พวกมึงอาจอยู่ออฟฟิศเดียวกัน มีเพื่อนคนเดียวกันก็เป็นได้
อยากเย็ด แมรี่ สยามดรีม จังเลยครับ
https://imgur.com/Oa4i2CR
https://imgur.com/9q1xksb
https://imgur.com/zbiNqv1
https://imgur.com/3hJrTUj
Last posted
Total of 1000 posts
พวกมึงอาจอยู่ออฟฟิศเดียวกัน มีเพื่อนคนเดียวกันก็เป็นได้
ชีวิตเป็นของเราใช้ให้สุด ๆ อย่าไปแคร์สายตาใคร เริ่มจากใส่กี่เผ้ามาทำงานคนเดียวก็ได้
แต่ใส่กี่เพ้ามาทำงานคนเดียวนี่ ในเชิงธุรกิจถือว่าประสบผลสำเร็จแค่ไหนวะ แบบเชิงๆว่า
A:มึงๆ วันนี้ C ใส่กี่เพ้ามาทำงานคนเดียวเลยว่ะ
B:อะไรทำไมมั่นจังวะ ฯลฯ
B:ไม่รู้ว่ะ แต่ได้ยินว่าไปขายตรงกับ***มา
คือแค่คนที่รู้จักกันสนิทๆหน่อย กับคนที่รู้จักผ่านๆมาเห็น ข่าวมันก็แพร่ไปเยอะละนะ ละมีแนวโน้มว่าชื่อ บ.ขายตรงก็จะแพร่ติดไปด้วย
ของกูเคยมีใส่ชุดไทยรัตนโกสินทร์มา ไม่ได้ขายตรงและไม่ได้ไปงานอุ่นไอรัก..
บ.กูก็ใส่กี่เผ้ามากันหลายคนนะ แต่แผนกก็มีคนเดียว ก็ไม่เห็นจะเป็นไร น่ารักดี
กูว่าจะใส่อะไรก็เรื่องเค้าว่ะ แค่เพื่อนไม่มาขายตรงกะมึงก็พอแล้วมั้ง
ทำงานกลุ่มกันแล้วกูให้เพื่อนช่วยพิมพ์ประโยคที่คิดกันไว้แล้วเขียนในกระดาษมาให้กู (15ข้อ สั้นๆข้อละไม่ถึงบรรทัด) แล้วกูจะเอามาจัดหน้าทำงานต่อเอง เพื่อนคนนึงบอกให้กูทำเอง เพราะจะไปนอน พอกูบอกเพื่อนอีกคน เพื่อนกำลังทำงานอีกวิชา(งานค้างที่เลยกำหนดส่งมาแล้ว) ถามกูว่าทำไมต้องให้พิมพ์ ละก็บอกให้กูไปพิมพ์เอง
กูท้อใจ ปัดกันเหมือนไม่ใช่งานตัวเองอะไอสัส ตอนคิดกูก็ช่วยคิด ยังต้องมาบอกให้ทำงานอีก กูพิมพ์เองทั้งหมดก็ได้แต่กูก็มีงานต้องทำไหมล่ะ พรุ่งนี้ก็มีสอบ แทนที่จะแบ่งเวลามาคนละนิด กลับปัดไปปัดมา กูควรทำไงกับเพื่อนดีวะ แม่ง หัวร้อน
กุเคยเห็นเขาบอกกันว่าเพื่อนผู้ชายทะเลาะกัน ต่อยกันเสร็จก็จบ จับมือคืนดีได้ กุสงสัยว่าถ้าเกิดอะต่อยกัน แต่อีกฝั่งเก่งกว่า ยำอีกคนเละข้างเดียว อย่างงี้มันยังคืนดีได้โดยไม่ตะขิดตะขวงใจปะวะ
ควิซก่อนเรียนตอนคนอื่นไม่มาใส่ชื่อมันได้แต่พอกูไม่มาพวกมึงลืมกู หรือเพราะกลุ่มมันครบเลยไม่สนใจ น้อยใจวะ
>>521 อ่านเม้นมึงแล้วนึกถึงตัวเองว่ะ กูเคยต่อยกับเพื่อนเพราะเรื่องโคตรปัญญาอ่อนเลยไอ้สัส
คือเล่นวินนิ่งกัน สามคนที่บ้านเพื่อน สมมติมันชื่อ A กูกับไอเอ แข่งวินนิ่งกันอย่างดุเดือดและเมามัน
โดยมีไอ้ B เจ้าของบ้านนั่งเชียร์ สักพักนึงเตะจุดโทษ ต่างฝ่ายต่างแอบมองจอยกัน
แรกๆก็ขำๆ หลังๆชักเริ่มด่ากัน ด่าไปด่ามา เริ่มหัวร้อนไอ้สัสเอ๋ย
เท่านั้นแหละซัดกันนัวหน้าจอทีวี ไอ้ B เจ้าของบ้านต้องเข้ามาห้าม
หลังจากวันนั้นมากูกับไอ้ A ก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยว่ะ จากที่มันอยู่ในกลุ่มกู มันก็ย้ายกลุ่มไปอยู่อีกกลุ่มนึง
ซึ่งเป็นกลุ่มเด็กเหี้ย แล้วพอจบ ม3 มันก็ย้ายตามกลุ่มเด็กเหี้ยนี่ไปเรียน ช่างแถวหัวหมาก
หลังจากนั้นไม่ได้ข่าวคราวมันเลย มารู้ข่าวอีกที ตอนมันถูกยิงตายหน้าบ้าน ก่อนวันรับวุฒิจบ ปวช.ปี 3 แค่อาทิตย์เดียว
กูช็อคสัสๆเลย ทุกวันนี้กูโทษตัวเองตลอดว่าถ้าไม่ปัญญาอ่อนต่อยกันเพราะเรื่องเท่าหมอยหมา
แล้วมันไม่ออกจากกลุ่มไป ชีวิตมันคงไม่ต้องกลายเป็นเด็กใจแตก ทะเลาะกับพ่อแม่มัน เพราะคบเพื่อนเหี้ยๆ
ทำให้พ่อแม่มันทุกข์ใจ สุดท้ายก็จากโลกนี้ไปก่อนวัยอันควร
จุดเริ่มต้นของเรื่องราวนี้มาจากตัวกูแท้ๆ คิดไปคิดมาแล้วเศร้า
จบเหี้ยไร สมัยมหาลัยเพื่อนกูแม่งทะเลาะกันตอนปีหนึ่ง ไม่เผาผียันเรียนจบ
อีกคน เพื่อนปอโทโดนด่าลับหลัง แม่งแค้นจะต่อยเขา ต่อยเสร็จแม่งจบ(มันชนะ) แต่คอยตามเสี้ยมคนอื่นในห้องให้เกลียดอีกคนต่อ
คนที่รงต่อยกันแย่งผญ ต่อเสร็จแม่งฟ้องhrเสี้ยมให้ไล่อีกคนออกหาว่าติดยา
ผชมันก็เจ้าคิดเจ้าแค้นขี้นินทาขี้เสี้ยมเหมือนผญแหละ ที่ว่าต่อยจบๆนั่นมันละคร
เพื่อนโม่ง กูถามหน่อยสิ ว่ากูอคติเกินไป หรือเพื่อนกูโลกสวยไปวะกับเคสนี้...
กู (ญ) มีเพื่อนเป็น (ญ) ทีนี้เพื่อนกูไลน์ชวนกูไปเที่ยวห้าง กูก็ตอบตกลง แต่เพื่อนกูก็ไลน์มาว่า วันนั้นนางจพพาผู้ที่รู้จกกันทางเว็บหาคู่ (ไม่กี่เดือนไปด้วย กูรู้สึกกระอักกระอ่วม เลยบอกปัดไป เพื่อนกูเลยพูดว่า กูไม่ไว้ใจนางเลยเหรอ ที่กูปฏิเสธนางเพราะพาผู้ที่เพิ่งรู้จักไม่นานไปด้วย แล้วเพื่อนกูก็บอกว่า ต่างเพศเราเป็นเพื่อนกันได้นะ ถึงแม้ว่า เราจะเพิ่งรู้จักกันผ่านทางเพื่อนที่รู้จักผู้คนนั้น นางเคยนอนร่วมห้องกับผู้ 2 คนมาแล้ว และกูเคยโดนนางจับนอนรวมกับผู้ที่กูเพิ่งเคยเห็นหน้ามาแล้วครั้งนึง (นอนรวมกันสามคน ญ 2 ช 1) กูคือ >>498 เองหละ
กูรู้แหละว่าผู้หญิงที่ไม่ถือสาอะไรแบบนางมันก็มีนั่นล่ะ แต่กูถือไง เพราะกูเคยมองผู้ติดลบมาก่อน ตอนนี้ก็ดีขึ้นเยอะ แต่มองบวกขนาดนางไม่ได้ว่ะ..
กูเริ่มรำคาญเพื่อนกูว่ะ เอาจริงๆกูว่าแม่งนิสัยน่ารำคาญมาตั้งนานละ แบบชอบทำเหมือนตัวเองเป็นคนสำคัญอ่ะ ทุกคนต้องพูดถึง ทุกคนต้องสนใจ เวลากูคุยกับคนอื่นเรื่องอื่นแม่งก็จะชอบแทรกเข้ามาพูดเรื่องของตัวเอง เช่น
กู: คนนี้กับคนนี้เป็นแฟนกันนะ เห็นไปกินข้าวด้วยกัน
มัน: กูก็เคยมีแฟน แต่เลิกไปละ ให้ทายแฟนกูเป็นใคร
กู:........
คือเก็ตฟีลป่ะ คุยเรื่องคนอื่นแต่เสือกลากเข้าเรื่องตัวเอง คุยประเด็นเหี้ยไรก็ลากเข้าเรื่องตัวเอง เหมือนกับมึงจะพูดเหี้ยไรก็ตามแม่งก็้จะไปจบที่เรื่องของมันตลอดจนกูไม่อยากคุยด้วย บางทีก็จะชอบมาคิดว่าคนนู้นคนนี้พูดถึงมันรึเปล่า กูเล่าเรื่องมันให้ใครฟังรึเปล่า คือไอสัส มึงไม่ได้สำคัญอะไรเลยที่กูจะต้องเอาเรื่องชีวิตมึงไปเล่าให้ทุกคนที่กูเจอฟัง แล้วทำไมคนอื่นจะต้องมาอยากรู้ชีวิตมึงวะ ไร้สาระชิบหาย
แล้วนี่ก็มาง้องแง้งใส่กู ทำเหมือนต้องการคำปรึกษาแต่พอพูดไปแล้วก็เหมือนพายเรือในอ่าง พูดวนไปวนมาอยู่นั่น เหนื่อย ไม่รู้จะรับมือไงดี คือแบบชอบมาตั้งคำถามให้กูหาคำตอบที่มันเองก็รู้คำตอบอยู่แล้วอ่ะ แต่เสือกให้กูพยายามหาคำตอบ คือกูก็ไม่ได้อยากรู้มั้ย กูต้องพยายามขนาดนั้นมั้ยวะ อยากจะบอกก็บอก ไม่อยากก็ไม่ต้อง นี่จะบอกแต่เสือกกั๊ก เสียเวลากู ไม่มีสาระอะไรเลย เจอบ่อยๆก็เซ็งนะเว้ย
ไอเหี้ย เพื่อนสนิทที่ไหนเค้ากล้าเรียนตัวเองว่าเพื่อนสนิทแต่ลับหลังพยายามทำให้กูถูกแบน พอมาต่อหน้าก็ให้กูติวหนังสือให้แล้วลับหลังก็เอากูไปพูดว่าเก่งแต่แบบนี้ระวังจะไม่ได้เรียนต่อ เป็นเหี้ยอะไร มึงอยากให้กูโดนให้ออก โดนสังคมรังเกียจ แต่พอมึงเข้ากับเพื่อนกลุ่มใหม่ไม่ได้ก็กลับมาเหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้นนี่คืออะไร
จริงๆกูควรรู้ตัวว่าไอเหี้ยนี่กลับตัวไม่ได้ตั้งแต่ที่มันพูดทำนองว่าที่เพื่อนทำให้มันเพราะเพื่อนมันโง่หลอกใช้ง่ายแล้ว มึงพูดขนาดนี้ตอนถ้านั้นกูไม่ได้มองมึงในแง่ดีจริงๆกูซัดปากแตกไปแล้ว กูพึ่งมารู้ส่ามันสะใจตอนกูโดนอ.ด่า ตอนกูตกตํ่า ไอเหี้ย
ออ ที่มันเอากูไปด่าไปทำให้ถูกแบนเพราะกูเตือนมันให้เกรงใจกูบ้าง ของๆกูไม่ใช่ของๆมึง
>>530 แล้วกูก็เคยเตือนมันไปแล้วว่าอย่าทำตัวลอบกัดแบบนี้ มันจะทำให้คนอื่นมองว่ามึงไว้ใจไม่ได้ แล้วมันก็เอากูไปด่าลับหลังอีก สุดท้ายมันก็โดนทั้งกลุ่มแบนเพราะสร้างวีรกรรมครบทุกคน(พอกูไม่เอามัน มันก็ไม่สนใจไปสนิทกับคนอื่น ซึ่งก็โดนเหมือนกู มันเลยย้ายคนไปเรื่อยๆเหมือนไม่ได้แคร์ว่าเป็นใคร ไม่ตามใจกูก็หาใหม่แล้วด่าคนเก่าให้คนใหม่ฟังวนไป)
กูก็อยากรู้จริงๆว่าถ้ากลุ่มกูหมดความเมตตาแล้วเล่าให้คนอื่นฟังเหมือนกับที่มึงทำกับพวกกู มึงยังจะเหลือพื้นที่ในสังคมไหม
ออ ไม่นับที่มันทำให้กูเป็นส่วนเกินของเพื่อนตัวเองนะ แต่ดีที่พอกูไม่แคร์มัน ไม่สนใจมัน กูก็กลับมาสนิทกับเพื่อนหลายๆคนเหมือนเดิม
>>530 ลับหลังมึงจะด่าว่ากูโง่ กูงี่เง่าเอาแต่ใจควายแค่ไหนกูก็ไม่ว่าแค่ไม่อยู่กับมึง แต่ถ้าถึงขั้นอยากเห็นกูตกตํ่านอกจากจะคบไม่ได้คงมีตบกลับบ้างแล้ว กูถือว่ากูเตือนแล้ว
มันเป็นคนดีไม่เคยจำระยำไม่เคยลืม ไม่เคยมองว่าตัวเองผิด ถึงมองว่าตัวเองผิดก็มักจะมองว่าคนอื่นผิดกว่าเสมอ ยิ่งสนิทยิ่งมองแบบนี้ รุกลํ้าความเป็นส่วนตัว สแกนลายนิ้วมือในไอแพดเพื่อนโดยไม่ของี้ ใช้ของกูเหมือนของตัวเองโดยไม่คิดถึงกูบ้างงี้ ไม่พอใจอะไรก็ไม่เคยพูดแต่ไปด่าสาดเสียเทเสียแล้วก็มานั่งกินข้าวนั่งเรียนข้างๆกันงี้หรอ กูยังไม่พูดถึงวีรกรรมที่หนักกว่านี้เพราะโม่งแตกแน่ๆ วีรเลวขนาดนี้เล่าแล้วโม่งแตกแน่นอน ถึงจริงๆกูจะไม่แคร์ที่โม่งแตกเพราะรอเวลาจะใส่กลับอยู่พอดี
แต่นํ้าหน้าอย่างมันต่อให้กูด่ามันต่อหน้ามันก็คงทำตัวน่าสงสารให้เพื่อนด่าพวกกูลับหลังละมั้ง สมเพชวะ สมแล้วที่มึงเคยบอกกูกับมึงต่างกันมากไม่น่าเป็นเพื่อนกันได้ เออ เป็นกันไม่ได้จริงๆ
รู้สึกแอบน้อยใจหน่อยๆที่เพื่อนมหาลัยคนนึงแต่งงานแล้วไม่บอกหรือชวนกูไปงานเลยซักแอะ มารู้อีกทีก็ตอนโพสรูปลงเฟซหลังจบงานไปแล้ว
ถึงจะไม่ได้สนิทมากแต่ก็เคยคุยกันบ้างเป็นระยะ แล้วตอนเรียนกูก็ช่วยมันทำโปรเจคมาตั้งหลายงาน
>>533 เพื่อนมหาลัยกูคนนึงแต่งงาน กูไม่ได้ไป(เขาไม่ได้ชวน) กูก็ไม่อะไร จนวันนึงนัดกลุ่มกัน แม่งบ่น งานแต่งเรา นัดนู่นนี่ ฯลฯ ทำไมไม่มาเลย
สรุปแม่งชวนผ่านเพื่อนอีกคนที่กูสนิท อีเพื่อนคนนั้นก็เหี้ยไรไม่รู้ไม่มาบอกต่อกู กูได้แต่ยิ้มแห้ง ไม่ว่างเลยยยยยย งานเยอะะ
อีสัสส ชวนตอนไหนกูไม่รู้เรื่องเลยเว้ย รู้ตัวอีกทีอยู่นอกวงเฉย
ถามหน่อย ไม่รู้ถูกที่ป่าวนะ
กุมีเพื่อนคนนึง มีแนวโน้มเป็นโรคซึมเศร้า หรือไม่มันก็คงเป็นไปแล้วล่ะ ชอบคิดมาก
มันไม่ได้ทำงาน กุไม่รู้ว่าเป็นเพราะมันไม่ค่อยได้เจอใครด้วยรึป่าว เลยคิดมาก คิดคนเดียวเลยคิดไปไกล
ทีนี้อยากให้มันลองไปหาหมอดู แต่ไม่รู้จะบอกมันยังไงดี กลัวมันจะไปกันใหญ่
ควรทำไงดีวะ
>>536 เพื่อนมึงมีอาการไงล่ะ ปกติชอบเก็บตัวหรือชอบสังคม มึงสนิทเพื่อนคนนี้มากน้อยแค่ไหน
ถ้าสนิทมากพูดตรงๆไปเลยว่าอยากให้ไปตรวจ มึงจะพาไป ถ้าคุยเเล้วเพื่อนมึงไม่อยากไปก็ปล่อยเค้า เค้าเลือกเอง
หรือให้ซับซ้อนไปอีก ไปนั่งคุยกะเพื่อนว่าตัวมึงเองมีอาการแบบนี้ๆ(อาการการของเพื่อนมึงแต่ติ๊ต่างว่ามึงเป็นเอง)
เพื่อนมึงอาจจะนึกว่าอุ้ยมึงเหมือนกูเลย พวกมึงก็จูงมือกันไปตรวจ
กูไม่เข้าใจเพื่อนที่คิดร้ายกับกุเลยว่ะ กุไม่เคยแช่งมันหรือทำห่าไรเลยนะ แค่ไม่อยากไปไหนหรืออยู่กับมันลำพัง2คน เพราะกูอึดอัดเวลากูจะนั่งด้วยมันชอบพูดเหมือนไม่อยากให้กูนั่งและทำหน้าไม่พอใจ ตอนแรกกูก็คิดว่าไม่มีอะไรเพราะกูก็ไม่เคยทำไรมัน สรุปคือแม่งโวยวายไม่พอใจที่กูสอบติดที่เดียวกับมันอยู่หน้าห้อง กูรู้นะว่าคนแบบนี้ไม่ควรคบหาแต่กูก็อยากรู้ว่าคนเราจะเกลียดกันแบบโง่ๆได้ขนาดนี้เลยเหรอวะ ตอนแรกก็ไม่ได้เกลียดนะกูเฉยๆกับมันเลยแหละตอนนี้กูเกลียดมันว่ะ ตอนแรกก็ว่าเรียนจบไปจะยังคบ(แบบผิวๆ)อยู่ตอนนี้กูตัดสินใจว่าเรียนจบไปแล้วกูตัดขาดทันที เพื่อนคนไหนจะคบต่อก็คบไปแต่กูตัดจริง
รู้สึกคนคนนึงประสาทแดกกับกูมาก สั่งให้คนในกิลด์ (เค้าเป็นหัวหน้ากิลด์ในกลุ่มเกม) มาคอยไล่ล่ากู ต่อให้ทีมเดียวกันก็คอยจะฆ่าให้ตาย ละพิมด่ากูเสมอ
ล่าสุดออกกิลด์แล้ว ยังตามรังควาน รับมืออย่างไรดี เลิกเล่นก็ยาก เพราะเพื่อนก็ยังเล่นอยู่หลายคน แต่คนแบบนี้ทำให้สนุกน้อยลงจริงๆ
กูควรดีใจไหมที่กูขัดหูขัดตาเขาจนประสาทแดกขนาดนี้ อายุไม่ใช้น้อยๆละนะ งี่เง่าไปอะ
กูใจร้ายไปป่ะวะที่คิดว่าเพื่อนที่กำลังอกหักอยู่ทำตัวน่ารำคาญชิบหาย
คือแม่งอกหักไงแล้วก็มาระบาย ซึ่งแรกๆกูยินดีช่วยนะ ยินดีรับฟัง แต่ไมน์เซ็ทแม่งแบบทำตัวเป็นดราม่าควีนอ่ะ เช่น รักแท้ไม่มีจริง ทุกคนก็เหมือนกันหมด แล้วก็มาขอให้ปลอบใจหน่อย แต่พอปลอบอะไรไปก็เอาแต่ไม่ได้ๆ แล้วก็บ่นโวยวายรักไม่มีจริงเหมือนเดิม ร้องไห้ และอีกมากมาย
กูรู้ว่าคนมันอกหักมันก็ฟุ้งซ่านนะ แต่เหมือนคุยไม่รู้เรื่อง จะฟังเฉยๆก็ไม่ได้ เหมือนกูต้องมาพูดเรื่องซ้ำซากทึกวันๆ จนประสาทเสียอ่ะ ต้องการอะไรวะ พอบอกให้ก้าวต่อไปก็บอกทำไม่ได้แล้วก็มาถามว่าทำไงดี บอกอะไรๆก็ทำไม่ได้แล้วจะให้กูทำไงวะ แล้วทำเหมือนอยู่ในเอ็มวีต้องบอกให้คนอื่นรู้ว่าตัวเองเศร้าตลอดเวลา บอกทุกคน ไปๆมาๆชักรู้สึกว่าเยอะชิบหาย
รูมเมทนอนดึกมาก แถมยังเสียงดัง กูเป็นคนหลับยากด้วย ทำไงดีวะ คุยกับมันแล้วนะว่านอนกูนอนอย่าเสียงดัง แต่มันก็ยังเล่นเกม พาเพื่อนพาแฟนมาชิทแชทอย่างออกรส ดูคลิปในเฟซในยูทูปจนกูต้องโยนหูฟังให้ แต่ก็เท่านั้น วันต่อมามันก็ไม่ใช้หูฟังอยู่ดี แม่งเสือกหลับง่าย ปิดไฟปุ๊บกรนปั๊บ ตัดภาพมาที่กู.... ประเด็นคือจะสอบแล้ว กูต้องพักผ่อนหนักๆ เห้อ ทำไงดี
>>545 ย้ายออกไปอยู่คนเดียว
ไม่ก็ หาเมทพร้อมห้องใหม่ กูจำได้ว่ามันน่าจะมีพวกกลุ่มในเฟซบุ๊คที่หาหาหอ หาเมท อยู่นะ ลองไปหาดูสิ
แล้วก็ระบุนิสัยเมทที่ต้องการ หรือที่มึงคาดหวังอะ ไรงี้ ลองดูนะ
เพราะดูแล้วเมทมึงคนปัจจุบันมันไม่เปลี่ยนหรือไม่แก้นิสัยหรอก มันเป็นสันดานแล้วอะ
มึงบ่นจนปากเปียกปากแฉะก็คงแก้ได้ชั่วคราวเดี๋ยวก็กลับมาทำใหม่
ทางที่ดี ไม่หาหอใหม่ ก็หาเมทพร้อมห้องใหม่ซะ
>>546 +1 นิสัยเสียมันแก้ไม่ได้ง่ายๆ แก้ที่ตัวเองง่ายสุด
เมื่อก่อนกูอยู่หอกับเพื่อนสองคน แม่งไปๆมาๆย้ายเข้ามาอยู่เป็น5คนทั้งห้อง (จ่ายค่าห้อง3 เนียนๆ1 มาเล่น1) แม่งโคตรชิบหาย ก่อนหน้าเมทกูก็นอนดึกดีดๆอยู่แล้ว พอห้าคนไอ้เหี้ยเละ บางวันนอนตีห้า(แต่ตื่นเที่ยง) ช่วงสอบอ่านหนังสือไม่ได้เลยแม่งกวนนู่นนี่ โชคดีกูเป็นคนพอสวิตซ์ปิดแล้วหลับสนิทเลยนอนช่วงหัวค่ำ แล้วตื่นเช้ามาอ่านตอนพวกแม่งหลับ
สุดท้ายกูก็ย้ายออกนะ ชีวิตดีขึ้นเยอะ
เมิงเป็นกันไหม เวลาบ่นให้เพื่อนฟังแล้วเพื่อนไม่สนใจ แม่งเคือง พอมันบ่นบ้างก็อยากทำเมินใส่บ้าง
ช่วงก่อนกูบ่นเรื่องงานให้มันฟัง แม่งปล่อยกูบ่นๆในไลน์ พอมาอ่านแม่ง โหๆ แย่เลย แล้วตัดบทไปคุยเรื่องอื่น
วันนี้แม่งบ่นบ้าง แต่กูเหม็นๆแล้วทีกูเมิงยังไม่ฟังเลย
เพื่อนกูมันมีแฟนกูว่าจะไม่อะไรกับมันละไม่รู้ดิให้มันไปอยู่แต่กัแฟนมันอ่ะดีป่ะ 555
วันนี้วันเกิดแต่เพื่อนสนิทดันลืมแล้วนัดไปเที่ยวกับเพื่อนใหม่ที่เพิ่งเริ่มสนิทกันที่มหาลัย ขนาดกูบอกมันแล้วนะ😂
แอบน้อยใจนิดหน่อยกุจะดูงีเง่าปะวะ แง555555
เพื่อนโกรธเพราะกุไม่ได้ชวนไปกินข้าววันเกิดกู แล้วก็ไปพิมพ์บ่นประชดประชันด่ากูกับเพื่อนอีกคนในกลุ่มที่มันสนิท ส่งมาหากุด้วยแต่ลบไป กุอ่านไม่ทัน
กุแบบ เหี้ยไรอ่ะ กุรำคาญมันมานานละ มันเป็นเพื่อนประเภทขี้ประชดอ่ะ เหมือนแบบ มันชวนกุไปที่นึงทกุไม่ไป ใันก็จะประชดใส่ ใช่สิ ไอมันไม่สำคัญเท่า_(เพื่อนอีกคน)นี่ ยผุยอมไปกับเขาแต่ไม่ไปกับไอ ไอมันแผนสำรองของยูนี่ มาหาไอแค่เวลายูไม่มีใคร (ซึ่งอิสัส กุไม่เคยทำ กุไปหามึงแค่เวลาคิดถึงมึง) แล้วมันก็ชอบล้อสำเนียงกู ชอบทำหน้ากวนตีนเวลากุออกเสียงคำไม่ถูกแล้วก็แบบ หมายถึงคำนี้เหรอ (สำเนียงจัดเต็ม) กุเลยไม่ค่อยชอบมัน รำคาญอ่ะ แต่ก็รักด้วยเพราะก็มีช่วงเวลาดีๆด้วยกัน เกทปะ ทั้งรักทั้งเกลียดทั้งรำคาญ เพื่อนคนอื่นในกลุ่มไม่ล้อมีแต่ช่วยกันแก้ไข ไอ้นี่ชอบทำหน้าทำตาล้อเลียน พอเรียนจบมปลายเลยห่างมันไป แล้วมันก็มาโวยใส่ คือกุก็ไม่ได้แคร์ แค่ไม่ชอบที่โดนด่าอยู่ฝ่ายเดียวเกทปะ แล้วมันลบแชททิ้งไป กุจะพูดกับมันตรงๆก็ไม่ได้ พอกุส่งไปถามว่า ยูส่งไรมา มันก็บอก ป่าวไม่มีอะไร ไม่มีเหี้ยไรมึงด่ากูกับเพื่อนอีกคนอยู่เนี่ย
เพื่อนที่กูเคยสนิท แต่ไม่ได้คุยกันเลยมานานเกือบสิบปี อยู่ๆก็มาชวนให้กูไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวงานแต่งนางหว่ะ คือกูดีใจนะที่นางนึกถึงกู นึกถึงช่วงที่เคยสนิทกันนี่มันดีนะ แต่มันห่างกันไปละไง รู้สึกแปลกๆนิดหน่อย แบบเห้ยเพื่อนเจ้าสาวเลยนะเว้ยไรงี้ คือสำหรับกูระดับความสัมพันธ์มันไม่ใช่ละไง เหมือนกลายเป็นแค่คนรู้จักกันไปมากกว่า
เพื่อนผิดนัดอะ น่าเบื่อ เวลาจะวางแพลนไปเที่ยวก็ให้รอ โคตรรำคาญ
เพื่อนในคณะส่วนใหญ่มีแต่คนเข้าสังคมเก่ง ซึ่งไม่ใช่กูไง เวลากูจะทำอะไรก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินตลอด
กูไม่รู้ว่าคนอื่นคิดยังไง แต่กํไม่สามารถเอ็นจอยไปกับทุกคนได้ทั้งๆที่กูโคตรอยากจะเอ็นจอย
เหนื่อยว่ะ คือรู้ทั้งรู้ว่านี่ไม่ใช่ที่ของกู แต่ก็อยากจะเข้าไปให้ได้ สุดท้ายแม่งก็ไม่ไหว กูเหนื่อย กูเหงา
ปรึกษานะครับ
ผมมีเพื่อนคนนึงมันบอกมันสนิทกับผมนะ แต่ไปไหนไม่ชวนเลยมันก็รู้ว่าผมชอบออกไปข้างนอกแต่ไม่ชอบไปคนเดียวผมก็บอกไปไหนชวนหน่อยดิ แต่ไม่ชวนอัพภาพลง หรือผมคิดไปเองว่าตั้งแต่เพื่อนมีแฟนแล้วติดแฟนมีสังคมของเขาผมเลิกคบดีมั้ยทนไม่มีเพื่อนไปก่อนแล้วค่อยหาใหม่
>>561 มันไม่ใช่แค่นั้นไงมึงกูเกริ่นๆ แล้วกูไม่ได้อะไรกับแฟนมันเลยมันเคยด่ากูว่าติดหีลืมเพื่อนพอกูพูดบ้างบอกไม่ชอบตอนนั้นทำไมด่ากูได้บ้าป่ะพอกูถามดีๆไม่ตอบแต่ไปเม้นภาะแฟนได้งงป่ะ ติดควยคือติดควยครับอย่างอ้าง เพราะกูเคยบอกแล้วไปไหนชวนบ้างนะเวลากูไปไหนก็ชวนอีสัสอย่าให้กูรู้นะว่ามึงคือมันไอ้ติดควยเห็นควยดีกว่าเพื่อนนอนกอดควยมึงในโลกมึงนู่นไม่ต้องแหกหีออกมาเจอคนอื่นหรอก
>>559 >>560 >>562 >>563 >>564
ไอ้เด็กเหี้ยขนตูดเป็นเหี้ยไรของมึงไอสวะ ปิดเทอมแล้วอย่ามาเกรียนเดี๋ยวกูโบกให้หัวเกรียนหายเหม็นเขียวเสียนี่
ถ้ามึงจะประสาทแดกขนาดนั้นอย่ามาถามอะไรในโม่ง ถ้ามึงรับคำตอบไม่ได้แล้วสติแตกแบบนี้นะไอเหี้ยเอ๋อ
สมควรแล้วที่เพื่อนมึงจะทิ้งมึงไปเพราะมึงมันเอ๋อไงไอ้สัส กรั่กๆๆๆ
กูเห็นมึงแล้วเหมือนพวกโรคจิตอะ เป็นเหี้ยไรไล่ด่าคนอื่นที่ตอบไม่ถูกใจตัวเอง
แม่มึงเดินอยู่กับนิโกรที่สวนลุมเป็น10คนเลยว่ะ ไปช่วยแม่มึงทำงานบ้างไอ้เด็กเหี้ยเอ๋อขนตูด
เท่าที่กูอ่านอีผชนั่นปูเรื่องมาไม่มีหยาบนะ แต่มึงหยาบใส่เขาเลยหยาบกลับมึงด่าแม่ ชีวิตจริงอย่าไปเบียวใส่ใครแบบนี้แหละเดี๊ยวปากแตกถ้ามึงตอบไม่สร้างสรรค์หรือตอบไม่ได้ไม่ต้องตอบแต่กูดีใจด้วยนะที่ออกมาจากเพื่อนติดควยของมึงได้กูก็เจอไม่ต้องไปยึดติดหีแตดใดใด
โคตรฮาถามดีไม่มีหยาบด่าแม่กูเฉ๊ยยย มีปมอะดิอย่าคิดว่าแม่คนอื่นจะเหมือนแม่เธอจะโดนนิโกรรุม
เหลานะ คือนางติดควยจ้าตอนสมัยมีผัวฉันไปไหนมาไหนกับผัวแล้วนางด่าฉันคิดควยแต่ฉันขำๆไม่ซีแล้วพอนางมีผัวนางอัพภาพนางเที่ยวไม่ชวนก็แซวกลัวนางบอกไม่อืมงื้มๆด่าไรคนอื่นเข้าตัวหมดจ้าเลยมาถามเลิกคบดีป่ะหาสังคมใหม่บลาๆเป็นเหี้ยไรด่าคนอื่นด่าแม่คนอื่นเอ๋อๆหรือไม่มีแม่ไงด่าแม่คืนเลยไม่เจ็บสรุปกูบลอคนางไปละฉันเลยติดซีรียยาวรอสอบมิดเทอมเกร๋ๆ
เรื่องมันยาวเหลาไม่จบแต่ฉันถือว่าจบละที่ฉันมาถามเพราะฉันลังเลเฉยๆแต่ฉันไปปรึกษาเพื่อนในกลุ่มเขาก็เลิกคบกันหมดเพราะนิสัยแปลกๆของนางไปด้วยกันน้ำมันรถไม่จ่ายงานหารออก10บาทบลาๆเยอะแยะ จบนะแยก เข้าใจนี้โม่งชีวิตจริงกูก็คงไม่ไปชี้หน้าแม่มึงแล้วตะโกนว่า อีภาโดนนิโกรรุมเย็ดสวนรุม หว้ายยยยย เอาดิแม่คนอื่นไม่เป็นแบบที่ตัวเองด่าสู่ขิตโดดน้ำไปดิหว่ายๆกูมาตอบแค่นี้ละถ้าบอร์ดเป็นบอร์ดเรียลเมื่อไหร่เจอกันชาติต้องการ
เอ็นดูจัง นี่ขนาดโอเคนะ ถ้าไม่โอเคกูก็ไม่รู้ละว่าจะขนาดไหน นี่ถามเพื่อนมาแล้วยังวอแวไม่จบไม่สิ้นเลย เพื่อนก็มีนี่หว่า ยังต้องไปยึดติดกะคนๆ เดียวอีกเพื่ออะไร
ปล. ถ้าแยกคนมาตอบคำถามมึงจริงๆ กะโทรลที่ด่าดะไปเรื่อยไม่ออกก็อย่ามาถามคำถามในโม่งเลยมั้ง ตอบไม่ถูกใจก็ดิ้นใหญ่ เอาที่กูตอบไปรวมกับโทรลซะหมด สมงสมองนะ พักผ่อนมั่งนะ
ชวนเพื่อนไปไหนก็ไม่ไป เพื่อนในกลุ่ม 7 คน เป็นพวกติดห้องหมดเลย เซ็งมาก เรียนคนละเซคกันพแเลิกก็ไม่มีนั่งรอกัน ไปกินข้าวด้วยกัน กลับก่อนกันหมดเลย กูก็ต้องเดินคนเดียว มีเพื่อนก็เหมือนไม่มี จะไปเข้ากลุ่มใหม่แต่ไม่รู้จะเริ่มตีสนิทกับพวกเค้ายังไงว่ะ
โทรลแปลว่าไรวะ อยู่มนนี้มานานแต่ไม่รุ้ความหมาย
https://twitter.com/MarimuRijel กุเหงา แอดมาคุยกะกุที นี่แอคหลุมกุเอง ขอบพระคุณ กราบบ
>>578 คนเราก็มีพทส่วนตัวเป็นของตัวเอง คนเราไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนกลุ่มเดียว ตอนแรกก็เป็นแบบมึงจนประสาทจะแดกอะแต่หลังๆก็รู้จักเพื่อนเป็นสิบกลุ่ม เพื่อนคณะ เพื่อนชมรม เพื่อนต่างมอ เพื่อนเหี้ยไรนักหนาไม่รู้ รุ่นพี่รุ่นน้องเยอะไปหมด ลองไปพบเจอคนใหม่ๆดูการตีสนิทที่ง่ายที่สุดคือเข้าไปทักทายไม่มีอะไรมากกว่านี้
แก้งพวกกูชอบบุลลี่เพื่อนคนนึงตอนม.ต้นแกล้งทุกอย่างตั้งแต่ม.1-3 ม.ปลายแยกห้องกันแก้งพวกกูอยู่ห้องเดียวกันเกือบหมดแต่มันไปอยู่อีกห้องแกล้งมันได้น้อยลงแต่ก็แกล้งมันตลอด รู้ตัวอีกทีเวลามีทติ้งแก้งม.ต้นต้องมีมันไปด้วยตลอดไม่งั้นเหมือนไม่ครบแก้ง แล้วนัดเจอกันล่าสุดเพราะกำลังจะจบมหาลัยจะกลับไปถ่ายรูปที่รร.มันบอกกับพวกกูว่าไม่ว่าจะไล่จะด่าหรือว่าจะแกล้งอะไรมันแรงๆมันก็รักพวกกูน้ะ ไอเหี่ยแบบพวกกูซึ้งกันหมดเลยน้ำตาจะไหล การบุลลี่แม่งสนุกเราจริงๆอ่ะแต่พอมึงโตขึ้นแล้วมึงมองย้อนมึงจะรู้สึกผิดสัสๆแบบกูแม่งแบบตอนเด็กกูทำไปทำไมวะ
>>583 ส่วนกูคือคนโดนแกล้ง ไอ้ส้นตีน แม่งแกล้งกูสารพัดทำราวกับกูเป็นตัวเชื้อโรค มาค้นกล่องข้าวกู ด่ากู จะตบกู กดขี่สารพัด แถมโดดถีบกูด้วยไอ้หน้าหี ทั้งด่าทั้งดูถูก
ตอนนี้กูไม่คิดไรแล้วก็จริงแต่อย่านึกว่ากูจะลืม สันดานชั่วช้าสารเลว กูเข้าใจว่าพวกมึงก็แค่คะนองตามวัยเห่อหมอย แต่กูไม่ลืมแน่ๆสัส คนโดนรังแกไม่เคยลืม อย่าให้มีโอกาส มึงจะเจอการเอาคืนแบบคนโตๆ ไอ้ควาย
>>584 จับมือหว่ะมึง กูไม่เคยโอเคกับเรื่องเหี้ยๆที่พวกแม่งทำใส่เลย มันลืมเพราะมันไม่ใช่คนโดนทำแบบกูอ่ะ กูเข้าใจความรู้สึกมึงนะ ถ้าโดนแกล้งแบบฮาๆไรงี้กูไม่ไรนะ แต่ของกูนี่คือบูลลี่จนย่อยยับ เพื่อนไม่คบ เกรดตกฮวบๆ กูไม่มีความสุขเลยแม้แต่น้อย ยิ่งได้รู้ว่ามันไม่คิดจะสำนึกผิดด้วย แล้วมาไล่หยอกเหยียบตีนกูบ้างแถมกลับกลอกใส่คนอื่นว่าไม่บูลลี่กูแล้วนี่ยิ่งรังเกียจ ทุกวันนี้กูยังอยากให้ชีวิตมันพังพินาศไม่เหลือชิ้นดีเลยจริงๆ ชีวิต ม.ต้นกูเหี้ยเพราะมันนี่กูยืนยันอ่ะ ถ้าขาดมันไปสักคนกูว่าอย่างน้อยกูคงมีที่ยืนในห้องเรียนเยอะกว่านี้อีก
อ่านพวกมึงคุยเรื่องบูลลี่แล้วนึกถึงตัวกูสมัยประถมเลย มีเพื่อนคนนึงเป็นผู้หญิงหัวฟูๆ แล้วพวกสาวๆ ที่หัวโจกหน่อยก็ชอบล้อเขาว่าเป็นเหา มาคิดดูตอนนี้เขาคงไม่ได้เป็นหรอก กูเองตอนแรกก็ไม่อะไร แต่กูอยู่ตรงกลาง กูไม่อยากโดนเล่นงานบ้างกูเลยต้องไปอยู่ฝ่ายเดียวกับพวกมัน ไล่ล้อชาวบ้านเหมือนพวกมัน คิดแล้วยังรู้สึกผิด โชคดีที่พอขึ้นมัธยมกูหลุดมาได้ เจอแต่เพื่อนดีๆ ที่คบกันมาถึงทุกวันนี้ ขอให้น้องโม่งทั้งหลายหลุดพ้นนะ ใครบูลลี่เพื่อนอยู่ก็เลิกซะ โตขึ้นมามึงจะได้ไม่เกลียดตัวเอง
คนโดนบุลลี่บางทีมันจมติดอยู่กับอดีต กับความเคียดแค้น ก้าวเดินต่อไปไม่ได้เลยจนกลายเป็นผู้ใหญ่ลูสเซ่ออีกในที่สุด อย่างกุโดนบุลลี่ในวัยเด็ก ต่อยเตะดูถูกโดนจับแก้ผ้าให้อายต่อหน้าผู้หญิงอะไรงี้ โตมาพวกแม่งก็ประสบความสำเร็จ เป็นเจ้าคนนายคนตั้งแต่ยังหนุ่ม สร้างธุรกิจเอง เป็นนักร้อง ส่วนกูก็เป็นพนักงานบริษัทเดียวกับแม่งน่ะแหละ (แต่คนละแผนก) ตำแหน่งลูกจ๊อกห่างกันมันซักห้าขั้นได้
คนที่เป็นฝ่ายบูลลี่กูว่ามันคือการสร้าง self esteem อย่างนึงนะ สังเกตว่าคนแบบนี้จะมีความมั่นใจตัวเอง แบบข้าดีกว่า ข้าเจ๋งกว่า มีความกล้ากว่า(กล้าบูลลี่) โตไปก็เลิกนิสัยขี้แกล้งลืมๆว่าเคยทำอะไรแล้วเอาบุคลิกที่หล่อหลอมมาไปทำมาหากินต่อ
กูนี่ฝังใจเรื่องเพื่อนเยอะ เหมือนโดนล้อ แต่ก็โดนไม่หนักเพราะมันต้องพึ่งกูเรื่องเรียน พอโตมาระดับนึงก็เริ่มเรียนรู้ว่าถ้าเพื่อนมันเหี้ยก็แยกๆมา หากลุ่มใหม่ กลายเป็นว่ามอปลายกูกลุ่มเพื่อนเยอะ แต่ไม่สนิทจริงๆสักกลุ่มเลยว่ะ เรียนจบก็แยกย้าย
ไอ้เพื่อนกลุ่มเหี้ยนั่นก็มีติดต่อมาตอนจะแต่งงานให้ไปเป็นเพื่อนเจ้าสาว ตอนแรกกูก็ว่าจะไป แต่นั่งคิดๆแล้วก็ไม่ไปดีกว่า ไม่รู้จะลำบากถ่อไปเป็นพร้อบถ่ายรูปให้มันทำไม นอนโง่ๆอยู่บ้านดีกว่า
อ่านที่พวกมึงคุยกันแล้วก็นึกถึงเรื่องของตัวเอง ตอน ม. ปลาย ก็โดนบูลลี่บ้าง แต่ไม่หนักมากเท่าที่พวกมึงโดน
พอขึ้นมหาลัยกลายเป็นว่าคนเข้าหาเยอะ เพราะผลประโยชน์เรื่องเรียน ทั้งเพื่อนทั้งรุ่นน้อง
พอเรียนจบมาเหลือไม่กี่คนหรอกที่ยังคุยกันอยู่ บางคนกูทักไปยังทำท่าไม่อยากคุยกับกูเลย เหมือนลืมกันหมดแล้วว่ากูเคยช่วยอะไรไว้บ้าง
ตอนนี้กูเลยไม่ค่อยอยากสุงสิงกับใครเท่าไหร่ เหลือเพื่อนที่คุยจริงๆจังๆอยู่แค่เพื่อนมหาลัย 5-6 คน ส่วนเพื่อน ม. ปลาย กูเทหมดแล้ว
ม.ปลายกุติดเน็ต ติดนักร้อง ติดสาวในเน็ต จนชีวิตจริงกุแทบเฟดออกจากเพื่อน ตอนนี้ผ่านมา5-6ปี เริ่มออกมาจากวังวนนั้นละ กุเริ่มมองเห็นเพื่อนและครอบครัวในสายตามากขึ้น รู้สึกเหมือนได้ปลดล็อคอะไรในใจที่ตามหาทางออกมานานเลยว่ะ ต่อไปกูจะให้เวลาและความสำคัญกับเพื่อนและครอบครัวมากขึ้นละ ทุกเดือนต้องได้เจอ ในกลุ่มแชทต้องได้คุยกัน ทุกปีไปเที่ยวทริปด้วยกัน ไม่สำคัญว่าจะไปที่ไหนแล้วแค่มีเพื่อนไปก็พอ หัวใจกูคงเข้มแข็งขึ้นอีกเยอะเลย
อยู่ดีๆกูก็โดนเพื่อนที่สนิทด้วยบล๊อกว่ะ
คืองี้ กลุ่มกูมีกูกับแฟนกู เพื่อนสนิทแฟนกู กับเพื่อนคนนี้ที่แฟนกูรู้จัก นอกจากนั้นก็มีเพื่อนของกูอีกหลายคน มีรุ่นน้องด้วย ก็เหมือนกลุ่มใหญ่อะ มีเกือบสิบคน
ละคืออิเพื่อนคนนี้แม่งชอบติส เดี๋ยวก็นอยด์นู่นนอยด์นี่ จู่ๆก็ออกกลุ่ม โพสว่าน้อยใจ ซึ่งพวกกูก็งงนะว่า เอ้า เป็นเชี่ยอะไรอีกวะ
คือไม่ใช่รอบสองรอบอะมึง เป็นแบบนี้ตั้งแต่รู้จักกันครั้งแรกยันตอนที่บล๊อกกูกับแฟนกูเมื่อเร็วๆนี้
ล่าสุดตอนที่มันออกกลุ่มทุกคนก็ตกใจนะ แฟนกูเลยทักไปถามมันว่าเป็นอะไร ออกกลุ่มทำไม
มันตอบมาว่า ‘คนในกลุ่มนอกจากคนที่มันสนิทด้วยเยอะเกิน รำคาญ’
เอ้า... อีสัส คือไม่เห็นหัวคนอื่นนอกจากคนที่สนิทเลยเรอะ! ที่บอกว่าน่ารำคาญนั่นเพื่อนกับน้องๆของมึงและพวกกูหมดเลยนะ แล้วมึงนี่คืออะไรวะ คิดว่าตัวเองเป็นคนนอกของกลุ่มเหรอ พูดจาแบบนั้นได้ไง คนในกลุ่มเขาก็คุยกับมึงกันหมด มึงนั่นแหละที่ไม่ยอมคุย ปลีกตัวไปอยู่คนเดียว แล้วก็บ่นว่าไม่มีใครคบอะ มึงทำทั้งตัวเองกับคนในกลุ่มเสียความรู้สึกนะ
แฟนกูโกรธที่มันพูดงั้น สรุปก็คือทะเลาะกันยับจนแฟนกูร้องไห้ จากนั้นแม่งก็บล๊อกกู แฟนกู กับน้องที่มันสนิทด้วยที่สุดในกลุ่ม แบบ วอท???
