Fanboi Channel

>>>/lounge/68/ วันศุกร์ที่หนึ่ง
>>>/lounge/216/ วันศุกร์ที่สอง
>>>/lounge/286/ วันศุกร์ที่สาม
>>>/lounge/408/ วันศุกร์ที่สี่
>>>/lounge/765/ วันศุกร์ที่ห้า
>>>/lifestyle/1530/ วันศุกร์ที่หก
>>>/lifestyle/2284/ วันศุกร์ที่เจ็ด
>>>/lifestyle/3353/ วันศุกร์ที่แปด
>>>/lifestyle/5047/ วันศุกร์ที่เก้า
>>>/lifestyle/6139/ วันศุกร์ที่สิบ
>>>/lifestyle/6603/ วันศุกร์ที่สิบเอ็ด
>>>/lifestyle/7075/ วันศุกร์ที่สิบสอง
>>>/lifestyle/8483/ วันศุกร์ที่สิบสาม
>>>/lifestyle/10347/ วันศุกร์ที่สิบสี่
>>>/lifestyle/12401/ วันศุกร์ที่สิบห้า

ใกล้สิ้นปีแล้วเจอพายุงานหนักๆ กันมั้ยพวกมึง หรือมีปล่อยชิวบ้าง เดือนเทศกาลอะเนาะ

ถามในมุมของเหล่าพี่โม่งซาลารี่แมนใช้อะไรเป็น Indicator ในการตัดสินว่า ชีวิตล้มเหลวครับ กูรู้สึกชีวิตล้มเหลวมากจนกูรู้สึกเหนื่อยกับการมีตัวตน อยากหายไปเลย แบบไม่ให้ใครรู้ (แต่ไม่ถึงขั้นจะตายนะ)

>>3 สำหรับกูนะ ถ้ารู้สึกว่าชีวิตมันสิ้นหวังไร้หนทางนั่นแหละแย่ที่สุดแล้ว แต่ในส่วนนี้มันมีพวก cheater ที่บ้านซัพพอร์ทให้มันเลยไม่จำเป็นว่าต้องรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวอยู่นะ(กูก็อยู่ในจำพวกนี้)

คือถ้ามึงไม่มีใครซัพพอร์ทเลยจริงฯกูบอกเลยว่าไม่ต้องคิดมากเลย บ. เอกชนใช้วุฒิ ลูกคนรวยเลยสบายส่งไปเรียนได้ทั้งภาษาได้ทั้งวุฒิ ส่วนพวกข้าราชการก็ใช้เส้นใช้ระบบอุปถัมภ์ผลักดันตำแหน่งตัวเอง

กูพิมพ์มายาวที่สุดเท่าที่เคยเล่นโม่งมาเลยนะ กูถามมึงว่ามึงมีอะไรบ้าง มีเงินส่งตัวเองเรียนไหม หรือมีเส้นให้ได้เข้าไปทำงานเป็น ขรก. ไหม ถ้าไม่มีอะไรพวกนี้ไม่ต้องมึงไม่จำเป็นต้องไปโทษตัวเองเลย

ไม่ถึงกับชีวิตล้มเหลวเเต่รู้สึกว่าขาดการวางเเผนที่ดี กูเรียนจบในสิ่งที่ไม่ได้ชอบทางบ้านบังคับ พอมาทำงานจริงเเม่งเหมือนตกนรกเลย ไม่ทำก็ไม่ได้เงิน (กูจบวิศวะ) เเล้วที่เเย่คือตอนสมัยเรียนกูนึกว่าสมัยนี้ทำงานไม่ตรงสายก็ได้ เเต่เอาจริงๆเเล้วเเม่งเเทบจะฟิกสายอาชีพเลย จะไปสมัครHRก็ทำไม่ได้เพราะไม่ได้จบมนุษย์(อยากลองทำดู) บัญชีก็ทำไม่ได้เพราะไม่ได้เรียนมา อยากไปลองทำสายอื่นๆก็ไปทำไม่ได้เเต่ให้ไปเรียนปริญญาใหม่กูก็กลับลำไม่ทันเเล้ว
ตอนนี้เลยจำใจทนทำงานไป รอเก็บตังค์หาช่องทางไปทำอย่างอื่น

>>5 ล้มลุกคลุกคลานก็ไม่ได้แปลว่าล้มเหลวนะ เท่าที่อ่านกุว่ามึงน่าจะเพิ่งทำงานได้ไม่กี่ปี ไม่ใช่ทุกอาชีพนะที่ต้องการวุฒิที่ตรงสาย แต่ก็ไม่ได้จะบอกให้มึงไปทำงานที่ไม่สนวุฒิหรอกนะ ทำที่อยากทำนั่นแหละดีแล้ว แค่มึงหาให้เจอก่อนเหอะว่าอยากทำอะไรแน่ ตอนนี้เหมือนจะยังไม่เจอ กูทำงานเป็นสิบปีอยากเปลี่ยนสายงานก็ศึกษาด้วยตัวเองเอา ยังไม่มั่นใจพอก็เลยไปลง ป.ตรี มสธ เพิ่มแบบทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ยังไม่ทันจบก็ได้ย้ายสายงานจากพอร์ทที่ฝึกๆ และรับงานในฐานะฟรีแลนซ์ คือมันไม่ได้ตายตัวอ่ะ ยิ่งอนาคตความสำคัญของปริญญายิ่งลดลง(ในบางงาน) มึงเลือกซักทางก่อนแล้วหาลู่ทางดู บางอาชีพก็มีคอร์สสั้นๆ นะเผื่อจะเพิ่มความมั่นใจให้มึงได้

>>5 ทำhr ไม่ต้องจบมนุษย์ก็ได้มั้ง กูจบบริหารเคยไปสัมบริษัทญปใหญ่ๆอยู่(แต่ไม่ได้นะ) แต่เขาคงเสียดายวุฒิวิศวะเมิงมากกว่าเลยไม่เอา
วิศวะไปทำงานเซลล์ งานทั่วไปตามบริษัทได้หมด เมิงกล้ายื่นเขาก็กล้ารับ แต่เงินน้อยกว่าวิศวะนะ ยิ่งจบใหม่ยิ่งเปลี่ยนสายสบาย รู้ตัวเร็วกัดฟันเปลี่ยนสาย ไม่ก็ทำสายวิศวะไปเดี๋ยวก็ชิน
>>6 เมิงเปลี่ยนไปสายอะไรน่ะถามได้มั้ย

งานทั่วไปตามบริษัทนี่คืออะไรบ้างวะ นอกจากธุรการ เเอดมิน ซึ่งพวกนี้ก็รับเเต่ผู้หญิงปะ

>>8 บริษัทกูเห็นแอดมินผู้ชายก็มีเยอะแยะนะ

>>8 ผู้ชายมันก็มีรับน่ะ ก็จะเอาไว้ใช้งานถึกๆแบกของ ยกลำโพง ขับรถติดต่อธุระ อะไรงี้เป็นต้น

>>8 งานแอดมินทั่วไป เซลโค เพอเชส boi นำเข้า ส่ งออก วางแผนการผลิต ฯลฯ เอามาทำงานเหมือนผญนี่แหละ ตอนหาคนตำแหน่งพวกนี้ก็ไม่ได้จำกัดว่าเอาเพศอะไรนะ ไม่ใช่งานแบกของ แต่ผชไม่ค่อยยื่นมากันมีแต่ผญ

ประโยชน์ของอิพวก QA/QC คือไรว่ะ นอกจากขัดแข้งขัดขาไปวันๆ ไหนจะเพิ่มนู่นนี้มาให้วุ่นวายอีก ตัวเองนั่งสวยๆตากแอร์ คนทำแม่งก็แบกทำงกๆไปเหอะ พอถึงเวลาก็เดินมาทำเป็นตรวจนิดๆหน่อยๆแล้วก็ อื้ม ไปนั่งสวยๆพิมพ์เมลล์ส่งประจานคนอื่นให้รู้ทั้งบริษัท อีเกะกะเอ๊ย!!

ได้โบนัสมาเท่าไหร่ ต้องเอาไปลงประกัน ssf rmf หมด ไม่งั้นโดนไปฐาน 20 แทบอ้วก บางทีก็คิดนะว่าเงินหามาแทบตาย จะใช้วันนี้ก็ไม่ได้ เงินโดนขัง ต้องรอเป็น 10 ปีหรือไม่ก็หลังเกษียณโน่นถึงจะเอาออกมาใช้ได้ จะตายก่อนมั้ยวะ อยากได้กระเป๋า อยากได้มือถือ อยากทำหน้า แต่เห็นตัวเลขภาษีที่ต้องจ่ายแล้วมันก็ใจไม่ได้ซะที สุดท้ายเอาไปหาทางลดหย่อนหมด ... ขอบ่นเฉยๆ ไม่มีที่บ่น

>>7 กราฟิกไปเป็น front-end dev ลงวิทย์คอมไว้เหลืออีกวิชาเดียวจบแต่ดรอปไว้ก่อน โควิดทำป่วนไปหมด
>>12 กูชอบ QA ที่บ.นะ กูอาจจะไม่ละเอียดเอง พอมีคนช่วยเช็คช่วยตรวจให้ละง่ายดี เบื่อการต้องเทสเอง

ปรึกษาหน่อย อยากลาออกแต่เกรงใจบ.มากๆเทรนงานกูนานแล้วติดโควิดเลยบังใช้ไม่คุ้มค่าเทรน กูพยายามทนอยู่ต่อแล้วจนใจมันไม่ได้จริง อยากไปทำอย่างอื่น บอกเขายังไงดี ทำใจลำบาก

>>13 ฐาน 20 ยังดี ยังพอหาลดหย่อยง่าย

กูปีนี้ลูกค้ากู จู่ๆ โอนเงิน project สองปีเข้ามารวดเดียวไม่บอกกล่าว แล้วฝั่งนั้นเสือกยื่นภาษีไปด้วย ทำให้พอรวมรายได้แล้วเสือกกลายเป็นฐาน 30 เฉย อส. พอเยอะๆ แล้วลดหย่อนยาก ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะเอาไงต่อ ว่าจะไปหาบริษัทบัญชีปรึกษาอยู่เนี่ยว่ารายรับเข้ามาแบบนี้แก้ได้ไหม

>>15 เป็นเหมือนมึงเปี๊ยบ กูคิดซะว่าใจไม่มี ทำงานแบบ Half-Ass ก็ไม่ดีทั้งตัวเราและงานบริษัทก็เสียด้วย ให้เขาไปหาคนที่เหมาะสมจริงๆมาทำงาน จะดีกว่า บ.เขาหาคนแทนมึงไม่ยากหรอก แต่มึงหางานเตรียมไว้หรือยัง ส่วนกูออกแบบไม่มีงาน เฟลโคตรแต่ใจมันไม่ไหวแล้ว

กูเหมือนจะหมดไฟว่ะ เหมือนว่างานหนักเกินไป วันหยุด หลังเลิกงานก็ยังมีคนมาใช้งาน ต้องคอยช่วย จนตอนนี้เริ่มรู้สึกหมดใจ ไม่อยากทำไรละ รู้สึกว่าบริษัทจะเป็นไงก็เรื่องของแม่ง แต่พอได้กลับมาทำงานที่ชอบก็รู้สึกมีพลังขึ้นมาเลย ไม่รู้ว่าจะออกดีมั้ย

