วันนี้นั่งฟังพ่อค้าร้านข้างทางที่มาตั้งร้านบนฟุตบาทจัลกลุ่มคุยกัน
เรื่องมีอยู่ว่า มีคนไปร้องเรียน (เราเปล่านะ) ว่าร้านข้างทางมาตั้งร้านล้ำหรือแม้กระทั่่งตั้งมันบนฟุตบาทเลย ทำให้ไม่มีทางเดิน และร้านพวกนี้มักจะเอาขยะไปวางกองกันไว้หน้าปากซอย แทนที่จะเก็บรอรถขยะผ่านมารับ
พ่อค้าร้านหนึ่ง: เค้าร้องเรียนอะไร ขายบนฟุตบาท?
พ่อค้าหัวร้อน: กูขายของกูบนฟุตบาทแบบนี้มาตั้งสามสิบปีแล้ว ไม่เคยมีปัญหา มันเป็นใครวะ
พ่อค้าร้านหนึ่ง: แต่ตั้งล้ำฟุตบาทมันก็ผิดกฎหมายจริง ๆ นะ
พ่อค้าหัวร้อน: ไอ้พวกคนรวยขับเบนซ์ท้ายซอยพวกนี้นี่แหละที่ร้องเรียน ชอบบีบแตรหาว่าขวางถนน.. เดี๋ยวก่อน กูจะไปออกรถเก่า ๆ ทำประกันชั้นหนึ่งแล้วมาขับรถชนมันแม่งเลย ตำรวจไม่จับอยู่แล้ว
.
.
.
.
คนแบบนี้นี่น่ารังเกียจ ตัวเองทำผิดกฎหมายมาสามสิบปี เอาเปรียบสังคมมาสามสิบปี ยังจะมีหน้ามาทำกร่างอีก ไม่ต้องไปโทษรัฐบาล โทษตำรวจ โทษคนอื่น ๆ หรอก ส่องกระจกดูตัวเองบ้างว่าตัวเองมีส่วนรั้งความเจริญของชาติมากแค่ไหน