Last posted
Total of 1000 posts
กระทู้เพื่อพูดคุยเทคนิคการเขียน และเรื่องการประกวดต่าง ๆ เกี่ยวกับนิยาย
กระทู้ 1 >>>/literature/2342/
กระทู้ 2 >>>/literature/3442/
กระทู้ 3 >>>/literature/4775/
กระทู้ 4 >>>/literature/5724/
กระทู้ 5 >>>/literature/7084/
กระทู้ 6 >>>/literature/10634/
กระทู้ 7 >>>/literature/12326/
กระทู้ 8 >>>/literature/12952/
กระทู้ 9 >>>/literature/13391/
กระทู้ 10 >>>/literature/13744/
กระทู้ ระบาย 1 >>>/literature/3325/
กูเป็นคนหนึ่งที่คิดว่าน้อย 5555 ตอนลง ดด กูลงเยอะไง หน้านิยายกูคือ 8000+ อัพ (ประมาณ 14-15 หน้าเอสี่)
ตอนนี้จะต้องพยายามลดลงมาบ้างละ
จากอันนี้ คือว่า ถ้าใน ดด ไม่นับแบบรีดนะ คือมันแบบว่า เข้ายังไงก็นับเป็นหนึ่ง แบบมีร้อยตอน แต่ในหนึ่งชั่วโมงที่นั่งอ่านก็เป็นหนึ่ง แต่ในรีดแม่งมีร้อยตอน คนอ่านไปร้อย วิวก็เท่ากับร้อย ดด จะนับเพิ่มก็ต่อเมื่ออีกหนึ่งชั่วโมงนี่แหละมั้ง กูเคยอ่านเจอนานแล้ว เพราะฉะนั้นบอกเลยว่าวิวใน ดด คือของจริง ในรีดคือเฟ้อ แต่ดูแล้วมีกำลังใจดี แต่ถึงอย่างนั้น หน้าหนึ่งแปดพัน กูว่ายาวไป บางทีเข้ามาอ่านตอนแรก นักอ่านก็ท้อได้นะ เอาแบบพอดีๆ สักสองพันก็ได้เพื่อนเอ๋ย
ถามเพื่อนโม่งที่มีประสบการณ์รวมเล่มเองหน่อย ปกติแล้วขอไฟล์ปกจากนักวาดเป็นสกุลอะไรกันบ้าง
กูก็คิดว่าสัก1200-1600 กำลังดี อ่านละพอได้เนื้อได้หนัง บางคนลงหกเจ็ดร้อยคำคือหนึ่งหน้าไอแพดไม่ต้องไถเลย ตอนกุเป็นนักอ่านกุเศร้า ไม่อยากให้นอ.กุเจอปสก.นี้ 555
ปกติพวกมึงรีไรท์กันกี่รอบอะ กู้รู้สึกว่าเหมือนรอบเดียวยังไม่พอ แต่เวลาก็ไม่พอเช่นกัน
จริงอย่างที่ 8 มันว่านะ กูรีไรท์รอบที่ 4 ดั๊นไปเจอการถกกันเรื่องการใช้คำทับศัพท์กูเขวอยากจะแก้อีก พอๆๆ! ไปตายเอาดาบหน้า ดีกว่าตายตอนนี้เพราะไม่มีจะแดก ไม่ได้ขายซะที
ถามหน่อยดิ เขียนลบไปหลายรอบล่ะ งงงวยตัวเอง เพราะตัวละครหลักหมดสติไป เลยเปิดบทด้วยตัวประกอบบรรยาย แต่เกริ่นขึ้นเป็นความฝันในอดีตของตัวละครประกอบ และตัวละครที่นักอ่านไม่รู้จัก ควรเกริ่นบอกปะว่าในความฝันของตัวประกอบ … หรือเล่าเป็นฉากฝันไปเลยละมาเฉลยตอนหลัง ละคำถามที่สองฉากฝันรำลึกอดีตมันเขียนแบบ pov3ได้ไหมวะ เพราะอยากบรรยายความรู้สึกตัวละครอื่นด้วย หรือทำไม่ได้
ky ปกติปก ebook ในเมบต้องตั้งขนาดเท่าไหร่นะ เคยเอาลงแล้วเหมือนกะพลาดเลยมีขอบขาวขึ้นรอบปกเลย รอบนี้เลยว่าจะเอาลงตามที่นักวาดจัดมาให้ แต่เห็นบางเรื่องภาพแตกด้วย มันแตกเพราะรูปใหญ่เกินหรือเล็กไปกันแน่
กุมีพล็อตนิยายที่เล่นเรื่องประวัติศาสตร์ไทยจ๋าๆ ไม่ได้อวยเจ้าด้วย ถ้าเอาลงเว็บพวกรอรงี้จะโดนแบนปะวะ กุกลัวตรงนี้สุดละ
สี่เดือนมานี้กุใช้เวลาไปกะนิยายแสนคำ ยังไม่จบสักทีว่ะ กุเขียนแค่หลังเลิกงานนะแต่คิดว่าควรทำได้เร็วกว่านี้ ฮือ ทำไมกุเขียนช้าจังว้อย
>>21 มึงคือกุ หรือ กุคือมึงวะ กุกำลังคิดแบบนี้อยู่เมื่อกลางวันนี่เอง แสนคำกูเขียนอยู่สี่เดือนได้โดยเฉลี่ย เขียนทุกวัน เว้นไปก็ไม่เกินวันอะ แต่ก็เขียนหลังว่างจากงานประจำแบบมึง เวลาเห็นคนที่แบบไม่กี่เดือนก่อนออกนิยายชุดสี่ห้าเล่มจบ เดือนนี้แม่งออกชุด สองสามเล่มจบอีกแล้ว กูแม่ง เชี่ย ยอดมนุษย์ป่าววะ แต่พอมานึกดีๆ เงื่อนไข ปัจจัยต่างๆ แม่งก็ต่างกันละ เขามีเวลาทั้งวัน แถมไม่ต้องคิดเรื่องงานประจำที่แบ่งพท. ในสมองออกไป ก็ไม่แปลกที่จะเขียนได้เยอะในแต่ละวัน
กูขอบ่นด้วยสิ อยากระบาย กูทำงานประจำ แล้วเขียนนิยาย ช่วงนี้กูต้องส่งค่าผ่อนบ้านให้แม่ แถมจะมีสอบช่วงต้นปีหน้า เครียดจนเขียนไม่ออกอ่ะ อยากร้องไห้ออกมาเป็นเลือดจริงๆ แต่ไม่เขียนก็ไม่ได้เพราะไม่มีเงินพอส่งบ้านไง แต่ก็ต้องอ่านสอบด้วยเพราะมันสำคัญพอที่จะพลิกชีวิตได้เลย แถมมันคือความฝันกูด้วย เฮ้ เหนื่อยว่ะ ทุกวันนี้นอนแค่สามสี่ ชม งานประจำก็ต้องใช้ความรู้เฉพาะทางว่าเหนื่อยแล้ว นิยายกับอ่านสือเหนื่อยคูณไปอีก
แถมพอเข้ากลุ่มนักเขียน ไปเห็นเด็กน้อยอวดเขียนงานแบบ pwp ได้เงินเยอะจนพูดได้ว่าภูมิใจกับความเงี่ยนของตัวเอง ไม่พอเพิ่งเห็นเปิด ccomission งานเขียนแนวคนเอาศพ คนเอาสัตว์อีก กูรู้นะว่ารสนิยมทางเพศมันมี แต่ที่กูเรียนมา แบบนี้เรียกกามวิตถารที่มันพัฒนาไปเป็นอาชญากรรมได้ กูมึนไปหมดละ เขียนนิยายไม่ออกกันเลยทีเดียว
>>26 มึง กูเป็นกำลังใจให้มึงนะ ของกูคืองานหนัก เหนื่อย ทำงานพิเศษด้วยเพราะกำลังสร้างเนื้อสร้างตัว ต่อให้มีเวลาว่างก็เขียนไม่ออก แบบไม่ออกเลย นั่งจ้องจอเป็นวันๆ ได้สองสามคำ ทั้งๆ ที่มีอะไรอยากเขียนเยอะแยะ แต่กูจะไม่เข้าไปอ่านโพสในกลุ่มนะ เพราะมันไม่ได้อะไรขึ้นมานอกจาก real peach อยากให้โฟกัสชีวิตตัวเองมากกว่า อยากเขียน pwp ก็เขียน แต่ไม่ต้องไปเปรียบเทียบกับเขา ทำมาหาแดกในแบบตัวเอง สู้
พวกมึงมีวิธีที่จะเทนิยายที่กำลังเขียนโดยไม่รู้สึกเสียดายพล็อตที่วางมาทั้งหมดมั้ยวะ คือกูมีเหตุผลที่ทำให้เขียนต่อไม่ได้ + หมดไฟเลยอยากเขียนเรื่องใหม่แต่ก็เสียดายพล็อตปัจจุบันที่วางไว้ตั้งแต่ต้นจนจบแล้วชิบหาย แต่ถ้าจะให้ฝืนเขียนต่อก็ไม่ไหวแล้วว่ะแต่ก็โคตรเสียดายจนตอนนี้กูมูฟออนไปไหนไม่ได้
>>28 >>29 กู>>26 ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากๆ นะ
จริงๆ โพสต์นั้นกูพาลไปหน่อย เด็กมันก็แค่อวดงานมัน คือน้องมันคงดีใจแหละที่ได้เขียน ได้เงิน จริงๆ น้องมันก็ไม่ผิดอะไรเลย เห็นแล้วอึ้งนิดหน่อย เพราะงานกูขายไม่ค่อยออก 555 คืองานกูขายไม่ออกกับน้องเค้าขายได้ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย กูเองที่เหนื่อยแล้วไปเห็นก็พาลเขาไปหมด ขอโทษจริงๆ ว่ะ แล้วก็ขอบคุณมากนะที่ให้กำลังใจ
สืบเนื่องจากโพสอีกหน่อยละกัน มันมีคนอ่านเหรอวะ คนกับสัตว์นี่เคยเห็นแต่งกันอยู่ แต่คนกับศพคืออารายยยยยยยย
สโนวไวต์ไง วิเคราะห์กันจนพรุนว่าเจ้าชายมีรสนิยมใคร่ศพ
Kyขอถาม เวลาลงขายebook ไฟล์แบบEpubทำไมถึงต้องรอเหรอ ?ทำไมไม่รอให้เสร็จพร้อมกันแล้วลงขายทั้ง2ไฟล์epubกับpdfไปเลยเหรอ?
คือกุอ่ะรู้ว่ามันต้องรอแป๊บนึง แต่เห็นนักอ่านบางคนไม่รู้แล้วมาให้เรตติ้งลดดาวและตำหนิติเตียนเรื่องไม่มีepub กุเลยอยากใส่ใจ(เรื่องเพิ่งออกใหม่ของนักเขียน จ. /มีรูปส้นสูงสีแดงน่ะ)
>>36 เคยเห็นเรื่องนึงนักอ่านจะถามอะไรสักอย่างกับหนังสือแล้วกดให้ดาวเดียว มีคนไปเม้นท์เตือนว่าถ้าถามเฉยๆ ไม่ต้องให้ดาวเดียวก็ได้ เสียดายแทนนักเขียนที่เรตติ้งลด คนให้ดาวเดียวเสือกโวยวายเฉย หาว่าคนอื่นไร้สาระทั้งๆ ที่คนนี้ก็อ่าน MEB มานาน (กุเห็นเขาเม้นบ่อย) แถมเป็นแฟนนักเขียนคนที่นางกดดาวเดียวด้วย งงไปหมด 5555
>>37 เวลาสแกนหาเรื่องอ่าน กูมองรูป ชื่อเรื่อง ชื่อคนแต่งและคะแนน บางทีถ้าเจอดาวต่ำ ก็ข้ามไปเลย ขี้เกียจเปิดเข้าไปอ่านรายละเอียด (หมายถึงนักเขียนที่ไม่รู้จักนะ ถ้าเป็นนักเขียนที่ติดตามอยู่ ดาวต่ำแค่ไหนก็ยังโหลดตัวอย่างมาดู) ใครจะไปคิดว่าที่ดาวต่ำเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง
>>39 คนที่มาให้เรตติ้ง2ดาวเพราะไม่มีไฟล์epub สถานะคือขึ้นว่า"มีแล้ว"แสดงว่าเขาซื้อแหละแก แต่นักเขียนและคนมาช่วยตอบก็ตอบอย่างใจเย็นดีว่ะ มีคนมาคอมเม้นบอกให้ดาวกลบคนข้างล่าง รายนี้ยังตามไปฉอดเขาอีก จนบัดนี้epubมาแล้วก็ยังไม่มาแก้เรตติ้งให้นะ แหม้กูก็ใส่ใจเรื่องเค้าจัง555 แต่ไม่ชอบว่ะ ไม่รู้เรื่องรู้ราวมาให้ดาวมั่วๆ
>>40 เออว่ะไปตามดูมาแล้ว เหมือนจะทำให้เป็นเรื่องไปอีก
กูเคยเจอปัญหาepubลงช้า เลยต้องตั้งให้วางขายอีก4วันเป็นอย่างต่ำ ออกมาปุ๊ปพร้อมทุกไฟล์ สบายใจไปว่ะ แต่โชคดีที่กูเจอแต่นักอ่านน่ารัก ให้ดาวต่ำแล้วมีบอกว่าต้องแก้ไขอะไร อย่างนี้ค่อยเห็นข้อบกพร่อง ให้ดาวน้อยกูมีความสุข
มึงคิดยังไงกับเรื่องยาว ๆ เกิน 1 เล่มจบ ที่มีคู่รองหลาย ๆ คู่วะ คนอ่านเขาชอบหรือไม่ชอบกัน สงสัย
>>46 คู่รองมีได้นะ แต่เป็นแบบไม่ค่อยพูดถึงหรือมีโผล่มานิด ๆ ว่าเป็นแฟนกัน ไม่ต้องไปโฟกัสมาก แต่ถ้ามีเป็นตอนยาว ๆ พูดถึงว่าคู่รองจีบกันยังไง แยกออกไปอีกเรื่องเถอะ
กูไม่ชอบอ่านนิยายที่มีคู่รอง เพราะเหมือนเป็นเรื่องสั้นแล้วเอาส่วนนั้นไปกินเรื่องเล่าของคู่หลัก
แต่ถ้าคู่รองมีเรื่องแยกแบบเต็ม ๆ กูตามอ่านต่อ
ky เพื่อนโม่งถามหน่อย ระหว่างอัปนิยายทุกวันวันละครั้งกับอัปวันละสองครั้งเช้าเย็น แบบไหนจะช่วยให้มีโอกาสติดใหม่มาแรงได้มากกว่ากันอะ
พล็อตดราม่ามันไม่น่าเปย์มากเลยเหรอวะ ขายยากขายเย็นจังเลย ดราม่าของกูก็ไม่ใช่แนวพอ. ทำร้ายจิตใจย่ำยีนางเอก รังแกนางเอกไรแบบนั้น แนวนางเอกพระเอกต่อสู้ฝ่าฟันอุปสรรคจากสิ่งแวดล้อม คนรอบข้างอะไรแบบนั้น เห็นใครๆ ก็ร้องหาแต่นิยายฟีลกู๊ดส์ กูแต่งแนวนี้ไม่เป็น เคยลองแล้วนิยายออกมาฝืน ๆ
>>59 กุเป็นนักอ่านที่ไม่ค่อยอ่านแนวนี้ ในมุมกุคือกุทำงานมาเครียดทั้งวัน ไม่อยากอ่านดราม่าแนวชีวิตอะหรือเรื่องที่แนวหดหู่ แต่ถ้าแต่งแบบแนวรักแล้วนางเอกมีปมครอบครัวหรือปมอื่นที่เป็นปมรองๆ ลงมา กูก็เห็นชายดีหลายเรื่องนะ ถ้าหนักๆกุชอบอ่านสืบสวน การเมืองไรงี้ไปเลยแบบที่ไม่ต้องมีรัก แนวฝ่าฟันสู้เพื่อชีวิตที่เคยเห็นติดท็อปในเด็กดีคือต้องเนื้อเรื่องไม่เครียดอะมึง แนวเกิดใหม่ทำธุรกิจ/เน้นด้านอาชีพ
>>59 มาให้กลจ.นะมึง กูเสพติดสายดราม่ามาก พระนางรันทดน้ำตาแตกโทนหม่น ๆ ทั้งเรื่องยิ่งชอบ เพราะชอบเรื่องปมเยอะ ๆ angst จัด ๆ ให้บีบใจ นานน ๆๆ ทีถึงอ่านฟีลกู๊ดพล็อตเบาสมอง รู้สึกไม่ถูกจริตด้วย ลางเนื้อชอบลางยาแหละ
อ้อ แต่ถ้าอุปสรรครอบข้างก็มีแนวที่ไม่ชอบอยู่นะ เช่นตัวร้ายแบนราบไร้มิติขี้โวยวาย แม่ผัวผู้ดีจ๋าไม่ยอมรับลูกสะใภ้งี้ อุปสรรคด้านชนชั้นคนนึงรวยคนนึงจนงี้ กูว่ามันคลิเช่เกิน ไม่น่าติดตามอะ
กู ky หน่อยได้มะ เห็นในกลุ่มนักเขียนมีดราม่าเรื่อง incest กัน พวกมึงคิดว่าไงกันวะ
>>64 เขียนได้ แต่จะทำยังไงให้แน่ใจว่าคนรับสารเป็นผู้มีภาวะสามารถ ค.ว.ย.ได้ อันนี้ทั้งตัวนักเขียนและ สนพ.ต้องคิดให้หนักๆ ส่วนนักเขียนในกรุ๊ปพวกนั้น หางโผล่พรึ่บ อ่านแต่ละคอมเม้นม์แล้วสมเพช นักเขียนเป็นกันแบบนี้มิน่านิยายไทยคุณภาพสาละวันเตี้ยลง ถอยหลังลงคลองแล้วกำลังจะจมลงไปแบบไม่ได้ผุดได้เกิด
>>65 ที่กูงงคืองานแบบนี้ทำไมจู่ๆ ก็เยอะขึ้น บางคนเอาไปเปรียบเทียบกับนิยายวาย คือวายกับเรื่องนี้มันคนละแบบกันนะ วายคือรสนิยมทางเพศ (โอเค เมื่อก่อนคือกามวิตถาร กว่าจะโดนถอดออกจากความผิดปกติทางจิตในตำราจิตวิทยาไปในที่สุด) แต่ incest นี่มันหลายอย่างมาก โอ้ย งานยุ่งก็ยุ่ง อยากเม้าท์ก็อยาก
>>66 หนักกว่านั้นเอาไปเปรียบกับซอร์ ชื่อหนังนี้ปะ ที่เป็นฆาตกรคลั่งไล่ฆ่า ??? สมองสมองไปหมดแล้วอีพวกนข.ในกรุ๊ปอะ มึงเป็นนักเขียนซะเปล่า วิจารณญาณไม่มี มิน่างานเขียนบ้งๆ มันเยอะขึ้นมากกกก แล้วกููเหมือนเห็นคนโพสตฺในเม้น เรื่องเพื่อนที่ถูกข่มขืน แต่ไม่รู้ว่านั่นคือการถูกกระทำเอาเปรียบ คิดว่าเป็นแบบในนิยาย เพื่อนอยู่ ม.ต้น อะส่วนหนึ่งเพราะการศึกษาล้าหลังของ ประเทศนี้ แต่นักเขียนจะผลักภาระทั้งหมดไปให้คนอ่านจริงเหรอ คนอ่านที่ยังไม่มีวิจารณญาณมากพอน่ะ ส่วนพวกแก่ผ่านโลกมาเยอะ เข้าใจๆ แยกแยะกันได้
>>68 มันไม่ใช่ภาระคนอ่าน แต่มันคือหน้าที่ของรัฐที่จะกำกับดูแลไม่ให้งานพวกนี้เข้าถึงโดยเยาวชนได้ยังไง แล้วกูไม่เข้าใจทำไมมึงถึงคิดว่าตรรกะมึงไม่บ๊งอยู่คนเดียววะ มึงพูดถึงคน Trigger แล้ว point your finger to the writer ว่าไม่ควรเขียน หรือเขียนแล้วห้ามโรแมนติไซส์นะ
แล้วคนที่ไม่ทริกเกอร์อะ อยู่ในส่วนไหนในสมการ? ในโลกจริงแม่งมีสิ่งที่เรียกว่าเสรีภาพในการพูด เสรีภาพในการแสดงออกอยู่ ซึ่งสำคัญมากในสังคมประชาธิปไตย มึงเคยเห็นที่เขาตั้งคำถามกันมั้ยว่าศิลปะรับใช้ใคร? ถ้าไม่ต้องเขียน หรือต้องเขียนตามกรอบเท่านั้น มึงก็สนับสนุนการพรากเสรีภาพในการเลือกที่อ่านหรือเลือกที่จะเขียนของคนอื่นอยู่ปะ หรือมึงคิดว่าเสรีภาพพวกนี้เป็นแค่หมอกควันไม่สำคัญ หรือเสรีภาพต้องมีขอบเขต?
