Fanboi Channel

>>162
กูว่าคงหายว่ะพลอตแบบนี้เพราะส่วนใหญ่จะทำใจและรู้ฐานะตัวเอง หมอจะให้คำแนะนำเรื่องนี้เลย โรงบาลเอกชนเขาก็ไม่โง่ปล่อยให้รักษาโดยไม่มีหลักประกัน ถ้าเกิดมีแต่รักษาจนตังค์หมดก็คงได้แต่รู้ว่าไม่พอยังดื้อไม่ประมาณตัว คนไม่น่าเห็นใจเหมือนกรณีดาราคนหนึ่งที่พ่อเป็นมะเร็งพาไปเข้าเอกชนแล้วมาขอบริจาค เว้นแต่แบบยาที่*จำเป็น*ไม่อยู่ในบช แล้วราคาแพง (กูแอบนิดถึงจ่าที่เคยมาขอให้ชาวบ้านลงชื่อเอายาราคา10ล้านเข้าบช หลายคนก็ไม่เล่นด้วย)
แม้ว่าจะเขียนได้แต่ถ้าเขียนไปแล้วโดนท้วง นข คงไม่อยากเขียนต่อหรอก สุดท้ายก็คงหาย

>>169 เออ กูลืมนึกถึงตรงนี้ จากปสกโรคที่กูเป็นมันเป็นโรคแรร์แล้วมาทำเรื่องทีหลัง
คิดว่ายาที่ได้ก็น่าจะแตกต่างไปด้วย อันนี้ไม่แน่ใจนะ
โทษทีพอดีเห็นมาคุยพล็อตกู้เงิน หาเงินรักษาเพราะมีสามสิบบาทเลยไม่ได้ดูว่านี้มู้ไหน

นักอ่านเทวดา ที่ชอบเม้นด่าจนกูงงว่ากูไปเผาคอกมันหรอ

เขาบอกว่าชอบงานกูแต่ช่วงนี้ดันไม่มีนักอ่านมาเม้นต์เลย ยอดวิวก็เพิ่มเรื่อยๆ สวนทางกับยอดเม้นต์มาก กูไม่มีกำลังจัยยย ไม่มีแรงปั่นนน หรือกูโลภมากเองวะ

>>174 ไม่มีประเด็นมั้ง อย่างกูตอนไหนที่มีประเด็นให้หวีด เม้นท์ก็พุ่งพรวดเลยนะ แต่สำหรับกูอ่านเฉยๆ ก็ได้ ขอบคุณมากกว่าเม้นท์ด่าอีก555

กูเป็นนักอ่านวัย 20 ปลาย คือเวลาอ่านนิยายในเน็ตกูแทบไม่เม้นเลยมึง แต่กูตามซื้อทุกเรื่องที่ชอบเลยนะ
เอาจริงนะ ที่ไม่เม้นเพราะ
1. ขี้เกียจ เวลาตามนิยายในเน็ตมันตามหลายเรื่องไง ไม่ไปตามเม้นมันทุกเรื่องหรอก
2. กูยุ่ง อิที่อ่านๆเนี่ยแอบอ่านในเวลางานตอนว่างๆเอา บางทีอ่านยังไม่จบตอนแม่งก็ไม่ว่างอีกละ
3. ไม่ได้ตามทุกวัน คือบางทีนิยายเด้ง แต่รออ่านรวดเดียว 4-5 ตอน คราวนี้เกิดอยากเม้นมันก็เม้นแค่ทีเดียวตอนท้ายสุดที่อ่านละ
4. ไม่รู้จะเม้นอะไร กูไม่เม้นนิยายที่คนอ่านเยอะๆเลยนะ คนอื่นมันเม้นเยอะแล้วอ่ะ คือมันซ้ำแล้วไหมล่ะเวลาเม้นในนิยายที่ไม่มีคนอ่านกูก็อาจจะโผล่ไปแบบให้กำลังใจค่ะ แบบให้เขารู้ว่ามีคนอ่านนะ แต่กูก็ไม่รู้จะเม้นต่อยังไงอ่ะ ไม่งั้นจะเม้นอีกทีคือนิยายแม่งให้ความรู้ผิดๆ
กูว่าคนอ่านมันก็มีหลายแบบนะมึง คือจะได้อย่างเสียอย่างอ่ะ อย่างกูไม่เม้นแต่ตามซื้อมันแทบทุกเรื่องเลย เอาจริงบางคนเขามีเงินแต่ไม่มีเวลาไง ที่มีเวลาก็ไม่มีเงิน เช่นพวกวัยรุ่นเงี้ย ส่วนที่เม้นบ่อยๆแล้วตามซื้อมีทั้งเงินทั้งเวลามันก็มีแต่แม่บ้านไม่ก็เกษียณแล้วไหมอ่ะ น่าจะหายากหน่อยนะ