ตอนนี้น้องคนนั้นก็โทษตัวเองแบบชิบหาย เพราะแม่งออกกลุ่มไปหลังจากที่น้องเขาดึงเพื่อนเข้ากลุ่มมา น้องมันเลยคิดว่าเป็นความผิดของตัวเอง
รายละเอียดมีเยอะกว่านี้ แต่กูขอเล่าคร่าวๆให้พวกมึงเห็นภาพก่อนนะ ถ้าไม่เคลียร์กูขอโทษด้วย
คำถามคือ
-พวกกูควรจะกลับไปคืนดีกับเพื่อนคนนี้มั้ย
-ควรจะปรับความเข้าใจกับมันมั้ย
-พวกกูทำอะไรผิดไปรึเปล่า ถ้าผิด กูจะแบกหน้าตามไปขอโทษมันเอง
>>592 มึงหมายกลุ่มอะไร ถ้าแค่ออกจากกลุ่มไลน์ก็ช่างมันเหอะ บางทีพวกมึงคุุยๆ กันแล้วมันไม่รู้เรื่อง มันรำคาญ เบื่อแจ้งเตือน (ถึงปิดมันก็มีเลขบอก) พอมันเยอะๆมันก็เหมือนไม่ได้อ่าน กดออกแม่ม กูก็เป็น
ถ้าหมายถึงกลุ่มในโลกจริง นี่ก็ช่างมันเหมือนกัน บางคนมันเบื่อว่ามากคนมากความ ก็ขอไปมีเวลาส่วนตัวดีกว่า แต่ก็ไม่ได้เลิกคบเพื่อนนะ
แต่กูเคยเจอเหมือนกันทำงอแงเรียกร้องความสนใจ แล้วคือพวกกูไม่รู้ไง คิดว่ามันปลีกวิเวก อยากมีเวลาส่วนตัว แต่เวลาไปเที่ยวไหนพวกกูก็จะชวนๆนะ แต่มันลีลาบอกว่าไม่ไปไม่ว่าง แต่ทำเหมือนจะให้พวกกูง้อให้มันไปให้ได้
ทีนี้มันดันไปนินทาพวกกูกับเพื่อนอีกกลุ่ม หาว่าพวกกูบูลลี่ ไม่ยอมคุยกับมัน ไม่ยอมชวนไปเที่ยวนู่นนี่ ถ้าแบบนี้มึงก็เลิกคบมันดีกว่า
>>593 ออกทั้งกลุ่มเพื่อนชีวิตจริง แล้วก็ในกลุ่มเฟส
คือมันชอบปลีกไปอยู่คนเดียวอะ แล้วก็โพสตัดพ้อ เหงา ไม่มีใครคุยด้วย น้อยใจ กูก็ไม่รู้จะว่ายังไง คือรู้สึกว่ามันเพิ่งกลับไปคบกับเพื่อนกลุ่มเก่าที่เคยต่อยกัน ผ่านไปแปปๆแม่งก็มาติสใส่กลุ่มพวกกูจนตอนนี้ออกไปละ กูก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เอาเป็นว่ากูคงไม่กลับไปคบแม่งอีกแล้วว่ะ ทำตัวงี่เง่า เสียสุขภาพจิตชิบหาย น้องๆกูก็ขวัญเสียหมด แม่ง
รู้สึกกูแม่ง loser จัง กูมีเพื่อนสนิทในกลุ่มตั้งแต่ม.ต้น คือเก่งอังกฤษเหมือนกัน ชอบอะไรเหมือนกันหมด กูพยายามทำให้ดีกว่ามันแต่ก็เป็นที่สองรองจากมันตลอด โดยเฉพาะเรื่องเพื่อน มันมีเพื่อนเยอะ ใครๆก็ชอบมัน แต่กูมีแต่คนหมั่นไส้ ทั้งๆที่พยายามทำเหมือนมันแต่ก็ไม่มีทางเหมือนหรอก ขึ้นม.ปลายมันก็เรียนห้องพิเศษแบบกู รร.ดังเหมือนกัน มันมีเพื่อนเยอะ แก๊งใหญ่เลย ขณะที่กูไม่มีคนคบ เข้ามหาลัยมามันก็สอบติดทุนเหมือนกู แต่กูได้มหาลัยดัง มันได้ม.เอกชน แต่การเรียนกูกลางๆถึงต่ำ แต่มันเรียนดี ได้เป็นตัวแทนไปแข่งนู่นนี่ มันก็ยังมีเพื่อนเยอะเหมือนเดิมไปเที่ยวผับ ไปเที่ยวต่างประเทศ มีแต่คนรัก แต่เพื่อนกูคือมีแต่พวกติ๋มๆ อยู่แต่ห้อง ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า ไม่แต่งหน้า ไม่แต่งตัว เฉิ่มๆเชยๆ กูรู้สึกว้าชีวิตกูแม่งไม่พ้นเงามันซักที เวลาจะตัดสินใจทำอะไรก็จะคิดว่าถ้าเป็นมัน มันจะทำยังไง แล้วกูก็จะทำแบบนั้น กูไม่อยากเป็นอย่างนี้อีกแล้ว อิจฉามันมาตั้งแต่ประถมจนตอนนี้มหาลัยแล้ว อีเหี้ย ด่ากูได้นะ กูว่านี่คือด้านเหี้ยในจิตใจกูจริงๆ เป็นด้านที่ loser สัดๆ กูอยากเปลี่ยนแต่แม่งยากเหลือเกิน กูเกลียดตัวเอง
>>595 ชีวิตใครชีวิตมัน ถ้าอยู่อย่างงี้โอเคอยู่แล้วก็ไม่ต้องคิดว่าตัวเองเป็น loser ที่เป็นอยู่อาจจะมีความสุขมากกว่ามันก็ได้ มันอาจจะเอาแต่ด้านดีๆมาเสนอให้ดู ชีวิตของตัวเองก็ของตัวเอง ไม่ต้องเอาคนอื่นมาเทียบเพราะมันไม่ต้องมีอะไรมาบอกว่าตัวเองควรอยู่ตรงไหน ชีวิตที่อยู่ตรงนี้มันก็โอเคอยู่แล้ว ใครจะทำอะไรก็เรื่องของเขา ทำชีวิตตัวเองให้มันน่าอยู่ก็พอแล้วอะ
>>595 มึงแพ้ระดับท๊อปแค่คนเดียวก็เรียกตัวเอง loser แล้วเหรอ กูว่าปัญหามันอยู่ที่มุมมองมึงมากกว่า คนส่วนใหญ่ในประเทศ ก็ยังด้อยกว่ามึงในหลายด้าน ลองเอาตัวเองไปเทียบคนธรรมดาบ้าง มึงก็ถือว่าดีมากแล้วอย่าไปแข่งกะคนที่มึงไม่มีทางชนะ มึงเก่งแค่ไหนก็ต้องมีคนเก่งกว่ามึง ต่อไห้มึงเก่งที่สุดในโลกก็ต้องล่วงลงมาวันนึงอยู่ดี แข่งกะตัวเองพัฒนาตัวเองดีที่สุด อย่าไปทำไห้ตัวเองทุกข์ ทำไห้ดีที่สุดแค่ไหนแค่นั้น
กูคือ>>583 น้ะกูอ่านจากการผู้คนที่ถูกบุลลี่แล้วกูรู้สึกว่ากูโคตรโชคดีที่เพื่อนคนนี้มันไม่แค้นพวกกูและพวกกูไม่ได้จะเอาผลประโยชน์จากเพื่อนคนนี้เลยด้วยเพราะปจบ.ทำงานคนละสาย แล้วพอตอนจบมัธยมเข้ามหาลัยปุ้บเสือกสนิทกันแบบคุยกันในไลน์กรุ้ปกันบ่อยมากๆอย่างที่บอกอ่ะไม่มีมันเหมือนกลุ่มขาดไปจนตอนนี้แต่ละคนเริ่มสร้างชีวิตของตัวเองกันล้ะ ถ้ากูมีลูกกูจะสอนเลยห้ามบุลลี่คนอื่นเดี๋ยวจะเป็นตราบาปในใจของคนที่ถูกบุลลี่กับตัวเอง
เพื่อนในกลุ่มหลายคนชอบนินทากันเอง แล้วทักมาหากูเวลาไม่ชอบคนนู้นคนนี้ กูไม่อยากทำตัวแบบลับหลังเพื่อนนะ แต่เวลาพวกมาคุยกูก็ต้องเออๆออๆไปเหมือนคิดว่ามาด่าเพื่อนให้กูฟังแล้วสบายใจ จบ แบบไม่คิดจะปรับความเข้าใจอะไรกันแค่อยากนินทา แล้วมันก็อึดอัดอะมึง กูควรไล่พวกมันไปคุยกันเองแบบจริงๆจังๆมั้ย แต่ก็กลัวจะโดนเหม็นหน้าซะเองอะ หรือกูควรเลิกคบแม่งทั้งกลุ่มไปเลยวะ แต่ก็เป็นเพื่อนกันมานานอยู่นะ กลุ่มเพื่อนพวกมึงเป็นแบบนี้กันมั้ย มันเป็นเรื่องปกติป่าววะ
>>599 ก็เยอะนะคนแบบที่มึงเจอเนี่ย สำหรับกู ถ้าคนมาปรึกษาแล้วด่าคนอื่นเนี่ย กูก็ไม่ชอบนะ กูจะพยายามปลอบๆไปมากกว่า ว่าอย่าคิดมาก ทำใจไห้สบาย รีแล็กซ์บ้าง หาอะไรทำไห้ยุ่งๆบ้าง แต่กูจะไม่ผสมโรงด่าคนกะมันถ้า้เป็นไปได้ เพราะถึงเป็นเรื่องจริง แต่มึงยิ่งด่ามันยิ่งเกลียดคนนั้นหนักขึ้นมันยิ่งทุกข์ขึ้นด้วย
>>598 มึงโดนบูลลี่แบบไหนวะ? ถ้าแบบว่าแกล้งๆกันครั้งแรกแล้วไม่ได้แรงไรจนถึงขั้นแบบว่าสุดเมคเฟรนด์กันได้นี่ก็โอเคไป แต่กับกูคือมันเล่นจนแบบให้ที่ๆกูอยู่ร่วมกับมันต้องเป็นนรกสำหรับกูไง คนอื่นไม่รู้สึกอะไรแต่กับกูคือกูรู้สึกแบบนั้นแล้วบอกเลยว่าวันไหนมันสร้างชีวิต สร้างครอบครัว กูจะทำให้แม่งพินาศที่สุด อะไรที่มันรักที่สุดกูก็จะจองล้างจองผลาญให้บรรลัยเหมือนกับชีวิตตอนกู ม.ต้นเลย
>>599 กุเปนบ่อยๆๆๆ เพื่อนในกลุ่มชอบมานินทากันเองให้ฟัง55555 จนกุก้แบบมึงเคยเอากุไปนินทากันไหมนะ ถ้าเป็นเรื่องเพื่อในกลุ่มกุก็ฟังๆ เออๆ ออๆ แต่ไม่ด่าเสริมนะ พยายามคาล์มดาวน์เพื่อนถ้ามันยังดูจะคบกันต่อแค่ไม่พอใจกันบางเรื่องเฉยๆ ก้คงหาที่บ่นอะ แบบไม่พอใจแต่ไม่อยากเลิกคบ ถ้าแม่งไม่อยากทนกันแล้วก้คงว่ากันอีกที แต่ยังไม่เคยมีอะไรแบบนั้นว่ะ
แต่ถ้ามานินทากันเรื่องคนที่ไม่ชอบนี่ก็คือผสมโรงเต็มที่แหละ กุก้ไม่ใช่คนดีอะไร
>>601 กูไม่ได้โดนแกล้งกูเนี่ยไปแกล้งเพื่อน คือแกล้งเรื่อยๆเล่นๆไม่ได้จับมันชกหรือไถตัง แต่แกล้งแบบปั่นให้อาจารย์เรียกปั่นว่าชอบสาวคนนั้นคนนี้ เวลามันทำผิดก็จะแซวแบบแกล้งจนมันด่าแล้วพวกกูก็เอาคำพูดมันมาล้อเยอะน้ะอย่างนี้ม.1-3 พอม.ปลายอยู่คนละห้องตอนนั้นกำลังฮิตรูปหลุดเหวอๆพวกกูก็ถ่ายมันอ่ะแกล้งให้มันงอนแล้วค่อยง้อแล้วก็ปั่นมันใหม่วนๆแบบนี่จนจบม.6 มาเลิกแกล้งกันก็ตอนมหาลัย เออว่าไปกูมีช็อตปกป้องมันด้วยนี่หว่ามันโดนห้องอื่นท้าต่อยตอนเรียนชมรมตอนม.3พวกกูเลยไปบวกแทนอาจจะเป็นอันนี้มั่งที่มันเลยไม่อาฆาตพวกกู
โดนเพื่อนบ่นแค่เพราะไม่อยากกินเหล้าหรือไปร้านเหล้าป่ะวะกูเป็นพวกคออ่อนแล้วเวลาเมาชอบทำไรเหี่ยๆ จนกุไม่อยากไปแล้วเพื่อนมหาลัยบ่นๆว่าไม่ใช่เพื่อนมัธยมมึงหนิ่เอาจริงก็ใช่นะกูชอบกินเหล้ากับเพื่อนมัธยมมากกว่ามันรู้ใจกันจริงๆนี่หว่าโตมาด้วยกันกินเหล้าครั้งแรกก็กินด้วยกันถึงตอนนี้พวกมันจะคอแข็งปั้กกันล้ะกูไปกินก็รู้สึกเปลืองเงินไม่คุ้มแต่กูก็รักเพื่อนมหาลัยกูนะแต่ชวนกูทำอย่างอื่นที่กูชอบดิ่ไปด้วยได้แน่ๆจนเพื่อนมันบ่นว่าไม่เบื่อชีวิตตัวเองบ้างหรอ กูว่ากูสนุกกับชีวิตตัวเองจะตายกูตามทีมที่กูเชียร์ในไทยลีคแบบนั้งเครื่องตามไปเชียร์ถึงเชียงรายขับรถไปเชียร์ถึงประจวบไปอีกหลายๆที่แบบไปคนเดียวหรือไปเจอแก้งแฟนคลับด้วยกันที่ปลายทาง จนบางทีกูรำคาญเช่นมันชวนไปกินเหล้ากูบอกไม่ไปอ่ะกลับบ้านมันก็โห้วกูเลยสวนแบบรำคาญโห้วเหี่ยไรก็กุไม่อยากกินนี่หว่าแต่มันก็ไม่ว่าอะไรน้ะส่วนตัวแล้วถ้าแบบนานๆทีไปกินอะได้หรือในโอกาสสำคัญก็ไปแต่ถ้าให้ออกทุกอาทิตไม่ไหวหรอกใครเป้นเหมือนกูบ้างวะรู้สึกการไปกินเหล้าเป็นปมหรือไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่
>>603 อ่อ ไม่ค่อยแปลกใจแล้วแหละว่าทำไมเพื่อนไม่เกลียด ตอนแรกกูนึกว่ารุมบูลลี่เรื่องอะไร เพื่อนมึงอาจจะเป็นคนมองโลกแง่ดีด้วย บวกกะมึงก็มองมันเป็นเพื่อนเลยแกล้งแซวกันตั้งแต่แรกนั่นแหละ ไม่ใช่พวกประเภทจงใจหาเรื่องแล้วทำตัวเหี้ยๆ ใส่ แต่ก็ดีแล้วแหละที่ไม่ได้โกรธเกลียดกัน
กุโดนเพื่อนผญในห้องเม้ากันว่ากุจะลาออกเพราะเข้ากับเพื่อนไม่ได้ คือคนในห้องมีแต่คนเก่งๆเพื่อนสนิทจากมอต้นก็อยุ่ห้องอื่นเวลาสอบกุก็โหล่แทบทุกวิชาคือจะให้กุไปคุยกับพวกเขาเขาคงมองกุต่ำกว่าเวลามีงานกลุ่มพวกคนฉลาดๆก็ทำกันส่วนกุก็นั่งโง่ๆเพราะไม่รู้จะช่วยอะไรกุเครียดอะไรกุก็ชอบเดินออกจากห้องไปอยุ่คนเดียว กุเคยทะเลาะกับหัวหน้าห้องแล้วแม่งแคปแชทกุลงไลน์กลุ่มคนอื่นก็มองกุเหี้ยดิ กุควรทำไงดีวะควรเลิกคิดมากแล้วเข้าหาเพื่อนดีป่ะ
กูเคยมีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง แม่งชอบประเมินค่าตัวคนอื่นชิบหาย ตอนกูคบกับมันกูเป็นพวกติ๋มๆ มันจะชอบมาบอกกูให้เลิกคบคนนั้นคนนี้ บอกกลุ่มนั้นไปคุยเล่นได้แต่อย่าคบจริงจังจะพากูลงเหว คนนั้นขี้โม้คบไปก็ไม่เกิดประโยชน์ แล้วสุดท้ายบรรดาเพื่อนรอบตัวกูเหลือแค่มัน คือกูกับมันตัวติดกันชิบหายไปไหนไปด้วยกัน ตอนมันจีบผู้ชายกูเป็นแม่สื่อคอยบอกคอยส่งของให้ พอได้เป็นแฟนแม่งติดแฟนกูกลายเป็นหมาหัวเน่า หลังๆพอมีเพื่อนคนใหม่เข้ามาในกลุ่มเป็นสามคน กลายเป็นว่ากูทำอะไรก็ผิดไปหมด เริ่มทำตัวว่ารำคาญกูทั้งๆที่กูก็อยู่ปกติทุกอย่าง ชอบมาบ่นกับว่าเหนื่อย หาเรื่องทะเลาะแล้วไม่คุยกับกูจนกูรู้สึกผิด มันบล็อคกูเพราะกูไม่ส่งงานเดี่ยว กูย้ำว่างานเดี่ยวงานส่วนตัวของกูไม่เกี่ยวเหี้ยอะไรกับมันเลย กูก็รู้สึกผิดไปดิครึ่งปีเต็ม
กูพยายามจะง้อมันนะเว้ย จนมาว่าระหว่างที่กูกับมันไม่ได้พูดกันเลยมันเอาเรื่องของกูไปนินทากับคนอื่นว่าที่เลิกคบกูเพราะกูแม่งเป็นคนขี้เกียจ
ทั้งๆที่คนเรามันก็มีด้านดีด้านเสียป่าววะ กูพึ่งมานึกได้ว่ามันเอาแต่มองหาข้อเสียของคนอื่นตลอดมันก็ต้องพยายามมองหาข้อเสียของกูบ้าง แต่มันไม่เคยมองหาข้อเสียของตัวเองเลย มันเก่ง มันเป็นเด็กกิจกรรม เป็นที่รักของครู แล้วมันไม่เคยนึกบ้างหรอว่าทำไมไม่มีเพื่อนรอบตัวมันเลย
ดีแต่หาข้ออ้างทั้งๆที่ทุกคนเปิดใจจะยอมรับเป็นเพื่อน แต่ทำไมต้องเลือกเพื่อนด้วยวะ ต้องการหมาซื่อๆคอยทำตามคำสั่งแค่นั้นหรอ
กูโดนครูเรียกไปด่าเพราะปรับตัวพูดคำหยาบให้เข้ากับมัน กูโดนเพื่อนส่วนหนึ่งเลิกคบเพราะเขาคิดว่ากูนิสัยเลือกเพื่อนแบบมัน รุ่นพี่ไม่มองหน้ากูด้วยซ้ำตั้งแต่ที่มันไปด่าพี่เขาแล้วบอกว่าพวกเราไม่อยากคบคนขี้โม้
กูสะใจนี่ถือว่าแปลกไหม ที่ตั้งแต่เลิกคบกับมันกูได้เพื่อนในห้องกลับมาเป็นกลุ่ม ขณะที่มันได้คนซื่อๆมาแทนที่กู เวลากูทักเพื่อนคนนั้นแต่มีมันอยู่ด้วยคือกูไม่ค่อยสนิทใจเลย สายตาเหมือนแม่งหวงเพื่อนมาก เหมือนกูจะแย่งเพื่อนไปจากมันอ่ะ
>>607 1.มึงเดินเกมพลาด มนุษย์สัมพันธ์ที่ดีมีอำนาจมากกว่าความสามารถ มึงอาจจะสงสัยเอะยังไง เช่น มึงพูดคุยทักทายกับเพื่อนทุกคน ต่อให้มึงจะทะเลาะกับหัวหน้าห้องหรืออะไรก็เเล้วเเต่ เพื่อนจะเข้่าข้่างมากดว่าเพราะมึงทักทายพูดคุย เเละคนที่เเึปเเชทลงจะดูเเย่ทันทีเป็นต้น 2.กรณีมึงเข้ากับคนอื่นไม่ได้ วอทเอเวออะไรก็เเล้วเเต่ มึงก็ต้องทุ่มไปกับอย่างอื่นเช่นเิาเวลาไปใส่กับการเรียน เดียวก็มีคนเข้าหามึงเองเพราะต้องการความรู้จากมึง มึงก็จะมีปฏิสัมพันเเละอำนาจเล็กๆน้อยๆ เเต่ไม่เท่ากรณี้เเรก อันที่จริงเรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องเเค่เรื่องเรียนใช้เป็นอะไรเเทนก็ได้เเค่ยกตัวอย่างเฉยๆ
กูเป็นเกย์ที่ไม่ได้ออกสาวมาก ข้างนอกแค่ดูเป็นผู้ชายเรียบร้อย ทีนี้มีเพื่อนสนิทผู้หญิงคนนึงที่แต่ก่อนสนิทกันมาก
อยู่ด้วยกันบ่อยๆ นั่งเล่นกันสองต่อสองที่หอกูได้ ไปเที่ยวชอปปิ้งกันสองคนบ่อยๆ
พอทำงานแล้วถึงเริ่มห่างกันบ้างก็ยังเจอกันเรื่อยๆ พอวันนึงนางมีแฟนก็ยิ่งห่างๆกันเข้าไปอีก
แล้วเหมือนพอเจอกันสองต่อสองแล้วแฟนเค้าก็ไม่ชอบใจเท่าไหร่
ด้วยความที่เค้าเกรงใจแฟนก็เลยบอกกูว่าต่อไปนี้ไม่ขอเจอกันสองต่อสองนะ กูก็ไม่อยากตื๊อเพื่อนก็เลยโอเค
แต่ทีนี้เหมือนเลยกลายเป็นยิ่งห่างกันไปเลย เพื่อนคนอื่นของเค้ากูไม่สนิทกับใครเลย หลายคนก็ไม่ถูกกันเพราะดราม่างานกลุ่มสมัยเรียน
ส่วนเพื่อนคนอื่นกูเค้าก็ไม่สนิทเหมือนกัน เพราะไลฟ์สไตล์คนละแนว แถมบางทีก็มีอารมณ์แบบผู้หญิงเขม่นกันด้วย
สุดท้ายไม่ได้เจอหน้ากันเปนปีแล้ว นานๆทีมีโทรหากันบ้างแต่กูก็รู้สึกอดน้อยใจไม่ได้จริงๆว่ะ
แต่ก่อนนี่เค้าไปเที่ยวไหนก็ต้องมีของฝากให้กูตลอด ช่วงที่ผ่านมานี่ไม่เคยมีเลย เหมือนกูเห็นเค้าสำคัญอยู่ฝ่ายเดียว
ก็รู้แหละว่าโตเป็นผู้ใหญ่แล้วต่างคนก็ต่างมีภาระของตัวเอง คนเราไม่ควรจะมาน้อยใจเพื่อนด้วยเรื่องอะไรพวกนี้ แต่มันก็อดไม่ได้จริงๆว่ะ
>>610 ชีวิตมันก็แบบนี้แหละเพื่อน วันนึงยังไงมันก็ต้องห่าง แต่งงานมีครอบครัวมีภาระหน้าที่ยังไงซักวันมันก็ต้องเป็นแบบนี้
มึงอย่าไปคิดมาก เข้าใจว่าเป็นเพื่อนที่มึงค่อนข้างแคร์ แต่เราก็ไปบังคับใจใครไม่ได้ไง
เข้าใจว่ามึงอาจจะเหงา อาจจะนอยด์ที่มันไม่เป็นแบบเมื่อก่อน ก็คิดในแง่ดีว่าเพื่อนมึงกำลังมีความสุข
เราก็ยินดีด้วยไป ส่วนมึงก็ไม่ต้องน้อยใจหรอก มันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต
ยิ่งวันนึงเพื่อนมึงแต่งงาน มีลูกมีผัวเป็นตัวตนนี่เหมือนอยู่กันคนละโลกแล้ว
เหลือแต่มิตรภาพดีๆที่เคยมีให้กัน และมันก็จะยังอยู่แบบนั้นไปตลอดแหละ
ถ้ามึงไม่ไปทำให้มันพังทลายไปก่อนนะ
ชีวิตคนเรามันก็เท่านี้ เลิกแคร์คนอื่นแล้วกลับมาแคร์ตัวเองดีกว่า
มึงตอนแรกกุจะไปเที่ยวกับเพื่อใช่มะแล้วที่นี้กุไปไม่ได้แต่โอนค่าที่พักไปแล้ว จองเป็นบ้านนะแบบไปกันหลายคน กุไม่ไปกุก้รู้สึกผิดอ่ะแบบตอนแรกบอกว่าจะไปแต่วันจริงดันไม่ไป กุไม่กล้าขอเงินเพื่อนคืนเลยอ่ะแล้วมันก็ไม่พูดไรด้วย... มันเกือบ500กุเลยรู้สึกเสียดายนิดๆ แต่ถ้าจะขอเงินคือสก็รุ้สึกผิดอีก
เรื่องกูไม่ค่อยดราม่า แต่ขอบ่นลอยๆหน่อย กูมีเพื่อนผชเยอะไง เวลาไปเที่ยวก็มีแต่ผช
แม่งกันซีนกูทุกครั้ง บางทีแม่งก็แซด เข้าใจว่าเพื่อนเป็นห่วง แต่กูก็อยากรู้จักคนอื่นบ้าง 5555555555
เพื่อนกูก้มีหลายกลุ่มแล้วนะ แต่เพื่อนผู้ชายเยอะทุกกลุ่มเลย
พวกมึงเคยมีกีฬาสีมอปลายป่ะที่ต้องเก็บเงินมาทำสแตนด์จ่ายค่าหลีดงี้ป่ะทีนี้ห้องกุแม่งเก็บ2500+คือกุไม่ได้ขอพ่อแม่ได้เหมือนพวกมันไงกุก็ต้องเก็บเองถ้ากุไม่จ่ายแม่งกุก็กลายเป็นมีปัญหากับคนทั้งห้องทำไงดีวะ
>>617 กูแนะนำว่าไม่ต้องจ่าย ตอนกูมอหกกูก็มีปัญหากับเพื่อนเรื่องเงิน และ ครู เพราะว่า ครูจะเป็นคนจัดงานโน้นงานเน้ กูก็จะไปมีปัญหากับครูแทน และกูไม่เคยสนใจครูเลย กูมีปัญหากับครูทุกคนในรร.ก็ว่าได้ โดยเฉพาะเรื่องตังและหลายๆเรื่อง ตอนมอหกจะมีงานแสดงอะไรสักอย่าง กูเชื่อว่ากูเป็นคนทำงานล่มด้วย เพราะว่าจะเก็บตังแพงๆ กูเลยเรียกให้เก็บเงินทุกคน คนละ 2000 ซึ่งถ้าเก็บได้กูจะทำให้มีปัญหาอีก กลายเป็นว่าแสดงนั้นเป็นเต้นโง่ๆแทน ไม่ได้ใหญ่อะไรเลย ทั้งทีจริงๆงานจะใหญ่มาก จะมีเก็บค่าเข้าชมด้วย และกูจะบอกอะไรให้ ถ้าเพื่อนยอมมึง มึงก็ต้องยอมเพื่อน หรือ ถ้ามึงยอมเพื่อน เพื่อนก็ต้องยอมมึง รวมถึงครูด้วย กูไม่ยอมครู แต่หลายเรื่อง กูก็ยอมเพราะกูจะช่วยเขาบางเรื่อง กูพูดมึงกูกับครูด้วย มึงไม่ต้องกลัวมีปัญหากับเพื่อนหรอก
เดี๋ยวก็รู้ว่าเพื่อนฟังมึงหรือเปล่า ถ้าไม่ฟังมึงก็อย่าไปฟังเขา เป็นบางเรื่องพอ
เพื่อนกุติดคอมมูมากจนไม่เป็นอันทำงาน ทำไงกะมันดี
กูเป็นพวก introvert ที่ภายนอกดู extrovert ว่ะ
คนที่รู้จักกูตอนแรกจะคิดว่ากูชอบเข้าสังคมมากๆ เพราะกูอเลิร์ท ตลกด้วย แต่จริงๆกูก็เป็นแค่กับคนที่กูสบายใจ
แล้วมันแย่ตรงที่พอกูเลิกเรียนกลับบ้าน กูไม่ชอบคุยกับใครเลย แบบ ไม่เลย กูก็เข้าทวิตเตอร์ ไถเฟส เล่นมือถือนะ แต่ไม่ชอบคุยทักแชทหรือตอบแชทใครอะ คือในความคิดกู การที่มาถึงบ้าน=พื้นที่ของกู ไม่อยากยุ่งและไม่อยากให้ใครมายุ่ง อยากอยู่กับตัวเองอะ แต่วันต่อมาไปเรียนก็คุยปกตินะ
คือกูกั้นพื้นที่ โรงเรียนกับบ้านชัดเจนมากๆ มันไม่ค่อยดีใช่มะ เคนคิดจะทักแชทเพื่อนแต่กูก็ไม่รู้จะคุยอะไรอยู่ดี
>>626 แล้วเพื่อนอะ บางทีกูก็รู้สึกว่าเพื่อนA กับเพื่อนB สนิทกันจังวะ เหมือนเพื่อนมันได้เก็บexpค่าความสัมพันธ์ระหว่างเสาร์อาทิตย์ไรงี้ แต่กูมีแต่อีเวนท์หลักคือแค่ที่โรงเรียนอะ ความสนิทมันสู้ไม่ได้ว่ะ กูก็อยากสนิทกับเพื่อนมากขึ้นนะเว้ย
ใช้ศัพท์โคตรเนิร์ดเลยกูแม่ง 55555
>>599ถ้าด่าแบบไม่พอใจกุว่าปกติ รับได้ แต่คนที่ด่าแบบสาดเสียเทเสีย ด่าคนอื่นแบบมีเจตนาร้ายแฝงในคำพูดมึงไม่ควรอยู่ต่ออยู่ใกล้ ถ้าไม่มึงประสาทไปก่อนก็แม่งย้อนมาแว้งกัดมึงตอนมึงทำให้มันไม่พอใจ
ยิ่งถ้ามึงไม่พอใจเลยว่า บอกมัน มันเลยเอามึงไปด่าลับหลังเพราะมึงว่ามันนี่ เลิกเถอะ คนแบบนี้สำหรับมันเพื่อนจะเป็นใครก็ได้ไม่จำเป็นต้องเป็นมึง ไม่พอใจก็หาใหม่แล้วเอามึงไปด่าให้คนใหม่ฟัง ถ้าร้ายๆหน่อยก็พยายามทำให้มีงถูกเพื่อนในกลุ่มคนอื่นๆแบน
กูโดนเพื่อนสนิทกูแฉกลางห้องว่ากูไม่นับถือศาสนาว่ะ กูคุยกับครูสุขเรื่องหน้ากูหมองแกบอกว่าให้กูไปออกกำลังกาย ทำสมาธิ สวดมนต์ก่อนนอนทุกวัน กูอุตส่าห์พูดรับปากครู แต่มันแม่งพูดแทรกขึ้นมาว่ากูไม่นับถือศาสนา เรื่องแบบนี้เรื่องเล็กไหมวะ หรือกูควรจะเลิกคบมันไปเลย กับความลับที่กูคุยกับมันคนเดียวยังแฉต่อหน้ากู เรื่องอื่นๆของกูลับหลังกลัวมันจะเอาไปแฉใส่คนอื่นว่ะ
>>632 กูว่ามึงห่างๆมันหน่อยก็ดี ถ้าเรื่องนี้มันไม่รู้สึกว่ามันผิด หรือถ้ามึงไม่แน่ใจมึงลองไปคุยกับมันสองคนดู บางทีมันอาจจะพลั้งปากไปเฉยๆ ไม่ได้คิดว่ามึงจะไม่ชอบ หรืออาจะไม่ได้มีเจตนาแฉอะไรงั้น ลองคุยประมาณว่า “มึง เรื่องที่กูบอกไปว่ากูไม่นับถือศาสนาอะ มึงอย่าพูดให้คนอื่นรู้อีกได้ปะ คือบางคนเขารับไม่ได้อะ” หรือถ้าแม้แต่ตอนที่มึงเล่าให้มันฟัง มันก็ทำท่าทีประมาณเหยียดๆมึงว่าอี๋ อีคนไร้ศาสนาตั้งแต่แรกแล้ว ไรพวกนี้ก็เลิกคบ ห่างๆมันไป ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็อย่าคุยเรื่องสำคัญกับมันอีก คนพวกนี้อย่าเอามาใกล้ๆให้ปสด.
แล้วเพื่อนคนอื่นๆในห้องที่ได้ยินรีแอคยังไงกันวะอยากรู้
มึงสมมุติถ้ามึงช่วยเพื่อนมึงจากการเมา แล้วนางบอกจะไปต่อแต่สภาพไปไม่ไหว มึงจะทำยังไงวะ
คือบ้านก็กลับไม่ได้(ไกล ทางรฟฟไม่ผ่าน+หมดเวลาเดินรถ) โรงแรมก็ไม่ไป
>>636 ต่อแล้วก็คุยกับคนรู้จัก(ญ)ว่ากลับบ้านไม่ได้ ทางนั้นก็บอกให้ไปหาที่ร้านนั่งเล่น(20+)
กูปัดตอบ : "ถ้าร้านแบบนี้ไม่ให้เข้านะ ไม่ไว้ใจเงินมึงก็หมด" นางก็ไม่พูดไร นางบอกจะไปไหนต่องั้น
สุดท้ายกับไปนั่งร้านกาแฟ นางก็คุยกับทางนั้นอีก
จนทางนั้นให้ค่าแท็กซี่นาง
ปล.ทางนั้นไม่รู้จักกูด้วย คิดว่าเขาคงมองกูไม่ดีไม่พามันกลับบ้าน
ปล.กูไม่ไหวใจทางนั้นอย่างคือ กลัวผญเป็นหน้าม้าให้กลุ่มผช ที่ไปดื่มสังสรรค์
แล้วมันก็กลับหรอวะ สรุปคือกลับก็ได้แต่ต้องได้ตังค่าพี่แท๊ก?
