Fanboi Channel

>>50 ตอบยาก มึงลงนิยายถูกเว็บหรือเปล่า อย่าถ้ามึงลงเรื่องปกติในธัญวลัยไม่มีใครสนใจหรอก ที่นั่นต้องเรตหนักๆ หรือถ้าไปลงเรื่องที่หนักในเด็กดีมันก็ไม่มีคนอ่านอีก ลงเยอะไม่ได้แปลว่าคนจะตามนะต้องอาศัยลงถี่ครั้ง 2-4 A4 อย่าเกินกว่านี้ ตอนยาวเกินไปคนไม่อ่านอีก เน้นวนเพราะช่วงที่คนอ่านเยอะคนอื่นก็วนนิยายเยอะเหมือนกันยิ่งในเด็กดีนิยายมันเยอะมาก ปกไม่สวย คนก็ไม่สนใจแล้ว ลองลงหลายๆ ที่แล้วเปิดเพจนักเขียนเองให้มีจุดที่คนอ่านจะตามข่าวมึงได้ตลอด สำคัญมึงต้องทนกว่ากูจะมีคนอ่านตามด่ากูเขียนตลอด 5 ปีนะ ปีแรกๆ ร้างตบยุงเหมือนกัน

>>51 ลงในเด็กดีอะ ลงแทบทุกวันไม่ก็วันเว้นวันอะไรงี้ แล้วแบบนี้แปลว่าเราลงเยอะไปหรอ นี่ชอบเอาไปคิดว่าเหมือนหนังสือที่บทนึงมันจะยาวๆ555 คือเราอะจริงจังกะเรื่องนี้แล้วก็ไม่ได้อยากไปแต่งใหม่ มันจะพอเป็นไปได้ป่าววะถ้าเกิดว่าแต่งไปเรื่อยๆคนมันจะเยอะขึ้นเพราะมันมีอะไรให้อ่านยาวขึ้น หรือว่าเค้าวัดกันตั้งแต่ต้นเรื่อง ถ้าต้นเรื่องกริบเป็นไปได่สูงว่าหลังจากนั้นจะกริบเหมือนกัน
คือเราไปเห็นพวกนิยายที่ตอนเยอะกว่าเรามากๆแต่คนเม้นน้อยๆก็มีอะ เราก็แอบหวั่นใจว่าจะเป็นแบบนั้น อยากจะมีโมเมนต์ได้คุยเล่นอะไรกันนักอ่านมั่งจังเลยว่ะ กูได้แต่ไปอ่านเรื่องของคนอื่นละอิจฉาที่นักอ่านมาคุยด้วย มาวิเคราะห์เนื้อเรื่องบลาๆ เอาจริงๆสำหรับเรานะแค่คำว่ารออัพอยู่นะก็ดีใจละTT TT แบบนี้มันเหมือนกูพูดคนเดียวไม่มีใครฟัง
ถึงนักอ่านทุกคนเลยละกัน อยากจะบอกว่าคอมเม่นเนี่ยมีผลต่อกำลังใจจริงๆนะ ตอนแรกเราเขียนนี่ฮึดมากเขียนรัวเพราะคิดว่าเรื่องเรามันก็น่าจะสนุกดีอยากให้คนอื่นได้อ่านด้วย พยายามแทรกรายละเอียดต่างๆลงไปด้วย แต่พออัพๆไปหลายตอนยังคงกริบไฟนี่แทบจะมอดหมดเลย
แต่ก็วางพลอตไว้แล้วอะนะยังไงก็คงเขียนให้จบ หวังว่าจะมีใครสักคนเห็นสิ่งที่เราทำบ้าง
ดราม่าไปเปล่าวะ5555

>>52 ลองเอาลิงค์มาลงที่นี่ไหมอ่ะ เผื่อตามไปอ่าน

ได้ยินมาว่าเดี๋ยวนี้นิยมตอนสั้น อัพเร็ว คำผิดไม่สน เบียวได้ยิ่งดีนะ

ถ้าไม่ได้แต่งแนวกระแสก็เขียนไปเรื่อยๆก่อนถือเป็นการฝึกฝีมือกับสะสมฐานคนอ่าน ถ้าสี่สิบตอนขึ้นไปแล้ว คนอ่านยังน้อยหรือน้อยกว่าเดิมก็ลองอ่านทวนตั้งแต่ต้นจนจบว่ามันสนุกหรือเปล่า ถ้ารู้สึกว่าไม่สนุกหรือเฉยๆก็ควรหาจุดแก้ไขเพื่อดึงคนอ่านแล้วก็รีไรท์ คือบอกได้แค่กว้างๆน่ะนะเพราะไม่รู้ว่ามันเป็นที่สำนวนการบรรยาย คาร์ หรือพล๊อต กันแน่

// หลักเสริม ตอนนึงสัก 1500-2000 คำ ก็โอเคนะ เพราะคนในเน็ตเน้นเร็วมากกว่าแถมอ่านเยอะๆในตอนนึงมันทำให้ล้าไว
// โฆษณา ลองแปะตามบอร์ดหรือกลุ่มที่เขาอนุญาตแต่อย่าถี่เกินไปล่ะ
//หาร้านวิจารณ์หรือคนวิจารณ์จะช่วยเสริมนิยายเราให้ดูน่าอ่านขึ้น
// ช่วง talk แรกๆก็เหมือนจะพูดคนเดียวนะ แต่พอลงไปเรื่อยๆ คนเขาจะกล้าพูดกับเราเองแหละ 555

อย่าท้อ ลงไปเรื่อยๆ จนกว่าคนจะเห็นความต่อเนื่อง หลายคนไม่อ่านเพราะคิดว่าแต่งไม่จบแน่ๆ เยอะ ถ้าลงจนจบได้ คนอ่านเห็นขึ้นตอนจบหลายคนจะสนใจตามอ่านย้อนหลัง เรื่องต่อไปจะสบายใจเพราะคนอ่านมั่นใจว่าคนเขียนเขียนจบ

อย่างข้างบนบอกเน้นตอนสั้นๆ ใช้วิธีแบ่งเป็นตอนย่อยๆ คนอ่านจะตามมากกว่าอ่านยาวๆ เพราะถ้าอ่านบนมือถือตัวหนังสือเล็ก (มาก) อ่านได้ไม่ทน

>>52 เองนะ ขอบคุณทุกคนมาก เราก็ไม่ได้จะหยุดเขียนหรอกหรอก จะเขียนให้จบเนี่ยแหละแค่เฟลบ้างท้อบ้างตามประสา อยากถามคนอื่นว่านิยายเราสนุกมั้ยก็ไม่รู้จะไปถามใครเลยปรับปรุงไม่ถูก อยากลงนิยายในนี้ให้คนช่วยวิจารณ์เหมือนกันแต่ก็ไม่อยากเผยตัว
ถ้าใครคิดว่าสะดวกช่วยดูนิยายให้หน่อยส่งเมลล์มาหาเราแล้วกัน แค่ทักมาเฉยๆก็ได้เดี๋ยวเปิดวาร์ปให้ zjrn_@outlook.com เป็นแนวผจญภัย+ดราม่า อยากได้คนช่วยวิจารณ์มากเว้ย เมลล์ลับก็ได้แบบไม่ต้องเปิดเผยตัวอะแล้วสับมาตรงๆเลย

กูเกลียดไอ้พวกคนอ่านชอบเมนท์คำหยาบชิบหาย ถ้ามันบอร์ดปิดหรือบอร์ดเฉพาะอย่างโม่งแม่งจะเถื่อนก็เถื่อน แต่นี่เว็บสาธารณะเสือกด่าห่าเหวขึ้นมึงกูด่านักเขียนเป็นสัตว์ก็มี แจ้งแบนแม่งหลายทีก็มีตัวใหม่โผล่ออกมาเรื่อยๆ กูสงสารนักเขียนชิบหายจะพิมพ์ด่าตอบก็ไม่ได้

เรื่องแฟนตาซีผจญภัยไม่ออนไลน์นี่ยังมีคนอ่านอยู่ไหมว่ะ เด็กดี

>>59 มีน้อยยย ยกเว้นว่าจะแต่งให้คล้ายนิยายแปล ชื่อจีนๆ กำลังภายในหน่อยๆ ใส่{ต่างโลก]เข้าไปนั่นแหละคนถึงจะแล

>>59 กูอ่าน ถ้าดี
บอกตรง ๆ ธีมต่างโลกกูแทบไม่อ่านเลย กูรู้สึกมันไม่มีอะไรนอกจากให้พระเอกไปสร้างฮาเร็มต่างโลก แถมกูรู้สึกว่าคนแต่งเรื่องแนวนี้มันเด็กมากๆๆ ประมาณว่าถ้าอายุเฉลี่ยแนวอื่นมันประมาณ 15-16 แนวต่างโลกเหมือนจะแต่งกันตอน 12-13 อะ พล็อตมีแต่รูโหว่ แถมกลวง+ก็อปพล็อตชาวบ้าน นิยายก็มีแต่คำผิด แนวออนไลน์ยังมีนิยายดี ๆ เหมือนเพชรในกองกรวดให้ขุดเจอบ้าง แต่แนวต่างโลกกูอ่านมา 10 เรื่องห่วย 10 เรื่อง จนกูเห็นคำว่าต่างโลกกูก็ไม่เปิดแล้ว กูตามแต่เจ้าแม่เรย์กะ แต่นั่นมันเรื่องแปล....

>>61 กูนึกถึงสมัยนิยายเด็กไทยแต่งเพิ่งบูม แนววรร.เวทก็พอกัน ลอก เอ๊ย ได้แรงบันดาลใจมาจาบารามอสทั้งนั้น ช่วงนั้นรร.เวทตั้งกี่สิบกี่ร้อยรร.เปิดกันเต็มไปหมด พอจะหาพลอตอื่นที่ไม่ใช่รร.ก็ต้องมาดูอีกทีว่าโอมั้ย เฮ้อ เหนื่อยมากตอนนั้น พอแนวเกมออนไลน์มากูก็เลิกอ่านแฟนตาซีเด็กเขียนไปละ ก็โชคดีไป กูโตแล้วด้วยแหละ อ่านแล้วไม่อิน 555

>>62 บารามอสก็ไม่ใช่ต้นฉบับ 555
แต่ช่วงนั้นกูก็เด็ก ๆ กูเลยอ่าน ๆ ไปได้ แต่มาตอนนี้ให้กลับไปอ่านคงไม่ไหวว่ะ
แต่ รร. ที่ดี ๆ มันก็พอมีอยู่นะ เช่น farnese แต่กูรำคาญรูปที่ชอบเติมมาเหลือเกิน

>>63 กูเป็นพวกเบื่อง่ายแค่บารามอสเรื่องเดียวก็พอแล้วสำหรับแนวรร.เวท 555 กูจะหาพลอตอื่นอ่านก็หายากน่าดู ในเมื่อมันกำลังฮิตนี่นะ

>>62 แนวโรงเรียนเวท มาจากแฮรี่ ไม่ใช่หรอกวะ
ช่วงนั้นบารามอสแต่งอยู่พอดี เลยได้ออกก่อนคนอื่น ที่พอเรื่องหลังๆ มากระแสมันตกแล้วในแนวโรงเรียนเวท ก็เลยหมดยุค
แต่แรงบันดาลใจคนแต่งคนอื่นมาจากแฮรี่มากกว่า เป็นยุคบูมที่สุดของแฟนตาซีพอดี
ส่วนตอนนี้มาแนวเกมส์ กับ เกิดใหม่
รอเปลี่ยนเจน กันอีกรอบ

>>65 มันก็จริง แต่เท่าที่กูเห็นไม่มีใครบอกว่าเอามาจากแฮร์รี่ซักเท่าไหร่นี่นา เห็นกี่ทีๆก็บารามอสๆ ไม่ก็เซวีน่า ก็แค่ได้ออกก่อนก็เท่านั้นแหละ

