โม่งคุยเรื่องเพื่อน >>>/lounge/1154/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน >>>/lifestyle/1526/
โม่งคุยเรื่องเพื่อนx2 >>>/lifestyle/2189/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน x3 >>>/lifestyle/3960/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน x4 >>>/lifestyle/5778/
Last posted
Total of 1000 posts
โม่งคุยเรื่องเพื่อน >>>/lounge/1154/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน >>>/lifestyle/1526/
โม่งคุยเรื่องเพื่อนx2 >>>/lifestyle/2189/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน x3 >>>/lifestyle/3960/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน x4 >>>/lifestyle/5778/
กูเบื่อเพื่อนกูคนนึง มันเป็นโรคซึมเศร้า โรคประสาทหลายอย่าง แต่เสือกไม่ยอมไปหาหมอ โพสเพ้อเจ้อแม่งทุกวัน อีห่า อยากเลิกซึมเศร้าแต่ไม่ยอมรักษาแพล่มให้กูฟังไปมันก็ไม่ช่วยมึงหรอกนะ เพราะกูไม่เข้าใจคนเป็นโรคประสาท แล้วก็คงไม่มีวันเข้าใจมึง คนที่จะเข้าใจมึงคือหมอ เสือกทำเป็นรู้ดีด้วยไงว่าไม่มีใครเข้าใจ ก็เรื่องของมึงแล้วอีห่า เห็นกูเป็นไอร่อนแมนรึไงอีเหี้ย พากูเครียดไปด้วย ถ้าแม่งเป็นญาติกู กูมอมยาอุ้มขึ้นรถไปส่งโรงบาลละ น่ารำคานชิบหาย
ไม่ได้เป็นคนขี้นินทาแต่ชอบหลงไปอยู่ในวงนินทาบ่อยมาก บางทีกูไม่รู้จักคนที่นินทากันอยู่ด้วยซ้ำ
เวลากูไปทำอะไรก็จะมีใครสักคนเดินมาชวนคุย นินทาคนนี้บ้าง เตือนให้กูระวังคนนั้นบ้าง
ปกติกูก็รับฟังนะแต่ไม่ร่วมนินทาแล้วก็ไม่บอกต่อ แต่กูเป็นคนคิดน้อยมากๆกูสามารถคุยกับคนอื่นได้แบบสนิทใจแต่พอมีคนมานินทาให้กูฟัง กูมองเขาแบบทั่วไปไม่ได้ว่ะ ไม่เชื่อนะ แต่ก็ระวังตัวมากขึ้น แสดงออกก็แปลกไป กูไม่ชอบว่ะ กูอยากเรียนรู้คนอื่นจากตัวกูเองไม่ใช่คำนินทา แต่กูก็ลบคำนินทาจากหัวไม่ได้ ทำไงดีวะ กูรู้สึกผิดชิบหาย
แล้วทำไมคนอื่นชอบมานินทาคนนั้นคนนี้ให้กูฟังวะ กูดูเป็นพวกชอบนินทารึไง ไอเหี้ย
เป็นคนกลางนี่ลำบากนะ คนนั้นก็มานินทาคนนี้ให้ฟัง คนนี้ก็มานินทาคนนั้นให้ฟัง เราก็อยากคบเพื่อนทั้งสองคน กลายเป็นนกสองหัวซะงั้น
ส่วนตัวเวลาฟังนินทากูจะฟังหูไว้หูอะนะ ไม่ค่อยคล้อยตามเท่าไหร่เพราะคำนินทามันมีอิทธิพลเชี่ยๆคนอื่นในวงนินทายังไม่รู้จักคนที่เป็นเหยื่อนินทาเลยแต่ก็ปักใจเกลียดเขาทันที บางครั้งนินทาเพื่อนกูนี่แหละ(แต่มันไม่รู้ว่ากูเป็นเพื่อนกันกับเขา) กูก็งงว่าอะไรของมึงเนี่ย หาพวกชัดๆเลย เพราะฉะนั้นเวลาเห็นใครที่เป็นพวกขี้นินทามากๆกูจะไม่ชอบมัน คือมันแสดงให้เห็นอะว่าอีนี่งูพิษ มองคนอื่นแต่ในแง่ลบ
มีเพื่อนคนนึงเป็นโรคประสาทไม่รู้ตัว แต่ทำแบบทดสอบสุขภาพจริงแล้วเข้าเกณฑ์ก็ไม่ยอมรับไม่ไปหาหมอ เพื่อนคนอื่นรู้หมดว่าความคิดมันผิดปกติ แล้วชอบเอาเพื่อนที่เป็นโรคซึมเศร้ามานินทาว่าโรคจิตตลอด ไม่กล้าสวนว่ามึงโรคจิตสุดเพราะแม่งโรคจิตจัดถึงขั้นใครมีความคิดเห็นไม่ตรงกับมันจะเข้าสู่ภาวะเกรี้ยวกราดทันที
ถ้าเรามีเพื่อนเริ่มสนิทในระดับหนึ่งแล้ว เราขอตามเขาไปเที่ยวด้วยมันน่าเกลียดปะวะ
สมมุติกูขอไปกินข้าวเย็นด้วยงี้ ต้องบอกว่าไปด้วยได้ปะ งี้ หรือว่าเดินตามเพื่อนๆ
บอกเหตุผลที่ไม่อยากเป็นเพื่อนกับคนอ้วนหน่อย สำหรับ first impression ไม่ใช่หลังรู้นิสัย
ของกู
1. ไม่เจริญตา มากกว่าคนหน้าปกติทำดาๆแต่ผอม
2. ดูเฟอะฟะ เทอะทะ
ปล. กูอ้วน และมารับน้องแบบเหงาๆ :( จบวันยังไม่มีคนเดินด้วยกันเลย เหงาจิงจัง5555555ควย55555เมื่อไหร่จะมีเพื่อน อยากซ่ามามหาลัยคนเดียวไม่รอเพื่อนไง เซ็งเลยยอ่ะะ
>>10
1) กลิ่นตัวเหม็นเปรี้ยว ข้อนี้ไม่ได้เป็นทุกคนแต่พบได้บ่อยในคนอ้วน
2) มีเรื่องติดขัดเล็กน้อยในการใช้ชีวิตประจำวัน (เฉพาะคนที่หนักมากๆ) ยกตัวอย่าง เคยมีเพื่อนหนัก 120 โล ไปกินข้าวร้านเพิงๆ ข้างทางไม่ได้เลย เพราะร้านพวกนี้มักใช้เก้าอี้พลาสติกถูกๆ มันไปนั่งแล้วเก้าอี้พัง ถ้าไปกินข้าวกับมันมีตัวแปรเพิ่มคือต้องดูเก้าอี้ร้านด้วย นอกจากนี้ก็มีความติดขัดในเรื่องจุกจิกอื่นๆ ที่ต้องพบเจอ
แต่ถ้านิสัยดีก็ไม่ใช่สาระสำคัญนะ สามารถมองข้ามไปได้ แค่อ้วนไม่ได้ทำให้ไม่อยากคบเป็นเพื่อนหรอก ยังไงนิสัยก็สำคัญที่สุด
>>11 กู >>10 คืออาบน้ำทาโรลออนทุกวัน เรื่องกลิ่นตัวนี่บอกไม่ได้เลยแต่คนรอบตัวก็ไม่ได้บ่นเรื่องนี้เลยแถมกูไม่ได้กลิ่นด้วย เพราะงั้นกูเหมาว่ากูคงไม่ได้เหม็นเปรี้ยวหรอกมั้ง..
90 เพิงหมายังนั่งได้อยู่ แต่เทอะทะเวลาทำกิจกรรม แบกของ เคลื่อนตัวไรงี้ดูอืดอาด ยิ่งอ้วนยิ่งดูน่าเกลียด เหมือนที่มึงบอก ติดขัดกับเรื่องจุกจิกแบบเงี้ย ไม่ค่อยเจริญตาแถมทำลำบากอีก แผนบางอย่างจะทำก็ทำไม่ได้เพราะไอนี่อ้วนไง
อันนี้เอาแค่ เฟิสอิมอ่ะ เพราะไปรับน้องใช่มะก็เจอแก๊งผู้หญิงนี่มีแต่คนผอมๆสวยๆขาแขนเรียวๆ กูให้max คือ 60 อ่ะอีสัส คือพวกเขาคงนิสัยดีอ่ะแหละ แต่พวกเค้าเกาะกลุ่มกันเองอ่ะ คนอ้วนๆผญก็ไม่ค่อยเจอด้วยสิ ละขอโทษเหอะ คนไทยแม่งลากเพื่อนรรเดียวกันมาลงมอเดียวกันรัวๆแบบนี้ทำความลำบากใจให้คนที่ย้ายมามอใหม่คนเดียวแบบกูชิบหาย บ้านเมืองใหม่ๆก็อยากมีเพื่อนแต่ก็ไม่มีวิธีแทรกเลยย แม่งหาบัดดี้กันตอนไหนวะตั้งแต่วันแรกวันรับน้องก็เดินกันเป็นคู่ไปละ กุนี่เดี่ยวกับพี่ๆอย่างเดียวเลยไม่มีคนสนใจจะคุยด้วย เส้าสัด
นิสัยกูเงียบๆ ติดเกมด้วยทำให้ไม่ค่อยมีเรื่องคุยเหมือนชาวบ้านเขา>>12 รับน้องมาก็ทำกิจกรรมอะไรกันดี ตลกรุ่นพี่แต่เวลาคุยกับคนอื่นก็มีโอกาศได้คุยแค่ชื่ออะไร เรียนคณะอะไร คนจะเพื่อนกันปกติคุยเรื่องอะไรกันนะ
คือเห็นคนสวยๆหน้าตาดีๆรุ่นพี่ก็ไปเจ๊าะแจ๊ะกันอ่ะนะ แถมคนหน้าตาปานกลางหุ่นเพรียวๆก็คงมีความสุขน่าดู ใครๆก็อยากคบ กูยังอยากเลยรู้สึกมีความมั่นใจแบบนั้น ทำอะไรก็ไม่เงอะงะเฟอะฟะดี
อยากลดเลย เสียดายพึ่งมาสนใจรักสวยรักงามตอนมหาลัย TT
>>13 อันนี้เป็นที่นิสัยเงียบๆอ่ะ เชื่อกู กูเป็นคนผอมที่ตอนรับน้องก็ไม่มีใครมาคุยด้วยTT เข้าไปในโลกที่คนอื่นรู้จักกันมาก่อนแล้วคือเข้าไปยากจริง กว่ากูจะเนียนๆเข้าไปคุยได้แม่งก็ผ่านไปเป็นวันๆ ช่วงรับน้องนี่ทำกูเสียเซลฟ์ไปเหมือนกัน
กูมามีเพื่อนแบบจริงจังก็ตอนเรียนเลยอ่ะ
>>14 ตอนเรียนแบบคลาสเดียวกันใช่ป่ะๆๆๆ คือกูก็คาดหวังกับการรับน้องว่ากูจะได้ไลน์สักคน แล้วก็ทีเพื่อนเดินไปนู่นนี่เป็นบัดดี้ชั่วคราวระหว่างวันให้ดูไม่หง่าว สรุปนั่งติดรุ่นพี่ทั้งวัน 555555 ร้องไห้555 แต่รุ่นพี่กูดีจริง รู้ว่ากูไม่มีใครอยากคุยด้วยก็มาคุยสามสี่คน
กลัวเจอพากันลงคลาสเดียวกันอีก กูจะตีซี้ยังไงดี รุกไปเลยบางทีรู้สึกเหมือนเรามัดมือชกเค้าอีก แต่กูก็รุกไปอะนะไปขอแอดเพื่อนในเกม ละมานั่งเสียใจตอนนี้เนี่ย เพื่ออะไรวะกู5555555
คือเพื่อนคนนึงก็มานอนทาคนนั้นให้ฟัง คนนั้นก็มานินทาคนนี้ให้ฟัง กูรู้สึกเป็นนกสองหัวทันที
วันนี้กูไปงานแต่งรุ่นน้องผู้หญิงสมัยเรียนกู ซึ่งน้องกูฐานะที่บ้านคือปานกลางค่อนไปทางดี จบโทนอก การงานมั่นคงเป็นพนักงานบริษัท ไปคบกับผชที่เจอกันเมืองนอกซึ่งรวยกว่ามากๆเป็นทายาทเจ้าของธุรกิจไรงี้ แล้ววันนี้กูไปงานแต่งมัน ทุกอย่างแม่งทำแบบรวบรัดตัดตอนสัสๆ แล้วคือแขกในงานจากบ้านฝ่ายชายนี่แบบรีบมาแล้วรีบไป อาหารเสิรฟได้นิดเดียวแม่งก็รีบออกไปละ แถมจัดก็จัดแบบเช้าวันอาทิตย์ซึ่งเป็นเวลาที่ไม่ค่อยดีด้วย งานแม่งรวบรัดตัดตอนสุดๆ
คือเป็นงานแต่งที่กูกะเพื่อนๆกู งงแบบงงมากๆ ทั้งการที่แขกออกไปเร็ว จัดงานแต่งแบบไม่ค่อยให้เกียรติ
และที่สำคัญคนที่แม่งขึ้นไปพูดบนเวทีแม่งเหี้ยมาก มีสองคนซึ่งแม่งพูดเหมือนๆกัน ย้ำอยู่นั่นแหละว่า "ยิ่งกว่าตกถังข้าวสาร" "บ้านเจ้าบ่าวรวยมากครับ ถ้าย้อนเวลาได้ ผมจะดองกับบ้านนี้เลย" "อิจฉาเจ้าสาวมากครับ ได้เจ้าบ่าวรวยๆแบบนี้"
ตอนกูฟังพวกแม่งพูดแต่ละประโยคนี่กูกะเพื่อนๆกูมองหน้ากันเลิ่กลั่กไปหมด ส่วนเจ้าสาวได้ยินงั้นบนเวทีกูว่าแม่งหน้าแห้งแน่นอน อห
อิจฉาเพื่อนตัวเองมากทำไงดี คือเค้าทั้งสวย ทั้งเรียนดี ทั้งรวย ตอนนี้แต่งงานไปแล้ว เพราะความสวยแหละเลยเลือกได้เป็นผู้ชายที่หล่อและรวยมากเหมือนกัน กูนี่ต้องตั้งใจเรียนไปเพราะพึ่งอย่างอื่ยไม่ได้อ่ะ ไม่มี อยากสวยอยากรวยโว้ย ไม่อยากต้องมานั่งเรียนให้เหนื่อยเลย
กูรำคาญเพื่อนมาก อีเหี้ยนั่นชอบพูดอะไรให้กูหงุดหงิดตลอด กูก้ด่ามันกลับบ้างแต่ก็หงุดหงิดอ่ะ บางทีกูแม่งอยากด่าแบบจี้ใจดำมันไปแม่งเลย แต่ติดอยุ่ที่กุต้องเล่นเป้นคนดีของเพื่อนๆต่อ
มีเพื่อนเป็นโรคจิตว่ะ ไอ้เหี้ยแล้วแม่งบอกอยากฆ่าคนนู้นคนนี้อยากให้คนนี้หายไป กูกลัว ตัดเพื่อนไปเลยโดนที่มันไม่ตามมาฆ่ากูทำยังไงวะ
เพื่อนกูโรคจิตกว่าอีก นั่งๆอยู่ไออกมาเป็นเลือดสดๆ กูละงง
มึง กูล่ะเครียด มีเพื่อนติดหนี้อยู่ 300 บาท ผลัดมาเป็นเดือนละยังไม่ยอมจ่าย ตอนแรกมันเกิดจากกูอะสั่งเสื้อคลุมกับพี่ที่รู้จักไว้แต่ไม่ว่างไปเอา พี่เลยฝากเพื่อนคนนี้เอามาให้กู แต่กูก็ยังไม่ได้คืนสักทีทั้งๆที่ก็เจอกันที่โรงเรียนทุกวันอยู่แล้ว จนกระทั่งกูลืมเลยว่าเคยสั่งไว้ ประเด็นแม่งเกิดตรงที่กูเห็นมันไปถ่ายรูปละเอาเสื้อคลุมกูไปใส่ ตอนนั้นก็แบบ เอ๊ะ? เสื้อกูหรือเปล่าวะ? ทีนี้ล่ะ พอทักไปถามก็ได้ความทันทีว่าเป็นเสื้อกู กูเลยถามว่าจะเอามั้ย นี่ไม่เอาก็ได้เพราะแกใส่ไปแล้วด้วย มันก็บอกจะซื้อต่อ แต่จ่ายได้อีกทีช่วงปีใหม่เลยเพราะหมุนเงินไม่ทัน กูก็โอเคเว้ย บอกได้ๆ จนผ่านวันปีใหม่มาจะอาทิตย์ละ กริบเชียว ทักไปทวงก็ตอบสั้นๆ อุตส่าห์ส่งเลขบัญชีไปแปะไว้ตั้งแต่ทวงวันแรกเผื่อว่ามันจะโอนคืนมา สรุปก็หายไปเลย5555555 ล่าสุดตอนนี้ยื่นเดทไลน์ให้เป็นวันพุธนี้ เพราะนี่ก็มีเรื่องต้องใช้เงิน ตอนแรกก็เข้าใจว่ามันคงมีปัญหาเรื่องเงินจริงๆเลยไม่ยอมคืน แต่กูเห็นในเฟสมันทุกวันเอาแต่ลงรูปของที่ตัวเองสั่ง ทั้งชุดคอส วิก เสื้อผ้า เครื่องประดับ(เพื่อนเป็นเลเยอร์คอสเพลย์) แต่แม่งไม่มีตังค์คืนกูอะ เป็นมึงล่ะงงมั้ย5555555 ใช้ชีวิตดีมาก รับเป็นนางแบบให้ถ่ายรูป มีเงินไปเที่ยว ใช้นั่นนี่ชีวิตดีทุกอย่าง ล่าสุดก็จะพรีสร้อยจากฮ่องกงมาใส่คู่กับแฟน แต่ไม่มีเงินมาจ่ายกู555555555 ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกูคงด่าไปเยอะกว่านี้ แต่กูไม่คิดเลยว่าเพื่อนที่เคยมาสารภาพรักกูเมื่อนานมาแล้วก่อนที่จะมาเป็นเพื่อนกัน จะกลายมาเป็นลูกหนี้ที่กูเพลียที่จะทวงจิกอย่างนี้ รู้สึกโชคดีมากที่ตอนนั้นไม่ได้ตกลงคบ ถ้าไม่ได้รู้เลยว่านิสัยมันเป็นยังไง
>>28 เห้ยดี ไม่เสี่ยงเสียเพื่อนด้วย
ของกูที่เคยใช้คือโอนหนี้ ถ้า a สนิทกับ b ก็ไปฝาก b ซื้อของ/ยืมเงิน แล้วก็ให้มันไปทวงกับ a เอง รักกันจริงก็คืนกันเองละกัน
เคยเจอแบบโอนหนี้ให้ b แม่งบ่นว่า a ทวงเงินยาก กูเลยไปบอก a ให้ ว่าหนี้เมิงกูโอนไปให้ b แล้วนะ อย่าลืมเคลียร์ด้วย b มันบอกว่าเมิงชอบเบี้ยว
ใส่ไฟให้ด้วยเลย ไม่คืนอีกก็ใจหมามากแล้ว
แต่วิธีนี้เสี่ยงอี b เลิกคบมากเลย อยู่ดีๆก็ลากมันมาเป็นแพะ 5555
ช่วยกูด้วย เพื่อนกูสองคนซึ่งเป็นแฟนกัน แล้วมันทะเลาะกัน แล้วต่างมาปรึกษากู ต่างฝ่ายต่างก็เบลมอีกฝ่าย แล้วมาถามกูว่ากูคิดยังไง เชี่ยเอ้ยยยยยยยยยยยยยยย ไม่ว่าจะจบแบบไหน กูก็ไม่พ้นเป็นหมาหรือเป็นที่ระบายใช่มั้ยเนี่ย กูควรแนะนำพวกแม่งยังไงดี ช่วยกูด้วยยย
>>33 สถานการณ์คุ้นๆ เหมือนกูเคยเป็นหมาในสถานการณ์แบบนี้มาก่อน55555555 ยังไงก็ไม่พ้นเราเป็นหมาอยู่ดี ทำใจนะมึง ใครเบลมอีกฝ่ายมายังไงก็ไม่ต้องไปพูดอะไร มากสุดแค่ให้คำแนะนำเล็กๆน้อยๆพอ กูเคยด่าแฟนเพื่อนไฟแลบ พอมันกลับมาคบกัน หมาเลยจ้าาาาาา บ็อกๆ ถ้าไม่อยากเป็นหมาในสถานการณ์สุ่มเสี่ยงแบบนี้ แนะนำเงียบอย่างเดียวเลย รับฟังพอ ถ้าออกความเห็นอะไรมากเกินไปสุดท้ายเราก็หมา หรือจะช่วยออกความเห็นไปบ้างนิดหน่อย แต่อย่าให้ความคิดเห็นในเชิงพาดพิงด่าอีกบุคคลหนึ่งให้อีกบุคคลหนึ่งฟังนะ แค่แนะนำเรื่องเล็กๆน้อยๆ เช่น การคบกันเป็นแฟน การควบคุมอารมณ์ด้านลบของตัวเอง การไว้ใจซึ่งกันและกัน ให้คำแนะนำเชิงนี้ดีกว่า พอมันกลับไปคุยกับหรือคบกัน เราจะได้ไม่เป็นหมา และไม่เอาไปโดนนินทาลับหลังด้วย
มาจากทู้รักเรียน น่าจะไปพูดผิดมู้เลยไม่มีคนตอบ
รับน้องไม่ได้ไปเลยหลังจากวันแรกที่เค้านัด ตอนนี้ถ้าไปจะแปลกไหม คือกูไม่ค่อยอยากไปแล้วแต่ก็เหงาชิบหายอยู่คนเดียวมีเพื่อนในคลาสแต่ไม่มีเพื่อนเดินเล่นกินข้าวคุยเฮฮา กูมาจากต่างรรด้วยไม่มีเพื่อนมากะกูเลย ;-;
ส่วนคนที่ตอบกุทู้นั้นคือที่ไม่ได้ไปวีคแรกคือมีปัญหาสุขภาพ แต่วีคนี้ที่ไม่ได้ไป(วันนี้)คือไม่กล้าไปล้วนๆ กลัวเริ่มสนิทกันละโดนเฟดแล้วอ่ะ
2. ทำยังไงให้หน้าคบหาบ้าง หลายครั้งคุยต่อบทสนทนาเป็นมารยาทแล้วก็หายหัวไป แบบเธอชื่อไรอายุเท่าไหร่มาจากไหน คือเราจะรู้เรื่องของเค้าได้ยังไงวะ หาเพื่อนซี้ยากจริงๆ กูไม่คุยกับผช เพราะไม่เคยคุย... ไม่ได้หวังจีบหรือเขินเพราะหล่อ หรือกลัวหาว่ากูไปอ่อย แต่เป็นสิ่งที่แบบ เห้อไม่เคยคุยเลยไม่คุย
ผญก็รู้สึกพอเป็นวัยมหาลัยก็คุยยากเหลือเกิน
>>38 มีความชอบอะไรมั้ยอะ ลองหาให้เจอว่าเขาชอบอะไร แล้วชวนคุยเรื่องนั้น นี่ได้เพื่อนมาเพราะมันเข้ามาทักเราว่าเห็นเรากดไลก์เพจเดียวกับเขาเยอะ คุยไปคุยมาก็เป็นคอเดียวกันเลย กับอีกคนนึง เราเดินไปชวนเขาทำนู่นทำนี่เอง แบบจะไปซื้อขนม ไปห้องน้ำก็ชวนๆกันไป ถ้าเขาไม่มีเพื่อน เหงาๆอยู่ก็จะมากับเราหมดแหละ
กูไม่เคยรู้ความรู้สึกของเพื่อนที่มีต่อกูเลย
>>38 ถ้ามึงมาเรียนใหม่คนเดียวมึงควรเข้ารับน้องเอาเพื่อนก่อน มึงเดินเกมผิดแต่แรกแล้วอ่ะ
ตอนนี้มึงก็หาตีซี้ซักคนเล็งๆคนที่ชอบอยู่คนเดียวหรือกลุ่มที่ดูเฟรนลี่อ่ะ ไปหานั่งใกล้ๆชวนเค้าคุยตอนจะกินข้าวก็ชวนเค้าไปขอเฟสไว้ แรกๆจะดูฝืนๆหน่อยแหละแต่พอเค้าเริ่มเปิดใจให้มันก็จะง่ายเอง
อ้อ หาเอาคนที่ดูไลฟ์สไตล์เข้าได้กับมึงนะไม่ใช่ว่าชอบเที่ยวแต่ไปเล็งแก๊งเด็กเนิร์ดงี้
>>39 อัพเดตว่าวันนี้มีเพื่อนละคุยเรื่องหนังในเน็ตฟลิกกะอวดแมวที่บ้าน หนังที่ดูก็คนละแนวกันเลยว่ะกุดุหนังเอเชียแต่เค้าดูฝรั่ง แต่ตอนคุยเรื่องแมวเค้าดูเอนจอยอยู่ เกร็งไปหมด ไม่สนิทกัน555
>>41 กูคิดงั้นแหละ คงไม่ถึงกับต้องซิ่วหนี แต่อาจจะต้องรอเทอมหน้า? หรือตอนเรียนกับพวกที่จะเจอกันยาวๆ เทอมนี้กูปลงละไม่มีโอกาศเลย ในคลาสทุกคนนัดกันลง ตอนไปกินข้าวก็ไปกินกันสามสี่คน คนที่นั่งข้างกูยังหันใส่กูไปคุยกับคนอีกด้านนึงเลยให้กูอยู่คนเดียว(กูนั่งริม) เป็นฟิลที่เหี้ยอ่ะกูเส้า
มีเพื่อนที่พ่อรวยตำแหน่งใหญ่ มีปัญหาอะไรพ่อเคลียร์ได้ทุกเรื่อง แต่กูงงทำไมพ่องไม่ซื้อเน็ตให้ลูกใช้ เกาะฮอตสปอตคนจนๆแบบพวกกูอยู่ได้ ถ้าเผลอเปิดค้างไว้จะแอบเนียนเกาะทันที ถ้าไม่ได้เปิดไว้ก็มาขอเกาะแบบหน้าด้านๆ รหัสเข้าไวไฟก็มีแม่งไม่เข้าเพราะขี้เกียจล็อกอิน ไอ้ห่ามักง่ายไปอีก
กูอยู่ปีสองเทอมสองแล้ว กูอยากย้ายกลุ่มกับพวก extrovert มากๆ แต่ไม่รู้จะทำยังไงให้สนิทกับเค้า คือกูอยู่กลุ่ม introvert มาก่อน วันๆก็ไม่ค่อยมี topic จะคุยกัน เลยไม่ค่อยมีเรื่องคุยในหัว
>>44 ตรงข้ามกับกูเลย กูอยากเขี่ยเพื่อนextrovertทิ้ง(กูเป็นintrovert) ตอนนี้กูรำคาญเพื่อนextrovertมากๆเพราะมันชอบเหน็บแนมคนที่เป็นintrovertแบบพวกกู พอไม่ไปด้วยก็บ่นตามตอแย ไม่รู้จะขี้เสือกอะไรนักหนา ชอบยุ่งกับชีวิตชาวบ้าน กลัวไม่มีตัว อยู่เงียบๆคนเดียวไม่ได้ไง น่ารำคาญน่าเบื่อสัสๆ เพื่อนกูที่เป็นextrovertนิสัยดีๆก็มีแต่น้อยว่ะ เป็นห่าไรกันไม่รู้ชอบดูถูกintrovertเหมือนทักษะชีวิตตัวเองดีกว่ามาก
แบ่งกันทำเหี้ยอะไร
คือกุจะไปเขาชนไก่ปี2ทีนี้กุกลัวไปอยู่กับกลุ่มคนที่กุไม่ชอบแล้วทีนี้แม่งกลุ่มเกือบ60%ของชั้นเป็นกลุ่มพวกมันคือกุอยากได้วิธีอยู่ให้โอเคที่นั่น
อยู่ในจุดที่กูไม่รู้ว่ากูทำไรผิด อยู่ๆเพื่อนผู้ชายคนนึงก็ignorกู ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นก็ดีๆกันอยู่ แต่วันนึงพอมันลาออกไปก็เหมือนกับหายไปจากชีวิตกูเลย
เมื่อก่อนกูก็ยอมรับนะว่าเคยชอบมัน แต่ก็ไม่เคยจีบ ไม่เคยแสดงออกชัดเจน ค่อนข้างมั่นใจว่าตัวมันเองก็ไม่รู้หรือถึงจะคิดว่าแหม่งๆแต่ก็ฟันธงไม่ได้แน่ๆ เคยเมาด้วยกัน กอดกัน จับมือกัน เล่นกัน นอนซบ
กูก็ไม่รู้หรอกเว้ยว่ามึงอึดอัดขนาดไหน เพราะตอนที่มันเกิดขึ้นมึงก็ไม่เคยแสดงออกว่ารังเกียจเลย กูรู้ว่ามึงไม่ได้ชอบกูหรอก อย่างน้อยกูก็ขอแค่ให้เรายังคงเป็นเพื่อนกันต่อๆไป กูก็ขอแค่นั้นอ่ะ แต่อยู่ๆมึงก็หายไปจากชีวิตกูโดยที่กูไม่รู้ว่าทำไมมึงถึงเมินกูขนาดนี้ ทักไลน์ก็ไม่คุย เม้นเฟสก็ไม่ตอบ กูทำอะไรผิดกับมึงไปวะ ล่าสุดเรายังดีๆกันอยู่แต่ทำไมอยู่ๆมึงทำเหมือนไม่รู้จักกูไปแล้ววะ
หรือการที่กูเล่นถึงเนื้อถึงตัวกับมึง มันทำให้มึงอึดอัดหรอวะ กูไม่เคยรู้เลย ถ้าผู้ชายอึดอัดจะแสดงออกแบบนี้หรอวะ
>>54 เหมือนมึงโกรธกับเพื่อนไปแล้วโดยที่มึงไม่รู้เรื่องอ่ะว่าทำไม แม่งก็เกิดไปแล้วเหมือนกัน เปลี่ยนเหี้ยไรไม่ได้เหมือนกัน แต่มึงก็ยังอยากรู้ว่าเพราะอะไรอยู่ดี จะได้รู้ว่าต้องวางตัวยังไง ต้องทำเหี้ยไรต่อไป ต้องขอโทษมั้ย
นี่มันโม่งนะ จะมางึมงำทำไมวะ คนเขามีความทุกข์ต้องการคำปรึกษายังจะมาปั่นอยู่ได้
ลาออกก็คือออกไปแล้วป่ะ จะจบสวยหรือจบไม่สวยเมิงก็ไม่รุ้หรอกในใจเขาคิดอะไร เขาอาจจะไม่อยากปฏิสัมพันธ์อะไรกับคนในสังคมนั้นแล้วอ่ะ จบกันแล้ว ลาก่อย เลาไม่ต้องเป็นเพื่อนกันแล้วไรงี้ ที่คิดว่าเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันกุ้กกิ้กกันมันคือการเข้าสังคมตามปกติของเขาไม่ได้พิเศษไร
เพื่อนกูแม่ง ปากบอกว่าเกลียด A แต่ชอบเข้าไปเจ๊าะแจ๊ะกับเขา พอกูว่ามันว่าถ้าเกลียดเขาจะเข้าไปยุ่งทำไม มันก็บอกว่า A เข้ามายุ่งด้วยเอง แต่จากที่กูมองมึงก็เข้าหาเขาด้วยไอสัส ย้อนแย้งชิบหาย พอกูบอกว่าไม่ชอบที่แม่งทำตัวอย่างงั้นเสือกบอกว่ากูงี่เง่า อ่ะจ้า กูงี่เง่าเองจ้า
ทะเลาะกับเพื่อนไม่คุยกันมาเป็นเดือน แต่กุคิดว่ากุพร้อมแล้ว อยากเคลียให้จบก่อนตรุษจีน กุคนจีนแงะ แอบถือเคล็ดเบาๆ แต่กุไม่รู้จะทักไปว่ายังไงดี มันนานมากแล้ว
เพื่อนโม่ง กูควรจัดการกับความรู้สึกชอบน้อยใจของกูยังไงดีวะ คือกูมีเพื่อนคนนึงในกลุ่มมันจะชอบด่ากูกับเพื่อนอีกคนเสมอแต่มันเหมือนด่าด้วยความหวังดีอ่ะแต่นิสัยกูเองก็ปลิ้นปล้อนชอบเล่นลิ้นด้วยแหละ แต่กูก็ไม่โออ่ะเวลาที่โดนด่าเรื่องที่กูยังไม่ทันทำอะไรผิดเลย แถมกูนั่งข้างๆมันแทบจะไม่ค่อยถามงานมันแล้วด้วยซ้ำเพราะถามมันก็ด่าอย่างเฟลอ่ะ ช่วงนี้โดนบ่อยจนไม่ค่อยอยากจะคุยกับมันเลยแต่ดันอยู่กลุ่มเดียวกันอีก กูไม่อยากรู้สึกแบบนี้ว่ะ
จริงๆเรื่องไม่เป็นเรื่องมันก็ชอบบ่นชอบด่ากู มันอาจจะเห็นกูเป็นสนามอารมณ์นะแต่กูไม่ตลกกับมันเลย มันชอบแซวสไตล์การแต่งตัวกูว่าป้าทั้งๆที่กูไม่เคยยุ่งกับสไตล์การแต่งตัวมันเลย
