซื้อไปแล้ว

>>131 เคยได้จากมังงะ ได้อีโปสการ์ด/วอลเปเปอร์ มันส่งมาที่เมลที่สมัคร

>>131 กูเคยได้หลายแบบ แบบโปสการ์ด ซื้อตามระยะเวลา เข้าไปที่หน้ารับสิทธิพิเศษ(แบบที่มึงแคปมา)กดรับแล้วจะมีให้กรอกชื่อที่อยู่ แล้วนข.ก็จส่งมาให้ทางไปรษณีย์
กับถ้าเป็นไฟล์เช่นคอมมิคพิเศษ;หรือเล่มสปินออฟ มันจะแถมมาให้ทันทีเลยในชั้นหนังสือ ก็คือซื้อ1โผล่มา2ให้แบบอัตโนมัติ

>>132-133 ขอบคุณมากๆค้าบ กราบแนบอก

ไม่มีไมโครซอฟเวิร์ด จะเตรียมไฟล์เล่มส่งโรงพิมพ์ใช้ไรแทนได้บ้าง

>>135 ถ้าไม่มีเวิร์ดแล้วมึงพิมพ์ลงในไหนอะ..

>>135 ส่งไฟล์ไปให้คนอื่นจัดหน้า เค้ามีเวิร์ด มึงได้ PDF กลับมาก็ไปส้ง โรงพิมพ์

>>135 จ้างน่ะ

>>136 กูเกิลดอค

Ky ปุกสา กูมีนามหลัก (เขียนแนวที่ชอบ) กับนามอวตาร (เขียนเรดแฟลกซ์หาเงิน) แต่กูไม่อยากให้คนอ่านจับลายเซ็นกูได้ ขนาดกูอ่านงานตัวเองยังรู้เลยว่าชัดเกิ้นน สำนวนกูแม่งบิดยากมาก กูควรทำไง

>>140 ถ้าพยายามปรับสำนวนแล้วไม่ได้ไม่ไหว ก็ลองรอมอบตัวดู รอดูว่านักอ่านจะจับโป๊ะได้เมื่อไหร่ วันไหนวันนั้น เตรียมซ้อมบทพูดไว้ "อุ๊ย!รู้จนได้นะคะ แหะๆนปก.นั้นคือไรต์เองค่ะ" ซึ่งมึงอาจจะคิดไปเองก็ได้นะ

ถามหน่อยนิยายตอนหนึ่งนี่ควรยาวประมาณไหนดี นี่แต่งได้ตอนหนึ่งสัก2000ก็จะตายแล้วแต่ไปส่องของคนอื่นเขาดูยาวกว่าเยอะเลย

>>142 ดูคนอื่นทำไม ทำที่ตัวเราพอใจ ฝืนไปก็เท่านั้น นักอ่านไม่ได้ดูว่าตอนหนึ่งกี่คำ เวลาซื้อดูทั้งเรื่อง ถ้าขายรายตอน ตอนนั้นก็ขายถูก ๆ หรือ มึงก็เอามา บวกกัน รวบ ขายใน หนึ่ง

>>143 พอดีเจอคนบอกว่าตอนสั้นจังอ่านแป๊บเดียวจบวะมึง

>>144 บ่นคนเดียวนี่กูไม่แคร์นะ5555 แต่สั้นแล้วไงวะ ที นข.ดังอัพทีละนิดละหน่อยไม่เห็นบ่น อีกอย่างคือมึงเขียนสนุก

>>142 กูเจอ800-900-1500 ยังติดท็อปขายดีเลย ขึ้นอยู่กับจังหวะเบรคและความสนุกด้วยนะ

>>142 ตามยุคว่ะ
สมัยก่อนกูอัดตอนละ 5000 คนยังบ่น
ถัดมาอัดตอนละ 3000 ปัจจุบันตัดลงเหลือ 1500-2000 พอ เอาสะดวกตัวเองกับอัพได้ถี่ๆ

ว่าไปกูขอ KY ถามหน่อย
อย่างที่กูบ่นไปก่อนหน้าที่ว่ากูไปลงงานหมวดแฟนตาซีที่ค่อนข้างร้าง จึงรับรองได้แล้วว่างานคงขายไม่ได้แน่ๆ เพราะขนาดให้อ่านฟรียังแทบไม่มีคน

แต่ถึงอย่างนั้นกูก็ไม่อยากทิ้งงานนี้แฮะ และคิดว่าจะเขียนต่อให้จบ เพราะยังไงเดิมทีมันก็เขียนมาจากเวลาว่างอยู่แล้ว + กูเขียนเพราะชอบการเขียน ทว่าอย่างน้อยกูก็อยากจะได้อะไรกลับมาบ้างเล็กๆ น้อยๆ เป็นค่าขนมค่ากาแฟอะไรทำนองนั้น เลยอยากขอถามโม่งหน่อยว่ามีวิธีไหนบ้างที่พอเข้ากับสถานการณ์ของกูตอนนี้บ้าง

รอร. เห็นว่ามีระบบขอรับโดเนท แต่ รอร. ยอดคนอ่านหมวดนี้สิ้นหวังยิ่งกว่า ดด. อีก กูเลยว่าจะมุ่งเน้นไปที่ ดด. เป็นหลักมากกว่า
แต่ปัญหาคือ ดด. มันไม่มีระบบนี้นี่สิเลยไม่รู้ว่าจะใช้วิธีการไหนได้บ้าง ...ที่คิดออกตอนนี้มีแค่ Ko-fi ที่กำลังเตรียมทำนั่นล่ะ

>>148 นานมาแล้ว กูเคยเจอคนแปะเลข บช.เลย 555555

>>148 ดด.มีแล้วนี่มึง ไอเทมไม่กิ๊บเก๋เท่ารอร.แต่มีอยู่นะ

>>148 กูเหมือนจำได้ลางๆ ว่าเคยมีคนมาบ่นว่าดด.เปลี่ยนระบบแล้วนะ นข.ที่ลงหนังสือใหม่จะต้องยืนยันเลขบช.ก่อนเผยแพร่อะไรด้วยนี่ล่ะ? แต่กูลืมรหัสดด.ไปแล้ว ขก.สมัครใหม่ด้วยเลยไม่แน่ใจนะ มึงลองเข้าไปดูก่อน

>>151 เออใช่ กูเจอเปิดแอคผี ลงนิยายหื่นโปรโมทใน ดด เฉยๆ เจอต้องลงทะเบียนเซ็งเลย

>>148 ลอง tipme มั้ย กูเห็นนักเขียนไม่ค่อยใช้ นักวาดกับสตรีมเมอร์ใช้เป็นหลัก
แต่มันง่ายดีตรงเป็นของคนไทย ระบบจ่ายเงินที่คนไทยใช้เยอะๆมีอยู่แล้ว
ข้อควรระวังคือช่องทางอื่นที่ไม่ใช่พร้อมเพย์จะโดนหักเยอะ ถ้าไม่อยากให้คนจ่ายผ่านทางนั้นต้องไปตั้งขั้นต่ำสูงๆกับเขียนบอกคนเอา

ดดกับธัน แนวรักสายขาวไม่ 18+ เว้บไหนยอดดีกว่ากันอะเพื่อน

>>154 เหี่ยวแห้งทั้งหมด ถ้ามึงไม่มีฐานแฟน รอร ได้เยอะสุด

Ky แทรกรูปในตอนนิยายใน raw ไม่ได้ ใครเป็นบ้าง

>>156 น่าจะมีปัญหาที่ระบบ เห็นนางจะปิดปรับปรุงวันพรุ่งนี้ด้วย วันนี้คงแอบทำอะไรอยู่

นี่กู >>148 เอง
ตอนบ่ายอารมณ์ดีเลยมองแบบนั้นแล้วเขียนออกมาได้ แต่พอตกกลางคืนกดเข้าเว็ปไปดูยอดแล้วโคตรเศร้าเลยว่ะ ถถถถถ อัพใหม่คนอ่าน 1 คนต่อตอน
เจอแบบนี้กูจัดการอารมณ์ตัวเองไม่ถูกเลยว่ะ เหี่ยวแห้งชิบหาย

>>158 ลลองขอขึ้นแบนเนอร์หรือยัง

>>158 ต้องคิดว่าเขียนเพราะได้เขียนอย่างที่มึงว่าไว้แล้วล่ะ ยอดปล่อยมันไปเลย ยิ่งดูยิ่งมองยอดจะยิ่งซึมเอานะมึง ไม่ก็ต้องโปรโมทตามที่ต่างๆ กูไม่รู้ว่า1คน👁 นี่ระบบมันนับตัวนักเขียนด้วยรึป่าว

>>160 นับว่ะ

อ้าว กุเคยลองกดเผยแพร่ละรีบล็อกไว้ ไม่กดเข้าไปอ่านเองด้วย ตอนนั้นได้ 0 วิว แปลว่ามันไม่นับตัวเองปะ

>>162 ก็มึงไม่กดเข้าไปดู มันจะนับวิวใคร?

ky มึงว่าการเขียนเรื่องสั้น ๆ ละเปิดให้โหลดฟรีมันถือเป็นการตลาดที่ดีปะ แบบว่าจะพอเรียกแขกมามุงเรื่องอื่น ๆ ที่ขายไปแล้วได้มั้ย หรือว่าไม่คุ้มอยู่ดี เอาไปขายถูก ๆ แทนดีกว่า

>>163 หมายถึง ถ้า >>158 มันไม่กดเข้าไปอ่าน แปลว่า 1 วิวนั่นไม่ใช่มัน แต่เป็นนักอ่านไงเพื่อน 555

ถ้างั้น >>165 ตอนมันกด >>158 ไปดูมี 1 วิว คือนักอ่าน (ในกรณีถ้ามันเผยแพร่แล้วก็ไป ไม่ได้เข้าไปเช็กหน้าที่เผยแพร่) พอมันเข้าไปเห็น 1 วิว แล้วมันกลับมาดูอีก จะเป็น 2 วิว วิวมันไม่ได้ขึ้นออโต้ แบบมึงเข้าปุ๊บขึ้นปุ๊น่ะ มันขึ้นดีเลย์ ถ้าเข้าไปดูไม่วาจะใครก็นับวิว

>>164 กุว่าดี ยิ่งถ้ายอดอ่านในเว็บน้อยยิ่งควรทำเลยว่ะ ไม่งั้นถ้าไม่ได้ขึ้นแบนเนอร์หรือยิงแอดแทบไม่มีโอกาสให้คนเห็นได้เลย สั้นๆ ไม่ถึงหมื่นคำก็ได้นะ ดีไม่ดีเขาเรียกร้องเรื่องยาวๆ ต่อยอดจากเรื่องนั้นของมึงไปอีก

>>164 ก็มีข้อดีตรงเหมือนได้โปรโมตตัวเองให้คนรู้จักง่ายขึ้น ถ้าเขาถูกใจสำนวนเขาก็ไปดูเรื่องอื่น แต่ยำ้ว่าเท่าที่เคยเปิดฟรี ไม่ได้ทำให้ยอดฟู่ฟ่า บางคนก็อ่านแต่เรื่องฟรี แล้วเก็บเงินไปซื้อ นข.ในดวงใจเค้าน่ะ แต่ถ้าเรื่องนั้นมันติดลมได้นาน ช่วงที่งานฟรีมันอยู่หน้าแรกๆ กูสังเกตว่ายอดขายจะมีเกือบทุกวัน ไม่แดไข่แบบยาวๆ น่ะ

>>159 ยังไม่ได้ลอง แต่ใน รอร. อัพถี่เลยได้ขึ้นหน้าใหม่ไฟแรง แต่ก็ไม่ช่วยกระตุ้นยอดเลย ยอดคนเก็บเข้าชั้นมีแค่ 13 คน (เลขหายนะด้วย) แล้วตอนนี้ก็ค่อยๆ ถูกดันตกละ เพราะอัพมาใกล้จะ 2 อาทิตย์แล้ว

ส่วนใน ดด. ตัวเลขเพิ่มขึ้นก็จริง แต่ยอดน้อยกว่าที่คาดโขเลยว่ะ อัพไปจะจบเล่มแล้วยังไม่แตะหลักพันเลย (ฮือ) ยังดีที่คอมเม้นท์คนอ่านออกมาทำนองเดียวกันว่าสนุกได้อยู่ กูเลยพอจะใจฟูเขียนต่อได้ แต่ถ้าอารมณ์เหวี่ยงลงมาดาวน์เมื่อไรนี่ก็คงมองสลับกันเลย

>>164 กูมองว่าถ้าอยากโปรโมตเล็กๆน้อยๆไม่หวังผลลัพธ์อะไรมากอะได้
แต่เอาจริงถ้ากะดังเป็นตัวท็อป กูไม่ค่อยเห็นคนดังระดับตัวแม่ตัวพ่อแจกฟรีเลยว่ะ นานน้านนทีจะมีหลงมาคนแจกฟรีตามช่วงเทศกาล ประมาณหมื่น-3หมื่นคำ

ดราม่าเรื่องไมเนอร์บนนกฟ้ากลับมาอีกรอบละ เอาจริงๆกูก็เริ่มหวั่นไหวนะว่านิยายรักใสๆ ไม่มีเรื่องเพศ
เด็กมหาลัยจีบเด็กมัธยมปลายมันไม่โอเคขนาดนั้นเลยจริงๆหรอวะ ที่คิดไว้ตอนนี้คือ ปี 2 อีกคน ม.5 อายุก็ห่างกันแค่ 3 ปี
ตอนแรกกูคิดไว้เป็น ปี 3 กับ ม.5 อยากได้ระยะห่าง 4 ปี แต่ปรับลงมาเพราะกลัวดราม่า ซึ่งอันนี้ปรับได้โดยไม่กระทบโครงเรื่องมาก
แต่ถ้าเปลี่ยนระยะห่างอายุตัวละครโดยพยายามคงโครงเรื่องเดิมไว้มันอาจจะต้องแถบางอย่างจนทำให้ดูแปร่งๆ
เช่นยัดเรื่องตัวละครเรียนช้าหรือซิ่วไปปีนึงขึ้นมา ซึ่งมันก็ขัดๆกับไอเดียบางส่วนที่วางไว้แล้วอีก
จะเปลี่ยนให้รู้จักกันตั้งแต่ยังไม่ 18 ทั้งคู่ มันก็ดูเป็นการเปลี่ยนที่ดูฝืน แถมช่วงแรกๆคงได้เล่าเรื่องแบบ time skip รัวๆ
กูควรช่างแม่งความเห็นคนพวกนี้มั้ย หรือยอมเปลี่ยนไอเดียของเรื่องเยอะๆไปเลยดีกว่า