>>66 ต้องดูกลุ่มที่อวยด้วย กูขำทุกครั้งที่มีคนบอกว่า เรื่องนั้นเรื่องนี่ลอกมาจากเรื่องนี้
เพราะปกตินักเขียนไทยมักลอกมาจากแนวกระแสหลักของโลกมากที่สุดมากกว่า
ไม่ว่าจะแนวโรงเรียนเวท เกมออนไลท์ หรือเกิดใหม่ ล้วนมาจากต่างประเทศทั้งนั้น

กูขอเข้ามาระบายหน่อย นิยายที่กูเขียนมีคนตามอ่านเยอะพอสมควร เลยทำทวิต ทำเพจไว้ ตอนแรกๆกูก็มีความสุขนะ ตอบข้อความ คุยเล่นกับนักอ่าน แต่หลังๆมันเหี้ยมากว่ะ เจอนักอ่านโรคจิต กูลงนิยายแต่ละตอนแล้วชอบติ กูคอมมิชชั่นจ้างคนวาดตัวละครก็มาบอกว่ามันคิดว่าตัวนี้ไม่น่าจะหน้าตาแบบนี้ ต้องทำท่านี้ ต้องตัวใหญ่กว่านี้ หล่อกว่านี้ คืออิเหี้ย กูเป็นคนแต่ง กูมโนตัวละครตัวเองได้ไม่ใช่เอาที่มันคิดเป็นตัวตั้งตัวตีรึเปล่าวะ ที่สำคัญคือมึงลามไปถึงทวิต แอดทวิตกูแล้วเมนชั่นมาติทุกวันไม่ว่ากูจะทำห่าอะไร กูเปิดดูในทวิตมันร้อยกว่าทวิต มีแต่เมนชั่นมาด่ากูทั้งนั้น กูรู้สึกเหมือนมีแอนตี้เป็นของตัวเองเลยว่ะเหี้ย กูเปิดทวิตเข้าไปจะตอบข้อความนักอ่าน เจออินี่เมนชั่นมาติกูหมดอารมณ์ทันที บางวันหงุดหงิดเมนส์มา จะปั่นนิยายเจออินี่ไฟกูมอดไม่ลงแม่งแล้ว รู้สึกบั่นทอนโคตรๆ กูโคตรเกลียดมันเลย ไม่รู้เป็นเหี้ยอะไรกับกูนักหนา กูอยากไล่มันไปไม่ต้องมาอ่านนิยายของกูแต่ทำเหี้ยอะไรนอกจากยิ้มแล้วครับ/ค่ะ แบบที่โม่งบนๆว่า กูเอาไประบายให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็บอกให้ทำใจ อย่าไปสน แต่จะไม่สนได้เหรอวะในเมื่อมันก็คือฟี้ดแบค รู้สึกไปแล้ว จิตตกไปแล้ว มันจะจบแค่บอกว่าอย่าสนใจ ให้ทำใจได้เหรอ กูบ่นลงทวิตก็หาว่ากูพูดไม่ดี กูเงียบก็เหมือนตัวเองจะเป็นประสาท แล้วกูต้องปล่อยมันเหยียบย่ำต่อไปรึไง สัส

//จบการบ่น ขอบคุณโม่งสำหรับที่ระบาย

>>68 บล็อกเลยสิเพื่อนโมง

>>68 แจ้งแบนมันว่ามันคุกคามเดี๋ยวมันจะหายไปจากชีวิตมึง

>>68 กูอยากบล็อก แต่พอคิดว่าบล็อกแล้วแม่งต้องรู้ตัวและโวยกูแน่ๆ กูเลยไม่ทำ แต่แจ้งแบนแบบที่ >>70 ว่าก็น่าสนใจ กูทนไม่ไหวแล้วจริงๆมึง เปิดทวิตมาก็เลื่อนเจอตัวเหี้ยนี่ทุกวัน ไม่รู้จะจองล้างจองผลาญไปถึงไหน

กูแต่งนิยาย แต่แต่งไม่จบสักเรื่อง

มีตอนต้น กะตอนท้าย ตรงกลางไม่มี........

แถมจบไม่ลงอีกต่างหาก

>>68 กูคิดว่ากูเข้าใจมึงนะ ทำมาหากินแบบนี้ก็ต้องวางตัวหน่อย มึงต้องรักษาภาพพจน์ด้วย อิห่า ต้นฉบับก็ต้องเขียนให้ถูกใจ นิสัยก็ต้องเอาให้คนอ่านถูกจริต ถ้ามึงใช้โซเชี่ยลมีเดียคนอ่านก็จะตามหาอย่างงี้แหละ แล้วพอเขาตามไปเจอมึงจะปลดปล่อยตัวเองโพสต์อะไรไม่คิดไม่ได้เลย ระวังตัวทุกฝีก้าว

กูพูดตรงๆ แบบไม่อาย กูต้องพบจิตแพทย์ก็เพราะความกดดันจากคนอ่านนี่แหละ ไม่ได้จะโทษหรือว่าไม่ดีนะ แต่บางทีคนอ่านก็ลืมคิดไปรึเปล่าว่ากูกับมึงก็คน จะเอาให้ได้ดั่งใจทุกอย่าง กูทำให้ไม่ได้ป่ะวะ แล้วกูก็ต้องกินต้องใช้ กูไปแอบอ่านที่คนอ่านเค้าคุยกันเรื่องด่านักเขียนที่เขียนงานขายหาว่าหาเงินกับคนอ่านกูบึนปากเลยจ้ะ ก็กูก็บอกแต่แรกแล้วไหมว่ามันอาชีพของกู กูก็ต้องขอขายแดกบ้างสิ ให้กูแจกฟรีหมดกูจะเอาข้าวที่ไหนแดกต่อชีวิตมาเขียนนิยายให้อ่าน

ถ้าหนักมากๆ ไม่ต้องอายนะมึง เพื่อนนักเขียนกูหาหมอกันหลายคน หลายคนไม่ได้เป็นนักเขียนอย่างเดียวด้วย

ถามว่าทำไมต้องหาหมอ ก็เพราะแบกความเครียดโคตรพ่อโคตรแม่เครียดแบบนี้นี่แหละ

เชื่อกูไหม ถ้าเราไปบ่นแบบนี้นะ เดี๋ยวก็จะมีคนถาม ลำบากนักทำไมไม่ไปทำมาหากินอย่างอื่น หึหึ

กูเคยเจอมาแล้วค่ะ

>>72 ไอ้สัส กระจกของกู

>>73 มึงร่างแยกกู

กูก็เคยไปหาจิตแพทย์เพราะเรื่องงานเขียน ไปนั่งฟังหมอพูดให้กำลังใจไปนั่งร้องไห้น้ำตาร่วงหน้าหมอ ใช้เวลาเยอะมากกว่าจะยอมรับปรับตัวเรื่องการรับฟังความคิดเห็นจากคนอื่นโดยเฉพาะในเน็ต

ส่วนกูมีแต่ตอนท้ายกะกลาง เริ่มเรื่องไม่ได้ว่ะ คือพล็อตน่ะมี แต่ไม่รู้จะเขียนไง เห้อม

กูแต่งนิยายภาคอดีตแบบลื่นปรืดๆ แต่พอมาภาคปัจจุบันกูติดแหงก แต่งไม่ไป ติดมาเกือบปีแล้วว่ะ

กูกำลังงงห้องนี้ต่างจากห้อง >>>/literature/3442/ ยังไง

>>78 ห้องนั้นแชร์ประสบการณ์เขียนนิยาย ส่วนห้องนี้แชร์ประสบการเหี้ยๆ กับคนอ่าน

ขอบ่นบ้าง นอยพวกประกาศแล้วว่าหยุดอัพงานแล้วดันไม่ยอมอ่านประกาศอีก จะไม่ให้อ่านหนังสือสอบบ้างเหรอไง แปะบอกแล้วว่าต้องไปต่างจังหวัดกับติดสอบจะหยุดเขียนยาวเลยยังมาโพสทวงอยู่ได้ เลิกอ่านไปเลยเหอะ

>>80 บางทีนั่นอาจจะเป็นวิธีพยายามสื่อสารกับคนเขียนของเขาก็ได้นะมึง แบบยังรออ่านอยู่นะ มาเร็วๆนะอะไรงี้ มึงบ่นนี่แปลว่ามึงชอบที่จะประกาศว่าไม่ว่างปุ๊บ ทุกอย่างเงียบกริบไปเลย ไม่มีใครมาหือมาอืออีกเลยรึไง

>>81 ถ้ามาเป็นแบบมึงว่ากูก็จะขอบใจคนอ่าน ถ้าพิมพ์บอกประมาณ เข้าใจ รออ่านต่อ รีบมานะ พวกนี้กูเข้าใจว่าเขากำลังรอ แต่มันด่าจะให้กูดีใจที่มันด่ากูเหรอ หาว่ากูขี้เกียจไม่รับผิดชอบ พวกปากแรงด่าพ่อแม่กูว่าพ่อแม่กูไม่รู้จักเลี้ยงให้กูตรงต่อเวลา (สำนวนถ่อยกว่านี้) บางคนอวัยเพศมาเลย กูควรดีใจใช่มั้ย

>>82 ตอนแรกเมิงบอกโพสทวงเฉยๆ ก็นึกว่าแค่แบบทวงว่าทำไมไม่อัพอะไรแบบนี้ไม่รู้นี่ว่ามันด่ามึงขนาดนั้นถ้ามันด่ามาแบบนั้นก็เบลอแม่งไปเหอะพวกเด็กเห่อหมอยที่คิดว่าการด่าหยาบๆเป็นเทรนนั่นน่ะ

>>82 แบบนั้นไม่เรียกโพสทวง เค้าเรียกด่า มีนักอ่านที่ว่ามึงขนาดนี้จริงหรือวะ ขอกูดูหน่อยเป็นไร

กูแคปรูปมาก็รู้เลยสิว่าเรื่องอะไร โม่งกูแตก กูก็โดนด่าอีก กูดัดสำนวนบางส่วนมาโพสเผื่อมีรี้ดเดอร์กูอยู่โม่งด้วย
- ห่า หยุดไม่บอก แม่งก็ค้างไปดิ << ประกาศไปแล้ว
- รอตั้งนานไม่อัพ วนเข้ามาดูหลายรอบแล้วนะ เสียเวลารอ
- จะอัพไหมเนี่ย ไม่อัพก็บอกล่วงหน้านะคะ รอแล้วไม่อัพ งั้นก็เลิกอ่านก็ได้ค่ะ
- โตแล้วทำไมต้องให้คนอื่นมาทวงว่าอัพยัง
- กว่าจะมาแต่ละตอนช้าแล้วยังต้องให้รออีก << กูอัพตรงเวลาทุกอาทิตย์นะโว้ย
- ไม่อัพก็ไม่อ่านแม่งแล้ว
- เดี๋ยวนี้อัพไม่ตรงเวลาเลย << กูประกาศหยุดครั้งที่สอง , ครั้งแรกกูสอบกูก็ประกาศว่าหยุด
- พ่อแม่ไรเตอร์ไม่เคยสอนให้รู้จักหน้าที่เหรอ
- ถ้าคิดไม่ออกก็เลิกเขียนเถอะคะ
- อัพจบแล้วค่อยมาอ่าน บายย 555555555

กูเอาไปคุยกับพ่อแม่กูแล้ว กูได้บทสรุปกูจะไปแปะป้ายเลิกอัพทีละตอน ต่อไปทำอีบุ๊คอย่างเดียวแม่งเลย

>>85 ถ้าเป็นกูนะ ถึงแม้กูต้องการรักษาฐานคนอ่าน(ดีๆ) แต่อิพวกนี้จะโดนกูตอกกลับทุกดอกแน่ ตอกอย่างมีเหตุผลด้วยภาษาผู้ดี