ขอโทษทีทำให้อ่านเข้าใจยาก เผลอลบบ้างจุดไป พิมพ์ตก
แวะมาระบายเฉยๆ รูมเมทกูคุยกะโทรศัพท์กับผู้ชายแบบเสียงสอง ซึ่งแม่งน่ารำคาญสัดๆ พอหันมาคุยกับกูก็พูดเสียงสองใส่กูไปด้วย อ้อนๆงื้อๆอีดอก รำคาญชิบหายแล้วคุยทุกคืน พรีเซ้นตัวเองนู่นนี่นั่น ชอบอะไรก็จะชอบอยู่แบบนั้น แล้วพอมาคุยกับกูกับเพื่อนก็บอกไม่ได้จริงจัง เค้าจริงจังกับมัน จะทำไงดี แม่งคุยกับผู้ในห้องทุกคืนกูได้ยินหมด ผู้ให้ไปหาก็ไป อ่อยซะจนไม่เหลืออะไรละ ทำตัวแบบนี้ก็อย่ามาปรึกษาอะไรกูเลย ก่อนหน้านี้ตอนเลิกกับแฟนเก่าแม่งละไปคุยกะคนอื่นไล่แฟนทุกวันบอกเลิกทุกวัน คนเหี้ยไรบล็อกเฟสแฟนเป็นปีๆ แล้วบอกรักแต่แสดงออกไม่เป็น แล้วเวลามึงนอกใจไปเที่ยวไปคุยกะคนอื่นมึงทำหวานเป็น พอเค้าไปจริงก็ลำบากกูข้าวไม่แดกแม่มันก็ให้ดูแล อยู่ไม่ได้ฟูมฟาย ให้กูขับรถไปส่งบ้านนูู่นนี่ ไปบอกพ่อแม่แฟนเก่า บอกแฟนใหม่ของแฟนเก่า โดนเย็ดตอนที่คบกับแฟนใหม่แล้ว คือร้องไห้ไปหาแฟนเก่าที่บ้านอะ แล้วให้รับผิดชอบจะเอาเงิน ใครจะมีให้ ทำให้ตัวเองเสียหายไปอีก ทำเหี้ยไรไม่คิด วุ่นวายอีก น่ารำคาญเหี้ยๆชีวิตนี้กูไม่เคยเจอคนแบบนี้ควยยย
ปกติทักแชทคุยกันนี่มันคุยอะไรกันวะ กูไม่กล้าทักใครก่อนเพราะกลัวอีกฝั่งรำคาญ แล้วก็ไม่รู้จะคุยอะไร
เพื่อนมหาลัยแม่งสนิทยากจังวะ กูเริ่มจะปลงแล้ว
กูแวะมาบ่นระบายเฉยๆ กูไม่ค่อยมีเพื่อนในชีวิตจริง มีแต่เพื่อนในเกม เพื่อนในเกมกูหลายคนก็เลิกเล่นไปแล้ว กูก็เหงาๆ จนวันหนึ่งมีคนทักมากหากูในเกม(เคยแอดเพื่อนไว้นานแล้ว มันพึ่งกลับมาเล่น เคย pvp กันแต่ไม่เคยพิมคุยกัน) ว่าขออยู่กิลด์ด้วยกิลด์มันแตกแล้วเพื่อนเลิกไปหมดแล้ว กูรู้สึกเข้าใจมันขึ้นมาทันทีเลยรับมันมาเข้ากิลด์ ตอนแรกกูก็ไม่คิดอะไร คิดแค่ว่าเดี๋ยวมันก็ทิ้งกูไปหมดคนอื่นๆ นั่นแหละ กูก็เล่นของกูนเดียวไปเรื่อยๆ แต่มันชอบตามกูไปนั่นนี่ จนกูถามมัน เหงาเหรอ อะไรงี้ แล้วกูก็ไปเจอเพื่อนเก่ามันที่เหลือรอดไปตั้งกิลด์ใหม่กันอยู่ เลยคิดว่าจะให้มันกลับไปอยู่กับเพื่อนๆ มันดีกว่ามาอยู่กิลด์ที่ไม่มีอะไรกับกู กูเลยทำตัวไม่สนใจมัน ใช้มันเป็นเครื่องมือฆ่าคน ใช้เป็นแท้กซี่รับส่ง(ก็กูขี้เกียจเดินเอง) แต่เขาก็เลือกที่จะไม่กลับไป แล้วอยู่ๆ ก็กลายเป็นว่าไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้นซะงั้น จนมีคนทักว่าพักนี้ไปไหนด้วยกันบ่อยจัง "กูก็บอกว่าเขาคงเหงามั้งอารมณ์เหมือนกูเป็นเพื่อนคนสุดท้าย" คนนั้นเขาก็บอกกูอีกว่า "มึงคิดว่าไปเองคนเดียวรึเปล่า เขาเห็นมึงเป็นเพื่ือนรึเปล่า?" คำพูดมันทำให้กูกลับมาย้อนคิด เขาไปเก็บเวล ไปอะไรคนเดียวได้ แล้วเขาก็มีคอมมิวกับคนอื่นในกิลด์ไปเก็บเวลกับคนอื่นงี้ แต่กูไปคนเดียวไม่ได้ ทั้งที่เมื่อก่อนไปไหนกูก็ทำคนเดียว พอเขาไม่ออนกูก็ไม่อยากออนซะงั้น กูเป็นอะไรไปวะ???
มหาลัยหาเพื่อนยังไงดี อยากคบนานๆเลยอ่ะเพราะสร้างคสพไม่ค่อยเก่ง ทำยังไงให้มันสนิทกันวะ ไม่ใช่แค่เพื่อนคนรู้จักที่หาได้ทั่วไป แล้วต้องคุยแทนตัวเองยังไง ใช้เราแกได้เลยไหม
ไม่มีเพื่อนคบมาสองสามปีละ จำไม่ได้ละว่าเพื่อนต้องคุยไรกันบ้าง U-U
เพื่อนกูทุกคนมีแฟนหมดแล้วว่ะ โครตรู้สึกโหวางเลย กูไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองว่ะ
เราผญนะ อยากมีเพื่อนคุยได้ทุกเรื่องมันต้องหาแอพไหนอะ เอาแค่เพื่อนจริงๆนะ พึ่งจบมหาลัยเพื่อนทำงานกันหมดแล้วไม่ค่อยได้ติดต่อกันเลย ตอนคบกันที่มอก็ไม่ได้รู้ใจกันขนาดจะเล่าทุกเรื่องในชีวิตได้ด้วย มีเพื่อนผชคนนึงที่สนิทกันมากรู้หมดรู้ใจเหมือนเป็นร่างแยกดันไปกิ๊กกันละไม่เวิร์คเราขอให่กลับมาเป็นเพื่อนเขาบอกคงเป็นเพื่อนกันไม่ได้แล้วอีก เรามีแฟนแล้วแต่แฟนก็ไม่เหมือนเพื่อนอะ บางทีทะเลาะกะแฟนก็อยากปรึกษาเพื่อนอยากเม้ามอยบ้าง ทำไงดี
>>651 เราได้เพื่อนจากเกมออนไลน์อะ ที่คบกันได้นานๆ(7-8ปี)มีแต่เพื่อนผู้หญิงทั้งนั้นเลย เอาไว้เล่านู่นนี่ให้ฟัง แลกเปลี่ยนความเห็น ไม่เคยเจอตัวจริง เลยสบายใจตอนได้เล่าอะไรเยอะแยะ แต่ก็ติองปกปิดตัวเองพอสมควรนะรู้แค่ชื่อ อายุ อาชีพ หน้าก็ไม่เคยเห็น คุยผ่านไลน์อะ ไม่ได้แลกเฟซ สร้างความสัมพันธ์จากการคุยอย่างเดียวเลย
กูเริ่มมีอายุละ แต่บางทีก็อยากได้เพื่อนคุยนะ เพื่อนจริงๆ (ไม่เอาแฟน ไม่เอาคนคุยแบบมากกว่าเพื่อน)
เพื่อนที่คุยกันประจำก็มี แต่หลังๆ เพื่อนแม่งแต่งงาน/เลี้ยงลูกกันหมด จะใช้แอปหาเพื่อนก็กลัวนิดๆ
จริงๆ เกมก็ดี แต่ถ้าเล่นไม่ตรงกันมันก็แยกย้าย ใครมีอันไหน/วิธีไหนแนะนำมั้ย
>>655 - บอร์ดเกม เคยเห็นบางร้านจะมีวันให้คนมาลงทะเบียนแบบมาเดี่ยวๆแล้วเขาจะจัดกลุ่มให้
-กิจกรรม workshop ต่างๆ
- กลุ่มสังคมเฉพาะแบบพวกแฟนหนังสือก็จะมีอีเว้นท์จับเข่าคุยกันบ้าง
- เว็บบอร์ด กลุ่ม/เพจในเหสบุ๊คก็เป็นจุดเริ่มคสพ.ออนไลน์ที่ดี เพราะรวมคนที่มีความสนใจเรื่องเดียวกันไว้อยู่แล้ว ทั้งแต่งรถ ทำสวน ทำอาหาร ฟังเพลง ดูหนัง เกม สัตว์เลี้ยง
บ่น
รําคานพื่อนชอบก่อวอร์ ทําตัวเองเป็นกลุ่มแก๊ง จริงๆมันก็แค่หมาหมู่กากๆ แล้วกลายเป็นการที่กูไม่ออกมาสู้เพื่อนสิทธิความถูกต้อง = ขี้ขลาด
คือมันมีปัญหาเรื่องการทํางานที่อีกฝ่ายเอาเปรียบอีกฝ่าย แต่การไปวอร์แม่งก็ยุยงให้อีกฝ่ายหมั่นไส้
สุดท้ายกูก็โดนตัดโอกาส โดนเพื่อนที่ไปเก๋าทําเก่งแทนกู นั่นมันเรื่องของกูป่าว มาเขียนทําปกป้งปกป้องโครตปัญญาอ่อนอ่ะ แล้วกลายเป็นกูที่โดนตบหน้ากลางสี่แยก แถมมีหน้ามาพูดอีกว่าแม่งพวกนั้นทําเพื่อนกู จริงๆแล้วมึงฆ่าตัวตายกันเอง
วันๆคิดแต่เรื่องแก้แค้น งานจริงๆมีใครรักที่จะทําจริงมั้ยวะ
เอาตรงๆนะมันมีหลายวิธีที่จะเจรจากัน ไม่ได้มีแต่ทําตัวเป็นแกงค์สตาแล้วไปวอร์อ่ะ ทําไปคิดแต่ว่ากูได้แอกมาทําได้มีสิทธิ์เสียง ริเบอร ่านแต่ไม่ได้ดูผลลัพธ์เลยว่าเป็นยังไง พังไงไอสัส
สุดทนที่จะเป็นเพื่อนกับแม่งละ ต่อไปนี้กูคงอยู่ห่างๆ
มึงจะไปกัดใครก็เรื่องมึง กูไม่เกี่ยว
ก็เคยพูดกับมันแล้ว แต่คงกู่ไม่กลับแล้ว เชิญทําต่อไป โครตเท่เลย คุณพ่อนักเลง ว้าวๆๆๆๆๆๆ
เบื่อเพื่อน ช่วงก่อนกูมีปัญหาชีวิต บ่นให้ฟังในไลน์แม่งก็เงียบใส่กูแล้วเปลี่ยนเรื่องไปคุยเรื่องติ่ง
ช่วงนี้กูเลยเงียบๆไม่คุยเรื่องปัญหาชีวิตกับมัน แม่งก็ยังคุยเรื่องติ่งอยู่
เข้าใจนะว่ามันไม่อยากฟังเรื่องแย่ๆ แต่ก็ไม่คิดหน่อยวะว่ากูก็ไม่ใช่ติ่ง ไม่อยากฟังเรื่องติ่ง ไม่รู้จักสักอย่างที่มันพูดมา
เพื่อนโดนผัวทิ้งมา ผัวแม่งเหี้ยจนมันมาบ่นมาด่าผัวให้กูฟังว่ายังไงก็ไม่กลับไปหาผัวแน่ๆ พอกูปลอบไปไม่กี่วันมันกลับไปคบกับผัวแล้ว หมาจริงๆ กู
ขอคำปรึกษาหน่อยดิ
คือกูเล่นบอทอะ แล้วมีคนที่เบ่นเป็นตลค.เดียวกับกู แต่แบบไม่ได้เล่นด้วยกันนะ คือแยกฝ่ายเล่นอะ ฝั่งกูหลุดๆรั่วๆหน่อย แต่ฝั่งมันจะคีพลุคดีกว่า ที่มีกูมีเพื่อนในเรียลคนหนึ่งนางเล่นบอทสองตัว ตัวหนึ่งอยู่ฝั่งคีพลุค นางมาบอกเราว่าอีคนที่เล่นตลค.เดียวกับเราแม่งบล็อคเรา แล้วก็เหมือนจะนินทาลับหลัง กุควรลบบอทตัวนี้แล้วไปเล่นคนอื่นแทนไหมวะ?
เพื่อนโม่ง มึงเคยรู้สึกว่าตัวคนเดียวป่ะวะ คือตอนนี้เพื่อนกูแม่งหนีไปคุยกันเองตลอดเลย มีครั้งนึงแม่งไปไหนกันไม่ชวนกูซักคำ ปกติกูก็ไม่ค่อยไปไหนแหละแต่คือชวนกูซักนิดมันจะเป็นอะไรวะ กูรู้อีกทีคือมึงจะไปวันนี้กันแล้วแล้วแม่งก็ชอบคุยเรื่องอะไรที่กูไม่รู้อะ แล้วก็ไม่เคยจะบอกกูเลยซักคน
>>665 เคย กูเป็นคนหนึ่งนะที่ไม่ชอบไปไหนมาไหน เพื่อนกูจะรู้กันว่าขีดจำกัดกูมีเท่าไหร่ นัดก๊งเหล้ากันมันชวนทั้งห้องแต่ไม่ชวนกูคนเดียวเพราะมันรู้ว่าถึงชวนไปกูก็ปฏิเสธ กูว่ากรณีของมึงก็คงเหมือนกับกู
วันหนึ่งที่กูไม่ได้ไปเรียน เพื่อนสนิทกูคุยกันในกลุ่มเรื่องเตรียมของมาทำงานห่าไรมันไม่รู้ในคาบหนึ่ง กูถามนะ.. มันบอกว่าไปถามคนอื่นเอาสิ บอกไปแล้วไม่ใช่หรอ ไม่ฟังเอง เจ็บกว่าที่ไม่ถามแล้วมันเงียบอีกนะมึง แต่ตอนนี้กูออกมาอยู่ตัวคนเดียวอย่างเป็นทางการ ไม่ต้องมาแคร์ใคร ไม่ต้องมาเร่งเวลา ไม่ต้องรอ มึงก็ไม่ต้องเสียสุขภาพจิตเวลาที่ฟังพวกแม่งนินทากันเอง
นอกเรื่องหน่อยมีใครเล่นเกม durango ไหม หาเพื่อน
เป็นเพื่อนกันแท้ๆทำไมต้องเหลี่ยมเยอะกับกูด้วยวะ
กูต้องเสียเปรียบตลอด ไอ้สัสเอ้ย ทนไม่ไหวแล้วนะ
รู้สึกแย่ว่ะคือกุชอบอยู่เฉยๆแต่เพื่อนแม่งชอบมาโหนกุตลอดเลย เวลากุแนะนำหรือสอนอะไรไปก็
>>670 เผลอลั่นต่อๆ เวลากุแนะนำหรือช่วยอะไรแม่งก็เอาไปโม้ใส่คนอื่นเหมือนอย่างกับทำเอง เร็วๆนี้แม่งก็ทำเหมือนจะมาชวนทำงานด้วยกันซึ่งกุรู้แหละมันต้องการเอากุไปทำอะไรแค่มันไม่อยากพูดตรงๆแต่มาชวนอ้อมๆ เพราะก่อนหน้านี้โม้ไว้ว่าทำเองได้ แล้วสุดท้ายถ้ากุช่วยทำแม่งก็คงเป็นแบบที่ผ่านมาแน่ๆมันรู้สึกแย่ว่ะ
ตั้งแต่คบเพื่อนหลายๆกลุ่ม พึ่งรู้ว่ามันเป็นอะไรที่เหนื่อยใจ เวลามันนินทากันเองแล้ว เราเป็นคนกลาง
กลัวการมีเพื่อน กลัวเค้ารับเราไม่ได้ เค้าจะมายื่นมือมาหาเราจริงเหรอ ตอนนี้ทำตัวหยิ่งแตก(มโนเอง) ใส่มาก เพราะเข้ากับคนไม่ได้ ไม่มีเพื่อนหลายปีละ อันนี้เพื่อนออนไลน์ด้วย เค้าเปิดไมค์เฮฮาเราก็ไม่กล้าเปิด กลัวอะไรก็ไม่รู้-.- หน้าก็ไม่ได้เปิดแท้ๆ
เพื่อนเป็นคนไม่ค่อยจะมีมารยาทในที่สาธารณะจะเตือนมันยังไงไม่ให้เราดูเยอะดีวะ ไปไหนก็คุยเสียงดังแย่สุดคือในโรงหนัง ดังจนเบาะหน้าหันมอง คุ้ยป็อบคอนเสียงดังแบบล้วงแล้วไม่หยิบชอบคุ้ยๆก่อนอะ เคี้ยวไม่หุปปากดังแกรบๆ ชอบทำเสียงอู้อี้เวลาดู นั่งชันขาแล้วก็พลิกตัวบ่อยๆ กุสงสารคนข้างๆมากกว่า ต้องเตือนมันด้วยคำว่าอะไรดี มันจะชอบคิดว่าที่สาธารณะไม่มีใครรู้จัก จะทำอะไรก็ได้ คือฮัลโหลลเพื่อน
พอเรียนจบมหาลัยกุก็ฟัคอัพกับเรื่องเพื่อนมากเลยว่ะ ทั้งเพื่อนวัยเรียนวัยทำงาน รู้สึกว่าชีวิตหนูแม่งพึ่งพาหรือเชื่อใจใครไม่ได้เลยวุ้ย
เราควรรับมือเพื่อนที่คิดว่าตัวเองวิเศษวิโสเหนือคนอื่นนักหนาโดยไม่รำคาญได้ยังไง ขอวิธีรับมือหน่อย
>>678 เวลามันเริ่มพูดอะไรน่ารำคาญเช่นโม้เหม็นก็ปิดระบบรับรู้ หาอย่างอื่นทำ แต่ทำท่าว่าฟังมันนะ แล้วก็ "อ๋อ เออ ก็ดีแล้ว ก็ดีแล้ว ก็ดีแล้ว" กูเจอมาเยอะ พูดแต่ "ก็ดีแล้ว" นี่แหละ อย่าไปเสนอช่องทางพูดต่อ หรือออกความเห็น ปล่อยให้มันพูดๆไป เดี๋ยวจบก็ดีเอง
หรือถ้าเขาด่ากดคนอื่นมึงก็ อ๋อ อา อ๋อ อา ไปเรื่อยๆ ไม่ก็ชวนเปลี่ยนเรื่องคุยดื้อๆเลย เช่นแบบ เอ้อ มึง เมื่อวานนะ บลาบลาบลา
ไม่รู้จะใช้ได้กับเคสมึงไหม เพราะไม่รู้ว่าเพื่อนมึงแสดงออกยังไง แต่เท่าที่เจอมาพวกที่คิดว่าตัวเองวิเศษมากก็จะแสดงออกทางการพูดนี่แหละ โม้ไปเรื่อย ไม่ก็ด่ากดคนอื่น
ถ้าเจอพวกแบบนี้กุจะปล่อยมันพูดไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันเบื่อก็เลิกเอง แต่ก็จะไม่ทำให้เขารู้สึกว่าเราไม่สนใจจนเกินไป
แต่ง่ายสุด เลิกคบ ตีตัวออกห่าง
อยากระบายอ่ะ กุมีเพื่อนกลุมนึงที่สนิทกันมาเกือบสิบปีแล้ว เจอกันเพราะงานอดิเรก กูเป็นอินโทรเวิร์ตที่เข้ากับคนยากมากๆแต่เพื่อนกลุ่มนี้เป็นเพื่อนสนิทกลุ่มเดียวของกู สนิทกันมากๆคุยกันทุกเรื่องเป็นกลุ่มคนที่กูรู้สึกวางใจอ่ะ
แต่หลังๆมาเพื่อนกูเริ่มทำตัวแบบ เหมือนสนิทกันเองในกลุ่มแล้วกูเริ่มหมดความสำคัญอ่ะ กูโดนทรีตไม่เท่าเทียมในกลุ่มบ้าง เหมือนตัวตนกูมันเริ่มจางลงเรื่อยๆจนล่าสุดที่บ้านให้กูไปเรียนตปท. พอกูยิ่งห่างจากคนพวกนั้น เขาก็ยิ่งทรีตกูแย่ลงเรื่อยๆ
กูเคยเปิดใจคุยตรงๆ ทั้งบอกอ้อมๆ บ่นกับคนสนิทแล้วเขาเอาไปปรึกษากลุ่มเพื่อนกูว่ากูไม่โอเค เพื่อนกูก็จะบอกว่าไม่ได้เห็นกูไร้ความสำคัญนี่ ก็ทำตัวแบบนี้กับทุกคนฯลฯ แต่สุดท้ายการกระทำเขาก็บอกทุกอย่างอยู่ดีอ่ะว่ากูมีตัวตนแค่ไหนในสายตาเขา
กูก็ไม่ได้จะให้เขามาหมุนรอบตัวนะ แต่หลังๆที่กูรู้สึกคือเขาทรีตกูเหมือนกูเป็นคนนอกอ่ะ แบบมีแชทกลุ่มที่ไม่มีกู ทำกิจกกรรมอะไรก็ไม่บอกกุ นัดกันไม่บอกกู แล้วกูมาเห็นอีกทีตอนเอารูปลงงี้ เวลาถามอะไรไปก็ชอบบ่ายเบี่ยงเหมือนไม่อยากคุย กูรู้สึกแย่มากๆเลยมึง มันเหมือนเซฟโซนเดียวที่กูมีตั้งแต่กูเริ่มเป็นวัยรุ่นมันกำลังทำให้กูรู้สึกแย่อ่ะ
เชี่ยเอ้ยยย มะวานกุไปถามรุ่นพี่1ว่าสาเหตุที่เลิกกับแฟนคืออะไร + ไปถามรุ่นพี่2ว่าเค้าคบกับรุ่นพี่3(ผ.ทั้งคู่)หรือเปล่ากลางวงเพื่อนเขา (คือกุไม่รู้เรื่องไง แต่คนที่นั่งอยู่นั่นรู้เรื่องหมดแล้ว บวกกับในนั่นมีรุ่นพี่1 นั่งอยู่ด้วย) กุเลยโดนรุ่นพี่1 มองว่าเป็นคนนิสัยแปลกๆไปแล้ว เกลียดความปากพล่อยของตัวเองจริงๆ
>>680 อย่าไปคิดมากมึง กูก็เคยรู้สึกแบบนี้ เมื่อเพื่อนสนิทไปสนิทกับคนอื่น หลังๆก็ปล่อยวางล่ะ หรือกูชินก็ไม่รู้ กูก็ต้องดำเนินชีวิตต่อไป มีเพื่อนใหม่ๆเข้ามาในชีวิต สนิทบ้าง ไม่สนิทบ้าง พอโตขึ้นทำงาน สเปซระหว่างกูกับเพื่อนก็ห่างไปอีก กูก็ช่างแม่งงล่ะ ไงเพื่อนก็คือเพื่อน สนิทก็ช่าง ไม่สนิทก็ช่าง แค่ไม่เหี้ยกะกูก็คือเพื่อนกู มีนัดชวนกู กูก็ไป ไม่นัดกู กูก็ไม่ไป เฟซไม่เข้า เพราะเคยเข้าไปแล้วเจอมันนัดกันแบบไม่มีกู ทั้งที่ห่างบ้านกูไม่เกิน 2กิโลเมตร ก็คิดซะว่าถ้าไปมึงก็กร่อยอ่ะ เงินก็เสีย ไปก็เซ็งเพื่อน นอนอยู่บ้านเล่นเกมตากแอร์สบายกว่า -_-
อยู่ในบทสนทนาดีๆ ก็โดนเมิน 3 รอบติด ปกติกูเป็นคนพูดเบาไง ครั้งแรกคิดว่าเขาไม่ได้ยิน แต่พอมีอีกสองครั้งกูว่าไม่ใช่ละ โดนเมินคือพูดๆอยู่แล้วโดนพูดทับไปเลย5555 และคือสิ่งที่กูพูดก็เกี่ยวกับที่เขาคุยกันอยู่ด้วย เลยว่าจะไม่คุยด้วยเวลาคุยเป็นกลุ่มแล้ว ถ้ากูkyนี่จะไม่ว่าเลย นี่คือกูก็พูดในหัวข้อ ต่อบทสนทนาแบบเป๊ะๆ ไม่นอกเรื่อง จนเพื่อนกูอีกคนสังเกตเห็นอะว่าแม่งพูดทับ เสียความรู้สึกชิบ
ฟังปัญหาพวกมึงแล้วก็นึกถึงตัวเอง... กูมีเพื่อนไม่เยอะ คนที่กูคุยด้วยแล้วสนิทใจจริงๆมีแค่ 2คนเอง แล้ว1 ในนั้น จู่ๆก็เกิดบอกกูว่าอิ่มตัว ไม่อยากคุยกับกูแล้ว เพราะคุยกันทุกวันมันอยากเอาเวลาไปทำอย่างอื่น (ซึ่งมันก็ไม่ใช่เป็นกูที่ทักไปฝ่ายเดียวซะหน่อย คือเราคุยกันบ่อยมากๆแบบบางทีมันก้ทักมา กุทักไป อะไรแบบนี้ ) ทีนี้พอกูถามว่าทำไมมันไม่ค่อยตอบเหมือนก่อนเลย มันก็เหวี่ยงใส่นิดนึงในไลน์ กูก้ไม่ได้ว่าอะไร ก้อึ้งไป จนวันนึงมันก้มาบอกว่าขอโทษ ซึ่งกูก้บอกเข้าใจ... หลังจากนั้นกูทักอะไรไป มันก็ตอบแบบข้ามวัน ไม่ก็ตอบสั้นๆ ห้วนๆ ในขณะที่เพื่อนคนอื่นมันก็ตอบแบบเฟรนลี่ สุดๆ.... ล่าสุดกูจะไปเรียนต่อ ตปท. เลยพิมไลน์หามันว่า ว่างไหม นัดกินข้าวกัน มันก็ไม่ตอบ โทรไป2รอบ มันก็ไม่รับ ..... พอกูเปิดไอจี เห็นมันไปเที่ยวกับเพื่อนอีกกลุ่มของมันถ่ายรูปลง ig สนุกสนาน... กูก้ทักไปถามว่าไปไหนกันหรอ มันก้ตอบแค่ ที่XXX และพอพิมไรต่อมันก็ไม่อ่านอีกเลย ...
.
เอาจริงๆพวกมึง กูเสียใจมากเลยว่ะ มันเคยบอกกูว่ากูไม่ผิด มันผิดที่อารมณ์มันเอง แล้วทำไมมันต้องมาทำตีตัวห่างๆกูเมินๆแบบนี้ด้วยวะ กูไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะแต่ประเมินนิสัยแล้วกูไม่เคยเหี้ยใส่มันเลย คือกูรับฟังมันเสมอ คอยปรึกษา คุยกันไปมา ชวนเล่นเกม จนวันนึงมันมาทำแบบนี้ ... กูเครียดมาก กูไม่รู้ควรทำไงต่อไปแล้ว
กูไม่ไหวละเพื่อนกูมันเป็นอะไรมากป่ะ ไอหน้าฮี วันนึงมาทำตัวไบโพล่าเมินกูไร้เหตุผล คุยดีๆก้ไม่ตอบ มาทำจิตสิทยาเล่นแง่ใส่กูทั้งที่กูไม่เคยทำอะไรให้ อิสัส เพื่อนสันขวาน เล่นกับความรู้สึกคนมันสนุกมากป่ะ ขอให้แม่งชีวิตมึงเจอแต่คนเหี้ยอย่างมึงจนมึงตกต่ำ มึงจะได้เข้าใจว่าการโดนเพื่อนหักหลังมันรุ้สึกยังไง ควย ชาตินี้ไม่น่าเกิดมารุ้จักมึงเลย อิระยำ ขอให้ผลกรรมทำชีวิตมึงบัดซบ
มีใครมีเพื่อนที่sensitiveง่ายมะแบบโดนด่าก็ชอบเก็บไปคิดมากโพสต์น้อยใจลงเฟสคือกุเป็นพวกปากไวอยู่แล้วไงก็ชอบพูดพล่อยๆไปเพื่อนคนอื่นก็รู้แต่ไอ้นี่แม่งก็เอาไปดราม่าแล้วสุดท้ายกุต้องไปขอโทษมันทุกที เคยเปิดใจคุยกันแล้วนะสุดท้ายก็เหมือนเดิมทั้งคู่ กุควรทำไงดี
เพื่อนเป็นคนที่ทำงานส่วนรวมแล้วมีหลายหน้าที่ และมักจะเป็นคนที่ต้องไปพูดคุยตกลงงานกับคนอื่น พอไปตกลงก็จะไม่ค่อยพูดอะไร เออออตามเขาหมด ลับหลังก็มาบ่นอีกฝ่ายให้เพื่อนฟังว่าเรื่องมากงั้นงี้ พอเพื่อนคนอื่นๆบอกให้ไปบอกแต่ละฝ่ายว่าอย่าทำแบบนั้น แบบนี้ ทำไมไม่บอกฝ่ายนู้นว่าทำแบบนี้ไม่โอเค ฯลฯ ก็ซึม+โมโหแล้วก็ร้องไห้บอกว่าทำไมต้องมาลงที่กู อะไรก็กูตลอดไรงี้ เพื่อนแม่งทำงานเยอะจริงแหละแต่แม่งไม่ปฏิเสธเองไง แล้วตัวเองก็เป็นคนที่อยู่ในฝ่ายที่ต้องคุยกับหลายๆฝ่ายอะ/นำความคิดคนในทีมไปบอกคนอื่น จริงๆก็เหมือนคนคุมงานหลักๆอยู่แล้ว กูควรทำไงดีวะ กูเหนื่อยทำตัวไม่ถูกด้วย บางเรื่องที่กูไม่พอใจเช่นการจัดเวลาก็ควรคุยตกลงกัน กลับอารมณ์ขึ้นเฉยเลย พอร้องไห้กูก็ดูเหี้ยอีก หรือกูใช้คำพูดแรงไปวะ แม่ง เครียด
กูปรึกษาหน่อย คือกูเป็นคนปากหมาอะ 555 พูดจาเหมือนคนอารมณ์ร้าย แต่ก้ให้เพื่อนเต็มร้อยนะ ให้ใจตลอด ไม่มีแดกยังไงกูเปย์ ละทีนี้กูไปบอกเพื่อนคนนึงว่ากูจะซื้อของให้ ให้เอาบช.มาละกัน ของพรี แต่ไม่นานนี้ดันมีเรื่องเลิกคบกันก่อน เพราะเขากลับไปสนิทกับคนที่เคยเทเค้า เพราะแคร์คนนั้นมากกว่ากู (แต่ตอนที่โโนเทมาก็มาร้องห่มร้องไห้กับกูนะว่าไม่คบแล้ว ไม่เอาแล้ว กูก็สงสาร) แล้วเค้าเป็นคนขอโทษส่งเดช รับปากส่งเดชอะ กูด่าไปตามตรงนะว่าเป็นแบบนั้นไม่ได้ อยากให้เลิก เขาก็เออออๆมาตลอด จนวันที่เลิกคบกัน เค้าบอกว่าเค้าเค้าคบกูต่อไมไ่ด้เพระากูเป็นคนอารมณ์ร้าย เหมือนเค้าผิดตลอด ซึ่งถึงกูปากหมาแต่ก็ไม่เคยว่าร้ายใครเด้อ ที่ผ่านมาที่กูเตือนอะไรไปคือไม่เข้าหัวเว้ย เค้าไม่ยอมรับว่ามันผิด ขอโทษปลอมๆใส่กูมาตลอด แล้วมาบอกว่ากูไปกดดัน ไปเบลมเค้า อะผลออกมางี้กูก็โอเค เค้าแคร์กูไม่คบกูแล้วก็ตามใจ
ทีนี้ประเด็นคือ กูยังจำเป็นต้องจ่ายเงินค่าพรีให้มันอีกมั้ยวะ ในเมื่อเลิกคบไปแล้ว ซึ่งที่ผ่านมาก็ไม่เคยออกอะไรให้กูเลยนะ ไม่หารก็กูจ่าย อะอันนั้นกูไม่เอามาหยุมหยิมใส่ใจ แต่กูมาคิดดูว่ากูต้องจ่ายเงินให้คนที่เทกู ไม่เห็นหัวกู แล้วเบลมทุกอย่างว่าเป็นเพราะกูเหรอวะ ทำบุญให้หมาจรแมวจรดีกว่าปะ พวกมึงคิดว่าไงบ้าง
เบื่อเพื่อน ชอบมาหลอกถามนู่นนี้ พอบอกไปเสร็จได้ข้อมูลแม่งก็เงียบไม่เล่าต่อว่าถามทำไม
เมินใส่แม่ง อยากรู้ก็เล่ามาก่อนกูถึงจะตอบ
เพื่อนผู้หญิงมาบอกว่า รักแกว่ะ นี่มันแปลว่าอะไรวะ คือเขาพูดแบบเนิ้บๆมาก เวลากูทำอะไรดีๆให้เขา เขาชอบพูดแบบนี้จนกูคิดมาก แล้วพูดต่อหน้าเพื่อนคนอื่นด้วยนะ คือกูงง รักกูแบบเพื่อนรึ บอกทางอ้อมวะ มีโม่งหญิงคนไหนทำกับเพื่อนชายแบบนี้ป่ะวะ แล้วคือมีเพื่อนอีกคนมาเชียร์ว่าทำไมกูไม่ลองๆคบกับเขาดู แต่คือกูไม่อยากเสี่ยว เด่วไปถามละแม่งหาว่าหลงตัวเอง กูคงหน้ามุดดิน
แอบเหม็นหน้าเพื่อนคนนึง คือมันชอบพูดจาวี้ดว้ายกับอะไรสักอย่างทั้งๆที่มันไม่ได้ตามแต่ทำตัวเหมือนเป็นแฟนคลับ พอคนที่อยู่ในด้อมอย่างกูต้องมานั่งฟังแม่งก็แอบกระอักระอ่วนไปเวลาฟัง ทำหน้าไม่ถูก จะบอกตรงๆก็ไม่ได้
กูเป็นผู้ชายนะ แล้วมีเพื่อนในกลุ่ม(ผู้ชายเหมือนกัน)มาบอกชอบ แบบจริงจังมาก กูก็ไม่ได้รังเกียจอะไรพวกนี้นะแต่กูควรปฏิเสธมันไปยังไงดีวะ ถามโม่งชายที่ถ้ามีเพื่อนผู้ชายมาชอบนี่ควรทำยังไงดีวะ
ทำไงให้มีเพื่อนเยอะ และมีสีสันวะ แบบเฟสกูเงียบมาก เหงาเว้ยยยย ฮือออ
ต้นปีกุตกลงกับเพื่อนว่าจะแชร์ห้องกันตอนขึ้นปี3ที่จะไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศ
ตอนแรกก็คิดว่านิสัยอื่นๆคือรับได้แหละ เพราะพูดกันตรงๆได้ เวลาไม่ชอบใจอะไร คบกันมาแบบนี้ตั้งแต่ต้นเลยไม่น่าจะใช่ปัญหา
แต่ประเด็นคือพอเริ่มหาหออ่ะ เพื่อนกุมันไม่กระตือรือร้น บอกรอใกล้ๆค่อยหา ซึ่งแบบ เห้ย รอใกล้ๆก็เต็มหมด
ส่วนตัวกูเป็นพวกorganiseอ่ะ แบบ ชอบทำอะไรให้เสร็จๆไปเป็นอย่างๆจะได้ไม่ต้องกังวล แถมเป็นตปทด้วย กุก็กังวล ต้องเผื่อเวลาจัดการเอกสารเวลาเช่าหอด้วย มันไม่ได้ง่ายเหมือนที่ไทย
ส่วนเพื่อนกุคือแน่นิ่งไปเลย ปิดเทอมไม่ทำอะไรเลยที่แท้จริง กุเลยเริ่มคิดละว่าแบบนี้จะอยู่กันได้จริงๆเหรอ นิสัยที่ตอนแรกคิดว่าไม่ใช่ปัญหาก็ดูตะเริ่มน่าจะเป็นปัญหาแล้ว คือมันเป็นพวกไม่มีระเบียบ และขี้เกียจ เวลาไปห้องมันก็จะแบบ ดองจานไว้ไม่ล้าง
คิดไปคิดมา กุจะอยู่กับมันได้จริงๆเหรอวะ ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วสรุปเลิกคบกันเลยนี่ขำไม่ออก เหอๆ
แต่อีกใจก็แบบ ไปอยู่ตปท ก็อยากอยูากับคนรู้จักจะได้อุ่นใจด้วย จะบอกให้หาหอใกล้ๆกันคือมันยากอ่ะ ไปแลกเปลี่ยนเมืองเดียวกันแต่คนละมหาลัยอ่ะ เลยแบบ ถ้าจะอยู่ด้วยกันต้องหาที่ตรงกลาง แต่ถ้าไม่อยู่คือแยกกันไปเลย กุก็จะอยู่ใกล้ม.กู
เพื่อนโม่งว่าไงวะ ถ้าจะบอกเพื่อนว่ากุไม่เอาแล้วนะ มีวิธีไหนซอฟท์ๆมั่งอ่ะ กุนึกได้แต่ปยที่ดูแรงเกินไป ช่วยหน่อย
กูคือคนแบบเพื่อนมึง
เรื่องจานให้เเยก จานมึงมึงล้างเอง จานมันจะดองก็ช่างมัน อะไรที่เป็นเรื่องของมันให้มันทำเอง
ในห้องก็แบ่งโซนไว้ จะกวาดก็กวาดโซนตัวเอง
คนแบบนั้นมันไม่ได้คิดอะไรเลยถ้ามึงกวาดให้ ล้างจานให้ แต่ถ้าทำแล้วมาบ่นว่าเห้ยไม่ทำอะไรเลยหรอ มันจะรู้สึกเซ็งๆ (อารมณ์แบบฟีลอยากทำความสะอาดยังไม่มา)
เรื่องจองหอยิ่งไวยิ่งดี อันนี้มึงต้องบีบ
ส่วนจานกับห้อง ถ้ารอแล้วกลิ่นมันเหม็น/ห้องแย่จริงๆก็ทำไปเหอะ สุขอนามัย
มึงขอวิธีสนิทกับเพื่อนใหม่แบบได้ผลหน่อย เหลือกุคนเดียวที่ยังไม่สนิทกะเพื่อนใหม่มั้งเนี่ย เส้า
>>698 เข้าใจพ้อนที่มึงพูดถึงนะ แต่ในใจก็แบบ ทำไมกุต้องเก็กยวาดของที่ไม่ใช่ของตัวเองวะ คือกุก็ไม่ได้ระเบียบจัด มีรกบ้าง แต่กุไม่ซกมก กุไม่หมกขยะ ไม่หมกจาน แต่เพื่อนกุเป็ยไง
แล้วแบบ ถ้าเอาเข้าจริงแล้วเพื่อนไมาทำ กุก็ต้องทำนั่นแหละ แรกๆคงเฉยๆ หลังไคงคิดว่าทำไมกุต้องทำวะ อะไรแบบรี้อ่ะ เลยอยากแยกแล้ว
>>699 ของมึงยังดีเนอะที่ไม่แตกหักกัน ถ้าของกุแยกกับเพื่อนไม่ได้ก็ขอให้อย่าแตกหักเลยฮือ
ky กูรู้สึกว่าตัวเองไม่มีคนสนิทเลยว่ะ
ปากพวกเพื่อนในกลุ่มกูก็บอกนะว่ากูเป็นเพื่อนพวกมัน แต่พอเอาเข้าจริงพวกมันก็มีเพื่อนสนิทของตัวเองอยู่แล้ว
เพื่อนกลุ่มกูมันติดนิยาย ติดเกม ติดผู้ชาย กูก็เสพกับพวกมันนะ สนับสนุนทุกคนเต็มที่ แต่พอถึงเวลา ไปงานหนังสือ ไปอนิเมท ย้ายไปเล่นเกมใหม่ ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม ไม่เคยชวนกูสักคำ กูก็อยู่คนเดียวไง
พวกคนสนิทกูที่เข้าหากูก็มีแต่คนดีๆทั้งนั้น
กูทุ่มเทให้ อะไรให้ แม่งก็ดีแต่บั่นทอนความรู้สึกกู คนล่าสุดก็หาเรื่องทะเลาะกับกู แล้วก็หนีไปหาคนมาปลอบตัวเอง กลายเป็นว่ากูผิดเพราะกูไม่ร้องไห้ เพราะกูไม่ได้มีใครมาปลอบ ส่วนมันถูกเพราะมันร้องไห้ มันมีคนมาปลอบ มันเป็นเหยื่อ
กูทนมามาก พยายามมามาก แต่ไม่ช่วยเหี้ยอะไรเลย ไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย หรือกูไม่เหมาะจะอยู่กับคนอื่นวะ
กูอยากมีเพื่อนสนิทที่กูไว้ใจและอยู่ไปด้วยนานๆได้ คงได้แค่ฝันว่ะ กูเชื่ออะไรคนรอบตัวกูไม่ลงแล้ว กูเสียใจชิบหาย
>>703 มึงต้องเข้าใจระบบสังคมก่อนว่า...ในสังคมกลุ่มมันมีระดับชั้น แบ่งกันด้วยบุคลิค เงิน ความมีหน้ามีตาในสังคม แล้วคนอย่างมึงหรือกูอยู่ชั้นล่างๆ คือไม่ค่อยมีความสำคัญ
กูป่วยจะตายไม่เคยมีเพื่อนมาเยี่ยม
แฟนกูคลอดไม่เคยมีเพื่อนหน้าไหนโผล่หัวไปเยี่ยม
กูชวนกินข้าวคือแต่ละคนไม่ว่างสรุปล่ม
กลับกันเพื่อนที่ระดับสังคมสูง
ชวนแดกทุกคนว่างเสมอ
ชวนไปงานบุญไหว้พระ แบบไปลำบากๆแล้วแต่ละคนสำอางชิบหายไม่มีใครอยากไปแน่นอน ก็เสือกไปกันหมด 555
มึงจะมีลิสในรายชื่อก็ต่อเมื่อมันจะยืมเงินหรือถามงานแค่นั้น
ทำใจซะ
พวกมึงตอนเข้ามหาลัยใหม่ๆใช้เวลาเท่าไหร่ในการจำชื่อเพื่อนในสาขาวะ หรือปล่อยเบลอละจำเฉพาะคนใกล้ตัว คนเรียนเซคเดียวกันเลย? พอดีกูลืมชื่อ-หน้าเพื่อนที่คุยกันข่วงวันสัม วันกิจกรรมก่อนหน้าไปหมดล่ะ ไม่ได้ขอช่องทางติดต่อไว้ด้วย กูยังมีโอกาสมีเพื่อนมีกลุ่มมั้ยวะนิ....