กูเคยช่วยเพื่อนกูไว้ตอนโดนเข้าใจผิดจนมาสนิทกัน ตอนนี้แม่งก็ไปสนิกับคนอื่นแล้วทำเหมือนกูไม่มีตัวตน ไอ้ห่านี่
กูรำคาญเพื่อนคนนึงมาก นั่งข้างกันในห้อง มันชอบร้องเพลงแล้วก็ตบตักตัวเองตอนเรียน บางทีตอนครูสอนมันก็พูดคนเดียวตบมุกอะไรไม่รู้เสียงดัง แล้วกลิ่นตัวมันก็แรงด้วย คือมันทำให้กูไม่มีสมาธิตอนเรียนสุดๆเลยอ่ะ กูควรไปพูดกับมันตรงๆหรือปล่อยไว้งี้ดีวะ
เพื่อนคนนึงในกลุ่มมีปัญหาทางจิต แบบหนักมากเข้าขั้นจิตเภทเลยอ่ะ พูดคนเดียว พูดกับสิ่งที่มองไม่เห็น ทำตาเลิ่กลั่ก ยิ้ม หัวเราะคนเดียว คิดว่าตัวเองเป็นร่างทรง มีวิญญาณมาตาม ชอบแยกตัว ไม่ยอมทำงาน ไม่ยอมมาเรียนจนต้องดรอปไปหลายวิชา เคยคุยกับพ่อแม่มัน เค้าก็เป็นห่วงเหมือนกัน เค้ารู้ว่าลูกเค้าอ่ะไม่ปกติ จะพาไปหาหมอก็ไม่ยอมไป
ทีนี้คนทั้งกลุ่มก็เลยรวมหัวกับพ่อแม่มันคอยจับตาดู คอยดูแลไม่ให้รู้สึกตัวคนเดียวงี้ แต่รู้ทั้งรู้อ่ะนะว่าทางแก้คือยังไงก็ต้องให้พ่อแม่มันพาไปหาหมอสถานเดียวอ่ะ แล้วยิ่งอยู่ ยิ่งเห็นเพื่อนคนนี้มันทำตัวแปลก ความสัมพันธ์ที่มีกับคนในกลุ่มมันก็เริ่มเปลี่ยนไปว่ะ ถึงจะไม่อยากให้มันเป็นงี้ก็เถอะ แต่ทุกคนก็มีเรื่องของตัวเองให้ปวดหัวอ่ะนะ ยังต้องมาปวดหัวกับเพื่อนคนนี้อีก ทั้งที่ทางออกเดียวคือไปหาหมออ่ะ
เพื่อนโม่งคือกูน่ะมีกลุ่มอยู่ด้วยกัน4คนไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แต่กูน่ะเหมือนloserสุด กูก็โดนรุมด่าทุกวันอ่ะว่าโง่ ควายมั่ง จี๊ดเลยมึงแต่นอกจากเรื่องด่ากับหักหน้ากู แม่งเสือกดีแทบทุกอย่าง เส้าเด้อ
เชี่ยมึง ขอมาระบายหน่อย; (มีบ่นเกี่ยวกับเพื่อนนิดหน่อยแต่บ่นเรื่องตัวเองเยอะกว่า)
คือกูอ่ะมีปัญหากับเพื่อนกลุ่มนึง กลุ่มจะว่าใหญ่มากก็ไม่เชิง 5-6คนอ่ะ
ตอนแรกกูเป็นคนลากกลุ่มนึงมาเจอกับอีกกลุ่ม เพราะกูสนิททั้งสองกลุ่ม ทีนี้ก็เข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยเว้ยมึง
แต่ไปๆมาๆกลับกลายเป็นว่ากูโดนเตะออกจากกลุ่ม กูกลายเป็นตัวตลก กูไม่รู้ว่ากูผิดอะไรตรงไหน ถ้าผิดมากสุดคือกูชอบพูดมากอ่ะไม่ฟังคนอื่น(แบบ กูเป็นคนที่ชอบใส่รายละเอียดเวลาเล่าเยอะ แบบเนี้ยที่เล่าอยู่)
กูก็ขอโทษทุกคนนะเว้ย แต่ทุกคนหัวเราะแล้วบอกว่าคำขอโทษของกูคือ'จดหมายลูกโซ่'(คือกูขอโทษคนทั้งกลุ่มเลย ไม่แปลกที่จะโดนว่าอย่างนั้น แต่ใจความในคำขอโทษแต่ละคนของกูมันคนละแบบ กูขอโทษคนนั้นอย่างนั้น กูขอโทษคนนี้อย่างนี้) เชี่ย พอโดนว่าแบบนี้คือกูรู้สึกแย่เลยอ่ะมึง
ด้วยความที่กูเป็นจิตอยู่แล้วคือร้องไห้เป็นหมาเลย(ซึมเศร้า อันนี้จริงนะ ไปหาหมอตลอดมา2ปีแล้ว)
ต่อจากนั้นก็โดนเพื่อนหลายๆคนอันเฟรนด์ไปทีละคน
ก็เข้าใจว่าโกรธอยู่แหละ
แต่ล่าสุดกูไปค่ายมาช้ะ ไม่รู้ทำไมแม่งตีสนิทกูหมดเลย งง
ไม่รู้ว่ากูคิดไปเองมั้ยแต่คือมันมีกิจกรรมให้เล่น ตอนแรกเพื่อน(ที่ทะเลาะด้วย)มันไม่เล่น แต่พอกูบอกว่ากูจะเล่น จู่ๆแม่งก็มาเล่นด้วย เป็นงง
ไม่ใช่แค่หนเดียวแต่หลายหน พอกูไม่เล่น แม่งก็ไม่เล่น เพื่อนอีกคน(ที่ทะเลาะ)ก็งงเหมือนกูซะงั้น
แต่ปจบ.คือกูไม่รู้อ่ะมึงว่าจะทำยังไงดี;
ซึ่งไอเพื่อนคนแรกอ่ะเป็นคนๆเดียวที่กูมีปห.หนักสุดเพราะเคยสนิทที่สุด ง่ายๆคือกูมีปห.แค่กับคนนี้ แล้วจู่ๆคนอื่นในกลุ่มก็พาลกันเกลียดกูซะงั้น
ซึ่งปัญหาที่ว่าคือกูเคยแชทกับเขาละกูด่าตัวเอง (เออ ด่าตัวเอง)
แต่กูเห็นเขาอ่านละไม่ตอบ ก็ก็เลยไปโพสต์แทน ซึ่งเหมือนเขาเห็นโพสต์เขาเลยด่ากูอย่างเต็มเหนี่ยวจากนั้นก็มีปห.กับกลุ่มนี้อย่างที่ว่า
กูควรทำยังไงดีวะ แม่งรู้สึกแย่
คือหาเพื่อนกลุ่มอื่นก็ไม่ได้ด้วยนะ เข้ากันไม่ได้สักกลุ่ม มีแค่ไอกลุ่มนี้เนี้ยที่ดันเสือกเข้ากันได้กลุ่มเดียว
เพื่อนติดคำว่าอีสัสอะ แบบถามไรมันก็ตอบ (คำตอบ)อีสัส รู้สึกเหมือนโดนด่าว่าโง่55555
เพื่อนชอบปรึกษา ระบายอะไรให้กูมาก
แต่ช่วงนี้กูเองก็เครีียดชีวิตมาก (แต่ไม่ค่อยแสดงออกให้มันเห็น หรือคุยเรื่องนี้กับใครเลย)
เวลาแบบนี้กูจะไม่อยากคุยกับใครแม้แต่คนเดียว อยากอยู่เงียบๆ
วันนึงมันก็จะมาระบายเรื่องเครียดๆของมันใส่กูเหมือนเดิม
กูเลยบอกว่าไม่พร้อมคุยกับมัน กูเหนื่อย มึงว่ามันจะมองกูแย่มั้ยวะ
เพื่อนกูคนนึงพูดหยาบคายแบบ ไอ้เหี้ย ไอสัส อะไรแบบนี้ต่อท้ายทุกประโยคที่พูด ไม่ใช่ว่ากูเป็นคนสุภาพอะไรนะ แต่กูก็หยาบแบบมีกาลเทศะอ่ะ นี่พูดต่อหน้าครูต่อหน้าผู้ใหญ่ตลอด ละนางก็เป็นคนพูดเสียงดังอ่ะ คือเวลาคุยด้วยกูอายคนอื่นมาก กูก็ไม่ค่อยคุยกับนางแล้วนะหลังๆแต่พอคุยทีนางก็ยังหยาบไม่เกรงใจอยู่ กูควรทำไงดีวะ บางทีกูก็ยังอยากคุยกับนางอยู่ แต่ก็อยากคุยแบบที่คนเค้าคุยกันปกติอ่ะ ไม่ใช่หยาบตลอด
พวกมึงจะทำยังไง ถ้ามึงได้เรียนกับเพื่อนร่วมห้องที่หาดีไม่ได้ซักอย่างดีวะ? กูหมายถึงหาดีไม่ได้จริงๆว่ะ ในห้องเรียนกูมีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง เรียนไม่เก่ง ในคาบก็เล่นแต่โทรศัพท์ไม่ตั้งใจเรียน หน้าเหียก ตัวเหม็น มนุษย์สัมพันธ์ติดลบ เคยมีประวัติว่าไปลวนลามเพื่อนผญในห้องด้วย แบบอยู่ๆก็ไปพูดจาเหมือนสนิทซึ่งไม่ได้สนิทกันเลย เรียกเค้า เรียกเตง เเล้วมันก็ไปจับมือเขาเฉยเลยอะมึง เหี้ยยยย เเล้วพอมีงานกลุ่มคนๆนั้นก็จะเป็นเศษเหลือตลอด เพราะไม่มีใครอยากดึงเข้ากลุ่ม ซึ่งก็แจ็คพอตมาลงกลุ่มกูบ้างบางครั้ง บอกตามตรงกูอึดอัด เจอหน้าก็อยากให้มันเรียนไม่ไหวรีบๆย้ายออกไปซะเอง(กูเรียนมหาลัย)
>>87 มึงถามตัวก่อนว่าอีกฝ่ายเหี้ยได้ขนาดต้องเมินเขาจริงๆไหม? รูปลักษณ์หน้าตามันทำให้คนอื่นเดือดร้อนแค่ไหน ประวัติลวนลามนั่นเกิดขึ้นจริงๆหรือแค่เสียงลือเสียงเล่าอ้างหรือแค่แตะโดนมือเบาๆแล้วคิดไปเอง? ถ้าเทียบกับพวกหน้าหล่อเจ้าชู้ที่ทำรุ่มร่ามกับผู้หญิงในคลาสแล้วไม่มีคนโวยวายล่ะ? ความเหี้ยของเขามันมาจากหน้าตาหรือนิสัย มึงวิเคราะห์ก่อน แล้วมีคนตักเตือนเขาเรื่องนี้รึยัง? แล้วปัญหาอื่นของเขาล่ะ? ถามตรงๆ มึงลิสต์ปัญหาของเขาออกมาได้เยอะมากพอจนสมควรที่ทั้งคลาสเมินเขาจริงๆไหม? มึงต้องแยกนะว่าตัวปัญหาจริงๆกับคนที่มึงไม่ชอบ มันต่างกัน ถ้าเขาไม่ได้ก่อปัญหารุนแรงจริงๆแต่ทั้งห้องไม่ได้ชอบหน้า ก็เข้าใจว่าไม่อยากทำตัวสนิทด้วย กูเข้าใจในสังคมนึงถ้ามึงเลือกจะเข้าข้างคนที่สังคมนั้นรังเกียจ มึงจะโดนผลักไปเป็นฝั่งนั้นทันที มึงไม่อยากไปอยู่กับทางนั้นใช่ไหม เพราะงั้นมึงถึงได้เลือกที่จะอยู่กับคนหมู่มาก
กูไม่รู้จักอีกฝ่ายแต่กูเชื่อว่าต่อให้คนที่เหี้ยมากๆ มันก็ยังมีมุมที่เขาต้องการสังคม ต้องการความช่วยเหลือ ไม่มีใครสมควรถูกทอดทิ้งอะ มึงเป็นส่วนนึงในสังคมเขาแล้วก็ลองคิดเลือกดูว่าเขาสมควรได้รับการปฏิบัติระดับไหน เอาที่มึงจะสบายใจในอนาคตว่ามึงไม่ได้เป็นส่วนนึงที่ทำให้ชีวิตคนๆนึงต้องบัดซบรึเปล่านะ
>>88 เชื่อกูเถอะว่ามันแย่ระดับของคำว่าแย่จริงๆ เพื่อนทั้งห้องไม่มีใครเอา กูกล้าพนันได้เลยว่าถ้ามึงเจอคนๆนั้นแบบตัวๆ มึงก็ไม่เข้าข้างมันอะ แถมจะพยายามหนีห่างมันด้วย ขนาดเพื่อนกูคนนึงที่ว่าน่าจะคิดบวกกับมันที่สุดแล้วในห้อง ยังยอมคุยด้วยแค่เพราะสงสาร กลัวแม่งเรียนไม่จบ กับจะเอามันมาช่วยหารค่าข้าวเฉยๆ ถ้านอกจากนี้ก็จะไม่คุยด้วยเลยอะมึง
เจอเพื่อนที่รู้จักผ่านเน็ต พอกูชวนคุยก็เงียบใส่เอาแต่ก้มเล่นโทรศัพท์ กูถามไปราว5-6คำถามโดนเมินหมด หมายความว่าไงวะ กูเลยรอคุยแค่ตอนที่แแม่งพูดขึ้นมาก่อน เฟลมาก หรือเพราะกูหน้าตาธรรมดาไม่ดึงดูด/พูดไม่เก่งวะ กูคิดว่าเขาแม่งต้องชวนคุยสนุกแน่ๆ ของจริงเดดแอร์สัส
>>68 กุก็เจอแบบมึง อยู่ด้วยเหนื่อยว่ะ รู้สึกที่กลับหอมาแล้วเหนื่อยไม่ใช่เพราะเรียนหรอก เพราะต้องทนให้เขาด่าทั้งที่กุก็นั่งอยู่นิ่ง ๆ แถมพอใกล้สอบเสือกมาขอสรุปกุด้วย กุจะบ้า บางคนเหมือนภูมิใจที่ด่าได้ทุกคนทั้งที่มันเป็นนิสัยที่เหี้ยมาก พูดจาให้คนอื่นรู้สึกแย่อยู่นั่น เมื่อไรจะเลิกวะ
เพื่อนสนิทแต่งงานนี่ควรใส่ซองเท่าไหร่ดี
คือเค้าเป็นคนที่ช่วยอะไรกูมาเยอะด้วย เลยไม่อยากให้น้อยจนน่าเกลียด แต่มากเกินกูก็กรอบ
ประมาณ 10% ของเงินเดือนนี่ถือว่าโอเคมั้ย
>>97 แล้วแต่ระดับสังคมที่มึงอยู่เลยว่ะ ตอบยาก แต่มึงให้ 10% ของเงินเดือนกูก็ว่ามึงป๋ามากแล้วนะ ของกูไม่สนิทและไม่ไปงานฝากซองเฉยๆ ใส่ 1000 ไม่สนิทแต่ไปแดกในงานใส่ 2000 สนิทนิดหน่อยใส่ 3000 สนิทมากใส่ 5000 แต่ทั้งหมดที่ว่ามานั้นก็ยังไม่มีอันไหนถึง 10% ของเงินเดือนเลย
งงกับเพื่อนคนนึงมาก อ้างตัวเองว่าเป็นซึมเศร้าเลยไม่โผล่หัวมาเรียนเรียนสักวันจนควรมสแต่หงายการ์ดซึมเศร้าจนครูหลายคนเห็นใจทั้งที่มึงออกไปแดกเหล้ากับเพื่อนได้ งงมาก
งานแต่งงานเพื่อนสนิทมากๆที่เคยช่วยเราไว้หลายๆเรื่องนี่ใส่ซองกี่ % ของเงินเดือนดีอ่ะ
มีเพื่อนแบบ ชอบหลอกถาม เวลาจะหลอกถามแม่งจะทักมานิ่งๆ รอให้กูตอบ พอกูตอบก็หลอกถามนู่นนี่ พอได้คำตอบพอใจแล้วก็ไป
ช่วงหลังมีเรื่องกันเลยไม่ได้คุยกัน วันนี้แม่งทักมาแต่กูไม่อยากตอบเลยว่ะ คือช่วงนี้กูก็มีปัญหา ป่วยแล้วดาวน์บ่อย กลัวคุยกันแล้วเป็นอย่างที่คิดแล้วกูดาวน์เอง ไม่ตอบจะเสียมารยาทเปล่าวะ เมื่อก่อนก็สนิทกันพอควร
มึง เทอมนี้กุไม่ได้เข้าเรียนวิชานึงเลย กุว่าจะซื้อสรุปจากเพื่อน กุเห็นเขาขายชีทกัน 20-30 แต่กุจะจ่ายเพื่อน 50 มันอุตส่าห์เข้าเรียน มึงว่ามันเหี้ยป่ะ
ก่อนหน้านี้เพื่อนสนิทกูพ่อตายแต่กูตอนนั้นไม่สะดวกที่จะช่วยอะไรมันเลย เลยไม่ได้ช่วยซักอย่าง ตอนนี้เพื่อนอีกคนพ่อตายเหมือนกันแต่หลายคนในห้องเริ่มลงขันช่วยงานศพ กูใจนึงก็คิดว่าช่วยตามมารยาทก็ได้(ไม่ได้สนิทกับเจ้าภาพ) แต่อีกใจนึงก็แอบคิดว่ากับเพื่อนสนิทตัวเองยังไม่เคยช่วยมันเลยแต่จะมาช่วยคนนี้หรอ กูก็รู้สึกไม่ดีเหมือนละเลยคนใกล้ตัว เลยคิดว่าจะไม่ร่วมบริจาก มึงว่าแบบนี้ควรทำมั้ยวะ
พวกมึง กูจะทวงเงินค่างานกลุ่มยังไงให้แม่งไม่ทะเลาะกันแต่ได้คืนวะ สัส เงินก็เงินกู ทำไมกูต้องมาเป็นคนขี้เหนียวเพราะเรื่องนี้ด้วยวะสัส ตั้งเทอมนึงละ
กูย้ายรร.ใหม่ จะเมคเฟรนยังไงดีวะ กลัวเข้าไปแล้วไม่มีเพื่อน
พวกมึงกูชอบเพื่อนสนิทกูว่ะ แต่มันมีแฟนแล้วแต่มันชอบทะเลาะกับแฟนแล้วมาร้องไห้กับกูใจนึงกูก็ว่ากูดูแลมันได้ดีกว่าแฟนมันว่ะแต่อีกใจก็รู้สึกว่าเหี้ยไปที่ไปคิดอะไรกับเพื่อนแบบนี้ มึงว่ากูควรตัดใจดีป่ะว่ะหรือกูควรรอ
กูคุยกับเพื่อนทางเน็ตอยู่คนนึง แล้วตอนนี้เฟสบุ๊คเขาหายไปและไม่เหลือแม้แต่ซากเฟสบิน บล็อคก็ไม่ใช่เพราะกูลองเข้าไปหาในเฟสรองแล้ว เม้นอะไรที่เคยเม้น เท่ากับ หายเกลี้ยง ไม่เหลืออะไรเลย ตอนนี้คิดถึงมากอ่ะ อยากเข้าไปส่องเหมือนตอนเริ่มรู้ว่าชอบอะไรเหมือนๆกัน ชื่อเฟสกูยิ่งพิมพ์ยากอยู่ด้วย
ทำไมคนหน้าตาดีหรือเซเล็บในสถาบันชอบแท็กเพื่อนเยอะๆเวลาลงรูปตัวเอง แล้วเพื่อนที่โดนแท็กก็เป็นเซเล็บในสถาบันทั้งนั้น กูมีคนรู้จักแนวนี้เพียบเลยสงสัย
เพื่อนร่วมห้องสมัยมัธยมที่เคยรังแกกู วันนี้ทักมายืมเงินกูว่ะ บอกขอค่าข้าวให้ลูก
กูก็ไม่ให้น่ะแหละ แล้วก็คิดว่ามันคงด่ากูแน่ แต่แล้วไงวะ ในวันที่กูไม่มีใครมึงเหยียบย่ำกูเอง มึงไม่เคยขอโทษด้วย วันนี้กูเลยไม่มีไรจะให้มึงหรอก
เพื่อนที่เป็นวีแกนโพสข่าวปลอมที่บอกว่าคนติดโควิดมีแต่คนกินเนื้อสัตว์ กินผักช่วยให้เลือดเป็นด่างฆ่าเชื้อได้บนเฟสรัวๆ
ทั้งที่ข่าวนี้แม่งปลอมแบบโคตรชัดเจน และตัวมันเองก็เรียนสายวิทย์มาก็น่าจะรู้ อยากให้แม่งติดโควิดจังจะได้เลิกบ้าซักที
เวลาคุยเพื่อนเพศที่รู้จักกันอยู่แล้ว ใช้สรรพนาม เธอ ปะ
มีวิธีไล่เห็บที่มาเกาะเพื่อนสนิทกูเพราะจะแย่งป่ะ
เคยรู้สึกหนักใจที่ต้องทวงอะไรคืนจากเพื่อนป้ะ
เพื่อนเคยมายืมอะไรบางอย่างจากกู แต่กูไม่ถึงกับว่าไม่ได้ใช้เลย หรือไม่จำเป็นต้องใช้นะ นานๆจะใช้ที เพราะเพื่อนไม่มีกูก็เข้าใจแล้วก็ให้ยืมไป แล้วเพื่อนก็ไม่บอกกูด้วยว่าจะคืนตอนไหน พอเค้ามีตังพอที่จะซื้อมา แต่เค้าก็ไม่ซื้อ เห็นว่ามีจากกูอยู่แล้วเลยไม่ดิ้นรน พอถึงวันที่กูต้องใช้จริงๆกูไปขอคืนมากูรู้สึกผิดสัสๆ แถมกูยังให้ตังไปอีกพันนึงด้วย กูรู้สึกอยากตบหน้าตัวเองมาก
ไม่คุยกันนานแค่ไหนคือไม่คุยกันเลยวะ
กูมีเพื่อนในเฟสคนหนึ่ง แต่กูเลิกเล่นเฟสนั้นไปเพราะกูรู้สึกทําตัวCringe Cancerมาก แต่กูแอบกลับมาดูเฟสนั้นอีกที3เดือนต่อมาหลังจากทิ้งเฟส มันเลยขึ้นว่าออนไลน์เลยต้องรีบตั้งค่าปิดไม่ให้ออนไลน์ มาส่องเพื่อนคนหนึ่งเนี่ยแหละ ไม่รู้จักชื่อจริงน่าค่าตาเลย แลัวเรียนที่เดียวกันด้วย ไม่รู้ว่าเคยเจอกันมั้ยนะ แม่งเป็นคนดีนะ น่าhangout นี่ปีกว่าผ่านมาก็ลองเข้าไปดูเฟสนี้อีกที ก็กลับไปดูแชทที่คุยกับมันค้างไว้ด้วย สรุปว่ามันทักมาตอนกูออนไลน์ครั้งสุดท้าย คือ3เดือนหลังกูทิ้งเฟสไปแล้วเว้ย รู้สึกผิดและรู้สึกเสียเพื่อนอ่ะ ตอนนี้กูเป็นฝ่ายแอบตามส่องทวิตมันข้างเดียว เลวมาก ขอให้ซักวันเราพบกันใหม่นะแก เลาขอโทดดดดดดดด
อยู่ด้อมเดียวกัน คงวนมาเจอกัน กูจะไม่เฟคแล้วด้วยแม่งงงงง
ปวดกบาล หัวควย ทำไมกุถึงยังคิดถึงกลุ่มเพื่อนที่แม่งToxicชิบหาย คือมันมีคนนึงที่กูชอบเขามาก
แต่พอคิดถึงจริงๆแล้ว ชีวิตกูแม่งพังมาก สภาพจิตใจเละเทะตั้งแต่อยู่กับพวกมัน แต่กูก็ยังอยากกลับไปหา คนนั้นคนเดียว แต่กุเกลียดคนรอบตัวมันเกือบทุกคน โดยเฉพาะไอ้พวกในด้อม พวกนักวาด พวกสายคอมมู ก็รำคาญพวกมันทุกตัวเลย ทำตัวเหมือนเป็นอีลีท กูคุยด้วยละรู้สึกเหมือนโดนตัดสิน โดนเหยียดหยามเพียงเพราะรสนิยมกูไม่เหมือนพวกมัน ทำไมแม่งToxic กันขนาดนี้ อิสัส
แต่กูเห็นเตตัสคนที่กูชอบคนนั้นกูก็อยากลับไปสนิทกับเขา กูจะบ้า กูเป็นอะไร กูจะอยากกลับไปทำเหี้ยอะไร กูเคยรู้สึกแย่จนอยากอ้วก นอนไม่หลับ ร้องไห้เกือบทุกวัน จนกูต้องไปหาจิตแพทย์ ทุกครั้งที่เห็นเขาสนิทสนมกับคนอื่นกูก็รู้สึกแย่ไปหมด จนกูร้องไห้อ่ะ กูต้องทำยังไงวะ แล้วทำไมพวกเพื่อนที่กูเจอตอนเจอมันต้องมีแต่พวกToxicวะ กูจะบ้า
แล้วอีเหี้ยนั่นก็เสือกชอบโพสด่าอะไรลอยๆโดยไม่บอก ไม่อธิบาย ทำให้กูไม่สบายใจ กูร้อนตัว
ต้องให้ทำไง กูต้องคอยทักไปถามเหรอ
คือคนเรามันโพสด่าลอย โพสระบายได้นะ แต่พวกมึงนึกออกมั้ย บางทีบางคนมันโพสแซะๆแบบเหมือนต้องพูดถึงซักคนในเฟรนลิสต์มึงนั่นแหละ
จริงๆจะระบายมึงก้บ่นมาให้ชัดๆว่าเกิดอะไรขึ้น คนเค้าจะได้ไม่ต้องมาร้อนหัว มาไม่สบายใจ อีเวร เป็นควยไรอ่ะ เป็นควยไร อีหน้าหีเอ๊ย
กูปรึกษาแปป เพื่อนกูมัน toxic เล็กๆ อ่ะ แต่มัน toward คนอื่น ซึ่งมันขัดกะนิสัยกูมากๆ
เหมือนแบบเล่นเกมกัน พวกมันก็ไม่ได้ด่ากูหรอก แต่ชอบด่าคนอื่น กูก็ไม่ได้อะไรหรอก แต่อยู่กะพวกมันละไม่ถูกจริตจริงๆ
จะให้เปลี่ยนเพื่อนก็แปลกๆ กูควร เฟดๆ นิดๆ ป่ะ แบบสนิทให้น้อยลง เข้า voice call ให้น้อยลง
คือกูก็ไม่แน่ใจว่าทำไมต้องด่าทุกคนที่ไม่ถูกใจ ถึงมันจะผิดจริงๆ ก็เหอะ แต่ความคิดกูคือ คนเรา(น่าจะ)สอนกันได้ บอกกันได้
เพื่อนกู ไม่รู้ยังเรียกว่าเพื่อนได้มั้ยเพราะมันไม่คุยกับกูนานละ แต่กูไม่ได้เกลียดมันนะ ถึงจะประสาทแดกทุกครั้งที่คุยกับมันก็เถอะ ทุกครั้งที่มันพ่นตรรกะแปลกๆออกมากูก็จะชี้จุดนั้นตลอด เพราะงี้มั้งมันถึงเลิกคุยกับกู
แต่กูก็คิดนะว่าหรือจะเป็นกูเองที่มีความคิดแปลกๆ เป็นกูเองที่ท็อกซิก ถ้ากูมั่นใจได้ว่าเป็นงั้นจริงกูจะรีบไปขอโทษขอโพยมันเดี๋ยวนี้เลย และพยายามปรับปรุงตัว แต่กูไม่เคลียร์เลยไง มันไม่เคยอธิบายอะไรเลย
กูพร้อมฟังด้านของมันเสมอ กูรอจนกว่ามันจะเลิกพูดจาวกๆวนๆ โค้ดลับอะไรของมันไม่รู้แล้วคุยกับกูตรงๆ แต่ก็ไม่ว่ะ ไม่เคยเกิดขึ้น
กูนึกย้อนไปที่มันเคยบ่นๆให้กูฟังเรื่องเพื่อนที่เลิกคุยกับมัน คำด่าต่างๆที่มันเคยได้รับมาที่กูเคยปฏิเสธว่าไม่เป็นความจริง ตอนนี้กูชักจะรู้สึกซะแล้วว่ามันอาจจะมีเศษเสี้ยวความจริงในนั้น
จริงๆกูคงผิดเองแหละที่ไปเสนอหน้าแสดงความคิดเห็นที่มันไม่ต้องการ แต่จะให้กูหุบปากรับฟังความคิดท็อกซิกอยู่เงียบๆ กูทำไม่ได้ว่ะ อึดอัด
สรุปมันก็ทำถูกแล้วสินะที่เลิกคุยกัน ต่างคนต่างอยู่สบายใจ ไม่ต้องมาผิดใจกันไปมากกว่านี้ /ระบายแล้วโล่งจริง ขอบคุณนะโม่ง +555
เป็นเศษกลุ่มอีกแล้ว เป็คนสุดท้ายที่เพื่อนจะนึกถึงอีกแล้ว กูทำพลาดอะไรตรงไหนไปนะ
เพื่อนออนไลน์เดาใจและสไตล์กูเก่งสัส เดาได้เหมือนมาใช้ชีวิตกินนอนกะกู ประทับใจและกลัวอะ 5555
พวกมึง กูรู้สึกว่าในชีวิตกูไม่เคยมีเพื่อนสักคนเลยว่ะ หมายถึงเพื่อนจริงๆ กูไม่รู้ว่ากูทำไรพลาดไปเปล่า ตั้งแต่กูประถม มีเพื่อนที่สนิทมาอยู่ๆเค้าก็ไปสนิทกับคนอื่นมากกว่า ขึ้นม.ต้น-ม.ปลาย เพื่อนก็จับกลุ่มกันแต่กูจะเป็นคนท้ายๆเลยที่เพื่อนนึกถึง ตอนนี้กูอยู่มหาลัยแล้ว แรกๆกูก็มีเพื่อน แต่ตอนนี้เพิ่งมารู้ว่าพวกมันมีแชทอีกแชทนึงไว้คุยกัน แล้วแชทนั้นมันไม่มีกูแค่คนเดียว เวลาแท็กหากันในเฟส ก็ไม่ได้แท็กกูแค่คนเดียว เรื่องมันดูเล็กน้อยนะแต่กูบั่นทอนว่ะ กูไม่อยากปรึกษาคนอื่นเพราะกูไม่อยากนึกถึงเลย ตอนนี้กูโอเคกับการไม่มีเพื่อนนะ ก็อยู่ เรียน ของกูไปเรื่อยๆ แต่กูจะจัดการความคิดตัวเองยังไงดีวะเรื่องที่กูไม่เคยมีเพื่อน มันเหมือนกูชอบตอกย้ำตัวเองตลอดเวลาเลย ตอนกำลังพิมพ์นี่ก็รู้สึกแย่ยังไม่หายเลย กูควรจะจัดการตัวเองยังไงดีวะเพื่อนโม่ง
>>148 แบบ >>149 ก็โอเคนะ แต่ก็ระมัดระวังเรื่องอื่นๆด้วย มันเป็นดาบสองคมดีๆ หาเพื่อนง่าย คนที่เกลียดเราก็ปั่นเราง่าย
ของกูสมัยเรียนมีเพื่อนอยู่3-4คนนะ พวกมันก็ไม่เชิงมองข้ามกูหรอก ก็คุยเล่นกันดี จนม.ปลายกูมีปัญหาชีวิตนิดหน่อย ทำให้ต้องย้ายรร. แต่เราก็ยังติดต่อกันบ้างผ่านเฟส แต่หลังๆมานี้ดูเหมือนกูจะเป็นฝ่ายติดต่อไปหาเค้าเองมากกว่าที่เค้าจะติดต่อมาหลายเท่า พอเจอกันข้างนอกก็ทักทายกันส่งๆ ส่งข้อความหาก็เป็นวันๆกว่าจะตอบทั้งที่แชร์อะไรเล่นอยู่ พอว่างๆมานัดเจอกัน มันพาเพื่อนใหม่มาด้วย แต่กูโอเคนะ แต่ตลอดเวลา2-3ชม.นั้นมันคุยกับกูแค่ไม่กี่คำเอง ที่เหลือคุยกันเองหมด ตอนนั้นกูรู้สึกเป็นหมาหัวเน่าเลย55555
กูเลยตัดสินใจปล่อยแล้ว ไม่ตามไม่อะไรอีก ซึ่งมันก็ไม่แคร์อะไรกูเหมือนกัน
จนวันนึงกูทำอะไรบางอย่างได้ มันอาจจะไม่เรียกว่าสำเร็จซะทีเดียว กูมีทั้งเพื่อน พี่น้อง ที่ให้ความสำคัญอย่างที่กูไม่ต้องวิ่งตามใคร และเมื่อกูบังเอิญเจอเหล่าเพื่อนเก่าๆของกูเหล่านั้น กูตัดสินใจที่จะไม่ทักทาย เดิมผ่านกันไปเหมือนคนแปลกหน้า
มีเพื่อนคนหนึ่งพยายามจะเข้ากับเพื่อนฝูง แต่การพูดมันเหมือนเป็นก็พยายามเกินจนมันแปลกๆ
อย่างเวลาอยู่บนโซเชียล พยายามตบมุขแบบฝืดๆ+ไม่ขำอะ+ไม่รู้เรื่อง พอคนไม่ตอบก็หายเข้ากรีบเมฆ
เวลาคุยกันบ้างที่ชอบลอกคำพูดหรือสไตล์คนอื่นมาคุย ฟังแล้ขัดสัสๆ
พอสนิทระดับ เวลาเพื่อนไปเที่ยวกันแล้วชวนไม่ไป พอไม่ไปแล้วมาตัดพอ บนเฟส
พวกมึงหาเพื่อนออนไลน์กันยังไงวะ
มีคนบอกว่าให้หาตามงานอดิเรกความสนใจ แต่กูก็ไม่มีงานอดิเรกอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ก็ดูหนังฟังเพลงตามปกติอะ ไม่รู้จะไปในกลุ่มไหน
อายุ 27แล้ว เพื่อนแม่งน้อยลงน้อยลงทุกปี