>>86 ตอกกลับไม่ได้เลยถึงจะภาษาดีแค่ไหนก็ตาม เถียง 1 คน มันจะกระจายไปหลายคนแล้วคนเขียนจะมีแต่เสียชื่อคนอ่านพวกนี้ไม่มาสนใจหรอกว่างานคนเขียนจะขายได้หรือเปล่า คนเขียนจะรู้สึกอะไร คนอ่านพวกนี้แค่เปิดมาต้องมีให้อ่านแล้วก็ด่าทุกอย่างที่ไม่พอใจ แล้วนักเขียนก็ไม่มีทางเขียนให้ถูกใจทุกคนได้ เดี๋ยวก็จะมีคนนี้ไม่ชอบแบบนั้น คนนั้นไม่ชอบแบบนี้ >>85 มาบ่นในนี้ก็บ่นไปเหอะ ดีกว่าไปทะเลาะแล้วจะยิ่งมีแต่พัง ข้ามๆ ไปเหอะ

ความจริงอยู่ห้องนี้ก็น่าจะเข้าใจคนอ่านนะไม่ว่างานจะออกมาดีแค่ไหนคนอ่านก็ด่า แขวะ แซะ กัด จิก ได้ทุกอย่างที่อยากจะเมาท์ดูกระทู้ทั้งนั้นในนี้ก็น่าจะพอเข้าใจพฤติกรรมคนอ่าน ไม่ด่าที่นิยายก็มาด่าในบอร์ดต่างๆ แบบนี้

https://www.dek-d.com/board/view/3731759/
คิดว่าไงกันบ้าง
กูขอมองบนกับ คห.34 มึงเขียนพระเอกแบบที่อยากให้โดนด่า แต่พอพระเอกถูกด่ามากเข้า มึงกลับนอยด์ซะงั้น

มึงงงงงงง มีนักอ่านเทวดาแล้ว มีนักเขียนเทวดาบ้างมั้ยวะ กุเคยเจอนะ เห็นเขาเพิ่งเริ่มหัดเขียน กุก็แนะนำเขาดีๆ แม่งตั้งเตตัสด่ากุเฉย กุผิดทีเสือกใช่มั้ย กุเลยไม่ค่อยเม้นท์สักเท่าไหร่ว่ะเสียความรู้สึก อันนี้คือในมุมมองกุนะ

>>89 ไปตั้งดิ แบบนี้ก็ดีนะ คนอ่านก็ได้พูดในมุมของตัวเอง คนเขียนก็ได้ระบายในมุมของตัวเอง เผื่อคนอ่านกับคนเขียนที่ไม่เข้าใจกันจะได้เข้าใจกันมากขึ้น

โม่งโลกสวย ก็มาค่ะ

>>89 ไอ้แบบที่ว่าส่วนใหญ่นักอ่านด่านักเขียนกระจายไปทั่วทุกที่อยู่แล้วนะ พวกหัวข้อบ่นนักเขียนมีปนๆ กับกระทู้อื่นเยอะส่วนใหญ่จะพูดรวมไปก่อนที่มีคนเปิดประเด็นเรื่องนั้นๆ

พวกมึง กูเครียดและอยากผ่อนคลายอยากเที่ยวเพราะสมองตันคิดห่าอะไรไม่ออก อยากเปลี่ยนบรรยากาศการทำงานว่ะ มีใครพอจะช่วยแนะนำที่พักที่สามารถปั่นต้นฉบับได้แบบสงบๆบ้างไหม กูไม่ขออะไรมากแค่หญ้าเขียวๆ กับต้นไม้และไวไฟไว้ส่งงาน

>>92 เชียงใหม่

>>93 กูว่าเชียงใหม่นี่เมืองคนเยอะเลยนะ นักท่องเที่ยวแห่กันไปจนเละเทะ
>>92 ถ้าไม่เรื่องมากจริงๆ มึงออกไปต่างจังหวัด ไปชนบท ไปแถบที่มีทุ่งหญ้า ทุ่งนาเยอะๆ แต่อินเตอร์เน็ตยังเข้าถึงนั่นล่ะ

>>92 มึงมีเงินมึงไปเที่ยวไหนก็ได้ทั้งนั้น นี่ไม่ได้กวนนะพูดจริง

นี่แหละมู้ที่กูใฝ่ฝัน เจอนักอ่านเหี้ยๆแล้วปวดกบาล ขอสิงหน่อย

อีเหี้ย อ่านแล้วหัวร้อน ยิ่งบรรทัดสุดท้ายนะ โอ้ยอยากตบปาก https://www.dek-d.com/board/view/3748486/

>>97 กูโดนแช่งจนตอนนี้กูตูดเย็นหายร้อนกายร้อนอาสน์ จะด่าอะไรก็ด่าไปไม่อัพก็คือไม่อัพ

>>92 มาหนองคายไหมหรือไกลไป555 อยากได้อารมณ์ก็นั่งรถไฟอีสานมรรคามา (ได้อารมณ์ตรงไหน? ชื่อนี่ละเก๋ๆ) ในเมืองมีที่เที่ยวไม่มาก มีวัดเยอะทำบุญก็ถือว่าสะเดาะเคราะห์กับคนอ่านแย่ๆไป555 แต่เราแนะนำให้พักนอกเมือง พวกท่าบ่อ ศรีเชียงใหม่ สายธรรมชาติแกก็ขึ้นไปสังคมเลย ก็เลือกรีสอร์ทพักเอาตามสบาย แนะนำโขง อาย รีสอร์ทอยู่ศรีเชียงใหม่ (ไม่โฆษณาไปกว่านี้เพราะเขาก็ไม่จ่ายตังค์ให้เราอยู่ดีชิชิ) เบื่อ ๆ อยากได้แสงสีนั่งรถตู้เข้าไปอุดรก็ได้ สำคัญที่สุดถ้าจะนั่งรถทัวร์ของที่นี่อย่านั่ง ชา...ทัวร์ เพราะแม่งมีแมลงสาป(แช่ง) เป็นฝูงแต่ถ้าเพื่อนโม่งอยากได้ประสบการณ์แปลกใหม่ไม่ว่ากันนะ
ปล.ไม่เกี่ยวกับมู้เท่าไหร่ขอโทษด้วย

เวลาเห็นนักอ่านดิ้น และด่าเวลาทำเนื้อเรื่องให้ค้างคานี้ก็สะใจดีนะ เกือบติดเป็นนิสัยแล้วรู้สึกซาบซ่านมากๆ

กูเป็นนักอ่านนะ มีนักเขียนคนนึงในเด็กดอยเขียนฟิคแล้วกูไปตามเป็นคนแรก ๆ เห็นเค้าบ่นว่าไม่มีคำวิจารณ์ อยากได้คำวิจารณ์ กูก็คิดว่าเอาวะ เค้าอยากได้ ลองให้คำวิจารณ์หน่อย ดีกว่าอ่านของเค้าเฉย ๆ กูเลยไปถามว่า ต้องการวิจารณ์แบบซอฟท์ ๆ หรือตรงไปตรงมา เค้าตอบว่าวิจารณ์หนัก ๆ เลยน้อง กูก็เลยเขียนไปตามที่คิด ประมาณว่าดีพอใช้แต่ว่าเร่งเรื่องไปหน่อย บทสนทนาอ่านไม่รู้ว่าเป็นใคร เพราะมักจะเรียงบรรทัดผิด อ่านแล้วต้องเดาตลอดว่าใครพูดอยู่ เท่านั้นแหละ เลิกเขียนเลยเว้ย แล้วเขียนบอกด้วยว่าไม่มีคำชมไม่รู้จะเขียนไปทำไม กูเลยอึ้งเลย เลิกวิจารณ์โดยเด็ดขาด ทำตัวเป็นนักอ่านผู้สงบเสงี่ยมต่อปาย

>>101 กูเข้าใจมึงนะ เมื่อก่อนเพื่อนเขียนนิยายลงเด็กดี ขอให้วิจารณ์ให้หน่อย แต่กูลืมถามไงว่าจะเอาตรงๆ หรือ อ้อมๆ กูใส่ตรงๆ ไปเลย มาย้อนคิดตอนนี้ กูรู้สึกเหมือนเพื่อนจะเคืองกูนิดๆ ว่ะ แต่มันไม่ใช่สายนักเขียนตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เลยไม่มีปัญหาเท่าไหร่ กูพึ่งนึนึกได้ตอนนี้เองว่าจะวิจารณ์อะไรใคร ต้องหาจุดที่ควรชม และหาจุดที่ควรติ จะได้มีกำลังใจและแก้ข้อผิดพลาดได้ เหมือนที่สนพ เขาทำกัน

>>101 >>102 โอ๋ๆนะพวกมึง ไม่เป็นไรนะ มึงอยากวิจารณ์ก็วิจารณ์ต่อก็ได้ เพราะอย่างกูในฐานะนักเขียน กูถือว่าทั้งคำวิจารณ์กับคอมเม้นต์เป็นอย่างเดียวกันนะมึง คือเป็นสิ่งที่บอกว่าคนอ่านเขาอ่านรู้เรื่องแค่ไหน อ่านแล้วรู้สึกยังไง กูจะได้รู้ว่ากูเขียนไปแล้วคนอ่านเข้าใจป่ะ แล้วเข้าใจแค่ไหนว่ะ นี่สิถึงจะสำคัญ

แต่ถึงพูดไปงั้น กูก็ไม่มีทั้งคอมเม้นต์ทั้งคำวิจารณ์เลยอ่ะมึง T-T

>>103 สงสารมึง ไม่มีใครเม้นเลยเหรอวะ แล้วยอดวิวเยอะมั้ย ทำไมแม่งใจดำวะ กูอ่านเรื่องไหนถ้าไม่มีคนเม้นเลย กูจะเม้นให้ตลอด

>>103 กอดกูเหมือนกัน ยอดวิวเยอะ ยอดเฟบเยอะ ยอดเม้นน้อยกว่าคนเปิดใหม่อีกแง้

>>105 ยอดวิวยอดเฟ้บเยอะแต่เมนท์ไม่มี กอดมึงเลย

>>106 กูกำลังคิดว่าจะฆ่าตัวละครซักตัวเพื่อมีคนเม้น๕๕๕

>>107 มึงเข้าด้านมืดแล้วเหรอ มึงจะฆ่าตัวละครเพื่อเรียกคนอ่านไม่ได้นะ!
...แต่ถ้ามีเหตุผลค่อยว่ากัน ;) การเสียสละของนาย (ตัวละครที่ตาย) จะไม่สูญเปล่า 555555

>>107 กูพูดเลยว่ามันเป็นวิธีที่เวิร์คมากกกก กุเพิ่งทำไป และได้รับเสียงกรีดร้องโหยหวนจำนวนมากกลับมาาา 5555555//จริงๆตามพลอตมันต้องตายอยู่แล้วอ่ะนะ

>>109 มิน่าปู่จอร์จ (คนเขียน game of throne) ถึงได้ฆ่าตัวละครเป็นว่าเล่น การตายนี่มันส่งผลต่อคนอ่านจริงๆ นะ บางเรื่องกูเชียร์อยู่ดีๆ คนเขียนให้พลีชีพซะแล้ว อห กูจะร้อง สร้างมาให้กูรักแล้วทำลายทิ้ง

>>110 ถ้าเบอร์นั้นเลย คงไม่น่าเป็นการเรียกคนอ่านละนะ อาจจะไล่ 555555555 ตอนนี้กลัวไปหมดแล้ว นุไม่เชียร์ใครแล้ววว

>>111 ปู่บอกนี่ยุคสงครามแย่งชิงบัลลังก์นะเว้ย คนจะรอดอะไรนักหนา ตายห่_นให้หมด วะฮะฮ่าาาา

>>104 >>105 ฮือ ขอบคุณพวกมึงมากนะ ใจกูก็พอเข้าใจอ่ะ ว่ากูเขียนช้าอัพช้า บวกกับเดินเรื่องแม่งก็ช้าอีก นิยายกูถ้าลงสักสี่ซ้าห้าหน้าเรื่องมันจะเหมือนไม่ค่อยขยับไปไหนไง ตอนหนึ่งของกูก็เลยประมาณ 11 - 13 หน้า A4 แบบไม่เว้นบรรทัด ซึ่งกว่าจะเขียนได้หมดตอนได้อัพบางทีล่อไปร่วมเดือนอ่ะ

