Last posted
Total of 1000 posts
>>>/lounge/68/ วันศุกร์ที่หนึ่ง
>>>/lounge/216/ วันศุกร์ที่สอง
>>>/lounge/286/ วันศุกร์ที่สาม
>>>/lounge/408/ วันศุกร์ที่สี่
>>>/lounge/765/ วันศุกร์ที่ห้า
>>>/lifestyle/1530/ วันศุกร์ที่หก
>>>/lifestyle/2284/ วันศุกร์ที่เจ็ด
>>>/lifestyle/3353/ วันศุกร์ที่แปด
>>>/lifestyle/5047/ วันศุกร์ที่เก้า
>>>/lifestyle/6139/ วันศุกร์ที่สิบ
ต่อจากมู้ที่แล้ว ไม่เรียกว่า loser หรอก อยากแดกอะไรก็แดก แต่มันมีมุมนึงคือถ้ามีเงินจ่ายได้ก็ควรเลือกกินอะไรที่ดีกับร่างกายหน่อย พวกร้านตามสั่งข้างทางที่สุขอนามัยแย่แต่ราคาถูกก็ควรเลี่ยง ยอมเสียเงินมากหน่อยกินของที่ปลอดภัยกับตัวเองดีกว่า ที่ระดับผู้บริหารบางคนให้คนทำมาให้ถึงห้องนอกจากเรื่องเวลาส่วนนึงก็เพราะเหตุนี้ด้วย ร่างกายเป็นอะไรมามันไม่คุ้มค่าดูแล
ไม่ได้หมายความว่าห้ามแดกบุฟแดกเหล้านะ อันนั้นไม่ดีต่อร่างกายในคนละความหมาย
อ่ะต่อจากมู้เก่ากูเห็นแว้บๆเรื่องข้ออ้างออกจากงานเก่าอย่าตอบว่าหมดแพชชั่นนะเว้ยยย ไม่งั้นเดี๋ยวHRจะสวนว่า อ้าวถ้าหากหมดจากที่นี่คุณจะไม่ออกหรอ กูเคยเจอสวนมาแบบนี้ไม่ได้ที่นั่นเลยขอบคุณ
>>3 กูกำลังจะออก เหตุผลจริงๆ คือเบื่อ เหนื่อย งานเพิ่มขึ้นแต่บ.ไม่มีนโยบายจ้างคนเพิ่ม/จ่ายโอที/ขึ้นเงินเดือน กูรู้สึกไม่แฟร์ ยังไม่ได้หางานใหม่หรอก แต่ไม่ได้ร้อนเงิน กูพอจะว่างงานละเช่าห้องอยู่ในกทม.ได้ราวสองสามปีด้วยเงินเก็บของกู ทีนี้ที่กูรำคาญใจคือตอนลาออก บ.กูมีขั้นตอนเรียกคุยหลายทีมากแม้กับระดับสตาฟฟ์ธรรมดา 1คุยกับเอชอาร์ 2คุยกับหน. 3คุยกับหน.บวกหน.ของหน. 4คุยกับหน.อีกที คือถามวนๆว่าไปที่ไหน ให้เท่าไหร่ สัมภาษณ์มายัง พอบอกว่าไม่ได้ที่ไหนก็เซ้าซี้ พี่กูตอนลาออกบอกความจริงว่างานมันเยอะยังไงเขาก็แก้ตัวราวๆ ว่าทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นละตื๊อให้ลองเปิดใจ แค่นี้กูเพลียแรงแล้ว ถ้าออกมาได้เดี๋ยวกูต้องคิดเหตุผลตอนสมัครงานใหม่อีกสินะ
พูดเรื่องมีความสุขเล็กๆน้อยๆจากเรื่องกินหลังเลิกงานนี่กูก็เป็นนะ คือเงินเดือนกูจะไปแดกซูชิโอมากาเสะตามโรงแรมหรือร้านแถวทองหล่ออาทิตย์ละครั้งก็ไหว จะแดกเหลาแพงๆ ตึกระฟ้าก็ทำได้ แต่กูไม่ชอบไง แล้วไม่มีเพื่อนไปแดกด้วยล่ะ
กูน่ะชอบซูชิ ซาชิมิ หรือพวกกับข้าวลดราคาตามซุปเปอร์มาร์เก็ตดีๆหน่อยอย่างเช่นที่ท็อปส์ กรูเม่ต์มาร์เก็ต ฟู้ดฮอลล์ หรือที่ max value ถ้าแย่งกับข้าวลดราคาทันกูจะรู้สึกฟินมาก แต่กูไม่ค่อยชอบกับข้าวป้ายเหลืองพวกโลตัสว่ะ ให้เนื้อน้อย แถมคนรอแย่งเยอะจนกูแย่งไม่เคยทัน ได้แต่อะไรที่เขาไม่เอาแล้วทุกที ซื้อมาตุนในตู้เย็นกินกับเบียร์หรือสาเกเย็นๆในห้อง เปิดแอร์ ลูบแมว ดูซีรีย์ แค่นี้กูก็ฟินแล้ว
หลังโอทีมันเป็นฟีลแบบ อร่อยง่ายๆ ชิลๆไง กูเหนื่อยแล้วไม่อยากเยอะ
ของกูเมื่อก่อนเป็นร้านที่กว้างๆคนน้อยๆ เงียบๆ ชิลๆ เชสเตอร์ ยาโยอิ บางทีก็ซื้อกลับบ้าน แซลม่อน อาหารอีสาน ไปนั่งกินกับแป๊บซี่ น้ำผลไม้เย็นๆ
ร้านแนวแดกเหล้า อิซากายะ แถวที่ทำงานกูคนเยอะสัส แย่งกันแดกแย่งกันนั่ง อันนั้นเอาไว้ไปกินสังสรรค์กับเพื่อน
งาน บ เทพ สตารท 30K แต่งานหนักอย่างทาส กัดกินกันไต่เต้าตลอดเวลา
กับงาน บ เล็กๆ น่ารักๆ สตารท20k อันไหนเวิรคกว่าครับ
>>4 ตอนนี้กูเจอแบบเดียวกับมึงเลย งานเพิ่มขึ้น JD ก็เพิ่มขึ้น แต่เงินเดือนไม่เพิ่มสักบาท .... T-T กูร้องไห้บ่อยมาก ได้แต่บอกตัวเองว่าให้ทนๆไปก่อน เก็บเกี่ยว ปสก ชีวิตหลังจากนี้จะง่ายขึ้นเยอะ สิ่งที่ บ.กูดีกว่าคือ ถ้าทำงานล่วงเวลาอย่างน้อยแม่งก็ยังจ่าย ot
กูปรึกษาคนรู้จักที่เป็นรีครุท เขาบอกว่าควรจะหางานให้ได้ก่อนออกนะ ไม่งั้นตอนนี้ดักดานยังไงอนาคตก็ดักดานอย่างนั้นอยู่ดี ... กูเข้าใจว่า บ. มึงไม่แฟร์นะแต่ถ้ามันไม่ได้ถึงขนาดที่ว่าทนไม่ได้มึงลองทนอยู่ไปก่อนดีไหม อันนี้กูแค่แนะนำนะ กูก็รู้สึกเหมือนกันว่า บ. กูไม่แฟร์ ถ้ากูทนได้จนอยู่ถึง 2 ปี ค่าเหนื่อยกูควรจะอัพอย่างน้อยก็ 30 % ว่ะ ถ้า บ. กูไม่เห็นค่า อย่างน้อย บ. อื่นก็เห็นค่าแหละ ทนดักดานให้ครบ 2 ปีจะเป็นไรไป T-T
เบื่อชิบหายพวกทำงานเกินหน้าที่เนี้ย คือตำแหน่งมึงมึงก็ทำงานของมึงไปถ้ามีงานตรงไหนเริ่มเกินขอบเขตมึงแล้วก็ควรโทรมาถามหรือปรึกษาคน
ที่มีหน้าที่ดูแลรับผิดในงานนั้นๆ คือไม่ต้องเสร่อมาทำแทนไง พอมาทำแทนแล้วทำพลาดก็โทษกูอีก หาว่ากูไม่ยอมทำ ทั้งๆที่ตอนมึงเอางานกูไปทำ
มึงไม่บอกอะไรกูเลย แต่พอพลาดขึ้นมารีบโยนขี้ใส่ก่อนเลย วันไหนงานไม่พลาดก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เดินหานายทั้งวัน โคตรเกลียดคนแบบนี้
เห้อ ใกล้เวลาเลิกงานโอทีวันเสาร์ละรู้สึกเหนื่อยๆเพลียๆ เลยโทรไปสั่งต้มแซ่มเอ็นแก้ว+คอหมูย่างตับหวานไว้ที่ร้านประจำ ขากลับคงแวะ7-11ไปซื้อ
เบียร์ลีโอไว้ซัก 3 ขวด คืนนี้ก็มีบอล ซื้อถั่วแมคคาเดีเมียไว้กินด้วยดีกว่า อิอิ พรุ่งนี้คงนอนตื่นสายๆหน่อย 9 โมงก็น่าจะลุกละ ทำงานบ้าน ให้อาหารเเมว
ซักเที่ยงๆก็ออกไปดูคอนพี่ตูนต่อ เออ พอคิดแบบนี้ก็มีความสุขขึ้นมาหน่อยๆละ
ช่วงทดลองงานพวกมึงได้เท่าไหร่กัน
ถามโม่งซาลารี่แมนที่แต่งงานแล้ว อายุเท่าไหนถึงเริ่มคิดว่าควรแต่งงานได้แล้ววะ แบบกูก็เจอคนดีๆที่คิดว่าฝากชีวิตไปด้วยกันได้ตลอดแน่ๆ
แต่อีกใจหนึ่งที่คิดคือ กูเองเพิ่ง 26 ยังไม่อยากปิดกั้นตัวเอง จะรีบแต่งงานไปทำไมวะครับ
>>18 นี่กูเองนะ มานั่งคิดต่อ อายุเท่านี้ ขอเวลาอีกแค่ 1-3 ปี กูเอาเวลาไปเรียนภาษา เรียนต่อ ตอนนั้นคงยังไม่ถึงกับอายุ 30 แต่วุฒิภาวะทุกอย่าง
คงเพียบพร้อมแล้ว และจะหาคนดีๆที่ตรงใจได้ไม่ยาก แต่ประเด็นคือ คนที่อยู่ปัจจุบันนี่ก็ดีมากนะ กูเลยลังเลไง ปัจจุบันก็ดีอยู่ แต่อนาคตก็น่าเสี่ยง
กูคิดเรื่องนี้มาเดือนนึงและ จนแทบไม่เป็นอันทำงานเลย มันเรื่องสำคัญมากๆเลยไม่อยากตัดสินด้วยตัวเองคนเดียว ขออาศัยประสบการณ์พี่ๆโม่งงับ
กูถามหน่อยทำงานอยู่อยู่ตจวมี2ที่ให้กูเลือก
1-เงินเดือน9000 กินอยู่ฟรี3มื้อ
2-เงินเดือน16,000ต้องรับผิดชอบค่ากินอยู่เอง
เลือกแบบใหนดีวะ
อย่าลืมพวกค่าไฟ ค่าไรพวกนี้อีก
ก็อยู่ กทม ขนาดไม่มีลูกเมีย เงินเดือน 35k+ ถ้าน้อยกว่านี้บอกเลยไม่พอแดก นี่กูไม่กินของแพง ไม่แดกเหล้า ไม่เที่ยวผู้หญิง ยังอยู่แบบเดือนชนเดือนเลยว่ะ เงินเก็บได้เดือนละ 2000-4000 เมื่อไหร่จะได้เที่ยวยุโรปวะ
>>10 ขอบใจสำหรับคำแนะนำนะ กูกำลังเร่งหางานใหม่อยู่เพราะจริงๆ ก็รู้แหละว่ามันยังไม่ถึงขั้นรีบออกไม่อยากเผาผี ความจริงบ.กูน่ะขึ้นเงินเดือนแหละ แต่ขึ้นมา 570 กว่าบาท เทียบกับฐานสองหมื่นหกของกูแล้วขึ้นมาไม่ถึงหนึ่งเปอร์เซ็นกูเลยไม่นับ แค่ลำพังทนอยู่มาถึงปีนึงเพื่อนก็บอกว่าทนทำไมมม ให้มาสมัครบ.มันดีกว่า เพื่อนกูที่ทำงานเป็นน้อยกว่ากู ปสก. น้อยกว่า ไหวพริบน้อยกว่า(ทั้งสามอย่างนี่มันบอกมา กุไม่ได้อวยตัวเอง) แต่มันกลับได้งานดีๆ สบายๆ เงินเยอะตลอดเลยว่ะ หรือดวงกูเนี่ยจะถูกลิขิตให้ไปเจอแต่บริษัทที่ดูดีแต่ที่จริงแย่กันวะ
>>25 กูเป็นคนไม่เชื่อเรื่องดวง แต่กูเชื่อเรื่องกฎของการดึงดูดว่ะ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราเราเป็นคนดึงดูดมันเข้ามาเองทั้งนั้น คนที่เอาจริงเอาจังกับงาน ไม่ว่าจะไปทำงานที่ไหนก็มักจะต้องทำงานหนักอยู่ดี แต่คนที่ขี้เกียจทำงานแต่เอาตัวรอดเก่ง ไปอยู่ไหนมันก็หาทางหลบเลี่ยงงานให้สบายได้ อีกอย่างเจ้านายส่วนมากจะเหมือนกัน คือรู้ว่าใครใช้ได้ ใช้ง่าย ก็จะใช้เยอะ คือถ้าเป็นคนดีตามปกติเค้าก็รู้สึกผิดแหละแต่ทำไงได้เมื่ออยากได้งาน อย่างนายกูเนี่ยอะไรๆ ก็กู เพราะเค้ารู้ไงว่าถ้าไปใช้คนอื่น 1 ช้า 2 ต้องสอนวิธีทำ คิดเองไม่เป็น แต่ถ้าใช้กู เค้าแค่บอกว่าต้องการอะไร กูสามารถคิดหาวิธีทำของกูเองได้และเร็วด้วย ถ้างานไม่ด่วนเค้าก็จะยอมเสียเวลาไปใช้คนอื่น แต่ส่วนมากอะไรๆ มันก็ด่วนเนี่ยสิ ผลคือไม่ว่าจะทำงานที่ไหน กูก็งานหนักไม่เปลี่ยนแปลง แต่ข้อดีคือเงินเยอะ ประเมินออกมาดีตลอด โบเยอะตลอด เงินเดือนตำแหน่งขึ้นโดยไม่เคยต้องเรียกร้อง ... กูอยากแก้นิสัยตัวเองให้เลิกดึงดูดงานหนักเหมือนกัน แต่สันดานมันแก้ยาก จะให้เพิกเฉยหรือแกล้งโง่ก็ทำไม่ลง ... ถ้ามึงยังดึงดูดงานเยอะๆ แถมเงินเดือนน้อย มึงต้องลองทบทวนแล้วว่าอะไรคือสิ่งที่ดึงดูดมันเข้ามาหามึงนะ
โอ้เยสมีเพื่อนโม่งเงินเดือน9000เหมือนกุแล้ววววว
>>26 เชี่ยแม่งจริงว่ะ เพราะกูดึงดูดงานมาเองกูก็เลยเครียดเองสินะ พอลองทำตามคนอื่นที่สักแต่ว่าทำไปใช้เวลาเยอะๆ กูก็เสือกเครียดกับตัวเองอีก หัวหน้าเป็นห่วงอีกว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า(ดูก็รู้ว่าเพอร์ฟอร์แมนซ์แย่ลง) แต่คือก็ไม่รู้จะทำยังไงให้ตัวเองสามารถทำงานที่นี่ได้อย่างสบายใจ ในเมื่อทำงานดีแล้วเหนื่อยอย่างเดียว เงินไม่พอสร้างตัว ปรับตำแหน่งไม่ได้ เงินเดือนไม่ขึ้น กูไม่มีใจจะทำงานที่นี่ให้แบบเต็มที่อีกแล้วว่ะ แต่ถ้าเปลี่ยนงานคือกูต้องกลับไปหางาน กทม.ละ แยกกับแฟนก็มีแววจะเลิกกันอีกทั้งๆ ที่คบกันมาเก้าปีแล้ว รู้สึกว่ายิ่งโตทางเลือกแม่งยิ่งยากขึ้นไปเรื่อยๆ ว่ะ
>>28 ยิ่งโตยิ่งต้องคิดเยอะจริงๆ ว่ะ ไม่เหมือนตอนจบใหม่แค่มีงานทำก็ดีใจแล้ว เรื่องแฟนจนปัญญาแนะนำ แต่กูพอเข้าใจว่า ตจว.แม่งทางเลือกน้อยหางานดีๆ ยากจริง ถ้าเป็นจังหวัดอุตสาหกรรมนี่งานเยอะเงินดีหน่อย แต่นอกนั้นค่าแรงต่ำอย่างกับขี้ แถมงานไม่ค่อยหลากหลายเพราะมักมีแต่สำนักงานสาขาไม่ก็บ.เล็ก ไม่มีหรอก head quarter ของบ.ระดับ global แล้วจะหางานดีๆ ยังไง ถ้าอยู่ตจว.กูแนะนำราชการมากกว่าว่ะ
กุจบธุรกิจระหว่างประเทศ ทำงานส่งออกมาสองปี แต่จริงๆ พึ่งรู้ตัวว่าสนใจไฟแนนซ์ว่ะ มีพวกประกาศนียบัตรหรือคอร์สอะไรแนะนำให้ไปลงเรียนมั้ย หรือกูควรมั่นหน้าหาตน.ด้านไฟแนนซ์แล้วสมัครไปเลยดี ยอมลดเงินเดือนหน่อย
>>32 ถ้าที่ทำงานมีคนกากๆ เยอะจะเป็นแบบนั้น ตัวเองกาก ไม่ชอบพัฒนาตัวเอง เห็นคนอื่นดีกว่าก็เลยมีวิธีเดียวก็หาทางกดคนอื่นให้ต่ำลง กูเคยอยู่สังคมหัวกะทิ ตรงกันข้ามเลย คนพวกนี้เก่งและจะเก่งขึ้นเรื่อยๆ ตลอดเวลา ถีบตัวเองให้สูงโดยไม่ต้องมานั่งกีดกันใคร ไม่ค่อยมานั่งดราม่ากับใครเพราะเอาเวลาไปพัฒนาตัวเองอยู่ ส่วนพวกกากๆ จะขี้เกียจพัฒนาตัวเอง แต่ขยันในการจ้องจับผิดและหาเรื่องดราม่า
มึงอยากรู้ว่าคนจบเสดสาสอ่ะถ้าไม่ได้จบสายการเงินมาคือทำงานไรกันวะแล้วเรียนด้านไหนกัน กุยังไม่รู้ตัวเองเลยว่าอยากทำงานไรรู้สึกเคว้งคว้างมาก
>>26 แบบนี้ก็ยังดีนะ กูเป็น outsource ไม่มีพวกโบนัสหรือบอกผลประเมินเราอยู่แล้ว โอทีก็ไม่มี
บางทีก็รู้สึกเหี้ยนะที่อะไรๆกูก็ต้องทำ บางคนงานง่ายๆกูทำ 30 นาทีเสร็จ คนอื่นให้มันทำล่อไปเป็นอาทิตย์หัวหน้าก็ไม่บ่นอะไร
บางคนเข้ามานั่งอู้แบบไม่ทำเหี้ออะไรเลยจริงๆ แบบสั่งงานแล้วไม่ได้งานอะไรเลย กว่าหัวหน้าจะไล่ออกก็รอไปครึ่งปี ไม่รู้ความรู้สึกช้าจัดหรืออะไร
ไม่ต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีอะไรทำำ #มิตรสหายท่านหนึ่ง
จังหวะคาเฟ่มากพวกมึงแต่ละคน 555
ถามห้องนี้ถูกปะวะ
ยังเรียนไม่จบป.ตรี ตอนไปยื่นสมัครงานไม่ได้ยื่นแบบคำร้องขอฝึกงาน แต่เป็นสมัครงานปกติเลย เขาบอกว่าฝึกงาน 4 เดือน 4 เดือนนี่คือกูจะได้ค่าจ้างมะ หรือเขาถือว่ากูไปฝึกงานแบบเด็กมหาลัยปกติ?
เห้อมมมม เริ่มทำงานได้สองวันกูก็ทำงานผิดละอ่ะรู้สึกแย่ว่ะ ทั้งๆที่กูตั้งใจทำมากๆจะผ่านทดลองงานมั้ยวะกูชอบงานนี้มากเลยนะฮือ
งานกะกับงานเวรนี่มันเหมือนกันไหม?
