Last posted
Total of 1000 posts
สรุปเรื่องที่เกิดไม่เกี่ยวเหี้ยอะไรกะการเรียนกุ แต่มันโยงมาการเรียนกุ(?) อิสัสแกทเชื่อมโยงในมือกุสั่น
อ่อสรุปกูอ่านไม่ดีเอง สรุปคือมันย้อนไปถึงไอนี่ >>874 “คือมึงคิดยังไงก็คนที่ดูถูกคนอื่นว่าโง่เรียนไม่จบวะ” ก็คือตัวเองไม่พอใจที่คนนั้นมาด่าว่าเรียนไม่จบ แต่ทั้งๆที่เขาก็ยั่งนู้นยั่งนี้แล้วไอยกมาว่ามันจบมาไม่มีงาน ไม่ได้จบม.ดัง ก็คือแม่งไปเหยียดเขาต่อ แล้วแสดงว่าเป็นคนที่มีคตินิยมว่าต้องดีสุดๆถึงจะมาด่าได้ >>877 “ถ้าไม่ได้ดีขนาดนั้น มันว่าคนอื่นได้ด้วยเหรอ”
คุณครับ ถ้าไม่อยากโดนเหยียด เลิกมีแนวคิดใครดีสุด ดีน้อย ไม่ดี บลาๆ และก็เลิกทั้งเหยียดผู้อื่นไอเรื่องจบไม่มีงาน จบมไม่ดัง เนี่ยมันไม่ได้เป็นตัวกําหนดชีวิตเลย รวมถึงมึงก็เหยียดตัวเองด้วย มึงไม่จบมันไม่ใช่เรื่องที่แย่เลย ไม่จบแล้วมันจะทําไม มันก็แค่ค่านิยมสังคมทุนนิยมยุคปัจจุบันแค่นั้นแหละ
//ก็คือมึงมีคติเหยียดในความคิดมึงจริงๆ แต่มึงไม่รู้ตัว แต่ก็ไม่พอใจที่โดนคนอื่นเหยียดเช่นกัน
โว้ย จับกลุ่มทํางานกับคนโง่แล้วสั่งงานอะไรไม่เข้าใจตลอด หลายครั้งบางครั้งมันก็ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เผลอดุบ้างไรบ้าง ทั้งๆที่กูไม่ได้อยากมาเป็นคนนํางานแท้ๆ แต่ถ้าไม่ทํากลุ่มก็ไม่รอด หลายครั้งก็ต้องเผด้จการ ลับหลังมันคงคิดแน่ว่ากูดุเกิน พวกนี้ต้องไปเจอกับการทํางานจริงๆ แม่งคงโดนบอสตวาดแน่เลยสัส แม่งโง่ไม่มีวิจรนยานสัสๆ กูอยากตายแล้ว ขอให้กูสอบชิงทุนไปต่างประเทศให้ได้ อยู่ที่นี่เด็กไทยแม่งคิดวิเคราะห์ไม่เป็นห่าเอ้ยนยยย
>>886 +++ อีสัส ใช่เลยยยย กูเพิ่งเจอมา ระดับมหาลัยแล้ว ทำงานไม่อ่านโจทย์คร่าาา ละกูต้องสั่งให้ไปแก้ อธิบายแล้วให้แก่ยังไง แต่นางเอากลับไปทำ ก็ทำแบบเดิมมาส่ง ถ้านางอ่านโจทย์ นางก็ไม่เข้าใจโจทย์ กูเหนื่อย อีเวน มหาลัยแล้วมั้ยอ่าาาา ละชอบมาบ่นกะกูว่าทำข้อสอบไม่ได้ ทำเกินที่อาจารย์ต้องการ ก็มึงสะเพร่าไงคะ มึงสะเพร่าาาา เรื่องนิสัยก็ด้วยจ้า เข้ากับคนอื่นไม่ได้ ใครบอกให้ไปปรับตัวมันก็จะเกลียดคน ๆ นั้น ประโยคเด็ดของนางคือ "กูไม่เปลี่ยน ถ้าเปลี่ยนแล้วความเป็นตัวกูก็หายสิ" เออ ความเป็นตัวมึงอะจะทำให้ไม่มีเพื่อนคบ อีหน้าสัส
ให้กุช่วยปั่นงานวาดรูปสเกชนิดหน่อย แล้วพอส่งเสร็จมาบอกกุว่า ครูบอกว่าถ้าไม่มีเล่มนี้ยังจะดีซะกว่า มันใช่เหรอวะ บอกกุทำไม มึงขอให้กุช่วย กุก้ช่วยเท่าที่ทำได้ ผลตอบรับไม่ดีแล้วต้องมาบอกกุด้วยเหรอ วันหลังไม่ต้องพูดนะแล้วก็ปั่นเองนะ ฮ่าๆ
กุเบี่ยอะเพื่อนไม่มีมุมตลก ยิงอะไรใส่ไปก็ไม่ฮา กุเป็นท้ออยากมีจังหวะตบมุขบ้าง
เพื่อนสนิทกุมีเพื่อนใหม่แล้วแบบ ทิ้งกุเลยอ่ะ
คือหออยู่คนละฟากโลก แล้วมันมีเพื่อนใหม่มาอยู่ใกล้ๆหอมัน รู้จักกันช่วงปิดเทอมที่กุกลับบ้าน
เพื่อนกุก็พาไปรู้จักเพื่อนวหม่เขา เพื่อนใหม่น่ารักมาก แบบ เออ นิสัยดีอ่ะ ไม่ได้รู้สึกแย่อะไรกับเขา แต่รู้สึกแย่กับเพื่อนตัวเองอ่ะ
พอเปิดเทอมกลับมาเขาสนิทกันมาก กุเหมือนเป็นคนนอกอ่ะ กินอะไรกันก็ไม่ชวนกู แล้วก็พูดว่า มันไกล กุรู้ว่ามึงไม่มาหรอกเลยไม่ชวน ซึ่งแบบ เห้ย ปกติไกลกุก็ไปนะ
หรือแบบ นัดเจอกัน มันมากับเพื่อนใหม่มัน กุมาคนเดียว แล้วก้ต้องรอเขา2คนเำราะระหว่างทางไปทำนู่นนี่กันเล่นกันไม่สนใจกุที่รอ หรืออยูาๆก็เปลี่ยยที่นัดกระทันหัน
ไปไหนเริ่มไม่ชวนกู ไม่กุก็เป็นตัวสำรองเสมอ หรือถ้าไปเ้วยกันก็ไม่ค่อยคุยกับกู หรอถ้านัดกัน3คน อยู่ๆเพื่อนอีกคนไปไม่ได้ ก็แคนเซิลไปซะเลย ไม่สนเลยว่ากุจะหิวมากเพราะไม่ได้แดกข้าวรอไปกินกับเขา
โทรหากุแค่ตอนมีปัญหา แต่พอกุโทรไปไม่เคยรับสาย แต่ว่างคุยกับเพื่อนใหม่นะ
กุรู้สึกแย่มากอ่ะ แล้วเพื่อนใหม่คนนั้นคือเขามาจากม.อื่น เหมือนมาเรียนคอร์สภาษา หรืออะไรสักอย่างที่ม.กู คือเดี๋ยวไม่กี่เดอืนเขาจบคอร์สเขาก็ไปแล้ว กุเลยแบบ ถ้าเขาไป แล้วเทพ่อนกุกลับมาหากุ กุยิ่งรู้สึกแย่อ่ะ แต่กุก็ไม่ใช่คนมีเพื่อนเยอะ สนิทสุดก็คนนี้ เลยรู้สึกแย่สุดๆ ไม่รู้จะทำไงเลยว่ะ
เกลียดคนเล่นมุกด่าแรงๆใส่ทั้งที่กุยังไม่ทำไรว่ะ แท็กกุในภาพเพื่อด่ากุว่าหน้าส้นตีนงี้ ตลกมากมั้ง
หาเพื่อนที่มีความชอบเหมือนๆกัน เพื่อนในอินเตอร์เน็ตก็ได้นี่หายังไงเหรอ คือเพื่อนในชีวิตจริงความชอบไม่เหมือนกันแล้วเวลาคุยมันจะวนท๊อปปิคเดิมๆ อย่างเรื่องงานกับเรื่องแดก เวลาเราอยากแชร์อะไรที่เราชอบลึกๆก็ยาก เพราะเพื่อนไม่เข้าใจ ทําให้ไม่รู้สึกไม่สนิท ทั้งๆที่กูก็ลองเปิดใจแล้วนะ แต่สุดท้ายเพื่อนที่สนิทกันจริงๆยังไงก็ต้องมีสิ่งที่ชอบเหมือนกันจริงๆอ่ะ
แต่เพื่อนในเน็ต พวกด้อมต่างๆนี่เขาเป็นเพื่อนกันยังไงอ่ะะ คือต้องแอดไปคุยแชทเหรอ หรือยังไง คือเราเข้าหาไม่เป็น;-; หรือในดิสคอสเขาเป็นเพื่อนกันยังไงอ่ะ
ไม่เจอเพื่อนหลายเดือน กุกลับบ้านปิดเทอม
กลับมาเจอกันอีกที กุรำคาญมันมาก
เวลาคุยอะไรกันมันจะชอบแบบ อยู่ๆโวยวายเล่นใหญ่เล่นโต เหมือนแบบ แกล้งโวย ตั้งใจให้มันเป็นมุขอ่ะเกทปะ
เช่นแบบ กินข้าวคุยกัน แดกกะเพราอีกละ มันก็จะโวยขึ้นมา กะเพราแล้วมันทำไม!!!! แบบ อยู่ๆตะโกนขึ้น กะเพรามันผิดอะไร!!!!! เล่นใหญ่จนตกใจกันทั้งโต๊ะ
แรงๆมันก็ยังพอขำให้ได้ว่าแบบ อิห่าแล้วมึงจะโวยทำไมเนี่ย555 แบบขำให้ความเล่นใหญ่โต
แต่คือจะโวยในเรื่องแปลกๆ หรือเรื่องธรรมดาๆ
แต่แม่งทำบ่อยมากๆ จนเริ่มรำคาญละ แบบ รำคาญเหี้ยๆ อยู่ๆโวยทำไมวะ จะเล่มุกก็เล่นดิ โวยวายเป็นมุกได้เหรอวะ ในบางบริบทมันก็ขำอ่ะ แต่เจอบ่อยๆกุเริ่มรำคาญ
จนหลังๆกุเริ่มคิดละว่ามันเป็นโรคประสาทไรปะวะ แบบ ไม่ได้เล่นมุกแต่ขี้โมโห ควบคุมตัวเองไม่ได้ เลยโวยของขึ้น เพราะบางทีมันก็ไม่จบแค่นั้นแต่เถียงอะไรก็ไม่รู้ พอเพื่อนงงเริ่มหน้าเสียเลยแกล้งว่าเป็นมุกไรเงี้ย งงอีเหี้ย รำคาญด้วย