บริษัทกูมีกำลังการผลิตแน่นตลอดทั้งปี จัดโอทีเต็มเอี๊ยด แถมแผนลดพนักงานลดทรัพยากรต่างๆก็ได้ตามเป้า แต่พอถึงปลายปีประกาศงดโบนัส เพราะการควบรวมกับบริษัทลูกที่ขาดทุนย่อยยับ บวกกับ ไม่นับผลประกอบการขายที่ส่งออกไปต่างประเทศ ทำให้ตัวเลขภาพรวมผลประกอบการออกมาต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ทั้งๆที่คนภายในแม่งทำงานสายตัวแทบขาด

เพื่อนโม่งทำงานไกลบ้านหรือที่พักนี่รู้สึกยังไงมั่งวะ
คือกูกำลังหางานใหม่ แต่งานส่วนใหญ่อยู่ในเมืองบางต้องเดินทางเป็นชั่วโมงงี้ ปัจจุบันงานกูห่างจากบ้านแค่ 15 นาทีเลยกลัวที่จะสมัครไปนี่ล่ะ
เคยนั่งรถไฟฟ้าจาก ม.เกษตรไปบางนานี่กูแทบแย่ขนาดรถไม่ได้แน่น ที่กูกังวลต้องนี้คือถ้าต้องนั่งแบบนั้นทุกวันเจียดเวลาวันละ 1-2 ชม. เพื่อเดินทางไป-กลับนี่มันจะโอเครึเปล่าวะ นี่ยังไม่รวมค่าเดินทางอีกนะ

>>20 กูทำงานเส้นบีทีเอสนั่งรถขาไปขากลับ ขาละ 1ชม+ ชิลๆสบายๆ แต่พอไปทำงานโรงงานนั่งรถตู้หลับตลอดทาง1ชม+ เหมือนกัน แต่เหนื่อยชิบหาย โคตรพ่อโคตรแม่เหนื่อย ตอนนี้กลับมาทำให้กทมละ ตื่นเช้าจนขิน แต่ก่อนจะชินนี่ไปสายแทบทุกวัน
เอาจริงๆ ถ้ามีปัญหาเรื่องการเดินทางและไม่มีปัญหาเรื่องเงินก็ออกมาอยู่หอเลยเมิง ดีกว่ามาสาย เดินทางเหนื่อย เสียคุณภาพชีวิต เอาตรงไหนก็ได้แค่อยู่ใกล้ๆบีทีเอสก็พอ
ถ้างานมันก้าวหน้ามากๆก็ลองย้ายดู แต่ถ้าที่เก่าดีแล้วก็อยู่ไปเถอะเมิง ใกล้บ้านขนาดนั้น

>>21 งานเก่าไม่ก้าวหน้าไงเลยต้องหาใหม่ ทำมา 5 ปีเงินเดือนไม่ขึ้นเลยเนี่ย
ส่วน BTS อยู่แค่หน้าปากซอยบ้านกูเองนี่ล่ะ ก่อนหน้านี้เพื่อนเคยชวนไปทำงานทองหล่อแต่เงินเดือน 15000 ยังเสียดายอยู่เลยที่ไม่ได้ตกลงเอาไปเพราะคิดว่าเดินทางไกล

>>20 มึง บ้านมึงอยู่ใกล้แหล่งเดินทางขนาดนี้คือโชคดีละนะ .... ส่วนตัวที่กูเคยเจอนะ คือบ้านเคยไกลแต่แม่งจะสะดวกถ้ารถวิ่งถึงที่ทำงานแต่ช่วงโควิดคือเหี้ยมาก ขนส่งทำตัวส้นตีนออกนโยบายไม่เดินรถเมล์เพิ่ม ละเสือกลดจนมันขาดระยะทุกสายคือทำให้งานที่กูทำมันไกลโคตรๆ ละแค่เส้นทางเข้าเมืองราวๆ10กิโลชานเมืองใน กทม. บางเวลามันจะติดก็โคตรติดเลยนะ รอรถนานก็รอนานสุดๆ แล้วบอกเลยช่วงโควิด ยิ่งล๊อกดาวน์ ค่าใช้จ่ายเดินทางยิ่งเพิ่ม ตอนนี้กูได้งานที่จากปากซอยละคือแม่งดีมาก อนึ่ง เคยอ่านเจอจากบทความนึงที่บอกว่าค่าใช้จ่ายเดินทางใน กทม.ต่อวันโดยเฉลี่ยของคนไทย คิดเป็นราวๆ20%กว่าๆเลย เป็นไปได้ถ้ามึงลดตรงนี้ได้ หางานที่ห่างกันไม่เกิน4สถานี หรือต่อรถแค่ต่อเดียวได้ยิ่งดีนะ เวลามึงเหนื่อยๆจากงาน หรือมึงนอนน้อยละตื่นมามันเพลียๆเวลานึกถึงเดินทางไกลๆนี่ไม่มีความสุขเลยจะบอกให้ ลองหาๆแถวบ้านมึงให้ได้ดูนะ ติดตามเรื่อยๆเผื่อมี

>>22 ถ้ามึงอยู่ติด bts แล้วที่ทำงานใหม่อยู่ไกล้ bts แบบนี้ก็ทำที่ใหม่สิ

5 ปีเงินเดือนเท่าเดิมจะบร้าเรอะ รีบไปได้แล้วเว้ย

เงินเท่าเดิมหลายปีอยู่ไปได้ไง เงินมันเฟ้อทุกปี เท่ากับค่าตอบแทนมึงน้อยลงเรื่อยๆ นะ

เพื่อนโม่ง มีใครเคยไปเคาท์ดาวน์เกาะเต่ามั้ยวะ กำลังว่าจะลงไปเที่ยวสัก 3 วัน 2 คืน พอดีอยากเคลียร์หัวให้มันโล่งๆหน่อยเลยจะหาหนีไปที่ไกลๆไม่ต้องคิดเรื่องงานและฉลองปีใหม่ด้วยเลย ถ้าไปช่วงนี้จะสนุกป่าววะเห็นบ่นๆกันว่าฝนตกทุกวัน

>>24 ให้กูเดาคือ เงินมันเท่าเดิมแต่มันให้พวกโบนัส, incentive ปรับๆไปตามตำแหน่งรึเปล่าเหอะ และ บ.มันอาจจะเงินเดือนปรับฐานตามตำแหน่งก็ได้(อันนี้เดานะ) จริงๆไม่อยากให้เข้าใจว่าบ้านใกล้BTSแล้วทำงานที่ไหนที่ติดBTSก็ได้ มันไม่ใช่แล้วเพราะมันไม่ขายตั๋วแบบซื้อเที่ยวไง วันนี้กูลองเดินทางจากสถานีศาลายาไปสยามยังคิดตั้ง23บาทเลยมึง ถ้าเทียบกับMRTแล้วอย่างน้อยๆมันยังพอทนนะ แล้วMRT ปรับราคาขึ้นในช่วง15ปีที่ผ่านมาเท่าไหร่กูก็จำไม่ได้ละ คือถ้ามันคงที่ราคาตรงนี้จนถึงปีที่20ของการก่อตั้งเผลอๆแม่งถูกกว่าBTSแน่ๆ

>>26 + อย่าไปทำสุดสายหมอชิต-ปากน้ำไรงี้ นั่น40+กิโล พอๆกับไปทำงานพัทยาทุกวัน มันไม่ได้มีไว้ให้คนใช้ทุกวัน เอาแค่10-12สถานีกูพอไหว
มันก็เหมือนรถไฟญปที่นั่งออกตจว คนปกติเขาใช้แค่ในเมือง มีแค่ต่างชาติไปเที่ยวที่นั่งเข้าออกในเมืองนอกเมืองทุกวัน แต่คนไทยชอบเอามาคิดว่ามันเป็นขนส่งพื้นฐาน ฯลฯ ไกลจะตายห่า

>>16 ฐาน 30 โอเอ็มจี สะพรึงมากอะมึง สู้ๆ นะมึง กูว่าลูกค้ามึงจะเอาค่าใช้จ่ายไปลดหย่อนปีนี้แหละ ถึงได้รีบโอนให้มึงรวดเดียวแบบนั้น ถึงกูจะไม่เคยได้รายได้ระดับนั้นมาก่อน แต่กูเข้าใจความร้าวรานเวลาเห็นตัวเลขภาษีที่ต้องจ่ายกับสวัสดิการที่ได้มาจากประเทศนี้มากๆ จริงๆ ฐาน 20 หาลดหย่อนง่ายจริงนะ ซื้อรวมๆ ก็ยังไม่เกิน 30% ไม่เกิน 500k แต่มันช้ำใจตรงเงินโดนขัง มีเงินก็ใช้ช็อปปิ้งดังใจไม่ได้ ต้องเอาเงินไปลงกับการลดหย่อนหมด T^T

แม่งเอาอีกแล้ววว ก่อนเข้างานเช้า-บ่ายต้องมาบ่นๆๆๆๆโอ๊กอ๊ากๆให้กูฟังยังกับกูเป็นกระโถนยังงั้นแหละ ม่าง

คหสต.เเล้วเเต่คนว่ะ สำหรับกูถ้าที่ทำงานใกล้BTS =เดินทางสบายสัสในความคิดกูมากๆเเล้วนะ
เเต่ถ้า1-2ชม.เเล้วต้องนั่งรถเมล์หรือรถตู้นี่สำหรับกูคิดว่าเหนื่อย
เคยทำงานมาสองที่เดินทางระยะเวลาพอกัน btsจ่ายเเพง เเต่เพราะbtsไม่มีรถติด กูรู้สึกสุขภาพจิตกูปกติดีมาก จนกูมาทำที่ใหม่เดินทางพอกัน1-2ชม. ค่ารถถูกกว่าเดิมเพราะไม่มีbts เเต่รถเเม่งติดสัสหมา(เส้นศรีนครินทร์นรก) สุดท้ายกูเลือกที่จะเช่าหออยู่ ยอมจ่ายเงินเพิ่ม ได้เวลาเพิ่มเเต่กูต้องเสียค่าหอค่าน้ำค่าไฟเพิ่มเเทน(เเละกูก็ต้องจ่ายที่บ้านด้วย) มันก็เลยเป็นรายจ่ายที่เพิ่มขึ้น ไม่รู้สิเเต่กูเกลียดเวลาตอนที่มันรถติดเเล้วค่อยๆเขยิบมาก ขนาดนั่งรถโดยสารเองนะ ถ้าให้กูขับเองที่เครียดตายห่าเเน่ๆ

ปล.กูเพิ่งทำงานไม่กี่ปี ไม่มีรถของตัวเอง เเละไม่คิดจะซื้อ

>>30 เพร่ะเห็ดนี้หรอที่คอนโดติดbtsจะแพงเพราะเดินทางง่าย

อยากย้ายสายงานตอน 30 ยอมหางาน Entry Level พบว่าเด็กสมัยนี้แม่ง Skill เยอะจัด ตามไม่ทันเลย งานที่ทำอยู่ก็ไม่อยากไปต่อแล้ว

