Fanboi Channel

พักหลังกูทะเลาะกับแม่บ่อยขึ้น ทะเลาะกันแทบจะทุกวัน เพราะกูกำลังจะย้ายไปอยู่หอ ละทีนี้แม่กูก็เลยมาเจ้ากี้เจ้าการใหญ่ นั่นนี่นู่นของต้องเตรียม ซึ่งแค่นั้นกูก็ไม่ว่าอะไร ประเด็นคือกูจองหอได้ชั้นสี่ แม่กูก็ไม่พอใจ จะไปหาผปค.หอ ไปทำเรื่องให้กูย้ายลงมาชั้นต่ำกว่าให้ได้ ซึ่งกูก็บอกไปแล้วว่ามันยุ่งยาก เหตุผลมันไม่เพียงพอ เสือกมาด่าว่ากูไม่เชื่อฟัง ถ้าแม่จะไปหาก็ต้องเดินขึ้นชั้นสี่อีกไรงี้ ซึ่งหอกูเขาไม่ให้ใครขึ้นอยู่แล้วเว้ย แม้กระทั่งผปค.ก็ห้ามขึ้น แต่แม่กูก็ไม่ฟัง เอาตัวเองเป็นหลัก อยากได้ไรต้องได้ ถ้าลูกทำไม่ได้หรือแย้งก็จะด่าว่าไม่เชื่อฟัง โคตรหงุดหงิดเลยห่า

>>12 ชั้นสี่มันมีปัญหาอะไรรึ​ เหตุผลมีแค่ขี้เกียจเดิน?

>>12 เออ เหตุผลมีแค่ขี้เกียจเดินกับร้อน ซึ่งตัวกูเองไม่มีปัญหาไง คนมีปัญหาอะแม่กูนู่น

>>13 เมื่อกี้แท็กผิด

ขี้เกียจเดินกับร้อน เพราะหอกูหอพัดลม

กูทนไม่ไหวกับพ่อตัวเองแล้วว่ะ เขาเริ่มแก่แล้ว(60กว่า) แล้วแม่งชอบหาเรื่องมาทะเลาะกับคนในบ้านตลอด เรื่องเล็กๆก็เอามาทะเลาะหมด ไม่ได้ขึ้นเสียงนะแต่แม่งเอาแต่ใจ แบบกูต้องได้สิ่งที่กูต้องการ กูคิดว่าตัวเองถูกตลอดอะ แล้วแม่งก็พูดประชด โยงไปนู่นนี่ มันทำให้กูปรี๊ดมาก วันนี้ก็ทะเลาะกันแล้วกูก็เดินหนีออกมาแม่ง กูเหนื่อย กูคิดจะฆ่าตัวตายหรือหนีไปไกลๆซะเดี๋ยวนั้น แต่กูก็ทำไม่ได้กูรู้ว่าถ้ากูตายหรือกูหายไปแม่กูต้องเสียใจแน่ๆ กูเลยพักสงบสติชม.นึงละกลับไป สิ่งที่เจอคือแม่กูออกไปตามหากู ส่วนเขาก็อยู่เฉยๆทำนู่นนี่ไป ตอนนั้นกูเศร้ามาก ถ้ากูตายไปแม่กูคงเสียใจ กูรักแม่ แต่กูไม่อยากอยู่กับเขาแล้ว ถึงจะทะเลาะกันเรื่องเล็กๆแต่มันหลายครั้งมากตั้งแต่กูยังเด็ก เมื่อก่อนกูก็สนิทกับเขานะแต่ตอนนี้กูรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่กูไม่อยากยุ่งด้วยไปแล้ว ไม่อยากพูด ไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรทั้งนั้นในชีวิต กูอยากตัดเขาออกไปจากชีวิต แม้แต่นามสกุลก็ไม่อยากใช้ กูไม่อยากคุยกับเขาอีกแล้ว แต่บ้านที่กูอยู่ก็บ้านเขา ถ้ากูตัดเขา เขาก็คงบอกว่าให้ออกไปจากบ้านเพราะนี่บ้านเขาแน่ๆ ตอนทะเลาะกับแม่เขายังเคยไล่แม่เลย กูควรทำไงดีวะ ถ้าไม่มีแม่กูคงฆ่าตัวตายไปตั้งแต่ 11ขวบ มึงคิดดูละกันว่าพ่อแบบไหนที่ทำให้เด็กอายุ11คิดฆ่าตัวตายได้จนถึงทุกวันนี้ กูเหนื่อยจัง นอกจากแม่พี่ๆกูก็คงเศร้า กูรักพวกเขานะ แต่กูเหนื่อยเหลือเกิน

ทำไงดีกับยายกูว่ะ ยายกูอายุ75 คือยายกูก็ไม่ได้ป่วยติดเตียงอะไรขนาดนั้นนะ พูดรู้เรื่อง แต่ก็ป่วยตามภาษาคนแก่แหละ แต่ที่กูเครียดคือ แกบ่นว่าอยากตายวันละร้อยรอบเห็นจะได้ แล้วแบบ พอใจแกไม่สู้ร่างกายแกก็ทรุดอ่ะ เรื่องซึมเศร้า กูว่าไม่น่าเป็นว่ะ ถึงเป็นแม่กูก็ไม่ยอมให้ไปหาหมอหรอก นี้ขนาดแม่กูเป็นพยาบาลนะ กูก็เคยไปหาจิตแพทย์อยู่ พอแม่กูรู้ ก็น้อยใจ ทำไมปรึกษาแม่ไม่ได้ ทำไมต้องปรึกษาคนอื่น กูล่ะไม่รุ้จะทำยังไง

>>16 ย้ายบ้านเอาแม่มึงมาอยู่ด้วย

>>17 มึงก็บอกเขาไปสิว่ามันต้องรับยาเปล่า ต้องให้หมอสั่ง ไรงี้ โกหกไปบ้างก็ได้

>>19 ขีดเส้นใต้ พันรอบ ใต้คำว่า “แม่กูเป็นพยาบาล” แม่กูคัดกรอง คนเป็นซึมเศร้า หรือไม่เป็น ได้อยู่แล้ว แต่ปัญหาคือยายกูไม่ได้เป็นซึมเศร้าไง ชัดมากด้วย คือ แกไม่ได้อยากตายๆจริงๆอ่ะ ถ้าตอนแกดีๆ พูดกับกูว่าจะไปงานรับปริญญากู อยากดูหน้าว่าที่ผัวกู (หนูก็อยากเห็นค่ะยาย) ชีวิตประจำวันก็ปกติดีตามภาษาคนแก่ ตอนแกป่วยก็ไม่พูดว่าอยากตายอย่างเดียว แต่พูดแบบ ใจนึงก็อยากจะอยู่ดูกูรับปริญญา มีผัว แต่ใจนึงก็ไม่อยากอยู่ แก่แล้ว อยู่มานานพอแล้ว แต่เพราะความครึ่งๆกลาง ใจนึงก็อยากอยู่ ใจนึงก็อยากตาย มันทำให้แกป่วยแล้ว แกทรุดว่ะ

>>20 กุว่ายายมึงคงอยากดูมึงรับปริญญาแหละแต่เขาไม่ไหวแล้วป่าวแบบไม่อยากเจ็บแล้วไม่อยากสู้ ย่ากุก้เปนตอนแรกไม่อยากรักษาแต่พวกกุก้พาไปนางก้ยอมสักพักมันต้องให้ยาทำคีโมงี้เขาก้บอกไม่เอาไม่ทำแล้วคือเขาอยากไปแล้วอ่ะคือนางใจแข็งด้วย สุ้ๆมึง

มีบ้านไหนแบบหัวโบราณมาก แบบกลัวหลานสาวไม่ได้แต่งงานมั่งมะ กูโคตรหนักใจ จนตอนนี้ไม่โผล่หน้าไปหาย่าที่เลี้ยงกูมาเลย วันๆถามถึงแต่เรื่องรักๆใคร่ๆ มีคนมาจีบไหม กูสนิทกะเพื่อนก็คิดว่า เป็นแฟน ไม่เว้นกระทั่งเพื่อนผู้หญิง โคตรเครียด แต่ไม่รู้จะทำยังไง

>>21 พูดรู้เรื่อง เข้าห้องน้ำเองได้ ทำงานบ้านเล็กๆน้อยๆได้ อุ่นกับข้าวให้ตัวเองกินได้ กูว่าแข็งแรงอยู่นะ สำหรับคนอายุ75 ปัญหาก็ตามที่กูบอก แกมองโลกในแง่ร้าย จนแกทรุดเอง แล้วก็ทำให้กูดาวน์ตามแกแล้วเนี่ย แบบแกชอบพูดว่า ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ไม่ได้ทำอะไรให้ อ่าว กระทบกูอีก กูเนี่ยปิดเทอม เป็นนีท วันๆไม่ได้ทำอะไรของแท้555TT555

>>21 โทษที พิมพ์ไม่จบ อีกอย่างคือ ไม่ใช่แกไม่สู้จริงๆอ่ะมึง คือยาก็กินครบ กินตรง พอยาจะหมดก็ให้แม่กูรีบไปเบิก ลืมก็บ่น คือแกไม่ได้ไม่สู้จริงๆอ่ะ เหมือนบ่นไปงั้น แค่เบื่อชีวิต ไม่มีอะไรทำ ขอบคุณมากเพื่อนโม่ง

>>23 แค่ว่างตอนปิดเทอมไม่นีทโว้ยยังเรียนอยู่

คือกูเพิ่งจบใหม่ยังไม่ถึงครึ่งเดือนใบเกรดยังไม่ออกด้วยซ้ำ กลับมาอยู่บ้านกลางคืนน่ะก็นอนอยู่ในห้องของกู เปิดแอร์แบบที่กูโอเค 25 องศาธรรมดาๆ แล้วแม่กูเป็นจะต้องเป็นเดือดเป็นร้อนบ่นๆๆๆๆๆๆให้กูปิดแอร์ตอนนั้นตอนนี้ ตอนเช้าๆที่เช้าแบบชิบหายสำหรับกูคือ6โมงก็เดินมาบ่นเสียงดังให้กูตื่นแล้วปิดแอร์กู งงและโกรธมากๆ

>>22 ของกุเปนแบบพ่อกับแม่เหมือนไม่อยากให้กุมีผชสักคนเลยอ่ะ แบบอยุ่หอต้องหอญล้วน เพื่อนผชก็เหมือนไม่ให้กุมีตอนนั้นกุไปอ่านนสกับเพื่อนมีทั้งผชและผญคือสังคมมหาลัยมันต้องเจอหมดปะวะเพื่อนผชกุก้ต้องมีบ้างป แล้วพวกนางก้บ่นกุอ่านนสทำไมต้องมีผช เอ้าเพื่อนกุปะงงชหตอนนั้นแล้วแม่งบอกจะโทรหาเปิดวิดีโอคอลด้วยเหมือนอยากเห็นอ่ะว่าพวกกุทำไรมีใครบ้าง(แต่ไม่ได้โทร) พวกนางชอบห้ามนุ้นห้ามนี่กุแบบอยากไปเที่ยวกับเพื่อนนอยากไปเที่ยงกันเองพวกนางก็ไม่ให้ขนาดกุโตแล้ว กลับบ้านต้องกลับก่อน6โมงบางทีกุอยากเที่ยวเย็นๆดึกๆกับเพื่อนบ้าง แบบเจเจกรีนมันเปิดดึกกุก้อยากไป พอกุชวนพ่อกับแม่เดินแล้วก้เดินแปปเดียวบ่นอยากกลับกันแล้วยังเดินไม่ทั่วไม่ถึงชมด้วยซ้ำ กุถึงอยากไปเที่ยวกัยเพื่อนมากกว่าแล้วนางก็จะแซะแบบทีพ่อกับแม่ชวนทำไมไม่ไป ไปแล้วก็เป็นกันแบบนี้ไง เบื่อสึสสสสส

>>27 มึงบอกพ่อกะแม่เลยว่าคนที่โสดจนจบมหาลัยมักจะโสดแบบนั้นตลอดชีวิต ถ้าพ่อแม่ไม่ไห้มึงคบผู้ชายมึงโสดก็จะได้ไม่มีดราม่า

>>28 ยิ่งพูดยิ่งเส้าแค่นี้กุก้โหนคานละ55555 พ่อกับแม่กุไม่เคยถามเลยว่ามีคนมาจีบป่าว คือถามมากกุก้คงตอบว่าไม่โมเม้นนั้นไม่เคยสัมผัส

>>27
พ่อแม่มึงนี่โคตรน่ารำคาญเลย ช่วงprime ของร่างกายผู้หญิงคือ16-20นิดๆนะหลังจากนั้น ทำงานหนักมึงก็โทรมแล้ว บอกเลยอย่าปล่อยซิงถึง 30
เคยมีคนเก็บซิงจนถึง30 แต่งกะผัวอายุ40 สุดท้ายไม่กี่ปีผัวหมดสมรรถภาพ อยากเลิก มาบ่นในพันทิปสุดท้ายคนดีพันทิปรุมด่าจนต้องลบข้อความทิ้งหมด หีแห้งเลยดิ

กูสุดจะทนกับพ่อกูละ ติดเหล้าหนักมาก คือตัวเองก็ป่วยหมอก็ห้ามกิน ก็ยังจะกินอีก ทุกคนเตือนจนปากเปียกปากแฉะก็ไม่ฟัง แถมยังด่าซ้ำ คือพ่อเเม่งเป็นพวกหัวแข็ง ไม่รับฟังใครทั้งนั้นอ่ะ คุยเรื่องนี้ทีไรก็ทะเลาะกันทุกที แล้วคือกูเป็นลูก พอกูเถียงแม่งก็มาด่ากู เคยพูดว่าถ้ากินจนเข้ารพ.ป่วยเป็นโรคก็ปล่อยให้เค้าตายไปเลย ไม่ต้องมารักษา คือแม่งก็พูดได้ปะวะ แต่พอเอาจริงๆก็ต้องรักษาอยู่ดี กูเบื่อ เบื่อๆๆๆๆ สงสารแม่ด้วยที่ต้องมาทนอะไรแบบนี่ กูไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟังมาก่อนเลยว่ะ ทุกคนชอบคิดว่าครอบครัวกูแฮปปี้รักกัน แต่จริงๆไม่ใช่ ได้แต่มาบ่นในโม่งนี่แหละ

>>31 คนแก่ดื้องี้ล่ะ มึงก็ปล่อยพ่อมึงกินไปจนตายนั่นแหละ พอป่วยลงไปดิ้นแล้วก็ไม่ต้องรักษาอย่างที่พ่อรีเควสไม่นานก็ตาย รอจัดงานศพทีเดียว

กูโครตเบื่อพวกคนชวนไปเที่ยว พอเอาจริง คิดทริป ห่าเหวอะไรเสร็จแม่งก็ไม่ไปกันจริงๆ

ปีก่อนกูเป็นคนชวน ก็บอกอยากไปๆๆ จนแม่งจะหมดฤดูเที่ยว กูยังต้องมาตามถามตกลงจะไปไหม ตอบมา ไป ไม่ไป อย่าเงียบ แล้วแม่งก็ไม่ไป(ตามคาดอยู่แล้ว)

มาปีนี้ แม่งมาชวนกู(เพราะกูคงไม่ชวนมันแล้วในชีวิตนี้) บอกอยากไปเที่ยว พูดดิบดี พอกูถามแล้วตกลงว่างกันเมื่อไหร่ ก็ยังบอกกูไม่ได้อีก จนกูต้องจี้ถาม สุดท้ายได้วัน คิดแพลน วางแผนเรียบร้อย แม่งก็อ้ำอึ้งอีก คือรอบนี้กูไม่ถามไรต่อละ กูจองของกูเองไปแล้ว(ที่อื่น) เรื่องของพวกมึงเลยแล้วกัน รอบหน้าถามกู กูจะทำแบบพวกมึงมั่ง
ญาติกับแฟนมันหน่ะนะ แฟนมันอยากเที่ยวมาให้กูคิดแพลนแล้วแม่งก็ไม่ไปกัน

ช่วงนี้กูรำคาญพ่อมากเลย คือครอบครัวหย่ากันตั้งแต่กู 10 ขวบ ตอนนี้ 25 ละ กูอยู่กับพ่อ พ่อเป็นคนตั้งใจทำงาน กลับบ้านตรงเวลา ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ไม่สูบ ให้เวลากับลูกดีมาก ไม่มีเรื่องชู้สาว จนมาปีนี้มีเด็กใหม่เข้า บ. พ่อมา แก่กว่ากูไม่กี่ปี เพิ่งหย่าผัวลูกติดคนนึง สไตล์เปรี้ยวเข็ดฟันมาก ทำกับข้าวมาให้พ่อกูกินทุกวัน ไลน์มาหา ส่งคลิปทำกับข้าว ส่งรูปแต่งตัวโป๊ๆ ให้ เทคแคร์ทุกอย่าง ทีแรกก็ก็ไม่ได้สนใจ จนแม่งมาขอเงินพ่อกูใช้ ขอนะ ไม่ได้ยืม ดอกแรกบอกแม่ป่วย ได้ไป 2 หมื่น อีก 3 วันมาขอค่าเทอมลูกอีก 5 หมื่น วีคต่อมารถพัง จัดไปอีก 3 หมื่น และเงินแค่นี้ไม่ระคายพ่อกูไง เหมือนช่วยเหลือลูกน้องทั่วๆ ไป แต่แบบ มึง เงินเดือนก็ไม่ได้น้อย มาขอพ่อกูไม่มีศักดิ์ศรีเลย แล้วพ่อกูก็นะ หลังๆ หลงหัวปักหัวปำ กลายเป็นเหมือนเลี้ยง ผญ. นั่นกับลูกเพิ่ม ได้วีคละ 2-3 หมื่น

มันจะไม่มีอะไรเลย ถ้าอากูไม่ได้ไปช่วยพ่อปรับปรุงบ้านอีกหลัง แล้วโดนลูกหลงบาดเจ็บที่ขา แต่พ่อกูเลือกที่จะไปหานังนั่นที่โทรมาบอกให้พ่อไปช่วยมันเพราะรถชน แล้วทิ้งให้อากับลูกสาวที่ไม่มีใครขับรถเป็น และบ้านอยู่นอกเมืองเดินทางลำบากมาก พออาขอให้ไปส่ง พ่อแกว่าให้เรียก taxi ไปเอาแล้วออกไปเลย กูแบบ เชี่ยยย เกิดอะไรขึ้นกับพ่อกู!?! มาล่าสุด กูไปหัดขับรถ มีรถของตัวเอง จากน้ำแรงตัวเอง จอดทิ้งไว้ที่บ้าน 2-3 วัน กลับมารถหาย พ่อกูเอาไปให้ ผญ. ใช้โว้ยยย ไม่ถามสุขภาพกูสักคำ แล้วมันมีหลายเรื่องเกิดขึ้นที่ทำให้กูปรี๊ด จนกูด่าออกไปเลยอะ ด่าพ่อนี่ล่ะ ไม่รู้เป็นบ้าบออะไร แก่ตัณหากลับรึไงไม่รู้ โคตรน่ารำคาญ

ที่สยองคือ พ่อไม่สะเทือนกับที่กูด่าไป นึกว่ากูแซ็วขำๆ ทั้งที่ย่า อา น้องบอกกูพูดแรวเกินไป กูไม่กลับแล้ว แม่งเอ๊ย ทุกวันกลับบ้านมาก็พล่ามเรื่องความอร่อยขออาหารที่สาวทำ และจำนวนเงินที่ให้ไปไม่หยุดหย่อน กูบอกไม่ได้อยากรู้ ก็ยังจะชอบเล่า คนในบ้านหนีขึ้นบ้านหมด ยังจะตามขึ้นไปเมาท์ถึงห้อง กูหนีไปอยู่หอ วันดีคืนดี 3-4 ทุ่มก็โทรมาคุยจนกูแม่วต้องเปิดโหมดเครื่องบินทั้งคืนแทน รำคาญสัสๆ

ทำไมบ้านจนแล้วต้องให้กูเกิดมาด้วยวะ มีลูกตั้งสองคนอีเหี้ย คืออยากให้มีคนมาเลี้ยงตัวเองตอนแก่หรอ เลยต้องให้กูมาลำบากตรากตรำด้วย แล้วมาทวงบุญคุณตอนแก่เงี้ยหรอ มันไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยหรอวะ ถ้ากูมีผัวแล้วยังไม่มีเงินในบัญชีหลักแปดกูก็ไม่มีลูกว่า เห็นใจเด็กชิบหาย เป็นแค่อสุจิไม่มีทางเลือก ต้องมาเป็นเครื่องมือให้ผู้ใหญ่ ควัยๆๆ

>>35 แปดหลักไม่ได้การันตีความรักเลย ไม่เคยเห็นพวกเด็กบ้านรวยแต่พ่อแม่ไม่ค่อยดูแลเหรอ

>>36 รวยก็รักลูกได้มั้ยอ่ะ

>>35 คนมีเงินแปดหลักในไทยมีกี่คนกันวะ แม่งก็จนกันทั้งประเทศนั่นแหละ ส่วนที่ไห้มึงเกิดมาเพื่อไห้เลี้ยงตอนแก่บอกเลยไม่มีทาง เพราะมันไม่คุ้ม พ่อแม่ส่งลูกเรียน ไห้ข้าวกิน 18 ปีอย่างต่ำ แต่ลูกเลี้ยงพ่อแม่หลังเกษียณ ราวๆ 10 ปีเท่านั้นก็ไปแล้ว แถมคนเลี้ยงพ่อแม่ปัจจุบันมีนิดเดียวเท่านั้น บอร์ดโม่งมีใครเลี้ยงพ่อแม่บ้าง

>>35 ไม่ใช่หรอกมึง ไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากให้ลูกตัวเองเกิดมาลำบากหรอกนะ เค้าแค่รู้ช้าไป ตอนนั้นก็ทำแท้งไม่ทันแล้ว

ขอระบายหน่อย คือกูเป็นโม่งหญิงที่มีน้องชายคนนึง กูกับน้องสนิทกันมากชนิดที่กูกับมันคุยกันได้ในทุกเรื่องที่ไม่รู้จะคุยกับใคร แล้วทีนี้กูใกล้จะเรียนจบแล้ว แม่กับป้ากูก็คุยกันว่าเออถ้ากูทำงานต่างประเทศไรงี้ก็ทันส่งเสียน้องพอดี ทีนี้เรื่องมันอยู่ที่ป้ากูพูดขึ้นมาว่าฝันเถอะถ้ากูมีผัวกูก็ทิ้งน้องแล้วไม่สนใจมันหรอก คือเขาพูดเล่นไง แล้วกูก็รู้สึกผิดที่กูโกรธ แต่มันเป็นเรื่องsensitiveสำหรับกูอะ ทีนี้พอกูบอกว่าไม่ชอบที่พูดงี้ป้าก็มาโกรธแล้วพูดใส่กูว่าแค่เรื่องเล่นยังรับไม่ได้ก็ไม่ต้องคุยกันแล้ว คือน้องกูก็โกรธเว้ยมันเลยไม่คุยกับป้าแล้วเก็บตัวในห้อง แม่ก็มาบอกว่ากูทำให้น้องเป็นงี้ ถ้ากูไม่โกรธน้องมันก็ไม่โกรธหรอก บอกน้องกูหัวรุนแรงมันคลั่งทำอะไรขึ้นมาจะทำไง แล้วพูดประมาณว่ากูอะโตแล้วเรื่องแค่นี้ทำไมต้องโกรธ กูก็พยายามอธิบายให้ฟังว่ากูไม่ชอบจริงๆเค้าก็พูดอยู่นั่นแหละว่าเรื่องล้อเล่นไม่เห็นต้องจริงจัง คือเรื่องล้อเล่นบางเรื่องมันก็ไม่ใช่เรื่องเล็กสำหรับบางคนป่ะวะ แล้วเค้าก็บอกว่ากูควรไปขอโทษป้า กูรำคาญไม่อยากมีเรื่องแล้วเลยไปขอโทษตามนั้น ป้ากูดันเถียงว่าเค้าไม่ผิด กูผิดเองที่รับไม่ได้ โตแล้วยังไม่รู้จักคิดว่าอะไรควรโกรธไม่ควรโกรธ เรื่องแบบนี้มันบังคับกันได้ด้วยเหรอวะ สุดท้ายกูก็ไม่ได้รับคำขอโทษอะไรทั้งสิ้น กลายเป็นว่าฝ่ายที่ต้องก้มหัวขอโทษคือกูฝ่ายเดียว ทั้งเสียความรู้สึกทั้งเก็บกด ทำไมผู้ใหญ่ไม่คิดว่าตัวเองผิดบ้างวะ

กูเป็นลูกที่เกิดจากความรักนะ พ่อแม่มีตอนพร้อม ตอนที่ความรักเขาสุกงอมเต็มที่เลยล่ะ พอโตมาบ้านก็มีเงิน คุณหนูในระดับนึงเลย เรียนโรงเรียนเอกชน มีคนไปรับไปส่ง ที่บ้านก็ตามใจในระดับหนึ่ง แต่อะไรมันก็ไม่แน่ไม่นอน พ่อแม่ก็เลิกกันไป กูเลยวิมานล่ม ชีวิตลำบากแทน เวลากูแย่ๆ กูไม่คิดโทษพ่อแม่นะว่าให้กูเกิดมาทำไม เพราะการเลี้ยงลูกหรือชีวิตคู่มันมีความเสี่ยง ไม่ใช่ว่าเราจะควบคุมความเสี่ยงทุกอย่างป่ะวะ

>>41 ถึงพ่อแม่มึงเลิกกันถ้าเค้าฐานะดีมึงก็ไม่น่าลำบากนะ มีอะไรมากกว่าเลิกกันรึเปล่า

>>40 ป้าแม่งเหี้ยมาก ป้าควรขอโทษที่สุด

>>42 มันก็มีแหละ คือแบบบ้านพ่อกูเป็นกงสีใหญ่ ทำกันหลายธุรกิจ มีกันหลายสิบคนอ่ะ เมื่อก่อนแม่กูคุมเงิน พอเขาเลิกกับพ่อ เขาก็ไปขวนขวายทำธุรกิจของเขาใหม่ เหมือนแม่ต้องเริ่มจาก 0 อีกรอบอ่ะ

ส่วนกงสีมันก็มีคนอื่นที่เป็นญาติกูมาทำแทน เขาแบบบาทนึงก็ไม่ได้อ่ะ ให้รายเดือนจบแล้วจบเลย พ่อกูก็ไม่ได้มีอำนาจอะไร เหมือนเขาไม่ทำงานจริงจังอะ รับแต่งานเบาๆ ในกงสีมาทำ เพราะยังไงลุงกูก็จ่ายเงินเดือนเขาอยู่แล้ว ส่วนกูจะเบิกเรียนพิเศษหรือซื้อเสื้อผ้าก็ให้เอาเงินเดือนไปออกเอง มีปัญหาเยอะมาก มากแบบว่าลูกหลานคนอื่นเขาเรียนจบกลับมาช่วยกงสี เงินเดือน 3-4 หมื่น รถอีกคันน้ำมันเติมฟรี แต่กูที่เรียนเก่งที่สุดในรุ่น กูยอมทำงานหาเลี้ยงตัวเอง เพราะไม่อยากยุ่งกับเงินกงสีอ่ะ ถถถถถถ นี่ยังคิดอยู่เลยว่าถ้าพ่อตาย หุ้นบริษัทเขาจะให้กูไหม ที่ดินของพ่ออีก 30 กว่าไร่เนี่ย กูจะได้ไหม

>>44 ได้สิ ถ้าที่ดินนั้นเป็นชื่อพ่อจริงๆไม่ใช่แค่รู้กันในหมู่เครือญาติ​ว่าเป็นของพ่อมึง มึงก็ได้อยู่แล้ว ของกูนี่มาแนวๆรู้ๆกันว่าของใครแต่ไม่ทำเรื่องให้ชัดเจนทางกฎหมาย โครตเสี่ยงเลยเย็ดครก

>>40 ไม่ต้องคุย ห่างๆไป วันนึงเค้าเหงาแล้วรู้สึกผิดจะกลับมาติดต่อมึงเอง

อยากถูกหวยสักที จะได้ให้แม่ส่วนนึงไปตั้งตัว
แล้วกูก็ขออยู่กับพ่อ2คนละ พ่อกูจะได้ตายอย่างสบายใจ ...
บ้านกูพ่อแม่แยกกันอยู่ แม่กูก่อนนี้ก็ไม่ทำงาน พึ่งมาหาทำช่วงหลัง แต่ก็ยังเสือกขอเงินพ่อกูอยู่ แล้วก่อนนี้รับหลานมาเลี้ยง เพราะแม่เด็กตาย พ่อไม่มีปัญญาเลี้ยง แต่ตัวเองก็ไม่ได้เป็นคนส่งเสียเลี้ยงดู เป็นพ่อกูเองที่ออกทุกอย่างจนเข้ามหาลัยดังได้
แม่กูก็ไปส่งเข้าหอ แต่เสือกจะมาขอเงินล้าน5 เพื่อปลูกบ้านไว้อยู่กับหลานที่เลี้ยงด้วย คือถ้าอยากอยู่ใกล้กันทำไมไม่ให้เข้ามหาลัยใกล้ๆบ้านวะ แม่งสมองกลับเหรอไง
ไม่รู้เลยเหรอว่า สถานะการเงินที่บ้านเป้นยังไง เงินจะหมดและหมุนไม่ทันอยู่แล้ว
เงินก้อนสุดท้ายพ่อกูถอนออกมา เพื่อจะส่งเรียนเนี่ย ..

คู่ชีวิตแม่งควรส่งเสริมกันและกันไม่ใช่เหรอวะ เจองี้กูขออยู่คนเดียวดีกว่า

ขอกูบ่นหน่อย เบื่อพ่อตาตัวเองโว้ยสัด แม่งถือว่าจะตายอยู่แล้วมั้งอยากได้อะไรกูก็ต้องได้ห้ามขัดใจ มึงไม่คิดจะให้ลูกมึงสร้างเนื้อสร้างตัวเลยใช่ไม้วะ
ล้างผลาญชิบหาย เมียกูก็พึ่งพาไม่ได้พอกูมาทำงานต่างจังหวัดไม่อยู่ด้วยง่อยแดกทำห่าอะไรก็ไม่เป็น ทำเป็นแต่ออกจากบ้านไปทำงานไปกินข้าวกะเพื่อนสาวนอกนั้นต้องรอกูกลับมาจากต่างจังหวัดถึงจะได้ทำอะไรทีสัด

เรื่องมันเริ่มมาจากพ่อตากูบ่นอยากไปญี่ปุ่น แม่งงานเข้าคือพ่อตากูเนี่ยน้อยใจง่ายสัดๆดาวน์ง่ายสัดๆ แล้วไม่ฟังใครทำตัวเหมือนเด็กไม่รู้จักโตอ่ะ +เป็นโรคไตทีนี้ใครขัดใจไม่ได้เลย แล้วเป็นพวกใช้เงินเกินตัวฟุ่มเฟือยมาก แม่ยายกูเอือมมากคือนับวันรอว่าเมื่อไหร่จะไปเลย สมัยยังไม่เป็นโรคไต ถึงขนาดกู้เงินมาซื้อบิ๊กไบท์ (???) ซื้อปืนแล้วไม่ใช่กระบอกเดียว 4-5 กระบอก (โคตรพ่อมึงเป็นแรมโบ้หรอวะครับ) โดยไม่บอกที่บ้าน แม่ยายกูนี่ต้องหาเงินไปผ่อน เสือกขี้เบ่งด้วยกูมีปืนโตกูมีปืนเยอะ เดินเอาขยะไปทิ้งหน้าบ้านสะพายลูกซองไป ออกจากบ้านมีปืนเหน็บหลังตลอด หาจังหวะให้กูได้โชว์ปืนตลอด ไปตลาดน้ำเค้ามีให้ยิงปืนลมบอกพ่อถนัดยิงปืนจริงมากกว่าควั้กปืนออกมาโชว์ มึงเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย
เมียกูบอกว่าพ่อมันทำไปเพื่อลบปมในใจตัวเอง จริงๆแม่งเป็นคนจิตใจอ่อนแอมากภายนอกเลยต้องเบ่งให้ตัวใหญ่ๆ ควยกูบอกไว้เลยมึงไม่อยู่เมื่อไหร่กูจะขายให้หมดปืนมึง มอไซมึงเนี่ย เอามาใช้เงินที่มึงกู้มาทำชาวบ้านเค้าเดือดร้อน

ทีนี้พอเป็นโรคไตไงล่ะมึง หมอให้คุมน้ำมึงก็คุมไม่ได้ หมอฟอกเอาออกเท่าไหร่ มึงก็ใส่กลับไปเท่าเดิมภายในวันเดียว ใครเตือนก็ไม่ฟัง หมอยังเอือมแทนที่จะอยู่ได้เป็น 10 ปี นี่ฟอกมาขึ้นปีที่ 2 สภาพแม่งทรุดจากปีแรกเร็วมาก คือแม่งฟอกอาทิตย์ล่ะ 3-4 ครั้งเพราะมึงคุมน้ำไม่ได้ร่างกายมึงไม่ไหวไง

ทีนี้เรื่องญี่ปุ่น นอกจากจะไปแล้วกูต้องไปหาคลีนิคฟอกไตที่นู่นให้แม่งด้วยลำบากสัด แล้วก็คงเที่ยวได้แค่ครึ่งวันก็ต้องกลับเอามาพะงาบๆที่รร.และ แล้วกูเห็นเป็นผู้ใหญ่สภาพก็อย่างที่กูบรรยาย กูเลยให้นั่งการบินไทยสบายๆไป แม่งคงลำบากไปมั้ง รีเควสบิซิเนส...ควย คือทั้งชีวิตไม่เคยนั่งบิซิเนสไงเลยขอสักครั้งก่อนตายล่ะมั้ง กูจะจัดให้นั่งกะแม่ยายกู 2 คน แม่งก็น่าจะน้อยใจอีกคือต้องอพยพไปนั่งกันให้หมด 4 คน มึงถึงสบายใจ คือกูไม่ใช่เครื่องผลิตแบงค์ แถมสภาพมึงนี่กูก็ไม่แน่ใจว่ากว่าจะถึงปลายปี สภาพมึงยังสามารถไปไหวไม้

ก็บอกเลยถึงมึงรักกันมากแค่ไหน ก่อนแต่งงานมึงไปจ้างนักสืบตรวจสอบการเงินที่บ้านเมียมึงด้วยก่อนจะโดนแบบตัว ทุกวันนี้แม่งผลาญเงินเก็บกูจนจะหมดตัวแล้ว กูก็นับวันรอแม่งไปๆซักทีไม่ต่างจากแม่ยายกูซักเท่าไหร่

>>48 มึงดึงเซ็งทำเงินไม่พอ เก็บเงินอยู่ๆซักพักดิวะ เผื่อจะตายไปก่อน

>>49 กูก็อยากอ่ะนะ แม่ยายกูยังเปรยๆเลยว่าพอถึงวันไม่รู้จะได้ไปรึเปล่า แต่ถ้ามึงไม่จองก่อนซักครึ่งปีรอไปจองใกล้ๆราคามันดีดไง นี่ราคาขึ้นไป 2-3พัน อีเมียกูก็บ่นแล้วสัด ไม่ช่วยอะไรกูยังบ่นอีก 555 น้ำตากูจิไหล

>>50 กูสงสัยว่า ป่วยขนาดนั้นสายการบินเค้าให้ขึ้นเครื่องเหรอวะเด๋วไปตายบนเครื่องลำบากเขาอีก มึงเช็คสายการบินก่อนดิ ถ้าเค้าไม่ให้บินมึงก้อรอดแล้ว

ไปเป็นอะไรที่ญี่ปุ่น ค่าหมอมึงหมดตัวเลยมั้ง
สภาพแบบนี้ประกันเดินทางก็คงไม่รับทำ
อย่างโม่งบนๆบอก ดึงเช็งไปเหอะ จากสภาพที่มึงบอก คงอยู่อีกไม่นาน

>>51 เออว่ะมึงฉลาดมากๆ เดี๋ยวกูลองคุ้ยดูใน pantip ก่อนว่าเคสไหนมันขึ้นเครื่องไม่ได้บ้าง
แต่ติดที่มันจะไม่ยอมนี่สิตะแบงจะไปท่าเดียว กูจำได้ปีก่อนตอนมันเริ่มๆฟอกไตพาไปสิงคโปร์แค่ 3 วัน วันสุดท้ายยังพะงาบๆกว่าจะลากสังขาลมาขึ้นเครื่องกลับได้แทบแย่

พูดถึงสิงคโปร์กูนี่ก็แค้นสัด มึงรู้จักร้านจัมโบ้มะ อีร้านปูผัดผงกระหรี่ที่คนไปสิงคโปรชอบไปกินน่ะ ตอนนั้นกูพาไปกูก็กะว่าจะพากินหรูซักมื้อปูผัดผง+นู่นนี่นิดหน่อย น่าจะแฮปปี้กันแล้ว...อีดอกแม่งสั่งหอยงวงช้าง คือมึงแพงสุดในร้านจานล่ะเกือบหมื่นมั้งกูหน้าซีด ทั้งโต๊ะบอกไม่มีใครกินด้วยนะ แพงนะ ไอ้เหี้ยก็ตะแบงจะกินให้ได้ คือไอ้เหี้ยนี่ไม่ได้ดูราคา มองไม่เห็นไงสัดเห็นแต่รูปหอยกูจะกิน แม่ยายกูรำคาญให้แม่งแดกๆไป ดีนะแม่ยายกูช่วยออกสัด แม่งตอนขากลับคนอื่นไปช็อปรองเท้านู่นนี่กัน แม่ยายกูถามมันว่าจะเอาอะไรแม่งบอกเกรงใจกูไม่อยากซื้ออะไร...ควย มึงควรเกรงใจกูตั้งกะร้านอาหารแล้วว้อย

กูมองว่า พ่อตาแม่ยายมึงนี่ เข้าช่วงวัยทองด้วยนี่แหละ วัยนี่จะน้อยใจง่ายๆ บางรายก็แก่ไปตามวัยอ่ะมึง สติก็เลอะเลือนตาม ไม่ค่อยมีเหตุผลเหมือนเมื่อก่อน เรื่องนี้พูดยากมาก เข้าใจว่าลำบากการเงินมึงจริงๆ วะ แต่ถ้าให้กูตอบแบบนางงามคือ มึงก็จัดให้เขาก่อนตายนั่นแหละ แต่อย่าให้มันเกินงบมากจนเกินไปวะ

มึงอาจจะบอกเลยก็ได้ว่า มีงบเท่านี้นะ หรือไม่ก็ตามโม่งบนบอก บอกเดี๋ยวเก็บเงินพาไป ระหว่างนั้น มึงเลือกพาเขาไปเที่ยวต่างจังหวัด หรือที่อื่นในไทยแทน บอกว่าระหว่างรอเงิน พาไปเที่ยวคั่นเวลา มึงจะดูเป็นลูกเขยที่ดีเชี่ยๆ ในสายตาคนนอกทันที

อีกอย่างคือทำทรงพาพ่อตาแม่ยายมึงไปเช็กสุขภาพก่อนบินด้วย ไปเตี๊ยมกับหมอให้เรียบร้อยว่าไม่ควรเดินทางช่วงีน้ รักษาตัวให้ดีขึ้นก่อนอีกหน่อย อนุโลมให้แค่ในประเทศเท่านั้น กูว่าอาจจะดีกว่านะมึง

>>53 เอาน่า อย่างน้อยต่อมเกรงใจก็มีขึ้นมาบ้าง ดีกว่าไม่เกรงใจเหี้ยห่าอะไร แล้วช็อปต่อเลยนะมึง

>>52 เออจริง เกิดไปช๊อคเข้าโรงบาลที่ญี่ปุ่นอ่ะล้านนึงก้อไม่พอมั้งมึงคิดดีๆ ประกันการเดินทางไม่น่าจ่ายให้มึงด้วย

>>55 คือกูอ่ะบอกไปจนขี้เกียจบอกแล้ว เมียกูก็ประมาณเคยบอกว่าจะพาแม่งไป คือถ้าไม่ไปปีนี้ก็ไม่น่าจะได้ไปแล้วเพราะปีหน้าสภาพน่าจะเจียนอยู่เจียนไป (ถ้ายังรอดปีนี้นะ)

ตอนนี้กูอ่ะจะสบายใจมากถ้าใกล้ๆจะไปแล้วอาการมันหนักแม่งจนไปไม่ได้เพราะอย่างน้อยกูก็ไม่ต้องไปลุ้นตอนอยู่ที่นู่นว่าจะน็อคไปเมื่อไหร่ ไปขอเปลี่ยนคนไปเอา

ไปหาหมอให้ออกใบรับรองแพทย์ ว่า Fit to Fly
ซึ่งในกรณีมึงถ้า not fit to fly อยู่แล้วก็ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าหมอยอมให้บิน ก็ลองคุยดูก่อนว่าอย่าออกใบรับรองให้
แต่จากสภาพที่มึงว่ามาบอกหมอได้มั้งว่าอย่ารับรองให้ เพราะไม่ได้บินไปรักษาโรคหรือบินกลับบ้านแต่จะบินไปเที่ยวเนี่ย

แล้วบอกว่าถ้าไม่มีใบรับรองแพทย์แล้วถ้าเชคอินอเห็นว่าสภาพไม่พร้อมเขาปฏิเสธไม่รับขึ้นเครื่องได้

>>53 ไอสัส กูชอบเรื่องเล่ามึงมากเลยเพื่อน ว่างๆมาเล่าต่อที อยากรู้เรื่องพ่อตาตัวแสบกับเมียตัวป่วน จะเป็นยังไงต่อ
เล่ามันส์ดีว่ะ 555
ปล แม่ยายมึงยังสวยอยูป่าววะ อย่าว่ากูเหี้ยเลย กูชอบสาวใหญ่

>>58 สวยถ้าแต่งหน้า คือแต่งหน้าเป็นหว่ะ แต่ถ้าอยู่บ้านไม่แต่งหน้าเมื่อไหร่มึงยายแถวบ้านนี่แหละ

เป็นคนที่เข้าใจกูที่สุดและสัด เพราะเป็นคนทำงานหาเงินเข้าบ้านเหมือนกัน กูเอือมเมียกู แม่ยายกูก็เอือมพ่อตาเข้าใจกันดี เวลากูจะระบายหรือนินทาเมียกูก็เล่าให้แม่ยายกูฟังเนี่ยทั้งบ้านเข้าข้างกูอยู่คนเดียว พ่อแม่กูยังเข้าข้างเมียกูเลยสัดเลียเก่งนะมึง จำไว้กูมันลูกชัง

สอบติดคณะ มหาลัย คนเก่งแย่งกันเข้าหัวขวิด ไม่ดีใจกับกูซักแอะ แซะกูว่าเรียนไม่ไหว มีแต่คนรวยเดี๋ยวเข้ากับเค้าไม่ได้ ทำไมไม่เรียนมรภ.ใกล้ๆบ้าน ด่ากู โอ้ย กูปวดหัว

555 พวกมึงมีแววจะไม่ได้ไปแล้วว่ะ โอซาก้ามันโดนน้ำท่วม+แผ่นดินไหวช่ะ กูเมลล์ไปถามเรื่องฟอกไตกะคลีนิค ทางนั้นบอกว่ายังไม่รับคนไข้ที่เป็นนักเดินทางนะเพราะอีเรื่องแผ่นดินไหวเนี่ย
กูเมลล์ไปถามอีกเจ้าอยู่เนี่ย ถ้าไม่ได้ทั้ง 2 เจ้ากูจะเอาเมลล์ไปยันให้อีเมียกูกะแม่ยายไปคุยกะพ่อตากูเอาสัด 555

>>61 ภัยธรรมชาติช่วยมึงไว้จริงๆ สู้ๆขอให้โชคดี

>>61 เออ แล้วถ้าพ่อตามึงจะไปโตเกียวแทนจะทำไงวะ 5555

>>63 เมียกูค้านทันทีแน่นอนเพราะมันเกลียดชินจุกุมาก เดินกันเร็วมากไม่สนอะไร ชนได้ชน เมียกูเกือบโดนชน พ่อตากูสภาพ slow life ๆไปนี่ไม่น่ารอด
นี่กูยังรอเมลล์อีก 2 โรงบาลอยู่เนี่ย

ระบายนิดนึงนะโม่ง คือกูอยู่มหาลัย มีรูมเมทอยู่คนนึงอ่ะ นิสัยดีอยู่แต่แกค่อนข้างจุ้นจ้านกูพอสมควร
กูมาคิดดูดีๆแล้วกูน่าจะอยู่คนเดียวดีกว่า กูอยากย้ายออกเพราะรู้สึกไม่เป็นส่วนตัวว่ะ รูมเมทกูชอบมายุ่งเรื่องของกูเกินไปด้วย กูก็พยายามตอบแบบระวังๆรักษาน้ำใจละว่ากูไม่ชอบให้มายุ่งเรื่องตรงนั้นตรงนี้
แต่คือมันมีประวัติเป็นโรคซึมเศร้าว่ะ กูก็ไม่อยากให้อาการมันมาอีกไง ทุกอย่างกูเลยทำแบบรักษาน้ำใจ มันก็ไม่ใช่คนแย่อะไรด้วย
กูว่าจะย้ายออกไปอยู่คนเดียวในครึ่งปีนี้ละ แต่กูจะบอกมันยังไงดีวะว่าไม่ใช่ความผิดมัน กูแค่อยากออกไปอยู่คนเดียวเฉยๆ กลัวมันคิดมากว่ะ

>>65 ก็บอกมันไปแหละ ว่ามึงจะย้าย ไม่ใช่เพราะมึงไม่ชอบมัน แต่มึงมีเหตุผลอะไรก็ว่าไป

>>65 บอกไปเลยว่า ปรกติอยู่คนเดียวไม่ชินกะการมีรูมเมท อีกอย่างเมทมึงอาจจะมีปห.เรื่องค่าใช้จ่ายด้วยถ้าไม่มีคนมาช่วยหารค่าห้อง มึงรีบบอกเค้าจะได้หาเมทใหม่ถ้าเขาอยากได้คนมาหาร

กูไม่รู้ต้องไปบอร์ดไหนดี กูอยากปรึกษา
คือกูเป็นคนเก็บตัวเพราะโดนสังคมในรร.รังแกมาตั้งแต่ม.1 จนม.4 กูก็ทนไม่ไหวจนไม่ยอมไปเรียน
พ่อแม่หรือใครๆเอาแต่บอกว่ากูขี้เกียจไปเรียนไม่คิดจะฟังเหตุผลของกูเลย จนตอนนี้กู อายุ18แล้วกูใช้ชีวิตแบบไม่มีอิสระพ่อแม่ไม่ยอมปล่อยให้กูใช้ชีวิตกับโลกภายนอกเลย กูจะขอไปเรียนกศน.เขาก็ไม่ให้ไป จนตอนนี้กูอยากได้อิสระ อยากออกไปเจอโลกภายนอกบ้าง กูควรจะบอกพวกเขายังไงดีกูไม่อยากอยู่แบบนี้ไปตลอดอ่ะมึง

>>68 เก็บเงินส่งตัวเองเรียนดิ อายุ 18 แล้ว ถ้าทนโดนบ่นไม่ไหวไปหาห้องพักเช่าถูกๆ หาคนแชร์เอาก็ได้

>>69 คือแบบแค่ออกจากบ้านเขายังไม่ให้กูออกเลย 😭😭😭

>>70 มึงโม่งเพศอะไร

>>71 หญิงอ่ะมึง

>>68 อ่า แล้วคือตอนนี้มึงไม่เรียนไม่ทําอะไรเลย?

>>68 อ่อที่กูสงสัยว่ามึงเป็นพวกเก็บตัวอยุ่บ้านเพาาะมึงบอกว่ามีปัญหาม1-4 แล้วตอนนี้อายุ18 ถ้าเข้าใจผิดก็จอโทดละกัน คือ
ถ้ามึงเป็นนีทอยู่บ้านไม่ได้เรียนหนีปัญหาบูลลี่ กูขอบอกเลยว่ามึงขังตัวมึงเอง ไม่ใช่พ่อแม่ ไม่ใช่ว่าพ่อแม่มึงบังคับเลย มึงอยู่บ้านไม่มีที่เรียนไม่ทําห่าอะไรแล้วพ่อแม่ไม่ไล่ออกจากบ้านถือว่าพ่อแม่ตามใจสัสๆแล้ว อีกอย่างมึงโตแล้ว บางอย่างไม่ต้องขอพ่อขอแม่ มึงต้องลงมือทําเองเลยแล้วทําให้ชัดเจนด้วย เพราะจากสภาพมึงพ่อแม่ไม่ให้เรียนกศนไม่ใช่ว่าบังคับขู่เข็ญเลยแต่เขากลัวว่ามึงจะไปไม่รอดมากกว่าอ่ะ
เรื่องเรียนกศนเพราะหลบปัญหาบูลลี่ กูขอบอกเลยว่าผู้ปกครองคงไม่โอเคอ่ะ ผู้ใหญ่จะมีความคิดแบบว่ามึงลูซเซอร์ แล้วมึงไปเปลี่ยนความคิดเขาไม่ได้หรอก กูว่ามึงควรตั้งจุดมุ่งหมายในการเรียนกศนไปทางทิศทางบวกมากกว่า สมุมถติแบบว่าเรียนไปเพื่อจะทํางานอะไร แล้วแสดงแพทชั่นให้เขาเห็น เริ่มจากการหยิบสมุดมาเล่มนึงแล้วเปิดเน็ตเปิดหนังสือเรียนด้วยตนเองให้เขารับรู้ว่ากูอยากเรียนจริงๆ
เรื่องปัญหาการเข้าสังคม อะไรที่เป็นอดีตแล้วก็ให้ผ่านไป ลองเอามาทบทวนด้วยก็ดีว่าทําไมเราถึงโดนอย่างงั้นอย่างนี้ แล้วเอาไปวางแผนเริ่มกับสังคมใหม่ๆซะ เพราะเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสังคมได้ เราก็ต้องปรับตัวให้อยู่ได้ ลองเอาคู่มือปรับบุคลิกภาพหรือหนังสือจิตวิทยามาอ่านก็ดีช่วยในการเข้าสังคมได้
เรื่องเจอสังคมบูลลี่จริงอยู่ว่ามันมีพวกนี้อยุ่ในทุกสังคมทั้งไม่ใช่การบุลบี่โดยทางตรงก็ทางอ้อม มันหลากหลายมาก ยังไงก็ต้องเจอบ้าง แต่จําไว้ไม่มีอะไรผิดพลาดซํ้าวนเหมือนเดิมไปหรอก ถ้าเราทําถูกทาง(บางครั้งอาจจะไม่ใช่ถูกต้องหรอก แต่มันก็ต้องทํา)
และเรื่องพ่อแม่ไม่ให้ไปไหน กูก็เจอนะ อันนี้กูว่าเป็นพ่อแม่รังแกฉันเกินไป เพราะแม่งจะไปไหนไม่เป็นเลย แต่ต้องทําอะไรซักอย่างไม่งั้นก็ไม่ได้ไปไหนได้ อย่างกูก็เริ่มเอาเวลาช่วงเรียนเกินเถลไถลไปไหนไกลๆบ้าง แล้วโกหกว่ามีทํางานกับเพื่อนนู่นนี่ จนเริ่มไปไกลๆ ดูรถดูเส้นทาง คือรวมๆก็จะบอกให้มึงลองหาทางออกมาบ้าง เพราะอันนี้แม่งบูลชิทเกิน โดนขังในบ้านเพราะห่วงลูกอ่ะ

>>60 แซะเรื่อง "มีแต่คนรวยเดี๋ยวเข้ากับเค้าไม่ได้" นี่
คนในครอบครัวมึงมีปม หาเงินได้ไม่พอใช้เลยพาลคนรวยเหรอวะ

>>75 คนในครอบครัวยังเคยบอกกูแบบนี้เลย กูเลยไม่ไปสอบแมร่งเสียใจไม่หาย

ลูกพี่ลูกน้องกูอยู่ป.2 บ้านอยู่ใกล้กัน มันเป็นเด็กผู้หญิงที่ไม่มีมารยาทเลย โดยสปอยจนเคยตัว ใครว่าอะไรทำหน้าเชิ่ด เมินเก่ง ปากจัด ชอบทุบแม่ตัวเอง บ้านกูเคยบอกให้แม่มันดุมันนะ แต่แม่มันก็ไม่ค่อยดุ บอกกลัวน้องร้องไห้ เดี๋ยวลูกชั้นเสียใจ พอกูดุ พ่อแม่กูก็ว่ากูว่า ว่าน้องมันทำไม ทำไมต้องดุขนาดนั้น(เอ๊ะ ก็ไหนตอนนั้นบอกเองว่าให้ดุ) ที่กูปรี๊ดมากคือ มันมาเล่นบ้านกูค่ะ แล้วเดินสำรวจบ้านกูไปทั่ว ยายมัน(ก็ยายกูนี่แหละ)เข้ามาตามไปกินข้าว ไม่ตอบ กูเลยช่วยหา ปรากฎว่ามันเดินไปชั้นบนบ้านกู เข้าไปอยู่ในห้องพ่อแม่กู ทำเหี้ยอะไรไม่รู้ กูถามว่า เข้ามาทำอะไร มันมองหน้ากูเฉยๆ ไม่ตอบ เดินหนี ที่โมโหยิ่งกว่าคือประตูห้องกูก็เปิดอ้าอยู่ เหี้ยนี่แม่งค้นทุกห้อง กูนี่เอาไปรายงานพ่อแม่กับคนอื่นๆเลย รบกวนอบรมเด็กด้วย สุดท้าย เมื่อวานมันยังขึ้นไปบนบ้านกูอยู่เลย คือมึงเข้าไปค้นอะไร นี่มันบ้านคนอื่น ห้องคนอื่นมั้ย พ่อแม่ก็ไม่ช่วยดุ กูเกลียดมันมาก อีเด็กเปรต

>>77 เด็กเทวดาสัส วันก่อนกูก็เจอ กรี๊ดลั่นรถไฟฟ้า โวยวายตลอดเวลา พอยายจะให้เงียบก็เอามือตีหัวยาย กูแบบ หืมมม

ทำไมครอบครัวกูเห็นแก่ตัวจังวะ จนแล้วยังมีลูกอีกตั้งสองคน ครอบครัวฝ่ายแม่คือเป็นโรคซึมเศร้าแล้วส่งต่อมาที่แม่กู แล้วตอนนี้กูก็รู้ตัวว่าเป็น แม่กูก็เอาแต่พูดว่าจะฆ่าตัวตาย กูเนี้ยจะฆ่าตัวตายก่อนแม่อีก เบื่ออิสัส

>>68 ลองดูสถาบันการศึกษาทางไกล เป็นกศนเหมือนกันแต่ไม่ต้องเข้าเรียน แล้วใช้วุฒิม.ต้นเรียนพรีดีกรีที่รามควบดีกว่าถ้าอยากเริ่มใหม่เร็วๆ ได้เจอคนหลากหลายและได้พึ่งพาตัวเองเยอะมาก
ปล.ตอนนี้กูจบแล้ว ระหว่างเรียน2ที่ข้างบนก็เตรียมสอบโอเน็ตแกทแพทไปด้วย ติดม.ที่มีกระทู้ของตัวเองในโม่งนี่แหละ เป็นความภูมิใจเรื่องนึงที่ทำให้รู้สึกว่ากูยังมีคุณค่าจะเดินต่อไปอยู่
อาจจะมีช่วงเวลาที่กระอักกระอ่วนหรือรู้สึกเหี้ยอยู่บ้าง แต่ก็ช่างหัวมันเถอะ สู้ๆมึง ขอให้ผ่านไปได้

>>68 ก่อนมึงเรียน กศน. อยากให้มึงเทสตัวเองสิว่ามึงจะต่อยอดความสำเร็จไป กศน. ได้ไหมโดยเริ่มจากหาคอร์สเรียนฟรีออนไลน์ที่มึงสนใจ ไม่ก็หาแถวๆบ้านละลองไปเรียนๆให้สำเร็จสักตัวซิ ถ้ามึงทำแค่นี้ยังยากกูก็คิดว่าพ่อแม่มึงคิดถูกแล้ว......