>>704
ถูกต้อง ลองมึงมาเป็นติ่ง KPOP แบบกูดิ
ก็จะเจอสังคมชั้นสูงหน่อย
ไปคอนเสริต ซื้อการ์ด ซื้ออัลบัม
ถึงมีเงินน้อยก็ต้องหาทาง หาเงินมาเปย์
แต่ต้องสุจริตนะ
แล้วก็ทริปไปทำการกุุศล ครบรอบ3ปี 4ปี Xปี
มันอยู่ที่ไลฟ์สไตล์ บุคลิกด้วย
ถ้ามึงเป็นคนดีจริง mindset มึงดีจริง
มึงก็จะเจอแต่เพื่อนดีดี ชีวิตกูเคยผ่านจุดเล่นเกม
ติดเมะ ติดนิยายมาก่อน ซึ่งเพื่อนที่เข้ามาหาก็มีแต่เหี้ยๆทั้งนั้น มึงต้อง mindset ก่อนว่า
พวกติดเกม มังงะ อ่านนิยาย คือพวกถอยหลังสู่สังคมเล็กๆที่มึงเลือกเสพแต่ข้อมูลขยะ ข้อมูลลวง
ข้อมูลไร้สาระ(Fact+Fake)ที่มึงชอบ
การที่จะเจอเพื่อนมึงต้องออกมาเจอสังคมจริงๆ
ออกมาใช้ชีวิตกับสังคมภายนอกจริงๆ
เปลี่ยนmindsetซะ ไม่ใช่จับกลุ่มตีมอนหาของไปวันๆ กูจมกับเกมมาตั้งแต่อายุ9ขวบ เล่นวันละ8ชม.++ ตอนนี้กู25 เล่นแค่ เสาร์-อาทิตย์
วันละ1-2ชม
กู 704 แถมให้อีกอย่าง ถ้ามึงโดนจัดทริป ไม่ว่ามึงจะจัดดียังไงทริปมึงจะโดนติฉิบหายวายวอด
แต่ถ้าพวกระดับสังคมสูงๆจัด บอกให้แม่งจัดทริปเที่ยว ทริปมันคือโยนมึงไว้รีสอร์ทแล้วพวกมึงดูกันเองว่าอยากไปเที่ยวไหนก็ขับรถไป
ทริปโง่ๆ แบบนั้นจะได้รับคำชื่นชมล้นหลาม ทุกคนแฮปปี้ 555
ทุกวันนี้เพื่อนในกลุ่มบ่นลอยๆอยากจัดทริปไปเที่ยวตปท.ว่ะ กูนิ่งก็ไม่มีไอ้/อีตัวไหนรับจัด เพราะแม่งจัดยากไงสัดมันไม่ใช่แค่มึงจองรีสอร์ทแล้วไปหาที่เที่ยวเอาเอง ทุกวันนี้พอกูไม่ไปรองมือรองตีนจัดทริปให้ก็ไม่ได้มีทริปในกลุ่มมา 5 ปีแล้วว่ะ 555
ทริปเที่ยวจัดยากจริง ไม่เหมือนมีตติ้ง หรือทริปจบเป็นวันๆไป
กูติดนิยายกับชอบวาดรูป ตอนนี้พยายามหันมาใช้ชีวิตมักเกิ้ลแต่ก็ลำบากชิบหาย ไม่รู้จะเริ่มบทสนทนายังไงดีให้มันปกติ ไม่เข้าใจเลยเหมือนทุกคนมีเพื่อนกันหมดแล้วเราเข้ามาใหม่ จะหาคนเงียบๆเหมือนกันก็ลำบากเพราะเอาจริงๆกูไม่ใช่คนเงียบอะ แค่socially awkwardกับคนแปลกหน้าเฉยๆ แล้วก็มีมาตรฐานเพื่อนด้วย ว่าจะไม่คบคนแบบไหน จะเข้ามหาลัยละกลัวไม่มีเพื่อน หรือมีแต่ก็ไม่ใช่สไตล์ สังคมที่เราอยู่อะ ปกติโม่งมหาลัยที่เข้าใหม่ๆ ได้เพื่อนสนิทตอนปีไหน รับน้องนี่การีนตีว่าได้เพื่อนเลยมะ คือไม่ได้อยากมีเพื่อนเป็นแก๊งสิบยี่สิบคนนะ แค่คนเดียวก็พอแล้วอะ
เค้าเรียกว่ากลุ่มสังคมโว้ยทั้ง ติ่ง KPOP ทั้งการ์ตูนน่ะแหละ ในกลุ่มสังคมนั้นๆก็จะมีการลำดับความสำคัญบุคคลในกลุ่มตามที่ 704 บอกอีกที
พูดถึงกลุ่มสังคมนี่พวกมึงว่าพวกขายตรงนี่โอเคมั้ยอ่ะ กูซื้ออาหารเสริมจากเพื่อนที่ขายตรง
มันก็เหมือนอยากให้กูลองไปคุยๆกับคนในแวดวงนั้นดู ซึ่งพวกนี้ภายนอกเค้าดูดีกันก็จริง
แต่กูไม่ค่อยจะคล้อยตามพวกทัศนคติคนแนวๆนี้เท่าไหร่
มึง กุช่วยคิดหน่อย
คือตอนแรกกุให้เพื่อนมานอนด้วย แบบ 3 คน (ปกติกูอยู่กับเมทแต่ 2 คน) เป็นเวลาสองเดือน เพราะคิดว่าหอแถวนี้มันหายาก กูเลยชวนมาอยู่ด้วยกัน แต่พอมาอยู่แล้ว คือกูนอนไม่หลับเลยมึง แบบนอนไม่ได้มันอึดอัดมากๆ กูควรทำไง ตอนนี้เหลืออีกเดือนกว่าๆ คือกูหนีไปนอนที่บ้านมาหลายวีคแล้ว แต่กูก็คิดนะกูเป็นเจ้าของห้องทำไมกูต้องทนด้วย ;-; (เมทกูโอเค เพราะนางเป็นคนนอนง่าย) แต่กูคือปกติก็นอนหลับไม่สนิทอยู่แล้ว เจองี้นี่เหมือนคนอดนอนอะ กูทำไงดีมึงงงง
มึง กูอยากตาย กูขอบอกเลยว่ากูอยู่ม.4 พึ่งผ่านม.3 มาหมาดๆ อาจจะดูเหมือนเป็นเรื่องปัญญาอ่อนสำหรับโม่งผู้ใหญ่หลายๆคนนะ แต่สำหรับกูตอนนี้เหมือนตกนรกคือกูมีเพื่อนสนิทสมัยมต้นมา 3 คนสอบติดสายเดียวกันอะนะ แล้วก็มีอีก 1 คนเป็นเพื่อนใหม่มาจากที่อื่นตอนแรกกูมีความสุขมากๆ จนซักพักนึงกูก็มีเพื่อนใหม่แต่เป็นเด็กเก่าจากรรกูนี่แหละ 3 คน กูก็โอเค ดีละจะได้สนิทกันแต่ตอนนี้เหมือนกูเป็นคนเดียวที่ไม่สนิทกับใครในกลุ่มนี้อีกต่อไปเหมือนกูกับพวกมันคนละสไตล์ เช่น พวกนั้นคุยเก่ง/กูชวนคุยไม่เก่ง พวกมันกินเหล้าได้/กูไม่เคยกินและไม่อยากกิน แต่กูคิดว่าสไตล์มันไม่เกี่ยวเท่าไหร่เพราะถ้าเราสนิทกันจริงๆ ปัญหานี้มันจะไม่เกิด เพื่อนใหม่ไม่สนิทกับกูไม่เท่าไหร่นะแต่เพื่อนอีก 4 คนของกูเหมือนสนิทไปหมดกับพวกนั้นแล้วไม่ก็มันจะเดินด้วยกันเป็นคู่ส่วนกูเดินคนเดียว เวลามันคุยกันกูก็อยู่เงียบๆเหมือนเป็นใบ้เพราะกูไม่รู้เรื่องที่มันคุยกัน กูนอนร้องไห้เกือบทุกคืนมีครั้งนึงกูต้องไปร้องไห้คนเดียวในห้องน้ำแถมต้องรอให้ตาหายแดงอีก โคตรเหี้ย ยังกะฉากในหนัง ตอนนี้กูรู้สึกสบายใจตอนอยู่กับเพื่อนกลุ่มอื่นมากกว่ากูคิดจะย้ายกลุ่มนะแต่ไม่รู้จะย้ายยังไงแถมจริงๆกูผูกพันกับเพื่อนเก่ากูด้วยพวกมันเป็นคนดีมาก เรื่องนี้เหมือนกูนี่แหละที่เข้าหาใครไม่เป็น กูพยามยามเรียนดีเรียนเก่งหวังว่าเพื่อนจะสนใจกูบ้าง สุดท้ายเพื่อนก็เข้าหากูแค่ตอนเรียนตอนทำงานอยู่ดี มีวันนึงเพื่อนคนนึงไม่มารรเหลืออยู่ 7 คนพอครูเค้าให้ทำงานคู่กูก็เป็นเศษไปหาคนอื่น ขนาดเพื่อนสนิทที่สุดกับกูยังไปคู่กับเพื่อนใหม่เลย บางครั้งกูอยากตายๆไปแต่กูกลัวเจ็บ กลัวพ่อแม่เสียใจเพราะครอบครัวกูคือสมบูรณ์มาก แถมการเรียนกูก็ดีกูเสียดายถ้ากูจะตายไปแต่กูกลัวว่าวันนึงถ้ามันเรื้อรังแบบนี้ไปเรื่อยๆ วันนั้นกูคงลืมสิ่งที่กูกลัวทุกอย่างแล้วทำมันจริงๆก็ได้
ฝากถึงเพื่อนกูเผื่อพวกมึงจะเล่นโม่ง555 กุสงสัยนะว่าทำไมพวกมึงไม่เป็นฝ่ายเข้าหากูบ้าง ที่กูไม่กล้าเพราะกูเคยเข้าหามึงแล้วแต่มึงไม่สนใจอาจจะเพราะมึงไม่ได้ยินก็ได้แค่กูเสียความมั่นใจไปแล้วแล้วมึงก็เป็นคนนิสัยดีเพื่อนมึงเยอะมากๆ มึงจะเมินกูไปซักคนก้ไม่แปลก
ปล. ขอโทษเพื่อนโม่งคนอื่นนะกูพิมซะยาวเลย
>>722 ตอนกูขึ้นม.4ใหม่ๆกูก็มีปัญหาเรื่องนี้เว้ยย ใจเย็น มึงใช้เวลากับมันหน่อยเดี๋ยวทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง แต่การย้ายกลุ่มก็ไม่ใช่ตัวเลือกที่แย่นะ แต่มึงพูดไม่เก่งอ่ะ จริงๆสำหรับกูการพูดมันสำคัญมากนะในการเข้าหาเพื่อนใหม่ กูไม่รู้ว่ามึงอยากได้คำปรึกษาหรือแค่อยากระบาย แต่ถ้าชีวิตมึงดีขนาดนั้น(ไม่นับเรื่องเพื่อน) ตายไปมันไม่คุ้มนะ
>>722 ตอนมัธยมกูเคยเป็นแบบมึงนะ เพื่อนสนิทกูไปสนิทกับคนอื่น เวลาเดินกับเพื่อนในกลุ่ม พวกมันก็เดินเป็นคู่ ปล่อยกูเป็นเศษอยู่คนเดียว
กูว่ามึงหาเพื่อนที่สนิทซักคนแล้วทำตัวสนิทสนมกับมันให้มากๆ วันหยุดก็ชวนมันไปเที่ยว ไปนอนค้างบ้านมัน ทักไลน์เดี่ยวไปคุยกับมันบ่อยๆ (เพื่อนหรือแฟนวะ) พอคุยกันสองคนได้เยอะๆ มึงจะเริ่มสบายใจว่าเพื่อนมันไม่ทิ้งมึงไปไหนแน่ (กูทำแล้วได้ผลเลยลองมาเสนอดูน่ะ)
ตอนนี้เหมือนมึงสนิทกับคนอื่นไปทั่วแต่ไม่มีเพื่อนที่สนิทที่สุด มึงเลยเคว้งน่ะ ลองหาคนที่สนิทที่สุดแค่คนเดียวดู
ปัญญาอ่อน แค่เพื่อนไม่คุยด้วยจะดราม่าไรนักวะ
นั่นดิ เพื่อนมันก็แค่เอาไว้หาความสุขเล็กๆน้อยๆจากความชิบหายของพวกมัน
ตอนเพื่อนสอบไม่ติด เพื่อนตกงาน เพื่อนอกหัก เพื่อนป่วย แม่งสะใจชิบหายยย 5555
>>726 กูเคยเหมือนน้อง >>722 นี่หละ หาเพื่อนไม่เก่ง ถูกทิ้งเป็นเศษตอนทำงานกลุ่มประจำ มันแย่นะ ที่ทำงานกลุ่ม แต่หากลุ่มไม่ได้เนี่ย และพอเราทำงาน ถึงไม่จำเป็นต้องจับกลุ่มทำงาน ก็ต้องมีทักษะเข้าหาคนอื่นเพื่อทำงานกับคนอื่นอยู่ดี
กุเป็น introvert แถมไม่ชอบการเข้าสังคมเท่าไหร่ก็ต้องปรับตัว หนำซ้ำเพื่อนที่กูสนิทที่สุดเป็น extrovert ขี้เหงาซะด้วย ดีที่เดี๋ยวนี้นางไม่ค่อยงอแงเหมือนตอนที่เพิ่งกลับมาเจอหลังจากเรียนจบละ...
จริงอยู่ เพื่อนสนิทไม่จำเป็นต้องมีแบบตัวติดกัน แต่ถ้ามีคนที่เราสามารถคุยได้ ปรึกษาได้มันก็ดีกว่าตัวคนเดียวนะมึง
>>728 มึงน่ะตัวสร้างความสุขให้เพื่อนเลย
พอมันเห็นคนถูกทิ้งแบบมึงในใจมันสะใจกันทุกคนแหละ เวลาเห็นเพื่อนในกลุ่มถูกทิ้งแม่งมีความสุขสัสๆ
เพื่อนในกลุ่มกูคนนึงแม่งงานการด้อยกว่าชาวบ้านเค้า ยิ่งนานยิ่งหายไปจากกลุ่ม
พอกลุ่มพูดถึงไอ้นี่ที่หายหัวไปมันจะมีแต่เรื่องเยอะเย้ยถากถาง เป็นเศษสวะที่สร้างความสุขให้คนในกลุ่ม
กูก็ไม่ค่อยเข้าสังคมนะ แต่งานกลุ่มนี่ไม่ค่อยมีปัญหาเพราะเรียนเก่งเลยมีแต่คนมาเกาะ
แต่พอเรียนจบแม่งก็หายกันหมดอยู่ดี ทักแชทไปหาแม่งยังทำเหมือนไม่อยากคุยกับกูเลย
>>738 กูว่าละต้องมีคนย้อน กูเป็นคนธรรมดาในกลุ่ม ผลงานอยู่ในระดับกลางๆและเด่นในบางสาขา สนิทกับเพื่อนทุกคนนั่นแหละ ดีไม่ดีสถานะกูในกลุ่มกูดีกว่าพวกมึงด้วยซ้ำแต่แค่กูมีจิตสำนึกมากกว่าน่ะนะ กลุ่มกูก็เคยมีคนที่ตกต่ำเหมือนกันปัจจุบันออกจากกลุ่มไปละแต่ไม่มีใครสะใจหรือมีความสุขเลย มีแต่คนเห็นใจสงสาร (ยกเว้นหลังๆที่แม่งทำตัวเหี้ยใส่พวกกูเองก็แค่ไม่สนใจไม่รู้สึกอะไรด้วย)
กูก็ไม่รู้นะว่าพวกมึงโตกันมายังไงในสังคมแบบไหนแต่กูสงสารเพื่อนพวกมึงคนนั้นว่ะ ไม่น่าเจอคนแบบพวกมึงเลย พูดให้ถูกก็คือพวกมึงไม่สมควรมีเพื่อนเลยมากกว่า
>>740 โอ้โห พ่อคนจิตใจสูงส่ง แต่พี่เล่นยกยอตัวเองเหนือกว่าคนอื่นทุกด้านเลยนะครับ
สถานะในกลุ่มดีกว่าคนอื่น จิตสำนึกมากกว่าคนอื่น ผลงานเด่นกว่าคนอื่นในบางสาขาอีกด้วย แหมมมม
มึงนี่โปรโตไทป์ของมนุษย์ที่รู้สึกดีมีความสุขเพราะคิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่นเลย
ต่างแค่ตรงมึงหน้าด้านไปด่าคนอื่นกับโง่มองสันดานตัวเองไม่ออกแค่นั้น กูก็อปไปลงเฟสหน่อยนะ ขำดีว่ะ 5555555
ถามหน่อย คือเพื่อนกูอะ แม่งชอบบอกว่าแม่งแพนิคเวลาเจอคนในโซเซี่ยลในชีวิตจริงอะ และบอกว่าไม่ชอบให้มาแตะตัวอะ อันนี้ถือว่าเป็นไรปะวะ คือแม่งแบบตามใจคนอื่นเกินไปอะมันไม่ตามใจตัวเองบ้าง กูเป็นห่วง
พวกมึง เวลาคนที่พวกมึงไม่สนิททักมาระบายดราม่า พวกมึงทำไงกันวะ กูรำคาญอะ เขาเป็นคนอีโก้สูง พูดเหี้ยไรก็ไม่ฟัง เอาตัวเองดราม่า ต้วเองถูกตลอดเวลา แล้วเค้าเห็นกูเก็บความลับได้มั้ง ก็มาเล่าเหี้ยนั่นเหี้ยนี่ใส่ ซึ่งกูเบื่ออะ กูรำคาญมากๆ แต่จะไล่ก็ไม่ได้ มีวิธีแบบบัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่นไหมวะ ละกูพยายามไม่ตอบนะ แบบทำตัวยุ่งๆ ก็มาเพ้อใส่กูอีก รำคาญมาก
>>745 อีเหี้ยนึกว่าตัวเองมาพิมพ์ กูเจอคนแบบนี้เลยย แล้วนอกจากจะเอาตัวเองถูกอยู่ตลอดเวลา ยังมีปัญหาเรื่องเดิมๆอยู่นั่นแหละด้วยนะสาส แนะนำไปก็ไม่เคยฟัง จะทำแต่ที่ตัวเองคิดว่าถูกต่อไป แล้วมาเล่าให้กูฟังทำเหี้ยไรเอ่ยย กูพูดแบบซอฟต์ๆมาตลอดเลยไม่รู้สึกตัวหรอวะ หรือกูต้องลองพูดแรงๆเรียกสติมันบ้าง
กูลังเลว่าจะออกจากชมรมดีมั้ย?
คือเป็นชมรมนี้เป็นกิจกรรมที่กูชอบ แล้วมีโอกาสทําได้น้อยในชีวิตจริง ก็คือชมรมนี้เป็นที่เดียวที่เปิดโอกาสให้กูทํากิจกรรมนี้
แต่สังคมในชมรมแม่งไม่ค่อยโอเค แล้วเคยมีดราม่าครั้งหนึ่งแล้วโดนแบ่งเป็น2ฝ่าย อีกฝ่ายมีอํานาจกว่าเลยได้เป็นเฮดชมรม และไอฝ่ายส่วนน้อยกูกลายเป็นโดนรวมไปอยู่ด้วย เพราะสนิทกับเพื่อนฝ่ายนั้น ตอนโดนด่ากูก็โนด้วย ทั้งๆที่ไม่ได้ทําอะไรไม่ดี ก็โดนมองว่าเป็นคนเลว อันนี้ไม่ได้คิดไปเองเพราะแม่งเคยโดนแซะในโซเชี่ยลหลายรอบ
ทีนี้เวลาทำกิจกรรมหลังเกิดดราม่า ก็จะโดนปฎิบัติไม่เท่ากัน โดนกีดกัน แล้วสั่งให้ทํางานหนัก แบบงานที่จัดการเรื่องชมรม ไม่ได้ทํากิจกรรมนั้นเลย
แต่เวลาคุยกันก็ทําเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็คือต่างฝ่ายต่างแซะ ต่างตอแหลกัน
กูรู้สึกเอือมมากทั้ง2ฝ่าย กุเกลียดดราม่าปัญญาอ่อน อยากออก
แต่ก็เสียดายที่จะไม่ได้ทำกิจกรรมชมรม แต่มาคิดอีกทีกิจกรรมชมรมพอหลังจากดราม่ากูก็ได้ทําน้อยลง แต่ไปทํางานส่วนอื่นที่เกี่ยวกับการจัดการชมรมมากกว่า
แต่สันดานจากอีกใจกูก็ไม่อยากออก //กูมันโรคจิต กูไม่ชอบการหนีอ่ะ มาออกแล้วเหมือนมันยอมแพ้ต่ออุปสรรคและวิ่งหนี แต่กูไม่รู้จะทํายังไงได้เลยหว่ะ แต่ทนอยู่ไปก็ทําอะไรไม่ได้
ตอนนี้50/50อ่ะ แต่ตัดสินใจไม่ได้เลย กูเลยสุ่มถามในโม่งนี่แหละหว่ะ โม่งไหนตอบอยู่ต่อ,ออก กูก็ทําตามนั้นเลยละกัน
>>750 กูเเนะนำเลยอย่าไปเเคร์ถ้าใจมึงรักใจมึงชอบที่จะอยู่ชมรมนี้ก็ไม่ต้องไปเเคร์ ถ้ามันเเซะก็อยู่เฉยๆ อย่าไปรน เดี๋ยวมันเหนื่อนเเม่งก็เลิกกันเอง เเต่ถ้าตอบโต้ได้ก็ตอบโต้เเต่ไม่ใช่ตอบโต้ให้มันเเย่ลง ตอบโต้มห้มีเหตุผล เอาเเบบมงค์ลงเลยสัส ถ้าเเม่งเเซะในโซเชี่ยลรีพอร์ตเเม่ง!
อยากสนิทกับเพื่อนในกลุ่มมากกว่านี้ แต่รู้สึกว่าสิ่งที่กูสนใจแม่งไม่มีใครสนใจเลย
จนบางทีเวลาคนอื่นคุยกัน กูก็ไม่รู้จะพูดอะไร > ก็เลยเลือกอยู่เงียบๆ พอเป็นงี้เรื่อยๆเหมือนยิ่งมีกำแพงอะมึง
คือคนอื่นอาจจะไม่ได้คิดอะไร แต่กลายเป็นว่ากูรู้สึกว่ากูควรอยู่คนเดียว ไม่มีกูน่าจะดีกว่า ไปแล้ว เฮ้อ เหนื่อย
อยู่ๆฝันถึงเพื่อนที่พึ่งเสียไปปีที่แล้ว น้ำตาจะไหล
กูรำคาญรุ่นน้องคนนึงมาก มันเป็นพวกนิสัยแอบอวดๆ ชอบยกยอตัวเองแม้ไม่มีใครขอเอามากๆ แถมโกหกเก่งเว่ออ ตอแหลมาก อวดนั่นนี่ แต่นิสัย งก เห็นแก่ตัว นิสัยผู้หญิงสุดๆจนแบบ..... กลอกตา โคตรอยากจะ mute ทวิตมัน แต่แม่งติดที่ยังต้องทำงานร่วมกะมันบางครั้งบางคราเนี่ย เซงชิบหาย
อยากเย็ด แมรี่ สยามดรีม จังเลยครับ
https://imgur.com/Oa4i2CR
https://imgur.com/9q1xksb
https://imgur.com/zbiNqv1
https://imgur.com/3hJrTUj
>>753 ออกจากลุ่มเดิมเเล้วหากลุ่มใหม่ที่มันเข้ากับตัวมึงกว่านี้ กูก็เคยโดนเเบบทั้งกลุ่มอ่ะ เเม่งเรียนเก่งสัสมีกูกับเพื่อนอีก1คนคือเหี้ยมาก เลยออกจากกลุ่มเเล้วไปเข้ากลุ่มที่เเม่งมีคนเเค่2คน ปรากฎว่าเข้ากับไอ่2คนนี้ได้เฉย เเถมไม่ปลอมด้วยกลุ่มเก่าทุกวันนี้เเม่งยังปลอมกันอยู่เลย
กูมีเพื่อนคนนึง ช่วงนี้กูรู้สึกอึดอัดมากเวลาอยู่กับเขา รู้สึกเหมือนตัวเองตัวเล็กมากๆ กุไม่กล้ามีปากมีเสียงกับเขา ไม่กล้าเถียง ไม่กล้าพูดสิ่งที่คิด เพราะกลัวจะทะเลาะกัน เขาพูดไร กูก็ทำได้แค่ฟัง ไม่กล้าไม่เห็นด้วยกับเขาหรือมีความคิดต่างจากเขา
อาจจะเป็นเพราะวิธีการพูด น้ำเสียง หรือรีแอคของเขา ที่มันทำให้กูสงสัยในความคิด ความเห็น ความรู้สึก การกระทำและตัวตนของตัวเอง ว่ามันถูกต้อง มันเหมาะสมมั้ย? แล้วก็กลัวว่าถ้าขืนพูดต่อไปเราอาจจะทะเลาะกัน เพราะนอกจากเขา กูก็ไม่มีเพื่อนที่สนิทขนาดนี้อีกแล้ว กูเลยไม่ค่อยเรียกร้องอะไรมาก แล้วเขาก็รู้ตรงนี้นะ ว่ากูก็มีเพื่อนอยู่แค่นี้ กูไม่รู้ว่าเพราะแบบนี้รึป่าวที่ทำให้บางครั้งเขาก็ไม่ค่อยรักษาน้ำใจกูเท่าไหร่
กูก็หวังเหมือนกันว่าจะสามารถพูดสิ่งที่คิดออกไปได้ แต่จากประสบการณ์ การที่ได้ใช้เวลากับเขา ได้ฟังว่าเขาชอบไม่ชอบอะไร คิดยังไงกับเรื่องนี้ๆๆ กูก็พอจะนึกออกว่าจะเกิดอะไร แล้วกูก็ขี้ขลาดเกินกว่าที่จะเผชิญหน้ากับมันด้วย ไม่รู้จะหงอเหี้ยไรนักหนาเหมือนกัน5555
เขาเป็นไอดอลของกูเลย กูชื่นชมและยกย่องเขา เขาคือคนที่กูอยากจะเป็น ทำให้กูอยากเป็นคนที่ดีขึ้น และเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีที่จริงใจเลยแหละ คอยแนะนำกู ถามให้กูคิดในบางเรื่อง แบ่งปันหลายๆอย่างให้กู ซึ่งกูก็รู้สึกขอบคุณ แต่บางครั้งกูไม่ได้ต้องการคำตอบ บางครั้งกูแค่ต้องการเล่าเรื่องที่กูว่ามันน่าตื่นเต้นให้เขาฟังแล้วก็คุยกับเขาเท่านั้นเอง บางเรื่องที่มันยิ่งใหญ่สำหรับกู แต่มันเป็นเรื่องเล็กสำหรับเขา
ซึ่งตรงเนี่ยทำให้บางครั้งเขาก็ตัดบทกู เพราะเขาเป็นคนที่เด็ดขาดและหวงเวลาของเขา เขาต้องการทำทุกอย่างให้กระชับ ให้มันจบเร็วที่สุด ทำคือทำ ไม่ทำคือไม่ทำ และไม่มีเวลานักสำหรับเรื่องเล็กๆ ซึ่งทุกอย่างมันก็เป็นนิสัยของเขาอะ เป็นธรรมชาติของเขา และกูก็ไม่คิดจะไปเปลี่ยนมัน นิสัยกูอันไหนที่เขาไม่ชอบ เขาก็ไม่ได้พยายามจะเปลี่ยนมันมากเหมือนกัน กูพยายามจะทำแบบเขาอยู่นะ ถ้าทำได้คิดว่าก็คงดีและสะดวกเหมือนกัน แต่ก็ทำไม่ได้เลย ความคิดกูมันก็วนกลับมาให้คิดเหมือนเดิม คือนิสัยเรามันค่อนข้างตรงกันข้ามอะ กูก็รู้ว่าคนเราต้องรับได้ทั้งข้อดีข้อเสียของกันและกัน ถึงจะสามารถอยู่ร่วมกันได้ แต่นี่มันคนละเรื่องเลยป่ะวะ กับความรู้สึกเกลียดตัวเอง
กูเสียใจนะที่จะไม่ได้สนิทกับเขาแล้ว แต่กูไม่ไหว กูไม่ได้โกรธเกลียดเขานะ กูแค่เกลียดตัวเองเวลาที่อยู่กับเขา รู้สึกว่าการเป็นกูมันยังไม่พอ รู้สึกว่าทุกอย่างเป็นความผิดของกู ไม่มีอะไรให้เขาภูมิใจเหมือนเพื่อนคนอื่นๆของเขา มันเจ็บปวดนะ กุพยายามทำตัวให้สนุก ทำหลายอย่างให้เขาสนุก และสบายใจเวลาอยู่กับกู แต่ตอนนี้กูทำมันต่อไปไม่ไหวแล้ว ทีนี้มันไม่ได้เป็นแค่เวลาที่อยู่กับกับเขา เดี๋ยวนี้บางครั้งที่กูไปเจอคนอื่น บางครั้งที่กูอยู่คนเดียว กูก็เกลียดตัวเอง มันไม่ใช่ความผิดของเขาเลยเว้ย ผิดที่กูเลยที่ชอบเปรียบเทียบตัวเองกับเขา ผิดที่ธรรมชาติของเรามันไปกันไม่ได้ ผิดที่กูรู้สึกแบบนี้
เอาเป็นว่ากูไม่อยากไปกับเขาอีกแล้ว มันน่าอึดอัดทั้งสำหรับกู และเขาแหละ เพราะเดี๋ยวนี้กูก็ไม่ได้ร่าเริงเหมือนแต่ก่อนแล้ว
มันจะมีงานอดิเรกที่เราต้องไปทำด้วยกันทุกอาทิตย์ กูอยากจะออกห่างจากเขา คงต้องค่อยๆเฟดออกมา แต่ก็ยังอยากมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันอยู่ ยังคุยกัน ปรึกษากันได้ นานๆทีมาเจอกันได้ แต่ถ้าต้องมาแฮงเอ้าด้วยกันบ่อยๆกูคงไม่ไหว อาจจะต้องรอให้กูดีกว่านี้
ตอนนี้เพื่อนเขากลับมา พอได้ฟังแพลนที่เขาวางกันโดยไม่มีกูในนั้น ต่อไปคนที่ไปกับเขาคงไม่ใช่กูอีกแล้ว กูก็แอบคิดนะว่าบางทีกูอาจจะแค่กลัวถูกทิ้ง มันคงดีกว่าถ้ากูจะชิงไปก่อน เพราะถ้าถูกทิ้งจริง มันคงพังกว่าเดิมอีก
มาอ่านดูละกูพิมพ์งง ยาว และโคตรเวิ่นเว้อเลยว่ะ555 มิน่าเราไปกันไม่ค่อยเวิร์ค ถ้ามึงบังเอิญมาอ่านแล้วจำได้ว่าเป็นกู ก็ขอโทษนะเว้ยที่กูยอมแพ้อะ กูรู้มึงเองก็พยายามกับกูเหมือนกัน มันไม่ได้มีแต่ตอนที่กูเกลียดตัวเองเวลาอยู่กับมึงหรอกนะ เวลาที่อยู่กับมึงแล้วกูชอบตัวเองก็มีเหมือนกัน ถึงไม่มีกูมึงก็มีความสุขได้ กูเองเวลาที่มีความสุขกูก็จะนึกถึงมึงเหมือนกัน ขอบคุณนะที่เป็นแรงบันดาลใจให้กู : ) ขอบคุณๆ ขอบคุณจริงๆมึง ในอนาคตถ้าเป็นไปได้ ก็อยากจะทำให้มึงมาเห็นกูแล้วภูมิใจเหมือนกันนน
แต่ก่อนมีเพื่อนสนิทคนนึงที่นัดเจอหรือคุยกันบ่อยๆ ซึ่งนางก็มีอาการเป็นโรคซึมเศร้า
หลายๆครั้งเวลาเจอมันแล้วก็บ่นเรื่องของกูมันจะชอบพูดประมาณว่าชีวิตมันนี่ลำบากกว่ากูอีกยังทนได้
ซึ่งกูรู้สึกไม่ดีทุกคั้งเวลามันพูดแบบนี้ แต่ก็รู้ว่ามันไม่ได้ตั้งใจพูดไม่ดีหรอก
หรือบางทีนั่งกินข้าวกันมันก็เล่นมือถือไม่สนใจกูบ่อยๆ เลยกลายเป็นหลายๆครั้งเจอกับันแล้วกูรู้สึกนอยด์ๆ
พอมาช่วงนี้เหมือนต่างคนต่ายุ่งเลยไม่ได้คุยหรือเจอกันมาปีกว่าๆแล้ว
กำลังคิดๆอยู่ว่าจะทักไปหามันดีมั้ย ใจนึงก็อยากเจอเพื่อนนะ แต่ก็กลัวเจอหน้ากันจริงๆแล้วจะยิ่งรู้สึกแย่กว่าเดิม
กูอยากตาย
>>762 คล้ายๆเรื่องกูส่วนนึง มีเพื่อนคนนึงจบจากโรงเรียนก็แยกย้ายกันไปต่อมหาลัย นัดเจอกันแล้วมันเอาแต่เล่นมือถือ สนใจคนในแชทมากกว่ากู จบนัดนั้นกูตั้งใจไว้ว่าจะเลิกออกมาเจอเพื่อนคนนี้ตามลำพัง เอาไว้เจอกันเป็นกลุ่มใหญ่ๆค่อยว่ากัน คุยกันแค่ในแชทก็ได้ถ้าจะติดมือถือไม่รู้เวล่ำเวลา มาเจอกูแล้วไม่สนใจคุยกับกู จะเจอกันทำไม อารมณ์เสีย 55555
มีเพื่อนที่เคยคิดว่าเราเป็นเพื่อนกัน คนละกลุ่ม แต่สนิทกัน เขาจะมาคุยกับเรา ปรับทุกข์กับกุบ่อยๆ นี่ก็คอยให้กำลังเสมอ
จนมันชอบผชคนนึง แล้วผชคนนั้นเสือกมาชอบกู ซึ่งก็สนิทกันอยู่ช่วงนึง
ตอนนั้นก็ยังดีๆกันอยู่ มันก็มาเล่าให้ฟังว่าเออ แบบนี้ๆ เสียใจจัง บลาๆ กุก็ให้กำลังใจ บอวก่ากุไม่ได้ชอบเขาจริงๆ แบบ กุไม่ได้ชอบจริงๆ กุองากเป้น้ทพ่อนกับมึง อย่าโกรธกูเพราะเรื่องนี้เลยนะ
แต่อิผชแม่งปากหมา ชอบด่าเพื่อนกู บอกไม่ชอบมึงหรอก กุชอบเพื่อนมึง เมหือนแบบ มันพูดแรงๆให้เพื่อนกุตัดใจ เข้าใจว่าเพราะมันพูดดีๆไม่เป็น
กุก็คิดว่าเพื่อนกุยังเป็นเพื่อนกุอยู่ตลอดจนมารุ้เพราะอิผชที่มาชอบกูนั่นแหละมาบอกกุว่า กุยังเป็นเพื่อนมันอีกเหรอ รู้ไหมว่าที่กุด่ามันแรงๆเพราะมันด่ามึงทุกวันกับเพื่อนมัน บางทีก็ใส่ร้ายกุให้อิผชฟีง ทั้งๆที่แกล้งทำเป็นเพื่อนกู (อยู่คนละห้อง)
กุแบบ เหมือนโดนทุบหัว นังงูพี๊ซ หลงคิดว่ามึงเป็นเพื่อนมาตั้งนาน เพื่อนคนอื่นเคยเตือนกุ กุก็ไม่เชื่อ จนเจอจริงๆว่ามันด่ากู พอกุรู้มันแบบ เปลี่ยนไปหมดเลย สายตาที่มองกู กูเสียความรู้สึกมาก เพราะผชคนเดียวที่กุไม่ได้คิดอะไรด้วยเลยทำให้มึงเกลียดกูขนาดนี้เลยเหรอวะ
เรื่องนานมากละ แต่กุเพิ่งเจอมันวันก่อนเลยแอบคิดถึงวันวาน55555
>>767 มีจ้า กุแค่ไม่ได้พูดถึง ไลน์กลุ่มอีกห้องที่มันด่ากูลงกลุ่มใหญ่หลายรอบ มันกล้าเพราะกลุ่มที่มันอยู่คนค่อนข้างกลัว ด่าแรง ตบจริง เพื่อนอีกห้องที่กุสนิทแคปไว้นานละ แค่เห็นกุไม่เชื่อเลยไม่เอาให้ดูจนอิผชมาบอกกุ กุเลยลองไปถาม เพื่อนมันเลยเอาให้ดู เดินไปเจอตอนมันเม้ากับเพื่อน และอีกมากมายที่พอกุเริ่มสงสัย มันก็ไม่ปิดแล้วว่าเกลียดกุมาก
รู้สึกเพื่อนน้อยมาก เราเป็นพวกอินโทรเวิดด้วย แบบมีเพื่อนคุย2คน แล้วเพื่อนที่เรียนด้วยกันอีก2คน รู้สึกแค่นี้ก็พอละ แต่พอมาดูคนอื่นมีเพื่อนเป็นร้อยคนนี่รู้สึกผิดหวังนิดๆ หรือไม่ก็เป็นเพราะโดนกดดันมั้งแบบว่าทําไมเธอไม่มีเพื่อนเหรอ เพื่อนน้อยจัง เข้าสังคมไม่เก่งหรอ ไม่เอาคนอื่นสินะ จริงๆก็ไม่ได้แอนตี้สังคม แต่รู้สึกไม่รุ้จะคุยอะไรกับเขาจริงๆเลยไม่คุยดีกว่า บางครั้งก็รู้สึกว่าชีวิตเราจะสนุกขึ้นเปล่านะถ้ามีเพื่อนเยอะกว่านี้ มีใครเป็นแบบนี้บ้างมั้ย หรือเราควรปรับปรุงมันมั้ย หรือยังไง
>>770 รู้จักก็พอ กูก็เพื่อนน้อย(3คน) แล้วก็ไม่คิดจะหาเพิ่มด้วยเพราะนิสัยกูเป็นแบบนี้ เที่ยวแบบกลุ่ม(4+) เพื่อนกูไม่ชวนกูไปเพราะกูไม่เคยไปยกเว้นสำคัญจริงๆ
แต่มึงต้องมั่นใจว่าตำแหน่งของมึง (aka social status) จะไม่ลำบากในอนาคต เพราะตราบใดที่มึงไม่ลำบากมึงไม่ต้องง้อใครหรือใช้ประโยชน์จาก คสพ. จากเพื่อน(เช่นยืมตัง, ย้ายบ้าน, พาเที่ยว,จัดการเอกสารต่างประเทศ)ไม่งั้นก็ผูกสัมพันธ์ไว้หน่อยก็ดี
ทะเลาะกับพวกแก๊งสถาปนาตัวเองเป็นเฮดของคณะเรื่องเงินรุ่น โดนคนในสาขาที่ก็เป็นเพื่อนเฮดเตือนว่าพูดจารุนแรงไป ทั้งที่พวกของอีกฝ่ายก็ใช่ย่อย ไม่ไปเตือนบ้างล่ะหรือเพราะเห็นเป็นเพื่อนกัน ก็ไม่รู้ว่าเตือนเพราะหวังดีหรือเพราะมันก็เสียผลประโยชน์ก็ไม่รู้นะ แต่กูพอละกับสังคมคณะเชี่ยนี่ มีแต่พวกประสาทมาคอยนำคนทั้งรุ่น
คนไม่พอใจเยอะแต่คนกล้าพูดมีแค่กูไง แล้วกูก็โดนยำเละ
เรียนมหาลัย นั่งเรียนคนเดียว เขินชิบหาย มีเพื่อนที่กูรู้จักอยู่นะ แต่ไม่สนิทเลยไม่ได้ไปนั่งด้วย เชี่ย เขิน มึงว่าแปลกป่ะนั่งเรียนคนเดียว สาธุขอให้วิชานี้ไม่มีงานกลุ่ม ไม่งั้นกุยากเลย
กูโดนเพื่อนโกรธว่ะ เพราะกูไม่ยอมแชร์กิจกรรมในเฟสให้ เป็นกิจกรรมที่แบบว่าเปิดสาธารณะถ้ามีคนแชร์ในโพสใครเยอะสุดคนนั้นก็ได้ไป นั่นหมายความว่ากูต้องแชร์เป็นร้อยๆ แต่กูไม่อยากทำเพราะเกรงใจเพื่อนในเฟส ก็เลยงอนกูเลย
เพื่อนแบบนี้ยังจะคบอยู่ไหม
- คุยเรื่องตัวเอง 80% เราคุยบ้างก็ไม่ค่อยสนใจ บางทีไม่มีปฏิกริยาตอบกลับมาเลย
- อวดแฟนใส่เรา เหมือนเราเป็นธาตุอากาศ แตกต่างกับตอนอยู่กับเราสองคนมาก ดูรู้เลยว่าอวดแฟนอยากให้เราเห็นโมเม้นหวานๆ เราก็งงเหมือนกันว่าทำทำไม?
