Fanboi Channel

ตำหนักที่ 1 ---> https://fanboi.ch/literature/4172/
ตำหนักที่ 2 ---> https://fanboi.ch/literature/4500/
ตำหนักที่ 3 ---> https://fanboi.ch/literature/4668/

โทษที กูลืมนึกชื่อใหม่๕๕๕๕

เนียนโฆษณา! ถถถ

คิดถึงตำหนักเราจัง เถียงเรื่องเล่าลือกันแป๊บ ๆ ก็ขึ้นตำหนักใหม่ละ

ในฐานะที่กูเปิดประเด็นเรื่องนี้ กูขอชื่นชมโม่งที่โทรถามราชบัณฑิตจากใจจริง มึงแม่ง ความหวังของมวลมนุษยชาติแท้ ๆ เลย

รู้สึกอยากสับนิยายแต่ก็ขี้เกียจจัง 55555555555555

แค่ร่ำลือ เล่าลือก็กินไปครึ่งมู้ละ ไม่ได้สับเบย

ตกลงใช้ได้ทั้งร่ำลือและเล่าลือ โปรดปักธง ปุกาด ๆ ๆ ใช้ได้ทั้งร่ำลือและเล่าลือ แต่ต้องใช้ให้ถูกบริบทด้วยนะสหายโม่ง

ป.ล. โม่งโทรศัพท์ช่วยโทรถามราชบัณฑิตด้วยว่า ตอดคมสันต์ใช้ได้มั้ย เพราะอาจจะมาจากการผสมคำ ตอด+คม+สันต์ แปลว่าตอดแล้วดูคมคายดีและสุขสันต์หรรษาด้วย

>>6 อิเหี้ย ถ้าถามเรื่องตอดคมสันต์จริง กูว่าราชบัณฑิตร้องไห้เลยนะ 5555555555555

โม่งเพื่อนรัก กูไปเจอของดีมาอีกแล้ว มึงบอกกูทีว่าอ่านแล้วมึงไม่ได้คิดถึงป่าท้อ T-T
http://www.tunwalai.com/story/209661/ป๋ายเจิน-สาปรักจิ้งจอกพันปีnc-18

>>7 กูคิดว่าราชบัณฑิตจะต้องไปแจ้งความเลยทีเดียว มันเป็นอาชญากรรมร้ายแรงแห่งสยัมประเทศ

ใครกล้าถามตอดคมสันต์กูจะนับเป็นศิษย์พี่

ทำไมนิยายจีนคนไทยแต่งถึงราคาแพงจัง ต้นทุนเขาสูงขนาดนั้น ลิขสิทธ์นิยายไทยอะเขาคิดไงเหรอ ทำไมเขาตั้งราคาสูงพอๆกับแปลจีน

>>11 คนซื้อน้อยกว่าจีนแปล ราคาไม่สูงก็ไม่พอกิน

กูคือเบอร์ไรวะจำไม่ได้ ที่คุยเรื่องร่ำลือ เล่าลือ
แต่ก็งงๆ กับคำตอบของราชบัณฑิตนะ แบบนี้เราเอาคำที่มีอยู่ในพจนานุกรมมาประสมเองก็ถือว่าถูกใช่มะ

ส่วน จบชีวิต ที่ว่าเป็นประโยค กราบขออภัย เกิดสับสนกับการที่ประโยคภาษาไทยสามารถละประธานได้
แต่กริยา+กรรม มันก็ไม่ใช่คำศัพท์ เรียกว่า กริยาวลี ใช่รึเปล่า ซึ่งตรงนี้ก็ถูกอย่างที่ราชบัณฑิตว่าไม่สามารถเอาทุกคำมาใส่พจนานุกรม
อย่างพจนานุกรมอังกฤษจะเก็บคำหลักไว้ นาม กริยา คุณศัพท์ วิเศษณ์ แล้วก็เพิ่มเติมคำประกอบหรือสำนวน มีตัวอย่างคำตัวอย่างประโยค
ใจจริงอยากให้พจนานุกรมเราทำแบบของฝรั่งนะ ละเอียดดี

โม่ง มีใครสับ จื่ooิj...อย่านอนเอา ไปยัง กูแค่เห็นคำโปรยก็มุมปากกระตุก รู้สึกคันไม้คันมืออย่างยิ่ง

>>13 มึงจะต้องงงทำไมกับคำตอบราชบัณฑิต ปกติคนเราก็ใช้คำแต่ละคำผสมมาเป็นประโยคหรือเป็นวลีอยู่แล้วในการสนทนา แล้วแต่ว่าใครมีความสามารถทางภาษามากน้อย คนมีน้อยก็ใช้เลียนแบบคนอื่นโดยไม่สร้างใหม่ คนมีมากก็สร้างวลีสวย ๆ ได้เอง แต่ไม่ได้แปลว่าสร้างขึ้นใหม่โดยไม่มีความถูกต้อง กูเคยอ่านรงค์ วงษ์สวรรค์บอกว่าเขาเขียนคำว่ากระท่อมโย้เซ แล้วโดนบอกอแก้ให้เป็นโย้เย้หรือไงเนี่ย เขาไม่ยอม เพราะทั้งโย้ทั้งเซมันมีความหมาย เขาเอามันมารวมกัน กูมองว่าเขาพูดถูก ถ้ามีความสามารถทางภาษาก็สามารถจำคำมารวมกันเองได้ แต่ทีนี้คนอ่านและบอกอจะยอมรับคำของมึงหรือเปล่าเท่านั้น กูไม่ได้ร่วมถกเรื่องคำว่าร่ำลือ เพราะกูอ่านแต่แรกก็เห็นแล้วว่าเป็นสองคำที่มีความหมายในตัวเอง พอดีช่วงนั้นสอบเลยขี้เกียจเขียน เพราะเขียนแล้วต้องตามมาตอบยาว ต้องขอบคุณโม่งที่โทรไปถามราชบัณฑิต คำที่ไม่ได้ใส่ในราชบัณฑิตยังมีอีกเยอะนะ ในเว็บเขาก็เขียนไปว่าให้เสนอได้ พอก่อนกูต้องไปกินข้าว คิดถึงการสับนิยายของโม่งตอดว่ะ เมื่อไหร่จะมา

>>6 ถามราชบัณฑิตไปทางอีเมลว่า ตกลงควรใช้คำว่า สมคำร่ำลือ หรือ สมคำเล่าลือ
ราชบัณฑิตตอบมาแบบนี้ว่ะ

ควรเขียนเป็น ร่ำลือ คำว่า ร่ำ มีความหมายว่า พูดซ้ำๆ , พร่ำ

(เวลาโทรถามราชบัณฑิต ส่วนใหญ่เขาตอบดีนะ เขามีเจ้าหน้าที่ไว้ตอบคำถามด้านนี้อยู่แล้วในวันเวลาราชการ
ในหน้าเว็บเขาตรงพวกเบอร์ติดต่อภายใน เขายังมีโชว์เบอร์ของที่จะ สอบถามศัพท์ ด้านภาษาไทย ไว้เลย
เพียงแต่ตอนโทร ทำใจนิด โทรติดยากมาก แต่ถ้าโทรติดแล้ว เขาคุยดี อารมณ์เหมือนคุยกับครูภาษาไทยตอนเด็กเลย)

เกรงใจเพื่อนโม่งจริงๆ ว่ะ ลากยาวมาก ประเด็นร่ำลือ ล่ำลือ กินพื้นที่ทู้จริงๆ

ป.ล. ตอดคมสันต์ อยากถามมั้ย เดี๋ยวถามให้ ฮ่าๆ ๆ

กราบขอเพื่อนโม่งพอเรื่องร่ำลือเล่าลืออะไรก็ตามที หยุดเถิด

>>17 กูด้วย กูเบื่อ

>>17 +1000000000 คุยเรื่องนิยายเหอะ

>>14 กูไปดูมาคร่าว ๆ ใช้คำซ้ำบ่อย พวกคำว่า “หากแต่” ปูเรื่องไม่ค่อยดี อ่านละได้กลิ่นชะตาพ่ายฯ

ปอลู ใครเจอเสิ่นเจิ้นลอกเสิ่นเจิ้นก็มาแบ่งปันกันบ้าง เผื่อจะช่วยกันสอดส่อง

สับนิยายดีกว่าว่ะ ใครมีเสิ่นเจิ้นยาวไม่เกินยี่สิบตอน เอามาลงเลย ติดท็อปไม่ติดท็อปได้หมด เดี๋ยวกูเลือกเฉาะเรื่องนึง ที่เหลือรอโม่งตอด

>>22 เwียjsักสaักใจ ไงมึง เห็นติดท็อป 1 อยู่นานละ คนเขียนเดียวกับช=ตาฝัuมั่usัก

กูโม่งตอดเอง เชิญมึงเฉาะก่อนเลย ขอหาเหยื่อแป๊บ

>>20 คำซ้ำเยอะ คำผิดก็เยอะ เจอแต่ 'เหตุใดๆๆ' แล้วคำว่า ล่ะ/ละ เขียนเป็น 'หล่ะ' กูรู้สึกว่าพล็อตเฝือตั้งแต่คำโปรย เหมือนพยายามจะทำให้นางเอก สวย เริ่ด เชิด ซู แต่มันไม่คือว่ะ

>>23 รอแป๊บว่ะ แม่ใช้อาบน้ำหมา แม่งไปคลุกขี้อะไรไม่รู้ เหม็นมาก เด๋วกูมาเฉาะ เพียงร สลจ

ห้องนี้มีกฎว่าเวลาพูดถึงนิยายเรื่องไหน ห้ามเขียนชื่อตรงๆ ป่าววะ เห็นหลายคนพิมพ์แบบไม่ตรงเป๊ะ
ไม่ใช่อะไร กลัวทำผิดกฎ

>>24 มันก็อีหรอบเดิม ๆ เดินตามเรื่องดัง ๆ

>>25 อย่าลืมอุดจมูก 555555

>>26 ไม่มี แค่ป้องกันความเสี่ยงเวลานักเขียนเสิร์ชเจอเฉย ๆ บางทีกูก็แปะชื่อเรื่องตรง ๆ ไปเลยก็มี

ส่วนเรื่องสปอยล์ กูว่าทำแบบตำหนักจีนก็ดี จุดบนห้า จุดล่างห้า

กูอ่าน เพียง love สลัก heart มาแล้ว ตอนแรกกะว่าจะอ่านซักสามตอน แต่พออ่านบทนำได้ไม่ถึงครึ่งกูก็เลื่อนลงดูแล้วว่าใกล้จบหรือยัง สรุปว่าอ่านบทนำบทเดียวจอด

อันแรกเลยกูต้องบอกว่าถ้าใครอ่านจีนแปลหรืออ่านภาษาจีนได้ และไม่ชอบเสิ่นเจิ้นที่เขียนไม่จีน ขอให้ผ่านนิยายเรื่องนี้ไปได้เลย ไม่เชื่อไปอ่านดูเอง นี่คือคำตัดสินของกูคนเดียว (กูอ่านจีนแปลเป็นหลัก อ่านเสิ่นเจิ้นเฉพาะงานที่มีกลิ่นจีน)

ประโยคบรรยายไม่จีนเลย แล้วถ้าจะดูแบบไทย ตัดอคติในเรื่องจีนไม่จีนออกไป ประโยคไทยก็ไม่สละสลวย กูไม่ขอติเรื่องเว้นวรรค นักเขียนอาจจะพิมพ์ในไหนก็แล้วแต่ที่เว้นวรรคยาก หรือรีบลง ไม่ได้ตรวจอะไรก็แล้วแต่เหตุผลเขา แต่กูขอติการใช้ประโยคยาวเป็นพืดที่ทำให้ความน่าอ่านลดลงไปครึ่งนึง แล้วเขียนแบบนี้ในทุกอารมณ์ ทุกตัวละครที่ออกมา ใช้การบรรยายแบบเดียวกันหมด มันเป็นการเล่าเรื่องที่แบนมาก เพราะจริง ๆ แล้วตัวละครแต่ละตัวมันมีบุคลิกของมัน มุมมองของมันต้องมีลักษณะต่างกัน ความคิดของมัน ท่วงท่าของมัน พวกมึงคงเข้าใจ เขาเปิดบทนำมาด้วยตัวพระเอกกับนางเอก นางเอกโดนนินทาเรื่องเป็นใบ้แต่จะได้แต่งกับผู้ชายดีและหล่อ ส่วนพระเอกก็เปิดตัวด้วยการถอดเสื้อรำกระบี่ แต่อ่านแล้วไม่ได้รู้สึกว่ามันเหี้ยมหาญอะไรอย่างที่พยายามจะบอก เพราะประโยคมันเย่ินเย้อยืดยาด และมีการใช้คำผิดความหมายด้วย

ยกตัวอย่าง ใบหน้าได้รูปและดวงตาที่เฉี่ยวขึ้นเล็กน้อย (เฉี่ยวขึ้นเล็กน้อยคืออะไร เฉี่ยวแปลว่าทันสมัย เช่น แต่งตัวเฉี่ยว เปรี้ยว ดวงตาทันสมัยขึ้นเล็กน้อยคืออะไร ไหนใครบอกหน่อย ควรใช้ว่าดวงตาเฉียงขึ้น ง่ายแค่นี้เองแต่คนเขียนไม่รู้) ตัวอย่างที่สอง เริ่มสงสารว่าที่ลูกสะใภ้ขึ้นมาเนือง ๆ (สงสารเนือง ๆ เป็นยังไงเหรอวะ เนือง ๆ หมายถึงทำบ่อย ๆ มันไม่เข้ากับประโยค ถ้าสงสารบ่อย ๆ ก็ไม่ต้องมีคำว่าเริ่ม หรือถ้าจะแปลว่ามาก อย่างที่ใช้กันว่าเนืองนอง มันก็ไม่เข้าอีกอยู่ดี นี่กูพยายามหาคำแปลมาช่วยแล้ว) อยากบอกนักเขียนทุกคนว่าถ้ามึงไม่แม่นคำก็จงเปิดพจนานุกรมซะหน่อย

นิยายแบบนี้ในสายตากู คือนิยายที่อ่านข้าม ๆ เอาเนื้อเรื่องพอได้ อ่านเอาอรรถรสด้านภาษาสำหรับกูแล้ว ไม่ผ่าน อ่านแล้วง่วง ขนาดคิดว่าเราต้องเปิดใจอ่านซักสามบท กูยังไม่ไหวเลยว่ะ ได้แค่บทนำก็ปวดตับแล้ว

อ้อ ข้อดีคือไม่ค่อยมีคำพิมพ์ผิด กูเห็นคำเดียวคือบุตรตรี ที่เหลือให้โม่งอื่นมาออกความเห็นบ้างดีกว่า เชื่อกูคนเดียวเดี๋ยวว่าลำเอียง

เรื่องนางเอกเอาแต่นอนที่ติดท็อปเหมือนกัน กูลองไปแง้มดู มันไม่มีอะไรเพราะเนื้อเรื่องเดิม ๆ แทบไม่เพิ่มเติมอะไรเลย นางเอกไปเกิดใหม่ในร่างนางร้าย แล้วก็พยายามทำตัวให้แตกต่างจากนิยายที่อ่านมา คุณหนูเรย์กะมาเก็บค่าลิขสิทธิ์ได้ว่ะ แบบเดียวกัน แต่คนเขียนบอกว่าเพิ่งเขียนเรื่องแรกอย่าว่ากัน ก็เอาตามนั้น เพิ่งเขียนเรื่องแรกก็เลยเขียนตามเรื่องอื่น ง่ายดี คนอ่านเยอะด้วย ติดท็อปด้วย ลั้นลา ๆ ๆ

>>28 คารวะโม่งเฉาะช่วยตอดคมสันต์ อยากให้ช่วยเฉาะนิยายกูแต่กูก็ใจบางเกินไป มึงเฉาะละเอียดมาก อ่านแล้วได้ความรู้ตลอด มึงลองยกตัวอย่างเสิ่นเจิ้นที่อ่านแล้วพอจะได้กลิ่นบรรยายแบบจีนหน่อยได้ไหมอะ กูจะได้ตามไปดูเผื่อจะเอามาเป็นเยี่ยงอย่าง

มันมีเสิ่นเจิ้นเรื่องหนึ่ง อะไรเกียจคร้านสักอย่าง กูอ่านคำโปรยกับหน้าแรกผ่าน ๆ แล้วก็นึกถึงเรื่องซ่อนรักวิวาห์ลวง นางเอกขี้เกียจทำนองนี้แหละ

เจอทั้งเสิ่นเจิ้นคล้ายจีนแปล แล้วก็เจอทั้งเสิ่นเจิ้นคล้ายเสิ่นเจิ้นด้วยกันเอง ร้องว้าวหนักมาก

>>29 ขอคำใบ้ชื่อเรื่อ
ที

>>29 กูเจอละ

>>28 กูเจอคำว่าคู่หมั้นสาว ก็ไท๊ไทยล่ะ กูไม่ค่อยชอบอ่านนิยายจีนที่ใช้คำว่าสาวกับหนุ่มต่อประโชค ยกเว้นคำว่า ชายหนุ่ม หญิงสาว ถ้าเจอคำแบบ แม่ทัพหนุ่ม ไรพวกนี้ จะไม่ค่อยชอบ มันไท๊ไทย กูพยายามจะอ่านอยู่นะของนักเขียนคนนี้ กูอ่านจากคอมเม้นต์เห็นมีแต่คนว่าละมุน คือกูอยากรู้ว่าดำเนินเรื่องแบบไหนเหรอถึงได้ทำให้คนอ่านรู้สึกว่าละมุน อีกอย่างหนึ่งในเรื่องนี้ที่บ่งบอกความเป็นไทย คือนิสัยจะเอาชนะของพระเอก พอนางเอกทำท่าจะถอนหมั้น ฮีก็ไม่ยอมจ้า จะแต่งให้ได้ คือเอาตามหลักความจริงนิสัยแบบชายจีนโบราณ อย่างที่พระเอกเคยคิดในเรื่องหน้าตาทางหน้าที่การงาน การมีภรรยาเป็นใบ้จะทำให้เขาเสื่อมเสีย การที่เจอนางเอกปฏิเสธควรจะดีใจด้วยซ้ำ อย่างมากในใจแค่รู้สึกแปลก ๆ ในความที่นางเอกไม่เหมือนหญิงอื่น และปล่อยผ่าน แต่เพราะสองคนนี้คือพระเอกนางเอกไง เลยต้องดำเนินเรื่องให้ยินยอม

กูช่วงนี้ไม่มีอะไรอ่านอย่างแรงเลยโฉบไปอ่านนิยายจีนโดยนักอ่านไทยมาหลายเรื่องอยู่ จากที่กูเห็นมีนิยายข้ามภพย้อนเวลาเกิดเป็นคุณหนู นางร้าย ตัวประกอบ90% ดังนั้นเรื่องไหนมีพล๊อตต่างไปกูจะยอมอ่านหลายบทหน่อย ถือว่ามีความพยายามดี ถ้าจากท้อปในเด็กดีกูว่า กู่มี่เอิน ทำได้ดี แม้ว่าบางช่วงจะซูเกินและยัดข้อมูลที่ไปรีเสิชมาล้นไปหน่อย แต่ดีกว่าไม่ทำรีเสิชแหละวะ โดยรวมเนื้อเรื่องน่าติดตาม ภาษาไม่ติดขัด แต่กูไม่กล้าสับมาก บางทีกูก็มัวตามเนื้อเรื่อง สำนวนถ้าไม่ไทยจ๋าเกินกูก็ผ่านๆไป

นางเอกจื่ออิงเอาแต่นอน กูว่าน่าเบื่อมาก นางเอกตามอาจารย์ไปเรียนตั้งแต่5ขวบ ยังไม่สิบขวบก็เรียนได้แทบทุกอย่าง เป็นหมอด้วยโว้ย กูเบื่อนางเอกซูที่ย้อนเวลาไปมากๆ บางทีก็พยายามบอกว่าจบสูงมาก ฉลาดมาก ย้อนเวลามาเลยซู อยากจะเขียนเรื่องให้นางเอกอยู่กรุงเทพวันๆเอาแต่เล่นเกมส์ปลูกผัก ย้อนเวลาไปแล้วทำเหี้ยอะไรก็ไม่ได้มั่งจัง

>>30 เสิ่นเจิ้นกลิ่นจีนที่กูว่าใช้ได้คือจินเสวี่ยนหวาง รูปประโยควางได้เหมือนแปลจีน อีกคนคือคนเขียนบันทึกมหาดเล็ก คนนี้กูไม่รู้ว่าเขารู้ภาษาจีนหรือเปล่า แต่เขียนเหมือนแปลจีน แล้วก็คนเขียนกู่มี่เอิน เรียงประโยคได้ดีแบบจีน ๆ เหมือนกัน คือถ้ามึงรู้ภาษาจีน มึงจะรู้ว่ารูปประโยคมันไม่เหมือนไทย มันจะไม่มีประโยคแบบร่างบางเดินเยื้องกรายเข้ามาหยุดมองดอกโบตั๋นซึ่งท่านแม่เรือนเล็กได้ปลูกไว้ตั้งแต่ปีกลายจนบัดนี้ออกดอกเบ่งบาน อะไรแบบเนี้ย มันไม่ใช่จีน ถ้ามึงอยากรู้ว่าจีนมันเขียนประโยคยังไง มึงลองหาบทกวีจีนดัง ๆ มาอ่านแล้วมึงจะเห็น มันจะเน้นการใช้คำสวยแต่สั้น ไม่ได้ยืดเยื้อ ถ้าแปลเป็นไทยจะห้วน

>>33 เรื่องที่มันผิดธรรมเนียมกูไม่ค่อยอยากติ ตีซะว่ามันเป็นนิยายแบบยกจินตนาการเหนือธรรมเนียม แบบคุณหนูวิ่งแร่ออกนอกบ้านไปหมั้นกับคุณชายบนร้านเหล้า ไรเงี้ย มันเป็นนิยายที่ไม่อิงความจริง แต่เอาฮา เอามัน เอาฟิน มันก็ทำได้ไง แต่ในเรื่องความคิดพระเอก กูเห็นด้วย มันไม่อยู่บนพื้นฐานความเป็นจีนเลย เอางี้ แค่เป็นใบ้ อีกฝ่ายก็ถอนหมั้นได้แล้ว เพราะเขาก็ต้องกลัวว่าจะได้ลูกออกมาเหมือนแม่ คนใหญ่คนโตที่ไหนเขาจะมาหมั้นคนพิการให้ลูกชายลูกสาว นอกจากมันจะมีเหตุผลอื่นนะ กูอ่านแค่บทนำ เลยว่าไม่ได้เต็มปาก

>>34 เรื่องที่มีพล็อทใช้ได้สำหรับคนอ่านจีนแปล ถ้าไม่เน้นรัก กูคิดว่ากู่มี่เอินกับบันทึกมหาดเล็กใช้ได้ทั้งคู่ แต่กูไม่ค่อยชอบบรรยายสรรพนามบุรุษที่หนึ่ง เห็นคนเขียนบันทึกแต่งอีกเรื่องบรรยายสรรพนามที่หนึ่งเหมือนกัน กูเลยดองไว้ก่อน

>>36 ไม่เน้นรักนี่หายากมาก เดี๋ยวกูไปตามบันทึกมหาดเล็กมาอ่านก่อน กูไม่ชอบสรรพนามที่หนึ่งเหมือนกัน จนป่านนี้กูยังดองลำนำทะเลทรายอยู่เลย ด้วยความที่ดูละครเพราะท่านหูเก้าและแม่ทัพเอ็ดดี้เผิงไปแล้ว เจอบทบรรยายนางเอกข้านู่นข้านี่เลยไม่ผ่านเล่ม1สักที55
พอมึงอธิบายเรื่องสำนวนภาษาจีนมันต่างกับไทยยังไงกูเลยเข้าใจขึ้นเลย กูไม่รู้ภาษาจีนแต่ติดอ่านจีนแปลมาตั้งแต่เด็กเพราะชอบสำนวนภาษากลภนมาก เวลาจะอ่านเสิ่นเจิ้นกูเปิดใจมากๆเพราะรู้ว่าอ่านเอามโนเอาฮาไป แต่กูว่าถ้านักเขียนแนวนี้เน้นเขียนสนองนี้ดตัวเองไปเรื่อยๆไม่คิดจะก้าวหน้าไปกว่านี้ก็น่าเสียดายแทน เพราะแนวจีนแปลดีๆมันมีมาให้เปรียบเทียบตลอด คนอ่านอ่านเยอะๆเข้าก็จะถึงวันที่ทนอ่านเสิ่นเจิ้นกลวงๆไม่รอดเอง กูมองโลกสวยไปมั้ย

>>34 กู่มี่อิน กูว่าเนื้อเรื่องอืดนะ ภาษาบางครั้งกูเจอที่ติดๆด้วยอะ แต่พล็อตน่าสน หวังว่ากูคงไม่เบื่อความอืดก่อน

>>35 +1 อยากอ่านแบบนี้อะ

>>22 โรงเตี๊ยม100ลี้

เพื่อนโม่ง กูซื้อหนังสือคลังคำตามมึงแนะนำแล้ว
หูยยยสะใจคุ้มค่ามาก

>>41 โทษๆ ผิดห้อง

>>40 โรงเตี๊ยมร้อยลี้ก็ใช้ได้อีกเรื่องนึงนะ อันนี้ไม่ได้เขียนท่วงทำนองแบบจีนโบราณซะทีเดียว แต่การเติมคำไทยในประโยคคำพูดไม่ได้ออกกะปิน้ำปลา เนื้อเรื่องเรื่อย ๆ น่ารักดี

มีเรื่องไหนในท็อปยังไม่โดนสับบ้างวะ เฉาะให้ชมเป็นบุญตาที

>>44 มีแต่เรื่องเดิมๆ เป็นดาวค้างฟ้า

>>28 >>33 คิดเหมือนกัน กูเจอ "ตาเฉี่ยว" เข้าไปกูสะดุดหัวทิ่มเลย แต่อ่านต่อไปเพราะชอบตัวละครที่ร่างกายไม่สมบูรณ์ บอกตรงๆ เรื่องนี้ดำเนินเรื่องโคตรไทย ตัวละครคิดและทำแบบไทยทุกอย่าง อย่างที่มึงว่าเลยว่าบุคลิกพระเอกนี่คือพระเอกนิยายไทยชัดๆ กูอ่านเหตุผลที่มันทู่ซี้หมั้นกะนางเอกต่อไปแล้วปวดกบาลมาก แต่เรื่องนี้อ่านเพราะเห็นคนเขียนเค้าไปแปะในวดด.มั้ง เห็นเรื่องย่อนางเอกเป็นใบ้กูเลยสนใจ นี่กูเลิกอ่านไปนานละ ตั้งแต่นางเอกพูดได้กูก็ไม่รู้จะอ่านนิยายไทยใส่ชุดจีนนี่ต่อไปทำไม

แล้วกูก็ไม่คิดว่าแบบนี้เรียกละมุน เขียนเป็นนิยายไทยยังไม่รู้สึกว่าน่าอ่านเลย นี่เขียนเป็นจีนที่ความรู้และความคิดของคนเขียนไม่จีนมันเลยออกมาแบบนี้

พวกมึง กูเห็นเรื่องนี้ขึ้นท็อปนานมากละ แต่ไม่มีคนสับ มีใครอ่านบ้างวะ เป็นไงมั่ง เรื่องคู่ขย้ำบัลลังก์ กูว่าชื่อเรื่องแปลกดี

https://writer.dek-d.com/Shirana/story/view.php?id=1637904

>>47 คนนี้เขียนดี โม่งเฉาะขอตบมือให้ ใครที่ร้องว่าเขียนยังไงก็ไม่จีน เขียนยังไงก็โดนติ ไปดูคนนี้ได้ เขาไม่ได้เขียนจนกลายเป็นจีนแปล แต่เขาใส่ความเป็นจีนเป็นไทยได้พอเหมาะ พอดีนางเอกเป็นไทยด้วย ชื่อดุสิตา การบรรยายในมุมมองของดุสิตาจึงเป็นไทยบ้าง แต่ก็ไม่ผิดเพราะตัวละครเป็นไทย แต่ส่วนที่เป็นตัวละครจีนพูด เขาก็ทำได้ดี มีการแทรกความคิดแบบจีนในตัวละครจีน การบรรยายโดยทั่วไปจัดว่าดี ถ้าจะมีประโยคยืดเยื้อนิดหน่อย ก็เป็นประโยคที่เชื่อว่าจะถูกแก้ไขในการรีไรต์ก่อนพิมพ์ เพราะกูมองว่าเขาตรวจเองอยู่แล้วระหว่างที่เขาแต่ง แต่ของอย่างนี้มันต้องมีหลงตาบ้างอยู่แล้ว กูอวยคนนี้ในแง่การเขียนงาน เนื้อเรื่องกูไม่ขอพูดถึงเพราะจะพูดได้ก็ต้องอ่านงานเขาให้จบอย่างละเอียด ถ้าใครบอกว่าเรื่องนี้เริ่มต้นไม่ได้แปลกอะไร ตายแล้วเข้าร่างใหม่ กูก็อยากจะบอกว่านิยายที่เริ่มต้นด้วยการตายแล้วเข้าร่างใหม่มันไม่ได้ผิด แต่มันจะดูตลกถ้ามึงไม่มีลูกเล่นใหม่เลย เหมือนคนอื่นเป๊ะราวกับเทโจ๊กคนอร์ตามด้วยน้ำเปล่าหนึ่งซองครึ่ง แต่งานของเขาคนนี้มีลูกเล่น ความคิดของนางเอกทำให้นิยายชวนอ่านขึ้นเป็นกอง ถ้าใครคิดว่ากูอวยคนซ้ำๆ ก็ลองไปอ่านเรื่องที่กูอวยบ้างนะ กูยุติธรรมในการติชม ถ้ามีงานดีมาให้เฉาะกูก็ชม ในเมื่อยังไม่ค่อยมีมา กูก็ต้องชมเรื่องเดิมเป็นธรรมดา