บ.ประเมินโบนัสจากวันลาถือว่าแฟร์มั้ยครับ ในกรณีที่ได้โบน้อยกว่าคนอื่นเพราะลามากกว่าคนอื่นแต่จำนวนวันที่ลาก็ไม่ได้เกินตามที่บ.กำหนด
>>56 ที่คิดว่ามันไม่แฟร์ก็เพราะไปมองว่าคนอื่นได้เยอะขึ้นจากส่วน"ที่คิดเองเออเองว่าควรจะเป็นของ"ตัวเองไง
ซึ่งมันไม่ใช่ ไม่ว่าโบนัสจะเป็นแบบแบ่งเค้กหรือ multiply มันก็ไม่เกี่ยวกับวิธีคำนวณตัวคูณของรายคน ตัวคูณของคุณมันน้อยกว่าเพราะคะแนนคุณต่ำกว่า พอเอาไปคำนวณคุณเลยได้น้อยกว่า แค่นั้นเอง
ถ้าจะมองว่ามันไม่แฟร์คุณต้องมองตั้งแต่ตอนสมัครเข้าทำงานแล้ว เพราะคุณมีสิทธิ์เต็มที่ในการถามวิธีการคำนวณรายได้ทุกบาททุกสตางค์ของคุณก่อนที่คุณจะตัดสินใจ sign
หรือถ้ารู้แล้วคุณยังคิดที่จะลาเยอะๆก็เท่ากับคุณเลือกทิ้งเงินเองด้วยตัวเอง
แต่ทำไมกูรู้สึกว่าไม่แฟร์วะ เพื่อนกูก็เจอบริษัทบอกว่าถ้าลาเต็มโควต้าจะไม่ได้โบนัสเงี้ยอะ แล้วมันก็คือวันลาตามสิทธิ์ป่าววะ ทำไมคนไทยชอบตัดสินจากจำนวนวันที่มาทำงาน หรือเลิกงานช้าอะไรงี้อะ ทั้งๆ ที่เวลาตรงนี้ไม่ได้สะท้อนประสิทธิภาพการทำงานด้วยซ้ำไป
>>59 กูเป็นคนที่ลาบ่อย ลากระจุย แต่กูว่าแฟร์นะ ถึงมันไม่ได้สะท้อนประสิทธิภาพในการทำงาน แต่อย่างน้อยๆ มันก็สะท้อนความขยันในการถ่อไปทำงาน ส่วนเรื่องประสิทธิภาพในการทำงานมันก็อยู่ในหัวข้อประเมินข้ออื่นอยู่แล้ว ประเมินโบมันก็ต้องมีทั้ง efficiency และ attendance เป็นเรื่องปกติ จะมาอ้างว่าขอทำงานมีประสิทธิภาพอย่างเดียวแต่โนสนโนแคร์ attendance มันก็ไม่ได้หรอก อีกอย่างคำว่าโบนัสมันก็คือโบนัส กฎหมายไม่รองรับ มันคือน้ำใจคือรางวัลจากบริษัท เค้าจะตั้งกฎการประเมินแบบไหนมันก็สิทธิ์ของเค้า ถ้าอยากได้รางวัลจากเค้าก็มีหน้าที่ทำตาม ถ้าไม่พอใจกฎเกณฑ์ที่เค้าตั้งก็ไปหางานใหม่ แต่คงหายากหน่อยอะนะ โบนัสที่ไหนๆ ส่วนมากก็เอา attendance มาประเมินร่วมทั้งนั้น ยกเว้นระดับ management ที่ไม่ต้องตอกบัตรไม่ต้องเขียนใบลาแล้วนั่นแหละ
โบนัสบริษัทกูขึ้นกับผลประเมินกับผลประกอบการเป็นหลัก สุดท้ายผลประเมินเยอะแค่ไหนก็โบนัสน้อยเพราะอ้างว่าผลประกอบการไม่ดีอยู่ดี
แต่เวลาผู้บริหารแถลงนี่ก็ไม่รู้เค้าเอาอะไรไม่รู้มาอวดได้เป็นวรรคเป็นเวรอ่ะนะ
โบนัสบริษัทกุให้น้อยเท่ากันทุกคนทุกปี คือfixเลย แต่ถ้ามึงลาป่วยลากิจบ่อยเกินโควต้าก็โดนหักอีก ไปๆมาๆกุรำคาญไม่สนใจแม่ง น้อยจนไม่อยากจะเอ่ย
ช่วงนี้รู้สึกไม่ค่อยโอเคกับหัวหน้าเท่าไหร่เลยว่ะ วางแผนอะไรมาให้ไม่ค่อยมีรายละเอียด บางทีถึงหน้างานแล้วมันก็ไม่ใช่อย่างที่เค้าคิดบ้าง
พอไปถามหรือบอกว่ามันต้องแก้ ช่วยมาคุยกันหน่อยก็ปัดๆว่ามันไม่ใช่หน้าที่เค้า คนที่อยู่หน้างานต้องตัดสินใจเอง
แต่ไปเปลี่ยนอะไรที่เค้าคิดมานี่เป็นเรื่องทุกที คือสรุปจะให้กูคิดเองหรือไม่ให้คิดเองก็ช่วยเอาซักอย่างได้มั้ยวะ
เฮ่อ สอนพวกซีเนียร์หมดไฟนั่งรอซองนี่แม่งยากกว่าสอนเด็กใหม่อีก สอนไปแม่งก็ไม่จำกูต้องมานั่งสอนใหม่ทุกครั้ง ไม่คิดจะจดอีกสัด
ผู้หญิงที่ชอบเอาตะไคร้มาให้วันนี้สื่อความหมายอะไรวะ
หรือเป็นการชวนไปเยสในสวนสาธารณะตอนค่ำๆวะ ตะไคร้คงเอาไว้กันยุง
ตอนนี้เงินเดือน 80k มีโอกาสจะได้ไปทำงานที่โตเกียว คำนวนดูแล้วถ้าจะคุ้ม น่าจะอยู่ที่ 7-8 แสนเย็นต่อเดือน แต่กลัวเรียกมากไปเค้าจะไม่เอา เรียกน้อยไปกลัวจะลำบาก เอาเท่าไหร่ดี
>>65 กูพึ่งเข้ามาไม่เท่าไหร่แต่เด็กสุดในแผนก พอมีคนลาออกไปคนใหม่เข้ามาแม่งก็โยนให้กูสอน ไม่ถึงเดือนถัดมามีอีกคนเข้ามาก็โยนมาให้กูสอนอีก ไม่ต้องทำงงทำงานมันแล้ว แต่ละคนที่หามานี่ไปขุดมาจากไหนวะเนี่ย ตอนสัมภาษฟังคำพูดจาดูไม่ออกเหรอวะว่าไม่ได้เรื่อง กูสอนสี่ห้ารอบ พอได้งานชิ้นใหม่ที่ทำแบบเดิมไปแล้วเสือกยังมาถามอีกว่าต้องทำไงทั้งๆ ที่จดไปแล้ว กูเอาสมุดมาแล้วช่วยมันหาว่าจดไว้ตรงไหนก็พูดอย่างจริงจังว่าอ่านลายมือตัวเองไม่ออก เรางง ขอจดใหม่ได้ไหม ไอ้เหี้ยยยยยยย
รู้สึกเหนื่อย ท้อ เคว้งคว้าง หวาดกลัว
บางทีกุเจองานแย่ๆวันแย่ๆมาอ่านโม่งแม่งหายเครียดหายเหนื่อยไปเยอะ กุไม่ได้เจอคนเดียว บางทีกุว่าสังคมโม่งแม่งดี มีน้ำใจมากกว่าโลกจริงๆอีก
อาการหมดไฟที่ชัดที่สุดคือไรวะ ตอนนี้กูเริ่มเบื่อๆงานว่ะ พอทำงานเดินวิธีเดิมเสือกลืมไอ้ซั้สสสส
อาการหมดไฟหรือ Burnout Syndrome อาการชัดๆก็ รู้สึกหดหู่ มองที่ทำงานในแง่ลบ ขาดแรงจูงใจในการทำงาน ไม่มีสมาธิ บ้างก็ว่าคล้ายคนเป็นซึมเศร้าอ่อนๆ (แค่ไม่คิดจะฆ่าตัวตาย) เทงาน ไม่สนใจทำงาน
โดยสาเหตุหลักๆคือ พนักงานขาดทรัพยากรที่เพียงพอในการทำหน้าที่ให้ดี แทนที่มึงกำลังรู้สึกว่าทำให้โลกใบนี้ดีขึ้น กลับต้องจมอยู่กับการต่อสู้กับระบบทำงานเฮงซวย ที่มึงไม่สามารถแก้ไขได้
จากผมสำรวจพบว่าพนักงานระดับกลางในบ.มักเจอสภาวะหมดไฟ เนื่องจากหมดความหวังที่จะไต่เต้าในระดับที่สูงกว่า และไม่มีความรู้สึกอยากก้าวหน้าในสายอาชีพ
ทั้งหลายทั้งแหล่ส่งผลให้ประสิทธิภาพในการทำงานลดลง เช่น งานที่เคยทำเสร็จภายในชม. ก็กดไป 3 วัน
เซ็งว่ะพี่ที่ทำงานหาว่ากูไปถอยรถชนรถเขาเฉย ทั้งๆที่มุมชนมันก็ไม่ใช่ รอยชนก็ไม่ใช่ เรียกประกันมาดูประกันก็บอกว่าไม่ใช่รถกูชนแน่ๆ แต่เขาอ้างว่ายางกูไปโดนรถเขา มีรอยนิดนึงเพราะวันก่อนกูไปจอดชิดฟุตบาทไปหน่อย
แต่กูไม่อยากมีปัญหาเลยบอกประกันว่ายอมๆไป ไม่อยากมองหน้ากันไม่ติด
ประเด็นคือพี่แกส่อเจตนาแปลกๆ ลงมาดูรถเวลาที่คนอื่นทำงานทั้งๆที่ไม่ได้จะเอารถออก รอยนิดเดียวเสือกมองเห็น เหมือนเล็งหาแพะไว้อยู่ละ
แบบนี้พวกมึงว่ากูโง่มั๊ยที่ยอมเขาอะ แรกๆกูก็ไม่คิดอะไรเพราะประกันจ่าย แต่พอกลับบ้านมาเหมือนตัวเองยอมคนง่ายไป กลัวคราวหน้าจะถูกเอาเปรียบอีก
>>88 เคยเจอคล้ายๆกันที่คอนโด แต่ของกูไม่ยอมอะ แล้วซวยช่วงยังไม่ต่อประกัน คือหลักฐานมันก็ไม่มีแค่จอดข้างกันแล้วรถกูมีรอย(ชนนานแล้ว)ทีนี้แม่งไปนินทากูหาว่าทำผิดแล้วไม่ยอมรับ
แต่กรณีมึงก็ยอมๆไปเหอะ ไม่ได้จ่ายตังค์เองอยู่ละ คนแบบนี้มันกล้าหาเรื่องได้ ถ้าไม่ยอมนี่เรื่องยาวแน่ๆยิ่งที่ทำงานเดียวกันด้วย เผื่อมันไปฟ้องนายหรือนินทาในบริษัทมึงจะแย่เอา
>>86 กูไงทำดีแค่ไหน ดักดานเหมือนเดิม หน้าที่ของกูทำได้ดีหมด กูทำงานเกินjdด้วยแต่เงินเดือนไม่ขึ้นซักบาท กุไม่รู้จะทำดีไปทำไมแล้วว่ะ มันไม่มีแรงจูงใจจริงๆ นายกุกึโง่ด้วยเคยบอกจะขึ้นเงินเดือนให้ลูกน้องกากๆทำงานไม่ได้เรื่องของกู มันขาดงานโดยไม่ได้แจ้ง(ขาดบ่อยด้วย)ก็อยากจะเก็บมันไว้กล้วตัวเองเสียหน้าเพราะเคยไปชมมัน หารู้ไม่ว่าถ้ามันปรับเครื่องจักรเองม้นก็รู้วิธีแก้ป่าววะ ตอนนี้กูทำได้แค่อัพเดทรีซูเม่เตรียมตัวชิ่ง บ.กาก นายกาก ว่ะ
จากที่กูเคยไม่ขาดไม่อู้ไม่สาย กลายเป็นว่าถ้านายไม่อยู่ กุมาทำงานก็มานั่งโง่นอนโง่ให้มันหมดวันไป โอขี้เกียจทำว่ะกูปฐิเสธที่จะทำโอเพราะเบสต่ำส้ด งานออกมาไม่ดีกูไม่ค่อยสนเพราะเดี๋ยวกูก็ออกจาก บ. หัวควยนี่แล้วว่ะ
>>82 ที่สำคัญแม่งพึ่งอายุ 24 เอาอะไรมาหมดไฟวะ5เอ๊ย
>>86 กูนึกว่าเบิร์นเอาท์นี่คือทำงานหนักมาก ใช้ความคิดภายใต้ความกดดันตลอดเวลาจนสมาธิแย่ลง ร่างกายเสื่อมโทรม สมองช้านะเนี่ย งั้นกูแค่คงทำงานจนเอือมเฉยๆ เพราะมันยังไม่ถึงจุดที่เทงาน คืองานกุเนี่ยเทไม่ได้ด้วยล่ะ มันมีลีดไทม์ที่ต้องทำแต่ละชุดให้เสร็จในสามวันห้าวันก่อนจะมีล็อตใหม่เข้ามาให้ทำแบบเดิมวนซ้ำไปอีก ไหนๆพูดก็พูดแล้ว ใครเคยมีเพื่อนหรือเพื่อนของเพื่อนที่อยู่ในบ.ที่ดูมันจะชีวิตดีบ้างวะ คือขอไม่พูดถึงสังคมนะ มันไม่ใช่โรงเรียนประถมที่เราจะจับมือเดินไปด้วยกันอยู่แล้ว กูขอแค่สภาพโดยรวมของการทำงานเขาดูแฮปปี้ มีเครียดบ้างเป็นช่วงๆ ขายให้กูฟังหน่อยได้มั้ย เผื่อกูจะได้ตาสว่างซะทีว่าบ.กูเหี้ยขนาดนี้ละทนทำไมเนี่ย
เพื่อนโม่งทำงานกันกี่วันบ้าง ของกู จ-ส
>> จ-ศ แต่มีโอที ส-อา
>>97 กูมี 15 วันเป๊ะทุกปีเลยว่ะ ทำปกติจันทร์ - ศุกร์
โอทีของกูไม่มี ได้เป็นเบี้ยเลี้ยงนอกเวลาแทน แต่ไม่ค่อยได้ทำหรอก งานกูถ้าวางแผนดีๆเสร็จทันไม่ต้องปั่น แต่มันต้องใช้ความรู้เฉพาะด้าน เชิงวิเคราะห์กึ่งวิจัย บางทีงานเดียวทำเป็นเดือนสองเดือน ถ้าไม่วางแผนดีๆก็จะเสร็จไม่ทัน
ว่าจะหาสมัครบัตรเครดิตสักใบนึง เพราะต้องการไว้ซื้อของแบบผ่อนชำระเป็นงวดๆประมาน 0% 10เดือน ไรงี้ เพราะกูไม่อยากจ่ายทีเดียวเลย
ค่อยๆแบ่งเงินผ่อนแล้วเอาเงินที่เหลือไปทำอย่างอื่น(อาจจะตัดเข้าออมทรัพย์/ลงพอร์ท) คิดว่าดีไหมวะ แล้วเพื่อนๆมีบัตรของธนาคารไหนแนะนำมั่ง
เงินเดือนกูได้รับเข้าบัญชีของ SCB
>>101 เลือกธนาคารที่มึงสะดวก จบ เพราะถ้าไม่ได้ใช้เยอะเดือนละหลายแสน/ล้าน merit ที่จะได้จากการใช้บัตรมันไม่ค่อยมีผลต่างกันมากหรอก เอาบัตรธนาคารที่มึงสะดวกจะกดจ่ายค่าบัตรได้ง่ายๆ โดยไม่ต้องเสียค่าธรรมเนียมและไม่ต้องกลัวลืมจ่าย แค่นั้นพอ แต่ถ้ากะจะใช้เดือนละหลายแสน-ล้าน ต้องมาลงรายละเอียดอีกทีว่าใช้จ่ายหมวดไหนบ้างถึงจะเลือกบัตรได้
>>101 แนะนำว่าสมัครของ SCB นั่นแหละครับ ถ้าปกติใช้แอพ SCB easy ด้วยยิ่งสะดวก สามารถจ่ายบัตรเครดิตด้วยบัญชีออมทรัพย์ที่ผูกกับ SCB Easy ได้ง่ายๆ ไม่มีค่าธรรมเนียม / มีโปรผ่อน 0% ค่อนข้างเยอะ สินค้าไหนที่ไม่มีโปรผ่อน 0% ก็สามารถเลือกผ่อน 0.9%*10 ได้ (ไม่ชัวร์ตัวเลขดอกเบี้ยนะ แต่ไม่ถึง 1% นี่แหละ) ทำรายการด้วยตัวเองเลยไม่ต้องโทรไปขอให้ธนาคารทำให้แบบ TMB / จริงๆ กูก็สนใจบัตร TMB เหมือนกันครับเพราะเคลมว่าผ่อน 0 ได้ทุกสินค้านี่แหละ แต่สมัครไม่ผ่านมา 2 รอบแล้ว หอยหลอดเปลืองค่าขอเสตทเม้นท์เปล่าๆ ทีหลังมึงไม่ต้องให้เซลล์โทรมาชวนกูอีกนะ (หมันไส้ส่วนตัว)
>>101 นอกจากของ SCB แล้วมีอีก 2 ใบที่กูชอบ 1 คือของกรุงศรี ชอบมีโปรกับร้านอาหารที่กูชอบกิน (โปรร้านอาหารของ SCB แม่งหรูเกินกูไปหน่อย) ของกรุงศรีนี่กูสมัครเป็นบัตร JCB ก็จะมีโปรเกี่ยวกับญี่ปุ่นเยอะหน่อย มีทั้งโปรญี่ปุ่นในไทย และโปรที่ญี่ปุ่นเองด้วย / อีกใบที่กูชอบคือ Aeon BigC (เครดิตนะไม่ใช่เดบิต) ใช้เพื่อการช็อปของกินใช้เข้าบ้านโดยเฉพาะ ที่ชอบคือแม่งไม่ต้องเก็บแต้ม ไม่ต้องรอรอบเงินคืน แม่งลดกันจะๆ ทุกครั้งที่ใช้จ่ายที่บิ๊กซีเลย ลดกันให้เห็นๆ ที่ท้ายบิลเลยว่าครั้งนี้ประหยัดไปกี่บาท ตั้งแต่ได้ใบนี้มากูก็ไม่เข้าโลตัสอีกเลย / ที่เหลือกูมีของ ธ.กรุงเทพอีกสองใบ ไม่ค่อยมีโปรไรกับเขาเลย จืดชืดมาก ใบนึงเป็นบัตรร่วม Airasia ว่าจะไปปิดบัตรละ เพราะขนาดใช้บัตรนี้รูดจองเครื่องบินมันยังต้องเสียค่าธรรมเนียมรูดบัตรอีก เหี้ยมาก เหมือนถือไว้ไม่ได้ประโยชน์อะไร
ใครเคยโดนใส่ร้ายนินทาในที่ทำงานบ้างปะ
คือกูโดนหาว่ากูด่าหัวหน้า โดนหาว่าทำงานเอาหน้า ทั้งๆที่กูไม่ได้ทำอะไรเลย ทำงานของกูปกติ ไม่เคยซุบซิบกับใคร
ล่าสุดกูต้องไปทำงานนอกสถานที่บ่อยๆ ก็มานินทาว่ากูแอบอู้ ทำงานที่ไซต์เสร็จแล้วไม่รีบกลับออฟฟิศอีก
ดีหน่อยคือหัวหน้ากูรู้ว่ากูไม่ได้เป็นแบบที่เขานินทาอะ งานกูกึ่งๆผู้เชี่ยวชาญต้องทำคนเดียวไม่มีทีม คือโดนนินทาเนี่ยมันไม่ได้มีผลต่อเนื้องาน แต่บรรยากาศที่กูนั่งทำงานในออฟฟิศมันไม่ดีเลยว่ะ ทำงานไปก็ห่อเหี่ยวไป
มีวิธีทำให้ตัวเองสดชื่นตอนมาทำงานทุกเช้ามะ กุแม่งเพลียหัวจะโขกโต๊ะหลับอยู่ละะะคิดงานไม่ออกอีก ทรมานสัสๆ
วันนี้ใครหยุดกันบ้าง
>>116 ลองหาอุปกรณ์จับการนอนมาใช้ดู บางทีนอน6ชม. แต่เป็น6ชม.ที่หลับลึกน้อย ตื่นมามันก็เพลียๆไง อย่างกูพยายามนอนใหได้6ชม. ++
แล้วก็กำหนดเวลาตั้งปลุกตามเวลาเข้านอนเช่น ปิดไฟขึ้นเตียงตอน 23:00 หลับตานอนแล้วกว่าจะหลับจริงๆก็ + 15 นาที เวลานอนจริงก็เท่ากับ
ประมาน 23:15 แล้วเอาเวลานี้ไปตั้งปลุกโดยคำนวนตามCycleการนอนที่อ่านมาคือ 1 Cycle ( Light sleep > Deep sleep > REM) จะเป็นทุก1.30 ชมก็คูณไปให้ได้เวลาตื่นเช้าพอดี เช่น คิดไว้ว่าจะตื่นประมาน 6 โมงเช้า ก็จะได้ 23:15 + 6 ชม.( 4 Cycle) = ตั้งปลุกประมาน 6:15ถ้าจะเผื่อๆหน่อยก็ 6:20
ประมานนี้นะเพื่อนโม่ง
เอ่อกุชินกับการไหว้คนอื่นว่ะ แบบไปมาลาไหว้ทีนี้กุเป็นเด็กใหม่ของบริษัทในองค์กรไม่มีใครไหว้กันเลยอันนี้ไม่ติดใจ แต่พอกุยกมือไหว้พวกเขาเขาทำหน้าไม่ถูกกันว่ะ รับไหว้ปลกๆอ่ะ คือกูควรเลิกไหว้มั้ย แต่ๆๆพอกูไม่ไหว้ใครกูก็อึดอัดง่ะ โอ้ยย
กูเบื่อแผนกจ่ายของมากกงานมีระบบนะแต่ชอบทำงานไม่มีระบบไม่ลงจำนวนไม่เขียนบันทึกพอถึงเวลาถามก็ลืมสัส แล้วไม่เขียนตอนจ่ายออกละแม่งคาราคาซังไม่แก้ไขกันซักทีหายอดทีหัวหมุนห่า
>>124 ที่ทำงานกุตอนนี้แต่ก่อนคือไม่รับเด็กใหม่นานมากเป็นสิบปี ก็อยู่กันหน้าเดิมๆไม่มีใครไหว้ใคร ทีนี้พอมาปีนี้รับเด็กใหม่เข้ามา พอเด็กไหว้ก็ตกใจ ทำไรไม่ถูกเว้ย คือไม่โดนไหว้มานานมาก แต่สักพักก็ปรับตัวได้กัน กุแนะนำว่ามึงต้องดูว่าที่เค้าทำตัวไม่ถูกเพราะอะไร ถ้าวัฒนธรรมไม่ไหว้ก็ไม่ไหว้อ่ะ
กูเคยไหว้ ละเค้าบอกว่าไม่ต้องไหว้ อายุห่างกันไม่กี่ปีเอง
ส่วนบอสที่อายุ 40+ เค้าก็ไม่อยากรู้สึกว่าตัวเองแก่ หรือ อาวุโสมาก เค้าบอกแค่ทักทายก็พอ
เออ ไหนๆ ก็พูดเรื่องไหว้ กูเป็นร้านขายของอ่ะ แรกๆ ก็ไม่มีไร
แต่หลังๆ เด็กที่มาซื้อของก็เริ่มไหว้กูละ แบบพอมีคนทำ คนอื่นก็ตาม
ซึ่งมันแปลกๆ ป่ะวะ กูก็ไม่ได้ห้ามนะ แต่แบบกูก็ยังไม่ได้อาวุโสมากนักอ่ะ
ปกติกูซื้อของกูขายของกูก็พูกขอบคุณเจ้าของร้าน/ขอบคุณลูกค้านะ แต่ก็ไม่ถึงกะไหว้ 555
การไหว้มันเป็นเอกลักษณ์ไทยแหละ เขาไหว้ก็ไม่เห็นต้องซีเรียสกันเลยนี่นา มึงไม่ได้ดูแก่อะไรหรอก ควรมองว่าคนที่ไหว้มึงเขามีมารยาทดีกว่า ส่วนมึงไม่อยากรับไหว้บ่อยๆ ก็แค่ยิ้มทักทายก็ได้
>>131 จริงๆการไหว้มันก็เป็นการทักทายแบบไทยๆ แบบฝรั่งจับมือ ญี่ปุ่นคำนับไรงี้แหละ
ถ้าจะซีเรียสกับเรื่องแค่นี้กูว่าประสาทแดก
กูเคยเห็นแต่ข้าราชการซีเรียสเรื่องเด็กไม่ยอมไหว้ แต่ บ.ฝรั่ง มาซีเรียสเพราะเด็กมันมาไหว้หรอวะ งง
จริงๆถ้าไม่ชอบก็บอกว่าไม่ต้องไหว้ก็ได้ แค่นี้คนที่ไหว้เขาก็รู้แล้วว่าไม่ต้องไหว้
ส่วนที่ทำงานกูส่วนใหญ่จะโค้งหัวกล่าวสวัสดีเอา ยกเว้นบางคนชอบไหว้กูก็ไหว้/รับไหว้ ก็ไม่เห็นมันจะเป็นเรื่องคอขาดบาดตายนี่ แค่ทักทายกัน