ปล.พูดถึง 30 บาท มันครอบคลุมแทบทุกโรคอยู่นะ เอาจริงบางอย่างดีกว่าประกันสังคมด้วยซ้ำ เช่นทำฟัน หรือรักษามะเร็งบางอย่าง อิพวกคิวที่ต้องรอๆ คือมันเป็นโรครอได้ไง แบบไม่รักษาตอนนี้ก็ยังมีโอกาสรอดอีก ส่วนมากที่ไม่รักษาเพราะค่าเดินทางมากกว่า แบบรพ.ชุมชนส่งไปในเมือง ไปกทม.คนบ้านนอกจริงๆก็ไม่มีเงินค่ารถ ค่าอยู่ค่ากินคนเฝ้าไข้น่ะ แต่กูแนะนำให้ถามฝ่ายประกันของรพ.ก่อน บางที่มีมูลนิธิช่วยคนยากไร้ เพราะงั้นพวกพล็อตขายตัวใช้หนี้ญาติป่วยนี่ควรหมดไปได้ละ ยิ่งอยู่ในเมืองคือมึงตายยากมากอ่ะ ยิ่งเดี๋ยวนี้ไลฟ์เฟสบุ๊คขอบริจาคแป้บเดียวก็ได้แล้วละ

>>50 เคยลงงานหนักๆ ในเด็กดี มีคนเฟบมียอดวิว แต่กว่าจะได้มาต้องแลกกับพลังงาน วิวแค่ร้อยเอง พอเอาไปลงธัญ แป๊บเดียวยอดวิวแตะหลักแสน แต่ไม่ใช่เรื่องเดียวกันนะ กูเลยถือซะว่าค่อยๆ ศึกษาไปว่าเว็บไหนเป็นยังไง ไม่ใช่ว่างานเราจะแมสกับนักอ่านทุกคนทุกเพศทุกวัยอะ ต้องทำไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็จับทางได้เอง กูหยุดไปฝึกวิทยายุทธ์การเขียนนิยายมา 3 ปี เพิ่งออกจากกะลาเมื่อไม่นานมานี้เอง 555 โลกก็ไม่ได้เปลี่ยนอะไรไปเยอะนะ สำคัญคือการเป็นนักเขียนต้องขยันและอดทนอะ ตอนนี้กูกำลังศึกษาการลงนิยายในแต่ละเว็บอยู่ จากที่เคยไม่กล้าเอานิยายลงในไหนเพราะกลัวไม่มีใครอ่าน กลัวลงไม่จบ ตอนนี้กูเริ่มกล้าที่จะลงงานแล้ว สู้นะมึง

>>176 กูเป็นเหมือนมึงเลยข้อ4 กูจะชอบเม้นให้นิยายที่ยอดไม่เยอะคนไม่ค่อยเม้นเพื่อเป็นกำลังใจให้นักเขียนอ่ะ แต่พวกนิยายดังๆคือไม่เม้นอ่ะไม่รู้จะเม้นอะไร

>>177 ธัญคือ แค่รีเฟซยอดก็ขึ้น ขึ้นง่ายมากนะ

อยากระบายบ้าง

นักอ่านdmมาทวงนิยายอะ ก็บอกจะลงวันนี้แหละ แต่พอห้าทุ่มยังตรวจคำผิดอยู่ เขาเดมมาอีกว่าไม่รอละ ง่วงนอน จะอัพก็ไม่อัพสักที เอ่อ...เป็นนิยายฟรีนะ เราไม่ได้รายได้ ท้อเลย ซึมเป็นส้วม 55555

>>181 อย่าเอาอะไรกับนักอ่านที่ไม่ถนอมใจเราเลย เพราะเคยเจอมาหนักมาก นั่งนอนร้องไห้ ซึม เครียด เก็บเอาไปคิดว่าเป็นความผิดเราเหรอ เขียนไม่ออก นักอ่านก็ไม่เคยมีใครมาช่วย จนปล่อยวางใครอ่านก็อ่านใครไม่อ่านก็ไม่อ่าน นั่นล่ะถึงรู้สึกมีความสุขกับการเขียนอีกครั้ง

