Fanboi Channel

>>374 เชฟมึงต้องเก่งจริงเเละงานวุ่รวายเเละยากเเละเปะ พ่อมึงจะมองเเ้บบนั่นก็ไม่แปลกอ่ารมเดียวกับนักดนตรี จริงเเล้วๆมึงมีสิทธิเรียนอะไรที่มึงอยากเรียนก็ได้นะอย่าให้พ่อเเม่เป็นกรอบอะไรขนาดนั่น เเต่จะทำอย่างงั้นได้มึงต้องหาเงินเองเเละไม่ขอเงินจากเขาก่อน ถ้าทำไม่ได้มึงก็คงได้ อยุ่เเต่ในกรอบที่เข้าวางไว้ละ เป็นปัญหาที่มึงไม่ยอมเตรียมเงินวางเเผนชีวิตมึงเอง เเต่จริงๆเเล้วถ้าสิ่งที่มึงอยากเรียน เรียนออกมาเเล้วสร้างproductที่คุ้้มกับvalue มึงก้กุ้เรียนสิเรียนจบค่อยคืน ที่อเมริกาทำกันเป็นเรื่องปรกติ มึงอยากเรียนไรก็เรียนเถอะเเต่ขอให้มึงได้คิดถี่ถ้วนเเล้วจริงๆว่าในอนาคตหลังจบมาจะทำยังไงวางแผ้นใช้ชีวิตให้ดี
ปล.ถ้าให้กุเดามึงอยุ่ห้องกิฟพิเศษด้วยใช่ ถ้าไหม ถ้่างั้นทางบ้านมึงนะจะมีเงินในระดับนึง ถ้าชี้เเจงเหตุผลดีๆเเละมีหลักฐานประกอบพรีเซ้นพ่อเเม่มึงดีๆเรื่องการเรียนเเละอนาคต กุว่าเขาให้เงินมึงไปเรียนด้านนั่นอยุ่ละถ้ามึงตั้งใจจริง

กูเหมือนเป็นแกะดำของตระกูลอ่ะ บ้านพ่อกูเป็นกงสีใหญ่ ทำธุรกิจหลายอย่าง มีเงินหมุนเวียนประมาณ 2 พันล้าน ลูกหลานทำงานให้ที่บ้านหมด แตกยอดทำธุรกิจใกล้เคียงกันต่อ แม่กูทำร้านอาหารอยู่ตปท. จะแตกยอดทำอาหารสำเร็จรูปขายในซูเปอร์มาร์เก็ตในต่างประเทศ

ส่วนกู ตั้งแต่เด็กกูรำคาญกงสีที่บ้านมากๆ รำคาญความเรื่องเยอะ ความแก่งแย่งชิงดีระหว่างญาติพี่น้อง คือพ่อกูขี้เกียจมาก ไม่ยอมทำงาน ลุงซื้อปั๊มน้ำมันให้ก็ไม่ทำ ปล่อยทิ้ง เอาแต่เที่ยว ทุกวันนี้กินเงินกงสีเลี้ยงเมียน้อยไปวันๆ กูเลยโดนแซะตลอด ทำให้กูตัดสินใจว่าจะไม่ทำงานกงสี เขาให้เรียนสายวิทย์ กูก็ไปเรียนสายศิลป์ เขาให้เรียนจีน ก็เรียนฝรั่งเศส เขาให้เรียนนิติ ก็เรียนนิเทศ แต่กูเรียนเก่งมาก คือต้องเก่งเพื่อได้เงินมาเรียน ไม่งั้นคือไม่มีคนส่ง กูกัดฟันจนเข้า ฬ ได้จบมายอมเงินเดือนน้อยทำงานนอกบ้าน ขณะที่คนอื่นเงินเดือน 40-50k มีรถขับ น้ำมันฟรี

ตอนนี้กูมาเรียนต่อตปท. กว่าจะมาได้น้ำตาไหลแล้วไหลอีก พ่ออิดออดมากเรื่องส่งเรียน วันก่อนญาติมาเรียนประเทศเดียวกัน พูดแบบว่าเนี่ยถ้าใครเรียนไหว กงสีส่งหมดนะ ลูกพี่ลูกน้องก็ไปเรียนภาษาที่อังกฤษแล้ว คือกูเนี่ย น้ำตาไหลอาบแก้มเลย สงสารตัวเองขึ้นมา กูอดทนขยันเรียนแทบตายไม่มีใครสนับสนุน ไม่เคยเหลวไหล ไม่เคยเกเร ผลการเรียนก็ออกมาดีทุกครั้ง ตอนเรียนก็ได้รางวัลมาสารพัด ตอนทำงานก็ทำบ.ใหญ่ หน้าที่การงานดี คนอื่นเละเทะกันแค่ไหน แต่ไม่เคยมีใครขัด ไม่เคยต้องมาเครียดว่าค่าเทอมแพงไปมั้ย ไม่เคยต้องมาคิดว่าถ้าไม่มีใครส่งเรียนจะทำยังไง แต่สุดท้ายกูก็ทำอะไรไม่ได้ กัดฟันทนไป

สุดท้ายทุกคนมาทำธุรกิจหมด มีเงิน ได้กำไรนั่นนี่ แต่ตัวกูไม่เคยอยากทำธุรกิจสักนิด แม่อยากให้ทำร้านต่อกูก็อึดอัด กูอยากเป็นแค่อาจารย์มหาลัย อยากเรียนจนจบด็อกเตอร์ อยากให้ความรู้กับคนอื่นต่อๆ ไป ตอนนี้กูรู้สึกเศร้าที่ตัวเองเป็นแบบนี้ ไม่รู้ว่ามันเพราะอะไรกันแน่ เพราะน้อยใจด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้

>>377 มึงอย่าเสียใจกับสิ่งที่มึงทำมาดิ ไม่งั้นทุกอย่างที่มึงพยายามเเม่งจะไร้ความหมายเลยนะมึงน่าจะรุ้ว่ากว้ามึงจะถึงจุดนี้มึงเหนื่อยเเค่ไหน กุคนนึงละเรสเปคมึงในการเดินทางที่มึงเป็นคนเขียนเอง

>>377 มึงรู้สึกว่าสมบัติของตระกูลจะไม่ตกถึงมึงเปล่า เพราะพ่อมึงทำตัวแย่ๆไว้ แต่เรียนสูงๆไว้ก็ดีแหละ

>>378 มันอารมณ์แบบน้อยใจแหละ เหมือนกูพยายามมาแต่ไม่มีใครเห็นค่า ไม่มีใครสนับสนุนกูเลย เหมือนรู้สึกที่ทำมามันไร้ค่า มันไม่มีคุณค่าอะไรเลย ขณะที่คนอื่นมีโอกาสมากกว่ากู

>>379 ส่วนหนึ่งก็ใช่ มรดกจากพ่อ ขนาดที่ดินที่ตกทอดมาสมัยปู่ย่า กูยังไม่คิดว่าตัวเองจะได้เลย ไม่ต้องห่วงเรื่องหุ้นที่เขาเป็นกรรมการ ไม่มีทางได้ ดีไม่ดีพ่อตายเขาฮุบเลยแหละ อีกส่วนหรือส่วนใหญ่คือกูโดนกีดกันเยอะด้วย ตอนเรียนมัธยมจะขอเงินเรียนพิเศษก็ไม่ให้ ให้กูออกเงินเอง หรือไม่ก็พูดใส่กูว่าพ่อไม่มีตังค์นี่ เหมือนเด็กๆวัยเดียวกันมันเยอะ ญาติๆก็จิ้มกูคนละแผลสองแผล ตั้งแต่ 13-14 กูเคยขอพ่อซื้อคอนโด เพราะจ่ายค่าหอในกทม.อยู่ 6 ปี ดราม่าใหญ่มาก ทะเลาะกันจนกูเลิกพูดเรื่องคอนโดไปเลย กูรู้ว่าในกงสีกูได้น้อยสุดมาตลอด ไม่ว่าจะรถ เงิน หรืออะไรก็ตาม กูรับได้ ทนได้มาตลอด พอมาเรื่องเรียน กูทำใจไม่ได้ ยอมรับไม่ได้ กูต้องพยายามขนาดไหนเหรอ ถึงจะมีคนให้โอกาสกู

>>374 ตอนนี้กูไม่ไหวแล้วจริงๆวะ ตอนนี้พ่อทะเลาะกับแม่เรื่องเมียน้อยแล้วจะเลิกกัน แม่กูก็บอกว่าจะให้กูจบม.6ก่อนแล้วค่อยแยกย้ายแล้วสักพักกูก็ต้องเข้าไปเกี่ยวด้วย เข้าไปพูดกันไม่รู้เรื่องเหมือนเดิม กูเลยถามพ่อตลอดที่ผ่านมาพ่อรู้รึเปล่าว่าหัวใจกูมันอ้างว้างแค่ไหน กูไม่เคยได้ความอบอุ่นจากครอบครัวที่จะเข้ามาในหัวใจกูเลยสักครึ่งตั้งแต่กูเกิดมา กูมีเงินพอใช้ก็จริง แต่หัวใจกูมันไม่มีอะไรเลย ก็วนก็อยู่งี้ไปชม. 2ชม. กูเลยบอกพ่อไปถ้างั้นปกติก็ไม่ค่อยจะคุยกันอยู่แล้ว ก็อย่ามาคุยกับกู ไปคุยกับลูกเมียน้อยนู้น ตอนนั้นกูร้องไห้เสียใจมากกว่าทำไมวะ เพราะกูเป็นเด็กอยุ่เหรอ พ่อแม่ถึงไม่ให้กูรู้อะไรเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมาคิดว่าเด็กคนหนึ่งไม่มีสมองอะไรเลยรึไง แล้วสักพักก็ประชดพ่อเรื่องเก็บเงินว่าจะเอาไปใช้ให้หมดแล้วหันมาพูดกับกูว่าเอาไปใช้ให้หมดกันดีกว่า ด้วยความที่กูมีโปรแกรมที่อยากได้(เพราะมันต้องใช้ทำงาน) กูก็เลยซื้อมา สักพักแม่เรียกกูเข้าไปคุยเรื่องวันหยุด กูก็บอกเรื่องที่กูใช้ตังไป แล้วแม่กูก็ด่ากูว่าใช้ไปทำไม ตอนนี้แม่เครียดเรื่องเงินจะตายอยู่แล้ว ยังจะเอาไปใช้อีกเหรอ แล้วมาถามกูว่าเรื่องออะไรที่มันต้องใช้เงินประชดชีวิตด้วย กูก็บอกไปเพราะกูไม่รู้จะทำยังไง ตอนนั้นกูกลับเข้าห้องกูยังนั่งร้องไห้อยู่เลย คือตอนนั้นกูไม่คิดอะไรเลย กูคิดแค่กูจะทำยังไงดีกับตอนนี้ สักพักก็สาวความยาวยืดจนถามว่าทำไมถึงเป็นคนแบบนี้ กูก็พยายามเล่าถึง >>370 ที่มันเกิดขึ้นกับชีวิตของกู กูไม่เคยมีใครสักคนที่มานั่งรับฟังปัญหาของกู กุอยู่คนเดียวมาตลอด จากเด็กที่ร่าเริงกลับกลายเป็นคนซึมเศร้าตอนอยู่คนเดียวในห้องมืดๆ กูไม่เคยเชื่อใจสักใครสักคนที่อยู่รอบตัวกูมากพอที่จะเล่าเรื่องนี้ได้ กูไม่เคยอยากเก็บปัญหาพวกนี้เข้ามา สุดท้ายมันก็กองรวมกันเรื่อยๆ จนกระทั้งตอนนี้ ณ เวลานี้ทุกอย่างที่กูรู้สึก กูพูดออกไป กูไม่อยากตื่นมาอีกแล้ว กูอยากให้วันพรุ่งนี้เป็นวันตายของกูสักที อยากให้กูหนีทุกอย่างด้วยการฆ่าตัวตาย หนีออกจากบ้าน เป็นเด็กเกเรหนักรึไง เหมือนตอนที่แม่ด่ากูว่าเด็กเนรคุณ เด็กอกตัญญู เด็กที่ไม่สมควรเกิดมา กูรู้ว่ามันเป็นเพราะอารมณ์ กุไม่เคยโกรธ แต่สุดท้ายมันก็เหมือนมีดที่กรีดทับแผลเดิมซำ้แล้วซำ้อีกตลอด 5 ปีที่ผ่าน แล้วแกก็สวนมาว่าก็บอกไปแล้วว่าไม่ต้องเก็บไปคิด กูก็บอกไปว่ากูพยายามแล้ว ตั้งแต่ม.1-3 กูพยายามไม่นึกถึงมันอีก จนมาถึงม.4 ที่กูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนระหว่างที่บ้านกับโรงเรียน สุดท้ายเรื่องที่กูพยายามปล่อยมัน มันก็กลับมาอีกเมื่อเจอมีการพูดถึง ถึงจะน้อยแค่ไหนก็ตาม กูบอกแล้วให้พากูไปหาจิตแพทย์ตั้งแต่ม.4 แต่ไม่เคยพาไป กูพยายามบอกแกหลายครั้งแล้ว แต่แกไม่เคยสนใจ แล้วแกถามว่ามันเป็นอะไรมันถึงต้องไปหา กูก็บอกไป ว่าอยากรู้ว่าลูกตัวเองนี่จะบ้ารึยังก็ลองไปหาจิตแพทย์สิ แล้วต่อด้วยประโยคสุดเบสิทว่า แม่เลี้ยงแกมาไม่ดีรึไง แม่เป็นคนผิดใช่มั้ย กูก็ถามว่าแล้วที่เล่าไปแม่เข้าใจอะไรบ้าง กูถามซำ้ๆแบบนี้หลายๆรอบ แกก็ตอบกลับมาอย่างเดียวก็กูแม่มึง กูจะไม่เข้าใจมึงได้ยังไง มึงเป็นลูกกู กูเกิดมึงมา ทำไมกูจะไม่รู้ ตอนนี้กูเหนื่อยเหลือเกิน กูไม่อยากจะทำอะไรอีกแล้ว กูไม่อยากเจอใครอีกแล้ว กูอยากหลับ กูอยากตายไปให้พ้นๆสักที กูไม่อยากมีวันพรุ่งนี้อีกแล้ว กูรู้สึกได้ว่าที่ๆกูจะอยุ่ได้มันเหลือน้อยเหลือเกิน กูไม่อยากเห็นแสงของวันพรุ่งอีก ตอนนี้ที่กูพิมอยุ่ กูรู้สึกได้ว่าใจกูที่อยู่ในอกเหมือนถูกบีบ สมองกูเหมือนมีคนเอาอะไรสักอย่างมากดไว้ อีกไม่นานกูว่ากูคงทนไม่ไหวแล้ว

>>381 กุ372 376เอง สิ่งเดียวในตอนนี้ที่มึงต้องทำคือระบายให้หมด จนกว่าอารมณ์ทุกอย่างจะหายไป หลังจากนั่งเอากระดาษขึ้นมาเขียนสิ่งที่ต้องทำ *โดยใช้เหตุผล* มึงอาจจะทำไม่ได้ทันทีหรอกกุรุ้ดี กุเคยผ่านมันมาเเล้วเหมือนมึงนี้ละ555เเต่เเค่มัน8ปีผ่านมาเเล้ว กุไม่รุ้นะคนอื่นใช้วิธีไหน เเต่กูฟังเพลงร็อก ตอนนั่นก้ของLP ที่ช่วยชีวิตกุไว้ เเล้วเเหกปากตะโกน มันช่วยมึงได้มากจริงๆ ทำให้กุมีสติมันเหมือนกุได้ระบายจากอารมณ์ในตอนนนั่นอะนึกเเล้วก้ขำร้องไห้ไปว้ากไปทั้งๆที่ตอนนั่นทั้งจิตใจกุเกือบจะไปหมดเเล้ว เเต่ที่สำคัญมึงอย่าตายนะ หาจุดประสงค์ของการมีชีวิตอยุให้เจอ สู้ๆเว้ย

>>381 เเล้วก้ถ้าไม่ไหวเเบบสุดเเล้วจริงๆต้องการคนรับฟังบอกกุเลยก้ได้ กุอยากช่วยให้คนที่เคยเป็นเหมือนกุได้ผ้านพ้นไปได้ทุกคน ยังไงก้สู้ๆมึงต้องผ่านมันไปให้ได้

อยากให้วันหนึ่งพ่อได้สำเหนียกถึงผลของความเห็นแก่ตัวของพ่อที่เอาแต่ตัวเองสบายจนไม่เคยคิดถึงคนอื่น ไม่เคยคิดถึงแม้กระทั่งอนาคตของคนเป็นลูก อยากให้วันหนึ่งพ่อต้องเจ็บช้ำเท่ากับน้ำตาทุกหยดที่กูเสียไปตลอดเวลา 26 ปี เพราะสิ่งที่พ่อทำกับกู แต่คงไม่มีวันนั้นหรอก คนอย่างพ่อคือคนที่เกิดมาเพื่อเสพสุข คนที่ถูกสปอยจนไม่รู้จักเห็นอกเห็นใจคนอื่น ส่วนคนที่เป็นทุกข์ก็คือกูที่เลือกเกิดไม่ได้และเสือกเกิดมาเป็นลูกของพ่อ กูที่ต้องพยายามทำตัวเข้มแข็ง พยายามทำให้ตัวเองอยู่เหนือกว่าคนอื่นให้ได้เพื่อไม่ให้ใครดูถูก กูที่จริงๆ แล้วข้างในยังเป็นเด็กผมเปียกอดตุ๊กตากระต่าย เด็กที่อยากให้ใครสักคนช่วยพยุงเวลาล้ม เด็กทึ่ร้องไห้ด้วยความคับแค้นใจ เด็กที่อยากให้ใครสักคนบอกว่าไม่เป็นไร ที่ผ่านมาทำได้ดีแล้ว ต่อจากนี้ไปไม่ต้องพยายามขนาดนั้นแล้วก็ได้

>>384 ถ้าวันนึงเราบังเอิญได้เจอกันในโลกความจริง กูอยากจะเดินเข้าไปจับมือมึงแน่นๆ สักครั้ง (ถ้าไม่โดนหาว่าเป็นบ้าน่ะนะ) ถึงแม้ว่าของกูจะไม่เจอเหมือนมึงเป๊ะๆ แต่กูก็โตมาด้วยวัยเด็กที่ร้องไห้ด้วยความแค้นใจเหมือนกัน แม่ก็บอกกูนะว่าอย่าเกลียดพ่อ มันบาป แต่กูไม่ได้เกลียดไรนะ มันเลยจุดนั้นมาแล้ว เคยเกลียดเขามากเพราะกูหวังว่าวันนึงเราจะเป็นครอบครัวที่อบอุ่นอย่างที่กูต้องการ แต่ความจริงมันไม่ใช่ เขาบอกว่ารักแม่กูนะ แต่การกระทำทุกอย่างมันทำให้กูรู้สึกว่าคนๆนี้น่าสมเพช ความคิดยังไม่โต หลายๆอย่างตัดสินด้วยตรรกะประหลาดมาก กูรู้เลยว่าผู้ชายแบบนี้ฝากชีวิตด้วยไม่ได้ ยังไม่รวมที่ติดเหล้า ติดบุหรี่ บ้านกูเคยจนมากๆแบบที่แม่ต้องไปขอยืมเงินเขามาซื้อข้าวสารกรอกหม้อ กูจำได้เลยว่ากูก็พนมมือขอเขาด้วย ให้เขาเห็นใจ ความรู้สึกนั้นยังชัดเจนอยู่เลย มันไม่ได้ชัดเพราะกูยกมือขอเงิน แต่กูสมเพชตัวเองที่เห็นแม่แทบจะไหว้เขาเพื่อขอยืมเงินซื้อข้าวให้กูกับพี่กูกิน มันเลยกลายเป็นปมในใจว่ากูเกลียดความจน กูเกลียดที่ตัวเองไม่มี กูเกลียดที่ผู้ชายรอบตัวกูมันพึ่งพาไม่ได้ กูโตขึ้นมาแบบเบี้ยวๆข้างในด้วยความเห็นแก่ตัวที่ว่ากูไม่สนใจใคร กูต้องอิ่มก่อน แม่กูต้องมีกิน พี่กูต้องไม่ลำบาก ส่วนพ่อน่ะเหรอ แค่ไม่มาทำร้ายหรือด่าแม่กูก็แทบจะกราบพระทุกองค์บนโลกแล้ว อนาคตที่กูวางแผนไว้ไม่มีเขาอยู่ในนั้น

พูดตามตรงเขาเป็นจุดเริ่มต้นของฝันร้ายทุกอย่างในชีวิตกูเลย กูลองคิดนะว่าถ้าเขาตายกูจะเสียใจมั้ย ก็คงเสียใจเพราะความผูกพัน แต่ก็เชื่อว่าจะไม่เสียดายแน่นอน เคยคิดจะฆ่าเขาด้วย แต่กูคิดได้ว่าอนาคตกูมีค่ากว่า กูจะไม่เอามันไปทิ้งเพื่อแลกกับหินโง่ๆก้อนนึงหรอก

>>381 สำหรับโม่งปัญหาครอบครัวนะ อยากแชร์ชีวิตกู
แม่ท้องไม่มีพ่อ ทำงานเป็นเด็กดริ้ง ไม่รู้ว่าขายบริการด้วยเปล่า แล้วแม่ทิ้งกูให้ต้องไปอยู่กับตายายเป็นคนใช้ อาศัยบ้านคนอื่นอยู่ ไม่เคยได้อะไรเหมือนคนอื่น หน้าพ่อก็ไม่เคยเห็น แต่กูก็กัดฟันผ่านมาได้
โชคดีกูได้ทุนเรียนฟรีๆ ยันจบ ม.6 เข้าเรียนมหาลัยได้ทุนต่อโท ตอนนี้ทำงานที่ดีพอควร
แต่กูก็ไม่โกรธแม่ กลับมาอยู่กับแม่ที่มีผัวใหม่ มีลูกใหม่ 1 คน แต่ แม่กับผัวแม่กูติดเชื้อ hiv ทั้งคู่ กูก็ต้องสู้ชีวิตต่อไปว่ะ แล้วก็หวังว่ามึงจะผ่านปัญหาของมึงมาได้นะ สู้ๆ
มึงยังดีมีพ่อ กูเนี่ยหน้าพ่อยังไม่เคยเห็น ชื่อก็ไม่รู้ ไม่อยากถามแม่ด้วย

>>385 ของมึงทวิสต์กับกูมากเลยว่ะ เอาแค่เรื่องแม่เค้าบอกว่าไม่เคยรักแม่กูเลย แต่แม่เป็นคนดีและขยัน และบังเอิญท้องกุ ก็เลยต้องรับผิดชอบ เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ มีแค่เรื่องหน้าใหญ่ และเรื่องหญิง....5555 ตั้งแต่กุโตมานับไม่ถ้วน มีแม้กระทั่งเอามาอยู่ในบ้านด้วย ทะเลาะทำร้ายน้องกุยังมี แม่กุโคตรอดทนชิบหายกุยังทึ่ง

รายล่าสุดคือแบ่งเวลาอยู่บ้านกุกะบ้านนั้น ผญคนนั้นแม่งก็พยายามทุกวิถีทางที่จะเอาไปอยู่ด้วยจะได้เชิดหน้าชูตาว่ามีผัวเป็นตัวตนไม่ต้องหลบซ่อน ปั่นประสาทบ้านกุแต่แม่กุก็เฉยๆอ่ะ อย่างมากแค่มาบ่นให้กุฟัง ผ่านมาหลายปีก็ทนอยู่ไปแบบนี้ ส่วนเงินเค้าไม่เหลือนะ อะไรที่ลงทุนไว้เพื่อกุเพื่อน้องเค้าเอาไปถลุงกะมันหมดละ มายืมกุหลายครั้งกุละเซ็ง กุเลยโฟกัสว่ากุต้องทำไงก็ได้ให้มั่นคงกว่านี้

มีคนบอกกุว่าไม่ต้องคิดในแง่ทำอะไรไม่ดีกับพ่อแม่แล้วโยงไปเรื่องบาป ให้คิดว่าก่อนมาเป็นพ่อแม่คน เค้าก็เป็นมนุษย์ธรรมดา เค้าก็ต้องทำอะไรผิดพลาดส่วนแก้ไขปรับปรุงบางทีบัวมันก็มีหลายเหล่า พอกุคิดแบบนี้ก็ดีขึ้นพอจะให้อภัยและปล่อยผ่านได้ แต่ยอมรับว่ามันมีเอฟเฟคกับกุในเรื่องการจะแต่งงานมีชีวิตคู่เหมือนกัน ตอนนี้กุก็พยายามอยู่ เป็นกำลังใจให้มึงด้วยนะขอให้พ้นปัญหาไปได้

>>387 นี่กู >>385 เอง จริงๆไม่ได้เล่าละเอียดว่าเค้าทำอะไรกับแม่กับกูบ้าง สั้นๆก็คือเขาโทษความผิดทุกอย่างว่าเป็นความผิดของแม่กู หลอนไปว่าแม่กูจะมีชู้ เค้าทำอะไรได้หมดไปกินเหล้าคุยกับเพื่อน แต่ลองแม่กูทำบ้างคือไม่ได้ ด่า บางทีแม่ก็คุยกับเพื่อนบ้านผู้หญิงยังเฮี้ยนด่าขึ้นมาเลย กูอยู่ด้วยความรู้สึกที่ว่าต้องได้ยินว่าเค้าหลับก่อน กูกับแม่ถึงจะกล้านอน ทุกวันนี้ก็ยังระวังอยู่ ก็เหมือนหมามันโดนตีปางตายสักครั้งนึง ถ้ามันไม่แว้งกัดเจ้าของ ก็คงกลัวจนจำไปตลอดชีวิตนั่นแหละ
แล้วก็ขอบคุณมาก กูจะรีบเรียนจบ สร้างชีวิตตัวเองขึ้นมาไวๆ กูกับแม่กับพี่จะไม่อยู่เป็นหมาแบบนั้นไปตลอดชีวิต
ขอความเข้มแข็งจงสถิตอยู่กับท่าน

อยากบ่นเรื่องพ่อแม่ตัวเองบ้าง แต่ไล่อ่านที่พวกมึงบ่นกันแล้วรู้สึกว่าปัญหาของกูมันดูเล็กน้อยไปอ่ะนะ 555

>>389 เออคิดเหมือนกันเลยเว้ย5555555​คือกำลังจะมาระบายเลย​ เจอปัญหาของคนอื่นละของกูจิ๊บจ๊อยมาก​ แต่ยังไงก็อยากพูดว่ะ

แม่กูคือกูเหนื่อยกับการใช้ชีวิตกับเขามาก​ มึงว่ากูควรขอย้ายออกจากบ้านไปอยู่หอดีไหมวะ​ เขาชอบว่าว่ากูอยู่กับคนอื่นไม่รอด​ ทำทุกอย่างด้วยตัวเองไม่ได้​ แต่กูว่าถ้ากูอยู่กับเขาไปมากกว่านี้​ กูได้กลับไปหาจิตแพทย์แน่​ เช่นวันนี้นะกูเห็นคนข้างบ้านใส่สายเดี่ยวเดินผ่าน​พอตอนแดกข้าวเย็นไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วกูก็คุยเล่นกับพ่อแม่​ แบบขำๆไรงี้ว่าคนใส่สายเดี่ยวได้ต้องมั่นใจระดับนึงเลย​ แขนหนูใหญ่ไม่กล้าใส่​ ทีนี้พ่อก็บอกว่าแม่กูสมัยก่อนเคยใส่​ กูก็ขำๆก็แบบพูดประมาณว่าหรออ​ แรดไม่เบาเลยนะแม่​ คือกูก็พูดขำๆแหละ​กูกับแม่ไม่ได้สนิทกันเลย​ กูสนิทกับพ่อมาก​แล้วก็ชินกับการทรีตกันในสไตล์เพื่อน​ แต่กูลืมไปว่าแม่กูไม่ใช่แบบเดียวกัน​ ทีนี้เขาก็ปริ้ดแตกขึ้นมาเลยว่ะ​ โมโหกูชิบหาย​ ร้องไห้กับพ่อกูว่ากูด่าเขา​ กูตั้งใจด่าเขา​ คือกูแบบ​ กูแค่พูดเล่นอะมึง​ เจตนากูชัดมาก​ กูขอโทษแล้วแต่เขาไม่ฟั​ง​ คือกุเหนื่อยมาก​เวลาเขาโมโหทีไรก็มาพูดถึงบุญคุณกับกูทุกที​ บอกแบบเวลากูลืมซักกางเกงใน​ เขาก็ซักให้​ (ปกติกูต้องซักให้เขาด้วย​ เขาบอกเป็นการทดแทนบุญคุณ​ คือกูเฉยๆ​ แต่เมื่อไหร่กูิยู่คนเดียวถ้าไม่เป็นเมนส์กูใส่ถุงแยกและจับยัดเครื่องซักผ้าหมดอะสัส​ คือกูไปเรียนต่างประเทศช่วงม.ปลายมา​เคยชินกับการทำแบบนี้​ และทั้งๆที่กูแบบอยู่นู่นมา3ปี​ เป็นคนไทยไม่กี่คนในเมืองนั้น​ เขาก็ยังมองว่ากูดูแลตัวเองไม่ได้อะ)​ คือกูเหนื่อยกับmindsetแปลกๆของเขามาหลายปีมาก​ ยิ่งกูกลับมาต่อมหาลัยในไทยกูยิ่งปวดหัว​ ก่อนบินไปเรียนต่อกูก็ยังเทคยาแก้ซึมเศร้าอยู่เลย​ (ซึ่งกูก็ไม่กล้าบอกหมอว่าเหตุผลที่เครียดเป็นเพราะแม่กู​ เนื่องจากพ่อกูเขาไม่คาดหวังให้กูตอบหมอแบบนั้น​ ไม่คาดหวังให้กูเป็นโรคทางจิตเวทเพราะปัญหาครอบครัวในวัยเด็ก​ กูก็เลยต้องเมคเรื่องว่ากูโดนเพื่อนบูลลี่มา555555555​ เพราะถ้ากูบอกหมอว่าเป็นเพราะแม่​ เดี๋ยวพอหมอคุยกับผู้ปกครอง​ เขาก็ต้องบอกความจริง​ เรื่องนี้ขอพูดหน่อย​ฝังอยู่ในใจกูมานานมาก)​ สมัยกูเด็กๆ​ แม่ชอบใช้ความรุนแรงกับกูเวลาเขาไม่พอใจ​ จับกูขังห้องน้ำจนกูกลัวความมืด​ จะโยนกูลงจากระเบียงบ้านจนเออปัจจุบันกูขึ้นที่สูง​ ไม่ได้เลยอีเหี้ย​ ไม่ได้แบบจะตาย โมโหมากๆก็บีบคอกู​ เอาหมอนมากดหน้าจะให้กูหายใจไม่ออก​ พอหายเป็นบ้าๆก็มาขอโทษกู​ กูในวัยเด็กคือทรมานสัส​ เริ่องพวกนี้ยิ่งคิดยิ่งทำกูรู้สึกแย่5555555​ หัวโบราณ​ จำกัดขอบเขตการใช้ชีวิตกูทุกอย่าง​ พอรู้ว่ากูกินเหล้าเบียร์เป็นก็ฟูมฟายมาก​ มองว่าผู้หญิงที่ดีควรแบบเหมือนผู้หญิงสมัยร้อยปีที่แล้ว​ คือถ้ารู้สิ่งที่กูทำครบตอนอยู่นู่นคงช็อก​ ไม่รู้ดิ​ กูแบบไปเรื่อยนะ​ แต่ค่อนข้างรู้ลิมิตตัวเองอะ​ กูพูดกับเขาแบบนี้ตลอด​​ แต่เขาก็ชอบด่ากูด้วยประโยคที่ว่าเรียนดีไม่ได้หมายความว่าเอาตัวรอดได้​ ดูพี่ชายเธอสิ​ เรียนไม่เก่งแต่เอาตัวรอดได้​ กูก็งงว่ากูเอาตัวรอดไม่ได้ตรงไหน​ คือกูเรียนดีแบบค่อนข้างดีมาก​ แต่ความประพฤติส่วนตัวคือไม่ได้ดีเลิศอะ​ แบบกูโดดคลาสให้เพื่อนเช็คชิ่อให้แล้วมานอนกลิ้งที่บ้านบ่อยๆไรงี้​ คือแค่นี้เขาก็เอามาด่าได้ละ​ กูก็งงมากอะ​ กูก็อยู่รอดมาตลอดปีในรั้วมหาลัยนะ​ เหนื่อยจัง​ อยากให้แม่พบจิตแพทย์แทนกูมาก​ รู้สึกว่าปัญหาควรแก้ที่ต้นเหตุอย่างแม่กู​ ไม่ใช่ปลายเหตุอย่างกู

>>386 เหี้ยเอ๋ย ชีวิตมึงดาร์คจังวะเพื่อน อ่านแล้วเศร้าแทนเลยว่ะ แล้วน้องต่างพ่อของมึงนี่ติดเชื้อ HIV มาด้วยป่าววะ อันนี้สงสัยว่าแล้วมึงรักน้องคนนี้รึเปล่า เอาตรงๆถ้าเป็นกู กูคงไม่กลับมาดูดำดูดีละ ต่างคนต่างอยู่ไปเลยไรงี้ มึงเข้มแข็งมากเพื่อน เก่งมากๆ กอดๆๆ(ถ้ามึงเป็นผู้หญิงนะ)
จับมือๆๆตบบ่าๆ (ถ้ามึงเป็นผู้ชาย) สองมาตราฐานสัส 555

>>391 กูผู้ชายนะ 555
จริงๆกูก็ไม่ได้ลำบากมากอะ เรื่องแม่อาจจะมีที่แม่พลาดมาบ้าง แต่ตอนนี้แม่กูก็ดีแล้ว แฟนใหม่แม่ก็การงานโอเค อาการป่วยเนี่ยกินยาคุมไว้ก็เหมือนคนปกติแหละ ลำบากหน่อยตรงยามันแพง ส่วนน้องกูไม่ได้ติดเชื้อ
ครอบครัวกูดีอย่างคือตอนนี้ทุกคนปลง ให้อภัยกันในสิ่งที่เคยพลาดพลั้งอะไรไป
ส่วนตอนกูเด็กๆ ก็ไม่ได้โดนกดดันหรือโดนทำร้ายร่างกาย แค่อาจจะไม่เหมือนคนอื่นตรงเวลาวันพ่อวันแม่กูไม่ได้ทราบซึ้งอะไรเพราะกูไม่มีเหมือนคนอื่น ที่สำคัญคือกูเกิดมาก็เป็นแบบนี้เลยชินอะ แถมได้เรื่องความประหยัดอดออมมาด้วย เพราะเข้าใจว่าชีวิตพอไม่มีแล้วมันลำบากขนาดไหน

>>350 ไอสัส เพิ่งย้อนมาอ่านเจอ นึกไม่ถึงจะมีโม่งโง่ๆควายๆคิดตื้นตามได้ขนาดนี้ ไอห่าหัวสูงสัสเงินเหลือสองหมื่นนี่ทำไรต่อไม่ได้เลยจนต้องผูกคอตาย? นี่กูไม่เชื่อหรอกว่าความเห็นโง่ๆแบบนี้คิดจะผูกคอตายเพราะพ่อแม่คอยแต่ผลาญเงินละทำลูกค้าหนีหมดหรอก ออกไปทำงานนอกสถานที่ก็ได้ มีที่เยอะแยะทำงานห่าไรอุดอู้กับขี้ปากพ่อแม่มึงวะ โง่ชิบ ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ขอให้ตายๆไปเถอะ คิดซะว่าโม่งโง่ๆจากตระกูลโง่ๆมาระบายบนเว็บนี้ละกัน

>>390 มึงต้องกตัญญูด้วยการเอาหมอนกดหน้าแม่มึงตอนกำลังหลับๆ ไม่ก็จ้างคนมาจับแม่มึงไปขังบนดาดฟ้าตึกร้างแล้วล็อกประตู

>>390 กูว่ามึงหาจิตแพทย์ก็ควรบอกหมอตามจริงว่ะ แล้วไปเตี๊ยมกับหมอว่าอย่าบอกพ่อแม่เรื่องนี้เพราะมึงจะโดนหนักกว่าเดิมงี้ก็ได้ปะ ไม่ก็คุยให้เคลียร์ไปเลยว่าทำเหี้ยแบบนี้มึงไม่ไหว หรืออีกแบบมึงทนจนเรียนจบแล้วปรี้ดแตกด่าอีแม่ให้เละเสร็จแล้วออกมาอยู่เองแม่งเลยจะได้รักษาอาการได้เต็มที่ซะที

>>395 เตี๊ยมไม่ได้ไอเหี้ย​ เขาบอกหมด​ เขาคุยกับกูเสร็จก็คุยกับพ่อแม่กูต่อเลย​ กูก็อยากออกจากบ้านอยู่​ อยู่ไกลๆกันคงดีกว่า

กู >>381 เอง ถึงจะช้าไปหน่อยแต่กูขอบคุณพวกมึงที่รับฟังกูมากๆ ตอนนี้กูเริ่มมีกำลังใจที่จะเดินต่อแล้ว กูหาเป้าหมายในชีวิตได้แล้ว กูดีใจมากที่จะมีใครสักคนที่เข้ามาคุยกับกูแบบนี้ กูไม่เคยรู้สึกสบายใจเท่านี้มาก่อน ขอบคุณพวกมึงจริงๆ ไว้กูจะมาบ่นใหม่อีกนะ :3

พี่น้องกูไม่ได้มีปัญหา แต่เพื่อนรอบตัวชอบทำตัวมีปัญหาไม่ก็เอาปัญหามาใส่กู ใช้งานกูมั่ง ให้กูเป็นตัวกลางมั่ง ไม่ก็ทะเลาะกันเองและโทรมาด่าๆๆอัดๆๆให้กูฟัง ไม่พอพาลเหวี่ยงกูอีก รำคาญ ทำไมรอบตัวมีแต่คน toxic วะ กูทำบาปมาหรอถึงต้องมาเจอเจ้ากรรมนายเวรรูปแบบเพื่อน

ขอระบายหน่อยนะเพื่อนโม่ง
กูเป็นคนที่เกลียดการไปเยี่ยมญาติต่างจังหวัดมาก จะโดนพ่อกูชวนลากไปเยี่ยมปู่ที่ต่างจังหวัด ไปแม่งเกือบทุกช่วงปีใหม่หรือสงกรานต์ แล้วหยุด 3 วันนี้ แทนที่จะได้อยู่บ้านเล่นเกม เสือกโดนลากไปเยี่ยมปู่ที่ตจว.อีก โคตรเซ็ง เซ็งเหี้ยๆๆๆๆๆ ถ้านานๆทีไป กูจะไม่ค่อยเซ็งเท่าไหร่ ยังทนๆไปได้ แต่ประเด็นคือ ก่อนหน้านี้กูโดนลากไปมาแล้ว 2 รอบ เดือนละรอบ ! ไปรอบแรกเพราะปู่ล้มต้องไปเยี่ยม+กูเพิ่งรับปริญญามา ไปเอาใบปริญญาให้ปู่ดูให้ชื่นใจหน่อย ซึ่งกูก็ ok รับได้ รอบสอง คราวนี้กูเริ่มเซ็งๆ แต่คราวนี้ไปแล้วเห็นปู่อาการดีขึ้น เริ่มหาย เดินได้ละ กูเลยบอกกับตัวเอง ครั้งหน้าพ่อชวนอีกกูจะปฎิเสธหัวเด็ดตีนขาดไม่ไปอีก แล้วก็มาถึงรอบสาม ไอเหี้ยเอ้ย ไปมาเดือนละรอบละ ยังจะไปอีกเหรอ ไปแล้วกูแม่งก็ไม่ได้ทำเหี้ยไรเลย นอนเล่นไอแพดดูหนังไปวันๆให้เวลาแม่งผ่านไปไวๆเท่านั้น ซึ่งกูไม่เอาแล้ว คราวนี้กูก็บอกพ่อกูเลยว่าจะไม่ไปแล้ว กูเบื่อมาก ไปบ่อยแล้ว ปู่ก็หายดีแล้ว โน่นนี่นั่น ซึ่งพ่อกูก็บอกกลัลสไตล์ "ไปเยี่ยมปู่หน่อย ปู่คิดถึง พ่อบอกญาติคนโน้นคนนี้แล้วว่าเราจะไป พ่อรู้ว่าเราเบื่อ แต่พ่อชวนครั้งนี้ครั้งสุดท้าย ครั้งหน้าไม่ชวนแล้ว บลาๆๆ" .......... เป็นไง พอกูฟังงี้กูก็รู้สึกผิดดิ ไอเหี้ย ไปก็เซ็ง ถ้าไม่ไป อยู่บ้านเล่นเกมก็ไม่มีความสุขละพอได้ฟังงี้ ควยเหอะ ชีวิต กูไม่ได้เป็นคนเกลียดญาติๆนะ เพียงแค่กูไม่ชอบการไปนอนค้างบ้านญาติที่ตจว. เพราะไปแล้วแม่งน่าเบื่อ แม่งไม่มีเหี้ยไรให้ทำ ไปกลับครั้งนึง 800 กม. นั่งรถตูดแฉะ พอกูไปครั้งนี้จบ ครั้งหน้ากูว่ากูก็ต้องโดนลากไปอีก อย่างน้อยก็คงช่วงสงกรานต์ แล้วก็คงเข้าทำนองเดิม ลูปเดิมพูดให้กูรู้สึกผิดอีก แม่งเอ้ย
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบาย 72 ชม. ต่อจากนี้ สำหรับกูอยากให้แม่งผ่านไปไวๆจริงๆ

>>399 เอาจริงๆตอนกูเด็กๆ กูคิดแบบมึงเด๊ะๆเลย แต่พอโตมาแล้วกูอยากย้อนเวลาได้ชิบหาย กูคิดถึง ปู่กับย่าและตาของกูมาก
ตอนเด็กๆที่พ่อพากูไปเยี่ยมพวกเค้ากูเหมือนมึงเลย งอแงไม่อยากไป อยากอยู่บ้านเล่มเกมส์เล่นกับเพื่อน พอโตมาผ่านประสบการณ์ชีวิตมากมาย
ผ่านเหตุการณ์เฉียดตายมาหลายครั้งกูรู้สึกว่าชีวิตมันมีค่า ชีวิตคนเรามันสั้นมากนะเพื่อน แป๊ปๆก็ตายจากกันแล้ว หลายครั้งก็ตายจากกันโดยไม่ได้รํ่าลา
ไม่ได้ดูใจกันเลย จากกันชั่วนิรันดร ไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกแล้ว ไม่รู้ว่าโลกหลังความตายเป็นยังไงจะได้ไปเจอกันอีกไหม ถ้าไม่ ก็เท่ากับว่าไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกแล้วชั่วนิจนิรันดร มันเศร้ามากๆเลยนะเว้ย กูอยากย้อนเวลาไปคุยกับพวกเขาเยอะๆ กอดพวกเขามากๆ อยากถามอะไรหลายๆอย่างที่กูโตมาแล้วค้างคาใจ คนแก่น่ะ เวลาในชีวิตพวกเขาเหลือน้อยแล้ว เหมือนแสงเทียนที่ใกล้ดับ กำลังจะลาจากโลกนี้ไป
2ปีก่อนกูไปเยี่ยมตากูที่ ตจว ตากูป่วยหนักมากนอนอยู่บ้าน พอตารู้ว่ากูมาแกดีใจมาก พยายามลุกขึ้นมาจากเตียงมาหากู มาคุยกับกู
คนแก่อะเขาไม่ขออะไรแล้ว เขารู้ว่าตัวเองกำลังจะจากโลกนี้ไป สิ่งท้ายๆในชีวิตคือเขาก็อยากเห็นลูกหลาน
เพราะเขารู้ตัวว่าตัวเองคงไม่ได้อยู่ดูพวกเราอีกต่อไปแล้วก็คงคิดถึง อยากเห็นลูกหลานที่กำลังเติบโต
ถ้ามึงเบื่อแนะนำว่ามึงลองชวนเขาคุยสิ ลองถามว่าเมื่อก่อนสมัยหนุ่มๆพวกเขาเป็นยังไง ทำอะไรมาบ้าง
เคยมีความฝันทำอะไรมาก่อน มีแนวคิดแบบไหนในชีวิต ไปเจอกับยาย เจอกับ ย่าได้ยังไง ใครจีบใครก่อน
สมัยก่อนผู้คนเขาอยู่กันยังไง กูมีความสุขมากที่ได้รู้ความคิด ความฝันของตาตัวเอง หลายๆเรื่องกูไม่เคยรู้มาก่อน
เขาไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยในชีวิตเขา ขอยกตัวอย่างให้ฟัง
ตากูเคยเป็นทหารช่วงสงครามเวียดนาม รบกับพวกทวน(ชื่อเรียกทหารเวียดกง)
ตากูเล่าให้ฟังว่า หัวหน้าหมู่หรือหัวหน้าหมวดแกเนี่ยแหละ เสียเพื่อนสนิทไปเพราะโดนพวกทวน
ลอบฆ่าโดยการตัดคอแล้วเอาไปแขวนกับต้นไม้ข่มขวัญทหารไทย แกแค้นมาก เลยพาพวกตากูไปล้างแค้นพวกทวน
จับทวนเป็นเชลยได้หนึ่งคน จับมันมาทรมานเสร็จแล้วพาเดินเข้าป่า หลอกมันว่าจะพาไปปล่อย
เสร็จแล้วพาไปริมผา เอามีดปาดคอแล้วถีบตกผาไป ระหว่างโดนมีดปาดคอ มันร้องไห้หาแม่มัน
ตากูบอกว่ายังเป็นภาพหลอนติดตาและพาตากูฝันร้ายอยู่หลายๆครั้งจนถึงช่วงสุดท้ายของชีวิต
กูจำได้ว่าสมัยเด็กๆ กูนอนกับตากูและแกฝันร้าย ลุกขึ้นมาโวยวายลั่นกลางบ้าน กูเลยถามว่าตาเป็นอะไร แกบอกฝันร้ายเฉยๆ
นั่นเป็นครั้งเดียวที่กูเห็นแกฝันร้ายแบบแกกลัวจริงๆ กูเลยถามว่าฝันร้ายนั้นเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหม แกบอกเกี่ยว
หลังๆมานี้แกบอกฝันเห็นเพื่อนๆเก่า สมัยก่อนรวมถึงเพื่อนทหารที่เสียไป มาชวนไปอยู่ด้วย บอกว่าถึงเวลาแล้ว จะได้ไม่ต้องเจ็บ
ต้องทรมานอีก(น่าจะหมายถึงอาการป่วยของตากูที่ทรุดลงทุกวันๆ) ตากูบอกว่าขอเวลาอีกหน่อย อยากเจอกู คิดถึงหลาน
(กูได้ฟังประโยคนี้แล้วร้องไห้เลยตอนนั้น) กูก็นั่งคุยกับแกเรื่อยๆทั้งวัน พยายามคุยนั่นคุยนี่ แกมีความสุขดูสดชื่นมาก
ญาติๆที่ ตจว ดีใจมาก เพราะก่อนกูมาแกนอนทรุดติดเตียงมาตลอด พอกูมาแกลุกมาเดินมานั่งคุยกับกูได้เฉยเลย
พอกูกลับบ้านมา กทม หลังจากนั้นอีกไม่กี่เดือนแกก็ทรุดแล้วเสียไปเลย
กูแค่อยากจะบอกมึงว่า ชีวิตคนเรามันสั้น อีกไม่นานก็ไม่ได้เจอกันแล้ว จากกันชั่วนิรันดร
บางทีกูก็มานั่งคิดๆว่า ถ้าวันนึงกูแก่ตัวมา ใกล้ตายป่วยหนัก คงอยากเห็นลูกหลานมาเยี่ยมมาคุยกันก่อนที่กูจะจากโลกนี้ไป
มึงลองคิดดูนะ ว่า เพื่อนรัก เพื่อนสนิท มิตรสหายของพวกปู่ย่าตายายเราเขาก็ตายกันไปหมดแล้วไม่มีเพื่อนให้เขาคุยแล้ว
เขาคงเหงาว้าเหว่มาก คงมีแต่ลูกหลานเนี่ยแหละที่จะช่วยบรรเทาความเหงาให้เขาได้
ก็ถือว่าช่วยสงเคราะห์คนแก่ชรา วันนึงที่เราแก่ตัวมา เราอาจจะต้องมาตกอยู่ในสภาพเดียวกันกับเขาก็ได้
ใครจะไปรู้ ชีวิตคนเรามันสั้น กูที่มาตอบมึง วันนึงอาจจะตายหากไปจากโม่งก็ไม่มีใครรู้หรอกใช่มะ

>>399 กูเข้าใจมึงนะ กูก็โดนลากไปเยี่ยมปู่ที่ต่างจังหวัดบ่อยๆ ปีละครั้งสองครั้ง ต่างกันที่กูทุกข์ระทมมาก ไปแล้วกูอยู่ไม่ได้ กูแพ้แมลง แพ้ทราย หมอนมุ้งแม่งทุกอย่าง อยู่กรุงเทพกูติดสบาย ไปนู่นช่วงปีใหม่ บั้งไฟ สงกรานต์ ก็พอไหว 2-3 วัน แต่ช่วงปู่ป่วยนี่กูโดนพาไปอยู่นั่นเป็นอาทิตย์ พอไฟดับทั้งคืนกูร้องไห้เลย บ้านปู่อยู่ยาก ผิวมีแต่ทราย ฟูกกลิ่นอับๆ นอนยัดกันกับญาติๆ อากาศร้อนชื้น แมลงเยอะมาก ห้องน้ำก็มุงสังกะสีโง่ๆล็อคไม่ได้ อาหารก็กินยาก เซเเว่นยังห่างตั้งหลายกิโล รถสาธารณะก็ไม่มี เหม็นขี้หมูขี้ไก่อีกต่างหาก คุยกับใครก็ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง กูพยายามฮึบว่าก็เหมือนไปค่ายลูกเสือ แต่เข้าวันที่ 5 ไฟดับกูก็ปล่อยโฮแล้ว อยู่กรุงเทพการไฟฟ้าแม่งไม่เหี้ยขนาดนี้ ดับแล้วใน 15 นาทีก็มีคนไปซ่อม นี่ดับแล้วดับเลย ดับตั้งแต่หัวค่ำก็รอคนเข้างานพรุ่งนี้ไฟถึงมา สุดท้ายกูขอนั่งเครื่องกลับมาก่อนทนความลำบากไม่ไหว กูไม่เสียใจที่อยู่ไม่ถึงตอนปู่เสีย ญาติเยอะแยะ หลานเป็นโหล มีคนอยู่เป็นเพื่อนปู่ตอนจากไปกูก็ไม่รู้สึกผิดแล้ว

>>399 ทำแบบกูดิ กูไปเยี่ยมตายาย กูเอา ps4 ไปด้วยเลย ได้เล่นเกม ได้เจอยาย มีความสุข วินวิน

>>399 เดือนละรอบนี้น้อยแล้วนะ
กูนี่สมัยย่ายังอยู่คือแทบทุกเสาร์-อาทิตย์ทำไรไม่ได้เลย
พ่อลากไปเยี่ยมย่าตลอด จะไปหาเพื่อนก็ไม่ได้ นั่งเล่นเกมอยู่บ้านนี่ลืมไปได้เลย ถ้ากูไม่ไปจะโดนว่าอกตัญญู
ยิ่งช่วง2-3ปีท้ายๆ แกป่วยมากคือต้องไปหาแทบทุกวัน ไปถึงย่าก็ไม่เห็นจะสนใจหรืออยากเจอกูเลย เรียกหาแต่ลูกชาย หลานชาย หลานสาวกับลูกสะใภ้นี่โคตรหมาหัวเน่า
ญาติๆ ก็เหี้ย เกลียดแม่กูแบบไม่มีเหตุผล ช่วยทำโน่นนี่ก็ด่า นั่งเฉยๆก็ด่า ไม่ไปก็ด่า จ้องจับผิดหาเรื่องด่าแม่กับกูตลอด พ่อก็นะ ไม่ช่วยเลยโว้ย รักพี่น้องเหลือเกิน
ตอนย่าเสียก็เสียใจนิดหน่อยนะ แต่ก็โล่งใจด้วยที่ไม่ต้องไปบ้านนั้นแล้ว หลุดพ้นจากพวกญาติเหี้ยๆ ซะที

>>403 มึงต้องหาอะไรไปทำด้วย เดี๋ยวนี้มีมือถือกูสบายๆนะ นั่งอ่านนู่นนี่ เผือกออนไลน์ไปเรื่อย555
การเยี่ยมปู่ย่าตายาย มันเป็นของที่ทำแล้วพ่อแม่มึงเขาสบายใจมึงก็ต้องช่วยเขา หน้าที่ของลูกไง คิดถึงว่าถ้ามึงโตไป พ่อแม่มึงในวันนี้เขาป่วยเขาแก่มึงก็อาจอยากจะไปใช้เวลากับเขามากขึ้น พาลูกมึงไปด้วยกัน เพราะก็ห่วงไม่อยากปล่อยไว้ที่บ้าน พ่อแม่มึงวันนี้เขาผูกพันกับพ่อแม่เขาเหมือนที่มึงผูกพันกับพ่อแม่มึงแหละ
คนรุ่นตายาย ถ้าเราไม่ได้ใช้ชีวิตกับเขาเราก็ไม่สนิท สมัยนี้เราไม่ค่อยมีเวลาสนิทกับญาติหรอก ต่างคนต่างอยู่

>>403 กูอ่านไม่ครบ มึงรอดวิกฤติไปแล้ว ยินดีด้วย

>>399 ชวนยายเล่น PS4

ทำไมผู้ใหญ่แถวบ้านมันเอาใจยากจังวะ กูแม่งชอบเดินก้มหน้าอะ แล้วคือกูก็ไม่ค่อยมองใคร จำใครไม่ได้อยู่ล่ะ กูก็อยู่ของกู บางทีเดินสวนที่ตลาดกูไม่ทักก็มาง้องแง้งใส่ป้ากู ปวกหัว แล้วกูก็เป็นคนห้าวๆ ไม่ค่อยอ่อนหวานอะ พอพูดก็จะหาว่ากุไม่เคารพอีก มีครั้งนึงกุกำลังขึ้นมอไซวินหน้าวัด ตอนนั้นแม่งวันลอยกระทงคนเยอะชิบหาย แม่งเรียกกุตอนไหนก้ไม่รู้ไม่ได้ยินแล้วกูก็ก้มกดโทสับไง เลยขึ้นวินคันนึงมา แม่วขับมาข้างๆแล้วบอกว่าเนี่ยป้าเรียกหนูตั้งนาน ทำไมไม่ได้ยิน แล้วทำหน้าหีใส่คือบับ ว้อท ถ้ากุได้ยินก้ไปกะมึงแล้วมั้ย นี่มาขายลูกชิ้นปากซอยอีก กุจะเดินผ่านแล้วไม่ซื้อยังไงให้ไม่น่าเกลียด อีเวง

>>407 ทำไมกูอ่านแล้วฮาวะ 5555555
อารมณ์เหมือนมนุษย์ป้าในซิทคอมยังไงไม่รู้วะ ลงทุนขี่มอไซตามเพื่อจะมาบอกกูว่า เรียกแล้วทำไมไม่สน เปลืองนํ้ามันไหมเนี่ยป้า มึงเหงาหรอป้า
อย่าไปถามหาเหตุผลจากมนุษย์ป้าเลยมึง 555555
ส่วนวิธีซื้อลูกชิ้นนะ มึงก็ซื้ออะ แล้วบอกป้าว่าไม่ต้องทอดนะ
เสร็จแล้วมึงก็โยนให้หมาแถวนั้นกินแล้วเดินสะบัดตูดจากไป

วันนี้อยู่ๆแม่ก็มาพูดกับกูว่าแม่มีความรู้สึกที่มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนกับเพื่อนชาวต่างชาติคนนึงที่รู้จักกันมานาน และแม่กุก็ยังอยู่กับพ่อกุ ส่วนผชคนนั้นกุก็รู้จักเขา เวลาไปเที่ยวที่ประเทศเขาแม่ก็จะนัดเจอเขา (แม่รู้จักเขาหลังจากแต่งกับพ่อนะ หลังจากมีกูด้วย)
แม่บอกว่ามันไม่ใช่ความรู้สึกเชิงชู้สาว มันเป็นความรู้สึกสบายใจที่จะคุยด้วย แต่มันแค่มากกว่าเพื่อน แต่เราต่างก็รู้ลิมิตของตัวเองว่าจไม่ไปไกลกว่านี้ แม่บอกว่าความสัมพันธ์มันก็มีหลายรูปแบบ
กุฟังแล้วกุเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ มันงงๆว่าสรุปยังไงวะ แม่กุแอบมีใจให้ผชคนอื่นนิดหน่อย งี้เหรอ? กุงง ไม่เข้าใจ

กูงงว่าพ่อเลี้ยงมีปัญหาอะไรกับกูวะ คือแม่งชอบมากวนตีนกู แล้วคือกูเครียดเรื่องสอบอยู่เลยเลยทำเสียงหงุดหงิดใส่ แล้วแม่กูก็ชอบมาบอกแบบ แล้วจะไปทำเสียงหงุดหงิดใส่ทำไม
ไอสัส นี่โดนกวนตีนนะไอเหี้ย ไม่ได้คุยอย่างสุภาพชน หรือกูต้องแบบ กวนตีนกูเลยจ้า เอาเล้ย

>>409 แม่มึงอาจจะชอบเขา แต่มันผิดเวลา จังหวะมันไม่ใช่ เพราะเขามีพ่อมึงอยู่แล้ว เลยเป็นอะไรกันมากกว่านั้นไม่ได้ เขาเลยตัดสินใจจะเป็นแค่เพื่อน คนเราสามารถชอบใครได้หลายคนนะ ไม่ใช่เรื่องผิด ขอแค่ทำให้มันถูกต้องอะ ไม่คบซ้อนไรงี้ กูว่าดีนะที่เขาบอกมึง ถือซะว่าเขาบริสุทธิ์ใจ มีอะไรก็เล่าให้มึงฟังละกัน

กูเกลียดพ่อกูว่ะ กูไม่อยากกลับบ้านวันปีใหม่เพราะเขานี่แหละ แม่งไม่ยอมทำงาน คือเลิกทำงานเร็ว ให้แม่กูทำงานคนเดียว ถ้าไม่มีแม่กูป่านนี่กูคงต้องไปเป็นแรงงานดาดๆรับค่าแรงขั้นต่ำ เพราะไม่มีคนส่งเสียกูเรียนมหาลัย กูอยากรู้มีใครเจอปัญหาเดียวกับกูมั่งวะ ทำยังไงให้ทำใจยอมรับเขาได้มั่งวะ ในหัวของกู กูไม่เคยคิดว่ากูเป็นหนี้บุญคุณกับเขาอะไรมากมายเลย

อ่อนอกนั้นงานบ้านส่วนใหญ่แม่กูเป็นคนทำด้วย กูเห็นแล้วหงุดหงิดทุกครั้งทำไมคนที่ว่างที่สุดอย่างเขาไม่ยอมทำงานบ้านวะ เห้อ

พ่อกูได้โบนัสแถมจากบริษัท เป็นรถเก่าที่บริษัทจำหน่ายออกไม่ใช้แล้ว เจ้านายบอกให้ไปขายทิ้งแล้วเอาเงินไป
แต่พ่อกูเอารถไปซ่อมยกเครื่องทั้งคัน ยืมเงินเพื่อนยืมเงินคนอื่นมาแบบไม่บอก มาบอกทีหลังตอนซ่อมเสร็จแล้ว ตอนนี้เลยได้หนี้ค่าซ่อมทั้งหมดหกแสนมาฟรีๆแบบไม่ปรึกษาคนในบ้าน แบบนี้กูทำอะไรได้บ้างวะเนี่ย

re id

กูคิดถึงพ่อแต่กูขี้อายไม่กล้าไปเจอ

กูเรียนอยู่ตปท. แล้วญาติผู้พี่ที่เป็นผู้ชายมาอยู่ด้วยเดือนนึง คือมันมาเรียนประเทศเดียวกัน แต่คนละเมือง ที่นี่มันยังเข้าหอพักไม่ได้ มันเลยมาอยู่กับกูแทน คือพี่คนนี้ตอนเด็กๆโตมาด้วยกัน ประหนึ่งว่าเป็นพี่ชายกู สนิทกันยิ่งกว่าพี่น้องแท้ๆของมันอีก มาห่างกันไปตอนม.ปลายที่มันติดสาว ส่วนกูเป็นเด็กเนิร์ดบ้าเรียนไม่สนใจใคร คือมันเพิ่งแต่งงานได้ 4-5 เดือน เพราะทำกิ๊กท้อง เลยต้องเลิกกับแฟนตัวจริงไปแต่งกับกิ๊กแทน

ปัญหาคือกูรำคาญเมียมันมาก ถ้ากลับไทยไปได้กูจะไปจิกหัวตบอีเปรตนี่ แม่งโทรจิกพี่กูทุก 3 ชั่วโมง เวลากูออกไปเที่ยวกัน แม่งโทรมาทุกครึ่งชั่วโมง เพื่อถามว่าอยู่ไหน ทำอะไร ไปไหนแล้ว ขึ้นรถไฟ รถบัส แม่งต้องรายงานตลอด เวลากูทำการบ้าน อ่านหนังสือชีวิตไม่เคยสงบ เพราะแม่งคุยโทรศัพท์กันทั้งวัน

ยังไม่พอวันก่อนพี่กูโทรหาแล้วใช้สรรพนาม “เค้า” กับเมีย ปรกติมันคุยกับเมียเป็น “หมู-อ้วน” อีเมียมันถามเสียงดังแบบกูยังได้ยินว่าไปเอา “เค้า” มาจากไหน ไปติดคุยกับใครมา แอบคุยกับใครใช้มั้ย พี่กูก็อธิบายว่ามันคุย “เค้า-แก” กับกูนี่แหละ คือกูไม่เรียกพี่ เรียกชื่อเฉยๆ กับแทนตัวว่า “เค้า” อีเวรนี่ก็โวยวายประสาทเสีย กูอยู่กันมา 20 ปี มึงเพิ่งมา มึงเป็นบ้าอะไร

และจุดที่พีคสุดคือพี่กูบอกว่านางจะตามมาเรียนต่อด้วยปีหน้า ตอนนี้นางกำลังหัดภาษาอังกฤษตั้งแต่ 1 ใหม่ คือเรียนที่นี่ใช้ภาษาไก่กาก็ ielts band 6.5-7.0 นางจะมาเรียนมหาลัยเดียวกับพี่กู ตามคุมทุกก้าว ถามว่าใครจ่ายเงิน บ้านพี่กูต้องจ่ายจ้าาาาา อีบ้า โรคจิตป่ะ ค่าครองชีพที่นี่แม่งไม่ใช่ถูกๆนะ จะอยู่กันยังไง สองคนผัวเมียห้องเช่าคง 600-700 ยูโร ไม่รวมน้ำไฟ ค่าเดินทาง ค่ากิน เดือนละเป็นพันซะมั้ง ค่าเทอมอีกล่ะ ไม่ใช่จะถูกๆ แล้วแม่งเพิ่งคลอดมีลูกเล็กไม่ถึงขวบ แม่งจะทิ้งลูกให้ย่า-ยายเลี้ยงแล้วมาคุมผัวที่นี่นี่นะ ประสาททททท อีบ้าาาา ขอให้แม่งเลิกๆกันไปเถอะ กูปวดหัวว

>>416 สัสกูอ่านแล้วยังปวดหัว(หัวบนนะ)แทนมึงกับพี่มึงเลยชิบหาย ผู้หญิงแบบนี้แม่งน่ากลัวสัส กูว่าแฟนกูแม่งขี้หึง คอยตามจิกจนกูไม่แน่ใจว่าชาติก่อนแม่งเคยเกิดเป็นไก่รึเปล่า อ่านเม้นต์มึงนี่กูขอบพระควยพระถังทำหยังเลยที่ไม่เจอผู้หญิงแบบนี้
ทำไมผู้หญิงแม่งต้องชอบงี่เง่า เอาแต่ใจ ขี้หึงขนาดนั้นวะ กูไม่เข้าใจมากๆ กูพยายามทำความเข้าใจกับตรรกะนี้ของผู้หญิงมาหลายปี
นั่งคิด นอนคิด เอาส้นตรีนก่ายหน้าผากคิด กูก็หาคำตอบไม่ได้เลยวะ คล้ายๆกับการหาคำตอบนี้กูต้องบรรลุพลังคอสโมเพื่อนิพพานเข้าไปหาคำตอบในนั้นอะไรประมานนั้น กูคบแฟนคนแรกได้แฟนขี้หึงกูเข็ดเลย จะเลิกก็ไม่ได้ งี่เง่าเอาแต่ใจชิบหายอีก
จนตอนนี้กูแหยงๆ ไม่อยากเจอผู้หญิงงี่เง่าเอาแต่ใจเลยว่ะ รักกันแบบมีเหตุผล ไม่ขี้หึง ไม่งี่เง่าเอาแต่ใจตัวเองมันจะตายหรอวะ
แม่งเอ้ย
อ้าวสัส เผลอระบายความในใจเฉยเลย จัญไรเสียจริงๆฮือๆๆๆๆๆ

รำคาญชิบหายอีสัส บ่นห่าบ่นเหี้ยไรสารพัดวะ กับข้าวอยากจะแดกก็เอาวัตถุดิบเน่าๆให้กูทำ ควยเหอะ กูคงทำได้หรอก อยากแดกหมี่ซั่วแต่ของไม่พร้อมสักอย่าง ส้นตีน หีหมา ควยถอก ถ้ายังกระแนะกระแหนกูอีกกูจะไม่ทนละ

ชอบโดนคนรอบข้างด่าว่าอกตัญญู คือกูมีพ่อแม่เลี้ยง แบ้วกูเแนคนที่ด่าแบ้วคือด่าอ่ะ คือถ้าโดนทำเหี้ยใส่แบ้สเป็นพ่อแม่กูต้องโอ๋ตลอดเลยเหรอวะ
งง ความคิดกูมันอาจจะดูเหี้ย ซึ่งเหี้ยจริง คือมันไม่ใช่รอบสองรอบป่ะ คือพอกูทำแย่เค้าด่ากูได้แค่พอเค้าเป็นฝ่ายทำกูต้องนั่งผงกหัวงกๆเหมือนเป็นคนผิดอ่อ ไม่ใช่ไม่รู้สึกขอบคุณที่รับกูมาเลี้ยงจากที่เคยเป็นน้ากูมาก่อนนะ
แต่หนักมากๆอฝ่ายพ่อแม่งเป็นห่าไรนักหนาไม่รู้ บางครั้งก็แบบ รู้ว่ากูปวดขาแม่งก็แอบเข้าในห้องมานวดแล้วแม่งชอบลากมือขึ้นมาขาอ่อนอ่ะไอสัส ตอนนั้นกูยังเด็กเลยได้แค่ห้ามไม่หนักมาก ตอนนี้คือเข้ามากูพร้อมเอาตีนถีบอ่ะ เพระาแม่งทำให้กูหยะแหยงผู้ชายส่วนมาก แล้วแม่งยังมีหน้ามาถามว่าไม่ขอบให้ผู้ชายจับตัวเหรอ ไอห่า ไปจาย แต่กูไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลยเพระายังไงก็ไม่มีใครเชื่อ แล้วแม่งก็ชอบมาแตะสะโพกเวลากูเดินผ่าน แล้วพอกูเดินหนีก็มาพูดว่าทำไมเดินหนี มึงไม่รู้สึกตัวจริงเหรอ 5555555555 ต้องให้กูบอกจริงๆเหรอ อีฝ่ายแม่ก็พอกัน อยู่ในจุดที่กูไม่เข้าใกล้ใครทั้งนั้นอ่ะ อึดอัดชิบหายเวลาอยู่บ้าน ทุกวันนี้หายใจทิ้งรอเวลาเข้ามหาลัยล้วนๆ

อไรก่ม่รุ้

พ่อแม่หย่ากันตั้งแต่กูเด็กๆแล้ว ตอนเด็กเคยอยู่กับแม่ ตอนนี้อยู่กับพ่อ ฐานะค่อนไปทางมีอันจะแดก
ตัดไปที่แม่กับพ่อเลี้ยงกูอยู่ตจว. สถานะตอนนี้เขาทะเลาะกันถึงขั้นลงไม้ลงมือ เป็นมานานละ แต่ตอนนี้หนักขึ้นมากๆเพราะสาเหตุนึง ขอข้าม
กูไม่คิดว่าที่เคยอ่านหรือเคยฟังจะมาเกิดใกล้ตัว พูดไม่pcก็แบบ ตลาดล่างอะ ตบตีกันแต่บอกว่าผัวเมียก็งี้แหละ เบลมตัวเองว่าเพราะชั้นไม่ดีเอง หลายๆการกระทำของเขาทำให้กูรู้ซึ้งคำว่าอายุเป็นเพียงตัวเลขจริงๆว่ะ

คืออีกมุมก็เก็ทว่า เงินทั้งชีวิตเขาเอาไปลงทุนงานกับพ่อเลี้ยง+แถมหนี้บาน จะออกจากตรงนั้นมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ก็ยากแล้วกับอายุเท่านี้ แต่กูก็โมโห
พูดไปล้านรอบว่าจะอยู่รอให้ทะเลาะกันจนโดนฆ่าเลยมั้ย มันเคยเอามีดขู่จนแม่ต้องวิดีโอคอลหาพี่กูให้มันไม่กล้าทำ แบบวดฟ เหี้ยไรเนี่ย

ประเด็นคือน้องสาวคนละพ่อไม่กี่ปีก็จะขึ้นมัธยมแล้ว ไม่อยากให้น้องโตมาแบบกู (akaเด็กประถมนั่งข้างๆแม่ที่ดูดบุหรี่ไปร้องไห้ไปหลังทะเลาะกับผัวทุกวัน) พ่อแม่ทะเลาะกันต่อหน้าละเด็กมันจะทำไรได้วะ นอนดูคลิปในtiktok โดนเด้งไปฝากคนนั้นคนนู้นเลี้ยง อันตรายสัสๆแต่แม่กูไม่แคร์เลย กูทั้งโกรธแม่ทั้งโกรธตัวเองที่ในขณะที่กูใช้ชีวิตสุขสบายชิบหาย แต่ช่วยแม่กับน้องออกมาจากจุดนั้นไม่ได้

>>421 แม่มึงไม่น่าสงสารเพราะทำตัวเอง ไม่ต้องช่วยหรอก แต่น้องมึงเนี่ยสิน่าสงสารจริง แต่ก็คนละพ่ออีก คงช่วยยาก
เติบโตมาในสภาพแวดล้อมแบบนั้น กูล่ะกลัวใจจริงๆ ถ้าจิตไม่แข็งพอก็คงจะเอาดียาก

>>421 ถ้าช่วยน้องได้ ช่วยน้องเถอะนะคะ

>>422 มันยากนะ แม่มันจะปล่อยไปเหรอ ถ้าฟ้องศาลต้องพิสูจน์ไห้ได้ว่าแม่ไม่มีคุณสมบัติเลี้ยงลูก เช่นเป็นอาชญากรร้ายแรงติดคุก ทุพลภาพซึ่งยากมาก ศาลบ้านเรามันเฟมินิส ผู้หญิงได้เปรียบ แค่มึงรอดมาอยู่กะพ่อได้ก็บุญแล้ว มึงจะลองไปคุยกะแม่ขอน้องไห้พ่อเลี้ยง หรือ ปรึกษาทนายดูก็ได้แต่ยาก ถ้าไม่สำเร็จ ก็คือช่วยไม่ได้ มึงพยายามดึงตัวเองและพ่อมึงไห้ห่าง อย่าไปทนทุกข์แทนเค้า พยายามตัดขาดไม่รับข่าวอะไรทั้งนั้น เพราะกูว่าน้องมึงยังจะโดนอีกเยอะ

กูคิดออกทางเดียวที่พอจะช่วยได้คือมึงต้องอายุห่างกับน้องมากๆ ชนิดที่ว่ามึงเรียนจบทำงานมีเงินใช้แล้ว น้องมึงยังเด็กอยู่ ยังเรียนอยู่ อันนี้แหละมึงอาจช่วยได้เช่นเอาน้องมาเรียนมาอยู่กับมึงแล้วมึงรับส่งเสียดูแลเอง มึงจะได้สอนน้องดีๆ และให้น้องเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่ดี แต่ทางอื่นคงยากว่ะ เพราะเป็นน้องคนละพ่อ เป็นลูกของพ่อโน้นไม่ใช่พ่อมึง เห็นด้วยว่าถ้าช่วยไม่ได้จริงๆ ก็ต้องทำใจ โลกเรามันโหดร้ายแบบนี้แหละ มึงรอดจากสภาพแบบนั้นมาได้นี่ก็แสดงว่ามึงโชคดีมีบุญมากแล้ว

กูขอบ่นหน่อย กูรำคาญความไม่มีความคิดเป็นตัวของตัวเองของแม่กูชิบหาย ได้แต่ทำตามๆที่คนอื่นเค้าว่าดี โดยเฉพาะเรื่องบุญ ไหว้พระ พิธีนู่นนี่
แม่งเปลี่ยนไปเรื่อยๆ อยู่ที่ช่วงนั้นใครมาพูดอะไรให้ฟัง
เวลาคุยโทรศัพท์ด้วยจะโคตรรำคาญเพราะแกจะมีคำลงท้ายเป็นการให้พรลูกที่เป็นสคริปพูดเหมือนเดิมทุกครั้ง ยาวด้วยสัด แน่นอนว่าไปจำคำคนอื่นมาพูด แล้วมึงคิดดูคุยกันไม่ว่าเรื่องเหี้ยอะไรแม่งก็จะมีสคริปนี้ลงท้ายตลอด บางวันกูคุยธุระด้วย 3-4 รอบมึงต้องท่องสคริปให้กูฟังทุกรอบ!!!
ช่วงใหนเป็นหนักๆ กูต้องสาธุด้วย!!! คือมึงท่องสคริปเสร็จกูก็ตอบรับปกติจะกดวางสาย แม่งสวนมา "ทำไมไม่สาธุ" กูสตั้นแล้วพูด สาธุ+วางสาย คือมึงต้องการอะไรวะ...

