กูก็ดรอปเพราะอ่านลำดับญาติไม่รู้เรื่องนี่ล่ะ นางเอกแม่งเหมือนคนมีปัญหาทางสมองอาศัยอยู่ในบ้าน ไม่รู้จักใคร จำใครไม่ได้ก็เลยต้องมาฟังคนอื่นๆลำดับญาติให้ฟัง แล้ววิธีการพูดลำดับญาติมันตลกน่ะ เช่นลุงหนึ่งเป็นพี่ชายของท่านลุงเก้าที่แต่งงานไปเมื่อปี บลาๆๆๆ ลูกหลานเขาเป็นนั่นเป็นนี่ ข้อมูลยาวเป็นพรืดขนาดนี้กูตาลาย แม่งเหมือนมาท่องบทให้ฟังไม่มีความลื่นไหลแบบคนปกติสนทนากัน
แล้วการพูดบรรยายสถานที่ที่กำลังจะไปแม่งก็ตลก เพราะไม่มีความเชื่อมโยงอะไรกับเหตุการณ์ก่อนหน้าเลย บทสุดท้ายที่กูดรอปเท่าที่จำได้คือนางเอกจะไปอวยพรวันเกิดให้ฮูหยินใหญ่ของบ้านมั้ง ไปหาท่านย่าบลาๆในห้องโถง คุยกันสัพเพเหระอยู่ดีๆไปบรรยายถึงสถานที่ซะงั้น ตรงนี้มันทำให้กูสะดุดเพราะแม่งไม่ต่อเนื่องกัน มันควรมีการกระทำมาเป็นใบเบิกทางให้บรรยายถึงสถานที่ที่กำลังจะไป เช่นว่านางเอกกับพี่สาวลุกออกจากเก้าอี้เดินตามผู้ใหญ่ไปเรือนใหญ่เพราะได้เวลาแล้ว จากนั้นค่อยดึงเข้าบทบรรยายถึงสถานที่ พบเจออะไรก็ค่อยว่าไป แต่มายัดๆบรรยายลอยๆเหมือนตอนพูดเรื่องลำดับญาติ แถมชื่ออ่านยากสัส เดี๋ยวเลี้ยวขวาเจอห้องบลาๆที่มีสระบัวชื่ออ่านยากถัดไปอีกเป็นโรงครัวที่มีอาหารรสเลิศที่มีป้าแม่บ้านบลาๆอาศัยอยู่ มึงยัดทุกอย่างมาในพารากราฟเดียว ข้อมูลมันเยอะแล้วจำไม่หมด ทำไมไม่เขียนแบบค่อยๆให้รู้ไปพร้อมๆนางเอกก็ไม่รู้สิ แล้วที่บรรยายมาก็ไม่ได้ใช้งานอะไรด้วยนะ เหมือนอยากโชว์ความอลังของบ้านเฉยๆว่าบ้านแม่งใหญ่และสวยนะจ๊ะ