กูเคยเป็นตอนมอต้น ย้ายเข้ารรหญิงล้วนไปวันแรกเพื่อนเดินกลุ่มนึงเจอกูตอนเช้า หยุดยืนยกมือไหว้ก้มหัวพร้อมกันอย่างสวย สวัสดี(ชื่อกู)
ไอ้เหี้ย ช็อค ตกใจหยั่งกับหลุดมาจากรักเดียวของเจนจิรา นึกว่ามีแต่ในละคร ในหัวนี่แบบเหี้ยไรเนี่ย ที่นี่ที่ไหน ไหว้กูทำไม
เขาไม่อยากให้ไหว้ก็ไม่ต้องไหว้เมิง ถ้าอยากทักทายก็เปลี่ยนเป็นทักสวัสดีค่ะ มาเช้าจัง กินข้าวเช้ารึยังคะ อะไรแบบนี้แทน
>>133 ญี่ปุ่นนี่กูไม่รู้ แต่ฝรั่งจับมือมันเป็นการทักทายที่ไม่ได้แฝงเรื่องความอาวุโสอยู่ในนั้นไง ใครจะยื่นมือก่อนหลังหรือพร้อมกันยังไงก็ได้
การไหว้ของไทยคือเด็กต้องยกมือไหว้ผู้ใหญ่ก่อน แล้วผู้ใหญ่ถึงยกมือไหว้กลับ ผู้ใหญ่ไม่ยกมือไหว้เด็กก่อน
ตัวกูก็ไม่ได้ซีเรียสหรอก แต่ถ้าวัฒนธรรมบริษัทมันมาแบบนี้กูก็ไม่ค่อยอยากให้เด็กมาไหว้
บริษัทเค้าจ้างคนมาทำงานแล้วเค้าอยากสร้างภาพลักษณ์บริษัทเค้าเป็นแบบนี้ ถ้าไม่เหลือทนจริงๆทำตามเค้าไปได้ก็ดี
กูอยู่แผนกตรวจสอบทีนี้กูชอบมีปัญหากับพวกไม่จริงจังกับงานว่ะ กูจะมีปัญหากับแผนกจ่ายของซึ่งพวกมันไม่ได้ทำห่าไรมากยกของเข้าตู้ ขายหน้าร้านซึ่งลูกค้านานน้านนนนนเข้า พอกูไปตรวจสอบอ่ะ ของหายไปไหน บลาๆๆๆ
พวกแม่งชอบแซวอย่าไปตื่นเต้น อย่าซีเรียส พอกูเครียดหา-ยอดไม่เจอแม่งนั่งขำกูสัส กูตรวจสอบแล้วเวลาเลขมันไม่ตรงใครโดนควยยยยหงุดหงิดเว้ยยยย ขอเสนอวิธีรับมือหน่อยกูปวดหัวกูไม่ไหวแล้วววววว
>>134 นึกถึงเรื่องตัวเองเลย เราอยู่คอนแวนต์หญิงล้วน มีเพื่อนคนนึงพูดค่ะคะกับเราทุกคำ วันเกิดเราให้ของขวัญ ยกมือไหว้เราแบบบรรจงมาก โคตรแอฟทักษอรอะเพื่อนคนนี้ สวยด้วย ตอนแรกไม่ชิน หลังๆ ชินก็ว่าทำแบบนี้ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ความผู้ดีของเพื่อนทำให้เราสุภาพขึ้นนิดหน่อยด้วยทั้งที่ส่วนตัวเป็นคนสถุลต่ำตมมาก 555 เขาถึงว่าให้เลือกคบคน มันมีผลจริงๆ
>>139 โรงเรียนเราไม่ได้สอนนะ อย่างเพื่อนคนที่เล่าให้ฟังคนนี้ก็ถือว่าแปลกประหลาด คนทั่วไปก็จะพูดค่ะ/คะและไหว้แค่กับผู้ใหญ่ ถึงจะเป็นคอนแวนต์หญิงล้วนแต่ก็มีคนหลากหลายแหละ พวกเรียบร้อยผู้ดีกุลสตรีสุดๆ ก็มี พวกหยาบๆ แรงๆ ก็มี แต่อย่างน้อยถ้าอยู่หน้าซิสเตอร์ก็ต้องแอ๊บกันนิดนึง ถถถ
ขอบ่นหน่อย เบื่อจังวันที่ประชุมทั้งวันเนี่ย เลิกก็ค่ำ
มึง... กูสงสัยมากๆ ตอนสัมฯกูบอกว่าไม่มีประสบการณ์ด้านนี้นะแต่รับกูเข้าทำงานพอผ่านไปสัปดาห์เดียวทั้งๆที่ยังอยู่ในช่วงทดลองงานแม่งไล่กูออก บอกกูไม่เหมาะสมอีสัสสสสส สัปดาห์เดียวมันวัดไรได้วะกุถามหน่อย
คนในออฟฟิศเมียเพิ่งคลอดลูกแล้วร่อนจดหมายขอเงินค่ารับขวัญหลานว่ะ มันมีงี้ด้วยหรอวะ แล้วตามมารยาทกูควรให้เท่าไร แต่ถ้าเอาตามใจกูจริงๆ กูจะให้เป็นโปสการ์ดพร้อมข้อความว่า "โตมาเป็นเด็กดี ไม่ทำตัวเป็นภาระคนอื่นนะครับ^^"
มีใครเคยเป็นแบบกูมั่งไหมวะ แค่คิดว่าต้องไปทำงานพรุ่งนี้ก็ปวดหัวแล้วว่ะ เบื่อสัดๆ
ยินดีด้วยนะครับ คุณพ่อเป็นขอทาน
กูมีสัมภาษณ์ฝึกงานแต่กูขกไปต้องโทรไปยลเลิกเค้ามั้ยวะหรือปล่อยไปเลย
โอเคพวกมึง
เออ กูทำงานส่วนตัวอยู่ ปัจจุบันงานดี เงินไม่ค่อยดี
อยู่ได้มั้ย ก็ว่า ถ้าไม่แต่งงาน ไม่ไปซื้อเหี้ยไรแพงๆ (รถ บ้าน) กูคงอยู่สบาย
แต่ก็มานั่งคิดกะตัวเอง นี่กูกะไม่แต่งงานจริงๆ หรือ? กูอธิบายอารมณ์ไม่ถูกวุ้ย
เอาเป็นว่ากูแค่มาบ่นละจากไปละกัน
เวลาคนอื่นทำงานพลาดหรือไม่ถูกใจกูทำไมเขามีข้อแก้ตัววะ พอกูพลาดแม่งเอ้ยกูหาข้อแก้ตัวไม่ได้ว่ะ
>>162 ถ้าเป็นกู ส่วนใหญ่ก่อนจะรับงานอะไร กูจะขอไปประเมินความเป็นไปได้ก่อน แล้วค่อยมาคุยกับทีมว่าอันไหนทำได้ อันไหนอาจจะทำนาน หรือทำไม่ได้
เวลาพลาดก็แก้ตัวไม่ยาก เพราะเราได้คุยกันแล้ว
แต่มันก็ขึ้นกับลักษณะงานด้วยอะ กูเป็น dev ถ้าวางแผนดี คุยงานเคลียร์มันไม่ค่อยพลาดอะ ถ้าพลาดก็พอแก้ตัว แก้งานได้ไม่ค่อยมีเหตุสุดวิสัย แต่ถ้างานลักษณะอื่นอาจแก้ตัวตามสภาพแวดล้อมได้มั้ง
>>161 เออกูทำงานประจำอยู่ แต่ก่อนเคยเป็นฟรีแลนซ์อยู่พักนึง พอกลับมาระบบงานประจำรู้ว่าตัวเองเลยว่าไม่เหมาะ ทำไปก็อยากลาออกตลอด แต่ติดกับดักงานประจำก็เลยออกไม่ได้เนี่ย เพราะอยากซื้อบ้านแท้ๆ นี่ถ้าไม่มีแฟนกูคงไม่ทนทำงานประจำเสียสุขภาพจิตแบบนี้ แต่ก่อนอยู่ห้องเช่าถูกๆ กินข้าวเดิมๆ ทุกวันไม่ต้องไปเที่ยวไหนซื้อของอะไรมากมายก็อยู่ได้ แต่พอมีแฟนแล้วเหมือนต้องวางแผนอนาคตมากขึ้น อยากพัฒนาคุณภาพชีวิต ต้องการความมั่นคง ให้เขาเชื่อว่าเราจะฝากชีวิตไว้กับกันและกันได้ ก็เลยทุกข์แต่ก็ต้องทน
ทำไมที่ทำงานแถวบ้านกูเป็นแบบนี้วะะะ พวกมีครอบครัว มีภาระชีวิตไม่ว่าจะทำงานผิดก็มีโอกาสได้แก้ไข ส่วนคนที่ไม่ได้แต่งงานไม่มีภาระ ไม่มีลูกพลาดนิดเดียวทำงานถวายตัวชิบหายกลับถูกเพ่งเล็งให้ออกหัวแรกๆ คือเหี้ยอะไรวะไม่ยุติธรรมเลยสัส
ถ้าไม่สุดทางจริงๆ ก็ไม่ได้อยากเปลี่ยนงานหรอก การเปลี่ยนงานสำหรับบางคนคงเป็นการอัพเงินเดือน อัพตำแหน่ง เป็นความก้าวหน้า เป็นความท้าทาย แต่สำหรับเราทุกครั้งการเปลี่ยนงานคือการทนจนทนไม่ไหวอีกต่อไป แม้ทุกครั้งที่เปลี่ยนงานเงินเดือนจะอัพขึ้น แต่นั่นไม่ใช่เป้าหมายของเราเลยสักนิด เงินที่อัพขึ้นเหมือนเป็นเงินค่าความเสี่ยงค่า insecure ซะมากกว่า ถ้าเปรียบเหมือนชีวิตครอบครัว ก็คงเหมือนผู้หญิงที่หย่าร้างซ้ำแล้วซ้ำเล่า ล้มเหลวในชีวิตซ้ำๆ รู้สึก insecure ในทุกครั้งที่ต้องหางานใหม่ เริ่มงานที่ใหม่ แต่มันก็ทนจนทนไม่ไหวแล้วจริงๆ เหมือนจะเป็นโรคประสาทในทุกวันที่กลับจากทำงาน กลายเป็นเหมือนคนโรคจิตที่ไม่อยากได้ยินเสียงมือถือ สายเรียกเข้าที่มีแต่เรื่องงานมีปัญหา เครียด เหนื่อย และท้อเหลือเกิน คิดจะทนให้นานแต่นานกว่านี้คงไม่ไหว สุดท้ายก็ต้องเปลี่ยนงานอีกครั้ง อายุก็มากขึ้นทุกวัน แต่ความ loser ไม่เคยจางหาย รู้ตัวว่าตัวเองห่วย ความอดทนต่ำ ก็พยายามจะทน ยื้อจนสุดทาง จนทนไม่ไหว ก็กลับเข้าสู่วังวนเดิมๆ อยากเปลี่ยน mindset อยากทำงานแบบคนอื่น ทำแบบขอไปทีอยู่ไปวันๆ ไม่ต้องคิดอะไรมากมายอาศัยหน้าด้านหน้าทนไป ทำงานพลาดก็โทษคนอื่นไปวันๆ แต่ทำไมมันทำไม่ได้
>>169 รู้สึกอิน แต่เราน่าจะเจอมาไม่หนักเท่านาย คนบางคนไม่สามารถทำงานเพื่อคนที่เราไม่ศรัทธาได้นาน เราก็เป็นคนนึงที่เคยทำเต็มที่แล้วผิดหวัง เหมือนทำดีให้นายเหี้ยๆ สบาย นายรักเพราะเขาเอาเปรียบเราได้ และไม่แคร์ถ้าเราจะไปเช่นกัน มองรอบข้างคนที่อยู่นานได้คือต้องทำแบบขอไปที ไม่แคร์ว่างานจะออกมาแบบไหนในเมื่ออ้างได้ว่า ก็ชั้นทำแล้ว สักแต่ว่าทำๆ ไปรอรับเงินเดือน พอเราพยายามจะปรับตัว ลองทำแบบเขา ปรากฎว่าเครียดหนักกว่าเก่า เหมือนกดตัวเองให้ห่วยลง รู้สึกว่าเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ ได้เรียนรู้ว่าไม่ใช่ทุกคนจะเป็นเหมือนกันได้ และไม่ใช่ทุก บ.เป็นแบบนี้ แต่ไม่แปลกใจเลยถ้าในชีวิตใครคนนึงจะเจอแต่ บ.แบบนี้
เราขีดเส้นให้ตัวเองว่าจะออกเดือน พค. ระหว่างนี้จะเตรียมตัวอะไรให้พร้อม แล้วจะลองออกมาเป็นนายตัวเองแล้ว จะเจ๊งก็ให้มันเจ๊งด้วยน้ำมือด้วยความสามารถตัวเองแล้วกัน
>>172 ดีนะยังรั้ง ของกูเขาไม่แคร์ว่ะ กูวัดจากตอนประเมินปลายปีกูบอกเขาไปตรงๆ นะ ว่ากูอยากได้เงินเดือนเพิ่ม บอกว่ากูอยากได้บ้านแต่เงินเดือนตอนนี้กูไม่สามารถยื่นกู้ได้จำนวนตามที่ต้องการ (ทำมา 3 ปีเงินเดือนขึ้น 3%) แต่เขาก็เงียบไป ไม่ขึ้นเงินเดือนให้กู กูก็เลยถือว่านี่คือคำตอบว่ากูควรไปที่อื่น
>>172 นายกูรักกูมากเหมือนกันว่ะ ถ้าให้กูประเมินตัวเองแบบเป็นกลางที่สุดกูนี่ระดับ A+ เลยเว้ย งานเนี๊ยบ งานเยอะ งานกว้างเหี้ยๆ(กูทำได้ทั้งฝั่งโรงงาน ทั้งฝั่งสนง.) แต่เงินเดือนกูไม่เพิ่มซักบาท และกูก็ไม่บ่นเหี้ยไรเลยซักคำ ลูกจ้างแบบนี้ไม่รักได้ไงวะ ... แต่กูไม่ใช่ควายนะเว้ย ถ้ามึงไม่ขึ้นเงินกู กูไม่ทนเป็นควายต่อไปหรอก ควย
ถ้ามึงยังมองไม่เห็นอนาคตตัวเองในบริษัทขยันไปก็เท่านั้น โดยเฉพาะบริษัทมหาชนทั้งหลายให้คิดไว้เลย บริษัทไม่เคยรักมึง เลียนาย หรือพูดให้สวยก็สร้าง connection จำเป็นเสมอ
เดี๋ยวนี้หัวหน้าสไตล์ กร่าง สั่งจิกหัวตามโครงสร้างบริษัทมันเริ่มเป็นอดีตไปแล้ว สไตล์ใหม่นี่พูดดี ทำดี รักลูกน้อง แต่จริงๆคือหลอกใช้มึงให้อยู่ทนทำไปนานๆ
>>151 ตอนนี้ของกูกำลังวนลูป เจองานหนัก เบื่อ ไม่อยากทำงาน หาทางลาออก ฝืนทำงานต่อ ทำงานเสร็จ โล่ง วนกลับไปเจองานแบบเดิมๆ
แต่วันศุกร์ที่ผ่านมากูลางานไปสอบกับบริษัทยักใหญ่แห่งหนึ่ง เงินเดือนดีสวัสดิการดี มึงเชื่อมั้ย กูรู้สึกมีความสุขมากกว่าไปทำงานปรกติอีกว่ะ
มันเหมือนกับว่ากูได้กลับไปเป็นเด็ก ได้เจอข้อสอบยากๆ ที่ทำเสร้จแล้วลุ้นว่าจะผ่านมั้ย พอกูกลับมาที่ห้องกูก็วางแผนต่อเลยว่า
หลังจากนี้กูต้องเตรียมตัวยังไงเพื่อให้ได้งานใหม่ และกลายเป็นว่างานปัจจุบันของกู กูอยู่เพื่อเก็บประสบการณ์เพื่อไปหาที่อื่นที่มันดีกว่า
ขอปรึกษาหน่อยได้ไหมรุ่นพี่ กูไม่รู้จะปรึกษาใครว่ะ
กูอายุ 26 เเต่ยังไม่เคยทำงานบริษัท เรียนจบมาปีนึงเเล้ว จบช้าไปปีนึง มันหางานยากไหมวะความรู้ที่เรียนก็หลงๆลืมไปหน่อย รู้สึกเริ่มเเก่กว่าเด็กเเล้วเเถมยังไม่มีประสบการณ์อีก ควรหาที่มันเขียนว่ารับเด็กจบใหม่ไหมวะ
คือกูจบมากูก็ทำงานอื่นๆไปพลางๆ เป็นงานพวกฟรีเเลนซ์มันก็อยู่ได้นะ สบายดี เเละประกอบกับกูไม่ได้ชื่นชอบสิ่งที่เรียนมาด้วย เเต่ความซวยมาเยือนคือต้องการเงินมากขึ้น มีเหตุจำเป็นต้องใช้เงินมากขึ้นเเบบไม่ทันตั้งตัว เลยอยากจะไปหางานที่มันมั่นคงมากกว่านี้ หรืออายุเท่านี้ประสบการณ์ไม่มีมันจะเริ่มหายากละ
โปรไฟล์กูเรียนจบวิศวะเครื่องกลเกรดห่วยๆ 2กว่าๆ ส่วนภาษากูคิดว่ากูพอได้บ้างอยู่นะ มีTOEIC 750 มีภาษาญี่ปุ่นN5
ประเด็นคือเรียนจบมานานความรู้ลืมคืนอาจารย์ไปหมด ตำราเรียนก็หาย เลยไม่มีความมั่นใจเลยว่ะ เเต่คิดว่าอาจจะพอไปเรียนรู้เพิ่มเติมได้ถ้าได้งาน เพื่อนก็น้อยไม่มีเพื่อนร่วมรุ่นที่จะปรึกษาว่าหางานยังไงได้ อายุเท่านี้จบมานานประสบการณ์ไม่มีนี่พอจะหางานได้ไหมวะ กูลองๆหานี่ส่วนใหญ่ที่เขียนรับเด็กจบใหม่รับอายุไม่เกิน22-24ซะส่วนใหญ่อีก
หรือกูควรลองยื่นบ.ที่เขียนว่ารับประสบการณ์ 0-x ปี ไปเลยก็ได้ ไม่ต้องมีrequireว่ารับเด็กจบใหม่
>>177 อายุ 26 ยังไม่ถือว่าเยอะหรอก แต่ถ้าไม่มีประสบการณ์แน่นอนว่ามันก็เสียเปรียบเด็กจบใหม่ และคนที่อายุเท่ากันแต่มีประสบการณ์ เพราะงั้นมึงก็ตั้งหน้าตั้งตาสมัครงานให้เยอะๆ เข้าไป ยื่นแม่งให้หมดนั่นแหละอายุเกินนิดเกินหน่อยไม่ต้องไปซีเรียสมาก ถ้าเค้าพิจารณาแล้วโยน resume มึงทิ้งมันก็แค่นั้น แต่ถ้ามึงไม่ยื่นเลยมึงก็จะไม่มีวันถูกพิจารณาเลย แล้วอย่าไปพูดเด็ดขาดว่าลืมที่เรียนมาหมดแล้วแต่ขอโอกาสไปทำงานคิดว่าจะไปเรียนรู้ในงานเอา มึงควรทบทวนความรู้ตั้งแต่ตอนนี้ ตำราหายก็ไปหามาซะ จะหาซื้อใหม่หรือหาจากเน็ตจากที่ไหนก็ไปหามา บริษัทดีๆ ส่วนมากเค้าไม่สัมภาษณ์อย่างเดียวหรอก เค้าต้องมีสอบความรู้กันนิดนึง ถ้ามึงทำไม่ได้เลยมึงก็อด ส่วนมากข้อสอบมันไม่ได้ยากขนาดนั้น แต่อย่างน้อยมันต้องมีร่องรอยว่ามึงทำได้บ้าง อังกฤษโอเคแล้ว ส่วนญี่ปุ่น N5 แทบไม่มีความหมายสื่อสารอะไรแทบไม่ได้ ถ้าจะเอาระดับสื่อสารได้ควรได้ N3 แต่อย่างน้อยมี N5 ก็ยังพอทำให้เห็นว่ามึงสนใจในภาษาญี่ปุ่น ก็โม้ๆ ไปก็ได้ว่ากำลังเตรียมสอบ N3 อยู่
>>178 กูพูดผิด ข้อสอบบางที่ก็ยากสัสๆ แต่เค้าไม่ได้คาดหวังว่ามึงต้องทำได้ เค้าแค่อยากเห็นร่องรอยว่ามึงยังพอทำได้บ้าง อย่างตอนกูสอบเข้า automobile ค่ายหนึ่ง ตอนแรกกูยังคิดเลยว่าตกแน่นอนเพราะรู้สึกว่าทำข้อสอบไม่ได้เลย ยากชิบหาย ปรากฎได้งานว่ะ พอทำมาซักปีถึงช่วงรับเด็กใหม่อีกครั้ง คุยกันเรื่องรับเด็กใหม่เข้าแผนก ตอนนั้นกูเริ่มสนิทกับนายแล้วเลยคุยกับนายขำๆ ว่ารับกูเข้ามาทำได้ไงเนี่ยกูว่ากูทำข้อสอบไม่ได้เลยนะ เค้าบอกเค้าก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะต้องทำได้คะแนนดี เค้าแค่ดูแววว่าพอมีแววจะพัฒนาได้ ประเภทส่งกระดาษเปล่าแม่งก็ไม่ไหวนะ
>>183 กูคือไอ้ >>151 นะ ปัจจุบันกูอยู่ใน บ. เล็กๆ ที่ระบบงานเหี้ยมากๆ นายเหี้ยด้วย แต่การประเมินจะขึ้นอยู่กับนายคนเดียว ทีนี้แทนที่จะโฟกัสไปที่งานกัน แม่งโฟกัสไปที่นายกับว่ะ เลีย ทำงานเอาหน้า ทำอะไรก็ได้ที่นายชอบ ผลคือแต่ละคนทำงานกันมักง่ายมากๆ คล้ายๆกับแต่ละคนจะคิดว่าถ้านายไม่อยู่กูจะพยายามไปทำไม ปัญหาที่เกิดขึ้นภายใน บ. ก็ไม่มีใครสนใจ เพราะเลียนายดีกว่า ทำงานให้มันดูเมพๆเฉพาะตอนที่นายอยู่ดีกว่า ผลคือหัวหน้างานอย่างกูโครตปวดกบาล กูเคยรายงานปัญหาไปว่าลูกน้องทำงานมักง่ายไปผลคือเขาไม่สนใจจร้าาาาา แต่ถ้างานออกมาไม่ดีกูจะโดนด่า ทีนี้มึงเห็นรึยังว่า บ. กูมันเหี้ยขนาดไหน
ตอนนี้กูกำลังคิดอยู่ว่าถ้ากูได้ย้ายไป บ. ใหญ่ๆ กูจะได้ทำงานอย่างเต็มที่ แถมยังได้รับค่าตอบแทนที่คุ้มค่าอีก ... พวกมึงคิดว่าไงวะ ย้ายไป บ. ใหญ่ๆ มันคือคำตอบสุดท้ายของอาการเบื่อ บ. เล็กๆกากๆ รึเปล่า
>>184 ขอวกูนี่กลับกันนะ งานแรกกูเป็นบริษัทเล็กงานสบาย เงินเดือนน้อยแต่กูรับได้ เพราะชั่วโมงทำงานมันน้อยจริง
ทั้งวันทำงานจริงๆแค่ 5 ชั่วโมง วันหยุดก็เยอะ เจ้านายดี ผู้บริหารดี เพื่อนร่วมงานงี่เง่าบ้างแต่โดยรวมไม่แย่อะไร
การประเมินเข้าขั้นเหี้ย กูอยู่มาสองปีเงินเดือนขึ้นไม่ถึง 5% แต่ก็นะกูรับสภาพได้แหละเพราะเนื้องานมันไม่มีอะไรให้ประเมินเงินเดือนจริงๆ
กูทำซักพัก แม่กูอยากให้มาสอบราชการ แล้วกูสอบติด แรกๆก็ดีอ่ะ เงินเดือนไม่มากแต่ก็ไม่น้อย สวัสดิการดี
แต่ระบบงานมันปัญหาเยอะ จนกูกำลังหาทางลาออกอยู่ แต่ข้อดีของการอยู่ บ.ใหญ่ๆ หรืองานที่ให้ค่าตอบแทนสูง
คือเวลามึงเบื่อมึงจะไม่สิ้นหวังทีเดียว มึงจะรู้สึกว่าถึงระบบงานเหี้ยแต่อย่างน้อยเงินที่ได้ก็คุ้มค่าพอให้ทนอยู่
บ ใหญ่ เงินมันจะดี โอกาสก้าวหน้าเยอะ การประเมินผลงานจะมีประสิทธิภาพ แต่คัดคนมากๆเช่นกัน
บ เล็ก จะมั่วๆ ร้ายมากกว่าดี เงินน้อย งานมั่ว ประเมินผลมั่ว แต่ไม่คัดคนเท่า บ ใหญ่