เพื่อนที่พูดมาก(สัสๆ) หวีดอนิเม/เกม ที่มันชอบ
เเละกูก็รับฟัง คุยด้วยตลอด มันชอบนิยายวายกูก็ลองอ่านตามที่มันเเนะนําดู ถึงตัวกูจะไม่ชอบ
เเต่พอกูอยากคุยเรื่องความชอบของกูให้มันฟังบ้าง
มันก็เมิน
กูควรทํายังไงกับเพื่อนสนิทเเบบนี้ดี
เพื่อนโม่ง คือกูเป็นคนที่มีเพื่อนสนิทน้อยมากๆ เวลาที่เหมือนจะได้สนิทกับคนที่มีเพื่อนเยอะๆแล้วมันรู้สึกอึดอัดแปลกๆว่ะ ลึกๆในใจกูจะคิดว่าเค้าก็มีเพื่อนสนิทเยอะอยู่แล้วไม่ใช่หรอ จะมาสนิทกับกูทำไมอีก เวลาคนนั้นโพสแล้วจะไปคอมเม้นอะไรก็ไม่กล้า เพราะเพื่อนๆเค้าก็มาเม้นเยอะมาก อาจจะเพราะเหตุผลนี้ที่ทำให้กูไม่ค่อยได้เพื่อนใหม่ๆซะที กูควรจัดการครส.ตัวเองยังไงดีวะ หรือมีใครเคยเป็นแบบกูมั้ย
เพื่อนกุแม่ง ไม่ได้สนใจเลยว่ากุผ่านมาอะไรมาบ้าง กุทำผิดก็ด่าเกินเบอร์ เป็นเหี้ยไรนักหนาวะ
กูมีเรื่องวีรกรรมของเพื่อนกูให้เพื่อนโม่งในนี้อ่านกันนะ เเทบเเต่งเป็นนิยายได้เลย เพราะยาวมาก
ถ้าอยากหาไรอ่านเดี๋ยวมาเล่า
เเต่ขอเกริ่นสั้นๆก่อน
> กูมีเพื่อน3คน
2คนเป็นคนขี้เกียจติดเที่ยว เรียนพิเศษก็ชอบโดด ปากหมา
อีกคน ปากถือศีลมือถือสาก ต่อหน้าทํามาสงสารรับฟังลับหลังเอาเพื่อนคนนู้นคนนี้ไปนินทา
เเต่ปัจจุบันกูเปลี่ยนเพื่อนเเล้ว ชีวิตกูดีกว่าเดิมมาก เเทบเป็นสายรุ้งเลย
เหนื่อยอ่ะ รุ้สึกเหมือนไม่เป็นตัวของตัวเอง...ไงๆก็รู้สึกเหมือนโดนเพื่อนจัดจ์ตลอดเวลา ทำอะไรก็ผิด ก็ไม่ดีไปหมด ต้องทำไงวะ กุจะบ้า
ขอนิดนึงๆ
ทีเรื่องไร้สาระของมึงกูธุระให้เสมอ เรื่องปัญญาอ่อนๆกูเต็มที่ให้มึงอย่างเรื่องแคปสตอรี่คนคุยเก่าที่ไม่แม้แต่จะสนใจมึง ไอ้นั่นสตร. แม่งเป็นไข่ปลา รกเครื่องกูชิบหายกูยังแคปให้มึง ให้กูย้อนโพสไปเป็นปีๆ ให้มึง ทีเรื่องคอขาดบาดตายของกูมึงเงียบไปทั้งวัน กลับมาคุยๆสองคำทำมึนแล้วก็หายไปอีก
ได้มึงได้ กูให้ใจมึงมาเสมอมึงให้ส้นตีนมาแบบนี้ก็ได้
ใครเคยมีเพื่อนน่ารัก ๆ มั่งวะ ไม่กล้าคุยคำหยาบด้วยอะ เเฮรย์
กูขอถามหน่อยนะ มีใครเป็นแบบกูบ้างมั้ย พอเวลากูทำอะไรผิด แล้วกูสำนึกจริงๆ แต่กูไม่กล้าพูดคำว่าขอโทษออกไป กูรู้สึกว่ามันเฟค แหวะยังไงไม่รุ้พอพุดออกไปแต่ในใจกูสำนึกจริง แล้วกุก้ไม่พุดลงท้ายด้วยหางเสียงกูรุ้สึกว่ามันแปลกๆ
กูว่าคำว่าขอโทษมันพูดยากเหมือนกันนะ พอพูดไปแล้วมันเหมือนทำให้สถานะของเราดูด้อยกว่าอีกฝ่ายเพราะความหมายของคำนี้คือ เรากำลังแสดงความเสียใจ ขอให้อีกฝ่ายอภัยให้อ่ะ ด้วยอีโก้คนที่พอทะเลาะกันจริงจัง การพูดขอโทษเลยเป็นอะไรที่ยากและต้องใช้ความกล้ามากเลย
อย่าง >>170 ที่บอกว่าพูดแล้วดูเฟค กูว่านี่ก็คือหนึ่งตัวอย่างที่แสดงให้เห็นว่านี่แหละอีโก้ ทั้งๆที่ใจสำนึกแต่ปากหนักพูดไม่ได้แล้วรู้สึกเฟคเนี่ยแหละ เพราะมึงไม่อยากเป็นฝ่ายที่ต้องแสดงออกว่าเป็นคนไปง้อไงมันเลยทำให้มึงรู้สึกแบบนี้
เพื่อนกูวันก่อนโทรมากูไม่ได้รับ พอโทรกลับไปสรุปคือจะหย่ากับผัว ปรึกษาคนนู้นคนนี้ปรึกษาทนายแล้วจะฟ้องหย่ายังไงบลาๆๆ แต่เล่าแบบใจเย็นๆตอนนั้นคิดว่าคงตัดสินใจแล้วไม่ใช่ใช้อารมณ์ กูฟังแล้วตกใจเลยแม่งจริงจังมาก
ตอนนี้ดีกัลแล้วจ้า อีดอก ดีนะกูไม่ได้รับสาย วันนั้นคงทะเลาะกันมอหอขึ้นจัดๆเลยไปปรึกษาจะหย่าๆ พอกุโทรกลับคือเย็นละ อารมณ์เริ่มคงที่แต่เล่าให้ฟังก้อด้ะ ตอนนี้คือดีกันละ
กุนี่เข้าใจอารมณ์เวลาผัวเมียทะเลาะกันแล้วคนเข้าไปแยกโดนด่าว่าอย่าเสือกเรื่องผัวเมียเลย ดีนะตอนนั้นไม่ได้รับสาย เกิดไปแนะนำอะไรมันพอดีกันกุได้กลายเป็นหมาบ๊อกๆ ปรึกษาให้ผัวเมียเลิกกัน บาปอีกกู
เมิง กุมีตังค์ เอาง่ายๆกุรวยกว่ามัน คบกันมาเป้นสิบปี แม่มแซะๆเรื่องเงินกุตลอด
เป็นเพื่อนสนิทกุอะ ตอนมันดีมันก็ดี แต่มันขี้จิก ขี้แซะ ซึมเศร้า เป็นคนมีปม
กุทำไงกับมันดีวะ จะเลิกคบเพื่อนกุก้แทบไม่มีละ แต่บางทีก้คันหัวใจยุบยิบๆ
เพื่อนรู้จักผญเยอะ พอเรารู้จีกใครในลิสมันแลมันดูไม่ค่อยโอเคกับเรา มีใครเป็นแบบนี้ปะ
มีเพื่อนผชที่ชอบเล่นแบบประหลาดๆ ครั้งนึงนั่งรถแท็กซี่กันเบาะหลังมันก้มมากัดที่ต้นขาเราซึ่งใส่กางเกงยีนส์ขายาว แต่เจ็บ กลับมาบ้านเปิดดูเป็นรอยช้ำ มันบอก มันเขี้ยว .. คือมันใช่ๆมั้ยฮะ
ตอนนั้นไปสอบเก้าวิชา แม่ไปส่งด้วย ตอนรอเข้าตึกคือเจอเพื่อนห้องเดียวกันนั่งอยู่ เลยเข้าไปทัก มันเล่นโทรศัพท์อยูาเงยหน้าขึ้นมา หน้าใส่หน้ากากเลยไม่รู้ว่ายิ้มไหม เลยก็ก้มหน้าต่อ กูก็จะนั่งกับมัน แต่แม่กูพากูไปนั่งที่อื่นรอสอบ พอสอบเสร็จแม่ก็บอกว่าเดือดเพื่อนคนนั้นมาก คือเพื่อนคนนั้นมารรเดียวกัยแท้ๆแต่ดันเฉยใส่กู แล้วไปคุยกับเด็กรรเก่ามัน แต่เด็กรรนั้นเขาก็คุยกับคนในแก็งเขานะแหละ แล้วตอนนั้นแม่กูก็ยืนอยู่เพื่อนกูไม่ไหว้แม่กูเลย เหมือนเมินกูไปเลยแม้กระทั้งแม่เพื่อน ทั้งที่รรกูค่อนข้างฟิคเรื่องไหว้ผู้ใหญ่ ไหว้รุ่นพี่กัน
แม่กูบอกให้กูอย่าไปยุ่งกับเพื่อนคนนั้นอีก แบบมีปัญหาก็อย่าช่วย แบบแม่กูเดือดแทนกูเลยอะ กูนี้คือขำๆ กูก็งงนะ เพราะตอนอยู่รรกูกับมันก็ไม่ได้ทะเลาะ เกลียดกัน แต่มันจะเพื่อนเยอะหน่อย กูแค่คนที่คุยกับมันได้ตามประสาคนในห้อง กูก็เฟลแหละที่ทักไปแล้วมันเมินเลย แต่คือกูแบบชินแล้ว ทั้งที่เรื่องนี้แบบเราไม่ควรชินอะ555
เชี่ยเอ้ย มึงพูดเรื่องสอบเก้าวิชาไรวี้มา กูนี่นึกถึงความหลังสมัยกูสอบเลย คือช่วงสอบนี่จะเป็นเหมือนงานรวมมิตรสหายเพื่อนเก่า เจอทั้งเพื่อนที่เคยสนิทแต่ตอยนี้ไม่สนิทแล้ว เพื่อนเก่าที่เลิกเป็นเพื่อนกัน ไอเหี้ย คือกูย้ายไปเรียนกทมไง แต่เวลาสอบ ต้องสอบที่จังหวัดที่บ้าน มันเลยห่างๆกับเพื่อนๆเก่าๆ แล้วแบบความรู้สึกโครตเห้ ห่างกันไป3-6ปีแทบเหมือนคนไม่รู้จักกัน หรือกูเฟรนลี่ไป คุยกับใครก็ได้แต่คนแม่งไม่คุยกับกูวะ คือไม่เชิงไม่คุยแต่แบบเวลาเข้าวงสนทนากูเหมือนจะโดนเมิน เป็นประสบการณ์ที่ทั้งชวนNostalgia ชวนคิดถึง ชวนเศร้าไงไม่รู้
ไอพวกเจอไม่ทักตอบ กูก็มี แต่ไอนั่นอยู่ประถมก็ไม่มีอะไร ขึ้นม.ต้นเกลียดกูเฉย ตอนเจอตอนสอบเข้ามหาลับก็ยังเกลียดกู ทั้งๆที่ไม่ทําอะไรมห้ เหมือนแอนตี้มั้ง โครตฮา
กูเจอพวกโกรธที่อ่านไลน์ไม่ตอบอ่ะ5555 แล้วจะทำไมมีกฎข้อไหนบอกให้อ่านแล้วตอบเหรอ หืมมมม เหงาหรอจ้ะ
ปรึกษาหน่อย คือตอนนี้กูขึ้นปี 3 แล้วกูอยากไปหากลุ่มเพื่อนกลุ่มใหม่ พอจะรู้ละว่าอยากอยู่กลุ่มไหน รู้จักในกลุ่มนั้น 2 คนสนิทกันประมาณนึง แต่ในกลุ่มมันมีเป็น 6-10 คนอ่ะ ทั้งผู้ชายผู้หญิง เป็นแนวๆเซเลบในคณะ ดัง หน้าตาดี รวย เรียนเก่ง แต่นิสัยดีนะ บางคนก็ชอบทำกิจกรรม บางคนชอบร้องเพลง บางคนชอบกีฬางี้ แต่กูไม่รู้จะเข้ากลุ่มมันยังไง กูอยากมีเพื่อนอ่ะ กูไม่อยากจบไปอย่างโดดเดี่ยว
กลุ่มเดิมที่กูอยู่มันทำเหมือนกูไม่ใช่เพื่อน ละสไตล์การใช้ชีวิตไม่ตรงกันด้วย แม่งช่วงโควิดทำให้เวลาได้ทำความรู้จักกันน้อยลงไปอีก TT
>>192 เรียนจบแล้ว ขอตอบในฐานะสมาชิกกลุ่มที่มีคนมาเพิ่ม กลุ่มกูก็มีเพื่อนใหม่เข้ามาตอนปี 3-4 เหมือนกันนะ ถ้าแนวทางมันใช่ มันไม่ต้องพยายามเลยมึง คนที่เข้ามาใหม่ไม่ได้สนิทกับกูมาก แต่ก็คุยกันรู้เรื่องอะ ไม่มีกีดกันว่าคนใหม่คนเก่านะ แต่ถึงจะกลุ่มใหญ่ก็เถอะ เวลาใช้ชีวิตจริงๆ มีอะไรอยากแบ่งปัน กูจะคุยกับเพื่อนที่สนิทที่สุดในกลุ่มมากกว่า
กูมีเพื่อนตอนมหาลัย อยู่คนล้ะจังหวัด แต่ตอนนี้ซิ่วออกมาแล้ว ย้ายไปอยู่ม.อีกจังหวัดแทน ยังอยากรักษามิตรภาพดีๆไว้อยู่ กูควรทำยังไงดี กำลังคิดว่าพอวันเกิด ส่งของขวัญไปให้ดีมั้ย กลัวอีกฝ่ายจะคิดว่ากูเป็นคนแปลกๆ กลัวกลายเป็นว่ากูคิดไปเองที่สนิทกับเขาอยู่ฝ่ายเดียว
กูไม่มีปัญหาด้านการชวนคุย กูไม่ได้ขี้อายขนาดนั้น แต่ปัญหาคือ พอคุยได้สักพักก็จะเดดแอร์ จะไม่มีเรื่องคุย เลยกลายเป็นว่ากูไม่สามารถรักษาคสพ.กับใครให้เป็นเพื่อนได้เลย เป็นคนรู้จักตลอด
บางทีพยายามเข้าหาแล้ว พยายามทำความรู้จักแล้ว สุดท้ายก็จบลงที่ถูกเขามองแปลกๆและเฟดตัวออกจากกูไป หรือปํยหาเกิดจากการที่กูพยายามมากเกินไป ถ้าอยู่เฉยๆไม่ทำอะไรอาจดีกว่านี้ก็ได้?
กูเป็นผญ. กูอิจฉาอีพวกผช. Cute boy มากกก เพราะแค่มึงมีหำแล้วก็ทำเฟคๆจิ้นกับผช.อีกคนไปวันๆ ก็ได้ยอดฟอลโล่เป็นหมื่น ได้ถ่ายโฆษณา ได้ privilege ในมหาลัย ส่วนกูอยากดัง อยากถ่ายโฆษณา พยายามแทบตายกว่าจะได้ซักงานนึง คนฟอลโล่กูยังหลักร้อยอยู่เลย อิสัด เห็นหน้าแล้วอยากซักแม่ง ทำไมคนที่พยายามอย่างกูถึงสู้อีพวกมีหำไม่ได้วะ อิสัด
แล้วอิพวกแสดงซีรีน์วายอีก แสดงแข็งเป็นส้นตีนก็มีคนตาม มีแฟนคลับต่างประเทศ กูไปแคสเล่นดีๆแบบกูเสือกไม่ได้ ส้นตีน ผญ.ในเรื่องแสดงดีขนาดไหนก็ไม่มีใรสนใจ รู้ว่าโลกมันเป็รแบบนี้ แต่กูอิจฉา กูอยากมีหำ
แค่ป่วยเป็นวัณโรคแล้วนั่งขากเสลดหน้าคอมทั้งวันก็มีคนโอนให้แล้ว เมืองไทยใจบุญ
>>179 มาอัพเดตว่าเลิกคบแล้วนะ รู้สึก toxic ในหลายแง่มุม
วันนี้นั่งบ่นให้เพื่อนคนนึงฟังไป เพื่อนก็ถามว่า ทนไปทำไม
อาจจะเพราะสมัยก่อนไม่ค่อยมีเพื่อน เลยรู้สึกว่า เนี่ยประมาณนี้ก็ดีแล้วล่ะ
พอมาเจอเพื่อนดีๆ คนปกติธรรมดาทั่วไปที่ไม่ซึมเศร้า เลยเข้าใจว่า เพื่อนกันเขาดูแลกันแบบนี้แหละ
ก็เลยเดินออกมา แบบ ไม่ได้ทะเลาะอะไร แต่คงไม่คุยอีกแล้ว ก็แค่ไม่อยากคบต่อละนะ
จะเลิกคบคนขี้อิจฉา มีปม ขี้แซะคนอื่น คงไม่ต้องเสียใจมากมายหรอก
>>203
>>204
ขอบคุณนะ พอมาเจอเพื่อนดีๆ ถึงได้เปรียบเทียบว่าเพื่อนที่ไม่ดีเป็นยังไง
ตอนมีปัญหาเพื่อนที่คบมาสิบปีหายไปไหน คนที่คอยดูแลกันกลับเป็นเพื่อนใหม่ที่ไม่ได้คบกันนานเลย เหมือนเราชินกับการที่เขาร้ายใส่ บอกตัวเองตลอดว่าเพื่อนเป็นซึมเศร้า ต้องให้อภัย แต่เราก็ต้องดูแลใจเราเหมือนกัน เราไม่ได้ติดหนี้อะไรเขาที่ต้องไปชดใช้ด้วยการรองรับสนามอารมณ์เขาตลอดชีวิต ตัดสินใจแล้วก็เดินออกมาดีกว่า ยังมีคนอีกตั้งมากมายที่พร้อมจะดีกับเรา และไม่ทำร้ายจิตใจเรา เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนนะ เข้มแข็งให้มากๆ
กูไม่มีเพื่อนที่แชร์ความชอบเหมือนกันเลย แต่พวกที่ชอบเหมือนกูกลับอยู่คนละโลกกับกูเลยมั้ง โอกาสเจอคนพวกนี้ยากมาก หรือกูโชคร้ายที่เกิดมาแล้วไม่เจอเพื่อนที่ชอบอะไรเมือนกัน อิจฉาพวกติ่งไอดอลเกาหลีต่างๆหว่ะ ไปไหนก็คุยกับใครได้สนุก ชีวิตแบบนั้นเป็นยังไงว้า //กูเคยพิมบ่นในมู้นี้เมื่อปี2ปีมาแล้ว ก็ได้คําตอบว่าเป็นเพื่อนมันไม่มีอะไรแบ่งแยกหรอก มึงคิดมากไปเอง ไอสัสNo Knowladgeเรื่องที่แม่งๆชอบกัน คุยกันก็วนเรื่องแดกกับเรียน มันไม่ธรรมชาติเหี้ยๆ
แล้วกูชอบคิดมาตลอดว่ากูไม่มีเพื่อน แต่จริงๆก็มีกลุ่มเพื่อน แต่ด้วยความที่ไม่ชอบอะไรเหมือนกันกูเลยไม่นับว่าสนิทไปเองแบบไม่รู้ตัว รู้สึกเลวหว่ะ แต่เพื่อนแม่งก็นับกูรวมด้วยในกลุ่ม แต่เวลาทําอะไรไม่ว่าคุยแกล้งกัน กูจะเป็นคนที่คนไม่กล้าแซวไม่กล้าแกล้งมากสุด ตอนแรกก็คิดว่าโดนเกลียด แต่ก็อาจเป็นเพราะมันไม่สนิทกันขนาดคนอื่นๆมั้ง ถึงเพื่อนจะบอกว่ารักกูนับกูเป็นเพื่อน แต่กูก็ต้องการที่ที่กูสามารถเป็นตัวเองได้เหมือนกัน คือแม่งไม่มีใครรู้ธาตุแท้สันดานกูเลย กูที่มันเห็นก็ไม่ใช่กู ชอบคิดเองเออเองว่ากูเป็นอย่างนู้นอย่างนี้ เพราะกูไม่ได้แสดงออกอะไรเพราะต้องคุยเรื่องที่พวกมึงๆคุยกัน พอกูอยากแชร์อะไรก็ไม่มีใครสนใจ พอเทรนนั้นมันเผลอมาฮิต ก็ทํากันใหญ่ แม่งใชชีวิตnormiesชิปหาย เกาะกระแสไปวันๆ คือสรุปมันไม่เหมือนมีเพื่อนสนิทจริงๆเหมือนสมัยประถม มต้น รู้หมดว่าใครชอบอะไร คุยด้วยกันก็ได้ แต่โตมาต่างคนก็ต่างเปลี่ยนไปเป็นคนละคน...
ขอให้จบปตรีสอบทุนได้ แล้วไปหาเพื่อนอีกประเทศดีกว่า กูไม่สนทํางานให้รัฐห่าไรหรอก กูต้องการสังคมของกูบ้าง อาเมน
>>207 กลับกันกับกูเลย กูไม่มีเพื่อนประถมหรือเพื่อนมัธยมที่รสนิยมเดียวกันเลย พอเข้ามหาลัยถึงได้เจอเพื่อนในคณะที่ถูกคอกัน(เพราะสนใจเรื่องเดียวกันเลยมาอยู่คณะเดียวกัน)
หรือแม้แต่เพื่อนมหาลัยบางคนกูก็มีคนที่ไม่ใช่รสนิยมเดียวกับกูเลยก็มี อย่างกูชอบดูอนิเม เพื่อนคนนึงติ่งเกาหลี เพื่อนอีกคนติ่งหนังกับฟุตบอลแต่ก็อยู่ด้วยกันแล้วคุยเรื่องเหี้ยๆ กันได้(ลืมบอกไปว่ากูก็คุยกับคนอื่นไม่เก่ง นี่ก็เป็นกลุ่มเพื่อนไม่กี่คนของกูในคณะ)
กูมองว่ามึงไม่เปิดใจรับเพื่อนเอง อย่างเพื่อนกูที่ติ่งเกาหลีอยู่ดีๆ ก็มาวี้ดว้ายให้กูดูรูปคู่ชิบเกาหลีไรของแม่งไม่รู้ กูก็เออออตามแม่งไปเพราะกูไม่รู้จักสักคน หรือบางทีกูก็ไปถามเพื่อนคนที่ติ่งหนังว่าดูเรื่องนั้นยังดูเรื่องนี้ยัง ไอ้คนนั้นก็มาขอให้กูแนะนำอนิเมให้หน่อย มันต้องเข้าหากันอะ
ถ้าให้กูแนะนำแบบเป็นรูปธรรมหน่อย มึงไปหากิจกรรมที่สนใจมากขึ้นจะได้หาเรื่องคุยกับคนอื่นได้มากขึ้น
>>207 กูจบตรีมาหลายปีแล้ว สำหรับกูเพื่อนที่สนิทจริงๆก็แทบจะไม่มีอะไรที่ชอบเหมือนๆกันเลย
แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรนะ เจอกันหรือคุยกันมันก็นานๆที พูดเรื่องทั่วๆไป บ่นเรื่องปัญหาชีวิต นินทาเพื่อนคนอื่นในรุ่นก็หมดเวลาแล้ว
เพื่อนที่ชอบอะไรเหมือนๆกันพอทำงานก็มีเวลากับอะไรพวกนี้น้อยลง พอเจอกันก็แทบไม่เอาเรื่องพวกนี้มาเป็นหัวข้อคุยแล้ว
มึง มีเรื่องอยากได้ความเห็นสองเรื่อง เรื่องแรกคือถ้าเพื่อนสนิทเราทำอะไรที่ไม่ดีกับเพื่อนสนิทอีกคนของเรา เราควรจะทำตัวยังไงดีวะ กูเป็นคนกลางอ่ะ ต่างฝ่ายต่างเอาเรื่องมาเล่าให้กูฟัง(จริงๆก็คือด่าอีกคนให้กูฟัง) แล้วฝั่งนึงก็มาคาดคั้นให้กูเลิกคบกับอีกฝั่ง คืออีกฝั่งอ่ะทำผิดจริงๆนะ แต่กูก็ทำตัวไม่ถูกว่ะ ก็มันไม่ได้มาทำไม่ดีกับกูตรงๆไง จะให้กูไปเลิกคบเลยมันก็ยังไงๆอยู่ แล้วกูก็โดนเพื่อนนอยด์ๆว่ากูเลือกข้าง กูสปอยเพื่อน กลายเป็นมาตึงๆกับกูอีกทั้งที่จริงๆมันเป็นปัญหาของสองคนนั้นแต่แรก
กับอีกเรื่อง เพื่อนสนิทกูอีกคนมันเป็นพวกใช้จ่ายมือเติบอ่ะ อย่างถ้าอ่านหนังสือก็ต้องออกไปอ่านนอกบ้าน(แต่อันนี้มันก็บอกนะว่ามันอ่านในบ้านแล้วไม่มีสมาธิ) ซื้อของใช้แพงๆ เปย์คนอื่น ไปร้านเหล้าอะไรบ่อยๆ(ช่วงก่อนโควิด) ซึ่งแต่ก่อนกูก็ไม่ได้อะไรมาก มีเตือนๆด่าๆบ้างถ้ารู้สึกว่ามันเยอะไป(ซึ่งมันก็ฟังกูนะ แต่มันจะเป็นพวกดื้ออ่ะ พอกูบอก มันก็จะแบบเออ กูก็ใช้เงินน้อยลงแล้ว แต่กูก็รู้ว่ามันพูดไปอย่างนั้นอ่ะ) แต่ตอนนี้กูรู้ว่าสถานการณ์มันไม่ค่อยดี แต่ก็ยังเห็นมันใช้เงินฟุ่มเฟือยอยู่อีก ซื้อของแพงๆทั้งที่ไม่จำเป็น(ไม่จำเป็นจริงๆ เปรียบเทียบประมาณรองเท้าไนกี้มีรอย เลยจะซื้อคู่ใหม่ที่เป็นลิมิเตด ประมาณนี้อ่ะ) แล้วก็เหมือนมันจะติดพนันออนไลน์ด้วย(อันนี้มันก็บอกกูว่ามันไม่ทำแล้ว แต่กูไม่ค่อยเชื่ออ่ะ) คำถามคือ ถ้าเป็นมึง มึงจะทำยังไง กูเข้าใจว่าเป็นเรื่องของมันชีวิตมันนะ แต่กูเป็นเพื่อนสนิทของมัน ถ้าไม่พูดเลยมันจะได้เหรอวะ เหมือนกูมีส่วนควรตักเตือนมันบ้างอ่ะ
>>211 เรื่องแรก เดี๋ยวมันก็กลับมาดีกัน แล้วเดี๋ยวมึงก็อาจเป็นหมาถ้าไปเกลียดเพื่อนฝั่งใดฝั่งหนึ่ง มึงไม่อยากเลิกคบใครมึงก็ไม่ต้องไปทําตามเพื่อนที่จะให้เลิกคบกับอีกคน แล้วก็พูดเป็นกลางๆที่ไม่ใช่ไปนินทาว่าร้ายอีกฝั่ง กูมองว่ามัยไม่เป็นเรื่องเลยที่เราจะเกลียดใครแล้วมาโบ้ยให้คนเกลียดตาม อันนี้กูตอบค่อนข้างเป็นตัวกูหน่อย คือจะบอกเพื่อนไปตรงๆเลยนะว่ากูคิดยังไง แล้วถ้าปัญหาที่มันบอกๆกันมาเนี่ยเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน ก็จับมาคุยกันดีกว่า มาเคลียร์ หนือไม่อยากเคลียร์ก็ให้ต่างคนต่างอยู่
เรื่อง2 เรื่องการเงินเป็นเรื่องส่วนบุคคล เข้าใจว่ามึงเป็นห่วงเพื่อน แต่ไปเตือนมากๆเดี๋ยวจะผิดใจกันได้ อย่างที่มึงว่าไอความตึงๆเนี่ยแหละ ความเป็นคนดีของมึงต้องคิดถึงเรื่องสิทธิของคนๆหนึ่งด้วย เขามีสิทธิใช้เงินเป็นเรื่องของเขาเท่านั้น มันเป็นชีวิตของเขาถึงแม่งมึงอาจจะมองว่าเปลืองเงิน มึงก็ไม่มีสิทธิอะไรไปด่าไปเตือนให้ทําตามไลฟ์สไตล์มึง
คือถ้าคนฉลาดมันประหยัดเงินไปนานแล้ว มึงไปเตือนคนโง่ก็ได้แค่นั้นแหละ ทะเลาะปวดหัวกันเปล่าๆ สรุปคือก็ต้องปล่อยมันไปอ่ะ
>>213
>>211
กุเป็นอยู่ตอนนี้เลยคือ กุมีเพื่อน 2 คน กุทะเลาะกะคนนึง ทีนี้กุเลยหมางเมินหายไปจากนางทั้งคู่เลย โดยไม่บอกว่าเป็นอะไร
ทีนี้กุอยากได้เพื่อนที่ไม่ทะเลาะกลับมาอะ กุควรบอกตรงๆ หรือใช้วิธีอ้อมๆกันคนที่กุเกลียดขี้หน้าออกไปดี
กุเซงๆ อยากรักษาน้ำใจเพื่อนเลยไม่พูด แต่แบบนี้เหมือนกุเสียเพื่อนไปทีเดียว 2 คนเลย
>>211 ข้อแรก อยากรู้ว่ามันทำอะไรกัน ถึงมาทะเลาะกันได้
มึงนี่ดีนะ ได้ฟังความทั้ง 2 ฝ่ายเลย
เป็นกูกูจะถามมันก่อน ว่าเคยคุยเคยถามกับอีกฝ่ายรึเปล่าว่าทำทำไม
แล้วค่อยจับมันมาคุยกัน มึงก็เป็นคนกลางไป
ข้อสอง มันเอาเงินมาจากไหน เงินของใคร มึงไม่ต้องไปด่ามัน แค่พูดก็พอ แบบ
"เพลา ๆ เรื่องผลาญเงินมั่งนะมึง 555"
กู >>211 นะ
>>213 ขอบคุณสำหรับความเห็นมากนะมึง ทำให้กูได้มองอีกมุมเลย โดยรวมแล้วกูคิดแบบมึงเลยแหละ เรื่องแรกกูก็ว่าจะวางตัวเฉยๆว่ะ จะทำจุดยืนกูให้ชัดเจนว่ากูฟังนะ แต่กูจะไม่ร่วมด่าด้วยไม่ว่ากับฝ่ายไหน ต่อให้ใครผิดก็ตาม เพราะมันทำให้กูลำบากใจ มึงมีไรไปเคลียร์กันเอง ไม่ต้องมาบอกว่ากูสปอยเพื่อนไม่ยอมเตือนเพื่อนอีกคนว่ามันทำไม่ถูก(คือกูไม่ได้อยู่ในจุดที่มีเรื่องด้วยย ให้กูไปพูดแล้วกูจะพูดยังไง๊ บ่นแป๊บ55555)
เรื่องการเงิน จริงของมึง มันก็เรื่องส่วนบุคคลแหละ กูจะดูมันห่างๆละกัน แต่ถ้ามันถลำลึกกับพนันหรืออะไรที่ดูไม่ดี ยังไงกูคงต้องยั้งมันว่ะ ทนไม่ได้55555 แต่ถ้ายั้งแล้วไม่ฟังกูก็จะปล่อย ส่วนเรื่องการใช้จ่ายมันกูก็จะปล่อยอย่างที่มึงว่า
>>214 โถ่ โอ๋ๆนะมึง สำหรับกูที่เป็นคนกลางอ่ะ กูจะรู้สึกไม่โอเคเท่าไหร่ถ้าจู่ๆเพื่อนอีกคนที่ไม่ได้ทะเลาะด้วยหายไปโดยไม่บอกไม่กล่าวนะ เพราะกูเองก็คงไม่ได้อยากเลิกคบเขา เพราะงั้นถ้ามาคุยตรงๆกับกูกูจะโอเคกว่า แต่ก็ต้องนึกถึงว่าช่วงที่มึงไม่อยู่มันก็คงเกิดช่องว่างระหว่างมึงกับเพื่อนที่ไม่ได้ทะเลาะด้วยเหมือนกันนะ เพราะงั้นก็ค่อยๆคุยค่อยๆพูดกัน ว่าแต่ทะเลาะกันแรงเลยเหรอ ถึงขั้นตัดเพื่อนเชียว
>>215 ปัญหาเรื่องทำงาน อีกคนอู้งาน อีกคนทำงาน ทั้งสองคนนี้ไม่ได้รู้จักกันมากมาย แค่บังเอิญอาจารย์จับกลุ่มให้เฉยๆ แต่ส่วนตัวกูเองสนิทกับทั้งสองคน
เรื่องที่สอง เดี๋ยวกูจะลองแบบที่มึงว่าดูนะถ้าเห็นว่ามันไม่ได้แล้วจริงๆ5555555 ขอบคุณสำหรับความเห็นมากนะมึง
เรียนจบไปกูอยากทำงานที่ทำงานคนเดียวจัง พอทำกับคนอื่นแล้วแม่งสุขภาพจิตแย่มากๆๆๆว่ะ กูเป็นคนพูดน้อยเข้ากับคนไม่เก่งไม่มีปากมีเสียง พอจะทำอะไรเสนออะไรก็โดนขัด พอแก้งานในแบบที่ตัวเองคิดก็โดนโขกสับจากเพื่อนร่วมงานอีก เพื่อนกูแม่งเวลาทำงานชอบคิดซับซ้อนกว่าที่สั่ง กูไม่เข้าใจว่ามันคิดไรกันและไม่เห็นด้วย สุดท้ายงานที่ อ.ต้องการก็เป็นแบบที่กูเคยเสนอไปตั้งแต่แรก แต่พวกเพื่อนก็ยังยึดแนวทางที่คิดซับซ้อนเวอร์วังแล้วมานั่งแก้ทีละจุดเรื่อยๆ กูเลยตามใจให้คิดเต็มที่เดี๋ยวกูรอมันสั่งอีกที แม่งก็บ่นว่ากูไม่เสนอไรเลย มึงต้องการไรจากกูอะเอาใจยากจัง อ.สั่งงานไม่ยากแต่พอทำกับกลุ่มบ้าๆบอๆพวกนี้แล้วประสาทจะแดกอะ อึดอัด กูไม่โอเคถ้าสุขภาพจิตกูต้องมาเสียแบบนี้อะ