กูเข้าใจเหตุผล แต่บางทีก็ก็นอยด์ๆเหมือนกัน เลยยิ่งเขียนช้าไปอีก แม่มมมมมม

>>113 กูก็อัพประมาณมึงแหละ (หมายถึงความยาวนะ) แต่ว่าจริงๆแล้วระยะเวลาการอัพมันก็แอบส่งผลอยู่นะ เห็นได้ว่าพวกที่อัพถี่ๆก็มีวิวเยอะกว่าเป็นธรรมดา

>>114 กูคือ >>113 นะ กูเข้าใจว่ามันส่งผลมากเลยแหละ อยากเขียนให้ได้เร็ว อัพให้ได้เร็วเหมือนกัน ฮือ

>>115 มึงต้องสู้ค่ะ กูเป็นกำลังใจให้ กูรู้ว่ามันใช้เวลาเยอะๆ

มึงก็เขียนตุนไว้แล้วทยอยปล่อยดิวะ จะตุนแค่ไหน จะปล่อยทีละเท่าไหร่ คนเขียนก็ไปคำนวณความเร็วของตัวเองดิ ทยอยลงวันเว้นวันไม่ให้ขาดตอน แค่เนี้ยะก็วิวทะลุเม้นกระจายแล้ว

>>114 อัพช้ามึงก็อัพไปเถอะครึ่งนึง อย่าไปแคร์อะไรมาก นิยายของมึงเอง มึงอัพช้าคนก็หด อัพครึ่งนึงยังมีคนมาอ่านบ้าง ถึงเรื่องไม่ขยับก็อัพได้ คนมันจะอ่านมันก็อ่านอยู่ดี ถ้ามันจะเทเพราะอัพครึ่งเดียวก็ให้เทไป มึงอัพช้ามันก็ดองนิยายมึงเหมือนกัน ลง ๆ ไปเถอะว่ะ

กูแนะนำให้มึงเขียนสต๊อกไว้ประมาณหนึ่ง แล้วเวลามึงอัพจะไม่ลนไม่เป๋ มีเวลาทบทวน สมัยกูลงใหม่ๆ กูยอมรับเลยว่าบางทีกูเสพติดการมีคนมาวิว บางทีกูรีบอัพไป แล้วกลับมาอ่านข้อผิดพลาดมันเยอะ เรื่องที่วางไว้บางทีจังหวะมันเร่งเร็วไป รายละเอียดที่ควรมีก็หล่นหาย เพราะบางที่เขียนแล้วอยากให้เรื่องมันดำเนินไปข้างหน้า อยากรู้ อยากเจอคนอ่านไวๆ ทั้งนี้ทั้งนั้น จงกะสปีดตัวเองให้คงถูก เขียนช้าต้องเผื่อเยอะ ทำตอนเผื่อไว้ก่อนเริ่มตั้งเรื่อง

หรือกูแบ่งลงดี ตอนละสิบสองสิบสามหน้าเอสี่มันเยอะไปวะ

กูก็เขียนช้านะ จะสต๊อกก็ไม่ไหว แค่จะเขียนอะไรออกมาซักตอน ใช้เวลานานมากๆ บางทีก็เป็นเดือนๆ อยากเขียนเร็วๆได้ อยากเขียนได้เยอะๆแบบเขาบ้าง 555

>>121 มึงคือร่างแยกกู

เอ่อ กูเป็นนักอ่านที่แทบไม่เมนต์ แต่พอเห็นนักเขียนหลายคนบ่นว่าเมนต์น้อย เมนต์แล้วมีกำลังใจ ฯลฯ
กูเลยคิดว่า อะ กูก็ควรจะเมนต์ให้เค้าบ้างนะ นักเขียนจะได้รู้ว่ามีคนอ่านอยู่นะ จะได้มีกำลังใจ
แต่ถึงเวลาจริง ไม่รู้จะเมนต์อะไรว่ะ เรื่องตอนนั้นบางทีไม่มีอะไรพีค กูเองก็พูดไม่เก่ง
ก็เมนต์ไปว่าขอบคุณบ้าง รออ่านบ้าง
ถ้านักเขียนไม่อยากได้เมนต์แบบนี้ก็บอกได้นะ กูก็พร้อมที่จะหยุดเมนต์

>>123 สำหรับกู แค่นั้นก็ชื่นใจแล้วว่ะ 555

กูอ่านแล้วเมนท์นะ แต่ไม่ได้เมนท์ทุกตอน เมนท์ตอนที่สนุกมาก ๆ กับเวลาที่กูคิดว่าควรเมนท์ได้แล้ว แบบผ่านไปหลาย ๆ ตอนก็จะเมนท์ทีนึง บางทีไม่มีอะไรจะเมนท์ก็หาเรื่องมาเมนท์ ไม่ชอบเขียนแค่ สนุกจัง ขอบคุณ รออยู่ มันดูห้วนไป กูคิดว่าเค้าแต่งให้อ่านแล้วเราชอบของเค้า เราก็ต้องเมนท์มั่ง เพราะนักเขียนรอเมนท์อยู่ กูก็จะเมนท์ว่าชอบตัวละครตัวนี้ ๆ ยิ่งถ้านักเขียนคนไหนตอบเมนท์กูก็จะเมนท์ถี่ ถ้าคนไหนดูท่าแล้วไม่อ่านเมนท์ กูก็นาน ๆ เมนท์ที แบบว่าเมนท์ตามมารยาท อ่านของเค้าก็ต้องขอบคุณเค้า แต่เพื่อนกูอ่ะไม่เมนท์เลย กูก็ถามว่าทำไมไม่เมนท์ มันบอกขี้เกียจ กูบอกว่าจบแล้วมึงก็ควรไปเมนท์ มันก็ว่าไม่ใช่หน้าที่ นักเขียนต้องทำใจว่ะว่าคนอ่านอย่างเพื่อนกูมีเยอะ

กูเขียนงานขายอยู่ตอนนี้กูไม่สนใจเมนต์แล้ว ไม่ได้หยิ่งอวดดังแต่มึงไม่คอมเมนต์กูไม่ว่าอะไรเลย ไลก์ไม่ต้องกดก็ได้ขอแค่ตอนกูทำอีบุ๊กขายหรือตั้งราคาตอน กราบ...มึงกดซื้อเถอะ งานเล่มของกูก็อย่าเอาไปสแกนแจกแค่นี้กูโคตรกราบพวกมึงแล้ว

>>123 พิมพ์ว่าปักรอเลยก็ได้ เหมือนปักมู้พันทิปกูชอบ

เควาย
ระบายนิด
อิดอกกกกกก อ่านฟรีในเว็บ 70% ของเล่ม มึงยังไม่พอใจ กระแหนะกระแหน บีบให้ลงจบให้ได้ พอกูแกล้งแจ้งรายละเอียดการจองเล่มให้
แหม อิดอกหายจ้อย ด่ากูทิ้งท้ายอีก
ควัย

>>128 ลง 70% นี่เยอะนะ นิยายบางเรื่องลงให้อ่านแค่ประมาณ 30 หน้า จากเต็มๆ 4-500 หน้า (และบางเรื่องที่ไม่มีตัวอย่างเลย มึงต้องซื้ออย่างเดียส) ถือว่ามึงลงให้โคตรเยอะแล้ว

>>128 ประเภทนี้กูโคตรรำคาญ ทั้งๆที่คนเขียนตั้งหลายคนแจ้งเอาไว้แล้ว กระฟัดกระเฟียดใส่คนเขียนอีก น่าเกลียด

>>128 อย่าไปสนใจเลยมึง เสียสุขภาพจิตเปล่าๆ

แสรดดด
ยอดเฟบแปดพัน
ยอดจองสี่สิบ

มีแต่คนอ่าน ไม่มีคนซื้อ

>>132 มันคือเรื่องจริงว่ะ ตอนอ่านมีหลายพันคน พอขาย น้อยคนซื้อ

>>132 มึงคือกูรึเปล่า เราเป็นคนคนเดียวกันเหรอออ 555555555555 กูเพิ่งบ่นเรื่องนี้ไปในมู้นักเขียน

กูคือ >>132
มันเกิดขึ้นซ้ำๆอ่ะ พอกุปิดจอง ยอดพิมเท่าจิ๋มหมา
จะมีพวกกรีดร้องว่าจองไม่ทัน อยากได้ค่ะ มีอีกมั้ยคะ พิมพ์ซ้ำเลยค่ะ

กูบึนปากรัวๆ เปิดจองเป็นเดือน ทั้งอัพนิยายทั้งโปรยขาย ไม่โผล่หัวมาจอง พอกุปิดจองปุบ ดิ้นจะเป็นจะตาย กุต้องทำยังไงวะ

พวกมึงทำตลาดไม่เป็นกันรึเปล่าหรือเพิ่งเปิดจอง ถ้าเฟบขนาดนั้นปิดจองได้เท่านี้กูว่ามีปัญหาแล้วล่ะ เว้นหมวดแฟนตาซีนะ หมวดนั้นคนซื้อน้อย ส่วนใหญ่แฟนนักเขียนที่อยู่มานาน

>>135 ตอนพิมพ์ก็พิมพ์เผื่อเอา มีแบบนั้นอยู่แล้วเป็นปกติ

>>135 ปกติกูพิมพ์เผื่อบ้างเหมือนกัน แต่ก็เผื่อไม่เยอะหรอก แต่ก็เบื่อออออ ทำไมไม่พรีตอนกูเปิด งงใจนิดๆ
>>136 ก็เป็นไปได้

จริงๆกูเฟบไม่เท่ามึงหรอก ครึ่งนึงของมึงมั้ง โดยประมาณๆ แต่ก็ยอดจองน้อยกว่าที่กูคิดเอาไว้มากแหละ นี่ทำให้กูเบื่อๆ แบบกูจะเปลี่ยนแนวละถ้าเกิดมันเป็นงี้ ละเป็นงี้หลายรอบละด้วย แบบยอดเฟบสามสี่พัน ยอดคอมเม้นตอนละ 30-50 ยอดจองยังน้อยกว่านั้นไปอีก เฮ้อออออ พาใจกูบางจิงจิ้งงงง ชมว่ากูเขียนดีๆ แต่ไม่ซื้ออ่ะ แบบกูควรจะทำไงให้ซื้อล่ะคะ กูก็ทำอะไรไม่ถูกนะ

กูเคยแว่บไปเขียนนิยายโรแมนซ์สองสามเล่ม ขายดีเป็นเทน้ำเทท่านะจ้ะ ขายดีกว่าเขียนแบบปกติเยอะมากอ่ะ ทั้งที่ใช้พลังงานการเขียนละคนระดับเลย ขนาดขายแค่อีบุ้คนะ เพราะกูอยู่กับครอบครัวไม่กล้าพิมพ์แล้วเอามาสตอกไว้ที่บ้าน แหะๆ 55555555555555555 จริงๆแม่งแล้วแต่แนวด้วยอ่ะแหละว่าจะขายได้รึเปล่า

>>138 จริงวะ
เรื่องแนวปกติ หาข้อมูล หาสิ่งเชื่อมโยงเป็นวันๆ
แต่แต่งแนวโรมานซ์ บทพระนางวาบหวิว เตียงสะเทือน ไม่ต้องเน้นข้อมมูลอะไร
ยอดมากกว่าปกติเป็น 5-8 เท่า
กูงงกับชีวิตเหมือนกัน

>>139 จริง ละแบบใช้เวลาน้อยกว่ามากกกก อย่างเรื่องที่กูบ่นว่ายอดเฟบน้อยนี่กูเขียนมาครึ่งปี ตอนก่อนจะเปิดเรื่องนี้ ที่กูบอกว่าไปเขียนแนวโรแมนซ์มา สองเดือนก็ได้สองเล่มละนะ 55555555 ตอนนั้นว่างงานพอดี นั่งเขียนแม่งทั้งวัน เขียนเอามัน แต่ดันได้เงินดีกว่าที่กูเขียนมาเป็นปีๆรวมกันทั้งหมดอีก แม่งงงงงงงงงงงงงงงงงง ตลาดนิยายโรแมนซ์แม่งใหญ่ชิบหาย