มันไปรับมุกแบบนี้มาจากไหนวะ งงโว้ยอิผี
เพื่อนกูแดกเหล้ากันหมดมีกูคนเดียวที่ไม่แดก รู้สึกตัวเองแปลกประหลาดว่ะ ทำไงให้ไม่รู้สึกงั้นวะเพราะกูไม่แดกเหล้าแน่ๆ
อยากรู้เหตุผลของคนที่ยังคบคนที่เราอยู่ด้วยแล้วอึดอัดเป็นเพื่อนอะ คือกูมีเพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งที่ค่อนข้างสนิทมากกว่าเพื่อนคนอื่นเพราะเล่นเกมด้วยกันบ่อยๆ ชวนไปไหนก็ไป ทีนี้หลังๆ เขาเริ่มไม่ไปกับกูแล้วถ้าไม่มีเพื่อนที่เหลือไปด้วย แล้วก็บอกเองเลยว่าถ้าไม่มีเพื่อนชื่อ B ไม่ไปนะไรงี้ พอกูลองเปิดใจถามตรงๆว่ากูทำให้อึดอัดเหรอก็บอกว่าเปล่า แต่การกระทำแม่งชัดเจนชิบหายอะ คือถ้าอยู่กับกูแล้วรู้สึกอึดอัดมีเหตุผลอะไรต้องคบกูเป็นเพื่อนต่ออีกอะ
ขอพื้นที่บ่นหน่อยเพื่อนโม่ง กูเป็นคนแบบเงียบๆไม่ทักก่อน แต่ใครชวนคุยชวนไปไหนกูโอเคตลอด เงินก็ยืมได้ กับกลุ่มเพื่อนก็เหมือนแฮปปี้ดีอะไรดี มีไปเที่ยวทะเลกันตอนเรียนจบ จากนั้นก็แยกย้ายกันไปเรียนมหาลัย ทีนี้ไม่ถึงปีอ่ะ เพื่อนกูอีกคน (เมียคนในกลุ่มนั่นแหละ) มาบอกกูว่าเขามีไลน์กลุ่มเฉพาะกัน ซึ่งมีทุกคนในกลุ่มยกเว้นกู มีมาตั้งแต่ม.4ละด้วย กูก็เอะใจมานานละว่าทำไมแม่งบางทีนัดกลุ่มกันได้โดยที่กูไม่รู้เรื่อง แต่ก็ไม่เคยถาม เพราะกูยิ่งไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่อยากแตกหักอ่ะ
ตอนนี้คือแบบโคตรเฟลอ่ะมึง ละเหมือนพวกแม่งจะรู้ตัวกันละด้วย เงียบใส่กูหมด บางคนบล๊อคกูทั้งๆที่กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย ไอ่เหี้ยทำไมทำกันแบบนี้วะ
>>906 โอ๊ย สงสารมึง กูว่าการบล็อกนี่มันแย่มากอะ
กูไม่ชอบการเจออะไรแบบนี้เหมือนกันอ่า คือไม่โอแต่ไม่พูด ใช้วิธีเฟดตัวออกไปจับกลุ่มกันเอง คือคนถูกทิ้งมันเจ็บนะโว้ย
(แต่ลองคิดในมุมกลับ พวกมันก็คงไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน คือจะพูดตรงๆว่าไม่เอากูแล้วจิตใจกูก็คงรับไม่ไหวอีก ไม่รู้จะใช้วิธีไหนเลยใช้วิธีนี้ดีสุดมั้ง)
>>906 กูก็โดน ฮือๆๆ /กอดด
เหมือนเมิงเลย ยืมเงินได้ ไม่คืนกูก็บ่อย ชวนไปไหนไม่เคยปฏิเสธ พอเข้ามหาลัยก็ห่างๆกันไป กูก็ไม่อะไรเพราะกูก็มีเพื่อนกลุ่มใหม่เหมือนกัน สมัยนั้นมันมีกลุ่มคุยในเฟสแต่สักพักก็เงียบไป
ตอนหลังมาชวนเข้ากลุ่มไลน์ แม่งมีกันพร้อมหน้าเลยจ้าอีเหี้ยกลุ่มตั้งมาเจ็ดปีแล้วจ้า กูเลยเฟลๆทำเงียบๆอาทิตย์นึง แล้วเปลี่ยนไลน์หายแม่งเลย
อีกลุ่มนี้นะ เหมือนมาแค่เวลามีปัญหาจริงๆ เวลาดีๆมันไม่มาหากูกันหรอก นัดเที่ยวแบบไม่มีกูก็บ่อย
เพื่อนอีกคนก็ชอบมาทำเป็นถามไม่ไปกับเขาหรอ(กลุ่มเดียวกัน มันรู้แต่มันไม่ไป) กูก็ได้แต่งงๆไม่รู้เรื่องเลยว่ามันนัดกัน แต่ก็ไม่เคยโกรธ อีเพื่อนที่มาถามแม่งคงรู้อะไรมา คงกะเสี้ยมแต่กูโง่เลยเสี้ยมไม่ขึ้น
กูนอยเพื่อนอ่ะ
เพื่อนสนิทกุมีเพื่อนใหม่ แล้วก็แบบ ห่างๆกุไป
แต่เวลามีปัญหาก็กละบมาหากุมาขอความช่วยเหลือมาบ่นระบายอารมณ์ บางทีก็เหวี่ยงกุ เหมือนกุเป้นสนามอารมณ์ แต่เวลากุมีปัญหาหรือเครียดอะไรไม่เคยว่างเพื่อกุเลย มาว่างก็ตอนที่กุดิ่งจนหายดิ่งแล้ว ตอนที่กุต้องการ มันไมาเคยอยู่เลย ไหนจะตอนนี้มีเพื่อนใหม่ กุยิ่งนอย กุเลยเฟดออกมา ในที่นี้คือเลิกทักไลน์หามัน (ปกติกุทักไปคุยเล่นตลอด เจออะไรขำๆก็ส่งให้เพราะมันไม่เล่นโซเชียล มันทักมาเองบ้าง) เพราะอึดอัดเวลาที่ต้องไปไหนกัน3คนกับเพื่อนใหม่มันแล้วกุรู้สึกเป็นส่วนเกิน
แบบ กุก็น้อยใจเพื่อนกุนะ แต่กุก็อยากมีเพื่อนต่อไป แต่กุก็ไม่อยากอยู่แบบตัวสำรองอ่ะ
ตอนนี้ไม่เจอกันไม่ทักกันมาจะเดือนละ มันก็ไม่ทักมา ไปไหนมาไหนกับเพื่อนใหม่ตามปกติแค่ตรงนั้นไม่มีกุแล้ว เมืาอก่อนยังมีทักมาชวนกุไปไหมไม่ไปก็อีกเรื่อง ตอนนี้ไม่มีแม้แต่คำชวน แต่กุก็เป็นฝ่ายเฟดมาเอง เซงอ่ะแว
จะให้หาเพื่อนใหม่กุก็ยังไม่พร้อม แบบ เอาตรงๆคือเสียดายที่แบบ สนิทกันมาตั้งนาน มาพังง่ายๆแบบนี้เลยอ่ะนะ เวลาเปลี่ยนใจคนก็เปลี่ยนเนอะ ขนาดแค่เพื่อน ถ้ากุมีแฟนแล้วเป็นแบบนี้คงอกแตกตาย
กูทะเลาะกับเพื่อนสนิทว่ะ กุเคว้งคว้างมาก กุร้องไห้หนักมากเมื่อวานเพราะพังไปหมด วันนี้กุเริ่มปลงๆแล้วว่ะ บางทีเราอาจเป็นเพื่อนตลอดไปไม่ได้ แต่ตอนที่เป็นเพื่อนกันมันดีมากๆเลยนะ กูไม่อยากเสียมันเลย แต่เอาจริงๆกูก็เป็นคนผิดนั่นแหละ แต่พอกูนึกถึงหน้าเพื่อนแล้วกูกลัวนะ กูกลัวมากๆว่าจากเพื่อนกันจะเป็นอีนั่น กูกลัวมากๆ คือเป็นคนไม่รู้จักกันอาจจะดีกว่า คือตอนนี้กูขอแค่ถ้าตอนกุตาย กอยากให้เพื่อนกูมางานศพกูนะ กูขอแค่นี้จริงๆ
คือเพื่อนกลุ่มนี้คือเพื่อนกลุ่มเดียวที่เคยมาบ้านกู มาทำหมูกระทะด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน เคยนอนค้างบ้านกัน เป็นเพื่อนที่ดีมากๆ ส่วนกูเป็นคนประสาทแดก กูอารมณ์รุนแรงแล้วชอบคิดมาก กูเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นมากๆ กูอยากแก้ไขแต่กูไม่รู้ว่ามันสายไปแล้วหรือเปล่า กูอยากขอโทษเพื่นนะ แต่กูไม่กล้าทักไปจริงๆ กูบอกว่าจะออกจากชีวิตให้ จะไม่ให้เห็นหน้าอีกไปแล้วอ่ะ คือความตั้งใจอ่ะ จะไม่เข้าไปยุ่งในชีวิตอีกเลย แต่ถ้าวันไหนที่เพื่อนเปิดรับหรือให้โอกาสกูแก้ตัว กูคิดว่าวันนั้นคงจะเป็นวันที่ดีที่สุดในชีวิตกูเลยอ่ะ
ถ้าพวกมึงอ่านจบ กูขอโทษจริงๆนะ
รู้สึกว่ามีคนในกลุ่มที่พยายามกีดกันกูออกอยู่แบบเนียนๆแต่ไม่ได้แดกหรอก กูกับเพื่อนที่เหลือยังรักกันดี เวลาอยู่กับเพื่อนคนอื่นคนเดียวจะเห็นได้ชัดเลยว่าต่างจากตอนอยู่กับไอนั่นมาก
