Transmigrating To Become The Boss’s Little Fairy (31)
.
.
.
.
ตกบ่ายจี้ร่างก็โทรมาบอกว่าเขามารับแล้วนะ ฉีหยิงลารูมเมทแล้วลากกระเป๋าไปหาจี้ร่าง พอเจอหน้าก็โผทั้งกอดทั้งจูบ จี้ร่างจูงมือฉีหยิงไปที่ลานจอดรถ ฉีหยิงแปลกใจถามจี้ร่างว่าซื้อรถมาเหรอ จี้ร่างบอกว่าเขายังทำใบขับขี่มาด้วย จากนั้นทั้งสองก็ขึ้นรถ ขับไปได้สักพักฉีหยิงพบว่านี่ไม่ใช่ทางกลับไฮ่เฉิงนี่นา จี้ร่างก็ตอบว่าเราจะไปซื้อของที่ห้างฯกันต่างหาก จี้ร่างพาฉีหยิงมาที่ห้างฯเพื่อซื้อเฟอร์นิเจอร์ เขาบอกว่าเขาเพิ่งรีโนเวทบ้านใหม่ แล้วบอกให้ฉีหยิงเลือกเฟอร์นิเจอร์ตามใจชอบเลย ฉีหยิงตาเบิกโพล่ง ในใจคิดว่าที่แท้เขาก็ยุ่งกับเรื่องนี้เอง แต่ว่าไอ้การซื้อเฟอร์นิเจอร์ด้วยกันนี่มันเป็นอะไรที่คู่รักที่กำลังจะแต่งงานทำกันนี่นา... ฉีหยิงหน้าแดงทั้งมีความสุขทั้งเขิน แล้วเลือกเฟอร์นิเจอร์ไปจนตกเย็น
พอถึง 5 ทุ่ม ฉีหยิงสะลึมสะลือในรถถามจี้ร่างว่ากลับไฮ่เฉิงเลยรึเปล่า? จี้ร่างบอกว่าไว้พรุ่งนี้นะ ง่วงแล้วเหรอ? หลับไปก่อนก็ได้นะ รถขับมาถึงที่บ้าน จี้ร่างก็ลงมาอุ้มฉีหยิง ฉีหยิงบอกเธอเดินเองได้ จี้ร่างบอกให้เขาอุ้มเถอะ ลงจากรถมา ฉีหยิงได้กลิ่นหอมของดอกไม้ จี้ร่างเดินมาถึงที่ประตูรั้ว เขาบอกว่ากุญแจอยู่ที่กระเป๋าซ้าย ช่วยหยิบเปิดหน่อย ฉีหยิงไขกุญแจ พอประตูเปิดออกก็พบว่าในลานบ้านเต็มไปด้วยโคมไฟส่องสว่างไปทั่ว สนามหญ้าที่เคยเต็มไปด้วยวัชพืชก็เต็มไปด้วยดอกไม้ มีดอกกุหลาบพันเลื้อยที่รั้ว ประตูหน้าต่างได้รับการซ่อมแซม ห้องต่างๆก็ได้รับการปรับปรุงและตกแต่ง
ในบ้านเล็กๆหลังนี้ได้รับการปรับปรุงใหม่ทั้งหมด จนดูทั้งสง่างามและสงบสุข ไม่ต่างจากจวนของท่านแม่ทัพในอดีตที่เธอเคยอยู่ จี้ร่างถามว่าชอบมั้ย ฉีหยิงเกือบจะร้องไห้ส่งเสียง "อื้อ" เบาๆ จี้ร่างหัวเราะแล้วบอกว่าเที่ยงคืนแล้วนะ เขาอุ้มฉีหยิงเข้าไปในห้องที่พวกเขาเคยนอน แล้วกระซิบให้ฉีหยิงหลับตา เธอได้ยินเสียงประตูห้องงับลง จี้ร่างบอกว่าลืมตาได้แล้ว พอเปิดตามาเธอเห็นภายในห้องเต็มไปด้วยหิ่งห้อย จี้ร่างกอดเธอจากด้านหลัง แล้วบอกว่า "สาวน้อย สุขสันต์วันเกิด" เขาปล่อยเธอแล้วจับมือของเธอขึ้นมา ลูบที่นิ้วนาง ฉีหยิงใจเต้นแรง จี้ร่างยิ้มแล้วเสกแหวนขึ้นมาอย่างกับใช้เวทมนตร์ "เธอรู้รึเปล่าว่าฉันจะทำอะไรต่อ?" ฉีหยิงไม่ตอบ จี้ร่างคุกเข่าลง สวมแหวนเพชรใส่นิ้วนางของฉีหยิง เขาบอกว่า "ฉันมาที่นี่เพื่อทำให้พรวันเกิดของเธอสมปรารถนา"
ตอนวันเกิดปีที่17 ฉีหยิงขอพรว่าโตขึ้นเธออยากแต่งงานกับเขา ฉีหยิงมองจี้ร่างทั้งน้ำตานอง จี้ร่างกอดแล้วจูบเปลือกตาพูดว่าจะร้องทำไมเล่า เธอต้องหัวเราะที่ฉันขอแต่งงานสิ ฉีหยิงปาดน้ำตา จี้ร่างพูดต่อ "ตอนเธออายุ18 ฉันสารภาพรักเธอ ตอน19 ฉันขอแต่งงาน พอ20แล้ว เราแต่งงานกันนะ?"
มีสิ่งหนึ่งที่เขาไม่เคยบอกเธอมาก่อน ตั้งแต่ที่เขาแรกพบเธอ ใจเขาไหว สาวน้อยที่ปุบปับโผล่เข้ามารับไม้หน้าสามแทนเขา นั่นทำให้ใจของเขาที่เคยเงียบเชียบคล้ายจะเต้นขึ้นมาจริงๆเป็นครั้งแรก แต่เขาในตอนนั้นต่อต้านโลกมากเกินไป เขาเต็มไปด้วยหนามแหลม ไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เธอ เป็นเธอที่เห็นจะไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย ค่อยๆทำลายกำแพงของเขาทีละนิด ไม่ใช่เธอที่คอยตามเขาต้อยๆ แต่ตลอดมาเป็นเขาต่างหากที่คอยไล่ตามเธอ ครั้งหนึ่งเขาแค้นเคืองพระเจ้าที่ทำชีวิตของเขาเป็นแบบนี้ แต่สุดท้ายแล้วพระเจ้าปฏิบัติต่อเขาด้วยความเมตตาเหลือเกิน ด้วยการให้เขามีหญิงสาวที่ดีที่สุดในโลก เด็กสาวที่ทิ้งตัวเองในอ้อมกอดของเขา และมอบความรักและความหวังทั้งหมดให้เขา
ฉีหยิงรับคำขอแต่งงานขอจี้ร่างบอก "ตกลง"
(จบ! 🎆🎆🎆)
.
.
.
.