>>65 กูไม่ได้หางโผล่ค่ะ เพราะกูไม่ได้เขียนแนวนี้ และกูก็ไม่ชอบอ่าน incest ด้วย กูแค่ยืนยันในหลักการ ปกป้องเสรีภาพในการอ่านและเขียนของกู ของมึงและของใครก็ไม่รู้
แทนที่จะไปจี้การศึกษาให้สอนเยาวชนให้มีตรรกะ ค.ว.ย. เป็น แทนที่จะไปบอกพ่อแม่ให้สอนลูกดีๆ และแทนที่จะไปจี้ให้รัฐมีการจัดระเบียบการขายสื่อ 18+ อย่างจริงจัง (อย่างเป็นระบบนะ ไม่ใช่ใครขายก็เสนอหน้าไปจับเขาเหมือนสมัยก่อน) ก็มาจี้คนไม่ให้ผลิตไปเลยเพราะมันง่ายกว่า อืม ก็สมกับเป็นประเทศสารขัณฑ์ดี
>>71 กูอ่านแตก และกูก็คิดแล้วว่ามึงจะต้องพิมพ์ตอบมายังงี้ กูเห็นลากประเด็นมาจากในกรุ๊ป ซึ่งในกรุ๊ปประเด็นแม่งก็วนอยู่แค่นี้
-ห้ามเขียน ผิดศีลธรรม เขียนได้แต้ห้ามโรแมนติไซส์ เพราะมีคนที่แยกแยะไม่ได้ มีเหยื่อเจ็บปวด เราต้องบลาๆ เชี่ยประเด็นแม่งไม่ต่างจากที่มึงพิมพ์เลย วนกันอยู่ในอ่างแค่นี้แหละ โอเคมึงอาจจะไม่ได้พิมพ์ตรงนี้ว่าห้ามเขียน กูผิดเองที่ตอบเหมารวมกันหมด แต่การที่มึงบอกว่านักเขียนในกรุ๊ปตรรกะบ๊ง ซึ่งกูอนุมานเอาว่ามึงหมายถึงนักเขียนที่มาดีเฟนฝ่ายนิยาย incest วิจารณยานนนไม่มี ไอ้คำว่าวิจารณยานนนน นี่หมายถึงไรฟระ วิจายานที่จะไม่เขียน ไม่คัดกรองคนอ่าน หรืออะไร
สุดท้ายวกกลับมาประเด็นเดิม มึงต้องการอะไรจากนักเขียน ถ้าคัดกรอง สอดส่ ดูแลกูบอกเลยว่าหน้าที่จริงๆ เป็นของรัฐ แม่งถือกฏหมาย ออกนโยบาย ใครแม่งจะทำได้อีก แต่ดูจากตอนนี้คือ... นักเขียนก็ทำได้แค่คัดกรองตามแพลตฟอร์ม ติด TG ยืนยันอายุ มึงจะเอาไรมากกว่านี้ หรือจิตสำนึก หรือศีลธรรม หรืออะไร
กูด่ารบ.ที่เปลี่ยนหลักสูตรว่ะ เด็กเดี๋ยวนี้สะกดคำไม่เป็น วรรณยุกต์ผันผิดกันหมด เนื้อหาแต่ละอย่างสอนให้เด็กจำผิดหนักกว่าเดิม กูทันเรียนมานะมานีรุ่นกูสถิติเด็กประถมไทยรู้หนังสืออ่านออกเขียนได้ 95% รุ่นนี้สถิติออกมาแค่ 68% ปรับหลักสูตรยังไงให้เด็กไทยอ่านไทยไม่ออกเขียนไม่ได้วะ เด็กไม่รู้จักศัพท์ยาก ราชาศัพท์เด็กด่าไม่เรียนภาษาเจ้าไม่อยากเป็นสล.ม กลอนเขียนไม่เป็นบอกโบราณไม่ได้ใช้จะเขียนแต่แร็ป สอบภาษาไทยตกกันหมดแต่ภาษาที่ 2 ที่ 3 ก็รู้ไม่แตกอังกฤษใช้ผิด ญี่ปุ่นเกาหลีจีนแปลสู้กูเกิ้ลไม่ได้ แปลกลับเป็นไทยก็แปลให้คนไทยอ่านไม่รู้เรื่อง แต่ไปสมัครเป็นนักแปลค.ค.แล้วดันสอบผ่านได้งานมาสร้างปัญหาให้คนตรวจอีก ทุกวันนี้แม่งมีแต่ภาษาเน็ตสก็อยแล้วบอกเป็นการเลื่อนไหลทางภาษา แม่งเขียนผิดภาษาวิบัติแล้วไม่ยอมรับว่าเขียนไม่เป็น ด่าคนตรวจให้มาแปลเองเ.ย ด่าคนเตือนเป็นไดโดเสาร์ ใช้คำหยาบจนเป็นสันดาน คำสุภาพไม่รู้ ภาษาทางการเขียนไม่เป็น ฟอร์มเอกสารเขียนไม่เป็น อีเมลสมัครงานอย่างกับแชทคุยกับพ่อมัน รบ.เ.ย นย.ยุคนั้นโคตรเลวไอ้รบ.ทำลายชาติอยากให้คนไทยพูดไทยไม่เป็นจนต้องพูดพม่าเขียนลาวใช่มั้ยวะ ตู้ atm แม่งดันมีเมนูพม่ากัมพูชาให้เห็นแล้วโมโหอีก
คืออย่างละครไทยเนี่ย กุก็เห็นคนด่าเยอะจะตายแนวสวรรค์เบี่ยงอย่างพระเอกข่มขืนนางเอกแล้วสุดท้ายลงเอยกัน คนด่ากันเพราะมันโรแมนติกไซต์เนี่ยแหละ นิยายก็ไม่ต่างว่ะ คือถ้ามึงจะเขียนหมิ่นเหม่ศีลธรรม และเขียนแนวโรแมนติกไซต์ ก็คือสิทธิมึง แต่ก็ควรรับคำวิจารณ์คำโดนด่าได้แบบละครไทยอะ
ประเด็นสุ่มเสี่ยงในงานเขียนโผล่มาตลอด พอ ๆ กับประเด็นชิปเหี้ยในด้อมการ์ตูน ตีกันให้ตายก็ไม่รู้จบ คือถ้าอยู่ในยุคเสรี มึงไม่อาจสั่ง "ห้าม" ค.คิด/การสร้างสรรค์หรือเสพผลงาน ได้อะ เว้นแต่จะเป็นประเทศเผด็จการ เช่นอีสี หรือยุคที่ห้ามแตะการเมือง ไม่งั้นโดนแบน ซึ่งก็ถือว่าปท.แม่งมีปัญหากับเสรีภาพการแสดงออกแล้ว
แต่มันก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่างานเขียนหรืองานใด ๆ มันแอบแฝงแนวคิดสนับสนุนเรื่องนั้น ๆ อยู่ ไม่งั้นงานบ้ง ๆ จะโดนแหกกันยับเหรอ อย่างป้าทมงี้ โรแมนติไซ้เรปกันทั้งบ้านทั้งเมือง ละครไทยตบจูบกันจนชิน นี่ไงปัญหา แต่จะให้ทำไงอะ เพราะมันคือแฟนตาซีของคน คนที่อินกับของพวกนี้มันก็มี เออ แม่งเหี้ย แม่งทุเรศ แต่ทำไมคนยังสรรหากันมาเสพวะ เพราะมันเป็นความบันเทิงที่หาไม่ได้ในชีวิตจริงไง และที่ความผิดตัวใหญ่ ๆ ก็ไปตกอยู่กับอีสื่อที่ไม่คัดกรองการเข้าถึงนั่นแหละ
สำหรับกุ เขียนได้ เขียนให้โรแมนติไซ้ก็ยังได้ แต่คนเขียนต้องตระหนักว่าประเด็นนั้นมันมีปัญหา มันไม่ควรทำในชีวิตจริง อาจจะไม่ใส่ส่วนนี้ลงไปในเรื่องก็ได้ ***แต่ควร*** stated ให้ชัดในหน้านิยายว่ะ อย่างน้อยคนที่คิดวิเคราะห์ไม่ได้จริง ๆ มันจะได้แอบสะกิดใจตื่นรู้สักนิด ขอให้มันอยู่ในโลกแฟนซีเท่านั้น แต่แม่งทำไงได้อะ ไม่ใช่ทุกคนที่คิดได้ ไม่ใช่ทุกคนที่แคร์ ขนาดละครบ้ง ๆ ขึ้น 18+ ก็แล้วคนมันสนใจที่ไหน แม่งก็มีปัญหากับการศึกษากระบวนการค.ว.ย.ของคนปท.นี้ไง
ส่วนอีนข.ที่ดึงดันเอางานบ้ง ๆ สู่สาธารชนแบบโนสนโนแคร์ กุจะสนับสนุนแบบนี้แล้วมันจะทำไม ก็สมควรโดนฉอดค่ะ มึงเขียนอะไรสุ่มเสี่ยงหมิ่นเหม่สร้างค.เชื่อผิด ๆ มึงก็ต้องรับผิดชอบและยอมรับผลด้วย ไม่ใช่ลอยหน้าลอยตารับผล พูดแล้วยังแค้นอีป้าทมอยู่เลย ฮ่วย
เรื่องเหยื่อในชีวิตจริงที่ถูกยกมาอ้างเสมอว่าควรกำจัดงานพวกนี้ให้หมดเพราะต้องเห็นใจเหยื่อ กุก็มองทั้งสองมุมนะ ถ้าบอกให้เหยื่อจัดการตัวเองอย่างเดียวก็ดูใจร้ายไป ในขณะที่ถ้ากวาดล้างมันให้หมดก็ดูไม่แฟร์กับคนที่อินเฉพาะเรื่องพวกนี้และแยกแยะได้อีก เพราะเคยเห็นเคสที่เหยื่อก็แยกแยะได้ ไม่ได้รู้สึกอะไรกับนิยายสุ่มเสี่ยงพวกนั้นก็มี คนที่ทริกเกอร์จ๋าเลยก็มีเหมือนกัน
ก็รับผิดชอบกันครึ่ง ๆ อะ คนผลิตคอนเท้นก็ควรบอกให้ชัดแล้วชัดอีก คนอ่านก็ช่วยใช้สมองคิดตามด้วย
สรุปจัดให้มันอยู่เป็นที่เป็นทาง แอบได้แอบ หลบได้หลบ เขียนแปะไปเลยว่าไม่เหมาะสม ไม่ควรทำตาม แต่ในเรื่องมึงจะบิดเบี้ยวแค่ไหนก็เอาที่เห็นสมควร และต้องทำใจรับแรงต้านให้ไหวด้วย เท่านี้แหละ
มาเคลมเพิ่ม กูเนี่ยไม่ได้รู้สึกอะไรกับพวกประเด็นสุ่มเสี่ยงทั้งหลายเลย อะไรอ่านได้ก็อ่าน ไม่คิดอะไร (อินเซส เอจแกป power dynamic งี้) อะไรยี๊ ๆ ก็ไม่แลตามอง (เป็นชู้ เรป ฯลฯ) เพราะถือว่ามันเป็นแฟนซี ไม่เอามันมาอยู่ในชีวิตจริงอยู่แล้ว แต่ไอ้พวกมีผลกับประวัติศาสตร์นี่ไม่ไหวจริงว่ะ โรแมนติไซ้ทหารญป. เอาใจช่วยยิวงี้ แม่งทุเรศ บ่งบอกเลยว่าคนเขียนมีชุดค.คิดแบบไหน เด็ก ๆ มาอ่านยิ่งคล้อยตามง่ายไม่แหกตาเช็คค.จริงอีก ก็น่าเศร้าหน่อยนะ
>>77 นี่แหละพ้อยท์ งานอีป้าทมแม่งถูกเชิดชูจากรัฐ มันมีเรื่องการเมืองมาเกี่ยวด้วย กูข้ามแล้วกันเดี๋ยวออกทะเล แต่มึงสังเกตว่า norm ข่มขืนแล้วฟินที่มันตกไปเพราะมันมีการถกเถียงดิสคัสจากสังคมในยุคต่อมา ประเด็นคือกูสนับสนุนเสรีภาพในการเขียน และสนับสนุนการวิพากษ์ แต่ไม่ใช่การแบน หรือห้ามเขียนห้ามอ่าน
วันนี้คุณเลิกยืมเมจ ขโมยภาพ ใช้ภาพละเมิดลิขสิทธิ์หรือยัง
ทำไงดีวะ กูรู้สึกอยากลบนิยายเรื่องเก่าๆ ที่วางขายทิ้งแม่งให้หมด รู้สึกว่าพอมองย้อนกลับไปมันสามารถทำได้ดีกว่านี้อีกอะ ซึ่งกูรู้นะว่ามันเป็นปกติของการที่พอเรามีปสก. มากขึ้นแล้วมองย้อนกลับไปอะ แต่กอปรกับช่วงนี้เฟลง่าย ท้อง่าย ด้อยค่าตัวเองง่ายเหลือเกินด้วยมั้ง //ระบายเฉยๆ แหละ เพราะคนเราแม่งต้องเดินหน้าต่อ แม้จะเหยียบขี้หมามา
ky พวกมึงจัดการกับความรู้สึกที่ เปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น รู้สึกว่าทำไมงานของเขาปังจังวะ ทั้งๆที่ออกน้อยเรื่องกว่า เขียนมาแปปเดียว แล้วก็ไม่ได้โปรโมทด้วย ได้ยังไง /โดยยังไม่ได้อ่านงานเขาเลยด้วยซ้ำ/
>>85 กูจะพยายามไม่ดู ไม่รับรู้ แต่ศึกษางานคนที่ดัง แต่ประเด็นคือคนที่อยู่ๆ ดัง พอกูอ่านงานเขาแล้ว มันไม่ใช่อะ มันธรรมดา แต่คนอ่านบอกว่าสำนวนดี ตรงนี้กูไม่เข้าใจมากกว่า ภาษาวัยรุ่นมากๆ ด่ากันในนิยายคือสำนวนดีเหรอ หรือกูอยู่ในคฤหาสน์ไป ต้องคุยกันแบบ คุณหญิงแม่ คุณชายใหญ่
>>87 นักอ่านเด็กๆบางคนไม่เคยอ่านนิยายภาษาสวยๆ แต่บอกก่อนว่าสวยสำหรับแต่ละคนไม่เหมือนกัน
มาเจอหน่อยก็ชมแล้วเหมือนงานแปลเถื่อนที่แปลไม่ควรผสมมั่วใส่นู่นเติมนี่เข้าไปเอง หนักคือบางเรื่องแปลทื่อคำน้อยมากแล้วใช้ผิดความหมายอีก ก็ชมแปลสวยไหลลื่นมากเลยค่ะ สังเกตคำชมจะเกร่อคล้ายซํ้าๆกันไปหมด
ยิ่งเห็นผิดเยอะๆคนอ่านที่ไม่รู้น้อยประสบการณ์ก็จะเอาไปจำตาม
ห้องนี้นข.เยอะ พอจะมีใครบอกบุญกูได้มั้ยว่าคุณยูจีน ที่ออกแบบปกให้นิยายดังๆ หลายเรื่องนี่ติดต่อได้ที่ไหน กุอยากจ้าง 555 เสิร์ชเฟสบุคแล้วขึ้นแต่อะไรไม่รู้
ไหน ๆ แล้วมีเพจงานดี ๆ อีกบ้างมั้ย อยากส่องไว้เป็นตัวเลือก แนะนำมาเลย พร้อมรับ
กูหน้าใหม่สดซิง ทดลองลงนิยายมาได้สามวันแบบไม่โปรโมตอะไรเลย แค่ลงเฉยๆ จริงๆ
ยอดวิวก็คือต่ำกว่าสิบ… มันชวนใจฝ่อดีจังเลยโว้ยยยย แง้
กูอยากบอกให้ไรท์มือใหม่ที่เขียนไม่ได้ไม่กี่ปีเลิกบ่นเรื่องไม่แมสวิวน้อยเม้นน้อยชห ชื่อเสียงมันไม่ได้ได้มาในช่วงเวลาแป็บเดียวซะหน่อย ยิ่งบ่นหาคนโอ๋ยิ่งมีแต่คนไม่อยากตามอะ แต่กูก็บ่นบนดินไม่ได้เลยมาบ่นในนี้ มันมีวิธีพูดยังไงเลิกทำได้แบบไม่ไปกระเทือนใจเค้าไหมเนี่ย
Ky ถ้าคอมมิชรูปตลค.มาแต่งฉากใส่เองนี่ผิดปะวะ คือกูมีสกิลกราฟฟิคพอตัวทำไทโปโลโก้เป็น แต่วาดรูปไม่เป็น5555 เลยไปคอมมิชงานนีกวาดที่ชอบมาแบบไม่มีฉากหลังเพราะสู้งบไม่ไหว+ภาพในหัวไม่ขัดเจนพอบรีพไปคงแก้ยับๆ เลยกะว่าจะมาแต่งฉากใส่เอง แต่แบบนี้มันจะเสียมารยาทกับนักวาดมะ ตอนแรกกูกะทำฉากอย่างเดียวด้วยซ้ำแต่ก็อยากได้ตลค.มาแปะเพิ่มว่ะ ถ้มาแต่งใส่ฉากเองจะผิดป่าววะ คงเส้นคงสีรูปตลค.เหมือนเดิมนั่นแหละแค่ยัดเอฟเฟกต์กับฉากไปเพิ่ม
ถ้ามีฉากนางเอกแท้ง หรือ ลูกเสียชีวิตหลังเกิด ควรติด TW หรือเปล่า?
