Transmigrating To Become The Boss’s Little Fairy (29)
.
.
.
.
จี้ร่างพาทัวร์วิทยาลัย สวีทกันตลอดทาง ใครผ่านมาก็ตกใจที่เห็นจี้ร่างที่ปกติเป็นคนเกรี้ยวกราดสายตาเย็นชามีท่าทีแบบนี้ได้ด้วย เพื่อนของเจิ้งหลิงก็เรียกเจิ้งหลิงมาถามว่าไหนว่าแฟนจี้ร่างขี้เหร่ไง หรือว่านี่คือแฟนใหม่?? เจิ้งหลิงจนใจบอกว่าฉันแค่บอกว่าโอเค พวกเธอลือกันเองหรอก!
จี้ร่างพาฉีหยิงมากินข้าวกับรูมเมททั้ง3ของตัวเอง รูมเมทเรียกจี้ร่างเป็นลูกพี่ ทุกคนก็เรียกฉีหยิงเป็นพี่สะใภ้ๆ ยกยอปอปั้นกันใหญ่ กินข้าวกันเสร็จรูมเมทก็บอกว่าดึกป่านนี้หอของพี่สะใภ้คงจะปิดไปแล้ว ลูกพี่ควรอยู่กับพี่สะใภ้นะ ส่วนตอนตรวจเตียงพวกเขาจะช่วยปกปิดให้! จี้ร่างเห็นด้วยหันมาถามฉีหยิงว่าไปพักที่โรงแรมหรือบ้านสวนดี? ฉีหยิงเลือกที่บ้าน
ที่บ้าน ฉีหยิงจี้ร่างผลัดกันอาบน้ำ ฉีหยิงแชตกับเพื่อนอยู่บนเตียงเพลินๆ จี้ร่างก็มุดผ้าห่มมานอนข้างๆ ฉีหยิงชะงักถามว่านอนตรงนี้เหรอ?? จี้ร่างบอกช่วยไม่ได้ ห้องอื่นไม่ได้ใช้มากว่า 10 ปี มีแต่ห้องนี้แหละที่ทำความสะอาดแล้ว ฉีหยิงเงียบไปนานก่อนบอกแค่ "งั้นเหรอ" ถึงแม้จะเคยนอนกับท่านแม่ทัพมาก่อน แต่ในชาตินี้เธออยู่ในร่องในรอยมากว่า 10 ปี ก็ไม่ค่อยจะคุ้นชินเลย เธอวางมือถือแล้วหันมาจ้องจี้ร่าง จี้ร่างทำทีเป็นเล่นมือถือ แต่จริงๆใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวสักนิด พอรู้สึกว่าฉีหยิงจ้องก็หันไปจูบฉีหยิงแล้วดุว่า "นอนก็ไม่ยอมนอน จ้องอยู่นั่นแหละ คิดจะยั่วฉันรึไง!?" ฉีหยิงบอกเปล่านะ จี้ร่างไม่ฟังหาว่าฉีหยิงจงใจชัดๆ แล้วจูบฉีหยิงต่อ นัวเนียพัลวัน จนสุดท้ายกัดเนื้อสาวน้อย ฉีหยิงไม่ทันตั้งตัวก็บอกว่าเธอเจ็บ จี้ร่างตาแดงก่ำ ทำใจสงบอยู่นาน สุดท้ายผุดออกจากเตียงแล้วไปหยิบฟูกอีกชุดในตู้เสื้อผ้ามากาง กัดฟันบอกว่าเขาจะนอนที่พื้น!