>>171 อย่ากลัวเลย ถ้าไม่ได้สะดุดขาพวกขี้ฉอด แต่ถ้าฉอดแล้วไง นักอ่านน่ะกลุ่มไหน ถ้าเป็นกลุ่มป้าๆ ก็อย่าได้แคพวกทวิต พวกนี้ไม่ซื้อ กูนั่งอ่านอีเรื่อง ชนด แล้วอยากจะวอทเดอะฟัด ห่าเหอะ อายุก็ห่างกันแค่นั้นเอง แถมแค่คุยเฉยๆ ด้วยซ้ำ อีผู้หญิงก็เล่นบทเหยื่อแบบแหมไปถึงดาวอังคาร จะบอกว่ากูเบลมเหยื่อเหรอ มึงอีเด็กนั่นไม่ใช่เหยื่อห่าอะไรเล๊ยยยย

Kyครอบครัว พวกมึงเป็นกังวลกับการเป็นนักเขียนของไหม แบบว่าดูไร้อนาคต ไม่น่าจะรอด

>>173 ของบ้านกุนะ ถ้ายึดเป็นอาชีพหลักเลยอะ เป็น 55555 แต่ถ้ามึงได้เงินดีจริงคิดว่าคงไม่ซีมากหรอก เอาง่าย ๆ ถ้าได้มากกว่า 35k+ คือหรูแล้ว (ซึ่งกูไม่ได้ 55555 /ร้องไห้) เผลอ ๆ อาจชื่นชมมากกว่าเป็นพนง.ต๊อกต๋อยเงินเดือนหมื่นห้าอีก ก็ต้องเข้าใจ fact แหละว่ามันเป็นอาชีพที่ไม่มั่นคงขนาดนั้น ผู้ใหญ่เขาก็อยากให้ลูกหลานมีงานการมั่นคง แก่ไปมีบำเหน็จบำนาญ แต่เชื่อกุเหอะว่าถ้าได้เงินเยอะจริงยังไงเขาก็ปล่อย ถ้าได้เรื่องละล้านเป็นยอดภูเขาน้ำแข็งงี้เผลอ ๆ เอาไปเกทับญาติ ๆ ข้าราชการอีก 55555

>>172 แต๊งมาก จากที่ตอนแรกกูก็กะจะช่างคนพวกนั้นอยู่แล้ว
แต่กูเกิดกลัวขึ้นมาก็เพราะไอ้ดราม่านั้นนี่แหละ แม่งคลั่งกันได้น่ากลัวชิบหาย

>>171 เราว่าจะเขียนอ่ะ โปรโมทในxด้วย55 หาแคร์ไม่ มันก็แค่เรื่องแต่งป่ะ ห่างกัน3-5ปี โครตจะปกติ ทวิตเตี้ยนมันไม่เคยแอบชอบรุ่นพี่มหาลัยกันเลยไงว่ะ5555 แต่งๆไปเหอะ มั่นใจว่าไม่ผิด หลีกเลี่ยงการเขียนฉากncในตลคไมเนอร์ก็พอ

>>175 fact อย่างนึงคือ คนด่าไม่ซื้อ อะมึง 5555 ยิ่งสายชญ.นี่กุถือเป็นเซฟโซนนะ ส่วนมากนักอ่านสว.เขาไม่คิดไรมากอะ ขนาดแนว dark romance พระเอกจิต ๆ ที่คุยกันในมู้ตู้ยังขายดิบขายดี ปกกราฟฟิคเบสิคก็ยังขายได้ พวกนักฉอดนี่มีกี่คนเชียวที่อ่านงานชญ. ส่วนถ้าสายวายอะเหรอ สู้ ๆ นะแกร 555555 แม่งติทุกอย่าง ฉอดประเด็นเห็บหมาทุกวัน ปกก็ต้องจ้างวาดอลังไว้ก่อน เทียบแล้วนักอ่านชญ.ส่วนมากกลายเป็นแม่พระไปเลย ส่วนสายฉอด ช่างแม่มัน ไม่ซื้อก็ไม่ต้องด่าจ้าอี

>>173 ตอนสมัยเรียนเพิ่งจบก็มีนะ เคยโดนเตือนว่าไม่มั่นคงเอย เสียเวลาเอย ไส้แห้งเอย
และเพราะได้ยินแบบนั้น กูจึงเอาเวลาทำงานว่างๆ มาลงเขียนนิยายไปเพียบ จนสุดท้ายไม่ได้ตั้งใจทำงานเลย ถถถถ
แต่แล้วท้ายที่สุดก็โดนความจริงกระแทกหน้าด้วยที่ว่าขายไม่ออก จนปัจจุบันจึงยังโคตรไร้อนาคตอยู่เลย

>>176 จริง แค่ไม่เขียน NC ต่ำกว่า 18 ก็พอเหอะ อีกอย่างในเว็บมันก็ห้ามนะ NC ต่ำกว่า 18 อันนี้บอกเผื่อ

>>176 >>179 แต๊งมาก เรื่อง NC ยังไงก็จะไม่ใส่อยู่แล้ว แต่ก็กลัวมาตราฐานในใจคนมันจะหาเรื่องน่ะ 555
>>177 กูคิดไปเองมั้ยว่าพวกนี้ชอบหาเรื่องคนอื่น แต่พอตัวเองชิปคู่ผู้ใหญ่กับเด็กบ้างไม่หนีเงียบๆก็หาข้ออ้างแปลกๆให้ตัวเองได้ตลอด

มึง ทำไมคำว่าโทร. ที่เป็นกริยาถึงต้องมีจุดวะ ใช้โทรเฉย ๆ ไม่ได้เหรอ

>>181 ใช้ได้ กูเห็นนักเขียนเยอะแยะใช้โทรเฉยๆ

>>181 กูสังเกตเห็นebookใช้โทร เฉยๆก็มีเยอะนะแต่ส่วนที่ใช้ โทร. จะมีบ.ก. หรือออกกับ สนพ.

KY ถามหน่อยโม่ง กูลงนิยายเรื่องเดียวกันสองที่ใน รอร. กับ ดด. แต่ดูจากยอดทาง รอร. นี่น่าจะไม่รอดเลย คนอ่านตอนละหลักหน่วย (ดด. ยังพอถูไถ)
ทีนี้กูเลยคิดว่าจะลง 2 ที่ต่อไปเลย หรือว่าตัดไอ้ที่ไม่รอดแน่ๆ ออกไปเลยเพื่อลดภาระของตัวเองดีวะ?

>>184 ตัดคือตัดโอกาสเลย ลงต่อไปยังพอมีหวัง

Kyเวลาพวกมึงจ้างพิสูจน์อักษร ตอนจะจ่ายเงินมัดจำ ต้องมีให้แสดงบัตรปชช.ไหมวะ หรือแค่บอกเลขบช.ก็โอนให้เลย
//ขอบคุณคำตอบล่วงหน้า

>>186 ไม่มีอะ โอนเลย

>>184 รอร มีปุ่มจบ ที่มันเหมือนได้บูตยอดอ่านส่งท้ายนะเมิง สู้ๆ

>>183 กูเพิ่งอ่านอยู่เลย งานกับ สนพ.ก็ใช้ โทร เฉยๆ แล้วนะ

กูเขียนแล้วปิดจบท้ายตอนไม่ค่อยได้ว่ะ เหมือนเขียนไปเรื่อยๆแล้วไม่รู้จะตัดตอนตรงไหนดี ตอนมันยาวไปแต่กูก็ยังขมวดจบไม่ได้ จะแก้ปัญหานี้ยังไงดีวะ

>>190 ทำไมต้องขมวดอะ? อยากจบตรงไหนก็จบไปเลย บางทีก็ปล่อยจอยบ้างก็ได้ มันแค่เรื่องประติ๋วๆ อะ ปล่อยวางแบบกูจะจบตรงนี้ขึ้นใหม่ดีกว่า กูไม่คิดไรมากหรอก จบแม่งตรงนั้นแหละเพราะจำนวนคำพอแหละ คิดเยอะไปก็เสียสมอง เอาไปคิดเนื้อเรื่องเรื่อยๆ โล้ด

>>191 อยากปิดตอนให้มันมีลูกเล่นเว้ย ไม่อยากให้มันห้วนเกิน เป็นความเรื่องมากของกูล้วนๆ 5555555555

>>192 เขาเรียกว่าจบปลายเปิดปะ เช่น จบแบบพระเอกชวนนางเอกไปกินข้าว ให้ตีความว่าเริ่มสานสัมพันธ์กันแล้วอาจจะได้เป็นแฟนกันมั้ย หรือพระเอกไปเที่ยวจีนจิบกาแฟชิวๆ แล้วบังเอิญเจอนางเอกที่จีนพอดีหลังแยกย้ายกันไปสิบปี
มักเจอในแนวๆไม่เน้นเลิฟไลน์อะ จบแบบให้คนอ่านคิดต่อเองว่าพระเอกนางเอกจะได้คู่กันป่าววะ หนักหน่อยก็ไทป์สคริปไปรุ่นลูกเลยว่าพูดถึงเรื่องในอดีตบลาๆ แล้วแง้มว่าคนเล่าให้ลูกฟังคือพระเอกหรือนางเอกนี่ละ

>>193 ไม่ใช่ๆ ที่มีปัญหาคือตัดตอนปิดท้ายตอน

เช่น

"....พล่ามๆๆๆๆๆ" เอหัวเราะลั่น เล่าวีรกรรมที่เคยทำมาด้วยท่าทางภาคภูมิใจ บีได้แต่ยิ้มแหยๆ ด้วยความที่อายุน้อยกว่าจึงไม่กล้าขัด ได้แต่ยกแก้วน้ำขึ้นจิบราวกับจะกลืนความกระอักกระอ่วนลงคอไป รีบกวาดอาหารในจานใส่ปากแบบต้องการรับประทานให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้จบมื้อข้าวน่าเบื่อนี่สักที

-จบตอน-

กับ

"....พล่ามๆๆๆๆๆ" เอหัวเราะลั่น เล่าวีรกรรมที่เคยทำมาด้วยท่าทางภาคภูมิใจ บีได้แต่ยิ้มแหยๆ ด้วยความที่อายุน้อยกว่าจึงไม่กล้าขัด ได้แต่ยกแก้วน้ำขึ้นจิบราวกับจะกลืนความกระอักกระอ่วนลงคอไป รีบกวาดอาหารในจานใส่ปากแบบต้องการรับประทานให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้จบมื้อข้าวน่าเบื่อนี่สักที

ไม่น่านัดเจอไอ้หมอนี่เลย แม่งซวยฉิบหาย

-จบตอน-

อะไรประมาณนี้ แต่กูยังพามาถึงการขมวดปิดตอนแบบนี้ไม่ได้น่ะ เลยยังเป็นปัญหาอยู่

>>190 ของกูมีทั้งแบบตัดห้วนๆ กับปิดท้ายด้วยวีรกรรมหรืออะไรซักอย่างของตัวเอก

ไอ้ตอนที่ตัดห้วนๆ มักจะเป็นช่วงเนื้อหาซีเรียส ทิ้งท้ายด้วยประโยคชวนคิดอย่างเช่น "คนร้ายน่ะ มันก็อยู่ในกลุ่มพวกเรานี่ล่ะ!" อะไรแบบนี้ แล้วค่อยตัดไปเลย

ส่วนขมวดจบแบบทั่วๆ ไปก็ทำแบบที่มึงพิมพ์ใน >>194 นี่ล่ะ ฉะนั้นกูเลยมองว่าไม่เห็นเป็นปัญหาตรงไหนเลยก็เห็นเขียนได้ตามปกติเองนี่?

พวกมึงที่ลงรายตอนเรื่องยาวกุขอคำปรึกษาหน่อย คือถ้ามีต้นฉบับจนจบแล้ว ถ้ากุลงวันละตอนก็จะใช้เวลา 3 เดือนกว่าแน่ะ กว่ามันจะจบ มันจะนานไปจนคนเบื่อเลิกตามมั้ยวะ หรือกุควรจะลงวันละ 2 ตอน ให้จบใน 2 เดือนดี แบบไหนดีกว่ากันวะ แต่กุวางแผนจะปล่อยอีบุคตอนลงไปได้เดือนนึง แล้วก็จะติดเหรียญขายตอนด้วย โดยสายฟรีมีทยอยเปิดให้อ่านตอนในระยะเวลาจำกัดแบบไม่กี่วันไรงี้ กุอยากรู้ว่าปกติเรื่องนึงมึงทิ้งระยะลงกันนานมั้ย แบบไหนให้ผลทางการตลาดดีกว่ากัน

>>196 ลง รอร. มึงลงวันแรก 10 ตอนไปเลย แล้วลดเหลือวันละ 2 ตอน ถ้าติดเข้าใหม่มาแรง สักติดหนึ่งใน 50 มึงก็ปล่อยอีบุ๊คไปเลย มึงเดือนหนึ่ง นักอ่านสายอีบุ๊ค รอแห้งจนไม่อยากซื้อ

ky เพื่อนโม่งช่วงนี้กุร้อนเงิน อยากเขียนแนวที่ขายดี ๆ รักจีนโบราณไปรอดมั้ยวะ

>>198 ร้อนเงิน เขียนนิยาย หมวด รักผญ. เยสสั้นๆ สักหมื่นคำไปก่อน นิยายจีนคนชอบยาวๆ เมื่อไหร่มึงจะเขียนจบง่ะ

>>198 ประยุกต์จาก >>199 เอามารวมกัน รักจีนโบราณสั้นๆหมื่นคำผสมฉากเน้ด

>>197 ไม่กล้าหวังว่าจะติดชาร์ตกะเค้าเลยว่ะ 555
ใจมากมึง

เห็นประเด็นจบตอนของ >>190 แล้วนึกได้ ระหว่างตัดจบตอนแบบค้าง ๆ ให้ลุ้นตอนต่อไป กับเขียนตอนนึงให้คอมพลีตคลายปมในตอนไปเลย (เป็นตอนยาว ๆ เนื้อหาครบสมบูรณ์ทำนองนั้น) เพื่อนว่าแบบไหนดีกว่ากันวะ

>>202 กูอ่านได้ท้ังสองแบบ คหสต. ถ้ามึงจะจบครบในตอนยาวๆ มึงต้องทำให้กูอ่านแล้วรู้สึกว่าเออจบฟินแบบคุ้มที่อ่านยาวจนเหนื่อย ฟินนี่ไม่ได้แปลว่าจบดีจบหวานแบบจิกหมอน แต่ถ้าตัวละครมันต่อสู้กับปมมาทั้งตอนก็อยากให้ปิดจบตอนแบบกูคุ้มที่ลุ้นมา แบบนี้ต่อให้กูต้องโต้รุ่งก็ยังอยากไถอ่านเพื่อเหนื่อยกับมันต่อ
ไม่รู้กูอธิบายถูกมั้ย มึงเคยเป็นกันเปล่า แบบเวลาอ่านจบตอนช่วงกลางดึกแล้วรู้สึกว่าเชี่ยจบตอนสักทีแล้วปิดทิ้ง ไม่รู้สึกอยากโต้รุ่งเพื่ออ่านตอนต่อไปอ่ะ

