Last posted
Total of 1000 posts
>>>/lounge/68/ วันศุกร์ที่หนึ่ง
>>>/lounge/216/ วันศุกร์ที่สอง
>>>/lounge/286/ วันศุกร์ที่สาม
>>>/lounge/408/ วันศุกร์ที่สี่
>>>/lounge/765/ วันศุกร์ที่ห้า
>>>/lifestyle/1530/ วันศุกร์ที่หก
>>>/lifestyle/2284/ วันศุกร์ที่เจ็ด
>>>/lifestyle/3353/ วันศุกร์ที่แปด
>>>/lifestyle/5047/ วันศุกร์ที่เก้า
>>>/lifestyle/6139/ วันศุกร์ที่สิบ
>>>/lifestyle/6603/ วันศุกร์ที่สิบเอ็ด
ยังไงดีวะ พวกมึงช่วยวิเคราะห์หน่อยว่ากูประสาทแดกหรือว่ากูคิดถูกแล้ว
มันมีเพื่อนร่วมงานกูคนนึงที่บุคลิกภาพดูเหมือนจะไม่สนใจเหี้ยไร แต่กูรู้ว่ามันมีความทะเยอทะยานและต้องการเป็นผู้นำ เหมือนผีเห็นผีอ่ะมึง เพราะกูก็เป็นคนแบบนั้นเหมือนกัน ซึ่งกูชอบมันนะแต่บางทีก็รู้สึกว่าการคบมันให้รอดคือต้องตามมันให้ทันอย่าให้มันหลอกใช้ได้ เป็นเพื่อนที่เหมือนจะซี้กัน ช่วยเหลือกัน แต่ก็มีความรู้สึกว่ากำลังแข่งกันอยู่ลึกๆ กูหญิง มันชาย
กูกับมันนิสัยเหมือนกันเหี้ยๆ ต่างตรงที่มันไม่ค่อยแคร์ใครและมีความเป็นตัวของตัวเองสูงเลยชอบทำไรที่แบบขัดกับขนบหน่อยๆ แบบแล้วไงใครแคร์ไรงี้ มันดูคุมไม่ได้ส่วนกูจะดูควบคุมง่ายมากกว่า แต่คือแม่งเก่งไง เก่งเหี้ยๆเลย ใครๆก็รู้ว่าแม่งทั้งเก่งทั้งฉลาด หยิบจับอะไรเป็นประสบความสำเร็จ ผิดกับกูที่แบบไม่เก่งเท่าไหร่แต่อาศัยขยัน ขยันแบบขยันพ่องตาย แต่ถึงอย่างงั้นผลงานกูก็ยังดีสู้มันไม่ได้
ซึ่งตัวมันดูเหมือนว่าจะไม่สนใจงานนะ อารมณ์แบบเก่งเองโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่กูรู้ว่าแม่งไม่ได้เป็นคนแบบนั้น เวลาแม่งทำเรื่องยากๆแม่งจะพยายามเหี้ยๆให้ประสบความสำเร็จ ทั้งๆที่ดูเหมือนไม่แคร์เหี้ยไรซักอย่าง แบบขี้เกียจสัสๆแต่ไม่ชอบความพ่ายแพ้ไรงี้เลยจะทำให้ได้ จริงๆแล้วแม่งสนใจงานและมีความทะเยอทะยานจริงๆ แต่ชอบทำเป็นไม่แคร์
และที่กูกำลังกังวลอยู่ช่วงนี้คือ ตอนนี้ผลประกอบการแม่งกำลังขึ้นๆๆ แล้วบริษัทก็มีแนวโน้มที่จะเติบโต มันซึ่งทำเป็นไม่สนใจมาโดยตลอด อยู่ๆก็ออกหน้า เสนอทำนู่นทำนี่ พบกับคนใหญ่ๆโตๆ ทั้งๆที่เป็นคนไม่ชอบพูดแต่อยู่ๆก็พูดกับคนนู้นคนนี้ไม่หยุดเพียงเพราะอยากสร้างคอนเนคชั่น
ซึ่งทั้งหมดนั้นก่อนหน้านี้กูพยายามแทบตายในการซัพพอร์ตทุกอย่าง แบบคอยเป็นคนที่ช่วยเหลือทุกอย่างจนมันมีแนวโน้มที่ดีขึ้น และก็รู้สึกวางใจว่าคนที่สนใจหนักมากมีแค่กูเนี่ยแหละ ยังไงกูได้โปรโมตแน่นอน แต่พอมันมาช่วยทำนุ่นนี่ด้วย กูกลับรู้สึกกลัวว่ามันจะแย่งผลงานทั้งหมดของกูไป เพราะมันเก่งกว่ากู พอมันเข้ามาช่วยผลมันก็ดีขึ้น กูก็เหนื่อยน้อยลงด้วยแต่ว่ากูนี่รู้สึกแบบไม่ไว้วางใจเลย กูไม่รู้ว่ามันมาเพื่อช่วยเพราะสงสารที่กูทำงานหนักมากหรือเพราะมันแค่อยากแสดงตัวว่ามันกำลังเป็นคนคอยประสานงานอยู่นะเพื่อให้ได้โปรโมตแทน
คือกูไม่สามารถมองในแง่ดีได้เลยตอนนี้ พวกมึงว่ากูประสาทแดกเองป่ะวะ มันแค่อยากช่วยในฐานะเพื่อนรึเปล่า เพราะด้วยพื้นฐานกูรู้อยู่แล้วว่าแม่งไม่ชอบแพ้ แม่งชอบการเป็นผู้นำอ่ะ แต่เราก็เป็นเพื่อนกัน กูก็ชอบมันจริงๆจากใจ แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่ากูกำลังถูกตลบหลังอยู่ ยังไงดีวะเนี่ย
จะสมัคร Front-end dev สกิล HTML/CSS/JS:ถนัด | PHP:กลางๆ | Wordpress โมธีมให้เหมือนดีไซน์ได้ custom field ได้แต่ไม่ถึงขั้นเขียนปลั๊กอินใช้เอง ควรเรียกเงินเดือนประมาณไหนดีวะ อยากเปลี่ยนสาย ตอนนี้เป็นดีไซน์เนอร์เงินเดือน 32k (ps,ai,ind:เชี่ยวชาญ | premier,ae:กลางๆ | xd:เริ่มต้น | วาดรูปได้)
จับแม่งเป็นผัวเลย
อยู่ดีๆผู้ใหญ่ในบริษัทที่แต่ก่อนเอะอะจะสั่งอย่างเดียว ไม่ฟังห่าอะไรทั้งนั้น
ลุกขึ้นมาพูดว่าเราต้องลด micro management ให้คนข้างล่างได้ตัดสินใจเอง เพราะเค้าคือคนที่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้า
รู้สึกขนลุกชิบหาย ผีเข้ารึไงวะ
KY ไม่รู้ถามห้องนี้ถูกไหม
มีใครทำงานสาย Interior Visualizer อยู่บ้าง กูสงสัยว่ามันสามารถเติบโตไปได้แค่ไหนและยังไงบ้าง เพื่อนกูส่วนใหญ่ทำสายอินทีเรียดีไซน์กันทั้งนั้น งานที่ไม่ใช่ระดับ Junior ส่วนใหญ่ที่เห็นก็เขียนว่าต้องการประสบการณ์ในการออกแบบสาขานี้ๆ กี่ปี สงสัยว่าถ้ากูเริ่มงานนี้เป็นงานแรกแล้วตอนเปลี่ยนสายกลับไปดีไซน์จะหางานลำบากไหม หรืองานนี้มีช่องทางที่สามารถทำยาวๆ ไปได้เลย ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบ
ใครเคยลงทะเบียนเป็นคนว่างงานเพื่อให้ประกันสังคมจ่ายเงินให้บ้าง อยากรู้ว่าถ้ายืนยันว่าได้งานแล้วตอนสิ้นเดือนจะได้เงินของเดือนนั้นมั้ย เช่น ว่างงานพ.ค.1 เดือนเต็ม แล้วกดยืนยันว่าได้งานแล้ววันที่ 29 (เซ็นสัญญาบใหม่วันที่ 28)
เซ็นสัญญา 28/5 แล้วเริ่มงานจริงวันไหน เอาชัวๆ กดว่าได้งานวันที่เริ่มงานเดือนหกดีกว่าป่ะ
>>12 ไม่ต้องกด พอ HR เอาชื่อมึงเข้าระบบประกันสังคมข้อมูลในระบบคนว่างงานมึงก็อัพเดทเอง เพราะราชการเค้าต้องใช้ฐานข้อมูลร่วมกัน วันที่เริ่มงานก็ตามจริงที่ระบุในเอกสารนั่นแหล่ะ เป็นแบบนี้น่าจะถึง 10 ปีแล้ว
และต่อให้ไม่ครบเดือนมึงก็ได้เงินอยู่ดี เค้าจะคำนวณสัดส่วนให้ตามจำนวนวันที่ว่างงานจริง สบายใจได้
เจอป้าวัยทองประสาทแดกใส่สองวันติดจนกูจะประสาทแดกตามละเนี่ย อยากลาออกโว้ย งานใหม่ก็หาไม่ได้สักที
ทำงานกงสี ใช้วิธีรีโหมดจาก PC ที่บ้านเข้าออฟฟิต แต่กลับโดนหาว่าไม่มาทำงาน
เมื่อไรจะตายๆ ไปซะทีวะ ไอ้พวกยุคหินไม่รู้จักใช้เทคโนโลยีเนี่ย
แถมสมัยนี้งานส่วนใหญ่อัพขั้นคราวกันหมดละ รายละเอียดก็ให้ลูกค้ากรอกผ่าน Google doc มาเก็บไว้หมด เอกสารใหญ่หน่อยก็เก็บใส่ external hdd แล้ว เรียกได้ว่าพวกงานที่ต้องเข้าออฟฟิตทั้งหลายนี่แทบไม่มีความจำเป็นสำหรับกูเลย แต่คิดดูทุกวันนี้แม่งไดโนเสาร์บ้านกูยังบอกให้ปริ้นออกมาเป็นกระดาษ เจาะรูและใส่แฟ้มอยู่เลย เพื่อ!?
บ.ส่วนใหญ่มันทำงานกัน 6 วันปะวะ กุเพิ่งจบ อยากรู้
หัวหน้ากวนตีนมากจนอยากจะซื้อบัตรพลังงานลบมาใช้กับมัน
พรุ่งนี้วันจันอีกแล้วโว้ย สัปดาห์นี้ทำหกวันอีก ควยๆๆ
ไปงานแต่งเพื่อนมา จัดงานใหญ่ แขกมากมาย
เพื่อนรุ่นเดียวกันที่มางานก็เติบโต การงานฐานะดี มีบ้าน มีครอบครัว แฟนสวย ขับเก๋งกันหมด พูดคุยเรื่องตัวเองกับคนอื่นได้อย่างสบายใจ
ย้อนมาดูตัวเอง...เฮ้ออออ ไม่มีไรซักอย่าง ถึงจะรู้ว่าบางเรื่องเราไม่ควรเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นก็เหอะ
คุยกับหัวหน้าแล้วอึดอัดว่ะ คือเห็นหน้าแล้วรู้เลยว่ากูเอ่ยปากอะไรออกไปแม่งต้องชักสีหน้าแน่นอน
จะว่าไปมีใครแนะนำได้มั่งวะ คาดว่าเร็วๆ นี้คงต้องหางานใหม่
กูจบ ป.ตรี นิติศาสตร์ กับ บัญชี มา (ปริญญา 2 ใบ) แต่กูมีนิสัยเสีย 2 อย่างคือ
1. กูไม่ค่อยชอบเข้าออฟฟิต เพราะเดิมทีแล้วงานกูจะทำที่ไหนก็ได้
2. วิธีพูดกูมักฟังไม่เข้าหูหลายๆ คน เพราะกูมักจะแนะนำแบบตรงๆ เจอตรงไหนผิดพลาดก็จะชี้ให้เห็นเลย ยกตัวอย่างเช่นเจองบที่บานปลายหรือเจอข้อตกลงที่ผิดกฎหมายกูก็จะไม่ปล่อยแต่เดินไปท้วงให้แก้ จนกลายเป็นว่าพอคุยกับใครเรื่องงานแม่งชักสีหน้าเดินหนีหมดซะงั้น
ด้วยข้อเสีย 2 ข้อนี้ทำให้ตลอดชีวิตการทำงานกูไม่ค่อยราบรื่นเลย ไอ้ข้อแรกพอปรับปรุงได้ แต่ไอ้ข้อ 2 เนี่ยท่าจะยาก เดิมทีกูไม่ใช่คนที่ประจบใครอยู่แล้วด้วย แถมกูนอกจากหน้าโหด หน้าคล้ำ ตาขวาง ขอบตาดำ และหนวดเครา (เด็กในหมู่บ้านเห็นกูแล้ววิ่งหนีกันหมด) มนุษย์สัมพันธ์ยังไม่ค่อยดีด้วย เจอแบบนี้กูจะไปหางานใหม่ยังไงดีวะ อายุก็จะเลข 3 แล้วด้วย ยังจะมีหวังหางานอะไรได้อีกมั่งเนี่ย
เพิ่งเริ่มงานใหม่มายังไม่ถึงเดือนรู้สึกว่าเหมือนอากาศโดนเมิน ถามคำตอบคำ อย่างนี้คือปกติไหม รู้สึกอึดอัดมากตอนนี้
เมื่อไหรอีเพื่อนร่วมงานประเภทตอแหลไปวันๆ งานการไม่ทำ แต่พอเวลาเขาเร่งมาเที่ยวให้คนโน้นคนนี้ช่วยจะหมดไปจากโลกซะทีวะ อีสัส กูก็มีงานของตัวเองนะโว้ย
เมื่อวานปฏิเสธไม่ช่วยมันวันนี้ทำมาเป็นพูดแขวะ งานแค่นี้ทำเองก็ได้ ถุย แล้วหมาตัวไหนมันมาขอให้กูช่วยวะ
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบาย
เบื่อมนุษย์ป้าวัยกำลังหมดเมนส์ฉิบหาย โดนมนุษย์ป้าคิดเองเออเองทำตัวแย่ๆใส่ มาโวยวายเรื่องงานใส่กู กูอธิบายไปก็ไม่เสือกฟังจนกูเลิกพูดแล้วก้มหน้าก้มตานั่งทำงานของกูไปเงียบๆ ได้ยินอีกทีนางบอกพูดด้วยทำไมไม่พูดด้วย ไม่รู้นางพูดกับใครกูเลยหันไปมอง อีดกทงมองมาทางกูจ้า แล้วมีบอกอีกด้วยนะว่าได้เลยจะเอาแบบนี้ใช่ไหมแล้วสะบัดตูดไปเลย กูนี่ได้แต่อิหยังวะ ป้าเป็นเหี้ยไรของป้าอะ งงไปหมดแล้ว แต่ก็สบายหูดี ขอบใจนะป้า
HR บ.กู จัดกิจกรรมจิตอาสาไปปรับปรุงห้องสมุดโรงเรียนใน ตจว. แต่ไม่มีรถรับส่ง ไม่มีอาหารซักมื้อให้ และถ้าจะไปในเวลางานต้องทำเรื่องลางานด้วย คือให้ไปทำวันเสาร์อาทิตย์ซึ่งเป็นวันหยุดของพนักงาน ส่วนวันส่งมอบให้เด็กๆ เป็นวันจันทร์ ใครอยากได้หน้าก็ต้องลางานไปเอง แบบนี้ก็ได้หรอวะ งบค่าอุปกรณ์หมดต้องควักเนื้ออีก กูก็ตามๆ คนในแผนกไป แต่รู้สึกขัดใจชิบหาย ได้แต่บอกว่า เย็นไว้.. กูร่อนใบสมัครที่อื่นแล้ว ภาวนาให้ซักที่ช่วยรับๆ กูออกไปจากที่นี่ที
>>9 มึงจบ interior มาใช่มะ กูจะได้แนะนำถูก
จริงๆมันก็คาบเกี่ยวกันนะระหว่างการทำอาชีพนี้กับอาชีพดีไซน์ คนดีไซน์เก่ง ทำภาพ 3d สวยด้วยก็มีเยอะแยะ คนทำภาพ 3d เก่ง แต่ดีไซน์ไม่เก่งก็มีเพียบ ถ้ามึงเก่งงานทำภาพแล้วอยากทำดีไซน์ด้วยก็ควรหาความรู้เพิ่ม เป็นคนช่างสังเกตและวิเคราะห์ เก็บประสบการณ์จากงานที่ได้รับมอบหมายไป เดี๋ยวก็รู้หลักการออกแบบไปเอง
แต่ถ้ามึงคิดจะทำสายนี้เต็มตัว แนะนำให้ไปเป็นฟรีแลนซ์รับจ้างทำภาพ 3d อย่างเดียวไปเลย ให้ลูกค้าดีไซน์ มึงมีหน้าที่ทำตามเขาออกมาให้สวยๆก็พอแล้ว ไม่ต้องไปคิดแทนลูกค้า เขาจะเอาอะไรก็ให้ตามที่เขาต้องการไป แต่อาชีพนี้มันแข่งขันกันสูงนะ งานมึงต้องเนี้ยบ ดูดี เอาแบบที่เห็นแล้วอยากจ้าง ความก้าวหน้ามีมั้ย อันนี้ตอบยากว่ะ มันขึ้นอยู่กับโอกาสและฝีมือด้วย
บริษัทที่เปิดรับคนทำเรนเดอร์อย่างเดียวก็มี มึงทำในสายอาชีพนี้นานๆก็ได้เลื่อนขั้นเป็นซีเนียร์เอง อาจจะดีตรงที่เป็นซีเนียร์ก็มีรุ่นน้องมาแบ่งเบาภาระลงไป แต่จะถึงขั้นเมเนเจอร์มั้ย ต้องเข้าใจนะว่าถ้าจะมาทางสายนี้ก็คือดราฟท์ คือแรงงานดีๆนี่เอง โอกาสที่มึงจะได้ทำแต่งานแรงงานไปจนกว่ามึงจะเลิกทำนั้นมีแทบจะ 100%
ส่วนพวกสายงานดีไซน์ ลองหาบริษัทที่เขียนว่ารับคนไม่มีประสบการณ์ดูนะ มีอยู่ ไม่ใช่ไม่มี แต่ต้องทำใจเรื่องเงินเดือนหน่อยเพราะคงได้ไม่เท่าคนที่มีประสบการณ์มาก่อน
>>38 ใช่แล้ว กูจบ Interior สุดท้ายก็ปฏิเสธเค้าไปเพราะรู้ตัวว่าไม่มีฝีมือหรือเซนส์เรื่องวิชวลขนาดนั้น แล้วก็รู้สึกว่ากูน่าจะมีความสุขกับงานออกแบบมากกว่างานทำโมเดล(กุชอบงานฟังก์ชั่น ดูโคตรไม่วิชวลเลย555)
ตอนนั้นกู desperate มาก เพราะส่งไปหลายที่แล้วที่นี่เรียกสัมเป็นที่แรก(พบเห็นกูได้ที่ห้องโม่งว่างงาน)เลยคิดว่าน่าจะต้องทำแล้วล่ะ แต่หลังจากนั้นก็มีตำแหน่งอินทีเรียเรียกกูไปสัมอยู่สองสามที่ เลยคิดว่ารอตำแหน่งที่อยากทำจริงๆ ดีกว่า
วันนี้ก็มาสัม บอกเค้าว่าทำสเกตช์อัพวีเรย์พอได้แต่ไม่ได้เก่งมาก เค้าบอกไม่เป็นไรเดี๋ยวจ้าง Outsource เอา คือแบบนี้สินะ555
ขอบคุณสำหรับความรู้เกี่ยวกับสายงานนี้นะ ช่วยได้มากจริงๆ :)
ถ้าสัญญาเขียนแค่ว่าหลังผ่านโปร 3 เดือนต้องบอกบริษัทก่อน 1 เดือนถ้าจะออก คือช่วงโปรถ้าจะออกก็ออกได้เลยปะวะ
กูทำตัวงี่เง่าใส่เพื่อนร่วมงาน กูหงุดหงิดตัวเองชิบหาย เหี้ยเอ้ยยย
เบื่อจริงๆพวกไม่สอนงาน ได้ไม่สอนกู กูจะอ่านคู่มือเอง เรียนจากหัวหน้าอีกคน มึงเตรียมเปลี่ยนงานกลับไปลำบากเลย
กุเพิ่งจบป.ตรีมา ญาติชวนมาช่วยทำร้านขายของเงินเดือน 2 หมื่น มีห้องส่วนตัวให้ มีข้าวให้แดก 3 มื้อ
แต่ทำงานสัปดาห์ละ 6 วัน ตั้งแต่ 7 โมงถึงทุ่มนึง ได้กลับบ้านอาทิตย์ละวัน มันคุ้มมั้ยวะ กุเหนื่อยชิบหายเหมือนโดนจับมาเป็นเบ๊ที่ต้องทำแทบทุกงานในร้าน
อิจพวกมีวันหยุดสองวันต่อสัปดาห์จังว่ะ กูหยุดสัปดาห์ละวันแค่ซักผ้าก็หมดวันละ= =
>>49 สายบัญชีจะก้าวหน้าไปเริ่มงานที่ผู้ช่วยผู้สอบบัญชีก่อน ทำสักปีนึมึงจะเห็นภาพว่าทำบัญชีบริษัทระบบมันเป็นยังไงคร่าวๆ จากนี้มึงก็ตัดสินใจได้หละว่าเอาไงต่อ
คือกูทำสายบัญชีมาเนี่ยหละ คุยกับทุกคน ไม่มีใครเริ่มเรียนสายนี่เพราะชอบหรอก ถ้ามึงค้นพบตัวเองว่าไม่ใช่ตั้งแต่แรกก็ดี แต่ถ้ายังก็ลองทำไปก่อน ประสบการณ์การทำงานสายนี้มันไปต่อได้เยอะ
>>44
ระยะสั้น เพิ่งจบ 2 หมื่นถ้าไม่ใช่สายอาชีพ เช่น วิศวะ บัญชี ถือว่าเยอะ ยิ่งมีที่พัก + ข้าวทุกมื้อให้บอกเลยคุ้ม ทำ 6 วันเข้า 7 โมง - 1 ทุ่ม ถ้าไปอยู่บริษัทยุ่นหนักๆก็ชีวิตไม่ต่างกันน่ะ บางวันโดนสอง-สาม ทุ่ม
ระยะยาว ยอมไปรับเงินเดือน 15k ที่บริษัทมีความมั่นคงดีกว่า เพราะอยู่แบบนั้นมันสบายก็จริงแต่มึงจมแน่
สรุป ควรทำจนกว่าจะหางานที่ดูดีกว่าได้ ระหว่างนั้นก็พยายามเรียนรู้ระบบในร้านเยอะๆกว่าแค่ช่วยขายของ จะได้เอาไปโม้ตอนสัมฯได้
ถามหน่อยถ้าจบบริหาร แต่มาทำงานหลังบ้านด้านการเงินนี่จะมีโอกาสก้าวหน้ามั้ยวะ คือตอนนี้กูเป็นระดับสตาฟ งานของข้างจับเจ่าไม่ได้วิเคราะห์อะไร สมมติกุทำๆไปละมีโอกาสได้ทำโปรเจคต์อะไรก็ว่าจะลองน่ะแหละ แต่พูดกันจริงๆ ถึงโอกาสมีทางที่คนไม่ได้จบไฟแนนซ์จะขึ้นสูงๆได้ไหม
มีเรื่องปรึกษากูโม่งหญิงอายุ 28 แล้ว จบป.ตรีด้านสังคมจากม.ดังแต่จบช้ากว่าจะจบก็ 25 พอจบมาก็เรียนพิเศษภาษาญี่ปุ่นบวกกะทำธุรกิจขายพวกเสื้อผ้าออนไลน์มา 3 ปี ตอนนี้มี n3 แต่ภาษาอังกฤษพูดไม่ได้เลยทีนี้ถ้ากูอยากลองสมัครงานที่ใช้ภาษาญี่ปุ่นอย่างเดียว เค้าจะรับกูมั้ยกูไม่มีประสบการณ์เลยอังกฤษไม่ได้อายุก็ไม่น้อยแล้ว แต่กูถือว่าหน้าตาดีแต่ก็หน้าเด็กมากบอกอายุไปไม่มีใครเชื่อคิดว่าม.ปลายตรงนี้จะมีปัญหามากกว่าข้อดีมั้ย
ใครเคยทำพนักงานบริการหรือขายสินค้าบ้าง ถ้าสมมติทำงานได้ดี
ทำไปนานๆเค้าจะปรับเปอร์เซนต์ค่าคอมให้หรือเงินเดือนให้ไหมอะ
>>59 คนที่กูรู้จัก เทเลเซล, พนักงานร้านเครื่องสำอาง, รับบริจาค ไม่มีปรับ%เพราะอยู่นานหรือขึ้นเงินเดือน
การปรับ%หรือวิธีคำนวณจะมีเป็นพักๆ แล้วแต่นโยบายช่วงนั้น มีผลต่อพนักงานทุกคน ไม่เกี่ยวว่าใครอยู่นานหรือเก่ง
โอกาสโตของสายนี้คือ
1. มึงเก่งมาก ทำยอดได้เยอะกว่าคนอื่นตลอด ไม่ว่าจะเปลี่ยนวิธีคำนวณยังไงก็ได้เยอะกว่าคนอื่นมากอยู่ดี
หรือ 2. อยู่มานาน ผลงานอยู่ในเกณฑ์ดี อัพเป็นหัวหน้าทีม-หัวหน้าฝ่าย-เมเนเจอร์ แล้วได้%จากผลงานของลูกทีม แต่ก็มีบางคนที่เข้าเกณท์ข้อ1 เลยทำไปเรื่อยๆไม่ยอมเลื่อนตำแหน่งเหมือนกัน เพราะเก่งขนาดที่ว่าได้ค่าคอมเยอะกว่าหัวหน้าซะอีก
กูโม่งเด็กฝึกงาน ถามหน่อยระหว่าง
1.เข้างานตรงเวลา ทักทายไหว้ สวัสดีพี่ๆเล็กน้อยพอเป็นพิธี แล้วตรงดิ่งไปเปิดคอมทำงานเลย
กับ
2.เข้างานตรงเวลาเหมือนกัน ทักทายชวนพี่คุย สัก20-30นาที ชงกาแฟให้ แล้วค่อยไปทำงาน
แบบ1.จะหาว่ากูไม่มีมนุษยสัมพันธ์ ไม่เจ้าไปหาพี่ก่อน ไหมว่ะ
หรือ2.จะหาว่ากูอู้งานไหมว่ะ
บริษัทเอกชน ไทยๆธรรมดาทั่วไปเนี่ยแหละ เน้นงานเสร็จ งานดี บอสเข้าบ้างไม่เข้าบ้าง ต้องไปพบลูกค้าข้างนอกบ่อยๆ ไม่เดินมาจับผิดเวลาแอบอู้
>>61 ถ้าเพื่อนร่วมงานคนไทย กูแนะนำข้อสอง เพราะนิสัยคนไทยจะชอบคนเข้ากลุ่ม เม้ามอยมากกว่า คนขยันนี่โน โน มันไม่สนใจมึงหรอก เผลอๆเอาไปนินทาอีก ยิ่งมึงเป็นแค่เด็กฝีกงานด้วย แต่อย่างน้อยมาถึงก็เปิดคอมทิ้งไว้ก่อน ที่เหลือก็ปรับตามนิสัยของเพื่อนร่วมงานดูไม่มีกฏอะไรตายตัว