กูคิดถูกละที่ออกจากเพื่อนเหี้ยๆออกมาได้ ชอบขี้นินทา ลับหลังเป็นที่หนึ่ง ทำผิดรอบนึงเหมือนกะจะกระทืบกูให้ตาย ทั้งๆที่กูไม่ได้ด่าอะไรมึงเลยแต่คิดว่าตัวเองถูกด่า เพื่อนเสี้ยมก็เยอะ ถ้าไปอยู่กับมันอีกรอบกูว่าคงชิบหายกว่าเดิม
พอละสังคมเพื่อนแบบนั้น ชอบกลั่นแกล้งสนุกอย่างเดียว กูอยู่ตัวคนเดียวยังดีกว่า แถมสบายใจกว่า
เพื่อนกูคนนึงมันเพ้อฝันเรื่องเรียนหมอมาก มันเก่งแค่ชีวะวิชาเดียว วันๆมันชอบพูดว่าถ้าเป็นหมอจะยังงั้นยังงี้ จินตนาการเป็นรูปเป็นร่างเลยแบบ "โอ้ยเหนื่อยตายแน่เลย เป็นหมอไม่มีเวลาว่าง" "ใช่ซี๊เรามันต้องเรียนหนักกว่าจะจบ" "ถึงตอนนั้นพวกเราคงเข้าเวรจนเหนื่อยเลยล่ะ" มันถึงขั้นเบียวแล้ว แต่ก่อนมันเป็นคนไม่เอาแน่เอานอนด้านอาชีพ ไม่รู้เจออะไรพอขึ้นม.6 อยากเป็นหมอ กูอยากเตือนมันมากเลยว่าถ้าไม่ติดขึ้นมาคนรุมเหยียบย่ำมันแน่ เพราะที่ผ่านมามันเบียวมากเกินไปจนคนอื่นยังบอกว่าไม่ชอบเลย แล้วไหนจะเรื่องปัญหาอารมณ์มันอีก ขนาดยังไม่จบมัธยมยังโพสต์ว่ากดดัน เครียด สิ้นหวังตลอด ไม่ค่อยอยากบูลลี่มันเลยแต่กูเซ็งแทน
ปรึกษาหน่อยชาวโม่ง กูกำลังเศร้าจนมืดแปดด้านมาก เรื่องยาวหน่อย เพื่อนที่กูสนิทที่สุดในกลุ่มพูดจาไม่ดีกับกู (ไม่ใช่คำหยาบ แต่เป็นเรื่องที่เซนซีทีฟที่กูเคยขอร้องไปแล้วว่าอย่าพูด) ตอนยังดีๆ กันกูก็คิดเอาว่ามันแค่ล้อเล่น แต่หลังๆ กูกับมันมีปัญหา+การกระทำไม่แคร์กูหลายๆ อย่างของมัน กูเลยนึกถึงคำที่มันเคยพูดไว้มาคิดจนรู้สึกแย่มาก แย่ถึงขนาดที่กูไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าตอนนี้เพื่อนในกลุ่มคนอื่นยังเป็นเพื่อนกูหรือเปล่า กูก็เลยไม่คุยกับมัน มันถามว่าทะเลาะอะไร กูก็ไม่ตอบเพราะลึกๆ กูก็กลัวคำตอบว่ามันจะรู้สึกอย่างที่มันพูด กูไม่สามารถมองมันเป็นเพื่อนเหมือนเดิมได้ด้วยซ้ำ ยังดีที่เพื่อนคนอื่นก็คอยบอกกูแหละว่าที่มันพูดไม่รู้จริงไม่จริง แต่เพื่อนคนอื่นยังอยู่กับกูนะ ตอนนั้นกูก็คิดว่ากูดีขึ้นมากแล้ว แต่พอไม่มีเพื่อนคนอื่นๆ อยู่ กูก็ร้องไห้ทั้งวันเหมือนเดิม มีวิธีไหนเลิกเสียใจไหม กูอยากจะอยู่คนเดียวแล้วไม่ต้องร้องไห้โดยไม่ต้องมีเพื่อนคอยอยู่ข้างๆ
>>917 มหาลัย คือกูไม่ได้ไม่มีเพื่อนเลยไรงี้นะ แต่เรื่องที่กูกำลังเศร้าตอนนี้มันทำให้กูร้องไห้ทุกวัน ทางเดียวที่กูไม่ร้องไห้คือตอนอยู่กับเพื่อน (ที่ไม่ได้ทะเลาะ) กันอะ แบบไปนอนห้อง อยู่กับเพื่อนทั้งคืนกูไม่คิดถึงเรื่องที่เสียใจเลย แต่กูก็ไม่อยากไปเบียดเวลาส่วนตัวเพื่อนมาก อยากอยู่คนเดียวแล้วใช้ชีวิตตามปกติโดยไม่ร้องไห้เหมือนก่อนจะทะเลาะกับเพื่อนคนนี้อะ
>>918 หมายถึงวิธีที่ทําให้เราไม่ร้องให้ตอนอยู่คนเดียว(เพราะจากการคิดถึงเรื่องเพื่อนคนนั้น) ก็อย่างตอนที่แกอยู่กับเพื่อนแกลืมเรื่องนั้นไปได้เพราะแกมีความสุขกับเรื่องๆอื่น ดังนั้นเวลาอวุ่คนเดียวลิงหางานอดิเรทอะไรมาทําให้ลืมเรื่องนั้นๆไป อาจจะดูหนังดูยุทูปทอ่านหนังสือฟังเพลงเล่นเกมก็ได้ หรือลองฝึกอะไรใหม่ๆดูหาอะไรใหม่ทํา ทําอาหาร ออกกำลังกาย หรือทัสงานประดิษฐ์ เย็บผ้า ปลูกต้นไม้ ฝึกเล่นดนตรี กีฬา บลาๆ หรือตอนไหนที่ดาวมากๆ ออกจากห้องไปสุดอากาศข้างนอก เดินเล่นก็ได้นะ
พอเรามีอะไรใหม่ๆเข้ามาในชีวิตเราแล้วมันจะทัาให้เรื่องราวนั้นๆถูกให้ความสำคัญน้อยลงอ่ะ ประมาณนี้ ก็คือชีวิตแกก็จะเปลี่ยนใหม่ เป็นเหมือนอีกโลกใหม่ที่ไม่ต้องมีเพื่อนคนนั้น
ทํางานกลุ่มแล้วตัวเองกลายเป็นคนคิดวิเคราะห์แทบทั้งงานเพราะเพื่อนทําไม่ได้เลย แล้วเพื่อนมันเลยอยากช่วยงานโดยการทําwordให้ แต่งานมันชุ่ยชห ไม่จัดหน้าจัดฟอนต์เห้ไรเลยเหมือนก๊อปวางโง่ๆ จะบอกเพื่อนยังไงดีวะ ไม่สนิทด้วยไม่อยากตําหนิ แล้วนางเป็นคนที่เซนทซิทีฟมากด้วย แบบเริ่มงาน แบ่งงานกัน มันก็มาดราม่าว่า เอ่อเราโง่เองหล่ะ เราไม่ถ่วงแกใช่ปล่าว ขอโทษ
ขอโทษอยู่นั้นแหละเอาจริงๆไปทํางานให้มันดีหน่อยได้มั้ยยยย
สรุปเรื่องเตือนเพื่อนกูควรว่าไงดีอ่ะ กลัวมันดราม่าอีก แต่งานมันเชี่ยมาก ;-;
กุเหมือนจะทะเลาะกับเพื่อนสนิทแบบงงๆ
คืออยู่ๆก็ไม่คุยกัน
แรกๆกุน้อยใจที่มันมีเพื่อนใหม่ละทิ้งกูไป
กุเลยไม่คุยกับมัน แต่มันก็ไม่ได้คุยกับกูนะ แบบ เดินผ่านก็ผ่านเฉยๆ
ผ่านไปเกือบเดือนกุเลยลองไปคุยกับมันดู
ทีนี้มันไม่คุยกับกู ทักไลน์เฟซบุคไปก็ไม่อ่านไม่ตอบ มาอาทิตยืนึงละ
จนกุเริ่มงงว่าหรือจริงๆแล้วกุทำอะไรผิดไปวะ
แต่ถ้ามึงไม่พูดกับกู กูก็ไม่รู้ปะวะ อห เริ่มงง จากตอนแรกกุเป็นฝ่ายโกรธ อยู่ๆตอนนี้เหมือนกลายเป็นฝ่ายถูกโกรธ
ตอนแรกจะด่าว่าเอ๋อละ ลืมไปสมัยนี้โม่งแม่งมีเห่อหมอยเข้ามาเยอะ
พวกมึง คือกุคบกับคนที่เพื่อนเคยชอบ แต่กุอ่ะบอกเพื่อนตรงๆก่อนจะคบแล้วว่ากุขอโทษ อะไรแบบนี้ เพื่อนกุเค้าก็แบบ โอเคๆๆอย่าคิดมาก กุไม่ได้ชอบมันตั้งนานแล้ว กุโอเค เป็นมึงก็ดีแล้ว กุไม่อะไรเลย งี้อะ ละก็ยังคุยกันเหมือนเดิมตามปรกติ แต่พอมา 1-2 วันนี้ (กุเพิ่งคบกับแฟนได้2 อาทิตย์) อยู่ๆ มันก็ไม่คุยกับกูเลย แบบ 𝐦𝐮𝐭𝐞 สตอรี่กุในไอจีด้วย (ที่กูลงรูปแฟน) ละก็ไม่มาเรียน กุเลยไม่เจอมัน ไม่ได้คุยด้วย แชทกลุ่มพอกุตอบปุ๊บ มันก็ไม่ตอบกลับอีกเลย กุก็งงแดก แบบนี้กุต้องทำยังไงวะ
>>925 เป็นเพื่อนสนิทมึงมาขอคบคนที่มึงชอบอยู่ ถ้ามึงไม่ให้มึงก็หมาหวงก้างป่ะ คือไม่อยากให้พวกมึงคบกันหรอกแต่ต้องยอม มึงขอแล้วนี่กูไม่ให้ก็ยังไงอยู่ จีบก็ไม่ติดยังหวงก้างอีก
แรกๆมันอาจพยายามทำอารมณ์ให้ยอมรับให้ได้ แต่พอไปซักพักพอเห็นรูปพวกมึงอยู่ด้วยกัน คลอเคลียกันแล้วแม่งหงุดหงิดไง ไม่อยากเห็น
มึงก็ไม่ต้องอะไร ไปซักพักพอมันมีแฟนหรือไปชอบคนอื่น เดี๋ยวก็หายเอง
บางทีกูก็ไม่ได้อยากรู้เรื่องส่วนตัวของเพื่อนเท่าไหร่อ่ะ กูไม่ได้อยากรู้เลยแหละ
