สปอยล์ ข้ากลายเป็นมารดาเลี้ยงของสามีเก่า 1
.
.
.
.
.
เกาซี สตรีอาภัพในเรื่องนี้เป็นบุตรีของเกากั๋วกงและมารดาที่สูงศักดิ์เป็นถึงลูกท่านหญิง เกากั๋วกงตาต่ำลุ่มหลงอนุคนรักสมัยแรกรุ่นจนละเลยภรรยาแต่ง แม่เกาซีด้วยความเป็นลูกท่านหญิงก็ค่อนข้างทะนง ไม่ออดอ้อนฉอเลาะสามีเหมือนอนุ อนุก็ชอบมาท้าทายเงียบๆ กั๋วกงมาเจอเมียเอกลงโทษอนุสุดที่รักที่กำลังตั้งครรภ์ ก็โมโหจนแม่เกาซีที่ท้องอยู่เหมือนกันแต่ไม่มีใครรู้ตกเลือดตาย ท่านหญิงยายโกรธมาก หลงอนุจนทำลูกและหลานชายตายนางเลยมาเอาตัวเกาซีหลานสาวไปเลี้ยง เกาซีเป็นคนนิ่งๆ ทะนงตนสมเป็นลูกหลานท่านหญิง แต่จิตใจดีทำดีไม่หวังผล อยากช่วยใครก็ช่วย อย่างมีคู่พ่อลูกมาของานทำที่จวนกั๋วกงแต่ถูกไล่ เกาซีผ่านมาเจอพอดีเห็นพ่อลูกกอดกันดูรักกันมาก คนที่ห่างเหินกับพ่ออย่างเกาซีเห็นแล้วสะท้อนใจให้เงินไปจำนวนหนึ่ง หรือกับเกาหรานน้องสาวต่างมารดา เกาซีก็ไม่ลดตัวลงไปแก่งแย่ง แม้จะพยายามฝึกฝนไม่ให้พ่ายแพ้แต่ก็ยังคอยแบ่งปันของดีๆ ให้ อย่างได้หยกพกมาคู่หนึ่งก็แบ่งให้เกาหรานไป 1 อัน พอถึงวัยเกาซีก็ได้แต่งกับ กู้เฉิงเย่า ทายาทอ๋องผู้มีอายุเพียง 16 ปี โดยเยียนอ๋องพ่อสามีเกาซีเป็นแม่ทัพใหญ่วัย 30 กว่าเท่านั้น ถือเป็นคนสำคัญสุดของแคว้นเพราะคอยประคับประคองค้ำจุนบัลลังก์ให้ฮ่องเต้น้อยอยู่ เยียนอ๋องคอยตระเวนอยู่ตามชายแดนแทบไม่เคยกลับจวนในเมืองหลวงเลย แม้กระทั่งในวันแต่งก็ไม่มาร่วมงาน คืนเข้าหอกู้เฉิงเย่าพูดว่า ข้าหาเจ้าเจอแล้ว เกาซีฟังแล้วไม่ได้คิดอะไรกับคำพูดนั้น เดือนแรกสองคนรักใคร่กันหวานแหวว แต่เดือนต่อมาอยู่ๆ เฉิงเย่่ามาต่อว่าเกาซีโกหกเขาแล้วก็หมางเมินไม่สนใจเกาซีอีก เกาซีงง เลยยิ่งพยายามพิสูจน์ตัวเอง ทั้งดูแลจัดการเรื่องในจวน จัดการกิจการร้านค้าที่ดินทรัพย์สินของจวน ไหนจะต้องรับมือกับ อวิ๋นฮุ่ย สาวใช้ห้องข้างที่อยู่กับซื่อจื่อมาสิบปีอีก สุดท้ายป่วยและตรอมใจตายตอนปลายปีนั้นเอง
ตายไปแล้ว นางถึงได้รู้ว่านางเป็นแค่ตัวประกอบในนิยาย นางเอกคือเกาหราน น้องสาวต่างมารดาที่ทะลุมิติมาจากโลกอื่น เกาซีถึงได้เข้าใจว่าทำไมตอนเด็กพอเกาหรานฟื้นจากอาการป่วยหนักมาถึงได้เก่งกล้าสามารถไปเสียหมด ก็เด็กจริงๆ อย่างเกาซีมันจะไปสู้ผู้ใหญ่ในร่างเด็กอย่างเกาหรานได้ยังไง โกงกันนี่หว่า เกาหรานบังเอิญช่วยเด็กหนุ่มคนนึงไว้ หนุ่มถามชื่อเกาหรานไม่ตอบเพราะกลัวซวยไปช่วยคนไม่ดี เลยทิ้งหยกพกไว้ตั้งใจปัดความรับผิดชอบไปให้เกาซี หนุ่มนั่นคือ เฉิงเย่า เฉิงเย่าขอให้พ่อช่วยตามหาเจ้าของให้หน่อย เยียนอ๋องให้ความเคารพนับถือท่านหญิงยายเกาซีมากเลยส่งหยกไปให้ท่านหญิงช่วยอีกที จุดใต้ตำตอ ท่านหญิงเห็นปุ๊บบอกนี่หยกหลานข้า เลยผิดฝาผิดตัวเฉิงเย่ามาขอแต่ง เกาซีก็แต่ง ไม่ได้รู้เรื่องช่วยชีวิตเรื่องหยกอะไรกับเขาเลย พอโดนฝาชีเมินก็ยิ่งพยายามพิสูจน์ตัวเอง จวนเยียนอ๋องไม่มีผู้หลักผู้ใหญ่เพราะพ่อแม่เยียนอ๋องตายหมดแล้ว พระชายาเสิ่น แม่กู้เฉิงเย่าที่เค้าว่ากันว่าเยียนอ๋องรักมากจนมีตำนานวีรบุรุษช่วยสาวงามเล่าขานรู้กันทั่วเมืองก็ป่วยตายไปตั้งแต่ 10 ปีก่อน ส่วนเยียนอ๋องแต่ไหนแต่ไรก็ตะลอนอยู่ข้างนอกทั้งปีทั้งชาติแทบไม่เคยอยู่จวน แม่นมปู้ที่ติดตามพระชายาเสิ่นมาจึงเป็นคนเลี้ยงดูเฉิงเย่ารวมถึงเรื่องในจวนทั้งหมด เกาซีพยายามพิสูจน์ตัวเองด้วยการทำหน้าที่อย่างดีที่สุดทั้งดูแลจัดการเรื่องในจวน ทั้งกิจการร้านค้าที่ดินทรัพย์สินของจวน ไหนจะต้องรับมือกับ อวิ๋นฮุ่ย สาวใช้ห้องข้างที่อยู่กับซื่อจื่อมาสิบปีอีก หวังลมๆ แล้งๆ ว่าเฉิงเย่าจะเปลี่ยนอคติที่มีต่อตน แต่สุดท้ายก็ไม่ ได้แต่ตรอมใจตายไปแบบงงๆ เพิ่งตายไม่นานจวนกั๋วกงเสนอให้เกาหรานแต่งไปทำหน้าที่แทนซะงั้น ซื่อจื่อก็ไม่ขัดข้อง เกาหรานเลยได้แต่งหลังเกาซีตายไม่ถึง 3 เดือน สองคนเข้ากันได้ดีอย่างรวดเร็ว เฉิงเย่าแสดงความจริงใจด้วยการขับอนุออกไป หลายปีต่อมาก็ได้ขึ้นสืบทอดตำแหน่งเยียนอ๋อง โดยไม่เคยรับอนุอีก เกาหรานแต่งมาชีวิตดี๊ดี เฉิงเย่ารักใคร่ตามใจเห็นว่านางฉลาดรู้ความสง่างามวางตัวดี คนภายนอกก็ยกเกาหรานเปรียบเทียบข่มเกาซี เกาซีช้ำใจตายไปแล้วยังไม่วายโดนเอาชื่อเสียงมาเหยียบย่ำอีก เกาซีรู้ตัวว่าตนมีบุคลิกทะนงเกินไปเพราะไม่คุ้นเคยกับบุรุษเลย ขนาดกับกั๋วกงที่เป็นพ่อยังเหมือนคนแปลกหน้าก็ว่าได้ แล้วรู้อยู่ว่าพอตายไปยังไงเฉิงเย่าที่ยังหนุ่มก็ต้องแต่งงานใหม่แน่ แต่มูฟออนไวไม่ถึง 3 เดือนแต่งใหม่นี่มันเร็วเกินไปแล้ว แถมแต่งกับใครไม่แต่ง ดันแต่งเกาหราน แต่งปุ๊บก็รักใคร่เอาใจทันที ไม่มีสำนึกเสียใจอาลัยเกาซีบ้างเลย ยอมรักษาตนประดุจหยกไม่แตะต้องหญิงอื่นเพื่อเกาหรานอีก หยามกันมาก กู้ฉิงเย่าคนเลววววววว
.
.
.
.
.