>>68 กูมองว่าถ้ามึงอยากเรียน ควรเรียนนะ เอาเลย ชีวิตตัวเอง มีตังค์ก็ home school

>>79 หาหมอยังล่ะ

>>83 แม่กูไปละ แต่กูยัง รอให้ไปอยู่หอก่อน ไม่อยากให้ครอบครัวรู้แค่นี้ก็เครียดพอละ

>>84 มึงควรให้ครอบครัวรู้ เพื่อที่อะไรที่กดดันมึง เขาจะได้ระวังกัน

มึง ไม่รู้ว่ากูมาถูกที่ไหม แต่กูเบื่อบ้านกูอะ ตากูชอบมาจับมาบีบแถวพุงแถวอกเรา บอกว่าอยากให้มันโตสวยบ้างอะไรบ้าง พอไปบอกพ่อแม่เขาก็ตอบกลับมาแค่ตาหวังดี ไม่คิดอกุศลกับหลานตัวเองหรอก แล้วพอกูปฏิเสธเขามาก ๆ เข้าเขาจะทำน้อยใจ ไม่รักก็ไม่มายุ่งมาช่วยเเกหรอก แล้วแม่ก็มาด้าดูว่าอกตัญญู ปฏิเสธความหวังดีของผู้ใหญ่ได้ไง

คือกูว่าข่าวก็ออกโครม ๆ นะเรื่อง sexual harassment / abuse ในครอบครัวเนี่ยยย

กูควรรีบเรียนจบรีบออกจากบ้านไหมวะเพื่อนโม่ง กูโซแซด ;-;

>>86 หวังดีเหี้ยอะไรวะ ไม่โอโว้ย พ่อแม่มึงใช่ว่าจะคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ แต่พวกเขาไม่อยากมีปัญหาหรือทำให้เป็นเรื่องใหญ่มากกว่า พ่อแม่ไม่ปกป้อง มึงลองหาผู้ใหญ่คนอื่น ไม่งั้นก็ปกป้องตัวเอง เลี่ยงอยู่ไกลๆ ไม่ต้องสังฆกรรมซะ ไม่งั้นถ่ายคลิปแล้วแจ้งตำรวจแม่งเลย

>>86 "บอกว่าอยากให้มันโตสวยบ้างอะไรบ้าง" แค่นี้ก็ชัดแล้วเปล่าวะ

กู >>86 เองนะ คือกูก็พยายาม่างเขานะ แต่เขาก็ดราม่าน้อยใจ หลานไม่รัก แล้วแม่กูก็บ่นว่ากูเป็นเด็กเลวว่ะ คือกูควรช่างหัวแม่ ช่างหัวตาไปแม่งเลยใช่ป่าววะ

>>89 บอกแม่ไปว่า แม่รักตามากก็ไปให้ตาจับนมแทนเลยไป

>>90 +1 พ่อแม่มึงอ่ะไม่ปรกติ บ้านกูนี่แม่ไม่อยู่บ้านยังไม่ให้ลูกสาวไปนอนกะพ่อเลย นี่มาบีบพุงบีบนมนี่มันไม่ใช่ละ ปล.มึงอายุเท่าไหร่วะ

>>91 23 ละมึง แต่คือบ้านกูนอนรวมว่ะ ไม่มีห้องแยก

>>91 กูได้โดนตบสิมึง 555+

ขอโทษที ขางบนกูตั้งใจเมนชั่น >>90

>>92 เหี้ย 23 ไม่เด็กแล้วจะมาจับนมอะไรกันบ้านกูตั้งแต่ 13 ก้อไม่ให้จับแล้ว

>>95 กูโดนตั้งแต่มันเพิ่งเริ่มมีอะ อึดอัดใจเหี้ย ๆ

>>96 ถ้าไม่มีญาติคนอื่นที่ปกป้องมึงได้ มึงก็ย้ายออกมาเหอะ อายุตั้ง 23 แล้ว

ถ้าญาติผู้หญิงเริ่มโตก็ไม่เล่นจับเนื้อจับตัวแล้ว เป็นที่รู้กัน

>>96 ถ้าไม่อยากมีปัญหาก็ไม่ต้องไปหาเรื่องเขา แต่หนีออกมาเป็นเรื่องที่ดีนะ บ้านมึงมันเพี้ยน คือปกติมันก็ไม่ต้องขนาดพ่อห้ามนอนกะลูกสาวอ่ะ แต่ถ้าลุงตาอะไรปกติเขาไม่มาใกล้ชิดขนาดนี้ มึงเริ่มแตกสาวก็ไม่ควรจับเนื้อต้องตัวละโดยทั่วไป แล้วปกติจับหน้าอกนี่มันก็ไม่ใช่เรื่องปกติด้วย กูไม่รู้ว่าตามึงนิสัยดีจริงไม่จริง แต่แม่งอายุเท่านี้แล้วยังจับกูว่าไม่ใช่ละ

กู 86 เอง ตอนนี้ภาวนาให้ตัวเองได้งานไว ๆ อยู่ว่ะ จะได้ย้ายออก

>>100 หาที่ไกลๆดิ ย้ายออกแบบเป็นธรรมชาติ แต่ไปแล้วไปลับ

วันนี้หนักว่ะ แม่กูด่ากูแล้วพูดออกมาประโยคนึงว่ากูเป็นคนทำลายชีวิตแม่ เพราะต้องเอาเงินไปส่งกูเรียน แล้วเสือกไม่เรียนครูให้แม่ เสือกไปเรียนนิติศาสตร์ แล้วแม่บอกกูจะดูถูกมึงอย่างนี้แหละ จบไปเป็นทนายต๊อกต๋อย อีควายยยยยยยย กูแบบไม่รู้จะพูดเหี้ยอะไรละ คณะนี้มหาลัยนี้คนแย่งกันเข้าตายห่า ไม่มีคำแสดงความยินดีตอนกูติด มีแต่ถามจะเรียนได้มั้ย เกือบทุกวันมาพูดดูถูกกู(คิดว่าดูถูกกูแล้วจะเป็นแรงผลักดันให้กูหรอ?) เอาแต่พูดกรอกหูด่ากู เรียนไม่ได้ๆ ทำไมไม่เรียนครู เรียนสบายทำงานสบายๆไม่ชอบ(สบายเหี้ยอะไรล่ะ)
กูหมดคำจะพูด ไม่ได้ไปเข้าฝันให้ทำให้กูเกิดมาเลย เสือกอยากมีกูเอง แล้วมาบอกกูเป็นคนทำลายชีวิต ตลก อีสัส

>>102 เป็นครูมันไม่ได้สบายเลยนะ จนด้วย 555

>>102 มึงใจเย็น รอวันทำงานได้แล้วส่งเงินให้ ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป แม่กูก็เคยพูดว่ารอกูเลี้ยงคงได้ตายอย่างหมาข้างถนน ตอนนี้กูเป็นคนรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในบ้าน ค่ากินอยู่ทั้งหมดคนเดียว หน้าหงายสิทีนี้ พูดเสียงอ่อนเสียงหวาน วันที่เราจะพิสูจน์ตัวเองมันจะมาถึงเว่ย

>>102 ครูสมัยก่อนซัก30ปีที่แล้วนี่ใหญ่เหมือนกันนะ คนรู้จักเยอะ คนเข้าหาเยอะ คนเกลียด ขรก แต่ไม่ค่อยเกลียดครู

>>105 ถูก แกคงติดภาพครูยุคแกน่ะแหล่ะ >>102 แม่มึงเป็นประเภทไม่ฟังลูก เรื่องเดียวกันลูกบอกไม่เชื่อแต่คนอื่นจะเชื่อ ถ้ามึงอยากเปลี่ยนความคิดแม่ก็สังเกตดูว่าแกเชื่อใครแล้วผูกมิตรกับคนนั้น แล้วอยากบอกอะไรก็บอกผ่านเอา บ่นลอยๆ ลูกหลานคนข้างบ้านชั้นไปเป็นครู นึกว่าจะสบายเหมือนสมัยเรา ที่ไหนได้ ฯลฯ ลูกอาแปะร้านโจ๊กหน้าตลาดเป็นทนายมา 5 ปี สอบผู้พิพากษาอยู่ แหม มีแต่คนเกรงใจ ฯลฯ เป่าหูไปเรื่อยๆ รับรองเห็นผลก่อนมึงจะเรียนจบ

>>102 อ่านแล้วหงุดหงิดแทนว่ะ คนประเภทที่คิดว่าอาชีพครูดีอย่างนู้นอย่างนี้เมื่อไรจะหายไปหมดสักที ถึงขั้นบอกว่าทำลายชีวิตนี่ก็แรงไปด้วย
เอาจริงๆก็ไม่ควรบังคับลูกหลานตัวเองให้เรียนนู่นเรียนนี่ตามใจตัวเองตั้งแต่แรกแล้ว ผู้ใหญ่บางคนก็ควรจะคิดได้บ้างเสียทีนะว่าเรียนอะไรก็ประสบความสำเร็จได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นหมอบ้าบออะไรอย่างเดียว

>>102 แม่มึงนี่ปัญญาอ่อนไม่ต่างจากแม่กูอ่ะ ให้กูเกิดมาแต่มาบอกว่ากูคือภาระ เป็นเจ้ากรรมนายเวร อีสัสบ้ามากมีด่าๆแบบที่แม่มึงทำนะแต่แม่กูนี่ทั้งทำตัวงี่้เง่า บางวันใช้งานกูแบบกูไม่ทันได้หยุดหายใจพอสุดท้ายกูทำงานเป้าหมายกูไม่ทันคือกลับมาด่าๆๆๆๆๆกูแบบว่ากูงงอ่ะ ถ้ากูเลือกเกิดเลือกจองเวรได้กูไม่เกิดมาจองเวรแล้วกูทุกข์ทรมานทนโดนด่าไร้อิสรภาพแบบนี้หรอกห่าราก

>>102 เป็นทนายแล้วเอาเงินฟาดเดี๋ยวแม่มึงก็เงียบเอง

อีเห้ยสมองกูจะระเบิดอยู่แล้ว กูขอหน่อยสัดเรื่องเมียกูเนี่่ย
คืออีดอกนี่เป็นพวกบ่น เป็นพวกเยอะทุกสิ่งอย่างในโลก ความช่างแม่ง=0 อะไรไม่ได้อย่างใจ (ไม่ใช่ว่าผิดนะคือไม่เหมือนที่มันคิดไว้น่ะ) กูด่าไว้ก่อน
แล้วแม่งเหมือนพวกแอ๊บอ่ะสัดก่อนแต่งแม่งกูตรวจดีแล้วแม่ของลูกแน่ๆ สวย7/10 มีเซ็กซ์เกือบทุกวัน ดูแลคอนโดกูดี บอกอยู่ที่ไหนก็ได้ขอแค่มีกู ทำกับข้าวให้กูกิน นานๆไปเที่ยวกันที ประหยัดค่าใช้จ่ายได้เยอะ ให้เกียรติกูตลอด พูดเพราะ
เออกูเอาคนนี้แหละ เพราะหน้าตากูไม่หล่อ หุ่นก็ท้วมๆแม่งคงหาดีแบบนี้ไม่ได้แล้วล่ะ
แล้วไงสัดแต่งมาได้นี่ก็ 3 ปีแล้วลายออก (ที่จริงออกมาตั้งกะปีแรกแล้วแต่ปีนี้คือที่สุดแล้ว)
ความสวยถ้าไม่ได้เครื่องสำอางช่วยมึงก็ป้านี่แหละ เพราะมึงเครียดตลอดเวลา คิ้วแม่งขมวดตลอด
เรื่องเซ็กซ์ลืมได้เลยเดือนละครั้งคือบุญมาก แล้วมีทีคือแค่มีให้จบๆ ไอ้เล้าโลมนานๆ โม็คนานๆเลียทุกส่วนเหมือนสมัยก่อนแต่งนี่ลืมไปได้เลย มันเลียแค่แม่งให้ของกูลื่นเข้าของมันแล้วไม่เจ็บแค่นั้นแหละ กูก็หมดอารมณ์แค่ซอยๆให้จบๆ
กูไปทำงานตจว. 5 วัน คอนโดกูตอนกูออกไปสภาพไหน ตอนกูกลับมาสภาพนั้นแหละสัด บางทีตอนไปมีจานในอ่างกลับมากูนี่แหละต้องกลับมาล้างจาน คือกูอยู่ของกูเองยังไม่ปล่อยให้ห้องเป็นขนาดนี้ อีนี่ต้องรอกูกลับมาถึงได้ฤกษ์จัดห้อง แม่งก็อ้างทำงานเหนื่อยไม่มีเวลาบลาๆๆๆ ได้ข่าวมึงทำงานเลิก 4 โมงแต่ไม่เคยกลับบ้านก่อน 6 โมงเลยต้องมีไปกินข้าวไปช็อปปิ้งกะเพื่อนสาวตลอด เนี่ยนะไม่มีเวลาของมึง
กู้ซื้อเรื่อนหอให้เป็นคอนโดใหม่ ตอนซื้อก็ไม่มีอะไรไง (หางยังไม่โผล่) พอซื้อเสร็จแม่งติทุกอย่าง ทุกอย่างมีปัญหา แล้วก็ด่าๆๆๆๆๆ พาลอีกว่าซื้อคอนโดห่วย ห่วยพ่อง คือถ้ามึงไม่เยอะน่ะมึงจะมีความสุขกะการแต่งห้องมาก ตรงไหนมีต้องแก้ก็ให้แม่งแก้ไปจบ อีดอกนี่แม่งไม่จบไง แล้วเป็นพวกถ้าเจอแก้จุดนึงมันจะพาล จุดที่ไม่น่าแก้แม่งก็จะให้แก้ให้ได้ มึงเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย
ข้าวนี่กูจำไม่ได้แล้วว่ามันทำครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ รู้แต่ว่าแม่งชอบซื้อผัก เนื้อ มาดองไว้ในตู้เย็นแล้วก็เก็บไปทิ้ง วนไป เพื่อ??? อีดอกเปลืองตังไม้ไม่คิดจะทำแม่งก็ไม่ต้องทำสัด
เที่ยวนี่ปีนึงต้องมีต่างประเทศ 2 หน...อีดอก 2 หน ใหญ่รอบ (ญี่ปุ่นเกาหลี) เล็กรอบ (สิงคโปร์ ฮ่องกง) คือกูไม่ใช่เครื่องผลิตแบ้งค์สัด

แล้วที่ให้กูจะหมดรักแม่งคือ พอไม่พอใจอะไรขึ้นมึงขึ้นกู ทุกอย่างในชีวิตมันเป็นเพราะกู ชีวิตมันแม่งแย่...แย่พ่องมึง ชีวิตมึงน่ะดีกว่าคนค่อนประเทศแล้วว้อย กูบอกเลยกะอีนี่กูพูดดีด้วยตลอด กูไม่เคยใช้คำหยาบ ตีนก็ถีบถึงยอดอกกูแล้วสัด รอแค่เมื่อไหร่จะจิ้มปากกู กูเคยเดือดให้แม่งขอโทษกูเพราะเอาตีนเหยียบอกกูนี่มึงต้องเห้ยถึงขีดสุดถึงจะทำได้ แม่งก็ทำไม่รู้ไม่ชี้อีสันดาน

กูบอกเลย ตอนนี้กูแทบจะหมดรักแม่งแล้ว ก่อนแต่งกูไม่เคยไปอาบอบนวด ไปนวดกระปู๋ แต่พอมีเรื่องพวกนี้ยิ่งแม่งเรื่องเซ็กซ์ ตอนนั้นกูทนไม่ไหว กูเลยไปนวดกระปู๋ กูเคยคิดว่ากอดผู้หญิงอื่นไงก็ไม่เหมือนกอดเมียตัวเอง แล้วไงกอดพริตตี้สวยๆที่มานวดกูโคตรฟินเลยว่ะสัด แล้วก็ไม่ได้รู้สึกผิดเหี้ยอะไรเลย อาการงี้คือกูหมดรักแม่งรึเปล่าวะ

>>110 มึงเคยมาเล่าแล้วทีนึงป่าววะ คุ้นมาก หมดรักมั้ยคงใช่แหล่ะ แต่มึงไม่จำเป็นต้องทนเว้ย มึงคุยกับเมียมึงไปเลยว่าไม่โอขั้นสุดแล้ว ไม่ปรับปรุงตัวคือหย่า อยู่ด้วยกันไม่ส่งเสริมคุณภาพชีวิตทั้งด้านความรัก-เซ็กส์-เงินแบบนี้ก็เป็นแค่ตัวถ่วงชีวิต ไม่มีลูกนี่หย่าง่ายเลยล่ะ มีปัญหาแค่แบ่งสินสมรสจิ๊บๆ

>>110 เห็นด้วยกะแรปบน มึงคุยกะเมียเถอะ ไม่ปรับปรุงตัว(อาจจะต้องปรับทั้งคู่อ่ะนะ)ก้อหย่ากันไปเถอะ ไม่มีลูกก้อรีบๆหย่าไปต่างคนต่างจะได้ไปมีชีวิตใหม่ ทนอยู่ไปทำไใเสียเวลาทั้งสองฝ่าย

>>110 เห็นด้วยกะสองเรปบน ต่แอบสงสัยที่มึงบอกว่าอย่างมึงหาดีกว่านี้ไม่ได้ละเลยแต่ง แปลว่าถ้าหาดีกว่านี้ได้ก็จะไม่แต่งหรอวะ ตกลงคือรักกันจริงๆใช่มะ หรือแต่งเพราะหาได้ดีสุดแค่นี้

>>110 กูว่ามึงโม่งแตกแล้วหว่ะ55555

>>110 กูแนะนำให้หาเรื่องขุนศึกตระกูลหยางมาดู

เห็นบอกผู้หญิงเลือกได้ เลือกคนรวยก็ไม่ผิด แต่ถ้ามึงรวยมึงจะเอาผู้หญิงที่ไม่รู้จักความลำบากจริงๆเหรอวะ

ต้องมีสักวันอะที่กูฆ่ายกครัว บ้านนี้แม่งไม่มีเหี้ยไรดีเลย อยู่ไปก็บั่นทอนกำลังใจ

>>117 ใจเย็นๆโม่ง มีปัญหามาปรึกษากันก่อน

>>117 ก็ย้ายออกดิ

>>110 เลือกคนเอาใจแม่งเฟคกันได้ ก็ว่าถ้าสุดทนคงต้องหย่า แต่แม่งยาก ผู้หยิงเค้าสายปลิงเกาะมึงแดกแล้วไม่มีปล่อยง่ายๆ ถ้าผู้หญิงไม่ยอมมึงต้องมีสาเหตุการหย่าตามกฏหมายซึ่งหาหลักฐานได้ยากมาก อาจต้องตัดเงินก่อน ด่ามาด่ากลับอย่าไปยอม

>>116 ก็ไม่ผิดแต่คนรวยจะเอามันมั้ยก็อีกเรื่อง คนรวยมันก็เลือกได้เหมือนกัน

กู 110 เอง มาๆกูจะมาเล่าเรื่องเหี้ยๆของเมียกูให้ฟังอีก เขียนระบายให้พวกมึงอ่านนี่ดีจริงๆ เพราะไม่รู้จะระบายกะใคร แค่กูสมัครอินสตาแกรมแม่งก็ถามกูและ สมัครทำไม อะไร กลัวกูนอกใจแม่งมั้ง คือถ้ามึงหวงควยกูมากมึงก็ดูแลมันให้ดีๆสัด ไม่ใช่มีแบบขอไปทีเดือนละหน
แล้วไม่ใช่กูไม่พยายามปลุกอารมณ์มัน กูจับแม่งก็ปัดออก ไม่ก็นอนนิ่งๆ มึงคิดสภาพกูดูดนมมันแล้วมันนอนดูทีวีไม่สนใจนะกูก็เซ็งๆ พอคุยกันมันก็บอกมันก็มีอารมณ์นะวันนั้นไง วันที่กูหลับก่อน... คือแม่งอ้างไปเรื่อย สมัยก่อนแต่งนี่กลับมาบ้านได้สบตากันเมื่อไหร่จบที่เตียงแน่ๆสัด จับโดนมาแล้วค่ะครางมาเลยจบที่เตียงอีกแล้ว ดูดนมไม่ได้เลยนะคะมันเสียวแฉะอย่างไว...พูดแล้วคิดถึงวันวาน T_T
จุดแตกหักที่ทำกูต้องไปนวดกระปู๋คือ กูแม่งไม่มีอะไรกะมันมาจะ 2 เดือนแล้วไงคือกูถึงขีดสุดแล้ว กูก็ซื้อชุดนอนเซ็กซี่ให้เป็นของขวัญ (ยี่ห้อแพงด้วยไม่ใช่ซื้อถูกๆตามเน็ต)...มันโยนทิ้งแล้วบอกกูว่ามันไม่ใช่กระหรี่ต้องมาแต่งโป๊ๆเอาใจผัว กูฟิวขาดคือโกรธแม่งมากๆ คือจบกันในเมื่อมึงไม่คิดถึงใจกู กูไม่เอากับมึงก็ได้ ขอแค่กูมีเงินกูจะเอากับผู้หญิงสวยกว่ามึงแค่ไหนก็ได้

เรื่องคำพูดแม่งแบบทำร้ายจิตใจ บั่นทอนความรักนี่อีดอกนี่ถนัดมากๆ ไม่ได้ดั่งใจคือด่าทันทีอีสัด อยู่กับเพื่อนมัน กับพ่อแม่กูแม่งไม่เป็นนะคีฟลุคเป็นเมียแสนดี แต่พอแยกเมื่อไหร่ อยู่กับกูแค่ 2 คน มาเต็มสัดคืออีดอกนี่มันจะมีเรื่องไม่ได้ดั่งใจมันเวลาอยู่กับเพื่อนกับพ่อแม่กู แต่มันแสดงออกไม่ได้ด่าไม่ได้ พอมันด่าได้มันเลยแสดงออกมามากกว่าปกติ คือกูไม่ใช่กระโถนอีดอก กับเพื่อนสาวสนิทๆมึงมึงยังไม่แสดงธาตุแท้มึงเลย คนที่รู้ธาตุแท้มึงมีแค่กูกับแม่มึงเพราะโดนมาทั้งคู่ (กูก็พึ่งมาสัมผัสตอนหลังแต่งนี่แหละ) พ่อมึงเองยังคิดว่ามึงเป็นลูกสาวแสนดีพูดจาเพราะอยู่เลยขนาดอยู่กับมึงมาทั้งชีวิต พอแม่งไม่อยู่สิเรื่องด่าพ่อมันนี่อารมณ์มาเต็มคือมันไม่พอใจพ่อมันมากๆ เข้าขั้นรังเกียจเลยแหละแต่แสดงออกไม่ได้ กูก็พอจะเข้าใจว่าทำไมมันรังเกียจล่ะนะ ทำตัวเหี้ยจริงๆ

ล่าสุดนี่ไปเที่ยวกะพ่อแม่กู แล้วไปนอนโรงแรมคือกูจองเตียงนอนด้วยกันกะมันไป เสือกได้เตียงแยกมา แล้วห้องเป็นแบบห้องที่มันเปิดประตูไปอีกห้องได้น่ะ แต่เค้าเอาที่กั้นมากั้นไว้แล้วไงๆก็เปิดไม่ได้...มันไม่พอใจแรงมาก ด่ากูเช็ด ด่ากูทำไมไม่ดูให้ดีๆตอนเช็คอิน มึงมันโง่ #$@#$@#$@$%^??? มึงจะรู้ไม้วะว่าโรงแรมเค้าจะเอาห้องอะไรให้มึงเนี่ย แล้วเตียงเนี่ยเท่าที่กูดู เตียงนอนคู่แม่งก็แค่เข็นเตียงไปติดกันแค่นั้นแหละ กูรู้เลยมันสะสมความไม่พอใจพ่อแม่กูมาลงกูเนี่ย จนกูต้องเดินไปล็อบบี้ไปนั่งสงบสติอารมณ์อยู่ริมสระ แล้วแม่งพอกูขึ้นมาที่ห้องเสือกจะให้กูขอโทษมันอีก??? ฮะกูผิดเนี่ยนะ กูก็ไม่คุยกะแม่งหรอกเรื่องของมึงสัด

แล้วมึงคิดดูกูทำงาน 5 วันกลับไปกูต้องเจอระเบิดที่แม่งสะสมมาตลอดตอนกูไม่อยู่ห้อง กลับไปกูไม่เคยเจอมันยิ้มแย้มต้อนรับนะฮะ มีแต่ทำหน้าเหมือนกลั้นขี้มาทั้งอาทิตย์ใส่ กูคงอยากกลับไปหรอกสัด นี่ถ้ามึงไม่ท้องกูจะไม่หางานทำในกรุงเทพเลยอีดอก (แน่นอนว่าทำเด็กหลอดแก้ว ลำบากกูชิบหาย)

>>122 อ้าวท้องแล้วเรอะ rip ว่ะ ชีวิตมึงจบแล้ว

>>123 +1 ท้องแล้วนี่ ชีวิตมึงมีเวรมีกรรมกันต่อไปยาวๆ

>>122 ถ้าทำเด็กหลอดแก้วก็ลูกมึงแน่นอน รอมันคลอดก่อนค่อยหาทางหย่า ยึดเด็กอยู่กับมึงก่อน แล้วตัดเงิน บอกคนใช้อย่าให้มันเข้าบ้าน

>>125 มีลูกเมื่อไหร่ กูยึดหมดแหละอ้างง่ายๆด้วย เก็บไว้ให้ลูก เงินที่แม่งเคยได้กูจะตัดให้เรียบ ไปเที่ยวก็ไม่ได้แค่คิดก็ฟินแล้ว 555

พี่สาวกูแต่งงานไม่มีลูกเลยไปรับเด็กที่เป็นญาติห่างๆๆๆๆๆๆแบบมากๆๆๆๆๆ มาเลี้ยงตั้งแต่แบเบาะเพราะสงสารเด็กมัน พ่อไปมีเมียใหม่ไม่มาดูดำดูดี แม่ก็เป็นเด็กใจแตกขายตัวมั่วยาเอาแต่เที่ยวเล่นแต่งตัวเสริมสวยไม่สนใจลูก ตอนท้องแม่มันจะทำแท้งด้วยซ้ำแต่โดนห้ามไว้ก่อน พี่สาวกูเขาก็เอามาเลี้ยง รักแบบลูกแท้ๆเลย ส่งเรียนโรงเรียนดีๆแพงๆ อยากได้อะไรก็ซื้อให้ เจ็บป่วยพาเข้าโรงบาลเอกชน ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม เด็กมันก็ดูโอเค ดูมีความสุขนะ แต่พอมันรู้ว่ามันไม่ใช่ลูกแท้ๆของพี่สาวกูเท่านั้นล่ะ แม่งกลายเป็นเด็กมีปัญหาขึ้นมาทันที น้อยใจเสียใจห่าอะไรนักก็ไม่รู้ อะไรที่หลานคนอื่นๆมีมันก็จะต้องมีให้ได้เหมือนเขา ชอบมาตัดพ้อเวลาเขาดุด่ามันเพราะทำผิดว่าใช่สิ มันไม่ใช่หลานแท้ๆเลยไม่รักมัน มันขโมยเงินไปซื้อตั๋วรถทัวร์เพราะจะกลับไปหาแม่แท้ๆที่ตจว. ซึ่งไม่รู้ว่าอีแม่ห่านี่มันไปอยู่กับผัวใหม่คนไหนแล้ว ช่วงนี้เขาให้เขียนเรียงความวันแม่ก็เอาแต่พร่ำเพ้ออยากเจอพ่อแม่แท้ๆ คิดถึงพ่อแม่ พี่สาวกูเขาก็ถามนะว่าปีนี้เขาจัดงานมั้ย แม่ต้องไปโรงเรียนด้วยรึเปล่า เสือกตอบมาได้ว่าเขาให้แม่ไป ไม่ใช่ให้แม่บุญธรรมไป กูฟังแล้วจี๊ดว่ะ อยากด่าชิบหายแต่พี่กูห้ามไว้ กูไม่เข้าใจว่าแม่งจะยึดติดกับพ่อแม่จริงๆขนาดนั้น แล้วที่พี่สาวกูกับบ้านกูเลี้ยงมึงมาตั้งแต่เล็กๆจนโตมาได้ป่านนี้ไม่มีความหมายเลยใช่มะ อีเด็กดอก

>>127 มนุษย์ความคิดมันซับซ้อน ไม่ใช่หมาที่เก็บมาเลี้ยงแล้วจะรักเราไม่ลืมหูลืมตา อย่าใจแคบ ลองเปิดใจดู

>>127 เด็กมันยังไม่มีวุฒิภาวะมากพอจะคิดได้ไง มึงลองปล่อยให้มันไปเห็นสภาพพ่อแม่ที่แท้จริงสักระยะ แบบที่ไม่มีพี่มึงหรือใครไปตามโอ๋แม่งดูสิ คิดได้ก็คิด คิดไม่ได้ก็ช่างหัวมัน ถือว่าชีวิตมันเลือกเอง พี่มึงทำดีสุดแล้ว

>>128 เปิดสุดๆแล้วมึง ก่อนหน้าที่มันยังไม่รู้มันก็เป็นเด็กดี น่ารัก ว่านอนสอนง่าย รักพี่รักน้อง พอแม่งรู้เท่านั้นล่ะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน กลายเป็นเกลียดน้องๆมัน มองเป็นศัตรูเฉย ตาขวางตลอดเวลา ซึ่งน้องๆก็ไม่อยากเล่นกับมันด้วยละ เล่นด้วยก็ไม่สนุก มันเอาแต่ประชดประชันหรือไม่ก็หยิกกับตี บ้านกูก็เลี้ยงมันแบบเลี้ยงหลานคนนึงทุกอย่าง มีห้องส่วนตัว เที่ยวต่างประเทศ นอนโรงแรมดีๆ เสื้อผ้าหรือของกินก็เหมือนหลานคนอื่นๆนั่นล่ะ ดุด่าก็มีบ้างเวลาทำผิดแต่ไม่ได้ด่าหยาบๆคายๆหรือขุดโครตมาด่า แต่หลานคนอื่นก็โดนด่าโดนตีเหมือนกัน มันก็ดันเอาแต่น้อยใจอยู่นั่น รำคาญโครตๆ

>>129 บ้านกูจากรักๆมัน กลายเป็นเอือมมันทั้งบ้านจนถึงขั้นมึงจะไปไหนก็ไปเหอะ มีพี่สาวกูนี่ล่ะที่ยังรักยังโอ๋มันอยู่ ขนาดโดนมันพูดใส่แบบนั้นก็ยังรักมันอีก เป็นกูจะตบให้ฟันร่วง ถ้าไม่เอามึงมาเลี้ยง ปล่อยทิ้งไว้กับแม่กะหรี่ของมัน ป่านนี้แม่งได้ขายตัวแลกเงินหรือเป็นอีขี้ยาแล้วมั้ง

>>130 ทนแทนพี่ไม่ไหวก็ลองถามลอยๆดู คิดดีแล้วเหรอที่อยากกลับไปหาแม่แท้ๆ? ผู้หญิงสำส่อนที่เคยจะแท้งลูกตัวเองอ่ะนะ? หนูคิดดีแล้วเหรอลูก อย่าจทปลักกับอดีต สนใจปัจจุบันดีกว่ามั้ย ที่ได้ดีมาตลอดนี่ใครเป็นคนคอยผลักดันหนู?

>>131 มึงบ้าเปล่า มึงไปพูดว่าแม่แท้ๆไม่ดีมันจะแย่กว่าเดิม กูนึกว่าโม่งจะฉลาดกว่านี้
ว่าแต่เด็กมันกี่ขวบ กู ปสก ตรงพอจะบอกได้บ้าง

กูของบ่นน้องตัวเองหน่อยละกัน ไม่มีใครช่วยกูได้และกูก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน กูไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันมากหรอก ตอนมันยังเด็ก 3-4 ขวบ นิสัยมันชอบโวยวาย งอแง ไม่ได้อะไรจะเอาให้ได้ แบบโมโหแล้วทำลายทุกสิ่งอย่าง ตะโกนลั่นบ้านเหมือนคนบ้า จนกูรำคาญมากๆ กูพูดเลยว่าเกลียดมันซิบหาย พ่อกูทำงานต่างจังหวัด นานๆ ทีจะกลับ น้องกูติดแม่มาก แต่แม่กูติดไพ่(แต่แม่กูก็ทำงานนะ) น้องกูกับแม่กูทะเลาะกันไม่เว้นแต่ละวัน แม่ชอบเอาพวกขนม ของเล่นอะไรมาล่อน้อง แบบห้ามงอแงแล้วแม่จะซื้อ xxx ให้ จนน้องมันได้ทุกอย่างที่มันต้องการ แต่มันก็งอแงไม่ให้แม่ไปเล่นไพ่อยู่ดี ...

พอน้องมัน 5 ขวบ กูไปอยู่หอที่มหาลัย สบายใจหน่อยไม่ต้องฟังมันตะโกน กรี๊ดลั่นบ้าน เหมือนคนบ้าทุกอาทิตย์ กูกลับบ้านเดือนละครั้ง นิสัยมันไม่ต่างจากเดิมเลย และแต่ละครั้งกูก็ได้ยินวีรกรรมมันจากญาติข้างบ้าน + กับแม่ด้วยเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็น ด่าแม่กับยาย เอาแต่ใจ ไม่ได้อะไรก็จะด่า ขโมยของเพื่อนที่โรงเรียน โดยอ้างว่าเพื่อนเอาให้ เห็นเพื่อนมีอะไรใหม่ก็อยากมี แดกทุกอย่างที่ขวางหน้า ไม่รู้จักอิ่ม เห็นอะไรก็อยากกินไปหมด ที่เด็ดสุดก็ขู่ฆ่ายาย

กูก็ไม่สนใจอ่ะ เรื่องของกูยังเอาตัวแทบไม่รอดเลยเพราะอยู่มหาลัยกูเริ่มเป็นโรคซึมเศร้า ที่บ้านกูแทบไม่อยากอยู่เลย กูเลยไม่สนใจห่าไรทั้งนั้น
พอผ่านไป 2-3 ปี จากนั้น (กูไม่ได้กลับบ้านเรื่องมันยาว) กูกลับบ้านปีละครั้ง ประมาณ 10 วัน เพราะกูเริ่มทำงาน ตจว. ญาติๆ บอกว่าไม่ไหวแล้วให้สอนน้องบ้าง ชอบด่าแม่ ด่ายาย แถมใครพูดจาล้อเล่นแล้วมันไม่พอใจมันด่าหมด ไม่สนว่าจะเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ ตอนนั้นมันอายุประมาณ 12 ส่วนแม่กูยังติดไพ่อยู่ แต่อารมณ์เย็นขึ้นมาก เวลาน้องกูด่า แม่ก็พูดจาดีๆ กลับไม่มีโวยวายเสียงดังใส่กัน กูก็เลยเริ่มปรึกษากับแม่ว่าแบบนี้ไม่ได้นะ แม่ต้องควบคุมมัน อย่าตามใจมันมาก บลาๆๆๆ

จากนั้น 13 ก็ยังเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือติดมือถือ แต่พอมันอายุ 14 ปี มันมีพัฒนาการ กลายร่างเป็นสก๊อยละจ้า555555555 อีเหี้ยยย กูนี่วอทเดอะฟัคเลย มันเริ่มเจาะสะดือค่ะ ซ้อนรถแว๊นหลังเลิกเรียนแทบทุกวัน มันสมัครเฟสอีกเฟสนึงแต่บล็อกครอบครัวตัวเองหมดจ้าาา กูแอบดูแล้ว โพสไม่ถึงกับภาษาสก๊อย แต่แชทคุยกับแฟนเรื่องเย็ดเรื่องชักว่าว แต่ดูจากแชทคือผู้ชายมันเงี่ยน แต่น้องกูมันไม่น่าเอาด้วย เวลามันโดนสอนมันก็จะบอกว่ารู้แล้ว โตแล้ว แต่แม่งทำตัว.... ซื้อกระเป๋าใบละ 1000 ได้เงินไปโรงเรียนวันละ 100 ไม่เหลือ มันบอกว่าขอเป็นรายอาทิตย์เอา แล้วพอได้อาทิตย์ละ 500 แต่หมดก่อนวันศุกร์อีก มีหน้ามาบอกว่า ไปขอพ่อเอาก็ได้ (กูไม่พูดถึงพ่อ เพราะพ่อกูก็มีปัญหาเหมือนกัน พ่อกูมีเมียน้อย ไม่สนใจครอบครัว แต่บอกว่าเลิกแล้ว ไม่รู้เลิกจริงป่าว) เสาร์อาทิตย์ได้เงินไปเที่ยว 700 ไม่เหลือ ใช้เงินเก่งเหี้้ยๆ มองย้อนไปตัวเองเมื่อก่อนละแบบ มีแต่คนถามกูว่า มึงโตในครอบครัวแบบนี้้มาได้ไงวะ ถ้าพ่อแม่เลี้ยงอาจจะไม่รอดว่ะ ตอนเด็กตากับยายเป็นคนเลี้ยงกู กูก็เลยไปเปิดใจกับน้องกู แต่มันไม่เปิดใจให้กู กูเลย ช่างแม่ง เพราะกูกลัวว่าเสียผู้เสียคนมา ถ้าพ่อแม่ไม่อยู่แล้วคนซวยก็คือกูไง

>>133 ไม่ต้องไปดูแลมันมาก พอมัน 18 ปล่อยมันเลี้ยงตัวเองไปเลย

>>127 แนะว่าให้มันไปเจอแม่แท้ๆให้แม่แท้ๆมันรับกลับไปเลี้ยงเลยจะดีมากๆ ถ้าเค้าไม่ยอมเลี้ยงพวกมึงก็ไม่ต้องเลี้ยงมันอย่าดราม่ามาก กินฟรีอยู่ฟรีงอมืองอตีนจะเรียกร้องห่าเหวอะไรอีก

>>130 ปล่อยให้มันกลับไปอยู่กับแม่แท้ๆมันซักพักเถอะ อะไรๆในจินตนาการย่อมดีกว่าชีวิตจริง ไปเจอของจริงซักพักก้อซมซานกลับมาเองแหละ แต่นะเอาลูกเค้ามาเลี้ยงต้องทำใจ เป็นกูถ้าโสดแล้วอยากมีลูกกูจะมีเองเลี้ยงเองไม่เอาลูกคนอื่นมาเลี้ยงหรอก

>>132 ไม่ได้พูดต่อหน้ามันโว้ย กูแค่มาบ่นในโม่งเฉยๆว่าถ้าอยู่กับแม่มันป่านนี้คงโดนเอาไปเร่ขายให้ฝรั่งแก่ๆแถวพัทยาปี้เอาแล้ว เด็กมันอายุสิบสี่ มันรู้ตอนไปเจอเอกสารรับบุตรบุญธรรมของพี่สาวกู เท่านั้นล่ะดราม่าบังเกิดทันที อะไรที่ทำให้มันคิดว่าแม่ที่คิดจะทำแท้งก่อนมันจะลืมตามาดูโลกจะอ้าแขนรับมันกลับไปก็ไม่รู้สิ เพราะการสอนว่าพ่อแม่มีบุญคุณจนชดใช้ไม่หมดเพราะทำให้เกิดมาเหรอ แล้วคนที่เลี้ยงมันมาไม่มีบุญคุณเลยว่างั้น

>>137 กูอ่านแล้วยังโกรธเด็กเลย แต่ตามประสาเด็กมันคงอยากเจอหน้าแม่แท้ๆตัวเองอ่ะ ลองให้น้ามึงพาไปดูก็ได้ ถ้ารู้ธาตุแท้แม่มันก็คงจ๋อยเอง กูขอบ่นบ้าง อันนี้เคสกู กูมีพี่แท้ๆนะ แล้วพอแม่ท้องกูเป็นคนสุดท้อง ทีนี้ อาของพ่อกูกับเมียเขามีบุตรยากเลยมาขอเลี้ยงกู พ่อแม่กูก็โอเคอ่ะ แล้วมีงคิดดู ทางฝั่งนั้นซื้อของเลี้ยงเด็ก สร้างห้องเด็กไว้เรียบร้อย สุดท้ายแม่กูใจอ่อน บอกพอใหล้คลอดกูไม่อยากให้ลูกแล้ว อยากเลี้ยงเอง สุดท้ายก็ไม่ได้ให้กูไป พอกูโต ญาติก็ชอบล้อว่ากูเป็นลูกเขาน้า เกือบจะได้อยู่กับเขาแล้วน้า ไอ้เหี้ยจี้จุดชิบหาย ทุกวันนี้กูแทบไม่คุยกับอาของพ่อสักคำ ไม่รู้ดิ รู้สึกผิดมาก เหมือนเป็นความหวังของเขาแต่โดนตัดความหวังฉับพลัน

>>137 กู>>132 เองนะ นี่กูต้องพิมยาวๆอธิบายมึงจริงๆเหรอวะ มึงลองโดนทิ้งบ้างมั้ยหละ แล้วก็มีญาติแบบมึงที่คอยแต่จะผลักไปให้แม่แย่ๆ ไอ้สัดกูสงสารเด็กชิบหาย มึงอ่าน>>138 นะ "จิตวิทยาเด็ก" อะสำคัญ คำพูดทุกอย่างมันกระทบหมดแหละ

กูเคยโดนพ่อแม่ที่เลิกกันทิ้ง แล้วกูต้องอยู่กะย่าตั้งแต่เกิดยัน15 เวลาย่าหรืออาๆที่อยู่ด้วยโมโห ก็จะด่ากูและด่าว่ากูมันแย่เหมือนพ่อแม่ มึงไม่เข้าใจหรอกว่ามันกระทบแค่ไหน หลัง15 กูย้ายออกมาอยู่คนเดียว ตั้งแต่นั้นก็ไม่ได้อยู่บ้านย่าอีกเลย จนตอนนี้29แล้ว กูเข้าใจความรู้สึก ไม่เป็นที่ต้องการดี ยังดีที่กูใฝ่ดีบ้าง เข้ามหาลัยตอน22 แต่น้องมึงหละ มึงไม่กลัวมันไปเป็นอาชญากรไรงี้เหรอ อายุ14 กำลังโตเลย
บางทีรับเด็กมีปัญหามาก็ต้องพยายามมากกว่าเดิม ไม่ใช่มีปัญหาปุ๊ปพร้อมผลักไสไปอยู่กะแม่มึงไป อะไรงี้

>>139 กูว่ากูพิมพ์ไปแล้วนะว่าบ้านกูเลี้ยงมันเป็นหลานคนนึง มีดุด่าบ้างเวลาทำผิดแต่ไม่ได้รุนแรงหยาบคายขึ้นมึงกู หลานคนอื่นก็ถูกปฏิบัติแบบเดียวกับมันนี่ล่ะ มึงได้อ่านบ้างมั้ย หรือเห็นกูบ่นๆด่าๆมันในโม่งเลยคิดว่ากูเอาคำด่าพวกนั้นไปพูดกับเด็กมัน กูไม่ได้พูดโว้ย แค่มาบ่นๆระบายความคิดแย่ๆที่พูดให้ใครในโลกจริงๆฟังไม่ได้เฉยๆ ก่อนหน้าที่มันจะเปลี่ยนไปเป็นคนแบบนี้ มันเป็นเด็กที่น่ารักคนนึง รักพี่รักน้อง พอแม่งรู้ว่าไม่ใช่ลูกแท้ๆของพี่สาวกูแม่งพลิกจากหน้ามือเป็นหลังตีนด้วยตัวเอง บ้านกูไม่เคยมีใครปริปากบอกด้วยซ้ำว่ามันเป็นเด็กที่ถูกขอมาเลี้ยงหรือพูดถึงพ่อแม่มันว่าเหี้ยเลวนั่นนี่ ให้มันเข้าใจว่ามันคือลูกพี่สาวกู น้องๆมันยังไม่รู้เลยว่าไม่ใช่พี่แท้ๆ ไอ้พวกโตๆหน่อยก็ไม่พูด และกูยืนยันว่าบ้านกูไม่ได้ทอดทิ้งหรือผลักไสมันโว้ย ไม่เหมือนมึง

กูรู้เว้ยว่าโดนทิ้งมันเจ็บ แต่มันเลือกที่จะทำตัวเหี้ยๆใส่คนที่เลี้ยงมันมาแล้วไปเพ้อหาความรักความอบอุ่นจากคนที่คิดจะฆ่ามันตั้งแต่ยังเป็นวุ้น เท่านี้ล่ะที่กูโกรธ ที่ผ่านมามันไม่เคยมีค่าอะไรสำหรับมันเลยใช่มั้ยวะ บ้านกูดีไม่พอสำหรับมันใช่มั้ย ทุกคนให้ความรักไม่พอเหรอมันถึงได้มองข้ามไป มันรู้สึกเฟลก็ตรงนี้

>>140 เรื่องเกิดขึ้นนานยังวะตั้งแต่ที่เด็กรู้อะ ถ้าไม่นานกุูว่าอาจจะยังอยู่ในช่วงสับสน พอนานกว่านี้หรือโตกว่านี้อาจจะคิดอะไรได้มากขึ้น คงน้อยใจตามประสาเด็กอะ เหมือนถูกหักหลังไรงี้ป้ะ คือเด็กมันก็คิดลบของมันไปเรื่อย หรือไม่ก็ดูละครมากไปตามหาพ่อแม่ที่แท้จริง มึงพูดกับเด็กให้คิดด้วยก็ได้ว่าให้ดููดีว่าพี่สาวโม่งเลี้ยงมาดีขนาดไหน มีอะไรบ้างที่ทำให้รู้สึกน้อยใจ ที่กูพูดโคตรคนดีเลยว่ะ ถ้าเป็นกูกูจะตบหน้ามันไปสักที แล้วไล่ให้ไปหาแม่มัน เดี๋ยวก็ซมซานกลับมาเอง

>>139 ถ้าเด็กมันไม่มีสมองอยากไปอยู่กับแม่แย่ๆเองก็ปล่อยมันไปเหอะ ดีออก ใครผลักใสมัน มันอยากไปมันเอง วิ่งกระโดดแหกขาใส่เองจะโวยทำไม

>>141 ประมาณปีครึ่งมั้งถ้าจำไม่ผิด แต่ช่วงวันแม่จะทำตัวดราม่าเป็นพิเศษ ชอบตั้งสเตตัสแนวๆไม่มีใครรัก อยากเจอแม่แท้ๆ ถ้าอยู่กับแม่จริงๆคงมีความสุขกว่านี้ บ้านกูก็เรียกคุยเรียกถามมาตลอด จะพาไปหาจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาด้วย จะได้ปรึกษาหาทางแก้ไข แต่มันบอกมันไม่ได้บ้าจะไปหาหมอโรคจิตทำไม และอย่างที่กูบอกว่ามันทำตัวน่าเบื่อน่ารำคาญมากจนเขาเอือมระอากันหมดแล้ว ถ้ามันอยากไปหาแม่มันก็ให้มันไป จะได้รู้ว่าที่มึงพิมพ์ๆมามันจะดีแบบที่หวังไว้มั้ย เลี้ยงได้แต่ตัวจริงๆว่ะ

>>143 แนะนำว่ามึงกับพี่สาวลองไปปรึกษาจิตแพทย์เด็กก่อนว่าเคสนี้ควรทำอย่างไร วางตัวยังไง เพราะเด็กแต่ละคนตอบสนองไม่เหมือนกัน กูว่าน่าจะได้คำตอบที่ดีกว่า

กูมาขอคำปรึกษา กูอยู่หอใกล้กับตัวมหาลัย ถ้าไม่นั่งวินก็ เดินไปแค่ 10 นาทีกว่าๆ ไม่ต้องพึ่งรถประจำทางเลยก็ได้ แต่ข้าวปลาหากินเองทุกมื้อ หอไม่มีเครื่องครัว พวกมึงว่ากูควรขอเงินเดือนเดือนละเท่าไหร่ดีอะ

>>143 แสดงว่ายังไม่เคยเจอแม่ตัวจริงสินะ เพิ่งเห็นว่าน้องมึงผญ.อายุสิบสี่ วัยขนาดนี้ทำใจไปก่อนเลย เด็กผู้หญิงอายุช่วงสิบสี่สิบห้านี้แหละแรงสุดแล้ว อย่าไปถามหาเหตุผลอะไรกะมันช่วงนี้คืออารมย์ล้วนๆ เล่าเคสคล้ายๆกัน(มั้ง) หลานสาวกูอยากย้ายโรงเรียนมโนว่าที่ใหม่มันต้องดีกว่างั้นงี้ ที่เก่าอยู่ไม่ได้ปัญหาเยอะเกินไปยังไงก้อจะย้ายจนพี่สาวกูทนไม่ได้วิ่งเต้นย้ายให้ พอย้ายไปได้เดือนเดียวโดนเล่นซะอ่วมทีนี้มางอแงอยากย้ายกลับ เจอชีวิตจริงเข้าไปไม่สวยงามแบบที่มโนไว้ น้องสาวมึงอาจจะแบบเดียวกันอาจจะต้องปล่อยไปเจอของจริง

>>145 กูเคยได้เดือนละ 10000 ว่ะ ค่าหอ 2700 ค่าน้ำไฟตก 500-1000

>>143 ปล่อยแม่งไปให้เจอของจริงแบบที่ >>146 ว่าอ่ะแหละ แต่ยังไงนะ ถ้ามันยับเยินเพราะโดนแม่แท้ๆกับผัวใหม่เล่นงานกลับมาฝั่งมึงเองควรจะเป็นคนที่ต้อนรับเค้าเสมอไว้ก็ดี เผื่อมันจะคิดได้บ้างว่าคนที่ไม่ทิ้งมันไปไหนคือใคร ว่าก็ว่าเถอะ ลูกผู้หญิงนี่เลี้ยงยากกว่าผู้ชายในบางเรื่องอ่ะ โดยเฉพาะเรื่องอารมณ์กับความละเอียดอ่อนนี่แหละที่มันเยอะกว่าเพศชาย มันเลยปวดกบาลงี้แหละ ขนาดผู้หญิงด้วยกันยังปวกกบาลเลย

>>147 1หมื่นคือรวมค่าหอ,ค่าน้ำ-ไฟ ด้วยใช่มั้ยวะ ของกูที่บ้านจะจ่ายค่าหอให้อ่ะ งั้นกูจะลองขอเดือนละ 7,000 ละกัน ไม่รู้จะแพงหรือถูกไปเปล่า ถึงแม่กูจะบอกว่าอยากได้เท่าไหร่ก็บอกมา พอเอาเข้าจริงก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์เจ๊แกอยู่ดี กูเลยกะไม่ถูก

>>149 สมมุติไม่นับค่าหอและน้ำไฟ มึงก็ลองคูณๆ ไป วันนึงแดกข้าวเท่าไหร่ นั่งรถเท่าไหร่
แล้วก็ขอเผื่อซักหน่อย ถ้ามึงแจงเป็นอย่างๆ ได้ แล้วบ้านมึงไม่เดือดร้อน น่าจะโอแหละ

เครียดว่ะ เริ่มตั้งแต่ประมาณ 2 เดือนก่อนที่จู่ๆบ้านกูก็จนลงแบบมากถึงมากๆ พ่อกูที่เคยเป็นคนหาเงินหลักติดเพื่อน แล้วก็บอกกับแม่ว่าตาจะบอด(แบบคิดเอง)แล้วก็ย้ายออกไปอยู่กับน้องเขาที่ต่างจังหวัดเฉยๆอย่างนั้นเลย แม่กูก็ขายของชำของร้านที่บ้านกับรับจ้างเย็บผ้านิดหน่อยซึ่งมันไม่พอใช้อยู่แล้ว เลยเป็นครั้งแรกที่กูต้องเอาเงินเก็บตัวเองออกมาช่วย จากที่ปกติเคยแบ่งเงินเดือนให้บ้าง ตอนนี้คือกูต้องให้เงินเดือนกับที่บ้านทั้งหมดเลย ตอนแรกๆพ่อก็บอกว่าที่ไปอยู่กับน้องจะช่วยเค้าทำงานละก็ส่งเงินมาช่วยด้วย แต่สรุปก็ไม่มีเลย โทรไปก็ไม่ค่อยรับ ช่วงวันสองวันก่อนกูลองเข้าไปส่องเฟสพ่อ ปรากฎว่าพ่อเปลี่ยนเฟสแต่มันลิ๊งกับเบอร์เดิมอ่ะ เห็นเค้าคุยกับผู้หญิงคนนึงบ่อยๆแบบจีบกัน กูสงสัยว่าอาจจะเป็นเมียน้อยเขามั้ง ที่อยู่แม่งคือจังหวัดเดียวกับบ้านน้องพ่อด้วย แม่กูอ่ะไม่รู้แน่ๆเพราะแกไม่เล่นเฟส แต่กูนี่ดิ แม่งโคตรเคว้งเลยว่ะ จู่ๆก็รู้สึกชีวิตเหี้ยไรเนี่ย ขณะที่กูพยายามหาเงินช่วยบ้านแทบตาย รับงานนอกจนแทบไม่ได้นอน พ่อกูก็ไปมีชีวิตอิสระเหมือนไม่มีเมียมีลูก คนตาจะบอดยังไงวะเล่นเฟสทุกวัน แล้วคนแบบไหนที่มีครอบครัวแล้วแต่ยังไปจีบกับผู้หญิงคนอื่นอีก กูโกรธมากแต่กูบอกเรื่องนี้กับแม่ไม่ได้ แล้วล่าสุดวันนี้ ตะกี้เองแม่มาบอกกูว่าเดือนหน้าพ่อจะกลับมาที่บ้านเพราะจะไปหาหมอเพราะเรื่องตาจะบอดอะไรนั่น แม่บอกอีกว่าถ้ามันบอดจริงคือเราต้องเลี้ยงดูพ่อแล้ว แต่แบบไอ้เหี้ยเอ๊ย กูรู้ขนาดนี้แล้วอ่ะ ถ้าพ่อกลับมากูจะแกล้งทำตัวเหมือนเดิมได้ยังไง อกจะแตกตายแล้วไอ้เหี้ย

>>151 เอาว่ามึงเลิกนึกถึงชีวิตแบบเดิมๆได้เลย ต้องกระเบียดกระเสียนเก็บเงินให้ได้ หาลู่ทางเรียนรู้สร้างรายได้เพิ่ม เรียนรู้การลงทุนศึกษาเอาจริงเอาจัง

>>151 กูแนะนำให้มึงคุยกับแม่ด่วน อย่าให้แม่มึงโดนสวมเขา เจ็บวันนี้ยังดีกว่าไปรอเจ็บวันที่มันมีปัญหา​อื่นเพิ่มมา (ถ้าผู้หญิง​คนใหม่ท้อง)​ หรือถ้าสนิทกับตายาย กูแนะนำให้คุยกับเขา แล้วให้เขามาคุยกับแม่มึง อย่าปล่อยปัญหา​ทิ้งไว้ รีบหาทางแก้ตั้งแต่ต้นๆดีกว่า เรื่องแบบนี้ยิ่งปล่อยนานปัญหา​ยิ่งเพิ่ม ถ้าพ่อมึงเลือกจะไปจริงๆ มึงก็จะได้เตรียมรับมือ เป็นเสาหลักแทนเขา เป็นกำลังใจให้นะมึง

>>151 มึงรอเอาพ่อมึงไปตรวจก่อนถ้าปกติดีไม่บอดแน่ มึงคุยกับพ่อมึงก่อนเลยยังไม่ต้องถึงแม่ ถ้าพ่อมึงยังแค่จีบๆเล่นยังไม่ถลำลึกก็ยังพอดึงๆกลับมาได้อยู่ คือกูก็มีประสบการณ์ที่พ่อไปติดผู้หญิงเหมือนกัน

กูก็พอจะเข้าใจว่าอารมณ์เหมือนกันว่าแม่กูไม่ตอบสนองพ่อกูแกเลยไปมีกิ๊กข้างนอก กูจับได้กูก็คุยว่าอย่าไปมีกิ๊กเลยครอบครัวจะแตกแล้วจะแย่ซะเปล่าๆ กูก็บอกไปเลยว่าถ้ายังไงแค่ อาบอบนวดหรือนวดกระปู๋พ่อก็จัดไปเลยแต่แค่ไม่ไปมีกิ๊ก มีเมียน้อยก็พอก็รับคำกูนะ หลังจากนั้นกูตามๆดูก็เรียบร้อยดีไม่นอกลู่นอกทาง

คือบางทีไปปิดทางแกเลยไม่ได้อ่ะต้องแง้มๆไว้ให้ดิ้นได้หน่อย

>>151 ของกูเคยแค่พ่อมีเมียน้อยแล้วแม่จับได้ บ้านแตกพ่อบอกว่าเลิกๆ แต่ก็แอบมีอยู่จนแม่จับได้อยู่ร่ำไป แต่ครอบครัวกูก็ปกติดี อยู่ด้วยกันอะไรกัน ไม่มีทะเลาะเบาะแว้ง ส่วนกูก็บอกแม่ไปว่าถ้ามันไม่มีอะไรกระทบถึงเราก็โอเค จนกระทั่งวันหนึ่งเมียน้อยพ่อกูโทรมาด่าแม่กูว่าหน้าด้าน ขับรถมาหาแม่กูถึงบ้านเพื่อมาด่าแม่กูแล้วบังคับให้แม่กูหย่ากับพ่อกู (กูทำงาน ตจว. ถ้ากูอยู่บ้าน บันเทิงแน่มึง พ่อกูเป็นทหารกลับบ้านแค่เสาร์อาทิตย์ วันธรรมดาอยู่บ้านพักในค่าย) แม่กูก็โทรมาร้องห่มร้องไห้ให้กู กูพิมไลน์ไปด่าพ่อกู โทรไปด่าพ่อกู ขอว่าจะมีก็มีได้ แต่ดูแลเมียน้อยด้วยอย่าให้มาระรานลูกเมีย ช่วงนั้นกูก็จัดการรวบรวมหลักฐานให้มากที่สุด กะว่าจะแจ้งความแล้วฟ้องเมียน้อยให้หมดตูด (เพราะกูศึกษามาว่า เมียหลวงสามารถฟ้องเมียน้อยได้) ส่วนพ่อกูก็บอกแม่ว่าจะหย่าก็หย่าได้ แต่เขียนชื่อกูลงใบรับมรกดด้วย แล้วเซ็นโอนที่ดินให้แม่ให้หมด พ่อต้องส่งค่ากินอยู่ให้แม่กับน้องทุกเดือนตามกฎหมายบลาๆๆ อะไรก็ว่าไป 55555+ แต่ระหว่างที่กูบอกให้แม่เก็บหลักฐาน ดูลาดเลาไปเรื่อยๆ หลังจากนั้นกูก็ไม่เห็นแม่กูมาบ่นอะไรอีกเลย

>>155 เมียน้อยแม่งโครตเหี้ยเลยวะ อย่าไปยอมมัน

>>155 แม่มึงแซ่บว่ะ ผชไม่รักก็ไม่รักตอบ กอบโกยทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ แต่กุสงสัยนะทำไมแม่มึงบอกถ้าจะมีก็มีได้ กูนี่รับไม่ได้อะถ้าใช้ร่วมกับคนอื่น

>>157 กูไม่ใช่เจ้าของเม้น แต่คิดว่าพอถึงจังหวะนึง ผัวเมียมันก็ไม่ได้รักกันร้อนแรงแบบแฟนเปล่าวะ ถ้าถึงจถดแตกหักแล้วอารมณ์มันก็แค่สองคนอยู่บ้านหลังเดียวกัน รับผิดชอบอะไรด้วยกันเฉยๆ ถ้าหย่ากันแล้วเสียผลประโยชน์ก็แค่ต่างคนต่างอยู่กันไป

พ่อแม่ขี้เหยียดมากเลยว่ะ เหยียดทั้งคนผิวคล้ำ ผิวสี คนอ้วน คนตัน คนหุ่นลูกแพร์ ตุ๊ด เกย์ กะเทย ทอม ดี้ การแต่งตัวคนอื่น การแต่งหน้า ฯลฯคือพ่อไม่เท่าไหร่ แต่แม่หนักมากๆ ซึ่งตัวเองก็ไม่ได้เพอร์เฟคอะไร กูย้ำ เตือนหลายครั้งแล้วว่าให้หยุด ก็ไม่หยุด เบื่ออ่ะ นี่พวกนั้นยังไม่รู้ด้วยว่ากูเป็น Queer แล้วแฟนกูเป็นเกย์รับ(จีบยากชิบหาย กว่าจะได้มันมาเป็นเมีย+ผัว)แค่คิดว่าแฟนกูดูเป็นผู้ชายไทป์น่ารักเฉยๆ กูเบื่อมาก เมื่อไหร่พวกนั้นจะเลิกเหยียดทุกอย่างบนโลกนี้สักทีวะ บอกหลายรอบก็ไม่จำ หาว่าเป็นเด็กริมาสั่งสอนผู้ใหญ่ ขนาดยังเรียกโอบาม่าว่าไอ้ดำแอฟริกา กูจะบ้าตาย เบื่อโว้ยยนยยนยยนยยยยยยยยยยยยย

>>159 แนะนำว่าหางานดีๆ หาที่เ่าถูกๆย้ายบ้านจะดีต่อสุขภาพจิตมึง หวังให้เค้าเปลี่ยนไม่ได้หรอก

>>159 ไอ้ตุ๊ด อี๋ๆๆๆๆ เหม็นขี้ว่ะ

>>160 กูยังเรียนไม่จบน่ะสิ แต่ไม่กี่ปีก็จะจบแล้วแหละ ทั้งกูทั้งพี่ๆไม่มีใครชอบความคิดแบบนี้ของพ่อแม่เลย เมื่อไหร่จะเปิดใจไม่รู้ ชอบนินทารูปร่างคนอื่นเผาขนตามที่สาธารณะอีก ฮือ
>>161 กูเป็นผู้หญิงจ้ะ

>>162 เป็นนิสัยที่อาจจะติดตัวยันตายอย่าหวังให้เค้าเปลี่ยนเลยไม้แก่ยิ่งดัดยาก ลูกยังไม่ค่อยเปลี่ยนนิสัยตามใจพ่อแม่เลยจะให้พ่อแม่เปลี่ยนนิสัยตามใจลูกยากกกกกกกกกกกกกกกกก

เหนื่อย เหนื่อย เหนื่อย....
คืองานกูอะ มันต้องส่งรูปเล่มวันนี้ก่อนห้าโมงแล้วกูทำไม่ทัน กูก็เฟลแล้วนะ ข้าวกูเพิ่งจะกินมื้อแรกของวันก็เมื่อ 20 นาทีที่แล้วนี่เอง แล้วคืออะไรที่กูโดนด่าว่าเห็นแก่ตัวไม่ล้างจานวะ แค่ใบเดียวเองมึง แค่ชามใบเดียว คือกูจะทุกข์​จะแย่แม่งไม่รู้ กูหาทางออกไม่ได้ก็ไม่เคยช่วยกู มีแต่ทับถม แล้วมึง คือแบบกูป่วยเป็นโรคประสาทอ่อนๆ แทนที่จะพูดให้กำลังใจกูนะ แม่งกลับด่ากูว่าเป็นผีบ้า สติไม่ดี สมควรแล้วที่ไม่มีใครคบ แม่ง ทำไมกูต้องมีแม่แบบนี้วะ แล้วทำไมกูต้องมีชีวิตแบบนี้ กูก็ไม่ได้อยากป่วย ไม่ได้อยากผิดปกติไหมละมึง ชีวิตเหี้ยๆ แบบนี้กูก็ไม่ได้อยากใช้นักหรอกสัตว์!!! กูเกิดเป็นสัตว์ยังดีกว่าถ้าต้องมาเจออะไรแบบนี้อิเหี้ย

