Fanboi Channel

>>>/lounge/68/ วันศุกร์ที่หนึ่ง
>>>/lounge/216/ วันศุกร์ที่สอง
>>>/lounge/286/ วันศุกร์ที่สาม
>>>/lounge/408/ วันศุกร์ที่สี่
>>>/lounge/765/ วันศุกร์ที่ห้า
>>>/lifestyle/1530/ วันศุกร์ที่หก
>>>/lifestyle/2284/ วันศุกร์ที่เจ็ด
>>>/lifestyle/3353/ วันศุกร์ที่แปด
>>>/lifestyle/5047/ วันศุกร์ที่เก้า
>>>/lifestyle/6139/ วันศุกร์ที่สิบ
>>>/lifestyle/6603/ วันศุกร์ที่สิบเอ็ด
>>>/lifestyle/7075/ วันศุกร์ที่สิบสอง
>>>/lifestyle/8483/ วันศุกร์ที่สิบสาม
>>>/lifestyle/10347/ วันศุกร์ที่สิบสี่
>>>/lifestyle/12401/ วันศุกร์ที่สิบห้า

ใกล้สิ้นปีแล้วเจอพายุงานหนักๆ กันมั้ยพวกมึง หรือมีปล่อยชิวบ้าง เดือนเทศกาลอะเนาะ

ถามในมุมของเหล่าพี่โม่งซาลารี่แมนใช้อะไรเป็น Indicator ในการตัดสินว่า ชีวิตล้มเหลวครับ กูรู้สึกชีวิตล้มเหลวมากจนกูรู้สึกเหนื่อยกับการมีตัวตน อยากหายไปเลย แบบไม่ให้ใครรู้ (แต่ไม่ถึงขั้นจะตายนะ)

>>3 สำหรับกูนะ ถ้ารู้สึกว่าชีวิตมันสิ้นหวังไร้หนทางนั่นแหละแย่ที่สุดแล้ว แต่ในส่วนนี้มันมีพวก cheater ที่บ้านซัพพอร์ทให้มันเลยไม่จำเป็นว่าต้องรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวอยู่นะ(กูก็อยู่ในจำพวกนี้)

คือถ้ามึงไม่มีใครซัพพอร์ทเลยจริงฯกูบอกเลยว่าไม่ต้องคิดมากเลย บ. เอกชนใช้วุฒิ ลูกคนรวยเลยสบายส่งไปเรียนได้ทั้งภาษาได้ทั้งวุฒิ ส่วนพวกข้าราชการก็ใช้เส้นใช้ระบบอุปถัมภ์ผลักดันตำแหน่งตัวเอง

กูพิมพ์มายาวที่สุดเท่าที่เคยเล่นโม่งมาเลยนะ กูถามมึงว่ามึงมีอะไรบ้าง มีเงินส่งตัวเองเรียนไหม หรือมีเส้นให้ได้เข้าไปทำงานเป็น ขรก. ไหม ถ้าไม่มีอะไรพวกนี้ไม่ต้องมึงไม่จำเป็นต้องไปโทษตัวเองเลย

ไม่ถึงกับชีวิตล้มเหลวเเต่รู้สึกว่าขาดการวางเเผนที่ดี กูเรียนจบในสิ่งที่ไม่ได้ชอบทางบ้านบังคับ พอมาทำงานจริงเเม่งเหมือนตกนรกเลย ไม่ทำก็ไม่ได้เงิน (กูจบวิศวะ) เเล้วที่เเย่คือตอนสมัยเรียนกูนึกว่าสมัยนี้ทำงานไม่ตรงสายก็ได้ เเต่เอาจริงๆเเล้วเเม่งเเทบจะฟิกสายอาชีพเลย จะไปสมัครHRก็ทำไม่ได้เพราะไม่ได้จบมนุษย์(อยากลองทำดู) บัญชีก็ทำไม่ได้เพราะไม่ได้เรียนมา อยากไปลองทำสายอื่นๆก็ไปทำไม่ได้เเต่ให้ไปเรียนปริญญาใหม่กูก็กลับลำไม่ทันเเล้ว
ตอนนี้เลยจำใจทนทำงานไป รอเก็บตังค์หาช่องทางไปทำอย่างอื่น