มาช่วงหลังใช้ไลน์เป็น ความหงุดหงิดกูยิ่งทวีคูณ มาแล้วครับทุกเช้าส่งรูปมา 2-3 รูป มีสวัสดีประจำวัน ให้พร(ก็อปเค้ามา) ไม่อ่านอยู่แล้วฮะไร้สาระ แล้ววันดีคืนดีแม่งโทรมา บอกกู "สงพรไปให้ทำไมไม่สาธุ" ...กูสตั้น แล้วแกก็ท่องสคริปใส่กู กูสาธุ แล้วเข้าไลน์ไปพิมพ์ "สาธุ" ...กูก็อยากจะถามนะว่าเป็นไรมากไม้แม่

>>421 มึงสนิทกับน้องมั้ย อายุห่างกันมากรึเปล่า บอกว่าน้องอยู่ตจว กูเดาว่ามึงอยู่กรุงเทพ ปะนะ? ถ้าสะดวก ไม่ติดปัญหาเรื่องการเงิน หรือทางฝั่งพ่อมึงโอเค ลองบอกแม่ให้น้องมาเรียนใกล้ๆ มึงมั้ย ให้มาอยู่กะมึงอะไรงี้ อย่างน้อยก็จนกว่าจะเรียนจบ ถ้าคุยกับแม่ได้ก็ลองคุยๆ ดูนะ บอกว่าเพื่ออนาคตทางการศึกษาของน้องอะไรงี้ แต่ก็ควรต้องคุยกับน้องก่อนด้วยนะ ถ้าจะให้ย้ายไปอยู่ด้วยจริงๆ

สู้ว่ะมึง ช่วยเท่าที่ช่วยได้ ถ้าดูทรงแล้วเขาไม่รับความช่วยเหลืออะไร ไม่พยายามเปลี่ยนแปลงเลยมึงก็คงต้องเฟดๆ ตัวออกมาแหละ เซฟใจตัวเองด้วย อย่าเอาไปผูกติดเขาจนเครียดเกินไป

มีอะไรกะน้องตัวเองนี่ผิดมั้ยวะเพื่อนโม่ง

>>428 ไม่ผิด เพราะ กูก็เคยทำแบบมึง

>>428 ถ้ามีลูกขึ้นมาเคราะห์หนักเลยนะ เพราะจะมีการผิดปกติทางพันธุกรรม

>>428 ผิดกฎหมาย หากจะสมรส

อยากรู้ลูกผญพ่อแม่ปล่อยไปเที่ยวกันปะวะ ครอบครัวกุคือกลับดึกก้ไม่ได้6โมงก้โทรตามละ ขอไปเที่ยวตจวกับเพื่อนก็ไม่ให้อ่ะ ละคือกุ20แล้ววันนั้นไปกินเหล้าละนอนหอเพื่อนคือกุก้โตแล้วอ่ะรุ้ตัวเอง เซฟละมีสติอ่ะแล้วมาบอกกุคราวหลังจะไม่ให้ไปแล้วถ้าไปพ่อจะไปรับงี้ สมัยนี้มันอันตรายไม่ต้องไป ละหอเพื่อนมันใกล้กับสะดวกถ้าพ่อมารับคือกุว่า4ทุ่มก้พากุกลับละ บางทีเซ็งอ่ะห้ามเกือบทุกอย่างกุบอกความจิงไปก้เปนงี้ต้องโกหกว่าไปที่อื่นไม่งั้นก็ไปกินกับเพื่อนไม่ได้ โวะะะ

>>432 กูจะยี่บหกแล้วเขายังไม่ค่อยให้กูไปเลย 55555555555 กูก็ไม่ซีอะนะ นานๆ ไปกินเหล้าที ถ้าจะนอนคอนโดเพื่อนก็คือบอกไว้ก่อนเลยงี้ เขาก็เป็นห่วงแหละ ถ้าจะไปก็คุยกะเขาดีๆ ให้เห็นว่ามึงดูแลตัวเองได้ อย่าไปบ่อยมาก

>>432 เราคือเด็กน้อยตลอดกาลของพ่อแม่ กูไปได้นะ แต่คือถ้าถึงแล้วต้องรายงานว่า ถึงแล้วนะ

สมัยเป็น นศ แรกๆ จะออกไปกินอะไรดึก หมูกระทะ บุฟเฟ่ต์ กูจะโทรบอกด้วยนะ หลัง คิดว่ากูโตพอละ แต่แม่เหมือนมีเซ้นชอบโทรมาตอนกูถึงร้านไรงี้5555 เลนประมาณว่า กลับตอนไหนบอกแม่ด้วย อิสัส กลับดึกมากแต่แม่กูก็รอให้กูโทรไปบอกอะมึง คือเขาห่วงเรามาก็จริงๆ พอกูทำงานแล้วนะ ห่างไปอีก อิสระไปอีก แต่ขอโทษ กูแม่งนอนร้องไห้เหอะ จะเป็นโรคซึมเศร้าเอา สุดท้ายพอได้งานใกล้บ้าน รีบย้ายกลับบ้านอย่างไว ได้กลับบ้านทุกอาทิตย์ ชีวิตสุขโคตรอะ

แต่ในกรณีมึง กูว่าต้องค่อยเป็น ค่อยไป 20 คือ สำหรับกูก็ยังเด็กนะ การโตสำหรับกู คือหาเงินเองได้แล้ว

กูไม่เคยได้ไปเที่ยวจนปีสาม อ้างว่าไปนอนค้างทำงานกับเพื่อน แต่กูเที่ยวกับเพื่อนสนิทที่กูไว้ใจ ช่วยกันดูแลกัน กูทำแบบนี้นานๆที พอกูทำงานหาเงินเองได้ แดกเหล้าทุกศุกร์เลย เพราะแม่งเครียด เหนื่อยกว่าเรียนเยอะ พ่อแม่ไม่ว่านะ แต่ต้องโทรหาบ่อยๆหน่อย กูกลับตีสองก็ไม่ว่าแต่ต้องกลับ อ้างทำงานค้างคืนไม่ได้แล้ว ทุกวันนี้ดูขอบคุณเค้านะที่ไม่ปล่อยกูตามใจกู เพราะถ้ากูติดเที่ยวตั้งแต่เรียน ชีวิตกูคงไม่รอดมาถึงทุกวันนี้ แม่กูใช้วิธี รอเปิดประตูบ้าน ใครจะทนเห็นแม่อดนอนตีสามตีสี่ได้บ่อยๆ อีกอย่างพอโตๆแล้วกูเที่ยวจนเบื่อเหอะ มันสนุกเพราะไปส่องผู้มากกว่า พอมีแฟนแม่งเที่ยวไปก็งั้นๆแหละ555

>>432 มึงใจเย็นๆ เชื่อกู มึงเรียนจบแล้วมึงจะขอบคุณเขา พี่ผ่านมาแล้ว อิอารมณ์รำคาญความห่วงใยของพ่อแม่เนี่ย ตอนนี้เรอะ กูหมาหั่วเน่า แม่กูคุยแต่กับแมว มีแมวเกือบสิบ ตัวไหนวันนี้ไม่กลับบ้านกินข้าวบ่นอยู่นั่นแหละ ว่าแต่รอบๆตัวมึง คนรู้จักของพ่อแม่มีใครเคยใจแตกตอนอายุเท่ามึงมะละ

กูเคยทะเลาะกะแม่ใหญ่โตเรื่องไม่ยอมปล่อยกูสักที กูโตเเล้ว ดูเเลตัวเองได้ เเม่กูย้อนว่าดูเเลตัวเองได้จริงก็อย่าแบมือขอเงินพ่อเเม่ วันไหนทำงานเลี้ยงตัวเองได้ค่อยปากเก่งบอกว่าโตเเล้ว กูแม่งเถียงไม่ออกเลย ตราบใดยังขอเงินเขาใช้ ก็ต้องเคารพเงื่อไขของเขาด้วย

กูหงุดหงิดกับญาติกูมากทำไงดีวะ คือเขาทำงานเช้าขายของเย็นกลับบ้านงี้ เขาไม่ค่อยสนใจลูก ไม่มีเวลา ปล่อยเด็กป.4นั่งเล่นเกมทั้งวัน ทั้งวันจริงๆแบบจะเข้าห้องน้ำก็เอามือถือเข้าไปดูด้วย กินข้าวก็ต้องดูแล้วให้แม่ป้อน กูว่ามันเกินไปว่ะ ถ้าน้องมันดูหรือเล่นอะไรที่เป็นสาระซักหน่อยหรือเกล็ดความรู้กูยังพอรับได้นะ แต่นี่เกมแบบเกมล้วนๆ ส่วนใหญ่เล่นเกมมันจะได้ศัพท์อิ้งบ้างใช่ป่ะ นี่คือเล่นแบบไม่ได้เหี้ยไรเลย เอาสนุกเพลินๆอย่างเดียว เสาร์-อาทิตย์แม่งคือเล่นตั้งแต่ตื่น8โมงถึง5ทุ่มกว่าตลอด แล้วบุคลิกเขาไม่สอนอะไรลูกเลยอ่ะ ตามเวรตามกรรมมาก นั่งเล่นเกมจนหลังค่อม เคี้ยวข้าว,เดินเสียงดัง แล้วเวลาเล่นคอมมันไม่มีคนดูไง ก็ดูแต่คลิปแคสเกม แล้ว(บางคลิป)มันหยาบคายแม่งก็พูดไอ้เหี้ย ควย ไรงี้ตามเขา บางทีพ่อแม่มันนั่งอยู่ใกล้ๆเขาก็ไม่ว่าลูก นานๆกูมาหาทีพอกูบอก กินข้าวอย่าเคี้ยวดังนะ นั่งหลังตรงๆนะ น้องมันก็ไปฟ้องหาว่ากูบ่นจู้จี้ กูล่ะเพลีย สงสารเด็กมันนะ แต่กูทำเหี้ยไรไม่ได้เลย

>>438 เด็กข้างบ้านกูก็เป็น อยู่กับพ่อ 2 คน แม่หนีไปมีผัวใหม่ พ่อมันเลี้ยงแบบ...โยนโทรศัพท์ให้ เอาข้าวไว้ให้กิน แล้วไปทำงาน วันๆเล่นแต่เกม พูดหยาบตลอด แดกข้าวใช้ช้อนไม่เป็น คือพ่อมันเลี้ยงเหมือนเลี้ยงหมาอ่ะเอาข้าวไว้ให้ เย็นมาก็มาเก็บซากที่มันกินเหลือไว้ทิ้ง ไม่สอนเหี้ยอะไรเลย
โตมาไม่รู้จะเป็นไง อาการหนักชิบหาย

>>438 >>439 ต่อไปก็จะโยนไปให้ที่แห่งหนึ่ง เป็นภาระที่หนักมากของ ค. แทนไง แล้วพอสอนได้ไม่ดีก็มาด่า (ขออนุญาตผิดมู้หน่อย)

กูอยากฆ่าน้องตัวเองซิบหาย ถ้าให้เปรียบเทียบก็ไม่ต่างจากพวกสก๊อยขายยาแค่มันไม่ได้ขายยาไม่มีรายได้แต่ผลาญเงินพ่อแม่ไปวันๆ มารยาททราม ติดของหรู พ่อแม่ก็สายเปย์ตามใจซิบหาย ไม่เหมือนกูที่ไม่ได้ห่าอะไรเลยเพราะไม่ชอบอ้อนพ่อแม่ กูเลือกทำงานอยู่คนเดียวเพราะเบื่อขี้หน้ามันนี่แหละ กูกลับบ้านนานๆ ที พอกลับไปเจอกูก็พยายามทำตัวเป็นพี่ที่แสนดี พามันไปเที่ยวนั่นนี่ พามันไปกินของอร่อย แต่ดูเหมือนมันจะไม่เคยเห็นกูอยู่ในสายตา เพราะไม่ได้สนิทอะไรกันขนาดนั้น ส่วนพ่อแม่ก็บอกให้กูเลี้ยงน้องๆ สั่งสอนน้องบ้าง(กูอยู่กับมันจนถึง 4 ขวบ แล้วก็ไปอยู่หอมหาลัย+ทำงาน ยาว) พ่อแม่สอนไม่ไหวเพราะมันชอบขึ้นเสียงใส่ แล้วผลักพ่อแม่ คือเป็นพ่อแม่ไม่มีปัญญาสั่งสอนลูกตัวเองแล้วปล่อยให้มันโตมาได้ขนาดนี้ กูก็บอกว่ากูเลี้ยงพ่อแม่ไหวนะ แต่ให้กูเลี้ยงน้องมาเป็นภาระกูอีกคน กูไม่เอา แม่ก็บอกเป็นพี่น้องกันทำไมไม่รักน้อง เหี้ย แล้วน้องมันรักกูบ้างป่ะ กูเคยถามมันละว่ารักกูบ้างไหม มันบอกว่าไม่ได้สนใจ โอเค กูก็ไม่สนใจมึงเหมือนกัน ต่อให้มึงตายชีวิตกูก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ทุกวันนี้กูสาปแช่งมันให้ไปแว๊นแล้วโดนรถชนตายๆ ห่าไป ไม่ต้องมาพะงาบๆ ที่โรงบาลนะ ภาระอีก แม่กูก็อยากให้กูกลับไปอยู่บ้านด้วยกัน เหี้ย กูกลับไปกูประสาทแดกแน่ๆ

>>441 น้องมึงเป็น ผญ ปะ ถ้า ผญ ระวังเรื่องมีลูกด้วยนะมึง กลัวจะตกเป็นภาระพ่อแม่และมึงอีก

>>441 เออกูเข้าใจ ของกูไม่ใช่น้องแต่เป็นแม่ เหมือนพวกงมงายยึดติดอยู่กับเปลือกทางพุทธน่ะ จิตใจอ่อนแอ ใครมาพูดอะไรให้ฟังก็โอนอ่อนตามง่ายๆ โดยเฉพาะเรื่องผีสางเทวดาบาปบุญเนี่ย ช่วงนี้ไม่รู้ว่าใครไปพูดว่าพ่อแม่ให้พรลูกต้องรับว่า "สาธุ" เท่านั้น
คือถ้าช่วงเทศกาลให้พรยาวๆกูก็ สาธุ ให้ปกติ
พอมาช่วงนี้ แค่บอกว่าโชคดีนะ กูต้อง สาธุ
ส่งคำอวยพรมา (แน่นอนว่าก็อปชาวบ้านเค้ามา) กูต้อง สาธุ WTF???
กูไม่สาธุ รับว่า "ครับ" แม่งมีโทรมาอีกรอบแล้วสาธยายว่าพ่อแม่ให้พรลูกต้องสาธุ บลาๆๆๆๆๆ นารำคาญสัดดดดดดดดดดดดดดดดด

>>442 ผู้หญิงว่ะ มีลูกไม่เท่าไหร่ พ่อแม่กูน่าจะอยากได้หลาน แต่ถ้าเลี้ยงหลานไม่พอต้องมาเลีี้ยงแม่มันด้วยนี่กูไม่โอเคว่ะ ถ้าแม่งมีลูกแล้วก็ต้องหาเงินเลี้ยงตัวเองให้ได้แค่นั้นพอ ไม่ขอไรมากละ ส่วนกูคิดว่าจะไม่มีลูกไม่อยากภาระเพิ่ม เลี้ยงตัวเองยังไม่รอดเลย

>>444 มีหลานขึ้นมาเอาไปเลี้ยงไกลๆจากแม่มันเลย ถ้ากูเป็นงี้คือกูจะหนีไปไกลๆแบบไม่ให้แม่งตามได้เลยว่ากูไปไหนอะไรยังไง แอบเก็บผ้าผ่อนข้าวของที่จำเป็นละรีบเฝดๆออกมาให้ไวแบบสายฟ้าแลบ มรดก ทรัพย์สินต่างๆที่พ่อแม่มึงมีละมึงจะได้รับในกรณีที่มึงไม่ยึดติด มึงหนีออกมาเลย ให้มันรู้กันไปว่าน้องมึงทำตัวแบบนี้ละพ่อแม่มึงยังสบายใจได้ก็ทำดู ส่วนเงินทองก็โอนๆให้พ่อแม่มึงบ้างแบบว่าหลุดๆไปเข้าบัญชีไรงี้ หวังว่าน้องมึงคงไม่สันดานเลวเข้าขั้นไปแย่งเงินพ่อแม่มึงแดกละกัน

>>443 ตอบพ่อแม่ไปว่า "อัสลามมุอะลัยกุม"

กุมาเรียนกทม อยู่บ้านกับป้า ป้าไม่มีลูก และเป็นชาวสวนแบบบ้านๆ กุเกรงใจมากเวลาจะขอออกไปเที่ยว หรือไปค้างที่อื่น (หอแฟน) กูแบบแม่งไม่อยากโกหกว่าทำงานนู้นนี่ แต่กูก็อยากใช้ชีวิต แม่งชีวิตกุ20ครั้งเดียวปะวะ หรือจะแม่งไม่แคร์แม่งไปเลย ยังไงก็ชีวิตกูอะ ชอบแซะนู่นนี่ เค้าดูไม่เข้าใจกู ปกติไปเรียนกุก้กลับเร้ว ไม่เถลไถล ไม่เคยกลับดึก ตั้งใจเรียน เป็นเด็กดีมาตลอด แค่ขอไปค้างที่อื่นแต่บอกว่าทำกิจกรรม ประมาณสัปดาห์ละครั้ง ไม่ก็เดือนละ2-3ครั้ง พอกุกลับมาก็ชอบด่าแมวว่าไปเที่ยวนู่นนี่นั้น ก็คือแซะกูอะแหละ กูแบบกูอึดอัดอะ กุพยสยามจะไม่แคร์เพราะนี่ก้ชีวิตกู แต่แม่งกุก้รู้สึกเกลียดฟีลเวลาต้องขอแบบ พนไปนอนหอเพื่อนนะ แบบเนี้ยะ ละจะมีลุงที่เป็นพี่ของแม่ แต่ไม่ใช่ผัวป้า ชอบโทรมาถามว่าวันนี้กูอยู่บ้านมั้ย กูเซ็งๆๆๆ

เบื่อที่บ้านชิบหาย
โตมากับครอบครัวที่ผู้หญิงในบ้านทำงานหนัก แล้วกูเป็นผู้ชายคนเดียวที่เหลือในบ้าน ไม่รู้ทำไมยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกเหมือนว่าตัวเองอยู่ลำดับต่ำสุดของบ้านเลยว่ะ

>>448 ทำไมน่าสงสาร55555

กูโกรธพ่อตัวเองมากตอนนี้ คือตอนที่เขาลำบาก พี่ชายคนโตเอารถไปล้ม พัง เสียเป็นหมื่น กูหาให้จ่ายให้ พอตอนกูแย่กูลำบาก ไม่เคยคิดช่วยอะไรกูเลย เบี่ยงไปเบี่ยงมา บ่นหนี้นั่นนี่นู่น ไม่เคยเป็นห่วง ไม่มีน้ำใจอะไรให้กูเลย ตอนสบายดีก็ไปโอ๋พี่ชายพี่สาว ตอนลำบากก็มาตื้อมาขอกู เป็นลูกคนเล็กมันสบายที่ไหน น้อยใจชิบหายเลย

กูทำงาน10ชม+อาทิตย์นึงหยุดได้แค่วันเดียว วันหยุดกูก็นอนทั้งวันก็ยังโดนที่บ้านบ่นว่าไม่ทำห่าอะไรเลย หมดคำจะพูดสึดๆ

พ่อแม่ที่แม่งหย่ากันแล้วต่างคนต่างใช้นามสกุลเดิมนี่ส่วนมากจะแยกกันอยู่ หรือว่าไม่เกี่ยวข้องกันแล้วเสมอไปไหมวะ?

>>452 >>452 หย่าแล้วใช้นามสกุลไรก็ช่าง เขาอาจจะไม่จำเป็นต้องแยกกันเสมอไปปะ อาจจะหย่าเพราะเหตุผลทางการเงินก็ได้นี่นา

>>452 ถ้าหย่าเพราะจบกันไม่ดีก็ต่างคนต่างอยู่

พ่อกูยืมเงินไปหมื่นนึงแล้วไม่คืนว่ะ คือกูต้องใช้อะแล้วตอนนี้กูไม่มีแดก เค้าก็ปัดความรับผิดชอบไม่ดูดำดูดีกูเลย เอาแต่พูดว่าไม่มีตังๆ ถ้าบอกว่าขอแต่แรกกูคงแบ่งไปให้แบบไม่หวังว่าจะได้คืน แต่นี่สัญญาดิบดีได้แน่นอนๆ กูก็เห็นเป็นพ่อกูเชื่อใจ แล้วก็มาทำกันแบบนี้อะนะ อย่ามาด่ากูเรื่องบุญคุณล่ะ กูเลี้ยงตัวเองมาแต่เด็ก หาเงินเองทุกอย่าง ตอนเด็กขอเงินกินขนมห้าบาทพ่อยังมองกูเหมือนมองเห็บหมา แล้วตอนนี้ก็มาเรียกร้องลำเลิกหาความกตัญญูจากกู เสียความรู้สึกเหี้ยๆ

>>455 ต่อไปก็ต่างคนต่างอยู่ พ่อมึงทำกับมึงยังไงมึงก็ทำไปหยั่งงั้นแหละสมเหตุสมผลดี ถ้าโดนอ้างกตัญญูมึงก็อ้างมั่งว่าเลี้ยงกูแบบนี้กูตอบแทนแบบนี้ก็ถูกแล้วพ่อเหี้ย จบ

พ่อแม่ที่เลี้ยงลูกว่าอยากได้ไรให้เก็บตังซื้อ พอจบมาทำงานแล้วลูกไม่ส่งตังให้ แต่เก็บตังซื้อทุกอย่างที่อยากได้ สมเหตุสมผลมั้ยวะ

>>455 แต่ก่อนที่มึงจะเลี้ยงตัวเองได้เค้าจ่ายค่าข้าวค่านม ไห้บ้านมึงอยู่ กูว่ามากกว่าหมื่นนะ มึงก็คำนวนที่เค้าไห้มึงทั้งหมดเท่าไหร่ก็ตอบแทนเท่านั้นก็ได้

>>457 ไม่อะ ค่าข้าว ค่าอยู่เค้าก็จ่ายไห้มึงนะ พอแก่มึงก็คสรเลี้ยงเค้าตอบแทนไม่น้อยกว่าที่เค้าเลี้ยงมึงนะ

>>458-459 โทรลไอสัส

ทําอะไรก็ได้กูไม่ได้ขอตังใคร

กูหงุดหงิดวะ แม่กูเป็นพวกชอบทำดีเอาหน้าอะ หลังๆกูไม่อยากเห็นหน้าเขา เห็นเขาพยายามทำอะไรดีๆให้ละคลื่นไส้ชิบหาย กูบอกไม่เอาก็ยังจะทำ บางทีกูวางกล่องข้าวทิ้งไว้ก็มาล้างของกู ล้างไม่สะอาดกล่องแม่งมันเหมือนไม่ได้ราดซันไลกูต้องมาล้างใหม่ เดินสูบบุหรี่รอบบ้าน พอกูเดินผ่านถึงทำเป็นหลบ กูเคยบอกละว่ากลิ่นมันโชย ละคือตอนพ่อกูอยู่เขาไม่สูบเลยเว้ย สูบแต่ตอนกูอยู่เหมือนยั่วโมโหกูอะ จะมาทำหลบๆทำไมวะในเมื่อจงใจสูบให้กูได้กลิ่น เรื่องซักผ้าอีก เอาของกูไปซักละเหม็นมาก เอาไปตากยังไงไม่รู้แต่โคตรเหม็นอับ ชุดเขาไม่เหม็น ชุดพ่อกูไม่เหม็น เหม็นแค่ชุดกู คือกูคิดว่าเขาโรคจิตวะ แต่คือกูไม่อยากพาไปรักษา ด่ากูเหี้ยก็ได้ แต่กูเกลียดเขา อยากไปให้ไกล ไม่ยุ่งยุ่ง ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากข้องแวะ เห็นแล้วสะอิดสะเอียน ถามว่าในชีวิตกูเกลียดใครมากที่สุด ก็แม่กูนี่ละ ตอนเด็กๆบอกเกลียดตอนกูร้องไห้ ตอนกูกลัวแมงสาปกรี๊ดลั่นบ้านก็มองว่ากูสำออย ละทุกวันนี้พยายามทำตัวน่าสงสารเรียกร้องความเห็นใจจากคนอื่น เพื่ออะไรวะ ยิ่งนึกยิ่งหงุดหงิดวะ ละไหนจะตอนที่เอากูกะพี่ไปพูดลับหลังกะญาติ เล่าทุกอย่างให้คัวเองน่าสงสาร ขู่จะฆ่าตัวตาย เล่าเรื่องตัวเองมีชู้แบบไม่อาย ชอบใส่เสื้อผ้าวับๆแวมๆ หลอกให้กูส่งรูปแฟนเก่าพี่กูเพื่อให้พี่กูทะเลาะกะแฟนเพราะไม่ชอบแฟนพี่กู ควยเอ้ย กูจะออกจากไอบ้านเส็งเคร็งนี่ให้ได้ เห็นหน้าแม่ละกูจะอ้วก ทำไมกูต้องมาเจอสองครามประสาทแบบนี้ทุกวันวะ ถูกปลูกฝังความเกลียดในขณะที่คนอื่นเขารักแม่ แสดงออกว่าเกลียดมากไม่ได้ เพราะกุตอเเหลสุ้เขาไม่ได้ ไอสัส อึดอัด ละเออ ตอนทำกับข้าวให้กูก็ยัดเยียดจัง เขารู้ว่ากูเป็นคนขี้เหนียว ไม่ชอบทิ้งข้าวของ ก็ทำกับข้าวมาให้กูเพราะรู้ว่ากูทิ้งไม่ลงแน่ๆเสียดาย แตทุกครั้งที่ทำมาต้องมีเส้นผมตัวเองอยู่ในนั้น เชี้ยไรวะ จะอ้วก ยิ่งเมนูไหนมีน้ำตาลมีมดด้วย ไอเหี้ย ขวดที่ไม่มีมดก็มี ทำไมต้องใช้ขวดมีมดวะ ตอนนั้นซื้อโดนัทมากะวางืิ้งไว้ให้มดขึ้น ตอนพ่อกูอยู่ซื้อมาละเข้าตู้เย็น แต่กูอยุ่วางทิ้งไว้ให้มดขึ้นละบอกว้าซื้อมาให้ คือเชี้ยไรวะ คือจะให้กูกินของมดขึ้นเหรอ แม่งเอ้ย หงุดหงิดซะ

ละใครจะมายูนิคอนใส่กูว่าเขาแก่แล้วกูบอกเลย เขายังไม่แก่ไอสัส เห็นการกระทำ2มาตรฐานระหว่างกูกะพ่อก็ชัดเหี้ยๆละ พอที ไม่อยากอยู่แล้วเว้ย ไอเหี้ย เป็นลูกทรพีก็ยอม กูอยากมีความสุข ไม่อยากทนอยู่ให้เสียสุขภาพจิตละ สงสารตัวเอง

กูจะทำไงกับแม่ตัวเองที่มีนิสัยเหมือนมนุดป้าที่มักจะมีคลิปลงว่อนเน็ตทุกวี่ทุกวันวะ และกูว่าแม่กูก็ต้องโดนเข้าซักวัน แต่ละอย่างที่ทำนี่... กูรำคาญมากๆไม่อยากไปไหนด้วยเพราะกูอายที่ต้องอยู่กับคนแบบนี้ เอาเปรียบคนอื่นตลอดเวลา เบียดเบียนชาวบ้านเพียงเพื่อให้ตัวได้รับประโยชน์ แซงคิว จอดรถที่ห้ามจอด แล้วก็เหวี่ยงๆๆๆใส่คนที่มาเตือน กูพูดอะไรก็ทำหน้าตากวนประสาทใส่แล้วไม่เคยสนใจ กูเคยคุยเรื่องนี้กับพ่อแล้วไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นเลยว่ะ เบื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำตัวน่าอายชิบหาย

>>463 ขอตอบน้ะเพราะแม่กูก็เป็นแล้วแต่ก่อนกูทะเลาะกับแม่เพราะเรื่องนี้บ่อยแต่แม่กูเค้ายังพยามปรับตัวน้ะ แต่ที่ติดหนักๆของแม่กูคือโซเชี่ยลจะถ่ายรูปอย่างเดียวซึ่งอันนี้กูค่อนข้างรับได้มึงลองทำท่าทีขึงขังจริงจังแล้วให้ทุกคนในครอบครัวล้อมวงคุยกันดูมั้ยว้ะเพราะกูก็ใช้วิธีนี้แล้วก็ยกตัวอย่างในโซเชี่ยลที่เค้าด่ามนุษย์ป้าให้แม่ดูโดยใช้เฟสของแม่กูเปิดเข้าไปแล้วให้เค้าอ่านคอมเม้นว่าเป็นยังไงถ้าทำตัวแบบนี้ ปล.มึงเคยเห็นคลิปเด็กนรกมั้ยว้ะมึงอาจจะเคยเป็นแบบนั้นตอนเด็กก็ได้น้ะแต่แม่มึงยังพามึงไปทุกๆที่เลย สู้ๆเข้าเพื่อน

เพื่อนโม่งกูอยากถามวิธีเลิกเหล้า มีใครมีวิธีดีๆช่วยให้คนเราเลิกเหล้าได้ไหม กูไม่ไหวแล้วมึง

พ่อกูชอบกินเหล้า ขี้เมา แล้วไม่ได้เมาเฉยๆแต่เมาอาละวาด ปกติไม่เมาก็เอาแต่ใจโมโหร้ายอยู่แล้ว พอเมาก็คูณสอง แล้วพ่อแม่งนิสัยแบบนี้มาตั้งแต่กูจำความได้ เมาทีไรชอบทะเลาะกับแม่กู ชอบทำลายข้าวของ ทำเสียงดังแล้วก็ด่าจนไม่มีดี เคยหนักถึงขั้นถือมีดมาแทงแม่กูอ่ะ กูจำได้ติดตาเลยมึง แม่ง แล้วพอกูโต เริ่มจำความได้กูก็เริ่มถูกพ่อด่า ถูกปาจานปาช้อนถูกทำร้ายร่างกาย แล้วหนักสุดคือการทำร้ายจิตใจ กูกล้าพูดเลยว่าไม่มีคำพูดคำจาเหี้ยๆแบบไหนที่ไม่เคยได้ยิน ไล่กูไปตายคือเรื่องปกติ ด่ากูว่าเลี้ยงหมาดีกว่าเลี้ยงกูก็เหมือนกัน กูเกลียดพ่อตัวเองเวลาเมามาก ตอนไม่เมาเขาเป็นคนดีแต่ตอนเมาเขาคือคนเหี้ยที่ด่าว่าทำร้ายลูกเมียได้อย่างไม่รู้สึกผิดอ่ะ แล้วกูอยู่กับความเลวร้ายแบบนี้มาแต่เด็ก มันทำความเสียหายฝังใจจนกูกลายเป็นคนขี้กลัว กูกลัวเสียงดัง กูขี้ระแวง กูไม่ยอมแดกเหล้าเพราะไม่อยากเมาแล้วเป็นหมาบ้าเหมือนพ่อตัวเอง
แล้วตอนนี้ทุกอย่างมันแย่ขึ้นเรื่อยๆเพราะกูโตแล้วอ่ะ กูอายุจะสามสิบแล้วนะ ทำงานที่กทม.เจ็ดแปดปีแล้วกลับมาอยู่บ้านเพราะพ่อแม่แก่แล้ว กูกลับมาโดยหวังจะได้ทำแบบนั้นแต่มันไม่ดีขึ้นเลยเพื่อนโม่ง กูทำอะไรไม่ได้เลยเพราะพ่อกูยังเหมือนเดิม อายุห้าสิบกว่าแล้วแต่เวลาเมายังอาละวาดเหมือนเคย แย่กว่าเคยด้วยเพราะกูเริ่มทนไม่ไหว แต่ก่อนกูยังเด็ก กูยอมเขา กูไม่กล้าต่อว่าเขาและทำอะไรเขาไม่ได้เพราะความกลัว มาตอนนี้พอกูเริ่มจะต่อว่าเขากลับไม่ฟัง พอกูพูดอะไรก็หาว่ากูดูถูก าว่ากูไม่เคารพเขาอย่างนั้นอย่างนี้ อย่างเมื่อวานสดๆเลยมึง เขากลับมาบ้านตอนหกโมง ดื่มเหล้ามาแล้วมาหาเรื่องแม่กูเพราะแม่กูทำกับข้าวไม่เสร็จ ทั้งที่มันไม่ใช่ความผิดแม่กูเลย แล้วเขาก็เริ่มด่าแม่ หาว่าแม่กูมัวแต่ไปทำอย่างอื่น หาว่าแม่มีชู้(ทั้งที่ตัวเขานั่นแหละเคยมีชู้ แม่งเอ๊ย) ด่าอย่างนั้นอย่างนี้จนกูเริ่มทนไม่ไหว กูท้วงไปคำนึงว่าให้ใจเย็น อย่าทะเลาะกันเลย เขาก็เอาล่ะ บอกว่ากูไม่มีมารยาท พูดจาแบบนี้กับพ่อทำไม เคารพพ่อบ้าง มึงคิดว่าพ่อโง่ใช่มั้ย พ่อเรียนน้อยใช่มั้ย แต่กูส่งมึงเรียนจบปริญญาได้นะ มึงไม่มีสิทธิมาเถียงกู มึงคิดว่าตัวเองเป็นใคร มึงนึกว่ามึงฉลาดเหรอ กูเลี้ยงมึงมาไม่ได้ให้มึงมากำเริบเสิบสานแบบนี้ มึงต้องทำตามที่กูสั่ง คือแม่งพูดจาเอาแต่ใจสารพัดแล้วก็เริ่มพ่นคำหยาบ ด่า ทำลายข้าวของไปเรื่อยจนกูเดินหนีไปบ้านป้าข้างๆ กูไม่เป็นไร เขาไม่ได้ทำร้ายร่างกายแต่ใจกูไม่ไหวแล้วอ่ะมึง กูยังรู้สึกแย่มาถึงตอนนี้ คำพูดเขาที่พูดออกมาตอนเมาอ่ะ เขาอาจจะไม่คิดอะไรแต่คนได้ยินอย่างกูมันจำนะ กูจำได้ทุกคำว่าเขาพูดจาร้ายกาจอะไรมาบ้าง แล้วใจกูมันก็เริ่มทนไม่ไหวขึ้นมาเรื่อยๆแล้วอ่ะ กี่ปีๆเขาก็ไม่เคยเปลี่ยน ไม่เคยคิดว่าตัวเองผิด กูบอกให้ลดเหล้าลงบ้างก็บอกว่ามันเป็นงาน(พ่อกูทำงานเป็นผู้รับเหมา) ลุงป้าญาติฝั่งพ่อเคยเตือนเขาก็ไม่สน พอกูลองคุยตอนเขาไม่เมาเขาดันบอกรู้ว่าตอนเมาพ่อจะนิสัยยังไงแล้วมายุ่งกับพ่อทำไม แล้วยังบอกว่าลูกๆอ่ะเข้าข้างแม่ไปหมด ไม่เคยมองเลยว่าแม่ทำตัวแย่แค่ไหน พ่อเป็นคนหาเลี้ยงครอบครัวแท้ๆแต่ไม่เคยเห็นใจ สุดท้ายกายเป็นพวกกูผิดทั้งที่ตัวเองเป็นฝ่ายหาเรื่องลูกเมียก่อน กูไม่รู้จะทำยังไงแล้วเพื่อนโม่ง กูเครียดมาก กูไม่อยากอยู่บ้านแล้ว อยากออกไปอยู่คนเดียวแต่ที่ทำงานดันใกล้บ้าน ถ้าไปอยู่ที่อื่นเดี๋ยวคนก็จะนินทากันอีก(ตวจ.สังคมมันแคบว่ะ) แล้วใจกูคือไม่ได้อยากแตกหักกับพ่ออ่ะ กูรักเขาอย่างที่ลูกรักพ่อคนนึง อย่างอื่นเขาก็ดี เขาทุ่มเททำเพื่อกูและน้องจริงๆ ถึงจะขี้โมโหแต่มันคงดีกว่านี้ถ้าตัดเรื่องเหล้าไปได้อ่ะ กูอยากให้เขาเลิกมาก กูพยายามหาวิธีทำให้เขายอมเลิกอยู่แต่ใจมันก็ท้อและไม่รู้จะทำยังไงแล้ว คิดไม่ออกจริงๆว่าจะแก้ไขปัญหายังไง กูเครียดมากจริงๆ

>>465 เมาด้วยเรื่องงานนี่คือยังไงวะ แบบเป็นผู้รับเหมา ต้องไปแดกกะใคร? คนทั่วไปจะมีคนแดกด้วยอ่ะ

>>465 วิธีเลิกอะเยอะแต่ฟังแล้วเจ้าตัวไม่คิดจะเลิกแล้วติดมากี่สิบปีแล้วมึงคุยดีๆกูว่าไม่ได้ว่ะ ต้องคุยแบบซีเรียสเลยว่าถ้าไม่เลิกคือมึงพาแม่ไปทีอื่น(แม่มึงเห้นด้วยป่าวอันนี้ก็ต้องคุยอีก ถ้าแม่มึงโอเคกับการเมาแล้วโดนด่าแบบนั้นกูว่ามึงก็ต้องปล่อยให้เค้าอยู่กันเองเหอะ) เรื่องงานก็อาจให้พ่อมึงเลิกทำงานมึงทำงานหาเลี้ยงครอบครัวเอง เรื่องโดนนินทาอะไรมันก็คงช่วยไม่ได้ว่ะเพื่อรักษาสุขภาพจิตตัวเอง พ่อกูก็ปากมากน่ารำคาญ(แต่ไม่กินเหล้าเลยไม่เท่ามึง)กูใช้วิธีปล่อยแม่งบ่นไปเลยเดินหนีเลย ไม่คุยกัน(แบบคุยจริงๆไม่ใช่ถามตอบคำ)มาหลายปีแล้วกูก็ใช่ว่าจะชอบนะแต่ช่วยไม่ได้ ก็คงต้องตายจากกันทั้งๆที่เป็นแบบนี้แหละ

>>465 ยาเบื่อเหล้าคือคำตอบ ไปถามร้านยาร้านไหนก็ได้ ถามวิธีใช้ด้วยนะ
>>466 แดกเข้าสังคม เอาคอนเนคชั่น

>>466 เมาแบบตอนเย็นไปเยี่ยมลูกน้อง ดูงานดูความคืบหน้าก็ต้องเอาเหล้าเอากับข้าวไปเลี้ยง บางทีก็ไปคุยกับเจ้าของบ้านอ่ะมึง เมาได้เกือบทุกวัน แต่วันไหนไม่เมากลับมาบ้านดันซื้อเหล้ามาแดกเองอีก กูเอาเหล้าไปเก็บก็ไม่ฟัง เอาแต่บอกว่างานเครียดๆ

>>467 มันก็จริงแบบที่มึงว่าว่ะ วิธีเลิกมีเยอะแต่เขาไม่เลิกเอง กูจำได้ว่าก่อนหน้าูกลับมาอยู่บ้านสักปีเขาเพลาลงแล้ว(หรือกูคิดว่าเพลาๆเพราะตัวเองไม่ได้อยู่บ้านก็ไม่แน่ใจ) แต่มาช่วงนี้อ่ะกินหนักจริง
ส่วนแม่กู เขาก็ไม่ได้มีความสุขกับการถูกด่าอ่ะ เวลาพ่อเมาแล้วด่าบางทีแม่กูก็ด่าสวน(เลยโดนพ่อกูทำร้ายร่างกายอีก) แต่จะว่าไงดีวะ แม่กูเป็นคนแคร์สายตาชาวบ้านอ่ะ อดทน ไม่อยากเลิกเพราะกลัวโดนนินทา แม่กูก็บ่นหลายครั้งแล้วว่าจะไม่ไหวๆแต่ก็ไม่ไปไหนสักที
ส่วนเรื่องงาน ไม่ใช่กูไม่อยากให้พ่อกูเลิกนะ บอกเขาหลายหนแล้ว แต่พ่อกูเป็นประเภทอยู่นิ่งไม่ได้อ่ะ ถ้าวันไหนไม่ได้ทำงานก็คือหาเรื่องชาวบ้าน ไล่ติตั้งแต่แม่กู ตัวกู น้องกู ทุกอย่าง ด่าไม่มีใครได้ดั่งใจแล้วสุดท้ายก็จบที่แดกเหล้าเหมือนเดิม เวลาเขาบ่นกูก็เดินหนีนะ แต่พอไม่มีใครฟังพ่อกูดันชอบพังของ เมื่อวานก็ทุบตู้ หม้อหุงข้าวพัง ลุงป้ากูก็บอกพ่อกูไม่เปลี่ยนนิสัยหรอก ทางที่ดีคือปล่อยไป บอกให้กูไปปลูกบ้านอยู่คนเดียวแล้วเอาแม่ไปอยู่ด้วย ปล่อยพ่อกูไว้ตรงนี้ ซึ่งในหมู่บ้านกูก็เคมีกรณีแบบนี้นะ แล้วเขาแม่งน่าสงสารมากอ่ะ อยู่คนเดียวหากินคนเดียวลูกเมียไปอยู่อีกบ้านนึง กูเคยคิดว่าทำไมลูกเมียเขาใจร้ายงี้ แต่ตอนนี้เริ่มเข้าใจแล้วว่ะ

>> 468 ยาเบื่อเหล้าคืออะไรวะ มึงมีแนะนำยี่ห้อสรรพคุณอะไรมั้ย กูไม่เคยได้ยินเลย

>>470 ไปถามร้านยา มันต้องทำความเข้าใจเยอะ กูขี้เกียจพิมพ์

>>469 ญาติๆมึงก็เข้าใจนิแบบนี้กูว่า(ถ้าย้ายออกไป)คนนินทามึงเหลือไม่เยอะแล้วแหละ มึงลองกล่อมแม่ดูจริงจังน่าจะง่ายกว่าพ่อว่ะ มีลุงป้าเข้าใจละก็เอาพวกนี้มาช่วยกล่อมกูว่าได้อยู่แหละแม่มึงดูไม่ได้อยากอยู่อยู่แล้ว ส่วนยาเลิกเหล้ากูลองหาดูกูว่าไม่เวิร์คว่ะ https://www.khaosod.co.th/special-stories/news_1822392 ดูแล้วมันต้องใช้โดยอยู่ในความดูแลของหมอ นี่ไอ้>>471 เหมือนจะให้มึงแอบเอาให้พ่อแดกเกิดตายขึ้นมาชิบหายนะเว้ย

"ไม่แนะนำให้ซื้อยาเองไปแอบให้ผู้ติดเหล้ากินโดยไม่รู้ตัว เพราะปฏิกิริยาของยา เมื่อดื่มเหล้าเข้าไปนั้นอาจรุนแรงได้ และแพทย์จะจำกัดปริมาณยา เช่น เริ่มต้นจากครั้งละครึ่งเม็ด และเพิ่มหรือลด ขึ้นอยู่กับปฏิกิริยาของยา การใช้ยาจึงควรได้รับคำแนะนำ และอยู่ในการดูแลของแพทย์ อย่างไรก็ตาม ยาดังกล่าวจะใช้ในผู้ที่ตั้งใจจะเลิกอย่างถาวร ไม่ควรกลับไปดื่มบ้างหรือลดปริมาณการดื่ม เพราะยามีผลข้างเคียง" https://www.khaosod.co.th/special-stories/news_1822392

>>472 เขาก็เข้าใจแหละมึง แต่เขาก็ญาติฝั่งแม่อยู่ใกล้บ้านเลยเห็นสภาพ ส่วนที่หนักอ่ะญาติฝั่งพ่อน่ะมึง คิดว่าเขาคงไม่ยอม แต่กูก็เริ่มหาข้อมูล หาแบบบ้านล่ะ ส่งไปให้น้องดูด้วยว่าเอามั้ย แม่ง มาถึงจุดนี้จริงๆ ส่วนเรื่องยาอ่านผลกระทบของมันแล้วน่ากลัวเกิน กูขอสร้างบ้านอยู่เองดีกว่า
>>473 ขอบคุณคำแนะนำของมึงนะ กูหายไปเซิร์จหายาเลย แต่พออ่านสรรพคุณแล้วเลือกหาข้อมูลสร้างบ้านแทน55

>>472-473 ถึงบอกให้ไปร้านยาไง เพราะกูรู้ว่าถ้าเอาไปกูเกิลจะเจอข่าวอันนี้ แล้วพอคนไม่รู้แบบมึงอ่านปุ๊บก็จะตีขลุมว่าทุกเคสต้องเป็นแบบนั้นหมด เรื่องจริงคือโอกาสตายน้อยกว่าแดกทุเรียนพร้อมเหล้าอีกเหอะ ยามันไม่ได้มีตัวเดียวและวิธีใช้มันก็มีรายละเอียดที่ต้องทำความเข้าใจเยอะ จะเอามั้ยก็แล้วแต่

ญาติถูกหวยเลขท้ายสองตัวติดกันสามงวด ซื้องวดละใบ
เถียงกันว่าโอกาสความเป็นไปได้เท่ากับถูกรางวัลที่หนึ่งรึเปล่า

>>476 ไม่เท่าดิ คนถูกเลขท้ายสองตัวมีกี่คน รางวัลที่ 1 มีกี่คน โอกาสถูกรางวัลที่ 1 ยากกว่า ถูกเลขท้ายติดๆกันอยู่แล้ว

>>476 เท่าดิวะ มึงเรียนความน่าจะเป็นมาป่ะ

>>476 เท่าในเชิงคณิตศาสตร์แต่ไม่เท่าในแง่จิตวิทยาน่ะ
สมมติทอยเหรียญแล้วทายว่าออกหัวตลอด แต่ไม่ถูกเลยติดกัน 10 ครั้ง ในเชิงคณิตศาสตร์มันคือ 1/1024 แต่ในความรู้สึกคนทายโอกาสแต่ละครั้งมันคือครั้งใหม่ จะเท่ากับ 1/2 ตลอด
นี่ก็เป็นเหตุผลนึงที่สูตรคำนวณหวยที่อ้างอิงจากสถิติย้อนหลังแม่ง bullshit เพราะ result ที่เกิดขึ้นและจบไปแล้วไม่ควรจะมีผลต่อความน่าจะเป็นในอนาคต

เท่าสิวะ

เบื่อแม่ว่ะเมื่อไหร่จะรู้ว่ากูอยากเรียน

อีสัสกูเกลียดแนวคิดการเลี้ยงสัตว์บ้านกูมาก ไม่ทำหมันเพราะสงสารแต่เคยคิดไหมว่าห้องกุมันอยู่แถวๆหน้าสุดสงสารกุบ้างป้ะ คือบ้านกูมีสองครอบครัวแนวหน้ากับแนวหลัง(ขอให้พวกมึงเข้าใจ)​แต่อีบ้านที่เลี้ยงหมาเสือกอยู่หลังบ้าน พอหมาแง้งๆใส่หมาข้างนอกผ่านประตูรั้วทำเอากุนอนไม่หลับเลยชิบหาย ควยๆๆๆๆๆๆๆ

แม่งเอาของกูไปใช้ได้ไม่เคยขอสุดที่ชาทสำรองกูพังไม่มีใครรับผิดชอบด่าไม่ได้ควย ตอนกูช่วยช่วยคนอื่นได้คนอื่นเคยช่อยกูมั้ยควย!

เบื่อแม่กูว่ะ
แม่งยังเข้าใจอยู่อีกว่าการทำงานต้องไปนั่งอุดอู้อยู่ในออฟฟิต วันไหนอยู่บ้านหรือเคลียร์งานเสร็จแล้วก็ชอบถามว่าทำไมไม่ไปทำงาน พออธิบายไปก็ชอบแขวะว่าสบายดีเนอะทุกที
คือแม่งอยู่บ้านเฉยๆ ในเวลาคนอื่นทำงานไม่ได้อะ

ทำไมครอบครัวกูไม่เคยสนับสนุนไรกูเลยแบบพ่อแม่คนอื่นเลยวะ ทั้งๆที่บ้านก็ไม่ได้มีฐานะที่ยากจนอะไร มีกินมีใช้เรื่อยๆ แต่กูจะขออะไรแต่ละที
โคตรยากโคตรเย็น แล้วจะได้ของที่ราคาถูกๆมือสองทิ้งๆมาให้ทุกที จนตอนนี้กูอดทนทำงานมาด้วยตัวเองได้ละแต่ก็ยังคงอดสงสัยไม่ได้เลยวะ
ตอนเรียนจบกูไม่เคยได้ของขวัญอะไรทั้งนั้น คนอื่นได้รถ ได้บ้าน ได้ไอ้สร้อยๆแบงค์ กูได้แค่ทองมาเส้นนึงแล้วก็โดนริบคืนกลับไปเรียบร้อย
ซึ่งมันก็คือไม่ได้อะไรทั้งนั้น จนพอกูเริ่มทำงาน กูก็โดนบังคับให้ซื้อบ้านให้ เอาชื่อกูไปค้ำทั้งๆที่กูไม่ได้อยากได้บ้าน แล้วบ้านที่พวกพ่อแม่อยู่
ปัจจุบันก็ผ่อนกันหมดแล้ว ไม่รู้แม่งจะหาภาระอะไรมาโยนใส่กูอีก แล้วพอกูมีปัญหาอะไรเอาไปปรึกษาหรือขอความช่วยเหลือบ้าง สิ่งที่ได้รับคือ
จะโดนด่าก่อนเป็นอันดับแรก แล้วตามมาด้วยคำถามมากมาย สุดท้ายก็คือโดนไล่กลับไป และวันต่อๆมากูก็จะโดนแขวะและโดนถามใส่เรื่อยๆ
เป็นเดือนๆกว่าจะเลิกด่าไปเอง แต่ก็ไม่ช่วยเหลืออะไรกูทั้งนั้น จนตอนนี้กูเจอปัญหาหนักสุดในชีวิต กูกลับไม่คิดที่จะไปขอความช่วยเหลือเลย
ไม่คิดจะบอกหรืออะไรทั้งนั้น ในหัวมันมีแต่คำว่าบอกไปก็เท่านั้นด่ากูเหมือนเคย จนตอนนี้กูอยากให้มันจบๆไปพร้อมตัวกูเองนี่แหละ
ถ้ากูเลือกเกิดมาในโหมดยากสุดของเกมส์ชีวิต กูคงอยากถอกปลั๊กดับจอตัวเองให้มันจบๆไป กูไม่อยากสู้อะไรอีกแล้ว สู้ไปเพื่ออะไรก็ไม่รู้

>>485 แค่เป็นพ่อแม่เหี้ยมั้งไม่ก็มึงไม่ใช่ลูกรักเค้า(ถ้าเค้ามีลูกคนอื่นด้วยนะ) แนะนำอย่าไปหวังพึ่งพ่อแม่ถ้ายืนด้วยตัวเองได้ออกมาเลย รอให้ถึงเวลาที่เค้าต้องมาขอความช่วยเหลือมึงจะได้เชิดใส่แม่งซะ ถ้ามันย้อนว่าอกตัญญูก็เอาเรื่องเก่าๆมาอ้างไปเลย

>>484 ไม่เอารายได้ไปโชว์เค้าล่ะ ถ้าเยอะจริงๆก็คงทำให้เค้าเงียบปากได้

>>485 ซื้อบ้านไห้ก็ถือว่าชดเชยบุญคุณแล้วมึงฉากออกมาเลยก็ได้จะได้ไม่ต้องโดนด่าไม่ต้องทุกข์

มึงกูเครียดสัส กูสนิทกับพ่อมากๆแบบมากๆ ทีนี้แม่กูทะเลาะกับพ่อ หาว่าพ่อมีกิ๊ก คือแม่กูเป็นคนขี้หึง ชอบกล่าวหาอะไรลอยๆอะ กูก็แบบไม่ได้สนใจ เพราะกูเชื่อมั่นในตัวพ่อมากๆ ไปๆมาๆคือแม่กูแคปแชทเมสเซนเจอร์พ่อกับผญไว้ คือมันมีสองคน คนแรกกูเฉยๆคือเมื่อ8ปีที่แล้วเลยอะ พ่อกูตอนสามทุ่มทักไปถาม แบบจู่ๆก็ทักไปว่า ยังไม่นอนอีกหรอ5555 อันนี้กูเฉยๆ แต่อีกคนนึงคือปีที่แล้ว คือพ่อกูวิดีโอคอลไปหา คือกดวิดีโอคอลไปเลยอะ แต่อีกฝ่ายไม่ได้รับ ทีนี้อีกฝ่ายก็ส่งคลิปเสียงมา ความยาวนาทีนึง กูก็ฟังไปเรื่อยๆ มีเสียงดังเป็นระยะ แต่ทีนี้วินาทีสุดท้ายเขาเรียกชื่อพ่อกู เป็นคำว่า'พี่+ชื่อพ่อกูอะ' คือกูระแวงเลยสัส แบบกูรู้สึกแย่เลยอะ ผิดหวังแบบผิดหวังมาก กูพยานามคิดว่าเขาคงกดผิดไรงี้ แต่แบบกดผิดเหี้ยไรพูดชื่อพ่อกูมาวะ แล้วพ่อกูก็แก้ตัวไม่ได้ บอกว่าไม่รู้จักคนนี้ กูก็งงไม่รู้จักได้ไงวะ พอแม่กูบอกว่าอาจเป็นคนซื้อชีทกู(คือกูเรียนมหาลัย คิอเรียนรามอะแหละ แล้วกูทำชีทขายไรงี้ คนก็มาซื้อเยอะ)​ละพอเปิดไปดู เขาไม่ได้เป็นเฟรนด์กับพ่อกูในเฟซและเรียนมหาลัยที่กูเรียนอยู่ด้วยไรงี้ แม่กูก็บอกว่าคงเป็นคนซื้อชีท พ่อกูก็รีบพูดเลยว่าใช่แน่ๆ คนซื้อชีทกู ตอนนั้นกูอึ้งเลยอะ คนซื้อชีทกูที่ไหนจะเมสเซนเจอร์มาอัดคลิปเสียงเรียกชื่อพ่อกูวะไอสัส เหมือนแม่กูหลอกตัวเองอยู่อะ กูก็เงียบๆไปเลย แบบอึ้ง กูไม่อยากพูดว่ากูไม่เชื่อเข้าใจป้ะ ไม่อยากให้เขาทะเลาะกัน ตอนนี้พ่อไม่ยอมคุยกับกูเลย มันไม่ใช่กูหรอวะที่ต้องโกรธเขา คือเขาทำกูผิดหวังมาก ในสายตากูเขาเป็นพ่อที่ดีที่สุด แบบเป็นคนที่สมบูรณ์แบบ รักครอบครัว กูเจอปบบนี้แล้วกูขยะแขยง แบบกูพูดออกไปเลยว่าขยะแขยงอะ เหี้ยเหนื่อยสัสๆ แบบเหนื่อย

>>485 มึงลองพูดระบายไปเลยแบบจริงจังนะถ้าไม่ดีขึ้นออกมาอยู่ข้างนอก ไหวมั้ยลองดูนะ

>>489 โอ๋ๆมึงสู้ๆนะ อีนั่นมันอาจจะเห็นว่าพ่อมึงมีเงินไม่ก็มารยาผญอ่ะ สู้ๆนะ หรือจะลองทักไปว่าอย่ายุ่งกับพ่อผมแล้วตัวมึงห่างๆพ่อก่อนให้คำปรึกษาไงดีนะ พ่อกูก็เป็นเจ้าชู้อ่ะแต่เลิกกับแม่แล้วนะ สู้ๆนะใจเย็นๆค่อยๆคิด

>>489 เปลี่ยนมายเซทตัวมึงก่อนเลยสัส มึงมีสิทที่ขยะเเขยงเขา เเต่ไม่จำเป็นเลยครอบครัวส่วนครอบครัว สามีส่วนสามี มันไม่ใช่หน้าที่ของมึงที่ต้องไปยุ่งเรื่องของเขากับเเม่มึง ให้เขาจัดการกันเอง เขาเลี้ยงมึงมาจนโตขนาดนี้ได้ก้ถือว่าทำหน้าที่พ่อได้ดีเเล้วจะรังเกียจเพราะเรื่องเเค่นี้กุก้คิดว่าไม่ใช่ความคิดที่ดี ต้องเเยกเเยะ อย่างมากมึงก้เตือนเขา ทุกคนตัดสินใจทางที่ดีที่สุดของตัวเองอยุ่เเล้ว มึงทำตัวเหมือนปกติก้พอเขาให้ไรกับมึงมาเยอะเเล้ว

กูจะบ้าสัด เจอแม่ย้ำคิดย้ำทำ คือคนทั่วไปเจอบ่นเรื่องเดิมๆ 2-3 วันติดก็รำคาญแล้ว
เจอแม่กูนี่บ่นย้ำๆเรื่องเดิมๆมา 3 อาทิตย์แล้ว กูจะบ้า แล้วเรื่องไม่เป็นเรื่อง คือกูอยู่หอใช้ผ้าเช็ดตัวซ้ำมาอาทิตย์แล้วเอาของมาให้กูที่หอแล้วเจอ บ่นว่ากูไม่เอาไปซักแล้วบ่นแม่งยังกะเป็นปัญหาระดับชาติ บ่นทุกครั้งที่โทรคุย ทำยังไงให้หยุดมั่งวะ คือมึงไปประเด็นอื่นบ้างโว้ย พูดซ้ำๆมา 3 อาทิตย์ไม่เบื่อเรอะ

>>489 ทุกคนไม่มีใครสมบูรณ์แบบว่ะ พ่อกูเมื่อก่อนก็ไม่มีปัญหาไรตอนนี้พอเล่นเฟสได้ก็แชทหาเด็กม.ต้น มีโทรคุยด้วยแกคงเหงาแหละป่วยด้วย แรกๆกูก็ไม่ชอบแต่หลังๆก็เฉยๆให้หาความสุขบ้างเพราะสุขภาพแกไม่ดีและแม่ไม่ว่าไรด้วย คิดซะว่าเค้าก็ยังดีกว่าอีกหลายคนเช่นพ่อเพื่อนกูขานั้นมีเมียน้อยไปมาสองบ้านมาตั้งนานสิบยี่สิบปีแล้ว

>>494 เออพ่อกูก็เป็นพอได้เล่นเฟสมีคุยคยอื่นบ้างแต่ไม่ได้แบบมีเมียน้อยแล้วย้ายไปอยู่เมินบ้านเก่าอะไรทำนองนั้น แม่กูก็เฉยๆ

ตายายกูมีลูกสามคน แต่แม่กูคือคนที่ดูแลตายายตอนนี้ ส่วนลูกอีกสองคนมันไม่เคยส่งเสียอะไรเลยมึง แถมชอบยืมเงินแม่กูแล้วไม่ให้ กูเกลียดพวกมันมาก อยากให้พวกมันล่มจม ทำงานไม่เจริญ พวกมันไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง เช่าบ้านอยู่ แต่มันมีครอบครัว คนแรกไม่มีลูก แฟนมันกับมันยืมเงินแม่กูแล้วไม่ให้ ไม่ให้เงินตากับยาย แต่มันใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แล้วมันเคยติดพนันตอนเรียน จนโดนไทร? คนสองมีกับแหนใหม่ทั้งสอง อีคนสองนี่อาการหนักมีลูกกะแฟนทุกคน แต่ไม่เคยส่งเสีย ไปทำงานที่ไหนก็เป็นหนี้ จดหมายมวงหนี้มาไม่หยุด มันติดหนี้ กยศ ด้วย แล้วมันไม่ยอมใช้ กูอยากให้มันเจ้าคุกอะมึง

>>496 ไม่ต้องไปสนใจมันหรอก พวกขยะ เดี๋ยวก็ติดหนี้โดนล่าไปเอง อีกคนนึงก็ผีพนัน

พวกเหี้ยนินดาพ่อแม่ตัวเอง ขอให้ตกนรก

นินทา>>489 เหนื่อยก็มาเป็นผัวเราก็ได้

>>489 หมายถึงเมีย

>>499 ถ้าใจเราไม่กลัวบาป นรก ก็เป็นแค่ชื่อนํ้าพริก

กูไม่ชอบญาติคนนึงเป็นน้องของแม่นี่แหละ แม่งชอบเข้าข้างลูกตัวเองเวลาลูกตัวเองทำผิดไรชอบมาด่ากูว่าไปแหย่ลูกเขาและด้วยนิสัยขี้ขอ ขอทุกอย่างกูงงว่ามึงเอาไปทำไรวะทำให้ไม่ชอบเป็นทุนเดิมอยู่ละ แล้วตอนนี้พอกูรู้ว่าญาติคนนี้เคยให้แม่กูค้ำประกันกู้ กยศ.เรียนมหาลัยเอกชนแห่งนึงแล้วไม่จ่ายจนติดเป็นแสนแต่ชีวิตแฮปปี้ไปเที่ยวเมืองนอก กูเกลียดอะแต่แม่กูก็ชอบให้ของอยู่ได้ แถมยังส่งลูกของไอ้ญาติคนนี้เรียนอีก แค้นอะ

ทำยังไงถึงไม่ต้องไปเชงเม้งวะ กูเกลียดอีเทศกาลนี้มาก ร้อนก็ร้อน ไปทีกลับมาไมเกรนขึ้นตลอด แล้วปีนึงต้องไป 2-3 รอบ เมื่อไหร่ประเพณีนี้จะหายไปวะ เกลียดๆๆๆๆๆๆ

>>503 ไปเถอะ คิดว่าไปเพิ่มค่า luck เผื่อจะถูกหวย

>>504 ปีนึงไป 3 ครั้ง เยอะไปว่ะ เสียเวลาชีวิตชิบหาย

กูสัมผัสได้ว่ายายไม่ได้รักแม่กูเลย เหมือนยายมองแม่เป็นศัตรูเป็นคู่แข่ง แม่กับยายกูอายุห่างกันแค่ 16 ปี ยายกูเป็นคนสวยมาก ชอบใช้เงินซื้อผู้ชาย ส่วนแม่กูอยู่ตปท. ก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรแม่กูก็ยังกลับบ้าน บ้านยายก็ลงทุนซ่อมหมดไป 2 ล้าน มาตั้งแต่ปีก่อนแม่บอกว่าไปรู้เรื่องบางอย่างที่ยายทำกับแม่เข้า เรื่องที่เล่าให้ใครฟังไม่ได้ และจะเสียถึงคนอื่น กูบอกให้แม่เล่า แม่ก็ไม่ยอมพูด บอกแต่ว่ากูอย่ารู้เลย แต่กูเริ่มเดาละ มันทีคีย์เวิร์ดบางอย่างที่แม่หลุดออกมาตอนที่กูพูดเรื่องยายแบบที่แม่ไม่ได้ตั้งใจ ที่แบบยายกูชอบมีผัวเด็ก ยายชอบแย่งผู้ชายที่มีเมียแล้ว ตอนนี้กูรู้สึกเหมือนว่าเรื่องคือยายน่าจะเคยเอากับพ่อแท้ๆของกูว่ะ ขยะแขยงตัวเองชิบหาย

>>506 เหี้ยมึง ดาร์กสัส

>>506 milf สัสๆ

>>506 ถ้าเรื่องจริงนี่กูสงสารมึงกับแม่ว่ะ กอดๆนะ กูเป็นกำลังใจให้

>>507 ดาร์กกว่าธอร์ ดาร์กเวิลด์อีก
>>508 เหมือนจะขำ แต่ขำไม่ออกว่ะ ชีวิตจริงมันดาร์กเหี้ยกว่าในโดจินเยอะ สัสเอ๊ย
>>509 เอาจริง กูขยะแขยงตัวเองมากอ่ะ กูรู้นิสัยยายที่ชอบเด็กหนุ่มๆ ชอบแย่งผัวชาวบ้าน ล่าสุดถึงขั้นสึกพระมาเป็นผัว ส่วนพ่อก็เอาไม่เลือก พญาเทครัวของจริง ไปปล้ำน้ากูแต่ไม่สำเร็จ ตอนลูกพี่ลูกน้องแม่กูผัวตาย เขาก็ไปเสนอให้มาเป็นเมียน้อยเขา เยอะแยะอีกมากมายที่เอากันไม่เลือก พี่เลี้ยง แม่บ้าน เด็กร้านกาแฟ เด็กในออฟฟิศ เอามั่วซั่วไปหมด กูคิดเสียว่าตัวเองเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้ว่ะ ใครจะบอกกูว่าอกกตัญญูไม่มีวันได้ดีก็เถอะ กูล้างความอัปยศของสายเลือดกูไม่ได้อ่ะ ได้แค่เริ่มชีวิตใหม่ของตัวเองไป

>>510 อห.กูขอเป็นกำลังใจให้มึงหวะ บางอย่างเราเลือกไม่ได้จริงๆ รักตัวเองให้มากๆนะ

>>510 กู >>509 นะ อ่านแล้วเห็นใจมึงมากๆเลยว่ะ มึงคิดดีมากแล้ว ชีวิตเราเลือกเกิดไม่ได้จริงๆว่าจะเป็นลูกใคร มันเหมือนการทายลูกเต๋า ตาดีได้ ตาร้ายเสีย แค่มีชีวิตเราเป็นเดิมพันแค่นั้น ตั้งใจเรียน ทำงาน เก็บเงิน เพื่อตัวและอนาคตมึงเอง พาตัวเองออกมาจากยายกับพ่อมึงซะนะ ดูแลแม่มึงให้ดี เขาไม่เหลือใครเป็นที่พึ่งแล้ว นอกจากมึงคนเดียว กอดนะมึง

ดูแลแม่มึงและเอาตัวเองออกมาให้ได้นะ

บางทีกูก็รู้สึกรำคาญการที่พ่อแม่กูคิดว่าตัวเองรู้เยอะรู้ดีไปหมดทุกอย่าง

อย่างตอนนี้กูออกกำลังกาย เทรนเนอร์แนะนำให้กินพวกอกไก่เสริมโปรตีน
พอซื้อมาทำกินที่บ้านพ่อแม่เห็นเค้าก็ถามว่าจะกินไปทำไม พออธิบายให้ฟังเค้าก็บอกว่าไปเชื่อเทรนเนอร์พวกนี้ได้ไง
เนื้อสัตว์กินแล้วอ้วน แล้วบอกกูว่ากลัวอ้วนก็กินผักสิ แล้วบังคับให้กูกินแครอทกับมันฝรั่ง
ซึ่งไอ้พวกผักหัวใต้ดินนี่มันเป็นคาร์โบไฮเดรตซะเยอะ ไม่ควรจะกินมากๆอยู่แล้ว
แล้วลับหลังกูเค้าก็แอบเอาอกไก่ที่กูซื้อแช่ในตู้เย็นมาไปทิ้ง บอกว่ากินแล้วเดี๋ยวอ้วน นี่พ่อแม่หวังดีนะ

กูขี้เกียจทะเลาะก็เลยยอมไม่พูดอะไร ยอมไปซื้อที่ทำเสร็จแล้วแพงๆนอกบ้านกินเอาไม่ให้เค้าเห็น
หลังจากนั้นเวลากูทำกับข้าวแล้วใส่เนื้อสัตว์เยอะก็โดนแขวะตลอดว่ากลัวขาดโปรตีนหรอ รู้สึกจิตป่วยชิบหาย

>>514 เหี้ย เอาอาหารไปทิ้งเลยอะ กูเสียดายยยยย ทำไมเขาทำร้ายจิตใจกูอย่างนี้วะ

>>515 ปกติถึงเค้าจะไม่ค่อยฟังอะไรเค้าก็ไม่ใช่พวกจะเอาของดีๆไปทิ้งนะ
รอบนี้คงกลัวกูแอบไปกินรวดเดียวหมดกับอยากโชว์ว่าอย่ามาเถียงเค้าล่ะมั้ง

>>514 แล้วพ่อแม่มึงอ้วนมั้ย

ขอระบายแปป กูเบื่อชีวิตที่เป็นอยู่มากตั้งแต่จบมากูไม่เคยได้ใช้เงินเดือนตัวเองเลย มีเท่าไหร่พ่อกูก็เอาไปหมด
พ่อกูไม่ยอมทำงาน รอเอาแต่เงินเดือนกูทุกเดือนๆ แล้วทำตัว Toxic สารพัดอย่าง ทั้งคำพูด การกระทำ
กูทำงานจนเงินเดือนไม่พอใช้ กูอยากได้อะไร ซื้ออะไรไม่คยได้ซื้อเพราะโดนเอาไปหมด จนกูต้องไปทำงานหลังเลิกงาน
รับงานพิเศษ ฟรีแลนซ์เสริม จนกูพอมีเงินเก็บซื้อของบ้าง แต่พ่อกูก็เอาแต่ด่ากูบอกว่ากูตอแหลบ้าง กูไม่ได้ทำงานพิเศษบ้าง
กูนั่งทำงานดึกๆดื่นๆทุกวัน เหงื่อจะออกเป็นเลือดอยู่แล้ว ยังมาบอกว่ากูเอาแต่แชทคุยกับเพื่อน คุยโทรศัพท์กับเพื่อน
เอากูไปด่าให้ชาวบ้านฟังว่า กูไม่รู้จักทำงานพิเศษหาเงินเพิ่มเองแล้วมาบ่น ทั้งที่กูทำแล้วกูบอก กูก็เอาเบอร์ลูกค้าให้บอกโทรถามเลย
ก็บอกไม่ๆๆๆกูๆไม่ฟังเมิงหรอก แล้วพอกูซื้ออะไรได้มาก็ยึดเป็นของตัวเอง จะคอม จะโน๊ตบุ๊ค จะเอาแม่งทุกอย่าง พอกูจะตัดขาด
มาอ้างว่า อิลูกเนรคุณ ลูกทรพี ลูกเหี้ย ด่ากูหยาบคาบ เหี้ย สัส ควาย ไอลูกบาปทุกวันๆ กูอยากวางยาฆ่าพ่อตัวเองชิบหาย
กูเป็นลูก ผญ ที่ทำแทบทุกอย่างในบ้าน ในขณะที่ลูกชายแทบไม่ต้องทำเหี้ยอะไร กูสุดจะทนแล้วจริง

>>518 มึงก็ไม่ต้องทนสิ ออกมาเลย

มีพ่อแม่ใครติดมือถือจนไม่สนใจลูกเลยไหมวะ กูอยู่กับพ่อสองคน คุยไรไปก็เอาแต่มองมือถือไถเฟส ไถไลน์

คือปกติแกเป็นคนพูดน้อยไม่ค่อยพูดจาอยู่แล้วแหละ อันนี้เข้าใจ
แต่ไอแบบไม่มองหน้าเลย นี่แม้กระทั่งก่อนกูไปทำงานนี่แม่งรู้สึกแย่ชิบหาย กลับบ้านไปก็ดึกเค้าก็นอนแล้ว อันนี้เข้าใจแต่เวลาตอนเช้าที่เจอหน้ากัน มันไม่ควรงี้รึเปล่าวะ กูแทบไม่อยากอยู่บ้านเลย จากแรกๆโอเค แต่ตอนนี้กลายเป็นว่าความรู้สึกที่มาจากบ้าน แม่งติดมาตอนทำงานด้วยแล้ว รู้สึกแย่ชิบหาย เหมือนไร้ค่าไปเลย

>>520 ปรับความเข้าใจกัน บอกว่าอย่าเล่นมือถือบนโต๊ะอาหาร หรือช่วงที่มึงขอ วันนึงไม่ได้เจอกันนาน นอกนั้นจะเล่นก็เล่น แต่ทำข้อตกลงกันไว้

กูไม่รู้จะทำยังไงแล้วว่ะเพื่อนโม่ง พี่กูแม่งล้างผลาญครอบครัวชิบหาย เริ่มแรกคือตอนจบมัธยมพี่กูก็ไปต่อมหาลัยปกติ พ่อกับแม่กูก็จัดการหาหอพัก จ่ายค่าเทอมแถมซื้อมอไซค์ให้คันนึงไว้ให้ แต่แม่งเรียนได้แปปเดียว ยังไม่จบสักเทอมซะด้วยซ้ำ อยู่ๆนั่งรถกลับมาบ้าน บอกกับพ่อกับแม่ว่าไม่ไหวมันไม่ใช่ บอกอยากเรียนสถาปัตย์ พ่อแม่ก็มีด่าว่าไปนิดหน่อย แต่ก็ให้ตังไปเรียน ไปติวเข้าสถาปัตย์ที่ตจว. ไปเช่าหออยู่ ไปอยู่ได้เดือนกว่า ๆ แม่กูโทรไปถามอ.ที่สอน อ.ก็บอกว่าพี่กูมาเข้าเรียนแค่วันแรกวันเดียว ก็คือแม่งไปอยู่นั่ง ๆ นอน ๆ ในหอ ใช้เงินเล่นเป็นเดือนโดยหลอกว่ามาเรียนอ่ะ สุดท้ายคืออยู่ดีก็อยากเรียนทำอาหาร พ่อแม่กูเลยส่งไปเรียนเอกชนอยู่กทม ตอนปี 1 ไม่ค่อยมีเรื่องเท่าไร ก็ไปเรียนตามปกติ แต่ใช้เงินเก่งชิบหาย แต่พอปี 2 มาเริ่มหนักหน่อย เลี้ยงเพื่อน เลี้ยงแฟน ไปเที่ยว กินอาหารแพง ๆ เหมือนตัวเองรวยล้นฟ้า แล้วแม่งเช่ารถยนต์มาขับพาแฟนไปเที่ยว ทั้ง ๆ ที่ตัวเองไม่เคยเรียนขับรถมาก่อน แล้วแม่งเอารถที่เช่ามาไปชน จนแม่งต้องเอามอไซค์ไปจำนำเพื่อเอาเงินไปจ่ายเค้า แล้วเรื่องนี้มันไม่ได้บอกครอบครัวนะ มันหลอกว่ามีสอบ ต้องใช้เงินทำนู่นทำนี่ แต่ที่จริงคือเอาเงินไปจ่ายค่าซ่อมรถ แล้วมาหลัง ๆ แม่งไม่ไปเรียนแล้วแต่หลอกว่าไป อยู่ใช้เงินเล่นไปวัน ๆ ในขณะที่ครอบครัวแม่งต้องวิ่งทำงาน กู้ยืมคนนั้นคนนี้เพื่อหาเงินให้มันใช้เล่น พอไม่ให้แม่งก็ขู่จะฆ่าตัวตายอีก คือกูพยายามบอกครอบครัวกูหลายรอบแล้วว่าพอมันโกหก มันขู่แล้วมันได้สิ่งที่มันต้องการมันก็จะทำไปเรื่อย ๆ ครอบครัวกูก็เหมือนเข้าใจนะ แต่ไม่ทำสักทีอ่ะ ไม่เด็ดขาด มันขอเท่าไรก็ให้ไปตลอด ทั้ง ๆ ที่บ้านตัวเองยังไม่มีจะแดกอยู่แล้ว แล้วมีประโยคนึงที่มันพิมพ์บอกกับแม่กูนะ มันบอกว่า "คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ต้องหาเงินให้ลูกใช้สิ" พอกูเห็นละแบบ คนแบบนี้เหรอวะที่ครอบครัวกูส่งเสีย ส่งเงินให้มันใช้เล่น ๆ แล้วแม่งไม่คิด ไม่มีจิตสำนึกเหี้ยไรเลย ครอบครัวกูคิดว่ามันป่วย ก็พามันไปหาจิตแพทย์รักษามัน แต่แม่งก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย ตอนนี้ครอบครัวกูแทบจะไม่เหลือเงินให้แม่งผลาญแล้ว กูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เครียดชิบหาย

>>522 พี่มึงนี่โครตเกี้ย พ่อแม่มึงก็โง่ไห้เค้าหลอกได้ กรรมของมึงจริงๆตั้งใจเรียน หางานทำซะ เอาตัวเองไห้รอดมึงพึ่งใครไม่ได้แล้ว ดีไม่ดีพ่อแม่มึงหมดตัวทุกคนจะมาเกาะมึงแดกอีก

>>522 พี่มึงลูกรักพ่อแม่รึเปล่าวะ? ดูทรงนี้คือลูกรักชัดๆเลยนะ พ่อแม่มึงนี่ตั้งแต่เล็กๆมาเป็นลูกคนโตของปู่ย่าตายายไหม? เอางี้ก่อนดีกว่าว่าเวลาที่พ่อแม่มึงจับได้ว่าพี่มึงก่อวีรเวรอย่างที่ว่ามานี่เค้าพยายามทำโทษยังไงมั่งให้สำนึกผิด? ตั้งแต่เล็กจนโตอ่ะ พี่มึงทำผิดแล้วเจอโทษยังไงมั่ง? พ่อแม่มึงยุติธรรมพอไหมเวลาให้ของ/ทำโทษพี่น้องท้องเดียวกับมึง ฝากพิจารณาตรงนี้ด้วย กูว่าคนที่ไม่ใช่ลูกรักควรตีตัวออกมาเลยแล้วรีบๆเรียนให้จบตามที่โม่งตัวบนบอก

>>522 ให้เงินเยอะไป ต้องตั้งลิมิตว่าเกินกี่ปีไม่จบให้หางานทำส่งตัวเอง

กูปรึกษาหรือมาระบายหน่อยว่ะ กูรู้สึกอึดอัดปนรู้สึกดีเล็กน้อย คือกูไปเจอญาติของกูที่งานศพอาม่าที่เป็นพี่สาวของอาม่ากูอีกที แล้วกูไปเจอหลานของอาม่าฝั่งนั้น ซึ่งกูไม่เจอมา10กว่าปี แล้วแบบเฮ้อ เค้าน่ารักเว่ออ่ะ ปนๆกับเค้าโปรไฟล์ค่อนข้างสูงกว่ากูนิดนึง สังคมสูงกว่า แต่กูก็มีระดับนึงนะ แต่กูรู้สึกกูใจบางมากเลยว่ะ อยากจะติดต่อไป แต่ใจนึงก็ไม่อยากติดต่อไป คือเค้านิสัยดีมาก ทักกูก่อนด้วย ใจบางไปอีก เห้อออ

>>526 ญาติกันแต่งกันไม่ดีตรงพันธุกรรมลูก

>>526 เค้าทักเพราะมึงเป็นญาติ และเค้าอัธยาศัยดีกับทุกคน จำไว้!!!