>>164 กูขอเป็นแรงเชียร์ให้มึงนะ ฮึบๆ มากอดมามึง เป็นกำลังใจให้นะ

>>165 ขอบคุณนะ//โผเข้ากอดเต็มแรง

กูเบื่อแม่ชิบหาย ชอบคอลไลน์มาหากูทุกวันตั้งแต่กูมาเรียนมหาลัย (กูคือคนท่ี่มาระบายว่าตอนอยู่บ้านโดนแม่ด่าว่าเป็นคนทำลายชีวิตแม่เพราะต้องเอาเงินมาส่งกูเรียนละเสือกไม่เรียนครูอ่ะ) ความสัมพันธ์กูกับแม่คือกูภาวนาให้เปิดเรียนเร็วๆ อยากอยู่หอชิบหาย จะได้ไม่ต้องได้ยินเสียง ไม่ต้องได้เห็นหน้าแม่อีก หอคือคอมฟอร์ทโซนของกูมาตั้งแต่ ม.4 บ้านไม่ใช่ที่ของกู ไม่รู้จะคอลมาทำไม คอลมาก็บอกคิดถึง ตอนอยู่บ้านแม่งต้องหาเรื่องมาด่ากูทุกวัน แล้วมาบอกคิดถึง สัด รำคาญ โทรมาก็ไม่รู้จะคุยอะไรกัน คือครบอครัวกูเป็นแบบชอบ blame กูตลอด เวลามีเรื่องอะไรมาเล่า ถ้าเป็นเรื่องอะไรที่ไม่ถูกใจ ไม่ถูกจริตพวกนางก็จะด่ากู บางทีอยากเล่าเรื่องขำๆก็ดันเอามาคุยเป็นเรื่องซีเรียสๆแล้วก็ด่ากู คุยเรื่องคนอื่นให้ฟังก็อยู๋ดีๆก็วกกลับมาเปรียบเทียบกูกับเค้าแล้วก็ด่ากู คือเป็นเหี้ยอะไรไม่รู้ ต้องหาเรื่องมาด่ากู ทำเหี้ยอะไรดี ก็จะหาข้อบกพร่องแล้วก็ด่าตรงนั้น แทนที่จะชมข้อดี เป็นเหี้ยอะไรไม่รู้ ทำนิสัยแบบนี้ใส่กูมาตั้งแต่กูอยู่ประถม จะมาขอความคิดถึงจากกูมันยากไปหน่อยว่ะ ชีวิตกูให้แต่ตัวกูว่ะ มีเงินเดี๋ยวจะเอาให้ แต่ถ้าความคิดถึงอาจจะยากนะ ไม่รู้ว่าพวกมึงเข้าใจความรู้สึกกูมั้ย แต่กูอยากให้ีครอบครัวกูเป็นเหมือนครอบครัวของอาหรือลุงกู แม่งโคตรอบอุ่น พ่อแม่ก็ตลก เล่นมุขใส่กัน มีเรื่องอะไรก็เล่าให้กันฟังได้ เป็นคนคอยรับฟัง หรือบางทีก็ให้คำปรึกษา ไม่ใช่ครอบครัวกูที่พอปรึกษาอะไรหน่อยก็ต้องด่ากู เอาแต่พูดว่า "เห็นมั้ยล่ะ พ่อบอกแล้ว" แล้วก็ด่าๆๆ สุดท้ายก็ไม่ได้ช่วยหาทางแก้ด้วยซ้ำ สุดท้ายก็แค่เอาแต่พูดซ้ำเติม ไม่รู้จะพูดไปทำเหี้ยอะไรวะ

>>167 ไหนๆก็พูดแล้วอ่ะมึง คือพอโดนทำแบบนี้มาเรื่อยๆ มันทำให้กูพยายามสร้างตัวเองว่าเป็นคนมีความมั่นใจในตัวเอง แต่จริงๆลึกๆในใจกูโคตรกลัวทุกอย่างบนโลกใบนี้ กูดูถูกตัวเองมาตลอด กูไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองดีพอ กูไม่รู้สึกว่าตัวเองมีค่า ถึงจะทำดีขนาดไหน แล้วเป็นเหี้ยอะไรไม่รู้จะทำอะไรจะได้ที่สองตลอด ไปแข่ง ไปสอบ ลำดับในคณะ ลำดับในห้องเรียน ไม่เคยได้ที่ 1 เลย แล้วแม่งจะโดนพ่อกับแม่พูดแซะอ่ะว่าทำอะไรก็ไม่เต็มที่ ทำไมไม่ทำให้ได้ที่ 1 ทำไมวะ ทำไมกูไม่เคยได้ที่ 1 เลยว่ะ แล้วการได้ที่ 2 มันเแย่ขนาดนั้นเลยหรอ

>>167 กูเข้าใจ แม่กูเป็นคนแข็งๆ วิตกจริต วิตกแม่งทุกอย่าง กูก็โดนเลี้ยงมาแบบคนวิตกจริตเลี้ยงอ่ะ กลัวแม่งทุกอย่าง แต่ไม่เคยแสดงความรักกับกู ทำแค่บ่นกับด่ากู 2 อย่าง กูกระดิกจะทำอะไรก็บ่น จะเดินก็บ่น นั่งก็บ่น กูเบื่อมากๆ เครียดมากๆ ตอนนั้นแม่งจะบ้าแล้วกูต้องบอกกับตัวเองให้ทนไว้ เรียนให้หนักแล้วหนีไปเรียนไกลๆ ตอนนั้นกูเอ็นลงม.ไว้ถ้าไม่ได้ม.ดังกรุงเทพกูขึ้นเหนือแน่นอน ดันได้ม.ดัง เลยแม่งมาหากูทุกอาทิตย์เลยสัด

กูก็เหมือนมึงแหละ คือเรื่องมันก็นานแล้วแต่กูก็แทบจะไม่เหลือความรู้สึกรักแม่อะไรเทือกนั้นแล้ว กับพ่อกูยังคุยด้วยสนิทกว่า ปัจจุบันที่ยังดูแลกูก็แค่ทำตามหน้าที่ลูกที่ดีแค่นั้นแหละ

>>167 ดีวะ มึงยังมีแม่มึงที่ยังเป็นห่วง

เบื่อพ่อแม่ตัวเองชิบหายเลย ทำตัวตัณหากลับตลอด พอกูทำนั่นนี่จนดึกดื่นก็บอกว่าอะไรที่ทำแล้วลำบากตัวเองให้รีบไปนอน พอกูไม่ทำเพราะลำบากตัวเองเกินแม่งก็มาแซะโวยวายว่าขี้เกียจสันหลังยาวไม่มีอนาคต สรุปคือจะเอาส้นตีนไรกับกูวะ เบื่อพ่อแม่พรรค์นี้ชิบหายอ่ะ กูเดาไม่ถูกเลยว่าจะมาแบบไหน ตอนพวกแม่งแก่ๆคงไม่เลี้ยงดูแบบดีๆอ่ะ เลี้ยงดูแบบเหี้ยๆเหมือนกับที่มันเลี้ยงๆกูผ่านมานี่แหละ

กูไม่ค่อยมีความสุขในครอบครัวเลย กูสนิทกับแม่นะ แต่ก็เหมือนเพราะผูกพันธ์กันมากกว่า ไม่ได้สนิทใจ กับพ่อแย่มากๆ พ่อชอบดูถูกทุกคน บอกว่าทุกคนแม่งโง่บ้างล่ะ บอกว่ากูทำตัวภาระ เอาแต่พูดสิ่งที่ทำลายสุขภาพจิตคนอื่น ไม่ทำอะไรเลยแต่กลับบอกให้คนอื่นทำ พอกูทะเลาะด้วยแล้วเมินก็มาทำเหมือนปกติทำเหมือนไม่เคยทะเลาะกัน มากอดไรงี้ มาถาม ทั้งๆที่ความรู้สึกกูพังไปหลายรอบ พังจนกูไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย อยากพูดตัดขาดกันแม่งไปเลย แต่ก็ทำไมได้เพราะกูต้องการที่อยู่และเงิน กูรู้สึกเหมือนกูรักเขาเท่าจำนวนเงินที่เขาให้กูอะ เพราะความสัมพันธ์ที่ให้กันแม่งแย่

>>172 ตั้งใจเรียน พอเรียนจบหางานเช่าบ้านย้าย

ถ้ากูมีลูกกูจะไม่เลี้ยงแบบพ่อแม่ พ่อแม่กูเลี้ยงกูมากับความกลัว ไม่ใช่เหตุผลในการคุยกันหรือสั่งสอนลูก ทำให้กูจะไม่เปิดเผยด้านไม่ดีหรือมีปัญหาให้พ่อแม่เห็นเลย เพราะกูกลัวจะโดนด่า กูรู้ว่ากูไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากพ่อแม่กูได้ เพราะพ่อแม่กูไม่เคยให้กำลังใจ มีแต่ซ้ำเติม มีแต่เหยียบกู ถ้ากูทำพลาด

>>174 ดีแล้ว

กูเกลียดวันแม่ เพราะถึงวันนี้ทีไรกูต้องโดนแม่ด่าอะไรสักอย่าง อย่างเช่นวันนี้ กูถูกปลุกขึ้นมาแล้วโดนตั้งข้อหาที่กูไม่ได้ทำ แล้วแม่ก็ด่ากูเป็นผู้หญิงเลว แค่ลิปติกพี่กูหาไม่เจออะมึงกูกลายเป็นคนเลวเลย แม่หาว่ากูเอาไปทั้งที่กูเปล่า กูยืมมาใช้แล้วคืนไปแล้ว พอตอนนี้อีก คือกูอะ ทำงานเหนื่อยทั้งวันทั้งคืน แล้วกูก็ต้องมาสอบอีก ทีนี้กูก็เพลีย แถมตอนเช้ากูโดนปลุกมาด้วยเรื่องแบบนี้อีก ปัญหาอยู่ที่กูอาบน้ำแล้วฝนแม่งเสือกตก กูก็นึกขึ้นได้ว่า เออ มีผ้าตากไว้อยู่ กูเลยรีบวิ่งออกมาเก็บให้ทั้งผ้าเช็ดตัว คือผ้าอะ มันโดนฝนนิดเดียว แล้วมันก็ยังไม่แห้งอยู่แล้ว กูก็ไม่ได้คิดอะไร กลับไปอาบน้ำต่อ พอแม่กูกลับมาเจอราวผ้าเปียกน้ำฝนเท่านั้นแหละ จากคนกูกลายเป็นเหี้ยเป็นหมาเป็นสัตว์ คือกูอะโคตรเกลียด เกลียดมาก กูรู้ว่ามันบาปนะ แต่กูไม่ไหววะ คือกูทำห่าอะไรก็ไม่เคยถูก กูป่วยกูก็ผิด กูเรียนกูก็ผิด กูทำงานกูก็ผิด กูต้องตายอย่างเดียวละมังกูถึงจะถูก แล้วคือ ไม่เคยจะฟังกูเลยสักครั้ง กูไม่อยากอยู่แล้วมึง ตอนนี้ หมัดหมายังมีค่ากว่ากูอีก

>>176 เจียดเงินเดือนออกมาเช่าห้องเหอะมึง อยู่หงอยู่หออะไรก็ว่าไป เกิดเป็นแบบนี้มากๆมึงเป็นซึมเศร้าแน่ กูเป็นซึมเศร้าต้องมานั่งแดกยาเพราะโดนแบบมึงนี่แหล่ะ แค่เปลี่ยนจากแม่เป็นพ่อ

แม่กูโทรมาก็พูดอยู่สามเรื่องเดิมซ้ำไปซ้ำมา เก็บห้องด้วยนะ ใช้เงินประหยัดๆ อย่าซื้อของไม่จำเป็น พูดอยู่นั่นแหละ รำคาญ อิสัส ในบ้านกูใช้เงินประหยัดที่สุดละ สองปีกูซื้อเสื้อผ้าสี่ห้าตัวครั้งนึง ตัวละ 100-200 แม่กูเดือนนึงตัดชุด 2-3 ตัว ชุดละ 400-500 บ่นกูอยู่ได้ ไอ้สัส บอกตัวเองนู่น

ไม่รู้​ว่า​ถูก​มู้ไหมนะ
คือกูอยากระบายว่ะ ก่อนหน้านี้​กูได้ทุนเต็มจำนวนของมหาลัยแห่งหนึ่งในแคนาดา​ เป็นทุนที่อาจารย์​แนะนำ​ให้​ลอง​สมัคร​ดู​แล้วประกาศ​ว่ากูได้ เป็นคนเดียว​ของประเทศไ​ทย
กูรู้แหละว่าได้ทุนเต็มจำนวนแต่มันก็ต้องมีค่าใช้จ่ายอื่นอยู่ดี กูเลยทำงานพาร์​ทไทม์2ที่ แล้วก็มีขายของออนไลน์​เพิ่ม เพราะไม่อยากขอเงินครอบครัว​ มีเงินเก็บมากอยู่ในความคิดของกู ซึ่งกูคำนวนแล้วว่ามันน่าจะพอสำหรับ​การ​ใช้ชีวิต​ที่นู่น
ซึ่งเรื่องไปเรียนต่อ ได้ทุนอะไรพวกนี้กูบอกครอบครัว​ตลอด แต่ไม่ได้บอกว่าตัวเองทำงานหาเงินเก็บเพิ่ม
จนประมาณเมื่อ2เดือนก่อน (ถ้าเป็นกำหนดเดิมกูต้องเดินทางไปเรียนวันที่20/08)​ กูเผลอวางสมุดบัญชี​ไว้บนโต๊ะ​กินข้าว แล้วกูคิดว่าต้องมีใครสักคนแอบเปิดมันดูแน่ๆ พ่อกับแม่ก็เริ่มพูดเรื่องไม่อยากให้กูไปเรียนต่อ อ้างว่ามันไกล ไปนานบ้างแหละ (บ้านกูไม่ค่อยสนิทกัน กูแยกมาอยู่คนเดียวตั้งแต่ม.6แล้ว กลับบ้านเฉพาะ​วันหยุด)​แล้วอยู่ดีๆวันนึงที่บ้านโทรมาหากูว่าพ่อป่วย ต้องเข้ารพ. ต้องใช้เงินรักษา กูก็โอนเงินไปให้ ไม่ได้คิดอะไร แต่เหมือนเขาเห็นว่าโทรมาขอกูแล้วได้ก็โทรมาขอเรื่อยๆ กูไม่ได้ติดใจอะไรเลยนะโว้ย คิดแหละว่ายังไงก็พ่อแม่ แต่ก็แอบน้อยใจไม่ได้ว่ะ คือกูมีพี่ชายแล้วพี่ชายกูก็ทำงานแล้วเงินเดือนเกือบแสน แต่พ่อกับแม่ไม่เคยโทรขอเลยนะเวลามีปัญหา​อะไร ต่างจากกูที่ยังเรียนอยู่ ทำงานสายตัวแทบขาด เงินได้นิดเดียว
ก่อนเดินทางประมาณ​เดือนนึง ระเบิดก็ลงที่กู กูพูดบอกว่า เออเดี๋ยว​เดินทางเดือนหน้าแล้วนะ ไปส่งที่สนามบินด้วยงี้ พ่อแม่กูก็ดราม่าใหญ่ ว่ากูทิ้งเขาไปได้ดีคนเดียว บอกว่าไปเรียนแต่ความจริงหนีตามผช.หรือเปล่า เงินในบัญชี​เยอะแยะนี่มีเสี่ยเลี้ยงใช่ไหม ด่ากูเยอะมากจนกูงงว่า กูทำเหี้ยไรผิด
สุดท้ายคือกูก็ไม่ได้ไปเรียนต่อ เพราะพ่อกูบอกว่าเดี๋ยว​เขาก็ตายแล้ว ทำไมไม่อยู่ด้วยกัน แทนที่จะเอาเงินไปเสียกับเรื่องไร้สาระ? เอาเงินมาซื้อนั่นนี่ให้พ่อแม่มีความสุขดีกว่า
กูไม่ได้อยากคิดแง่ร้านนะเว้ย แต่แบบทำไมเขาทำกับกูแบบนี้วะ อนาคต​กูพังลงแบบ...

>>179 เป็นกู กูบินไปแล้ว อาจเพราะกูหมดหวังกัยที่บ้านแล้วด้วยกูเลยห่วงอนาคตตัวเองมากที่สุด เพราะรู้ดีว่าถ้ากูลำบาก ไม่มรทางที่ครอบครัวกูจะช่วยหรือเป็นกำลังใจให้กูได้ จะว่ากูเนรคุณกูก็ยอมรับ กูเตรียมใจตกนรกมานานแล้ว ทุกวันนี้กูเรียนและหาเงินอย่างเดียว ความสัมพันธ์ระหว่างคนในบ้านก็เลยยิ่งแย่ หลายคนด่ากูว่ากู พวกเขาบอกว่าแกตัวไปก็เหลือเพียงครอบครัวที่อยู่กัลเรา และเงินซื้อความสุขไม่ได้ แต่บังเอิญชีวิตกูไม่เหมือนพวกเขากูเลยไม่ฟัง ไม่สนใจอะไรนอกจากตัวเอง

เชี่ย กูว่าจะปลอบมึง กลายเป็นกูมาบ่นเป็นเพื่อน? เอาเป็นว่า กูเป็นกำลังใจให้ ครั้งนี้มึงชวดครั้งหน้าเอาใหม่ แล้วถ้าเขาด่ามึงอีก ลองถามเขาดูว่า ระหว่างเนื้อปลาแซลมอลกับก้างปลาทู พ่อเลือกจะกินอะไร แซลมอลใช่ไหม เหมือนกันเลย การเรียนต่อจนได้วุฒิและประสบการณ์ดีๆ คือแซลมอล การย่ำอยู่กับที่คือก้างปลา พ่อจะให้ซื้อเนื้อแซลมอลหรือก้างปลาทูมาฝากดีละ??

พวกมึงคิดไงกับแนวคิดเรื่องกตัญญูพ่อแม่ที่เหมือนจะมีสาเหตุมาจากแนวคิดพุทธๆว่าการมีลูกคือมีวิญญาณเข้าท้องมาขอเกิดวะ จริงๆแล้วการเกิดมามันเป็นความรับผิดชอบของพ่อแม่ปะวะเพราะพ่อแม่เป็นคนตัดสินใจจะให้เราเกิดมาเองเพราะเค้าก็หวังผลอะไรสักอย่างกับการให้เกิด ไม่ว่าจะบอกว่าเป็นพยานรัก, เป็นข้อผูกมัดสำหรับชีวิตคู่, เอาไว้เลี้ยงยามแก่เฒ่า พ่อแม่ก็สมควรจะเป็นสภาพแวดล้อมที่ส่งเสริมให้เรามีชีวิตที่ดีปะไม่ใช่สร้างชีวิตนึงขึ้นมาแล้วยังทำให้ชีวิตนั้นต้องเผชิญความทุกข์อีก ไอ้แนวคิดกตัญญูไม่ลืมหูลืมตานี่มันส่งเสริมการไม่มีความรับผิดชอบของชายหญิงคู่นึงยังไงไม่รู้ว่ะ

>>179 ไปแคนาดาเหอะมึง จากนี้ถ้าพ่อแม่โทรมาก็ไม่ต้องรับ กูเชื่อว่าตอนมึงลำบากขึ้นมามึงหมาแน่ ไปอยู่นู่นมึงยังตั้งรกรากอะไรเองได้ อยู่ไม่ยากหรอกถ้ามึงสู้ชีวิตขนาดนี้ เรียนจบชีวิตพร้อมค่อยมาตอบแทนสิ่งที่ควรจะตอบแทนก็ไม่สาย หรือถ้าสาย ก็แล้วไง ในเมื่อตอนมึงไป เค้ารั้งมึงเพื่อเอาเงินมึง
ว่ากันตามตรง อย่าหาว่ากูด่าพ่อด่าแม่มึงเลยนะ แต่พ่อแม่ดีๆเค้าไม่ฉุดความเจริญลูกหรอก พ่อแม่ดีๆเค้าไม่ตั้งคำถามด้วยว่าการที่ลูกไปเรียนจะไปเจอผู้ชายหนีตามผู้ชาย น้ำเน่าชิบ

>>179 มึงจ้างมือปืนไปยิงพ่อแม่มึงจบปัญหา

>>183 มึงก็โหดไป ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตมันไม่ดี

จะทำอะไรก็ทำ แค่ไม่ทำให้ใครโดยเฉพาะตัวเองเดือดร้อนก็พอแล้ว

>>182 กูเจ็บใจสุดตรงที่หาว่ากูหนีตามผู้ชายนี่แหละ เขาพูดเหมือนไม่ใช่พ่อแม่กูเลยอะ ไม่รู้หรอว่าลูกตัวเองเป็นคนยังไง เรื่องไปเรียนคงไปไม่ได้แล้วเพราะกูแจ้งมหาลัยไปแล้ว ตอนนี้กูก็คิดว่าคงหางานทำ เลือกงานที่ไกลบ้านมากที่สุดนั่นแหละ พอมีโอกาสจะกลับมาคิดเรื่องเรียนใหม่อีกรอบ เพราะใจจริงกูอยากเรียนมากกว่า

จะว่ากูเลวมากก็ได้นะ แต่ในใจลึกๆกูแอบคิดว่าเมื่อไหร่เขาจะตายไปจากกูสักที

>>185 อ่อกูเจอจนกูเอือมแล้วฮะ พ่อตากูนี่เป็นโรคไตแนวคิดเดียวกะพ่อแม่มึงเดะ เดี๋ยวกูก็ตายแล้วขอใช้ชีวิตให้คุ้ม หรืออีกนัยคือขอผลาญเงินลูกให้คุ้ม ถ้าแม่ยายไม่อยู่ด้วยคือมียืมเงินแน่ๆ...ไม่ดิขอมากกว่าเพราะไม่เคยคืน จนกูไม่อยากเจอตัวๆต้องมีแม่ยายอยู่ด้วย คือแม่ยายกูคนหาเงินเข้าบ้านยืมเงินลูกนี่มึงโดนแน่ๆบอกเลย

คือคนเป็นไตอ่ะถ้าคุมน้ำดีๆแม่งอยู่กันเป็น 10 ปี แต่แม่งไม่คุมไงเข้าปี 2 เจอฟอกอาทิตย์ละ 4 วัน กำลังจะขึ้น 5 วัน มีแต่ความคิดล้างผลาญเงินลูก ขี้ใจน้อยกลัวตาย มีวิธีที่ทำให้อยู่ได้นานๆคือคุมน้ำแต่ไม่คิดจะทำ ไม่เคยคิดจะทิ้งอะไรไว้ให้ลูกเมีย

ปล.แล้วพ่อแม่มึงเป็นอะไรถึงว่าตัวเองจะตายน่ะ

>>186 เป็นไขมันฟอกตับ กูไปศึกษา​มาแล้วว่าโรคนี้มันไม่ได้ร้ายแรง แค่ต้องดูพวกอาหารการกินให้ดีๆ แต่บอกอะไรไปเขาก็ไม่ฟังหรอกมึง ทำตัวเหมือนอยากให้ตัวเองตาย กินแต่ของหวานทั้งที่หมอให้งดน้ำตาล แต่พอไปตรวจตามหมอนัดแล้วอาการแย่ลง ก็มาลงที่กู หาว่ากูดูแลไม่ดี ทำให้เขาอาการแย่ลง ญาติพี่น้องกูมาด่ากูอีกว่า พ่อคนเดียว​ยังไม่มีปัญญาดูแล กูโดนกดดันจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว

*ไขมันพอกตับ

>>187 เรียกร้องความสนใจป่ะวะ เห็นเค้าว่าพวกเป็นโรคพวกนี้ที่ดื้อๆให้ทำอะไรไม่ทำทั้งๆที่รู้ว่าถ้าทำจะดีขึ้น คือเรียกร้องความสนใจอยากให้มีคนคอยดูแลป่ะ คือกูคิดว่าพ่อตากูน่าจะเป็นแบบนั้น คือแม่ยายกูก็ห้ามอย่ากินน้ำๆ นี่ก็ถ้าแม่ยายไม่อยู่ด้วยคือซัดเอาๆ กูลูกเขยก็พูดไรไม่ได้มาก เอือมทั้งบ้าน
แต่ดีที่พ่อตากูมีแต่คนไม่ชอบแก จะเป็นจะตายญาติๆเลยไม่สนซักเท่าไร อยากตายก็ปล่อยตายถือว่ากูห้ามแล้วนะมึงไม่ฟังเอง ตอนนี้ก็ลุ้นว่าถ้าจะไปจะไปเลย หรือนอนไม่ตื่นเป็นภาระพวกกูต่อ

นึกถึงอากู เป็นซึมเศร้าตอนแก่ ยาไม่กิน รักษาไม่ไป คิดแบบนี้เลยแก่แล้วใช้ชีวิตให้คุ้ม วีนเหวี่ยงอยู่กับใครไม่ได้ พ่อกูรับมาอยู่ด้วยเพราะเห็นอายุมากแล้ว แต่ก็ติดนิสัยผู้ดีตีนแดง อยากเที่ยวห้าง อยู่บ้านนอกบ้านนาไม่ำด้ จนาดท้ายพ่อกูต้องปล่อยกลับไปสังคมเดิม

คนแก่เป็นแบบนี้กันทุกคนหรือเปล่าวะ กูเริ่มจะไม่ไหวแล้ว ทั้งๆที่เขาก็ผ่านการใช้ชีวิตมาแล้ว ทำไมเขาไม่รู้วะว่าต้องทำตัวแบบไหน

>>191 เคยมีคนบอกว่า มนุษย์จะมีการพัฒนาในรูแบบวงกลม เด็ก>วัยรุ่น>ผู้ใหญ่ แล้ววนกลับไปที่เด็กใหม่

มีคนแก่บ้านใครพยายามทำตัวเองให้เบาหวานแดกบ้างไหมวะ
ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุจริงๆ

>>193 เยอะแยะ คนแก่รักสุขภาพแต่เนิ่นๆหายากกว่านะ

เห็นส่วนใหญ่มาห่วงสุขภาพจริงๆตอนเป็นโรคใกล้ตายห่าตายโหง

>>194 จากงานวิจัยนะ พวกคนแก่ดื้อๆชุดความคิดเค้าคือ คนแก่จะพยายามจะทำให้คนในบ้านเห็นว่าชั้นแข็งแรงดี ด้วยธิฐิของตัวเอง ส่วนนึงคือกลัวตายน่ะแหละ
ชั้นยังไม่ใกล้ตาย เมื่อก่อนทำอะไรได้เดี๋ยวนี้ก็จะทำให้ได้ เมื่อก่อนชั้นแดกอาหารพวกนี้ได้ทำไมตอนนี้จะแดกไม่ได้ เห็นไม้ชั้นแดกแล้วไม่เห็นเป็นไร
ชั้นยังไม่ใกล้ตาย เอายามาให้ชั้นกินทำไม??? มีแต่คนใกล้ตายเท่านั้นแหละที่จะแดก กูไม่แดก!!! เป็นไงล่ะกูไม่แดกแล้วก็ไม่เห็นเป็นไร ไอ้ลูกโง่ หลานโง่ หมอโง่ มาบอกว่าชั้นใกล้ตายได้ เอายาอะไรมาให้ชั้นแดก
.
.
.
ก็นั่นล่ะฮะความชิบหายก็จะตามมา

เอากระทู้ฮาๆ แต่กูอ่านแล้วเครียดมาให้อ่านสัด https://pantip.com/topic/37969256
คือกูโคตรเข้าใจ จขกท. บางคนในกระทู้ก็เข้าใจ แต่มนุษย์พันทิปส่วนใหญ่ว้อย แม่งไม่เข้าใจ ไม่คิดจะเข้าใจด้วยว่าการตีกรอบหนาๆให้เด็กมันเป็นการทำร้ายเด็ก มีบอกด้วยว่าพ่อแม่เลี้ยงดีก็ดีแล้วนี่ มึงจะออกมานอกกรอบทำไม ขอโทษเหอะชุดความคิดแม่งโคตรไทย
เลี้ยงลูกในกรอบที่กำหนด สมมุติเป็นกรอบของการเรียนจบเป็นหมอ คนไหน fail ประสาทแดก, เรียนไม่จบช่างแม่ง คนไหนทนได้จบมาเป็นหมอ ก็เชิดชูซะแล้วบอกชาวบ้านว่าวิธีเลี้ยงของชั้นดีดูสิลูกชั้นได้เป็นหมอ แล้วก็วนลูปต่อไป มันดีต่อตัวเด็กจริงๆหรอวะ?

พี่สาวกูแม่งน่ารำคาญชิบหาย ชอบมารบกวนง้องแง้งๆ ช่วงที่กูการบ้านสุมหัว พอไม่สนใจก็ทำมาน้อยใจด่าบ้างประชดบ้าง
คือเข้าใจนะว่าเป็นโรคซึมเศร้าอยากได้คนดูแล แต่กูก็ต้องมีชีวิตของกูป่ะวะ กูก็จะไปปฏิเสธตรงๆ ก็กระไร เพราะเหมือนเจ๊แกก็เห็นกูเป็นน้องที่พึ่งได้อ่ะ
แต่พยายามมาหลายวิธีแล้วก็ยังมากวนไม่ดูเวล่ำเวลา บางวันกูมีสอบแม่งก็จะมาให้กูนั่งฟังมันบ่นจนกูจะฆ่าตัวตายแทนละ
กูไม่แปลกใจเลยที่มีข่าวออกมาว่าคนดูแลผู้ป่วยถึงกลายเป็นผู้ป่วยแทน อยู่บ้านเดียวกันทุกวันนี่กูก็ใกล้บ้าแล้ว ไอ้สัดดดดดดดดด

>>196 มันต้องเลี้ยงในกรอบแหละ เลี้ยงตามใจแม่งก็เป็นแว้นสก๊อยเป็นโจรแบบพ่อแม่รังแกฉัน แต่ต้องเป็นกรอบที่ดี คนเลี้ยงมันต้องมีสติปัญญาความรู้ สังเกตุถ้าพ่อแม่มันเก่ง ลูกมักจะเก่งตาม ถ้าพ่อแม่กากลูกก็กากตาม

>>198 เราว่าควรเป็นกนอบสี่เหลี่ยมที่มีแค่3ด้าน ด้านสุดท้ายควรให้เขาได้สร้างขึ้นมาเองว่ายังอยากให้เป็นสี่เหลี่ยมเกมือนเดิม หรือเสริมมุมเพิ่มกลายเป็นห้าเหลี่ยม แน่นอนว่าระหว่างที่เขาสร้าง เราควรที่จะคอยมองห่างๆ อย่างห่วงๆ แนะบ้างเล็กน้อย เตือนบ้างในบางเรื่อง แบบนี้น่าจะดีกว่า

>>199ก็ใช่ กรอบแบบไหนดีมันต้องศึกษา ว่าเรื่องไหนควรปล่อยเรื่องไหนต้องบังคับ ไปบีบหมดเด็กก็พัง ปล่อยตามใจหมดมันก็เป็นโจร

ที่มันมีปัญหาคือกรอบแบบหนาจัด รร.เลิกต้องกลับบ้านหรือไปเรียนพิเศษเลย ไปนั่งรอรับกลับหรือตั้งเวลากลับเลย พวกที่พอถึงเวลาเลิกเป๊ะโทรศัพท์จะเข้าตลอดตามกลับบ้านน่ะ ห้ามไปเล่น ไปกินข้าวกับเพื่อน ถ้ามีความรู้คอมนี่เช็ค history เวลาเล่นเวปด้วย ทำเด็กมันเครียดจัด ชีวิตให้ใช้แต่ในบ้านตัวเอง อยู่ในกรอบที่พ่อแม่ต้องการเท่านั้น กูเคยเจอสภาพนี้แม่งจะบ้าเอา

อีดอกเป็นไงล่ะกูบอกแล้วเมียกูมันอยู่กับใครไม่ได้หรอกกับแม่มันยังอยู่ไม่ได้เลยสัด
มึงเคยเจอไม้ผู้หญิงที่โคตรจะขี้หงุดหงิด หงุดหงิดทุกอย่าง คนเดินช้าบังไลน์กูหงุดหงิด ดึกง่วงนอนกูหงุดหงิด ทำอะไรช้ากูหงุดหงิด เวลากูอยู่กับมันกูอ่านอารมณ์มันออกไง แต่นี่แม่มึงเค้าอ่านมึงไม่ได้เหมือนกูไงสัด
เรื่องมันเกิดเพราะกูมาทำงานตจว.แล้วแม่ยายกูเลยไปนอนคอนโดกะเมียกูแทนคืออยู่ใกล้ที่ทำงานแกกว่าบ้านแกชานเมืองแกขี้เกียจเดินทาง แม่ยายกูจะ 60 แล้วทำงานมาเค้าก็เหนื่อยป่ะวะ ทำงานกลับมาเค้าก็อยากพักแล้ว แม่ยายกูก็บอกให้เมียกูซื้อของกินมาด้วย อีเมียกูก็ทำงานเสร็จบ้านช่องไม่กลับไปช็อปปิ้งกับเพื่อน แล้วมึงห้างอ่ะของกินแม่งมีโคตรเยอะ แม่ยายกูแดกห่าอะไรก็ได้ไง อีดอกนี่เสือกบอกไม่มีอะไรกิน สรุปกลับถึงบ้าน 2 ทุ่มไม่ได้ซื้อข้าวไปให้หม่อมแม่ค่ะ ลากแม่ยายกูไปกินข้างนอกต่อ แม่ยายกูก็เดินช้าเพราะเหนื่อยและ อีนี่เกิน 3 ทุ่มก็ง่วงและเริ่มหงุดหงิด แดกเสร็จกลับถึงบ้านเลยเหวี่ยงใส่แม่มัน ขอโทษค่ะแม่มึงนะไม่ใช่กูที่ยอมมึงทุกอย่าง แม่ยายกูก็สวนดิ มันเลยงอนออกมานอนโซฟา ก็ไม่ใช่กูอีกแหละที่จะได้มาคอยง้อมึงเข้าไปนอนในห้อง แม่ยายกูก็นอนหลับสบายเลยคืนนั้น อีนี่ก็หงุดหงิดเช้ามาก็ยังหงุดหงิด แม่ลูกยังไม่คุยกันเลยจ้า
อีดอกไงล่ะทำกูไว้เยอะเจอคนไม่ง้อมึงบ้างสะใจกูจริงๆ 555

น้องสาวกูดูไม่ไหวกับชีวิตกทม.มากว่ะ มันเป็นเด็กบ้านนอกมาตลอดจนเรียนจบมหาลัย แต่ตอนจะเรียนต่อป.โทต้องเข้ากรุงเทพ แม่กูบอกว่าตั้งแต่เข้ากรุงมันโทรกลับมาร้องไห้ที่บ้านทุกวันให้กูไปดูน้องหน่อย กูเลยโทรหาน้องบอกว่าวันหยุดจะพาไปเลี้ยงข้าวห้างนึงแล้วขึ้นBTS(แค่5สถานี)ไปซื้อของที่มันอยากได้อีกห้าง
ปรากฏว่าชีร้องไห้บอกว่า2ห้างนั้นมันห่างกันเกิน ชีเครียดไม่อยากขึ้นรถไฟฟ้าสองต่อ กูนี่แม่งทั้งขำทั้งสงสาร อะไรมันจะเว่อร์ปานนั้นวะ แล้วมันจะอยู่จนเรียนได้ครบปีมั้ยเนี่ย
เห็นข้างบนคุยกันเรื่องเด็กที่เลี้ยงในกรอบหนาจัดจะเป็นยังไง กูว่าน้องกูนี่แหละตัวอย่างที่ดี พ่อแม่เลี้ยงมาแบบไข่ในหินไม่เคยออกนอกกรอบ สุดท้ายพอไม่มีกรอบแล้วเหมือนมันไปต่อเองไม่เป็น ขนาดเรียนป.โทแล้วสกิลปัญหากับจัดการอารมณ์ยังดูไม่ค่อยเป็นผู้ใหญ่เลย
กูว่า>>199พูดได้ดีว่ะ คนเราควรมีกรอบแค่สามด้านพอแล้ว

>>203 น้องสาวมึงคนจังหวัดไรวะ ทำไมแลดูห่างไกลเรื่องการทำอะไรด้วยตัวเองขนาดที่ว่าพอห่างจากพ่อแม่ละไม่คุ้นเคยกับการใช้ชีวิตในเมืองเจริญๆขนาดนั้น

>>202 มึงคือโม่งเบื่อเมีย กูจำความอัดอั้นมึงได้

>>198 พ่อแม่ วันนาบี จับลูกเรียนนู่นทำนี่ โคตรเยอะ บางทีคนจะฉลาดมันก็ฉลาดเอง ไม่ต้องไปสอนไรมาก เน้นอาหารการกินให้ดีพอ

>>206 แดกอย่างเดียวไม่เรียนก็โง่นะ

เรียนพิเศษแล้วแต่เด็กและแล้วแต่ที่เรียนด้วย ไอ้พวกเก่งเทพจริงๆมันไม่เรียนพิเศษกันนะอ่านเองเลย ถ้าคนมันรู้จักเอาใจใส่ก็ไม่ต้องเรียนพิเศษ ไม่ต้องเคี่ยวเข็ญ มันเรียนของมันเอง เรียนพิเศษสำหรับพวกกลางๆ ไม่ฉลาดเกินเรียนและไม่โง่เกินเรียน

>>204 พิษณุโลก แต่กูว่าบ้านกูแม่งไม่ปกติ
ต้องเล่าย้อนความก่อนว่าบ้านญาติกูที่จังหวัดอื่นเลี้ยงลูกแบบปล่อยมากๆ สุดท้ายลูกชายคนโตไปพัวพันกับแก๊งค้ายาโดนจับเข้าคุก คนรองไปทำสาวท้องแล้วทิ้งเกือบโดนญาติผู้หญิงยิงตาย
พอมารุ่นพวกกูพ่อแม่เลยกังวลตีกรอบมากผิดปกติ โดยเฉพาะน้องกูลูกสาวคนเดียวนี่โคตรหวง ไปรับไปส่งเช้าเย็นทั้งโรงเรียนและเรียนพิเศษ เข้ามหาลัยยังไปรับกลับบ้านโคตรบ่อยแทบไม่เคยอยู่หอ
ที่น้องกูได้เข้ากรุงนี่กูกับแม่ช่วยกันกล่อมพ่อว่าสาขาที่มันจะเรียนไม่มีสอนที่อื่นพ่อถึงยอมปล่อย(น่าจะเป็นครั้งแรกในชีวิต)
แม่งพิมพ์แล้วรู้สึกว่าครอบครัวกูนี่โคตรละครเลย

>>209 ก็ปกตินะบ้านเราไม่ปล่อยเกินก็คุมเกินอยู่แล้ว คนมีความรู้เลี้ยงลูกเป็นจริงๆนี่ชนส่วนน้อยมากกกก

>>206 จับเรียนนู่นนี่ที่ไม่ใช่เนื้อหาวิชาการ พวกดนตรี, คอม, กีฬา, ศิลปะ, ทำอาหาร, เวิร์คช็อปนู่นนี่ มันคือการเปิดโอกาสให้ได้ทดลองทำอะไรหลายๆอย่าง เป็นการให้เด็กได้ค้นหาตัวเองว่ะ อีกอย่างคือถ้าเป็นวัยเด็กเล็กไม่เกินป.2-3จะเรียนรู้ไว จุดติดขึ้นมาคือไปเร็วไปยาวเลย
แต่อีกเหตุผลของหลายๆบ้านที่ลูกไม่ค่อยรู้คือวันเสาร์-อาทิตย์พ่อแม่อยากพัก 555 ทำงานมาทั้งสัปดาห์ วันหยุดต้องมารบกับลูกลิงอีก จับไปเรียนแม่ม เหนื่อยแค่ตอนไปส่งไปรับ

>>207 ทำไมมึงโง่จังวะ ถามจริง

>>212 กูว่ามึงสมองควายนะเรื่องง่ายๆก็ไม่รู้

>>213 แล้วกูบอกตรงไหนอะ ว่าไม่ต้องเรียนหนังสือ

>>211 พุดแล้วก็นึกถึงครอบครัวคนรู้จักหลายๆคน ชอบพาลูกไปลงเรียนนี่นั่น เล่นกีฬา​ แต่กลายเป็นว่าลูกไม่อยากเรียนแล้วแต่ก็ไม่ให้เลิก เพราะคิดว่าเพราะความเป็นเด็กเลยขี้เกียจ ก้ไม่รู้ว่าให้เลิกหรือเคี่ยวเข็ญ​แบบไหนจะดีกว่ากัน

กูตอนเด็ก ช่วงประถม แม่จับให้เรียนรำไทย เล่นไวโอลิน ซึ่งกูก็เรียนๆ ไปงั้น ไม่ได้รู้สึกชอบ/สนุกอะไรเลย
ดีอยู่อย่างคือช่องความสามารถพิเศษมีเขียนใส่ ไม่ว่าง 5555555
ซึ่งตอนนี้แม่งกูลืมๆ มันไปหมดแล้ว ผ่านมานานพอสมควร คิดแล้วเสียดายตัง

บ้านกูเลี้ยงแบบทิ้งๆขว้างๆมาตั้งแต่กูเรียนม.ต้น พูดให้ดีหน่อยคือเลี้ยงแบบปล่อย พอพ้นวันเกิดอายุยี่สิบหกปุ๊บแม่กูก็บ่นๆว่าอายุจะสามสิบละจะเอายังไงกับชีวิต กูเริ่มซีดหน่อยๆ คือตอนนี้กูออกจากงานจะไปเรียนภาษาปีนึงแล้วค่อยต่อโท แต่กว่าจะจบโทก็คงจะสามสิบ ต่อเอกคงสี่สิบซะมั้ง แบบแม่กูอยากให้ไปช่วยงาน เขาอยากขยายกิจการ จะรอน้องกูคงหลายปีเพราะแม่งเพิ่ง 14 ส่วนกูนี่โตทันใช้งานละ แต่แบบกูอยากทำงานสายวิชาการอ่ะ อยากเรียนจบป.เอก อยากเป็นอาจารย์มหาลัย นี่กูก็เบนเป้าจากสายวิชาการเต็มขั้นไปสายการตลาดแทนละ กูเองก็เริ่มจะสับสนกับชีวิตแล้วเนี่ย

>>217 มึงก็เรียนโทเอกควบสิ ห้าปี

>>218 ขอไปศึกษาก่อนว่าประเทศที่จะไปมีหลักสูตรนี้ไหม

เฮ่อ อ่านเรื่องไบท์เกอร์นักธุรกิจยิงตัวตายแม่งคิดถึงตัวเองชิบหาย
พี่แกเจอเมียข่มทุกอย่าง กอบโกยทุกอย่าง ตัวเองบริหารอย่างเดียวไม่ได้เงินซักบาทเป็นเบี้ยล่างเมีย ทุกอย่างเป็นชื่อเมียหมด เมียบอกอยากเลิกก็ได้แต่มาได้แต่ตัว (ไม่ยอมเซ็นหย่าให้ว่างั้น)
พี่แกคงเป็นคนดีเกินไป เลยไม่มีความคิดจะเอาเงินซุกเข้ากระเป๋าตัวเองไม่ให้เมียรู้
แบบธุรกิจเจ๊งช่างแม่ง โกยเข้ากระเป๋าตัวเองเอาไปซุกไว้ให้เรียบ พอได้เงินมาเยอะๆหลายสิบล้าน หรือรอธุรกิจใกล้ๆเจ้ง ก็ชิงเลิกเลยออกมาแต่ตัวกับสมบัติที่ซุกไว้เนี่ยแหละ
หรืออย่างน้อย

ที่กูคิดถึงตัวเองนี่คือเงินเก็บกูตอนนี้อยู่ในกำมือเมียทั้งหมด มีเรื่องขึ้นมากูก็เหลือแต่ตัวเหมือนกัน เฮ่อ RIP ฮะชาติหน้าขอให้พี่ได้เกิดมาเจอเมียสวย นิสัยดีฮะ

>>220 เดี๋ยวนี้ผู้หญิงแม่งน่ากลัวกว่าผู้ชาย ดังนั้นไม่ควรจดทะเบียนกันแล้ว จดไปแม่งก็เอาไปหมด ไอ้วิธีเก็บเงินไว้กับเมียแบบโบราณใช้ในสมัยนี้ไม่ได้ ผู้หญิงมันเปลี่ยน ผู้ชายโง่ๆให้ผู้หญิงเก็บเงินหายโง่มาเยอะ มึงหาเองเก็บเองเลย มันไม่พอใจจะเลิกก็ชั่งแม่งมีเงินยังหาใหม่ได้ ไม่มีเงินผู้หญิงที่ไหนจะเอา

ถ้าตามที่แกเล่าจริงนี่ กะหรี่สัสๆ กูนี่แขยง
อยู่บ้านกับแมวกับหมา สบายใจกว่าเยอะสัส

กูงงกับการที่เมียยึดเงินเดือนผัวแล้วจ่ายให้วันละ 50 วันละ 100 มาก ที่บ้านกูไม่มีระบบนี้ และอนาคต(ถ้ามีผัว)กูคงไม่ทำอะไรแบบนี้อะ เหมือนข่มผัวเลย เงืนใครเงินมันดิวะ งงโว้ย

>>220 เป็นผัวกูมั้ย พ่อแม่ตายห่าหมดแล้ว มีแมวสองตัว มีงานการทำ ไม่เกาะแดก 55555555555555555555555

อีกเหตุผลนึงที่กูไม่มีคู่รักหรือทำลูกอ่ะเพราะ ผญ.สมัยนี้คือถ้าไม่ตรวจพื้นเพจริงๆว่าแม่ศรีเรือนแค่ไหนอาจเจอสก๊อยขยะที่มีหีไว้หาแดกกับพวกคุณหนูพ่อแม่ประเคนทุกสิ่งสรรพจนทำห่าไรไม่เป็น เห็นใครสวยละจ้องจะเย็ดต้องหว่านล้อมให้มั่นใจเลยว่าแค่one night stand จากนั้นถ้าติดใจสองสามสี่ครั้งแล้วไม่ต้องยกระดับความสัมพันธ์อะไรต่อ
....

>>225 พวกฟรีเซ็กซ์นี่จิ๊บๆวะ โดยเฉพาะพวกแรดเปิดเผยสักตัวนี่มันไม่ยุ่งกะคนดีๆอยู่แล้ว มันก็คบคนประเภทเดียวกะมัน อีพวกแรดเงียบนี่ดินรกส่งมาเกิด ไอ้ประเภทเอาแล้วแถว่าไม่ได้ต้องการเลยเอาเพราะรักนี่ละที่เลวที่สุด พวกนี้ทั้งสูบเลือดสูบเนื้อ บีบบังคับให้แต่ง ท้องลมแบบอีมิ้งบ้าง ยัดลูกกาเหว่าแบบพวกแอนนี่ เก๋เมียเก่าโอ หรือ เด็กเก่าบิ๊กแอสกะเด็กเก่าปั๋งแม่งกาเหว่าทั้งนั้น บางคนไม่ยอมตรวจ dna ด้วยนะ แถมกว่าวหาผู้ชายว่าเป็นพ่อด่าผู้ชายอีกนรกมั้ยละ ทั้งๆที่มันตรวจมือถือผู้ชายสารพัดพอโดนตรวจ dna บ้างเสือกโวย

อัพเดตเรื่องเสี่ยเกาะเต่ามีข่าวว่าแกตืดเอดส์จากเมียนะ แต่เมียไม่ยอมรับว่าเป็น น่าจะตรวจเลือดโชว์มาเลย

>>226 กูว่ามึงเข้าใจคำว่าแรดเงียบผิดไปนะ

>>226 นรกทั้งคู่น่ะแหละ อีผู้ชายก็ไม่ป้องกันยัดภาระให้ฝ่ายหญิงท่าเดียว พอท้องมาทำเป็นว่าผู้หญิงมีปัญหา​แล้วฟรีเซ็กซ์​เนี่ยผู้ชายก้ไม่ใช่น้อย เลี้ยงเด็กอ่างกันกี่คนล่ะ

>>225 เนี่ย แล้วอย่างมึงเนี่ยโครตเดรัจฉาน​ มาด่าว่าผู้​หญิงมีหีไว้หาแดกแล้วตัวมึงอ่ะ ยังมาคิดจะวันไนท์​สแตน​อยู่เลย ตัวเองยังเป็นคนจังไรแต่เสือกอยากได้คนดีๆ คงมีคนเอามึงหรอก

>>228 มึงจะยัดก็ตรวจ dna ก่อนไม่ใช่ยัดกาเหว่าอีดอก ไม่ใช่แบบแอนนี่ยัดแม่ง 5คนลูกแม่งมีพ่อ 5 คนเป็นตราบาปจากความเหี้ยของแม่

>>227 แรดเงียบตือพวกแรดเอามั่วแต่สร้างภาพเป็นคนดีไม่ยอมรับว่าแรด ผิดตรงไหนวะ

ถ้าตรวจdnaตรงผู้ชายไม่รับเลี้ยงดูลูกกูด่าผู้ชาย ถ้าไม่ยอมตรวจกูด่าคนที่ไม่ยอมตรวจนะไม่ว่าหญิงหรือชาย

>>230 แล้วถ้าไม่ปล่อยสดจะท้องมั้ยล่ะ ทีเวลาเอากันก้ทำทั้งคู่ พอท้องก็โทษผู้หญิงท่าเดียว
ไม่ใช่ไม่โทษผู้หญิงนะ แต่มึงอย่ามาผลักภาระว่าผู้หญิงเหี้ยฝ่ายเดียว คนมันท้องเองไม่ได้ถ้ามึงไม่ไปเอา ก็ชอบเอามั่วกันแบบนี้ไงสัสมันถึงมีปัญหา​ ด่าผู้หญิงว่าร่านแต่ตัวเองก็เสือกไปเอากับเขา ผุ้ชายสำส่อน

>>233 ใส่ถุงต่อให้ใส่ถูกวิธียังไงก็มี%การตั้งท้องนะ มีทั้งถุงแตกถุงขาดอีก https://today.line.me/th/pc/article/ถุงยางก็ใส่+ทำไมยังท้องอีก-xvO11j ถ้าแฟนกูบอกว่าท้องต่อให้ใส่ถุงตลอดกูก็ไม่คิดว่าลูกคนอื่นแน่ๆหรอกจนกว่าตรวจdnaซะก่อน

>>233 ใส่ถุงแม่งก็ท้องได้ กัปตันแม่งก็ใส่ถุงตลอด อีมิ้งยังท้องเลยออกมาเป็นขี้

กูไม่ได้โทษแต่ผู้หญิงนะ ถ้าแม่งตรวจตรงผู้ชายไม่รับกูก็ด่าผู้ชาย แต่ถ้าผู้หญิงไม่ตรวจเสือกมายัดนี่กูด่าอีดอกเลย

กุเบื่อแม่กุไม่ไหวละมึง
ขยันยุ่งกะชีวิตกู คือกูอยู่ของกูดีๆเฉยๆสบายแล้วไง แม่งก็ขยันทำตัวเหมือนชีวิตกูมาห่าเหวมาก

แม่ง ทำเหมือนอยากทวงบุญคุณว่าอุตส่าทำนั่นนี่ให้ ก็กูไม่ได้ต้องการอ่ะ ห่าเหว แม่ง

>>236 ใจเย็นนน

กูมาอยู่กับแม่ที่ตปท. แม่กูแต่งงานกับคนที่นี่มาหลายปีละ คือกูก็ไม่ค่อยสนิทกับพ่อเลี้ยงเท่าไร เพราะนานๆจะได้เจอที มาบางรอบก็เคยทะเลาะกันจนกูร้องไห้ไม่คุยกับเขาไปหลายวัน แต่พ่อเลี้ยง (ขอเรียกว่าป๋า) นี่คนละเรื่องกับพ่อแท้ๆคนไทยของกูมาก

ทุกครั้งที่กูมาวันเสาร์ป๋าจะไปซื้ออาหารเช้ามาให้ตลอด ถ้าไม่กินก็จะงอนๆ พอวันอาทิตย์จะเอาค่าขนมรายสัปดาห์มาวางบนโต๊ะทำงานของกู ดูแลทุกระดับประทับใจมาก เขาอาสาจะทำแซนวิชให้กูไปกินที่รร. เพราะปรกติเขาก็ทำให้น้องชายกูอยู่แล้ว

พอมาช่วงนี้อากาศเริ่มหนาว กลางคืน 5-6 องศา กูนอนไปก็งงๆ ว่าทำไมฮีทเตอร์หัวเตียงมันอุ่นๆ สรุปคือป๋าลงมาเปิดฮีทเตอร์ชั้นล่างให้ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ เปิดมันทุกตัวเลยด้วยตั้งแต่ห้องน้ำ ห้องครัว ห้องนอน ห้องนั่งเล่น คือชั้นล่างกูยึดครองอยู่คนเดียว ส่วนคนอื่นเขาอยู่ชั้นบนกัน มาวันก่อนเพิ่งบอกว่าจะสอนกูจุดเตาผิงชั้นล่าง แต่ถ้าจุดไม่ได้ไม่เป็น ป๋าลงมาทำให้ทุกวันก็ได้

กูนี่แบบ โอ้โหหห ตลอดชีวิตยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา ไม่เคยเจอผู้ชายที่ดีขนาดนี้ พ่อแท้ๆ กูเองเนี่ยยังไม่เคยดูแลกูขนาดนี้เลย แค่ขอสอบใบขับขี่พ่อยังด่าว่ากูอยากได้รถเหรอ แม่เล่าว่าตอนกูไปแลกเปลี่ยนที่แม่ส่งเงินให้เดือนละ 10,000 บาทไทย นั่นคือตอนนั้นแม่ทำงานไม่ได้ ป๋าเลยรับจ็อบขับรถตัดหญ้าให้คนในหมู่บ้าน เอาเงินส่งให้กูใช้ คือแบบ...น้ำตาจะไหล อยากจะเอาพวงมาลัยที่เคยโดนญาติบังคับให้กราบพ่อไปกราบป๋าแทน รู้สึกแม่โชคดีมากที่เลิกกับคนเจ้าชู้ฟาดไม่เลือกแบบพ่อมาแต่งกับป๋า

>>238 ดีใจด้วยมึง ซาบซึ้ง พ่อกูยังไม่ดูแลขนาดนี้เลย 5555

>>238 เชี่ยกุอยากกดไลค์มาก ป๋ามึงป๋าจริงอะไรจริง

>>240 นี่อีกหน่อยกูจะเปิดเพจเล่าเรื่องป๋าละ ป๋าแม่งไนซ์เว่อร์

ไหนๆ ก็ไหนๆ ละขอเล่าเรื่องวันนี้หน่อย คือแม่กูเปิดร้านอาหารที่นี่ ไม่ค่อยมีเวลาทำงานบ้าน วันนี้พอแม่ไปทำงาน กูรีดผ้าปูโต๊ะที่ร้านแม่อยู่ สักพักป๋าเอาขยะไปทิ้งแล้วหยิบเครื่องดูดฝุ่นมาทำความสะอาดบ้านจ้าา ป๋าบอกแม่งานเยอะ ไม่มีเวลาทำอะไร ป๋าก็อยากช่วยรีดผ้า แต่รีดไม่เป็น กูบอกนี่ป๋าช่วยงานก็ดีเท่าไรละ ดีกว่าพ่อแท้ๆ กูเยอะ ป๋าตอบกลับมาว่าใช้คำว่าดีกว่าไม่ได้ เพราะมันเป็นความต่างของวัฒนธรรม ถ้าเป็นสักร้อยปีก่อน ผู้ชายที่นี่ก็คงไม่ทำงานบ้านเหมือนกัน โอ้โห คำตอบหล่อไปอีก

ตอนกูนั่งกินข้าวกับน้องข้างบนบ้านป๋าก็ลงมาจุดเตาผิงให้เรียบร้อย เขาบอกคืนนี้จะหนาวนะ 2 องศา ให้ทำตัวอุ่นๆ ไว้เดี๋ยวป่วย กูนี่แบบ ฮือออ กราบป๋า

ข้อเสียของป๋าก็มีนะ คือป๋าแม่งติดบ้าน ชอบอยู่บ้านเล่นเกมไปจิบเบียร์ไป ให้ออกไปไหนก็ไม่ไป มือถือไม่มี เฟซบุ๊ก อตก. ทวิตเตอร์ก็ไม่มี กลับมาจากทำงานเขาก็เล่นเกมของเขาไปไม่ชอบให้ใครกวน เรื่องออกจากบ้านนี่ถึงขั้นว่าแม่จะพาป๋าไปช็อปปิ้ง ป๋าควักเงินให้กู แม่ น้องชาย คนละประมาณ 2,000 บาท แล้วบอกว่า ไปซะ ป๋าไม่ไป ป๋าจะเล่นเกม ว้อยยยยย 555555

กลับบ้านในรอบ 1 เดือนโดนพ่อใช้ทำความสะอาดบ้านที่สกปรกมากๆ คนเดียว กูโมโหจะไม่ทำ
พ่ออารมณ์เสียบอกส่งเรียนสูงๆ ให้มาปีกกล้าขาแข็ง เก่งนักก็ออกจากบ้านไปเลย ไล่กูเหมือนเป็นหมาเก็บมาเลี้ยง แล้วมาขอโทษทีหลังบอกหลังจากกลับจากต่างประเทศมากูดื้อมากเลยต้องพูดแรงๆ จะได้สำนึก นี่ใช่วิธีเลี้ยงลูกที่ถูกต้องหรอวะ?