- ชอบเปรียบเทียบนู่นนี่นั่น
- ให้ช่วยอะไรเหมือนเป็นบุญคุณ
- มีครั้งนึงเราเป็นสิว ก็บอกกับเราว่า คนอะไรหน้าสิวเยอะขนาดนี้ พร้อมกับเปรียบเทียบหน้าเรากับแฟนเค้า (เพื่อนเราคนนี้เป็นทอม)
- อยากตัดทิ้งมากถ้าไม่ติดว่าเขาเคยช่วยอะไรเราหลายอย่าง แต่กลับกันก็ไม่ชอบวิธีที่เขาปฏิบัติกับเรา
เห้ออ
>>775 นึกว่าตัวกูมาพิม เพื่อนของกูก็เป็นแบบนี้เลยแต่ไม่ได้ว่ากูหน้าสิว
แต่รำคาญเวลาอวดแฟนกับพูดเรื่องตัวเองนี่แหละ คือพยายามหาท้อปปิกไปถามเวลาโทรมาคุยนะ ให้ดูว่าเออกูฟังอยู่ ก็เมินคำถามกูไม่ก็ตอบสั้นๆละคุยเรื่องตัวเองเหมือนเดิม -_-
ปัจจุบันไม่ค่อยคุยกันเพราะกูไม่ทักไปเลยช่วงนั้น เลิกทัก ตอบแชทช้าๆมันก็ห่างๆไปเองอ่ะ ละพอห่างแบบนี้จะพูดเรื่องตัวเองน้อยลงด้วยเพราะเราไม่มีความจำเป็นต้องรับรู้อะไร แต่ก็ทักบ้างตามโอกาศนะ เพราะงั้นคงเรียกว่าตัดไปเลยไม่ได้ แค่เปลี่ยนจากเพื่อนสนิทเป็นเพื่อนเฉยๆ
กูรุ้สึกยังไงก็ไม่รู้กับแฟนเพื่อนสนิทว่ะ ไม่ใช่รู้สึกชอบนะ แต่รู้สึกไม่ชอบ คือมันเข้ามาจีบหลังจากกูไปเรียนต่อตปท. กูเลยไม่ได้คุ้นเคยอะไรกับมัน แค่คนเคยรู้จัก เคยเห็นหน้า แล้วแบบวันนี้กูกลับไทย เพื่อนบอกให้ไปค้างด้วยได้ แล้วพรุ่งนี้จะไปเที่ยวด้วยกันต่อ แต่วันนี้คือมันกลับมาจากเที่ยวกับแฟน แฟนมันก็แบบง่วง จอดพักรถตลอด จนจากสองทุ่มเป็นสี่ทุ่มเพื่อนกูก็ยังไม่ถึง กูรู้สึกแบบ เห้ย มันถ่วงเวลาป่ะวะ มันยังไงก็ไม่รู้อ่ะ เข้าห้องมาก็แบบไม่พูดไม่จา เพื่อนกูก็แบบต้องคอยเจ๊าะแจ๊ะมันตลอดเวลา ก็พยายามคิดว่ามันอาจจะง่วงง่าย หลับในง่าย ไม่ได้อึดเหมือนกูที่ขับรถ 300-400 กิโลได้แบบไม่ต้องจอดนอน
กูรู้สึกอึดอัดอ่ะ กูอยู่กับเพื่อนมาหลายปี เป็นเมทนอนข้างกัน ได้โตจากเป็นวัยรุ่นมาเป็นผู้ใหญ่ด้วยกัน มาตอนนี้กูเห็นเหมือนเพื่อนกูก้าวถอยหลัง สภาพดูไม่จืด อ้วนเบ๊อะบ๊ะ ผมเผ้าดูไม่ได้ มีแต่ตุ๊กตาจากแฟนกองเต็มเตียง ไปเที่ยวก็ต้องเอาตุ๊กตาไปด้วย วันนี้แฟนมันก็งอนๆ ประชดที่มันไม่เก็บตุ๊กตาไว้ที่หอ ให้แฟนเอากลับ
มันไม่เหมือนผู้หญิงวัยเบญจเพสอ่ะ แต่ก่อนที่อยู่ด้วยกันคือเป๊ะเนี้ยบกว่านี้มาก กูรุ้สึกช็อกหน่อยๆ มันเคยบอกกูนะว่าไม่มีกูอยู่ มันเหงาไม่มีที่พึ่งทางใจ แต่กลายเป็นแบบนี้กูไม่รู้จะพูดอะไรดี กูซื้อของมาให้มัน บอกมันว่าเนี่ย ไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้วนะ แง่มุมความเป็นเด็กมันยังมีอยู่ได้ แต่คนเราต้องก้าวไปข้างหน้านะ มันก็นิ่งๆไป ส่วนกูรู้สึกเหมือนตัวเองเสียเพื่อนไป คนๆนี้เหมือนคนแปลกหน้าสำหรับกูเลย กูเข้าใจนะว่าคนเราเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ แต่ทำใจไม่ได้ที่เปลี่ยนไปทางนี้ คงเพราะกูคิดว่ามันจะโตเป็นผู้ใหญ่ที่สง่างามมั้ง
ในเอกมีกลุ่มเพื่อนอยู่ประมาณ 4-5 กลุ่ม
กูไม่ได้อยู่กลุ่มไหนสักกลุ่มเลยแต่มีเพื่อนสนิทมากๆ กระจายอยู่ตามแต่ละกลุ่มประมาณ 5-6 คน
เวลากินข้าวหรือนัดไปเที่ยวแล้วกุไปกับเพื่อนที่สนิทเขาก็อยู่กับกลุ่มเพื่อนด้วย กูอึดอัดเลยไม่ค่อยไปไหนกับเพื่อน ตอนนี้ไม่เหลือเพื่อนแล้ว ตลกดี
กูไม่ชอบคนแบบนี้เลยวะ แบบห่วงเพื่อนไม่เข้าเรื่อง แบบเพื่อนไปกับคนไม่คุ้นเคยหรือคนที่ไม่ชอบจะออกอาการแอนตี้ไม่อยากให้ไปด้วยกัน
กูมีเพื่อนสมัยมหาลัยคนนึง นางชอบบ่นประเทศไทยแย่ ไม่น่าอยู่ อยากย้ายไปเมืองนอก แนวๆนี้ตลอดเวลา แต่นางได้ทุนไปเรียนโทจ้า นางเป็นขรก.นาจา แล้วนางชอบเอาคนในหน่วยงานหรือกระทั่งตัวงานมาด่าในโซเซียล มีช่วงนึงนางลาออกไปทำเอกชน แต่สุดท้ายนางกลับไปทำราชการเหมือนเดิม กูได้แต่สงสัยว่าไหนมึงบอกมึงไม่ชอบประเทศนี้และไม่ชอบระบบราชการไงวะ ทำไมมึงกลับไปทำล่ะ กูรำคาญนางมาก แต่กูไม่ไปถามนาง เพราะไม่อยากมีปัญหา เลยได้แต่ด่านางในใจไป 555
>>775 เหี้ย เจอเหมือนกูเลย มันชอบอวดนั่นอวดนี่ มีอะไรนิดหน่อยก็อวดเบ่งไปหมด แรกๆกุไม่ว่าอะไรและออกจะสงสารเพราะกุเข้าใจว่าครอบครัวมันไม่ค่อยมีเวลาให้ น่าจะเหงา มีอะไรนิดหน่อยก็คงอยากอวดให้เพื่อนที่มีอยู่น้อยนิดดู
แต่หลังๆกุเริ่มทนไม่ไหว เพราะเวลาในบรรดาเพื่อนๆพูดหรือเตือนอะไร มันก็จะชอบขัดขึ้นมาว่า “ไม่…บลาๆ” แล้วเริ่มสาธยายสิ่งที่ตัวเองคิดว่าถูก คิดว่าดี แต่คิดว่าความคิดคนอื่นมันผิดไปหมด
ชอบยกคู่มันกับแฟนมาข่มคู่อื่นๆ ยกตัวอย่าง
บางทีเพื่อนพูดกันเล่นๆว่า ‘อ้อ เมีย/ผัวกุแม่งขี้งอน’
มันก็จะขัดขึ้นมาว่า “อ้อเหรอ ดูอย่างคู่เรากะ(แฟนมัน)สิ ไม่เห็นมีปัญหาอะไรกันเลย”
อีสัส ทะเลาะกันทุกอาทิตย์ขนาดนั้นไม่เรียกมีปัญหาเหรอ ครั้งหน้าอย่าให้เห็นทะเลาะกันแล้ววิ่งมาหาพวกกูอีกนะ
ขอทีเถอะ ไม่ต้องสาระแนจัดการการเงินของกูแทนกูที บ่นจู้จี้เวลากูจะซื้อของ บ่นว่ากูไม่มีตังยังจะซื้ออะไรอีก ห้ามกูซื้อของเงี้ย กูไม่ได้ขอเลยนะว่าให้มึงมาคอยปราม นี่เพื่อนหรือแม่วะ น่ารำคาญมาก กูจะมีตังหรือไม่มีหรือจะเอาตังไปทำอะไรก็เรื่องของกู หวังดีกับขี้เสือกมันต่างกันนะ
แล้วก็เลิกส่องจอมือถือกูซักที
กูมีเพื่อนสนิทคนนึงเป็นผู้หญิง มันเป็นคนดีอยู่ แต่ไม่ค่อยสนใจคนเป็นบางครั้ง ประมาณว่าไม่ค่อยขอบคุณคนอื่นเวลาช่วยเหลืออะไร ไม่ค่อยตอบแทนใครเวลาที่มีคนมาทำดีด้วย พูดขอบคุณยังไม่ค่อยมีเลย แต่รวมๆแล้วก็เป็นคนดีอยู่นะ
ทีนี้ปัญหาของมันคือเวลามันดาวน์อ่ะ แม่งดาวน์อย่างเหี้ยเลย หัวร้อนแล้วหัวฟัดหัวเหวี่ยง กระแทกเสียง ด่าใครได้ด่าหมด ทำหน้าถมึงตึงไม่ยอมอธิบายว่าแม่งเป็นอะไร จนกระทั่งเริ่มสงบลงแล้วอ่ะถึงค่อยระบายออกมา ซึ่งกูที่เป็นเพื่อนสนิทคนนึงก็ช่วยรับฟัง
ปีที่ผ่านมาแม่งดาวน์หลายรอบมาก ตอนนี้ก็รอบที่ 3 ละ รอบนี้เหตุผลการดาวน์เหี้ยมากเลย
คือมันเป็นหัวหน้าชมรมนึงของมหาลัยอ่ะ ที้นี้ตอนมันจัดกิจกรรมแม่งก็กังวลมากอ่ะ มาบ่นว่า 'เหี้ยเอ้ย ล่มแน่ว่ะมึง คนเข้าน้อยจัง' อะไรแบบนี้อ่ะ จนพวกกูที่เป็นสมาชิกช่วยหมดกำลังใจ หัวหน้าเหี้ยอะไรวะมาบอกลูกน้องว่ากิจกรรมล่มแน่ๆเนี่ย ทั้งที่พวกกูก็ช่วยซัพพอร์ตนู่นนี่ตลอดนะเว้ย
สุดท้ากิจกรรมก็มีคนเข้าน้อยอ่ะ ประมาณ 8-9 คนเอง แล้วมันก็ดาวน์สัสๆเลย แบบตะคอกใส่คนอื่นเวลาคุยบ้าง ไม่ยอมทำการทำงานบ้าง แล้วตะคอกใส่เพื่อนสนิทในกลุ่ม (สนิทกันทั้งกูและมันอ่ะ) เสียงดังมาก จนเพื่อนคนนั้นแม่งกลัวจนเกือบร้องไห้อ่ะ ทั้งๆที่มันก็รู้อยู่เต็มอกนะว่าเพื่อนไม่ชอบให้ตะคอกอ่ะ เพื่อนคนนั้นยิ่งกลัวการโดนตะคอกใส่อยู่เพราะมีความหลังฝังใจจากครอบครัวด้วย
กูบอกตรงๆว่ากูรู้สึกแย่มากที่มันเป็นแบบนี้ มันเป็นคนดีอยู่นะ แต่เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้กูเสียความนับถือมันไปเยอะมากเลย จากที่กูเคยมองมันเป็นเหมือนหัวหน้า เป็นคนที่กูมองเป็นตัวอย่าง ตอนนี้กูไม่รู้สึกเหมือนเดิมแล้ว กูรู้สึกเหมือนว่าวุฒิภาวะทางอารมณ์มันไม่โตอ่ะ
กูเข้าใจนะว่าการที่ต้องจัดกิจกรรมแบบนี้มันกดดัน แต่การที่มันมาพูดแดกดันใส่สมาชิก มาบ่นว่ากิจกรรมจะล่มๆๆทั้งที่มึงเป็นคนริเริ่มเองจะจัดเอง เสร็จแล้วคนเข้ากิจกรรมน้อยมึงก็จะเทเลย ไม่ทำต่อเลย แล้วก็มาตะคอกเอาอารมณ์มาลงที่พวกกูแบบนี้ กูว่ามันไม่ใช่อ่ะ
ตอนนี้เรื่องผ่านไปสัปดาห์นึงแล้ว ทุกคนกลับมาคุยกันตามปกติ แต่มันแม่งไม่พูดขอโทษใครอะไรเลย ทำเหมือนว่าสิ่งที่มันทำมันถูกต้องแล้ว ส่วนกิจกรรมคือลอยแพแม่งเลย หมดแพชชั่นแล้ว
แต่คือกูกลัวอ่ะ กูกลัวว่ามันแม่งจะดาวน์อีก จะตะคอกใส่เพื่อนอีก กูไม่กล้าเถียงเหี้ยอะไรมันแล้ว เพราะช่วงจบจากอาการดาวน์ใหม่ๆได้สองสามวันกูเคยเถียงกับมันเรื่องงานแล้วแม่งก็ตะคอกใส่กูกลับ หาว่ากูคิดว่ามันไม่รู้เรื่องอะไรเลย (ซึ่งตรงนี้กูยังโกรธมันอยู่ เพราะใช่ มันไม่รู้เหี้ยอะไรจริงๆ แม่งเพิ่งเข้ามาคุยก็เถียงเอาๆ ไม่ยอมฟังว่างานมันเป็นยังไง) กูเป็นพารานอยด์มากๆ แล้วไม่อยากยุ่งกับมันอีกเลย ทั้งๆที่มันก็ยังสนิทกับกูเหมือนเดิมนะ
ทำไงดีวะ กูกังวลจริงๆ กังวลแล้วก็เครียดจนว่าจะไปพบจิตแพทย์แล้ว
กูมีเพื่อนแก๊งนึง ปกติก็สนิทกันดี อยู่ๆพอเปิดเทอมมาทั้งหมดแม่งเมินใส่กูเหมือนกูไปทำอะไรให้โกรธอ่ะ อย่างคุยกับเพื่อนคนอื่นก็ยิ้มแย้มดี แต่พอหันมาหากูจะหุบยิ้ม ทำหน้าแบบไม่อยากคุยด้วย ตอนแรกกูก็คิดว่าอารมณ์ขึ้นๆลงๆหรือเปล่าวะ แต่ผ่านมาสามอาทิตย์แล้วไม่ดีขึ้นเลย จนตอนนี้กูไม่กล้าพูดแจมบทสนทนาใดๆทั้งสิ้นแล้วเนี่ย พวกมึงว่ามันเกิดจากอะไรวะ กูมั่นใจว่สไม่ได้ไปทำอะไรให้ใครโกรธนะเพราะเปิดเทอมมาก็โดนเลย (ตอนปิดเทอมพวกแม่งไปเที่ยวกันบ่อย แต่ถ้าสนิทกันมากขึ้นก็ไม่มีเหตุผลที่จะเมินกูนี่หว่า)
อีกอย่าง มึงว่ากูไปถามตรงๆเลยดีมั้ยว่าที่เป็นแบบนี้เพราะอะไร กลุ่มนี้ยังมีคนที่ต้องทำธีสิสกับกูไปอีกปีเนี่ย ถ้าถามจะถามต่อหน้าหรือไลน์คุยดี ใครมีปสก.มาชี้แนะที มืดแปดด้านแล้ว
>>788 ไม่รู้ดิ ปกติกูใช้ชีวิตในมหาลัยแบบไปเป็นคู่อะ ไม่ร่วมกลุ่มกับใคร แต่มีเพื่อนสนิท เพื่อนสนิทกูก็มีนิสัยคบคนแบบคบแค่คนเดียวไปเรื่อย ๆ ไม่รวมกลุ่ม เวลาอยากกินข้าวด้วยกันก็นัดกินข้าวตัวต่อตัวเลย ทำงานกลุ่มก็เหมือนกัน มีกันสองคนก็ไปรวมกับคนอื่น ๆ สบายดี โทษที กูไม่ได้ช่วยอะไรเลย แหะ ๆ
กูรู้สึกอึดอัดกับเพื่อนที่โทรคุยกับผัวตอนกูจะนอนด้วยประเด็นเรื่องกินยาคุมแล้วสิวขึ้น รำคาญว้อย
มึง คือกูมีเพื่อนอยู่คนนึง ค่อนข้างสนิทด้วย แต่ว่ากูไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจรึเปล่าวะ ทักทีไรไม่ค่อยตอบเลย แต่กูก็พยายามให้เวลาเขาอยู่นะ อาจจะโกรธกูสักเรื่อง แต่กูก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร ขอโทษไปเดี๋ยวหาว่ากูเอ๋ออีก คือกูเครียดเว้ย ไม่กี่คนที่กูเจอกูถึงจะเรียกว่าเพื่อนสนิทเต็มๆได้อ่ะ
ช่วยกูหน่อยดิ คือตอนนี้กลุ่มกูแตกกับเพื่อนคนนึง ไอคนนี้มันเป็นคนที่แบบงานกลุ่มมันจะไม่ค่อยเสนอความเห็น ไม่ค่อยช่วยทำโดยที่มันให้เหตุผลว่าไม่รู้จะเสนอหรือช่วยทำยังไงจนคนอื่นๆเบื่อ มันเป็นคนคิดมาก บางวันก็ชวนคุยนู้นนี้บางวันก็เงียบไปเลยทั้งวัน แต่มันก็เป็นคนดีนะถ้าไม่นับเรื่องไม่ช่วยงาน กูเลยรู้สึกผิดแล้วก็เห็นใจมันแต่คนอื่นในกลุ่มกูไม่มีใครคิดเหมือนกูเลย ตอนนั้นเพื่อนคนอื่นถามกูกลับเสียงแข็งเลยว่า ‘(ชื่อกู) มึงสงสารมันอ่อ’ กูเลยต้องตามน้ำเพื่อนไปเพราะไม่อยากทะเลาะ แต่ถ้าจะให้กูกลับไปสนิทเหมือนเดิมคงไม่ได้ กูทำไงดีวะ เครียดว้อยยยยย
>>794 มึงรู้สึกว่ามึงถูกกระทำปะ
กูก็มีเพื่อนแบบนี้ มันเป็นคนดีนะ แต่มันไม่ช่วยงาน
บางทีมีงานกลุ่มนัดกันทำงาน ทุกคนมาได้ มันไม่มาบอกไปซ้อมสัน ซ้อมสันก็เรื่องของมันทำไมชีวิตกูต้องมารอมันด้วย เพื่อนแบบนี้กูก็ด่า แต่ยังคบ บอกมันด้วยว่าคราวหน้าถ้ามีอีก ไปหากลุ่มอื่นอยู่ เพื่อนส่วนเพื่อน งานส่วนงาน เป็นเพื่อนกูต้องทำงาน เพราะถ้าให้กุทำงานคนเดียว มึงไม่ใช่เพื่อน มึงเป็นปลิง พูดแล้วหงิดเลย ลองคิดถึงมุมคนทำงานดูเผื่อจะสบายใจขึ้น
+1 ตั้งแต่เรียนมาคือมีงานกลุ่มทีไรเหมือนกูเป็นคนแบกทีม 55 ทำแม่งทุกอย่างอีสัส ใช้สองมือคุ้มมาก บางงานใช้ทั้งมือใช้ทั้งสมอง แต่อย่างว่าอะ เพื่อนบางคนคือทำไม่ได้ก็คือทำไม่ได้ ต่อให้เอามันมานั่งทำงานด้วยมันก็จับโทรศัพท์เล่นไปเรื่อย ๆ ปล่อยให้กูนั่งทำงานงก ๆ คือทำไรไม่เป็นเลย ถ้าจะให้ทำก็เหมือนจับเด็กมาสอนคัด ก-ฮ สู้กูทำเองซะเลยก็จบ ๆ เรื่อง กูเคยเป็นเดือดเป็นแค้นนะกับเรื่องพวกนี้ แต่สุดท้ายกูก็ใจอ่อน แล้วก็ลองเปลี่ยนมุมมองความคิด แบบ เออ กูทำเยอะ ก็รู้อะไรเยอะ มองโลกสวยไปวัน ๆ แต่เพื่อนในกลุ่มกูบางคนก็ไม่คิดแบบนี้ มันก็เรื่องของเขาแหละที่จะมองในอีกมุม เพื่อนกูก็บ่นก็ด่า ก็นินทาคนไม่ทำงาน กูก็นั่งฟัง เออ ก็นั่งฟังเฉย ๆ เพราะสุดท้ายมันก็ทำอะไรไม่ได้ ตัดชื่อออกแม่งเดี๋ยวอาจารย์ก็ซัก ขี้เกียจอธิบายอีก งี้เลยเหมือนโดนเอาเปรียบอยู่ตลอดแต่ก็ช่างแม่ง มองโลกสวยไปวัน ๆ แต่คนอื่นก็ไม่จำเป็นต้องคิดเหมือนกู คนที่ทำงานก็มีสิทธิ์ด่า นินทา บ่นคนที่ไม่ทำงานได้ ตัวกูกูไม่สงสารใครทั้งนั้น สงสารตัวเองบ้างแหละที่แบกทีมอยู่คนเดียว แต่สุดท้ายก็ทำ ๆ ไปให้มันจบ ๆ อีสัส จบเทอมนี้ก็คือจบ
ปกติพวกมึงนี่เลือกตารางเรียนนัดกับเพื่อนลงป่ะ คือตอนแรกคุยกับดิบดีเฮ้ยเราจบโรงเรียนเดียวกัน คนคุ้นเคยลงเรียนตัวเดียวกันเถอะ อย่างน้อยจะได้มีเพื่อนกินข้าว สรุปเวลาทำงานด้วยกันจริงๆก็โดนสถานการ์ณบังคับให้ทำด้วยกัน ซึ่งสุดท้ายแม่งทำไม่ถูกใจ แบบกูทำเองน่าจะไวกว่าอะไรงี้ กูเซ็งละเหมือนกัน
ถามตามนี้
1. ถ้าปลีกตัวไปหากลุ่มใหม่ในเวลาเทอมนึง หรือหลังจากเปิดเรียนมาได้สักพัก ถ้าเป็นพวกมึงจะรับกูเข้าไหม แล้วกูต้องเข้าหาพวกมึงแบบไหนถึงจะดูไม่น่าเกลียด
2. เลี่ยงไม่ลงคลาสเดียวกันยังไง บอกปัดยังไงให้ไม่เสียเพื่อน แต่คือกูก็ต้องรู้คลาสมันก่อนสินะ
จริงๆอยากรู้ข้อ สอง เพราะถ้าอยู่คลาสใหม่ ยังไงมันก็บังคับให้กูหาเพื่อนใหม่ เพราะงั้นการหากลุ่มใหม่คงไม่ได้ยาก แล้วถ้าค่อยๆเฟดโดยอ้างเรื่องงานก็ไม่เสียเพื่อนด้วย
พวกมึง กูมีเรื่องอยากปรึกษา กูอยากย้ายรร.มาก เหตุเพราะเพื่อนที่รร.แทบไม่มีใครที่กุไว้ใจได้เลย (ทั้งห้องมีผญ.ไม่ถึงสิบคน) จำนวนที่ว่ามาก็จะพวกๆ เดียวกัน ส่วนกูแตกต่างชิบหายไลฟ์สไตล์คนละโลกเลย เพื่อนสนิทกูย้ายออกไปหนึ่งคนเพราะโดนแอนตี้ ส่วนอีกคนก็ไม่ค่อยมาเรียน ทำให้กูรู้สึกโหวงๆ ทุกครั้งที่ไปเรียน ละมีเพื่อนอีกคนนึงที่ตีสนิทกูเพราะหวังผลประโยชน์ แต่ลับหลังนินทากับอีกกลุ่ม นึกภาพดูนะ ติดรถมอไซกูไปเรียน แต่หลังจากถึงโรงเรียนแล้วตีตัวออกห่างจากกู ไปกินข้าวก็ไม่ชวน ทิ้งกูไว้คนเดียว ทำเหมือนไม่รู้จักกัน พองานไหนทำไม่ได้ค่อยเดินมาหากู - - พร้อมเสียงขอความช่วยเหลือที่ดูไม่จริงใจสุดๆ กูทนมานานมาก กูไม่มีความสุขเลย กูขอแม่ลาออกแต่แม่กูทำหน้าเหมือนแกหวังอยากให้กูจบจากที่นี่อะ เครียดมากเลยว่ะ กูควรดื้อด้านออกดีมั้ย กูทนไม่ไหวแล้วกับสังคมหน้าไหว้หลังหลอกแบบนี้ TT
>>799 ใกล้จบยังอ่ะ ลองหาเพื่อน ผช ดูมั้ย มันไม่ลวนลามมึงหรอก จากปสก. ส่วนตัวมันก็กลัวเราไปอ่อยมันนั่นแหละ แต่ถ้าสนิทแล้วก็เหมือนเพื่อนทั่วไปอ่ะ
มีอีกทาง มึงอยู่ปีอะไร ถ้าทนจนจบม.4 ละสอบเทียบวุฒิม.6 (ged) ละถ้าได้คะแนนดีพอยื่นมหาลัยในฝันก็ออกจากรร โลด สมัยนี้เค้าไม่สนใจแล้วว่าต้องจบจากโรงเรียนเท่านั้น
เพื่อนกูคนนึงปกติเป็นคนโก๊ะๆ ตามใครไม่ค่อยทัน ไม่ต้องไปเล่นมุขนะแม่งไม่เคยรู้อะไร เป็นคนตรงๆหน่อย
ตั้งกะมันไปเรียนภาษาอยู่ออสมา 6 เดือนแบบเก็บตังไปเองพอมันกลับมา ระดับความก้าวร้าวแม่งพุ่งทะลุกราฟเลยว่ะ
จากเป็นคนตรงๆแม่งกลายเป็นคนความมั่นใจสูง(มาก) เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางคนอื่นผิดหมดกูถูก
กูคุยกะมันแบบบางอย่างเป็นที่ตัวมึงเองอ่ะ มึงเยอะเกิน มึงต้องเข้าใจคนอื่นเค้าด้วย แต่ด้วยความไม่อยากทะเลาะกูก็เลยเออออตามเรื่องตามราวไป
คือแม่งเกิดอะไรขึ้นวะ มึงโดนผีบ้าออสซี่สิงมาหรอ ทำไมมึงเปลี่ยนไปขนาด...
สังคมมหาลัยอยู่ยากจังวะ ใครมีประสบการณ์ประสาทแดกในวัยมหาลัยมาแบ่งปันกัน
เรียนมาหลายคลาส พยายามสบตาอาจารย์บ้าง ตอบคำถามบ้าง อาจารย์ก็ยังจำชื่อกูไม่ได้เลย แต่จำชื่อเพื่อนข้างๆกู(ที่หน้าตาดี)ได้ ทั้งที่มันก็นั่งเฉยๆไม่ได้ตอบคำถามบ่อยอะไรแบบนั้น อ.ไม่เรียกเช็คชื่อมันเพราะจำหน้าได้ หรือเดินคืนชีทก็เดินมาคืนมันเลย แต่กูที่นั่งข้างๆมันคือต้องบอกชื่อตัวเอง2-3รอบ 55555 รู้สึกแย่ที่กูเก็บมารู้สึกแบบนี้อ่ะ แต่ก็น้อยใจโครตๆ
>>803 มี กู ปัจจุบันนี้เลย กับคนใกล้ตัวมันเป็นเพื่อนกู ผญ ซึ่งมันเป็นเเฟนกับเพื่อนกูอีกคนที่เป็นผช (มีเเฟนในสาขาเดียวกันหนะเเหละ)
ความชิบหายคือ เพื่อนผญคนนี้นิสัยเป็นพิษของสังคม เเม่งพูดจาไม่ดูกาลเทศะ ไม่เคารพผู้ใหญ่เช่น อาจารย์ ตอเเหลเก่ง ชอบพูดดีต่อหน้า(มันเคยเเอบด่าลับหลังเพื่อนเเก๊งตัวเองที่คบมาตั้งเเต่ปี1ซึ่งกูคือหนึ่งในเเก๊งนะเเหละ) พูดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า เเต่ไม่ใช่มันเป็นเเค่อาการวิตกกังวล เเถมเป็นคนที่ ไม่เข้าใจในสิ่งที่คนอื่นอธิบายเเละชอบเข้าใจว่าสิ่งที่ตนรู้นั้นถูกต้องทั้งที่มันผิด พอเพื่อนผช(เเฟนมัน)พูดนิดพูดหน่อยเเล้วไปทริคเกอร์เเม่งมันจะทําตัวเดินออกห่างเงียบๆไม่พูดไม่จาต้องให้เเฟนเดินไปง้อถี่ๆเเละเหตุการณ์นี้ชอบมาเป็นตอนทํางานกลุ่มหรือตอนจะไปเเดกข้าวข้างนอกกับเพื่อน พวกเพื่อนในเเก๊งก็น่าจะรู้เเล้วว่ามันนิสัยงี้ เเต่ก็เงียบไม่ห้าม เพราะถ้าห้ามเหี้ยอะไรก็ตามเเม่งเถียงใส่ เเม่งขี้เกียจ วันนัดทํางานนัดเช้ารอไปเหอะ2ชม.ทั้งที่ถ่ายใน ม. เเละมึงอยู่หอใน ม. ที่สําคัญชอบทําตัวเหมือนรู้ดี เเต่ขอโทษเถอะ เสือกโง่เรียนก็ไม่ขยันมาบ้างไม่มาบ้าง เเถมตอนเเม่งอ้างอาการซึมเศร้ากําเริบ ชอบไปโพสเเนวเศร้าๆอยากตายลงเฟส เเล้วก็มีคนไม่รู้สันดานจริงๆมันมาให้กําลังใจ เป็นเเบบนี้ทุกครั้ง เป็น ผญที่ไม่มีเหี้ยไรดีเลยเกิดมาทําไมวะ? เพราะเรื่องเเย่ๆที่มันทํากระทบถึงคนอื่นตลอด
สลัดให้หลุดก็ไม่ได้เดี๊ยวเเม่งรู้ตัวว่ากูรู้ความลับมัน
นี่คือสิ่งที่กูเจอทุกวันใน มหาลัย จนมารู้ตัวว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าเรียบร้อย ไอ้ ผญ เฮงซวย!!!