>>203 เชี่ย กูพิมพ์ไม่รู้เรื่องเลย ขอโทษที ที่กูอยากบอกคืออย่าเป็นตอนยาวๆ ที่จบแล้วรู้สึกไม่คุ้มเหนื่อยอ่ะ กูนึกถึงตอนกูอ่านกลอรี ช่วงเล่มสิบกว่าๆ ที่พี่เยี่ยเจอเควสยาวตัวละครเยอะ แต่พอจบเควสนึงกูก็ยังอยากเปิดตอนต่อไป ไม่ว่าพี่เยี่ยในตอนนั้นจะจบแบบเทพเคลียร์ๆ หรือจบแบบมีปัญหารออยู่ข้างหน้า อะไรแบบนี้
ขอโทษอีกทีที่พิมพ์แล้วงง กูไม่ถนัดเรียบเรียงความคิดเลยแฮะ

Kyขอถามนข.--นข.ที่ลงขายebookแล้ว ไม่สามารถแก้ไขคำโปรย หรือเพิ่มTWตรงหน้าคำนำนข.ได้ทันทีที่รู้ว่าต้องแก้ไขเหรอวะ?//ต้องรอเมbมาทำให้เท่านั้นเหรอ?
คือมีนข.ลืมติดTWล่วงละเมิดเด็ก นักอ่านที่เป็นfcขาประจำซื้อไปอ่านแล้วดิ่งสุด จนจะอ้วก
เพิ่งมาเห็นในหน้าคอมเม้น ว่านข.บอกว่าลืมติดTWและรอให้เมbแก้ไข เพราะถ้าเห็นก่อนก็จะไม่ซื้อแน่นอน

>>205 คำโปรย/เนื้อหา หรืออะไรก็แล้วแต่ จะแก้ต้องรอเว็บอนุมัติ บางทีเป็นวัน แก้ทันทีไม่ได้จร้า

ว่าแล้วสงสัย เรื่อง TW นี่อยากให้ติดในคำโปรยเรื่องย่อเลย หรือให้อยู่ในเล่ม ต้องกดอ่านตย.ก่อนถึงจะเจอ ดี

>>205 จริงๆ นข.มาโพสต์ในตรงความคิดเห็นหน้าเม้ดก่อนได้นะ

>>206 ถ้านข.กลัวจะสปอยล์ ติดในเล่มให้รู้ก่อนอ่านก็ได้
แต่โดยส่วนตัวกูที่เป็นคนอ่าน ชอบให้ติดทั้ง2ที่เลย ดูกล้าได้กล้าเสียกล้าทำกล้ารับดี วัดใจกันไป เพราะนักอ่านบางคนเจอTWตรงคำโปรยก็ไม่แม้แต่จะโหลดไปลองอ่านละ

ลงงานมา 1 เดือน + แอบดูคนรอบข้างแล้วพบว่า รอร. นี่ค่อนข้างชัดแล้วแฮะว่าหมวดแฟนตาตีแม่งร้างจริงๆ
เหมือนทางเว็ปมีไว้ประดับงั้นๆ แต่เอาไปวางซะข้างล่าง + ปนหมวดกันมั่วไปหมดเลย จนน่าจะไม่มีคนใส่ใจเข้าไปหาแล้ว
แบบนี้ชักไม่แปลกใจทำไมเรื่องแฟนตาซีอื่นๆ ถึงย้ายไปแฝงตัวหมวดอื่นกันหมด โดยเฉพาะแนวจีนโบเนี่ย

ขนาดมีคนเอาแนวจีนโบฯ มาลงหมวดแฟนตาซีจำนวนคนเข้าถึงยังน้อยจนน่าใจหายเลย

>>207 นข.โพสต์ในคอมเม้นแล้วจ้า แต่มาโพสหลังคนอ่าน4-5คอมเม้น แล้วคนอ่านบางคนไม่เห็นนี่สิ นิยายมาเที่ยงคืนวันศุกร์ก็โหลดอ่านกันเลย

>>210 ไปดูมาละ น่าจะโดนว่าก่อนแล้วมาโพสต์ มันยิ่งช้าไปใหญ่

KY มึงกูหาไม่เจอว่ะ มันกดดูในเม๊พยังไงนะที่ให้โชว์จำนวนยอดโหลดหนังสือในระยะเวลา 7 วัน 150 วัน 1 ปี อะไรนั่นอ่ะ กูรื้อหาทั้งเว็บแล้ว ช่วยด้วย

>>212 หนังสือของฉัน > จัดการบุฟเฟต์ > แล้วมึงกดปุ่มข้ามไปก่อน จะเจอรวมยอดที่หา

>>213 เจอเลยตามที่มึงบอก ขอบคุณหลายๆ เด้อ

ขอยาด 18+ หน่อยนะ พอดีไปเจอคห.คนที่ไม่ชอบการจูบมา บอกว่าดีพคิสมันน่าขยะแขยง บลา ๆ ทำเอาสาวโสดไม่เคยมีผัวอย่างกุเพิ่งตระหนักถึงฉากจูบ สมมติเพิ่งไปดินเนอร์มาละกลับมาจูบกัน / จูบตอนยังไม่แปรงฟันนี่คนอ่านเขาจะ eww มั้ยวะ แบบว่า สุขอนามัยมันไม่ได้ 555 กุต้องเขียนให้ลูกกุไปแปรงฟันก่อนมั้ย 555

>>215 เอาจริงนักอ่านส่วนใหญ่ไม่สนนะ มันมีความเร้าอารมณ์แทรกอยู่อะ แบบ เพิ่งดินเนอร์เสร็จ กรึ่มๆดื่มไวน์ นัวเนียจูบต่อในชุดสวยชุดหล่อเลยแม่งเซ็กซี่เว้ย แต่ถ้าแคร์เรื่องจูบ (กูเห็นนักเขียนบางคนแคร์จริง สัมผัสได้เลย) เขาจะเลี่ยงๆแบบสมมติให้พระนางแค่ดื่มกับกินอะไรเบาๆ ขนม ของหวาน หนักไปที่ไวน์ เวลาจูบนัวทีก็บรรยายได้ว่ากลิ่นไวน์เคล้าความหวานอะไรก็ว่าไป กับบางคนก็ไล่ไปแปรงฟัน แต่ถ้าแปรงฟันแล้วมาจูบมันไม่เซ้กซี่ ใครจะแปรงฟันเพื่อจูบอย่างเดียว ก็ต้องถอดเสื้ออาบน้ำ แต่มันก็จะลบเครื่องสำอางที่แต่งสวยมา ความเซ็กซี่มันหาย บางอย่างเลยต้องถอดสมองไปน่ะ ขึ้นอยู่กับคนเขียนเลย555

>>209 มันร้างเหรอวะ? คือกูตามแต่ในรอร.ไม่ได้ไปดด. เรื่องที่กูอ่านก็มีคนตามอยู่นะ(ร้อยปลายๆเกือบแตะพันเรียกว่าเยอะมั้ยนะ)แนวฟตซ.ผสมเกมออนไลน์อ่ะมึง กูว่าลงหมวดฟตซ.ก็ไม่ถูกเท่าไร คือคนเขียนลงให้อ่านฟรีกูก็อ่านไปเรื่อยๆก็เห็นคนเพิ่มเข้าชั้นสะสมมาเรื่อยๆเลยไม่รู้สึกว่ามันร้าง หรือบางทีคนที่มาอาจเป็นสายอ่านฟรีแบบกูก็ได้มั้ง ถถถถ

>>215 กูสน กูแคร์แต่ไม่ถึงกับขยะแขยง ถถถถ คือกูไม่อินเวลาพระนางตื่นมาตอนเช้าแล้วจูบกัน กูนึกถึงกลิ่นปากแล้วฟินไมม่ลง ถถถถ แต่อย่างที่มึงเสนอว่าเขียนให้ลุกไปแปรงฟันกันก่อน แบบนี้กูโอเค หรือตอนพอ.เอามือล้วงใต้กระโปรงนอ.อ่ะ กูจะคิดว่ามึงไปจับอะไรมาล้างมือก่อนได้ป่าว น้องสาวนอ.เป็นจุดบอบบางน่ะเว้ย ถถถถถ แต่คนรู้สึกแบบเดียวกับกูคงไม่ค่อยมีมั้ง

>>215 กุเห็นด้วยว่าส่วนใหญ่ไม่สน คนที่คิดแบบนี้เป็นส่วนน้อย ว่าแต่กินดินเนอร์แล้วมันแหยะยังไงเหรอ อันนี้ถามเพื่อนโม่งคนอื่นๆ ที่มีความเห็นประมาณนี้ ถามแบบจริงๆ เพราะสงสัย 555 คือกุเคยชวนคุ่เดทที่เป็น ฝ ไปลองร้านอาหารไทย กุล่อกะเพราส่วนเขากินแกงเขียวหวาน ดื่มแค่น้ำเปล่า เขามาส่งหน้าบ้านมีจูบแรกกันแต่เตลิดหน่อยเลยไม่ใช่แค่แตะๆ น่ารักๆ ดีปอยุ่แต่มันก็ไม่ได้รู้สึกอี๋แหวะอะ ตอนกินข้าวเสร็จก่อนออกจากร้านกุแค่ไปเข้าห้องน้ำบ้วนปากด้วยน้ำปากเผื่อมีเศษอาหารติด ส่วนฮีกุกลับมาก็เห็นปากเนียนฉ่ำเหมือนแอบทาลิปมันเตรียมตัวไว้ กับบางคนโมเม้นจูบมาแบบไม่ได้ตั้งตัวด้วย คือแค่ทั้งคู่ดูแลความสะอาดน่าจะพอมะหรือคู่อื่นๆ เขาแปรงฟันกันก่อนตลอดเลยเหรอวะ ถ้าไม่ใช่ว่าพาเขามาแซ่บต่อที่ห้องมันก็ต้องจูบในที่ๆ แปรงฟันไม่ได้มั้ยง่ะ ส่วนจูบตอนตื่นกุเห้นด้วยว่าน่าจะแหวะอยุ่ 55555555

KY จริงๆ กุจะเข้ามาบ่นว่ากุเป็นสาวโสดซิงเขียนนิยายโรมานส์เพ้อๆ ขายฝันอยู่ดีๆ ไม่ชอบ เสือกไปลองเปิด ปสกส. ทีนี้มองโลกเทาเลยแง 5555 คือก่อนนี้กุมีแพลนนิยายเป็นสิบยี่สิบเรื่องเลย ส่วนใหญ่รักกุ๊กกิ๊กผสมฉาก 18+ ตามสูตรแหละ อาจจะมีขมบ้าง ระทึกบ้างแต่ตอนจบแฮปปี้ฟีลกู้ดตลอด ทีนี้ชีวิตรักกุนี่มันกึ่งๆ ons + fwb กุเลยเอาเรื่องตัวเองมาเขียนเพื่อฮีล มีดัดแปลงตรงนั้นนิด ตรงนี้หน่อย ถ้าจะให้เขียนไปทางถูกใจตลาดก็ให้จบแฮปปี้ได้แหละ แต่กุรู้สึกว่าของจริงกุมันหวานปนขมเลยไม่อยากทรยศตัวเอง ทีจริงจบเรียลๆ เรื่องนึงคงไม่เป็นไร แต่ตอนนี้เหมือนกุมองโลกเปลี่ยนไปเลยจะกลับไปเข็นตัวเองให้เขียนเรื่องที่ค้างๆ ไว้ก็ไม่อินแล้วว่ะ ทำไงดีวะ

>>209 รอร มันจัดวางเองได้ ไม่ใช่เหรอ มันอยู่ที่ว่าใครจะจัดไว้บนล่าง

นิยายแสนคำ เพื่อนโม่งขายเท่าไหร่ แบบราคาพื้นไม่จัดโปร

>>220 ตีกลมๆ 100000 = 300 / 299

>>215 ถ้ามึงมัวนึกถึงความจริงในตอนที่อ่านนิยายมึงจะเจอความอี๋อีกหลายอย่างเลย ดังนั้นกุในฐานะนักอ่านนี่กุไม่สนหรอก ว่ามันจะไปจกปลาร้า แดกส้มตำกันมาก่อนจะมาดีพคิสกันอ่ะเปล่า ตราบใดที่คนเขียนไม่ได้บรรยายไว้กูก็จะถือว่าลมปากสะอาดหอมชื่นใจดุจเทพนิยายไว้ก่อนแหละ

>>220 กูกำลังว่าจะปล่อย 259 อยู่ มันถูกไปเหรอ? แต่กุโดนราคารายตอนดึงขาอยู่ว่ะ ไม่อยากให้มันต่างกันเกินครึ่งว่าจะเปิดราคานี้ แต่จริงๆ ยอดอ่านรายตอนแม่งก็กริบอยู่แล้ว หรือกุควรเปิดสูงไปเลยดีวะ ถือว่าลูกค้าคนละกลุ่มโดยสิ้นเชิงแล้วดี 🥲

>>222 ถ้าไม่ใช่ตัวมัม ราคาที่มึงว่ามาก็โอ คนจะได้ตัดสินใจง่ายขึ้น ถือว่าลดลงมาหน่อย ถ้ามันเป็นเล่มฮอตขึ้นมา ค่อยแอบปรับราคาเงียบๆ ไม่ต้องประกาศบอก

>>222 ถ้าตอนแรกไม่ใช่ตัวมัม นักเขียนอย่าง รดสฬา ขายebookได้เยอะจนเรตติ้งรีวิวหลายร้อย(ตัดประเด็นเรื่องสำนวน/พล็อตไป)ก็เพราะขายถูกนี่แหละ กุเห็นเรื่องแรกเขาในแอพสองแสนคำขาย250 จากนั้นก็ปรับราคาขึ้นเรื่อยๆแต่ก็ยังไม่แพง แสนคำขาย200ไรงี้ ยอมใจการตั้งราคา กล้าเสี่ยงระดับหนึ่ง ถ้าถูกแล้วยังขายไม่ดีคือแย่ทุกทาง

ว่าแล้วถามหน่อย ถ้ายอดอ่านรายตอนค่อนข้างน้อยอยู่แล้ว ทำ ebook นี่จะยังพอมีหวังคนเผลอกดไปบ้างรึเปล่าวะ
พอดีกูเพิ่งลงเล่มแรกที่ตั้งใจจะให้อ่านฟรีเสร็จ หลังจากนี้จะเริ่มขายละ แต่ยอดรายตอนก็น้อยกว่าที่คาดไปเยอะเลยกะจะไปลอง ebook ดู

ขอบใจทุกคนมาก คือจริง ๆ กุตั้งไว้ที่ 0.0025 ต่อคำตามมาตรฐานแหละ จริง ๆ คิดว่าถูกมากแล้ว แต่เห็นนักอ่านบอกอีบุ๊กไม่ควรแพง (แพงของบางคนคือ 250+ ไม่สนจำนวนคำ ต่อให้ 2 แสนคำขาย 250 ก็บอกแพง .............) เลยหวั่นใจเล็กน้อย แต่ก็คิดว่า แม่ง เรื่องนึงกุเค้นสมองเขียนตั้งนาน 5555 ต้นทุนอื่น ๆ ก็มี ทีกินข้าวจาน 300 มื้อเดียวยังกินได้ 5555 กุจะกดราคาตัวเองทำไมฟะ 5555