ต้องใหญ่สุดอยู่แล้ว มันคือหนังสือโป๊ที่สุภาพแล้วของผู้หญิงนะมึง อันนี้ต้องยอมรับ ผู้ชายมันส่องเวปโป๊ซื้อหนังสือโป๊กันสบายใจเป็นเรื่องธรรมดาของค่านิยมโลก ทุกคนในโลกมันสนใจเรื่องนี้อยู่แล้วเป็นไปตามธรรมชาติ นิยายแบบนี้ก็มีหลายระดับ เป็นทางออกของสตรีแต่ละระดับความอาย ส่วนใหญ่ ผู้หญิงต้องการความเพ้อฝันอีกหน่อยต้องมีรักมีชอบแล้วค่อยไปเรื่องนั้น

>>135 หมุนเงินอยู่จ๊ะ อันไหนปิดจองก่อน หรือต้องรีบโอนแบบมีของพรีเมี่ยมล่อใจ หรือโดนบิ้วท์มาว่าต้องรีบให้ทันจองแต่จำกัดจำนวน ทีนี้เกิดเงินช็อตท์ ก็โอนไม่ทัน บางทีมีเปิดจองเยอะๆปิดจองใกล้ๆกันลืมก็มี บางทีนขไม่โพสต์เตือนช่วงใกล้ปิดจอง

กูลองเขียนโรแมนซ์ละ กะลองดู อิเชี่ยกลายเป็นยากกว่าเขียนปกติอีก นอกจากกูจะปวดหัวกับข้อมูล (โรแมนซ์กูแนว historical romance) กลายเป็นปวดตับกับฉากบรรยายตอนมีอะไรก่นอีก กูเพิ่งรู้ว่าตัวเองไร้ความโรแมนติกโคตรๆ เฮ้อ แต่ก็จะเขียนต่อไปเพราะอยากลองนี่แหละ

แต่กูยอมยอดวิวยอดเฟบจริง เรื่องนี้แม่มยอดพุ่งมาก ทีเรื่องที่กูตั้งใจเขียนมากๆ ยอดเท่าหอยมด เฮอะ

>>143 ถามหน่อยสิ เวลาพวกมึงเขียนแนวนี้กันมึงจั่วหัวกันว่าไงวะ กูชักอยากจับบ้างแล้วเนี่ย

>>144 จั่วยังไงนี่คือหมายความว่าไงอ่ะ ถ้าหมายถึงโปรย กูจะดูพวกโรแมนซ์ฝรั่งเป็นแนวอ่ะ ลองดูปกหลัง ตอนนี้กูเดินทาง เดี๋ยวกลับบ้านจะลองหามาให้ดู

>>145 จัยหลายๆ คือกูถามเพราะเตร่ไปมาหลายเว็บนี่เห็นจั่วตรงชื่อเลยว่า nc บ้างไรบ้าง เลยสงสัยว่าต้องแบบนั้นมั้ย หรือแค่ไปงงหมวดนั้นก็พอ

>>146 nc 18+ 20+ 25+ 30+ เป็นการโฆษณาพวกเห่อหมอยว่างานฉันมีฉากเอากันนะกดเข้ามาสิ ตัวเลขตามอายุขั้นต่ำของคนอ่าน

>>132 มึงไม่ขายออนไลน์เอาวะ

>>147 ตัวเลขตามอายุ ขั้นต่ำคืออารายยยวะ5555555

30+ คือกูไม่ควรอ่านก่อนสามสิบ ไปอ่านแล้วจะใจแตก???

>>147 >>149 เรทจริงๆ มีแค่ 20+ คือเกิน 20 ก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว (แต่งงานได้ รู้เรื่องเซ็กได้แล้ว) อ่านได้หมด
ไอ้เรท 25, 30 นี่ไม่มีหรอก ตั้งกันเองแท้ๆ คือกูจะแก่แล้ว มึงยังมีอะไรที่กูไม่ควรอ่านอีกเรอะ 55555555555

>>150 ไม่เป็นทางการ 25+ จะมีบทหมู่ 30+ BDSM สัตว์ ศพ ผี

>>151 ศพ สัตว์ ผี นี่ของนอกหรือของไทย

เมื่อวันก่อนกูเห็น 35+ เงิบไป

>>153 35+ นี่ต้องสอดแทรกธรรมะแล้วมึง

>>152 ไทยอยู่ในธวล
>>153 พวก 40+ ยังมีเลย เอาคนแก่ เด็กทารก

>>155 บ้าเหรอ เด็กทารก ช็อกเลยกู

>>152 >>155 สัตว์ ศพ ผี คนแก่ ทารก เหยดดดดดดดดดดด

ระบายด้วยคน เดี๋ยวนี้เปิดพรีแล้วยอดจองน้อยลง ส่วนนึงเพราะเคสนักเขียนไม่ส่งงานตามกำหนดมีเยอะ คนอ่านก็ไม่ค่อยมั่นใจ แต่ก็แปลกนะ เวลานิยายหื่นๆ เปิดจองเหมือนเขาจะต้องมนตร์โอนไวกันทุกคน 555555555
ส่วนหนึ่งเป็นคนอ่านประเภทปากหวาน แต่จริงๆ เค็ม เวลาอัพก็กรี๊ดๆ สนุกค่ะ ชอบมาก รออ่านต่อ เปิดจองปุ๊บเงียบ หายแซบหายสอย
บางคนมาอ่านประจำ กดไลค์กดเฟบ คอมเม้นต์ทุกตอน ทำทุกอย่างในฐานะแฟนพันธ์แท้กูมานานหลายปี แต่ไม่เคยซื้อนิยายเลยก็มีจ้า พยายามมองผ่านๆ ไป แต่บางทีก็คิดเพราะนางมาเล่นเกมเวลาแจกนิยายฟรีทุกเล่ม ตั้งแต่เล่มแรกที่พิมพ์นานหลายปีแล้ว ฮืออ พี่สนิทกับหนูเหมือนมีทุกเล่มเลยค่ะ สรุปไม่เคยซื้อสักเล่มเหรอคะ

กูงงว่าต้องทำการตลาดแบบไหนยอดจองจะเยอะหน่อยวะ

หื่นได้ แต่ควรหื่นอย่างมีศิลป์ ให้สมกับที่มึงเป็นนักเขียน

ซี๊ด ซ๊าด อี๋ อ๊าาา นี่กูว่าทำให้เป็นนิยายโป๊ อย่ามาว่าโรมานซ์เลย ตัวอย่างนิยายโรมานซ์ที่ดี ผายมือไปที่นิยายของ สนพ กก เลยค่ะ

>>159 อันดับแรกมึงต้องเขียนสนุกอ่ะ แล้วกูสังเกตว่าต้องอาศัยการตลาดแบบปากต่อปาก ถ้ามีรีวิวก็จะขายดี พอรีวิวมากๆเข้าก็จะกลายเป็นกระแส
กูเคยลองนำเสนอตามกลุ่มต่างๆว่านิยายกูเป็นไง เรื่องเกี่ยวกับอะไร คนไม่ค่อยสนใจเว้ย หาว่ากูอวยตัวเอง (กูก็อ้าว งานกู จะให้กูด่าตัวเอง??)
กูเลยให้น้องอวตารไปอวย แล้วก็ก็อวตารอีกเฟสไปอวยย้ำอีก ชิบหาย แม่งขายดีถล่มทลาย กูก็เออ กูจะจำเทคนิคนี้ไว้

อีกอย่างต้องมีของแถมล่อใจป่ะ แต่กูมาคิดๆดูแล้ว ค่าของแถมก็ต้องบวกเพิ่มค่าเล่ม ราคาหนังสือแม่งก็แพงขึ้น ถ้าไม่แถมก็จะถูกลงใช่ป่ะ แต่คนไม่ค่อยสนใจเว้ย กูก็มึนว่าทำไมชอบหนังสือแพง แต่ก็ช่างเหอะ ขายได้กูก็ดีใจ

คือเมื่อกี้อ่านไปเจอ พลอตประมาณว่า นางเอกกู้เงินไปรักษาพ่อไรงี้ เลยต้องเป็นหนี้น่าสงสาร

พลอตแบบนี้จะหายไปไหม(หนังสือนั่นน่าจะยุคเก่า) เพราะมี 30 บาท

>>162
30 บาทมันครอบจักรวาลค่ารักษาขนาดนั้นเลยอ่อวะ กูไม่รู้จริงๆ

>>162 ถ้ามึงอยู่กทมโอกาสได้รพดีๆ มีเยอะ ในขณะที่คนตจวสิทธิ์สามสิบบาทจะต้องเข้ารักษาในรพเล็กๆ ระดับอำเภอ ถ้าโรคที่เป็นทางนี้ดูแลต่อไปไม่ไหวถึงส่งไปโรงบางประจำจังหวัด แต่ ถ้ารพ.ประจำจังหวัดเป็นรพ.ที่มีมหาลัยมีนศแพทย์ ก็ยังนับว่าโชคดี ซึ่งมีแค่ไม่กี่จังหวัด ทำประกันดีสุดในกรณีที่ไม่ได้มีประกันสังคม

ถามว่าจำเป็นถึงขั้นต้องขายตัวเลยมั้ยกับการขายตัว ไม่จำเป็นหรอก แต่มีเงินสำรองไว้หน่อยก็ดีและหาทางย้ายสำมะโนครัวไปอยู่กทม ที่สามารถใช้สามสิบบาทได้กับรพ.อย่างราชวิถีไรงี้

>>164 งั้นนักเขียนควรทันเหตุการณ์หน่อยนะมึง เอะอะขายตัวตัลลอดดด

ต้องหัดลองขายอวัยวะบ้าง ชีวิติจะได้สดไสย

>>165 กุอ่าน 162 ผิด นิยายเรื่องนั้นนางเอกกูเงินนี่เนอะไม่ใช่ขายตัว
ซึ่งโครงการสามสิบบาทเป็นนโยบายที่ทำให้คนไม่ต้องไปกู้หนี้ยืมสิน นะกเขียนควรทำการบ้านเยอะๆ จริงๆนั่นแหละ แต่ตัวนักเขียนทำงานฟรีแลนซ์ต่อให้ออกงานกับสนพก็ไม่มีประกันสังคมเรื่องพวกนี้จะไม่รู้หรอ
หรือนขฐานะดี ทำประกันสุขภาพอุบัติเหตุเลยไม่เคยมีปัญหาเรื่องค่ารักษา

อันนี้กระทู้บ่นนักอ่านนะมึงงงงงง ไปๆบ่นนิยายที่มู้ตู้กัน

>>162 เรื่องจริง
30 บ. มันก็ได้แค่ระดับหนึ่ง คือโรคทั่วไป
ถ้าเจ็บป่วยต้องผ่าตัด เป็นโรคที่ต้องรอคิวเยอะจัด จนจำเป็นต้องเข้า รพ. เอกชน ก็เป็นอีกเคสหนึ่ง
ชีวิตจริง 30 บ. ไม่ได้รับการบริการดีอะไรเวอร์วัง ไม่งั้น รพ. เอกชนราคาแพงๆ จะอยู่ได้ไง
อย่างผ่าตัดไส้ติ่งงี้ เคยเห็นเคสหนึ่ง พ่อแม่เด็กจ่ายด่วนเกือบสองแสน
ซึ่งกูเข้าใจว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่อยากให้ได้รับการรักษาที่ดีที่สุด
หรืออย่างผ่าตัดหัวใจอย่างงี้ ก็เป็นล้านนะ ตาม รพ.เอกชน