ขอบ่นตัวเองเฉยๆ อยากใช้เงินประหยัด ถ้าใช้เงินประหยัดคงมีเงินเก็บหลายสิบล้านไปแล้ว นี่ทำงานมาจะสิบปียังมีเท่าแมวดม ลงรายรับรายจ่ายทุกอย่างแต่ลดอะไรไม่ได้เลย อันไหนก็มีข้ออ้างให้ตัวเองว่าจำเป็นไปหมด พ่อแม่กูเตือนตลอดว่าแก่ตัวไปจะเสียใจ โอ๊ย เกลียดตัวเองที่รู้ดีทุกอย่างแต่ห้ามใจตัวเองไม่ได้ ผลาญเงินรัวๆ นี่ถ้าบังเอิญเรียนคณะทั่วไปที่จบมาเงินเดือนปกติ ไม่รู้ว่ากูจะปรับตัวให้ประหยัดใช้พอไปเอง หรือจะเป็นพวกหนี้ท่วมหัวล้มละลายชีวิตพังกันแน่ เพราะจำได้ว่าสมัยเรียนกูก็เคยเป็นคนประหยัด แต่พอทำงานหาได้เยอะก็ใช้เยอะห้ามตัวเองไม่ได้เลย
กู >>61 เอง
จริงๆกูฝึกงานไปได้สักพักแล้วแหละ กูเป็นข้อ1 กูชวนคุยไม่เก่งว่ะ แต่เที่ยงกูก็ไปกินข้าวกับพี่เขานะ งานเคลียร์หมดแล้ว กูก็เดินไปของานเพิ่มเองนะ ที่มาถามเพราะ เด็กฝึกกงานด้วยกันทักเนี่ยแหละ คือกูก็มองว่า กูมาทำงานไหมว่ะ ไม่ได้มาคุย แต่แม่งก็ถูกของมันว่ะ ทำงานกับคนไทยนี้ แต่หัวหน้าพวกพี่ที่ออฟฟิศอีกที คนที่จะเขียนประเมินกูนั้นแหละ เขาไม่ใช่สายเจ๊าะแจ๊ะว่ะ แล้วก็อีกหลายคนที่เป็นแบบ1 แต่ส่วนใหญ่เป็นแบบ2 multiculture สุดๆ แต่ตามที่กูบอกนั้นแหละ เขาดูเนื้องานว่ะ ไม่ได้ซีเรียสเรื่องพฤติกรรม ต่อให้OTถึงเช้า แต่งานไม่ดี เขาก็ไม่เอาเหมือนกันว่ะ
อ่อ สายงานออกแบบ รวมมนุษย์ฮิปสเตอร์ นั้นแหละ
กูเพิ่งเรียนจบ แล้วเพิ่งเริ่มทำงานได้ไม่กี่วัน แต่กูทำพลาดติดกันมาสองรอบละว่ะ วันแรกลืมคิดเงินของ ละก็ตามไม่ได้ วันที่สองบริการลูกค้าไม่ดีประมาณว่าเผลอวางของเสียงดัง เผลอทำถุงใส่สินค้าตกจนเกือบแตก กูทำตัวเหมือนเด็กกะโปกมากอะ ทั้งๆที่ก็เคยผ่านงานพวกนี้มาละนะ แต่ทำไมพอมาทำงานนี้ละกูพลาดเหี้ยจังวะ รู้สึกเหี้ยกับตัวเองมากอะ พวกพี่ๆโม่งเคยทำพลาดตอนอยู่ที่ทำงานกันบ้างมั้ย แล้วผ่านตอนนั้นมาได้ยังไง กับถ้ามีลูกจ้างแบบกูจะด่ายังไงหรือรู้สึกยังไง
คือตอนนี้กูรู้สึกเหี้ยมากอะ ไม่ใช่เด็กแล้วนะแต่ทำไมกูทำตัวเหมือนคนทำงานไม่เป็นแบบนี้ ละพลาดติดกันมาสองวันติดแล้ว เหี้ยอะ เกลียดตัวเอง
เออกูว่าจะหางานเสริมทำว่ะ พวกขับรถส่งอาหารรายได้ดีมั้ยใครเคยทำหรือทำอยู่บ้าง
มีใครทำงานไม่ตรงสายมั่งวะ คือกูเรียนวิศวะจบมา เเต่ไปทำกราฟิคดีไซน์ คือพอมีสกิลวาดรูปออกเเบบ ได้ภาษาด้วย ทีนี้กูได้เงินเดือนประมาณ 25k ได้ค่าภาษาอีกต่างหาก สวัสดิการดี ใจก็โอเคนะ สบายด้วย งานสนุกดี
เเต่คือถามว่ากูอยากลองทำวิศวะไหมก็อยากลองทำ เเต่เงินเดือนวิศวะเริ่มต้นมันจะกากอะ ประมาณ 18k ไม่รวมสวัสดิการ เเต่จะได้ประสบการณ์ในการไปอัพเงินเดือนต่อไป +หางานง่ายหน่อย วิศวะถึงจะล้นตลาดเเต่ก็มีงานตลอดตามอุตสาหกรรม
ส่วนกราฟิคตอนนี้ถึงเเม้บ.จะดี เเต่ความก้าวหน้าอาจจะไม่ดีเท่า
กูกำลังคิดว่าถ้าเกิดทำตรงนี้ไป2 3ปี กูจะซวยไหมวะ เช่น อาจจะเปลี่ยนสายงานยาก เพราะอายุกูตอนนี้คือ 23 ถ้าทำไปสมมุติอยากออกตอน 26 จะมีปัญหาในการเปลี่ยนงานไหมวะ ห้องนี้มีใครทำงานวิศวะไหม
มีโม่งคนไหนเป็นITคนเดียวของบริษัทบ้างไหมวะ กูอยากรู้ว่ามึงมีหน้าที่อะไรบ้าง
มีใครสัมผัสได้มั่งวะ ว่าคนเรามีรัสีอำมหิตจริงๆ อยู่ใกล้ๆไม่มีความสุขเลย
มีใครเคยร่อนใบสมัครเพื่อเช็คเรตติ้งตัวเองเฉยๆ บ้างวะ แบบ ไม่ได้กะจะออกจากงานเดิมแต่อยากรู้เฉยๆ อ่ะ
ตอนที่กูเครียดเรื่องงานมากๆ บางทีกูก็หันมามองความสุขของตัวเอง ว่าทุกวันนี้กูมีความสุขมั้ย
บางทีกูก็เหนื่อยจนอยากหยุดเหนื่อย หยุดแบกหยุดเครียดทุกอย่าง
ทุกวันนี้กูทุกข์ใจชิบหายกูเป็นพวกงานต้องเสร็จวันต่อวันแล้วบริษัทกูแบบระบบครอบครัวส้นตีนไรนี่แหละคนแบกภาระทุกอย่างแทบเป็นกู เป็นทั้งประสานงาน บันทึกรายงาน ทำกราฟิก บลาๆๆๆ แล้วบางทีงานกูมันก็คา้งๆๆๆจะโทรมาเอานั่นนู่นนี่ ขอนั่นนู่นนี่พอทำให้เอ้าไม่พอใจงานดูด่วน คือมึงของด่วนถูกมั้ย ทำเหี้ยไรเหมือนโดนด่า ถามว่ากูเคยแจ้งปัฯหามั้ย กูบอกเลยกูพูดจนปากเปียก กูคนเดียวแบก 3-4ตำแหน่ง ควยย
มีคนมาชวนไปทำงานที่บริษัทแห่งนึง เค้าก็เชียร์กับพยายามจะช่วยเต็มที่
ซึ่งกูไม่ค่อยชอบบริษัทนี้เพราะมีชื่อเสียงด้านความซื่อสัตย์ต่อลูกค้าไม่ดี
แต่เงินเดือนน่าจะขอได้เยอะหน่อย กับเค้าน่าจะดูแลพนักงานดีกว่าที่ๆอยู่
ปกติเวลาหางานใหม่พวกมึงซีเรียสเรื่องพวกนี้กันป่าววะ
>>91 ใช่ๆ บริษัทนี้แหละ แต่ไปถามเค้าอีกทีไม่ใช่ส่วนนี้โดยตรง ส่วนที่กูโดนชวนไปเป็นอีกบริษัทในเครือ
รวมเรื่องนี้ เรื่องมั่วบิล ฯลฯ ทำให้กูรู้สึกว่าเป็นบริษัทที่ไม่มีจริยธรรมในการทำธุรกิจเท่าไหร่
ส่วนเรื่องเลี้ยงพนักงานดีนี่ก็ได้ยินมาเหมือนกันว่าเค้าเลี้ยงดูดี แถมเรื่องวัฒนธรรมภาพลักษณ์ดูดีนะ
แต่ข้อมูลที่กูเจอในหลายๆที่ดูเป็นบทความอวยเหมือนหน้าม้ามาเขียนยังไงไม่รู้ กูเลยไม่อยากเชื่อมาก
จริงๆก็ไม่รู้กูกระแดะไปมั้ย ที่ๆกูอยู่ภาพลักษณ์ภายนอกดูกลางๆ พอเข้ามาจริงก็เห็นความเน่าภายในเยอะ
เรื่องความซื่อสัตย์ต่อลูกค้าที่ไม่ดีก็มีบ้าง แต่ก็ไม่ใช่อะไรที่สเกลใหญ่และน่าเกลียดเท่า
แต่กูปฏิเสธไปแล้วแหละ เพราะปัจจัยอื่นๆหลายอย่างด้วย ไม่ใช่เรื่องนี้อย่างเดียว
คิดอีกทีก็ไม่รู้รีบตอบไปรึเปล่านะ อย่างน้อยน่าจะลองไปสัมภาษณ์ดูก่อน แต่ไม่ทันละ ช่างมันละกัน
บ.ที่พวกมึงว่าๆมาเมนเ์บนๆนี่ย เคยสัมผัสถึงสันดานผู้บริหารของฝั่งที่ผลิตอาหารแล้วมึงจะรู้ว่าวีนเหวี่ยงเก่งยิ่งกว่าป้าตือ ที่พีคคือเห็นวีนๆเหวี่ยงๆเก่งขนาดนี้เนี่ย เป็นศิษย์เก่ามหาลัยชั้นนำระดับประเทศด้วยนะ ลูกหาบมียันอธิการสถาบันนั้น ชอบเอาความมั่งมีตัวเองมาเบ่งอำนาจใส่คนอื่น เด็กในสถาบันที่พี่แกเคยเรียนมาเนี่ยคือเป้าหมายเลยละ ยืนยันด้วยคนว่าการทำงานภายในของธุรกิจเครือนี้เน่าเฟะพอๆกับบริษัทเทกซ์ไทล์ข้ามชาติบางแห่งในไทยเลย
>>96 ถามมาให้ละ สายอาหารนะ
เมื่อประมาณ 6 ปีที่แล้ว เพื่อนกู จบ ป.ตรี ประมง ม.ชื่อดัง ทำงานฟาร์มกุ้งของมัน 7 วัน แบบต้องนอนที่นั่นเลย
จบใหม่รวมทั้งเดือนรวมทุกอย่างได้ 20k ทำปีนึงขึ้นมาได้ 22k แต่ก็ลาออกเลย แทบไม่มีวันหยุดมันต้องทำตลอด
อีกคนนึงเป็นวิศวเครื่องกล สตาร์ท 20k รวมโอเป็น 25k แต่ทำ 3 ปีได้ 36k ต่อเดือน แต่คนนี้บอกว่า ลักษณะงานมันก็โอเค แต่มันเพื่อนร่วมงานไม่ดีแล้วสังคมค่อนข้างไฮโซ ค่าใช้จ่ายเยอะ แต่ก็แล้วแต่แผนก แต่ของมันเครียดหน่อยเพราะมันดูแลเครื่องที่เอาไว้ชำแหระสัตว์ (ไม่ได้ฆ่า) มันบอกว่าหดหู่ ตอนแรกคิดว่าจะชิน แต่ทำมานานก็ไม่ชิน ขอย้ายไปแผนกผลิตอาหารก็ไม่ได้เลยออก
บ่นเจาะจงอย่างนี้ระวัง I/O บ.แม่งบุกมาโม่งนะ
>>97 ไม่ๆ สายอาหารที่มึงว่านี่ลงลึกระดับปฏิบัติการเกินไป สงสัยกูคงไม่เจาะจงด้วยว่าแผนกไหนขอโทษที กูบ่นเจาะจงถึงระดับบนหว่ะ พวกที่แม่งทำงานแถวสีลมกันอ่ะ พวกฝ่ายส่งเสริมการโฆษณา การตลาด อีพวกนี้กำลังสร้างอิทธิพลระดับบนๆอยู่ อย่าแปลกใจว่าทำไมงานหนักชิบ หรือจ้างทำงานงกๆซะคุ้มเงินเดือนก็เพราะสาเหตุนี้นี่แหละ
https://youtu.be/6tmjXp_AYg0
ชีวิตแม่งเครียดๆ ดูงี้ยิ่งเครียดหนัก คนทั่วโลกแม่งยิ่งคลั่งวัฒนธรรมญี่ปุ่นอยู่ด้วย
มึง... กูขอคำแนะนำหน่อย ในสถานการณ์ที่ถ้ามึงโดนหัวหน้างานแบน มึงก็อยู่ได้ความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานคนอื่นดีหมด จนเริ่มสนิทกับเพื่อนคนนึงแล้วเขาโดนหัวหน้าแบนตามมึงจะจัดการความรู้สึกไม่ดียังไงวะ
ถามหน่อยปกติ เงินเดือนเวลาสัมมึงเรียกกันไงวะถ้าเป็นประจำอยู่แล้วสัมอีกบ.ให้เป็นคอนแทคเนี่ย
คือปกติถ้าจากประจำไปประจำกู+20% แล้วรอต่อรองช่ะ แต่นี่ไม่รู้จะเรียกเท่าไหร่ดี
>>104 แบนแบบไม่ให้งานทำอะมึง กูอยู่หน่วยงานราชการแล้วหน้าที่กูส่วนใหญ่ต้องออกนอกสถานที่ ตอนนี้เขาก็ให้กูอยู่แต่ในสำนักงาน งานกูให้ลูกรักทำ (อันนี้เป็นโค้ดที่เรียกกันขำ ๆ ในฝ่าย คือเวลาหัวหน้าไม่ชอบใครจะไม่คุยด้วยไม่ป้อนงานให้แล้วเอางานมึงไปให้คนที่เขาชอบทำ เพราะเขาถือคติได้งานทำเยอะ ๆ ควรดีใจเป็นประสบการณ์ ซึ่งลูกรักตอนนี้ก็บ่นกับพวกกูว่าอยากเป็นลูกรักตายห่าล่ะ งานเพื่อนที่เริ่มสนิทกับกูก็เริ่มทยอยให้ทางลูกรักแล้ว)
มันเป็นแบบความรู้สึกเซ็ง ๆ อ่ะมึง งานที่เคยเป็นความรับผิดชอบของเราก็เอาไปให้คนอื่นแบบไม่เห็นหัวเรา แล้วไม่ใช่เราที่เดือนร้อนพาคนอื่นเดือดร้อนไปด้วย
>>108 โดนแช่แข็งแบบนี้ใจกูก็ไปแล้วกว่า 50% อยากมากก็รอหมดสัญญา แต่พี่ที่ฝ่ายกูก็ชอบบอกให้กูทนไปก่อน หัวหน้าแกก็แบบนี้โดนมาแล้วทุกคนแค่คราวนี้ถึงคิวหวยมาลงที่กูเดี๋ยวสักพักแกหงุดหงิดใครเดี๋ยวก็เปลี่ยนคนเอง (สัส กูมาทำงานไม่ได้มาเล่นวิ่งผลัดหรือให้หัวหน้ามาเล่นจ้ำจี้เลือกคนงี่เง่าใส่นะ)หรือไม่ก็บอกว่าทนไปก่อนเดี๋ยวหัวหน้าแกก็เกษียณ หรือพี่ที่อายุมากหน่อยก็บอกให้กูปล่อยวาง เราคิดดีทำซะอย่างใครจะทำอะไรเราได้พร้อมเทศน์ธรรมมะกลางทุ่งลาเวนเดอร์ให้กูฟังชุดใหญ่ //ยิ้มอ่อน
หน่วยงานราชการถ้าไม่ได้บรรจุอายุไม่เยอะ จะหนีมาทำเอกชนไหม บ.ฝรั่ง ดีๆ มีเยอะนะ ถ้าเก่งจริงเค้าก็จ่ายให้ตามสมควรอยู่นะ
บ ยุโรป เยอะเลย ช่วงนี้ พวกเครื่องมือแพทย์
การมาเป็นพนักงานออฟฟิศได้หลายเดือนทำให้กูเริ่มเข้าใจแล้วว่าสิ่งที่ยากที่สุดในการทำงานไม่ใช่การแก้โจทย์ของลูกค้าให้งานออกมามีคุณภาพ แต่เป็นการห้ามตัวเองไม่ให้ด่าเพื่อนร่วมงานว่าเป็นเหี้ยอะไรมากไหมไอ้สัตว์ มึงต้องการอะไรวะอีเหี้ยมึงพูดมาเลย
>>113 ไม่ได้หนักหนาอะไรหรอก แต่ส่วนหนึ่งกูเป็นคนอารมณ์ร้อน แล้วก็ได้เจอกับปัญหาการทำงานแบบที่สังคมร่ำลือกัน ต้องเจอบรีฟจากเพื่อนร่วมงาน ลูกค้า หัวหน้า ที่แม่งโคตรบ้าบอ อยากได้อันนู้น จะเอาอันนี้ อันนั้นมันทำไม่ได้แต่ก็จะเอา วันก่อนเลือกแบบนั้น วันนี้เลือกอีกแบบนึง ฯลฯ
จนบางทีกูก็อยากจะคว่ำโต๊ะแล้วด่ากราดใส่หน้าสัก10นาที แต่ด้วยความที่ต้องรักษาภาพพจน์กับบรรยากาศที่ดีในการทำงานกูเลยต้องกัดฟัน ครับ ได้ครับ ครับๆๆ
แต่ก็มีหลายทีก็เผลอขึ้นเสียงหรืออารมณ์ร้อนนิดนึงใส่เพื่อนร่วมงานไปหลายทีเหมือนกัน พยายามแก้แล้วนะแต่แม่งเฮงซวยจริง พอมีวิธีสงบสติอารมณ์บ้างมะ
มีใครเคยเจอเจ้านายเก่าโทรมาให้กลับไปทำมั้ยวะ กูขอลาออกวันเดียวเจ้านายโทรมาคุยโทษตัวเองบริหารไม่ดีมาเริ่มกันใหม่นะบลาๆ เดี๋ยสจะให้ทำอีกแผนกนึงที่ได้เลื่อนไปอีกขั้นที่มีแต่คนเก่งๆ แล้วบอกให้กูพักค่อยให้คำตอบ ตออนนี้กูนั่งคิดมาสัปดาห์นึงแล้ว งานที่สัมภาษณ์ไปก็ยังไม่มีวี่แววตอบรับถ้าเป็นมึงมึงจะกลับไปป่าววะ
>>114 ในอีกแง่นึงเพื่อนร่วมงานมึงก็อาจจะเป็นฝ่ายลำบากใจเหมือนกันนะที่ต้องทำงานแบบนี้ แล้วยังโดนมึงเหวี่ยงใส่อีก
คือจริงๆเพื่อนร่วมงานมึงก็ฐานะเดียวกับมึงอ่ะ ต้องทำงานตามบรีฟลูกค้าหรือหัวหน้า ถ้าเค้าสั่งเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา แม่งก็ต้องทำตาม พราะสุดท้ายอำนาจแม่งก็อยู่ที่คนจ่ายเงิน มันก็โดนผลกระทบกันทุกคน พวกพนักงานด้วยกันมันจะทำไรได้วะ มึงด่ามันไปก็เท่านั้น
แล้วลูกค้าที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา เข้าใจว่าน่ารำคาญ แต่มึงก็ต้องเข้าใจพื้นฐานของคนที่ไม่มีความรุ้ด้วย ว่าบางทีแม่งเองก็ยังไม่รู้หรอกว่าตัวเองต้องการอะไร หรือต้องทำไงมันถึงจะดี เพราะถ้าแม่งรู้แม่งคงไม่จ้างมึงหรอก เพราะมันต้องการความช่วยเหลือไง บางทีแม่งคิดในหัวว่าแบบนี้ดีแล้วเลยเอามาบรีฟ แต่พอของจริงออกมาแม่งเสือกไม่ปิ๊ง แม่งก็ต้องแก้ ผลก็ตกที่พวกมึงนี่แหละ เหวี่ยงใส่เพื่อนมันก็ไม่ใช่เรื่อง จะเหวี่ยงใส่ลุกค้าเค้าก็ไม่จ้างมึง มึงก็ไม่มีงาน แม่งเป้นงี้ทุกทีถ้าทำงานกับคน ทีหลังก็ขอโทษเพื่อนร่วมงานบ้าง
>>114 กูว่าถ้าจะอยู่กันยาวได้กับเพื่อนร่วมงาน ควรจะหัวเสียใส่กันได้บ้างว่ะ ให้อยู่บนพื้นฐานของงาน ไม่เกี่ยวกับตัวบุคคล มีเหตุผลรองรับว่ามึงกดดันจากบรีฟนี้ปัญหานั้น พองานเสร็จออกไปได้ก็ต้องมาคุยปรับความเข้าใจกันได้ ก็การสื่อสารกันนั่นแหละ ต่อให้มึงเผลอขึ้นเสียงอะไรไปพออารมณ์เย็นแล้วก็ควรขอโทษนะ เพื่อไม่ให้ผิดใจกัน บอกไปเลยว่าเนี่ยเหนื่อยนะกดดันนะก็เลยอารมณ์ขึ้น ขอโทษนะ ให้มันเป็นเรื่องปกติ ไม่ให้เขาเก็บไว้นาน
ถ้ามีพนักงานใหม่ผู้หญิงอายุน้อยกว่ามึง(แต่เขาอาจไม่รู้) เรียกมึงว่าคุณ แล้วแทนตัวว่าเราอย่างนั้นอย่างนี้มึงจะไม่ชอบขี้หน้าป่ะ รู้สึกปีนเกลียวมั้ย กูรุ้สึกแปลกๆ ว่ะ
>>119 มึงรู้ว่าเค้าอายุน้อยกว่าเลยรู้สึกว่าเค้าต้องเรียกแบบให้เกียรติใช่มั้ย ก็ง่ายๆ เวลาคุยกันมึงก็แทนตัวเองว่าพี่ เค้าก็จะรู้เองว่ามึงอายุมากกว่า มึงก็ไม่ต้องหงุดหงิด
เอาจริงๆที่มึงมาบ่นแบบนี้นี่แสดงให้เห็นว่ามึงมีอะไรไม่บอกตรงๆชอบเก็บมานินทา ซึ่งเป็นนิสัยที่นำไปสู่การเมืองในที่ทำงาน เลิกได้ก็ดีนะ
กูเนี่ยคือเด็กผญคนนั้น กุคุยกะไอทีในแชทไม่รุ้ว่าโตกว่าหรือเท่ากัน อ่านภาษาตัวหนังสือก็เอะใจว่า เอ๊ะ เหวี่ยงๆ พอโทรคุยก็เอ๊ะ แต่ยังไม่สะกิดใจ ทีนี้พอเจอตัวจริงเลยชัดเลยว่าเขาไม่พอใจ กุเลยว่ากุรุ้สึกแปลกๆ ไม่คิดว่าผช.จะจะถือเรื่องพวกนี้ นึกว่ามีแต่ผญ.ที่คิดเรื่องสรรพนามน่ะ
หยุดยาวกูไม่ได้กลับบ้าน แล้วพอหัวหน้าถามว่าทำอะไรอยู่ที่ห้อง ทำไมไม่กลับบ้าน กูอึดอัดใจแปลกๆ ที่จะตอบหัวหน้าว่า อ้อ เล่นเกมส์ อ่านการ์ตูน ดูหนังดูอนิเมะใน Netflix ครับ
คือหัวหน้ากูอายุ 50 ความคิดอยู่ในยุคเบเบี้บูม ที่มองว่าการใช้ชีวิตที่ดีคือแต่งงานมีครอบครัว แกเลยสงสัยกูมั้งว่าทำไมเวลาว่างเยอะขนาดนี้หยุดยาวขนาดนี้ไม่กลับบ้านไปอยู่กับพ่อแม่
(กูเลือกกลับปลายเดือน)
ในขณะที่กูอายุ 29 เกิดมาในยุค เจนวายโตมากับเกมส์ การ์ตูน ขอแค่มีอินเตอร์เน็ตก็อยู่คนเดียวในห้องได้ข้ามวันข้ามคืนแล้ว เล่นเกมส์ยาวๆกับดู Netflix แปบเดียววันหยุดก็หมดแล้ว ซึ่งคนยุคก่อนๆไม่น่าเข้าใจอ่ะ สมัยที่ทำงานเก่าเคยโดนหัวหน้าพูดเหมือนกันว่ายังดูการ์ตูนอยู่อีกเหรอ(น้ำเสียงไม่ได้เหยียดอะไรนะ แค่แซวๆด้วยความประหลาดใจปนขำ) พอมาเจอที่ทำงานใหม่ก็เจอประเด็นเดิมอีก เวลาตอบเดี๋ยวนี้กูต้องตอแหลไปว่าอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องแทน
>>127 กูเข้าใจมึง ที่ทำงานกูส่วนใหญ่ก็อายุเยอะทั้งนั้น ก็จะเจอคำถามยุคเบบี้บูมเมอร์แนวๆ มีแฟนรึยัง เมื่อไรจะมีแฟน เห็นอยู่คนเดียวตลอดคุยดกับใครมั่งรึเปล่า ไม่เหงาเหรอ ฯลฯ
ซึ่งเด็กยุคเราก็จะโตมามีอะไรมากกว่าการมีแฟนใช่ไหมล่ะ อาจมีงานอดิเรกนู่นนี่นั่นอะไรก็ว่าไป หรือก็คือการมีแฟน มีลูก สร้างครอบครัวแฮปปี้เอนด์ดิ้งแบบตอนจบหนังน้ำเน่าไม่ใช่เป้าหมายในชีวิตของเรา แต่ผู้ใหญ่ยุคนั้นไม่ค่อยเข้าใจหรอก โตมาคนละชุดความคิดกัน ปกติกูก็ตอบไปตามตรงนะว่าก็อยู่หอ พักผ่อน ดูหนัง เล่นเกม อยู่คนเดียวก็สบายดี ไม่ถูกผูกมัดกับใคร ถ้าไม่เข้าใจก็เรื่องของเขา
>>127 >>128 กูไม่เห็นด้วยเรื่องอายุนะ กูอายุ 30 พอดี ที่ทำงานมีทั้งเด็กกว่าและแก่กว่า จากสถิติตัวกูเอง คนที่ชอบเดือดร้อนเรื่องกูไม่มีแฟนเนี่ยมีแต่พวกเด็กๆ ทั้งนั้น เด็กที่มองว่าการมีแฟนคือทุกสิ่ง คือนิพพาน คนไม่มีแฟนต้องเหงาอับเฉาตรอมใจตาย เวลาไปกินข้าวกันมีแต่ topic เรื่องนี้ตอด ตรงกันข้าม พวก40+50+กลับมีแต่บอกกูว่าโสดอะดีแล้ว รู้งี้โสดดีกว่า บลาๆ และไม่เคยมาเสือกมาเดือดร้อนเรื่องความโสดของกูเลย คือรู้ครั้งเดียวว่ากูโสดก็คือจบ ไม่เคยมาถามย้ำๆ ซ้ำๆ ส่วนมากมีแต่แนะนำกูเรื่องกองทุนเรื่องวางแผนการเงินซะมากกว่า
เห็นแบบนี้ละกูสงสัยเลยว่าในไทยมีหนักกว่าในข่าวป่ะวะ?