>>241 555555555555 ป๋าน่ารักจริง

>>242 ก็ไม่ถูก แต่พ่อมึงก็คนธรรมดา จะหวังให้เลี้ยงลูกให้ถูกทางทุกอย่างก็ไม่ใช่
อะไรยอมไม่ได้ก็ไม่ต้องยอม

มีโม่งไหนที่ไม่คุยกับที่บ้านเลยไหมวะ คุยเฉพาะเรื่องสำคัญ
บางทีบ้านรวมเจอกันที ก็ไม่อยากอยู่บ้าน ปลีกตัวออกไปข้างนอก

เอิ่ม กูงงกับแม่กูจริงๆ ทะเลาะกับพ่อมาด้วยเรื่องเดิมๆแล้วก็มาบอกว่าอยากตายๆ ไม่มีใครเข้าใจ บอกว่าให้กุไปพุดกับพ่อหน่อยไม่ให้มายุ่งกับเค้า

ซึ่งกูก็ทำแบบนี้มาเป็นรอบที่ร้อยละแต่ก็ไม่เป็นประโยชน์​เหี้ยไร ปัญหาจริงๆไม่ได้อยู่ที่ใครจะมารังควาญใคร หรือทำอะไรใคร แต่มันคือคนที่ไม่ปล่อยวาง ทั้งแม่ทั้งพ่อน่ะแหละ ทำตัวประสาทแดกใส่กันแล้วก้มาให้กูไปทำในเรื่องที่รู้ๆกันอยู่​แล้วว่าไร้สาระ เหมือนมีแต่น้ำ เหมือนทะเลาะกันแล้วก็เอากูไปวุ่นวาย ซึ่งน่ารำคาญ​มากที่ต้องมาทำห่าไรซ้ำไปซ้ำมาและไม่ได้ผล กุเลยบอกว่าไม่เอาแม่งก็หาว่ากูไม่เข้าใจ กุไม่ช่วย กูทอดทิ้ง เออ เอาเหอะ กูรำคาญ กูจะเป็นโรคประสาท กูอยากใช้ชีวิตที่มีความสุขไม่ใช่ไปวุ่นวายกับเรื่องคนอื่น กูเห็นแก่ตัวอ่ะ เคนะ รำคาญ​ญญญ

ดูเลือดข้นคนจางแล้วก็ทำให้นึกขึ้นได้ว่าสมัยเด็กตระกูลตัวเองก็มีเรื่องแปลกๆ ลับลมคมในเกี่ยวกับเจ็กคนนึงที่ผู้ใหญ่ไม่ยอมเล่าให้ฟังเหมือนกัน (แต่ไม่ได้ถึงกับมีใครตายหรอกนะ) บางทีมาคิดดูแล้วไม่รู้ก็ดีเหมือนกัน รู้แล้วก็คงเครียด อาจจะรู้สึกแย่ หรืออะไรก็แล้วแต่ กูยิ่งจิตตกง่ายอยู่ด้วย

ใครเคยรู้สึกเป็นตัวปัญหา เป็นส่วนเกินในบ้านบ้างมั้ยวะ

>>247 ของกูตอนเด็กๆ มีเฮีย(ลูกพี่ลูกน้อง)คนนึงตาย ตอนนั้นผู้ใหญ่ไม่ได้บอกตรงๆ หรอกว่าตายเพราะอะไร
กูก็ไม่กล้าถาม เพราะไม่สนิทกับบ้านนั้นด้วยแหละ นึกว่าป่วยตายไรงี้
โตมาถึงได้รู้ว่าเขาผูกคอตาย
อาโกวมาเล่าทีหลังซะละเอียดเชียว เรื่องบางเรื่องคิดว่าไม่รู้ยังจะดีกว่า

>>246 พาพ่อแม่มึงไปหาหมอจิตแพทย์เลยมึง แบบนี้ควรจะถึงมือหมอละ ไม่ได้ว่าพ่อแม่มึงเป็นโรคประสาทนะ แต่พวกจิตแพทย์เขาจะมีวิธีคลายปัญหาแบบละมุนละม่อม มึงจะได้ไม่ต้องมานั่งเครียดแบบนี้เว้ย ปัญหาอาจจะไม่ได้แก้แบบครั้งเดียวเห็นผล แต่มันจะค่อยๆดีขึ้น ใจเย็นๆนะมึง

>>250 ไปมาแล้ว แม่งไปด่ากันให้หมอฟัง จนสุดท้ายหมอรักษา​ให้ไม่ได้เลยไม่ไปแล้ว

คนในบ้านแม่งเอาแต่บอกให้กูยอม บอกให้กูรับฟัง ทำตาม พอกูไม่ทำก็รุมว่ากูดื้อ เอาแต่ใจ เอาแต่ตัวเองไม่มองความจริง พอความคิดไม่ตรงกันกูนี่ต้องผิดตลอด เป็นคนไม่มองความจริง เป็นเด็ก คนอื่นเป็นผู้ใหญ่​ ควย ว่ากุยังงี้กุไม่เคยทำเรื่องให้ตัวเองหรือใครเดือดร้อนเลยด้วยซ้ำ แก้ปัญหาก็แก้เองไม่ได้ยืมมือใคร ในขณะที่​คนอื่นทำพลาดนั่นนี่มามากมาย แต่มาบอกว่ากูเนี่ยเละเทะไม่มองความจริงเนี่ยนะ ถ้าเป็นงั้นจริงกูคงพาตัวเองลงเหวไปนานละ

เหมือนงานบ้านเงี้ย จะให้กูทำอยู่คนเดียวเพราะบอกว้าคนอื่นทำงานนอกบ้านหนักแล้ว แล้วกูไม่ได้ทำงานนอกบ้านรึไง คนอื่นรับงานสองจ๊อป แล้วกุมีงานแค่จ๊อปเดียวรึไงตอนนี้กูมีมากกว่าสามจ๊อปอีกมั้ง สัส แล้วกูลงเรียนนั่นนี่ กิจกรรมต่างๆ ตัวแทบไม่อยู่ติดบ้าน ยังจะมาบังคับให้กูทำงานบ้านให้ตลอด ทำไมไม่ช่วยทำ ทำไมต้องยัดเยียด เงินค่าน้ำไฟกุก็จ่าย เรียกร้องให้กูดูแลอย่าเอาแต่สนใจตัวเอง แล้วคนอื่นดูแลอะไรกุวะ คนอื่นเรียกร้องจะเอาจากกูมันก็เอาแต่ตัวเองป่ะวะ กูรับผิดชอบชีวิตตัวเองได้ละกันอ่ะ ทำไมต้องมารับผิดชอบชีวิตคนอื่นด้วยวะ กูเป็นขี้ข้ารึไง กูยุ่งกว่าทุกคนในบ้านซะด้วยซ้ำ

แม่ง กูถามหน่อยว่าทำไมกูต้องทำ ทำไมต้องยอมซัพพอร์ต กูรำคาญ​มาก ถ้าหาซื้อบ้านได้กูเทแม่งทุกคนเลย เย้ดแม่ ควย

ตอนเด็กๆกูเคยคิดว่า แม่งเอ๊ย กูน่าจะเกิดมาเป็นลูกคนเดียวไม่ต้องมีพี่น้อง พอโตมา กูก็คิดว่า ดีแล้วที่กูมีพี่น้อง ที่บ้านแม่งชอบบ่นกูเอาแต่เล่นเกม กูพิมพ์ตอบข้อความคุยเล่นกับเพื่อนก็หาว่ากูเล่นเกม เล่นเกมห่าอะไรบางทีกูตอบไลน์กับลูกค้า เดินมาแซะกู วันๆเอาแต่เล่นเกม กูทำงาน ตอนเย็นเอาตูดหย่อนโซฟาเอนหลังเข้าเกมตาแรกกูโดนด่าละ กูต้องหนีไปนอนเล่นช่วงดึกๆเพียงลำพังคนเดียว ทั้งที่พี่น้องกูแม่งเอาแต่เล่นเกม วันหยุดก็เอาแต่เล่นเกม เสือกชวนกูเล่นเกมอีก แม่ก็จ้องจะด่ากู ทั้งที่เล่นเกมด้วยกันกับพี่น้อง ทำไมต้องจ้องจะด่าแต่กู กูเล่นอย่างมากก็ลงแรงค์ไม่เกินสองตา แล้วเวลากูอยู่บ้าน กูเดินไปเดินมา นั่งเล่นกับแมว เก็บของไม่เรียกใช้กูหรอก พอกูหยิบมือถือมาส่งข้อความ คุยกับคนนั้นคนนี้ด่ากูละ พอกูบอกว่ากูไม่ได้เล่นกูคุยงานกับลูกค้า กูคุยกับเพื่อน ก็บอกไม่เชื่อเก็นจ้องมือถือแบบนั้นยังไงก็ต้องเล่นเกม

อะไรวะ ทั้งที่พี่น้องกูเอาแต่เล่นเกม ขนาดไปห้างยังเดินเล่นเกมตลอด เขายังไม่เคยด่า นี่หละความรักลูกไม่เท่ากัน กูเคยบอกเขาแท้ๆว่าเขารักลูกไม่เท่ากัน เขายังบอกว่าเขารักลูกเท่ากัน แล้วที่เอาแต่ด่ากู ใช้งานแต่กู กูทำมากมายแค่ไหนก็บอกกูเอาแต่อยู่เฉยๆเล่นเกมอย่างเดียว บ้าบอ

>>253 มึงรู้แล้วก็อย่าไปยอมดิ ยอมไห้เค้าไช้ก็ทุกข์คนเดียว มึงโดนไช้ก็ไม่ต้องทำเหมือนคนอื่นๆ แต่ไม่ต้องไปเกเรนะ อนาคตมึงมึงก็ต้องห่วงตัวเอง

>>253 ถ้าวัยทำงานแล้วมึงไม่ต้องยอมพ่อแม่ขนาดนั้นแล้วอะ มึงมีสิทธิ์ที่จะพูดหรือทำอะไรเต็มที่ กูเนี่ยบ้านอยู่ตจวเป็นร้านขายของ กูทำงานในกทม บางสัปดาห์กลับบ้านเค้าก็จะบังคับให้กูเฝ้าร้านให้แล้วตัวเองจะไปจัดการธุระปะปังอะไรของเค้า จำเป็นบ้างไร้สาระบ้าง กูก็บอกเลย ไม่เฝ้าแล้ว ไม่ได้กลับมาเพื่อเฝ้า ไม่ใช่เด็กปิดเทอมอยู่ว่างๆ ทำงานเหนื่อยก็อยากกลับมาพักผ่อน กลับมาเพื่ออยู่กับคน จะให้กลับมาเฝ้าร้านแล้วคนที่บ้านหนีไปทำอย่างอื่นจะกลับมาทำไม เค้าก็นอยๆแต่ก็ยอม

เพื่อนโม่งกูมีไรปรึกษา พ่อกับแม่กูจะเลิกกันเพราะแม่กูเล่นเฟสแล้วไปเจอแฟนเก่าแล้วลำรึกความหลังกันง่ายๆแม่กูหมดรักพ่อแล้วเหมือนไปคบกับแฟนเก่าสถานะตอนนี้คืออยู่บ้านเดียวกันแต่ทำเหมือนอีกฝ่ายไม่มีตัวตน กูรู้สึกเสียหลักมากไม่พูดกับแม่มาเป็นปีเพราะเคยมีแม่เป็นไอดอล ตอนนี้ผิดหวังในตัวแม่ชิบหายจนเหมือนกูเป็นบ้า รู้สึกไม่เกลียดแต่ก็ไม่รักพ่อแม่ตัวเองพอได้ยินเรื่องพ่อแม่แล้วกูจะอคติมาก กูควรทำไงดีให้สถานะการทางบ้านดีขึ้น

>>256 แม่งยังงี้เลิกกันไปดีกว่านะสงสารพ่อมึงชิปหาย

ญาติขอให้ค้ำประกันเงินกู้ให้สามแสนว่ะ บอกจะไปกู้แบงค์มาจ่ายหนี้ปิดบัตรเครดิตทุกใบ คือญาติกูไม่มีวินัยทางการเงินเอามากๆ ซื้อรถแล้วไม่มีเงินผ่อนปล่อยโดนยึด ออกไอโฟนกินหรูอยู่สบาย รูดบัตร กดเงินสดจากบัตรเครดิต ทีแรกจากยอดหนี้บัตรราวๆสองแสน ดอกทะลุไปกลายเป็นสามแสนกว่าๆ ไม่มีปัญญาจ่าย ทีแรกกูก็ปฏิเสธไปนะว่าจะไม่ค้ำประกันให้ใครเด็ดขาด แต่มันก็มาหว่านล้อมบอกว่าเดี๋ยวจ่ายเอง ไม่ให้รบกวนคนค้ำหรอก ซึ่งกูไม่เชื่อเด็ดขาดว่ามันจะทำได้

พอกูไม่ยอมค้ำให้มันก็บอกว่าบ้านมันเคยมีบุญคุณกับบ้านกู ถ้าไม่มีบ้านมันช่วยเหลือ กูจะมานั่งตรงนี้ได้เหรอ ป่านนี้กูคงไปคุ้ยขยะแดกอยู่เลยมั้ง แล้วก็โทรไปบอกแม่กูให้มากดดันกูอีกคน แม่กูก็บอกยอมๆค้ำให้น้องมันไปเหอะ บ้านเขาก็เคยช่วยเหลือเรามาก่อน มีบุญคุณต่อกัน ซึ่งกูอึดอัดใจมากว่ะ แล้วเป็นคนอื่นไม่ได้นะ ต้องกูคนเดียวเท่านั้นเพราะกูคือคนเดียวในบ้านที่ทำงานในบริษัทที่เป็นหลักแหล่งตรวจสอบได้ มีสลิปเงินเดือน เข้าเงื่อนไขคนค้ำประกันเงินกู้ทุกอย่าง แต่กูดูแววแล้วว่ากูได้ใช้หนี้แทนมันแน่นอน จะทำยังไงดีวะ

>>258 อย่าค้ำให้เลย ถ้าแม่งหนีมึงก็รับเคราะห์แทนมัน แถมมันพูดจาทวงบุญคุณแบบนี้เป็นกู กูก็ไม่ค้ำให้หรอก มีหน้ามาทวงบุญคุณอีก ลองดูความเห็นคนอื่นก่อนก็ได้นะ อย่างเพิ่งเชื่อเราคนเดียว

>>258 มึงมีคำตอบอยู่ในใจอยู่แล้วไม่น่ามาถามนะ แต่กูจะตอบให้ว่า ถ้ามึงคํ้าให้ มึงโคตรควายเลย มึงจะได้รับเขาควายงอกบนหัวมึงทันที
แถมข้อเสนอสุดพิเศษหลังตอนคํ้าคือ มึงจะเครียด จิตตก กดดัน เพราะแม่งไม่มีปัญญาหาเงินมาใช้หนี้แบงค์แน่นอนกูเอาส้นตรีนเป็นประกัน
มึงจะเสียเครดิตธุรกรรมทางการเงิน มีปัญหากับธนาคาร คนที่เสียมีแต่มึง มึงยอมมันครั้งนี้ครั้งต่อไปก็มีอีกแน่นอนกูบอกได้เลย
ป้ากูเป็นครู 20ปีที่แล้วไปเซ็นคํ้าซื้อรถให้เพื่อนครู ปรากฎว่าอีห่านั่นเป็นหนี้ไม่มีเงินจ่ายค่างวดรถ ลาออกแล้วชิ่ง ป้ากูซวยเพราะเป็นคนคํ้า
ต้องผ่อนค่ารถกระบะส่วนที่เหลือของอีเวรนั่นจนหมดอะ เกือบ10ปี ป้ากูแทบบ้า เสียสุขภาพจิตมาก โดนแบงค์ตามจี้ เสียเงินอีกไอสัส เข็ดจนถึงทุกวันนี้
เนื้อก็ไม่ได้กิน หนังก็ไม่ได้รอง ยังต้องเอากระดูกมาแขวนคอตัวเอง ไม่ได้เหี้ยไรกลับมาเลย
กูแนะนำเลยว่า แข็งไปเลย เป็นกูกระทืบแม่งและมาพูดจาแบบนี้ใส่ มึงต้องแข็งๆหน่อย อย่าไปยอม อย่าไปหงอ
มันข่มมึงครั้งนี้ได้ ครั้งหน้ามันก็กล้าทำอีก บุญคุณต้องตอบแทนก็จริง แต่มึงต้องดูด้วยว่าการตอบแทนบุญคุณมันต้องไม่เดือดร้อนมึงและครอบครัวด้วย
เงินตั้ง3แสนไอสัสไม่ใช่น้อยๆเลย แค่ที่แม่งจะกู้แบงค์เอามาโปะหนี้บัตรเครดิตนี่ก็เหี้ยแล้ว เป็นงูกินหางแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ
มึงก็เลือกเอานะ ว่าจะยอมตามใจคนอื่น แล้วมึงต้องเป็นทุกข์ เสียสุขภาพจิต เครียด ทรมาน หวาดระแวงว่าแม่งจะเบี้ยวหนี้แบงค์ ซึ่งแม่งไม่จ่ายแน่ๆกูว่าดูจากพฤติกรรมที่มึงเล่ามา มึงซวยแน่นอน
กับอีกทาง มึงไม่ต้องไปสนใจ แล้วด่าพ่อมันไปด้วยซักที มันไม่กล้าทำห่าไรหรอก ได้แค่ด่า มึงไม่ต้องไปสนใจ เลือกเอาว่าอนาคตมึง สุขภาพจิตมึง ชีวิตมึงที่จะไม่ต้องมาแบกรับหนี้สินคนอื่นและ ตัดคนเหี้ยๆแบบนี้ออกไปได้ในตอนนี้ เลือกเอาแล้วกัน

>>256 แบ่งก่อน ว่าปัญหาพ่อแม่ก็เรื่องนึง ปัญหาที่มึงไม่รักพ่อแม่ก็เรื่องนึง ตอนนี้มึงมีสองปัญหาถูกมะ

เรื่องพ่อแม่ คนเขาไม่รักกันแล้ว ไม่ว่าจะเหตุผลไร ก็ปล่อยให้เขาตัดสินใจกันเอง จะอยู่แบบอึดอัดรักษาหน้าตาในสังคม หรือจะปล่อยมือกันแล้วไปตามทางที่ใช่
ในฐานะลูก กูอยากปลอบใจมึงนะ บ้านกูก็หย่ากันเพราะแม่ไปคบซ้อน พ่อกูตัดสินใจหย่าทั้งที่ยังรัก กูอยู่กับพ่อ พ่อไม่เคยสอนให้เกลียดแม่ แต่กูรับรู้ความเศร้าของพ่อ แค่นั้นก็ทำให้กูเกลียดแม่แล้ว มีคำพูดที่พ่อบอกกูบ่อยๆ "พ่อแม่ไม่รักกัน แต่ไม่ได้แปลว่าไม่รักลูก" ขอให้มึงคิดว่ายังไงเขาก็รักมึงนะ

ปัญหามึงไม่รักพ่อแม่ อันนี้คงต้องเปลี่ยนวิธีคิดของมึง หรือทนรับให้ได้ พ่อกูตายแล้ว ตอนนี้อยู่กับแม่ที่ทำให้พ่อเสียใจ พ่อที่ไม่ได้ทำผิดอะไร ทำให้กูมีอคติกับแม่ ไม่ว่าแม่จะทำอะไร กูจะรำคาญไปหมด มันเป็นปัญหาจากส่วนลึกของจิตใจ พฤติกรรมกูคือลูกเหี้ยรำคาญแม่ กูเลยแก้ปัญหาโดยการไม่เข้าหาแม่ ไม่ยุ่งกับแม่ ถ้ากูเจอแม่น้อยลง กูก็จะรำคาญเขาน้อยลง แต่กูไม่ได้ทอดทิ้งไปเสียทีเดียว ยังไงเขาก็รักกูมาก มีแค่กูที่รีกเขาน้อยลง

>>259 >>260 คือในใจกูยืนยันว่าไม่ค้ำ ยังไงก็ไม่ค้ำ แต่กูแค่อึดอัดกับรำคาญใจที่ทุกคนมารุมกดดันกูให้ค้ำ พอกูบอกใครอยากค้ำก็ค้ำเองสิ เขาก็ว่ากูใจดำ เหี้ย เห็นแก่ตัว แม่กูก็ร้องห่มร้องไห้ว่าไม่ได้สอนให้กูเป็นคนไม่เอาพี่เอาน้องแบบนี้ แล้วก็ขุดเรื่องบ้านเขาเคยให้บ้านกูยืมเงินตอนบ้านกูลำบากก็หลายแสนอยู่ แต่กูไม่ยอมช่วย พอกูกลับบ้านก็เจอแต่เรื่องนี้จนกูเบื่อ ไม่อยากกลับบ้าน อยากไปให้พ้นๆ พวกที่มารุมกดดันกูแม่งก็ไม่เห็นมีใครเสนอตัวช่วยเลยซักคน เหี้ยชิบหาย

>>262 เเม่มึงไม่ไปค้ำให้มันเองวะ สวนไปเลยว่าใครลูก ใครญาติ ถ้ายังเห็นเเก่ลูกในไส้ก็ไม่ต้องมาพูดย้ำเรื่องนี้

ดูจากสภาพคนขอค้ำที่มึงเล่ามา มันไม่คืนมึงเเน่ๆ

คนเเก่เลอะเทอะ กูละโคตรเกลียด

>>261 กอดมึง ขอบคุณที่แนะนำ ทุกวันนี้กูไม่พูดกับแม่มาเป็นปีในบ้านแม่งไม่มีใครพูดกันเลย ใจนึงกูก็อยากให้เค้าเลิกกันไปเลยดีกว่ามาอยู่ด้วยกันให้บรรยากาศมันเสีย แต่บ้านกูติดเรื่องแบ่งทรัพย์นู้นนี่แม่งจุกจิกหมอย เค้าเลยเลือกอยู่แบบรอให้คนใดคนนึงตายจากไปเอง กูถามหน่อยมึงรู้สึกผิดป่าววะที่เกลียดแม่ กูรู้สึกผิดแต่กูก็ทำใจรักเค้าไม่ได้กูไม่รู้จะปรับปรุงตัวยังไง

>>262 พ่อแม่กูสอนว่า เรื่องเงินไม่เข้าใครออกใคร จะรักอค่ไหน ห้ามค้ำประกันให้ขาวบ้าน ยังไงก็ตามอย่าค้ำเด็ดขาด เพราะงั้นต่อให้แม่ จะร้องไห้ยังไงก็ช่างเหอะ ทำไม ไม่มีเหตุผลมั่งว่า ลูกจะลำบากวะ ถ้ารำคาญมาก ดราม่าใส่ไปเลยว่า ทำไมเห็นคนนอกดีกว่าลูก บุญคุณแม่งทวงบ่อยๆ ก็หมดเพราะคำทวงว่ะ

>>262 อย่าไปยอมมึง ดูทรงแล้วมึงต้องจ่ายแทนแน่นอน ถ้าเค้ามีปัญญารับผิดชอบหนี้ตัวเองได้ เรื่องคงไม่มาถึงมึงหรอก กูคิดว่าแม่มึงเองก็คงโดนทางนั้นกดดันมา อาจจะรู้สึกกดดันกว่ามึงด้วยเพราะเค้าเป็นคนติดหนี้บุญคุณเองโดยตรง ต้องคุยกับแม่แบบที่แม่เป็นพวกเดียวกับมึงอะ

มึงแม่กูพึ่งโทรมาบอกว่าพ่อกูโดนจับสักพักแล้ว พ่อไม่ยอมรับ พรุ่งนี้จะไปประกันตัวออกมา แต่ว่าพ่อกูบอกกับแม่ว่าถ้าออกมาพ่อจะหนี แต่แม่กูไม่เห็นด้วยไม่อยากให้หนีเพราะอาจจะไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกก็ได้ อย่างน้อยติดคุกก็ยังไปเยี่ยมหาได้อะไรได้ กูไม่รู้จะตอบยังไงดีเหมือนกันว่ะ กูไม่รู้ว่ากูรู้สึกยังไงด้วยซ้ำ กูคิดว่าพรุ่งนี้แม่กับพ่อกูต้องโทรมาคุยกับกูแน่ๆ แต่กูควรจะพูดกับพ่อยังไงดีวะ เพราะกูไม่รู้ว่าทางไหนมันจะดีกว่ากันกันแน่ ถ้าเกิดพ่อกูจะหนีไปจริงๆ กูไม่รู้จะพูดโน้มน้าวพ่อกูยังไงดีว่ะมึง

>>267 กว่าจะฟ้องศาล กว่าจะสอบ บางคดีดึงชงได้เป็น 10 ปี แล้วพ่อมึงโดนคดีอะไรต้องติดกี่ปี ถ้าต้องติดจริงเงินมียัดผู้คุมไม้ ยัดให้เค้าชูเป็นนักโทษดีเด่นลดโทษรัวๆก็ได้

>>268 ยัดเงินคงไม่มีปัญญาขนาดนั้นว่ะ แค่ค่าประกันตัวก็หนักแล้ว โดนคดีสงสัยค้าอาวุธสงครามว่ะ มีของแต่ยังไม่มีหลักฐาน พ่อกูพอมีเส้นสายตอนนี้เห็นว่าคนอื่นก็พยายามช่วยอยู่ กูหาข่าวไม่เจอแสดงว่าปิดข่าวได้ค่อนข้างเงียบว่ะ กูกลัวจะขาดรายได้หลักครอบครัว เพราะลำพังแค่แม่กูไม่ได้รายได้เยอะขนาดนั้น ต้องเลี้ยงน้องเลี้ยงยายอีก ส่วนกูพึ่งจะเริ่มทำงานอยู่ ตจว.

อยู่ๆก็นึกขึ้นมาได้ ตอนอายุ 15 เคยนั่งรถไปโรงเรียน พ่อจอดส่งหน้าประตูแล้วนึกได้ว่าลืมของมาเปิดประตูกะทันหัน
พ่อขับรถทับเท้า พอหยิบของได้พ่อก็ขับรถไปเลย ก็เดินกะเผลกๆไปเรียน ไม่ได้ไปรพ. เพราะคิดว่าไม่เป็นอะไรมาก
ตอนเย็นบอกพ่อ พ่อจะตีซ้ำ จับเรานั่งที่โซฟาเอาไม้เรียวชี้หน้าอบรมเป็นชั่วโมงจนร้องไห้ โดนรถเหยียบแล้วยังต้องมาโดนไม้เรียวชี้หน้าอีก
แบบนี้เป็นเรื่องปกติเหรอ ถ้าเป็นพ่อแม่คนอื่นคงพาไปรพ.เอ็กซเรย์กระดูกแตกแล้วมั้ง นี่โดนรถทับนะเนี่ย
นึกว่าถ้าตัวเองสักวันมีลูกแล้วขับรถเหยียบลูก ต้องคิดยังไงถึงด่าซ้ำ เป็นเราคงกอดลูกไว้แน่นๆ ดีไม่ทับแม่งพิการไปทั้งขารึเปล่า

>>270 ผู้ใหญ่ที่โยนความผิดให้เด็กก่อนไง ทำไมมายืนให้รถทับขา ทำไมไม่บอก ทำไมไม่ไปโรงพยาบาล @#$@#%$#$%#
กูนี่บันไดบ้านเก่ากูอย่างชัน ตกมาทีไม่มีมาดูกูนะว่ากระดูกหักหัวบุบสมองไหลไหม มายืนด่ากูฉอดๆๆๆๆ กูจำจนทุกวันนี้

พ่อกูก็
กูโดนรถชนแบบทั้งตัว เขาไปดูคู่กรณีก่อน ว่าเจ็บไหม หันมาด่ากูว่าไม่ดู แต่มันชนกูบนทางม้าลายไง กูเดินๆ มันเร่งเครื่องมาชนกู
ไม่พอเป็นคนดีสัสๆ ไม่ฟ้อง รับค่าใช้จ่ายเอง แล้วก็มาด่ากูทีหลังว่าความผิดกูทำเขาเสียตังให้ค่าคนเหี้ยๆแบบกูนอนโรงบาล
นี่แค่เรื่องเดียวนะ
จบมหาลัยกูจะทิ้งเขาละ

กูเบื่อบ้านกูมาก เป็นไรชอบมาบังคับให้แดกนู่นแดกนี่ คือวันนี้กูแดกข้าวเที่ยงเยอะมาก คือไปแดกบุฟเฟ่ต์กับเพื่อนมา ละลามยันตอนนี้มันยังไม่หิวอะมึง เขาก็จะกินsizzlerกันวันนี้ให้ได้ ก็กูเลี่ยนกูไม่อยากแดก พอกูไม่ไปก็โมโหใส่กูมาก แบบคืออีสัส กูแดกไม่ไหว กูไม่อยากอ้วก คือจะเป็นเหี้ยอะไรกับกูนัก นี่ก็คือขออยู่บ้านคนเดียวละ ปล่อยเค้าสองคนไปแดกกันเอง เป็นงี้หลายรอบอยู่ คือกูเดี๋ยวนี้ไม่อยากกินเนื้อสัตว์แล้วอะมึง เป้นฟิลกึ่งๆมัง ละสิ่งที่บ้านกูชอบคือบาร์บีก้อน สั่งเซ็ตหมูมหาศาล ละชอบโยนมาให้กูแดกเยอะๆ เพราะมันเหลือ กูก็ไม่ไหว ก็ไม่แดกบาร์บีกอนกับเค้ามาซักพักละ วันก่อนกูเดินทางรถเมล์ทั้งวัน อยากกลับคอนโดนอน แต่เขาอยากแดกบาร์บีกอน กูก็ต้องถ่อมาสยามเพื่อแดก แล้วค่อยหอบสารร่างโทรมๆกูกลับคอนโดแถวบางหว้า คือจะตาย เหนื่อมาก มาก็ไม่ได้แดกอะไรเพราะแดกไม่ลง เหนื่อยอะ คือกูไม่อยากแดกแบบไม่อยากแดก ไม่ใช่โรคคลั่งผอมอีเหี้ย คือแค่อิ่ท เพราะแดกข้าวไม่ตรงเวลาไง งานกูยุ่ง

>>270 ปกติมึง คือปกติที่มึงเกิดมาดวงซวย บางทีเจ้ากรรมนายเวรก็มาในรูปบุพการี เพื่อนกูป่วยไปหาหมอ ได้มา1โรคเบาหวาน ต้องคุมอาหาร ฉีดอินซูลินจริงจัง พ่อนางตรรกะประหลาด บ่นว่ารู้งี้ไม่พาไปหาหมอดีกว่า จะได้ไม่เป็น ไม่ต้องคุมอาหาร ไม่ต้องเสียเวลามาหาหมอ แบบWTF ได้เหรอว่ะ

คนที่บ้านกูไม่รู้เป็นอะไรชอบให้ส้ตว์เลี้ยงทำลายกระดาษชำระ คือแบบก็รู้ว่ามันชอบมาเล่นทำไมไม่เก็บให้มันดีๆวะ ใส่กล่องทับเปอร์แวร์หรือกล่องอะไรก็ได้ไม่ให้มันมาข่วนกัด มันไม่ใช่เงินกูก็รู้นะแต่ใช้ของล้างผลาญไม่เกิดประโยชน์อะไรเลยเนี้ย

บ้านกูทำธุรกิจแล้วขาดทุน เจ๊งบ๊ง พอกูบอกให้เลิกทำแล้วทำอย่างอื่นดีกว่ามั้ย มันไม่เห็นทางรุ่งเลยจากการบริหารงานของเขา มีแต่ขาดทุนยับ กลายเป็นโดนด่ากลับมาว่าปากหมา ไม่ส่งเสริมพ่อแม่ระวังเป็นเปรต แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตากู้หนี้ยืมสินมาลงทุนแต่ไม่ส่งเงินจนโดนแบงก์เขาแบล็คลิสต์กันหมดแล้ว พอกู้ในระบบไม่ได้ก็พากันไปกู้นอกระบบ กู้มาสี่แสน แต่ดอกวิ่งไปจะเป็นล้าน แต่พ่อแม่กูก็ยังคงเที่ยวกู้หนี้ยืมสินญาติต่อไปจนเขาไม่อยากคบค้าสมาคมด้วย ไปไหนเขาก็นินทากับรังเกียจ เอ่ยปากกับกูตอนกลับบ้านก็พูดแต่เรื่องเงิน จะมาพูดดีด้วยก็คือจะเอาเงินจากกู โทรมาตอนทำงานก็คือจะให้โอนเงินมาให้ ไม่มีก็บอกให้กูไปยืมเพื่อนร่วมงานมาให้ได้ จนกูต้องไปกดบัตรเครดิตแล้วทยอยผ่อนเอา แต่ให้ไปเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอแล้วก็ไม่สิ้นสุดซักที

วันนี้กูโดนบอกให้ไปกู้เงินซื้อคอนโดล้านกว่าๆเพื่อจะเอาส่วนต่างสามแสนกว่าๆมาอุดดอกนอกระบบ กูเงินเดือนแค่สองหมื่นจะเอาปัญญาจากไหนมาจ่ายเงินผ่อนคอนโดวะ เครียดมาก พอกูบอกว่าไม่ได้หรอกก็โดนด่าเนรคุณ ไม่น่าให้มึงเกิดมาเลย น่าจะตายห่าไปตั้งแต่ยังไม่คลอด แล้วถามกูมั้ยว่ากูอยากเกิดมาเป็นลูกรึเปล่า นั่งพิมพ์ไปน้ำตาไหลไปในห้องน้ำออฟฟิศ กูจะให้เขาหยุดสร้างหนี้ได้ยังไงวะ เหนื่อยกับท้อไปหมดแล้ว

>>276 เลิกให้เงินพ่อแม่ บอกไปว่ามึงก็มีชีวิตของมึงไม่ได้อยากเอาใครเข้ามาเป็นภาระ คนเป็นพ่อแม่มันควรรบริหารจัดการเรื่องของตัวเองด้วยตัวเอง
ธุรกิจถ้าพยายามยื้อพยายามกู้เงินมาต่อลมหายใจแล้วมันไปไม่รอดก็ทำได้แค่ปล่อยมันเจ๊งไป แล้วไปเริ่มต้นทำงานหาเงินใหม่ ตอนนี้เหมือนเค้ายังไม่
อยากยอมรับความจริง มันเลยยิ่งเลวร้ายลงเรื่อยๆ

พี่กู = เหี้ย 1ea ไปที่ชอบที่ชอบซะ กูขอสาปส่ง

>>276 สวนกลับไปว่ากูก็ไม่อยากมาเกิดกับมึงหรอกพ่อแม่เหี้ยๆแล้วตัดการติดต่อ โทรมาก็ไม่ต้องรับ ถือซะว่ามันพูดแบบนี้คือตัดพ่อตัดลูกกันแล้วไง

จำเอาไว้เลยว่าเรื่องเงินมันไม่เข้าใครออกใคร ถ้ามึงทำงานมีเงินเดือนมีสเตทเม้นท์ที่ดีอยู่แล้ว แล้วดันมีคนในครอบครัวมาขอให้ช่วยค้ำช่วยผ่อนอะไรก็ตาม ให้ปฏิเสธไปซะ ถ้าเห็นใจมากๆก็ช่วยด้วยการกดเงินสดออกมาให้อย่างเดียวห้ามค้ำแทนหรือหักเงินจากบัญชีโดยอัตโนมัติ เพราะมันจะทำให้
มึงต้องเหนื่อยทำงานเพื่อจ่ายเงินให้คนอื่น สเตทเม้นท์ที่เคยวิ่งเยอะๆก็โดนหักไปอัตโนมัติเหลือไม่กี่บาท ชีวิตมึงจะไม่ได้เป็นอิสระอย่างแท้จริง
เหมือนมึงแบกรับภาระหนี้เอาไว้แต่ไม่ใช่หนี้ที่เกิดจากตัวเอง เป็นหนี้จากคนอื่นที่เค้าจะทำดีกับมึงแค่ตอนมาขอให้ช่วยเหลือเท่านั้น เวลามึงลำบาก
มึงก็ไม่มีสิทธิ์เลือกที่จะเก็บเงินไว้ มึงจะขอความช่วยเหลือใครๆแม้จะเป็นคนในครอบครัวที่มึงเคยช่วยก็ตาม เค้าจะปฎิเสธทันที มึงต้องดิ้นรนเอง
ทั้งๆที่ทำงานก็เหนื่อยอยู่แล้ว เจอปัญหาชีวิตก็หนักอยู่แล้ว ยังขอความช่วยเหลือจากใครไม่ได้อีก ไม่มีแม้เเต่สิทธิ์ที่จะเลือกบริหารทรัพย์สินของตัวเอง
ต้องยอมเอาทุกอย่างออกมาขายทิ้งเพื่อประทังชีวิต ยื้อชีวิตต่อไป ขณะคนที่มึงเคยช่วยยังคงใช้ชีวิตปกติดีมีสุข. ถ้าย้อนเวลากลับไปได้
กูจะเลือกปฏิเสธในภาระที่กูไม่ได้ต้องการ ต่อให้มาทำดีมาหว่านล้อมแค่ไหนก็ต้องใจเเข็งไว้ ต่อให้ถูกด่าว่าใจดำ อกตัญญู เลี้ยงเสียชาติเกิด
ก็ต้องห้ามใจอ่อน เพราะถ้าพิจารณาดูแล้วครอบครัวก็ไม่ได้ลำบากอะไรถึงขนาดต้องหาภาระเพิ่ม มันเป็นแค่ความอยากได้อยากมีเพราะเห็นราคาถูก
บวกกับความอยากมีไว้อวดไว้คุยในวงญาติตัวเอง แล้วยัดเยียดภาระแบกหนี้สินมาให้มึงที่ต้องเหนื่อยทำงานเพิ่มแทน.

>>280 บางคนแม่งจำใจทำเพราะสังคมรอบตัวมันมีแต่พวกโง่ๆควายๆอ่ะมึง ไม่สนห่าไรทั้งนั้น ใครไม่ทำให้ตามใจพ่อแม่ได้แม่งก็ตีความว่าเนรคุณละ ต่อให้ออกมาบอกว่าตัวเองจะเดือดร้อนยังไงแม่งก็เมินทั้งนั้น

ถ้าทนคำว่าเนรคุณได้มึงจะสบายใจสุดๆ อยากทำไรก็ทำได้ มีอิสระทางการเงิน เหม็นหน้าญาติคนไหนก็ไม่ต้องทนอยู่ใกล้ อายุมากหน่อยก็หาคู่ชีวิตดีๆแต่งงาน แล้วก็เลี้ยงลูกอย่าให้ไปสุงสิงกับครอบครัว เดี๋ยวติดสันดานรากหญ้า

>>281 >>282 คือมันเข้ามาในช่วงชีวิตกูขาขึ้นมากๆไง เงินก็ดี งานกำลังไปได้สวย ตอนนั้นก็ประเมินแล้วว่าช่วยผ่อนช่วยค้ำอาจจะมีปัญหามาทีหลัง
แต่คิดว่าคนในครอบครัวกันเองคงไม่ใจร้ายขนาดปล่อยให้แก้ปัญหาคนเดียวหรอก บวกกับยังอ่อนยังโง่เรื่องเงินค้ำเงินกู้ยืมและสิทธิต่างๆทางบัญชี
พอโดนทำดีด้วย ทำกับข้าวของโปรดให้ทุกมื้อ พูดคุยดีๆด้วย เอาพ่อมาพูดคุยด้วย ก็เลยยอมเซ็นค้ำไป สุดท้ายพอมีปัญหาชีวิตขึ้นมาแล้วไงล่ะ
ไม่มีใครแยแสช่วยสักคน นี่กะว่าทำงานแอบเก็บเงินเล็กๆน้อยๆได้สักก้อนกูจะหายไปจากบ้านละ ตอนนี้ศึกษาเรื่องการยกเลิกค้ำหนี้ไว้แล้ว
ถึงเวลากูคงเดินเรื่องเงียบๆ แล้วจากไปแบบเงียบๆว่ะ จะโดนด่าว่ายังไงมันก็คงช่วยไม่ได้เพราะทุกอย่างมันกระจ่างแล้วว่าพอเวลากูลำบาก
ไม่มีหมาแมวที่ไหนสักตัวยื่นมือมาช่วยเลย ชีวิตกูจะไม่ยอมสูญเสียอะไรไปมากกว่านี้แล้ว

>>282 แต่ถ้าครอบครัวมึงมันออกแนวจองล้างจองผลาญนี่จะทำยังไง? ถ้าแม่งมึงตีตัวออกห่างละเค้ารู้ที่ทำงานมึง รู้ว่าใครคืออริมึงบ้าง เพื่อนๆมีใครบ้างละตามไปดิสเครดิตชื่อเสียงมึงจนป่นปี้นี่อ่ะอันตรายนะ

>>284 ถ้าโดนครอบครัวตามขนาดนั้นกูก็สมน้ำหน้าคนโดนนะ คงเป็นประเภทไม่รู้จักระวังตัว ทำอะไรเงียบๆไม่เป็นต้องป่าวประกาศให้ชาวบ้านรับรู้ โพสลงเฟสบุ๊คนี่ตัวดีเลยตามเสือกง่ายมาก

ลงมู้นี้ได้ปะวะ ไม่ใช่ครอบครัวนะ แต่เป็นเพื่อนบ้าน กูโคตรเซ็งเลย
คือบ้านกูเป็นตึกแถวและส่วนใหญ่จอดรถกันหน้าบ้านใช่มะ คือถ้ารถบ้านกูจะจอดแล้วข้างบ้านแม่งจอดอยู่ก่อน บ้านกูต้องดันคันของแม่งไปหน่อยนึงถึงจะมีเนื้อที่จอดได้ แต่วันดีคืนดีแม่งเสือกกวนตีนล็อครถทำให้ดันไม่ได้ก็ต้องออกไปจอดที่อื่นซึ่งแม่งไกลไง
โอเคมึงอาจจะบอกว่านั่นเนื้อที่บ้านเค้าเค้ามีสิทธิ์ก็ถูก ที่กูหงุดหงิดคือก่อนบ้านกูจะมีรถแม่งก็ชอบมาจอดแดกเนื้อที่บ้านกูมาแต่ไหนแต่ไรแล้วไง วันดีคืนดีจอดปิดหน้าบ้านเลย พอไม่กี่ปีนี้บ้านกูมีรถบ้าง จะขอให้แม่งจอดเขยิบๆไปหน่อยเสือกใจแคบไง จะจอดต้องมาเข็นเอง เหี้ยสุดคือเคสแม่งล็อครถนี่แหละ

>>286 มันจอดเกยหน้าบ้านมึงนึดนึงออ งั้นเอากระถางต้นไม้มาตั้งกั้นระหว่างหน้าบ้านเลย เอากระถางโอ่งมังกรหนักๆแบบรถเฉี่ยวโดนเป็นรอยขูด ถ้ากระถางมึงแตกก็เก็บค่ากระถางแบบ+ไปหลายๆเท่า
ต้นไม้ก็เลือกแบบไม่ค่อยมีใบให้แม่งบ่นไม่ได้ล่ะกัน
เดี๋ยวก็เลิก

>>287 เปล่าๆ ถ้าปัจจุบันเนี่ยแม่งจอดพอดีไม่ล้ำบ้านกู เป็นฝ่ายกูซะอีกที่ต้องไปล้ำบ้านมัน แต่ที่กูหงุดหงิดคือความใจแคบของฝ่ายโน้นที่อดีตจอดล้ำตามใจกูไม่เคยว่า แต่ปัจจุบันกูจะขออลุ่มอล่วยขอล้ำบ้างแต่แม่งไม่ยอมไง

น้องกูเริ่มนิสัยเสีย มีนิสัยรุนแรง (หัวร้อนง่าย)​ ทั้งที่พึ่งอายุ 13 กุจะสอนมันยังไงดี กลัวมันจะนิสัยเสียไปมากกว่านี้ บ่นกูทั้งๆ ที่งานบ้านกูทำเองหมด อารมณ์เสียที่กูไม่รีบซักเสื้อให้ ทั้งๆ ที่มันก็ควรทำเองได้แล้วมั้ย? รีดผ้ากูกะแม่ก็ต้องรีดให้ พอกูบ่นก็ตีมึน กูขี้เกียจทะเลาะกับมัน จะทำไงดี (เวลามันอยู่กับเพื่อนจะเป็นคนละคน ยอมเพื่อน ออกเเนวเก็บกดกะเพื่อนละมาลงกะกู)​ กูเบื่อที่ต้องมาทะเลาะกับมัน จะทำไงดี

>>289 อย่าไปยอมมันดิ ไห้มันทำงานเองบ้าง

>>289 เบิ๊ดกะโหลกมันซะที

จับโม้กแม่งเลย มันยอมฟังมึงแน่

พ่อแม่จะรู้สึกยังไงเวลาโกหกลูกตัวเองวะ

>>293 รู้สึกว่าควบคุมลูกตัวเองได้

>>289 ยอมคนอื่น แต่มากร่างกับคนในบ้านแบบนี้ น้องมึงขี้แพ้จังวะ

แม่ไม่สนใจกุเลย สนใจแต่ถ่ายรูปเซลฟี่ ดูละครซีรีส์ไร้สาระ กุเก็บกดมากเลยว่ะ ตอนนี้เริ่มทำลายข้าวของเรียกร้องความสนใจละ มีหวังทำต่อไปแม่กุรำคานไล่ออกบ้านกุคงไม่ได้กลับมาอีกจริงๆ

>>296 มึงอายุกี่ขวบอ่อ ?

>>289 น้องมึงเหมือนน้องกูเลย กับคนนอกบ้านนี่โคตรติ๋ม ไม่ทีปากมีเสียงใดๆ แต่พออยู่บ้านเรียกกูไอ้อี จิกหัวด่า แขวะกูทุกประโยค กูสอนจนไม่รู้จะสอนยังไงละ เลยปล่อยให้ธรรมชาติคัดสรรมัยเอง

>>289 เออเด็กสมัยนี้ น้องเพื่อนกูเหมือนกันเล่นเกมมากเติมเกมเรียกแม่อีตีกับพี่มันพี่มันก็เพื่อนกูละติ๋มๆสไตล์เด็กเรียนจนร้องไห้มากนอนบ้านกู

กูไม่อยากบวชว่ะ จะด้วยเหตุผลแสดงความกตัญญู มอบบุญกุศลให้พ่อแม่ 48 อะไรก็ไม่สนทั้งนั้น สำหรับกูคิดว่าบวชไปมันก็เท่านั้นอ่ะ
เอาเวลามาทำงานหาเงินยังจะดีซะกว่า แต่ญาติๆกับพ่อแม่ก็ถามเรื่อยๆกดดันกูอยู่นั้นอ่ะ ถ้าบังคับมากๆกูจะบวชยาวไม่ออกมาทำงานละแม่ง

>>300 มึงต้องมองว่ามันเป็นประเพณีท้องถิ่นว่ะ ไม่บวชก็ได้แต่ก็จะโดนเหยียดเรื่อยๆ
อ่อเพื่อนกูคนนึงบวชเพราะที่บ้านจะจับคลุมถุงชนเลยหนีบวช ปัจจุบันใกล้จะเป็นเจ้าอาวาสและ

>>300 เอาเวลามาทำงานหาเงิน? โถ่ ข้ออ้างปะวะ ยกเว้นมึงต้องแบกภาระหนี้ให้ที่บ้านด้วย แค่รายได้หายไปเดือนเดียวมันไม่มีผลอะไรขนาดนั้น มึงอาจมีเหตุผลอื่นเยอะแยะแต่สรุปก็คือ มึงแค่ไม่ให้ใจกับคนที่บ้านแค่นั้นแหล่ะ
กูไม่ได้นับถือพุทธจริงจังกูก็ยังบวชให้ได้ ด้วยเหตุผลแค่ว่าให้เค้าสบายใจ เคลียร์งานกับที่บ.เรียบร้อยก็ลามาเดือนนึง มันไม่ได้แย่หรือทำให้ชีวิตมึงสะดุดอะไรขนาดนั้น ตอนบวชก็หาไรทำไปเรื่อย(ในขอบเขตของพระ)ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศ สึกมาก็กลับมาเป็นคนเดิม

>>300 บวชเพราะอะไร??

>>302 กูมีค้ำผ่อนบ้านให้แม่อยู่ กูเองก็ไม่นับถือศาสนาอะไรเลยจึงมองว่ามันเป็นเรื่องเสียเวลาเปล่าประโยชน์ว่ะ การบวชมันไม่ได้วิชาอะไรเพิ่มเติม
ที่จะเอามาเป็นประโยชน์ในชีวิตประจำวันอ่ะ เป็นแค่พิธีทำให้คนอื่นๆสบายใจเพราะคิดว่าได้บุญเฉยๆ

>>303 ในมุมมองพ่อแม่ก็อาจจะบวชเอาบุญกุศล บวชให้พ้นวัยเบญจเพศ หรือบวชเพื่อความสบายใจ แต่ในมุมมองกูคือบวชเพื่อเอาเวลาไปทิ้งเปล่าๆว่ะ

>>300 หนีไปนับถือคริสแม่ง

บวชตลอดชีวิตเพื่อความกตัญญู ให้แม่ผ่อนบ้านเองแลกกับบุญ เย้ๆๆ

>>304 งั้นถ้ามีคนออกเงินผ่อนให้เดือนนึงมึงจะบวชมั้ย ถ้าไม่ คำตอบก็เหมือนเดิมคือ มึงแค่ไม่ให้ใจกับคนที่บ้านแค่นั้นแหล่ะ
คนที่มาตอบมึงทุกคนรู้ว่าบวชมันไม่ได้ให้อะไรกับชีวิต ใช่ แต่มึงจะทำเพื่อคนที่บ้านได้มั้ยล่ะ แค่นั้นเองงงงง

เอาจริงๆมันก็ได้อะไรกลับมาประมาณนึงอะนะ ถ้าช่วงที่บวชมึงข้ามๆพิธีกรรมนู่นนี่แล้วเอาเวลาไปคุยแลกเปลี่ยนมุมมองชีวิตกับหลายๆคนหลายๆมุม แต่มึงต้องเปิดใจบ้างอะนะ นี่ไม่ได้ชวนเข้าลัทธิละเว้ย มันได้มาจริงๆ เอามาปรับใช้เอง

>>304 กูมีทางให้ละ เพื่อนพี่กูบวช2งันได้2หมื่นบวชเอาตังเลยใครๆก็อยากได้บุญให้ใส่ย่ามเยอะอีสัส

>>304 ถ้ามีเรื่องค้ำผ่อนบ้านงั้นขอข้อแลกเปลี่ยนแบบสุดโต่งเลยละกันว่า ถ้าให้บวชก็จะบวชตลอดชีวิตเลยเพราะไหนๆก็ชวนเข้าทางธรรมแล้วควรจะทำให้ถึงที่สุด แล้วก็ตัดพ้อไปว่าเป็นพระรายได้คงไม่เยอะและมาเลี้ยงดูพ่อแม่บ่อยๆไม่ได้เหมือนเก่านะ ภาระทางโลกก็แบกรับกันเองนะไรประมาณนี้ ดูซิว่าแม่งจะยังไง ทางที่ดีควรต่อรองก่อน ถ้าหยวนๆได้ก็ว่ากันไป ลองยกเรื่องภาระที่มึงแบกรับอยู่และอาจส่งผลมาถึงพ่อแม่มึงมาพูดให้ฟังซะนะ ส่วนในเคสที่ว่าจะเป็นพระไปตลอดชีพจริงๆกูว่ามันคงจะไม่เลวร้ายมากหรอก แค่เงี่ยนหีไม่ได้ทั้งในการ์ตูนกับทางโลกแค่นั้น

>>308 +1 บวชมีรายได้
เลือกวัดที่อยู่ในชุมชนหน่อย คนชวนไปงานบุญ ขึ้นบ้าน ฯลฯ ญาติโยมใส่ซองใส่ปัจจัยถวายกันหน้าตาผ่องใสอิ่มบุญ
เพื่อนกูบวช 2 อาทิตย์วัดอยู่ใกล้ชุมชนอิสลามยังได้มาหมื่นห้า
ถ้าเขาตื้อมากก็บวชจิ้มจุ่มๆไป งานบริษัทบวชได้14วันอยู่แล้ว แต่ถ้างานพาร์ททามก็รอสึกหาที่ใหม่ เผลอๆเมิงหาได้เยอะกว่าทำพาร์ททามอีก
รวยกว่าไปเกณฑ์ทหารอีก 5555555555

>>307 ออกเงินให้ก็ไม่อยู่ดีว่ะ ถถถถ เออกูคงไม่ใจกับที่บ้านแหละ แต่ในมุมมองของกูคือช่วงที่บวชมันไม่ได้อะไรเลยไง แม้จะได้เงินบวชใส่ย่ามแต่เวลาที่เสียไปมันก็ไม่คุ้มอยู่ดีว่ะ อีกอย่างเรื่องมุมมองชีวิตกูเคยคุยกับคนหลายประเภทมาละจึงคิดว่าไม่จำเป็นต้องเข้าไปแสวงหาอะไรในวัดละ

>>309 ถ้าเล้าหลือมากๆกูอาจจะถามไปแบบนี้แหละ คือถ้ายอมให้กูทิ้งภาระทุกอย่างเพื่อไปบวชกูก็คิดว่าสบายกูนะ ไม่ต้องทำงาน ไม่ต้องคำนวนค่าใช้จ่าย แค่ตื่นกินข้าว ไปรับจ๊อบสวดมนต์ เย็นก็อ่านหนังสือละนอน ชีวิตสบายแอบเก็บเงินย่ามไปตีอีหนูได้อีก แต่มันไม่ใช่ชีวิตแบบที่กูต้องการไง ดังนั้นแค่เข้าไปลองศึกษา สำหรับกูคิดว่ามันเสียเวลามากๆเลยว่ะ

>>311 กูก็บอกแล้วว่ามันแค่ประเพณี มึงไม่ทำก็ได้แต่ก็มีบทลงโทษทางสังคมตามมาก็แค่นั้น ซึ่งมึงโดนอยู่คือแรงกดดันจากญาติๆมึงเองให้พอรำคาญเป็นระยะๆ

โม่ง สวัสดี, คือแม่กูจะทำบุญบ้านแล้วไม่ได้กะจะเชิญใครมาหรอกเพราะชอบส่วนตัวและก็คิดว่าคนแถวบ้านคงไม่คบบ้านกูเท่าไรเขาเลยอยากทำเงียบๆ เป็นส่วนตัวเป็นครอบครัว แล้วที่นี้ยายแม่งบอกว่าคนน้อยเดี๋ยวพระก็เอาไปนินทาหรอก แบบนี้มันใช่เหรอว่ะ แล้วยายแม่งไม่ใช่ดีด้วยนะ เคยทำบุญแล้วเชิญคนมาเยอะยายก็ทำตัวไม่ให้เกียรติแม่กูเลย ตอนโดนแม่ไล่ให้ไปแต่งตัวสวยก็บอกว่าไม่ใช่งานฉันทำไมต้องแต่ง เอ๊า แบบนี้ก็ได้เหรอ ยายแก่สุดในบ้านก็อยากให้แต่งสวยมาเป็นประธานในงานแบบนี้แล้วดูทำตัวดิ

>>313 อย่ายอม พังกันมาเยอะแล้วกับคนแก่หน้าใหญ่ ไม่มึงก็ให้แม่บอกยายว่าถ้ากลัวพระไปนินทาก็ให้ยายจ่ายเอง

พ่อแม่กูไม่จบว่ะฝัสเอ้ยยยยยย บอกกับกูว่าถ้ายืนยันจะไม่บวช งั้นพ่อแม่คงตกนรกเพราะบาปที่ทำให้ลูกเกิดมาแล้วบวชทดแทนไม่ได้แล้วก็บ่นๆเรื่อง
กูเห็นแก่เงินมากกว่าบุญ เงินทองมันของนอกกายหาไว้เยอะแค่ไหนก็เอาไปไม่ได้ แต่ถ้าบวชก็จะได้บุญได้ตอบแทนแผ่นดิน ตอบแทนพ่อแม่
ลากยาวเลย ทีนี้กูเลยตัดบทไปว่า งั้นก็จะบวชแล้วไม่สึกออกมาเลยนะ เพราะสะสมเงินไว้ก็เท่านั้น สะสมบุญดีกว่าใช่มั้ยจากที่บอกมา
พ่อแม่กูก็ด่าใส่กลับมาว่าโตแล้วก็หัดมีสมองคิดมั่งว่าเรื่องอะไรควรทำไม่ควรทำ เอ้า? กูงงเลย

>>315 รำคาญโว้ย เลิกบ่นได้มั้ยวะเปลืองเนื้อที่กระทู้ ไม่รู้ตัวเหรอว่าไม่มีใครเห็นด้วยกับมึงเลยซักคน เห็นแก่ตัวชิบหายไอ้เหี้ย

>>315 งั้นบอกไปเลยว่าบวชก็ได้ แต่ขอไม่สึกละนะ ที่เหลือรับผิดชอบกันเองละกันถ้าเกิดว่าบุญมันมีค่ากว่าภาระทางโลกที่เป็นอยู่
>>316 กูคนนึงที่ไม่โอเคกับการที่มันต้องบวช เหตุผลของคนแก่งี่เง่าๆกูไม่โอเค

>>317 มันน่ารำคาญเพราะมันเป็นปัญหาโง่ๆที่แก้ได้ง่ายๆ ที่ไม่ทำเพราะอีโก้ตัวเองล้วนๆไง
ง่ายๆบวชคือการ "ทำให้พ่อแม่สบายใจ" จบ ไม่ได้ทำเพราะนับถือห่าอะไรหรอก มึงไม่ทำก็เจอปัญหาเดิมๆ
แต่นี่มึงถืออีโก้ตัวเองเป็นใหญ่ไง อ่อจะให้กูบวชหรอ งั้นกูบวชตลอดชีวิตเลยป่ะ ไม่ได้มีห่าอะไรแค่อยากเอาชนะพ่อแม่ตัวเอง

>>318 มันถืออีโก้??? มึงไปอ่านใหม่นะ มันต้องค้ำผ่อนบ้านให้แม่มันแล้วการขาดส่งเงินนี่เจอเสียประวัติได้ มึงจะมาจ่ายเงินผ่อนบ้านแทนมันช่วงมันไปบวชไหม? คำตอบก็คือไม่อยู่ละ ถ้ามึงทำให้ได้นี่กูไลฟ์สดฆ่าตัวตายในเว็บโม่งfanboi.chเลย มันแค่ออกความเห็นว่ามันไร้ประโยชน์แค่นั้นอีโก้ตรงไหน แล้วมานั่งทำให้พ่อแม่สบายใจเนี่ย ถ้ามันทำแล้วไม่มีปัญหาทางโลกทีหลังก็โอเคนะ แต่ถามมันก่อนเถอะว่ามีอะไรอีกไหมที่ไม่โอเคเลยถ้ามันต้องไปบวชเป็นพระ นี่กูคุยกับโทรลอยู่ไหมวะเนี่ย ถ้าใช่กูไม่คุยกับมึงแม่งละ

>>319 มึงนั่นแหล่ะไปอ่านใหม่
อะแปะให้ก็ได้สงสารคนจับใจความไม่เป็น
--- >>307 "งั้นถ้ามีคนออกเงินผ่อนให้เดือนนึงมึงจะบวชมั้ย "
--- >>311 "ออกเงินให้ก็ไม่อยู่ดีว่ะ ถถถถ เออกูคงไม่ใจกับที่บ้านแหละ "
ไม่เรียกอีโก้จะเรียกว่าอะไรดีครับเพื่อนโม่ง

>>313 พระแถวบ้านมึงเหี้ยจังวะ เอาญาติโยมไปนินทา

>>319 ไอ้ควายแหกไม้มึงเรื่องเงินมันจบไปนานแล้วโว้ย แล้วมึงน่ะไม่เคยบวชอ่ะดิแค่วันที่มึงบวชเงินก็เต็มย่ามจ่ายค่าบ้านมึงได้ชิวๆ เค้าคุยกันตั้งกะโพสก่อนๆของแม่งแล้วเลยรำคาญความลำใยของแม่ง โถไลฟ์สดฆ่าตัวตายด้วยว่ะตลาดล่างชิบหาย

ขอบคุณชาวโม่งที่เถียงกันนะ กูมาสรุปให้ละ สรุปกูก็บอกว่าไม่บวชแหละแต่ถ้าอยากได้บุญจะพาทัวร์ทำบุญ9วัดบ่อยๆละกัน
สำหรับกูตอนบวชมันไม่ใช่แค่เสียโอกาสด้านเงินไง กูมีเรียนต่อโทอยู่ บ้านก็ต้องจ่ายทุกเดือน ไหนธุรกิจที่เพิ่งจะลงขันทำกับเพื่อนอีก
ถ้ามองในมุมพุทธศาสนาคือกูก็ยังละทิ้งทางโลกไม่ได้แหละ ถ้าในมุมของกูคือ เวลาที่เสียไปตอนบวชกูเอาไปทำไรอย่างอื่นดีกว่าว่ะ ถถถถถถ

เอาแรงๆก็บอกไปเลยเลิกนับถือพุทธแล้ว

>>324 หมดpassionในการเป็นชาวพุทธแล้ว

อะไรคือการซื้อของขวัญให้กูเป็นสร้อยทอง3บาทแล้วเอาไปเก็บไว้เองวะ?

