“เห็นข่าวธนาธร ปิยบุตร โดนถล่มโดยกระบวนการกฎหมาย
นี่บางทีก็ทำให้ต้องสังวรณ์ไว้บ้างว่ากม.นี่ร่างโดยคน ยิ่งถ้ากระบวนการการออกกฎหมายออกแบบมาให้ไม่ต้องฟังเสียงคนส่วนใหญ่ กฎหมายมันก็คือผลลัพธ์ของเสียงส่วนน้อย หรืออาจเป็นเพียงใบสั่งของใครคนหนึ่งได้ทันที
นี่ยังไม่ต้องคิดเรื่องว่าตามตัวบทของกม.ที่ว่านั่นก็ยังไม่เห็นจะมีความผิดอย่างไร
ที่ไพล่ไปมองเรื่องนี้ เพราะเมื่อวานเพิ่งได้ตามเรื่อง Mueller Report ที่ระอุในอเมริกา ที่เป็นรายงานผลการสืบสวนสอบสวนโดยอัยการพิเศษที่แต่งตั้งโดยอัยการสูงสุดว่าโดนัล ทรัมป์และพวกมีการขัดขวางกระบวนการยุติธรรมที่ถือเป็นความผิดอาญาหรือไม่
ไอ้รายงานนีีก็มีการอ้างถึงความเห็นของสำนักงานอัยการ ( the Office of Legal Counsel หรือเรียกเล่นๆว่า ลอเฟิร์มของประธานาธิบดี) ว่า "การชี้มูลความผิดต่อประธานาธิบดีที่กำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่จะส่งผลร้ายต่อความสามารถของฝ่ายบริหารในการปฏิบัติหน้าที่ที่ตนได้รับอำนาจจากรัฐธรรมนูญอย่างไม่มีทางเลือก" และ "อาจละเมิดหลักการแบ่งแยกอำนาจตามรัฐธรรมนูญ" และทำให้อัยการพิเศษโรเบิร์ต มุลเลอร์เลือกที่จะไม่ชี้มูลความผิดทรัมป์ แต่เขาก็ระบุในรายงานว่าหากเขามั่นใจหลังจากการสอบสวนอย่างละเอียดว่าประธานาธิบดีไม่ได้กระทำความผิดอย่างชัดแจ้งเขาก็คงระบุโดยชัดเจนแล้ว แต่ด้วยข้อเท็จจริงและมาตรฐานทางกม.ที่เกี่ยวข้อง เขาและคณะไม่สามารถมีความเห็นเช่นนั้นได้
หลังจากมีการเปิดเผยรายงานสาธรณชนก็รุมถล่มแล้วกดดันคองเกรสให้ impeach ทรัมป์ เพราะเป็นองค์กรที่มีหน้าที่ตรวจสอบฝ่ายบริหาร แต่ก็นั่นแหล่ะ การจะ impeach หรือไม่ คือกระบวนการทางการเมือง ประธานาธิบดีเลยไม่เคยมีการโดนตัดสินให้ออกจากตำแหน่งจากกระบวนการนี้เลย เพราะบรรดาสมาชิกคองเกรสต้องพิจารณาความผิดและผลทางการเมืองโดยละเอียด
การสร้างเกราะป้องกันบางประการให้ผู้แทนทางการเมืองนี่ก็เพื่อทำให้มั่นใจว่า ผู้แทนประชาชนจะไม่โดนขัดขวางโดยเทคนิคหรือข้อผิดพลาดแต่เพียงเล็กน้อย ยิ่งตำแหน่งใหญ่และมีความสำคัญทางการเมืองเท่าไหร่มาตรการป้องกันยิ่งต้องแข็งแรงมากขึ้น เพื่อสร้างยืนยันว่าเสียงของประชาชนจะได้รับความเคารพผ่านทางการแสดงออกโดยตัวแทนของเขา
การออกกฎหมายจึงต้องสร้างสมดุลในการการคานอำนาจกันระหว่างฝ่ายบริหาร ฝ่ายผู้ร่างกฎหมาย และฝ่ายยุติธรรม กระบวนการในการออกกฎจึงต้องจำเป็นอย่างยิ่งที่ให้ตัวแทนปวงชนมาโต้เถียงถกเถียง เพื่อสร้างแนวทางที่ยอมรับได้สูงสุดก่อนที่มันจะออกมาบังคับ
รัฐสภามันคือพื้นที่ที่เราต้องหวงแหนรักษา
ไม่ใช่หมดหวัง จงเกลียดจงชัง แล้งทิ้งมันไป
ไม่มีใครรู้ทุกอย่าง เห็นแสงสว่างในทุกเรื่อง ไม่มี
ไม่มีใครมีบุญญาธิการ หรือพลังศักดิ์สิทธิ์มากพอจนรู้คำตอบทุกสิ่งตั้งแต่ออกกฎห้ามทิ้งขยะ จนถึงออกคำสั่งเข้าสงคราม ไม่มี
มีแต่ระบบที่รวบรวมความคิดหลากหลายให้มากที่สุดและไม่พึงพิงหรือหวาดกลัวระหว่างกันที่จะทำให้ความคิดที่ดีที่สุดในช่วงเวลาเกิดขึ้นมาได้ และเป็นที่ยอมรับได้มากที่สุด
ทางที่น้อยกว่านี้จะนำพาสิ่งใดมาสู่สังคม ก็ได้แต่หวาดกลัวรอผลของมันเผยตัวมาให้เราเห็น”
#มิตรสหายท่านหนึ่ง