https://www.bangkokpost.com/world/1712880
>>133 เห็นด้วย ตอนกูทำที่ กทม.จะไม่ค่อยคุยเรื่องแฟนหรือครอบครัวกัน จะบ้างานกันพอสมควรคุยกันเรื่องงานซะเยอะ พอมาอยู่ ตจว.นี้ครอบครัวมามีส่วนอยู่มาก น้อยคนที่จะโสด คุยกันเรื่องแฟนเรื่องลูก งานการไม่ค่อยคุยกัน ทำงานชิลๆ เปื่อยๆ /กูเอง(แฟนเป็นคนที่นี่)บางทีก็อึดอัด กำลังสับสนตัวเองอยู่ว่าจะกลับไปทำงาน กทม.ดีมั้ย รู้สึกเปื่อยไป หยุดการเจริญเติบโต
กูเหมือนจะโดนเจ้านายเอ็นดูว่ะ ทีนี้เพื่อนร่วมงานที่มาก่อนเหมือนจะเขม่นๆกูแบบไม่ชอบกูอ่ะ ทำไงดีวะ
เครียดว่ะ กูไปสัมมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว วันนี้ครบ 1 อาทิตย์พอดี เงียบสนิทไร้การติดต่อกลับ ใจกูแป้วแล้วแหละว่าไม่น่าได้ ทั้งๆที่เค้าก็ดูโอเคกับกูนะ หรือกูเรียกเงินสูงไปวะ กูเพิ่งจบเลยไม่รู้จะเรียกยังไงเลยเอาตามที่อยากได้ งานก็หายาก กูหาแบบที่อยากทำไม่ค่อยจะได้เลย สายที่กูจบมาทำอะไรไม่ค่อยได้ด้วย
>>141 ทำไมคิดว่าสัมที่เดียวแล้วต้องได้เลยล่ะ
เอาเป็นว่าถึงเด็กจบใหม่ทุกคนเลยนะ อย่าคิดว่าเล็งบ.นี้ไว้ ชอบมาก งานที่แรกต้องทำที่นี่เท่านั้น เลยสมัครไปแค่บ.เดียว คือมันไม่ง่ายขนาดนั้นอะนะ ตำแหน่งงานมันมีจำกัด ทางนั้นเค้าก็ต้องเลือกตัวเลือกที่ดีที่สุดใช่มั้ยล่ะ สมัครมา 100 คน นัดสัม 10 คน แปลว่ามีคนที่ไม่ถึงขั้นสัม 90 คน รับ 2 ตำแหน่ง แปลว่ามีคนไปสัมแล้วไม่ได้ 8 คน เนี่ย ง่ายๆแค่นี้แหล่ะ
ใบสมัครอะร่อนไปเถอะ 10 ที่ 100 ที่ก็ร่อนๆไป ไปสัมเปลืองค่าเดินทางก็ไป ถ้าจะไม่ไปก็โทรบอกเค้า(อันนี้สำคัญ ไม่งั้นเค้าจะด่าย้อนไปถึงสถาบัน และทำให้คนจบที่เดียวกันได้งานยากขึ้นไปด้วย) สัมแล้วตอบอะไรได้ไม่ได้ก็เอากลับมาวิเคราะห์ตัวเองว่าขาดอะไร การหางานมันไม่ได้ลื่นไหลไปตาม flow เหมือนตอนเรียนนะ
>>142 ก็ไม่ได้คิดว่าที่แรกจะได้เลย แต่ในใจลึกๆก็หวังแหละ เพราะมันก็เป็นที่แรกและที่เดียวด้วยที่เรียกกูไปสัมภาษณ์ มันไม่ใช่ที่ที่กูอยากทำงานที่สุดด้วยซ้ำ ส่วนเรื่องร่อนสมัคร กูก็พยายามร่อนแล้วแต่มันก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น กูเลือกงานที่กูคิดว่าทำได้ บางอันก็อยากทำแต่เค้าก็เอาคนมีประสบการณ์ไง กูก็สมัครไม่ได้อีก
>>143 ไม่รุ้เหมือนกันอ่ะ ถ้าไม่เค้าไม่ติดต่อมาก็ช่างมันแล้วเถอะ เดี๋ยวลองหางานใหม่เอา u.u
ปกติเพื่อนต่างเพศในที่ทำงานนี่สมควรรักษาระยะห่างขนาดไหนให้ไม่อ้อยหรือห่างเหินเกินวะ กูมีเพื่อนชายที่ทำงานคนนึงที่คุยกันรู้เรื่อง เป็นคนที่อยุ่ด้วยแล้วได้พลังงานแง่บวก เขามีแฟนแล้ว และต่อให้ไม่มีกูก้ไม่คิดจีบ ทีนี้ถ้าจะไลน์หากันดึกๆ หลังเลิกงานงี้ก็รุ้สึกไม่เหมาะสมว่ะ แต่สมัยม.ปลายกุคบเพื่อนชายเยอะแยะ เอ็มเอสเอ็นคุยกันทุกวันเรื่อยเปื่อยไปทำการบ้านดูหนังไปงี้จนเข้านอนเป็นปกติเลยว่ะ บางคนก้มีแฟน บางคนก้ไม่มีแฟนนะ ไม่มีอารมจีบๆ กะกูแน่นอน
ใครมีเพื่อนร่วมงาานที่เงียบมากๆมะ เงียบสัสๆอ่ะแผนกนี้มีอยู่กัน3คน อีกคนนึงจะพูดมากแต่ไม่ค่อยอยู่ออฟฟิศเพราะติดตามนายบ่อย ทีนี้เหลือกูกับมันกูเป็นหญิงมันเป็นชาย กูพยายามวนคุยเปิดประเด็นหนังบ้าง เพลงบ้าง ตอบกุคำ สองคำจบ ละเงียบยาวววววววว กุแบบเอ่อ....อึดอัดชิบหายใครมีวิธีทำให้มันเปิดปากมั่งมะ นี่เข้าวันที่สองละอึดอัดชิบกุพยายามใส่หุฟังอัดเพลงกูก็เหวงเหมือนเดิม= = หัวกุโหม่งโต๊ะไปหลายทีละตอนบ่ายเหมือนมีกุคนเดียวในห้องทำงาน
บริษัทที่ทำงานอยู่โครตเหี้ยเลย งานต้องเป๊ะ ห้ามสาย ห้ามลา แถมสวัสดิการพื้นฐานไม่มีเหี้ยไรให้กูเลยกระทั่งประกันสังคมก็ไม่มี สัญญาจ้างงานก็ไม่มีให้เซ็น แม่งเหมือนโดนหลอกมาทำงานฟรีๆเลย
กุเป็นเด็กฝึกงานแต่ทำงานพลาดมาหลายทีละว่ะ เหมือนเบลอๆ หรือกุแม่งไม่ค่อยละเอียดวะ ไอเฟี้ยย หัวหน้าไม่ด่า แต่กูรู้สึกฺดสัสดลย ไอเหี้ยเอ้ย
>>150 มึงกำลังหาวิธีเปลี่ยน introvert เป็น extrovert พูดอีกอย่างนึงคือมึงกำลังพยายามรุกล้ำ comfort zone ของอีกฝ่าย มึงควรยอมรับความแตกต่างนะ คิดอีกแง่สิว่าดีแค่ไหนแล้วที่ไม่เจอพวกขี้ประจบ, ขี้นินทา, เอาดีเข้าตัว ฯลฯ กับคนแบบนี้มึงแค่รักษาความสัมพันธ์ไปเรื่อยๆก็พอแล้ว ทักบ้างชวนคุยบ้าง แต่อย่าเอามาทับถมตัวเองถ้ามันไม่หือไม่อือ
จริง ๆ introvert อะดีลด้วยง่าย ถ้ามึงหาหัวข้อสนทนาที่ฝ่ายนั้นอินได้มันจะคุยเอง แต่ถ้าเป็นเรื่องที่มันอินแต่มึงไม่อินซักพักก็หมดเรื่องคุยอยู่ดีอะนะ
กูเกลียดหัวหน้ากูมากแม่ง อยากได้งานดี งานตรงตามคอนเซ็ปแต่เร่งเอาๆๆๆๆๆ พอผิดพลาดก็บ่นๆๆคืองง กูมั่นใจว่ากูบอกขอบเขตงานเพราะงั้นงี้แล้วนะ หงุดหงิด เบื่อ ออกแม่ง
ไปสัมมาแม่งถามเจาะยังกะกูเป็น text book อ่ะสัด คือคนระดับที่แม่งไม่ต้องเปิด text แล้วตอบคำถามมึงได้คือต้องระดับปรินซิเปิ้ลอ่ะไม่ก็ซีเนียร์ระดับเก่งมากๆ แล้วมึงสัมกูตำแหน่งอะไร? ตำแหน่ง Engineer โว้ยไม่มีซีเนียร์ห้อยด้วย แม่งถามโหดไปไหนสัด คือถามจนมึงตอบไม่ได้อ่ะ เช่น
อุปกรณ์ตัวนี้มีกี่ประเภท แบ่งยังไง ทำงานยังไง พอกูตอบได้เสร็จ
ถามต่ออิงแสตนดาดอะไร พอกูตอบได้เสร็จ
ถามต่อในแสตนดาดบอกอะไรบ้าง พอกูตอบได้เสร็จ
ถามต่อเวลาเทสอิงแสตนดาดไหน พอกูตอบได้เสร็จ
ถามต่อเทสอะไรบ้าง พอกูตอบได้เสร็จ
ถามต่ออัตราการรั่วที่ยอมรับได้อิงแสตนดาดไหน อีดอกกูตอบไม่ได้แม่งลึกเกิน ถามแม่งเหมือนมึงมาสัมปรินซิเปิ้ลอ่ะ
ขอระบายหน่อยเจอสัมตัวๆ 2 ชม.เต็ม -*-
ky เพื่อนโมง อยากปรึกษาเรื่องติดหนี้ ไปมู้ไหนได้บ้างวะ กูกู้เงินมาลงทุน มันติดหลายทาง อยากรู้แนวทาง ตอนนี้กูมืดแปดด้าน
กูอายุ25 กำลังจะ26ปีนี้ จบวิศวะไฟฟ้ายังไม่เคยทำงานประจำ เรียนจบมาเเล้ว2ปี อยากลองไปทำงานประจำดู
ก่อนหน้านี้กูทำงานเป็นฟรีเเลนซ์อยู่ ทีนี้รู้สึกว่าอยากลองไปทำงานประจำดูก่อนที่จะเเก่เกินไป เเต่ความรู้ลืมไปหมดเเล้วว่ะ พอจะมีคำเเนะนำไหม กูควรเตรียมตัวยังไงดีวะ ไม่รู้ในห้องนี้มีคนเรียนวิศวะป่าว งานเครียดไหม หรือใช้สิ่งที่เรียนอะไรมาบลาๆป่าว
อยากลองไปทำงานวิศวโรงงานเเถวนิคมดู
ขอสอบถามพี่โม่งค่ะ แต่ก่อนไม่สนใจงานราชการเพราะเห็นมีคนมาบ่นเรื่องระบบบ่อย แต่มีเพื่อนที่พ่อแม่เป็นแล้วจะไปทำงานราชการ อยากถามว่าในสายงานด้านสัตวแพทย์โดยรวมก็ระบบแย่เหมือนกันไหมคะ หรือว่าแล้วแต่พื้นที่
>>163 สายปิโตว่ะ บ.ที่กูไปสัมมาคือบ.เล็กๆอ่ะแบบมีแต่งาน FEED คือกูเคยไปสัมมา 3-4 ที่นะ สัมทีก็ได้งานที
ปกติแม่งถามคำถามไม่เจาะขนาดนี้ แค่มึงตอบว่าอุปกรณ์มันแบ่งประเภทยังไง มันอิงแสตนดาดไหนได้ก็จบแล้ว เค้าถูกใจมึงแล้ว กูวีนแตกเพราะแม่งสัมเจาะกูชิบหาย เครียดชิบหาย แบบเออคุยระดับนี้กูต้องไปอยู่บนๆคอยคุมเด็กแน่
แต่พอคุยสโคปงาน งานแม่งยังกะกูเป็น graduated eng นั่งนับวาวในpidงี้ check iso งี้ แล้วจะถามเจาะกูเพื่อ? แถมต้องดูทุกโปรเจ็คด้วยลูกน้องไม่มีฉายเดี่ยว นี่ยังไม่ได้คุยเรื่องเงินเล้ย
หัวหน้าบอกว่าเราทำงานไม่ดี มีทางเลือกคือให้ลาออกเองซึ่งจะไม่เสียประวัติ หรือจะให้ไล่ออกแล้วรับเงินชดเชย จะเอาไงดี
>>169 บอกเขาว่าขอหางานใหม่ได้ก่อนจะลาออกเอง ถ้าไม่อย่างนั้นก็ให้เขาไล่ออก เอาเงินชดเชยดีกว่า
เสียประวัติมั๊ยกูว่าไม่ค่อย ถ้าเหตุผลไม่ใช่ว่ามึงไปสร้างความเสียหายร้ายแรง หรือทำผิดกฏบริษัท
เวลาไปสมัครงานถ้ามีถามเหตุผลที่โดนไล่ ก็บอกว่า บ. เก่าอยากลดต้นทุนอะไรก็ว่าไป เพื่อนกูโดนกันเยอะแยะ ได้เงิน 10 เดือน ไปเที่ยวพักผ่อนกันชิลๆเลย ค่อยหางานใหม่
ปกติพวกมึงเอาอะไรมาวางส่องด้านหลังโต๊ะทำงานมึงวะว่ามีคนเดินมารึเปล่า จะเอากระจกโค้งเล็กๆวางแม่งก็ดูเหมือนจะจริงจังเกิน
จอคอมหรือ แทปเลตแบบเงาๆ
โม่งๆ กูมีเรื่องจะปรึกษาวะ คือ เพื่อนกูมันขายของออนไลน์ แต่มันกลัวสรรพากร เลยอยากให้กูเปิดบัญชีหลายๆธนาคารแลกกับเงินก้อนรายปีของมัน
คือถ้าทำแบบนี้มันผิดกฏหมาย หรือมีความเสี่ยงอะไรบ้างไหมวะ? มันใหม่มากจนกูยังงงๆ กับมัน
เพื่อน ใครเคยโดนจ่ายเงินเดือนช้าบ้าง นอกจากหัวเสียแล้วมีวิธีการจัดการอะไรบ้างมั้ยที่จะบอก HR ว่าแบบนี้มันไม่โอเค บ.กูสเกลกลางๆ สามปีที่ผ่านมาไม่เคยจ่ายเงินเดือนช้า มาเดือนนี้ HR แจ้ง(ในวันที่เงินเดือนควรออก)ว่าจะช้า โดยไม่แจ้งเหตุผล และไม่ได้โดนเหมือนกันทั้ง บ. โดนเฉพาะบางแผนก กูควรทำไงวะ
อยากเย็ด แมรี่ สยามดรีม จังเลยครับ
https://imgur.com/Oa4i2CR
https://imgur.com/9q1xksb
https://imgur.com/zbiNqv1
https://imgur.com/3hJrTUj
>>190 เออกูก็ไม่อยากไปอะไรกับเขามากเพราะรู้ว่ามันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเขา กูมีแพลนจะออกจากที่นี่อยู่แล้ว แต่ร่อนใบสมัครที่อื่นไปเป็นสิบก็ยังไม่มีใครเรียกสัมภาษณ์ ก็เลยติดแหง็กอยู่อย่างนี้ เจอเหตุนี้เข้าไปอีกกูเริ่มคิดแล้วเนี่ยว่าจะออกมาตายเอาดาบหน้ากลับมาเป็นฟรีแลนซ์เต็มเวลาอีกดีรึป่าว ในช่วงเวลาที่โคตรสุ่มเสี่ยงขนาดนี้ คิดหนักมาก
>>192 จงอดทน!!! กูเคยอยากจะออกจากที่ๆนึงมา 3 ปีพึ่งจะได้ออกนี่แหละ คือสโคปงานกูมันก็จำกัดบ.ที่ส่งได้ แรกๆกูไม่ค่อยจริงจังในการหามากเพราะบ.มันยังไม่เหี้ยมาก CV กูก็เป็น excel ง่อยๆคอนเวิดไป pdf ไม่น่าหยิบขึ้นมาเรียกสัม กูก็ร่อนๆไปไม่มีใครเรียกมาหรอก พอผ่านไปเรื่อยๆ บ.กูเริ่มไม่ไหวแล้ว ขีดสุดแล้ว ตอนนั้นกูถึงจริงจังกะการหางานเนี่ย ถึงขนาดปรับ CV ใหม่ใช้โปรแกรมทำ CV ให้น่าอ่านโดยเฉพาะ
สรุปปีนั้น กูร่อนใบสมัครไป บ.แรกก็ได้สัมเลยได้งานทันที แต่เงินขึ้นนิดเดียวเอง พอกูได้งานเสร็จอีก 2 เดือนก็มีบ.เห็นประวัติกูในเวปที่กูทิ้ง CV ไว้เรียกสัมอีก คราวนี้กูเรียกไปหนักอยู่เพราะเรียกกูไปสัมเองกูไม่ได้สมัคร สัมเสร็จก็เหมือนจะโอเคกะกูนะ แต่ขาดการติดจ่อไปจะ 2 อาทิตย์และน่าจะหาแคนดิเดทอยู่เพราะกูเรียกไปเยอะอ่ะนะ
ช่วยตัดสินใจหน่อย งานปัจจุบันเป็นงานแรกตั้งแต่เรียนจบมาไม่เคยมีประสบการณ์ทำงานเลย นี่ทำไปได้8เดือนละ เงินเดือนก็ระดับเด็กจบใหม่อ่ะไม่ได้เยอะแต่กูก็ไม่ได้ใช้เยอะเลยอยู่ได้เหลือๆ กะว่าทำถึงสิ้นปีจะออก ไม่ชอบงาน+สังคมตรงนี้ เอาปสก.ให้ครบ1ปีก่อนไว้สมัครที่ใหม่+รอโบนัส พอดีบริษัทสายที่อยากทำมีตำแหน่งว่าง เงินเดือนก็เยอะกว่าที่ปัจจุบันหน่อยๆ แถมใกล้บ้านกว่า กูควรเลือกทำที่ปจบ.ให้ครบปีหรือเอาที่ใหม่ไปเลยดีวะ
อันนี้ถามเฉยๆ จ่ายเงินเดือนช้าพวกมึงซีเรียสกันมากมั้ย พอดีกูโดนช้าไป 3-4 วัน ซึ่งกูเฉยๆ
แต่คนอื่นในแผนกเค้าดูเคืองๆกันมาก กูดือดร้อนน้อยหย่อยเพราะพวกหนี้สินทั้งหลายกูไปขอกำหนดจ่ายรายเดือนช่วงกลางเดือนน่ะ
>>195 กูซีเรียสมาก บัตรเครดิตใบนึงของกูกำหนดจ่ายวันที่ 2 กูจะไปหาจากไหนจ่าย แต่ที่เซ็งมากยิ่งกว่าคือแม่งประกาศว่าจะเลทเอาวันที่ควรจะออก คือต้องเซอร์ไพรส์กันเบอร์นี้? มึงจะให้เวลากูเตรียมตัวเตรียมหาหยิบยืมคนอื่นไม่ได้เลยหรอวะ ถ้ากูรู้ก่อนจะได้เจียดเงินไว้ไม่ต้องมาชิบหายแบบนี้ รู้งี๊เมื่อปลายเดือนกูไม่ซ่อมรถหรอกโว๊ยยยยย เครี๊ยดดด
>>198 ขอบคุณมากที่แนะนำ กูกังวลเรื่องโดนกดเงินเดือนเพราะอ้างว่าปสก.ไม่ถึงปี เลยพยายามทนๆมาตลอด เอาโบนัสเป็นกำลังใจ แต่เห็นสถานะเศรษฐกิจแบบนี้แล้ว โบนัสคงไม่เท่าไหร่ ไม่คุ้มทนอยู่ ถ้าที่ใหม่เยอะกว่านิดๆหน่อยๆอย่างน้อยประหยัดเวลา+ค่าเดินทางเพราะใกล้บ้านดีกว่า
>>201 โทษทีแต่กูนี่แหละไม่เคยลา กูเคยฉอดสมัยเรียนว่าทำไมเวลาทำงานต้องไม่กล้าลา สิทธิของเรา ไม่ให้ลางานก็ลาออก เอาจริงๆมาทำงานแล้วรู้เลย มันคือความรับผิดชอบ ถ้าเกิดงานมีปัญหาตอนไม่อยู่ไปให้คนอื่นทำแทนก็รู้สึกเกรงใจว่าต้องมาทำแทนเรา
>>202 มึงคิดถึงตัวเองน้อยไปนะ มึงดูไม่แฮ้ปปี้กับงานแต่ก็ทนเพราะกลัวไม่คบปีจะโดนประเมิณไม่ดี กลัวเสียงานถ้าลา บลาๆ ทำไปอีกหลายปีถ้ามึงยังคิดแบบนี้อยู่มึงมีแต่จะโดนเอาเปรียบ คิดถึงตัวเองบ้าง เหนื่อยก็ลาได้พักได้ ไม่งั้นจะมีวันลาพักร้อนไว้ทำไม เงินเดือนก็กล้าเรียกไปสูงๆ ระบบของสังคมมัน reward ให้กับ job hopper มากกว่าคนจงรักภักดีกับบ.
เรื่อง job hopper นี่กูอธิบายกับพ่อแม่ลำบากมาก กูก็ไม่ได้เปลี่ยนบ่อยนะ
แต่เค้าก็บ่นทุกครั้งที่เจอหน้าว่าทำไมกูถึงไม่หาที่ลงหลักปักฐานดีๆอยู่ไปยาวๆ จะได้มีสวัสดิการดีๆมีเงินเกษียณก้อนใหญ่ๆ
>>203 เหี้ยจริงมาเรื่อง job hopper เพื่อนกูเริ่มทำงานตอน25(เรียนจบแล้วติดสาวไม่ทำงาน) แล้วเปลี่ยนงานรัวๆๆ ตอนนี้30ทำงานมามากกว่า20ที่ สั้นสุด1อาทิตย์ นานสุด1ปี เงินเดือนมากสุดที่ได้คือสี่หมื่น ไม่ได้ภาษา ไม่ใช่งานสายวิศวะ/ไอที
เวลาสมัครร่อนได้ทุกสาย เพราะแม่งทำมาหมดแล้ว รีซูมเม่แก้ไปแก้มาสนุกสนาน ใส่จริงแค่3ที่ ปลอมวันที่ทำงาน ปลอมงานที่ทำ(เอางานมารวมๆกันให้ดูทำหลายอย่าง)
คิดว่าวันนึงที่มันพอใจกับตำแหน่งแล้วหยุดกับบริษัทนั้น มันก็เหมือนคนทำงานปกติแหละ แต่ก้าวไวกว่า รู้เยอะกว่า(ปสกมันเยอะมากต้องยอมรับ)
>>207 คนที่ทำงานก็มี ปลอมประวัติการทำงาน photoshop ผลสอบโทอิค มันคิดชิวๆ ว่าที่ไหนตรวจละเอียดอย่างมากเค้าก็แค่ไม่รับมัน ไม่มีบ.ไหนมาเสียเวลาแจ้งความฟ้องร้องหรอก ที่ไหนไม่ตรวจมันก็หวานหมูไป เช่น บ.กูเองนี่แหละ HR ไม่ตรวจอะไรเล้ย ช่างเหอะ ไม่อยากยุ่ง เนื้อไม่ได้กินหนังไม่ได้รอง ขี้เกียจเอากระดูกมาแขวนคอ
ถ้าเป็น บ. ใหญ่ๆมันจะตรวจประวัติป่ะ
แล้วแต่ความขยันของ HR ที่เคยเจอมา บ.ใหญ่ๆ อย่าง GM ตรวจ และบางที่ก็เช็คประวัติอาชญากรรมด้วย
hr ไม่เช็ค แต่ถ้าเข้าไปทำแล้วโชว์โง่ อาจโดนหัวหน้าทีมเช็คเอง
ปลอมประวัตินี่กูคิดถึงเมเนเจอร์โพรเคียวเม็นต์เก่าบ.กู ไม่ได้จบตรีแต่ปลอมวุฒิมาสมัครทำงาน ตอนนั้นบ.มันยังเล็กๆอยู่ HR ไม่ได้ตรวจ ไต่มาจนเป็นเมเนเจอร์ มาโป๊ะแตกตอนเค้าให้ย้ายโต๊ะแล้วมีเด็กมาช่วยแกเก็บโต๊ะดันเห็นวุฒิจริงแก เลยโดนเรียกไปให้เซ็นลาออกเอง แต่ก็น่าจะได้ไปเยอะอยู่แหละทำโพรเคียวแดกใต้โต๊ะชิวๆ
ถ้าปลอมหลุดเข้าไปได้ แล้วทำงานได้ ถ้าจะให้ออกมึงต้องจ่ายชดเชยนะ
มึงว่าบ.จองห้องโรงแรมชื่อดังกับบ.น้ำมันชื่อดังอันไหนดีกว่ากันวะ กูเป็นงานสายซัพพอร์ท ไม่ใช่สายวิศวะไอทีที่จะเลื่อนขั้นปรู๊ดปร๊าดอยู่ละ เพราะงั้นกูทำใจเลยว่าไม่ได้กะก้าวหน้า แค่อยากรู้ว่าถ้าเทียบแนวโน้มแล้วอะไรเวิร์คกว่ากัน กูติดสองที่ เดินทางสะดวกทั้งคู่
เพื่อนโม่ง ปกติพวกบ.coperate เวลาคนจะออก เขามีระบบเหนี่ยวรั้งพนักงานเปล่าวะ กูเคยอยู่แต่บ.เล็ก เวลาบอกเขาว่าจะออกจะเรียกเพิ่มเท่านั้นเท่านี้ได้
คือตอนนี้โดนคนชวนไปทำที่ใหม่ ที่จริงก็ได้เพิ่มไม่ได้เยอะมาก แต่ก็นับว่ายังได้เพิ่ม แล้วกูก็รู้ตัวว่าสกิลระดับกูก็น่าจะได้ประมาณนี้แหละ ทีนี้กูพึ่งเข้ามาทำที่นี่ได้แค่ประมาณครึ่งปี แต่happyทุกอย่าง ถ้าเขาเพิ่มให้กูได้พอๆกับที่ใหม่คงไม่ย้ายแน่นอน ปัญหาคือไม่รู้ว่าเขาจะเพิ่มให้มั้ย
มึงสมมุติถ้าเราไปถาม ที่ๆเขาไม่รับสมัครคน มันเสียมารยาทปะ
//เขาเคยประกาศรับมา 2-3 เดือนละ แต่กูอยากทำงานที่นี้
>>217 แบบนี้เลือกที่เงินเยอะกว่า
>>219 ไม่น่าเกลียด แต่เท่าที่เห็นปกติเขาจะถามเมื่อรู้จักกัน หรือมี connection จากคนในให้ฝากถาม แต่ถ้ากล้าพอก็ลองถามดู
>>218 ถ้าทำงานมานานพอแล้วกรณีที่เงินเดือนคาดหวังขึ้นไม่เยอะจากเดิมมาก ไม่ใช่แบบ 2 หมื่นไป 4 หมื่น เข้าไปคุยกับหัวหน้าตรงๆได้เลยนะเรื่องขอขึ้นเงินเดือน อย่าไปเล่นมุข ถ้าไม่ยอมขึ้นเงินเดือนจะลาออกแล้วน้า ถ้าเล่นมุขนี้แล้วถ้ามึงไม่ลาออกจริงบางทีกระทบหน้าที่การงานได้ แล้วมึงไปสัมภาษณ์ที่ใหม่แล้วบอกเหตุผลที่เปลี่ยนงานคืออยากอัพเงินเดือน มึงมักจะเจอคำถามว่า แล้วเอ็งได้คุยกับหัวหน้าเอ็งหรือยัง? ทีนี้มึงจะได้เอาไปตอบได้
เห้ยย ทำงานจริงๆที่แรกได้ 3 เดือน บ.ที่อยากได้ดันติดต่อมาหวะ ทำไงดีวะ กูนูบมากอายุ 26 แล้ว พึ่งเรียนจบ เคยทำแต่พาร์ทไทม์ ประสบการณ์ด้านนี้ไม่มีเลย
สมมติกูอยากหยุดอยู่บ้านเฉยๆ หรือหยุดไปเที่ยวไร้สาระกูจะเขียนลงใบลากิจยังไงให้มันดูเนียนๆ วะ
อยู่ๆ หยุดเลยแล้วบอกว่าป่วยกะทันหันก็กลัวที่ทำงานเดือดร้อน แต่ก็ยังใช้โควต้าลาพักร้อนไม่ได้เพราะยังไม่ครบปี คือมันเหนื่อยจนอยากพักจริงๆ ว่ะ
มึงก็ใช้ลาพักร้อนดิวะจะไปโกหกทำไม.. ลากิจที่นิยมใช้คือไปติดต่อราชการเช่นไปต่อใบขับขี่ บัตรปชช กับพวกมีพ่อ แม่ ลูกเป็นโรคเรื้อรังต้องพาไปโรงบาลบ่อยๆก็พอหยวนๆได้
ท้องเสีย
ถ้าอยากได้ใบสั่งหมอเมิงก็แวะไปหาหมอช่วงสายๆบ่ายๆ บอกดีขึ้นแล้วแต่ยังเพลียนิดๆกลัวพรุ่งนี้ไปทำงานไม่ไหว เดี๋ยวหมอก็ให้เกลือแร่มาจิบเล่น
พนง ราชการ อยู่ครบสัญญาจ้าง กับ ลาออก มันต่างกันไหมวะ
กูเป็นพนักงานใหม่เข้ามาได้ครึ่งเดือนละ ทีนี้ด้วยความเสือกของกูกูเสือกไปรู้ว่าหัวหน้าแผนกแม่งยกงานยากๆให้กูพอกูพลาดก็จวกกูยับ ตรงกันข้ามเขาให้งานลูกน้องที่มีอายุงานมากกว่ารับผิดชอบในส่วนที่ง่ายง่ายแบบนอนหลับตาก็เสร็จ ภาระงานยากกูทำงานตาเหลือกแล้วตั้งใจมากๆ ทำดีไม่ชม พอพลาดก็ด่า คืออะไรวะ ดูประสิทธิภาพ?