ดันทู้นี้กลับมาได้ปะ5555

อื้อหือ มู้นี้ที่กูต้องการ นั่งอ่านแล้วกูรู้สึกหัวเราะให้กับเรื่องที่ตัวเองเจอเลยว่ะ ว่าที่กูโดนนี่ยังเบบี๋มากๆ กูโดนนักอ่านอ่านนิยายกูแล้วมโนเป็นตุเป็นตะว่ากูจะเขียนอย่างงั้นอย่างงี้จนจบ ไม่น่าอ่านโคตรเสียเวลา (แต่กูไม่เจ็บนะเพราะคนอ่านเหมือนไม่ได้อ่านงานกูจริงๆอ่ะ กูเขียนไปคนละเรื่องกับทีมันร่ายมาเลย555) แต่กูไม่ชอบนักอ่านที่ชอบเมนท์แรงๆ หื่นๆว่ะ แบบกูแค่เขียนโมเมนท์กุ๊กกิ๊กไม่ได้เเขียนคนเย็ ดกัน เมนท์ว่าตลค.กูเป็นหมาเหงาติดสัด เหี้ยไรเนี่ย
หรือนักอ่านที่เหมือนเป็นนักฉอดเรื่องภาษา คืองี้กูโอเคกับคนที่บอกกูดีๆนะเรื่องคำผิด และขอบคุณด้วยซ้ำเพราะเสมือนมีคนคอยดูช่วยกู แต่ไอ้การบอกว่ากูเคยเรียนภาษาไทยมั้ยคะ อื้อหือดูถูกกูทั้งที่ตัวมันเองยังพิมพ์ไม่ถูกเนี่ยมันน่าหงุดหงิดเว่ย บางทีพิมพ์เยอะๆ มันก็เบลอ บางอันกูพิมพ์ผิดเพราะไม่รู้จริงก็ยอมรับโว้ย แต่บอกดีๆก็ได้ป่ะ (แต่กูก็รู้สึกขอบคุณในส่วนที่ติกูอยู่ล่ะนะ แต่ขอเถอะฉอดแบบนี้มันไม่น่ารักเลย)
หรือนักอ่านสายมโน(แบบอันที่เล่าข้างต้น) ชอบบอกว่าเรื่องกูจะเป็นแบบนั้นแบบนี้แน่เลย คือปกติกูก็ไม่อะไรนะกับนักอ่านสายนี้ แต่กูไม่ชอบเมนท์ประมาณว่าอวดฉลาด รู้ทันคนเขียนทั้งที่มั่วชิบหายอ่ะ และบางทีมันก็กดดันเว่ย คิดจะเขียนอีกอย่างแต่นักอ่านมโนไปอีกอย่าง หรือบางทีพยายามยัดเยียดมโนตัวเองให้กูเขียนตามที่อยากอ่านมันทำให้บางทีกูก็กดดันกับเมนท์แบบนี้นะ

แค่ส่วนน้อยที่กูอยากบ่น เพราะส่วนมากคนอ่านกูค่อนข้างน่ารัก ยังไม่ถูกด่าแรงๆ แต่กูมือใหม่อ่ะ ใจกูยังไม่ด้านชาพอจริงๆ ขอบคุณมู้นี้ กราบบบ

>>184 ทำไมโดนแรงจังวะ หมาเหงาติดสัดเนี่ย 😅 ปาดเหงื่อแทน พวกสายมโนนี่กูชอบนะ เขาสนุกไปกับเรานะมึง เขาไม่ได้คิดไรหรอก จะเดาผิด เดาถูก มันเป็นความสนุก เขาไม่ได้อวดฉลาด อันนี้กูรับรองได้

>>185 อื้อแรงใช่มั้ย กูนึกว่าคิดไปเองคนเดียวกูไม่ชอบเลย
ส่วนสายมโนนี่เอาจริงๆ กูชอบนะไม่ได้โกรธ แต่มันมีมโนแบบด่าตลค.เราแบบแรงๆ แล้วบอกว่าถ้าเขียนแบบนี้จะไม่อ่านนี่กูไม่โอเคนะ ถึงแม้ว่ากูอาจจะคิดเหมือนมันก็ตาม แต่เมนท์แบบจิกหัวนี่ไม่น่ารักอ่ะ

>>186 ว้าย แบบนี้ไม่น่ารัก ของกูไม่มีแบบนี้นะ มโนกันน่ารัก กอดมึง ตลค กูที่โดนด่ามีแต่ตัวร้าย ซึ่งด่าไปเถอะ สมควรโดน

