สปอยล์ ข้ากลายเป็นมารดาเลี้ยงของสามีเก่า 9
.
.
.
.
.
เว่ยซีฟื้น อ๋องรีบเข้าไปหา ดูแลเมียไปบ่นไป ถามเว่ยซีวันๆ คิดอะไรนักหนา เดี๋ยวหายดีเมื่อไหร่ค่อยมาคิดบัญชีกัน เฉิงเย่ายืนอยู่หลังฉากกั้น เห็นบิดาเปลี่ยนอารมณ์ทันควันก็พูดไม่ออก เว่ยซีถามอ๋องอบรมซื่อจื่ออยู่ใช่มั้ย ขอคุยกับซื่อจื่อหน่อย เว่ยซีพูดกับเฉิงเย่า เรื่องในครอบครัวของซื่อจื่อไม่อยากยุ่งนะ แต่ในฐานะที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ฉะนั้นกับเรื่องที่ส่งผลไปทั้งชีวิตก็อยากจะให้มันชัดเจน ว่าแล้วเว่ยซีก็หยิบพวยกาออกมาอธิบายทริคว่าข้างในจะแบ่งเป็น 2 ฝั่ง บรรจุของเหลวได้ 2 อย่าง รินตามปกติก็ได้อย่างหนึ่งแต่ถ้ากดปุ่มลับจะเป็นการเทของเหลวอีกฝั่งออกมาแทน พวยกานี้ถูกโยนทิ้ง เว่ยซีให้คนเก็บกลับมา ที่เหลือซื่อจื่อจะตัดสินใจยังไงก็แล้วแต่
เฉิงเย่าตัดสินใจส่งอวิ๋นฮุ่ยไปอยู่ต่างเมืองให้ดูแลที่ดินเพาะปลูกและเป็นผู้จัดการร้านค้าแห่งหนึ่ง โดยให้แม่นมปู้ตามไปดูแลด้วย สาวใช้มาเล่าให้เว่ยซีฟังเรื่องเฉิงเย่ากับเกาหรานมีปากเสียงกัน เฉิงเย่าขนของย้ายไปนอนห้องหนังสือ เกาหรานร้องห่มร้องไห้เก็บของกลับจวนกั๋วกง เว่ยซีให้คนปล่อยข่าวว่าเกาหรานกลับไปเยี่ยมบ้าน ตอนแรกหานซื่อ อนุแม่เกาหรานเห็นลูกมาก็ดีใจ ครั้นหลายวันผ่านไปไม่มีใครมารับ แถมลูกไม่มีทีท่าจะกลับเริ่มกังวล เกาหรานเลยเล่าให้แม่ฟังจนบิดาและย่ารู้เรื่อง จวนกั๋วกงเลยส่งเทียบเชิญเว่ยซีมาที่จวน เว่ยซีไปตามคำเชิญพอใกล้ๆ จะถึงจวนเว่ยซีเจอ เกาเกอ เด็กหนุ่มมากความสามารถความจำดี คำนวณเลิศ จึงแอบคิดจะปั้นเด็กคนนี้ขึ้นเป็นทายาทแทนเกาเฉิน ไปถึงจวนกั๋วกงเว่ยซีฟาดหานซื่ออนุที่มาเสนอหน้ารับแขกก่อนเลย แล้วค่อยปรามเกาหรานอ้อมๆ ว่าผลุนผลันออกจากจวนครั้งนี้จะไม่เอาเรื่อง ถ้ายังอยากครองคู่กับซื่อจื่อให้ดีก็ละวางความคิดบางอย่างและความยึดมั่นถือดีลงบ้าง กลับถึงจวนเกาหรานถึงได้รู้ว่า เฉิงเย่าโดนท่านอ๋องลงโทษจนได้แผลบาดเจ็บที่หลัง