จากประสบการณ์ คนรู้จักของกูเอง ค่อนข้างมีเงิน
ก็พาญาติเค้าเข้าเอกชน คืออยากรับการรักษาที่ดีที่สุด
เป็นโรคเส้นเลือดสมองแตก นอนรักษา รพ.เกือบเดือน จนจำใจต้องถอนท่ออ็อกซิเจน ไม่อยากยื้อต่อไป
เคสนี้หมดเงินไปหลายล้านบาท...
ซึ่งถ้าเป็นคนทั่วไปคงตัดใจตั้งแต่วันแรกๆ ไปแล้ว

>>162
กูว่าคงหายว่ะพลอตแบบนี้เพราะส่วนใหญ่จะทำใจและรู้ฐานะตัวเอง หมอจะให้คำแนะนำเรื่องนี้เลย โรงบาลเอกชนเขาก็ไม่โง่ปล่อยให้รักษาโดยไม่มีหลักประกัน ถ้าเกิดมีแต่รักษาจนตังค์หมดก็คงได้แต่รู้ว่าไม่พอยังดื้อไม่ประมาณตัว คนไม่น่าเห็นใจเหมือนกรณีดาราคนหนึ่งที่พ่อเป็นมะเร็งพาไปเข้าเอกชนแล้วมาขอบริจาค เว้นแต่แบบยาที่*จำเป็น*ไม่อยู่ในบช แล้วราคาแพง (กูแอบนิดถึงจ่าที่เคยมาขอให้ชาวบ้านลงชื่อเอายาราคา10ล้านเข้าบช หลายคนก็ไม่เล่นด้วย)
แม้ว่าจะเขียนได้แต่ถ้าเขียนไปแล้วโดนท้วง นข คงไม่อยากเขียนต่อหรอก สุดท้ายก็คงหาย

>>169 เออ กูลืมนึกถึงตรงนี้ จากปสกโรคที่กูเป็นมันเป็นโรคแรร์แล้วมาทำเรื่องทีหลัง
คิดว่ายาที่ได้ก็น่าจะแตกต่างไปด้วย อันนี้ไม่แน่ใจนะ
โทษทีพอดีเห็นมาคุยพล็อตกู้เงิน หาเงินรักษาเพราะมีสามสิบบาทเลยไม่ได้ดูว่านี้มู้ไหน

นักอ่านเทวดา ที่ชอบเม้นด่าจนกูงงว่ากูไปเผาคอกมันหรอ

เขาบอกว่าชอบงานกูแต่ช่วงนี้ดันไม่มีนักอ่านมาเม้นต์เลย ยอดวิวก็เพิ่มเรื่อยๆ สวนทางกับยอดเม้นต์มาก กูไม่มีกำลังจัยยย ไม่มีแรงปั่นนน หรือกูโลภมากเองวะ

>>174 ไม่มีประเด็นมั้ง อย่างกูตอนไหนที่มีประเด็นให้หวีด เม้นท์ก็พุ่งพรวดเลยนะ แต่สำหรับกูอ่านเฉยๆ ก็ได้ ขอบคุณมากกว่าเม้นท์ด่าอีก555

กูเป็นนักอ่านวัย 20 ปลาย คือเวลาอ่านนิยายในเน็ตกูแทบไม่เม้นเลยมึง แต่กูตามซื้อทุกเรื่องที่ชอบเลยนะ
เอาจริงนะ ที่ไม่เม้นเพราะ
1. ขี้เกียจ เวลาตามนิยายในเน็ตมันตามหลายเรื่องไง ไม่ไปตามเม้นมันทุกเรื่องหรอก
2. กูยุ่ง อิที่อ่านๆเนี่ยแอบอ่านในเวลางานตอนว่างๆเอา บางทีอ่านยังไม่จบตอนแม่งก็ไม่ว่างอีกละ
3. ไม่ได้ตามทุกวัน คือบางทีนิยายเด้ง แต่รออ่านรวดเดียว 4-5 ตอน คราวนี้เกิดอยากเม้นมันก็เม้นแค่ทีเดียวตอนท้ายสุดที่อ่านละ
4. ไม่รู้จะเม้นอะไร กูไม่เม้นนิยายที่คนอ่านเยอะๆเลยนะ คนอื่นมันเม้นเยอะแล้วอ่ะ คือมันซ้ำแล้วไหมล่ะเวลาเม้นในนิยายที่ไม่มีคนอ่านกูก็อาจจะโผล่ไปแบบให้กำลังใจค่ะ แบบให้เขารู้ว่ามีคนอ่านนะ แต่กูก็ไม่รู้จะเม้นต่อยังไงอ่ะ ไม่งั้นจะเม้นอีกทีคือนิยายแม่งให้ความรู้ผิดๆ
กูว่าคนอ่านมันก็มีหลายแบบนะมึง คือจะได้อย่างเสียอย่างอ่ะ อย่างกูไม่เม้นแต่ตามซื้อมันแทบทุกเรื่องเลย เอาจริงบางคนเขามีเงินแต่ไม่มีเวลาไง ที่มีเวลาก็ไม่มีเงิน เช่นพวกวัยรุ่นเงี้ย ส่วนที่เม้นบ่อยๆแล้วตามซื้อมีทั้งเงินทั้งเวลามันก็มีแต่แม่บ้านไม่ก็เกษียณแล้วไหมอ่ะ น่าจะหายากหน่อยนะ

ปล.พูดถึง 30 บาท มันครอบคลุมแทบทุกโรคอยู่นะ เอาจริงบางอย่างดีกว่าประกันสังคมด้วยซ้ำ เช่นทำฟัน หรือรักษามะเร็งบางอย่าง อิพวกคิวที่ต้องรอๆ คือมันเป็นโรครอได้ไง แบบไม่รักษาตอนนี้ก็ยังมีโอกาสรอดอีก ส่วนมากที่ไม่รักษาเพราะค่าเดินทางมากกว่า แบบรพ.ชุมชนส่งไปในเมือง ไปกทม.คนบ้านนอกจริงๆก็ไม่มีเงินค่ารถ ค่าอยู่ค่ากินคนเฝ้าไข้น่ะ แต่กูแนะนำให้ถามฝ่ายประกันของรพ.ก่อน บางที่มีมูลนิธิช่วยคนยากไร้ เพราะงั้นพวกพล็อตขายตัวใช้หนี้ญาติป่วยนี่ควรหมดไปได้ละ ยิ่งอยู่ในเมืองคือมึงตายยากมากอ่ะ ยิ่งเดี๋ยวนี้ไลฟ์เฟสบุ๊คขอบริจาคแป้บเดียวก็ได้แล้วละ

>>50 เคยลงงานหนักๆ ในเด็กดี มีคนเฟบมียอดวิว แต่กว่าจะได้มาต้องแลกกับพลังงาน วิวแค่ร้อยเอง พอเอาไปลงธัญ แป๊บเดียวยอดวิวแตะหลักแสน แต่ไม่ใช่เรื่องเดียวกันนะ กูเลยถือซะว่าค่อยๆ ศึกษาไปว่าเว็บไหนเป็นยังไง ไม่ใช่ว่างานเราจะแมสกับนักอ่านทุกคนทุกเพศทุกวัยอะ ต้องทำไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็จับทางได้เอง กูหยุดไปฝึกวิทยายุทธ์การเขียนนิยายมา 3 ปี เพิ่งออกจากกะลาเมื่อไม่นานมานี้เอง 555 โลกก็ไม่ได้เปลี่ยนอะไรไปเยอะนะ สำคัญคือการเป็นนักเขียนต้องขยันและอดทนอะ ตอนนี้กูกำลังศึกษาการลงนิยายในแต่ละเว็บอยู่ จากที่เคยไม่กล้าเอานิยายลงในไหนเพราะกลัวไม่มีใครอ่าน กลัวลงไม่จบ ตอนนี้กูเริ่มกล้าที่จะลงงานแล้ว สู้นะมึง

>>176 กูเป็นเหมือนมึงเลยข้อ4 กูจะชอบเม้นให้นิยายที่ยอดไม่เยอะคนไม่ค่อยเม้นเพื่อเป็นกำลังใจให้นักเขียนอ่ะ แต่พวกนิยายดังๆคือไม่เม้นอ่ะไม่รู้จะเม้นอะไร

>>177 ธัญคือ แค่รีเฟซยอดก็ขึ้น ขึ้นง่ายมากนะ

อยากระบายบ้าง

นักอ่านdmมาทวงนิยายอะ ก็บอกจะลงวันนี้แหละ แต่พอห้าทุ่มยังตรวจคำผิดอยู่ เขาเดมมาอีกว่าไม่รอละ ง่วงนอน จะอัพก็ไม่อัพสักที เอ่อ...เป็นนิยายฟรีนะ เราไม่ได้รายได้ ท้อเลย ซึมเป็นส้วม 55555

>>181 อย่าเอาอะไรกับนักอ่านที่ไม่ถนอมใจเราเลย เพราะเคยเจอมาหนักมาก นั่งนอนร้องไห้ ซึม เครียด เก็บเอาไปคิดว่าเป็นความผิดเราเหรอ เขียนไม่ออก นักอ่านก็ไม่เคยมีใครมาช่วย จนปล่อยวางใครอ่านก็อ่านใครไม่อ่านก็ไม่อ่าน นั่นล่ะถึงรู้สึกมีความสุขกับการเขียนอีกครั้ง

ดันทู้นี้กลับมาได้ปะ5555

อื้อหือ มู้นี้ที่กูต้องการ นั่งอ่านแล้วกูรู้สึกหัวเราะให้กับเรื่องที่ตัวเองเจอเลยว่ะ ว่าที่กูโดนนี่ยังเบบี๋มากๆ กูโดนนักอ่านอ่านนิยายกูแล้วมโนเป็นตุเป็นตะว่ากูจะเขียนอย่างงั้นอย่างงี้จนจบ ไม่น่าอ่านโคตรเสียเวลา (แต่กูไม่เจ็บนะเพราะคนอ่านเหมือนไม่ได้อ่านงานกูจริงๆอ่ะ กูเขียนไปคนละเรื่องกับทีมันร่ายมาเลย555) แต่กูไม่ชอบนักอ่านที่ชอบเมนท์แรงๆ หื่นๆว่ะ แบบกูแค่เขียนโมเมนท์กุ๊กกิ๊กไม่ได้เเขียนคนเย็ ดกัน เมนท์ว่าตลค.กูเป็นหมาเหงาติดสัด เหี้ยไรเนี่ย
หรือนักอ่านที่เหมือนเป็นนักฉอดเรื่องภาษา คืองี้กูโอเคกับคนที่บอกกูดีๆนะเรื่องคำผิด และขอบคุณด้วยซ้ำเพราะเสมือนมีคนคอยดูช่วยกู แต่ไอ้การบอกว่ากูเคยเรียนภาษาไทยมั้ยคะ อื้อหือดูถูกกูทั้งที่ตัวมันเองยังพิมพ์ไม่ถูกเนี่ยมันน่าหงุดหงิดเว่ย บางทีพิมพ์เยอะๆ มันก็เบลอ บางอันกูพิมพ์ผิดเพราะไม่รู้จริงก็ยอมรับโว้ย แต่บอกดีๆก็ได้ป่ะ (แต่กูก็รู้สึกขอบคุณในส่วนที่ติกูอยู่ล่ะนะ แต่ขอเถอะฉอดแบบนี้มันไม่น่ารักเลย)
หรือนักอ่านสายมโน(แบบอันที่เล่าข้างต้น) ชอบบอกว่าเรื่องกูจะเป็นแบบนั้นแบบนี้แน่เลย คือปกติกูก็ไม่อะไรนะกับนักอ่านสายนี้ แต่กูไม่ชอบเมนท์ประมาณว่าอวดฉลาด รู้ทันคนเขียนทั้งที่มั่วชิบหายอ่ะ และบางทีมันก็กดดันเว่ย คิดจะเขียนอีกอย่างแต่นักอ่านมโนไปอีกอย่าง หรือบางทีพยายามยัดเยียดมโนตัวเองให้กูเขียนตามที่อยากอ่านมันทำให้บางทีกูก็กดดันกับเมนท์แบบนี้นะ