บ.ใครมี Time tracking มั่งป๊ะ จริงๆ งานกูอยู่แต่หน้าคอมอยู่แล้วก็ไม่มีปัญหาอะไรกับการแทร็คนะ แต่ไอ้การที่ถ้าแต่ละวันลงเวลางานต่ำว่า 6 ชม.แล้วจะมีปัญหาจนต้องเฟคเวลาทำงานบ้าง ทำงานแบบอู้ๆ บ้างให้เวลางานมันครบเนี่ย ประสาทแดกว่ะ
ว่าจะทำเพจอาหารในเวลาว่าง
ทำำ content อะไรดีให้ไม่น่าเบื่อ
แหม่กูทำเปรียบเทียบราคา+เสป็คไป 3 บ. เคลียร์เสป็คกันเป็นเดือนพอส่งไป มึงบอกไม่เอาอ่ะจะเอาเจ้าที่ 4 แล้วให้คอนแทคกูไปติดต่อเคลียร์เสป็คอีกรอบคืออะไรวะ มึงได้ใต้โต๊ะกับบ.นั้นหรอวะ
วันหลังก็ส่งมาให้กูทำแต่แรกจะได้ไม่ต้องลำบากทำหลายรอบเสียเวลาสัด
กูอยากให้ลูกน้องกูลาออกไปซะทีว่ะ นอกจากจะกากแล้วพฤติกรรมยังแย่อีก ... ก่อนหน้านี้มันว่างงานมา 3 เดือนน่ะ กากอย่างมันไม่มีใครเอาน่ะ ก็เลยต้องหน้าด้านหน้าทนอยู่ บ. กูต่ออะ .... HR กูก็เสือกโง่ไม่คิดจะหาคนใหม่ ทั้งๆที่จริงๆแล้วถ้าไม่มีมัน บ.ก็ไม่สะเทือนเลยแม้แต่น้อย ... เบื่อที่ต้องมาปวดหัวกับความกากของมันชิบหายเลยเว้ยยยย
อันนี้ขอถามเเบบโง่ๆในฐานะเด็กจบใหม่หน่อยได้ไหมพี่โม่ง
กูสงสัยว่าวิธีการดูว่า บริษัทนี้ องค์กรใหญ่ ไม่ใหญ่ เล็ก หรือกลางๆ ดูยังไง อย่างที่เคยอ่านมาหรือได้ยินมา เช่น จบมาไม่เก่งก็เลือกบ.เล็กๆ จบเก่งโปรไฟล์ดีก็เลือกบ.ใหญ่อะไรเเบบนี้ พวกดังๆก็พอจะรู้บ้าง เเต่พวกบ.ที่เเบบเปิดในเว็บสมัครงานเเล้วมีเเต่ชื่อไม่รู้จักเลย เราจะรู้ได้อย่างไรว่าบ.นี้เป็น บ.เล็กบ.ใหญ่ หรือให้ดูที่จำนวนสาขาที่มี,หรือดูอะไรได้บ้างคร่าวๆ
หรือพอจะมีวิธีคร่าวๆเช็คไหมว่า บ.นี้น่าไปทำไหม อื่นๆ
>>205 ผิดพลาดซ้ำซากเรื่องเดิมๆ บอกกี่รอบๆ ก็เหมือนเดิม เวลาสอนเรื่องที่ยากๆหน่อยแม่งจะไม่มีวันเข้าใจเลยเว้ย เนี่ยวันนี้สดๆร้อนๆเลย โชว์โง่มา3รอบแล้ว
>>206 กูแจ้ง HR แล้วเว้ย แต่เขาไม่สนใจเว้ย คล้ายๆกับเขารับมันมา เขาเลยไม่อยากทำให้ถูกคิดว่าเขาไม่คัดคนหรือเหี้ยไรก็ไม่รู้กูไม่เข้าใจเหมือนกัน
>>207 บีบไงวะด่าแม่ง แม่งก็โง่เกินกว่าจะเข้าใจ บอก HR แม่งก็มักง่ายไม่ทำเหี้ยไรให้กูเลย บอกนาย นายก็ไม่สนใจ
>>208 ถ้าไม่จ้างออกก็บีบออก เอาตามระบบก็ออกใบ warning ทุกครั้งที่มีการทำพลาด ให้เจ้าตัวเซ็นรับรู้ เรื่องนี้ HR ต้องร่วมรับผิดชอบด้วย พอครบสามครั้งให้ออกได้โดยไม่ต้องจ่ายเงินชดเชย ถ้าบีบแบบน่าเกลียดๆ (ซึ่งอาจจะโดนฟ้องกรมแรงงานได้)ก็เช่น ยกคอมยกโต๊ะทำงานมันออกไป ให้มันมางงๆ แล้วหาทางออกเอง
สรุปว่าไอ้ที่จะเอาลูกน้องออกมันเคลียร์กันยังหรือต่อยกันไปแล้ว
พูดถึงเรื่องไล่ลูกน้องออก กูขอพูดเรื่องของกูมั่ง
ของกูนี่ยื่นลาออกตอนปลายปีที่แล้ว เหตุผลคือกูเบื่องาน กูไม่ชอบระบบงานที่นี่
แต่หัวหน้ากูรั้งกูไว้ แกถามว่ากูออกแล้วจะไปทำอะไร ซึ่งกูก็ตอบไม่ได้เพราะกูเองก็ยังหางานใหม่ไม่ได้
อีกเหตุผลที่หัวหน้ากูยังไม่อยากให้ออกก็เรื่องงานด้วย เพราะสายงานกูเป็นสายงานกฎหมาย
กว่าจะสร้างคนที่เป็นงานแต่ละคนก็ใช้เวลานาน จะหาคนใหม่ก็ไม่ใช่ว่าหามาแล้วจะเอามาทำแทนได้เลย
สรุปว่ากูต้องอยู่ต่อ แล้วพยายามหางานใหม่ไปเรื่อยๆ อึดอัดฉิบหาย
ลูกน้องก็ทนอยู่เพื่อเก็บประสบการณ์เพื่อไปหางานใหม่ แต่ใจไม่อยู่แล้ว
หัวหน้าก็ต้องมาทนรับสภาพที่ว่า ลูกน้องปั้นไม่ขึ้นแล้ว หรือปั้นให้ทำงานเก่งเมื่อไรก็พร้อมลาออกไปที่อื่นอยู่ดี
เป็นภาวะที่เจอหน้ากันเพื่อให้วันหนึ่งมันผ่านๆไปว่ะ
ใจกูก็ไม่อยู่แล้ว ขี้เกียจไปทำงานทุกเช้า ตื่นอะตื่นได้ แต่ไม่อยากไปทำงาน อยู่เพื่อเก็บประสบการณ์ แต่อยู่นานๆไม่ไหวจริงๆ
ในนี้มีใครเป็นซาลาลี่แมนอยู่ที่สิงคโปร์บ้างมั้ยครับ ดีกว่าที่ไทยมั้ยครับ กำลังสนใจอยู่
กุว่าหลายๆงานก็สบายแล้วนะ แต่มึงอยากออกเพราะเบื่อไง
กุก็เบื่อแต่ออกไปก็ไม่รู้จะทำไร ภาระมันเยอะว่ะ ทุกวันนี้รายจ่ายเดือนละครึ่งแสน++
ทำงานเดิมมาปีที่ 8 แล้ว เบื่อมาก จะแก้เบื่อยังไงดีวะ เป็นงานที่ชอบนะ แนวเหมาะกับนิสัยตัวเอง แต่เบื่อว่ะ พอเบื่อบางทีก็เลยพาลขี้เกียจ ไม่กะตือรือร้นเท่าไหร่
เจอบริษัทเมลล์มาว่าเนื่องในเดือนกุมภาเป็นเดือนแห่งความรัก (ซึ่งผ่านมาแล้วมั้ย)
เลยอยากให้เป็นบริษัทที่พนักงานรักบลาๆ แต่ต้นปีกูขอขึ้นเงินเดือน มึงให้กูเหมือนเงินทอนอ่ะ เหอะๆ
เหนื่อยจัง ขอกำลังใจหน่อย กูต้องทำงาน1เดือนเต็มๆโดยไม่ได้หยุดเสาร์อาทิตย์เลย หนีงานเก่าที่หยุดแค่วันอาทิตย์มาเพื่อเจอไรแบบนี้หรอวะ แม่งเอ๊ย ทำงานได้ไม่นาน หรือควรเปลี่ยนงานดีวะ
เห้อ อดทนอีกหน่อยเว้ย เดี๋ยวเดือนนี้ก็ผ่านไปละ ตอนนี้มีเงินติดตัวอยู่ 1,000 ต้องรออีก3อาทิตย์เงินจะออก หวังว่าเงินออกแล้วกูจะปรับปรุงนิสัย
การใช้เงินให้ดีขึ้นกว่าเดิมนะ
รู้สึกเหนื่อยใจกับงานกับคน แล้วก็เบื่อมาก ไม่อยากมาทำงานเลยวะ คิดแต่อยากลาออก แต่ยังไม่มีงานมารองรับ ทำงานที่นี่ใกล้ครบ 3 ปีแล้ว ที่มาคิดหนักๆว่าอยากลาออกก็ปลายปีก่อนนี่แหละ เพราะเริ่มจะอดทนไม่ไหวแล้ว
ถ้าชีวิตนี้ทำงานบริษัทไปจนโดนไล่ออกหรือเกษียณ สิ่งที่กูควรต้องคิดไว้มีอะไรบ้างวะ
เช่น การลงทุน กูยังไม่เคยศึกษาเลย ควรจะซื้อหุ้น หรือหาอะไรที่ได้ปันผลไว้ใช่ไหม
ถ้าเเบบโง่ๆอย่างกูนี่ซื้ออะไรที่มันระยะยาวเเล้วได้เงินตอนเเก่ๆเยอะๆมั้ง ไอพวกนี้เราควรศึกษายังไง หรือเริ่มจากตรงไหน
คือกูอะไม่คิดจะทำธุรกิจด้วยเเหละ เพราะคิดว่ากูไปไม่รอดเเน่ ไม่สามารถดูเเลอะไรได้ ไม่กล้าพอ คิดอยากจะเป็นลูกจ้างไปตลอด
ปล.กู29นะ ภาระไม่มี หนี้เพิ่งหมด ตอนนี้ก็คงเริ่มเก็บเงิน
>>237 กูเป็นพวกอ่านมากก็ไม่เข้าหัวเท่าลงมือทำ เมื่อปีที่แล้วพออยากจะเรียนรู้เรื่องหุ้น แค่อ่านแม่งไม่อิน ก็เลยไปเปิดพอร์ตหุ้น ลองซื้อตัวถูกๆ มาสองสามตัว ใช้เงินไปประมาณห้าพัน แล้วก็อยู่นิ่งๆ ดูความล้มเหลวและตัวเลขสีแดงฉานไปพลาง 5555 เก็บไว้ยังไม่ถึงปีดีได้ปันผลมาแล้วประมาณ 35 บาท แต่ก็ได้เรียนรู้นู่นนี่มาพอสมควร ถ้ามีตังค์มากพอก็อยากจะซื้อหุ้น บ.ที่ชอบและเล็งไว้(แต่เสือกแพง)อยู่เหมือนกัน ถ้าสนใจ แนะนำอ่านอันนี้ไปเพลินๆ ก่อน https://pantip.com/topic/33784056 ถ้าต้องการตัวช่วยในการเลือกหุ้นซักตัว ลองเซิร์จ Jitta (กูเป็นสายเก็บนิ่งๆ ยาวๆ นะไม่ใช่แบบเก็งกำไร)
ส่วนตัวตอนกูเลือกหุ้นที่จะซื้อ เริ่มแรกกูเลือกตัวที่ตัวเองพอรู้จัก ในธุรกิจที่พอจะอินก่อน แล้วก็ทำกูเกิ้ลชีทเทียบค่าต่างๆ เอาไว้ แล้วก็เปิดเทียบกับสกอร์ของ Jitta (บางคนก็ไม่เชื่อสกอร์ของจิตตะนะ แต่ก็นะ จริตใครจริตมัน)
>>151 กูมายกมือด้วยคน เเม่งเกลียดวันจันทร์ อาทิตย์ไหนมีทำงานวันเสาร์กูนี่อยากลงไปนอนชักดิ้นชักงอบนพื้น
>>176 เกลียดที่มึงพิมพ์ ชีวิตตอนนี้ไม่ต่างจากมึงเลยพี่
ขอปรึกษาเพื่อน พี่ในโม่ง ตอนนี้กูสับสนชิบหาย อันที่จริงกูจบมาพึ่งทำงานได้ยังไม่ถึงปีด้วยซ้ำ แต่รู้สึกเหมือนขุดพลังทั้งชีวิตเพื่อมาทำงานไปวันต่อวัน
อยากลาออกแต่ภาระค้ำคอ งานที่ทำไม่แย่แต่ก็ไม่ดี จะทำเหี้ยไรยิ่งกว่าเข็นครกขึ้นภูเขา ระบบงานที่ไม่ชัดเจน สโคปงานง่อยๆกับไดโนเสาร์ในที่ทำงาน กลายเป็นทำอะไรก็ไม่ได้ ตอนนี้รู้สึกเกลียดตัวเองชิบหายเหมือนมานั่งรับเงินเดือนไปวันๆ กูรู้กูยังเด็กใหม่มาหมดไฟเหี้ยไรไวขนาดนี้
ต้องสู้สิวะแต่มันเหมือนหลอกตัวเองให้มีความสุขมาทำงาน หลอกว่ากูยังไหว แต่ทำไมเหมือนกูถ่วงทั้งบริษัททั้งชีวิตกูตัวเอง กูแอบคิดอยากเปลี่ยนอยากทำงานให้มันดีแต่ใจกูเเม่งก็เห็นแก่ตัวเพราะทำแทบตายเขาก็ไม่เห็นหัว เผลอๆผิดมารอกระทืบซ้ำอีก ไม่คุ้มเงินอีก กลายเป็นกูก้าวต่อไปไม่ไหวถอยไปก็ไม่ได้ กูรู้ว่านะเว้ยต้องพัฒนาถ้าอยากไปให้พ้นจากจุดนี้ พอตื่นเช้ามาเจอลูปเดิมก็กลับไปอืดเหมือนเดิม กลายเป็นไฟมา ไฟหมด บ่นอยากลาออกสุดท้ายก็ยังแหงกอยู่ที่เดิม /กลัวอนาคตตัวเองชิบหาย กลัวจะกลายเป็นรู้ทุกอย่างแต่ไม่ลงมือทำส้นตีนอะไร กูอยากรู้ว่าพวกพี่ เพื่อนที่ทำงานหลายปีพวกพี่มึงผ่านกันมาได้ เอาชนะความรู้สึกพวกนั้นมาได้ไงวะ ด่าได้แต่อย่าแรง เอ็นดูกูหน่อยนะ /ขอบคุณที่ได้ระบาย กูไม่กล้าบอกที่บ้านหรอกเพราะกลัวเขาจะเป็นห่วง เขามองกูเป็นเสาหลักของบ้านด้วยซ้ำเพราะกูเป็นพี่คนโต แม่งความหวัง กูไม่กล้า loser ให้เขาเห็นทั้งที่ข้างในน้ำตานองหน้า
กูเคยทำมาสามที่ ที่เเรกไม่มีเหี้ยอะไรเลย งานน้อย มีงานเเต่รุ่นพี่ก็ไม่สอน ไม่เหี้ยไรทั้งนั้นงมเองอยู่พักนึงก็ไม่เป็น สรุปกูออก
ที่สองงานกลางๆ เเต่บรรยากาศการทำงาน เทรนงานเเบบไม่ดี พลาดโดนด่ายับหมา ชอบกดดันให้ลาออก กูทำที่นี้ไม่ไหวสรุปก็ออกอีก
ที่สามงานหนักมาก งานเยอะ เเต่ระบบการเทรนงานดีมาก รุ่นพี่ดีมีอะไรถามได้ปรึกษาได้หมด เลิกงานดึกโอทีเพียบ
ถามว่ากูชอบอันไหนมากสุด กูชอบบ.สามว่ะ สำหรับกูว่าเรียนจบมาเนี่ยสิ่งที่สำคัญเลยคือการสอนงานว่ะ เเล้วก็มีพี่เลี้ยงดีๆ พอมีพวกนี้เเล้วทำเป็น ต่อให้งานหนักเเค่ไหน ถ้าไม่ขี้เกียจมันก็มีความสุขกับการทำงานนะ(สำหรับกู) กลับกัน งานสบาย เเต่สังคมเหี้ย หัวหน้าเหี้ย รุ่นพี่เรื้อน สำหรับกูอยู่ยากชิบหายเเบบนี้ ไอเรื่องผิดมาโดนกระทืบกูว่ามันมีเกือบทุกบ.เเหละ เเต่เเค่คนในทีม บ.มึงทรีทดีเเค่ไหน สำหรับกูถ้ามีการสอนงานชัดเจนทุกอย่างครบ เเรกๆผิดพลาดได้ ปล่อยให้ลูกน้องได้ทำไปเรื่อยๆจนเก่งขึ้น ยังไงก็น่าอยู่
คับที่อยู่ง่าย คับใจอยู่ยากว่ะ
สำหรับกูเงินทั้งนั้น เงินเยอะกว่าเดินทางสะดวกกว่าคือดีกว่า
โคตรเบื่อกับการต้องหางานว่ะ ใครกำลังหางานหรือมีแพลน คือถ้าไม่สุดแล้วจริงๆอย่าไปทำสตาร์ทอัพนะเว้ย ไปเช็คทุนจดทะเบียนก็ดีเวบ smelink อะ
>>243 จากประสบการณ์โดยตรงเลยนะเว้ย ควรทำที่แรกให้ 1 ปีอะกดฟันเอา เพราะนี่โดนมาละ ไปสัมที่ไหนจะชอบกดเงินเว้ย มองว่าเป็นเด็กใหม่ประสบการณ์ ไม่ถึงปี ได้เงินเท่าเดิม เผลอๆน้อยกว่าเดิม ซึ่งถ้ามันทนสุดๆแล้วจริงๆ ก็หางานใหม่ไว้ได้ค่อยออกนะอย่าออกก่อนแล้วหา อย่าได้เข้าวงการเตะฝุ่นมันโคตรจะท้อโคตรจะเศร้า ก็คือสิ่งนี่เป็นอยู่ตอนนี้ว่ะ ส่วนเรื่องครอบครัว ก็คิดเหมือนกันแหละ ถ้าปรึกษาคนที่บ้านไม่ได้มีเพื่อนที่ไว้ใจได้ก็ลองคุยดู บางทีได้ระบาย กำลังใจ ได้ฟังความคิดมุมมองคนอื่นบ้างมันก้ดี
>>243 เข้าใจนะ กูเองเคยอยู่บริษัทที่การสอนงานห่วยมาก เนื้องานแม่งละเอียดกระจุ๊กกระจิ๊กมากและมีตำรามีระบบที่ต้องอ่านทำความเข้าใจเยอะแยะ
ตามหน้างาน ไหนจะต้องลงไปแพลนงานคุมลูกน้องอีก มีเคลมมาก็ต้องเร่งหาข้อสรุปส่งหัวหน้าอีก แต่รู้ปะ ปริมาณงานขนาดนี้เงินเดือนแค่ 12,000 เอง
พร้อมกับมีรุ่นพี่ที่แม่งอยากจะลาออกอยู่ทุกวันๆ สอนงานกูแบบส่งๆบอกแต่ว่าเมื่อก่อนเค้าทำมาแบบนี้เค้าเรียนรู้กันเองกูก็ต้องศึกษาเองนะ กูก็ศึกษา
ก็เอางานมาปรับให้มันง่ายขึ้นผลคือโดนรุ่นพี่เรียกไปด่า นับแต่นั้นมากูก็ทำงานแบบทำไปวันๆ จนถึงจุดหนึ่งที่กูก็ทำตามระบบหน้างานแล้ว แต่ก็ยังโดน
หัวหน้าเรียกไปด่าว่า"ทำงานให้ไม่มีปัญหา มันยากนักใช่ใหม" จุดๆนั้น กูพอเลย กูเข้ามาเขียนใบลาออกทิ้งไว้ตอนเย็น เช้ามาก็ไม่ไปทำงานเลย
ถามโม่งซาลารี่ครับ ตอนนี้ผมทำอยู่บ.เอกชนมา5ปีเงินยังไม่ถึง20kเลย ตัวงานตัวบ.มันไม่โต
ตอนนี้มีทางเลือกคือออกไปสอบตม.เริ่มชั้นประทวน เงินเดือนเริ่มตามฐาน
คำถามคือถ้าไปเริ่มใหม่ตม.จะก้าวหน้ากว่ามั้ยวะแบบนี้
เรื่องการสอนงานเด็กใหม่นี่พูดถึงแล้วกูมีเรื่องที่อยากบ่นหน่อย คือกูก็ไม่รู้นะว่าตัวเองทำถูกแค่ไหน
ในทีมกูมีเด็กจบใหม่มาคนนึง ตอนรับมานี่ทั้งบริษัทต้นสังกัด (น้องเป็น outsource) ทั้งตัวน้องโม้ไว้โคตรเยอะว่าทำมาหลายอย่าง นู่นนี่นั่นทำเป็นหมด
กูก็เลยสอนงานแค่ส่วนที่มีเฉพาะของบริษัท เพราะคิดว่าความรู้ทั่วๆไปคงรู้อยู่แล้ว
ไอ้ที่โม้ๆว่าเคยทำ ถ้าเคยทำจริงพูดกันไม่กี่ประโยคก็ควรจะเข้าใจแล้ว
พอให้ทำจริงๆก็ติดนู่นนี่กูก็ไกด์ให้แค่ลวกๆ เพราะคิดว่าของพวกนี้หาต่อเองได้ไม่ยากอยู่แล้ว
กว่าจะรู้ตัวว่าน้องทำอะไรแทบไม่เป็นเลยก็ผ่านไปพักใหญ่ๆ ที่โม้ว่าทำเป็นจริงๆคือแทบไม่รู้เรื่องเลย
ระดับความรู้เรียกได้ว่าต่ำกว่ามาตราฐานเด็กจบใหม่ทั่วไปด้วยซ้ำ เซนส์ก็ไม่มีอีก
แถมหาข้อมูลไม่เป็น คือป่วยขนาดให้ search แล้วไม่รู้ว่าต้อง search ว่าอะไร ทั้งที่อาชีพกูการหาข้อมูลง่ายๆควรทำเองเป็นตั้งแต่เรียนแล้ว
เอาจริงๆกูก็เซ็งเหมือนกันนะ เพราะถ้ารู้แต่แรกว่าทำไม่เป็นกูจะได้สอนละเอียดๆหรือใช้วิธีไกด์ให้เหมาะกับคนไม่รู้เรื่องมากกว่านี้
แล้วเจ้าตัวก็มีแอบบ่นอ้อมๆว่าสอนงานน้อย ก็มึงโม้ซะเวอร์วังทั้งที่ตัวเองไม่รู้เรื่องกูก็คิดว่าไม่ต้องสอนสิวะ
แต่ด้วยนิสัยน้องก็เป็นคนขี้เกียจด้วย ทำงานลวกมาก แถมไม่พยายามอะไรด้วยตัวเองเลย ไกด์แบบดีๆไปก็ไม่รู้ว่ารอดมั้ย
สุดท้ายเค้าก็ทนแรงกดดันไม่ไหวขอออกไปเอง
5ปีเงินเดือนไม่ถึง20k เป็นกูออกตั้งเเต่ ปีที่3ละ ไปบ.ใหม่เอาประสบการณ์ไปอัพเงินเดือนดีกว่า
เอ้อลืมไปมันเเล้วเเต่สาย มึงทำงานอะไรล่ะ
มีใครไปคัดตัวลูกเขยเสี่ยล้งทุเรียนบ้าง
>>258 เรื่องน้องไม่เหมาะกับงานนี่ก็คงใช่แหละ ด้วยนิสัยเค้ากูว่าอยู่ยาก
ส่วนเรื่องกูดุมั้ยก็ตอบไม่ถูกอ่ะ แต่ที่แน่ๆคือกูคงไกด์น้องได้ไม่เหมาะกับระดับ skill น้องเค้า
บางทีอาจจะบอกบอกแบบให้รายละเอียดน้อยไป เพราะคิดว่าคนเคยทำพูดแค่นี้ก็ต้องรู้เรื่องแล้ว
พอน้องบอกว่าไม่รู้เรื่องหรือทำไม่ได้ซักทีกูก็จะงงๆว่ามันไม่เห็นมีอะไรเลย ก็น่าจะเหมือนๆที่เค้าเคยทำมา
อันนี้ยอมรับเลยว่ากูพลาดมากที่ใช้เวลานานกว่าจะรู้ตัวว่าไอ้ที่น้องพูดว่าเคยทำนู่นนี่มาคือแค่โม้
ถ้ารู้ตัวเร็วกว่านี้ก็คงไกด์ให้เหมาะกับเค้าได้มากกว่านี้
ส่วนคนอื่นในทีมนี่ดุกว่ากูเยอะ เหมือนน้องก็เป็นพวกไกด์อะไรคร่าวๆให้แล้วไม่ยอมไปดูต่อเอง
จะให้ช่วยทุกจุดทุกอย่างตลอด แถมชอบทำอะไรลวกๆ เวลาสอนก็ไม่ค่อยตั้งใจฟัง คนอื่นในทีมเค้าก็เอือมๆกันจนไม่อยากช่วย
แต่คิดว่ายังไงเค้าไม่รอดอยู่ดี เพราะพึ่งตัวเองได้น้อยเกินไป บรรยากาศทีมที่กูอยู่มันก็ช่วยเหลือกันประมาณนึงนะ
ถึงอย่างงั้นก็ต้องอยู่ด้วยตัวเองได้มากกว่านี้ เอะอะอะไรก็ต้องให้คนอื่นช่วยไปหมดทุกเรื่อง ไม่คิดจะลองแก้ปัญหาด้วยตัวเองเลยมันก็ไม่ไหว