กูคิดว่าไม่นับถือศาสนาอะไรเลย ก็เหมือนการนับถือศาสนาอื่นอ่ะ

สภาพมึงตอนนี้เหมือนคนอิสลามที่เคร่ง แต่แม่งถูกสั่งให้บวชพุทธ

แต่คนมีศาสนายังมีศาสนาเป็นเกราะกำบังไงว่านับถืออย่างอื่นแล้ว

คนไม่มีศาสนาอย่างมึงคือคนนอกมองมาเหมือนพวกเอ้อระเหยลอยชาย

พวกลอยชายอยู่ว่างๆ งั้นก็มีเวลาว่างมาบวชได้น่ะซิ แบบนี้เป็นต้น

ทั้งที่ความจริงคือมึงก็มีความเชื่อของมึงอยู่เหมือนกัน และกำลังถูกละเมิดความเชื่อ

>>325 กูตลกเม้นท์มึง

>>323 แต่ยอมบวชให้ มึงไม่เสียเงินเยอะเท่าพาไปทำบุญ 9 วัดบ่อยๆนะโว้ย คิดดีๆ

>>328 มันแค่สัญญาปากเปล่า ไม่คิดจะทำจริงหรอก

>>329 งั้นก็เดี๋ยวมีปัญหาเรื่องไม่ยอมพาไปทำบุญ 9 วัดอยู่ดีปะ แถมพ่วงเรื่องที่ไม่บวชด้วย 2 ต่อเลยโยม

>>327 ใช่ กูเชื่อในการทำดี การใส่ใจต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน การเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อสิ่งมีชีวิตร่วมโลก จะทำให้โลกสงบสุขขึ้น
ดังนั้นการไปอยู่ในกรอบของวัด ตื่นเช้าสวดมนต์ เย็นอ่านหนังสือ มันจึงเหมือนไม่มีประโยชน์ไรเลยในมุมมองของกูอ่ะนะ

>>330 แค่พาไปทำบุญ9วัด แวะๆไปช่วงวันหยุดกูทำได้อยู่

>>327 >>331 ไม่ได้อะไรนะ แต่ถ้าพวกมึงอยากถกประเด็นนี้ใน lounge มีที่ของพวกมึงอยู่ ตรงนี้ขอให้เป็นที่ของคนที่อยากคุยเรื่องครอบครัว พูดอีกอย่างคือ อย่าออกทะเลสิวะ

>>328 ทำบุญ9วัดแม่งนานๆทำที ไม่ได้เสียหายห่าไรเลย มันใช้เงินมากกว่าบวชตรงไหน?
>>327 กูว่าแล้วแต่เลยอ่ะ เอทิสต์มีแยกประเภทระดับความรุนแรงอยู่ หนักๆเข้าก็อนาธิปไตยไง แต่เคสของมันมันไม่ชอบบวชนี่ก็ใส่ทั้งความรู้สึกและเหตุผลด้วยไหม? ไม่ได้เคร่งหลักการนั่นนี่เยอะเลย

ใจเย็นๆอย่างน้อยศาสนาพุทธ ไม่ต้องโดนตัดหนังควย/หนังหี

มีแม่ใครเป็นมนุษย์ป้าหรือผู้ใช้งานอินเตอร์เน็ตเลเวล1บ้างวะ แบบชอบแชร์อะไรเงิบๆ ไปเม้นด่าดาราด่าคนตามเพจข่าว บ้าการเมือง โพสท์ทุก10นาที แชร์แต่คลิปคนด่ากันตีกัน ทะเลาะกับคนในเฟสบุ๊คไปวันๆ โดนคนหลอกให้โอนเงินให้ในเฟสบุ๊ค คุยกับเพื่อนต่างชาติ(ต้มตุ๋นสวมรอย) โอนเงินให้เขาเกือบ3แสนแล้ว บอกก็ไม่เชื่อ คือเลเวล1มากๆกูควรทำไง

>>335 ไม้แก่ดัดยากวะ เตือนแล้วเค้าไม่ฟังมึงก็พยายามเก็บเงินเก็บทอง เรียนหนังสือไห้หนักๆหารายได้เงินเก็บ เวลาเค้าหมดตัวก็ต้องพึ่งมึงอีก

>>335 มึงก็หาทางสวมรอยต้มแม่อีกคนไปเลย ให้แม่โอนเงินมาแล้วก็เก็บไว้ให้ พอหมดเงินแล้วมึงค่อยคืนเงินพร้อมอธิบายให้เขาเข้าใจว่าของแบบนี้มันหลอกกันง่ายแค่ไหน

ทำโทสัพตก เปิดไม่ติดเลยว่ะ ใช้ได้ 3 ปีเอง บอกแม่ไงดี กลัวแม่ด่า กุพึ่งทะเลาะกับแม่มาด้วยเนี่ย ซวยชิบหาย5555555

โทรศัพท์เด๋วนี้อายุ 1 ปีไปแล้วเมิง 3 ปี ใช้คุ้มแล้ว บอกแม่ มันพัง ซื้อใหม่ จบ

>>337 เออๆ อันนี้ได้ๆ 55555

เหล่าญาติๆหัวโบราณชอบมาแซะเรื่องเข้ามาเรียนสายภาษา ทั้งที่กูเข้ามาสองปีล่ะแม่งก็ยังแวะมาแซะ แซะไม่พอเสือกเอาไปเทียบกับลูกๆสายวิทย์ของเค้าอีกคือกูแหกคอกจากหมู่คณะญาติที่เข้าสายภาษามาคนแรกเลยโดนแซะยับ ในใจกูพุ่งไปตบปากเรียงตัวแต่ขีวิตจริงได้แต่เจี๋ยมเจี้ยมยิ้มแห้งๆแล้วตอบรับไปแกนๆ สัสเอ้ย

>>341 ทำไมมึงถึงไม่กล้าทำอะไรญาติๆอะ

>>342 บางทีอาจจะอยากไว้หน้าให้พ่อแม่ด้วยมั้ง หรือให้พ่อแม่สบายใจ

>>342 พ่อแม่กูไม่อยากให้มีปัญหาอ่ะเลยบอกให้กูหูทวนลมไป กูเองก็ไม่อยากบวกในงานอ่ะ ไม่อยากให้คนที่เหลือต้องมาอึมทึมไปด้วย 5555
บวกกับญาติที่ขี้แซะแต่ละคนแม่งแก่จนขาแม่งก้าวลงโลงไปข้างนึงล่ะ กูก็แค่รออีกข้างให้ลง ส่วนตัวกูไม่ได้มีปัญหาอะไรกับลูกๆพวกเค้านะ คือคุยกันได้แต่เวลาคุยกันในงานรวมญาติชอบมีผู้ใหญ่เข้ามาพูดสอดจนบทสนทนาเจื่อนเฉย

สอนการบ้านน้องชายอายุ 14 แล้วหัวร้อนตลอด คือน้องกูโตที่เยอรมัน พูดภาษาไทยกระท่อนกระแท่น แล้วที่บ้านก็ชอบให้กูสอนภาษาอังกฤษมันเวลามันจะสอบ แม่งคือชอบเถียงกูในเรื่องปัญญาอ่อนมากๆ แบบมันเองก็ไม่ได้รู้ แต่ขอเถียงไว้ก่อน สุดท้ายโดนกูแดกหัวทุกที ไม่มีวันไหนที่สอนแล้วไม่โดนด่าโดนตวาด ใจแม่งก็สงสารที่ต้องมาเรียนกับกูแล้วโคตรเครียด อีกใจก็แบบหัวร้อนนนนน แม่งทำไมต้องให้ด่าตลอดๆ โว้ย

>>345 น้องมึงหุ่นหมีหรือว่างานดี

กูเบื่ออีแม่เลี้ยงกูว่ะ เป็นพวกอารมณ์เสียโมโหง่ายพออะไรไม่ได้ดังใจตัวเองก็โวยวายเสียงดังก่อน พอตัวเองผิดก็ทำขำกลบเกลื่อน
แล้วเป็นพวกงกเขี้ยวลากดิน มาขอกูให้ช่วยจ่ายค่านั้นค่านี่ตกลงกันที่ราคานี้ๆพอถึงวันจ่ายจริงมีบวกเพิ่มห่าเหวตลอดแล้วชอบอ้างว่า
เงินส่วนเกินเดี๋ยวจะคืนให้ในบัญชีเงินเก็บ แต่กูเห็นมึงก็อ้างได้ตลอดว่าต้องจ่ายเพิ่มๆๆเงินส่วนเกินเลยไม่ได้เอาไปเก็บให้กูตลอด
กูเบื่อชิบหาย เป็นอีกคนที่คิดว่าถ้ามีงานศพกูก็ไม่โผล่ไปเผาผีแม่ง

>>346 หุ่นหมีแล้วงานดีไม่ได้เหรอวะ กูงง

>>346 อายุ 14 ยังโตไม่เต็มที่เลยมึง มันก็หน้าตาดี ไม่ได้อ้วน ไม่ได้ผอม ออกอวบๆ หน่อย ยังแก้มกลมๆ อยู่ ถามไมเนี่ยยยย

สรุปคือเมื่อคืนแม่กลับมาเห็นเศษซากอารยธรรมที่กูสอนมัน แบบฝึกหัดที่ตัวแดงเถือก 3 แผ่น แม่เลยมีบัญชาว่าจากนี้ไปมันต้องมาเรียนภาษาอังกฤษกับกูทุกวัน แม่งงานงอกเลยทีนี้ แม่บอกแต่ว่าให้ใจเย็นๆ กับน้อง อย่าไปดุ อย่าไปแดกหัวมันมาก มันกลัวจนลนหมดแล้ว กูละอยากจะคิดตังค์ค่าสอน แต่ทำไม่ได้ เดี๋ยวโดนแม่ด่าอีกว่ากับน้องก็ยังจะเอาเงิน

กูที่เคยมาปรึกษาเรื่องพ่อแม่ให้เรียนต่อตปท. โดยอ้างว่าตัวเองป่วย แล้วก็ชอบขอเงินกูไปใช้ นะ ไม่รู้จำกันได้เปล่า
จะมาอัพเดตว่าชีวิตกูหลังจากตัดสินใจไม่เรียนต่อแล้วย้ายเข้ามาอยู่บ้าน เหมือนกราฟชีวิตกูดิ่งลงนรกเลยว่ะ กูโคตรไม่มีความสุขเลยว่ะ ต้องดูแลพ่อที่บอกว่าตัวเองป่วยหนัก ต้องลาออกจากงาน เพื่อนฝูงไม่ได้พบปะ วิถีชีวิคแบบนี้แม่งโคตรแย่

ตื่นเช้ามาวันๆกูไม่ได้ทำอะไรเลย มีหน้าที่หาข้าวให้เขากิน 3มื้อ แล้วก็ล้างจานหุงข้าว ซักผ้า คือแม่งโคตรไม่ใช่กูเลย นิสัยกูเป็นคนชอบเจอคน ชอบกิจกรรมแอคทีฟๆ เข้าใจใช่ปะมาเจอแบบนี้แล้วเหมือนกูตกนรกเลย
ล่าสุดพี่ชายกู ด้วยความหวังดีเหี้ยอะไรไม่รู้ลงทุนเปิดร้านให้กู เป็นงานเกี่ยวกับพวกออกแบบ... ร้านมี2ชั้นพอร้านเสร็จพ่อแม่กูก็ย้ายจากบ้านมาอยู่กับกู! กูนอนชั้นบน พ่อแม่กูอยู่ชั้นล่าง ถ้าพวกมึงเข้าใจจะรู้ว่าอีพวกงานออกแบบนี้แม่งใช้สมาธิสูงมาก วันไหนกูได้งานมา กูก็จะปั่นอยู่ข้างบน

แต่พ่อแม่แม่งไม่เข้าใจ ชอบเรียกกูให้ลงมาชั้นล่าง ลงมาเฉยๆอะมึง มานั่งอยู่ข้างล่าง พอลูกค้ากูหลุด ก็มาลงที่กู หาว่ากูไม่มีความรับผิดชอบ พอกูบอกว่าไม่ทำงานออกแบบนี้แล้ว พี่ชายก็มาด่ากูหาว่ากูเนรคุณ เขาอุตส่าลงทุนให้ (ใครแม่งขอวะ) อ้อ งานออกแบบที่ทำนี่เงินไม่เคยเข้ากระเป๋ากูสักบาทเลยนะ ทำมา4เดือนแล้ว พอกูถามไปก็บอกว่า มันยังไม่มีกำไร ต้องจ่ายค่าเช่าร้าน จ่ายค่าไฟ(บางเดือนกูก็จ่ายเอง) ค่านี่นั่น...

มึงคิดดูว่าเงินเก็บกูห้าแสนกว่าบาท เหลือค่อ2หมื่นภายใน4เดือนอะ มึงคิดดูว่าพ่อแม่ขอกูเยอะขนาดไหน แล้วคำพูดตอนขอเงินกับตอนนี้ที่เงินกูใกล้หมดแล้ว คนละอย่างกันเลยนะเว้ย

ในหัวกูตอนนี้คิดแต่เรื่องฆ่าตัวตาย ห้องกูอยู่ชั้น2 อยากเอาเชือกผูกคอห้อยกับรั้วระเบียงลงมา เอาแม่งถ้าถ้าพวกเขาคิดจะขายที่นี่ก็ไม่ให้ใครกล้ามาซื้อต่อ ติดแค่ว่าตอนนี้ใจกูยังไม่กล้าพอ กูยังอดทนได้อีกนิดมั้งนะ

>>350 อย่าเพิ่งฆ่าตัวตาย เอาเงินก้อนสองหมื่นที่เหลือออกมาหาเช่าหอพักอยู่ได้ประมาน1-2เดือน(แล้วแต่ราคา) ระหว่างนั้นก็หางานทำ ค่อยๆเก็บเริ่มต้นชีวิตใหม่ ตัดการติดต่อจากครอบครัว ให้เหตุผลเค้าไปว่านี่มันชีวิตมึง มึงไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นทาสของพวกเค้า มึงก็ต้องมีชีวิตของตัวเอง
กูเชื่อว่ามึงพอจะรู้ลู่ทางไปตปท.อยู่แล้ว

>>350 มึงเคยมาเล่ามู้ไหนวะ? กูจะตามไปอ่านเรื่องราวเริ่มๆเลย เนื้อเรื่องคุ้นๆมากแต่กูจำไม่ได้แล้วเพราะมีคนเจอแบบมึงเยอะพอตัวจาก2เดือนที่ผ่านมา

>>351 +1เเนะนำได้ดีกุเห็นด้วยกับความคิดนี้ ตัดการติดต่อเลย เเต่เพิ่มเติมคืออย่าให้เขารู้ว่ามึงอยุ่ไหนด้วยนะ เด็ดขาดเลยไม่งั้นได้มาวุ่นวายอีกเเน่

KY กูมีปัญหาเรื่องญาติ คือพ่อกูเค้าซื้อบ้านให้ย่าอยู่ แล้วทีนี้ป้ากูก็ขนครอบครัวลูกหลานเค้ามาอยู่ด้วย ยึดห้องนอนไปหมด ให้อาม่ากูเอาเตียงมาตั้งนอนในห้องนั่งเล่น เท่านั้นไม่พอ ยังหาทางยึดบ้านเป็นของตัวเองด้วย หลอกให้พ่อกูเซ็นยกบ้านให้เค้า แต่รู้ทันก่อนเลยไม่ได้เซ็น

ป้าคนนี้แต่ก่อนเคยยืมเงินพ่อไปหลายแสนแล้วไม่คืนจนมีเรื่องมาแล้ว แต่ตอนนี้ก็ยังไม่คืนอยู่ดีแล้วก็หาทางแย่งเพิ่มอีก กูจะทำยังไงได้บ้างวะ พ่อกูก็ไม่กล้าทำอะไรมากเพราะเป็นพี่สาว แล้วเค้าบอกจะไปฟ้องศาลขอครอบครองปรปักษ์ด้วย

>>354 ครอบครองปรปักษ์นี่เลิกไปได้เลยเพราะถ้าพ่อมึงย่ามึงอนุญาติให้เข้ามาอยู่บ้านอยู่แล้วทุนเดิม ละครอบครองปรปักษ์ต้อง10ปีอัพนะ ละอีกอย่างนึงก็คือ เป็นไปได้ไหมที่จะกล่อมพ่อมึงให้โอนมอบอำนาจมาให้มึงแทน บ้านมึงเป็นเจ้าของละป้ามึงมันคงไม่กล้าด้วย เท่าที่อ่านๆมานะ สันดานป้ามึงนี่ระยำตำบอนมาก

>>354 กุมีปัญหาเดียวกะมึง ตอนแรกซื้อให้ยายอยู่ มีครอบครัวป้ามาดูแลยาย ก็ไม่ได้ว่าอะไร ตอนหลังยายเสีย ป้ามาบอกว่าขอเช่า แต่ไม่เคยจ่ายค่าเช่า แล้วก็เพิ่มมาอีกครอบครัว ก็ไม่เคยจ่ายไรเหมือนเดิม จนบ้านเริ่มโทรมเพราะคนอยู่ก็ไม่ดูแล ทางออกเดียวสำหรับกุคือรอให้แม่โอนให้แล้วกุจะขายทิ้งว่ะเพื่อจบปัญหา แต่ของเพื่อนโมงอาจติดเรื่องอาม่า เปลี่ยนเป็นซื้อบ้านใหม่นอกตัวเมืองให้ม่าอยู่ป้าจะได้รู้สึกเดินทางไปมาลำบากก็น่าจะดีนะ

>>356 เออ อันนี้แนวคิดดีอยู่ ขายบ้านทิ้งไปเลย แต่ว่าประเด็นคือ เดี๋ยวมันก็ย้ายตามมาไหมนี่สิ ประมาณว่าเกาะเป็นปลิง

ญาติเฮงซวยนี่หนียากจริง เลี้ยงดูก็ทุกข์ใจ จะทิ้งก็มีตราบาปอีก

ไม่รู้จะบ่นในไหนบ่นในนี้ล่ะกัน ใครเคยโดนลากไปดูหมอดูมั่งมะวะ
คือกูดูหมอกี่เจ้าๆ แม่งก็จะพูดคล้ายๆกันคือกูจะได้ไปทำงานเมืองนอก
คือกูไม่ได้เชื่อเรื่องพวกนี้ไง คือพวกนี้เค้ามีจัดสัมนากับป่าววะ
ให้เวลาดูหมอคนถามเรื่องงานให้บอกไปว่าได้ไปทำงานเมืองนอกให้เหมือนๆกันน่ะ 555

>>350 กูจำได้ละ ใช่ที่มึงโดนพ่อแม่รบเร้าให้เรียนต่อ ตปท. ละมึงไม่พร้อมจะไปจากนั้นพ่อแม่มึงก็เลิกราวีกับมึงใช่ป่ะ? นี่คือภาคต่อสินะ?

ปรึกษาหน่อยว่ะ กูเครียดเรื่องที่บ้านมากช่วงนี้ ไม่ใช่เรื่องญาติเเต่เป็นพ่อเเม่กูเอง

คืองี้ครอบครัวกูเเยกทางกันตั้งเเต่ กูอายุ 14 กูก็ไม่ได้อะไรกูเด็กผู้ชายเเต่โชคยังดีที่พ่อกูยังส่งกูเรียน(ด้วยเศษเงิน) ส่วนพ่อกูก็ไปมีชีวิตใหม่ กูอาศัยอยู่กับเเม่เเละไปทางเเม่มากกว่า ซึ่งก่อนที่จะเเยกทางพ่อกูเนี่ยพลาดไปทำหนี้ไว้จำนวนล้านกว่าๆจนตอนนั้นเเทบจะต้องขายบ้าน หนี้มาจากเมียน้อยเอาไปปรนเปรอทางนั้นหมด เเล้วก็เลยเเยกทาง เเต่เเม่ก็เอาไปปรึกษายืมชื่อญาติไว้ก่อนเเล้วจ่ายส่ง ทีนี้พอผ่านไปหลายปีตอนนี้กูเรียนจบเเล้วพ่อกูก็ไม่ส่งกูเเล้ว บ้านก็ผ่อนหมดเเล้ว(ทั้งพ่อเเละเเม่เป็นคนผ่อนจ่าย) เเม่กูเลยชิงอาศัยโอนชื่อบ้านเป็นชื่อกูก่อน

ทีนี้พ่อกูก็พยายามมาทวงเอาบ้านกับกูบ่อยๆ จะให้โอนเป็นชื่อพ่อ ชอบนานๆทีมาตะล่อมเอาพวกสำเนาทะเบียนไปบ้าง เอาสำเนาบัตรประชาชนไปบ้าง กูสงสัยว่ะว่าไอพวกนี้มันเอาไปทำธุรกรรมอะไรได้บ้างวะ กูกลัวพ่อกูเอาชื่อกูไปทำธุรกรรมหนี้อะไรพวกนี้ว่ะ กูลองหาข้อมูลในเกิ้ลก็ดูทำอะไรได้หลายอย่างอยู่ มันสามารถเอาไปทำอะไรได้บ้างวะกูกลัว

ปกติตัดพ่อเเม่กันได้ปะวะ คือพ่อกูก็ส่งกูเรียนจนจบ ส่งเงินใช้นะ(เศษเงิน) เเต่อนาคตกูว่าพ่อกูต้องมาเอากับกูเยอะเเน่ๆไปปรนเปรอทางเมียน้อย เเล้วพ่อกูจะเกษียณเเล้วด้วยบวกกับทางนั้นก็มีลูก กูว่าถ้าพ่อกูมาขอเงินเยอะๆกูจะให้เเค่เศษเงินจะตัดพ่อละ ถ้าเจ็บป่วยก็ดูเเลเเค่นั้น เลวไหมวะเเบบนี้ เฮ้อ ใจก็อยากตัดพ่อ เเต่อีกใจก็คิดว่าเขาก็ส่งเงินค่าเทอม ส่งค่ากินมาให้ใช้ ถึงเเม้จะเศษเงินก็เถอะนะ เศษเงินในที่นี้คือกูได้เงินสัปดาห์ละ300 ค่าเทอมเทอมละหมื่นห้า รวมค่ารถค่ากิน ยังไงมันก็ไม่พออยู่ละ สุดท้ายก็มาหนักที่เเม่ กูก็หางานพิเศษทำช่วยตัวเองด้วย บ้านไม่ได้รวย

ละอีกข้อกูสงสัยเรื่องบ้าน ถ้าอนาคตพ่อกูจะเอาเมียน้อยมาอยู่บ้านกูนี่ กูไล่ได้ไหมวะ ชื่อตอนนี้มีเเค่กู เเต่พ่อไม่ได้อยู่ในชื่อ กูอยากรู้เรื่องธุรกรรมพวกนี้จะศึกษายังไง

>>350 ย้าย มึงเอาตัวเองให้รอดคนเดียว ลองคิดดูดิ พี่มึงก็หนีทิ้งขี้ไว้ให้มึง มันก็ไม่ใช้หน้าที่ของมึงที่ต้องรับขี้นี้ไว้

ตึกขายไปเลยถ้าเป็นชื่อมึง เงินก็แบ่งกันไป

แบบโม่งอื่นแนะนำ ย้ายออกไปหาหอเล็กๆ เขาจะได้มาอยู่ด้วยไม่ได้

>>361 นี้มันกุชัดๆ 5555เหมือนสัสๆทั้งเรื่องบ้านกับหนี้ ประมาณ14เหมือนกุเดะๆ มึงนี้อววตารกุชัดๆ เรื่องบ้านคงให้คำเเนะนำมึงไม่ได้เพราะกุโดนไปทั้งหลังเลย ตอนนี้เลยต้องเช่าอยุ่ พ่อกุก้ส่งเหมือนกันเเต่หลังๆด้ไม่ละเหมือนมึงเดะ กุตัดได้นะเพราะมางั้นมาสร้างปัญหายาวกับกุเเน่ๆ กุไม่สนหรอกไม่รุ้วะมันอยุ่ว่ามึงผูกพันเเค่ไหน หน้าที่ความรับผิดชอบของเขาที่มีต่อเราก็ต้องช่วยเราอยุ่เเล้วไม่มีบุญคุณ เพราะเสือกทำให้กุเกิดเองนิ เเต่ส่วนกุตัดได้เเน่ๆ ส่วนถ้าเกิดมึงให้พ่อมึงมาอยุ่บ้านได้เเล้วเขาเกิดเอาเมียเขามา มึงไล่อะไล่ได้เเต่ไปไหมอีกเรื่องนึง วุ่นวายเเน่เพราะฉะนั่นอย่าให้มาอยุ่เถอะ ตัดขาดไปซะอนุโลมมากสุดก้มาเจอหน้าเป็นบางคราวพอ

>>361 ถ้าเป็นกุนะ ถ้าแม่ยังอยู่ให้แม่เป็นคนคุยดีที่สุดว่ะเพราะรายละเอียดต่างๆแม่น่าจะรู้มากกว่าใคร

เอาเรื่องบ้านก่อนก็เช่นเงินที่ซื้อบ้านเป็นของใคร การผ่อนชำระหนี้เป็นของใครสัดส่วนเท่าไหร่ ถ้ามึงจะตัดขาดและจะเก็บบ้าน ขอให้หาเงินที่พ่อเอามาลงกับบ้าน เป็นส่วนของเค้าเอาให้ไปเลยก้อนนึงแล้วก็บอกเลยว่าเค้าไม่มีกรรมสิทธิ์ในบ้านแล้ว ซึ่งก็ไม่มีแต่แรกแค่อยากทำให้เคลียร์ เขียนสัญญาก็ได้ การจะเอาอิน้อย+ลูก มาอยู่บอกเลยว่าหายนะ

ตอนนี้เค้าก็ไม่มีสิทธิ์ไรในบ้านหรอกเพราะไม่มีชื่อ ไม่มีกรรมสิทธิ์ในบ้าน สถานภาพก็หย่าแล้ว ถ้าเอาอิน้อยเข้าบ้านมามามึงจะแจ้งบุกรุกก็ทำได้เพราะมึงเป็นเจ้าของ+เจ้าบ้าน แต่สังคมจะมองว่ามึงทำงี้กะพ่อแท้ๆได้ไง ตำรวจอาจให้ลงได้แค่บันทึกประจำวันว่ะ เพราะมองเป็นเรื่องในครอบครัว

>>361 ไม่ช่ำที่จะให้คำปรึกษาเรื่องบ้าน แต่เรื่องที่เอาเมียน้อย+ลูก มาอยู่ด้วยนี่คือไม่โอเคสัสๆ อย่าให้มาอยู่ด้วยกันเลย วุ่นวายแน่นอน

คือกูแม่เสียและมีญาติมารับเป็นลูกบุญธรรม สิ่งต่างๆที่เค้าเคยทำกับกูไม่เหี้ยเท่ากับการฝากคำพูดเหี้ยๆในหัวที่แม่งติดหัวกูจนถึงวันนี้ว่าแม่ตายเพราะมีลูกอย่างมึงจากปากน้องสาวแท้ๆของแม่กู

>>366 ไอ้เหี้ย มากอดหน่อย มึงอย่าไปฟังคำพูดคนแบบนี้นะเว้ย
ถ้าเป็นไปได้ พยายามเก็บเงิน แล้วแยกออกมาอยู่เอง ไม่ต้องไปยุ่งกะแม่งอีกเลย

>>367 กำลังพยายามไม่นึกถึงอยู่แต่บางครั้งตอนแม่งดาวน์จริงๆมันจะนึกถึงเอง คือถ้าเป็นไปตามแพลนอีกประมาณปีสองปีกูน่าจะแยกออกมาอยู่คนเดียวได้แล้วล่ะว่ะ ขอบใจมากเพื่อนโม่ง

กูขอถามหน่อย ทุกวันนี้คือกูยังเป็นนักเรียนอยู่ เรียนจ-ศ.แล้วก็เรียนพิเศษตอนเย็น ตอนเสาร์เรียนพิเศษอีก กลับถึงห้องก็นั่งเล่นเกม ทำการบ้าน แล้วก็นอน วันอา.ก็คลุกตัวอยู่ในห้อง ไม่ออกไปไหน ชีวิตประจำวันซำ้ซากเดิมๆ ตลอด 5 ปี เพื่อนมีแค่ตอนไปพักเที่ยงกินข้าว ไม่มีสักคนที่เรียกว่าเพื่อนสนิทได้เดิมปาก ไม่เคยปรึกษาปปัญหาชีวิตกับใครเพราะพูดไปก็กลัวเขามองว่าเราแปลก วันๆก็วนอยู่แค่นั้น วันไหนที่ไม่ก็อะไรทำก็คว้างเหมือนมีอะไรมาทับสมองไว้ นึกอะไรไม่ออก ยังดีที่ยังพอมีเพื่อนคุยในเน็ตบ้าง แต่ไม่เคยพูดถึงเรื่องส่วนตัว ตอนนี้กูรู้สึกเหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้าหรืออาจจะใกล้เป็น สรุปกูแค่คิดไปเองว่าเป็นหรือกูเป็นไปแล้ววะ

>>369 ขอเสริมหน่อย ปัญหาชีวิตที่ว่านั้นก็มีหลายๆเรื่อง แต่เรื่อง 3 เรื่องที่เหมือนจะกวนใจกูมากก็เรื่องเรียน เรื่องครอบครัว เรื่องเพื่อน
ตอนนี้กูเรียนอยู่กลางๆ แต่กูรู้สึกห้องที่กูอยู่มันเก่งเกินไป กูตามคนอื่นเขาไม่ทัน ในปีหน้ากูก็ต้องสอบเข้ามหาลัยแล้ว กูกลัวว่ากูจะสอบไม่ได้ แต่กระทั่งตอนนี้ความคิดที่อยากจะเรียนอะไรก็ยังไม่รู้จุดหมายปลายทางเลย เป็นนร.ธรรมดาๆ ที่กิจกกรมก็ไม่ได้โดดเด่น ใบเกียรติบัตรอะไรก็ไม่มี ทุกวันๆที่กูกลับมาถึงห้อง กูก็ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอย่างอื่น ได้แต่นอนมองเพดานว่าพรุ่งนี้กูต้องทำอะไรต่อ ให้เวลามันไหลไปเรื่อยๆแล้วกูก็นึกถึงตอนที่โดนพ่อกับแม่บอกว่าสอบเข้ามหาลัยดีๆให้ได้นะ แล้วถามว่าอยากเรียนอะไร กูก็บอกว่ากูยังไม่รู้ แต่ในความหมายที่นี้คือกูยังไม่รู้อะไรเลย กูยังไม่รู้ว่ากูจะสอบเข้าได้มั้ย กูจะยังเป็นกูแบบในตอนนี้อยู่อีกรึเปล่า กูไม่รู้ว่าตัวกูจะทนกับสภาพแบบนี้ไปได้จนจบม.6เลยรึเปล่า ทุกๆวันกูก็ได้แต่บอกตัวเองว่าไม่เป็นไรๆ กูยังเดินไปข้างหน้าได้ กูแค่ตื่นมาทำตัวเป็นคนเดิมที่บ้าบอและดูไม่มีเรื่องอะไรต้องคิด กูแค่เดินไปเรื่อยๆก็พอ แล้วเวลาจะเป็นคนบอกกูเอง กูรู้ตัวว่าทำได้อยู่แค่นั้น กูก็แค่ต้องทนไปให้ถึงที่สุด กูอยากร้องไห้ แต่นำ้ตากูไม่ไหลออกมา กูไม่รู้จะทนได้อีกนานแค่ไหนแล้ว กูไม่รู้ว่ามันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร ประกอบกับเรื่องครอบครัว ครอบครัวกูมีลูกหลายคน เพราะแบบนั้นกูต้องไปให้สูงที่สุดเท่าที่กูฝืนได้ กูเบื่อพ่อที่ไม่เคยฟังที่กูพูดเวลาทะเลาะกัน กูเบื่อแม่่ที่พอกูพูดอะไรไม่ถูกใจกับพ่อ พออยู่ด้วยกันก็เดินมาว่ากูทั้งๆที่กูคิดแล้วคิดอีกว่าที่กูพูดมันผิดตรงไหนรึเปล่า กูเบื่อพี่ พี่ที่ต้องการแต่จะเอาสมบัติพ่อไปขายเพื่อพี่เขยกับพี่สะใภ้ไปเสวยสุข ทั้งงานการก็ดีอยู่แล้วกลับโง่ตามก้นฝ่ายนั้นตลอด พยายามโน้มน้าวกูให้กูขอนั้น ขอนี้ให้ ทำเหมือนกูไม่รู้เรื่องอะไรแล้วใช้กูเป็นเครื่องมือเอาประโยชน์ใส่ตัว อิจฉากูกันใหญ่พอรู้ว่ากูได้โทรศัพท์เครื่องใหม่ ได้นั้นได้นี่ ทั้งที่ๆที่กูขอเพราะมันจำเป็น กูคิดว่าอีกไม่นานคงมีเรื่องทรัพย์สินส่งมอบตอนกูทำเอกสารธุรกรรมได้แล้ว
ส่วนเรื่องเพื่อน ก็อย่างที่กล่าว ไม่เคยมีเพื่อนสนิท ที่โรงเรียนแค่เพื่อนที่ไปกินข้าวตอนเที่ยงด้วยกันบ่อยๆ ในเน็ตก็มีเพื่อนกลุ่มที่เล่นเกมด้วยกันบ่อยๆกับกลุ่มแชทกลุ่มหนึ่ง เป็นเพื่อนในเน็ตถึงจะคุยเล่นด้วยกันมานาน กูเองก็ไม่เคยเปิดเผยตัวจริง เพราะกูกลัว แต่เพราะแบบนั้นปัญหามันก็เกิดขึ้นจนได้ เพื่อนกลุ่มที่เล่นเกมด้วยกันบ่อยๆ เพื่อนคนนั้นเขาทำงานอยุ่ ต่างกับกูที่ยังเรียนอยู่ วิธีได้กับใช้เงินยอมต้องต่างกันอยู่แล้ว มีอยู่ครั้งหนึ่งกูได้เสียเงิน(เก็บ)ไปจำนวนหนึ่ง จนถึงตอนนี้เขาก็ยังล้อกูไม่เลิกว่าเสียไป****บ. แต่ก็ยังไม่ได้ ก่อนหน้านี้กูเองก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะกูก็เรียกทางนั้นด้วยชื่อแปลกๆเหมือนกัน จนเร็วๆนี้เกิดคำพูดที่ว่า มึงนอนเกา***อยู่ที่ห้องก็มีเงินใช้แล้วนิ แต่คนอื่นๆก็ไม่อะไร จนกระทั่งกูทนไม่ไหว กูก็สวนไปว่า แล้วไงกูมีเงินใช้แล้วอิจฉากูรึไง อยากมีเหมือนกูรึไง แต่ตอนนั้นแม่งก็กัดกูไม่ปล่อยเหมือนตอนกูใช้เงินแล้วไปเกี่ยวข้องกับอวัยวะของมัน ตอนนี้กูเองก็ยังเล่นยังคุยปกติอยู่ แต่ความรู้สึกกูคือกูไม่อยากคุยกับมันอีก คือกูผิดรึไงที่กูใช้เงินไป กูไม่เข้าใจเลยจริงๆ

>>370 สายสามัญอาจจะไม่โอเคกับมึง ลองไปสายอาชีพดูไหม เชฟ โรงแรม บาร์

>>370 ครอบครัวมึงโคตรtoxic ตอนนี้มคงเหมือนคนที่เดินเเบบไม่รุ้จุดหมาย เท่าที่กุอ่านมากุว่ามึงน่าจะเก่งในระดับนึง ม.ห้าใช่ไหม ถ้ามึงยังไม่รุ้จะทำอะไรลองคิดเป้าหมายระยะยาวว่ามึงอยากทำอะไร เอาให้เเม่งเหนือกว่าคนอื่น ไม่ต้องกลัวจะทำไม่ได้1ปีเป็นเวลาที่นานมากพอที่จะเปลี่ยนจากทุกอย่างกลายเป็นจริงถ้ามึงทำจริง อ่านอย่างบ้าคลั่ง จัดการเวลาตัวเองอย่างปีศาจ มึงทำได้ทุกอย่างอยุ่เเล้ว คริบครัวมึงมีลุกหลายคนเเล้วพ่อเเม่มึงพูดนู้นนี้นั่นมากใช่ไหม กุไม่รุ้มึงสายวิทย์หรือปล่าว ถ้าใช่มึงรู้ไหมมึงจะเข้าivy league ยังทำได้เลยทำมึงจะเอาจริงเอาจังกับชีวิทมึงจริง เเล้วค่อยไปตบหน้าเเม่งด้วยความเหนือกว่าเเบบคูลๆ

>>370 วางตัวยากแหะ แต่คิดว่ายังไม่อยากทำอะไรให้ลองสังเกตจากงานอดิเรกก็ได้นะว่าชอบทำอะไร หรือไม่ก็ลองๆดูว่าอาชีพแบบไหนอยากจะเป็น ตอนที่อยู่ม. 5 เราอ่านแต่หนังสืออยู่ทุกวันอะ มันอาจจะดูต่างกันนะ แต่ว่างๆลองเข้าห้องสมุดแล้วไปหาหนังสือมาอ่านเป็นเพื่อนตอนอยู่บ้านก็ได้นะ คือเล่นเกมด้วยก็ได้แต่หาอะไรอีกอย่างมาพักสมองนอกจากเกมด้วยอะ เครียดแต่เรื่องที่บ้านอย่างเดียวมันกดดันหลายๆอย่างในชีวิตแต่ว่าลองหางานอดิเรกอีกสักอย่างมาช่วยคลายเครียดก็ดีนะ

ส่วนเรื่องพี่ๆช่างหัวแม่งอะ คือมันโตแล้วคิดได้แต่เอาสมบัติไปหาเป็นเวรกรรมมันละกัน ตั้งใจเรียนตั้งใจสอบดูก่อน หรือไม่ก็ไปเรียนสายสามัญก็ได้ เรียนเก่งๆตามที่ข้างบนบอกแหละ น่าจะดีกับอนาคตที่สุดละ เรียนมหาลัยอาจจะไม่ใช่คำตอบของทุกอย่างแต่ขึ้นอยู่กับว่าอนาคตจะเป็นคนแบบไหนมากกว่าหลายๆอย่างทำให้เราเติบโตขึ้นเอาสิ่งพวกนั้นมาใช้ก็พอแล้ว เอาทีละนิดๆมาใช้เดี๋ยวก็เก่งขึ้นเอง

อีกเรื่องที่เตือนนะ เวลาหาเพื่อนสนิทให้หาคนที่มันดีกับเราแล้วดีกับคนอื่นด้วย ถ้ามันเหี้ยกับคนอื่นแล้วดีกับเราอย่าไปเอาคนแบบนั้นเป็นเพื่อน มันโครตปัญหาชีวิตเลย เวลาไว้ใจใครดูให้ดีๆก่อน อย่าคบคนที่ประจบคนอื่นเยอะๆก็พอ อย่าเข้าข้างเพื่อน มองให้เป็นกลางเข้าไว้ แนะนำไม่ได้เยอะอะ แนะนำได้แค่นี้แหละ สงสัยอะไรก็ถามได้

>>371 ก็สนใจอาชีพจำพวกเซฟ/บาร์อยู่นะ เป็นคนชอบทำอาหารอยู่แล้วด้วย แต่ทางนี้ก็โดนขัดด้วยความคิดหัวโบราณของพ่อที่มองว่าเซฟก็เหมือนคนทำอาหารที่ร้านอาหารตามบ้าน จบมาก็ได้แต่คงไม่เป็นชิ้นเป็นอัน ไม่ได้มองว่าจะเป็นเชฟฝึกหัดอะไรเลย
>>372 สายวิทย์-คณิตแบบเต็มหน่วยเลย ระดับการเรียนก็อยู่กลางๆ ตอนนี้ก็พยายามดันตัวเองขึ้นเรื่อยๆ ให้ทันเวลาที่เหลืออยู่ ก่อนหน้านี้คือเรียนบ้างปล่อยบ้าง เพราะรู้สึกทุกอย่างรอบตัว มันหนักเกินไป ไม่อยากรับอะไรอีกแล้ว แต่ถ้าภายใน 1 ปี ที่เร่งตัวเองได้ก็จะลอง ขอบคุณมากๆ
>>373 งานอดิเรก ส่วนมากจะเป็นการอ่านหนังสือทุกแบบ ยกเว้นตำราเรียนเพราะอ่านแล้วง่วง(...) กับเล่นหมากรุกไทยงี้ หมากรุกฝรั่งงี้ แต่ก็อย่างว่าชอบแต่ไม่มีเพื่อนเล่น ก็เหมือนไม่มีเป็นงานอดิเรก ปกติก็เข้าห้องสมุดนะ แต่ตั้งแต่ขึ้นม.ปลายมา ไม่มีคาบว่าง เลิก 4.00+ ทุกวัน มีเรียนต่อ 5.00 เวลาผ่อนคลายต่อวัน ถ้าไม่นับที่กลับถึงห้องแล้วคงหาแทบไม่ได้เลย ส่วนเรื่องครอบครัว ตอนนี้ก็พยายามปล่อยวางให้มากเท่าที่ทำได้ ช่วงนี้ก็รู้สึกว่าไม่ค่อยมาก่อกวนชีวิตมากเท่าไหร่ ก็รู้สึกสบายใจขึ้นหน่อย ส่วนเรื่องสอบเข้า คงมีแต่ต้องเข้ามหาลัยล่ะมั้ง อยากเรียนบ้างอย่างก็ต้องใช้เงินพ่อแม่ด้วย รู้ได้เลยว่าจะเรียนอะไรที่ไม่ใช่มหาลัยคงโดนขัดเหมือนตอนอยากเรียนวิศวะการบินของอู่ตะเภาด้วยเหตุผลที่ว่าไม่เหมาะหรอก ต่างๆนานา เพื่อนนี่ก็เรื่อยๆ ไม่มีสนิทคนไหนเกินไปเป็นพิเศษ 555..

>>374 ถ้าเขายอมจ่ายค่าเทอมก็ไปลองไปดูก็ได้ ลองไปพวกโอเพ่นเฮาสอะ

>>374 เชฟมึงต้องเก่งจริงเเละงานวุ่รวายเเละยากเเละเปะ พ่อมึงจะมองเเ้บบนั่นก็ไม่แปลกอ่ารมเดียวกับนักดนตรี จริงเเล้วๆมึงมีสิทธิเรียนอะไรที่มึงอยากเรียนก็ได้นะอย่าให้พ่อเเม่เป็นกรอบอะไรขนาดนั่น เเต่จะทำอย่างงั้นได้มึงต้องหาเงินเองเเละไม่ขอเงินจากเขาก่อน ถ้าทำไม่ได้มึงก็คงได้ อยุ่เเต่ในกรอบที่เข้าวางไว้ละ เป็นปัญหาที่มึงไม่ยอมเตรียมเงินวางเเผนชีวิตมึงเอง เเต่จริงๆเเล้วถ้าสิ่งที่มึงอยากเรียน เรียนออกมาเเล้วสร้างproductที่คุ้้มกับvalue มึงก้กุ้เรียนสิเรียนจบค่อยคืน ที่อเมริกาทำกันเป็นเรื่องปรกติ มึงอยากเรียนไรก็เรียนเถอะเเต่ขอให้มึงได้คิดถี่ถ้วนเเล้วจริงๆว่าในอนาคตหลังจบมาจะทำยังไงวางแผ้นใช้ชีวิตให้ดี
ปล.ถ้าให้กุเดามึงอยุ่ห้องกิฟพิเศษด้วยใช่ ถ้าไหม ถ้่างั้นทางบ้านมึงนะจะมีเงินในระดับนึง ถ้าชี้เเจงเหตุผลดีๆเเละมีหลักฐานประกอบพรีเซ้นพ่อเเม่มึงดีๆเรื่องการเรียนเเละอนาคต กุว่าเขาให้เงินมึงไปเรียนด้านนั่นอยุ่ละถ้ามึงตั้งใจจริง

กูเหมือนเป็นแกะดำของตระกูลอ่ะ บ้านพ่อกูเป็นกงสีใหญ่ ทำธุรกิจหลายอย่าง มีเงินหมุนเวียนประมาณ 2 พันล้าน ลูกหลานทำงานให้ที่บ้านหมด แตกยอดทำธุรกิจใกล้เคียงกันต่อ แม่กูทำร้านอาหารอยู่ตปท. จะแตกยอดทำอาหารสำเร็จรูปขายในซูเปอร์มาร์เก็ตในต่างประเทศ

ส่วนกู ตั้งแต่เด็กกูรำคาญกงสีที่บ้านมากๆ รำคาญความเรื่องเยอะ ความแก่งแย่งชิงดีระหว่างญาติพี่น้อง คือพ่อกูขี้เกียจมาก ไม่ยอมทำงาน ลุงซื้อปั๊มน้ำมันให้ก็ไม่ทำ ปล่อยทิ้ง เอาแต่เที่ยว ทุกวันนี้กินเงินกงสีเลี้ยงเมียน้อยไปวันๆ กูเลยโดนแซะตลอด ทำให้กูตัดสินใจว่าจะไม่ทำงานกงสี เขาให้เรียนสายวิทย์ กูก็ไปเรียนสายศิลป์ เขาให้เรียนจีน ก็เรียนฝรั่งเศส เขาให้เรียนนิติ ก็เรียนนิเทศ แต่กูเรียนเก่งมาก คือต้องเก่งเพื่อได้เงินมาเรียน ไม่งั้นคือไม่มีคนส่ง กูกัดฟันจนเข้า ฬ ได้จบมายอมเงินเดือนน้อยทำงานนอกบ้าน ขณะที่คนอื่นเงินเดือน 40-50k มีรถขับ น้ำมันฟรี

ตอนนี้กูมาเรียนต่อตปท. กว่าจะมาได้น้ำตาไหลแล้วไหลอีก พ่ออิดออดมากเรื่องส่งเรียน วันก่อนญาติมาเรียนประเทศเดียวกัน พูดแบบว่าเนี่ยถ้าใครเรียนไหว กงสีส่งหมดนะ ลูกพี่ลูกน้องก็ไปเรียนภาษาที่อังกฤษแล้ว คือกูเนี่ย น้ำตาไหลอาบแก้มเลย สงสารตัวเองขึ้นมา กูอดทนขยันเรียนแทบตายไม่มีใครสนับสนุน ไม่เคยเหลวไหล ไม่เคยเกเร ผลการเรียนก็ออกมาดีทุกครั้ง ตอนเรียนก็ได้รางวัลมาสารพัด ตอนทำงานก็ทำบ.ใหญ่ หน้าที่การงานดี คนอื่นเละเทะกันแค่ไหน แต่ไม่เคยมีใครขัด ไม่เคยต้องมาเครียดว่าค่าเทอมแพงไปมั้ย ไม่เคยต้องมาคิดว่าถ้าไม่มีใครส่งเรียนจะทำยังไง แต่สุดท้ายกูก็ทำอะไรไม่ได้ กัดฟันทนไป

สุดท้ายทุกคนมาทำธุรกิจหมด มีเงิน ได้กำไรนั่นนี่ แต่ตัวกูไม่เคยอยากทำธุรกิจสักนิด แม่อยากให้ทำร้านต่อกูก็อึดอัด กูอยากเป็นแค่อาจารย์มหาลัย อยากเรียนจนจบด็อกเตอร์ อยากให้ความรู้กับคนอื่นต่อๆ ไป ตอนนี้กูรู้สึกเศร้าที่ตัวเองเป็นแบบนี้ ไม่รู้ว่ามันเพราะอะไรกันแน่ เพราะน้อยใจด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้

>>377 มึงอย่าเสียใจกับสิ่งที่มึงทำมาดิ ไม่งั้นทุกอย่างที่มึงพยายามเเม่งจะไร้ความหมายเลยนะมึงน่าจะรุ้ว่ากว้ามึงจะถึงจุดนี้มึงเหนื่อยเเค่ไหน กุคนนึงละเรสเปคมึงในการเดินทางที่มึงเป็นคนเขียนเอง

>>377 มึงรู้สึกว่าสมบัติของตระกูลจะไม่ตกถึงมึงเปล่า เพราะพ่อมึงทำตัวแย่ๆไว้ แต่เรียนสูงๆไว้ก็ดีแหละ

>>378 มันอารมณ์แบบน้อยใจแหละ เหมือนกูพยายามมาแต่ไม่มีใครเห็นค่า ไม่มีใครสนับสนุนกูเลย เหมือนรู้สึกที่ทำมามันไร้ค่า มันไม่มีคุณค่าอะไรเลย ขณะที่คนอื่นมีโอกาสมากกว่ากู

>>379 ส่วนหนึ่งก็ใช่ มรดกจากพ่อ ขนาดที่ดินที่ตกทอดมาสมัยปู่ย่า กูยังไม่คิดว่าตัวเองจะได้เลย ไม่ต้องห่วงเรื่องหุ้นที่เขาเป็นกรรมการ ไม่มีทางได้ ดีไม่ดีพ่อตายเขาฮุบเลยแหละ อีกส่วนหรือส่วนใหญ่คือกูโดนกีดกันเยอะด้วย ตอนเรียนมัธยมจะขอเงินเรียนพิเศษก็ไม่ให้ ให้กูออกเงินเอง หรือไม่ก็พูดใส่กูว่าพ่อไม่มีตังค์นี่ เหมือนเด็กๆวัยเดียวกันมันเยอะ ญาติๆก็จิ้มกูคนละแผลสองแผล ตั้งแต่ 13-14 กูเคยขอพ่อซื้อคอนโด เพราะจ่ายค่าหอในกทม.อยู่ 6 ปี ดราม่าใหญ่มาก ทะเลาะกันจนกูเลิกพูดเรื่องคอนโดไปเลย กูรู้ว่าในกงสีกูได้น้อยสุดมาตลอด ไม่ว่าจะรถ เงิน หรืออะไรก็ตาม กูรับได้ ทนได้มาตลอด พอมาเรื่องเรียน กูทำใจไม่ได้ ยอมรับไม่ได้ กูต้องพยายามขนาดไหนเหรอ ถึงจะมีคนให้โอกาสกู

>>374 ตอนนี้กูไม่ไหวแล้วจริงๆวะ ตอนนี้พ่อทะเลาะกับแม่เรื่องเมียน้อยแล้วจะเลิกกัน แม่กูก็บอกว่าจะให้กูจบม.6ก่อนแล้วค่อยแยกย้ายแล้วสักพักกูก็ต้องเข้าไปเกี่ยวด้วย เข้าไปพูดกันไม่รู้เรื่องเหมือนเดิม กูเลยถามพ่อตลอดที่ผ่านมาพ่อรู้รึเปล่าว่าหัวใจกูมันอ้างว้างแค่ไหน กูไม่เคยได้ความอบอุ่นจากครอบครัวที่จะเข้ามาในหัวใจกูเลยสักครึ่งตั้งแต่กูเกิดมา กูมีเงินพอใช้ก็จริง แต่หัวใจกูมันไม่มีอะไรเลย ก็วนก็อยู่งี้ไปชม. 2ชม. กูเลยบอกพ่อไปถ้างั้นปกติก็ไม่ค่อยจะคุยกันอยู่แล้ว ก็อย่ามาคุยกับกู ไปคุยกับลูกเมียน้อยนู้น ตอนนั้นกูร้องไห้เสียใจมากกว่าทำไมวะ เพราะกูเป็นเด็กอยุ่เหรอ พ่อแม่ถึงไม่ให้กูรู้อะไรเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมาคิดว่าเด็กคนหนึ่งไม่มีสมองอะไรเลยรึไง แล้วสักพักก็ประชดพ่อเรื่องเก็บเงินว่าจะเอาไปใช้ให้หมดแล้วหันมาพูดกับกูว่าเอาไปใช้ให้หมดกันดีกว่า ด้วยความที่กูมีโปรแกรมที่อยากได้(เพราะมันต้องใช้ทำงาน) กูก็เลยซื้อมา สักพักแม่เรียกกูเข้าไปคุยเรื่องวันหยุด กูก็บอกเรื่องที่กูใช้ตังไป แล้วแม่กูก็ด่ากูว่าใช้ไปทำไม ตอนนี้แม่เครียดเรื่องเงินจะตายอยู่แล้ว ยังจะเอาไปใช้อีกเหรอ แล้วมาถามกูว่าเรื่องออะไรที่มันต้องใช้เงินประชดชีวิตด้วย กูก็บอกไปเพราะกูไม่รู้จะทำยังไง ตอนนั้นกูกลับเข้าห้องกูยังนั่งร้องไห้อยู่เลย คือตอนนั้นกูไม่คิดอะไรเลย กูคิดแค่กูจะทำยังไงดีกับตอนนี้ สักพักก็สาวความยาวยืดจนถามว่าทำไมถึงเป็นคนแบบนี้ กูก็พยายามเล่าถึง >>370 ที่มันเกิดขึ้นกับชีวิตของกู กูไม่เคยมีใครสักคนที่มานั่งรับฟังปัญหาของกู กุอยู่คนเดียวมาตลอด จากเด็กที่ร่าเริงกลับกลายเป็นคนซึมเศร้าตอนอยู่คนเดียวในห้องมืดๆ กูไม่เคยเชื่อใจสักใครสักคนที่อยู่รอบตัวกูมากพอที่จะเล่าเรื่องนี้ได้ กูไม่เคยอยากเก็บปัญหาพวกนี้เข้ามา สุดท้ายมันก็กองรวมกันเรื่อยๆ จนกระทั้งตอนนี้ ณ เวลานี้ทุกอย่างที่กูรู้สึก กูพูดออกไป กูไม่อยากตื่นมาอีกแล้ว กูอยากให้วันพรุ่งนี้เป็นวันตายของกูสักที อยากให้กูหนีทุกอย่างด้วยการฆ่าตัวตาย หนีออกจากบ้าน เป็นเด็กเกเรหนักรึไง เหมือนตอนที่แม่ด่ากูว่าเด็กเนรคุณ เด็กอกตัญญู เด็กที่ไม่สมควรเกิดมา กูรู้ว่ามันเป็นเพราะอารมณ์ กุไม่เคยโกรธ แต่สุดท้ายมันก็เหมือนมีดที่กรีดทับแผลเดิมซำ้แล้วซำ้อีกตลอด 5 ปีที่ผ่าน แล้วแกก็สวนมาว่าก็บอกไปแล้วว่าไม่ต้องเก็บไปคิด กูก็บอกไปว่ากูพยายามแล้ว ตั้งแต่ม.1-3 กูพยายามไม่นึกถึงมันอีก จนมาถึงม.4 ที่กูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนระหว่างที่บ้านกับโรงเรียน สุดท้ายเรื่องที่กูพยายามปล่อยมัน มันก็กลับมาอีกเมื่อเจอมีการพูดถึง ถึงจะน้อยแค่ไหนก็ตาม กูบอกแล้วให้พากูไปหาจิตแพทย์ตั้งแต่ม.4 แต่ไม่เคยพาไป กูพยายามบอกแกหลายครั้งแล้ว แต่แกไม่เคยสนใจ แล้วแกถามว่ามันเป็นอะไรมันถึงต้องไปหา กูก็บอกไป ว่าอยากรู้ว่าลูกตัวเองนี่จะบ้ารึยังก็ลองไปหาจิตแพทย์สิ แล้วต่อด้วยประโยคสุดเบสิทว่า แม่เลี้ยงแกมาไม่ดีรึไง แม่เป็นคนผิดใช่มั้ย กูก็ถามว่าแล้วที่เล่าไปแม่เข้าใจอะไรบ้าง กูถามซำ้ๆแบบนี้หลายๆรอบ แกก็ตอบกลับมาอย่างเดียวก็กูแม่มึง กูจะไม่เข้าใจมึงได้ยังไง มึงเป็นลูกกู กูเกิดมึงมา ทำไมกูจะไม่รู้ ตอนนี้กูเหนื่อยเหลือเกิน กูไม่อยากจะทำอะไรอีกแล้ว กูไม่อยากเจอใครอีกแล้ว กูอยากหลับ กูอยากตายไปให้พ้นๆสักที กูไม่อยากมีวันพรุ่งนี้อีกแล้ว กูรู้สึกได้ว่าที่ๆกูจะอยุ่ได้มันเหลือน้อยเหลือเกิน กูไม่อยากเห็นแสงของวันพรุ่งอีก ตอนนี้ที่กูพิมอยุ่ กูรู้สึกได้ว่าใจกูที่อยู่ในอกเหมือนถูกบีบ สมองกูเหมือนมีคนเอาอะไรสักอย่างมากดไว้ อีกไม่นานกูว่ากูคงทนไม่ไหวแล้ว

>>381 กุ372 376เอง สิ่งเดียวในตอนนี้ที่มึงต้องทำคือระบายให้หมด จนกว่าอารมณ์ทุกอย่างจะหายไป หลังจากนั่งเอากระดาษขึ้นมาเขียนสิ่งที่ต้องทำ *โดยใช้เหตุผล* มึงอาจจะทำไม่ได้ทันทีหรอกกุรุ้ดี กุเคยผ่านมันมาเเล้วเหมือนมึงนี้ละ555เเต่เเค่มัน8ปีผ่านมาเเล้ว กุไม่รุ้นะคนอื่นใช้วิธีไหน เเต่กูฟังเพลงร็อก ตอนนั่นก้ของLP ที่ช่วยชีวิตกุไว้ เเล้วเเหกปากตะโกน มันช่วยมึงได้มากจริงๆ ทำให้กุมีสติมันเหมือนกุได้ระบายจากอารมณ์ในตอนนนั่นอะนึกเเล้วก้ขำร้องไห้ไปว้ากไปทั้งๆที่ตอนนั่นทั้งจิตใจกุเกือบจะไปหมดเเล้ว เเต่ที่สำคัญมึงอย่าตายนะ หาจุดประสงค์ของการมีชีวิตอยุให้เจอ สู้ๆเว้ย

>>381 เเล้วก้ถ้าไม่ไหวเเบบสุดเเล้วจริงๆต้องการคนรับฟังบอกกุเลยก้ได้ กุอยากช่วยให้คนที่เคยเป็นเหมือนกุได้ผ้านพ้นไปได้ทุกคน ยังไงก้สู้ๆมึงต้องผ่านมันไปให้ได้

อยากให้วันหนึ่งพ่อได้สำเหนียกถึงผลของความเห็นแก่ตัวของพ่อที่เอาแต่ตัวเองสบายจนไม่เคยคิดถึงคนอื่น ไม่เคยคิดถึงแม้กระทั่งอนาคตของคนเป็นลูก อยากให้วันหนึ่งพ่อต้องเจ็บช้ำเท่ากับน้ำตาทุกหยดที่กูเสียไปตลอดเวลา 26 ปี เพราะสิ่งที่พ่อทำกับกู แต่คงไม่มีวันนั้นหรอก คนอย่างพ่อคือคนที่เกิดมาเพื่อเสพสุข คนที่ถูกสปอยจนไม่รู้จักเห็นอกเห็นใจคนอื่น ส่วนคนที่เป็นทุกข์ก็คือกูที่เลือกเกิดไม่ได้และเสือกเกิดมาเป็นลูกของพ่อ กูที่ต้องพยายามทำตัวเข้มแข็ง พยายามทำให้ตัวเองอยู่เหนือกว่าคนอื่นให้ได้เพื่อไม่ให้ใครดูถูก กูที่จริงๆ แล้วข้างในยังเป็นเด็กผมเปียกอดตุ๊กตากระต่าย เด็กที่อยากให้ใครสักคนช่วยพยุงเวลาล้ม เด็กทึ่ร้องไห้ด้วยความคับแค้นใจ เด็กที่อยากให้ใครสักคนบอกว่าไม่เป็นไร ที่ผ่านมาทำได้ดีแล้ว ต่อจากนี้ไปไม่ต้องพยายามขนาดนั้นแล้วก็ได้