ไม่รู้ดิคือถ้าฟังก็ฟังได้ว่าวันนี้มึงเจออะไรมาบ้างแต่ก็แค่นั้น คือมันไม่ได้มีความรู้สึกว่ากูอยากรู้หรือไม่อยากรู้โต้งๆ มันเพื่อนกูไง เป็นอารมณ์แบบ 'เออพูดมาก็ฟังแหละ ถึงจะไม่รู้จะบอกทำไมก็ตาม' มากกว่า'บอกกูไมวะ' แต่จริงๆก็ไม่อยากฟังว่าวันนี้มันเจออะไรมา (กูกับเพื่อนแยกรรตั้งแต่มัธยม)
แบบถ้ามันเป็นการตัดสินใจสำคัญๆแบบ เออกูย้ายเมือง ย้ายรรไปที่นี่ๆ ปัญหาที่บ้าน แนวคิดเศรษฐกิจ กูพร้อมรับฟังเสมอ
แต่ถ้าเป็นแบบ วันนี้ไปเจอดารา ได้ของฟรีของดารามา หลักๆคือเรื่องนี้เลย กูไม่รู้จักความชอบของเพื่อนอะ เห้อทำไงดีวะไม่อยากฟังก็ไม่อยากฟังแต่ก็ไม่รู้จะบอกยังไง
ใครมีประสบการ์ณคบกับเพื่อนในมหาลัยบ้าง มาเล่าที
เฮ้ออ เพื่อนยืมตังไปเที่ยวกับแฟนตอนวันเกิด บอกจะคืนตั้งแต่ต้นเดือนที่แล้ว แม่งยังไม่คืนกูเลย เจ้าตัวโพสรูปสลิปซื้อนู้นนี่ให้แฟนแถม #ว่า สายเปย์ด้วย กูทวงก็เลื่อนๆ ตอนนี้กูไม่มีแม้แต่จะซื้อผ้าอนามัย
เรื่องตังนี่ไว้ใจกันไม่ได้จริง 5555
>>927 เมิงเพื่อนกูป่ะเนี่ย 5555
เพื่อนกูถ้าไลน์ไปเรื่องส่วนตัวปัญหาห่าเหวที่เจอใชีวิตประจำวันแม่งจะเงียบบ้าง ไม่อ่านบ้าง แต่พอเป็นเรื่องติ่ง ดารานักร้องละครนิยายแม่งตอบทันที แถมเวลามันเอาเรื่องติ่งมาพ่นใส่กูแล้วกูไม่ตอบแม่งรัวไลน์ใส่กูอีก
เอาง่ายๆความสนใจไม่ตรงกันแล้วว่ะ บางทีกูก็อยากบ่นขิงข่าบ้าง ปัญหาบางเรื่องก็อยากมีคนปรึกษาบ้าง ถ้าเมิงไม่พร้อมฟังเมิงก็เงียบๆไปเดี๋ยวมันก็หันไปคุยกับคนอื่นเอง กูเจอมาแล้ว 5555
เวลาไปเที่ยวกินข้าวกับเพื่อน แล้วอยู่ๆโดยนินทาว่าไปด้วยโดยไม่ได้ชวน นี่กูผิดปะ
คือวันหยุดนัดเจอกันปกติ แล้วพอจะแยกย้ายเราก็อยากไปกินข้าวด้วย
กุเล่นเกมออนไลน์ในมือถือละก็เจอคนเดิมๆบ่อยๆก้คุยกันเปนเพื่อนกะนวนเกมไรงี้
ก้มีแก้งเปนของตัวเองในเกมขำๆชะ แล้วก็มีคนนึงเพื่อนอีกคนลากเข้ามาเล่นด้วยกัน
แล้วนางก็แบบทักแชทแยกในเกมมาชวนคุยถามนู่นถามนี่ ใช้สกินแครอะไร แรกๆก็แค่ประมาณนี้
แล้วนางคนนี้คือแบบ กุถามอะไรไปไม่เคยตอบกุเลย แล้วก็จะถามเรื่องใหม่
แรกๆกุก้ตอบ หลังๆคือกุเริ้มแบบ เฮ้ยทำไมกุต้องตอบด้วยวะ ทั้งๆที่มันไม่เคยตอบอะไรกุเลย
แล้วก็เริ่มมาถามเรื่องส้วนตัวมากขึ้นจากเมื่อก่อนแค่แบบ ใช้สกินแครไร ดูหนังเรื่องนี้ยัง ชอบวงอะไร
เริ่มถามว่าอายุเท่าไหร่ อยู่จไร เรียนที่ไหนคณะอะไร อันนี้คือกุไม่ตอบละ บอกไปว่าแกไม่ตอบอะไรเราเลยแกยังจะมาถามอะไรเราอีกไรงี้ อันนี้คือเพื่อนในเกมเแยๆเลยอ่ะนะ ไม่ได้รู้จักชีวิตจริง ไม่แลกเฟซแลกไลน์ กุเลยแบบ เริ่มรู้สึกโดนคุกคาม คือคุยกันมา4-5วันไรงี้
แต่คือก็คงไม่ได้คุกคามกุหรอก กุผิดเองที่ไปตอบเขาตั้งแต่แรก ตอนแรกก้แค่คิดว่าผญด้วยกันแชร์กันเรื่องความสวยความงามไรงี้ พอเริ่มรู้สึกได้ว่าเหย เราถามไรไปเขาไม่ตอบเราเลยอ่ะ เลยแบบ กลัวนิดๆ
ไม่รู้จะไปบ่นที่ไหน ขอมาห้องนี้ละกัน ถือว่าเป็นเรื่องเพื่อนปะ เพื่อนในเหม55555 ไปดูมู้ห้องเกมมาแล้วเนื้อหาไม่ใช่บ่นขิงข่าเรื่องเพื่อนเลยมาห้องนี้อ่ะ
กูเบื่อกลุ่มเพื่อนกู ชวนไปไหนก็ไม่ไปจะอยู่แต่หอ ไปแดกข้าวแค่นี้ก็ไม่ไป จะเลิกคบละ มีเพื่อนเหมือนไม่มี อยู่คนเดียวตลอด
อยากระบายว่ะ ช่วงนี้กูไม่ค่อยได้เข้าสังคมเลย ตารางเรียนกูไม่ตรงกับใครซักคน เวลาเลิกของกูกับเพื่อนไม่ตรงกันเลย ทั้งตอนเที่ยงตอนเย็น แล้ววิชาที่กูเรียนก็ยกคลาสบ่อยมากจนพอเรียนเสร็จกูได้กลับบ้านก่อนตลอด ก็คือไม่ได้เจอหน้าเพื่อนกลุ่มตัวเองเลย จนพอมาเข้ากลุ่มอีกทีก็เพิ่งเห็นว่าคนอื่นเขาสนิทกันไปไกลแล้ว มีนัดกินขนม นัดไปเที่ยวด้วยกัน
คือเหมือนกูไม่เป็นส่วนหนึ่งของใครเลย เคว้งมาก เมื่อก่อนถ้ากูมีเรื่องที่กูดีใจ กูนึกออกภาพเพื่อนที่กูอยากจะแชร์เรื่องพวกนี้ออกเลย แต่ตอนนี้กูนึกไม่ออกเเล้วว่ะว่ากูยังเหลือใครบ้าง
จริงๆกูชอบทำอะไรคนเดียวนะ ชอบไปเที่ยว ไปหาของกินคนเดียวเพราะกูรู้สึกสะดวกกว่า อยากทำอะไรก็ทำ เสียเงินไม่เยอะด้วย วิชาที่เรียนก็เลือกเรียนตามความชอบตัวเอง ถึงจะไม่มีเพื่อนเรียนด้วย แต่ก็คิดว่าถ้ามัวแต่กลัวอยู่คนเดียวก็คงไม่ได้ทำสิ่งที่อยากทำ แต่ตอนนี้เริ่มคิดแล้ว ว่าที่กูทำเนี่ย กูมีความสุขรึเปล่าวะ กูได้เรียนที่กูอยากเรียน ได้ประหยัดเงิน มีเงินเก็บเยอะ แต่กลับไม่มีคนที่กูสามารถแชร์เวลากับพวกเขาได้เลย
ตอนนี้กูพยายามแก้อยู่ คือพยายามเข้าไปมีส่วนร่วมในกลุ่ม แต่ก็เหนื่อยจังว่ะ55
ขออีกนิด จริงๆมันก็มีที่นัดไปอ่านหนังสือกับนัดแดกเหล้าแดกชาบู แต่กูเป็นคนไม่ชอบอ่านหนังสือนอกบ้าน กูไม่มีสมาธิ แล้วเหล้ากับชาบูคือมันก็ไม่มีฟีลอยากแดกอะ กูเลยแบบ จะไปทำไมวะ รู้สึกฝืนตัวเองอะ55555
แอบรำคาญเพื่อนอะ ชอบลอกงานกุ ฝากไปปริ้นก็เอาไปลอก ทำงานในห้องก็ลอก หนังสือไม่อ่านก็มาอ้อนให้กุติว เรียนก็โดด แล้วคะแนนไม่ดีแต่เสือกร้องไห้ คุยเล่นอยู่ก็ชอบลามปามมาถึงพ่อแม่กุ กุจะประสาทกิน แล้ววัน ๆ ก็เอาแต่บ่นว่าอยากไปเมืองนอก ไม่อยากอยู่ไทย มึงไปไหนไม่ได้หรอกนอกจากกะลาแลนด์แห่งนี้
อยากหาเพื่อนเป็นอินโทรเวิร์ดหว่ะ
กูมีกลุ่มเพื่อน ที่เหมือนจะสนิทแต่ก็ไม่สนิท แดกข้าวกับกลับบ้ายด้วยกัน มีแชทกลุ่มนะ แต่ไม่คุยกันเลย ถ้าอะไรมีตอบบ้างแต่ส่วนใหญ่ไม่ตอบ ยิ่งใกล้สอบถ้าอยากได้แนวหรือสรุปต้องทักรายตัว ทักในกลุ่มเงียบทุกคน แต่มีทุกคนนะแล้วมีคล้ายๆกันยกเว้นกู แล้วเหมือนกูไปรู้มาว่ามีแชทกลุ่มแยกที่ไม่มีกูหรือคนบ้างคนในกลุ่ม ไม่รู้อันนี้จริงมั้ยแต่กูเคยถามว่าเอาตัวสรุปมาจากไหน มันก็หลุดมาว่าไม่ได้อยู่ในกลุ่มหรอ แม่งพอบอกว่าไม่อยู่แม่งก็เงียบไปเลย แล้วถึงจะส่งมาให้ แล้วกูก็เหมือนเศษอะ พอจับกลุ่มจับกันครบอย่างเร็วเลยจ้าาา กูก็เหงาๆกับเศษอีกคน กูก็เซงๆนะ อยู่ด้วยกันสี่ไป แต่แม่งเหมือนไม่สนิทกันเลย อยากย้ายตั้งแต่ปีสามละแต่แนวอีกกลุ่มแม่งไม่เหมือนกู แต่มันก็ใกล้เรียนจบกันละ เดียวก็แยกย้ายก่อนจบกูกะจะออกจากแชทกลุ่มด้วย อส โกรธก็โกรธ น้อยใจก็น้อยใจ