ถ้านักเขียนก็อปสำนวนนักเขียนคนอื่น นักอ่านจะดูออกมั้ย
>>101 ถ้าสำนวนนข.ที่โดนก๊อปมันมีเอกลักษณ์มาก แล้วนอ.เคยอ่านนิยายของทั้งสองเรื่องนข.สองคน(คนก๊อปกับคนถูกก๊อป)มันอ่านแล้วรู้นะแม้ว่าทั้งสองเรื่องจะเป็นนิยายคนละแนวก็ตาม
ยกตัวอย่างนข.ดังๆอย่างถังชีกงจื่อคนเขียนป่าท้อไปก๊อปสำนวนของต้าเฟิงที่เป็นนข.นิยายวายมา กุเจอหลายคนรีวิวนิยายหลายเรื่องของต้าเฟิงว่าอย่างกับได้อ่านเรื่องป่าท้อเลยทั้งที่แนวเนื้อเรื่องไม่เหมือนกันเลย กุเองก็เคยอ่านเรื่องเสด็จอาของต้าเฟิง แล้วไปอ่านตัวอย่างป่าท้อสิบหลี่ต่อ อ่านแล้วก็เออสำนวนมันคล้ายกันมากจริงๆได้กลิ่นของอีกเรื่องทั้งที่เรื่องแรกเป็นวายพีเรียตราชสำนัก อีกเรื่องเป็นแนวเทพเซียน ไม่น่ามีจุดร่วมอะไรให้รู้สึกเหมือนได้
พวกมึง กูขอถามหน่อยว่า สาเหตุอะไรที่ทำให้นข.ลบนิยายเรื่องเดิมซ้ำ ๆ ความหมายกูคือ ลบแล้วเปิดเรื่องใหม่ก็คือเรื่องเดิมนั่นแหละ ทำอย่างนี้หกเจ็ดรอบ กูอยากรู้
ky มึงเคยเขียนฉากรักในเรื่องแล้วเขินจนเขียนต่อไม่ได้มั่งมั้ยวะ แบบมันหวานมันโง้ยไปหมด กูเป็นอยู่ อนาถชิบหาย 5555
>>107 อย่ารู้เลยมึง ไม่ได้เป็นนข.ดังด้วย กูเลิกติดตามผลงานเลย ตอนแรกกูตามอ่านเพราะคิดว่าพล็อตน่าสนใจ แต่เขาลบ อะครั้งแรกกูไม่ว่าอะไร ตามต่อ พอลบอีก กูยังให้อภัย เพราะกูตามแบบตัวนข.ด้วย เปิดเรื่องไหนมันจะแจ้งเตือน ทีนี้พอครั้งที่สี่กูไม่ไหวและ ไม่กดนิยายเรื่องนั้นเข้าชั้น
ผ่านไปอาทิตย์สองอาทิตย์ เรื่องเก่ายังเขียนไม่เสร็จ เรื่องใหม่มา กูก็กดเรื่องใหม่เข้าชั้น คือกูเป็นคน ถ้ามีนข.ไม่ดังแต่เห็นความพยายามงี้กูจะตามอ่านทักทายในคอมเมนต์ไรก็ว่าไป แล้วเรื่องใหม่ อัปสามตอน แล้วลบทิ้งอีก ผ่านไปสองอาทิตย์โผล่มาใหม่ คือกูทนไม่ไหวแล้ว เลิกตามเลยคราวนี้
คือกูจะบอกว่านข.ไม่ดังอย่าหาทำแบบนี้ นักอ่านจะเลิกตามหมด ได้นักอ่านใหม่ แต่นักอ่านใหม่เจอแบบกูก็จะเลิกตามแล้วรู้นิสัยนข. นี่มาบอกในนี้เผื่อนข.คนนั้นจะอ่าน ซึ่งกูก็ไม่รู้ว่าเขาเล่นไหม55555
มันเป็นพฤติกรรมไม่น่ารักอะ แล้วกูก็แอบดูหลังจากเลิกตาม ปรากฏว่านอกจากคนจะกดเข้าชั้นน้อย คอมเมนต์ไม่มีเลย ทั้งที่เป็นนข.ออกนิยายกับสนพ.มาสองสามเรื่องแล้ว
>>106 กุเคยเจอคนทำแบบนี้นะ แต่เป็นนักเขียนแฟนฟิคอะ มือสมัครเล่น ไม่ได้ทำเล่ม ไม่ได้ติดเหรียญ คือเขาบอกว่ามันกดดันเวลาแต่งไม่ออกแล้วเห็นคอมเม้นท์ทวง แล้วนิสัยเขาคือยังไม่จบเรื่องเก่าก็ชอบเปิดเรื่องใหม่ตามไอเดียที่มีตอนนั้น เขาบอกพอเห็นเม้นท์ทวงนิยายเรื่องเก่าในเรื่องใหม่ก็จะเครียด ไปปิดนิยายเรื่องเก่าไม่ให้คนอ่านอ่านได้ พอมีไอเดียจะแต่งเรื่องเก่าๆที่ดองไว้เยอะต่อก็ค่อยเปิดเรื่องให้อ่านได้แล้วลงตอนใหม่(เป็นสายดองอะ เดือนๆนึงบางทีมาอัพตอนนึง หรืออาจไม่อัพเป็นเดือนเลย) เปิดทิ้งไว้ให้อ่านจนแต่งต่อไม่ออกค่อยปิดเรื่อง แล้วพอแต่งตอนใหม่ได้จะอัพก็เปิด เป็นงี้ซ้ำๆ
>>108 คือโดนกับตัวไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า แต่ไม่น่าใช่เพราะคนนั้นอ่านงานของเราเคยคอมเม้นท์งานของเรา เจอแล้วรู้สึกไม่ดีเลยบอกตรงๆ ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยแค่สำนวนยังต้องก็อปคำขึ้นประโยคคำลงท้ายเหมือนแถมตอนหลังๆยังเพิ่งมาเปลี่ยนบางคำใช้ตามอีก อยากระเบิดงานตัวเองทิ้งเลย ไม่เข้าใจว่าทำไมน้องลอกสำนวนลอกจังหวะการใช้คำตอนเขียนเอาที่ตัวเองชินดีกว่าไหม
เพื่อนโม่งเรากำลังจะลงนิยายเรื่องใหม่ อยากถามว่าตอนที่เท่าไหร่คอมเม้นเริ่มจะเยอะ เราลงไปสี่ตอนมีอย่างละนิดละหน่อยเอง ไม่เคยเกินสามคนที่ช่วยเม้น
>>121 เปล่ามึง เขียนไม่จบ ลงสามตอนแล้วลบ อัปใหม่ ทำอย่างนี้เรื่อยๆ ไม่ได้มีอีบุ๊คอะไรเลย กูไม่เข้าใจว่านข.ต้องการอะไร เคยถามไปด้วยนะว่า คุณไรท์ลบแล้วลงใหม่รอบที่สามแล้ว เราได้อ่านแต่ตอนซ้ำๆ ไม่ค่อยเห็นว่ารีไรท์หรือเปลี่ยนเนื้อเรื่องอะไร เพราะอะไรเหรอคะ
พอถามไปเท่านั้นแหละ ลบนิยายทิ้ง แล้วเปิดใหม่ คืออยากได้คอมเมนต์สวย ๆ ในเรื่องเหรอ
กูงงใจ แต่ช่างนข.แล้ว กูไม่ได้ตามงานนางแล้วอะ ปวดหัว ถ้ารีอัปกูไม่ว่านะ อันนี้เข้าใจเพิ่มยอดขาย กูจะได้อ่านใหม่ บางเรื่องกูตามไปซื้อเพราะรีอัปนี่แหละ
แต่ของนางที่กูบ่น กูไม่เข้าใจจริงๆ
กุดีใจที่คนเข้าใจฝ่ายผลิตมากขึ้น แต่ทุกวันนี้เข้าทวิตทีไรกุก็เหนื่อยใจกับดราม่าตัดพ้อน้อยใจของนักเขียน นี่ขนาดกุเป็นนักเขียนเหมือนกันยังรู้สึกเลยว่ามันเยอะเกินไปมั้ยวะ
>>124 จริงงง กูเข้าใจนะว่าแบบสมัยนี้มีคนแปลกๆเยอะกูเลยเป็นคนค่อนข้างเข้าข้างสายผลิตระดับนึงเลย แบบบางทีกูเห็นนักเขียนอยู่เฉยๆโดนคนมาด่าอะไรแปลกๆ เช่นแบบด่าตัวละครโง่เฉยๆไม่ได้ดันมาด่าว่าตัวละครโง่ คนเขียนก็โง่ด้วย อะไรแบบนี้ แต่พวกที่ออกมาตัดพ้อแล้วมานั่งกะเกณฑ์ชาวบ้านนี่ทำคนเขาเอือมระอาจริง มาบ่นคนไม่เม้นๆๆๆซึ่งบางทีใครมันจะมีอะไรให้เม้นมันทุกตอน บางทีแค่ขาจรมาลองอ่านแล้วจากไปไม่ถูกจริตก็มีจะให้เขาเม้นอะไรก่อน แล้วบางทีคนเขาอินเม้นให้ว่าแบบโอ๊ยทำไมตัวละครมันเลวขนาดนี้เฉยๆก็ไม่ชอบ มาบอกว่าให้เม้นชมนักเขียนก่อนว่าเขียนดีจังเลย ทำไมทำให้ตัวละครเลวได้ขนาดนี้ คือการที่กูเข้าใจและเห็นใจสายผลิตไม่ได้หมายความว่ากูมีหน้าที่ต้องโอ๋เอาใจนักเขียนนะ
KY มึงว่าสำหรับนข.หน้าใหม่ ถ้าเรื่องนึงมันจะดังขึ้นมา (สมมติในกรณีที่เนื้อหาโอเคแล้ว) นี่ลงแบบไหนมันจะปังกว่ากัน
1 อ่านฟรีทั้งเรื่องในเว็บ
2 ขายทำมือเอง เล่ม+อีบุ๊ค
3 ขายกะสนพ.
ถามเล่นเฉย ๆ อยากรู้แนวโน้มมม
>>124 เห็นด้วย กูอาจจะสายแข็งด้วยมั้ง เพราะจริงๆ นขที่บ่นอ่ะ ก็ไม่ใช่ไม่มีคนอ่านคนเมนท์นะ แค่มีไม่เยอะมากกกกเท่าที่เขาต้องการ เวลามาบ่นแบบนี้มันเลยทำให้กูรู้สึกว่าเขาดูถูกเสียงเล็กๆ แค่คนสองคนที่อุตส่าห์มาเมนท์ให้เขาอ่ะ กูเองคนเดียวกูก็นับแล้ว กูก็รักแล้ว หรือถ้ามันไม่มีคนสนใจเลย แบบไม่มีเลยยย มันก็เป็นอะไรที่ทุกคนต้องเจอถ้างานไม่เจ๋งพอ นักอ่านเขาเป็นเชี้ยอะไรต้องรับกรรมมาโอ๋มึงถ้าเขาไม่ได้อะไรจากมึง กูงง บางทีก็อยากบอกให้ใจๆ หน่อยสิวะ สู้เขาสิวะอีหญิง!
>>127 กูว่าสนพ.ว่ะ โอกาสเห็นเยอะกว่า ได้ลงหน้าร้าน ผ่านตาคนเยอะกว่า สนพโปรโมตทำนู่นนี่นั่นให้เองด้วย ถ้างานดีจนแฟนคลับติดแล้วละก็ค่อยแยกตัวออกมาทำมือ ถ้าทำเองแถมไม่มีฐานแฟนคลับนี่ต้องมายิง Ads ยิงคน เหน่ย เครียด
แต่ถ้าดวงจะปังก็ปังอะ ลงฟรีทั้งเรื่องก็ปัง ลงอีบุ๊คครั้งแรกก็ดังได้
ขอบ่นหน่อย โอ้ย กูเซ็งมากเลย เมื่อไหร่รอรจะลงแบนเน่อนิยายให้กู คนส่งทีหลังเป็นเดือนได้ก่อนกูรัวๆ เลย อยากได้วิวเพิ่มโว้ยยยย หิวแสงงงง
>>132 แสดงว่ากูไม่มีหวังแล้วใช่ไหมคุณมึง เมลเงียบกริบมาหลายเดือนละ ฮือออ ตอนนั้นมีคนบอกปกสวยก็มีโอกาสได้ขึ้น ปกกูยังไม่สวยพอเรอะ แข่งบุญแข่งวาสนากูไม่สู้แล้ว!!!!5555
กูพยายามทุกอย่างละทั้งยิงโฆษณาในface พยายามขอขึ้นแบนเน่อ มาได้ไกลแค่นี้แหละ ท้อชิบ เว็บธัญนี่ทีมเค้ามีแบนเน่อนิยายในเครือของเขาเองใช่มะ ไม่มีให้ส่งไป
เพื่อนโม่ง นิยายจะแมสได้โดยไม่รีวิวได้มั่ยวะ
ส่งปกให้เมลพิจารณาแบนเนอร์ส่วที่ไหนนะ
ยอดวิวในรี้ดกูน้อยอ่ะ ไม่มีคนเม้นเลย กดแต่สติ๊กเกอร์ บางเรื่องอัพจบ มีแต่สี่สิบกว่าเม้น กูก็แต่งเรื่องใหม่วนไป จนมาสังเกตนิยายแนวเดียวกัน แต่ยอดวิวยอดเม้นเขา แค่ตอนเดียวก็เป็นร้อยแล้ว กูเลยลองส่องดูว่าเขาเขียนยังไง
เขาใช้วิธีเรียกเม้น 50 เม้นขึ้นไปถึงจะอัพต่อ อัพให้อ่านฟรีแต่ติดเหรียญไว เพราะงั้นให้รีบเข้ามาอ่านมาเม้น คนก็ถล่มเม้นกัน กูคิดจะลองบ้าง แต่ก็กลัวที่คนอ่านร้างอยู่แล้วจะยิ่งร้างอ่ะ เกิดเสือกคนเม้นไม่ถึงยอดที่ต้องการ กูหน้าแตกหาทางลงไม่ได้อีก
ใครเคยลองใช้วิธีแนวนี้แล้วเวิคบ้าง แนะนำกูที
>>145 ไม่รู้นะ สำหรับกู ถ้าไม่ใช่นข.ที่รักมากจริง ๆ เจองี้กูเลิกตามแม่งละ รำคาญความเยอะ เข้าใจว่าอยากได้ยอดเอนเกจ แต่ถ้าเรียกร้องอย่างนี้กูว่าส่วนมากแม่งก็แค่เม้นส่ง ๆ แปะสตก.ไปให้จบ ๆ ปะวะ ไม่ได้มานั่งวิเคราะห์เนื้อเรื่อง เม้นมีสาระให้งี้ มึงแฮปปี้กะยอดปลอม ๆ เหรอ ยังไงแล้วแต่ใจนะ คนเฉย ๆ ทำตามได้ไม่คิดอะไรก็มี คนไม่ชอบก็มีอีก แต่ค.รู้สึกเชิง + นี่น่าจะไม่มีว่ะ มีแต่ 0 กะ -ลองคิดดูดี ๆ แล้วกัน
เจอเรื่องไหนบังคับเม้นถึงจะอัพต่อนี่กูกดปิดเลย รำคาญ ไปจ่ายเรื่องติดเหรียญอ่านยังดีกว่าอีก
ไม่เข้าใจ ทำไมทำมือพรีออเดอร์ชอบเลื่อนนักวะ เลื่อนแล้วเลื่อนอีก ประกาศเลื่อนทีลูกหาบในเพจก็คอมเม้นรอได้ๆๆๆ กูละหน่าย จะมีกำหนดเวลาไว้ทำไมถ้าเอะอะก็เลื่อน
พวกนักเขียนเค้าไม่รู้จักเว็บแจกภาพฟรีเหรอ ละเมิดลิขสิทธิ์ไม่เลิก
>>153 ก็ภาพฟรีมันไม่สวยเท่าขโมยรูปวาดคนอื่นมาใช้แล้วถ้าเจอคนถามว่า ทำไมไม่จ้างนักวาดๆราคาก็มีหลากหลายมากมาย
ก็จะสวนกลับมาว่างบน้อยหน้าใหม่ไม่มีทุนเอาภาพคนอื่นมาใช้ง่ายดี ส่วนเว็บแจกภาพฟรีก็ไม่เอาไม่เข้าแนวเลยขอยืมแบบคิดไปเอง
ว่าเจ้าของภาพเขาให้เอามาใส่กันว่างไปก่อนแล้วกัน
หา contact อ Chonggong แต่ search ไม่เจอเลย มีใครรู้วิธีติดต่อถามงานบ้าง อยากรู้เรต
>>154 ไม่มีปัญญาหาภาพมาใส่ก็ไม่ต้องมาเขียนนิยาย ไม่พร้อมก็ไม่ต้องลงนิยาย กูด่าประจำ มึงอย่าชี้ช่องทางให้นักเขียนยกมาแถสิวะ หรือมึงทำเอง555 แย่นะ
>>155 คุยใน gg อย่างเดียว ตอบคุยเล่นบ่อยแต่ไม่อัปเดตงาน กูบอกเลย สายดองประจำด้อมจีน ใจถึงอยากได้ก็จ้างเถอะ เรทหมื่นปลาย-ถึงแสน สามปกกูหลักแสน รอไปยาวๆไปปีสองปี ไม่ทำรันคิวด้วยนะ ปกภาคแรกกูยังไม่ได้ แต่ปกภาคสามได้แล้ว
>>153 กูเคยเจอ นข แนวจีน ดอยภาพมาแปะนิยายนาง
กูทักว่านี่เป็นรูปที่เทรซงานมังงะญี่ปุ่นเรื่องนึงมาวาดเป็นธีมจีน คือจะสื่อว่า รูปนี้อ่ะ ของโจร และมึงก็ดูดรูปโจรมาใช้ นางไม่เก็ทค่ะ ตอบกูว่าสวยดีเลยเอามาใช้
แล้วนางก็โดนดราม่าเรื่องปกนิยายที่ไปดอยรูปมา กูได้แต่ยิ้มอ่อน
Ky กูโม่งนข.มือใหม่จะทำอีบุ๊คออกเองครั้งแรก อยากตั้งราคาน่ารัก ๆ ไม่เกิน 2-300 แต่แม่เจ้านิยายกูแค่ภาคแรกรวมๆแล้วมีสามแสนกว่าคำเกือบสี่แสน กูควรทำไงดีระหว่างตั้งเกินเรตที่คิดไว้กับซอยเป็นสองเล่ม คือกูมีแพลนจะทำแบบเล่มด้วยในภายหลังอะถ้าแต่งจบเรื่อง เลยออกอีบุ๊คหาทุนไปก่อน หน้าใหม่+คนอ่านน้อยเลยไม่อยากตั้งแรงมาก แต่ถ้าจะตั้งถูกๆกูก็ไม่มีกินอะดิ555
>>160 เก็บเรื่องนี้ไว้ก่อน แล้วเขียนเรื่องใหม่สั้นๆ ให้งานแมสแล้วค่อยมาขายเล่มนี้ ไม่งั้นก็ปล่อยตามจริง ตามราคาก่อน แต่อย่าไปคาดหวังเรื่องยอดขาย แล้วเรื่องต่อไปก็เขียนสั้นๆ พอคนติดงานมึงเดี๋ยวเขาก็ตามอ่านเรื่องอื่นเอง แล้วยอดเรื่องแรกมึงก็จะขยับตาม กุไม่แนะนำให้กดราคางานตัวเองเกินไป
เพื่อนโม่ง กูขอถามหน่อยสิ คือกูกำลังจะลงขายอีบุ๊คเรื่องแรก ทั้งเรื่องกูเปิดให้อ่านฟรีแบบคนที่ตามอ่านสด ๆ ก็ได้อ่านจนจบ แล้วทีนี้กูรีไรท์เพื่อจะขายอีบุ๊คแบบปรับเนื้อหาให้ละเอียดขึ้นกว่าเดิมมาก ๆ แล้วกูก็มีคำถาม :
กูสามารถลงฉบับรีไรท์โดยติดเหรียญทันทีที่ลงได้ไหม แบบกูจะเปิดให้อ่านฟรีจนถึงวันที่ xxx แต่เป็นฉบับต้นฉบับที่เขียนสดอะ แล้วค่อยติดเหรียญตอนท้าย ๆ ในเนื้อหาฉบับรีไรท์ มันจะน่าเกลียดรึเปล่า หรือกูต้องเปิดอ่านฟรีในฉบับรีไรท์ให้นักอ่านคนเก่า ๆ ที่เคยตามนิยายเรื่องนี้ด้วย?