>>32 งานสายไหนน่ะ

ซื้อคอร์สเรียนต่างๆไว้เยอะแยะ แต่ต้องทำงานประจำตั้งแต่เจ็ดโมงยันสองทุ่ม ต้องคอยปั่นงานให้ทันตามเวลาแล้วไหนจะงานยิบย่อยที่แทรกๆเข้ามาทั้งวัน ไหนจะต้องแบ่งเวลาไปออกกำลังกายเพื่อกันไม่ให้เป็นออฟฟิศซินโดรม พอถึงเวลาที่ตั้งใจไว้ว่าจะนั่งเรียนออนไลน์ต่อแม่งก็หมดพลังแล้ว ไม่อยากทำอะไรอยากนั่งเฉยๆให้ทุกอย่างมันช้าลงบ้าง แล้วพอเหลือบเห็นไลน์กลุ่มคอร์สเรียนเค้าคุยปรึกษากันไปไกลกว่าตรงที่กูเรียน แล้วแม่งก็ยิ่งท้อสัสๆ

>>33 ตอนนี้ทำแนว Account Manager เป็นตัวแทนไปเจอร้าน ก็กึ่งเซลล์ อยากย้ายไปทำวางแผนการตลาด วาง Strategy ตรีโทกูจบการตลาด ติดที่ปสกงานกูแหละ แต่ตอนนี้คือกูไม่อยากขับรถทั้งวันไปหาลูกค้า กลับมานั่งเคลียร์งานเอกสาร งานวางแผนแทบไม่ได้ทำเลย จะออกก็กลัวได้เสนอแต่งานแบบเดิมอีก

>>30 bts สบายนี่แล้วแต่สาย แล้วแต่ขาเข้าขาออก แล้วแต่ว่าขึ้นตรงไหนด้วยมั้ง
กูเคยขึ้น bts อยู่พักนึง เป็นขาเข้าสายที่คนแน่นเป็นปลากระป๋อง เปิดประตูมาหลายรอบยังไม่ได้ขึ้น เจอทั้งคนตัวเหม็นเปรี้ยวจะอ้วก ผู้หญิงสยายผมแตกปลายใส่หน้า โดนเบียดจนแทบจะได้เสียกับคนข้างหลัง ฯลฯ สุขภาพจิตเสียสัสๆ เดี๋ยวนี้ขับรถไปทำงานเอง ยอมเสียทั้งค่าน้ำมัน ค่าที่จอดรถ แต่แลกกับสุขภาพจิตถือว่าคุ้มค่า รถติดแต่นั่งตากแอร์ในรถคนเดียวชิลล์ๆ ฟังเพลง กินน้ำ กินขนม มันไม่ได้เครียดขนาดนั้นนะ กูว่านั่งรถโดยสารเครียดกว่า ขับเส้นเดิมบ่อยๆ มันจะรู้หมดละ ถ้าจุดไหนติดไฟแดงยาวรถนิ่งนานๆ กูก็ใส่เกียร์ P นั่งชิลล์แม่งไปเลย

มองปัญหา อุปสรรค ความยาก ให้เป็นความท้าทายได้อย่างไร

>>36 ช่วงนี้รถไม่ติดอ่ะดิ บีทีเอสก็ไม่แน่นเหมือนกันนะ ก่อนโควิดนี่รถก็ติด บีทีเอสก็ปลากระป๋อง บางวันมีคนแดกเหล้าตัวเหม็นอีก
ของกูถ้าบีทีเอสก็ประมาณ40-60นาทีแล้วแต่วัน แต่ถ้าขับรถนี่ช่วงก่อนโควิดน่าจะประมาณ2ชมเลย ไม่สู้ขนาดนั้นว่ะ
อยากให้มันwfhต่อไปเรื่อยๆ แบ่งวันมาทำงานก็ได้ 3-4วันอะไรก็ว่าไป

>>37 เหมือนเล่นเกมส์ไง ถ้าผ่านด่านไปได้ อย่างน้อยก็ได้แค่คำชม อย่างมากก็ได้เงิน ได้ความเชื่อใจ แต่ที่แน่ๆมันคือประสบการณ์

นี่กูคิดถูกคิดผิดวะ อยู่แถวหลักสี่แต่ร่อนใบสมัครไปแถวทองหล่อ orz ถ้าได้มานี่ BTS กันทุกวันแน่

"สาปส่งทุกคนที่เป็นงานแล้วจะออกทั้งนั้นแหละ" คำพูดจากผจก.ร้านกู ..... คือ คำนี้พูดต่อหน้ากูเลย มันโมโหขึ้นมาตอนจัดตารางงานแล้วคุยกับเด็กรายวัน กูปรับตัวไม่ทันดิ บรรยากาศเปลี่ยนเฉย หลังจากที่กูบอกเขาช่วงวีคก่อนว่าจะออกจากงานเพราะได้งานใหม่ที่ใกล้บ้านกว่ามาก(กูเดินออกมาคือถึงที่ทำงานเลย) ละพูดจาแย่ๆไล่ใส่คนที่ออกไปแล้วด้วย(ซึ่งเป็นงานกว่ากูมาก แทบหาที่ด่าไม่ได้กว่ากูอีก) คนเก่าที่กูมาแทนเขาคือเรียนรู้งานแป๊บๆคือเป็นงานเลย มีช่วงที่ทำงานๆด้วยกูฟัง ผจก.คนนี้นินทาลับหลังคือแม่งใส่ไฟหาเขาชิบหาย โม่งคิดให้ที่ดิ๊ว่ากูผิดอะไร? หรือมัน ปสด.? สองสัปดาห์ก่อนพูดว่ากูทำงานขึ้นแคชเชียร์แบบเงอะๆงะๆหาว่ากูจำอะไรไม่ได้เลย และกูทำส่วนครัวคือพอได้ พอกูพยายามหน่อยก็บอกว่ากูทำช้าไป แล้วนี่พอกูจะออกเสือกบอกเป็นงานแล้วจะออกทำไม .... สรุปคือมันเป็นเหี้ยไรก่อน? กูงงมาก

>>41 ต้องเดาทางเดาใจ ผจก.. ให้ออก ว่าอยากจะให้เราเป็นในแบบที่ต้องการ แต่ไม่บอกตรง ๆ ถ้าทำอะไรไม่ตรงกับจริตวิธีคิดที่ตัวเองต้องการ ก็จะแสดงออกมาแบบนี้แหละ ทางเปลี่ยนทางแก่ ไม่มีว่ะ ออกไปได้ก็ดีแล้ว

>>41 ดีแต่ยังดีไม่พอไง สองสัปดาห์ก่อนเงอะงะๆ แต่ก็ยังใช้ได้ หัวหน้าบางคนไม่รู้จักวิธีพูด แทนที่จะด่า แทนที่จะพูดจาดีๆ ทำดีแล้วนะแต่ยังไม่คล่อง อะไรแบบนี้

>>42 กูออกเพราะมันบอกว่ากูทำงานเพื่อให้มันเหนื่อยน้อยลงไม่ได้ไง อ่ะ กูก็ออกให้ เพราะกูเจอรับสมัครงานรายได้เท่าๆกัน แถมกูเดินๆคือถึงที่ทำงานเลย พอช่วงที่กูจะไปละใช้คำพูดคำจาระยำๆทำไมไม่เข้าใจ บอกว่าที่ใหม่ระวังเจอพิษโควิดจนเจ๊ง เจ๊งเหี้ยไรก่อน ร้านไดร์ฟทรูตึกทั้งหลังแม่งสร้างใหม่กี่สิบล้านจะให้อยู่ๆมาเจ๊ง? ทำแบบนี้คือใครจะอยากกลับมาทำงานที่นี่ต่อ ใครเขาอยากแนะนำงานนี้วะ ละกูบอกให้ มันคาดหวังกูสูงมากเพราะแค่กูมาสมัครแบบรายเดือนให้มัน สัส รายได้9พัน(แบบยังไม่หักประกันสังคม)แต่ทำงานทีลำบากกายใจชิบหาย ยังกับงานออฟฟิศ คือบางตำแหน่งกูทำครั้งแรกในชีวิต มันให้เวลากูต้องคล่องภายใน4วัน .....เออ กูทำงานพัฒนาการไม่สูงขนาดนั้น พอพลาดมาแบบคอมโบมันหัวร้อนด่ากูเฉย หาว่าเหนื่อยที่ต้องสอนกู ทุกคนเหนื่อยที่ถ่ายทอดวิชาให้ อีสัส ละมึงเปิดรับสมัครมาเทรนคนมึงอยากได้พระพุทธเจ้ามาทำงาน? อีที่ออกไปมันเสียดายแต่ก็ปากด่าเขาลับหลังนะ ละที่ผ่านมามีลามปามฉุนใส่อีกว่ากูมาถึงที่ทำงานก่อนเวลา(15นาทีก่อนเข้างาน)ละไม่ยอมตอกบัตรเข้างานเพื่อมาช่วยงานกัน .... ละก่อนหน้านี้บอกกูว่าไลฟ์สไตล์แบบไหนไม่สน อีห่า มาย้อนนึกดูคือกูคิดถูกจริงๆที่หางานใหม่ ทุกวันนี้อยากปลดแอกมากกกก ว่าก็ว่า ผจก.เขตยังบอกเลยว่าบรรยากาศการทำงานแม่งตึงมาก
ปล. เห็นบอกสมัยก่อนชุดนี้มาเหี้ยกว่านี้มาก

เฮ วันสุข

>>45 เย้

มึงว่าการที่ลูกน้องอันเดอร์เพอฟอร์มถือเป็นความผิดของหัวหน้าด้วยมั้ย คือกูเป็นพนงใหม่นะ แต่ทำงานแล้วรู้สึกว่าหัวหน้ากูไม่ให้ฟีดแบคเลยอะ ไม่ค่อยบอกว่างานกูได้ไม่ได้ตรงไหน กูต้องพยายามพุชตัวเอง แต่บางทีกูก็ยังไม่ได้รู้มากขนาดนั้นไง กูก็ยังจับจุดไม่ถูกอะ นี่คุยกับเพื่อน คนนึงบอกว่าเป็นที่ตัวพยายามไม่พอเอง อีกคนบอกว่าหัวหน้าควรเข้ามาเป็นเมนเทอร์ด้วย ไม่งั้นจะมีหัวหน้าทำไม กูเลยแบบ ยังไงดี55555

>>46 ช่วยเหลือตัวเองศึกษาหาความรู้ หูไวตาไว ไม่รู้ก็พยามยามถามแม้จะโดนจวกกลับมาก็ตาม ตักตวงให้ได้มากที่สุด เอาจริง ๆ หัวหน้าก็ไม่ได้เก่งทุกคนหรอก บางที่แนะนำมาผิด ๆ ก็มีเยอะแยะไป แต่เป็นหัวหน้าได้เพราะความเก๋าเกมมีกึ๋น ฉลาดใช้คน ลูกล่อลูกชนเก่ง

เมื่อคืนก็คือเมาสุดๆกินฟรีด้วย พานายญี่ปุ่นไปแม่งก็ป๋าไง เลี้ยงจ่ายหมดทุกแก้ว เช้านี้มาทำงานไหวก็ดีละ แต่ไอ้เหี้ย นายแม่งดันเมลล์ส่งภาพเมื่อคืนให้ทั้งบริษัท เชี่ยเลย หลุดเลย หมดกันแล้ว น้องๆไม่กล้ามองภาพกูแล้วทีนี้

>>48 ปกตินายญี่ปุ่นต้องหาเด็กมาปี้ด้วยนะ นายญี่ปุ่นขาปี้ประจำ

วันจันทร์กำลังจะมา...