>>187 ส่วนมากกูก็เอนจอยกับสายมโนนะ เขาดูอินกับเรื่องที่เราเขียนจริงๆ และเมนท์กันดีๆ แบบเดาว่าเรื่องจะเป็นยังอะไรแบบนี้กุนี่โคตรชอบ แต่บางทีมาแบบมโนว่ากุจะเขียนไม่ถูกใจมันเหมือนกับเรื่องอื่นที่มันเคยอ่าน แล้วด่าตลค.กูกับว่ากูบ้าป่ะ กูนี่ห๊ะนิดนึงเลยอ่ะ ไรวะ
หรือมีเมนท์ที่แบบ เดี๋ยวก็จะแต่งแบบนี้แบบนี้สินะ พล็อตเดิมๆ เห็นมาหลายเรื่องละ แต่จะรอดูแล้วกัน/ถ้าแต่งแบบนี้คือเหี้ยมากนะคะ อะไรแบบนี้ คือเมนท์เหมือนอยากอวดว่ากูอ่านมาเยอะแล้ว กูรู้ทันคนเขียนและกูสปอยเอาไว้ล่วงหน้าเบยแบบนี้ คือกูไม่ค่อยโอเคกับเมนท์แบบนี้อ่ะ แบบถ้ากูเขียนออกมาเหมือนที่มันว่ามันจะตามด่ากูมั้ยวะ แอบระแวงอ่ะ
แต่บางอันถ้าพูดดีๆกูก็ฟังนะ ไม่ได้มีปัญหาอะไร บางทีกูก็เอาความคิดเห็นมาปรับใช้ในงานอยู่ แต่ที่กูมีปัญหาด้วยจริงๆคงเป็นที่คำพูดแหละ บางทีมันฉอดไปกุก็ไม่ชอบว่ะ

>>188 กูไม่เคยเจอแบบนี้ ถ้าเจอบ้างกูคงไปต่อไม่เป็น แต่พวกนี้คือถ้าไม่ตอบดีๆ ต่อไปจะยิ่งหนักขึ้นเปล่าวะ แต่ถ้ามันหนักหนาเกินไป มึงก็ลองแบบขอความกรุณา บอกตรงๆ แบบคุยช่วงท้ายนิยายอะว่า มันบันทอนจิตใจมึงนะ ไม่โอเคกับอะไรแบบนี้ลองเปิดใจให้เขาฟังสักครั้ง พวกนี้เขาอาจจะหายไปก็ได้ เพราะเขาอาจคิดว่าการเปิดใจของมึงคือการไล่เขา ส่วนนักอ่านที่เหลืออยู่คืออยู่เพื่อมึงจริงๆ เพราะเขาไม่เคยทำแบบนั้นกับมึง เขาจะไม่ว่าอะไร แล้วก็ยังอาจจะช่วยปลอบมึงด้วย

>>189 เออพอมาฟังมึงพูดนี่กูก็เพิ่งเข้าใจที่ตัวเองรู้สึกแย่เลยว่ะ มันคงบั่นทอนกูจริงๆแหละ แต่กูไม่กล้าพูดเพราะกูโนเนมด้วยแหละ กูเห็นดราม่านักเขียนฉะกับนักอ่านแล้วกูกลัวอ่ะ กูเถียงคนไม่เก่งอ่ะมึงเลยไม่กล้าพูดอะไรแต่มาระบายลงโม่งแทน คือถ้ากูบอกเขาไปว่ากูไม่โอเคกับคำพูดแบบนี้เดี๋ยวก็โดนหาว่าวิจารณ์ไม่ได้อีก กูกลัวคนที่เขาเมนท์ดีๆเขาจะคิดว่ากูว่าเขาไปด้วยน่ะ บางคนด่ากูเสร็จก็ขอโทษกูนะ เหมือนป่วยอ่ะมึง
กูจะลองหาทางพูดดู ถ้ามันเริ่มทำให้กูรู้สึกแย่มากไปกว่านี้ แต่ยากจังบางเรื่องอย่างเมนท์หื่นนี่ไม่รู้จะบอกยังไง บางทีกูเลยคิดว่าจะปล่อยไปตราบเท่าที่ไม่ใช้คำหยาบล่ะนะ ยังไงก็ขอบใจมากนะมึง ขอบใจมู้นี้ด้วยที่ทำให้กูได้ระบาย กูสบายใจล่ะ เฮ้อ

ไม่ได้เข้าโม่งนาน เห็นชื่อมู้นึกว่าจะมาอวดนักอ่านปล่อยอ่านฟรี กับนักอ่านใจดีคอมเม้นท์ให้กำลังใจ พอเข้ามาอ่านนี่โคตร 555