อยากมีเพื่อนเยอะแต่เข้าสังคมไม่เป็นก็จะเจออารมณ์ผิดหวังเรื่องเพื่อนตลอดแบบกูนี่แหละ เจอคนแล้วไม่รู้จะคุยอะไร คุยกับตัวเองคนเดียวล่ะเก่งจัง มีคำแนะนำมั้ยว่าควรคุยอะไรดี
รำคาญเพื่อนคนนึงมาก เวลามีคนพูดก็ชอบพูดขัด ปากก็หมา พูดจากระทบคนอื่นแต่เอาคำว่าเป็นคนพูดตรงๆมาบังหน้า พอบอกว่าทำไมทำอย่างงี้ล่ะก็จะตอบว่าก็เป็นคนแบบ***นี้อ่ะ อ้างเก่ง อ้างตลอด รำคาญไอควายแต่ยังต้องอยู่กับมัน
ขอเพิ่ม >>808 คือมันเป็นคนเก่งแต่ชอบแบบ เข้ามหาลัยไม่ได้หรอก อวยเตรียมเก่งแต่เตรียมไม่ใช่ทุกอย่างป่ะ พูดตลอดอ่ะ คะแนนแค่นี้เข้าไม่ได้หรอก กูสู้เตรียมไม่ได้แน่ๆเลย แต่เทียบจากผลสอบนึงมันคะแนนโดดขึ้นจากทุกคนในห้อง มันจะรู้บ้างมั้ยว่าพูดย้ำๆแบบนี้คนรอบข้างแม่งปสด.ตามไปด้วย อีห่า ทุดคนในเตรียมไม่ได้เก่งเท่ากันหมดป่ะ
รู้สึกพิเศษกับเพื่อนคนนึง แต่เพราะแค่หน้าตามันนั่นแหละ ดันสนิทกับมันด้วย มันมีแฟนแล้ว พอไม่คุยกันนานจะทักมันก็ awkward ไม่ธรรมชาติเพราะลึกๆเราคิดไม่ซื่อ ควรตัดปัญหาโดยการไม่คุยกะมันเลยถูกมะ
มหาลัยเปิดเทอมมาเกือบจะเดือนละ กูยังรู้สึกเข้ากับเพื่อนในคณะไม่ได้เลยอะ ทั้งคณะคือกูมีเพื่อนสนิทคนเดียว แต่เพื่อนกูเขาก็มีกลุ่มเพื่อนเขาอะ ซึ่งไม่มีกู ละกูก็เข้ากับกลุ่มเพื่อนเขาไม่ได้ กิจกรรมกูก็เข้านะ พึ่งมีสองกิจกรรมหลังที่เข้าไม่ไหวละ เพราะเหน่ยมากกก+กับเพื่อนสนิทคนเดียวของกูมันไม่เข้าเพราะมันติดธุระ กูก็เลยไม่เข้าเพราะไม่รู้จะอยู่กับใคร จะไปอยู่กับกลุ่มของเพื่อนสนิท กูก็เสือกไม่สนิทกับเขา คือกูเคยคุยๆละเว่ย แต่มันไม่คลิกกันอะ คนในคณะกูก็ไม่ค่อยสนิทเพราะไม่ค่อยได้คุยกัน เพราะกูก็อยู่กับเพื่อนกูแค่สองคนบ่อยๆไรงี้ วิชาเรียนกูก็ไม่ชอบ ฟังที่อาจารย์สอนก็ไม่เข้าใจ มันไม่ใช่คณะที่กูอยากเข้ามาตั้งแต่ต้นอยู่แล้วด้วย ในแง่ว่าเรียนอะเรียนได้ แต่ไม่คิดจะทำงานตรงสาย คือรวมๆหลายๆอย่างมันทำให้กูอยากซิ่ว แต่กูรู้สึกว่าการซิ่วมันก็เหมือนกูเดินย้อนหลังอะมึง แบบกูรู้ว่ากูเรียนได้ อยู่กับคณะนี้ได้ด้วย4ปี เพราะกูกลับบ้านมาอ่านหนังสือเองก็โอเคอยู่ แค่ไม่ชอบและไม่เข้าใจเวลาอาจารย์สอน ละตอนมัธยมกูก็ไม่ใช่พวกไม่เอากิจกรรมนะ คือกูก็ทำได้อะ กูก็เอนจอย กูว่าที่มหาลัยกูไม่เอนจอยเพราะกูไม่เจอเพื่อนสไตล์เดียวกัน ไม่มีกลุ่มเพื่อนคบแบบจริงจัง เวลาทำกิจกรรมในคณะเลยไม่ค่อยสนุก เพราะตอนกูทำกิจกรรมตอนมัธยมกูสนุกมากก ไปเป็นพี่ค่ายทำหลายอย่างเลยอะ เพื่อนสนิทกูเอาจริงๆถึงสนิทกับกูมาก แต่เขาก็สนิทกับกลุ่มเขามากเหมือนกันอะ กูรู้สึกว่าการเรียนที่นี่มันทำให้กูself-esteemต่ำลงด้วย ทุกคนดูเก่งมาก มีกูดูโง่อยู่คนเดียว การที่กูไม่มีเพื่อนคบเป็นกลุ่ม ก็ทำให้กูรู้สึกแย่ชิบหาย แบบกูทั้งชีวิตก็มีเพื่อนคบมาตลอดอะ ไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศ ไปค่ายอาสา คือกูกผ้ไปหาเพื่อนเอาที่นั่นได้และเอนจอยกับมัน พอมาคณะแล้วกูมีเพื่อนอยู่คนเดียวกูเลยแบบเฟลว่ะ กูงงว่ามันผิดที่อะไรทำไมกูถึงเข้ากับคนในคณะไม่ค่อยได้ ทั้งๆที่กูก็ไม่ใช่พวกแปลกอะ หลายๆคนบอกให้กูทน เดี๋ยวก็เจอเพื่อนที่เข้ากันได้ แต่ตัวกูเองคืออยากดรอปละ ไม่รู้จะเรียนไปทำไม ชอบก็ไม่ได้ชอบคณะนี้ เรียนในห้องก็ไม่เข้าใจ เพื่อนก็ไม่มี แต่ก็ไม่กล้าดรอป โดยรวมคือไม่กล้าตัดสินใจไรซักอย่าง ตอนไปแลกเปลี่ยนมีปัญหากับโฮสต์ชิบหาย บ่นทุกวันตลอด10เดือน อยากกลับบ้านใจจะขาด แต่กูยังไม่กล้าย้ายโฮสต์ด้วยซ้ำ และก็จบโครงการมาแบบต้องกลับไทยไปพบจิตแพทย์
>>โนจ้า กูเด็กโรงเรียนเล็กๆที่โดนกดดันเรื่องเข้ามหาลัยด้วยการเทียบกับโรงเรียนใหญ่
>>811 กูก็เป็นอีกคนที่อยากให้มึงลองทนๆดูไปก่อนนะ พึ่งเปิดมาเกือบเดือนเอง มึงลองอยู่ให้ครบเทอมแล้วคิดดูอีกที
อ่านเรื่องของมึงเเล้วกูคิดถึงตัวเองปีที่แล้วเลย555 กูเข้าคณะที่ตัวเองก็ไม่ได้อยากเข้ามาก ไม่ได้ชอบแต่ไม่ได้เกลียด เป้าหมายงงๆ ช่วงเดือนสองเดือนแรกนี่คืออยากซิ่วมากเพราะไม่มีเพื่อนสนิทเลย เหงามาก ร้องไห้ culture shock แล้วกูแบบเคยเป็นตัวท็อปโรงเรียนเก่า เข้ามหาลัยคือself-esteem กูต่ำลงมากเพราะคนรอบตัวแม่งเก่งชิบหาย แต่อยู่ๆไปกูก็ชินอ่ะมึง
ทุกวันนี้กูอยู่ปี2ละ ก็ไม่มีเพื่อนสนิทเหมือนเดิม มีแต่เพื่อนที่เจอตามคลาส คุยๆ กันได้ เรื่องเรียนก็ไม่ได้ชอบมากเหมือนเดิม แต่มันก็อยู่ได้อ่ะ พึ่งขึ้นมหาลัยมันก็งี้แหละ
ว่าแต่มึงอยากซิ่วนี่มีคณะใหม่ที่อยากเข้าแล้วใช่มั้ยวะ
>>814 >>814 มึงกูก็ตัวท็อปโรงเรียนเก่า5555555555 ละโรงเรียนเก่ากูก็เป็นโรงเรียนท็อประดับนึงอะ กูก็มั่นใจว่ากูเก่งพอตัว แต่พอมาอยู่ปุ๊ปคือรู้สึกโง่ อาทิตย์แรกร้องไห้ทุกวันเลยที่เรียนไม่รู้เรื่อง ใช่ๆคือคณะปจบอะกูไม่ชอบ แต่ไม่เกลียด แล้วเคยลองตอนอยู่โรงเรียน ก็ทำได้ดีมาก แต่เนื้อหาในโรงเรียนกับที่เจอจริงต่างกันชิบหาย แล้วมึงใช้ชีวิตคนเดียวยังไงวะ แบบแดกข้าวหรือเดินกับใคร กูไม่รู้จะสนิทกับคนอื่นยังไง เพราะคณะกูไม่มีงานกลุ่มอะ สอบล้วน คณะที่อยากเข้ามีแล้วๆ น่าจะติดด้วยแหละ แต่ก็ไม่ทีใครอยากให้กูถอยหลังกลับไปเป็นปี1ใหม่อะ เพราะที่เลือกคณะนี้ก็กูเลือกเองหมด ไม่มีใครบังคับ
มึงเคยไม้แม่งเหมือนมีคนคอยจับผิดมึงตลอดเวลา ในกลุ่มเกมอ่ะ
คือกูอยู่ในกลุ่มเกมกลุ่มนึงในเฟส คือกูก็เล่นเกมนี้มาตั้งกะมันเปิดได้เดือนนึง เกมมันก็แนวตั้งฐานแล้วรอศัตรูบุกกันฐานไรงี้
ทีนี้พอผ่านมาระยะนึงกูก็เล่นเกมนี้จนตันและ พอมีคนใหม่มาถามว่าชาเลนส์นี้ใช้ฐานอะไรดี ยูนิตอะไรดี กูก็ตอบๆไป
แต่ปัญหาคือจะมีอีตัวนึงคอยมาตอบบลัฟกู แบบ ใช้ยูนิตนี้ดีกว่าใช้ฐานนี้ดีกว่า กูรำคาญคือจะใช้ยูนิตมันหรือที่กูแนะนำก็ผ่านป่ะวะ
กูเลยเริ่มนิ่งๆไม่ตอบคำถามใคร แต่พอกูไม่ตอบอะไรใครไอ้นี่แม่งก็ไม่ตอบว่ะ พอกูโพสปุ้บโผล่มาเลย โคตรน่ารำคาญ
กูเคยไปทำอะไรมันไว้วะ -*-
>>815 ถามว่าใช้ชีวิตยังไง ก็กินข้าวคนเดียว (กินกับเพื่อนบ้างเป็นบางโอกาสถ้าเรียนด้วยกัน) เดินคนเดียวนี่แหละ ตอนมัธยมกูก็ตัวติดกับเพื่อนเป็นปาท่องโก๋เหมือนกัน แต่ขึ้นมหาลัยมันต้องปรับตัวอ่ะ ไม่มีใครอยู่กับมึงได้ตลอดเวลาหรอก ส่วนใหญ่มหาลัยก็ให้เลือกวิชาเรียนเองด้วย เพื่อนกูหลายๆ คนก็ไปเรียนคนเดียวเพราะเป็นวิชาที่อยากเรียนจริงๆ ตารางเรียนมันก็ไม่ค่อยตรงกันหรอก มึงอยู่ๆ ไปเดี๋ยวก็ปรับตัวได้มั้ง เรียนมหาลัยมันจะได้เจอคนใหม่ๆ เรื่อยๆ อ่ะ แต่ไม่ค่อยสนิทจริงจังหรอก กูไม่มีเพื่อนสนิทในมหาลัยเพราะงั้นกูแนะนำไม่ได้ว่าจะสนิทกับคนอื่นยังไง บางทีสักวันนึงมึงอาจจะได้เจอคนที่คุยแล้วคลิกก็ได้นะ (ทุกวันนี้กูก็รอคนคนนั้นอยู่เหมือนกัน555)
//ปล.จะว่าไปบางทีเราอาจจะอยู่คณะเดียวกันก็ได้นะ คณะกูก็เป็นคณะยอดฮิตของคนที่เคยไปแลกเปลี่ยนอยู่เหมือนกัน แต่คงไม่บังเอิญขนาดนั้นมั้ง555
>>817 ไม่แน่55555555 มัธยมคือกูมีกลุ่มเพื่อนมาตลอดด้วยแหละเลยไม่ชิน คือกูฟิลเฟลๆอะ กูก็ไม่ใช่คนแปลก อัธยาศัยก็ไม่แย่ ทำไมมามหาลัยแล้วไม่มีกลุ่มเพื่อนวะ แต่ตอนไปแลกเปลี่ยนกูโลนลี่กว่านี้หลายเท่าเลยยังพอรับสถานการณ์ตอนนี้ได้ คือกูก็เก็ตที่มึงพูด ทุกวันนี้ทำใจอยู่ แต่ยังคงเซ็งเรื่องทำกิจกรรม เพราะเอาเข้าจริงๆกูก็ชอบทำพวกกิจกรรมนะ แต่ไม่มีเพื่อนเฮฮาด้วยเหมือนตอนมัธยมละแม่งกร่อยสัส
ไม่รู้ช่วยมึงได้ไหมนะ อยู่มหาลัยแบบไม่มีเพื่อนมาจะ 4 ปีละ รู้สึกกาก คนอื่นแม่งเก่งกว่า เข้ากับเพื่อนไม่ได้ สนิทแบบผิว แดกข้าวคนเดียวมา 4 ปี เดินผ่านถ้ากูไม่ทักก็ไม่มีใครทัก โดนทรีตแบบอคติ มาตลอด
แต่ มีเพื่อนในเน็ตที่สนิท แดกข้าวด้วยกันบ่อย เลยช่างแม่งมหาลัย เลิกเรียนกลับบ้าน คอลคุย เรียนก็เรียนไป งานกลุ่มลำบากหน่อย ใครทักก็ดีไป ใครไม่ทักก็ช่างแม่ง เจอคนต่างแผนก็ชวนคุยไป พวกนี้คุยง่ายเพราะไม่ค่อยเจอกัน
ชีวิตมันก็แบบนี้อะ ไม่มีเพื่อนในมหาลัยก็ช่างเดี๋ยวมึงก็ชินจริงจัง ไปหาจากที่อื่นเอา
ตอนแรกกูคิดว่ากูนิสัยเหี้ย แต่พอไปฝึกงานได้เพื่อนได้พี่มาก็รู้สึกว่า ช่างแม่งงงง
แม่งเบื่อเพื่อนสัส กูปกติไม่ค่อยเล่าเรื่องส่วนตัวแต่ก็ไม่ค่อยปิด ใครมาถามก็ตอบตลอด พอเล่าให้ a แม่งไปเล่าต่อ b แล้วแม่งเล่าต่อ c เป็นงี้ทุกเรื่อง แล้วไอ้ c ก็เอามาถามต่อแบบไม่คิดเลยว่ากูจะรู้สึกอะไรที่แม่งเอาเรื่องกูไปคุยกันข้างหลัง
ไอ้ c แม่งปกติกูระบายปัญหาชีวิตก็ไม่เคยสนใจกูเอาแต่หวีดดาราเกาหลีใส่ ทีงี้แม่งเสือกสนใจขึ้นมาเลย ไม่รู้แม่งเอาไปเล่ายังไง
เรื่องทั่วไปของมึงเป็นเรื่องสนุกของเพื่อนๆ
ขำว่ะ
กูเคยสนิทกับคนๆนึงเหมือนกัน แต่กูดูออกว่าเค้าวางแผนไรกับกู เค้าเอากูไปพูดกับคนอื่นว่ากูแย่อย่างนั้นอย่างนี้จนกูไม่มีใครคบ เพื่อเค้าจะได้ผูกขาดกับกูคนเดียว เพราะคนที่เค้าเอากูไปพูดด้วยสนิทกับเค้ามาก่อนกู แล้วก็น่าจะอ้างว่าที่ทนคบเพราะสงสารกู อีดอก กูอะเลือกคน ไม่ใช่ใครมาเลือกกูไปคบอีหน้าหนังหอย พูดละขึ้น กูดูเหมือนไม่มีเพื่อนเยอะ เพระากูเลือกของกูเอง แล้วแม่งกระหยิ่มว่ามันเป็นเพื่อนคนเดียว จะทำอะไรกับกูก็ได้ โคยเหอะ เก็บแผนเก่าๆแล้วเอาเวลาไปกรอกน้ำให้แม่มึงโน่นไป ปัจจุบันกูเททิ้งไปแล้ว
>>761 กูอ่านเม้นมึงมาตั้งแต่เมื่อคืน กูก็คิดนะว่ากูต้องพุดมั้ย แต่กูว่ากูพูดดีกว่า
การที่มึงบอกตัวเองเล็กลงเวลาอยู่กับเพื่อนมึงอะ เพื่อนมึงเขาขอให้มึงบีบตัวเองมั้ย เขาได้บอกมึงว่าให้ทำรึเปล่า หรือเขาพูดว่า ถ้าไม่โอเคพูดมาได้เลย แต่มึงป๊อด มึงไม่กล้าเอง แล้วมึงก็ทำตัวเองหดเล็ก นอยด์น้อยอกน้อยใจเพื่อนต่างๆนานา ทั้งที่คำตอบก็อยู่ตรงหน้าว่ามึงไม่เคยเป็นตัวของตัวเองเลย ไปคบกับใครถ้าทนไม่ไหวก็จบเหี้ย เพราะมึงมัวแต่จะเอาใจคนอื่น ทำให้คนอื่นพอใจ แล้วเขาขอให้มึงทำมั้ย ไม่มีอะ
กูเคยคบคนประเภทเดียวกับมึงเหมือนกัน ประเภทคอยตามใจชาวบ้านทั้งที่กูก็ไม่ได้ขอให้แม่งมาตามใจ กูเปิดกว้างตลอดว่าไม่โอเคพูดมาได้เลย สุดท้ายแม่งก็คุยกันแบบเอาใจปลอมๆ ขอโทษปลอมๆ ขอโทษส่งๆ ไม่รับผิดชอบคำพูด จนดูไม่จริงใจปลอมไปหมดทุกอย่างเพราะเหตุผลง่อยๆคือกลัวกูโกรธ อีห่ากูจะทำเหี้ยไรได้บ้านไม่ได้อยู่ติดกัน ทำอย่างกับว่ากูโกรธแล้วกูจะนั่งบขส.ไปตบได้งั้นแหล่ะ แล้วกูก็เหนื่อยกับแม่ง หดตัวทำเหี้ยไรกูก็อยากถามมันเหมือนกัน แล้วมาบอกว่าอึดอัดเวลาอยู่กับกู กูก็ไม่ได้พองคับจนไปเบียดอะไรมันเลยด้วย คนเรามันต่างกันกูรู้ แต่สิ่งที่จะคบกันได้รอดคือความจริงใจและกล้าพูดสิ่งที่ตัวเองต้องการออกมา ไม่งั้นแม่งไม่ใช่เพื่อนแล้ว ทาสในเรือนเบี้ย คบใครก็จบเหี้ย มึงเปลี่ยนความคิด มุมมองของมึงเดียวนี้เลย
ตอนแรกกูตกใจมากนึกว่าคนที่กูเคยคบมาเล่า แต่ดูไปดูมาก็ไม่ใช่ กูไม่เคยอวยใครให้มันฟัง แต่กูบอกมันตลอดว่าอย่าทำอะไรที่ไม่ดี มันเด็กกว่ากู กูก็พยายามดึงน้องให้มันอยู่ถูกที่ถูกทาง สุดท้ายแม่งก็เอาข้ออ้างตัวหดเล็กของแม่งไปอ้างกับคนอื่น ทะเลาะกับคนอื่นมาก็อ้างกับกูว่าขัดใจใครไม่เป็น ทะเลาะกับกูก็ไปอ้างกับคนอื่นว่ากูทำให้อึดอัด สุดท้ายกลับไปคบกับเพื่อนที่เอามาด่าให้กูฟังจนกูเป็นหมา คนที่มันเอากูไปด่าก็เคืองจนเลิกคบกูอีก ก็คือมันอะตอแหลกับกูเนาะ ฉะนั้น กูไม่เคยเชื่อพวกที่บอกอยู่กับเพื่อนแล้วอึดอัด ตัวลีบตัวเล็ก มึงเลือกจะทำตัวมึงแบบนั้นเอง มันไม่ได้ขอ ถ้ามันขอมึงก็โง่เองที่ยอมมัน ตัวมึงเป็นของมึงนะ แล้วมีคนบียอนมึงไปอีกด้วยการเอาความตัวเล็กๆไปเป็นข้ออ้างมารยาสาไถยต่างๆ มึงเลิกตัดพ้อเพื่อนมึงได้ละ มันเป็นพ่แม่มึงรึไงถึงต้องมาภูมิใจอะไรกับมึง มึงทำตัวเองให้ภูมิใจกับตัวเองก่อน รักตัวเองไม่ได้ไปรักใครก็เหี้ย คิดใหม่ โลกนี้ไม่มีใครบังคับไซส์มึง ขยายตัวเองในสังคมบ้าง จะได้หายใจได้ง่ายขึ้น พยายามเข้าละกัน
จะสอบอยู่แล้วแต่เจอเพื่อนเหี้ยไม่ยอมทำงานกลุ่ม อารมณ์แบบแม่งทำแค่ 1% แล้วก็ไปอ่านหนังสือสอบ แล้วโยนงานที่เหลือให้กูทำคนเดียวนี่ทำไงดีวะ
>>827 ลองคุยกะเพื่อนเรื่องงานกลุ่มก่อนไหม ถ้าคุยไม่รู้เรื่อง เตือนดีๆ ไม่ฟัง ก็ต้องใช้วิธี hardcore คือถ้าเค้าให้เราทำงานคนเดียว เราก็ให้งานนั้น 'เป็นของเราคนเดียว' เวลาส่งจารก็ตัดชื่อเพื่อนในกลุ่มออก เหลือชื่อเราคนเดียว ใครจะด่าใครจะว่าอะไร ก็ไม่ต้องไปสน โอเคนะ
จริง กูทำงานกลุ่มทุกเทอม เพื่อนทำไม่ได้ดั่งใจกูก็ปล่อยอะ เพราะกูถือคติว่าเราไม่ได้ทำเอง ทุกคนมีการทำงานต่างกันไป รูปแบบการทำงานก็ละเอียดไม่เท่ากัน ได้เท่าไหนเอาเท่านั้น ส่ง ๆ ไปเลย ยังไงก็งานกลุ่ม
ตอนนี้อยู่ปี1เรื่องเพื่อนก็มีแต่คุยแบบเผินๆเดินคนเดียว กินข้าวคนเดียว ยังดีได้เพื่อนต่างภาคนิสัยคล้ายๆกันเลยสนิทได้ ขอให้กุรอดไปจนจบด้วยเถอะ
กูเล่นฟิตเนสเล็กๆ ที่นึงอยู่ ปกติกูก็เล่นเงียบๆ คนเดียว แล้วมีพี่คนนึงก็เล่นเงียบๆ คนเดียวเหมือนกัน กูอยากลองชวนคุยดู แบบบางทีเล่นแล้วมันก็เงียบไปอะ อยากมีเพื่อนในฟิตเนสบ้าง5555555 เริ่มคุยด้วยเรื่องอะไรดีวะ เหมือนเขาน่าจะอายุ 30 อัพ กูเพิ่ง 20 นิดๆ เอง กลัวเขาหาว่าทำตัวไม่มีมารยาทอีก
กูอยู่มหาลัย เเล้วทีนี้กูกดออกจากกลุ่มเฟสที่เป็นเเก๊งเพื่อนในมหาลัยกูหลังจากออกไป ไม่มีคนรั้งกูหรือถามกูว่าออกไปทําไม นี่คือในสายตาพวกมันกูไม่มีค่าเเล้วใช่ปะ ตอนเวลาเลิกเรียนเวลาเดินไปใหนก็ทําเหมือนกูไร้ตัวตนคือคุยกันอยู่เเต่กับพวกมันอะ เเต่พอคุยเรื่องงานหรือกูเป็นฝ่ายเริ่มการสนทนาก็คุยด้วยปกติสรุปมันยังไงกันเเน่วะ ตอนนี้ปี4เเล้ว เจอเเบบนี้อึดอัดอยาดลสออกหวะ
ใครมีเพื่อนที่เอาแต่พูดเรื่องคนอื่น แต่ไม่ชอบฟังคนอื่นพูด ใครพูดอะไรให้ฟังก็ไม่หือไม่อือ แต่พอเรื่องตัวเองนี่พูดไฟแลบบ้างวะ
ของกูยิ่งอยู่ด้วยยิ่ง toxic ปรับตัวเข้าหาคนอื่นไม่ได้ ไม่ฟังคนอื่นแต่พูดเรื่องคนอื่น รุกล้ำพื้นที่ส่วนตัว ชอบใครก็ทำเหมือนโรคจิต เป็นสตอล์กเกอร์กลาย ๆ นี่เอง กูทนกับเขาได้ไงมาปีกว่าวะ
ชิบหายเผลอทักคนผิดแชท แล้วไปทักเพื่อนเหี้ย
เบื่อเพื่อนผญที่แม่งปากไม่ตรงกับสันดานอ่ะ แบบบอกจะช่วยพอให้ช่วยก็ไม่ช่วย บอกเดี๋ยวเอามาให้ช่วยพอช่วยก็เงียบ สัญญาไม่เป็นจริงตลอด แล้วมีวัฒนธรรมเกรงใจแปลกๆ แบบไอพวกไม่กล้าปฏิเสธอ่ะ ไม่เอามึงก็บอกไม่เอาดิวะ กูไม่โกดหรอกหี ก็จะโกดตรงมึงไม่กล้าบอกแล้วทําคนอื่นเสียเวลากับการตัดสินใจช้าของมึง มึงจะเอายังไงวะอีเหี้ย
บางคนมึงคุยกับเพื่อนมึงดูด้วยนะว่าในแชทมึงคุยแต่เรื่องตัวมึงเองรึเปล่า ถ้าใช่ หยุด หยุดเดี๋ยวนี้ ยูนีทซัมเฮวป์ มึงอาจไม่คิดอะไรมากตอนมึงบ่นอ่ะสัส แต่เพื่อนมึงรําคานโว้ย ไม่อายเหรอวะ คุยแต่เรื่องตัวเองแล้วไม่แคร์คนอื่น แบบไม่มีความเกรงใจบ้างหราสัส
กูรู้มึงเล่นโม่ง งั้นอ่านซะ หี
กูนี่คบมันเพราะสงสาร (คนอื่นก็เฟดออกจากมันกันไปหมด) สุดท้ายถึงรู้ว่ากูดีจนโง่
เบื่อเพื่อนแม่งชอบพูดไม่คิดอะ แม่งคิดไรก็พูดหมด คิดว่าคนอื่นขำกับมึงมากมั้ง บูลลี่ไปหมด คนนั้นเอ๋อบ้างคนนี้เอ๋อบ้าง วันนั้นคุยกันเรื่องแอมเวย์ กุพูดว่าเออ ทำไมเพื่อนคนนั้นแม่งไม่มาขายตรงกะกูบ้างวะ แม่งตอบมาว่าเพราะมึงดูจนมั้ง แล้วหัวเราะ กุแบบห้ะ อีกวันนึงกุไปงานวันเกิดเพื่อนที่ร้านอาหารแบบดีๆหน่อย แม่งบอก คนอย่างมึงมีเพื่อนที่จัดงานวันเกิดแบบนั้นด้วยหรอ พอกูบ่นอยากได้นู่น อยากไปนู่นนี่ก็มาถามว่ามึงรวยหรอ กูบอกน้ำหอมกลิ่นนี้หอมเนอะ กุก็ใช้ แม่งก้ถามว่าแบบมึงมีด้วยหรอ อะไรของแม่งวะ คือถึงกุจะชอบบ่นไม่มีตัง(ซึ่งไม่มีจริง) แต่กูก็มี priority ในการใช้เงินของกูเอง กูจะเก็บตังไปคอนไปทำเหี้ยไรก็เรื่องของกุ มึงมาเสือกเหี้ยไรด้วยวะ พูดเหี้ยไรก็ชอบคิดบ้างได้ปะ ทำตัวติสๆ คูลๆ เรียนมาซะสูง แต่ judge คนอื่นไปทั่วเก่ง กลวง ปลอมเปลือก
โม่ง....เราเหนื่อยมากเลย คืองานทุกงานที่เป็นกลุ่มแรกเริ่มทุกคนก็มีสปิริตดีนะ แต่พอนานเข้าก็เริ่มถอยลงทีละน้อยจนเหลือเราทำงานอยู่คนเดียวอะ วัฐจักรเน่าเฟะแบบนี้เป็นตั้งแต่เริ่มสนิทกันช่วงมอห้าจนตอนนี้มอหก เพื่อนสนิทของเราก็ไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว ไม่มีคนที่รู้สึกว่าคุยเรื่องนี้ด้วยได้เลย เหนื่อย เหมือนตัวคนเดียวแต่จะรู้สึกแบบนั้นก็รู้สึกกับคนอื่นๆ พอคะแนนออกมาไม่ดีก็เสียใจแต่ตัวเองไม่คิดจะทำให้มันดีขึ้นบ้าง แถมพอเราสอบได้คะแนนดีหรือเกรดสวยๆ ก็มาถากถางใส่ เราทำอะไรผิดวะ เราผิดหรอ ตอนนี้้ไม่รู้เลยว่าไปโรงเรียนเพื่ออะไร ไปเป็นขี้ค่าเพื่อนหรอ แล้วอีกอย่างเราไม่อยากให้เพื่อนเกลียดกันเลยว่ะ ถึงจะไม่ชอบกันขนาดไหนก็ไม่อยากให้แซะกัน ไม่ชอบก็อยากให้ต่างคนต่างอยู่ เราไม่อยากได้ยินความเกลียดชังที่มีให้กัน จะว่าโลกสวยก็ได้ เรียนอยู่จู่ๆก็พูดเรื่องคนนั้นนี้นินทาสารพัด....เราเคยบอกเขาแล้วนะว่าถ้าไม่ชอบก็ปล่อยไปเถอะ แต่เขาไม่หยุดเพราะเพื่อนในกลุ่มอีกคนนึงก็เล่นด้วยกับนาง พอเราไม่เกลียดหรือไปทำดีกับคนไม่ชอบก็เบะปากงี้ ทำไมวะ ทำไมวะ ทุกวันนี้ได้แต่ถามตัวเองว่าจริงๆแล้วเป็นอะไรกับคนพวกนั้นกันแน่ เพื่อนหรอ แต่มีเรื่องอะไรก็ไม่อยากปรึกษา ปรึกษาไม่ได้เลย เพราะรู้ว่าเรื่องจะไหลไปหาคนอื่นแน่ รู้ว่าถ้าปรึกษาไปแล้วจะโดนตอกกลับด้วยการเล่าเรื่องของตัวเองทับแทน ไม่ก็พูดทำนองว่า ฉัน....กว่าแกนะ ทำให้เรื่องเราดูด้อยลงไปเพราะเคยพูดด้วยอยู่ครั้งหนึ่ง ไหนจะเพื่อนที่ชอบทำตัวตาม จะตัดผมก็ตัดตาม จะทำงานอะไรก็ทำตาม ป่วยก้ป่วยตาม....งงมากเลยอันนี้ เคยเครียดเรื่องเพื่อนเรื่องงานมากจน.....ทำแบบที่มันจะเกิดแผลเป็นนั่นแหล่ะ อยากไปหาหมอแต่ตอนที่เป็นแผลเอาผ้ามาพันคนในครอบครัวก็บอกว่าเรียกร้องความสนใจ ปรึกษาครูครูก็หัวเราะเรื่องของเรา เราพูดกับใครได้บ้าง....ที่นี่ได้มั้ย โม่งจะเมินเราก็ได้แต่ขอให้เราได้พูดสิ่งที่เราคิดสักหน่อยก็ยังดี ขอโทษที่ทำให้โม่งรกนะ
Ky เราอยากมาเล่าประสบการณ์อะไรให้เพื่อนโม่งฟัง
คือ เรื่องของกุอะ มันเป็นคนที่เคยแอบชอบได้คบ แล้วก็เลิก แล้วกว่าจะเลิกได้นะ กุไม่โอเคกับการที่มันแคปโพสแชทกุไปปรึกษาคนบนเฟสมากๆ ชื่อก็ไม่ปิด แอดเฟรนก็เป็นพัน สิ่งที่ตามมาคนแม่งเเชร์เป็นร้อย อ่าว.. นี่กุแค่ขอเลิกเพราะอยากมีเวลาทำอย่างอื่น อยากให้มันไปหาคนอื่น อยากสนใจครอบครัวตัวเองก็ผิดเหรอ? มันก็แย้งๆมา " แค่นี้เอง ก็คบต่อก็ได้หนิ " มึ้ง มึงไม่เข้าใจอาการคนหมดรักแล้วเหรอ หนำซ้ำยังโทรหากุติดๆทุก24ชั่วโมง แล้วบ่นในเฟสทุกวัน " เหนื่อยจัง ทั้งๆที่เราพยายามขนาดนี้ไม่ได้หลับไม่ได้นอนหลายอาทิตย์เพราะเรื่องแบบนี้ " พิมแบบให้ดูน่าสงสารอะ ทั้งๆที่มันทำตัวมันเองแท้ๆ ตอนนั้นกุติดเรียนพิเศษนอกเวลาเรียนด้วยแหละ กลับบ้านดึก แล้วหาว่ากุนอกใจมัน ห้ะ กุว่ากุก็ขอเลิกแบบชัดเจนมากนะว่าอยากอยู่คนเดียวเนี่ย ทำไมมึงหลงขึ้นเลือดขนาดนั้น? กุบอกมันว่ามันหลงกุเกินไป มันก็สวนกลับบอกไม่ได้หลงรักมากต่างหาก กุก็แบบ ห้ะ.. รักห่าเหวอะไรมึงไล่ตามสะขนาดนี้ ตามยันที่บ้านกุอะไอ่เหี้ย นี่เป็นสมัย ม.ต้น นะ เด็กกันอยู่แท้ๆจริงจังอะไรขนาดนั้น กุรู้ตัวด้วยว่าคนนี้ไม่ใช่เจ้าชีวิตกุแน่นอน เจ้ากรรมนายเวรกุชัดๆ555 แต่เรื่องมันก็ดันมาเละตรงที่ รุ่นพี่คนนึงอยากช่วยกุ แล้วพี่แกก็ให้รุ่นพี่อีกคนมาคุยกับกุ พี่แกให้มาช่วยแกล้งตั้งสถานะกัน แล้วมันก็ดันโง่คิดว่ากุคบกันจริงๆด้วย555+ ตอนนั้นถึงกับโมโห โทรตามจิกกุรัวๆเลยจ้า มีการจะมาบ้านกุด้วยนะ โอ้โห ในใจตอนนั้นกุอคติมากๆชีวิตนี้อย่าได้พบเจอกันอีกเลย แต่แม่งก็ไม่ได้เสือกเรียนห้องเดียวกันกับกุอีกอีเวร555 ทุกวันนี้มันก็ไม่ได้ยุ่งกับกุ เพราะกุเฉยชาใส่มันยิ่งกว่าอุณหภูมิติดลบ ทีนี้เกิดอะไรขึ้น? มันทวงเงินที่เปย์กุทั้งหมดคืน ในใจกุนี่แบบ หะ?? ไหนบอกว่าให้ ไหนบอกไม่ต้องคืน โถ่ สายเปย์กากๆกิ๊กก็อกว่ะ555+ เรื่องแม่งชักจะไปได้ยาว ปัจจุบันวันนี้นางพึ่งทักมาทวงเงินกุอีกครั้ง กุก็บอกแล้วไง ถ้ามีครบจะคืน มีการไล่กุไปตายด้วย เอ้าอีเวร แล้วยังบอกให้กลับมาคบกันอีก
ประสาทจะแดก เอาเวลาไปเรียนเหอะอีหนู คะแนนในช่องแต่ละวิชามึงว่างจัดๆ🙄🙄🙄
พวกมึงมีวิธีรับมือยังไงเวลาโดนรับหน้าที่ให้คอยซับพอทตอนพวกเพื่อนที่เหมือนจะไม่ชอบกลุ่มเราเรียกใช้งานวะ จะมีกิจกรรมที่ต่างจังหวัดเร็วๆนี้กูกลัวเจออะไรเเบบนี้เเล้วตัวเองทําไม่ได้เเล้วอับอายขายขี้หน้าคนอื่นมาก
มาระบาย : เพื่อนสนิทเลาแม่งนอมี่
เป็นกลุ่มสมัยมัธยม ยังดีที่ไม่ได้เจอกันบ่อยละ แต่ก็ยังนัดเจอกันทุกเดือน ที่เหี้ยคือกูต้องมาเจอมันชอบทําตามพวก sad boy fuck boy e boy e girl แบบชอบโพสต์รุปแคปชั่นสไตล์นั้น แต่ไม่ได้มีความเข้าใจเลยว่ามันเหมือนสก๊อยชั้นล่างในโลกสากล แม่งToxicและCringeเหี้ยๆ
แล้วคือพวกแม่งไม่เก่งอิงไง ไม่ได้ว่าอะไรเก่งไม่เก่งอิงเนี่ย แต่มันทําให้การรับรู้โลกภายนอกมันแคบมาก พวกมันเลยทําอะไรquirkyตลอด
ถามว่ากูไม่เตือนพวกมันเหรอ? เตือนแล้วอีเหี้ยแม่ง เถียง วดฟ คือมันมีแนวคิดที่ส่าแบบในไทยมันไม่ค่อยมีสไตล์นี้ เลยลองแต่งตัวตาม ทําไลฟ์ไสตล์ตาม จริงๆแล้วมันไม่ผิดหรอกถ้าชอบจริงๆ แล้วทําตัวปกติเหมือนมนุษย์ทั่วไป แต่เพื่อนกูคือโครตWannabe คือพยายามทําโดยที่ไม่ใช่ตัวเองจริงๆ ทําเพื่อโพสต์อินเตอรเน็ตไปวันๆ
แล้วพวกแม่งอยากมีเพื่อนต่างชาติ ไอเหี้ยกูเขียม และcringedแทนอ่ะสัส ว่าคนอื่นจะมองยังไง คือมันดูโง่ในสายตาชาวต่างชาติอ่ะ แล้วยิ่งในเน็ตเขาล้อว่า14yoกัน เพราะว่าไอพวกแนวๆนี้มันมีแค่เด็กเห่อหมอย12-16ไงสัส แล้วดูเพื่อนกู20แล้วไอ่เหี้ย
แล้วชอบทําตัวเหมือนเป็นผู้รู้ทุกเรื่อง คุยเรื่องการเมือง แต่รู้แค่ทอปปิคอ่ะ เคยเจอยังพูดเลยว่าตู่แม่งเป็นคอมมี่ อะไรวะ เอ๋อๆดี
คือน่ารำคาญที่แม่งโง่หว่ะ แล้วไปแฮงค์เอาท์ไม่สนุกเลยด้วย เพราะความที่มันกระแดะเนี่ยแหละ มันไม่ใช่ตัวเอง อยู่แล้วอึดอัดชิบหาย
ล่าสุดเหมือนมันก็ถอยห่างจากกู เพราะคงรู้ว่ากูรังเกียจมัน ซึ่งดีมาก บายหี
ถ้าเพื่อนเผลอพูดความลับที่กูบอกกับมันไปกับคนอื่นแบบไม่ตั้งใจอ่ะนะ (แต่ความลับมันร้ายแรง แถมส่งผลกับคนอีกหลายคน) เพื่อนโม่งจะทำยังไง.
ตอนนี้กูโกรธมาก ถึงจะพยายามแบบไม่พูดรุนแรง. แต่ในใจกูรู้สึกแย่มากๆ
เพื่อนโม่งจะอภัยให้มันมั้ย
เพื่อนบอกมาว่า "เมื่อวานมึงไม่ว่างไปเที่ยวกับกูเพราะเหนื่อย วันนี้ว่างไปกับxxแล้ว" แต่บอกว่าพูดเฉยๆไม่ได้โกรธ มึงคิดว่าไง
มีเพื่อนคนนึงเล่นเกมดูหนังบ่อยจนเบียว ถ้าเป็นเรื่องที่มันชอบมันจะคิดว่าถนัดไปหมดและคนอื่นต้องฟังมันโดยที่เลียนแบบมาจากในหนังนั่นแหละ ผลคือมันทำแต่ละอย่างในชีวิตได้ห่วยกว่าคนอื่นอีกแต่ก็ยังไปบอกคนอื่นให้ทำแบบตัวเองถึงจะดี มองว่าตัวเองเหนือจนคนอื่นไม่ชอบเยอะ แต่ก่อนกูเข้าข้างมันแต่เดี๋ยวนี้กูเริ่มไม่ชอบมันละ
กูมาน้อยใจเรื่องเพื่อนเก่าคนนึงนี่ปญอชิบหายเลยกู คือเหมือนโดนเพื่อนทิ้งมั้งหรือยังไงไม่รู้หว่ะ แต่เป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่คบกันสมัยเรียนละ
คือแม่งไม่ค่อยคุยแชทคุยไลน์กับกูแต่ไม่เหมือนกับเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่ม แต่พอเจอกันแม่งชอบบอกชอบคุยกับกูหรือแฮงค์เอาท์กับกู เป็นงี้วนๆไปตลอด เรียนจบแยกย้ายกันแล้วก็ยังมาเจอกูนะ แต่เวลามาเจอกูไม่มีการถ่ายรูปหรืออะไรเหมือนเพื่อนคนอื่นเลย คือเหมือนการมาหากูต้องไม่มีตัวตนงี้มั้งเหรอ
อ่อแล้วเรียนจบมัฐยมไปกูลองไม่เป็นฝ่ายทักไปหามัน ก็คือไม่มีการติดต่อกันเลยกว่า1ปี แต่เพื่อนอีกคนแม่งก็มาบ่นให้กูฟังว่าไอนี่คิดถึงกูนะ แบบห๊ะ สรุปกูต้องทักมึงไปเหรอ //ซึ่งปกติแชทกับแม่งกูก็เป็นใ่ายทักก่อนบ่อยมาก แล้วหลายๆครั้งแม่งก็ตอบช้า ตอบข้ามวัน กับเพื่อนคนอื่นนี่คุยรู้เรื่องราวอย่างกับอยู่ด้วยกันมั้งวัน
กูก็รู้สึกไม่ค่อยไว้ใจอ่ะแบบว่าที่มันคุยกับเราอยู่นี่มันเฟคเปล่าวะ แล้วมันทําไปเพื่ออะไรไม่เข้าใจโว้ย
กุมีเพื่อนที่สนิทมากๆคนนึงอ่ะ เมื่อก่อนมันเป็นคนที่แบบpositiveสัสๆ มองโลกในแง่ดีมากๆ
เป็น positive energyให้กูในสมัยที่กุnegativeพอสมควรมากๆ
แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปมากๆอ่ะ กุเข้าใจนะว่ามันเปลี่ยนเพราะอะไร เพราะแบบ ชีวิตมันบัดสบจริงๆอ่ะ
แม่งมรสุมเหี้ยๆจากทุกทางจนกุสงสารว่าทำไมเด้กอายุแค่นี้ต้องเจออะไรขนาดนี้
จนตอนนี้เพื่อนกุกลายเป็นคนnegativeเหี้ยๆ กุก็พยายามsupportมันนะ
แต่หลังๆมันnegativeมากๆ meanมากๆ toxicมากๆ จนกุเริ่มแบบ ไม่ไหวแล้วอ่ะ
มันmeanขึ้นมากๆจนกุโมโหหลายรอบแล้วอ่ะ
กุก็สงสารมันอ่ะ แต่บางทีกุก็ไม่ไหวแล้วจริงๆ แต่จะทิ้งก็ทิ้งไม่ลงเพราะแม่งก็มีแค่กู เหมือนที่กุก็มีแค่มันอ่ะ
>>852 จากคนเคยชีวิตเหี้ย เคยเอาความnegativeไปพ่นใส่เพื่อนช่วงที่ตัวเองดาวน์จนเพื่อนเลิกคุย(เปลี่ยนประเด็นบ้าง ไม่ตอบบ้าง เมินบ้าง) กูบอกเลยเดี๋ยวเพื่อนเมิงก็ผ่านไปได้เอง ไม่ใช่หน้าที่เมิงที่ต้องมาเป็นถังขยะรองรับอารมณ์ อันไหนเมิงคิดว่าหนักไปเมิงก็ไม่ต้องสนใจเอาตัวเมิงก่อน
ช่วงนั้นที่กูรู้ว่าเพื่อนไม่ฟังแล้วกูก็ย้ายไปคุยกับคนอื่น(ที่สนิทรองๆลงไป ไม่ก็พ่นในโซเชียล) คนไหนรู้สึกว่าไม่โอเคก็เลิกคุยกันไปก่อน แค่นั้นเอง
กูก็เคยมีเพื่อนคนนึงที่ชีวิตเน่าเฟะมากจนแม่งไม่มีความสุขเลย กูก็เป็นคนเดียวที่ช่วยคลายทุกข์จนวันนึงมัน mean ใส่กูอะประมาณว่ากูเสือกอยู่ได้ จะทำดีอะไรกับมันนักหนา(อะไรว่ะ55) เลยปล่อยมันดำเนินชีวิตไปจนถึงทุกวันนี้โดยที่ไม่ยุ่งด้วย มันยังเน่าเฟะอยู่แต่มีความสุขแล้ว