ถ้าได้เงินเดือน 110,000 บาทจะทำอะไรกันขอไอเดียที
>>237 ที่เหี้ยๆก็เป็นงี้กัน อย่าถามหาความยุติธรรม เมิงต้องหัดอยู่ให้เป็นว่ะ มันให้งานยากมาเมิงก็นั่งทำโง่ๆไป อย่าให้มันรู้ว่าเมิงมีทางลัด ทำนานๆกว่าจะเสร็จ นั่งทำงานคิ้วขมวดไป
เพื่อนกูงี้ เข้ามาใหม่ๆให้ทำอะไรก็ทำ อันนี้ง่ายๆ ใช้ไพวอท ใส่สูตรๆ รีบทำ ไฟแรง สรุปโดนเพิ่มงานยากรัวๆ แถมโดนใส่ไฟกับนายอีกว่าทำงานชุ่ย ก็ซวยไป
>>244 เอาจริงๆ ต่อให้เงินเดือนเท่าไหร่ก็ยังรู้สึกว่าของแพงอยู่ดีนะ ยิ่งเงินเดือนขึ้นรายจ่ายแม่งก็ตามมาจากไหนไม่รู้เป็นเงา นึกย้อนกลับไปสมัยจบใหม่ เงินเดือนน้อยกว่านี้เป็น 5 เท่า เสือกอยู่ได้ มีเงินเก็บ ตอนนี้กลับใช้เกือบเกลี้ยงทุกเดือนแม้จะทำรายรับ-รายจ่ายตลอด ถถถถ ตอนนี้กูตั้งเป้าแล้วว่าจะเลิกแดกกาแฟ/ชาไข่มุกที่ราคาเกินแก้วละ 50 บาท ลาก่อย tiger sugar
>>245 แต่ก็อย่างว่าแหละ ตอนจบใหม่ใช้จ่ายแค่ตัวเองคนเดียว ตอนนั้นพ่อแม่กูก็ยังทำงานมีรายได้ ยังไม่ต้องเลี้ยงที่บ้าน มีแต่ถามกูว่าเงินเดือนใช้พอมั้ย ผ่านไปจะ 10 ปีพ่อแม่แก่งั่ก กูเลื่อนตำแหน่งมาเป็นเสาหลักของครอบครัวเรียบร้อย แต่ก็ยังไม่มีครอบครัวเป็นของตัวเองนะ พวกมนุษย์เงินเดือนที่เลี้ยงทั้งพ่อแม่ แล้วยังเลี้ยงเมีย-ลูกได้อีกนี่เก่งชิบหาย ขอคารวะ
โม่งกูถามไรหน่อย บ.กูจะมีให้ไปฟังงานเสวนาของวิทยากรคนนึง ส่วนตัวกูไม่อยากไปเท่าไหร่แต่ด้วยความที่เป็นคนทำงานในแผนกเริ่มๆเลยต้องไป ทีนี้รู้มาว่าไอวิทยากรรับเชิญห่านี่แม่งเคยทำเรื่องเหี้ยๆมาก่อน มีเรื่องฉาวๆเยอะ แค่ว่ามันปิดข่าวทันเลยไม่มีใครรู้เยอะมาก เป็นพวกมึงอยากจะฉีกหน้าแม่งคางานไหมวะถ้าเกิดมันพูดอะไรที่มันสวนทางกับการกระทำที่มันเคยทำไว้อ่ะ?
พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแล้ว OTL
มึงว่าสถานการณ์ ฮ่องกง-จีน เกาหลี-ญี่ปุ่น ปากี-อินเดีย จะทำให้ ศก. ซบเซายิ่งขึ้นปะ ไหนจะ trade war อีก
การบังคับทำโอทีนี่มีความผิดร้ายแรงมั้ยวะ บริษัทที่กูทำเป็นงานเหมา แถมวันหยุดต่อปีก็ไม่มี
>>256 บ.กูเคยมีรุ่นที่รวมตัวกันฟ้องบ.เรี่องโอทีนะคือ บ.กูทำงานถึง 2 ทุ่มให้ 200 (รู้กันหมดแล้วมั้ง บ.ไร) สรุปคือแพ้ว่ะ บ.อ้างว่าไม่ได้บังคับพวกมึงทำกันเองให้ 200 นี่บุญหัวพวกมึงแล้ว แต่เห็นว่าหลังไมท์ตกลงจะให้ 30% รึไงนี่แหละกับพวกที่ฟ้องนะ แต่ก็โดนให้ออกยกแก้งไปแล้วน่ะนะ
ตลาดหุ้นไทยหดตัวอีกและ 2000จุดคงได้แค่ฝัน
อย่าพึ่ง 2000 เลย กูขอยืนพื้น Low 1800 ให้รอดก่อนเหอะ
เศรษฐกิจโลกก็ไม่ดี เมกาจีนตีกัน
ประเทศไม่มีอะไรใหม่ เพิ่มมาพวก EEC
บ.จดทะเบียนไม่มีนวัตกรรมล้ำๆ
อาจจะเป็น Bias ของกู คือมองว่าเศรษฐกิจลุ่มๆดอน จะเป็นเสือคงยาก
แถมไม่มีอะไรที่เป็น Major change ยกระดับชีวิตผู้คน นอกจากเพิ่มเงินเดือน (ที่พวก sme บ่นกัน เพิ่ม cost ไม่เพิ่ม rev)
^ กูหมายถึงขึ้น 1800 แล้วไม่ตกอะ พูดไม่เคลียร์เอง
ศก แย่สัด จบมาหางานยากชิบ
ตอนนี้ได้งานที่ไหนทำก็คว้าไว้ก่อน ถ้าอยากเปลี่ยนก็หาระหว่างทำเอา
ช่วงนี้เกี่ยงมากไม่ได้มึง มีแต่เค้าจะโละคนออก มีที่ไหนรับก็ทำไปก่อนถึงมันจะกดเงินชืบหายก็เหอะ
ช่วงนี้คือแย่มากแล้วใช่มั้ย พอดีกูเริ่มมีปัญหากับหัวหน้าบ่อย กลัวหมดสัญญาแล้วจะปลิว
วิกฤตเศรษฐกิจใช้เมื่อระดับอีลิท (ประมาณ 1% ของประชากรประเทศ) เดือดร้อนฮะ
ถ้าอีก 99% เดือดร้อนให้เรียกว่า ไม่ปรับตัว นะฮะ
ตอนนี้เงียบจริงเหมือนช่วงก่อนซึนามิจะมาอ่ะพวกมึงรอรับแรงปะทะได้เลย
กูยื่นใบลาออกไปแล้วว่ะ อีก 30 วันบ๊ายบายแล้ว ออกมาเป็นฟรีแลนซ์ รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง ออกมาเยียวยาสภาพจิตตัวเองก่อน
กูจะเปลี่ยนงาน แล้วสงสัยเดี๋ยวนี้ระบบรับสมัครงานมันเป็นส่งผ่านเว็บออนไลน์หมดแล้วเหรอวะ กูเพิ่งมองใน jobsdb นะ
เมื่อสัก 3-4 ปี ก่อนบริษัทที่รับ มันยังลง Email HR คนติดต่อไว้ กูยิงเมล์ตรงไปหาแม่งเลย พอดีภาษากูดีหน่อยก็เขียน CV สวยๆ ที่ส่งไปก็โดนเรียกสัมฯบ่อยอยู่ (เกิน 50%)
แต่ตอนนี้แม่งเป็นสมัครผ่านเว็บแล้ว คือแม่งสะดวกขึ้นก็จริงแต่พอกูไป โอกาสที่บริษัทเปิดอ่านใบ Resume กูนี่แม่งโครตน้อยเลยวะ ส่งไป 10 ที่ อ่าน 2 ที่(กูเข้าใจว่าพอง่ายแล้วคนแม่งก็สมัครถล่มกันเยอะ HR แม่งขี้เกียจก็แรนด้อมอ่านเอา)
สงสัยกูคงได้ไปยื่นประวัติผ่านรีครูทเตอร์แทนละวะ ดูแม่งจะได้งานง่ายกว่าอีก
>>271 jobdb มันจะขึ้นแค่ received แต่ hr ได้รับแล้ว มีแค่พวกรีคู้ทที่กด read แล้วก็เปิดประวัติไว้เมิง บางทีจะมีคนโทรมาหา
ของกูสาย sales co ทั่วไป รีคู้ทชอบหาบริษัทเล็กๆอบอุ่นแบบครอบครัว(แปลกๆ)มาให้ มีครั้งนึงไปสัม รอบแรกกับคนไทย รอบสองกับคนญป รู้เลยแม่งเกลียดกัน กูนี่บายจร้า เสี้ยมตั้งแต่ในห้องสัมภาษณ์ ทำงานจริงไม่รู้ต้องระวังมีดแทงหลังขนาดไหน
เซ็งสัส คือกูเป็นดีไซน์เนอร์แล้วมันจะต้องมีคนที่รับงานดีไซน์กูไปทำต่อใช่ป่ะ แต่ทีนี้เค้าทำไม่ตรงกับที่กูดีไซน์ไป พอผลงานออกมาดูแย่ ก็กลายเป็นคนอื่นโทษว่าเป็นความผิดกูอีกว่ากูดีไซน์ไม่สวย พอกูจะดีเฟ้นตัวเองว่า ที่กูดีไซน์แม่งไม่ใช่แบบนี้นะ ก็เหมือนไปพาดพิงโทษคนอื่นเอาตัวรอด ทั้งๆที่เป็นเรื่องควรทำแต่ก็รู้สึกไม่ดีจนต้องยอมรับคำด่าเอาไว้คนเดียวเพื่อให้คนอื่นไม่มีปัญหา แต่ก็รู้สึกว่าฐานะของตัวเองต่ำต้อยลงไปทุกที ทุกคนก็มองกูไม่เก่ง กูดีไซน์แย่ ทั้งๆที่ของที่กูทำมันไม่ได้เป็นแบบนั้น แต่กูก็ไม่รักษาสิทธิตัวเองจนต้องเอามาบ่นในโม่ง แง เหี้ย
>>275 เว็บหรือเปล่า? ส่งต่อให้เด็ปทำต่อหรือยังไง ส่วนนึงมันขึ้นอยู่กับการสื่อสารระหว่างมึงกับเดเวลอปเปอร์ด้วยนะ พวกนี้จะไม่ค่อยมีหัวทางศิลป์และละเอียดอ่อนเท่าดีไซน์เนอร์อยู่แล้ว ในฐานะคนออกแบบมึงควรมีสิทธิสั่งแก้กับเดปก่อนจะปล่อยงานออกไปนะ หรือถ้าเป็นงานโปรดักชั่นอื่นๆ ก็สื่อสารระหว่างคนทำผลงานจบให้ดีอ่ะ ปรับปรุงการสื่อสารระหว่างกันให้ดีพอจนงานออกมาดีสิถึงจะเป็นการแก้ไข ไม่ใช่มาหาคนรับผิดกันทีหลัง
การย้ายงานนี่แม่งโคตรคิดหนัดเลยหวะ
>>275 กูว่าแบบนี้การสื่อสารในองค์กรมีปัญหานะ
คือเค้าเอาดีไซน์มึงไปทำแล้วไม่มีการเอาของที่ทำเสร็จกลับมาให้ดูเลยหรอ
ของแบบนี้ถ้าคนทำทำให้ไม่ได้เพราะติดปัญหาทางเทคนิคหรืออะไรก็ตาม มันควรจะเอามาคุยกันว่าจะปรับยังไง
ไม่ใช่ไปคิดเองแล้วเอางานไปส่งเลยโดยไม่มีเอากลับมาให้คนดีไซน์ดู
สังเกตุว่า บ.ใหญ่ๆ จ้าง Recruiter เองหวะ แล้ว Recruiter จะคาดหวังกะเรามากๆเหมือนทำแต้มอะไรซักอย่าง
กูเคยโดน recruiter หลอกให้ไสัมเสียค่าแท็กซี่ฟรีๆไป-กลับ สามร้อยกว่าบาท แม่งบอกว่าที่นี่จะให้เงินมากกว่า80% และเป็นลูกจ้างประจำด้วยไม่ใช่ contract ไปถึงไปคุยกับ HR ของที่นั่นแม่งหน้ามือเป็นหลังตีน พูดแล้วเสียรมว่ะ
>>285
จริง กูเกลียดรีครูทเพราะงี้ละ โฆษณางานซะดิบดี พอไปคุยจริง งาน เงินไม่เหมือนที่คุยนี่หว่าไอ้สัส บางตัวแม่งอยากได้ค่าคอมจัด เจอคุณสมบัติใกล้เคียงหน่อยก็เสี้ยมให้ไปสัมภาษณ์หมด สรุป แม่งเสียเวลาทั้งคู่
แต่พวกดีๆก็เคยเจอนะ ประสานงานให้ดี คุยกับบริษัทให้ แต่สุดท้ายกูไม่เอาเองละ 555
กูก็โดน ทั้งรีคู้ททั้ง hr ค่อยๆเฉลยมาทีละนิดๆ จนวันเซ็นต์สัญญาก็ยังบอกไม่ครบ ถ้าบอกมาหมดแต่แรกกูไม่ไปสัมภาษณ์ด้วยซ้ำ
คงอยู่จนหมด contract ต่อไม่ต่อก็ช่าง ถ้าไม่มีอะไรดีขึ้นคงเซย์บาย อายุก็เยอะแล้ว ขอความมั่นคงในชีวิตเถอะ
กูอยากไปทำงาน กทม. (เคยทำเมื่อหลายปีก่อน) แต่แฟนไม่อยากให้ไปว่ะ ตอนนี้อยู่กับแฟนที่ ตจว.ไง เงินเดือนต่างกันเยอะ เศรษฐกิจแย่ๆ กูก็อยากทำกับบริษัทที่มั่นคงและเงินดีกว่า ก็เพื่อจะมาสร้างครอบครัวนั่นแหละ แต่กลัวว่าถ้าขืนดึงดันไปจะกลายเป็นเลิกกันซะฉิบ
สมมุติว่าหัวหน้ากูไปจ้าง outsource มาทำงาน โดยให้กูเป็นคนไปบรีฟและตรวจงานที่เค้าทำ
แล้วมันมีส่วนนึงที่เค้าทำให้ไม่ทัน เค้าเลยขอให้กูช่วยทำแทนหน่อย แล้วจะแบ่งเงินให้
ถ้ากูรับนี่ถือเป็นการคอรัปชั่นป่าววะ
recruiterเหี้ยๆที่พวกมึงว่ามานี่สามารถย่อชื่อมาได้ไหมวะว่าสังกัดไหนอะไรยังไง?
ที่กูเจอเหี้ยไม่รู้รีครูทเหี้ยหรือบริษัทต้นทางเหี้ยกันแน่ คุยกันดิบดีพอไปถึงบริษัทบอกตำแหน่งนี้ยกเลิกการรับสมัครไปแล้วนะคะ อส วันลากู นี่ยังคิดเสียใจจนถึงทุกวันนี้ที่ไม่กระชากเอกคืน ปล่อยให้มันเอาไป แม้จะเซ็นคร่อมทุกใบแล้วก็เถอะ
โม่งทำงาน contract เมิงเริ่มมองหางานประจำกันตอนอายุเท่าไหร
ไม่เอาพวกอาชีพที่ลักษณะงานเป็นจ๊อบๆอยู่แล้วนะ
>>294 หลายสาเหตุ manpower ไม่พอแต่ต้องการให้เสร็จในกำหนด, ต้องการใช้ manpower ภายในไปกับงานอื่นมากกว่า, งานส่วนที่จะให้ช่วยทำได้ แต่ไม่ใช่ทำได้ทั้งโปรเจค, ต้องการคนทำที่มีความ professional (แต่ก็มีหลายครั้งที่เสือกไม่โปรจริง แบบเคสที่นี้เป็นต้น), เบื้องบนเล่นการเมืองกัน บลาๆ แปลกใจที่มีคนถามแบบนี้ ในสายงานกูนี่เรื่องปกติเลยนะ
จบใหม่หางานสายอื่นอะไรดีวะ สายที่จบมามันเงินเดือนน้อยเหลือเกิน(โปรดักชั่น) ฝึกงานมาเหนื่อยไม่คุ้มค่าแรงสัสๆ
>>297 เรียนที่โค้ดดาวเดือนเดียว ต้องทำงานได้เหมือนคนทั่วไปที่เรียนสายตรง 4 ปีครับ ดูคอร์สเรียนได้ที่นี่ https://โค้ดดาว.work/register
อย่างเนื้อหา Algorithm เราเรียนถึงเทคนิคสำคัญ 3 อย่าง นั่นคือ Greedy, Divide & Conquer และ Dynamic Programming เรียนละเอียดถึงการหาคำตอบแบบ Top-Down, Bottom-Up และ Memoization รวมถึงปัญหา The Easiest Hard Problem ที่สามารถแปลงจาก O(2^n) เป็น O(n^2) ได้ เนื้อหาประมาณปี 3 ของระดับปริญญาตรีครับ ที่สำคัญคือหัดเขียนทีละตัวอักษร เข้าใจที่มาที่ไปว่าแต่ละตัวต้องใส่ไปเพื่ออะไร
น้องคนนึงเรียนแล้วไปถามเพื่อนที่จบปริญญาตรีวิศกรรมคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยระดับ Top 3 ว่า Big O คืออะไร เพื่อนบอกไม่รู้ หลายคนจบปริญญาตรีมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดของไทย เรียนมา 4 ปี ไม่รู้ว่า Binary Search คืออะไร ถ้าเรียนที่ โค้ดดาว ไม่รู้เรื่องพวกนี้ไม่ให้ไปไหนครับ อายเขาเปล่าๆ
- เน้นความเข้าใจ คิดและเขียนโค้ดได้เอง เนื้อหาบทเรียนมาจากธนาคารในเมืองไทย ไม่ต้องมีพื้นฐานก็เรียนได้
- เน้นหัดทำจริงในห้องเรียน ไม่ต้องกลับไปงงที่บ้าน หัดสร้าง Ecosystem ด้วย Cloud ของ Google, สร้างฐานข้อมูล SQL, และทำ Web Service
- สอนตั้งแต่พื้นฐานจนถึงการใช้งานจริง การใช้ Framework ที่นิยมอย่าง Spring Boot, Hibernate, Bootstrap, JUnit, Selenium และ Spring MVC
เปิดสอนทุกเดือนมาตลอด 4 ปีกว่า โดยมืออาชีพจบสายตรงจากจุฬา ได้ประกาศนียบัตร Advanced Java จาก MIT เคยสมัครงานและทำงานในเมืองไทยและต่างประเทศ สอนสดทุกรอบ ที่ โค้ดดาว ศูนย์การค้าแอมพาร์ค จุฬา ๕
มาเรียนซ้ำได้ฟรีจนกว่าจะเข้าใจ หรือได้เงินเดือนตามที่ต้องการ ไม่ต้องถือคอมพิวเตอร์มาเอง ไม่มีเรียนออนไลน์ ไม่ต้องมีประสบการณ์ทำงาน ไม่ต้องมีพื้นฐาน ไม่ต้องเก่งคณิตศาสตร์ ไม่มีงานกลุ่มให้ไปนั่งทำที่ร้านกาแฟ ความสามารถเป็นเรื่องเฉพาะตัว การเขียนโค้ดต้องใช้ทักษะ ต้องฝึกฝน เหมือนการเล่นดนตรี เรียนเข้าใจ หางานประจำในองค์กรใหญ่ได้ทุกคน
#ใครก็โค้ดได้ #AnybodyCanCode
#รวมญาติได้ไม่อายใคร #เรียนเข้าใจได้งานชัวร์ #รู้ตัวเดียวใช้ไปอีกนาน
#ล้มเหลวจากไหนเริ่มใหม่ได้ที่นี่
#เรียนซ้ำได้ฟรีจนมีงานประจำ
#หางานทำง่ายมีรายได้มั่นคง
#เพื่อครอบครัวเพื่อคนรักเพื่ออนาคต
#ForFamilyForLoverForFuture
ใครทำงานอยู่แหลมฉบังมั่งวะ มันมีรถมินิบัสจากกรุงเทพผ่านตรงนั้นป่ะต้องขึ้นวินไหน
คือเมื่อเช้ากูเจอประสบการณ์เฉียดตายกับรถตู้ไป แล้วแม่งนึกถึงลูกที่บ้านขึ้นมาเลย พึ่ง 3 เดือนถ้ากูเป็นไรไปใครจะหาเลี้ยง
คือเมื่อเช้ากูขึ้นรถตู้มาทำงานโดนไปนั่งหลังสุด เบาะแคบๆไม่มีเซฟตีเบลน่ะแหละตามสูตร ก็นั่งไปเหมือนปกตินั่นแหละ มาไม่ปกติตอนอยู่แถวๆเลยบางนามาหน่อย อยู่ๆข้างคนขับแม่งก็เสยกับแบริเออร์ เหมือนมันแถไปโดน คนขับน่าจะหลับในแหละ กูนี่ใจตกไปอยู่ตาตุ่มเลย แล้วแม่งให้รถมาเปลี่ยนตรงปั้มตอนลงรถกูดูสภาพรถคือไฟหน้าข้างคนขับหายทั้งแผงอ่ะสัด รู้สึกรักชีวิตขึ้นมาทันที สส.ตัวไหนมันบอกให้ต่ออายุ 2 ปีมึงลองมานั่งเองนะสัด
เมิง ข้อดีข้อเสียของการเรียนต่อปโทคือไรวะ กุ27ละ อยากต่อโท อาจจะให้ที่บ้านส่งค่าเทอม
เริ่มคุยๆกัน ว่าไม่แน่ใจว่ากุจะหาค่ากินยุเองไหม เพราะว่าจะเรียนภาคพิเศษ หรือภาคปกติเลย ไม่รู้จะติดอันไหน
คิดว่าอายุอานามกุนี่เรียนเลยดีมะ กว่าจะจบก้ 29 กุกะจบมาละต่อเป้นอาจารย์สายนั้นเลยอ่ะ เพราะกุหัวดี แล้วแอบเบื่อๆงานบอสัด
ตอนนี้กุก้ทำงานสอนยุ คิดว่ามันดีกะกุงี้ ปรึกษาหน่อย
https://www.facebook.com/phaisrisakun/posts/1845859722163656
เหตุผลที่ควรย้ายงานบ่อย ๆ
โค้ดสตาร์นี่มันอะไรของมัน 555
มันก็จริงอ่ะ ย้ายบ่อยๆ เก็บประสบการณ์ไป กูทำสายโลจิสติกบริษัทแม่งชอบคนประสบการณ์ครบ นำเข้า ส่งออก จัดซื้อ วางแผนผลิต boi iso iatf เวลาไปสมัครก็ถามกูเคยทำนั้นนี้นู้นมาไหม กูบอกกูประสบการณ์ทำงานสองที่มีแค่ xx xx แม่งบอกอยากได้ yy zz ด้วย อีห่ากูทำมาสองที่จะให้กูทำครบเรอะ
อายุยังไม่ถึง30ก็ย้ายๆไปเถอะ ย้ายง่าย เงินเดือนขึ้นไว พอใจเงินเดือน/เริ่มรู้สึกว่าหางานยากเมื่อไหรค่อยหยุด
มี HR บ. นึงสนใจ ให้ส่งเอกสาร+Certต่างๆไปเพิ่มเติม พอส่งไปก็เงียบหาย ควรเมลไปถามดีปะวะ ว่าเอาไง จะจ้างมั้ย
เป็นเซลล์ขายรถดีปะ เห็นเขียนรายได้ 30,000-100,000 เยอะสัส
ที่บ.กูแม่งมีกิจกรรมให้คนในบ.จับกลุ่มเป็นกลุ่มร่วมกับแผนกอื่นทำvlogรีวิวสินค้าของบ. ตามความสมัครใจ ใครไม่ทำก็ได้แต่จะจดชื่อไว้ว่าไม่ให้ความร่วมมือ คือเหี้ยอะไรวะ เด็กมัธยมเหรอสัส เทแม่งเลยดีมั้ยเนี่ย ไม่เกี่ยวเหี้ยไรกับjdกูซักนิด(กูIT)
>>314
ตามความสมัครใจ แต่จดชื่อนี่คือไรวะ 555
บ. เก่ากูมีแบบนี้เหมือนกันพวกต้นคิดกิจกรรมจะมาจาก HR ที่ชอบจัดกิจกรรมแบบเข้าค่ายลูกเสือ ใครไม่ไปโดนหมายหัว
ไอ้แบบใครไม่ทำก็ได้นี่เอาไว้ให้พวกระดับเมเนเจอร์หาทางลงมากกว่า ส่วนใหญ่เลเวลจะไม่ค่อยลงมาเล่นกิจกรรมแบบนี้หรอก ระดับ officer นี่ออกแนวบังคับ
เค้าแค่เอาชื่อมึงไว้ใส่ในลิสคนที่จะแจกซองเวลาต้องลดคนน่ะ
ขอถามหน่อย การที่เด็กจบใหม่ที่อายุงานไม่ถึงปีละลาออกเพื่อไปหาสมัครที่ใหม่ที่ดีกว่า(เงินสูงกว่า,สวัสดิการดีกว่าไรงี้)มันดูน่าเกลียดมั้ยวะ คือกูทำงานที่นึงได้จะสามเดือนละ แต่ที่บ้านกูดูจะอยากให้กูหางานใหม่เหลือเกิน ส่วนเพื่อนรุ่นเดียวกันบางคนคือเปลี่ยนงานไปแล้ว2-3ที่ก็มี ที่กูทำอยู่ก็ไม่ได้มีปัญหาประสาทแดกอะไรจนอยากลาออก แต่ถามว่าความก้าวหน้ามีมั้ย คือไม่ค่อยเท่าไหร่ว่ะ ปรับแค่เงินเดือนไรงี้อะ
>>314 >>315 >>318 บ. ห่าไรวะ? ความคิดโคตรเหี้ย ไม่ใช่มหาลัยนะเว้ยถึงจะต้องมาทำกิจกรรมควบอีกเพื่อเก็บหน่วยกิตจบ ส้นตีนเหอะ แค่งานแม่งก็หนักหนาแล้ว แถมแต่ละคนมีเลี้ยงปากเลี้ยงท้องตัวเองว่าไปนั่น ไอสัสนี่มาเอากิจกรรมที่ไม่ใช่หน้าที่มาลุกลามยันสวัสดิการ อ่านละขึ้นจริงๆนะ เอาระบบพวกมหาลัยปิดมาใช้กับ พนง. แบบนี้สมควรประจานหว่ะ ไปประจานที่แชทโม่งกันไหมเดี๋ยวกูเปิดมู้ให้
>>322 ของบริษัทเก่ากูเคยมีวาดรูปประกวดแต่ไม่มีใครเล่นกิจกรรมเลยขนาดมีเงินรางวัลพันนึง เพื่อนเป็น hr/admin เลยมาชวนให้(ช่วย)ประกวด กูก็วาดเขี่ยๆส่งไป 3 รูป กะว่ามีกูคนเดียว ถ้าไม่มีใครเล่นกูก็ได้ไปแดกขนม สรุปคนเห็นกูนั่งเขี่ยๆ แม่งวาดส่งกันเต็มเลย เล่นใหญ่อลังการจัดเต็ม อดพันนึงเลยไอ้เหี้ย
เอารางวัลเป็นเงินเนี่ยดีสุดแล้ว กูนี่ร่วมทุกกิจแบบโง่ๆ เผื่อฟลุ้กได้เงินเพิ่ม
>>319 กู317นะ พี่ในฝ่ายที่อยู่มา3-4ปีแกบอกมาอะ ประมาณว่าโบนัสที่นี่ก็ให้แต่คนที่เป็นหัวหน้าแค่นั้น ลูกน้องอย่างเราทำงานแทบตายได้มากสุดก็แค่ปรับเงินเดือนงี้ ปรับเงินเดือนก็ไม่ได้อิงว่าผ่านโปรละปรับให้ ต้องอยู่ให้ครบปีก่อนถึงจะได้อะ ด้วยความที่มันเป็นธุรกิจครอบครัวด้วยมั้ง หลายๆอย่างเท่าที่สังเกตมามันเลยไม่เป็นระบบเท่าไหร่ จริงๆกูอยากอยู่จุดนี้ซักปีก่อนละค่อยตัดสินใจว่าจะอยู่ต่อรึจะไป คือเนื้องานที่ทำมันได้อะไรเยอะเลยในความคิดกู แต่แม่นี่สิดูจะอยากให้กูสมัครที่อื่นที่เงินดีกว่าอย่างเดียวเลย เฮ้อ