>>48 ขอบใจมากมึง ไว้ว่าง ๆ กูจะไปลองอ่าน

ถามอีกรอบ มีคนอ่านผ้าแพรสามศอกบ้างหรือยัง คิดว่าเป็นไงบ้าง กำลังตามหารีวิวอยู่ไม่เจอสักที่แต่ซื้อมานั่งอ่านแล้ว อ่านถึงบทที่สิบแปดแล้วแต่ยังไม่ขอรีวิวอีกรอบตอนนี้นะเดี๋ยวอ่านจบจะมาบอกว่ารู้สึกยังไง

>>48 กูแยกโม่งไม่ออกว่าใครเป็นใคร

>>51 ก็ดีแล้วไง โม่งไม่ควรมานั่งแยกว่าใครเป็นใคร ไม่ต้องมาตั้งชื่อโม่งนู่นนี่ด้วยซ้ำ ไม่งั้นจะมาเล่นโม่งทำไม แต่ที่ต้องมีโม่งตอดโม่งเฉาะ เพื่อให้จำได้ว่าโม่งตอดมันจะสับแบบนี้นะ โม่งเฉาะสับแบบนี้นะ โม่งอื่นก็มีข้อมูลว่าโม่งสองตัวนี้สับเฉาะแบบนี้ นอกเวลาสับ ๆ เฉาะ ๆ ก็ไม่ควรจะมาใส่ชื่อ

มีเรื่องใหม่ๆนะเช่น อนุตัวร้าย คนเขียนบอกว่าที่จริงคือ อนุของตัวร้าย อ่าวว แล้วทำไมไม่แก้เสียละจ้ะ
พล๊อตมีมุมใหม่คือ ให้พระเอกคือตัวร้ายของเรื่อง นางเอกเป็นหนูน้อยมัธยมปลายที่อินนิยายแล้วหวีดตัวร้ายเอามากๆ
แต่อ่านมาหลายบทพระเอกไม่ใช่ตัวร้ายนะ น่าจะเรียกว่าพระรองมากกว่า
หลุดมาในนิยายเพราะตัวร้ายผู้นี้ถูกฆ่า นางเศร้ามากเลยอธิษฐานอยากไปยืนเคียงข้างปลอบใจ อะให้คะแนนนิดนึงที่ไม่ได้ตายมาเกิดใหม่
นางตื่นมาในบทอนุภรรยาของตัวร้ายที่นางหวีด ที่ในหนังสือแทบไม่กล่าวถึง ตามบทตัวร้ายก็ย่อมไม่สนอนุภรรยาผู้นี้เท่าไหร่ เพราะกำลังไปถูกใจนางเอกของเรื่อง อนุก็ตั้งใจว่าจะต้องเปลี่ยนจุดจบของตัวร้ายไม่ให้ตายอย่างไร้ความหมายตามนิยาย
เรื่องดำเนินไปตามครรลอง ที่เราจะค้นพบว่านางเอกนิยายที่จริงไม่ได้ดีงามตามท้องเรื่องเท่าไหร่ นางอิจฉาก็จะกลายเป็นคนที่อนุภรรยา เห็นใจแล้วจะช่วยให้นางมีจุดจบที่ดีกว่านี้ คล้ายๆพล๊อตเกิดไปเป็นตัวประกอบทั้งหลาย
คำผิดเรื่องนี้มีไม่น้อย ทั้งพิมพ์ผิดในมือถือและใช้ผิด เช่น พลาง เป็น พราง คำภาษาพูดอย่าง ท่านตานาง ที่ควรเป็นท่านตาของนาง
หรือในความคิดย้อนไปปัจจุบัน แต่ศัพท์ที่ใช้กลายเป็นโบราณหมด เช่นคิดถึงคุณตา แต่เรียกท่านตา เรื่องนี้transitionของสำนวนปัจจุบันกับโลกอดีตมันกระโดดไวไป แต่มันก็เป็นปัญหาเดิมๆของเสิ่นเจิ้นแหละนะ กูรู้สึกว่า พอเป็นบทบรรยายความคิดนางเอกจากยุคปัจจุบันภาษามันก็ควรต่างจากคำบรรยายจากคนเขียน หรือ มุมความคิดของตัวละครอดีต ใช้เธอบ้างก็ได้ รึการเข้าโหมดจีนไปเลยมันดีกว่าลื่นกว่าวะ อันนี้กูก็ออกความเห็นในมุมคนอ่านที่ยังติดลอจิกอยู่ดี
แต่โดยรวมกูก็ว่าสนุกบันเทิงดีนะเรื่องนี้ ตัวละครมีพัฒนาการที่ค่อนข้างสมเหตุสมผลของแนวนี้(คือความสมเหตุสมผลบนบรรทัดฐานของแนวรักกุ๊กกิ๊กอะนะ) คาร์ของพระเอกก็น่ารักน่าหวีด แต่ไม่เห็นความร้ายตรงไหนเลย
กูละสะดุดตอนบทได้กันก็ตัดฉับไม่เน้นเอาสะเลย คือไม่เขียนNCก็ดีนะ กูเบื่อ แต่มันก็ต้องมีรายละเอียดด้านอารมณ์งามๆมาแทนด้วย คือคาร์นางเอกที่เป็นติ่งหวีดพระเอกอยู่แต่เดิมจะโดนตั้มทั้งที คิดแค่ว่า อย่างไรนางก็เป็นอนุของเขาอยู่แล้ว แหมะ นี่มันหมอหญิงมาเองเลยนี่

>>53 พล็อทเกิดเป็นนางร้ายส่วนใหญ่ก็เขียนจนกลายเป็นนางดีทั้งนั้น อันนี้กูไม่ตินะ เพราะคนเรามองในมุมมองตัวเองก็ต้องคิดว่าตัวเองทำดี แต่ถ้าเขียนให้มันฮาได้มันก็จะดีกว่าไง ดีกว่าอยู่ ๆ ก็กลายเป็นคนดีขึ้นมาเฉย ๆ แล้วนางเอกดันกลายเป็นคนร้ายไปซะ ส่วนเรื่องที่มึงไปอ่านมา กูไม่รอดบทแรกเช่นเคย เพิ่งย่อหน้าเดียวก็เจอ เสียงที่เบาราวกับลมแว่วออกมาจากปากหนาของชายหนุ่มพร้อมกับร่างที่ไร้วิญญาณกำลังล้มลงแววตาสีน้ำตาลอ่อนปิดลงช้า ๆ

แววตาของกูปิดลงพร้อมกับแววตาของพระเอก เอ๊ย ผู้ร้ายในเรื่อง แต่ใครไม่ต้องมาถามกูนะว่าแววตาปิดลงยังไง เพราะกูก็ไม่อาจจะอธิบายได้ คนเขียนยังไม่รู้จักเลยว่าแววตากับดวงตาต่างกันยังไง คงจะยังเด็กมาก อายุคงไม่เกินนางเอกในเรื่อง แต่ถ้าเกินแล้วก็ถามใจเธอดูนะจ๊ะว่าเกิดอะไรขึ้นกับภาษาไทยของเธอ

พูดเรื่องบทบรรยายนะ กูหมายถึงรวม ๆ ไม่ได้หมายถึงนิยายเรื่องนี้ พวกที่ใช้บทบรรยายติดขัด เป็นเพราะไม่เข้าใจคำว่ามุมมองของตัวละคร พวกนี้แยกได้แค่เวลาตัวละครพูด แต่พอถึงบทบรรยายซึ่งมองผ่านมุมมองตัวละคร ดันใช้มุมมองแบบเดียวกันหมด พระเอกมองฟ้า ฟ้าก็เรืองรองดังทองทาแบบนั้น นางเอกมองฟ้า ฟ้าก็เรืองรองดังทองทาแบบเดียวกัน มันไม่ใช่ไง คนเรามองไปทางเดียวกัน แต่ด้วยนิสัยที่แตกต่าง มึงจะมองไม่เหมือนกันหรอก ไหนยังจะมีบริบทอื่น การมองกันเองระหว่างตัวละคร มุมมองมันต้องต่าง ความคิดก็ต้องต่างด้วยข้อจำกัดทางเพศ การศึกษา อายุ อาชีพ ตรงนี้นักเขียนมือสมัครเล่นทำไม่ค่อยได้ แต่กูไม่ว่าอะไรนะ นักเขียนเด็กดีเป็นมือสมัครเล่นทั้งนั้น มืออาชีพมีไม่กี่คน ที่พูดเนี่ยไม่ใช่จะด่า แต่จะบอกให้รู้ว่าคนเขียนบางคนอ่อนตรงไหน ควรปรับปรุงตรงไหน คนอื่นเขาถึงจะยกย่องงานของมึง ไม่ต้องไปนั่งร้องไห้ขี้มูกโป่ง แต่หัดปรับปรุงงานจะดีกว่าจ้า

กูมองว่า นักเขียนเด็กดีเด็กน่อยทั้งหลายถ้าเริ่มหัดเขียนจากยุคที่ฮิตเสิ่นเจิ้นกูว่าในอนาคต มันน่าจะช่วยให้พัฒนาได้เร็วขึ้น ถ้ามันทำให้ได้อ่านสำนวนสวยๆมากขึ้นได้อ่านบทกวีงามๆผ่านตาบ้าง ยังไงทุกคนก็จะต้องค้นคว้าหาของแนวนี้มาใส่หัวบ้างไม่มากก็น้อย กูถือว่าจุดเริ่มต้นสายจีนมีคลังสมบัติให้ค้นหาได้มากถ้าคิดจะขุดหา กูเทียบกับยุคที่เด็กเขียนอิโมติคอนกันจนพัฒนาเป็นนิสัยที่ไม่สามารถบรรยายความคิดออกมาเป็นภาษาได้ จนทำให้เกิดนิยายที่อ่านไม่ไหวจะเคลียร์ เพราะคลังอาวุธมาจากมโนล้วนๆ

ขยันสับขยันเฉาะกันจังงงง กูว่างแล้ว เดี๋ยวกูมาตอดบ้าง

มึงกูถามไรหน่อย พวกที่ซื้อหนังสือชะตาพ่ายนางร้ายข้ามภพอะ ตะกี้กูไปอ่านตอนล่าสุดที่เพิ่งอัพในdd มา ญาติไทเฮาชื่อเหว่ยซู๊ด จริงหรอวะ คือนี่ชื่อคน?

>>57 พิมพ์ผิดมั้ง กูไม่เคยอ่านนะ เดาเอา ถ้าไม่ได้พิมพ์ผิดก็ขอแสดงความยินดีกับทุกท่านที่ซื้อนิยายไปด้วยจ้า มีเหว่ยซู๊ดแล้วต่อไปจะต้องมีเหว่ยซี๊ด

>>58 ปาหนังสือทิ้ง

>>59 กูซื้อไปแล้วยังไม่ได้แกะอ่านเลย

อ่านเรื่องคุณชายอะไรซักอย่าง พระเอกเป็นคนมีปมด้อยก็เลยเป็นแบดบอย แล้วดันทะลุมิติไปยุคจีนโบราณ
นานๆ จะมีเรื่องพระเอกทะลุมิติในเสิ่นเจิ้น
ภาษาเขียนก็โอเคดีนะ หรือเพราะกูเป็นพวกอ่านเอาเรื่องก็ไม่รู้แฮะ ไม่ได้เน้นภาษาเท่าไหร่ ขอแค่ไม่สะดุดมากก็พอใจแล้ว

ตอนนี้ตามกูมี่เอิน ซื่อจื่อ ภรรยาทรราช คุณชาย แล้วก็เรื่องของคนเขียนลำนำขนนก (บันทึกลับมหาดเล็กกับคุณหนูใหญ่)
เรื่องราวน่าสนใจดี

>>61 คุณหนูใหญ่แต่งงานสนุกปะ คนนี้เขียนเรื่องโคตะระหนัก ต้องเก็บทีละเรื่อง ตอนนี้กูเก็บกูมี่เอินทีละบทสองบท ไม่หนักสมอง นี่เอาตงกงเล่มสองมาวางรอไว้ ดองไว้นานแระ ต้องอ่านให้จบไปซะที ยอมปวดใจเพราะกูรู้ตอนจบไปแล้ว ถ้าอ่านคงตับพังไปซักพัก

>>62 สนุกดี

>>62 เรื่องคุณหนูใหญ่นี่เบาๆ พระเอกกวน ปากเสีย นางเอกอึนๆ แอบอ่อย มีปมบ้างเล็กน้อย
แต่ก็กุ๊กกิ๊กน่ารักดีนะ

ตงกงลุยไปเลย ปวดใจทีเดียวจบ

>>63 >>64 ขอบน้ำจัยย์ ถ้าไม่หนักเด๋วพรุ่งนี้รวดเลย คืนนี้ตงกงให้มันจบ ๆ ไปจะได้เก็บเข้าหิ้ง ปวดใจเกินแต่ก็ชอบนะ อีพระเอกเล่ห์กลเยอะจนอยากจะเรียกมาตบสั่งสอน

>>65 ขอให้เมิงอ่านจบเร็วๆ นิยายขึ้นหิ้งกูเลยเนี่ย

>>66 กูชอบนะแบบเนี้ย สมจริงดี ในเมื่อเลวก็เลวให้สุด แต่อ่านแล้วก็ตับพังพินาศหมด

แม่หนูกระต่ายแซ่จางเบาสุดแล้วของนักเขียนคนนี้ ตามมาตั้งแต่ลำนำขนนก 706 อ่านซ้ำวนเรื่องละหลายรอบแล้วเวลาไม่มีเรื่องไหนอ่าน

มาสปอยล์ แพรขาวสามศอก

.
.
.
.
.

เนื้อหาเหมือนกับตัวอย่างในเด็กดีสี่สิบกว่าบทส่วนที่เหลือเอ่ยถึงความโปรดปรานพิชชีเกินหน้าสนมนางอื่นทั้งไทเฮาและฮ่องเต้ เลื่อนตำแหน่งให้แบบก้าวกระโดดมาก จากไฉเหริน > หวั่นอี๋ > เจาหรง จนได้เป็น ฮองเฮา ส่วนสนมที่ถูกปลดหรือลดตำแหน่งก็ลดแบบลดฮวบไปเลยเหมือนกัน ท้ายที่สุดวังหลังเหลือแค่พิชชีคนเดียว สนมอื่นโดนปลดหมดแถมตอนอยู่อีฮ่องเต้บ้ายังไม่ค่อยแยแสอีก ทำงานหนักไปวังหลังแค่เดือนละสองครั้ง มีฮ่องเต้ที่ไหนเป็นแบบนี้บ้างเนี่ยไม่ห่วงเรื่องผู้สืบทอดราชบัลลังก์สักนิด ถ้าพิชชีมีลูกไม่ได้อีกคนนี่สงสัยต้องเอาหลานหรือพี่น้องมาสืบต่อราชบัลลังก์ซะแล้วมั้งเนี่ย สงสัยตอนบ้างานอีต่านี่คงลืมคำสอนขงจื่อที่ว่าอกตัญญูสามไร้ทายาทร้ายแรงสุดไปล่ะมั้ง ดีที่ยังมีโอรสธิดากับพิชชีคู่หนึ่งลบล้างอกตัญญูสามไปได้ในที่สุด
.
.
.
.
.

จบสปอยล์

>>68 อาจจะได้ต้นแบบจากหย่งเจิ้น ทำงานหนัก ไม่ค่อยสนเรื่องผู้หญิงเท่าไหร่ เลยมีลูกน้อย (สำหรับฮ่องเต้) ยิ่งลูกสาวยิ่งไม่มีเลย ต้องไปรับของน้องชายมาเลี้ยง

>>69 ยงเจิ้ง มิใช่ หย่งเจิ้น

>>70 กราบขอบพระคุณ

>>68 กูอ่านที่มึงสปอยแพรขาวแล้วดูไม่มีอะไรเลยว่ะ กูเคยอ่านแค่บทแรกๆ จำไม่ได้แล้ว

>> ข้ามภพมาเป็นหรงลี่เหม่ย <<

โดย ManutsanunPm
https://writer.dek-d.com/ManutsanunPm/story/view.php?id=1730744

กูว่าชื่อเรื่องธรรมดาอะ ข้ามภพมาเป็นโม่งห้องเสิ่นเจิ้น งี้มะ

อ้อ กูขอขำหน้าข้อมูลเบื้องต้นหน่อย เจอ “เงียบครึม” เข้าไปนี่ 5555555555

มากันที่ตอนแรกก็เจอคำผิด ใช้คำฟุ่มเฟือย แถมยังสลับ POV ตอนแรกใช้บุรุษหนึ่งอยู่ดี ๆ ก็มาเล่าแบบบุรุษสาม แล้วกลับเป็นบุรุษหนึ่งเฉย พี่ว่าน้องต้องตกลงกับตัวเองนะคะ

กูว่าประโยคสนทนามันทื่อ ๆ ไม่เป็นธรรมชาติว่ะ

“คุณตำรวจคะ เมื่อไปถึงสน. ฯลฯ” คือมันน่าจะใช้แบบ “ถึงสน.เมื่อไร ฯลฯ” อะไรแบบนี้จะดูลื่นไหลกว่าปะ ยังมีแบบ “ได้โปรดให้ร่าดูเถอะนะคะ มันเป็นครั้งสุดท้าย... ฯลฯ” “แต่ขอเพียงข้อเดียว” ทั้งที่มันเป็นคำพูดในยุคปัจจุบันแท้ ๆ

เว้นวรรคพลาด บรรยายแบบย่อยง่าย ในสายตากูคือไม่ได้สละสลวยดีเด่อะไร ออกจะธรรมดาจนขาดเสน่ห์ แล้วก็คนเขียนไม่สามารถทำให้คนอ่านอินไปกับตัวละครได้เลย บรรยายอยู่นั่นว่าร้องไห้สะอึกสะอื้นเพราะแม่ถูกฆาตกรรม บรรยายแค่นั้นแหละ ร้องวนไปวนมา

คือนี่หัวอกลูกสาวทั้งที เจาะลึกกว่านี้ บีบให้อินกว่านี้ได้มะ ในนางเอกคิดย้อนอดีต, หาคำมาอุปมา ฯลฯ อะไรก็ได้ที่แสดงชั้นเชิงมากกว่านี้ นี่ธรรมดาจนน่าเบื่อค่อนไปทางน่ารำคาญ

หรืออารมณ์โกรธของคนที่ปะทะฝีปากในตอนท้าย ๆ ของตอนก็นิ่งมาก น่าเบื่อมาก เหมือนดูหนังสักเรื่องที่นักแสดงเล่นเป็นธรรมชาติอะ คือเล่นเป็นหิน เป็นต้นไม้ เฮ้อ...

ยกตัวอย่างพวกบทบรรยาย

“เสียงแม่รินทร์ที่พูดออกมาอย่างแผ่วเบาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม” what!?

“โดยเฉพาะเธอที่ประโยคสุดท้ายของแม่รินทร์นั้นดังก้องอยู่ในหัว วนซ้ำไปซ้ำมา ด้วยอาการเหม่อลอย” กูขอร้อง what!? อีกรอบ 555555555

“เธอเข้าทำงานที่บริษัทแห่งนี้” อันนี้ยกมาเพียว ๆ คงไม่เห็นอะไร แต่คือเนื้อความก่อนหน้าคือไม่มีบอกเลยว่าบริษัทอะไร อยู่ ๆ ก็ “บริษัทแห่งนี้”

มากันที่ความสมเหตุสมผล

นางเอกแม่ถูกฆาตกรรม คนร้ายอัดคลิปไว้ นางเอกขอดูคลิป ตำรวจให้ดู

1. ทำไมคนร้ายอัดคลิป เพื่อประโยชน์อะไร มันไม่ใช่ข่มขืนที่จะเอาไว้ใช้แบล็กเมล์ได้อะ

2. คนร้ายทิ้งคลิปไว้และตำรวจได้ไป คือไร แล้วจะถ่ายทำไมอะ เพื่อไร งง

3. ตำรวจให้นางเอกดูคลิป อันนี้กูไม่รู้กระบวนการทางกฎหมาย แต่แม่ถูกฆาตกรรม ลูกสาวขอดูของกลาง? มันได้ปะ เออ ไม่รู้ อีกอย่างคือตอนนั้นยังสืบคนร้ายไม่ได้เลยอะ ตำรวจจะไว้ใจนังลูกสาวได้เหรอ งง

เอาเป็นว่าถ้ามีคำอธิบายสมเหตุสมผลมารองรับก็แล้วไป เพราะกูอ่านแค่ตอนแรก

ความสมเหตุสมผลประเด็นที่สอง คือหลังจากจับคนร้ายได้ก็สรุปว่านี่เป็นคดีฆาตกรรมธรรมดา แค่แม่นางเอกผ่านไปแถวย่านคนชั่ว พวกมันเลยจับมัด กรีดแขนกรีดขา

เกินกว่าเหตุไปมากจ้ะ

จากที่กูดูและอ่านแนวอาชญากรรมมาบ้าง ทำขนาดนี้ฆาตกรคงโรคจิตหรือมีเป้าหมายในใจแล้วมั้ย ถ้าต้องการฆ่าปิดปากเฉย ๆ ก็แทงแค่จึ้กสองจึ้กก็จบแล้ว นี่อะไร ทั้งเล่นใหญ่ ทั้งถ่ายคลิป แล้วยังโง่ทิ้งคลิปให้ตำรวจตามเจออีก บ้าบอ

สมเหตุสมผลประเด็นที่สาม นางเอกใช้เวลาแปดปีฝึกมวยไทย มวยจีน ปืน มีด เทควันโด เป็นแชมป์ธนูระดับจังหวัด อิดอก เกินเบอร์สุด 555555555555

คือแต่ละวิชาไม่ใช่ง่าย ๆ อะ กว่าจะฝึก กว่าจะเก่งขึ้นไปทีละขั้น ๆ มันก็ต้องใช้เวลาหลายปี นี่คุณนางเอกเขาเหมาไปหลายทักษะมากค่ะ แถมระหว่างนี้ก็ไปพบจิตแพทย์ แล้วก็เรียนมหาลัยไปด้วย อืม

สมเหตุสมผลประเด็นสี่ เคาะประตูห้องเจ้านาย บอกว่ารีบ ไม่รอเสียงอนุญาตก็เปิดประตูเข้ามาเลย หนูเป็นผู้ช่วยเลขาถูกมะ พี่ว่าหนูไม่รู้มารยาทเลยอะค่ะ

คำผิด

“ระแวก”

“โกรธเคื่อง”

คนเขียนสับสนระหว่าง “กับ” และ “กลับ”

“หน่ะ”

“ค่อม”

“สะ”

“พรวดพลาด”

สรุป ภาษาธรรมดามาก นิ่งมาก น่าเบื่อ บทพูดไม่เป็นธรรมชาติ คำผิดเยอะ อยากจับมาเรียนภาษาไทยใหม่ ความสมเหตุสมผลพินาศมาก

ไม่น่าสนใจเลยจ้า

ตอดโดย โม่งตอดแตดคมสันต์

>>73 กูเกลียดความตอดแตดคมสันต์ของมึงมาก นิยายเรื่องที่มึงสับเป็นนิยายที่มีคุณสมบัติในการติดท็อปครบทุกประการ หนึ่ง-สลับ POV สอง-นางเอกซู สาม-คนร้ายโง่ สี่-เงียบครึม ห้า-เสียงแม่รินทร์ที่พูดออกมาอย่างแผ่วเบาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เป็นไง ครบเลย รีบปรบมือกราวรัวววว

ตกลงตอนนี้เรื่องติดท็อปที่โม่งชมมีเรื่องไหนบ้างวะ เดี๋ยวคนเค้าจะว่าเราตอดอย่างเดียว

เห็นโม่งตอดสับกูเลยเฉาะแถม ไปเจอติดท็อปลำดับสุดท้ายมีแค่ห้าตอน ชื่อเรื่อง flower เร้นลับ ว้าว คิดว่ามันต้องดีแน่เลย เพิ่งเขียนก็ติดท็อปแล้ว บทแรกมีการแนะนำลำดับตำแหน่ง กูกำลังนึกดีใจ นี่คงเป็นเสิ่นเจิ้นทำการบ้าน พอเปิดมาอ่านบทแรก ชื่อตอนสตรีผู้ถูกถอดถอน สองประโยคแรกรู้สึกเอิ่ม ๆ นิด ๆ แต่พอประโยคที่สาม ผู้คนต่างเดินควักไขว่ตามรายทางท้องถนน อ่านแค่นี้รู้สึกถึงความสกปรกโสโครกของชาวเมืองผู้เป็นชาย ถึงกับเดินควักไข่กันทีเดียว ไม่เป็นไร เราต้องอ่านต่อ เขาแค่พิมพ์ผิดเล็กน้อย อย่ามา ๆ ๆ พออ่านมาอีกย่อหน้านึง เปิดตัวหวงโฮ่วกำลังเจ็บแผล เจอประโยคนี้เข้าไป เครื่องหน้าของแม่แห่งแผ่นดินขยับเคลื่อน กูรู้สึกว่ากำลังอ่าน I, robot เวอร์ชั่นจีน พอมาเจอประโยค ตำหนักนี้คือตำหนังเต้าเต๋อ ก็เลยคิดว่าบ๊ะบายดีกว่า

จบการตำหนังอย่างสั้น ๆ ขอให้ทุกคนมีความสุขกับการอ่านดอกไม้เร้นลับของหวงโฮ่วหน้าขยับเคลื่อน ขอความกรุณาอย่าควักไขว่เล่น

>>69 ยงเจิ้งมีโอรสเยอะอยู่นะแต่อายุยืนน้อยคน ธิดาแท้ ๆ อายุยืนแค่นางเดียว แต่ก็ไม่ยืนเท่าไรนักแค่ราว ๆ ยี่สิบกว่าปีเอง ( โอรสธิดาส่วนใหญ่สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยงเจิ้งยังเป็นยงชินหวังอิ้นเจิน ) ส่วนธิดาบุญธรรมนั้นอายุยืนถึงสองนางจากสามนาง
>>72 ไม่ค่อยมีประเด็นอะไรจริง ๆ แหละ เดาง่ายมากว่าเดี๋ยวพิชชีก็แก้ปัญหาได้

อยากรู้จะย้อนอดีตกลับไปยังไงให้ไม่ซ้ำซากอ่ะ
แบบย้อนไปเก่งก็ซ้ำซาก ย้อนไปขี้เกียจก็ซ้ำซาก ย้อนไปลำบากก็มีละ ย้อนไปเป็นตัวประกอบก็มี ย้อนไปเป็นแมวก็มี
ย้อนไปเป็นอะไรดี

>>77 ย้อนไปเป็นผู้เฒ่าแก่ใกล้ตายที่ต้องทำเควสให้เสร็จ ถ้าทำสำเร็จจะได้ย้อนเวลาไปร่างที่หนุ่ม/สาว ขึ้นเรื่อยๆ ดีมะ

ย้อนไปเป็นกบฏบ้างจะได้ไม่ซ้ำใคร

>>79 +1 น่าสนใจว่ะ 5555

ตอนนี้ย้อนเวลามันเฝือมาก เลิกย้อนกันสักพักน่าจะดีกว่า ตอนนี้ต่อให้ย้อนด้วยไอเดียใหม่ไม่ซ้ำ มันก็ช้ำไปหมดแล้วอยู่ดี

เอาจริงพล๊อตย้อนเวลานี่ ส่วนใหญ่คือมึงไม่ต้องย้อนกันก้อได้นะ ย้อนไม่ย้อนไม่เห็นจะต่างกันการย้อนไม่ได้ส่งผลกับเนื้อเรื่องเลย แบบย้อนกลับไปกินๆนอนผัวรักผัวหลงนี่ ไม่ย้อนก้อได้ป่าววะ รึจะย้อนเวลาเพราะนักเขียนไม่อยากไปสวมคาร์วิธีคิดแบบคนโบราณเหรอไง

>>82 ย้อนไปเพื่อให้ผู้ในเรื่องพูดว่า โอ้วว นางช่างเป็นสตรีที่น่าสนใจ/สตรีประหลาด/ไม่เหมือนคุณหนูในห้องหอ บลาๆ