เพื่อนโม่งในที่สุดกุก็มาถูกมู้ กุโดนเกย์คนนึงในเกมๆนึง กัดไม่เลิก นางเป็นคนที่เข้ามาเสือก ไม่ได้เกี่ยวเหี้ยไรกะเหตุการณ์ เข้ามาดราม่าใส่กุตลอด ทั้งๆที่กุไม่ได้อะไรให้มันโกรธอะ คือมันแม่มมีปมครอบครัวไม่รัก ครอบครัวรับไม่ได้ที่มันเป็นเกย์ ถ้าพ่อมันรู่แบบบ้านแตกแน่นอนอะ แล้วมันกร่างมาลงกับคนในเกม ที่ไม่รู่อิโหน่อิเหน่ แบบเหมือนคนประสาทแดกชอบหารื่องคนอื่นตลอดเวลาอะ ทั้ง ๆที่คนๆนั้นไม่ได้ทำอะไรให้
ความเหี้ยของเกย์คนนั้นคือ เอาข้อมูลเบอร์โทรศัพท์บัญชีทรูมันนี่วอเลต ของคนในเกม ให้เพื่อนที่ทำงานเกี่ยวกะราชการ ค้นจนได้ทะเบียนราษฎรอะมึง แบบมันสืบจนรู้ว่าเจ้าของไอดีคนนั้นในเกมที่ไม่เคยเปิดไมค์คุยเลย แท้จริงแล้วเป็นผู้ชายไม่ได้เป็นผู้หญิงเว้ย คือ เจ้าของไอดีคนนั้นไม่ได้ทำอะไรให้นางเลยนะ การเอาข้อมูลไปค้นทะเบียนราษฎมันถูกเหรอ โรคจิตสัสๆ
>>856 มึงก็แอบส่งเรื่องที่มันเป็นเกย์ไปให้ครอบครัวมันสิวะ เอารูป เอาคลิป เอาโซเชี่ยลมันส่งไปให้ครอบครัวมันดู ให้มันอกแตกตาย ให้มันทะเลาะกับครอบครัวมันไปเลย
คนทั่วไปไม่มีสิทธิ์ไปค้นทะเบียนราษนะ เพราะถือเป็นเอกสาร เป็นความลับราชการ ขนาดเจ้าหน้าที่รัฐยังต้องทำเรื่องขอตรวจสอบทะเบียนราษบุคคลเป้าหมายก่อนเลย
แบบนี้สามารถแจ้งความไอ้เกย์เหี้ยนี่ได้รวมถึงเพื่อนมันที่ทำราชการและช่วยค้นทะเบียนราษให้มันด้วย ฟ้องแม่งทั้งคู่เลย
แต่ถ้าเป็นกู กูจะหลอกไอ้เกย์เหี้ยนี่ไปกระทืบแทน ง่ายกว่าเยอะ
บางทีก็คิดนะว่าหรือเราให้ค่าความเป็นเพื่อนไม่เท่ากันปะวะ
เพื่อนกุโทรมา กุจะอยู่กับเพื่อนจะทำห่าไรก็รับสายมึง ถ้าเรียนอยู่ก็ไลน์ไปคุยก่อน พักก็โทรกลับไป
แต่พอกุโทรหาเพื่อน มันไม่เคยรับสายเลยอ่ะ บางทีก็บอกว่าเห็นนะ แต่ขกรับสายอ่ะ
เหมือนกุพร้อมsupportมันตลอด แต่มันกลับไม่เคยจะsupportกุเลย
ยิ่งช่วงนี้มันมีเพื่อนใหม่ที่อยู่หอใกล้ๆกัน แม่งเหมือนลืมกุไปเลยอ่ะ โทรมาหากุก็แค่ตอนมีปัญหา
กุโทรไปไม่เคยว่างคุยเกิน10นาทีแล้วก็จะต้องไปไหนสักทีที่นัดเพื่อนใหม่มึงไว้ตลอด
ไม่ชอบความรู้สึกเหมือนเป็นตัวสำรองอะไรแบบนี้เลย
แต่แม่ง ความสนิทที่สร้างมาตั้งหลายปีไม่มีความหมายเลยอ่อวะ เห้อ
ถ้ามีเพื่อนที่ตอนนี้สนิทกันอยู่แต่มารู้ทีหลังว่าเมื่อ 2-3 ปีที่แล้วเคยด่า+เกลียดมึงลับหลัง พวกมึงจะรู้สึกยังไงกันวะ
>>857 คือคนที่โดนเอาข้อมูลไปค้นนี่ยังไม่รู้เลยมั้งว่าตัวเองโดน กุไม่รู้ว่าทะเบียนราษหรืออะไรว่ะ มันเหมือนคนโรคจิตอะแถมจองล้างจองผลาญไม่เลิกด้วย ในกลุ่มมีคนไปต่างประเทศมันยังพูดแนวๆ ว่าเขาโกหก ไปต่างประเทศจริงๆหรือเปล่าก็ไม่รู้ น้ำเสียงนี่เหมือนอิจเขาที่ได้ไปต่างประเทศแต่ตัวเองไม่ได้ไป
ขอโทษที่กุออกตัวว่าเป็นทะเบียนราษนะ คือกุรีบพิมไป ข้อมูลอาจผิด
คืองี้เว้ยเพื่อนโม่ง เรามีไรมาเล่าให้ฟัง
เราอะไว้ใจเพื่อนคนนึงมากๆ เขาเป็นครดังในวงการนึง ละเขาติดเงินเรา พอเราจะไปทวงเงินเขาลูกหาบก็มาปกป้องเต๊มมมมมไปหม๊ดดดดด แล้วเขาบอกว่าอยากเป็นเพื่อนกับเรานะ สุดท้ายมาทำงี้ คือหยังวะ กูน้องไห้ทุกวันเลยสัด ไหนจะเนื่องเพื่อนที่โรงเรียนที่ทิ้งกูตลอด กูเหมือนหมาหัวเน่าอะ ไม่มีใครสนใจเพราะแค่ว่ากูชอบอนิเมะ ชอบคอส
>>856 คล้ายๆกับเหตุการณ์แบบเดียวกับกูเลยว่ะ ตอนนั้นของกูโดนล็อกอินเข้าเฟสบุกโดยคนไม่รู้จัก แต่มันเสือกขึ้นที่อยู่ว่าล็อกอินจากที่ไหนมาด้วย ทีนี้พอกูไปเสิร์จที่อยู่ก็ทำให้รู้ว่าแม่งอยู่แถวที่อยู่เพื่อนที่เคยรู้จักกันมาก่อน ทีนี้กูรู้เลยว่าเอาอีเมลกูจากที่ไหนมาล็อกอินแน่ ไอ้เหี้ยนี่กูเคยได้ข่าวมาว่าเป็นโรคจิตยังรักษาไม่หายด้วยนะ ตอนนี้กูระแวงมากไม่รู้มันจะแอบทำอะไรมิดีมิร้ายรึเปล่า โคตรน่ากลัว
เพื่อนโม่ง กูจะทวงเงินเพื่อนยังไงให้ซอฟต์สุดวะ ถ้าไม่ทวงคงไม่ได้คืน
กูมาเจอกระทู้นี้อ่านตั้งแต่ต้นจนจบแม่งตกใจชิบหาย55555 รออ่านๆ
เพื่อนโม่ง กูไปทวงเงินเพื่อนมาแล้วนะ ได้คืนไม่ครบเสือกโกรธกูอีก
>>870 กูงง มึงจะแคร์มันทำไมวะ มันติดตังมึงนะโว้ย มึงคือเจ้าหนี้ มันคือลูกหนี้ คนที่ควรจะต้องอายคือมันไม่ใช่มึงไง ทีหลังอย่าให้ใครยืมเงินแม้แต่เพื่อนสนิท เพราะเวลาทวงเงินกันมันจะเป็นแบบนี้แหละ
เวลากูให้เพื่อนสนิทยืม ถ้าเงินไม่เยอะมาก กูจะทำใจก่อนเลยว่าไม่ได้คืนแน่ๆ
ทางที่ดีอย่าให้ใครยืมเป็นดีที่สุด เวลาใครมายืมกู ๆ จะบอกว่าไม่มีตังตลอด 55555
กูรู้สึกไม่ค่อยอยากมีเพื่อนเท่าไหร่เลยว่ะ เอาจริงกูชอบอยู่คนเดียวเพราะแม่งสบายใจ กูเคยโดนเพื่อนแบนออกกลุ่มตอนอยู่ม.ปลายด้วยว่ะ พอมาอยู่มหาลัยกูเลยรู้สึกไม่ค่อยอยากมีเพื่อนเท่าไหร่ แต่ก็มีคนเข้ามาสนิทด้วยหลายคนกูก็พยายามเปิดใจนะ แต่แม่ง พอสนิทกันแล้วมาขอให้กูไปส่งนั่นนี่ ขอให้ทำนั่นนี่แทนให้ พอกูจะไม่ทำอะไรคำว่าเพื่อนมันก็ค้ำคออ่ะมึง เนี่ยกูไม่อยากมีแม่งเลยเพื่อนอ่ะ ปฏิเสธคนก็ไม่เก่ง
คือมึงคิดยังไงก็คนที่ดูถูกคนอื่นว่าโง่เรียนไม่จบวะ ทั้งๆที่ 1.มันได้เกียรตินิยมแต่ไม่มีงานทำ 1 ปี 2.มหาลัยที่มันจบไม่ใช่มหาลัยที่มีชื่อเสียง 3.พี่กุเรียนคนละสายกับคนที่ดูถูกกุแต่ดันได้งานสายเดียวกะคนที่ดูถูกกุ แต่พี่กุเรียนมหาลัยดัง ยังไม่รับปริญญาก็ได้งานทำเลย
สรุปเรื่องที่เกิดไม่เกี่ยวเหี้ยอะไรกะการเรียนกุ แต่มันโยงมาการเรียนกุ(?) อิสัสแกทเชื่อมโยงในมือกุสั่น
อ่อสรุปกูอ่านไม่ดีเอง สรุปคือมันย้อนไปถึงไอนี่ >>874 “คือมึงคิดยังไงก็คนที่ดูถูกคนอื่นว่าโง่เรียนไม่จบวะ” ก็คือตัวเองไม่พอใจที่คนนั้นมาด่าว่าเรียนไม่จบ แต่ทั้งๆที่เขาก็ยั่งนู้นยั่งนี้แล้วไอยกมาว่ามันจบมาไม่มีงาน ไม่ได้จบม.ดัง ก็คือแม่งไปเหยียดเขาต่อ แล้วแสดงว่าเป็นคนที่มีคตินิยมว่าต้องดีสุดๆถึงจะมาด่าได้ >>877 “ถ้าไม่ได้ดีขนาดนั้น มันว่าคนอื่นได้ด้วยเหรอ”
คุณครับ ถ้าไม่อยากโดนเหยียด เลิกมีแนวคิดใครดีสุด ดีน้อย ไม่ดี บลาๆ และก็เลิกทั้งเหยียดผู้อื่นไอเรื่องจบไม่มีงาน จบมไม่ดัง เนี่ยมันไม่ได้เป็นตัวกําหนดชีวิตเลย รวมถึงมึงก็เหยียดตัวเองด้วย มึงไม่จบมันไม่ใช่เรื่องที่แย่เลย ไม่จบแล้วมันจะทําไม มันก็แค่ค่านิยมสังคมทุนนิยมยุคปัจจุบันแค่นั้นแหละ
//ก็คือมึงมีคติเหยียดในความคิดมึงจริงๆ แต่มึงไม่รู้ตัว แต่ก็ไม่พอใจที่โดนคนอื่นเหยียดเช่นกัน
โว้ย จับกลุ่มทํางานกับคนโง่แล้วสั่งงานอะไรไม่เข้าใจตลอด หลายครั้งบางครั้งมันก็ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เผลอดุบ้างไรบ้าง ทั้งๆที่กูไม่ได้อยากมาเป็นคนนํางานแท้ๆ แต่ถ้าไม่ทํากลุ่มก็ไม่รอด หลายครั้งก็ต้องเผด้จการ ลับหลังมันคงคิดแน่ว่ากูดุเกิน พวกนี้ต้องไปเจอกับการทํางานจริงๆ แม่งคงโดนบอสตวาดแน่เลยสัส แม่งโง่ไม่มีวิจรนยานสัสๆ กูอยากตายแล้ว ขอให้กูสอบชิงทุนไปต่างประเทศให้ได้ อยู่ที่นี่เด็กไทยแม่งคิดวิเคราะห์ไม่เป็นห่าเอ้ยนยยย
>>886 +++ อีสัส ใช่เลยยยย กูเพิ่งเจอมา ระดับมหาลัยแล้ว ทำงานไม่อ่านโจทย์คร่าาา ละกูต้องสั่งให้ไปแก้ อธิบายแล้วให้แก่ยังไง แต่นางเอากลับไปทำ ก็ทำแบบเดิมมาส่ง ถ้านางอ่านโจทย์ นางก็ไม่เข้าใจโจทย์ กูเหนื่อย อีเวน มหาลัยแล้วมั้ยอ่าาาา ละชอบมาบ่นกะกูว่าทำข้อสอบไม่ได้ ทำเกินที่อาจารย์ต้องการ ก็มึงสะเพร่าไงคะ มึงสะเพร่าาาา เรื่องนิสัยก็ด้วยจ้า เข้ากับคนอื่นไม่ได้ ใครบอกให้ไปปรับตัวมันก็จะเกลียดคน ๆ นั้น ประโยคเด็ดของนางคือ "กูไม่เปลี่ยน ถ้าเปลี่ยนแล้วความเป็นตัวกูก็หายสิ" เออ ความเป็นตัวมึงอะจะทำให้ไม่มีเพื่อนคบ อีหน้าสัส
ให้กุช่วยปั่นงานวาดรูปสเกชนิดหน่อย แล้วพอส่งเสร็จมาบอกกุว่า ครูบอกว่าถ้าไม่มีเล่มนี้ยังจะดีซะกว่า มันใช่เหรอวะ บอกกุทำไม มึงขอให้กุช่วย กุก้ช่วยเท่าที่ทำได้ ผลตอบรับไม่ดีแล้วต้องมาบอกกุด้วยเหรอ วันหลังไม่ต้องพูดนะแล้วก็ปั่นเองนะ ฮ่าๆ
กุเบี่ยอะเพื่อนไม่มีมุมตลก ยิงอะไรใส่ไปก็ไม่ฮา กุเป็นท้ออยากมีจังหวะตบมุขบ้าง
เพื่อนสนิทกุมีเพื่อนใหม่แล้วแบบ ทิ้งกุเลยอ่ะ
คือหออยู่คนละฟากโลก แล้วมันมีเพื่อนใหม่มาอยู่ใกล้ๆหอมัน รู้จักกันช่วงปิดเทอมที่กุกลับบ้าน
เพื่อนกุก็พาไปรู้จักเพื่อนวหม่เขา เพื่อนใหม่น่ารักมาก แบบ เออ นิสัยดีอ่ะ ไม่ได้รู้สึกแย่อะไรกับเขา แต่รู้สึกแย่กับเพื่อนตัวเองอ่ะ
พอเปิดเทอมกลับมาเขาสนิทกันมาก กุเหมือนเป็นคนนอกอ่ะ กินอะไรกันก็ไม่ชวนกู แล้วก็พูดว่า มันไกล กุรู้ว่ามึงไม่มาหรอกเลยไม่ชวน ซึ่งแบบ เห้ย ปกติไกลกุก็ไปนะ
หรือแบบ นัดเจอกัน มันมากับเพื่อนใหม่มัน กุมาคนเดียว แล้วก้ต้องรอเขา2คนเำราะระหว่างทางไปทำนู่นนี่กันเล่นกันไม่สนใจกุที่รอ หรืออยูาๆก็เปลี่ยยที่นัดกระทันหัน
ไปไหนเริ่มไม่ชวนกู ไม่กุก็เป็นตัวสำรองเสมอ หรือถ้าไปเ้วยกันก็ไม่ค่อยคุยกับกู หรอถ้านัดกัน3คน อยู่ๆเพื่อนอีกคนไปไม่ได้ ก็แคนเซิลไปซะเลย ไม่สนเลยว่ากุจะหิวมากเพราะไม่ได้แดกข้าวรอไปกินกับเขา
โทรหากุแค่ตอนมีปัญหา แต่พอกุโทรไปไม่เคยรับสาย แต่ว่างคุยกับเพื่อนใหม่นะ
กุรู้สึกแย่มากอ่ะ แล้วเพื่อนใหม่คนนั้นคือเขามาจากม.อื่น เหมือนมาเรียนคอร์สภาษา หรืออะไรสักอย่างที่ม.กู คือเดี๋ยวไม่กี่เดอืนเขาจบคอร์สเขาก็ไปแล้ว กุเลยแบบ ถ้าเขาไป แล้วเทพ่อนกุกลับมาหากุ กุยิ่งรู้สึกแย่อ่ะ แต่กุก็ไม่ใช่คนมีเพื่อนเยอะ สนิทสุดก็คนนี้ เลยรู้สึกแย่สุดๆ ไม่รู้จะทำไงเลยว่ะ
เกลียดคนเล่นมุกด่าแรงๆใส่ทั้งที่กุยังไม่ทำไรว่ะ แท็กกุในภาพเพื่อด่ากุว่าหน้าส้นตีนงี้ ตลกมากมั้ง
หาเพื่อนที่มีความชอบเหมือนๆกัน เพื่อนในอินเตอร์เน็ตก็ได้นี่หายังไงเหรอ คือเพื่อนในชีวิตจริงความชอบไม่เหมือนกันแล้วเวลาคุยมันจะวนท๊อปปิคเดิมๆ อย่างเรื่องงานกับเรื่องแดก เวลาเราอยากแชร์อะไรที่เราชอบลึกๆก็ยาก เพราะเพื่อนไม่เข้าใจ ทําให้ไม่รู้สึกไม่สนิท ทั้งๆที่กูก็ลองเปิดใจแล้วนะ แต่สุดท้ายเพื่อนที่สนิทกันจริงๆยังไงก็ต้องมีสิ่งที่ชอบเหมือนกันจริงๆอ่ะ
แต่เพื่อนในเน็ต พวกด้อมต่างๆนี่เขาเป็นเพื่อนกันยังไงอ่ะะ คือต้องแอดไปคุยแชทเหรอ หรือยังไง คือเราเข้าหาไม่เป็น;-; หรือในดิสคอสเขาเป็นเพื่อนกันยังไงอ่ะ
ไม่เจอเพื่อนหลายเดือน กุกลับบ้านปิดเทอม
กลับมาเจอกันอีกที กุรำคาญมันมาก
เวลาคุยอะไรกันมันจะชอบแบบ อยู่ๆโวยวายเล่นใหญ่เล่นโต เหมือนแบบ แกล้งโวย ตั้งใจให้มันเป็นมุขอ่ะเกทปะ
เช่นแบบ กินข้าวคุยกัน แดกกะเพราอีกละ มันก็จะโวยขึ้นมา กะเพราแล้วมันทำไม!!!! แบบ อยู่ๆตะโกนขึ้น กะเพรามันผิดอะไร!!!!! เล่นใหญ่จนตกใจกันทั้งโต๊ะ
แรงๆมันก็ยังพอขำให้ได้ว่าแบบ อิห่าแล้วมึงจะโวยทำไมเนี่ย555 แบบขำให้ความเล่นใหญ่โต
แต่คือจะโวยในเรื่องแปลกๆ หรือเรื่องธรรมดาๆ
แต่แม่งทำบ่อยมากๆ จนเริ่มรำคาญละ แบบ รำคาญเหี้ยๆ อยู่ๆโวยทำไมวะ จะเล่มุกก็เล่นดิ โวยวายเป็นมุกได้เหรอวะ ในบางบริบทมันก็ขำอ่ะ แต่เจอบ่อยๆกุเริ่มรำคาญ
จนหลังๆกุเริ่มคิดละว่ามันเป็นโรคประสาทไรปะวะ แบบ ไม่ได้เล่นมุกแต่ขี้โมโห ควบคุมตัวเองไม่ได้ เลยโวยของขึ้น เพราะบางทีมันก็ไม่จบแค่นั้นแต่เถียงอะไรก็ไม่รู้ พอเพื่อนงงเริ่มหน้าเสียเลยแกล้งว่าเป็นมุกไรเงี้ย งงอีเหี้ย รำคาญด้วย
มันไปรับมุกแบบนี้มาจากไหนวะ งงโว้ยอิผี
เพื่อนกูแดกเหล้ากันหมดมีกูคนเดียวที่ไม่แดก รู้สึกตัวเองแปลกประหลาดว่ะ ทำไงให้ไม่รู้สึกงั้นวะเพราะกูไม่แดกเหล้าแน่ๆ
อยากรู้เหตุผลของคนที่ยังคบคนที่เราอยู่ด้วยแล้วอึดอัดเป็นเพื่อนอะ คือกูมีเพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งที่ค่อนข้างสนิทมากกว่าเพื่อนคนอื่นเพราะเล่นเกมด้วยกันบ่อยๆ ชวนไปไหนก็ไป ทีนี้หลังๆ เขาเริ่มไม่ไปกับกูแล้วถ้าไม่มีเพื่อนที่เหลือไปด้วย แล้วก็บอกเองเลยว่าถ้าไม่มีเพื่อนชื่อ B ไม่ไปนะไรงี้ พอกูลองเปิดใจถามตรงๆว่ากูทำให้อึดอัดเหรอก็บอกว่าเปล่า แต่การกระทำแม่งชัดเจนชิบหายอะ คือถ้าอยู่กับกูแล้วรู้สึกอึดอัดมีเหตุผลอะไรต้องคบกูเป็นเพื่อนต่ออีกอะ
ขอพื้นที่บ่นหน่อยเพื่อนโม่ง กูเป็นคนแบบเงียบๆไม่ทักก่อน แต่ใครชวนคุยชวนไปไหนกูโอเคตลอด เงินก็ยืมได้ กับกลุ่มเพื่อนก็เหมือนแฮปปี้ดีอะไรดี มีไปเที่ยวทะเลกันตอนเรียนจบ จากนั้นก็แยกย้ายกันไปเรียนมหาลัย ทีนี้ไม่ถึงปีอ่ะ เพื่อนกูอีกคน (เมียคนในกลุ่มนั่นแหละ) มาบอกกูว่าเขามีไลน์กลุ่มเฉพาะกัน ซึ่งมีทุกคนในกลุ่มยกเว้นกู มีมาตั้งแต่ม.4ละด้วย กูก็เอะใจมานานละว่าทำไมแม่งบางทีนัดกลุ่มกันได้โดยที่กูไม่รู้เรื่อง แต่ก็ไม่เคยถาม เพราะกูยิ่งไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่อยากแตกหักอ่ะ
ตอนนี้คือแบบโคตรเฟลอ่ะมึง ละเหมือนพวกแม่งจะรู้ตัวกันละด้วย เงียบใส่กูหมด บางคนบล๊อคกูทั้งๆที่กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย ไอ่เหี้ยทำไมทำกันแบบนี้วะ
>>906 โอ๊ย สงสารมึง กูว่าการบล็อกนี่มันแย่มากอะ
กูไม่ชอบการเจออะไรแบบนี้เหมือนกันอ่า คือไม่โอแต่ไม่พูด ใช้วิธีเฟดตัวออกไปจับกลุ่มกันเอง คือคนถูกทิ้งมันเจ็บนะโว้ย
(แต่ลองคิดในมุมกลับ พวกมันก็คงไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน คือจะพูดตรงๆว่าไม่เอากูแล้วจิตใจกูก็คงรับไม่ไหวอีก ไม่รู้จะใช้วิธีไหนเลยใช้วิธีนี้ดีสุดมั้ง)
>>906 กูก็โดน ฮือๆๆ /กอดด
เหมือนเมิงเลย ยืมเงินได้ ไม่คืนกูก็บ่อย ชวนไปไหนไม่เคยปฏิเสธ พอเข้ามหาลัยก็ห่างๆกันไป กูก็ไม่อะไรเพราะกูก็มีเพื่อนกลุ่มใหม่เหมือนกัน สมัยนั้นมันมีกลุ่มคุยในเฟสแต่สักพักก็เงียบไป
ตอนหลังมาชวนเข้ากลุ่มไลน์ แม่งมีกันพร้อมหน้าเลยจ้าอีเหี้ยกลุ่มตั้งมาเจ็ดปีแล้วจ้า กูเลยเฟลๆทำเงียบๆอาทิตย์นึง แล้วเปลี่ยนไลน์หายแม่งเลย
อีกลุ่มนี้นะ เหมือนมาแค่เวลามีปัญหาจริงๆ เวลาดีๆมันไม่มาหากูกันหรอก นัดเที่ยวแบบไม่มีกูก็บ่อย
เพื่อนอีกคนก็ชอบมาทำเป็นถามไม่ไปกับเขาหรอ(กลุ่มเดียวกัน มันรู้แต่มันไม่ไป) กูก็ได้แต่งงๆไม่รู้เรื่องเลยว่ามันนัดกัน แต่ก็ไม่เคยโกรธ อีเพื่อนที่มาถามแม่งคงรู้อะไรมา คงกะเสี้ยมแต่กูโง่เลยเสี้ยมไม่ขึ้น
กูนอยเพื่อนอ่ะ
เพื่อนสนิทกุมีเพื่อนใหม่ แล้วก็แบบ ห่างๆกุไป
แต่เวลามีปัญหาก็กละบมาหากุมาขอความช่วยเหลือมาบ่นระบายอารมณ์ บางทีก็เหวี่ยงกุ เหมือนกุเป้นสนามอารมณ์ แต่เวลากุมีปัญหาหรือเครียดอะไรไม่เคยว่างเพื่อกุเลย มาว่างก็ตอนที่กุดิ่งจนหายดิ่งแล้ว ตอนที่กุต้องการ มันไมาเคยอยู่เลย ไหนจะตอนนี้มีเพื่อนใหม่ กุยิ่งนอย กุเลยเฟดออกมา ในที่นี้คือเลิกทักไลน์หามัน (ปกติกุทักไปคุยเล่นตลอด เจออะไรขำๆก็ส่งให้เพราะมันไม่เล่นโซเชียล มันทักมาเองบ้าง) เพราะอึดอัดเวลาที่ต้องไปไหนกัน3คนกับเพื่อนใหม่มันแล้วกุรู้สึกเป็นส่วนเกิน
แบบ กุก็น้อยใจเพื่อนกุนะ แต่กุก็อยากมีเพื่อนต่อไป แต่กุก็ไม่อยากอยู่แบบตัวสำรองอ่ะ
ตอนนี้ไม่เจอกันไม่ทักกันมาจะเดือนละ มันก็ไม่ทักมา ไปไหนมาไหนกับเพื่อนใหม่ตามปกติแค่ตรงนั้นไม่มีกุแล้ว เมืาอก่อนยังมีทักมาชวนกุไปไหมไม่ไปก็อีกเรื่อง ตอนนี้ไม่มีแม้แต่คำชวน แต่กุก็เป็นฝ่ายเฟดมาเอง เซงอ่ะแว
จะให้หาเพื่อนใหม่กุก็ยังไม่พร้อม แบบ เอาตรงๆคือเสียดายที่แบบ สนิทกันมาตั้งนาน มาพังง่ายๆแบบนี้เลยอ่ะนะ เวลาเปลี่ยนใจคนก็เปลี่ยนเนอะ ขนาดแค่เพื่อน ถ้ากุมีแฟนแล้วเป็นแบบนี้คงอกแตกตาย
กูทะเลาะกับเพื่อนสนิทว่ะ กุเคว้งคว้างมาก กุร้องไห้หนักมากเมื่อวานเพราะพังไปหมด วันนี้กุเริ่มปลงๆแล้วว่ะ บางทีเราอาจเป็นเพื่อนตลอดไปไม่ได้ แต่ตอนที่เป็นเพื่อนกันมันดีมากๆเลยนะ กูไม่อยากเสียมันเลย แต่เอาจริงๆกูก็เป็นคนผิดนั่นแหละ แต่พอกูนึกถึงหน้าเพื่อนแล้วกูกลัวนะ กูกลัวมากๆว่าจากเพื่อนกันจะเป็นอีนั่น กูกลัวมากๆ คือเป็นคนไม่รู้จักกันอาจจะดีกว่า คือตอนนี้กูขอแค่ถ้าตอนกุตาย กอยากให้เพื่อนกูมางานศพกูนะ กูขอแค่นี้จริงๆ
คือเพื่อนกลุ่มนี้คือเพื่อนกลุ่มเดียวที่เคยมาบ้านกู มาทำหมูกระทะด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน เคยนอนค้างบ้านกัน เป็นเพื่อนที่ดีมากๆ ส่วนกูเป็นคนประสาทแดก กูอารมณ์รุนแรงแล้วชอบคิดมาก กูเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นมากๆ กูอยากแก้ไขแต่กูไม่รู้ว่ามันสายไปแล้วหรือเปล่า กูอยากขอโทษเพื่นนะ แต่กูไม่กล้าทักไปจริงๆ กูบอกว่าจะออกจากชีวิตให้ จะไม่ให้เห็นหน้าอีกไปแล้วอ่ะ คือความตั้งใจอ่ะ จะไม่เข้าไปยุ่งในชีวิตอีกเลย แต่ถ้าวันไหนที่เพื่อนเปิดรับหรือให้โอกาสกูแก้ตัว กูคิดว่าวันนั้นคงจะเป็นวันที่ดีที่สุดในชีวิตกูเลยอ่ะ
ถ้าพวกมึงอ่านจบ กูขอโทษจริงๆนะ
รู้สึกว่ามีคนในกลุ่มที่พยายามกีดกันกูออกอยู่แบบเนียนๆแต่ไม่ได้แดกหรอก กูกับเพื่อนที่เหลือยังรักกันดี เวลาอยู่กับเพื่อนคนอื่นคนเดียวจะเห็นได้ชัดเลยว่าต่างจากตอนอยู่กับไอนั่นมาก
กูคิดถูกละที่ออกจากเพื่อนเหี้ยๆออกมาได้ ชอบขี้นินทา ลับหลังเป็นที่หนึ่ง ทำผิดรอบนึงเหมือนกะจะกระทืบกูให้ตาย ทั้งๆที่กูไม่ได้ด่าอะไรมึงเลยแต่คิดว่าตัวเองถูกด่า เพื่อนเสี้ยมก็เยอะ ถ้าไปอยู่กับมันอีกรอบกูว่าคงชิบหายกว่าเดิม
พอละสังคมเพื่อนแบบนั้น ชอบกลั่นแกล้งสนุกอย่างเดียว กูอยู่ตัวคนเดียวยังดีกว่า แถมสบายใจกว่า
เพื่อนกูคนนึงมันเพ้อฝันเรื่องเรียนหมอมาก มันเก่งแค่ชีวะวิชาเดียว วันๆมันชอบพูดว่าถ้าเป็นหมอจะยังงั้นยังงี้ จินตนาการเป็นรูปเป็นร่างเลยแบบ "โอ้ยเหนื่อยตายแน่เลย เป็นหมอไม่มีเวลาว่าง" "ใช่ซี๊เรามันต้องเรียนหนักกว่าจะจบ" "ถึงตอนนั้นพวกเราคงเข้าเวรจนเหนื่อยเลยล่ะ" มันถึงขั้นเบียวแล้ว แต่ก่อนมันเป็นคนไม่เอาแน่เอานอนด้านอาชีพ ไม่รู้เจออะไรพอขึ้นม.6 อยากเป็นหมอ กูอยากเตือนมันมากเลยว่าถ้าไม่ติดขึ้นมาคนรุมเหยียบย่ำมันแน่ เพราะที่ผ่านมามันเบียวมากเกินไปจนคนอื่นยังบอกว่าไม่ชอบเลย แล้วไหนจะเรื่องปัญหาอารมณ์มันอีก ขนาดยังไม่จบมัธยมยังโพสต์ว่ากดดัน เครียด สิ้นหวังตลอด ไม่ค่อยอยากบูลลี่มันเลยแต่กูเซ็งแทน
ปรึกษาหน่อยชาวโม่ง กูกำลังเศร้าจนมืดแปดด้านมาก เรื่องยาวหน่อย เพื่อนที่กูสนิทที่สุดในกลุ่มพูดจาไม่ดีกับกู (ไม่ใช่คำหยาบ แต่เป็นเรื่องที่เซนซีทีฟที่กูเคยขอร้องไปแล้วว่าอย่าพูด) ตอนยังดีๆ กันกูก็คิดเอาว่ามันแค่ล้อเล่น แต่หลังๆ กูกับมันมีปัญหา+การกระทำไม่แคร์กูหลายๆ อย่างของมัน กูเลยนึกถึงคำที่มันเคยพูดไว้มาคิดจนรู้สึกแย่มาก แย่ถึงขนาดที่กูไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าตอนนี้เพื่อนในกลุ่มคนอื่นยังเป็นเพื่อนกูหรือเปล่า กูก็เลยไม่คุยกับมัน มันถามว่าทะเลาะอะไร กูก็ไม่ตอบเพราะลึกๆ กูก็กลัวคำตอบว่ามันจะรู้สึกอย่างที่มันพูด กูไม่สามารถมองมันเป็นเพื่อนเหมือนเดิมได้ด้วยซ้ำ ยังดีที่เพื่อนคนอื่นก็คอยบอกกูแหละว่าที่มันพูดไม่รู้จริงไม่จริง แต่เพื่อนคนอื่นยังอยู่กับกูนะ ตอนนั้นกูก็คิดว่ากูดีขึ้นมากแล้ว แต่พอไม่มีเพื่อนคนอื่นๆ อยู่ กูก็ร้องไห้ทั้งวันเหมือนเดิม มีวิธีไหนเลิกเสียใจไหม กูอยากจะอยู่คนเดียวแล้วไม่ต้องร้องไห้โดยไม่ต้องมีเพื่อนคอยอยู่ข้างๆ
>>917 มหาลัย คือกูไม่ได้ไม่มีเพื่อนเลยไรงี้นะ แต่เรื่องที่กูกำลังเศร้าตอนนี้มันทำให้กูร้องไห้ทุกวัน ทางเดียวที่กูไม่ร้องไห้คือตอนอยู่กับเพื่อน (ที่ไม่ได้ทะเลาะ) กันอะ แบบไปนอนห้อง อยู่กับเพื่อนทั้งคืนกูไม่คิดถึงเรื่องที่เสียใจเลย แต่กูก็ไม่อยากไปเบียดเวลาส่วนตัวเพื่อนมาก อยากอยู่คนเดียวแล้วใช้ชีวิตตามปกติโดยไม่ร้องไห้เหมือนก่อนจะทะเลาะกับเพื่อนคนนี้อะ
>>918 หมายถึงวิธีที่ทําให้เราไม่ร้องให้ตอนอยู่คนเดียว(เพราะจากการคิดถึงเรื่องเพื่อนคนนั้น) ก็อย่างตอนที่แกอยู่กับเพื่อนแกลืมเรื่องนั้นไปได้เพราะแกมีความสุขกับเรื่องๆอื่น ดังนั้นเวลาอวุ่คนเดียวลิงหางานอดิเรทอะไรมาทําให้ลืมเรื่องนั้นๆไป อาจจะดูหนังดูยุทูปทอ่านหนังสือฟังเพลงเล่นเกมก็ได้ หรือลองฝึกอะไรใหม่ๆดูหาอะไรใหม่ทํา ทําอาหาร ออกกำลังกาย หรือทัสงานประดิษฐ์ เย็บผ้า ปลูกต้นไม้ ฝึกเล่นดนตรี กีฬา บลาๆ หรือตอนไหนที่ดาวมากๆ ออกจากห้องไปสุดอากาศข้างนอก เดินเล่นก็ได้นะ
พอเรามีอะไรใหม่ๆเข้ามาในชีวิตเราแล้วมันจะทัาให้เรื่องราวนั้นๆถูกให้ความสำคัญน้อยลงอ่ะ ประมาณนี้ ก็คือชีวิตแกก็จะเปลี่ยนใหม่ เป็นเหมือนอีกโลกใหม่ที่ไม่ต้องมีเพื่อนคนนั้น
ทํางานกลุ่มแล้วตัวเองกลายเป็นคนคิดวิเคราะห์แทบทั้งงานเพราะเพื่อนทําไม่ได้เลย แล้วเพื่อนมันเลยอยากช่วยงานโดยการทําwordให้ แต่งานมันชุ่ยชห ไม่จัดหน้าจัดฟอนต์เห้ไรเลยเหมือนก๊อปวางโง่ๆ จะบอกเพื่อนยังไงดีวะ ไม่สนิทด้วยไม่อยากตําหนิ แล้วนางเป็นคนที่เซนทซิทีฟมากด้วย แบบเริ่มงาน แบ่งงานกัน มันก็มาดราม่าว่า เอ่อเราโง่เองหล่ะ เราไม่ถ่วงแกใช่ปล่าว ขอโทษ
ขอโทษอยู่นั้นแหละเอาจริงๆไปทํางานให้มันดีหน่อยได้มั้ยยยย
สรุปเรื่องเตือนเพื่อนกูควรว่าไงดีอ่ะ กลัวมันดราม่าอีก แต่งานมันเชี่ยมาก ;-;
กุเหมือนจะทะเลาะกับเพื่อนสนิทแบบงงๆ
คืออยู่ๆก็ไม่คุยกัน
แรกๆกุน้อยใจที่มันมีเพื่อนใหม่ละทิ้งกูไป
กุเลยไม่คุยกับมัน แต่มันก็ไม่ได้คุยกับกูนะ แบบ เดินผ่านก็ผ่านเฉยๆ
ผ่านไปเกือบเดือนกุเลยลองไปคุยกับมันดู
ทีนี้มันไม่คุยกับกู ทักไลน์เฟซบุคไปก็ไม่อ่านไม่ตอบ มาอาทิตยืนึงละ
จนกุเริ่มงงว่าหรือจริงๆแล้วกุทำอะไรผิดไปวะ
แต่ถ้ามึงไม่พูดกับกู กูก็ไม่รู้ปะวะ อห เริ่มงง จากตอนแรกกุเป็นฝ่ายโกรธ อยู่ๆตอนนี้เหมือนกลายเป็นฝ่ายถูกโกรธ
ตอนแรกจะด่าว่าเอ๋อละ ลืมไปสมัยนี้โม่งแม่งมีเห่อหมอยเข้ามาเยอะ
พวกมึง คือกุคบกับคนที่เพื่อนเคยชอบ แต่กุอ่ะบอกเพื่อนตรงๆก่อนจะคบแล้วว่ากุขอโทษ อะไรแบบนี้ เพื่อนกุเค้าก็แบบ โอเคๆๆอย่าคิดมาก กุไม่ได้ชอบมันตั้งนานแล้ว กุโอเค เป็นมึงก็ดีแล้ว กุไม่อะไรเลย งี้อะ ละก็ยังคุยกันเหมือนเดิมตามปรกติ แต่พอมา 1-2 วันนี้ (กุเพิ่งคบกับแฟนได้2 อาทิตย์) อยู่ๆ มันก็ไม่คุยกับกูเลย แบบ 𝐦𝐮𝐭𝐞 สตอรี่กุในไอจีด้วย (ที่กูลงรูปแฟน) ละก็ไม่มาเรียน กุเลยไม่เจอมัน ไม่ได้คุยด้วย แชทกลุ่มพอกุตอบปุ๊บ มันก็ไม่ตอบกลับอีกเลย กุก็งงแดก แบบนี้กุต้องทำยังไงวะ
>>925 เป็นเพื่อนสนิทมึงมาขอคบคนที่มึงชอบอยู่ ถ้ามึงไม่ให้มึงก็หมาหวงก้างป่ะ คือไม่อยากให้พวกมึงคบกันหรอกแต่ต้องยอม มึงขอแล้วนี่กูไม่ให้ก็ยังไงอยู่ จีบก็ไม่ติดยังหวงก้างอีก
แรกๆมันอาจพยายามทำอารมณ์ให้ยอมรับให้ได้ แต่พอไปซักพักพอเห็นรูปพวกมึงอยู่ด้วยกัน คลอเคลียกันแล้วแม่งหงุดหงิดไง ไม่อยากเห็น
มึงก็ไม่ต้องอะไร ไปซักพักพอมันมีแฟนหรือไปชอบคนอื่น เดี๋ยวก็หายเอง
บางทีกูก็ไม่ได้อยากรู้เรื่องส่วนตัวของเพื่อนเท่าไหร่อ่ะ กูไม่ได้อยากรู้เลยแหละ
ไม่รู้ดิคือถ้าฟังก็ฟังได้ว่าวันนี้มึงเจออะไรมาบ้างแต่ก็แค่นั้น คือมันไม่ได้มีความรู้สึกว่ากูอยากรู้หรือไม่อยากรู้โต้งๆ มันเพื่อนกูไง เป็นอารมณ์แบบ 'เออพูดมาก็ฟังแหละ ถึงจะไม่รู้จะบอกทำไมก็ตาม' มากกว่า'บอกกูไมวะ' แต่จริงๆก็ไม่อยากฟังว่าวันนี้มันเจออะไรมา (กูกับเพื่อนแยกรรตั้งแต่มัธยม)
แบบถ้ามันเป็นการตัดสินใจสำคัญๆแบบ เออกูย้ายเมือง ย้ายรรไปที่นี่ๆ ปัญหาที่บ้าน แนวคิดเศรษฐกิจ กูพร้อมรับฟังเสมอ
แต่ถ้าเป็นแบบ วันนี้ไปเจอดารา ได้ของฟรีของดารามา หลักๆคือเรื่องนี้เลย กูไม่รู้จักความชอบของเพื่อนอะ เห้อทำไงดีวะไม่อยากฟังก็ไม่อยากฟังแต่ก็ไม่รู้จะบอกยังไง
ใครมีประสบการ์ณคบกับเพื่อนในมหาลัยบ้าง มาเล่าที
เฮ้ออ เพื่อนยืมตังไปเที่ยวกับแฟนตอนวันเกิด บอกจะคืนตั้งแต่ต้นเดือนที่แล้ว แม่งยังไม่คืนกูเลย เจ้าตัวโพสรูปสลิปซื้อนู้นนี่ให้แฟนแถม #ว่า สายเปย์ด้วย กูทวงก็เลื่อนๆ ตอนนี้กูไม่มีแม้แต่จะซื้อผ้าอนามัย
เรื่องตังนี่ไว้ใจกันไม่ได้จริง 5555
>>927 เมิงเพื่อนกูป่ะเนี่ย 5555
เพื่อนกูถ้าไลน์ไปเรื่องส่วนตัวปัญหาห่าเหวที่เจอใชีวิตประจำวันแม่งจะเงียบบ้าง ไม่อ่านบ้าง แต่พอเป็นเรื่องติ่ง ดารานักร้องละครนิยายแม่งตอบทันที แถมเวลามันเอาเรื่องติ่งมาพ่นใส่กูแล้วกูไม่ตอบแม่งรัวไลน์ใส่กูอีก
เอาง่ายๆความสนใจไม่ตรงกันแล้วว่ะ บางทีกูก็อยากบ่นขิงข่าบ้าง ปัญหาบางเรื่องก็อยากมีคนปรึกษาบ้าง ถ้าเมิงไม่พร้อมฟังเมิงก็เงียบๆไปเดี๋ยวมันก็หันไปคุยกับคนอื่นเอง กูเจอมาแล้ว 5555
เวลาไปเที่ยวกินข้าวกับเพื่อน แล้วอยู่ๆโดยนินทาว่าไปด้วยโดยไม่ได้ชวน นี่กูผิดปะ
คือวันหยุดนัดเจอกันปกติ แล้วพอจะแยกย้ายเราก็อยากไปกินข้าวด้วย
กุเล่นเกมออนไลน์ในมือถือละก็เจอคนเดิมๆบ่อยๆก้คุยกันเปนเพื่อนกะนวนเกมไรงี้
ก้มีแก้งเปนของตัวเองในเกมขำๆชะ แล้วก็มีคนนึงเพื่อนอีกคนลากเข้ามาเล่นด้วยกัน
แล้วนางก็แบบทักแชทแยกในเกมมาชวนคุยถามนู่นถามนี่ ใช้สกินแครอะไร แรกๆก็แค่ประมาณนี้
แล้วนางคนนี้คือแบบ กุถามอะไรไปไม่เคยตอบกุเลย แล้วก็จะถามเรื่องใหม่
แรกๆกุก้ตอบ หลังๆคือกุเริ้มแบบ เฮ้ยทำไมกุต้องตอบด้วยวะ ทั้งๆที่มันไม่เคยตอบอะไรกุเลย
แล้วก็เริ่มมาถามเรื่องส้วนตัวมากขึ้นจากเมื่อก่อนแค่แบบ ใช้สกินแครไร ดูหนังเรื่องนี้ยัง ชอบวงอะไร
เริ่มถามว่าอายุเท่าไหร่ อยู่จไร เรียนที่ไหนคณะอะไร อันนี้คือกุไม่ตอบละ บอกไปว่าแกไม่ตอบอะไรเราเลยแกยังจะมาถามอะไรเราอีกไรงี้ อันนี้คือเพื่อนในเกมเแยๆเลยอ่ะนะ ไม่ได้รู้จักชีวิตจริง ไม่แลกเฟซแลกไลน์ กุเลยแบบ เริ่มรู้สึกโดนคุกคาม คือคุยกันมา4-5วันไรงี้
แต่คือก็คงไม่ได้คุกคามกุหรอก กุผิดเองที่ไปตอบเขาตั้งแต่แรก ตอนแรกก้แค่คิดว่าผญด้วยกันแชร์กันเรื่องความสวยความงามไรงี้ พอเริ่มรู้สึกได้ว่าเหย เราถามไรไปเขาไม่ตอบเราเลยอ่ะ เลยแบบ กลัวนิดๆ
ไม่รู้จะไปบ่นที่ไหน ขอมาห้องนี้ละกัน ถือว่าเป็นเรื่องเพื่อนปะ เพื่อนในเหม55555 ไปดูมู้ห้องเกมมาแล้วเนื้อหาไม่ใช่บ่นขิงข่าเรื่องเพื่อนเลยมาห้องนี้อ่ะ