ล่าสุดมีดราม่าในทวิตเรื่องปกกับหน้าแนะนำนิยายในเว็บว่าไม่อยากให้ใช้รูปศิลปิน ภาพซื้อ ภาพคอมมิชชั่น เพราะมันเป็นความเหลื่อมล้ำ ภาพศิลปินกุพอเข้าใจได้นะ แต่ถ้าภาพซื้อหรือภาพวาดที่ถูกลิขสิทธิ์นี่มันเป็นสิทธิ์ของเค้ามั้ยวะ เป็นนักเขียนนี่มันต้องนำสังคมขนาดนี้แล้วเหรอ จะแปะภาพกุยังต้องมาคำนึงถึงความเหลื่อมล้ำอีก
>>165 กุอยากถามเรื่องนี้ในนี้เหมือนกัน ไม่ต้องไปดูต้นทางหรอก ถกแบบไม่เห็นหน้าก็ได้ความรู้สึกแบบใจใจดี กุกลัวอนาคตแม่งจะไปถึงขั้นนั้นจริงๆ อะแวเนสเกิดเหตุ ถ้าถึงขั้นไม่ให้แปะรูปที่หน้าแนะนำ กุว่าประสาทแดกแล้ว คุกคามเกินไป บังเบียดสิทธิ์ส่วนบุคคลล่ะนะ หน้าแนะนำนิยายจะแปะภาพอะไรก็เรื่องของเค้ามั้ยถ้าไม่ใช่ภาพละเมิดลิขสิทธิ์อะ
>>170 ไม่อยากให้เกิดความเหลื่อมล้ำแต่เบียดบังอย่างที่มึงว่า มีความย้อนแย้งในตัว555 เห็นอ้างว่าสิบปีที่แล้วสมัยก่อนนักอ่านเขาเรียกร้องให้แปะแบบถ้านิยายไม่แปะคือเลิกอ่าน กูนี่อิหยังวะ เว็บไหนวะเมืือสิบปีก่อน ตัดรอร.กับฟชล.ได้เลยเพราะเพิ่งเกิดมาไม่กี่ปีนี้เอง ก็เหลือแค่เว็บตัวเป้งอย่างธัญวลัยกับเด็กดีอะดิ แต่กูทันสิงทั้งสองเว็บก็ไม่มีกระแสขนาดนั้นนะ แล้วอีกอย่างมึงเอาเรื่องเมื่อสิบปีก่อนมาพูดตินนี้ได้เหรอวะ ตลาดเปลี่ยน กระแสเปลี่ยน พฤติกรรมคนอ่านก็เปลี่ยนละโว้ย เหมือนเป็นปมฝังใจหรือยังถูกแช่แข็งไว้ในเวลาวิบปีก่อนอะถึงโหนแท็กมาพูดงี้ งงเด้ อยากรู้นิยายที่เขียนจะลองอ่านดูทัศนคติที่ดูเฟียสเหลือเกิน แต่คิดอีกที หรือนี่จะเป็นแผนโปรโมทนิยายเนียนๆวะ
รู้ไหมทำไมนามปากกาใน r a w บางอันลบไม่ได้
>>173 จะว่ากูเหมารวมก็ได้ และพวกตำรวจด้อมนี่ก็คือติ่งเกาผันมาเป็นสายฉอดอะ ตั้งแต่พวกอนิเมละนะที่ไล่ชี้หน้าว่าชิปเหี้ยเปโดไมเนอร์งี้ แต่พอศลป.ตัวจริงถูกเอาไปชงเยสเสือกเงียบกัน แล้วพอลามมางานเขียนก็ให้ใส่ tw ครบทุกอย่างห้ามเขียนอินเซนข่มขืน ในขณะที่แฟนฟิคศลป.นั้นนน บิดเป็นพี่น้องใส่ฉากเยดุกันตรึม ใช้หน้าศลป.มาทำเมจกันเป็นพรืด แม่งใบ้แดกกันไปอีก
>>178 อย่างนิยายชายหญิงส่วนใหญ่แปะรูปไม่ได้อิงคู่จิ้นด้วยซ้ำ เออ แต่ถ้าบอกละเมิดศิลปิน หากินกับซิลปิน ก็เลยห้าม งั้นมึงต้องใช้มาตรฐานนี้ทั้งวงการอาร์ตอ่ะ จี้ให้ครบดิ แต่กุยังเห็นอิพวกที่ออกมาเรียกร้องฟินกับฟิค กรี๊ดแฟนอาร์ต และซื้อกิ๊ฟต่างๆ อยู่เลย อะแวเนสเฉพาะจุดเหรอวะ 55555
มีใครรู้เรทราคานักวาด Sinvia มั้ยวะ
มีเรื่องอยากรบกวน คือกูอยากเขียนนิยายแนวเทพเซียนไรงี้ กูควรอ่านเรฟไหนวะ พวกแบบการบำเพ็ญเพียร
อย่างสามจิตเจ็ดวิญญาณ (ซานหุนซีพั่ว) ไรพวกนี้อะ ขอบคุณล่วงหน้าๆ
กูก็เพิ่งรู้จักนะ เห็นชื่อก็นึกว่าห้องชื่อสิน แบบชี้ทางเว็บไรงี้ ไม่นึกว่าจะเป็นภาษาจีน 555555555
ถ้ากุขายอีบุคเดือนนี้จะได้เงินเดือนหน้าใช่ป่ะ ทีนี้เขาจะนับรายได้ไปคิดภาษีเดือนไหนอ่ะ กุอยากให้มันตกรอบเป็นของปีหน้า
ขอบ่นทีนุง กูจะแต่งย้อนยุคแบบแนวราชนิกุล หม่อมๆ คล้ายแนวเจ้าที่ ฌม แต่ง แต่กูไม่ค่อยแม่นราชาศัพท์ กูเคยอ่านงานป้าทะมะ ป้าวอวี่ แต่ก็เกร็งทุกทีเวลาจะแต่งแนวนี้ เครียดว้อยยย จะเปลี่ยนพล็อตก็ไม่เข้ากับพล็อตเดิมที่กูวางแผนอยากแต่งเอาไว้ อยากแต่งแต่กลัวผิดไปหมด ช่วยด้วย
ถูกใจคนอ่าน มึงปังแน่ หาคนเขียนแนวนี้ยาก
ระวังด้วยนะ ยุคนี้คนไม่อินเจ้า ระวังแป๊ก
แนวนี้ไทยคนเขียนน้อย แค่นิยายไม่น่าจะอะไรมั้งราชวงศ์ฝรั่งยังมาเพียบเลยเจ้าหญิงเจ้าชาย ดยุกนักอ่านชอบ
>>197 มันอาจจะไม่แป้กนะมึง ไม่ว่าความจริงเป็นยังไงนักอ่านญส่วนนึงก็ยังชอบเป็นผู้ตามอ่ะ ชอบผชที่มีอำนาจเหนือกว่าตัวเอง ดูอย่างพีเรียดเกาหลีดิ ตำแหน่งเพฮา ซอฮา ขายได้เสมอ ตอนนี้ก็มีที่ดังอยู่เรื่องนึง แต่บางคนไม่อินแนวนี้อาจไม่ใช่เพราะ setting แต่เพราะเนื้อหาที่ romanticize monarchy บางอย่างโยงปวศฝั่งขวาทำให้กลายเป็น propaganda กลายๆ มั้ง
ใจมากพวกมึง ใจมากที่เก็ทกู *กอดคอ* ความจริงกูก็ไม่ได้จะเชิดชูหรอก เพราะกูก็นั่นล่ะ...กุเองก็ไม่อิน 55 กูแค่อยากใส่ความฝันฟุ้งเว่อร์วัง ขายฝันนักอ่านหน่อยๆ แบบนางซิน แนวท่านชายราชนิกูลสูงศักดิ์กับหญิงสาวชาวบ้านตกอับลำบาก แต่งแนวฟีลกู้ดส์ ไม่คิ้วขมวดตอนอ่าน เซทติ้งไทยพีเรียด กูว่ามันท้าทายตรงใช้คำ รชศ กูอยากสร้างงานมาสเตอร์พีซสักชิ้น ถึงกูจะยังโนเนมก็เถอะ จะแต่งแนวลิเกฝรั่งแบบป้าทะมะ ภูเขาหนาวยะเยือก หิมะหล่นทั้งเรื่องมันก็ไม่ใช่เซทติ้งไทยอีก กูเปลี่ยนแนวนิยายมาเรื่อยเพราะค้นหาตัวเองอยู่ เผื่อมันจะปังมึง กูขอคิดก่อนเด้อหล่าเอ๊ย ปวดหัว ไมเกรนแด่กเลย
ท็อปออฟเดอะเยียร์ของเม็บนี่ยอดมันประมาณเท่าไหร่วะ กุเห็นนักเขียนบางคนเขียนติดทุกเรื่องที่ออกในปีนั้นๆ อิสัส สุดยอดมาก เอาเงินไปเก็บไว้ไหน 555
เวลาพวกมึงมีพล็อตในหัวสักพล็อต มีไหมที่แม่งคิดเนื้อเรื่องไม่ออก คิดปมไม่ออก มีแต่ปมความรักของพระนาง คือต้องปล่อยตัวเองผ่อนคลายแล้วมันมาเองไหม กูหมกมุ่นจนไม่ได้หลับไม่ได้นอนมาสองวันละ
KY มึง แบ่งเวลาเขียนกันยังไงวะ กูเขียนไม่จบสักทีเพราะเรียนหนักสัส ไม่มีเวลาเจียดมาเลย เซ็งอยู่เนี่ยชาตินี้จะเขียนจบมั้ยว้า นับถือคนที่ยุ่ง ๆ ละเข็นออกมาจนจบได้จริง ๆ อยากได้แนวทางมั่ง TT เห้อ
แต่กูก็อยากออกเล่มไว ๆ ว่ะ เห็นคนอายุ 22-23 ออกเล่มกันแล้วอิจฉาตาร้อน อยากทำให้ได้แบบนั้นมั่ง พอกลับมามองดูตัวเองแล้วเหมือนไม่ประสบความสำเร็จไรสักอย่าง อย่าว่าแต่จะดังเลย แค่เขียนให้จบยังไม่มีเวลา กูกดดันตัวเองไปมั้ย TㅡT
>>205 ใจเย็นมึง ความสำเร็จของใครของมัน แต่ละคนไม่เท่ากันจริง ๆ บางคนมาเร็ว บางคนมาช้า กูใช้วิธีแต่งเรื่องสั้น 3-4 หมื่นคำเพราะกูทำงาน ไม่มีเวลาลากยาวเป็นแสนคำ ปีนี้จบเรื่องสั้น 9 เรื่องกับยาวอีก 1 เรื่อง แต่นักอ่านบางคนก็ไม่ชอบนิยายสั้้นบอกอ่านไม่จุใจ ชอบเกินแสนคำขายราคา 29-89 บาทงิ 555 นักเขียนบางคนก็โชว์เหนือว่าแต่งได้แสน-แสนห้าคำ บลัพใส่อีก ถึงบางคนแต่งนิยายสั้นแต่เดือนนึงหลายเรื่องรวมก็เท่านิยายเรื่องยาวเหมือนกันนะจะว่าไป
อีบุ๊ก 5 หมื่นคำควรตั้งราคาเท่าไหร่วะ เอาราคากลาง ไม่อิงชื่อเสียงสั่งสมของนักเขียน
>>205 อ่านละเหมือนเห็นตัวเอง กูก็อยู่ในวัยเรียนหมาลัย เห็นคนวัยเดียวกันออกเล่มไปด้วย เรียนไปด้วย แถมแฟนคลับเยอะอีกกูก็อิจฉา TT เพราะกูเป็นคนขี้อิจฉาเลยอันฟอลนักเขียนไปหมดเลย มิ้วคำด้วย อยู่กับตัวเอง ไม่รับรู้ความสำเร็จของใครทั้งนั้น55555 แต่ถ้าจะให้ตั้งเป้าเพื่อให้ตัวเองสบายใจ ไม่คิดมาก เริ่มจากการเขียนให้จบก่อนก็ได้ อย่าเพิ่งคิดเรื่องดังไม่ดัง มันจะได้เคลียร์ไปทีละข้อๆ คิดชิลๆว่าเย้ วันนี้เขียนจบตอนนึงแน่ะ! เก่งจังนะเรา อะไรแบบนี้ มันจะสบายใจขึ้นนิดนึง
อิจฉาคนได้ขึ้นแบนเนอร์โว้ย หลายเดือนละไม่ผ่านพิจารณาแน่เลย ปีหน้ากูจะส่งซ้ำเรื่องเดิม! กูต้องได้ขึ้น! หิวยอดวิว ขอทนอายส่งซ้ำ
กุถามหน่อย ตอนอยุ่ในรี้ดนปก. กูไม่ซ้ำใครนะ แต่มีเป็นส่วนหนึ่งของนปก. คนอื่น แบบสมมตินปก.กุชื่อ John แล้ว นข. อีกคนนึงเขาชื่อ John smith อ่ะ ทีนี้พอกูไปคอนโซลในเมบ กูเสิร์ชว่าจอห์นเดี่ยวๆก็ยังไม่มีใครใช้เป็นสนพ. (แต่จอน สมิธอ่ะมี ก็เขานั่นแหละ) แต่พอกูตั้งชื่อ สนพ. ว่าจอห์นเม็บมันกลับฟ้องว่ามี สนพ. นี้ในระบบแล้วอ่ะ หมายความว่าไงวะ ตอนนี้กุเลยบิดไปใส่ชื่อ สนพ เป็นภาษาอังกฤษไปก่อน แต่อยากใช้สนพ ชื่อเดียวกับ นปก. อ่ะ
มึงๆ เรตราคานักวากปกทั่วไปมันอยู่ที่เท่าไหร่เหรอมึง
>>222 มันไม่มีเรตทั่วไปหรอกนะกูว่า มันอยู่ที่ฝีมือกับการตั้งราคาของนักวาด กูพอจะแบ่งคร่าวๆ ให้ 3000+ ขึ้นคือเริ่มฝีมือดี 5000+ ขึ้นคือไว้ใจได้ 7000+ คือว้าว ส่วนราคาต่ำกว่านี้ บางงานก็ดี แล้วแต่หวยออก แต่ถ้าเป็นนักวาดที่สีสวย แต่อนาโตมีอะไรยังไม่ดี กูชอบสั่งภาพแบบตัวละครเล็กๆ ไกลๆ เอาอยากได้ฟีลสี แต่ไม่อยากให้เขาวาดหน้าตาประหลาด และถ้ามึงไม่มีงบ ปกกราฟฟิคก็มีคนรับทำ หาตามแท็กในทวิตคืองานก็ดี ปกกราฟฟิคบางที 1000 หนึ่งก็สวยมากเลยนะ
>>225 เอาจริงๆส่วนตัวว่านักวาดไทยราคาไม่น่าตกใจมากนะ คือหลักหมื่นแหละถ้าเป็นนักวาดดังๆแล้วเป็นปกแบบปกยาวหน้าหลังอะ แต่ขึ้นอยู่กับรายละเอียด แบบหมื่นกว่าๆไรงี้ถ้าไม่ซับซ้อนมากจีนโบราณไทยพีเรียดปราสาทราชวัง ในขณะทีนักวาดต่างชาติที่เคยถามคือประมาณสามหมื่นอัพหมดเลยถ้าเป็นตัวละคร+ฉาก นักวาดต่างชาติที่ดังมากๆเริ่มต้น4-5หมื่นก็มี นักวาดไทยเลยถูกกว่าที่คิดไปเลยอะ 55555 สามหมื่นนี่คืออย่างอลังแล้ว
ป.ล. ใดๆก็ตาม นี่ก็ไม่เคยถามนักวาดไทยดังๆทุกคนนะ อาจจะมีราคาน่าตกใจซ่อนอยู่ 555 และเห็นด้วยกับ 224 ปกกราฟฟิคสวยๆราคาถูกชิบหายมีเยอะมาก
ขอแนะนำ canvas ถูกลิขสิทธิ์และฟรีด้วย กูเสกปกใช้เองด้วยสกิลกราฟฟิคเลเวลหนึ่งก็เริ่ดอยู่นะ ถ้าใครแต่งรูปถ่ายเป็นอยู่แล้วน่าจะไม่ยากเท่าไหร่ อดอปได้เองเยอะมาก
เรื่องปกนี่ถ้าเราได้ออกกะสนพ.เรามีส่วนบรีฟด้วยมั้ยวะ หรือว่าบก.จัดการอย่างเดียว รอลุ้นเอา เห็นปกสนพ.สมัยนี้ค่อนข้าง...เลยสงสัยน่ะ
กูสงสัยวะโม่ง ถ้าการรีวิวมีผลต่อการตัดสินใจซื้อหรือไม่ซื้อของนักอ่าน วิธีโปรโมทนอกจากยิง Ads แล้ว พวกมึงคิดจะจ้างรีวิวนิยายเหมือนสินค้าจ้างอินฟลูเอนเซอร์โฆษณากันบ้างมั้ยวะ
ตัวกูไม่เคยจ้างและไม่คิดจ้าง ไม่ใช่ไรหรอก กูเขิน ขนาดโดนเอาไปรีวิวยังเขินๆ กลัวๆ กลัวคนประเภทแบบพี่บอกว่าดี น้องก็ว่าดี กดเลยค่ะ ถ้าอ่านแล้วมันไม่ใช่ทำไงวะ กุคิดมากตรงนี้ เวลากูแอบไปส่องง่าา
เพิ่งเม้าท์เรื่องแฟนฟิคไปไม่กี่วัน
วันนี้ดราม่าแฟนคลับบอกว่า นข หากินกับศิลปินวนมาอีกรอบละจ้า
กุขรรมชิบหาย ขายแฟนฟิคดัง (เฉพาะกลุ่ม) แล้วห้ามเอาไปทำซีรีย์งี้อ่อวะ ตลก
>>230 ในฐานะนักอ่านนะ คือพวกเพจรีวิวบางอันก็รู้เลยว่ารับตังจ้างมา ก็อ่านที่รีวิวนะ ถ้าพล็อตไม่โดน อ่านแล้วไม่สนใจก็ข้ามทันที ถ้าพล็อตโดน แต่รีวิวบวกอย่างเดียวไม่ติเลยอาจจะชะงัก คิดว่าโม้เกินจริง แต่คงไปหาตยนิยายมาอ่านก่อนว่าถูกจริตมั้ย ยอมรับว่าจ้างรีวิวมีผลแหละ อย่างน้อยโอกาสเห็นนิยายมึงเพิ่มขึ้น คนอาจจะไปตามหาเรื่องย่อ/ตยมาอ่าน แต่จะซื้อไม่ซื้อ สำหรับตัวกุเองคนเดียวไม่คิดว่ามีผล
>>238 โอ๊ย กุแค่บอกว่ากุขำเพราะเห็นในนี้เพิ่งพูดถึงเรื่องนี้ไปวันก่อน เหมือนพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาอะไรแบบนั้น เป็นประโยคบอกเล่าธรรมดา ไม่คิดว่าจะสะกิดติ่งใครอะไรยังไงเลยนะ
ต่อไปไม่กล้าพูดเรื่องอื่นนอกจากเทคนิคการเขียนแล้วจ้า ถ้าเจอใครนอกประเด็นอีกจะชี้ทางส่งไปลงทู้ระบายให้หมด จบ
กูงงความห้ามแฟนฟิคหากินแต่มีตกตกันเป็นตู้มาก
เริ่มได้ที่ตัวเองจ้า อะไรไม่ควรทำก็ไม่ต้องทำ ไม่ต้องบอกคนอื่นก็ทำแล้วไปทำตาม
ยังไงกับนักเขียนดีวะ กูคอมเม้นท์ไปเลยนะ ว่าเอาภาพมาใช้ แล้วคุณเปิดโดเนทก็เท่ากับเชิงพา แต่ถึงไม่เปิดโดมันก็ไม่ควร พอทักไปโอเคเปลี่ยนรูปไอคอนนิยาย แต่ๆ ข้างในก็แปะอีภาพเดิม แต่มีโน้ตเพิ่มว่าภาพไม่ใช่ของเรา เราแปะเพื่ออรรถรส กูหมดคำจะพูดแล้วนะ เหนื่อนจะคอยทัก ทำไมเรื่องแบบนี้มันทำมึนไม่รู้กันวะ สมัยนี้แล้วทำเหมือนไม่เล่น เฟสไม่เล่น ทวิตเลยล่ะวะ
Ky หมวดรักวัยรุ่นกับโรมานซ์ต้องกี่โหลดนะถึงจะได้ป้ายแดง 100 รึ 200 ถ้าสองกูจะได้ไม่หวัง ถ้าร้อยเดียวว่าจะลองอธิษฐานดู
ขอถามเพื่อนโม่งว่าในนี้ยังดูยอดจองเล่มจากคนกดเข้าชั้นได้มั้ยจ๊ะ
>>240 >>242 ไปคุยที่ทู้นี้กัน https://fanboi.ch/literature/3325/recent/
ไม่อยากบ่นเลย รู้ว่าทำไรไม่ได้แต่แต่งต่อไป พัฒนาต่อไป แต่ขอให้มันออกมาจากหัวหน่อยเถอะ กูแต่มา 4-5 เรื่องละ เรื่องล่า แต่งนานมาก คิดเยอะมาก ใส่ใจมาก แต่ยอดโหลดอีบุ๊กหลักหน่วย รู้นะว่าความตั้งใจไม่ได้แปรผันตรงกับยอดขาย แต่อดท้อไม่ได้ เข้าใจความรู้สึกแหลกสลายขึ้นมาเลย แต่กูยังคงไปต่อแหละ แค่ไฟมันริบหรี่สักหน่อย
ขอบคุณพท. จริงๆ ไม่ค่อยอยากแสดงความอ่อนแอเท่าไร
>>249 เอาอ้อมกอดกูไป กูที่หาอะไรไม่รู้เยอะแยะ ใส่รายละเอียดกลัวนักอ่านหาว่านั่งเทียนเขียน ยอดขายเรื่อยๆ กูเห็นนข.บางคนเขียนงานพล็อตซ้ำๆ น้ำเน่ามากๆ กูอยากเขียนบ้างนะ แต่พอจะเริ่มทีไร กูก็น้ำเน่าไม่ออก กลัวโดนหาว่าเหมือนงานของคนนั้นคนนี้ ไม่กล้าออกจากเกราะตัวเอง
มึงรู้ไหมเรื่องที่กูเขียนตอนนี้ กูเลยปล่อย เอาแค่สมเหตุสมผลพอ หารายละเอียดเหนื่อย สวนทางกับรายได้มาก เข้าใจความรู้สึกมึงเลย
