ก่อนเกิดเหตุโศกนาฏกรรมล้อมฆ่านักศึกษาในเดือนตุลาคม 2519 สื่อและชนชั้นนำของไทยก็ทยอยออกข่าวลืออย่างต่อเนื่องเพื่อ “ป้ายสี” จนสร้างความเกลียดชังให้เกิดขึ้นมานานนับเดือน จนเร่งเร้าไปถึงจุดที่กล่าวหากันผ่านสื่อเอาดื้อ ๆ เลยว่าพวกนักศึกษาซ่องสุมกำลังเพื่อที่จะก่อการ “ล้มเจ้า” ... การล้อมปราบที่ธรรมศาสตร์และตามมาด้วยการสังหารหมู่จึงเกิดขึ้นในที่สุด ... การที่พวกเขาลากนักศึกษาศพแล้วศพเล่าออกมาที่สนามหลวงเพื่อแขวนคอและเอาลิ่มตอกอกจึงเกิดขึ้นได้ด้วยการถูกปลุกปั่นให้คลั่ง
.
เวลาผ่านไปหลายปี พวกเขากลับข้างมาเชิดชูวีรกรรมนักศึกษาที่เรียกร้องประชาธิปไตย เรียกกลุ่มนักศึกษาและฝ่ายเรียกร้องประชาธิปไตยว่า “วีรชนเดือนตุลา” เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ก่อนหน้านั้นมีแต่ความเกลียดจนพร้อมจะเห็นพวกเขาตายไปซะให้หมด
.
วันนี้มีคนกำลังใช้ลูกไม้เดิมเพื่อจะลากสังคมไปสู่สถานการณ์เดิมเพื่อเอาชนะให้ได้?
.
เมื่อมีคนเริ่มเรียกฝ่ายตรงข้ามว่าซ้ายแล้วสร้างความเกลียดชัง
ผมก็อยากจะขอให้ทำความเข้าใจการเกิดขึ้นของฝ่ายขวา
แล้วจะรู้ชัดว่าทำไมถึงมีฝ่ายซ้ายเกิดขึ้นตามมา
“เมื่อไม่เกิดขวา ก็ไม่มีซ้าย”
คำที่ว่ายิ่งเอาไปอ้างยิ่งลดความศักดิ์สิทธิ์
ยิ่งเอาไปโหนยิ่งมีแต่ความเสื่อมนั้นเป็นความจริง