“จงอย่าลดขนาดความฝัน แต่จงเพิ่มขนาดความพยายาม”
คนกลัวเงิน 100,000 บาท ไม่กล้าแม้แต่จะจับ เชนต์เช็คทีก็มือสั่น บ่นทุกวันว่าจะเลิกทำบริษัทแล้ว ไม่ได้จบนอก ไม่ได้จบ ม ดัง อังกฤษห่วย ใจร้อน ชอบเที่ยวมากกว่าทำงาน ความจำสั้น นั่นคือตัวผมเองใน 5 ปีที่แล้ว
วันนี้ไม่ได้เป็นวันอะไรที่เป็นพิเศษ แต่ทุกครั้งที่เข้าเดือน พค. มันคือการครบรอบของบริษัท มันทำให้ผมนึกย้อนไปในวันเก่าๆ
ย่าผมสอนผมตามภาษาชาวบ้านต่างจังหวัด ด้วยคำง่ายๆจริงๆก็เป็นคำคมที่มีอยู่แล้วนี่แหละแต่ย่าจะบอกกับผมทุกวันสมัยมัธยม ด้วยคำว่า
“อย่านอนตื่นสาย อย่าอายทำกิน อย่าหมิ่นเงินน้อย อย่าคอยวาสนา” ตบท้ายด้วยคำว่า เก็บเงินไว้นะลูก เงินสมัยนี้มันหายาก
บ้านเราเป็นครอบครัวกงสีทำอาชีพซ่อมรถมอเตอร์ไซต์และซ่อมรถจักรยาน ทุกเช้า 6 โมงจะตื่นมาใส่บาตรพระ หน้าร้านเปิดขายทุกวันไม่มีวันปิดยกเว้นปีที่น้ำมันท่วม ย่าจะบอกทุกครั้งเราไม่เลือกลูกค้าเค้ามาเติมลมต้องเติมให้เค้าแม้จะได้เพียงล้อละ 1 บาท วันหน้าเค้าอาจจะกลับมาอีกมาเปลี่ยนอะไหล่อย่างอื่นได้ ลูกค้ายางรั่วมาต้องไปช่วยเค้าเข็นรถในระยะที่เรามองเห็นอย่ารอจนเค้าเข็นไปร้านอื่น ต้องรับมาร้านเรา
ผมได้เอาบางอย่างของย่ามาใช้ ถึงแม้มันต้องปรับบ้าง แต่ด้วยผมมีเป้าหมายเดียวกับที่บ้านนั่นคือทำเพื่อให้ครอบครัวเราสบาย
ถึงแม้จะไม่ได้ทำตามย่าบ้าง ไม่ยอมสอบหมอ ไม่ยอมสอบ กพ. ไม่สอบพื้นฐานวิศวะ และรีบมาเลือกเอาโควต้ามหาวิทยาลัยค่าเทอมที่ถูกๆเพราะรู้ว่าพ่อไม่ค่อยมีเงิน จะได้มีเวลาพิมพ์งานอาจารย์ 3 ให้พ่ออับเงินเพิ่ม
“ผมทำทุกอย่างคู่ควรกับขนาดความฝันของผมแล้ว”
#วันนี้เป็นวันที่รายได้ตั้งแต่เปิดบริษัทมา5ปีแตะ100Mอย่างเป็นทางการ
ขอบคุณลูกค้า ทีมงาน พี่ๆในวงการทุกคน ครับ
เอารูปทำงานตอนบริษัทยังไม่มีเงินซื้อ mac ตอนนั้นนั่งเขียน Java Spring, Bootstrap, jQuery ยาวๆไป