>>384 ถ้าวันนึงเราบังเอิญได้เจอกันในโลกความจริง กูอยากจะเดินเข้าไปจับมือมึงแน่นๆ สักครั้ง (ถ้าไม่โดนหาว่าเป็นบ้าน่ะนะ) ถึงแม้ว่าของกูจะไม่เจอเหมือนมึงเป๊ะๆ แต่กูก็โตมาด้วยวัยเด็กที่ร้องไห้ด้วยความแค้นใจเหมือนกัน แม่ก็บอกกูนะว่าอย่าเกลียดพ่อ มันบาป แต่กูไม่ได้เกลียดไรนะ มันเลยจุดนั้นมาแล้ว เคยเกลียดเขามากเพราะกูหวังว่าวันนึงเราจะเป็นครอบครัวที่อบอุ่นอย่างที่กูต้องการ แต่ความจริงมันไม่ใช่ เขาบอกว่ารักแม่กูนะ แต่การกระทำทุกอย่างมันทำให้กูรู้สึกว่าคนๆนี้น่าสมเพช ความคิดยังไม่โต หลายๆอย่างตัดสินด้วยตรรกะประหลาดมาก กูรู้เลยว่าผู้ชายแบบนี้ฝากชีวิตด้วยไม่ได้ ยังไม่รวมที่ติดเหล้า ติดบุหรี่ บ้านกูเคยจนมากๆแบบที่แม่ต้องไปขอยืมเงินเขามาซื้อข้าวสารกรอกหม้อ กูจำได้เลยว่ากูก็พนมมือขอเขาด้วย ให้เขาเห็นใจ ความรู้สึกนั้นยังชัดเจนอยู่เลย มันไม่ได้ชัดเพราะกูยกมือขอเงิน แต่กูสมเพชตัวเองที่เห็นแม่แทบจะไหว้เขาเพื่อขอยืมเงินซื้อข้าวให้กูกับพี่กูกิน มันเลยกลายเป็นปมในใจว่ากูเกลียดความจน กูเกลียดที่ตัวเองไม่มี กูเกลียดที่ผู้ชายรอบตัวกูมันพึ่งพาไม่ได้ กูโตขึ้นมาแบบเบี้ยวๆข้างในด้วยความเห็นแก่ตัวที่ว่ากูไม่สนใจใคร กูต้องอิ่มก่อน แม่กูต้องมีกิน พี่กูต้องไม่ลำบาก ส่วนพ่อน่ะเหรอ แค่ไม่มาทำร้ายหรือด่าแม่กูก็แทบจะกราบพระทุกองค์บนโลกแล้ว อนาคตที่กูวางแผนไว้ไม่มีเขาอยู่ในนั้น

พูดตามตรงเขาเป็นจุดเริ่มต้นของฝันร้ายทุกอย่างในชีวิตกูเลย กูลองคิดนะว่าถ้าเขาตายกูจะเสียใจมั้ย ก็คงเสียใจเพราะความผูกพัน แต่ก็เชื่อว่าจะไม่เสียดายแน่นอน เคยคิดจะฆ่าเขาด้วย แต่กูคิดได้ว่าอนาคตกูมีค่ากว่า กูจะไม่เอามันไปทิ้งเพื่อแลกกับหินโง่ๆก้อนนึงหรอก

>>381 สำหรับโม่งปัญหาครอบครัวนะ อยากแชร์ชีวิตกู
แม่ท้องไม่มีพ่อ ทำงานเป็นเด็กดริ้ง ไม่รู้ว่าขายบริการด้วยเปล่า แล้วแม่ทิ้งกูให้ต้องไปอยู่กับตายายเป็นคนใช้ อาศัยบ้านคนอื่นอยู่ ไม่เคยได้อะไรเหมือนคนอื่น หน้าพ่อก็ไม่เคยเห็น แต่กูก็กัดฟันผ่านมาได้
โชคดีกูได้ทุนเรียนฟรีๆ ยันจบ ม.6 เข้าเรียนมหาลัยได้ทุนต่อโท ตอนนี้ทำงานที่ดีพอควร
แต่กูก็ไม่โกรธแม่ กลับมาอยู่กับแม่ที่มีผัวใหม่ มีลูกใหม่ 1 คน แต่ แม่กับผัวแม่กูติดเชื้อ hiv ทั้งคู่ กูก็ต้องสู้ชีวิตต่อไปว่ะ แล้วก็หวังว่ามึงจะผ่านปัญหาของมึงมาได้นะ สู้ๆ
มึงยังดีมีพ่อ กูเนี่ยหน้าพ่อยังไม่เคยเห็น ชื่อก็ไม่รู้ ไม่อยากถามแม่ด้วย

>>385 ของมึงทวิสต์กับกูมากเลยว่ะ เอาแค่เรื่องแม่เค้าบอกว่าไม่เคยรักแม่กูเลย แต่แม่เป็นคนดีและขยัน และบังเอิญท้องกุ ก็เลยต้องรับผิดชอบ เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ มีแค่เรื่องหน้าใหญ่ และเรื่องหญิง....5555 ตั้งแต่กุโตมานับไม่ถ้วน มีแม้กระทั่งเอามาอยู่ในบ้านด้วย ทะเลาะทำร้ายน้องกุยังมี แม่กุโคตรอดทนชิบหายกุยังทึ่ง

รายล่าสุดคือแบ่งเวลาอยู่บ้านกุกะบ้านนั้น ผญคนนั้นแม่งก็พยายามทุกวิถีทางที่จะเอาไปอยู่ด้วยจะได้เชิดหน้าชูตาว่ามีผัวเป็นตัวตนไม่ต้องหลบซ่อน ปั่นประสาทบ้านกุแต่แม่กุก็เฉยๆอ่ะ อย่างมากแค่มาบ่นให้กุฟัง ผ่านมาหลายปีก็ทนอยู่ไปแบบนี้ ส่วนเงินเค้าไม่เหลือนะ อะไรที่ลงทุนไว้เพื่อกุเพื่อน้องเค้าเอาไปถลุงกะมันหมดละ มายืมกุหลายครั้งกุละเซ็ง กุเลยโฟกัสว่ากุต้องทำไงก็ได้ให้มั่นคงกว่านี้

มีคนบอกกุว่าไม่ต้องคิดในแง่ทำอะไรไม่ดีกับพ่อแม่แล้วโยงไปเรื่องบาป ให้คิดว่าก่อนมาเป็นพ่อแม่คน เค้าก็เป็นมนุษย์ธรรมดา เค้าก็ต้องทำอะไรผิดพลาดส่วนแก้ไขปรับปรุงบางทีบัวมันก็มีหลายเหล่า พอกุคิดแบบนี้ก็ดีขึ้นพอจะให้อภัยและปล่อยผ่านได้ แต่ยอมรับว่ามันมีเอฟเฟคกับกุในเรื่องการจะแต่งงานมีชีวิตคู่เหมือนกัน ตอนนี้กุก็พยายามอยู่ เป็นกำลังใจให้มึงด้วยนะขอให้พ้นปัญหาไปได้

>>387 นี่กู >>385 เอง จริงๆไม่ได้เล่าละเอียดว่าเค้าทำอะไรกับแม่กับกูบ้าง สั้นๆก็คือเขาโทษความผิดทุกอย่างว่าเป็นความผิดของแม่กู หลอนไปว่าแม่กูจะมีชู้ เค้าทำอะไรได้หมดไปกินเหล้าคุยกับเพื่อน แต่ลองแม่กูทำบ้างคือไม่ได้ ด่า บางทีแม่ก็คุยกับเพื่อนบ้านผู้หญิงยังเฮี้ยนด่าขึ้นมาเลย กูอยู่ด้วยความรู้สึกที่ว่าต้องได้ยินว่าเค้าหลับก่อน กูกับแม่ถึงจะกล้านอน ทุกวันนี้ก็ยังระวังอยู่ ก็เหมือนหมามันโดนตีปางตายสักครั้งนึง ถ้ามันไม่แว้งกัดเจ้าของ ก็คงกลัวจนจำไปตลอดชีวิตนั่นแหละ
แล้วก็ขอบคุณมาก กูจะรีบเรียนจบ สร้างชีวิตตัวเองขึ้นมาไวๆ กูกับแม่กับพี่จะไม่อยู่เป็นหมาแบบนั้นไปตลอดชีวิต
ขอความเข้มแข็งจงสถิตอยู่กับท่าน

อยากบ่นเรื่องพ่อแม่ตัวเองบ้าง แต่ไล่อ่านที่พวกมึงบ่นกันแล้วรู้สึกว่าปัญหาของกูมันดูเล็กน้อยไปอ่ะนะ 555

>>389 เออคิดเหมือนกันเลยเว้ย5555555​คือกำลังจะมาระบายเลย​ เจอปัญหาของคนอื่นละของกูจิ๊บจ๊อยมาก​ แต่ยังไงก็อยากพูดว่ะ

แม่กูคือกูเหนื่อยกับการใช้ชีวิตกับเขามาก​ มึงว่ากูควรขอย้ายออกจากบ้านไปอยู่หอดีไหมวะ​ เขาชอบว่าว่ากูอยู่กับคนอื่นไม่รอด​ ทำทุกอย่างด้วยตัวเองไม่ได้​ แต่กูว่าถ้ากูอยู่กับเขาไปมากกว่านี้​ กูได้กลับไปหาจิตแพทย์แน่​ เช่นวันนี้นะกูเห็นคนข้างบ้านใส่สายเดี่ยวเดินผ่าน​พอตอนแดกข้าวเย็นไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วกูก็คุยเล่นกับพ่อแม่​ แบบขำๆไรงี้ว่าคนใส่สายเดี่ยวได้ต้องมั่นใจระดับนึงเลย​ แขนหนูใหญ่ไม่กล้าใส่​ ทีนี้พ่อก็บอกว่าแม่กูสมัยก่อนเคยใส่​ กูก็ขำๆก็แบบพูดประมาณว่าหรออ​ แรดไม่เบาเลยนะแม่​ คือกูก็พูดขำๆแหละ​กูกับแม่ไม่ได้สนิทกันเลย​ กูสนิทกับพ่อมาก​แล้วก็ชินกับการทรีตกันในสไตล์เพื่อน​ แต่กูลืมไปว่าแม่กูไม่ใช่แบบเดียวกัน​ ทีนี้เขาก็ปริ้ดแตกขึ้นมาเลยว่ะ​ โมโหกูชิบหาย​ ร้องไห้กับพ่อกูว่ากูด่าเขา​ กูตั้งใจด่าเขา​ คือกูแบบ​ กูแค่พูดเล่นอะมึง​ เจตนากูชัดมาก​ กูขอโทษแล้วแต่เขาไม่ฟั​ง​ คือกุเหนื่อยมาก​เวลาเขาโมโหทีไรก็มาพูดถึงบุญคุณกับกูทุกที​ บอกแบบเวลากูลืมซักกางเกงใน​ เขาก็ซักให้​ (ปกติกูต้องซักให้เขาด้วย​ เขาบอกเป็นการทดแทนบุญคุณ​ คือกูเฉยๆ​ แต่เมื่อไหร่กูิยู่คนเดียวถ้าไม่เป็นเมนส์กูใส่ถุงแยกและจับยัดเครื่องซักผ้าหมดอะสัส​ คือกูไปเรียนต่างประเทศช่วงม.ปลายมา​เคยชินกับการทำแบบนี้​ และทั้งๆที่กูแบบอยู่นู่นมา3ปี​ เป็นคนไทยไม่กี่คนในเมืองนั้น​ เขาก็ยังมองว่ากูดูแลตัวเองไม่ได้อะ)​ คือกูเหนื่อยกับmindsetแปลกๆของเขามาหลายปีมาก​ ยิ่งกูกลับมาต่อมหาลัยในไทยกูยิ่งปวดหัว​ ก่อนบินไปเรียนต่อกูก็ยังเทคยาแก้ซึมเศร้าอยู่เลย​ (ซึ่งกูก็ไม่กล้าบอกหมอว่าเหตุผลที่เครียดเป็นเพราะแม่กู​ เนื่องจากพ่อกูเขาไม่คาดหวังให้กูตอบหมอแบบนั้น​ ไม่คาดหวังให้กูเป็นโรคทางจิตเวทเพราะปัญหาครอบครัวในวัยเด็ก​ กูก็เลยต้องเมคเรื่องว่ากูโดนเพื่อนบูลลี่มา555555555​ เพราะถ้ากูบอกหมอว่าเป็นเพราะแม่​ เดี๋ยวพอหมอคุยกับผู้ปกครอง​ เขาก็ต้องบอกความจริง​ เรื่องนี้ขอพูดหน่อย​ฝังอยู่ในใจกูมานานมาก)​ สมัยกูเด็กๆ​ แม่ชอบใช้ความรุนแรงกับกูเวลาเขาไม่พอใจ​ จับกูขังห้องน้ำจนกูกลัวความมืด​ จะโยนกูลงจากระเบียงบ้านจนเออปัจจุบันกูขึ้นที่สูง​ ไม่ได้เลยอีเหี้ย​ ไม่ได้แบบจะตาย โมโหมากๆก็บีบคอกู​ เอาหมอนมากดหน้าจะให้กูหายใจไม่ออก​ พอหายเป็นบ้าๆก็มาขอโทษกู​ กูในวัยเด็กคือทรมานสัส​ เริ่องพวกนี้ยิ่งคิดยิ่งทำกูรู้สึกแย่5555555​ หัวโบราณ​ จำกัดขอบเขตการใช้ชีวิตกูทุกอย่าง​ พอรู้ว่ากูกินเหล้าเบียร์เป็นก็ฟูมฟายมาก​ มองว่าผู้หญิงที่ดีควรแบบเหมือนผู้หญิงสมัยร้อยปีที่แล้ว​ คือถ้ารู้สิ่งที่กูทำครบตอนอยู่นู่นคงช็อก​ ไม่รู้ดิ​ กูแบบไปเรื่อยนะ​ แต่ค่อนข้างรู้ลิมิตตัวเองอะ​ กูพูดกับเขาแบบนี้ตลอด​​ แต่เขาก็ชอบด่ากูด้วยประโยคที่ว่าเรียนดีไม่ได้หมายความว่าเอาตัวรอดได้​ ดูพี่ชายเธอสิ​ เรียนไม่เก่งแต่เอาตัวรอดได้​ กูก็งงว่ากูเอาตัวรอดไม่ได้ตรงไหน​ คือกูเรียนดีแบบค่อนข้างดีมาก​ แต่ความประพฤติส่วนตัวคือไม่ได้ดีเลิศอะ​ แบบกูโดดคลาสให้เพื่อนเช็คชิ่อให้แล้วมานอนกลิ้งที่บ้านบ่อยๆไรงี้​ คือแค่นี้เขาก็เอามาด่าได้ละ​ กูก็งงมากอะ​ กูก็อยู่รอดมาตลอดปีในรั้วมหาลัยนะ​ เหนื่อยจัง​ อยากให้แม่พบจิตแพทย์แทนกูมาก​ รู้สึกว่าปัญหาควรแก้ที่ต้นเหตุอย่างแม่กู​ ไม่ใช่ปลายเหตุอย่างกู

>>386 เหี้ยเอ๋ย ชีวิตมึงดาร์คจังวะเพื่อน อ่านแล้วเศร้าแทนเลยว่ะ แล้วน้องต่างพ่อของมึงนี่ติดเชื้อ HIV มาด้วยป่าววะ อันนี้สงสัยว่าแล้วมึงรักน้องคนนี้รึเปล่า เอาตรงๆถ้าเป็นกู กูคงไม่กลับมาดูดำดูดีละ ต่างคนต่างอยู่ไปเลยไรงี้ มึงเข้มแข็งมากเพื่อน เก่งมากๆ กอดๆๆ(ถ้ามึงเป็นผู้หญิงนะ)
จับมือๆๆตบบ่าๆ (ถ้ามึงเป็นผู้ชาย) สองมาตราฐานสัส 555

>>391 กูผู้ชายนะ 555
จริงๆกูก็ไม่ได้ลำบากมากอะ เรื่องแม่อาจจะมีที่แม่พลาดมาบ้าง แต่ตอนนี้แม่กูก็ดีแล้ว แฟนใหม่แม่ก็การงานโอเค อาการป่วยเนี่ยกินยาคุมไว้ก็เหมือนคนปกติแหละ ลำบากหน่อยตรงยามันแพง ส่วนน้องกูไม่ได้ติดเชื้อ
ครอบครัวกูดีอย่างคือตอนนี้ทุกคนปลง ให้อภัยกันในสิ่งที่เคยพลาดพลั้งอะไรไป
ส่วนตอนกูเด็กๆ ก็ไม่ได้โดนกดดันหรือโดนทำร้ายร่างกาย แค่อาจจะไม่เหมือนคนอื่นตรงเวลาวันพ่อวันแม่กูไม่ได้ทราบซึ้งอะไรเพราะกูไม่มีเหมือนคนอื่น ที่สำคัญคือกูเกิดมาก็เป็นแบบนี้เลยชินอะ แถมได้เรื่องความประหยัดอดออมมาด้วย เพราะเข้าใจว่าชีวิตพอไม่มีแล้วมันลำบากขนาดไหน

>>350 ไอสัส เพิ่งย้อนมาอ่านเจอ นึกไม่ถึงจะมีโม่งโง่ๆควายๆคิดตื้นตามได้ขนาดนี้ ไอห่าหัวสูงสัสเงินเหลือสองหมื่นนี่ทำไรต่อไม่ได้เลยจนต้องผูกคอตาย? นี่กูไม่เชื่อหรอกว่าความเห็นโง่ๆแบบนี้คิดจะผูกคอตายเพราะพ่อแม่คอยแต่ผลาญเงินละทำลูกค้าหนีหมดหรอก ออกไปทำงานนอกสถานที่ก็ได้ มีที่เยอะแยะทำงานห่าไรอุดอู้กับขี้ปากพ่อแม่มึงวะ โง่ชิบ ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ขอให้ตายๆไปเถอะ คิดซะว่าโม่งโง่ๆจากตระกูลโง่ๆมาระบายบนเว็บนี้ละกัน

>>390 มึงต้องกตัญญูด้วยการเอาหมอนกดหน้าแม่มึงตอนกำลังหลับๆ ไม่ก็จ้างคนมาจับแม่มึงไปขังบนดาดฟ้าตึกร้างแล้วล็อกประตู

>>390 กูว่ามึงหาจิตแพทย์ก็ควรบอกหมอตามจริงว่ะ แล้วไปเตี๊ยมกับหมอว่าอย่าบอกพ่อแม่เรื่องนี้เพราะมึงจะโดนหนักกว่าเดิมงี้ก็ได้ปะ ไม่ก็คุยให้เคลียร์ไปเลยว่าทำเหี้ยแบบนี้มึงไม่ไหว หรืออีกแบบมึงทนจนเรียนจบแล้วปรี้ดแตกด่าอีแม่ให้เละเสร็จแล้วออกมาอยู่เองแม่งเลยจะได้รักษาอาการได้เต็มที่ซะที

>>395 เตี๊ยมไม่ได้ไอเหี้ย​ เขาบอกหมด​ เขาคุยกับกูเสร็จก็คุยกับพ่อแม่กูต่อเลย​ กูก็อยากออกจากบ้านอยู่​ อยู่ไกลๆกันคงดีกว่า

กู >>381 เอง ถึงจะช้าไปหน่อยแต่กูขอบคุณพวกมึงที่รับฟังกูมากๆ ตอนนี้กูเริ่มมีกำลังใจที่จะเดินต่อแล้ว กูหาเป้าหมายในชีวิตได้แล้ว กูดีใจมากที่จะมีใครสักคนที่เข้ามาคุยกับกูแบบนี้ กูไม่เคยรู้สึกสบายใจเท่านี้มาก่อน ขอบคุณพวกมึงจริงๆ ไว้กูจะมาบ่นใหม่อีกนะ :3

พี่น้องกูไม่ได้มีปัญหา แต่เพื่อนรอบตัวชอบทำตัวมีปัญหาไม่ก็เอาปัญหามาใส่กู ใช้งานกูมั่ง ให้กูเป็นตัวกลางมั่ง ไม่ก็ทะเลาะกันเองและโทรมาด่าๆๆอัดๆๆให้กูฟัง ไม่พอพาลเหวี่ยงกูอีก รำคาญ ทำไมรอบตัวมีแต่คน toxic วะ กูทำบาปมาหรอถึงต้องมาเจอเจ้ากรรมนายเวรรูปแบบเพื่อน

ขอระบายหน่อยนะเพื่อนโม่ง
กูเป็นคนที่เกลียดการไปเยี่ยมญาติต่างจังหวัดมาก จะโดนพ่อกูชวนลากไปเยี่ยมปู่ที่ต่างจังหวัด ไปแม่งเกือบทุกช่วงปีใหม่หรือสงกรานต์ แล้วหยุด 3 วันนี้ แทนที่จะได้อยู่บ้านเล่นเกม เสือกโดนลากไปเยี่ยมปู่ที่ตจว.อีก โคตรเซ็ง เซ็งเหี้ยๆๆๆๆๆ ถ้านานๆทีไป กูจะไม่ค่อยเซ็งเท่าไหร่ ยังทนๆไปได้ แต่ประเด็นคือ ก่อนหน้านี้กูโดนลากไปมาแล้ว 2 รอบ เดือนละรอบ ! ไปรอบแรกเพราะปู่ล้มต้องไปเยี่ยม+กูเพิ่งรับปริญญามา ไปเอาใบปริญญาให้ปู่ดูให้ชื่นใจหน่อย ซึ่งกูก็ ok รับได้ รอบสอง คราวนี้กูเริ่มเซ็งๆ แต่คราวนี้ไปแล้วเห็นปู่อาการดีขึ้น เริ่มหาย เดินได้ละ กูเลยบอกกับตัวเอง ครั้งหน้าพ่อชวนอีกกูจะปฎิเสธหัวเด็ดตีนขาดไม่ไปอีก แล้วก็มาถึงรอบสาม ไอเหี้ยเอ้ย ไปมาเดือนละรอบละ ยังจะไปอีกเหรอ ไปแล้วกูแม่งก็ไม่ได้ทำเหี้ยไรเลย นอนเล่นไอแพดดูหนังไปวันๆให้เวลาแม่งผ่านไปไวๆเท่านั้น ซึ่งกูไม่เอาแล้ว คราวนี้กูก็บอกพ่อกูเลยว่าจะไม่ไปแล้ว กูเบื่อมาก ไปบ่อยแล้ว ปู่ก็หายดีแล้ว โน่นนี่นั่น ซึ่งพ่อกูก็บอกกลัลสไตล์ "ไปเยี่ยมปู่หน่อย ปู่คิดถึง พ่อบอกญาติคนโน้นคนนี้แล้วว่าเราจะไป พ่อรู้ว่าเราเบื่อ แต่พ่อชวนครั้งนี้ครั้งสุดท้าย ครั้งหน้าไม่ชวนแล้ว บลาๆๆ" .......... เป็นไง พอกูฟังงี้กูก็รู้สึกผิดดิ ไอเหี้ย ไปก็เซ็ง ถ้าไม่ไป อยู่บ้านเล่นเกมก็ไม่มีความสุขละพอได้ฟังงี้ ควยเหอะ ชีวิต กูไม่ได้เป็นคนเกลียดญาติๆนะ เพียงแค่กูไม่ชอบการไปนอนค้างบ้านญาติที่ตจว. เพราะไปแล้วแม่งน่าเบื่อ แม่งไม่มีเหี้ยไรให้ทำ ไปกลับครั้งนึง 800 กม. นั่งรถตูดแฉะ พอกูไปครั้งนี้จบ ครั้งหน้ากูว่ากูก็ต้องโดนลากไปอีก อย่างน้อยก็คงช่วงสงกรานต์ แล้วก็คงเข้าทำนองเดิม ลูปเดิมพูดให้กูรู้สึกผิดอีก แม่งเอ้ย
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบาย 72 ชม. ต่อจากนี้ สำหรับกูอยากให้แม่งผ่านไปไวๆจริงๆ

>>399 เอาจริงๆตอนกูเด็กๆ กูคิดแบบมึงเด๊ะๆเลย แต่พอโตมาแล้วกูอยากย้อนเวลาได้ชิบหาย กูคิดถึง ปู่กับย่าและตาของกูมาก
ตอนเด็กๆที่พ่อพากูไปเยี่ยมพวกเค้ากูเหมือนมึงเลย งอแงไม่อยากไป อยากอยู่บ้านเล่มเกมส์เล่นกับเพื่อน พอโตมาผ่านประสบการณ์ชีวิตมากมาย
ผ่านเหตุการณ์เฉียดตายมาหลายครั้งกูรู้สึกว่าชีวิตมันมีค่า ชีวิตคนเรามันสั้นมากนะเพื่อน แป๊ปๆก็ตายจากกันแล้ว หลายครั้งก็ตายจากกันโดยไม่ได้รํ่าลา
ไม่ได้ดูใจกันเลย จากกันชั่วนิรันดร ไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกแล้ว ไม่รู้ว่าโลกหลังความตายเป็นยังไงจะได้ไปเจอกันอีกไหม ถ้าไม่ ก็เท่ากับว่าไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกแล้วชั่วนิจนิรันดร มันเศร้ามากๆเลยนะเว้ย กูอยากย้อนเวลาไปคุยกับพวกเขาเยอะๆ กอดพวกเขามากๆ อยากถามอะไรหลายๆอย่างที่กูโตมาแล้วค้างคาใจ คนแก่น่ะ เวลาในชีวิตพวกเขาเหลือน้อยแล้ว เหมือนแสงเทียนที่ใกล้ดับ กำลังจะลาจากโลกนี้ไป
2ปีก่อนกูไปเยี่ยมตากูที่ ตจว ตากูป่วยหนักมากนอนอยู่บ้าน พอตารู้ว่ากูมาแกดีใจมาก พยายามลุกขึ้นมาจากเตียงมาหากู มาคุยกับกู
คนแก่อะเขาไม่ขออะไรแล้ว เขารู้ว่าตัวเองกำลังจะจากโลกนี้ไป สิ่งท้ายๆในชีวิตคือเขาก็อยากเห็นลูกหลาน
เพราะเขารู้ตัวว่าตัวเองคงไม่ได้อยู่ดูพวกเราอีกต่อไปแล้วก็คงคิดถึง อยากเห็นลูกหลานที่กำลังเติบโต
ถ้ามึงเบื่อแนะนำว่ามึงลองชวนเขาคุยสิ ลองถามว่าเมื่อก่อนสมัยหนุ่มๆพวกเขาเป็นยังไง ทำอะไรมาบ้าง
เคยมีความฝันทำอะไรมาก่อน มีแนวคิดแบบไหนในชีวิต ไปเจอกับยาย เจอกับ ย่าได้ยังไง ใครจีบใครก่อน
สมัยก่อนผู้คนเขาอยู่กันยังไง กูมีความสุขมากที่ได้รู้ความคิด ความฝันของตาตัวเอง หลายๆเรื่องกูไม่เคยรู้มาก่อน
เขาไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยในชีวิตเขา ขอยกตัวอย่างให้ฟัง
ตากูเคยเป็นทหารช่วงสงครามเวียดนาม รบกับพวกทวน(ชื่อเรียกทหารเวียดกง)
ตากูเล่าให้ฟังว่า หัวหน้าหมู่หรือหัวหน้าหมวดแกเนี่ยแหละ เสียเพื่อนสนิทไปเพราะโดนพวกทวน
ลอบฆ่าโดยการตัดคอแล้วเอาไปแขวนกับต้นไม้ข่มขวัญทหารไทย แกแค้นมาก เลยพาพวกตากูไปล้างแค้นพวกทวน
จับทวนเป็นเชลยได้หนึ่งคน จับมันมาทรมานเสร็จแล้วพาเดินเข้าป่า หลอกมันว่าจะพาไปปล่อย
เสร็จแล้วพาไปริมผา เอามีดปาดคอแล้วถีบตกผาไป ระหว่างโดนมีดปาดคอ มันร้องไห้หาแม่มัน
ตากูบอกว่ายังเป็นภาพหลอนติดตาและพาตากูฝันร้ายอยู่หลายๆครั้งจนถึงช่วงสุดท้ายของชีวิต
กูจำได้ว่าสมัยเด็กๆ กูนอนกับตากูและแกฝันร้าย ลุกขึ้นมาโวยวายลั่นกลางบ้าน กูเลยถามว่าตาเป็นอะไร แกบอกฝันร้ายเฉยๆ
นั่นเป็นครั้งเดียวที่กูเห็นแกฝันร้ายแบบแกกลัวจริงๆ กูเลยถามว่าฝันร้ายนั้นเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหม แกบอกเกี่ยว
หลังๆมานี้แกบอกฝันเห็นเพื่อนๆเก่า สมัยก่อนรวมถึงเพื่อนทหารที่เสียไป มาชวนไปอยู่ด้วย บอกว่าถึงเวลาแล้ว จะได้ไม่ต้องเจ็บ
ต้องทรมานอีก(น่าจะหมายถึงอาการป่วยของตากูที่ทรุดลงทุกวันๆ) ตากูบอกว่าขอเวลาอีกหน่อย อยากเจอกู คิดถึงหลาน
(กูได้ฟังประโยคนี้แล้วร้องไห้เลยตอนนั้น) กูก็นั่งคุยกับแกเรื่อยๆทั้งวัน พยายามคุยนั่นคุยนี่ แกมีความสุขดูสดชื่นมาก
ญาติๆที่ ตจว ดีใจมาก เพราะก่อนกูมาแกนอนทรุดติดเตียงมาตลอด พอกูมาแกลุกมาเดินมานั่งคุยกับกูได้เฉยเลย
พอกูกลับบ้านมา กทม หลังจากนั้นอีกไม่กี่เดือนแกก็ทรุดแล้วเสียไปเลย
กูแค่อยากจะบอกมึงว่า ชีวิตคนเรามันสั้น อีกไม่นานก็ไม่ได้เจอกันแล้ว จากกันชั่วนิรันดร
บางทีกูก็มานั่งคิดๆว่า ถ้าวันนึงกูแก่ตัวมา ใกล้ตายป่วยหนัก คงอยากเห็นลูกหลานมาเยี่ยมมาคุยกันก่อนที่กูจะจากโลกนี้ไป
มึงลองคิดดูนะ ว่า เพื่อนรัก เพื่อนสนิท มิตรสหายของพวกปู่ย่าตายายเราเขาก็ตายกันไปหมดแล้วไม่มีเพื่อนให้เขาคุยแล้ว
เขาคงเหงาว้าเหว่มาก คงมีแต่ลูกหลานเนี่ยแหละที่จะช่วยบรรเทาความเหงาให้เขาได้
ก็ถือว่าช่วยสงเคราะห์คนแก่ชรา วันนึงที่เราแก่ตัวมา เราอาจจะต้องมาตกอยู่ในสภาพเดียวกันกับเขาก็ได้
ใครจะไปรู้ ชีวิตคนเรามันสั้น กูที่มาตอบมึง วันนึงอาจจะตายหากไปจากโม่งก็ไม่มีใครรู้หรอกใช่มะ

>>399 กูเข้าใจมึงนะ กูก็โดนลากไปเยี่ยมปู่ที่ต่างจังหวัดบ่อยๆ ปีละครั้งสองครั้ง ต่างกันที่กูทุกข์ระทมมาก ไปแล้วกูอยู่ไม่ได้ กูแพ้แมลง แพ้ทราย หมอนมุ้งแม่งทุกอย่าง อยู่กรุงเทพกูติดสบาย ไปนู่นช่วงปีใหม่ บั้งไฟ สงกรานต์ ก็พอไหว 2-3 วัน แต่ช่วงปู่ป่วยนี่กูโดนพาไปอยู่นั่นเป็นอาทิตย์ พอไฟดับทั้งคืนกูร้องไห้เลย บ้านปู่อยู่ยาก ผิวมีแต่ทราย ฟูกกลิ่นอับๆ นอนยัดกันกับญาติๆ อากาศร้อนชื้น แมลงเยอะมาก ห้องน้ำก็มุงสังกะสีโง่ๆล็อคไม่ได้ อาหารก็กินยาก เซเเว่นยังห่างตั้งหลายกิโล รถสาธารณะก็ไม่มี เหม็นขี้หมูขี้ไก่อีกต่างหาก คุยกับใครก็ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง กูพยายามฮึบว่าก็เหมือนไปค่ายลูกเสือ แต่เข้าวันที่ 5 ไฟดับกูก็ปล่อยโฮแล้ว อยู่กรุงเทพการไฟฟ้าแม่งไม่เหี้ยขนาดนี้ ดับแล้วใน 15 นาทีก็มีคนไปซ่อม นี่ดับแล้วดับเลย ดับตั้งแต่หัวค่ำก็รอคนเข้างานพรุ่งนี้ไฟถึงมา สุดท้ายกูขอนั่งเครื่องกลับมาก่อนทนความลำบากไม่ไหว กูไม่เสียใจที่อยู่ไม่ถึงตอนปู่เสีย ญาติเยอะแยะ หลานเป็นโหล มีคนอยู่เป็นเพื่อนปู่ตอนจากไปกูก็ไม่รู้สึกผิดแล้ว

>>399 ทำแบบกูดิ กูไปเยี่ยมตายาย กูเอา ps4 ไปด้วยเลย ได้เล่นเกม ได้เจอยาย มีความสุข วินวิน

>>399 เดือนละรอบนี้น้อยแล้วนะ
กูนี่สมัยย่ายังอยู่คือแทบทุกเสาร์-อาทิตย์ทำไรไม่ได้เลย
พ่อลากไปเยี่ยมย่าตลอด จะไปหาเพื่อนก็ไม่ได้ นั่งเล่นเกมอยู่บ้านนี่ลืมไปได้เลย ถ้ากูไม่ไปจะโดนว่าอกตัญญู
ยิ่งช่วง2-3ปีท้ายๆ แกป่วยมากคือต้องไปหาแทบทุกวัน ไปถึงย่าก็ไม่เห็นจะสนใจหรืออยากเจอกูเลย เรียกหาแต่ลูกชาย หลานชาย หลานสาวกับลูกสะใภ้นี่โคตรหมาหัวเน่า
ญาติๆ ก็เหี้ย เกลียดแม่กูแบบไม่มีเหตุผล ช่วยทำโน่นนี่ก็ด่า นั่งเฉยๆก็ด่า ไม่ไปก็ด่า จ้องจับผิดหาเรื่องด่าแม่กับกูตลอด พ่อก็นะ ไม่ช่วยเลยโว้ย รักพี่น้องเหลือเกิน
ตอนย่าเสียก็เสียใจนิดหน่อยนะ แต่ก็โล่งใจด้วยที่ไม่ต้องไปบ้านนั้นแล้ว หลุดพ้นจากพวกญาติเหี้ยๆ ซะที

>>403 มึงต้องหาอะไรไปทำด้วย เดี๋ยวนี้มีมือถือกูสบายๆนะ นั่งอ่านนู่นนี่ เผือกออนไลน์ไปเรื่อย555
การเยี่ยมปู่ย่าตายาย มันเป็นของที่ทำแล้วพ่อแม่มึงเขาสบายใจมึงก็ต้องช่วยเขา หน้าที่ของลูกไง คิดถึงว่าถ้ามึงโตไป พ่อแม่มึงในวันนี้เขาป่วยเขาแก่มึงก็อาจอยากจะไปใช้เวลากับเขามากขึ้น พาลูกมึงไปด้วยกัน เพราะก็ห่วงไม่อยากปล่อยไว้ที่บ้าน พ่อแม่มึงวันนี้เขาผูกพันกับพ่อแม่เขาเหมือนที่มึงผูกพันกับพ่อแม่มึงแหละ
คนรุ่นตายาย ถ้าเราไม่ได้ใช้ชีวิตกับเขาเราก็ไม่สนิท สมัยนี้เราไม่ค่อยมีเวลาสนิทกับญาติหรอก ต่างคนต่างอยู่

>>403 กูอ่านไม่ครบ มึงรอดวิกฤติไปแล้ว ยินดีด้วย

>>399 ชวนยายเล่น PS4

ทำไมผู้ใหญ่แถวบ้านมันเอาใจยากจังวะ กูแม่งชอบเดินก้มหน้าอะ แล้วคือกูก็ไม่ค่อยมองใคร จำใครไม่ได้อยู่ล่ะ กูก็อยู่ของกู บางทีเดินสวนที่ตลาดกูไม่ทักก็มาง้องแง้งใส่ป้ากู ปวกหัว แล้วกูก็เป็นคนห้าวๆ ไม่ค่อยอ่อนหวานอะ พอพูดก็จะหาว่ากุไม่เคารพอีก มีครั้งนึงกุกำลังขึ้นมอไซวินหน้าวัด ตอนนั้นแม่งวันลอยกระทงคนเยอะชิบหาย แม่งเรียกกุตอนไหนก้ไม่รู้ไม่ได้ยินแล้วกูก็ก้มกดโทสับไง เลยขึ้นวินคันนึงมา แม่วขับมาข้างๆแล้วบอกว่าเนี่ยป้าเรียกหนูตั้งนาน ทำไมไม่ได้ยิน แล้วทำหน้าหีใส่คือบับ ว้อท ถ้ากุได้ยินก้ไปกะมึงแล้วมั้ย นี่มาขายลูกชิ้นปากซอยอีก กุจะเดินผ่านแล้วไม่ซื้อยังไงให้ไม่น่าเกลียด อีเวง

>>407 ทำไมกูอ่านแล้วฮาวะ 5555555
อารมณ์เหมือนมนุษย์ป้าในซิทคอมยังไงไม่รู้วะ ลงทุนขี่มอไซตามเพื่อจะมาบอกกูว่า เรียกแล้วทำไมไม่สน เปลืองนํ้ามันไหมเนี่ยป้า มึงเหงาหรอป้า
อย่าไปถามหาเหตุผลจากมนุษย์ป้าเลยมึง 555555
ส่วนวิธีซื้อลูกชิ้นนะ มึงก็ซื้ออะ แล้วบอกป้าว่าไม่ต้องทอดนะ
เสร็จแล้วมึงก็โยนให้หมาแถวนั้นกินแล้วเดินสะบัดตูดจากไป

วันนี้อยู่ๆแม่ก็มาพูดกับกูว่าแม่มีความรู้สึกที่มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนกับเพื่อนชาวต่างชาติคนนึงที่รู้จักกันมานาน และแม่กุก็ยังอยู่กับพ่อกุ ส่วนผชคนนั้นกุก็รู้จักเขา เวลาไปเที่ยวที่ประเทศเขาแม่ก็จะนัดเจอเขา (แม่รู้จักเขาหลังจากแต่งกับพ่อนะ หลังจากมีกูด้วย)
แม่บอกว่ามันไม่ใช่ความรู้สึกเชิงชู้สาว มันเป็นความรู้สึกสบายใจที่จะคุยด้วย แต่มันแค่มากกว่าเพื่อน แต่เราต่างก็รู้ลิมิตของตัวเองว่าจไม่ไปไกลกว่านี้ แม่บอกว่าความสัมพันธ์มันก็มีหลายรูปแบบ
กุฟังแล้วกุเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ มันงงๆว่าสรุปยังไงวะ แม่กุแอบมีใจให้ผชคนอื่นนิดหน่อย งี้เหรอ? กุงง ไม่เข้าใจ

กูงงว่าพ่อเลี้ยงมีปัญหาอะไรกับกูวะ คือแม่งชอบมากวนตีนกู แล้วคือกูเครียดเรื่องสอบอยู่เลยเลยทำเสียงหงุดหงิดใส่ แล้วแม่กูก็ชอบมาบอกแบบ แล้วจะไปทำเสียงหงุดหงิดใส่ทำไม
ไอสัส นี่โดนกวนตีนนะไอเหี้ย ไม่ได้คุยอย่างสุภาพชน หรือกูต้องแบบ กวนตีนกูเลยจ้า เอาเล้ย

>>409 แม่มึงอาจจะชอบเขา แต่มันผิดเวลา จังหวะมันไม่ใช่ เพราะเขามีพ่อมึงอยู่แล้ว เลยเป็นอะไรกันมากกว่านั้นไม่ได้ เขาเลยตัดสินใจจะเป็นแค่เพื่อน คนเราสามารถชอบใครได้หลายคนนะ ไม่ใช่เรื่องผิด ขอแค่ทำให้มันถูกต้องอะ ไม่คบซ้อนไรงี้ กูว่าดีนะที่เขาบอกมึง ถือซะว่าเขาบริสุทธิ์ใจ มีอะไรก็เล่าให้มึงฟังละกัน

กูเกลียดพ่อกูว่ะ กูไม่อยากกลับบ้านวันปีใหม่เพราะเขานี่แหละ แม่งไม่ยอมทำงาน คือเลิกทำงานเร็ว ให้แม่กูทำงานคนเดียว ถ้าไม่มีแม่กูป่านนี่กูคงต้องไปเป็นแรงงานดาดๆรับค่าแรงขั้นต่ำ เพราะไม่มีคนส่งเสียกูเรียนมหาลัย กูอยากรู้มีใครเจอปัญหาเดียวกับกูมั่งวะ ทำยังไงให้ทำใจยอมรับเขาได้มั่งวะ ในหัวของกู กูไม่เคยคิดว่ากูเป็นหนี้บุญคุณกับเขาอะไรมากมายเลย

อ่อนอกนั้นงานบ้านส่วนใหญ่แม่กูเป็นคนทำด้วย กูเห็นแล้วหงุดหงิดทุกครั้งทำไมคนที่ว่างที่สุดอย่างเขาไม่ยอมทำงานบ้านวะ เห้อ

พ่อกูได้โบนัสแถมจากบริษัท เป็นรถเก่าที่บริษัทจำหน่ายออกไม่ใช้แล้ว เจ้านายบอกให้ไปขายทิ้งแล้วเอาเงินไป
แต่พ่อกูเอารถไปซ่อมยกเครื่องทั้งคัน ยืมเงินเพื่อนยืมเงินคนอื่นมาแบบไม่บอก มาบอกทีหลังตอนซ่อมเสร็จแล้ว ตอนนี้เลยได้หนี้ค่าซ่อมทั้งหมดหกแสนมาฟรีๆแบบไม่ปรึกษาคนในบ้าน แบบนี้กูทำอะไรได้บ้างวะเนี่ย

re id

กูคิดถึงพ่อแต่กูขี้อายไม่กล้าไปเจอ

กูเรียนอยู่ตปท. แล้วญาติผู้พี่ที่เป็นผู้ชายมาอยู่ด้วยเดือนนึง คือมันมาเรียนประเทศเดียวกัน แต่คนละเมือง ที่นี่มันยังเข้าหอพักไม่ได้ มันเลยมาอยู่กับกูแทน คือพี่คนนี้ตอนเด็กๆโตมาด้วยกัน ประหนึ่งว่าเป็นพี่ชายกู สนิทกันยิ่งกว่าพี่น้องแท้ๆของมันอีก มาห่างกันไปตอนม.ปลายที่มันติดสาว ส่วนกูเป็นเด็กเนิร์ดบ้าเรียนไม่สนใจใคร คือมันเพิ่งแต่งงานได้ 4-5 เดือน เพราะทำกิ๊กท้อง เลยต้องเลิกกับแฟนตัวจริงไปแต่งกับกิ๊กแทน

ปัญหาคือกูรำคาญเมียมันมาก ถ้ากลับไทยไปได้กูจะไปจิกหัวตบอีเปรตนี่ แม่งโทรจิกพี่กูทุก 3 ชั่วโมง เวลากูออกไปเที่ยวกัน แม่งโทรมาทุกครึ่งชั่วโมง เพื่อถามว่าอยู่ไหน ทำอะไร ไปไหนแล้ว ขึ้นรถไฟ รถบัส แม่งต้องรายงานตลอด เวลากูทำการบ้าน อ่านหนังสือชีวิตไม่เคยสงบ เพราะแม่งคุยโทรศัพท์กันทั้งวัน

ยังไม่พอวันก่อนพี่กูโทรหาแล้วใช้สรรพนาม “เค้า” กับเมีย ปรกติมันคุยกับเมียเป็น “หมู-อ้วน” อีเมียมันถามเสียงดังแบบกูยังได้ยินว่าไปเอา “เค้า” มาจากไหน ไปติดคุยกับใครมา แอบคุยกับใครใช้มั้ย พี่กูก็อธิบายว่ามันคุย “เค้า-แก” กับกูนี่แหละ คือกูไม่เรียกพี่ เรียกชื่อเฉยๆ กับแทนตัวว่า “เค้า” อีเวรนี่ก็โวยวายประสาทเสีย กูอยู่กันมา 20 ปี มึงเพิ่งมา มึงเป็นบ้าอะไร

และจุดที่พีคสุดคือพี่กูบอกว่านางจะตามมาเรียนต่อด้วยปีหน้า ตอนนี้นางกำลังหัดภาษาอังกฤษตั้งแต่ 1 ใหม่ คือเรียนที่นี่ใช้ภาษาไก่กาก็ ielts band 6.5-7.0 นางจะมาเรียนมหาลัยเดียวกับพี่กู ตามคุมทุกก้าว ถามว่าใครจ่ายเงิน บ้านพี่กูต้องจ่ายจ้าาาาา อีบ้า โรคจิตป่ะ ค่าครองชีพที่นี่แม่งไม่ใช่ถูกๆนะ จะอยู่กันยังไง สองคนผัวเมียห้องเช่าคง 600-700 ยูโร ไม่รวมน้ำไฟ ค่าเดินทาง ค่ากิน เดือนละเป็นพันซะมั้ง ค่าเทอมอีกล่ะ ไม่ใช่จะถูกๆ แล้วแม่งเพิ่งคลอดมีลูกเล็กไม่ถึงขวบ แม่งจะทิ้งลูกให้ย่า-ยายเลี้ยงแล้วมาคุมผัวที่นี่นี่นะ ประสาททททท อีบ้าาาา ขอให้แม่งเลิกๆกันไปเถอะ กูปวดหัวว

>>416 สัสกูอ่านแล้วยังปวดหัว(หัวบนนะ)แทนมึงกับพี่มึงเลยชิบหาย ผู้หญิงแบบนี้แม่งน่ากลัวสัส กูว่าแฟนกูแม่งขี้หึง คอยตามจิกจนกูไม่แน่ใจว่าชาติก่อนแม่งเคยเกิดเป็นไก่รึเปล่า อ่านเม้นต์มึงนี่กูขอบพระควยพระถังทำหยังเลยที่ไม่เจอผู้หญิงแบบนี้
ทำไมผู้หญิงแม่งต้องชอบงี่เง่า เอาแต่ใจ ขี้หึงขนาดนั้นวะ กูไม่เข้าใจมากๆ กูพยายามทำความเข้าใจกับตรรกะนี้ของผู้หญิงมาหลายปี
นั่งคิด นอนคิด เอาส้นตรีนก่ายหน้าผากคิด กูก็หาคำตอบไม่ได้เลยวะ คล้ายๆกับการหาคำตอบนี้กูต้องบรรลุพลังคอสโมเพื่อนิพพานเข้าไปหาคำตอบในนั้นอะไรประมานนั้น กูคบแฟนคนแรกได้แฟนขี้หึงกูเข็ดเลย จะเลิกก็ไม่ได้ งี่เง่าเอาแต่ใจชิบหายอีก
จนตอนนี้กูแหยงๆ ไม่อยากเจอผู้หญิงงี่เง่าเอาแต่ใจเลยว่ะ รักกันแบบมีเหตุผล ไม่ขี้หึง ไม่งี่เง่าเอาแต่ใจตัวเองมันจะตายหรอวะ
แม่งเอ้ย
อ้าวสัส เผลอระบายความในใจเฉยเลย จัญไรเสียจริงๆฮือๆๆๆๆๆ

รำคาญชิบหายอีสัส บ่นห่าบ่นเหี้ยไรสารพัดวะ กับข้าวอยากจะแดกก็เอาวัตถุดิบเน่าๆให้กูทำ ควยเหอะ กูคงทำได้หรอก อยากแดกหมี่ซั่วแต่ของไม่พร้อมสักอย่าง ส้นตีน หีหมา ควยถอก ถ้ายังกระแนะกระแหนกูอีกกูจะไม่ทนละ

ชอบโดนคนรอบข้างด่าว่าอกตัญญู คือกูมีพ่อแม่เลี้ยง แบ้วกูเแนคนที่ด่าแบ้วคือด่าอ่ะ คือถ้าโดนทำเหี้ยใส่แบ้สเป็นพ่อแม่กูต้องโอ๋ตลอดเลยเหรอวะ
งง ความคิดกูมันอาจจะดูเหี้ย ซึ่งเหี้ยจริง คือมันไม่ใช่รอบสองรอบป่ะ คือพอกูทำแย่เค้าด่ากูได้แค่พอเค้าเป็นฝ่ายทำกูต้องนั่งผงกหัวงกๆเหมือนเป็นคนผิดอ่อ ไม่ใช่ไม่รู้สึกขอบคุณที่รับกูมาเลี้ยงจากที่เคยเป็นน้ากูมาก่อนนะ
แต่หนักมากๆอฝ่ายพ่อแม่งเป็นห่าไรนักหนาไม่รู้ บางครั้งก็แบบ รู้ว่ากูปวดขาแม่งก็แอบเข้าในห้องมานวดแล้วแม่งชอบลากมือขึ้นมาขาอ่อนอ่ะไอสัส ตอนนั้นกูยังเด็กเลยได้แค่ห้ามไม่หนักมาก ตอนนี้คือเข้ามากูพร้อมเอาตีนถีบอ่ะ เพระาแม่งทำให้กูหยะแหยงผู้ชายส่วนมาก แล้วแม่งยังมีหน้ามาถามว่าไม่ขอบให้ผู้ชายจับตัวเหรอ ไอห่า ไปจาย แต่กูไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลยเพระายังไงก็ไม่มีใครเชื่อ แล้วแม่งก็ชอบมาแตะสะโพกเวลากูเดินผ่าน แล้วพอกูเดินหนีก็มาพูดว่าทำไมเดินหนี มึงไม่รู้สึกตัวจริงเหรอ 5555555555 ต้องให้กูบอกจริงๆเหรอ อีฝ่ายแม่ก็พอกัน อยู่ในจุดที่กูไม่เข้าใกล้ใครทั้งนั้นอ่ะ อึดอัดชิบหายเวลาอยู่บ้าน ทุกวันนี้หายใจทิ้งรอเวลาเข้ามหาลัยล้วนๆ

อไรก่ม่รุ้

พ่อแม่หย่ากันตั้งแต่กูเด็กๆแล้ว ตอนเด็กเคยอยู่กับแม่ ตอนนี้อยู่กับพ่อ ฐานะค่อนไปทางมีอันจะแดก
ตัดไปที่แม่กับพ่อเลี้ยงกูอยู่ตจว. สถานะตอนนี้เขาทะเลาะกันถึงขั้นลงไม้ลงมือ เป็นมานานละ แต่ตอนนี้หนักขึ้นมากๆเพราะสาเหตุนึง ขอข้าม
กูไม่คิดว่าที่เคยอ่านหรือเคยฟังจะมาเกิดใกล้ตัว พูดไม่pcก็แบบ ตลาดล่างอะ ตบตีกันแต่บอกว่าผัวเมียก็งี้แหละ เบลมตัวเองว่าเพราะชั้นไม่ดีเอง หลายๆการกระทำของเขาทำให้กูรู้ซึ้งคำว่าอายุเป็นเพียงตัวเลขจริงๆว่ะ

คืออีกมุมก็เก็ทว่า เงินทั้งชีวิตเขาเอาไปลงทุนงานกับพ่อเลี้ยง+แถมหนี้บาน จะออกจากตรงนั้นมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ก็ยากแล้วกับอายุเท่านี้ แต่กูก็โมโห
พูดไปล้านรอบว่าจะอยู่รอให้ทะเลาะกันจนโดนฆ่าเลยมั้ย มันเคยเอามีดขู่จนแม่ต้องวิดีโอคอลหาพี่กูให้มันไม่กล้าทำ แบบวดฟ เหี้ยไรเนี่ย

ประเด็นคือน้องสาวคนละพ่อไม่กี่ปีก็จะขึ้นมัธยมแล้ว ไม่อยากให้น้องโตมาแบบกู (akaเด็กประถมนั่งข้างๆแม่ที่ดูดบุหรี่ไปร้องไห้ไปหลังทะเลาะกับผัวทุกวัน) พ่อแม่ทะเลาะกันต่อหน้าละเด็กมันจะทำไรได้วะ นอนดูคลิปในtiktok โดนเด้งไปฝากคนนั้นคนนู้นเลี้ยง อันตรายสัสๆแต่แม่กูไม่แคร์เลย กูทั้งโกรธแม่ทั้งโกรธตัวเองที่ในขณะที่กูใช้ชีวิตสุขสบายชิบหาย แต่ช่วยแม่กับน้องออกมาจากจุดนั้นไม่ได้

>>421 แม่มึงไม่น่าสงสารเพราะทำตัวเอง ไม่ต้องช่วยหรอก แต่น้องมึงเนี่ยสิน่าสงสารจริง แต่ก็คนละพ่ออีก คงช่วยยาก
เติบโตมาในสภาพแวดล้อมแบบนั้น กูล่ะกลัวใจจริงๆ ถ้าจิตไม่แข็งพอก็คงจะเอาดียาก

>>421 ถ้าช่วยน้องได้ ช่วยน้องเถอะนะคะ

>>422 มันยากนะ แม่มันจะปล่อยไปเหรอ ถ้าฟ้องศาลต้องพิสูจน์ไห้ได้ว่าแม่ไม่มีคุณสมบัติเลี้ยงลูก เช่นเป็นอาชญากรร้ายแรงติดคุก ทุพลภาพซึ่งยากมาก ศาลบ้านเรามันเฟมินิส ผู้หญิงได้เปรียบ แค่มึงรอดมาอยู่กะพ่อได้ก็บุญแล้ว มึงจะลองไปคุยกะแม่ขอน้องไห้พ่อเลี้ยง หรือ ปรึกษาทนายดูก็ได้แต่ยาก ถ้าไม่สำเร็จ ก็คือช่วยไม่ได้ มึงพยายามดึงตัวเองและพ่อมึงไห้ห่าง อย่าไปทนทุกข์แทนเค้า พยายามตัดขาดไม่รับข่าวอะไรทั้งนั้น เพราะกูว่าน้องมึงยังจะโดนอีกเยอะ

กูคิดออกทางเดียวที่พอจะช่วยได้คือมึงต้องอายุห่างกับน้องมากๆ ชนิดที่ว่ามึงเรียนจบทำงานมีเงินใช้แล้ว น้องมึงยังเด็กอยู่ ยังเรียนอยู่ อันนี้แหละมึงอาจช่วยได้เช่นเอาน้องมาเรียนมาอยู่กับมึงแล้วมึงรับส่งเสียดูแลเอง มึงจะได้สอนน้องดีๆ และให้น้องเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่ดี แต่ทางอื่นคงยากว่ะ เพราะเป็นน้องคนละพ่อ เป็นลูกของพ่อโน้นไม่ใช่พ่อมึง เห็นด้วยว่าถ้าช่วยไม่ได้จริงๆ ก็ต้องทำใจ โลกเรามันโหดร้ายแบบนี้แหละ มึงรอดจากสภาพแบบนั้นมาได้นี่ก็แสดงว่ามึงโชคดีมีบุญมากแล้ว

กูขอบ่นหน่อย กูรำคาญความไม่มีความคิดเป็นตัวของตัวเองของแม่กูชิบหาย ได้แต่ทำตามๆที่คนอื่นเค้าว่าดี โดยเฉพาะเรื่องบุญ ไหว้พระ พิธีนู่นนี่
แม่งเปลี่ยนไปเรื่อยๆ อยู่ที่ช่วงนั้นใครมาพูดอะไรให้ฟัง
เวลาคุยโทรศัพท์ด้วยจะโคตรรำคาญเพราะแกจะมีคำลงท้ายเป็นการให้พรลูกที่เป็นสคริปพูดเหมือนเดิมทุกครั้ง ยาวด้วยสัด แน่นอนว่าไปจำคำคนอื่นมาพูด แล้วมึงคิดดูคุยกันไม่ว่าเรื่องเหี้ยอะไรแม่งก็จะมีสคริปนี้ลงท้ายตลอด บางวันกูคุยธุระด้วย 3-4 รอบมึงต้องท่องสคริปให้กูฟังทุกรอบ!!!
ช่วงใหนเป็นหนักๆ กูต้องสาธุด้วย!!! คือมึงท่องสคริปเสร็จกูก็ตอบรับปกติจะกดวางสาย แม่งสวนมา "ทำไมไม่สาธุ" กูสตั้นแล้วพูด สาธุ+วางสาย คือมึงต้องการอะไรวะ...