กุที่จะบอกว่าจะเอาเวลาว่างจากทำงานไป เปิดเพจอาหาร
กุเปิดละนะไปไลท์หน่อย
>>261 กูว่าเมิงไม่แฟร์กับน้องว่ะ เพราะเขาเก่งเมิงเลยสอนเขาน้อยเนี่ยนะ
กลับกับรับเด็กโง่ๆมาเมิงสอนตะบี้ตะบัน 100% อันนี้ทำได้
แต่พอรับเด็กเก่งมา สอนแค่50%ละกันน้องเก่งแล้ว แต่พอถึงเวลาบอกน้องทำไม่ได้ น้องไม่พยายามเอง น้องอยู่ไม่ได้
เด็กสมัยนี้มันถึงได้เอามาด่าไง สอนงานไม่ดี สอนงานไม่รู้เรื่อง ถ้าเมิงสอนมัน 100% ตั้งแต่แรกก็จบแล้ว
>>260 นี่ 247 นะ ถามก่อนว่าสองที่นี่ตำแหน่งหน้าที่สายเดียวกันมั้ย? ถึงสายเดียวจากมุมบริษัทหรือคนนอกยัไงเค้าก็มองเราทำที่ 1 ที่ 2 สั้นๆแล้วออก ว่าเราไม่ทนจริงๆ นี่โดนมาละประสบการณ์งาน 2 ที่คนละตำแหน่งด้วย สัมที่ไหนก็เรียกเงินมากกว่าเดิมไม่ได้ แต่ถ้าอยากจะออกจริงๆอะ ก็หางานใหม่ได้แล้วค่อยไป เรื่องอย่างงี้บอกใครมันไม่มีใครเข้าใจเราเท่าคนทำงานเอง
>>263 >>265 ที่กูไม่สอนคือส่วนที่น้องบอกว่าน้องเคยทำกับความรู้พื้นฐานนะ ส่วนที่เป็นระบบงานของบริษัทอะไรพวกนี้กูอธิบายดีๆหมด
มันไม่ใช่ว่าเก่งกูเลยไม่สอน แต่กูมองว่าถ้าน้องรู้อยู่แล้วไม่ต้องบอกซ้ำก็ได้ กูเข้าทำงานใหม่ก็คงไม่อยากฟังเรื่องที่รู้อยู่แล้วซ้ำๆ
เพราะเข้ามาทำงานจะให้พี่มาสอนพื้นฐานใหม่หมดทุกเรื่องมันก็ไม่ใช่ไง หลายๆเรื่องมันต้องรู้มาก่อน
อะไรนอกห้องเรียนถ้ากูรู้แต่แรกว่าน้องไม่รู้ก็จะได้สอนแต่แรก นี่โปรไฟล์เขียนว่าเคยทำกูก็คิดว่ารู้เรื่องอยู่แล้ว ไม่ต้องพูดมาก
ส่วนถ้าสอนละเอียดๆแต่แรกจะรอดมั้ยก็ไม่รู้ว่ะ เพราะนิสัยหลายเรื่องก็ไม่โอเคด้วย ไม่ใช่แค่เรื่องความรู้
ช่วง*
>>266 ดูจากที่บอกในเม้นแรกกู assume ว่าสายไอที ซึ่งกุเห็นด้วยกับมึงว่าถ้าบอกว่าเคยทำ เรื่องพื้นฐานคงไม่ต้องสอน อย่างมากก็บอกให้เข้าใจตรงกันว่าใช้มาตรฐานไหนในการทำงาน มึงไม่ผิดหรอก
สำหรับคนนอกสาย มันเหมือนกับมีคนนึงบอกว่า เทพ excel สุดๆ ใช้ทะลุปรุโปร่ง แต่พอบอกให้ทำมาโครดึงข้อมูลมาไพวอทแล้วทำกราฟด้วย โดยบอกแค่ว่าข้อมูลอยู่ที่ไหน ใช้ฟ้อนท์กับกราฟสีอะไร แต่กลับทำเองไม่ได้นั่นแหล่ะ คือเทพไม่จริง
กูเป็นเด็กจบใหม่เพิ่งทำงานบริษัทจะเข้าเดือนที่4ละ อาการแบบนี้คืออะไรอะ
คือมันเหนื่อยๆ เพลียๆ เหมือนนอนเท่าไรก็นอนไม่พอจนไม่มีแรงทำงานอะ ไม่รู้เพราะเป็นงานแนวออกแบบด้วยรึเปล่าเลยต้องใช้สมาธิกับสมองเยอะ
งานที่ทำก็ไม่ได้เดือดมากนะ ก็ทำเรื่อยๆ แต่หลังๆ นี่รู้สึกได้เลยว่าตัวเองสปีดกับเอเนอร์จี้ตกลงเยอะเลย หรือเพราะกูไม่ถูกกับไลฟ์สไตล์ออฟฟิศวะ เลยเหมือนไม่ค่อยมีแรงกระตุ้น
>>270 โอเคงั้นพอหยวนๆได้ ถ้าเป็นสายเดียวกัน คราวนี้ก็ขึ้นอยู่ บ ที่จะไปสัมงานในอนาคตเค้าจะคิดเห็นยังไงเรียกเงินเท่าไร งานใหม่ต้องสายเดียวหรือสัมพันธ์กับงานเก่านะ แล้วดูด้วยว่าหน้าที่ ตัวบริษัท ปัจจัยหลายๆอย่างโอเคหรือเปล่า ไม่ใช่ว่าอยากออกจนเอาที่ไหนก็ได้ ไม่มีอะไรรับประกันว่าที่ใหม่จะดี เผลอๆอาจแย่กว่าที่เก่าอันนี้เตือนเพราะโดนมาแล้ว แต่กว่าจะถึงตอนนั้นก็ทนกับงานตอนนี้ไปก่อน ฮึบเว้ย
จะลาออกดีไหมวะ ทำงานมาสองที่แล้ว ที่แรกไม่โอเค ไม่สอนงาน ให้ลองผิดลองถูกเองแต่ทำไม่ได้ก็ด่าแบบหักหน้าต่อหน้าลูกค้าแล้วมาอ้างว่าสอนงาน อยู่สองเดือนออก
มาที่ใหม่ทำมาจะครบโปรละแต่มีปัญหาคือระบบทำงานมั่วมาก ข้อมูลอะไรอ้างอิงไม่ได้เลย ดูแล้วคนที่นี่คือตลาดล่างอ่ะทำตำแหน่งสูงเพราะอยู่นานจริงๆ คนดีๆมีความสามารถจริงๆมาอยู่ก็ไม่ทนเจอการทำงานแบบนี้ อยากออกแต่อายุ24แล้วอ่ะประสบการณ์เท่าเด็กจบใหม่เลย กลัวหางานยากหาว่าไม่ทนงาน
>>274 โอโหจับมือรัวๆ อายุ 24 ประสบการณ์น้อยเหมือนจบใหม่เหมือนกัน เท่าที่อ่านเหมือนไม่ชอบสังคมบวกระบบการทำงาน ไอเรื่องออกตอนนี้แล้วไปทำที่อื่นคนจะมองว่าไม่ทนก็จริงอย่างที่บอกแหละ เลี่ยงไม่ได้ อย่างน้อยต้อง 1 ปีคนถึงจะมองว่ามีประสบการณ์ ตอนนี้ก็คิดว่าความสามารถตัวเองสมควรได้ที่ดีกว่านี้ถูกมะ แล้วตัวงานที่ทำโอมั้ยวะยังไง ขอฟังเพิ่ม
>>275 งานที่ทำก็เฉยๆ มีช่วงว่างกับช่วงที่ยุ่งมากๆ ช่วงว่างแบบว่างจริงๆ ไม่ได้ทำไรเลย ถ้ายุ่งก็คืองานรีบ คนจะเอาๆๆๆๆ แต่ตัวงานไม่ได้ช่วยให้พัฒนาไรเลย ในมุมกูคืออยู่ไปจะเอาประสบการณ์ก็ขอได้ทักษะอะไรหน่อย ที่อยากออกเพราะระบบงานคือตัวปัญหา สักวันกูต้องพลาดเพราะมันอ่ะ เคยเจอเหตุการณ์ที่คนอื่นทำผิดคือโยนกันมั่วมาก โทษกันไปโทษกันมา โชคดีกูลอยตัวเพราะงานนั้นก่อนกูเข้าทำงานอีก กูทำงานรอบคอบนะถ้าจะผิดไม่ใช่กูแน่ๆ แต่อ้างอิงไรไม่ได้ไง ทุกวันนี้คือกลายเป็นคนย้ำคิดย้ำทำไปแล้ว ทำเสร็จไปต้องกลับมาตรวจดูอีก2-3รอบ ทำอะไรจดไว้หมดแต่ก็คิดอีกว่าที่จดมันถูกไหม จดตรงกับที่ทำไหม แถมแพนิคตอนโดนถามอีกนึกว่ามีปัญหาไรถึงมาถาม พูดตรงๆคือทำงานไม่มีความสุข
>>267 เรื่องพลาดได้มั้ย จริงๆคือก็อยากให้งานที่ออกมามีคุณภาพกัน แต่โชคดีที่งานฝ่ายกูพลาดนิดๆหน่อยๆยังไม่ร้ายแรงมาก
แล้วก็ยังมีพี่ในแผนกช่วยกรองก่อนส่งงานจริงอีกชั้นอยู่แล้วด้วย
ส่วนเรื่องไม่ชินงานในองค์กรอันนี้คงหนีไม่พ้น เพราะเด็กจบใหม่ยังไงก็ไม่เคยกันจริงๆจังๆ แต่กูก็สอนส่วนนี้ไปเยอะพอตัวแล้วนะ
แล้วก็พื้นฐานหลายเรื่องที่กูรู้สึกว่าน้องไม่ได้เลยมันเป็นพื้นฐานจริงๆที่เป็นเรื่องสากลของอาชีพนี้เลยน่ะ ซึ่งควรจะรู้เรื่องตั้งแต่เรียนแล้ว
ไม่ใช่แค่อะไรที่เป็นเฉพาะขององค์กรด้วย
จริงๆกูเคยคิดในแง่ดีว่าน้องเป็นคนแนวทำงานช้าแต่เอาชัวร์นะ เพราะให้งานง่ายๆเล็กๆน้องไปดูแล้วน้องใช้เวลาทำนานมาก
กูเห็นน้องบอกว่าอยากค่อยๆดูให้ชัวร์ก่อนส่งกูก็เลยไม่อยากไปเร่งน้อง ปล่อยให้เค้าได้ใช้เวลาเต็มที่เท่าที่เค้ารู้สึกโอเค
สุดท้ายมักจบด้วยไม่มีอะไรมาส่ง แล้วบอกว่าไม่รู้เรื่องมั่ง ให้เล่าใหม่หมดแต่แรกบ้าง บางทีมีงานมาส่งก็คือมั่วมาก เหมือนเขี่ยๆมั่วๆให้มีอะไรส่งไปงั้นๆ
จนกูก็แอบรู้สึกไม่ได้ว่าขอเวลาเยอะๆเพื่อเอาชัวร์ แล้วทำไมงานยังออกมาแบบนี้อีก ถ้าจะทำมาแบบนี้รีบๆเผามาให้ก็ไม่น่าต่างกัน
>>269 ใช่ๆ สาย IT นี่แหละ
>>259 จบบัญชีมึงไปเริ่มกับสำนักงานบัญชีทำสายออดิทเหอะ ทนทำให้อย่างน้อยถึงขึ้นซีเนียร์รู้จักลีดทีม รู้ระบบบัญชีทุก cycle จากนั้นมึงอยากทำต่อหรือเปลี่ยนไปทำ corporate หรือไปเรียนต่อ finace เพิ่ม ก็ตามใจมึง resume มึงจะสวยไปได้หลายทาง
ถ้าจบมาแล้วเสือกไปสาย corporate แต่แรกเลยนี่แม่งโคตรตัน
มีใครเริ่มทำราชการตอนอายุสัก 20 ปลายๆ บ้างไหม ตอนนี้เป็นยังไง นั่งทำงานเงินเดือน 20k แต่มองไม่เห็นอนาคตเลย พ่อกูป่วยด้วยช่วงต้นปีเปิดรับเยอะยังไงจะได้ลองไฟต์เข้าดู
>>280 ราชการเวินเดือนมันไม่หวือหวาอยู่แล้ว เขาอยู่เอาบำนาญ สวัสดิการ เมื่อก่อนค่าพยาบาลฟรีพ่อแม่ มีลูกก็ฟรี ค่าเรียนลูกก็ฟรี จะเรียนต่อก็มีทุน มีเงินกู้ดอกต่ำ
เดี๋ยวนี้พ่อแม่น่าจะเบิกค่ารักษาไม่ได้แล้ว ถ้ามีปัญหาหนักจริงๆลองหาทางขอหน่วยงานกู้ค่ารักษาดู ดอกเบี้ยต่ำมาก
ตอนนี้เราว่างงาน ร่อนไปหลายที่เว้ย เงียบมากไม่ติดต่อกล้บ อาจจะเพราะประสบการณ์ไม่ถึงปี แล้วไปสมัครตำแหน่งที่ไม่เคยทำ ตำแหน่งเดิมคือคีย์ข้อมูลซึ่งคิดแล้วว่าจะไม่ทำอีกแน่ๆ โคตรเศร้าไม่มีแรง ขอพลังบวกหน่อยยเพื่อนโม่ง
กูมาถึงจุดที่เบื่องานที่ตัวเองทำสุดๆแล้วว่ะ ทั้งระบบงานก็ห่วย คนก็แย่ แรกๆที่กูเข้ามากูตั้งใจทำงานมากนะ แต่หลังๆมานี่กูรู้สึกว่ากูไม่ไหวแล้วจริงๆ กูคิดจะเข้าโหมดทำงานไปวันๆ ไม่เอาเหี้ยอะไรแล้วเพราะคนอื่นแม่งก็โครตมักง่ายกัน กูพยายามไปก็เหนื่อยเปล่า .... เห้ออออออ ถอนหายใจยาวๆ ตอนแรกกะว่าจะอยู่ซัก3 ปี แต่นี่ยังไม่ทันครบปีกูก็แทบอกแตกตายแล้วว่ะ
>>284 คิดซะว่าว่างงานอยู่ก็ไม่ได้เลวร้ายหรอกเมื่อเทียบกับการที่ต้องมาทนอยู่ใน บ. กากๆ แบบกูอ่ะ
>>287 10เดือน ว่ะเพื่อน มีเงินกูก็เอาไปลงขวด กับดูดหรี่หมดอ่ะ = = สรุปเลี้ยงตัวเองได้แต่เงินเก็บไม่เยอะว่ะ แต่สุขภาพทิ้งดิ่งเอาอ่ะ แม่กูบอกว่ากูโทรมอ่ะ บอกให้กูลดเหล้าด้วย แถมยังบอกด้วยว่าถ้าทำงานแล้วมันเหมือนฆ่าตัวตายทางอ้อมอย่างนี้ลาออกมาให้แม่เลี้ยงดีกว่าไหมอีก 555+
>>289 อีกสองเดือนก็ครบปีแล้ว เอาดีๆนี่มาไกล 5/6 ทางแล้ว สองเดือนคือ 1/6 ที่เหลือ แต่ถ้าจะออกก็ให้ได้งานใหม่ก่อนเลือกดีๆอย่าใจร้อน เพราะออกทั้งทีมึงคงไม่อยากเจอที่แย่ๆแบบเดิม ถึงแม่มึงน่ารักมาก เหล้าบุหรี่เหมือนลดอันใดอันนึงก็รู้สึกขาดๆปะ ต้องลดพร้อมกันทั้งสองอัน คือถ้ามึงยังมีสังคมไปเที่ยวบ่อยมึงลด ละ เลิกยาก มึงต้องใจแข็งเพื่อตัวมึงเอง หลายคนสูบบุหรี่จัดมีกลิ่นปากกลิ่นลมหายใจแรง อยู่ไกลยังได้กลิ่นไม่ว่าจะแต่งตัวดีแค่ไหนก็เสียบุคลิกไปเลยเพราะปากเหม็นคนอื่นไม่อยากอยู่ใกล้แต่เค้าก็ไม่กล้าบอก อันนี้กูไม่รู้ว่ามึงเป็นมั้ย มึงลองตั้งเป้าก็ได้เก็บเงินที่ไม่ลงเหล้าบุหรี่ซื้อของที่มึงอยากได้หรือไปเที่ยวที่มึงอยากไป กูไม่อยากให้ฟังดูโลกสวย แต่ถ้ามึงไม่ลองทำสักอย่างสุขภาพมึงแย่ลงแน่ๆ พันทิปมีคนแชร์วิธีเลิกบุหรี่ได้ผลเยอะอยู่ มึงเริ่มเร็วมึงก็ทำได้เร็ว
>>292 ก็พวกสอบๆของกูมันรุมๆในเดือนนี้น่ะ กูสมัครสอบหลายที่แม่งกองกันอยู่เดือนนี้สองที่ ถ้าหางานไกลจริงๆจังๆแบบที่มึงเกริ่นคงเดือนหน้านู้น แล้วก็... แถวบ้านกูเอกชนไกลบ้านแบบหอแต่อยู่ภายในจังหวัดกูดีสุดของสุดเลยนะงานโรงงานว่ะ(สายผลิต) อันนี้พูดจริงอยู่ได้ยาวๆเลยล่ะ
>>280 ข้าราชการ ถ้าสอบติดก่อน 35 ยังไงก็คุ้ม เงินเดือนเริ่ม 15000 เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ปีละ 4-6%
ถึงจะไม่เยอะ แต่การเป็นข้าราชการมันรับประกันรายได้ตลอดชีวิตอ่ะ อายุราชการครบ 25ปี มีบำนาญเลี้ยงไปจนตาย
ในระยะยาวกูว่าคนเป็นข้าราชการรายได้ดีกว่าเอกชนอีก ประกันสังคมทำงาน 15 จ่ายบำนาญแค่ 20%
แต่ราชการทำงาน 25ปี จ่ายบำนาญ 50% เข้าไปแล้ว
เอกชนเงินเดือนร่วมต้นอาจจะสูง แต่ระยะยาว งานสมัยนี้มีไม่มีกี่บริษัทหรอกที่จ่ายผลตอบแทนรวมกันแล้วจะสูงกว่าเงินเดือน+บำนาญข้าราชการ
ห้องนี้คุยเรื่องราชการกันบ่อยเนอะ มีใครบ้างปะที่ในหัวไม่เคยคิดทำงานราชการเลย ของกุนี่ไม่ใช่อะไรหรอก กุทำงานกับคนไทยไม่ได้ว่ะ ทำบ.ต่างชาติตลอด ละบ.กูวันดีคืนดีเปลี่ยนนโยบาย เอาคนไทยขึ้นเป็นหัวหน้าแทน กูนี่หนีตายหางานใหม่แทบไม่ทัน กูก็คนไทยนะ แต่ไม่รู้ดิ ทำงานกับคนไทยแบบไทยสไตล์ละมันเพลียจิต เหมือนคลื่นความคิดไม่ตรงกัน
>>297 ยังอยากอยู่ดูแลพ่อแม่อยู่น่ะ แต่อยู่ไทยก็ไม่มีปัญหาหรอก เรื่องอยู่ดีๆ บ.เปลี่ยนนโยบายใหม่เอาคนไทยขึ้นมาเป็นนายนี่มันสุดวิสัยจริงๆ แต่หางานใหม่ได้ไม่เป็นไร บ.ต่างชาติส่วนมากก็ยังเป็นนายต่างชาติตามปกติแหละ แต่ต้องเลือกบ.ที่ต่างชาติจ๋ามากๆ ถ้าดันไปเลือกบ.ต่างชาติที่เปิดในไทยมานานหลายสิบปีส่วนมากวัฒนธรรมจะกลายเป็นไทยสไตล์ไปแล้ว
เพื่อนร่วมงานหัวควย FBกูเด้งข้อความขึ้นมาแล้วมันแอบชำเลือง แล้วเอามาบอกให้คนในห้องทำงานรู้ ไร้มารยาทฉิบหาย
>>301 จริงๆ ก็โน้มน้าวแหละ แต่กูดื้อแต่เด็กมั้ง เกิดบ้านนอกดื้อมาสอบ ม.ปลาย กทม. ดีนะแม่ยังยอมส่งเรียน ให้อยู่หอ ตอนนั้นก็เลยคิดว่าตัวเองมีอิสระแล้ว เรียนสายวิทย์แต่เสือกเอนท์สายศิลป์ จบมางานไม่มีที่บ้านเกิด แม่จะฝากก็ไม่เอาไม่ยอมกลับไปทำงานที่บ้าน ทำงานเอกชน กทม. แต่ตอนนี้แม่กูเสียไปละ อย่างน้อยแม่ก็เข็นพี่สาวบรรจุเป็นข้าราชการได้ พอไม่มีแม่แล้วกูก็รู้สึกผิดกับพี่นิดๆ กลายเป็นปล่อยให้ดูแลพ่อไป(แต่กูก็ส่งเงินให้พ่อทุกเดือนนะ) เพราะงั้นเวลาพี่มีปัญหาอะไรกูจะยินดีรับฟังเพราะรู้สึกว่าพี่ต้องยอมหัวเสียกับคนแย่ๆ ระบบแย่ๆ เพื่อสร้างความมั่นคงให้ครอบครัวอยู่
>>304 เออตลกอีกอย่าง อันนี้เล่าขำๆ เฉยๆ กูจบมาเกือบสิบปีแล้วเกิดอยากจะเรียน ป.ตรีเพิ่มอีกใบในสาขาสายวิทย์ที่สนใจ (จริงๆ เป็นตัวเลือกที่สองช่วงที่กูตัดสินใจตอนเอนท์) การงานตอนนี้พอจะส่งตัวเองเรียนต่อได้ ก็เรียน ม.เปิดที่สามารถเรียนด้วยทำงานไปด้วยได้ ก็คือ มสธ. (ค่าเทอมก็ถูกดี) เป็น ม.ที่แม่กูจบโทมา กูเหมือนไปตามรอยแม่นิดๆ ไงไม่รู้ มสธ.นี่โคตรเป็น ม.ของข้าราชการเลย 555 กูไปฝึกปฏิบัติมารอบนึงเหมือนเปิดโลกอ่ะ บรรยากาศแม่งเปลี่ยนโคตรๆ เหมือนเป็น ม.สำหรับให้ข้าราชการมาเพิ่มวุฒิปรับขั้นอะไรแบบนั้น แต่ถึงแบบนั้นกูก็ไม่ได้อยากเข้าระบบข้าราชการหรอกนะ
>>299 กูก็ยี๊ แต่จับพลัดจับผลูอยู่ๆได้มาทำในองค์กรราชการ ทรมานชิบ สั่งไรคือกูต้องจดวันเวลาและคนสั่งไว้อะ ไม่งั้นวันดีคืนดีข้างบนบอกไม่ได้สั่งมึงทำเองได้ไง แล้วกูก็กลายเป็นคนโกหก หัวหน้าไม่ชอบไปซะงั้น เถียงเสียงแข็งเลยด้วยว่าตัวเองไม่ได้สั่ง กูจะบ้า
แต่ที่นี่ทำแล้วไม่ได้พัฒนาจริงๆ งมๆทำคนเดียวไม่มีใครสอน มีแต่ยูทูป กูเกิล เข้ามาเหมือนมาอัพโปรไฟล์ทำที่ต่อไป
อย่กรู้ว่าทำงานใน บ. ต่างชาติ นี่มันคืองานแนวไหนบ้างอะ
>>307 เรื่องข้าราชการก็เห็นพูดแบบนี้มา 20 ปีแล้วนะ ตั้งแต่จำคงามได้ว่า รอแก่ๆ เกษียร คนรุ่นใหม่เข้ามาเปลี่ยนแปลง คงมีอะไรดีขึ้น
แต่ทุกวันนี่ก็ยังเหมือน 20 ปีที่แล้ว เพราะแม่งคนที่เข้ามาใหม่ก็ต้องทำตามสังคมเก่าๆ สืบทอดกันไปเรื่อยๆ ส่วนคนรุ่นใหม่ที่อยากจะทำอยากจะเปลี่ยนแปลงมันก็ทำไรไม่ได้ สุดท้ายเข้าพวกไม่ได้ก็โดนบอยคอต โดนกดดัน โดนย้ายมาพื้นที่ไกลๆอย่าง 3 จังหวัดชายแดน ให้ทำงานแบบมีลูกน้องน้อยๆ แบบแม่กูที่เคยเป็นคนรุ่นใหม่ในสมัย 20 กว่าปีที่แล้ว
ระบบราชการเดี๋ยวกูจะมาเล่ายาวๆเลย แบ่งปันกันว่าประสบการณ์ประสาทแดดแบบนี้มันเจอในบริษัทเอกชนใหญ่ๆมั่งมั้ย
หางานจนน่องปูดท้อชิบหาย จะจัดการกับอารมณ์นี้ยังไงดีวะเห้อมมม
>>316 กูก็กำลังจะว่างงาน มีเงินเก็บสำรองสำหรับอยู่โดยไม่มีรายได้ได้อีกหลายปี (แต่ก็ไม่ได้คิดจะว่างงานนานขนาดนั้นหรอกนะ...) เพราะงั้นไม่ห่วงเรื่องเงิน ห่วงเรื่องเดียวเลยคือเห็นเค้าบอกว่าคนว่างงานเวลาไปสมัครงานอำนาจการต่อรองมันจะน้อยกว่าคนมีงานทำอยู่ โดนกดเงินเดือนสารพัด พอจะเข้าใจฟีลอยู่หรอก ว่างงานไปซักพักเราจะรู้สึกกดดันตัวเอง ใจบาง บางทีโดนกดโดนเอาเปรียบก็รีบๆ คว้าเอาไว้ดีกว่าไม่มีอะไรเลย...