มีใครกลัวการสัมภาษณ์งานบ้าง นี่มีคนโทรไปให้ไปลองดู ตำแหน่งชื่ออย่างอลังการ มีคำว่า innovation ด้วย ชักเสียวๆหวะ
สิ่งที่ยากกว่าการไม่มีเงินใช้ คือมีเงินแต่ควรหักห้ามใจไม่ให้ใช้(เยอะ) ... เดือนนี้เกือบใช้เงินได้ตามเป้าที่วางไว้ละ สุดท้ายมาตบะแตกเอาวันสุดท้ายของเดือน ใช้เกินอยู่ดี เดือนท้ายๆ นี่โดนหักภาษีอ่วมเหลือเกิน เงินเดือนหดหายไปอี๊ก
>>333 job hopper มันไม่ต้องโกหกนี่หว่าแต่จะทำที่นึงไม่นานแค่ปี 2 ปี เปลี่ยน พออายุงานซัก 30++ ถึงเริ่มลงหลักปักฐาน
ซึ่งสายงานกู (ปิโตเคมีคอล) สมัยก่อนตอนเศรษฐกิจมันยังไม่ทรุดขนาดนี้น่ะทำได้ เพราะแม่งแย่งตัวกันอยู่แล้ว
พอมาสมัยนี้มีแต่จะปลดออกตัวเลือกตำแหน่งเดียวมีเป็นร้อยแค่เจอประวัติมึงย้ายงานปีละที่หนก็แทบจะปัดทิ้งแล้ว เฉพาะสายงานกูนะ
>>335 เพื่อนกูไง เคยเล่าแล้วบนๆ
เริ่มทำงานจริงตอน25 งานที่ทำนานสุดคือ1ปีนิดๆ ตอนนี้3x ทำงานมาจะ20ที่แล้ว ทำงานที่ละ2-3เดือนแล้วหาใหม่(เรทเงินมัน5-6หมื่นแล้ว เข้าไปลองทำไม่ถูกใจก็ออกมาพักแล้วค่อยหาใหม่)
เวลาเขียนรีซูมเม่ก็เขียนตั้งแต่เรียนจบ ไม่มีหยุดว่าง จะไปสมัครงานสายx ก็ใส่ประวัติงานสายx
จะไปสมัครงานสายy ก็ใส่ประวัติงานสายy
เขียนรวมๆให้ทำที่ละ1-3ปี ที่สุดท้ายใส่ระยะเวลาทำงานตามความจริง นอกนั้นโกหกหมด เวลาเช็คส่วนมากคนเช็คมันเช็คแค่ที่สุดท้ายที่ทำ โป๊ะแตกก็แค่ไม่รับ ก็หาที่อื่นต่อ
เคยรีคู้ทถามด้วยว่าทำไมประวัติไม่เหมือนเดิม ก็บอกอันเก่าผิด ลืมแก้ เขาก็ไม่ซักต่อ
พวกเฉพาะทางอาจจะโกหกยากหน่อยเพราะวงการมันแคบ แต่ถ้าสายบริหาร/แอดมินทั่วไปก็แบบเพื่อนกูอ่ะ
ตอนนี้ปัญหาคือแม่งขี้เกียจทำงาน ทำแป้บๆเบื่อ หาเงินได้สักแสนนึงก็ออกมานอนอยู่บ้าน พอตังจะหมดค่อยหางาน วนลูปแบบนี้มาจะปีแล้ว
>>337 พวกนี้ปกติจะรู้คร่าวๆว่ะคือลงดีเทลลึกไม่ได้ ทีนี้ถ้ามันได้งานคือคนสัมก็ไม่ได้ลงดีเทลเหมือนกัน
เท่าที่กูเจอมาคือเมเนเจอร์เป็นคนสัมแต่สายงานนั้นเมเนเจอร์รู้ระดับผิวๆเหมือนกัน
กูเคยเจอระดับพรินซิเปิ้ลคือกูถามไปนี่รู้เลยว่ามึงไม่รู้แต่จะเน้นตอบกว้างๆ เช่น กูถามว่าอุปกรณ์ตัวนี้เทสยังไง มันจะตอบมาว่าเทสตามแสตนดาดนี้ ถ้ามึงเจาะต่อว่าแสตนดาดมันว่าไงมั่ง ประโยคคราสสิคที่กูเจอคือ "พี่อยากให้เราลองไปอ่านดูก่อน พี่บอกเลยก็ได้แต่เราจะไม่จำ" แหม่ดูดีสัด
พวกมึงมีใครเบื่อกับการต้องประสานงานกับแผนกบัญชีป่ะ ทำไมเค้าพูดดี ๆ ไม่เคยได้เลยวะ ต้องตะคอกตลอด
Just because I'm funny doesn't mean you can make fun of me. You're old enough to realize it though but clearly you don't.
อยากระบาย พอดีอยากออกจากงาน อีก2เดือนจะทำงานครบปีแล้ว แต่ที่ทำงานแย่มาก หลังๆมาเหมือนออกกฎใหม่ๆ เพื่อจะเอาพนักงานออกหรือบีบให้ออกเองแล้วอ้างว่าเป็นกฎ แต่กูเบื่อๆที่นี่อยู่แล้วด้วย ทั้งคนทั้งงาน เมเนเจอร์ก็ประสาทแดกวีนกลางสแลคตลอด แต่มีแต่คนพูดว่าออกจากงานตอนนี้หางานยาก กุเปิดดูพวกเว็บสมัครงานตอนนี้ก็มีแต่อยากได้ประสบการณ์สูงๆ แต่เงินเดือนให้น้อยเดียว พอดีพึ่งจบใหม่มาทำงานได้10เดือนล่ะ พอต้องมานั่งเปิดเว็บหางานใหม่แล้วใจโหวงๆกลัวไปหมดว่าจะได้งานหรือเปล่า
เพื่อนร่วมงานไม่เอ่ยปากให้ความช่วยเหลือในเรื่องงานเลยซักครั้ง ต้องให้เราเป็นฝ่ายพูดขอร้องก่อนถึงจะมาช่วย แบบนี้ถือว่าแล้งน้ำใจป่ะวะ
>>349 ไม่น่ะ เรื่องปกติ ถ้าเจอคนที่ยิ้มแย้มให้ความช่วยเหลือเองโดยที่ไม่ขอนี่หายาก ยิ่งแก่ยิ่งหายาก
พวกเมเนเจอร์รู้งานแค่ผิวๆนี่เรื่องปกตินะกูว่า ยิ่งบางคนชอบรีโลเคจไปเรื่อยๆสะสมโปรไฟล์ คนที่รู้จริงๆนี่มักจะเป็นพวกซีเนียร์ team leader ที่อยู่มานานๆ แต่ขึ้นเป็นเจอร์ไม่ได้ นี่แม่งทำได้ทุกอย่าง
เมื่อวานไปสัมภาษณ์งาน มีเทสงานด้วย ทำเว็บ แล้วทำไม่สำเร็จเว้ย คือมันก็พอมีนู่นนี่บางส่วน แต่แม่งไม่สำเร็จตามที่กูคิดว่าตัวเองทำได้อ่ะ พอมาวันนี้เมื่อเช้าตอนอาบน้ำ เสือกนึกขึ้นมาได้ว่า อ๋อ.. กูน่าจะพลาดตรงนี้ตรงนั้นสคริปต์มันเลยไม่ทำงาน คือ ทำไมกุเพิ่งมานึกได้อะไรเอาป่านนี้ เสียดายจัง เป็นออฟฟิศที่น่าตื่นเต้นดี ไม่รู้ว่ากูจะดีพอเข้าไปทำงานกับเขามั้ย /มาเล่าให้ฟังเฉยๆ ตื่นเต้น ไม่ได้เข้าสัมภาษณ์งานนานแล้ว
>>345 >>348 เรื่องหัวหน้าด่านี่พอประสบการณ์ในการทำงานมากขึ้น กูเริ่มเรียนรู้ว่าการที่หัวหน้าด่าบางทีก็แค่อยากระบายอารมณ์(ถ้าไม่ได้ผิดอะไรร้ายแรง) ทุกวันนี้เวลากูทำอะไรพลาดแล้วโดนเรียกมาด่ากูเริ่มไม่รู้ร้อนรู้หนาวแล้ว แบบว่าหัวหน้าอยากด่าก็ด่าไป ทำหน้าสลด พยักหน้ารัวๆไม่ต้องเถียงอะไรทั้งสิ้น พอหัวหน้าได้ระบายความหงุดหงิดเริ่มวันใหม่แม่งก็จบแล้ว
พวกมึงกี่เดือนผ่านโปรวะ ของกูสี่เดือนละเงียบกริบเจ้าของบริษัทก็ไม่เคยเกริ่นเรียกคุยเลยว่ะ แต่จ่สยรายวันทุกสิ้นเดือนตามปกตินะ
จำไว้ว่าถ้ายังเป็นมนุษย์เงินเดือน เรื่องโดนเจ้านายด่านี่เป็นเรื่องที่ต้องเจอแน่นอน ทั้งทำผิดแล้วโดนด่าและไม่ผิดแต่ก็โดนด่า
ของมันต้องทำใจว่ะเลี่ยงไม่ได้ สมัยกูเรียนจบใหม่ๆได้งานทำกูก็เคยโดนด่าแล้วใจเสียไปทั้งวันเหมือนกันนะ แต่หลังๆกูถือคติที่ว่าถ้าคนที่ด่ากูเอากูออกไม่ได้ก็ปล่อยให้เค้าด่าไป ยิ่งพวกด่ารับายอารมณ์เพราะหงุดหงิดนี่ยิ่งง่ายเข้าไปใหญ่ ตีสีหน้าสลดแล้วปากก็บอกขอโทษครับ/ขอโทษค่ะรัวๆ ให้ดูเหมือนว่าเรากำลังกลัว แค่นั้นแม่งก็จบแล้ว แล้วตัวเราก็ไม่ต้องเก็บเอามาคิดมาก ท่องไว้ในใจว่าเราทำงานเพื่อเงิน ใครอยากด่าก็ด่าไปด่าแล้วยังมีงานทำอยู่ก็ถือว่าคุ้ม
เพื่อนโม่งลองเอาไปใช้ดูนะ
โดนด่ากูก็เปิดคลิปแมวเยียวยาจิตใจ
มีใครเป็นพวกสายยอมคนมั่งวะ คือกูโม่งจบใหม่นะ เป็นพวกเถียงใครไม่เก่ง ทำอะไรเน้นการประนีประนอม พูดครับบลาๆอะไรไว้ก่อน ปฎิเสธไม่เก่ง
เเต่พอมาทำงานเเล้วรู้สึกกูต้องฝึกวิชามารไว้บ้างเเล้วว่ะ เครียดเลยกู เหมือนโดนเอาเปรียบ ชีวิตการทำงานเเม่งโหดร้ายขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
>>361 ของกูไม่เชิงเก็บที่โดนด่ามาคิดมาหรืออะไรงี้นะ แค่รู้สึกว่าการมีหัวหน้าแบบนี้มันทำให้บรรยากาศในการทำงานมันแย่ไปหมด
อารมณ์ออกทางรำคาญกับเหนื่อยใจอ่ะ แบบมึงเป็นเหี้ยอะไรมากมั้ย คนอื่นเค้าอยู่กันได้ดีๆ มึงทำตัวมีปัญหาจัง
หรือเวลาต้องถามงานมันก็ทำให้ไม่มีใครอยากคุยกับเค้า จากเดิมคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องอยู่แล้วทีนี้ยิ่งหนักเลย
มีดีอย่างเดียวคือทำให้คนในทีมสามัคคีกันมากขึ้น เพราะมีศัตรูร่วมกัน ซึ่งจริงๆกูไม่อยากนับเป็นข้อดีเลยว่ะ
>>365 นี่มันกูตอนนี้ชัดๆ 555
กำลังเจอปัญหานี้อยู่พอดี กูยอมเขานะทั้งๆที่ในใจกูไม่โอเค แต่ไม่อยากมีเรื่องน่ะ โดนอะไรมาก็ขอโทษๆ จะแก้ไขๆ วนไป ซึ่งกูก็แก้ไขในการทำงานจริง กูกล้ายืนยันเลยเรื่องนี้ เขากลับมองว่ากูแข็งกระด้าง ห้าวใส่เขา เพิ่งโดนด่ามาสดๆ บอกว่ากูทำตัวไม่ปกติ มีปัญหา ขอโทษไม่จริงใจ เรื่องการทำงานดีไม่ดีเขาไม่สนใจ ทำงานเก่งแต่ทำตัวไม่ “น่ารัก” ก็ไม่อยากอยู่ด้วย ปล. เขาคุยกับกุเฉพาะในไลน์น่ะ มีเจ้านายหลายคน คนนี้เป็นเจ้านายที่สั่งคุยในไลน์ ไม่เคยมาเจอมาคุยกับกุตัวจริง
กูนี่จนปัญญาจะคุยต่อเลยว่ะ ความประสาทแดกบั่นทอนตัวเองอ่ะอดทนได้นะเพื่อให้ครบสัญญา แต่เขาบอกให้กุพิจารณาตัวเองละถ้าพรุ่งนี้ไม่ไหวก็ไม่ต้องมาทำงาน… คือเขาไม่อยากจ้างกูหรือเปล่าวะ จะได้จบๆกันที กูจะได้ไม่ทำต่อละ5555
เพื่อนโม่ง ถ้าจะทำงานในซอยรางน้ำ หาหอพักแถวไหนดีวะ ถ้าไม่ bts ก็จะผ่อนมอไซค์ (พอดีเป็นเด็ก ตจว.ถนัดมอไซค์)
>>351 >>352 >>353 เปล่าหรอก กูคือคนที่ถูกขอร้องก่อนถึงจะไปช่วย กูไม่เคยปฏิเสธใครเลยเวลาเขามาขอความช่วยเหลือ แต่เสือกถูกเอาไปด่าว่ากูไม่มีน้ำใจ ไม่เคยเอ่ยปากถามไถ่ให้ความช่วยเหลือเลยซักครั้ง ต้องให้พูดก่อนถีงจะมาทำ กูยังสงสัยมาจนทุกวันนี้ว่ากูทำอะไรผิดตรงไหนวะ ช่วยกูก็ช่วยทุกครั้ง หรือผิดแค่ตรงที่กูไม่ถามเป็นมารยาทไปก่อน
การเปลี่ยนงานนี่มันเป็นเรื่องธรรมดาของการทำงานไหม
จากเด็กจบใหม่ ที่รู้สึกว่าที่ทำงานบั่นทอนจิตใจชิบ
ปกติเมิง คิดว่าไม่ใช่ก็เปลี่ยน แต่อย่าเปลี่ยนบ่อยจนติดนิสัย
กูแม่งทนทำที่เก่าแม่งทะเลาะกันด่ากันทุกวัน เอาไปบ่นกับเพื่อน เพื่อนก็ฟังจนเบื่อจนกูเบื่อจะเล่า ลาออกมาแม่งเหมือนยกภูเขาจากอก
ขอคำแนะนำหน่อย
ตอนนี้บ.กูจะเอาคนออกปรมาณ5-7คน ซึ่งตอนนี้เรียกไปคุยละ1
กูคิดว่ากูอยู่ในกลุ่มเสี่ยงด้วย เพราะกูพึ่งเข้ามาใหม่สุดเลย ทำยังไม่ถึงปีเลย
นี่ผ่านไปจนจะกลางเดือนแล้วเค้าไม่เรียกไปคุยแบบนี้มั่นใจได้ไหมว่าจะไม่โดนให้ออก
บ.อื่นถ้าให้ออกเค้าจะบอกล่วงหน้านานไหม
จริงๆก็อยากออกอยู่แล้วแต่ยังหางานไม่ได้
ถ้าได้งานใหม่ต่อให้ไม่เอาออกก็ออกอยู่ดี
>>379 หลายเหตุผล เอาหลักๆก็งานแอดมินทั่วไปไม่ก้าวหน้า ที่ทำงานไกล ตอนแรกไม่ต้องมาทำที่นี่
ไปๆมาๆย้ายมาที่ไกลกว่า ก็ยอมทนไปก่อนยังหางานไม่ได้
ถ้าสาเหตุอื่นก็เรื่องภายในบริษัทอ่ะ ไม่อยากพูด
>>380 ที่คิดว่าเสี่ยงเพราะทำไม่นานนี่แหละ
คนที่โดนคุยก็ทำมา2-3ปีเอง ที่นี่คนทำกัน5ปีอัพทั้งนั้น
อยู่มาสิบปีสิบกว่าปีค่อนบริษัทได้ ไม่โดนเอาออกหรอกนอกจากจะไม่ถูกกับหัวหน้า
>>381 ยอดตกกำไรลดลง บ.ไม่เล็กไม่ใหญ่ กลางๆไม่ถึง50คน
กูจะลาไปหางานก่อนเลยดีไหม หรือรอให้เค้าเรียกมาคุยก่อนดีวะ
แม่ง กูรักทีมนี้มากเลยว่ะ แม้แต่ตอนที่กูกำลังจะออก แต่ความเป็นทีมไม่ใช่สิ่งเดียวที่จะกำหนดว่าจะอยู่หรือจะไป เฮ้อ.. ต้องคิดถึงคนที่นี่มากๆ แน่ๆ
>>384 ยังไม่ลาออกก่อนหรอกแต่กลัวเค้ามาบอกกระทันหันแบบบอกพรุ่งนี้ไม่ต้องมาทำงานแล้วนะ ไม่ให้กูเตรียมตัวเลย เศรษฐกิจแบบนี้งานยิ่งหายากๆอยู่
>>385 >>386 คนที่ตัดสินใจไม่ใช่คนจ่ายเงินเดือนไง คนจ่ายเงินเดือนไม่ได้อยู่บริษัทก็เลยให้พวกนี้ดูแทน
มันต้องปกป้องพวกกันเองไว้อยู่แล้ว พวกตัวใหญ่อยู่นานเป็นสิบๆปีแบบนี้จ้างออกคงเสียเป็นแสนๆ นอกจากจะบีบให้ลาออกเอง
อีกอย่างแผนกอื่นงานมันเฉพาะด้าน ต้องเทรนคนแต่ตำแหน่งกูนี่ไม่ต้อง
ถามแบบไม่รู้เลยถ้าทำไม่ถึงปีแล้วให้ออกบริษัทต้องชดเชยไหม กูเหมือนเคยอ่านมาตามกม.ว่าถ้าจ้างออกจ่ายเงินเดือนชดเชยเอาจำนวนปีแทนเป็นจำนวนเดือน แบบทำ3ปีก็ชดเชย3เดือนงี้
ขอคำแนะนำลิฟทอร์คดีๆหน่อยครับ จะเสนอแนวคิดใหม่กับหัวหน้า + จีบ ใน 40 วิ
ถามหน่อย มีใครขับแกร็บเป็นรายได้เสริมหรือรายได้หลักไหม มันดีไหม มันมีส่งคนกับส่งอาหาร2อย่างใช่มะ
ส่งคนนี่เสี่ยงมีเรื่องกับวินไหม ส่งคนกับส่งอาหารอันไหนดีกว่ากันแนะนำทีว่าจะขับหลังเลิกงาน
กูเบื่อเพื่อนร่วมงานแผนกเดียวกันว่ะ คือแม่งเหมือนเป็นตัวแพร่กระจายความเกลียดชังเลย ชอบพูดให้ร้ายคนอื่นทั้งๆ ที่คนนั้นทำจริงรึเปล่าก็ไม่รู้ เช่น เวลาไปกินข้าวโรงอาหารแล้วได้ยินโต๊ะข้างๆ พูดทำนองกำลังว่าใครสักคนอยู่(ไม่ได้บอกว่ากำลังว่าใคร)
ไอ้เพื่อนร่วมงานกูคนนั้นพอกลับมาที่ห้องฝ่ายตัวเองแม่งก็มาคุยกันว่าต้องพูดถึงกลุ่มพวกเราอยู่แน่ ทั้งๆ ที่ไอ้โต๊ะนั้นอาจจะหมายถึงใครก็ได้นอกกลุ่ม
กูเบื่อความร้อนตัวกับคิดในแง่ร้ายของแม่งว่ะ แถมคนในแผนกก็เหมือนจะโดนกล่อมๆ อีก ยังไม่รวมไอ้ความหน้าไหว้หลังหลอก ต่อหน้ายิ้ม ลับหลังนินทาอีก
>>390
จะเล่าประสบการณ์ในการขับแกร็บระหว่างหางานหลังเรียนจบให้ฟัง
คือหลังเรียนจบอยู่ในช่วงหางาน ยังไม่ได้งานไม่อยากอยู่เฉยๆเลยสมัครแกร็บไปลองขับดู จะเล่าให้ฟัง
เริ่มแรกมาหลังจากที่มึงสมัครเรียบร้อย แกร็บเปิดระบบให้วิ่งได้แล้วนั้น
คลาสแรกที่มึงเป็นคือ แกร็บไบค์
แกร็บไบค์คือ แกร็บทั่วไป สามารถรับงานได้ 3ประเภทหลักคือ แกร็บวิน(รับส่งคน) แกร็บเอ็กเพลส(ส่งเอกสาร พัสดุ) แกร็บฟู้ด(ส่งอาหาร)
โดยมึงสามารถเปิดได้ทั้ง3ระบบงาน งานไหนใน3ประเภทนี้อยู่ใกล้มึงที่สุดมึงก็ได้งานประเภทนั้นไป
ระบบรับงานแกร็บมี 2แบบ คือ รับงานอัตโนมัติ
ถ้ามึงเปิดฟังชันนี้เอาไว้ ระบบจะกดรับงานให้เองอัตโนมัติไม่มีสิทธิเลือกงาน
ข้อดีคือ งานเด้งเข้ามาให้เองไม่ต้องกังวลว่าจะกดรับงานไม่ทันแล้วงานจะไปเด้งที่คนอื่นแทน
ข้อเสีย เลือกงานไม่ได้เพราะระบบรับงานให้อัตโนมัติ
ระบบรับงานแบบอัตโนมือ (กดเลือกรับงานเอง)
ถ้ากดเปิดโหมดนี้ เวลามีงานเด้งเข้ามาจะมีหน้าต่างบอกรายละเอียดงานว่าเป็นงานประเภทไหน จากไหนไปส่งที่ไหน
ค่าตอบแทนที่จะได้เท่าไหร่ ลูกค้าจ่ายเงินสดหรือจ่ายด้วยบัตร
ข้อดีคือ มึงเลือกรับงานได้ ไม่อยากรับงานไหนก็ปฏิเสธได้ไม่โดนหักคะแนนรับงาน
ข้อเสีย ถ้ามึงไม่ติดโทรศัพท์ไว้หน้ารถมึงจะกดรับงานแทบไม่ทันเพราะมีเวลาให้กดรับงานแค่20วิ ก่อนที่งานจะหาย และเด้งไปที่คนขับคนอื่นแทน
เปลี่ยนคลาส
หลังจากที่มึงวิ่งไปได้สักพักมึงจะรู้ตัวเองว่าชอบวิ่งงานประเภทไหน บางคนชอบวิ่งรับส่งอาหารอย่างเดียว ไม่รับงานประเภทอื่น ก็จะเปิดระบบฟู้ดไว้อย่างเดียว บางคนชอบวิ่งวินรับส่งคนอย่างเดียวไม่ชอบส่งอาหารเพราะรอนาน บางคนวิ่งส่งพัสดุเอกสารอย่างเดียวเพราะเงินดี(แต่หลายๆครั้งได้งานแบกของหนักๆรถแทบพัง) ก็แล้วแต่นานาจิตตังและความชอบของแต่ละคน
เปลี่ยนจ็อบจากแกร็บฟู้ดธรรมดาไปเป็นแกร็บฟู้ดแชมป์เปียน
ถ้ามึงวิ่งแต่แกร็บฟู้ดส่งแต่อาหารอย่างเดียวตลอด วันนึงวิ่งได้หลายๆงานสมํ่าเสมอ แกร็บจะพิจารณาเปลี่ยนจ็อบให้มึง
โดยส่ง sms มาให้มึงทำเรื่องเปลี่ยนมาเป็นแกร็บฟู้ดแชมป์เปียน จากแกร็บฟู้ดธรรมดา เมื่อเวลตันจ็อบถึงก็ได้เปลี่ยนคลาสเป็นธรรมดา
แต่พอมึงเปลี่ยนเป็นฟู้ดแชมป์แล้วมึงจะเปิดระบบวิ่งได้แต่ฟู้ดอย่างเดียวและต้องใส่ยูนิฟอร์มแกร็บด้วย(เสื้อคลุมแกร็บสีเขียว)
ซึ่งแกร็บจะไม่พิจารณาให้คนที่วิ่งพาทไทม์ จะพิจารณาให้แค่คนที่วิ่งฟูลไทม์เท่านั้น คนที่ได้เป็นฟู้ดแชมป์ แกร็บจะโยนงานฟู้ดมาให้ก่อนพวกแกร็บธรรมดา และจะได้ค่าส่งอาหารเพิ่มขึ้นด้วย
ส่วนสายวินไม่มีเปลี่ยนอาชีพให้ วิ่งยังไงก็วิ่งอย่างนั้นไป แต่ข้อดีของสายวินคือ ได้เงินเร็วได้ลูกค้าเร็วกว่าฟู้ด ไม่ต้องรออาหารนาน บางร้านคนขายพ่อแม่งตัวเย็นมีแกร็บฟู้ดยืนรออาหารพร้อมกับเกาไข่รออยู่คนเดียว พี่ท่านทำแค่2เมนูล่อไป 1 ชม.ถ้วนกูก็เคยเจอมาแล้ว แต่วินก็ต้องเจอลูกค้าหลากหลายประเภทและหลากหลายการเลี้ยงดูร้อยแปดพันเก้าจากโคตรเหง้าวงศ์ตระกูล ก็ต้องทนไป เพราะถ้ามึงเจอคนเหี้ยๆ มึงต้องอดทนและอดกลั้น
ทั้งๆที่มึงอยากจะเอาส้นตรีนไปประทับไว้ที่หน้าพี่ๆท่านทั้งหลายเหลือเกิน ถ้าใครจุดเดือดตํ่าก็ไม่แนะนำ แต่ถ้าเจอคนดีๆก็ดีใจหาย ดีแบบวัวตายควายล้มก็เคยเจอ ก็แล้วแต่ดวงชะตาและวาสนาที่มึงทำมาน่ะ
เอาย่อๆเท่านี้ก่อนละกัน ยังมีอีกเยอะ เรื่องแปลกๆ ทั้ง เรื่องโดนลวนลาม ต่อยกับวิน ผีหลอก เจอมาหมดละ สัสจัญไรเสียจริงๆ
กูเจอที่นึงเขียนว่าถ้าจะสมัครงานนี้ให้กดสมัครในเว็ปหรือส่งรีซูเม่มาในเมลล์ หมายถึงกูควรทั้งสมัครในเว็ปและส่งรีซูเม่ไปด้วยเลยใช่ไหมวะ ตอนแรกกูแค่ส่งรีซูเม่ไปแต่เห็นเขายังเงียบวะ ; - ;
เบื่ออีป้าที่ออฟฟิศ วีนได้ทุกวัน กร่างมากจนกูนึกว่าเป็นเมียเจ้าของบริษัทปลอมตัวมาอีห่ารากกกกก วีนแผนกตัวเองไม่พอ วีนข้ามแผนกด้วย ประสาทแดกมาก
พึ่งจบวิดวะไฟฟ้า เกรดสองกว่าๆ แต่ม.รัฐชื่อดีอยู่ ไปสัม 4ที่
บ.ไทยที่แรก ให้15000 (ต้องมีใบขับขี่หรือรถด้วย)
บ.เมกา ให้ 20000
บ.ยุโรป 1 ให้ 24000
บ.ยุโรป 2 ให้ 27000
แล้วงี้ใครจะทำ บ.ไทยวะ ส่วนบ.ญี่ปุ่นส่งไปหลายที่แต่ไม่เคยติดต่อมาสงสัยไม่ชอบคนเกรดสองกว่าๆเท่าไหร่
หยุดไม่ตรงกับเพื่อนๆแล้วไม่ค่อยมีเวลาเจอ ประสาทจะเสียปะวะ
เครียดอะ จบใหม่ยังหางานทำไม่ได้เลย เพื่อนได้งานกันแล้วทั้งนั้น ตอนเรียนก็พอๆกันนะ โคตรเครียดเลยตอนนี้TT
บางที่เขียนว่ารับด่วน แต่ไม่ติดต่อมา ละลงประกาศซ้ำ โดนงี้บ่อยๆ แม่งเอาซะหมดความมั่นใจไปเลย
สำหรับเด็กจบใหม่ (ที่อยากได้ประสบการณ์) เลือกบ.เล็กๆ หรือบ.กลางๆ ดีกว่าเลือกบ.ใหญ่ไหมวะ
แล้วแต่สายงานมึงอะ กูทำสายการเงิน
บ.เล็กจะได้ทำงานเกินหน้าที่ตัวเอง จะได้ความรู้เยอะเพราะต้องทำทุกอย่าง
บ.ใหญ่จะได้ทำงานที่ซับซ้อนกว่า บ.เล็ก มึงจะเก่งด้านบริหารจัดการเวลา เพราะแม่งงานเยอะ
สุดท้ายอยู่ที่เป้าหมายชีวิตมึง มึงเลือกเองตาม Constraint ตัวเอง
แต่กูแนะนำว่าทำ บ.เล็ก แล้วเปลี่ยนที่อัพเงินเดือนไปเรื่อยๆ
จนเริ่มสูงขึ้น/ได้เป็นหัวหน้า แล้วค่อยลงหลักอยู่กับ บ.ใหญ่ สักที่แบบยาวๆไปเลย
เเล้วการเปลี่ยนงานนี่ควรเปลี่ยน1-2ปีครั้งปะ หรือเร็วไป ควรเปลี่ยน3ปี+?