>>79 ย้อนไปเป็นกบฏแล้วแพ้อ่ะ น่าจะไม่ซ้ำซาก 5555555+ ตอนจบนอนตายกลางสนามรบ

>>73 ขอบคุณที่ตอด เรื่องนี้ก็บายเหมือนกัน อ่านแค่บทสองบท ไปดีกว่า
>>75 ขอบคุณที่เฉาะ ฮาก๊ากตรงควักไขว่
>>82 เห็นด้วย บางเรื่องนี่ไม่รู้จะย้อนเวลามาเพื่ออะไร ไม่ต้องย้อนก็ได้
ถ้าต้องการให้เป็นคนที่คิดไม่เหมือนใคร ก็เป็นคนยุคนั้นที่มีมุมมองแตกต่างจากคนอื่นก็ได้มะ
เพราะมันก็ไม่ได้คิดต่างจนเว่อร์อะไรนักหนา

แต่บางเรื่องก็ย้อนมาแบบเทพมาก เขียนแบบระหัดวิดน้ำ ปืนสั้นปืนยาว อาวุธต่างๆ ได้ ทั้งที่ตอนอยู่ยุคปัจจุบันก็เป็นคนธรรมดา
บางเรื่องย้อนมาเจอคนที่ย้อนมาเหมือนกัน แถมบางคนเคยเป็นเพื่อนหรือแฟนกันมาก่อนด้วย
อ่านแล้วรู้สึกว่าการย้อนเวลาทะลุมิตินี่มันง่ายดีวุ้ย
แต่ที่เจอแทบทุกเรื่องที่มีการทะลุมิติคือ นางเอกจะพบว่าตัวเองมาอยู่ในยุคสมัยอะไรก็ไม่รู้ ไม่มีในประวัติศาสตร์ คงจะเป็นโลกคู่ขนาน
ก็ง่ายดีเนาะ ไม่ต้องค้นคว้าข้อมูลอะไร
(แต่ก็ชื่นชมที่นางเอกเก่งประวัติศาสตร์จีนมากพอที่จะรู้ว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในยุคไหนเลย)

กุว่าจะแต่งย้อนเวลาไปเป็นผัวชาวบ้านแทน เมียเป็นสิบแทน บริหารไม่ถูก แม่มมีไปเป็นเมียชาวบ้าน แต่วิญญาณข้างในเป็นผุ้หญิง
หากเจอพยายามติกูเบาๆ นะกูใจบาง

กูไม่มีปัญหากับการย้อนเวลา กูคิดว่าเทรนด์นี้จะยังอยู่อีกนาน นิยายจีนกับนิยายญี่ปุ่นก็ยังย้อนเวลากันอยู่เลย ยังมีเรื่องดัง ๆ อีกเยอะ แต่มันจะย้อนหลากหลายกว่าเสิ่นเจิ้น แบบเป็นจอมยุทธเฒ่าย้อนไปเป็นเด็กหนุ่มไรเงี้ย แต่ของเสิ่นเจิ้นจะมีเรื่องรักเป็นหลัก เลยย้อนไปเป็นเมียอ๋องเมียแม่ทัพกันหมด แต่กูก็ไม่ว่านะถ้าจะย้อนไปเป็นเมีย ขอแค่อย่าให้รูปแบบการย้อนมันเหมือนเดิมเป๊ะได้ปะ แบบบทนำต้องเกริ่นถึงชีวิตก่อนย้อน แล้วก็ตัดมามีท่านแม่หรือคนใช้มากอดขา นางเอกตื่นมางงมาก ใครกันนี่ อุ๊ย ทำไมฉันสวย มีคู่หมั้นหนุ่มรออยู่ ไม่ถูกกัน มีเมียอยู่แล้ว หรือไม่ก็ย้อนมาเป็นชายาที่ผัวไม่รัก เขียนเหมือนกันแทบจะย่อหน้าต่อย่อหน้าเลย มึงไม่ต้องย้อนเหมือนกันขนาดน้านน หัดใส่ลูกเล่นอย่างอื่นมั่งกะได้

มีเรื่องไหนมั้ยที่ย้อนแล้วพยายามหลอกถามข้อมูลมาแบบเนียนๆ
ไม่ใช่ตื่นมาตกตะลึงซักพักก็มีความรู้พุ่งเข้ามาในหัวจนรู้ทุกสิ่ง หรือสั่งให้คนใช้เล่ามาให้หมดโดยอ้างว่าความจำเสื่อม
ถ้าหัวกระแทกแล้วความจำเสื่อมก็ยังโอเคนะ แต่บางเรื่องจมน้ำแล้วความจำเสื่อม นอนป่วยแล้วความจำเสื่อม มันแปลกๆ

>>88 พายามหลอกถาม กูนึกถึงฉู่อวี้ในหงส์ขังรักเลยว่ะ นางสติดีมาก แบบไม่ตื่นตระหนกโวยวาย แต่มองสถานการณ์แล้ววิเคราะห์ เป็นอีกเรื่องที่กูยังไม่เห็นใครเลียนแบบเรื่องนี้เลย

กูจะแต่งสมาคมลับผู้ย้อนเวลาข้ามมิติแห่งเมืองฉางอัน
ท่านประมุขส่งสายสืบไปทั่วสารทิศเพื่อค้นหาสมาชิกย้อนเวลา เพราะแม่งย้อนกันมาเยอะมาก ใครความจำเสื่อม
ใครนิสัยเปลี่ยน พาไปขายบัตรสมาชิกให้หมด555
มีสถานศึกษาให้ปรับตัว หลังจบการชุบตัวจะหักเงินค่าสมาชิกปีละหลายตังค์

>>90 อย่าลืมคัดศิษย์เข้าชั้นใต้ดินสถาณศึกษาด้วย

>>89 ไม่แกล้งตีเนียนไม่ได้เว้ย ไม่งั้นกระโตกกระตากขึ้นมาคงโดนน้องหรงฆ่าตาย หุหุ/กลับตำหนักจีนละ

นึกถึงเเรื่องลวงเล่ห์มังกร กูอ่านเรื่องนี้ตอนที่ลงในดด ตอนนั้นยังไม่ได้เข้าสู่จีนเต็มตัว นางย้อนจีนมาแบบมึนๆ พูดจีนได้แบบงงๆ ก็แล้วไปเถอะ พอได้กลับไปอ่านอีกรอบ ภาษาลิเกมาก ลูกของอ๋องสาม เรียกองค์ญ องค์ชาย ทำลายความชอบกูตอนนั้นไม่เหลืออะไรเลย

>>91 5555 เอ่อดีๆคือฉากหน้าเป็นผู้ฝึกญาน แต่จริงๆเป็นข้ออ้างเวลาเกิดซูเว่อร์ๆขัดหลักความจริงขึ้นมาก็บอกว่าเพราะกูอยู่ด่านรู้ชะตาแล้ว อิๆ

เดี๋ยวกูแต่งนางเอกทะลุมิติมาเป็นขอทานดีกว่า กร๊ากกกกก

กูจะแต่งให้ทั้งเรื่องแม่งมีฮ่องเต้องค์เดียวที่เป็นคนยุคโบ ส่วนวังหลังแม่งนางสนมทะลุมิติกันมาล้วนๆสามพันนางมีทั้ง
สนมกินและนอน
สนมเจ้าคิดเจ้าแค้นไม่รู้ชาติที่แล้วเจออะไรมา
สนมกายเป็นสาวใจเป็นผู้บ่าว
สนมขายเครื่องประทินผิวสายเกาหลี
สนมหมอหญิงรักษาทุกโรค
สนมนักสืบชาติที่แล้วเป็นตำรวจ
โอย พอละกูเหนื่อย

>>95 มึงลืมที่เป็นนักฆ่า กูจะรออ่านนะ 5555555

แต่งแล้วเอามาแปะเลย กูจะเฉาะให้สาแก่ใจอิช้อย

>>95 >>96 +1 มึงหรือจะ all in one นักฆ่ามหาเศรษฐีคุณหนูขี้เกียจ เป็นเชฟกับเรียนป้องกันตัวทุกแขนง เชฟกับชาวสวนเป็นงานอดิเรก จบเภสัชแต่โดนเพื่อนรักหักหลังเลยใช้พิษตามเก็บแล้วมีองค์กรมาทาบทาม
สรุปสนมมึงเปิด 7/11 ได้ครบเลย ขายเครื่องประทินผิว เค้ก ยา อาหาร ผักสด

>>95 กูรออ่านนะ อย่าทำเหมือนอีชาล่ะ

>>95 เพิ่มใหิสนมที่เป็นกระเทยทะลุมิติเป็นสาวน้อย
สนมที่เป็นทอมมาก่อน
สนมที่เป็นดี้มาก่อน
สนมที่เป็นชายทั้งแท่งทะลุมาเป็นสาวน้อย

>>99 คนอัพอีชาไปไหนแล้วว

กูจะเพิ่ม สนมโม่งเฉาะ สนมโม่งสับ สนมโม่งตอด ลงไปด้วยกลัวไม่ครบสามพันนาง🤣🤣😂😂🤣
พวกมึงไม่ต้องรออ่านกันหรอกนะ ท่าทางกูคงต้องรีเสิขนานกว่าจะอ่านนิยายท้อปทั้งหลายหมดกูอาจใช้แพรขาวคลุมโปงตายไปก่อน

>>102 กูขอเป็นสนมนักเขียนเสินเจิ้น พอไปยุคนั้น ทำตัวแบบนิยายตัวเองเลยอยู่ตำหนักเย็นถาวรไม่ได้ออกมาตลอดชีวิต

>>102 อย่าลืมพวกขันที แม่ทัพ​ด้วยนะมึง

>> เทพธิดาสะบั้นด้ายดำ - เหมยฮวาเสี่ยวเซียน <<

โดย karnsirorut
https://writer.dek-d.com/karnsirorut/story/view.php?id=1584212

เห็นโปรโมตในวดด.ซึ่งงงง กูมีปัญหากับการใช้ภาษาของเขา โม่งตอดจะพาพี่ ๆ ไปชมดูนะคะ

เริ่มที่คำโปรยค่ะ

“เสี่ยวเซียนเป็นเทพธิดาอัปลักษณ์ทำหน้าที่สะบั้นด้ายดำ หามีใดเกี่ยวพันกับชายาที่ท่านทำหายไปไม่ เพ้ย! มิแน่ นางอาจตกอยู่ในพงหญ้าก็เป็นได้! ขออย่าหลอกอย่าหลอนเสี่ยวเซียนอีกเลย! ไท่จื่อบัดซบ!”

1. “หามีใด” คืออะไรอะ 5555555 “หามีสิ่งใด” ไรงี้จะดีกว่าปะ

2. “มิแน่” ก็เข้าใจว่ามีความคิดว่า “ไม่” ถ้าอยากให้โบราณจะใช้ “มิ” แต่ไม่ได้หมายความว่า “มิ” จะแทน “ไม่” ได้ในทุกคำรึเปล่าอะ ออกมามันเลยแปลก

ถ้าจำไม่ผิด เฟยหลิง ก็เคยโดนคนอ่านติว่าใช้ “มิ” มากเกินไป กูว่านักเขียนควรระวัง อยากใช้คำให้ดูโบราณ แต่ไม่ต้องพยายามมากขนาดนี้ มันตลก

3. อัศเจรีย์จะพุ่งกระแทกหน้ากูอยู่แล้ว ใส่แค่ในคำอุทานก็พอ แล้วเลือกตัดออกในประโยคคำพูดยาว ๆ บ้างก็ได้

4. “ขออย่าหลอกอย่าหลอน” กลิ่นไทยละเกิลลล์

อะ ต่อที่หน้าข้อมูลเบื้องต้น

“สรรพยางใจ” อิดอก บันเทิงมากสำหรับคำนี้ มีโม่งคนไหนสนใจชื่อนี้บ้าง หื้ม เพื่อนโม่งสรรพยางใจ 555555555 คือยังไงอะ เอาไว้คู่กับ สรรพางค์กาย เหรอ แต่คือ สรรพยาง ไม่มีในพจนานุกรม สรรพางค์ใจ ก็ไม่น่าจะมีใช้ปะ ฮือ

“โดนเหยียดหยามจากเทพเซียนอื่น ๆ นางจึงหลีกหนี...หาได้ไม่”

“สมควรตาย! หาได้ไม่ จวินเกอไม่สมควรตาย”

เป็นไรอะ ติดใจอะไรกับ “หาได้ไม่” ใช้อยู่นั่น ละใช้ไม่เป็นอีก ตลก “โดนเหยียดหยามจากเทพเซียนอื่น ๆ นางจึงหลีกหนี” นี่เนื้อความมันคล้อยตามกัน แล้วไปใส่ “หาได้ไม่” เพื่ออะไรให้มันพลิกมาเป็นขัดแย้งกันอะ ก็บอกไปเลยดิว่า “นางไม่อาจหลีกหนี” “นางหาหลีกหนีไปได้ไม่” ไรงี้

ไอ้ตรงจวินเกอสมควรตายก็เหมือนกัน จะสื่ออะไร งง

นี่ขนาดยังไม่อ่านเนื้อหาเลยนะ ซึ่งจากแค่ตอนแรกที่อ่าน ในความเป็นภาษาจีนโบราณ กูว่าพอใช้ได้ หมายถึงเขาคงอ่านจีนแปลมาประมาณหนึ่งแล้ว แต่! แต่เขาพยายามเกินไป อยากให้โบราณ อยากให้จีนจนไม่แคร์อะไรทั้งนั้น บางคำเลยเป็นคำผิดแบบคิดขึ้นเอง บางคำก็ใช้ผิด

โดยรวมแล้ว เรื่องนี้เป็นเคสที่ดีสำหรับนิยายที่มีความพยายามมากจนมันพัง

ตอดโดย โม่งตอดหน่อแตดคมสันต์สรรพยางใจเงียบครึมควักไขว่

ป.ล. ทีมสนมสามพันคนของพวกมึงน่าสนดีนะ กูขอมีชู้เป็นชินอ๋อง ละตอนจบหนีตามกันไป สุดท้ายทะลุมิติมาในโลกยุคปัจจุบัน ดีลลลลล

>>105 ...หาได้มีสิ่งใดที่เกี่ยวพันกับชายาที่ท่านทำหายไปไม่!
เปลี่ยน มิแน่ เป็น บางที ?
“โดนเหยียดหยามจากเทพเซียนอื่น ๆ นางจึงมิอาจ ไม่หลบหนีได้ไม่

“สมควรตาย! หาได้ไม่ จวินเกอไม่สมควรตาย” อะไรวะ จวินเกอหาได้สมควรตายไม่ ?

เข้าว่าอยากเรียงปยแบจีนนะ แต่ถ้าเรียบไม่เป็นมันจะตลก

>>96 กูลืมสนมที่มีระบบไปได้ไง สนมที่ต้องการแก้นิยายกากๆให้เป็นนิยายที่ดีเลิศ สนมทำอาหารระดับเชฟ สนมทะลุมิติเข้าสิงแมว สนมเป็นธิดาเทพย้อนเวลาได้

>>105 ช่วย ๆ ๆ เห็นด้วยที่มึงว่าพยายามเกินไปจนพัง ดูเผิน ๆ เกือบจะดีแล้วเชียว แต่พออ่านละเอียดแล้วมันเกิน

ประโยคที่ไม่สมบูรณ์ก็มีให้เห็นบ่อย ไม่รู้จงใจหรือเผอเรอ อย่างเช่น จวินเกอส่งสายตาทางเราทั้งสามบ้าง เราสามคนสายตาอึกอัก (ควรเป็น ส่งสายตามาทางเรา, เราสามคนท่าทีอึกอัก ท่าทางอึกอัก มองตากันอย่างอึกอัก หลบตาอย่างอึกอัก อะไรก็ว่าไป แต่สายตาอึกอักเนี่ยมันไม่มี เพราะอึกอักเป็นอาการแบบพูดไม่ออก ได้แต่อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ไหนใครลองทำสายตาอึกอักดูสิ ทำได้ที่ไหน เอาแค่สายตานะ ไม่ต้องใช้ท่าทางอย่างอื่น แล้วให้คนอื่นทายว่ามึงกำลังอยู่ในอารมณ์ใด ถ้ามีคนตอบว่า อ๋อ มึงกำลังมีสายตาอึกอัก กูจะกราบ)

อ้อ นักเขียนเขาออกตัวไว้แล้วว่าเขียนนิยายไทยไม่ออกเลยมาเขียนจีน ไม่ได้ค้นคว้า เพราะฉะนั้นกูจะถือว่างานเขาอยู่ในโหมดแต่งเล่นเพื่อความเพลิดเพลิน ซึ่งใครก็ตามที่เข้าโหมดนี้ กูจะให้คะแนนเต็มสิบหมด ถือเป็นคะแนนทักษะพิสัย แต่ถ้าวันใดกลายเป็นหนังสือตีพิมพ์ จะต้องหลุดจากโหมดแต่งเล่นทันที

>>107 เป็นความพยายามจีนที่พังมาก กูอ่านไม่รู้เรื่อง พาลทำให้กูนึกถึงเมียคุนนะทำ

ทุกวันนี้เค้าก็แต่งหมวดเพลิดเพลินกันนะมึง ปิดรีไรท์ตอดเล็กน้อย ขายอีบุ้คขายสนพเล่นๅก็เพลินดี

>>109 ถ้าไม่นับเรื่องภาษา เรื่องเนื้อหาก็ไม่รอดอะ อ่านแล้วงุนงง

>>110 มันคืออัลไล เมียคุนนะทำ กูรู้จักแต่นมคุนนะทำ

>>113 มึงไม่รู้จักผลงานการแปลของเทพเจิ้นที่สร้างชื่อเสียงกระฉ่อนไปทั้งวงการให้บ้านยามเช้าได้ไงวะ

>>113 มึงไปอยู่ไหนมา

กูว่าจะไปหานิยายท็อป 20 มาเฉาะไม่ให้ห้องเงียบ ทำไมนิยายที่มีแค่สองตอนอย่างแมวข้าใครอย่าแตะถึงติดท็อปวะ ไม่เข้าใจ แค่แจ้งข่าว ยอดวิวไม่ได้สูงอะไรเลย งงว่ะ หรือเขามีระบบจ่ายเงินโฆษณา

>>116 เรื่องนี้ลงแล้วก็ปิดตอนไปรอบนึงนิ มึงดูแฟนคลับเขา แค่เขาแจ้งข่าวแล้วคนกดเข้าไปดูสักครึ่งนึงก็ทะลุขึ้นท๊อบได้สบายๆแล้ว

>>116 แฟนคลับเยอะอยู่นะมึง เรื่องนี้ดังพอตัว เห็นแจ้งว่ารีไรต์ พอมีอัปเดตแฟนคลับเลยมามุง ยอดวิวเลยสูง น่าจะเป็นงี้มั้ง ยอดวิวมันนับต่อวันอะ

กูสงสัยว่าเรื่องนี้ตีพิมพ์กับสนพ.ไหนวะ เห็นมีหน้าปกละแต่หาไม่เจอว่าสนพ.ไหน

>>117 >>118 ขอบใจ กูไม่เข้าใจระบบท็อป เห็นของคนอื่นยอดเป็นหมื่นเป็นแสน แล้วคนนี้เป็นพัน แปลว่ามีคนเข้าไปดูวันนึงห้าพันกว่าก็ติดท็อปแล้ว เพิ่งรู้ว่านับเป็นวันว่ะ

เพื่อนโม่งที่แนะนำคนเขียนคุณหนูใหญ่แต่งงาน บันทึกมหาดเล็ก กูขอบคุณมาก กูชอบมากกกกก ตอนนี้กูไล่ตามอ่านเรื่องอื่นๆตาแฉะเลย

กูน่าจะรีไรท์บ่อยๆบ้าง เผื่อติดท็อป แม่ง หมูนี้ใครๆก็พากันรีไรท์กันหมด ไม่ก็แจ้งข่าวบ่อยๆ มึงพิมพ์กันล่างตอนก็ได้
เหมือนเป็นเสต็ปนิยายติดท็อป...

ไป๋อวี๋หนิง ควรค่าแก่การเสียตังค์มั้ยวะะ

>>118 เป็นสนพ.เล็กๆของนักเขียน เรียกว่าทำมือก็คงได้มั้ง เพราะไม่มีวางขายตามร้าน ใครสนใจก็ซื้อจากนักเขียนหรือสนพ.ของเขาโดยตรง
ปล.กูแปลกใจที่ไม่เห็นแมวบนปก

ซื้อนาjs้ายสายชิa มา อ่านไปได้ครึ่งเล่มละคือชิลสมชื่อเรื่อง คือนึกว่าตัวละครจะแค่ชิล แต่นี่เนื้อเรื่องก็ยังชิล

จริงๆ ชอบสนพ.นี้นะ เดี๋ยวไว้ว่างจะอ่านองค์หญิงแมวให้ได้สักที

มีใครอ่าน เหนือลิขิตรัก ปะ ผูกเรื่องดูน่าสนใจดี ภาษาโอเค แต่ไม่ค่อยเข้าใจนางเอก หนีการตามล่าแต่ยังคงสวมกระพรวนข้อเท้า

ไว้บอกตำแหน่งตัวเอง?

>>125 ลองไปอ่านดู มันไม่ค่อยดึงดูดใจว่ะบอกไม่ถูก ภาษาเหมือนจะดี แต่มันไม่มีจังหวะจะโคนโดนใจ ลองดูโม่งคนอื่นนะ เผื่อมีคนชอบ

เงียบจุง ไม่มีใครสับนิยายเลยเหรอ

>>127 ลองแปะมาดิ กูแต่งนิยายตัวเองอยู่ อิเวร ตัน

>>128 กูไม่รู้จะแปะไรว่ะ เบือๆ รอมีคนสับแล้วจะตามไปอ่านบ้าง

>>128 แปะของโม่งมาสิ

กูอ่านมาหลายเรื่องละ คำว่าจวนนี่มันควรเป็นจวนแม่ทัพทั้งจวน แล้วหน่วยย่อยลงไปเรียกว่า เรือนต่างๆ เรือนคุณหนู เรือนแม่ เรือนลูกอะไรก็ว่าไป คนเขียนกลับ เรียกเรือนพวกนี้ว่าจวนด้วย มีจวนรับรองแขกในจวนแม่ทัพอีกทีด้วยงี้ อันนี้กูว่ามันเป็นการใช้ภาษาไทยผิดอย่างแรง

>>131 กูคิดว่าคงเข้าใจผิดกัน คงเห็นนิยายจีนกับหนังจีนมีคำว่าจวน เลยเข้าใจว่าจวนหมายถึงบ้าน กูเห็นเสิ่นเจิ้นหลายเรื่องใช้คำว่าจวนทั้งที่มันไม่ใช่จวนเลย มันคือบ้านธรรมดาแท้ ๆ

เสิ่นเจิ้นแนวไหนคนอ่านน้อยวะ การเมืองงี้มะ

>>133 การเมือง สงคราม เครียด ๆ สมจริง

กูว่าคนอ่านไม่ได้น้อยหรอก หาคนเขียนน้อยมากกว่า ดูกูมี่เอินคนอ่านเยอะอยู่นะ ก็ไม่ได้หวานแหววอะไร พอมีที่แตกต่างคนก็อยากอ่าน กูเองมาอ่านคนไทยเขียนก็เพื่อความบันเทิงล้วนๆ แนวมันก็เดิมๆแหละ แค่เปลี่ยนเซตติ้ง พอคนเขียนหลบเลี่ยงไม่ทำการบ้าน แนวนี้มันก็ยิ่งโชว์แผลกันเยอะ นอกจากความอ่อนทางสำนวนภาษาแล้ว การรีเสิร์ชจากเสิ่นเจิ้นด้วยกันเอง หรือ เอาผิวๆของเล่มฝอย อ่านประวัติศาสตร์ที่ย่อยมากๆมาแล้ว มันก็ต้องรอเวลาซึมซับย่อยมาใช้ หวังว่าแนวนี้จะฮิตนานพอที่จะให้คนเขียนพัฒนาตัวทันเวลา

>>131 งั้นกูใช้คำว่าจวนเสนาบดี แล้วมีเรือนแยกเป็นส่วนนี่กูใช้ถูกละใช่มะ

>>136 ก่อนหน้านี้มีคนอ่านทักว่ากูใช้ผิด..

>>136 ไม่ใช่131 แต่ขอแจมว่าเขียนถูกค่ะ ดีใจจนน้ำตาไหล แถมยังมีที่ใช้ผิดเป็นจวนพ่อค้า จวนเศรษฐี จวนเป็นบ้านพักข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ระดับสูง

131 เอง นึกง่ายๆว่าในไทย เราจะคุ้นกับจวนผู้ว่าราชการจังหวัด แปลนบ้านจีน จะมีเรือนหลักอยู่ในสุด ตรงกลางเรือนหลักมีโถงที่ไว้รับแขก แบบในหนังจีน ปีกข้างหนึ่งเป็นห้องหนังสือ อีกข้างเป็นห้องนอน จากเรือนหลักแยกเป็นหอหรือเรือนปีกซ้ายขวา ล้อมพื้นที่ตรงกลางไว้ เรือนคนรับใช้อยู่ตรงรั้วกำแพง แยกส่วนจากเจ้านาย ถ้าเป็นจวนข้าราชการ หรือบ้านคหบดีใหญ่ พื้นที่มักจะใหญ่เป็นหมู่ตึกย่อยแยกยูนิตกันได้อีก ยังจะต้องมีเรือนคนที่ทำงานติดตามรับใช้ เรือนครัว
แล้วถ้าบ้านคนธรรมดาที่ไม่ใช่ขุนนางใหญ่ จะเรียกว่าอะไรดี บ้านตระกูลxx บ้านคหบดีxx ก็น่าจะไม่ผิดนะ

จะว่าไปแปลนเรือนไทยก็คล้ายกัน แยกห้องหับคล้ายๆกัน ขนาดย่อมเยากว่า แล้วเชื่อมด้วยชานตรงกลาง เพียงแต่เรายกใต้ถุนหนีน้ำหลากแถมมา

>>139 กูแค่ใช้ว่าบ้าน มีใครสักคนเนี่ยแหละบอกกูว่าไม่จีนเบย
กูเลยโอเค กูใช้จวนแม่งให้หมด

>>141 เคยใช้กับบ้านพวกเศรษฐีมีอันจะกิน

>>141 คฤหาสน์เผิงอวี๋เยี่ยน ก็ฟังจีนนะ บ้านกูเอง
แต่คฤหาสน์ มันให้ความรู้สึกยุคโคโลเนียลละ นึกถึง แมนชั่น สถาปัตยกรรมที่ได้อิทธิพลผสม
อันนี้ขอผู้รู้ภาษาไทยมาช่วยขยายรากคำ
บ้านคหบดีตระกูลเผิง หมู่ตึกตระกูลเผิง คำว่าตระกูลนี่ช่วยได้มั้ย
บ้านท่านเศรษฐีเผิง เรือนท่านเผิง อาจยังฟังดูไทย
แต่จวนมันผิดความหมายเลย โดยเฉพาะในกรณีที่เราเรียกเรือนย่อยในหมู่ตึกในรั้วเดียวกัน เราไม่เรียกจวน
จวนมันคือหมู่เรือนทั้งหมด ซึ่งเป็นลักษณะวางตามแบบแผนของมัน และเจ้าของจวนต้องเป็นขุนนางระดับสูง

>>143 จวนมันเหมือนบ้านพักประตำตำแหน่งขุนนางรึปล่าววะ

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
จวน ๑ น. ที่อยู่ของเจ้าเมือง, บ้านที่ทางราชการจัดให้เป็นที่อยู่ของผู้ว่าราชการจังหวัด เรียกว่า จวนผู้ว่าราชการจังหวัด.

คฤหาสน์ (คะรึหาด) น. เรือน, โดยมากหมายถึงเรือนขนาดใหญ่และสง่าผ่าเผย.

>>143 อ่านเจอกำลังภายในยุคเก่านิยมใช้คำว่าหมู่ตึกตระกูล/สกุลx คฤหาสน์ตระกูล/สกุลy

"สถานที่ที่ฮ่องเต้ประทับอยู่เรียกว่า พระราชวัง (กงเตี้ยน), สถานที่ที่บรรดาเชื้อพระวงศ์พำนักอยู่เรียกว่า วัง หรือ ทำเนียบ (ฝู่), สถานที่ที่บรรดาขุนนางอยู่เรียกว่า คฤหาสน์ หรือ จวน (ไจ๋ตี้กงก่วน) สำหรับประชาชนธรรมดาแล้วเรียกว่า บ้าน (เจีย)"

จากหนังสือพลิกม่านไม้ไผ่ พิมพ์ครั้งที่ 1 เดือนก.พ.2549 น.34 ผิดถูกไม่รู้กูยกของเขามาเฉย ๆ

>>143 ตบกับกูเถอะ บ้านมึงที่ไหน คฤหาสน์เผิงนี่เป็นเรือนหอ เฮียเค้าซื้อให้กู 555555

เพื่อนโม่ง จำกลยุทธ์รอดตายในหวางฝู่ได้หรือไม่ ที่เคยพูดถึงกันในตำหนักเก่า ๆ ซึ่งกูก็จำไม่ได้แล้วว่าตั้งแต่ยังปนในตำหนักจีนหรือแยกมาเป็นตำหนักนี้ เอาเป็นว่าตอนนี้นักเขียนเห็นความเห็นของพวกเราแล้ว เขาชี้แจงมาอย่างนี้ https://writer.dek-d.com/pachth/writer/viewlongc.php?id=1601751&chapter=30

อ่านละสงสารคนเขียน ดูปวดใจอยู่

ky wsะชายาผู้เกียจคs้าuนี่จะตีพิมพ์กับบางเลิฟเหรอวะ เห็นบก.ไปอวยอยู่ในกลุ่มผ.