พอเป็นงานเดี่ยวกูนั่งทำเต็มที่แบบสุขภาพจิตไม่เสียแถมงานยังออกมาค่อนข้างสมบูรณ์จนไม่ต้องแก้อะไร อาจเหนื่อยบ้างแต่ก็ดีกว่านั่งระแวงกลัวว่าเพื่อนจะ mention กูในแชทเยอะ
กุมีเพื่อนคนนึงที่รู้จักกันผ่านเกมละรู้จักกันมา2-3ปีละ ส่วนมากก็มักจะเป็นกุที่มักขอคำปรึกษาหรือความช่วยเหลือจากเพื่อนคนนั้นและมันก็พร้อมรับฟังกุเสมอ จนถึงคราวนี้มันเพิ่งเลิกกะแฟนกุรู้ว่าแม่งเศร้ามากๆเพราะอะไรหลายๆอย่างที่เปลี่ยนไปแต่มันไม่เคยมาบ่นหรือระบายกับกุเลย บางทีกุก็อยากให้มันมาระบายกับกุบ้างก็ได้ กุรับฟังได้เหมือนกัน แบบนี้ทำให้กูไม่สบายใจเหมือนได้ประโยชน์อยู่ฝ่ายเดียวเลย
เคยระบายกับเพื่อนคนนึงตลอด ช่วงนึงระบายไปแม่งตอบโหๆๆแย่อ่ะ แล้วเปลี่ยนไปคุยเรื่องติ่งจีน หลังจากนั้นกูเลยไม่ระบายให้ฟังอีกเลย
แล้วกูมีเพื่อนอีกคนที่ปกติกูก็ไม่ได้ระบายอะไรหรอกแต่ถ้ามันถามก็เล่า ถือว่าอัพเดตสภาพชีวิตให้ฟัง แต่พอเล่าไป วันต่อมาเพื่อนคนแรกก็จะทักมาหาเกี่ยวกับเรื่องที่เล่าให้คนที่สองฟัง
สรุปคือไอ้คนที่สองเอาเรื่องกูไปคุยข้างหลัง ส่วนไอ้คนแรกคือถ้ากูเล่า=ไม่อยากฟัง แต่ถ้าคนอื่นเอาไปเล่า=ทำไมกูไม่รู้กูต้องอัพเดตข่าว
>>222 กูก็เจอเพื่อนแบบนี้ กูเบื่อมันชอบพูดแต่เรื่องตัวเองตอนแรกกูก็คุยกับมัน แม่งไม่สนเรื่องอื่นที่ไม่เกี่ยวกับตัวเองเลยเว้ย แม้แต่เพื่อนที่ป่วยซึมเศร้ามันยังตัดจบว่ามึงคิดมากไปเองเลย5555 มันชอบทักแชทมาอวดนู่นอวดนี่กูรำคาน บางเรื่องกูไม่รู้เรื่องเลยด้วยซ้ำเช่นอวดสกอร์เกมที่กูไม่รู้จัก แม่งจะแคปมาอวดหาพร่อง ระบายไรกับแม่งไม่ได้เลย แม่งกระสันอยากให้ทุกคนเยินยอจัดๆ
กูเป็นคนพูดน้อยว่ะ เพื่อนคนที่สนิทกันมาปีครึ่งดูทรงแล้วเหมือนไม่อยากคบกูต่อแล้ว แต่นอกจากคนนี้ก็ไม่มีใครคบกูได้นานนะ อีกคนก็เป็นคนที่เพิ่งคบกูเมื่อไม่นานมานี้ แต่ดูทรงเหมือนเบื่อกูแล้ว กูผิดอะไรหรือเปล่าวะ
งงใจเพื่อนหญิง เวลามาคุยคุยเวิ่นเว้อ ก็ไม่ได้คิดอะไร
พอกูเวิ่นเว้อกลับเอาไปคุยกับคนอื่นคืออะไรวะ
>>232 กูมีเพื่อนคนนึงมันอยู่ในแก๊งมัน ความชอบเดียวกัน เหมือนกันมาก ดูสนิทกัน มันเป็นคนชอบชวนคุย พูดอะไรก็ตลก เล่าเรื่องเก่ง ทุกอย่างก็ดูดีนะ แต่มีนิสัยที่ทำให้เพื่อนเบื่อแล้วเริ่มไม่อยากคบกับมันคือมันชอบเหวี่ยง เวลาเป็นเมนส์ก็จะเหวี่ยงจะวีนคนอื่น อารมณ์เสีย ชอบทำหน้ารำคาญใส่เพื่อน
สมัยม. ต้นกูมีเพื่อนคนนึง มันเป็นคนเรียนดีนะ ดูไม่ใช่คนไม่ดีอะไร แต่มันชอบเอาช้อนที่งอๆแล้วมาเขี่ยร่องตูดคนอื่น พร้อมกับพูด สแครชชชชชช!! กูรำคาญมากๆเลย ชอบมาตอนที่กำลังเผลอแล้วมาสเเครชตูดคนอื่น มันทำแบบนั้นเป็นปีๆอ่ะ แต่ที่เหี้ยที่สุดคือมันเอ้าไอ้ช้อนงอๆนั่งใส่กระเป๋ากระโปรงพร้อมสแครชตลอดเวลา จนวันนี้มันติดต่อมาทั้งที่ไม่เจอกันเป็นปีๆแล้ว กูอึดอัดใจที่คุยกับมันมาก แถมมีนัดกันไปกินเลี้ยงอีกกูกลัวมันสแครชตูด
ขอระบายหน่อยนะ คือกูมีเพื่อนอยู่คนนึงที่ปกติสนิทกันมากถ้าช่วงไม่โควิดนี่ได้ไปไหนด้วยกันตลอด แต่พอช่วงโควิดไม่ได้เจอกันมันก็เริ่มทำตัวแปลกๆชอบโพสข้อความตัดพ้อนู่นนี่นั่น ซึ่งกูก็รู้แหล่ะว่าอยากให้ทักไปปลอบหรืออะไรประมาณนี้ กูก็ทักไปบ้างช่วงแรกๆ แต่ช่วงหลังคือกูไม่ไหวแล้วไงเพราะกูรู้สึกว่ามันเริ่มเยอะมาก แล้วเรื่องเครียดที่บ้านกับเรื่องอื่นๆกูก็มีเหมือนกัน แล้วมันรู้สึกโคตรปวดหัวปวดใจอ่ะเวลาอ่านข้อความพวกนั้น คือเหมือนมันเอาความสุขตัวเองมาผูกไว้กับกูอ่ะ พอไม่ได้ก็แดกยา ทำร้ายตัวเองนู่นนี่นั่น ซึ่งกูก็คิดว่าตัวเองอาจจะเป็นฝ่ายผิดอ่ะเพราะกูสมัยก่อนก็เคยไปหาหมอรู้ว่าตัวเองเป็นออทิสติกกับโรคซึมเศร้า แล้วมันก็มีเหตุการณ์ในอดีตที่กูทำกับเพื่อนกลุ่มอื่น หลังจากนั้นกูก็ระวังตัวขึ้น แล้วพยายามเป็นคนไม่คิดมากให้มีความสุขกับตัวเองอ่ะ เวลาเศร้ากูก็ไม่ได้เอาไประบายกับใครนะถึงขั้นที่ไม่น่าจะมีใครสงสัยว่ากูเป็นด้วยซ้ำเพราะกูพยายามเล่นมุขตลอด ทีนี้พอมันดาวน์กูก็เริ่มดิ่งลงอ่ะแถมที่บ้านพอเข้าโควิดก็อย่างว่าแหล่ะอยู่บ้านกันทั้งวันแม่งก็ทะเลาะกัน ซึ่งกับมันกูก็พยายามมากเวลาตอบข้อความไม่ให้ใช้อารมณ์ ซึ่งกูก็ไม่รู้ว่ามันทำให้บทสนทนามันแห้งๆไปหน่อยรึเปล่า บวกกับช่วงนี้กูไม่ค่อยชวนมันเล่นเกมด้วยเพราะเกมที่มันชอบเล่นไม่ใช่แนวที่กูชอบแล้วอ่ะ คือมันเป็นเกมที่กูชอบเล่นสมัยยังเรียนอยู่อ่ะ ซึ่งตอนนั้นกูชวนมันมันก็ไม่ยอมมาเล่นกับกู แถมอีกอย่างนึงที่น่าอึดอัดคือกูเป็นตัวของตัวเองไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ต้องทำตัวเป็นคนดีตามตำราอ่ะ เพราะอะไรที่กูพูดนิดหน่อยมันจะเอาไปคูณเพิ่ม แล้วมันไม่เป็นแบบนี้กับคนอื่นไง คือกูรู้สึกว่าความสัมพันธ์มันเริ่มเป็นเหมือนพิธีกรรมหรือเกมอะไรสักอย่างที่เราไปคุยแล้วก็ชวนทำอะไรต่างๆเพื่อเพิ่มค่าความชอบอ่ะ ไม่ใช่ความสัมพันธ์ระหว่างสองฝ่ายอ่ะ ขอพอแค่นี้ก่อนละกันกูพิมพ์ต่อไม่ไหวละปกติไม่เคยระบายอะไรให้ใครฟังตรงๆเลยด้วยซ้ำ
อาจจะเป็นเพราะยิ่งสนิทมากยิ่งยึดติดมาก ยิ่งผูกพันมาก ยิ่งคิดมากนะ บางทีเพื่อนมึงคนนั้นอาจจะไม่มีใครแล้วนอกจากมึงก็ได้
>>242 เพื่อนมึงอาจจะพัฒนาความรู้สึกจาก0ไป100ก็ได้ แม่งมีนะคนที่แบบสร้างกำแพงไว้ก่อนพอใครพังเขามาได้ก็จะเป็นอีกแบบ แล้วก็จะค่อนข้างยึดติดกับคนที่พังเข้ามา ถ้าเป็นแบบที่กูบอก เพื่อนคนนี้จะค่อนข้างจริงใจเลยแหละ แค่แม่งขี้คิดมากไปหน่อย ที่เขาแสดงออกว่านอยด์เขาอาจจะอยากให้มึงสนใจเขาก็ได้ แล้วตอนที่มึงดาวน์ หรือดิ่ง ถ้าเป็นเพื่อนสนิทกัน จะแชร์เรื่องให้เพื่อนมึงฟังก็ได้ อย่าแบกปัญหาทั้งโลกไว้คนเดียว เพื่อนน่ะมีไว้อยู่ด้วยกันทั้งยามสุขยามทุกข์นะ สู้ๆมึง
ถ้าเราห่างหายไปจากคนๆหนึ่ง เราจะกลับไปได้ปะ
นี่มีเพื่อนที่ดีคนนึง แต่เราไม่กล้าพอที่จะขอบคุณในวันเรียนจบ นึกกี่ทีก็เสียดาย แต่อยากพูดคำๆนี้ออกไปอ่ะ
โดยรบเร้าให้ไปเที่ยวกับกลุ่มใหญ่ที่มีคนประมาณ10กว่าคน แต่กุไม่อยากไป คือไม่ได้สนิทกันทั้งกลุ่มขนาดนั้นบวกกับกุยังต้องมีอะไรให้จัดการเพราะชีวิตยังไม่ลงตัวแต่ปฏิเสธตรงๆไม่ได้อีก ทางนั้นก็ทวงกุรัวๆ พึ่งถามมาได้20นาทีทวงกุไปแล้ว5ครั้งว่าเมื่อไหร่จะตอบ
ขอขุดหน่อย มึง ขอปรึกษา ไม่รู้จะหาทางยังไง เพื่อนกูติดพนันออนไลน์ แล้วตัวมันยังเรียนไม่จบ ที่บ้านก็มีปัญหาเรื่องเงิน คือกูรู้จักกับมันมานาน กูรู้เลยว่ามันจะติดแน่ๆเพราะมันเป็นคนที่เวลาอินกับอะไรแล้วมันไปสุด เห็นอนาคตเลยอะว่าชิบหายแน่ๆ กูไม่อยากให้มันถึงขั้นนั้นเลย
กูอยากมีผู้ใหญ่ซักคนที่ปรึกษาได้ แต่ต้องไม่ใช่พ่อแม่กู เพราะกูรู้ว่าเขาจะให้กูตัดขาดกับเพื่อนคนนี้เลยแน่ๆถ้ากูบอกอะ เพราะในสายตาเขาเพื่อนกูเป็นคนเสเพล แต่ตัวกูกูรู้ว่ามันไม่มีอะไร และกับเพื่อนคนนี้ถ้ากูพูดตรงๆ มันก็จะแอบทำไม่บอกกูแน่นอน ซึ่งแบบนั้นกูว่าแม่งเสี่ยงกว่าการที่มาบอกกูอีก กูกลัวมันจะไม่บอกอะไรกูแล้วเอาเงินไปพนันหนักกว่าเดิม
กูกับมันมายเซ็ตไม่ตรงกันหลายเรื่องอะ มันเป็นคนชอบเที่ยวกลางคืน ชอบเจอคน มันจะบอกตลอดว่าเพื่อนๆพี่ๆที่มันเจอจากร้านเหล้าคือนิสัยดีโปรไฟล์ดีทั้งนั้น แต่ตัวกูก็จะมองว่ามันก็แล้วแต่คน ไม่ใช่ว่ามันจะเจอคนดีๆตลอดอะ ก็อยากให้เพลาๆเรื่องเที่ยวกลางคืนบ้าง
แต่ก็นั่นแหละ มันคือชีวิตมันอะ กูไม่ควรไปก้าวก่าย แต่เรื่องพนันที่กูไม่ได้จริงๆว่ะ กูไม่อยากให้มันเล่น เข้าใจว่าตอนนี้มันไม่มีเงิน แต่นั่นยิ่งไม่ควรเล่นไปใหญ่เลยไม่ใช่เหรอ แล้วมันก็บอกว่าหมอดูบอกมันดวงดีกับเรื่องแบบนี้ โอ๊ย มันไม่ได้มั้ยอะ กูไม่อยากให้มันยุ่งเกี่ยวกับอะไรแบบนี้เลย เรียนก็ยังเรียนไม่จบเลย อยากให้มันหาเงินจากงานอื่นมากกว่า
กูเห็นคนรู้จักกูลง 2 รูปในไอจี คนตามสามสี่พัน ทำไมเป็นงั้นวะ กูลงของกูตั้งเยอะยังแค่หลักร้อย
กูโทรไปร้องไห้กับแม่งกูถามแม่งว่ารู้สึกผิดมั้ยแม่งไม่รู้สึกผิดแถมยังขำใส่อีกทุเรศจริงๆควย
เพื่อนบอกจะหย่ากับผัว วันต่อมาดีกัน สักพักบ่นใหม่อีก แล้วก็ดีกันอีก
แรกๆกูตกใจมาก ปลอบไม่ถูกไม่รู้จะพูดจะช่วยยังไงดี หลังๆแม่งเริ่มรำคาญไม่อยากยุ่ง เค้นสมองหาคำปลอบไปก็เหนื่อยเรื่องผัวๆเมียๆ ตอนนี้ไม่อยากฟังไม่อยากรับโทสับแม่งละ ไปมันไปคิดเอาเอง รู้สึกตัวเองใจดำจังวะ
รําคานเพื่อนกลุ่มหนึ่งอ่ะ คือมันกะจะชวนไปเที่ยวอย่างเดียวทั้งที่รู้ว่ากูไม่ว่างหว่ะ อยากตัดเพื่อนไปเลย เอาไงดีหว่า ตัดเพื่อนนี่ทําใจยากแฮะ เหมือนกูต้องผิดทั้งๆที่แค่รู้สึกมันไปด้วยกันไม่ได้เฉยๆ
>>263 อยากตัดเพื่อนเพราะไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นใช่ป่ะ ดูจากที่พิมบอกเป็นเพื่อนกลุ่มนึง มึงตัดเพื่อนไปเลยก็ได้นะไม่ต้องอ่านไลน์ไม่ต้องตอบแชท ถ้ามันยังทักมาถามก็บอกยุ่ง ไม่ว่างงานเยอะเลยไม่ได้เช็คข้อความ กูก็เบื่อเหมือนกันที่ต้องมาทำตัวเหมือนตื๊อ อยากให้มึงไปด้วยมากๆ จริงๆก็ถามเป็นมารยาทแหละว่าจะไปด้วยกันมั้ย ถ้ามาก็มาเที่ยวกันไม่ได้ติดตะขวงใจอะไร เพราะถ้าไม่ชวนพวกกูก็รู้สึกแย่ กลัวทำให้มึงรู้สึกเหมือนถูกทิ้ง แต่ถ้ามันทำให้มึงลำบากใจก็บอกไม่ว่าง ไม่ว่างหลายๆรอบพวกกูก็จะได้มีเหตุผลที่ไม่ต้องชวนมึงอีก
ตัดไปเลยเพื่อนอ่ะ
กลุ่มกูก็เพิ่งตัดเพื่อนโง่ๆออกไปคนนึงเพราะมันสอบไม่ติดหมอแล้วชอบตัดพ้อว่าคนอื่นในกลุ่มทิ้งมัน ควายเอง
ทำไมช่วงนี้เกรี้ยวกราดกันจังวะ ใจเย็นๆกันหนน่อยเพพื่อนโมม่ง
ทำไมผญแลดูมีความลับมากกว่าผชจังวะ
กูจะระบายเพราะกูทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วววววว มีเพื่อนใครติดทวิตแบบชหวายวอดบ้างมั้ย ติดแบบไถทั้งวันไม่พอยังเอามาพูดต่อให้ฟังอีก นั่งด่าคนนู้นคนนี้ทั้งวันกูไม่อยากฟัง กูจะคุยเรื่องอื่นบ้างกูไม่อยากฟังว่าแท็กวันนี้มีอะไรด่าใครอยู่ แล้วกูก็ไม่อยากรู้เรื่องดาราเกาหลีมึงอิผี กูไม่ได้เล่นทวิตกูไม่รู้มึงพูดเรื่องเชี่ยไร55555 แล้วการใช้ภาษาก็มีแต่คำที่กูตามไม่ทัน โพห่าเหวไรมึงกูไม่รู้เรื่องใครจะผัวใครจะเมียรุกรับห่านไรก็เรื่องของมันสิมึงจะเอามาบอกกูทำไม ไอ้สัส แต่เพราะเป็นเพื่อนสนิทกูทำอะไรไม่ได้แถมเป็นชาวทวิตอีกแม่งชอบด่า อ๊ากกกกกกกก กูระเบิดตัวเองตายไปเลย
เวลาเห็นเพื่อนไปปาร์ตี้กันแล้วอยากไปด้วยวะ แต่ไม่กล้าขอติดไป คิดมากกกลัวต่อหน้าก็มาดิ ในใจแบบไม่อยากให้มา แบบนี้กูคิดมากไปปะวะ
อึดอัดใจเวลาคุยกับเพื่อนที่มุมมองต่างกันว่ะ อย่างเพื่อนมองว่าคนโง่ก็โง่อยู่ตลอดไป แต่กูจะมองว่าคนเราพัฒนากันได้งี้ หรือไม่ก็เพื่อนมองว่าตัวเองแย่ แต่กูเคยเห็นคนที่แย่กว่ามันมากๆงี้ กูเลยจะไม่ค่อยอินเวลามันเล่าเรื่องของมันเท่าไหร่ แล้วก็จะพาลรู้สึกอึดอัดในใจตามไป มันเป็นคนประเภทถ้ามีน้ำครึ่งแก้วจะมองว่าน้ำเหลือน้อยจัง ทำไมมันเหลือแค่นี้ คนจัดการแย่จริงๆเลย แต่กูจะเป็นคนประเภทที่มองว่าอ่อ น้ำเหลือครึ่งแก้ว จบ อะไรแบบนี้
กูเข้าใจนะว่าความทุกข์ของแต่ละคนต่างกัน อย่าเอาไปเปรียบเทียบกัน แต่กูก็อดอึดอัดไม่ได้เวลาที่รู้สึกว่าชีวิตกูเจอเรื่องแย่ๆมาเยอะกว่ามึงอีก อะไรงี้ ไม่อยากเอามาเปรียบเทียบกันเลย รู้สึกเป็นเพื่อนที่แย่มากที่ไม่สามารถจะอินหรือเห็นด้วยกับเวลาเพื่อนมาระบายได้ แนะนำกูทีว่าควรปรับยังไงดี
ทำใจยอมรับว่าเพื่อนที่เรารักมากๆมันไม่ได้อยากอยู่ในชีวิตเรานี่ทำยังไงวะ
>>276 กูเคยเป็นแบบมึงนะเป็นหนักจนมีช่วงนึงเขาทำอะไรก็ขัดใจกูไปหมด แบบทำไมมองงี้ ทำไมคิดงี้อ่ะ กูแนะนำให้มึงลองทำใจไปก่อนเดี๋ยวมันก็จะถึงจุดนึงที่รสว่ากูจะอึดอัดจนพาลไม่ชอบเขาไปทำไมวะ คนบนโลกมีเป็นล้านมันจะมามีความเห็นตรงกับกูมุมมองตรงกับกูได้ไง โตมาก็ไม่เหมือนกัน ครอบครัวเดียวกันยังทัศนคติต่างกันเลย คิดมากไปแม่งปวดหัว เครียดด้วย กูก็ไม่รู้กูหายรสแบบนั้นตอนไหนแต่ตอนนี้กูกับเขากลายเป็นรูมเมทกันไปละ555555
>>277 อยากคุยกันต่อ >>279 ถ้าไม่อยากคุยแล้วก็ปลงแล้วเฟดเลย แต่พิจารณาตัวเองด้วยว่าเขาอยากหนีจากมึงเพราะอะไร ถ้ามึงดีเลิศไม่มีข้อเสียจริงใครๆก็อยากเก็บไว้ ก่อนที่จะเป็นแบบนี้ถามตัวเองว่ารู้สึกไปเองรึเปล่าไปเหวี่ยงไปนอยใครไว้ไหมหรือยุ่มย่ามหึงหวงใครมากไปรึเปล่า ความรักแบบทางเดียวมันไม่ยั่งยืนหรอกมึง ตบมือยังต้องใช้มือสองข้าง บางอย่างมันอาจดูดีในโลกของมึงแต่สำหรับเขามันอาจจะเหี้ยก็ได้ อย่ามองความรักเป็นการลงทุนเพราะตอนที่มึงคาดหวังแล้วผิดหวังนี่แหละมึงจะยิ่งเสีย
ไม่ใช่อะไร แม่งเพิ่งให้คำแนะนำไปสักพักก็เจอกับตัวเลย ดูท่าช่วงนี้คนจะเป็นกันเยอะจริงๆ สงสัยเพราะโควิดหัวควย
ช่วงนี้เป็นกันเยอะว่ะ 555 พวกเด็กกะโปกสมัยนี้แม่งก็แบบนี้สมัยกูมีแค่จดหมายนี่คงเป็นบุญสินะ
เหี้ยเอ้ย เปิดมอวันแรกเมคเฟรนยากสัสๆ
กูไม่รู้ว่าพวกคณะอื่นจะโกรธไหมแต่ขนาดกูอยู่คณะเดียวกันยังเกลียดเลย(แต่กูเป็นคนส่วนน้อย) คณะกูเป็นคณะที่สอบเข้ายากที่สุดในมหาลัย พฤติกรรมของเด็กในคณะกูไม่ว่าจะรุ่นพี่รุ่นน้องจะคล้ายๆกันคือชอบเหยียดคนโง่ แล้วเวลาด่าใครจะชอบแซะว่าทำตัวเหมือนคณะxxx อิเหี้ย อีโก้สูงสัสๆ ขนาดกูอยู่คณะนี้กูยังไม่รู้สึกว่าคณะอื่นต่ำกว่ากูเลยจ้า จะสูงจะต่ำอยู่ที่สันดานไม่ใช่วิชาการ
>>289 มันมีงี้จริงๆเหรอวะ เป็นกันส่วนใหญ่ของคณะเลยเรอะ กูก็อยู่คณะที่สอบเข้ายากที่สุด(ตามความเห็นคนอื่น)มาหลายปีแล้ว แต่กูก็ไม่เห็นจะมีคนเป็นแบบนั้นเลยนะ ถ้ามีจริงกูก็ต้องขอบอกไว้เลยว่าคณะอื่นน่าจะโกรธ ขนาดมึงเองยังโกรธเลย5555 เออว่าแต่ปกติเขาต้องอยากมีเพื่อนเป็นเด็กคณะอื่นกันไม่ใช่เหรอวะ เบื่อหน้ากันเองจะตายห่า
อึดอัดใจเวลาอยู่กับเพื่อนสนิทค่ะ ต้องทำยังไงดี เรารู้สึกว่าเพื่อนติดเรามากเกินไป
>>296 มึงพูดจริงเหรอ ถ้าพวกเด็กปีหนึ่งเข้าใหม่กูยังพอเข้าใจนะ แต่ถ้าเป็นงี้จริงแม้กระทั่งรุ่นพี่นี่กูว่ามันต้องผิดพลาดทางการถ่ายทอดอะไรบางอย่างละกูก็อยู่คณะเดียวกับมึง ธรรมชาติของเด็กคณะนี้แม่งต้องยิ่งเรียนยิ่งรสว่าตัวเองโง่ ขนาดเหล่ามหาเทพคะแนนระดับท็อปก็ยังไม่พูดออกมาตรงๆว่ากูเก่ง กูไม่ได้หมายความว่ามันมีแต่คนดีนะแต่แค่ไม่มีใครเขาพูดกันตรงๆ ยิ่งพูดถึงคณะอื่นยิ่งไม่มีเลย ส่วนใหญ่ถ้าแซวเรื่องความโง่ก็มักจะว่าตัวเองกันทั้งนั้น ปล.ยังไงกูก็รสว่าไอ้พวกเหยียดนี่มีไม่ถึง1%ของคณะอยู่ดีว่ะ ถ้าเรื่องที่มึงพูดเป็นความจริงกูก็รู้สึกสงสารคนไข้ชิบหายที่โชคร้ายต้องมาเจอคนพวกนี้
>>297 คนส่วนใหญ่ว่ะ มันจะมีเพื่อนที่โดนทั้งรุ่นรุมเกลียด ทุกคนก็ขู่กูว่าอย่าทำงานกับมันเพราะคนนี้ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ พอกูได้ไปทำกับคนนี้จริงๆมันไม่มีอะไรเลยเว้ย มันก็พยายามช่วยงานแต่ทำไม่ค่อยเป็นเฉยๆน่าจะหัวช้าอธิบายอะไรก็ไม่เข้าใจ เราจะเหนื่อยมากถ้าทำงานกับมันแต่นิสัยมันก็ไม่มีพิษภัย กูก็เคยทำงานกับเพื่อนคณะเดียวกันแต่อยู่คนละ ม.เขาก็ดูปกตินะ กูเคยปรึกษากับเพื่อนสนิทกูว่าทำไม ม.เรามันทัษนคติเป็นแบบนี้วะ เพื่อนบอก ม.อื่นก็เป็นแบบนี้แหละ แค่เราทำไม่ได้ใช้เวลากับเขามากพอ ฮือ ดีใจที่มึงบอกว่าที่อื่นคณะนี้ไม่ได้เฟะแบบนี้ รู้ปะว่าคณะกูทำคนในคณะเป็นซึมเศร้าไปเยอะนอกจากเรื่องเรียนหนักก็เรื่องสังคมนี่แหละ
เอาจริงๆเหยียดอะไรกันนี่มีทุกคณะอ่ะ ตั้งแต่เรื่องความรู้ เงินทอง จนถึงความดูดีสวยหล่อเลย กูรู้สึกเด็กไทยแม่งไม่มีความเป็นผู้ใหญ่เลยหว่ะ ในมหาลัยต่างเทศไมเขาดูโตๆกันจังวะ แบบทํางานแล้วด้วยอะไรด้วย เอาง่ายๆความรู้สึกเหมือนป.โท แบบต่างคนต่างเรียน
เพื่อนสนิทกูไปสนิทกับคนที่กูไม่ชอบ แล้วตอนนี้ดูจะสนิทมากกว่ากูละ เหี้ยไรเนี่ยยยยยยยยยยยย
คนเป็นเพื่อนกันนี่มันต้องตอแหลในเรื่องที่จับไต๋กันได้ง่ายๆไปเพื่ออะไรวะ? ไม่อ่านไม่ตอบแชทกูเพราะติดงานติดนู่นนี่เป็นเดือนๆ แต่ก็หลุดมาพูดเองว่าเพิ่งคุยกับเพื่อนคนอื่นบ่อยๆทุกสามวันสี่วัน เพื่อนคนอื่นก็หลุดพูดมาว่าคุยกับมันไปหยกๆเมื่อคืน แล้วพอกูบ่นน้อยใจลงสเตตัสว่ากูไร้ค่าก็รีบโผล่มาถามไถ่ว่าเกิดอะไรขึ้น มีอะไรก็มาคุยกับกูได้นะกูเป็นเพื่อนสนิทมึงนะ (ดวกส์ กูคุยกับมึงไปแล้วหลายเดือนแต่มึงไม่ตอบกูอะ) กูเบื่อที่มันชอบมาตอบด้วยคำพูดสร้างภาพต่อหน้าเพื่อนคนอื่น คีพลุคว่ามันน่ะแสนดีเป็นห่วงเป็นใย กูกลายเป็นพวกขี้นอยด์ไปซะงั้น ทั้งๆที่เหตุการณ์พวกนี้เกิดขึ้นซ้ำๆมาหลายปีแล้ว มันอะไม่ตอบอะไรกูเลย มาตอบสักทีก็ตอบแค่คำสองคำ กูมีมันเป็นเพื่อนก็เหมือนไม่มีอะ แต่มันก็ยังชอบเหนี่ยวรั้งกูไว้ด้วยคำว่ากูสเปเชี่ยลนะ แต่สิ่งที่มันทำให้กูมันไม่รู้สึกถึงความเป็นเพื่อนเลย มันคงคิดว่ากับกูสเปเชี่ยลมากจนไม่ต้องคุยด้วยกูก็คงไม่หนีไปไหนล่ะมั้ง
>>303 ของกูแม่งตรงกันข้ามกับมึง ถ้าตอนไม่งอนกันกูตอบตลอด ยกเว้นเวลาส่งอะไรเลี่ยนๆมา กูเบื่อที่แม่งด่ากูสาดเสียเทเสียชิบหาย แต่พอตอนขอคืนดีทำตัวแสนดีเป็นห่วงเป็นใย เราบอบบางนะ รักเธอ คิดถึงเธอมากนะบลาๆๆ แต่เอาจริงคือกูรำคาญไปตั้งแต่แม่งนอยรอบแรกๆแล้วมูฟออนเป็นวงกลมแล้วอ่ะ จะให้แกล้งทำเหมือนสนิทเท่าเดิมแม่งก็ยากเพราะใจมันหงุดหงิดไปหมด แถมแม่งชอบอ้างว่าก็มันช่วยไม่ได้นี่ก็เราเป็นแบบนี้อ่ะ ถ้ากูไม่ตามใจกูก็เลวอีกเลยรู้สึกเหมือนโดนบังคับทางอ้อมอ่ะ คือคนเราเป็นเพื่อนกันมันไม่ได้ตัวติดกันตลอดนะเว้ย ถ้ากูเมินแม่งแบบ >>303 กูจะไม่ว่าเลย แต่นี่คือกูคุยกับคนอื่นไม่ได้หึงไปหมด โอกาสในการไปไหนมาไหนนี่รีบมาจองจับทำสัญญายิ่งกว่าแฟนอีก ตอนสมัยแฟนเก่ากูมันยังไม่ยุ่งกับชีวิตกูเท่านี้เลย ทุกวันนี้กูอยากจะไปปลูกผักในชนบทไม่ใช้เน็ตแม่งให้สิ้นๆเรื่องไม่ต้องแคร์ใคร
อึดอัด ไปเที่ยวเชียงใหม่กับเพื่อนมา กูย้ำไปแล้วว่าไม่อยากใช้เงินเยอะ มึงไปกันเลย เพื่อนกูก็บิ้วว่าอยากไปด้วยกัน แพงสุดแค่ที่พักพอ กูก็เลยเออๆไป แต่พอถึงเวลาจริงแม่งก็มีค่านู่นนี่งอกมาทั้งที่กูไม่ได้อยากหารอ่ะ ชุดปิคนิคพร็อพถ่ายรูป คาเฟ่แพงๆเข้าไปถ่ายรูปกัน ซึ่งต่อให้กูมีเงินเหลือเฟือกูก็ไม่ได้อินด้วยอ่ะ แต่ไม่หารด้วยก็น่าเกลียด
เคยไล่คนนึงไปเพราะมันทำตัวน่ารำคาญมากแบบคนอื่นเตือนมันก็เป็นเหมือนเดิม แต่คนอื่นก็พอให้อภัยมันได้
แต่ชีวิตกูมีแบบนี้หลายคนแล้วอ่ะแต่ไล่ไปไม่ได้ ไม่ก็เบาลงได้มั่งตามเวลา
แต่กูรู้ว่าไอนี่มันไม่ชอบเราแบบไม่ชอบมากๆปั่นๆแกล้งตลอดเวลาตลอดเป็นเพื่อนมาสี่ห้าปีแบบโคตรไม่โอเคแล้วบอกมันละว่าไม่โอ
สุดท้ายกูไล่ไอนี่ไปตรงๆเลยว่าอย่ายุ่งกะกูอีก รู้สึกเหี้ยมากเวลาคุยกับมันแต่ละที ข่มคนอื่นทุกลมหายใจ ขนาดแค่เล่นเกมก็ต้องหาเรื่องข่มคนอื่นให้ได้
มันก็คงไม่รู้ตัวว่าผิดอะไรอยู่ดี แต่ตอนนี้กูไม่ได้โกรธมันแล้ว กูควรไปขอโทษมันไหมเพราะยังไงก็อยู่ในวงเพื่อนเดียวกันแค่ตอนนี้กูไม่ยุ่งกับมันเลย
หรือยังไงถ้ามันเคยทำตัวรำคาญมาครั้งนึงแล้วปัจจุบันมันยังไม่ปรับปรุงตัวมันก็จะกลับไปทำเหี้ยๆกับกูเหมือนเดิมอยู่ดีอ่ะ