แค่ส่วนน้อยที่กูอยากบ่น เพราะส่วนมากคนอ่านกูค่อนข้างน่ารัก ยังไม่ถูกด่าแรงๆ แต่กูมือใหม่อ่ะ ใจกูยังไม่ด้านชาพอจริงๆ ขอบคุณมู้นี้ กราบบบ

>>184 ทำไมโดนแรงจังวะ หมาเหงาติดสัดเนี่ย 😅 ปาดเหงื่อแทน พวกสายมโนนี่กูชอบนะ เขาสนุกไปกับเรานะมึง เขาไม่ได้คิดไรหรอก จะเดาผิด เดาถูก มันเป็นความสนุก เขาไม่ได้อวดฉลาด อันนี้กูรับรองได้

>>185 อื้อแรงใช่มั้ย กูนึกว่าคิดไปเองคนเดียวกูไม่ชอบเลย
ส่วนสายมโนนี่เอาจริงๆ กูชอบนะไม่ได้โกรธ แต่มันมีมโนแบบด่าตลค.เราแบบแรงๆ แล้วบอกว่าถ้าเขียนแบบนี้จะไม่อ่านนี่กูไม่โอเคนะ ถึงแม้ว่ากูอาจจะคิดเหมือนมันก็ตาม แต่เมนท์แบบจิกหัวนี่ไม่น่ารักอ่ะ

>>186 ว้าย แบบนี้ไม่น่ารัก ของกูไม่มีแบบนี้นะ มโนกันน่ารัก กอดมึง ตลค กูที่โดนด่ามีแต่ตัวร้าย ซึ่งด่าไปเถอะ สมควรโดน

>>187 ส่วนมากกูก็เอนจอยกับสายมโนนะ เขาดูอินกับเรื่องที่เราเขียนจริงๆ และเมนท์กันดีๆ แบบเดาว่าเรื่องจะเป็นยังอะไรแบบนี้กุนี่โคตรชอบ แต่บางทีมาแบบมโนว่ากุจะเขียนไม่ถูกใจมันเหมือนกับเรื่องอื่นที่มันเคยอ่าน แล้วด่าตลค.กูกับว่ากูบ้าป่ะ กูนี่ห๊ะนิดนึงเลยอ่ะ ไรวะ
หรือมีเมนท์ที่แบบ เดี๋ยวก็จะแต่งแบบนี้แบบนี้สินะ พล็อตเดิมๆ เห็นมาหลายเรื่องละ แต่จะรอดูแล้วกัน/ถ้าแต่งแบบนี้คือเหี้ยมากนะคะ อะไรแบบนี้ คือเมนท์เหมือนอยากอวดว่ากูอ่านมาเยอะแล้ว กูรู้ทันคนเขียนและกูสปอยเอาไว้ล่วงหน้าเบยแบบนี้ คือกูไม่ค่อยโอเคกับเมนท์แบบนี้อ่ะ แบบถ้ากูเขียนออกมาเหมือนที่มันว่ามันจะตามด่ากูมั้ยวะ แอบระแวงอ่ะ
แต่บางอันถ้าพูดดีๆกูก็ฟังนะ ไม่ได้มีปัญหาอะไร บางทีกูก็เอาความคิดเห็นมาปรับใช้ในงานอยู่ แต่ที่กูมีปัญหาด้วยจริงๆคงเป็นที่คำพูดแหละ บางทีมันฉอดไปกุก็ไม่ชอบว่ะ

>>188 กูไม่เคยเจอแบบนี้ ถ้าเจอบ้างกูคงไปต่อไม่เป็น แต่พวกนี้คือถ้าไม่ตอบดีๆ ต่อไปจะยิ่งหนักขึ้นเปล่าวะ แต่ถ้ามันหนักหนาเกินไป มึงก็ลองแบบขอความกรุณา บอกตรงๆ แบบคุยช่วงท้ายนิยายอะว่า มันบันทอนจิตใจมึงนะ ไม่โอเคกับอะไรแบบนี้ลองเปิดใจให้เขาฟังสักครั้ง พวกนี้เขาอาจจะหายไปก็ได้ เพราะเขาอาจคิดว่าการเปิดใจของมึงคือการไล่เขา ส่วนนักอ่านที่เหลืออยู่คืออยู่เพื่อมึงจริงๆ เพราะเขาไม่เคยทำแบบนั้นกับมึง เขาจะไม่ว่าอะไร แล้วก็ยังอาจจะช่วยปลอบมึงด้วย

>>189 เออพอมาฟังมึงพูดนี่กูก็เพิ่งเข้าใจที่ตัวเองรู้สึกแย่เลยว่ะ มันคงบั่นทอนกูจริงๆแหละ แต่กูไม่กล้าพูดเพราะกูโนเนมด้วยแหละ กูเห็นดราม่านักเขียนฉะกับนักอ่านแล้วกูกลัวอ่ะ กูเถียงคนไม่เก่งอ่ะมึงเลยไม่กล้าพูดอะไรแต่มาระบายลงโม่งแทน คือถ้ากูบอกเขาไปว่ากูไม่โอเคกับคำพูดแบบนี้เดี๋ยวก็โดนหาว่าวิจารณ์ไม่ได้อีก กูกลัวคนที่เขาเมนท์ดีๆเขาจะคิดว่ากูว่าเขาไปด้วยน่ะ บางคนด่ากูเสร็จก็ขอโทษกูนะ เหมือนป่วยอ่ะมึง
กูจะลองหาทางพูดดู ถ้ามันเริ่มทำให้กูรู้สึกแย่มากไปกว่านี้ แต่ยากจังบางเรื่องอย่างเมนท์หื่นนี่ไม่รู้จะบอกยังไง บางทีกูเลยคิดว่าจะปล่อยไปตราบเท่าที่ไม่ใช้คำหยาบล่ะนะ ยังไงก็ขอบใจมากนะมึง ขอบใจมู้นี้ด้วยที่ทำให้กูได้ระบาย กูสบายใจล่ะ เฮ้อ

ไม่ได้เข้าโม่งนาน เห็นชื่อมู้นึกว่าจะมาอวดนักอ่านปล่อยอ่านฟรี กับนักอ่านใจดีคอมเม้นท์ให้กำลังใจ พอเข้ามาอ่านนี่โคตร 555

>>191 เขียนผิด นักเขียนปล่อยอ่านฟรีต่างหาก

>>79 ห้องนี้ต่างจากมู้รวมพล ด้วยเหตุผลนี้นะ ชัดเจน

เคยโดนด่าว่ามักง่าย เออ แต่กูก็มักง่ายจริงๆ นี่นิยายกู กูจะทำอะไรก็ได้ อ่านฟรีด้วย ไม่ได้ปล่อยขาย เจอเม้นนั้นกูซึมวันสองวันแล้วกลายเป็นคนช่างแม่งไปเลย

>>194 นิยายเรื่องล่าสุดก็ปิดไม่รับเมนต์​แม่งเลย
เงียบดี มีนานๆ ทีมาคุยทางอินบ๊อกซ์เรื่องทำเล่มบ้าง แต่โดยรวมกูว่ากูชอบว่ะ

>>195 พิมพ์ผิด //กูไม่เปิดรับเมนต์​

ตอนนี้กุว่าจะลองเขียนโรมานซ์ อยากหาเงินอ่ะ พูดตรงๆเลย แต่มันไม่ใช่แนวตลาดอ่ะ ไม่ใช่แบบฉุดกระชากลากถูเยดๆ(กูอยากเขียนแนวอื่นน่ะ) กูยังคิดอยู่ว่ากูจะเอาลงรายตอนติดเหรียญหรือขายแต่อีบุ๊คอย่างเดียวดี ขนาดเขียนแบบปกติยังเจอเมนท์ปสด ขนาดนี้ ถ้าอิโรติกจะขนาดไหนวะ ตอนนี้กูกังวลหน่อยๆอ่ะ ใครเขียนอิโรติกเล่าให้กูฟังเป็นประสบการณ์ที กุจะได้เอาไปตัดสินใจว่าจะอัพจะขายยังไง

>>195 เออกูเคยคิดอยากลองปิดเมนต์ ถ้าเขาอยากหวีดมาก เขาก็คงไปสร้างแท็กทวิต หรือแชทหลังไมค์เอง แต่ถ้ามันเงียบไปเลย จะมีผลต่อยอดติดตาม ยอดขายไหมวะ

>>198 กูไม่เล่นทวิตเลยไม่ตามยอดหวีดจากทางนั้น บอกตามตรงถ้ามึงลงเงียบๆ ยอดตามยอดขายมันแผ่วกว่ากรณีมึงตอบ/คุยเล่นกับนักอ่านอยู่แล้ว
แต่กูอายุเยอะแล้ว ขี้เกียจไปตามหวีต เรื่องล่าสุดกูเลยเปิดนามปากกาใหม่ ลงเงียบๆ ตัวเลขยอดขายกูพอใจนะสำหรับเรื่องแรกของนามปากกา

จองแล้วไม่โอน เป็นไรอะ กูอุส่าตื่นมาตอบตอนตีหนึ่งกว่า
ทำกูนอยด์สัสๆ กว่าจะได้ยอดจองสักยอด กูโมโหกูเลยซื้อข้าวผัดหมูกรอบ เพิ่มไข่ดาวกรอบๆ เข้าไปอีก
เอาให้ไขมันอุดตันตายไปเลย

>>200 ใจเย็น ๆ มึง
เพิ่มไข่เยี่ยวม้าทอดกรอบอร่อยกว่า เชื่อกู

>>201 55555555555

>>201 +1ไข่เยี่ยวม้ากระเพราอร่อย

>>200 กูอยากเสนอไข่เยี่ยวม้ากระเพรากรอบเหมือน >>203 เลย แต่เห็นมึงสั่งหมูกรอบไปแล้ว

พวกมึงก็แคร์หัวข้อกระทู้นิดนึงดิ กูโมโหนิดเดียว ทำโม่งเขวกันหมด ฮ่าๆๆ จี้สัส

พวกมึงทำกูหิวไข่เยี่ยวม้ากะเพราะกรอบ

แวะมาระบาย คือกูมือใหม่แล้วงานเขียนกูมันย้อนอดีตเยอะ แล้วโดนบ่นว่าเป็นโรคติดย้อนอดีตเหรอคะ คือกูก็ยอมรับนะว่ามันเยอะจริงๆ กูคิดไม่ออกไงว่าจะเล่ายังไงแต่เขียนๆไปก่อน แล้วพาร์ทอดีตที่เขียนก็เป็นประเด็นสำคัญของเรื่องด้วย เฟลว่ะ ก็ไม่รู้ว่าถ้ารำคาญขนาดนั้นทนอ่านไปทำไมนะ ถ้าอยากแนะนำกันพูดดีๆกว่านี้ไม่ได้เหรอ
บ่นเองก็รู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าว่ะ เฮ้อมันก็สิทธิของคนอ่านอ่ะเนาะ และกูก็เขียนไม่ดีเองด้วย แต่อยากมาระบายความเฟลลงโม่งเท่านั้นแหละ ช้ำใจแท้

>>207 อดทนแล้วผ่านไปให้ได้มึง คิดซะว่าเออดีว่ะมีอาจารย์มาแนะฟรีๆ ถ้ามึงคิดว่าตัวเองยังเล่าเรื่องไม่เก่งอะนะ ก็เชื่อเขาแล้วเอาไปปรับปรุงในก้าวข้างหน้า เขียนต่อไปเรื่อยๆ อย่าหยุด แล้วมึงจะรักงานเขียนตัวเอง ชอบตัวเอง