>>191 เขียนผิด นักเขียนปล่อยอ่านฟรีต่างหาก

>>79 ห้องนี้ต่างจากมู้รวมพล ด้วยเหตุผลนี้นะ ชัดเจน

เคยโดนด่าว่ามักง่าย เออ แต่กูก็มักง่ายจริงๆ นี่นิยายกู กูจะทำอะไรก็ได้ อ่านฟรีด้วย ไม่ได้ปล่อยขาย เจอเม้นนั้นกูซึมวันสองวันแล้วกลายเป็นคนช่างแม่งไปเลย

>>194 นิยายเรื่องล่าสุดก็ปิดไม่รับเมนต์​แม่งเลย
เงียบดี มีนานๆ ทีมาคุยทางอินบ๊อกซ์เรื่องทำเล่มบ้าง แต่โดยรวมกูว่ากูชอบว่ะ

>>195 พิมพ์ผิด //กูไม่เปิดรับเมนต์​

ตอนนี้กุว่าจะลองเขียนโรมานซ์ อยากหาเงินอ่ะ พูดตรงๆเลย แต่มันไม่ใช่แนวตลาดอ่ะ ไม่ใช่แบบฉุดกระชากลากถูเยดๆ(กูอยากเขียนแนวอื่นน่ะ) กูยังคิดอยู่ว่ากูจะเอาลงรายตอนติดเหรียญหรือขายแต่อีบุ๊คอย่างเดียวดี ขนาดเขียนแบบปกติยังเจอเมนท์ปสด ขนาดนี้ ถ้าอิโรติกจะขนาดไหนวะ ตอนนี้กูกังวลหน่อยๆอ่ะ ใครเขียนอิโรติกเล่าให้กูฟังเป็นประสบการณ์ที กุจะได้เอาไปตัดสินใจว่าจะอัพจะขายยังไง

>>195 เออกูเคยคิดอยากลองปิดเมนต์ ถ้าเขาอยากหวีดมาก เขาก็คงไปสร้างแท็กทวิต หรือแชทหลังไมค์เอง แต่ถ้ามันเงียบไปเลย จะมีผลต่อยอดติดตาม ยอดขายไหมวะ

>>198 กูไม่เล่นทวิตเลยไม่ตามยอดหวีดจากทางนั้น บอกตามตรงถ้ามึงลงเงียบๆ ยอดตามยอดขายมันแผ่วกว่ากรณีมึงตอบ/คุยเล่นกับนักอ่านอยู่แล้ว
แต่กูอายุเยอะแล้ว ขี้เกียจไปตามหวีต เรื่องล่าสุดกูเลยเปิดนามปากกาใหม่ ลงเงียบๆ ตัวเลขยอดขายกูพอใจนะสำหรับเรื่องแรกของนามปากกา

จองแล้วไม่โอน เป็นไรอะ กูอุส่าตื่นมาตอบตอนตีหนึ่งกว่า
ทำกูนอยด์สัสๆ กว่าจะได้ยอดจองสักยอด กูโมโหกูเลยซื้อข้าวผัดหมูกรอบ เพิ่มไข่ดาวกรอบๆ เข้าไปอีก
เอาให้ไขมันอุดตันตายไปเลย

>>200 ใจเย็น ๆ มึง
เพิ่มไข่เยี่ยวม้าทอดกรอบอร่อยกว่า เชื่อกู

>>201 55555555555

>>201 +1ไข่เยี่ยวม้ากระเพราอร่อย

>>200 กูอยากเสนอไข่เยี่ยวม้ากระเพรากรอบเหมือน >>203 เลย แต่เห็นมึงสั่งหมูกรอบไปแล้ว

พวกมึงก็แคร์หัวข้อกระทู้นิดนึงดิ กูโมโหนิดเดียว ทำโม่งเขวกันหมด ฮ่าๆๆ จี้สัส

พวกมึงทำกูหิวไข่เยี่ยวม้ากะเพราะกรอบ

แวะมาระบาย คือกูมือใหม่แล้วงานเขียนกูมันย้อนอดีตเยอะ แล้วโดนบ่นว่าเป็นโรคติดย้อนอดีตเหรอคะ คือกูก็ยอมรับนะว่ามันเยอะจริงๆ กูคิดไม่ออกไงว่าจะเล่ายังไงแต่เขียนๆไปก่อน แล้วพาร์ทอดีตที่เขียนก็เป็นประเด็นสำคัญของเรื่องด้วย เฟลว่ะ ก็ไม่รู้ว่าถ้ารำคาญขนาดนั้นทนอ่านไปทำไมนะ ถ้าอยากแนะนำกันพูดดีๆกว่านี้ไม่ได้เหรอ
บ่นเองก็รู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าว่ะ เฮ้อมันก็สิทธิของคนอ่านอ่ะเนาะ และกูก็เขียนไม่ดีเองด้วย แต่อยากมาระบายความเฟลลงโม่งเท่านั้นแหละ ช้ำใจแท้