มาช่วงหลังใช้ไลน์เป็น ความหงุดหงิดกูยิ่งทวีคูณ มาแล้วครับทุกเช้าส่งรูปมา 2-3 รูป มีสวัสดีประจำวัน ให้พร(ก็อปเค้ามา) ไม่อ่านอยู่แล้วฮะไร้สาระ แล้ววันดีคืนดีแม่งโทรมา บอกกู "สงพรไปให้ทำไมไม่สาธุ" ...กูสตั้น แล้วแกก็ท่องสคริปใส่กู กูสาธุ แล้วเข้าไลน์ไปพิมพ์ "สาธุ" ...กูก็อยากจะถามนะว่าเป็นไรมากไม้แม่

>>421 มึงสนิทกับน้องมั้ย อายุห่างกันมากรึเปล่า บอกว่าน้องอยู่ตจว กูเดาว่ามึงอยู่กรุงเทพ ปะนะ? ถ้าสะดวก ไม่ติดปัญหาเรื่องการเงิน หรือทางฝั่งพ่อมึงโอเค ลองบอกแม่ให้น้องมาเรียนใกล้ๆ มึงมั้ย ให้มาอยู่กะมึงอะไรงี้ อย่างน้อยก็จนกว่าจะเรียนจบ ถ้าคุยกับแม่ได้ก็ลองคุยๆ ดูนะ บอกว่าเพื่ออนาคตทางการศึกษาของน้องอะไรงี้ แต่ก็ควรต้องคุยกับน้องก่อนด้วยนะ ถ้าจะให้ย้ายไปอยู่ด้วยจริงๆ

สู้ว่ะมึง ช่วยเท่าที่ช่วยได้ ถ้าดูทรงแล้วเขาไม่รับความช่วยเหลืออะไร ไม่พยายามเปลี่ยนแปลงเลยมึงก็คงต้องเฟดๆ ตัวออกมาแหละ เซฟใจตัวเองด้วย อย่าเอาไปผูกติดเขาจนเครียดเกินไป

มีอะไรกะน้องตัวเองนี่ผิดมั้ยวะเพื่อนโม่ง

>>428 ไม่ผิด เพราะ กูก็เคยทำแบบมึง

>>428 ถ้ามีลูกขึ้นมาเคราะห์หนักเลยนะ เพราะจะมีการผิดปกติทางพันธุกรรม

>>428 ผิดกฎหมาย หากจะสมรส

อยากรู้ลูกผญพ่อแม่ปล่อยไปเที่ยวกันปะวะ ครอบครัวกุคือกลับดึกก้ไม่ได้6โมงก้โทรตามละ ขอไปเที่ยวตจวกับเพื่อนก็ไม่ให้อ่ะ ละคือกุ20แล้ววันนั้นไปกินเหล้าละนอนหอเพื่อนคือกุก้โตแล้วอ่ะรุ้ตัวเอง เซฟละมีสติอ่ะแล้วมาบอกกุคราวหลังจะไม่ให้ไปแล้วถ้าไปพ่อจะไปรับงี้ สมัยนี้มันอันตรายไม่ต้องไป ละหอเพื่อนมันใกล้กับสะดวกถ้าพ่อมารับคือกุว่า4ทุ่มก้พากุกลับละ บางทีเซ็งอ่ะห้ามเกือบทุกอย่างกุบอกความจิงไปก้เปนงี้ต้องโกหกว่าไปที่อื่นไม่งั้นก็ไปกินกับเพื่อนไม่ได้ โวะะะ

>>432 กูจะยี่บหกแล้วเขายังไม่ค่อยให้กูไปเลย 55555555555 กูก็ไม่ซีอะนะ นานๆ ไปกินเหล้าที ถ้าจะนอนคอนโดเพื่อนก็คือบอกไว้ก่อนเลยงี้ เขาก็เป็นห่วงแหละ ถ้าจะไปก็คุยกะเขาดีๆ ให้เห็นว่ามึงดูแลตัวเองได้ อย่าไปบ่อยมาก

>>432 เราคือเด็กน้อยตลอดกาลของพ่อแม่ กูไปได้นะ แต่คือถ้าถึงแล้วต้องรายงานว่า ถึงแล้วนะ

สมัยเป็น นศ แรกๆ จะออกไปกินอะไรดึก หมูกระทะ บุฟเฟ่ต์ กูจะโทรบอกด้วยนะ หลัง คิดว่ากูโตพอละ แต่แม่เหมือนมีเซ้นชอบโทรมาตอนกูถึงร้านไรงี้5555 เลนประมาณว่า กลับตอนไหนบอกแม่ด้วย อิสัส กลับดึกมากแต่แม่กูก็รอให้กูโทรไปบอกอะมึง คือเขาห่วงเรามาก็จริงๆ พอกูทำงานแล้วนะ ห่างไปอีก อิสระไปอีก แต่ขอโทษ กูแม่งนอนร้องไห้เหอะ จะเป็นโรคซึมเศร้าเอา สุดท้ายพอได้งานใกล้บ้าน รีบย้ายกลับบ้านอย่างไว ได้กลับบ้านทุกอาทิตย์ ชีวิตสุขโคตรอะ

แต่ในกรณีมึง กูว่าต้องค่อยเป็น ค่อยไป 20 คือ สำหรับกูก็ยังเด็กนะ การโตสำหรับกู คือหาเงินเองได้แล้ว

กูไม่เคยได้ไปเที่ยวจนปีสาม อ้างว่าไปนอนค้างทำงานกับเพื่อน แต่กูเที่ยวกับเพื่อนสนิทที่กูไว้ใจ ช่วยกันดูแลกัน กูทำแบบนี้นานๆที พอกูทำงานหาเงินเองได้ แดกเหล้าทุกศุกร์เลย เพราะแม่งเครียด เหนื่อยกว่าเรียนเยอะ พ่อแม่ไม่ว่านะ แต่ต้องโทรหาบ่อยๆหน่อย กูกลับตีสองก็ไม่ว่าแต่ต้องกลับ อ้างทำงานค้างคืนไม่ได้แล้ว ทุกวันนี้ดูขอบคุณเค้านะที่ไม่ปล่อยกูตามใจกู เพราะถ้ากูติดเที่ยวตั้งแต่เรียน ชีวิตกูคงไม่รอดมาถึงทุกวันนี้ แม่กูใช้วิธี รอเปิดประตูบ้าน ใครจะทนเห็นแม่อดนอนตีสามตีสี่ได้บ่อยๆ อีกอย่างพอโตๆแล้วกูเที่ยวจนเบื่อเหอะ มันสนุกเพราะไปส่องผู้มากกว่า พอมีแฟนแม่งเที่ยวไปก็งั้นๆแหละ555

>>432 มึงใจเย็นๆ เชื่อกู มึงเรียนจบแล้วมึงจะขอบคุณเขา พี่ผ่านมาแล้ว อิอารมณ์รำคาญความห่วงใยของพ่อแม่เนี่ย ตอนนี้เรอะ กูหมาหั่วเน่า แม่กูคุยแต่กับแมว มีแมวเกือบสิบ ตัวไหนวันนี้ไม่กลับบ้านกินข้าวบ่นอยู่นั่นแหละ ว่าแต่รอบๆตัวมึง คนรู้จักของพ่อแม่มีใครเคยใจแตกตอนอายุเท่ามึงมะละ

กูเคยทะเลาะกะแม่ใหญ่โตเรื่องไม่ยอมปล่อยกูสักที กูโตเเล้ว ดูเเลตัวเองได้ เเม่กูย้อนว่าดูเเลตัวเองได้จริงก็อย่าแบมือขอเงินพ่อเเม่ วันไหนทำงานเลี้ยงตัวเองได้ค่อยปากเก่งบอกว่าโตเเล้ว กูแม่งเถียงไม่ออกเลย ตราบใดยังขอเงินเขาใช้ ก็ต้องเคารพเงื่อไขของเขาด้วย

กูหงุดหงิดกับญาติกูมากทำไงดีวะ คือเขาทำงานเช้าขายของเย็นกลับบ้านงี้ เขาไม่ค่อยสนใจลูก ไม่มีเวลา ปล่อยเด็กป.4นั่งเล่นเกมทั้งวัน ทั้งวันจริงๆแบบจะเข้าห้องน้ำก็เอามือถือเข้าไปดูด้วย กินข้าวก็ต้องดูแล้วให้แม่ป้อน กูว่ามันเกินไปว่ะ ถ้าน้องมันดูหรือเล่นอะไรที่เป็นสาระซักหน่อยหรือเกล็ดความรู้กูยังพอรับได้นะ แต่นี่เกมแบบเกมล้วนๆ ส่วนใหญ่เล่นเกมมันจะได้ศัพท์อิ้งบ้างใช่ป่ะ นี่คือเล่นแบบไม่ได้เหี้ยไรเลย เอาสนุกเพลินๆอย่างเดียว เสาร์-อาทิตย์แม่งคือเล่นตั้งแต่ตื่น8โมงถึง5ทุ่มกว่าตลอด แล้วบุคลิกเขาไม่สอนอะไรลูกเลยอ่ะ ตามเวรตามกรรมมาก นั่งเล่นเกมจนหลังค่อม เคี้ยวข้าว,เดินเสียงดัง แล้วเวลาเล่นคอมมันไม่มีคนดูไง ก็ดูแต่คลิปแคสเกม แล้ว(บางคลิป)มันหยาบคายแม่งก็พูดไอ้เหี้ย ควย ไรงี้ตามเขา บางทีพ่อแม่มันนั่งอยู่ใกล้ๆเขาก็ไม่ว่าลูก นานๆกูมาหาทีพอกูบอก กินข้าวอย่าเคี้ยวดังนะ นั่งหลังตรงๆนะ น้องมันก็ไปฟ้องหาว่ากูบ่นจู้จี้ กูล่ะเพลีย สงสารเด็กมันนะ แต่กูทำเหี้ยไรไม่ได้เลย

>>438 เด็กข้างบ้านกูก็เป็น อยู่กับพ่อ 2 คน แม่หนีไปมีผัวใหม่ พ่อมันเลี้ยงแบบ...โยนโทรศัพท์ให้ เอาข้าวไว้ให้กิน แล้วไปทำงาน วันๆเล่นแต่เกม พูดหยาบตลอด แดกข้าวใช้ช้อนไม่เป็น คือพ่อมันเลี้ยงเหมือนเลี้ยงหมาอ่ะเอาข้าวไว้ให้ เย็นมาก็มาเก็บซากที่มันกินเหลือไว้ทิ้ง ไม่สอนเหี้ยอะไรเลย
โตมาไม่รู้จะเป็นไง อาการหนักชิบหาย

>>438 >>439 ต่อไปก็จะโยนไปให้ที่แห่งหนึ่ง เป็นภาระที่หนักมากของ ค. แทนไง แล้วพอสอนได้ไม่ดีก็มาด่า (ขออนุญาตผิดมู้หน่อย)

กูอยากฆ่าน้องตัวเองซิบหาย ถ้าให้เปรียบเทียบก็ไม่ต่างจากพวกสก๊อยขายยาแค่มันไม่ได้ขายยาไม่มีรายได้แต่ผลาญเงินพ่อแม่ไปวันๆ มารยาททราม ติดของหรู พ่อแม่ก็สายเปย์ตามใจซิบหาย ไม่เหมือนกูที่ไม่ได้ห่าอะไรเลยเพราะไม่ชอบอ้อนพ่อแม่ กูเลือกทำงานอยู่คนเดียวเพราะเบื่อขี้หน้ามันนี่แหละ กูกลับบ้านนานๆ ที พอกลับไปเจอกูก็พยายามทำตัวเป็นพี่ที่แสนดี พามันไปเที่ยวนั่นนี่ พามันไปกินของอร่อย แต่ดูเหมือนมันจะไม่เคยเห็นกูอยู่ในสายตา เพราะไม่ได้สนิทอะไรกันขนาดนั้น ส่วนพ่อแม่ก็บอกให้กูเลี้ยงน้องๆ สั่งสอนน้องบ้าง(กูอยู่กับมันจนถึง 4 ขวบ แล้วก็ไปอยู่หอมหาลัย+ทำงาน ยาว) พ่อแม่สอนไม่ไหวเพราะมันชอบขึ้นเสียงใส่ แล้วผลักพ่อแม่ คือเป็นพ่อแม่ไม่มีปัญญาสั่งสอนลูกตัวเองแล้วปล่อยให้มันโตมาได้ขนาดนี้ กูก็บอกว่ากูเลี้ยงพ่อแม่ไหวนะ แต่ให้กูเลี้ยงน้องมาเป็นภาระกูอีกคน กูไม่เอา แม่ก็บอกเป็นพี่น้องกันทำไมไม่รักน้อง เหี้ย แล้วน้องมันรักกูบ้างป่ะ กูเคยถามมันละว่ารักกูบ้างไหม มันบอกว่าไม่ได้สนใจ โอเค กูก็ไม่สนใจมึงเหมือนกัน ต่อให้มึงตายชีวิตกูก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ทุกวันนี้กูสาปแช่งมันให้ไปแว๊นแล้วโดนรถชนตายๆ ห่าไป ไม่ต้องมาพะงาบๆ ที่โรงบาลนะ ภาระอีก แม่กูก็อยากให้กูกลับไปอยู่บ้านด้วยกัน เหี้ย กูกลับไปกูประสาทแดกแน่ๆ

>>441 น้องมึงเป็น ผญ ปะ ถ้า ผญ ระวังเรื่องมีลูกด้วยนะมึง กลัวจะตกเป็นภาระพ่อแม่และมึงอีก

>>441 เออกูเข้าใจ ของกูไม่ใช่น้องแต่เป็นแม่ เหมือนพวกงมงายยึดติดอยู่กับเปลือกทางพุทธน่ะ จิตใจอ่อนแอ ใครมาพูดอะไรให้ฟังก็โอนอ่อนตามง่ายๆ โดยเฉพาะเรื่องผีสางเทวดาบาปบุญเนี่ย ช่วงนี้ไม่รู้ว่าใครไปพูดว่าพ่อแม่ให้พรลูกต้องรับว่า "สาธุ" เท่านั้น
คือถ้าช่วงเทศกาลให้พรยาวๆกูก็ สาธุ ให้ปกติ
พอมาช่วงนี้ แค่บอกว่าโชคดีนะ กูต้อง สาธุ
ส่งคำอวยพรมา (แน่นอนว่าก็อปชาวบ้านเค้ามา) กูต้อง สาธุ WTF???
กูไม่สาธุ รับว่า "ครับ" แม่งมีโทรมาอีกรอบแล้วสาธยายว่าพ่อแม่ให้พรลูกต้องสาธุ บลาๆๆๆๆๆ นารำคาญสัดดดดดดดดดดดดดดดดด

>>442 ผู้หญิงว่ะ มีลูกไม่เท่าไหร่ พ่อแม่กูน่าจะอยากได้หลาน แต่ถ้าเลี้ยงหลานไม่พอต้องมาเลีี้ยงแม่มันด้วยนี่กูไม่โอเคว่ะ ถ้าแม่งมีลูกแล้วก็ต้องหาเงินเลี้ยงตัวเองให้ได้แค่นั้นพอ ไม่ขอไรมากละ ส่วนกูคิดว่าจะไม่มีลูกไม่อยากภาระเพิ่ม เลี้ยงตัวเองยังไม่รอดเลย

>>444 มีหลานขึ้นมาเอาไปเลี้ยงไกลๆจากแม่มันเลย ถ้ากูเป็นงี้คือกูจะหนีไปไกลๆแบบไม่ให้แม่งตามได้เลยว่ากูไปไหนอะไรยังไง แอบเก็บผ้าผ่อนข้าวของที่จำเป็นละรีบเฝดๆออกมาให้ไวแบบสายฟ้าแลบ มรดก ทรัพย์สินต่างๆที่พ่อแม่มึงมีละมึงจะได้รับในกรณีที่มึงไม่ยึดติด มึงหนีออกมาเลย ให้มันรู้กันไปว่าน้องมึงทำตัวแบบนี้ละพ่อแม่มึงยังสบายใจได้ก็ทำดู ส่วนเงินทองก็โอนๆให้พ่อแม่มึงบ้างแบบว่าหลุดๆไปเข้าบัญชีไรงี้ หวังว่าน้องมึงคงไม่สันดานเลวเข้าขั้นไปแย่งเงินพ่อแม่มึงแดกละกัน

>>443 ตอบพ่อแม่ไปว่า "อัสลามมุอะลัยกุม"

กุมาเรียนกทม อยู่บ้านกับป้า ป้าไม่มีลูก และเป็นชาวสวนแบบบ้านๆ กุเกรงใจมากเวลาจะขอออกไปเที่ยว หรือไปค้างที่อื่น (หอแฟน) กูแบบแม่งไม่อยากโกหกว่าทำงานนู้นนี่ แต่กูก็อยากใช้ชีวิต แม่งชีวิตกุ20ครั้งเดียวปะวะ หรือจะแม่งไม่แคร์แม่งไปเลย ยังไงก็ชีวิตกูอะ ชอบแซะนู่นนี่ เค้าดูไม่เข้าใจกู ปกติไปเรียนกุก้กลับเร้ว ไม่เถลไถล ไม่เคยกลับดึก ตั้งใจเรียน เป็นเด็กดีมาตลอด แค่ขอไปค้างที่อื่นแต่บอกว่าทำกิจกรรม ประมาณสัปดาห์ละครั้ง ไม่ก็เดือนละ2-3ครั้ง พอกุกลับมาก็ชอบด่าแมวว่าไปเที่ยวนู่นนี่นั้น ก็คือแซะกูอะแหละ กูแบบกูอึดอัดอะ กุพยสยามจะไม่แคร์เพราะนี่ก้ชีวิตกู แต่แม่งกุก้รู้สึกเกลียดฟีลเวลาต้องขอแบบ พนไปนอนหอเพื่อนนะ แบบเนี้ยะ ละจะมีลุงที่เป็นพี่ของแม่ แต่ไม่ใช่ผัวป้า ชอบโทรมาถามว่าวันนี้กูอยู่บ้านมั้ย กูเซ็งๆๆๆ

เบื่อที่บ้านชิบหาย
โตมากับครอบครัวที่ผู้หญิงในบ้านทำงานหนัก แล้วกูเป็นผู้ชายคนเดียวที่เหลือในบ้าน ไม่รู้ทำไมยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกเหมือนว่าตัวเองอยู่ลำดับต่ำสุดของบ้านเลยว่ะ

>>448 ทำไมน่าสงสาร55555

กูโกรธพ่อตัวเองมากตอนนี้ คือตอนที่เขาลำบาก พี่ชายคนโตเอารถไปล้ม พัง เสียเป็นหมื่น กูหาให้จ่ายให้ พอตอนกูแย่กูลำบาก ไม่เคยคิดช่วยอะไรกูเลย เบี่ยงไปเบี่ยงมา บ่นหนี้นั่นนี่นู่น ไม่เคยเป็นห่วง ไม่มีน้ำใจอะไรให้กูเลย ตอนสบายดีก็ไปโอ๋พี่ชายพี่สาว ตอนลำบากก็มาตื้อมาขอกู เป็นลูกคนเล็กมันสบายที่ไหน น้อยใจชิบหายเลย

กูทำงาน10ชม+อาทิตย์นึงหยุดได้แค่วันเดียว วันหยุดกูก็นอนทั้งวันก็ยังโดนที่บ้านบ่นว่าไม่ทำห่าอะไรเลย หมดคำจะพูดสึดๆ

พ่อแม่ที่แม่งหย่ากันแล้วต่างคนต่างใช้นามสกุลเดิมนี่ส่วนมากจะแยกกันอยู่ หรือว่าไม่เกี่ยวข้องกันแล้วเสมอไปไหมวะ?

>>452 >>452 หย่าแล้วใช้นามสกุลไรก็ช่าง เขาอาจจะไม่จำเป็นต้องแยกกันเสมอไปปะ อาจจะหย่าเพราะเหตุผลทางการเงินก็ได้นี่นา

>>452 ถ้าหย่าเพราะจบกันไม่ดีก็ต่างคนต่างอยู่

พ่อกูยืมเงินไปหมื่นนึงแล้วไม่คืนว่ะ คือกูต้องใช้อะแล้วตอนนี้กูไม่มีแดก เค้าก็ปัดความรับผิดชอบไม่ดูดำดูดีกูเลย เอาแต่พูดว่าไม่มีตังๆ ถ้าบอกว่าขอแต่แรกกูคงแบ่งไปให้แบบไม่หวังว่าจะได้คืน แต่นี่สัญญาดิบดีได้แน่นอนๆ กูก็เห็นเป็นพ่อกูเชื่อใจ แล้วก็มาทำกันแบบนี้อะนะ อย่ามาด่ากูเรื่องบุญคุณล่ะ กูเลี้ยงตัวเองมาแต่เด็ก หาเงินเองทุกอย่าง ตอนเด็กขอเงินกินขนมห้าบาทพ่อยังมองกูเหมือนมองเห็บหมา แล้วตอนนี้ก็มาเรียกร้องลำเลิกหาความกตัญญูจากกู เสียความรู้สึกเหี้ยๆ

>>455 ต่อไปก็ต่างคนต่างอยู่ พ่อมึงทำกับมึงยังไงมึงก็ทำไปหยั่งงั้นแหละสมเหตุสมผลดี ถ้าโดนอ้างกตัญญูมึงก็อ้างมั่งว่าเลี้ยงกูแบบนี้กูตอบแทนแบบนี้ก็ถูกแล้วพ่อเหี้ย จบ

พ่อแม่ที่เลี้ยงลูกว่าอยากได้ไรให้เก็บตังซื้อ พอจบมาทำงานแล้วลูกไม่ส่งตังให้ แต่เก็บตังซื้อทุกอย่างที่อยากได้ สมเหตุสมผลมั้ยวะ

>>455 แต่ก่อนที่มึงจะเลี้ยงตัวเองได้เค้าจ่ายค่าข้าวค่านม ไห้บ้านมึงอยู่ กูว่ามากกว่าหมื่นนะ มึงก็คำนวนที่เค้าไห้มึงทั้งหมดเท่าไหร่ก็ตอบแทนเท่านั้นก็ได้

>>457 ไม่อะ ค่าข้าว ค่าอยู่เค้าก็จ่ายไห้มึงนะ พอแก่มึงก็คสรเลี้ยงเค้าตอบแทนไม่น้อยกว่าที่เค้าเลี้ยงมึงนะ

>>458-459 โทรลไอสัส

ทําอะไรก็ได้กูไม่ได้ขอตังใคร

กูหงุดหงิดวะ แม่กูเป็นพวกชอบทำดีเอาหน้าอะ หลังๆกูไม่อยากเห็นหน้าเขา เห็นเขาพยายามทำอะไรดีๆให้ละคลื่นไส้ชิบหาย กูบอกไม่เอาก็ยังจะทำ บางทีกูวางกล่องข้าวทิ้งไว้ก็มาล้างของกู ล้างไม่สะอาดกล่องแม่งมันเหมือนไม่ได้ราดซันไลกูต้องมาล้างใหม่ เดินสูบบุหรี่รอบบ้าน พอกูเดินผ่านถึงทำเป็นหลบ กูเคยบอกละว่ากลิ่นมันโชย ละคือตอนพ่อกูอยู่เขาไม่สูบเลยเว้ย สูบแต่ตอนกูอยู่เหมือนยั่วโมโหกูอะ จะมาทำหลบๆทำไมวะในเมื่อจงใจสูบให้กูได้กลิ่น เรื่องซักผ้าอีก เอาของกูไปซักละเหม็นมาก เอาไปตากยังไงไม่รู้แต่โคตรเหม็นอับ ชุดเขาไม่เหม็น ชุดพ่อกูไม่เหม็น เหม็นแค่ชุดกู คือกูคิดว่าเขาโรคจิตวะ แต่คือกูไม่อยากพาไปรักษา ด่ากูเหี้ยก็ได้ แต่กูเกลียดเขา อยากไปให้ไกล ไม่ยุ่งยุ่ง ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากข้องแวะ เห็นแล้วสะอิดสะเอียน ถามว่าในชีวิตกูเกลียดใครมากที่สุด ก็แม่กูนี่ละ ตอนเด็กๆบอกเกลียดตอนกูร้องไห้ ตอนกูกลัวแมงสาปกรี๊ดลั่นบ้านก็มองว่ากูสำออย ละทุกวันนี้พยายามทำตัวน่าสงสารเรียกร้องความเห็นใจจากคนอื่น เพื่ออะไรวะ ยิ่งนึกยิ่งหงุดหงิดวะ ละไหนจะตอนที่เอากูกะพี่ไปพูดลับหลังกะญาติ เล่าทุกอย่างให้คัวเองน่าสงสาร ขู่จะฆ่าตัวตาย เล่าเรื่องตัวเองมีชู้แบบไม่อาย ชอบใส่เสื้อผ้าวับๆแวมๆ หลอกให้กูส่งรูปแฟนเก่าพี่กูเพื่อให้พี่กูทะเลาะกะแฟนเพราะไม่ชอบแฟนพี่กู ควยเอ้ย กูจะออกจากไอบ้านเส็งเคร็งนี่ให้ได้ เห็นหน้าแม่ละกูจะอ้วก ทำไมกูต้องมาเจอสองครามประสาทแบบนี้ทุกวันวะ ถูกปลูกฝังความเกลียดในขณะที่คนอื่นเขารักแม่ แสดงออกว่าเกลียดมากไม่ได้ เพราะกุตอเเหลสุ้เขาไม่ได้ ไอสัส อึดอัด ละเออ ตอนทำกับข้าวให้กูก็ยัดเยียดจัง เขารู้ว่ากูเป็นคนขี้เหนียว ไม่ชอบทิ้งข้าวของ ก็ทำกับข้าวมาให้กูเพราะรู้ว่ากูทิ้งไม่ลงแน่ๆเสียดาย แตทุกครั้งที่ทำมาต้องมีเส้นผมตัวเองอยู่ในนั้น เชี้ยไรวะ จะอ้วก ยิ่งเมนูไหนมีน้ำตาลมีมดด้วย ไอเหี้ย ขวดที่ไม่มีมดก็มี ทำไมต้องใช้ขวดมีมดวะ ตอนนั้นซื้อโดนัทมากะวางืิ้งไว้ให้มดขึ้น ตอนพ่อกูอยู่ซื้อมาละเข้าตู้เย็น แต่กูอยุ่วางทิ้งไว้ให้มดขึ้นละบอกว้าซื้อมาให้ คือเชี้ยไรวะ คือจะให้กูกินของมดขึ้นเหรอ แม่งเอ้ย หงุดหงิดซะ

ละใครจะมายูนิคอนใส่กูว่าเขาแก่แล้วกูบอกเลย เขายังไม่แก่ไอสัส เห็นการกระทำ2มาตรฐานระหว่างกูกะพ่อก็ชัดเหี้ยๆละ พอที ไม่อยากอยู่แล้วเว้ย ไอเหี้ย เป็นลูกทรพีก็ยอม กูอยากมีความสุข ไม่อยากทนอยู่ให้เสียสุขภาพจิตละ สงสารตัวเอง

กูจะทำไงกับแม่ตัวเองที่มีนิสัยเหมือนมนุดป้าที่มักจะมีคลิปลงว่อนเน็ตทุกวี่ทุกวันวะ และกูว่าแม่กูก็ต้องโดนเข้าซักวัน แต่ละอย่างที่ทำนี่... กูรำคาญมากๆไม่อยากไปไหนด้วยเพราะกูอายที่ต้องอยู่กับคนแบบนี้ เอาเปรียบคนอื่นตลอดเวลา เบียดเบียนชาวบ้านเพียงเพื่อให้ตัวได้รับประโยชน์ แซงคิว จอดรถที่ห้ามจอด แล้วก็เหวี่ยงๆๆๆใส่คนที่มาเตือน กูพูดอะไรก็ทำหน้าตากวนประสาทใส่แล้วไม่เคยสนใจ กูเคยคุยเรื่องนี้กับพ่อแล้วไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นเลยว่ะ เบื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำตัวน่าอายชิบหาย

>>463 ขอตอบน้ะเพราะแม่กูก็เป็นแล้วแต่ก่อนกูทะเลาะกับแม่เพราะเรื่องนี้บ่อยแต่แม่กูเค้ายังพยามปรับตัวน้ะ แต่ที่ติดหนักๆของแม่กูคือโซเชี่ยลจะถ่ายรูปอย่างเดียวซึ่งอันนี้กูค่อนข้างรับได้มึงลองทำท่าทีขึงขังจริงจังแล้วให้ทุกคนในครอบครัวล้อมวงคุยกันดูมั้ยว้ะเพราะกูก็ใช้วิธีนี้แล้วก็ยกตัวอย่างในโซเชี่ยลที่เค้าด่ามนุษย์ป้าให้แม่ดูโดยใช้เฟสของแม่กูเปิดเข้าไปแล้วให้เค้าอ่านคอมเม้นว่าเป็นยังไงถ้าทำตัวแบบนี้ ปล.มึงเคยเห็นคลิปเด็กนรกมั้ยว้ะมึงอาจจะเคยเป็นแบบนั้นตอนเด็กก็ได้น้ะแต่แม่มึงยังพามึงไปทุกๆที่เลย สู้ๆเข้าเพื่อน

เพื่อนโม่งกูอยากถามวิธีเลิกเหล้า มีใครมีวิธีดีๆช่วยให้คนเราเลิกเหล้าได้ไหม กูไม่ไหวแล้วมึง

พ่อกูชอบกินเหล้า ขี้เมา แล้วไม่ได้เมาเฉยๆแต่เมาอาละวาด ปกติไม่เมาก็เอาแต่ใจโมโหร้ายอยู่แล้ว พอเมาก็คูณสอง แล้วพ่อแม่งนิสัยแบบนี้มาตั้งแต่กูจำความได้ เมาทีไรชอบทะเลาะกับแม่กู ชอบทำลายข้าวของ ทำเสียงดังแล้วก็ด่าจนไม่มีดี เคยหนักถึงขั้นถือมีดมาแทงแม่กูอ่ะ กูจำได้ติดตาเลยมึง แม่ง แล้วพอกูโต เริ่มจำความได้กูก็เริ่มถูกพ่อด่า ถูกปาจานปาช้อนถูกทำร้ายร่างกาย แล้วหนักสุดคือการทำร้ายจิตใจ กูกล้าพูดเลยว่าไม่มีคำพูดคำจาเหี้ยๆแบบไหนที่ไม่เคยได้ยิน ไล่กูไปตายคือเรื่องปกติ ด่ากูว่าเลี้ยงหมาดีกว่าเลี้ยงกูก็เหมือนกัน กูเกลียดพ่อตัวเองเวลาเมามาก ตอนไม่เมาเขาเป็นคนดีแต่ตอนเมาเขาคือคนเหี้ยที่ด่าว่าทำร้ายลูกเมียได้อย่างไม่รู้สึกผิดอ่ะ แล้วกูอยู่กับความเลวร้ายแบบนี้มาแต่เด็ก มันทำความเสียหายฝังใจจนกูกลายเป็นคนขี้กลัว กูกลัวเสียงดัง กูขี้ระแวง กูไม่ยอมแดกเหล้าเพราะไม่อยากเมาแล้วเป็นหมาบ้าเหมือนพ่อตัวเอง
แล้วตอนนี้ทุกอย่างมันแย่ขึ้นเรื่อยๆเพราะกูโตแล้วอ่ะ กูอายุจะสามสิบแล้วนะ ทำงานที่กทม.เจ็ดแปดปีแล้วกลับมาอยู่บ้านเพราะพ่อแม่แก่แล้ว กูกลับมาโดยหวังจะได้ทำแบบนั้นแต่มันไม่ดีขึ้นเลยเพื่อนโม่ง กูทำอะไรไม่ได้เลยเพราะพ่อกูยังเหมือนเดิม อายุห้าสิบกว่าแล้วแต่เวลาเมายังอาละวาดเหมือนเคย แย่กว่าเคยด้วยเพราะกูเริ่มทนไม่ไหว แต่ก่อนกูยังเด็ก กูยอมเขา กูไม่กล้าต่อว่าเขาและทำอะไรเขาไม่ได้เพราะความกลัว มาตอนนี้พอกูเริ่มจะต่อว่าเขากลับไม่ฟัง พอกูพูดอะไรก็หาว่ากูดูถูก าว่ากูไม่เคารพเขาอย่างนั้นอย่างนี้ อย่างเมื่อวานสดๆเลยมึง เขากลับมาบ้านตอนหกโมง ดื่มเหล้ามาแล้วมาหาเรื่องแม่กูเพราะแม่กูทำกับข้าวไม่เสร็จ ทั้งที่มันไม่ใช่ความผิดแม่กูเลย แล้วเขาก็เริ่มด่าแม่ หาว่าแม่กูมัวแต่ไปทำอย่างอื่น หาว่าแม่มีชู้(ทั้งที่ตัวเขานั่นแหละเคยมีชู้ แม่งเอ๊ย) ด่าอย่างนั้นอย่างนี้จนกูเริ่มทนไม่ไหว กูท้วงไปคำนึงว่าให้ใจเย็น อย่าทะเลาะกันเลย เขาก็เอาล่ะ บอกว่ากูไม่มีมารยาท พูดจาแบบนี้กับพ่อทำไม เคารพพ่อบ้าง มึงคิดว่าพ่อโง่ใช่มั้ย พ่อเรียนน้อยใช่มั้ย แต่กูส่งมึงเรียนจบปริญญาได้นะ มึงไม่มีสิทธิมาเถียงกู มึงคิดว่าตัวเองเป็นใคร มึงนึกว่ามึงฉลาดเหรอ กูเลี้ยงมึงมาไม่ได้ให้มึงมากำเริบเสิบสานแบบนี้ มึงต้องทำตามที่กูสั่ง คือแม่งพูดจาเอาแต่ใจสารพัดแล้วก็เริ่มพ่นคำหยาบ ด่า ทำลายข้าวของไปเรื่อยจนกูเดินหนีไปบ้านป้าข้างๆ กูไม่เป็นไร เขาไม่ได้ทำร้ายร่างกายแต่ใจกูไม่ไหวแล้วอ่ะมึง กูยังรู้สึกแย่มาถึงตอนนี้ คำพูดเขาที่พูดออกมาตอนเมาอ่ะ เขาอาจจะไม่คิดอะไรแต่คนได้ยินอย่างกูมันจำนะ กูจำได้ทุกคำว่าเขาพูดจาร้ายกาจอะไรมาบ้าง แล้วใจกูมันก็เริ่มทนไม่ไหวขึ้นมาเรื่อยๆแล้วอ่ะ กี่ปีๆเขาก็ไม่เคยเปลี่ยน ไม่เคยคิดว่าตัวเองผิด กูบอกให้ลดเหล้าลงบ้างก็บอกว่ามันเป็นงาน(พ่อกูทำงานเป็นผู้รับเหมา) ลุงป้าญาติฝั่งพ่อเคยเตือนเขาก็ไม่สน พอกูลองคุยตอนเขาไม่เมาเขาดันบอกรู้ว่าตอนเมาพ่อจะนิสัยยังไงแล้วมายุ่งกับพ่อทำไม แล้วยังบอกว่าลูกๆอ่ะเข้าข้างแม่ไปหมด ไม่เคยมองเลยว่าแม่ทำตัวแย่แค่ไหน พ่อเป็นคนหาเลี้ยงครอบครัวแท้ๆแต่ไม่เคยเห็นใจ สุดท้ายกายเป็นพวกกูผิดทั้งที่ตัวเองเป็นฝ่ายหาเรื่องลูกเมียก่อน กูไม่รู้จะทำยังไงแล้วเพื่อนโม่ง กูเครียดมาก กูไม่อยากอยู่บ้านแล้ว อยากออกไปอยู่คนเดียวแต่ที่ทำงานดันใกล้บ้าน ถ้าไปอยู่ที่อื่นเดี๋ยวคนก็จะนินทากันอีก(ตวจ.สังคมมันแคบว่ะ) แล้วใจกูคือไม่ได้อยากแตกหักกับพ่ออ่ะ กูรักเขาอย่างที่ลูกรักพ่อคนนึง อย่างอื่นเขาก็ดี เขาทุ่มเททำเพื่อกูและน้องจริงๆ ถึงจะขี้โมโหแต่มันคงดีกว่านี้ถ้าตัดเรื่องเหล้าไปได้อ่ะ กูอยากให้เขาเลิกมาก กูพยายามหาวิธีทำให้เขายอมเลิกอยู่แต่ใจมันก็ท้อและไม่รู้จะทำยังไงแล้ว คิดไม่ออกจริงๆว่าจะแก้ไขปัญหายังไง กูเครียดมากจริงๆ

>>465 เมาด้วยเรื่องงานนี่คือยังไงวะ แบบเป็นผู้รับเหมา ต้องไปแดกกะใคร? คนทั่วไปจะมีคนแดกด้วยอ่ะ

>>465 วิธีเลิกอะเยอะแต่ฟังแล้วเจ้าตัวไม่คิดจะเลิกแล้วติดมากี่สิบปีแล้วมึงคุยดีๆกูว่าไม่ได้ว่ะ ต้องคุยแบบซีเรียสเลยว่าถ้าไม่เลิกคือมึงพาแม่ไปทีอื่น(แม่มึงเห้นด้วยป่าวอันนี้ก็ต้องคุยอีก ถ้าแม่มึงโอเคกับการเมาแล้วโดนด่าแบบนั้นกูว่ามึงก็ต้องปล่อยให้เค้าอยู่กันเองเหอะ) เรื่องงานก็อาจให้พ่อมึงเลิกทำงานมึงทำงานหาเลี้ยงครอบครัวเอง เรื่องโดนนินทาอะไรมันก็คงช่วยไม่ได้ว่ะเพื่อรักษาสุขภาพจิตตัวเอง พ่อกูก็ปากมากน่ารำคาญ(แต่ไม่กินเหล้าเลยไม่เท่ามึง)กูใช้วิธีปล่อยแม่งบ่นไปเลยเดินหนีเลย ไม่คุยกัน(แบบคุยจริงๆไม่ใช่ถามตอบคำ)มาหลายปีแล้วกูก็ใช่ว่าจะชอบนะแต่ช่วยไม่ได้ ก็คงต้องตายจากกันทั้งๆที่เป็นแบบนี้แหละ

>>465 ยาเบื่อเหล้าคือคำตอบ ไปถามร้านยาร้านไหนก็ได้ ถามวิธีใช้ด้วยนะ
>>466 แดกเข้าสังคม เอาคอนเนคชั่น

>>466 เมาแบบตอนเย็นไปเยี่ยมลูกน้อง ดูงานดูความคืบหน้าก็ต้องเอาเหล้าเอากับข้าวไปเลี้ยง บางทีก็ไปคุยกับเจ้าของบ้านอ่ะมึง เมาได้เกือบทุกวัน แต่วันไหนไม่เมากลับมาบ้านดันซื้อเหล้ามาแดกเองอีก กูเอาเหล้าไปเก็บก็ไม่ฟัง เอาแต่บอกว่างานเครียดๆ

>>467 มันก็จริงแบบที่มึงว่าว่ะ วิธีเลิกมีเยอะแต่เขาไม่เลิกเอง กูจำได้ว่าก่อนหน้าูกลับมาอยู่บ้านสักปีเขาเพลาลงแล้ว(หรือกูคิดว่าเพลาๆเพราะตัวเองไม่ได้อยู่บ้านก็ไม่แน่ใจ) แต่มาช่วงนี้อ่ะกินหนักจริง
ส่วนแม่กู เขาก็ไม่ได้มีความสุขกับการถูกด่าอ่ะ เวลาพ่อเมาแล้วด่าบางทีแม่กูก็ด่าสวน(เลยโดนพ่อกูทำร้ายร่างกายอีก) แต่จะว่าไงดีวะ แม่กูเป็นคนแคร์สายตาชาวบ้านอ่ะ อดทน ไม่อยากเลิกเพราะกลัวโดนนินทา แม่กูก็บ่นหลายครั้งแล้วว่าจะไม่ไหวๆแต่ก็ไม่ไปไหนสักที
ส่วนเรื่องงาน ไม่ใช่กูไม่อยากให้พ่อกูเลิกนะ บอกเขาหลายหนแล้ว แต่พ่อกูเป็นประเภทอยู่นิ่งไม่ได้อ่ะ ถ้าวันไหนไม่ได้ทำงานก็คือหาเรื่องชาวบ้าน ไล่ติตั้งแต่แม่กู ตัวกู น้องกู ทุกอย่าง ด่าไม่มีใครได้ดั่งใจแล้วสุดท้ายก็จบที่แดกเหล้าเหมือนเดิม เวลาเขาบ่นกูก็เดินหนีนะ แต่พอไม่มีใครฟังพ่อกูดันชอบพังของ เมื่อวานก็ทุบตู้ หม้อหุงข้าวพัง ลุงป้ากูก็บอกพ่อกูไม่เปลี่ยนนิสัยหรอก ทางที่ดีคือปล่อยไป บอกให้กูไปปลูกบ้านอยู่คนเดียวแล้วเอาแม่ไปอยู่ด้วย ปล่อยพ่อกูไว้ตรงนี้ ซึ่งในหมู่บ้านกูก็เคมีกรณีแบบนี้นะ แล้วเขาแม่งน่าสงสารมากอ่ะ อยู่คนเดียวหากินคนเดียวลูกเมียไปอยู่อีกบ้านนึง กูเคยคิดว่าทำไมลูกเมียเขาใจร้ายงี้ แต่ตอนนี้เริ่มเข้าใจแล้วว่ะ

>> 468 ยาเบื่อเหล้าคืออะไรวะ มึงมีแนะนำยี่ห้อสรรพคุณอะไรมั้ย กูไม่เคยได้ยินเลย

>>470 ไปถามร้านยา มันต้องทำความเข้าใจเยอะ กูขี้เกียจพิมพ์

>>469 ญาติๆมึงก็เข้าใจนิแบบนี้กูว่า(ถ้าย้ายออกไป)คนนินทามึงเหลือไม่เยอะแล้วแหละ มึงลองกล่อมแม่ดูจริงจังน่าจะง่ายกว่าพ่อว่ะ มีลุงป้าเข้าใจละก็เอาพวกนี้มาช่วยกล่อมกูว่าได้อยู่แหละแม่มึงดูไม่ได้อยากอยู่อยู่แล้ว ส่วนยาเลิกเหล้ากูลองหาดูกูว่าไม่เวิร์คว่ะ https://www.khaosod.co.th/special-stories/news_1822392 ดูแล้วมันต้องใช้โดยอยู่ในความดูแลของหมอ นี่ไอ้>>471 เหมือนจะให้มึงแอบเอาให้พ่อแดกเกิดตายขึ้นมาชิบหายนะเว้ย

"ไม่แนะนำให้ซื้อยาเองไปแอบให้ผู้ติดเหล้ากินโดยไม่รู้ตัว เพราะปฏิกิริยาของยา เมื่อดื่มเหล้าเข้าไปนั้นอาจรุนแรงได้ และแพทย์จะจำกัดปริมาณยา เช่น เริ่มต้นจากครั้งละครึ่งเม็ด และเพิ่มหรือลด ขึ้นอยู่กับปฏิกิริยาของยา การใช้ยาจึงควรได้รับคำแนะนำ และอยู่ในการดูแลของแพทย์ อย่างไรก็ตาม ยาดังกล่าวจะใช้ในผู้ที่ตั้งใจจะเลิกอย่างถาวร ไม่ควรกลับไปดื่มบ้างหรือลดปริมาณการดื่ม เพราะยามีผลข้างเคียง" https://www.khaosod.co.th/special-stories/news_1822392

>>472 เขาก็เข้าใจแหละมึง แต่เขาก็ญาติฝั่งแม่อยู่ใกล้บ้านเลยเห็นสภาพ ส่วนที่หนักอ่ะญาติฝั่งพ่อน่ะมึง คิดว่าเขาคงไม่ยอม แต่กูก็เริ่มหาข้อมูล หาแบบบ้านล่ะ ส่งไปให้น้องดูด้วยว่าเอามั้ย แม่ง มาถึงจุดนี้จริงๆ ส่วนเรื่องยาอ่านผลกระทบของมันแล้วน่ากลัวเกิน กูขอสร้างบ้านอยู่เองดีกว่า
>>473 ขอบคุณคำแนะนำของมึงนะ กูหายไปเซิร์จหายาเลย แต่พออ่านสรรพคุณแล้วเลือกหาข้อมูลสร้างบ้านแทน55

>>472-473 ถึงบอกให้ไปร้านยาไง เพราะกูรู้ว่าถ้าเอาไปกูเกิลจะเจอข่าวอันนี้ แล้วพอคนไม่รู้แบบมึงอ่านปุ๊บก็จะตีขลุมว่าทุกเคสต้องเป็นแบบนั้นหมด เรื่องจริงคือโอกาสตายน้อยกว่าแดกทุเรียนพร้อมเหล้าอีกเหอะ ยามันไม่ได้มีตัวเดียวและวิธีใช้มันก็มีรายละเอียดที่ต้องทำความเข้าใจเยอะ จะเอามั้ยก็แล้วแต่

ญาติถูกหวยเลขท้ายสองตัวติดกันสามงวด ซื้องวดละใบ
เถียงกันว่าโอกาสความเป็นไปได้เท่ากับถูกรางวัลที่หนึ่งรึเปล่า

>>476 ไม่เท่าดิ คนถูกเลขท้ายสองตัวมีกี่คน รางวัลที่ 1 มีกี่คน โอกาสถูกรางวัลที่ 1 ยากกว่า ถูกเลขท้ายติดๆกันอยู่แล้ว

>>476 เท่าดิวะ มึงเรียนความน่าจะเป็นมาป่ะ

>>476 เท่าในเชิงคณิตศาสตร์แต่ไม่เท่าในแง่จิตวิทยาน่ะ
สมมติทอยเหรียญแล้วทายว่าออกหัวตลอด แต่ไม่ถูกเลยติดกัน 10 ครั้ง ในเชิงคณิตศาสตร์มันคือ 1/1024 แต่ในความรู้สึกคนทายโอกาสแต่ละครั้งมันคือครั้งใหม่ จะเท่ากับ 1/2 ตลอด
นี่ก็เป็นเหตุผลนึงที่สูตรคำนวณหวยที่อ้างอิงจากสถิติย้อนหลังแม่ง bullshit เพราะ result ที่เกิดขึ้นและจบไปแล้วไม่ควรจะมีผลต่อความน่าจะเป็นในอนาคต

เท่าสิวะ

เบื่อแม่ว่ะเมื่อไหร่จะรู้ว่ากูอยากเรียน

อีสัสกูเกลียดแนวคิดการเลี้ยงสัตว์บ้านกูมาก ไม่ทำหมันเพราะสงสารแต่เคยคิดไหมว่าห้องกุมันอยู่แถวๆหน้าสุดสงสารกุบ้างป้ะ คือบ้านกูมีสองครอบครัวแนวหน้ากับแนวหลัง(ขอให้พวกมึงเข้าใจ)​แต่อีบ้านที่เลี้ยงหมาเสือกอยู่หลังบ้าน พอหมาแง้งๆใส่หมาข้างนอกผ่านประตูรั้วทำเอากุนอนไม่หลับเลยชิบหาย ควยๆๆๆๆๆๆๆ

แม่งเอาของกูไปใช้ได้ไม่เคยขอสุดที่ชาทสำรองกูพังไม่มีใครรับผิดชอบด่าไม่ได้ควย ตอนกูช่วยช่วยคนอื่นได้คนอื่นเคยช่อยกูมั้ยควย!

เบื่อแม่กูว่ะ
แม่งยังเข้าใจอยู่อีกว่าการทำงานต้องไปนั่งอุดอู้อยู่ในออฟฟิต วันไหนอยู่บ้านหรือเคลียร์งานเสร็จแล้วก็ชอบถามว่าทำไมไม่ไปทำงาน พออธิบายไปก็ชอบแขวะว่าสบายดีเนอะทุกที
คือแม่งอยู่บ้านเฉยๆ ในเวลาคนอื่นทำงานไม่ได้อะ

ทำไมครอบครัวกูไม่เคยสนับสนุนไรกูเลยแบบพ่อแม่คนอื่นเลยวะ ทั้งๆที่บ้านก็ไม่ได้มีฐานะที่ยากจนอะไร มีกินมีใช้เรื่อยๆ แต่กูจะขออะไรแต่ละที
โคตรยากโคตรเย็น แล้วจะได้ของที่ราคาถูกๆมือสองทิ้งๆมาให้ทุกที จนตอนนี้กูอดทนทำงานมาด้วยตัวเองได้ละแต่ก็ยังคงอดสงสัยไม่ได้เลยวะ
ตอนเรียนจบกูไม่เคยได้ของขวัญอะไรทั้งนั้น คนอื่นได้รถ ได้บ้าน ได้ไอ้สร้อยๆแบงค์ กูได้แค่ทองมาเส้นนึงแล้วก็โดนริบคืนกลับไปเรียบร้อย
ซึ่งมันก็คือไม่ได้อะไรทั้งนั้น จนพอกูเริ่มทำงาน กูก็โดนบังคับให้ซื้อบ้านให้ เอาชื่อกูไปค้ำทั้งๆที่กูไม่ได้อยากได้บ้าน แล้วบ้านที่พวกพ่อแม่อยู่
ปัจจุบันก็ผ่อนกันหมดแล้ว ไม่รู้แม่งจะหาภาระอะไรมาโยนใส่กูอีก แล้วพอกูมีปัญหาอะไรเอาไปปรึกษาหรือขอความช่วยเหลือบ้าง สิ่งที่ได้รับคือ
จะโดนด่าก่อนเป็นอันดับแรก แล้วตามมาด้วยคำถามมากมาย สุดท้ายก็คือโดนไล่กลับไป และวันต่อๆมากูก็จะโดนแขวะและโดนถามใส่เรื่อยๆ
เป็นเดือนๆกว่าจะเลิกด่าไปเอง แต่ก็ไม่ช่วยเหลืออะไรกูทั้งนั้น จนตอนนี้กูเจอปัญหาหนักสุดในชีวิต กูกลับไม่คิดที่จะไปขอความช่วยเหลือเลย
ไม่คิดจะบอกหรืออะไรทั้งนั้น ในหัวมันมีแต่คำว่าบอกไปก็เท่านั้นด่ากูเหมือนเคย จนตอนนี้กูอยากให้มันจบๆไปพร้อมตัวกูเองนี่แหละ
ถ้ากูเลือกเกิดมาในโหมดยากสุดของเกมส์ชีวิต กูคงอยากถอกปลั๊กดับจอตัวเองให้มันจบๆไป กูไม่อยากสู้อะไรอีกแล้ว สู้ไปเพื่ออะไรก็ไม่รู้

>>485 แค่เป็นพ่อแม่เหี้ยมั้งไม่ก็มึงไม่ใช่ลูกรักเค้า(ถ้าเค้ามีลูกคนอื่นด้วยนะ) แนะนำอย่าไปหวังพึ่งพ่อแม่ถ้ายืนด้วยตัวเองได้ออกมาเลย รอให้ถึงเวลาที่เค้าต้องมาขอความช่วยเหลือมึงจะได้เชิดใส่แม่งซะ ถ้ามันย้อนว่าอกตัญญูก็เอาเรื่องเก่าๆมาอ้างไปเลย

>>484 ไม่เอารายได้ไปโชว์เค้าล่ะ ถ้าเยอะจริงๆก็คงทำให้เค้าเงียบปากได้

>>485 ซื้อบ้านไห้ก็ถือว่าชดเชยบุญคุณแล้วมึงฉากออกมาเลยก็ได้จะได้ไม่ต้องโดนด่าไม่ต้องทุกข์

มึงกูเครียดสัส กูสนิทกับพ่อมากๆแบบมากๆ ทีนี้แม่กูทะเลาะกับพ่อ หาว่าพ่อมีกิ๊ก คือแม่กูเป็นคนขี้หึง ชอบกล่าวหาอะไรลอยๆอะ กูก็แบบไม่ได้สนใจ เพราะกูเชื่อมั่นในตัวพ่อมากๆ ไปๆมาๆคือแม่กูแคปแชทเมสเซนเจอร์พ่อกับผญไว้ คือมันมีสองคน คนแรกกูเฉยๆคือเมื่อ8ปีที่แล้วเลยอะ พ่อกูตอนสามทุ่มทักไปถาม แบบจู่ๆก็ทักไปว่า ยังไม่นอนอีกหรอ5555 อันนี้กูเฉยๆ แต่อีกคนนึงคือปีที่แล้ว คือพ่อกูวิดีโอคอลไปหา คือกดวิดีโอคอลไปเลยอะ แต่อีกฝ่ายไม่ได้รับ ทีนี้อีกฝ่ายก็ส่งคลิปเสียงมา ความยาวนาทีนึง กูก็ฟังไปเรื่อยๆ มีเสียงดังเป็นระยะ แต่ทีนี้วินาทีสุดท้ายเขาเรียกชื่อพ่อกู เป็นคำว่า'พี่+ชื่อพ่อกูอะ' คือกูระแวงเลยสัส แบบกูรู้สึกแย่เลยอะ ผิดหวังแบบผิดหวังมาก กูพยานามคิดว่าเขาคงกดผิดไรงี้ แต่แบบกดผิดเหี้ยไรพูดชื่อพ่อกูมาวะ แล้วพ่อกูก็แก้ตัวไม่ได้ บอกว่าไม่รู้จักคนนี้ กูก็งงไม่รู้จักได้ไงวะ พอแม่กูบอกว่าอาจเป็นคนซื้อชีทกู(คือกูเรียนมหาลัย คิอเรียนรามอะแหละ แล้วกูทำชีทขายไรงี้ คนก็มาซื้อเยอะ)​ละพอเปิดไปดู เขาไม่ได้เป็นเฟรนด์กับพ่อกูในเฟซและเรียนมหาลัยที่กูเรียนอยู่ด้วยไรงี้ แม่กูก็บอกว่าคงเป็นคนซื้อชีท พ่อกูก็รีบพูดเลยว่าใช่แน่ๆ คนซื้อชีทกู ตอนนั้นกูอึ้งเลยอะ คนซื้อชีทกูที่ไหนจะเมสเซนเจอร์มาอัดคลิปเสียงเรียกชื่อพ่อกูวะไอสัส เหมือนแม่กูหลอกตัวเองอยู่อะ กูก็เงียบๆไปเลย แบบอึ้ง กูไม่อยากพูดว่ากูไม่เชื่อเข้าใจป้ะ ไม่อยากให้เขาทะเลาะกัน ตอนนี้พ่อไม่ยอมคุยกับกูเลย มันไม่ใช่กูหรอวะที่ต้องโกรธเขา คือเขาทำกูผิดหวังมาก ในสายตากูเขาเป็นพ่อที่ดีที่สุด แบบเป็นคนที่สมบูรณ์แบบ รักครอบครัว กูเจอปบบนี้แล้วกูขยะแขยง แบบกูพูดออกไปเลยว่าขยะแขยงอะ เหี้ยเหนื่อยสัสๆ แบบเหนื่อย

>>485 มึงลองพูดระบายไปเลยแบบจริงจังนะถ้าไม่ดีขึ้นออกมาอยู่ข้างนอก ไหวมั้ยลองดูนะ

>>489 โอ๋ๆมึงสู้ๆนะ อีนั่นมันอาจจะเห็นว่าพ่อมึงมีเงินไม่ก็มารยาผญอ่ะ สู้ๆนะ หรือจะลองทักไปว่าอย่ายุ่งกับพ่อผมแล้วตัวมึงห่างๆพ่อก่อนให้คำปรึกษาไงดีนะ พ่อกูก็เป็นเจ้าชู้อ่ะแต่เลิกกับแม่แล้วนะ สู้ๆนะใจเย็นๆค่อยๆคิด

>>489 เปลี่ยนมายเซทตัวมึงก่อนเลยสัส มึงมีสิทที่ขยะเเขยงเขา เเต่ไม่จำเป็นเลยครอบครัวส่วนครอบครัว สามีส่วนสามี มันไม่ใช่หน้าที่ของมึงที่ต้องไปยุ่งเรื่องของเขากับเเม่มึง ให้เขาจัดการกันเอง เขาเลี้ยงมึงมาจนโตขนาดนี้ได้ก้ถือว่าทำหน้าที่พ่อได้ดีเเล้วจะรังเกียจเพราะเรื่องเเค่นี้กุก้คิดว่าไม่ใช่ความคิดที่ดี ต้องเเยกเเยะ อย่างมากมึงก้เตือนเขา ทุกคนตัดสินใจทางที่ดีที่สุดของตัวเองอยุ่เเล้ว มึงทำตัวเหมือนปกติก้พอเขาให้ไรกับมึงมาเยอะเเล้ว

กูจะบ้าสัด เจอแม่ย้ำคิดย้ำทำ คือคนทั่วไปเจอบ่นเรื่องเดิมๆ 2-3 วันติดก็รำคาญแล้ว
เจอแม่กูนี่บ่นย้ำๆเรื่องเดิมๆมา 3 อาทิตย์แล้ว กูจะบ้า แล้วเรื่องไม่เป็นเรื่อง คือกูอยู่หอใช้ผ้าเช็ดตัวซ้ำมาอาทิตย์แล้วเอาของมาให้กูที่หอแล้วเจอ บ่นว่ากูไม่เอาไปซักแล้วบ่นแม่งยังกะเป็นปัญหาระดับชาติ บ่นทุกครั้งที่โทรคุย ทำยังไงให้หยุดมั่งวะ คือมึงไปประเด็นอื่นบ้างโว้ย พูดซ้ำๆมา 3 อาทิตย์ไม่เบื่อเรอะ

>>489 ทุกคนไม่มีใครสมบูรณ์แบบว่ะ พ่อกูเมื่อก่อนก็ไม่มีปัญหาไรตอนนี้พอเล่นเฟสได้ก็แชทหาเด็กม.ต้น มีโทรคุยด้วยแกคงเหงาแหละป่วยด้วย แรกๆกูก็ไม่ชอบแต่หลังๆก็เฉยๆให้หาความสุขบ้างเพราะสุขภาพแกไม่ดีและแม่ไม่ว่าไรด้วย คิดซะว่าเค้าก็ยังดีกว่าอีกหลายคนเช่นพ่อเพื่อนกูขานั้นมีเมียน้อยไปมาสองบ้านมาตั้งนานสิบยี่สิบปีแล้ว

>>494 เออพ่อกูก็เป็นพอได้เล่นเฟสมีคุยคยอื่นบ้างแต่ไม่ได้แบบมีเมียน้อยแล้วย้ายไปอยู่เมินบ้านเก่าอะไรทำนองนั้น แม่กูก็เฉยๆ

ตายายกูมีลูกสามคน แต่แม่กูคือคนที่ดูแลตายายตอนนี้ ส่วนลูกอีกสองคนมันไม่เคยส่งเสียอะไรเลยมึง แถมชอบยืมเงินแม่กูแล้วไม่ให้ กูเกลียดพวกมันมาก อยากให้พวกมันล่มจม ทำงานไม่เจริญ พวกมันไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง เช่าบ้านอยู่ แต่มันมีครอบครัว คนแรกไม่มีลูก แฟนมันกับมันยืมเงินแม่กูแล้วไม่ให้ ไม่ให้เงินตากับยาย แต่มันใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แล้วมันเคยติดพนันตอนเรียน จนโดนไทร? คนสองมีกับแหนใหม่ทั้งสอง อีคนสองนี่อาการหนักมีลูกกะแฟนทุกคน แต่ไม่เคยส่งเสีย ไปทำงานที่ไหนก็เป็นหนี้ จดหมายมวงหนี้มาไม่หยุด มันติดหนี้ กยศ ด้วย แล้วมันไม่ยอมใช้ กูอยากให้มันเจ้าคุกอะมึง

>>496 ไม่ต้องไปสนใจมันหรอก พวกขยะ เดี๋ยวก็ติดหนี้โดนล่าไปเอง อีกคนนึงก็ผีพนัน

พวกเหี้ยนินดาพ่อแม่ตัวเอง ขอให้ตกนรก

นินทา>>489 เหนื่อยก็มาเป็นผัวเราก็ได้

>>489 หมายถึงเมีย

>>499 ถ้าใจเราไม่กลัวบาป นรก ก็เป็นแค่ชื่อนํ้าพริก

กูไม่ชอบญาติคนนึงเป็นน้องของแม่นี่แหละ แม่งชอบเข้าข้างลูกตัวเองเวลาลูกตัวเองทำผิดไรชอบมาด่ากูว่าไปแหย่ลูกเขาและด้วยนิสัยขี้ขอ ขอทุกอย่างกูงงว่ามึงเอาไปทำไรวะทำให้ไม่ชอบเป็นทุนเดิมอยู่ละ แล้วตอนนี้พอกูรู้ว่าญาติคนนี้เคยให้แม่กูค้ำประกันกู้ กยศ.เรียนมหาลัยเอกชนแห่งนึงแล้วไม่จ่ายจนติดเป็นแสนแต่ชีวิตแฮปปี้ไปเที่ยวเมืองนอก กูเกลียดอะแต่แม่กูก็ชอบให้ของอยู่ได้ แถมยังส่งลูกของไอ้ญาติคนนี้เรียนอีก แค้นอะ

ทำยังไงถึงไม่ต้องไปเชงเม้งวะ กูเกลียดอีเทศกาลนี้มาก ร้อนก็ร้อน ไปทีกลับมาไมเกรนขึ้นตลอด แล้วปีนึงต้องไป 2-3 รอบ เมื่อไหร่ประเพณีนี้จะหายไปวะ เกลียดๆๆๆๆๆๆ

>>503 ไปเถอะ คิดว่าไปเพิ่มค่า luck เผื่อจะถูกหวย

>>504 ปีนึงไป 3 ครั้ง เยอะไปว่ะ เสียเวลาชีวิตชิบหาย

กูสัมผัสได้ว่ายายไม่ได้รักแม่กูเลย เหมือนยายมองแม่เป็นศัตรูเป็นคู่แข่ง แม่กับยายกูอายุห่างกันแค่ 16 ปี ยายกูเป็นคนสวยมาก ชอบใช้เงินซื้อผู้ชาย ส่วนแม่กูอยู่ตปท. ก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรแม่กูก็ยังกลับบ้าน บ้านยายก็ลงทุนซ่อมหมดไป 2 ล้าน มาตั้งแต่ปีก่อนแม่บอกว่าไปรู้เรื่องบางอย่างที่ยายทำกับแม่เข้า เรื่องที่เล่าให้ใครฟังไม่ได้ และจะเสียถึงคนอื่น กูบอกให้แม่เล่า แม่ก็ไม่ยอมพูด บอกแต่ว่ากูอย่ารู้เลย แต่กูเริ่มเดาละ มันทีคีย์เวิร์ดบางอย่างที่แม่หลุดออกมาตอนที่กูพูดเรื่องยายแบบที่แม่ไม่ได้ตั้งใจ ที่แบบยายกูชอบมีผัวเด็ก ยายชอบแย่งผู้ชายที่มีเมียแล้ว ตอนนี้กูรู้สึกเหมือนว่าเรื่องคือยายน่าจะเคยเอากับพ่อแท้ๆของกูว่ะ ขยะแขยงตัวเองชิบหาย

