สปอย สวยรวยใสไร้รัก 70
.
.
.
.
.
ในรถเต็มไปด้วยกลิ่นของน้ำหอมและไวน์ซึ่งเมื่อผสมรวมกันแล้วก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ซินอวี่ที่เมามากก็ป่วนมาก เดี๋ยวบอกหนาวเดี๋ยวบอกร้อนจนต้องเปิดหน้าต่าง ร้องเพลง ขยับตัววุ่นวายย้ายไปย้ายมาอยู่บนตัวอี้หยาง
อี้หยางหน้าบึ้งถาม ซูซินอวี่ เธอดื่มไปมากขนาดไหนเนี่ย?
ซินอวี่มองอี้หยางแบบเบลอๆ เห็นรอยย่นตรงหว่างคิ้วและดวงตาที่มองมาอย่างไม่เป็นมิตรก็พูดอย่างเสียใจ นายดุฉัน
อี้หยางถาม ทำไมฉันต้องดุเธอ
ซินอวี่ก็ว่า นายตะโกนใส่ฉัน
อี้หยางพูดเสียงต่ำบอก "...ฉันไม่ได้ตะโกนใส่เธอ ต่อไปดื่มให้น้อยหน่อย"
ซินอวี่พิงบนตัวอี้หยาง "แน่นอน ช่างเป็นวันที่มีความสุข ดื่มมากไป 2 แก้ว... อี้หยางนายชอบฉันมั้ย?"
"ฉันไม่ชอบเธอเมื่อไหร่?"
"งั้นทำไมนายต้องเรียกฉันทั้งชื่อทั้งแซ่เลยล่ะ"
อี้หยางประหลาดใจ
"ดูคู่อื่นเค้าสิ เค้าเรียกกัน เบ๊บ เบบี๋ ที่รัก แล้วดูนาย 'ซูซินอวี่! ซูซินอวี่!' ฉันเป็นภรรยานายหรือศัตรูนายกันแน่?"
"...ฉันเรียกเธอแบบนั้นเมื่อไหร่กัน"
"ยังไม่ยอมรับอีก นายเรียกฉันแบบนั้นแหละ 'ซูซินอวี่! เธอดื่มไปมากเท่าไหร่เนี่ย?' ทำฉันกลัวแทบตายแล้ว"
อี้หยางใบ้กิน "...แล้วเธออยากให้ฉันเรียกยังไง"
ซินอวี่บอก "ต่อไปนี้ห้ามเรียกฉันทั้งชื่อและแซ่อีก เรียกแค่ 'ซินอวี่'พอ มา ไหนลองเรียกให้ฟังหน่อย"
อี้หยางเรียก" ซินอวี่"
ซินอวี่ไม่พอใจบอก "ไม่ใช่แบบนั้น! เอาใหม่!"
อี้หยางบอก "เธอเมาแล้ว อย่าโยกตัวไปมา นั่งลงแล้วทำตัวดีๆ"
ซินอวี่งอแง "นายหมดความอดทนกับฉันแล้วใช่มั้ย?"
อี้หยางบอกเปล่า
ซินอวี่เลยว่า "งั้นลองเรียกอีกที"
อี้หยางรู้สึกไม่ควรต่อปากต่อคำกับคนเมาเลยตามใจเรียก "ซินอวี่"
"ไร้อารมณ์!"
อี้หยางลดโทนเสียงลง "ซินอวี่"
"เสียงแข็งไป ไม่หวานเลยสักนิด ดูคู่อื่นๆ เค้าสิ สุดที่รักอย่างงี้"
"ซูซินอวี่!"
ซินอวี่จ้องอี้หยางแล้วดวงตาก็ฉายประกายวาบบอก "รู้แล้ว!"
ก่อนอี้หยางจะได้ถามซินอวี่ว่ารู้อะไร ซินอวี่ก็จับหน้าเขาแล้วขยับตัวเข้ามาจูบ ริมฝีปากสัมผัสกัน อี้หยางได้กลิ่นน้ำหอมผสมไวน์ หัวใจเต้นรัวเร็ว อี้หยางรู้สึกหวานล้ำ
ซินอวี่ถาม หวานมั้ย?