>>226 ในมุมนักอ่านแบบกูที่ไม่ได้เป็นทาร์เก็ตกรุ๊ปลูกเจ้าสัว กูว่าแพงเพื่อนโม่ง
ยิ่งถ้าไม่เคยอ่านงานกันมาก่อนจะคิดเยอะๆเลย หารจำนวนคำแล้วได้500+คำต่อ1฿คือราคาดีสำหรับกู//ต่ำกว่า400คำต่อ1฿คือเหล่แล้ว ทำไมแพง

เวลาเขียนนิยาย ส่วนใหญ่แทนตัวละครด้วยชื่อจริงหรือชื่อเล่นกันน่ะ? คือส่วนตัวอยากใช้ชื่อจริงตัวละคร แต่มีคนแนะนำมาว่าถ้ามีชื่อเล่นใช้ชื่อเล่นดีกว่า 😅

แล้วสรรพนามบุรุษที่สาม (ผู้หญิง) มีอะไรนอกเหนือไป หญิงสาว, หล่อน, เจ้าหล่อน, ร่างเล็ก บ้างมั้ย ถ้าใช้ซ้ำๆซากๆ นักอ่านจะโอเคป่าววะ

>>228 เห็นส่วนใหญ่บรรยายเป็นชื่อจริงนะ จะใช้ชื่อเล่นในบทสนทนา"..." ขึ้นอยู่กับความเหมาะสมอ่านแล้วเข้าตาเข้าปากคนอ่าน
นอกจากหญิงสาว ;คนตัวเล็ก;ร่างบาง อาจเป็นลักษณะเฉพาะของคนๆนั้น เช่นคนตัวหอม หรืออ้างถึงบริบทก่อนหน้านี้เช่น คนที่บอกว่าจะไม่หิวเมื่อสักครู่ กลับนั่งกินข้าวกับเธอหน้าตาเฉย; ชายผู้เป็นเจ้าของส่วนสูง187เซนติเมตรกำลังก้มหน้ามองเธอ ;ลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน ;ลูกชายคนเล็กของบ้าน...

>>228 ของกูชื่อเล่นล้วนๆ เพราะตัวละครเรียกด้วยชื่อเล่นกันหมด
ของกูมีสรรพนามอื่นเอาไว้เรียกตัวละครบางตัวเป็นการเฉพาะเลยเช่น แม่ลูกแกะตัวน้อย, นังสมองนก, ยัยจิ้งจอก, นังงูพิษ, ทานูกิ/แรคคูน, แม่เสือสาว, อีลาโง่, พี่หมี ฯลฯ สรรพสัตว์ ถถถถถ
เพราะกูดีไซน์ตัวละคร โดยอิงลักษณะเด่นของสัตว์จำพวกนั้นๆ มาด้วยล่ะ

ยกตัวอย่างขำๆ ก็เช่น - และแล้ววันนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ยัยจิ้งจอกศัตรูคู่อริเจ้าเดิม กำลังยิ้มกระหยิ่มขยิบตาที่คมกริบแถมยังกรีดด้วยอายไลเนอร์สีแดงสดจนดูคล้ายกับหลุดมาจากหอนามโลมยุคไหนซักยุค โปรยเสน่ห์ใส่พ่อหนุ่มร่างยักษ์จนทำเอาอีกฝ่ายถึงกับผงะตัวแข็งทึ่งไปชั่วขณะ
แน่นอนว่านั่น มันก็ไม่เป็นผลดีต่อแม่ลูกแกะตัวน้อยอันแสนจืดจางที่ยืนประกบอยู่ข้างๆ พี่หมีของพวกเราเลยซักนิด

>>228 ถ้านิยายมึงฟีลจริงจังก็ชื่อจริง แต่ถ้าแนวรักใสๆวัยรุ่นและอยากใช้ชื่อเล่นก็ใช้ไปเหอะ

จริงๆจะใช้แบบไหนก็ได้ แค่มึงลองอ่านทวนแล้วบรรยากาศในเรื่องเหมือนที่มึงจินตนาการไว้ก็พอ

>>228 ถ้าเขียนบรรยายกูใช้ชื่อจริง แต่ตัวละครพูดกูจะใช้ชื่อเล่น ตัวอย่าง

"ก้อยว่าเราไม่ควรเข้าไปดีกว่านะคะ" สุปราณีทำหน้าแหยๆเมื่อสมศักดิ์เอื้อมมือไปเปิดประตูเพื่อจะเข้าไปข้างใน หญิงสาวจุ๊ปากแล้วโบกมือให้เขาเดินไปทางอื่น

แต่ถ้าเป็นผู้ชายพูด กูก็ใช้สรรพนามแบบ ผม กู เรา ถ้านิยายโบราณๆหน่อยก็ฉัน กัน ประมาณนี้

>>231 จริงๆบรรยายแบบนี้สนุกมากนะ ถ้ากลุ่มลูกค้าคือวัยรุ่นอ่านนิยายออนไลน์ กูว่าน่าติดตามเลยแหละ
แต่ถ้าโม่ง >>228 ตั้งใจว่าอยากเขียนนิยายแบบเผื่อส่งสนพใหญ่ พยายามใช้ให้น้อยๆดีกว่า ฐานลูกค้าสนพส่วนมากเป็นผู้ใหญ่ มันก็จะอีกรสนิยมนึง

ไม่รู้ถามมู้นข.หรือนักอ่านดี แต่พอดีกูอยากจ้างวาดปก/ตลค. แต่ไปเห็นคอมเม้นนิยายคนอื่นที่เขามีอิมเมจวาดเหมือนกัน นักอ่านติงประมาณว่าไม่ควรมีรูปเลย ไม่ชอบ วาดไม่สวย (เข้าใจว่าลางเนื้อชอบลางยา แต่กุมองว่าเส้นสวยโอเคนะ) ทำลายจินตนาการ บลา ๆๆ ละเฟลแทนนข.นว.เลย อยากรู้ว่าถ้าเจองี้ทำไงดีวะ นักวาดที่กุจะจ้างก็งานดีงานเริ่ดในสายตากุอยู่แล้ว แต่คนอ่านอาจจะไม่ถูกใจ หรือกุไม่ควรใส่รูปยัดเยียดอิมเมจให้คนอ่านจริง ๆ ฮือ ๆ

>>235 ถ้ามี1คนที่บอกแบบนี้ แต่มึงคิดว่าดีว่าสวยก็ทำไปเถอะว่ะ มึงไปตามเอาใจคนอ่านไม่ได้ทุกคนอะ ใช้ความชอบของมึงเป็นเกณฑ์เลยเอาที่มึงเห็นสมควร แต่....ถ้ามีหลายๆคน(กะคร่าวๆมากกว่า10)บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าลายเส้นนี้ไม่สวยแบบนี้ไม่เวิร์คมึงต้องทบทวนใหม่ละว่ารสนิยมในด้านนี้มึงไม่ไปทางเดียวกันกับลูกค้า

ขอเทคนิคพิมพ์นิยายได้วันละหลายพันคำหน่อย ตอนนี้กูเบิร์นเอาท์สุด ๆ พยายามเข็นให้ได้วันละสี่พันคำยังยาก เปิดคอมมากว่าจะทำนั่นนี่เสร็จมาพิมพ์ดึก ๆ นอนดึกตื่นสายไปทำงานแล้วเบลอ ๆ อีกหรือกูควรพอกับอาชีพนักเขียนดี มุ่งมั่นทำงานประจำ แต่นั่นแหละ เงินมันค้ำคอ

>>236 +1 เอาความชอบตัวเองเป็นเกณฑ์

รอร. นี่นับยอดวิวยังไงวะ อยู่ๆ ยอดพุ่งมาเพียบ แต่ในหน้าของนักเขียนเห็น นับยังก็ไม่ถึง

>>237 มึงตั้งเป้าเยอะเกินไป วันละ 4000 นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย
ตอนแรกกูก็เหมือนมึงนั่นล่ะตั้งเป้าวันละ 3-4000 คำ สรุป Burnout
ปัจจุบันกูตัดเหลือ 1500 คำต่อวันพอ ตอนนึงเขียนจริงๆ แค่ 1-2 ชั่วโมง ถ้าวันไหนฟิตๆ หน่อยก็จัดไป 3-4000 คำ

>>239 ถามงงว่ะ หมายถึงหน้านิยาย กับ ใแต่ละตอนเหรอ? รอร มันนับการคลิกดเข้าไปดู เช้าหน้าแรกก็นับ กดเข้าอ่านในตอยก็นับอีก1กดตอยต่อนับอีก1

คือกุเป็นอะไรไม่รุ้อยากเขียนแต่เรื่องสั้นๆ ของตัวประกอบในเรื่องหลักที่ยังเขียนไม่จบหรือยังไม่ได้ลงมือเขียนมีแต่พล็อตกับทรีตเม้นต์ เขียนการพบเจอ คอนฟลิค ได้กัน บทสรุป แค่นี้กุพอใจละ ไม่ยาวมาก 4-8000 คำ กุก็กะว่าไว้เขียนเรื่องหลักจบค่อยไปใส่เป็นตอนพิเศษแถมให้คนอ่านเอา แต่ทีนี้กุเป็นสายชอบทำปกเองอีก อยากมีหน้าปกที่เหมาะกับโทนเรื่องของคู่นี้ๆ ก็เข้าแคนวาหาทำไปเรื่อย จนตอนนี้กุมีอิตอนพิเศษหลายเรื่องละแต่เรื่องหลักนี่คือทิ้งไปเป็นปีๆ ไม่มีวี่แววจะกลับมาเขียนได้เลยว่ะ หรือกุควรลงไอ้เรื่องพวกนั้นฟรีๆ เรียกแขกมามุงเรื่องเก่าๆ ก่อน

>>242 ใช่มุงลงเป็นเรื่องฟรี เรียกแขกไเลย

>>241 แสดงว่าเรื่องของกูมีคนเข้ามาดูเป็นพันๆ แต่คลิ๊กอ่านหลักหน่วยเองสินะ orz

ตอนแรกๆ ก็มีคนอ่านเป็นร้อยๆ นะ แต่พอดำเนินเรื่องไปซักพักยอดก็หาย แล้วในที่สุดลงไปเมื่อวานก็ไม่มีคนอ่านละ ยอดเป็น 0 เลย

เจอแบบนี้ชักอยากถามความเห็นเหล่าโม่งละว่ากูควรเลิกดันทุรังกับเรื่องนี้ดีมั้ย

>>244 เอาให้จบมึง อย่างน้อยก็ไว้ขายอีบุ๊ค แต่เห็นแนวโน้มแบบนี้ มึงก้ตั้งราคาเบาหน่อย ไม่ได้เขียนเป็นงานหลักใช่ป่ะ? แต่บางทีนะ ลองเอาลงที่อื่นด้วย เผื่อดวงมึงจะผูกไว้กับแอพอื่นว่ะ

>>245 ปัจจุบันกูลงทั้ง ดด. ทั้ง รอร. คู่กันไป แล้วคือยอดพอๆ กันเลยทั้งคู่
จะให้ลงแอพอื่นก็ไม่น่าไหวละ เมื่อคืนนั่งตั้งเวลาอัพ 2 แอพพร้อมกัน กินเวลาไปราว 2-3 ชั่วโมงแน่ะ

>>246 คือมึงอัพทีกี่ตอนหว่า?

>>247 50+ ตอน คืออัพทั้งเล่มนั่นล่ะ
กูเขียนสต๊อกเอาไว้เยอะมากแล้วไง แต่ทยอยตั้งเวลาอัพ
ปัญหาคือตอนอัพนี่ล่ะ แม่งต้องมาตรวจคำผิด + ตั้งเวลาทีละตอน แล้วต้องทำ 2 แอพพร้อมกันเลยกินเวลาเยอะกว่าที่คาดเลย

>>248 ตรวจคำผิดทีละตอนก็แล้วไป แต่รี้ดมันตั้งเวลารวดเดียวได้นะเมิง แบบระยะห่างละวันละตอนงี้ก้ได้ ((คือจริง ๆ กุก็เพิ่งรู้ นึกว่าต้องตั้งทีละตอน เสียเวลางมตั้งนาน 5555))

>>249 อ้าวเหรอ เชี่ยกูก็โง่กดทีละตอนๆ

กลุ่มนักเขียนใน FB นี่มีกลุ่มไหนบ้างมั้ยวะที่คุยและแชร์ประสบการณ์เขียนกันจริงๆ ไม่ใช่มีแต่โพสต์ฝากนิยายตัวเอง
เห็นลองแอบเข้าไปดูแต่ละกลุ่มมีแต่โพสต์ฝากนิยาย ไม่มีใครคุยกันเลยซักคน

>>251 มึงลองเปลี่ยนมาเข้า

>>251 มึงลองเปลี่ยนมาเข้ากลุ่มไลน์อพช.มะ
กูเคยลองแทรกเข้สไปทุกกลุ่ม​ 99% จะมึแต่พงกแปะลิงก์ฝากนิยายตัวเอง​ นิยายเพื่อน​ นิยายน้องเขียน
แต่กูเคยเจอกลุ่มนึงมันดิสคัสเรื่องเทคนิคเขียน/ขายจริงจัง​แ

>>253 ต่อ
มันดิสคัสเทคนิคจริงจัง​แต่คำพูดแต่ละคนจะเบียวๆไม่ก็ดัดจริตนิดหน่อย​ เคล็ดลับ​ก็เบสิคบ้างไม่ก็กลวงๆ​อย่างเช่นนอนให้พอสมองแจ่มใส​ ไม่ก็ออกไปเที่ยวโลกหาแรงบันดาลใจ​ กูตามอยู่พักนึงขี้เกียจ​อ่านเลยลีฟ
แต่พวกฝากลิงก์นิยายตัวเองก็มีนะ​ ไม่ใช่สมาชิกที่ดิสคัสด้วย​ เป็นพวก​ ROM แปะลิงก์​แล้วก็เงียบเป็นเดือนแล้วก็แวะมาแปะตอนใหม่แล้วก็ไม่คุยไรเลย
ไรพวกนี้กูเข้าไปในอพช.มาลองหมดแล้ว(​เฉพาะกลุ่มเปิดนะ​ )​ บอกได้เลยว่าพวกฝากนิยายยังไงมึงก็เจอ​ หลายกลุ่มแปะหราว่าฝากนิยายได้​สงสัยแอดมินกลัวไม่มีสมาชิก ขนาดกลุ่มดิสคัส 1%ที่ดูจิงจังยังมี​ กูเคยถามว่าแปะได้เหรอพวกที่น่าจะอยู่มานานบอกว่าไม่ได้ห้าม​ ห้ามแค่ลิงก์สินต้าทีรไม่ใช่นิยาย
ปอลอกลุ่มที่ว่านั่นกูก็ลีฟออกมาแล้วรำคาญบทสนทนาสวยๆในนั้น