>>208 ขอบใจมึง เมื่อกี้กูกลับไปเช็คที่หน้านิยายบางตอนที่บ่นก็ไม่ได้ย้อนอดีตอะไรมากนะ มีนิดเดียวจริงๆ ตอนแรกนึกว่าด่าพาร์ทที่เขียนย้อนอดีตยาวๆ แต่กลับเมนท์ว่าเป็นโรคย้อนอดีตเหรอในตอนที่แทบจะย้อนอดีตแค่นิดเดียว กูเลยรู้สึกเหมือนเมนท์หาเรื่องมากกว่าแนะนำล่ะมั้ง
ยังไงกูก็จะแต่งให้จบอยู่ดีแหละ กูแต่งไปก็เอนจอยกับงานตัวเองดีมึง แต่ยังใหม่ก็ยอมรับว่าหลายอย่างก็ยังกะไม่ถูกว่าควรเล่าแบบไหนทำให้ตอนมันยืดและเรื่องเดินช้า แต่บางทีเจอคอมเมนท์แรงๆห้วนๆ มันก็ทำกูเศร้าและเฟลเหมือนกัน
กูจะพยายามมองข้ามพวกนี้แล้วดูที่เนื้อหาที่เขาติมาแล้วกัน แต่แค่มันอดรู้สึกแย่ไม่ได้กูก็จะมาระบายในโม่งนี่ล่ะ ขอบใจ

เดี๋ยวนี้นักอ่านสายฉอดเยอะจังเลยวะ บางทีเจอบ่อยก็อยากเขียนเหี้ยๆประชดแม่งเลยว่ะ แม่งเอ้ย! พูดดีๆไม่เป็นรึไงวะอีห่า กระแนะกระแหนอยู่ได้ รำคาญโว้ยยย! รับคำติไม่ได้แปลว่ารับคำด่านะอีควาย เขียนงานก็ยากจะตายห่าอยู่แล้วยังต้องมาเจอเมนท์ปากหมาๆแบบนี้อีก หงุดหงิดโว้ย พูดดีๆไม่เป็นเก็บปากไว้อมเหรียญเหอะอีสัส
//โทษทีกูโมโห ปกติกูเป็นคนเรียบร้อยพูดเพราะ แต่เจอพวกปากหมานี่อยากโดถีบขาคู่แม่งจริงๆ แม่งเอ้ยย!!

เราขอ​ลง​plot เรื่องในนี้ได้ไหมพอดีไม่ค่อยมีที่ให้คุยเรื่อง plot น่ะ
ขอบคุณ​ครับ

>>210 อยากให้คนอื่นพูดดีๆ แต่ตัวมึงยังพูดเหี้ยๆเลย ก่อนจะอยากให้คนอื่นปรับปรุง มึงต้องปรับปรุงที่ตัวเองก่อน งานทุกงานยากทั้งนั้น มึงเลือกเอง ทำเอง บ่นอย่างมีสติหน่อย

>>212 นี่มันมู้ระบายของนักเขียนไม่ใช่เหรอ?
>>211 เรื่องพล็อตลองไปคุยที่มู้รวมพลดูนะ น่าจะตรงกว่า

>>211 ถ้าเป็นการคุยพล็อต ทู้นี้เหมาะกว่า https://fanboi.ch/literature/12326/recent/

ขอบใจมากนะครับ

>>214 นั่นพูดคุยไม่ใช่เมนต์งานนะ เลยเอาไปวางไม่ดูเนื้อหาที่คนอื่นคุยกันเลย

กูเครียดอ่ะ เฉลยปมใหญ่ไปแล้วแต่มีคนตีความผิดไปคนละทางเยอะเลย ละตามพล็อตที่วางไว้ก็ไม่มีที่ให้อธิบายเรื่องนี้เพิ่มแล้ว กูควรทำไงดีวะ เขียนเฉลยในทอล์คนักเขียนเลยเหรอ

>>217 ปล่อยตีความอิระมันถูกแล้วไม่ใช่หรอวะ หรือกูอ่านวรรณกรรมมากไป

>>218 กูพยายามคิดให้ได้แบบนี้อยู่ แต่พอเจอคอมเม้นบอกว่าอ่านแล้วงงหรือเข้าใจผิดว่าพระรองเป็นตัวร้ายอยู่มันก็เจ็บ ฮุก กูยังอ่อนหัดสินะ orz

>>217 คนอ่านมีหลายกลุ่มอย่าสนใจ คนเข้าใจมีแค่ไม่พิมพ์ตอบ กูเจอคนอ่านกรี๊ดๆๆๆ พระเอกๆๆๆ แต่ไม่คอมเมนต์เนื้อเรื่องเลย จนมีแค่คนเดียวเขียนวิเคราะห์ละเอียดพิมพ์มาเกือบ 3 A4 เดาทางก่อนจบแล้วตรงกับที่กูวางเกินครึ่ง กูก็กราบแล้ว แค่นี้พอใจแล้วว่ามีคนอ่านที่คิดตามอ่านอยู่

>>219 กอดๆนะมึง แต่เรื่องคนอ่านงง หรือเข้าใจผิดกูว่ามันมี 2 แบบนะ คนอ่านที่อ่านไม่แตกเองก็มี แต่ถ้ามีเมนท์ทำนองเดียวกันเยอะว่าไม่เข้าใจเรื่องเราอาจจะมีปัญหาจริงๆ ก็ค่อยๆแก้กันไปมึง กูคิดแบบนี้นะ วันนี้เรายังมือใหม่ไม่เก่งเขียนแย่ แต่ถ้าเขียนไปเรื่อยๆเราจะค่อยๆเรียนรู้วิธีเขียนพัฒนาไปเรื่อยๆเอง เขียนต่อไปนะมึง ถ้าไม่เขียนวันนี้ก็ไม่รู้จะเก่งวันไหน เป็นกำลังใจให้นะ

ทำไมพักนี้คนอ่านอีบุ๊ก มาเม้นรีเควสให้จัดโปรกันลึ่มๆ เลยวะ กูเข้าไปนิยายเรื่องไหนก็เห็น

ผ่านไปเห็นคอมเม้นท์ในตอนพิเศษฟรี ของนิยายคนอื่น บอกว่าไม่มีอะไรนอกจากฉากกินกัน ก็ตอนพิเศษเปล่าวะ จะเอาอะไรจากตอนพิเศษ จะเอาพล็อตเรื่องตื่นเต้น ฝ่าดง เผากระท่อมเหรอ แถมดูท่าก็ไม่ได้ซื้อเล่มหลักของนักเขียนเขาด้วย

>>223 ละเป็นนักเขียนที่เขียนแนวเยๆ ในหมวดรักผู้ใหญ่ด้วยนะ

>>224 นักเขียนเขาไม่งงหรอวะ มาเอาอะไร 55

>>225 หมายถึงคนคอมเม้นท์มันเป็นนักเขียนแนวเยเย้ ช่างกล้าคอมเม้นว่านิยายคนอื่นเขาแบบนี้

>>226 หมายถึงเจ้าของเรื่องที่ถูกเม้น 55

>>227 เข้าใจแล้ว555

ขอถามนักอ่านหน่อย ถ้านักเขียนๆ เรื่องสั้น แล้วทีนี้รีไรท์เขียนใหม่เป็นเรื่องยาวโดยเปลี่ยนพระเอกอย่างนี้จะเสียความรู้สึกมั้ย อ่านฟรีทั้งสองแบบนะ

>>229 เสียความรู้สึกสิ ยังไงก็อธิบายเพิ่มหน่อยว่าให้คิดซะว่าเหมือนเกมจีบหนุ่ม มีหลายเส้นทาง เป็น parallel world ไรงี้

>>229 สำหรับกู เปลี่ยนได้ แต่เรื่องหน้า บอให้เขาเป็นพระเอกด้วย

>>231 คู่กับคนอื่น

พวกมึงทำยังไงกับความรู้สึกดาวน์ตอนมีนักอ่านบอกว่า ไม่เห็นสนุกอย่างที่รีวิวเลย อวยกันเยอะมากแต่เขาอ่านแล้วไม่ชอบ กูก็ไม่คิดว่านิยายตัวเองจะปังนี่หว่า อยากเขียนให้คนที่ชอบแบบเดียวกับกูอ่านเฉยๆ ไม่ได้ต้องการให้คนที่เห็นว่ารีวิวเยอะจังมาอ่านเพราะคาดหวังว่ามันจะดีมาก เข้าใจว่ามันเลี่ยงไม่ได้เวลางานของเราออกไปในสังคม แต่ก็แบบ กูนอยด์จัง

อยากเขียนให้คนที่ชอบแบบเดียวกับกูอ่านเฉยๆ <-- เพราะฉะนั้นมึงจงแคร์คนที่เขาสนุกและชอบมึงในแบบที่มึงเป็น

>>233 มันจะมีคนประสาทแบบคนพวกนี้อ่ะ มาหาที่ระบายอารมณ์ อ่านแล้วก็ผ่านไปอย่าไปคิดมาก งงว่าไม่สนุกแล้วมาอ่านอยู่ทำไม ไปไหนก็ไปสิ

>>233 โอ๋นะมึง สัจธรรมชีวิต หลีกเลี่ยงไม่ได้ เวลากูเจอก็จะพยายามคิดในมุมผู้บริโภค ทุกคนก็เคยด่าหนังที่ดูแล้วไม่ชอบ ด่าอาหารที่ร้านค้าทำไม่อร่อย กูก็เคยส่ง negative feedback ให้คนอื่น ถึงเวลาต้องรับมาบ้างก็เท่านั้น

>>233 ธรรมดา ยิ่งถ้าเรื่องไหนมีคนรีวิวให้ จะมีหน้าใหม่ๆบ่นเยอะว่า ไม่ดี ไม่ถูกจริต แต่ในอีกทางหนี่ง มีงจะได้นักอ่านหน้าใหม่ที่ชอบงานมีงเพิ่มขึ้น ส่วนพวกไม่ชอบ เขาอ่านเรื่องเดียวแล้วก็ไปว่ะ ไม่เจอกันอีก

>>237 แล้วพวกไม่ชอบแต่ดันตามอ่านแล้วก็ด่าอยู่เรื่อยๆ เอาไปคิ้กค้ากเหมือนเป็นตัวตลกนี่ทำไงวะ เส้าชิบหาย

กู 233 เองนะ ขอบคุณพวกมึงทุกคนมากโม่ง ดีขึ้นพอสมควรเลย บางทีใจมันก็รู้แหละ แต่อยากให้มีคนเตือนสติหน่อยว่ากูจะแคร์แม่งไปทำไม ขอบคุณอีกทีที่ฟังกูบ่นขิงข่า มันก็มีนิยายที่กูอ่านแล้วไม่เก็ตว่าคนชอบเข้าไปได้ยังไงเหมือนกัน กูคงต้องยอมรับจุดนี้ให้ได้ ขอบคุณมึง

>>238 ทำไง มีแต่ทำใจว่ะ

ทำไมนักอ่านต้องคาดหวังความเพอเฟคจากอีบุ๊คฟรีด้วยวะ

>>241 เพอร์เฟคขนาดไหนง่ะ ถ้าคำผิดน้อย จัดหน้าดี กุว่าปกติ แต่ถ้าจะเอาปกสวย พล็อตแน่น ดูมีเรื่องราวต้นกลางจบอันนี้ก็เมินเถอะ

>>242 อย่างหลังน่ะ กุเลยแอบมาบ่น5555 ก็กุเห็นแล้วว่าถ้าจะขายคนซื้ออาจเสียดายเงิน กุเลยปล่อยฟรี แบบเหมือนผิดหวังไม่เหมือนที่เคยอ่าน กุก็บอกเขียนนานแล้วขี้เกียจแก้ เลยลงให้อ่านกันเล่นๆ หรือเค้าไม่อ่านคำนำวะ 🤣

>>243 เกิน 50% ไม่อ่านคำนำนะ เราก็ไม่อ่าน เปิดเล่มปุ๊บอ่านบทนำเลย

Ky กูขอดันหน่อยมู้นี้หน่อยเถอะ ถ้าเงื่อนไขจะเยอะขนาดนี้ กูบอกคำเดียว 'มึงไปเขียนเองจ้า'
https://twitter.c0m/supportU_/status/1501774922640932864

>>245 กูว่าก็ไม่เห็นมีไรนะ เขาชอบแบบนี้เลยมาตามหา เขาไม่ได้บอกว่าแบบนี้ไม่ควรเขียนสักหน่อย