แม่งแค่ชวนไปกินข้าวด้วยกันก็ไม่ไป อยู่แต่ห้อง จะเลิกคบละนี่
มีแชทกลุ่ม แต่เพื่อนไปตั้งกลุ่มอื่นชวนกันเที่ยวแล้วค่อยมาชวนกูทีหลัง ควรรู้สึกยังไงดีวะ แม่ง
ไหนๆมาประเด็นนี่แล้วกูบ่นด้วยคน กลุ่มกูมีหลายคนแต่มีกูเป็นเศษ ทุกวันนี้ยังไม่กล้าเรียกเลยว่าเป็นพวกเดียวกัน มันไปสร้างกลุ่มใหม่ตอนไหนไม่รู้นะ ไปเที่ยวกินข้าวด้วยตลอดแต่เวลามันทำอะไรไปไหนกันกูไม่เคยรับรู้ด้วย ดูเหมือนจะมีคนที่ไม่ชอบ&ไม่ไว้ใจกูอยู่ในนั้นคอยแยกกูกับคนอื่นๆ เบื่อ ขี้เกียจตามแม่ง ไม่เคยได้เป็นคนในซะที รอเรียนจบค่อยหาเพื่อนใหม่
>>945 มึงยังดีที่เขาชวน ของกูรู้อีกทีแม่งเที่ยวจนกลับแล้ว
>>941 มึงคือร่างแยกกู ตรงกันเกือบหมด
ทะเลาะกับเพื่อนแล้วห่างกันมา5-6เดือน อยู่ๆวันนี้มันส่งไลน์มาด่ากูแบบยาวเปนพรืดบอกว่านิสัยกุแย่ไม่อยากปล่อยกุไว้แบบนี้เปนห่วงหรอกนะถึงบอก แล้วก็คือตามสตอล์กโซเชียลกู แล้วก็พิมบอกในไลน์ว่ากุแย่งั้นงี้ หาว่ากุด่ามัน โลกแคบ ท่ดนะ ใครโลกแคบ คนที่ตัดสินกุจากการส่องทวิตไอจีกุรึเปล่าเอ่ย คือกุไม่ได้โกรธเกลียดมันนะ แค่ห่างออกมา แล้วก็ตั้งแต่ห่างมาก้ไม่เคยพูดถึงมันในโซเชียล ทวิตกุเอาไว้ฉอดกับบ่นขิงข่า ติงดาราการ์ตูน
แต่งงว่าไม่ได้คุยกันเป็นครึ่งปีอยู่ๆทักมาบอกว่าเป็นห่วง แต่ใจความคือด่าที่กูโลกแคบเอาแต่ใจ ทักมาทำไมตอนนี้เอ่ย กุก้ไม่ได้ยุ่งไรกับมึงแล้วอ่า งง ตอนแรกว่าจะเขียนยาวๆบ้าง เพื่ออธิบาย+แซะมันกลับไป แต่ไปๆมาๆ อิสัส ปญอ ทำไมกุต้องเสียเวลาเขียนยาวๆด้วย ไหนจะต้องระวังไม่ให้มันฟังดูเหี้ยอีก เลยบอกมันว่าอยากคุย ว่างเมื่อไหร่ จะโทรหรือเจอก็ได้ แต่มันยังไม่อ่านไม่ตอบ
ตอนนี้เลยเป็นกุที่นั่งหัวเสียอยู่คนเดียวว่าเมื่อไหร่จะได้เคลียร์ มันมาหย่อนระเบิดไว้กุว่ามันคงแฮปปี้ดีแล้วมั้ง ได้ระบายอารมณ์ใส่กูแบบที่กูงงชิบหายว่ากุไปทำไรให้
>>947 ถ้ามึงโมโหมึงหาอย่างอื่นทำให้อารมณ์ดี บางครั้งไปยึดติดกับคำพูดคนอื่นเสียสุขภาพจิตเปล่าๆ เป็นกูจะขำใส่มันเลยว่าเป็นเหี้ยอะไรของมึง ว่างเนอะ
แต่ถ้ายังไงมันก็เกลียดมึงอยู่แล้ว และมึงก็ไม่จำเป็นต้องรักษาน้ำใจมัน มึงก็ด่ามันไปเลย ด่าแล้วมันจะโกรธน้อยลง สบายใจดีด้วย
ขอระบาย กูเคยมีกลุ่มอยู่ประมาน4-5คน ตอนแรกมันก้เหมือนจะดีอ่ะ หัวเราะเรื่องเดียวกันตลอด แต่แม่งกูรำคาญคนนึง กูเลยอิกนอมันแม่ง ทีนี้เหลือ4 อีกคนนึงมันออก มันบอกว่าพวกกูไม่เคยมองมันเปนเพื่อน กูโกรธนะ แต่คิดดูดีๆกุก้ทำเหี้ยกับมันไว้เยอะ แต่ก้ใช่ว่ามัรตะไม่เคยทำกะกู ไม่นานอีกคนมันก็ออก แบบอยู่ๆก็็็็็ออก ไม่พูดเหี้ยไรสักคำ แล้วมันก้ไปอยุ่กะคนที่เกลียดกู ณ ตอนนี้กูก้มีเพื่อนเหลือแค่คนเดียว เพราะอะไรก้ตามแต่ กุเส้านะ แต่ก้ทำไรไม่ได้
มึงว่าชมรมอะไรในมหาลัยที่เข้าไปแล้วจะได้ connection ได้เจอคนเท่ๆรวยๆวะ
>>950 ขึ้นอยู่กับว่ามอไหนไม่รู้นะว่าที่กูแนะนำจะมีมั้ย
1.โฟโต้ คนเล่นกล้องมักจะรวย มีความคูลและติสอยู่ในตัว
2.ดนตรีสากล เหมือนกัน ยิ่งอุปกรณ์เสริมเครื่องดนตรีเยอะก็ต้องมีเงิน นักดนตรีเท่อยู่แล้วเวลาขึ้นโชว์
3.การแสดง ส่วนมากคนที่ชอบการแสดงก็สไตล์เซเลบอยู่แล้ว
หรือจะลองไปคัดหลีดกับคฑากร อันนั้นเป็นสายตรงเลย เจอพวกคนหล่อสวย เซเลบ รวย ตัวท็อป
เศร้าวะ พอเรียนจบแล้ว กูก็ต้องแยกย้ายกับเพื่อนแล้วดิ เพื่อนสนิทกูคนแรก สนิทกันอยู่สองคนจนเพื่อนแม่งล้อ คุยกันได้ทุกเรื่อง แม่งจะหาเพื่อนมึนๆแบบนี้ได้ที่ไหนอีกวะ555 ถ้าไปเจอสังคมใหม่ กูก็คงเหนื่อยกับการคุยหาคนเข้ากันได้วนไปอีก แม่งกูจะหาเพื่อนหรือหาแฟนวะ
กูรู้จักคนเยอะนะ แต่ไม่มีเพื่อนสนิท เพื่อนในกลุ่มก็ไม่ได้สนิทคบๆกันไปงั้น คนที่สนิทที่สุดในกลุ่มก็ยังไม่ถึงขั้นรักมากอ่ะ เหมือนกูมีกำแพงกั้นคน แล้วชอบแสกนคนว่าคนนี้ดีนะแต่ไม่สวยอย่าไปสนิทมาก คนนี้เข้ากันได้แต่พูดมากนะ คนนี้สวยดีแต่เข้ากับคนยาก เหมือนมองแต่ข้อเสียคนอื่นไปหมด พยายามหาเพื่อนที่ดีที่สุดเพื่อให้ตัวเองดูดี แต่มันกลวงมากๆเลยความสัมพันธ์ที่มี อยากมีเพื่อนที่ไปเที่ยวต่างจังหวัด นอนกอดกัน หัวเราะโง่ๆอ่ะ แต่เพราะเป็นแบบนี้เลยไม่มีสนิทจริงๆเลย
เพื่อนโม่งกุทำไงดีวะ ตอนนี้กุกำลังโดนย้ายไปทำอีกตำแหน่งนึงแต่ถ้าทำปุ๊ปงานกุจะโดนโหมงานมารัวๆจนไม่มีเวลาจะไปทำอะไรเลย กุมีแปลนว้่าจะออกจากบริษัทนี้อยู่แล้วแต่ยังหาที่ใหม่ไม่ได้ คือกุจะไปปฎิเสธการย้ายก็ไม่ได้ถ้าปฎฺเสธแม่งก็ไล่กุอยู่ดี ถ้าอยู่ต่อกุก็อยู่กับที่ไปไหนไม่ได้ ทำไงดีวะ
>>953 มึงก็เอาเพื่อนกลวงๆไปเที่ยวต่างจังหวัดสิวะ เออ กูแนะนำไรไม่ได้หรอก เพราะกูก็กำแพงสูง แต่ไม่ได้เดือดร้อนอะไรตรงนี้นะ ไม่ได้อยากสนิทใกล้ชิดใครมากมายอยู่แล้ว มึงลองลดกำแพงดูมั้ย เริ่มจากเฟรนลี่กับทุกคนอย่างเท่าเทียม ลดอคติที่มีต่อคนอื่น คบๆแม่งไปเหอะ สักวันคงมีสักคนมาสนิทกันจนได้
>>957 อีกคนที่กูรู้จักคือ เกิดมาสวยตลอด ไม่เคยเป็นสิว นอนทั้งเครื่องสำอางตื่นมายังไม่เป็นอะไร แม่งเลยไม่เข้าใจว่าคนเป็นสิวบางทีมันก็เป็นแบบเลือกไม่ได้ เช่น เป็นเพราะฮอร์โมน มันไม่เคยเป็น มันเลยคิดว่าคนเป็นสิว = สกปรก มันก็เลยจะขยะแขยงคนเป็นสิวมาก คบแต่คนที่หน้าใสเท่านั้น เป็นสิวไม่คบ เห็นหน้าแล้วกินข้าวไม่ลง จะอ้วก กูนี่เจ็บชิบหาย อีห่าราก กูมั่นใจว่าคนเป็นสิว 99% แม่งรักษาความสะอาดยิ่งกว่าพวกหน้าใสๆ อีก ดูแลตัวเองจะตายห่าอยู่แล้ว แต่มันก็เป็นสิวอยู่ดี จะให้ทำไงวะ