อันนี้กูขอถามพี่โม่งที่ทำงานเเล้วหน่อยว่ะ ปกติทำงานระดับjuniorหรือเริ่มทำงานนี่ ปกติเขามีสโคปงานให้กันปะวะ มีคนสอนงาน หรือทำงานเป็นรูทีน
หรือเคยทำงานที่เเบบว่าต้อง"คิดงานขึ้นมาเอง"กันบ้างไหม
กูเข้ามาทำงานสองสามเดือนละเเต่เเรกๆก็ได้ดูระบบนู่นนี่นั่น เเต่ไปๆมาๆก็ได้เเค่ดูว่ะ ไม่มีอะไรที่ต้องทำเป็นชิ้นเป็นอันเลย ไม่มีหน้าที่ทำงาน กูเข้ามาก็เเทบไม่ได้ทำอะไร กูลองถามหัวหน้าดูหัวหน้าบอกลองๆดูไปละกันว่าจะปรับปรุงอะไรได้ ลองคิดงานขึ้นมา กูนี่เงิบเลยไม่รู้จะทำอะไร ไม่มีสโคปงาน ตอนนี้เหมือนมานั่งเเดกเงินเดือนไปวันๆ
ปล.ทำงานวิศวโรงงาน

>>51 ปกติว่ะ ตอนมึงเข้าทำงานใหม่ๆ เขาจะไม่กล้าจ่ายงานให้ แล้วยิ่งถ้าไม่มีคนสอนงานด้วยนะพอมึงอยู่ถึง 3 เดือนปุ๊บ สถานะเด็กใหม่มึงจะหายไปแล้วจะโดนงานโถมใส่มึงจนรับมือไม่ได้เลย
วิธีแก้คือ เอาเวลาว่างที่เขาไม่จ่ายงานให้เนี่ยไปขุดงานเก่าๆ ใน สนง. มานั่งดู เรียนรู้ว่าบริษัทเขาทำอะไรยังไงกันบ้าง

14:17
คือเหี้ยไรเนี่ย กรุ๊ปไลน์ที่ทำงานมีไว้ใช้ด่าลูกน้องตัวเอง .... อีสัสเอ้ย

>>52 >>51 ตามนั้นศึกษาด้วยเองเยอะ ๆ ถามให้เยอะ สังเกตให้เยอะ ดูจฃของเก่า ๆ ไม่มีการสอนงาน หน่วยงานรัฐก็เป็น

พี่โม่งงับ ย้ายงานช่วงปีใหม่นี่ต่อรองเงินเดือนกับที่ใหม่ใช้ฐานเงินเดือนเก่าหรือฐานเงินเดือนใหม่อ่ะ เผลอบอกฐานเก่าไปตอนคุยๆ กับ hr ที่ใหม่ไปซะละ แต่เพิ่งรู้ว่าที่ปัจจุบันได้ขึ้นเยอะมาก

>>55 เงินเดือนปัจจุบันดิวะ

>>53 กูโดนประจำ ทั้งในที่ประชุม ในระดับหัวหน้าเหนือขึ้นไแปปอีก ในที่สาธารณะให้อับอายต่อผู้พบเห็น

>>57 นั่นแหละ มันน่าเก็บหลักฐานแจ้งความหมิ่นประมาทชิบหายถ้าเป็นในที่สาธารณะนะ เป็นแค่หัวหน้าไม่ใช่เถ้าแก่ไอห่า คนจ่ายเงินก็ไม่ใช่ ที่จ่ายให้คือบริษัท ....บอกให้ ของกูเหี้ยกว่ามึงตรงที่งานกูมันงานรายได้ขั้นต่ำแต่เสือกมีหัวหน้างานส้นตีนๆสองคนไง มาด่ากูน้ำเต็มแก้วพร้อมกับmindsetในกะลาสัสๆเลย เหมือนแม่งมาทำงานเพื่อจับผิดเป็นอย่างเดียว ละว่าก็ว่านะ คนทำงานเป็นก็ด่าใส่เขา ทำงานไม่เป็นแบบกูแม่งก็ด่า ก็คือทั้งขึ้นทั้งล่องแม่งสันดานเหี้ยใส่หมด ถามเหี้ยไรมีแต่ฉุนใส่กลับมา(กูถามย้ำเพราะกลัวพลาด นี่เสือกมาหัวร้อนใส่ ปญอ.อีห่า) ที่ผ่านมากูทำงานตรงนั้นไม่เคยมองหาความสุขได้จากงานที่ทำ กูออกวันนี้วันสุดท้ายที่กูจะออกมันเอาเต็มสูบเลย ใจจริงถ้ากูเห็นข้อความด่ากูตั้งแต่เช้าคือคงไม่มาทำงานไปแล้วมึง ถ้าเจอคนที่แรงกว่านี้กูบอกเลยว่ากูเคยเห็นคนที่เขาไม่จบในที่ทำงานเขาลากพรรคพวกมาก่ะรุมกระทืบแล้วนะบอกไว้ก่อน กับกูคือกูว่ากูอยู่เฉยๆให้ได้แล้ว .....ระรานมากกับเรื่องเล็กแม่งเอาเป็นเรื่องใหญ่ได้ทุกเรื่อง มันรับสมัครคนมาทำงานด้วยเพื่อสร้างมิตรภาพเหี้ยๆกลับออกไปคือมึงไม่ต้องเปิดรับเหอะ ประสาทเสีย สุขภาพจิตพังหมด ปล่อยๆให้แม่งทำงานยิงยาวไม่ได้OTไปนั่นแหละ เก่งงานในนั้นก็เก่งไปกันสองสามหัวอ่พ ก็อย่างที่บอกอ่ะ ร้านในเครือห้างดัง ดังติดปทุมวันเลย ดังมากๆจนแม้แต่ญาตินามสกุลเดียวกับมันเปิดกิจการร้านอาหารยังไม่กล้าเอาเข้าเครือกงสีบ้านตัวเองก็คิดดูเอา

โดนด่าว่าไม่มีความอดทนทั้งที่กูทนมาหกเดือนแล้วเพราะหวังว่าอะไรๆจะดีขึ้นจนกูทนไม่ไหวขอลาออก เฮงซวย

>>59 มึงเคยเจอแบบนี้ไหม ทำพลาดนิดเดียว(แค่นิดเดียวจริงๆ) มันหาว่ามึงเลวหมดเลย ทำดีขนาดไหนคือถูกมองว่าไร้ค่าหมด .... ที่แบบนี้ประสาทแดกกูบอกเลย กูทำมาหลายที่ กูยืนยันได้นะไม่ใช่มีทุกที่ที่เขาเป็นแบบนี้ในอัตราค่าจ้างเดียวกัน สวัสดิการใกล้เคียงกัน ตบบ่ามึงเลยว่ามึงเจอชะตากรรมเดียวกับกูนี่แหละ วัฒนธรรมองค์กร ปญอ อีห่า

เจอต้องทำงานโคกับคนนอกแผนก แล้วเจอคนตำแหน่งเท่ากันที่แม่งไม่มีความรู้พื้นๆเรื่องงานที่ทำไม่พอ ไม่มีสามัญสำนึกกับอะไรง่ายๆ เช่นคน 1 คนมีบัญชีธนาคารได้หลายบัญชี แล้วก็รู้สึกปวดใจว่าคนแบบนี้ก็มีตำแหน่งเท่ากับกูได้หรอวะ...

เราสามารถเอาสลิปเงินเดือนที่เก่าให้บ.ที่สัมภาษณ์ดูได้ปะวะ ว่าเคยได้เรทเท่านี้จริงๆ

>>62 ได้ แต่มึงจะโดน HR กับหัวหน้ากาหัว มีแนวโน้มจะรักษาความลับไม่ได้
มึงไม่จำเป็นต้องทำงั้นเว้ย เพื่ออะไรวะ กลัวเค้าไม่เชื่อ? ถ้า HR เค้าไม่เชื่อมึง เค้าก็จะโทรเช็คกับที่เก่าเอง และถ้ามึงเรียกเงินเกินเพดานที่หัวหน้าได้รับมาจาก HR มึงก็จะโดนตัดออกจากตัวเลือกไปเอง หรือถ้าความสามารถโดดเด่นมากพอก็จะมีการต่อรองตามมาเอง

>>63 เอ่อปกติ HR มันก็ให้ซีล็อก slip เงินเดือนเป็นเอกสารอ้างอิงเวลาสมัครงานอยูี่แล้วป่ะวะ ทำมากี่ที่ๆก็เหมือนกัน

ปกติย้ายงานเคยขอใบผ่านงานกันบ้างปะ กูทำที่เเรกมาจะปีนึงละ ว่าจะขอลาออกเเต่มันต้องใช้ปะใบผ่านงาน

>>65 ถ้ามึงอยากอัพรายได้ ควรไปขอถ้าขอได้ บ.ใหม่บางที่มีใบผ่านงานติดมือจากที่เก่ามายื่นให้แล้วปรับฐานรายได้มากกว่าเดิมนะ ทั้งนี้ต้องวนอยู่ในทักษะเดียวกันด้วย ไม่ใช่มึงทำงานเป็นbellboyโรงแรมหรูแต่ที่ใหม่มึงคือมึงทำครัวร้านซูชินี่ก็ไม่ใช่ละหนึ่ง

>>63 ถามถึงกรณีที่คนสัมภาษณ์มันขอเราเองแหละ เรื่องคือตอนนี้กูทำงานบ.ต่างประเทศ เงินเดือนสูงกว่าตำแหน่งเดียวกันในไทย 2 เท่าเลย เผื่อวันหน้ากูหมดสัญญากับต่างประเทศแล้วหาสมัครบ.สัญชาติไทย ก็อยากได้เรทสูงพอๆกับตอนทำกับบ.ต่างประเทศอะ ประมาณนี้จะเป็นไปได้มั้ยวะ

>>62 ตอนกูทำงานที่ปัจจุบัน hr ขอหลักฐานเงินเดือนนะ ไม่ใช่สัญญาแต่สลิปเดือนล่าสุดไรงี้

>>62 ไม่ใช่ว่าปกติเขาจะขอสลิปเงินเดือนของที่เก่าตอนเซ็นสัญญาเหรอวะ กูโดนขอตลอดเลย

มีพี่โม่งออกจากงานโดยหางานใหม่ยังไม่ได้บ้างไหม อยากรู้อะไรเป็นแรงผลักดันให้ออกเลยบ้าง กูคิดเยอะมากตอนนี้

พอกูทำงานไว จบงานได้ในตัวเอง เสร็จงานกูก็กลับบ้านสิจะอยู่เปลืองเวลาในที่ทำงานทำไม แล้วพอกูกลับไวก็โดนพิจารณาย้ายไปอยู่ส่วนงานที่งานน้อยไม่ค่อยมีอะไรทำโดยอ้างเหตุผลง่ายๆว่า ไหนๆกูก็ชอบกลับไวอยู่แล้ว ก็ย้ายมาอยู่ส่วนที่งานน้อยๆจะได้กลับไวได้ กูถามหน่อย มันเกี่ยวเห้ียไรกันวะครับ แล้วพอย้ายกูมาส่วนที่งานน้อยก็อ้างได้ไง ลดเงินกู เพราะบอกว่าปริมาณงานของกูมันน้อยลง เงินที่ได้ก็ต้องน้อยลง หน้าส้นตีนฉิบ อยู่ที่เก่าตอนงานเยอะๆแล้วกูรีบปั่นให้จนเสร็จก็ไม่เห็นมีหน้าไหนเดินมาเสนอเพิ่มเงินให้เลย บริษัทแบบนี้คงจะเจริญอยู่อ่ะนะ ตัวหัวหน้าใหญ่ก็หน้าบาง ชอบรับงานที่คนอื่นๆโยนมาให้แล้วตัวเองก็มาบี้เอากับลูกน้อง ทั้งๆที่เป็นงานคนอื่นที่ไม่จำเป็นต้องทำเลยแท้ๆ