เพื่อนโม่งกูถามหน่อย กูไม่ได้ทำงานมาปีนึงแล้วอะ แล้วตอนนี้มีนัดสัมภาษณ์งาน ถ้าเค้าถามว่าทำไมถึงว่างงานนานขนาดนั้น กูจะตอบยังไงดีอะ (คือที่ผ่านมากูเก็บตัวอ่านหนังสือสอบราชการอะ แต่กูไปสอบแล้วก็ไม่ติด)
ขอเรื่องไร้สาระบ้างนะ ที่ทำงานกูมีห้อง pantry ให้กินข้าวขนม และมีกฎห้ามกินอะไรในส่วนออฟฟิศยกเว้นเครื่องดื่ม ซึ่งกูอะโคตรไม่ชอบเวลาได้กลิ่นอาหารในออฟฟิศ ถ้าเป็นพวกขนมเล็กน้อยหรือเบเกอรี่ที่กลิ่นไม่แรงและเคี้ยวไม่มีเสียงก็เฉยๆ นะ แต่ถึงขั้นลูกชิ้นทอด ไส้กรอกเซเว่น ปลาหมึกเต่าทอง ขนมก๊อบแก๊บที่เหม็นแบบเค็มๆ เคี้ยวเสียงดังกรอบแกรบ อันนี้คือเกลียดมาก แต่อีกใจก็คิดว่าบางคนอาจจะงานเยอะเลยอยากกินไปด้วยทำไปด้วยมากกว่าออกไปนั่งกินในห้อง pantry ล่ะมั้ง กูเลยสองจิตสองใจระหว่างอดทนต่อไปกับไปฟ้องแอดมิน ซึ่งที่จะฟ้องก็จะไม่ได้ฟ้องเจาะจงตัวนะ แค่อยากไปพูดอ้อมๆ ในเชิงให้แอดมินช่วยประกาศย้ำเตือนเรื่องกฎบริษัทหน่อยไรงี้ กูจะดูเป็นมนุษย์ป้าใจร้ายเรื่องมากไปมั้ยอะ -_-
กำลังจะออกจากงานว่ะ มีเงินเก็บประมาณแสนสอง กูอยากเอาเงินนี่ไปเที่ยวแบคแพ็คซักเดือน กูจะไปเวียดนาม จีน พม่าไรงี้ แล้วค่อยกลับมาหางานทำ งบเที่ยวก็ราวๆห้าหกหมื่น แต่มีแต่คนด่าว่ากูใช้ชีวิตประมาท เกิดหางานไม่ได้เงินเก็บไม่มีแล้วจะทำไง กูฟังมากๆก็จิตตกเหมือนกันว่ะ หรือกูไม่ควรไปเที่ยวแต่ควรไปหางานทำทันทีดีวะ
เพื่อนโม่ง กู 411 นะ จริงๆหลังออกจากงานตอนที่เก็บตัวอ่านหนังสือสอบ กูก็มีงานฟรีแลนซ์บ้างเล็กๆน้อยๆ แต่ตอนนี้ไม่มีงานเข้ามาเกือบปีแล้ว อย่างงี้กูไปบอกเค้าว่าตอนนี้กูเป็นฟรีแลนซ์ได้มั้ยอะ กูคิดว่าเค้าคงไม่สนหรอกว่ากูมีงานเข้ามากน้อยรึเปล่า ถ้ากูโม้ได้ว่ากูได้ประสบการณ์อะไรจากการเป็นฟรีแลนซ์ก็น่าจะใช้ได้รึเปล่าอะ
>>419 ถ้าคำเเนะนำกูคือให้พยายามบอกอะไรที่มันพอจะเห็นภาพได้ชัดเจนล่ะมั้ง
ของกูก็ฟรีเเลนซ์นะ ทำไปสองปี เเถมเสือกทำหลังเรียนจบอีกตั้งหาก เเต่ของกูมีหลักฐานชัดเจนคือ กูไปสอบtoeic มาได้850 ซึ่งตอนสมัยเรียนตอนก่อนจบกูเคยสอบได้400 ซึ่งก็จริงนะภาษากูพัฒนาขึ้นมากจากการดีลงานผ่านเมล์กับลูกค้าฝรั่ง นึกศัพท์เขียนตอบได้ไวขึ้น
ก็ไม่มีปัญหาเรื่องสัมภาษณ์อะไร เเต่ถ้าจำไม่ผิดตอนสัมภาษณ์นี่เเม่งยิงวิชาการชิบหายเลย ก็พอเข้าใจอยู่เเหละว่าพวกบ.เขายิงเช็คความรู้หน่อย เเต่ก็ลืมไปเกือบหมดเเล้วนี่หว่า
>>417 ชีวิตมึง เงินมึง มึงเลือกได้ ถ้าเป็นกูคงเลือกไปเที่ยวก่อน ที่กูออกมาแล้วต่องานใหม่ทันทีไม่มีแม้แต่เวลานอนโง่ๆ นี่เพราะกูไม่มีเงินเก็บ แถมมีหนี้อีกต่างหาก เรียกว่าประมาทกว่ามึงเยอะ แต่ชีวิตกูก็ยังหาทางไปต่อได้ มึงก็ต้องประเมินตัวเองเอานั่นแหละว่าชีวิตมึงเสี่ยงได้แค่ไหน มีภาระอะไรต้องห่วงรึป่าว แต่เก็บเงินได้ขนาดนี้กูว่าไม่ต้องเตือนเรื่องการเงินแล้วล่ะ อย่าลืมว่ามึงสามารถหารายได้จากการไปเที่ยวหรือระหว่างการไปเที่ยวได้ด้วยนะ กูไปเที่ยวทีก็ถ่ายรูปมาขายสต็อคโฟโต้ไปด้วย เกิดมึงทำแล้วรุ่งนี้ไม่จำเป็นรีบต้องกลับมาหางานประจำแล้วนะเฮ้ย
วันจันทร์อีกแล้ว เฮ้อ สู้ไปด้วยกันนะมนุษย์เงินเดือนทุกคน
ร้องไห้ไม่น่าย้ายงานเลย เงินมากกว่าหน่อยแต่อิสะน้อยเหี้ยๆ
ทำไมงานวิศวะนี่มันมีเเต่ทำงานจันทร์-เสาร์วะ กูอยากได้งานที่ทำจันทร์-ศุกร์ไม่ค่อยมีเลย
วันเสาร์อาทิตจะได้เอาเวลาไปทำงานอย่างอื่น
HR บริษัทกุแย่มากเลยว่ะ งานการไม่ทำ เงินเดือนออกช้ามาก ร้องเรียนได้ไหมวะ
อยากทำงานห้องดับจิต แต่ไม่มีที่ไหนเปิดรับหรอวะ
ทำงานสัญญาแต่เหมือนคนในแผนกไม่ค่อยต้อนรับเลยว่ะ งานมันไม่ค่อยมี สอนงานกูก็ไม่ค่อยสอน(มีระบบ จะงมเองก็ไม่มีเหี้ยไรให้กูงมเลย) รู้สึกเหมือนโดนวางยาด้วย ส่งไฟล์ผิดบ้าง ใช้ไฟล์ผิดบ้าง ไม่รู้คิดเองไหม กูชิ่งเลยได้มั้ยวะ หรือรอมั่นใจก่อนดี
ว่างๆลองเข้าไปหางานผ่านเว็บเดี๋ยวนี้แทบจะต้องสมัครผ่านเว็บหมดแล้ว แถมกว่าจะสมัครเว็บมันได้นี่แม่งขอข้อมูลส่วนตัวละเอียดฉิบ
ขอถามเพื่อนโม่งหน่อย เรียนจบช้า ควรตอบยังไงตอนสัมภาษณ์งานวะ
เรียนจบช้า เพราะ อะไรล่ะ ?
ติด F รัวๆ แล้วตามแก้ป่ะ ?
งานที่ลงไว้ตามเว็บนี่ควรโทรไปไหม หรือแต่กดสมัครไปพอ
เรียนจบแล้วยังหางานไม่ได้สักที ถ้าอยากทำงานสายอื่นที่ไม่ได้จบมาควรไปฝึกงานก่อนมั้ยวะ ตอนกูเรียนอยู่ก็ไม่ได้ฝึกอ่ะ ฝึกตอนนี้จะสายไปมั้ย
คือกูกำลังจะจบแต่จะไปเรียนภาษาต่อที่เมืองนอกคงเริ่มหางานตอนอายุ26แบบมีประสบการณ์แค่ตอนฝึกงานแบบนี้จะพอหางานได้ไหมวะ... หรือสายไป
กูว่าเรื่องเริ่มงานตอนไหน จบแล้ว หรือทิ้งช่วงเวลาไว้ ไม่น่าใช่ประเด็นหลักที่จะรับเข้าทำงานหรือไม่เลยนะ แน่ล่ะ HR เขาต้องถามไว้เป็นข้อมูล แต่สุดท้ายแล้วรับไม่รับนี่ก็ต้องอยู่ที่ฝีมืออยู่ดี อย่าง >>446 นี่ถ้ารู้ว่าช่วงเวลาที่หายไปนั่นไปใช้ชีวิตอยู่เมืองนอก มันได้ไปเปิดโลกมาแล้ว ภาษาอังกฤษมันดีแน่ ถ้าเป็นงานที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษก็ยิ่งมีภาษีดีกว่า
รอผลสัมภาษณ์ที่นึงมาสองอาทิดและ จะโทรไปถามดีปะวะ
ใครคิดจะอยู่คนเดียวจนตายบ้าง วางแผนเก็บเงินยังไงวะ เห้นแม่บ้านแก่แล้วยังต้องทำงาน กูไม่อยากเป็นงั้น
>>453 https://www.youtube.com/watch?v=zZ5h1GLmvG0
The Money Case EP.20 วางแผนเกษียณ: เริ่มตอนไหน เก็บอย่างไร และเท่าไรถึงจะพอใช้หลังเกษียณ
ทำสัญญาจ้างแต่อยากออกแล้วว่ะ ยังไม่ผ่านโปรด้วย กูโทรบอกhr บอกหัวหน้าแล้วออกเลยได้ไหม
มีพวกบัตรพนักงานไรงี้ด้วย แต่คงส่งไปรษณีย์ไปทีหลัง ขี้เกียจเข้ามาลา อยากออกแบบเงินเดือนเข้าแล้วหายไปเลย
วันนี้มีสัมพาด แต่ไม่ได้นอน นอนไม่หลับ สัดเอ๊ย
ไม่เขียนก็ไม่รู้หรอก ถ้าเหตุผลดีพอที่จะอุดช่องว่างใน resume ได้ (ปกติถ้าว่างงานเกิน 2-3 เดือน จะโดนถามแน่ๆว่าระหว่างนั้นไปทำอะไรมา) แล้วถ้ามึงตอบข้อนี้ไม่ดีโอกาสได้งานก็จะน้อยลง
ขอถามหน่อยว่ะ กูได้เมล์เชิญไปสัมภาษณ์หลายทีละ ถ้ากูไม่ตอบกลับจะโดนblacklistไหม
มึง กุจะสมัครป.โท แต่กุไม่กล้าเปิดดูกำหนดการสมัครว่ะ กุกลัวเฟล กลัวสมัครไม่ติด กุเป็นโรคจิตป้ะวะ
นี่จะยี่สิบวันละ กุควรเปิดดูได้ล่ะป้ะ
สมัครก็ส่วนสมัคร สอบก็ส่วนสอบ ปอโทต้องสอบไม่ใช่หรอ อย่างน้อยก็สอบภาษาอังกฤษ สิ่งที่มึงควรกลัวคือการสอบไม่ใช่การสมัครปะ หรือที่มึงจะเรียนต่อไม่มีสอบอะ 555
งานส่วนใหญ่ทำไมเขียนว่าต้องมีรถใบขับขี่ กูโม่งจบใหม่ถ้าไม่มีจะสมัครได้ไหมอะ
ลาออกจากงานตั้งโต๊ะ มาทำสายบริการ แล้วเหงาวะ เพื่อนๆหยุดในวันที่แต่เราไม่หยุด บ้างทีคิดแล้วไม่น่าลาออก แต่กูก็ชอบงานปัจจุบันที่ทำอยู่
ทำงานอยู่กับศพ ที่ประกาศไปหลายๆเดือนที่แล้ว งานแนวนี่ทำไมไม่เคยเห็นเขารับประกาศวะ หรือประกาศเฉพาะภายในเหมือนราชการ
บริษัทไม่ยอมชี้แจงเรื่องผ่านโปรเพิกเฉยจ่ายเป็นรายวันเหมือนช่วงเข้าใหม่ กูประเมินตัวเองแล้วว่าช่วงทดลองงานกูไม่เคยขาดลามาสาย ทำงานเต็มที่แน่นทุกชั่วโมงงาน ตอนนี้เข้าเดือนที่ 5แล้ว กูเคยสอบถามก็เหมือนรับทราบแล้วก็เงียบๆไปกูควรทำไงดี ตอนสัมฯเค้าก็บอกนะว่าทดลองงานสามเดือนจะปรับขึ้นให้
รู้สึกท้อใจเรื่องหางานว่ะ วันนี้มีเรียกไปสัม แต่ออกมาแล้วดูมีแววว่าไม่น่าได้ เหนื่อย กว่าจะหาที่เรียกไปสัมก็ยาก
พี่โม่งกูกลัวการทำงานว่ะ พอหาข้อมูลเกี่ยวกับการทำงานรู้สึกเเม่งน่ากลัวชิบหายเลย เเต่ก็ใกล้จบเเล้ว
ช่วยบอกทีว่ามันไม่น่ากลัวเเบบที่คิด อ่านกระทู้ในพันทิปเเล้วกูกลัวการทำงานจริงๆนะ จนรู้สึกว่ากูกลัวไปเองรึเปล่า
มึงบอกก่อนกลัวอะไรที่เกี่ยวกับการทำงาน จะได้แนะนำถูก ไม่งั้นจะได้เชิญไปมู้ปรึกษาสุขภาพจิตแทน
คือมันเป็นผลพวงมาจากที่กูเรียนได้ไม่ดีอะ กูFวิชาเดิมไป2รอบ วิชาอื่นก็มีF จนรู้สึกว่ากูจะทำได้เหรอวะ ทั้งที่ตั้งใจเรียนเเล้ว
เเถมพอผ่านมาได้ก็ได้เกรดD+งี้ ทำเอากูท้อเลย กูตอนนี้ก็ปี4ละ ปี5ปีหน้าก็คงจะจบ
กูก็พยายามคิดในเเง่ดีเออ ที่คนอื่นเขาเรียนจบกันได้เพราะเขาเกาะกลุ่มช่วยกันติว ในขณะที่กูหัวเดียวกระเทียมลีบ
เเต่ในขณะเดียวกันเเม่งก็เหมือนตอกย้ำอีก ขนาดในมหาลัยมึงยังหาเพื่อน หาคนช่วยติวไม่ได้ ไปทำงานจะทำได้เหรอวะ
เรียกว่ากลัวเพราะเรียนได้ไม่ดีเนี่ยเเหละ มันเลยพาลให้เสียความมั่นใจ เเล้วยิ่งไปอ่านทู้พันทิปฟังเรื่องคนอื่นเขา ก็ยิ่งกลัวเข้าไปอีก
ของมึงน่าจะอยู่ในเคสต้องปรึกษาสุขภาพจิตมากกว่านะ เพราะกลัวตั้งแต่ยังไม่เจอ ไม่รู้อยากได้คำแนะนำจริงๆหรือแค่อยากได้กำลังใจทางเน็ต กูจะพยายามตอบในส่วนของมู้งานและสิ่งที่มึงจะต้องเจอก่อนเข้าทำงานละกัน
อย่างแรกบ้านรวยไหม มีธุรกิจอะไรไหม ตัวเองถนัดทำอะไร ของพวกนั้นเอามาทำเงินได้ไหม ลองต่อยอดดู
การทำงานในบริษัทไม่น่ากลัว แต่ต้องระวังตัวเพราะคนรอบข้างมักพร้อมที่จะกระทืบมึงเสมอ ความฉลาดด้านๆอื่นที่ตอนเรียนไม่มีใครมาทดสอบมึง เช่น ทักษะการเข้าสังคม และ EQ จะได้ใช้มากขึ้นในชีวิตการทำงาน
เกรดน้อยโอกาสโดนเรียกสัมภาษณ์งานก็น้อยตาม บริษัทดังๆ ชื่ออินเตอร์ เอาจจะต้องทำใจไว้ แต่บางบริษัท และบางสายงานก็ไม่สนด้วยซ้ำ สรุปไม่ต้องซีเรียสเรื่องนี้ แค่อันไหนมันไม่เอาคนเกรดน้อยก็ไม่ต้องไปสนใจมัน
ขาดความมั่นใจแบบนี้ตอนสัมภาษณ์งานจะลำบาก ถ้าเขาเล่นจุดอ่อนของพวกนี้มันจะเป๋ ฝึกซ้อมเข้าไว้ เตรียมคำตอบที่เขาจะถามไว้ก่อน ไม่ใช่ไปคิดตอนสัมภาษณ์
เอาเวลาเล่นเฟส นั่งดูยูทูป และอ่านมู้พันทิปของมึงไปฝึกสกิลที่ขาด สอบ-เข้าเรียนหาใบเซอต่างๆ พวกนี้ไปทำงานไปสักพักมันจะสำคัญกว่าใบปริญญาและใบเกรด ยิ่งสายงานบางอาชีพชอบใบเซอการันตีถ้ามีของแบบนี้สัมภาษณ์ง่ายขึ้นเยอะ
งานบริษัทไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิตเป็นพ่อค้า ฟรีแลน เทรดหุ้น หรือพอใจแค่งานระดับซีเนียร์ไม่อยากเป็นหัวหน้าใคร พวกนี้ก็อยู่กันได้ถมไป แต่มึงต้องรู้อนาคตตัวเอง ไม่ใช่อยู่ไปวันๆ เช่น อยากเป็นหัวหน้า อยากได้เงินเดือนหลักแสน เปิดเว็บหางาน เข้าไปดูเลยตำแหน่งนั้นเขาอยากได้คนคุณสมบัติแบบไหน และมึงต้องทำยังไงถึงจะมีคุณสมบัติเหล่านั้น
แต่ที่เขียนไปข้างบนมันจะไม่สำคัญเลย ถ้าใจมันยอมแพ้ไปแล้ว พวกนี้เข็นยังไงก็ไม่ขึ้นมันจะข้ออ้างได้เสมอ
>>490 อ่านแล้วกูรู้สึกทุเรศตัวเองขึ้นมาเลยว่ะ กูเป็นคนนึงที่เกรดดีนะ ถึงจะไม่ชอบองค์กรที่เอาเกรดมาตัดสินคนก็เถอะ
ทุกวันนี้ได้ทำงานสำคัญเป็นที่ไว้ใจของผู้ใหญ่ก็จริง แต่รู้สึกว่าได้เป็นแบบนั้นเพราะอยู่มานานกับคนอื่นในทีมมันทำงานได้ต่ำกว่ามาตราฐานมากกว่า
ก่อนทำงานเคยวาดฝันไว้มากกว่านี้ ทุกวันนี้มองไปข้างหน้าไม่เห็นความก้าวหน้าในหน้าที่การงานอะไรเลย เหมือนใช้ชีวิตไปวันๆ
หัดไปเรื่อยๆก็ได้เองอ่ะ งานออฟฟิศ งานรูทีน พวกนี้ใช้ความอดทน ความเข้าใจงาน ประสบการณ์
ทำไป2-3ปี ยังไงเมิงก็เก่งกว่าคนฉลาดที่ไม่มีประสบการณ์/เพิ่งย้ายงานมา
มีคนโทรมานัดสัมภาษณ์งาน เอาชื่อบ.ไปgoogleดู ไม่มีข้อมูลไรเลย รู้สึกไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ ในพันทิปบอกบ.ขายตรง ไม่อยากไปสัมภาษณ์แล้วควรทำไงอะ ต้องโทรไปบอกไหม
>>496 ไม่ใช่อันนี้หรอ http://dnaagency.co.th/
>>497 ไม่งะ https://imgur.com/a/evBcHTj อันนี้น่าจะตรงกับที่เค้าบอกทางมามากกว่า
กูมาถามห้องนี้ไม่รู้ว่าถูกมั้ยนะ คือเรื่องของกูมีอยู่ว่า กูเป็นลูกจ้างชั่วคราวของมหาลัยแห่งหนึ่ง ทำงานมาได้ 1 ปี 3 เดือนแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรที่ทำงาน แล้วพี่ๆ ชอบบอกให้กูไปหาสอบที่อื่นที่เป็นพนักงานเงินรายได้ของมหาลัย แต่กูไม่ได้อยากไปขนาดนั้น กูไม่แน่ใจว่าเขาหวังดี อยากให้กูมีตำแหน่งงานมั่นคงขึ้นไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม หรือที่เขาอยากให้กูไปสอบที่อื่นเพราะอยากให้กูไป ไม่ชอบกูรึเปล่า คือบางทีกูก็คิดมากอะ เลยอยากลองฟังความเห็นพวกมึง
>>500 >>501 ตามที่พวกมึงบอกมากูคงคิดมากไปเอง ไม่ใช่ว่ากูไม่อยากหาความมั่นคงให้ตัวเองนะ แต่รู้สึกว่าที่เป็นอยู่มันคอมฟอร์ตโซนแล้วอะ กูชอบที่นี่ ชอบเพื่อนร่วมงาน เงินเดือนกูก็เท่ากับพนงเงินรายได้ของมหาลัยที่จะไปสอบนั่นแหละ ต่างกันแค่กูไม่มีสวัสดิการอะไร มีแค่ปกส โครงการที่กูทำอยู่ได้เงินดี คงเป็นที่กูกลัวการเปลี่ยนแปลงเองอะ แล้วพี่ๆเค้าก็คงหวังดีกับกูจริงๆ
จะบอกอะไรให้ รัฐเริ่มลดงบสำหรับลูกจ้างชั่วคราว ทั้งที่เป็นแรงงานหลักในการทำงานด้วยซ้ำ วันนี้ จับฉลากออก กันเป็นแถว
เงินรัฐ ไม่ได้มั่นคงขนาดทำงานชิว ๆ แล้ว กูอยู่ตำแหน่งที่ดีกว่านี้ กูยังรู้สึกเลยว่าสักวันต้องถึงคิวกู ต้องหาลู่ทางเสริมเหมือนกันวะ
ความมั่นคงยิ่งพึ่งพามันมากเวลามันทลายยิ่งเจ็บตัวมาก และสิ่งที่อันตรายที่สุดคือคอมฟอร์ตโซน เราไม่รู้ว่ามันจะหายไปเมื่อไหร่
เตรียมพร้อมเสมอ ทำงานให้เหมือนว่าพรุ่งนี้จะโดนไล่ออกได้ทุกเวลา
ช่วงนี้ทั้งรัฐทั้งเอกชนก็ไม่มีไรมั่นคงสินะ กุเส้าแพร้บ
เมิง กูคือ >>435
ไปเลยดีมั้ยวะ หรือลองเปิดใจคุยดี แต่คิดว่าถ้าคุยคงหักแน่ๆ
กูก็พยายามเซฟตัวเองตลอดนะ อันไหนเห็นแปลกๆก็ถามซ้ำ แต่ก็ยังผิดอยู่ดี ไฟล์ที่ให้มาผิด ทำจนเสร็จ(ก็บอกให้เช็คแล้วด้วย) ส่งให้แผนกอื่น/ลูกค้าแล้วแม่งค่อยมาบอกให้แก้ กูก็ไม่บ่นอะไร แก้ไปเรื่อยๆ บางทีก็เมลผิด ฟอร์มผิด
ตอนแรกกูว่าจะอยู่จนหมดสัญญาเพราะกูเข้ามาทางรีคู้ท กะว่าเซฟตัวเองดีๆพอเรียนงานครบ ทำงานคล่องก็ไม่มีปัญหาแล้ว แต่ตอนนี้กูระแวงทุกอย่างเลยว่ะ เลยเกิดความคิดอีกมุมว่ารีบๆออกจะได้ไม่กระทบหนักมาก ไม่รู้จะเจออะไรอีกด้วย
ในใจคือกูอยากคุยดูนะว่ากูรู้สึกไม่โอเค แต่ส่วนใหญ่มันเหมือนบังเอิญพลาดอ่ะแต่บังเอิญบ่อยมาก แล้วมันเป็นคนทำงานเนี้ยบ กูเลยงงว่าแม่งพลาดกันง่ายๆงี้เลยหรอวะ บางอันก็บอกว่าไม่เคยทำให้ลองเปิดของเก่าดู(แต่ไปดูชื่อคนทำไฟล์ก็มีมันทำอยู่คนเดียว) ช่วงที่ผ่านมากูหลอนจนไปนั่งไล่ดูไฟล์เก่าๆ บางอันแม่งก็ไม่เหมือนกับที่มันเอามาให้กู
จนตอนนี้กูระแวงมากจนรู้สึกว่ามันน่าจะไม่ชอบกู ไม่ก็ไม่อยากสอน หรือไม่ก็ปั่นให้กูทำพลาด (แต่ปกติก็คุยกันดี คุยดีกับทุกคน ย้อนแย้งทุกอย่าง) จนคิดว่าให้อยู่จนหมดสัญญาก็ไม่รู้จะเจออะไรอีก
บ้านอยู่แถวเมกะบางนา ได้งานที่ช่องนนทรี ไปทำงานวิธีไหนดี?