ขอบ่นเฉยๆนะไม่ถึงกับมีปัญหาอะไรหรอก ในขณะที่กูดิ้นรนเรียนหนักมานานแทบตายเพื่อให้ได้ดีในตอนนี้ ญาติห่างๆที่กูรู้จักกำลังจะไปได้ไกลกว่ากูทั้งที่แทบไม่ได้ทำไรเลย ญาติคนนั้นเป็นแม่หม้ายวัยกลางคนมีลูกติดอยู่คนและกำลังว่างงานอยู่(เพราะไม่ทำเอง) ก็ใช้วิธีแบบแต่งงานใหม่กี่รอบแล้วไม่รู้เน้นแต่งกับคนต่างชาติแก่ๆเพื่อเอาผลประโยชน์ ไปแอบอยู่แบบเถื่อนครบกำหนดจนได้สัญชาติแล้วขอสัญชาติให้ลูกได้ อยู่ได้เพราะผัวฝรั่งให้เงินจนตอนนี้จะย้ายบ้านไปอยู่กับเขาที่ตปท.แล้ว ลูกก็จะได้เรียนหนังสือต่อที่นั่นโดยไม่ต้องลงแรงอะไร จะหาว่ากูคิดมากก็ได้นะทั้งที่กูก็มีอะไรดีๆในชีวิตไม่ต่างกัน แต่กูเห็นแล้วรู้สึกละเหี่ยใจ

>>529 วิถีชีวิตของเขามึง ถ้ามึงชอบการพึ่งตนเองชอบความแข็งแกร่งถ้าให้มึงไปใช้ชีวิตแบบญาติมึงมึงอาจอกแตกตายก่อนถ้าไม่ชอบให้ใครมาดูถูก คิดอีกมุมอย่างน้อยเขาก็เทรนการมองผัวให้ออกว่าควรอยู่ต่อหรือถอยนะมึง เก็บเวลในการหาผัวมาพอสมควร

กู >>522 เอง มาอธิบายเรื่องพี่กู คือน่าจะพูดได้ว่าครอบครัวกูค่อนข้างตามใจพี่กู แต่ไม่เชิงลูกรักอ่ะ อยากได้อะไรก็ให้หมด แต่ว่าทำผิดกูมีดุ มีตีบ้าง พ่อกูเคยหลังแหวนพี่ไปทีนึง แต่กูไม่ค่อยโดนดุเท่าไรเพราะกูค่อนข้างทำตัวดี+ตั้งใจเรียน เหล้ายาบุหรี่ก็ไม่เคยแตะ แล้วกูก็ไม่เคยขออะไรที่มันไม่จำเป็น กูเป็นห่วงครอบครัวกู กูรู้ดีว่าครอบครัวกูไม่ได้มีเงินเยอะอะไร แค่พี่กูผลาญก็จะไม่พอใช้แล้ว กูพยายามปรามการใช้จ่ายเงินในครอบครัวอยู่บ่อยครั้ง แต่พ่อกับพี่กูใช้เงินมือเปิบชิบหาย หลาย ๆ ครั้งที่ได้เงินก้อนมาในจำนวนที่พอใช้ไปได้นาน แต่ก็หมดในไม่กี่เดือน แล้วแม่งก็มาทะเลาะกันว่าเอาไปเลี้ยงเด็กบ้าง เอาไปเล่นชู้บ้าง แม่งเป็นปัญหาเรื้อรังในช่วงที่กูกับพี่เรียนอยู่มัธยม กูไม่รู้ว่าเพราะปัญหาครอบครัวด้วยรึเปล่าถึงทำให้พี่กูเป็นแบบนี้ ซึ่งพ่อกูก็ชอบเอากูไปเปรียบเทียบกับพี่ด้วย แต่กูก็พูดช่วย เบรคพ่อตลอดเวลาพี่กูโดนด่าหนัก ๆ แล้วก็มีครั้งนึง กูไม่แน่ใจว่าช่วงไหนแต่ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นช่วงพี่กูจบม.6ได้สักพัก พี่กูเคยพยายามฆ่าตัวตายด้วยการกินยาพาราเกินขนาด แต่ช่วยทัน เหตุผลที่ทำกูไม่แน่ใจ เขียนไว้ในไดอารี่ซึ่งกูยังไม่ได้อ่าน แต่ที่แม่เล่าให้ฟังเหมือนพี่กูจะรู้สึกว่าชีวิตตัวเองไม่มีค่า ไม่อยากเป็นภาระให้ครอบครัว ซึ่งหลังจากช่วยรักษาสุขภาพอะไรเสร็จแล้ว ก็เริ่มพาพี่กูไปพบจิตแพทย์ รักษาอยู่นานจนอาการต่าง ๆ ดีขึ้น จนใช้ชีวิตปกติได้ ถึงได้ไปเรียนมหาลัยแล้วหลังจากนั้นก็เป็นตามที่กูเล่าเลย ที่มันใช้ขู่เอาเงินจากครอบครัวกูก็เรื่องจะฆ่าตัวตายนี่แหละ แต่ตอนนี้แม่กูเหมือนจะปลง ๆ ได้แล้ว เหมือนจะปล่อยพี่กูจะทำอะไรก็ทำ เพราะไม่มีอะไรให้มันได้แล้ว ใช้เงินเดือนนึง2-3หมื่น กูอยากให้พี่กูสำนึกได้สักทีว่าที่ทำอยู่มันเหี้ยแค่ไหน ทุกครั้งที่โกหก แล้วครอบครัวจับได้มันไม่เคยพูดคำว่าขอโทษเลยสักครั้ง เมื่อวานมันก็โทรมาขอเงินแม่กู แล้วแม่กูไม่ให้ มันก็ด่าครอบครัวว่าถ้าไม่พร้อมจะคลอดมันมาทำไม ซ้ำยังไล่ให้แม่กูไปขอยืมเงินคนนั้นคนนี้ไปให้มันผลาญเล่นอีก กูสงสารแม่กูที่ต้องเจอกับคำพูดที่บั่นทอนจิตใจจากลูกตัวเอง แล้วกูก็กำลังจะเข้ามหาลัยปีนี้ ซึ่งแน่นอนว่าภาระครอบครัวกูก็เพิ่มขึ้นอีก กูพยายามหางานทำให้ครอบครัวกูไม่ต้องจ่ายเยอะเกินไป แต่กูไม่แน่ใจว่ามันจะพอรึเปล่า

>>531 กูว่าพี่มึงมันหลุดหลอยแล้ว เป็นคนหลักลอยแน่ๆแล้วอ่ะ คือใครจะอะไรแม่งไม่สนละ คิดว่ารักษาทางจิตไปกูว่าก็เท่านั้นนะ ส่วนที่พี่มึงเป็นงี้เพราะอะไรถ้าให้เดาคือเค้าอยากตายละเสือกมีคนไปห้ามไม่ให้ตายอ่ะ ถ้าตายๆไปตั้งแต่ตอนมัน ม.6 กูว่าชีวิตมึงน่าจะดีขึ้นนะ ไม่ใช่กูอยากจะให้มันตายหรอก พอมาเห็นว่ามีชีวิตมาถึงตอนนี้ได้ละเป็นแบบนี้กูว่าสู้ให้ตายจนคนรอบข้างเศร้าใจหนักๆกับมันแค่ครั้งเดียวยังดีกว่าเห็นมันเป็นแบบนี้ ที่กูพีคคือพ่อมึงเล่นชู้ด้วยเหรอวะ? แถมเอาไปเปรียบเทียบกับคนไม่เอาไหนแบบพี่มึงเนี่ยนะ? เป็นกูนี่ถ้ามันจะขู่ฆ่าตัวตายจริงๆกูคงเซอร์วิสหาอุปกรณ์ให้อ่ะ ตายไปคนนึงค่างานศพคงไม่เยอะเท่าเงินที่พ่อแม่เลี้ยงดูมันช่วงที่รอดตายจากการแดกยาหรอก

>>532 ไม่ ๆ เรื่องชู้นี่คือพ่อกับแม่กูทะเลาะกันเรื่องเงินว่ามันหายไปไหน แล้วแม่งก็โทษกันว่าเอาเงินไปเลี้ยงคนนู้นคนนี้มั่ง ทั้ง ๆ ที่แม่งก็เอาไปใช้ไร้สาระเองทั้งนั้นอ่ะ ช่วงนั้นคือกูไม่อยากอยู่ที่บ้านเลย เสียสุขภาพจิตสัส ๆ ดีที่หลัง ๆ มาแม่งตั้งสติกันได้ ทำรายรับ-รายจ่าย เลยพอควบคุมเงินได้หน่อยนึง

>>533 ถ้าพี่มึงอยากตายอีกรอบมึงช่วยไล่ๆมันด้วยละกัน เพื่อพ่อแม่และตัวมึงเอง อยู่แบบนี้กูว่าลำบากทุกคนหว่ะ

>>531 กูว่าพี่มึงเหมือนคนถมไม่เต็ม พ่อแม่ไม่อยากให้พี่มึงตาย ไม่ได้สนใจที่จะแก้ปัญหาความภูมิใจในตัวเองของพี่มึงอย่างจริงจังรึเปล่า พี่มึงเหมือนคนเสียสูญกำลังผลาญเทียนชีวิตผลาญจิตใจอะ

>>535 เออ มึงสื่อตรงประเด็นดี กูคิดอยู่ว่าพี่มันเหมือนสูญเสียอะไรไปแล้วจริงๆจนกลายเป็นงี้ ที่กูแนะได้มีสองทางคือควรให้มันไปตายกับจับมันเข้าบำบัดแบบจริงๆจังๆ ไม่งั้นก็ใช้ช่องทางกฎหมายให้ศาลสั่งพี่มึงเป็นบุคคลเสมือนไร้ความสามารถไปเลย ใช้เงินมือเติบผิดปกตินี่ก็ถือว่าจิตเริ่มวิกลจริตได้นะซึ่งช่องทางหลังๆเนี่ยยากมาก

>>531 ก็เป็นแบบไม่ได้เลือกที่จะเกิด พอเลือกที่จะตายก็ไม่ยอมให้ตาย แต่ก็ไม่ได้แก้ปัญหา​อะไร เหมือนช่วยมาแล้วก็ปล่อยให้อยู่ต่อโดยที่ปัญหาของพี่มึงยังไม่ได้เยียวยา แม่งก็เลยยังติดอยู่ในชุดความคิดที่ว่าในเมื่อบังคับให้มันมีชีวิตอยู่ก็ต้องรับผิดชอบ มันไม่ได้มองว่าที่บ้านช่วยมัน มันมองว่าบังคับให้มันอยู่ต่ออ่ะ มันอยากไปก็ไม่ให้ไป เลือกไม่ได้กระทั่งอยู่หรือตาย

>>537 อุ่ย นี่มันแนวคิดกูทุกวันนี้นี่นา ถึงกูจะไม่ได้ทำตัวเหลวแหลกอะไร แต่ชุดความคิดของกูเป็นแบบนี่เป๊ะเลย กูเคยฆ่าตัวตายแต่รอดเหมือนกัน ทุกวันนี้ก็ใช้ชีวิตไปขำๆ แต่ถ้าตายก็เอาเฉยๆ

กูยังเรียนไม่จบเลย แม่พูดตลอดว่าถ้าแกทำงานแล้วชั้นจะลาออกจากที่ทำงาน ต้องเลี้ยงฉัน ต้องเอาเงินเดือนมาให้เดือนละเท่านี้ๆ ตอนแก่แกต้องดูแลฉันและพ่อ ยายก็ต้องดูแล ป้าก็ต้องดูแล แล้ววกกลับมาว่า รู้ไหมว่าตอนฉันอายุ14ฉันช่วยยายทำงาน ทำสวน ตอน16ยายก็ไม่ต้องทำอะไรแล้ว ฉันเลี้ยงเขาได้ ฉันทำอาหารให้เขากินทุกมื้อ คือเขาคาดหวังให้กูสามารถทำอาหารให้คนที่บ้านได้ตั้งแต่15 ทำงานบ้านทุกอย่าง เพราะตอนเด็กเขาทำมาก่อน
พอทำงานปุ๊บต้องส่งเงินให้เขาและพ่อทุกเดือน แต่กับพี่กูไม่เคยพูดแบบนี้ เพราะบอกว่ามันเป็นหน้าที่ของผู้หญิง
กูยังเรียนไม่จบเลย แทนที่จะเอาเวลามาอ่านหนังสือ โฟกัสกับการเรียนอย่างเดียวก็ต้องมาโดดนกรอกหูทุกวันๆ วันไหนกลับบ้านช้า มาทำกับข้าวไม่ทันเขาก็ด่าๆๆ ทั้งที่ตัวเองก็ทำได้ คือแม่กูยังไม่แก่เลยนะ

กูคุยกับที่บ้านเรื่องถ้ามีใครไปเสพกัญชาในประเทศที่กัญชาถูกกฎหมายแต่พอกลับมาแล้วตรวจเจอสารเสพติดในร่างกายตอนอยู่ที่ไมยมันจะผิดกฎหมายมั้ย อยู่ๆ มันก็วกเข้าเรื่องการเมืองเฉย คือกูกับที่บ้านเรื่องการเมืองไม่ค่อยจอยกัน แต่กุอยากรู้ว่าบ้านกูคิดไงเฉยๆ อะ กูควรเลิกเอาอะไรสุ่มเสี่ยงแบบนี้มาคุยมั้ยวะ จริงๆ กูรุ้ว่ามันเป็นหัวข้อที่ไม่น่าคุย แต่ก็อยากรู้อยู่ดีอะ

>>540 ถ้ารู้ว่ามันเสี่ยงที่จะทะเลาะก็อย่าคุย ไปคุยกับคนอื่น ถ้าอยากรู้ก็มาถามโม่งถามพันทิปเอาก็ได้

‪ตั้งแต่จำความได้ โดนผู้ใหญ่คุกคามด้วยคำว่า “เขามองเราเป็นลูกเป็นหลาน” มากี่ครั้งแล้ว ตอนประถม ลุงคนนึงเดินเข้ามาเปิดกระเป๋านร.ตอนกินข้าวอยู่ รื้อๆค้นๆ บอกไหนดูซิ พกอะไรมาบ้าง‬ นี่ไม่พอใจเลยบ่นกับแม่ว่าไม่ชอบเลย ทำไมต้องค้นของหนู หนูยังไม่อนุญาตเลย แต่แม่กลับบอกให้ไปขอโทษลุงที่คิดไม่ดีกับเขา อิหยังอะ ‬

>>542 กูก็เป็นนะมึง รู้สึกถึงความtoxicแล้วน้อยเนื้อต่ำใจที่ตัวเองเกิดเป็นคนเอเชียเลยหว่ะ พ่อแม่ฝั่งเอเชียคือส่วนมากเป็นงี้หมดเลยจริงๆ ขนาดแบบจีนมีคอมมี่ละค่านิยมเดิมๆไม่เคยหายไปอ่ะ ทุกอย่างคือแม่งเหมือนไม่ใช่ชีวิตตัวเอง เหมือนกูเกิดมาเพื่อสนองประโยชน์ใครสักคนตลอดชีวิตเค้าถึงตอนนั้นค่อยมีชีวิตเป็นของตัวเอง ซึ่งเป็นงี้กูก็ไม่อยากเกิดมาหรอกแต่เลือกเกิดไม่ได้หว่ะ บางทีกูชีวิตล่องลอยไปวันๆเพราะงี้แหละ เข้าใจความรู้สึกอยากตายเลยหว่ะแต่กูไม่ใช่คนมักง่ายนึกจะตายก็ตาย ชีวิตมีอะไรให้ต้องจัดแจงก่อนตายหว่ะ

>>543 สนองประโยชน์อะไรวะ กว่ามึงจะตั้งตัวได้เค้าส่งมึงเท่าไหร่เสียเวลากะพวกมึงเท่าไหร่ แล้วลูกเกินครึ่งไม่เลี้ยงพ่อแม่นะโว้ย คุ้มตรงไหน

>>539 มึงก็อย่าไปยอมดิ บอกเลยว่ามึงจะช่วยเท่ากับพี่มึงช่วย

>>544 troll

ขี้แพ้ชิบหาย ทำชีวิตตัวเองเน่าเฟะแล้วก็โทษว่าเพราะโดนกดดันจากครอบครัวเนี่ยนะ เอเชียเหี้ยไร คอมมี่เหี้ยไร หัดยอมรับมั่งเหอะว่าที่ชีวิตมึงเป็นงี๊ก็เพราะล่องลอยไปวันๆ ไม่ใช่เรอะไง

>>543 มึงสร้างเนื้อสร้างตัวได้เมื่อไหร่ออกไปมีชีวิตของตัวเองเลย ไม่ต้องมาสนว่าเราต้องรับใช้ใครไปตลอดชีวิต ถ้ามีงานทำแล้วกูแนะนำให้ย้ายเลย ทำตัวให้อิสระ แต่ถ้ายังเรียนอยู่ก็ทนไปก่อน คิดไว้ว่าเขาส่งมึงเรียนจนมึงสร้างตัวได้แล้วค่อยไป

>>547 มึงมีชีวิตที่ไม่เคยเจอสิ่งรอบข้างแย่มากแม้กระทั่งครอบครัวมึงไม่เข้าใจจริงๆหว่ะ สำหรับกูแล้วเจอเรื่องแย่ๆข้างนอกกูยังพอยอมรับได้นะว่ากูควรพัฒนาตัวเองแต่ถ้ากับครอบครัวก็แย่ด้วยแบบนี้อีกคือมึงอยากให้มันเกิดกับตัวเองเหรอ? ผู้ใหญ่ที่ทำผิดเองแต่ไม่เคยรับผิด , สร้างระเบียบไว้สารพัดให้แต่ตัวเองแหกได้เพราะแค่แก่กว่า, ไม่เคยเป็นแบบอย่างที่ตัวเองอยากให้ลูกเป็น, เลี้ยงกูเพื่อเอาหน้าคนรอบตัวว่าดีและทำไปตามหน้าที่โดยไม่ถามเลยว่ากูเรียกร้องอะไรได้บ้าง คนบางคนถ้ารู้ว่าทำหน้าที่ผู้ปกครองที่ดีให้กับลูกตัวเองไม่ได้ไม่ควรให้กำเนิดใครสักคนหว่ะ

ละเสริมไรให้ว่ากูไม่เคยล่องลอยแบบนี้มาก่อนเลย กูมีเป้าหมายในชีวิตตัวเองทุกอย่าง พยายามอยากเป็นในสิ่งที่ตัวเองเป็นแต่พอกู ม.5 ขึ้น ม.6 กูได้เกรดเท่านี้ๆเอาไปให้พ่อแม่กูดูเค้าเอ่ยชื่อสถาบันที่กูต้องเข้า สาขาที่กูต้องเรียนออกมาเลยว่ากูต้องทำแบบนี้ๆออกมา ส่งกูเรียนเตรียมพร้อมในสิ่งที่ไม่ชอบ กูอยากทำงานอดิเรกพวกจิตอาสา ไปปลูกป่า ไปสอนหนังสือรุ่นน้อง กูโดนกีดกันหมด หาว่ากูเสเพลเถลไถล กูนัดแนะเพื่อนไว้กูต้องทิ้งทุกอย่าง กูอยากเรียนขี่มอไซค์ก็หาว่ากูจะทำให้เปลืองน้ำมัน ไม่ก็หาว่ากูไม่มีความตั้งใจจะเรียนบ้างไรบ้างทั้งๆที่กูฝึกแค่ครั้งเดียวเองแล้วไม่ให้กูฝึกอีกเลย กูจะไปไหนต้องขอเค้าไปส่งเท่านั้นคือวันๆกูได้แต่เดินรอบๆบ้านที่เค้าตีกรอบให้เท่านั้นอ่ะ ไปไกลกว่านั้นห้าม ขนาดกินข้าวนะ บ้านกูถ้าเงียบๆก็เงียบแบบไม่ได้มีญาติที่ไหนมาอยู่แล้ว เวลากูกินอะไรที่เป็นเนื้อเยอะเกินไปก็ผิด กูซื้อเนื้อมากินเพิ่มแแทนมาจากเซเว่นก็หาว่ากูทำบาปซื้อชีวิตสัตว์ที่ไม่มีทางสู้มาสนองกิเลสตัวเอง ทั้งๆที่ตัวเค้าเองนี่เข้าๆออกๆเป็นว่าเล่นแต่ถ้ากูโดนจับได้ว่าแอบไปมาคือจะด่าว่ากูบ้าทุนนิยม เอาเงินพ่อแม่ไปจมกับธุรกิจปีศาจ เนรคุณบุพการีบลาๆซึ่งแม่งไร้สาระมาก มึงไม่รู้สึกอึดอัดก็แล้วแต่มึงจะคิดนะแต่กูที่ผ่านมาจนทุกวันนี้ซิ่วออกมาเรียนรามแต่โกหกพ่อแม่ว่ายังเรียนที่เดิมอยู่ยังไม่รู้เลยว่านอกจากความตายแล้วมึงหาทางออกกับเรื่องแบบนี้ได้ไหมละถ้ามึงเป็นกูอ่ะ แล้วที่ผ่านมานี่กูมีไปทำงานระหว่างเรียนนะเหมือนจะเห็นด้วยแล้วสักพักเค้าก็มาบอกกูควรลาออกดีกว่า ทำงานแบบนี้เลี้ยงพ่อแม่ได้ไม่พอหรอก กูอาจจะแก้ปัญหาที่ตัวเองมีไม่เก่งก็ได้แต่ถ้ามึงรู้ว่ากูควรทำอะไรต่อจากนี้มึงแนะนำมาละกันถ้ามึงคิดว่ามึงเก่งกว่าคนอื่นเค้า

>>550 มึงๆ ใจเย็นๆ นี่โม่ง เมนต์แบบ >>547 อย่าไปตอบมันมาก
มึงควรปล่อยผ่าน ถ้าไม่ถูกใจ เพราะถ้าจะตอบทุกอย่างในโม่งมึงจะยิ่งแย่ เอาแค่อันไหนดีอันไหนน่าสนก็เอามาใช้ พอ

>>551 ขอบคุณนะที่อย่างน้อยๆมีโม่งเข้าใจกูอ่ะ คือ กูรู้ตัวเองนะว่ามาเป็นแบบนี้ได้ยังไงแต่จะไปต่อยังไงกับพื้นฐานของตัวเองแบบนี้นี่สิกูรู้สึกมืดแปดด้านไปหมด

>>549 แต่เขาทำให้มึงเกิดมาแล้วไง ไม่ใช่หน้าที่อะไรมึงที่จะมาตัดสินว่าเขาเป็นพ่อแม่ที่ดีหรือไม่ดี มึงรับผิดชอบชีวิตตัวเองดิวะ ครูลูกกอล์ฟเคยพูดไว้ที่ไหนซักที่ "ชีวิตเราเริ่มยังไงก็ได้แต่ต้องจบด้วยตัวเอง" (ไม่ได้หมายถึงให้ไปฆ่าตัวตายนะเว้ย 555)

ปล. เล่าไว้เผื่อมึงคิดว่าคนที่เข้มแข็งจะต้องมาจากพื้นฐานครอบครัวที่ดีเท่านั้น - แม่กูตายแล้ว พ่อกูเป็นชู้เมียชาวบ้าน น้องเคยติดยาและขโมยของในบ้านไปขาย(ตอนนี้น่าจะเลิกแล้ว) กูไปกำหนดชีวิตใครไม่ได้ ถึงอย่างงั้นกูก็ต้องทำชีวิตตัวเองให้ดีอยู่ดีถูกมั้ย

ขอโทษแล้วกันที่กูเป็นโม่งที่ไม่ดี ถ้ามึงอยากได้คำปลอบประโลมปลอบใจกูไม่มีให้ แต่มึงต้องเข้มแข็งดิวะ มึงก็เลือกทางเดินเองโดยปิดเขาแล้วไง ถ้ามันไปได้ไม่สวยมึงก็ยังจะไปโทษเขาอันนี้กูว่าไม่โอเค มันจะทำให้มึงใช้เขาเป็นข้ออ้างเสมอ ทำไงได้ก็กูถูกเลี้ยงมาไม่ดี คิดแบบนี้มึงก็หมดไฟ มึงต้องคิดสิว่าชีวิตกูกูจะทำมันให้ดีให้ได้ ดีจนตอกหน้าที่บ้านได้เลย แบบนี้ต่างหากถึงจะมีแรงใจ

ถ้ากูรู้ว่าลูกที่กูทำงานหาเงินส่งมันเรียนแล้วเสือกแอบซิ่วไปโดยไม่บอกกู กูคงไล่มันออกจากบ้าน มึงอยากมีชีวิตของตัวเองมากมึงก็ต้องเลี้ยงดูตัวเองให้ได้ - มึงพร้อมหรือยังล่ะ ถ้าตอนนี้มึงยังไม่พร้อมมึงต้องเริ่มคิดแล้วว่าต้องเตรียมความพร้อมยังไง เงินที่ทำงานพิเศษพอเลี้ยงตัวเองมั้ย มีเก็บพอจ่ายค่าหอพักค่าน้ำค่าไฟเวลาต้องออกมาอยู่เองหรือเปล่า ทุกปัญหาที่มึงบอกมาคือมึงอยากออกมาใช้ชีวิตเองนั่นแหละ แต่มึงพร้อมหรือยังล่ะ

>>555 เรื่องหนีออกไปใช้ชีวิตตัวเองนี่กูคิดหลายรอบละ พ่อแม่กูกระต่ายตื่นตูมง่ายมาก ถ้ากูหนีจริงๆคงมีตามตัวเจออ่ะ แล้วคงลากกูกลับบ้านแน่ๆ ไม่งั้นก็ไล่เบี้ยกูจนกูมีชีวิตของตัวเองไม่ได้หรอก คงไปตามด่าหน้าที่ทำงานว่ากูเนรคุณ กินบนเรือนขี้บนหลังคาสารพัดแน่นอน ที่กูเชื่อแบบนี้เพราะตอนกู ม.3 ช่วงนั้นเค้ากินเลี้ยงกันพอดีเพราะสอบวิชาสุดท้ายเสร็จ ไม่ได้นัดแนะไรกันหรอกว่าจะไปไหนกัน ตอนนั้นมือถือกูก็ไม่มี(สมัยนั้นมันมีตู้โทรศัพท์อ่ะ) พอครูเค้ามส่งกูมาปากซอยแค่นั้นแหละตอนสองทุ่มกว่าเลยรู้จากคนละแวกนั้นว่าพ่อกูแจ้งผู้ใหญ่บ้านยกใหญ่ว่าลูกตัวเองหายไป กลัวจะไปมีอันตราย หายออกไปจากบ้านนานมากไม่กลับมาเลย พอกูกลับมาปุ๊บเค้าสวดกูชุดใหญ่เลย หลังจากนั้นตอนกูแตะประตูบ้านเมื่อไหร่คือเค้าจะต้องเริ่มถามเลยว่าจะไปไหนไรงี้ทั้งๆที่แค่กูกำลังจัดครัวเอาขยะไปทิ้งตามปกติ ทุกครั้งที่กูหางานพิเศษทำนะเค้าต้องรู้ตลอดอ่ะว่ากูทำงานที่ไหน ทำแล้วรายได้เท่าไหร่ เวลาเลิกงานตอนไหน แต่ไม่ได้ไปรับไปส่งนะ ให้กูไปกลับเองตลอดละถึงจะมาว่ากูอ่ะว่าเลิกๆทำแล้วมาทำงานบ้านซะทั้งๆที่บ้านกูมีน้องนะแต่กูโดนมองลูกชังมาแต่ไหนแต่ไรมึงจะเข้าใจถึงความรู้สึกนี้รึเปล่า มึงเอาชีวิตของมึงมาเทียบกับของคนอื่นมึงก็พูดได้อ่ะ ถ้ากูเลือกเกิดได้ก็ไม่อยากเกิดในครอบครัวนี้หรอก กูเคยหลุดพูดไปว่าจะไปตายหลายๆครั้งเค้าก็เฉยๆเพราะเค้าอายุไม่ได้เยอะ จะทำลูกใหม่ตอนนี้ก็ยังทัน แถมบ้านกูมีลูกสองคนอยู่แล้ว...

>>554 กูเพิ่งมาเห็นอันนี้นะ กูขอว่าอะไรหน่อยนะ ชีวิตเกิดมาทั้งทีคืออย่างน้อยๆกูทำอะไรก็ตามก็อยากให้คนที่ใกล้ตัวที่สุดคือพ่อแม่กูเค้าสนับสนุนบ้าง ไม่ใช่ว่าแม่งกูต้องตามใจเค้าให้หมด ชีวิตถ้ามันไม่ใช่ของกูเองละทำตามเค้าเท่าที่พอจะทำได้แล้วไม่มีอะไรสำเร็จเลยนี่มึงจะบอกว่าขี้แพ้ ลูซเซอร์เหรอวะ? คือสิ่งที่กูทำตามคนในบ้านไปอย่างน้อยๆที่กูทุ่มเทให้คือความไว้ใจอ่ะ ความไว้ใจที่คนที่ให้กำเนิดกูมาอย่างน้อยมั่นใจว่ากูทำนั่นทำนี่ไม่ทำอันนี้ ข้อห้ามอย่างนี้แล้วกูจะได้ดี แต่พอมันไม่ใช่อย่างที่เห็นเค้ากลับไม่รับผิดชอบอะไรเลยแล้วมองว่าตัวเองไม่เคยผิดตลอดแบบนี้มึงโดนกับตัวมึงเองบ้างมึงรู้สึกยังไงวะ? อยากให้มึงลองคิดดูถ้ามันเกิดขั้นกับตัวมึงเองไม่ว่าจะมาจากใครก็ตาม แล้วการที่กูเริ่มเสนอไรเองบ้างก็กลับโดนตอกกลับมา โดนไซโค พูดจาด่าว่าโง่ อัปรีย์ ระยำ ตลอดเรื่อยมาแล้วเสริมว่านี่คือคำพูดให้กำลังใจมึงว่่ามันใช่เหรอวะ? มึงไม่ได้อยู่กับบ้านกูมึงจะรับรู้กับความเอาแต่ใจของครอบครัวกูไม่ได้จริงๆ เวลาพ่อแม่กูไม่ได้อะไรดั่งใจเวลาระบายอารมณ์เค้าจะขวางทางคนอื่นงี้แหละ ตอนกูเด็กๆก็เป็นกระโถนรองรับแบบนี้บ่อยมาก พ่อแม่ ญาติพี่น้องมึงเป็นแบบนี้ไหมล่ะ? มึงตัดสินคนอื่นง่ายไปอ่ะบางที

มึง กูเหนื่อย กูเสียใจ พ่อกูทำงานได้เงินไม่ค่อยเยอะเพราะเกษียณแล้วแต่ดันอยากทำธุรกิจ ซึ่งตอนนี้ก็ทำอยู่ จะเจ๊งไม่เจ๊งแหล่ ต้องหาเงินมาหมุนตลอดเพราะเงินที่มีมันไม่พอ ตอนนี้กูไม่รู้ว่าพ่อไปกู้หนี้ยืมสินอะไรบ้าง พอกูกับแม่ห้ามก็ไม่ฟัง บอกว่าจะไม่ขอเงินแม่ใช้ ไม่ต้องมายุ่ง กูปวดหัวมาก กูไม่รู้จะทำยังไงให้พ่อกูหยุดสร้างหนี้ใช้จ่ายเกินตัวสักที มันยังไม่เดือดร้อนกูหรอกเพราะแม่กูเป็นคนเก็บเงินไว้ได้อยู่ แต่แบบมันก็เป็นห่วงพ่อ มันเหนื่อยมากเลย แล้วกูดันเสือกยังเรียนไม่จบ เหลืออีก 2 ปี เรียนก็ห่วยแตก กูมีปัญหากับการอ่านหนังสือเรียนมาก กูสร้างความเครียดให้คนที่บ้านต้องมาลุ้นเรื่องเรียนกูอีก แถมคณะที่กูเรียนแม่งก็โคตรยุ่งจนไปทำงานพิเศษอะไรไม่ได้ กูเหนื่อยใจกับทั้งตัวเองและพ่อมากจริงๆ กูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว พวกมึงมีหนทางหยุดพ่อให้กูบ้างไหม กูไม่อยากให้มันลุกลามจนเป็นปัญหาใหญ่ กว่ากูจะจบอีก ตอนนี้กูเลยว่าจะหาอะไรเล็กๆน้อยๆทำหารายได้เสริม กูพอจะมีความสามารถทางด้านภาษาอังกฤษอยู่ มึงคิดว่ากูจะรับทำอะไรได้บ้างวะที่มันไม่ต้องออกข้างนอกไปทำ แม่งเอ๊ย กูรู้สึกพูดปนเรื่องไปหมดแล้วตอนนี้

กูมาระบายที่นี่ครั้งแรก กูว่ากูกำลังจะประสาทแดก

มันเริ่มมาตั้งแต่ปลายปีก่อนตอนพ่อกูโผล่มา พ่อกูเนี่ยตอนเด็กๆกูจำได้แค่เขาโผล่มาเพื่อทะเลาะกับแม่ กูนอนไปทั้งๆที่เขาทะเลาะกันอยู่หน้าห้องจนชิน ตอนนั้นกูแค่อนุบาลไม่ก้ประถม พอกูโตขึ้น พ่อก็หายหัวไปจากชีวิตกู ไม่ค่อยมายุ่งอะไรเพราะเขาติดชู้อีกบ้าน แม่กูก็มาบังคับกดดันกูให้กูเรียนแทน กูเรียนแบบไม่ค่อยมีปัญหาอะไร คะแนนก็โอเค แต่เขาก็ไม่พอใจซะที ทะเลาะกันเหี้ยมากตอนกูประถมกูไปโรงเรียนทั้งสภาพตัวช้ำทั้งตัวอะ บางทีมีรอยตบบนหน้ากูจนครูถาม ถึงวันนึงที่ครูเรียกแม่กูไปคุยเรื่องนี้ เรื่องมันเลยหยุด ... หยุดแค่กูไม่มีแผลอะ แต่สภาพจิตใจกูก็เหี้ยแล้ว บางวันกูเศร้ามากๆ เขาก็เดินมาเหยียบหัวกูขยี้ๆแล้วด่ากูแทน อะไรแบบนี้

ทีนี้กูก็อยู่แบบนั้นมาเรื่อยๆจนถึงวันที่กูไปเรียนไกล ต้องอยู่หอ ช่วงนั้นแหละสภาพจิตใจกูดีขึ้นมากๆ ไม่มีพ่อไม่มีแม่ กูอยู่กับรูมเมทกูไม่เคยมีปัญหาอะไรหนักหน่วงเลย จนวันที่พ่อกลับมาในชีวิตกู บังคับให้กูไปอยู่กับเขา และย้ายไปเรียนในโรงเรียนที่เน้นร่างกายผสมหลักสูตรแบบพวกระเบียบทหาร คือจากเดิมกูที่เกรด3ปลายๆตลอด ตกมาเป็นที่เกือบโผล่ของห้อง สภาพร่างกายกูก็ก้ไม่ได้แข็งแรงอะไรไง กูหน้ามืดบ่อยมาก แต่เขาแม่งไม่เข้าใจกูเลย บังคับกูตลอด จากเดิมที่กูโอเคกับเพื่อนถึงจะไม่ใช่คนคุยเก่ง กลายเป็นตัวเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ที่ร้องไห้ทุกวันมาตั้งแต่ธันวา กูไม่คุยกับใคร ไม่เปิดใจให้ใคร กูอยากอยู่คนเดียวเพื่อร้องไห้ กูควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ และร้องไห้แทบตลอดเวลาแม้กูไม่ได้อยู่บ้าน กูนอนไม่หลับ ต้องหาอะไรมาผูกคอ จินตนาการว่ากูกำลังฆ่าตัวตาย กูถึงจะหลับได้ แต่ตอนนี้เริ่มหลับไม่ได้อีกแล้ว เอาเป็นว่าตอนนี้สภาพกูเหี้ยมาก ไม่เป็นผู้เป็นคน กูมีปัญหาทั้งที่กูเรียนไม่ทันเพื่อนด้วยสภาพร่างกายกู กลับบ้านกูก็มีปัญหาเรื่องพ่อ ทุกวันนี้กูกลัวเสียงกุญแจ เสียงเคาะประตู อะไรงี้มาก พวกเสียงที่เป็นสัญญาณว่าเขากลับมาที่บ้านแล้วอะ เพราะตอนทะเลาะกันเขาเดินแรงๆมาเคาะประตูด่ากูอยู่หน้าห้อง(กูล็อคประตูไว้) แม้แต่ตอนเขาไม่อยู่ แค่เสียงห้องข้างๆเคาะประตูหรือเสียงกุญแจกระทบกันผ่านห้องพักกูกูก็ร้องไห้แล้ว

กูว่ากูกำลังจะเป็นบ้า กูไม่รู้จะทำยังไง กูประสาทแดกมาก ทุกวันนี้กูคิดแต่เรื่องว่ากูอยากตายๆ กูตื่นมาแล้วกูก็ร้องไห้ พอกูดีขึ้นได้ยินเสียงพ่อกู กูก็ร้องไห้อีก ต่อให้เขาไม่อยู่แค่กูได้ยินเสียงเท้าเสียงประตูกูก็ร้องไห้แล้ว เอะอะเหี้ยอะไรกูก็ร้องไห้ กูนอนไม่หลับถ้าไม่หาอะไรผูกคอตัวเอง เหมือนกูอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว กูอยากหนีไปเหมือนแม่กูแต่กูก็ไม่มีที่ไป เหมือนกูเกิดมากูเจอนรกขุม1พ่อแม่ตีกันทุกวัน นรกขุม2แม่ นรกขุม3คือพ่อ อีเหี้ยเขาให้กูเกิดมาทำไมวะ

>>559 ระวังอี >>547 จะมาด่ามึงว่าลูซเซอร์และมัวโทษแต่บุพการีนะเว้ย แถมมันจะเม้าอีกว่าคนแบบมันเข้มแข็งมาได้เพราะพื้นฐานครอบครัวเหี้ยๆของมันดังนั้นต้องทนสู้ต่อไป หุหุหุ

>>560 ทำได้แค่เหน็บคนอื่นไปทั่วแบบมึงนี่แหละลูซเซอร์แน่นวล

>>561 ก็ไม่รู้สินะ ถ้าแนะนำคนอื่นดีๆไม่ได้ก็ควรกลับไปนั่งทะเลาะกับครอบครัวบ้านตัวเองหรือพี้ยาเป็นเพื่อนกับน้องตัวเองดีกว่ามาด่าแบบ >>547 อ่ะ ครอบครัวก็ไม่มีดียังใช้คำพูดแย่ๆใส่คนอื่นอีกนี่แม่งขยะของแท้เลย สมองนี่แนะนำแนวทางดีๆไม่เป็นรึไงวะ

>>559 มึง ถ้ามันไม่ไหวก็ไปปรึกษาหาหมอได้นะ มึงโทรนัดจิตแพทย์จะช่วยมึงได้เยอะเลย รพ.รัฐค่ารักษาไม่กี่ตังหรอก ดีกว่ามึงต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้ทุกวัน กูว่ามึงไม่โอเคมากๆแล้วที่จะต้องหวาดกลัวขนาดนี้ ไหนจะต้องหาอะไรมารัดคอก่อนนอนอีก มันเกินจุดที่คนปกติจะรับไหวแล้ว มึงลองขอความช่วยเหลือดูนะ ชีวิตมันจะดีขึ้น

ตอนนี้มึงก็พยายามหาทางหลีกเลี่ยงเขาไปก่อน ขอไปหาแม่อะไรแบบนี่ได้ไหม หรือบอกว่าเหนื่อยเดินทางขออยู่หอคนเดียวไรงี้

มึงอาจจะนั่งลองคิดก็ได้ว่า ทุกวันนี้มึงร้องไห้เพราะอะไร กลัวเขาจะมาทำอะไรมึง กังวล หรือว่าโกรธอะไรอยู่ มึงกำลังเอาตัวเองไปอยู่บนความคาดหวังของคนอื่นมากเกินไปหรือเปล่า ชีวิตเป็นของมึงนะ พอมึงโตขึ้นสุดท้ายเขาก็จะบังคับอะไรมึงไม่ได้อีกแล้ว ทำให้ตัวเองมีความสุข เวลาคนด่าเขาว่า มึงก็ฟังบ้าง ปล่อยผ่านบ้าง ไม่ต้องมาคิดทั้งหมด ฟังที่มันเป็นสิ่งที่มึงทำผิดจริงๆก็พอ เรื่องไหนไม่ใช่มึงก็ปล่อยผ่านไป

กูเป็นกำลังใจให้นะ

>>563 โม่ง กูถามเรื่องนี้หน่อยแต่ไม่อยากไปมู้ปรึกษาสุขภาพจิตนะขี้เกียจย้าย 5555+ คือ ถ้ากูอยากไปนัดคุยปรึกษาเฉยๆไรเงี้ย กูควรหาที่คุยกับใครวะ? บางทีกูไม่กล้าปรึกษา ไม่กล้าเดินเข้าหาพวกนี้เพราะแม่งจะเจอแบบพวกลากเข้าหาความธรรมกาย สายศาสนาบ้าบอคอแตกไรงี้หรือไม่ก็ชอบเรียกเงินจากกูอย่างเดียวนี่ดิ หลายๆครั้งมีโม่งให้ไปคุยกับมืออาชีพพวกนี้คือมันโอเคนะ แต่แบบกูไม่โอเคที่จะต้องเสียเงินเพิ่มหว่ะ บางทีกูยอมเรื้อรังกับครอบครัวกูแบบนี้แล้วหาวันตายสักวันให้มันจบๆไปดีกว่า

>>562 เอาจริงๆ นะ กูว่าไอ้คนที่มึงด่าอ่ะแนะนำได้ดีกว่าที่มึงไปด่าเขาว่ะ แต่คนที่เขามาปรึกษาจะเชื่อไม่เชื่อก็อีกเรื่องนึงอ่ะนะ

กูมาปรึกษาหน่อย กูเป็นพวกไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก ตอนเริ่มขึ้น ป.1 พ่อแม่กูไปทำงานแล้วส่งกูไปให้ป้าเลี้ยง แต่ตอนเด็กกูรู้สึกไม่โอเคที่ป้ากับลุงกูเลี้ยงต่างจากพ่อแม่กูจนกูปรับตัวไม่ทัน กูโดนบังคับชิบหายวายป่วง ห้ามอ่านการ์ตูน ห้ามเล่นเกม ต้องทำงานบ้านเสร็จก่อนถึงดูการ์ตูนได้ (ซึ่งถึงกูทำเสร็จก็ไม่ได้ดูเพราะป้ากูดูละคร) ช่วงนั้นกูห้ามออกไปเล่นนอกบ้านด้วย กูรู้สึกเหมือนติดอยู่ในคุกจนกูสติแตกหาทางออกบ้านไปร้านเกมทุกวัน โดนจับได้กูก็โดนตี โดนถีบตลอด กูคิดว่าอันนั้นคือต้นเหตุทำให้กูเป็นโรคซึมเศร้า
ตอนกู จบ ป.6 พ่อกับแม่กูรับกูมาเลี้ยงอย่างเดิม ซึ่งตอนนั้นกูสติแตกอยู่ กูหาเรื่องออกบ้านไปร้านเกมทุกวัน หาเรื่องไปเที่ยวแล้วกลับบ้านดึกเหมือนกูไม่ชอบอยู่บ้านตลอด กว่าจะกลับมาเป็นคนติดบ้านก็ปาไป ม.4 กูรู้สึกว่ากูไม่เป็นแบบเดิมเวลาอยู่กับพ่อแม่เลยว่ะ กูออกแนวจะทำอะไรก็ขออนุญาตก่อน ออกจากบ้านก็ขออนุญาต จะหยิบของกูก็ขออนุญาต จนแม่กูบอกว่าไม่ต้องขอจะทำอะไรก็ทำ
ตอนกู จบ ม.6 กูแอบไปหาหมอจิตแพทย์ พ่อกับแม่กูพอรู้เรื่องก็ถาม ถามตลอดว่าสาเหตุที่กูเป็นเพราะอะไร แกจะให้พูดจะได้ช่วนแก้ไข แต่กูไม่รู้จะพูดยังไงดี เกี่ยวกับ 6 ปีที่กูอยู่กับญาติมากูไม่อยากให้พ่อกูแตกหักกับป้ากูเพราะกูคนเดียว
ลุงที่เป็นผัวป้าแกเป็นตำรวจ ป้ากูแกไม่อะไรนะแต่แกออกแนวตามใจเกรงใจลุง เวลาแกรู้ว่ากูไปร้านเกมบางทีจะเงียบๆไม่บอกลุงกู แต่ถ้าลุงกูรู้คือกูเตรียมโดนขึ้นเขียงอย่างเดียว
ผ่านมา 7 ปีที่กูมาอยู่กับพ่อแม่ แต่กูก็ยังรู้สึกเหมือนไม่ได้สะสางอะไรสักอย่าง เหมือนกูยังจำได้ ทั้งๆที่กูควรจะลืมมันไปอ่ะ

>>565 รีไอดีมาอวยตัวเองเหรอโม่ง? แม่มึงhp หมดนี่จริงป่ะ?อยากได้ใบชุบไหม? เดี๋ยวส่งเป็นgiftให้

มีพ่อแม่ใครบ้างที่เป็นหนี เที่ยวยืมคนนี้คนนั้นที แล้วก็ติดหวยบ้าง กูเบื่อกูอยากให้แม่งคิดได้ตอนนี้แม่งก่อเองจะล้านแล้วกูพี่กูน้องไม่ได้ช่วยกันก่อเลยแม่กูไม่ได้มาจ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าบ้าน มีแต่พี่กูจ่าย แกจ่ายแค่ค่ารถผ่อนกับอีค่าไฟแนชที่แกเอาไปทำเองน้องกูค่าเทอมไม่ถึง3พันคิดเอาแกไปติดหนี้ยังไงเยอะขนาดนั้นวะงงกูก็หาเองทำพาสไทมแดกเองกินข้าวบ้านพอดูดหน่อยร้องไห้จะเป็นจะตายไม่รู้สึกผิดน่าจะคิดบ้างที่กูออกจากมหาลัยเพราะแม่ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมนิจนกูหาเรียนเองแล้ว มาร้องไห้บอกบ้านอื่นใช้หนี้ให้พ่อแม่บางทีอยากพูดก่อเองใช้จ้าสัสแต่ทำไม่ได้นั่งเถียงเมื่อกลางวันร้องไห้แหกปากแม่งอยู่นั้นกูถึงว่าพ่อกูเลิกเพราะแม่งเป็นแบบนี้คนรู้จักดีนะช่วยหาที่ทำข้าวขายขายยังไงโคตรแม่งไม่มีกำไรต้องมาขอพี่กูลงทุนทักวันเลยมั้งสัส น้องก็ไม่ใช่พ่อคนเดียวกันพี่กูเลี้ยงหารองเท้าหาไรให้หมดพ่อเลี้ยงก้หาเงินชิบให้จริงๆมีไม่พอแดกรึไงกรรมกรได้ทีหลายพันใช้หมดไหนกุให้บ้างพี่ให้มีแต่คนให้พอพูดหน่อยว่าพวกกูด่าพ่อเลี้ยงกูเสือกกลัวอีกแทนที่จะดัดนิสัยสงสัยอยากกลับสมัยหนีหนี้หัวซุก ใครมีวิธีดัดนิสัยบ้างหรือวิธีแก้ยังไงบอกกุทีนะเหลือทนวะ แม่แบบนี้มีอีกเยอะอยากเล่าแต่ยาวมาก สรุปง่ายๆไม่เจียมตัวเที่ยวยืมคนอื่นจนติดหนี้ตัวเองทำเองเกือบล้าน

>>568 มึงก็ช่วยจนคิดว่าถึงจุดที่ทดแทนบุญคุณได้แล้วก็พอแค่นั้น เพราะไงๆเค้าก็เกินจะช่วย

Avengers End Game - Black Widow ตายตอนไปเอา Soul Gem / Tony Stark (Iron Man) ตายตอนจบ
Detective Pikachu - Pikachu คือพ่อพระเอก / พ่อพระเอกไม่ตาย
John Wick 3 - ตอนจบ John Wick ไม่ตาย Winston แกล้งยิงเพื่อช่วย John Wick หลอกตุลาการ

>>570 เปิดเทอมแล้ว ครูไม่สอนเหรอว่ะ

เออ เข้าเรื่อง คืองี้ กูทีปัญหากับที่บ้านว่ะ คือแม่กูหัวโบราณมากกกกกกกกกกกกกก ล่าสุดคือ ทะเลาะกันแทบเป็นแทบตาย เพราะกูเงี่ยนเป็นโว้ย ใช่ มึงอ่านไม่ผิด เพราะกูเงี่ยน คืองี้ กูเป็นผู้หญิง อายุ21จะ22แล้ว ก็ไม่เด็กแล้ว ที่นี้พอดีจะไปญป ไปกัยที่บ้านนั้นแหละ แล้วกูอยากแยกกระเป๋า เออ เพื่อกูจะไปซื้อsextoy แล้วแม่กูก็ไม่ให้ๆ ทำไมต้องแยกด้วย นู้นนี้ ที่นี้ ตอนแรกกูก็ ก็หนูโตแล้วอยากทำเองบ้าง แต่ไม่ได้ผล กูรำคาญ ก็บอกไปตรงๆแม่งเลย แค่นั้นแหละมึง เอ้ยยย กูเงี่ยนก็ผิดโว้ยยยย แม่กูกรีดข้อมืออีก แม่เลี้ยงลูกไม่ดี นู้นนี้ พอกูบอกว่า ไม่ดีตรงไหน ไม่เคยมีเรื่อง การเรียนก็ไม่ได้แย่ ไม่ได้กินเหล้าเมายา ทีนี้บอกว่า แม่ไม่ดีเอง ที่รับลูกไม่ได้ ไม่ดีเองที่ หัวโบราณ อ่อ ถ้าจะให้พาไปหาจิตแพทย์ ไม่ได้จ้าา กูเคยพูดแล้วจ้า หนักกว่าเดิมอีก หาว่าเป็นบ้า กูก็พยายามบอกแล้ว ว่าเป็นโรคๆ กูคิดว่าแกเป็นพยาบาล แกจะเข้าใจธรรมชาติมนุษย์ซะอีก

>>571 แรงว่ะ แต่พยาบาลก็หัวโบราณได้(หมอด้วย) ถ้าปัญหามันเยอะมากกูว่ามึงแอบๆ ซื้อไม่ได้เรอะ
ไปเปลี่ยน/ทะเลาะกะคนแก่นี่กูรู้สึกโคตรเสียเวลา&ความรู้สึก

>>572 กูจะพูดยังไงดี กูใช้จนเสีย เปลี่ยนใหม่มา7อันแหละ ใช้ตั้งแต่กูพึ่งเป็นเมนส์ ยันกูอายุจะ22แล้ว ของในไทยก็แพงชิบหาย

จริงๆมันแค่ต้นเรื่อง ทีนี้ แม่กูก็หันไปคุยกับพ่อ นี้เธอไปคุยกับลูกสาวเธอสิ!! นี้แหละปัญหา พ่อกูบอกว่า มันก็โตแล้ว ทำเป็นไม่รู้บ้างเถอะ ทีนี้แหละมึงเอ้ย น้อยอกน้อยใจ ฉันไม่เข้ากับคนในบ้านแล้ว นู้นนี้ คือ แม่กูนอกจากจะหัวโบราณแล้ว ยังเคร่งศาสนามากกก แม่กูไม่กินเนื้อ นับถือเจ้าแม่กวนอิ่ม กินเจทุกวันพระ แต่ที่เหลือในบ้าน เสือกเป็นmeat lover ร้านซีฟู้ด ที่มีกุ้งหอยปูปลาเป็นตู้ๆนะ ร้านประจำของที่บ้าน (ยกเว้นแม่) มีครั้งนึง พ่อกูเสือกพูดไม่คิดไปหน่อย คือพ่อกูเป็นหมอนะ แล้วยายกูป่วย ป่วยหนักเลยแหละ พอหายออกจากรพ. แม่ไปไหว้พระนู้นนี้ ขอบคุณอะไรประมาณนั้น พ่อกูตอนแรกคงคิดว่า ขอบคุณหน่อยแคร์กูหน่อยอะไรประมาณนั้น ก็เลยพูดไม่คิดไปว่า ไม่มาขอบคุณทางนี้บ้างล่ะ แพทย์เจ้าของไข้เลยนะ คนที่ทำให้หายจริงๆอยู่ทางนี้ต่างหาก เป็นเรื่องเลยจ้า แม่กูก็โกรธที่ไปโดนเขย่าหิ้ง พ่อกูก็น้อยใจ ถ้าคนอื่น เขามาขอบคุณแล้วขอบคุณอีก ได้กระเช้าใบโตๆ นี้คนในบ้านแท้ๆ คำขอบคุณยังไม่มีให้
เอาจริงๆ ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับที่แม่ หัวโบราณมากหรือเคร่งศาสนาหรอก แต่พอคนอื่นในบ้าน เขาไม่ไปด้วยกับแก อย่างช่วงเทศกาลปฏิบัติธรรม เข้าวัด ฟังเทศน์ แกไปคนเดียว แล้วแกเจอคนอื่นมากันทั้งบ้าน แกก็น้อยอกน้อยใจ จนทำให้คนอื่นในบ้าน ปวดหัวเสมอ

>>573 พ่อมึงพลาดมากที่ไปจับแม่มึงทำเมีย ไม่ได้จะเหยียดพยาบาลนะแต่ว่าสภาพสังคมพยาบาลคือแม่งเรียกได้ว่าบ่มเพาะความตลาดล่างกันตรงนี้เลยมึง แล้วคนจะมาเป็นพยาบาลไทยได้ต้องออกแนวแม่งมึงนี่แหละ คือ อารมณ์ประมาณแม่ชีอ่ะ ต้องทำไอนั่น ต้องเคร่งไอนี่ อาการหนักๆเข้าก็เอาคนรอบตัวมาเคี่ยวเข็ญให้ตามๆกันไปด้วยไม่งั้นมองเป็นศัตรูหมด มึงต้องเข้าใจงนที่เค้าทำนะว่ามันไม่ได้ออกไปเปิดหูเปิดตาอะไรมากจริงๆ อะไรต่อมิอะไรมันบีบหว่ะ เงินก็น้อย งานก็ต่ำต้อยกว่าหมออีก เค้านิสัยแบบนั้นได้เพราะอาชีพที่เค้าเป็นนะกูบอกไว้เลย ยอมรับเถอะแม่มึงไม่ได้เคร่งศาสนาแต่แม่มึงเคร่งพุทโธเลี่ยน ละมึงนี่ความอดทนต่ำจังวะ เรื่องพวกนี้มึงก็ต้องรู้ไว้บ้างละนะว่าพุทโธเลี่ยนรับไม่ได้สัสๆ ไม่งั้นจะมีเหรอขายเซกส์ทอยแล้วผิดกฎหมายบ้านเมืองอ่ะ จะสารภาพอะไรมึงดูคนรับสารด้วย

>>573 ดูแล้วกูว่าเข้าทางพ่อมึงน่าจะโอเคกว่าว่ะ ลองบอกแม่ว่าไม่ซื้อแล้วแล้วก็ไปแอบคุยเรื่องจัดกระเป๋ากับพ่อดีมั้ย พอไปซื้อมาก็ขอให้พ่อช่วยจัดกระเป๋าไม่ให้แม่มึงเห็น เช่นเอาไว้รวมๆกับของของพ่อมึงไรงี้ แต่เอาจริงๆมึงดันไปพูดเปิดไว้แล้วแบบนี้คงปิดเค้ายากว่ะ

อีกหน่อย กูคิดว่าsextoyของผญ น่าจะแอบมาง่ายกว่าผชนะ เพราะมันน่าจะแค่ดุ้นป่ะไม่ก็ไวเบรเตอร์ขนาดไม่ใหญ่ ถ้าซื้อมาแล้วเอากล่องออกทิ้ง จับของยัดๆลงถุง เอาของอื่นๆพวกขนมนมเนยไรก็ได้ปิดไว้ ถ้าไม่ตรวจละเอียดตอนจัดก็น่าจะไม่รู้ เทียบกะของกูที่เพิ่งไปซื้อมาเนี่ยเป็นก้อนมาตั้งแต่หียันตูดหนักตั้ง3โลถ้าเปิดกระเป๋าดูไงๆก็ปิดไม่มิด ถ้าเอาทางปลอดภัยสุดซอฟสุดนะกูคิดว่ามึงตัดใจทริปนี้ไปก่อนเลยพูดตามน้ำแม่ไปก่อน รอทริปหน้าเค้าลืมแล้่วค่อยซื้อ คิดจัดกระเป๋าให้ดี คุยกับพ่อไว้ด้วยจะได้ช่วยกันได้

>>573 ซื้อๆไปเหอะหักดิบไปเลย กูเคยทำกับที่บ้านโนสนโนแคร์ จนที่บ้านกูไม่พูดเรื่องหัวโบราณแบบใส่กูอีกเลย เพราะกูด่ากระเจิงหมดอะ

มึงกล้าหว่ะ ขนาดแม่กูไม่ได้หัวโบราณกูยังไม่กล้าเรย สั่งออนไลน์เอา ขืนตอนมึงหิ้วกลับตม.ขอเปิดกระเป๋าตรวจผ่างออกมาแม่มึงไม่ไปโดดตึกเหรอวะ เพื่อนกูผู้หญิงกลับจากญี่ปุ่นนี่โดนเปิดคาสนามบินมาแล้วนะเว้ย

>>578 เออ เรื่องเล่ามึงนี่น่าคิดอ่ะ ด้วนความที่ว่าตม. จะตรวจแน่ๆเพราะมันเคยมีคดีเอาsextoyไปยัดยาเสพติดลงไปอยู่นะ

>>579 คือเพื่อนกูที่โดนเปิดนี่คือโดนสงสัยว่าหิ้ว Sex toy เข้ามาเลยนะเว้ย จริงๆมันหิ้วน้ำสลัดมาแล้วขวดมันเสือกทรงเหมือนดิลโด้เลยโดนเรียกให้เปิดกระเป๋า แถมมันเล่าว่าจนท.แม่งมั่นใจมากว่ามันคือดิลโด้มีความยียวนกวนตีนใส่เพื่อนกูด้วย

>>580 เดี๋ยวนะ 5555555555555555555555555555555555+

>>580 อห 55555555 ตมเหวอไปเลยดิ

>>582 ทำไมต้องเหวอวะ คิดว่าตมไม่เคยเข้าใจผิดแบบนี้เหรอ ต่อให้มีโอกาสไม่ใช่เค้าก็ต้องตรวจอยู่ดี ไม่ใช่ซิทคอมนะเว้ยที่พลาดครั้งนึงแล้วจะไม่กล้าตรวจอีก ติงต๊องอะมึง

ตม. กวนตีนให้คนโมโหเล่นเป็นความบันเทิงของมันแค่นั้นแหละ

มีพี่พิการแบบพัฒนาการเท่าเด็กทารกแต่อายุยี่สิบกว่าแล้ว ดูแลก็ลำบาก กูก็ไม่รู้สึกผูกพันกับเค้า ยังดีว่าตอนนี้พ่อแม่กูยังอยู่ดูแลได้ แต่พอพ่อแม่ตายกูไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตต่อดี สายงานที่กูเรียนจบไปก็ได้เงินไม่เยอะ ต้องเจียดเงินมาเลี้ยงพี่อีก เหนื่อยว่ะ เค้าดูคาดหวังว่าพี่น้องจะต้องรักกัน ก็กูไม่ได้รักเค้าจะให้กูทำยังไง

เครียดว่ะตอนนี้ซิ่วแล้วรู้สึกไม่ค่อยมีเพื่อนเลยแบบเหมือนออกจากโลกมาอยู่อีกโลกนึง

>>585 ถ้ามึงไม่คิดหาเงินเพิ่ม อนาคตมึงก็ไม่พ้นอยู่กันแบบอดอยากๆอะ

>>586 สู้ๆมึงซิ่วมามีเวลาสร้างชีวิตใหม่ เดี๋ยวก็มีเพื่อน ตอนนี้กูเพื่อนเยอะโปรไฟล์ดีกว่าเมื่อก่อนอีก คุ้มค่ามากที่เสียเวลา

พวกเด็กซิ่วมาเรียนหมอแม่งเพี้ยนๆแทบทุกคนเลยว่ะ
สงสัยเวลาหนึ่งปีที่ว่างเปล่าจะทำให้คนเพี้ยนหรือมันเพี้ยนอยู่แล้ววะ

>>589 พูดถึงซิ่วหมอแล้วเห็นคนซิ่วหกปียังเข้าหมอไม่ได้แล้วเวท ไปทำอย่างอื่นเถ๊อะ

หลายๆครั้งแม่กูชอบพูดถากถางนานๆเป็นชั่วโมงๆ กูเข้าห้องนํ้านั่งขี้ยังเดินเข้ามาถากถางกูเลยไอเหี้ย กูอยากตะโกนว่าหุบปาก!! แต่แม่ง แค่กูเปิดไมค์คุยในเกมกูยังไม่กล้าเปิดหรือคุยโทรศัพท์กูยังเกรงใจ ปิดประตูกูยังไม่กล้าปิดมีเสียงเลยไอเหี้ย

มีใครไม่อยากพึ่งพาคนอื่นบ้าง กูเป็นพี่คนโตมากับครอบครัวที่แม่พยายามส่งจนเรียนจบ ไม่ลำบากแต่ก็ไม่ได้สบาย เป็นหนี้เป็นสินจนจบมาได้งานทำ
กูพยายามซัพพอร์ตครอบครัวเพื่อเเบ่งเบาภาระ แต่บางทีกูก็เหนื่อย เหนื่อยจนอยากหนีไปให้ไกลๆ

กูเกลียดการเป็นความหวัง การเป็นที่พึ่งแต่ก็ยังทำได้ไม่ดีพอมากเลยว่ะ บางทีกูก็คิดว่าเหมือนกูมีชีวิตเพื่อครอบครัว กูอาจจะดูก้าวร้าว ดูเหมือนคอนโทรลทุกอย่างได้ บางเดือนที่บ้านเดือดร้อนต้องใช้เงิน กูก็พยายามช่วยจนหมดบัญชี แต่ก็ไม่อยากบอกให้เขาลำบากใจ โม่งอาจจะบอกว่าอีโง่ ก็มึงไม่บอกเขาเอง เขาก็ไม่รู้ 555 เขาก็รู้มึงแต่เขาทำอะไรไม่ได้ และก็รู้ว่าสุดท้ายเเล้วกูจะอดทนเเละอดทนจนผ่านมันไปได้อีกครั้งเเละอีกครั้ง

ตอนนี้กูยังไหวเพราะสำหรับตัวคนเดียวอายุก็ยังไม่ 30 อายุดูน้อย อนาคตยังอีกไกล แต่กูใช้ชีวิตแบบไร้จุดหมาย ไม่อยากสร้าง ไม่อยากพยายาม เพราะพยายามแทบตายเริ่มทำอะไร ก็ต้องวนกลับไปแก้ไขและซัพพอร์ตให้คนที่บ้านก่อนเป็นอันดับแรก กูกลัวจนไม่กล้าสร้างภาระให้ตัวเองอย่างการมีครอบครัวด้วยซ้ำ กูไม่อยากให้ลูกเกิดมาแล้วรู้สึกแบบกู เป็นแบบกู ต้องพึ่งพาคนอื่น ใช้ชีวิตแบบเกรงอกเกรงใจคนที่ช่วยเหลือ ต้องคอยมองสีหน้า พูดจาเอาใจ กูไม่ชอบความรู้สึกกาฝากแบบนั้นเลยว่ะ

แม่ประสาทแดกใส่ลุกเหม็น ฉีดยาฆ่ายุงทั้งบ้านเลยว่ะ กูว่าจะเอายาฆ่ายุงไปฉีดทิ้งให้มันหมดๆไป แต่ลูกเหม็นทำไงได้บ้างวะให้มันอยู่ที่เดิมแต่กลิ่นไม่ออก
กูจะเอายาทาเล็บแบบใสเคลือบ แล้ววางที่เดิม พอจะเอาอยู่ไหม

>>590 พวกมึงน่าจะผิดมู้แต่ขอออกคหด้วยหน่อย​ กูฟอลstudygramคนพวกนี้ไว้เยอะมาก​ ส่วนใหญ่เป็นdek59 ยังคงไม่ติดหมอ​ ตรรกะเพี้ยนเกือบทุกคน

>>595 ตรรกะผิดเพี้ยนยังไงวะ? อธิบายที

กูขอลงโพสตรงนี้ด้วยนะไม่ใหวละสัส

ไอสัสเเค่กูบอกจะไปมหาลัยวันจันหน้าเพื่อไปยื่นเรื่องผ่อนผันจ่ายหนี้ กยศ เเม่งลามไปด่าเเม่เฉยเลยหวะหาว่าที่หมดไปเยอะตอนนี้เพราะพวกกู สรุปกูผิดว่างั้นที่เกิดมา ไอเหี้ยไม่ทํางานเเล้วไม่พอยังชอบพูดจาเเบบลากยาวไปเรื่องอื่นไม่จบอีก
กูเลยเดินไปเเบบฉุนฉิบหายเเล้วกําลังจะง้างต่อยเเม่มาห้ามใว้ก่อนเเต่บอกก่อนกูก็ไม่พอใจเเม่กูเหมือนกันที่ตอนนี้ไม่มีงานอยู่ในช่วงกําลังหางานใหม่เเต่เสือกดันออกไปเที่ยวบ่อยช่วงนี้ไม่เห็นใจลูกเลยหรอวะไม่คิดว่าเทอมหน้าจะไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมเเล้วหรอวะ (เเม่กูตอนได้งานใหม่ตอนนั้นเงินเดือนดีกว่าที่เก่าเลยบอกกูให้ไปยกเลิกกู้ กยศ ปัจจุบันทํางานไม่ผ่านโปรไอ้เหี้ยน่าอับอายชิบหายทําไมครอบครัวกูมันกระจอกจังวะ) ตอนนี้กูก็ยังหมั่นๆพ่อกูอยู่เลยพอเเม่กูบอกว่าตัวเองทํางานเเต่พ่อกูเอาเเต่อยู่บ้านไอสัสเเม่งอ้างว่าก็ให้เงินกูไปมอทุกวันว่างที่ใหน กูได้ยินนี่เเบบหงุดหงิดสัสอะตอนนี้กูควรกระทืบเเม่งให้จบๆไปเลยดีป่าววะกูไม่รู้จะทําไงดีเหลืออีกปีเดียวก็จะเรียนจบ

>>595 เออเพี้ยนไงวะ กูก็ซิ่วหมอ แต่คือกูซิ่วปี2เพราะพอเรียนแล้วรู้ว่าตัวเองอยากเป็นหมอจริงๆเลยซิ่ว แต่กูไม่มีเพื่อนที่สนิทๆกันซิ่วเลยสักคนเลยไม่รู้ว่าเพี้ยนยังไงวะ หรือจริงๆกูก็เพี้ยนแต่ไม่รู้ตัววะ?