>>5 ล้มลุกคลุกคลานก็ไม่ได้แปลว่าล้มเหลวนะ เท่าที่อ่านกุว่ามึงน่าจะเพิ่งทำงานได้ไม่กี่ปี ไม่ใช่ทุกอาชีพนะที่ต้องการวุฒิที่ตรงสาย แต่ก็ไม่ได้จะบอกให้มึงไปทำงานที่ไม่สนวุฒิหรอกนะ ทำที่อยากทำนั่นแหละดีแล้ว แค่มึงหาให้เจอก่อนเหอะว่าอยากทำอะไรแน่ ตอนนี้เหมือนจะยังไม่เจอ กูทำงานเป็นสิบปีอยากเปลี่ยนสายงานก็ศึกษาด้วยตัวเองเอา ยังไม่มั่นใจพอก็เลยไปลง ป.ตรี มสธ เพิ่มแบบทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ยังไม่ทันจบก็ได้ย้ายสายงานจากพอร์ทที่ฝึกๆ และรับงานในฐานะฟรีแลนซ์ คือมันไม่ได้ตายตัวอ่ะ ยิ่งอนาคตความสำคัญของปริญญายิ่งลดลง(ในบางงาน) มึงเลือกซักทางก่อนแล้วหาลู่ทางดู บางอาชีพก็มีคอร์สสั้นๆ นะเผื่อจะเพิ่มความมั่นใจให้มึงได้

>>5 ทำhr ไม่ต้องจบมนุษย์ก็ได้มั้ง กูจบบริหารเคยไปสัมบริษัทญปใหญ่ๆอยู่(แต่ไม่ได้นะ) แต่เขาคงเสียดายวุฒิวิศวะเมิงมากกว่าเลยไม่เอา
วิศวะไปทำงานเซลล์ งานทั่วไปตามบริษัทได้หมด เมิงกล้ายื่นเขาก็กล้ารับ แต่เงินน้อยกว่าวิศวะนะ ยิ่งจบใหม่ยิ่งเปลี่ยนสายสบาย รู้ตัวเร็วกัดฟันเปลี่ยนสาย ไม่ก็ทำสายวิศวะไปเดี๋ยวก็ชิน
>>6 เมิงเปลี่ยนไปสายอะไรน่ะถามได้มั้ย

งานทั่วไปตามบริษัทนี่คืออะไรบ้างวะ นอกจากธุรการ เเอดมิน ซึ่งพวกนี้ก็รับเเต่ผู้หญิงปะ

>>8 บริษัทกูเห็นแอดมินผู้ชายก็มีเยอะแยะนะ

>>8 ผู้ชายมันก็มีรับน่ะ ก็จะเอาไว้ใช้งานถึกๆแบกของ ยกลำโพง ขับรถติดต่อธุระ อะไรงี้เป็นต้น

>>8 งานแอดมินทั่วไป เซลโค เพอเชส boi นำเข้า ส่ งออก วางแผนการผลิต ฯลฯ เอามาทำงานเหมือนผญนี่แหละ ตอนหาคนตำแหน่งพวกนี้ก็ไม่ได้จำกัดว่าเอาเพศอะไรนะ ไม่ใช่งานแบกของ แต่ผชไม่ค่อยยื่นมากันมีแต่ผญ

ประโยชน์ของอิพวก QA/QC คือไรว่ะ นอกจากขัดแข้งขัดขาไปวันๆ ไหนจะเพิ่มนู่นนี้มาให้วุ่นวายอีก ตัวเองนั่งสวยๆตากแอร์ คนทำแม่งก็แบกทำงกๆไปเหอะ พอถึงเวลาก็เดินมาทำเป็นตรวจนิดๆหน่อยๆแล้วก็ อื้ม ไปนั่งสวยๆพิมพ์เมลล์ส่งประจานคนอื่นให้รู้ทั้งบริษัท อีเกะกะเอ๊ย!!