>>959 ก็คบแต่พวกหน้าสิวที่ดูแลตัวเองนี่แหละมึงจะเอาไงอะ :( ไลฟ์สไตล์ไม่เหมือนกัน กูนี่อ้วนดำเตี้ยหน้าเหี้ยหุ่นเผละ กูก็ไม่ได้หวังจะคบกับคนหุ่นดาราไอดอลอะ มองเพื่อนในมอก็คิดทุกวันว่าถ้ากูผอมบางทีกูอาจจะน่าคบมากกว่านี้ คนอ้วนแม่งไม่น่าคบจริงๆนะ ดูดุ หยิ่ง ยิ่งเงียบด้วย เหมือนเป็นหมีควายในรุ่นที่ไม่มีใครอยากคบอะอีเหี้ย
แต่กูก็ชอบอยู่คนเดียวน่ะนะ แต่บางทีก็อยากหุ่นดีหน้าสวยเหมือนกัน รู้สึกว่าหน้าตาดีแม่งเป็นสิ่งที่ช่วยให้มึงอยู่เหนือคนอื่นจิรงๆอะ ;_;
อยู่รุ่นเดียวกับดาราไอดอล/คนหน้าตาดี รู้สึกเลยว่าเค้าต่างจากคนอื่น พวกหน้าเห็ดก็เป็นหน้าเห็ดต่อไป
เพื่อนมหาลัยแม่งต่างจากมัธยม ส่วนมากแม่งก็มาจากที่ๆรู้จักกันอยู่ก่อนแล้ว จะคบอะไรคิดผลประโยชน์ก่อน (กูเป็น) ได้แต่คาดหวังว่ามันจะดีขึ้น ทั้งสิ่งรอบตัวและตัวกูเอง สรุปมาระบาย 5555+
>>962 เห็นด้วยว่าสิ่งดีๆ เข้ามาเยอะ ได้รับโอกาสต่างๆ แต่สิ่งไม่ดีก็เข้ามาเยอะเหมือนกัน สรุปคือถ้าเป็นคนสวยแม่งจะโดดเด่น เลยดึงดูดทั้งสิ่งที่ดีและเหี้ยเข้ามามากมาย จากปสก.ตรงที่เป็นคนมีช่วงชีวิตหลายแบบ เป็นคนหน้าตาปานกลาง(ค่อนข้างไปทางดี แต่ไม่ต้องสวยมาก)และทำตัว low-key ชีวิตจะมีความสุขที่สุดแล้ว แต่ก็แล้วแต่ด้วยแหละว่าชอบชีวิตแบบไหน กูเคยใช้ชีวิตท่ามกลางแสงไฟแล้วรู้สึกเหนื่อยและฝืนตัวเองเกินไปอ่ะ ชอบชีวิตแบบ low-key มากกว่า เพื่อนก็จริงใจดีด้วย ไม่ได้หมายความว่าตอนสวยเพื่อนไม่จริงใจนะ แต่มันมีคนเข้ามาเยอะจนต้องมาเหนื่อยกรอง แต่คนดีๆ จริงใจยังไงก็จริงใจกับเราอยู่ดีนั่นแหละ
>>964 เออคล้ายกูเลย55555 กูก็เป็นคนที่ถ้าแต่งหน้าแต่งตัวก็ค่อนข้างหน้าตาดี ถ้าปล่อยตัวก็คือศพ ช่วงแรกไปมหาลัยก็แต่งจัดเต็ม มีเพื่อนกลุ่มใหญ่สวยๆ คนเข้าหาเยอะ และในลักษณะมาจีบก็เยอะ แต่โคตรไม่ชอบเลย รู้สึกไม่ใช่ตัวเอง แบบกลุ่มเพื่อนความสนใจมันไม่ตรงกันอะ ตอนนี้ก็เลยเลิกแต่งตัวละ+เฟดตัวออกห่าง มาอยู่กับกลุ่มแบบปกติๆดู คือมันก็เรื่อยเปื่อยดี แต่ยังไงมันก็แล้วแต่คนอะ กูเป็นพวกไม่ชอบอยู่กับกลุ่มเพื่อนใหญ่ๆมาตั้งแต่เด็กอยู่แล้วด้วย พอมาอยู่กับกลุ่มใหญ่+พึ่บรู้จัก+ความสนใจไม่ตรงกัน(แบบสวยๆ คุยเรื่องคสอ คุยเรื่องยูทูปเบอร์ ดาราไทย รุ่นพี่ในคณะสุดหล่อ) แล้วก็ค่อนข้างกดดันเวลาคนอื่นสนใจเรามากๆด้วย55555
คนสวยมันเหมือนเปิดไฟจ้าบนหัวอะ คนก็มอง แมลงก็เข้าหา คนดีก็มีมา คนไม่ดีก็ถมไป
กุอ้วนดำมาเกือบทั้งชีวิต พอกุผอม ผชก็จีบ แต่ละคนคือแม่งมีแฟนแล้ว ไม่จริงจังกะกุสักคน
ไปทำงานก็โดนเซกชวลฮาราสเม้นทั้งทางวาจา และสายตา
ไปไหนๆ ก็โดนมอง คือการเป็นจุดโฟกัส มันเหนื่อยนะเว้ย
บางทีกุก็คิดถึงตอนกุโทรมๆ เหมือนกัน แต่มันก็เลือกกลับไปเยินเหมือนเดิมไม่ได้นี่หว่า
มันเหมือนได้รับทั้งพรและคำสาปอะ ว่าชั่วชีวิตจะมีแต่คนเข้าหา
ก็ต้องคัดกรอง มีสติอะ ก็ยังดีที่มาสวยตอนโต ถ้าเป็นงี้ตั้งแต่ 16 17 วุ่นวายตายห่า
บางทีกุก็หน้าสดออกจากบ้าน ใส่ชุดวอร์ม แบบทำตัวโทรมๆไม่เป็นที่จดจำโคตรสบาย
>>957 in general นะ หน้าตาและบุคคลิกภาพมันคือสิ่งที่ attract ความสนใจในตอนแรก ตอนที่ยังไม่รู้จักกัน แต่หลังจากนั้นการคบกันมันไม่ใช่แค่เรื่องหน้าตา มันมีทัศนคติ มีงานอดิเรก มีความสามารถในการใช้จ่ายเงินที่ใกล้เคียงกัน ฯลฯ แล้วก็อย่างที่เรปบนๆพูดไป มันอาจจะไม่ใช่ว่าเค้าคบกันเพราะหน้าตาอ่ะ เค้าอาจจะคบกันเพราะฉลาด/vibeตรงกัน แต่บังเอิญหน้าตาดีกันด้วยเลยทำให้คนอื่นคิดว่าคบกันเพราะหน้าตา
vibeตรงกัน นี่หายากกว่าคนหล่อสวยอีก เขาไปหากันที่ไหนวะ
นัดเที่ยวกับเพื่อนแม่งจะให้ไปแต่แถวบ้านมัน คือบ้านกูกับบ้านมึงห่างกันเป็นโยชน์โว้ย เอาสะดวกอยู่คนเดียว
ไม่ใช่ว่าเพื่อนกลวงๆนี่มันเรื่องปกติเหรอวะ ใครๆก็มีเพื่อนกลวงๆกันหมดแหละ แต่ละคนก็รู้อยู่แก่ใจว่าคบไปเพื่อภาพลักษณ์ ว่ากูเข้าสังคมได้มีเพื่อนมีคอนเนคชั่น เพื่อการช่วยเหลือกัยเบื้องต้น แต่แม่งก็มีจุดที่รำคาญกันละกันอ่ะ พวกเพื่อนรักจริงๆแม่งมีน้อยกว่าอีก
เราไปสนิทกับคนที่เพื่อนขอบผิดปะ
สนิทจนไปเที่ยวด้วยกัน
>>972 ไม่ผิดแต่ขอบเขตของแต่ละคนไม่เท่ากัน เช่น การจับมือ ถือเเขน ตบหัวกันระหว่างเพื่อน บางคนมองว่าสนิทมากเกินไป สนิทน้อยไป หรือทำกันเป็นเรื่องปกติ แถมยังช่วงเวลาอีกคือสนิทมานานก่อนเพื่อนชอบ หรือพึ่งมาสนิทหลังเพื่อนชอบ ใดๆในโลกสิ่งที่วัดยากสุดก็คนเนี่ยล่ะ กูมองว่าให้มึงยึดเกณฑ์จากคนรอบๆตัวมึง
เคสกูพอเพื่อนในกลุ่มเป็นแฟนกัน จากที่เล่นกัน ตบหัว เเซว หยอกล้อกันก็เพลาๆลงมาเกรงใจคนที่เป็นแฟน อาจจะเพราะรู้นิสัยเพื่อนตัวเองทั้งคู่ เเละก็เพราะกูนึกใจเขาใจเรา ตัวกูเอง กูคงไม่อยากให้คนอื่นมาสนิทกับเเฟนกูมากกว่ากูมั้งนะ ก็ลองพิจารณาดู เคสคนชอบนี่ไม่เเน่ใจเท่าไร เเต่ก็คงคล้ายๆกัน ลองเอาไปปรับใช้ดู
กูสับสนในตัวเอง กูรู้ตัวแหละว่ากูเป็นคนน่าเบื่อ คุยไม่เก่ง ไม่ใช่คนตลก ดูเข้าถึงยาก อาจด้วยความที่กูใส่แว่นและหน้าตาเป็นดูเป็นเด็กเรียน บวกกับกูไม่ชอบแชทด้วย ทำให้กูสนิทกับคนยาก กูเข้าชมรม เป็นสโม แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนย่ำอยู่กับที่ ไม่ได้สนิทกับใครเพิ่มแต่อย่างใด กูคิดมากทุกคำพูด พูดแบบนี้จะดีมั้ย สิ่งที่กูทำมันทำให้เพื่อนรู้สึกแย่รึเปล่า เพื่อนจะมองกูไม่ดีมั้ย กูโดนคนที่กูอยากสนิทด้วยบอกว่ากูเป็นคนแปลกๆ สำหรับกูคำว่าแปลกคือความหมายลบ เพราะตอนม.ปลายมีเพื่อนที่เป็นหลุมดำไม่มีใครคบเพราะทุกคนบอกว่าอีนี่แปลก รวมถึงกูในตอนนั้นด้วยที่มองว่าคนนั้นแปลกเลยไม่คบ กูกลัวสายตาคนที่มองมา ไม่กล้าสบตาคน กูแม่งมีปมซวยชิบหายตรงที่ไว้ใจใครก็โดนหักหลังตลอดทั้งอาจารย์ที่เคารพ แฟนเก่า เพื่อนที่ทำแสตนด์ด้วย กูอยากเป็นคนเฟรนด์ลี่ กล้าทัก กล้าชวนคนอื่นไปบ้าง อยากมีคอนเนคชั่น แต่อีกใจนึงกูรู้ตัวว่ากูไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ชอบรอใครและไม่ชอบให้ใครรอ กูสับสนมากๆ หาจุดที่ลงตัวไม่ได้สักที กูชอบอยู่คนเดียวมากกว่า แต่กูไม่อยากทิ้งมิตรภาพดีๆไปเหมือนเมื่อตัวเองเมื่อก่อน กูควรทำยังไงดีเพื่อนโม่ง