ทำไมนิยายสนพ.คำต่อคำส่วนใหญ่ตอนจบไม่กินใจเลยวะ กูอ่านเสิ่นเจิ้นของสนพ.นี้แล้ว ส่วนใหญ่ต้นกับกลางๆจะสนุกอยู่แต่พอตอนจบรู้สึกแบบไม่แย่แต่ก็ไม่ดี คือไรวะ งง เสิ่นเจิ้นหลายเรื่องที่ไม่ใช่สนพ.นี้ตอนจบก็แปลกซะเยอะ คือหาวิธีลงไม่เจอหรือยังไง กูอ่านแล้วก็เบลอๆตอนจบ รู้สึกแบบ จะจบแบบนี้เหรอบ่อยมาก

>>147 หมู่ตึกนี่นิยมมากในนิยายกำลังภายใน

>>150 กูจำไม่ได้ว่ามีใครไปว่าเขาแบบนั้น กูไม่ได้อ่านเรื่องของเขา แต่เคยได้ยินชื่อ เหมือนจะมีคนชมในโม่งนะ แปลว่าดังดีใช้ได้เลย แต่คนติกูนึกไม่ออก ถ้าคนเขียนมาอ่านอีก ขอให้คิดไว้เลยว่าบอร์ดแบบโม่งมันปิดชื่อ เกรียนงี่เง่าก็เข้ามาเขียนได้ แต่โม่งที่ติชมนิยายจริงจังมักจะมีเหตุผล ให้อ่านดูถ้าโม่งเขียนยาว ๆ มักจะมีความรู้พอสมควร ถ้ามาแค่ด่าเสีย ๆ หาย ๆ มีคำหยาบส่อสันดานคนเขียน ก็จงอย่าไปสนใจ มันมีอย่างนี้ทุกที่ จงมีกำลังใจเขียนงานของเทอว์ต่อไป ในโม่งเองก็รู้แหละว่าเม้นท์ไหนห่วย ด่าเอามัน ส่วนใหญ่ก็จะไม่ฟีด ปล่อยลอย ๆ ไปอย่างนั้น

>>151 เสิ่นเจิ้นส่วนใหญ่เป็นงานเขียนหน้าใหม่ แรงบันดาลใจดี ตอนแรกเลยสนุก แต่ตอนจบทำไม่เป็น บางคนตัดจบดื้อ ๆ แบบว่าหมดแรงแล้ว จบดีกว่า ถถถถถถ

กูก็เป็นหนึ่งในนักเขียนที่เจอที่นี่เพราะเซิทหาชื่อเรื่องตัวเอง และเรื่องของกูก็ถูกวิจารณ์แบบเสียหาย ถึงขั้นเกลียดและเหยียดมาจนถึงตัวผู้เขียนซึ่งก็คือกู ถามว่ากูใส่ใจไหม ใส่ใจ กูเสียใจไหม กูเสียใจ แต่เพราะกูเขียนมาด้วยความทุ่มเทและรักในทุกตัวละครที่รังสรรค์ กูเลยปล่อยผ่านความคิดเห็นพวกนั้น เพราะกูอ่านของเขาแล้ว เหมือนเขาไม่เคยอ่านเรื่องของกู ถึงอ่านก็คงผ่าน ๆ เน้นวิจารณ์แบบสะใจหาพวก ถ้าใครไม่ชอบเหมือนกันก็จะมารุมกันว่านิยายของกู กูไม่ได้บอกว่านิยายของกูดี แต่กูมีความรักและใส่ใจที่จะแต่งต่อไปจนจบมาก เวลาวิจารณ์หรือด่า ขอให้ตรงกับเนื้อหาในเรื่องด้วย ไม่ใช่สักแต่จะด่าเอามัน ตอนนี้กูปล่อยเบลอแล้ว มีคนรักย่อมมีคนเกลียด คนรักและคนรอที่จะอ่านนิยายกูก็ไม่น้อย กูโดนคนอ่านเตือนหลายครั้ง ว่าจะสนใจทำไมแค่คนเพียงไม่กี่คน ดูสิมีคนรออยู่เท่าไร ไม่ใช่ว่ากูติไม่ได้ กูฟังและปรับปรุง แต่ถ้ามันไม่ใช่ กูจะออกมาชี้แจง และพอกูออกมาชี้แจง คนบางพวกก็จะหาว่ากูอีโก้สูง? กูงงในงง คุณไม่อีโก้สูงเหรอคะ มีคนคิดต่างหรือเฉยเมยต่อคำของคุณ ก็ว่าอีโก้สูง บางทีเนื้อเรื่องไม่เป็นไปตามที่คุณคิด ว่าออกทะเลทั้งที่กูคิดพล็อตตั้งแต่ต้นจนจบเชื่อมโยงกันหมด บางทีคนเขียนก็ไม่เข้าใจคนอ่านค่ะ ว่าต้องการอะไร ต้องการอ่านนิยายที่คนเขียนรังสรรค์ หรือต้องการอ่านนิยายตามที่ใจคุณคิด

>>154 น่ามสานจุง
ถ้าปลงไม่ตกก็เป็นงี้แหละ อ่อนแอก็แพ้ไปขร่ะ

>>148 ขอบคุณโม่งกูไปหาแปบ

วันหลังกูจะมาขอคำแนะนำใหม่

พูดถึงเรื่องคฤหาสน์ กูก็เห็นจีนแท้ๆ หลายเรื่องใช้นะ คำว่าบ้านก็มี เป็นบ้านคนธรรมดาอะ ถ้ากุใช้แล้วมาเมนต์บอกว่ากุไม่จีน กุจะไล่ให้คนที่เมนต์ไปอ่านจีนแท้เรื่องนั้น หรือไม่กูจะเอาของ >>148 ไปฟาดหน้าให้

>>154 มึงเขียนเรื่องไรล่ะ กูจะได้ลองไปอ่านดูว่าที่โดนสับมันจริงไหม

>>154 กูอยากจะบอกอย่างนะว่า คำว่าสนใจทำไมแค่คนไม่กี่คนเนี่ย เป็นคำที่อาจจะให้กำลังใจมึงได้ แต่ก็ฆ่ามึงได้เหมือนกัน รักจะเขียนนิยาย มึงต้องแยกให้ออกว่าคนที่เขาติมึงเขาติเอามันหรือติเพื่อก่อ ถ้าแยกสองตัวนี้ไม่ออกก็ใช้ชีวิตยาก คำชมน่ะใคร ๆ ก็อยากได้ว่ะ แต่ถ้าเป็นคนสร้างผลงาน ต้องหัดพิจารณาคำติด้วย ถ้ามีคนติมึงเหมือน ๆ กันหลายคนในจุดเดียวกัน มึงต้องกลับไปมองงานของมึงแล้ว แต่ถ้ามันติแบบด่ามึงเสีย ๆ หาย ๆ ด่าแค่ตัวมึงเอามัน มึงก็รู้แล้วว่ามันไม่มีราคา ดูให้ดีว่าเขาติงานหรือติตัวมึงแบบสนุกปาก อย่าใช้คำว่าคนไม่กี่คนมาปลอบใจตัวเอง คนอ่านเป็นแสนก็ใช่ว่างานมึงจะต้องดี คนอ่านเป็นร้อยก็ใช่ว่างานมึงจะต้องแย่ คนติเพียงคนเดียว คนชมเป็นหมื่น ก็ใช่ว่าคนติจะมีคติ คิดให้ดี

>>160 เติมคำตกหล่นประโยคสุดท้าย ก็ใช่ว่าคนติจะมี "อคติ"

>>160 +100000
ติเพื่อก่อหรือติเอามันส์มึงต้องแยกให้ได้ อันไหนไม่ใช่มึงก็ชี้แจงไป มันยากตรงไหนวะ ดีกว่ามึงมานั่งคิดเจ็บแค้นเคืองโกรธพวกที่ติงานมึงปะ

>>154 กูเข้าใจนะและสนับสนุนมึงถ้ามึงมีจุดยืนที่ดีอยู่แล้ว กูงงว่าคนอื่นอ่านไม่เคลียร์หรือมึงเขียนไม่เคลียร์วะ แต่กูอ่านกูก็เข้าใจนะ

มึงใส่ใจคำวิจารณ์ แต่บางคนวิจารณ์เหมือนไม่ได้ไปอ่านเรื่องมึงแบบนี้มึงเลยปล่อยผ่าน มันถูกแล้วไม่ใช่หรือวะ

มึงบ่นว่าถ้าจะวิจารณ์เรื่องไหนก็ให้ตรงกับเรื่องด้วย กูเข้าใจนะว่ามึงอยากบอกคนที่วิจารณ์งานคนอื่นหรืออยากด่าก็อยากให้ใส่ใจอ่านก่อนด้วยค่อยมาติหรือมาด่า

กูว่ามึงเขียนมาแยกแยะดีแล้วเพียงแต่ต้องอ่านละเอียดสักหน่อย มึงไม่ได้เคืองคนติงานแค่เคืองว่าคนที่ติอย่าสักแต่อยากติ อ่านด้วยค่อยมาติ

ส่วนบางคนติเพราะอยากให้เรื่องเป็นอย่างที่ใจตัวเองอยากให้เป็น พอมึงไม่เห็นด้วยเพราะแนวทางมันไม่ใช่แล้วหาว่ามึงไม่ฟังบ้างอีโก้สูงบ้าง พวกนี้ไร้สาระไม่ต้องเอามาใส่ใจ ชี้แจงแล้วไม่ฟังก็ไม่ต้องไปตอบโต้ มีแต่เสียกับเสีย

Kyหน่อย >>149 กูเห็นละ ท่านพี่กำลังสั่งให้บ่าวกวาดห้องเก็บฟืนให้มึงอยู่ ว่างๆกูจะเดินไปเยี่ยมมึง

>>160 +ล้าน กูว่าใครโดนติก็เสียใจทั้งนั้น แต่ต้องถอยมาตั้งสติ แล้วแยกแยะ ความจริงโม่งในนี้เวลาสับยาวๆ ไม่ว่านำเสนอด้วยเหตุผล หรือ จะว่าตามรสนิยมความชอบ มันก็คือมุมของคนอ่าน ถ้าคนเขียนคิดว่ามีประโยชน์ก็เก็บไป ถ้าคิดว่าเยอะเกินก็ละไว้

จิ่นเสวี่ยนหวาง นี่เค้าจะยังมาต่อมะ

>>153 อาจจะเป็นกูก็ได้ เพราะกูบอกว่าเรื่องน่ะเหมือนเมียคุนนะทำ แต่เป็นเว่อร์ชั่นรุ่ยอ๋อง
แต่กูเขียนแค่นั้น ไม่ได้ด่าอะไรเสียๆหายๆเลย

ถ้าทำใครเสียใจไปก็ขอโทษด้วยละกัน

ตอนนั้นกูอ่านแค่ตอนแรกๆ แต่หลังๆเรื่องมันน่าสนใจมากขึ้น อนุแต่ละคนก็มีฤทธิ์ใช้ได้
กูว่ายังน่าติดตามอยู่

นำเสนอ ปาฏิหาริย์หัวใจลิขิตรัก
บังเอิญอ่านเจอ แต่สับไม่เก่ง ฝากเพื่อนโม่งช่วยสับหน่อย

>>168 ของมึงเองหรือเปล่าถามจริง ๆ

เปิดไปเห็นคนอ่านน้อยมาก ปกตินิยายแนวนี้เขียนมาสี่สิบตอน ยอดวิวอย่างน้อยต้องไปถึงหมื่น แต่อันนี้ได้สามพันเอง คนเม้นท์ยิ่งน้อยเข้าไปใหญ่ กูเข้าไปดูยังไม่ถึงยี่สิบเม้นท์เลย ชมคนเขียนก่อนว่ามีความตั้งใจดีมาก กูขอปรบมือให้

เท่าที่กูอ่านบทแรก นิยายไม่ได้แย่ เวลาเขียนบทสนทนาก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากนิยายติดท็อป กูหมายถึงว่ามันน่าจะได้รับความสนใจมากกว่านี้ แต่สิ่งที่ทำร้ายนิยายคือคำโปรยหน้าแรกกับบทแรกสุด คำโปรยแทนที่จะบอกว่านิยายเกี่ยวกับอะไร กลับบอกแค่ว่าตัวเองมีเวลาว่างเลยเขียนเล่นแล้วก็เขียนไม่ถึง (มันไม่ดึงดูดคนอ่าน ส่วนใหญ่ถ้าจะเขียนออกตัวว่ายังเขียนไม่เก่ง ไม่ได้คาดหวังมาก ต้องเขียนไว้ตอนท้ายหลังจากที่แนะนำนิยายแล้ว)

บทแรกสุดรวมบทนำเอาไว้กับตัวนิยาย ทำให้คนมาอ่านบทแรกแล้วขอลาไปเยอะอยู่ ปกติถ้านิยายอยู่ในระดับที่ดึงดูดให้คนลองอ่าน สามสี่บทแรกจะมีจำนวนคนอ่านใกล้ ๆ กัน หลังจากนั้นคนอ่านจึงตัดสินว่าจะอ่านต่อหรือจะผ่าน ไม่เอาดีกว่า ไม่ใช่แนวทางที่ชอบ แต่ถ้าบทแรกกับบทที่สองลดฮวบเกือบครึ่ง แปลว่าบทแรกไม่ดึงดูดพอ ทั้งที่บทที่สองสามสี่มันอาจจะดีก็ได้

บทแรกแย่กว่าที่มันเป็นเพราะช่วงนำเรื่อง (บทนำช่วงเทพ) เขียนได้น่าเบื่อ (ขออภัยที่ใช้คำนี้) คนเขียนเริ่มต้นด้วย ทะเลสาบแห่งหนึ่งแฝงเร้นอยู่ท่ามกลางทิวเขาที่แสนงดงาม องค์มหาเทพเผอิญผ่านมาพบเข้ารู้สึกพึงพอใจไม่น้อย ประโยคยาว ๆ แบบนี้และบรรยายติดต่อกันไปสี่ย่อหน้าทำให้ความน่าสนใจลดลง ถ้าลองนึกถึงสำนวนนิยายแปลจีน มันจะเริ่มต้นว่า ทิวเขางามตระการ หรือ ทิวเขาลดหลั่นซับซ้อน ใจกลางมีทะเลสาบซุกซ่อน อะไรก็ว่าไป จังหวะของนิยายจีนเวลาบรรยายจะเป็นจังหวะสั้น ๆ แบบที่เสิ่นเจิ้นไทยนิยมเอามาใช้ เช่น ยามจื้อ ทะเลเงียบสงบ ทำนองนี้ ถ้าจะบรรยายยาว ๆ แบบที่คนเขียนทำ จะต้องบรรยายให้มันน่าตื่นเต้นมากกว่าที่เป็นอยู่ ลองอ่านดูสิ ทะเลสาบแห่งหนึ่งแฝงเร้นอยู่ท่ามกลางทิวเขาที่แสนงดงาม มันเป็นการบรรยายพื้น ๆ ที่ไม่เห็นภาพอะไรเลย ทะเลสาบสีอะไร ใสมั้ย มีหมอกลอยมั้ย มืด สว่าง ทิวเขาที่แสนงดงาม นึกภาพได้มั้ย งดงามแบบไหนหว่า ต้นไม้เขียวไปหมด หรือเป็นภูเขาหัวล้าน มีดอกไม้มั้ย กูไม่ได้หมายถึงให้บรรยายให้หมด แต่ถ้าจะเขียนแค่ทิวเขาแสนงดงาม มันไม่ได้ช่วยให้คนอ่านรู้สึกอะไร นอกจากจะอ่านผ่านไปแล้วลืม

เฉาะแค่นี้นะ บทอื่น ๆ เป็นบทสนทนามากขึ้น น่าจะดึงดูดคนอ่านมากขึ้น แต่เพราะบทนำกับคำโปรยเป็นแบบนั้น ทำให้คนอ่านน้อยกว่าที่ควรจะเป็นไปหนึ่งเท่าเลย เป็นกำลังใจให้ ชื่นชมคนมีความพยายามและรักในนิยายของตัวแม้จะมีคนอ่านน้อยว่ะ กราบด้วยใจจริง

>>169 กูเป็นคนอ่านอย่างเดียวเลยจริงๆ พอดีบังเอิญอ่านเจอเรื่องนี้ก็ว่าเรื่องมันโอเคนิหว่า ภาษาใช้ได้ แต่ทำไมคนอ่านน้อยจัง หรือเรามองอะไรไม่เหมือนชาวบ้าน
แต่จริงอย่างที่เฉาะมา ช่วงนำเรื่องออกจะยืดยาด แต่พอเข้าเรื่องแล้วก็ดีขึ้น
นับถือคนเขียน คนอ่านน้อย เมนต์ยิ่งกว่าน้อย พลอยทำให้ไม่กล้าเมนต์ไปด้วย

>>150
กูเป็นคนนึงที่อ่านกลยุทธ์รอดตายในหวางฝู่
เห็นที่นักเขียนปวดใจเหมือนกันแต่ตามไปลองหาก็หาไม่เจอที่คนว่าอีโก้สูง
เรื่องนี้อ่านเพราะชอบว่าด้วยอาชีพนางสนมเลยหาทุกอย่างที่เป็นคู่มือมาอ่าน
คู่มือนางกำนัลอันดับหนึ่ง
วันว่างของนางสนม
กลยุทธ์รอดตายในหวางฝู่

คือหาเรื่องแต่งเสิ่นเจิ้นที่ได้แรงบันดาลใจมาอ่านต่อยอดนั่นเอง
ทุกเรื่องก็สนุกกันไปคนละแบบ

อยากบอกนักเขียนกลยุทธ์..เผื่อมาอ่านเจอว่า...(ถ้าไม่อยากรู้หรือกลัวน้อยใจ ขอให้ข้ามเลยอย่าอ่าน....แต่แบบจากใจคนอ่านนะ ด้วยความจริงใจ)
.
.
.
.
.
*มันสนุกนะ เพราะพล็อตมันแปลกไป พระเอกแม่งณ.ตอนนี้ไม่มีดีสักอย่าง นอกจากรวยและเป็นเชื้อพระวงศ์
*แต่..มันช้ามากเลยอ่านไม่ค่อยต่อเนื่อง
*นางเอกในนิยายเหมือนจะมีอีโก้นะ แบบได้ข้อมูลที่พระเอกยอมให้ ก็ยังไม่พอใจ ก็ไม่รู้ว่านางจะเอาไปเพื่ออะไร ต้องการอะไร นักเขียนอาจมีธงในใจแต่ลืมบอกคนอ่าน หรือเราเจอแล้วลืมไปแล้ว555
*อยากให้เขียนให้นางเอกน่ารักกว่านี้อีกหน่อย มองในมุมพระเอกนี่ นางเอกก็แทบไม่มีไรดีเลย นอกจากครอบครัว ไหนๆก็เป็นคนอื่นมาแล้ว ขอเสน่ห์อีกนิดเถอะ เช่นไม่สวยแต่แซ่บ เข้าอกเข้าใจ คอยเอาใจช่วยออกนอกหน้า ฉลาดมากแก้ปัญหาให้พระเอกได้แต่ทำเนียนแบบไม่ตั้งใจอะไรแบบนี้ หรือเพราะไม่รักพระเอกเลยสนับสนุนให้มีเมียเยอะๆที่ถูกใจ ทำเอาพระเอกงงไป เพราะตอนนี้ถ้าเราเป็นพระเอก จะรำนางเอกมาก เยอะเกิน (โอ๋ๆอย่าน้อยใจนะ)
.
.
.
.
.

>>171
.
.
.
.
.
เหมือนต่างคนต่างไม่มีอะไรดีเลยว่ะ
พระเอกดีแค่เป็นอ๋องที่รวยมากๆ แต่นิสัยห่วย
นางเอกฉลาดมาก ตระกูลดี ที่จริงอาจจะนิสัยดีก็ได้ แต่เจอผัวแบบนี้เหมือนโดนฉุดลง คือเหวี่ยงมา ส่วนใหญ่ก็อยากเหวี่ยงตอบอ่ะ
ตอนนี้ก็คือแบบนางเอกรู้ทันว่าตั้งใจทำดี จะได้ใช้ตระกูลชีเป็นแบ็ค แต่ชีไม่โอ ก็พยายามโชว์พาว์ในฐานะชายาว่าทำอะไรได้มั่ง เหมือนจะหยั่งเชิงว่าขีดจำกัดอยู่ตรงไหน
ส่วนเรื่องอนุ ชีดูเหมือนจะไม่สนหรอกว่าจะไปหาใคร ถ้าอนุคนอื่นไม่เลื่อยขา หรือมาหาเรื่อง

แต่ประเด็นมันหลักคือรอดตายป่ะ ใช้ชีวิตอยู่ในฐานะชายาให้รอด ดึงอำนาจที่ตัวเองควรมีในฐานะเมียเอกมาไว้ในมือโดยไม่โดนปั๋วเฉดหัวทิ้งก่อน
ยิ่งมาเจอพระเอกนิสัยแบบนี้ กูว่าต่อให้อยู่ในฐานะชายา เจอกันทุกวันยังไงก็รักไม่ลง
แล้วนิสัยชีไม่ได้น่ารักนุ่มนิ่มเข้าอกเข้าใจปั๋วทุกอย่างแบบผู้หญิงสมัยก่อนด้วย พระเอกคงไม่รักอยู่ดี

แต่กูก็สนใจนะว่านิยายจะดำเนินไปทางไหนต่อ เพราะความสัมพันธ์ระหว่างคู่นี้มันน่าเล่นดี
.
.
.
.
.

>>171 >>172 กูว่ามันไม่มีเสน่ห์ถูกใจเราก็ดีไปอย่างนะ แปลกดี กูอ่านเรื่องนี้ไปสิบกว่าตอนแล้วพักก่อน ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่พอดีติดอ่านเรื่องของอีกคนมากกว่า เลยเฟ้บรอไว้ โชคดีที่รอเพราะช่วงนี้เขาแต่งช้าด้วย กูว่าคนแต่งเขาเริ่มเรื่องดี ตั้งชื่อน่าสนใจ ภาษาก็ดี เท่าที่กูเห็นก็คำผิดน้อย ชอบนิยายที่คนเขียนรักษาคุณภาพว่ะ นางเอกที่กูขัดใจที่สุดไม่ใช่ของเรื่องนี้ แต่เป็นเรื่องที่โม่งชมกันเยอะ เรื่องสาวจอมคลั่ง อันนั้นอ่านแล้วตับพังเลย แต่พอทน ๆ อ่านไปแล้วสนุกว่ะ นางเอกแม่งไม่มีอะไรดีตั้งแต่ต้นจนจบ

>>173 แต่ช่วงแรกๆ ฮาก๊ากเลยนะ มีการตีลังกาโชวพาวด้วย แต่คิดว่านางเป็นคนอ่อนโยนนะ พื้นฐานจิตใจดี ดูจากตอนที่เลี้ยงเด็กกับตอนห่วงคนแก่ เพียงแต่ด้วยการเลี้ยงดูเลยทำให้หลงตัวเองแบบผิดๆ ซึ่งมันจะออกแนวฮามากกว่าน่าหมั่นไส้
เป็นนางเอกที่ใกล้เคียงผู้หญิงทั่วไป ไม่ได้สวย ไม่ได้หุ่นดี ไม่ได้ฉลาด มีข้อเสียมากมาย แต่ข้อดีก็คือเป็นคนดี มีน้ำใจ

>>174 ตอนแรกยอมรับเลยว่ากูเทนางเอก พระเอกแม่งปล่อยนางเอกตามยถากรรมอีก ทนอ่านไปแบบขัดใจ แต่คนอื่นว่าสนุก อ่านเม้นท์ก็บอกว่าสนุก กูก็ว่าสนุกนะแต่ไม่ชอบพระเอกนางเอก กูก็เลยไปทุ่มใจให้หลิงจี เจอมุดมิติหนแรกได้เป็นองค์หญิง โคตรฮา ทีนี้อ่านแล้วติดเลย พออ่านซ้ำถึงได้เห็นว่านางเอกก็เป็นคนดี แต่คนเขียนนำเสนอซะ แม่งเอ๊ย ไม่สงสารคนอ่านตับอ่อนอย่างกูเลย

>>173 กูนึกว่ากูเป็นคนเดียวที่เกลียดสาวคลั่ง อีขันทีนั่นกูก็ไม่ชอบ นักเขียนคนนี้กับกูคงไม่มีบุพเพต่อกันว่ะ
นางเอกหลงตัวเองที่กูชอบก็มีนะ แบบสูตรเสน่หานี่โคตรหลงตัวเองเลย แต่กูก็ชอบ แต่หลงตัวเองของคนเขียนคนนี้กูกับเกลียดว่ะ

>>176 กูเกลียดนางเอก แต่กูอ่านเนื้อเรื่องได้ เนื้อเรื่องดีงาม แต่ตัวพระเอกนางเอกเรื่องนี้กูปวดตับมาก

>>176 ของเค้าเป็นแนวต้องอ่านไปเรื่อยๆ ว่ะ ตอนแรกอ่านลำนำขนนก เกือบเท พออ่านๆ ไป ตัวละครน่ารักหลายตัวเลย

>>178 ทั้งสองเรื่องกูอ่าน 2-3 ก็ไม่ไหวแล้วว่ะ สาวคลั่งอ่านถึงปวดขี้อะไรนี่แหละ
ส่วนขันทีแม่งฟังมันพล่ามหลงตัตวเองไปถึงแบ้ว ๆ ข้ามแม่น้ำก็เลิก เรื่องแนวนี้ถ้าเกลียดตัวเอกนี่มันไปต่อไม่ได้จริง ๆ

>>179 เดี๋ยวนะ ขันทีนี่หมายถึงเรื่องบันทึกลับมหาดเล็กปะ กำลังงงว่ามีเรื่องขันทีด้วยเหรอ

>>180 เออ ใช่ จำชื่อเรื่องผิด

กูว่าสาวคลั่งมีความคาร์แบบchick lit กูชอบเรื่องนี้แต่รำคาญนางเอกมากเพราะกูหนีชิคลิทมา แต่โครงเรื่องแม่งดีอะ ตอนจบนี่กูตบมือ นิยายไทยมักจะเริ่มปมไว้ดีน่าติดตามแต่พอถึงแก้ปมคลี่คลายส่วนใหญ่จะเจ๊ง บางทีกูก็รู้สึกว่าหรือนิสัยชนชาติพวกเรามันพวกแก้ปัญหาไม่เก่ง ใช้อารมณ์ก็พอ คือไม่ได้ด่านะ กำลังคิดว่าเป็นนิสัยร่วมของชนชาติ

>>179 แปะมือมึงในเรื่องเกลียดนางเอกพระเอกของคนนี้ แต่กูยอมรับว่าเนื้อเรื่องเขาดีมาก มันทำให้กูทนอ่านจนชอบ ตอนแรกโคตรเกลียดลี่เหยา แต่ตอนหลังก็เชียร์นาง เพราะไอ้พระเอกแม่งเล่นตัวชิบหาย กูอยากให้เพื่อนเป็นพระเอกแทนเลย

>>182 กูยอมเขาตรงโครงเรื่องนี่แหละว่ะ แต่อ่านบันทึกมหาดกูชอบนะ ชอบบรรยายเรื่อย ๆ แล้วจบมีเหตุผลหมดทุกเรื่องเท่าที่กูอ่าน ลำนำ สาวคลั่ง อ่านแค่นี้ว่ะแต่รู้สึกเหมือนอ่านหลายเรื่อง ถถถถ บันทึกมหาดแม่งกว่าจะได้กัน กูรอนางเอกโตจนเพลีย ยอมรับว่าเขาเฉลยปมดี ไม่หลุดคาร์

ในโม่งนี่แฟนคลับนักเขียนคนนี้เยอะใช้ได้เลยว่ะ ไม่มีใครอ่านแนวแมรี่ซูกันละเรอะ

>>184 มันเบื่อๆ แมรี่ซู ยิ่งประเภทตายไปแล้วไปเจอเทวดายมทูตให้พรไรนี่ กูปิดเลยนะ
แต่ถ้าค่อยๆ เก่งขึ้น อันนี้โอเค

แต่เพิ่งตระหนักว่าตัวเองชอบแนวเลี้ยงต้อย
ไปอ่าน ตายกี่ครา ข้าก็เจอเจ้า กรี๊ดมากกับพระเอก กรุบกริบๆ
มิน่ากูถึงชอบเจ็ดชาติภพกับซานเซิง ฮ่าๆๆ