>>71 ออกดิวะ

>>72 จะพิจารณาออกประมาณกลางๆปีหน้าแหละ อยู่รับโบนัสก่อน

>>71 มึงไปยอมให้มันลดทำไมวะ

เงินเดือนลดนี่อย่าไปยอม ถึงตอนนี้บอกงานน้อย อนาคตเอางานมาเทแม่งก็ไม่ขึ้นเงินเดือนให้
ตามกม. มึงไม่เซ็นมันก็ไม่มีสิทธิลดเงินเดือน แต่ถ้าไม่เซ็นมันก็คงหาทางบีบมึงออกแทน ยังไงก็อยู่ยากละวะ มองหาลู่ทางใหม่ไว้ตั้งแต่เนิ่นๆดีกว่า

ของกูวันนี้ทำงานวันนี้วันสุดท้ายของปีละ งานเหลืออีกบาน แต่ขอให้เป็นหน้าที่ของตัวกูปีหน้าละกันนะ

กูไม่เข้าใจว่า ทำไมทำงานครัวร้านซูชินี่แม่งunskilled labourยังไงวะสัส? ปั้นข้าว ตัดปลา(ทั้งตัว ทำตั้งแต่ขอดเกล็ดยันแล่ฟินเลย์เตรียมไว้ทำเมนูต่างๆ) ตัดตั้งแต่แซลมอนยันทูท่า ฮามาจิ อาจิ กะพงแดง แล่ซาซิมิ เตรียมวัตถุดิบเช่น ไช้เท้าฝอย(แบบไม่มีเครื่องหมุนเป็นเส้นช่วย) ลับมีดซูชิ ทำข้าวซูชิโรล(แคลิฟอเนียโรล ยันข้าวโรลยัดไส้ต่างๆ) .....เตรียมซอสเอง(แบบไม่มีครัวกลางส่งให้) แล้วระดับสูงกว่านี้คือรังสรรค์สูตรซอสขึ้นมาเอง แล่ปลาอันตรายชิบหายแบบฟุกุ(ปักเป้า)ได้นี่ต้องมีใบรับรองเหมือนหมอมีใบประกอบฯคือมันมีห่าไรให้unskilled labour? หรือมองแต่ว่าทำดงบุริ(ข้าวยำญี่ปุ่น)ได้ ไปเรียนมาแป๊บๆก็จบเหรอ? มองกันว่าแค่คนพนง.ออฟฟิศจบ ป.ตรี ลงมาทำแล้วทำไวก็ทำได้เลยเหรอกูถามก่อน มันมองอะไรว่าง่าย? เรียนแล่ปลา ขึ้นปลามาตัดทำซูชินี่เรียน1-2เดือนกับปลาไม่กี่ตัวถือว่าใครๆก็ทำกันได้ว่างั้นเหรอ? คือถ้ามันง่าย ทำไมร้านsushi fine-diningตอนมันรับคนมันถึงรับแต่แบบมี ปสก.ร้านซูชิมาสักปีสองปีถามหน่อย? แถมทุก บ. มองหาใบผ่านงานและสลิปเงินเดือนที่เก่าอีกคิดดู

พานายญี่ปุ่นมาส่งท้ายหน่อยก่อนมันจะถูกส่งกลับเพราะครบปีแล้วบวกกับเค้าจะเริ่มปิดประเทศ มันเลยระบายความในใจออกมาหมดเลย เขร้ ซึ้งสัสๆ มันบอกว่าถึงมันจะด่ากูบ่อย ทำกูหน้าแหกในที่ประชุมบ่อยสัสๆแต่เพราะมันคิดว่ากูเป็นคนเดียวที่มีศักยภาพพอที่จะทำงานให้บริษัทได้ กูเลยถาม แล้วถ้าเทียบกับคนที่นู้น กูจะเก่งมั้ยหรือแค่ทั่วไป มันตอบว่าระดับกูควรเป็นฝ่ายบริหารได้แล้ว พร้อมกับร้องไห้ จังหวะนี้กูโอเคเลย พอ กูเหนื่อยกับบริษัทเหี้ยนี่มามากพอแล้ว กูจะทำตามความฝัน กูจะไปสมัครงานแบบ Oversea ลองดูดิ้ ที่มันพูดมาตอนเมาจะจริงป่าว.

>>70 กูเคยเลือกออกไปยอมอดตาย มากกว่าประสาทแดกตายในที่ทำงาน

>>70 ออกเพราะประสาทแดกกับคนเหมือนกัน สุขภาพจิตแย่ รู้สึกเกลียดตัวเองที่กลายเป็นคนโมโหร้าย สงสารแฟนต้องมาอยู่กับตัวเองที่เป็นผีบ้า ตอนนั้น(ก่อนโควิด)ก็เที่ยวสมัครงานไปทั่วแต่ยังไม่ได้งาน กะว่าต้องทำเป็นฟรีแลนซ์ไปก่อนละ แต่มี บ. เรียกพอดีเลยรอดตัวไป ขืนได้เป็นฟรีแลนซ์ตอนโควิดมานี่กุก็หวั่นจะเอาตัวไม่รอดเหมือนกัน

กูมีครอบครัวแล้ว ต้องเลือกระหว่างประสาทแดกกับที่ทำงานกับประสาทแดกกับคนที่บ้าน
...กูเลือกที่ทำงาน สัส

>>70 ออกเพราะปสดกับคนเหมือนกัน แต่เสียดายเพราะหลังจากนั้นคนนั้นแม่งก็ลาออกเหมือนกัน ด่าตัวเองทุกวันอีห่าน่าจะอดทนอีกนิด
เอาจริงหางานใหม่ให้ได้ก่อนออกน่าจะเซฟกว่า พอออกมาว่างๆแล้วกดดันชิบหาย ถ้าทนไม่ไหวจริงๆลองหาที่เงินเดือนเท่าเดิมก่อนก็ได้(ถ้าหาที่เงินลดลงจะโดนถามเยอะ) ดีกว่าออกแบบไม่มีงานรองรับ(มั้ง)

กู >>70 เองนะ ล่าสุดประเมินผล 120 วันกูโดนต่อโปรอีก 2 เดือน ยิ่งเฟลเข้าไปใหญ่เลย ได้ตั้งหน้าตั้งตาหางานจริงๆละ อยากออกสิ้น มค แต่ก็ยังไม่มีงานรองรับเลย เครียดชิบ

ปสด. นี่เจอแบบถึงขั้นไม่เห็นคุณค่าในงานที่พวกมึงทำด้วยไหมวะ? กูเจอ ปสด. บวกกับทำเท่าไหร่มันก็ไม่พอใจสองอันนี้เข้าไปคือพอเลย ต่อให้มันออกหลังกูกูก็ไม่โอเค เพราะบ้าบอคอแตกยันรองหัวหน้า ปสด.กับคน2คนไม่เท่าไหร่ นี่เกือบทั้งที่ทำงาน เจอลูกค้าบ้าๆบอยังไม่แย่เท่าคนในที่ทำงาน ปสด.ด้วย ละแม่งคือยอดขาย บ. ไม่ได้ตกเลยนะ ยอดพุ่งพรวดชิบหาย แต่คนหน้างานได้รายได้แทบเท่ารายวันเลยมึง เจอไรแบบนี้กูยอมให้มันมองว่ากูทำที่นี่เพราะเห็นเป็นทางผ่านอ่ะ จะไม่ทางผ่านได้ไงก็ดูสันดานแม่งสิ ทำได้ไม่ถึงเดือนเสือกเอาให้กูเป็นงานแค่สองวีค กูถามซ้ำๆก็เหวี่ยง กูพลาดก็หัวเสีย เพราะกูได้ยินไม่ชัด พอกูไม่ถามกูทำเลยหาว่ากูมั่น เป็นส้นตีนไร กูอธิบายก็เอาความคิดตัวเองเป็นหลัก ควย พอกูจะลาออกก็ด่าหาว่ากูมาเอาเปรียบคนที่อยากได้งานนี้อีก เป็นเหี้ยไรก่อน

>>70 กูเคยออกเพราะหัวหน้ามันชอบโวยวาย ถึงมันจะไม่ได้โวยวายใส่กูก็เถอะ แต่มันน่ารำคาญ+เสียสมาธิเวลาทำงาน แล้วกูก็ไม่ชอบคนเสียงดังด้วย เลยออกแม่ม

ออกมาแบบไม่มีงานรองรับจะลำบากหน่อยตรงที่ต่อรองเงินเดือนกับที่ใหม่ยาก+จะเครียดหน่อยตอนยังหางานใหม่ไม่ได้ ก็ต้องเลือกเอาแหละ

เมื่อวันศุกร์มีจัดงานปีใหม่ของแผนก (ทางออนไลน์) ซึ่งกูไม่ได้เข้าเพราะติดประชุมกับอีกแผนกนึง
วันนี้เพิ่งรู้ว่ากูได้รางวัลพนักงานดีเด่นด้วย แต่ไม่รู้ควรดีใจดีมั้ย
ในทีมกูคนที่ได้อีกคนนี่กูแทบไม่เคยได้คุยหรือทำงานด้วยเพราะดูงานคนละส่วน เลยไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเป็นยังไงนะ
แต่คนอื่นในทีมบ่นตลอดว่าแม่งทำอะไรเองไม่เป็นเลย แค่เป็น messenger รับคำสั่งผู้ใหญ่คอยเรียกคนอื่นมาทำแทนอย่างเดียว
แบบนี้กูรู้สึกไม่ค่อยดียังไงไม่รู้ที่ผู้ใหญ่ให้กูได้รางวัลคู่กับคนๆนี้ แล้วคนอื่นในทีมที่กูรู้สึกว่าทำงานหนักและก็เสียสละกันเยอะแต่ไม่ได้เค้าจะคิดยังไงวะ

>>83 /กอด สู้ๆเมิง
คิดซะว่าย้ายไปที่อื่นก็ติดโปรอยู่ดี ทำที่นี่2เดือนอาจจะผ่านโปรแล้วดีขึ้นก็ได้

อยากได้คำปรึกษาจากเพื่อนโม่ง
ตอนนี้กูเป็นล่ามญี่ปุ่นอยู่ จบใหม่ พึ่งทำได้ประมาณ8เดือน
แต่กูรู้สึกว่ากูไม่ชอบงานล่ามเท่าไหร่ ทีแรกกูก็ดูงานแนวๆ japanese speaking แต่ในใจกูก็อยากรับราชการเพราะต้องการความมั่นคงในชีวิต
แต่งานราชการที่ใช้ภาษาญี่ปุ่นได้ก็มีแต่ ครู
ซึ่งกูก็ไม่มีวุฒิครู ต้องไปเรียนอีกอะไรอีก แม่งยุ่งยากมากๆ
แล้วกูก็กลัวสอบบรรจุไม่ติดด้วย
กูควรลองเดินทางสายครูดูดีมั้ย?