ป.ล.เรามีรถยนต์ แต่ที่ทำงานไม่มีที่จอดรถให้
ปรึกษาหน่อย กำลังหาเช่าคอนโด เพื่อนโม่งจะเลือกอะไรระหว่าง
1.คอนโดหมื่นนึง ใกล้หน่อยนั่งรถเมล์ 4 ป้ายถึงที่ทำงาน ค่าเดินทางประมาณห้าร้อยต่อเดือน
2.คอนโดแปดพัน ไกลหน่อยนั่งรถไฟฟ้า 13 สถานีไม่ต่ำกว่าครึ่งชม. ค่าเดินทางประมาณสองพันต่อเดือน
>>513 >>512 >>511 ขอบคุณมาก ใจกูก็เลือกที่แรกแต่เพื่อนบางคนก็เชียร์รถไฟฟ้ามากกว่ารถเมล์เลยมาลองแช็คหลายๆ ความเห็นดู
>>513 อพาร์ทเม้นท์มันคิดค่าไฟหน่วยละ 7 อ่ะ (คอนโดคิดตามจริงบิลการไฟฟ้าจะตกหน่วยละประมาณ 3 บาท)กุพวกใช้ไฟเปลืองด้วยแบบขี้ร้อน+ใช้คอมตลอด เดาว่าค่าไฟน่าจะประมาณสองพัน เทียบราคาแล้วคอนโดจะสะดวกสบายกว่าเครื่องไฟฟ้าครบพร้อม ในราคาประมาณหมื่นเงินเดือนกุโอเคอยู่
>>507 >>510 ใจอยากคุยนะ กูก็อึดอัดมาก แต่คิดแล้วไม่มีอะไรดีเลยว่ะ
ไปคุยกับหัวหน้า ถ้ามันรู้ก็กลายเป็นว่ากูเอาไปฟ้อง ต่อไปจะทำงานกันยังไง
คุยกับมันตรงๆ ถ้าไม่มันไม่ตั้งใจจริงๆหรือไม่ยอมรับสักอย่างก็กลายเป็นว่ากูปสดไปเอง
สำหรับตอนนี้กูคือต้องตั้งใจเรียนงานทั้งๆที่มันสอนผิดๆถูกๆบ้าง ไม่สอนบ้าง ให้พอคล่องไม่ต้องพึ่งมัน
อีกใจกูก็รู้สึกติดลบหลายๆเรื่องจนไม่อยากอยู่แล้วว่ะ ทั้งทนทั้งระแวง
เพื่อนโม่ง กูจะเก็บเงินเดือนละหมื่น ซื้อสลากออมสินดีสุดแล้วปะ
เพื่อนโม่ง กูปรึกษา คงไม่มีคนในคณะกูโผล่มาหรอกป้ะ ถ้ามาคือโป๊ะแตกอีสัส กูกำลังจะจบรัฐศาสตร์รามเกียรตินิยมอันดับ1แบบค่อนข้างชัวร์ แต่ทีนี้ก็ลังเลว่าควรหางานเลยดีหรือต่อตรีอีกใบที่จุฬา หรือต่อโทจุฬา/ตปท.ดี คือกูเรียนระบบพรีดีกรีที่ราม ปจบกูเลยอายุ18แต่ขกำลังจะจบรามแล้ว กูจบรามตอนกูอายุ19พอดีอะ(แบบได้ใบจบมาสมัครงานได้)ตอนนี้กูอยู่นิติจุฬา แต่ไม่ชอบและคิดจะซิ่วแน่ๆ ถ้าให้เรียนก็เรียนไม่ได้ ควรทำงานเลยดีไหม ด้วยวุฒิราม หรือทนเรียนซักคณะในจุฬา ซิ่วไป เรียนป.ตรีไปอีก4ปี(กูลังเลๆระหว่างอักษรกับจิตวิทยาอยู่) หรือทนนิติให้แม่งจบๆไป หรือต่อโทดี(แต่ต่อโทในประเทศเค้าก็ขั้นต่ำต้องมีประสบการณ์การทำงานปีนึงอะ)
>>520 เรื่องเรียนนอกก่อน กูเห็นเพื่อนกูพวกต่อนอกกลับมามีงานทำดีๆทั้งนั้น ถ้าบ้านส่งเสียได้ก็ไปซะเถอะ ลองทำงานอย่างน้อยสักปีก็ดีได้เปิดหูเปิดตา ชีวิตคนทำงานบ้าง
ส่วนเรื่องซิ่วนี่ตอนนี้รู้ตัวเองหรือยัง อยากทำงานอะไร นิติจบมาทำงานอะไรได้บาง และที่จะไปเรียนอักษรหรือจิตวิทยานี่ออกมาจะทำงานอะไร กูรู้พวกเด็กมหาลัยขี้เกียจคิดเรื่องพวกนี้ แต่ถ้ามึงคิดออกก่อนโอกาสมาเสียใจทีหลังก็น้อย
วุฒินิติมันหางานตรงสายยากนี่ เห็นเพื่อนที่เรียน เรียนจบก็ต้องไปฝึกงาน หางานตรงสายเลยไม่ได้ ต้องไปหานู่นนี่ทำฆ่าเวลา
แนะนำต่อโทว่ะ จะต่อนอกก็ไปเถอะ เมิงยังใช้ชีวิตมหาลัยไม่คุ้มเลย ไม่งั้นก็โทจุฬา
กูโม่ง 378 สรุปแล้วคือที่จะเอาออก5-7คนอ่ะ ทำไม่ได้เพราะหัวหน้ามันช่วยลูกน้อง ทั้งๆที่บางคนควรออกมาก บอกูเลยมีตัวเลือกอื่นคือลดสวัสดิการ ลดไปลดมาจนเงินเดือนกูเท่าเด็กจบใหม่ละอ่ะ เรียกว่ามาทำงานนี่แทบจะควักเนื้อเองแล้ว เริ่มลดเดือนหน้า แถมคาดว่าโบนัสน้อยกว่า1เดือน อาจได้0.5-0.75 มากสุดก็1 โชคดีเพื่อนทำอีกบริษัทนึงจะออกเลยมาชวน แต่อาจจะได้ประมาณธันวา-มกรา อยากถามว่าออกมาก่อนเลยแล้วรอสัมหรือทำงานไปจนกว่าจะถึงวันสัมดี ซึ่งถ้ายังทำอยู่สองเดือนนี้กูคงต้องยอมควักเนื้อเพื่อมาทำงานอ่ะ
>>521 เอาจริงป้ะ ยัง555555 คือในหัวไม่มีภาพตัวเองเรียนคณะอื่นนอกจากรัฐศาสตร์มาตั้งแต่มัธยม แต่เพราะจะจบรามแล้วนี่แหละ เลยรู้สึกว่าการเรียนปริญญาซ้ำวุฒิมันไม่เวิร์ก แต่พอจะไปคณะอื่นก็สนจิตวิทยากับอักษร เพราะคิดว่าอาจจจบมาทำhrได้ไรงี้ ถ้าเรียนอักษรกูคงเรียนเอาความชอบกูเลยอะ คงเรียนเอกปวศ นิติเอาจริงกูไม่น่าเรียนไหว แบบมันไม่ใช่แนวกูเลย แต่ถ้าจะให้ทนเรียนจนจบคงพอได้มั๊งไม่รู้ว่ะ
>>524 ยังไม่ได้ๆๆๆ กูเหลืออีกสองเทอมจบ คือเทอมนี้ที่กำลังสอบ กับเทอมหน้า แต่คิดว่าคงได้ชัวร์แล้วมั๊ง เพราะเหลือแต่วิชาง่ายๆ เอาจริงพรีดีกรีรัฐศาสตร์รามเรียนง่ายถ้าจับหลักถูก กูเลยรู้สึกว่ากูยังไม่พร้อมออกมาทำงานก็เพราะงี้ กูรู้สึกกูไม่ได้เหี้ยไรจากการเรียนที่รามเลย555555555 มหาลัยปิดกูแบบ นิติไม่ใช่ไทป์กูสุดๆเลยว่ะ แม่งเทอม1 ยัดกฎหมายมาให้กู6ตัว ละพื้นกฎหมายกูเหี้ยมาก จะสอบมิดเทอมละ กูยังแบลงค์อยู่เลย
ถ้าทำบริษัทเล็ก กลาง ที่ไปได้ไม่ค่อยสวยอาจจะเจอเซอไพรแบบนี้ละ ถ้าไม่อยากตกใจบ่อยๆ ก็พยายามเข้าบริษัทใหญ่ๆ
รู้สึกเคว้งๆ ตอนอายุ 27 ว่ะ กูจบจาม ทำงานบ.ใหญ่ โปรไฟล์ดี ตอนนี้มาเรียนโทที่ตปท. ที่บ้านมีกิจการร้านอาหารที่นี่ อยากให้รับช่วงต่อ แต่กูอยากทำงานตามที่กูเรียนมา กูไม่ได้มีใจบริการ กูทำร้านได้เพราะว่าแค่ต้องทำ แล้วจริงๆ กูไม่ได้ชอบร้านอาหารเลย กูชอบทำเครื่องดื่ม ชงค็อกเทล ชงชากาแฟ จริงๆ เคยเป็นพนง.สตบ.อยู่พักนึงด้วย ตอนนี้รู้สึกสับสนสัสๆ ไม่รู้จบแล้วจะกลับไทยหรืออยู่นี่ต่อดี กูไม่อยากทำร้านอาหาร อยากทำบาร์มากกว่า หรือควรเทคคอร์สเรียนบาร์เทนเดอร์สักคอร์สดีวะ สับสนไปหมด
ตปท นี่ที่ไหน ถ้า firstworld แล้วมีโอกาศได้เรส/ซิติเซน มึงอย่ากลับมาเลย
ทำงานทุกวัน เวลาเบื่อๆทำไรกันวะ นัดเพื่อนกินข้าว ดูหนัง ซื้อเสื้อผ้า ? เริ่มอยากหาแฟนซักคนให้ชีวิตวุ่นวายเล่นละ
ปกติกูชอบเข้าร้านตัดผม เพลินดี แต่ตัดจนไม่มีผมจะตัดละ
หรือกูจะเริ่มแต่งบ้านดีวะ
>>528 ไม่ลองดูซักหน่อยล่ะ ครอบครัวอุตส่าห์มีปูทางไว้ให้ เรียนงานไว้เปิดบาร์ของตัวเองงี๊ เผลอๆ ความรู้ที่มึงเรียนมาอาจจะเอามาอะแด๊บใช้ได้ด้วยนะ วันนี้กูเพิ่งฟังสัมภาษณ์เจ้าของ penguin eat shabu คนที่แรกเริ่มไม่ได้รักธุรกิจอาหารเลย เผื่อมึงจะสนใจ https://www.youtube.com/watch?v=H3ykIen4g9E
กูมีเรื่องคิดหน่อยว่ะ เกี่ยวกับอาชีพ ใครพอจะให้คำเเนะนำได้บ้างปะ กูไม่รู้ว่าในนี้มีกล้าเสี่ยงในความฝันของตัวเองไหม หรือส่วนใหญ่เป็นคนที่อยู่บนความจริงทำงานเพื่อเงิน เน้นความปลอดภัยไว้ก่อน
คืองี้กูเป็นวิศวะใช่ปะ เงินเดือนตอนนี้ก็จิ๊บๆเด็กจบใหม่ทำไปได้นิดหน่อย ทีนี้กูคิดไว้ละว่ากูไม่มีทางเป็นหัวหน้าได้เเน่ๆ หรือมากสุดก็เป็นที่ซีเนียร์ เพราะด้วยความที่กูไม่ค่อยชอบมันเท่าไรนักเเล้วก็รู้สึกเรียนไม่เก่งมาก เห็นเเววตัวเองตั้งเเต่สมัยเรียนละ
ทีนี้กูมีงานเสริมซึ่งเป็นอดิเรก ซึ่งเป็นงานที่กูคิดว่ากูทำได้ดี ตอนนี้กูได้ประมาณหมื่นนึงถึงสามหมื่นเลยล่ะ เเต่พอทำงานเเล้วเวลาน้อยก็ได้ประมาณหมื่นละกัน เพราะเวลาน้อย ปั้นฐานมาตั้งเเต่สมัยเรียน เเต่งานมันไม่ได้มาประจำเเบบนี้ซึ่งอนาคตก็ไม่รู้จะมีงานไหม กูเลยตั้งใจจะให้มันเป็นเเค่งานอดิเรก เเล้วจะก้มหน้าทำงานประจำควบคู่ไป
เเต่เเล้วเเม่งเหมือนมีโอกาสงานเข้ามาซึ่งมันตรงกับงานเสริมพอดี เเต่ความลังเลคือถ้ากูไปทางนั้น กูคิดว่ากูจะกลับลำมาทำงานวิศวะได้ลำบากว่ะ เพราะว่าอายุเริ่มจะเยอะเเล้ว (25-26นี่เยอะปะ เรียนจบช้า) สำหรับกูคิดว่าเริ่มเยอะละ ก็คือถ้าไปกูกลับมาวิศวะไม่ได้เเน่ๆละ ถ้าทำไปหลายปีน่ะนะ
ประเด็นคือกูมีเรื่องต้องคิดมากมายถ้าไปทำ ไม่รู้พูดเรื่องเงินเดือนดีไหม วิศวะส่วนใหญ่จบใหม่จะประมาณ17000-20000เฉลี่ยๆไม่รวมค่าอะไรอื่นๆ ถ้ามีกว. มีภาษาก็อาจจะได้เพิ่ม รวมๆถ้ามีก็ 25000ละกัน ทำงานจันทร์-เสาร์บ่าย กูมีรายได้งานเสริมประมาณหมื่นนึงขั้นต่ำ
ส่วนโอกาสงานที่ตรงกับงานอดิเรกกูน่าจะได้ประมาณ 30000 หยุดเสาร์อาทิตย์ น่าจะมีเวลารับงานเสริมเพิ่มก็คือน่าจะได้งานเสริมเพิ่ม 20000-30000 ต้องมาละจังหวะนี้ บวกกับฝีมือที่เก่งขึ้น มีเวลาขยายฐานเพิ่มมากขึ้นเเน่ๆ
ทีนี้สิ่งที่กูคิดคือ กูก็อยากไปทางนั้นอยู่เเล้ว เเต่กูกลัวเรื่องอนาคตว่ะ เพราะอย่างเเรกวิศวะมันทำไปเรื่อยๆพอถึงวัยกลางคนก็อาจจะตกงานได้เหมือนกันอยู่ดี เเต่เงินเดือนขึ้นทุกปี,มีโบนัสสวัสดิการอยู่เเล้ว ทำไป10ปียังไง เงินเดือนก็ 40000+เเน่ๆละชิวๆ ชีวิตมันก็จะเฉาๆหน่อย
ส่วนงานใหม่นี่ประเด็นคือไม่มีสวัสดิการ ไม่มีโบนัสไม่มีอะไรทั้งนั้น มีเเต่เงินเดือนเพียวๆ อาจจะทำไปเเล้วพอถึงวัยกลางคน เจ๊งขึ้นมา วันดีคืนดีงานกูอาจจะไม่มีงานเข้ามาเลย กลายเป็นว่าความชิบหายจะมาเยือนเอา เงินเดือนจะขึ้นหรือไม่ขึ้นอาจจะขึ้นกับผลประกอบการ
ตอนนี้ใจกูก็อยากจะลุยนะ เพราะเหมือนจะได้เสี่ยงลุยตามความฝัน ถ้ากูไปกูก็คงจะขยันเเบบพ่องตาย เก็บเงินให้ได้มากที่สุด
เก็บไว้สำรองในอนาคตให้ได้มากที่สุด ก่อนที่จะมีความเสี่ยง
>>529-530 >>533-534 ขอบคุณมากๆ สำหรับความเห็น ประเทศที่อยู่คือโลกที่ 1 แหละ จะขอพาสก็ขอได้ เพราะว่ากุได้ภาษาระดับสูงของที่นี่แล้ว ของ่ายกว่าเมียฝรั่งทั่วไป
คือจริงๆก็ช่วยงานร้านมาได้ปีกว่าแล้วแหละ คือกุทำได้ดี ดีจนที่บ้านวางใจ ให้กุเปิดร้านอยู่คนเดียว แล้วเขาไปเที่ยวไปพักร้อนกันได้ เพราะเหมือนกุทำได้ทุกอย่างหมุนได้ทุกตำแหน่ง บาร์เทนเดอร์ เด็กเสิร์ฟ เด็กล้างจาน คนทำความสะอาด ผู้ช่วยพ่อครัว คุมคิวร้าน บริหารจัดการ ยกเว้นตำแหน่งพ่อครัวที่ทำไม่ได้ แต่จริงๆ กุไม่ได้อยากทำเลย ทำไปแค่รู้สึกว่าต้องทำไปงั้น สภาพจิตใจปีนี้ดีกว่าปีก่อนหน่อย ปีก่อนซัฟเฟอร์ร้องไห้ทุกวัน
ตอนนี้ก็ยังแบบไม่รู้จะเอาไงดี คือใจไม่ชอบบริการเลย หงุดหงิด เหวี่ยงด้วย ความอดทนต่ำ บางทีต้องเดินไปหายใจลึกๆ ในครัว ถ้าในครัวทำให้อารมณ์เสียก็ต้องออกไปข้างนอก เคยบอกกับที่บ้านว่าถ้าอยากให้ทำจริงๆ จะขอประนีประนอมว่าไปทำร้านใหม่ ที่เป็นจานเดียว ขายถูกๆ รีบกินรีบไป แล้วกลางคืนทำบาร์น่าจะดีกว่า ไม่ต้องมาบริการแทบจะรำเสิร์ฟแขก ไม่สามารถยิ้มได้ในขณะที่สมองด่าแขกว่าพ่อมึงตายได้ แต่ทุกวันนี้ก็ตอแหลเก่งละ ข้างในครัวเหวี่ยงเด็ก ออกมายิ้มหวานให้ลูกค้าได้ เหอะๆ ไม่รู้ดิ ใจจริงคืออยากเรียนป.เอก อยากเป็นอาจารย์มหาลัย เสียดายความรู้ตัวเอง ถ้าจะทำร้านแต่แรกคงไม่เรียนฬ ไม่ไปทำงานที่ไทยเก็บปสก.เป็นปีๆ หรอก
>>535 ยากหน่อย กูช่วยมึงไม่ได้มาก แต่กูพูดในฐานะที่กูก็ออกมาตามความฝันนานแล้วคนนึงละกัน
พูดแบบมองความจริงคือ ต้องดูทุนมึงกะครอบครัวมึงว่ะ ถ้าบ้านมึงสบายแบบมึงไม่ต้องส่งเงินช่วยมากมายอะไร ตังมีตังเก็บ
ตามความอยาก/ความฝันของมึงก็ดี ดูๆ แล้ว เงินเดือนต่างกันไม่มากนักด้วย
แต่ถ้า พ่อแม่ป่วยหนัก ต้องส่งน้องเรียน อะไรแบบนี้ ก็อาจจะต้องเกาะไรที่ได้เยอะกว่ามั่นคงกว่าไว้
>>535 เดาว่างานอดิเรกคือทางศิลป์ เป็นกูกูไป แพชชั่นมันจะพามึงไปได้ไกล แล้วยิ่งถ้ามีการันตีเงินเดือนสามหมื่นกูนี่ยิ้มเลย กูเชื่อว่าถ้ามึงยังลับฝีมือตลอดยังไงก็ไม่อดตาย ไม่ว่าอาชีพไหนก็ทำนายอนาคตไม่ได้ ใครจะรู้อนาคตตำแหน่งวิศวะอาจจะหดตัวกลายเป็นหุ่นยนต์ทำแทนหมด กลายเป็นครีเอทีฟที่คนถามหาก็ได้ ถ้ามึงยังทำวิศวะอยู่มึงจะเลิกคิดเรื่องนี้ไม่ได้ สุดท้ายมึงก็ไปอยู่ดี แล้วตอนนั้นอาจจะไม่ได้มีงานประจำมารอแบบนี้ ตอนนี้โอกาสมาพอดีเป็นกูกูเอา
ถามหน่อย ทำมาได้ 3อาทิด พี่ที่ทำงานมาบอกว่า ถ้าพ้นโปรต้อง เซ็นสัญญาสองปี มันคือยังไงอะ ถ้าออกจะโดนลงโทษเหรอวะ
>>545 ถามเยอะๆเมิง ยิ่งสัญญานานกว่าปกติยิ่งต้องถาม แกล้งโง่ๆไปก็ได้
ทำไมนาน เพื่อนบอกของเพื่อน1ปี เงินเดือนขึ้นยังไงขึ้นตามปกติ1ปีครั้ง หรือ2 ปีครั้ง ครบสองปีแล้วมีโอกาสได้บรรจุไหม ถ้าไม่ได้บรรจุต้องต่อไปเรื่อยๆหรอ ต่อรอบหน้าก็ต่อ2ปีเหมือนเดิมรึเปล่า พนงสัญญาได้สวัสดิการเหมือนพนักงานประจำไหม
อันนี้กูมีเรื่องสงสัยว่ะ กูเป็นเด็กจบใหม่ที่ไม่มีประสบการณ์ เรียนจบช้าไป1ปี ว่างงาน1ปี เพิ่งไปลองสัมภาษณ์งานดู(สายวิศวะ)
ทีนี้พอสัมอะไรเสร็จ ก็ดูเขาจะรับนะ เเต่เเม่งให้เงินเดือนกู 15000 เว้ย
กูเลยต่อรองไปขอซัก 22000 เพราะถึงกูจะไม่มีประสบการณ์ เเต่กูมี toeic 900 มีภาษาญี่ปุ่น n3 ซึ่งต่อให้กูอยู่ในพวกเรทจบใหม่ ได้15000 ถ้าไปหาบ.ที่มีค่าอะไรพวกนี้ให้กูก็ได้ 20000 เเน่ๆละ
ปรากฎว่าคนสัมบอกกูไม่มีประสบการณ์ ว่างงานเป็นปี ทำอะไรไม่เป็นหรอก กูเลยบอกไม่ไหวครับ อยากได้22000 ฟันเลขไป
สรุปว่าก็ตกลงให้เว้ย เเล้วก็คุยเรื่องงานนิดหน่อย เดี๋ยวจะนัดวันเซ็นสัญญา กูเลย เอ้าอีเหี้ย เเล้วที่15000ที่ยิงมาตอนเเรกคืออะไร เหมือนลองเชิงยิงเผื่อต้องจ่ายถูกไปงั้น
ปกติมันเป็นเเบบนี้ปะวะการต่อรองเงินเดือน ฟังดูเหมือนเเค่นี้ก็เป็นการเอาเปรียบคนสัมเเล้วอะ หรือกูควรไปบ.อื่นก่อนดี ซึ่งเผลอๆกูได้มากกว่านี้ด้วยซ้ำมั้งนะถ้าไปบ.ที่มีสวัสดิการตรงนี้ให้โดยตรง
หรือกูยังอ่อนต่อโลกไป การต่อรองเงินเดือนเเบบนี้มันเป็นเรื่องปกติ
ตอนนี้กูอายุใกล้ 30 ทำงานเป็นพนักงานสัญญาจ้าง เงินเดือนเยอะกว่าคนอายุเท่าๆกันในสายอาชีพเดียวกันพอตัว
แต่แลกด้วยการไม่มีสวัสดิการอะไรเลย ไม่มีบำเหน็จ ไม่มีแม้กระทั่งวันลาป่วย (ถ้าลาป่วยก็หักตัง) ไม่มีโบนัส
งานดูเหมือนไม่มั่นคง แต่กูคิดว่าเค้าไม่น่าปลดกูออกง่ายๆ เพราะเป็นคนที่รู้เยอะ อยู่มานานที่สุดในทีม
ซึ่งเป็นทีมที่ดูแล product ทำกำไรเยอะของบริษัทลูกค้าด้วย อย่างน้อยบริษัทต้นทางปลดกูออกก็มาขอเกาะตรงที่บริษัทลูกค้าได้
ตอนนี้ไม่รู้เอาไงกับชีวิตต่อดี เงินเดือนที่ตอนแรกเหมือนเยอะ ตอนนี้เริ่มไม่รู้สึกว่าเยอะ เพราะขึ้นให้น้อยมากจนน่าเกลียด
บริษัทลูกค้าเองสภาพแวดล้อมเวลาผ่านไปมันเริ่มดิ่งลงเหวไปเรื่อยๆ บริษัทก็ดูค่อนข้างขาลง แต่ไม่ถึงกับใกล้เจ๊ง
จะออกไปหางานใหม่ก็กลัว เพราะถึงที่นี่แย่ลงมันก็ยังถือว่าดีกว่าหลายๆที่อยู่มาก แถมใกล้บ้าน สภาพเศรษฐกิจก็ไม่ค่อยดี
แต่ที่บ้านเค้ามองว่ามันไม่มั่นคง ควรไปหางานประจำทำ แต่สำหรับกูเคยลองงานประจำแล้วไม่ชอบความเรื่องเยอะหลายอย่าง
สวัสดิการกับโบนัสที่ให้ก็ไม่คุ้มส่วนต่างเงินเดือน แถมไม่ได้รู้สึกว่ามันจะมั่นคงอะไรมากมาย ก็เห็นคนโดนปลดกันเป็นว่าเล่นอยู่ดี
อยากลองไปต่างประเทศเลยเหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี
ต่อรอง 4-50% แบบนี้ไม่ปกติว่ะ แต่ต้องดูว่าคนสัมที่ต่อรองด้วยเป็นใคร
ถ้าเป็น HR คือเค้าได้ range มาจากทางแผนกแล้วล่ะ แต่เล่นไปตามหน้าที่ โหดเกินไปนิด แต่เวลาทำงานจริงจะไม่มีผลอะไรกับการอัพเงินเดือนเท่าไร
แต่ถ้าคนนั้นเป็นหัวหน้าโดยตรงนี่อันตราย กดต่ำแบบนี้น่ากลัวจะไม่เห็นค่าทรัพยากรบุคคล ระหว่างทำก็ศึกษาเค้าไปละกัน ถ้าไม่โอเคทำซักปีก็เปลี่ยนงาน