เพื่อนโม่ง กูขอถามหน่อย นิยายอีโรติกจำเป็นต้องซีเรียสเรื่องความสมเหตุผลมากปะ หรือเน้นขายแต่NCเอาฟินกีก็พอ
มึงๆ กูกำลังจะขายอีบุค เม็บอนุมัติแล้วเหลือรอเปิดขาย ทีนี้กูไปกดเช็คความเรียบร้อยอีกทีในหน้าจัดการอีบุค ตรงคำโปรยกูมีใช้ ... แต่พอเขาแอพพรูพแล้วมันขึ้นเป็นตัวนี้ว่ะ >>… มีใครเคยเป็นมั่ง กุอยากลองแก้แต่กลัวมันไปเด้งให้เขาแอพอีกรอบ
แล้วก็ภาพปกกูออกจะใหญ่ ทำไมในหน้าคอนโซลมันดูโดนบีบอัดจนแตกเลย มันบ้งเพราะคอนโซลมันโชว์รูปแตกๆแค่เป็นตัวอย่าง หรือว่าภาพปกจริงตอนขายกุก็จะแตกอย่างงี้วะ กังวล
>>254 >>… มันไม่ไปโผล่หน้า นิยายนะ แต่คือมึงต้องไม่ไปยุ่งกับมีอีกตอนเค้าอนุมัติแล้ว สมมุติกูไปแก้ปก ตรงนั้นคำโปรยกูก็แก้ เอามันออก กลัวคิดไป แต่ถ้ามันอนุมัติ แล้วมันขึ้นมาเอง ก็อย่าไปอัปเดตอะไร มันก็ไม่ขึ้น มึงงงมั้ย555 ส่วนปกมันทีขนาดตอนอัปนะ ถ้าขนาดเกินมันจะบอก ก็ไปลดขนาด ส่วนภาพที่มึงเห็นมันภาพโชว์เล็กๆ ก็แตกละ แต่มึงใจเย็นนะ ถึงวางขายแล้สมันก็ยังแก้ได้
โม่งไหนมีคีย์บอร์ดพิมพ์มัน ๆ แนะนำบ้างปะ ว่าจะเปลี่ยนคอมใหม่สักหน่อย
มีใครเล่นแอป Wombo มั่ง กูอยากรู้ว่าเอารูปไปใช้ในนิยายได้ปะ ลองเล่นแล้วแม่งเสือกได้รูปตรงจริตกูสัส ๆ มันมีข้อห้ามไร้ไหมอะ ถึงนิยายกูยังไม่ขายแต่ก็มีรับโดเนทอยู่
ตอนเที่ยงคืนแอปเขียวล่มไปแป๊บนึงปะ คนเข้าไปซื้อเรื่องนั้นกันเหรอ สุดยอด เยอะแค่ไหนน่ะ
Aug. เกี่ยว Sep. อันนี้พี่น้องบุญธรรมปะวะ เหมือนในนี้เคยบอกว่าเฟมทวิตพี่น้องบุญธรรมก็ฉอดปะ ถ้าอันนี้ไม่ฉอด กุเกียมเขียนบ้างละ มีพล็อตพี่น้องบุญธรรมอยู่เหมือนกัน
มึง ส่วนมากนักอ่านเขาสนความเมคเซนส์กันแค่ไหนวะ กุแต่งไปแต่งมารู้สึกบางสถานการณ์แม่งไม่ค่อย make sense เท่าไหร่ (แต่ได้โมเม้นมาจุก ๆ ) กะลังคิดอยู่เนี่ยว่าจะเปลี่ยนดีมั้ย
ถ้าสนพ.เริ่มรุกเข้ามาตลาดอีบุ๊กมากขึ้น พวกมึงว่านข. ระดับกลางๆ ถึงโนเนมจะอยู่รอดไหมวะ //อยู่ดีๆ ก็รู้สึกไม่มั่นคง 55555
>>273 ใช่แมะ ส่วนพวกที่กำลังเข้ามาใหม่ๆ คือนิยายแปล แต่กูคิดว่าตลาดคนละกลุ่ม กลุ่มคนที่อ่านดะทั้งไทย ทั้งแปลกูว่าไม่เท่าตลาดที่อ่านแต่ไทย หรืออาจแต่แปลนะ ตรงนี้ไม่น่าห่วง กูห่วงประเทซมันจะห่วยลงกว่าเดิมจนคนไม่ซื้ออ่านนิยายมากกว่า อันนี้แหละกระทบแรงเลย มาเชียร์กันเถอะให้มีอะไรดีๆ เกิดในปท บ้าง ทุกวันนี้เหนื่อยและท้อมาก
มึงๆกูถามตรงนี้ถูกไหม อาจารย์นักวาดปก ฉอฉิ่งงองูกอไก่งองู ดัง+แพงมากเหรอแก งานประมาณไหน กูไม่รู้จริงๆ แต่กูเห็นคนฮือฮาที่เรื่องเดือน8เกี่ยวเดือน9 คนนี้วาดรูปประกอบให้ กูเลยอยากใส่ใจ
ว่าแต่ถ้าจะจ้างนักวาดต่างชาติวาดปกนี่กูต้องกำเงินไปเผื่อ ๆ 5 หมื่น +++ เลยใช่มั้ยนิ เรทแรงดีแต่ก็คุ้มงานมั้ง ตอนนี้กุติดนักวาดเกามาก ชอบเส้นแนวแอบเรียลนิดนึง ถ้าไทยทำแนวนั้นได้โหด ๆ มั่งก็น่าจะดี อยากอุดหนุนเพื่อนร่วมชาติ
ชวนไปอ่านเทคนิคของเพื่อนโม่งที่มีรายได้หลักแสนต่อเดือน วิเคราะห์ตรงจุดปั๊วะปัง มีประโยชน์มากๆ
ใครจะเขียนหาเงินเลี้ยงชีพลองตามไปอ่านดู
https://fanboi.ch/webnovel/13803/538-1000
>>279 งานเกาเริ่มต้นที่หมื่นต้นๆ นักวาดดังพอตัว มีเยอะแยะ กูถนัดสายเกาถามได้ แต่สายเกามึงจะโดนบวกค่านู้นค่านี่ เช่นถ้าไม่ให้โพสงานสาธารณะบวกครึ่งราคางี้ มึงอย่าไปหลงเชื่อว่าค่างานไทยต่ำ สงสัยไม่เคยจ้างนักวาดคนอื่น หลักแสนก็มีเยอะคนไทย แม่งก็แบบนี้แหละ กดกันไปมา แล้วแต่สังคนจะเจอแบบไหน
การโพสต์เลิกเขียนนิยายพักหลังทำไมมันเยอะจังวะ ทำเอากูท้อไปด้วย มันอุปาทานหมู่หรืออะไรกัน
บางคนหลังโพสตัดพ้อแล้วยอดจะพุ่งน่ะ
ช่วงนี้มันน่าหดหู่ใจจริงอะ กูยังอยากเทเลย แม้จะเขียนจบแล้ว แต่พอลงเรื่อยๆ มันก้ไม่มีคนเม้นว่ะ มึงเม้นกันสักคนสองคนก็ได้นะ ให้รู้ว่ามึงไม่ได้เผลกดเข้ามา
พวกมึงเคยมีใครแบบ ปกแรกขายไม่ค่อยออก เลยลองเปลี่ยนปกดูแล้วเริ่มขายกีขึ้นมาหน่อยบ้างไหม กูลังเล คือ 1.ปกแรกจ้างแพงมาก แต่ไม่ค่อยโอเค 2.เกรงใจนักวาดคนแรก
อยากได้ลิสต์นักวาดปกไทยงานดี ๆ โหด ๆ เลยกูจะไปหาได้ที่ไหนวะ มีใครจะแนะนำนักวาดในดวงใจคนไหนมั้ย ต้องส่องทวิตแท็กไหนกัน TT
เพื่อนโม่ง กูออกนิยายมาไม่กี่เรื่อง แต่ทุกเรื่องจะถูกเม้นติเหมือนๆ กันเลย ไม่ใช่กูไม่คิดจะพัฒนานะ แต่พัฒนาไม่ตรงจุด ยังล้มลุกคลุกคลานอยู่ กูเลยกังวลว่าถ้ากูจะออกงานต่อไปด้วยนปก.เดิม มันจะส่งผลให้คนอ่านเหม็นไหม แบบ นปก.นี้เขียนมากี่เรื่องก็เป็นเงี้ย ไม่อ่าน ข้ามไป อะไรแบบนี้ …จริงๆ กูไม่อยากเปลี่ยนนามปากกาอยากลองเติบโตขึ้นเรื่อยๆ จากที่ไม่มีอะไรเลยอะ หรือกูควรต้องทำไงวะ
>>298 กูก็เป็น บางอย่างมันกลายเป็นเอกลักษณ์ไปเลย คิดว่าพยายามเปลี่ยนแล้ว แต่นักอ่านมองไม่เห็นว่ะ จนบางครั้ง ก็อดสงสัยไม่ได้ว่า เขาอ่านจริงจังหรืออคติไปก่อนแล้ว หรือไม่ ความแตกต่างมันอาจไม่ชัดมาก จนเขาไม่รู้ว่าปรับแล้ว555
คนบ่นก็บ่นไปเรื่อยๆแล้วจะหยุดอ่านไปเอง มึงปรับเท่าที่ไม่เสียความเป็นตัวเองก็พอ แล้วพัฒนางานไปเรื่อยๆตามที่มึงเห็นด้วยว่าขาดอยู่
โม่งมายเฟรนด์ มีใครออกนิยายเดือนละเล่มบ้างไหม หรือเดือนละสองเล่ม อยากรู้ว่ามันดีกว่าที่นานๆ ออกทีหรือเปล่า นักอ่านจะรำคาญไหมว่าออกถี่เกินไปแล้วหนีไม่ซื้อ
ขอบ่น โหลดตัวอย่างก่อนซื้อ เจอคำนำบ่นการเมืองล้วนๆ กูถอยเลยวะ ไม่อ่าน ไม่ซื้อแล้ว
ไม่สำคัญว่าฟากไหน แต่เหมือนโดนยัดเยียดคอนเทนต์ที่ไม่ต้องการเข้ามา
ถ้าใครจะใส่ ใส่warning ไว้บ้างได้ไหมวะ555 กูหาเรื่อง ero อ่าน ไม่ใช่หาเรื่องหน้กหัว เล่นเอาหมดอารมณ์ คำนำก็เป็นส่วนหนึ่งที่คนอ่านนะโว้ย
อ้าวลืม ว่าจะถาม ถ้าล็อกนิยายให้คนอ่านเฉพาะ 18 ปี เข้ามาอ่านกับกดโหลดในเมบ ยอดขายจะได้มะวะ กูเวลาสวมบทคนอ่านเจอแบบนี้กูถอย ขี้เกียจยืนยันเสียเวลาชีวิตแต่กับนักอ่านคนอื่นไม่รู้เปนมะ กูอยากเขียนพล็อตเหี้ยให้คนอ่านเฉพาะกลุ่มแบบปิตา กักขังหน่วงเหนี่ยว ลักพา เรพ พี่น้องท้องชนกันแต่อยากสำนึกดีต่อเยาวชน ไม่เปิดให้เด็กซื้อแต่อยากได้เงินวัยโตๆ ก็เค้ากลัวรำใยตอนยืนยันบัตร กูกำลังร้อนเงินสัสๆ เห็นคนอื่นเขียนแนวนี้แล้วขายได้ แต่งแนวใช้สมองอ่านมานาน ขายไม่ดีเลย บัดซบมาก รอให้กูโลกสวยอดทนจนงานแมส รอไม่ไหวแล้วเว้ยย
>>305 กูเห็นบางคนไม่ติด 18 แล้วก็จะโดนคนเม้นถามตลอดว่ามี nc มั้ย แต่ nc แซบๆบางเรื่องก็ไม่ล็อค 18 งง คิดแบบด้านมืดกูก็คงไม่ล็อคอะ ใครจะซื้อก็ซื้อไป ติดคำเตือนในเล่มก็พอ ส่วนกูล็อค 18 ตลอด ยืนยันรอบเดียวใช้ได้ยาวๆ กลัวสักวันนามปากกาตัวเองจะติดแท็กในทวิตแล้วมีคนแคปมาด่า ย่าน กูเป็นพวกฟุ้งซ่าน55555
สอบถามพี่โม่งหน่อยงับ ส่งสนพ.นี่เวลาบก.ให้เราแก้งานนี่เขาแค่วง ๆ มาให้แก้ตรงนี้ แบบอาจจะแนะนำให้ใช้คำนี้แทน หรือเขาบังคับโดยการแก้มาให้เราโดยเสร็จสรรพเลยอะ แล้วถ้าเราไม่ชอบที่เขาเปลี่ยนมานี่พอคุยกันได้มั้ย รึยังไงก็ต้องแก้ตามนี้เท่านั้น ใครมีปสก.มั่ง
กดล็อกไว้กันฉอด
>>310 มีหลายแนวแบบวงให้นข.แก้เองแต่โน้ตให้ควรเป็นอะไร ส่วนใหญ่เป็นกระดาษตอนนี้ไม่เห็นบก.แบบนี้แล้ว อีกแบบบก.แก้เองหมดเลยนอกจากตรงไหนมีสะดุดจะเคาะถามนข. เวอร์ชั่นนี้นข.จะไม่ได้ต้นแบบแก้แล้วกลับแล้วบางสนพ.ไม่อนุญาตให้นข.เอาเวอร์ชั่นนี้ไปส่งสนพ.อื่นหรือพิมพ์เอง แบบสุดท้ายบก.ไม่ดูอะไรเลยขนาดจะใช้โปรแกรมตรวจคำผิดยังไม่ทำออกมาทั้งแบบนั้นปัจจุบันเป็นแบบนี้หมดกูก็เจอแบบนี้จนออกเองก็ได้ กูอยากได้คำแนะนำพัฒนางานถ้าไม่ช่วยอะไรเลยกูก็ไม่จำเป็นเข้าสนพ.
ขอบ่น ปกติกูชอบนิยายที่นอ.หน้าตาธรรมดาแต่มีเสน่ห์ที่นิสัย ไม่ก็มีพอ.เห็นว่าสวยของมันอยู่คนเดียวนะ กูโคตรหมั่นนอ. สวยหอมเอ็กซ์เซ็กซี่ไม่รู้ตัว (i woke up like this!!) แต่มีผู้รุมหลงเลย แต่ทำมั้ยทำไมเวลาเขียนเอง นอ.กุต้องมีเหตุให้คนชอบอย่างน้อยสองคนตลอดเลย รึว่าลึกๆ แล้วกุซึน ม่ายยยยยยย
>>314 โห เป็นประโยชน์มาก /ไหว้ย่อ แบบหลังนี่พอนึกภาพออก ต้องเป็นพวกเล่มที่หลุดคำผิดมาเยอะ ๆ แน่เลย (อย่างน้อยถ้าตรวจจริงมันต้องเจอสิวะ) แบบแรกโอเค แต่แบบ 2 ที่บก.แก้เองนี่แอบตะหงิดนิดนึง ถ้ามาถามก่อนก็พอโอเคนะ แต่ถ้าแก้เองเลยนี่เปนกุคงรู้สึกแปลก ๆ อะ อย่างน้อยมันก็เป็นงานของกุ กุควรมีสิทธิ์ในการรู้ /ลองปรับเอาเท่าที่เห็นสมควรทั้งสองฝ่ายมั้ย 55555
>>311 จริง กูอยากปลดปล่อยความดาร์กในพล็อตกู จะมีพวกมากดว่างานขยะ ย่ำอยู่แต่พล็อตบูมเมอร์ แต่คนเสพพร้อมเปย์ก็มี พวกมึงก็รู้อำนาจเงินหอมกว่าขี้ ขี้แดกไม่ได้แต่เงินซื้อข้าวให้มึงได้ กูแต่งนอกกระแสเป็นปี ขายทั้งปีได้หมื่นนิด หักปกเหลือห้าพัน กับพวกขายพล็อตเบี้ยวทนทัวร์หน่อยขายหลักแสนหลักล้านต่อเรื่อง กูต้องทนแต่งแนวคนดีย์แต่อดแดก ศรีจะไม่ทนละ สมเพชนักฉอดคนอื่นลับหลังว่าแต่งพล็อตเลวแต่เค้าขายกันดีจัง ก็มันได้เงินอะมึงถึงแต่ง ถ้าพล็อตไม่เลวระยำขนาดพี่น้องพ่อแม่ลูกจริงเยกันเอง พวกป่วยเยเด็กเบบี๋ แนวอินเซสเพรโดรก็แต่งๆ แม่งเหอะ ติดคำเตือนเป็นไม้กันหมาส่วนนึงพอ ใครเสือกเข้ามาอ่านก็อโหสิกรรมตัวมันเองเถอะที่อยากอ่าน
Ky เหมือนเคยเห็นคนเรียงอายุให้ว่าเด็กอายุเท่านี้พูดชัดแล้ว เถียงได้แล้ว เรียกพ่อแม่ เดินได้แล้ว มีประโยชน์มากแต่กูดันหาข้อมูลนี้ไม่เจอละ ใครพอมีแหล่งให้ศึกษาบ้าง กูว่าจะลองแต่งแนวหอบลูกหนีแต่ช่วงนี้ญาติพี่น้องเพื่อนฝูงไม่มีเด็กมาให้กูสังเกตพฤติกรรมเลย ช่วยแนะนำทีอยากเจียนเด็กน้อยให้ซนๆ น่าเอนดูว กลัวโป๊ะ
>>318 เว็บแม่และเด็กเลย ดูจากเมืองนอกก็ได้ ตอนกูท้องเตรียมตัวเป็นแม่คนก็ศึกษา แต่พอมีลูกจริง ๆ อยู่ที่ตัวเราสอนลูกเอง ลูกกูพูดคำแรกแบบหมายถึงรู้ความหมาย ไม่ใช่เพ้อพูด ปาๆมาๆอูๆ คือคำว่าปา ที่รู้ว่าคือปลา เพราะนางชี้ไปที่ตู้ปลาตอนหกเดือน สามขวบลูกกูพูดวายป่วงพูดชัด คือถ้ามึงสอนให้เขาพูดชัด ไม่สอนคำที่แบบ ‘กิงอันนี้ไหมก๊ะลูก’ ไม่ตลกนะเว้ย ลูกมึงจะยังเด็กอย่างนั้นตลอด กูพูดกับเขาเหมือนแบบเรียนภาษาไทย มึงสอนแบบคนมีความรู้ คนมีมารยาท ลูกมึงจะพูดจาแบบดีมากเว้ย อันนี้กูคอนเฟริม ลูกกูสองคนพูดดี ชัด และไม่เพี้ยน ยกเว้น ร เด็กยังกระดกลิ้นไม่เป็น มึงอ่านนิทานให้ฟังทุกวัน ให้ความรักเอาใจใสโอ๊ย สอนให้มีเหตุผล อย่าเอาความกลัวบ้าบอปสด. ว่าผีกินตับห่าเหวไรไปลงกับเด็ก กูยืนยันว่าลูกมึงจะมีความคิดแบบมีเหตุมีผลจนคนถามว่าลูกอายุเท่าไร ตอนนั้นลูกกูสี่ขวบ มีคนนึกว่าโตกว่านี้เยอะมาก
ลูกกูพูดคะขา คับ ตลอด อยู่ที่การสอนอยู่ที่คนสอนจริงๆ กูต้องนั่งเคลียใจกับคนที่บ้านตอนมีลูกเลยนะว่าห้ามสอนแบบนี้ๆๆๆ ไม่เอาความคิดให้เด็กกลัว ลูกกูผู้ไม่มีศาสนา กูไม่ได้สอนว่าทำดีสร้างกุศล แต่สอนเหตุผลว่าทำแบบนี้เกิดผลอะไรตามมา ไปขโมยของเขาแล้วเกิดอะไรตามมา
ลูกคนอื่นกูไม่รู้ แต่ลูกกูคือน่ารักมาก มีแหละที่ดื้อแต่ไม่เคยเลยจะลงไปนั่งพื้นถีบขา
แต่ลูกกูไม่ได้อภิชาติบุตรเกินเหมือนนิยายเรื่องหนึ่งนะ รู้เรื่องแต่ไม่ได้ลึกซึ้งขนาดคิดซับซ้อน รู้ว่าผิดถูก รู้ว่าทำแบบนี้จะทำให้ใครเสียใจ รู้ว่าควรเป็นเด็กดีเพราะอะไร
นี่กูก็น้ำเยอะจ้งว่ะ
คำว่า “ห้ะ” นี่มันถูกหลักป่ะวะ กูเห็นในสนพ. เก่าๆ จะมีใช้แต่ “ฮะ” ทั้งนั้นเลย แต่อย่างหลังมันดูเป็นคำลงท้ายแบบทอมๆ กร่อนเสียงจากครับมากกว่าอ่ะ กูอยากใช้ห้ะ แบบคำอุทาน “ห้ะ? ไอ้เหี้ย” อะไรงี้
>>318 อ่านจิตวิทยาพัฒนาการควบคู่ไปด้วยนะ อ่านคร่าวๆ ให้รู้แต่ช่วงมีจุดเด่นอะไรจะช่วยได้
>>322 มีแต่ หา? กับ ฮะ แต่เดี๋ยวนี้ ห้ะ ห๊ะ มาเพียบโดยเฉพาะพวกเว็บตูนใช้ผิดเยอะมาก ว๊าย ก็เยอะ แจ้งจนเบื่อแจ้ง แจ้งไปนักแปลมาเถียงกลับอีก ของคาเคายังยอมแก้ ของเว็บตูนแจ้งไปก็เงียบ พิมพ์ผิดเยอะมาก (ทั้งคู่) เดี๋ยวนี้งานแปลคุณภาพแย่ลงทั้งนิยายทั้งการ์ตูน (ขอบ่น)
กับอีกคำทำงงคือ แฮก ตกลงที่ถูกมัน แฮก หรือ แฮ่ก เพราะ แฮ่ก ไม่มีในพจนานุกรม มีแต่ แฮก ที่เป็นเสียงลมหายใจ
กูโม่งที่ถามเรื่องเด็ก ขอบคุณทุกท่านมากๆ ของ >>319 อ่านละกูใจฟูเลย มีแม่แสนดีขนาดนี้ลูกน่ารักน่าดู เอาซะกูรู้สึกผิดเลยที่ตอนแรกอยากเขียนแค่ให้เด็กมาพูดอ้อแอ้ๆกับอะไรแก่แดดๆให้พ่อแม่มันคืนดีกันเฉยๆ T-T จะแต่งเป็น pwp แท้ๆ แต่ตอนนี้กูจะไปศึกษาอย่างจริงจังละ5555
สมมุถ้าแต่งนิยายมีตัวละครเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรงแล้วฆ่าตัวตาย จากนั้นมีอีกคนสุขภาพจิตดีทะลุมิติมาเข้าร่าง คนที่เข้าร่างจะเป็นโรคซึมเศร้าตามมั้ย?