>>306 โอเค กูได้คำตอบละ ปล่อยมันไป ถ้ากูไปคุยกับมันเดี๋ยวซักวันก็ลูปเดิม เอาเวลาไปให้คนอื่นเถอะ
>>305 รอบนี้ก็คงต้องยอมจ่ายอ่ะ แต่ค่าที่เป็นของกินถ้ามึงไม่ได้กินไม่ได้ถ่ายด้วยก็บอกไปตรงๆว่าไม่ได้ตกลงกัน กูไม่มี อันอื่นหารได้ก็หารไปเท่าที่ไหว
ถ้าสนิทกันมาก มึงกางงบให้มันดูเลยก็ได้นะว่ากูไหวแค่นี้ โอไหมอ่ะ
กูโคดรรำคาญเพื่อนคนนึงเลยหว่ะ แม่งโคดขี้โม้ มันชอบโม้ในเรื่องที่ตัวมันไม่รู้ตัวว่าคนอื่นๆเค้าเก่งกว่ามันเยอะแยะ แต่เค้าไม่ต้องโม้แบบมันอ่ะ อย่างวันก่อนมันมานั่งพูดเรื่องตัวเองเก่ง มีความรู้ อยากใช้ความรู้ในการสอนคน นู่นนี่บลาๆๆ แต่คนที่นั่งฟังมันอ่ะมีแต่คนเป็นอาจารย์มหาลัย, จบโท, จบเอก, เป็นเจ้าของโรงเรียน ทั้งนั้น แต่ตัวมันเองคือเรียนป.ตรียังไม่จบ แล้วโดนรีไทร์ออกมาหางานทำ จนตอนนี้อายุสามสิบกว่าก็คิดว่าตัวเองโคดเก่ง แล้วมานั่งโม้กับคนอื่น คือรำคาญนะ แต่ก็สงสารมันด้วย ว่ามันก็มีแค่นี้มันเลยชอบอวด ไม่งั้นมันก็ไม่ได้มีความภูมิใจอย่างอื่น
>>308 คิดถึงเพื่อนกูเลย มันชอบอวดอ้างสรรพคุณตัวมันเองเกินจริงแบบเวอร์เกินมนุษย์มนา มีแต่คนชื่นชมมันแม้แต่คนมีชื่อเสียงยังออกปากลมมัน จนกูตะลึงว่าเพื่อนกูไม่ธรรมดาขนาดนี้เบยหรอนี่ เลยไปขุดคุ้ยส่องผลงานที่มันโม้ๆว่าดีจริงป่าวอิห่า.... นี่มันงานหัดทำชัดๆ
บางคนเขาอาจจะภูมิใจที่ 'ได้ทำ' มากจนคิดว่าตัวเอง 'ทำเป็น' จริงๆก็ได้นะ
>>311 เพื่อนกูชอบโม้แบบจริงจัง โม้แบบคิดว่าตัวเองเก่งจริงๆ นี่มันยังไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมหลายๆคนเลิกคุยกับมัน มันคิดว่าเป็นเพราะมันเก่งเกินไปจนภาษามันสระสวยเกินกว่าที่บางคนจะเข้าใจ แต่จริงๆคือเขารำคานมรึงกันจ้า เวลาคุยคนอื่นพูดเรื่องอื่นไม่ได้เลยเพื่อนตัวนี้จะพยายามวกเข้าเรื่องตัวเองตลอด
กูชอบกอดมาก เวลาทำงานเหนื่อยๆ หรือเหงาๆ จะอยากกอดใครซักคน ถ้ากูขอกอดเพื่อนผู้ชาย(กูก็ผู้ชาย)มันจะดูยังไงๆ ปะวะ กูเคยขอมันกอดนะ มันก็ไม่ว่าอะไร แต่ถ้าบ่อยๆ ไม่รู้จะเป็นยังไง
ปล. กูโสด ขี้เกียจหาแฟนเลยไม่มีคนให้กอดนอกจากเพื่อนกับคนในครอบครัว
>>315 อารมณ์เดียวกะกูเลย เป็นผู้ชายชอบกอดชอบบีบ ชอบกอดๆรัดๆหมอนข้างแน่นๆ แต่ว่ามันไม่อุ่นแบบเนื้อคน แต่ก็ไม่สนิทกะผู้หญิง จะไปแตะตัวเดี๋ยวหาว่าลวนลาม กูก็เลยชอบไปนวดไหล่นวดแขนเพื่อนผู้ชายคลายเครียด (เพราะจะให้กอดก็ยังไงอยู่เนาะ กูไม่ได้ชอบผู้ชาย) เพื่อนก็สบายตัว กูก็สบายใจ
ขอขิงหน่อย พอเรียนจบ เริ่มทำงาน กูนี่รีบหาแฟนเลย ตอนนี้มีแฟน ตอนนี้ก็ได้กอดได้บีบสบายใจกูละ แต่แฟนกูเขาก็เขินหรือไรไม่รุว่ะ บางวันก็ไม่ค่อยยอมให้กูกอด ก็กลับไปหาหมอนข้างเหมือนเดิม 55
เพิ่งมาลองเข้ามู้นี้ จะบอกว่ามีเพื่อนที่แบบคิดว่าสนิทเหมือนกันอะแหละ ไปฝึกงานด้วยกัน 4คน ขอใช้แทนว่า A B Cนะ เป็นผู้หญิง3คน มีกูเป็นผช.คนเดียวทีนี้แบบความรู้สึกเวลาอยู่ด้วยกันเหมือนเป็นส่วนเกินเลยหว่ะคือมันจะมีเพื่อน 2คน คือ A และ B คือสองคนนี้มีอะไรก็คุยกันแบบเวลาถ่ายสตอรี่ก็ถ่ายลงกัน 2 คนบ้าง 3คนบ้างไม่นับเรา ไปไหน A B มันก็ไปด้วยกันแบบไปซื้อของไรงี้ เวลากูไปก็ไม่เห็นมันจะไปด้วยเลย เวลาAหรือBไปไหนกูก็ไปเป็นเพื่อนมันนะ แบบมีอะไรกูก็ช่วยอะแหละเห็นว่าเป็นเพื่อน แต่กูรู้สึกว่ายิ่งดีด้วยละไม่มีใครเห็นหัวเลย หลังๆกูเลยไปคุยกับ C แต่ C มันก็สนิททั้งกับ A และ B อะแหละด้วยความที่เป็นผญ.เหมือนกันด้วยมั้ง จะว่ากูขี้น้อยใจก็ได้นะ ตอนหลังกูเลยตัดสินใจตัดขาดกับ A และ B อะ ประมาณแบบไม่คุยด้วยอะ แต่เรื่องงานอะไรงี้ก็คุยได้นะ แต่แบบให้คุยกันแบบสนิทเหมือนเดิมคงทำไม่ได้อะ แต่กลายเป็นว่ากูเป็นคนผิดซะงั้น คือแบบปัญหานี้มันเหมือนปัญหาเด็กน้อยมากอะ แต่กูเซนซิทีฟกับเรื่องเพื่อนมากๆอะ ที่เข้ามาเพราะอยากมาแชร์เฉยๆ
เพื่อนกูป่าวประกาศบ่อยมากว่าอยากทำงานในองค์กรสิทธิมนุษยชน แต่พอได้ฟังความคิดมันกูก็อึ้ง เช่น กูชวนไปชุมนุม มันบอกว่าถ้ากูมีอำนาจกูอาจจะกลายเป็นคนที่สนับสนุนเผด็จการก็ได้ โลกมันก็เทางี้แหละเหอะๆ มีวันนึงคุยเรื่องคนเกาหลีเหนือ มันบอกว่าเค้าอาจจะพอใจกับชีวิตเค้า ไม่ได้อยากออกมาอยู่โลกทุนนิยม อย่าไปคิดแทนเค้า อันที่เหี้ยที่สุดคือคุยเรื่องข่าวข่มขืน/คลุมถุงชนเด็กอยู่ มันก็พูดขึ้นมาว่าสังคมปัจจุบันอ่ะสร้างมาตรฐานกันเองป่าวว่าต้องเรียนจบต้อง18ถึงจะเอากันได้ ทั้งที่เมื่อก่อนมีลูกตั้งแต่เด็กเป็นเรื่องปกติ อันนี้เกินสัดๆ มึงเกิดมาเป็นผู้ชายมึงเคยต้องมาระแวงอะไรงี้มั้ยละ
ไอเดียพวกนี้ไม่ได้ใหม่เลย ช่วงที่พวกอนาคตใหม่แฉรัฐบาลในสภา มีหลักฐานประกอบ มันรีบขัดกูว่ามึงรู้ได้ไงว่าเป็นเรื่องจริงทั้งที่มันยังไม่ได้ดูหลักฐานเค้าซักแอะ จุดนั้นกูรู้เลยว่ามันแค่อยากขัดชาวบ้านเฉยๆ เพื่อนชวนทำกิจกรรมสังคมอะไรก็ขัด รู้เยอะว่าองค์กรข้างในมันเน่าอย่างนั้นอย่างนี้ มูฟเม้นนี้มีข้อบกพร่อง แต่กูไม่เห็นมันจะทำอะไรซัพพอร์ทสังคมจริงๆซักครั้งงงงง เห็นแต่เอาหลักการเบื้องต้นที่เรียนมาไปคุยม่อสาว
ปล.ในเหตุการณ์จริงกูเถียงสิ่งที่กูคิดไปแล้ว ก็จบแบบต่างคนก็ต่างคิดว่าตัวเองถูก ส่วนตอนนี้ก็ห่างกันละ มาบ่นเฉยๆ
>>322 เฮ้ย คล้ายคนรู้จักกูที่เรียนรัฐศาสตร์ ทรงนี้เลย คนเดียวกันป่ะวะ5555555 ประเภทด่าประยุทธ แขวะธนาธร คนรุ่นใหม่โดนหลอกง่าย ทั้งที่มันไม่มีอุดมการณ์อะไรจิงๆ ไม่ได้ว่าต้องไปเป็นนักกิจกรรมหรือเหี้ยไรนะ แต่แอควางท่าว่ากูไม่เข้าข้างฝั่งไหนเพราะทุกคนแม่งเห็นแก่ตัว มันคงไม่รู้ว่าเพื่อนในวงเหล้าแอบขำมันกันหมด
หาเพื่อนครับ
https://youtu.be/Ir3GlFHfESo
กูรู้สึกว่าตัวเองแปลก กูไม่ชอบคุยกับคนอะ คือยังไงดี ถ้าเจอตัวต่อตัวกูก็คุยเล่นอะไรปกตินะ แต่ถ้าแยกจากเพื่อนออกมาอยู่คนเดียวแล้ว กูก็จะไม่คุยไม่ทักอะไรใครก่อน เกิดมาทั้งชีวิตกูไม่เคยทักคนอื่นชวนคุยเล่นหรือไปเที่ยวด้วยกันมาก่อนเลยอะ มีแต่คนทักมาหากูก่อน
ส่วนเรื่องข้อความ ถ้าเป็นเรื่องคุยเล่นเม้ามอยทั่วไปก็ขึ้นกับอารมณ์กูว่าตอนนั้นกูอยากจะคุยมั้ย แต่ส่วนใหญ่คือกูขี้เกียจแล้วก็เลื่อนดูจากแจ้งเตือนแทน แต่กูเป็นประเภทถ้าเพื่อนมีปัญหา กูจะรู้สึกแล้วก็เข้าไปชาร์จคุยทันทีนะ เวลามันเครียดหรือดาวน์หรือมีเรื่องระบาย หรือเวลามีโมเม้นดีๆที่อยากแชร์ กูก็จะเข้าไปคุย ถ้ากูเลื่อนกล่องข้อความแล้วเห็นว่าใครทักกูมาแบบดูมีปัญหา กูก็จะคุยทันที(แต่กับคนอื่นกูก็ดองเหมือนเดิม เพื่อนสนิทกูงอนกูเพราะกูตอบแชทเพื่อนอีกคนแต่ไม่ตอบมันที่มาคุยเล่น ฮือ รู้สึกผิดนะเนี่ย แต่กูพิจารณาจากความสำคัญของเรื่องที่ทักมาละก็คิดว่าอีกคนจำเป็นต้องคุย กูก็เลยคุยอะ รู้แหละว่าไปวัดแบบนี้มันก็ทำร้ายความรู้สึกคนอื่นเขา)
แต่ในเวลาปกติ กูเป็นคนไม่คุยกับใครเลย ไม่ตอบข้อความ ไม่มีความรู้สึกอยากจะทำด้วย ทำไมวะ ทั้งๆที่กูก็รู้นะว่าทำแบบนี้ อีกฝ่ายก็คงรู้สึกแย่ แต่ทำไมกูไม่มีความรู้สึกกระตือรือร้นจะตอบข้อความหรือคุยกับใครก่อนเลย
อีกอย่างคือคนชอบมาพึ่งพากูหลายคนมาก ทั้งเรื่องปรึกษา เรื่องคุยเล่น เรื่องระบาย แต่ตัวกูเองไม่ค่อยทำแบบนั้นกับคนอื่นเท่าไหร่ สำหรับกู ที่ๆคอมฟอร์ตที่สุดคือตัวกูเอง มันเลยทำให้กูรู้สึกหนักกับการที่คนบอกว่ากูคือที่พึ่ง กูดีใจนะ แต่กูไม่สามารถมีความรู้สึกแบบเดียวกันนั้นกับคนอื่นๆได้อะ กูผิดปกติอะไรหรือเปล่าวะ เป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว
เพื่อนสมัยม.ปลายคบกันยาวๆ ถึงตอนมหา’ลัยโดยไม่ได้เรียนที่เดียวกันได้มั้ยวะ กูเข้ากับเพื่อนในมอใหม่ไม่ได้เลย ไม่อยากเข้ากับใครด้วย แต่คบเฉยๆ เพื่อทำงานกินข้าวไรงี้ได้ กูไม่ค่อยชอบพูดอะ บางทีได้เดินรั้งท้ายด้วย ไม่ชอบ กูชอบเดินคนเดียวไม่ก็เดินนำแบบไม่สนใครเลย ชอบอยู่กับเพื่อนสมัยม.ปลายมากกว่า รีบกลับหอมาโทรคุยกับพวกมันตลอด แต่คิดว่าอีกเดี๋ยวเพื่อนม.ปลายก็คงห่างๆ กูไปเพราะเจอเพื่อนใหม่ในมอแหละ กูไม่ว่าอะไรนะ แต่พอลองคิดภาพนั้นแล้วมันก็เหงาอะ แต่ก็ไม่ได้อยากได้เพื่อนใหม่ ฮือออ
เชี่ย ไม่นึกว่าจะเจอคนเป็นเหมือนกัน แอบดีใจว่ะ กู >>327เอง
>>328 กูถึงกับไปค้นเลยว่าสันโดษหมายถึงแบบไหน ตอนแรกกูเข้าใจว่ากูแค่โลกส่วนตัวสูง แต่พอไปค้นความหมายของสันโดษที่มึงว่าแล้วก็เออ กูเลยนี่หว่า555 ถ้ามึงไม่ตอบมากูคงไม่รู้จักคำนี้ไปตลอด ขอบคุณนะมึง
>>331 เข้าใจมึง กูก็คิดว่ายังไงสังคมก็คือสิ่งจำเป็นอยู่ดีเหมือนกัน และกูเองก็ไม่คิดจะทิ้งเรื่องการเมคเฟรนด์ด้วยแหละ แต่การรักษามันไว้ให้อยู่ได้นานนี่ก็เหนื่อยจริงๆเนอะ
>>332 ดีใจที่เจอคนเป็นเหมือนกัน กูเครียดมาตั้งนานว่ากูเป็นไรวะ555555
>>334 เข้าใจมึงมาก เป็นแบบนี้นี่เหนื่อยจังเนอะ ขนาดพยายามแล้วก็ยังมีโดนงอน
>>329 สำหรับกู คบได้นะ แต่ปัญหาที่เกิดอาจจะเป็นช่องว่างเรื่องมหาลัย บางทีที่มอก็มีเรื่องนู้นเรื่องนี้เกิดขึ้น เล่าให้คนนอกฟังก็ไม่อินเท่าคนในด้วยกันเอง แต่คนส่วนใหญ่อยากคุยกับคนที่พร้อมจะอินกับเรื่องของตัวเองอยู่แล้ว เพราะงั้นมึงทำตัวให้กระตือรือร้นอยากจะฟังเรื่องของเพื่อน หรือทำตัวให้เพื่อนรู้สึกว่าเราอยู่ตรงนี้ตลอด มีอะไรสามารถพูดคุยด้วยก็ได้ คนเรายิ่งโตไปก็ยิ่งอยากมีคนสนิทที่คบกันได้นานๆ ขอให้มึงเชื่อตรงนี้ไว้ มันอาจจะมีช่วงที่ห่างๆกันบ้าง แต่ก็ไม่ได้ถึงกับตัดขาดหรอก
และอยากบอกว่าไม่ต้องห่วงเรื่องเพื่อน กูเชื่อว่าคนเราสามารถเจอคนดีๆได้ทุกช่วงของชีวิต ตอนกูเข้ามหาลัยใหม่ๆก็กังวลเรื่องเพื่อนเหมือนกัน กว่ากูจะเจอจุดที่ลงตัวได้ก็ผ่านมาปีนึง เพื่อนบางคนที่กูรู้จักก็ใช้เวลาสองสามปีกว่าจะเจอเพื่อนที่เข้ากันได้ดี มึงไม่ต้องเร่งร้อนอะไร ไม่ต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใครนะ เป็นตัวของตัวเองไป ใครทำดีก็ดีด้วย ใครทำแย่ก็เฟดจากเขา เรื่องสังคมก็พูดคุยบ้าง มันก็คงมีฝืนในช่วงแรกๆแหละ แต่มึงจะได้เจอคนที่เป็นเหมือนๆกับมึงเอง
ส่วนตัวกูเป็นคนที่เชื่อว่ายังไงคนเราก็มีเพื่อนได้ตลอดนะ เพราะกูเป็นคนที่เข้าไปทักคนอื่นก่อนบ่อย ยิ่งเห็นใครอยู่คนเดียวแล้วดูซึมๆ กูก็จะเข้าไปคุยก่อนเลย และกูเองก็เคยได้รับการกระทำแบบนี้มาด้วย เพราะฉะนั้นให้เป็นตัวของตัวเอง มึงจะได้เจอคนที่อยากรู้จักมึงเพราะมึงเป็นตัวเองนี่แหละ สู้ๆ
>>335 โหยยย กู >>329 เอง ขอบคุณนะ
อันที่จริงอยากบอกว่ากูก็เป็นเหมือนกัน กูฮีลตัวเองได้อะ ให้กำลังใจตัวเองได้ มีงานอดิเรกที่ชอบที่ทำคนเดียวได้ก็เลยไม่ได้อยากคุยกับคนอื่นขนาดนั้น แต่ก็ชอบมีคนมาเล่าเรื่องทุกข์ใจกับปรึกษาปัญหาให้ฟังตลอด งงเหมือนกัน กูก็ทำเป็นสนใจเรื่องของคนอื่นนั่นแหละ ให้คำปรึกษาเขาเท่าที่จะทำได้ พอเขาหายทุกข์แล้วก็ตีตัวออกมา แต่พอต้องทำตัวมีเอเนอร์จี้ตลอดเวลาแล้วมันเหนื่อยอะ อยากกลับมาอยู่คนเดียว มันสบายใจกว่า55555
นั่นสิ คนสนิทกันมันจะจูนเข้ากันได้ตลอดอะเนอะ กูเพิ่งได้ลองคอลกับเพื่อนสมัยม.ต้น คุยกันยาวเลย ทั้งที่ตอนนี้ไม่ได้เรียนม.ปลายหรือมหา’ลัยเดียวกันแล้ว มันก็กลับมาจูนติดกันได้อะเนอะ คนเคยสนิทกันอะ ไม่จำเป็นต้องคุยกันตลอด แต่คอยคิดถึงบ้างและเจอหน้ากันหน่อยก็น่าจะเป็นความสัมพันธ์แบบที่กูต้องการแล้วล่ะ
ไม่อินกับพวกกลุ่มเพื่อนเวลามีปัญหาตาอยตีกันแล้วสุดท้ายก็ยกพวกไปถล่มกัน
ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะ ช่วงนี้รู้สึกแย่เรื่องเพื่อนมากเลย จริงๆก็รู้สึกตัวตั้งเริ่มเปิดเทอมแล้วว่าเพื่อนสนิทส่วนใหญ่เริ่มออกห่างจากเรา เหมือนพยายามไปสนิทกับคนที่เรียนเก่งๆในห้อง บางคนก็เลี้ยงเพื่อนด้วยเงิน(เช่นฝากสั่งของ ของราคา500กว่าบาทแต่ให้เงินคนฝากสั่งไปพันนึงละบอกไม่ต้องทอน) มันรู้สึกแย่ตรงที่ทุกคนในกลุ่มเพื่อนสนิทเก่าเหมือนพยายามเกาะกลุ่มกันเองและเมินเราตลอดจริงๆเมื่อก่อนก็มีเมินบ้างแต่หลังจากเปิดเทอมนี่แทบไม่ทักกันเลย พออยู่ในเเชทก็มีคุยบ้าง อย่างน้อยเราก็ยังโชคดีที่ยังมีคนที่อยากสนิทกับเราจริงๆอยู่แต่ก็ยังลบครส.แย่นี้ไม่ได้ ตอนนี้เหมือนใช้ชีวิตแบบทนอยู่ไป บางคนก็เริ่มพูดจาเหยียดเราประมาณว่าตอนนี้ฉันเก่งกว่าเธอแล้ว ปกติเวลาครูให้งานในห้องก็จะช่วยกันทำแต่นี่ดันเมินสิ่งที่เราพูดไปเลย ส่วนนึงเราก็พอเข้าใจแหละว่าปีนี้ทุกคนคงต้องตั้งใจเรียนเพื่อไปสอบเรียนต่อแต่ไม่นึกว่าจะเกี่ยวกับการเลือกคบเพื่อนด้วย...
ปล.เราอยู่ม.3นะ เพื่อนส่วนใหญ่ที่ตั้งใจเรียนกันเพราะจะไปสอบรร.ที่ดีกว่านี้แต่เราจะอยู่รร.เดิม
>>341 เหมือนกัน ยิ่งวงในยิ่งรับผิดชอบยิ่งโดนติด โดนคาดหวังนี่โคตรจิตตกอ่ะ อยากให้ทักคนเข้าใจว่าเรื่องความสัมพันธ์พวกนี้มันไม่มีผิดถูก แต่ล่ะคนก็ต้องการต่างกัน ถ้าจะให้ยัางยืนก็เปิดใจเข้าใจให้อภัยกันเหมือนช่วงเริ่มก่อร่างสร้างตัว ไม่ใช่พอสนิทปุ๊ปแล้วจะเอาแย่างที่หวัง สมัยตอนไม่สนิทเราอภัยให้ใครหลายๆคนได้ แต่พอสนิทยิ่งมากเรายิ่งไม่ไหว ยอ่งเก็บกดแม้เป็นเรื่องเล็กน้อย เราเลยกลัวคนที่สนิทกับเรามากว่าเขาจะทำร้ายจิตใจเราในสักวันเพราะเราให้เวลาหรือความพอใจกับเขาไม่ได้
>>343 เอาตรงๆคนวงในวงนอกนี่โครตBullshit พวกมึงแค่อยู่สังคมคนเหี้ยเอง เวลาคบคนคบเพื่อนเลยต้องมาตามเลียตูดกันแบบนี้ มึงคบใครชอบใครมึงก็แค่คุยกับคนนั้นดิ ไม่ต้องมาเกี่ยวคอยพึ่งพากันต้องทําอะไรเหมือนกันให้ได้รับการยอมรับ ปัญญาอ่อนชิบหาย รู้สึกมีที่ไทยเยอะดีนะพวกเยอะๆเรื่องกลุ่มเพื่อน
อีสัส โลกหมุนรอบตัวมึงหรอ เบื่อเพื่อนเฟมทวิต มึงเลิกคุยไปหลายคนเพราะเขาอิกนอร์นี้ โครตปัญญาอ่อนกับเรื่องขี้ปะติ๋วก็เอา เอาดีๆมึงนับดูว่าเหลือใครในชีวิตบ้าง
เวลาเจอเพื่อนเก่าๆที่เดินทางสายนักเลงแล้วกูรู้สึกเหมือนแม่งอยู่คนละโลกเลยวะ ส่วนใหญ่ก็เรื่องMindset กูนี่เข้าไม่ถึงเลยวะ
>>348 แล้วมึงแก่ปัญหายังไงวะนอกจากด่า ไม่ได้กวนตีนนะถามจริงๆ
>>346 ใครๆก็อยากให้แม่งง่สยแบบนั้นแหล่ะ แต่อย่าง >>347 ว่า พวกแม่งเดี๋ยวนี้ romanticize ความสัมพันธ์มาเกินไป ทั้งที่จริงๆแล้วมันก็แค่ความต้องการ แคร์ไม่แคร์ วงในวงนอก เฟคไม่เฟค คิดมากกันจังวะไอสัส รู้นะว่าห้ามไม่ได้ แต่ถ้ามึงทุกข์ใจดิ้นกระแด่วๆแค่เพราะอีกฝ่ายมีชีวิตในแบบของเขานี่มึงพอเถอะ ในกรณีที่ไม่มีใครไปทำอะไรให้มึงเจ็บนอกจากตัวมึงเอง จะมานอนคลั่งว่ารักๆๆ ทำไมไม่มีคนเข้าใจทำไมวะ นี่สังคมมนุษย์นะไอสัส คนเราเกิดมาร้อยพ่อพันแม่ ทุกคนต้องการอิสระต้องการความพึงพอใจ มึงไปบังคับใครไม่ได้หรอกนอกจากตัวมึงเอง ไม่ผิดที่จะทุกข์แต่อย่าทำตัวแบบรอให้โลกมาแคร์มึง แบบนั้นคนเขาเหนื่อยที่จะอยู่กับมึง
จำไม่ได้แล้วเคยมาบ่นเรื่องเพื่อนในมู้นี้หรือมู้ทำงานแม่งมีอัพเดตอยากระบาย
ช่วงก่อนกูมีเปลี่ยนงาน แล้วงานกูปีแรกสวัสดิการมันไม่มีประกันกลุ่มให้ จะได้ก็ตอนครบปี กูก็เฉยๆไม่อะไร ก็คุยกับเพื่อนตามปกติว่าเปลี่ยนงาน มันก็ถามกูก็ตอบ
จนวันนึงมีนัดกินข้าวกับเพื่อนอีกคน ไอ้เพื่อนคนแรกมันก็ยกเรื่องนี้มาคุย แล้วก็คุยๆว่าบริษัทกูแปลกเนอะไม่มีประกันให้ ต้องรอครบปี ฯลฯ กูก็งงมันแปลกขนาดนั้นเลยหรอวะ
จนตอนหลังไปรู้ว่างานเพื่อนกู(มันย้ายงานก่อนหน้ากูจะย้าย)แม่งก็ไม่มีประกันให้ คือไม่มีเลยครบปีก็ไม่มี ไม่มีกองทุนด้วย แม่งกูเลยงงแล้วมันมาว่าของกูครบปีให้แปลก ของมันไม่มีเลยไม่แปลกหรอวะ
ล่าสุดมีรีคู้ทชวนไปสมัครบริษัทที่เพื่อนกูทำ แม่งมีประกันกลุ่มให้ มีกองทุน มีงบเรียนพิเศษ ของเพื่อนกูไม่มีไรเลยเงินเดือนล้วนๆ(แต่ได้เยอะอยู่)
นี่เลยสรุปเอาว่าแม่งคงไปทำตำแหน่งที่ไม่ปกติ(พวกoutsource/tempไรงี้) แล้วคงมาสงสัยว่ากูต้องเป็นเหมือนมันแน่ๆเลยพยายามจะแหกกู ไอ้เหี้ย แหกตอนคุยกันปกติสองคนก็ไม่ได้ต้องไปแหกตอนอยู่ต่อหน้าเพื่อนอีกคน ไอ้ส้นตีน
ขับรถเสียงดังคิดว่าเท่มากมั้ง ไอ้เอ๋อ
กลับไปเลียหีอีติ๋ว นาโปกลางไป
เหมือนตัวเองให้ความสำคัญกับเพื่อนคนนึงมากแต่สำหรับเพื่อนเราแค่เพื่อนที่สนิทกันธรรมดา เหทือนกุไปคาดหวังอะไรแบบนั้น รู้สึกแย่ทั้งตัวเองที่คิดมากกับทั้งเพื่อนที่ดูไม่ได้อะไรกับกุ ปกติกุสนิทกับคนยาก พอเจอคนที่สนิทด้วยก็เลยพยายามทำอะไรดีๆให้เยอะๆ สรุปเป็นหมาร้องเอ๋ง เฮ้
ไปสนิทกับคนที่รุ่นน้องชอบ จนรุ่นน้องรู้สึกไม่ไว้ใจ เหมือนเราไปแย่งคนชอบแบบไม่รู้สึกตัว
รู้สึกผิดปนเคืองๆ
Ntr เลย
กูมีเรื่องไม่สบายใจว่ะ แต่กูก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร คือกูมีเพื่อนสนิทมากๆคนนึง คุยกันได้ทุกเรื่อง ไปเที่ยวกันสองคน ละก็มีกลุ่มนะ สนิทกับคนในกลุ่มพอสมควร แต่บางกูก็คิดว่ากูไม่ดีพออยู่กลุ่มนี้ มีแต่คนสวยๆ+ตั้งใจเรียน เรียนเก่ง ขยันอะมึง คือส่วนใหญ่ดีกว่ากูไปหมด แล้วนอกจากกลุ่มนี้กูก็ไม่ค่อยสนิทกับนอกกลุ่มอะ เพื่อนสนิทกูชอบบอกว่าให้กูพิมพ์ในไลน์คณะสิ เวลามีเรื่องอยากออกความคิดเห็นหรืออะไรแบบนี้ แต่กูไม่ชอบพิมพ์ในไลน์คณะมากๆไม่รู้ทำไม กูว่าเรื่องนี้มันทำให้กูเครียดมั้ง คนในคณะคุยกันในไลน์คณะแบบสนิทกันอะ แต่กูไม่เคยโผล่หัวไปเลย เหมือนไม่มีตัวตนอะ แต่ถ้าเจอตัวจริงก็คุยปกตินะ แค่ไม่ได้หนงยอกล้อแรงๆแบบเพื่อนสนิทอะ หรือเพื่อนในกลุ่มกูเป็น Extrovert กันหมดมีแต่กูที่เป็น IN วะ แบบเวลาจะไปกินข้าวกันมีเพื่อนในกลุ่มคนนึงชอบชงนคนนอกกลุ่มมา กูไม่ชอบเลยอะ ไม่ชอบมากๆแบบอยู่กับแค่ในกลุ่มตัวเองไม่ได้รึไงวะ หรือกูควรไปหาเพื่อนที่เป็นinด้วยกันวะ แต่กูสนิทกับกลุ่มนี้ไปแล้วอะ กูพูดรู้เรื่องมั้ยเนี่ย
กูมีเพื่อนที่ไม่ได้สนิทไรนักหรอกแค่รู้จักกันมานาน ตอนเรียนแรกๆกูกับมันก็ทำตัวชิลๆไหลๆ เวลาจับงานกลุ่ม,งานคู่ทำงานไรก็อยู่ด้วยกันตลอด แต่พอตอนนี้มันใกล้จะจบแล้วไงมึง เวลาทำงานมันจะไหลไปแบบตอนนั้นไม่ได้แล้วเว่ย เวลากูกับมันทำงานด้วยกันไม่ใช่ว่ามันไม่ทำงานนะแต่มันไม่ทำนะ มันแค่ไม่พยายามอะ ส่วนใหญ่กูต้องเป็นฝ่ายตาม,หางานตลอด เพราะมันเคยบอกกูว่าจบไปมันก็ทำงานกับพ่อแม่น้าอามันนี่แหละมันเลยไม่สนใจเรื่องคะแนนเรียน เอ้าชิบหายกูไม่มีไง แม่งก็เลยทำตัวชิลตัดมาที่กูต้องดิ้นรน แน่นอนสมองอย่างกูกับมันทำงานร่วมกับมันพาดิ่งแน่ๆ กูก็ต้องหาเพื่อนที่ทำงานดีมาทำงานด้วยกัน แล้วมันผิดนักรึไงวะมาทำเป็นงอน เรื่องแบบนี้กูก็ต้องเอาตัวรอดอะ
กูปวดหัวกับการที่งานกลุ่มไม่ใครเริ่มทำอะไรเลย กูต้องเป็นคนเริ่ม แล้วพอกูเริ่มคนอื่นแม่งก็ดีนะ อย่างที่พูดมาก็ดีนะ แต่ไม่มีใครออกมาดิสคัสหรือออกมาพูดคุยว่าควรแบ่งงานยังไงต่อ ไอ้เหี้ย ไปทำกันเองให้หมดเลยไอสัส คิดว่ากูจะคอยอยู่ป้อนงานให้ตลอดไปรึไง
มีใครเรียนมหาลัยอยู่ปี3-4แล้วมาเปลี่ยนกลุ่มเพื่อนทีหลังบ้างรึเปล่าวะ เปลี่ยนยังไงให้มันดูไม่แย่ในสายตาเพื่อนกลุ่มเดิม
>>366 กูนี่เปลี่ยนมาตลอดทุกปี ปีหนึ่งอยู่กลุ่มนึง ปีสองกลุ่มนึง ปีสามอีกกลุ่ม ไม่รู้ว่ะ กูว่าอย่าไปแคร์มากหรอก กูรู้สึกว่ากูไม่บีลองก็เปลี่ยนกลุ่ม คนเรามีสิทธิ์เลือกเพื่อนที่เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจปะวะ ถ้ามันนินทามึงก็ไม่ต้องไปสนใจ แปลว่านิสัยไม่ค่อยดีอะ มึงก็คิดซะว่าพ้นโชคร้ายที่ไม่ต้องอยู่กะอีพวกนั้นแล้ว