วันนี้แม่งเป็นวันที่กุดาวน์ที่สุดที่เคยเจอเลยว่ะ คือกุเรียนอยู่มหาลัย แล้วการเงินทางบ้านกุไม่ค่อยดี กุกับพี่สาวอยู่กับน้าที่กทม. พี่สาวทำงานแล้ว สองสามอาทิตย์กลับบ้านที แม่กุก็อยู่บ้านคนเดียว พ่อก็ต้องดูแลย่าที่อยู่อีกบ้าน กลับบ้านมาเดือนละสองครั้ง ทั้งบ้านเกษียณจากงานหมดแล้ว แล้วมันมีเรื่องระหองระแหงที่น้ากุไม่กลับมาอยู่ด้วยกันที่บ้าน ส่วนน้าก็ส่งเงินมาซ่อมบ้านกับซัพพอร์ตการเรียนของพี่กับกุมาตลอด แล้วมันมาเกิดระเบิดลงที่กุเพิ่งเรียนขับรถ แล้วกุลองขับรถพี่สาวโดยที่มีพี่กุนั่งสอนอยู่ด้วยการซ้ำซี้ของน้า แล้วกุขับไม่ดี แล้วน้ากุก็บ่นใส่พี่กุว่าไม่ยอมสอนน้องดีๆจนพี่กุระเบิดอารมณ์เก็บของขับรถกลับกทม.ไป แล้วน้ากับแม่กุก็ขุดเรื่องเก่าๆมาทะเลาะกัน แถมกุสงสารพี่สาวที่เค้าโดนปฏิบัติอย่างไม่แฟร์กับเค้า กุว่าจะเคลียร์กับพี่สาวกุ แต่พี่กุกับน้าต้องอยู่ด้วยกันต่อไปอีก แล้วกุต้องมาดาวน์เพราะกลายเป็นว่ากุเป็นต้นเหตุที่ทำให้ทั้งบ้านทะเลาะกัน ซึ่งเหตุการณ์ทำนองนี้มันเกิดขึ้นหลายหนเพราะกุเป็นต้นเหตุแล้ว

กูเบื่อมากกับการถูกเลี้ยงมาแบบลำเอียงหว่ะ ไม่รู้พวกมึงเคยคิดไหมว่าพ่อแม่เป็นแบบนี้เพราะเค้าเคยโดนมาก่อนในตำแหน่งที่ตัวเองเป็นน้องคนเกือบเล็กสุด คือ บ้านกูมีกูคนโตกับน้องซึ่งคนเล็ก เอาตามตรงว่ารู้สึกไม่เป็นธรรม อึดอัด ถูกดูแลแบบลำเอียงมาทุกๆครั้ง กูดาวน์และเคียดแค้นเพราะเจอแบบนี้ตลอด เวลาเกิดเรื่องอะไรก็ตาม ถ้าผู้ใหญ่จะเอาผิดได้กูจะเป็นคนผิด เวลาที่กูไม่ได้ทำ กูจะโดนทุกๆครั้งหรือโดนทั้งคู่ กูจะเจอหนักกว่า กูจะโดนด่าโดนว่าหนักกว่าใคร ยิ่งทุกวันนี้กูเรียนมหาลัย กูพยายามหามหาลัยดีๆแล้วสอบเข้าเรียน สุดท้ายแม่กูบอกต้องส่งน้องเรียนให้รอดด้วย ผลลัพธ์กูต้องลงเรียนรามเพราะค่าเทอมต้องแบ่งให้มันไปเรียน คือแบบเค้าให้ความสำคัญกูน้อยกว่าทุกๆครั้งอ่ะ ไม่ว่ากูจะใช้ชีวิตอะไรทำยังไง คือน้องกูในสายตาพ่อแม่มักมาก่อนเสมอๆ บางทีกูเรียกร้องว่ากูทำให้มันไม่ได้แม่งก็มีเคือง มีทำลืมและมาว่ากูเสียๆหายๆ พูดตามตรงว่ากูอิจฉาพวกลูกคนเดียวชิบหายเลย น้องกูไม่ได้อยากให้เกิด ไม่ได้อยากให้มีเลยด้วยซ้ำ ตั้งแต่เด็กกูเล่นคนเดียวได้ตลอด มีมันมา ตอนวัยประถม ของเล่นต้องแบ่งมันเล่น(จนของชิ้นโปรดกูพังทุกครั้ง) มีห่าไรต้องแบ่งให้มันแดก ไม่เคยสนว่ากูรู้สึกถูกแบ่งแยกขนาดไหน ถ้าจำความได้ตอนกูเริ่มเป็นวัยรุ่น มันคือภาระกูมากๆ มันไม่เคยเห็นกูเป็นพี่ด้วยซ้ำ รู้สึกได้แต่อย่างเดียวเลยว่ามันคือเจ้ากรรมนายเวรกูมากๆ ตลอดชีวิตมัธยมไป รร.สาย เพราะมัน กูทำกับข้าวห่าไรหรือแม้แต่กูจะต้มมาม่าแดกเองถ้าแม่กูสั่งให้แบ่งสุดท้ายคือกูกินครึ่งจาน ทั้งๆที่วันนั้นกูต้องไปทำงาน ใช้แรงเยอะ แม่กูไม่เคยสนกูเลย กูท้วงไปหลายๆครั้งมักพูดแต่ว่ารักลูกเท่าๆกันแต่การกระทำมันไม่ใช่ ครั้งนี้ยิ่งหนักกว่าเดิมเหมือนไม่ยอมรับว่าตัวเองเข้าข้างน้อง ส่วนกูคือกูผิด คุยไม่ได้จนกูคิดว่าวางสายไปสบายใจกว่าเยอะ นับวันกูได้แต่อิจฉาเพื่อนรอบข้างที่เค้าเป็นลูกคนเดียวหว่ะเอาตรงๆ หรือกูควรแยกออกจากบ้านตัวเองไปหางานทำเลี้ยงตัวเองไปวันๆดีวะ?

กูมีอะไรถามโม่งหน่อย กูกำลังคิดอยู่ว่าถ้าสักวันนึงพ่อกูเสียอ่ะ แต่กูไม่อยากให้ญาติรับรู้เพราะญาติกูปากมากกระจายข่าวไปบอกถึงแม่กูที่ ตจว. ทีนี้แม่กูมีผัวใหม่ละ แต่ทรัพย์สินที่ติดกับบ้านกูเลยเป็นชื่อเค้าซะหมด ที่ดินมีเยอะแยะแต่สมัยกูอยู่ให้เค้าเลี้ยงไม่เคยเลี้ยงดูแลกูให้ดีเหมือนลูกบ้านอื่นเค้าเลย ปล่อยให้พ่อกูส่งเสียทุกอย่าง พ่อกูเป็นทั้งช้างเท้าหน้าและเท้าหลังในบ้าน เค้าพยายามมากเพื่อให้บ้านเป็นบ้าน ทรัพย์สินที่เค้าสร้างมาได้เพราะเค้าไว้ใจให้แม่กูผ่อนๆส่วนตัวเค้าเลี้ยงกูจนโตแต่ทุกๆครั้งมีเงินเก็บก็ไม่มีคิดจะส่งเสียให้กูอะไรเลยในตอนอยู่บ้านเดียวกัน พอแยกกันอยู่ละกูอยู่กับเค้ายิ่งทรมานใจ ไม่มีความสุขแบบคนอื่นที่เค้าเป็นเลย ถ้าเค้ารู้ว่าพ่อกูเสียละต่อมาเอาผัวใหม่มาจดทะเบียนสมรสแล้วเคลมทุกอย่างเป็นทรัพย์เค้าหมดไม่เว้นแม้แต่บ้านที่กูอยู่มาตั้งแต่เกิดแล้วไล่กูเหมือนเด็กทะลุถุงยางนี่คงทำแน่ กูกำลังจะพยายามไล่ครอบครองปรปักษ์ที่ดินส่วนอื่นเค้าอยู่ พ่อกูสุขภาพเริ่มไม่ดีแล้ว นานๆไปห้าหกปีมีโอกาสไม่รอดหว่ะ คือ เวลาจัดการกับงานศพไรงี้อ่ะ ทำยังไงให้เรื่องเงียบที่สุดได้นานสักปีสองปีมันมีวิธีไหมวะ? อย่างน้อยๆคือให้ญาติๆไม่รับรู้เป็นปีๆเนี่ยแหละ

>>600 ลำเอียงไงวะ เค้าก็แบ่งไห้เท่ากันทักอย่าง ค่าเทอมก็เท่า หรือต้องส่งมึงเรียนคนเดียวไม่ต้องส่งน้องมึงถึงยุติธรรมวะ

>>602 ค่าเทอมเท่าๆกัน? กูเรียนค่าเทอมทุกวันนี้ไม่ถึงสามพัน แต่มันเรียน ปวช. สองหมื่นทุกเทอมมึงคิดเอาเองนะ

>>601 ไม่น่าได้อ่ะ ยากมาก แต่ทรัพย์สินถ้ายกให้มึงบางส่วนตอนพ่อมึงยังอยู่ส่วนนั้นไม่ต้องแบ่งแม่มึงนะ ถ้ากูจำไม่ผิด

>>601 ปิดข่าวคนตายนี่ยากชิบหายเลยนะ นึกวิธีไม่ออกอะ ถ้าจะลองก็มีแต่เก็บเงียบไว้เองอะแหละ ถ้ามีคนที่ยังไงก็เลี่ยงไม่ได้ ก็ต้องให้มาร่วมเป็นฝ่ายนายคือช่วยๆกันเงียบให้หมด (บ้านเพื่อนกูเคยมีอะไรประมาณนี้อยู่ คือยื่นฟ้องเรื่องสมบัตินี้แหละ ชนะบายเพราะคู่กรณี(ญาติที่แย่งสมบัติด้วย)แม่งไม่มาฟังพิจารณาคดี เพราะคนอื่นที่รู้เรื่องเงียบหมด ศาลที่ส่งหมายเรียกก็ให้ส่งไปที่อยู่เก่าที่มันไม่อยู่ ก็เลยไม่รู้ว่าโดนเรียก ชนะเฉ้ย) แต่ทุกคนต้องเป็นฝ่ายมึงหมดเลยนะ ไม่งั้นก็ทำใจ

>>604 กูเคยบอกเค้าแล้วว่าให้ทำพินัยกรรม เค้าไม่ยอมทำหว่ะ เค้าพูดแค่ปากเปล่าเนี่ยดิมึง ที่ผ่านมานับหลายสิบปีไม่รู้ด้วยว่าพ่อกูมีทำไหมแต่มีแค่ยืนยันกับกูว่าเค้าตายยังไงกูก็ต้องได้บ้านที่กูอาศัยมาครอบครองอยู่แล้ว อีกเรื่องนะคือ ที่ดินบ้านที่พ่อกูกับแม่กูสร้างมาสมัยยังดีๆกันอยู่อ่ะ ชื่อเจ้าของบ้านมีทั้งสองชื่อเลย เค้าเสียไปกูกลัวแม่ฮุบหมด กลายเป็นว่ากูจะไม่มีสิทธิ์อะไรบนบ้านตัวเองหลังพ่อเสียไปอีกเลยไง
>>605 ฝั่งพ่อกูญาติๆไม่ค่อยชอบเค้าอยู่แล้วเพราะพฤติกรรมล่าสุดที่แตกหักกันคือเอารถพ่อกูขับหนีไป ตจว.แล้วติดกูไปด้วยแถมเลี้ยงกูแบบเหี้ยๆนี่แหละ ส่วนญาติฝั่งแม่นี่ลุงป้าเค้ามีเมียมีผัวหลายคนอยู่แล้ว ไม่มีแบบบ้านที่สองไประรานสมบัติบ้านแรก เค้าไม่ล้ำเส้นกัน แต่กับแม่กูนี่เค้าสมบัติได้มาก็ตอนอยู่กินกับพ่อกูทั้งนั้นอ่ะมึง แถมไม่มีสมบัติอื่นอีกเลย ที่ดินญาติฝั่งแม่ก็ไม่เคลียร์เพราะตาไม่มีทำพินัยกรรมไว้แต่แรก

มึง พ่อกูเป็นถุงลมโป่งพอง หมอให้เลิกบุหรี่ก็เลิกได้ไปพักนึง ตอนนี้กลับมาสูบอีกแล้ว กูจะบ้า ทำอะไรได้บ้างวะ

>>607 รอจัดงานศพ

ไม่ได้หยาบนะมึง ถ้าเเกเองหยุดไม่ได้ก็หาใครช่วยไม่ได้เเล้วล่ะ

กรณีนี้เจ้าของบริษัทพันล้านก็เป็นเหมือนกัน หมอบอกห้ามกินเหล้า ห้ามนอนดึก รักษาสุขภาพ
ไม่ยอมปรับปรุงตัว สุดท้ายก็ต้องจองวัด

ลูกที่ขึ้นเเทนตบะไม่พอ บารมีไม่สร้าง ชอบคนเลีย สุดท้ายไล่ลูกน้องเก่าพออกหมด เเล้วถูกญาติผู้ใหญ่เเทรกเเทรงบริษัท

บ่นพอละ บัย

โม่ง กูขอปรึกษาหน่อย กูรู้สึกอึดอัดมาก

ตอนนี้กูมีหลานอยู่คนนึง เป็นลูกของลูกพี่ลูกน้อง พ่อแม่หลานเค้ามักจะกลับบ้านดึก ปกติก็จะทิ้งเด็กเอาไว้ให้อากูเลี้ยง พอกูเลิกงานก็รีบกลับบ้านไปช่วยอาเลี้ยงต่อ แล้วหลานกูคนนี้โดนสปอยมาตั้งแต่เล็ก โดนตามใจจนเคยตัว ตอนนี้เห้าขวบนะ แต่รู้ละว่าสันดานเสียๆแบบนี้ไม่น่าจะแก้ได้แล้ว อยากได้อะไรต้องได้ ไม่ได้ก็เบะน้ำตา น้ำฮือๆ บางทีก็อาละวาดลงไปดิ้นกับพื้น ปกติถ้าอยู่กับกู กูจะปล่อย จะร้อง จะอาละวาดก็ปล่อย กูไม่สน กูบอกหลานแค่ว่า ถ้าร้องอาละวาดแบบนี้ก็ไม่ต้องคุยกัน อยากได้อะไรให้มาพูดดีๆ ขอดีๆ แต่ถ้าอา หรือปู่ย่าของเด็กมาเห็นจะรีบโอ๋กัน แล้วก็ให้ในสิ่งที่เด็กมันอยากได้

หลานกูชอบพูดแต่ว่า ไม่เอากู ไล่ให้กูไปตายๆซะอยู่เรื่อย กูก็พยายามคุยกับที่บ้านแล้วว่า นิสัยแบบนี้ควรต้องดัดสันดาน ไม่งั้นโตไปมีปัญหาแน่ แต่ทุกคนจะบอกว่า เด็กก็แบบนี้แหละ ปล่อยๆมันไปเถอะ โตไปเดี๋ยวก็หาย คือกูไม่สามารถดุ ด่า ว่า ตี อะไรได้เลย สอนก็ไม่ได้ อย่างบางทีจู่ๆก็ถือไม้มาตีกู กูก็โมโห ตีเด็กกลับ มันก็ร้องไห้วิ่งไปซบอาบอกว่ากูทำร้ายมัน พอแม่เด็กกลับมาเห็น ก็ถามว่าเกิดอะไร กูก็เล่าไปตามจริง แม่เด็กก็ลากเด็กมาบอกว่าให้ขอโทษกู เด็กมันก็ไม่ขอโทษ เอาแต่บอกว่าไม่เอากู ไล่ให้กูหายๆไป แม่เด็กก็พยายามบอกให้ขอโทษ อากูก็พูดสวนขึ้นมาว่า จะเอาอะไรกับเด็ก รำคาญ ปล่อยๆให้เรื่องมันจบได้มั๊ย สุดท้ายเด็กมันก็ไม่ได้รู้สึกสำนึกผิดไง

แล้วอากูเลี้ยงเด็กแบบปล่อยจริงจัง แอบหนีออกจากบ้านไปเล่นกับเด็กแถวบ้านอยู่บ่อยๆ กูก็ห้ามอาบอกอาหลายครั้งแล้วว่าทำแบบนี้ไม่ได้นะ เค้าก็บอกว่าสงสารหลาน มันอยากมีเพื่อนเล่น จนล่าสุด ก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้ กูกลับบ้านไปไม่เจอหลาน กูก็ถามอาว่าหลานหาไปไหน อาบอกไม่รู้ กูวิ่งหาทั่วไปบ้านก็ไม่เจอ ไปตามหานอกบ้าน วิ่งเข้าออกร้านค้าที่เคยพาไป ไปถามเค้าว่าเจอหลานกูบ้างมั๊ย เค้าก็บอกไม่เจอ ไปถามตามบ้านที่เด็กเคยแอบออกไปเล่นกับเด็กบ้านเค้าว่าเห็นหลานมั๊ย เค้าก็บอกวันนี้ไม่ได้มา สุดท้าย จู่ๆกูได้ยินเสียงหลานออกมาจากอีกบ้าน เลยไปดูที่บ้านนั้นที่ไม่เคยพาหลานไป ก็ไปเจอหลาน เลยถามเจ้าของบ้าน เค้าบอกเห็นเด็กมายืนเกาะอยู่ที่รั้วบ้านเค้า เลยพาเข้าไปนั่งเล่น (ตอนนั้นในใจกูก็นึกนะว่า ทำไมเค้าไม่พาหลานกูมาส่งคืนที่บ้านวะ)

กูก็ขอโทษเค้าแล้วพาหลานกลับบ้าน กะจะตีสั่งสอนแล้ว แต่อากูบอกว่าห้ามตี เด็กมันก็แบบนี้แหละ เล่นซนเป็นเรื่องปกติ กูของขึ้นเลย กูบอกว่า ถ้าโดนรถชนตายยังเห็นศพ แต่ถ้าโดนใครอุ้มไปแล้วทำยังไง ไม่ต้องพบ ไม่ต้องเจออีกเลยมั๊ย เค้าก็บอกแต่ว่า เด็กมันก็แบบนี้แหละ ธรรมชาติของเค้า กูนี่นึกย้อนความตอนกูอายุเท่าหลานก็ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยซักครั้ง

กูรู้สึกเหนื่อยมากเลยว่ะ ถ้าเป็นลูกกูเองกูฟาดไม่ยั้งแล้วด้วยซ้ำ แต่นี่ไม่ใช่ลูกกู กูจะทำอะไรก็ทำได้ไม่เต็มที่ จะพูดสั่งสอนทีก็โดนห้ามปราม พูดต่อหน้าพ่อแม่เด็กเค้าก็ไม่ค่อยสนใจ ดุพอเป็นพิธีแบบขำๆมากกว่า กูเคยพูดลอยๆกับที่บ้านเลยด้วยซ้ำว่า พาไปโรงเรียนประจำดัดสันดานไปเลยดีกว่ามั๊ย ไม่งั้นพาไปพบจิตแพทย์เด็กเหอะ กูก็โดนสวนกลับมาว่าลูก/หลานเค้าไม่ได้เป็นบ้า มันเป็นวัยของเค้าที่จะซน แต่กูสังเกตแล้วว่า ป่านนี้ยังพูดจาไม่รู้เรื่อง พูดไม่รู้ความ สมาธิก็ไม่ค่อยจะมี สอนการบ้านทีก็ใจลอย ทุกวันนี้เป็นได้แค่นกแก้วนกขุนทอง ท่อง a-z ได้ แต่ให้เขียนก็เขียนไม่ได้ซักตัว กูอยากให้เค้าได้พบจิตแพทย์เด็ก เผื่อจะได้รู้ว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ต้องปรับปรุงแก้ไขยังไง แต่ก็นั่นแหละ กูพูดไปก็มีแต่คนสวนกลับว่าลูกหลานเค้าปกติ เป็นธรรมชาติของเด็ก

ตอนนี้กลายเป็นว่า กูไม่อยากเจอหลาน ไม่อยากเห็นหลาน ไม่อยากเลี้ยงหลานอีกต่อไปแล้ว เหนื่อยเกิน ดุ ว่า ตี อะไรก็ไม่ได้ซักอย่าง โดนสปอยจนเสียนิสัย จนกูรุ้สึกว่ามันเกินเยียวยาแล้ว อึดอัดจนกูอยากหาที่ระบายมาก

>>609 หลาน ผช.หรือ ผญ.วะ?

>>610 หลานผู้ชายน่ะ พ่อแม่เด็กบอกว่าสมัยนี้เค้าไม่มีใครเลี้ยงลูกด้วยการตีอีกแล้ว แต่กูมองว่า ถ้ามันถึงขั้นแอบออกจากบ้านขนาดนี้ แล้วพากลับบ้านมาพูดแค่ว่าทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะครับ แล้วก็จบ เด็กมันจะจำเหรอวะว่ามันทำผิดน่ะ กูหงุดหงิดชิบหาย

กูถามหน่อย แม่กูไปมีผัวใหม่ แต่กูเลือกอยู่กับพ่อ ทีนี้แม่กูจะมาอยู่กับพ่อกูอีกครั้ง แต่พ่อกูไม่เอา
แล้วพ่อกูก็มาถามกูว่าจะรับแม่กูไหม แต่กูรู้สึกว่างเปล่ากับแม่กูแล้ว แถมปัญหาทางการเงินของพ่อกูตอนนี้ก็ไม่ดีนัก
พวกมึงว่ากูเหี้ยไหม ที่กูไม่ยุ่งแม่แท้ๆของตัวเองแล้ว แถมตอนนี้เค้าเองก็มีปัญหาด้วย
ส่วนตัวกูรู้สึกเหี้ย แต่ก็ยังเลือกคำตอบเดิมคือ ไม่เอา แต่ในสายตาพวกมึง คิดว่าไง

>>612 กูว่าแล้วแต่พ่อมึงนะ​ ว่ายังอยากร่วมชีวิตกับคนนี้มั้ย
ส่วน​ มึงเหี้ยมั้ยนี่ก็ขึ้นกับว่าแม่มึงเคยดีกับมึงแค่ไหน​ ถ้าเค้าดูแลมึงเลี้ยงมึงจนโต​บุญคุณนี้มึงก็ไม่ควรลืม​ แต่การช่วยแม่ก็ต้องตามกำลังเรา​ มึงอายุเท่าไหร่​หาเงินได้รึยัง​ถ้าเค้าทำมึงเสียใจจนไม่ผูกพันด้วย​ มึงไม่รู้สึกรักเค้าในวันนี้มันก็ไม่แปลก​ ยิ่งถ้ารับมาแล้วชีวิตฝั่งมึงจะแย่กว่าเดิม​ ้พราะเค้าเป็นคนไม่ช่วยทำมาหากิน​และนิสัยไม่ดี​ มึงก็บอกกับพ่อไปตรงๆว่าไม่ต้องห่วงความรู้สึกมึง​ ไม่มีแม่มึงก็ไม่ได้มีปมด้อยอะไร​ ให้พ่อตัดสินใจเอง
การที่เค้าไปมีใหม่​ มันไม่เกี่ยวกับรักมึงหรือไม่รัก​ ถ้ามึงไม่พอใจเค้าเพราะเรื่องนี้กูว่ามึงอย่าไปถือโทษเลย​ คสพผัวเมียนี่ มันยากที่จะพูดจริงๆ​ รอบตัวกูคนเลิกกันเยอะแต่ที่เค้าตั้งใจทำคือ​ เลิกเป็นผัวเมียแต่ไม่เลิกเป็นพ่อแม่​

>>611 งั้นจับมันสวนทวารละเอามาให้กูเย็ดดากแม่งสักชั่วโมงสองชั่วโมงนะ เดี๋ยวแม่งไม่ดื้อไม่ซนออกนอกบ้านอีกแน่นอน จะเย็ดให้เลิกร้องแหกปากเลย

>>611 ถ้าหลานดื้อหรือทำอะไรผิดอีก ลองใช้วิธีลงโทษแบบฝรั่ง คือกักบริเวณดูดีไหม หลานร้องไห้ ปล่อยให้ร้องไปจนกว่าจะหยุดร้องเอง ระหว่างนี้ห้ามโอ๋ ห้ามคุยด้วยเด็ดขาดไม่งั้นเด็กมันก็จะวนลูปเอะอะร้องรอคนโอ๋ไปเรื่อยๆ กักในที่นี้คือไม่ใช่มึงจับหลานขังในห้องนะ 5555 แต่ให้เด็กใช้เวลาอยู่ในบ้านแทน มึงก็คอยคุมวินัยหลานไปในตัวด้วย ถ้าหลานจะแอบไปเล่นกับเพื่อนบ้านอีกก็ลองกำหนดเคอร์ฟิวหรือบอกเวลากลับบ้านให้เด็กดูดีมั้ยอะ มันจะได้เลิกดื้อเสียที
ถ้าทำขนาดนี้แล้วช่วยอะไรไม่ได้ก็เสียใจด้วย

>>611 หลานมึงต้องโดนจับแก้ผ้าเล่นหัวนม แล้วรูดควยน้อยๆขึ้นลงแม่งสักทีสองที ถ้าแม่งดิ้นกูก็เอาควยยัดตูดให้แม่งร้องไม่เป็นภาษาตาเหลือกน้ำลายฟูมปากเลยสัส เลี้ยงลูกเลี้ยงหลานด้วยการตีเหี้ยไรเค้าไม่ทำกันแล้ว เค้าจับเย็ดให้หายดื้อ นี่ข้อมูลจาก เพจ dad mom and slaves เลยนะมึง

>>616 ใช้ได้ผลจริงครับผมลองแล้ว

>>615 ดุปัญหาแล้วไม่น่าแก้ได้ตราบใดที่ พ่อแม่เด็กยังปล่อยให้ อาปู่ย่า เลี้ยงเด็กอยู่
เพราะดูแล้วพวกนี้เขาไม่เข้าใจวิธีการเลี้ยงแบบไม่ตี

กู >>522 เอง ล่าสุดพ่อกับแม่กูต้องเอาบ้านเข้าธนาคารเพื่อเอาเงินมาใช้แล้ว เงินเดือนพ่อกับแม่กูรวมกันก็เกือบแสนแล้ว แม่งควรจะลำบากขนาดนี้มั้ย ทรัพย์สมบัติเหี้ยไรก็ไม่มีอีกแล้ว ไอเหี้ยเอ้ย วันก่อนแม่งก็ทะเลาะกับแฟนแล้วเสือกขู่จะฆ่าตัวตายอีก จนแม่กูต้องลางาน นั่งรถจากต่างจังหวัดตอนดึก ๆ ดื่น ๆ มาหามันที่กทม มาถึงพอช่วย ๆ กันคุยจนคืนดีกันแล้วแม่งก็ไม่สนใจแม่เลย ปล่อยแม่ทิ้งไว้ในห้อง ส่วนตัวเองเอาเงินไปเที่ยวกับแฟน แม่กูก็ให้เงินไปอีก กูห้ามแล้วก็ไม่ฟัง ปกติกูไม่ได้มาด้วย ครั้งนี้กูมาด้วยแล้วก็เพิ่งเคยเห็นนี่แหละ ไอสัส เห็นแล้วโกรธว่ะ โกรธจนอยากจะตัดแม่งออกจากชีวิตไปเลย เผื่อชีวิตครอบครัวแม่งจะได้ดีขึ้นบ้าง กล้าพูดออกมาได้ไงวะ ว่าชีวิตตัวเองพังเพราะแม่ เกลียดแม่ เคยดูตัวเองบ้างไหมวะ ทุกอย่างมันพังเพราะตัวมึงเองทั้งนั้น พอจะเอามึงไปรักษา มึงก็บอกว่ามึงไม่ป่วย พอลากไปหาหมอได้ก็ด่าหมอไม่รู้เรื่อง ได้ยามาก็เสือกไม่กิน แม่ง คราวนี้จะเอากลับบ้านให้ได้แล้วไม่ให้กลับมาแล้ว อะไรจะเกิดก็เกิด ชีวิตมึงคนเดียวจะพาครอบครัวพังกันทั้งบ้าน

ไอ้ เควนทิน เบ็ค (Mystertio) ที่ทำตัวเป็นคนดีตอนแรกๆ แม่งจริงๆแล้วเป็นตัวโกง อดีตลูกน้องโทนี่

ตอนมันตาย แม่งยังเฉลยออกทีวี อีกว่า สไปเดอร์แมน คือ Peter Parker โคตรเหี้ย

แถมนิค ฟิวรี่ ในเรื่อง ดันเป็น ทาลอส (สครัล ในเรื่องกัปตันมาร์เวล) ปลอมตัวมา ไม่ใช่นิคจริงๆ อึ้งสัสๆ โคตรเนียน

เพื่อนๆโม่งต้องไปดู Spiderman Far From Home ให้ได้นะครับ

>>619 ทำไมแม่มึงมีสมองหาเงินแต่ไม่มีปัญญาเก็บเงินวะ น่าจะรู้นะว่าแม่งเกินจะช่วยแล้ว เอาเงินไปไห้คนเฮงซวยหมด คนดีๆก็ลำบาก มึงก็พึ่งตัวเองเหอะ ชีวิตคนเราอย่าหวังพึ่งใคร

เบื่อไอสัส กูไม่อยากทำเพราะเบื่อเต็มทน กะอีแค่ที่วางแชมพูติดยางเลื่อนลงมาพังอีเหี้ยด่าทีเป็นชุด ควยเหอะห่าราก กูบอกหลายๆครั้งว่าให้เจาะสว่านติดตั้งถาวรก็ไม่ทำ อ้างไม่รู้ แล้วก็มาด่ากูว่ากูไม่ทำอะไรๆ หน้าหี เป็นแค่คนให้กำเนิดกูแต่เรียกร้องเอาแม่งทุกๆอย่าง เลี้ยงกูมาก็เลี้ยงแบบส้นตีนๆ บุพการีจัญไรไอห่าราก พอกูจะออกไปใช้ชีวิตเองก็ขู่จะยึดเงินที่กูหาเลี้ยงหาแดกไปหมด ระยำสัสหมา ให้กูเกิดมาแล้วกูมีชีวิตของตัวเองไม่ได้นี่แม่งเย็ดก่อนจะคิดกันไหมวะ? กูอึดอัด กูไม่มีอิสระ ถ้ารู้ว่าเกิดมาแล้วจะเจอครอบครัวแบบนี้กูไม่เกิดหรอก วิปริตชิบ

เพื่อนโม่ง กุมีปัญหาครอบครัวมาปรึกษา จริงจังมากๆ
เรื่องของเรื่องคือ พ่อกุเคยแต่งงาน แล้วหย่า มีลูกสาว3คน หลังจากนั้นก็หย่าแล้วมามีกู กับแม่กู แต่พ่อยังเลี้ยงดูพี่สาวสามคนตามปกติ แยกบ้านกัน+ให้เงินค่าเลี้ยงดูภรรยาเก่าตลอดๆ
กุไม่เคยเจอพี่กุเลยจนกุอายุ18 พ่อบอกว่าพ่อแก่แล้ว อยากให้รู้จักกันสนิทกันไว้ พ่อไม่อยู่จะได้ไม่ลำบากอะไรทำนองนั้น ก็เลยแบบ โอเค ไปเจอก็ได้ พี่คนที่3ก็โอเค
พูดตามตรงว่ากุกลัวมากว่าพี่จะเกลียดกู กุเลยรู่สึกว่าเราควรแยกกันอยู่ ต่างคนต่างอยู่ไป แต่ก็เข้าใจพ่อ เลยโอเค เจอกันรู้จักกันไว้ก็ไม่เสียหายอะไร แต่พ่อกุเริ่มแบบ อยากให้กุกับพี่รักกันสนิทกัน โตไปอยู่ด้วยกัน ซึ่งมึง มันเป็นไปไม่ได้ อธิบายพ่อ พ่อก็ไม่ฟังเลย ไม่สนใจเลย บอกแต่ว่าสนิทกะนสิๆๆ กดดันมาก และกุคิดว่าพ่อก็คงกดดันพี่เหมือนกัน
เจอกันแรกๆก็โอเค พี่เขาน่ารักมาก แต่กุเกร็งมาก ปีแรกที่เจอกันคือมีพ่อ กุ พี่ กุก็เกรงใจแม่มาก เพราะแม่ก็โดนภรรยาเก่าพ่อรังควานเยอะอยู่
แต่พอหลังๆมา พ่อเริ่มพาแม่กุไปเจอพี่เขาด้วย กุเกรงใจพี่มาก คือแบบ มึงเกทปะ พี่เขาแทบไม่เคยมีครอบครัวที่สมบูรณ์ โตมาก็เจอพ่อแม่(ภรรยาเก่า)ทะเลาะกันตลอดเวลาจนเลิกรากันไป แต่ต้องมาเห็นครอบครัวกุมีความสุขดี ตั้งแต่กุจำความได้กุรู้สึกขอโทษพี่เขามาตลอดที่กุมีความสุขดีในขณะที่เขาไม่ได้อยู่กับพ่อ กุเกรงใจเขามากๆๆๆ
จริงๆปีนึงก็เจอกันไม่ค่อยบ่อยหรอก แต่ช่วงที่เจอกันบ่อยก็บ่อยมากๆ
หลังๆมาพ่อบอกว่าพี่เครียดเรื่องเรียนต่อ/ทำงาน ดูซึมๆ ให้กุพยายามถาม ชวนคุย ล่าสุดที่ไปเจอกันหลังจากไมาได้เจอมาหลายเดือนก็ใช่จริงๆ พี่ดูเหนื่อย ดูเกร็ง ดูไม่มีความสุข ซึ่งไม่รู้มันเพราะอะไร เพราะแม่พี่(ภรรยาเก่า)ไม่โอเครึเปล่า จากที่พ่อเล่าคือเขาเจ้าอารมณ์มาก แล้วตอนนี้พี่คนโต2คนย้ายออกจากบ้านไปแล้ว พี่คนที่3คอยรองรับอารมณ์รึเปล่า คือที่แม่กุคิด แต่กุก็เป็นห่วงอ่ะ แม่กุก็อยากให้กุไปถามพี่ว่าโอเคไหมกับการมาเจอกันแบบนี้ ถ้าไม่โอ แม่จะไม่ไปเจอ(ปกติคือพ่อชวนกึ่งบังคับ แม่กุก็เลยไม่ขัด) หรือแบบ เครียดเรื่องอะไร ให้กุคุยกับพ่อให้ไหม ไม่ก็ชวนพี่เขาคุยหน่อย แต่มึงเกทใชาปะว่ามันกระอักกระอ่วนมาก กุเข้าใจที่เขาจะไม่ชอบกู หรือไม่โอเคกะบการมาเจอกู แต่ก็ต้องทำเพราะพ่อ เพราะกุห็เป็นในบางครั้ง ฟังที่พ่อเล่าเรื่องที่เขาเครียดจนจะฆ่าตัวตายกุก็เป็นห่วง ยิ่งเห็นกับตัวว่าเขาดูต่างจากครั้งแรกที่เคยเจอกันขนาดไหนกุก็เป็นห่วง แต่กุทำอะไรไม่ได้เลย พ่อกุก็หัวแข็ง+ปากแข็งมาก เขาพูดอะไรอ่อนๆไม่เป็น พี่คงไม่กล้าพูดอะไรกับเขา เรื่องเพื่อนอะไรของเขากุไม่รุ้หรอก กุก็แค่เป็นห่วงจากมุมของกู และกูไม่รู้ว่าจะช่วยอะไรเขสได้ไหม ถ้าใครอ่านจนจบก็ขอบคุณนะ ถ้ามีคำแนะนอะไรช่วยหน่อยนะ

>>623 มึงไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกเรื่องที่มึงมีความสุขแล้วมึงรู้สึกผิดกับครอบครัวเก่าของพ่อมึงน่ะ มึงไม่ผิดเลย มันไม่ใช่ความผิดมึง เรื่องนี้มันไม่มีใครผิด คนหมดรักกันแล้วจะให้ฝืนอยู่ด้วยกันต่อมันคงทำไม่ได้ พ่อมึงเขาเลือกเดินออกมาแล้วมาสร้างครอบครัวใหม่กับแม่มึง แสดงว่าตรงนี้ที่มึงอยู่ เป็นจุดที่พ่อมึงมีความสุข อีกอย่างถึงเขาก็ทำหน้าที่พ่อได้ไม่ขาดตกบกพร่องนี่ ก็ดูแลทั้ง2ครอบครัวรับผิดชอบในฐานะ คนเป็นพ่อ ซึ่งกูว่ามันโอเคนะ ดีกว่าทิ้งแล้วทิ้งเลยไม่ดูดำดูดีอีก และก็ไม่ใช่ความผิดมึงด้วย อย่าโทษตัวเอง ใช้ชีวิตให้มีความสุข มันไม่ใช่ความผิดมึงและความผิดใคร มันเป็นเรื่องของหัวใจที่เขาหมดรักกันแล้ว มึงห้ามไม่ได้ อย่าคิดมาก
ส่วนพี่สาวต่างพ่อมึงคนนั้นกูสรุปไม่ได้ว่าเขาเครียดเรื่องอะไร เหมือนที่มึงก็ยังหาคำตอบไม่ได้นั่นแหละ เพราะฉะนั้นอย่าเพิ่งไปคิดมากว่าเป็นเพราะตัวมึงกับแม่ มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้ ก็ไม่รู้ว่ามึงเป็นผู้หญิงผู้ชายนะ แต่กูคิดว่ามึงก็ทำตัวเป็นน้องที่ดีได้นะ บางครั้งคนเราเวลาเครียดหรือกดดันอะไรมากๆ สิ่งที่ต้องการที่สุดคือคนรับฟัง และการให้กำลังใจ ไม่ว่าเขาจะเครียดจากเรื่องอะไรก็ตามเขาอาจจะต้องการสิ่งนี้อยู่ก็ได้ เวลามึงแวะไปหาเขาก็ลองหาอะไรติดมือไปฝากบ่อยๆ ขนม ของฝากเล็กๆน้อยๆ ให้เขารู้ว่ามึงห่วงใยและใส่ใจเขาอยู่ ลองชวนเขาคุยบ่อยๆก็ดีนะ กระชับความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองฝ่ายได้ หาเรื่องที่เขาชอบมาคุย หนังสือ เพลง หนัง ซีรี่ย์ จะทำให้คุยกันถูกคอมากขึ้น จะทำให้สนิทกันเร็วขึ้นด้วย

ลองชวนเขาไปเที่ยวก็ดีนะ เขาอาจจะเครียด การได้พักผ่อนก็ถือเป็นเรื่องดี ดูหนัง ฟังเพลง เข้าคาเฟ่ อะไรแบบนี้ ดูจากที่มึงเล่ามาเขาน่าจะปรึกษาหรือคุยกับคนรอบตัวไม่ได้ คุยกับพ่อตัวเองไม่ได้เพราะอย่างที่มึงเล่าว่าพ่อมึงปากแข็ง ส่วนแม่เขาเป็นคนเจ้าอารมณ์ ถ้าเริ่มสนิทกันแล้ว เดี๋ยวเขาก็คงระบายหรือเล่าให้มึงฟังเองแหละ ถ้ามีโซเชียลของกันและกันหรือพวกไลน์ก็ดีนะ ลองทักไปถามเขาบ้างว่า ทำงานเหนื่อยไหม เป็นยังไงบ้าง กินข้าวรึยัง ยังมีน้องอยู่ตรงนี้นะ ไรงี้ บางครั้งการเหนื่อย การเครียด มันบรรเทาได้ด้วยการใส่ใจและดูแลของคนรอบข้างได้จริงๆนะ ประโยคง่ายๆพวกนี้แหละที่ช่วยทำให้เขารู้ว่ายังมีคนห่วงใยเขาอยู่ เพราะกูก็รับรู้จากประโยคพวกนี้มาแล้ว เป็นกำลังใจให้นะมึง กอดๆ

กูเบื่อเพื่อนแฟนมาก คือกูไปเห็นแชทที่มันคุยกับแฟนกู ทันบอกว่ากูอะ หน้าแก่ ไม่มีดั้ง นมเล็กทซึ่งกูไม่เข้าใจจะมายุ่งอะไรกับกูนักหนา กูก็ไม่ค้ยไม่ไปคุยอะไรด้วยกับมันนะ แค่เคยเจอรอบเดียวแค่นั้น กูอยากตอกกลับแรงๆไปรอบนึง เอาจริงๆหน้าก็ก็ไม่ได้เหี้ยอะ แค่ไม่มีนมกับดั้งน้อย แม่กูมห้มาแค่นี้อะ แล้วกูก็ไม่ชอบการbody shamingมากๆ

กูรำคาญคนๆนึงมาก ตลอด3ปีละ มันไม่ใช่ญาติกูหรอก ไม่ได้เป็นเหี้ยไรกับมันด้วยซ้ำ เป็นเพื่อนลุงกู ไม่มีครอบครัว มันอยู่คนเดียว และครอบครัวกูเคยลำบากมากๆ แล้วมันก็เข้ามาช่วยเหลือบ้างเล็กๆ จนวันนึงก็เข้ามาอาบน้ำที่นี่ กินที่นี่ แต่กลับไปนอนบ้านตัวเอง แรกๆก็ดีอยู่หรอก หลังๆมันเริ่มทำอะไรเองไม่เป็นแล้ว ทอดไข่ ทอดหมู จะแดกอะไรก็ให้กูไปทำให้ ตักข้าวก็ให้กูตักให้ กินเสร็จตั้งไว้ ให้กูเก็บ ส่วนมันก็ออกไปข้างนอก พอมื้อต่อไปก็ทำแบบเดิมอีก แต่ดีหน่อยที่มันเป็นคนซื้อกับข้าวมา แต่ข้าวสารไม่ได้ซื้อ เวลาไปซื้อของ ไปคนเดียวก็ไม่ได้ ต้องใช้กูไป แล้วก็ให้กูถือของ"คนเดียว"พะรุงพะรัง พอกูทำหล่น ก็ด่ากูว่าถือของไม่ดี สะเพร่า เวลากูป่วยก็ยังจะใช้งานกู ขี่รถตากแดดตากฝนออกไป ซื้อของให้มัน เอาข้าวไปให้มัน555555 สุดยอด กูเป็นขี้ข้าหรอนี่ คำพูดคำจามันก็ขวานผ่าซากสุดๆ เวลากูพูดถึงช่วงเวลาดีๆที่เคยเกิดขึ้นกับกู มันก็จะคอยพูดว่า "มันผ่านมาแล้ว มันเป็นเหมือนฝันแล้ว มันไม่กลับมาแล้ว " แต่ตัวเองกลับพูดเรื่องอดีตของตัวเองที่เคยมีพ่อเป็นผู้กำกับ ลุงเป็นผู้คุมเรือนจำ มีบ้านหลังใหญ่ๆ มีรถเบนซ์ มีคนใช้10คน มีคนขับรถ มีพี่เลี้ยง ได้ กูเคยพูดว่า อยากซื้อบ้านของตัวเองกลับมา มันก็คอยพูดว่า "ฝันๆ" แต่ตัวเองพูดว่าจะซื้อบ้านติดชายหาดได้ ทั้งๆเงินเดือนมันก็หมื่นกว่าบาท มันชอบสร้างสตอรี่ให้ตัวเองดูเป็นพ่อพระ เวลาไปข้างนอกก็ชอบพูดกับคนอื่นว่า "สงสารมัน(หมายถึงกู) มันลำบากก็มาช่วยเหลือมัน นึกถึงเราเคยเป็นเด็กกำพร้าขอข้าววัดกิน" ละไอที่มึงบอกว่ารวยนักรวยหนาคืออะไรวะ 555555ตลกชิบหาย ต่อหน้าคนอื่นสร้างภาพคนดีเก่ง อยู่ลับหลังคนอื่น สกปรก โสโครก กลากก็ขึ้นตูดให้กูทายาให้ เคยบังคับกูจับแผลมันด้วย พอกูไม่จับก็ด่ากูรังเกียจ เนรคุณ ทุกๆวันเกือบทุกเวลา กูมักจะคอยนึกถึงแต่คำพูดและสันดานที่น่ารังเกียจของมึงแทบจะตลอดเวลาจนกูแทบเป็นบ้าอยู่แล้ว เมื่อไหร่มึงจะตายๆไปซักทีวะ

>>626 แถมๆ บอกว่าตัวเองคุยกับผี นางฟ้า เทวดา บลาๆๆๆๆๆๆได้ เห็นตากูที่ตายไป บอกว่าตากูไม่ได้สนใจกู ไม่รักกู 5555555555 ดูคำพูดแม่งสิ พูดว่าอ่านใจคนอื่นได้ บอกว่าพ่อแม่ไม่ได้สนใจกูขนาดนั้น พอกูถามพ่อแม่กูว่าเป็นอย่างนั้นจริงหรอ พวกเค้าก็บอกไม่ได้เป็นอย่างนั้น มันก็ยังบอกว่า พ่อแม่กลัวกูเสียใจเลยพูดรักษาน้ำใจ55555555 รู้ดีกว่าเจ้าตัวอีก

>>626 Toxic people วะ เอาดีเข้าตัวเอาชั่วใส่คนอื่น มึงเคยบอกพ่อแม่ยังว่ามันเป็นคนพูดใน >>627 นี่เข้าข่ายเสี้ยมให้มึงเห็นแต่มันสำคัญต่อมึง มีมันคนเดียวที่ดีต่อมึง ร้ายแรงกว่าเรื่องทั้งหมดที่มึงเล่าอีก อันนี้มึงควรบอกพ่อแม่จริงๆว่าเรื่องนี้สำคัญนะ อย่าเห็นเป็นคำพูดล้อเล่น คนแบบนี้สนิทมากหรือไว้ข้างตัวไม่ได้(เพราะพ่อกูเคยทำ กูพูดเลยว่าเหี้ยมาก แต่ตอนนั้นกูเด็กอยู่มากแหละ )

>>628 บอกแล้ว พ่อแม่ก็บอกว่าอย่าไปฟัง อย่าเก็บมาใส่ใจ
เมื่อเช้าสดๆร้อนๆเลย เดินเข้าบ้านมาใช้ให้กูทอดไข่ให้อีก แต่กูปวดท้องเลยขอเข้าห้องน้ำก่อนเดี๋ยวมาทอดให้ กูใช้เวลาประมาณนึงอยู่ แต่ไม่นานนัก มันเดินมายืนหน้าห้องน้ำเลย บอกว่ายังไม่ทอดไข่ให้เลย กูต้องออกไปทั้งนั้น ขี้ก็ขี้ไม่สุด พอทอดตักข้าวให้ กูก็กลับไปเข้าห้องน้ำต่อ พออกมาตัวคนหายละ เจอแต่จานเปล่าตั้งให้กูเก็บ

ขอระบายหน่อย

กูมาเรียนต่อที่เยอรมันเมื่อปีก่อนแบบกัดฟันมา เพราะบ้านพ่อไม่ได้ซัพพอร์ตเรื่องเงินเท่าไร แล้วมันมีลูกพี่ลูกน้องชายจากทางพ่อที่เคยสนิทกันสมัยเด็กๆ ลุงกูส่งมาเรียนเอาป.โทเก๋ๆด้านวิศวะเครื่องกล ไปอวดคนอื่นว่าลูกชายก็จบเยอรมันเหมือนกันนะ บ้านพ่อกูเป็นกงสี แล้วลุงเป็นเหมือนหัวหน้าใหญ่ที่รวยสัสๆ เศรษฐีบ้านนอกประมาณนั้น กูเคยมาบ่นเรื่องซัฟเฟอร์ว่าเรียนเก่งแต่ไม่มีใครสนับสนุน แต่คนไม่เรียนเขาผลักดันมาต่อนอกกันอยู่เมื่อปลายปีก่อนมั้ง

ทีนี้พี่ชายกูเนี่ยไม่เคยเตรียมตัวเหี้ยอะไรทั้งสิ้น ปากบอกจะมาเรียนเยอรมันตั้งแต่กูเรียนปี 2 จนกูเรียนจบทำงาน 2 ปี แล้วมาต่อที่นี่ได้ 3 เดือนมันถึงตามมาได้ มันไม่ใช่คนเรียนเก่งอะไรมากมาย แต่เป็นสไตล์คนขี้โอ่ที่ไม่รู้ว่าตัวเองมีศักยภาพแค่ไหน ตั้งแต่ตอนมันจะขอวีซ่าแล้ว กูบอกว่าให้มันขอวีซ่าเรียนภาษาเพื่อการศึกษาต่อ พอเรียนภาษาเสร็จไม่ต้องกลับไทย ขอเปลี่ยนประเภทวีซ่าเป็นวีซ่านักเรียนได้เลย มันก็ตอบมาแบบว่าเออ เดี๋ยวให้เอเจนซี่ดูให้ มันไม่รู้เรื่องหรอก กูก็แบบงื้มๆ เอาที่สบายใจ

พอมาถึงเสือกโดนเอเจนซี่ลอยแพ มาเร็วไปต้องมานอนกับกูอยู่เป็นเดือน กูก็แบบอีเอเจนซี่นี่แปลกๆละ แม่งมันจ่ายไปเกือบสี่แสน เท่ากับค่าเทอมเรียนภาษากูเลย แต่ได้เหี้ยอะไรมาก็ไม่รู้ เมื่อเดือนพฤษภามันมาเยี่ยมกูช่วงพักคอร์ส กูแม่งตกใจมาก คือมันอยู่คลาส B1 แล้ว ต้องพูดได้แบบสื่อสารในชีวิตประจำวันรู้เรื่องเล่าเรื่องราวอะไรเป็นกิจจะลักษณะ แต่มันมาแบบพูดเหี้ยอะไรไม่ได้เลย ถามอะไรก็ตอบไม่ได้ แล้วความเป็นคนหน้าบาง เวลาใครถามอะไรมันก็ตอบแบบ ใช่ๆ อื้มๆ งื้มๆ ทั้งที่ตัวเองไม่เข้าใจ กูเลยโทรไปหาลุงอีกคนหนึ่งที่ไม่ใช่พ่อมัน เพื่อบอกว่ารร.มันแปลกๆนะ มันเรียนวันละ 3 ชม. เลเวลหนึ่งใช้เวลา 2 เดือน เท่ากับรร.กูที่เรียนวันละ 5 ชม.เลย ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ไง กูเรียน 2 เดือนแต่เรียนอัดมากๆ แล้วระดับภาษาตั้งแต่ b1-c1 ของมันใช้หนังสือแค่เล่มเดียว แต่รร.กูเล่นแม่งหนังสือเลเวลละ 2 เล่ม ไม่นับรวมชีทอะไรอีก ยิ่งมันส่งการบ้านมาให้ดูกูก็ยิ่งตกใจว่ามันผ่าน b2 มาได้ยังไง รร.แม่งไม่ใช่ละ ไม่น่าได้มาตรฐาน มันควรย้ายรร.มาเรียนที่เดียวกับกูนี่ แล้วภาษาอังกฤษแม่งก็ไม่ได้ ลุงก็ตกใจ ว่ามันพูดอังกฤษไม่ได้เลยเหรอ เพราะที่บ้านคิดว่ามันเก่งมาก เก่งเหี้ยอะไรล่ะ ถามแค่ How was your sleep last night? แม่งยังตอบไม่ได้เลย

>>630 ต่อไอ้สัส ข้อความยาวเกิน อัดอั้นจัด

สรุปมันกลับไทยไปหาเมียช่วงปิดเทอม แล้วโทรไปคุยอ้างกับแม่กูว่า หลักสูตรที่มันจะเรียนอ่ะ เอาภาษาเยอรมันแค่ระดับ b2 ไม่ได้เอา c1 ระดับสูงเหมือนของกู แล้วมันเป็นโปรแกรมคู่เยอรมัน-อังกฤษ ไม่ได้เรียนเป็นเยอรมันอย่างเดียว ไปบอกคนอื่นเขาทั่ว กูก็แบบ อื้มๆ เอาที่มึงสบายใจเถอะ ภาษาอังกฤษระดับประมาณ ielts 4.0 คิดว่าจะเรียนได้เหรอ แล้วมันก็เอาไปพูดทั่วเลยว่ามันแค่เรียนภาษาเยอรมันถึงเดือนตุลาปีนี้ก็กลับไทยได้แล้ว เสร็จแล้วก็รอวันมาเรียนที่เยอรมันได้เลย กูก็แบบ ไอ้ห่า ไม่รู้จริงแม่งทำไมพล่ามเยอะวะ แม่งใบแสดงเจตน์จำนงที่จะเรียนเป็นใบ offer จากมหาลัยแล้ว กูแม่งเทละ ทำเมิน ไปวุ่นวายกับการสอบวัดระดับและการสมัครมหาลัยดีกว่า

พอกูเริ่มทำเอกสารยื่นม. แม่ก็มาบอกกูว่าพี่ต้องการความช่วยเหลือ ให้กูไปคุยกับมันหน่อย พอกูไปคุย แม่งคือจะสมัครมหาลัย ไม่รู้ต้องทำไง กูเลยบอกว่าไปหามาดิว่าจะเรียนอะไร นี่มันต้องเริ่มเตรียมเอกสารตาม requirement ของม.แล้วนะ แม่งก็หายไป จนช่วงปลายเดือนก่อนกูทักไปอีกรอบว่าจะเอาไงเนี่ย มันเสือกตอบกูว่านี่ยังไม่รู้เลยว่าหลักสูตรที่จะเรียนมีชื่อว่าอะไร ให้กูช่วยหาหน่อยดิ ไอ้สัส พ่อมึงเถอะ กูไม่ใช่คนเรียนไหม ทำไมกูต้องเป็นคนหามาให้ มึงอยากเรียนมึงก็ต้องรู้ดิว่าคืออะไร แต่ยังไม่ได้ด่าไปนะ เห็นเป็นพี่เลยแบบบอกให้มันไปลองดูก่อน แล้วแม่งก็ไปอีก จนกูส่งเอกสารครบทุกม.ของเทอมหน้าแล้ว เลยทักไปจิกอีกรอบ มันก็บอกยังไม่รู้ๆ กูเลยด่าเข้าให้ว่ามึงคนเรียน มึงต้องไปหามา ไม่ใช่ให้กูไปหามาให้ ตอนมึงจะมา มึงไม่ได้ถามเอเจนซี่เหรอ ว่ามึงอยากเรียนอันนี้ มาเรียนที่เยอรมันได้ไหม แม่งก็เงียบไป แล้วสุดท้ายก็เอาชื่อโปรแกรมมาจนได้ แคปมาให้กูดูว่า อันนี้แหละ ต้องใช้ภาษาอังกฤษ แล้วต้องสอบ ielts ด้วยหรือเปล่า

สอบสิไอ้สัส! เขาเอาระดับภาษา b2 เท่ากับ ielts 6.0 แปลว่าภาษาอังกฤษมึงต้องได้ระดับพอๆกับกู กากกว่าได้เล็กน้อย เพราะกู ielts 7.0 แม่งก็เงียบไป บอกให้กูช่วยหาโปรแกรมให้หน่อย แล้วกูจะไปหาจากที่ไหนมาไอ้เหี้ย หลักสูตรสำหรับคนที่ภาษาเยอรมันก็ไม่ได้ ภาษาอังกฤษก็ไม่ได้ มึงจะมาเรียนที่เยอรมันนะ ถ้ามึงไม่ได้ทั้งสองภาษาแบบนี้ก็กลับไปเรียนที่ไทยไปไอ้ง่าว แล้วแม่งมีการมาแซะกูอีกว่าตอนสมัครเรียนม.ปลายน่าจะเรียน ep เหมือนกูนะ แต่เสียดายที่เกรดไม่ถึง พ่อมึงดิ มันแม่งเรียนม.ต้นรร.อินเตอร์ เคยไปซัมเมอร์คอร์สที่ออสเตรเลีย ส่วนกูคือเรียนม.ต้นเรียนรร.รัฐ ม.ปลายก็ ep รร.รัฐ เพราะกูสอบติดห้องโครงการ มึงไม่ติด ไม่ได้ขอให้ที่บ้านเส้นให้ แม่งก็ไม่ใช่ความผิดกูเปล่าวะ ขึ้นมหาลัยมาเพื่อนในกลุ่มกู toeic 900++ ทั้งนั้น มีกู 700 ปลายๆ อยู่คนเดียว แถมโดนดองอยู่อังกฤษเซคบ๊วยแม่งทุกเทอม แค่กูมีความพยายาม ไม่ยอมโง่แล้วทำเหมือนตัวเองฉลาดแบบมึงแค่นั้นเอง

แม่งเอ๊ย ทำไมกูต้องมาดูแลชีวิตคนอื่นด้วยวะ ในเมื่อกูเตือนตั้งแต่แรก เหมือนโดมิโน่ล้มตัวแรกแล้วมึงไม่หยิบออกอ่ะ มึงเสือกปล่อยให้มันล้มต่อระเนระนาดไปเรื่อยๆ แล้วมันความรับผิดชอบกูเหรอวะ เงินค่าเทอมกูกว่าจะได้คือเรียนจบไปแล้ว 2 เดือนถึงโอนให้ ร้องไห้แล้วร้องไห้อีกเพราะไม่มีใครซัพพอร์ต มึงแม่งมีตังค์ พ่อสปอยเต็มที่ ได้เงินใช้เดือนละ 1500 ยูโร ในขณะที่กูใช้เดือนละ 200 ยูโร เพราะพ่อมึงมีบุญคุณส่งกูเรียนป.ตรี เพราะกูอาจจะยังต้องขอที่บ้านแม่งให้ช่วยค่าเทอมตอนป.โทใช้ไหม กูถึงต้องช่วยเหลือมึงอ่ะ ความดีมึงน่ะมี แต่ความโง่แม่งไม่ใช่ย่อยเลย กูอยากจะเทๆๆๆๆๆๆๆๆแม่ง

>>629 กุสงสัยว่าทำไมต้องยอมมันวะหรือมันกำจุดอ่อนอะไรของเมิงไว้

>>632 ก็น่าจะเรื่องที่ว่าลุงมันสนับสนุนค่าเล่าเรียนให้นี่แหละ จุดอ่อนของ >>631 น่าจะมาจากตรงนี้เลย

>>632 ปัญญามันไม่มีทางกุมจุดอ่อนกูหรอก มีแต่กูนี่แหละที่รู้จุดอ่อนมัน ไส้กี่ขดกูรู้หมด มานี่วันๆ คุยโทรศัพท์อยู่แต่กับเมีย เรียนเหมือนเรียนส่งๆ ไป คิดว่าจบคอร์สหนึ่งก็ไปต่อได้เลย ไม่ได้รู้เลยว่ามันต้องหาความรู้นอกห้องเรียนด้วย แถมยังมาเจ้าชู้จีบเด็กม.ปลายที่ทำงานพิเศษร้านเดียวกับกูอีก ส่งข้อความไปหาเขาทุกวัน ลองกูเอาไปพูดสิ บ้านแตกแน่

หลักๆ แม่งเหมือน >>633 พูดแหละ คือกูยังอาจต้องพึ่งเงินบ้านพ่อ ให้แม่ส่งคนเดียวกูก็เกรงใจเขา อย่างน้อยก็ขอค่าเทอมก็ได้ แต่บางทีก็คิดว่ากูควรจะเทไปให้หมด เพราะค่าเทอมกู เขายังเทๆ กันเลย ค่าใช้จ่ายรายเดือนก็ไม่ได้มีใครให้ มีแค่เงินกงสีที่เข้าบัญชีเดือนละ 3,000 บาท ไว้ให้กูจ่ายค่า Netflix เท่านั้นเอง แต่ก่อนกูเคยน้อยใจ ที่ญาติคนอื่นรุ่นเดียวกัน เขาส่งไปเรียนอังกฤษ เมกากัน ทั้งที่แต่ละคนเรียนไม่ได้เรื่องได้ราวเลย เหมือนส่งไปอัพเกรดตัวเองว่าเทคคอร์สมาจากอังกฤษนะ แต่ตอนนี้ทำใจได้แล้วว่ากูไม่ใช่ลูกเขา ได้เศษความเมตตามาก็บุญแล้ว ไอ้พี่เวรนี่ก็คงต้องหาม.เอกชนกากๆ ประเภทจ่ายครบจบแน่ เทอมละ 5-6000 ยูโรให้นั่นล่ะ

พูดตรงๆ เลยว่าเพราะเป็นแบบนี้มันเลยทำให้กูเหมือนเป็นคนโรคจิตเลย คือแพ้ไม่เป็น ต้องเก่งที่สุด คนอื่นจะมาเก่งกว่าไม่ได้ จะเรียนม.ที่นี่ก็ต้องม. Top 10 เท่านั้น ไม่เรียนม.ที่อยู่นอกแรงก์ ทั้งที่ไม่เคยมีใครคาดหวังในตัวกูเลย ว่ากูจะต้องติดม.ดัง เหมือนพยายามให้เขาเห็นหน่อย เขาจะได้ซัพพอร์ตกูบ้าง กูแค่อยากเรียน อยากให้ที่บ้านบอกบ้างว่าเรียนไปเถอะ แค่ไหนก็จะส่ง แค่นั้นเอง

>>634 - โม่งมึงเก่งมากนะ พยายามเข้าอีกไม่กี่ปีเดียวก็จบ กูพอเข้าใจมึงนะ แต่กูคิดว่าการที่มึงจะไปพยายามเพื่อให้เขาเห็นใจจนต้องซัพพอร์ตมึงนี่กูว่ามันไม่ผิดนะแต่คหสต.กูว่ามันก็ไม่ถูกเหมือนกัน มึงอย่าลืมสมัยนี้ขนาดพ่อแม่แท้ๆบางคนเขายังไม่ขวนขวายส่งลูกแท้ๆเรียน นับประสาอะไรกับญาติพี่น้องวะ กูเคยผ่านมาแล้วกับการคิดแบบมึง โห เขารวยจัง กูเป็นลูกหลานเขา เขาอาจจะช่วยเหลือบ้างเวลาเดือดร้อน ฝันไปเถอะ มึงพยายามเพื่อตัวเองง่ายกว่าเพราะยิ่งมึงหวังมากมึงก็ยิ่งผิดหวัง กูไม่ได้เหมารวมทุกครอบครัวนะอาจจะมีที่เขาช่วยจริงๆไง แต่กูคิดว่าช่วยเหลือตัวเองดีกว่า ทุกวันนี้จบมามีงานก็สบายใจ เพราะเห็นมาเยอะ เอะอะทวงบุญคุณ

>>634 กูซูฮกมึงตาม >>635 มึงนี่น่าเห็นใจแต่ยอมรับในความทนของมึงเลย แต่ขอสงสัยนะ มึงมาเพราะวีซ่าทำงานหรือวีซ่านักเรียน เชื่อยากว่ามึงจะทำงานละควบเรียนด้วย มันไม่พอแดกแถมเมืองเบียร์ไม่ให้มีทำงานระหว่างเรียนแบบชัดเจนขนาดนั้น เรทเงินต่ำตมสัสๆอีก ถ้าเค้าไม่ค่อยส่งเงินมาละมึงหางานแบบไหนจนเอาตัวรอดได้?