ได้โบนัสมาเท่าไหร่ ต้องเอาไปลงประกัน ssf rmf หมด ไม่งั้นโดนไปฐาน 20 แทบอ้วก บางทีก็คิดนะว่าเงินหามาแทบตาย จะใช้วันนี้ก็ไม่ได้ เงินโดนขัง ต้องรอเป็น 10 ปีหรือไม่ก็หลังเกษียณโน่นถึงจะเอาออกมาใช้ได้ จะตายก่อนมั้ยวะ อยากได้กระเป๋า อยากได้มือถือ อยากทำหน้า แต่เห็นตัวเลขภาษีที่ต้องจ่ายแล้วมันก็ใจไม่ได้ซะที สุดท้ายเอาไปหาทางลดหย่อนหมด ... ขอบ่นเฉยๆ ไม่มีที่บ่น

>>7 กราฟิกไปเป็น front-end dev ลงวิทย์คอมไว้เหลืออีกวิชาเดียวจบแต่ดรอปไว้ก่อน โควิดทำป่วนไปหมด
>>12 กูชอบ QA ที่บ.นะ กูอาจจะไม่ละเอียดเอง พอมีคนช่วยเช็คช่วยตรวจให้ละง่ายดี เบื่อการต้องเทสเอง

ปรึกษาหน่อย อยากลาออกแต่เกรงใจบ.มากๆเทรนงานกูนานแล้วติดโควิดเลยบังใช้ไม่คุ้มค่าเทรน กูพยายามทนอยู่ต่อแล้วจนใจมันไม่ได้จริง อยากไปทำอย่างอื่น บอกเขายังไงดี ทำใจลำบาก

>>13 ฐาน 20 ยังดี ยังพอหาลดหย่อยง่าย

กูปีนี้ลูกค้ากู จู่ๆ โอนเงิน project สองปีเข้ามารวดเดียวไม่บอกกล่าว แล้วฝั่งนั้นเสือกยื่นภาษีไปด้วย ทำให้พอรวมรายได้แล้วเสือกกลายเป็นฐาน 30 เฉย อส. พอเยอะๆ แล้วลดหย่อนยาก ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะเอาไงต่อ ว่าจะไปหาบริษัทบัญชีปรึกษาอยู่เนี่ยว่ารายรับเข้ามาแบบนี้แก้ได้ไหม

>>15 เป็นเหมือนมึงเปี๊ยบ กูคิดซะว่าใจไม่มี ทำงานแบบ Half-Ass ก็ไม่ดีทั้งตัวเราและงานบริษัทก็เสียด้วย ให้เขาไปหาคนที่เหมาะสมจริงๆมาทำงาน จะดีกว่า บ.เขาหาคนแทนมึงไม่ยากหรอก แต่มึงหางานเตรียมไว้หรือยัง ส่วนกูออกแบบไม่มีงาน เฟลโคตรแต่ใจมันไม่ไหวแล้ว

กูเหมือนจะหมดไฟว่ะ เหมือนว่างานหนักเกินไป วันหยุด หลังเลิกงานก็ยังมีคนมาใช้งาน ต้องคอยช่วย จนตอนนี้เริ่มรู้สึกหมดใจ ไม่อยากทำไรละ รู้สึกว่าบริษัทจะเป็นไงก็เรื่องของแม่ง แต่พอได้กลับมาทำงานที่ชอบก็รู้สึกมีพลังขึ้นมาเลย ไม่รู้ว่าจะออกดีมั้ย

บริษัทกูมีกำลังการผลิตแน่นตลอดทั้งปี จัดโอทีเต็มเอี๊ยด แถมแผนลดพนักงานลดทรัพยากรต่างๆก็ได้ตามเป้า แต่พอถึงปลายปีประกาศงดโบนัส เพราะการควบรวมกับบริษัทลูกที่ขาดทุนย่อยยับ บวกกับ ไม่นับผลประกอบการขายที่ส่งออกไปต่างประเทศ ทำให้ตัวเลขภาพรวมผลประกอบการออกมาต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ทั้งๆที่คนภายในแม่งทำงานสายตัวแทบขาด

เพื่อนโม่งทำงานไกลบ้านหรือที่พักนี่รู้สึกยังไงมั่งวะ
คือกูกำลังหางานใหม่ แต่งานส่วนใหญ่อยู่ในเมืองบางต้องเดินทางเป็นชั่วโมงงี้ ปัจจุบันงานกูห่างจากบ้านแค่ 15 นาทีเลยกลัวที่จะสมัครไปนี่ล่ะ
เคยนั่งรถไฟฟ้าจาก ม.เกษตรไปบางนานี่กูแทบแย่ขนาดรถไม่ได้แน่น ที่กูกังวลต้องนี้คือถ้าต้องนั่งแบบนั้นทุกวันเจียดเวลาวันละ 1-2 ชม. เพื่อเดินทางไป-กลับนี่มันจะโอเครึเปล่าวะ นี่ยังไม่รวมค่าเดินทางอีกนะ