>>207 อดทนแล้วผ่านไปให้ได้มึง คิดซะว่าเออดีว่ะมีอาจารย์มาแนะฟรีๆ ถ้ามึงคิดว่าตัวเองยังเล่าเรื่องไม่เก่งอะนะ ก็เชื่อเขาแล้วเอาไปปรับปรุงในก้าวข้างหน้า เขียนต่อไปเรื่อยๆ อย่าหยุด แล้วมึงจะรักงานเขียนตัวเอง ชอบตัวเอง

>>208 ขอบใจมึง เมื่อกี้กูกลับไปเช็คที่หน้านิยายบางตอนที่บ่นก็ไม่ได้ย้อนอดีตอะไรมากนะ มีนิดเดียวจริงๆ ตอนแรกนึกว่าด่าพาร์ทที่เขียนย้อนอดีตยาวๆ แต่กลับเมนท์ว่าเป็นโรคย้อนอดีตเหรอในตอนที่แทบจะย้อนอดีตแค่นิดเดียว กูเลยรู้สึกเหมือนเมนท์หาเรื่องมากกว่าแนะนำล่ะมั้ง
ยังไงกูก็จะแต่งให้จบอยู่ดีแหละ กูแต่งไปก็เอนจอยกับงานตัวเองดีมึง แต่ยังใหม่ก็ยอมรับว่าหลายอย่างก็ยังกะไม่ถูกว่าควรเล่าแบบไหนทำให้ตอนมันยืดและเรื่องเดินช้า แต่บางทีเจอคอมเมนท์แรงๆห้วนๆ มันก็ทำกูเศร้าและเฟลเหมือนกัน
กูจะพยายามมองข้ามพวกนี้แล้วดูที่เนื้อหาที่เขาติมาแล้วกัน แต่แค่มันอดรู้สึกแย่ไม่ได้กูก็จะมาระบายในโม่งนี่ล่ะ ขอบใจ

เดี๋ยวนี้นักอ่านสายฉอดเยอะจังเลยวะ บางทีเจอบ่อยก็อยากเขียนเหี้ยๆประชดแม่งเลยว่ะ แม่งเอ้ย! พูดดีๆไม่เป็นรึไงวะอีห่า กระแนะกระแหนอยู่ได้ รำคาญโว้ยยย! รับคำติไม่ได้แปลว่ารับคำด่านะอีควาย เขียนงานก็ยากจะตายห่าอยู่แล้วยังต้องมาเจอเมนท์ปากหมาๆแบบนี้อีก หงุดหงิดโว้ย พูดดีๆไม่เป็นเก็บปากไว้อมเหรียญเหอะอีสัส
//โทษทีกูโมโห ปกติกูเป็นคนเรียบร้อยพูดเพราะ แต่เจอพวกปากหมานี่อยากโดถีบขาคู่แม่งจริงๆ แม่งเอ้ยย!!

เราขอ​ลง​plot เรื่องในนี้ได้ไหมพอดีไม่ค่อยมีที่ให้คุยเรื่อง plot น่ะ
ขอบคุณ​ครับ

>>210 อยากให้คนอื่นพูดดีๆ แต่ตัวมึงยังพูดเหี้ยๆเลย ก่อนจะอยากให้คนอื่นปรับปรุง มึงต้องปรับปรุงที่ตัวเองก่อน งานทุกงานยากทั้งนั้น มึงเลือกเอง ทำเอง บ่นอย่างมีสติหน่อย

>>212 นี่มันมู้ระบายของนักเขียนไม่ใช่เหรอ?
>>211 เรื่องพล็อตลองไปคุยที่มู้รวมพลดูนะ น่าจะตรงกว่า

>>211 ถ้าเป็นการคุยพล็อต ทู้นี้เหมาะกว่า https://fanboi.ch/literature/12326/recent/

ขอบใจมากนะครับ

>>214 นั่นพูดคุยไม่ใช่เมนต์งานนะ เลยเอาไปวางไม่ดูเนื้อหาที่คนอื่นคุยกันเลย

กูเครียดอ่ะ เฉลยปมใหญ่ไปแล้วแต่มีคนตีความผิดไปคนละทางเยอะเลย ละตามพล็อตที่วางไว้ก็ไม่มีที่ให้อธิบายเรื่องนี้เพิ่มแล้ว กูควรทำไงดีวะ เขียนเฉลยในทอล์คนักเขียนเลยเหรอ