>>635 มันเจ็บใจสุดคือพ่อมากกว่า พ่อกูแม่งไม่ทำงาน กินเงินกงสีไปวันๆ มันเลยทำให้ตั้งแต่เด็กกูต้องเรียนเก่งที่สุดในบรรดารุ่นเดียวกัน เพื่อจะได้ให้กงสีส่งเรียน พอพ่อกับแม่เลิกกัน จากที่แม่เคยทำงานให้กงสีกูมีเงินใช้ กลายมาเป็นต้องมากูรอรับเงินที่เขาให้ เบิกเพิ่มก็ไม่ได้ ขึ้นม.ปลายเงินเรียนพิเศษกูยังไม่มีเลย พอติดมหาลัย ญาติบ้านพ่อเสือกมาพูดใส่ว่า ฬ เรียนยาก ระวังจะเรียนไม่จบนะ สุดป่ะล่ะ มาเรียนนี่ขอค่าเทอมไปเมื่อเดือนพฤศจิกา เขาหายไปเลย กูเลยไปขอลุง ได้ค่าเทอมมาอีกคอร์สหนึ่ง ส่วนพ่อที่หายไปออกรถใหม่เฉย โฟร์วิลคันละสองล้านกว่า เยี่ยมจริงๆ

>>636 วีซ่านักเรียน แต่กูมาอาศัยอยู่กินกับแม่ที่นี่ แม่กูทำร้านอาหาร บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวก็อาศัยกินกับที่ร้าน เขาออกค่าประกันสุขภาพให้ ค่าตั๋วรถไฟไปเรียนให้ แล้วให้เงินใช้อีก 200 ยูโร ถ้าค่าเทอมพ่อไม่ให้ เขาก็ออกให้ แต่กูต้องทำงานศุกร์เสาร์อาทิตย์และวันหยุดทุกวันหยุด เพื่อที่เขาจะได้ประหยัดค่าใช้จ่ายไม่ต้องจ้างคน เพราะกูทำได้ทุกตำแหน่งตั้งแต่ล้างจานยันทำค็อกเทล ส่วนกูคือค่าจ้างฟิกเรท ทำเยอะทำมากได้เท่าเดิม ไม่เคยได้ทิป ไม่เคยได้เพิ่ม มันก็เหนื่อย เหนื่อยเหี้ยๆ บางทีคือรร.หยุด 11 วัน กูก็ทำงานทั้ง 11 วัน แล้วเปิดมาก็ไปเรียนต่อ ถ้าพ่อช่วยค่าเทอมมันก็เบาลงไปได้บ้างแหละ

ตอนแรกกูจะไปเรียนเมืองอื่น อยากเรียนมิวนิค ฮัมบูร์กที่มัน top 5 แล้วไปหางานพิเศษทำเอา มันก็ทำได้เดือนละ 450 พอเป็นค่าใช้จ่ายได้ แต่ไหนจะค่าเช่าบ้านอีกที่เดือนนึงก็ 500++ ต่ำๆ คงจะเอาม.ใกล้ๆบ้านนี่ล่ะ ยังไงมันก็ยังอันดับดีอยู่ เดี๋ยวกลับไทยไปจะไปแซะให้พ่อรู้สึกผิดเพิ่มขึ้น ไปด่าพี่ให้ลุงฟังเพิ่มด้วยว่าแม่งไม่ไหวหรอก

>>637 โม่ง มึงอยู่ในนี้นานๆละกัน หายากหว่ะจะมาเจอโม่งเรียนเยอรมันแบบวัยมัธยม-ป.ตรี เจออีกทีในนี้แม่งเด็กทุน กพ ป.โทแอดวานซ์ชิบหาย ถ้ามันจะมาเรียน ป.โท กูไม่รู้ว่ามันมีนโยบายเดียวกันแบบ ป.ตรีไหมที่ว่าแอดสาขาไหนในอุดมศึกษาของเยอรมันไม่ติดสองรอบขึ้นไป/โดนไทร์มากกว่าสองรอบ ทั้งชีวิตนั้นไม่มีโอกาสเข้าเรียนสาขานั้นๆได้อีกในมหาลัยทุกที่ทั่วเยอรมัน(ไม่รู้ว่านโยบายนี้รวมถึง ม.เอกชนด้วยไหม) ถ้ามันยังกลับมาอีกลองแกล้งมันด้วยวิธีนี้ดูนะ ถ้าได้ลองทำเลย เล่นให้มันโดนrejectแบบโง่ๆไปสองรอบขึ้นนี่ก็จบละ เผื่อมันอาจจะกลับไปให้ลุงมันด่าใส่ซะ เมืองเบียร์ค่าครองชีพถูกอย่าคิดว่าแม่งจะเรียนง่ายๆอ่ะเอาตรงๆ ยิ่งภาษาไม่ได้ด้วยนี่ตายแน่นวล

เคยคิดอ่ะว่าชีวิตนึงอยากไปเยอรมันสักครั้ง ไม่นึกหว่ะว่าคนไทยในนั้นใช้ชีวิตไม่ง่ายเลย เห็นมุมมองของมึงละทำให้กูเปิดโลกทัศน์ได้มากโคตรอ่ะ ยังไงก็เถอะในเยอรมันเริ่มเหี้ยลงๆเพราะไอรับผู้อพยพนี่แหละที่กูไม่โอเคขั้นสุดและอาชญากรรมเยอะกว่าแต่ก่อนมาก จนกูอยากเบนเข็มหนีจริงๆ

ใครเคยทำสลิปเงินปลอมไว้หลอกเมียมั่งวะ คือกูไม่ไหวกะความมือเติบใช้เงินไม่ยั้งของเมียกูแล้ว กูไม่มีเงินเหลือใช้ส่วนตัว กูกะลังจะไปสัมงานที่ใหม่ซึ่งกูน่าจะได้เงินเยอะขึ้น 20k อ่ะเพราะปรับตำแหน่งใหม่ กูกะว่าจะหลอกมันว่าได้เงินขึ้น 5k แล้วที่ใหม่เค้าจ่ายสลิปเป็นไฟล์ pdf ไม่ใช่กระดาษคาร์บอนแล้วเอาฟอร์มเงินเดือนในเน็ตมาปลอมยื่นให้มัน กูจะได้มีเงินใช้ส่วนตัวบ้าง
ใครเคยทำมั่งวะ เวิร์คมะ

>>640 พูดยากว่ะ คือเป็นผัวเมียก็ควรเปิดใจคุยกัน เพราะการโกหกวันหนึ่งมันรู้ความจริง อีกหน่อยมันก็จะไม่เชื่ออะไรมึง หมดความเชื่อใจกันเปล่าๆ แต่ทั้งนี้ก็พิจารณาเอาตามความเหมาะสม เก็บแล้วเพื่ออนาคตก็อยู่ที่ตัวเอง ของแบบนี้พูดไปคนนอกตอนทะเลาะเป็นเทวดา คืนดีกันขึ้นมาก็หมาดีดีนั่นเอง

>>641 ตามทฤษฎีอ่ะนะ แต่ในทางปฎิบัตินั้น...เมียเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไร้เหตุผล ทำตามอารมณ์และแม่งหงุดหงิดโคตรง่าย

>>642 เรื่องไร้สาระจะไร้เหตุผลยังไงก็ได้ แต่ถ้าเรื่องเงินเอาเงินกองกลางไปใช้แบบไร้เหตุผลแล้วคุยไม่รู้เรื่อง หย่าคือคำตอบ

>>643 อยากจะหย่าแต่ทุกคนทั้่งญาติมันญาติกู ให้กูใจเย็นๆกันหมดเพราะลูกกูยังไม่ถึงขวบอ่ะสัด ญาติมันมาช่วยมันเลี้ยงลูก 2-3 วันเห็นพฤติกรรมมันถึงขนาดโทรมาให้กำลังใจกูอ่ะเอาสิบอกกูสู้ๆนะ มีไรก็มาระบายให้น้าฟังได้ 555

>>644 เห็นด้วยกับกับ 643 ถ้าทนไม่ไหวก็เหลือทางเดียว ก็ลองชั่งน้ำหนักดูว่าทางไหนดีกว่ากัน จำไว้ทำอะไรที่จะไม่เสียใจทีหลัง วางแผนดีๆละกัน

>>644 สาเหตุจากลูกที่คืออะไร กลัวสร้างแผลใจให้ลูก หรือกลัวไม่มีคนเลี้ยง ถ้าข้อแรก ให้คิดว่าตายแล้วบอกลูกแบบไหน ก็บอกแบบนั้นแหล่ะ แผลใจน้อยสุดแล้ว ถ้าข้อ2 เดาฐานเงินเดือน คิดว่าจ้างพี่เลี้ยงหรือไปไว้เนิร์สเซอรี่น่าจะออกมาดีกว่า ดูเหมือนทางนั้นก็ไม่ได้เลี้ยงลูกดีเท่าไรด้วย
คิดว่าจะยื้อไปถึงเมื่อไรดีล่ะ ถ้าเอาแค่เรื่องเลี้ยงดู ซัก 3-4 ขวบก็ดูแลตัวเองได้พอประมาณแล้ว ถ้าเลี้ยงได้ฉลาด "ถ้า" น่ะนะ แต่ยิ่งนานก็จะยิ่งผูกพัน แล้วแผลใจที่เห็นพ่อแม่เลิกกันก็จะยิ่งมากขึ้น จะเบาลงก็นู่น 10 ขวบ และลูกมึงต้องฉลาดและเป็นผู้ใหญ่พอที่จะรู้ว่าใครดีไม่มีดีด้วย ก็สะท้อนกลับมาที่การเลี้ยงดูอีกแหล่ะ
คิดให้ดีนะมึง ยื้อไปใครได้ใครเสีย ซิงเกิ้ลแด้ดเดี๋ยวนี้ป๊อปในหมู่สาวโสดด้วยนะ มึงหาคนดีๆรักเด็กมาแทนได้ไม่ยากอะ

>>646 อีนี่มันหน้าเงินสุดๆอ่ะ เดี๋ยวนี้ด่ามันหน้าเงินมันก็ยอมรับหน้าชื่นตาบานว่าเออกูหน้าเงิน หาเงินมาให้กูเยอะๆ
กูกลัวว่าถ้าหย่าแม่งต้องฟ้องแย่งลูกกันต่อไงอนาจอ่ะมึง คือมันก็เลี้ยงลูกดีแต่เยอะไงแบบแม่งเยอะมากๆ
จนกูไม่มีปัญญาเปย์ ทุกวันนี้พอกูไม่มีเปย์ก็หันไปขูดเลือดเอากะแม่ตัวเองแทน 555

>>647 ไอ้ฟ้องแย่งลูกมันมีอยู่แล้ว แต่ทางไหนมึงก็วิน มึงได้ลูกนี่วินแน่ๆ มันไฟต์จนได้ลูกมันก็จะต้องแสดงให้ศาลเห็นว่าตัวเองมีความพร้อมจะเลี้ยง ผลก็คือจะไม่ได้ค่าเลี้ยงดูหรือได้น้อย แล้วค่าทนายมันก็จ่ายเอง มึงก็เสียค่าทนายค่าเลี้ยงดู แต่ในระยะยาวเทียบกับค่าสุขภาพจิตยังไงก็คุ้ม

เบื่อ......อยู่บ้านแล้วแม่ขี้เสือก

เบื่อมาก เวลาลูกอยู่บ้านชอบบ่นว่ารำคาญ ถามนิดถามหน่อยไม่ได้เลย

>>649 >>650 ตี เอ้ย ดีกันไวๆนะ

เหนื่อยใจกับพ่อเลี้ยงชิบหาย แกก็ดีนะ ใจดี นิสัยดีแหละ แต่พักหลังแม่งไม่รู้เป็นเหี้ยอะไร จุกจิกชิบหาย ขี้จับผิด อะไรก็ฟึดฟัดไปหมด กูชักจะหมดความอดทน

กูทำงานที่ร้านแม่ทั้งวันทั้งคืน ตั้งแต่ตื่นยันหลับ มันมาช่วย 2 ชม. ทำเป็นไม่พอใจ ดูนาฬิกา ว่าคนน้อยจะเอามันมาทำไม แล้วเรื่องเล็กๆน้อยๆก็จุกจิกไม่หยุด มาถึงก็โวยวาย ใครเติมเครื่องดื่ม สัส เขาเติมกันแล้ว แต่ของมันขายได้ ใครจะว่างไปเติมตลอดเวลาวะ เจอที่ตวงค็อกเทลวางอยู่ตรงหน้าขวดเหล้า ก็โวยวาย หาว่ากูไม่เก็บ สัสเอ๊ย กูไม่ได้ทำไหม แม่งลูกค้าเข้าห้าทุ่ม พ่อครัวกลับหมด มีกูเข้าไปทอดออเดิร์ฟให้เขาในครัว แม่ทำเครื่องดื่ม พอลูกค้ากลับก็ไม่มีอารมณ์ทำไรต่อแล้ว นอกจากกลับบ้านนอน นิดหน่อยก็เอามาว่าอยู่ได้ กูเหนื่อย กูเครียดด้วย แม่งเปิดร้านมา 6 ปี มันไม่เคยอยู่ร้านตั้งแต่เปิดยันปิดสักที ลองมาอยู่ไหมล่ะ มาน้อยใจว่าแม่ใช้เวลากับกูมากกว่า อย่ามาตลกเถอะ ก็กูทำงานกับแม่ไหม

วันไหนแม่เหนื่อย ขอกลับก่อน กูก็ต้องเฝ้าร้าน มีอะไรก็ต้องนั่งรอ นอนงีบได้หน่อยตอนเบรก เขามากดกริ่งส่งของก็ต้องเป็นกูมาดูแล มึงหาเรื่องทะเลาะกับแม่ แม่ร้องไห้ เสียงาน ใครทำงานต่อล่ะ มึงเหรอ กูสิ กูตลอด เวลามีงานอะไรใครเชิญอะไร มึงไปงาน กูเป็นอีเพิ้งก้นครัว เฝ้าร้าน เตรียมงาน หัวหูฟูดูไม่ได้ เงินก็ได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย ตอนแม่ไม่อยู่ร้านตาเสีย มึงให้ทิปเด็กที่มาช่วยงานคนละ 100 ยูโร กูกินนอนอยู่ร้าน นั่งเฝ้าลูกค้ายันเที่ยงคืนครึ่ง ปิดบัญชี ถูร้าน ล้างห้องน้ำ มึงเคยสนใจไหม เอะอะอะไรก็หาเรื่องด่ากูตลอด

Ky กูขอระบายอะไรหน่อย กูกับพี่อายุห่างกัน10กว่าปี แล้วช่วงหลังมีปัญหากับพี่ตัวเองว่ะ เวลากูพูดความจริงที่ไม่เข้าหูพี่กู พี่กูก็หาว่ากูเถียง ตอนแรกๆ ปล่อยเบลอได้ แต่อารมณ์กูมาระเบิดตอนเดินทางไปต่างประเทศกับพี่2คนว่ะ กูไม่ค่อยเก่งอิ้ง แต่พอพูดได้แต่พอไปกับพี่เหมือนโดนข่มทุกอย่างจนกูระเบิด เวลาซื้อของเช็คอินเช็คเอาท์เข้าร้านอาหาร กูก็ทำเองของกูแต่พี่ชอบใช้กูไปทำให้เพื่อนพี่กับพี่ด้วย ครั้งสองครั้งไม่ว่า แต่นี่เหมือนตัวเองเป็นง่อยอ่ะ แล้วมาอ้างว่าให้กูฝึกภาษาอังกฤษ แล้วยิ่งเวลาซื้อของของตัวเองซื้อทั้งนั้นดันส่งให้กูถือ 🙄 ไม่กี่ครั้งกูช่วยได้แต่นี่ทุกวันเหมือนกูเป็นคนใช้อ่ะ พอปฏิเสธก็โดนว่าอีกทำไมแค่นี้ทำให้ไม่ได้ เออ นั่นดิ ทำไมแค่นี้พี่กูถือเองไม่ได้วะ แล้วคราวก่อนพี่กูใช้ไปจองตั๋วเครื่องบินแล้วระบบมันรัว มันเด้งกลับมาหน้าแรก กูบอกพี่ว่าตอนนี้ยังจองไม่ได้ แล้วพี่กูเอาไปกรอกเองดันได้ ทีนี้ล่ะมึงเอ๊ย กูโดนพี่กัดเลยจ้า บอกว่าแค่นี้ก็ทำไม่ได้ ไม่ดูให้ดี บลาๆๆๆ พอกูบอกเมื่อกี้ระบบมันเด้ง พี่กูก็หาว่ากูเถียง อ้าวอีดอx ก็ระบบมันเด้งจริง กูพูดความจริงก็หาว่าเถียง! คือกูโกรธพี่มากอ่ะ โกรธแบบอะไรวะ ทำไมต้องมาข่มต้องมาใช้กู? พอกูพูดความจริงไม่เข้าหูก็หาว่าเถียง แต่พออยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่แม่งคนละเรื่องอ่ะ กับกูล่ะกัดเก่งชห 🙄

>>653 ปรกติของคนเป็นพี่อ่ะมึง ถามว่าใจรักน้องมั้ย ก็รักแหละ แต่มันอดกัดไม่ได้ มันมี Pride ของความเป็นพี่ที่แบบกูรู้มากกว่า กูดีกว่า มึงเด๋อ ไม่ต้องมาเสนอหน้า กูสั่งไรก็ทำๆไปเถอะ เงียบๆไป อย่าเถียง คือกูที่ไม่ค่อยอะไรกับน้องบางทียังเป็นเลย เวลาคนอื่นทำพลาดกูก็แบบ ไม่เป็นไรนะ คราวหน้าเอาใหม่ แต่ถ้าเป็นน้องกู กูใส่เลยจ้าา ว่าทำไมไม่รู้จักดู ทำไมไม่รู้จักคิด ในหัวมีอะไร มีไหมสมอง เอาความคิดมาจากที่บ้านหรือเปล่า สิ่งที่แกทำเขาเรียกว่าความโง่เง่า จำวรั้ย

>>654 คือมึงเหี้ยไง กูโคตรเกลียดเลยพี่แบบมึงอะ กูเคยจะเอามีดแทงพี่กูและ ทุกวันนี้ก็ตัดพี่ตัดน้องกับแม่งไปเรียบร้อย เป็นเหี้ยไรวะ น้องมึงไม่ใช่คนหรอสัส ทีกับคนอื่นนี่มึงดีจัง ทีกับน้องตัวเองทำไมมึงต้องทำเหี้ยๆใส่ด้วย ไม่เข้าใจว่ะ ชีวิตจริงมึงก็แค่ขี้แพ้ที่ทำเหี้ยๆใส่คนอื่นไม่ได้เลยมาระบายใส่น้องมึงแทนไง ควย

แม่กุชอบเปิดประตูเข้ามาในห้องว่ะ คือเคาะปึ้กๆสามทีเปิดแบบไม่ให้กุได้ตอบเลยงี้ แล้วแกโผล่เข้ามาตอนกุเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่หลายรอบมาก
คืองี้ห้องกุเดิมมันไม่มีกลอนเพราะมันเสีย ปกติกุจะแบบเอาติงยันไว้แล้วรีบๆเปลี่ยนเสื้อผ้างี้ ตอนหลังพ่อมาเปลี่ยนล็อกให้ละ
พอกุแบบล็อกห้องนางก้ชอบแบบทำไมล็อกห้อง ล็อกทำไม คือเข้าใจนะว่าประตูกุมันเสียมาเป้นสิบปี
กุรำคาญก้แบบ อะไม่ล็อกก้ไม่ล้อก ทีนี้ได้ยินเสียงแม่เข้าห้องน้ำยุ เลยรีบๆเปลี่ยน
อีห่า สองนาทีพุ่งจากห้องน้ำมาเปิดประตูห้องกุทัน ละกุก้โป๊เต็มตา
พอกุว้าก พ่อกะแม่ก้รุมกุแบบ อย่าว่าอย่าบ่น อย่าๆๆ จนกุหงอย
สรุปคือกุผิดเหรอ รึกุควรล็อกห้องแม่งยาวๆเลย รำคานเดะมโนว่ากุทำไรในห้องอีก รำคาญว้อยยยยย

>>654 ทำไมต้องทำแบบนั้นกับน้องมึงวะ คือกูว่าพี่ทุกคนคงไม่ได้เป็นแบบพี่กูกับมึงหรอก แต่ส่วนใหญ่คงมีmindsetแบบนี้สินะ เหอๆ

>>657 เดี๋ยวจะว่ากูร้ายไปหมด ออกตัวก่อนว่ากูเนี่ยเป็นคนดุอยู่แล้ว กับคนอื่นกูก็ดุนะ แต่อาจจะดุไม่ใส่เต็มเท่าน้อง เพราะเขาเป็นคนอื่น ส่วนที่ทำแบบนั้นเพราะว่ามันจะมีความหงุดหงิดถ้ามันทำผิดซ้ำซาก ผิดในเรื่องโง่ๆ ผิดในเรื่องที่ไม่สมควรจะผิด สอนดีๆก็แล้ว เตือนก็แล้ว จนมาถึงขั้นด่าแล้ว น้องกูมันเป็นพวกแบบไม่ตั้งใจฟัง ไม่คิดก่อนทำ ผิดพลาดในเรื่องโง่ๆ จำพวกแบบโทรไปถามว่าที่บ้านมีน้ำส้มมั้ย บอกว่ามี พอซื้อกลับไป ไอ้เวร น้ำส้มเต็มบ้าน แม่งแค่ขี้เกียจออกมาดูแล้วมาแถโง่ๆ ว่าได้ยินเป็นส้ม คำพูดมันจะซ้ำๆว่าไม่ได้ยิน เข้าใจผิด ไม่รู้ วนๆ อยู่แบบนี้ มันเลยเกิดคำด่าที่ทุกคนทั้งพ่อทั้งแม่และกูด่ามันว่า ทำไมไม่รู้จักฟัง ทำไมไม่รู้จักดู ทำไมไม่รู้จักคิด ทีนี้พอมันทำอะไรผิดเรื่องเดิมๆ กูก็เปิดเครื่องด่าออโต้ทันที ว่าที่มันทำเนี่ยเรียกว่าความโง่เง่า ไม่ใช่ความเข้าใจผิดแล้ว

ช่วงอายุห่างกัน 10++ มันจะมีความรู้สึกแบบว่าต่างฝ่ายต่างน่ารำคาญ แบบน้องก็รู้สึกว่ากูที่บ่นมันน่ารำคาญ กูก็รู้สึกว่ามันที่ทำตัวโง่ๆ น่ารำคาญ เพราะช่วงวัยมันห่างกันเกิน ไอ้พี่ก็จะรู้สึกว่า มึงแม่งเด็ก มึงแม่งไม่รู้อะไรเลย สอนห่าไรไม่จำ ไอ้น้องก็แบบมึงบ่นไรนักหนาเนี่ย กูรู้แล้ว อย่าพูดมาก มึงแม่งน่ารำคาญ มันเป็นช่วงความไม่เข้าใจกันมากกว่า กูคิดว่าถ้าวันหนึ่งโตกันมากขึ้น ไอ้ช่องว่างของการถกเถียงมันก็จะลดน้อยลง กูกับน้องรักกันดี แต่ตีกันบ่อย เป็นพวกยามศึกเรารบ ยามสงบเรารบกันเอง ซึ่งเม้นท์แรกกูอธิบายให้มึงฟังเฉยๆ ว่าคนเป็นพี่มันมีความคิดแบบนั้นอยู่ ต่อให้เป็นพี่ที่ดีรักน้องแค่ไหน มันจะมีความรู้สึกว่าน้องควรฟังเรานะ แต่การแสดงออกมาเป็นยังไงก็อีกเรื่อง

>>655 กูเป็นพี่ที่ดีหรือเหี้ย มึงไม่ใช่น้องกูมึงตัดสินไม่ได้นาจา ไม่ต้องมาเหมารวมว่ากูเป็นขี้แพ้เหมือนพี่มึงจ้า พอดีชีวิตกูประสบความสำเร็จดี น่าจะดีกว่าพี่มึงกับมึงเยอะแหละ เก็บควยไว้แจกพี่มึงเหอะ คนจริงมึงก็ไปบอกมันเลย กูแนะนำ เคลียร์ๆ กันไป ถ้าแตกหักก็ถือว่าแตกหัก

>>658 ประสบค.สำเร็จแค่ไหนกูก็เห็นมึงสันดานเหี้ยอยู่ดี สงสารน้องมึงว่ะ

>>658 กูอ่านแล้วสัมผัสได้เลยว่ามึงใจแคบมาก การภูมิใจว่าตัวเองดุไม่ได้ดีหรอกนะ มันเป็นการภูมิใจว่าล่อตีนเก่งแค่นั้น

>>658 น้องมึงบอกมีน้ำส้ม ก็ถูกแล้วไม่ใช่เหรอวะ

เบื่อกับพวกผู้ใหญ่หีหมา ตัวเองทำตัวชั้นต่ำใส่เด็กพอเด็กทำกลับเสือกตีตราว่าไม่เจริญ ควยเหอะ ขนาดนายกทำตัวถ่อยๆหีหมากร่างๆอยู่ทุกวันนี้ยังได้ตำแหน่งสองสมัยเลยไอสัตว์ดอก

>>658 กูลูกคนเดียวนะ แต่อ่านความคิดมึงแล้ว กูเป็นน้องมึงกูก็สยองอะ ขนาดกูเป็นคนนอก ลองมองแบบกลางๆยังสยองเลย
วันนึงมึงมีแฟนอย่าเอานิสัยเผด็จการไปใช้กับแฟนมึงนะ

>>664 มึงลูกคนเดียวไม่เข้าใจหรอก ไอ้คห.มันเป็นพี่ดีดีเลยแหละคอยสั่งสอนน้อง พวกกูก็ไม่ได้อยากดุเด็กนักหรอก แต่โลกจริงมันโหดร้ายกว่าเยอะ อะไรเด๋อๆก็ต้องด่าให้จำว่ะ ถ้ามันไม่ฟังก็ต้องใช้กำลัง แต่กูไม่เคยทำจนเป็นรอยไปโรงเรียนนะ

>>665 จริงๆกูว่ามันแล้วแต่ทัศนคติในครอบครัววะ กูเป็นน้องที่พี่น้องรักกันดี พี่กูอาจจะมีบลัฟกูบ้าง แต่ไม่เคยมีการใช้กำลังวะ คนในบ้านก็ไม่เคย
แต่ถ้าทำจริงๆมีเอากันตายไม่ข้างนึง ต่อให้แค่หยิกหรือตบหัวแต่บ้านกูไม่โอเค

อย่างเรื่องน้ำส้ม สิ่งที่มึงควรทำไม่ใช่บอกว่าน้องมึงโง่ ขี้เกียจ แต่ควรให้น้องมึงเข้าใจมึง เข้าใจคนอื่นว่าถ้าเปลี่ยนเป็นน้องมึงโดนบ้างจะรู้สึกยังไง หรือลองให้เกิดเลยก็ได้ ใช้น้องไปโดนแบบที่มึงโดนบ้างงี้ มึงทำแบบนี่มันเป็นการแก้ปัญหาระยะยาวหรอวะ
โลกจริงมันโหดร้ายมึงก็ควรทำให้น้องเข้าใจพร้อมรับไม่ใช่มึงไปเป็นโลกที่โหดร้ายของน้องเขาเอง

แต่จริงๆกูก็ไม่รู้หรอก น้องมึงอาจจะชอบก็ได้ ลึกๆมองว่าเป็นห่วงเลยทำไรงี้

กู >>666 เออ กูห่างกับพี่กูเกือบ10ปีนะ น้อยกว่านิดนึง แล้วก็มีบางครั้งที่กูรู้สึกว่า ถ้าเป็นห่วงแล้วแสดงออกแบบนี้ไม่ต้องเป็นห่วงเลยดีกว่าก็มี แต่ไม่ได้เป็นกับพี่กู

>>666 เท่าที่ลองใช้กำลังมาหลายคน ส่วนใหญ่จะต่อต้านแค่ช่วงแรกๆนะ หลังๆก็เงียบกันทุกคนเลยไม่มีปัญหาอะไร

ยิ่งอ่านยิ่งขยะแขยง บ้าอำนาจชิบหายเกิดก่อนไม่กี่ปี

กูเป็นพี่คนนึงที่ดุน้องเหมือนกัน แต่เป็นพี่สาวกับน้องชายห่างกันหลายปี (กู 27 น้อง 14) กูก็ดุเหมือนเป็นแม่คนที่สองของมัน แต่บอกตามตรงว่าไม่ได้อยากดุอะไรมันหรอก แต่มันมีพฤติกรรมบางอย่างที่เห็นแล้วทนไม่ได้ เรื่องเล็กๆน้อยๆ อย่างยกจานขึ้นมาเลีย ซดน้ำซุปจากถ้วย กินข้าวแล้วเช็ดปากกับแขนเสื้อ ไปรร.ไม่ทาโรลออนไป ฯลฯ แล้วไอ้น้องกูก็นิสัยแบบเปรี้ยวตีนล่อตีนมากแบบที่มันไม่รู้ตัว ถ้าดื้อด้านหนักๆ ว่าแล้วไม่ฟังกูก็ขึ้นเสียงเหมือนกัน เคยดุจนร้องไห้ก็มี แต่ไอ้ถึงขั้นตีก็ยังไม่เคยตีจริงจัง นอกจากตีแขนมันแปะนึง ดึงหูสักที ถามว่ากูอยากเป็นพี่ที่เหี้ยด่าน้องมั้ย ก็ไม่ แต่ถ้ามันต้องด่ามันก็ต้องด่าว่ะ

คนที่พี่ดุน้องนี่เป็นพี่สาวน้องชายกันใช่ไหม
กูพี่ชายน้องสาว พี่ไม่เคยดุเลย หรือเพราะน้องสาวมันเรียบร้อยกว่าน้องชายวะ?

Ky กูขอบ่นในนี้ได้มั้ย คราวก่อนป้ากูเอารถกูไปขับแล้วลืมปิดกระจกรถให้กู ทั้งแมวทั้งแมลงเข้าไปทำรังในรถกูแล้ว อห แล้วไม่บอกกูสักคำด้วยว่าแอบเอารถกูไปใช้ รถก็ไม่เอาไปล้างให้ ขอโทษสักคำไม่มี พอกูส่งไลน์ไปถามว่าป้าเอารถน้องไปใช้เหรอ ลืมปิดกระจกแมลงกับขนแมวเต็มเลย ป้ากูตอบมาแบบ จะให้รับผิดชอบอะไรว่ามา อันดับแรกขอโทษหนูก่อนเลยดีมั้ย ตอบเหมือนประชดประชันอ่ะมึง กูแบบแล้วทำไมไม่บอกว่าเอารถไปใช้ตั้งแต่วันแรกที่เจอหน้ากูวะ ตอนนี้ป้ากูหนีไปเที่ยวตจวแล้ว สรุปค่าล้างรถกูก็ต้องจ่ายเอง ขอโทษสักคำไม่มีมีแต่ถามว่าให้ขอโทษดีมั้ย กูแบบโมโหมาก เดือดมาก คิดว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วทำอะไรก็ไม่ผิดเหรอวะ ตัวเองทำผิดแล้วยังมาประชดกูกลับอีก อห

>>673 เสียดายเป็นกุปีนเกลียวกลับแล้วว่า
ก่อนอื่นป้ามาขอโทษหนูต่อหน้าก่อนแล้วก็เอารถไปล้างด้วย

>>674 อยากพูดงั้นเหมือนกัน แต่ทำไมผู้เสียหายแบบกูกลายเป็นฝ่ายผิดวะ งง

อยากเย็ด แมรี่ สยามดรีม จังเลยครับ

https://imgur.com/Oa4i2CR
https://imgur.com/9q1xksb
https://imgur.com/zbiNqv1
https://imgur.com/3hJrTUj

ไอ้สัส ญาติมาจับตูดกู พอกูฟ้องเมียมัน ฟ้องญาติผู้ใหญ่คนอื่น มันหาว่ากูโกหก ไปตอแหลใส่คนอื่น บอกให้ไปขอโทษขอขมามัน
กุขยะแขยงแม่งชิบหายเลย เลิกไปงานรวมญาติดีไหมวะ หลังจากนี้กุมีสิทธิไม่ไหว้มันมะ

>>677 ญาติเหี้ยๆแบบนี้ไม่ต้องไปไหว้มันหรอก มึงทำถูกแล้ว อย่าไปยอม อย่านิ่งเฉยเวลาโดนละเมิดทางเพศ ไม่ต้องอายที่จะสู้กลับ มึงไม่ผิดเลย เก่งมาก ถ้ามาทำน้องสาว น้องชายกูแบบนี้เป็นญาติกูก็กระทืบอะ สักป้าบไหมเย็ดแม่ เตะให้หายแก่เลยไอสัส

กูหงุดหงิดเวลาแม่กูมาขอตังเพิ่มอ่ะ คือกูรู้สึกว่าเงินเดือนกูก็ไม่ได้เยอะเลยนะทั้งๆที่รายเดือนกูก็ก็ให้เค้าไปแล้วอ่ะ กูให้ตังเค้าไว้กินส่วนรายได้ที่เหบือกูให้เค้าไปใช้หนี้แล้วยังจะมาขอกูเพิ่มอีก เซ็งชิบหาย กูไม่อยากเป็นแบบนี้เลย

*รายได้ที่เหลือเหี้ยไร รายได้ของเค้าทั้งหมดสิ

>>677 ให้มันเย็ดแล้วถ่ายคลิปไว้ แค่นี้ญาติมึงก็เชื่อละ ง่ายๆ

>>679 มากอดที มันเป็นความรู้สึกขัดแย้งชิบหาย กูแบบมึงเลย แต่ก็จะมีขอยิบย่อยเล็กน้อย 500 บ้าง 1000 บ้างว่ากันไป จนกูไม่กล้าคิดมีเงินเก็บเพราะคิดว่าเก็บไปเดี๊ยวเขาก็มาขอ เคยทะเลาะกันเพราะเขาบอกว่าไม่อยากให้กูลำบาก แต่สุดท้ายก็ไปยืมเขามา สุดท้ายคนใช้ก็กู กูก็เลยงงๆว่ามันต่างกันตรงไหน โอเคกูอาจะบ่น พูดไม่ดีบ้าง แต่กูอยากให้เขารู้ว่ากูก็ไม่ได้มีตลอด อยากให้เขารู้ว่ากูต้องประหยัด ต้องคิดทุกครั้งเวลาจะใช้จ่ายอะไร เบื่อจัง มีให้ใช้ก็เหนื่อยใจ ไม่มีให้ก็กลัวเขาลำบาก กูเลือกอะไรได้บ้าง

กู682 คือในส่วนขอยิบย่อยนี่ต่างหากจากรายเดือนที่กูให้เขานะ

ไอขยะฟรอซ ทำมาเป็นเก๋าพูดจาโอ้อวดในมู้นี้ จริงๆละมึงก็แค่อดีตเด็กแว๊นกลับใจเป็นนีทโง่ๆแค่นั้นแหละ

ประสาทแดกกันเกือบหมด น้ากูติดผู้หญิงกลางคืน ชอบทะเลาะกับน้าสะใภ้ น้าสะใภ้ก็มาร้องไห้กับแม่กูที่บ้านประจำ หย่าไม่ได้ห่วงลูก+กิจการ แม่กูเลยให้น้าไปหาหมอดู หมอเหี้ยนั่นบอกว่ากะหรี่คนนั้นเล่นของแรง ใช้ยาเสน่ห์ ทำให้น้ากูหลง อยากให้น้าเลิกหลงต้องทำของแก้ สี่พัน แม่กูก็บ้าจี้บอกให้น้าสะใภ้ไปทำเลย พอกูห้ามก็บอกเป็นแค่เด็กอย่าสาระแน ไม่เชื่อของแบบนี้ระวังเข้าตัว มารศาสนา โอ้โหกูอายุยี่สิบก็ไม่เด็กแล้วรึเปล่าวะ ประเด็นคือก่อนหน้านี้เคยให้น้าสะใภ้กูไปทำอีกที่ด้วยนะ แต่ไม่หาย กูฟังแม่พูดกับน้าสะใภ้แล้วอยากเอาหัวโขกกำแพง ของแบบนี้มันเป็นสันดานคนปะ น้ากูเงี่ยนเอง ไม่เกี่ยวกับทำของหรือไสยศาสตร์ห่าเหวอะไรเลย แล้วอีสี่พันเนี่ย เอาไปเป็นเงินค่าเรียนพิเศษอังกฤษให้ลูกน้าดีกว่ามั้ง ขึ้นป.4 แล้ว กูถาม How old are you? แม่งยังตอบกูแอ่มฟอมไทยแลนด์อยู่เลย กลัวสอบเข้าม.1 รร.ประจำจังหวัดไม่ได้ชิบหาย

กุเซ็งพ่อมาก กุอายุห่างกับพ่อค่อนข้างมาก มันแบบ คนละรุ่นอ่ะ กุ20กว่า เขาจะ70อยู่ละ คนละเจน เขาไม่เข้าใจกุ กุก็ไม่เข้าใจเขาก็พยายามแล้วอ่ะ แต่พ่อไม่พยายามเลย
ช่วงนี้ยิ่งใกล้วัยทอง วันดีคืนดีเขาก็ร่าเริง เล่นมุกเฮฮาทั้งวัน บางวันก็เงียบเป็นป่าสาก รำคายไปหมด หงุดหงิดไปหมด แล้วเขาเป็นคนปากร้ายมากๆๆๆๆๆๆ บางทีหงุดหงิดที่ทำงานมาก็มาลงกับกูกับแม่เงี้ย คือก็ไม่ได้ทำร้ายร่างกายหรือไร แต่ก็ด่ากราดไปหมด ไม่ใช้คำหยาบนะ แต่มันแบบ แรงอ่ะ อธิบายไมาถูก
แล้วดึกๆกุก็จะไปอยู่กับแม่ที่ห้องนอนใหญ่ เล่นกันคุยกันไปเรื่อยเพราะสนิทกันมาก บางทีเปิดคลิปฮาๆดูกัน พ่อก็จะโพล่งมาว่ารำคาญ ไร้สาระ เลิกดูแล้วอยู่กันเงียบๆได้ไหม ทำตัวไร้สาระไปวันๆ บลาๆ แล้วพอเขาเริ่มพูด เขาจะพูดประโยคเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาจนกุแบบ ถ้าไม่ใช่พ่อกุตบหัวแล้วอ่ะอห
จะไปคุยกับแม่ที่ห้องอื่นก็ไม่ได้ แม่บอกว่าแม่ต้องดูแลพ่อ ทิ้งพ่อไปไหนได้ไง เขาทำงานกลับมาเหนื่อยๆ
คือถ้าต้องอยู่กับพ่อสองคนโดยไม่มีแม่เป็นคนกลางอแล้วเขาหงุดหงิด ซึ่งช่วงนี้เป็นบ่อย กุคืออยากขิ่งออกจากบ้านมาก กุทำอะไรไม่ได้เลยยยนน แบบ นั่งอยู่ในห้องอ่านนิยาย/ดูหนังวันหยุดเขาก็จะมาด่าว่าทำไมไร้สาระ ทำไมไ่ทำนู่นนี่ที่มันมีปนะโยชน์ คือแบง ยังไงอ่ะ ให้กุพักสักวันไม่ได้เหรอวะ
แล้วกุอยู่หอตลอดเวลาเปิดเทอม เรียนไกล ได้กลับบ้านก็แค่ปิดเทอมใหญ่ กุแทบอยากจะหนีกลับหอ แต่คิดถึงแม่ อิสัส กุจะบ้าาาาาาาาาาา วัยทองงงงงงงงงงงงงจงเจริญญญญญญ

>>686 70 นี่มันน่าจะเลยวัยทองละนะ..แต่อิแบบนี้คือแม่งน่ารำคาญเว่อร์ บางทีแม่กุก็เป็น หลังๆนี่ดีขึ้นเยอะ แต่พอมีอะไรขึ้นมาก้บ่นๆๆด่าๆๆ
วันนี้กุไม่สบาย ปวดท้อง ลงไปจะหาอะไรอุ่นๆดื่มแม่งด่ารัว ด่าไม่จบไม่สิ้น ด่าไปถึงความชอบกูอีก ซึ่งแม่งก้งานกุด้วยไงๆ วันๆสนใจอยู่อย่างเดยีว อ่ะ ก็แม่งงานกูไง แม่งขุดเรื่องเก่าๆมาด่าอยู่นั่น หาว่ากินอะไรไม่ดุ กุพยายามบอกว่ากุรู้ ก็วันนี้มันของแจกตอนประชุม แม่งก็ด่า บอกมันบาปพูดกะแม่ไม่ดี ละมึงพูดกะกูดียัง พูดกะแม่บ้านก็ไม่ดี ด่าเอาๆ จะให้เขาทำนั่นทำนี่ให้แต่ดีแต่ด่าๆๆๆๆๆ แม่งเป็นเหี้ยไรอ่ะ
คนเราไม่สบายก้รู้สึกแย่อยู่ละ ด่าซะเหมือนไม่มีดี
ล่ะเมื่อกี๊กุนั่งทำงานของกู อยู่ดีๆแม่งก็เรียกไปด่า บอกตอนไปตัดผมกุหาวไม่ปิดปาก สัส กูคงจำได้อ่ะ

แม่งคนเรา เป็นห่าไร เหนื่อย

น้องชายกูอายุจะ 15 ละโดนเพื่อนบุลลี่ บอกก่อนว่าไม่ได้อยู่ที่ไทยนะ วันนี้มันไปเที่ยวกับเพื่อน 4 คน เมืองอยู่ห่างจากบ้านไปประมาณ 15 โล ก็คือไปไกลแหละ ตอนจะขึ้นรถกลับเพื่อนให้มันขึ้นคนสุดท้าย ประตูรถไฟปิดก่อน ทิ้งมันไว้คนเดียว แล้วรถรอบต่อไปมีอีกทีคือสามทุ่มกว่า ปรกติน้องกูไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะเป็นเด็กไทย มันแบบซื่อๆ อยากเป็นที่ยอมรับ เพื่อนคนที่แกล้งคือเพื่อนสมัยเด็กของมันที่เล่นกันมาตั้งแต่รร.อนุบาล ปรกติน้องกูไม่ค่อยออกไปเที่ยวไหน นอกจากจะไปซื้อเกมในเมือง พอออกก็ดันมีเรื่องแบบนี้อีก รอบก่อนก็เหมือนกัน เด็กอายุต่ำกว่า 16 ห้ามกลับหลังสี่ทุ่ม มันไปกับไอ้เพื่อนคนนี้แหละ กลับห้าทุ่มกว่า ติดต่อไม่ได้ จนที่บ้านจะแจ้งตำรวจ ส่วนเพื่อนมันก็มีประวัติคือไปทำอะไรไม่รู้ ตำรวจจับตัวไว้ ต้องให้พ่อแม่ไปรับที่สถานี

กูก็ไม่รู้จะทำยังไงดี น้องก็ไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่แล้ว ที่ไม่เข้าใจคือบ้านกูร้ายกันหมด กูก็ร้าย แม่ก็ร้าย สไตล์ไม่สนหีสนแตดไม่แคร์ใคร ใครแกล้งมากูไม่ยอมแถมเอาคืนด้วย หาเรื่องเก่งไรทำนองนี้ แต่น้องเป็นอย่างนี้กูก็ลำบากใจ ตอนนี้แม่ให้มันพิจารณาตัวเองว่าเพื่อนควรจะคบต่อไปไหม โตแล้วต้องคิดเองให้ได้ แล้วนี่คงโดนทำโทษ กักบริเวณอะไรก็ว่ากันไป แต่ที่แน่ๆ คือจะกลับไปเที่ยวไทยวันจันทร์นี้อยู่แล้ว แม่งดันก่อเรื่องขึ้นมาเฉย กูเป็นพี่ แก่กว่ามันหลายปี ต้องดูแลมันก็รู้สึกเหนื่อยๆ ขึ้นมา

บ้านนี้แปลก จะติดป้ายบอกวันเดือนปีเอาไว้ที่ประตูรั้ว แล้วเจ้าของบ้านจะออกมาเปลี่ยนเลขทุกเช้า ไม่พลาดแม้แต่วันเดียว
นั่นแปลว่า ถ้าวันไหน ตัวเลขไม่เปลี่ยน แสดงต้องเกิดเหตุอะไรบางอย่างกับคนในบ้านแน่ๆ

>>689 วัยกำลังต้องการการยอมรับจากเพื่อนอะ น้องมึงอาจจะไม่อยากอยู่คนเดียว เลยต้องทนคบเพื่อนเหี้ยๆไว้หรือเปล่า มึงสอนวิธีร้ายให้น้องหน่อยสิ วิธีคิดแบบไม่ยอมคนจนเกินไปแล้วต้องมากลายเป็นเหยื่อพวกเหี้ยอะ

ครอบครัวกูชอบพูดว่ากูมีอะไรแล้วไม่บอก ละมึงคิดดู กูเปิดปากพูดอะไรนิดหน่อยก็หาเรื่องมาว่ากูผิดตลอด แล้วแบบนี้ใครจะไปอยากปรึกษาอะไรวะ มีแต่จะทำให้แย่ลง แค่ถามว่าวันนี้กินอะไรดีก็ยังโดนโยงไปด่าได้เกือบชั่วโมง

>>690 เขาทำทำไมอะ แก้เคล็ด?

ช่วงนี้กูคิดเรื่องฆ่าตัวตายบ่อยมากเลย ชีวิตแม่งเหี้ย ทำไมคนอายุ 25 คนหนึ่งถึงต้องแบกเหี้ยไรมากขนาดนี้วะ ทั้งที่กูมีพ่อแม่อยู่ครบแต่ทำไมพึ่งใครไม่ได้เลยวะ รายจ่ายของบ้านก็ต้องหา ค่าน้ำค่าไฟ ค่าเหี้ยไรนักไม่รู้ ให้บิลมากูก็ต้องไปจ่าย แล้วรายได้กูก็แค่หมื่นห้าอ่ะ ตอนแรกกูก็ยังพยายามหรอก ก็หางานนอก หาฝิ่นทำจนไม่มีเวลาทำอะไรที่กูรัก แล้วทำไมแม่งต้องมาบั่นทอนอะไรอีก กูแม่งไม่มีสิทธิเสียงเหี้ยไรในบ้าน พูดไรไปก็โดนสวนว่าเป็นเด็กทำไมพูดแบบนี้ เอ้า เด็กแล้วต้องเป็นใบ้เหรอ แล้วถ้ามองว่ากูเด็ก ทำไมถึงโยนภาระมาให้กูขนาดนี้อ่ะ ทำไมวะ แล้วเวลากูบ่นเหนื่อยแม่ก็ชอบพูดว่าทำไมไม่ไปเกิดกับคนที่เค้ารวย ไอ้สัสเอ้ย กูเลือกได้เหรอ ถ้าถามกูตอนนี้กูไม่อยากเกิดมาด้วยซ้ำ ก็ต้องถามแม่แล้วมั้งว่าตอนนั้นแม่ต่างหากที่เลือกได้ ทำไมถึงเลือกมีลูกทั้งที่ยังไม่มีกำลังดูแลให้เค้าเติบโตดีๆได้แทนล่ะ

>>694 ย้ายออกมาอยู่คนเดียว

>>694 ตอนเค้าเลี้ยงดูมึง มึงก็พึ่งพาเค้ามาตลอดละนี่ ทีมึงจะแบกรับภาระพ่อแม่มึงตอนเค้าแก่เฒ่าบ้างทำไมรับไม่ได้วะ ปีกกล้าขาแข็งทิ้งพ่อแม่ตัวเองนี่เหี้ยเกินป้ะ ตอนเค้ามีมึงเกิดมามึงก็เป็นภาระเค้ามาก่อนแล้วอีโง่ ถ้ารู้ว่าเกิดมาแล้วรันทดมากนักไม่รีบๆตายห่าไปก่อนอายุ25วะ จะตายตอนนี้ด้วยเลยไหมก็เรื่องของมึงนะ แต่คนหน้าบางแบบมึงแค่จะผูกคอตายยังไม่กล้าเล้ย เป็นแค่สวะระบายเรื่องระยำๆกับตรรกะโคตรพังของตัวเองในโม่งต่อไปเถอะนะ หุหุหุ

เหนื่อยกับเมียโว้ยแม่งไม่เคยคิดจะทำหน้าที่เมียที่ดีหรอก แล้วแม่งไม่มีเซ็กซ์กันมาจะปีแล้วไม่มีถามกูซักคำ อยู่ด้วยแล้วแม่งหงุดหงิดจะเอาแต่เงินๆๆๆ เงินเดือนกู 60,000 กว่าแม่งก็เล่นซะกูมีใช้ไม่ถึงหมื่นต่อเดือน T_T สัด
แต่แค่พอคิดว่า แม่มันเป็นนายหน้าขายที่ (พึ่งจะเป็น มีคนติดต่อมาเพราะคอนเน็คชั่นกับคนใหญ่คนโตอีกทอดนึง) ถ้าขายได้ได้ค่าคอมหลายสิบล้าน
ระดับขายล็อตเดียวอยู่สบายทั้งชาติ เมียกูก็ไปขอแบ่งมาครึ่งนึงอ้างเอามาให้หลาน(แหม่) ช่วงนี้กูก็ท่องไว้ อดทนๆๆๆ จะสบายแล้วทนหน่อย

>>696 มึงนี่ก็อัด >>694 เกินไป
ในฐานะที่กูเป็นคนที่เปย์พ่อแม่เหมือนกัน ต้องบอกว่าเรื่องเลี้ยงดูพ่อแม่บางทีถ้ามึงยึดถือหลักการกตัญญู 100% ยุคนี้ชีวิตมึงต้องเตรียมใจสูญเสียอะไรบางอย่างได้เลย ส่วนตัวกูโอเค ไม่ได้รู้สึกว่าลำบากอะไรมากมายเพราะคิดว่าพ่อแม่กูก็ลำบากเพื่อกูมาก่อนเหมือนกัน แต่คนอื่นอันนี้แล้วแต่สภาพคล่องว่ะ เพราะดีมานด์คนแก่กับเด็กต้องเข้าใจก่อนว่าต่างกัน เด็กยิ่งโตยิ่งเรื่องน้อย ดูแลตัวเองได้ แข็งแรง หาเงินใช้เอ็งได้ (ในกรณีคนปกติ ไม่ใช่พวกเหี้ยที่ไข่ทิ้งไว้ให้พ่อแม่ลำบากอีก) แต่คนแก่เค้าจะเสื่อมลงตามสภาพ แล้วดีมานด์เค้าจะเยอะเหมือนผู้ใหญ่ ประมาณว่าถ้ามึงเด็ก ๆ มึงตื้อพ่อแม่ซื้อของเล่นแพงหน่อยเค้าก็ลำบากเป็นช่วง ๆ แต่พอมึงโตขึ้นพ่อแม่ก็อยากได้ของจากมึงเหมือนกันแต่มูลค่าจะผิดกันลิบลับ เช่นของกูก็เป็นบ้านซึ่งถ้ามึงเทียบราคาบ้านกับราคาเลโก้ตอนเด็กดูว่าคงไม่มีของเล่นเหี้ยอะไรราคาผ่อน 30 ปีแน่ ๆ ซึ่งบางคนกูว่าเค้าน่าจะลำบากตรงนี้ถึงได้มาระบาย คงไม่เหี้ยพอที่จะทิ้งพ่อแม่หรอกกูว่า

อีห่าพ่อแม่ส่งจนเรียนจบมีงานมีการทำแต่ไม่พัฒนาตัวเองจนรายได้ตกอับแค่หมื่นห้าแล้วมาโวยวายว่าภาระเยอะแยะทั้งๆที่ไม่กี่สิบปีเค้าก็เสียแล้วดูแลเค้าให้ดีก่อนตายไม่มีปัญญาทำแต่กระแดะอยากตายก็ทำได้แค่โวยวายในโม่งละวะ กล้าตายจริงไหมเหอะ ลูกทรพีไอสัส

>>694 เงินไม่พอใช้อ่ะดิเพื่อนกูก็เป็น แม่เก็บบัญชีไวพอเงินเดือนเข้าบัญชีปั้บแม่ถอนปั้บ เหลือไว้ติดบัญชีให้พอใช้เฉยๆ คนมันทำมาอ่ะ ได้เท่าไหรก็อยากใช้เต็มๆ
เมิงลองคุยดูว่าไม่พอใช้หรืออยากมีเงินเก็บอะไรก็ว่าไป ช่วยได้แค่ค่านั้นนี้ ถือว่าจ่ายค่าเช่าบ้าน

>>695 มันก็คือต้องใช้เงินเยอะขึ้นไง ย้ายออกไม่ได้หมายความว่ารายจ่ายที่บ้านจะหายไปอ่ะ >>696 ความเห็นมึงเหมือนเกรียนมอต้นเสล่อๆอ่ะ ขออนุญาตไม่ให้ค่านะ >>698 ขอบใจที่เข้าใจว่ะ >>699 555555555รู้ได้ไงเอ่ยว่าพ่อแม่ส่งกูเรียนจบ ถูกปลูกฝังมาด้วยแนวคิดไม่ว่ายังไงเกิดเป็นลูกต้องกตัญญูล่ะสิ ใช้ชีวิตเยอะๆนะ แล้วโตมามึงก็ลองเอาชีวิตรอดในประเทศเหี้ยๆนี่โดยไม่มีแบคเป็นพ่อแม่คอยป้อนเงินกับโอกาสให้ อยากรู้เหมือนกันว่าลูกกตัญญูแบบมึงจะเก่งได้แค่ไหน ;b >>700 กูอ่ะ ก่อนมาสวมโม่งก็เคยพยายามคุยแล้ว แต่เค้าหนีไม่คุยกับกูน่ะสิ

>>701 มึงโลกมืดขนาดนั้นเลยเหรอวะ ทำไมถึงขั้นกล้าบอกได้เต็มปากวะว่าพ่อแม่ไม่ได้ป้อนเงินกับโอกาสให้ ถ้าเค้าไม่ให้สองสิ่งนี้กับมึงชีวิตมึงคงตายเป็นซากทารกไร้ญาติไม่ก็ไปมีชีวิตแย่ๆกว่านี้ในสถานเด็กกำพร้าละ หรือมึงจะบอกว่าเค้าไม่ได้เลี้ยงดูมึงแต่แรก?

>>701 ใจเย็นมึง ที่โม่งมันนำแนะนำอันไหนใช้ได้ก็ใช้ อันไหนไร้สาระมึงก็อย่าไปเสียเวลา ดูจากที่มึงตอบคือสรุปมึงต้องการอะไรวะ แนะนำให้ออกไปข้างนอกมึงก็ไม่ยอมเพราะรายจ่ายก็ยังอยู่เหมือนเดิม แนะนำให้เปิดอกคุยก็ทำแล้วแต่เขาไม่คุย ลองหาเงินเพิ่มก็ไม่พอ เอ้าอีเวร มึงตั้งสตินะว่าสรุปมึงต้องการคำแนะนำจริงๆหรือแค่อยากระบายไม่ได้ต้องการคำแนะนำ ไม่มีใครช่วยมึงได้เพราะปัญหาของแต่ละคนต่างกัน เขาก็ได้แต่บอกปสก.ที่เขาเจอ ในฐานะคนที่ต้องรับผิดชอบภาระหนี้สินของครอบครัวเหมือนกัน ได้แต่บอกว่ามึงก็ช่วยเท่าที่ทำได้ แต่ก่อนกูมีหมดให้หมด สรุปไม่มีอะไรดีขึ้น หลังๆมา เอาจริงก็พึ่งเริ่ม เปลี่ยนมาเป็นช่วยในขอบเขตที่ช่วยไหว คือกูมีเกณฑ์ให้มีตังเก็บกรณีฉฉ ลองหัดใจแข็งบ้างเพื่อเราและเขา ลองคิดดูเอาเองมึง

>>703 อย่าไปคุยกับแม่งเหอะ ไม่เปิดรับส้นตีนไรสักอย่างเห็นแบบนี้เผลอๆแม่งไม่มีห่าไรทำมาแต่งนิยายลงโม่งด้วยซ้ำไอสัส กูดูแลแชทโม่งอยู่เห็นมาตัวนึงละไม่รู้ตัวเดียวกันไหม

มึงพี่สาวกู(คนละแม่) ชอบเรียกกูว่าลูกเมียน้อยทั้งต่อหน้าและลับหลังกูควรจะห้ามใจตัวเองยังไงดีวะ กูกลัวว่าสักวันจะทนไม่ไหวแล้วตบนาง
คือแม่นางกับพ่อกูเลิกกันมาสองปีกว่าเเล้วอะมึงตอนพ่อกูเจอแม่กู ตอนพ่อกูแต่งแม่กูก็หย่ากับแม่นางมาจะสี่ปี สาเหตุที่เลิกกันนกูแอบไปเสือกมาว่าเป็นเพราะแม่นางแอบเอาเงินจากธุรกิจที่ทำร่วมกันกับพ่อกูไปใช้หนี้ให้น้องชายจนธุรกิจล่ม
แม่งแม่กูไม่เคยเป็นเมียน้อยทำไมกูต้องทนให้นางเรียกงี้วะ เอาไปปรึกษาพ่อแม่ ปรึกษาญาติเขาก็บอกให้ทนๆไปแต่กูแม่งรำคาญ ยิ่งช่วงนี้นางย้ายมาเรียนแถวบ้านกูอีกนะ เจอกันบ่อยชิบหาย กูกลัวจะตบปากนางจริงๆนะ กูไม่อยากทำ กูยังอยากเป็นคนดี

>>705 ถ้าเป็นกู เวลากูระเบิดกูตบอะ มึงจะเลวที่ตบนาง แต่นางก็เลวที่เรียกมึงลูกเมียน้อยนะ

>>705 มึงเคยเล่าเหตุผลที่แม่พี่มึงเลิกกับพ่อให้พี่ฟังยัง หรือเคยไล่ให้ไปถามเหตุผลกับแม่พี่หรือพ่อยัง ถ้ายังอยากเป็นคนดีมึงลองต้อนให้พี่มึงรับความจริงที่ว่าเลิกเพราะแม่พี่มึงทำผิดเองไม่เกี่ยวกับแม่มึง
แต่ถ้ามันบอกว่าแม่พี่บอกมาว่าเป็นแม่มึงเป็นเมียน้อย อันนี้ต้องเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อแม่วะ จะกลายเป็นเป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่ต้องเคลียกัน
หรือด่ากลับแบบให้ตาสว่างบ้างก็ได้ แบบ ถ้าไม่อยากให้ชาวบ้านอยากเสือกจนรู้ความผิดของแม่พี่ก็เลิกเรียกได้แล้วนะ ไรงี้
แต่แนะนำให้ต้อนๆไปแหละ อาจเป็นอคติบังตา

มีง กูเบื่อแม่ตัวเองว่ะ พอกูเล่าไรไม่ดีๆหรือที่เขาไม่ชอบไปเขาก็เก็บไว้แล้วมาพาลพูดทั้งหมดตอนเขาโกรธกู กูเคยบอกไปว่าที่กูไม่อ่านหนังสือส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะกูต่อต้านที่ทั้งพ่อแม่เอาแต่บอกให้กูไปอ่านหนังสืออยู่ได้ ตอนบอกไปเขาก็ไม่ได้อะไรมาก วันนี้โมโหกูเรื่องอื่นพาลมาเรื่องนี้เฉย ถามว่าถ้าเขาไม่บ่นกูจะอ่านหรอ กูจะประสาทแดกตายอยู่แล้ว เขาเอาแต่บอกให้กูย้อนมองตัวเอง แต่เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองผิดเลยว่ะ กูรำคาญมากๆ เขาพูดอะไรไม่สนใจจิตใจกู กูอยากจะตะโกนออกไปมากว่ากูเบื่อ กูรำคาญ ต่อไปนี้คือกูพูดอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม แต่กูก็ไม่กล้าไม่อยากให้เขาเสียใจมากกว่านี้ กูเหนื่อยว่ะ

ทำยังไงถึงจะไม่ให้พ่อแม่มายุ่งกับงานของเราได้ง่ะ คือโดนบ่นทุกครั้ง ทุกวันเลย เพราะเรายังไม่ได้ทำการบ้านที่จะส่งเดือนหน้า เราก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วอ่ะ เราเรียนมหาลัยแล้ว แล้วเรายังไม่อยากทำตอนนี้ ละบ่นแต่ละทีก็เสียงดังมากๆ ฮรึกๆ

>>709
1. บอกว่าเสร็จแล้ว
2. ช่างแมร่ง
choose one

Ky เพื่อนโม่งมีใครที่อายุ20กว่าแล้วพ่อแม่ยังไม่ยอมให้ไปไหนมาไหนคนเดียวบ้าง เวลาออกไปข้างนอก ถ้าขับรถไปเองที่บ้านยอมให้กูไป แต่ถ้าไปกับTaxi Grabไรงี้ที่บ้านกูจะเป็นจะตายไม่ยอมให้นั่งไปคนเดียว บอกอันตรายนู่นนี่นั่น คือกูปวดหัวมาก ไม่รู้จะทำไง เหมือนที่บ้านกูมีBias กับTaxi/Grabอ่ะ แล้วกูก็ชอบนั่งGrabเพราะมันสะดวกกว่าขับรถไปเอง

>>711 กูสามสิบแล้วจะไปสนามบินตอนสามทุ่มยังไม่ให้ไปเลย
แล้วสมัยก่อนกูเรียนมหาลัยชานเมือง ไปเองตลอด ให้กูนั่งรถเมลบอกแท็กซี่อันตราย รถเมลคือมีแต่คนโรงงานหน้าโหดๆ บอกปลอดภัย ปสดจะแดก
ง่ายๆก็ไม่ต้องบอก เพื่อนมารับอะไรก็ว่าไป

>>711 เมิงลองหาจังหวะเวลาไปไหนกะที่บ้านแล้วเรียก Grab นั่งไปกะเขาดูสิ
ถ้าได้ลองเขาจะได้รู้ว่า Grab มันไม่เหมือน taxi คนขับแมร่งคนละ class กันมาก

กูลูกคนโตของบ้านฐานะโอเค กูมีน้องชายคนนึง อายุยี่สิบกว่าๆกันแล้วทั้งคู่ พ่อแม่ก็เรียกได้ว่าประสบความสำเร็จด้านการงานพอตัวอ่ะ ที่บ้านก็มีอันจะกินในระดับนึง กูเองก็ทำงานมาหลายปีแล้ว แต่ทำอยู่ต่างประเทศมาตลอด

น้องเป็นไฮเปอร์ตั้งแต่เกิด ตอนเด็กๆพ่อแม่เลยให้เวลากับน้องเยอะกว่ากูมาก ตอนนั้นก็มีแอบน้อยใจอะไรบ้างตามประสาเด็กๆเนอะ แต่ก็ไม่ได้งอแงเรื่องนี้ให้ใครฟัง มีแค่คิดๆเองอยู่ในใจ จนประมาณน้องกูสิบกว่าขวบ ไปโรงเรียน มีเพื่อน โตมาปกติมากกกก จนแทบจะลืมเรื่องที่เคยเป็นไฮเปอร์ไปเลย

น้องกูเรียนกลางๆอ่ะ ไม่ได้เก่งเว่อร์ ซึ่งพ่อแม่กูก็โอเค ไม่ได้กดดันเหรออะไรน้องนะ คือพยายามจะตั้งเป้าหมายที่ realistic ให้น้องกูเสมอ มองว่าสุดท้ายแล้วที่สำคัญที่สุดคือให้ลูกโตมาเป็นคนดี แต่ยังไงบ้านกูก็ลูกคนจีนอะ พ่อแม่ค่อนข้างแคร์เรื่องการเรียน ทางด้านกูที่เรียนโอเค ก็โดนใส่ค่อนข้างเยอะ ต้องขยันนะ ต้องตั้งใจเรียน ผลการเรียนต้องดี ถ้าเกรดดีมาก็เสมอตัว ไม่ดีมานี่โดนด่ายับ 5555555

เรื่องมันมาตอนกูจะเข้ามหาลัย อย่างที่บอกแหละ บ้านกูก็พอมี แต่ไม่ได้รวยเว่อร์ขนาดนั้น พ่อแม่เป็นพวกทุ่มทุนกับการศึกษา เลยส่งกูเรียนเมืองนอก ส่วนน้องกูตอนจะเข้ามหาลัยก็ขยันหนักมากกกกก สุดท้ายติดภาคอินเตอร์มหาลัยท็อปของไทย ทุกคนก็ดีใจกับมัน แต่พอเรียนไป ก็ไปอยู่ในสังคมลูกคนมีเงินเนอะ ติดเพื่อน ติดปาร์ตี้ ไม่ยอมกลับบ้าน ทะเลาะกับพ่อแม่แรงๆ แม่กูเครียดนะช่่วงนั้น อยู่ดึกๆดื่นๆรอน้องกูกลับบ้านตลอด ตัวกูเองไม่ได้เห็นสภาพแบบนี้ตลอด คือเห็นบ้างตอนกูกลับไทยช่วงกูปิดเทอม แล้วกูรู้สึกไม่โอเค (กูไม่อะไรกับเรื่องปาร์ตี้กินเหล้าไรงี้ แต่ไม่โอเคมากๆที่มันทำตัวให้ที่บ้านไม่สบายใจ) ด่าก็ไม่ได้ เดี๋ยวไม่ยอมกลับบ้านอีก เลยค่อยๆกลายเป็นว่ากูกับน้องก็เลิกคุยกันไป

น้องกูเรียนๆไปจนถึงปีสามแล้วไม่ไหว ก็รีไทร์ออกมา ตอนนั้นทุกคนช็อคมาก ไม่มีใครรู้เรื่องมาก่อน เพราะโตๆกันแล้วก็ไม่ได้ตามเรื่องผลการเรียนน้อง กูยังจำได้อยู่เลย ช่วงนั้นรู้เรื่องคือกูก็กำลังจะเรียนจบ จะรับปริญญาในอีกไม่กี่เดือน ก็มีแพลนๆกับที่บ้านว่าจะมางานรับปริญญากู แล้วจะอยู่เที่ยวกันต่อ ตอนนั้นกูเลยติดสินใจไม่ไปงานรับปริญญาของตัวเอง ที่บ้านจะได้ไม่ต้องมาด้วย เพราะครอบครัวกูก็คงยังคิดเรื่องน้อง กลัวน้องกูจะคิดมากด้วยไรงี้

น้องกูก็โอนหน่วยกิตมาเรียนมหาลัยเอกชนจนจบตรีเนอะ แต่ก็เริ่มเป็นโรคซึมเศร้า เริ่มคบเพื่อน/แฟนที่ไม่ค่อยโอเค เริ่มสูบบุหรี่ ใช้กัญชา กูเองก็กลับไทยหางานหลังเรียนจบ คือรู้สึกว่าพ่อแม่กูก็แก่แล้ว ถ้าได้อยู่ใกล้ๆคอยดูแลครอบครัวมันก็ดี ก็ได้งานที่กูอยากทำ แต่โดนย้ายไปทำเมืองนอกเฉย ที่บ้านก็สนับสนุนเต็มที่บอกเป็นประสบการณ์ชีวิตนะ

พอน้องกูจบตรี พ่อแม่ก็ส่งเรียนต่อโท ตปท. แต่คนละซีกโลกกันเลยกับที่กูเคยไปเรียน & ที่กูทำงานอยู่ เรียนๆไปจะจบละ แต่ที่ผ่านมาไม่นาน ดันถูกตำรวจทางโน้นจับเรื่องใช้สารเสพย์ติด ที่บ้านกูวิ่งเต้นสุดชีวิต แม่กูจะเป็นจะตายมาก ณ จุดนั้น ตอนนี้น้องก็กลับมาอยู่บ้าน เริ่มหางานละ แต่ยังมีอารมณ์ขึ้นๆลงๆเพราะเป็นซึมเศร้า พูดอะไรทำอะไรให้ที่บ้านกูเครียดเรื่อยๆ

กูตัดสินใจว่ากูจะลาออกจากงานปีหน้า แล้วกลับไทย รู้สึกเหมือนตัวเองหนีปัญหามานานพอแล้ว ทีนี้น้องกูทะเลาะกับที่บ้านกูส่งไลน์เกรี้ยวกราดหาพ่อแม่กู แม่กูก็แคปส่งมา น้องกูพิมด่าพ่อด่าแม่ วกกลับมาเรื่องที่รู้สึกว่าตัวเองไม่ดีเท่าคนอื่นในบ้าน เกิดมาเป็นไฮเปอร์ แต่ที่อ่านแล้วไปต่อไม่ถูกจริงๆคือน้องกูเกลียดกู จากคำที่ใช้คือเกลียดมาก เกลียดมานานแล้วแต่ไม่แสดงออกมา แล้วน้องกูก็โทษพ่อแม่กูว่าเลี้ยงลูกมาให้บ้านแตก น้องเกลียดพี่ พี่อิจฉาน้อง (สาบานกูไม่คิดแบบนั้นเลย ตอนเด็กๆอาจมีน้อยใจอะไรบ้าง แต่ก็พยายามเข้าใจ กูไม่รู้ว่าอะไรทำให้มันคิดแบบนี้)

กูไม่รู้หว่ะ กูควรทำยังไงดี กูควรกลับไทยมั้ย นี่ขนาดตัวกูไม่ได้อยู่ตรงนั้น เจอกันทีก็มีคุยเรื่องทั่วไปแบบผิวเผินแค่นั้น ยังโดนเกลียดซะขนาดนี้ คือใจนึงก็อยากจะซัพพอร์ตที่บ้านนะ แต่อีกใจนึงคือทำไมกูต้องเอาตัวเข้าไปอยู่ตรงนั้นให้ตัวเองเป็นทุกข์ด้วยวะ

ขอโทษที่ยาวนะทุกคน ใครรู้จักบ้านกูมาอ่านคงโม่งแตกกระจุย 5555 แต่กูไม่รู้จะเอาไงดีกับชีวิต

>>714 ตอนนี้น้องมึงรักษากับจิตแพทย์คนไหนอยู่รึเปล่า ถ้ายังไม่มีแนะนำให้ไปปรึกษาจิตแพทย์ กินยา หรือถ้าหาอยู่แล้วแนะนำให้เปลี่ยนหมอ กูเคยเป็นคล้ายๆ น้องมึงช่วงม.ต้นอ่ะ ซึมเศร้า/เกรี้ยวกราด คือกูเคยเป็นไบโพล่า ใช้เวลารักษาหลายปีอ่ะ ขนาดขึ้นมหาลัยหมอยังติดตามอาการเป็นระยะ แต่จากที่มึงเล่าเหมือนมึงจะเป็นหัวหน้าครอบครัวไปแล้ว 55555 ถ้ามึงจะออกจากงานมึงต้องเปรียบเทียบข้อดีข้อเสีย ออกมาแล้วเงินเดือนที่ใหม่คุ้มกว่าที่เก่ามั้ย สุขภาพจิตเสียมั้ย อยากซัพพอร์ตแบบไหน ช่วยดูแลพ่อแม่? หรือแค่ส่งเงินไปซัพพอร์ตแล้วจ้างคนมาช่วยดูแล

>>714 ทำเอาอยากรุ้เลยว่าทำไม้เป่นงั้น ทั้งๆที่พ่อแม่เทคแคร์น้องมากกว่า แต่น้องกลับเกลียดมึง ด้วยเหตุผลอะไรวะ

>>716 ในมุมมองเราอาจจะเห็นว่าพี่น้องคนอื่นได้มากกว่า
กุก็เป็นแล้วมารู้ตอนโตว่าจริงๆแล้วกุเป็นคนได้เยอะสุด
บางทีต่อหน้าตอนอยู่กันพร้อมหน้าเราไม่เคยขออะไรได้คนอื่นได้ตลอด
แต่ลับหลังเวลาเราขอเราก็ได้ ส่วนคนอื่นขอแล้วไม่ได้ก็เป็นได้นะ

>>714 น้องมึงมันนักหลวม มุมมองมันไปโทษคนอื่นตลอดอยู่แล้ว ไม่เคยโทษตัวเองหรอก

กู >>714 นะ

>>715 น้องกูมีหาหมอ/กินยาอยู่ กูไม่ค่อยรู้รายละเอียด แม่กูรู้จักคนวงการหมอๆเยอะ เลยจัดการตรงนี้อยู่ เข้าใจว่าเคยเปลี่ยนหมอมาแล้วแต่กูไม่ชัวร์ ถามได้ปะ ตอนนั้นมึงทำยังไงถึงดีขึ้นอะ กินยานี่ช่วยขนาดนั้นเลยเหรอ น้องกูช่วงหลังเห็นบอกมู้ดสวิงเยอะมากกกกกก คนที่บ้านตามไม่ทัน กูไม่รู้คนเป็นซึมเศร้าเค้าคิดอะไรกันยังไง แต่เข้าใจว่าบางทีสมองมันไปเองกับความคิดด้านลบอะไรงี้เหรอ

กูไม่ใช่หัวหน้าครอบครัวนะ พ่อแม่กูยังทำงานอยู่ เงินเก็บกูก็มี ถึงกูไม่มีรายได้ซักช่วงนึงก็ไม่เดือดร้อน แต่เหมือนกลับไปเป็น mental support ให้พ่อแม่กูอะ งานกูกลับไทยไม่มีทางจะได้เงินเดือน/สวัสดิการ/ความก้าวหน้าทางสายงานเท่าตอนนี้แน่ๆ คือถึงจุดนึงกูว่างานกับเงินไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิตนะ มันมีหลายอย่างที่สำคัญกว่านั้นอย่างครอบครัวเงี้ย

>>719 กูดีขึ้นเพราะย้ายโรงเรียน+เจอสภาพแวดล้อมใหม่ๆ อ่ะ เพื่อนเฟรนลี่กว่าที่เก่า คือกูก็กินยา+ปรึกษาจิตแพทย์ควบคู่ไปเ้วยทุกเดือนอ่ะ ช่วงม.ต้นกูเป็นหนักมาก ทะเลาะกับพี่กับครอบครัวเกือบบ้านแตกเรียนไม่จบ อารมณ์ตอนนั้นคิดลบง่ายมาก แค่โดนพี่ข่มใส่ว่าตัวเองเก่งกว่ากูรู้สึกน้อยใจแล้ว ที่กูดีขึ้นหลักๆ เพราะกูย้ายโรงเรียนแล้วโรงเรียนใหม่กูเรียนเก่งขึ้นอ่ะ กูย้ายจากวิทย์-คณิตมาศิลป์คำนวณ มีเพื่อนๆ รุมล้อมให้กูสอนเลขให้แบบงี้ รู้สึกproudมาก 55555 แบบภูมิใจในตัวเอง รู้สึกตัวเองมีค่าเป็นที่ต้องการของคนอื่นอ่ะ พูดง่ายๆ ว่าตอนนั้นกูต้องการเป็นที่ยอมรับ แต่สภาพแวดล้อมใหม่มันดีกว่าที่เก่าจริงๆ เพื่อนไม่เห็นแก่ตัว วิชาอิ้งที่กูไม่ถนัดก็ได้เพื่อนช่วยติว อาการกูก็เลยดีขึ้นเรื่อยๆ พอขึ้นมหาลัยก็หาย เรื่องสภาพแวดล้อม+ครอบครัว+เพื่อน เป็นปัจจัยหลักที่ทำให้คนที่เป็นซึมเศร้าดีขึ้นนะ คือครอบครัวกูเข้าใจกูด้วยถึงจะไม่ถูกกับพี่แต่แม่ก็เข้าใจ คอยให้คำปรึกษาตลอดเวลากูคิดมาก เวลาเครียดมากๆ ก็หากิจกรรมให้ตัวเองหายเครียดแบบไปกินข้าวนอกบ้าน ดูหนัง ช็อปปิ้งไรงี้ น้องมึงอาจจะน้อยใจตัวเองมั้งเวลาเทียบตัวเองกับมึงอ่ะ แบบมึงประสบความสำเร็จแต่ตัวเองย่ำอยู่กับที่ กูแนะนำว่าถ้าอยากช่วยน้องมึง มึงต้องลองสร้างความมั่นใจในตัวเองให้น้องมึงก่อน ว่าน้องมึงเก่งไรบ้าง แล้วก็ชมน้องให้น้องมึงรู้สึกภูมิใจในตัวเองรุ่สึกว่าตัวเองมีค่า จากนั้นก็ค่อยๆ ปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อม เพื่อนในมหาลัยก็สำคัญ ได้เพื่อนดีเฟรนลี่เทคแคร์กันกูว่าถ้าได้เพื่อนแบบนี้น้องมึงน่าจะดีขึ้นแน่ๆ อ่ะ ครอบครัวก็สำคัญไม่ใช่เอาใจอย่างเดียว แต่ควรให้คำปรึกษามากกว่า ถามไปตรงๆ เลยว่าน้องไม่สบายใจเรื่องไหนป่าว อยากระบายอะไรให้ฟังมั้ย แล้วช่วยกันคิดหาทางออก

กูรำคาญความคำนวนข้าวของแม่
แม่กูเป็นคนปสดกับจำนวนข้าวในหม้อมาก ตอนเช้าต้องหุงใหม่ ตอนเย็นข้าวต้องหมดหม้อพอดี ซึ่งแม่งก็พอดีจริงๆคนสุดท้ายตักแดกคือขูดหม้อพอดีจาน
แม่งเลยมีปัญหาเวลาคนไม่แดกข้าวบ้านแม่งก็โมโห คนที่อยู่ก็ซวยโดนเรียกให้แดกเพิ่ม ยังไม่พอวันไหนคนกลับบ้านเกินที่แม่คิดไว้แม่งมองหน้ากันเลิ่กลั่กละข้าวไม่พอ ต้องตักยังไงให้อีคนสุดท้ายพอแดกโดยไม่น่าเกลียดเกินไม่งั้นแม่กูก็ต้องดิ้นหาข้าวอีก
ยิ่งช่วงนี้พี่น้องกูไปๆกลับๆหลายคน แดกบ้างไม่แดกบ้าง ปวดกะบาลชิบหาย ต้องมาลุ้นทุกวัน

กุงง อยู่ดีๆก็โดนตึงใส่ ไม่พูดด้วยมาสองอาทิตย์ละ อะไรวะ วันนี้ทำปึงปังด้วย คือกูงง ชักมีหงุดหงิดแล้วอ่ะ