>>251 ไม่มี ทุกที่มีให้ฝากนิยายแทรกกับการคุยทริคบ้างดราม่าบ้าง

โม่งนี่โอสุดละ แถมบอกกันแบบไม่กั๊ก แต่แค่ต้องระวังเวลาปรึกษาพล็อต ยูนีคเกินโป๊ะแตก555

Ky ถ้าส่งไฟล์อีบุ๊กวันอาทิตย์ เมบจะอนุมัติในวันนั้นและได้ขายวันรุ่งขึ้นมั๊ย

>>256 ไม่มีใครกล้าฝากนิยายด้วย555 กลัวโป๊ะหลุดแหละ
ว่าก็ว่าเหอะ สมัยก่อนในดด.มันเคยมีนะ พวกคอมมูบทความแชร์ทริคเขียนนิยาย จำได้ว่าคึกคักมากฟีลเวิร์กชอปออนไลน์เลยมึง กูก็งมแบบงูๆปลาๆได้จากในนั้นละ ตอนนี้พวกคอมมูล่มสลายไปละอย่างร้าง บทความเขาก็เลิกเขียนละพวกทริค นานๆเขียนทีแต่ทริคกลวงๆอะ แนะนำให้ไล่หาอ่านบทความเก่าๆดู ที่เขียนโดยพี่น้องพี่เต้อะ ทริคเด็ดอยู่นะ อมตะตลอดกาลด้วยแบบไม่อิงกระแสมึงก็เอาทริคนั้นมาเป็นฮาวทูเริ่มต้นในการเขียนนิยายได้

>>251 ไม่งั้นมึงก็ต้องหานักเขียนที่ฝากงานนั่นแหละมาเมคเฟรนด์ ปรึกษา แนะนำ ช่วยกดใจเวลาออกเล่ม สร้างกลุ่มกัน ชวนกันเขียนนิยายเซ็ต เห็นตัวแม่บางคนก็มีกลุ่มก้อนไว้ปรึกษา บางคนก็ฟีลทักตัวแม่ไปว่าคุณคือแรงบันดาลใจของฉัน สอบถามหลังไมค์เรื่องเทคนิคพร้อมแนบงาน ไม่ก็แท็กอวย เขาก็จะรีๆนิยายให้ตามมารยาท แก๊งนข.วัยรุ่นยิ่งแล้วใหญ่ ไปเรียนรู้เทคนิคจากหลังไมค์เอา ไม่งั้นก็ต้องรอคนเปิดลงทริคตัวเองแล้วไปเมคเฟรนด์กะเขา ซึ่งมันยุ่งยากสำหรับกูมาก ขก.คีพคสพ. (เพราะบางทีจะเจอคนปสด. ไม่ก็เรานี่แหละปสด.ซะเองด้วยปัจจัยหลายอย่าง)

ส่วนสิงโม่งเข้ากะกูสุดละ อยากถามตอนไหนก็มา อยากตอบตอนไหนก็ตอบ555

>>256 จริง กุว่าโม่งนี่มีประโยชน์สุดแล้ว 555 อยากให้มีตุ่ม unsend เหมือนกัน กัวดิจิตอลฟุดฟิด 55555

>>257 ไม่ชัวร์นะ รู้สึกมันจะกำหนดให้ตั้งเวลาขายล่วงหน้าได้ไม่น้อยกว่า 3 วัน เว้นแต่จะกดให้ลงเลยเมื่อไฟล์พร้อม ของกุเร็วสุดคือส่งวันนี้เที่ยงคืนขายได้เลย (ให้เขาทำ epub ให้ด้วย ตกใจเหมือนกันที่ทำให้เร็วขนาดนั้น 55555) แต่ตอนนั้นที่ขอคือวันงาน ถ้าวันหยุดนี่ก็ไม่แน่ใจจะได้เร็วมั้ย รอเพื่อนโม่งท่านอื่นมาให้ข้อมูล

ก็ว่างั้นนะ หลายปีมานี้กูเลยวนเวียนอยู่แต่ในโม่ง ไม่ได้เล่นคอมมูนิตี้บนดินอื่นเลย

เรื่องเทคนิคการเขียนนี่กูไม่มีปัญหาเท่าไร นอกโม่งมีหลายแหล่งบอกแหละนะว่ากูเขียนดี ในกระทู้ Arknights ของโม่งกูก็เป็นคนเขียนสรุปเนื้อเรื่องอีเว้นท์นี่ล่ะ ยิ่งเขียนนานเข้าสกิลยิ่งเพิ่มจนตอนนี้กูเขียนคล่องมากทั้งที่เพิ่งกลับมาเขียนจริงๆ จังๆ ได้ปีเดียว หลังจากเลิกเขียนไปหลายปีมาก

แต่ปัญหากูว่ากูไม่สามารถเขียนให้ดึงดูดคนอ่านให้อ่านได้ระยะยาวนี่ล่ะ... คล้ายกับว่าสไตล์กูเป็นแนว Slowburn ค่อยๆ เล่าเรื่องเล็กๆ หลายๆ ตอนให้มาประกอบกันก่อนจะพากันเป็นภาพรวมใหญ่ ซึ่งก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันดีมั้ย แต่เดาว่าคงไม่เหมาะกับการอ่านยุคใหม่หรือไม่น่าสนใจพอล่ะมั้ง? เพราะมาถึงตอนนี้กูไม่เห็นมีคอมเม้นท์หรือคอมเพลน์อะไรกับเรื่องที่กูเขียนเลย

ยิ่งกว่านั้นตอนนี้นิยายกูนี่ยอดต่ำมากจนใกล้เลข 0 จึงมารบกวนบ่นในมู้นี้บ่อยๆ เลย orz แถมพอลองมองรอบๆ ก็รู้สึกท้อแล้ว เพราะเห็นเรื่องที่บรรยายแย่กว่ามาก แต่กลับมียอดมากกว่ากูหลายสิบเท่า วันไหนที่เข้าไปเช็ค/ไปอัพตอนใหม่ แม่งก็โดนความรู้สึกแง่ลบโถมเข้าใส่ตลอด จนตอนนี้อยากจะลบเรื่องที่ลงเอาไว้ทิ้ง แล้วหนีหายไปจากสาระบบตลอดเลย

ถึงจะบอกกับตัวเองว่าเขียนด้วย Passion ที่อยากเขียนก็เถอะ แต่หลังๆ รู้สึกว่าตัวเองเริ่ม ปสด. กับเสียดายเวลาขึ้นมาว่ะ ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขียนเองอ่านเองคนเดียวยังมีความสุขดีอยู่เลยแท้ๆ ...มาถึงตรงนี้อยากจะถามโม่งแต่ละคนจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงกันบ้างเนี่ยล่ะ

นี่นั่งคิดละว่าควรจะตัดจบเรื่องที่เขียนอยู่ดีมั้ย แต่ก็เสียดายเซ็ตติ้งที่ปูมาว่ะ

>>261 กุเป็นหนึ่งในคนที่เขียนไม่ค่อยดี คือเวลาสกิลมันติดลบมันก็ติดลบจริงๆ แบบเขียนประโยคต้องคิดแล้วคิดอีก มันไม่โฟลว์อ่ะ พอย้อนอ่านก็จะเจอจุดที่คิดว่ามันน่าจะดีกว่านี้ได้หลายจุดอยู่แต่คือก็แก้หลายรอบแล้วก็ยะงไม่ได้ดั่งใจ แล้วอารมณ์เปลี่ยนครส.ก็เปลี่ยนทุกรอบที่แก้อีก เลยคิดว่าพอเหอะ ลงไปงี้แหละ
​งานลงไปก็ไม่ปังหรอก ยอดวิวกริบ ยอดอ่านรายตอนก็กริบ แต่แม่งโชคดี ไปเจอสุดยอดนักอ่านอยู่คนสองคนที่เขาชอบงานกู ใจกูเลยฟูเลย อีกอย่างคือกูเป็นพวกเขียนจบแล้วค่อยลง ดังนั้นจะปังจะฟุบกุก็ไม่มีที่ให้ถอยแล้วไงมึง ได้แต่ the show must go on 555
แต่งานที่ไม่มีคอมเมนต์กูก็จะปลอบใจตัวเองว่า อย่างน้อยแม่งก็ไม่เห้จนคนที่ซื้อกลับมาโพสท์ด่าว่ะ
งานทุกวันนี้มันล้นตลาดจริง ๆ มึง ลองนึกสภาพมึงคุ้ยเสื้อลดราคามือสองอ่ะ กว่าจะเจอชิ้นที่ใช่ คนหลายๆคนก็ยอมซื้อราคาเต็มที่วางเชลฟ์ให้เห็นง่ายมากกว่าไป ตลาดนิยายกูว่าไม่ต่างกันเลย มึงต้องดูงานแปลที่สนพ.คัดมาแล้ว เอาข้ามประเทศมา ลงทุนซื้อลงทุนแปล นั่นคืองานที่ผ่านการตัดสินมาหลายด่านแล้วนะ แต่สุดท้ายก็ยังแป๊กเลหลังเยอะแยะ ดังนั้นยอดขายไม่ได้บอกความสามารถนะ จะทำต่อหรือไม่ก็ต้องชั่งน้ำหนักเอาแล้วล่ะ ว่ามีอย่างอื่นที่ทำแล้วสุขกว่าคุ้มเวลากว่า ได้สิ่งที่ต้องการง่ายกว่ามั้ย สภาพการณ์ของแต่ละคนไม่เหมือนกันอ่ะเนอะ
แต่ใดๆ ถ้ามันจบ มึงก็ทำเล่มวางขายใส่ชั้นไว้ให้ตัวเองพราวได้นะ กุรักงานตัวเองแบบที่พอกลับมาอ่านกูก็มีนิยายที่ตรงใจกูทุกอย่างหนึ่งเล่ม เป็นชิ้นงานเหมือนถ้วยรางวัลวางไว้ตรงนั้นแหละ ต่อให้แม่งจะทำเงินไม่คุ้มค่าเวลากูสักนิดเดียวเลยก็เหอะ
เห้อ ว่าแล้วก็ไปฮึบเขียนงานต่อ สองปีเรื่องแหนะสำหรับกู

>>261 >>262 เห็นพวกมึงตัดพ้องี้กูอยากแชร์ปสก.ในฐานะยักอ่าน มีนข.คนนึงจู่ๆเขาก็ดองงานแบบหายไปดื้อๆเก้าปีเลย อัปเดตสุดท้ายเขาบอกแค่ใกล้เรียนจบ แม่งหายไปแบบไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลยทุกช่องทาง เฟสทวิตก็ปล่อยร้างไว้งั้น จนวันนี้เขาเพิ่งมาอัปเดตนิยายตอนใหม่กับอัปเดตชีวิตว่าทำงานอยู่ยุ่งๆแหนะ เพิ่งว่างมาเขียน แม่งเอ้ยความรู้สึกแรกที่เห็นแจ้งเตือนคือเหมือนเห็นผีลุกมาจากหลุม555 เขาหายไปก่อนลุงตู่เป็นนายกอีกมึง ตอนที่มาต่อก็ไม่ได้พีคไรมากสำนวนเปลี่ยนอีกต่างหาก แต่สำหรับนอ.เดนตายแบบกูที่เฝ้ารอมาเป็นปีๆคือเหมือนปลากระดี่ได้น้ำ แล้วคนติดตามนิยายมีแค่ห้าร้อยกว่าคนเอง เม้นทีตอนละคนสองคนงี้ ในมุมนข.ก็เหือดแห้งอยู่แหละพอเข้าใจ
ก็เลยอยากบอกพวกมึง มันยังมีคนตามอ่านอยู่จริงๆนะ พวกนิยายไม่แมสคนอ่านน้อยเนี่ย คือคนอ่านที่เหลือเขาก็ตามมึงอยู่แหละ ต่อให้ไม่มีวี่แววว่าจะอัปตอนใหม่ก็คืออ่านวนตอนเก่าๆให้หายคิดถึง พอเป็นนข.มั่งกูถึงพอเข้าใจว่าเออพวกยอดต่างๆก็มีส่วนเป็นกำลังใจมากๆเลย อย่างการเม้นนี่มีคนเม้นทุกตอนต่อให้เป็นคนเดิมๆก็แฮปปี้ละ ถึงยอดอ่านไรมันจะน้อยหลักร้อยหลักสิบนี่น่าท้อใจจริง แต่พอเลิกตั้งเป้าว่าจะเอาเท่านี้ ให้ได้หลักพันหลักหมื่น มันก็ปล่อยจอยได้เองอะ ไม่ได้เขียนเพื่อขายเนอะ เน้นเขียนเล่นนี่นา อย่าเครียดๆ อย่าไปสนเอนเกจ ไม่งั้นมันจะเขียนไม่ออก
เออ แต่ในมุมนอ.ที่อุตส่าห์รอ อย่างน้อยถ้าจะเทหรือเลิกเขียนก็อยากให้บอกตรงๆก่อนไปอะว่าเขียนไม่ไหวงั้นงี้ ตัดจบแม่งก็ได้ กูตามอ่านนข มาเป็นร้อย มีนข.แค่ 2-3 คนเองที่กล้ามาบอกลาว่าเขียนไหวละจ้า ไม่ทีตอนใหม่แล้วนะ กับมาบอกตรงๆว่านี่คือตอนสุดท้าย ขอตัดจบเพราะไปต่อไม่ไหว ว่ากันตรงๆก็เหมือนกินข้าวไม่อิ่ม แต่ได้รู้ว่านี่คือข้าวจานสุดท้ายก็ยังดี เพราะดีกว่ารอข้างจานต่อไปที่ไม่รู้จะมาเมื่อไหร่ ถึงเสียใจแต่ก็ได้มูฟออนหน่อย เก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆ ไม่ใช่ความทรงจำที่ค้างคาแบบคิดถึงมันทีไรก็ข้องใจทุกทีว่ามันจะจบไงวะ นข.ยังมีชีวิตอยู่ใช่มั่ยนะ

>>263 เคสกูทุกเรื่องก่อนเลิกเขียนนี่ระบุหมดระว่าทำไม
อย่างเรื่องก่อนที่เลิกเขียนไป เพราะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นระดับผู้จัดการ เวลาว่างมีไม่พอเลยต้องเลิกเขียน แต่อย่างน้อยก็เข็นจนจบเล่มล่ะนะ

ถ้าตอนอารมณ์ดีๆ มันก็คิดได้แหละว่าปล่อยจอยไป เขียนไปเรื่องแล้วทำ ebook ให้คนสะสมแบบโม่งบอกก็น่าจะดี
แต่พออารมณ์แม่งดาว์นเมื่อไรเนี่ยสิ แม่งกูคิดจะลบทิ้งอย่างเดียวเลย ถถถถ