>>327 ตอบยาก โรคนี้หลัก ๆ มันมีที่มาจากพวกสารในสมองไม่สมดุลด้วย (ก็คือเชิง physical นั่นแหละ) บวกบางคนก็เจอปัจจัยภายนอก ความเข้มแข็งของจิตใจมาเสริมด้วย ถ้าคนแฮปปี้ดีเข้าร่างมาแล้วเจอปัจจัย physical เต็ม ๆ ก็น่าจะจัดการยากว่ะ แต่นิยายอะนะ อะไรก็เป็นไปได้ 555 ขนาดเข้าร่างมาแล้วแต่ไม่มีความจำของเจ้าของร่างยังได้เลย (ทั้ง ๆ ที่ก็ใช้สมองเดียวกัน+ละอีวิญญาณแม่งมีความจำได้ไงอีก 555)
>>327 กูว่าไม่นะ คือตามหลักละมันคือสารเคมึในสมองทำงานผิดปกติแหละ แต่ก่อนจะเกิดแบบนั้นได้มันจะมีปัจจัยกระตุ้นอะ อย่างกุคือความเครียดงี้ แบบกุไม่ถึงเป็นโรคเลยแต่มีภาวะซึมเศร้างี้ ก็กินยาตามหมอสั่ง+หมอแนะนำว่าถ้าปปดก็ให้ปรับสภาพแวดล้อม ออกจากบรรยากาศเก่าๆ แบบเพราะมันเลิกคิดเลิกเครียดไม่ได้ไง สุดท้ายกุเลยลาออกจากที่ทำงานเก่า ซึ่งส่วนตัวกุคิดว่าที่ทำให้ดีขึ้นมากๆจนแบบหลุดพ้นมาได้เลยเพราะลาออกเนี่ยแหละ ยามันช่วยได้ระดับนึง แต่เหมือนไม่มีปัจจัยที่ทำให้เครียดละมันพลิกชีวิตเลย กุว่าถ้าตัวละครมึงวิญญาณไปอยู่ในร่างไม่มีปัจจัยไปกระตุ้นร่างกายมันน่าจะทำงานปกตินะ แบบกุช่วยแถๆ เดาๆ เพราะไม่ได้จบวิทย์สุขภาพมาเหมือนกัน55555
ทำไมนักอ่านถึงไม่ชอบแนวนางเอกไม่ซิงวะ
ที่ดูๆมาในกรุ๊ปนักอ่านนักเขียน เห็นคนที่ไม่ชอบแนวนางเอกไม่ซิงส่วนใหญ่ก็เป็นแม่ม่ายลูกติด งงเลยว่าทำไมถึงรับนางเอกไม่ซิงไม่ได้
>>332 สำหรับกุนะ นักอ่านที่ไม่ชอบนอไม่ซิงคือคงเซลฟ์อินเสิร์ท อยากได้แนวพาฝันโรแมนติกเท่านั้น ไม่ต้องการให้นอ(=ตัวเอง)มีชีวิตรักที่ไม่คอมพลีท ไม่งั้นก็คงแนวเหยียดผญด้วยกันเองอะกุว่า
พูดถึงนอไม่ซิง ปกติกุอ่านหมวดนิยายรักกับโรมานซ์ เจอนางเอกไม่ซิงแบบเป็นผู้ใหญ่แล้วประมาณหนึ่งก็เฉยๆ แต่ไม่นานมานี้ไปอ่านรักวัยรุ่น แล้วแบบนางเอกยังไม่18เลยแต่ไม่ซิงละ แบบเพิ่งม.4 ม.5 เป็นครั้งแรกเลยตั้งแต่อ่านนิยายมาแล้วตะหงิดกับนางเอกไม่ซิง55555 แบบ เชี่ย กุมีมุมหัวโบราณกว่าที่ตัวเองคิด
>>337 เอาอีกละ เหยียดผญกันเอง 5555 มันแค่นิยายว่ะสาว ไม่ได้เอามาโลกจริงหรอก เห็นเวลานิยายตรรกะบ้งๆ มึงก็บอกกันว่่านักอ่านยกแยะได้ เรื่องนี้เค้าจะแยกแยะไม่ได้หรา ก็แค่นิยายและชอบแบบนี้แค่นั้นแหละ ส่วนกุนี่สงสัย มึงจะอะไรกับนีกอ่านกันนักวะ อยากเขียนเขียนเลย ใครห้าม สงสัยให้หนักหัวอยู่ได้
นักเขียนที่เขาเขียนนางเอกไม่ซิงเขาจะมามัวสงสัยอยู่แบบนี้เปล่าวะ 5555555
กูอ่านแนวนางเอกไม่ซิงได้ แต่จะแอบรับไม่ได้ตลอดเวลานักเขียนใจป้ำบรรยายฉากรักกับแฟน/คู่ขาเก่าให้กูอ่านด้วย ทั้งพระเอกนางเอกเลย มันเป็นอารมแบบ อ่า ขอบใจนะ แต่กูไม่ได้อยากรู้ขนาดน้าน ขอรู้แค่เคยได้กันก็พอ ไม่อยากรู้ว่าเคยได้ท่าอะไร ร้องยังไง ลีลาเด้ดกว่าคนใหม่ไหม เจอแบบนี้ทีไรกูหัวโบราณทุกที เรื่องปกติแท้ๆ
>>337 เซม เรื่องเดียวกับที่กูอ่านป่ะเนี่ย5555 แต่พอโตมากับฮอร์โมนกูก็พยายามโขกหัวตัวเองว่าเรื่องธรรมชาติๆ แต่ลึกๆก็สลัเความเป็นเอเชียไม่พ้น55555
>>338 ความคิดส่วนตัวกุนะ มันมาจากแบบลึกๆในใจนักอ่านเองอะที่ผญกับผชไม่เท่ากัน เช่น นอที่เป็นคาแรคเตอร์นางร้าย แบบร้ายเลยนักเขียนเขียนแบบนี้ไม่ได้ไม่งั้นขายไม่ออก คนอ่านไม่ชอบ ต้องร้ายแบบมีมุมน่าสงสารไม่ก็ต้องอ่อยพระเอกแบบน่าเอ็นดู หรือมีมุมดีๆบ้าง แต่กลับกันคาแรคเตอร์พระเอกเป็นตัวโกงที่ร้ายกับทุกคนแต่ดีกับนางเอกคนเดียวดันขายดีมาก นักอ่านชอบมาก แต่นางร้ายแบบทั่วไปเลยตามเรื่องต่างๆที่ร้ายกับทุกคน ดีกับพระเอกคนเดียว เขียนคาแรคแบบนี้เป็นนอไม่ได้ต้องมีเงื่อนไขตั่งๆที่กุว่ามา เช่น น่าสงสาร น่าเอ็นดู บลาๆ
ฮือออ ใครเป็นมั่งวะ นั่งเปิดอ่านงานเก่าตัวเองที่เขียนไว้ตั้งแต่ปีมะโว้แล้วรู้สึก Cringe จนต้องกัดปากตัวเองมั่งเนี่ยยยยย
แม่งอายจนไม่กล้าอ่านเต็มๆ เลยว้อยยยยย
Top of the year ในเมบ นี่เขาประกาศวันไหนอ่ะ
>>347 กุก้ไม่รู้ 555 แต่เท่าที่เคยอ่านในโม่งดูคนค่อนข้างคิดว่าวัดจากยอดโหลดกันนะ พอมึงพูดแล้วกุพึ่งไปส่องปี 2020 หัวใจ50-70 ก็มีจริงด้วยแฮะ สมมติว่าเส้นท้อปมันอยู่ที่ 5000 โหลด ต่อให้คนโหวตกันน้อยก็ควรจะสักสองสามร้อยป่ะวะ
ว่าแต่เรตติ้งนี่มันพอคำนวนยอดโหลดได้จริงมั้ย อย่างสมมติเรตติ้งหกร้อย ประมาณการได้ว่าโหลดพันปลายเกือบหมื่นงี้ (เพราะกุเห็นสองเรื่องที่ เรตติ้ง6-700 นข.มีแคปมาฉลองว่ายอด10,000+ โหลด) ทีนี้กุเอาไปหารดูสัดส่วนของนข.อื่นๆ เวลาอยากรุ้ยอดคร่าวๆ ของเขาได้มะ หรือมันเหวี่ยงวัดงี้ไม่ได้ ขึ้นกับนักอ่าน
>>352 เรตติ้งอาจจะวัดได้ว่านักเขียนมีแฟนคลับเยอะมั้ยแต่วัดยอดขายไม่ได้ บางทีมีเล่นเกมแจกของ บางคนให้ใครมารีวิวก็ได้ บางคนให้รีวิวเฉพาะคนมีหนังสือ นักเขียนบางคนแฟนคลับสายรีวิวก็ดาวเยอะ บางคนนักอ่านสายเงาเยอะคนก็อ่านเงียบๆ ไม่มาสนใจให้ดาว จะเอาเรตติ้งคำนวนยอดกุว่ายาก นี่ไม่รวมนิยายแนวที่คนไม่รีวิวแต่เน้นกดอ่านอย่างเดียวอีกนะ
>>353 คือกุว่าเรตติ้งมันวัดไม่ได้จริง แต่ส่วนตัวกุว่าอย่าง5พันโหลดอัพก็น่าจะมีคนรีวิวกดหัวใจให้สัก100คนอัพอะ อย่างกุเห็นนข2-3คน ไม่เคยแจกของแจกรางวัล อย่างมากมีโปรลดราคาตอนหนังสือออกใหม่ เห็นตอนครบ5พันโหลดแกมาบอกดีใจที่ได้ยอดเยอะขนาดนี้ครั้งแรก ตอนนั้นหัวใจก็2ร้อยอัพละอะ
อยากรู้ว่านักเขียน ebook ที่ทำรายได้ได้มากกว่า 5 แสนต่อปี เขาเขียนแนวไหนกัน ถ้าให้เดาคือรัก โรแมนซ์ จีน ใช่ไหม แล้วมีแนวอื่นอีกไหมที่ทำได้ประมาณนี้
มึงกูปรึกษาหน่อย ถ้าเขียนนิยายรักข้อมูลอย่างอื่นมันจำเป็นต้องลงลึกมากแค่ไหนวะ อย่างพวกข้อมูลด้านธุรกิจไรเงี้ย สมมุติกูวางพล็อตให้พระเอกถูกคนที่ไว้ใจโกงหมดตัว เพราะตอนเปิดบริษัทถูกกล่อมให้เอาสินทรัพย์ส่วนตัวไปเป็นของบริษัทด้วยประโยชน์ทางภาษีอะไรก็ว่าไป แต่ประเด็นนี้มันไม่ใช่ประเด็นหลักนะ แค่เป็นเหตุให้มาเจอกับนางเอห ทีนี้กูก็ยังคิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะให้คนใกล้ตัวโกงยังไง กูสารภาพตรงนี้เลยว่ากูพยายามหาข้อมูลแล้ว โหลดเปเปอร์มาอ่านเป็นปึก แต่กูโง่เรื่องนี้อะ กูไม่เข้าใจเลย เหมือนอ่านภาษาต่างด้าว เลยสงสัยว่ากูต้องลงลึกขนาดไหน หรือกูมั่วไปเองเลยได้ไหม
>>356 กูเขียนแนวจีน รัก แล้วก็โรมานซ์ คือเขียนต้องมีncว่ะบอกตรง แต่จะขายโรมานซ์หรือพวกรักแบบมีเอ็นซีฉากสองฉากได้มากกว่าจีน ตลาดกว้างกว่า
วายเคยลองเขียน แต่ไม่ใช่แนวเลยไม่รอด ตลาดวายเคยเข้าไปครั้งหนึ่งแล้วกูออกมาดีกว่า
เขียนชญสบายใจดี นักอ่านน่ารักด้วย กูมีนักอ่านมีอายุแบบสามสิบอัป พวกเขาพร้อมเปย์
จริง ๆ กูไม่อยากหาเงินกับเด็กวัยเรียนเลยว่ะ ไม่ใช่อะไรนะ สงสารน้อง ๆ บางคนมาอ้อนขอราคาเท่านี้ ๆ ขอเก็บตังก่อน หรือไม่ก็สิ้นเดือนได้ค่าขนม บางคนคือติดเหรียญเถอะค่ะหนูมีงบจำกัด กูฟังแล้วกูทนไม่ได้
เหมือนลูกกูต้องมาอดกินขนมอดกินข้าวเพื่อจะเอามาซื้อนิยาย
นี่ก็แม่พระจากไหน
กูเลยชอบหาเงินกับคนวัยทำงานด้วยกัน คุยกันง่าย เข้าใจกันดี คุยเรื่องราคานิยายแล้วไม่ทำให้กูรู้สึกว่ากูกำลังขูดรีด ทั้งที่กูก็ขายนิยายราคาถูกมากแล้ว
อยากได้ยอดขายห้าแสนต่อปี ทำแบบกูไหม กูเขียนเรื่องสั้น ออกทุกเดือน บางเดือนสองเรื่อง แต่ต้องทำเป็นวินัยอะ ขายราคาไม่แพง แรก ๆ จะดูเหมือนน้อย แต่พอมีนิยายจำนวนมากแล้ว นักอ่านจะกดกลับไปซื้อเรื่องอื่น ๆ ของมึงด้วย ตรงนั้นแหละจะเยอะ ทุกเดือนคือตกนักอ่านหน้าใหม่อะไรแบบนี้
แต่กูเข้าใจนะมันเหนื่อย
>>358 เอาทรัพย์สินตัวเองไปเป็นของบริษัทมันแปลกๆว่ะ อย่างพวกassetแนวอสัง ภาษีกับค่าธรรมเนียมส่วนบุคคลมันถูกกว่านิติบุคคลด้วยซ้ำ กลายเป็นยิ่งนึกไม่ออกว่ามีเหตุไรต้องเอาของตัวเองไปเข้าบริษัท(=กลายเป็นของคนอื่นด้วยนอกจากมึง) เหตุที่นึกออกคือระดมทุน กำไรบริษัทไม่พอที่จะเอาไปดำเนินกิจการ/ลงทุนต่อเลยต้องโปะสินทรัพย์ตัวเองเข้าไป แต่บริษัทขาดทุน(อาจเพราะโดนยักยอก บลาๆ)จนเจ๊ง
>>361 >>362 กูวางพล็อตบนพื้นฐานของความไม่รู้เลยนะ ที่กูตั้งใจว่าเอาทรัพย์ส่วนตัวเข้าบริษัท เพราะอยากให้ทรัพย์นั้นตกเป็นของคนอื่นอะ คือมันไม่ใช่บริษัทใหญ่ เป็น start up พระเอกก็ไม่ใช่นักธุรกิจแต่เป็นโปรแกรมเมอร์ เขียนแอปขึ้นมาตัวนึง ทรัพย์สินที่ว่าก็คือแอปนั่นแหละ ละโดนเมียเก่าเอาไปหมด กูก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้เป็นของเมียเก่า เลยคิดว่าต้องเอาเข้าบริษัท แต่พอกูไปหาข้อมูลพวกธุรกิจก็คืองงแดกแล้วหนึ่ง
กูไม่มีความรู้เรื่องธุรกิจนะ แค่เอาเคสเรื่องจริงผ่านจอให้เป็นไอเดีย บริษัทกูเจ้าของผัวเมียที่ไม่จดทะเบียนสมรส เมียพยายามเอาคนของผัวออก พยายามให้ผัวอยู่แต่บ้านเลี้ยงลูก แล้วให้เซ็นเอกสารบ้างอย่าง แต่ผัวจับพิรุธได้เลยโป๊ะแตก ลองปรับๆดูนะเพื่อน
ความคิดกุนะ เปลี่ยนจากเอาทรัพย์สินเข้า บ. เป็นเอาทรัพย์สินเป็นหลักทรัพย์คำ้ประกันขอกู้ยืมเงินมาทำ Start up ส่วน เมียเก่า รับเรื่องดูแลพวกธุรกรรมติดต่อลูกค้าอะไรแบบนี้ ตัวเองก็มุ่งพัฒนาโปรแกรมไป ซึ่งงานแบบนี้มันมีช่วงที่บางทีอดหลับอดนอนแก้บั้คอะไรพวกนี้อยู่ ให้เมียเก่าใช่ช่วงเบลอๆเอาสัญญาที่ยกกรรมสิทธิ์ตัวโปรแกรมให้เป็นของ บ.ไป หรือไม่ก็สัญญาพวกขายหุ้นคืนในราคาต่ำกว่าปรกติอะไรแบบนี้ แล้วคิดฉากว่านล้อมให้พระเอกเซ็นต์ เพราะไงก็ บ.เราอะไรแบบนี้มาใช้แทน แบบนี้พระเอกก็ไม่มีทั้งโปรแกรม หุ้นหาย เหลือแต่หนี้ตอนแรกที่กู้ยืมมา
กุพึ่งลงขายครั้งแรก หน้าใหม่สดซิง ทำยังไงให้ไม่หมกมุ่นดีวะ นี่กุเข้าคอนโซลมาดูสถิติสองรอบแล้ววันนี้ ปกติป่าววะ
วันนึงจะดูกี่หนก็ได้ แต่อย่ายึดติดจนเอามานอยด์ตัดพ้อรายวันก็พอ
ความรู้สึกนางเอกควรเป็นอย่างไง ถ้ารู้ว่าพระเอกที่รู้จักมาตลอดไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ไม่ได้ดีไรงี้ เขียนยากแหะ ใกล้จบละ
ขอปรึกษาหน่อย เราสามารถเอาบทกลอนมาใส่ในนิยาย ใช้เป็นชื่อเรื่อง หรือลงในคำโปรยของเราได้ไหม
นึกไว้ชื่อเรื่องคือคล้ายๆ นี้ "แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์..."
เนื้อเรื่องคือนางเอกโดนเพื่อนหลอกแล้วหลอกอีก แล้วก็จะกล่าวถึงบทกลอนนี้ให้พ่อหรือแม่นางเอกเปรยเตือนสติ
คำโปรยก็เลยจะมีกลอนนี้ด้วย
ปกติทำได้มั้ยแล้วควรให้เครดิตด้วยหรือเปล่า บทที่จะใช้มีของสุนทรภู่กับบทพระราชนิพนธ์นิดหน่อย
ขอปรึกษาเพื่อนโม่ง กูจะลงนิยายชายหญิงครั้งแรกแบบไม่มีฐานเลยจะขายออกมั้ยวะ
KY ปรึกษาหน่อยมึง ถ้าหน้าใหม่ยังไม่มีฐานแฟนเลย กุควรจะรอแต่งให้จบ ๆ เรียบร้อยแล้วค่อยลงเว็บให้อ่านกันแบบใช้เทคนิคลงช่วงแรกถี่ ๆ ให้มันติดใหม่มาแรงไปเลย หรือว่าแต่งไปลงไปแบบ ทีละตอน ๆ เขียนตอนนึงเสร็จเมื่อไหร่ค่อยอัพตอนนั้นลง (อาจจะเป็นปีนู่น กว่าจะจบเรื่อง กุทำเป็นงานอดิเรกอะ ชีวิตก็ยุ่ง ๆ 555 ไม่น่ามีกำหนดลงชัดเจนด้วย) แบบไหนจะดีกว่าวะ ใครมีปสก.อยากแนะนำมั้ย
>>379 กูว่าผิดถ้าไม่ขอลิขสิทธิ์แบบเป็นลายลักษณ์อักษร แต่เพราะไม่เคยมีคนมาฟ้องจริงจังก็เลยทำกันเกลื่อนแล้วคิดเอาเองว่าทำได้ เหมือนพวกใช้อิมเมจไอดอลแปะนิยายนั่นล่ะมึง ใช้กันจ้นนน ที่กูแนะเพราะไม่เห็นคนฟ้องนี่ละ เท่าที่จำได้ล่าสุด เคยมีเคสทายาทนักเขียนเก่าออกมาติงนักเขียน พพ. ที่เอาชื่อกับท่อนเพลงนิยายนักเขียนเก่าไปตั้งชื่อนิยาย ไปใส่นิยายตัวเอง ต้องขอโทษกันวุ่นวาย
กูอยากกลับไปเขียนงานเงียบๆ แบบไร้ตัวตนในโซเชียล แต่มันมีนข. บางคนมาแชร์ข้อมูล ความรู้บ่อยๆ พวกมึงว่ากูจำเป็นต้องรู้มะ เช่น การทำหนังสือทำมือ หรือ ข้อมูลเฉพาะบางอย่างสำหรับนิยายบางประเภทไรงี้ บางทีเหมือนหิ้งห้อยบินเข้ากองไฟอะ แสงในตัวเองริบหรี่ตามคนมีแสงมากๆ ก็เหนื่อย บางทีมีเปรียบเทียบอีก พาลไฟในการทำงานมอด ถ้าไม่ตามก็กลัวจะพลาดอะไรดีๆ ไป (รึเปล่าวะ)
>>359 มึงจะกลับมามั้ย กูอยากสัม ความรู้สึกแต่งวายแล้วไม่ใช่ประมาณไหน กูอยากรู้ว่าเป็นแบบกูมั้ย กูลองแต่งแล้วแต่ไม่อินกับความรักแบบชช แต่กูอ่านวายได้นะ พอแต่งแล้วไม่ใช่ เห็นคนเชียร์ว่าขายดีเลยอยากลอง วันก่อนในทวิตมีคนมาบอกเค้าไม่โอเคเรื่องแต่งเพศเค้าบิดเบือน ใส่สีตีไข่เกินเรื่อง กูเลยกลัว นักเขียนก็แปลก หนีปิตาจากชญไปแต่งย่ำยีในชชแทน ไม่อยากกดขี่เพศเดียวกับตัวเองแต่ไปลงเพศอื่นเนี่ยหรอ?