ทำไงดีวะ เพื่อนถามว่าการบ้านทำยังไง กุก็ไม่ค่อยแน่ใจแต่ก็ตอบไป แล้วทีนี้มันผิดอะ กุมาค้นดูแล้วแก้ของตัวเองใหม่แต่ลืมบอกเพื่อนอะ ทำไงดีวะ กุไม่อยากโดยเกลียดอะ เขาจะคิดมั้ยวะว่ากุจงใจ T T
ไม่น่าเลยอะ กุแค่อยากดูพึ่งพาได้ ดูมีคำตอบให้ ต่อไปถ้ากุไม่แน่ใจอะไร กุจะบอกไปว่าไม่รู้แล้ว
>>372 >>373 ขอบคุณนะมึงๆๆ ไม่สนิทกันๆ นั่งข้างกันในวิชานึงเฉยๆ เลยแลกไลน์แล้วมาทำงานกลุ่มกัน กุแบบเคียดมากเลย ลืมจริงๆว่าบอกอะไรเขาไป มัวแต่แก้ของตัว เสียใจมากแบบมากๆ ขอโทษเขาไปแล้ว เขาบอกไม่ซีเรียสเรื่องคะแนน แต่กุยังรู้สึกผิดอยู่เลย เลยคิดว่าจะไปคุยกับอจ.ว่ามันเป็นความผิดกุเองที่เขาทำผิด มันเป็นไปได้มั้ยที่จะแลกคะแนนกุกับเขา แต่ไม่รู้ชื่อหรือเลขทะเบียนเขาเลย T T
แต่เขาเอาไปบอกเพื่อนเขาด้วยเลยผิดไปด้วยกัน กุแบบเอ้า หรือให้อจ.ปรับของกุให้เท่าเขาดีวะ โอ้ยยยยทำไมมันต้องคิดมากแบบนี้ด้วยวะเนี่ย
กูขึ้นปี 3 แล้ว ไม่มีเพื่อนเลยว่ะ เพื่อนกลุ่มกูแม่งไม่ใส่ใจกันเลย เหมือนคนแปลกหน้าเศษเหลือๆมารวมกัน แม่งไม่ค่อยมาเรียน ไม่ไปเที่ยว ไม่ไปกินข้าวด้วย ไม่มี activity ห่าเหวอะไรด้วยกัน ชวนไปไหนก็ไม่ไป มันไม่รู้ด้วนซ้ำว่าหอกูอยู่ไหนืคบกันมา 3 ปี กูรู้สึกตัวคนเดียวมาก กูจะพยายามไปอยู่กลุ่มอื่น แต่เค้าก็คบกูแบบเพื่อนคนนอกอ่ะ เค้าสนิทกันมาสามปีแล้ว ไม่ถือกูเป็นกลุ่มเดียวกัน คือกูไม่ได้แย่เลยนะ แต่ทำไมกูหากลุ่มใหม่อยู่ไม่ได้ซักที กูเหงามาก กูไปไหนคนไหนคนเดียวมาเป็นปีแล้ว เพื่อนในกลุ่มไม่มีใครใส่ใจกูเลย กูมองตัวเองแล้วแม่งก็ไม่ได้แย่อ่ะ ทำไมวะ แม่ง กูไม่อยากจบไปแบบไม่มีใครมาถ่ายรูปรับปริญญาด้วย กูเข้ารพ.จะมีคนมาเยี่ยมมั้ยวะ แม่ง
>>380 มึงคือกูหรือเปล่าTT เขียนมาตรงกับกูทุกอย่างเลย พยายามจนกูเหนื่อยไม่ไหวแล้ว กูยังคิดซิ่วดีไหมปีสามเพราะสาขากูเปิดเป็นปีสุดท้ายถ้าไม่ชวนกันติวไม่ช่วยกันเรียนคือไม่รอดแล้วกูก็ไม่ได้ฉลาดขนาดอ่านคนเดียวได้ กูยังคิดเลยถ้ากูโดนไทร์แม่งยังคิดถึงกูอยู่ไหมวะ กูก็ไม่อยากจบไปเหงาๆเข้าใจว่าต่างคนต่างแยกย้าย แต่อย่างน้อยก็ต้องมีคนคุยอย่างสนิทใจได้บ้างเถอะ
เพื่อนในม.อย่างเหี้ย ไม่สนิท แถมยังทักมาแค่ตอนมีประโยชน์อย่างเช่นจะขอของ ถามการบ้าน คิดถึงเพื่อนโว้ย
ขอลอกงานเพื่อนจนเริ่มเกรงใจเขา ปกติกูเรียนพิเศษจนดึกไม่ค่อยได้ทวนหลายวิชาเลยต้องรบกวนเพื่อน เขาก็โอเคที่กูขอดู แต่รู้สึกทำอะไรคืนให้เขาไม่ได้เลย วิชาที่กูถนัดก็ไม่ค่อยมีงาน ครั้นจะซื้อขนมไปเซ่นเขาก็ปฏิเสธ ทำยังไงดี
มีใครเคยซิ่วแบบไม่บอกเพื่อนม.เก่า แล้วให้รอรู้กันเองตอนเปิดเทอมมั้ย กูอยากรู้ว่ามีเหตุผลอะไรที่ทำแบบนั้นบ้าง ทั้งๆที่ก่อนปิดเทอมก็ดูปกติดีไม่ได้มีปัญหาอะไรกันนะ
กูเบื่อเพื่อนกลุ่มตัวเองว่ะ กูอยากเจอเพื่อนใหม่เจอสังคมใหม่ๆแต่ตอนนี้สังคมกูแคบมากอ่ะ วันๆไม่มีกิจกรรมอะไรที่จะไปเจอสังคมใหม่ๆเลย เห้อเบื่อ
ของตูมีนะ รวมถึงพวก เพื่อนม.ปลาย หลายๆคนเริ่มทำเหมือนตูไม่มีตัวตนแล้วด้วย ทำอะไรไม่ชวน ไม่ทัก เหมือนกับว่า ตูต้องออกมาจากจุดๆนั้น บางทีก็เสียใจนะ ทั้งๆที่เราก็เคยช่วยอะไรให้ พูดดีๆ มันเหมือนตุโง่อ่ะ เพื่อนแม่มไม่มีจริง ผลประโยชน์ต่างหากที่เป็นของจริง ถ้าตูไม่ป่วยจิต คงดีกว่านี้แล้วแท้ๆ
-บ่นคนในเอก-
งานกลุ่มอะขอแบบ active hour ได้มั้ย มาคุยงานกันดึก ๆ ดื่น ๆ งี้ ตีหนึ่งตีสองใครจะไปตื่นมาตอบมึง แล้วก้เอาไปน้อยใจว่าเพื่อนไม่ช่วยงาน โถอีควาย ทานโทดนะค่ะ
ฝึกงานกับเพื่อน ม. ตัวเอง > ทำงานยิ่งกว่าคนได้เงินเดือน ตามจิกตามงานกูวันเสาร์อาทิตย์ พอกูเอางานมาทำที่ทำงานไม่เอากลับไปทำที่บ้านว่ากูว่าขี้เกียจ
ฝึกงานกับเพื่อน ม. อื่น > ถือคติวันหยุดคือวันหยุดไม่เอางานกลับไปทำที่บ้าน
อิเหี้ยเอากูออกไปจากจุดนี้ที ทนไม่ไหวแล้วเว้ยยยย กูแค่อยากฝึกงานให้เรียนจบๆไป เรียนจบแล้วกูไม่อยากทำสายงานนี้แล้วไอ้ควาย กูไม่ชอบนิ
กูเจอเพื่อนที่ชอบอะไรแนวๆเดียวกันซักทีแต่เหมือนเขาพยายามหลบหน้ากูเลย คือทั้งกูและมันอินโทรเวิดมาก มีเพื่อนนับนิ้วมือได้ แต่กูชอบมัน(ไม่ได้ชอบรักเชิงชูสาวชอบแบบเพื่อน)ว่าคุยกันถูกคอดี ซึ่งมันก็มีอีเว้นท์งานที่เป็นสิ่งที่กูกับมันสนใจ มันก็ไลน์มาหากูทั้งๆที่ไม่ค่อยคุยกันชวนไปงานนั้น ซึ่งวันนั้นกูคิดว่าพอกลับมาเรียนแล้วจะสนิทกันขึ้นอ่ะ แต่ก็ไม่เลยหว่ะ กูพยายามทักทาย แต่มันก็ไม่ได้สนิทเพิ่มขึ้นมาเลย กูไปทําอะไรพลาดป่าววะ เอ่อแล้วกูอยากชวนมันไปเที่ยวนี่มันจะแปลกป่าวอ่ะ
เพื่อนในกลุ่มกูคนนึงมันเป็นคนเรียนเก่ง ขยันมาก เป็นเทพรุ่นก็ว่าได้ แต่ติดนิสัยถ่อมตัวเกินไปแล้วชอบมาอวยกู จนบางทีกูก็รู้สึกอึดอัดอะ เวลามีสอบหรือรายงาน มันชอบมาบ่นกับกูประจำว่าทำไม่ได้ๆๆ ไม่ได้อ่านเลย จำไม่ได้เลย แต่คะแนนก็ออกมาได้ท็อปสาขาตลอด อีกอย่างที่กูไม่ชอบคือ มันชอบทักมาหากูว่าทำไงดี แทบไม่ได้อ่าน จำอะไรไม่ได้เลย แต่วันถัดมากูก็เห็นมันขนชีตจากสไลด์ที่ถ่อไปปริ้นท์มา ละในแผ่นเต็มไปด้วยไฮไลต์และรอยปากกาเขียนสรุปเต็มไปหมด แล้วก็มีเพื่อนคนอื่นๆขอรุมอ่านด้วยตลอด ไหนบอกไม่ได้อ่าน? แล้วที่มาบ่นๆกับกูคืออะไร? เหมือนกูโดนหลอกอะ แล้วมันชอบพูดประมาณว่ากูเก่งกว่ามัน ไม่ก็เดินมาแซวว่ากูเอาท็อปแน่ๆคนนี้ เวลาเห็นกูนั่งติวให้เพื่อนคนอื่นๆ ซึ่งกูไม่โอเคเลยว่ะ กูอึดอัด กูไม่ใช่คนเก่งอะไรเลย มันนั่นแหละที่เก่ง ไม่รู้จะบอกให้มันเลิกพูดอวยกูแบบนี้ยังไงดี กลัวพูดไหแล้วทำมันร้องไห้ ยิ่งเป็นคนร้องไห้ง่ายอยู่ด้วย เห้ออออ
>>398 ตอนแรกอ่านนึกว่าเพื่อนกูป่าววะ คือแอบเข้าใจนิดหนึ่งว่าถ่อมตัวมันคือนิสัยเสียนะบางที มันแบบกดตัวเองเพื่อให้ดูปกติในสังคมเพื่อน คือกูไม่ชอบเหมือนกันให้เพื่อนมาพูดว่ากูTopอย่างโน้นอย่างนั้น ซึ่งกูว่า'ข้อสอบมันไม่ได้เป็นตัววัดว่าใครเก่งหรือไม่' กูได้เต็ม กูอ่านก่อนสอบ1-2วัน กูขี้เกียจและจําไม่ได้ แต่กูไม่รู้ทําไมจารย์ตรวจให้กูTopอาจเพราะกูเขียนสิ่งที่สะท้อนมาจากการสอนอาจารย์มั้ง จารย์ก็เหมือนตรวจข้อสอบที่อาจารย์เขียนเองอ่ะ กูเลยไม่มองว่ากูมีความคิดตัวเองหรือเก่งเลย คือกูไม่มีความพร้อมเลยกูถาม บอกเพื่อนตลอดว่าทําไงดี ตายแน่ จําไม่ได้ มันมาจากทั้งความรู้สึกpanicและความรู้สึกอยากกลมกลืนในสังคมเพื่อนด้วย เพราะกูไม่ชอบให้เพื่อนรู้สึกเพื่อนไม่เก่งหว่ะ กูคิดมากไปป่ะวะ แต่กูไม่ใช่คนที่บอกกับเพื่อนว่ามึงเก่ง มึงได้Topแน่ตรงๆด้วย เพราะตัวเองโดนแล้วก็รู้สึกcringeเอง ทั้งที่กูก็คิดว่าเพื่อนหลายๆคนก็เก่งจริงๆ แต่อันนี้ถ้ารําคาญก็ถามไปเลยตรงๆว่าเก่งยังไงวะ อธิบายมาว่าเก่งในความหมายของมึงคืออะไร อันนี้กูชอบถามกลับเพื่อนที่ชมอ่ะ.....
หาเพื่อนตอนมหาลัยไม่ได้นี่คือปกติป่ะวะ เหมือนเข้าไปแล้วสนิทกับใครไม่ได้เลย อ่านสอบก็อ่านคนเดียวเอา
>>398 คิดว่าที่เพื่อนมึงพูดแบบนั้น ประมาณว่าแบบทำไม่ได้ จำไม่ได้อะไรนี่น่าจะเป็นเพราะเพื่อนมึงไม่มั่นใจในตัวเองหรือเปล่า คือกูก็เป็นเหมือนเพื่อนมึงนะ 555 ก่อนสอบนี่แพนิคสัสๆ เครียดมาก อ่านไปสิบรอบก็ยังเครียดอยู่คิดว่าตัวเองยังอ่านไม่พอ ที่บอกว่ามึงเก่งอาจจะเป็นเพราะมึงทำตัวสบายๆ ชิลๆ แต่ก็ได้คะแนนดีอะไรแบบนี้มะ ซึ่งกูก็เป็นนะ รู้สึกว่าถึงตัวเองได้คะแนนท็อป เพื่อนรอบตัวกูก็ดูเก่งกว่ากูสัสๆ อยู่ดี โดยเฉพาะพวกทำตัวชิลแต่กดเต็มเนี่ย -..-
ชอบเพื่อนผู้ชาย(รวมผู้หญิงที่นิสัยง่ายๆ ไม่จุกจิก) มากกว่าเพื่อนผู้หญิงด้วยกันเองว่ะ
กูเข้าไม่ถึงเวลาพวกมึงหวีดผู้ชาย กูเข้าไม่ถึงสิ่งที่เรียกว่าความงาม แต่เวลาเห็นมีความสุขกับการดูแลตัวเอง กูก็อมยิ้มไปด้วยนะ แต่ถ้าเป็นคนทำเองกูเข้าไม่ถึงจริงๆ
รู้สึกเพื่อนผู้ชายเวลาคุยมันจะแมทซ์กันมากกว่าว่ะ หรือเพียงแค่กูเจอสังคมที่ไม่ใช่วะ ไม่ก็ตัวกูเอง
>>406 กูเป็นแบบมึงตรงที่เข้าไม่ถึงการหวีดผู้กับความสวยงาม(จนมีช่วงที่งอนเพื่อนเพราะพอกูไม่เข้าใจก็รู้สึกเหมือนกลายเป็นคนนอก) แต่อาจจะเพราะกูโตกับผู้หญิงไปแล้วครึ่งชีวิตเลยมีแต่เพื่อนผู้หญิง แล้ว awkward กับผู้ชายแทน5555555555555 เพิ่งมีเพื่อนผู้ชายที่นับว่าเป็นเพื่อนกันจริงๆตอนขึ้นมหาลัยเนี่ย แต่ก็สนิทใจกับผู้หญิงมากกว่าอยู่ดี
กูเบื่อเพื่อนตัวเองอ่ะฮือ คือปีที่แล้วกลุ่มกูมีเกือบสิบคนละปีนี้เพื่อนจากกลุ่มคนเดียว ตอนแรกกูก็เฉยๆอ่ะก็แบบดีละ มีเพื่อนสนิทอยู่ด้วยแต่พอซักพักกูว่ามันไม่ใช่อ่ะ;-;
เค้าแบบเป็นเด็กเรียน ตั้งใจเรียน เรียนในห้องก็จดเลกเชอร์ตามครูตลอด ทำการบ้านครบ(เป็นต้นฉบับให้เพื่อนทั้งห้องด้วย555) ในขณะที่กูไม่เรียนในห้องเลย เรียนพิเศษเอา ละเวลากูไปเรียนกูก็ไปคนเดียวตลอดเพราะคนอื่นไม่กล้าเข้าหาหรืออะไรไม่รู้?-? เวลาเดินด้วยกันเค้าชอบมาจับมือกูไรงี้ เวลามีกิจกรรมของห้องปีที่แล้วแบบกินเลี้ยงกลุ่มกูก็ชอบไปยืนปลีกวิเวกไกลๆจากเพื่อนในห้อง กูก็ต้องไปอยู่ด้วยอย่างช่วยไม่ได้ ละปีนี้คือกูก็ต้องอยู่กับเพื่อนคนนั้นตลอดเวลา แล้วเค้าก็ไม่ค่อยยุ่งกับเพื่อนคนอื่นเลย แง เวลาเลิกเรียนชวนไปกินข้าวไรงี้เค้าก็ไม่ค่อยไปกูก็อยู่คนเดียว(เพราะเพื่อนในกลุ่มคนอื่นก็ไม่ไป55555555555 อย่างเหงา) รวมๆคือไลฟ์สไตล์ไม่ตรงกันอ่ะ ยังดีที่กูพอมีเพื่อนสนิทที่ไม่ใช่คนในกลุ่มนี้อีกคนสองคนก็เลยยังไปกินข้าวกับเพื่อนพวกนั้นไรงี้ได้บ้างไม่งั้นกูคงเฉาตาย
แล้วคือเค้าก็เป็นเหมือนเพื่อน >>401 อ่ะ ตอนสอบกลางภาคเค้าท็อปเกือบทุกวิชาก็เอาแต่บอกว่ากูเก่งแล้วๆๆๆ เก่งกว่ามันอีก คือกูรสอึดอัดมากตอนอยู่กับเค้าอ่ะ แต่เค้าก็เป็นคนดีมากกูรู้สึกผิดTTTT
ปีหน้ากูจะตั้งใจหาเพื่อนใหม่ละ ทำยังไงให้ได้เพื่อนที่ไลฟ์สไตล์เหมือนกันดี;-;
ทำไมพวกวัยรุ่นสายเซเล็บรวยๆชอบลงรูปแล้วแท็กเพื่อนๆตัวเองทั้งที่ในรูปมีคนเดียว
เมทกูหลับมา2วันแล้วอ่ะมึง แต่หายใจอยู่
กูพึ่งเคยเห็นคนหลับยาวขนาดนี้ครั้งแรก
จะหาเพื่อนที่สนใจแบบเรายังไง อยากหาเพื่อนคอหนังไปดูด้วยกัน แต่หายากมากในกลุ่มไม่มีใครสนใจแบบเดียวกันเลย
>>417 ของกูในเมื่อคนรอบตัวไม่มีกูก็หาใหม่เลยอ่ะ เห็นคนที่เป็นคอหนัง คอกีฬา ดนตรีเดียวกันกูก็จะลองทักดูว่าเอ้า ชอบอันนี้ด้วยหรอ แล้วก็เรื่อยๆยาวเลย หรือถ้าคนนั้นมีโซเชี่ยลของเรา กูก็จะแชร์หรือลงอะไรที่สื่อว่าชอบสิ่งนั้น ถ้าเขาชอบวงดนตรีเดียวกัน กูก็จะลงแย็บๆจนพอเขาส่องเราบ่อยขึ้นแล้วเขาลงโพสต์บ้าง กูก็จะทักเอง
มีสติเว้น แต่แกล้งหลับ กูอยากหายๆไป
กูเป็นทาสมึงหรอคะ กูทั้งหาชุด ทั้งคุยเรื่องเช่าชุดคอสให้มึงทั้งสามตัว ของก็เอาลงบ้านกู แถมกูยังต้องแต่งหน้าให้มึงวันงานจริงอีก เงินที่ว่าจะให้กูเป็นเงินตอบแทนก็น่าเกลียดดีนะ จะได้จริงๆมั้ยก็ไม่รู้ ว่าแต่กระโปกอย่างพวกมึงได้ตระหนักถึงค่าส่งกลับบ้างยัง ถ้ามีปัญหาเรื่องส่งกลับกูเฟสกูเนี่ยแหละค่ะจะขึ้น BL เงินที่มึงจะให้กูตอบแทนไม่คุ้มกับที่มึงใช้กูอย่างทาส ทั้งหาชุด ทั้งคุยกับเจ้าของร้านเช่า ชุดไหนไม่ถูกใจมึงก็ไม่เอา ชุดนั้นชุดนี้ก็บ่นโป๊ มึงคอสแม่ชีมั้ยคะ อีสัส น่ารำคาญ หัดเกรงใจบ้างนะ
ขอโทษนะที่งี่เง่า กูก็ไม่ได้อยากทำนิสัยงี้หรอก แต่มึงไม่หัดเกรงใจกุบ้างเลย
กูมีเพื่อนแค่พวกมัน แต่พวกมันลงสตอรี่ว่าไปเที่ยวกับเพื่อนไปกินกับเพื่อนคนอื่นโดนไม่มีกูไม่เคยชวน กูชวนก็ไม่เคยไป กูเหมือนอยู่ตัวคนเดียวเลยวะ บางทีเวลาอยู่กับกูเจออะไรสำคัญก็บอกเห้ยเอาเรื่องนี้ไปคุยเพื่อนอีกคนดีกว่า คือกูนั่งอยู่ตรงนี้ทำไมมึงไม่คุยกับกู กูเศร้าอยากหาเพื่อนกลุ่มอื่น แต่เขาก็มีเพื่อนกันอยู่แล้วอยากนอนโง่ๆคนเดียวอยู่บ้าน
จะไปม็อบไปเรียกร้องอะไรกูไม่ว่าเลยนะ แต่มีงานต้องพรีเซ้น อยู่ๆมาโยนว่าให้คนอื่นทำแทนดิ จะไปม็อบ พอกูค้านเสือกมาเลคเชอร์กูเรื่องประวัติศาสตร์ สั่งสอนกูอีก อีหน้าหี หน้าที่มึงยังทำให้ดีไม่ได้เลย เพื่อนทุกคนจบงานนี้เขาจะแบนมึงหมดแล้ว เรียกร้องปชตไม่ได้หมายความว่าตะเป็นคนดีนี่กูเจอมากับตัวจริงๆ คนเหี้ยๆ
>>429 ไม่ต่างจากกู
เตรียมงาน รีจิสอะไรไว้เรียบร้อย มีแข่งระหว่างกลุ่มตอนช่วงบ่าย
เที่ยงโทรมาไปไม่ได้นะ จะไปม็อบ หาคนอื่นทำแทนละกัน
โมโหจนไมเกรนขึ้น หน้าที่ส่วนตัวรับผิดชอบให้ดีได้ยัง ก่อนไปเรียกร้องด่าคนอื่น
มีการบอกด้วยว่าไปทำเพื่อประเทศนะ มีคนอย่างมึงเยอะๆแหละประเทศถึงไม่เจริญ
ปัญหานี้เห็นบ่อยชิบผาย ไอ้คนที่อินการเมืองแต่เสือกไม่อินสังคมใกล้ตัว เพื่อนกูคนนึงทวิตเตอร์แอคทีฟตลอดเวลามีแต่เรื่องการเมืองกับด่าโอ ฟังดูเหมือนจะเก่งเรื่องสังคม แต่ย้อนมาดูเรื่องใกล้ตัวก็ทำเหี้ยกับคนอื่นไว้ตลอด ย้อนแย้ง ไม่เคยศึกษาจริงๆที่มันประท้วงก็เห่อหมอยอยากอัพรูปโชว์ อยากด่าเหมือนที่คนอื่นเขาด่ากัน เรียกง่ายๆก็เบียว เบียวว่าตัวเองเป็น activist ขับเคลื่อนสังคม เฟียส หิวยอดรี
ถ้าจะแบนมันอยู่แล้วก็แคบแชทลงทวิตติดแทกชุมนุมไปเลย เอาให้ทั้งประเทศเห็นความกากของแม่ง
แล้วก็จะมีพวกอินจัดมาบอกว่าเห็นเรื่องส่วนตัวสำคัญกว่าส่วมรวม, ต้องยอมเสียสละ, ถ้าการเมืองดีจะไม่ต้องเลือกตั้งแต่แรก, บลาๆๆ ปลอมๆดี
อ๋อ อย่าลืมปิดชื่อแต่ใบ้รร.
กูรำคานเพื่อนกูเว้ยย เป็นเด็กสายวิทย์ที่อวยตัวเองว่ามีพรสวรรค์กว่ามีอารมณ์ศิลป์กว่าและติสกว่าเด็กสายศิลป์อีก ทั้งเรื่องร้องเล่นดนตรีและวาดคือมันเหนือกว่าหมด พอเห็นความจริงคือเอเวอร์เรจชนิดที่คนส่วนใหญ่ก็ทำได้ไม่ต้องมีพรสวรรค์หรอก ส่วนเรื่องติสนี่ก็ไม่จริงแม่งเห็นใครใช้อะไรก็อยากใช้ตาม ใครทำอะไรก็ทำตาม กูเลยพูดไปตรงๆแม่งเถียงจะเป็นจะตาย วันนาบีไม่หายซักทีจร้า
เบื่อชิบหาย เพื่อนที่บอกตอนงานกลุ่มว่าอะไรก็ได้ แล้วแต่ งั้นกูทำคนเดียวได้ไหม??? คะแนนกูคนเดียวนะ
สมัยเรียนมีสนิทอยู่ไม่กี่คน ตอนนี้เรียนจบก็มาแยกย้ายไปอีก เหงาจัง อยู่ตจวคนเดียว แฟนก็มีแต่อยู่ไกลกัน เหงาาา แงง
เมทกูไม่ยอมล้างห้องน้ำสักที ทั้งที่เป็นเวรมัน ห้องน้ำแม่งเน่ากว่าตอนกูอยู่กับเพื่อนคนอื่นอยู่สี่คนอีก แล้วแม่งก็ชอบฉีดน้ำยาปรับอากาศถูกๆไรไม่รู้ ซึ่งมันก็ทำพื้นเหนียว กูต้องมาถูพื้นบ่อยๆอีก อห มีการไปว่าเมทเพื่อนอีกนะว่าไม่ยอมทำความสะอาด มึงก็ไม่ต่างกันหรอก กูละรอให้ตัวเองย้ายหอ เพื่อนมันที่จะย้ายมาแล้วเคยบ่นเรื่องเมทเก่าไม่ทำความสะอาด มาเจอเมทกูก็ไม่ต่างกันหร๊อกกกก กูไม่ใช่เพื่อนสนิทมัน มันยังไม่เกรงใจ แล้วเพื่อนสนิทจะเหลือ ไว้อาลัยล่วงหน้าเลย
โทรไปดราม่าเรื่องงานกับเพื่อนโดนเพื่อนพูดกลับมาประมาณว่ารู้มั้ยว่าชั้นงานยุ่งกว่าแกอีก บลาๆๆ
รู้แหละว่าเพื่อนไม่ได้ไม่ได้ตั้งใจให้รู้สึกแย่หรอก แต่ก็อดรู้สึกแย่ไม่ได้
>>438 //ตบบ่า ดีจัง มีจัดเวร ของกูคือไม่มีใครคิดจะลุกขึ้นมาล้างเลย ปล่อยไว้จนพื้นลื่นจะพากันหัวแตกตายอยู่แล้ว กูทนไม่ไหวต้องลุกขึ้นมาล้างห้องน้ำและถูห้องคนเดียวเองตลอด แม่ง เพื่อนสนิทเมทกูก็นิสัยพอๆ กัน เพราะงี้ไงถึงคบกันได้ กูนับวันรอขีดฆ่าปฏิทินรอให้พวกแม่งออกไปอยู่ที่อื่นเร็วๆ ซะที
>>438 กูก็มีเมทคนนึง กูรุ่นเดียวกับมันเลยให้มันหารค่าห้องด้วยกันมาปีนึงละเป็นหอนอก ปัญหาเล็กๆ คือรสนิยมกูกับมันต่างกันเลยไม่ค่อยสนิทกัน กูเป็นเด็กเรียนเนิร์ดๆ โอตาคุเกม อนิเมะ ส่วนมันเป็นคนเสี่ยวๆ เล่นไพ่ แดกเหล้า อันนี้แค่ปัญหาเล็กนะเพราะนอกจากจะทำให้ไม่ค่อยคุยกันก็ไม่ค่อยมีอะไรมาก แต่ปัญหาใหญ่มีเยอะ
1.ตอนเข้าเรียนใหม่ๆ มันจะชอบไปนอนบ้านเพื่อน แต่ตอนหลังมาเป็นอะไรไม่รู้แทบจะยึดห้องกู หาโอกาสทุกครั้งที่กูกลับตจว.มันก็จะทำเป็นห้องตัวเองพร้อมกับชวนเพื่อนมานอน 3 4 คนรวมตัวมันด้วยแทบทุกที บางทีกูออกไปหาข้าวเย็นชั่วโมงเดียวกลับมาในห้องแม่งอยู่กันเต็ม ถ้าช่วงไหนหยุดยาวเช่นปิดเทอมนะมึงเอ้ย มันกับพวกเพื่อนจะอยู่ด้วยกันยาวเลย
2.เป็นห่าอะไรไม่รู้ชอบปิดแอร์ ถ้ากูอยู่ในห้องมันจะไม่ปิด แต่ถ้ากูเข้าห้องน้ำหรือออกไปเซเว่นกลับมาแม่งจะปิด แล้วเสือกซ่อนรีโมทด้วย คิดว่ากูจะไม่กล้าค้นของมึงหรอ พอรู้ตัวว่ารีโมทที่ซ่อนหายไปแม่งดูตกใจมาก ความเหี้ยมากๆ คือมีเดือนนึงเอารีโมทแอร์ไปเรียนทุกวัน กูเป็นคนตื่นเช้าเลยออกก่อน กลับมารีโมทจะหายตลอด แล้วพอมันกลับมาถึงจะควักรีโมทมาเปิด กูด่าไปแล้วเรื่องนี้จนมันไม่กล้าซ่อนอีก คนเหี้ยอะไรเอารีโมทแอร์ไปเรียน
3.ทำตัวเหมือนกูไม่มีส่วนร่วมในห้องอ่ะทั้งที่กูให้มันหารด้วย ของกูตก เสื้อผ้ากูเปียก หรือจะมีอะไรไม่เคยช่วยกู มัวแต่นอนกระดิกตีนเวลากูมาถึง ทั้งที่กูก็เก็บผ้า หยิบของมันที่ตกให้ตลอด ห้องน้ำกูก็ล้างคนเดียว ผ้าปูที่นอนกูเปลี่ยนคนเดียว ซักคนเดียว เวลามีเยอะไม่ทำความสะอาด เวลาเพื่อนมาแดกเหล้ายึดห้องมึงทำซะดิบดี แล้วเสือกเอาของกูบนโต๊ะทั้งตั้งไปกองเก็บในตู้เสื้อผ้า ไอเหี้ย กูจัดไว้เป็นระเบียบอยู่แล้ว เอาไปกองเป็นของขายมือสองเลย
รู้สึกส้นตีนจนกูไม่สงสารละ กูยกเลิกเช่าหอเพื่อให้มันออก แต่กูตกลงกับเจ้าของแล้วว่าจะอยู่ต่อคนเดียว ไม่ต้องมาทำอ้อนวอนขอกูอยู่ด้วยเหมือนตอนแรกอีก จากกันเงียบๆ นี่แหละมันก็ไม่รู้ว่ากูจะอยู่คนเดียวต่อ
บางคนยิ่งสนิทยิ่งไม่ให้เกียรติกันอะ ไม่น่าไปคบตั้งแต่แรก
ของกูคือเป็นรูมเมท อยู่ในห้องเดียวกันแล้วเหมือนโดนบังคับให้ต้องสนิทกันอะ อีกฝ่ายคิดว่าเขาสนิทกับเราเลยไม่เกรงใจห่าเหวไรเลย มึงกับกูไม่ได้สนิทกันจ้า แค่อยู่ด้วยกันเฉยๆ แยกแยะ
อิเหี้ยนี่โรคจิตว่ะ ปีที่แล้วกูกับเพื่อนต้องมานั่งทำงานกลุ่มส่วนของอินี่ให้มันนอนชิวได้คะแนนฟรีๆ รอบนี้กูกับเพื่อนเลยไปอยู่คนละกลุ่มกับอินี่ ทีนี้อินี่ตามมาบ่นกลุ่มกูว่าทำไมกลุ่มกูงานไม่หนักกลุ่มกูงานน้อยจังไม่ยุติธรรม โหอิเหี้ยเพื่อนที่ทำงานกับอินี้มาฟ้องกูว่ามันทำห่าอะไรไม่ได้เลย สาระแนจริงๆไปช่วยงานเพื่อนตัวเองก่อนเถอะค่อยมาเสือกกลุ่มอื่น
มีเพื่อนชอบขัดคำพูดกูกะเพื่อนในกลุ่มคนอื่นๆมาก มานินทากะกู2คนลุว่าโดนเหมือนกัน ไม่ว่าจะเรื่องเรียน งาน ข่าวสารบ้านเมือง ซื้อของแดกของใช้ก็ยังขัดได้ว่าไม่ดีหรอก เวลาทำงานกลุ่มทีกูละอย่างเหนื่อย ใครเสนออะไรก็จะขึ้นต้นมาก่อนว่า ก็ได้แหละ แต่.... ไว้ก่อนเลย โดยเฉพาะเรื่องชีวิต อนาคต เพื่อนอีกคนพูดลอยๆว่ามีแพลนอยากทำเรื่องนี้ มันก็จะขัดๆอ่ะว่าไม่ดี ทำไปก็ไม่ค่อยได้ประโยชน์อะไร พูดเหมือนมีหลักการทั้งที่มันก็ไม่เคยมีประสบการจริง กูพยามไม่คิดมากแต่หลายครั้งมันเหมือนอยากแย้งเพราะแค่อยากเอาชนะพวกกูว่ามันรู้เยอะกว่าอ่ะ
วันเกิดกูที่ผ่านมากูรู้สึกแย่มากเลยว่ะ เวลาวันเกิดใครกูจะทำสตอรี่ไอจีให้ ซื้อของขวัญให้ เลี้ยงข้าวบ้าง แต่พอวันเกิดกูเงียบกริบ ไม่มีใครมาแฮปกู ขนาดลงรูปโพสต์ว่าวันเกิดยังไม่มีใครเม้นท์ กูรู้สึกแย่มาก ญาติกูยังแค่กดไลค์ให้เลย คือกูรู้สึกกูใส่ใจคนอื่นแต่ไม่มีใครให้ความสนใจกูเลยว่ะ กูรู้สึกเหงา ทุกปีไม่มีใครแฮปกูเลย ทำไมวะมึง...