โมโห แม่กูแม่งประสาทแดก อะไรที่ไม่ได้เห็นก็คิดเอาเองว่าไม่ได้ทำแล้วก็มาด่ากู ควย กูเบื่อ รำคาญ แล้วแม่งเรื่องมากชิบหาย เดี๋ยวๆก็ไม่พอใจนั่นนี่ เอะอะด่านั่นบ่นนี่ตลอดเวลา อยู๋ไม่สุข กูจะบ้า ทำงานกลับบ้านมาเหนื่อยจะตาย แม่งให้กูพักสบายๆก็ไม่ได้

ที่บ้านงมงายมาก กูมีไฝตรงแคม ยายจะพาไปจี้ออกเพราะเขาเชื่อว่ากูจะกินผัว ช่วยด้วย อีเหี้ยยย

>>724 กูว่านะ บอกที่บ้านมึงไปเลยว่า ไม่ไป อายเค้า หรืออ้างอะไรพวกนี้ก็ได้นะกูว่า

>>721 ไม่เหมือนแม่กู หุงทีกินได้สามวัน
มึงน่าจะหุงเผื่อเหลือไปเลยนะ เหลือจากปกตินิดหน่อย เวลาจะกินก็เอาไปอุ่นแปปเดียว ไม่น่ายุ่งยากกว่ามานั่งประสาทแดก ข้าวเก็บได้วันสองวันอยู่แล้ว หรือไม่กินข้าวเหลือๆกันวะ

รำคาญพ่อกับแม่ว่ะ คือกุโดนด่าว่าทำไมกินข้าวเหลือ เลือกกิน ซื้อมาให้ทำไมไม่แดก เอ้าอีเหี้ย ก้กุเปนแบบนี้อ่ะ แล้วคนที่ทำให้กุเปนแบบนี้ก้คือพวกแกป่ะ ตอนเด็กๆกุแทบไม่เคยได้แดกข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันเลย ทิ้งกุให้อยุ่แต่กับยาย พ่อกุไปทำงานต่างจว. แม่ก้ทำแต่งานร.ร. กุแดกข้าวคนเดียวแทบทุกมื้ออ่ะ พวกนางยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำกุชอบแดกอะไร เอาแต่ด่าๆๆๆว่าเลี้ยงกุมาสบายเกินไม่เคยให้ทำอะไร รอแต่แดก อีเหี้ยโมโห แล้วกุเถียงก้ไม่ได้อีกโดนด่ากลับ

ที่บ้านกูเนี่ยมีกิจการเหมือนกงสีอยู่อย่างนึง ซึ่งป้ากูเป็นคนบริหาร ส่วนพ่อกูเป็นคนที่ไม่ได้ทำอะไร แค่รอรับเงินทุกเดือน
ทีนี้อยู่ๆพ่อกูไปคุยอะไรกับป้าไม่รู้ แต่เป็นการตกลงกันว่าจะให้ป้าเก็บเงินที่จะต้องให้พ่อกู เป็นเงินบริหารส่วนกลาง หลังจากนั้นพ่อกูก็ไม่ได้อะไรอีก นอกจากสิทธิลมๆแล้งๆในกิจการ
ซึ่งกูคิดว่าสุดท้ายแล้วบ้านกูจะไม่ได้อะไรเลยว่ะ แม่กูก็ทำไรไม่ได้ พ่อกูก็ไม่ทำ เซ็ง

พ่อแม่ที่ไหนบูลลี่ลูกตัวเองวะ กำลังใจไม่เคยให้มีแต่บั่นทอนความรู้สึก พอล้มก็ซ้ำเติม เครียด เศร้า ก็ล้อว่าจะเป็นซึมเศร้า สิ่งที่ป่วยที่สุดคือลูกจะเป็นไงก็แล้วแต่ พ่อแม่ต้องชนะ สมมติพ่อแม่ยั่วโมโหด้วยความคะนองแล้วกูโกรธก็จะโกรธกลับ กลายเป็นว่าเขาโกรธแล้วกูโดนห้ามไม่ให้โกรธแทน พอกูเป็นแผลแล้วบอกว่าเจ็บ อย่ายุ่งนะจะไปหาหมอก็กวนตีนด้วยการแกล้งทำร้ายที่แผลกูแบบขำๆแต่เจ็บมาก ถึงเวลาจะทำร้ายกูจริงกูก็ป้องกันตัวแล้วสวนได้ทุกครั้ง สิ่งที่เจ็บใจคือไม่มีอำนาจ ยังเรียนอยู่ สุดท้ายต้องยอมทุกอย่างไม่งั้นไม่มีที่อยู่ ไม่มีข้าวกิน ไม่มีค่าเทอม รออีกนานกว่าจะได้เป็นอิสระ

โม่ง กุโดนเกย์คนนึงที่ที่บ้านไม่ยอมรับแบบบ้านแตกแน่นอนถ้าบ้านรู้ว่านางเป็นเกย์ แบบไม่มีใครยอมรับสิ่งที่นางเป็นนอกจากสังคมเปลือกๆในเกม เหมือนนางมีปัญหาสุขภาพจิตอะ ต้องดูแลยายที่เป็นโรคอัลไซเมอร์ เราไม่โอเคที่นางพาลใส่คนอื่น ในเกม แล้วล่าสุด มีปัญหาเป็นเรื่องส่วนตัวกับเราแต่กลับไปโพสในกลุ่ม คือคนแบบนี้น่ากลัวมากอะมึง กุควรทำไงดี หรือควรปล่ยไปวะ เพราะชีวิตมันน่าสงสารกว่าชีวิตกุเยอะ

เพิ่มเติมนะความโรคจิตของนางคือเอาเบอร์บัญชีทรูมันนี่วอเลตอะ เอาเบอร์ไปให้เพื่อนที่ทำงานเกี่ยวกับตำรวจสืบค้นเบอร์นี้ จนแบบรู้ว่าเจ้าของเบอร์ตัวจริงเป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง แบบที่แสดงออกในเกมอะ แล้วทั้งๆที่ เจ้าของเบอร์ไม่ได้ทำอะไรให้นางเดือดร้อนเลยนะ

>>730 >>731 ผิดมู้แล้ว แต่ตอบหน่อยละกัน แม่ง toxic player + อาชญากรรม เอาผิดกฎหมาย cyber ได้ แต่ขั้นต่ำคือควรแบนจากกลุ่ม ไม่ต้องสนแบคกราวมันหรอก เหี้ยคือเหี้ย

>>732 ขอบคุณเพื่อนโม่ง กุไม่รู้จะไปปรึกษามู้ไหน

>>732 ประเด็นคือ ชื่อมู้มันพาคนมาลงประเด็นมั่วไง มันต้องชื่อ"ปรึกษาปัญหานินทา ญาติ พี่ น้อง" ไม่ใช่เอา"&" มาคั่นจนคนสับสนไปหมด

กูเกลียดพ่อตัวเองชิบหาย เมื่อก่อนทำตัวเหี้ยๆกับคนในบ้านจนบ้านแตก แก่แล้วไม่มีใครเอาเลยจะกลับมาง้อ แม่กูก็ชอบยัดเยียดให้กูไปดีกับมัน พอกูไม่ทำก็งอนเหวี่ยงใส่กูอีก ทั้งที่กูก็ยอมทุกอย่างยกเว้นเรื่องเดียว แม่งเอ๊ย ทำไมชีวิตกูต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วยวะ

>>734 โม่ง of (ปรึกษาปัญหา&นินทา) of ญาติพี่น้อง ดูคนอื่นดิว่าเค้าคุยไร ส่วนตัวกูคิดว่าเรื่องไอ้เกย์นั่นควรถามในมู้เพื่อน ไม่ก็พ่อบ้านห้องเกม

เบื่อแม่กูชิบหาย ไม่น่าเริ่มคุยเรื่องกำจัดปลวกเลย เงินก็เงินกู กูจ่ายเพื่อให้บ้านมันไม่มีปลวก โดนปลวกบุกแม่งมาสามสี่ปีจนมันแดกสายไฟบ้านทั้งสายไฟเลี้ยงปั๊มน้ำก็พังเพราะมันกัดสายไฟจนเสีย ไฟทั้งระบบเสียจนต้องรื้อเซฟตี้นี่ยังไม่สำนึกเลยว่าสมควรจ้างคนมากำจัด เสือกยังทำตัวเป็นแมงหวี่แมงเม่าประสาทแดกหาว่ากูโง่ มาว่ากูจ่ายเงินละโดนมันโกง บลาๆหีแตดอีสัสดอก สัญญาก็มี งานตรวจกูก็เซ็นนะ แก่ละต้องพกพาความปัญญาอ่อนไปทั่วสารทิศแบบนี้เหรอวะ ราคากำจัดปลวก15000 บาทแล้วกำจัดครบวงจรไล่ออกถาวรมีที่ไหน ปากโวยวาปาวๆชิบหายว่าทางเดินปลวกมีนี่แสดงว่ามันต้องกลับมาแน่ๆกูก็เถียงแล้วเถียงอีกว่ามันของสองปีที่แล้วโว้ยยยยย ถ้ามันอยู่มันต้องมาอุดทางเดินให้มิดชิดแล้วเพราะปลวกมันเจอกับแสง ความร้อนนานๆไม่ได้ก็ไม่สนหีสนแตดใดๆเยี่ยงธัมมชโย
23000 เป็นทั้งค่ายาล่อปลวก(มันแพงตรงนี้ แต่ปลวกตายแน่ๆ เพราะกูเคยเห็น พนง.มาเติมทุกครั้งตามระยะ แล้วมันก็มาแดกจนมันไม่มาอีก) + ค่าฉีดน้ำยาอัดลงพื้น บ้านกูอายุ26ปี ไม่มีระบบท่ออัดน้ำยาฝังกับระบบคานบ้านอยู่แล้ว เพื่อนโม่งมึงบอกกูทีดิ๊ว่าเงินที่กูจ่ายไปไม่ใช่ค่าโง่ บ้านที่โดนปลวกบุกไปแล้ว รับงานราคา15000 ไว้ใจได้แค่ไหนแล้วปลวกตายห่ายกรังไม่บุกบ้านอีกกูถามหน่อยมันมีเหรอ? ทำไมกูมั่นใจว่าไม่บุกบ้านอีก เพราะห้องที่กูอยู่ตอนนี้พื้นบ้านเป็นไม้ปาเก้ไง ปลวกมันมาแดกจนไม้บวมไปหลานส่วนแล้ว แถมกูว่าหนังสือเกะกะด้วย ปกติวางๆไปนี่โดนแดกเรียบ เดี๋ยวนี้กูวางแล้ววางอีกมันยังไม่มาทำทางเดินเลย ดวกส์

ไม่ไหวแล้วว่ะ เพื่อนโม่งกูแบบ กูทนกับบ้านและครอบครัวไม่ได้แล้ว คืออยู่ห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆมาตั้งแต่เกิด อยู่อัดกัน 5 คน ไม่มีห้องแยก ละตอนนี้กูอยู่มหาลัยแล้ว หอก็ไม่มีเงินเช่า ละแบบแม่ พ่อ พี่ก็ toxic หมด ตังก็ไม่มี อยากเรียนจบ ทำงาน แล้วหนีออกไปไกลๆแล้วว่ะ กูไม่น่าซิ่วปีนึง แล้วมาเรียนคณะที่แม่งมี 5 ปีเลยว่ะ แม่ก็โหวกเหวกโวยวาย พ่อก็เล่นไม่เป็น ชอบมาจับส่วนที่ไม่ควรจับในตัวกู พอเหวี่ยงก็โดนซ้อม โดนด่าเละ แถมไม่ให้ตังอีก พี่ก็เหมือนกัน กูต้องอดทนไปถึงเมื่อไหร่ กูร้องไห้เกือบทุกวัน ทำไมกูเกิดมาเป็นแบบนี้วะ ช่วยกูที อยากตายแต่ก็ไม่กล้าทำอีก

>>738 แย่แหละ แต่เรื่องเงิน(ไม่มี) นี่ปัญหาใหญ่เหมือนกัน ไม่รู้จะแนะนำอะไร นอกจากอย่าเพิ่งตาย
ปัญหากูกลายเป็น 1st world problem ไปเลย...

เบื่อพ่อแม่ว่ะ พ่อไม่เท่าไหร่แต่แม่นี่อยู่ด้วยละปสดมาก คือก่อนหน้ากูไปเที่ยวละแพ้น้ำที่โน่นหน้าแหก ตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้วแต่ยังมีสิว2-3เม็ดกะรอยดำไรงี้ เค้าทักกุตลอดเลยอ่ะว่าหน้าเป็นสิวๆ เคยเจอหนักสุดวันนึงเฉพาะแม่ทักกุหน้าสิว7ครั้งอ่ะ คือมันใช่เรื่องป่ะ? ที่บ้านก็มีกระจกมะ กุเป็นอะไรยังไงกุรู้ตัวดี ละคือทักกันจนกุเสียความมั่นใจอ่ะ เคยอยากเดินไปเอามีดกรีดหน้าทิ้งให้มันจบๆไปแต่ก็ไม่อยากทำร้ายตัวเองเพราะคนแบบนั้นอ่ะ ก่อนหน้าก็เคยล้อกุอิอ้วนจนกุเป็นโรคกลัวอ้วนไปพักนึงละนะ เอาจริงทุกวันนี้ก็นังยังทักเรื่องหุ่นกุอยู่ แต่ไม่หนักเท่าตอนนั้นแล้ว กุไม่ฟังแม่งแล้วด้วย อิสัสเอวกุ20เนี่ยบ้านมึงเรียกอ้วนเหรอ เออกุหน้าอ้วนกุแขนใหญ่แต่กุไม่ได้อ้วนไง กุเคยผอมจนเอวเหลือ18นิ้วมึงยังทักแค่ว่ากุไม่ค่อยอ้วนเลยอ่ะอิสัส ขี้เสือกอะไรกับร่างกายกุนัก ละพูดแม่งทั้งวันทั้งคืนเป็นนกแก้วเลยนะมึง รำคาญ

>>739 กู 738 นะ กูยังไม่ตายหรอก คิดว่าจะทนต่อไปเรื่อยๆ กูเหนื่อยนะ พอเหวี่ยง ต่อต้านกับใคร ก็ต้องโดนด่ารุนแรง โดนทำร้ายทั้งๆที่เราไม่ได้ผิด มันเป็นทุกๆวันเลยว่ะ ทุกๆคนเล่นกับเราไม่เป็น มองเราเป็นเด็ก มองว่าตัวเองถูกเสมอ คิดว่าเป็นคนทำงานหาเงิน จะเล่นจะตีกับเรายังไงก็ได้ เหนื่อยมาก

พ่อเป็นเบาหวาน บอกจะหยุดยาแล้วคุมอาหารออกกำลังกายแทน กลัวกินยาละเป็นโรคไต
แต่ปัจจุบัน คุมไม่ได้เลย ฉี่มดขึ้นโถละ คุยยังไงดีวะให้ยอมกลับมากินยา

พ่อแม่กูจู่ๆก็ขึ้นเสียงทะเลาะกันหนักมากแบบไม่เคยมีมาก่อน ทนฟังเงียบๆมาหลายวัน กูเป็นโรคคิดมากด้วย กูกลัวจะเป็นจุดเริ่มต้นลุกลามเป็นอย่างอื่น ความเป็นไปได้มันไม่ใช่ศูนย์ กูทำยังไงรู้ไหม กูเข้าไปห้าม แล้วด่าพ่อแม่ให้หนักที่สุดเท่าที่กูจะทำได้ กับใช้กำลังพังของที่ไม่ได้มีค่าหลอกให้คิดว่ากูสติแตก กูทำหนักมาก ชีวิตนี้กูไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน กูใช้ประโยคต้องห้ามไปหลายอันด้วย แล้วก็เล่นละครให้เหมือนกูเป็นโรคเครียดคุมอารมณ์ไม่อยู่ไปอีกพักนึง แต่พ่อแม่หยุดทะเลาะกันนี่ได้ผลชะงัด ไม่รู้สิ เอาไปปรึกษาใครก็คงจะบอกว่าที่กูทำน่ะผิดโคตรๆ แต่กูว่านี่แหละทางออกเดียว พ่อแม่กูจะได้ไม่กล้าทะเลาะกันอีกเพราะกูเอาตัวเองเป็นตัวประกันไว้ ปล.ทะเลาะกันเรื่องไร้สาระชิบหาย แต่นิสัยไม่มีใครยอมใคร

ไม่เข้าใจแม่ตัวเองอ่ะ ชอบควบคุมทุกอย่าง บ่นทั้งวัน ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ บ่นกระทั่งเรื่องกุย้ายฟูกนอนในห้องตัวเอง แล้วก็บ่นจะให้ย้ายไปอีกฝั่งของห้อง มันห้องนอนกุมั้ยวะกุจะนอนตรงไหนก็เรื่องของกุ

>>743 พ่อแม่กูไม่เคยทะเลาะกันให้กูเห็นเลย เขาไปแอบทะเลาะกันลับหลังกูตลอด กูเคยเห็นครั้งเดียว คือครั้งสุดท้ายที่เขาทะเลาะกันก่อนจะหย่า
แยกทางใครทางมัน จะบอกว่า บางทีทะเลาะต่อหน้าก็ดีนะ มึงจะได้ช่วยปรามๆเขาให้มีสติ คอยเตือนให้ใจเย็นๆ เพราะตอนทะเลาะกันเขาคงไม่มีสติเท่าไร คิดแค่อยากชนะอีกฝ่ายอะ

>>745 ถ้าถามว่ารู้ได้ไงว่าพ่อแม่แอบทะเลาะกัน ถ้าแอบจริงกูต้องไม่รู้ ก็คือแม่มาเล่าให้ฟังตอนกูโตๆแล้วนะ

>>745 หย่ากันไปแหละดีแล้ว มึงไม่ต้องคิดหรอกว่าจะไปช่วยปรามอะไร มันไม่เกี่ยวกับมีสติไม่มีสติซะเท่าไหร่หรอก มันสะสมด้วยเรื่องแบบนี้ กูคิดว่าพ่อแม่มึงเป็นพ่อแม่ที่โอเคมากๆ เลยนะ ทะเลาะกันไม่ให้ลูกเห็น และหย่ากันไปแบบเงียบๆ ถ้ามึงอยู่ในครอบครัวที่พ่อแม่แหกปากทะเลาะกัน พูดจาให้ร้ายกันจนลูกสับสน มึงจะไม่คิดหรอกว่าเค้าน่าจะทะเลาะกันให้มึงเห็นและมึงจะปราม...

ถามในนี้ได้ปะ ไม่รู้ถามใหนดี คือกูเป็นอะไรไม่รู้เหมือนสิวขึ้นเยอะๆตามหลังอะเหมือนเเพ้เชื้อเเบคทีเรียอะไรเงี้ยพอจะใช้ยื่นเกี่ยวกับโรคประจําตัวเพื่อไม่ต้องเกณฑ์ทหารได้ปะ

>>745 มึงไม่อยากมีฟีลนั่งกอดบันไดร้องไห้ดูพ่อแม่ตีกันหรอก

>>748 แพ้เหงื่อเปล่า ถามหมอดิว่าได้เปล่า
กูไม่รู้นะกูโม่งหญิง แต่คนแพ้เหงื่อไปเป็นทหารน่าจะเละว่ะ แต่เขาก็อาจจะไม่สนใจอ่ะ มันไม่ใช่โรคร้านแรงหรือโรคติดต่อ เหมือนคนหน้าสิวเยอะๆไรงี้เขาก็รับไม่ได้เป็นปัญหา แถมของเมิงเป็นในร่มผ้าอีก

>>748
>>>/fanboi.ch/lifestyle/6534/
คราวหน้าคุยมู้ที่กูแปะให้แทนนะ อีมู้นี้เอาไว้ระบาย ปรึกษาเรื่องคนในครอบครัวตัวเอง

คนอายุช่วง 50 นี่ไม่มีความบันเทิงให้ชอบเลยหรอ หรือไม่มีอิทธิพลมากพอให้เป็นแฟนคลับ ที่บ้านกูไม่ชอบและไม่เข้าใจที่กูตามกีฬา ตามศิลปินอะ ด่าว่าชอบจนเว่อร์ ทำไมต้องไปหา ทำไมต้องซื้อของสะสม อะไรอย่างนี้ หรือชีวิตของครอบครัวกูเรียบง่ายมากจนไม่มีความชอบอะไร เรียนอย่างเดียวจนทำงาน จริงๆที่บ้านก็ชอบฟังเพลงนะแต่ไม่เคยเป็นแฟนคลับสักคน

ถ้าญาติถามมาว่าเมื่อไหร่จะแต่งงาน เราถามกลับว่าเมื่อไหร่รายได้จะถึงแสน เราจะเลวไหม

>>753 บอกว่าไม่มีเงินดิ เก็บเงินอยู่ ถ้าช่วยออกก็แต่งได้ แม่กูชอบจี้ๆถามพี่กูแบบนี้ วันนึงน้ำตาแตกเลย ไม่มีเงินนน แต่งไปแบบเล็กๆเอาไหมล่ะ เดี๋ยวก็บ่นน้อยหน้าข้างบ้าน เดี๋ยวก็บ่นเสียหน้าอีกกก เท่านั้นแหละเงินมาเลย

>>754 ประเด็นคือไม่มีแฟน

ช่วงนี้กูกำลังลดความอ้วนอยู่ มันก็ไม่ได้ลงพรวดพราด แต่ค่อยๆลดเรื่อยๆ ชั่งน้ำหนักก็ลง วัดรอบเอวก็ลด
คนอื่นก็ทักเรื่อยๆว่าผอมลง (ยกเว้นเพื่อนเก่าที่ไม่ค่อยได้เจอแล้วยังติดภาพตอนเคยผอม) เริ่มกลับมาใส่ชุดเก่าๆบางชุดได้
มีแต่พ่อแม่กูเนี่ยเอาแต่พูดว่ากูอ้วนขึ้นอยู่กันสองคน กูพูดก็ไม่เชื่อ อยากจะเชื่อว่ากูอ้วนขึ้นให้ได้
หลังๆกูเริ่มรู้สึกว่าเค้าแค่อยากหาเรื่องบ่นอะไรก็ได้มาบ่นใส่กูมากกว่านะ แม่งประสาทจะแดกว่ะ
อาการเหมือน Superiority complex ที่ชอบมาพูดค่อนแคะกูไปซะทุกเรื่อง อยากโชว์พาวให้รู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่า

>>752 ไม่นะ เป็นแค่บ้านมึงมากกว่า บ้านกูปกติเลย
ขนาดตายังเป็นแฟนคลับสุนทราภรณ์เลย ตามเก็บซีดีด้วย
ยายก็เป็นแฟนหนังสือพวกเพชรพระอุมา
แม่กูแฟนคลับยูทูปช่องที่เกี่ยวกับน้องหมา

>>752 แล้วแต่คนว่ะ กู 20+ ยังไม่มีอะไรที่คลั่งไคล้เป็นพิเศษเลย แบบก็ชอบทำนู่นทำนี่ไปเรื่อยนะ มีนักร้องดาราที่ชอบ แต่ไม่ได้ชอบในระดับใจเต้น หรือจะเป็นจะตายให้ได้เจออะ เหมือนแค่ชื่นชมว่า เออคนนี้หล่อ คนนี้สวย มีความสามารถนะ 5555

>>758 กูไม่มีของสะสมอไรเลยด้วย เผื่อมึงไม่เห็นภาพความไม่คลั่งไคล้ของกู

>>758 อย่าคิดมาก คนไม่มีก็ไม่แปลก ส่วนตัวกูก็ไม่มีของสะสมเพราะไม่มีเงิน ตอนนี้ทำงานหาเงินได้เเล้วก็พยายามซื้อทดแทนในสิ่งที่คิดว่าชอบแต่ไม่มีโอกาสซื้อ บางสิ่งก็เป็นสิ่งที่ชอบจริงๆคือซื้อเเล้วอิ่มอกอิ่มใจ แต่บางอย่างก็ซื้อแล้วก็จบแค่นั้น

หลายครั้งๆเวลาที่ทำสิ่งที่ชอบไม่ได้ มันกลายเป็นเป็นปมหรือปัญหา กลายเป็นสิ่งที่เอื้อมไม่ถึงจนทำให้เราปฏิเสธไปว่าไม่ชอบมันก็ได้ เลยหาเหตุผล ปลอบใจตัวเอง หรือจริงๆอาจเพราะยังเด็ก ความชอบ ความอยากได้ก็เลยไม่มีขีดกำจัด แต่ในขณะเดียวกันเมื่อโตขึ้น ภาระ ความรับผิดชอบเเละความจำเป็นก็มีมากพอที่จะยับยั้งความต้องการ คือมึงอาจจะมีเหตุผลมากขึ้นเลยรู้จักชั่งใจมากกว่าเดิม แต่ทั้งนี้ไม่มีอะไรตอบคำถามมึงได้นอกจากการได้ลองทำสิ่งๆนั้นพิสูจน์

กู 759 แท็กผิด กูจะเเท็ก >>752

สมองกูไปหมดเเล้ว กู 760 761 แท็ก >>752

อายุจะ 30 จบแค่ตรี กูรู้สึกว่าเงินเดือนกูมันก็ไม่ได้แย่นะ
แต่เหนื่อยกับความคาดหวังของพ่อแม่ที่ชอบมโนว่าต้องจบโทกลับมาได้เงินเดือนเป็นแสนๆ
หรือดูทีวีอ่านข่าวอะไรก็ไปเชื่อผิดๆถูกๆ แล้วคิดว่าตัวเองรู้เรื่องวงการที่กูทำงานอยู่ดีกว่ากู
รู้สึกว่าชีวิตเหมือนสงบใจทำอะไรที่อยากทำไม่ได้เลย อยู่ด้วยความหวาดระแวงว่าอยู่ดีๆเค้าจะมาบ่นเรื่องพวกนี้อยู่ตลอดเวลา
แบบไม่นับเรื่องนี้ชีวิตก็ไม่ได้แย่อะไรนะ แต่รู้สึกไม่มีความสุขเลย

กูเคยมาบ่น ใน >>630-631 ตอนนี้เริ่มเรียนป.โทแล้ว ลูกพี่ลูกน้องกูจะถูกส่งกลับไทยวันพุธหน้าแล้ว เพราะไม่ประสบผลสำเร็จในการเรียน สอบวัดระดับไม่ผ่านทั้ง B2 และ C1 ภาษาเยอรมันกระท่อนกระแท่น พูดในชีวิตประจำวันยังไม่ได้เลย กูขอโทษเถอะ แต่สะใจชิบหายเลยว่ะ มาให้เสียเงินเสียเวลาแท้ๆ 555555555555555555

>>764 เท่าที่อ่านมาทั้งหมด ถามนิดนึง นอกจากด่าลูกเขาแล้ว ได้ทำไรแบบช่วยเหลือคนที่ส่งเสียเรียนบ้างปะ? แล้วที่บ้านตัวเองมีปัญหาเหรอถึงให้ญาติซัพพอร์ท เข้าใจว่าคงลำบากนะ
แต่แอบรู้สึกว่าเหมือนมีปม สะใจที่ลูกลุงรวยๆ มีปัญหากลับไทยอย่างบอกไม่ถูก

>>765 มึงอ่านไม่เข้าใจเหรอว่าบ้านกูเป็นกงสี พ่อกูก็ทำงานอยู่ในกงสีนั่นล่ะ แต่เพราะเขาทำงานก๊องๆแก๊งๆไป ได้เงินเดือนเท่าไรก็ใช้กินเที่ยวเลี้ยงดูเมียใหม่ไป ส่วนกูลำบาก ไม่ได้คุณหนูเหมือนตอนเขายังอยู่กับแม่ เพราะตอนอยู่แม่กูเป็นผจก.ใหญ่ของกงสี พอเลิกกันเขาก็ไปเริ่มใหม่ กว่าจะตั้งตัวได้คือ 2 ปีนี้เอง

ปรกติแล้วลูกหลานได้สิทธิ์เรียนและเงินเดือนจนเรียนจบเหมือนกัน ตอนม.ปลายกูก็ไม่เคยได้เงินไปเรียนพิเศษเหมือนคนอื่น แต่พอป.โทคือเขาซัพพอร์ตทุกคนไปเมกา อังกฤษ ไปเรียนภาษาอัพเกรดตัวเอง แต่กูขอค่าเรียนภาษายังไม่ได้ ทั้งที่กูเรียนเก่งที่สุดแบบเก่งที่สุดจริงๆ และกูก็ขอแค่ค่าเทอม ไม่เอาค่าอะไรแล้ว ไม่ต้องส่งรายเดือนก็ได้ กุทำงานพิเศษของกุเอง

คือขอบเขตของคำว่าช่วยเหลือของมึงคือแค่ไหนล่ะ อยู่ไทยกูอาศัยบ้านลุงอีกคนตลอดเวลาที่อยู่ก็ทำกับข้าวทำงานบ้าน ดูแลลูกเขา สอนพิเศษ ไปส่งรร. พาไปหาหมอ นอนเฝ้าตอนป่วยที่รพ. เหมือนเป็นพี่เลี้ยงเด็กคนนึง ใครใช้ทำอะไรก็ทำหมด บ้านเป็นปั๊มปิดเทอมเทศกาลก็ไปช่วยเติมน้ำมัน ขายกาแฟ อันนี้คือช่วยเหลือหรือยัง? มามีชีวิตของตัวเองตอนเรียนมหาลัยกับตอนทำงานที่ไทยที่ไม่ได้ยุ่งวุ่นวายกับใคร ไม่ขอเงินกงสี ขนาดประกันสุขภาพทุกคนมีกันหมด แต่ตอนอยู่ไทยกูยังไม่มีเลย ป่วยก็ไปประกันสังคมเอา คิดว่าตัวเองไม่ได้ไฮโซเหมือนคนอื่น พี่ชายมามึงคิดว่ากูไม่ช่วยเหลือมันเหรอ ทอดหมูเค็มปั่นน้ำพริกส่งไปรไปให้มันด้วยซ้ำ มันจะสมัครเรียนจะทำอะไร กูต้องทำให้หมด กูขึ้นเครื่องบินกลับไทยตอนซัมเมอร์ มันโทรมาว่าจะให้กูเขียนเมล์ไปถามมหาลัยให้เพราะเขียนเองไม่ได้ จัดการเองไม่ได้เลย ภาระกูอีกไหม

ที่กูสะใจที่มันเรียนไม่รอด เพราะมันไม่มีศักยภาพพอ มาก็ไม่ตั้งใจเรียน คุยโทรศัพท์ทั้งวัน กูให้ย้ายรร.ก็ไม่ย้าย คุยกับลุงให้ด้วยว่าทำไมถึงต้องย้าย แม่งอ้างสารพัดอย่างตามที่กูเคยเล่า ขนาดมาอยู่กับกูตอนนี้เตรียมบิน กูทำกับข้าวให้กินยังกองจานทิ้งไว้ให้กูล้างเลย ห้องน้ำใช้แล้วก็เละเทะยับเยิน เอกสารก็ต้องช่วยมันเคลียร์ทุกอย่าง เพราะมันฟังพูดอ่านเขียนไม่ได้เลย กูได้เงินไหมก็ไม่ ค่าเทอมมีใครให้ไหมก็ไม่ แถมเสือกมากวนตอนทำการบ้านอีก ตอนนอนก็ไม่ปิดเสียงโทรศัพท์ ตีหนึ่ง ตีสี่ แม่งมีคนโทรมาตลอด กูจะสะใจที่มันเรียนไม่รอด กูว่ากูรู้สึกแบบนี้ได้นะ เพราะในจุดเดียวกัน กูเรียนรอดว่ะ

>>766 กูสรุปให้
ลูกรักลูกชัง ลูกรักเรียนไม่รอด ลูกชังสมน้ำหน้า

>>766 ไอ >>765 มันโทรลมึง ตัวเดียวกับในแชทโม่งนี่แหละ ถ้าให้เดาๆก็เป็นอีตัวเลียไข่แอดมินฟรอสสักตัวในนั้น ตัวเดียวกับที่ชอบบูลลี่คนเป็นโรคซึมเศร้า ฆ่าตัวตายในนี้ ถ้ามันมาไล่ดูเนื้อเรื่องมึง(มึงก็น่าจะโควทที่มีเคยคุยๆกันกับมึงนะ) เค้าจะเข้าใจเนื้อเรื่องมากกว่านี้

>>766 แล้วกูคือคนที่เคยถามๆมึงเรื่องเรียนเยอรมันนี่แหละ ขอบใจมากที่มึงยังสิงสู่ในโม่งนะ มันทำให้กูเห็นชีวิตของคนที่เกิดมาบ้านมีกงสี มีธุรกิจแต่แม่งไม่ได้รับอะไรมาเลยสักอย่าง เท่าที่มุมมองมึงเล่ามากูเข้าใจมึงจริงๆอ่ะ และกูก็คิดไว้อยู่แล้วว่าคนแบบมันเรียนไม่รอดแน่ๆ คนเหี้ยไรแค่ภาษายังไม่รู้แต่ทำตัวเบียวมาเรียนอีก ประเทศห่านั่นแค่ศูนย์แนะแนวยังไม่มีเลย ไหนๆมึงก็มีชีวิตใหม่ที่นั่นละสู้ๆละกันนะ ดิ้นรนให้ตัวเองรอดให้ได้กับแม่มึงเป็นพอ เอาตรงๆนะ มึงตัดขาดคนบ้านฝั่งพ่อ ฝั่งกงสีไปเลยกูว่าน่าจะดีกว่ามาผูกพันหว่ะ เพราะมันน่ากลัวตรงที่มึงจะโดนตามราวีทวงบุญคุณจากลุงมึงไรงี้จริงๆตอนที่ถึงเวลามึงมีอะไรๆเพียบพร้อมทุกอย่างแล้ว

>>769 ขอบใจมึงมาก แต่กูตัดไม่ได้จริงๆว่ะ กูไม่ได้ผูกพันกับพ่อของพี่ชายเท่าไรเพราะกูหัวแข็ง เขาชอบคนหัวอ่อน คนปากหวาน แต่ลุงอีกคนที่กูเคยไปอยู่บ้านเขาอ่ะ ถึงจะแค่ 2-3 ปี กูก็รักเขาเหมือนเขาเป็นพ่อกูคนนึงเลย ตั้งแต่กูเรียนประถมก็มีเขาชื่นชมยินดีว่ากูเรียนเก่ง ตอนกูติดฬ.ก็มีเขาที่เอาไปเล่าแบบภูมิใจว่านี่หลานผมนะ เรียนฬ.นะ ได้รางวัลอะไรมาเอาไปอวดเขาก็ชื่นชมกูอยู่คนเดียว ส่วนญาติคนอื่นเอาแต่ซ้ำกูตลอด ขนาดติดมหาลัย แม่งยังไปบอกพ่อว่าเรียนยากนะ ระวังไม่จบ ลุงคนนี้ดีกับกูมากจริงๆ กูมีชีวิตที่ดีขึ้นหน่อยก็ตอนไปอยู่กับเขานี่แหละ เวลากลับบ้านเขาก็ยกรถให้ขับ เอารถไปเติมน้ำมันให้ ล้างรถให้เอง ทั้งที่ลูกน้องมีเยอะแยะ ติดที่ว่าเขาโดนกงสีจำกัดการใช้เงิน เพราะค่าใช้จ่ายเขาเยอะมาก เขาจะช่วยค่าเรียนภาษากูก็ต้องแอบโอนทีละหมื่นสองหมื่น ใช้เงินจากนอกกงสีเอา มันก็ไปลำบากเขาอีก จนทุกวันนี้กูยังได้ค่าเรียนจากลุงไม่ครบเลย เส้าสัสๆ

>>768 มโนแจ่ม55 บูลลี่คนซึมเส้าได้ไรวะถามจริง กุว่าในนี้ก้มีสายซัพกะสายบุลลี่มั้ง
โม่งก้มีแต่คนมาระบายชีวิตตัวเอง คนปกติดีๆไม่โม่งไม่เบียวไม่คุไม่โทรลที่ไหนมาเล่นโม่งวะถามจิง

กุไม่เข้าใจว่ะ วันก่อนทะเลาะกับแม่เพราะว่าเราไม่อยากทำงานวันเสาร์เพราะมันเหนื่อย เงินก็น้อย เพราะมันทำแล้วไมไ่ด้สองงาน แล้วเค้าก็บอกว่าไปทำที่นี้ไหมกุก็ถามว่าทำวันเสาร์ไหม เค้าก็โมโหเลยว่าทำไมขี้เกียจแบบนี้ ทำงานเพื่อวันหยุดหรอ แล้วมาบอกว่ากล้าดียังไงมาบอกว่าตัวเองมีดีแล้วจะไปไหนก็ได้ คือกุไม่เข้าใจอะ ที่กุไม่อยากทำวันเสาร์เพราะมันเหนื่อยจริงๆ อึดอัดมากๆ มันทำอย่างอื่นไม่ได้ พักก็ไม่ได้ มีเวลาให้ตัวเองแค่วันเดียวตื่นสายๆมาก็แทบไม่ได้ทำอะไรละ รุ้ตัวอีกทีกุต้องทำงานละมันเป็นฟีลที่แย่มากๆ แต่เค้าไม่เข้าใจอะก็ด่ากุรัวๆเลยว่าขี้เกียจๆๆๆ

พวกมึง​ คือตอนนี้พ่อกับแม่กูจับได้ว่าน้องแอบสูบบุหรี่ที่โรงเรียน​ เพราะจารย์โทรมาฟ้องเลยอะ​ คือน้องกูแม่งคบเพื่อนเหี้ยๆในโรงเรียน​ ละมันพึ่งขึ้น.ปลายมาเองก็สูบละ​ ปากก็บอกพ่อแม่ตลอดว่าเพื่อนสูบแต่มันไม่สูบ​ ทุกคนในบ้านก็เชื่อ​ เพราะที่บ้านกูค่อนข้างอบอุ่นอะ​ มีเงินซัพพอร์ตมัน​ คือไม่มีปัญหาที่จะทำให้มันต้องไปพึ่งบุหรี่แน่​ๆ​ ที่บ้านก็สอนตลอดว่าสูบบุหรี่มันไม่ดี​ เลยคิดว่ามันน่าจะสูบเพราะเห็นเป็นค่านิยมว่าเจ๋งและเพื่อนสูบกันเลยสูบดีกว่า​ ละแม่กูแบบซีเรียสเรื่องสูบบุหรี่เรื่องยาเสพติดไรงี้มาก​ เขาแบบเสียใจมาก​ กูเห็นแม่ร้องไห้ละกูก็เสียใจตาม​ ละแบบก็ไปรู้มาอีกว่ามันสูบหนักมากมาเป็นเทอมแล้ว​ ตั้งแต่ม.4เทอม1 เทอม2นี่เหมือนจะเพลาๆลง​ แล้วก็มาโป๊ะแตกวันนี้​ พอพ่อกูคุยกับมันมันก็ยอมรับ(เพราะมันโดนฝ่ายปกครองที่รร.เค้นให้ยอมรับเรียบร้อย​ มีหลักฐานชัดในกล้องวงจรปิดว่าแอบไปสูบบุหรี่หลังเซเว่น)​ แต่พอถามว่าจะทำอีกไหม​ ก็เสือกบอกว่าไม่รู้ดิ​ แบบกวนตีน​ ละก็โทษว่าเพราะพ่อกับแม่กุท้าให้มันสูบ​ กูงงสัสไปท้าเหี้ยไรตอนไหน​ คือบ้านกูบางครั้งก็ทะเลาะกันบ้างอะ​ เพราะน้องกูติดเกมมากกกก​ พวกอีเกมฆ่าๆกันในคอมอะ​ แล้วนิสัยแม่งก็ก้าวร้าว​ ชอบด่าแม่(แต่ไม่ขึ้นคำหยาบนะ​ แต่ใช้คำแบบเลิกปัญญาอ่อนได้ไหม​ อย่าบ้าหน่ะ ไรงี้กับแม่กู)​ ไม่ได้ดั่งใจก็โมโห​ แล้วแม่กูอารมณ์เสียง่าย​ บางครั้งก็ทะเลาะร้องไห้แหกปากกัน​ทแต่แบบแม่งก็จบด้วยดีอะก็ขอโทษขอโพย​ ก็เหมือนครอบครัวอื่นทั่วไป​ ที่กูเล่ายืดยาวคือไม่ใช่เหี้ยอะไรนะ​ กูรู้สึกแย่ที่มันไม่สำนึกผิดกับการกระทำของมันเลย​ พ่อแค่ต้องการขอคำตอบว่าจะเลิกสูบบุหรี่​ แม่งยังไม่ให้คำนี้เลยอะ​ คือแม่งโคตรเหี้ยๆๆๆๆๆๆๆ​ แบบกูเสียใจมาก​ ไม่เสียใจเพราะมันทำตัวเหี้ยสูบบุหรี่นะ​ กูไม่แคร์เพราะร่างกายมันไม่เกี่ยวกับกู​ แต่มันทำพ่อแม่เสียใจ​ และในอนาคตแม่งก็ต้องเล่นกัญชากับไอซ์แน่(เพราะเพื่อนมันใช้กัน)​ ทีนี้แม่งก็จะกลายเป็นภาระครอบครัว​ เป็นภาระกู​เพราะติดยา​ คือกูแพนิค​ ยอมรับ​ กูไม่อยากให้การกระทำเหี้ยๆของมันมาส่งผลถึงกู​ แต่เพื่อนแม่งแต่ละตัวคือไม่ไหวจริงๆอะ​ บางคนเป็นคนขายยาเลยมึงเก็ตป้ะ​ ห้ามไม่ให้คบก็ไม่ได้​ ออกจากโรงเรียนก็ไม่รู้จะให้ไปอยู่ไหนละ​ เพราะโรงเรียนนี่ก็มีชื่อเสียงชิบหายเลยนะ​ แบบโรงเรียนดังอะ​ งงมากทำไมมีไรแบบนี้ในโรงเรียน​ โ

มีวิธีไหมที่จะทำให้เด็กมันสำนึกได้ก่อนจะสายไป​ หรือไม่ถ้าเอาแบบเหี้ยๆเลยถ้าในอนาคตมันติดยามาจริงๆ​ ทำยังไงให้มันไม่มาผลาญตังพ่อแม่​ หรือใช้เงินในส่วนที่ควรเป็นสิทธิ์ของกู​

​ส่วนยาเสพติดอื่นๆ​ พรุ่งนี้กูจะลองโทรไปถามสถาบันนิติวิทยศาสตร์ที่ศูนย์ราชการดูว่ายังสามารถตรวจสารเสพติดโดยเส้นผมได้ไหม​ เพราะกูกับพ่อลองหาดูแล้ว​ ตรวจผ่านผมเหมือนเห็นแค่ที่นี่​ ถ้าทำที่อื่นได้หรือมีตรวจวิธีอื่นรบกวนบอกกูหน่อยนะ​ น้องกูถ้าเสพยาพวกไอซ์หรือกัญชาจริงน่าจะเคยลองไม่กี่รอบ​ เพราะฉี่มันเหลือง​ คงต้องตรวจผ่านผมได้อย่างเดียว​ คือมันยอมรับแค่บุหรี่เพราะมีหลักฐานชัด​ แต่ทีนี้เพราะเพื่อนแม่งใช้กัญชากับไอซ์ด้วย​ มันเลยมีสิทธิ์ที่จะใช้เหมือนกันไง​ และกูเคยรู้จักพวกใช้กัญชาหลายคนมันสูบเสร็จซักพักก็เหมือนคนปกติทั่วไปละอะ​ เลยกลัวกัน​ ส่วนแม่กูตอนนี้นอนจมกองน้ำตาละ ร้องไห้จนไม่รู้จะร้องไรแล้ว​ กูไม่อยากให้เขาblameตัวเองว่าเป็นความผิดเขาแบบนี้เลยอะ​

>>773 ตัดหางปล่อยวัดได้มั้ย ใช้ไม้แข็ง ถ้าทำตัวเหี้ยแล้วยังโอ๋ ยังต้องส่งเสียมันก็ไม่สำนึกอ่ะ แต่เอาจริงอย่าเพิ่งไปคิดถึงยาอื่น เด็กผชวัยนี้หัดสูบบุหรี่กันเยอะ มันไม่ได้เรื่องเลวร้ายขนาดนั้น ไม่ต้องเสียใจขนาดนั้นอ่ะ หลายคนโตมามันก็เลิกเห่อหมอยเองแหละ

>>773 เรื่องให้มันเลิกสูบนี่ถ้าจะยากตราบใดที่มันยังอยู่ในกลุ่มเพื่อนนั้น บ้านเมิงคงทำได้แค่ชี้ว่าทำไรแล้วเกิดไรขึ้นต้องยอมรับผลด้วยนะแบบไปเล่นยาโดนจับได้ก็ต้องยอมให้มันโดนไล่ออกไม่ต้องช่วย
อย่างน้อยสุดมันก็ยังเป็นไม่ตอแหลรับคำว่าจะไม่สูบแล้วนะกุถือว่ามันยังเคารพครอบครัวเมิงอยู่บ้าง

>>773 เห็นในละครพวกเด็กที่ติดเกมมากๆ จับมัดมือมัดเท้าเข้าไปบำบัดในศูนย์รักษาสุขภาพจิตสักที แล้วให้ผู้เชี่ยวชาญบำบัดเรื่องอาการติดยาด้วย เอาตรงๆนะ อย่าให้มันมาเสพในบ้านเด็ดขาดเลยบอกไว้ก่อน ถ้าจับได้ว่าแม่งทำ ตัดหางปล่อยวัดเลยเถอะ ทำเพื่อพ่อและแม่มึงเอง

>>774 คือมันน่ากลัวตรงที่เพื่อนมันใช้กันไง​ ละแบบน้องกูมันก็สุงสิงกับพวกนี้บ่อย​ โอกาสเป็นไปได้เลยมาก​ ส่วนตัดหางปล่อยวัดกูพร้อมมาก​ แค่พ่อแม่กูไม่ยอมแน่ แม่กูรักน้องเหี้ยๆ​ ตอนพ่อคุยกับมันแม่กูร้องไห้ตลอด​พูดไรไม่ได้เลยอะ​ ร้องแบบตลอดจริงๆ​ แม่งยังไม่สำนึกเลย
>>775 ขอบใจมาก​ ประเด็นคือเราคงไม่วามารถไปชี้นิ้วสั่งให้มันเลิกคบเพื่อนแม่งได้อะ​ ละมันรักและติดเพื่อนมากกกก​ มีทริปไปตจวกันโคตรบ่อย​ ก่อนหน้านี้พ่อกูก็ให้ไปตลอด​ คือเห็นว่าเป็นเด็กผู้ชายไง​ คือบ้านกูก็ไม่ได้เลี้ยงแบบเข้มงวดเว่อร์อะ​ กุเที่ยวกับเพื่อนยันเที่ยงคืนก็ทำมาแล้ว​ แค่แบบเขาขอแค่ไม่ยุ่งกับสิ่งเสพติดอะมึง​
>>776 กูเล็งจะจับมันไปบำบัดเรื่องติดเกมอยู่​ แต่คือถ้าไม่ได้ไปด้วยความยินยอมของเด็​ก​ กูว่ายากที่จะแก็ได้​ และเสียเงินโดยใช่เหตุ​ เลยแบบลังเลอยู่

>>777 พาไปเรียนต่อตปท ไม่ต้องแพงๆจีนก็ได้ อินเดียก็ได้ ลากไปบ้านนอกคอกนา รับรองดัดสันดานได้แน่

>>773 สมัยเรียนมัธยมนี่เพื่อนคือส่วนใหญ่ส่วนนึงในกำหนดชีวิตเลยนะ เรียนตามเพื่อนหรือขี้ยาตามเพื่อนงี้
กุว่าครอบครัวมึงอาจจะมีปัญหานะ ตอนเล็กๆเลี้ยงปล่อย ให้เล่นเกมคนเดียวงี้
เรื่องสถาบันครอบครัวพูดแค่นี้ละกันมีเงินใช่ว่าจะอบอุ่น คนในครอบครัวพูดคุยกันแค่ไหน กิจกรรมร่วมกันมีไหม

เรื่องบุหรีให้มันดูคลิปนี้ https://www.youtube.com/watch?v=Ad9yaJUVk_4&list=LLX2M7Zrhy2K8aHZLrOAiMZA&index=37&t=0s
ลองพาไปปรึษาแพทย์ พวกสายด่วนเลิกบุหรี่แบบนี้

เรื่องนิสัยอันนี้แล้วแต่คนอะเข้า รร ดัดสันดานแล้วแก้ได้ก็บางคน
ตามที่ >>778 แนะนำก็ดีนะให้แม่งช่วยเหลือตัวเองในต่างแดนดู

>>778 ตอนแรกจะส่งไปซัมเมอร์แคนาดาก่อนมีเรื่อง​ แล้วป.ตรีคงไปอังกฤษแน่ๆเพราะมีญาติที่นั่น​ แต่ตอนนี้ที่บ้านกลัวมันไปเละต่างประเทศแล้วจะดูแลมันยากกว่าเดิมอะ​ แบบกลังไปติดเพื่อนที่นู่นแล้วเสียคนเลย​ ส่วนอินเดียคงยากเพราะพ่อกูเคยไปมาแล้วโดนขโมยของ​ เลยกลายเป็นว่าไม่ชอบประเทศไปเลย​ จีนน่าสนใจไว้จะลองบอกดู

>>779 มีกิจกรรมร่วมกันปกตินะ​ พูดไงดีวะ​ คือครอบครัวกูโคตรเหมือนครอบครัวทั่วไปอะ55555​ กูก็โตมาปกตินะ​ ไม่ได้เสียคนไม่ได้มีอะไร​ เรื่องเล่นเกมคือพยายามจำกัด​ พยายามห้าม​ แต่มันก็ทำไม่ได้ตลอดอะ​ เช่นเวลาพ่อแม่กูไปทำงาน​ ละมันปิดเทอมงี้ก็คือเล่นตลอด​ มันห้ามไม่ได้อะ​ เด็กไม่ฟั​

กูไม่รู้จะบ่นเรื่องนี้ที่ไหนดีอะ ขอบ่นในนี้นะคือพ่อกูโครตเอาแต่ใจเลย มีอะไรให้คนนอกบ้านหมดแล้วคนในบ้านก็ไม่ได้มีอะไรกินเยอะขนาดนั้น เหมือนมึงเอาเงินไปละลายแม่น้ำให้พ่อใช้อะ ที่บ้านทำกิจการส่วนตัวอะแหละไม่ใหญ่มาก พอมีเงินได้บ้าง พ่อเป็นสโตรค(อัมพฤตครึ่งซีก)แล้วต้องเอาค่าใช้จ่ายมาใช้กับกายภาพนี่แหละ วันละ 600 - 800 บาท พออยู่บ้านแล้วพ่อก็ไม่ยอมทำห่าอะไรทั้งนั้น จะกินกับนอนอย่างเดียว กูบอกแม่ไปแล้วอย่าตามใจพ่อ แม่ก็ตามใจอยู่นั่นแหละ พอกูว่าก็ร้องไห้วิ่งขึ้นบ้าน พอกูว่าพ่อ พ่อแม่งก็โวยวายกูจะต่อยหลายทีละ แม่งอาละลาดเหมือนเด็กอนุบาลอะ เหตุผลบางเรื่องแม่งโครตปัญญาอ่อนเลย พอกูเถียงก็หาว่ากูไม่รู้อะไรสักอย่าง พอกูสวนแม่งก็จะต่อยกูอยู่นั่นแหละ เอาจริงๆใจกูอยากออกไปหางานทำแล้วไม่ต้องมายุ่งเรื่องพ่อแม่อีก อีกใจนึงก็สงสารคนที่บ้านที่ต้องมารับภาระอะไรแบบนี้ กูเลยไม่รู้จะทำยังไงดีนี่แหละ คือพ่ออะกูอยากเอาไปไว้บ้านพักคนชราสักอาทิตย์นึงมากแต่ที่บ้านไม่ยอมแน่ๆ กูอยากดัดสันดานพ่อมากๆเลยแม่งเอาแต่ใจแล้วไม่เคยเห็นหัวอะไรคนในบ้านเลย แม่งเอาแต่ใจกับปากดีสุดๆ พอออกมาข้างนอกก็ตอแหลทำเป็นดูดีอะ กูโครตเกลียดเลย ปากบอกกูไม่ชอบคนตอแหล พ่อโครตตอแหลเลยนี่แหละ ขอบคุณที่รับฟัง ขออภัยที่ใช้คำหยาบคาย กูไม่มีที่บ่นละจริงๆ

>>781 กูแนะนำได้แค่ออกมาเหอะ มึงเรียนหรือทำงานอ่ะ ถ้าเรียนอยู่ที่บ้านยังส่งเสียก็ทนไปก่อน แต่ถ้าทำงานแล้วออกมา อย่าไปทน

>>780 เคยเรียนที่แคนาดา บอกตรงๆประเทศนี้ไม่ต้องกลัวเสียคนเลย กฏหมายที่นี่แรงมากๆสำหรับเด็กนอก คนไม่ค่อยอยากจะเสี่ยงคุกเท่าไหร่555 เหล้าสารเสพติดนี่ถ้ามี=ส่งกลับไทย เสียอนาคตแน่นอน ถ้าน้องมึงจะโง่ตาบอดจริงๆ ก็ตามเวรตามกรรมละ

คือให้ไปเมืองที่คนไทยน้อยๆ อ่ะ เพราะคนไทยที่มาที่นี่ ไม่ฉลาดมาศึกษาจริงๆจังๆ/เรียนๆเล่นๆไม่เอาอ่าว/หนักกว่าก็แรด กะแดะ แต่บ้านรวยเลยส่งมาชุบตัว ซึ่งประเภทหลังนี่แหละต้องเลี่ยงให้ได้ มักพบตามเมืองรวยๆ อย่าง Vancouver Ontario ยังไงถ้าเจอเด็กเหี้ยๆแบบนี้เสียคนแน่นอน เพราะมันจะพามึงเข้าผับเข้าบาร์ อายุไม่ถึงก็มีเส้นกับคนรู้จัก คนไทยผู้ใหญ่นี่ตัวแจกเหล้าเลย แต่ไม่รู้เรื่องยานะ พอดีกูไม่ได้สนิทมากกับพวกนี้

ซัมเมอร์ไม่พอนะสำหรับการดัดสันดาน ปีนึงอ่ะต่ำๆ กูอยากเจ็บเลยปีแรกที่โดนส่งมาแต่พอชินกับที่นี่ก็รู้สึกแฮปปี้ สรุปไม่อยากกลับไทยแทน55

>>783 ตอนแรกคือแพลนซัมเมอร์แคนาดาเพราะรู้สึกมันสงบอะ​ กูเคยไปซัมเมอร์แวนคูเวอร์มาเหมือนกันแล้วชอบเลยแนะนำที่บ้านให้ส่งน้องไปด้วย​ แต่ก็นั่นแหละ​ พอมีเคสมันมีสิทธิ์ใช้ยาก็เลยไม่กล้าส่งไปแล้ว​ เพราะกูว่าน้องกูมันจะโง่ตาบอดจริงๆ555555555​ มีเมืองไหนแนะนำไหม​ หรือมึงว่าไม่ควรแคนาดา​ กูเอาเรื่องจีนมาพูดให้พ่อไป​ พ่อกูก็สนใจ​ แต่เค้ากลัวไปเมืองคนไทยน้อยของจีนแล้วพวกสิ่งอำนวยความสะดวกอาจไม่ได้มาตรฐาน​

>>784 แนะนำเมืองเล็กๆในชายหาดของ Vancouver island เสิชในเกิ้ลดู เคยไป ปลอดภัย สิ่งอำนวยความสะดวกอาจจะบ้านนอกไปหน่อย แต่คนเป็นมิตรจริงๆ และอยู่ได้แน่นอน

จีนไม่เคยไปแต่รู้สึกว่าถ้าถีบไปแคไม่ถีงก็น่าสนใจ เพราะครอบครัวกูก็จะส่งน้องชายไปเหมือนกัน55555 แนะนำเมืองคงบอกชัดไม่ได้ เพราะน้องยังไม่ได้ไป แต่ว่าตัดเมืองใหญ่อย่าง ปักกิ่ง หรือเมืองท่องเที่ยว อะไรงี้ทิ้งไปก่อนเลย เพราะคนไทยเยอะ เดี๋ยวไม่ได้ฝึกภาษา

ถ้าสงสารเรื่องfacilities อะไรก็ไปประเทศที่มาตรฐานดีหน่อย แต่จริงๆถ้าไปต่อตรีที่อังกฤษก็น่าจะอยู่ประเทศที่เป็น bilingual / คุยอิงมากกว่า จะได้มีความรู้มาสอบข้อสอบวัดระดับภาษาตอนจะเข้ามหาลัย

กลับมาแค รัฐอื่นๆที่น่าสนใจคือ alberta/quebec/newfoundland ลองวิ่งไปถามนายหน้าให้เค้าแนะนำก็ได้ ถ้าไปกับนายหน้าจะรู้จำนวนเด็กคนไทยรวมๆ บอกว่าขอเมืองคนไทยน้อยๆ555

>>785 ขอบคุณมากๆมึงT_____T​ พาไปตรวจผมเพื่อเช็คยาเสพติดอย่างอื่นเมื่อไหร่​ ถ้าผลออกมาว่าเคยเสพที่บ้านกุน่าจะส่งไปแบบเรียนยาวทันทีแน่ๆ​ ไว้กูจะลองติดต่อผ่านเอเจนซี่อีกที​ เมื่อวานคุยกันละว่าถ้าใช้กัญชาจริง(ซึ่งไม่น่าเหลือorz)​ก็คงให้ออกจากโรงเรียนเลย​ แล้วไปอยู่ต่างประเทศ​ ส่วนตรีที่อังกฤษไม่ใช่แพลนที่แบบต้องไปขนาดนั้น​ เพราะยังไม่ได้หามหาลัยหาคณะไรงี้เลย​ น้องกูมันยังไม่รู้ว่ามันชอบอะไร​ แค่อยากให้ไปเพราะมันไม่มีปัญญาติดมหาลัยดีๆในไทยแน่ๆและมีพี่ชายอยู่ที่นั่น​ เขามีบ้าน​ มันประหยัดค่าใช้จ่าย55555​ ถ้าเอามันไปจีนละเวิร์กจริงก็อาจเรียนจีนยาว

>>786 แต่อังกฤษมันต้องเรียนเอเลเวลใหม่นะ จะดีเหรอ คือเชียร์ว่าสอบเข้าอินเตอร์ไทยดีกว่า หลายคณะsatต่ำมาก

>>787 อีกอย่างคือถ้า concern เรื่องกัญชา ไม่ควรส่งไปอังกฤษเลยนะ คือนั่งรถไปนิดเดียวถึงเนเธอร์แลนด์ละอ่ะ + เด็กเกเรๆไทยไปเรียนที่อังกฤษเยอะ

>>785 qecbec รัฐนี้กูขอชี้แนะหน่อยว่าเป็นที่เดียวในแคนาดา(มั้ง) ที่มันไม่พูดอังกฤษนะ มันพูดฝรั่งเศสกัน แถมนโยบายการดูแล ปชช. ในรัฐนี่แม่งsocialist welfareเลย ถ้าได้ฝรั่งเศสก็โอนะเพราะแม่งรัฐนี้คือฉีกกฎเมกันหลายๆอย่างเลย

สิงคโปร์ก็ดีนะทำผิดกฏหมายนี่สนุกแน่ๆ แต่คนหลายชาติ(มากๆโดนเฉพพาะจีน)เรียนต่อเยอะไม่รู้ว่าจะเป็นข้อเสียไหม

>>787 อันนี้แหละที่กังวล๕๕๕๕๕๕๕​
>>788 คือที่ส่งคิดจะส่งไปเพราะมีฐฝญาติสนิทอยู่นั่น​ ศักดิ์เป็นพี่ชายของน้องชายกู​ เค้าแบบมีบ้าน​ ทำงานอยู่ที่นั่นไรงี้เลย​ แบบถ้ามีเค้าก็อุ่นใจไรงี้
>>790 สิงค์โปร์​ กูก็สน​อยู่​ ไม่ไกลมากด้วย​

เมื่อไหร่แม่จะหยุดสเือกเรื่องกู หัวควยยยยยยยย ห้าทุ่มกว่าจะเทีย่งคืนแม่งอยู่ดีๆเปิดประตูเข้าห้องกุมาขอให้ทำนั่นทำนี่ เสร็จหายไปซักพัก เทีย่งคืนได้ แม่งเข้ามาอีก มาบ่นๆๆแอร์ห้องกู บอกไม่เย็น นั่นนี่ กูอยู๋ในห้องแม่งมันก็เย็นกำลังพอดี กูขี้หนาว แม่งก็มาเสือกๆๆ เปิดแอร์แรงๆก่อนให้ห้องเย้ฯๆค่อยลดงี้ ควย คือกูอยู่ของกู กูก็ไม่ได้ร้อนนนนนนนนนนน แม่งขยันเดือดร้อนแทนนนนน ดอกกก รำคาญญญ

ปีก่อนกูเดาได้ว่าพ่อกับยายคงเป็นชู้กัน เพราะเวลาแม่พูดถึงยาย แม่จะพูดทำนองว่ายายทำกับแม่ได้เลวมาก แต่แม่บอกใครไม่ได้เพราะมันจะกระทบถึงคนอื่น แล้วแม่ก็ไม่ยอมเล่าว่าเกิดอะไร กูเลยวิเคราะห์จากนิสัยชอบแย่งผัวชาวบ้านของยาย และสันดานฟันไม่เลือกของพ่อ เลยได้ข้อสรุปนี้มา จำได้ว่ามาระบายในโม่งไปร้องไห้ไป รู้สึกว่ากูนี่มีแต่เลือดเลวๆ ไหลอยู่ในตัว

มาวันนี้แม่กูพูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก กูเลยถามกลับว่า พ่อเขานอนกับยายใช่ไหม แม่ทรุดลงไปร้องไห้โฮเลย บอกว่าถ้ากูรู้ก่อนทำไมไม่บอกเขา แต่กูก็เดาเองไง เลยบอกเขาว่ากูเดาได้ เขาบอกว่าไม่อยากบอกกู ไม่อยากให้กูเสียใจ สรุปกูปลอบแม่อีกชั่วโมงกว่า ส่วนสมองคือแบลงค์มาก ไม่รู้ควรรู้สึกไงดีที่คิดเอาไว้เมื่อปีก่อนเป็นเรื่องจริง อยากจะกินยานอนหลับสักกำแล้วหลับไป รู้สึกเหนื่อยมากเลย

>>793 อ่อ กูจำได้อยู่

รำคาญญาติ กูเรียนคณะดังมอดังและเป็นมอที่นางสอบไม่ติด ลูกนางก็สอบไม่ติด แล้วทีนี้กูต้องเลือกเอกโท กูโพสต์ว่าได้เอกโทไหนลงโซเชี่ยล นางสาระแนไลน์มาบอกกูว่าเรียนเอกนี้หางานทำไม่ได้ สวะ เสือกมาก แด๊ดดี้ที่เป็นคนจ่ายค่าเทอมค่ากินอยู่ให้กูยังไม่เคยถามกูเลยว่าจบไปจะทำอะไรแดก กูรู้อยู่แล้วว่าคณะกูมันเป็นสายวิชาการ เรียนไปก็บอกไม่ได้หรอกว่าจบไปจะทำงานอะไรเพราะมันไม่ใช่สายวิชาชีพที่มีงานชัดเจน สาระแนมาก สาระแนชิบหาย สาระแนจนกูต้องบล็อกไลน์แล้วก็ลบเพื่อน ชีวิตนี้อย่าให้ได้เจอคนแบบนี้เลยอีสัส ตัวเองยังสอบเข้ามหาลัยกูไม่ได้ เสือกมาสั่งสอนคนอื่น ถุย

เกลียดญาติฝั่งพ่อฉิบหายว่ะ ยืมเงินแม่กูเป็นแสนเสือกไม่มีปัญญาจะคืนเงินให้ พอกูรู้ข่าวแม่ก็เสือกมาห้ามกูไม่ให้พูดทวงเงินเพราะเสียมารยาท ที่แย่กว่าคือญาติฝั่งพ่อทำตัวโม้เหม็นมากบอกตัวเองรวยแล้วยังมีหน้ามาไปแดกร้านหรูๆ มาซึ่งกูก็ชวนตามมารยาทแหละ แต่กูรู้สึกอึดอัดกับคนพวกนี้มาก กูไม่รู้จะทำอย่างไรแล้วกับคนพวกนี้

>>792 ย้ายออกดิ ไม่มีปัญญายังต้องหวังพึ่งเงินแม่ก็ทนไปนะ

กูจะบอกพ่อแม่ยังไงว่ากูไม่อยากเลี้ยงเค้าตอนแก่ และกูอยากไปอยู่ตปท. คือเค้าพูดกับกูตั้งแต่ประถมว่าถ้าพ่อแม่แก่ต้องมาเลี้ยงนะ ให้เรียนคณะที่มาทำงานแถวบ้าน อย่าไปทำงานในกทม.เลยมาอยู่บ้านเราเดี๋ยวตอนแก่จะชอบเอง แต่คือกูไม่ชอบบ้านกู มันบ้านนอก แล้วกูก็ไม่ชอบประเทศไทยรู้สึกตัวเองไม่เหมาะกับสังคมวัฒนธรรมที่นี่ อีกอย่างกูชอบเครียดเวลาอยู่กับพ่อแม่ เพราะเค้าชอบด่ากู ชอบพูดให้กูเศร้า กูทำอะไรก็ตำหนิไปหมด กูเลยไม่อยากอยู่ด้วย แต่กูตั้งใจส่งเงินให้เค้าเยอะๆแล้วก็จ้างคนมาดูแลนะ

กูควรจะทำยังไงดีวะ พ่อกับแม่กูเป็นเหมือนกันเปี๊ยบเลย คือที่บ้านตอนเย็นยุงเยอะ จะเป็นอะไรกันนักหนาวะ ชอบจุดไฟทำควันเยอะๆ ใส่บ้าน ละมันระบายอากาศออกยาก ความรู้สึกของกูเมื่อกี้ไม่ได้ต่างอะไรกับโดนรมควันเลย รู้สึกอึดอัดหายใจไม่ค่อยออก แม่กูก็เข้าใจอะไรยากอีก

กูไม่ไหวกับแม่กูจริงๆแล้วว่ะ​ เวลาโมโหแล้วชอบกริ้ดเสียงดังๆโวยวายไม่หยุด​ ด่าพาลไปทั่ว เป็นงี้มาตั้งแต่กูจำความได้อะ​ สมัยกูเด็กแบบประถมก็ชอบทำร้ายร่างกายกู​ เอาผ้ามารัดคออุดปากกู​ ขังกูไว้ในห้องน้ำ​ หยิบมีดมาทำตัวเหมือนพวกโรคจิตอะ​ ช่วงม.ต้นเรื่องทำร้ายร่างกายกูหายไป​ เปลี่ยนเป็นทำร้ายตัวเองแทน​ แต่ยังด่ากูเหมือนเดิม​ ยกเรื่องเก่าๆมาพูด กูโตขึ้นมาตอนนี้พึ่งเข้ามหาลัย​ ก็ยังเหมือนเดิม​ ล่าสุดทะเลาะเพราะกูไปเที่ยวกับเพื่อนกลับมาหาเค้าตอนสามทุ่ม​ เขากับพ่อกูมารอรับ​ ตอนแรกกูจะกลับสี่ทุ่ม​ แต่พ่อโทรมาบอกว่าพรุ่งนี้เขาจะไปหาหมอ​ ให้กูออกมาเร็วขึ้น​ กูก็โอเค​ ไม่อะไร​เข้าใจว่าพ่อหาหมอ​ เดี๋ยวกูก็ไปเป็นเพื่อนเขาด้วย​ แต่พอกูขึ้นรถมาเท่านั้นแหละ​ แม่กูโวยวายกูเลย​ บอกกูใส่เสื้อเอวลอยทำไม​ กลับบ้านดึก​มากกว่าจะถึงบ้านก็สี่ทุ่มกว่าแน่ๆ​ ยกเรื่องสมัยก่อนมาด่า​ เรื่องกูไม่ช่วยทำงานบ้าน(คือกูเป็นคนไม่ชอบทำอยู่แล้ว+กูเรียนค่อนข้างหนักในคณะและมหาลัยดัง) เรื่องกูชอบเถียง(ก็เขาพูดห่าไรมาไม่รู้อะพวกมึง​ แบบเรื่องไม่จริงเลยอะ)​ ด่าแบบพาลไปหมดอะ​ เช่นแบบกูก็เก่งแต่เรียนแต่เอาตัวรอดไม่ได้​ รอบนี้ก็ขึ้นคำหยาบแบบไอเหี้ย​ กูเกลียดมึง​ เกลียดมานานแล้ว​ ไรงี้​ แบบแต่เวลาวันรุ่งขึ้นงี้​ ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม​ มาขอโทษกู​ คุยเล่นไรปกติ​ วนลูปไปเรื่อยๆ​ ความรู้สึกกูทุกครั้งคืออยากจะขย้อนออกมา​ กูrespectเขาในฐานะแม่ของลูกนะ​ แต่ไม่รักเขาในฐานะแม่กูอะ​ สำหรับกูคือกูไม่มีแม่มานานละ55555​ ทุกคนรู้หมดว่ากูไม่สนิทกับแม่มากๆ​ ซึ่งกูปกติไม่คุยไรกับเขามากอยู่แล้ว​ เพราะเข็ดตั้งแต่ครั้งแรกๆที่เขาเป็นแบบนี้​ ช่วงกูเด็กคือกูต้องกราบตีนขอโทษเขา(เขาสั่งให้ทำ)​ คือกูก็จำสิ่งเหี้ยๆที่เขาทำกับกูมาตั้งแต่เด็ก​

กูตอบโต้กลับนะ​ อะไรไม่จริงกูเถียงตลอด​ ปริ้ดมากๆก็กริ้ดกลับเหมือนกัน​ ไม่ใช่คนควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ขนาดนั้น​ ไม่ชอบโดนพูดว่าจะโดนลากไปข่มขืนเพระการแต่งตัวของกูมากๆ​ แต่แม่กูก็พูดอยู่ได้​ พอปริ้ดบ้างก็สงสารพ่อ​ คนตรงกลางที่ต้องมาพยายามปลอบทั้งสองฝ่าย​ กูรักพ่อมาก​ แต่หลายๆครั้งก็ทนไม่ไหว​ กูอยากตัดแม่ลูกสัสๆ​ คือกูไม่เคยรู้สึกเหี้ยอะไรกับเค้าเลย​ เวลาเค้าอารมณ์ดีเดินเข้ามากอด​ เข้ามาถามว่ารักป๊าแล้วรักแม่บ้างไหม​ กูไม่เคยตอบอะ55555555​ เพราะกูไม่ชอบเขา​ ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากเกิดเป็นลูกเขา​ ไม่ได้พูดเพราะโมโหนะ​ อันนี้รู้สึกแบบนี้จริงๆ​ กูรับไม่ได้ที่คนทัศนคติแบบนี้มาเป็นแม่กูอะ​ หัวโบราณมาก​ กูจะไปไหนต้องรายงานละเอียด​ มีเพื่อนผู้ชายเมื่อไหร่ไม่ได้​ ตอนกูไปแลกเปลี่ยนก็ถามซ้ำย้ำๆว่ามีอะไรกับใครไหม​ คิดว่ากูเสียซิงแล้ว​ หาว่ากูกินเหล้าเมาเละ​ กูแบบงงสัส​ คิดไปเองเก่งมาก จำกัดขอบเขตกูมาก​ กูก็วัยรุ่นคนนึงอะ​ เที่ยวกับเพื่อนบ้างบางครั้งช่วงปิดเทอม(ช่วงนี้มอกูปิดอยู่​ แต่เดี๋ยวก็เปิดละสัส)​ เปิดเทอมกูก็อ่านหนังสือเละตั้งแต่วันแรกอะ