ปล. ไม่เคยมีประสบการณ์สอนในห้องเรียน แต่เคยเป็นติวเตอร์ ก็แฮปปี้กับงานสอนดี

ตอนกูอยากลาออกก็ลาออกเลยเเต่ก่อนลาออกเเนะนำต้องมีเงินเก็บสำรองเพียงพอซัก6เดือน ถ้ายังไม่มีเงินเก็บเท่านี้ก็ทนทำไปก่อน ดีกว่าออกมานั่งไม่มีงานเเล้วจะเครียดกว่าเดิม เผื่อมึงหางานยาก(ก็ได้ยินว่ายากจริงๆ) ยิ่งพวกจบใหม่ยิ่งยาก

ของกูเคยออกมานั่งพักช่วงโควิดเนี่ยเเหละ อยากพัก เลยลาออกเเม่ง ล่าสุดก็เพิ่งหางานใหม่ได้อีกทีตอนปลายปีที่ผ่านมานี้ ใช้เวลาหางานประมาณ1เดือน สายวิดวะ

>>89 หางานได้ภายใน 1 เดือน นับถือจริงๆเลยท่าน กูกลัวของกูมันจะ 6 เดือนขึ้นไปอะดิ

บุฟเฟ่ขึ้นราคา แต่เงินเดือนไม่ขึ้นตาม

หยุดยาว 9 วัน ผ่านมาครึ่งนึงแล้ว รู้สึกเหมือนไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย...

พี่โม่งซาลารี่แมน รีวิวปีที่ผ่านมาหน่อยไหมครับว่ามีอะไรน่าจดจำบ้าง

ของกูคือ ทำงานมาสี่เดือน อยากออกตั้งแต่สองเดือนแรก แต่ยังไม่มีที่ไปต่อ ได้แต่สงสัยว่ากูจะหลุดพ้นเมื่อไหร่

หัวหน้าบ. บ่นว่าไม่ชอบ ลูกน้องที่ลาป่วยปลอมๆ ลาป่วยแต่ไปเที่ยว ซึ่งบ.กู ไม่มีลาพักร้อนด้วย ถ้าเป็นแบบนี้จะให้พนักงานไปเที่ยวยังไงวะ
จะให้บอกตรง ก็ไม่เคยให้ลา(บอกทางผจก สาขา)

>>93 ของกูก็เป็นปีที่มีอะไรเกิดขึ้นเยอะพอควร
- ต้นปีหนีตายจากที่เก่ามาได้งานใหม่ที่อะไรๆก็ดี ทั้งเนื้องาน และเพื่อนร่วมงาน
- อยู่ไปได้แป๊ปเดียวเจอการเมืองในบริษัทเล่นงาน หัวหน้าแผนกลาออก แผนกโดนโยกไปไว้ใต้แผนกอื่น
- คนในทีมไม่พอใจกัน ทะยอยลาออกกันรัวๆ แป๊ปเดียวคนหายเกือบหมด ไอ้คนที่นิ่งๆมาตลอดจนนึกว่าจะอยู่สุดท้ายก็หนีไปด้วย
จากตอนกูเข้าจากตอนแรกมีกันประมาณ 20 คน หายเหลือแค่ 3 คนไม่รวมกูกับคนที่รับเข้ามาแทนทีหลัง
- เค้าก็พยายามซื้อใจให้กูอยู่ต่อแบบสุดตัว ได้ปรับเป็นพนักงานประจำแบบไม่โดนลดเงิน
- เค้าถามว่ากูอยากเป็นหัวหน้าทีมมั้ย เพราะด้วยอายุงานและความสามารถเป็นได้ และตำแหน่งก็ว่าง
แต่กูไม่เอาเพราะไม่อยากรับผิดชอบอะไรเยอะแยะ สุดท้ายก็เนียนให้กูต้องเป็นอยู่ดี
ถ้าจะทำแบบนี้ก็ไม่น่ามาถามกูแต่แรกนะว่าอยากเป็นมั้ย บอกมาตรงๆเลยว่าขอให้กูเป็นไปก่อนจะดีกว่า
- งานที่คนเก่าทำทิ้งไว้แล้วไม่เคยมีปัญหามาตั้งนาน หลายๆส่วนดันมาออกอาการเอาตอนเค้าออกไปกันหมดแล้ว
ไอ้คนใหม่ที่ไม่ได้รู้เรื่องเลยว่าเค้าทำอะไรทิ้งไว้กันบ้างก็ต้องรับกรรมโดนมองว่าเป็นคนสร้างปัญหา+มาแก้งานแทนไป
- พักหลังรู้สึกว่าหัวหน้าพยายามชมกูแบบเวอร์ๆจนไม่เป็นธรรมชาติ ชมในห้องแชทของทีมบ่อยๆ
ซึ่งกูไม่ชอบอะไรแบบนี้เท่าไหร่ อีกอย่างกูก็ชักระแวงว่ากูทำงานดีจริงๆ หรือเค้าแค่กลัวกูลาออกวะ
- คนในทีมกำลังจะออกอีกคนแล้ว และเป็น role สำคัญที่มีอยู่คนเดียวเพราะหาคนเพิ่มยังไม่ได้ด้วย
ด้วยความรู้ที่กูมีก็ไปทำแทนไม่ไหวอีก ไม่รู้จะยังไงกันต่อไป แต่หยุดปีใหม่ก็ไม่อยากคิดแล้ว เปิดกลับมาค่อยคิดละกันวะ

>>88 ยังไงวะ
อันดับแรกคิดเป็นสองสเตป
1,รับได้กับการถูก ai คุกคามงานล่ามไหม
2.เป็นครูต้องใช้เวลากี่ปีกว่าจะเรียนกว่าจะสอบ สอบไม่ติดเป็นไม่ได้จะกลับมาเป็นล่ามได้ไหม

ถ้าคิดว่าลองข้อสองแล้วกลับไปเป็นล่ามได้แน่ก็ลองดู แต่ถ้าไม่ได้ เป็นคนทำงานที่ใช้ภาษาญี่ปุ่นในแผนกอื่น แต่ใช้ภาษาญี่ปุ่นไปซะ

>>96 + ไปเป็นพวกเซล เซลโค หรืองานแอดมินอื่นๆที่ใช้ภาษาได้ เงินเดือนจะมากกว่าพวกปกติเป็นหมื่น
แต่ถ้าชอบติวเตอร์อาจจะไปทางครูรุ่งก็ได้

กูลาป่วย แต่บริษัทต้องการให้กูไปเป็นผู้ช่วยพรีเซ้นงานผ่านคอนเฟอเร้น กูเลยบอกว่าถ้าเข้าได้เด๋วเข้า แต่ว่าพอวันจริงไม่สะดวกเข้าด้วยหลายๆปัจจัย กูเลยไม่ได้เข้าพรีเซ้น แต่ทำไมถึงรู้สึกแย่วะ เหมือนตัวเองไม่มีความรับผิดชอบ นี่กูไม่มีความรับผิดชอบรึเปล่าวะ จริงๆยังมีงานกองอีกเพียบเลย กูเทงานก่อนได้มั้ยวะ

ถ้าเราทำงานแล้วนั่งร้องไห้เพราะสาเหตุไรก็ไม่รู้เนี่ย แปลว่าเรากำลังเครียดอยู่รึเปล่าวะ

ทำไมชอบใช้เด็กๆทำกราฟฟิกกันวะ ถ้าอยากทำก็ไปสมัครเป็นกราฟฟิกแล้ว ไม่มาอยู่ตำแหน่งนี้หรอก ทำมากกว่างานหลักทำจนอ้วก

>>93 เรื่องงาน เป็นปีที่ WFH ยาวนานมาก แต่พอกลับเข้าไปออฟฟิศอีกครั้งมันก็สนุกดีนะ ได้พูดคุยเม้ามอยกับเพื่อนๆ ที่ทำงาน ได้กลับไปแต่งตัวแต่งหน้าสวยๆ สรุปคือ WFH สบาย มีเวลานอนเยอะ ไม่ต้องฝ่ารถติด แต่ทำงานที่ออฟฟิศก็สนุกดี ดีกันคนละแบบ ถ้าเป็นไปได้อยากได้แบบ hybrid ตลอดกาล ส่วนเรื่องเงิน ปีนี้เป็นปีที่ใช้เงินน้อยสุด เพราะไม่ได้ไปเที่ยวตปท ไม่ได้ซื้อกระเป๋าแบรนด์เนม ไม่ได้ทำหน้า เนื่องจากตอนแรกคิดว่าปีนี้น่าจะไม่ได้โบนัสหรือได้น้อยเลยไม่ค่อยกล้าใช้เงิน ผลคือได้เท่าเดิมเฉย แต่ที่น่ากลัวจริงๆ คือปีหน้า มีความเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง และมีความรู้สึกเหมือนจะโดนบีบออก แต่เอาเถอะ ปีนี้เก็บเงินได้ค่อนข้างเยอะ ถ้าโดนจริงก็ยังพอมีเวลาตั้งตัวพอสมควร

ทำงานมาสองปีนิดๆ เงินเดือนไม่ขึ้น โบนัสไม่มี(แต่ก่อนมีกูดันเขามาก่อนโควิดนิดเดียว) แต่ก็ยังดีที่ยังมีงานให้ทำอยู่ หรือกูหวังน้อยเกินไปวะ เพราะเห็นที่อื่นคนอื่นเขาก็คลี่คลายธุรกิจกลับมาฟื้นตัวกันแล้ว กูควรพอใจกับตรงนี้ว่าดีที่ยังมีงานอยู่ หรือออกไปหาโอกาสที่อื่นดีนะ

>>103 หาลู่ทางได้แล้ว

ตกงานตั้งแต่โควิดต้นปีที่แล้ว ทีนี้เป็นฟรีแลนซ์มาตลอดแล้วตอนนี้กุได้งานประจำใหม่ ตื่นเต้นมาก พี่ๆช่วยแนะนำหน่อย มันกลัวไปหมดเลยว่ะ

เพิ่งรู้ว่าพรุ่งนี้บริษัทกูไม่หยุด เศร้า หยุดยาวนี่มันผ่านไปเร็วจริงๆ

ถามหน่อยดิ ปกติกันเงินส่งให้พ่อแม่เท่าไหร่กันวะ หักเป็นกี่เปอของเงินเดือนพวกมึงกันอะ

>>107 คนละ 1-2พันก้พอ

>>107 เอาตรงๆนะ ถ้าพ่อแม่ไม่ได้เดือดร้อนไม่ต้องให้รายเดือน ให้แค่เดือนแรก/เทศกาลก็พอ พาไปกินข้าว ซื้อของให้ ฯลฯ แล้วเก็บตังซื้อรถซื้อบ้านเองไปเถอะ สักวันก็ต้องแยกบ้านอยู่ดี

>>107 ไม่เคยส่งเลย ขอค่าห้องด้วย เหี้ยจังวะกู

>>107 กูใช้เอง 40 ให้พ่อแม่ 30 เก็บ 30 ไม่มีแพลนมีครอบครัว เก็บเงินไว้เลี้ยงดูตัวเองตอนแก่แค่นั้น ถ้าคนแพลนจะมีครอบครัวมีลูกก็คงต้องลดหลั่นลงไป

>>107 100%

>>107 ไม่เคยให้ เลี้ยงข้าว +ซื้อของ+จ่ายค่าบ้านให้ก็เยอะละ

>>108 >>109 >>111 >>113 แต๊งพวกมึง
คือถ้ากูอยู่กับเขากูก็คงแบบ 113 อ่ะ แต่อยู่คนละที่+เจอกันคุยกันนานๆที กูเลยสงสัยว่าว่าปกติส่งเท่าไหร่กัน ปกติหักเอาที่ตัวเองอยู่ไหวอยู่แล้ว
109 นี่เขาเคยมาบอกกูอยู่ว่าไม่ต้องส่งให้ก็ได้ แต่พอไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วเป็นห่วงอยู่ดีเพราะเขาไม่ได้มีรายได้เท่าไหร่ ไว้กูคุยกับเขาเรื่องค่าใช้จ่าย เผื่อจะเปลี่ยนสัดส่วนใช้จ่ายเงินกูเอง

หยุดยาวกำลังจะจากไป...