>>184 กูอ่านได้นะแมรี่ซู ขอให้ซูแท้ ๆ เลย แต่ไม่ชอบซูแบบที่คนเขียนเปลี่ยนใจกะทันหัน เหมือนกลัวว่าเรื่องของตัวเองจะถูกมองว่าไม่มีอะไรแล้วมาออกตัวว่าจะดาร์ค จะดราม่า แล้วคาร์เปลี่ยนไปเลยจากทีแรกแสบ ๆ คัน ๆ ซู ๆ แบบบทจะโดนทำร้ายก็ง่ายปานนั้น กูจะทิ้งเลย มึงจะเขียนซูก็ซูให้สุดไปเลย อ่านแล้วไม่คิดมากดี แบบบางคนพอโดนคนอ่านด่าว่าไม่มีอะไรก็รีบเปลี่ยน เบื่อมากว่ะแบบนั้น

คุณหนูใหญ่แต่งงานแล้วดูเหมือนคนเขียนจะลองปรับลงมาให้คอมอดี้ย่อยง่ายขึ้น สไตล์ของนักเขียนคนนี้คือให้เราเพลินๆก่อนและสงสัยคาร์ของตัวละคร ว่าตกลงพวกมึงเป็นอะไรกันมากมั้ย แล้วค่อยๆเฉลยให้ลอจิคที่ดูจะยอมรับได้ แล้วเรื่องก็ค่อยๆเข้มข้นขึ้น คอนฟลิคมา แต่ต้องอ่านไปพักนึงถึงจะเห็นว่าเรื่องจะไปทางไหน คือปูโครงแบบนี้ในออนไลน์ต้องล่อซื้อเก่งๆนะ กูว่าอย่างสาวคลั่งล่อซื้อด้วยนิสัยนางเอกที่ดูจะแมสหน่อย แต่พอคนอ่านแล้วเรื่องเผยมาก็ต้องทำให้คนอ่านต่อให้ได้ คุณหนูใหญ่คุมโทนเนียนขึ้นนะกูว่า

ตอนนี้กูรออีกเรื่อง ชื่อไม่น่าสนใจแต่อ่าน2-3บทละท่าทางจะดี โฉมงามกับอสูร นางเอกเป็นคุแก่ บ้าอ่านหนังสือ ผมหยิกตัวอ้วน เป็นหนึ่งในตัวประหลาดของเมือง พระเอกเป็นอ๋องเจ้าเมืองซ่อนตัวอยู่บนวังภูเขาไม่สุงสิงชาวบ้าน
ท่านอ๋องยังไม่โผล่เป็นทางการ

>>187 กูว่าจะไม่อ่านคุณหนูใหญ่ของเขาแล้วนะ เพราะกูอ่านมหาดเล็กแล้วไม่จบซะที กูก็รอให้นางเอกแม่งได้มีลูกมีเต้า แบบอยากอ่านให้สุด รอนานเกินเลยไปอ่านคุณหนูใหญ่ฆ่าเวลา แม่งเสือกฮา ทีนี้เลยอ่านคุณหนูใหญ่ยาวเลย แต่กูชอบสาวคลั่งมากกว่า เนื้อเรื่องเข้มข้นกว่า ต้องไปหาอ่านราชวงศ์เหว่ยเหนือเลย แต่กูไม่ชอบคาร์พระเอกนางเอกสาวคลั่ง อยากจะสลับคาร์ลำนำขนนกมาไว้เรื่องสาวคลั่งแทน แต่คนเม้นท์คนอื่นก็เห็นเขาชอบคาร์สาวคลั่งกัน กูเลยไม่บ่น

>>188 มีอีกเรื่องด้วยเหรอ จักรพรรดินีสองบัลลังก์ก็เหมือนจะค้างๆ ไว้อยู่เลย เรื่องนี้ก็ชอบนะ มันน่าลุ้นดี

>>190 คนละนักเขียน ขอโทษทีกูไม่ได้Ly
>>189 คนเขียนค้นข้อมูลปวศดี อ่านแล้วสนุก พอคุณหนูใหญ่เห็นชัดเลยว่ากำลังพยายามหาความลงตัวของปวศกับเรื่องบันเทิง เลือกยุคหวงกุ้ยเฟยพี่เลี้ยงฮ่องเต้ที่คนค่อนข้างคุ้นเคย เพิ่มความหื่นของพระเอก มีตัวอิจฉาตามสมัยนิยม สำนวนก็พอดีๆลื่นไหลกระชับดี ดำเนินเรื่องไวกว่าเดิม ถึงกูจะรู้สึกว่ามันเบากว่าเดิมเยอะ แต่กูว่ามันกลมกล่อมขึ้น

>>190 กูรอจักพรรดินีสองบัลลังก์เหมือนกัน แต่เหมือนคนเขียนเค้าเน้นแต่งคุณหนูใหญ่กับมหาดเล็กสลับกันอ่ะ

>>192 ตอนนี้แฟนคลับคุณหนูใหญ่แซงเรื่องอื่นไปหมดแล้ว

>>191 พระเอกคุณหนูใหญ่หื่นจริง ไม่ยอมกินข้าวกินปลา ถถถถถ

คงเพราะตัวเอกเรื่องคุณหนูใหญ่ไม่น่าอึดอัดตับไตมากเท่าเรื่องก่อนๆ สาวคลั่งนี่ไม่น่ารักเพราะคาร์เว่อร์ล้นๆไป หรือพอโยกคาร์แบบนี้มาใส่ตัวละครพระเอก เราเลยโอเคฟระ จิตใต้สำนึกคนอ่านสาวๆรับได้55555

กูถามหน่อย คอมเม้นต์หลักร้อยของ บันทึกมหาดเล็ก สาวจอมคลั่ง
นี่คือถือว่าดังแล้วใช่ป่ะ ถ้าเทียบนิยายเสินเจิ้นอ่ะ

(กูไม่ได้ว่าไรนะ 555555 กูแค่มาจากสายฟิค สายนั้นจะคอมเม้นต์ถล่มทลายหน่อยๆอ่ะ)

หวงกุ้ยเฟยในคุณหนูใหญ่นี่ในประวัติศาสตร์คือใครอ่ะ

>>196 สาวจอมคลั่งกับบันทึกมหาดเล็กนี่ถือว่าไม่ดังเลยว่ะในสายเสิ่นเจิ้น พวกดัง ๆ ยอดวิวเป็นแสนเป็นล้าน แต่ถ้าเทียบแค่ยอดเม้นท์ถือว่าได้เม้นท์เยอะมากสำหรับนิยายที่ไม่ดัง ยอดเฟ้บน้อยแต่ได้เม้นท์จากคนอ่าน มึงไปดูเรื่องติดท็อปนิยายหมวดนี้ ยอดเฟ้บเป็นหมื่น เม้นต์เป็นพันเท่านั้น เว้นแค่บางเรื่องที่ยอดเม้นท์ถล่มทลาย ที่โม่งอวยไม่ใช่เพราะนิยายสองเรื่องนี้ดัง แต่เพราะมันแต่งดีถูกจริตหลายคน โม่งบางคนก็ไม่อ่านนะ แต่ก็รู้ว่ามันดี แค่ไม่ใช่นิยายที่ชอบ

>>198 กูคนหนึ่งแหละที่ไม่ได้อ่าน แต่ในสายตากู ตั้งแต่กูตอดนิยายมา กูประทับใจบันทึกมหาดเล็กที่สุด อวยล้วน ๆ ไปเร้ย

ถ้าจะพูดทั้งในแง่คนเขียน คนอ่าน คนตอด และจริตของกูเอง กูชอบแนวซู ชอบแนวชิงบัลลังก์ การเมือง ซึ่งงงง ในหมู่เสิ่นเจิ้นนั้นหาอ่านยาก

Ky มีโม่งคนหนึ่งมาบอกว่าเสิร์ชเจอนิยายในโม่ง นิยายโดนติว่าภาษาไม่จีน แต่ตัวเองหาข้อมูลแน่น ไรทำนองนี้มะถ้าจำไม่ผิด เอาเป็นว่ากูพอเดาออกว่าเป็นเรื่องอะไรละ ถ้าใช่เรื่องที่กูคิดและกำลังจะขายในเร็ว ๆ นี้ อืม กูกำลังจะซื้อและถ้ากูอ่านจบอาจจะมาตอดในนี้

แต่ถ้าเป็นเรื่องอื่นก็ช่างมันเถอะ กูแค่จะบอกว่า การที่มึงยึดความคิดมึงว่าดี มึงพอใจ อะ มันก็ได้อยู่ มึงจะด่าโม่งที่วิจารณ์นิยาย มันก็สิทธิ์ของมึงด้วย

อนึ่ง ถ้ามึงพอใจแล้วกับการใช้ภาษาแบบนี้ ดำเนินเรื่องแบบนี้ โม่งก็ทำอะไรมึงไม่ได้ โม่งก็แค่วิจารณ์ไปตามความรู้สึก มึงไม่อยากรับรู้ก็แล้วแต่เลย พวกกูก็แค่คนอ่าน แค่อีกมุมมองหนึ่ง ไม่ต้องสนใจก็ได้

แต่ในเมื่ออุตส่าห์หาข้อมูลแล้ว เขียนนิยายจีน ชื่อตัวละครก็จีนแล้ว ลองปรับสำนวนภาษานิด ๆ ให้ออกเป็นจีนบ้างกูว่ามันก็พอทำได้นะ อย่างน้อยมันก็ทำให้ได้กลิ่นความเป็นจีนมาในระดับหนึ่ง

ป.ล.กูจำที่คุย ๆ กันมาในโม่งได้แค่นี้ ถ้าเข้าใจความต้องการและความคิดมึงผิดพลาดไปก็ขอพระอภัยมณีด้วย

ป.ล.2 กู่มี่เอินได้ตีพิมพ์กับเจ้าหญิงใช่มะ เห็นมาแวบ ๆ คงเป็นเสิ่นเจิ้นหาข้อมูล+ติดท็อป+โม่งอ่านเรื่องเดียวเลยปะที่เข้าข่ายนี้ 555555555

>>199 จินเสวี่ยนหวางน่าจะเป็นอีกเรื่องหรือเปล่าวะที่ติดท็อปและโม่งอ่าน แต่มันดองไปแล้ว กูจำไม่ได้นะว่าเคยติดท็อปมั้ย ใครจำได้ก็แก้ไขด้วย

กูว่าโม่งอ่านนิยายหลากหลายนะ รวมทั้งเรื่องที่โม่งด่าสำนวนภาษาและความไม่จีน แต่โม่งที่อ่านก็รู้ว่าแม่งสำนวนไม่ดี อ่านเอาเนื้อเรื่อง มึงพูดถึงแนวซูชิงบัลลังก์ กูนึกถึงลำนำขนนกของคนเขียนบันทึกมหาดเล็ก แต่กูไม่ชอบความจิตของพระเอกนางเอก ตัวละครน่ารักกูไม่เถียง แต่มีความจิตเยอะมาก คิดมาก บอกตรง ๆ กูอ่านเหนื่อย กูเพิ่งนึกได้ตอนพิมพ์ว่าคนเขียนคนนี้ตัวประกอบทุกตัวแม่งดีหมด แต่ตัวเอกแม่งมีปมหมดเลย ทำให้ซูก็ซูไม่สุด

ตอนนี้ติดท็อปมีประมุขเลี้ยงต้อย ใครสับไปยังวะ กูเพิ่งไปอ่านหน้าแรก ยังไม่ได้ดูเนื้อใน รอคนอื่นอ่านแล้วมาบอก

>>197
ตัวจริงคือนี่http://www.gypzyworld.com/article/view/344

>>201 ขอบคุณเพื่อนโม่ง

>>200
กูอ่านไม่ค่อยรอดทุกเรื่องของคนนี้เหมือนกัน
ชอบน่ะชอบ พล็อตมันหลากหลาย มีความเก๋ เป็นตัวของตัวเองสุดๆอยู่ในทุกตัวละคร แต่มันเหมือนครั้งแรก เฮ้ย แม่ง ไรเนี่ย อ่านไม่ไหวแล้วโว๊ย
ว่างๆทำใจได้ค่อยกลับมาอ่านใหม่
แต่เรื่องคุณหนูใหญ่ถูกจริตกู อ่านลื่นปรื้ดๆ

>>203 แปะมือ กูยอมรับว่าเขาเขียนตัวละครเก่ง พล็อทดีงาม ไม่หลุดคาร์ แต่ว่าเอาคาร์แบบที่เขาเขียนตัวประกอบมาเป็นตัวเอกมั่งก็จะดีนะ ก็เข้าใจแหละว่าตัวละครของเขากลม ทุกคนเทาหมด แต่บางทีเราก็อยากให้มันมีมุมน่ารักนาน ๆ หน่อย นี่แบบอะไรวะ กะลังยิ้ม ๆ อยู่ดี ๆ กลายเป็นปวดใจอีกแล้ว พวกตัวโกงอะไรของเขาก็เหมือนกัน กูเพิ่งด่าไปตะกี้ อ้าว แม่งมีดราม่าตัวโกงโคตรดี นิสัยซุกซ่อนไว้ น่ารักน่าสงสาร แบบอยากบอกว่าให้ตัวละครแบนบ้างก็ได้นะ กูอ่านแล้วปวดใจ บางทีไม่กล้าด่าตัวโกงว่ะ รู้ว่าตอนต่อไปแม่งจะต้องมีดี เป็นงี้ทุกเรื่องเลยนะกูว่า

>>204 คนจริงๆ ก็เป็นแบบนั้นนี้หว่า ไม่มีใครเลวหรือดีสุดๆ ดีไปกูซูเชี่ยๆ เลวไปก็ไร้มิติ กูว่าแบบนี้แหละดี คนอ่านเดาไม่ได้ อีนี่จะดีหรือร้าย หรือเป็นไบโพลาร์

>>205 ก็ไม่ได้ว่าไม่ดี ยอมรับว่าสมจริง แค่กูปวดใจไง

>>205
เรียลเกิ๊น เหมือนโดนคนเขียนปั่นหัว เหมือนนั่งรถไฟเหาะ เหมือนอ่านนิยายแนวทดลอง
นี่คือคำชมนะ 555

>>207 ใช่เลย กูเข็ดมาตอนจ้งหวาไม่ได้นางเอก อึ้งเลย สาวคลั่งนี่กูถึงกะไปถามก่อนเลยว่าจบดีอะป่าว

>>208 มะ มึงสปอยกูวววว//ชี้หน้าแต่ไม่ได้ด่ามึงนะจ้ะ กูแค่กรี๊ดฉยๆ เหมือนได้ทำใจล่วงหน้า

>>209 ตายห่ากูขอโทษว่ะ กูลืมตัว ทำไงให้มันลบไปวะเนี่ย

>>208 จบดี ไม่ปวดตับ ตับมึงปลอดภัย

>>208
.
.
.
.
.
.
.
ยิ่งภาคพิเศษตอนจ้งหวามาเจอนางเอกในยุคปัจจุบันนี่ กูยิ่งช้ำอ่ะ ชีวิตพ่อแม่ลูกที่ทำกูช้ำใจเหลือเกิน
จ้งหวาน่าสงสาร ลูกก็น่าสงสาร ฮืออออออออ
เรื่องนี้แม่งเหมือนไม่มีพระเอกอ่ะ เพราะสุดท้ายพอกลับมาอยู่ยุคปัจจุบันนางเอกแม่งลบความทรงจำเลย กูอยากอ่านฉากหวานๆไร้กังวลของพระเอกนางเอกมั่ง

>>212 กูขอถามต่อเลยละกัน
.
.
.
.
.
.
บันทีกมหาดเล็กนี่มันคือจ้งหวามาเกิดใช่ปะ ไล่ดูเม้นท์คนเขียนไม่บอกตรง ๆ ง่ะ อยากให้จ้งหวาแม่งสมหวังกับเขามั่ง

ขก.สับนิยาย เอาข่าวคราวไปก่อนละกัน

*เสิ่นเจิ้นที่จะออกใหม่/ออกใหม่ช่วงนี้*

เจ้าหญิง
- คิมหันต์อวลรัก
- ชะตาเกี้ยวรัก

wordต่อword
- ชะตาdreamมั่นlove

แสงแห่งรัก
- ชายาเสือ

ป.ล. สถาลด 35% อยู่นะแจ๊ะแต่เธอไม่รู้บ้างเลย ใครอยากสอยอยากเสี่ยงก็ให้คุกกี้ทำนายกัน
ป.ล.2 ถ้าจะสปอยล์ก็จุดบนห้า จุดล่างห้าให้เหมือนตำหนักจีนไปเลยมะ
ป.ล.3 นี่มันตำหนัก fc คนเขียนบันทึกมหาดเล็กใช่หรือไม่ 555555555

สำนักพิมพ์ คตค.กับเจ้าหญิง มึงชอบอ่านเสิ่นเจิ้นของที่ไหนมากกว่ากัน ส่วนตัวกูชอบของคตค. เพราะน่าปกสวยล้วนๆ

กูกดซื้อนิยายเสินเจิ้นผิด ไปซื้อใส่เรื่องเหี้ยไรไม่รู้ชื่อเสือกคล้ายเรื่องที่กูเล็ง มาอีกละแนวพระเอกแต่งนางเอกเข้าและอนุมาตบ
แนวฮิตเหรอวะ
เสือกตั้งชื่อคล้ายเรื่องกูเล็งอีกกูเลยสับสนชั่วขณะ
ฮือ อย่าซื้อแบบกูนะ

>>215 ถ้าวัดจากหน้าปก ไม่ชอบทั้งสองค่ายว่ะ แต่ก็ต้องชื่นชมที่สองค่ายนี้สามารถออกแบบให้มองเห็นปุ๊บก็รู้ว่าเป็นของค่ายไหน

>>188
กูไปอ่านมาละ โฉมงามกับอสูร
พล็อตน่าสนใจนะ เอามาจากนิทาน แต่ตอนแรกๆยังเนือยๆอยู่
น่าจะเอาพีคๆมาไว้บทแรกจะได้ชวนติดตาม เช่นเปิดตัวพระเอกหรือเปิดตัวนางเอกให้แบบเอ๊ะ โห แม่ง นี่มัน ไรแบบเนี้ย
คือ4บทแรกอาจรีไรท์เหลือบทเดียวได้เลย
กูเป็นกำลังใจให้คนเขียนละกัน สู้สู้

ประมุขเลี้ยงต้อย ตอนนี้กูว่านางเอกกำลังจะหลุดคาร์ลละ
.
.
.
.
.
เริ่มๆกูว่าสนุกดี มีความบังเอิญที่ผลักให้เรื่องไปกันใหญ่ เช่น คุณพระรองเข้าใจผิดว่าประมุขทารุณกรรมเด็กน้อย หรือความขัดกันของประมุขที่หวังจะเสี้ยมสอนเด็กน้อยให้กลายเป็นใจมารแต่ท่าจะไม่สำเร็จ แต่ตอนนี้แม่งกลายเป็นเผาไปแล้ว อีเด็กน้อยดันอยากเอาคืนตาต่อตาฟันต่อฟัน กูเลยรอว่ามันจะออกทะเลมั้ย

ทำไมนิยายเสินเจิ้นไทยแพงกว่าแปลจีนวะแม่งเหมือนตั้งราคาตามใจชอบกันชิบหาย แบบคิดว่าฮิตจะเรียกเท่าไหร่ก็ได้ หูย เกือบห้าร้อยต่อเล่ม กลัวซื้อแล้วไม่คุ้มที่จ่ายชิบหาย

>>219 กูว่านิยายเสิ่นเจิ้นไทยมีแบบนี้เยอะ ตอนแรกดี ตอนหลังออกทะเล แต่กูก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ ส่วนใหญ่ก็หัดเขียนกันอยู่ มันเลยคุมโทนยังไม่เก่ง หลุดคาร์นี่กูว่าประจำเลยนะ เรื่องประมุขมารนี่กูว่าเริ่มต้นดี ขำ ๆ แต่หลัง ๆ อาจจะหมดมุกมั้ง

>>220 จำนวนพิมพ์น้อย คนซื้อน้อย พิมพ์ทีก็ต้องให้ได้คุ้มค่าแรง จะได้พอยาไส้ ถ้าชอบมากก็ซื้อ ถ้าไม่แน่ใจก็อย่าอุดหนุน แค่นั้นว่ะ

>>221 mebนะมึง ไม่ต้องพิมพ์เลยแต่ราคาพอๆ กับรูปเล่ม

เมพ ถ้าจำไม่ผิด จะมีหัก%ของแอปเปิล​ 30% เสร็จ​แล้วก็หักส่วนแบ่งของเมพอีก 20%
ถ้าคนเขียนจริงจังก็จะมีพวกค่าพิสูจน์​อักษร, ออกแบบปก ภาพประกอบ​
และค่าแรงของตัวเอง

>>222 อย่างที่ 223 ว่า ถ้าคนเขียนทำจริงจัง ค่าใช้จ่ายเยอะมาก แล้วเขาต้องออกก่อนทั้งนั้น ไม่มีทางรู้เลยว่าจะขายได้มั้ย เกิดจ้างคนวาดปก จ้างพิสูจน์อักษร จ้างทำรูปเล่ม ตีซะว่าจ้างถูกมากเลย ยังต้องจ่ายแล้วซักห้าพัน เงินออกไปละ จะให้มาตั้งราคาขายเล่มละร้อย ไหนจะค่าแรงตัวเขาเอง ต้องกินต้องใช้ อย่าคิดว่าทำเป็นเล่มแล้วคุ้มกว่า ได้จับต้อง เพราะทำเป็นเล่มมักจะมีสนพมาพิมพ์ให้ ออกเงินให้ ไปดูนักเขียนทำมือที่มีคนซื้อน้อย ๆ สิ ค่าหนังสือมันก็จะแพง

>>171 กูไปอ่านคู่มือนางกำนัลมา ตอนแรกๆก็โอนะมึง นางเอกเป็นสาวใช้คู่กายคุณหนู แล้วทีนี้พอคุณหนูเข้าวัง นางเอกก็ได้เป็นนางกำนัลคนสนิท พอมาถึงช่วงคุณหนูเข้าวังนี่แหละมึง ด้วยความที่คุณหนูใสๆอ่ะ นางเอกเลยต้องวางกลยุทธ์อะไรตั่งต่างให้ เช่น
-กลิ่นในตำหนักให้ใช้สมุนไพรแทนพวกน้ำอบ ฮ่องเต้จะได้สดชื่น
-ฉากเอาใบชาเก่าชงให้ฮ่องเต้กิน(ชาใหม่เอาไปผสมน้ำอาบแล้ว) ฮ่องเต้จะได้รู้ว่าพระสนมโดนเมียอื่นๆของฮีแกล้ง
-ฉากให้พระสนมเล่นว่าว แล้วฮ่องเต้ผ่านมาเจอพอดี แก้มแดงระเรื่อเพราะออกแรง ผมหลุดรุ่ยเล็กน้อยดูเป็นเด็กสาว
อิเหี้ยนนน ชัดเลย! กูคิดว่าอ่านว่าด้วยอาชีพฯอยู่ ฮือออ กูเจอแบบนี้กูเลยเลิกอ่าน รับมะได้ ว่าด้วยฯคือนิยายในดวงใจกูTT กูอ่านไปตั้ง20ตอนละด้วย เสียดายเวลามากก เลยมาเตือนเผื่อใครกำลังจะอ่าน จะได้ไม่เซ็งหมือนกู แต่ถ้าใครไม่ซีก็มปร ขอให้มึงสนุก
ปล.พระเอกก็คืออิตาฮ่องเต้อ่ะแหละ ก่อนหน้านี้ฮ่องเต้บาดเจ็บนางเอกมาเจอเลยได้รักษาให้ เย็บแผลตั่งต่าง ฮ่องเต้เลยสนใจ+ให้คนไปสืบเรื่องนางเอก (นี่มันพล็อตsimpleของเสิ่นเจิ้น555) กูเดาว่าที่รับคุณหนูเข้าวังก็เพราะนางเอก ให้อยู่ตำหนักใกล้สุดด้วย แต่คนเขียนเขาบอกฮ่องเต้เอ็นดูเฉยๆ ยังไม่ได้ชอบ เพราะนางเอกเพิ่ง12-13
ปล.อีกที คนเขียนเขาจะมาเห็นเม้นกูมั้ยเนี่ย กูกลัวโดนด่า+ไม่อยากทำร้ายจิตใจ แต่กูพิมซอฟสุดละนะ

>>225 เออลืมๆ ขอเพิ่มอีกฉาก คัดเลือกพระสนมเข้าวังใหม่ มีคนนึงสวยมากเว่อออ สวยกว่าสนมทุกคนจนต้องมองจิก ฮ่องเต้ถึงกับมือกระตุก(?) กูนึกถึงเชี่ยนอะไรสักอย่างนี่แหละในว่าด้วยฯ สวยมาก สวยจนกลบรัศมีซูกุ้ยเฟยที่สวยที่สุดในวัง สนมทุกคนมองแรง แต่ว่าด้วยฯนี่ฮ่องเต้แค่มองค้างนานสุด ไม่ได้มือกระตุก5555 กูขำ5555554

>>225 อะไรคือตั่งต่างวะ
จงใจพิมพ์ผิด หรือไม่รู้ว่าผิด
ถ้ามึงจงใจพิมพ์ผิดก็แล้วไป แต่ถ้าไม่รู้.......
กูสะพรึง

>>227 กูเห็น​คนพิมพ์​ผิดกันเยอะมาก ที่มาแม่งมาจากไหนวะ คำวิบัติ​อื่นๆกูเข้าใจว่าพิมพ์​เร็ว(พวกพิมพ์​สัมผัส​ไม่เป็น)​ หรือเพื่อเสียง
แต่ ต่างๆ นี่มันแค่ไม้ยมกเองปะวะ แล้วมีคนออกเสียงงั้นจริงดิ
เคยเจอทวิตถามว่า"ต้องเขียน ตั่งต่าง หรือ ต่างๆ ค่ะ?" ละกูหงิด บ่นนอกเรื่อง​ขออภัย​

ตั่งต่าง สำหรับกูใช้พิมพ์เพื่อให้อารมณ์ไม่จริงจัง เหมือนเม้าท์กับเพื่อน ส่วนคนอื่นคิดไงกูไม่รู้ว่ะ

แมวของข้า ตีพิมพ์กับสนพ.รักละมุน สองเล่มจบ นักเขียนแง้มราคามาแล้วว่าประมาณ700-800 กูนี่ร้องเชี่ย ปลูกไตไม่ทันแล้วจ้าาาา เรื่องนี้เพื่อนโม่งคิดว่าไง

กูเพิ่งเคยเห็นคำว่าตั่งต่าง ๕๕๕
>>230 รอมันลดราคาในงานหนังสือแบบกูในอีกหลายปี

กไม่เคยซื้อหยังสือรีบออกเลยเคยโง่ซื้อ ถัดมาอีกปีเมื่อราคาลงฮวบๆ เลย ต้องใจเย็น

>>227 เพื่ออรรถรสอ่ะมึง ขออภัยมา ณ ที่นี้

>>227 >>228 >>231 ถ้าเล่นทวิตจะเจออยู่เรื่อยๆ 55555

>>225
กู171

ขำแรง กูก็บอกแล้วว่าตามอ่านนิยายที่....ได้แรงบันดาลใจ...จากว่าด้วยอาชีพนางสนมอยู่ ดังนั้นกูไม่มายด์อ้ะ

และจะบอกว่ามันไม่ใช่มาจากเรื่องเดียว มันยำมาจากหลายเรื่อง ถ้าจำได้ก็จะอ่านไปขำไป ถ้าเลียนแบบแต่ถูกที่ถูกทาง บิดนิดเพิ่มหน่อย กูก็โออ้ะ
(เคยมีคนบอกกูว่า เห็นใครทำอะไรเก่งเราก็เลียนแบบ อย่าไปอาย555 ขอแค่ไม่ลอกมาทั้งดุ้นก็พอแล้ว)

ตั่งต่าง.. น่ารักดี

>>225
ต่อๆ
คู่มือนางกำนัล
กูเดาว่าฮ่องเต้รู้ว่าร่างเก่านางเอกเป็นใคร แต่เก็บนางไว้ในที่ปลอดภัยใกล้หูใกล้ตา คอยดูห่างๆ หรือให้คนเฝ้าไว้
อาจเป็นครอบครัวของฮองเฮาที่หายไป อาจเป็นคนที่ฮ่องเต้ตามหาช่วงแรกๆของนิยาย พล็อตคุ้นๆมะ

>>235 ใครสอนมึงมาาา โปรดบอกกูทีว่ามึงไม่ได้เป็นนักเขียน

>>235 กูเข้าไม่ถึงรสนิยมมึงวะ
ถ้าเวลาอ่านแล้วได้กลิ่นเรื่องอื่นโชยหึ่ง แล้วมึงไม่มายน์ รับได้ ชอบอ่าน
กูก็สรรเสริญด้วย

>>238 กูเคยบอกไปว่าโม่งในนี้อ่านหลายเรื่อง เรื่องที่ด่าก็นิยมอ่านกัน ติดท็อปที่โดนตอดโดนเฉาะโม่งก็อ่าน โม่งมีหลายรสนิยม เห็นข้างบนแปะนิยายที่มีคนอ่านนิดเดียว เม้นท์แค่สิบกว่าเม้นท์โม่งยังอ่าน ก็ดีนะหลากหลาย กูเองไม่อ่านเลยถ้าภาษาไม่ดีกับมีกลิ่นนิยายอื่น ของกูภาษามาก่อนเนื้อเรื่อง เนื้อดีแค่ไหนแต่ภาษาวิบัติพิมพ์ผิดเยอะใช้ภาษาผิดรูปแบบ บรรยายเยิ่นเย้อเว่อร์วัง ดวงตะวันส่องแสงสว่างไสวกระทบพื้นดินเข้ามายังดวงตาคู่งามที่กำลังชมดวงตะวันอันอบอุ่นยามเช้า อะไรแบบเนี้ย บ๊ายบายจ้ะ