กูถูกdiagว่าเป็นซึมเศร้า​ ด้วยสาเหตุหลายๆประการ​ หนึ่งในสาเหตุใหญ่คือครอบครัว​ แต่กูไม่กล้าเล่าเรื่องแม่แบบเจาะลึกให้หมอฟังเพราะพ่อกับแม่ต้องเข้าไปคุยกับหมอต่อจากกู​ กูเรียนมหาลัยในตัวเมือง​ เดินทางจากบ้านสะดวก​ อ้างอยู่หอไม่ได้​ แต่บางทีกูก็ทนไม่ไหวแล้ว​ กูไม่อยากประสาทไปตามเขา ให้เขาไปหาหมอก็ไม่ไป​ อยากตายๆไปให้จบๆเลยอะ​ บัตรบริจาคร่างกายก็ทำหมดละ​ เจออะไรแบบนี้แล้วโคตรทำให้วันดีๆของกูมันแย่ไปหมดเลยอะ​ ไม่อยากมีคนแบบนี้เป็นแม่แล้วอะ​ แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็วนลูปมา​ เขาขอโทษ​ กูไม่พูดอะไร​ พ่อบอกให้ยกโทษให้แม่​ กูสงสารพ่อ​ ทะเลาะกัน​ แม่ด่ากูแรงๆ​ วนกลับไปที่เดิม​ เป็นวงจรอุบาทว์​ ไม่มีที่สิ้นสุด​ อาจแรงไปนะ​แต่อยากให้เขาตายๆไปได้แล้ว​ ไม่ตายก็ควรเข้าโรงพยาบาลไปรักษาได้แล้ว​ ไม่อยากอยู่ร่วมบ้านกับอีโรคจิตที่จะทำคนในบ้านเป็นบ้ากันไปตามๆกัน​ ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบาย​ ติได้เรื่องด่าแม่ตัวเองแรง​ แต่อยากให้ลองมาเป็นกูที่ทนมาตั้งแต่เด็กจริงๆ​ งงตัวเอง​ ทนได้ไง

>>800 เรื่องแม่มึงคล้ายแม่กุชิบหาย แม่ประสาทแดกแม่งมีกันอยู่หลายที่สินะ สงสารมึงและกุด้วย แต่ของกุดีหน่อยที่พ่อกุไม่ทนตอนนี้เลิกกับนางละล่าสุดก็พากุย้ายบ้านหนีออกมาละ กุแนะนำได้แค่มึงออกมามีชีวิตของตัวเองได้เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี เพราะตอนนี้กุทำงานละตัดขาดกับเขาหมด สุขภาพจิตดีขึ้นเยอะ

>>801 พ่อกูไม่หย่าแน่ๆ​ เขารักกันมานานตั้งปต่ตอนเรียน ตอนนี้ที่อยู่ด้วยกันกูว่ารักอาจไม่ขนาดนั้น​ แต่คงผูกพันกันมากๆ​ เขามีข้อดีในฐานะของแบบผู้หญิงที่เป็นภรรยาควรมีครบเลยอะ​ แต่สอบตกในฐานะแม่มากๆ​

ขอบคุณมากๆสำหรับคำแนะนำ​ และประสบการณ์มึง​ แม่ปสดเยอะจริงๆแหละ​ เต็มพันทิปเลย55555​ ส่วนจะให้กูออกมาใช้ชีวิตเองบอกตรงๆว่ากูกลัวกูอยู่ไม่ถึงกูจะได้ใช้ชีวิตเอง​ อาจตายก่อน​ เนื่องจากกูเรียนหนักมากไม่ใช่ทางที่ชอบ+ซิ่วไม่ได้เพราะแม่ไม่ยอม+กูเป็นซึมเศร้าค่อนข้างหนัก​ และยิ่งทะเลาะมากๆยิ่งรู้สึกดิ่งอะ​ คุยกับหมอก็ไม่สุด​ เพราะพ่อแม่ก็ต้องเข้าไปพูดกับหมอต่อ​

ตากูแม่งชอบจิกกัดเรื่องหน้าตาชาวบ้านสัส ด่าแม่งทุกคนที่หน้าตาไม่ถูกใจ ทั้งรู้จักและไม่รู้จัก สนิทและไม่สนิท บางทีก็ไปบอกว่าคนนั้นคนนี้เกิดมาหน้าแย่ ไม้เสียบ ไก่ย่าง หมูตอน ช้าง กุ้งแห้ง เออ สัส พูดแบบนี้กับคนไม่รู้จัก ห่านรก

สอบเข้ามาสองที่ไม่ติดซักที่ ทะเลาะกับแม่หนัก มีญาติผู้ใหญ่ที่รอเหยียบซ้ำ รู้ตัวว่าไอ้ที่ไปสอบน่ะไม่ได้ชอบเลย ชอบอีกอย่างแต่มันทำมาหากินยาก บ้านไม่ได้มีทุน ถ้าไปเสี่ยงแล้วพลาดก็จบเห่ เคยพยายามทำตัวเองให้ชอบเรื่องที่สอบแล้วแต่ไม่ไหว มีพี่สาวคนนึงที่ดีกว่าทุกอย่าง ไม่เคยถูกพูดเปรียบเทียบแต่หลายๆครั้งแม่ก็พูดส่อไปทางนั้นเหมือนกัน ตอนนี้เป็นสนามอารมณ์ของบ้านมีอะไรก็ลงที่เราหมด เฮ้อ รู้ตัวว่าเป็นเด็กเหี้ยไม่ตั้งใจเรียนหนังสือ ตอนนี้ก็ได้แต่สมน้ำหน้าตัวเอง

>>804 ยังดีที่รู้ตัว

4-5 ปีแล้วนะเนี่ยที่กูไม่ชอบนิสัยแม่เลย แม่ติดโซเชียลมากๆ ติดแบบที่ต้องเล่นไลน์ตั้งแต่ตื่นนอน ทักกู๊ดมอนิ่งเป็นร้อยๆแชท และโพสต์รูปลงเฟสทุกวัน วันละ 3-4 โพสต์ ไปกินข้าวนอกบ้านก็ถ่ายตลอด ถ้ากูกับพี่ไปด้วย ไม่ว่าจะทำอะไรก็โดนถ่ายไปด้วยเกิอบทุกอิริยาบถ ตั้งแต่ไปกินข้าวยันกลับหอ พอพ่ออธิบายว่าแม่โพสต์ถี่เกินไป ไม่ต้องโพสต์รายงานชีวิตขนาดนี้ก็ได้มั้ง เพลาๆลงบ้าง แม่ก็ด่าพ่อ เถียงว่าเพื่อนแม่ใครๆก็โพสต์แบบนี้กันเยอะๆแยะ(จริงๆแทบไม่มีใครอาการหนักเท่าแม่เลย) เคยมีเพื่อนแม่หลายคน(เกิน 5 คนแล้วนะ)โพสต์แซะแม่ หรือบอกแม่ตรงๆเลยว่า แกโพสต์อะไรเยอะแยะ, หิวยอดไลก์เหรอ, แกติดโซเชียลเกินไปปะ แม่กูก็โมโห มาด่ากราดเลย ด่าลามพวกกูสมาชิกในบ้านด้วย ที่ไม่ชอบที่สุดเลยคือ ชอบเลือกรูปที่ตัวเองหน้าดีๆ แต่คนอื่นหน้าดรอปหมด ไม่ก็หน้าเหวอๆ มุมกล้องแย่ กูไม่พอใจมาก และบอกไปว่าไม่ชอบถ่ายรูป แม่ก็หาว่ากูเป็นมนุษย์ถ้ำ ประสาทแดก จริงๆเรื่องมันมีมากกว่านี้ คือแม่กูเป็นคนหน้าเด็ก เวลาลงรูปก็ชอบถ่ายกูกับพี่ติดคนมาด้วย พอคนชมว่า นี่แม่หรือพี่สาวเนี่ย แกจะชอบมาก เออแม่กูทำตาสองชั้น ฉีดโบท็อกให้หน้าไม่มีริ้วรอยด้วยแหละ ซึ่งกูใจเสียมากๆ คือคนชอบมาคอมเม้นว่า ทำไมลูกสาวไม่สวยเท่าแม่สักคน รวมถึงเคยได้ยินเพื่อนแม่พูดแบบนี้ตอนโทรคุยกันด้วย(แม่กูชอบเปิดลำโพงคุยทรส.) แล้วแม่ตอนโพสต์รูปเสร็จก็ชอบบ่นว่า ทำไมลูกบ้านเราไม่เห็นสวยเหมือนบ้านอื่นเลย มึงอันนี้กูไม่โอเคเลยอะ ก็กูเกิดมาหน้าแบบนี้จะให้ทำไง ศัลก็ไม่ให้ศัล กูเลยไม่ชอบให้แม่มาถ่ายรูป หนักสุดก็แม่เพื่อนเป็น Friend ในเฟซแม่เนี่ยแหละ แม่เพื่อนรู้ เพื่อนที่มัธยมยันมหาลัยก็รู้กันหมดว่าแม่กูเป็นคนบ้าโซเชียลมาก เผลอๆเซฟรูปหน้ากูเหี้ยๆมาแกล้งด้วย เฮ้อ พอกูบอกเรื่องนี้ไปตรงๆ เขาก็บอกแล้วไง กูคลอดมึงมา กูจะทำไงก็ได้ แค่นี้ก็หาความสุขให้แม่ตัวเองไม่ได้เลยเหรอ อย่ามาเนรคุณไปหน่อยเลย เฮ้อ กูกับพี่อยากร้องไห้มากๆ จริงๆ ไม่รู้จะทำไง เอะอะก็เหยียดหน้าตาพวกกู เอะอะก็ด่าพวกกู เศร้าว่ะ

ตั้งแต่ทำงานมาก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตู้ ATM สำหรับครอบครัวว่ะ แถมแม่ทำธุรกิจแล้วเจ๊ง ก็จะมาขอเงินกูเรื่อยๆทีละ 2-3 หมื่นเพื่อไปลงทุน แต่เงินเดือนกูแค่สองหมื่น จะเก็บให้ได้เดือนละ 3 พันก็ยังยากแล้ว นี่เล่นมาขอทีละสองหมื่นกูจะมีที่ไหนมาให้ พอไม่ให้ก็ลำเลิกบุญคุณ ตบท้ายด้วยกูไม่น่าให้มึงเกิดมาเลย พูดแบบนี้บ่อยมากจนกูบอกว่ากูก็ไม่อยากเกิดมาเป็นลูกมึงเหมือนกัน เท่านั้นล่ะมึงเอ้ย บรรดาญาติๆทั้งหลายมารุมด่ากูว่ากูเป็นคนเนรคุณตายไปต้องตกนรกหมกไหม้ ด่ากูแบบสาดเสียเทเสียมาก แต่ก็จะเอาเงินกูอยู่ดี

ทุกวันนี้กูเก็บของหนีออกมาเช่าห้องข้างนอกอยู่ ที่ทำงานก็ลาออกไปที่ใหม่แล้ว บล็อคเฟซ ไลน์ เบอร์ญาติๆทุกคน ไม่ให้ใครมาตามตัวกูได้อีก เป็นความรู้สึกโล่งใจครั้งแรกในชีวิตเลยว่ะ

>>804 ยังดีที่รู้ตัว กูเนี่ยตอนสอบเข้าไม่รู้ตัวไงว่างานอะไรที่น่าจะเหมาะกับตัวเอง ดันไปสอบเข้าคณะที่ตรงข้ามกับสันดานตัวเอง นี่เรียนมาจะจบละยังมองไม่เห็นอนาคตเลยว่ะว่ากูจะทำงานท่าไหนวะ ยิ่งได้มาฝึกงานแล้วยิ่งรู้สึกมืดไปหมดทั้งๆที่สายงานกูตกงานยาก กูเองก็อยากทำงานเกี่ยวกับสิ่งที่เรียนมาด้วย(กูเสียดายแม่งเรียนยาก แต่กูไม่ได้ชอบ) ยิ่งฝึกงานยิ่งตอกย้ำว่ากูทำไม่ได้ กูรู้สึกเลือกทางผิด ทำไมไม่เลือกสิ่งที่เราถนัดและทำได้แต่แรกวะ

>>807 ยินดีด้วยที่หนีออกมาได้ ขอให้มึงได้มีชีวิตสงบสุขไปยาวๆ ไม่ต้องกลับไปข้องแวะกับเค้าอีก

กุทำไงดีวะ คือวันนี้กุเหนื่อยมากกลับมาที่บ้านพักนั่งเล่นคอมชม.นึง แล้วแม่สักผ้าในเครื่องสักผ้าอยู่นอกบ้าน

แล้วเค้าเริ่มคุยกับข้างบ้านว่ากุอย่างงู้นอย่างงี้ ว่ากุไม่มีเพื่อนบ้างแหละ(มีเพื่อนสนิมจริงๆ 2-3 คน) ไม่เอาใครบ้างแหละ บอกว่ากุเคยเอาเพื่อนมานอนบ้านที่ไหนล่ะ

ท้าวความก่อนว่ากุพึ่งจบใหม่ งานที่ทำก็ไม่ได้ดีพออะไรขนาดนั้นกับนี้ปี2020 ชีวิตคนเราต้องดำเนินไปในแบบของยุคกูแล้ว คือการที่มีคนมานอนบ้านหรือกุไปนอนบ้านคนอื่นกุรู้สึกว่ามันอึดอัดว่ะ

บ้านกุค่อนข้างอยู่ไกลจากตัวเมือง ที่บ้านไม่มีอะไรให้ทำของกินก็น้อย มีแค่คอมโง่ๆตัวนึง มานอนก็ใช่ว่าจะมีไร พอกุไปนอนกุก็เกรงใจคนอื่นเค้า คือกุขี้เกียจอธิบายว่าความเป็นเพื่อนเนี้ยสมัยเนี้ยมันวัดกันตรงไหน กุก็มีวงในของกุ มีเพื่อนในกลุ่มต่อให้เป็นแค่เพื่อนที่เล่นเกมด้วยกัน แต่สุดท้ายเพื่อนก็คือเพื่อนปะวะ

อะต่อมาเรื่องต่อไปเรื่องเอาแต่ตัว กุรู้ตัวเองว่าตอนเนี้ยกำลังกุไม่พอใจจะไปช่วยเหลือใครได้หรอก อยากมากก็พอแบ่งเบาได้บ้างแต่ถ้ามากกว่านี้กุก็ลำบากเองด้วย ไม่มีคนแฮปปี้แล้วจะแบ่งไปทำไม แบ่งตอนพร้อมก็ได้นิ

>>806 อันนี้แม่กูก็เป็นว่ะแต่ไม่หนักเท่าแม่มึงนะ อีเรื่องชอบแอบถ่ายรูปเวลาทำกิจกรรมด้วยกันนี่ใช่เลยมึง กินอาหารต้องถ่ายทำห่าไรก็ถ่าย แต่แม่กูเน้นส่งไลน์เข้ากลุ่มเพื่อนโพสไม่เยอะเท่าแม่มึง หลังๆมากูวีนแตกใส่เลยลดลงได้นิดนึง
มึงก็ลองหลบๆกล้องเอาคนแก่หัวแข็งไม่ฟังเราหรอกมึง ทำใจ

>>811 มึง เป็นกูกูทำวิธีนี้ได้ผลนะ มือถือรุ่นที่แม่มึงใช้ตอนนี้อ่ะ ถ้าเป็นไปได้พวกsd card ไรงี้อย่าไปซื้อให้ใช้เพิ่ม เวลาถ่ายรูปเมมแม่งจะได้เต็มไวๆ ทั้งนี้ขึ้นกับว่าแม่มึงเป็นพวกมนุษย์ถ้ำด้วยรึเปล่านะ

>>804 ตอนนี้มันเริ่มสอบแล้วหรอวะ​ นึกว่าเพิ่งช่วงประกาศผลรอบพอร์ต

>>807 เป็นอวตารกูรึเปล่าวะ เท่ากูเป๊ะเลย กูหนักกว่าคือเงินเดือนสองหมื่นที่บ้านใช้สองหมื่นเลยว่ะ ไม่มีสิทธิิ์ใช้เงินตัวเองอย่างสบายใจเลย จะซื้ออะไรต้องขอ ทั้งที่เงินกูนะ ที่บ้านยึดบัตรบอกว่าผู้ใหญ่จัดการเงินดีกว่า ถ้าเดือนไหนทำยอดไม่ถึงสองหมื่นก็โดนด่า ลูกคนอื่นทำไมเค้าจบมาหาเงินได้สามสี่หมื่น ทำไมกูทำไม่ได้ ไล่ให้ไปหางานใหม่ ไม่ก็ซักไซ้ว่ากูแอบทำบัตรatmอันอื่นรึเปล่า กูอยากออกจากบ้านเหมือนกันนะ แต่กูไม่มีตังเก็บเลยสักบาทเดียว 55555 กูทำงานต้องใช้อุปกรณ์ด้วยแหละ ไม่งั้นต้องซื้อโน้ตบุ้ก กูแอบเก็บตังอยู่แหละอยากทำได้แบบมึงบ้าง ถ้าวันนึงกูประกาศอิสรภาพได้กูจะมาเล่าให้เพื่อนโม่งฟังนะ 555

>>814 ยึดบัตรแล้วไง?? ห่า มึงบรรลุนิติภาวะละนะ เงินเดือนสองหมื่นนี่มีแต่เด็กมัธยมค้ายาอ่ะจะหากินได้แล้วพ่อแม่มึงร่วมขบวนการ เค้ายึดbookbankมึงด้วยเหรอ? เอกสารทางราชการของมึงก็ต้องขอเค้า??? มึงไม่มีเองบ้างเลย?? เวลามึงบัตรatmหายเนี่ย มึงแจ้งหายได้ แล้วเค้าอายัดบัตรให้ด้วยนะ แถมbookbankมึงอ่ะ ถ้าโดนยึดลองคุยกับแบงค์ยัง?

สวัสดีนะ กูมีปัญหาจะมาปรึกษา
พี่กูท้อง แฟนทิ้ง ครอบครัวเพิ่งรู้ จริงๆพี่กูจะไม่บอกครอบครัวด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายก็บอก เพราะมันก็ไม่มีปัญญาแก้ปัญหาที่มันก่อ ที่สำคัญคือเด็ก 3 เดือนกว่าแล้ว ครอบครัวกูไม่สามารถเลี้ยงเขาได้จริงๆ ในกรณีนี้ควรเอาออกไหม

>>816 ไม่พร้อมเลี้ยงก็ไปเอาออกที่รพ. เหอะ ไม่ใช่เรื่องน่าอาย ถ้าจะเก็บก็สงสารแต่เด็กที่ต้องโตมา

>>814 แจ้งอายัดบัตร แล้วไปแจ้งลงบันทึกประจำวันว่า bookbank หาย ธนาคารจะทำbookbank ให้ใหม่ เสีย100บาท แล้วทำบัตรใหม่ด้วยเลย
>>816 รีบตัดสินใจนะ เพราะถ้าเด็กสี่เดือนแล้วส่วนใหญ่จะไม่ทำให้แล้ว เพราะเด็กโตเกินไปที่จะทำแล้ว อันตราย

>>816 ครอบครัวมึงนี่พื้นเพมาจากตลาดล่างหรือสก๊อยรึเปล่าวะ แค่เด็กคนๆเดียวนี่นึกไม่ออกเหรอว่าถ้าเกิดขึ้นมาแล้วคนใกล้ตัวแม่เด็กต้องมีภาระรับผิดชอบอะไรบ้างทั้งเงินและเวลาเอาใจใส่ตั้งแต่เค้าเล็กๆจนโตแล้วรู้ความได้อ่ะ ถ้าคิดว่าเลี้ยงคนๆนึงมานี่คือเหมือนเลี้ยงหมาแมว เดี๋ยวแป๊บๆแม่งก็โตกูจะสันนิษฐานก่อนเลยว่าพี่สาวมึงนี่นักร่อนหีประจำตระกูล

>>816 เอาออกเถอะถ้าไม่มีปัญญาเลี้ยง ต่อให้ถูกด่าว่าบาปแต่เลี้ยงลูกเป็นเหี้ยอะบาปกว่า ภาระสังคมสัส คิดมุมกลับดิว่าปล่อยให้เขาไปเกิดในครอบครัวที่พร้อมกว่า อายุยังน้อยยังมีอนาคตอีกยาวไกล จะมาสะดุดเพราะเป็นคุณแม่วัยใสอะนะ งานนี้ชิบหายทั้งแม่ลูกอะ แม่ก็ไม่มีปัญญาเลี้ยงเรื่องเรียนก็ต้องหยุเการงานก็หาทำยาก ลูกก็ไม่มีชีวิตดีๆในแบบที่ควรกลายเป็นเด็กมีปัญหาอีก

>>820 +1

กูปรึกษาหน่อยนะ กูทำงานมาปีกว่าไม่มีเงินเก็บเลยสักบาท ชิบหาย ล่าสุดได้โบนัสมาก่อน ก็เเบ่งให้ครอบครัวไป ล่าสุดที่บ้านติดหนี้ก็ต้องโอนให้เพิ่ม โดยขอว่าจะลดรายเดือนที่ให้ทุกเดือนนะ โอเคเขารับปาก วันนี้สดๆร้อน ญาติฝั่งพ่อโทรมาบอกเรื่องเงินที่พ่อกูเอาของเขาไปปล่อยกู้ว่าต้องใช้เงินด่วน ไอ้เหี้ยกูเคยขอร้องเเล้วว่าอย่าทำ สุดท้ายไม่ฟังกูทั้งคู่ พอเกิดปัญหามาก็กู จะให้กูไปเปิดบัตรมาผ่อน ตอนนี้ที่ตัวกูมีอยู่ไม่กี่บาท จะให้เขาไปให้หมด หรือไปเปิดบัตรดีวะ ใจกูคือให้เงินที่มีกับเขาไปซะให้จบเรือง เพราะเขาก็บอกว่าเดี๊ยวคืนให้เอง แต่กูยังทำใจไม่ได้ว่ะ กูต้องชดใช้คืนทั้งชีวิตเลยหรอวะ ปีนี้ไหนจะหนี้เก่าของครอบครัว หนี้กยศ กูเหนื่อยมาก พิมพ์ไปน้ำตาไหลไป ถามเพื่อนโม่งพวกมึงจะทำยังไงวะ

>>822 กูเข้าใจมึงนะ

ครอบครัว กูไม่มีปัญญา แม้แต่จะส่ง กูเรียน ป. ตรี
มายืมเงินกูไปลงทุนก้อนนึง ทั้งๆกูคิดไว้แล้วว่าไม่เวิร์คแน่ๆ (เงินก้อนสุดท้ายกูกะจะเก็บไว้ลงทุนอย่างอื่น)
แต่แม่งมาพูดทุกวัน กูก็รำคาญ

สรุป ตอนนี้กูไม่มีเงินจะทำอะไรสักอย่าง เหลือแต่หมอย

แล้วยังมาบอกกูว่า เงินที่ยืมไป ไม่เท่าเงินที่เลี้ยงกูมาทั้งชีวิต

ถ้าไม่อยากเลี้ยงก็ไม่ต้องมีกูปะวะ กูไม่ได้อยากเกิดมายุละ เซงชิบหาย
นี่เป็นเหตุผลที่กูไม่ยอมมีแฟน กลัวพลาดมีลูก แล้วลูกคิดแบบนี้ ไม่พร้อมจะมีลูกทำไม..

>>823 มึงคิดเหมือนกูเลย ไม่พร้อมจะมีขึ้นมาให้ทำไม มีมาให้เป็นเครื่องจักรเฝ้าไข้ตอนแก่งี้เหรอ? หรือเป็นต้นไม้ที่โตมาต้องมีผลพลอยได้เอาไว้ทวงบุญคุณ สรุปกูก็ไม่คิดจะมี และคนที่ไม่คิดจะมีครอบครัวลูกหลาน กูสนับสนุนมากด้วยความที่ผู้ใหญ่ในสังคมปัจจุบันมันความคิดกักขฬะ ถอยหลังลงคลองเรื่อยๆทุกทีๆ ให้กำเนิดเด็กมาละสุดท้ายพลาดไปทำให้มีความคิดโสมม/โตมาเป็นผู้ใหญ่ไร้คุณภาพเพราะตัวเราเองไม่พร้อมนี่ไม่ทำดีกว่า

>>823 กู 822 เองนะ ขอบคุณที่ตอบกู โคตร made my day อ่านไปซึ้งที่มึงเข้าใจ แต่เสือกขำอีประโยคตรงเหลือเเต่หมอย
กูไม่อยากเหลือแต่หมอยว่ะมึง ดังนั้นกูจะคิดให้ดีก่อนตัดสินใจทำอะไร

เห็นด้วยกับมึงเรื่องลูก ทุกวันนี้แฟนกูก็ไม่คิดหาเพราะกลัวพลาด แค่จัดการปัญหาเรื่องเงินในครอบครัวกูก็เหนื่อยเเล้ว
กูขอทำชีวิตให้ดีก่อนละกัน

>>825 สู้ๆนะ

อ่าาาา อ่านของพวกมึงทั้งหมดนี่ ของกุเบาๆ จิ๊บๆ ไปเลยแหะ แต่จะขอเล่าละกัน อยากเล่า วันนี้ว่างพอดี
อะ พื้นเพชีวิตกุเป็นเด็กต่างจังหวัด ฐานะปานกลาง พ่อแม่ก็โอเคดี ยกเว้นว่าส่วนใหญ่กุจะอยู่กับแม่สองคนในช่วง weekdays ละพ่อจะกลับมาช่วงเสาร์อาทิตย์ บางอาทิตย์ก็ไม่ได้กลับ กุเลยไม่สนิทกับพ่อ กับแม่ก็ไม่เรียกได้เต็มปากว่าสนิท เพราะกุมีไรไม่ชอบบอกแม่เท่าไหร่ มีหลายครั้งที่แม่ไม่เชื่อกุแต่ไปเชื่อคนอื่น แต่กุก็รักเขานะ แม่กุตายตอน ม.ต้น จริงๆ ตรงนี้มันแปลกๆ อยู่ คือแทนที่กุควรจะเสียใจมากๆ แต่กุร้องไห้แค่สองอาทิตย์แล้วก็กลับมาเป็นปกติ กุลืมไปเยอะเกี่ยวกับแม่ ความทรงจำที่มีกับแม่มีแต่อันแย่ๆ แบบ ตอนที่กุจำรหัสอะไรสักอย่างไม่ได้ แล้วแม่กุก็พูดกับพ่อว่า "เออมันโง่ ไม่ต้องไปบอกมันหรอกว่าต้องทำยังไง มันโง่ก็งี้แหละ" หรือตอนที่แบบแกทะเลาะกันแล้วตบหน้ากุ เอ่อ จริงๆ ตรงนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับปัญหามาก แต่อยากได้คำปรึกษาจากพวกมึงเหมือนกันโดยเฉพาะพวกมึงที่เรียนจิตวิทยาหรือมีความรู้เรื่องพวกนี้ ว่าทำไมกุเลือกจะจำแต่ความทรงจำแย่ๆ หลังจากแม่ตาย แม้กระทั่งตอนฝันถึงกุยังฝันว่ากุกับแม่ฆ่ากันในฝัน ทั้งๆ ที่ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่แม่กุแกก็ไม่ได้ปฏิบัติแย่ๆ กับกูนะนอกจากข้างบนที่กล่าวไป ซึ่งก็เป็นสัดส่วนที่น้อย

หลังจากนั้นบ้านที่กุอยู่กับแม่สองคนก็ดูน่ากลัวแปลกๆ กุเลยสอบเข้าโรงเรียนหนึ่งแถวๆ พญาไทตอนม.4 แล้วย้ายมาอยู่หอคนเดียวเพราะกุไม่อยากอยู่บ้านนั้น มีวันนึงกุนั่งไถเฟสอยู่ดีๆ ก็เจอลูกพี่ลูกน้องกุใส่ชุดราตรีไปงานแต่งใครสักคน กุเลยกดเข้าไปดู แบบอึ้งมาก งานแต่งพ่อกุเอง 555555 งงมากจะแต่งงานก็ไม่ปรึกษากันก่อน แต่ก็ดีที่แม่เลี้ยงกุเป็นคนดี ดีจนหัวอ่อนอะ 555555 แต่กุรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ที่พ่อจะแต่งงานไม่บอกกุเลย ละแต่งไวมากหลังแม่ตายแค่ปีเดียวเอง แต่กุไม่ค่อยสนิทกับพ่อเท่าไหร่ แต่ก็รักแกนะ เลยคิดว่าจะทำไรก็ทำไป

(มีต่อเรปล่าง)

(ต่อจากเรปบน)
ตัดภาพมา กุตอนนี้เรียนอยู่ ปี 1 ม.ดังแถวรังสิต ในสาขาที่เรียกได้ว่าค่อนข้าง specific มากๆ (จริงๆ กุซิ่วมาจากอีกคณะนึงที่คนสอบเข้าเยอะมากของม.เดียวกัน) พอมาเข้าคณะปัจจุบัน พ่อกุก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ แต่ก็ยอมๆ ไป แต่แกก็จะชอบพูดย้ำๆ อยู่บ่อยๆ ประมาณว่า "โห กว่าจะจบตั้งปี 65 เลยเหรอ เฮ้อ" ละหัวเราะแบบหึหึอะ กุก็ไม่เข้าใจ หัวเราะแบบนี้ทำไม ละแกหัวเราะแบบนี้บ่อยด้วย อีกอย่างสาขาที่กุเรียนดูแคบๆ แกก็ชอบพูดว่าจบมาจะทำงานอะไร จะหางานทำได้เหรอ จะมีคนรับทำงานเหรอจบสาขานี้มา ถ้าไม่มีงานทำมาอยู่บ้านก็ได้นะ (+หัวเราะหึหึ again) กุก็บอกว่ากุอยากทำงานในกระทรวงต่างประเทศ ไม่ก็ไปเป็นอาจารย์มหาลัยที่ specialist ในด้านนี้ไปเลย พ่อกุก็บอกให้ไปทำงานกระทรวงฯ เถอะ เป็นอาจารย์ไม่น่าทัน เพราะกว่าจะจบก็คงอายุเยอะแล้ว (waittttt กุจบป.ตรีก็อายุ 24 เองนะ) กุเลยเปลี่ยนเรื่องไปเรื่องที่กุอยากไปเรียนป.โทเฉพาะทางต่อที่ประเทศ xxx (ค่าเทอมไม่สูงเท่าประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษ) เพราะคือมึงเก็ทปะ จะเป็นอาจารย์ที่ specialize ด้านการเมืองประเทศ xxx นี้ มึงจะเรียนที่ไทยมันก็แปลกๆ อะ อีกอย่างสาขานี้ ป.โทที่ไทยไม่มี พ่อกุก็บอกว่าไม่ต้องไปถึงเมืองนอกหรอก เรียนโทที่ไทยอะดีแล้ว เอาสาขาที่จบมาแล้วมีงานทำก็พอ กุก็เออๆ ออๆ ไป พอเปลี่ยนเรื่องไปพูดเรื่องที่กุได้ตีพิมพ์บทความเรื่องเศรษฐกิจลงวารสารมหาลัยแกก็อืมๆ ไม่ชมสักคำ จริงๆ แกก็ไม่เคยชมอะไรกุหรอก 55555

ละอีกเรื่องนึงคือหลังจากกินข้าวแล้วคุยกันเรื่องข้างบน กุก็ไปเจอร้านขายเสื้อผ้า กุเลยไปเลือกๆ เสื้อผ้าดู ละกุบอกว่าเอออยากได้เดรสเสื้อยืด (เดรสคนอ้วน) ตัวนี้ แกก็บอกว่า "เธออ้วนอะ ยิ่งใส่แบบนี้ก็ยิ่งดูน่าเกลียดปะ" (กูอ้วนจริงๆ แหละยอมรับ กุแดกยาไบโพลาร์ละน้ำหนักขึ้นเอาๆ) ละก็พูดแบบนี้ไปอีกสองสามชุดที่กุอยากได้ กุเลยเดินไปที่ราวเสื้อเชิ้ตละกุพูดว่า เอองั้นซื้อเสื้อเชิ้ตก็ได้ ชอบใส่เสื้อเชิ้ตไปเรียนมันสบายดี แกก็บอกว่า "ก็ที่เธอชอบใส่เสื้อเชิ้ตเพราะเธออ้วนไง ถ้าผอมจะใส่เสื้ออะไรก็สวยแหละ" อหแค่นี้กุยังรู้สึกแย่ไม่พออีกเหรอ 555555 เออกุดูนาฬิกามันทุ่มนึงแล้วเลยแยกย้ายกันกลับ กุเลยรู้สึก awkward ทุกครั้งที่พ่อกุขึ้นมากรุงเทพ มันไม่อยากเจอเท่าไหร่อะ แกชอบพูดทุกอย่างในแง่ร้าย (และทำร้ายจิตใจกูด้วย 5555555)

เออลืมเล่า กุติดนิสัยชอบโกหกนะ โกหกจนบางที memory บางอย่างในสมองกุก็บิดเบือนอะว่าอะไรจริงอะไรปลอม ไม่รู้ทำไม อาจเป็นเพราะกุชอบระแวงพ่อแม่ว่ากุจะทำอะไรผิดอีกมั้ย เพราะมันจะมีตอนม.ต้นช่วงนึงกุชอบฟังเพลงมากเพราะเพิ่งได้มือถือ (มือสอง จากลูกพี่ลูกน้อง) มาใหม่ๆ ก็เลยชอบฟังเพลงตอนนั่งรถ พ่อกุพูดกุก็ไม่ได้ยินบ่อยๆ เหมือนครั้งนึงแกรำคาญมั้งเลยตะคอก+กระชากคอเสื้อกุแล้วยึดหูฟังและมือถือไปประมาณเดือนกว่าๆ เปนเส้า ละก็ตอนที่กุโดนบุลลี่จากเพื่อนสนิทตอนประถมว่ากุทะเลาะกับพวกมันเรื่องผู้ชาย แม่กุก็ดันไปเชื่อเพื่อนเชี่ยนั่นแล้วบังคับให้กุขอโทษมัน ละตอนขับรถกลับบ้านยังด่ากุว่าไฟแรงนักเหรออายุเท่านี้อยากมีผู้ชาย ทั้งๆ ที่เรื่องจริงๆ แบบกุไม่ได้มีปัญหาอะไรเรื่องผู้ชายเลยเว่ย อยู่ๆ พวกแม่งก็มาพูดจาเยาะเย้ยถากถางกู เป็นงง

เออ สบายใจและ ได้ระบายในนี้ ยาวไปหน่อย ขอบใจพวกมึงมาก

>>827 กูไม่ได้จบจิตวิทยามา อ่านจะเคยอ่านก็พอรู้ว่าแม่งก็น่าจะปมจากตอนเด็ก หรือกูก็อาจจะคิดไปเอง ดังนั้นให้หมอวินิจฉัยดีกว่า

แต่ในฐานะคนที่จำได้แต่เรื่องแย่ๆระหว่างตัวเองกับแม่เหมือนมึง มึงไม่ได้แปลก อย่างน้อยกูก็เป็น แต่กูอาจจะมองว่าไม่ได้แย่มาก เพราะบางเรื่องมันก็ดีกับตัวกู บางเรื่องก็ผีบ้าจริงๆ

กูรู้สึกว่าเป็น Love-Hate Relationship ส่วนใหญ่จะรู้สึกว่าเขารักเราไม่เท่าลูกคนอื่นมากกว่า และเพราะตัวเองเป็นพี่คนโต แม่เลยค่อนข้างบังคับ ที่บ้านไม่ค่อยมีเงินเลยอยากให้เรียนดี จบมามีงานทำ เลี้ยงดูครอบครัว สังคมไทยสัสๆ ส่วนไอ้เรื่องพ่อแม่เป็นใหญ่ลูกต้องฟัง ก็คงแค่ตอนเรียน เพราะถึงลึกๆถึงรู้สึกต่อต้านแต่ทำไรไม่ได้ไงก็ยังพึ่งเขาอยู่ พอโตทำงานหาเงินใช้เองได้คือติดปีกแล้ว

ทุกวันนี้เลยเลือกมาทำงานไกลบ้าน ออกมาอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ รักไหมก็รักแต่รักตัวเองมากกว่า ไม่ได้แค้น แต่ชอบพูดว่าเออตอนเด็กรู้สึกแบบนั้นนะ เขาทำแบบนั้นใส่เรา ก็คงเป็นปมด้วยล่ะ พยายามลดอยู่เพราะพอเห็นหน้าเขาสลดก็แอบรู้สึกผิด ดังนั้นกูรู้สึกว่าไม่อยากเป็นพ่อแม่แบบเขา ไม่อยากให้ลูกรู้สึกแบบที่ตัวเองรู้สึก ดังนั้นตอนนี้มึงไม่ต้องสนใจอะไร ปล่อยแม่งผ่านหูผ่านตา เรียนจบ มีงานทำ และรักตัวเองให้มากๆก็พอ

>>827-828 กูพูดในฐานะคนธรรมดา ไม่ได้เป็นจิตแพทย์หรือผู้เชี่ยวชาญอะไรนะ สำหรับกูแล้ว กูมองว่ามึงมองพ่อแม่มึงเป็นคนพิเศษสำหรับมึง มีอะไรมึงก็ยอมฟังเขา แต่พ่อแม่มึงเขาก็เป็นแค่คนธรรมดาๆคนหนึ่งอะ แล้วดูเหมือนเขาจะมีปัญหาอะไรหลายๆอย่างแต่ไม่เล่าให้มึงฟังด้วย (พูดตามsenseกูล้วนๆ อย่าเชื่อกูมากนะมึง) เวลาเขาพูดอะไรถ้ามันไม่ดี มองแง่ลบ มึงก็แค่มองว่ามันไม่ดีแค่นั้น ไม่ต้องไปคิดขยายความต่ออะไรมากมาย มันเป็นปกติสำหรับคนทั่วไปอยู่แล้วที่พอเขาไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรมาก ไม่รู้จักวิธีแก้ปัญหาดีๆ ในหัวก็จะพาลคิดลบไปหมดซะทุกอย่าง(กูหมายถึงพ่อมึง)

กูเรียนอยู่คณะที่มันspecificมากๆคนเรียนโคตรน้อยพูดไปใครก็งง คล้ายๆมึงอยู่ แล้วกูท้อมาก คิดแต่ว่าคณะนี้ไม่เห็นมีอะไรน่าเรียนตรงไหน ก็แค่อยู่เรียนไปวันๆไม่ใช่หรอวะ โคตรอยากย้ายคณะเลย แต่แม่กูเชียร์ให้กูอยู่ต่อมาก บอกว่ามันสายงานรองรับอยู่เยอะแยะ ไปทำกับตปทก็ได้(หรอวะ5555) พูดให้กำลังใจกูอยู่ตลอดๆ

พูดมาซะยาว สรุป ที่กูจะสื่อคือบางอย่างมันก็อยู่ที่มุมมองคนอะมึง และกูมองว่าพ่อมึงเป็นคนที่มุมมองแคบมาก หาทางไม่เจอเลยมองอะไรก็พาลคิดลบไปหมด ก็อยากให้มึงอย่าฟังพ่อมึงมาก ฟังหูไว้หูนะ

กูคนเดิมที่บ่นเรื่องพ่อ ขอบคุณมึงเรปบนมาก จริง ๆ กุก็รู้แหละว่าแกชอบมองอะไรในแง่ลบ แต่บางทีก็เกินไป

>>807 ยินดีด้วยๆ

กุไม่รู้จะทำยังไงกับแม่ดีว่ะ ขอระบายหน่อย

บ้านกุ พ่อกับแม่เริ่มแยกกันอยู่เมื่อ3-4ปีที่แล้ว เพราะพ่อจำเป็นต้องกลับไปเปิดร้านขายของที่บ้านเกิด เพราะแม่กำลังจะตกงาน

แรกๆไม่เป็นไรนะ แต่หลังจากที่แม่กุไปก่อหนี้อะไรก็ไม่รู้เกือบล้าน พ่อกุก็โกรธมาก กุเองก็โกรธมาก จนพ่อแบนแม่ ไม่ให้แม่ไปเหยียบบ้านเกิดพ่อ

จากนั้นแม่กุก็เหมือนเสียสติอ่ะ เพราะแม่ชอบเอาชนะพ่อแม้แต่เรื่องเล็กๆ แล้วชนะมาตลอด แถมไม่เคยโดนพ่อโกรธหนัก คงจะช็อคมาก จากนั้นแกก็น้อยใจ นอยพ่อทุกเรื่อง ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนก่อเรื่องอ่ะ

หลังๆมานี้คือนอยหนักมาก คิดว่าพ่อจะหย่า,จะนอกใจตัวเองตลอดเวลา นอยถึงขนาดบอกให้ไล่ลูกน้องผู้หญิงออก เพราะคิดว่าพ่อจะนอกใจไปหาเขา
ซึ่งพ่อกุไม่ใช่คนที่จะนอกใจอ่ะ พ่อกุโคตรรักครอบครัว ไม่กล้าทำอะไรให้ลูกผิดหวังในตัวเอง
(แต่ถ้าพ่อทำ กุก็พอเข้าใจได้ เพราะแม่กุนี่บ้าไม่ไหวแล้ว)

แล้วแม่เป็นคนเชื่อหมอดูหนักมาก หมอดูแม่งบอกแม่กุว่าพ่อกุจะไปหลงผู้หญิง โดนผู้หญิงทิ้งแล้วใจแตก จะกลายเป็นกะเทย ให้เอาน้ำมนต์9วัดอะไรสักอย่างแอบไปผสมในของกิน พ่อกุถึงจะไม่ไปหลงผู้หญิง

แล้วแม่กุก็ไปเตี๊ยมกับย่ากุ ย่ากุก็เสือกเชื่อ แล้วแอบเอาน้ำมนต์ไปใส่ของกินจริงๆ

คือพ่อกุแบบ ถ้ากลัวขนาดนั้นให้อาบยังได้เลยน้ำมนต์ แต่น้ำอะไรก็ไม่รู้ ผ่านมือใครไม่รู้กี่ต่อกี่วัด เอามาให้กินไม่กลัวกุตายบ้างเหรอ

เชื่อหมอดูหนักถึงขั้นแบบ เขาบอกให้ตัดผมก็ตัด ให้ซื้ออันโน้น บริจาคอันนี้ก็ทำ แต่ไม่เชื่อกุที่เป็นลูกอ่ะ กุนี่น้อยใจมาก ไปเชื่อคนแปลกหน้าที่เอาเงินไปเนี่ย

แล้วตอนนี้แม่กุตกงานแล้ว ไม่มีงานทำ หนี้ก็ยังไม่หมด
แกก็คิดจะทำขายของออนไลน์ ทำธุรกิจตามพวกคนที่เขาออกทีวีแล้วประสบความสำเร็จอ่ะ มองว่าทุกอย่างมันง่ายไปหมด ทั้งๆที่อ่อนเทคโนโลยีมาก อ่อนเรื่องธุรกิจมาก ขายอะไรก็ไปไม่รอด พ่อเตือน กุเตือนก็ไม่ฟังอ่ะ

ที่แย่อีกคงเป็นเพื่อนๆแม่ ที่คอยเสี้ยมให้ไปหาหมอดูคนโน้นคนนี้ คอยเสี้ยมว่าผัวมึงนอกใจแน่ๆผัวกุก็เป็น ต่างๆนาๆ

เรื่องเยอะจนกุไม่รู้จะขอคำปรึกษาหรือเล่ายังไงดีเลยว่ะ กุขออภัยเพื่อนโม่งทุกคนที่ทำให้รกกระทู้ แต่แค่มีคนอ่านผ่านตากุก็พอใจแล้ว ขอขอบคุณล่วงหน้า

มีใครที่รู้สึกว่าพ่อแม่รักทั้งพี่ทั้งน้องเท่ากันอยู่มั้ย แบบว่าก็อาจจะมีน้อยใจบ้างแต่ก็ยังมีความสุข คนรอบตัวกูมีแต่คนนอยด์เรื่องนี้

>>834 เอาจริงๆ กูยังรักพ่อกับแม่ไม่เท่ากันเลย ดังนั้นกูไม่นอยด์ว่ะที่พ่อแม่จะรักลูกไม่เท่ากัน รักด้วยความเป็นสายเลือดมันก็ส่วนนึง พฤติกรรมมันก็อีกส่วนนึง

>>834 พ่อเเม่กูให้อะไรกูกับพี่เท่ากัน ข้าวก็กินเหมือนกัน ลูกอมก็เหมือนกัน เเบบนี้ ถ้าไม่มีให้น้องก็ไม่มีให้พี่ ถ้าได้ต้องได้มั้งคู่

รอเงินเดือนเเต่ละเดือน เซ็งว่ะ
ทำงานก็กลัวตกงาน
เเก่ตัวไปกูจะรอดมั้ยวะ
ทำไงให้รอดถึงเเก่ดี
ไม่ก็ขอให้ตายห่าก่อนเเก่

จะทำยังไงให้เพื่อนที่ไม่ยอมหาการหางานทำลุกไปทำงานดีวะ
กูไม่เดือดร้อนห่าอะไรหรอกถ้ามันจะตกงาน แต่มาบ่นว่าชีวิตเป็นขยะ ที่บ้านจะเอาแต่เงินทั้งที่ส่วนนึงแม่งก็นอนแดกข้าวอยู่บ้านไปวันๆ
วันดีคืนดีก็พากูเฟลไปด้วยทั้งที่กูเหนื่อยกับงานมาพอแล้ว
ติดเงินเพื่อนไปทั่วบอกเรียนจบจะคืนก็แม่งไม่คืน เพราะไม่มีงานทำ แต่มีปัญญากดบัตรคอนบัตรมีต ซื้อของติ่ง สัสเอ๊ย

ตอนนี้กุอ่านหนังสือไม่ได้เลย ได้แต่นั่งจ้อง อ่านได้ไม่กี่หน้าก็ไม่ไหวแล้ว
ก่อนนี้อ่านหนังสือได้ยาวอยู่ หรือไม่งั้นก็อ่านบทนึงแล้วพักไปทำอย่างอื่น อ่านการ์ตูนมั่งอะไรมั่งแล้วกลับมาอ่านต่อได้
แต่ตอนนี้อะไรพวกนั้นก็ทำไม่ลงแล้ว การ์ตูนออกใหม่ซื้อมาก็กองไว้
งานroutineที่ต้องทำประจำก็ยังทำได้อยู่นะ แต่อย่างอื่นนอกเหนือจากนั้นเหมือนไม่มีใจจะทำต่อแล้ว
กุควรไปหาหมอใช่ไหม

>>839 มึงไม่มีงานทำเหรอ?

>>840 ตอนนี้มันเป็นลักษณะทำงานไปด้วยเรียนเพิ่มพูนความรู้ไปด้วย
พาร์ททำงานกุยังทำได้อยู่ แต่พาร์ทเรียนนี่เริ่มไม่ค่อยเข้าหัว แล้วเวลาว่างในตารางที่เขาเอาไว้ให้หาความรู้เพิ่มเติมนี่แหละที่กุเริ่มblankนั่งจ้องหนังสือ

>>839 ลองหอะไรใหม่ๆทำดูออกกำลังกาย ทำอาหาร

>>839 เป็นเหมือนกัน เพิ่มเติมคืออยากตาย นี่ก็ว่าจะไปหาหมอเหมือนกัน โชคดีนะมึง ขอหายจากสภาวะนี้ไวๆ

เเสดงว่าการอ่านหนังสือเเม่งเป็นภารกิจ ไม่ใช่งานอดิเรกที่ทำเพื่อความสนุกเเละสบายใจของมึงใช่มั้ย งั้นเลิกอ่าน

>>844 จะว่าเป็นภารกิจมันก็ใช่ หนังสือที่ตอนนี้กุมีปัญหาทำใจอ่านไม่ได้คือพวกtextbookกับjournal
เมื่อก่อนกุยังพอใช้วิธีให้รางวัลตัวเองแบบอ่านจบบทนึง พักอ่านการ์ตูนได้ แต่ตอนนี้แม่งอะไรก็ไม่อยากแตะแล้ว

ที่หนักคือ กุทิ้งภารกิจอ่านหนังสือไม่ได้ เพราะถ้ากุไม่อ่านก็คงสอบจบยากแล้ว ถ้าจบไม่ได้กุต้องคืนทุนให้หลวง

>>845 มันต้องอ่านทุกวันเลยเหรอ อ่านเล่มเดียวหรือหลายเล่ม อ่านเล่มไหนอยู่

>>845 ลอง"ฝืน"ดู

>>846 ไม่จำเป็นต้องอ่านทุกวันหรอก อันที่จริงจะไม่อ่านเลยก็ได้ถ้าคิดว่าความรู้แน่นแล้วสอบผ่านแน่+อัพเดทความรู้เท่าทันคนอื่นได้

แต่กุไม่มีความมั่นใจแบบนั้น และรู้สึกguiltเหี้ยๆว่าตอนนี้รับทุนมาเพื่อนั่งง่าวไปวันๆ

>>848 อ่านวิชาไร

>>849 วิทย์ประยุกต์สายหนึ่ง เอาแค่นี้ละกัน

>>850 เข้าเรียนทุกคาบ ตั้งใจฟัง หลังจากวันนั้นก็อ่านทบทวนบทที่เรียนไป พอสอนบทใหม่ก็อ่านตาม

อ่านเป็นนิยายไม่ช่วยไรหรอก

รู้สึกโคตรเหนื่อย เจองานเหี้ยแล้วกลับบ้านมายังเจอพ่อแม่ประสาทแดกรออยู่ที่บ้านอีก เหมือนชีวิตหาที่ๆจะสงบใจไม่ได้เลย

>>853 ฆ่าพ่อแม่มึงทิ้งดิ

>>853 เออ ฆ่าเลย

น้องชายกูประถม ใกล้ขึ้นมัธยมละ มีนิสัยไม่ชอบอ่านหนังสือ ทำไงให้น้องมันชอบอ่านมากขึ้นบ้างอะ??
/กลับกันพี่มันเป็นคนชอบอ่านนสมาก ซื้อมาเป็นเซลฟ์ขายนส กลางๆได้เลย555

คือเวลาเรียกให้ทำรักการอ่าน ก็จะหงุดหงืดบอกให้เจ้ย่อให้ก่อน จะได้ลอกคำตอบเขียนส่งครู ไม่ยอมอ่านเอง

ตอนถามว่าชอบเรียนมั้ย น้องก็บอกไม่ชอบ ก็พอรู้ตั้งแต่เกรดเฉลี่ย 2.9 ได้แต่คิดว่ามันคงจะเป็นคนที่ดีชึ้นเวลามันโต อีห่าประถม2.9 ในรรที่ปล่อยเกรดชิบหายวายป่วง กุเครียด
ปล. น้องกูติด rov มากเล่นก็กากยังจะเล่นทั้งวี่ทั้งวัน ติกต่อกด้วย โครตเกลียดเลย ทำไงให้เลิก
ตอนนี้มีวิธีอยู่
1 ยุให้แม่ยึดมือถือไปเลย ให้เล่น 3 ชั่วโมง/วัน
2 ยึดเกมมัน อ่านนสเสร็จถึงจะเล่นได้
แต่มันจะบังคับน้องมากไปรึเปล่าวะ กูก็ไม่ใช่เด็กเรียนอะไรนะ แต่กูมองว่าถ้ากูอยากเล่น กูก็ต้องทำงานนี่ให้เสร็จก่อนอะ

>>856 ให้โทรศัพท์น้องมึงไวจัง
อย่ายุให้เเม่ยึด น้องมึงเป็นสมาธิสั้นไปละ
เเนะนำให้ปล่อยเลยตามเลย เพราะเเค่ช่วงเริ่มต้นพ่อเเม่มึงก็ทำเเบบนี้เเล้ว
ให้พ่อเเม่มึงถามการบ้านมันถี่ๆ ถามกับครูได้ก็เอา เเล้วให้เเม่งทำการบ้าน บอกด้วยว่าถ้าทำไม่ได้ก็ไปถามพี่ ซึ่งคือมึง
ถ้ามันไม่อยากทำก็ปล่อยมันไป เเต่ถ้าเเม่งมาถามมึง มึงก็สอนมัน สอนวิธีใช้เน็ตหาข้อมูลด้วย สอนวิธีเปิดหนังสือหาข้อมูลด้วยก็ได้

เเต่ว่าพวกมึง2คนไม่ได้ใช้เวลาด้วยกันมากใช่ปะ?

>>856 อยู่ที่การปลูกฝังอะ หรือเห็นตัวอย่างมายังไง เพื่อนกูอะ แม่มันทำเป็นนั่งอ่านหนังสือตอนมันเด่กๆ โตมามันก็ชอบอ่านดีเลย ส่วนกู แม่ไม่ค่อยซื้อของเล่นให้ จะให้ก็อิดออด แต่ถ้าอยากได้หนังสือ ทุกชนิด แม่ทุ่มไม่อั้น เด็กสมัยนี้มันมีทางเลือกเป็นมือถือสุดไฮเทค แชทได้ โซเชี่ยลได้ มันเลยเข้าหาหนังสือยากขึ้นอะ ปล. น้องมึงทนอ่านหนังสือไม่ได้ด้วยปะ อาจจะสมาธิสั้นมั้ย

>>857 ต้องให้เพราะต้องใช้ติดต่อ น้องกูต้องนั่งรถไปรรเอง เค้าว่างั้น
ส่วนใหญ่การบ้านที่รรให้แม่งคือการบ้านผปคแท้ๆ แม่ก็บอกให้กูช่วยๆมันทำ ช่วยคิดช่วยเขียนงุ้นงี้จะได้เสร็จๆไป แม่กูเสริฟคำตอบ ทำงานให้มันหมดเลย เซ็งตรงนี้ คือมันเป็นปัญหาที่การเลี้ยงดูแหละ

ไม่นะอยู่คนละบ้าน แต่ศ-อา จะอยู่ด้วยกัน วันครอบครัวก็ชวนกันเล่นเกม เที่ยว กินปกติ แค่เวลามันมีการบ้านหรือคุยเรื่องอื่นที่เกี่ยวกับการเรียนมันจะงี่เง่า แต่ชวนเล่นนี่เล่นตลอด

>>858 ทนแบบ ให้อ่านนส นิยาย การ์ตูนไม่เอาเลย ถามด้วยว่าอ่านแล้วจะได้อะไร จ้างเท่าไหร่ เมื่อวานมันว่าพันนึงจ่ายมาก่อนถึงจะอ่านเล่มนึง :( การ์ตูนที่กูมีก็พวกวิทย์แบบที่สุดของโลกไรงี้มันก็ไม่อ่าน งงชห

สมาธิสั้นแน่ๆหาหมอจะหายไหม ต้องเสิชข้อมูลก่อน แต่น่าจะเป็นไปได้ กุว่ามันเป็นแน่ๆ จะเล่นอย่างเดียว

>>859 ปล่อย ชีวิตใครชีวิตมัน ไม่ขี้เกียจเหรอว่าที่ต้องไปจัดการชีวิตคนอื่นเนี่ย

อยากแก้แผลใจน้องและเรา ที่ตอนเด็กเจอพ่อตบตีแม่ แล้วทำให้กลัวเสียงดัง เงียบ ไม่กล้าสู้คน กูก็กล้าเถียงประมาณนึงแล้วนะ ด้วยความเป็นพี่ มันpushให้กูต้องเป็นคนพูดออกมา ต้องเข้มแข็งกว่า แต่มันติดค้างในใจที่ไม่สามารถปกป้องแม่ได้
ชีวิตคนเกิดมามันเจ็บปวดจังวะ ไม่อยากเกิดมารับรู้อะไรแล้วว่ะ

>>861 พูดอะไรออกมา?

โม่งชายสนิทกับใครมากกว่าระหว่าง พ่อกับแม่
กูเองสนิทกับพ่อ รักพ่อที่สุดเพราะแกเลี้ยงกูมาเองคนเดียว
แม่แยกไปอยู่อีกบ้านอาจเพราะอยู่กันไม่ได้ แต่ไม่ได้เลิกกันนะ ยังแวะมาหา ทุกเดือนๆ

>>863 ไม่เเน่ใจว่ะ กูรู้สึกสบายใจกับเเม่นะ กับพ่อกูก็ด้วย เเต่พอเเม่งโกรธก็ตีกูเกือบตาย

>>861 ปรึกษานักจิตบำบัด แผลมึงแผลใหญ่ ขอความช่วยเหลือจากคนอื่นเถอะ เชื่อกุ

ช่วงนี้แม่กุงมงายมาก คือดันไปเชื่อพวกเบอร์มือถือเปลี่ยนดวงแล้วบังคับทุกคนในบ้านเปลี่ยนเบอร์ เวลานั่งรถก็นั่งฟังอีอาจารย์ห่านี่พูดตลอดเวลา กุอยากจะบ้า พ่อกุก็ไม่ห้าม กุโดนให้เปลี่ยนเบอร์สองสามรอบแล้ว อีชิบหาย แถมให้กุเปลี่ยนซิมไอแพดด้วย ไม่อยากด่าแม่แต่มีแต่คนโง่อะที่เชื่ออะไรแบบนี้

>>861 พ่อมึงตายยัง ถ้ายังไม่ตายก็ไปเอาคืนซะให้สาสม

>>866 ก็ช่างเเม่มึงไป

>>866 อี ดร.ไก่ อะไรนั่นไหมวะ? สกิลเซลล์สมองแม่มึงพอๆกะแม่กูเลยหว่ะ แม่งเห็นเค้าน่าเชื่อถือ เพราะเห็นวุฒิจบ ดร. ซึ่งมีผลงานตีพิมพ์ไหมยังไม่เห็นเลย รวยอยู่แล้วกูไม่เถียงนะแต่ถามจริงๆเหอะว่าไปเรียนละนำโชคได้ยังไง หาแดกกับวิชาชีพอื่นได้ไหม ประสาทชิบ

>>869 ไม่แน่ใจว่ะ กุรู้สึกศาสตร์นี้แม่งมีอยู่หลายคนจังวะ กุรำคานมากกว่าก็ตรงที่มันเริ่มมาจากญาติคนนึงมายุแม่กุอยู่นั่นแหละ แล้วอีญาติคนนี้คืองมงายจนชีวิตทุกคนในบ้านชิบหายมาแล้ว (นางให้ลูกเปลี่ยนชื่อเป็นสิบรอบจนจะทำอะไรก็เจอปัญหา) แม่กุก็ไปเชื่อเขาอีก คือมันช่างไม่ได้ไง แม่กุนั่งดูนั่งฟังนั่งพูดทั้งวัน แล้วค่าเบอร์ก็แพงนะ ยิ่งอีเบอร์ที่โฆษณาว่านำโชคเนี่ย ครั้งก่อนแม่กุไปซื้อมาแปดพัน อาทิตย์ต่อมาไปซื้ออันใหม่อีก บอกอันนั้นไม่ดีพอ แล้วเวลาด่ากุก็ด่าว่ากุมันชั่ว ไม่มีบุญมากพอทำให้เบอร์ส่งพลังไม่ถึง (แฟนตาซีสัส) ประสาทจะแดก อยากกรี๊ดใส่หน้า

อยากให้กูเรียนจบ แต่ดูความลำเอียงของตัวเองบ้างไหมว่าให้กับลูกคนไหนมากกว่ากันวะสัส แค่เมื่อคืนห้องน้ำมีห้องเดียวทั้งบ้านยังแย่งกูอาบเลยอีเหี้ย แล้วกูทำงานกลับบ้านมาดึกอีกอีห่าก็รู้แต่เสือกไม่เข้าใจคืออะไรวะ หัวดอชิบ ครอบครัวเฮงซวย

มีใครที่ตอนเด็กๆไม่คิดอะไร แต่โตขึ้นมาได้มีประสบการณ์มากขึ้นมองย้อนกลับไปแล้วรู้สึกว่าจริงๆพ่อแม่ตัวเองเหี้ยบ้างมั้ยวะ

กูอยู่ช่วงท้ายมหาลัยละ เรียนกะทำงานก็ไม่ค่อยห่วย แต่กูสับสนว่ะ กูรู้สึกว่ายิ่งกูดีดตัวเองให้ทำงานมากขึ้น กูรู้สึกว่ามันก็ยิ่งหนักขึ้นเรื่อย ๆ นี่กูต้องปรับตัวยังไง หรือกูต้องกัดฟันสู้ต่อไปวะ

>>872 กูคนนึงที่เห็นว่าแม่ตัวเองก็เหี้ยไม่แพ้กับพ่อตัวเองที่ระยำกว่าแค่นั้น

>>874 เหมือนกูเลยหว่ะ ยกตัวอย่างวันนี้ที่กูเพิ่งตื่นมาจากเมื่อวาน ทำงานก็เหนื่อยสัสๆ นี่เพิ่งได้พักงานเพราะที่ทำงานแม่งอยู่ในจุดเสี่ยงCOVID19 เค้าเลยอยากให้หยุด แต่แม่กูเสือกโวยวายที่กูตื่นสายไม่ช่วยงานบ้านนั่นนี่ ไร้ความรับผิดชอบบลาๆ อีห่า ทำตัว ปสด ไอนั่นก้ไม่ได้ ไอนี่ก็ไม่เอา ทั้งๆที่วันปกติกูคือช่วยให้มันรกเรื้อนน้อยสุดละ ดีนะที่กุมีงานทำอยู่ ถ้าไม่โดนไล่ออกต่อจากนี้นี่คือเตรียมเก็บเงินย้ายสำมะโนครัวหนีออกจากบ้านไปหาหอพักสักที่อยู่เลย ปัญหาที่กูยังมีคือสัญญาเช่าบ้านกับคนเช่านี่สิ ก็ก่ะว่าถ้าแม่กุยังตามราวีอีกนี่จะไปเอาต้นฉบับมาฉีกสัญญาทิ้งเลยสัส

จำได้ว่านานมาแล้วมีโม่งเอาบทความมาโพสเรื่องเอาคนที่ชีวิตประสบความสำเร็จมาดูว่าเค้ามีอะไรเหมือนๆกันบ้าง
คำตอบคือมีความสัมพันธ์กับคนรอบตัวดี ตอนนั้นกูก็ไม่ค่อยเข้าใจ แต่ตอนนี้กูเข้าใจแล้ว
ชีวิตที่เจอปัญหาอะไรจากงานมาแล้วกลับมาบ้านยังมีแต่เรื่องให้เหนื่อยเพิ่มอีกนี่มันไม่ไหวจริงๆ
มันไม่มีแรงเหลือจะพัฒนาตัวเองหรือแม้กระทั่งจะทำงานดิเรกที่ชอบเลย ได้แต่หายใจทิ้งให้เวลาผ่านไปวันๆ

พ่อกูจะให้กูเดินทางไปมหาลัยคนเดียวแล้วจากเมื่อก่อนขับรถไปรับส่งตลอดกูควรทำยังไงดีขับรถก็ไม่เป็นรถเมล์ก๋ไม่เคยสอนขึ้น กูซื้อแกรปมารับหน้าบ้านเลยได้มั้ยหรือต้องเดินไปตามแลนดมาร์คแล้วจ้าง

>>877 เดินไปตามเเลนด์มาร์ค เขาจะได้ไม่ต้องฝ่าฝูงโคตรพ่องรถติดมาหน้าบ้านมึง

>>877 ขึ้นอยู่กับตังในเป๋ามึงว่ะ ขี้เกียจก็เรียกมาหน้าบ้าน แต่ต้องอธิบายหน่อย

ใครมีพี่ชายขี้เสือก บ้าอำนาจ ชอบทำตัวเป็นผู้ปกครองมั่ง
วันก่อนกูเมนส์มาแล้วผ้าหมดเลยใช้ทิษชู่แทน กูก็ดึงมาพันๆมือ แล้วพี่กูเดินผ่านมาเห็นละดุกูว่าอย่าดึงทิษชู่เล่น
คือ...อิเหี้ย? กูอายุ18 จ้ะ ไม่ใช่8ขวบ กูจะดึงทิษชู่เล่นเพื่ออออ! สมงสมองอยู่ไหนหะกุถามจริง!

ตอนเราเรียนอยู่มหาลัยเรารู้จักกับเพื่อนคนนึงเป็นรุ่นพี่มาอยู่ก่อนเราสองปี ละเมื่อก่อนเวลาทำกิจกรรมเป็นนางตัวตั้งตัวตีตลอด เวลานำเสนอความคิดอะไรให้ครูก็ว่าเป็นความคิดตัวเองหมดทั้งที่เป็นไอเดียของลูกทีมที่ประกอบกิจกรรมด่วยซ้ำ ละนางเกิดอาการหวงที่โดยการโกงการแข่งร้องเพลงให้น้องชายตัวเองได้รางวัลทั้งที่ร้องได้แบบหมาหอนยังเพราะกว่า ละน้องมันพักอยู่ห้องข้างๆเราเวลาเราเตรียมสอบมันร้องเพลงดังมากตั้งแต่ตีหนึ่งยันเช้าทำให้ทุกคนไม่มีสมาธิสอบที่ไม่ชอบไปกว่านั้นคือเอาเรื่องเราไปนินทาเราเลยบล็อกทิ้ง แต่ปัจจุบันก็หน้าด้านมาทัักเราอยู่ คิดว่าควรแก้เผ็ดยังไงดีคะ

พวกแม่ๆญาติๆที่วันๆแม่งมีแต่ปัญหากะรูปร่างคนอื่นนี่มันอะไรนักหนาวะ กูแค่ไปยืนใกล้ๆนิดเดียว ก้มมองแล้วบ่น ทำไมขาอ้วนจังวะ
วันก่อนเจอคนอื่นก็บอก พุงกระเพื่อม
คือแม่งตาเป็นอะไรนักหนาเหรอ แม่งมองอะไรที่มันสร้างสรรค์ไม่เป็น
กูอ่ะไม่ได้คิดอะไรมากเรื่องรูปร่าง แต่มันน่ารำคาญเว่ย

แล้วพวกนี้นะ พอวันไหนกูไม่แดกข้าวแม่งก็มายัดเยียดให้กิน ควย

กูไม่อยากให้คนธรรมดาครอบครองอาวุธกันง่ายๆเลย ที่บ้านกู เวลาทะเลาะกันก็ชอบเอาปืนมาขู่โชว์ เมื่อก่อนก็ยิงลงพื้นปั้งๆๆ หลังๆไม่ยิงแล้ว แต่แม่งไม่สนใจคนรอบข้างกันเลย วันนี้หนักสุดแล้ว ทะเลาะกันแรงมาก โมโหร้ายทั้งคู่ ปกติน้ากับตาไม่เคยทะเลาะถึงขั้นทำร้ายร่างกายกันมาก่อนเลย ไปหยิบปืนมาขู่กันทั้งคู่ วิ่งมาหลบในบ้านกับพ่อพี่น้อง แม่กูก็ดันไปเป็นคนกลางตรงนั้น ถึงบ้านจะอยู่ข้างกัน แต่คนละหลังแท้ๆ ทำไมต้องมาทะเลาะกันหน้าบ้านกูทุกที ถ้ายิงกันจริงแล้วแม่กูโดนลูกหลงล่ะ จะทำไงวะไอ้เหี้ย เกลียดที่สุดเวลาตีกันแล้วชอบเอาปืนมาชี้ๆคนอื่นที่ยืนใกล้ๆในบ้าน มันใช่ของเล่นเอามาแกว่งง่ายๆเหรอ กูก็ยังเรียนไม่จบ พี่กูก็เพิ่งฝึกงานเอง ยังตายไม่ได้ กูยังอยากอยู่อ่านตอนจบวันพีซนะโว้ย กูมานั่งคิดตลอดเลยว่าถ้าทะเลาะกันอีก ยายกูที่นอนในบ้านนั้นเงียบๆจะโดนลูกหลงไหม แม่กูที่ทำกับข้าวหลังบ้านจะโดนไหม ถ้ากูกลับม.แล้วจู่ๆมีโทรศัพท์มาว่าที่บ้านยิงกันกูคงร้องไห้คาเซคแน่ๆ โกรธชิบหายเลยว่ะ

>>882 คงเป็นผู้ใหญ่ไร้การศึกษาสินะ ปกติของพวกเค้าเเหละ หาเรื่องพูดหาเรื่องคุย

มีใครให้หนักเท่าญาติกูบ้าง
มีหลาน16
พาเมียมานอนบ้าน
แบมือขอเงิน(กูสาบานว่าคือความจริง)
เรียนไม่จบ ม.3 ตอนนี้เรียน กศน.ก็เกเร ไม่อยากเรียน
เล่นเกมไปวันๆ (มีคอมอยู่บ้าน)
แดกน้ำกระท่อม
คือกูกับแม่ไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว แต่แม่กูกับป้าเขาพ่อแม่เดียวกัน(ป้าที่มีหลานคนนี้) แม่กูจบ ป.ตรี
อีป้านี่จบ ป.6 แล้วอีป้านี่กับผัวแม่งมั่นหน้าเหมือนเป็นทองไม่รู้ร้อน เมียที่มันเอามากกนอนกูพนันได้เลย อายุไม่ถึง18 แล้วถ้าแม่งท้อง มึงคิดสภาพ พ่อจบ ป.6 แบมือขอเงินเล่นเกม อายุ16
คือแม้งโคตรเป็นบุคคลไร้คุณภาพอ่ะ แล้วจะมีปัญญาสอนลูกเหรอ ในเมื่อตัวเองตรรกะควายมาก บอกว่าไม่ต้องเรียน เดวตอนทำงานไปซื้อวุฒิเอา ไอสั้สโคตรส้นตีนเลย แล้วอีผัวป้า(ตาของไอ้หลานคนนี้) แม่งมั่นหน้าสุดๆ มาคอยนินทาแม่กูกับเพื่อนๆในวงเหล้า ทั้งที่ตัวแม่งมีเงินในบัญชี+สินทรัพย์ ไม่ถึงหนึ่งล้าน เผลอๆไม่ถึงห้าแสน กูคิดว่าเรื่องกูแม่งแย่สุดละ ถ้าจะมีแย่กว่าก็คง พ่อข่มขืนลูกสาว 9-10ขวบ แล้วล่ะ

>>882
มึงจำว่าการบูลลี่ที่สวะที่สุด คือการบูลลี่รูปร่างกับหน้าตา
ซึ่งไอ้คนที่มาทำแบบนี้กับมึง กูบอกได้เลยว่า
ตัวแม่งเป็นยิ่งกว่าสวะ คิดว่าตัวเองเป็น จีมิน หรือ RM วง BTS หรือมึงเป็นมาริโอ้ ณเดช หรือไงวะ
มีสิทไปบุลลี้รูปร่างหน้าตาคนอื่น
กูบอกเลยใครว่ากูเรื่องรูปร่างหน้าตา
กูจะตอกกลับ "ผมสามารถล้อคุณตั้งแต่ทรงผมยันเล็บตีน คุณอยากให้ผมทำอย่างนั้นมั้ย" ถ้าแม่งยังกวนตีน กูจะเสริม และ "ผมก็สามารถล้อคุณได้ตั้งแต่ฐานะ สินทรัพย์ สังคม การทำงาน" หรือ แม้กระทั่ง"ชาติตระกูลบิดา มารดา" ของคุณ การโดนบุุุุลลี่มันเป็นเรื่องปกติ กูเป็นคนมองโลกในแง่ดี และมองจากมุมสูงด้วยซ้ำ แต่กูคิดว่า กูนี่เหร่ะคือจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารการบุลลี่คนอื่น ถ้ากูจะเอาจริงขึ้นมา

>>881 เวลามันคุยโม้ หรืออวดตัวเอง มึงต้องแทงใจดำระหว่างมันกำลังมั่นใจสุดๆอยู่ และที่สำคัญที่สุด มึงต้องหาเรื่องที่มันอ่อนไหวที่สุดให้เจอ แต่ทางที่ดี มึงปล่อยผ่านไปเหอะ เพราะมึงจบมหาลัย มึงต้องไปเจอตัวเหี้ยๆกว่าอีนี่เยอะ กูฟันเฟริ์ม

>>874 แม่กูเป็นคนดีมาก ไอนี้ไม่ได้อวย ดีแบบ 8.5/10 หรืออาจจะ 9.5/10 แต่พ่อกูคือแบบ
ถ้าชนิดที่ว่า มีศีล10ข้อ สำหรับฆราวาส พ่อกูก็คงผิดหมด แต่เรื่องเงินไม่เคยงก อยากได้อะไร ถ้ากูเกิดกล้าขอ พ่อกูก็หามาให้ได้ (ไม่ใช่ถึงขนาดหาเพชรมาได้นะ)

>>873 ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้ สิ่งที่จะทำให้มึงหายทุกข์ คือมึงต้องเข้าใจธรรมชาติ ธรรมชาติของผู้ชาย ผู้หญิง ธรรมชาติของเหตุผลการเกิดขึ้นของเหตุการ อารมณ์ ความรู้สึก การสัมผัส มึงจะเป็นทุกข์น้อยลง

>>870 มึงยังไม่เจอ สมาธิโพเพธัส

>>858 พ่อกูชอบยัดหนังสือให้กูอ่าน กูไม่เคยอ่านที่แกให้ แต่แม่งซึมซับจาก ทำไมพ่อชอบเอาหนังสือมาให้จังวะ งั้นกูลองไปห้องสมุด ทีนี้แม่งติดงอมแงมเลย เช้า กลางวัน เย็น ต้องห้องสมุด แต่ข้อเสียคือกูจะอ่านอยู่ 4ประเภท
ดาราศาสตร์ จิตวิทยา การ์ตูนเชิงความรู้
พุทธศาสนา แล้วเวลาอยากได้หนังสือ พ่อกูก็ทุ่มไม่อั้น พ่อกูเคยพูดถึงขนาดว่า หนังสือทุกเล่มมีประโยชน์แม้กระทั่งหนังสือโป๊ ซึ่งแม่งโคตรเรียล
แต่พ่อกูไม่ซื้อหนังสือโป๊ให้นะ เดวจะเข้าใจผิด

>>866 มึงต้องเข้าใจนะว่าแม่เขาไม่ได้เรียนสูงแบบมึง ลองแม่มึงจบ ป.ตรี กูให้ 50/50 แม่มึงจะเลิกเชื่อเรื่องสไยศาสตร์ ดูดวงส้นตีนหมานี่ไปเลยเว้ย

>>856 มึงโยนหนังสือ ซัก50 ถึง100หน้า ให้มันอ่าน แล้วมึงบอกว่าอ่านจบสรุปให้พี่ฟัง เดวให้20-50บาท มึงก็ว่าไป พนันกับกูป่ะ 60-80% น้องมึงต้องอ่านแน่ ถ้าบ้านมึงรวย มึงก็ซื้อของขวัญเป็นเกมสตีมราคา200-300 ให้มันต่อหนึ่งเล่ม หรือซื้อของขวัญตอบแทนต่อเล่ม พอมันเริ่มติด ทีนี้มันจะขอหนังสือจากมึงแทน หนังสือน่ะพอติดมันแล้วเลิกยากกว่ายาอีก

>>892 ผิด ป.ตรีโทเอกงมงายเรื่องแบบนี้ก็เยอะแยะ คนรุ่นใหม่นี่แหล่ะ ช่วงอายุ 20-30-40 โปรไฟล์ชนชั้นกลางค่อนบนขึ้นไป

>>894 มึงอย่ามั่ว คนส่วนใหญ่ที่จบตรีที่กูรู้จักเขาไม่เชื่อนะ มึงเอามาจากไหน พวกจบตรีแล้วเชื่อเรื่องงมงาย มึงต้องแยกแยะให้ออก ว่าคนที่ถือศีล ปฏิบัติในหลัก มรรคมีองค์8 กับพวกหมอดูทรงเจ้า ลัทธิ ufo มันคนละพวกกันนะ

>>770 มึงเรียนจบยังอ่ะ ถ้าจบแล้วก็ดีใจด้วย
บางทีการให้กำเนิดแต่ดูแลเราได้ไม่ดี นั่นถือเป็น
พ่อแม่ที่ล้มเหลว พ่อแม่ก็คือบุคคล บุคคลก็ต้องย่อมมีล้มเหลว ถ้ามึงมีอนาคตสดใสแล้ว มึงส่งให้เขาเดือนละ 1000-2000 กูว่าไม่ผิด ส่วนเรื่องลุง เเกแค่หวังว่ามึงจะมีชีวิตดีดี ถ้าแกป่วยมึงก็อยู่ช่วยเหลือแกให้เต็มที่ พ่อแม่ถ้าป่วยมึงก็ต้องดูแลเต็มที่
ถ้าพ่อแม่ปกติมึงก็ส่งเงินพอ แค่นี้กูููว่ามันเพียงพอ และก็อย่าสนใจคำพูดคนอื่นให้มากนัก (ญาติ เพื่อน แฟน) ให้คิดเสมอว่าต้องทำงาน มีเงินเก็บ ทำประกัน วางแผนเยอะๆ คนรุ่นก่อนๆ แม่งเก่งนะ
เริ่มจากต้นทุนชีวิตโคตรน้อย จนเริ่มมี บางคนรวย
สุดท้ายมึงก็สู้ต่อไป เพราะชีวิตมันก็เป็นแบบนี้
ชีวิตมันแย่แต่มีนมหัศจรรย์

**896 ไอสัสคีบอร์ดรวน มหัศจรรย์โว้ย

>>895 กูไม่ค่อยอยากถามแบบนี้หรอกนะ แต่ มึงอายุกี่ขวบอะ ทำงานรึยัง เจอสังคมมากี่แบบ

>>895 กูนะ เอาจากคนที่พอจะรู้ว่าเค้าเรียนที่ไหน คนเรียนหมอบางคนแม่งยังเชื่อดวงวันเกิดตัวเองเลยอ่ะ ติดตามโหราศาสตร์เป็นตุเป็นตะ ตอนมีดราม่าคำทำนายดมียjustinนี่ยังไปมีอ่านกับเขาด้วยเลย ส่วนคนใกล้ตัวก็แม่กูนี่แหละจบ ป.ตรี ที่เชื่อ ดร.ไก่กับเชื่อฝีมือการดูดวงของน้ากูที่ไปเรียนมา น้ากูแม่งวุฒิการศึกษาแค่พวก ปวช. ซะด้วยซ้ำอ่ะ กูว่ามันขึ้นกับจริตของคนหว่ะ แบบแม่กูนี่คนหัวอ่อนอ่ะ บางเรื่องคือไม่ระแวงก่อนคิดเลยสักนิดเดียว

>>898 อายุ26 ทำงาน เซเว่น MK ขายเครื่องกรองน้ำ เฝ้าร้านเกม ร้านอาหารไทย+เวคบอร์ด(thaiwakepark ลำลูกกา คลอง6)
พนักงานจัดสต๊อคบิ๊กซี นี่เหร่ะสังคมที่กูเจอ
ไอ้เรื่องดวงเขาก็ดูกันรายเดือน สัปดาห์ ไม่ถึงขนาดดูเอาลึกๆ คนที่เชื่อแบบลึกๆชอบดวง มันมี แต่อัตราส่วนคือ 3คนงมงาย 5คน ดูขำๆ 2คนไม่เชื่ออะไร 3/5/2/(10) แต่ถึงจะงมงาย กูยังไม่เห็นใครแม่งบ้าขนาด ลัทธิ ufo สมาธิโพเพธัส เลยซักคน กูคิดว่าสังคมกูล่างๆแล้วนะ คนล่างๆแบบนี้ยังไม่เชื่อเลย น้องกูจบตรีไม่เชื่อส้นตีนอะไรทั้งสิ้น
น้องอีกคนกำลังเรียนป.ตรี แม่งก็เชื่อในวัตถุนิยมของหรู แม่กูจบตรี เชื่อมั่นในกรรม อะไรจะเกิดขึ้นยอมรับได้ ไม่อยากรู้อนาคตหรือดูหมอดูอะไรทั้งสิ้น พี่สาวลููกพี่ลูกน้องอีกสามคน คนแรกเชื่อในความขยัน อดทน คนที่สองเชื่อในความประหยัด
คนที่สามเชื่อแม่เขากูอยู่กับแกมาตลอดจนแก29ไม่เคยเถียงแม่ซักแอะ ถ้าไอ้พวกจบตรีแล้วงมงายนี่กููว่าคงเป็นพวกขาดความรักโคตรๆอ่ะ อะไรจะโง่ได้ขนาดนั้น

พี่สาวสามคนนี่จบตรีนะครับบอกก่อน
มีแต่กูนี่เหระที่ไม่ได้เชื้อเขาเลย ตันที่ ปวช.