>>107 กูให้คนละ3000อะ พอดีแต่ละคนยังมีรายได้อยู่+อยู่ต่างจังหวัดเลยไม่ได้ให้เยอะเท่าไหร่ แต่ก็บอกไว้นะว่าถ้าพอไม่พอหรือต้องใช้เงินยังไงก็ให้บอก

เกลียดความรู้สึกที่ต้องโดนลูกค้าตามโทร ตามจิกงานชิบหายเลยพี่โม่ง รู้สึกกูกลายเป็นไอ้ขยะเลย ตามล้างตามเช็ดไม่ได้ใช้ความสามารถเลย

กูโดนพี่ที่ทำงานด่ายับๆ คนอื่นก็เอานู่นนี่ที่กูไม่รู้เรื่องมาให้กูไปคุยต่อกับคนนี้ แล้วพอผิดก็ด่ากูยับๆ งงชิลหายก็จดมาทุกคำ คนโดนด่าเสือกเป็นกู

ทำงานสาย admin มามันสามารถย้ายไปตำแหน่งอื่นได้ไหมวะ กูชักไม่แน่ใจอนาคตตัวเองว่านี่กูต้องติดอยุ่กับแอดมินตลอดชีพหรอ

กุลาต่อหลังปีใหม่ 1 อาทิตย์ ทั้งที่ไม่ได้ไปเที่ยวไหนนะและบ.ยัง วฟฮ ยันสิ้นปี แต่ทำไมกุไม่มีแรงใจในการกลับไปทำงานเลยวะ หดหู่มากอยากลาออก งานไม่หนัก (จริงๆก็เริ่มจะหนักแล้วล่ะช่วงหลังมานี่) แต่เป็นงานที่ไม่แอดวาลูอะไรให้โปรไฟล์เลย กุมีเงินเก็บอยุ่ได้สักห้าปีแบบไม่ต้องทำอะไร บ้านไม่มีภาระ แต่ถ้าออกมาหาตัวเองหรือเริ่มต้นทำอะไรที่ไม่ใช่งานบ. พ่อแม่กุที่มีหน้ามีตาต้องอับอายขายหน้าและไม่มีความสุขมากๆ แต่กุจะต้องอยุ่อย่างงี้ตลอดไปหรอวะ เฮ้ออ

>>120 การเป็นผู้ใหญ่มันก็เป็นแบบนี้แหละ จะมีซักที่คนวะที่ตื่นไปทำงานด้วย passion ทุกวัน happy กับงานสุดๆ (ก็คงมีแหละแต่น้อย) หลังจากกูทำงานมาเป็น 10 ปีก็พบว่า กูเลิกที่จะตามหาความฝันหรืองานในอุดมคติ แต่เปลี่ยนเป็นทำงานที่ไหนก็ได้ที่อยู่กับมันได้เรื่อยๆ โดยไม่ต้องสุขหรือทุกข์ทรมานมากเกินไป ผลตอบแทนโอเค มั่นคง เบื่อๆ เซ็งๆ ก็ค่อยลาหยุดหรือเอาเงินไปหาความสุขใส่ตัวแก้เบื่อวนไป

>>121 อายุกูก็ไม่น้อยแล้ว แต่คิดไม่ได้แบบมึงเลยพี่น้อง กูนี่คือตื่นมาคือใจหดหู่ กลัวเสียง กลัวข้อความโทรศัพท์

กูเคยคิดว่าทำไมกูถึงกลัว แล้วพบว่างานกูเป็นคนชนกับลูกค้า แต่ตัวกูทำอะไรเองแทบไม่ได้เลย ต้องประสานงานคนนู้นคนนี้ รู้สึกเหมือนเป็นไอ้โง่ แล้วกูก็เป็นคนไม่ได้สนุกในการคุยกับคนเท่าไหร่ มันเหนื่อยมากในการตอบคำถามลูกค้า

>>122 ถ้าอย่างนั้นอาจจะเป็นเพราะงานปัจจุบันมึง suffer มากเกินไป หรือไม่เหมาะกับนิสัยมึงมึงเลยรู้สึกทุกข์ทรมาน ลองหางานใหม่ที่มีหน้ามีตา ไม่ทำให้พ่อแม่ขายหน้า ได้งานใหม่แล้วค่อยออกจากงานเก่า ก็น่าจะดีขึ้น กูทำงานมา 10 ปี เปลี่ยนงานมา 3 ที่ เคยเจองานที่ทุกข์ทรมานมากๆ เหมือนกัน ก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน กูถึงได้บอกแหละว่ากูพบว่างานที่อยู่ได้เรื่อยๆ แบบไม่ทุกข์ทรมานมากเกินไปนี่แหละดีที่สุดแล้ว แต่ไม่ต้องถึงขั้นตามหางานที่ทำแล้วมีความสุข เพราะอันนั้นมันยากเกินไป เอาแบบกลางๆ พออยู่ได้ อันนั้นแหละคือโลกความจริง

>>123 ขอบคุณพี่โม่ง ไว้กูดีขึ้นเมื่อไหร่ เดี๋ยวส่ง voucher เบียร์ไปให้เป็นการตอบแทน

>>124 ของอิซะกะยะร้านไหน กูมีวอยเชอร์ร้านเคนชินอยู่ 5 ใบ ยังไม่ได้ใช้เลยจะหมดอายุละไปกินก็ลืม ควักจ่ายเองตลอด

งานกูสบายเกินไปป่ะวะ คือ มันสบายมากๆ แต่ได้ตังน้อยมากๆ กูกังวลเกินไปป่ะนะ
กูก็เคยคิดว่า ถ้ากูไม่มีแฟน ไม่ต้องเลี้ยงคนอื่นมันก็ไหว.......สรุป กูครึ่งชีวิต(โดยประมาณ) ก็ยังอยู่ที่เดิม 555

มีโม่งทำงานใน scg ไหม กำลังจะไปสมัครงาน มีอะไรแนะนำบ่

พวกญี่ปุ่นที่มาทำธุรกิจส่วนตัวไทย หัวหมอทุกคนปะวะ

แผนกกูเป็นแผนกที่พูดดีๆกับทุกคน ถึงคนที่มาขอให้ช่วยจะมีมารยาทบ้างไม่มีมารยาทบ้างก็ตาม
แต่คนแผนกอื่นในบริษัทนี่แม่งสันดานเสียกันจัง เจอบ่อยๆก็เริ่มรู้สึกว่ากับคนแบบนี้ทนเป็นคนดีแล้วได้อะไรขึ้นมาวะ

>>128 ตอนอยู่ญี่ปุ่นที่นู่นมันเคร่งครัดไง ต้องตามระเบียบเป๊ะๆ ทำอะไรต้องนึกถึงผลที่ตามมาก่อนเลยไม่ค่อยมีใครอยากออกนอกกรอบ อยากทำหัวหมอกันเท่าไร พอมาอยู่ไทยมันชิลๆ สบายๆ ทำนอกกรอบได้ไปคุยกันหน้างาน ก็เริ่มเรียนรู้ความหัวหมอละ

>>130 + บริษัทกูโดนสรรพากรเรียกเจอ คุยเรื่องงบ เรื่องภาษี นายญปแม่งถาม คุณอยากได้เท่าไรบอกมาเลย อย่าเสียเวลา โดนสรรพากรด่ากลับเลย น่าจะเคยไปใต้โต๊ะอะไรมา แล้วนึกว่าใต้โต๊ะได้ทุกอย่าง

>>131 แสดงว่านายของเพื่อนโม่งคุยไม่เป็นหรืออาจจะเจอแต่ตัวคุยง่ายๆมาตลอด ถ้าเป็นนายของเราเค้าจะทำทีเป็นขอคำปรึกษาก่อน ทำตาใสเหมือนพึ่งมาไทยแล้วก็จะนัดคุยขอปรึกษาเจ้าหน้าที่สรรพากรอยู่นั้นแหละ จนบางทีมันรำคานก็ส่งต่อเรื่องไปเป็นทอดๆ จนท้ายสุดลงเอยขอค่าดำเนินการ นายก็จัดไป พร้อมส่งของชำร่วยไปให้ จบงาน

กูอยากรับราชการ อยากมีงานมั่นคง แต่แม่กูไม่ยอม ทำไงดีวะ เฮ้อ

>>128 หัวหมอแนวไหนวะ? คือ.... แบบเดียวกับเจ้านายนายจีนไหม?

>>107 ขอตอบด้วยคนเพราะมีคนถามกูก็เยอะ ส่วนมากที่ถามมีแต่ ส ลิ่ ม , พม่า , และคนหัวเก่าๆทั้งนั้น จริงๆกูไม่ค่อยให้นะ แต่ไม่ใช่ไม่ให้ไปเลย บางทีค่าใช้จ่ายบางตัวกูซัพให้ได้ก็ซับ ค่าน้ำ-ไฟ อันไหนให้กูจ่ายแทนกูก็ทำเองไรงี้ และกูชอบบอกบ่อยๆว่าพ่อแม่ที่ให้กำเนิดลูกมาเพื่อเอามาใช้งานให้ตัวเองสบายขึ้นในตอนแก่คือพวกไร้ความรับผิดชอบ ผลักภาระตัวเองมาให้ลูก มีปัญญาแค่สืบพันธุ์แต่ไม่มีปัญญาสร้างลูกหลานตัวเองให้เจริญได้ไรงี้เพราะเอาความแก่ตัวเองถ่วงความเจริญลูกหลานร่ำไป พวกแม่งเลยเงียบๆไป .... จริงๆถ้ายัดเยียดให้กูทำก็ทำได้นะ แต่กูจะทำแบบเหี้ยๆ เพราะตอนเด็กๆกูก็ไม่ได้มองว่าครอบครัวตัวเองเลี้ยงดูกูมาดีแบบบ้านอื่นๆที่เขาปกติๆเช่นกัน ก็ทำสิ่งดีๆให้ก็ให้สิ่งดีๆตอบแทนนะ ทำสิ่งเหี้ยๆให้ก็เลวตอบแทนเช่นกัน เลี้ยงลูกไม่เหมือนลงทุน VI

กูช็อคชิบหาย ไม่ผ่านโปรทั้งที่ยังโดนสอนงานไม่ครบกระบวนการ ทั้งที่โดนชม งานใหม่หาไม่ยากหรอกแม่ง แต่มัดจำหอกูนี่ดิ

>>133 ตอนนี้เงินเดือนเท่าไร ถ้าทำงานไปหลายปีแล้วข้าราชการเงินน้อยสัสเลยนะ เห็นรับอยู่ 12-15 ถ้าไม่ใช่พวกเพิ่งจบมาใหม่หมาดๆอาจจะรับไม่ได้

>>137 กูพึ่งจบใหม่ ทำงานยังไม่ถึงปี เงินเดือนสามหมื่น จริงๆกูอยากได้บำนาญตอนแก่ แต่ที่บ้านกูมองว่างานราชการไม่เหมาะกับกู ไม่คุ้มกับสิ่งที่กูเรียนมา