>>975 +1 ทำไมนายเจอปัญหาเหมือนเราเลยนะ เราเพิ่งรู้ว่าเราโดนเพื่อนคนนั้นหักหลังมาตลอดเมื่อเร็วๆนี้เอง ทุกวันนี้ก็อยากให้เพื่อนคนนั้นได้เจอบทเรียนเจ็บแสบแบบที่เราเจอบ้าง555 เอาจริงถ้าเป็นเราเราจะเลือกรักตัวเองก่อนนะ เพื่อน คอนเนคชั่นพวกนั้นมันหาใหม่กันได้ ขอแค่มีความมั่นใจในตนเอง
ไอ้พวกทำตัวเงียบๆน่ะแปลกทุกคน เป็นตัวตลกเอาไว้ให้คนอื่นหัวเราะและรุมกระทืบ
ใครมันจะเอาเป็นเพื่อนวะ
>>975 กูเป็นแบบมึงมากว่า6-7ปีละ มาถึงจุดๆหนึ่งมึงจะรู้ว่าจริงๆมึงไม่ได้ชอบอยู่คนเดียวหรอก แต่กลัวการเข้าหาคนอื่นมากว่า กลัวการหักหลัง กลัวโดนเกลียด เลยเหมือนโกหกตัวเองจําใจคิดว่าอยู่คนเดียวมันก็สนุกดีไม่ได้แย่อะไร แล้วการเข้าหาคนมันวุ่นวายน่ารำคาญ
ซึ่งมันก็จริง การมีเพื่อนเนี่ยมันน่ารำคาญ มีความวุ่นวาย มีเรื่องที่ลงรอยกันไม่ได้ มีนินทากันหักหลังกัน เชื่อใจกันไม่ได้หมด
แต่มันเป็นปกติของการเข้าสังคมอ่ะ ไม่ได้จะว่าสังคมมันแย่หรือเน่าเฟะอะไรนะ คือมนุษย์มันก็งี้แหละ มีรักโลภโกรธหลง มีเรื่องน่ารำคาญมากมาย แต่ในความน่ารำคาญมันก็มีเรื่องสนุก เจอคนมันก็หายเหงา มีเรื่องให้คุย คือมันเป็นความสนุกที่คนละแบบกับตอนอยู่คนเดียวอ่ะ
รวมๆก็คือไม่อยากให้มึงคิดมากกับสังคม มันเป็นแบบนี้แหละ เหรียญมีสองด้าน ไม่มีที่ไหนที่มันสวยหรูไปหมดหรอก การมีความสัมพันธ์มันก็มีเรื่องเจ็บปวดเป็นธรรมดา ซึ่งกูว่าความเจ็บปวดนี้มันดีกว่าความว่างเปล่าอยู่อย่างโดดเดี่ยวนะ
- เรื่องที่ถูกมองว่าแปลก คําว่าแปลกมันเป็นความหมายเชิงลบอยู่แล้ว ไม่ใช่ในความรู้สึกมึงคนเดียวนะ
ปกติของคนเรามันไม่ชอบความแปลก เรียกได้ว่าการเอาความแปลกมาเป็นจุดขาย(การมองความแปลกในแง่บวก)เนี่ยเป็นสิ่งที่ใหม่มากในประวัติศาสตร์มนุษย์นะ คือที่เราโดนว่าแปลกเนี่ยมันเป็นกลไกป้องกันตัวของคนที่พูด กดอีกคนเพื่อที่จะได้ยืนในสังคม การโยนให้อีกคนแปลกเราจะได้ไม่แปลกไรงี้ ซึ่งเอาตรงๆในโลกนี่ไม่มีใครแปลกหรือพิเศษหรอกไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหลุมดําของมึง ตัวมึง หรือถ้ามึงแปลก คนที่บอกว่ามึงแปลกก็แปลกเช่นกัน คนมันก็คนเหมือนกัน แต่มันเป็นการอุปโภคขึ้นมาของสังคม แล้วtreatคนๆนั้นแบบนั้น จนคนๆนั้นกลายเป็นแบบนั้นแบบPygmalion effect ก็คือมึงอย่าให้ความคิดนั้นมาครอบงำมึงเลยว่ามึงเป็นคนยังไง ปล่อยผ่านๆไป
ส่วนอยากมีเพื่อนคุยเริ่มยังไง ก็เริ่มคุยกับคนทั่วๆไปแบบคุยทั่วไปง่ายๆอ่ะ แบบทักเห้ยไปไหนหรอ คือถ้าเรายังไม่ชินกับคนเยอะๆ ไม่ต้องไปฝืนคุย หาเพื่อนติดกันเป็นกลุ่มแต่แรกๆ กูลองแล้ว มันรู้สึกยัดเยียดเกินไป จนกูไม่ใช่ตัวของกูเอง กูเลยเปลี่ยนมาเป็นค่อยๆทักคนที่เฟรนลี่เหมือนกัน ก็คุยผ่านๆเรื่อยๆไป แล้วทำกิจกรรม พยายามเข้าสังคมให้มากขึ้น
ก็อย่างที่บอกไปมันต้องเรื่อยๆจริงๆ กูก็พยายามปฎิวัติตัวเองมา1ปี จนตอนนี้ก็ได้เป็นที่รู้จักในเอกในคณะบ้าง มีกลุ่มเพื่อนดีๆมากลุ่มเล็กๆ แต่กูก็ไม่กล้าคุยแชทอะไรอยู่ดี ส่วนเพื่อนในคณะนี่ไม่มีใครมีคอนแทคกูอ่ะ5555 เพราะกูยังไม่ชิยคุยลึกขนาดนั้น แต่กูก็จะพยายามคุยกับเพื่อนในกลุ่ม สัปดาห์ละครั้งก็ดี แบบพยายามให้เรากลับเข้ามาในสังคมให้ได้
ก็พื้นฐานชีวิตแม่งไม่ได้มีเพื่อนมา6กว่าปี แล้วที่บ้านก็ไม่คุยกัน ก็แบบนี้แหละ โครตawkward แล้วหลายๆครั้งก็ชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนที่ป๊อปปูล่า ซึ่งเอาตรงๆคนที่เพื่อนเยอะเขาใช้เวลาสร้างเพื่อนมากี่ปีๆ เจอหลายสังคมเยอะกว่าเราอีก มันก็ปกติแหละ
แล้วก่อน1ปีที่จะหาเพื่อนลงตัวนี่อยู่ไปหลายกลุ่มหลายสังคมมาก เจอทั้งมีเรื่องชิบหายกันอีก หรือไอเพื่อนกลุ่มทีาลงตัว ก็มีเรื่องทะเลาะกับกูอยู่เลย แต่ต่างคนมันก็ต่างเคลียร์ปัญหา คือไม่ได้ขอโทษไรจริงจังหรอก แต่ทําเป็นว่าไม่เกิดขึ้น แล้วไปเอนจอยเรื่องอื่นๆดีกว่า ก็คือลองไปแบบเรื่อยๆ เดี๋ยวเราก็เจอที่ๆเราโอเคสุดไรงี้แหละ
การที่หงายการ์ดโรคซึมเศร้าในคนในเน็ตนี่คือยังไงวะ กูเริ่มทะแม่งๆอีเหี้ยแต่ก็อึดอัดละ รู้จักยังไม่ถึงเดือนเลยแค่เล่นเกมด้วยกัน ;;__;; ตอนนี้ขอเฟสละแต่กูให้ไลน์ไป (ไม่ใช่โปรไฟล์รูปกู) เค้าจะรู้มั้ยว่ากูปิดกั้นๆ
กูเป็นอีกคนที่ชอบการอยู่คนเดียว
ตอนนี้กูยังสนุกกับการอยู่คนเดียวอยู่
รอกูเบื่อการอยู่คนเดียวก่อน เดี๋ยวค่อยเข้าสังคม
อิจฉาเพื่อนในคณะ นัดกันไปเที่ยวต่างประเทศขึ้นเครื่องบิน กูแค่นัดกันไปจังหวัดใกล้ๆยังบอกไม่มีเงินเลย เฮ้อ อยากไปเที่ยวกับเพื่อนแต่เพื่อนแม่งไม่มีเงิน แถมขี้เกียจออกจากบ้านกันอีก กูเบื่อกับการไปเที้ยวคนเดียว กูอยากมีเพื่อนเที่ยว
การอยู่ลำดับท้ายๆของการจัดอันดับความสำคัญในกลุ่มเป็นอะไรที่น่าหงุดหงิด
คือกูรู้ตัวนะว่ากูไม่ใช่คนที่จะถูกจัดอันดับไว้บนๆอยู่แล้ว ไม่ว่าจะด้วยหน้าตา บุคลิค ความรวย
แต่การที่ตอนที่พวกเพื่อนมึงยังไม่เข้ามาทำงานมึงคุยกับกูทุกเรื่อง
พอเพื่อนมึงเข้ามาทำงานแล้วมึงเมินแทบจะไม่คุยกับกูอีกเลย คุยกับกูแค่จะหาข้อมูลกับกูหรือมีปัญหากับแฟนแล้วมาเหวี่ยงกูแค่นั้นนี่น่าหงุดหงิดสัด