ดับไฟนอน ฉีหยิงยังคอยแอบมองจี้ร่างแล้วหัวเราะในใจ มองแล้วมองเล่าจนได้ยินเสียงจี้ร่างถามว่าเธอเคยกินนมยี่ห้อนี้มั้ย? ฉีหยิงจับต้นชนปลายไม่ถูกตอบว่าเคยกิน จี้ร่างเลยถามต่อว่าจำสโลแกนของมันได้มั้ย? ฉีหยิงเงียบกริบ จี้ร่างลืมตา หันหน้ามามองฉีหยิงแบบดุดัน "ถ้าฉันเห็นอีก ฉันจะกินอีก!" ฉีหยิงรีบถดตัวกลับ จี้ร่างนึกขำในใจ หลับตาได้สักพัก เขาได้ยินเสียงฉีหยิงบอกว่า "แต่ฉันเตรียมใจไว้แล้วนะ" จี้ร่างฉุนบอก "เตรียมใจบ้าบออะไร! เงียบซะ! นอน!" ฉีหยิงยังไม่เลิก กระตุกฟูกถามว่าไม่จริงๆเหรอ? จี้ร่างแทบอยากตาย ทำใจสงบแล้วกัดฟันบอกว่า ไม่ ทำตัวดีๆ อย่าทรมานเขาได้มั้ย? จี้ร่างคิดว่าฉีหยิงยังเด็กไป เขากลัวทำเธอผวา แล้วรอให้เธอโตขึ้นกว่านี้ก่อน แต่ตอนนี้ก็มีความคิดอีกอย่างว่า คิดผิดฉิบเป้ง 😂
เช้ามาเป็นวันเสาร์ จี้ร่างจองตั๋วเข้าพระราชวังต้องห้ามล่วงหน้าไว้แล้ว ทั้งคู่เดินกันในพระราชวังต้องห้าม ฉีหยิงเห็นสีหน้าของจี้ร่างที่ไม่อินสักนิดเลยพูดว่า "บางทีเธออาจจะเคยอยู่ในวังมาก่อนก็ได้นะ ดูสิ ไม่คุ้นบ้างเลยเหรอ?" จี้ร่างเลิกคิ้วแล้วพยักหน้าบอกว่า "บางทีชาติก่อนฉันคงเป็นทรราชที่ไม่สนใคร คอยประคบประหงมเธอคนเดียว" ฉีหยิงหัวเราะลั่นบอกว่าไม่ใช่ทรราชหรอก จี้ร่างเลยถามว่างั้นอะไรล่ะ? "เธอเป็นท่านแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่" จี้ร่างก็ถามต่อว่าถ้าเขาเป็นแม่ทัพแล้วฉีหยิงล่ะ? ฉีหยิงไม่ตอบ จี้ร่างบอกว่า "เธอคงจะเป็นองค์หญิงน้อย ที่พอเสร็จศึก ฉันจะกลับมาแต่งงานด้วย" ฉีหยิงพลันหมดอารมณ์ไม่อยากเดินต่อแล้ว จี้ร่างไม่รู้ว่าทำไม
หลังจากวันนั้น อีกฤดูหนาวก็เข้ามา จี้ร่างพาฉีหยิงไปกินข้าว กินเสร็จก็ให้ของขวัญฉีหยิง เป็นกำไลหยก ฉีหยิงถามว่าทำไมให้ของขวัญเธอ จี้ร่างถามว่าต้องมีเหตุผลในการให้ของขวัญด้วยเหรอ? ฉีหยิงก้มหน้าลงพึมพำเบาๆว่า "วันนี้หิมะแรกโปรยพอดี" เธอตื้นตันมากเข้าไปหอมแก้มจี้ร่าง จี้ร่างหันหน้ามาคุยว่าทำไมประทับใจอะไรง่ายขนาดนี้ ไหนจูบอีกข้างด้วยสิ ฉีหยิงก็จัดให้
สัปดาห์ต่อมาทั้งคู่กลับเมืองไฮ่เฉิง ตอนจี้ร่างมารับฉีหยิงที่หอ เขาบอกว่าจี้เฉียนกำลังจะหมั้น ฉีหยิงถามว่ากับใคร? "จะใครซะอีกล่ะ? ไอ้โรคจิตนั่นไง" เฉินเฟิ่งจื่อนั่นเอง เฉินเฟิ่งจื่อตามจีบจี้เฉียนมากว่าสิบปี ในที่สุดจี้เฉียนก็พยักหน้าตกลง
ลุงอี้มารับทั้งคู่ที่สนามบิน เขาขับไปส่งจี้ร่างก่อน กลับมาถึงบ้าน อี้จ้าวทักทายอย่างยินดีแปปนึงจากนั้นก็กลับห้องตัวเองไป ป้าอู๋บ่นให้ฟังว่าหมู่นี้อี้จ้าวดูหงอยๆ ข้าวก็กินนิดเดียว เป็นเด็กม.6แล้วคงทรมานน่าดู ฉีหยิงเลยเข้าไปคุยด้วยถามอี้จ้าวว่าเป็นอะไร อี้จ้าวบอกว่า "อกหัก" ฉีหยิงกลั้นขำ นึกในใจว่าอย่างอี้จ้าวก็มีอะไรแบบนี้ด้วย อี้จ้าวโมโห บอกพี่ยังจะมาหัวเราะอีก! เห็นใจกันหน่อยได้มั้ย! ฉีหยิงเลยบอกว่าอย่าเศร้าไปเลย เนี่ยอีกสองวันจะมีงานสังสรรค์ ไปด้วยกันสิ อี้จ้าวถามว่างานอะไร? ฉีหยิงบอก "งานหมั้นของพี่จี้เฉียน" อี้จ้าวเงียบกริบ ก่อนจะไล่ตะเพิดฉีหยิงออกจากห้อง บอกว่า "พี่ไม่ได้รับอนุญาตให้คุยกับฉันอีก!"
.
.
.