>>901 อูยยย พล็อตเเบบนี้

>>900 อืม มึงเข้าใจถูกแล้ว มึงอยู่ในสังคมตลาดล่าง
งั้นกูขอย้ำจาก >>895 อีกที กูอยู่ในสังคมคนรุ่นใหม่ รู่จักคนที่จบป.ตรีโทเอกช่วงอายุ 20-30-40 โปรไฟล์ชนชั้นกลางค่อนบนขึ้นไป
อะ แฟร์ๆ มึงแชร์โปรไฟล์มึงกูก็แชร์ของกู บ้านกูเชื้อจีนตระกูลใหญ่ รุ่นลูก 10 กว่าคน รุ่นหลาน 10-20 คน อยู่ในช่วงอายุ 20-เกือบ40 การศึกษาป.ตรี-เอก ก็อย่างที่บอก กลางค่อนบน ในรุ่นกูมีอย่างน้อย 2 คนที่เชื่อเรื่องเปลี่ยนเบอร์เปลี่ยนดวง
กูและลูกพี่ลูกน้องหลายคนทำงานในบ.ข้ามชาติ รู้จักระดับ CEO บ้าง ในกลุ่มนั้นก็มีคนที่เชื่อเรื่องเปลี่ยนเบอร์เปลี่ยนดวง
ยังไม่นับเพื่อน เพื่อนของเพื่อน และ connection อื่นๆที่สะสมมาตลอด 20 กว่าปี
คิดว่าคำพูดกูมีน้ำหนักพอรึยัง
ถ้าแค่นี้ยังไม่พอ บ.ที่มึงทำงานอยู่น่ะให้หมอดูโหงวเฮ้งก่อนรับพนักงานระดับสูง ถ้าคิดว่ากูโม้ลองกูเกิล หมอดู cp ดูก็ได้

>>903 ท่ด ชี้ผิด กูคือ >>984 ดันชี้ไปที่เม้น >>895 ของมึงซะได้

>>904 สัส ผิดซ้ำซ้อน >>894 ดิ

>>905 กุมึนนนน555

>>903 จะสังคมระดับสูงต่ำ สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการทำงานหาเงิน ถ้าโปรไฟล์ดีแต่งมงายกันขนาดนั้น ก็นะ...... เติมเอาเอง

>>901 ตลกที่มึงโซพราวด์ว่ามีการศึกษาทั้งตระกูล แล้วพอ >>907 ก็มาแขวะเนี่ย 555 คือมึงคิดว่าโม่งมีแต่เด็กเห่อหมอยกับชนขั้นล่างการศึกษาต่ำเหรอวะ โถวววว

กูเกลียดญาติกูมาก กูฝากรับของที่บ้านเขา แล้วมันไม่ถึงกูซะทีกูเลยไปถาม เขาบอกว่าส่งไปแล้ว แต่ไม่บอกกู แล้วมาโทษกูว่ากูไม่ยอมทวงเขา

ไอ้สัส กูจะไปรู้มั้ยว่าของมา กูก็เพิ่งเช็ค แล้วแม่ง900 ทุกวันนี้ยังไม่เจอ พ่อมึงตาย

แล้วอีกอย่าง มึงมาบ้านกูทีไร มีงก็ชอบเอาของบ้านกูไป กล่องข้าวที่กูสะสมจะหมดตู้แล้วไอ้เหี้ย เหลือแต่ฝา เวร มึงจะเอาก็มาขอดีๆดิ แล้วน้ำบ้านกูด้วย แดกเก่งจัง ทีก็ไปบ้านมึงเสือกหวง

ยังไม่จบ คือกูเป็นคนนอนเข้า ตอน8โมงจะนอน อีนั่นมันมานอนทับกู แล้วมาแย่งผ้าห่มกูแล่วหัวเราะแบบขำๆ คือกูไม่ขำมั้ย กูจะนอน

เหนื่อย เก็บกด เห็นด่าแบบนี้กูทำตัวดีกับเขามากเลยนะ

ถามตรงๆนะ เป็นพวกมึงนี่จะเกลียดคนเป็นพ่อที่แม่งไม่ทำตัวเป็นพระในบ้านแบบพ่อกูไหมวะ? นับตั้งแต่กูจำความได้ พ่อกูคือแม่งแทบไม่มีหน้าที่ห่าไรมากมายเลยนอกจากไปรับ-ส่งกูที่ รร. กับข้าวกับปลาก็ทำไม่เป็น มีแต่แม่กูที่เค้าต้องเรียนรู้ เรียนทำ ดูแลกูทุกอย่าง ค่าเทอมแม่กูจ่าย ทั้งๆที่รายได้ตอนนั้นแม่งห่างยากแม่กูแค่หมื่นต้นๆ(พ่อกู3หมื่นกว่า แม่กูรายได้แตะๆ5หมื่น) พอตกงานกันทั้งบ้าน กูโดนไล่ไปอยู่ ตจว. ที่ด้อยพัฒนาที่สุดของประเทศแถบเดียวกับที่ญาติๆพ่อกูอยู่ พ่อให้เงินกูไป รร. แค่40 บาททุกๆวัน ญาติๆกูขี้งกทุกคน แม้แต่ย่าก็โคตรงก แม่กูไม่เคยเลี้ยงกูโดยการให้แดกเนื้อ 1ชิ้นต่อข้าว1มื้อเลย แกงจืดแครอทฝีมือแม่กูคือแครอททั้งหัว ไม่ใช่ผ่านไปสองสัปดาห์แม่งเพิ่งหมดไปแค่1/4หัว เอาตามตรงคือช่วงนั้นกูวัยรุ่นไม่มีใครสนใจเลยว่าปากท้องกูคือจะอิ่มไหม กูจะมีปัญญาออกไปซื้อกินเองได้รึเปล่า ซื้อของทุกอย่างให้กูคือแม่งต้องราคาถูกที่สุด ไม่สนคุณภาพ ไม่สนว่ากูจะชอบหรือไม่ชอบมัน เรื่องเรียนกูเรียนดีแต่เอาตรงๆยังดึงดันจะส่งกูไปเรียนกับติวเตอร์ที่ไม่มีความอยากสอนเลยสักนิด เก่งแต่ปาก สอนไม่ได้เรื่อง เอาง่ายๆคือราคาถูก/ฟนีไปเลย คุณภาพช่างแม่งอีกนั่นแหละ สามปีของกูคือแม่งอึดอัดมาก อะไรที่กูเคยทำแม่งมาทำที่นี่คือกูผิด ผิดจนแบบกูไม่กล้ามีปากเสียงในบ้านเลย ไม่รู้แม่กูคิดอะไรทำไมให้กูไปอยู่ตรงนั่น เพราะเขาคิดว่าพ่อกูจะดูแลกูไหมไรงี้เหรอ เปล่าอ่ะ เงินค่าขนมที่ได้มาทุกๆค้รั้งแม่งคือมาจากค่าเช่าบ้านที่ กทม. ทั้งนั้น แล้วพวกที่มาเช่าบ้านแม่งก็ตลาดล่างทั้งนั้น พอพวกนั้นย้ายออกพ่อมาโทษกูว่าเกลี้ยกล่อมแม่กูไม่ได้ ไม่ให้กูอาบน้ำ ไม่ให้กูนอนสารพัด นี่ผ่านมาจะสิบปี เอาตามตรงว่ามันเพิ่งให้กูเป็นเจ้าบ้านในบ้านหลังนั้นเพื่อปล่อยเช่าเพราะกลัวภาษีที่ดิน มุมมองกูคือแม่งแบบมันทำเพื่อให้ตัวเองริดคนเดียวตลอดมาอ่ะ ถ้าคนมันจะเสียสละจริงๆแม่งเวลามีปัญหาต้องไม่ใช่หนีปัญหาไปเป็นคนแรก ตลอดชีวิตที่กูจำความได้คือแม่กูทนกับพ่อเพราะว่ากูกับน้องนะเว้ย แอบไปร้องไห้เองหลายครั้ง ร้องไห้ให้กูเห็นสิบกว่าครั้ง ทะเลาะกันเยอะมากๆ ลงไม้ลงมือก็มี ทรัพย์สินที่สร้างๆกันมา แม่กูเหนื่อยสายตัวแทบขาด แม่กูเป็นเจ้าของได้แค่ไม่กี่อย่าง แต่มันเก็บแม้กระทั่่งฉโนดที่ดินที่กูเห็นหน้าตาที่ดินทุกๆวันแต่ใบฉโนดของมันไม่เคยเห็น เหมือนพ่อกูแต่งงานกับแม่เพื่อหวังเอาสบายจากกงสีอากงฝั่งแม่กูอ่ะ ถ้าวันนึงมันตายขึ้นมาและพวกมึงได้มาลองเป็นกู มึงอยากจะไปเผาผีมันไหม? ตัวกูเองไม่อยากไปหรอกนะ แต่ถ้าโดนกดดันจริงๆกูก็จะจัดงานศพให้ราคาถูกประชดมันไปเลย ใช่ก็รู้คำตอบในใจตัวเองอยู่แหละ แค่อยากเห็นคำตอบของคนอื่นๆบ้างหว่ะเผื่อกูอาจจะมองว่าคำตอบของตัวเองแม่งผิดกว่า

>>910 คีย์บอร์ดมือถือนี่แม่งเหี้ยทุกรุ่นไหมวะ? รวนชิบหายเล้ยยยย
🔴รายได้ห่าง*ยาก = จากแม่กูแค่หมื่นต้นๆ....
🔴เอาง่ายๆคือราคาถูก/*ฟนี = ฟรีไปเลย...
🔴เพื่อให้ตัวเอง*ริด = รอดคนเดียวมาตลอดอ่ะ...

ชอบด่ากูตลอดว่าเหลวแหลก เอากูไปเทียบกับตลาดล่างทุกวัน ไม่เคยเห็นความเป็นคนขยันในตัวกูเลย อย่าคิดว่าด่าแล้วกูจะเอาไปเป็นแรงผลักดัน กูไม่ได้โลกสวย ที่กูเรียนหนักเพราะตอนจบจะได้รวยๆแล้วหนีไปต่างหาก

>>910 มึงต้องลองฆ่าตัวตายเเล้วเขียนจนหมายระบายความในใจเอาไว้ กูพูดจริงๆนะ

>>913 อย่ามาปั่นไอสัส ไปมู้อื่นไป

มึงกูปรึกษาหน่อย ช่วงนี้มีงานอะไรให้ทำบ้างวะกูเป็นนักศึกษาเพิ่งได้หยุดเรียน ตอนนี้พ่อไม่มีงานทำเลย คือปกติพ่อกูทำงานในห้างตอนนี่ห้างปิดเลยทำอะไรไม่ได้ แล้วครอบครัวกูก็มีแต่กู พ่อ ยาย ตอนนี้เงินไม่พอแล้ว กูต้องทำงานอะไรถึงจะรอดกับสถานการณ์แบบนี้ได้

ตื่นมารู้สึกไม่ค่อยดี แถมปวดเนื้อปวดตัว
...แต่เอาจริงคือถ้าเป้นโควิด กุกลัวโดนแม่ด่ามากกว่าจะเป็นอะไรไปอีก คือจริงนี่ก็พยายามรักษาระยะพอประมาณอยู่แล้ว คนที่แม่งไม่รักษาระยะก็แม่
แต่ก็แม่อีกที่แม่งเที่ยวโวยวายใส่ชาวบ้าน กุไม่อยากอยู่ที่บ้านแล้วอ่ะ คือบางทีมันก็นิดๆหน่อยๆกุแค่ต้องการออกไปซื้อของงี้

>>912 ตอนกูเป็นวัยรุ่นก็เหมือนมึงนะ อยากหนีจากบ้านนี้ไปไกลๆ กูเรียนไม่เก่งหรอกแต่กูก็เน้นลูกขยันถูลู่ถูกังจนกูได้ไปเรียนต่อมหาลัยในกรุงเทพ นานๆกลับบ้านที ทั้งๆที่กูก็ไม่ได้ถนัดกับวิชาที่กูเรียนนักจบมาเงินเดือนสตาร์ทกูก็ราวๆ 2 หมื่น กูก็บอกเลยต้องทำงานอยู่กทม.นะ ที่บ้านไม่มีไรให้ทำ 555 เดือนนึงก็กลับไปพอเป็นพิธี อายุ 30 กูก็เงินเดือน 5 หมื่นแล้ว ชีวิตช่วงนั้นดีสัส ทนอีกไม่กี่ปีสู้ๆว่ะ

>>915 1. ลองดูของ CP พวกเซเว่นกับคนส่งของเห็นว่าจะเปิดเดลิเวอรี่ให้พ่อมึงไปสมัครทำๆไปก่อนรอห้างเปิด 2. เห็นว่าจะออกเงินกูดอก 0.01% จำเป็นจริงๆก็กู้มาใช้ก่อน ลองดูในเน็ต

>>916 เหมือนกูกูกลัวเมียด่ามากกว่าเป็นโควิดอีก อะไรนิดหน่อยๆก็ด่า คือกูเป็นภูมิแพ้น้ำมูกไหลงี้ด่ากูเป็นชุด มึงบ้าแล้วสัส

>>917 ใช่มั้ยมึง คือเป็นก็รักษา อายุยังไม่มากก็อาจจะหายได้ แต่ก็ต้องมีกำลังใจมั่งไหมวะ
ตอนกุรุ้ข่าวว่ามีคนในม.เดียวกันไปตรวจกุก็กลัว กุโพสเตตัสเรื่องเมื่อไหร่จะแจ้งผลตรวจ เพื่อนกุเข้าใจผิดว่ากุไปตรวจ แม่งรีบโทรมาให้กำลังใจ
ส่วนพ่อแม่กุเหรอ รุมถามยังกะกุเป็นหมอตรวจเอง จนกุกรี้ดใส่โทรศัพท์ คือแม่งกุไม่อยากอยู่บ้านอ่ะ กุจะบ้า
อายุกุก็ไม่น้อยแล้วมึง ไม่ใช่เด็ก แต่กุจะบ้ากะแม่กู

ที่บ้านเป็นหนี้นอกระบบ หลายแสนบาทหลายเจ้าหนี้ เจ้าล่าสุดมาทวงค่อนข้างข่มพอสมควรแต่ก็บอกว่าให้มาคุยกันว่าจะจ่ายรายวันเท่าไหร่ 200-500 ก็ได้ แต่พ่อแม่กูบอกแต่ว่าไม่มีเงินแล้วก็ไม่ยอมจ่าย กูไม่เข้าใจ ถ้าเขาให้จ่ายวัน200ก็น่าจะพอจ่ายได้(หาได้วันละ4-500แต่ก็ต้องซื้อของตลอด+ภาระอื่นๆ บ้านกูขายของอะนะ) กูไม่เข้าใจเลยจริงๆ ผ่อนรถก็ไม่ผ่อนมาหลายเดือนแล้ว ทำไมเขาถึงไม่ยอมจ่ายวะ กูเครียดมาก กูห่วงความปลอดภัยเพราะคนที่มาทวงคุยกับแฟนมั้ง แล้วแฟนก็สบถคำหยาย ด่าหนักมาก กูกลัว
ทำยังไงดีวะ

>>919 เเจ้งตำรวจดิ กูเคยกู้นอกระบบ(ที่ต่างจังหวัด) พอได้เงินเเล้วก็เเจ้งตำรวจให้รวบเเม่ง เเล้วกูก็เผ่นกลับบ้าน

>>920 กูว่ากู้นอกระบบสมัยนี้ล้ำไปเยอะนะ จะกู้ใช่ว่าแม่งให้ง่ายๆ ขอทรัพย์สินชิ้นใหญ่ๆค้ำไว้เยอะแยะ เวลาเบี้ยวก็มายึดทรัพย์แทน แล้วคนปล่อยแม่งคงต้องมีดูบ้างแหละว่าลูกหนี้มีอะไรติดตัวบ้าง

>>921 เจรจาเอาสิ มึงเคยลองคุยกับพวกมันรึยังล่ะ

>>915 ขับพวกแกร็บ ลาล่า ไลน์แมน ถ้าขับคล่อง ๆ ได้เงินเยอะอยู๋ แต่เสี่ยงหน่อยช่วงนี้ไวรัสระบาด
อีกแบบคือ เข้าเว็บหางานซะนะ Jobthai Jobbkk ไปดูในนั้นจะมีงานของพวก Cp lotus กำลังรับสมัครพวกพนักงานแพ็คสินค้า จัดสินค้า ส่งของไรงี้
จำนวนมากอยู่ น่าจะทำได้ไม่มีปัญหา เงินเดือนอาจจะไม่ได้เยอะมาก แต่อย่างน้อยก็ยังได้ ในช่วงที่ภาวะเศรษฐกิจฉิบหายคนตกงานรัว ๆแบบนี้อะนะ
รีบสมัครเดี๋ยวเต็มก่อน

>>922 คนกู้ไม่ใช่กูแต่เป็นพ่อแม่กูน่ะ กูยังเรียนอยู่ไม่มีรายได้อะไร ส่วนเจ้าหนี้จะคุยกับพ่อแม่กูแต่พ่อแม่เหมือนจะไม่ค่อยยอมไปคุย เอาแต่บ่นในครอบครัวว่าไม่มีเงินแล้วก็ไม่จ่าย กูจนปัญญาว่ะ ปล่อยไว้แบบนี้กูน่าจะโดนอุ้มก่อนเพราะกูติดบ้าน

>>924 เ เ จ้ ง ต ำ ร ว จ

ครอบครัว ถ้ามีดีอยู่แล้ว เช่นทรัพย์สิน 1000ล้านขึ้น ในฐานะลูกก็ต้องหาทางต่อเติมส่งเสริม
พอมาถึงรุ่นลูก บอกตามตรงจะหาแฟนที่คู่ควรยากมาก เพราะถ้าเจอแนวอีสานก็เจอฝ่ายญาติพี่น้องเมียปอกลอกจนหมด หันไปมองผู้หญิงต่างชาติบ้างเถอะ

ไม่อยากไปช่วยที่บ้านขายของเลย คือกูมีแพลนว่าจะต้องลุยอ่านหนังสือกับทำนู่นนี่เยอะมาก(รวมถึงทำงานหาเงินใช้เองด้วย) แต่ก็โดนใช้ไปช่วยงาน ทั้งๆที่ก็มีลูกน้องขายอยู่แล้วคนนึง คนที่ลากกูไปก็ไม่ได้ทำอะไร พอมาส่งกูแล้วก็หายไป ทิ้งกูไว้ที่ร้าน ทั้งๆที่ร้านตัวเองแท้ๆ พอกูอยู่ร้านก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากนั่งทอนเงิน เอาของใส่ถุง คือมันเป็นอะไรง่ายๆที่เขาเองก็ทำได้

พอกูบอกให้ไปเอง กูจะอยู่บ้าน ทำธุระ ก็ไม่ยอมบอกว่าให้ไปช่วยกันนะ ตอนนี้เราลำบาก ทำไมช่วยกันไม่ได้ พอกูบอกว่าก่อนหน้านี้กูก็ช่วยแล้วไง ก็บอกก็ต้องช่วยทุกวันสิ กูจะอ่านหนังสือโว้ยย ไปตั้งแต่บ่ายกลับมาก็ดึก กูไม่มีแรงทำอะไรเลย ทำไงดีวะ

อย่าใช้ให้กูเอาไปอ่านที่ร้าน ร้อนมากอีเหี้ย ไม่เหมาะแก่การเรียนรู้อะไรทั้งนั้น

>>927 อ่าว กูกะลังจะบอกแบบนั้น(เอาหนังสือไปอ่านที่ร้าน)
คืองี้ คนรุ่นเก่าส่วนนึง เค้าอยากให้มึงได้ทำงานได้ฝึกงาน เค้าเลยอยากให้มึงไปขายของ(นี่กูมองแง่ดี)
ประเด็นไม่ใช่ความง่าย แต่เป็นเรื่องการทำงานต่างหาก แบบมึงทำอย่างไรเมื่อเจอลูกค้า ลูกค้ามีปัญหาทำไง
มองในมุมคนแก่อย่างกูมึงเถียงผู้ปกครองไม่ชนะง่ายๆ หรอก ชีวิตทำงานต่อไปก็งี้
อยากอ่านหนังสือต้องทำเท่าที่ได้ ร้อนก็ยังดีกว่าไม่ได้อ่าน

>>928 อ้อไหนๆ ก็นินทา กูเอามั่ง กูโดนหยุดงานจากสถานการณ์ตอนนี้ชั่วคราว กะว่างเต็มที่
แล้วกูต้องมาดูแลคนแก่ หลังผ่าตัด เดินไม่ได้ ทำไรไม่ได้เอง กูต้องอุ้มขึ้นลงไปห้องน้ำ ต้องจับลุกจับนอน จับหายภาพ
ซึ่ง ดูแลคนป่วยก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่นักหรอก ปัญหาคือ....นิสัยแก แกดื้อมากกกก จนกูต้องเฝ้าเกือบ 24 ชั่วโมง
ถ้าแกบริหารเอง เวลามีไรเรียก ชีวิตกูจะแฮปปี้มาก แต่ไม่ มีวันนึงขณะกูไปทำงาน แล้วไม่มีคนเฝ้า
แกก็พยายามลุกมาเดินคนเดียว...แน่นอนว่าล้ม แล้วอาการหนักกว่าเดิม ให้กูบ่นคงได้ยาวเป็นหน้ากระดาษ แต่เอาเป็นว่า ถ้าแกอยู่ดีๆ กูจะแฮปปี้มาก

พ่อกูเกษียณมา 4 ปี วันๆไม่ทำอะไรเลย ไม่มีเพื่อน ไม่มีงานอดิเรก ไม่ชอบเที่ยว ไม่ออกจากบ้าน ไม่พูดไม่คุย (เป็นนิสัยมานานแล้วแต่เมื่อก่อนมีงานทำเลยไม่มีปัญหา) ทุกวันจะนั่งเหม่อตาลอยตรงโซฟา ไม่อยากอาหาร เลือกกินข้าวแกงร้านเดียวทุกวันและบ่นว่าเบื่อข้าว แต่ก็ไม่หาอะไรอร่อยๆกิน กูกับแม่พยายามชวนไปเที่ยวก็ไม่ไป ชวนทำอะไรเล็กๆน้อยๆก็ไม่ยอมทำอะไรทั้งนั้น จนกูกับแม่ล้มเลิกความพยายามและทำใจปล่อยแกไป ตื่นขึ้นมานั่งโซฟา-กิน-นอน วนลูป บ่นแต่ว่ามึนหัว จะล้ม จะตายแล้วๆๆ ร้องให้คนขับรถพาไปหาหมอทุกสามวัน แต่หมอทุกแขนงบอกว่าร่างกายปกติดี แต่แกก็ไม่ฟัง หมอให้ยาบำรุงก็ด่าหมอ จมกับความคิดแต่ว่าตัวเองป่วยหนักสาหัส ยิ่งไม่ยอมลุกไม่ยอมขยับเข้าไปใหญ่ เดินในบ้านสามก้าวก็บ่นว่าไม่มีแรงเดินแล้ว(อายุแค่64)

เข้าใจว่าเรียกร้องความสนใจนั่นล่ะ เก็บตัวมา4ปีแบบไม่มีโลกอินเตอร์เน็ตเลยมันก็ต้องรู้สึกแย่จะตายอยู่แล้ว แต่แกก็ไม่ยอมปรับตัว ไม่เปิดใจ ไม่พยายามมีความสุขเลย พยายามบอกให้แกปรับการใช้ชีวิตแกก็ไม่ฟัง เถียงตลอด(ด้วยข้ออ้างว่ามึนหัว แล้วก็นั่งง่อยตรงโซฟาต่อไป) พอคุยด้วย 100%จากปากแกต้องพูดเรื่องเจ็บ ป่วย บ่นว่าชีวิตเป็นทุกข์ ใช้เวรกรรม เบื่อ ทรมานมากกกก จนคนอื่นเอือมระอา ขนาดญาติที่อยู่ข้างบ้านตอนแรกก็พูดด้วยก็ปลอบแกนะ มาช่วงหลังนี้คือเงียบ แกบ่นเรื่องเจ็บปวดคนอื่นก็เงียบฟังเฉยๆ(เพราะถ้าพูดไม่ถูกหูเดี๋ยวก็ทะเลาะกันอีก) เสียสุขภาพจิตตามไปหมดแล้ว

ล่าสุดตะกี้ อยู่ดีๆก็พิมพ์ เบื่อๆๆๆทรมานโว้ยยย ลงในไลน์ครอบครัว...มันต้องตอบว่าอะไรถึงจะพอใจวะ เคยปลอบว่าอย่าเครียดอย่าคิดมากก็โกรธ ไม่พอใจ คือกูอยากตอบมากว่ากูก็เบื่อทรมานเหมือนกัน ไม่อยากคิดแบบนี้แต่ก็เบื่อ ทำไวดีวะแม่ง อยากพาไปหาจิตแพทย์ก็ไม่ยอมไป บอกว่าแกไม่ได้บ้า พอจะปล่อยให้แกทุกข์ก็รู้สึกผิดอีก แต่ปล่อยยังไงแกก็รังควานใส่คนในบ้านคนอื่นอยู่ดี ไม่รู้จะทำไงแล้ว อยากย้ายออกไปอยู่คนเดียวก็สงสารแม่ แม่เครียดจนต้องหลบอยู่ในห้อง แยกกันอยู่ ไม่งั้นแม่จะบ้าตาม แต่พออยู่คนเดียวพ่อแกก็ยิ่งแย่หนักไปอีก แต่กูก็เข้าใจแม่นะเพราะแกเครียดจริงๆ ส่วนกูก็ต้องออกไปทำงานทั้งวัน แต่ถึงจะไม่ใช่เวลาทำงานกูก็ไม่อยากอยู่ใกล้พ่อหรอก มันหดหู่ตาม รู้สึกผิดนะแต่ไม่ไหว

แบบนี้มันคืออาการซึมเศร้าหรือเปล่า รับมือยังไง?? แกไม่เปิดใจเลย แล้วกูควรพยายามกล่อมพาไปหาจิตแพทย์ให้ได้หรือเปล่า จะช่วยได้ไหม คือรู้สึกที่บ้านไม่สามารถหาทางทำให้แกดีขึ้นได้แล้ว แกทุกข์จนวันตายแน่ถ้าปล่อยไปแบบนี้(และคนอื่นก็ทุกข์ตามด้วย) หรือกูควรไปเล่าให้จิตแพทย์ฟังดูก่อน??

>>930 ให้พ่อมึงเข้าสังคม ให้พ่องมึงเล่นเฟสสิ

>>931 พ่อกูก็เล่นเฟซ ไลน์ แต่อ่านข่าวอย่างเดียวแปปๆก็เบื่อ วางมือถือละ มีคนทักมาคุยเพียบนะแต่แกไม่ยอมเปิดอ่าน ไม่ยอมตอบ ไม่คุยกะใคร เคยพูดว่ากลัวคนอื่นจะหัวเราะเยาะถ้าเห็นสภาพหง่อมใกล้ตายของแกตอนนี้ ค่อนข้างจะอิหยังวะมาก

>>932 พ่อมึงเเม่งปลงเเล้วเหรอ มีเวลาคุยกับพ่อบ้างเปล่าว่าพ่ออยากทำอะไร

>>933 กูยังอยู่บ้านเดียวกันอยู่ ก็พยายามถาม/ชวนนะว่าพ่ออยากทำไรมั้ย ไปไหนมั้ย กินไรมั้ย คำตอบก็จะว่าไม่ ไม่เอา ไม่อยาก ไม่ไป ถามว่าลองหางานอดิเรกมั้ย ก็ขึ้นเสียงว่าจะให้พ่อทำไรล่ะ..โมโหอีกที่ไปจี้ใจจุดนี้ แล้วแกก็จะเถียงว่าก็คนมันป่วย มึนหัว จะล้ม ออกไปแป้บเดียวก็จะล้มจะกลับบ้าน อยู่บ้านก็บ่นทรมาน เบื่อ เหงา จะตาย
แต่ตรวจร่างกายปกติทุกอย่าง ถึงขนาดจ่ายรพ.เอกชนแสกน MRI ทั้งที่แทบไม่มีอาการอะไร ได้ผลปกติ ไม่ได้เป็นโรคหนักอะไรเลย แต่ร่างกายเสื่อมตามวัยเลยมึนหัว

เหมือนจะไม่ใช่ปลงชีวิตนะแต่ก็ไม่คิดจะทำอะไร กินข้าวแล้วนอน ว่างเปล่า ไม่เอาอะไรเลย คือกูก็งง เกษียณปุ๊บเหมือนดิ่งเหว สภาพหดหู่ใจเหลือเกิน

>>934 พ่อมึงเป็นอะไรทางใจปะวะ หาหมอเลยตรวจไม่เจอ มึงลองไปขอคำแนะนำจากจิตแพทย์ดูมั้ย พวกวัยเกษียณอาจรู้สึกหมดคุณค่า เพราะงานที่เคยทำให้รู้สึกตัวเองมีค่ามันก็ไม่ได้ทำอีกต่อไปแล้ว หรือไม่ก็เป้าหมายชีวิตเขาตั้งมาถึงวัยเกษียณ พอคอมพลีทแล้วก็ไม่รู้จะไปไงต่อ ลองให้เขาหาเป้าหมายใหม่ในชีวิตมะ

>>930 บอกตามตรงนะ คือ พ่อมึงอยากตาย แต่ไม่กล้าเอ่ยปากและไม่กล้าฆ่าตัวตายเอง
กูไม่ได้กวนตีน ไม่ได้โทรลล์แต่อาการของพ่อมึงมันบ่งบอกได้อย่างเดียวจริงๆ

>>936 ไม่อ่ะ ไม่ขนาดนั้น เป็นอาการที่พบบ่อยของคนแก่นะ
ส่วนมากแดกแค่ fluox แล้วจะดีขึ้น เป็นหนักก็ปรึกษาหมอ

>>937 อ้อ แต่ต้องหาไรให้แกทำด้วย แก้ต้นเหตุ

>>934 มึงพยายามอย่าให้เขาเลือกเอง มึงต้องเริ่มเองเลยเช่น พาพ่อออกไปเดินคุยกัน ให้พ่อคุยเรื่องเก่าๆ ตอนที่พ่อทำงานพ่อชอบอะไรมากที่สุด ตอนที่พ่อเรียนอยู่เป็นไงมั่ง

พ่อกูก็เป็นอย่างนั้นเกือบเป๊ะ ต่างกันเรื่องเดียวคือไม่ยอมไปโรงพยาบาลเว้นจะอาการหนักมากจริงๆ กูปลงละ

>>937 รอบข้างกูมีคนแก่เยอะ เป็นอาการปกติของคนแก่ก็จริง แต่มีแค่บางอาการเท่านั้นแหละ คนที่มีทุกอาการที่มันอธิบายมานี่แทบไม่มีเลยนะ
นี่อาการพ่อมันมีครบแบบเหมือนคนหมดสิ้นทุกสิ่งอย่าง ไร้เป้าหมาย ไม่อยากจะทำอะไรอีกต่อไปแล้ว หรือง่ายๆ คือ ไม่อยากอยู่แล้วนั่นแหละ
แต่คนบางคน ยิ่งคนที่เคยมีหน้าที่การงานดีๆ การที่จะยอมรับว่าตัวเองอยากตาย มันจะรู้สึกเหมือนว่าตัวเอง "แพ้" เลยเลือกที่จะไม่ยอมรับความจริง
อาการเลยออกมาแบบนี้

>>941 มึงฟันธงเกินไป มึงบอกว่าแทบไม่มีแสดงว่ามีใช่มั้ย แล้วคนที่มึงเคยเจอนี่อยากตายทุกคนเลยรึ

แม่กูนี่เป็นเหี้ยไรแดกข้าวชอบเอาช้อนกลางบนโต๊ะมากินข้าว แล้วอพอจะแดกหมดช่วงท้ายๆชอบใช้มือหยิบกิน
คือเมื่อก่อนก็ไม่อะไรอ่ะ กูพยายามมองผ่านๆไป เตือนก็ไม่ฟังโดนด่าอยู่ดี แต่พอมีเรื่องโควิดแล้วกูรู้สึกว่ามันสกปรก น่าแขยงมากเลย ยิ่งเขาเอาช้อนกลางมาใช้แดกข้าว แล้วตอนท้ายๆเอามือมาหยิบๆกิน(ฉีกไก่ฉีกปลาไรงี้) คือขี้มือใครบ้างก็ไม่รู้
แม่งหงุดหงิด พยายามแดกให้เสร็จๆก่อนแม่มาจะได้ไม่ต้องเห็น ไม่ต้องร่วมโต๊ะ ขยะแขยงไปเลย บางวันแดกไม่ทันกูไม่กล้ากินต่อเลย นั่งซัดข้าวเปล่า

>>943 ตักกับข้าวมาใส่จานตัวเองก่อนเลยสิ

เห็นคนบ่นเรื่องอยากออกจากบ้านไปอยู่คนเดียวบ่อย
ก็ไม่คิดว่าจะเจอกับตัวเอง ..
เฮ้อ อยู่บ้านก็เหมือนอากาศธาตุว่ะ

ก่อนนี้ยังดี กูออกไปทำงาน กลับก็ดึกเลยไม่ค่อยเจอใคร ตอนนี้ห้างปิดเลยกลับมาอยู่บ้านยาวเลย
กายไม่เท่าไหร่ สุขภาพจิตกูจะแย่เอา

>>943 เห็นด้วยกับที่ >>944 บอกอ่ะ เป็นกูคือ หยิบชาม ถ้วย กับข้าวแยกสำรับไปเลย ถ้าแม่มึงอ้างว่ากระแดะทำตัวเป็นผู้ดีบอกไปว่าไม่เกี่ยว สุขอนามัยล้วนๆ อาหารส่วนกลาง ของส่วนกลางแม่งไม่หยิบไปแดกที่จานตัวเองวะ?

>>943 ตอนมึงดูดนมกู กูยังไม่ขยะแขยงปากมึงเลยนะ ทนไม่ไหวก็ย้ายออกไปดิ ใครห้ามมึงวะ

>>947 ไอ้สัส 5555+

กูจะตายเพราะแม่แม่งเป็นโรคประสาทก่อนอย่างอื่นเลยเนี่ย

คุยกับแม่แล้วประสาทแดกชิบหาย พูดอยู่สองเรื่องวนไปวนมาสองปีแล้ว ไม่เคยได้มีบทสนทนาของคนปกติ มีแต่บ่นกับด่ากูอยู่นั่นแหละ พอถามว่าทำไมไม่คุยเรื่องปกติบ้างก็บอกมันไร้สาระ คุยทำไม คุยที่ทำให้เกิดประโยชน์สิ กูอยากจะขำ ยิ่งพูดยิ่งเบื่อ ยิ่งไม่อยากทำ อยากทำตรงกันข้าม กูรำคาญมากกกก ขนาดกูอยู่มหาลัยแล้วก็ยังโทรมาบ่นเรื่องเดิม พอโรคโควิดกูกลับบ้านไปอยู่บ้านพี่ ก็อุตส่าขับรถมาบ้านพี่กู ไขประตูห้องที่กูล็อคเพื่อเปิดประตูมาบ่น มันเป็นยังไงวะ แค่นี้ก็เครียดประสาทเสียเพราะไม่ค่อยได้เจอผู้คนอยู่แล้ว ผู้คนที่เจอก็เสือกประสาทแดกอีก กูจะบ้า

เถียงกับพ่อที่จบนิติมาเรื่องการทำร้ายลูก พ่อกูเถียงตลอดว่าอุทลุมๆๆๆๆๆๆ พ่อแม่ทำร้ายลูกเพราะรักจะฟ้องไม่ได้ กูเลยหาข้อมูลตรงนั้นเลยแล้วสวดกลับไปว่ายื่นเรื่องให้อัยการฟ้องแทนได้และกูจะทำจริงๆถ้าทนไม่ไหว คิดว่าเป็นสมัยโบราณหรอวะที่จะทำร้ายร่างกายลูกแล้วลูกห้ามโต้กลับ พ่อกูไม่ได้ทำงานสายกฎหมายโดยตรงด้วยเลยน่าจะจำได้แค่หัวข้อแล้วเอามาข่มกูด้วยความภาคภูมิใจ ฝากไว้ให้โม่งที่โดนพ่อแม่ทำร้ายนะว่ามึงใช้วิธีนี้ได้ต่อให้มึงจะยื่นเองไม่ได้ก็ตาม

ถ้าเอาตามความคิดกูนะ ยกเลิกไปเหอะกฎหมายนี้ แต่ยกเลิกยากเพราะสังคมเรามันอนุรักษ์นิยม

>>951 ไม่พอใจก็ออกจากบ้านไปดิวะ มาบ่นอะไร มึงเลือกพ่อแม่ไม่ได้ แต่มึงเลือกวิธีการใช้ชีวิตของมึงได้
ถ้ามึงคิดว่าพ่อแม่มึงมันเหี้ย มึงก็ย้ายออกไปใช้ชีวิตเอง ตัดการติดต่อไปเลย ยากตรงไหน

>>952 เหมือนคนที่บอกว่าไม่พอใจให้ออกจากประเทศไทยอ่ะ มันก็ทำได้แต่คนมีตังค์มั้ยวะ แล้วกูยังเรียนไม่จบเลย ถ้าตัดขาดกูอยู่ยังไง ค่าเรียน ค่าหอ ค่าอาหาร ค่าเดินทาง ตอนนี้กูทำได้แค่บ่นกับทนไง เรียนจบหางานได้กูย้ายออก 100% อยู่แล้วไม่ต้องห่วง

>>953 ไม่เหมือนอ่ะ เพราะการย้ายออกจากประเทศมันมีเงื่อนไขเยอะกว่ามาก ทั้งวีซ่า ทั้งสัญชาติ การย้ายถิ่นฐาน บลาๆๆๆ ไม่งั้นก็โดนเรื่องเข้าเมืองผิดกฏหมายอีก

ส่วนกรณีมึงตราบใดที่เงินค่าข้าว ค่าเรียน ค่าหอ ค่าเดินทาง ค่าทุกๆ อย่าง ยังขอพ่อแม่อยู่ ไม่มีปัญญาหาเอง ก็เงียบๆ ปากไปซะ
กูเห็นเด็กที่ยังเรียนไม่จบหาเงินเลี้ยงตัวเองไปด้วยเรียนไปด้วยเยอะแยะไป อยู่ที่มึงน่ะ มีปัญญาหรือเปล่า
ถ้าไม่มีปัญญาหาเงินเลี้ยงตัวเองก็ไม่มีสิทธิบ่น เพราะพ่อแม่มึงจะไม่ให้เงินมึง จะไม่เลี้ยงมึงเลยก็ยังได้ แค่เขาไม่ทำเท่านั้นเอง

>>954 คิดแบบมึงนี่ก็นะ ตอนอยากมีลูกก็อยากกันเอง พอมีแล้วเลี้ยงเหี้ยๆมาทวงบุญคุณ ไม่มีกูมึงตายไปนานละ ใครขอพวกมึงมาเกิดก่อนเลยอันดับแรก ไม่มีปัญญาเลี้ยงดีๆก็อย่าเสือกทวงบุญคุณ

น่าเศร้านะ กฎหมายที่เอื้อพ่อแม่ แทนที่จะคุ้มครองเด็กที่โดนทำร้าย อย่างงี้เด็กก็โดนกระทำไปดิ พ่อแม่ก็รอดได้เพราะว่าอ้างว่ารักไป

เอาจริงกฎหมายเกิดจากการตัดสินใจของกลุ่มนึงที่มีอำนาจให้คนอื่นบังคับใช้ตาม ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นธรรมและถูกต้องครอบคลุมที่สุดเสมอไปปะ ดังนั้นการเชื่อว่าสิ่งที่กฎหมายบัญญัติเป็นสิ่งที่ถูกที่สุดและเถียงไม่ได้เลยนี่ก็น่าขำนะ เราคิดว่า

>>956 *บังคับให้คนอื่นใช้ตาม

>>955 ขอบคุณที่พูดแทนให้
>>956 ก็จริงแหละ บ้านเราศีลธรรมมันแรงด้วย สมัยก่อนเลยเป็นที่ยอมรับกันโดยธรรมดา กูคิดว่ามันควรเอาไว้ป้องกันสิทธิประโยชน์ตัวเอง แต่บางคนก็เล่ห์เหลี่ยมเอาไว้หาช่องว่างในการทำผิดจริงๆ
>>954 กูหมายถึงการไล่ชาวบ้านไปอยู่อื่นอ่ะ ถ้ากูไม่สามารถไปได้มึงก็ไล่ไม่ได้ป่ะ กูจะอยู่รอดคนเดียวด้วยงาน part time วันละ 300 ที่ต้องหักค่าใช้จ่ายในแต่ละวันไปด้วยได้มั้ย กูไม่ได้เรียนมหาลัยเปิดนะที่จะทำงาน full time ถ้ามีคนให้ทุกอย่างในชีวิตกูแต่ในขณะเดียวกันทำร้ายร่างกายกูไปด้วยกูก็ไม่ยอมนะ มึงห้ามคนบ่นไม่ได้หรอก

>>958 เรา 956 นะ ขอโทษจริงๆ เราอ่านตกและเพิ่งเข้าใจว่าเธอโดนทำร้าย เธอเข้มแข็งมากนะรู้มั้ย มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกับที่ต้องมาเจอแบบนี้และการถูกทำร้ายมันไม่ควรเกิดขึ้นกับใคร แต่เธอมั่นใจได้เลยว่าไม่ช้าก็เร็วเธอจะได้ออกมาอยู่อย่างอิสระและไม่ต้องเจอแบบนี้ มันไม่มีทางตลอดไป ถ้ามีอะไรช่วยได้บอกนะ เรามีคนรู้จักเป็นทนายอยู่ มันต้องทำอะไรได้บ้างแหละ

>>951 อุทลุมมันเฉพาะแค่ว่าเด็กไปฟ้องศาลเอง คดีแพ่งอะไรแบบนี้เนี่ยแหละที่ลูกจะฟ้องยากมาก สมมติมีพ่อไอ >>952 มันโรคจิตมันมาเย็ดลูกตัวเองจนดากแหกแล้วไปแจ้งตำรวจนี่ไม่เข้าข่ายอุทลุมนะกูบอกไว้เลย ในทางอาญาถ้าทนายส่งเรื่องขึ้นศาลนี่คือพ่อไอส้นตีน >>952 ติดคุกโดนคนคุกไล่แหกตูดเย็ดได้เหมือนกัน เป็นพ่อที่ดีไม่ได้ไม่สมควรอยู่กับลูกที่เค้าอยากได้พ่อดีๆหว่ะ

>>955 แล้วมึงรู้ได้ไงว่าพ่อแม่มันอยากให้มันเกิดมา พ่อแม่มันอาจจะพลาดท้องก็ได้ เลยต้องจำใจให้มันเกิดมา
คนที่เขาวางแผนอยากมีลูกจริงๆ น้อยมากที่จะทำร้ายลูกตัวเอง หรือเลี้ยงแบบส่งๆ
เอาจริงทุกวันนี้เด็ก 60-70% ที่เกิดมา คือพวกที่พลาดท้องทั้งนั้นอ่ะ ถ้าโชคดีเจอพ่อแม่ดีก็สบายไป แต่โชคร้ายเจอพ่อแม่เหี้ยก็ช่วยไม่ได้

>>958 ถ้าจะไล่ก็ไล่ได้ว่ะ มึงไม่มีที่ไป ไม่มีปัญญาหาเลี้ยงตัวเอง จะอยู่รอดได้ไหม นั่นเป็นปัญหาของมึงที่ต้องไปแก้เอาเอง
หรือถ้าทนไม่ไหวจริงๆ ถ้าพ่อมึงมาทำร้ายมึงอีก มึงก็ต่อยสวนกลับไปดิ ให้มันรู้ว่ามึงสู้นะ ไม่ทนแล้ว
แต่ระวังมึงอาจจะโดนเฉดหัวออกจากบ้านเร็วขึ้นนะ เตือนไว้ก่อน อิอิ

สุดท้ายก็อย่างที่กูบอก ถ้ายังไม่มีปัญญาหาเงินซื้อข้าวมาแดกได้ด้วยตัวเอง ก็ไม่มีสิทธิบ่น
ไปแย่งเงินเขาใช้แล้วยังมาบ่นอีก เป็นภาระไม่พอยังทำตัวเนรคุณ แย่ๆ

>>961 If you can't be kind, be quiet.

>>962 โทรลอยากเเถ

>>961 กูอุส่าเลี่ยงคำว่า ตอนเย็ดก็มันส์กันเอง เพราะเห็นแก่คนที่อยากมีลูกจริงๆ อะไรของมึงวะ ถ้าใช้สมองตอบไม่ได้ก็ไม่ต้องแถตอบ

โทรลก็คือโทรลจริงอะ การตอบดูไม่มีมิติ คาแรกเตอร์ยังแบนอยู่นะ คนเค้าดูออก ไปปรับมาใหม่

>>965 เต็ม 10 ไม่หักเลยมึง ช่วงนี้โทรลแม่งระบาดพร้อมๆกับCOVIDอ่ะนะ

>>961 ความคิดเห็นแบบสมองอีลำยองแบบมึงเอามุดกลับหรือควักออกจากสมองละทิ้งไว้ในหลุมศพโคตรเหง้ามึงแทนก็ได้ป่ะวะ? เด็กที่เกิดมาไม่มีหรอกที่เค้าอยากจะเจอคนเลี้ยงแบบเหี้ยๆ คนเค้าพยายามจะบอกว่าทำอะไรควรรู้จักเข้าใจบ้างว่าเด็กก็มีความรู้สึก ไม่ใช่พระอิฐพระปูนอีโง่

คิดออกมาได้ไงว่าขอเงินพ่อแม่อยู่สมควรสงบปากสงบคำไว้วะ เด็กบางคนไม่บรรลุนิติภาวะ อายุไม่ได้ มันไม่ต่างกับที่บอกใน >>954 อ่ะนะ คนจะออกประเทศนึงไปอีกที่ได้มีหลายอย่างให้ทำให้พร้อม ลูกคนนึงมันจะไปหาแดกเองได้อายุมันต้องถึงความพร้อมก็ต้องมี ความพร้อมในการหาเลี้ยงชีพต้องมี ไม่งั้นแม่งเค้าไม่เน้นย้ำให้สร้างสถาบันสังคมดีๆให้เด็กหรอก ไม่งั้นสุดท้ายดิ้นรนกลายเป็นสวะสังคมมาพ่นความคิดเหี้ยๆแบบโทรลเนี่ย จะเอาไหมละ? คุณภาพคนทุกวันนี้ต่ำเตี้ยเข้าใกล้ประเทศบ้านป่าเมืองเถื่อนเพราะพื้นฐานครอบครัวระยำๆกันอ่ะ

จริง ถ้าไม่พร้อมหรือไม่สามารถดูแลลูกให้ดีก็ไม่ต้องมีเหอะ ทำให้เค้าเกิดมาแต่ไม่มีปัญญาเลี้ยง
ความคิดที่ว่ามีสิทธิในตัวลูกทุกอย่าง ลูกคือสมบัติตัวเอง คือไปพัก
เด็กทุกคนเลือกเกิดไม่ได้ปะ และถ้าเลือกเกินได้ก็คงไม่เลือกเกิดกับพ่อแม่ที่ทำร้ายเรา

>>969 เกิดดิ

มันเป็นความคิดแบบโบราณน่ะแกต้องเข้าใจ ยุคนี้คือยุคเปลี่ยนผ่านเลยทำให้ชุดความคิดต่างๆ ถูกนำมาถกเถียงกันระหว่างคนที่มีความคิดแบบใหม่กับคนที่มีความคิดแบบเก่า สมัยก่อนการมีลูกก็คล้ายการเลี้ยงสัตว์นั่นแหละ เป็นการทำเพื่อหวังประโยชน์อย่างเป็นรูปธรรม เป็นผู้ใช้ประโยชน์ เป็นเจ้าของอย่างสมบูรณ์แบบ สมัยก่อนเลี้ยงสัตว์ก็เพื่อบริโภค เพื่อใช้แรงงาน ไม่มีหรอกนะเลี้ยงสัตว์มาเพื่อให้เป็นเจ้านายเรา เราเป็นทาส แต่สมัยนี้ไม่ว่าจะเป็นการเลี้ยงลูกหรือเลี้ยงสัตว์ในชนชั้นกลางขึ้นไปมักจะไม่ใช่แบบนั้นอีกแล้ว แต่สำหรับชนชั้นล่างบางส่วนก็ยังมีชุดความคิดแบบนั้นอยู่ เพราะชีวิตยังไปไม่ถึงจุดที่จะคิดเรื่องที่ลึกซึ้งไปกว่าการดำรงชีพได้ เพราะงั้นนอกจากยุคสมัยแล้ว อีกปัจจัยหนึ่งมันเป็นเรื่องของ Hierarchy of Needs ด้วยแหละ
แต่ที่บอกว่าให้เข้าใจนี่ไม่ได้หมายความว่ามันถูกต้องหรือให้ยอมรับหรอกนะ กูเองก็ชอบชุดความคิดสมัยใหม่มากกว่า ให้เข้าใจว่าความต่างทางชุดความคิดมันเกิดจากอะไร ทำไมคนบางคนถึงยังมีชุดความคิดแบบเดิมๆ แม้จะอยู่ในยุคนี้แล้วก็ตาม

>>971 พอมาประเด็นนี้ก็เข้าใจนะ เพราะเกิดคนละยุคสมัย ชุดความคิดต่างกัน ยุคนึงก็มีความเชื่อในแบบของตัวเอง และมองว่าคนอื่นแปลก จริงๆยังงี้จะเอามันมาวัดว่ายุคใครถูกผิดไม่ได้ทั้งหมด เพราะมีปัจจัยอันอื่นประกอบด้วย

ในอนาคตใครจะรู้ ความคิดของคนในยุคนี้อาจจะแปลกในสายตาของคนยุคนั้นก็ได้

>>972 แก้ มองว่าคนคิดต่างแปลก

>>971 เพราะนี่ไง ประเทศเลยดักดาน สังคมเลยมีแต่แนวคิดชั้นต่ำชักนำคนให้ป่าเถื่อนกันหมด เพราะมองลูกเยี่ยงสัตว์ ปลูกฝังแต่ว่าผู้ใหญ่ถูกทุกอย่าง ทำผิดส้นตีนไรก็ยังถูก ทั้งๆที่แม่งก็เหมือนๆกับผู้ใหญ่ทั้งหมด ต่างแค่ชุดความคิด กับขนาดตามวัย แต่ถึงงั้นก็เหอะ การที่คนรุ่นใหม่แม่งไม่อยากมีครอบครัวคือคิดถูกมากๆแล้วเพราะชุดความคิดโทรลๆแบบข้างต้นยังไม่หายไปสักที ประเทศนี้ไม่ควรมีโม่งเกิดใหม่มามากกว่านี้ละต้องทรมานกับผู้ใหญ่ชุดความคิดไร้สมองอย่างว่าจริงๆ

>>972 ใช่ เหมือนความคิดของคนสหรัฐฯ ตอนนี้เรื่องที่ออกมาชุมนุมประท้วงมาตรการล็อกดาวน์โควิด-19 บ้างก็ว่ามันเป็นสิทธิเสรีภาพ คนมีสิทธิ์จะออกบ้าน แต่อีกด้านก็ว่ามันเป็นจิตสำนึกต่อส่วนรวมนะเว้ยเฮ้ย ถ้าไม่ยอมให้ความร่วมมือ คนก็ติดเยอะ หมอพยาบาลก็งานหนัก ตายห่ากันเป็นเบือ ... เรื่องชุดความคิดนี่มันเป็นอะไรที่เปลี่ยนยาก วัดถูกผิดยาก และถกเถียงกันไม่มีรู้จบจริงๆ ที่มาของชุดความคิดแต่ละคนก็ซับซ้อน ทั้งมาจากประสบการณ์ส่วนตัว วัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมที่เติบโตมา พื้นเพนิสัยใจคอของคนคนนั้น ฯลฯ

KY ไม่รู้มีคนถามไปรึยังนะ แต่ถ้ามีกูขอโทษด้วย
กูมีปัญหาคือ ที่บ้านมีผู้ใหญ่ประเภทงมงาย หลงเชื่อพวกขายตรง/ไลฟ์โค้ช/ศาสนาทางเลือกตั่งต่างง่ายมากๆอ่ะ แล้วเสียเงินไปกับพวกนี้เยอะมากทั้งที่บ้านกูก็ติดขัดเรื่องเงินอยู่อ่ะ คือกูก็พยายามเบรค พยายามห้าม เอาแฟคต่างๆไปดึงสติเขานะ แต่มันไม่ได้ผลอ่ะมึง
พวกมึงมีวิธีดีลกับเขายังไง เซฟเงินกันยังไงอ่ะ พอเขาไม่มีเงินให้ไปจ่ายกับค่าพวกนั้นก็ไปกู้มาใช้ เครียด

>>976 โน้มน้าวยากนะ มันต้องเป็นตัวเค้าที่คิดได้และตัดสินใจจะเลิกเชื่อเองอะ
ยิ่งขายตรง/ไลฟ์โค้ชชอบมีการยกตัวอย่างคนที่ทำแล้วประสบความสำเร็จ รวยขึ้นจริงด้วย คนฟังยิ่งเกิดความฮึกเหิมคิดว่า คนอื่นทำได้ เราก็ทำได้
เค้าจะเชื่อไปยังงั้นจนกว่าจะเจอประสบการณ์กับตัวที่มาตอกย้ำว่าสิ่งที่เชื่อมันไม่ใช่ เช่น ทำตามทุกอย่างที่อัพไลน์ทำและแนะนำมาเป๊ะๆแล้วไม่รุ่ง ปฏิบัติตามไลฟ์โค้ชแล้วชีวิตยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น หรือได้เจอกับคนที่เคยเชื่ออะไรเหมือนกันมาแชร์ประสบการณ์โดนหลอก
กว่าจะถึงตอนนั้นหลายคนก็โดนสูบตังค์ไปเยอะ
พยายามให้เค้าเจอเรื่องแบบนี้บ่อยๆหรือต่อรองกันว่าถ้าทำอันนี้แล้วไม่เวิร์คหรือไม่ดีขึ้นภายในกี่เดือน ขอให้หยุดเพราะเงินจะไม่มีแล้ว แต่อย่าพยายามมากเกินจนดูชัดเจนว่าจะไปบังคับเค้าหรือเถียงกันชนฝา เพราะธรรมชาติของคนจะไม่ชอบการถูกบังคับ เค้าจะเกิดการต่อต้านทันที

>>976 เดี๋ยวแม่งก็โดนหาว่าขัดศรัทธา จะหาทางให้ครอบครัวประสบความสำเร้จเสือกมาทำตัวเป็นแกะดำในตระกูลไรงี้ ไม่สมควรอยู่ในกองมรดกบลาๆแบบ >>961 >>954 >>952 ที่มีความคิดปัญญาอ่อนหาข้อพิสูจน์ไม่ได้แบบเลือกเกิดพ่อแม่ดีๆไม่ได้เพราะบุญทำกรรมแต่งบ้างหล่ะอีห่า ต้องหัดเข้าวัดทำบุญ ไม่งั้นมานั่งเถียงพ่อแม่ก้ตกนรกหมกไหม้ หรือเพราะว่าชาติปางก่อน ดวงสมพงษ์ ........................................................แนวคิดที่แม่งนำพาตระกูลเข้าถ้ำหรือลงสลัมชัดๆไอสัส โง่ละยังดึงดันว่าฉลาดอีกห่า

จะทวงเงินแม่อย่างไรดี ยืมเงินกูที่จะใช้เรียนต่อให้ไอ้ไป 5 เดือนแล้วยังไม่คืน

>>976 ควรปล่อยให้รับผลลัพธ์จากการทำเปย์เงินให้พวกจอมปลอม พอเเม่งบ่น มึงก็เเซะไปเลย หึ บอกเเล้วไม่เชื่อ ถลุงไปสิตังน่ะ โฮะๆๆๆ

>>977 กู >>976 นะ จริงๆเขามีพฤติกรรมนี้มาเกือบสิบปีแล้วอ่ะ แล้วก็โดนหลอกบ่อยมาก ล้มเรื่อยๆ โดนหลอกให้ถลุงเงินไปเรื่อยๆ แต่สุดท้ายก็ไม่เข็ดยังไปหาบ.ใหม่มาทำโดยคนที่ชวนก็เป็นประเภทที่แบบ... เคยหลอกตัวเองมาทั้งนั้น ก็ยังโง่ตามเขาไปอ่ะมึง
ตอนนี้เลยอยากทำยังไงก็ได้ให้เม็ดเงินมันไม่หล่นออกจากระเป๋าไปมากกว่านี้ ทุกวันนี้ก็หนี้บานแล้ว อีกอย่างถ้านางใช้หนี้ไม่ได้ คนที่ต้องมานั่งใช้ให้คือพ่อกับกูอ่ะ ทั้งๆที่เงินที่นางเสียไปกูเอาไปทำอย่างอื่นได้อีกตั้งเยอะ
แต่ไงก็ขอบคุณพวกมึงนะ อย่างน้อยกูก็ได้ระบาย T T

>>981 977 นะ งั้นคงเรียกว่างมงายจริงๆแล้วล่ะ ไม่เข็ด อยากรู้ว่าโดนหลอกว่าอย่างไรบ้าง ว่าทำแล้วจะได้กำไร จะรวยขึ้นอย่างงี้หรอ
แล้วเงินที่เอาไปถลุงนี่เงินเค้าหรือเงินพ่อด้วย ถ้าเงินพ่อก็ไม่ต้องให้พ่อให้

>>981 ผละตัวออกมาสิ หนี้ใครก็หนี้ใคร ใครก่อใครชดใช้

ไม่เข้าใจพวกผู้ชายที่ตั้งวอลมือถือเป็นรูปผู้หญิงโป๊ แหกขาว่ะ คือจะเซฟรูปเก็บไว้นี่ไม่อะไรนะ เปิดเผยเกิน

>>984 โม่งๆ มู้นี้เอาไว้ปรึกษาเกี่ยวกับคนในครอบครัวหว่ะ แนะนำห้องloungeน่าจะตรงจุดกว่า

>>985 ครอบครัวนี่แหละ พ่อนี่เอง

(ต่อ) ไม่ได้สนิทกับพ่อ แล้วบ้านมีลูกผู้หญิงหมด พอเห็นแล้วมันอดรู้สึกกระอักกระอ่วนไม่ได้ว่ะ

อ่านเเล้วขยะเเขยงว่ะ เคยมีคนพูดกับพ่อมึงเรื่องนี้มั้ย

>>988 ไม่ เพราะความไม่สนิทด้วยแหละ ทั้งบ้านเหมือนทุกคนมีระยะห่างกับพ่อ แม้กระทั่งแม่เอง มีอะไรจะไม่ค่อยพูดกันตรงๆหรอก เพราะพ่อทำงานต่างจังหวัดนานเกือบ 20 ปีด้วยไม่ได้กลับบ้านบ่อย แต่ตอนนี้เกษียณแล้วเลยกลับมาบ้าน พอมีใครเผลอเห็นหน้าวอลแก แกก็อายแล้วเปลี่ยนวอล คือพยายามเข้าใจนะ แต่อดรู้สึกไม่ได้ กลายเป็นว่าตั้งแต่เล็กจนโตตอนอยู่กับพ่อลำพัง ยังรู้สึกไม่ไว้ใจเลย ไม่ใช่ว่าแกมองเราด้วยสายตาไม่ดีอะไร แต่เราจำเค้ายังงั้นไปแล้ว

>>989 อนุมานว่าพ่อมึงยังมียางอายนะ ก็ทักไปว่าพ่อรูปมือถือโป๊เกิ้นเปลี่ยนเหอะ ก็น่าจะจบนะ

>>990 จบแหละนะ ไม่หวังจะให้เค้าเปลี่ยนอะไรละ เวลาผ่านไปก็เห็นรูปโป๊บนหน้าวอลอีก พยายามเข้าใจความต้องการของแต่ละคน

มาอ่านที่มู้นี้แล้วเออ คนบ้าๆบอๆมีอยู่ทุกที่จริงๆ พ่อกูเป็นต้น
เมื่อก่อนที่บ้านมีหมาแก่เดินแทบไม่ไหวอยู่ตัวนึง ก่อนนอนจะล่ามมันไว้ข้างนอกให้มันขี้เยี่ยวแปปนึงแล้วค่อยเอาเข้าบ้าน พ่อกูแอบออกไปปล่อย รถทับตายเละกลางถนน (แกคิดว่าไหนๆมันก็แก่แล้ว ทนดูไม่ไหว ปล่อยตายไปเถอะ)
ล่าสุดหมาที่บ้านเป็นมะเร็ง กูก็ทำเนื้อผสมผัก ใส่วิตามินนี่นั่นให้มันกินทุกวัน พ่อกูแอบโยนขนมปังมายองเนสปูอัด เหลือซากให้เห็นในจานข้าวหมา พอจับได้พ่อกูก็บอกว่า ปล่อยมันตายไปเถอะ
ที่จริงวีรกรรมพ่อกูเยอะมาก นึกแล้วโมโห

>>981 ไม่ให้แกถือเงินดิ ต้องมีเหรัญญิกแล้ว
ไม่งั้นไม่เลิกหรอก ยิ่งอายุมากแล้วยิ่งดัดยาก ไม่มีวันเปลี่ยนได้

เบื่อว่ะ มีพ่อชอบสร้างหนี้ ผีบ้าเข้าสิงทีก็หาเรื่องกู้ซื้อนู่นนี่ เป็นแสนเป็นล้าน ไอ้ห่า ที่เก่ามึงยังทิ้งให้คนอื่นผ่อนใหนี้อยู่เลย รวยนักกู้มาโปะหนี้เก่ามึงก่อน ควาย มีพ่อสร้างภาระ น่าเบื่อ
กูจะหยุดมันยังไงดี

>>992 งั้นถ้าพ่อมึงแก่แล้ว ออกแรงไม่ไหว ป่วยบ่อย มึงลองทำแบบเดียวกับที่พ่อมึงทำกับหมาในบ้านแต่ละตัวบ้างละกัน แก่แล้ว อยู่ไปก็ลำบากเปล่าๆ

>>992 อ่านแล้วจะร้องไห้ หวังว่าหมาจะได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดีขึ้น ส่วนพ่อนี่เข้าถึงความคิดเค้าไม่ได้เลยว่ะ บางทีเหมือนอยู่คนละโลก

เป็นกูกูก็ไม่ยื้อ

>>995 กุก็คิดแบบนั้นทุกทีที่มีเรื่องนะ พอหายโมโห มันก็อีกอารมนึง ชีวิตต้องทน
กุตัดสินใจแล้วว่าถ้ากุเห็นพ่อกุซื้อขนมปังเมื่อไหร่ กุแกะทิ้งถังขยะให้หมดเลย แก้ทางกันไปแบบนี้แหละ

>>996 เลี้ยงกูมา กูยังเข้าไม่ถึงเลย

>>997 คนละโลกกับกูแต่โลกเดียวกับพ่อกู เพราะอะไร ไม่ชอบทนดูความหดหู่? ไม่มีความเห็นใจสงสาร?

ทุกวันนี้กุอยากเป็นคนที่ไร้ความเห็นใจสงสารคนอื่นจริงๆ กูจะได้เลิกทรมานตัวเอง แต่ทางเดียวเท่านั้นที่เป็นได้คือ มีความผิดปกติที่สมอง

>>994 ปวดหัวแทน บ้านกุก็หนี้บานตะไท เปนหนี้เพราะเอาไปลงทุนธุรกิจ แต่หนี้ไม่หมดเพราะพ่อกุเป็นนักซื้อ เป็นหนี้มาแล้ว30ปี ดอกเบี้ยธนาคารแดกอิ่มสบายไปเลย ขนาดแม่กุด่าทุกวันยังช่วยอะไรไม่ได้ ยิงตอนหนุ่มๆแรงดี อาการหนักกว่าตอนนี้อีก ตอนนี้แก่แล้วเริ่มเพลาๆ หนี้ใกล้หมดแล้ว ช่วยอะไรไม่ได้ การด่ากำไรที่สุด

>>>/lifestyle/9940/