อย่าทะเลาะกันนน

ตั่งต่าง ถ้าจำไม่ผิดมันมาจากเพจน้อง กูก็ชอบใช้

>>225 กูก็อ่านว่าด้วยฯ แต่เสือกจำฉากเปลี่ยนชาไม่ได้ แต่ที่จำได้คือมีเสิ่นเจิ้นใช้มุกนี้ด้วย ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร แพรขาวสามศอกปะวะ

>>230 เห็นราคาละตาเหลือกเลยกู สูงไปมากจริง ๆ

Ky ในวังดดมีคนโพสต์ถามเสิ่นเจิ้นสี่เรื่อง หญิงสาวเฝ้าสุสาน เสี่ยวมาวมาว จอมนางเคียงฯ เสี่ยวหวางฯ

คือถ้าเรียงตามยอดวิว เมนต์ เฟบ ในเด็กdนี่จอมนางเคียงฯ มาวินสุดใช่มะ ครองท็อปหนึ่งนานสัส แต่คนในวังดดส่วนใหญ่โหวตหญิงสาวเฝ้าสุสาน และบางส่วนจัดให้จอมนางเคียงสนุกน้อยสุด

ปุจฉา จากที่ดิฉันเล่ามา สามารถบอกอะไรได้บ้างคะ (10 คะแนน)

>>241 ของดีแม่งไม่มีคนอ่าน นิยายคนอ่านเยอะๆ ใช่ว่าจะดีไงมึง
กูไม่สนยอดวิวหรือการหวีดร้องของสาวก กูยึดตัวกูเอง เรื่องไหนสนุกก็อ่าน ไม่สนุกกูเท ไม่แคร์ใครว่าไม่ตามกระแสด้วย ยักไหล่รัวๆ

>>241 กูไม่แปลกใจ นิยายคุงคูยังขายดีเลย แค่ก...
กูเอียนสำนวนคนตัวเล็กคนตัวโต แลดูแม่งมีคนอยู่ 2 เผ่าพันธุ์

กูนี่อาศัยรีวิวเลยถึงจะซื้อสักเรื่อง ไม่ก็เช่าอ่าน ชอบก็ซื้อเก็บ

>>243 คนตัวเล็กตัวโตนี่มันสำนวนทมยันตี ป้าทมแกใช้ได้ตรงบริบท ใช้แล้วดูน่าเอ็นดู คนอื่นเอามาใช้ตามจนเกร่อ ถ้าใช้ให้มันถูกที่ถูกทางมันก็ดูดีว่ะ แต่นี่ใช้แม่งทุกประโยค ถ้ากล่าวถึงนางเอกก็ตัวเล็ก มือบาง เอวบาง ร่างบาง ร่างน้อย ริมฝีปากก็บาง ห่าอะไรบางหมด นางเอกจะทำอะไรจะต้องบรรยายด้วยร่างบางทุกประโยค ร่างบางหันไปมอง ร่างบางเดินไปเปิดหน้าต่าง บางทีร่างบางร่างเล็กยังถอนใจได้ด้วยโว้ย แต่ที่ตลกที่สุดจนกูสะอื้นคือ พอนางเอกกลายเป็นร่างบาง พระเอกแม่งเลยต้องกลายเป็นร่างหนา ร่างหนายังไม่พอ ปากหนาอีก (กูนึกถึงเจชนาธิป) กูเพิ่งอ่านติดท็อปบทแรกอันนึงที่พระเอกใช้ปากหนาจูบปากบางของนางเอก ปิดเลยว่ะ หมดจินตนาการทันที ปากของพระเอกนางเอกมันเป็นแบบธรรมดามั่งก็ได้นะ คนเราร่างไม่ต้องบางก็ได้ ยัดเยียดร่างบางร่างหนามาทุกประโยคอย่างกับพระเอกแม่งต้องเล่นกล้ามทุกคน กูรับไม่ได้

>>244 กูขำ เปรียบเทียบซะเห็นภาพ ปากหนาจูบปากบาง

>>244 จริง กูเกลียดร่างบางร่างหนามาก เรื่องไหนอ่านเจอถี่ๆนี้กูปิดเลย

>>244 กูก็ไม่ชอบ เป็นการเขียนที่โคตรมักง่าย พระเอกแม่งเป็นกระดาษรีม นางเอกก็กระดาษเอสี่

>>247 มึงก็ บรรยายซะกูเห็นภาพเลย ตำนานความรักของกระดาษเอสี่รึไงวะ 555555

พูดถึงร่างบาง กูอยากให้นางเอกสูงกันบ้างแม่ง บรรยายตัวบางไปหมด ตัวเล็กกว่าพระเอก ผู้หญิงสูงก็มีนะเว้ย อย่างกูนี้(ร้องไห้)

>>249 ตามแบบฉบับเสิ่นเจิ้นนิยายจีนไง มาตรฐานส่วนสูงของนางเอกต้องเตี้ยกว่าพระเอก จะได้ดูบอบบาง น่าทะนุถนอม กอดรัดฟัดเหวี่ยง ง่ายต่อการหิ้วขึ้นเตียง (?) น้อยเรื่องนะที่จะมีนางเอกสูงเท่าพระเอก หรือไม่ก็สูงกว่าพระเอก

กูสำรวจนิยายติดท็อป มีเรื่องที่ใช้ชื่อชายาอยู่สามเรื่อง ต่อไปกูจะใช้คำว่าเมียแทนชายา เพื่อความเป็นโม่งอันสมบูรณ์แบบ

เรื่องแรก เมียก้นครัว โปรยไว้ว่านางเอกเก่งทำอาหาร เป็นลูกบุญธรรมของหมอหลวง ต้องแต่งกับอนุชาฮ่องเต้ พระเอกต้องการเพียงนางคนเดียว เปิดมาบทแรกนางเอกยังเด็ก ถูกพ่อเอาไปทิ้ง แค่บรรยายย่อหน้าแรกก็เริ่มด้วยการใช้ภาษาที่ไม่ถูกต้อง >>นายท่านฉีพลันก้าวอาด ๆ เข้าไปในเรือนบุตรสาวคนเล็ก และอุ้มนางไปทั้งที่ยังอยู่ในนิทรา<< คำว่าก้าวอาด ๆ มันต้องเป็นลักษณะเดินแบบสง่า เดินแบบอวด ๆ หยิ่ง ๆ เดินอย่างมั่นใจ แต่นี่พ่อกำลังจะเอาลูกไปทิ้ง เดินอย่างสง่าผ่าเผยเข้าไปอุ้มลูก มันไม่ให้ความรู้สึกที่เหมาะกับอารมณ์เวลานั้น ทีนี้พอเอาลูกไปทิ้งแล้ว ผ่านมาแป๊บนึงก็มีคนมาพบ แถมคนมาพบดันรู้อีกด้วยนะว่านางเอกถูกทิ้งเพราะสาเหตุอันใด ตรงนี้กูพยายามคิดช่วยเหลือคนเขียนว่านางเอกคงโตพอรู้ความว่าทำไมตัวเองโดนทิ้ง นางเลยอธิบายให้คนที่มาพบรู้เรื่องได้ (คนที่มาพบคือพ่อบุญธรรมในอนาคต) แต่พออ่านผ่านมาอีกสองย่อหน้า เขาดันบรรยายว่า เมื่อนางโตพอรู้ความแล้ว พ่อบุญธรรมจึงเล่าเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในอดีตให้นางได้รู้ อ้าว งี้ก็แปลว่านางเอกจำไม่ได้ เพราะมาโตรู้ความทีหลัง ตอนถูกทิ้งยังเล็กมาก ยังไม่รู้ความ แม่งขาดเหตุผลตั้งแต่บทแรกเลยทีเดียว ถ้าเอาแค่เรื่องภาษา ภาษาคนนี้จัดว่าพอใช้ แต่จากการขาดเหตุผลที่ว่า กูจึงพอเดาได้ว่าเรื่องต่อ ๆ ไปก็คงจะไม่ค่อยมีเหตุผลอะไรมารองรับนัก ดูแนวก็คงจะเป็นนิยายที่ไม่ได้แปลกใหม่อะไร นางเอกคงจะเป็นแดจังกึมฉบับผัวรักผัวหลง ไม่แน่ต่อไปอาจจะเป็นหมอหญิงเข้าไปอีก เพราะพ่อบุญธรรมเป็นหมอหลวง ใครตามไปอ่านแล้วเห็นว่ามีอะไรเพิ่มเติมก็ว่ามา

เรื่องที่สอง เมียเสวียนอู่ คำโปรยบอกว่านางเอกโดนอุ้มสมมาเป็นเชลยบำเรอกาม ลงเอกสารอ้างอิงเพื่อบอกว่าเป็นนิยายที่ไม่ได้เขียนมั่ว มีการศึกษาวัฒนธรรมระดับนึง ทีนี้มาดูบทบรรยายเริ่มต้น มีการใช้คำที่เขาคงเห็นว่าสละสลวย เรียงประโยคได้โอเคไม่ผิด แต่มันมีกลิ่นจากการบรรยายเรื่องอื่นที่กูเคยอ่าน อ่านไปสามย่อหน้าแรกรู้สึกได้เลยว่าบทบรรยายทิวทัศน์ของคนเขียนไม่มีอินเนอร์ แค่พยายามใส่คำเข้ามา แต่บทพูดถือว่าใช้ได้ เป็นลิเกมากกว่านิยายจีน แต่อันนี้กูไม่ติ กูถือว่าเป็นคนไทยแต่ง อนุญาตให้มีกลิ่นลิเก เพียงแต่กูก็จะขำหน่อย ๆ อีกอย่างนึงเขายังใช้คำไม่ถูกต้องอยู่บ้าง น่าเสียดายเหมือนกันเพราะมีความพยายามในการเขียน แต่ความรู้ด้านคำยังไม่ดีพอ เช่น >>ราชวังอันสง่างาม<< วังเป็นสถานที่ สง่างามไม่ได้ สง่างามใช้กับคน หรืออย่างเช่น >>ดวงตาคมกริบเปล่งประกายเจิดจ้าใต้คิ้วดำเข้มดูสูงสง่า<< ประโยคนี้จะบอกว่าอะไรสูงสง่า คิ้วคนเหรอวะ คิ้วสูงสง่า แข่งกับแก้มตอดคมสันต์ของเมียกำแพงหรือไง เนี่ยว่ะ เรื่องเล็กน้อยที่ทำให้รู้ว่าคนเขียนเข้าใจคำหรือสักแต่ว่าใส่ ๆ เข้ามา ก็หวังว่าต่อไปเขาจะปรับปรุงการบรรยาย

เรื่องที่สาม เมียเลือดเย็น เรื่องนี้มีระดับมนตรา ปราณธาตุ การปรุงโอสถ ผู้แต่งเพิ่งหัดเขียน บอกไว้หน้าเรื่องว่าผิดพลาดบอกได้ อ่านจากเนื้อใน พวกมึงจะเชื่อมั้ยว่าคนนี้บรรยายได้ดีกว่าสองคนแรก ประโยคที่บรรยายไม่ได้พยายามทำให้สละสลวย เขียนไปเลยโป้ง ๆ ๆ มีความขาดเกินในแต่ละประโยคอยู่บ้าง แต่เป็นระดับที่สามารถขัดเกลาได้สบาย เหมือนมึงทำแป้งพิซซ่าเองแล้วมึงโปะลงไปบนถาด มึงไม่ได้ทำกลมสวย แต่ยังตัดขอบตกแต่งได้ มึงทำรสชาติดีแล้วในแต่ละประโยคที่เขียนลงมา ไม่เวิ่นเว้อ ไม่เยิ่นเย้อ ถึงเนื้อเรื่องอาจจะดูไม่ใหม่อะไรเลย ตายแล้วเข้าร่างคุณหนู แต่กูบอกได้เลยว่าในสามเรื่องเมีย ๆ ที่กูยกมาคืนนี้ ของคนนี้ใช้ภาษาได้ดีที่สุด กูเปิดหาว่าเขาจะบรรยายสถานที่อะไรยังไง พอดีเจอในตอนที่สามเลย เขาเขียนว่า >>ยามนี้พระอาทิตย์เริ่มที่จะลาลับขอบฟ้าแล้ว ท้องนภาอันกว้างใหญ่แปรเปลี่ยนเป็นสีส้มให้ความอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก<< เขียนแค่เนี้ย พวกมึงเห็นมั้ยว่าประโยคไม่สวย ไม่ได้มีอะไรแปลก แต่มันลงตัวพอดี เวลาจะแก้ก็แค่หาวรรคตอนใหม่ ตัดคำนิดหน่อย เช่น พระอาทิตย์เริ่มลาลับขอบฟ้า ท้องนภาแปรเปลี่ยนเป็นสีส้ม ให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก การเขียนแบบนี้ดีกว่าการบรรยายของเรื่องที่สองที่พยายามจะทำให้สวย

จบการเฉาะเล็ก ๆ สำหรับคืนนี้ ขอลาไปนอนก่อน

>>251 ชอบสไตล์สับมึงว่ะ

เพิ่ลม่ง มีใครสับอวี้หลันแล้วมั่ง กูเห็นมีคนเริ่มเอามาขายมือสองละ ถ้าดีอาจจะซื้อ

>>236 คู่มือนางกำนัลมีร่างเก่าด้วยเหรอ นางเอกทะลุมิติมาเข้าร่างเด็กนิ?

>>251 ขอบคุณสำหรับการสับ ไว้ไปลองอ่านเรื่องที่ 3

>>254
คู่มือฯ นางเอกชาติก่อนเป็นเด็กกำพร้า18มงกุฏ
ย้อนกลับไปร่างเด็ก11-12 ย้อนไป1000ปี นางเลยมีสกิลการเอาตัวรอดสูง
พ้นข้อกล่าวหานางเอกซูเกินไปแบบสวยๆ

>>237
กูขอโทษ555
ไม่ได้เป็นนักเขียน สบายใจยังคะมึง
คนพูดคือเจ้านายเก่า พูดเรื่องการทำงาน จริงๆคือนายไปดูร้านคู่แข่งมา มาเล่าแล้วบอกว่า อะไรที่คู่แข่งทำแล้วดี เราก็ทำตาม 555 ตอนนั้นรู้สึกประทับใจ ว่าคนเราไม่ควรมีอีโก้ ควรมุ่งผลสำเร็จมากกว่า
ในแง่งานเขียน จะเห็นได้ว่ามันก็หนีไม่พ้น บางพล็อตมันฮิต มันก็จะฮิตไปสักพัก กูเองถ้ายังไม่เบื่อก็อ่านได้เรื่อยๆ เบื่อเมื่อไรก็เท
ตามนั้นค่ะมึง

>>238
กูอ่านน้อย เลยอ่านพล็อตซ้ำได้เรื่อยๆ
ถ้าอ่านเยอะเจอบ่อยก็เทแหล่ะ
แต่ไม่ชอบอ่านบทบรรยายเยอะๆ จะข้ามๆไปเวลาอ่านถึงท้องฟ้าพระอาทิตย์ พระจันทร์ ร่างบาง ร่างหนา คร่ำครวญซ้ำซาก กูข้ามหมด

>>256 เห็นด้วย ทำตามได้ แต่ทำให้ดีกว่าและให้เหมาะกับเราถึงจะเวิร์ก เรียกว่าได้แรงบันดาลใจหรือนำมาปรับใช้

แต่สำหรับงานศิลปะ พอทำตามแล้วต้องฉีก ไม่งั้นจะกลายเป็นลอก ถึงรายละเอียดต่างแต่ถ้าภาพรวมเหมือน คนเค้าก็มองว่าลอกอยู่ดี
เช่น เราปั้นรูปคนนั่งก้มหน้าเท้าคางไขว่ห้าง คนที่ไม่รู้ก็อาจจะเฉยๆ แต่คนที่รู้อาจจะว่า เฮ้ย ลอก The Thinker
เราอาจจะเถียงว่าไม่ได้ลอก เพราะของจริงไม่ได้ไขว่ห้าง และของเราเท้าคางมือซ้าย
แต่คือภาพรวมมันเหมือนไง
ถ้าเราเอาแค่พล็อตคนใช้ความคิด แล้วเราปั้นรูปผู้หญิงเอนหลังพิงเก้าอี้เงยหน้าสายตามองไปไกล ในมือถือหนังสือ
แบบนี้ใครจะมาว่าลอก The Thinker ก็บ้าแล้ว

สรุปว่าพล็อตเหมือนได้ แต่รายละเอียดนอกนั้นถ้าเรายังตามรอยแรงบันดาลใจของเราไปเป็นส่วนใหญ่ ก็ต้องทำใจถ้าจะมีคนว่าเราลอก

>>258
สุดยอด เห็นภาพเลย

>>258 พูดกันตามตรง ตูไม่ค่อยคิดว่ามันจะมีงานอะไรไม่ตั้งใจแล้วมันไปเหมือนกันได้ว่ะ โดยเฉพาะเรื่องการกระทำในนิยายเนี่ย ลองนึกถึงเพื่อนที่นิสัยเหมือนกัน ชอบอะไรเหมือนกันสุดๆดิ เวลาเจอบางเรื่องหรือคิดอะไร ก็ใช่ว่าจะคิดเหมือนกัน มีลำดับความคิดเป็นแบบเดียวกันเป๊ะๆนะมึง หรือขนาดคนเรา โตมาในสภาพแวดล้อมใกล้กัน ความคิดบางอย่างยังต่างกันเลย สำมะหาอะไรกับตัวละครที่ชาติกำเนิด ภาวะแวดล้อม และอีกมากมายไม่เหมือนกัน จะมีการกระทำหรือการตอบโต้แบบเดียวกันได้

เพราะแบบนี้มั้ง กูเลยอ่านเสิ่นเจิ้นรอดยากจริงๆ เหมือนหลายเรื่องแค่หยิบๆเอาฉากที่อยากโชว์เทพตัวเอกมาเขียนๆ แล้วดันให้มันมีฉากนั้นให้ได้ ไม่ได้นึกถึงตรรกะหรือสำนึกคนปกติเอาเลย

>>260 ก็จริงอยู่ ถ้ามีคำพูดและการกระทำเหมือนกันหลายๆ เหตุการณ์นี่น่าสงสัยแระ
แต่สำหรับพล็อตหรือเหตุการณ์ทั่วไปในนิยายเนี่ย ก็เข้าใจนะว่าบางทีเราอาจจะคิดเองเขียนเอง แต่ดันไปคล้ายฉากในเรื่องอื่นๆ ได้
อาจจะเพราะคนเขียนเคยอ่านมาแล้วประทับใจ เลยอยากให้มีในนิยายของตัวเองบ้าง เช่น ฉากพระเอกนางเอกตกเหว
หรือบางทีมันก็เป็นตุเป็นตะไปเอง เช่น นางเอกเปิดประตูไปเจอพระเอกทับบนตัวสาวใช้เลยเข้าใจผิดว่ามีอะไรกัน
นางเอกเสียใจวิ่งหนีไปโดนรถม้าชน พระรองลงจากรถม้าพาไปรักษา
นางเอกฟื้นมาความจำเสื่อม กลายเป็นสาวใช้พระรอง แล้วก็รักกับพระรอง อะไรงี้
ใครบอกได้ว่าลอกเรื่องไหนมา
คำตอบคือ คิดเองตะกี้นี้ แต่มันอาจจะไปมีส่วนคล้ายเรื่องไหนก็ไม่รู้
อาจจะผสมผสานจากนิยายไทยหลายๆ เรื่องที่เคยอ่านมาก็ได้
ประสบการณ์ที่เคยอ่านมันนำทางความคิดเราไปแบบนั้น
ถึงได้บอกว่าพล็อตเหมือนน่ะไม่แปลก แต่เราต้องแตกต่าง แต่งเติมอะไรของเราเข้าไปเอง

ถ้าไม่ได้ลอกนะ ไม่มีทางเหมือนว่ะ ต่อให้มีโครงเหมือน พระเอกขี่ม้าตกเขาเหมือนกัน การบรรยายกับอารมณ์ตัวละครก็ไม่เหมือน ที่มันเหมือน ๆ ทุกวันนี้ก็เพราะลอก พวกที่โดนด่าว่าลอกเพราะมันมีจังหวะเดินเรื่องแบบเดียวกันเด๊ะ กลิ่นหึ่ง ต่อให้เปลี่ยนชื่อแซ่เปลี่ยนอะไรมากมาย ลอกก็คือลอก

>>262 ไอซี (กระแดะนิดส์นุง)

สงสัยจังว่าทำไมนางเอกจะต้องจมูกโด่งปลายเชิดรั้นแสดงว่าเป็นคนเอาแต่ใจกันแทบทุกเรื่อง
คนปลายจมูกไม่เชิดนี่ไม่เอาแต่ใจเหรอ

>>264 ใช่ค่ะ คนเราดูนิสัยกันได้จากจมูกทุกคน ถ้าจมูกปลายเชิดรั้นแปลว่าเป็นคนดื้อรั้นเอาแต่ใจ ถ้าจมูกคดแปลว่าเป็นคนที่มีนิสัยคดโกง ถ้าจมูกโด่งเป็นสันตรงแปลว่าเป็นคนมีความซื่อสัตย์และยุติธรรม ขอบคุณค่ะ /ไหว้ย่อ

>>265 เท่าที่กูเจอคนตัวเป็นๆ มา ทฤษฎีนี้ไม่จริงเสมอไป

>>266 เขาประชดเปล่ามึง เหมือนละครไทยสมัยก่อน ดูหน้าก็รู้คนไหนดีคนไหนชั่ว หล่อ ๆ คนดีหมด คนร้ายหน้าเหียกทุกคน

>>264 กูเปิดหนังสือโหงวเฮ้งดูประกอบการแต่ง ใช่ หลักเขาว่างั้นตามจีนเลย

>>268 ทุกวันนี้กุเลยไม่เข้าใจว่าเกี่ยวไงวะ

>>265
แล้วคนจีนที่จมูกแบนๆล่ะ?
คนจีนที่รู้จักส่วนใหญ่จมูกเล็กๆแบนๆทั้งน้านน

กู >>265 เองนะ กูประชดเว้ย ทำไมพวกมึงไม่เข้าใจกูวววว อุตส่าห์พิมพ์ด้วยฟีลลิ่งนางงามตอบคำถามชิงมง
>>267 มีแต่มึงที่เข้าใจกู กอด

กู 264
คือไม่เข้าใจว่าทำไมต้องบรรยายให้นางเอกเป็นแบบนั้นแทบทุกเรื่อง มันเป็นไทป์นางเอกใช่มะ จมูกโด่งเชิดรั้นเอาแต่ใจ
อ่านเจอจนเบื่อบทบรรยายแนวๆ นี้
ตัวอย่าง
ปลายจมูกโด่งที่เชิดปลายเล็กน้อยบ่งบอกถึงความดื้อรั้นเอาแต่ใจของเจ้าตัว

เนื้อเรื่องก็เหมือนกันอยู่แล้ว จมูกก็ต้องเชิดเหมือนกันด้วยสิวะ แต่ถ้านึกภาพดี ๆ มันจะเหมือนจมูกหมูหรือเปล่าวะ เชิดรั้นเห็นรูจมูก หวาดเสียวว่ะ

>>273 จมูกเชิดรั้นน่ารักๆ ต้องนางเอก She all that แต่จมูกทรงนี้กูนึกถึงฝรั่ง ไม่ใช่จีน จมูกจีนสวยๆ ไม่ศัลย์กูว่าของหยางมี่สวย

>>271 กูขอโทษที่ไม่เก็ตค่ะซิส //กราบซอกนม

โม่งคนไหนถามรีวิวบุปผาอวี้หลันวะ นี่ในกลุ่มผ. กูก็อปมาแปะ

>>

บุปผาอวี้หลัน..สวรรค์โปรยมาถามข้าก่อนไหม
จัดพิมพ์/จัดจำหน่าย/ผู้เขียน : Kinkmj
จำนวนหน้า : 469 หน้า

คำโปรย : ปัญหาหลักๆ ของ "หย่งเจิ้ง" นั้นก็คือ เขาต้องการแต่เงิน ไม่ต้องการสตรี ยิ่งเป็นหญิงเกือบแก่ไร้หัวนอนปลายเท้า สวมชุดประหลาดไร้ยางอายนั่นก็ยิ่งแล้วใหญ่...
ปัญหาหลักหนึ่งเดียวของ "หยก" นั้นก็คือ ที่นี่ไม่มีทีวีดู แย่ที่สุดเลย...

เริ่มเรื่อง คุณสมบัติพ่อพระเอก เพอร์ฟอร์มมาก เป็นผู้ได้รับความรักจากเทพเซียน เป็นพ่อค้าผู้แสนตระหนี่อันเลื่องชื่อ มีกิจการมากมายหลายประเภท ที่โดดเด่นสุดเห็นจะเป็น ร้านจำหน่ายอุปกรณ์วิเศษ อาทิ เช่น ไม้เท้าวิเศษ ทำจากสนพันปี และแถมคาถาให้ท่อง ซาละเปาแปลภาษา ราคาลูกละ 3 ตำลึง...(อันนี้น่าสนุก เหมือนจะล้อเลียนวรรณกรรมโด่งดัง แต่เสียดายไม่เอามาเล่นต่อ..)และ แหวนหยกทิวาราตรี อันเป็นเหตุที่พาแม่นางเอกข้ามมิติมาได้

นางเอกแสนเปิ่น เซ่อซ่า หลุดเข้ามาในมิติด้วยสภาพทุลักทุเล เริ่มจากปลายผมเจ้ากรรมเข้าไปติดในพัดลม เส้นผมพันกันยุ่งเหยิงดึงยังไงก็ไม่ออก ก็เข้าใจว่าต้องให้ผมตรงก่อนถึงจะดึงออก ไปหยิบที่หนีบผมมา ตั้งใจจะหนีบผม แต่ผมกลับไปอยู่ในฝาครอบพัดลม ทุลักทุเลหนีบผม ปลายเครื่องหนีบผมก็มาจี้คอเป็นรอยไหม้แดง จนทนไม่ไหว จึงอุ้มทั้งพัดลมวิ่งจะมาหาแม่ให้ช่วย แล้วก็มาตกบันได โผล่มาจ๊ะเอ๋กะพ่อพระเอกอีกมิติซะอย่างงั้น..เฮ้อ...สภาพน้อออ..