>>449 คนเรามีวิธีใส่ใจคนอื่นไม่เหมือนกันอะมึง บางคนเลือกที่จะใส่ใจคนอื่นในเรื่องการพูดคุยในชีวิตประจำวัน บางคนใส่ใจวันเกิดการให้ของขวัญ แต่กูเข้าใจที่มึงรู้สึกแย่นะ ลองบอกเพื่อนอ้อมๆ ไหมว่าถ้ามีใครมาอวยพรวันเกิดให้จะมีความสุขมากๆ ไรงี้ หรือไม่งั้นมึงก็เลิกไปแฮปเลิกซื้อของขวัญวันเกิดให้คนอื่นเลยจะได้ไม่ต้องคาดหวัง เปลี่ยนไปใส่ใจในเรื่องอื่นแทน แต่ถ้ามึงยังยืนยันจะให้ของขวัญวันเกิดหรือแฮปเขาตลอดกูว่าต้องเลิกคาดหวังว่าคนอื่นเขาจะทำกลับอะ ไม่งั้นคงไม่เลิกรู้สึกแย่หรอก
>>449 เป็นกูกูปิดวันเกิดไปเลย คิดซะว่ามันไม่เคยมีวันเกิดในชีวิตเรา หนักกว่านั้นแม่งทะเลาะกันตอนวันเกิดอีก สุดท้ายโดนทับถมว่าวันเกิดเป็นแค่วันๆนึงด้วย ก็เลยตัดขาดจากของพวกนี้ไปเลย
ส่วนเพื่อนอยากHBD ก็ตามน้ำไป หรือแชทเดี่ยว ของขวัญไม่จำเป็นต้องซื้อ ไม่จำเป็น ถ้าแฟนให้ถามล่วงหน้า
>>449 อาจจะช้าไป แต่มาแฮปย้อนหลังให้มึงนะ มีความสุขมากๆ สมหวังทุกอย่าง ขอให้เป็นปีที่ใจดีกับมึงเยอะๆเลยย ถึงอะไรๆอาจจะไม่เป็นไปตามความคาดหวังของเรานัก แต่มันก็ไม่ได้defineว่าตัวมึงล้มเหลวในความสัมพันธ์หรือคนรอบข้างไม่แคร์มึงนะ!
กูเคยมีความรู้สึกเฟลเหมือนกัน รอบตัวกูมีแต่เพื่อนที่แฮปวันเกิดกันแบบอลังการ ซื้อเค้กเซอร์ไพรส์ ปิดร้านเลี้ยง รีโพสสตอรี่แฮปวันเกิดเป็นจุดไข่ปลา ในขณะที่วันเกิดกู มีก็เหมือนไม่มี ไม่มีใครรับรู้ ขึ้นเตือนในเฟสบุคก็ไม่ได้มีใครมาแฮป ทั้งที่วันเกิดพวกเขากูก็แฮปให้ มันเสียใจกับผิดหวังแหละเนอะ ว่าทำไมทีเราถึงไม่ได้รับอะไรดีๆเหมือนคนอื่นบ้าง ทำไมไม่มีใครมายินดีกับเราบ้าง
แต่ความจริงแล้ว มันอาจจะขึ้นกับการแสดงออกของคนรอบตัว มึงอาจจะกำลังเจอกับคนที่ไม่รู้ว่าจะแสดงออกในเรื่องวันเกิดมึงยังไง การที่เราทำดีกับใครก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะทำดีกับมึงกลับเท่าที่เราคิดไว้เหมือนกัน แต่กูเชื่อว่าการที่มึงใส่ใจแฮปคนอื่น ก็แสดงว่ามึงเป็นคนจิตใจดีคนนึง มันจะมีคนที่เห็นว่ามึงดีกับเขาและใส่ใจมึงกลับในซักวันแน่ๆ ที่ผ่านมาไม่เสียเปล่าหรอก
มึงคงมองวันเกิดเป็นวันพิเศษวันนึง อยากจะให้มันเป็นวันพิเศษใน1ปีที่กำลังใช้ชีวิตอยู่ กูก็อยากให้มึงทำอะไรดีๆให้กับตัวเอง ซื้อของอร่อยๆกิน ตามใจตัวเอง หรืออาจจะนัดกับเพื่อนไปเที่ยวซักหน่อย บอกเขาว่าวันเกิดแล้ว อยากไปเที่ยวไปทำอะไรสนุกๆบ้างงี้ กูว่าถ้ามึงเป็นคนใส่ใจคนอื่นแบบนี้ แล้วอยากจะให้เพื่อนให้ความสำคัญกับวันเกิดของมึงบ้าง ถ้ามึงพูดออกไป เขาก็จะทำตามที่มึงขอแน่นอน
อย่าคิดมากนะ ยังไงก็ลองเปรยๆไปก่อน กับบางคนก็นึกว่าเราไม่อะไรกับวันเกิด เลยไม่ได้ทำอะไรเหมือนกัน
กูถามโม่ง ญ โดนมุกเสี่ยวๆ เล่นบ่อยๆนี้รำคาญปะ คือ เจอผช คนนี้ทุกครั้งแล้ว ต้องโดนเล่น
กูมาบ่นไรหน่อยคือตอนนี้เพื่อนร่วมห้องกูที่รู้จักมาจะ4ปีไม่ค่อยได้คุยด้วยจนเค้าก็ติดเกมเดียวกับกู พักนี้เค้าก็เลยพยายามเข้าหาละมาเล่นกับพวกกูอ่ะแต่กูไม่โอเคละรู้สึกอึดอัดเหี้ยๆเลยอ่ะคือเค้าก็ไม่ใช่คนที่แย่หรอกนะแต่กูรู้สึกว่าอะไรหลายๆอย่างคือกูเข้ากะเค้าไม่ได้ว่ะมันอึดอัดไปหมดกูอยากจะอยู่กับเพื่อนสนิทอีกสองคนเป็นกลุ่มเล็กๆมากกว่าอ่ะ ละคือพอกูพยายามจะเฟดหนีเค้าก็มาบ่นๆบนทล.ว่าเหงางู๊นงี้หายไปไหนกัน แต่กูไม่ได้อยากสนิทกับเค้าไปมากกว่านี้อ่ะมึงจะให้บอกตรงๆว่าเราอึดอัดแม่งก็ไม่ได้อีกเพราะกูนั่งโต๊ะเดียวกันกับเค้าในห้องเรียนด้วย ไอเหี้ยเครียดไม่ไหวเด้อ( , _ , )
บางทีกูก็งงว่ากูโดนเพื่อนเทแล้วใช่ไหม เมื่อก่อนสนิทกันมาก แต่เดี๋ยวนี้จะคุยกันสักคำยังไม่คุยเลย แต่มันก็คุยกับคนอื่นได้ เลยมีฟีลติบลบกับมันไปแล้ววะ กูผิดไหมเพื่อนนน
กูขอบ่นอะไรหน่อย ผิดมั้ยที่จะเหนื่อยกับเพื่อนตัวเองอ่ะ ละคือเจ้าตัวเป็นโรคซึมเศร้าพ่วงด้วย แรกๆกูโอเคกับคนนี้นะ ย้ำว่าแรกๆต่อให้เป็นโรคนี้กูไม่ได้อะไรหรอก เพราะคนรอบตัวที่รู้จักก็เป็น แต่แบบมึง ยิ่งกูอยู่ด้วยบ่อยๆทำไมกูดาวน์ขึ้นเรื่อยๆ พอกูเว้นระยะออกมาหน่อยกลับมาในเซฟโซนของตัวเอง กูจะมีช่วงที่อยากอยู่คนเดียวใช่ป่ะ คือกูไม่อยากให้ใครมายุ่งช่วงนี้อ่ะ เพราะกูฮีลตัวเองได้ถ้าอยู่คนเดียว กูบอกเจ้าตัวไปแล้วนะ หลายรอบเลยว่าอย่าเพิ่งเข้าใกล้กูตอนนี้ กูอยากอยู่คนเดียว แต่ก็โดนดึงดันจะเข้ามาในเซฟโซนกูให้ได้อ่ะ แล้วนอนกูป่วยก็พูดกะกูว่าพาไปนู่นนี่หน่อย มีครั้งนึงกูอยากกลับห้องแล้วก็บอกว่ารออีกแปปนึงๆ แล้วแปปนึงก็คือนานมาก ตอนนั้นกูจะเป็นลมแล้ว อ่ะ แล้วพอไม่ให้เข้าห้องก็งอแงว่าทำไมอ่ะๆ โอ้ย แง กูอยากปลีกตัวออกจากเจ้าตัวก่อน ในใจกูคือดาวน์ขึ้นเรื่อยๆกูไม่ไหวที่ต้องคอยรับแรงอะไรแบบนี้ทุกวัน กูอยากใช้เวลาฮีลตัวเองก่อน จะพูดปฏิเสธก็ยาก เดี๋ยวก็คิดว่ากูแรงอีก เลยได้แต่เก็บๆไว้ในใจอ่ะ ,_,
>>458 บีบมือมึงนะ เข้าใจมาก กำลังประสบปัญหาเดียวกัน ตัวเราเองเราต้องการสเปซและเวลาในการรีเฟรช แต่ของเขาคือเหมือนต้องตัวติดกับเราตลอด กูก็มีความรู้สึกguiltyว่าพอกูแยกตัวจากเขา ไม่รับโทรศัพท์ ไม่ฟังเขาแล้วกูรู้สึกดีขึ้นมากๆ แต่ขณะเดียวกันก็แอบโทษตัวเองว่าทำไมเราถึงอยู่กับเพื่อนในเวลาที่เขาอยากให้อยู่ไม่ได้วะ ทำไมเราเอาแต่เราสบาย แต่กูเองก็ใช้พลังเยอะจริงๆตอนอยู่กับมัน
ส่วนเรื่องที่กูอยากระบาย ตอนนี้กูรู้สึกแย่ที่รับฟังเพื่อนตัวเองไม่ได้ว่ะ คือมันเอาแต่บ่นเรื่องทอปิคคล้ายๆเดิมซ้ำไปซ้ำมา จนกูรู้สึกว่ามันพร่ำเพ้อเกินไปแล้วก็ไม่คิดจะก้าวออกมาเลย แต่กูก็แบบ ถ้าเขาอยากบ่นก็แสดงว่ามันส่งผลกับเขามากหรือเปล่าวะ แล้วทำไมกูฟังไม่ได้เลย รู้สึกแย่ว่ะมึง เหมือนความสามารถในการเข้าใจจิตใจคนอื่นกูหายไปเลย กูเอาแต่ใจตัวเองมากๆ มองข้ามความทุกข์ใจของเพื่อนไปมากๆเลย ทำยังไงกูถึงจะเข้าใจและยอมรับในตัวเขาได้มากขึ้นวะ ทำไมกูถึงไม่รู้สึกเห็นใจเขาที่มีคนนิสัยแย่ๆอยู่รอบตัวจนตัวเองถูกปลูกฝังด้วยความคิดลบๆได้เลย กูอยากกลับไปเป็นคนที่ตั้งใจรับฟังและอยากจะรับฟังคนอื่นเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้คือกูรู้เลยว่าตัวกูตั้งกำแพงกับเขาไว้มากเพราะกูเบื่อจะฟังเรื่องเดิมๆที่เขาพูดแล้ว ยังต้องอยู่กันไปอีกสองปีอะ ไม่อยากรู้สึกงี้เลย
ขอบคุณบอร์ดนี้ที่ทำให้รู้ว่ากูไม่ได้รู้สึกไปเองว่าการนั่งฟังมันบ่น มันเศร้า มันน้อยใจ ทำให้ตัวเองมีอารมณ์ไปในทางแย่ๆเหมือนกับมัน แต่ในกรณีกูอ่ะ ฟังว่ามันโดนเพื่อนกระทำแบบเมินมันบ้าง ด่ามันแรงๆบ้าง กูฟังทุกวันๆก็รู้สึกเกลียดอีเพื่อนพวกนั้น เดชะบุญกูก็อยู่ในกลุ่มเพื่อนมันจ้า กลายเป็นที่ปรึกษา อีเพื่อนนี่ก็ดาวน์บ่อย เรียกร้องความสนใจเก่ง กูตกหลุมพราง จนหนักๆก็ชวนมันออกจากกลุ่มนี่แหละ สรุปนัดเคลียร์กูออก แต่มันไม่ออกนะจ้า กูเลยบอก พอนะไม่ต้องปรึกษากูกับเรื่องพวกนี้ละกูไม่ได้อยู่ในกลุ่มมันอีก (ในใจกูนี่แบบสบายใจละ อิสระกูสักที55555) ปัจจุบันก็ลงสตอรี่ถ่ายรูปดี๊ด๊า ดูรักกันดี แต่ลงclose friend เรียกร้องความสนใจนะ แต่กูก็ไม่สนแล้ว จะตายห่าก็ รขม. จ้า จะรอดูนะ ผิดฝ่ายไหนไม่รู้ แต่ถ้ามันคิดจะมาหากูในวันที่ไม่มีพวกนั้น บอกเลย กูไม่เอานะ5555 กูปล่อยตั้งแต่ กูออกกลุ่มแต่มึงไม่ออกละ ให้ใจไปเต็มๆ คนโง่ที่สุดคือกู
>>458 มันจะมีคนแบบนี้แหละมึง คิดว่าตนเองมีแต่ปัญหา บ่นโดยไม่สนคนข้างๆว่าเขาจะได้รับผลกระทบมั้ย ว่าตามตรงก็เอาแต่ได้ด้วย คิดว่าเป็นโรคแล้วจะทำอะไรก็ได้ ถึงจะมีโรคซึมเศร้าเข้ามาพ่วงด้วย สำหรับกูถ้ามันรับผิดชอบตัวเองไม่ได้สักนิดเลย แม่งจะน่าโมโหมากกก ไม่ได้พิการนะมึง มึงแค่มีอาการสารเคมีในสมองหลั่งออกมามากกว่าปกติทำให้ควบคุมอารมณ์ช่วงดิ่งได้ยาก บางทีกูก็อยากให้คนบางคนหยุดเรียนไปก่อน ไม่ใช่ว่าเอะอะมาแล้วดันมาดิ่งใส่คนอื่นจนคนอื่นได้รับผลกระทบ ถ้าเขาซึมเศร้าไปกับมึงนี่มึงจะดีใจหรือเสียใจล่ะหืออออ คนรอบข้างไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์นะ เวรเอ้ย กูมีเพื่อนเป็นซึมเศร้า มันยังบ่นน้อยกว่าเลย ไม่ทำให้คนอื่นดิ่งตามด้วย
เล่นอินเตอร์เน็ตมากๆทำให้คนเป็นบ้า
จริงมั๊ยทุกคน
>>462 จริงบ้าง บางคนแยกแยะข่าวสารไม่ได้ ตามแม่งทุกอย่าง ปล่อยวางไม่ได้ บางทีเรื่องของตนเองก็ไม่ใช่ ไปคิดเป็นจริงเป็นจัง หัวตัวเองที่เรื่องของตนเองก็หนักอยู่แล้วมันก็เลยรับไม่ไหว เขาถึงบอกกันว่าเอาตนเองให้รอดก่อน เรื่องอื่นให้ฟังผ่านไว้ให้รับรู้ อย่าเก็บไปคิด ไม่งั้นจะไม่มีความสุข
กูโม่งที่เคยบ่นเมทประสาทแดกนะ สรุปกูยังออกไม่ได้ต้องรออีกหลายสัปดาห์ หัวควยมาก ถามกูแม่งทุกวันเลยว่าวันนี้กลับบ้านตจวมั้ย เป็นเหี้ยอะไรอยากแดกเหล้าก็ไปแดกบ้านเพื่อน นี่ถามทุกวันเหมือนถ้าเพื่อนมันไม่ได้มานอนแล้วมันจะลงแดงตายห่า
กูมีเพื่อนสนิทคนนึงที่เคยเครียดมากจนต้องไปหาจิตแพทย์กินยาอะไรพวกนี้
แล้วช่วงนี้กูก็มีปัญหาหลายๆอย่างทั้งเรื่องงาน เรื่องที่บ้าน กูเลยโทรไปปรึกษามันเพราะอยากรู้เรื่องการหาหมอกับยาที่กิน
ย้ำว่าโทรไปก็พูดแค่เรื่องหาหมอกับยาจริงๆ ไม่ได้ดราม่าปัญหาชีวิตตัวเองเลยแม้แต่แอะเดียว
เจออีกฝ่ายตอบกลับมาแบบรำคาญๆด้วยคำพูดประมาณว่า คนอย่างมึงจะไปเครียดอะไร มึงไม่ได้เป็นอะไรหรอกจะไปหาหมอทำไม
ความรู้สึกกูคือโกรธมากๆ แต่ก็อดปากไว้ แค่อือๆออๆไป แล้วก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ
ถ้ากูจะตัดเพื่อนไปเลยมันจะใจแคบไปรึเปล่าวะ คือก่อนหน้านี้ก็มีเรื่องที่เคืองๆอยู่หลายเรื่องอยู่แล้ว
ทั้งนัดกินข้าวแล้วมาสายเป็นชั่วโมง พอมาถึงทำเป็นเหมือนไม่มีอะไร หรือกินข้าวกันแล้วเอาแต่เล่นมือถือกูคุยด้วยไม่สนใจอะไรงี้
>>462 >>463 >>464 >>465
สี่คอมเม้นนี้พูดถึงไรกัน กูงงมาก
ยังไงก็ช่วยอธิบายให้กูเข้าใจด้วย
กูคิดว่าจริง การเสพสื่อมากๆ
ทำให้คนเพี้ยน ไม่เข้าใจอื่น พูดกลับไปกลับมา ที่บ้านกูมีคนนึงๆแม่งดูแต่เนชั่น แล้วบอกข่าวช่องนี้ดีที่สุด แถมบอกด้วยว่านายกคนนี้ดีที่สุดซึ่งทั้งชีวิตดูแต่ผ่านทีวี แล้วยังเสร่อมาเสือกกับคนที่มันไม่ชอบอะไรทำนองนี้
ซึ่งคือกู พร้อมเอาทุกอย่างไปจากกูเลย
และส่วนตัวกูมองว่าสื่อไรดูมากก็ไม่ดีทั้งนั้นแหละ เพราะมันขัดกัน
ทำให้คนไม่ลงรอยกันเพราะดูสื่อคนละแบบ
ที่นี้พอกูอ่าน กูเลยไม่เข้าใจ>>465 เลยว่า
มึงบอก >>462 เสพสื่อมากไป นี่คือยังไง
ส่วนนึงจากที่กูไม่ดูข่าวเนชั่นเลย
พอกูแวบไปดูคือมันเผลอไปดู เออกูก็คิดว่าแม่งพูดจริงวะ
แต่กูสรุปของกูเองเลยนะ สื่อทั้งเน็ตทั้งทีวี
ไม่ดีทั้งนั้น
จะมีใครเข้าใจที่กูสื่อไหมวะ?
feedback หน่อย
>>468 ไม่ถือว่าใจแคบ แต่ถามตัวเองก่อนว่าจะเสียใจไหม quit for good หรือไม่ ถ้าตัดห่างออกมาแล้วชีวิตดีขึ้นไหม ถามความต้องการตัวเองดู
หรือในการออกห่างจะออกห่างแบบตัดฉับ NCหรือค่อยๆเฟด ออกมาก็ตัดสินใจให้ดี แต่ละกรณีมีการใช้งานที่ต่างกัน แต่ล่ะคนก็ใช้ต่างกันไป ข้อดีข้อเสียต่างกัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นตามหลักแล้วมึงไม่ได้ใจแคบ แต่กับเพื่อนมึงจะคิดยังไงก็แล้วแต่ค่านิยมของกลุ่มinterpersonal relationshipของมึง เป็นเรื่องของเขาเราไม่สามารถควบคุมได้อยู่แล้ว สำคัญที่สุดคือ well being ของตนเอง ให้ถามตัวเองให้ดีๆ
อยากเป็นคนที่น่าสนใจจนอยากเป็นเพื่อนในสายตาคนอื่นบ้างอะ กุเบื่อคนเข้าหาเพราะรู้สึกสงสารที่ไม่มีเพื่อนเต็มทีแล้ว พอเป็นเพื่อนกันก็มาบอกว่าที่กุมีเพื่อนทุกวันนี้ได้เพราะบุญคุณน้ำใจมัน กุงง คนประเภทนี้ต้องการไรจากกุ แล้วรอบตัวกุก็มีแต่คนแบบนี้
พวกเมิงการที่ คนๆนึงเอาเราไปบ่นให้คนอื่นฟังว่าเราเป็นภาระเขา เขาต้องช่วย ทั้งๆที่เราแค่บ่นเรื่อยเปื่อย หรือไม่ก็มาปรึกษาเฉยๆ ไม่อยากให้เล่าต่อ หรือคิดมาก แต่เขาดันคิดมาก เมิงคิดว่ากุเป็นภาระมั้ยวะ
>>469 เอาจริงๆ นะเรื่องการเมืองกูว่าให้ตายยังไงก็เถียงกันไม่จบ มันเป็นเรื่องความคิดของคนอะ ไม่ได้แน่นอน เปลี่ยนไปตลอดเวลา แล้วคือมันไม่ได้แบ่งขาว - ดำ แยกกันชัดเจนอะ ไม่ใช่ว่ากูชอบ A ใครไม่ชอบ A เหมือนกูคือพวก B เอาจริงๆ คนที่ไม่ชอบ A ก็อาจจะไม่ชอบ B ด้วย ไม่ชอบแม่งทั้งคู่อะ พอไปคิดแบบนี้กันก็กลายเป็นการยัด slim ยัด ล้ ม เจ้า กันไป
เรื่องสื่อ มึงชอบเจ้าไหนก็เสพไป ถ้าเอามาให้คนอื่นลองแล้วไม่ชอบ ก็ไม่ควรไปยัดเยียดเขา ไปจัดจ์เขา
เรื่องการเมืองเดี๋ยวมันก็ไป ช้าเร็วยังไงเดี๋ยวมันก็เปลี่ยน ถึงมึงไม่ชอบฝั่งไหนยังไง มึงก็ยังต้องทำมาหากิน ยังต้องใช้ชีวิตอะ
ไอ้พวกออกตัวแรงๆ เดียวพอถึงจุดนึงพอคิดได้แล้วก็จะมารู้สึกทีหลังเอง ทั้งเสื้อเหลือง เสื้อแดง นกหวีด ฯลฯ
ไปอินมากไปเสียสุขภาพจิตเปล่าๆ เสพสื่อรอบด้านเอาให้พอรู้ว่ามันมีอะไรก็พอแล้ว
>>461 เราเป็นแบบที่เทอบอกอ่ะ เราบ่นจนคนอื่นมาบอกไม่พอใจที่เราบ่นมันเริ่มเลอะเทอะ ตอนี้เราเลยเฟล เราจอโทษไปแล้ว แต่ก็ตัดสินใจที่ออกห่างจากเพื่อนหมดเลย
งั้นเราถามหน่อยว่า มันเป็นการแก้ปัญหาที่ดีมั้ย
ป.ล เราโดนเพื่อนที่สนิทเอาเราไปบ่นด้วย ตอนนี้ทุกคนก็สงสารคนนั้นไปละ และเริ่มเกลียดเรา จนตอนนี้เราไม่อยากไปเรียนเลย เพราะหมดโอกาสแก้ตัวแล้ว
เอ่อ กูมาถามในนี้ได้ปะนะ คือเพื่อนกูมาฟอลทวิตกูแต่กูไม่อยากให้มันฟอล จะพูดตรงๆก็ไม่กล้าพูด ถ้ากูบล็อกมัน มันจะเห็นว่ากูบล็อกหรือแค่เสิจชื่อกูไม่เจออะ
นี่สังคมกากหมา
ไอพวกเหึ้ย
ไอสัด
พ่องมึงตาย
เย่ดแม่
คุวย
พวกมึงทำตัวน่ารังเกียจ
ไม่ใช่เพื่อนแต่เป็นคนที่ทำงานกลุ่มด้วยกันบ่อยช่วงนี้ คือกุเป็นคนที่อยู่ห้องแล้วไม่ได้ติดมือถือขนาดนั้น กุเลยตอบช้าบ้างอะไรบ้าง แม่ง ไม่ตอบไลนื5นาทีโทรมาจิก เอาจริงๆกุเบื่อสังคมม.กุจนอยากซิ่วชิบหาย
>>476 ก็ดีกับทั้งสองฝ่าย มึงออกมาเลยก็ได้ เพราะคนในกลุ่มมที่อคติมึงไปแล้ว ไม่มีทางมองมึงเหมือนเดิมได้ แนะนำให้เข้าสังคมใหม่ ไม่ก็ลองใช้ชีวิตด้วยตัวเองให้ได้ (อาจจะมีคนที่เข้ากับมึงได้นำพามึงเข้ากลุ่มใหม่ทีหลัง) มึงแก้ตัวเองใหม่ อย่าไปบ่นเยอะอีก สำหรับกูคนที่บ่นเยอะคือคนที่อาจจะเห็นข้อผิดพลาดของคนอื่นและรอบตัวเยอะ ไม่ก็เห็นข้อผิดพลาดของตัวเองเยอะเกินไป ปล่อยวางบ้าง บางอย่างไม่ได้แย่จนต้องเก็บเอาไปบ่นให้คนอื่นฟัง
แนะนำว่าถ้ามีเพื่อนใหม่ได้ มึงไม่ต้องกังวลมากว่าจะกลัวว่าจะบ่นอะไรแย่ๆ เกินไป แต่ก็อย่าเผลอทำบ่นเยอะเกินความจำเป็น มันไม่มีใครชอบคนที่มองโลกด้านลบบ่นเยอะหรอกมึง คนที่พูดเยอะแล้วคนชอบหรือไม่รำคาญ เพราะเขามองโลกในแง่ดี มองอะไรก็ดีไปหมด เขาไม่ทำคนอื่นลำบากใจ มึงอาจจะเริ่มต้นที่ว่ามองแมวน่ารัก มองเมฆก้อนนั้นสวยก็ได้ แค่นี้ก็มองโลกในแง่ดีละ สักพักอาการบ่นมึงอาจจะจางลง
ง่า สรุปคือ มึงลองแก้ตัวเองไป พร้อมกับใช้เวลากับตัวเองไปนะมึง ทำความเข้าใจตัวเองไป เพื่อนดีๆ ใหม่ๆ จะเข้ามาหามึงเอง
กุ476 นะ ขอบใจ >>481 ตอนนี้กุตัดสินใจออกจากสังคมนั้นละ ไม่ไหวอ่ะ พวกนั้นตัดสินเราไปแล้ว ตอนนี้ไม่มีใครกล้าถามที่เราหายตัวไปเลย เราเลยกลับไปอยู่กับกลุ่มเพื่อนที่สนิทกันมานาน และก็วางแผนชีวิตข้างหน้าต่อไป กุพบว่ากุไม่ได้ขี้บ่นตลอดเวลา แค่บ่นเรื่องเดิมๆอ่ะ พวกนั้นเลยเอือม กุขอโทษไปแล้วแหละ แต่ก็ตามที่เมิงบอก กุต้องปรับให้ตัวเองมองโลกในแง่บวกมากกว่านี้ แต่ประเด็นคือ เพื่อนที่ไว้ใจเอาเราไปเล่าเหมือนเป็นภาระเนี่ยแหละ และเอาเรื่องคนอื่นๆในวงไปเล่าต่อเองด้วย กูเองก็โกรธเขานะ แต่กุทำอะไรไม่ได้ เพราะกุก็แย่เองด้วย แต่คนนี้ทำให้กุเป็นคนนิสัยเสียไปเลย
กูอึดอัดกับเพื่อนว่ะ เหมือนมันเป็นคนไม่รู้จักพื้นที่ส่วนตัวอะ ชอบโทรมาหากูตลอด แล้วบางเรื่องที่คุยมันไร้สาระจนกูไม่อยากรับโทรศัพท์ ไลน์ทิ้งไว้ก็ได้เดี๋ยวกูก็เข้าไปตอบ พอกูไม่รับก็โทรทั้งธรรมดาทั้งคอลไลน์มาสลับไปเรื่อยๆ บางทีโทรมาห้าสาย เพื่อถามกูว่าทำงานวิชานี้ยังแค่นี้อะ เคยโทรมาหากูตอนเจ็ดโมงเช้า กูตื่นนะแต่กูไม่รับ พอเจอหน้ากัน มันบอกสาเหตุคือเมทมันตั้งนาฬิกาปลุกแล้วมันตื่นตาม แล้วจะโทรหากูเพื่อ หรือบางทีโทรมากูบอกไปไม่ว่างคุย ช่วยแม่ทำงาน มันก็จิกอยู่นั่นทำงานอะไร แล้วกูยังอึดอัดเรื่องฐานะกูกับมันอีก แบบบ้านมันรวย ส่วนกูแค่พอใช้ ได้เงินใช้อาทิตย์ละพัน อย่างมากก็พันสาม มันชอบชวนไปกินข้าวแบบมื้อละสองสามร้อย แล้วกูไม่มีตังอะ สำหรับกูมื้อละร้อยก็แพงเกินแล้ว แล้วกูปฏิเสธมันบ่อยมาก บางทีมันก็ตัดพ้อกูจนแบบ แล้วกูทำไรได้หรอ ก็กูไม่มีตัง ไม่ได้อยากให้ใครมาเลี้ยงด้วย กินก็กินด้วยกัน เห้อ กูโคตรอึดอัดกะมันทั้งสองเรื่อง แต่กูไม่กล้าพูดไรด้วยซ้ำ ถ้ากูบอกสิ่งที่อึดอัดหลายอย่างกะมันคงมองหน้ากันไม่ติดอะ
ถ้าเพื่อนสนิทกำลังจะแต่งงาน แล้วไม่กล้าซื้อของขวัญแพงๆให้ เพราะกลัวดันไม่ใช่ของที่เค้าจะชอบขึ้นมา
แต่กูอยากจะโชว์ให้เค้ารู้ว่าเราเห็นเค้าสำคัญสำหรับเรานะ ใช้วิธีใส่ซองเยอะๆแทนจะดูโอเคมั้ย
แล้วควรใส่ซักเท่าไหร่ดี เอาเป็นจำนวนเงินเป๊ะๆหรือ % ของรายได้ก็ได้
ไม่แน่ใจว่าถามถูกมู้ไหมนะ กูไปรบกวนเพื่อนในห้องคนหนึ่งมา กูเลยอยากให้ของตอบแทนอะไรเค้าบ้าง แต่เราไม่ค่อยสนิทกันเลยไม่รู้ว่าจะให้อะไรพอถามเจ้าตัวก็ดันบอกไม่คิดมาก คือกูเป็นพวกไม่ค่อยเข้าสังคมเลยไม่แน่ใจว่าปกตินี่ควรให้หรือไม่ให้ดี แล้วถ้าให้นี่ควรให้เป็นอะไรดีวะ
เพื่อนทักมายืมตังกูอีกแล้ว จะปฏิเสธก็ลำบากใจ
กูมีเงิน ทุกคนรู้ว่าบ้านกูรวยมาก แต่กูไม่อยากให้คนอื่นมามีส่วนร่วมกับเงินกู จะปฏิเสธว่าไม่มีเงินก็ไม่ได้ ทำไมต้องทักมาหากูแค่ตอนที่ต้องการอะไรซักอย่าง
เมิงต้องแบบปฏิเสธอ่ะ ถ้าแบบมาเพื่อแค่ยืมเงิน แสดงว่าไม่ใช่เพื่อนแท้
กูมีเพื่อนชายที่สนิทใจมากคนนึง daily shit talk ปรึกษาปัญหากัน คุยถูกคอ รู้จักตั้งแต่อยู่มัธยม
ทีนี้มีเรื่องวันนึง ผ่านมาปีนึงแล้ว มันเคยล่วงเกินกู กูไม่รู้จะพูดดีมั้ย ตอนนั้นรู้สึกหวั่นๆแปลกๆอยู่ แต่ก็ไม่ได้โกรธ กูเชิงผิดหวัง สับสน กลัวนิดหน่อย อธิบายไม่ถูกเลย กูไม่เข้าใจว่าการกระทำนั้นคืออะไร แต่กูก็เงียบมาตลอดหนึ่งปี เว้นเส้นให้กัน พยายามไม่พูดถึงทั้งคู่ ผ่านมาจนถึงตอนนี้กูสงสัยว่าควรจะถามออกไปหรือเหยียบไว้ตลอดกาลดีวะ กูค่อนข้างมั่นใจว่าในจุดๆนั้น มันไม่ได้พิสวาสกูแน่นอน แล้วก็ดูเป็นที่ไม่ได้มาจากความใคร่ด้วย แต่กูก็ไม่แน่ใจว่ะ ไม่เข้าใจเลย
มาระบายเรื่องเพื่อนทิ้งไว้ว่ะ
กูกับนางเปิดคอมมิชชั่นเรซิ่น แยกเป็นคนละเจ้า งานกูกับนางคนละแบบกัน แต่นางคอนเนคชั่นเยอะกว่ากูหน่อยเพราะนางเป็นพวกชอบเจ๊าะแจ๊ะ เข้ากับคนง่าย กูเงียบๆเน้นทำงาน ก็แบบของใครของมันไป นางทำก่อน กูมาตามหลัง นางก็จะแนะนำลูกค้านางแบบเชียร์มาลองซื้อของกูอะไรแบบนี้ ก็ไม่มีปัญหาอะไรนะ กูก็ตอบแทนในส่วนของกูที่พอทำได้แล้ว
จนกูเปิดโปรเจคเรซิ่นของกู อยู่ๆนางก็มานัวเจ้ากี้เจ้าการบอกกับลูกค้าว่า เนี่ยกูกับนางจะทำโปรเจคสลับกันนะ ทำโปรเจคกูเสร็จ นางเปิดโปรเจค คือนางมาขอก่อนแหล่ะแต่กูงงเกี่ยวอะไรกับกู กูทำงานของกูดีๆ ตั้งแต่ครั้งนั้นกูรู้สึกได้ว่ามันมีอะไรไม่เหมือนเดิม เหมือนนางเห็นกูเป็นคู่แข่งไปแล้ว เวลาลูกค้ามาบอกชอบงานกูงั้นงี้เหมือนนางยอมไม่ได้ ต้องเรียกความสนใจจากลูกค้ากลับไปหานางตลอด ลูกค้าคุยกับกูว่าควรมีแท็กรีวิวงาน นางก็ชิงตั้งเองตัดหน้า เหมือนส่องตลอดเวลาว่ามีใครคุยอะไรกับกูบ้าง
ล่าสุดกูมีลูกค้างี่เง่าอยู่คน กูปิดงานเรียบร้อย กูก็บอกนางไปนะว่าแบล็คลิสต์กูไม่โอเค นางก็ชอบมาพูดแบบ คนนี้มาสั่งนางนะ นางจะรับงานเค้าดีมั้ย แล้วก็พูดวนไปวนมาอยู่หลายวัน ล่าสุดบอกเราลองรับงานเค้ามาดูแล้วนะ ขอดูคอนเซปต์ก่อน นั่นนี่ก่อน คือเป็นเหี้ยอะไรวะ ต้องการอะไรก็พูดมา หงุดหงิดกับแม่งมาก กูควรจัดการตัวเองและจัดการมันยังไงดี
เลิกคบ
เหงา และ เบื่อ จังเลยอ่าา
กูลบเพื่อนผญในเฟสคนหนึ่งไป เพราะนางหาว่ากูไปเจาะแจะกับนาง อันนี้เพื่อนของผญบอกกับกู กูเลยลบเพื่อนทิ้งแม่ง
ประมาณเดือนกว่าๆ ผญแอดมาใหม่แล้วมาคุยกัน แล้วสงสัยว่ากูเผลอลบเพื่อนนางไปรึเปล่า
จริงๆกูลบแหละกูหงุดหงิดกับเรื่องที่ผ่านมากูควรบอกนางดีไหมวะว่านางทำกูไม่สบายใจ
กูบล็อคนักวาดคนนึงที่เคยเป็นเพื่อนกูในเฟส เพราะแม่งดิ่งห่าเหวอะไรไม่รู้แล้วไปตั้งโพสต์ขายอดอปแล้วผิดกฏกลุ่ม กูก็เข้าไปเตือน แม่งก็ลบโพสต์ขายแล้วไปโพสต์หน้าเฟสตัวเองว่าไม่ต้องมาขออนุญาต ไม่อยากฟังพร้อมอิโมจิร้องไห้ จากนั้นก็มีคนติดตามงานมันไปปลอบ จากนั้นกูก็เลยทักไปถามว่ากูไปทำอะไรให้โกธรป่ะ มันบอกนิดหน่อย คือกูทำอะไรให้มันโกธรวะ มีอะไรน่าโกธรในเมื่อมึงเป็นคนทำตัวเองอีดอก พอกูถามตรงๆว่ากูทำอะไรผิดป่ะ มันตอบ ตอนนี้ไม่โอเคหลายอย่างต่อให้กูไม่ผิดอะไร เอ้า อีนี่ ตกลงยังไง คือตอนนี้กูดูเป็นคนร้ายไปเลย อีเหี้ย
บางทีกูก็อยากบิดอดอปมันนะ กูชอบบางตัวที่มันเอามาวางขาย แต่ด้วยไอ้เหตุการณ์ด้านบนอ่ะแม่งค้ำคอ กูควรทำไงดีวะ
กูไม่เล่นเฟสเพราะไม่ชอบไม่สนใจจะรับรู้เรื่องชาวบ้าน เลิกเล่นมา 10 ปีละชีวิตมีความสุขดี แต่มีเพื่อนอยู่คนชอบแคปเฟสเพื่อนคนอื่นๆ ส่งให้กูในไลน์ ถ้ากูบอกมันไปว่า รำคาญ ไม่สนใจ ไม่ต้องแคปมาอีกได้มั้ย มันจะโกรธป่าววะ มันยิ่งขี้น้อยใจอยู่ด้วย ที่ผ่านมา กูพยายามรีแอคชั่นแบบเบาบางสุดแล้วนะ เช่นพอมันแคปส่งมากูก็ส่งแค่สติกเกอร์โง่ๆ กลับไปบ้าง อ่านแล้วไม่ตอบ เปลี่ยนเรื่อง มันก็ยังส่งมาเรื่อยๆ เหมือนเดิม...