เชี่ย ทำไมในเว็บโม่งแม่งต่างจากในเพจนิยายที่มีแต่คนแชร์ยอดโหลดวันแรกหลักร้อยหลักพัน แล้วเชียร์ให้ทำตามฝันสไตล์ไลฟ์โค้ชจังวะ ถถถถถ แม่งต่างกับบนบกอย่างกับหน้ามือกับหลังเท้าแต่ก็เรียลดีว่ะ
>>261 กูเห็นด้วยกับมึงว่านิยายติดท็อปตอนนี้สำนวนอิหยังวะก็เยอะ บางเรื่องแต่ประโยคคำพูดของพระนางไปมาเป็นพรืดแต่ก็ขายดี คนอ่านกลุ่มใหญ่คงมาแนวนี้แหละ กูเห็นเวลามีใครมาถามในนี้ว่าร้อนเงินอยากเขียนนิยายแบบยอมขายวิญญาณ ส่วนใหญ่ก็มีแต่คนให้ไปลองอ่านพวกติดป้ายแดงขายดี มันเลยออกมากันเกร่อ

>>265 จริง พวกติดท็อป(nit all)สำนวนกูอ่านไม่ได้เลย กูเคยลองอ่านดู เจอแต่คนตัวเล็ก(นางเอก)กับคนตัวโต(พระเอก) วนอยู่แค่นี้ อ่านแล้วเอียนมาก

>>265 ปกติตามกลไลตลาดไงมึง อะไรขายดีคนก็แห่กันขายตาม อย่างหมาล่าสายพานงี้ ช่วงเฟื่องฟูคือเปิดกันสิบๆที่ เวลาผ่านไปกระแสซาลงถึงเป็นตัววัดนี่ละ ร้านไหนทำไม่อร่อยวัตถุดิบไม่ดีราคาแพงเกินควรก็เจ๊งไปซะ ที่รอดๆคือของดีจริงต่อให้ราคาแพงกว่าร้านข้างๆแต่บริการดีวัตถุดิบดี คนกินก็ตามต่ออะ
นิยายก็คือกัน ช่วงบูมๆคนก็แห่อ่านแบบไม่สนสำนวนหรอก แค่พล็อตโดนใจตามกระแสก็แห่กันมาอ่านละ พอผ่านๆไปก็จะเริ่มเลือกอ่านละคนนี้เขียนทื่อไม่ถูกจริต คนนี้เขียนคาร์ได้กากสัส คนเขียนที่ไม่รอดก็ต้องหาแนวใหม่มาเขียนวนไป คนที่รอดต่อให้มาพล็อตเดิมๆผัวโบ้เมียหอบท้องหนี เหมือนเหบ้าเก่าในขวดใหม่แต่ถ้าเขียนคาร์น่าจดจำสำนวนดีเนื้อหาเด่น คนอ่านก็ตามอ่านต่อไปนั่นละ

ผัวโบ้หอบลูกหนีนี่แม่งยืนหนึ่งจริงๆ ว่ะ ถ้าเขียนพระเอกโบ้โดนใจ ยังไงก็ขายได้555 แต่กูลองละ กูไปไม่รอดว่ะ555

>>267 กุว่ามันจะไม่เป็นงั้นน่ะสิ เด็กรุ่นใหม่จะโตมากับสำนวนแบบนี้จนคิดว่าไอ้แบบที่โม่งคิดว่าสวยอ่ะ มันคือสำนวนที่แม่งโคตรเยิ่นเย้อ แสนจะโบราณ ต้องแบบที่ติดท็อปนี่แหละถึงจะวัยรุ่นเร้าใจ สุดท้ายงาน+สำนวน+ศัพท์ มันก็จะดิ้นไปตามยุค เหมือนที่สำนวนกำลังภายในตายจากไปอ่ะมึง

สำนวนเป็นอะไรที่หยิบมาคุยก็ยังไงก็ไม่จบอะ
แต่เคสกูสำนวนไม่เกี่ยวแน่ๆ เพราะกูเขียนแบบ Simply แล้ว ไม่วัยรุ่นไป แต่ก็ไม่ยืดยาวไป

กูเดาว่าหลักๆ ปัญหากูอยู่ที่การดำเนินเรื่องแฮะ เพราะตอนแรกๆ คนอ่านเยอะมาก แต่จู่ๆ พอดำเนินเรื่องมาซักพักถึงตอนหนึ่งก็ดรอปฮวบไปเลย เหมือนเจออะไรบางอย่างขัดใจ แต่กูก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรเช่นกันเพราะไม่มีคอมเม้นท์จากคนอ่านเลย

>>269 มันเกิดขึ้นละ ล่าสุดเห็นคนชื่นชมว่านิยายแปลออนไลน์เรื่องนึงสำนวนดีมาก ส่วนเวอร์ชั่นหนังสือของเรื่องเดียวกันกากมาก (เรื่องนี้แปลสองสำนวน คนแปลคนละคน) แถมยืนยันว่าเดี๋ยวนี้คนเขาอ่านแต่สำนวนออนไลน์ทั้งนั้นแหละ ดีนะที่สนพ.รู้จักประมาณตัว ไม่งั้นคงต้องขายเลหลัง นักแปลก็ใช้ศัพท์อะไรไม่รู้ไม่คิดว่าคนอ่านจะอ่านเข้าใจมั้ย ฯลฯ

คำที่เขาบอกว่านักแปลเวอร์ชั่นหนังสือใช้โดยไม่คำนึงถึงความเข้าใจของนักอ่านคือ "ลัทธิ" ประมาณว่าใช้คำว่าลัทธิเรียกศาสนาในเรื่องได้ยังไง ต้องเรียกว่า "ศาสนจักร" สิถึงจะเก๋กู้ด เช่น "aนับถือศาสนจัรเทพธิดา" บลาๆ ส่วนลัทธิใช้กับพวกสิ่งไม่ดีทั้งนั้นแหละ

กูที่โตมากับคำว่าลัทธิขงจื้อ ลัทธิเต๋า ลัทธิเพแกน ฯลฯ ก็อึ้งๆไป

กูเพิ่งเจอในกลุ่ม อพช.นักเขียน ชื่อเรื่อง... "เรื่องที่ลืมไม่หลงของเธอ"
ลืมไม่หลงคืออะไรว้าาา

>>261 จริงๆกูก็ประสบปัญหานี้อยู่ กูเขียนฟิคแต่เป็นการ์ตูนเก่าแล้ว คนน่าจะไม่ตามกันแล้ว กูก็เขียนไปเรื่อยๆแหล่ะสนองนี้ดความฟินตัวเอง มีคนหลงมากดใจ กดอ่าน เมนท์นิดๆหน่อยๆกูก็ดีใจมากแล้ว ไม่มีใครอ่านกูก็เฉยๆเพราะกูถือว่าเขียนให้ตัวเองอ่าน อย่าไปซีเรียสเรื่องยอดวิวยอดเมนท์มาก เอาความสนุกของมึงเป็นหลักพอ ถ้าทำแล้วไม่สนุกก็หยุดไว้ก่อนแค่นั้น

งานล้นตลาดจนนักเขียนแม่งเลิกหากินกับงานเขียนแล้ว เพราะไม่พอกิน หันมาตกเงินจากนักอยากเขียนด้วยกันรวยกว่า ทั้งงานโกสต์ งานบก. งานช่วยรีเสริซ งานรับอ่าน งานพิสูจน์อักษร งานจัดหน้า งานช่วยคิดพลอต งานช่วยโปรโมท คอร์สสอนเขียนออนไลน์ง่ายใน123 หนังสือกรรมวิธีเขียน รวมศัพท์ บลาๆ ล่าสุดรับจ้างคอมเมนต์ ใน raw บางคนเห็นเพิ่งเริ่มเขียนกันอยู่หลัดๆ ปีสองปี ล่าสุดรับจ้างเป็นบก.แล้ว

>>271 ศาสนจักร ใช้กับพวกคริสต์ ไม่ใช่เหรอ

>>274 กูบอกตงว่าโคตรอิจฉา​แอครีวิวเลยว่ะ​ ถถถถ​เคยทักถามราคา​ รีวิว​ 1,500 วันละ​ 4-5 เรื่อง​ จองวันนี้รอคิวสองเดือน​ กูกดเครืาองคิดเลขเห็นรายได้หลักแสนฉ่ำๆแล้วอยากปั้นเพจไม่ก็เอ็กซ์​ให้เอ็นเกจสูงๆมั่ง

>>276 จ้างรีวิวแล้ว ยอดขายดีขึ้นจริงมั๊ย

>>277 ไม่ อย่าไปเชื่อ

>>276 อันนี้ไม่ค่อยเกี่ยวแค่สงสัย รับจ้างแบบนี้เขายื่นภาษีกันประเภทไหนวะ รับจ้างทำของหรอ แบบนี้ถ้ารายได้ดีขนาดนี้ก็ต้องจดแวตอะดิ เป็นล่ำเป็นสันโพดดด

>>277 แรกๆยอดอ่านยอดขายเข้าอยู่​ ไม่ถึงกับเป็นกอบเป็นกำแต่ก็เข้า​ คือไงดียอดกูเดิมต่ำเรี่ยดินอยู่แล้วพอมีรีวิวก็ช่วยได้​ อันนี้จ้างเมื่อสองปีก่อน​ และปีที่แล้วกูลองอีกเรื่องได้แต่ยอดกดเข้าชั้น​ ยอดขายหรอมแหรมมาก​ พอมาเรื่องล่าสุดเพิ่งได้คิวลงรีวิวไตรมาสแรกปีนี้​ ยอดอ่านไม่ขึ้น​ ยอดขายไม่ต้องพูดถึง​ orz ค่ารีวิวแพงขึ้นด้วยเว้ย​ รู้สึกเสียดายตังค์เพราะเค้าเขียนรีวิวไม่ค่อยน่าอ่าน​ (บางแอคจะให้มึงร่างเองเลยว่าอยากให้ชมยังไง​เรื่องย่อเป็นไงจถดขายตรงไหน)​ และกูว่าพอวันนึงลงรีวิววันละ​ 4-5​เรื่องอ่ะ​ คนตามก็คงเอียนละมั้ง​ เหมือนรู้ว่ามันก็โฆษณา​ดีๆนี่เอง​ เรื่องหน้ากูเลยว่าจะไม่ลงทุนกับตรงนี้แล้ว

>>277 นอเห็นประกาศรับรีวิวจากแอคพวกนี้เขาก็ไม่ค่อยเอาละมั้ง ต้องหวีดเก่งจริง ถึงเคลิ้ม คนท่ี่ตามฟอลส่วนใหญ่นักเขียนด้วยกันเอง

หวีดเก่งจริงช่วยได้นะ อย่างในxของคุณ น อะ เพื่อนกูโดนตกตามหลายเรื่อง ไม่ใช่สักแต่ว่ารีวิวคนก็ซื้อนะ มันต้องมีจุดเรียกแขก มีความหวีดที่ดูจริงใจช่างเปรียบช่างเปรยให้เห็นภาพ แบบแค่อ่านรีวิวก็สนุก ไม่ใช่ยาวพรืดเป็นเรียงความส่งอาจารย์

>>280 กูเป็นนักอ่านประเภทนี้เลย ไม่สนแอคพวกนี้อะ เขาเปิดมาเพื่อรีวิวเอาเงิน ใครก้จ้างได้ป่าววะ พวกแอคที่เขียนเรทราคาชัดเจนว่าจะรีวิวกี่บาท จำนวนคำเท่านี้รีวิวเท่านี้ ให้อ่านกี่ตอน ให้หวีดแบบไหน (หวีดรายตอน เล่นแท็ก หวีดทุกวัน) กับพวกแอครีวิวนิยายวายที่อันนี้กูไม่รู้จ้างป่าว แต่เรื่องที่แคปมากรี๊ดก็ดังๆทั้งนั้น เคยอ่านละไม่ถูกจริตสักเรื่อง หวีดตามๆกันเฉยๆ กูปัดตกหมด ไม่สน แอคที่ได้อภินันทนาการจากสนพ.กูก็ปัดทิ้ง แก๊งนั้นที่ชอบรีวิวรักวัยว้าวุ่นเคยตามไปสองสามเรื่องไม่ถูกจริต ปัดตก เพราะงั้นสำหรับกูไม่ต้องจ้างหรอก อยากโปรโมทนอกจากขึ้นแบนเนอร์ก็เอาเงินไปยิง Ads เหอะ อย่างน้อยก็มีกดผิดเผลอคลิก ได้วิวหน่อยนึง

>>283 กด ad ได้ผลจริง กุไถ ๆ เฟซบุ๊กละชอบลอยมา โดนตกไปหลายเรื่องแล้ว

>>284 เนอะ ขนาดไม่ได้สนใจกูยังคลิกอะ ไม่โดนคำโปรยตกก็โดนตกเพราะปก ยังไงก็ต้องมีจังหวะชะงักอ่านแน่ ๆ เพราะมันเห็นครบหมดเลยทั้งตัวเพจนักเขียน สงสัยอะไรก็เม้นถามไม่ก็ทักแชทได้ทันที ลิ้งค์ซื้อนิยายในเม้ดก็เด่นเป็นแบนเนอร์เบิ้ม ๆ จิ้มไปอ่านไปซื้อได้เลย ยิ่งมีคนมาให้ใจรีิวิวไว้ก่อนยังไงก็ชอบเลื่อน ๆ อ่านกันต่อ ยิ่งคนดังมีเม้นต์เยอะไลค์เยอะนะ คนเข้ามาอ่านตาม ๆ กันตรึม ยังไงหลายคนก็ยังต้องสิงเฟสอยู่ละ งานเอยไรเอย ไม่ทิ้งไป x ถาวรขนาดนั้นหรอก กูว่ายิง Ads เฟสยังคุ้มค่าอยู่นะ

>>285 จริงมึง ยิงแอดเนี่ยได้ผลสุด ค่ายิงยังถูกกว่าจ้างแอครีวิวอีก อยู่ได้นานกว่าด้วย เคยเจอคนนึงเขายิงทิ้งไว้ทั้งสัปดาห์เลยมั้ง ไอ้ห่าเห็นจนกูรำคาญ ไถเฟสทุกวันเจอแม่งทุกวัน ยิ่งจิ้มไปอ่านแล้วออกเพราะไม่ถูกจริต มันขยันขึ้นมาให้กูเห็นบ่อยกว่าเดิมอีก555

>>286 มันสะกดจิตกุอย่างนึงนะมึงอันที่เห็นบ่อย ๆ เห็นบ่อยจนกุต้องกดเข้าไปอ่านตัวอย่างให้จบ ๆ 5555

>>279 เอาจริงป่ะ ถ้าไม่เอายอดไปยื่นก็ไม่เสียภาษี เพราะไม่มีหลักฐานการซื้อขาย ถ้าเงินไม่เยอะเกินจนบัญชีถูกเพ่งเล็งจริงๆ สรรพากรตามไม่เจอ