เมื่อแม่นางเอกมาถึง ก็เพียรพยายามหาทางกลับ โดยความหวังมีอยู่ที่"พี่หย่งเจิ้ง" ส่วนพ่อพระเอก พอโหรหลวงมาบอกว่า แม่นางที่ข้ามภพมานั้น มีชะตาส่งเสริมกันให้พามาอยู่ใกล้ตัว จึงจำทนรับ "แม่นางหลิน" มาร่วมชะตากรรม

เรื่องราวก็เป็นแนวกุ๊กกิ๊กเบาสมอง ไม่มีจองล้างจองผลาญอะไรทั้งนั้น ไม่มีแมรี่ซู มีแต่เบาสมอง อ่อนปัญญา เปิ่น ซื่อ ของแม่นางเอก (แต่ก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบนึงนะค่ะ)ไม่มีความลุ่มลึกในตัวละคร แต่ช่างมันเถอะ คิดว่าอ่านเอาสนุก
พ่อพระเอกน่ารักทีเดียวเชียวล่ะ เสียดายที่โครงเรื่องดีทีเดียว แต่คนเขียนทิ้งไปเยอะ เนื้อเรื่องเลยดูเหมือนจะเบาหวิว

มีมุขให้ขำขันประปราย แต่มันก็ฝืดๆไปบ้าง สำนวนไม่ลื่นไหล มีคำผิดอยู่เล็กๆน้อยๆ
ไม่ควรคาดหวังใดๆทั้งสิ้นค่ะ อ่านได้เรื่อยๆเฉื่อยๆ เดาเรื่องได้

อ่านจบได้ในคืนเดียว คหสต.รู้สึก เฉยๆค่ะ แค่อ่านเอาเรื่อง พลาดเพราะคำโปรยค่ะ คงจะขายไม่เก็บ

<<

>>276 สาบานว่านั่นชื่อพระเอก -“-

>>277 ก็ชื่อองค์ชายสี่แห่งปู้ปู้จิงซินไง 555

>>278 นั่นยงเจิ้ง ไม่ใช่หย่งเจิ้น
สมมติออกเสียงชื่อเฉินหลง เพี้ยนเป็น เชินหวง มันจะฟินอ่อ

ชื่อ หย่งเจิ้น มีความหมายมั้ยอ่ะ ใครรู้ตอบที

อันนี้มั้ง 鄘 Yōng

วันก่อนอ่านเรื่องอะไรจำชื่อไม่ได้ ยอดเฟ้บพันนึง ยอดคนอ่านพันสอง
แปลว่าคนอ่านแล้วเฟ้บเลยเยอะมากใช่มั้ย เก่งว่ะ

>>276 กูเอง ขอบใจมากค่ะซิส //กราบเบญจาง
อ่านแล้วกูไม่เปย์ละ นางเอกดูโง่เกิน

>>281 กูสนใจอ่านบ้างแปะหน่อย

มึง มีใครอ่านชะตา dream มั่น love จนจบแล้วบ้างอะ คือกูสงสัย

มันมีคนบอกว่าหวานละมุน น่ารัก กูอยากรู้ว่ามันละมุนยังไงบ้าง กูเพิ่งอ่านแค่ตอนแรกนิด ๆ

แล้วก็มีคนบอกว่าอ่านสบาย ๆ ไม่มีดราม่า อาจจะเพราะว่ากูเขียนเรื่องที่มันมีดราม่าปน กูเลยสงสัยว่า นิยายแบบละมุน สบาย ไม่มีดราม่า มันสนุกยังไงบ้าง ในหัวกูพอคิดตามแล้วก็คิดว่ามันฟังแล้วดูน่าเบื่ออะ ใครอ่านจบแล้วช่วยไขข้อข้องใจให้กูที ขอบพระคุณ

ky
คนอ่านที่บ่นๆ ย้ำๆ ตลอดว่านิยายเรื่องนี้แม่งไม่สนุก ไม่น่าติดตาม นางเอกโง่น่ารำคาญ น่าเบื่อ ตายๆ ไปซะ ไม่ตามอ่านแล้ว อ่านแล้วท้อแท้ ฯลฯ
แต่แม่มโผล่มาเม้นตอนใหม่ทุกครั้งที่คนเขียนอัพ วนลูปด่าซ้ำ
เขาต้องการอะไรจากคนเขียนวะ

>>284
กูอ่าน
พล็อตเรื่องนี้เป็นรักโรแมนติก พระเอกนางเอกแต่งก่อนรักทีหลัง คิดว่าจุดเด่นอยู่ที่พล็อตที่ไม่ซ้ำซาก เอาความคิดคนสมัยใหม่ไปใส่ให้ตัวละครจีนโบราณ มันก็รู้สึกแปลกใหม่ดี
อ่านได้เรื่อยๆ ไม่สะดุด กุ๊กๆกิ๊กๆ คนเขียนเข้าใจเขียน แต่ละฉากมันจะมีมุมน่ารักๆไม่ซ้ำซาก
ก็อ่านเพลินๆ ไม่หวือหวา ไม่ดราม่าแรง เรื่องนี้ดีตรงไม่ค่อยมีไรให้รู้สึกขัดๆหรือจับผิดได้
ชีวิตจริงมันดราม่าพออยู่แล้ว อ่านนิยายก็เหมือนเข้าไปพักผ่อนในนิยาย ในอีกโลก
รสนิยมแต่ละคนต่างกัน อ่านเรื่องเบาๆก็เหมือนนั่งจิบน้ำะพร้าวชิวๆริมทะเล แต่บางคนก็อาจชอบอ่านบู๊ล้างผลาญเหมือนเที่ยวแบบแอดเวนเจอร์ บางคนก็อ่านแซ่บๆอีโรติกชอบเที่ยวผับเที่ยวบาร์
ประมาณนี้อ้ะ

>>285 เขาเป็นซึนเดเระรึเปล่ามึง?

>>284 กูไม่ได้อ่าน แต่กูว่านิยายละมุนๆ มันก็มีดีของมัน อ่านแล้วสบายใจดี ฟินดี อยู่ที่ว่าคนเขียนใส่ลูกเล่นอะไรเข้ามาให้คนติดตาม

ไม่ชอบนิยายที่เอาความคิดคนสมัยใหม่ไปใส่คนยุคเก่า แต่ไม่ได้ว่าอะไรนะ แค่ความคิดส่วนตัว

>>285
เป็นคนอ่านแบบอ่านเอาเรื่อง(อ่านหาเรื่อง)ไง
กูคิดบวก เขาคงรู้สึกว่าเป็นหน้าที่ต้องขัดเกลานักเขียนว่ะ จะได้พัฒนาและมีภูมิต้านทานเยอะๆ
หรือเป็นแอดมินปลอมตัวมา? แห่ะๆล้อเล่น
บางทีอ่านเม้นท์สนุกกว่าอ่านนิยายอีก กิกิ

>>283 หาไม่เจอแล้วว่ะ กลับไปดูอีกที ยอดเฟ้บยอดอ่านมันเปล่ยนไปหมดจนไม่แน่ใจว่าเรื่องไหน โทษที

กูไปอ่านคุณหนูใหญ่ตระกูลจางแต่งงานตามโม่งเม้นท์บน สงสัยว่าติดท็อป 100 ได้ไงวะ มีคนเฟ้บแค่พันกว่า แต่เรื่องตลกดีนะ ขอบคุณเพื่อนโม่งที่มาบอก

>>285 ซึน อยากด่าแต่อยากเสือกด้วย

พวกมึง ปีศาจกับมารแตกต่างกันยังไง กูเคยเห็นในนิยายจีนบ้างเรื่อง ปีศาจนี่คือพวกที่แปลงร่างได้ใช่มั้ย เช่น ปีศาจจิ้งจอก ปีศาจเต่า อะไรพวกนี้

ปีศาจ พวกไม่ใช่มนุษย์มาก่อน จะแปลงร่างหรือไม่แปลงก็ได้ คนจะมองเป็นสัตว์ประหลาด
มาร เป็นพวกไหนมาก่อนก็ได้ เพราะมันเป็นส่วนด้านมืดของจิตใจ
แบบพวกที่อำมหิต เลือดเย็น ฆ่าคน ละโมบ หลงในอำนาจ บราบรา

เกิดมารในจิตในนั่นเอง

เจอเรื่อง ซีซือบรรณาการ
เปิดเรื่องมาพระเอกเป็นท่านอ๋องบังเอิญผ่านมาช่วยนางเอกก่อนจะโดนข่มขืน แล้วก็พากลับค่ายทหาร ขอค่าตอบแทนที่ช่วยนางเอกไว้ด้วยการปล้ำนางเอก (?)
นางเอกอยู่ว่างๆ ก็ไปช่วยทำอาหาร ปะชุนเสื้อผ้า
ตอบแทนพระเอกต่ออีกสองสามคืน พระเอกก็พามาส่งบ้าน บ้านนางเอกเช่าที่ของโรงเตี๊ยมขายซาลาเปา พระเอกออกเงินซื้อร้านให้นางเอกแล้วก็จากไป

กลิ่นเต้าหู้หึ่งมาก แค่คนเขียนยืนยันว่าไม่ได้ก็อป แค่พล็อตคล้ายตรงพระเอกดิบเถื่อนแสนซึนมาตกหลุมรักสาวน้อยบริสุทธิ์
พูดจริงๆ ที่ต่างก็คือเรื่องนี้พระเอกนุ่มนวลกว่าแค่นั้น นอกนั้นสเต็ปคล้ายมาก
ก็หวังว่าบทต่อๆ ไปมันจะต่างจริงๆ อะนะ

เด้าหู้ มันพาฝันเหรอวะ กูอ่านแล้วกูมึนตรรกะพระเอกนางเอกชิบ

>>296 ชื่อเรื่องยังคล้ายเลย...

>>296 กูนึกว่าเต้าหู้ กลิ่นหึ่งที่แท้ทรู ปรับเปลี่ยนนิดหน่อย เอาเถอะแรงกะดานใจสามารถมีกันได้ทุกคน ดูอย่างร้านอาหารลอกข้อสอบสิ ขนาดที่ยุ่นจดลิขสิทธิ์แล้วพี่ไทยังทำกันได้เลย ไม่ผิดจนกว่าจะถูกฟ้องร้องอย่างจริงจัง ส่วนนิยายเรื่องนี้ก็ไม่ผิดขะ คนเขียนมีความสามารถดึงนักอ่านแค่ไหน เต้าหู้มี 3 เล่มจบ นิยายเรื่องนี้ยังกระดานใจต่อไปได้อีกยาว

>>297 มันก็ไม่พาฝันนะ ออกจะเหมือนชีวิตจริงที่ผู้หญิงอาจต้องไปเจอควายเผือกผู้ดิบเถื่อน ทำอะไรตามใจตัวเอง ไม่เข้าใจความรู้สึกของผู้หญิง
และความรักกับการแต่งงานก็อาจไม่ได้ไปด้วยกัน พบไม้งามเมื่อยามขวานบิ่นอะไรประมาณนั้น ก็ใช้ชีวิตแบบทำใจรับสภาพกันไป
(แต่สมัยนี้คงไม่ต้องสนใจใดๆ หย่าโลด)

>>296 ถ้าครบสูตรแบบนี้ เดี๋ยวก็ขึ้นท็อปแล้วว่ะ

มึงกูย้ายมาถามตำหนักนี้หน่อย ตำหนักนู่นไม่มีใครตอบกู ฮืออออ. กอดเข่าร้องไห้

หกภพภูมินี่มันเรียงยังไงหรอ
> เทพ เซียน มนุษย์ ปีศาจ อสูร วิญญาณ
หรือ
>เทพ เซียน มนุษย์ ปีศาจ มาร วิญญาณ

>>302 มันขึ้นกับผู้เขียน

สวรรค์ เทพ เซียน มนุษย์ มังกร บาดาล นรก ปีศาจ มาร อสูร

>>296 what...

>>304 the...

>>305
tofu!!!

>>302 กูว่า มารน่าจะมีศักดิ์ศรีเหนือพวกปีศาจนะ
ความจริงเคยอ่านพวกภพภูมิความเชื่อ แต่ละภพมันก็เป็นภพของมัน
อย่าง มนุษย์ ปีศาจ วิญญาณ เหมือนมิติเลื่อมล้ำกันอยู่
ส่วน เทพ เซียน ค่อยเป็น สายลำดับพลังชั้นฟ้า
ตรงกลางก็คือมนุษย์
พญามาร ก็คุมโลกมืด คุม ปีศาจ และวิญญาณ
ผังประมาณนี้รึเปล่า ตามที่กูเข้าใจ จากการอ่านนิยายประโลมโลกนะ 555
เทพ > เซียน > มนุษย์ ~ วิญญาณ < ปีศาจ < มาร

>>296 แค่นี้ก็ใช่เด้าหู้แล้วว่ะ ชื่อเรื่องก็คล้ายอีก ไม่ใช่แค่กลิ่นละกูว่า

เพิ่งได้อ่านจอมทัพคู่บัลลังก์ กูไปอยู่ที่ไหนมาวะ ตกใจที่ตอนเยอะชิบหาย ดองไว้นานเกิน 555555 แต่ช่วงนี้เขาอัพถี่มาก ใครก็ได้มาสครีมกับกูหน่อย เรือมา ฮือออแล้วเรือก็ไป เถี่ยของกู๊

>>309 เถี่ยผู้ถูกทิ้ง ถถถถถถถถถ
กูฮาตอนเถี่ยจับโดนหน้าอกนางเอกแล้วบอกว่า แผลอักเสบจนบวมอ่ะ กูแบบ อีเถี่ยเอ้ยยยยยยย
เถี่ยนางน่าสงสารนะมึง กว่าจะรู็ว่านางเอกเป็นหญิงก็หลังคนอื่น แถมพอรู็ก็โดนทิ้งเฉย
เรื่องนี้ผู้อีกสองคนนอกจากเถี่ยดูหลงนางเอกง่ายไปหน่อย กูเซ็งตรงนี้อย่างเดียว

>>309 ถ้าเขียนดีก็ช่วยกันเชียร์เว้ย ท็อปมีแต่อะไรก็ไม่รู้ แต่กูสงสัยทำไมต้องใช้ชื่อฟงอวิ๋นวะ ทำไมชื่อซ้ำกับนิยายดัง

>>311 ไม่ได้บอกว่าซ้ำไม่ได้นะ แต่พอซ้ำกับนิยายดังแล้วมันแปลก ๆ น่ะ คหสต ไม่ได้ติ แค่ถาม

>>310 เออใช่มะมึงงง กูแบบบ โธ่ เถี่ยเอ๊ยยยย ใจคอมึงจะเด๋อได้เบอร์นี้เลยเหรอวะ ตลก55555 แบบสงสารที่ยังไงก็โดนทิ้งมากมึง
อีผู้สองคนนั้นคือมู่กับไอ้ท่านชายทะเลทรายหื่น ๆนั่นปะ คนแรกกูว่ามันแค่สนใจฟงอวิ๋นเฉยๆมั้ง ส่วนคนหลังกูว่าแค่หื่นมากกว่า มีแต่เถี่ยที่ดูรักใส ๆ เห้อมมมมม
>>312 เออกูก็รู้สึกว่าคุ้น ๆ ฟงอวิ๋นขี่พายุทะลุฟ้านี่เอง ชื่อแอบสิ้นคิดจริงจัง

เออฟงอวิ๋นนี่แบบ พอๆกับรั่วซี เหอะๆ อ่านแล้วชะงักตลอด

มีใครอ่านวาสนาชะตารักของกิ่งฉัตรบ้าง
กูแบบ ไม่รู้ว่าหลังๆกุอ่านนิยายวายมากไปป่าวนะ แต่คือเนื้อเรื่องแรกๆแม่งโคดเลยอ่ะ

ky ไหนๆ กูถามที่ห้องนักเขียนเสิ่นเจิ้นละ กูขอถามนี่หน่อย คือกูอยากรู้อ่ะ ว่าเทรนนิยายเสิ่นเจิ้น หรือนิยายจีนแปลก็เหอะ มันจะอยู่อีกนานมั้ย กูมีพล็อตที่อยากเขียน แต่เรื่องเก่ากูยังเขียนไม่จบ กูยังอยากเขียนต่ออยู่ แต่ก็อยากดูตลาดด้วย ในมุมมองคนอ่าน คิดว่ายังไงอ่ะ

อ้อ ขอพูดเรื่องย้อนเวลาหน่อย สำหรับกูย้อนเวลาเนี่ยกูชอบเขียนชอบอ่าน เพราะกูอยากรู้ว่ามุมมองเรื่องเดียวกันของคนสองยุคจะเป็นยังไง แล้ววิธีการแก้ปัญหาเป็นยังไง อย่างทวิภพ กูชอบพอยน์หนึ่งของเรื่องคือการที่นางเอกมันมองคนสมัยก่อน (หมายถึงตอนแรกๆ นะ) ว่าไม่ได้เรื่อง ทำไมปล่อยให้ไทยเสียดินแดนอะไรงี้ กูอยากรู้ หรือเป็นแบบ what if ก็ได้ ว่าแล้วถ้าลองเปลี่ยนวิธีคิดล่ะ มันจะเป็นยังไง กูอยากเขียนย้อนเวลาประมาณนี้แหละ ลองมองอีกมุม แล้วทำยังไงมันถึงกลายเป็นจุดจบแบบประวัติศาสตร์นั้นได้ ทำนองนั้น ย้อนเวลาเสิ่นเจิ้นก็เขียนนะ ใช้แนวคิดประมาณนี้แหละ นางเอกที่แนวคิดสมัยใหม่ แต่ไปเจอกับธรรมเนียมแบบเก่า อ้อ ของกูย้อนเป็นเมียเหมือนกัน แต่เป็นเมียจากต่างแดนที่เป็นสปายของอีกดินแดนหนึ่ง เอ๊ะ...กูยาวมาเรื่องนิยายกูได้ไง

เออ สรุปคืออยากแลกเปลี่ยนความเห็นแหละ 555

>>307 กูเคยอ่านมาประมาณนี้เหมือนกัน แต่เหมือนกูจะมีหนังสืออ้างอิงอยู่ เดี๋ยวกลับบ้านจะลองค้นๆ มาแปะ

กูเพิ่งรู้ว่ามีแหล่งคุยกันประมาณนี้ แหม ถ้ารู้จะมาแจมนานละ ทั้งเรื่องอ่านเรื่องเขียน กูมีปัญหาคนเดียวมาตลอด

>>316 จะเขียนก็เขียน
อย่ามัวแต่เพ้อ

ใครมีนิยายน่าอ่านแนะนำกูบ้างจ๊ะ ทำไมพักนี้ไม่ค่อยมีนิยายเสิ่นเจิ้นหนุกๆเลย
อยากได้แบบหญิงสาวเฝ้าสุสาน คือพลอตดี ผูกปมแก้ปมได้ดี หรือใช้ภาษา สำนวนลื่นๆแบบเสี่ยวหวางเฟยอะ

>>315 กูอ่านและก็ชอบเรื่องนี้นะ กูว่ามึงคงอ่านวายเยอะไปแล้วล่ะ เพราะกูไม่เห็นความวายเลยอ่ะ 55 คือเนื้อเรื่องมันแทรกเป็นระยะๆอยู่แล้วว่าเป็นหญิงอ่ะ

>>318 กูก็ไม่ได้เพ้อหรอก กูแค่อยากรู้ว่ามันยังคุ้มกับเวลาที่จะเขียนอยู่มั้ย อย่างน้อยกูก็จะได้วางแผนถูกว่าถ้ามันเริ่มไม่บูม กูจะไปต่อ หรือหยุดแล้วเขียนเรื่องอื่นไปก่อน กูก็คนนี่นา อยากได้คอมเม้นท์ แฟนคลับอะไรทำนองนี้เหมือนกัน 555+

>>316 กูว่ายังอยู่อีกพักใหญ่มึงเขียนไปเถอะ เพียงแต่กูขอเตือนว่า แนวย้อนเวลากำลังจะหมดอายุแล้ว มึงหาแนวใหม่แล้วเขียนเลย มึงจะได้ทันกลุ่มเวฟแรกที่เขาจะปล่อยมาแทนแนวย้อนเวลา มึงเขียนแนวพีเรียดธรรมดาๆก็ได้ กูอยากอ่าน หรือจะเขียนแนวปัจจุบันแต่ฉากในไทเป ในเซี่ยงไฮ้ก็ไม่โกรธ

ทำไมคนเขียนเลือกเขียนแนวรักโบราณกันในจีนแต่แรก กูว่ายุทธภพมันเต็มไปด้วยตัวประหลาด ดังนั้นมันมีพื้นที่ให้สร้างตัวละครได้มากมาย มึงอยากเอาความคิดปัจจุบันที่แปลกแยกในเวลาอดีตใส่ในตัวละคร มึงก็ทำได้ด้วยจริตของยุทธภพ กูฝึกวิชากูเลยมีนิสัยตามสายวิชาที่กูฝึก หรือ อาจารย์ของกูเป็นคนเร้นกายดังนั้นกูไม่ชอบคุยกับใครและไม่สนใจกฎหยุมหยิมของโลกภายนอก พอกูลงเขามากูก็เลยแปลกประหลาดกว่าชาวบ้านเพราะกูไม่เคยถูกสอน แต่ใครก็ทำอะไรกูไม่ได้นะ เพราะกูมีพลังฝีมือ กูกร่างได้ กูหนีไว เห็นปะ มันไม่ต้องย้อนอดีตอย่างเดียวหรอก

>>323 +1

อ่านเซินเจิ้นใน ดด แล้วรำคาญคำว่า "มิ" จริงๆ มิใช่ มิมี มิๆๆๆๆๆๆๆ บางประโยคมี มิ เป็นสิบ ไอ้คำว่า มิ เนี่ยมันจำเป็นจริงๆ เหรอ อ่านแล้วรำเป็นบ้า

>>325 มิใช่ ได้อยู่ มิ มันเลี่ยงคำซ้ำกับไม่ ในประโยคนิเสธซ้อนนิเสธ

>>316 กูเคยตอบห้องนักเขียนไปและ กูก็คิดว่าเขียนเลย ถ้ามึงมัวแต่คิดนู่นคิดนี้มึงจะไม่ได้เขียน อันนี้กูพูดจริงๆ ไม่ว่าแนวไหนก็ตาม มึงมีพลอตมีมู้ดแล้วให้รีบเขียน จริงๆตัวมึงเองสำคัญกว่ากระแสอีก
แต่กูคิดว่าอีแนวจีนโบราณยังอยู่ได้อีกยาวๆ มันก็อยู่มาตลอดและจะอยู่ไปตลอด แต่กูว่าช่วงพีคจะยังพีคไปอีกพักนึงแหละ
ถ้ามึงอยากเขียนแนวย้อนเวลาก็รีบเขียน อย่ามัวร่ำไรค่ะ

>>310 จริง เชียร์พี่เถี่ยมาก หวังว่าจะได้กลับมาเจอกัน
อีกสองคนนั่นไม่ไหว โดยเฉพาะอิชีคทะเลทราย มันจะกลายเป็นนิยายรักพาฝันทั่วไปประเภทพระเอกรู้จักนางเอกไม่นานก็อยากได้มาเป็นของตัว
แถมเทิดทูนหนักจะให้มงกุฎ

>>319 แนะนำ จอมทัพคู่บัลลังก์ มู่กั๋ว ภรรยาทรราช ซื่อจื่อ คู่มือนางกำนัล กลยุทธ์รอดตาย กู่มี่เอิน บันทึกลับมหาดเล็ก บริษัทช่วยเหลือเทพ (เอ๊ะ เรื่องนี้แปลหรือแต่ง)
พวกนี้เรื่องไม่มีปมไรมาก - โรงเตี๊ยมร้อยลี้ ฮูหยินตัวปลอม ฮูหยินของปีศาจ
แนวฮา - คุณหนูใหญ่ ตื๊อรักวังหลวง

กุอ่านเยอะจัง เหมือนวันๆ ไม่มีอะไรทำ

คนนี้อีกละ https://www.dek-d.com/board/view/3824959/

มีใครจำได้บ้างวะ คนเขียนเมียอ๋องสามกับอะไรอีกเรื่อง ที่ชอบตั้งกระทู้อวดนิยายตัวเองว่าติดท็อปบ่อยๆอ่ะ จะอวดอะไรนักหนาวะ รำคาญ

>>329 อย่าไปรำคาญไรนักหนาเลย มันก็แค่คนไม่คิดอะไรมาก ดูการใส่ชื่อหัวกระทู้ก็รู้แล้ว คนคิดเยอะจะไม่ใส่แบบนี้ เพราะมันดูโอ้อวด แต่คน ๆ นี้คงไม่ค่อยคิดมาก ก็ดูนิยายเขาสิ มันไม่มีอะไรเลย แต่คนอ่านเยอะเป็นธรรมดา เพราะคนที่ชอบแบบนี้มีเยอะ ก็แค่นั้นว่ะ ปล่อยให้เค้าอวดของเค้าไปเถอะ

>>329 เข้าไปอ่านแล้วบอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึกไง 555555 คือหมั่นไส้แต่ว่าก็อืมมม นางคงไม่คิดมากดี คือจริงๆคนอ่านที่อ่านนิยายส่วนมากก็ไม่ได้คิดมาก เรื่องเบาๆสบายๆไม่มีอะไรมากมันถึงติดเอาติดเอา

>>329 กระทู้หายไปแล้ว คืออะไรเหรอ มาไม่ทัน

>>332 เขียนนิยายชิว ๆ สนุก ๆ ก็ได้ตีพิมพ์
เราเขียนนิยาย xxx แปบเดียวก็ขึ้น top มีสนพ.มาติดต่อ แต่เรายังเขียนไม่จบเลยไม่สนใจ
ต่อมาเขียนจะจบแล้วก็มี สนพ.มาติดต่ออีก เลยลองส่งดูเล่น ๆ สัปดาห์เดียว (มั้ง) ก็ผ่านพิจารณา สนพ. บอกให้แปะได้เลยว่าผ่านพิจารณาตีพิมพ์กับสถาพรแล้ว
ไหนคนอื่นบอกว่ารอพิจารณาตีพิมพ์กับหกเดือนหนึ่งปี นี่เราไม่ถึงสามเดือน (มั้ง) หนังสือก็จะวางขายแล้วจ้า (จากนั้นระบุไทม์ไลน์ว่ามันเร็วจริงๆ นะตัว)
พิมพ์หนังสือไม่เห็นยาก ก็แค่ทำอะไรที่ใจรัก ก่อนลงเราจะอ่านทวนก่อนหนึ่งรอบ ถ้าเราไม่สนุกก็ลบเขียนใหม่
มาพูดเป็นกำลังใจให้ทุกคนจ้า

คห.1 อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นมาเลยคับ

ประมาณนี้ค่ะ เพิ่งอ่าน 2 ชม.ที่แล้วเลยจำได้เยอะหน่อย

>>332 อุ้ย หายไปแล้วจริงด้วยว่ะ ถูกลบโดยเจ้าของงด้วยนะ 555555 ก็ไม่มีไรหรอก นางแค่มาพูดว่า เขียนเล่นๆแต่ได้ตีพิมพ์ ติดท้อปไรงี้ เขียนมาหกเดือนเอง (อันนี้เท่าที่จำได้)

>>333 อ่าววววว กูดูโง่เลยอ้ะ ทำไมกูจำได้แค่นี้ 55555555

>>333 โหย นี่มันไม่คิดมากแต่ขอตบหัวแล้วลูบหลังเปล่าวะ

>>328 กูหาฮูหยินตัวปลอมไม่เจออะ เจอแต่ตัวร้าย ใช่เรื่องเดียวกันป่าว

>>333
เพิ่มเติมให้
เค้าเริ่มเขียนเพราะอ่านของคนอื่นแล้วไม่โดนใจ เขียนเองซะเลย แล้วตอนแรกไม่ได้คิดจะตีพิมพ์ เขียนสนุกๆ ให้อ่านกันฟรีๆ
แต่พอเขียนๆ ไปเรื่องที่สาม เขียนใกล้จบแล้ว พอดีมีสนพ.ติดต่อมา ก็เลยลองส่งเรื่องย่อให้ดู ปรากฏว่าสนพ.โอเค ก็ตกลงสัญญากันแล้วก็เตรียมพิมพ์

มองในแง่ดีคือโพสต์ให้กำลังใจนักเขียนด้วยกัน ว่าทำงานที่รักที่ชอบแล้วมันก็จะดีเอง เทคนิคคือเขียนแล้วอ่านดู ถ้าตัวเองยังอ่านไม่สนุก คนอื่นจะสนุกได้ไง ก็ลบเขียนใหม่ซะ

แต่ที่พิมพ์ได้เร็วคงเพราะเค้าเขียนใกล้จบแล้วด้วยรึเปล่า พอสนพ.ติดต่อมาก็เลยพร้อม

ป.ล. กุไม่ใช่นักเขียนและไม่รู้จักใครซักคน

>>337 ภรรยาตัวปลอม โทษที จำชื่อผิด

>>338 กูว่าเค้าคิดแค่นั้นแหละ แต่เค้าใช้ภาษาไม่เป็น เลยดูเป็นมั่นหน้ามั่นโหนก แต่เค้าลบทำไมวะ หรือมาอ่านโม่งแล้วลบ ถ้ามาอ่านโม่งก็อยากบอกว่านิยายมีคนอ่านเยอะไม่ได้แปลว่ามันดีแล้ว ตีพิมพ์ก็ใช่ว่ามันดีแล้ว มันก็ต้องมีคนด่าหรือคนขำบ้าง ถ้างานดีจริง คนจะไม่แตะหรอก ถ้ารักงานเขียนก็พยายามพัฒนาขึ้นไปอีก เท่าที่เคยอ่าน ภาษายังไม่ดี ลองเปิดอ่านบทที่เห็นคนชมว่าตลก มันไม่ตลกเลย มันเป็นความพยายามตลก ไม่เป็นธรรมชาติ นี่คือความคิดเห็นจากคนอ่านหนังสือจริงจังทั้งงานจีนแท้จีนแปลจีนเสิ่นเจิ้นและงานอื่น ๆ ทั่วราชอาณาจักร ดีใจด้วยที่ได้ตีพิมพ์ ขอให้ขายดี แต่อยากให้พัฒนานะ เวลาคนเขาด่าแรง ๆ น่ะลองดูว่าเขาด่าอะไร จุดไหน

>>340 นานมาแล้ว กูก็เคยเขียนเรื่องแรกแล้วติดท๊อป เขียนจบส่งพิจารณาตีพิมพ์ทางเมล
บก.ตอบรับต้นฉบับหลังจากกุส่งเมลไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
กูยังไม่มั่นหน้ามั่นโหนก ตั้งทู้อวดอะไรขนาดนี้
คิดอีกที นางคงภูมิใจอยู่ในจักรวาลเล็กๆของนาง กูก็ยินดีด้วยสำหรับก้าวสำคัญของชีวิต บางทีการพรีเซ้นต์ตัวเองแรงๆ อาจจะตอบโจทย์การบุกตลาดก็เป็นได้

อวดไม่ดี ดีไม่อวด เคยได้ยินบ้างมั้ยหนอ

>>341 อยากรู้เลยมึงเป็นใคร

>>341 มึงอย่ารู้เลยว่ากูเป็นใคร

กูยังเล่าไม่หมด
พอบก.ส่งเมลขอพิมพ์งานปุบ ตอนเย็นเขาก็โทรตามมา กูงี้มือสั่นไปหมด ดีใจเหี้ยๆ
เขาบอกว่า
"ขออภัยอย่างสูงด้วยนะครับคุณXXX ทางเราต้องยกเลิกผลการพิจารณาทั้งหมด
กูถามว่าทำไม
"ปิดสนพ.ครับ"