>>138 กูเห็นด้วยที่บ้านมึงว่าแบบนั้นมาอ่ะ ถูกแล้ว .....ในฐานะที่กูผ่านงานunskilled labourในช่วงนี้มาและได้คุยกับรุ่นพี่ที่รับราชการ ตจว. (แค่ ตจว.นะ) ทำงานรายได้เยอะกว่ารายวันนิดนึงแต่ความเครียดสูงพอๆกับเงินเกือนสามสี่หมื่น ละเครียดกับงานซ้ำซ้อน งานที่แม่งไม่ได้มีห่าอะไรสำคัญด้วย คือเงินเดือนเท่าแมลงสาปดิ้นตายแล้วเนื้อหางานปัญญาอ่อนพอๆกับเจอคนประสาทแดกในที่ทำงานรายวันอ่ะมึง ชอบทำเรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ ทำอะไรไม่ถูกจริตตัวเองคือโวยวายเหมือนกูไม่เยี่ยวรดหัวมันตอนหลับ แล้วมึงเงินเดือนสามหมื่นแบบนี้มึงอัพสกิลติดปีกบินหางานต่างชาติเหอะ ความมั่นคงมีให้มึงมากกว่า ยิ่งจบใหม่ด้วยยิ่งได้เปรียบมาก ปีสองปีพยายามเก็บสกิลเยอะๆเลย นั่นละคือเกินคุ้มกับสิ่งที่มึงเรียน ไม่รู้นะว่าทำไมกูคิดแบบนี้และใจอยากไปทำงานต่างประเทศที่มันเจริญแล้วตลอด หรือโลกอินเตอร์เน็ตทำกูเบิกเนตรถึงความเหี้ย ความ ปญอ. ในระบบราชการไทยก็ไม่รู้

>>138 มาแชร์อีกมุม กูเคยได้เท่ามึงนี่แหละแต่กำลังจะสอบราชการ ถ้ามึงทนความสะหลิ่มไดโดนองค์กรได้ และคิดว่าตัวเองไม่สุดขนาดดิ้นรนไปตปท.หรือออมจากเงินสามหมื่นจนหาทางออกไปเรียนต่อยอดได้ ราชการแม่งสบายบั้นปลายจริง ผู้ใหญ่ที่บ้านกูเออร์ลี่ นอนเฉยๆบำนาญต่ำๆสองหมื่น

>>140 เงินกูเยอะก็จริง แต่กูรู้สึกกูไม่มีhard skill อะไรติดตัวเลย คือกูเป็นล่าม(ที่หมดไฟแล้ว) โอกาสได้ไปต่อยอดที่ต่างประเทศน้อยมากๆ
จริงๆแม่กูเสนอให้เรียนป.โทพวกhrต่อยอด แต่กูก็ไม่ได้สนใจที่จะเรียนขนาดนั้น กลัวเรียนแล้วไม่รอด

>>141 งั้นมึงก็เหมือนกูเป๊ะ ถ้ารับกับเงินเดือนที่น้อยกว่าเดิมครึ่งนึง(แต่ไม่ต้องออมเผื่อเกษียณ) กับวัฒนธรรมไดโดสะหลิ่มได้ก็ลุยเลย บางองค์กรสวัสดิการเบิกให้พ่อแม่ได้ด้วย ลองเอาตรงนี้ไปคุย

ถ้าได้เงิน35k เเต่ว่ารายได้ไม่ขึ้นเลยเเต่ก็ไม่ลดนะ กูควรกลับไปทำงานประจำดีไหมวะ กูทำฟรีเเลนซ์มา3ปีเเล้วอะพี่โม่ง
ไม่ใช่อะไรกูมองอนาคตไม่ออกเลยว่ะ กลัวสู้เงินเฟ้อไม่ไหว(มันจะเฟ้อขนาดนั้นปะวะ เเบบเงินเดือน15000ในอนาคตอาจจะเทียบเท่ากับเงินเดือน30000)

เเต่รายได้เท่านี้กูพอใจเเละสุขสบายดีนะ ไม่มีหนี้สิน กูมีบ้านเเล้ว ตอนนี้เงินที่ใช้ก็เก็บออมกันตายตอนเกษียณ,เเก่ๆอย่างเดียว เก็บให้ได้เยอะที่สุด

เห็นเงินเดือนเพื่อนแล้วเศร้ากับตัวเองว่ะ เหมือนกูเลือกผิดทางเลย แล้วก็มาโดนพ่อแม่บั่นทอนต่ออีกว่าไม่น่ารีบเลือกงานนี้ แถมตอนนี้กูก็รู้สึกว่าตัวเองห่วยลงเรื่อยๆด้วย คือก็รู้ว่าทำงานสู้คนอื่นในที่ทำงานเดียวกันไม่ได้ ตัวกูก็ไม่ได้ขวนขวายหาความรู้เพิ่ม ตอนทำงานก็ไม่ได้provideอะไรที่เป็นประโยชน์กว่าที่ลูกค้าขอได้ มันรู้สึกแย่กับตัวเองนะ แต่ก็ไม่อยากทำงานอยู่กับเงินเดือนเท่านี้แล้วเหมือนกัน พอเทียบกับเพื่อนแล้วกูรู้สึกว่าเพื่อนได้ทำงานที่exploreความสามารถตัวเองมากกว่า แล้วเนื้องานก็ไม่หนักเท่ากูอะ ฮือ อยากย้ายงาน

มันเป็นกันทุกบ.ป่ะวะไอ้การที่ชอบมาพุชให้ตัวเล็กตัวน้อยคิดหาวิธี eliminate man hours, improve productivity เนี่ย นี่มันงานระดับซุปไม่ใช่หรอวะ พอกุคิดไปแล้วก็ปัดตกอีกเพราะต้องให้ไอทีเขียนโค้ดใหม่ งานช้างไป
ไหนจะยังผลักดันให้เรียนรุ้สกิลใหม่ๆ ฝึกพรีเซ้นงานให้ได้ยอดเยี่ยมเหมือนเซลส์หรือมาเก็ตติ้งอีก กุเก็ทพ้อยท์นะว่าไม่อยากให้เอื่อยย่ำอยุ่กับที่ แต่มึงช่วยดูด้วยว่ากุไม่ได้เอื่อย โวลุ่มงานรูทีนก็หลังชนฝาแล้วจะเอาเวลาไหนมาทำแอดหอกพวกนี้อีก สัสสส

>>146 เหมือนมึงจะทำบริษัทญี่ปุ่นหรือเปล่าวะ เพราะบริษัทญี่ปุ่นเรื่อง eliminate man hours, improve productivity โดนกันทุกคนนั่นแหละ ประมาณว่าเค้าหว่านทั้งบริษัทเผื่อฟลุ๊กเจอวิธีที่มันเวิร์ค แค่นั้นว่ะ โดนปัดตกเรื่องปรกติ อย่าไปซีเรียส

>>147 กุทำบ.ฝรั่งขนานแท้ที่ติดอันดับบ.น่าทำงานด้วยต้นๆ เว้ย ตอนแรกๆ เข้ามาก็ดีอินเตอร์จ๋า แต่พักหลังศก. ไม่ดีมั้ง ปรับหลายอย่างจนแทบจะกลายเป็นบ. ญป อย่างที่มึงว่า กุอุตส่าหนีชีวิตแบบนั้นมาแล้วอ่ะ เศร้าชิบ

>>146 เค้าพยายามรีดทุกอย่างจากทาสกันเก่งมากเลยนะฮะ เย๋ดเข๋

อ่านเรื่องไม่ผ่านโปรกูหลอนเลย จะสมัครงานใหม่เร็วๆนี้ เอาไงดีวะเนี่ย

กูก็ไม่ผ่าน มาแบบช็อคๆเหมือนกัน โดนต่อโปร 2 เดือน บางคนมองว่าเป็นโอกาส แต่กูมองว่ามันเป็นความเห็นตรงกับองค์กรว่า กูไม่ Fit-in กับองค์กร องค์กรก็ไม่ Fit-in กับกูเหมือนกัน

>>151 ต้องเตรียมตัวยังไงบ้าง เผื่อการไม่ผ่านโปรวะ มือใหม่ไม่เคยย้ายงาน

>>152 เป็นตอนนี้กูเตรียมยันที่อยู่นะถ้าแบบว่าได้งานไกล

>>152 ตอนรู้ว่าไม่ผ่านก็ร่อนใบสมัครที่ใหม่รอเลย ถ้าอยู่หอก็แพคของเตรียมย้าย ไปเจรจากับคนดูแลหอ

ปัญหาของการโดนไม่ผ่านโปรมันคือเรื่องเงินไม่ใช่รึ สำรองกันยังไง

>>155 กูเก็บไว้ส่วนหนึ่งอยู่แล้ว ลำบากจริงก็กลับบ้าน แต่ถ้าไม่มีทั้งคู่นี่หมดปัญญาเหมือนกันว่ะ นอกจากหยิบยืมก็คิดไม่ออกแล้ว

>>156 เหตุการ์ณยังงี้คือพวกที่บอกว่าออกจาก Safe Zone ใช่มั้ยวะ

>>157 ยังไงวะกูไม่เข้าใจ

อยากตายทุกเช้าที่ตื่นมาแล้วรู้ว่าต้องทำงาน กลายเป็นคนห่วยๆที่พยายามหนีงานให้ไกลที่สุด สมัครงานใหม่ไปก็เจอโควิดทุกรอบ บางทีก็สงสัยว่าเคยไปทำบาปอะไรไว้ ถึงโดนสาปให้ไม่มีความสุขในชีวิตเลย

>>159 เมิงก็ไม่ต้องทำงานดิ ใครบังคับเมิงอะ

>>159 สู้ๆนะมึง ถ้าอายุยังไม่มากก็หางานใหม่ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเจออันที่ใช่ให้ได้

กูเคยทำงานที่เดียว เเต่ก็ผ่านโปร พวกที่ไม่ผ่านโปรนี่คือเขาประเมินกันยังไงวะถึงไม่ให้ผ่าน
เเต่ที่ๆกูทำงานเหมือนไม่ได้ทดสอบอะไรกูเลยว่ะ เเบบว่ามานั่งๆดู3เดือนเเล้ว เหมือนประมาณว่าถ้าไม่ทำอะไรผิดกฎ ก็ให้ผ่านหมด

ย้ายมาแผนกใหม่คนที่พาดูงานบอกที่นี่อยู่ง่ายๆ ชิลๆ บางเดือนคือแทบจะปล่อยลูกน้องทำหน้างานไปเลยก็ได้ อ่าส์ ทำไมรู้สึกถึงความชิบหายมันก่อตัวในใจกูละวะ

>>162 กูทำงานที่เดียวเหมือนกันยังไม่เคยย้าย ก็เคยแอบนึกนะว่ามันวัดผลยังไงวะ

นึกได้แค่มาทำงานสาย เข้ากับทีมไม่ได้ นิสัยระยำหมายังงี้เหรอวะ ถ้านอกเหนือจากเรื่องการทำผลงานอะ

>>164 ก็เรื่องผลงานเนี่ยแหละ เพื่อนกูเคยทำบ.กราฟฟิค เขาเน้นปริมาณงานมากๆในเวลากระชั้นชิด งานเร่ง งานเผามีมาทุกวัน แล้วเพื่อนกูทำไม่ได้ตามเกณฑ์ ทำดีแต่เวลาไม่ทัน ทำทันแต่คุณภาพไม่ดี สรุปว่าไม่ผ่าน