>>387 เรียกกู กูก็มาจ้ะ5555
กูแต่งวายแต่ไม่อินจะแต่งการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างชช. กูอ่านนิยายชช.ของต่างชาติแนวมิตรภาพ ลึกลับ สืบสวน ไซไฟ ถ้ามีฉากเอ็นซีชช. กูข้ามเลย ไม่อ่าน
ทีนี้วายไทยต้องมีฉากเอ็นซีถึงจะขายได้ แต่นิยายกูไม่มีไง กริบแบบยิ่งกว่าป่าช้า ป่าช้ายังมีเสียงลม เสียงนกฮูก เสียงใบไม้ไหว แต่งานวายกูคือ …. (ก็ขายได้แหละ กูก็โอเว่อร์ไป แต่มันเทียบกับงานชญที่กูเขียนแล้วสบายใจกว่าไม่ได้อะ)
ในขณะที่กูมีน้องเป็นเกย์นะ กูเคารพในความมีเพศสัมพันธ์ของเขา จะไปถามก็เป็นพี่เหี้ยแบบไม่ต้องผุดต้องเกิด แต่แต่งชญ.ได้ เอาเบสจากตัวเองแล้วก็สามีไง กูเลยจะบูลลี่อะไรตัวเองก็ได้555555
>>383 กุเคยคิดว่าอยากทำหิ้งความรุ้ที่มีคนถามบ่อยๆ คล้ายเอ็กเซลรีวิวนิยายมู้จีนอ่ะ ช่วงที่กุกำลังจะเขียนจบกุเคยมาส่องกระทู้เก่าๆ หาเรื่องตั้งค่าหน้ากระดาษ จำนวนคำในการลง การตั้งราคา อยุ่เลย คห.โม่งมีปย.มากๆ อยากให้มีที่ๆใครรุ้อะไร ลองอะไรไม่เวิ้คก็มาแปะมาแชร์กัน แต่ทีนี้ถ้าให้แก้ได้สาธารณะกุกลัวโทรล เลยพับไป 555
ถามคห. โม่งว่าการเยี่ยวจองชื่อเรื่องแม่งเสีบมารยาทปะวะ แบบ ยังไม่ลงนะ อาจจะอีกนานนนเลย แต่ไปเปิดเรื่องเปล่า ๆ ไว้ก่อนเฉย ๆ (ใช้ชื่อเรื่องที่อยากได้นั่น) พอแต่งเสร็จจะลงค่อยลบอันนั้นแล้วตั้งเรื่องใหม่ชื่อเดิม (รอร.มันทำได้ปะวะ ?) อยากรู้ค.คิดกัน
>>394 กูก็ทำแต่ไม่รู้เรียกเยี่ยวจองชื่อมั้ย จองไว้ 20 กว่าเรื่องแต่ยังไม่เผยแพร่ มีแพลนแต่งแต่ไม่รู้เมื่อไหร่ คิดชื่อยากกูก็ต้องจอง บางคนบอกว่าทำแบบนี้เสียมารยาทเผื่อคนอื่นคิดชื่อทีหลังแต่แต่งนิยายจบก่อน อ้าว กูก็อยากจองชื่อแต่ยังไม่มีเวลาแต่ง พวกนิสัยเสียบางคนไม่เสิร์ชชื่อนิยาย นปก ก็มี เคยเจอพวกตั้งชื่อเรื่องซ้ำกู กลายเป็นกูต้องเปลี่ยน อย่างกูเสิร์ชเจอซ้ำคนอื่น ต่อให้เค้าดองนิยาย 10 ปีกูไม่ตั้งซ้ำนะ มารยาท
สำหรับกุเรื่องนี้พูดยาก ถ้าจองไว้ไม่เกิน 2-3 ปียังพอใจเข้าใจแต่พวกจองไว้เกิน 5 ปีไม่มาแต่ง ไม่อัปเดตอะไรเลย สำหรับกุถือว่าเสียมารยาทเหมือนกัน มันกันที่คนอื่นอะ แล้วถ้าคนอื่นจะใช้ก็งอแงอะไรไม่ค่อยได้นะ ลำพังหนังสือตีพิมพ์แล้วใช้ชื่อซ้ำกันยังเอาผิดไม่ได้เลย เพราะไม่คุ้มครองลิขสิทธิ์ มันเป็นเรื่องมารยาทมากกว่า (แต่ถ้าออกเป็นหนังสือหรือวางขายแล้วหรือมีการอัปเดตแล้วกุว่าก็ไม่ควรไปตั้งซ้ำ)
บอกคนอื่นไม่ค้นชื่อ ซ้ำชื่อคนอื่น ดองไว้สิบชาติก็ไม่มาเขียน เสียมารยาท หมาหวงก้างชัดๆนะมึง
>>397 มันคือมารยาท ลิขสิทธิ์ไม่คุ้มครอง ก็ต้องลองวัดฝีมือกับผลงานเอา ชื่อเรื่องเมียหลวง กูเห็นนักเขียนใหม่เอาไปตั้งกันเกร่อ เวลาคนอ่านมาถามว่าใช่เมียหลวงของนักเขียนรุ่นครูมั้ย กูเห็นนักเขียนใหม่แม่งอ้ำอึ้ง
>>397 กูอาจจะเป็นคนดีย์ เคารพนักเขียนคนอื่น ใจเขาใจเรา เค้าอาจจะมีไอเดีย มีพล็อตแล้วแต่เจอปัญหาสมองตัน มีปัญหาทางอารมณ์ ครอบครัวมีเรื่องจนแต่งไม่ออกเป็น 10 ปี นักเขียนบางคนหายไป 5-10 ปีแต่เค้าก็กลับมาแต่งต่อก็มี จะไม่เคารพคนอื่นก็เรื่องของมึงจ้า
โชคดีที่ต้นปีกูจองไว้สิบกว่าเรื่อง ตอนนี้เคลียไปจนเหลืออีกสี่เรื่อง ของกูแต่งเป็นเรื่องสั้น แปปนึงแต่งจบ ทยอยเขียนออก แต่ถ้าเป็นเรื่องยาวคงนานกว่านี้ว่ะ
>>402 จองชื่อเรื่องไว้มันก็หมาหวงก้างอะ (ในกรณีจองไว้ไม่มาแต่งนะ) ไม่เกี่ยวกับคนอื่นเค้าจะไม่เคารพกันเลยมึง มีความเห็นนึงเขียนไว้จ้างบนก็ชัดเจนนะ จองไว้ 10 ปีไม่มาเขียนต่องี้ กุว่าไม่เกี่ยวกับเคารพหรือไม่เคารพนะ ไม่งั้นเปิดจองไว้สักร้อยเรื่อง ห้ามคนมาใช้ชื่อซ้ำ เพราะคิดไว้ก่อนงี้ก็ตลกอะ ดูเห็นแก่ตัวดี ไม่มีปัญญาแต่งแต่หวงก้างไว้ก่อน 5555
กุไม่ชอบจองชื่อเรื่อง และไม่ตั้งชื่อเรื่องซ้ำคนอื่น (แม้บางชื่อจะมีคนเปิดจองไว้เฉยๆ หลายปีแล้วไม่มาแต่งก็เถอะ) แต่ก็ไม่ชอบเหมือนกันที่เห็นคนเปิดจองชื่อไว้แล้วไม่มาแต่งต่อ บางทีนึกชื่อเรื่องแทบตาย ปิ๊งไอเดียชื่อนี้ อยากจะใช้ชื่อนี้ แต่เสิร์ชกู้เกิ้ลดู เอ๊า มีคนจองแล้ว จองไว้หลายปีไม่แต่ง ไม่มีความเคลื่อนไหว งี้ ก็หงุดหงิดเหมือนกัน 5555
บอกจะไม่เคารพคนอื่นก็เรื่องของมึง แต่มึงด่าคนอื่นว่าไม่มีมารยาทอะนะ5555 มึงคิดได้คนอื่นก็คิดได้ ทำตัวเป็นนักเขียนแก่ๆ บอกนักเขียนใหม่อำอึ้งพอคนถามชื่อซ้ำ5555ความคิดอะไรของมึง
KY จ้า แอคนข. (สมมติในทวิต) นี่พวกมึงรีอะไรอื่นบ้างปะ หรือมีไว้อัพเดท / คุยเล่นกะนักอ่านอย่างเดียว กุสงสัยว่าถ้ากุรีอะไรไปมันจะรกทล.มั้ย หรือว่ายังไงก็แล้วแต่กุ นักอ่านเขามี prefer อะไรปะ
กุสังเกตว่าแอคนข.ที่มาเพื่อแจ้งความคืบหน้างานอย่างเดียวจะค่อนข้างร้างคนตามน้อย แต่ถ้ารีด้วยแบบพอดีๆ แนะนำทริค ขั้นตอนทำงานนานๆที จะมีคนตามเยอะกว่า
เดี๋ยวนี้นักอ่านยังยึดติดเรื่องนางเอกต้องซิงอยู่ไหม คือไปตามอ่านนิยายของนักเขียนคนนึงแล้วชอบเลยไปกดไลค์เพจเฟซบุ๊ค แต่ดันไปเจอว่ามีแฟนคลับเขามาบ่นเต็มเลยว่าไม่โอเคที่นางเอกไม่ซิงก่อนมาเจอพระเอก แล้วคนพวกนั้นก็เป็นแม่ม่ายลูกติดด้วยนะ คืองงมากว่าทำไมถึงดูรับไม่ได้กันขนาดนั้น
ใช้ชื่อนิยายซ้ำไม่มีใครว่า ไม่ผิดลิขสิทธิ์ แต่พวกมึงไม่เคยโดนหาบนักเขียนหญ่ายลงเพราะชื่อนิยายซ้ำ นามปากกาซ้ำ ไม่เคยโดนแขวนถึงปากแจ๋วกันจัง อ้อ หรือพวกมึงที่มาเม้นข้างบนคืออีนักเขียนแมสที่ชอบบี้นักเขียนตัวเล็ก ๆ วะ 555 ถ้าไม่แคร์ว่ามีคนมาทักในหน้านิยายว่าเรื่องนี้ใช่เรื่องเดียวกับอีกเรื่องมั้ย? ไม่แคร์ที่ต้องคอยตอบคำถามซ้ำๆ ไม่สนใจไม่เฟลถ้านิยายอีกเรื่องที่ชื่อเดียวกับของมึงมันปังกว่าแมสกว่าก็เชิญเถอะจ้า
มาอีกละ ประเด็นเหี้ยนี่ กูขอตีไปเลยว่ามึงตั้งใจโทรลนะ คนอื่นมาเห็นขอให้ข้ามไปเลย อย่าไปฟี้ด เพราะกูเห็นมึงถามแบบเดิมหลายยยโพสต์ละ มาทุกมู้ ตอนแรกแค่ซิงไม่ซิงเฉย ๆ ก็นึกว่าโม่งคนละตัวนะ แต่มึงจบท้ายที่แม่ม่ายลูกติดนี่ ชัวร์เลยว่าตัวเดียวกัน มึงมีปมไรปะ ?
ปล่อยไว้แค่นี้เหอะ ทุกคนอย่าไปฟี้ดโทรลนะจ้ะ บิบิ
ถ้าไม่ใช่โทรล มึงช่วยใบ้ นักเขียนมาเลยจะตามไปส่องว่า จริงมั้ย ส่วนใหญ่กูเคยเจอแต่ พอกุเขียนไม่ซิงเขาแค่หายไป ไม่เคยมาระรานอะไรกุ พอเรื่องใหม่นางเอกซิงเขาก็มา แล้วประเด็นนี้ ทำไมไม่ไปถามมู้ที่รวมนักอ่านอย่างตู้ ไปถามเค้าตรงๆ เลย ว่าเขาแม่ม่ายจริงปะ แล้วอีกอย่าง มึงดูว่านะ ไปนั่งส่องแต่ละคนจนรู้ว่าม่ายลูกติด ขี้เสือกชิบหาย
กุยังไม่รู้เลย พมต อมย เป็นใคร 555555
ยากว่ะ พมต อมย ใครวะ55555
เลิกเสือกเรื่องซิง ชีวิตน่าจะมีความสุขมากขึ้นนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 555555 เป็นแม่ม่ายแล้วชอบอ่านนางเอกซิงนี่มันไปหนักหัวคนอื่นเค้าจริงๆ หราวะ เข้ามาทีไรเจอตัลลอด
Ky หน่อย font ที่ปกนิยายรักโรมานซ์ใช้กันบนปกบ่อยๆนี่อันไหนอะ ที่เป็นลายมือสวยๆมีเส้นตวัดนิดหน่อยดูน่ารัก รึไม่ใช่fontที่หาโหลดได้แต่กูต้องไปจ้างคนทำเอา ปกติกูจ้างวาดปกการ์ตูนตลอดเลยอยากรู้ด้วยว่าพวกปกมินิมอลน่ารัก กุหลาบ วิว ตุ๊กตาหมี แก้วไวน์ มีคนรับทำมั้ย กูซื้อภาพตามเน็ตมาตัดแปะเองแล้วเหี้ยมาก ต้องใช้คีย์เวิร์ดอะไรหา55555
เห็นประเด็นชื่อนิยายแล้วแอบเลิ่กลั่กเหมือนกัน กุเป็นพวกคิดชื่อนิยายได้แล้วไปคอมมิชไทโปมาเลย และเพราะไม่ได้เขียนเป็นงานประจำ บางทียังไม่ถึงคิวเขียนก็หมดไฟไปก่อน 5555 ตอนนี้ก็พยายามหักห้ามใจอยู่ เซฟตัวเองกับเซฟดราม่าจองชื่อเรี่ยราดด้วย
https://pantip.com/topic/32096313
ประเด็นนางเอกไม่ซิง
เห็นประเด็นแล้วรู้สึกคนถามหมกหมุ่นเรื่องเพศมาก แท็กเกี่ยวข้องก็พอๆ กัน
การยึดติดกับซิงให้ความรู้สึกการเหยียดเพศหญิงอย่างแรง ถ้าคุณค่าผู้หญิงอยู่ที่ซิงแล้วจะเรียนสูงๆ หางานดีๆ ทำทำไม เอาซิงไปหาสามีก็พอ เอาความภูมิใจตัวเองไปผูกกับสามี พอโดนทิ้งก็โทษผู้หญิงใหม่สดกว่าซิงกว่า
วัดอะไรว่าซิง เยื่อขาด ช่องคลอดเคยใช้กับอวัยวะเพศชาย ถ้านิ้วของเล่นนับมั้ย แล้วผู้หญิงต้องซิงทำไมผู้ชายไม่ซิงบ้าง
แทนที่จะมาถามคิดยังไงกับนางเอกไม่ซิงดาราหญิงไม่ซิง น่าจะถามว่าทำไมพระเอกเจ้าชู้ดาราชายถึงมั่วบ้าง เลี้ยงลูกผู้ชายยังไงให้ให้เกียรติผู้หญิง เลี้ยงลูกสาวยังไงไม่ให้บูชาอวัยวะเพศชาย หรือมาตั้งถามทำยังไงให้นางเอกที่เขียนฉลาด เก่ง มีศักยภาพ มีเสน่ห์ เป็นผู้นำ เขียนพระเอกยังไงไม่ให้ toxic ยังอยากจะช่วยตอบมากกว่า (เพราะตอนนี้อยากด่าคนวนมาถามเรื่องซิงไม่เลิก)
เดี๋ยวจะมิ้วคำว่าซิงละอีเหี้ย รำคาญหลาย 55555
KY กูเห็นในทวิต เอาดีๆ ยอดขายเป็นแสนเป็นล้านถือว่าขายฝันไม๊ คนที่ทำได้มีไม่กี่คน กว่าจะถึงจุดนั้นคงไม่ง่าย นักเขียนคงใช้ฝีมือจริงกับแอบใช้วิชามารเอา นักอ่านสายวายชอบของฟรี ไม่ค่อยเปย์ นักอ่านชญก็เปย์แต่คนดัง กูเหนื่อยจนอยากถอดใจ ว่าจะไปหาอย่างอื่นทำ พาร์ทไทม์น่าจะได้เงินเร็วกว่า รายจ่ายกูรอไม่ได้ด้วย ล้มลุกคลุกคลานมา 4-5 ปี ไม่เคยถึงหมื่น แค่หลักพันต่อเดือนกูยังหืดเลย เหนื่อยชิบหาย ทำไงให้นิยายน่าสนใจ ตกคนอ่านตั้งแต่บทนำ ต้องแต่งแนวไหนจะขายได้ ขบคิดจนหัวจะแตกแล้วกู
ทำไมไม่ค่อยมีนางเอกแซ่บๆบ้างเลยวะ หรือไม่ค่อยจ้างปกวาดกัน กูได้แต่แบบเขินอาย กลัวพระเอก หน้าโดนพระเอกฝืนใจงี้ เบื่อโว้ย ขนาดกูไม่ได้อ่าน แล้วสีผมไม่ดำก็น้ำตาลเข้มวนไป ไม่ย้อมผมกันบ้างเลยเหรอวะ
>>438 กุก็สงสัย ทั้งที่ผญ. ยุคนี้แลดูมั่นๆ เยอะออก แต่ในนิยายยังไงก็พอ.รุกก็เป็นที่นิยมกว่าว่ะ คือไม่ขนาดจำเลยรักแต่พอนึกออกใช่มั้ย มันต้องมีฉากคาเบะด้ง นอ.อิ๊อ๊ะหลบลี้พอ.เผด็จการ พอ.ต้องเมกเฟิร์สมูฟตลอด หรือลึกๆ ผญ. จะชอบเป็นผู้ตามจริงๆ วะ ไม่ก็ตัดทุกอย่างทิ้งไป คนอ่านแค่อยากมีคนที่ต้องการพวกเขามากๆ 5555
คิดไงกับดราม่าสติ๊กเกอร์แมวมาต่อเร็วๆน้าอยากอ่านต่อของ รอร
ใครอยากเผือก ทวิตเตอร์ พิมพ์ สตก ลงไปโดยไม่ต้อง # ก็น่าจะเจอ
ส่วนตัวกู กูชอบ ถ้าไม่สนุก เขาคงไม่แลสักนิดด้วยซ้ำ นข(บางคน)ก็เว่อเกินไปแล้ว ถึงขั้นจะร่วมกันขอให้ถอดออก
>>440 ในฐานะนักอ่านนะ เยอะชห ไม่เม้นท์ก็น้อยใจ เม้นท์สติ๊กเกอร์ก็ไม่ชอบ เม้นท์ติ/ด่าตัวละครเพราะอินก็ไม่เอา ไม่ชอบนขประเภทนี้ ส่วนตัวกุเป็นนักอ่านเงาตลอดอะ แต่กุเปย์แทบทุกเรื่องที่อ่าน กูถือว่านขไม่ได้ทำงานฟรี นักอ่านเปย์แล้ว การที่นักอ่านจะมาเม้นท์ให้กำลังใจคือนักอ่านเขามีน้ำใจกับมึง ไม่ใช่หน้าที่ เข้าใจว่าต้องการกำลังใจ หลังๆมานี่นขในทวิตดูบอบบางเว่อร์ แต่ตัวเองเอางานนขแจ่มใสมานินทาแบบขำสนุกปากสุดๆ แบบถ้ามีคนมานินทางานตัวเองแบบนั้นบ้างอีพวกที่มางอแงแบบข้างบนคงไม่พอใจอีก
>>440 ก็มองได้ 2 แบบแหละมึง
1.เร่งนข. ไหนๆมีเวลาจิ้มสติ๊กเกอร์ตัวนี้ได้ จิ้มตัวอื่นเพิ่มอีกตัวสองตัวมาด้วยหรือพิมพ์ว่าน่ารักมาก,ชอบมาก,สนุกดีอะไรงี้เพิ่มมานิดนึงด้วยมันจะเพิ่มบริบทให้ดูดีขึ้นกว่าเดิมนะ ถ้าเม้นนิยายมีแต่ตัวนี้รัวๆมันก็คงทำให้นข.บางคนรู้สึกกดดันว่ามีแต่คนเร่งให้เขียนตอนต่อไปแต่ไม่มีคนเม้นถึงเนื้อเรื่องเลยมั้ง
2.นอ.เม้นก็ดีแล้ว จิ้มสติ๊กเกอร์ตัวเดียวก็ดีกว่าไม่มีคนเม้นเลยละมั้ง
คหสต. มีเหตุผลที่เข้าใจได้ทั้ง2ฝั่ง แต่ก็ไม่เข้าใจคนที่ไปโควทว่าจขทว.ว่าเรื่องมากนะ ใจเขาใจเรา ทำงานอะไรสักอย่างออกมา(ในเคสที่ไม่ได้ทำเป็นอาชีพ) แต่ไม่มีคนติชม มีแต่คนบอกทำอันใหม่ออกมาอีกสิๆๆๆๆๆๆๆๆรัวๆมันก็น่าเศร้านะ รู้แหละว่าคนคงชอบถึงอยากให้ทำงานออกมาเพิ่มอีก แต่ถ้าไม่ได้เงินแล้วยังมีคนเร่งแบบไม่ได้พูดอย่างอื่นอีกมันก็น่าจะเสียความรู้สึกนะ
>>442 สำหรับกูเหมือนเคสเรื่องสู้ๆของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าอะ คนซึมเศร้าบางคนคิดลบตลอดเวลา ไม่พอใจได้ยินแบบนี้ ได้ยินว่าสู้ๆละเหมือนไม่ใส่เขามากพอ ตอบปัดผ่านๆไป ไม่ก็เหมือนรู้สึกว่าเขายังสู้มาไม่มากพออีกหรอวะ แต่คือนี่ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าอะ กุยังพอเข้าใจได้นะว่าทำไมคิดลบจังวะ แต่นักเขียนที่ไม่พอใจกับติ๊กรอตอนต่อไปมากจนขนาดอยากให้ถอดออกนี่คือต้องtoxicเบอร์ไหน
>>443 เขามีปหกับตัวนี้ตัวเดียวเพราะประโยคนั้นมันตีความได้ทั้ง+-ไม่ใช่เหรอ "มาต่อเร็วๆน้า อยากอ่านต่อ" แค่ปรับหน่อยมันก็ดีขึ้นได้แล้วนี่ "สนุกจัง มาต่อเร็วๆน้า" ลุ้นมากเลย อยากอ่านต่อ" "ตื่นเต้นมาก มาต่อเร็วๆน้า" ประมาณนี้มันไม่ดีกว่าเหรอ อันที่มีปหกันอยู่นี่มันมีแต่เร่งให้ลงตอนต่อไปทั้งสองประโยค ก็ไม่แปลกที่บางคนจะไม่ชอบนะ แล้วนข.ที่ไม่ชอบปย.นี้เขาไม่ได้ห้ามใช้สติ๊กเกอร์เม้นแบบนข.หลายคนที่ปิดระบบห้ามเม้นด้วยสติ๊กเกอร์ด้วย สติ๊กเกอร์มีเป็นร้อยตัวนะมึง จิ้มตัวนี้ได้แค่ตัวเดียวจริงๆเหรอ