>>280 ระยะนี้ขาลงพวกอินฟลูอ่ะ เหมือนคนไม่ให้ความเชื่อถือเพราะมองเป็นโฆษณาไปหมดแล้ว แต่กุว่าแอคที่รับหวีดแบบเนียนๆ น่าจะพอไหวอยู่ พวกนี้ต้องจ้างหลังไมค์ป่าววะ

จริงๆแล้วทำแอคหวีดนิยายที่อ่านไปเรื่อยๆ รับสปอนเดือนละไม่กี่รายแซมก็น่าจะดีนะมึง น่าจะได้มากกว่าเขียนนิยายขาย ยังไงกูก็อ่านนิยายเกือบทุกวันอยู่แล้ว =_=

กูอยากถามอะไรหน่อยว่ะ มันอาจจะฟังดูเรื่องมากในความคิดพวกมึง กูเขียนนิยายเรื่องนึงในรี้ด ลงค่อนข้างสม่ำเสมอ ยอดวิวกับยอดเก็บเข้าชั้นพอได้(ประมาณ 300 หน่อยๆ) เวลาลงทีส่วนใหญ่เขาจะมากดใจกันเป็นสิบ แต่คอมเมนต์แบบพิมพ์ตัวอักษรนี่มีแค่ตอนละเมนท์สองเมนท์แค่นั้นเอง บางตอนก็ไม่มีเลย คนกดใจกันเป็นพรืดนี่กูก็แอบเฟลเบาๆ กดใจมันก็ดีอยู่หรอก แต่กูอยากให้นักอ่านพิมพ์คุยโต้ตอบกับกูด้วยอ่าาาาาา ตอนไหนมีคอมเมนต์แบบตัวอักษรกูนี่แทบจะลงไปกราบที่เขามาเมนท์ให้กู คิดแบบนี้กูเรื่องมากไปเองรึเปล่าวะ หรือนี่มันเรื่องปกติให้กูทำใจให้ชินไว้

>>289 ความคิดกูนะ เรื่องมากกก จะให้ไปเจ๊าะแจ๊ะอะไรนักหนาถ้าตอนนั้นมันไม่มีเรื่องให้ลุ้น แค่ตามอ่านให้จบ ถ้าถึงตอนจบก็อาจจะเม้นขอบคุณ หรือถ้ามีตัดตอนแบบพีคๆก็อาจจะเม้นตามอารมณ์นั้นๆ แต่จะให้มาเวิ่นเว้อทุกตอนก็ดูเยอะว่ะ แล้วยิ่งกูเคยมีปสก.คุยกับนข.แล้วนข.ไม่ตอบไม่พูดด้วย กูก็ไม่อยากจะพิมพ์ชวนคุยอะไรแล้ว

อยากรู้ว่าทุกคนฝึกเขียนจากอะไรบ้างคับ

>>290 แหม่มึง นักเขียนกับนักอ่านมันก็ต่างกันอยู่แล้วป่ะ นักอ่านมองยุ่งยากจะให้เมนท์เหี้ยไรนักหนา แต่นักเขียน คอมเมนต์มันคือกำลังใจนะเว้ย จะไปต่อได้นี่อย่างน้อยก็ต้องมีนักอ่าน interact กลับมาบ้างล่ะวะ

แต่มึงพิมพ์แบบนี้มาแสดงว่าไม่เคยเขียนนิยายล่ะสิท่า ถ้าเขียนขออวยพรให้มึงเจอนักอ่านแบบตัวเองนะ

กุอยากลงนิยายเบียวๆ ตัวเอง มีเว็บไหนที่มันไม่มีกฎเยอะแยะบ้าง เขียนหยาบมากได้ บรรยายเอากันได้ มีความรุนแรงสูงๆ แล้วเว็บจะไม่แบนมึง

>>289 นิยายมึงแนวไหนอะ ถ้าแต่ละตอนนางเอกพระเอกจีบกันไปมา มันไม่มีประเด็น แต่ถ้ามีฉากพระเอกตบปากนางเอก เม้นตรึม ยกตัวอย่าง อีกอย่างนะ นักอ่านมีงาน มีลูกมีผัว มีนิยายเรื่องอื่นอีกที่เขาต้องอ่าน ทุกวันนี้ทำมาหาแดกกันสายตัวแทบขาด เหนื่อยกันจะตายโหง ไม่ได้มีแต่นักเขียนที่เหนื่อย อย่าเอาใจไปผูกกับเม้นให้มากนักเลย สักเกตเหอะ ทุกวันนี้นักอ่านเม้นกันน้อยลงมาก

>>292 ขอบคุณนะเว้ย กูชอบตัวเองมาก

>>289 มึงมีเพจไหม หรือเฟซที่เป็น นปก. นอกจากเนื้อหานิยายที่ชวนติดตาม ทำให้ค้าง หรือบีบคั้นอารมณ์ชวนให้คนเม้นแล้ว กูเห็นคนที่ได้เม้นในรอร.เยอะคือคนที่ทรีตนักอ่านเหมือนเพื่อน คุยเล่นตอบกลับนักอ่านเสมอๆ จนคิดว่าสนิทกัน ใครโพสต์อาหารก็ไปเม้นบอกน่ากิน ใครโพสต์รูปลูกก็ไปชมว่าน่ารัก โพสต์รูปตัวเองก็ชมว่าสวย พอขายงานก็จะมีคนตามมาอ่าน คอยคุยด้วย เช่นมาให้กำลังใจค่ะ ปังๆนะคะ รออีบุ๊คออกทีเดียวค่ะ
ซึ่งมันต้องใช้ความพยายามและเวลาถ้ามึงอยากได้คอมเม้นลักษณะนี้

>>296 วิธีนี้อ่านแล้วกูว่าใ่ช่เลย เพจนข.ที่ตามอยู่ก็ทำแบบนี้ ไม่ได้ขายนิยายอย่างเดียว การเอาตัวตนมาขายก็เป็นมาร์เก็ตทางนึง
กูสังเกตจากพวกตัวท็อปอย่างแนวฟตซ.ที่กลุ่มนักอ่านเป็นวัยรุ่นหน่อยก็จะมาแชร์/ชวนคุยเหมือนเป็นเพื่อนเป็นพี่ โพสแชร์ความสำเร็จให้คนอ่านรู้สึกภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งด้วย ส่วนพวกแนวรักที่นข.อายุเยอะหน่อยก็แชร์เขียนเรื่องชีวิตระหว่างเขียนนิยาย มีพักผ่อนไปเที่ยว แชร์เรื่องสามีเรื่องลูก มีเร่งปิดต้นฉบับ อารมณ์เหมือนตาม SOL ของนข. 55555 พวกนี้นักอ่านที่มีอายุหน่อยพอสตอรีนข.ไปเป็นส่วนหนึ่งของพวกเค้าแล้วมันจะเหมือนญาติพี่น้องกลาย ๆ (แต่ไม่ใช่กูนะ กูยังไม่วัยดึกขนาดนั้น 55555555) อัพตอนหรือออกงานใหม่ก็ไปช่วยซื้อ เวลาพี่น้องเปิดเพจหรือขายสินค้าอะไรแล้วนข.เอามาแชร์ก็มีช่วยอุดหนุนกัน
อะไรพวกนี้เรียกว่าเทคนิคอย่างโม่งบนๆ ดิสคัสกันมั้ยวะ แต่กูเห็นนข.ทำแค่ส่วนนึงอย่างมากก็ครึ่งๆ น่าจะเพราะนข.ที่มีงานประจำไม่ได้มีเวลามาทำมาร์เก็ตติ้งไรพวกนี้
.
.
.
อีกอย่าง กูไม่รู้ว่าพูวดแล้วจะโดนด่ามั้ยวะ ที่แนะนำกันบนๆ เรื่องซื้อแอดฟบ.อ้ะ กูคนนึงที่ถ้าเห็นขึ้นมาบ่อยๆกูจะบล็อกทิ้งไปเลย นข.ที่ถ้าจะโทษต้องไปโทษอัลกอรึทึมของฟบ. คือนข.ที่กูตามอยู่จะมาอัพวันหลายรอบกูโอเค (บางทีกูยังเห็นไม่ครบเลยมั้ง ฟบ.แม่งเล่นซ่อนหา) แล้วยังมาเจอแอดซ้ำๆบางทีกูก็1ลำไยนะ 55555555555 ไม่มีอะไรแค่อยากบอกไว้ว่าถ้าจะยิงแอดฟบ.ก็ศึกษาวิธีกับตั้งค่าดีๆ อย่าให้มันโผล่มาถี่ซ้ำซากแค่เพราะฟบ.อยากละลายตังค์มึง

ky ขอปรึกษา พอดีกุเกลียดพระเอกที่ใจร้ายกับนางเอกมากๆๆๆ กุเจ้บใจแทนลูกสาว จนอยากลองเขียนเอง ((เหี้ยปะ 5555)) เพื่อทรมานใจตัวเอง 555 กะให้พระเอกมันทำใจร้ายสารพัดเพราะแค้น (อาจจะเป็นแนวถ่านไฟเก่าจบกันไม่ดี) ปัญหาคือกุสงสัยว่าถ้าคนมันรัก (ซึ่งลูกชายกุมันไม่เคยเลิกรักเลย 55) มันจะทำร้ายใจเขาลงเหรอ TT มันต้องมีแนวคิดยังไงถึงทำลงวะ ถ้าเป็นพวกรู้ใจช้าไม่รู้ว่ารักอะกุเข้าใจ แต่นี่มันยังรักเธอเสมอ มันจะทำได้อ่อวะ โฮรๆ

>>298 มึงลองดูรักยันเดเระสิ จะสตอกเกอร์หรืออะไรแนวจิตๆก็ได้ จะเรียกอะไรดีล่ะ คือบรรทัดฐานของคนพวกนี้มันจะไม่เหมือนปกติอ่ะ รักของมันก็เลยแสดงออกไม่ปกติไปด้วย ทำร้ายได้แน่นอนเพราะคำว่าทำร้ายของมึงมันมาจากบรรทัดฐานของคนปกติ
แต่ถ้าเอาเคสเบาๆ มึงก็มองคล้ายๆแนว พ่อแม่รังแกฉันก็ได้ นั่นก็ออกแนวรักทำร้ายเหมือนกัน บิดนิดหนึ่งรักแม่งก็ทำร้ายคนได้สารพัดเวย์แล้ว

>>298 มี คนแบบนี้ชีวิตจริงมีเยอะจนงงเลยล่ะ 5555555 ชายแทร่หญิงแทร่ก็เป็นได้หมดนะรักแต่ทำร้าย มันเป็นปัญหาส่วนตัวของเขาที่เขาไม่จัดการตัวเองทั้งเรื่องอารมณ์ร้ายปากร้ายหึงหวงแรง ขาดความมั่นใจในตัวเอง หรือปัญหาในชีวิตใดๆ แล้วไม่ยอมไปบำบัดหรือหาที่ปรึกษาด้วย แล้วเขาก็ทุกอย่างเอามาลงกับแฟนเพื่อเป็นการระบาย บางคนทำโดยไม่รู้ตัว5555555 ก็รักแฟนอ่ะ แต่จัดการตัวเองไม่ได้ไง คนที่ทนได้ก็มีแต่นางเอกนิยายเท่านั้นแหละ555555

>>298 ฟีลยิ่งทำร้ายหัวใจเธอฉันเองก็เจ็บไม่ต่างกัน อยากให้เธอเจ็บ แบบที่ฉันเจ็บบ้างแต่กลายเป็นว่าฉันก็เจ็บเอง เกลียดเธอแค่ไหนก็รักมากเท่านั้น มันบ้าบอจิตๆแหละแต่มีคนชอบแนวนี้เยอะนะ มันหน่วงๆฟินๆ ยิ่งพระเอกมันหึงมันหวงมันเสียใจมันกลัวเสียนางเอกไป จะเป็นจะตาEขอโทษนางเอกได้เมื่อไหร่ยิ่งฟิน มีความหมาบ้าผสมหมาโบ้ แนวตลาดเลย

พระเอกแนวนี้จะขี้เก๊ก รักเขามากแต่แอ๊บโกรธเกลียด ปากไม่ตรงกับใจ ปากหมาใส่แต่ในใจรักเขาแทบบ้า (ตอนมันเผลอตัวหลุดมองนางเอกตาหวานแทนที่จะแอ๊บขึงขังคนอ่านจะชอบเลย) ขี้หึง กระชากมาจูบบดขยี้ แล้วก็จะเจอนางเอกตบ ตบๆจูบๆกันไปได้ใจแม่ๆ แล้วเวลาหายบ้า ยอมรับว่ารักเธอ หายโกรธหายเกลียดเธอก็จะกลายเป็นติดเมียคลั่งรักสายเปย์ ฟีลๆนี้

ky ใน x มีประเด็นอะไรอีกละวะ เรื่องนักเขียนดรอปอะไรสักอย่าง

>>303 ไปมู้สับดิ

ขอบใจทุกคนมาก >>301 >>302 นี่ติ้กถูกทุกข้อเลย เห็นภาพชัดมาก 55555 กุรู้ละทำไมกุมีปัญหากะแนวนี้ ที่ผ่านมาเขียนผช.คลั่งรักแสนดีกับเธอตั้งแต่ต้นจนจบตลอดเลยนี่หว่า 555555 เดี๋ยวจะลองเขียนแนวใจร้ายมั่งละ บางทีอาจจะติดใจ 555555

ถ้ากูคิดพล็อตนิยายได้แต่มันไปตรงกับคนในเน็ตที่บ่นแบบเวิ่นๆไว้แล้วยังไม่เขียน กูไม่เคยรู้จักเขามาก่อน แต่เล่าพล็อตให้เพื่อนฟัง เพื่อนบอกพล็อตคล้ายๆคนที่มันฟอลอยู่เลย อันนี้ควรทิ้งพล็อตไปเลยดีป่ะวะ เสียดายพล็อตแต่ก็ไม่อยากมีปัญหา เดี๋ยวเขาหาว่ากูลอก และกูก็มาทีหลังเขาด้วย

>>306 เขายังไม่ได้เขียน"แค่คิด" เป็นแค่ความคิดฟุ้งๆ ลขส.ไม่คุ้มครอง มึงลงมือก่อน เขียนเสร็จเผยแพร่วางขายก่อน ลขส.เรื่องเป็นของมึง ใครจะว่าอะไรมึงก็บอกคิดไว้นานแล้วซึ่งก็คือความจริง ลุยเลยเพื่อนโม่ง รีบเลย