ราชการกับรัฐวิสาหกิจนี่ถือว่าเหมือนกันไหมวะ กูอยากเข้ารัฐวิสาหกิจนะ เเต่ฟังจากพวกมึงๆนี่มันฟังดูเหี้ยมากเลย
โม่ง คิดว่าควรถามมู้นี้ ถ้าผิดบอกได้
โดนบอกไม่รับเข้าทำงานมาสามที่แล้วเพราะดูเป็นคนแข็งๆ ทั้งที่ก็ชมว่าลุคเป็นผู้ใหญ่ บุคลิกดี เกรดโอเค(สามขึ้นแต่ไม่เกียรตินิยม) ม.ท๊อป5 ตอบคำถามชัดเจนดี ควรแก้ยังไง ไม่เข้าใจตั้งแต่คำว่าแข็งๆแล้วว่าคืออะไร ตอนคุยนี่ก็มียิ้ม สุภาพ เรียบร้อย คุยปกติ ไม่ใช่แนวแอคทีฟมีอารมณ์ขันชอบเล่นหยอกล้อน่ะ คือเขาต้องการแบบยิ้มกว้างๆ เสียงสดใส ไฟแรงสูง extrovert อารมณ์ดีลั้ลลามากกว่าใช่ไหม จะได้พยายามปรับปรุงตัว ไม่ก็หางานที่โอเคกับบุคลิกแบบเราไปเลย
แล้วก็อยากรู้ว่าปกติสัมแล้วไม่ได้เป็นเรื่องปกติใช่ไหม มีไปมากสุดเท่าไรกว่าจะได้งาน จะได้เตรียมใจ เจอกับแบบนี้อีกหลายๆครั้ง
>>325 แอบสงสัยว่าสายงานอะไรที่ต้องสนใจเรื่องบุคลิกขนาดนี้ ไม่ค่อยเห็นสายงานไหนที่คนสัมภาษณ์คอนเม้นตรงๆว่าบุคลิกไม่เหมาะแบบนี้นะ งานส่วนใหญ่ถ้าบุคลิกไม่สุดโต่งจริงๆเค้าไม่ค่อยสนหรอก
3 ที่ถ้าเป็นงานทั่วไปก็เริ่มจะเยอะละ ยกเว้นว่ามึงจะเลือกงานที่เฉพาะทางหรือไปสัมเฉพาะบ.ท้อป ถ้าแบบนั้นจะคัดคนมากหน่อยก็ไม่แปลก
สรุปคือมึงต้องบอกข้อมูลให้กูมากกว่านี้น่ะ แค่นี้บอกไม่ได้
>>327 งานเอกสาร ซัพพอร์ตฝั่งเซล บ.ญี่ปุ่น ไม่ต้องลงฟิลด์/ไม่ใช่ความรู้เฉพาะทาง ถ้าเป็นเซลเองก็เข้าใจนะว่าควรเป็นสายร่าเริงๆไปเลยเพราะต้องเจรจาหาลูกค้า แต่พอเป็นเอกสารก็แอบสงสัยว่าเป็นผู้ใหญ่นี่ไม่ดีเหรอ หรือบ.ญี่ปุ่นคัดคนโหดอยู่แล้ว จะได้ทำใจว่าต้องไปอีกหลายที่ ไม่ก็หาบ.ไทยไปเลย
>>328 เขาอาจจะพยายามพูดในแง่ดี ไม่ให้มึงเสียใจ แต่จริงๆมึงอาจจะนิ่งแล้วแข็งเกินไป ดูรั้น สำหรับงานเด็กใหม่ บุคลิคดี ยิ้มแย้ม เฟรนลี่มีชัยไปกว่าครึ่งเพราะมึงต้องไปเป็นเบี้ยล่างให้เขา ลองถามคนใกล้ตัวดูว่ามองมึงเป็นคนยังไง
คนนิ่งๆ เก็บอารมณ์ลึกเกิน ไม่ค่อยแสดงออกไม่ใช่ข้อดี เพราะงานส่วนใหญ่ถ้าดูมึงไม่ออก = ไม่รับ
เซลส์ซับ ก็เป็นงานที่กดดันมึงจะโดนโขกสับจากเซล โดนลูกค้าโทรมาด่าเวลามีปัญหา มึงไปทำมาดนิ่งนะยากเขากลัวมึงจะด่าลูกค้าสวนดิ แล้วปกติคนเข้าสายนี้กูเข้าใจว่าไปเก็บประสบการ์ณสัก 2 ปีแล้วหาช่องขึ้นเป็นเซลนะ ถ้ามึงไม่อยากเป็นเซลส์มองสายอื่นดีกว่าไหม
กูกำลังจะเรียนจบพี่โม่ง ใกล้เข้าสู่ประตูชีวิตละโว้ยยย
เวลาไปสัมภาษณ์ควรfakeไหม เช่น ต้องคำพูดสวยหรู อะไรไม่ดีต้องเบี่ยงๆหรือตอบให้ดูดี คือกูเป็นคนตรงๆอะคิดว่ามีอะไรถามมากูก็จะตอบตรงๆหมด อะไรที่กูได้มาจากมหาลัยไม่รู้ก็บอกไม่รู้ เรียนไม่รู้เรื่อง อะไรรู้ก็บอกพอรู้ เวลาว่างทำอะไรก็เล่นเกมอะไรเเบบนี้ กูเป็นคนเเอบติดตลกอะเเต่เวลาสัมภาษณ์นี่ควรจริงจังใช่ปะ เล่นมุขเมิกอะไรไม่ค่อยดี พวกข้อเสียอะไรเเบบนี้ควรบอกตรงๆเลยไหม เช่น กูเรียนวิชานี้ไม่รู้เรื่องเลยไม่มั่นใจ บลาๆ อะไรเเบบนี้ ตอนได้Fก็เพราะติดเกมบลาๆ
คำถามคือกูต้องเปลี่ยนmindsetไหมวะ การสัมภาษณ์ กูควรfakeระดับนึง อะไรเหี้ย เเย่เกินก็ไม่ควรพูดรึเปล่า เเต่ตอนนี้ความคิดกูคือมีอะไรกูก็จะบอกหมดเพื่อความสบายใจเวลารับเข้าไปทำงานน่ะ
>>328 เซลซัพนี่กูเข้าใจว่างานก็ประมาณเซลนะ ถึงจะบอกว่าเป็นงานเอกสารไม่ต้องลงฟีลด์ก็เถอะ แต่ถ้าลองนึกอนาคตต่อจากนั้น มันก็ต้องเลื่อนขั้นอยู่ในสายงานเซลที่ต้องเจอคนเยอะๆ อยู่ดีรึเปล่าวะ ถ้าเขามองไปถึงจุดนั้นเลยคิดว่ามึงไม่เหมาะกับสายงานนี้ก็คงไม่แปลก ยิ่งเป็นบ. ญป นี่ยิ่งต้องอ่อนน้อมหนักๆ เลยด้วย
ส่วนเรื่องสมัครงาน สู้ไว้มึง โดนปฏิเสธเป็นเรื่องปกติมาก อย่าเอามาเครียดจนกดดันตัวเองเกินไปล่ะ
ปล.กูจบวิศวะนะ ไม่รู้สายงานนี้ต้องเจอผู้คนหรืออะไรเยอะไหม ถ้าไม่เป็นเซลล
กูโดนเด็กเส้นด่าต่อหน้าคนอื่นเลยว่ะ แม่งยิ่งใหญ่มากนะเว้ย ถ้าแม่งทำงานพลาดจะไม่มีใครด่าได้เลยเว้ยยย ได้เวลาหางานใหม่ละ
>>317 มาตอบและ กูพยายามจะเล่าภาพรวมของระบบราชการที่กูเจอมานะ อยากรู้เหมือนกันว่าคนทำงานเอกชนจะเจออะไรแบบนี้มั้ย
แต่หลักๆที่กูจะเล่านี่จะเป็นจุดเด่นๆที่เป็นลักษณะเฉพาะตัวของงานราชการ
เริ่มจากอย่างแรก เงิน
กูมาสอบราชการเพราะที่บ้านอยากให้สอบ และงานเก่าที่กูทำมันเงินเดือนน้อยด้วย(ถึงจะสบายก็เถอะ)
เรื่องเงินและสวัสดิการนี่เรียกว่าเป็นจุดแข็งของงานราชการเลย ถ้าได้บรรจุเป็นข้าราชการเรียกได้ว่าไม่มีทางจน และสบายไปทั้งครอบครัว
สวัสดิการรักษาพยาบาล พ่อแม่ ตัวมึงเอง ลูก(ถ้ามี) บำนาญที่เหนือกว่าประกันสังคม ทำงาน 25ปี ได้บำนาญ 50% เข้าไปแล้ว
ส่วนเงินเดือน เริ่มที่ 15000 ถ้ามีป.โทก็ปรับตามวุฒิ เงินเดือนขึ้นปีละ 2 ครั้ง ครั้งละไม่เกิน 6% เท่ากับปีหนึ่งเงินเดือนขึ้นได้สูงสุด 12%
แต่ส่วนมากจะอยู่ที่ 2-3% ปีหนึ่งขึ้นเฉลี่ย 4-6% ไม่ได้ขึ้นจากเงินเดือนตรงๆนะ มีวิธีคิดตามฐานเงินเดือนอยู่
สรุปเรื่องผลตอบแทนงานราชการดีกว่าเอกชนบริษัท เล็กๆ จนถึงบริษัทระดับกลางแน่นอน ถ้า >>317 ทำบริษัทเล็กๆก็สมควรที่จะลองสอบดู
ความก้าวหน้า
ตอนนี้มีระดับปฏิบัติการ ชำนาญการ ชำนาญการพิเศษ แรกเข้าเป็นปฏิบัติการ 6ปีเลื่อนเป็นชำนาญการ หรือ4ปีสำหรับ ป.โท
ชำนาญการพิเศษต้องสอบเพื่อเลื่อนขั้น ตรงนี้มีปัญหาเหมือนที่ >>295 บอก การสอบขึ้นไปเป็นระดับหัวหน้าไม่ได้ดูที่ความสามารถอย่างเดียว
มันมีการประเมินผลงานด้วย ซึ่งตรงนี้ก็มีเรื่องระบบอุมถัมป์เข้ามา ไหนจะเรื่องระบบอาวุโสที่คนที่ทำงานมานานอยู่มานานก็ได้เปรียบกว่า
คนที่อายุราชการน้อยแต่ความสามารถมากกว่า
การเลี้ยงคน
อันนี้ต่างจากเอกชนแน่นอน งานราชการมันคือการบริหารงานราชการแผ่นดินที่เน้นความต่อเนื่อง เพราะฉะนั้นระบบมันจะสร้างหลักประกันว่าจะมีคนทำงานในระบบแน่นอน การเอาคนเข้าเอาคนออกมีกฎ ระเบียบ ชัดเจน จะปลดออกไล่ออก ต้องมีการสอบสวนกันยาวไม่ได้ไล่ออกกันได้ในเดือนเดียวเหมือนเอกชน ทั้งนีี้เพื่อสร้างหลักประกันให้ข้าราชการทำงานได้เรื่อยๆไปจนเกษียณ
แต่อีกมุมหนึ่งของการสร้างระบบให้การไล่ออกเป็นเรื่องยากมันก็สร้างปัญหาตามมาคือ พวกหมดไฟในการทำงาน+หน้าด้านหน้าทน มันก็อยู่ไปวันๆรับเงินเดือน วิธีการแก้อย่างมากก็ย้ายไปไกลๆ ซึ่งด้วยสาเหตุนี้มันทำให้คนดีๆตั้งใจทำงานหมดไฟได้ง่ายไปด้วย
สรุปนะ งานราชการเหมาะกับคนที่ต้องการความมั่นคงในชีวิต และทำใจยอมรับความเลวร้ายของระบบได้แล้ว ถ้าเป็นคนเก่งมีความสามารถ ก็อยู่ได้แหละ ระบบไม่ได้บัดซบขนาดเอาแต่เด็กเส้นอย่างเดียว ที่ยืนให้ข้าราชการที่มีความสามารถมันก็มีอยู่ แต่ต้องทำใจว่าระบบมันไม่เอื้อที่จะดึงศักยภาพของคนออกมาเท่าไร เล่ามากูก็เหนื่อยใจซะเอง ไว้วันหน้าถ้ามีแรงจะมาเล่าต่อ
มีที่ 80 ไร่นี่รวยปะวะ
วันอาทิตย์จะเที่ยวกับเพื่อน เสือกมีคนนึงติดงาน มันทำกะเมื่อวานไปแล้ว
คำสั่งใหญ่คือทุกคนได้มีวันหยุด แต่หัวหน้าโดนให้มาดูความเรียบร้อย แล้วหัวหน้าให้มันมาเผื่อมีไร อส แบบนี้ก็มีหรอ หรือแค่คิดว่ากูไม่ได้หยุดมึงก็ต้องไม่ได้หยุด มันมีงานแบบนี้จริงๆหรือเพื่อนกูตอแหลวะ
>>342 +1
จะไม่บอกข้อเสียก็ได้ แต่ควรรู้ตัวว่าข้อเสียที่ว่ามีผลกระทบกับงานโดยตรงเลยมั้ย หรือนิสัยตัวเองเหมาะกับงานนั้นๆ มั้ย เช่น เป็นมนุษย์หัวร้อน แต่งานดันต้องดีลกับพวกเรื่องเยอะ โวยวายเก่งเงี้ย ถ้ามึงเนียนไม่บอก พอไปเจอหน้างานแล้วพลาด ก็ซวยคู่ มึงก็เสียเวลามาจมกับงานที่ไม่ใช่อีก
>>343 มีจริง หัวหน้าทีมกูเอง เวลางานมันเสร็จมันกลับบ้านนะ แต่เวลางานมันไม่เสร็จ คนอื่นห้ามกลับโว้ย บางทีก็ต้องช่วยมันทำงาน
แต่ถ้างานที่มันทำอยู่แบ่งให้คนอื่นทำไม่ได้แล้ว ลูกน้องก็ต้องอยู่ทำงานตัวเอง(ที่ไม่ด่วน)ไปเรื่อยๆ รอจนกว่ามันจะทำงานมันเสร็จ ลูกน้องถึงได้กลับ ใครกลับก่อนมันจะจิก แขวะ ประชดประชัน น้องๆ จิตอ่อนรับไม่ได้เลยยอมอยู่ ส่วนกูสตรองละ กูไม่สน กลับแม่ง ความจริงก็รู้เหตุผลแหละ ที่มันไม่อยากให้คนอื่นกลับก่อนเพราะมันน่ะแทบไม่รู้ห่าอะไรเรื่องงานเลย ทีนี้ถ้ามันทำๆ งานไปโดยไม่มีใครอยู่แล้วเกิดติดขัดอะไรขึ้นมา มันจะไปต่อไม่ได้ ไม่รู้จะถามใคร แก้ไขปัญหาเองไม่ได้ (ต่อให้โทรมาถามกู แต่ถ้าอยู่นอกออฟฟิศไม่เห็นไฟล์บางทีกูก็จำไม่ได้) แต่ด้วยความที่ตัวมันไม่รู้เหี้ยอะไรเลย มันกลับก่อน มันไม่อยู่ ทีมก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร เลยไม่มีใครสนใจว่ามันจะอยู่หรือไม่อยู่ กูว่าเคสเพื่อนมึงน่าจะเหมือนกัน คืออยากหนีบเพื่อนมึงไปด้วยให้อุ่นใจเพราะตัวหัวหน้าแม่งน่าจะไม่รู้เรื่องงาน กลัวมีอะไรเกิดขึ้นแล้ว response เองไม่ได้....พูดละความจริงกูแฮปปี้กับงานปัจจุบันมากนะ มีแค่เรื่องหัวหน้าทีมนี่แหละที่ทำให้ท้อชิบหาย ถ้าคนแบบนี้บริษัทดันให้เป็นหัวหน้าทีม กูว่าวิสัยทัศน์บ.กับกูน่าจะสวนทางกันอย่างสิ้นเชิงแล้วว่ะ กูไม่ได้อยากเป็นหัวหน้าแทนมันหรอกนะ กูรู้ว่าศักยภาพตัวเองยังห่างไกล ไม่อยากเป็นหัวหน้ากากๆ ให้ลูกน้องสาปส่งด้วย แต่กูแค่อยากได้หัวหน้าที่เหมาะสมกับตำแหน่งกว่านี้ รับคนใหม่เข้ามาก็ได้ ไม่รู้เหี้ยอะไรเลยก็ได้ กุยินดีสอนงานแบบไม่กั๊ก ขอแค่ mindset ดี เก่ง ใฝ่เรียนรู้งาน ตัดสินใจถูกต้อง พึ่งพาได้ ไม่ใช่นอกจากพึ่งพาเหี้ยอะไรไม่ได้ยังทำตัวเป็นภาระทีมไปวันๆ และไม่คิดจะอยากรู้เรื่องงานอะไรเลยเพราะคิดว่าตัวเองเป็นหัวหน้าไม่จำเป็นต้องรู้ มีหน้าที่สั่งอย่างเดียว พอไม่รู้เรื่องงานก็เลยตัดสินใจอะไรให้มันถูกต้องไม่ได้ เก่งอยู่สองเรื่องคือปัดทุกอย่างให้พ้นตัวกับพรีเซนต์ตัวเองเก่งชิบหาย
>>338 เอกชนบางที่ก็เป็นนะ เรื่องเลี้ยงคนหมดไฟเอาไว้ให้คนอื่นท้อเล่นเนี่ย การเลิกจ้างต่อให้เป็นเอกชนก็ไม่ได้ทำกันง่ายๆ หรอก
บางคนคิดว่าแค่จ่ายเงินเลิกจ้างตามกฎหมายก็จบ แต่ความจริงมันก็ยังฟ้องร้องกันได้อยู่ดีนะถ้าลูกจ้างเห็นว่าเลิกจ้างไม่เป็นธรรม
แต่สมัยนี้บริษัทเอกชนเริ่มฉลาด แทนที่จะจ้าง permanent ก็จ้างเป็น contact เอาเงินเดือนสูงๆ มาล่อ ผลงานไม่เข้าตาจะได้เอาออกได้ง่ายๆ หน่อย
อยากฟังเสียงมนุษย์เงินเดือนจากบริษัทใหญ่ๆมั่งอ่ะ ว่าเจอปัญหาอะไรแบบที่มนุษย์เงินเดือนข้าราชการเจอรึเปล่า
อยู่รถยนต์ มี้ตติ่งบ่อยจนกินเวลาทำรูทีน หัวหน้าแม่งขี้เกียจจริงจัง ใช้เวลาเลียมากกว่าทำงานซะอีก(นี่ละที่ทำให้มันมีวันนี้) วันๆแม่งไลน์หาสาวๆอย่างเดียว
ปัญหาที่มีสาเหตุมักจะรากมาจากคน เช่นงานที่ส่งต่อให้อีกฝ่าย ต้นทางแม่งไม่มาสักที เหรือ พวกเรื่องเยอะ ขอซับพอททีโน่น นี่ นั่น งานของมรึงแท้ๆ สุดท้ายมันก็ทำให้ละ โดยรวมบริษัทมันจะมีระบบอยู่แล้วเพราะ know how มันมาจาก ตปท. คติคือทำงานอย่าให้หัวหน้าลำบาก
ส่วนบริษัทนายทุนคนไทยใหญ่ๆไม่รู้นะ แต่เห็นเพื่อนอยู่น้ำเมาเสือมันก็ดีทำมีความสุขดี
เท่าที่นึกออกมี โรงพยาบาลเอกชน กับโรงเรียนเอกชน สองที่นี้ดูแลคนดูกว่าราชการแน่ๆ
แถมไม่มีเรื่องประสาทแดกในระบบราชการให้วุ่นวายใจด้วย
เข้าไปส่อง เฟซ TJ เหมือน ไทยซัมมิท จะไม่เคร่ง เรื่อง ม ที่จบมาเท่าไหร่
เสิร์ชหาเงินเดือนสายกราฟฟิคแล้ว ไม่รู้จะเครียดที่เจอปสก.ทำงานใกล้ๆกัน แต่หลายคนโดดไปหลายหมื่นหรือว่าเครียดกับที่มันเป็นพันทิปดี
เงินเดือนดีผลตอบแทนสูงสวัสดิการพร้อม
แต่หมดศรัทธาต่อตัวองค์กรแล้ว
บรั้ยจ้าาาา กูไม่อยู่แล้วจ้า รออายุงานครบสองปีธันวานี้ กูยอมลาออกดีกว่าทนจมอยู่กับระบบที่มันบั่นทอนจิตใจกู
เงินเดือนวิศวะจบใหม่นี่12000 13000 นี่ปกติไหมเนี่ย
>>352 อยู่บ.ที่มี hub ทั่วโลก ระบบดีแต่บางทีก็น่าเบื่อเพราะทุกอย่างมันต้องเป๊ะไปหมดเผื่อโดน audit แต่ข้อดีคือมี know how มี system จากตปท. สังคมโดยรวมถือว่าดี คนเก่งเยอะ ค่าตอบแทนเป็นที่น่าพอใจ งานมี value ได้ใช้ศักยภาพเต็มที่ในทุกด้าน ไม่ว่าจะภาษา การคิดวิเคราะห์ คิดเชิงพัฒนา ฯลฯ แต่งานโหลด หนัก เครียด กดดัน ยุ่งเหี้ยอะไรไม่รู้ได้ตลอดเวลา issue เยอะชิบหาย JD แคบแต่ลึก ไม่เคยถูกใช้งานมั่วงานจับฉ่าย แต่ work load ก็ยังเยอะสัสๆ อยู่ดี บางที business trip ตปท.กลับมาไฟล์ทเที่ยงคืนวันรุ่งขึ้นก็ต้องไปทำงาน meeting / telephone meeting / tv meeting เยอะเหี้ยๆ (อันนี้ไม่รู้เป็นเพราะงานกูมัน concern หลาย parties ด้วยรึเปล่านะ) โดยรวมคือระบบดี คนส่วนมากดีและเก่ง งานหนักทั้งในแง่ quality และ quantity
อายุ 35 เงินเดือน 15,000 นี่น้อยมากมั้ย กูเก็บเงินได้แค่ปีละหนึ่งแสนเอง รู้สึกตัวเองกระจอกยังไงไม่รู้
>>370 อันนี้กูถามหน่อยนะ ทำงานแล้วบัตรเครดิตจำเป็นต้องมีไหมวะ?
>>352 ถ้า บ.ใหญ่ๆของไทยกูเจออยู่นะ แบบว่า บ.ที่ไม่ออกแนวขยายสาขาไปทั่วโลกเหมือนของTJอ่ะ ถ้าให้บอกก็คือ บ.ธนาคารสีฟ้าที่เมื่อก่อนเคยเป็นสีแดงแล้วการทำงานเช้าชามเย็นชามก่อนจะมีการปล่อยให้เอกชนมาร่วมทุนด้วย เคยเจอคนที่ทำงานตรงนั้นมาอวดภูมิให้เด็กเรียนมหาลัยฟังว่าตัวเองได้ดิบได้เพราะมีรุ่นพี่ฝากงานให้บลาๆ ทำตัวเด็กเส้นสัสๆ เด็กแอบจิกด้วยประโยคคลาสสิกว่าใช้ความสามารถตัวเองให้ได้งานดีกว่างอมืองอตีนให้รุ่นพี่มาหางานให้นี่ยั้วฟิวส์ขาดด่ากราดเด็กเลยมึง อีกเจ้าก็แถวๆสีลม อันนี้บ.ใหญ่มากแล้วแต่แผนกเลย บ.ขายไก่กับโชห่วยติดแอร์อ่ะนะ
>>369 ใช้เงินประหยัดดีจังวะ เข้าใจว่ามึงไม่มีภาระผ่อนบ้านรถ หรือไลฟ์สไตล์ใช้เงินเก่งสินะ
ถ้ามองที่เงินเดือนเฉยๆ กูว่าน้อยถึงน้อยมากเลยนะ แต่ถ้ามองต่อไปถึงเงินเก็บต่อปีมึงนี่กูว่าไม่แย่หรอก กูได้เงินเดือนเยอะกว่ามึงหมื่นกว่า แต่เก็บรายปีได้มากกว่ามึงหน่อยนึงเอง จะดูว่าเงินเดือนที่ได้น้อยไม่น้อยก็ต้องดูว่าภาระค่าใช้จ่ายเป็นยังไงนั่นแหละ อย่าลืมดูเผื่ออนาคตไว้ด้วย
>>373 น้อยเกินไปมากสำหรับลูกพระจอม อย่าหาว่าติดแบรนด์หรืออะไรเลยนะ แต่มึงลองไปสมัครที่อื่นก่อนเหอะก่อนที่จะลดค่าตัวเองมากเกินไป
>>371 บัตรเครดิตไม่จำเป็น แต่อำนวยความสะดวกได้มาก โดยเฉพาะถ้ามึงอยากออกไปเที่ยวต่างประเทศบ้างแม่งโคตรมีประโยชน์ จริงๆ ที่กูมีหนี้บัตรเยอะกูก็เครียดนะ แต่ก็รู้แหละว่าหนี้ทุกก้อนมันเกิดจากอะไรบ้าง ส่วนใหญ่จะเป็นการผ่อนของที่พัฒนาคุณภาพชีวิต แน่นอนว่าที่เถลไถลมันก็มีแต่โดยรวมกูก็ยังมองว่าบัตรเครดิตให้คุณมากกว่าให้โทษนะ ต้องใช้ให้เป็น (กูเนี่ยใช้เกินตัวก็ต้องก้มหน้าก้มตาผ่อนหนี้กันต่อไป)
OMG ไม่นึกว่าเกรดในมหาลัยแอบมีส่วนสำคัญจนพวกมึงต้องคุยกันขนาดนี้ งั้นถามเลยละกันในเคสที่พวกมึงรู้นะว่าถ้าพวกเด็กจบใหม่เนี่ย มันมีใบปริญญาตรีเกียรตินิยมเลยแต่มันจบจากสถาบันแอบโนเนมแบบราชภัฎ,แม่โจ้,ราชมงคล,ม.เอกชนท้องถิ่น โอกาสHRจะพิจารณาเรียกเข้ามาสัมภาษณ์มีสูงไหม? หรือHRแม่งดูแค่ชื่อสถาบันกับประสบการณ์ทำงานด่านแรกแล้วก็ปาทิ้งเลยถ้าเกิดไม่โดนใจ
ผมว่ามหาลัยมีส่วนนะ เพราะนี่ผมเพิ่งยื่นสมัครไปปุ๊ปได้เรียกสัมภาษณ์เลย รอไม่กี่วัน
ส่วนตัวคิดว่าดูชื่อสถาบันกับเกรดส่วนนึงด้วย เเต่ผมตกลงไม่เอาละ คิดว่าจะลองยื่นที่อื่นเรื่อยๆดู เพราะที่เเรกถือว่าไปลองโดนสัมภาษณ์
สำหรับกูตรงกันข้ามเลย งานแรกได้ทำงานบริษัทต่างประเทศที่เค้าไม่ได้สนใจเกรดมาก ไม่มีบวกเงินเดือนค่าเกียรตินิยม
ซึ่งจริงๆก็ดีแล้ว เพราะกูไม่ชอบการเอาของพวกนี้มาตัดสินว่าคนจะทำงานได้ดีรึเปล่า แต่ก็เสียดายเพราะอยากได้เงินเพิ่ม
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้กูก็อยากจะใช้เวลาทำกิจกรรมกับอยู่กับเพื่อนให้มากกว่านี้
>>378 บริษัทแบบนั้นมันก็มี มันไม่ใช่แค่เกรดหรอกที่เป็นปัจจัย แต่เรื่องสถาบันมันคือโอกาสและความเสี่ยงที่จะทำงานเข้ากันกับพวกที่อยู่ใน บ.ได้ด้วย แต่ละสถาบันเขาก็มีแนวทางการเรียนมีสังคมที่แตกต่างกัน บ.ไม่ได้อยากจะใจร้ายคัดที่ชื่อ ม.หรอก แต่ที่เคยเอาคนที่พื้นเพแตกต่างกันมาแล้วมันทำงานร่วมกันไม่ได้ ก็เอาแต่คนที่มันเติบโตมาแบบเดียวกันเพื่อให้มันง่ายไง รุ่นพี่เขาจะรู้ว่ามันต้องผ่านอะไรมาบ้าง นอกจากทฤษฎีแล้วแต่ละที่ก็มีกระบวนการคิดที่ถูกปลูกฝังมา กูเชื่อว่าถ้า >>373 มันไปสมัครในที่ของพวกเดียวกันเงินจะดีกว่านี้ กูมั่ว บอกเลย กูไม่ได้เป็นวิศวะด้วย พอได้ยินมาแบบงูๆ ปลาๆ ข้อมูลเก่าแล้วด้วย เชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่ แต่ดีกรีพระจอมเงินเดือนเท่านี้ทำกูเศร้าว่ะ
เห็นมีเรื่องเงินเก็บกูอยากรู้ชาวโม่งนี่รายได้เท่าไร เงินเก็บเท่าไรว่ะ
ตัวกูรายได้เดือนละ 18,000 บาท แต่เก็บเงินได้แค่ปีละ 50,000 บาท เอง
กูหมดไปกับให้พ่อแม่นี่แหละ
ไหนโม่งคนไหนบอกไว้ว่าอยากนอนเฉยๆแล้วได้เงินเดือน
https://thematter.co/brief/brief-1552291201/72568
กูเพิ่งเห็นมู้นี้ กูขอปรึกษาหน่อยเรื่องออกงานก่อนหมดสัญญา
ตอนนี้กูทำงานในหน่วยงานราชการนึง ซึ่งตอนนี้กูเริ่มรับไม่ไหวทั้งระบบ ทั้งทัศนคติราชการแก่ๆ และหัวหน้าเฮงซวย แมร่งตอนนี้กูไม่ได้ทำงานอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย งานส่วนของกูหัวหน้าก็เอาไปให้คนอื่นทำ กูได้แต่ทำงานเก่าที่ค้างอยู่
กูทำสัญญาเป็นสัญญาจ้างเหมา 1 ปี วางเงินประกัน 10% จากฐานเงินเดือนไว้ตอนเริ่มงาน ถ้ากูออกก่อนหมดสัญญากูจะได้เงินคืนป่ะ...