>>217 ปล่อยตีความอิระมันถูกแล้วไม่ใช่หรอวะ หรือกูอ่านวรรณกรรมมากไป

>>218 กูพยายามคิดให้ได้แบบนี้อยู่ แต่พอเจอคอมเม้นบอกว่าอ่านแล้วงงหรือเข้าใจผิดว่าพระรองเป็นตัวร้ายอยู่มันก็เจ็บ ฮุก กูยังอ่อนหัดสินะ orz

>>217 คนอ่านมีหลายกลุ่มอย่าสนใจ คนเข้าใจมีแค่ไม่พิมพ์ตอบ กูเจอคนอ่านกรี๊ดๆๆๆ พระเอกๆๆๆ แต่ไม่คอมเมนต์เนื้อเรื่องเลย จนมีแค่คนเดียวเขียนวิเคราะห์ละเอียดพิมพ์มาเกือบ 3 A4 เดาทางก่อนจบแล้วตรงกับที่กูวางเกินครึ่ง กูก็กราบแล้ว แค่นี้พอใจแล้วว่ามีคนอ่านที่คิดตามอ่านอยู่

>>219 กอดๆนะมึง แต่เรื่องคนอ่านงง หรือเข้าใจผิดกูว่ามันมี 2 แบบนะ คนอ่านที่อ่านไม่แตกเองก็มี แต่ถ้ามีเมนท์ทำนองเดียวกันเยอะว่าไม่เข้าใจเรื่องเราอาจจะมีปัญหาจริงๆ ก็ค่อยๆแก้กันไปมึง กูคิดแบบนี้นะ วันนี้เรายังมือใหม่ไม่เก่งเขียนแย่ แต่ถ้าเขียนไปเรื่อยๆเราจะค่อยๆเรียนรู้วิธีเขียนพัฒนาไปเรื่อยๆเอง เขียนต่อไปนะมึง ถ้าไม่เขียนวันนี้ก็ไม่รู้จะเก่งวันไหน เป็นกำลังใจให้นะ

ทำไมพักนี้คนอ่านอีบุ๊ก มาเม้นรีเควสให้จัดโปรกันลึ่มๆ เลยวะ กูเข้าไปนิยายเรื่องไหนก็เห็น

ผ่านไปเห็นคอมเม้นท์ในตอนพิเศษฟรี ของนิยายคนอื่น บอกว่าไม่มีอะไรนอกจากฉากกินกัน ก็ตอนพิเศษเปล่าวะ จะเอาอะไรจากตอนพิเศษ จะเอาพล็อตเรื่องตื่นเต้น ฝ่าดง เผากระท่อมเหรอ แถมดูท่าก็ไม่ได้ซื้อเล่มหลักของนักเขียนเขาด้วย

>>223 ละเป็นนักเขียนที่เขียนแนวเยๆ ในหมวดรักผู้ใหญ่ด้วยนะ

>>224 นักเขียนเขาไม่งงหรอวะ มาเอาอะไร 55

>>225 หมายถึงคนคอมเม้นท์มันเป็นนักเขียนแนวเยเย้ ช่างกล้าคอมเม้นว่านิยายคนอื่นเขาแบบนี้

>>226 หมายถึงเจ้าของเรื่องที่ถูกเม้น 55

>>227 เข้าใจแล้ว555

ขอถามนักอ่านหน่อย ถ้านักเขียนๆ เรื่องสั้น แล้วทีนี้รีไรท์เขียนใหม่เป็นเรื่องยาวโดยเปลี่ยนพระเอกอย่างนี้จะเสียความรู้สึกมั้ย อ่านฟรีทั้งสองแบบนะ

>>229 เสียความรู้สึกสิ ยังไงก็อธิบายเพิ่มหน่อยว่าให้คิดซะว่าเหมือนเกมจีบหนุ่ม มีหลายเส้นทาง เป็น parallel world ไรงี้