กูเป็นพนักงานโรงงานอายุ 26 . หน้าตาก็พอไปวัดไปวาได้ สมัยทำงานใหม่ๆก็มีจัดสาวๆ มีคนคุยด้วยตลอดไม่ค่อยขาดมือ แต่พออายุมากขึ้นเหมือนมันเริ่มน้อยลงเรื่อยๆแล้วว่ะ เป็นเพราะกูไม่มีรถป่าววะ ทุกวันนี้ไปผับ ไปร้านเหล้าประจำๆ ไม่เคยได้สาวติดมาเลย เมื่อก่อนหิ้วมาได้ตลอด ถ้าจะออกรถเลยกูก็มีปัญญาออกอยู่แล้ว แต่ไม่อยากได้ว่ะ ไม่อยากออกรถมาเพื่อติดแหงกบนถนนกับต้องหาที่จอดแถวบ้านว่ะ ทำไงดีวะ
>>551 กูเห็นด้วย พวกนี้มันภักดีองค์กรต่ออยู่นะ ขี้เหนียวเดือนละ7000 ให้องค์กรเนี่ย ระวังมาทวงบุญคุณตอนทำงานแล้วนะ
ว่าแต่มึงทำไมว่างๆไปปีนึงวะ จบเกรดไม่ดีเหรอ กูจบ วิดวะ ม.ดี แต่เกรดงั้นๆ หางานยากอยู่นะ ดีที่โทอิค800+ แต่ส่วนใหญ่ไม่ผ่านเพราะบุคลิกไม่ดีอะแหละ หลังค่อม พูดไม่คล่อง
>>554 ขี้เหนียวให้องค์กรนี่คือยังไงอะ หมายถึงกูต่อรองเยอะไปเหรอ กูก็กะว่าจะไปสัมที่อื่นด้วยเเหละ
คือถ้าได้ที่อื่นที่มันเป็นสวัสดิการให้มันก็โอเค ฐานต่ำไม่เป็นไร เเต่กูขอค่าภาษา ค่าใบกว. อะไรเพิ่มหน่อยเหอะ ไม่งั้นจะเสียตังค์ไปสอบทำไมก็ไม่รู้เกือบหมื่นกว่าจะผ่าน กูไม่เชิงว่างเป็นปีหรอก ช่วยธุรกิจที่บ้านไง เเล้วระหว่างนั้นก็เรียนภาษา สอบกว.ไปด้วยในตัว
คือมันเป็นหน้าที่มันละที่ต้องประหยัดค่าใช้จ่ายของบริษัท พวกเด็กใหม่ๆมักจะโดนแบบนี้ทั้งที่ บางคนสกิลดี ทำงานเก่งกว่าพวกโตๆที่เข้ามานั่งนานๆอีก
ตัวเองก็ต้องมั่นใจในตัวเองด้วยอย่าประเมินตัวเองต่ำไป หรือสูงไป ในแง่บริษัทเงิน 7 พัน สำหรับมันแต่เศษเงินแต่ของคนทำงานมันเยอะ
บ.กูเป็นบริษัทสตาร์ทอัปเกี่ยวกับเทคโนโลยีด้านข้อมูล แล้วเพื่อนกูมาชวนทำสตาร์ทอัปของตัวเองด้วยกันแล้วจะลงประกวด ยังไม่ได้คิดว่าจะทำเรื่องไร แต่คงไม่เกี่ยวกับเรื่องที่บ.กูทำ แต่ถ้ากูตั้งสตาร์ทอัปแบบนี้มันจะผิดต่อ บ.กูมั้ยวะ
คือก็อยากทำอะไรเป็นของตัวเองนะ แต่กลัวโดนไล่ออก
ถ้าไปสัมพาดแล้ว คนสัมให้เราถามคำถามเค้าอย่างเดียวนี่ ยังไงวะ ใครรู้บอกหน่อย
คือให้กูแนะนำตัว พอแนะนำเสร็จ บอกว่า คุณมีไรจะถามเราบ้าง เกี่ยวกะงาน กูถามคนเดียวยันจบสัมอะ งงมาก
เศร้าชิบ สัมภาษณ์งานบ.ใกล้บ้าน ตอนสัมเหมือนจะรับกูละ คุยนู่นนี่บ้านแค่นี้เองกลับดึกพี่แวะส่งได้ แต่เค้าให้รอสองอาทิตย์บอกติดออกบูทเดี๋ยวต้องเทรนงานอีก เดี๋ยวจะโทรมาเรียก จะสามอาทิตย์ละเงียบเลย เสียเวลากูชิบหาย
แบ่งงานกับคนในแผนก ก่อนหน้านี้เคยช่วยๆกันใครว่างก็ทำ พอแบ่งแล้วเหมือนทะเลาะกันเลยว่ะ แบ่งปุ้บเทปั้บไม่คุยกัน ตัวใครตัวมัน
บริษัทจะปิดตัวลงสิ้นเดือนนี้ล่ะว่ะ เจ้านายแจ้งว่าจะปิดตั้งแต่เดือนสิงหาละ เขาให้เวลาทุกคนหางานใหม่ บางคนก็ได้แล้ว บางคนก็ยังไม่ได้ และกูก็ยังไม่ได้งานใหม่เลย ตอนนี้กูเครียดชิบหาย ร่อนใบสมัครไปกี่ที่ก็ไม่มีการตอบรับจากหมายเลขที่คุณเรียกเลยซักที่ กูกลัวตกงานนานๆไม่มีเงินว่ะ ภาระก็เยอะ ถึงจะมีเงินเก็บแต่ก็ใช้ได้แค่ไม่กี่เดือนเอง ระหว่างยังไม่ได้งานกูควรไปสมัครเซเว่นก่อนดีมั้ยวะ หรือจะเอาเงินเก็บมาลงทุนขายของตามตลาดนัดดี แต่ก็ยังนึกไม่ออกจะขายอะไรว่ะ หรือไม่ต้องลงทุนอะไร เก็บไว้เป็นค่าเดินทางไปสัมภาษณ์งานกับจ่ายค่าน้ำค่าไฟรายเดือนก็พอ
ตอนนี้กูเฟลสัสๆ กูไม่เข้าใจว่า ทำไมเวลางานส่วนรวมมันพังอ่ะ แม่งเฟลกว่างานตัวเองพังวะ ทุกครั้งกุเลยงานส่วนรวมก่อน ประเด็นคือ แม่งเสือกทำให้กูไม่ได้ทำงานตัวเอง กลายเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบ แล้วด้วยความที่กูไม่เก่งสักทางอ่ะ คือเป็นเป็ด ทำได้ทุกอย่าง ที่นี้แม่งซวย คือจับฉ่ายเหี้ยไร มาลงที่กุหมด ไม่ใช่งานของกุ ก็ต้องมาถามกู ไม่ใช่ความรับผิดชอบกู แต่ก็ต้องทำ แล้วกูไม่เข้าใจว่า ทำไมกูต้องมานั่งแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเช็ดขี้ให้คนอื่นด้วยหรอว่ะ ต้นเหตุของปัญหาก็เห็นๆกันอยู่ ทำไมกูต้องมานั่งแก้ปัญหาเฉพาะหน้าซ้ำๆซากๆ แล้วเวลาผิด กูต้องมารับกรรม บอกหน้าที่กูคือแก้ปัญหาเฉพาะหน้า แต่คือมึงไม่โฟกัสที่ต้นเหตุเลย แค่กูต้องมานั่งแก้ปัญหาเดิมๆ เวลาแม่งก็หมดละ แล้วแม่งมีปัญหาใหม่ๆมาเรื่อยๆ ต้นเหตุมี เสือกไม่แก้ แล้วก็มาบอกกูไม่มีผลงาน ทั้งที่กูคือแสตนบายให้อ่ะ งานอะไรคนโทรมาถามกู ให้กูทำ แต่ไม่คิดจะลองเองก่อนเลย ที่กูเคยว่าง อาสาช่วยคนอื่น ตอนนี้แม่งกลายเป็น อะไรก็กู ทั้งๆที่แทนที่มึงจะมานั่งหาทางป้องกันตอนสาย มึงแค่พัฒนาให้มันดีกว่านี้อ่ะ อุดช่องโหว่หน้างานดิ่ว่ะ ทั้งเหนื่อยทั้งท้อไปหมด ทำอะไรไม่ถูกแล้ว
PS. อาจจะงงๆหน่อยนะ หลักๆกูแค่อยากระบาย
มึง กูเพิ่งสมัครงานแรกไป แล้วหัวหน้าเรียกกูไปคุย กูก็ถามรายละเอียดงานไป เขาบอกต้องหอมแก้มก่อนถึงจะบอก งี้อะ กูก็เริ่มรู้สึกไม่โอเคละ ละกูได้คุยกับคนที่จะลาออก เขาก็บอกพนักงานคนก่อนก็โดนกอด กูเลยตัดสินใจปฏิเสธงานไป กูเสียดายงานนะเพราะแม่งก็หายากเหลือเกิน เงินดีด้วย แต่กูกลัวเข้าไปละเจอแบบนั้นอะ กูยิ่งอ่อนๆอยู่ ถ้าโดนขึ้นมาก็ฟ้องใครไม่ได้เพราะตน.แม่งใหญ่สุดในนั้นละ
เงินเดือนต้องเท่าไหรถึงจะขับรถไปทำงานได้แบบไม่เดือดร้อนค่ารถวะ ของกูสามหมื่น ที่ทำงานอยากให้ขับรถไปแต่ไม่มีค่าน้ำมันให้ ไปกลับ70-80โล
งานแถวบ้านกูแบบนี้ทั้งนั้นเลย ขับกัน30-40โล ต้องมีรถเอง เห็นบางงานให้เงินเดือน2-3หมื่น แต่หาคนมีรถขับ ไปทำแล้วมันคุ้มหรอวะ
>>580 ลูบมือตั้งแต่วันเซ็นเลยเหรอ แม่งไม่เก็บอาการเลย ไปหาที่ใหม่ดีแล้วล่ะ
>>581 คนอื่นอาจเงินไม่เยอะ แต่บางคนคือไม่ได้คิดเรื่องรายจ่ายอะว่ะ อยากมีรถก็ซื้อ น้ำมันหมดก็เติม รถพังก็ซ่อม เงินไม่พอก็....กู้ ไม่ได้คิดเรื่องอนาคต
แต่ไม่ได้เหมานะ บางคนก็เงินเดือนเยอะจนไม่ต้องกังวนจริงแหล่ะ
ส่วนมึง ก็ลองคำนวณรายรับรายจ่าย เทียบกันดูว่ามันคุ้มมั้ย หรือจะทำที่อื่นที่ไม่ต้องมีรถแต่ได้เงินน้อยลงหน่อยดี
>>580 ถ้าแตะตัวตั้งแต่ยังไม่เข้างานนี่ไม่ไหววะ ไม่เก็บอาการเลย ถ้ามึงเข้าไปโดนหนักกว่านี้แน่
>>581 แล้วแต่คน คนร่วมงานกูเงินเดือนสามหมื่นกว่าผ่อนรถ ผ่อนบ้าน ขับรถมาทำงานไกลได้ แต่อย่างอื่นต้องประหยัด
ซื้อรถมันมีแต่รายจ่ายก็จริงแต่มันเพิ่มคุณภาพชีวิต + เปิดโอกาสในชีวิตให้มึงด้วย ถ้ามึงไม่มีรถก็ต้องทำงานใกล้บ้าน หรือ ที่เดินทางสะดวก กลับกันคนมีรถมันจะทำงานที่ไหนก็ได้ที่ขับไหว งานบางอย่างก็ต้องมีรถเอง หรือ ขับรถได้ เพราะต้องออกไปนอกบริษัทบ้าง คนรู้จักอีกคนแก่จะ 40 แล้วยังไม่มีรถ ขับรถไม่เป็นเพราะบ้านมันอยู่แนว BTS ทำงานก็ BTS ไป ไปเที่ยวก็ตามแนว BTS
คือที่มึงยังไม่เห็นตรงนี้เพราะมึงอาจจะไปทำงานทุกวันนี้ไม่ได้ลำบากอะไรไง รถน่ะถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องซื้อ
กูทำงานอยู่กรุงเทพได้เงินเดือน 18000 รวมโอทีอื่นๆได้สองหมื่นนิดๆ
งานใหม่อยู่ที่ภูเก็ต ได้ 33000 เเต่อยู่เเถบหาด ไปทำดีไหมวะ อยากลองทำงานต่างจังหวัดดู เเต่กูได้กิตติศัพท์ว่าภูเก็ตเเม่งค่าครองชีพเเพงกว่ากทม
อยากเลิกงานปัจจุบันไปทำงานอื่น เพราะมันเจอแต่เด็กๆ นี่กูแปลกเกินป่ะวะ 555
กูอยากเจอสาวๆ บ้าง แต่คิดอีกที ไปทำที่อื่นก็ไม่แน่ว่าจะดี
>>589 จะว่าแปลกก็แปลก แต่กูก็เคยอยากลาออกและไม่อยากลาออกด้วยเหตุผลแปลกๆ เหมือนกัน
เช่น อยากลาออกเพราะไม่ชอบที่ห้องน้ำบริษัทไม่มีสายฉีดตูด หรือไม่อยากลาออกเพราะไม่อยากพูด speech ตอนลาออก ก็เลยอยู่ไปเรื่อยๆ แม่ง / ไม่อยากลาออกเพราะชอบอีเมลบริษัทมาก มันดูเท่ดี ไม่อยากเสียอีเมลนี้ไป
มีใครคิดมั่งวะ ว่า อีก 20 ปีเราก็เป็นไอ้แก่ไม่ทันโลกได้เหมือนกัน แม่งโลกไปเร็วสัดๆ
เสียวันหยุดไปอีก1วัน จะไปเยี่ยมย่าที่รพ.หน่อย แม่งเอ๊ย วันเดียวกุกลับไม่ทัน
เบื่อแล้วว่ะ ไม่อยากทำขรก.
บ. โดนปิดเพราะนายเหี้ยของกูแม่งเบิกทุกอย่างที่ขวางหน้า ค่ากินแพงๆ(กินบ่อยด้วย) เบิกจ๊ะ ค่าที่พักโครตแพง เบิกอีกแล้วค่ะ และเสือกมีสองที่ด้วยนะ บางวันเบื่อๆไปพักโรงแรมอีกซะงั้น ค่าตำแหน่งของแม่งก็แพงกว่าคนอื่นเขา สวัสดิการของคนๆนึงจ้างคนได้ทั้ง บ. (เป็นบ. เล็กๆ) พอทางญี่ปุ่นรู้เรื่องเข้า ก็สั่งปิด บ. ในไทยแม่งเลย เพราะทำทั้งชาติ บ. ในไทยก็ไม่มีกำไรหรอก ถถถถถถถถ
กูถามหน่อยดิไอ้การเบิกเงินทุกอย่างแบบนี้เป็นเรื่องธรรมดาเหรอวะ หรือนายเหี้ยของกูแม่งทำคนเดียว คือเท่าที่กูคิดค่าเครื่องบิน ค่าที่พักมันก็ควรจะเบิกได้นะ แต่มันควรจะให้อยู่ในงบป่ะ
>>596 ไม่ใช่เรื่องธรรมดา บ.กูใหญ่แค่ไหนก็ต้องเขียนขอล่วงหน้า ให้คนที่ใหญ่กว่า approve ก่อน และต้องอยู่ใน budget ถ้าใช้จริงแล้วมันเกิน ก็ต้องรีพอร์ตว่าทำไมมันถึงเกินงบ (อย่างตอนนี้ ญป มีไต้ฝุ้น บางคนกลับตามกำหนดไม่ได้ ต้องอยู่โรงแรมต่อ อันนี้ก็เข้าใจได้ถ้ามันจะเกินงบที่วางไว้) นายมึงเห่ย บ.เมิงก็เห่ย นอกจากระบบไม่รัดกุม เจอแค่นี้ยังเจ๊ง คราวหน้าก็ไปหางานที่ดีๆ มั่นคงทำดีกว่านะ เปิดดูงบการเงินบริษัทก่อนสมัครด้วย
>>597 นายกูเป็นประธานของทั้งในไทย และในญี่ปุ่นด้วย มันไม่มีคนที่ใหญ่กว่า คนที่ใหญ่กว่าคือผู้ถือหุ้นสูงสุดที่มีอำนาจในการเปลี่ยนแปลงตัวประธานบริษัท ดังนั้นต่อให้บัญชีของญี่ปุ่นเห็นเขาก็พูดไม่ได้ ต่อให้เป็นระดับกรรมการ บ. มากสุดคงทำได้แค่แซวเล่นๆ และเท่าที่กูดูโหงวเห้งของนายเหี้ยกูเหมือนเขาตั้งใจจะมาใช้ชีวิตดี๊ดีในไทยอยู่แล้ว ส่วนใหญ่จะไม่เข้างาน ถ้าเข้างานก็มาสิบโมงออกบ่ายสองเป็นส่วนใหญ่ (ที่ญี่ปุ่นไม่น่าจะทำได้) และเนื่องจากเป็นประธานของทั้งสองประเทศเลยต้องบินไปบินมาเปลืองชิบหาย
>>598 คือกูเดาเอาน่ะว่าน่าจะโดนปลดเพราะเรื่องนี้ นายกูเขาโดนปลดไปแล้วแต่เนื่องจาก บ. ในญี่ปุ่นก็เป็น บ. เล็กๆเหมือนกันหาคนมาดูแลบ. ในไทยแทนไม่ได้ เพราะคนที่อยู่ใน บ. ในญี่ปุ่น ณ ปัจจุบันมันไม่มีใครอยากมาทำงานในไทย บวกกับไอเดียที่จะมาเปิดบริษัทในไทยเป็นไอเดียของนายกูคนเดียว (เหมือนจะไม่ได้ปรึกษากับพวกกรรมการด้วย) ผู้ถือหุ้นใหญ่เขาคงเกลียดนายกูมากเลยปลดแถมปิดเพื่อความสะใจว่ะ
มีใครโดนใบตักเตือนบ้างมั้ย แล้วถ้าโดน 2 ครั้งใน1 ปีคือเราต้องออกเลยใช่ปะ เรื่องเลท 5-10 นาทีก็โดนไล่ออกได้หรอ
>>586 มาดิ ขึ้นอยู่กับว่ามึงมาทำตำแหน่งอะไรด้วยนะจะได้แนะนำถูก หลักๆ ก็ค่าข้าวแกงเบสที่จานละ 50 บาท ควรมีรถมอเตอร์ไซค์ และที่พักมีหลายย่ายหลายเรท แต่เงินขึ้นเยอะขนาดนี้ก็น่ามาอยู่นะ ยิ่งถ้าสมมติมาทำโรงแรมที่ดีๆ หน่อยมีสวัสดิการอาหารกลางวัน ที่พักพนักงานนะ สบายเลย (ลองกระซิบมาก็ได้ว่าที่ไหนเผื่อกูรู้ว่าดีไม่ดี) ส่วนกูอยู่ภูเก็ตมา 5 ปีละย้ายมา กทม.อีกเพราะ บ.ใหญ่สู้ค่าตัว 555 เรื่องบรรยากาศ สภาพแวดล้อมยังไงภูเก็ตก็เหนือกว่าอยู่แล้วสำหรับกู
ทำงานมากกว่าปกติเป็นสองเท่า เครียด กดดัน เหนื่อย แต่เกษียณตัวเองได้ในสิบปี
กับทำงานตามปกติไปเรื่อยๆ สบายๆ อยากพักเมื่อไหร่ก็พัก แต่ต้องทำงานยันแก่ (30ปี+)
เป็นพวกมึง พวกมึงเลือกอะไรกัน
>>602 บางที่ทำงานหนักแต่เงินเดือนไม่ขึ้นก็มี และบางที่ทำงานชิวๆ เงินเดือนขึ้นพรวดๆ ก็มีเช่นกัน เดินทางสายกลาง แต่ถ้ามึงยังด้อยประสบการณ์แค่ 20 ต้นๆ แล้วไม่ได้เป็นโรคซึมเคร้า การไปทำงานแบบกดดันก็เป็นการปั่นประสบการณ์ที่ดีเหมือนกัน เพราะเวลามึงมีครอบครัว หรือ 40+ มึงจะทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว
... แล้วสิ่งที่กูสงสัย คือ เกษียณตัวเอง ภายใน 10ปี? ปรกติแล้วเกษียณตัวเองแล้วทำอะไรเหรอ คือ เงินมึงไม่พอกับเงินเฟ้อแน่ๆ อย่างนึงล่ะ
ลงทุน? ถ้าบอกว่าไปลงทุนในหุ้น ตลาดหลักทรัพย์ ถ้ามึงจ้องกราฟตลอดวัน กูว่าเครียส กดดันหนักกว่าตอนทำงานอีก เผลอๆ ไมเกรนแดก พร้อมหมดตัว เพราะเวลาดูกราฟ จ้องมากๆ จิตหลอน สุดท้ายยังไงไม่ก็กลับมาทำงานแบบเก่าเหมือนเดิม
>>604 พอรับได้อยู่นะ เพราะกูทำอยู่ เงินได้เรื่อยๆ ไม่เยอะ แต่ก็ไม่ได้สบายขนาดนั้น
ปัญหาน่าปวดหัวของคนเช่านี่เยอะเหมือนกัน ทั้งปัญหาจากคน ปัญหาจากอาคาร
การบำรุงรักษา ซ่อมแซม แล้วก็ต้องมาปวดหัวกะช่างซ่อมอีก
>>602 ดังนั้นเป็นกูไม่รีบเกษียณอ่ะ เพราะตอนนี้กูก็เหมือนเกษียณในมุมมองมึงละ
แต่ก็ยังเจอปัญหาโน่นนี่นั่นอยู่ดี
สมัยก็เป็นเด็กน้อยความรู้ยังด้อยเร่งศึกษา กูก็เคยจินตนาการว่าถ้ากูได้เงินเดือน 70k กูใช้เดือนละ 20k พอ ทีเหลือเก็บ อีห่า รวยชิบหาย
พอได้จริงถึงรู้ว่า อีห่า รายจ่ายมันตามมาจากไหนเยอะแยะวะ ตำแหน่งที่สูงก็ตามมาด้วยภาษีสังคง ทั้งความเป็นผู้ใหญ่ที่มีภาระอะไรมากมายให้ต้องรับผิดชอบมากขึ้น (นี่ขนาดโสดนะ รายจ่ายหลักคือตัวเอง พ่อแม่ สัตว์เลี้ยง บ้าน รถ ส่งประกัน ซื้อกองทุน) สรุปแม่งเก็บได้เดือนไม่กี่บาท ทำงานงกๆ ต่อไปยันตายจร้า หลังเกษียณถ้าสมองและสติยังไหวก็ตั้งใจว่าจะทำงานต่ออยู่นะ แต่เห็นเด็กสมัยนี้อยากรีบเกษียณกันจัง
จบใหม่งานแรก เงินเดือน 15000 หยุดเสาร์-อาทิตย์ โอเคปะวะ
โปรดักชั่นเฮ้าส์ จบนิเทศน์อะ
อ่านแล้วรู้สึกสิ้นหวังจังวะ เงินเดือนกูแถวๆ 50k แต่แลกกับสวัสดิการเฮงซวย โชคดีหลายอย่างทั้งได้งานใกล้บ้าน พ่อแม่ยังไม่แก่พอดูแลตัวเองได้
ก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองจะมีเงินเหลือเฟือ อนาคตถ้าต้องหางานที่มั่นคงทำน่าจะขอเงินเยอะๆแบบนี้ไม่ได้แล้ว พ่อแม่แก่ตัวลงก็คงมีค่าใช้จ่ายเพิ่มอีกเรื่อยๆ
>>621 สวัสดิการเฮงซวยคือไม่มีอะไรเลยนอกจากประกันสังคม คอมที่บริษัทให้ใช้ก็ห่วยมากจนต้องไปซื้อของตัวเองมาทำงาน
ไม่มีวันลา ถ้าลางานก็โดนหักตังเป็นสัดส่วน จะลากิจลาป่วยลาพักร้อนก็โดนหมด แต่กูเป็นพนักงานสัญญาจ้างอ่ะนะ จริงๆมันก็คือลูกจ้างรายวันดีๆนี่เอง
กูไม่มีรถนะ เงินกูหลักๆก็หมดไปกับผ่อนคอนโด (จริงๆที่บอกว่างานใกล้บ้านจริงๆคือใกล้คอนโด ชอบติดบอกว่าใกล้บ้าน)
ค่าส่วนกลางทั้งบ้านทั้งคอนโด ค่าประกันพ่อแม่กับตัวเองอะไรพวกนี้กูจ่ายหมด (เป็นประกันออมทรัพย์) ค่า LTF ลดภาษี ภาษีสังคมไม่หนักมาก
>>623-624 ไม่แน่ใจว่าผิดมั้ย แต่ตอนเซ็นสัญญาเค้าก็เขียนในนั้นแล้วว่าเป็นแบบนี้นะ น่าจะโวยวายไม่ได้
มีที่อื่นที่ทำคล้ายๆกันจะเป็นแนวลูกจ้างรายวันเต็มตัวไปเลย คือจ่ายตามจำนวนวันจริงๆ แต่ของกูยังเป็นเงินเดือนอยู่
>>625 แต่ละบริษัทน่าจะกฏไม่เหมือนกัน ว่าแต่มึงได้เยอะจังวะ เยอะกว่าพนักงานประจำหลายๆที่เลยด้วยซ้ำ
ตกงานไม่ใช่เรื่องตลก บางคนเลยไม่ค่อยอยากงัดกะองค์กรมาก ยกเว้นมีดีจริงๆอะนะ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.