>>20 กูทำงานเส้นบีทีเอสนั่งรถขาไปขากลับ ขาละ 1ชม+ ชิลๆสบายๆ แต่พอไปทำงานโรงงานนั่งรถตู้หลับตลอดทาง1ชม+ เหมือนกัน แต่เหนื่อยชิบหาย โคตรพ่อโคตรแม่เหนื่อย ตอนนี้กลับมาทำให้กทมละ ตื่นเช้าจนขิน แต่ก่อนจะชินนี่ไปสายแทบทุกวัน
เอาจริงๆ ถ้ามีปัญหาเรื่องการเดินทางและไม่มีปัญหาเรื่องเงินก็ออกมาอยู่หอเลยเมิง ดีกว่ามาสาย เดินทางเหนื่อย เสียคุณภาพชีวิต เอาตรงไหนก็ได้แค่อยู่ใกล้ๆบีทีเอสก็พอ
ถ้างานมันก้าวหน้ามากๆก็ลองย้ายดู แต่ถ้าที่เก่าดีแล้วก็อยู่ไปเถอะเมิง ใกล้บ้านขนาดนั้น

>>21 งานเก่าไม่ก้าวหน้าไงเลยต้องหาใหม่ ทำมา 5 ปีเงินเดือนไม่ขึ้นเลยเนี่ย
ส่วน BTS อยู่แค่หน้าปากซอยบ้านกูเองนี่ล่ะ ก่อนหน้านี้เพื่อนเคยชวนไปทำงานทองหล่อแต่เงินเดือน 15000 ยังเสียดายอยู่เลยที่ไม่ได้ตกลงเอาไปเพราะคิดว่าเดินทางไกล

>>20 มึง บ้านมึงอยู่ใกล้แหล่งเดินทางขนาดนี้คือโชคดีละนะ .... ส่วนตัวที่กูเคยเจอนะ คือบ้านเคยไกลแต่แม่งจะสะดวกถ้ารถวิ่งถึงที่ทำงานแต่ช่วงโควิดคือเหี้ยมาก ขนส่งทำตัวส้นตีนออกนโยบายไม่เดินรถเมล์เพิ่ม ละเสือกลดจนมันขาดระยะทุกสายคือทำให้งานที่กูทำมันไกลโคตรๆ ละแค่เส้นทางเข้าเมืองราวๆ10กิโลชานเมืองใน กทม. บางเวลามันจะติดก็โคตรติดเลยนะ รอรถนานก็รอนานสุดๆ แล้วบอกเลยช่วงโควิด ยิ่งล๊อกดาวน์ ค่าใช้จ่ายเดินทางยิ่งเพิ่ม ตอนนี้กูได้งานที่จากปากซอยละคือแม่งดีมาก อนึ่ง เคยอ่านเจอจากบทความนึงที่บอกว่าค่าใช้จ่ายเดินทางใน กทม.ต่อวันโดยเฉลี่ยของคนไทย คิดเป็นราวๆ20%กว่าๆเลย เป็นไปได้ถ้ามึงลดตรงนี้ได้ หางานที่ห่างกันไม่เกิน4สถานี หรือต่อรถแค่ต่อเดียวได้ยิ่งดีนะ เวลามึงเหนื่อยๆจากงาน หรือมึงนอนน้อยละตื่นมามันเพลียๆเวลานึกถึงเดินทางไกลๆนี่ไม่มีความสุขเลยจะบอกให้ ลองหาๆแถวบ้านมึงให้ได้ดูนะ ติดตามเรื่อยๆเผื่อมี

>>22 ถ้ามึงอยู่ติด bts แล้วที่ทำงานใหม่อยู่ไกล้ bts แบบนี้ก็ทำที่ใหม่สิ

5 ปีเงินเดือนเท่าเดิมจะบร้าเรอะ รีบไปได้แล้วเว้ย

เงินเท่าเดิมหลายปีอยู่ไปได้ไง เงินมันเฟ้อทุกปี เท่ากับค่าตอบแทนมึงน้อยลงเรื่อยๆ นะ