>>229 สำหรับกู เปลี่ยนได้ แต่เรื่องหน้า บอให้เขาเป็นพระเอกด้วย

>>231 คู่กับคนอื่น

พวกมึงทำยังไงกับความรู้สึกดาวน์ตอนมีนักอ่านบอกว่า ไม่เห็นสนุกอย่างที่รีวิวเลย อวยกันเยอะมากแต่เขาอ่านแล้วไม่ชอบ กูก็ไม่คิดว่านิยายตัวเองจะปังนี่หว่า อยากเขียนให้คนที่ชอบแบบเดียวกับกูอ่านเฉยๆ ไม่ได้ต้องการให้คนที่เห็นว่ารีวิวเยอะจังมาอ่านเพราะคาดหวังว่ามันจะดีมาก เข้าใจว่ามันเลี่ยงไม่ได้เวลางานของเราออกไปในสังคม แต่ก็แบบ กูนอยด์จัง

อยากเขียนให้คนที่ชอบแบบเดียวกับกูอ่านเฉยๆ <-- เพราะฉะนั้นมึงจงแคร์คนที่เขาสนุกและชอบมึงในแบบที่มึงเป็น

>>233 มันจะมีคนประสาทแบบคนพวกนี้อ่ะ มาหาที่ระบายอารมณ์ อ่านแล้วก็ผ่านไปอย่าไปคิดมาก งงว่าไม่สนุกแล้วมาอ่านอยู่ทำไม ไปไหนก็ไปสิ

>>233 โอ๋นะมึง สัจธรรมชีวิต หลีกเลี่ยงไม่ได้ เวลากูเจอก็จะพยายามคิดในมุมผู้บริโภค ทุกคนก็เคยด่าหนังที่ดูแล้วไม่ชอบ ด่าอาหารที่ร้านค้าทำไม่อร่อย กูก็เคยส่ง negative feedback ให้คนอื่น ถึงเวลาต้องรับมาบ้างก็เท่านั้น

>>233 ธรรมดา ยิ่งถ้าเรื่องไหนมีคนรีวิวให้ จะมีหน้าใหม่ๆบ่นเยอะว่า ไม่ดี ไม่ถูกจริต แต่ในอีกทางหนี่ง มีงจะได้นักอ่านหน้าใหม่ที่ชอบงานมีงเพิ่มขึ้น ส่วนพวกไม่ชอบ เขาอ่านเรื่องเดียวแล้วก็ไปว่ะ ไม่เจอกันอีก

>>237 แล้วพวกไม่ชอบแต่ดันตามอ่านแล้วก็ด่าอยู่เรื่อยๆ เอาไปคิ้กค้ากเหมือนเป็นตัวตลกนี่ทำไงวะ เส้าชิบหาย

กู 233 เองนะ ขอบคุณพวกมึงทุกคนมากโม่ง ดีขึ้นพอสมควรเลย บางทีใจมันก็รู้แหละ แต่อยากให้มีคนเตือนสติหน่อยว่ากูจะแคร์แม่งไปทำไม ขอบคุณอีกทีที่ฟังกูบ่นขิงข่า มันก็มีนิยายที่กูอ่านแล้วไม่เก็ตว่าคนชอบเข้าไปได้ยังไงเหมือนกัน กูคงต้องยอมรับจุดนี้ให้ได้ ขอบคุณมึง

>>238 ทำไง มีแต่ทำใจว่ะ

ทำไมนักอ่านต้องคาดหวังความเพอเฟคจากอีบุ๊คฟรีด้วยวะ

>>241 เพอร์เฟคขนาดไหนง่ะ ถ้าคำผิดน้อย จัดหน้าดี กุว่าปกติ แต่ถ้าจะเอาปกสวย พล็อตแน่น ดูมีเรื่องราวต้นกลางจบอันนี้ก็เมินเถอะ

>>242 อย่างหลังน่ะ กุเลยแอบมาบ่น5555 ก็กุเห็นแล้วว่าถ้าจะขายคนซื้ออาจเสียดายเงิน กุเลยปล่อยฟรี แบบเหมือนผิดหวังไม่เหมือนที่เคยอ่าน กุก็บอกเขียนนานแล้วขี้เกียจแก้ เลยลงให้อ่านกันเล่นๆ หรือเค้าไม่อ่านคำนำวะ 🤣

>>243 เกิน 50% ไม่อ่านคำนำนะ เราก็ไม่อ่าน เปิดเล่มปุ๊บอ่านบทนำเลย

Ky กูขอดันหน่อยมู้นี้หน่อยเถอะ ถ้าเงื่อนไขจะเยอะขนาดนี้ กูบอกคำเดียว 'มึงไปเขียนเองจ้า'
https://twitter.c0m/supportU_/status/1501774922640932864

>>245 กูว่าก็ไม่เห็นมีไรนะ เขาชอบแบบนี้เลยมาตามหา เขาไม่ได้บอกว่าแบบนี้ไม่ควรเขียนสักหน่อย