อี้หยางตอบอย่างโง่งม หวาน
ซินอวี่บอก นั่นชื่อฉัน [[[ ตรงนี้เล่นคำว่า Sweet =หวาน /ที่รัก ]]]
อี้หยางหัวเราะเสียงนุ่มเรียก "ซินอวี่"
ซินอวี่พึงพอใจเลยนั่งดีๆ พิงอกอี้หยางบอก "จากนี้ไป นายเรียกฉันแบบนี้ อย่าเรียกทั้งชื่อทั้งแซ่อีกนะ"
อี้หยางที่เพิ่งได้สติจากการจูบก็ยิ้มบอก "ได้"
รถถึงแมนชั่น อี้หยางอุ้มซินอวี่คนเมาจอมป่วนขึ้นข้างบน พออุ้มซินอวี่มานอนบนเตียงได้ ก็จะถอดชุดให้ ซินอวี่จะได้นอนสบายหน่อย
ซินอวี่กึ่งหลับกึ่งตื่นถาม "นายทำอะไรอะ"
อี้หยางบอก ถอดชุดให้เธอ
ซินอวี่สงสัย แล้วทำไมนายไม่ถอดชุดนายอะ
อี้หยางบอก นอนเถอะ เธอเมามาก พักให้ดี
ซินอวี่ที่นอนอยู่บนเตียงดึงไทด์อี้หยางถาม แล้วนายอะ?
อี้หยางมองแก้มแดงๆ ปากแดงระเรื่อของซินอวี่แล้วตอบ "ฉันจะดูแลเธอ"
"ดูแลฉัน"
"อืม ฉันจะเฝ้าเธอไว้"
ตาสบตา มืออยู่ใกล้กัน ซินอวี่หายใจรดใบหน้าอี้หยาง อี้หยางกลับไม่ได้กลิ่นไวน์ ประสาทสัมผัสรับรู้ได้เพียงกลิ่นหวานล้ำเย้ายวนใจที่ปลุกอารมณ์ความปรารถนาวาบหวามตามธรรมชาติให้ตื่นขึ้นมาเท่านั้น
"อี้หยาง" ซินอวี่เรียก "นายชอบให้ฉันเรียกทั้งชื่อและนามสกุลแบบนี้มั้ย"
"เธอจะเรียกฉันยังไงก็ได้ที่เธออยากเรียก" อี้หยางบอก
ซินอวี่ยิ้ม ปากแดงจิ้มลิ้ม ดวงตาทอแววนุ่มนวล ชวนให้คนใจเต้นไม่เป็นจังหวะ "งั้น ฉันเรียก 'สามี' นายชอบมั้ย"
อี้หยางไม่ตอบ
ซินอวี่จับตรงเนคไทด์อี้หยางแล้วดึงเขาลงมากัดหยอกเย้าริมฝีปากล่าง อี้หยางแข็งค้างจ้องซินอวี่ แววตาพลันดำมืด
ครู่นึงผ่านไป ซินอวี่ก็เหนื่อย ผละออกจากอี้หยาง ทิ้งตัวนอนลงบนเตียงพลางพูดพึมพำ "น่าเบื่อ นอนดีกว่า"
อี้หยางยืนอยู่ข้างเตียง สายตามองจ้องซินอวี่ถาม "เมาแล้วเป็นแบบนี้เหรอ? "
ซินอวี่ไม่ตอบ แกล้งหลับ
"ไม่ไร้ความรับผิดชอบไปหน่อยเหรอ?" อี้หยางถาม
ซินอวี่ลืมตางงๆ บอก "มะ...."
ไม่มีคำอื่นหลุดออกมาจากปาก เพราะซินอวี่ไม่มีโอกาสได้พูดอีก
ที่นอนยุบตัวลง อี้หยางยื่นมือปิดไฟตรงหัวเตียง
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ได้ยินเพียงเสียงครวญครางแผ่วเบา นิ้วมือทั้งสิบสอดประสานกันแน่นอยู่บนหมอน ฝ่ามือขาวนุ่มนิ่มถูกตรึงอยู่ใต้ฝ่ามือใหญ่แข็งแกร่งไม่อาจหนีรอดไปได้แม้แต่น้อย
.
.
.
.
.
[[[ ฉันมายินดีให้กับอี้หยาง //ปาดน้ำตา กระซิกๆ ]]]