นักเขียนควรจัดการตัวเองนะ ข้างบนบางตัวด้วย มีปัญหาอะไรกับสติ๊กเกอร์แค่ตัวเดียว ทำเป็นปัญหาเดียวกับบอกอย่าบอกสู้ๆกับคนเป็นซึมเศร้า มึงอะประสาทยิ่งกว่าคนเป็นซึมเศร้าอีก
นักเขียนอะ พอมีอะไรก็จะบอก มาบอกเราดีๆ ในข้อความก็ได้นะ แต่ทีมึงนิ ด่าประจานลงทวิตไปเลยจ้ะ
คนแคปลงทวิตไม่ใช่นักเขียนต้นเรื่องด้วยจ้า ไปแคปจากเรื่องคนอื่นมา บิบิ มึงไปรู้สึกแทนเขาได้ไงก่อน
กูเป็นคนหนึ่งล่ะ ที่ไม่สนใจยอดวิว ยอดเม้นท์ กูสนใจแต่ยอดขายอย่างเดียว 5566
ส่วนตัว ประเด็นนี้กูรำคาญนข.ที่ออกมาเล่นใหญ่เหมือนมาโปรดสัตว์เป็นบุญคุณให้อ่านฟรี คือถ้าไม่ชอบสตก.นี้ก็ไปบอกนักอ่านในหน้านิยายตัวเองโน่น ชัดเจน ใครมาสตก.ใส่อีกก็ด่าแม่งเลยกูเชียร์ และถ้าเป็นเรื่องที่ชอบมากจริงแบบไม่อยากให้หายไปเลย นักอ่านเขาเม้นให้อยู่แล้ว ที่กดสตก.ให้คือก็สนุกนะ แต่ไม่ได้อ่านก็ไม่ดิ้นตาย หายไปก็เฉย ๆ ว่ะ
อยากให้นักอ่านอ่อนโยนกับตัวเอง แต่นักเขียนนี่แคปแขวนตลอดเลยนะ
อิแก๊งเพื่อนนข.ก็เป็นห่าไรมากมั้ย ย้ำจังว่าเขียนให้อ่านฟรีๆๆๆ เออ แล้วไงต่อ ตกลงมาเขียนการกุศลสร้างบุญสร้างคุณไรงี้หรอ แกเขียนเพราะอยากเขียนมั้ย ไม่ได้มีใครจ้างใครบังคับ เขียนดีคนก็อยากเม้นเอง คนไม่เม้นไม่ได้อยากเรียกร้องให้เขียนต่อขนาดนั้นก็คือมือไม่ถึงเองปะวะ
สงสัยว่าใครชอบนางเอกไม่ซิง งงมาก นางเอกนะไม่ใช่นางร้าย ทำไมถึงอยากให้แรดไปได้กับคนอื่นนอกจากพระเอก
>>462 อีกแล้ว ไอ้เหยียด แล้วพระเอกมึงแร.มึงดันรับได้ นางร้ายซิงนางเอกแร.ไม่ได้เหรอวะ มึงเอาอะไรกับเยื่อบางๆ ขาดตอนขี่จักรยานได้วะ มึงดักดานโง่เป็นเด็กฝันหวานไปถึงไหน ผัวเสียบครั้งแรกสายรุ้งพุ่งตรัสรู้เลยหรือไงถึงยึดมั่นขนาดนั้น นางเอกมึงซิงเสียครั้งแรกกับพระเอกแล้วมารู้ทีหลังว่าก่อนพระเอกมึงจะหื่นต้องซ้อมนางเอกมึงก่อนมึงจะให้นางเอกอยู่กับมันต่อมั้ย หรือชอบซ้อมกูเลยกูชอบตัวน่วมก่อนโดนเสียบ
>>462 ไม่รู้ว่านี่คือโทรลเวอร์ชั่นแนบเนียนกว่าเดิมป่ะนะ ถ้าใช่ก็หาอะไรสร้างสรรค์กว่านี้ทำเถอะเพื่อน แต่ถ้าไม่ใช่ก็จะบอกว่าเพราะคนที่ชอบ/อ่านได้เขามองเทียบกับโลกความจริงไง มึงคิดว่ามีกี่คู่ในโลกล่ะที่รักคนๆ แรกก็แจ็คพ็อตแตกอยุ่กันชั่วกัลปวสาน เทียบกับคนที่มีแฟนคนที่2-3 แล้วค่อยได้แต่งอันไหนมีมากกว่า คนอ่านที่อ่านนอ.ไม่ซิงได้เขาทรีตตัวละครแบบคนจริงๆ ไง วันนี้รักคนนี้ เอากับคนนี้ พอไปกันไม่รอดก็แยกทางไปคบคนใหม่ เขาไม่ได้รุ้สึกว่านอ.แรดหรือมีตำหนิ
เขร้ เปิดโลก พึ่งรู้ว่าโม่งมีแอพ ทำไมกูไปหาในแอพสโตร์ไม่เจอวะ
สังคมแม่งเป็นอะไรไปแล้ววะเนี่ย เรื่องแรดร่าานมันเป็นปกติไปได้ยังไงวะ ใครจะชอบก็ชอบไปเหอะนางเอกไม่ซิงเนี่ย แหม ถ้ามีลูกสาวคงอยากให้ลูกสาวมีผัวตั้งแต่เมนส์เพิ่งมาเลยมั้ง
>>470 Update #2 วิธีกันสแปม + บล็อกไอดี โม่งมือใหม่ก็ทำได้
ถ้าใช้ Android
โหลดแอพล่างนี้มาเล่นแทน เจอสแปม/ไอดีน่ารำคาญเมื่อไหร่ กดค้างที่หมายเลขโพสต์ แล้วเลือก Add ID to blacklist จบ
https://www.mediafire.com/file/v3t1qq6c4iaoq8u/MoongReader0.6.4.1.apk/file
=============
ถ้าเล่นบน Desktop
*ใช้ Chrome*
ลง Extension ตัวนี้
Script Runner Pro https://chrome.google.com/webstore/detail/script-runner-pro/cofhgpcbaidjkjfbfglfhlklnbhajhpg
ก็อบลิ้งนี้ (อัพเดตแล้ว ใครลงตัวเก่าไว้ลงทับได้เลย)
https://pastebin.com/raw/s3FgDJ59
ไปวาง ดูวิธีลงตามรูป https://imgur.com/a/ub4Nx6y
--
*ใช้ Firefox*
เปลี่ยนไปลงปลั๊กอิน Tampermonkey
วิธีลงสคริปต์ก็น่าจะคล้ายๆ กัน
--
วิธีใช้อย่างง่าย https://imgur.com/a/2ZdAfDq
* โค้ดจะทำงานเฉพาะเว็บ fanboi.ch
เดรัจฉานเท่านั้นแหละที่ไม่มีความยับยั้งชั่งใจ
>>470 มันเป็นแอปที่โม่งแฟนเมดขึ้นมาเองอะ ไม่ใช่เจ้าของเว็บทำ คุณภาพตามนั้นแหละ ไงโม่งฟังก์ชั่นหลักๆคือคุยกันเอง ก็ไม่ต้องหวือหวาไรมากหรอก แค่เพิ่มความสะดวกขึ้นมาอีกหน่อยอะ ถึงภาพจำจะเป็นแหล่งรวมขี้แพ้ชอบนินทาก็เถอะ แต่ว่ากันตรงๆกูโอเคกับการสิงโม่งมากกว่าโซเซี่ยลทุกแฟลต์พอร์ต ในแง่การพูดคุยอะนะ ถ้ามีวิจารณญาณในการกลั่นกรองหน่อยก็โซแฮปปี้ สาระก็มีคุยเล่นก็เพลิน ปค่มองข้ามการปั่นของโทรลให้ออกหน่อยนะ อีกอย่างสบายใจด้วยไม่ต้องแม่งมาระวังว่ากูจะโดนหาบเล่นไหมวะ ใครว่าเปิดหน้าแล้วบริสุทธิ์ทุกอย่างปลอดภัยแน่นวลถ้าพูดความจริงหรือสิ่งที่ถูกต้องออกไป แต่ร้อยทั้งร้อยผู้อยู่รอดคือคนมีหาบเยอะกว่าว้อย ต่อให้มันเป็นฝ่ายผิดก็ตาม ล้มแล้วไงเรื่องซาแล้วก็กลับมาให้หาบโอ๋ได้ แต่คนเปิดอะถูกกระทืบยับๆจนลุกไม่ขึ้นละ
คนที่มาเปิดประเด็นนี้ล่าสุุด เมื่อไหร่มึงจะมาใบ้เพิ่ม อยากจะไปดูแม่ม่ายที่มึงว่า
แนวเบาสมองอ่านสบาย ๆ นี่เขียนยังไงให้น่าจดจำวะมึง กุสายปมแน่น ๆ ดราม่าหนัก ๆ อยากลองแต่งแนวเบา ๆ บ้าง แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง อ่านของบางคนก็เบาเกิน ไม่มีค.ประทับใจเหลือเท่าไหร่ ใครถนัดสายนี้มีไรมาแนะนำมั้ย เท่าที่ก็เดาก็คงต้องปั้นคาร์พระนางให้มีเอกลักษณ์จ๋า ๆ ให้น่าติดตามไว้ก่อนมั้ง แต่ทุกแนวก็ควรทำงั้นอยู่แล้วปะ 555
พวกมึงจบบทกันคลิฟแฮงทุกครั้งมะ กุเจอนข.คนนึงเขาจบได้ค้างทุกตอนเลย นิยายรักธรรมดาเนี่ยแหละไม่ใช่สืบสวน ซึ่งมันก็ชวนให้อยากตามอยากรู้บทต่อไปจริงๆ แต่เวลากุไปลองทำมั่งแล้วเหนื่อยสัด บางทีจบบทก็คือจบอ่ะ เคลียร์ทุกอย่างเพื่อเปลี่ยนฉาก กลายเป็นอ่านแล้วรู้สึกไม่น่าลุ้นเลย
โม่ง ชวนคุยหน่อย มึงคิดว่าการบรรยายฉากอัศจรรย์ จุดประสงค์ของมันต้องสื่ออารมณ์แบบไหนวะ
พอดีเพื่อนกูเป็นบก. (เค้าไม่ได้เป็นบก.หนังสือกูนะ ทำงานเป็นบก. สำนักพิมพ์) บอกว่ากูบรรยายฉากอัศจรรย์แทบไม่เหมือน sex อยู่แล้ว
ภาษาสวยเกิน อ่านแล้วนึกว่ากวีสร้างโลกอะไรสักอย่าง คิดว่าเพื่อนกูคงจะสื่อว่าอ่านแล้วไม่เงี่ยนนั่นแหละ
กูเลยมานั่งคิดว่า สรุปแล้วจุดประสงค์ของฉากอัศจรรย์คืออะไร เราต้องทำให้คนอ่านเงี่ยนมั้ย
กูไม่ได้หมายถึงต้องใช้ภาษาอื้ออ่า ปั่กๆ ตั่บๆ ถึงจะเงี่ยนนะ แต่ภาษาสวยมันอาจจะมาลดทอนความเงี่ยนลงไปหรือเปล่า (กูไม่ได้เขียนเป็นกลอนนะบอกก่อน)
>>481 ส่วนใหญ่ กูก็ไม่ชอบบทเลิฟซีนที่ภาษาสวยเกินว่ะ อ่านแล้ว ไม่วูบวาบหวามไหว ภาษาสวยวิจิตรประดิษฐ์ให้ดูดีเกินไปบางทีมันก็ต้องมานั่งย่อย นั่งแปลภาษาในภาษาอีกที ฟีลหายหมด มันมีคำที่สื่อให้เข้าใจง่ายแต่สุภาพ ไม่หยาบ ไม่อื้อๆอ้าๆแจ๊ะๆนะ แล้วมันต้องเดินเรื่องปูพื้นอารมณ์ร้อนแรงก่อนหน้านั้นให้พีคๆถึงจุดที่แบบอัดอั้นเก็บกดข่มใจจนทนไม่ไหวต้องได้ตอนนี้เดี๋ยวนี้อะไรแบบนี้ด้วย มันจะยิ่งมีอารมณ์ร่วมมากขึ้น
>>482 กูยังไม่อยากโม่งอะมึงงงง 555
>>483 >>484 สรุปนะ ในความคิดของพวกมึงก็คือ ฉากอัศจรรย์จำเป็นจะต้องอ่านแล้วได้ความเงี่ยนอยู่ และการใช้ภาษาประดิษฐ์เกินทำให้ความวูบวาบลดลง อย่างงี้ใช่มั้ย? กูจะได้ตั้งมายด์เซ็ทใหม่ เพราะตอนแรกกูวัดเอาจากตัวกูล้วนๆ เพราะกูเป็นคนอ่านบทอัศจรรย์แล้วไม่เงี่ยน สำหรับกูต้องมีสิ่งเร้ามากกว่าตัวหนังสืออะ หนังโป๊ ภาพโป๊ไรงี้ กูเลยคิดว่างั้นเน้นภาษาสวยไปเลยละกัน เชี่ยย กูพลาดสินะ
>>485 มึงจำกัดความคำว่าความเงี่ยu ไว้แค่ไหนวะ แบบอ่านจบน้ำเดินต้องลุกไปมาสเต้อเบชั่น หรือมีอะไรกับใครรึป่าว ถ้ามึงไม่ได้แต่งpwp มันก็อาจไม่ถึงขั้นนั้นนะเว่ย แค่อ่านแล้วอารมณ์มันถึงมันพีคทำให้อินแบบเกิดอารมณ์เขินๆอร๊ายๆจิกหมอน ลอยๆฝันๆเคลิ้มๆอะไรแบบนี้ก็ถือว่าเป็นncที่ดีสำหรับกูแล้วว่ะ หรือแบบนี้คือเงี่ยuวะ?กูชักงุนงง555
ภาษาสวยสำหรับกูไม่ได้เป็นปัญหา แต่ปัญหาคือนักเขียนบางคนอยากเขียนเลิฟซีนภาษาสวยๆ แต่ยังทำได้ไม่ลงตัว ไม่กลมกล่อม บางทีใช้คำประดักประเดิด ไม่ตรงความหมาย บางทีประดิษฐ์คำเองจนความหมายผิดเพี้ยนหรืออ่านแล้วไม่ตรงความหมาย อ่านแล้วมันสะดุด แทนที่จะกุเขินหรืออิน กุจะหงุดหงิดแทน 5555
>>487 กูว่าภาษาสวยไม่เป็นไร แต่ควรเขียนให้ฉากนั้นมันเขินมันฟินอะ ซึ่งกูคิดว่าบทสนทนาระหว่างพระนางช่วยได้เยอะนะ นขบางคนทั้งเรื่องกุชอบทุกฉากอะ ยกเว้นnc เขียนนิยายรักไม่มีncไปเลยดีกว่าถ้าจะเขียนมา อ่านแล้วไม่เขินไม่ไร รู้สึกเป็นncจืดๆอะ เหมือนเขียนมาแค่ให้มีจบๆไป
เห็นด้วยกะ >>490 สำหรับกูภาษาสวยก็ดี แต่อย่ายัดเยียดncจนทำให้ฉากนั้นๆ มันสะดุด คือจากที่ควรจะฟินๆเขินๆ มันจะกลายเป็นอิหยังวะไปเฉยเลย คือกูคิดว่านข.คงตั้งใจเขียนเพื่อให้พอ.นอ.มีโมเมนท์หวานๆ กะจะเซอร์วิสคนอ่าน เรียกเรตติ้งหรืออะไรก็ว่าไป แต่ดำเนินเรื่องไม่ดีเหมือนจงใจยัดเยียดให้มานัวเนียกัน แม่งอ่านละเฟล ..อันนี้ฟามเห็นส่วนตัวนะ ไม่ได้จะบังคับให้ใครเขียนตามที่กูชอบ กูออกตัวก่อน
มีใครใช้ canva ทำปก แล้วเผชิญต้องใช้ไฟล์ psd บ้าง ในเว็บมันให้แค่ pdf กะ png แต่รี้ดเขาต้องใช้ psd อ่ะถ้าจะเอาไปทำแบนเนอร์
ปล. กูเชื่อแล้วว่าขึ้นแบนเนอร์รี้ดนี่ขึ้นกับดวง นิยายกุยอดคนอ่านต่อตอนหลักหน่วย วันนี้เขาตอบเมลว่ามีคิวให้เฉย ดีใจแต่ก็งง 555
>>492 คือลองคุยกับเขาได้ว่ามีแค่ไฟล์แบบนี้ เพราะว่าบางทีถ้า มี psd มันอาจจะแยกเลเยอร์น่ะ เขาจะได้ทำแบบไม่ต้องทำสีๆ ไปแถบหนึ่งน่ะ พื้นหลังอาจจะเป็นภาพนั้นไปเลย เพราะไรรู้ปะ คือกุเคยเขาขอแบบนี้นี่แหละ ละกุอะ เอ้ย ตอนไปคอมมิชชั่นมีแต่ไฟล์ PNG ว่ะ ด้วยความก๊งกงงงๆ กุเลยเอาไปเปิดในโฟโต้ช็อปละบันทึกเป็น psd เฉย 5555555555555555 แล้วก็ส่งไปอะ เขาก็จะทำภาพแบบฝั่งที่วางชื่อเรื่องเป็นสีพื้นๆ แต่พอได้ขึ้นอีกรอบ มีภาพแยกพื้นหลังกับภาพตัวละคร เขาก็เอาพื้นหลังไปทำภาพทั้งภาพ ไม่ได้ทำภาพสีๆ ไปฝั่งนึง มึงเข้าใจที่กุจะสื่อมั้ย 555
กุคิดถึงแล้วก็เขิน พี่แอดมินเปิดไฟล์ปุ๊บ อ้าวววว คงงงมากมันต่างจากไฟล์เดิมตอนแรกที่เอ็งส่งมาตรงไหน 555
ในนิยายเรื่องเดียวกัน ใช้ทั้งคำว่า เอ่ย กับ พูด ได้ไหมวะ
เดี๋ยวนี้ถ้าหน้าใหม่ไม่ได้ลงกับสนพ. ทำไงจะได้แสงกับเขาบ้างวะ ลงเว็บก็มีแต่พวกหน้าเก่า ๆ เบียดกัน งี้จะผุดออกมาให้คนค้นพบได้ไง กุยังมีหวังอยู่ปะ หรือต้องร่อนส่งสนพ.จริง ๆ 5555 TT
>>499 มึงคิดว่านิยายไม่มีคนสนใจ ไม่มีแสงเพราะตัวเองโนเนม ? ว่าแต่กูอยากบอกว่าถ้าสมมติมึงเพิ่งเริ่มเข้าวงการไม่ได้แตกนปก. ออกมาใหม่ มึงลองปรับมายเซ็ตว่า คำโปรย ปก วิธีการเขียนอาจตีหัวคนเข้าบ้านไม่ได้ก็ได้นะ ไม่ใช่เพราะนปก. มึงไม่เป็นที่รู้จัก กุก็โนเนม ร้างทุกเรื่อง แต่มีคนสอนกูมาว่าคนเราพัฒนากันได้ อย่ามัวน้อยเนืเอต่ำใจว่าตัวเองตัวเล็กตัวน้อย ขยันแต่ง ขยันอัพ ต้องมีสักวัน
ทุกคนเป็นโนเนมกันมาก่อนทั้งนั้นโกโก้
นปก. ดังๆ คนอ่านวนแต่นปก. เดิมๆ มันต้องเบื่อกันบ้างแหละ กูยังเคยเบื่อจนตอนนี้ยังไม่กลับไปอ่านเลย
>>504 คำโปรยต้องปังหน่อยมึง มึงจะลงที่ไหนอะ แต่ว่าตอนนี้ลงที่ไหนถ้าหน้าใหม่เลยยอดวิวขึ้นยาก ในรี้ดแนะนำให้ลงวันแรกซอยตอนให้สักตอนละ 800-1000 คำก็ได้นะ แล้วแม่งลงพรวดไปสักสามตอน เพราะรี้ดมันนับวิวในตอนด้วย ไม่ต้องไปคิดว่ามันสั้นไปนักอ่านจะอารมณ์เสีย สั้นๆ น่ะกุอยากบอกว่าดีแล้ว เพราะนักอ่านไม่เหนื่อยไถ ตอนนี้คนสมาธิสั้น ได้หยุดสักแปบโอเคกว่า ถ้ามึงจะมาลงแบบ ใส่มาแค่โปรย ยังไม่อัปเห็นเป็น 0 ตอน มึงโดนเมินแน่นอน เพราะในรี้ดไม่เห็นคำโปรย เอาตอนเยอะเรียกแขกจ้า ส่วนเด็กดี อันนี้คำโปรยปังได้ผลมาก เชื่อกุ กุเคยติดท็อปอันดับสามหมวดรวมมาแล้ว เพราะโปรยนี่แหละ โปรยพระเอกดุเหมือนจะฟัดนางเอก แต่จริงๆ นิยายใส่กิ๊ก 555555 แต่ยอดวิวขึ้นพรวดๆ จนกุแปลกใจ กุไมไ่ด้โปรโมตอะไรเลยช่องทางอื่น อัปรัววันละเกือบๆ พันคำแค่นั้นเลย ส่วนที่อื่นอย่างฟิค ธัญ กุเอาไปลงบ้าง แต่แบบลงเล่นๆ ไปเรื่อย ลงกันคนตั้งนามปากกาซ้ำไรงี้ แค่นั้น
>>505 ขอบคุณสำหรับเคล็ดลับนักเขียนผู้ประสบความสำเร็จ น้อมนำไปปฏิบัติใช้ ขอกราบแนบร่องนม
>>506 ของกูอัปเยอะกว่านั้นแล้วนักอ่านไหวว่ะ บางคนชอบด้วยซ้ำที่อัปยาว มาหวีดมาคุยด้วยตลอด มีแค่สองสามคนเห็นจะได้ที่ชอบ5555555 แต่บางคนก็ไม่ชอบยาวนะ ถ้าอัปแบบไหนก็จะดูดนักอ่านแบบนั้นมาแหละมั้ง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นแบบ 505 เนื้อหาน้อยแต่เน้นตอนเยอะแล้วเน้นตัดเฉพาะอันที่มันค้างๆให้เขาอยากตามต่อ
อยาก Ky ถามเรื่องลงนิยาย เวลาออกอีบุ๊กละแต่ก็ยังอัปนิยายต่อเนี่ย เนื้อหาที่ยังอัปต่อมันเป็นเนื้อหาในตัวอย่างที่ให้โหลดในอีบุ๊กป่ะ รึอัปเกินกว่าเนื้อหาในตัวอย่างสักตอนสองตอน
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.