แต่ถึงจะตั้งท่ายังไงกูก็ไม่กล้าออกว่ะ ทุกคนในฝ่ายดีกับกู โดยเฉพาะพี่ที่ดูแลกูถ้ากูออกเขาก็ต้องเหมาทำคนเดียว พี่ในฝ่ายก็ได้แต่บอกให้กูทำใจทน ๆ ไว้ เพราะทุกคนเคยโดนหมด แต่อีกใจกูก็สงสัยว่าทำไมกูต้องทนหัวหน้าที่ไม่มีภาวะความเป็นผู้นำวะ.....
เขียนใบลา หัวหน้าเซ็นอนุมัติตั้งแต่อาทิตย์ก่อนแล้ว วันนี้โดนเรียกไปทำงานด่วน ด่วนมาก ด่วนสัส ตั้งแต่ตอนทุ่มนึง เพิ่งได้กลับเนี่ย
วันลาก็ถูกหัก โอทีก็ไม่ได้ ลำเค็ญจริงกู
จงดีใจไว้ที่เก็บเงินได้กัน เพราะนี่เก็บไม่ได้เลยจ้า แต่ไม่โทษตัวเองอยู่ดีเพราะที่บ้านมีหนี้
กูก็เงินเก็บน้อย หมดกับให้พ่อแม่ แต่เต็มใจและภูมิใจนะ กว่าจะโตมามีการศึกษามีงานการดีๆ ทำเขาหมดกับกูไม่รู้กี่ล้าน อีกอย่างพ่อแม่กูไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย มีแต่กลัวกูจะตังค์ไม่พอใจ ช่วงก่อนเครียดกับงานมากอยากลาออกโดยไม่มีงานใหม่ พอคิดถึงพ่อแม่แล้วก็ทนต่อดีกว่า อย่างน้อยทำงานก็มีเงินไว้ดูแลตัวเองและพ่อแม่
ม.ที่จบมีผลนะเว้ย กูจบเอกชนเคยคุยกับเพื่อนเรื่องรัฐวิสาฯแห่งนึงลงประกาศรับคนในเว็บหางานรัวๆ เพื่อนกูบอกมันแค่โปรโมทบริษัท กูเลยลองยื่นไปทุกครั้งที่มันอัพเดตประกาศ ก็ราวๆ 1-2 สัปดาห์ครั้ง จนเขาโทรมาบอกคุณสมบัติกูไม่ตรง เขารับแต่ม.รัฐบาล
อันนี้ไม่รู้เรื่องจริงหรือแม่งล็อคคนไว้แล้ว ใครจบม.รัฐลองดูก็ได้ บริษัทนี้คนหางานน่าจะผ่านตาบ่อยอยู่
เหมือนตอนเคส SCB ที่ประกาศรับสมัครพนักงาน แต่ระบุว่าต้องจบจากม.xxx ฯลฯ กูว่าเขาเลือกสถาบันทุกที่แหละ เขาแค่ไม่ป่าวประกาศออกมาเพราะกลัวดราม่า
ไปสัมมา แล้วมาบอกว่าต้องทำเสา อา ทั้งๆที่ประกาศรับสมัครงาน จ-ศ จ้า ไม่ซื่อตั้งแต่แรกเลยอะ
ทำให้ไงเลิกหัวเสียกับเรื่องหัวหน้าดีวะ หรือกูควรลาออกให้แม่งจบๆ ไป ไปเสี่ยงกับงานใหม่เผื่อจะมีโอกาสมีหัวหน้าดีๆ เก่งๆ เหมือนสมัยอยู่บ.เดิมอีกครั้ง เกิดมาไม่เคยมีหัวหน้าเห่ยแบบนี้ ท้อสัด แต่อย่างอื่นก็โอเค
เมื่อไหร่ remote working จะเป็นที่นิยมซักทีวะ จว.ที่กูอยู่ไม่มีงานที่กูอยากทำ ถ้าจะเข้ากทม.แล้วต้องเลิกเมียกูก็ทำไม่ได้อีก
>>383 กูเงินเดือนสามหมื่นสี่ แต่มาอยู่จังหวัดที่ไม่มีอะไรเลยจริงๆ
เลิกงานก็กลับมานอนเล่นคอม ไม่มีที่ไหนให้ไปใช้ตัง ทุกวันนี้แค่otก็พอใช้แล้ว เงินเดือนก็เก็บโลด โชคดีชีวิตไม่มีภาระ เมียก็ไม่มี งานสบายเพื่อนร่วมงานดี แต่ชีวิตแม่งน่าเบื่อเหี้ยๆ ทำงานไปวันๆ ตำแหน่งงานที่ทำต้องจบสูงแต่จริงๆแล้วเอาใครมาทำก็ได้ รู้สึกแบบกูมาทำอะไรที่นี่บ่อยๆ
ต้องพวก startup อะที่ชอบให้ทำงานที่บ้านได้ แต่ก็นะบริษัทไม่ค่อยมั่นคง
งานที่กูทำได้ก็เสือกอยู่จังหวัดอื่นกูติดแฟนมาก ห่างกันแล้วกลัวจบไม่สวยกูทำใจไม่ได้ แต่อยู่ที่นี่ก็ไม่มีจะแดกอีกเกาะเขากินก็อายเครียดดด
>>399 มีคำถามว่า สายงานอะไรของมึงวะ? ทำไมรายได้เยอะขนาดนี้แล้วต้องจบวุฒิอะไรมา? ทีีสำคัญเลยคือ มึงอายุเท่าไหร่ละวะเงินเดือนขนาดนั้น? ได้เงินเดือนเรทนี้มานานรึยัง? ถ้าไม่เกินสามสิบละรายได้ขนาดนี้นี่ถือว่าสุดยอดมาก เป็นกูคงเอาเงินเหลือๆไปต่อยอดในหุ้น เรียนรู้การเทรดหุ้น ลงทุนในอสังหาใจกลาง กทม. ให้ได้ หรือมีไฟแก่การเรียนก็เก็บเงินเรียนต่อนอกแม่งเลย
เรื่องราวของผู้หญิงคนนึงที่หางานทำไม่ได้สักที โปรดส่งใครมาจ้างชั้นที อยู่ตรงนี้มันเหงาเกินไป
>>407 เนี่ย พอพูดเรื่องงานปุ้บ อารมณ์ขึ้นเลย แม่ง งานหนัก เงินน้อย เจ้านายก็เฮี้ยะะะะะ
อยากลาออกวันละสามแสนหน แต่เดี๋ยวไม่มีแดก พยายามเก็บเงินไว้ลาออก ที่บ้านก็มาขอเรื่อยๆ บอกกูงานสมัยนี้หายากจะตาย กูทำงานตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ ที่นี่เป็นที่แรก ไม่รู้ว่างานมันหายากจริง หรือเค้าหลอกให้กูทำ หาเงินให้เค้าวะ เครียดดดด
>>405 กูอายุ 20 ปลายๆ เงิน 36K ไม่มีโอทีมีแต่โอฟรี แต่ขับรถไปทำงานค่าน้ำมันก็ตกเดือนละ 4000 ค่าทางด่วนอีก 1000 นึง
ให้พ่อแม่เดือนละหมื่นนิดๆ ค่าอยู่ค่ากินแล้วแต่โอกาสอะ แต่กูไม่กินเหล้าสูบบุหรี่ ที่เหลือก็ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์รวมๆ 3000 กว่าๆ
(ที่บ้านช่วนออกส่วนนึง)
ค่าอื่นๆก็ซื้อเกมเล่น ซื้อของเล่นอดิเรก เดือนละ 2 - 3 พัน
เหลือเก็บเดือนๆนึงก็ไม่ถึงหมื่นอะ 8-9 พันนี่คือเยอะสุดละ
ถ้ามีลูกมีเมียด้วยนี่คงอยู่ยากเลยนะ
คือถ้ากูประหยัดกว่านี้มันก็อยู่ได้คงเหลือเงินไปทำอย่างอื่นมากกว่านี้ (ส่วนใหญ่เงินที่กูเก็บได้ก้อนนึงก็จะเอาไปเที่ยวต่างประเทศหมด แล้ววนลูป)
แต่ถ้ากูเน้นทำงานเก็บตังค์อย่างเดียวไม่เที่ยว ไม่ซื้อของสนองนี้ด กูจะเครียดกับชีวิตมากเลยอะ
แต่บางทีเห็นเพื่อนๆมันเก็บเงินไปแต่งงาน ซื้อบ้านของตัวเอง ซื้อรถใหม่ก็อยากเก็บเหมือนกันนะ ทุกวันนี้กูยังอยู่กับที่บ้าน รถก็คันเก่าๆ บางที่ก็กลัวพวกคนนอกมองว่ากูเป็นพวก loser เหมือนกันว่ะ แฟนก็ไม่มี แต่สายงานกูแทบไม่ได้เจอผู้หญิงเลย
>>408 ของกูกูยังสับสนตัวเองเลยว่าเงินเดือนตัวเองมันเรียกว่าน้อยหรือเปล่า ถ้าเทียบมาตรฐานพันทิปก็น้อยอะนะ แต่เวลาเปิดหางาน แค่จะหาให้ได้เท่าเดิมยังยากสัสๆ บางทีเจอเมเนเจอร์เงินเดือนแค่ 50-60 เงี้ย ห่า พอกูสับสนก็ก็เลยชอบนอยด์เรื่องงานเหมือนกัน บางครั้งก็รู้สึกว่าตัวเองโดนเอาเปรียบ บางทีก็รู้สึกว่าอยู่ได้กับปัจจุบัน สับสนชีวิต
ใครเป็นเมเนเจอร์พอแบ่งประสบการ์ณได้ไหมวะ จาก พนง. หรือ ซีเนียร์ ขึ้นเป็นไปเจอร์ยังไง ผ่าน asst. ก่อนไหมหรือ ได้โปรโมทหรือย้ายกระโดดขึ้นไปเองเลย
กูรู้สึกคนส่วนใหญ่จะมาตันกันตรงนี้เยอะ ทั้ง comfort zone และ ความสามารถไม่ถึง
มีใครเป็นลูสเซอร์เเล้วกลับมาเริ่มเป็นผู้เป็นคนมั่งพี่โม่ง
คือผมจะบอกว่าผมอะเป็นลูสเซอร์นะ เรียน6ปี กำลังจะเรียนจบ เพื่อนก็ไม่ค่อยมี งานก็เคยทำเเค่พวกงานพาร์ทไทม์
รู้สึกตัวเองเป็นขี้เเพ้ว่ะ เรียนก็ไม่เก่ง กลัวจบไปจะหางานไม่ได้จัง ด้วยความที่มันเป็นเเบบนี้เลยรู้สึกความมั่นใจไม่ค่อยมีเลย
อยากถามว่า ปกติบริษัทเขาคาดหวังว่าเด็กจบใหม่จะทำอะไรได้บ้าง เอาตรงๆก็คือกูเหมือนกลวงๆไม่ค่อยมีความรู้เรื่องที่เรียนมาเลยว่ะ
งานหาไม่ยาก แต่หาตรงสาย ตรงใจจะยาก ถ้าทำๆไปก่อนคืองานสายผลิต สายแรงงานแถวบ้านกูน่ะนะ ต้องแห่ไป กทม. ชล ระยองงี้ น่าเบื่อ
เบื่อนายญี่ปุ่นว่ะ คุยกันไม่รู้เรื่องรู้สึกเหมือนกูโง่เลย
ล่าสุดเมลคุยกันแม่งถาม a เท่าไหร , ขอเอกสาร b กูก็แปะข้อมูล a ไปให้ในเมลเพราะมันมีแค่สี่บรรทัด แล้วแนบเอกสาร b ใส่เมลเดียวกัน แม่งเมลกลับมาบอกงงดูไม่เป็นเปิดไฟล์แนบแล้วหาข้อมูลของ a ไม่เจอ
กูก็เมลไปว่าไฟล์แนบเนี่ยมันสำหรับ b ที่เมิงขอมาเมลที่แล้วบรรทัดที่ xx แม่งก็ยังงงจนต้องเดินมาถาม สรุปแม่งน่าจะลืมไปแล้วว่าถามมาสองคำถาม พอมันรู้ว่าข้อมูล a อยู่ตรงไหนแม่งก็ไปละ
อยากลาออกแต่ก็กลัวหางานไม่ได้ว่ะ รีคู้ทกูเงียบกริบ ที่ได้แม่งก็สวัสดิการน้อยกว่าบ้าง เงินเดือนน้อยกว่าบ้าง
>>414 มาให้กำลังใจมึงนะ
กูก็ลูสเซอร์เหมือนกัน อายุ20ปลายๆละยังหางานไม่ได้ คือกูลาออกจากงานเพราะงานมันเครียดมาก แล้วหลังจากลาออกกูอ่านหนังสือสอบราชการอย่างเดียวเลย ละกูสอบที่นึงไม่ติด เลยรอสอบอีกที่ ถ้าไม่ได้ที่นี่อีกคราวนี้กูเคว้งจริงละ จะกลายเป็นกูอยู่บ้านเกือบครึ่งปีโดยที่ไม่ทีงานทำ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหลังจากนี้กูจะได้งานมั้ย
แต่ชีวิตมันก็ต้องเดินต่อไปอะเนอะ มึงลองสมัครงานดูก่อน บางทีมึงอาจจะได้งานแบบง่ายๆเลยก็ได้ ถ้ามันยังไม่ได้ก็ลองสมัครงานต่อไปเรื่อยๆ สู้ๆนะ
กู >>414 นะพี่โม่ง สงสัยเห็นคนเขาว่างงานกันเป็นหลายเดือน อันนี้คือมันปกติไหม หรือว่าปกติเเล้วบริษัทส่วนใหญ่จะเปิดรับสมัครกันช่วงเเบบว่าต้นปี หรือช่วงกลางปีที่นักศึกษาจบ
>>419 อันนี้งานเครียดเเบบไหนอะพี่โม่ง เเบบงานมันยากไปหรือเครียดกับสังคม
>>420 ว่างหกเดือนนี่จริงปะ คือไม่มีที่ไหนเรียกไปสัมภาษณ์เลยเหรอ หรือระหว่างนี้ก็มีไปสัมภาษณ์มาด้วยอะ สงสัยจะตามรอยพี่โม่งละ
>>422 กลางปี นศ.จบ ปลายปี-ต้นปีเริ่มงบใหม่
กูเคยว่างเกือบปีหลังจบงานอะ เพราะสมัครไม่เป็น ไม่กระตือรือร้นศึกษาว่าต้องแต่งตัวยังไง ต้องเรียกเงินยังไงถึงจะไม่แพงไม่ถูก
สุดท้ายก็ไปได้บ.เฮงซวยเเอาเปรียบลูกน้อง
บ.แบบนี้เด็กจบใหม่ต้องระวัง สมัครไปมันเอาหมดอะ คนมันออกบ่อย แต่ถ้าอดทนก็ใช้เป็นบันไดไปหาบ.ที่ดีขึ้นในอนาคต
ไม่คิดเลยว่าไม่รีบหามันจะเป็นงี้ หางานใหม่รอบหน้ากูสาบานกับตัวเองว่าจะสมัครให้เกิน10ที่
เห้อ กูเบื่อว่ะ ตำแหน่งกูมันเป็นคนที่ต้องดูภาพรวมของทั้งหมดแล้วจัดการบริหารให้ผลิตออกมาได้ไม่มีปัญหาและด้วยความที่กูเป็นคนง่ายๆ ถ้าช่วยได้
ก็จะช่วย แม้จะไม่ใช่งานของกู ทีนี้พอกูรับช่วยมากๆเข้าก็ยอมรับว่ามันโหลดเลยพยายามแบ่งสรรจัดเวลาทำให้มันออกมาดี แต่เป็นธรรมดาอยู่แล้ว
ยิ่งทำเยอะ ยิ่งเจอข้อผิดพลาดเยอะ ทุกวันนี้กูเลยชอบพลาดจุดเล็กๆน้อยๆตลอด แล้วมันก็จะมีพวกไม่ทำอะไรมาจับผิด มาขยี้ความผิดพลาดของกู
จนตอนนี้แม่งรู้สึกไม่อยากทำไรละ ทำงานเช้าชามเย็นชามไปก็พอละ ใครสั่งอะไรหรือโยนอะไรที่ยากๆมาให้ก็ไม่ได้อยากรับทำเหมือนเก่าละ
กูแม่งแย่มากขนาดอยู่ในจุดที่โดนลูกน้อง(แต่อายุเยอะกว่า)ยืนด่าทุกวัน พอกูพลาดก็ยืนหัวเราะกันคิกๆคักๆ กูแม่งไร้ค่าสัสๆ
>>426 กูก็โม่งฝ่ายผลิตนะ ทำมาได้ยังไม่ถึงปีเลยเบื่อชิบหาย ปัญหาของกูคือเวลากูอธิบายเหี้ยไรไปพวกตลาดล่างแม่งไม่ค่อยเข้าใจกันเว้ย แถมแม่งยังมักง่ายกันอีก กูมองออกเลยว่าถ้ากูไม่อยู่ของเสีย + ของหลุด QC บานเบอะแน่นอน เหนื่อยเหี้ยๆ จนมาถึงจุดที่กูคิดได้ว่า ของเสียเยอะก็ช่างแม่งดิ ของหลุด QC ก็ช่างแม่งดิ ทำงานไปวันๆรอวันย้ายงานดีกว่า
เบื่อทำงานกับพวกหัวหน้าและเมเนเจอร์ทีมอื่น แต่สั่งงานกูเหมือนเป็นหัวหน้าพวกกู แถมข้ามหัวสั่งงานไม่บอกหัวหน้ากูซักครั้ง
(ในเมล์คือไม่เคยCCหัวหน้ากูเลย)
แล้วรำคาญสุดคือชอบโผล่มาแบบงานนี้ต้องเอาพรุ่งนี้นะ และจบประโยคว่าฉันรู้ว่าเธอทำได้ ไม่ก็ขอโทษนะเห็นเธอทำงานเร็วฉันเลยชอบบี้งานมาให้เธอ
แน่นอนว่าไอ้ที่สั่งมา มีแค่บรีฟว่า ฉันอยากได้งานนี้นะเป็นงานเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เนื้อหาหรือคำโฆษณาที่ต้องใส่ไม่มี และคอนเทนท์ไรท์เตอร์แม่งก็ดองและสาปสูญเหมือนตายทุกครั้ง
ทุกวันนี้กูต้องมานั่งกรี๊ดกับตัวเองทุกครั้งว่าตกลงฝรั่งที่พวกกูต้องทำงานด้วยพวกนี้เป็นโปรฯระดับหัวหน้าจริงๆเหรอวะ
ขอความเห็นหน่อยสิ กูทำกิจการส่วนตัวอยู่ รายได้ไม่ดี แต่พออยู่ได้ ถ้าไม่แต่งงานซะอย่างอ่ะนะ
แต่กูเริ่มมีความคิดว่ากูควรเลิกอ่ะ แบบงานที่ทำก็ไม่ได้แย่อะไร สบายมากด้วยซ้ำ แต่รู้สึกเหมือนกูไม่ได้พัฒนาอะไรอ่ะ
อย่างมากก็รับมือลูกค้าได้หลายแบบขึ้น แต่ก็เริ่มแก่แล้วเหมือนกัน ถ้าเลิกไปก็ไม่แน่ใจว่าจะทำอะไรดี
ประสบการณ์กะสาขาที่เรียนแม่งคนละเรื่องเลย คือ สับสนพอสมควร กูอาจจะควรเปิดร้านต่อไปรึเปล่าวะ
>>432 กูทำทุกครั้งเว้ยมึง แต่พวกแม่งก็จะเอาให้ได้ทุกครั้ง เถียงกับหัวหน้ากูทุกวันในเมล์
ยิ่งวันไหนหัวหน้าบอกว่างานโหลดนะทำด่วนไม่ไหวแล้ว แม่งวิ่งไปฟ้องไดเรคเตอร์ด้วยซ้ำ
คือหัวหน้ากูอ่ะซัพและปกป้องลูกน้องทุกำครั้งนะ แต่พวกแม่งมันไม่เคยแคร์ว่าพวกกูไม่ได้อันเดอร์พวกมันอ่ะมึง
>>431 ก็เปิดร้านต่อแล้วหัดทำอย่างอื่นควบคู่ไปไม่ได้หรอวะ อย่าตอนนี้ถึงกูจะทำประจำอยู่ แต่หลังเลิกงานก็ส่งรูปขายสต็อคโฟโต้ไปด้วย หัดทำเว็บไปด้วยงิ หรือไม่ก็หางานอดิเรกอะไรก็ได้ทำไปเลยในเมื่อไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน /อิจฉาอยากมีกิจการส่วนตัวจะได้มีเวลาไปทำงานเสริมที่ชอบมากขึ้น
>>429 พูดถึงเรื่องนี้ โม่งๆ ซาลารี่แมนทุกคนก็ต้องเตรียมตัวไว้นะ อนาคตหุ่นยนต์จะมาแทนที่หมดแล้ว เสริมทักษะที่หุ่นยนต์มันมาแทนที่เราไม่ได้เข้านะ ไม่ได้ไกลตัวแล้วนะ ไหลให้ทันโลก อย่างออนไลน์แบ้งค์กิ้งก็กำลังกลืนกินสาขาธนาคารอยู่ ออนไลน์ช็อปปิ้ง ธุกิจขนส่ง/เดลิเวอรี่ก็เกิดมาแทนที่ตลาด อะไรที่มันเกิดใหม่ก็มักจะมีอะไรเก่าๆ ตายไปด้วย ต้องปรับตัวกันให้ทันนะ
>>435 เอาจริงยากว่ะ ขนาดอาชีพเน้นฝีมือแบบหมอยังมีโอกาสโดนหุ่นแทนที่ได้แล้ว พวกเล่นโกะเล่นมาเป็นสิบๆปีเจอAIเข้าไปเดี้ยงหมด ที่แทนไม่ได้แม่งต้องมีฝีมือมีสกิลเฉพาะทางจริงๆหรือไม่ก็พวกราชการที่แม่งปลดไม่ได้ง่ายๆอะ ระบบAIแม่งทำมาให้คอมมันใช้เวลาเรียนรู้ได้ไม่จำกัดขณะที่คนไงๆก็ต้องเหนื่อยต้องล้า
อาชีพโปรแกรมเมอร์จะรอดมั้ยวะ
พูดถึงเรื่องนี้ พวกอาชีพที่Creative อย่างศิลปะ วาดรูป เพลง พวกมึงว่าพวกนี้จะมีค่ามากในอนาคตไหมวะ กูรู้สึกว่าอาชีพนี้มันน่ามีวันทดเเทนได้
อย่างมากก็อนิเมชั่น
แม่ง อยากตะโดนใส่หน้าหัวหน้าดังๆ ปสดชิบหาย บริษัทห่าเหวอะไรวะ เรียกโอทีมันทุกเสาร์ทุกอาทิตย์ พอกูไม่ไปก็หาว่ากูไม่ช่วยงาน จะทำให้บริษัทล่มจม เฮงซวย เสาร์อาทิตย์ก็วันหยุดกูปะวะ หรือกูเหี้ยเองที่พอเขาขอกูก็จะอ้างว่ามีธุระตลอด ก็สิทธิกูวันหยุดกูปะวะ จัดปริมาณงานไม่ได้เองแล้วเรียกใช้24ชั่วโมงมันไม่ได้ว้อยยยยยย
กูทำสายกฎหมาย มีแต่คนบอกว่าสายนี้คอมทำแทนไม่ได้ ถึงได้มนุษย์ก็ไม่ยอมให้ทำ จริงปะวะ
>>440 https://www.bbc.com/thai/international-46781024 หมอกับทนายมาอันดับแรกเลย ต้องระดับเชี่ยวชาญถึงรอดแต่ระยะยาวกูว่าไม่ปลอดภัยหรอก ลองถ้าAIมันเรียนรู้ได้แล้วล่ะก็คนมีแต่จะโดนแม่งตามทัน ก็ไม่เหนื่อยไม่แก่ไม่ตายอะ
ดีใจโว้ยวันศุกรรรรรรรรรร์
ทำไมสถาปนิกถึงเข้าข่ายวะ กูวะinterior มันก็ต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์เหมือนพวกศิลปินบ้างเหมือนกันนะ เเต่วิศวะทำไมถึงไม่เข้าข่ายวะ กูว่าพวกวิศวะสายServiceหรือคุมงานเนี่ยอาจจะโดนลดงานลงนะ พังก็เผลออนาคตAIมีระบบตรวจจับพังจุดไหนก็ซ่อมเองได้ (เเต่ก็อาจต้องไปคุมพวกเครื่องจักรAIนี่เเทน)
เหลือเเต่พวกดีไซน์ ออกเเบบอะไรพวกนี้เเทน พวกต้องพวกคำนวณ ดูหน้างานอะไรพวกนี้
มีอะไรที่พวกมึงคิดว่าAiทำแทนไม่ได้บ้างกูจะไปฝึกเพิ่มทางนั้น