Guilt trip เก่งไอพวกเวร demanding ชิบหาย
อยากได้เพื่อนสายประวัติศาสตร์/สายทหาร ที่ติดเกมติดเมะติดหนังก็ได้ ชอบวาดรูป แล้วชอบไปเที่ยวตามโบราณสถานตอนวันหยุดจังค่ะโว้ยยยยย
พวกมึงเคยมีเพื่อนร่วมคลาสแบบที่อยู่ดีๆก็เรียกชื่อมึงขึ้นมา แต่พอมึงหันไปตอบแล้วมันก็หันไปหัวเราะกับเพื่อนมันเหมือนเป็นเรื่องตลกมั๊ยวะ แล้วบางที่ไม่ใช่แค่เรียกชื่อด้วย อยู่ดีๆมาถามอะไรซักอย่างกูก็มี เช่นสบายดีมั๊ย พอกูตอบตามมารยาทแม่งก็ขำ กูงงมากว่ามันมีปัญหาอะไรกับกู หลักๆเลยคือกูรำคาญชิบหาย อยากให้มันเลิกซักที กูเคยเมินแล้วแม่งก็ไม่ยอมหยุดจนกว่ากูจะสนใจมัน กูควรจะแก้ปัญหานี้ยังไงดีวะ
กูรู้สึกว่าเพื่อนบางคนชอบทำตัวห่างเหิน ไม่ตอบ ไม่แชทอะไรกู ทั้งที่วันนั้นก็คุยกับกูอยู่ดีดีก็หายไปซะงั้น
กูไม่ทราบสาเหตุแน่ชัดเลยว่าทำไมถึงหายไป ไม่ตอบปัญหากูจริงๆจังๆ หรือว่ามันไม่ชอบขี้หน้ากูแล้ววะ กูไม่รู้ว่าทำอะไรผิด
ถ้าไม่ชอบคุยกับกูก็บอกกูไปเลยว่าไม่อยากให้ยุ่ง กูจะได้รู้ว่า เออ กูจะได้ไม่ต้องยุ่งกับมึงอีก
กูอยากทักเขาในเฟสว่ะ กูเคยรู้จักเขา แต่กูไม่ได้แอดเขาไว้
ช่วงนี้กูเหนื่อยกับการเข้าสังคมมากเลยว่ะ กูอยากอยู่แต่กับบ้านไม่อยากออกไปไหน จนขนาดงานศพของคนสำคัญๆในคอมมูนิตี้กูก็ไม่ไป เที่ยวเจอใคร กิจกรรมอะไรกูก็ไม่เข้าร่วม เค้าคุยกันในไลน์กลุ่มกูก็ไม่มีส่วนร่วม ทั้งๆที่เมื่อปีที่แล้วกูยังแอคทีฟ ยังชอบเจอคนอื่นๆ ชอบออกไปทำกิจกรรมนู่นนี่
ทั้งๆที่เป็นงี้แต่กูก็กลัวถูกทิ้ง กลัวไม่มีเพื่อน กลัวถูกเกลียด อยากคีพคอนเนคชั่นไว้แต่ก็ไม่อยากเจอใคร กูเชื่อว่าตอนนี้ทุกคนน่าจะตัดกูออกจากวงสังคมไปแล้ว คงไม่มีใครอยากมาคุยกับกูแล้ว คิดงี้ก็เศร้า แต่ก็ไม่อยากออกไปไหน ไปเจอใครเลยจริงๆ ไม่รู้ว่าเป็นไรว่ะ
มึงกูอยากใช้ชีวิตแบบFuck it ไม่ต้องสนใจสังคมห่าเหวไรทั้งนั้นว่ะ
กูรู้สึกกูแคร์คนอื่น จนไม่ได้ทำสิ่งที่ชอบ ไม่ได้ทำงานอดิเรก จนไม่มีเวลาให้ตัวเอง
กูเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะนะ แต่ด้วยความเฮ สบายๆง่ายๆกู ทำให้กูไม่ได้สนิทกับใครจริงๆจังๆเลยว่ะ แล้วกูก็แอบน้อยใจนิดๆในอกอ่ะ
กูรู้สึกใช้ชีวิตกับตัวเองแม่งคุ้มค่ากว่าว่ะ แล้วเจียดเวลาน้อยๆไปสังสรรค์บ้างแบบนี้น่าจะเวิร์คกว่า
กูอยากมีเพื่อนสนิททททททททททในหมาลัยยยยยยย
ของกุเพื่อนมีแฟน แล้วก็ทิ้งกุไปเลย
ไปไหนไท่เคยชวนกุเล้ยยย คราวหน้ากูไปคนเดียวดีกว่า ผิดหวังกับคนที่เรียกว่าเพื่อนหลายรอบล้ะ ห่าเอ้ย
บ่นคนเดียวเฉยๆ ช่วงนี้กูรู้สึกกลัวเพื่อนคนนึง ที่ผ่านมาคบห่างๆ เลยไม่รู้ แต่พอช่วงหลังไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้นเลยได้คุยกันมากขึ้น เลยเพิ่งรู้สิ่งที่มันคิดในใจ รู้สึกว่ามันเป็นคนที่มีความคิดน่ากลัวน่าสะพรึงมาก คงต้องหาทางออกห่างแบบเนียนๆ ละ
กุเจอมหากาพย์คนใส่ร้ายว่ะ ขนาดกุออกมาจากวงเพื่อนเขา กุก็น่าจะโดนใส่ร้ายไปละ กุงงมากว่านางจะใส่ร้ายเราทำไม หลงคิดว่าสนิทกันมานาน ที่ไหนได้ เอาเรื่องเราไปโพทนาใส่สีหมด
เพื่อนคนนึงเปนซึมเส้า ชอบตัดพ้อว่าไม่มีเพื่อน ไม่มีใครรัก แต่กูยืนหัวโด่อยู่นี่ทั้งคน สรุปกูไม่มีตัวตนเลยถุกปะ งั้นหายไปจากชีวิตมันเลยดีไหม
>>541 ของกูชวนไปฆ่าตัวตายด้วยกันปุ๊ป กูบล็อคเลย ตอนเป็นปกตินี่ดีสัสเลยนะ love bombing ตอนดิ่งปุ๊ปอาละวาดทุกอย่าง แต่ที่ตลกคือนางพิมพ์แต่ล่ะอย่างค่อนข้างย้อนแย้งอ่ะ เช่น ไม่ขออะไรมากแล้ว แต่.... หรือเข้าใจนะ โอเค แต่..... ซึ่งกูก็ไม่ไหวแล้วกับแม่งและพวกเพื่อนแม่งที่คาดหวังให้กูเป็นที่รองรับอารมณ์มันต่ออ่ะ เพราะฉะนั้นบายจ้า
พอกูไม่ให้ยืมไม่ทักกูมาเลยนะ หัวดอเอ้ย
>>546 แต่กูเลิกคบแล้วนะ ตอนแรกกูก็ยื้อไว้นานเพราะไปคิดว่ามันก็เหมือนเพื่อนคนอื่นๆนั่นแหละ แต่ยิ่งยื้อยิ่งรู้ว่าทำยังไงแม่งก็ไม่หายบ้าถ้าไม่ถึงมือหมอ กูตัดสินใจเลิกคบแม่ง กูยังรู้สึกเสียดายที่กูไม่เลิกคบมันเร็วกว่านี้ ยื้อจนมันรู้จักชีวิตกูค่อนข้างเยอะแล้ว กลัวอนาคตแม่งแค้นกูไปตามฆ่าจัง
ขอบคุณที่เล่าให้ฟังนะ ปัญหาของเราคือเลิกคบทีสังคมเกือบพัง เพราะมันก็มีทั้งคนที่อยากคีพหรือคนที่สนิทกับทางนั้นมากกว่าซึ่งแม่งอยู่ด้วยก็กระอักกระอ่วน เอาจริงบางคนเราว่าโคตรคนดีชิบหายเลยนะแต่เพราะอย่างงั้นแหล่ะเลยพูดด้วยยาก คือรู้ว่าหวังดีนะคะ แต่เคารพการตัดสินใจกูด้วยจ้า ตอนนั้นมัวแต่คิดว่ากูทิ้งกูก็เหี้ยอีกเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานดันมาทิ้งเพราะป่วยหรือไง แล้วพอรู้สึกผิดยิ่งมูฟออนยากกว่าเก่าอีก จากเดิมที่ยากอยู่แล้วเพราะเราก็ยังคิดถึงช่วงเวลาดีๆอยู่
เอาจริงๆคือรู้สึกผิดกับคนที่จะมาไกล่เกลี่ยปัญหา พยายามให้คืนดีกันนี่แหละ ช่วงแรกเราไม่มีความฉลาดทางอารมณ์ด้วยเลยสื่อสารไปให้ไม่ดีเอาเสียเลย แต่คือไม่ใช่ว่าไม่ลองนะ ลองมาหลายหนจนพอละ
>>546 ของกูคือเดี๋ยวให้กูเป็นเทพเทวดาสักพักเปลี่ยนใจให้กูเป็นมารทำลายชีวิต กูก็ไม่เข้าใจว่าจะเอาไงกันแน่ ตลกสุดคือชอบแกล้งเงียบหายทดสอบแล้วมาบ่นๆว่าทุกคนหายไปไหน ไม่มีใครรั้งไว้เลย คือคุณพี่คะถ้าอยากอยู่กับคนอื่นก็อยู่ดีๆสิอีสัส แต่ตอนนั้นกูก็เสือกคล้อยตามนะ จิตตกสัสเลยชีวิต แต่ก็ดีเหมือนกันอนาคตจะได้เอาเป็นบทเรียน เอาเป็นว่าขอให้มีความสุขแบบที่จะไม่ต้องมาตามราวีกูละกันนะ
นึกสภาพ คนซึมเศร้าบ่นในเฟสว่าไม่มีเพื่อน ไม่มีใคร เหงามีคนมาปลอบใจเป็นสิบ กับมาที่กูที่ไม่มีเพิ่อนจริงๆไอ่เหี้ยยยยย ควยยยยยยยยย
แต่ถ้าไม่มีเพื่อนแล้วอยากมีก็ไม่ต้องรีบ อยู่ดีๆแล้วพยายามเข้าหาสักนิดหน่อยเดี๋ยวก็มาเอง ไป force มาระวังจะซวยแบบกู
วันนี้พี่ฝึกงานกุยุ่งๆ กุเลยอู้ซะเลย อิเพื่อนที่นั่งข้างๆกุอยู่ตั้งนานไม่เคยถาม พอพี่เขามานั่งคอมใกล้ๆ โพล่งขึ้นมาภามว่ากูเล่นเกมไร กูไม่ตอบมันก็พูดว่า อ้อเล่นเกมเดิม เป็นครวยไรมาก อิสัส เสล่อชิบหาย
เพื่อนคืออะไร
ชิบ มัน sarcasm นี่หว่า นอนดึกเกินสมองไม่ทำงานละกู
พวกติดการ์ตูนไม่มีใครเอาเป็นเพื่อนหรอก วร้ายยยยย
ทำไมมู้มันโหดขึ้นทุกวันๆ ตกลง sirn กลับมาแล้วจริงดิ
https://youtu.be/sDiX211H4Lw
ไอคลิปนี้มันทําล้อเลียนสถานการณ์POV มึงถูกบุลลี่หว่ะ คือมันใช่มาก กูเจอมาแบบนี้ไอสัส ดูทั้งแพนิกทั้งขําในเวลาเดียวกัน ;-;
คืออยากให้สื่อถ้าจะมารณรงค์เรื่องการห้ามบูลลี่ควรเพิ่มอะไรแบบนี้ไปด้วยหว่ะ ไม่ใช่เอาแค่มุขแบบคนบุลลี่ต้องเป็นคนที่ทําร้ายร่างกาย คนบุลบี่ต้องแกล้งแรงๆ คือโดนแค่กีดกันแค่นี้ทั้งๆที่เราไม่ได้ทําอะไรผิดและอาจดู แปลก กว่าคนอื่นก็โดนแกล้งแบบนี้มันก็ไม่โอเคนะเว้ย
คลิปนี้แม่งคอมโบ้เลยสัส55555 https://youtu.be/1MlOzCGmrS8
ทุกวันนี้กูทำสิ่งที่เรียกว่าบุลี่คนอยู่ กูเมินคนที่ไม่ชอบหน้า เพราะกูไม่สามารถถูกชะตากับเขาได้ กูไม่ชอบเสียงเขาสุดๆ และท่าทางที่พยายามจะตีสนิทกูกับคนที่รอบตัวกู เพราะว่าตัวเองมีวีรกรรมจนเพื่อนเกลียดเกือบทั้งห้อง ความจริงกูไม่สนวีรกรรมนางหรอก กูออกจะสันโดษ ทำอะไรก็ทำคนเดียว แล้วนางก็ไม่เคยทำอะไรกูด้วย แต่บอกเลยกูทำใจชอบไม่ลงจริงๆ กูแค่เห็นหน้ากูก็มั่นใจว่ากูคงคุยกับเขาไม่ได้ เพราะขนาดอยู่ห้องเดียวมาสองปี กูเพิ่งเห็นเขาครั้งแรกเลยจ้า เขาไม่อยู่ในสายตากูปานไหน คนบางคนแม่งถูกชะตาไม่ได้จริงๆ กูจำต้องเมินเขาให้สุด ทำเหมือนบุลี่เขา และกูไม่รู้สึกผิดด้วย
........
กูแสดงออกชัดเจนมาก กูตอบเขาเสียงห้วน เลี่ยงที่จะคุย เขาชวนคุย บางอันไม่ตอบได้กูก็ไม่ตอบ ปล่อยให้เขาคุยกับคนอื่นไป เลือกที่จะแสดงตัวบุลี่เพื่อความสบายใจของตัวเอง เพราะกูคงทำตัวเป็นคนดีแกล้งเป็นเพื่อนไม่ไหว ตอนแรกนางก็มีกลุ่มเพื่อน ไม่จำเป็นต้องมายุ่งกับกูก็ได้ ถ้านางไม่ทำอะไรไว้จนเพื่อนแบนออกจากกลุ่ม
>>569 ถึงจะพูดว่าไม่เคยทำอะไรกู แต่หลังจากเข้ามาพยายามตีสนิท แม่งก็เริ่มมีวีรกรรมใส่กู ทำพฤติกรรมเลียนแบบกู แล้วก็คนรอบตัวกู มันดูออกว่าเลียนแบบ แต่กูก็แบบช่างมัน กูว่าเขาไม่ได้ แต่มาเลียนแบบกูนี่กูก็หงิดๆ เหมือนกัน เพราะกูเป็นพวกหวงเอกลักษณ์ตัวเองด้วย แล้วกูโดนคนทำตามมาบ่อยจนเริ่มเบื่อละ ทำพฤติกรรมแบบเด็กเกเรมันน่าทำตามตรงไหนวะ
กูก็ไม่ชอบให้ใครมาเลียนแบบนะ โดยเฉพาะเวลาที่เอกลักษณ์เรามันโดนเขาขโมยไปจนกลายเป็นอัตลักษณ์คนอื่นอ่ะ มันเหมือนเราโดนชิงส่วนที่สำคัญไปเลย แต่ก็ต้องทำใจ ยังไงตัวเราก็เป็นตัวเราอยู่ดี ส่วนเขาก็คือเขา ถ้าเขาพอใจกับเอกลักษณ์ของเราแสดงว่าเราแม่งมีดี ตอนนี้กูคิดแบบนี้แทนละ กูก็เคยเจอนะคนที่เลียนแบบ traits personality คนอื่นอ่ะ จริงๆแล้วคนพวกนี้กูมองว่าน่าสงสารนะ ส่วนใหญ่คือ self เขาถูกทำลาบมี trauma คิดว่าถ้าเข้าสังคมด้วยตัวเองจริงๆจะต้องถูกรังเกียจแน่ หรือโดนบุลลี่มาก่อน บางคนมีอาการผิดปกติคือไม่สามารถเห็น self ตัวเองได้ self esteem เช่น คิดว่าตัวเองขี้เหร่ตลอด เอาความแย่ๆทั้งหมดทั้งมวลมาใส่ตัวเองตลอด ถ้าไม่มีเพื่อนหรือคนใกล้ตัวคอย reflect selfของเขาให้ เขาจะมองไม่เห็นอะไรเลย เพราะเขาไม่รู้จักตัวเองด้วยซ้ำ แม้ในตอนที่ต้องการอะไรสักอย่างก็ไม่รู้ว่าต้องการอะไรหรือต้องแสดงออกไปแบบไหน สุดท้ายก็เป็นการผลักคนให้ออกห่างออกไป ทั้งที่รู้สึกเหมือนว่าวิ่งไปคว้าสุดฝีมือยิ่งถ้าเชื่อในเรื่องดวงหรือความคิดตัวเองมากๆยิ่งมีกลไกทางจิตมาเป็นตัวผลักดันสุดท้ายสิ่งที่ตัวเองต้องการ ต่อให้มีอยู่ก็คว้ามาไม่ได้ ได้แต่รู้สึกโหวงเหวง เหงา,ผิดหวัง,ว่างเปล่า ไม่พอใจและไร้อำนาจ
ถึงแม้ว่ากูพูดพรรณามาว่าน่าสงสารขนาดนี้แต่ในความเป็นจริงมึงทนไม่ไหวก็อย่าหาทน เพราะช่วยอะไรไม่ได้ มึงไม่ใช่นักจิต จิตแพทย์ หรือเจ้าหน้าที่ไรก็ตามแต่ที่ผ่านการอบรมหรือมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบเขา ขนาดกูพรรณามาสะขนาดนี้ยังเลือกหนีเลย และเอาเข้าจริงกูก็ไม่รู้หรอกว่าในใจเขาเป็นแบบไหน ใช่แบบที่พิมพ์ไปหรือเปล่า ที่กูรู้คือตัวกูเองก็ไม่ไหวละที่จะอยู่ตรงนั้น และกูก็ตัดสินใจมาอย่างดี ทบทวนหลายรอบแล้ว กูไม่ได้รู้สึกโกรธหรือเกลียดเลยด้วยซ้ำ ไม่แม้แต่จะกล้าพูดถึงเขาในทางที่ไม่ดีให้ใครฟังได้อีก สุดท้ายนี้กูเลือกที่จะเดินออกมาเพราะไม่อยากเป็น caretaker ใครและตัวกูเองก็ไม่ได้เป็นคนที่ปกติหรือมีความฉลาดทางอารมณ์อะไร ค่อนข้างจะท็อกซิคด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นกูขอมูฟออนละ ขอบคุณโม่งมากสำหรับที่ระบาย
>>571 เห็นมึงพิมพ์ละกูก็อยากบ่นเลย กูรู้สึกโดนเพื่อนก๊อปนิสัยการพูดไป แบบเวลาพิมพ์กูติดใส่อิโมจิบางตัว/กูมีภาษาที่กูชอบใช้((ซึ่งตอนกูรู้จักมันแรกๆมันไม่ได้พิมพ์สไตล์นี้)) จนหลังๆกูแบบอิเพื่อน ภาษามึงดูคุ้นๆนะ กูพูดไม่ถูกว่ามันคล้ายยังไงแต่กูมั่นใจว่ามันก๊อปสไตล์การพิมพ์กูไปอะ
ขอบ่นอีกเรื่อง คือกูตั้งโพสบ่นขิงข่าอะไรของกูไว้ในเฟสหลายวันละ วันนี้มีรุ่นพี่คนนึงมาเม้นโพสกู คุยกับกูเนี่ยแหละ กูไม่ทันตอบไรเพื่อนกู(คนเดียวกับอิข้างบน)ชิงตอบก่อนเลยประดุจเป็นโพสตัวเอง พอกูเม้นตอบรุ่นพี่มันก็เม้นชวนรุ่นพี่เบี่ยงไปคุยเรื่องอื่นอีก ละมันไม่ใช่ครั้งแรกด้วยที่แม่งมาชิงตอบ คือนานๆทีกูจะได้คุยกับรุ่นพี่คนนี้แต่เพื่อนแม่งมาแย่งคุยจนกูไม่รู้จะแทรกตรงไหนดี
ละอิเพื่อนคนนี้แม่งชอบปั่น คือด้อมเกมที่กูอยู่มันไม่ใหญ่ละกูชอบขายตรงให้เพื่อน วันนึงกูเห็นโพสของเพจเกมลงเรื่องด้อมกู ในเม้นก็มีคนถามว่าเกมไร กูก็ตอบไป เพื่อนแม่งก็ตามมากดขำ กูก็ไม่โอเท่าไรเหมือนเมคฟันกูแปลกๆแต่กูก็ไม่ได้ว่าไร ตอนหลังเพื่อนกูมาเล่นด้วยก็มาเข้ากลุ่มเกมในเฟส ละกลุ่มมันมีให้ตอบคำถามก่อนเข้าไว้คัดคน มันตอบไม่ได้แต่เสือกเอามาให้กูตอบให้จ้า กูก็ต้องบอกคำตอบมันทั้งที่ในใจกูคืออิเวร ตอบไม่ได้ก็ไม่ต้องเข้าสิวะ ละพอมันเข้าก็ปั่นกูสนุกมากตามที่กูคิดเลย กูคุยไรในกลุ่มแม่งตามไปกดขำไม่ก็มาบอกว่าเห็นนะว่ามึงหวีดเมน จนกูทนไม่ไหวเลยบอกไปให้เลิก มันเลิกนะแต่ทำหน้าใส่เหมือนกูเป็นคนผิด
ความปสด.ของมันครั้งล่าสุดคือกูเปลี่ยนรูปโปรเฟสเป็นรูปเมนรอง ซึ่งเมนรองกู=เมนหลักเพื่อนกู คือกูจะตั้งรูปโปรเป็นใครก็เรื่องของกู ละกูเคยบอกแล้วด้วยว่าเมนรองกูคือใคร มันก็มาเย้วๆว่าหึงเมนละก็มาบอกว่าอย่าใส่ใจมันเลย ตอนแรกกูกะเปลี่ยนให้มันสบายใจแต่พอแม่งมาเย้วใส่มากๆกูช่างแม่งละ อกแตกตายไปเลยเถอะ กูมีชีวิตเดียวกูจะเมนใครก็เรื่องของกู ทุกวันนี้มีแต่เห้ไรวะเนี่ย กูอยากเลิกคบกับมันชิบหายแต่ถ้าเลิกกูก็ไม่มีเพื่อนแล้ว
บางทีกูก็คิดถึงสมัยที่กูไม่มีเพื่อนนะ ชีวิตสงบดี เสียแค่หากลุ่มทำงานลำบาก
ขอบ่นบ้าง พวกนี้ก็จะอ้างว่าชอบตามที่เพื่อนชอบเป็นเรื่องธรรมดา ทั้งๆที่บางเรื่องพวกนี้ไม่ได้ชอบจริงๆจังๆพอเห็นว่าไม่เวิร์คก็โยน
กูเบื่ออิเพื่อนที่ชวนกูเล่นเกมเป็นเพื่อน พอเล่นได้แปปๆเทไปเล่นกับผู้ชายอิเหี้ย แล้วทำแบบนี้หลายรอบละ
ถ้าจะไปเล่นกับผู้ก็ไม่ต้องชวนกู กูเสียเวลาเสียเงินฟรีอ่ะ แล้วกูก็ไม่ได้มีผู้มาช่วยซื้อเกมให้ด้วย
หลังๆแม่งชวนเล่นเกม กูก็ไม่บ้าจี้ไปเล่นกับแม่งละ เล่นกับผู้มึงไป ชิ่วๆๆๆ
>>571 กูมองคนพวกนี้ว่าน่าสงสารไม่ได้อ่ะ พ่อแม่กูก็บอกว่ากูควรสงสารเขาที่เขาไม่มีความมั่นใจในตัวเอง แต่มันน่ารำคาญมากกว่าสงสารนี่สิ เมื่อก่อนกูก็สงสารนิดนึง? แต่นับวันพอเจอคนประเภทนี้บ่อยๆ ก็เบื่อเหมือนกัน แล้วมีครั้งนึงกูเคยโดนคนประเภทนี้มางอนโกรธกูด้วย เพียงเพราะผู้ชายที่มันชอบมาจีบกู กรรมจริงงงง เรื่องผู้ชายอย่ามายุ่งกับกู ฮ่วยย
มันตลกตรงที่ว่าพวกนี้ไม่มั่นใจในตัวเอง แต่มักจะกล้าแสดงออก แต่สิ่งที่แสดงออกมาหลายครั้งกลับไม่ใช่ตัวตนจริงๆ และส่วนใหญ่จะชอบเข้าหาคนที่มีความเป็นตัวของตัวเองสูงไม่ว่าคนนั้นจะกล้าแสดงออกมากกว่าหรือน้อยกว่าก็ตาม
>>576 กูก็โดนแล้วเวลางอนก็ไม่บอกไม่กล่าวพอกูเหนื่อยกับมันละ ก็หาว่ากูเป็นฝ่ายไม่ทำอะไรเลย ก็ดันพูดไม่ตรงประเด็นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองมีปัญหาอะไร พอเราไม่พอใจก็หาว่าเราทำตัวเป็นเด็กเก็บไปคิดมากเอง ช่วงหลังกูเห็นธงของคนประเภทนี้ปุ๊ปก็บายจ้า
กูแม่งไม่ชอบพวกที่บอกว่าขอโทษแล้วจบๆอ่ะ มันดูเป็นการผลักภาระในสายตากู ให้อภัยก็ส่วนให้อภัย แต่ให้ลืมนี่มันไม่ใช่แล้วค่ะซิส
ไอเหี้ย โตมากูเพิ่งรู่ว่าทุกคนแม่งก็มีปัญหาเรื่องเพื่อน มีมุมมองแตกต่างกันไป กูเคยคิดว่ากูรู้สึกเข้ากับมครไม่ได้นั้นเป็นปมด้อยของกู เป็นความผิดพลาดของกู กูเลยพยายามปรีบตัวให้เข้าสังคมซึ่งมันก็ต้องแลกกับการทิ้งความเป็นตัวเองไป แต่เปล่าทุกคนก็มีโมเม้นท์นี้หมด ไอความรู้สึกที่เข้าสังคมไม่ได้=มึงผิดพลาด มึงfailในการใช้ชีวิต แม่งเป็นเรื่องบูลชิทเองเหรอเนี่ย แล้วกูจะแคร์คนทําเหี้ยไรอีกแหละ บายไอเหี้ย บายยยยยยเพื่อน
อยากกลับไปประถม มีอะไรมากนักก็ต่อยตบให้สิ้นเรื่อง อาจจะดูโง่แต่มันไม่อึดอัด ทุกวันนี้มีอะไรทะเลาะชอบทำสงครามเย็นใส่ รำคาญ เอาแต่นินทาในกลุ่มแล้วก็เมคฟันกู บางคนถ้ากล้าหน่อยก็ด่ากันตรงๆ แต่ไม่จบไม่สิ้น เทียบกับการลงไม้ลงมือมันทำให้เคลียร์กันรู้เรื่องได้เพราะมีการยอมแพ้ ยอมพูดดีๆ แต่อายุเท่านี้กูลงมือก็มีแต่ขึ้นศาลเป็นฝ่ายผิดเองทั้งที่โดนกระทำ ควยยยยยยย
กูไม่ค่อยอยากมีเพื่อน กูเป็นพวกไม่ชอบคุยเยอะๆ ชอบฟังมากกว่า แต่พอกูทำตัวเดี่ยวๆ อยู่โดดๆ เพื่อนยิ่งเข้าหา หรือว่ากูเท่
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.