เจ๊งครับ ไม่มีเงินจ่ายค่าเขียนให้นักเขียนเก่าด้วยซ้ำ
ไอ้เชรี่ยยย ตอนแรกดีใจงานผ่าน ตอนนี้ดีใจที่กูไม่โพทะนาอวด ไม่งั้นกูเน่าเหี้ยๆ
สึส

>>343
โทษที
555555555555555555555555555

>>343
โอ๋ๆๆๆๆ

โธ่ บก.ผู้แสนขยัน หานักเขียนมาทำงานด้วยทั้งๆที่ไม่มีงบแล้ว

>>343 สงสารบก.เลย อาจจะเพิ่งรู้ตัววันนั้นเองว่าสนพ.จะปิด

>>343 บก.ผู้ทำงานยันวินาทีสุดท้าย 55555555555

>>341 มึงนี่แหละนักเขียน เพราะมึงมีมุก เล่นมุกเป็น ยิงมุกถูกเวลา กูเชื่อว่าพล็อทนิยายของมึงดีกว่านิยายติดท็อปเรื่องอื่น อย่างที่มึงบอกน่ะ อวดไม่ดี ดีไม่อวด ความฉลาดกับสำนวนภาษามันฉายออกมาได้จากสิ่งที่มึงเล่า ส่วนนักเขียนเจ้านั้นที่เขาอวด กูเห็นชัดเลยว่าเขาไม่เข้าใจการใช้ภาษา ถ้าเขามาเขียนธรรมดาว่า ดีใจจังค่ะได้ตีพิมพ์แล้ว หรือ ไม่คาดฝันเลยว่าจะได้ตีพิมพ์ มันจะดีกว่าการที่มาบอกว่า เขียนเล่น ๆ แล้วได้ตีพิมพ์ แล้ววิธีการที่เขาสอนคนอื่นน่ะมันไม่ได้มีอะไรที่เป็นเคล็ดสุดยอด กูเลยมองว่าเขาเป็นแค่คนคิดง่าย ๆ ไม่ซับซ้อน นิยายก็ไม่ซับซ้อน ตลกแบบไม่ซับซ้อน และไม่ขำด้วย แต่พอดีคนที่ชอบอ่านแบบนั้นมีเยอะ เหมือนที่โม่งแซวกันเรื่องตอดคมสันต์แล้วมันติดท็อป แถมตีพิมพ์ด้วยมั้ง จำไม่ได้แล้ว

นักอ่านไทยชอบอะไรที่มันเบาหวิวอยู่แล้ว
แนวที่ขายได้ ไม่บันเทิง ก็เน้นผัวเมียอีโรติก
แนววางแผนอะไรที่มันซับซ้อน หรือยากเกินว่าเข้าใจ มันเป็นกลุ่มลูกค้าเล็กๆ
ยิ่งเกิดจากนิยายบนเว็บ อะไรๆมันต้องง่ายๆไว้ก่อน สมัยนี้

>>328 ขอบคุณมาก กูได้เพิ่มหลายเรื่องเลย

คุณหนูใหญ่ตระกูลจางฯในเด็กดีโครตสนุก ตลกมาก แหวกมาก จะขำไปไหนนี่
นี่ชอบอะไรแบบนี้ ไม่ชอบดราม่า
(เล่าสู่กันฟัง)

>>351 คนแต่งโคตรฉีกแนวจากเรื่องอื่น เรื่องอื่นหน่วงตับกูชิบหาย แต่เรื่องนี้สบายๆ

>>351 กูก็ชอบ แต่ในโม่งค่อนข้างชอบคนเขียนคนนี้กันนะ

>>353
แต่นักเขียนคนนี้บางเรื่องนักเขียนสนุกเกินไป ล้อเล่นกับความรู้สึกคนอ่านเกินไป พล็อตเอาแต่ใจตัวเองเกินไป อ่านแล้วปวดตับ (เรือนผีหลอกกับสะพานสีดา ทั้งที่ทั้งเรื่องนิยายเกือบดีงาม แต่การฉีกแนวพล็อตตอนท้ายๆนั้น....เอ่อ...เอาเป็นว่ากูยังไม่เปิดกว้างทางความคิดพอ)

ชอบนิยายจีน ข้อมูลแน่น อ่านเพลิน แต่กูกลัวใจนักเขียนที่สุด กลัวหักมุมจนมุมหัก

>>354 กูต้องกินยาบำรุงตับกันไว้ก่อนตลอด แม่งเวลาขยี้ก็ขยี้จนจิตตก แต่เขียนตลกก็โคตรตลก แหวกมากคนนี้

>>354 จริงเหรอวะ กูเพิ่งเคยอ่านแค่คุณหนูใหญ่ อุ้ยยย กูต้องเตรียมใจป่ะเนี่ย

อยากให้นักเขียนตั้งชื่อตัวละครดีๆ หน่อยว่ะ ใครไม่เป็นกูเป็น คือมึงหาความรู้มั่งก็ได้ เรื่องแซ่ บางแซ่ที่กูเห็นคือไม่มีจริง เหมือนสักแต่จะตั้ง ชื่อไม่มีความหมายบ้าง ชื่อซ้ำๆ บ้าง พวกดอกไม้ มังกร สวย บลาๆ

ปล. อันนี้กูถาม ทำไมกูเจอเสิ่นเจิ้นเขียน เย่ว บ่อยจังวะ มันไม่ใช่ เยว่ ไม่ก็ เยวี่ย เรอะ อีกอันกูเจอ เย่ว์ แต่เคยไปค้นราชบัณฑิตเหมือนจะใช้แบบนี้

>>357 ในฐานะคนอ่านที่ไม่รู้ภาษาจีน อยากให้ใช้ เยี่ย เยวี่ย เย่ว์ มากกว่า เพราะเห็น เยว่ ทีไร อ่าน เย่ว ทุกที
หรือไม่คนเขียนก็ตั้งชื่อแซ่อะไรอื่นที่มันไม่ใช่ตัวนี้ก็ได้นะ รู้สึกเป็นปัญหา

ky มีเรื่องนึงที่ชอบมาก แต่คนเขียนเหมือนจะเทไปแล้วรึเปล่า สลับร่างรัก ประมุขพรรคเจ้าเสน่ห์
ตอนแรกๆ อ่านเหมือนไม่มีอะไร อ่านๆ ไปดราม่าช่างซับซ้อน ลงเรือไม่ถูกกันเลยทีเดียว
ใครรู้จักคนเขียนไปตามมาต่อทีเถอะ

>>357 กูใช้แอปchinese name ในiosเลยเพราะฉะนั้นชื่อแปลกๆ บางทีต้นทางมันก็มี
ส่วนตัวละครกูใช้ชื่อดอกไม้มันเป็นชื่อปลอมของนาง ชื่อจริงกูยังนึกไม่ออก....ขี้เกียจหาความหมายที่ตรงกับคาร์
แม่งกูเป็นนักเขียนขกชิบหาย

เผื่อใครอยากได้แอปชื่อแอป the CJKI chinese names Dict ไม่ฟรี...209บาทหรือ290
มีพินอินให้ด้วย

>>358 มึงไม่จำเป็นต้องลงเรือ แนวฮาเร็มหลายผู้

>>357 มึงต้องไปเขียนบอกใน วนว ห้องนักเขียนเสิ่นเจิ้น ห้องนี้มันห้องนักอ่าน แต่มึงไม่ต้องห่วง นักเขียนเสิ่นเจิ้นที่ไม่สนหมีสนแหมดมันก็จะใช้ของมันตามใจต่อไป มึงไปดูคำโปรยแต่ละคน เรื่องนี้หัดเขียน เรื่องนี้เขียนไม่อิงความจริง เรื่องนี้เขียนยามว่าง เรื่องนี้เขียนเล่นๆ (แต่ได้ตีพิมพ์) เรื่องนี้เพิ่งเขียนเป็นเรื่องแรก แล้วบางคนลงท้ายว่าไม่ชอบก็ปิด มึงไปบอกความจริงว่าเขียนผิดเขียนไม่ดีอะไรเงี้ยไม่ได้เด็ดขาด เพราะคนอีกเจ็ดแสนอ่านของเค้าอยู่ เค้าก็จะงอนไม่เขียนต่อ คนอ่านเจ็ดแสนก็จะมารุมด่ามึง กูน่ะไม่ขอไรมาก ขอให้มันเขียนภาษาไทยให้ถูกก่อนก็พอ อย่าเพิ่งไปขอให้มันหัดเรียนรู้จักแซ่ที่ถูกต้องเลยว่ะ

>>362 กูเห็นมู้นู้นสิงไปเรื่อยเลยแปะเผื่อมาอ่าน๕๕๕

>>361 ขอบใจ ก็โอเคนะ เพราะรักพี่เสียดายน้องอยู่เหมือนกัน แต่ไม่รู้จะมาเขียนต่อเมื่อไหร่ เหมือนจิ่นเสวียนหวาง ปีละครั้งสองครั้ง

>>362 เคยอ่านเมนต์ของบางเรื่องแล้วสงสารคนเขียน คือมีแต่กองอวย ใครไปติก็จะโดนแฟนคลับตอบโต้แทน
เช่น อย่าเอาเรื่องจริงมาคิด นี่มันนิยาย (อ้าว แล้วไม่บอกแต่แรกว่าเป็นแฟนตาซี) / เค้าเขียนให้อ่านฟรีๆ ก็ดีเท่าไหร่แล้ว (กราบสามที)
นักเขียนจะไม่ได้พัฒนาเลยนะถ้าไม่เอาคำติมาพิจารณาปรับปรุงงานของตัวเอง

คนเขียนกับคนอ่านเยอะเลยที่ไม่เข้าใจคำว่าตรงไหนควรจริง ตรงไหนควรเสริมจินตนาการ อย่างถ้าพระเอกเก่งกาจเหาะทีถึงต้นมะพร้าว มีระดับพลังปราณม่วงเขียวเหลืองขาวอะไรก็ว่าไป อย่างนี้มันทำได้ เพราะมันเป็นจินตนาการที่ถูกกำหนดไว้แล้ว แต่ถ้ากำหนดไว้ว่าพลังปราณต้องฝึกจากขาวเหลืองม่วงเขียว ระดับต่างกันแบบนี้ แต่พระเอกนางเอกแม่งเสือกเก่งผิดจากระดับขึ้นมาเฉย ๆ อย่างนี้คือผิดพลาด ไม่มีเหตุผล หรือถ้าเป็นนิยายแบบแย่งผัวเมียกันในวังหลวง เปิดฉากมานางเอกลูกขุนนางเข้าไปด่าไทเฮา อย่างนี้ก็ทุเรศเกิน เพราะปกติคนธรรมดาแม้แต่จะพูดต่อหน้าเชื้อพระวงศ์ชั้นสูงยังต้องรอให้เขาอนุญาตก่อน ถ้ามึงจะทำให้เป็นเรื่องขำ ก็ต้องอยู่ในบริบทเดียวกันหมด คือบ้าขนาดเดียวกันหมด แต่ส่วนใหญ่ที่โดนด่าเพราะแม่งเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา แต่ก็นะ รับไม่ได้ มันก็ไม่พัฒนา ใครติหน่อยก็งอนไม่เขียนต่อ แต่เขียนบรรยายความรู้สึกซะยาว เสียใจ รันทด นี่มึงเรียนหนังสือมาไม่เคยโดนครูด่าเลยเหรอวะ โตมาสิบกว่าปีมึงไม่เคยโดนพ่อแม่ด่า ติ สอน ไม่มีเลยเหรอไง มึงอยู่ในโลกกว้างตัวคนเดียวเลย ลอยลงมาจากฟ้าไม่เคยถูกวิจารณ์เลยงั้นซิ คือกูไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมถึงโดนติไม่ได้

พูดถึงสมจริง กูเป็นคนเขียนที่โดนด้านตรงข้ามเลยว่ะ แนวเรื่องกูมันเน้นบางจุดที่เรียล กูก็ยึดตามประวัติศาสตร์ว่าเขาทำไรกันมั่ง กูก็เอางั้น ปรากฏมีคนอ่านบอกว่ามันเรียลเกิน หดหู่เกิน นิยายไม่ใช่ประวัติศาสตร์ เพลาๆ บ้างก็ได้ กูนี่ถึงกับลุกขึ้นยืน 5555555555

>>366 อย่าไปสนใจ ถ้ามึงลงเด็กดอย มันก็มีคนอ่านแบบสักแต่ว่าอ่านเอามันเยอะอยู่แล้ว เน้นจิ้นฟินเท่านั้น มันด่าก็ช่างมัน มึงยกระดับของมึงต่อไป นอกจากมึงอยากได้ตังค์ไว ๆ มึงจึงค่อยเขียนเล่น ๆ แต่ได้ตีพิมพ์

>>366 กูก็โดน
แม่ง...

>>368 มากอดกันตรงนี้
>>367 "เขียนเล่น ๆ แต่ได้ตีพิมพ์" แม่งจะมาวินแซงคำว่า "แก้มตอดคมสันต์" ใช่หรือเปล่าคะคุณกิตติ

KY เสิ่นเจิ้นที่กำลังจะออก/ออกช่วงนี้

สนพ. love เลย
- เสี่ยวตี้จงมาเป็นฮองเฮาของข้าเถอะ!

สนพ.word ต่อ word
- เจาะเวลามาเป็นมือปราบ ภาค 2 เล่ม 1

สนพ.บาง love
- หงส์พิทักษ์บัลลังก์

ป.ล. พวกมึงรอเรื่องอะไรออกเล่มกันบ้างวะ กูนี่รอซุปตาร์ข้ามภพอยู่ เมื่อไรจะออกกกกก

>>369 กูนึกว่าเจาะเวลามาเป็นมือปราบเป็นนิยายญี่ปุ่นที่คนไทยเขียน เพราะปกมันดูญี่ปุ่นจัง

>>369 เรื่องเสี่ยวตี้กูลองไปอ่านดู เขาเรียบเรียงได้ดีใช้ได้ เห็นเขียนว่ายังไม่ได้รีไรต์ ถ้ารีไรต์แล้วคงจะดีขึ้น (หวังว่า)

ที่ไม่ค่อยดีคือมีประโยควกวนเยอะ แบบอธิบายซ้อนไปซ้อนมา แต่อันนี้ก็ต้องไปดูในการรีไรต์ เขาควรจะรีไรต์ให้เห็นตัวอย่างซักสามสี่บทแรก ถ้ายังเหมือนแบบเดิม กูว่ายังไม่น่าเปย์

อีกอย่างคือถ้าเป็นคนอ่านนิยายจีนที่ชอบสำนวนออกจีน เรื่องนี้ไม่ใช่ กลิ่นอายไทยปกติ ถ้าเติมคำว่าจ๊ะจ๋าท้ายประโยคกับเปลี่ยนชื่อตัวละครก็จะกลายเป็นนิยายไทยรักกันหวานชื่นทั่วไป เปลี่ยนชื่อเป็น อีแมะเอ๋ย มารักไอ้บังดีกว่า ได้เลย

>>371 คนเขียนเสี่ยวตี้มีผลงานมาหลายเรื่องแล้ว มีประสบการณ์พอตัว

>>371 เสี่ยวตี้กูอ่านแรกๆชอบมากกก มีสะดุดบ้างไรบ้างแต่ก็ปล่อยๆเบลอไป
ตอนหลังที่เค้ามีเรื่องแล้วหยุดอัพไปกูก็ไม่ได้ตามต่อ พอมาอัพอีกทีเมื่อวานกูกลับไปอ่านแล้วเฉยๆซะงั้น ไม่สนุกแล้ว
เหล็กมันต้องตีตอนร้อนจริงๆ

ช่วงนี้รู้สึกนิยายจีนเสิ่นเจิ้นในเด็กดี มีแต่สนุกๆทั้งนั้น ทั้งคุณหนูใหญ่ฯที่เพิ่งจบไป ชายาขี้เกียจ คู่มือนางกำนัลฯ ชายาก้นครัว ตื้อรักวังหลวง
ถ้าตัดความไม่สมจริงทางภาษาและวัฒนธรรมออกไป (เพราะกูก็ไม่รู้จริงเหมือนกันเลยไม่สะดุด) รู้สึกว่านักเขียนไทยเก่งมาก หรือคนไทยจะเก่งเรื่องเลียนแบบจริงๆ?

ขอแสดงความนับถือมาณ.ที่นี้

ใครไม่อ่านเพราะคิดว่าเสิ่นเจิ้นนี่พลาดของดี

อีกเรื่องที่ชอบมากคือซื่อจื่อฯ อ่านตามเพื่อนโม่งแนะนำนี่แหล่ะ
วันนี้โหมดอวย
อวยกันไปยาวๆ

>>374 คุณหนูใหญ่ฯจบแล้วเหรอมึง กูไปตามรัวๆ คือบางเรื่องรอนานเกินกูจำไม่ได้แล้ว กูติดนิสัยชอบอ่านเรื่องที่จบแล้วว่ะมึง มี(นิยายแฟนตาซีเรื่องนึง)ทำกูเจ็บช้ำรอมาหลายปีไม่ถึงไหนจนลืมหมดแล้ว

>>376
จบดี เก็บปมหมดจด
มีบอกท้ายเรื่องด้วยว่าอันไหนจริงไหนแต่ง ชอบมาก
ไว้ลายนักเขียนอาวุโสของแท้(55)

กูอ่านนิยายจบจะถามตัวเองว่าได้ไรจากนิยายนี้บ้าง
ถ้ามันดราม่ารันทดมากแต่ตัวละครแม่งสู้ชีวิตสุดๆ ไม่ยอมแพ้ ทำให้คนอ่านรู้สึกว่านี่สิ ต้องแบบนี้ ก็โอ
แต่ถ้ารันทดจนหยดสุดท้ายไม่มีไรดีเลย ก็จะรำพึงเบาๆว่ากูมาทำอะไรตรงนี้ น่าจะไปอ่านหน้าข่าวแทนป่ะไม่เสียเวลาด้วย
แต่เรื่องคุณหนูใหญ่นี้บันเทิงมาก สาระก็มีแม้จะน้อย ชอบจริงๆ

เหยดๆๆๆกูไปตามคุณหนูใหญ่แปป ตอนแรกคือค้างไว้ตรงกลางๆ
ว่าแต่คนเขียนมีอายุแล้วเหรอ ถึงเรียกว่าอาวุโน

>>379
เขาเล่าว่าเขาเขียนตั้งแต่แพรวสุดออกใหม่ๆเล่มเล็กๆอ้ะ
ขอยืมมือมานับอายุแปร๊บ มือเท้ากูไม่พอนับ55

>>377 55นี่มึงขำหรืออายุเขาวะ....
//กราบกราน

ส่งรีวิวจ๊ะ
เมียจอมทัพเคียงจัยเฉิงอ๋0ง by เจี่ยเจีe สนพ.แสงแห่งรัก

กูพลาดจากอิลีลี่จอมฉ้อมาแล้ว กูยังพลาดซ้ำ
ชื่อเรื่องยาวดี เมียจอมทัพ-เคียงจัย-เฉิงอ๋oง
กูแอบงงชื่อ เมียของจอมทัพ เคียงจัยอ๋อง
กูตีความว่า นางเอกมีผัวสองคนอ่อ?
ตื่นเต้นๆ แต่พออ่านปกหลัง ก็เลยอ๋อ นางเอกเป็นรองแม่ทัพ = เมียจอมทัพ เก็ตนะ

นางเอกชื่อหลันหลัน เจ้าแม่เงินกู้แห่งเกาะฮ่องกง
เปิดตัวด้วยการโทรจิกลูกหนี้ & พ่อบุญธรรม 'วัยกลางคน' เป็นนักฆ่า ทำงานใต้ดิน นางเอกรวยมั่กๆเลยอยากให้พ่อวางมือ พ่อไม่อยากวาง พ่อลูกเลยจิกกันพองาม แล้วนางเอกก็ขึ้นฮ.ไปทวงหนี้ ชักปืนยิงขู่ บลาๆ นางโดนยิงตาย วิญญาณลงนรก จะได้ไปเกิดแระ แต่เกิดความวุ่นวายเลยตกลงไปในบ่ออะไรไม่รู้ ยมบาลก็ปลงง่ายๆว่า เออ เป็นชะตาของมึงเอง เออ ง่ายดี

นางเอกลืมตาพรึ่บ ตื่นมางงเพราะเจอแม่ทัพศัตรูทิ่มพุง นางกำลังจะโดนฆ่า นางสกิลเมพ ฮึดคว้าทวนทิ่มกลับ เย้ๆ ชนะ แต่บาดเจ็บหนัก
ระหว่างรักษา เจ้าของร่างเขียนไดอารี่ไว้ด้วย นางเอกเลยอ่านแล้วเข้าใจทุกเรื่องในบัดดล ปลอมตัวได้เนียนๆ

พี่ชายของนางเอกเป็นแม่ทัพ นางเอกเป็นรอง เดินทางกลับบ้านแบบแชมเปี้ยน พ่อเป็นอดีตแม่ทัพ เกษียณตัวมาค้าขาย? แม่ของนางกะพี่ชายเป็นฮูหยินใหญ่
มีแม่รอง แม่สาม พร้อมด้วยน้องขี้อิจฉาสองคนรอต้อนรับที่บ้าน ฉะฝีปากกันเบาๆนิดหน่อย จากนั้นพระเอกก็มาที่บ้านในฐานะเพื่อนพี่ชาย ไปมาหาสู่กันอยู่แล้ว นิสัยพระเอกก็เดิมๆ เย็นชา ปากร้ายใจดี

ต่อมู้หน้า กูเหนื่อย

>>374 นักเขียนเสิ่นเจิ้นเขียนได้น่าสนใจหลายคนนะ บางคนอาจจะมีไทยๆ ไปบ้าง แต่ถ้าดูแค่เนื้อเรื่องก็สนุกอยู่

ถ้าพูดถึงคนเขียนคุณหนูใหญ่ เรื่องจีนของเค้าพล็อตแตกต่างกันไปเลย อาจจะมีย้อนเวลามาเหมือนกัน แต่โครงเรื่องไม่เหมือนกัน (ลำนำขนนก vs สาวคลั่ง)
ที่ชอบมากคือเป็นนิยายที่อิงเรื่องราวหรือบุคคลในปวศ.ด้วย นี่รอเค้าเขียนจักรพรรดินีสองบัลลังก์ต่อ
แต่ในบรรดาเรื่องที่จบแล้ว ประทับใจลำนำขนนกมากสุด อาจเพราะเรื่องยาวด้วย เลยมีตัวละครและเหตุการณ์ต่างๆ ที่น่าประทับใจเยอะ

ต่อ เคียงจัยเฉิงอ๋0ง

กูรำคาญมากที่นางเอกรำพึงรำพันตลอดเวลาว่า
-เล่นกะใครไม่เล่น มาเล่นกะซือเจ๊
-เดี๋ยวก็รู้ฤทธิ์เดชซือเจ๊
-อย่าริหาเรื่อง ซือเจ๊ขอเตือน
-คิดจะงัดข้อกะซือเจ๊ ซือเจ๊จัดให้
ซือเจ๊ๆๆๆๆๆๆ เจ้าแม่เงินกู้ๆๆๆๆ

คนเขียนบรรยายว่านางเอกเก่งกาจ มีไหวพริบ วาจาคมกริบ บรรยายความซูมากมายร้อยแปด แต่มันแป้กเพราะบทสนทนา อย่างฉากปะทะกับน้องสาวเบาๆครั้งแรก
น้องมันขี้อิจฉานั่นแหละ เลยแขวะนิดๆ นางเอกก็ทำไง ฉะกลับ วาจาคมมั้ย ก็ไม่นะ เพราะจะวนลูปซ้ำๆในฉากต่อๆไป เช่นฉากกินข้าวเช้า น้องสาวมันแขวะที่นางเอกมาช้าสุดว่า "ให้รอท่านรองแม่ทัพแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก"

นางเอกขึ้น ตอบกลับไปว่า "เจ้าหมายความว่าพี่มีตำแหน่งใหญ่ แต่ไม่ให้ความเคารพท่านพ่อซึ่งเป็นอดีตจอมทัพใช่มะ"
อีห่าา เหมือนคนประสาทแดก มึงก็รู้ตัวนิว่าทำอะไรผิด กูเพลีย
กูเพลียเรื่องใช้คำ เจี่ยเจีย จื้อจึ เหล่าเหนียง เปิ่นหวาง

เจี่ยเจีย โผล่มาให้รู้ว่ามีคำนี้บนโลก จากนั้นก็ใช้ พี่รอง แต่จื้อจึนี่สิ ใช้เรียกหลานชาย จื้อจึจอมซน
กูรำคาญว่าใส่มาเพื่ออะไร บวกกับซือเจ๊อย่างนั้นซือเจ๊อย่างนี้ กูพอ จบ ปิด

สรุป ใครสายซู กูมอบเรื่องนี้ให้มึงค่ะ

>>382
ขอบคุณมึงมากจ้ะ
รีวิวมาให้ตัดทิ้งจากลิสต์ฉึบเลย

>>382 >>384 มึงกูขำมึงว่ะ ตลกซือเจ๊ เค้าใส่มาเยอะๆเพื่อเพิ่มความเป็นจีนเสิ่นเจิ้นปะมึง

>>383
สาวคลั่งกูอ่านแล้ว อ่าน2จังหวะ
รอบแรกอ่านไม่ไหว ทนนางเอกไม่ได้ หยุดอ่านทำใจก่อน รอบ2อ่านโลด สนุกดี ชินกับคาร์นางแล้วไง

ลำนำขนนก กูไม่น่าอ่านสปอยล์เลย เลยหมดกำลังใจอ่านต่อ เลยยังค้างอยู่ ตอนแรกๆอ่านลื่นปรื๊ดๆ

กูชอบนักเขียนคนนี้ตรงเขาหาข้อมูลจริงจังดี แต่ความขี้เล่นของคนเขียนเลยทำให้ไม่กล้าเชื่ออะไรในนิยายมากเพราะมีจริงกับแต่งปนๆกัน จะไปค้นว่าไหนจริงไหนแต่งกูก็เหนื่อยเกินไป คนเขียนเก่งเกิน ปนกันซะเนียนเชียว

ชอบอีกอย่างคือไม่มีอะไรที่เป็นไปอย่างที่เราเดา มันจะtwistไปมา หักไปหักมาตลอด แล้วคำพูดที่ใช้ก็แบบฉลาดจริงๆไม่ได้แบบอะไรที่นิยายอื่นเขาก็พูดกัน

เข้าใจแล้วว่าทำไมเพื่อนโม่งถึงอวยคนเขียนคนนี้กันจัง กูขอร่วมด้วยช่วยอวย

>>387 เขาลงประวัติของจริงให้อ่านท้ายบททุกที มึงต้องคอยดู ไหนจริงไหนแต่ง

>>388
อ้อๆจ้ะ
บางทีกูก็อ่านแต่นิยาย ข้ามๆtalkไป
ขอบใจมึงที่บอก

กูตามไปอ่านคุณหนูแล้วสำนวนไทยมาก ศัพท์จีนก็ออกเสียงผิด เรื่องนี้ยังไม่ผ่านสำหรับกูว่ะ

>>390 ไปเขียนบอกเลยสิ กูเห็นเขาบอกว่าใครเจอคำผิดให้บอกเลย

>>391 เป็นวิธีพิสูจน์อักษรที่ง่ายดี

>>392 กูยังเคยเขียนบอก เขาก็ขอบคุณนะ

>>393 มึงทำดีแล้ว แต่กูขี้เกียจไง

>>394 กูไม่ได้ทำดีหรอก แต่ถ้ากูเห็นว่าผิด กูก็จะลองบอก กูอยากดูว่านักเขียนจะทำไงเวลามีคนบอก เพราะส่วนมากจะรำคาญ แต่เขาไม่รำคาญ แถมตอบด้วย กูเลยคิดว่าถ้าเจอผิดจริงมึงก็น่าจะเขียน ดีกว่ามึงขี้เกียจเขียนในนั้น แต่มาเขียนบอกที่นี่ คนอื่นก็ไม่ได้รู้ว่าเขาเขียนผิดจริงปะ

>>395 ไม่ต้องเชื่อกูก็ได้ 555 กูไม่บอกก็เรื่องของกูมึงจะอะไรมากมาย กูไม่คิดจะอ่านต่อ จะพิมพ์ผิดพิมพ์ถูกก็เรื่องของเขา

>>396 เฮ้ยกูไม่ได้บังคับมึงหรือเอาเรื่องมึงเลยนะ กูแค่อยากรู้ว่าเขาเขียนอะไรผิด เพราะกูนึกว่าเขาค้นข้อมูลดีไง กูก็แค่อยากรู้ กูไม่ได้ว่ามึงเลยว่ะ อย่าเข้าใจผิด มึงไม่อยากเขียนก็ไม่ได้ว่า กูแค่บอกว่า ถ้าผิดแล้วไม่มีใครบอก คนอื่น (อย่างกู) ก็เลยอดรู้ไปด้วย แค่นั้นว่ะ

>>397 อืม เช่น เมืองหลวงของราชวงศ์หมิง