>>443 หมอกูว่ายากส์ มันเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์ กรอกอาการกรอกผลเลือดผลx-rayเข้าไปให้aiมันdiagน่ะฟังดูง่าย แต่aiจะมีเทคนิกซักประวัติสำคัญๆออกมาได้หรือ คนไข้จริงมีทั้งโกหกทั้งพารานอยทั้งมึนๆงงๆ ขนาดงานบางงานที่ต้องใช้เครื่องจักรทำอย่างlasik คนมีหน้าที่คำนวณแล้วกรอกค่าลงเครื่องก็ยังต้องใช้หมอตาอยู่ดี กูว่าอย่างมากก็ได้aiเป็นตัวช่วยประมวลผลหรือเป็นผู้ช่วยแล้วหมอคุมอะไรแบบนี้มากกว่า ยิ่งงานแบบหัตถการอะไรนี่อีกห่างไกล ยังไงๆหมอก็ไม่ตกงานแน่นอน
>>444 มึงเป็นแบบนี้ซินะ
https://youtu.be/KQNWpmJoNdM
สำหรับกูคิดว่า นักเขียน นักวาด ครู พวกเเบบที่ต้องติดต่อคนต่อรองกับคน หุ่นยนต์น่าจะทำเเทนได้ยาก HRงี้กูว่าก็เเทนยากเหมือนกัน
เห็นพวกมึงพูดเรื่อง ai กัน ในฐานะกูเป็นคนที่ต้องร่วมงานกับคนที่มันทำ ai
กูดูๆแล้วคนที่ทำงานแบบไม่ได้ใช้ทักษะ เช่นพวกคีย์ข้อมูล พนักงานควบคุมเครื่องจักรในโปรดักชั่น หรือแม้กระทั่งนักวิเคราะห์ข้อมูล(ที่ไม่ใช่คนสร้าง ai) อะไรเทือกนี้แหละจะถูก ai กับ robot แทนก่อน
แต่จริงๆมันก็จะเกิดงานใหม่นะ คือตำแหน่งคน label ข้อมูลเพื่อสอน ai อะ ที่จีนแม่งจ้างคนมาทำงานนี้อย่างกับโรงงานทอผ้า
ส่วนในไทยนี่ใครจะทำเทรนน์ ai เนี่ยมึงต้องมานั่งป้อนข้อมูลเอง ไม่พอยังขอข้อมูลยากอีกนะ เพราะระบบการเก็บข้อมูลในอดีตไม่ดีพอ แถมหน่วยงานยังหวงข้อมูลอยู่ บางบริษัทเหมือนจะมีตำแหน่ง ai developer เอาไว้เท่ๆเฉยๆ เพราะข้อมูลไม่พร้อมอีก
ตอนนี้กูกำลังทำเรื่องหาคนมาทำตำแหน่งการเตรียมข้อมูลให้ ai อยู่แต่ บ. แม่งก็ไม่เห็นความสำคัญอะ จะให้ dev ทำเองอย่างเดียว ซึ่งกูว่าแม่งไม่คุ้มเลย แทนที่ dev จะได้มีเวลามาคิดงานใหม่ๆ ดันต้องมาเป็นกรรมกรหลังขดหลังแข็งเตรียมข้อมูลเพื่อสอน ai
กูว่าทุกอาชีพมีความเสี่ยงหมด แต่! ไม่ใช่การแทนที่ทั้งหมด เป็นการลดจำนวน มองอีกทางมันคือการอำนวยความสะดวกให้คนทำงานที่เชี่ยวชาญ ตัดงานพื้นฐานง่ายๆ ไปให้คอมทำ คนที่จะถูกตัดออกก็เลยจะเป็นคนที่ไม่สามารถทำงานให้เหนือกว่างานพื้นฐานได้
ไม่ใช่ว่างานทางศิลปะจะไม่โดนผลกระทบไปด้วยนะ อันที่จริงมันโดนไปนานแล้วด้วยซ้ำ ถ้าในแง่ของวีธีการสร้างงานก็ตั้งแต่มีการใช้คอมกราฟิก มันมาแทนที่การทำงานด้วยมือไปเยอะแล้ว ถึงอย่างนั้นงานมือก็ยังไม่ได้หายไปซะทั้งหมด ยังอยู่ร่วมกันเป็นความหลากหลายได้แต่ที่อยู่ได้คือต้องมีฝีมือจริงๆ งานมืออยู่ได้แต่อยู่ยากขึ้น แข่งขันสูงขึ้น ค่อยๆ ปรับเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ปัจจุบันนี้มี ai ช่วยลงสีแล้ว ไม่ได้หมายความว่ามันจะมาแทนที่ทุกส่วนได้ แต่มันก็ทำให้หนาวๆ ร้อนๆ ว่ากูอาจจะลงสีได้กากกว่า ai ก็ได้ 555
อาขีพหมอนี่แม่งควรถูกแทนด้วย ai เป็นอาชีพแรกเลย
กูเป็น ออฟฟิศ ซินโดรมแล้วหวะ เซ็งเหี้ยๆ
>>452 เรื่องป้อนข้อมูลนี่จริง กูเห็นพวก business user อยากได้ chatbot เพราะคิดว่าจะเอามา support ลูกค้าได้
แต่เวลาคุยเรื่องวางแผนเทรนบอทกัน ดันพยายามจะให้มันขายของเวลาลูกค้าถามปัญหา
สุดท้ายพอต้องเทรนบอทขึ้นมาจริงๆก็ขี้เกียจทำ แล้วเงินที่จ้างเค้าทำก็เหมือนเอาไปโยนทิ้งเล่น
ยังดีนะที่บริษัทกูมันใหญ่หน่อย แล้วกูไม่ได้เกี่ยวกับพวกนี้โดยตรงเลยไม่โดนลากไปเทรนบอทกับเค้า
เหมือนอ่านข่าวไอทีกันไม่กี่ข่าวแล้วก็ฝันว่าทำบ้างแล้วจะมีของล้ำๆใช้โดยที่ตัวเองไม่ต้องออกแรงอะไร
พูดถึงเรื่องทักษะ กูเคยอยากเรียนเขียนโปรแกรมเบื้องต้นนะ แต่คิดไปคิดมา เอาเวลาไปฝึก Excel ให้เทพดีกว่า เอาให้ใช้งานในระดับ Macro กับพวก Pivot ได้เลย
เทียบกับแล้ว ในเวลาเท่าๆกันเอาไปให้เขียนโปรแกรมคงได้แค่พื้นฐานกับเขียนแอพง่ายๆได้
แต่กับ Excel ถ้าใช้งานขั้นสูงได้มันน่าจะมีประโยชน์กว่า
อาจจะไม่เกี่ยวกับซาราลี่เเมนเเต่อยากถามหน่อยว่ะ
คำว่านายจ้างกับผู้ว่าจ้างนี่เหมือนกันไหมวะ
https://ammarkable.co/outplacement/
เดี๋ยวนี้การจ้างออกมันสามารถทำเป็นธุรกิจได้เลยแฮะ
พวกเว็บสมัครงานอย่าง jobtopgun jobthai jobdb มันมีดีลอะไรกับ HR ของบริษัทรึเปล่าวะ เพราะเท่าที่กูเปิดหางานดู พอเจองานที่น่าสนใจกูจะเข้าไปเว็บบริษัทโดยตรง แต่ปรากฏว่าตำแหน่งงานที่มีในเว็บหางานไม่มีในเว็บหลักของบริษัทซะงั้น หรือ HR มันแบ่งประเภทงานว่าอันนี้จะเปิดรับสมัครโดยตรงจากเว็บบริษัท อันนี้ค่อยโยนให้เว็บสมัครงานคัดผู้สมัครให้
>>465 มีนานแล้วนะ https://www.imdb.com/title/tt1193138/
>>470 ส่วนใหญ่ก็เหตุผลตามนั้นแหล่ะ เวบบางที่คือเอาไว้โชว์เฉยๆไม่มีการอัพเดทอะไรเลย บางที่ฝ่ายไอทีต้องอัพเดทให้ ซึ่งใช้เวลา + man day ไม่ทันกิน ส่วนน้อยเท่านั้นที่จะมีระบบให้ HR อัพได้เอง ในส่วนน้อยนั้น HR ก็ขี้เกียจอัพอีก เพราะมัน reach ได้น้อยกว่า และอ่านเมลสมัครงานตรงมันวุ่นวายกว่าอ่านในเวบที่มีระบบรองรับเป็นระบบระเบียบ
>>468 อธิบายง่ายๆ จ้างแรงงานเน้นการทำงาน จ้างทำของเน้นผลลัพท์ของงาน
เปรียบเทียบกับงานแม่บ้าน
จ้างแรงงาน นายจ้างจะจ้างลูกจ้าง(แม่บ้าน) มาทำงานที่บ้าน มีค่าตอบแทนเป็นเงินเดือน แม่บ้านต้องมาทำทำงานตามที่นายจ้างกำหนด
จ้างทำของ ผู้ว่าจ้างจะจ้างผู้รับจ้าง(แม่บ้าน) มาทำงานที่บ้าน โดยผู้ว่าจ้างจะกำหนดสเปคงานไปเลย เช่นล้างห้องน้ำให้สะอาด หรือทำความสะอาดครัวให้สะอาด ถ้าผู้รับจ้างทำเสร็จก็รับเงินแล้วกลับบ้าน
คร่าวๆก็ประมาณนี้
คิดยังไงกับเพื่อนร่วมงาน ที่ขาดความรับผิดชอบ
แบบเดือนหนึ่งจะมีสัก 1 วัน ที่ไม่แจ้งไม่มา ขาดไปดื้อ 1 วัน
>>473 บ. กูมีคนแบบนี้เยอะ ส่วนตัวกูไม่โอเคทั้งคนไร้ความรับผิดชอบและทั้งตัว บ. ที่ไม่ยอมลงโทษเหี้ยไรเลยแถมยังไปโอ๋พวกมันอีก พอมีคนนึงทำอีกคนนึงก็ทำตาม เป็นแบบนี้มาหลายรอบแล้ว บางคนไม่มาทำงานเป็นสัปดาห์อ้างป่วยไม่มีใบรับรองแพทย์ ก็ไม่โดนเหี้ยไรอีก
สรุป มันขึ้นอยู่กับตัว บ. ว่ะว่าจะดัดสันดานไอ้พวกนี้ยังไง ถ้า บ. แม่งไม่ทำเหี้ยไรเลย คนที่เขาทำตัวดีๆก็เสียกำลังใจว่ะ
มีใครพอยกตย.บริษัทฝรั่งที่คนชอบพูดถึงกันว่านี่ล่ะทำงานสไตล์ฝรั่ง กูเจอหลายบริษัทมากที่ชื่อฝรั่งแต่คนที่ทำงานน่ะไทยล้วน ระบบก็ไท้ยไทยจนแซวกันเองว่าเป็นระบบราชการแล้ว
ผู้หญิงรับมือยังไงวะ กะช่วงฮอร์โมนผันผวน แฟนกูนี่บ่นอยากออกจากงานตลอด แก้เครียดด้วยการช็อปปิ้งอีก เงินเก็บไม่ค่อยจะมี
สอบราชการก็ไมรติดสมัครงานที่ไหนก็รอเรียกๆๆๆอยู่นั้นไอ้เหี้ยยยยชีวิตลูซซซซซสัสๆๆ
>>479 บรรเทายาก ฮอร์โมนมีผลมากจริงๆ เมื่อก่อนสมัยวัยรุ่นเคยไม่เข้าใจและคิดว่าเป็นข้ออ้างของผู้หญิงคนอื่น จนเข้าวัย25+ถึงเพิ่งเริ่มเป็นกับเค้าถึงเข้าใจว่ามันเป็นจริงๆ ไม่ใช่ข้ออ้าง ไม่ได้คิดไปเอง ดาวน์จริงอะไรจริงแบบไม่ต้องมีเหตุผล รับมือโดยการรู้เท่าทันตัวเองว่านี่คืออารมณ์ดาวน์และนอยด์เกินจริงเพราะฮอร์โมน มันไม่ใช่อารมณ์ความรู้สึกที่แท้จริงของเรา ตั้งสติให้ดี อย่าตัดสินใจอะไรในช่วงนี้เพราะมันมีโอกาสจะเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดเพราะให้ฮอร์โมนนำพาไป ดีหน่อยเราเป็นสายซึมเศร้า ไม่ใช่สายเหวี่ยง แค่จัดการตัวเองให้ดีก็พอ พวกเมนส์มาแล้วเหวี่ยงชาวบ้านน่าสงสารกว่าเพราะคงโดนคนเกลียดเยอะ
ปกติทำงานนานแค่ไหนถึงเรียกว่าวางใจได้วะ กูโม่งจบใหม่เริ่มงานได้ไม่ถึงเดือน แต่วันนี้ว่าง แบบว่างจริงๆอะ ขณะที่คนอื่นมีงานทำ จบใหม่เข้าพร้อมกูก็มีงานทำ
โดนรับน้องด้วยชากุหลาบว่ะ กลายเป็นตัวตลกของที่ทำงานตั้งแต่ผ่านโปรเลย
ถ้ากุเพิ่งรุตัวว่าไม่เก่งญี่ปุ่น โดยเฉพาะอะไรที่มันต้องโต้ตอบไวๆ เฉพาะหน้าแบบงานล่ามงี้
แต่พวกอย่างอื่นแบบแปลไรงี้ทำได้ปกติมาก แต่จบญี่ปุ่นมา กุควรทำงานไรที่ไม่ใช่ล่ามดีวะ ครูสอนภาษางี้โอเคไหม
กูกำลังมองหางานใหม่ทีนี้ กูไปเจอบอริษัทนึงน่าสนใจมากแต่ๆๆคนประกาศหาเสือกเป็นคนที่กูไม่ชอบหน้ามาก่อนเคยมีเรื่องกันน่ะแต่นานแล้วถามว่าตอนนี้รู้สึกเคืองมันมั้ยก็เฉยๆนะ แต่กูสนใจงานนี้มากกูควรเตะเท้าเข้าไปสมัครงานมั้ย
>>487 สมัครดิ งานที่สนก็คืองานที่สน ความสัมพันธ์มึงทั้งคู่จะกลายเป็นปัญหามั้ยไม่รู้หรอก ก็ตอนนี้มันยังไม่เป็นนี่หว่า คว้าโอกาสไว้ก่อน /มีเหมือนกันนะเพื่อนที่กุไม่ค่อยชอบหน้าเพราะวีรกรรมมันตอนปีหนึ่ง ก็เลยไม่สุงสิงกัน แต่กลายเป็นว่าพอจบออกไปทำงาน แอดเฟสบุ๊คกัน กลับรู้สึกว่ารู้จักมันมากขึ้นและสนิทใจกับมันมากกว่าตอนสมัยเรียนซะงั้น
มึงกุขอระบายว่ะ บวกขอคำแนะนำด้วย
กุตัดสินใจลาออกจากบ. แห่งหนึ่งมาเพราะกุกับหัวหน้าเริ่มไม่เข้าใจตรงกัน เขาบอกว่ารักกูเหมือนลูก แต่กดดันกูทุกอย่าง เวลาหงุดหงิดอะไรก็เอามาใส่กู ให้กุช่วยงานแต่ด่ากุทุกเม็ดและบอกว่าเป็นงานของตนเอง สุดท้ายกุใกล้จะเป็นบ้าอถมเครียดไข้ขึ้นหนักเลยตัดสินใจลาออกล่วงหน้า 30 วัน
มันสบายใจดีกูมีความสุขมาก กูรู้สึกดีที่ได้ออกมาจากตรงนั้น
แต่กูไม่แฮปปี้ตรงกูยังไม่ได้งานว่ะ ไม่ใช่ไม่หา แต่หาแล้วเขาไม่เอากู บางที่เอากูแต่ไกลบ้านจนกูแทบอ้วกเลยปฏิเสทไป
กูรู้สึกแย่มากๆ เลยว่ะพวกมึง กูรู้สึกแย่ที่รู้สึกเหมือนหัวหน้ากูหัวเราะตามหลังมาแล้วบอกว่าเลือกเองไม่ใช่เหรอคนอย่างเธอไปที่ไหนใครจะรับ กูจำคำพูดเขาได้ แล้วมันหลอนมากๆ หลอนจนกูเริ่มประสาทเสีย กูมันแย่มากๆ และไม่มีสมองเหมือนที่เขาว่าแน่ๆ เลยว่ะ กูจะทำงานได้เหรอวะ แต่อยู่ไปกูก็กลัวเป็นภาระ หรือกควรไปทำงานในสายงานอื่นที่ไม่ต้องใช้วุฒหาเงินจะได้ไม่เป็นภาระคนอื่นวะ กูกินยาระงับความกังวลแล้ว กูหลับ แต่กูเครียดกว่าเดิม เครียดมากๆ กูพยายามคิดว่ากูไม่มีค่า แต่กูห้ามตัวเองไม่ได้เลยมึง
กูควรทำไงดีวะ ไปหาหมอดีมั้ยวะ หรือหางานทำก่อนดี
>>490 กอดมึงจากใจคนที่อยุ่ในสถานการณ์เดียวกัน มึงไม่ได้เผชิญกับความรุ้สึกนี้คนเดียวเว้ย กูว่างงานสัมหลายที่แล้วยังไม่ได้งาน นานๆทีจะมีคนเรียกสัม และสัมล่าสุดทำให้กูหน่วงสุดๆ เนื่องจากโดนดูถูกเยอะมาก กรณีของมึง กูว่ามึงลาออกมีงทำถุกแล้วหากที่ๆมีงอยู่มันทำให้สุขภาพจิตเสื่อม มึงคงคิดว่าถ้าเลือกได้คงอยากได้งานใหม่ก่อนแล้วค่อยลาออก แต่เอาเหอะมึง ตอนนี้มันเลยจุดนั้นมาแล้ว ตอนนี้มึงต้องเลิกใส่ใจสิ่งที่รั้งพลังใจมึงไว้ ส่งหางานไปเรื่อยๆเยอะๆ กูเชื่อมันต้องมีสักที่ อาจจะใช้เวลาหน่อยแต่สุดท้ายมึงจะได้งานตราบใดที่มึงยังไม่หยุดพยายาม คำสบประมาทที่หัวหน้ามึง หรือใครก็ตามดูถูกช่างแม่ม มันไม่รู้จักมึงเท่าตัวมึงหรอก และมึงอย่าดูถูกตัวเอง มึงลองอ่านนี่ หวังว่าช่วยได้ http://www.investerest.co/attitude/self-fulfilling-prophecy/
ระหว่างร่อนใบสมัครมึงต้องผ่อนคลายตัวเองไม่ให้ประสาทแดกโดยการคุยกับคนอื่นไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน สับเพเหระอะไรก็ได้ ไม่อยุ่แต่ในห้องเพราะบรรยากาศเดิมๆจะทำให้ออกวังวนนี้ไม่ได้ ไปข้างนอกเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง จะได้ไม่จดจ่อกับความเครียดหางานตลอดเวลา ดูหนังซีรีส์ทำอะไรที่มึงชอบไป เป็นการยืดหยุ่นให้ตัวเอง
กูเนี่ยเรียนจบ5ปีครึ่ง F 4วิชาซ้ำๆด้วย ส้นตีนไหมล่ะ เเต่กูไปสัมภาษณ์มา7ที่ ได้ที่ที่7 กูไม่เคยโดนดูถูกเลยว่ะ (หรือว่าดูถูกวะ?)
กูเคยโดนมากสุด(ซึ่งเป็นที่ๆกูได้งาน)ถามว่า คุณจะมีปัญญาทำงานนี้ได้เหรอ คุณเรียนจบก็ช้า ความรู้ก็ดูไม่ค่อยมี เรียนจบมาได้อย่างไร เเบบนี้น่าจะเป็นคำถามเชิงดูถูกมั้ง
กูก็ตอบไปว่า ผมคิดว่าผมทำงานนี้ได้ครับ ผมคิดว่าทุกอย่างไม่มีอะไรยากเกินการเรียนรู้ การที่ผมเรียนFซ้ำๆ เรียนจบเเบบไม่ไทร์ได้ ก็เป็นสิ่งที่บ่งบอกว่าทุกอย่างถ้าเราตั้งใจก็สามารถทำได้เเละใส่ใจมากพอ เรื่องงานก็เช่นกันผมคงไม่สามารถเข้าไปเเล้วทำงานนี้เลยได้ในวันเเรก เเต่หากได้รับโอกาสผมจะสามารถเรียนรู้เเละทำงานได้เเน่นอน เเล้วก็ยิ้มเเห้งๆไป
สุดท้ายกูก็ได้เข้าอะนะ กูว่าคำถามดูถูกเนี่ย มันเหมือนการลองเชิงมากกว่าว่ะ มึงไม่ต้องไปใส่ใจ ให้คิดเเค่ว่าเป็นการลองเชิงว่ามึงจะรับความกดดันเเล้วคิดคำตอบอย่างไรได้ ถ้ามึงโดนดูถูกเเล้วเลิ่กลั่กทำอะไรไม่ถูกเนี่ย คนสัมมันก็รู้ว่าเป็นคนไม่มีความมั่นใจ ความมั่นใจนี่สำคัญในการสมัครงาน,ทำงานจริงๆว่ะ
อยากฟังประสบการณ์โดนสัมมั่งก็ดีเรื่องดูถูกว่ะว่าเป็นยังไง พวกมึงโดนดูถูกยังไงวะ
กูไม่รู้ว่ามันโลกสวยหรืออะไรยังไงนะ เเต่กูผ่านจุดที่เคยดาวน์ที่สุดในชีวิต บ้างก็เกือบรีไทร์ พ่อเเม่ด่าว่าส่งเสียให้เรียนก็เวลาไปโยนทิ้งบ้างอะไรงี้ด้วยเเหละมั้ง พอผ่านมาเยอะมันก็ชินนะ พยายามคิดเเง่บวกไว้เเหละดีสุด
ไม่มีเงินมึงก็ไปทำงานพาร์ทไทม์ก่อนก็ได้ กูก็ยังเคยไปทำเลย จบตรีมา ไปทำงานเซเว่น ถามว่าทำไมไม่ไปสมัครงาน ก็ไปสมัครงานเเล้วเเต่เเม่งก็ไม่มีที่เรียกสัม เเล้วเงินก็ร่อยหรอ กูไม่อยากพึ่งพาพ่อเเม่ด้วย กูก็เลยต้องทำงานไปก่อนหาเงิน 2เดือน เเล้วค่อยกลับมาวนหาที่สัมไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็ได้
>>485 Japanese speaking staff มากมาย อยากทำอะไรเลือกเลย กูชอบสายนี้มาก สมัยก่อนเป็นล่ามกดดันเครียดสุดๆ คิดว่าตัวเองโง่ญี่ปุ่นไปเลย พอมาทำแนวนี้แฮปปี้มาก มีแต่คนญี่ปุ่นชม รู้สึกภูมิใจและมั่นใจในตัวเองขึ้นมาก เพราะคราวนี้กูได้พูดได้ฟังในสิ่งที่ตัวเองทำงานเองรู้เรื่องเองแล้วไง กูก็ฟังออกพูดได้คุยกับเค้ารู้เรื่องหมด ไม่ใช่ทั้งห้องประชุมเหี้ยไรกันมีล่ามคนเดียวที่ไม่รู้ background อะไรเลย แต่เสือกถูกคาดหวังให้ต้องรู้ศัพท์ทุกคำที้มันคุยกัน เหอะ
กู 490 นะ
ตอนแรกกูจะหางานให้ได้ก่อน คือกูทนมาเกือบจะ 4 ปี เป็น 4 ปี ที่เขาเข้ามายุ่งเรื่องกูมากขึ้นเรื่อยๆ กูปกป้องด้วยการแย้ง กลายเป็นโดนแบน พอกูยอมถอยเขาถึงยอมส่งงาน
เคยนั่งโง่ๆ เพราะเขาไม่สั่งงานมาเลยแล้วบอกกับผู้จัดการซึ่งเป็นแฟนเขาว่ากูไม่มีความสามารถ และหันมาบอกว่ากูไม่มีน้ำใจช่วยงานมั้ย แถมถามแล้วไม่ใช่ไม่ถาม
ที่แย่คือรู้จักบ้าน วันดีคืนดีมาเยี่ยมเพราะคิดถึงแต่มาบ่นเรื่องเพื่อนร่วมงานอีกคนให้กุฟัง
ตอนแรกกุคิดว่ากุตะหางานให้ได้ค่อยออกแต่สิ่งที่เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ คือเหตุบางอย่างที่กุขอไม่บอกนะ แล้วแม่งมันอึดอัดสัสๆ แล้วกุไม่อยากฟังเขาแล้วว่ะ กุเลยตัดสินใจออกดีๆ
คือมันเหมือน จุดที่กูนั่งถามตัวเองว่ากูทนมาทั้งหมดเพื่ออะไร กูทนเพื่อให้ได้โบนัส แต่โบนัสกูหายไปครึ่ง ในขณะที่เพื่อนร่วมงานได้โบนัสมากกว่ากู 3 เท่า แล้วโบนัสของแผนกกูมันมาจากการประเมินของหัวหน้างาน กูแม่ง.. โอเค .. ยอมแล้วจ้า
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.