กูเบื่อกลุ่มเพื่อนกู ชวนไปไหนก็ไม่ไปจะอยู่แต่หอ ไปแดกข้าวแค่นี้ก็ไม่ไป จะเลิกคบละ มีเพื่อนเหมือนไม่มี อยู่คนเดียวตลอด
อยากระบายว่ะ ช่วงนี้กูไม่ค่อยได้เข้าสังคมเลย ตารางเรียนกูไม่ตรงกับใครซักคน เวลาเลิกของกูกับเพื่อนไม่ตรงกันเลย ทั้งตอนเที่ยงตอนเย็น แล้ววิชาที่กูเรียนก็ยกคลาสบ่อยมากจนพอเรียนเสร็จกูได้กลับบ้านก่อนตลอด ก็คือไม่ได้เจอหน้าเพื่อนกลุ่มตัวเองเลย จนพอมาเข้ากลุ่มอีกทีก็เพิ่งเห็นว่าคนอื่นเขาสนิทกันไปไกลแล้ว มีนัดกินขนม นัดไปเที่ยวด้วยกัน
คือเหมือนกูไม่เป็นส่วนหนึ่งของใครเลย เคว้งมาก เมื่อก่อนถ้ากูมีเรื่องที่กูดีใจ กูนึกออกภาพเพื่อนที่กูอยากจะแชร์เรื่องพวกนี้ออกเลย แต่ตอนนี้กูนึกไม่ออกเเล้วว่ะว่ากูยังเหลือใครบ้าง
จริงๆกูชอบทำอะไรคนเดียวนะ ชอบไปเที่ยว ไปหาของกินคนเดียวเพราะกูรู้สึกสะดวกกว่า อยากทำอะไรก็ทำ เสียเงินไม่เยอะด้วย วิชาที่เรียนก็เลือกเรียนตามความชอบตัวเอง ถึงจะไม่มีเพื่อนเรียนด้วย แต่ก็คิดว่าถ้ามัวแต่กลัวอยู่คนเดียวก็คงไม่ได้ทำสิ่งที่อยากทำ แต่ตอนนี้เริ่มคิดแล้ว ว่าที่กูทำเนี่ย กูมีความสุขรึเปล่าวะ กูได้เรียนที่กูอยากเรียน ได้ประหยัดเงิน มีเงินเก็บเยอะ แต่กลับไม่มีคนที่กูสามารถแชร์เวลากับพวกเขาได้เลย
ตอนนี้กูพยายามแก้อยู่ คือพยายามเข้าไปมีส่วนร่วมในกลุ่ม แต่ก็เหนื่อยจังว่ะ55
ขออีกนิด จริงๆมันก็มีที่นัดไปอ่านหนังสือกับนัดแดกเหล้าแดกชาบู แต่กูเป็นคนไม่ชอบอ่านหนังสือนอกบ้าน กูไม่มีสมาธิ แล้วเหล้ากับชาบูคือมันก็ไม่มีฟีลอยากแดกอะ กูเลยแบบ จะไปทำไมวะ รู้สึกฝืนตัวเองอะ55555
แอบรำคาญเพื่อนอะ ชอบลอกงานกุ ฝากไปปริ้นก็เอาไปลอก ทำงานในห้องก็ลอก หนังสือไม่อ่านก็มาอ้อนให้กุติว เรียนก็โดด แล้วคะแนนไม่ดีแต่เสือกร้องไห้ คุยเล่นอยู่ก็ชอบลามปามมาถึงพ่อแม่กุ กุจะประสาทกิน แล้ววัน ๆ ก็เอาแต่บ่นว่าอยากไปเมืองนอก ไม่อยากอยู่ไทย มึงไปไหนไม่ได้หรอกนอกจากกะลาแลนด์แห่งนี้
อยากหาเพื่อนเป็นอินโทรเวิร์ดหว่ะ
กูมีกลุ่มเพื่อน ที่เหมือนจะสนิทแต่ก็ไม่สนิท แดกข้าวกับกลับบ้ายด้วยกัน มีแชทกลุ่มนะ แต่ไม่คุยกันเลย ถ้าอะไรมีตอบบ้างแต่ส่วนใหญ่ไม่ตอบ ยิ่งใกล้สอบถ้าอยากได้แนวหรือสรุปต้องทักรายตัว ทักในกลุ่มเงียบทุกคน แต่มีทุกคนนะแล้วมีคล้ายๆกันยกเว้นกู แล้วเหมือนกูไปรู้มาว่ามีแชทกลุ่มแยกที่ไม่มีกูหรือคนบ้างคนในกลุ่ม ไม่รู้อันนี้จริงมั้ยแต่กูเคยถามว่าเอาตัวสรุปมาจากไหน มันก็หลุดมาว่าไม่ได้อยู่ในกลุ่มหรอ แม่งพอบอกว่าไม่อยู่แม่งก็เงียบไปเลย แล้วถึงจะส่งมาให้ แล้วกูก็เหมือนเศษอะ พอจับกลุ่มจับกันครบอย่างเร็วเลยจ้าาา กูก็เหงาๆกับเศษอีกคน กูก็เซงๆนะ อยู่ด้วยกันสี่ไป แต่แม่งเหมือนไม่สนิทกันเลย อยากย้ายตั้งแต่ปีสามละแต่แนวอีกกลุ่มแม่งไม่เหมือนกู แต่มันก็ใกล้เรียนจบกันละ เดียวก็แยกย้ายก่อนจบกูกะจะออกจากแชทกลุ่มด้วย อส โกรธก็โกรธ น้อยใจก็น้อยใจ
แม่งแค่ชวนไปกินข้าวด้วยกันก็ไม่ไป อยู่แต่ห้อง จะเลิกคบละนี่
มีแชทกลุ่ม แต่เพื่อนไปตั้งกลุ่มอื่นชวนกันเที่ยวแล้วค่อยมาชวนกูทีหลัง ควรรู้สึกยังไงดีวะ แม่ง
ไหนๆมาประเด็นนี่แล้วกูบ่นด้วยคน กลุ่มกูมีหลายคนแต่มีกูเป็นเศษ ทุกวันนี้ยังไม่กล้าเรียกเลยว่าเป็นพวกเดียวกัน มันไปสร้างกลุ่มใหม่ตอนไหนไม่รู้นะ ไปเที่ยวกินข้าวด้วยตลอดแต่เวลามันทำอะไรไปไหนกันกูไม่เคยรับรู้ด้วย ดูเหมือนจะมีคนที่ไม่ชอบ&ไม่ไว้ใจกูอยู่ในนั้นคอยแยกกูกับคนอื่นๆ เบื่อ ขี้เกียจตามแม่ง ไม่เคยได้เป็นคนในซะที รอเรียนจบค่อยหาเพื่อนใหม่
>>945 มึงยังดีที่เขาชวน ของกูรู้อีกทีแม่งเที่ยวจนกลับแล้ว
>>941 มึงคือร่างแยกกู ตรงกันเกือบหมด
ทะเลาะกับเพื่อนแล้วห่างกันมา5-6เดือน อยู่ๆวันนี้มันส่งไลน์มาด่ากูแบบยาวเปนพรืดบอกว่านิสัยกุแย่ไม่อยากปล่อยกุไว้แบบนี้เปนห่วงหรอกนะถึงบอก แล้วก็คือตามสตอล์กโซเชียลกู แล้วก็พิมบอกในไลน์ว่ากุแย่งั้นงี้ หาว่ากุด่ามัน โลกแคบ ท่ดนะ ใครโลกแคบ คนที่ตัดสินกุจากการส่องทวิตไอจีกุรึเปล่าเอ่ย คือกุไม่ได้โกรธเกลียดมันนะ แค่ห่างออกมา แล้วก็ตั้งแต่ห่างมาก้ไม่เคยพูดถึงมันในโซเชียล ทวิตกุเอาไว้ฉอดกับบ่นขิงข่า ติงดาราการ์ตูน
แต่งงว่าไม่ได้คุยกันเป็นครึ่งปีอยู่ๆทักมาบอกว่าเป็นห่วง แต่ใจความคือด่าที่กูโลกแคบเอาแต่ใจ ทักมาทำไมตอนนี้เอ่ย กุก้ไม่ได้ยุ่งไรกับมึงแล้วอ่า งง ตอนแรกว่าจะเขียนยาวๆบ้าง เพื่ออธิบาย+แซะมันกลับไป แต่ไปๆมาๆ อิสัส ปญอ ทำไมกุต้องเสียเวลาเขียนยาวๆด้วย ไหนจะต้องระวังไม่ให้มันฟังดูเหี้ยอีก เลยบอกมันว่าอยากคุย ว่างเมื่อไหร่ จะโทรหรือเจอก็ได้ แต่มันยังไม่อ่านไม่ตอบ
ตอนนี้เลยเป็นกุที่นั่งหัวเสียอยู่คนเดียวว่าเมื่อไหร่จะได้เคลียร์ มันมาหย่อนระเบิดไว้กุว่ามันคงแฮปปี้ดีแล้วมั้ง ได้ระบายอารมณ์ใส่กูแบบที่กูงงชิบหายว่ากุไปทำไรให้
>>947 ถ้ามึงโมโหมึงหาอย่างอื่นทำให้อารมณ์ดี บางครั้งไปยึดติดกับคำพูดคนอื่นเสียสุขภาพจิตเปล่าๆ เป็นกูจะขำใส่มันเลยว่าเป็นเหี้ยอะไรของมึง ว่างเนอะ
แต่ถ้ายังไงมันก็เกลียดมึงอยู่แล้ว และมึงก็ไม่จำเป็นต้องรักษาน้ำใจมัน มึงก็ด่ามันไปเลย ด่าแล้วมันจะโกรธน้อยลง สบายใจดีด้วย
ขอระบาย กูเคยมีกลุ่มอยู่ประมาน4-5คน ตอนแรกมันก้เหมือนจะดีอ่ะ หัวเราะเรื่องเดียวกันตลอด แต่แม่งกูรำคาญคนนึง กูเลยอิกนอมันแม่ง ทีนี้เหลือ4 อีกคนนึงมันออก มันบอกว่าพวกกูไม่เคยมองมันเปนเพื่อน กูโกรธนะ แต่คิดดูดีๆกุก้ทำเหี้ยกับมันไว้เยอะ แต่ก้ใช่ว่ามัรตะไม่เคยทำกะกู ไม่นานอีกคนมันก็ออก แบบอยู่ๆก็็็็็ออก ไม่พูดเหี้ยไรสักคำ แล้วมันก้ไปอยุ่กะคนที่เกลียดกู ณ ตอนนี้กูก้มีเพื่อนเหลือแค่คนเดียว เพราะอะไรก้ตามแต่ กุเส้านะ แต่ก้ทำไรไม่ได้
มึงว่าชมรมอะไรในมหาลัยที่เข้าไปแล้วจะได้ connection ได้เจอคนเท่ๆรวยๆวะ
>>950 ขึ้นอยู่กับว่ามอไหนไม่รู้นะว่าที่กูแนะนำจะมีมั้ย
1.โฟโต้ คนเล่นกล้องมักจะรวย มีความคูลและติสอยู่ในตัว
2.ดนตรีสากล เหมือนกัน ยิ่งอุปกรณ์เสริมเครื่องดนตรีเยอะก็ต้องมีเงิน นักดนตรีเท่อยู่แล้วเวลาขึ้นโชว์
3.การแสดง ส่วนมากคนที่ชอบการแสดงก็สไตล์เซเลบอยู่แล้ว
หรือจะลองไปคัดหลีดกับคฑากร อันนั้นเป็นสายตรงเลย เจอพวกคนหล่อสวย เซเลบ รวย ตัวท็อป
เศร้าวะ พอเรียนจบแล้ว กูก็ต้องแยกย้ายกับเพื่อนแล้วดิ เพื่อนสนิทกูคนแรก สนิทกันอยู่สองคนจนเพื่อนแม่งล้อ คุยกันได้ทุกเรื่อง แม่งจะหาเพื่อนมึนๆแบบนี้ได้ที่ไหนอีกวะ555 ถ้าไปเจอสังคมใหม่ กูก็คงเหนื่อยกับการคุยหาคนเข้ากันได้วนไปอีก แม่งกูจะหาเพื่อนหรือหาแฟนวะ
กูรู้จักคนเยอะนะ แต่ไม่มีเพื่อนสนิท เพื่อนในกลุ่มก็ไม่ได้สนิทคบๆกันไปงั้น คนที่สนิทที่สุดในกลุ่มก็ยังไม่ถึงขั้นรักมากอ่ะ เหมือนกูมีกำแพงกั้นคน แล้วชอบแสกนคนว่าคนนี้ดีนะแต่ไม่สวยอย่าไปสนิทมาก คนนี้เข้ากันได้แต่พูดมากนะ คนนี้สวยดีแต่เข้ากับคนยาก เหมือนมองแต่ข้อเสียคนอื่นไปหมด พยายามหาเพื่อนที่ดีที่สุดเพื่อให้ตัวเองดูดี แต่มันกลวงมากๆเลยความสัมพันธ์ที่มี อยากมีเพื่อนที่ไปเที่ยวต่างจังหวัด นอนกอดกัน หัวเราะโง่ๆอ่ะ แต่เพราะเป็นแบบนี้เลยไม่มีสนิทจริงๆเลย
เพื่อนโม่งกุทำไงดีวะ ตอนนี้กุกำลังโดนย้ายไปทำอีกตำแหน่งนึงแต่ถ้าทำปุ๊ปงานกุจะโดนโหมงานมารัวๆจนไม่มีเวลาจะไปทำอะไรเลย กุมีแปลนว้่าจะออกจากบริษัทนี้อยู่แล้วแต่ยังหาที่ใหม่ไม่ได้ คือกุจะไปปฎิเสธการย้ายก็ไม่ได้ถ้าปฎฺเสธแม่งก็ไล่กุอยู่ดี ถ้าอยู่ต่อกุก็อยู่กับที่ไปไหนไม่ได้ ทำไงดีวะ
>>953 มึงก็เอาเพื่อนกลวงๆไปเที่ยวต่างจังหวัดสิวะ เออ กูแนะนำไรไม่ได้หรอก เพราะกูก็กำแพงสูง แต่ไม่ได้เดือดร้อนอะไรตรงนี้นะ ไม่ได้อยากสนิทใกล้ชิดใครมากมายอยู่แล้ว มึงลองลดกำแพงดูมั้ย เริ่มจากเฟรนลี่กับทุกคนอย่างเท่าเทียม ลดอคติที่มีต่อคนอื่น คบๆแม่งไปเหอะ สักวันคงมีสักคนมาสนิทกันจนได้
>>957 อีกคนที่กูรู้จักคือ เกิดมาสวยตลอด ไม่เคยเป็นสิว นอนทั้งเครื่องสำอางตื่นมายังไม่เป็นอะไร แม่งเลยไม่เข้าใจว่าคนเป็นสิวบางทีมันก็เป็นแบบเลือกไม่ได้ เช่น เป็นเพราะฮอร์โมน มันไม่เคยเป็น มันเลยคิดว่าคนเป็นสิว = สกปรก มันก็เลยจะขยะแขยงคนเป็นสิวมาก คบแต่คนที่หน้าใสเท่านั้น เป็นสิวไม่คบ เห็นหน้าแล้วกินข้าวไม่ลง จะอ้วก กูนี่เจ็บชิบหาย อีห่าราก กูมั่นใจว่าคนเป็นสิว 99% แม่งรักษาความสะอาดยิ่งกว่าพวกหน้าใสๆ อีก ดูแลตัวเองจะตายห่าอยู่แล้ว แต่มันก็เป็นสิวอยู่ดี จะให้ทำไงวะ
>>959 ก็คบแต่พวกหน้าสิวที่ดูแลตัวเองนี่แหละมึงจะเอาไงอะ :( ไลฟ์สไตล์ไม่เหมือนกัน กูนี่อ้วนดำเตี้ยหน้าเหี้ยหุ่นเผละ กูก็ไม่ได้หวังจะคบกับคนหุ่นดาราไอดอลอะ มองเพื่อนในมอก็คิดทุกวันว่าถ้ากูผอมบางทีกูอาจจะน่าคบมากกว่านี้ คนอ้วนแม่งไม่น่าคบจริงๆนะ ดูดุ หยิ่ง ยิ่งเงียบด้วย เหมือนเป็นหมีควายในรุ่นที่ไม่มีใครอยากคบอะอีเหี้ย
แต่กูก็ชอบอยู่คนเดียวน่ะนะ แต่บางทีก็อยากหุ่นดีหน้าสวยเหมือนกัน รู้สึกว่าหน้าตาดีแม่งเป็นสิ่งที่ช่วยให้มึงอยู่เหนือคนอื่นจิรงๆอะ ;_;
อยู่รุ่นเดียวกับดาราไอดอล/คนหน้าตาดี รู้สึกเลยว่าเค้าต่างจากคนอื่น พวกหน้าเห็ดก็เป็นหน้าเห็ดต่อไป
เพื่อนมหาลัยแม่งต่างจากมัธยม ส่วนมากแม่งก็มาจากที่ๆรู้จักกันอยู่ก่อนแล้ว จะคบอะไรคิดผลประโยชน์ก่อน (กูเป็น) ได้แต่คาดหวังว่ามันจะดีขึ้น ทั้งสิ่งรอบตัวและตัวกูเอง สรุปมาระบาย 5555+
>>962 เห็นด้วยว่าสิ่งดีๆ เข้ามาเยอะ ได้รับโอกาสต่างๆ แต่สิ่งไม่ดีก็เข้ามาเยอะเหมือนกัน สรุปคือถ้าเป็นคนสวยแม่งจะโดดเด่น เลยดึงดูดทั้งสิ่งที่ดีและเหี้ยเข้ามามากมาย จากปสก.ตรงที่เป็นคนมีช่วงชีวิตหลายแบบ เป็นคนหน้าตาปานกลาง(ค่อนข้างไปทางดี แต่ไม่ต้องสวยมาก)และทำตัว low-key ชีวิตจะมีความสุขที่สุดแล้ว แต่ก็แล้วแต่ด้วยแหละว่าชอบชีวิตแบบไหน กูเคยใช้ชีวิตท่ามกลางแสงไฟแล้วรู้สึกเหนื่อยและฝืนตัวเองเกินไปอ่ะ ชอบชีวิตแบบ low-key มากกว่า เพื่อนก็จริงใจดีด้วย ไม่ได้หมายความว่าตอนสวยเพื่อนไม่จริงใจนะ แต่มันมีคนเข้ามาเยอะจนต้องมาเหนื่อยกรอง แต่คนดีๆ จริงใจยังไงก็จริงใจกับเราอยู่ดีนั่นแหละ
>>964 เออคล้ายกูเลย55555 กูก็เป็นคนที่ถ้าแต่งหน้าแต่งตัวก็ค่อนข้างหน้าตาดี ถ้าปล่อยตัวก็คือศพ ช่วงแรกไปมหาลัยก็แต่งจัดเต็ม มีเพื่อนกลุ่มใหญ่สวยๆ คนเข้าหาเยอะ และในลักษณะมาจีบก็เยอะ แต่โคตรไม่ชอบเลย รู้สึกไม่ใช่ตัวเอง แบบกลุ่มเพื่อนความสนใจมันไม่ตรงกันอะ ตอนนี้ก็เลยเลิกแต่งตัวละ+เฟดตัวออกห่าง มาอยู่กับกลุ่มแบบปกติๆดู คือมันก็เรื่อยเปื่อยดี แต่ยังไงมันก็แล้วแต่คนอะ กูเป็นพวกไม่ชอบอยู่กับกลุ่มเพื่อนใหญ่ๆมาตั้งแต่เด็กอยู่แล้วด้วย พอมาอยู่กับกลุ่มใหญ่+พึ่บรู้จัก+ความสนใจไม่ตรงกัน(แบบสวยๆ คุยเรื่องคสอ คุยเรื่องยูทูปเบอร์ ดาราไทย รุ่นพี่ในคณะสุดหล่อ) แล้วก็ค่อนข้างกดดันเวลาคนอื่นสนใจเรามากๆด้วย55555
คนสวยมันเหมือนเปิดไฟจ้าบนหัวอะ คนก็มอง แมลงก็เข้าหา คนดีก็มีมา คนไม่ดีก็ถมไป
กุอ้วนดำมาเกือบทั้งชีวิต พอกุผอม ผชก็จีบ แต่ละคนคือแม่งมีแฟนแล้ว ไม่จริงจังกะกุสักคน
ไปทำงานก็โดนเซกชวลฮาราสเม้นทั้งทางวาจา และสายตา
ไปไหนๆ ก็โดนมอง คือการเป็นจุดโฟกัส มันเหนื่อยนะเว้ย
บางทีกุก็คิดถึงตอนกุโทรมๆ เหมือนกัน แต่มันก็เลือกกลับไปเยินเหมือนเดิมไม่ได้นี่หว่า
มันเหมือนได้รับทั้งพรและคำสาปอะ ว่าชั่วชีวิตจะมีแต่คนเข้าหา
ก็ต้องคัดกรอง มีสติอะ ก็ยังดีที่มาสวยตอนโต ถ้าเป็นงี้ตั้งแต่ 16 17 วุ่นวายตายห่า
บางทีกุก็หน้าสดออกจากบ้าน ใส่ชุดวอร์ม แบบทำตัวโทรมๆไม่เป็นที่จดจำโคตรสบาย
>>957 in general นะ หน้าตาและบุคคลิกภาพมันคือสิ่งที่ attract ความสนใจในตอนแรก ตอนที่ยังไม่รู้จักกัน แต่หลังจากนั้นการคบกันมันไม่ใช่แค่เรื่องหน้าตา มันมีทัศนคติ มีงานอดิเรก มีความสามารถในการใช้จ่ายเงินที่ใกล้เคียงกัน ฯลฯ แล้วก็อย่างที่เรปบนๆพูดไป มันอาจจะไม่ใช่ว่าเค้าคบกันเพราะหน้าตาอ่ะ เค้าอาจจะคบกันเพราะฉลาด/vibeตรงกัน แต่บังเอิญหน้าตาดีกันด้วยเลยทำให้คนอื่นคิดว่าคบกันเพราะหน้าตา
vibeตรงกัน นี่หายากกว่าคนหล่อสวยอีก เขาไปหากันที่ไหนวะ
นัดเที่ยวกับเพื่อนแม่งจะให้ไปแต่แถวบ้านมัน คือบ้านกูกับบ้านมึงห่างกันเป็นโยชน์โว้ย เอาสะดวกอยู่คนเดียว
ไม่ใช่ว่าเพื่อนกลวงๆนี่มันเรื่องปกติเหรอวะ ใครๆก็มีเพื่อนกลวงๆกันหมดแหละ แต่ละคนก็รู้อยู่แก่ใจว่าคบไปเพื่อภาพลักษณ์ ว่ากูเข้าสังคมได้มีเพื่อนมีคอนเนคชั่น เพื่อการช่วยเหลือกัยเบื้องต้น แต่แม่งก็มีจุดที่รำคาญกันละกันอ่ะ พวกเพื่อนรักจริงๆแม่งมีน้อยกว่าอีก
เราไปสนิทกับคนที่เพื่อนขอบผิดปะ
สนิทจนไปเที่ยวด้วยกัน
>>972 ไม่ผิดแต่ขอบเขตของแต่ละคนไม่เท่ากัน เช่น การจับมือ ถือเเขน ตบหัวกันระหว่างเพื่อน บางคนมองว่าสนิทมากเกินไป สนิทน้อยไป หรือทำกันเป็นเรื่องปกติ แถมยังช่วงเวลาอีกคือสนิทมานานก่อนเพื่อนชอบ หรือพึ่งมาสนิทหลังเพื่อนชอบ ใดๆในโลกสิ่งที่วัดยากสุดก็คนเนี่ยล่ะ กูมองว่าให้มึงยึดเกณฑ์จากคนรอบๆตัวมึง
เคสกูพอเพื่อนในกลุ่มเป็นแฟนกัน จากที่เล่นกัน ตบหัว เเซว หยอกล้อกันก็เพลาๆลงมาเกรงใจคนที่เป็นแฟน อาจจะเพราะรู้นิสัยเพื่อนตัวเองทั้งคู่ เเละก็เพราะกูนึกใจเขาใจเรา ตัวกูเอง กูคงไม่อยากให้คนอื่นมาสนิทกับเเฟนกูมากกว่ากูมั้งนะ ก็ลองพิจารณาดู เคสคนชอบนี่ไม่เเน่ใจเท่าไร เเต่ก็คงคล้ายๆกัน ลองเอาไปปรับใช้ดู
กูสับสนในตัวเอง กูรู้ตัวแหละว่ากูเป็นคนน่าเบื่อ คุยไม่เก่ง ไม่ใช่คนตลก ดูเข้าถึงยาก อาจด้วยความที่กูใส่แว่นและหน้าตาเป็นดูเป็นเด็กเรียน บวกกับกูไม่ชอบแชทด้วย ทำให้กูสนิทกับคนยาก กูเข้าชมรม เป็นสโม แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนย่ำอยู่กับที่ ไม่ได้สนิทกับใครเพิ่มแต่อย่างใด กูคิดมากทุกคำพูด พูดแบบนี้จะดีมั้ย สิ่งที่กูทำมันทำให้เพื่อนรู้สึกแย่รึเปล่า เพื่อนจะมองกูไม่ดีมั้ย กูโดนคนที่กูอยากสนิทด้วยบอกว่ากูเป็นคนแปลกๆ สำหรับกูคำว่าแปลกคือความหมายลบ เพราะตอนม.ปลายมีเพื่อนที่เป็นหลุมดำไม่มีใครคบเพราะทุกคนบอกว่าอีนี่แปลก รวมถึงกูในตอนนั้นด้วยที่มองว่าคนนั้นแปลกเลยไม่คบ กูกลัวสายตาคนที่มองมา ไม่กล้าสบตาคน กูแม่งมีปมซวยชิบหายตรงที่ไว้ใจใครก็โดนหักหลังตลอดทั้งอาจารย์ที่เคารพ แฟนเก่า เพื่อนที่ทำแสตนด์ด้วย กูอยากเป็นคนเฟรนด์ลี่ กล้าทัก กล้าชวนคนอื่นไปบ้าง อยากมีคอนเนคชั่น แต่อีกใจนึงกูรู้ตัวว่ากูไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ชอบรอใครและไม่ชอบให้ใครรอ กูสับสนมากๆ หาจุดที่ลงตัวไม่ได้สักที กูชอบอยู่คนเดียวมากกว่า แต่กูไม่อยากทิ้งมิตรภาพดีๆไปเหมือนเมื่อตัวเองเมื่อก่อน กูควรทำยังไงดีเพื่อนโม่ง
>>975 +1 ทำไมนายเจอปัญหาเหมือนเราเลยนะ เราเพิ่งรู้ว่าเราโดนเพื่อนคนนั้นหักหลังมาตลอดเมื่อเร็วๆนี้เอง ทุกวันนี้ก็อยากให้เพื่อนคนนั้นได้เจอบทเรียนเจ็บแสบแบบที่เราเจอบ้าง555 เอาจริงถ้าเป็นเราเราจะเลือกรักตัวเองก่อนนะ เพื่อน คอนเนคชั่นพวกนั้นมันหาใหม่กันได้ ขอแค่มีความมั่นใจในตนเอง
ไอ้พวกทำตัวเงียบๆน่ะแปลกทุกคน เป็นตัวตลกเอาไว้ให้คนอื่นหัวเราะและรุมกระทืบ
ใครมันจะเอาเป็นเพื่อนวะ
>>975 กูเป็นแบบมึงมากว่า6-7ปีละ มาถึงจุดๆหนึ่งมึงจะรู้ว่าจริงๆมึงไม่ได้ชอบอยู่คนเดียวหรอก แต่กลัวการเข้าหาคนอื่นมากว่า กลัวการหักหลัง กลัวโดนเกลียด เลยเหมือนโกหกตัวเองจําใจคิดว่าอยู่คนเดียวมันก็สนุกดีไม่ได้แย่อะไร แล้วการเข้าหาคนมันวุ่นวายน่ารำคาญ
ซึ่งมันก็จริง การมีเพื่อนเนี่ยมันน่ารำคาญ มีความวุ่นวาย มีเรื่องที่ลงรอยกันไม่ได้ มีนินทากันหักหลังกัน เชื่อใจกันไม่ได้หมด
แต่มันเป็นปกติของการเข้าสังคมอ่ะ ไม่ได้จะว่าสังคมมันแย่หรือเน่าเฟะอะไรนะ คือมนุษย์มันก็งี้แหละ มีรักโลภโกรธหลง มีเรื่องน่ารำคาญมากมาย แต่ในความน่ารำคาญมันก็มีเรื่องสนุก เจอคนมันก็หายเหงา มีเรื่องให้คุย คือมันเป็นความสนุกที่คนละแบบกับตอนอยู่คนเดียวอ่ะ
รวมๆก็คือไม่อยากให้มึงคิดมากกับสังคม มันเป็นแบบนี้แหละ เหรียญมีสองด้าน ไม่มีที่ไหนที่มันสวยหรูไปหมดหรอก การมีความสัมพันธ์มันก็มีเรื่องเจ็บปวดเป็นธรรมดา ซึ่งกูว่าความเจ็บปวดนี้มันดีกว่าความว่างเปล่าอยู่อย่างโดดเดี่ยวนะ
- เรื่องที่ถูกมองว่าแปลก คําว่าแปลกมันเป็นความหมายเชิงลบอยู่แล้ว ไม่ใช่ในความรู้สึกมึงคนเดียวนะ
ปกติของคนเรามันไม่ชอบความแปลก เรียกได้ว่าการเอาความแปลกมาเป็นจุดขาย(การมองความแปลกในแง่บวก)เนี่ยเป็นสิ่งที่ใหม่มากในประวัติศาสตร์มนุษย์นะ คือที่เราโดนว่าแปลกเนี่ยมันเป็นกลไกป้องกันตัวของคนที่พูด กดอีกคนเพื่อที่จะได้ยืนในสังคม การโยนให้อีกคนแปลกเราจะได้ไม่แปลกไรงี้ ซึ่งเอาตรงๆในโลกนี่ไม่มีใครแปลกหรือพิเศษหรอกไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหลุมดําของมึง ตัวมึง หรือถ้ามึงแปลก คนที่บอกว่ามึงแปลกก็แปลกเช่นกัน คนมันก็คนเหมือนกัน แต่มันเป็นการอุปโภคขึ้นมาของสังคม แล้วtreatคนๆนั้นแบบนั้น จนคนๆนั้นกลายเป็นแบบนั้นแบบPygmalion effect ก็คือมึงอย่าให้ความคิดนั้นมาครอบงำมึงเลยว่ามึงเป็นคนยังไง ปล่อยผ่านๆไป
ส่วนอยากมีเพื่อนคุยเริ่มยังไง ก็เริ่มคุยกับคนทั่วๆไปแบบคุยทั่วไปง่ายๆอ่ะ แบบทักเห้ยไปไหนหรอ คือถ้าเรายังไม่ชินกับคนเยอะๆ ไม่ต้องไปฝืนคุย หาเพื่อนติดกันเป็นกลุ่มแต่แรกๆ กูลองแล้ว มันรู้สึกยัดเยียดเกินไป จนกูไม่ใช่ตัวของกูเอง กูเลยเปลี่ยนมาเป็นค่อยๆทักคนที่เฟรนลี่เหมือนกัน ก็คุยผ่านๆเรื่อยๆไป แล้วทำกิจกรรม พยายามเข้าสังคมให้มากขึ้น
ก็อย่างที่บอกไปมันต้องเรื่อยๆจริงๆ กูก็พยายามปฎิวัติตัวเองมา1ปี จนตอนนี้ก็ได้เป็นที่รู้จักในเอกในคณะบ้าง มีกลุ่มเพื่อนดีๆมากลุ่มเล็กๆ แต่กูก็ไม่กล้าคุยแชทอะไรอยู่ดี ส่วนเพื่อนในคณะนี่ไม่มีใครมีคอนแทคกูอ่ะ5555 เพราะกูยังไม่ชิยคุยลึกขนาดนั้น แต่กูก็จะพยายามคุยกับเพื่อนในกลุ่ม สัปดาห์ละครั้งก็ดี แบบพยายามให้เรากลับเข้ามาในสังคมให้ได้
ก็พื้นฐานชีวิตแม่งไม่ได้มีเพื่อนมา6กว่าปี แล้วที่บ้านก็ไม่คุยกัน ก็แบบนี้แหละ โครตawkward แล้วหลายๆครั้งก็ชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนที่ป๊อปปูล่า ซึ่งเอาตรงๆคนที่เพื่อนเยอะเขาใช้เวลาสร้างเพื่อนมากี่ปีๆ เจอหลายสังคมเยอะกว่าเราอีก มันก็ปกติแหละ
แล้วก่อน1ปีที่จะหาเพื่อนลงตัวนี่อยู่ไปหลายกลุ่มหลายสังคมมาก เจอทั้งมีเรื่องชิบหายกันอีก หรือไอเพื่อนกลุ่มทีาลงตัว ก็มีเรื่องทะเลาะกับกูอยู่เลย แต่ต่างคนมันก็ต่างเคลียร์ปัญหา คือไม่ได้ขอโทษไรจริงจังหรอก แต่ทําเป็นว่าไม่เกิดขึ้น แล้วไปเอนจอยเรื่องอื่นๆดีกว่า ก็คือลองไปแบบเรื่อยๆ เดี๋ยวเราก็เจอที่ๆเราโอเคสุดไรงี้แหละ
การที่หงายการ์ดโรคซึมเศร้าในคนในเน็ตนี่คือยังไงวะ กูเริ่มทะแม่งๆอีเหี้ยแต่ก็อึดอัดละ รู้จักยังไม่ถึงเดือนเลยแค่เล่นเกมด้วยกัน ;;__;; ตอนนี้ขอเฟสละแต่กูให้ไลน์ไป (ไม่ใช่โปรไฟล์รูปกู) เค้าจะรู้มั้ยว่ากูปิดกั้นๆ
กูเป็นอีกคนที่ชอบการอยู่คนเดียว
ตอนนี้กูยังสนุกกับการอยู่คนเดียวอยู่
รอกูเบื่อการอยู่คนเดียวก่อน เดี๋ยวค่อยเข้าสังคม
อิจฉาเพื่อนในคณะ นัดกันไปเที่ยวต่างประเทศขึ้นเครื่องบิน กูแค่นัดกันไปจังหวัดใกล้ๆยังบอกไม่มีเงินเลย เฮ้อ อยากไปเที่ยวกับเพื่อนแต่เพื่อนแม่งไม่มีเงิน แถมขี้เกียจออกจากบ้านกันอีก กูเบื่อกับการไปเที้ยวคนเดียว กูอยากมีเพื่อนเที่ยว
การอยู่ลำดับท้ายๆของการจัดอันดับความสำคัญในกลุ่มเป็นอะไรที่น่าหงุดหงิด
คือกูรู้ตัวนะว่ากูไม่ใช่คนที่จะถูกจัดอันดับไว้บนๆอยู่แล้ว ไม่ว่าจะด้วยหน้าตา บุคลิค ความรวย
แต่การที่ตอนที่พวกเพื่อนมึงยังไม่เข้ามาทำงานมึงคุยกับกูทุกเรื่อง
พอเพื่อนมึงเข้ามาทำงานแล้วมึงเมินแทบจะไม่คุยกับกูอีกเลย คุยกับกูแค่จะหาข้อมูลกับกูหรือมีปัญหากับแฟนแล้วมาเหวี่ยงกูแค่นั้นนี่น่าหงุดหงิดสัด
เพื่อนโม่ง คือกูเห็นมู้ขึ้นมา เลยอยากระบายฝัางตัวเองบ้าง คือในกลุ่มกูมีคนเป็นซึมเศร้า แล้วอยู่ๆ ก็เหวี่ยงใส่ทุกคนในกลุ่มว่าเมินเขา ทั้งที่กูกับทุกคนยังไม่มีใครเมินใครเลย พอกูถามดีๆ ไม่ได้จี้จุดไรเลย แค่ถามว่าเกิดไรขึ้น ทุกคนไม่ได้เมินนะ แค่ตอบไม่ทัน เขาก็เหวี่ยงใส่กู ถอนหายใจแบบเอือมระอากู แล้วบอกว่ากูแมางไม่รู้อะไรไม่เข้าใจอะไรมันเลย กูงงสิ สัส เออ ใช่ ไม่เข้าใจ กูแม่งผิดอีก ทั้งที่แค่ถามดีๆ เฉยๆ ทั้งที่เขาแม่งได้รับความสนใจจากทุกคนในกลุ่มมากๆ เพราะเป็นโรคอยู่แล้ว ส่วนคนที่โดนเมินตัวจริงอย่างกูทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิดแถมยังโดนโยนความผิดให้จนต้องแก้หน้าตัวเองด้วยหลักฐานสามทีอย่างกูก็เอ๋อแดกสิ แถมแม่งพอรู้จักคนใหม่ๆ มันก็จะประกาศเลยว่ามันเป็นซึมเศร้านะ กรีดแขนนะ งั้นงี้ สัส สรุปกูผิดอะไรวะ
>>987 แล้วแม่งก็ชอบโชว์ว่าตัวเองเป็นซึมเศร้าตลอด ทำตัวดิ่ง&เครียดต่อหน้าคนอื่นบ่อยๆ จนคนสนิทไม่สนิทต่างก็เห็นใจสงสารตลอด อันนี้กูไม่อะไรหรอก แต่ทำไมกูต้องเป็นฝ่ายผิดเพราะเขาคิดเองเออเองว่าโดนเมินด้วยวะ ตอนนี้แม่งออกจากกลุ่มถาวรไปละ แล้วทุกคนก็ยิ่งเห็นใจยิ่งสงสารกันเข้าไป ตอนนี้กูว่าแม่งคงบอกทุกคนว่ากูไม่เข้าใจมันและทุกคนกำลังนินทากูอยู่แน่ๆ ซวยชอบหาย
อยากรู้ว่าพวกที่ไปเที่ยวตปทกับเพื่อนๆคือพูดอิ้งกันได้หมดหรอ หรือยังไงอะอยากลองนัดเพื่อนๆดูบ้าง
กุเหนื่อยตอนอยู่กับเพื่อนจังว่ะ
กูอยากเพิ่มความมั่นใจในการสร้างเพื่อนในมหาลัยว่ะ คืออยากสนิทกับเพื่อน ไม่อยากมีกำแพง มีเพื่อนเยอะๆ ทำยังไงดี
------- กูเคยมีเหตุการณ์ตอนกูอยู่รร.นึงนี่คือตัวท็อปรร. กิจกรรมเด่น การเรียนดี เพื่อนเยอะ มีแฟนคลับด้วยซ้ำ555 แล้วกูไปสอบติดอีกรร.นึง 1 ปีในนรกของกู เพื่อนไม่คบ ไม่มีคนคุยด้วย เกลียดงานกลุ่มสัดๆ เพราะไปขอใครเข้าก็ไม่ให้เข้าทั้งที่ได้คะแนนดีตลอด ยอมเพื่อนทุกอย่างให้ลอกงาน เลี้ยงขนม ให้ยืมรถ แต่ก็ไม่มีใครคุยด้วย เลยกลายเป็นปมกูเลย คือไม่กล้าคุยกับใคร ไม่กล้าคาดหวังอะไร ปิดใจเก่งมาก
กินข้าวไม่ตรงเวลากับคนอื่นว่ะ ทำไงดีวะ
แบบ กูเป็นคนกินไว แล้วค่อนข้างกินเป็นroutineแล้ว ตอนเช้ากินเลทสุด9โมง เที่ยงเลทสุดบ่ายโมง เย็นเลทสุด6โมงครึ่ง แต่เพื่อนกูชอบกินดึกๆกัน อย่างตอนเย็นมันกินกัน2ทุ่มเงี้ย กูทนหิ้วท้องรอไม่ไหวเลยไปกินคนเดียวประจำ ทีนี้ก็เหงาๆว่ะ เคยพยายามทนรอกินข้าวพร้อมกันแล้วแต่ก็แสบกระเพาะ ทนไม่ไหวอะ เคยชวนเพื่อนกินไวแล้ว แต่มันก็กินไม่ค่อยได้เพราะยังไม่ใช่เวลาหิวพวกมัน เป็นแบบนี้ก็เลยไม่รู้ทำไงดี ฮือ
กูอยากคบเพื่อนกลุ่มใหม่ว่ะ แต่ไม่รู้จะเข้าหาเค้ายังไง เพราะกูไม่ใช่คนคุยเก่ง แล้วเค้าสนิทกันเป็นกลุ่มก้อนแล้วอ่ะ เพื่อนในกลุ่มกูมันเป็นความสัมพันธ์หลวมๆเหมือนคนมาอยู่รวมกัน ไม่สนิทกัน ไม่ได้รู้จักอะไรกัน กูไม่ชอบอะไรแบบนี้อ่ะแล้วรู้สึกพวกมันโอเคกับแบบนี้กัน แต่กูไม่ กูเลยอยากเปลี่ยน กูยอมทำทุกอย่างเลยนะ ฝืนใจทำก็ได้ ขอแค่ได้กลุ่มใหม่ทีเถอะ
ติดเกมอยู่ช่วงนึง เป็นเกมที่ต้องพิมพ์คุยกันเยอะ เล่นเวลาดึกๆเลยมีเพื่อนในเกมหลายคนที่เจอบ่อยๆเล่นกันบ่อยๆเกาะกันเป็นกลุ่ม ทีนี้มีเพื่อนคนนึงในเกมเป็นผู้ชาย ในเกมก๋ชอบหยอดกันขำๆ ก็คิดว่าสนิทกันนะ ไม่ได่บอกข้อมูลตัวจริงกัน แต่ก็เล่าความเป็นมาในชีวิตเวลาเจอกันในเกม แล้วเหมือนเขาขอไลน์เรา เราไม่ให้ เพราะแบบมันก็คือเกมอะ แล้วเขาก็ถามว่าควพ.ในเกมมันได้แค่นี้เหรอ พฒนไม่ได้แล้วเหรอ เราก็บอก ไม่รู้สิ ทีนี้เพื่อนคนนั้น+เดอะแก๊งเล่นเกมที่สนิทๆกันเลยไม่ค่อยคุยกับกู เวลาเจอกันในเกมถิาอยูาห้องเดียวกันก็ออก กุรู้สึกเสียใจเบาๆ ทำไมเขาไม่คิดว่าโลกในเกมกับโลกความจริงมันคือคนละโลกที่ไม่ควรมาซ้อนทับกันบ้างนะ เป็นเพือ่นกันในเกมก็ดีอยู่แล้ว
>>998 ไม่ๆมันเป็นทัวร์แบบ เหลือที่เดียว ห้องเดี่ยว ไรงี้อะ แต่ก็มีคนโสดไปแหละ5555 พูดเองแม่งดูโครตเส้า+เหงาอะแต่ก็สนุกดีนะ ได้เพื่อนอยู่แต่ก็ไม่รู้สิยังไม่เคยเจอคนที่สนิทมาเป็นเพื่อนระยะยาว แต่ก็สนุกดีหายเหงาไปเลยช่วงนึง
//ของ unithai เลยมึงง
>>997 กูเดาว่า wwo ใช่ป่ะวะ ? ไลน์นี่กูบอกเลยว่าถ้าให้จะเป็นความประสาทแดกอย่างนึง มันจะบอกบทกันหลังไมค์ นินทาตามล่าฆ่าตามยิงแบบ*** ส่วนตัวกูเลิกเล่นไปสักพักแล้ว มีเหยื่อหลายคนเลยเกมนี้โดนบูลลี่ตามล่าแบบโง่ๆ ตอนนี้เลยเลิกเล่นเพราะประสาทแดกชิบหาย อีพวกกิลดังๆอ่ะ แนะนำให้เลิกเล่นไม่ก็สมัครไอดีใหม่เป็นคนใหม่แต่กูว่าเลิกเหอะ toxic
หงุดหงิดโว้ยแต่ระบายกับใครไม่ได้
เชี่ย!!! บ้านกู บ้านเมียกูแม่งพูดไม่ตรงกันซักอย่างโดยเฉพาะเรื่องลูกกูเนี่ย
แล้วกูก็เชื่อปากใครไม่ได้ด้วย แม่งแต่ละคนใส่ไฟกันมั่ง พูดอย่างเข้าใจอีกอย่างมั่ง ทำจริงๆ 10 แม่งเอาไปคุย+1000 กูจะบ้าตาย
1. แม่กู จอมคิดเองเออเอง คิดเข้าข้างตัวเองขั้นสุด คุยอย่างแต่จะเข้าใจอีกอย่างแบบเข้าข้างตัวเอง แล้วก็ไม่รับฟังใครใดๆ
2. พ่อกู เข้าข้างแม่ เออออตามแม่กู
3. เมียกู จอมใส่ไฟ ไม่ชอบพ่อแม่กูเวลาเลี้ยงหลาน แต่ก็ใส่ไฟเกิน แม่กูจะทำอะไรคือไม่ดีไปหมดในสายตาแม่ง บางทีก็ทำปกติแหละแต่นี่ก็จะพูดเหมือนการกระทำแม่กูเลวร้ายมาก เลี้ยงลูกแบบเยอะๆ
4. แม่ยายกู จอมมั่วเอาตัวรอด ประจบพ่อแม่กู คำพูดเชื่อได้ราวๆ 1% เพราะแม่งชอบมโนขึ้นมา หวงหลานมาก ลูกกูพยายามจะยืนแม่งไม่ยอมจะจับนั่งบอกกลัวกระดูกยังไม่แข็งแรง แล้วเมื่อไหร่จะยืนได้วะ โดยเมียกูด่าประจำ 555
แล้วกูทำงานตจว.กลับแค่เสาร์อาทิตย์ไง กูก็ไม่รู้ความเป็นไป
เวลาแม่งเอาเรื่องอีกฝั่งมาฟ้องกูนี่กูก็ได้แต่เออออตามเรื่องตามราว
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.