เพื่อนโม่ง คือกูเห็นมู้ขึ้นมา เลยอยากระบายฝัางตัวเองบ้าง คือในกลุ่มกูมีคนเป็นซึมเศร้า แล้วอยู่ๆ ก็เหวี่ยงใส่ทุกคนในกลุ่มว่าเมินเขา ทั้งที่กูกับทุกคนยังไม่มีใครเมินใครเลย พอกูถามดีๆ ไม่ได้จี้จุดไรเลย แค่ถามว่าเกิดไรขึ้น ทุกคนไม่ได้เมินนะ แค่ตอบไม่ทัน เขาก็เหวี่ยงใส่กู ถอนหายใจแบบเอือมระอากู แล้วบอกว่ากูแมางไม่รู้อะไรไม่เข้าใจอะไรมันเลย กูงงสิ สัส เออ ใช่ ไม่เข้าใจ กูแม่งผิดอีก ทั้งที่แค่ถามดีๆ เฉยๆ ทั้งที่เขาแม่งได้รับความสนใจจากทุกคนในกลุ่มมากๆ เพราะเป็นโรคอยู่แล้ว ส่วนคนที่โดนเมินตัวจริงอย่างกูทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิดแถมยังโดนโยนความผิดให้จนต้องแก้หน้าตัวเองด้วยหลักฐานสามทีอย่างกูก็เอ๋อแดกสิ แถมแม่งพอรู้จักคนใหม่ๆ มันก็จะประกาศเลยว่ามันเป็นซึมเศร้านะ กรีดแขนนะ งั้นงี้ สัส สรุปกูผิดอะไรวะ
>>987 แล้วแม่งก็ชอบโชว์ว่าตัวเองเป็นซึมเศร้าตลอด ทำตัวดิ่ง&เครียดต่อหน้าคนอื่นบ่อยๆ จนคนสนิทไม่สนิทต่างก็เห็นใจสงสารตลอด อันนี้กูไม่อะไรหรอก แต่ทำไมกูต้องเป็นฝ่ายผิดเพราะเขาคิดเองเออเองว่าโดนเมินด้วยวะ ตอนนี้แม่งออกจากกลุ่มถาวรไปละ แล้วทุกคนก็ยิ่งเห็นใจยิ่งสงสารกันเข้าไป ตอนนี้กูว่าแม่งคงบอกทุกคนว่ากูไม่เข้าใจมันและทุกคนกำลังนินทากูอยู่แน่ๆ ซวยชอบหาย
อยากรู้ว่าพวกที่ไปเที่ยวตปทกับเพื่อนๆคือพูดอิ้งกันได้หมดหรอ หรือยังไงอะอยากลองนัดเพื่อนๆดูบ้าง
กุเหนื่อยตอนอยู่กับเพื่อนจังว่ะ
กูอยากเพิ่มความมั่นใจในการสร้างเพื่อนในมหาลัยว่ะ คืออยากสนิทกับเพื่อน ไม่อยากมีกำแพง มีเพื่อนเยอะๆ ทำยังไงดี
------- กูเคยมีเหตุการณ์ตอนกูอยู่รร.นึงนี่คือตัวท็อปรร. กิจกรรมเด่น การเรียนดี เพื่อนเยอะ มีแฟนคลับด้วยซ้ำ555 แล้วกูไปสอบติดอีกรร.นึง 1 ปีในนรกของกู เพื่อนไม่คบ ไม่มีคนคุยด้วย เกลียดงานกลุ่มสัดๆ เพราะไปขอใครเข้าก็ไม่ให้เข้าทั้งที่ได้คะแนนดีตลอด ยอมเพื่อนทุกอย่างให้ลอกงาน เลี้ยงขนม ให้ยืมรถ แต่ก็ไม่มีใครคุยด้วย เลยกลายเป็นปมกูเลย คือไม่กล้าคุยกับใคร ไม่กล้าคาดหวังอะไร ปิดใจเก่งมาก
กินข้าวไม่ตรงเวลากับคนอื่นว่ะ ทำไงดีวะ
แบบ กูเป็นคนกินไว แล้วค่อนข้างกินเป็นroutineแล้ว ตอนเช้ากินเลทสุด9โมง เที่ยงเลทสุดบ่ายโมง เย็นเลทสุด6โมงครึ่ง แต่เพื่อนกูชอบกินดึกๆกัน อย่างตอนเย็นมันกินกัน2ทุ่มเงี้ย กูทนหิ้วท้องรอไม่ไหวเลยไปกินคนเดียวประจำ ทีนี้ก็เหงาๆว่ะ เคยพยายามทนรอกินข้าวพร้อมกันแล้วแต่ก็แสบกระเพาะ ทนไม่ไหวอะ เคยชวนเพื่อนกินไวแล้ว แต่มันก็กินไม่ค่อยได้เพราะยังไม่ใช่เวลาหิวพวกมัน เป็นแบบนี้ก็เลยไม่รู้ทำไงดี ฮือ
กูอยากคบเพื่อนกลุ่มใหม่ว่ะ แต่ไม่รู้จะเข้าหาเค้ายังไง เพราะกูไม่ใช่คนคุยเก่ง แล้วเค้าสนิทกันเป็นกลุ่มก้อนแล้วอ่ะ เพื่อนในกลุ่มกูมันเป็นความสัมพันธ์หลวมๆเหมือนคนมาอยู่รวมกัน ไม่สนิทกัน ไม่ได้รู้จักอะไรกัน กูไม่ชอบอะไรแบบนี้อ่ะแล้วรู้สึกพวกมันโอเคกับแบบนี้กัน แต่กูไม่ กูเลยอยากเปลี่ยน กูยอมทำทุกอย่างเลยนะ ฝืนใจทำก็ได้ ขอแค่ได้กลุ่มใหม่ทีเถอะ
ติดเกมอยู่ช่วงนึง เป็นเกมที่ต้องพิมพ์คุยกันเยอะ เล่นเวลาดึกๆเลยมีเพื่อนในเกมหลายคนที่เจอบ่อยๆเล่นกันบ่อยๆเกาะกันเป็นกลุ่ม ทีนี้มีเพื่อนคนนึงในเกมเป็นผู้ชาย ในเกมก๋ชอบหยอดกันขำๆ ก็คิดว่าสนิทกันนะ ไม่ได่บอกข้อมูลตัวจริงกัน แต่ก็เล่าความเป็นมาในชีวิตเวลาเจอกันในเกม แล้วเหมือนเขาขอไลน์เรา เราไม่ให้ เพราะแบบมันก็คือเกมอะ แล้วเขาก็ถามว่าควพ.ในเกมมันได้แค่นี้เหรอ พฒนไม่ได้แล้วเหรอ เราก็บอก ไม่รู้สิ ทีนี้เพื่อนคนนั้น+เดอะแก๊งเล่นเกมที่สนิทๆกันเลยไม่ค่อยคุยกับกู เวลาเจอกันในเกมถิาอยูาห้องเดียวกันก็ออก กุรู้สึกเสียใจเบาๆ ทำไมเขาไม่คิดว่าโลกในเกมกับโลกความจริงมันคือคนละโลกที่ไม่ควรมาซ้อนทับกันบ้างนะ เป็นเพือ่นกันในเกมก็ดีอยู่แล้ว
>>998 ไม่ๆมันเป็นทัวร์แบบ เหลือที่เดียว ห้องเดี่ยว ไรงี้อะ แต่ก็มีคนโสดไปแหละ5555 พูดเองแม่งดูโครตเส้า+เหงาอะแต่ก็สนุกดีนะ ได้เพื่อนอยู่แต่ก็ไม่รู้สิยังไม่เคยเจอคนที่สนิทมาเป็นเพื่อนระยะยาว แต่ก็สนุกดีหายเหงาไปเลยช่วงนึง
//ของ unithai เลยมึงง
>>997 กูเดาว่า wwo ใช่ป่ะวะ ? ไลน์นี่กูบอกเลยว่าถ้าให้จะเป็นความประสาทแดกอย่างนึง มันจะบอกบทกันหลังไมค์ นินทาตามล่าฆ่าตามยิงแบบ*** ส่วนตัวกูเลิกเล่นไปสักพักแล้ว มีเหยื่อหลายคนเลยเกมนี้โดนบูลลี่ตามล่าแบบโง่ๆ ตอนนี้เลยเลิกเล่นเพราะประสาทแดกชิบหาย อีพวกกิลดังๆอ่ะ แนะนำให้เลิกเล่นไม่ก็สมัครไอดีใหม่เป็นคนใหม่แต่กูว่าเลิกเหอะ toxic
หงุดหงิดโว้ยแต่ระบายกับใครไม่ได้
เชี่ย!!! บ้านกู บ้านเมียกูแม่งพูดไม่ตรงกันซักอย่างโดยเฉพาะเรื่องลูกกูเนี่ย
แล้วกูก็เชื่อปากใครไม่ได้ด้วย แม่งแต่ละคนใส่ไฟกันมั่ง พูดอย่างเข้าใจอีกอย่างมั่ง ทำจริงๆ 10 แม่งเอาไปคุย+1000 กูจะบ้าตาย
1. แม่กู จอมคิดเองเออเอง คิดเข้าข้างตัวเองขั้นสุด คุยอย่างแต่จะเข้าใจอีกอย่างแบบเข้าข้างตัวเอง แล้วก็ไม่รับฟังใครใดๆ
2. พ่อกู เข้าข้างแม่ เออออตามแม่กู
3. เมียกู จอมใส่ไฟ ไม่ชอบพ่อแม่กูเวลาเลี้ยงหลาน แต่ก็ใส่ไฟเกิน แม่กูจะทำอะไรคือไม่ดีไปหมดในสายตาแม่ง บางทีก็ทำปกติแหละแต่นี่ก็จะพูดเหมือนการกระทำแม่กูเลวร้ายมาก เลี้ยงลูกแบบเยอะๆ
4. แม่ยายกู จอมมั่วเอาตัวรอด ประจบพ่อแม่กู คำพูดเชื่อได้ราวๆ 1% เพราะแม่งชอบมโนขึ้นมา หวงหลานมาก ลูกกูพยายามจะยืนแม่งไม่ยอมจะจับนั่งบอกกลัวกระดูกยังไม่แข็งแรง แล้วเมื่อไหร่จะยืนได้วะ โดยเมียกูด่าประจำ 555
แล้วกูทำงานตจว.กลับแค่เสาร์อาทิตย์ไง กูก็ไม่รู้ความเป็นไป
เวลาแม่งเอาเรื่องอีกฝั่งมาฟ้องกูนี่กูก็ได้แต่เออออตามเรื่องตามราว
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.