เว่ยซีถามอ๋องรู้เรื่องพวยกาอยู่แล้วใช่มั้ย แต่ถามไปแล้วดันร้อนตัวรีบอธิบายว่าตนฟังเรื่องแล้วมันแปลกๆ นึกสงสัยใคร่รู้เลยให้สาวใช้ไปตามเก็บมาไม่คิดว่าจะเป็นอย่างนี้ อ๋องขำแต่ไม่เปิดโปงเมีย สะใภ้จิตใจเลวร้ายอย่างเกาหรานนี่อ๋องไม่ชอบ ทว่าเฉิงเย่าแต่งนางมาแล้วทำไงได้ ทุกอย่างที่เกาหรานทำจะย้อนคืนไปที่เฉิงเย่า คนเราต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจกระทำ แต่งมาเองรับผิดชอบเอง เว่ยซีถามจะให้จบไปแบบนี้เหรอ อ๋องบอก ไม่ต้องห่วงวางคนไว้แล้วแถมให้อำนาจลงมือได้เต็มที่ด้วย
เว่ยซีเล่าเรื่องเจอเด็กหนุ่มฉลาดเฉลียวชื่อ เกาเกอ อยากให้อ๋องช่วยสนับสนุนหน่อย อ๋องว่าตอนนี้ราชสำนักเริ่มตึงๆ หลังบ้านทั้งภรรยาและบุตร เคลื่อนไหวไม่ได้มากนัก ได้ยินคำว่า 'ลูก' เว่ยซีหน้่าเจื่อนนึกรู้ว่าอ๋องหยั่งเชิง คิดในใจทำไมต้องถามลองใจด้วย อยากได้ตำแหน่งซื่อจื่อรึเปล่างี้เหรอ เว่ยซีไม่อยากพูดเรื่องนี้ เห็นเว่ยซีสีหน้าเปลี่ยน อ๋องก็คิดว่าเว่ยซีไม่อยากมีลูก
ฮ่องเต้มีกำหนดการแปรพระราชฐานฤดูร้อน เสนาบดีซ่างคัดค้่าน ด้วยความที่เป็นพระอาจารย์และผู้ช่วยมานานตัดสินใจแทนฮ่องเต้มาตลอด ทุกคนคิดว่าเต้ก็คงทำตามเหมือนเคย แต่ครั้งนี้เต้บันดาลโทสะ ยกเลิกการเรียนกับซ่างเสียวเหลี่ยน ทุกคนรู้ว่าเต้ไม่พอใจการสั่งสอนของเสนาบดีซ่าง เสนาบดีไม่คิดชิงบัลลังก์ เขามีอุดมคติว่าฮ่องเต้ควรทำอะไร ราชสำนักมีหน้าที่อะไร เขาวางแนวทางไว้หมดแล้ว ขอให้ฮ่องเต้ทำตามนี้เท่านั้นเอง แต่ฮ่องเต้น้อยถูกเสนาบดีซ่างสั่งสอนอย่างเข้มงวดตั้งแต่เด็กทุกอย่างต้องฟังเสนาบดีื แล้วแต่เสนาบดีืทำให้ฮ่องเต้เกิดความรู้สึกต่อต้านมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนมองเขาเป็นเด็ก มีแค่เยียนอ๋องที่ให้เกียรติเขา ตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเอง ทำให้เต้ภาคภูมิใจ
เยียนอ๋องไปจวนเสนาบดีออกหน้าไกล่เกลี่ย เสนาบดียืนยันไม่เห็นด้วย อ้างป่วย ไม่เข้าวัง เต้ไม่แคร์บอกป่วยก็อยู่เมืองหลวงรักษาตัวไปเถอะ แล้วยกขบวนพาไทเฮาฮองเฮาและผู้สูงศักดิ์ทั้งหลายไปพระราชวังฤดูร้อน เว่ยซีอ่อนเพลียจากการเดินทางมากกว่าคนอื่น เกากั๋วกงเสนอหน้ามาพูดกับเฉิงเย่าให้ลูก เฉิงเย่าโกรธทำสงครามเย็นกับเกาหรานอีกรอบ เกาหรานสุดแสนระทมใจ ไม่ได้ร้องขอพ่อมายุ่งทำไม กำลังจะดีอยู่แล้วเชียว
.
.
.
.
.