>>306 พล็อตซ้ำเป็นเรื่องปกติว่ะถ้ามันไม่ยูนีคสัสๆ อะนะ กูเคยเจอนข.สองคนที่ไม่รู้จักกัน ไม่อ่านงานกันแต่พล็อตเหมือนกันเดะอยู่ คนที่มีปัญหาคือนอ.ล้วนๆ จนนข.ที่อัพหลังต้องออกมาขอโทษแล้วบอกจะรีไรท์เรื่องนั้นไปแทน ..ที่กูจะบอกคือมึงมั่นใจในตัวเองแล้วเขียนไปเถอะ หรือถ้ามึงอยากเลี่ยงปัญหาแบบไม่อยากข้องเกี่ยวใดๆ ก็ทิ้งพล็อตไปแล้วคิดใหม่ก็ได้ แต่ยังไงๆ สุดท้ายพล็อตที่มึงคิดมันก็ต้องมีคนอื่นคิดได้เหมือนกันอยู่ดี

ky. มีใครลงอีบุ๊คในดด.มั่ง อยากรู้ว่ามันดีมั้ยวะ แบบคนอ่านเขาสะดวกไรงี้ปะ ในเมบการแข่งขันสูงเกินเลยว่าจะหาที่ลงเพิ่มหน่อย ว่าจะเริ่มจากดด.นี่ละเว็บเก่าแก่น่าจะโอเค วิธีลงก็สะดวกต่อคนเขียนอยู่นะ

คนที่สะสมหนังสือ เอาหนังสือไปห่อปกพลาสติกกันไหม

>>310 จะห่อปกใสบ้างจุ้นบ้างเฉพาะตอนอ่าน กันหนังสือเป็นรอย แต่ถ้าเก็บเล่ม ส่วนใหญ่จะอยู่ในซีลไม่ก็ในถุงแกงใช้สก็อตเทปเก็บมุมให้เรียบร้อย กูชอบแบบนี้มากกว่าใส่ในถุงซิปล็อกที่มองจากนอกชั้นแล้วไม่สวย ไม่เห็นสันปกว่าชื่อเรื่องอะไร //ปกใสถ้าห่อไปนานๆๆมันจะหนืดติดปกได้นะ

*ขุ่น

>>310 เมื่อก่อนห่อ พวกปกใสแบบไม่ต้องติดเทป กับปกขุ่นซื้อมาเป็นม้วนๆ เมื่อก่อนห่อบ่อยมากแต่เดี๋ยวนี้ไม่ละ กูเปลี่ยนมาใช้ปกผ้าน่ารักๆ ลายดอกไม้ลายวิวทิวทัศน์สีน้ำตามแอพส้มห่อแทน อ่านเสร็จก็ซีลถุงแกง ใส่ซองกันชื้น จบ555 จะไปห่อพวกถุงซิปล็อกเฉพาะเล่มโปรดที่อยากอ่านบ่อย ส่วนพวกเล่มที่อ่านไม่ถูกจริต รอบเดียวพอจะห่อไว้เตรียมขายมือสองไม่ก็เก็บบนชั้น
ถ้าอยากสะสมบนชั้นสวยๆ เหมือนใน x เคยมีคนมาแนะนำพวกกล่องใสอยู่นะ ไม่ต้องห่อกันฝุ่น ยังโชว์ปกสวยๆ ได้แบบไร้ซองด้วย

ky ติดเหรียญในรอร.สามารถนับตามราคาเป๊ะๆแล้วใส่เป็นราคาอีบุ๊คในเม้ดได้เลยมั้ย กูเห็นบางคนลงเม้ดแล้วขายแพงกว่าซื้อเหรียญแยกมากเลยสงสัยว่าเขาหักค่าบริการเยอะกว่าเหรอ จะได้เพิ่มบ้าง เพราะปกติกูใช้ราคาเดียวกันเลย นับๆเหรียญจากรอร.แล้วก็ลงขายราคานั้นในเม้ด

>>314 อีบุ๊คมันต่างจากรายตอนตรงมีการจัดหน้าด้วยไง บางคนเขาจ้างคนช่วยจัดหน้าด้วยก็เลยบวกไปในต้นทุน บางคนจัดเองก็บวกอยู่ดีเพราะมีรูปเล่ม555 แบบรายตอนมักจะถูกกว่า แต่อีบุ๊คจะแพงกว่าเพราะต้องขายให้ราคาพอๆกับแบบเล่ม เช่น แบบเล่มสามร้อย อีบุ๊คอาจจะถูกหน่อยสักสองร้อยงี้ ส่วนรายตอนร้อยห้าสิบ

ky เห็นดราม่าไม้ยมกเอาอีกละ ราชบัณฑิตมึงอัปเดตอีกละอ้อ จากเดิมที่ใช้ได้ทั้งเว้นแค่หลัง (ไม้ๆ) กับเว้นหน้าหลัง (ไม้ ๆ )กลายเป็นทำได้แค่เว้นหน้าหลังอย่างเดียว โถอีห่า ภาษาไทยยังไม่ตาย แต่มึงไม่ต้องดิ้นนักก็ได้ กูยังฝังใจกับแซว-แซ็วอยู่เลยนะมึง

>>315 อ๋าาา อย่างนี้นี่เอง แต๊งนะมึง แสดงว่าถ้าอยากตั้งราคาเหมือนกันทั้งคู่ก็ทำได้ใช่มั้ยถ้าไม่ได้มีเงื่อนไขจัดหน้าหรือทำเล่มที่อยากบวกเพิ่ม พอดีอันนี้เป็นอีกนปก.ที่กูไว้เขียนระบายเรื่องเสียวน่ะ จัดหน้าง่ายๆ ไม่ได้จริงจังอะไร ใช้แค่กระจายแบบไทยแล้วเน้นตรวจคำผิดหนักๆ เพราะเป็นแค่เรื่องสั้น ไม่ได้ซีเรียสเอารายได้อะไรมาก ขอแค่เกินค่าไทโปกับค่ารูปวิวปกก็พอ เน้นค่าน้ำมันรถค่ากาแฟ

>>316 เจองี้กูเขียนลง talk ละว่าราชบันดิดไม่ใช่พ่อกู ทราบดีและจะเขียนแบบนี้ต่อไป และคนอื่นก็ไม่ต้องมาบอกให้แก้ด้วย กูสบายใจกับอะไรแบบนี้555 แซ็วนี่โคตรตราบาปวงการเล้ย เวลาหยิบเล่มเก่าๆมาอ่านแล้วเจอทีไรคือเครียดทุกที แล้วคนที่มาไม่ทันยุคผีบ้าก็จะถ่ายมาลงกรุ๊ปว่าทำไมเขียนแซ็วแบบนี้ล่ะค้า555

>>317 เรื่องอีบุ๊ค-ใช่ มึงจะตั้งราคาพอๆกันก็ได้ สมมุติไม่มีเล่ม มีแต่แบบรายตอนกับอีบุ๊ค มึงก็จะตั้งห่างกันสักสิบบาทยี่สิบบาทไรก็ว่าไป เพราะอีบุ๊คจะมีต้นทุนเพิ่มมาอยู่ละทั้งเรื่องการจัดหน้า ถึงมึงไม่จ้างใครทำเองเลยละกัน แต่เชื่อกูเหอะพอมึงจัดเองละอยากบวกค่าแรงให้ตัวเองแน่ๆ แม่งเพ่งจนปวดตาปวดหลัง กูเคยตรวจเองจนหลอนเลยแบบอ่านอะไรก็เห็นเป็นนิยายตัวเอง555 ส่งร้านแม่งก็ตาดีได้ตาร้านเสียอะ ถ้าตาร้ายก็แบบคนรับงานมันก็แก้คำถูกเป็นผิดงี้ จัดแบบตัดตกคำ ไปๆมาๆกูต้องมาแก้งานเองอยู่ดี เสียเงินไม่พอเสียเวลาต่ออีกต่างหาก ถ้าตาดีหน่อยต่อให้ฝากฝังประร้านประจำ แต่กว่าจะถึงคิวก็รอนานอยู่
ไม้ยมก-แม่งตลกร้ายคือ ในยุคเก่าๆมีคนค้นงานเขียนแบบสมัยอยุธยารัตนโกสินทร์ มีใช้กันทั้วแบบเว้นแค่หลัง กับไม่เว้นเลย สรุปราชบัญฑิตมันก็อัปเดตไปเรื่อยอะ อัปเดตใหม่ยังพอว่า แต่อัปเดตแบบอย่างเก่าห้ามใช้นะมันผิดหลักงี้ กูจะบ้า บางทีมึงน่ะผิดเองด้วยซ้ำ ไอ้แซ็วนี่ตราบาปจริงมึง กูเคยเขียนตอนที่มันบอกว่าถูก พอมาเฉลยว่าเค้าเขียนผิดละเตงกูเงิบเลย ไม่แก้ละแม่งงานมันจบไปนานละ ไอ้พวกทับศัพท์บางอย่างนี่กูก็ปล่อยจอยนะ ถูกหลักอย่างแดดดี แครักเตอร์ กูทำใจเขียนบ่ได้จริงๆ ขอเขียนเป็นแด๊ดดี้ คาร์แรคเตอร์ต่อไปละกัน

>>316 *ตามหลัก* มันต้องเว้นหน้าหลังอยู่แล้วนะมึง เห็นว่าสมัยก่อนเป็นวรรคเล็ก-ๆ-วรรคใหญ่ ส่วนที่เว้นหลังเฉย ๆ นี่แค่หยวน ๆ กันในวงการพิมพ์ปะ เพราะจัดหน้าแล้วมันตกบรรทัดง่ายน่ะ ไม่ได้เพิ่งมาเปลี่ยนเน้อ ส่วนตัวกุเป็นโรคบ้าความสมมาตรเลยใช้เว้นหน้าหลัง 5555555 อย่างเครื่องหมายตกใจนี่จริง ๆ ก็ต้องเว้นนะ !? แต่ใครใคร่ใช้ยังไงก็ใช้เถอะ เป็นตำรวจเครื่องหมายวรรคตอนทำไม 5555

>>318 เรื่องการจัดหน้า พิสูจน์อักษรนี่จริงแท้ กุทำเรื่องยาว ขนาดอ่านซ้ำตอนเกลามาหลายรอบแล้ว พอทำไฟล์ebook แม่งเจออีกเป็นพรวน คำผิดไม่ค่อยเท่าไหร่ คำตกคำเกินแม่งมาจากไหนเยอะแยะแว้ นั่งเพ่งไปแก้ไป จนรู้สึกว่านิยายกูทำไมอ่านแล้วแม่งกร่อยขนาดนี้วะ อ่านไปคนอ่านจะมาหยุมหัวกุเพราะเรื่องดรอปกลางมั้ยวะ ทั้งๆที่ตอนอ่านทวนตอนเขียนยังรู้สึกสนุกกับงานตัวเองไปจนจบอยู่แท้ๆ

>>320 แนะนำว่าลองหาโปรแกรมอ่านไฟล์ มันจะจับโป๊ะได้อีกเยอะ

ตอนนี้ใช้แอพ ข้อความเป็นคำพูด โหลดเวิร์ดใส่ไปละก็ฟังยาวๆ ไปเลย

ดราม่าไม้ยมก กูว่าน่าจะมีแบบใช้ได้ทั้งสองแบบเลยมะ อย่างเพิ่ง-พึ่ง ปกติ-ปรกติ เพราะมันก็มีเหตุให้ใช้ได้ทั้งคู่เลยอะ แบบไม่เว้นหน้า-สะดวกในการตีพิมพ์กันตัดตก อ่านง่าย แบบเว้นหน้าเว้นหลัง-ทำให้ดูเป็นระเบียบและไม่รกตา

นี่กูว่าตอนพิมพ์คำผิดแทบไม่มีนะ
แต่พออัพลงนั่งตรวจคำผิดพบว่าบางคำแม่งผิดไปไกลเลย เหมือนโดน Auto spell ยังไงก็ไม่รู้

>>324 จริงมึง ผิดแบบมึงหลุดQC มาได้ไง สแกนด้วยตาเนื้อกี่รอบแม่งเจอทุกรอบ ส่วนมากมักเป็นพวกคำที่ระบบพรูฟยังตรวจไม่เจอด้วยนะ แบบคำถูกแหละแต่มันตกมันพลาดไง เช่น หมายอม(หมายยอม) ของใหญ่(ของใหม่) เมตา(เมตตา) ไอ้คำพวกนี้ตรวจรอบแรกไม่เจอ รอบสองเจอละแต่หลุดไปคำอื่นอีก จนงงเลยตอนพิมพ์กูกดแป้นไม่ติดเหรอวะ555

>>324 กูเบื่อสุดตอนนั่งตรวจสิบรอบไม่เจอ พออัพลงแล้วเข้าไปเช็กการจัดหน้าดันเจอเป็นพรืด พวกคำเกินคำขาดงี้อะ55555555 กูอยากกัดลิ้นตัวเอง

>>326 ฮือ อย่างเกลียด ขนาดกูตรวจซ้ำแบบปริ้นกระดาษมาวงทีละจุดเลยนะ พออัปอีบุ๊คแล้วโดนคนอ่านท้วงจนได้ กูก็เจออีกละ555 หลุดตากูได้ไงวะ

กูใช้วิธี อัพโหลดไปแล้วกำหนดวันล่วงหน้าหลายวัน คือจะขอกิฟโค้ดมาอ่านอีกที ถ้ามีคำผิดก็รีบไปขอแก้ก่อนเมพปลอย มันโรคจิตว่ะ ชอบเห็นตอนที่มันเสร็จแล้วเป็นอีบุ๊คมากกว่าตอนอยู่ในไลฟ์เวอร์ด

Ky เพื่อนโม่งปรึกษาหน่อย กุเขียนนิยายอยู่เรื่องนึง ร่างพล็อตเขียนทรีตเมนต์เสร็จหมดแล้ว แต่กุไม่มีมู้ดเขียนเลยว่ะ กับอีกเรื่องกุอยากเขียนแต่ยังไม่เริ่มร่างพล็อต กุควรมูฟไปเขียนเรื่องที่มีมู้ดก่อนมั้ยหรือข่มใจเขียนเรื่องเก่าก่อนดี กุเครียด

>>329 ถ้าไม่ได้ลงงานติดเหรียญมีคนอ่านรอหยุมหัว มึงเลือกเอาตามอารมณ์เลย

อย่างกุจะมีเรื่องหลักเรื่องนึง แต่มีทรีตที่ร่างไว้ไม่สมบูรณ์อีก 5-6 อัน บางทีตันเรื่องหลักแต่นึกฉากอันอื่นก่อนกุก็เขียนฉากนั้นเก็บเลย ใช้ได้ใช้ไม่ได้ว่ากันอีกที ถ้าไม่มีอารมณ์เหวี่ยงเป็นพิเศษก็กลับมาลุยเรื่องหลักต่อ

พอเรื่องนี้จบกุก็ได้ทรีตกะฉากสำคัญของเรื่องต่อไปมาครึ่งนึงแล้ว

>>330 ไม่ ๆ กุเขียนจบก่อนถึงจะลงในเน็ต ไอเดียมึงดี ขอเอาไปใช้น้า มีมู้ดเรื่องไหนก็ร่างพล็อตไว้ก่อน ขอบใจมากเพื่อนโม่ง