>>506 เหี้ยมึง ดาร์กสัส

>>506 milf สัสๆ

>>506 ถ้าเรื่องจริงนี่กูสงสารมึงกับแม่ว่ะ กอดๆนะ กูเป็นกำลังใจให้

>>507 ดาร์กกว่าธอร์ ดาร์กเวิลด์อีก
>>508 เหมือนจะขำ แต่ขำไม่ออกว่ะ ชีวิตจริงมันดาร์กเหี้ยกว่าในโดจินเยอะ สัสเอ๊ย
>>509 เอาจริง กูขยะแขยงตัวเองมากอ่ะ กูรู้นิสัยยายที่ชอบเด็กหนุ่มๆ ชอบแย่งผัวชาวบ้าน ล่าสุดถึงขั้นสึกพระมาเป็นผัว ส่วนพ่อก็เอาไม่เลือก พญาเทครัวของจริง ไปปล้ำน้ากูแต่ไม่สำเร็จ ตอนลูกพี่ลูกน้องแม่กูผัวตาย เขาก็ไปเสนอให้มาเป็นเมียน้อยเขา เยอะแยะอีกมากมายที่เอากันไม่เลือก พี่เลี้ยง แม่บ้าน เด็กร้านกาแฟ เด็กในออฟฟิศ เอามั่วซั่วไปหมด กูคิดเสียว่าตัวเองเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้ว่ะ ใครจะบอกกูว่าอกกตัญญูไม่มีวันได้ดีก็เถอะ กูล้างความอัปยศของสายเลือดกูไม่ได้อ่ะ ได้แค่เริ่มชีวิตใหม่ของตัวเองไป

>>510 อห.กูขอเป็นกำลังใจให้มึงหวะ บางอย่างเราเลือกไม่ได้จริงๆ รักตัวเองให้มากๆนะ

>>510 กู >>509 นะ อ่านแล้วเห็นใจมึงมากๆเลยว่ะ มึงคิดดีมากแล้ว ชีวิตเราเลือกเกิดไม่ได้จริงๆว่าจะเป็นลูกใคร มันเหมือนการทายลูกเต๋า ตาดีได้ ตาร้ายเสีย แค่มีชีวิตเราเป็นเดิมพันแค่นั้น ตั้งใจเรียน ทำงาน เก็บเงิน เพื่อตัวและอนาคตมึงเอง พาตัวเองออกมาจากยายกับพ่อมึงซะนะ ดูแลแม่มึงให้ดี เขาไม่เหลือใครเป็นที่พึ่งแล้ว นอกจากมึงคนเดียว กอดนะมึง

ดูแลแม่มึงและเอาตัวเองออกมาให้ได้นะ

บางทีกูก็รู้สึกรำคาญการที่พ่อแม่กูคิดว่าตัวเองรู้เยอะรู้ดีไปหมดทุกอย่าง

อย่างตอนนี้กูออกกำลังกาย เทรนเนอร์แนะนำให้กินพวกอกไก่เสริมโปรตีน
พอซื้อมาทำกินที่บ้านพ่อแม่เห็นเค้าก็ถามว่าจะกินไปทำไม พออธิบายให้ฟังเค้าก็บอกว่าไปเชื่อเทรนเนอร์พวกนี้ได้ไง
เนื้อสัตว์กินแล้วอ้วน แล้วบอกกูว่ากลัวอ้วนก็กินผักสิ แล้วบังคับให้กูกินแครอทกับมันฝรั่ง
ซึ่งไอ้พวกผักหัวใต้ดินนี่มันเป็นคาร์โบไฮเดรตซะเยอะ ไม่ควรจะกินมากๆอยู่แล้ว
แล้วลับหลังกูเค้าก็แอบเอาอกไก่ที่กูซื้อแช่ในตู้เย็นมาไปทิ้ง บอกว่ากินแล้วเดี๋ยวอ้วน นี่พ่อแม่หวังดีนะ

กูขี้เกียจทะเลาะก็เลยยอมไม่พูดอะไร ยอมไปซื้อที่ทำเสร็จแล้วแพงๆนอกบ้านกินเอาไม่ให้เค้าเห็น
หลังจากนั้นเวลากูทำกับข้าวแล้วใส่เนื้อสัตว์เยอะก็โดนแขวะตลอดว่ากลัวขาดโปรตีนหรอ รู้สึกจิตป่วยชิบหาย

>>514 เหี้ย เอาอาหารไปทิ้งเลยอะ กูเสียดายยยยย ทำไมเขาทำร้ายจิตใจกูอย่างนี้วะ

>>515 ปกติถึงเค้าจะไม่ค่อยฟังอะไรเค้าก็ไม่ใช่พวกจะเอาของดีๆไปทิ้งนะ
รอบนี้คงกลัวกูแอบไปกินรวดเดียวหมดกับอยากโชว์ว่าอย่ามาเถียงเค้าล่ะมั้ง

>>514 แล้วพ่อแม่มึงอ้วนมั้ย

ขอระบายแปป กูเบื่อชีวิตที่เป็นอยู่มากตั้งแต่จบมากูไม่เคยได้ใช้เงินเดือนตัวเองเลย มีเท่าไหร่พ่อกูก็เอาไปหมด
พ่อกูไม่ยอมทำงาน รอเอาแต่เงินเดือนกูทุกเดือนๆ แล้วทำตัว Toxic สารพัดอย่าง ทั้งคำพูด การกระทำ
กูทำงานจนเงินเดือนไม่พอใช้ กูอยากได้อะไร ซื้ออะไรไม่คยได้ซื้อเพราะโดนเอาไปหมด จนกูต้องไปทำงานหลังเลิกงาน
รับงานพิเศษ ฟรีแลนซ์เสริม จนกูพอมีเงินเก็บซื้อของบ้าง แต่พ่อกูก็เอาแต่ด่ากูบอกว่ากูตอแหลบ้าง กูไม่ได้ทำงานพิเศษบ้าง
กูนั่งทำงานดึกๆดื่นๆทุกวัน เหงื่อจะออกเป็นเลือดอยู่แล้ว ยังมาบอกว่ากูเอาแต่แชทคุยกับเพื่อน คุยโทรศัพท์กับเพื่อน
เอากูไปด่าให้ชาวบ้านฟังว่า กูไม่รู้จักทำงานพิเศษหาเงินเพิ่มเองแล้วมาบ่น ทั้งที่กูทำแล้วกูบอก กูก็เอาเบอร์ลูกค้าให้บอกโทรถามเลย
ก็บอกไม่ๆๆๆกูๆไม่ฟังเมิงหรอก แล้วพอกูซื้ออะไรได้มาก็ยึดเป็นของตัวเอง จะคอม จะโน๊ตบุ๊ค จะเอาแม่งทุกอย่าง พอกูจะตัดขาด
มาอ้างว่า อิลูกเนรคุณ ลูกทรพี ลูกเหี้ย ด่ากูหยาบคาบ เหี้ย สัส ควาย ไอลูกบาปทุกวันๆ กูอยากวางยาฆ่าพ่อตัวเองชิบหาย
กูเป็นลูก ผญ ที่ทำแทบทุกอย่างในบ้าน ในขณะที่ลูกชายแทบไม่ต้องทำเหี้ยอะไร กูสุดจะทนแล้วจริง

>>518 มึงก็ไม่ต้องทนสิ ออกมาเลย

มีพ่อแม่ใครติดมือถือจนไม่สนใจลูกเลยไหมวะ กูอยู่กับพ่อสองคน คุยไรไปก็เอาแต่มองมือถือไถเฟส ไถไลน์

คือปกติแกเป็นคนพูดน้อยไม่ค่อยพูดจาอยู่แล้วแหละ อันนี้เข้าใจ
แต่ไอแบบไม่มองหน้าเลย นี่แม้กระทั่งก่อนกูไปทำงานนี่แม่งรู้สึกแย่ชิบหาย กลับบ้านไปก็ดึกเค้าก็นอนแล้ว อันนี้เข้าใจแต่เวลาตอนเช้าที่เจอหน้ากัน มันไม่ควรงี้รึเปล่าวะ กูแทบไม่อยากอยู่บ้านเลย จากแรกๆโอเค แต่ตอนนี้กลายเป็นว่าความรู้สึกที่มาจากบ้าน แม่งติดมาตอนทำงานด้วยแล้ว รู้สึกแย่ชิบหาย เหมือนไร้ค่าไปเลย

>>520 ปรับความเข้าใจกัน บอกว่าอย่าเล่นมือถือบนโต๊ะอาหาร หรือช่วงที่มึงขอ วันนึงไม่ได้เจอกันนาน นอกนั้นจะเล่นก็เล่น แต่ทำข้อตกลงกันไว้

กูไม่รู้จะทำยังไงแล้วว่ะเพื่อนโม่ง พี่กูแม่งล้างผลาญครอบครัวชิบหาย เริ่มแรกคือตอนจบมัธยมพี่กูก็ไปต่อมหาลัยปกติ พ่อกับแม่กูก็จัดการหาหอพัก จ่ายค่าเทอมแถมซื้อมอไซค์ให้คันนึงไว้ให้ แต่แม่งเรียนได้แปปเดียว ยังไม่จบสักเทอมซะด้วยซ้ำ อยู่ๆนั่งรถกลับมาบ้าน บอกกับพ่อกับแม่ว่าไม่ไหวมันไม่ใช่ บอกอยากเรียนสถาปัตย์ พ่อแม่ก็มีด่าว่าไปนิดหน่อย แต่ก็ให้ตังไปเรียน ไปติวเข้าสถาปัตย์ที่ตจว. ไปเช่าหออยู่ ไปอยู่ได้เดือนกว่า ๆ แม่กูโทรไปถามอ.ที่สอน อ.ก็บอกว่าพี่กูมาเข้าเรียนแค่วันแรกวันเดียว ก็คือแม่งไปอยู่นั่ง ๆ นอน ๆ ในหอ ใช้เงินเล่นเป็นเดือนโดยหลอกว่ามาเรียนอ่ะ สุดท้ายคืออยู่ดีก็อยากเรียนทำอาหาร พ่อแม่กูเลยส่งไปเรียนเอกชนอยู่กทม ตอนปี 1 ไม่ค่อยมีเรื่องเท่าไร ก็ไปเรียนตามปกติ แต่ใช้เงินเก่งชิบหาย แต่พอปี 2 มาเริ่มหนักหน่อย เลี้ยงเพื่อน เลี้ยงแฟน ไปเที่ยว กินอาหารแพง ๆ เหมือนตัวเองรวยล้นฟ้า แล้วแม่งเช่ารถยนต์มาขับพาแฟนไปเที่ยว ทั้ง ๆ ที่ตัวเองไม่เคยเรียนขับรถมาก่อน แล้วแม่งเอารถที่เช่ามาไปชน จนแม่งต้องเอามอไซค์ไปจำนำเพื่อเอาเงินไปจ่ายเค้า แล้วเรื่องนี้มันไม่ได้บอกครอบครัวนะ มันหลอกว่ามีสอบ ต้องใช้เงินทำนู่นทำนี่ แต่ที่จริงคือเอาเงินไปจ่ายค่าซ่อมรถ แล้วมาหลัง ๆ แม่งไม่ไปเรียนแล้วแต่หลอกว่าไป อยู่ใช้เงินเล่นไปวัน ๆ ในขณะที่ครอบครัวแม่งต้องวิ่งทำงาน กู้ยืมคนนั้นคนนี้เพื่อหาเงินให้มันใช้เล่น พอไม่ให้แม่งก็ขู่จะฆ่าตัวตายอีก คือกูพยายามบอกครอบครัวกูหลายรอบแล้วว่าพอมันโกหก มันขู่แล้วมันได้สิ่งที่มันต้องการมันก็จะทำไปเรื่อย ๆ ครอบครัวกูก็เหมือนเข้าใจนะ แต่ไม่ทำสักทีอ่ะ ไม่เด็ดขาด มันขอเท่าไรก็ให้ไปตลอด ทั้ง ๆ ที่บ้านตัวเองยังไม่มีจะแดกอยู่แล้ว แล้วมีประโยคนึงที่มันพิมพ์บอกกับแม่กูนะ มันบอกว่า "คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ต้องหาเงินให้ลูกใช้สิ" พอกูเห็นละแบบ คนแบบนี้เหรอวะที่ครอบครัวกูส่งเสีย ส่งเงินให้มันใช้เล่น ๆ แล้วแม่งไม่คิด ไม่มีจิตสำนึกเหี้ยไรเลย ครอบครัวกูคิดว่ามันป่วย ก็พามันไปหาจิตแพทย์รักษามัน แต่แม่งก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย ตอนนี้ครอบครัวกูแทบจะไม่เหลือเงินให้แม่งผลาญแล้ว กูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เครียดชิบหาย

>>522 พี่มึงนี่โครตเกี้ย พ่อแม่มึงก็โง่ไห้เค้าหลอกได้ กรรมของมึงจริงๆตั้งใจเรียน หางานทำซะ เอาตัวเองไห้รอดมึงพึ่งใครไม่ได้แล้ว ดีไม่ดีพ่อแม่มึงหมดตัวทุกคนจะมาเกาะมึงแดกอีก

>>522 พี่มึงลูกรักพ่อแม่รึเปล่าวะ? ดูทรงนี้คือลูกรักชัดๆเลยนะ พ่อแม่มึงนี่ตั้งแต่เล็กๆมาเป็นลูกคนโตของปู่ย่าตายายไหม? เอางี้ก่อนดีกว่าว่าเวลาที่พ่อแม่มึงจับได้ว่าพี่มึงก่อวีรเวรอย่างที่ว่ามานี่เค้าพยายามทำโทษยังไงมั่งให้สำนึกผิด? ตั้งแต่เล็กจนโตอ่ะ พี่มึงทำผิดแล้วเจอโทษยังไงมั่ง? พ่อแม่มึงยุติธรรมพอไหมเวลาให้ของ/ทำโทษพี่น้องท้องเดียวกับมึง ฝากพิจารณาตรงนี้ด้วย กูว่าคนที่ไม่ใช่ลูกรักควรตีตัวออกมาเลยแล้วรีบๆเรียนให้จบตามที่โม่งตัวบนบอก

>>522 ให้เงินเยอะไป ต้องตั้งลิมิตว่าเกินกี่ปีไม่จบให้หางานทำส่งตัวเอง

กูปรึกษาหรือมาระบายหน่อยว่ะ กูรู้สึกอึดอัดปนรู้สึกดีเล็กน้อย คือกูไปเจอญาติของกูที่งานศพอาม่าที่เป็นพี่สาวของอาม่ากูอีกที แล้วกูไปเจอหลานของอาม่าฝั่งนั้น ซึ่งกูไม่เจอมา10กว่าปี แล้วแบบเฮ้อ เค้าน่ารักเว่ออ่ะ ปนๆกับเค้าโปรไฟล์ค่อนข้างสูงกว่ากูนิดนึง สังคมสูงกว่า แต่กูก็มีระดับนึงนะ แต่กูรู้สึกกูใจบางมากเลยว่ะ อยากจะติดต่อไป แต่ใจนึงก็ไม่อยากติดต่อไป คือเค้านิสัยดีมาก ทักกูก่อนด้วย ใจบางไปอีก เห้อออ

>>526 ญาติกันแต่งกันไม่ดีตรงพันธุกรรมลูก

>>526 เค้าทักเพราะมึงเป็นญาติ และเค้าอัธยาศัยดีกับทุกคน จำไว้!!!

ขอบ่นเฉยๆนะไม่ถึงกับมีปัญหาอะไรหรอก ในขณะที่กูดิ้นรนเรียนหนักมานานแทบตายเพื่อให้ได้ดีในตอนนี้ ญาติห่างๆที่กูรู้จักกำลังจะไปได้ไกลกว่ากูทั้งที่แทบไม่ได้ทำไรเลย ญาติคนนั้นเป็นแม่หม้ายวัยกลางคนมีลูกติดอยู่คนและกำลังว่างงานอยู่(เพราะไม่ทำเอง) ก็ใช้วิธีแบบแต่งงานใหม่กี่รอบแล้วไม่รู้เน้นแต่งกับคนต่างชาติแก่ๆเพื่อเอาผลประโยชน์ ไปแอบอยู่แบบเถื่อนครบกำหนดจนได้สัญชาติแล้วขอสัญชาติให้ลูกได้ อยู่ได้เพราะผัวฝรั่งให้เงินจนตอนนี้จะย้ายบ้านไปอยู่กับเขาที่ตปท.แล้ว ลูกก็จะได้เรียนหนังสือต่อที่นั่นโดยไม่ต้องลงแรงอะไร จะหาว่ากูคิดมากก็ได้นะทั้งที่กูก็มีอะไรดีๆในชีวิตไม่ต่างกัน แต่กูเห็นแล้วรู้สึกละเหี่ยใจ

>>529 วิถีชีวิตของเขามึง ถ้ามึงชอบการพึ่งตนเองชอบความแข็งแกร่งถ้าให้มึงไปใช้ชีวิตแบบญาติมึงมึงอาจอกแตกตายก่อนถ้าไม่ชอบให้ใครมาดูถูก คิดอีกมุมอย่างน้อยเขาก็เทรนการมองผัวให้ออกว่าควรอยู่ต่อหรือถอยนะมึง เก็บเวลในการหาผัวมาพอสมควร

กู >>522 เอง มาอธิบายเรื่องพี่กู คือน่าจะพูดได้ว่าครอบครัวกูค่อนข้างตามใจพี่กู แต่ไม่เชิงลูกรักอ่ะ อยากได้อะไรก็ให้หมด แต่ว่าทำผิดกูมีดุ มีตีบ้าง พ่อกูเคยหลังแหวนพี่ไปทีนึง แต่กูไม่ค่อยโดนดุเท่าไรเพราะกูค่อนข้างทำตัวดี+ตั้งใจเรียน เหล้ายาบุหรี่ก็ไม่เคยแตะ แล้วกูก็ไม่เคยขออะไรที่มันไม่จำเป็น กูเป็นห่วงครอบครัวกู กูรู้ดีว่าครอบครัวกูไม่ได้มีเงินเยอะอะไร แค่พี่กูผลาญก็จะไม่พอใช้แล้ว กูพยายามปรามการใช้จ่ายเงินในครอบครัวอยู่บ่อยครั้ง แต่พ่อกับพี่กูใช้เงินมือเปิบชิบหาย หลาย ๆ ครั้งที่ได้เงินก้อนมาในจำนวนที่พอใช้ไปได้นาน แต่ก็หมดในไม่กี่เดือน แล้วแม่งก็มาทะเลาะกันว่าเอาไปเลี้ยงเด็กบ้าง เอาไปเล่นชู้บ้าง แม่งเป็นปัญหาเรื้อรังในช่วงที่กูกับพี่เรียนอยู่มัธยม กูไม่รู้ว่าเพราะปัญหาครอบครัวด้วยรึเปล่าถึงทำให้พี่กูเป็นแบบนี้ ซึ่งพ่อกูก็ชอบเอากูไปเปรียบเทียบกับพี่ด้วย แต่กูก็พูดช่วย เบรคพ่อตลอดเวลาพี่กูโดนด่าหนัก ๆ แล้วก็มีครั้งนึง กูไม่แน่ใจว่าช่วงไหนแต่ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นช่วงพี่กูจบม.6ได้สักพัก พี่กูเคยพยายามฆ่าตัวตายด้วยการกินยาพาราเกินขนาด แต่ช่วยทัน เหตุผลที่ทำกูไม่แน่ใจ เขียนไว้ในไดอารี่ซึ่งกูยังไม่ได้อ่าน แต่ที่แม่เล่าให้ฟังเหมือนพี่กูจะรู้สึกว่าชีวิตตัวเองไม่มีค่า ไม่อยากเป็นภาระให้ครอบครัว ซึ่งหลังจากช่วยรักษาสุขภาพอะไรเสร็จแล้ว ก็เริ่มพาพี่กูไปพบจิตแพทย์ รักษาอยู่นานจนอาการต่าง ๆ ดีขึ้น จนใช้ชีวิตปกติได้ ถึงได้ไปเรียนมหาลัยแล้วหลังจากนั้นก็เป็นตามที่กูเล่าเลย ที่มันใช้ขู่เอาเงินจากครอบครัวกูก็เรื่องจะฆ่าตัวตายนี่แหละ แต่ตอนนี้แม่กูเหมือนจะปลง ๆ ได้แล้ว เหมือนจะปล่อยพี่กูจะทำอะไรก็ทำ เพราะไม่มีอะไรให้มันได้แล้ว ใช้เงินเดือนนึง2-3หมื่น กูอยากให้พี่กูสำนึกได้สักทีว่าที่ทำอยู่มันเหี้ยแค่ไหน ทุกครั้งที่โกหก แล้วครอบครัวจับได้มันไม่เคยพูดคำว่าขอโทษเลยสักครั้ง เมื่อวานมันก็โทรมาขอเงินแม่กู แล้วแม่กูไม่ให้ มันก็ด่าครอบครัวว่าถ้าไม่พร้อมจะคลอดมันมาทำไม ซ้ำยังไล่ให้แม่กูไปขอยืมเงินคนนั้นคนนี้ไปให้มันผลาญเล่นอีก กูสงสารแม่กูที่ต้องเจอกับคำพูดที่บั่นทอนจิตใจจากลูกตัวเอง แล้วกูก็กำลังจะเข้ามหาลัยปีนี้ ซึ่งแน่นอนว่าภาระครอบครัวกูก็เพิ่มขึ้นอีก กูพยายามหางานทำให้ครอบครัวกูไม่ต้องจ่ายเยอะเกินไป แต่กูไม่แน่ใจว่ามันจะพอรึเปล่า

>>531 กูว่าพี่มึงมันหลุดหลอยแล้ว เป็นคนหลักลอยแน่ๆแล้วอ่ะ คือใครจะอะไรแม่งไม่สนละ คิดว่ารักษาทางจิตไปกูว่าก็เท่านั้นนะ ส่วนที่พี่มึงเป็นงี้เพราะอะไรถ้าให้เดาคือเค้าอยากตายละเสือกมีคนไปห้ามไม่ให้ตายอ่ะ ถ้าตายๆไปตั้งแต่ตอนมัน ม.6 กูว่าชีวิตมึงน่าจะดีขึ้นนะ ไม่ใช่กูอยากจะให้มันตายหรอก พอมาเห็นว่ามีชีวิตมาถึงตอนนี้ได้ละเป็นแบบนี้กูว่าสู้ให้ตายจนคนรอบข้างเศร้าใจหนักๆกับมันแค่ครั้งเดียวยังดีกว่าเห็นมันเป็นแบบนี้ ที่กูพีคคือพ่อมึงเล่นชู้ด้วยเหรอวะ? แถมเอาไปเปรียบเทียบกับคนไม่เอาไหนแบบพี่มึงเนี่ยนะ? เป็นกูนี่ถ้ามันจะขู่ฆ่าตัวตายจริงๆกูคงเซอร์วิสหาอุปกรณ์ให้อ่ะ ตายไปคนนึงค่างานศพคงไม่เยอะเท่าเงินที่พ่อแม่เลี้ยงดูมันช่วงที่รอดตายจากการแดกยาหรอก

>>532 ไม่ ๆ เรื่องชู้นี่คือพ่อกับแม่กูทะเลาะกันเรื่องเงินว่ามันหายไปไหน แล้วแม่งก็โทษกันว่าเอาเงินไปเลี้ยงคนนู้นคนนี้มั่ง ทั้ง ๆ ที่แม่งก็เอาไปใช้ไร้สาระเองทั้งนั้นอ่ะ ช่วงนั้นคือกูไม่อยากอยู่ที่บ้านเลย เสียสุขภาพจิตสัส ๆ ดีที่หลัง ๆ มาแม่งตั้งสติกันได้ ทำรายรับ-รายจ่าย เลยพอควบคุมเงินได้หน่อยนึง

>>533 ถ้าพี่มึงอยากตายอีกรอบมึงช่วยไล่ๆมันด้วยละกัน เพื่อพ่อแม่และตัวมึงเอง อยู่แบบนี้กูว่าลำบากทุกคนหว่ะ

>>531 กูว่าพี่มึงเหมือนคนถมไม่เต็ม พ่อแม่ไม่อยากให้พี่มึงตาย ไม่ได้สนใจที่จะแก้ปัญหาความภูมิใจในตัวเองของพี่มึงอย่างจริงจังรึเปล่า พี่มึงเหมือนคนเสียสูญกำลังผลาญเทียนชีวิตผลาญจิตใจอะ

>>535 เออ มึงสื่อตรงประเด็นดี กูคิดอยู่ว่าพี่มันเหมือนสูญเสียอะไรไปแล้วจริงๆจนกลายเป็นงี้ ที่กูแนะได้มีสองทางคือควรให้มันไปตายกับจับมันเข้าบำบัดแบบจริงๆจังๆ ไม่งั้นก็ใช้ช่องทางกฎหมายให้ศาลสั่งพี่มึงเป็นบุคคลเสมือนไร้ความสามารถไปเลย ใช้เงินมือเติบผิดปกตินี่ก็ถือว่าจิตเริ่มวิกลจริตได้นะซึ่งช่องทางหลังๆเนี่ยยากมาก

>>531 ก็เป็นแบบไม่ได้เลือกที่จะเกิด พอเลือกที่จะตายก็ไม่ยอมให้ตาย แต่ก็ไม่ได้แก้ปัญหา​อะไร เหมือนช่วยมาแล้วก็ปล่อยให้อยู่ต่อโดยที่ปัญหาของพี่มึงยังไม่ได้เยียวยา แม่งก็เลยยังติดอยู่ในชุดความคิดที่ว่าในเมื่อบังคับให้มันมีชีวิตอยู่ก็ต้องรับผิดชอบ มันไม่ได้มองว่าที่บ้านช่วยมัน มันมองว่าบังคับให้มันอยู่ต่ออ่ะ มันอยากไปก็ไม่ให้ไป เลือกไม่ได้กระทั่งอยู่หรือตาย

>>537 อุ่ย นี่มันแนวคิดกูทุกวันนี้นี่นา ถึงกูจะไม่ได้ทำตัวเหลวแหลกอะไร แต่ชุดความคิดของกูเป็นแบบนี่เป๊ะเลย กูเคยฆ่าตัวตายแต่รอดเหมือนกัน ทุกวันนี้ก็ใช้ชีวิตไปขำๆ แต่ถ้าตายก็เอาเฉยๆ

กูยังเรียนไม่จบเลย แม่พูดตลอดว่าถ้าแกทำงานแล้วชั้นจะลาออกจากที่ทำงาน ต้องเลี้ยงฉัน ต้องเอาเงินเดือนมาให้เดือนละเท่านี้ๆ ตอนแก่แกต้องดูแลฉันและพ่อ ยายก็ต้องดูแล ป้าก็ต้องดูแล แล้ววกกลับมาว่า รู้ไหมว่าตอนฉันอายุ14ฉันช่วยยายทำงาน ทำสวน ตอน16ยายก็ไม่ต้องทำอะไรแล้ว ฉันเลี้ยงเขาได้ ฉันทำอาหารให้เขากินทุกมื้อ คือเขาคาดหวังให้กูสามารถทำอาหารให้คนที่บ้านได้ตั้งแต่15 ทำงานบ้านทุกอย่าง เพราะตอนเด็กเขาทำมาก่อน
พอทำงานปุ๊บต้องส่งเงินให้เขาและพ่อทุกเดือน แต่กับพี่กูไม่เคยพูดแบบนี้ เพราะบอกว่ามันเป็นหน้าที่ของผู้หญิง
กูยังเรียนไม่จบเลย แทนที่จะเอาเวลามาอ่านหนังสือ โฟกัสกับการเรียนอย่างเดียวก็ต้องมาโดดนกรอกหูทุกวันๆ วันไหนกลับบ้านช้า มาทำกับข้าวไม่ทันเขาก็ด่าๆๆ ทั้งที่ตัวเองก็ทำได้ คือแม่กูยังไม่แก่เลยนะ

กูคุยกับที่บ้านเรื่องถ้ามีใครไปเสพกัญชาในประเทศที่กัญชาถูกกฎหมายแต่พอกลับมาแล้วตรวจเจอสารเสพติดในร่างกายตอนอยู่ที่ไมยมันจะผิดกฎหมายมั้ย อยู่ๆ มันก็วกเข้าเรื่องการเมืองเฉย คือกูกับที่บ้านเรื่องการเมืองไม่ค่อยจอยกัน แต่กุอยากรู้ว่าบ้านกูคิดไงเฉยๆ อะ กูควรเลิกเอาอะไรสุ่มเสี่ยงแบบนี้มาคุยมั้ยวะ จริงๆ กูรุ้ว่ามันเป็นหัวข้อที่ไม่น่าคุย แต่ก็อยากรู้อยู่ดีอะ

>>540 ถ้ารู้ว่ามันเสี่ยงที่จะทะเลาะก็อย่าคุย ไปคุยกับคนอื่น ถ้าอยากรู้ก็มาถามโม่งถามพันทิปเอาก็ได้

‪ตั้งแต่จำความได้ โดนผู้ใหญ่คุกคามด้วยคำว่า “เขามองเราเป็นลูกเป็นหลาน” มากี่ครั้งแล้ว ตอนประถม ลุงคนนึงเดินเข้ามาเปิดกระเป๋านร.ตอนกินข้าวอยู่ รื้อๆค้นๆ บอกไหนดูซิ พกอะไรมาบ้าง‬ นี่ไม่พอใจเลยบ่นกับแม่ว่าไม่ชอบเลย ทำไมต้องค้นของหนู หนูยังไม่อนุญาตเลย แต่แม่กลับบอกให้ไปขอโทษลุงที่คิดไม่ดีกับเขา อิหยังอะ ‬

>>542 กูก็เป็นนะมึง รู้สึกถึงความtoxicแล้วน้อยเนื้อต่ำใจที่ตัวเองเกิดเป็นคนเอเชียเลยหว่ะ พ่อแม่ฝั่งเอเชียคือส่วนมากเป็นงี้หมดเลยจริงๆ ขนาดแบบจีนมีคอมมี่ละค่านิยมเดิมๆไม่เคยหายไปอ่ะ ทุกอย่างคือแม่งเหมือนไม่ใช่ชีวิตตัวเอง เหมือนกูเกิดมาเพื่อสนองประโยชน์ใครสักคนตลอดชีวิตเค้าถึงตอนนั้นค่อยมีชีวิตเป็นของตัวเอง ซึ่งเป็นงี้กูก็ไม่อยากเกิดมาหรอกแต่เลือกเกิดไม่ได้หว่ะ บางทีกูชีวิตล่องลอยไปวันๆเพราะงี้แหละ เข้าใจความรู้สึกอยากตายเลยหว่ะแต่กูไม่ใช่คนมักง่ายนึกจะตายก็ตาย ชีวิตมีอะไรให้ต้องจัดแจงก่อนตายหว่ะ

>>543 สนองประโยชน์อะไรวะ กว่ามึงจะตั้งตัวได้เค้าส่งมึงเท่าไหร่เสียเวลากะพวกมึงเท่าไหร่ แล้วลูกเกินครึ่งไม่เลี้ยงพ่อแม่นะโว้ย คุ้มตรงไหน

>>539 มึงก็อย่าไปยอมดิ บอกเลยว่ามึงจะช่วยเท่ากับพี่มึงช่วย

>>544 troll

ขี้แพ้ชิบหาย ทำชีวิตตัวเองเน่าเฟะแล้วก็โทษว่าเพราะโดนกดดันจากครอบครัวเนี่ยนะ เอเชียเหี้ยไร คอมมี่เหี้ยไร หัดยอมรับมั่งเหอะว่าที่ชีวิตมึงเป็นงี๊ก็เพราะล่องลอยไปวันๆ ไม่ใช่เรอะไง

>>543 มึงสร้างเนื้อสร้างตัวได้เมื่อไหร่ออกไปมีชีวิตของตัวเองเลย ไม่ต้องมาสนว่าเราต้องรับใช้ใครไปตลอดชีวิต ถ้ามีงานทำแล้วกูแนะนำให้ย้ายเลย ทำตัวให้อิสระ แต่ถ้ายังเรียนอยู่ก็ทนไปก่อน คิดไว้ว่าเขาส่งมึงเรียนจนมึงสร้างตัวได้แล้วค่อยไป

>>547 มึงมีชีวิตที่ไม่เคยเจอสิ่งรอบข้างแย่มากแม้กระทั่งครอบครัวมึงไม่เข้าใจจริงๆหว่ะ สำหรับกูแล้วเจอเรื่องแย่ๆข้างนอกกูยังพอยอมรับได้นะว่ากูควรพัฒนาตัวเองแต่ถ้ากับครอบครัวก็แย่ด้วยแบบนี้อีกคือมึงอยากให้มันเกิดกับตัวเองเหรอ? ผู้ใหญ่ที่ทำผิดเองแต่ไม่เคยรับผิด , สร้างระเบียบไว้สารพัดให้แต่ตัวเองแหกได้เพราะแค่แก่กว่า, ไม่เคยเป็นแบบอย่างที่ตัวเองอยากให้ลูกเป็น, เลี้ยงกูเพื่อเอาหน้าคนรอบตัวว่าดีและทำไปตามหน้าที่โดยไม่ถามเลยว่ากูเรียกร้องอะไรได้บ้าง คนบางคนถ้ารู้ว่าทำหน้าที่ผู้ปกครองที่ดีให้กับลูกตัวเองไม่ได้ไม่ควรให้กำเนิดใครสักคนหว่ะ

ละเสริมไรให้ว่ากูไม่เคยล่องลอยแบบนี้มาก่อนเลย กูมีเป้าหมายในชีวิตตัวเองทุกอย่าง พยายามอยากเป็นในสิ่งที่ตัวเองเป็นแต่พอกู ม.5 ขึ้น ม.6 กูได้เกรดเท่านี้ๆเอาไปให้พ่อแม่กูดูเค้าเอ่ยชื่อสถาบันที่กูต้องเข้า สาขาที่กูต้องเรียนออกมาเลยว่ากูต้องทำแบบนี้ๆออกมา ส่งกูเรียนเตรียมพร้อมในสิ่งที่ไม่ชอบ กูอยากทำงานอดิเรกพวกจิตอาสา ไปปลูกป่า ไปสอนหนังสือรุ่นน้อง กูโดนกีดกันหมด หาว่ากูเสเพลเถลไถล กูนัดแนะเพื่อนไว้กูต้องทิ้งทุกอย่าง กูอยากเรียนขี่มอไซค์ก็หาว่ากูจะทำให้เปลืองน้ำมัน ไม่ก็หาว่ากูไม่มีความตั้งใจจะเรียนบ้างไรบ้างทั้งๆที่กูฝึกแค่ครั้งเดียวเองแล้วไม่ให้กูฝึกอีกเลย กูจะไปไหนต้องขอเค้าไปส่งเท่านั้นคือวันๆกูได้แต่เดินรอบๆบ้านที่เค้าตีกรอบให้เท่านั้นอ่ะ ไปไกลกว่านั้นห้าม ขนาดกินข้าวนะ บ้านกูถ้าเงียบๆก็เงียบแบบไม่ได้มีญาติที่ไหนมาอยู่แล้ว เวลากูกินอะไรที่เป็นเนื้อเยอะเกินไปก็ผิด กูซื้อเนื้อมากินเพิ่มแแทนมาจากเซเว่นก็หาว่ากูทำบาปซื้อชีวิตสัตว์ที่ไม่มีทางสู้มาสนองกิเลสตัวเอง ทั้งๆที่ตัวเค้าเองนี่เข้าๆออกๆเป็นว่าเล่นแต่ถ้ากูโดนจับได้ว่าแอบไปมาคือจะด่าว่ากูบ้าทุนนิยม เอาเงินพ่อแม่ไปจมกับธุรกิจปีศาจ เนรคุณบุพการีบลาๆซึ่งแม่งไร้สาระมาก มึงไม่รู้สึกอึดอัดก็แล้วแต่มึงจะคิดนะแต่กูที่ผ่านมาจนทุกวันนี้ซิ่วออกมาเรียนรามแต่โกหกพ่อแม่ว่ายังเรียนที่เดิมอยู่ยังไม่รู้เลยว่านอกจากความตายแล้วมึงหาทางออกกับเรื่องแบบนี้ได้ไหมละถ้ามึงเป็นกูอ่ะ แล้วที่ผ่านมานี่กูมีไปทำงานระหว่างเรียนนะเหมือนจะเห็นด้วยแล้วสักพักเค้าก็มาบอกกูควรลาออกดีกว่า ทำงานแบบนี้เลี้ยงพ่อแม่ได้ไม่พอหรอก กูอาจจะแก้ปัญหาที่ตัวเองมีไม่เก่งก็ได้แต่ถ้ามึงรู้ว่ากูควรทำอะไรต่อจากนี้มึงแนะนำมาละกันถ้ามึงคิดว่ามึงเก่งกว่าคนอื่นเค้า

>>550 มึงๆ ใจเย็นๆ นี่โม่ง เมนต์แบบ >>547 อย่าไปตอบมันมาก
มึงควรปล่อยผ่าน ถ้าไม่ถูกใจ เพราะถ้าจะตอบทุกอย่างในโม่งมึงจะยิ่งแย่ เอาแค่อันไหนดีอันไหนน่าสนก็เอามาใช้ พอ

>>551 ขอบคุณนะที่อย่างน้อยๆมีโม่งเข้าใจกูอ่ะ คือ กูรู้ตัวเองนะว่ามาเป็นแบบนี้ได้ยังไงแต่จะไปต่อยังไงกับพื้นฐานของตัวเองแบบนี้นี่สิกูรู้สึกมืดแปดด้านไปหมด

>>549 แต่เขาทำให้มึงเกิดมาแล้วไง ไม่ใช่หน้าที่อะไรมึงที่จะมาตัดสินว่าเขาเป็นพ่อแม่ที่ดีหรือไม่ดี มึงรับผิดชอบชีวิตตัวเองดิวะ ครูลูกกอล์ฟเคยพูดไว้ที่ไหนซักที่ "ชีวิตเราเริ่มยังไงก็ได้แต่ต้องจบด้วยตัวเอง" (ไม่ได้หมายถึงให้ไปฆ่าตัวตายนะเว้ย 555)

ปล. เล่าไว้เผื่อมึงคิดว่าคนที่เข้มแข็งจะต้องมาจากพื้นฐานครอบครัวที่ดีเท่านั้น - แม่กูตายแล้ว พ่อกูเป็นชู้เมียชาวบ้าน น้องเคยติดยาและขโมยของในบ้านไปขาย(ตอนนี้น่าจะเลิกแล้ว) กูไปกำหนดชีวิตใครไม่ได้ ถึงอย่างงั้นกูก็ต้องทำชีวิตตัวเองให้ดีอยู่ดีถูกมั้ย

ขอโทษแล้วกันที่กูเป็นโม่งที่ไม่ดี ถ้ามึงอยากได้คำปลอบประโลมปลอบใจกูไม่มีให้ แต่มึงต้องเข้มแข็งดิวะ มึงก็เลือกทางเดินเองโดยปิดเขาแล้วไง ถ้ามันไปได้ไม่สวยมึงก็ยังจะไปโทษเขาอันนี้กูว่าไม่โอเค มันจะทำให้มึงใช้เขาเป็นข้ออ้างเสมอ ทำไงได้ก็กูถูกเลี้ยงมาไม่ดี คิดแบบนี้มึงก็หมดไฟ มึงต้องคิดสิว่าชีวิตกูกูจะทำมันให้ดีให้ได้ ดีจนตอกหน้าที่บ้านได้เลย แบบนี้ต่างหากถึงจะมีแรงใจ

ถ้ากูรู้ว่าลูกที่กูทำงานหาเงินส่งมันเรียนแล้วเสือกแอบซิ่วไปโดยไม่บอกกู กูคงไล่มันออกจากบ้าน มึงอยากมีชีวิตของตัวเองมากมึงก็ต้องเลี้ยงดูตัวเองให้ได้ - มึงพร้อมหรือยังล่ะ ถ้าตอนนี้มึงยังไม่พร้อมมึงต้องเริ่มคิดแล้วว่าต้องเตรียมความพร้อมยังไง เงินที่ทำงานพิเศษพอเลี้ยงตัวเองมั้ย มีเก็บพอจ่ายค่าหอพักค่าน้ำค่าไฟเวลาต้องออกมาอยู่เองหรือเปล่า ทุกปัญหาที่มึงบอกมาคือมึงอยากออกมาใช้ชีวิตเองนั่นแหละ แต่มึงพร้อมหรือยังล่ะ

>>555 เรื่องหนีออกไปใช้ชีวิตตัวเองนี่กูคิดหลายรอบละ พ่อแม่กูกระต่ายตื่นตูมง่ายมาก ถ้ากูหนีจริงๆคงมีตามตัวเจออ่ะ แล้วคงลากกูกลับบ้านแน่ๆ ไม่งั้นก็ไล่เบี้ยกูจนกูมีชีวิตของตัวเองไม่ได้หรอก คงไปตามด่าหน้าที่ทำงานว่ากูเนรคุณ กินบนเรือนขี้บนหลังคาสารพัดแน่นอน ที่กูเชื่อแบบนี้เพราะตอนกู ม.3 ช่วงนั้นเค้ากินเลี้ยงกันพอดีเพราะสอบวิชาสุดท้ายเสร็จ ไม่ได้นัดแนะไรกันหรอกว่าจะไปไหนกัน ตอนนั้นมือถือกูก็ไม่มี(สมัยนั้นมันมีตู้โทรศัพท์อ่ะ) พอครูเค้ามส่งกูมาปากซอยแค่นั้นแหละตอนสองทุ่มกว่าเลยรู้จากคนละแวกนั้นว่าพ่อกูแจ้งผู้ใหญ่บ้านยกใหญ่ว่าลูกตัวเองหายไป กลัวจะไปมีอันตราย หายออกไปจากบ้านนานมากไม่กลับมาเลย พอกูกลับมาปุ๊บเค้าสวดกูชุดใหญ่เลย หลังจากนั้นตอนกูแตะประตูบ้านเมื่อไหร่คือเค้าจะต้องเริ่มถามเลยว่าจะไปไหนไรงี้ทั้งๆที่แค่กูกำลังจัดครัวเอาขยะไปทิ้งตามปกติ ทุกครั้งที่กูหางานพิเศษทำนะเค้าต้องรู้ตลอดอ่ะว่ากูทำงานที่ไหน ทำแล้วรายได้เท่าไหร่ เวลาเลิกงานตอนไหน แต่ไม่ได้ไปรับไปส่งนะ ให้กูไปกลับเองตลอดละถึงจะมาว่ากูอ่ะว่าเลิกๆทำแล้วมาทำงานบ้านซะทั้งๆที่บ้านกูมีน้องนะแต่กูโดนมองลูกชังมาแต่ไหนแต่ไรมึงจะเข้าใจถึงความรู้สึกนี้รึเปล่า มึงเอาชีวิตของมึงมาเทียบกับของคนอื่นมึงก็พูดได้อ่ะ ถ้ากูเลือกเกิดได้ก็ไม่อยากเกิดในครอบครัวนี้หรอก กูเคยหลุดพูดไปว่าจะไปตายหลายๆครั้งเค้าก็เฉยๆเพราะเค้าอายุไม่ได้เยอะ จะทำลูกใหม่ตอนนี้ก็ยังทัน แถมบ้านกูมีลูกสองคนอยู่แล้ว...

>>554 กูเพิ่งมาเห็นอันนี้นะ กูขอว่าอะไรหน่อยนะ ชีวิตเกิดมาทั้งทีคืออย่างน้อยๆกูทำอะไรก็ตามก็อยากให้คนที่ใกล้ตัวที่สุดคือพ่อแม่กูเค้าสนับสนุนบ้าง ไม่ใช่ว่าแม่งกูต้องตามใจเค้าให้หมด ชีวิตถ้ามันไม่ใช่ของกูเองละทำตามเค้าเท่าที่พอจะทำได้แล้วไม่มีอะไรสำเร็จเลยนี่มึงจะบอกว่าขี้แพ้ ลูซเซอร์เหรอวะ? คือสิ่งที่กูทำตามคนในบ้านไปอย่างน้อยๆที่กูทุ่มเทให้คือความไว้ใจอ่ะ ความไว้ใจที่คนที่ให้กำเนิดกูมาอย่างน้อยมั่นใจว่ากูทำนั่นทำนี่ไม่ทำอันนี้ ข้อห้ามอย่างนี้แล้วกูจะได้ดี แต่พอมันไม่ใช่อย่างที่เห็นเค้ากลับไม่รับผิดชอบอะไรเลยแล้วมองว่าตัวเองไม่เคยผิดตลอดแบบนี้มึงโดนกับตัวมึงเองบ้างมึงรู้สึกยังไงวะ? อยากให้มึงลองคิดดูถ้ามันเกิดขั้นกับตัวมึงเองไม่ว่าจะมาจากใครก็ตาม แล้วการที่กูเริ่มเสนอไรเองบ้างก็กลับโดนตอกกลับมา โดนไซโค พูดจาด่าว่าโง่ อัปรีย์ ระยำ ตลอดเรื่อยมาแล้วเสริมว่านี่คือคำพูดให้กำลังใจมึงว่่ามันใช่เหรอวะ? มึงไม่ได้อยู่กับบ้านกูมึงจะรับรู้กับความเอาแต่ใจของครอบครัวกูไม่ได้จริงๆ เวลาพ่อแม่กูไม่ได้อะไรดั่งใจเวลาระบายอารมณ์เค้าจะขวางทางคนอื่นงี้แหละ ตอนกูเด็กๆก็เป็นกระโถนรองรับแบบนี้บ่อยมาก พ่อแม่ ญาติพี่น้องมึงเป็นแบบนี้ไหมล่ะ? มึงตัดสินคนอื่นง่ายไปอ่ะบางที

มึง กูเหนื่อย กูเสียใจ พ่อกูทำงานได้เงินไม่ค่อยเยอะเพราะเกษียณแล้วแต่ดันอยากทำธุรกิจ ซึ่งตอนนี้ก็ทำอยู่ จะเจ๊งไม่เจ๊งแหล่ ต้องหาเงินมาหมุนตลอดเพราะเงินที่มีมันไม่พอ ตอนนี้กูไม่รู้ว่าพ่อไปกู้หนี้ยืมสินอะไรบ้าง พอกูกับแม่ห้ามก็ไม่ฟัง บอกว่าจะไม่ขอเงินแม่ใช้ ไม่ต้องมายุ่ง กูปวดหัวมาก กูไม่รู้จะทำยังไงให้พ่อกูหยุดสร้างหนี้ใช้จ่ายเกินตัวสักที มันยังไม่เดือดร้อนกูหรอกเพราะแม่กูเป็นคนเก็บเงินไว้ได้อยู่ แต่แบบมันก็เป็นห่วงพ่อ มันเหนื่อยมากเลย แล้วกูดันเสือกยังเรียนไม่จบ เหลืออีก 2 ปี เรียนก็ห่วยแตก กูมีปัญหากับการอ่านหนังสือเรียนมาก กูสร้างความเครียดให้คนที่บ้านต้องมาลุ้นเรื่องเรียนกูอีก แถมคณะที่กูเรียนแม่งก็โคตรยุ่งจนไปทำงานพิเศษอะไรไม่ได้ กูเหนื่อยใจกับทั้งตัวเองและพ่อมากจริงๆ กูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว พวกมึงมีหนทางหยุดพ่อให้กูบ้างไหม กูไม่อยากให้มันลุกลามจนเป็นปัญหาใหญ่ กว่ากูจะจบอีก ตอนนี้กูเลยว่าจะหาอะไรเล็กๆน้อยๆทำหารายได้เสริม กูพอจะมีความสามารถทางด้านภาษาอังกฤษอยู่ มึงคิดว่ากูจะรับทำอะไรได้บ้างวะที่มันไม่ต้องออกข้างนอกไปทำ แม่งเอ๊ย กูรู้สึกพูดปนเรื่องไปหมดแล้วตอนนี้

กูมาระบายที่นี่ครั้งแรก กูว่ากูกำลังจะประสาทแดก

มันเริ่มมาตั้งแต่ปลายปีก่อนตอนพ่อกูโผล่มา พ่อกูเนี่ยตอนเด็กๆกูจำได้แค่เขาโผล่มาเพื่อทะเลาะกับแม่ กูนอนไปทั้งๆที่เขาทะเลาะกันอยู่หน้าห้องจนชิน ตอนนั้นกูแค่อนุบาลไม่ก้ประถม พอกูโตขึ้น พ่อก็หายหัวไปจากชีวิตกู ไม่ค่อยมายุ่งอะไรเพราะเขาติดชู้อีกบ้าน แม่กูก็มาบังคับกดดันกูให้กูเรียนแทน กูเรียนแบบไม่ค่อยมีปัญหาอะไร คะแนนก็โอเค แต่เขาก็ไม่พอใจซะที ทะเลาะกันเหี้ยมากตอนกูประถมกูไปโรงเรียนทั้งสภาพตัวช้ำทั้งตัวอะ บางทีมีรอยตบบนหน้ากูจนครูถาม ถึงวันนึงที่ครูเรียกแม่กูไปคุยเรื่องนี้ เรื่องมันเลยหยุด ... หยุดแค่กูไม่มีแผลอะ แต่สภาพจิตใจกูก็เหี้ยแล้ว บางวันกูเศร้ามากๆ เขาก็เดินมาเหยียบหัวกูขยี้ๆแล้วด่ากูแทน อะไรแบบนี้

ทีนี้กูก็อยู่แบบนั้นมาเรื่อยๆจนถึงวันที่กูไปเรียนไกล ต้องอยู่หอ ช่วงนั้นแหละสภาพจิตใจกูดีขึ้นมากๆ ไม่มีพ่อไม่มีแม่ กูอยู่กับรูมเมทกูไม่เคยมีปัญหาอะไรหนักหน่วงเลย จนวันที่พ่อกลับมาในชีวิตกู บังคับให้กูไปอยู่กับเขา และย้ายไปเรียนในโรงเรียนที่เน้นร่างกายผสมหลักสูตรแบบพวกระเบียบทหาร คือจากเดิมกูที่เกรด3ปลายๆตลอด ตกมาเป็นที่เกือบโผล่ของห้อง สภาพร่างกายกูก็ก้ไม่ได้แข็งแรงอะไรไง กูหน้ามืดบ่อยมาก แต่เขาแม่งไม่เข้าใจกูเลย บังคับกูตลอด จากเดิมที่กูโอเคกับเพื่อนถึงจะไม่ใช่คนคุยเก่ง กลายเป็นตัวเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ที่ร้องไห้ทุกวันมาตั้งแต่ธันวา กูไม่คุยกับใคร ไม่เปิดใจให้ใคร กูอยากอยู่คนเดียวเพื่อร้องไห้ กูควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ และร้องไห้แทบตลอดเวลาแม้กูไม่ได้อยู่บ้าน กูนอนไม่หลับ ต้องหาอะไรมาผูกคอ จินตนาการว่ากูกำลังฆ่าตัวตาย กูถึงจะหลับได้ แต่ตอนนี้เริ่มหลับไม่ได้อีกแล้ว เอาเป็นว่าตอนนี้สภาพกูเหี้ยมาก ไม่เป็นผู้เป็นคน กูมีปัญหาทั้งที่กูเรียนไม่ทันเพื่อนด้วยสภาพร่างกายกู กลับบ้านกูก็มีปัญหาเรื่องพ่อ ทุกวันนี้กูกลัวเสียงกุญแจ เสียงเคาะประตู อะไรงี้มาก พวกเสียงที่เป็นสัญญาณว่าเขากลับมาที่บ้านแล้วอะ เพราะตอนทะเลาะกันเขาเดินแรงๆมาเคาะประตูด่ากูอยู่หน้าห้อง(กูล็อคประตูไว้) แม้แต่ตอนเขาไม่อยู่ แค่เสียงห้องข้างๆเคาะประตูหรือเสียงกุญแจกระทบกันผ่านห้องพักกูกูก็ร้องไห้แล้ว

กูว่ากูกำลังจะเป็นบ้า กูไม่รู้จะทำยังไง กูประสาทแดกมาก ทุกวันนี้กูคิดแต่เรื่องว่ากูอยากตายๆ กูตื่นมาแล้วกูก็ร้องไห้ พอกูดีขึ้นได้ยินเสียงพ่อกู กูก็ร้องไห้อีก ต่อให้เขาไม่อยู่แค่กูได้ยินเสียงเท้าเสียงประตูกูก็ร้องไห้แล้ว เอะอะเหี้ยอะไรกูก็ร้องไห้ กูนอนไม่หลับถ้าไม่หาอะไรผูกคอตัวเอง เหมือนกูอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว กูอยากหนีไปเหมือนแม่กูแต่กูก็ไม่มีที่ไป เหมือนกูเกิดมากูเจอนรกขุม1พ่อแม่ตีกันทุกวัน นรกขุม2แม่ นรกขุม3คือพ่อ อีเหี้ยเขาให้กูเกิดมาทำไมวะ

>>559 ระวังอี >>547 จะมาด่ามึงว่าลูซเซอร์และมัวโทษแต่บุพการีนะเว้ย แถมมันจะเม้าอีกว่าคนแบบมันเข้มแข็งมาได้เพราะพื้นฐานครอบครัวเหี้ยๆของมันดังนั้นต้องทนสู้ต่อไป หุหุหุ

>>560 ทำได้แค่เหน็บคนอื่นไปทั่วแบบมึงนี่แหละลูซเซอร์แน่นวล

>>561 ก็ไม่รู้สินะ ถ้าแนะนำคนอื่นดีๆไม่ได้ก็ควรกลับไปนั่งทะเลาะกับครอบครัวบ้านตัวเองหรือพี้ยาเป็นเพื่อนกับน้องตัวเองดีกว่ามาด่าแบบ >>547 อ่ะ ครอบครัวก็ไม่มีดียังใช้คำพูดแย่ๆใส่คนอื่นอีกนี่แม่งขยะของแท้เลย สมองนี่แนะนำแนวทางดีๆไม่เป็นรึไงวะ

>>559 มึง ถ้ามันไม่ไหวก็ไปปรึกษาหาหมอได้นะ มึงโทรนัดจิตแพทย์จะช่วยมึงได้เยอะเลย รพ.รัฐค่ารักษาไม่กี่ตังหรอก ดีกว่ามึงต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้ทุกวัน กูว่ามึงไม่โอเคมากๆแล้วที่จะต้องหวาดกลัวขนาดนี้ ไหนจะต้องหาอะไรมารัดคอก่อนนอนอีก มันเกินจุดที่คนปกติจะรับไหวแล้ว มึงลองขอความช่วยเหลือดูนะ ชีวิตมันจะดีขึ้น

ตอนนี้มึงก็พยายามหาทางหลีกเลี่ยงเขาไปก่อน ขอไปหาแม่อะไรแบบนี่ได้ไหม หรือบอกว่าเหนื่อยเดินทางขออยู่หอคนเดียวไรงี้

มึงอาจจะนั่งลองคิดก็ได้ว่า ทุกวันนี้มึงร้องไห้เพราะอะไร กลัวเขาจะมาทำอะไรมึง กังวล หรือว่าโกรธอะไรอยู่ มึงกำลังเอาตัวเองไปอยู่บนความคาดหวังของคนอื่นมากเกินไปหรือเปล่า ชีวิตเป็นของมึงนะ พอมึงโตขึ้นสุดท้ายเขาก็จะบังคับอะไรมึงไม่ได้อีกแล้ว ทำให้ตัวเองมีความสุข เวลาคนด่าเขาว่า มึงก็ฟังบ้าง ปล่อยผ่านบ้าง ไม่ต้องมาคิดทั้งหมด ฟังที่มันเป็นสิ่งที่มึงทำผิดจริงๆก็พอ เรื่องไหนไม่ใช่มึงก็ปล่อยผ่านไป

กูเป็นกำลังใจให้นะ

>>563 โม่ง กูถามเรื่องนี้หน่อยแต่ไม่อยากไปมู้ปรึกษาสุขภาพจิตนะขี้เกียจย้าย 5555+ คือ ถ้ากูอยากไปนัดคุยปรึกษาเฉยๆไรเงี้ย กูควรหาที่คุยกับใครวะ? บางทีกูไม่กล้าปรึกษา ไม่กล้าเดินเข้าหาพวกนี้เพราะแม่งจะเจอแบบพวกลากเข้าหาความธรรมกาย สายศาสนาบ้าบอคอแตกไรงี้หรือไม่ก็ชอบเรียกเงินจากกูอย่างเดียวนี่ดิ หลายๆครั้งมีโม่งให้ไปคุยกับมืออาชีพพวกนี้คือมันโอเคนะ แต่แบบกูไม่โอเคที่จะต้องเสียเงินเพิ่มหว่ะ บางทีกูยอมเรื้อรังกับครอบครัวกูแบบนี้แล้วหาวันตายสักวันให้มันจบๆไปดีกว่า

>>562 เอาจริงๆ นะ กูว่าไอ้คนที่มึงด่าอ่ะแนะนำได้ดีกว่าที่มึงไปด่าเขาว่ะ แต่คนที่เขามาปรึกษาจะเชื่อไม่เชื่อก็อีกเรื่องนึงอ่ะนะ

กูมาปรึกษาหน่อย กูเป็นพวกไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก ตอนเริ่มขึ้น ป.1 พ่อแม่กูไปทำงานแล้วส่งกูไปให้ป้าเลี้ยง แต่ตอนเด็กกูรู้สึกไม่โอเคที่ป้ากับลุงกูเลี้ยงต่างจากพ่อแม่กูจนกูปรับตัวไม่ทัน กูโดนบังคับชิบหายวายป่วง ห้ามอ่านการ์ตูน ห้ามเล่นเกม ต้องทำงานบ้านเสร็จก่อนถึงดูการ์ตูนได้ (ซึ่งถึงกูทำเสร็จก็ไม่ได้ดูเพราะป้ากูดูละคร) ช่วงนั้นกูห้ามออกไปเล่นนอกบ้านด้วย กูรู้สึกเหมือนติดอยู่ในคุกจนกูสติแตกหาทางออกบ้านไปร้านเกมทุกวัน โดนจับได้กูก็โดนตี โดนถีบตลอด กูคิดว่าอันนั้นคือต้นเหตุทำให้กูเป็นโรคซึมเศร้า
ตอนกู จบ ป.6 พ่อกับแม่กูรับกูมาเลี้ยงอย่างเดิม ซึ่งตอนนั้นกูสติแตกอยู่ กูหาเรื่องออกบ้านไปร้านเกมทุกวัน หาเรื่องไปเที่ยวแล้วกลับบ้านดึกเหมือนกูไม่ชอบอยู่บ้านตลอด กว่าจะกลับมาเป็นคนติดบ้านก็ปาไป ม.4 กูรู้สึกว่ากูไม่เป็นแบบเดิมเวลาอยู่กับพ่อแม่เลยว่ะ กูออกแนวจะทำอะไรก็ขออนุญาตก่อน ออกจากบ้านก็ขออนุญาต จะหยิบของกูก็ขออนุญาต จนแม่กูบอกว่าไม่ต้องขอจะทำอะไรก็ทำ
ตอนกู จบ ม.6 กูแอบไปหาหมอจิตแพทย์ พ่อกับแม่กูพอรู้เรื่องก็ถาม ถามตลอดว่าสาเหตุที่กูเป็นเพราะอะไร แกจะให้พูดจะได้ช่วนแก้ไข แต่กูไม่รู้จะพูดยังไงดี เกี่ยวกับ 6 ปีที่กูอยู่กับญาติมากูไม่อยากให้พ่อกูแตกหักกับป้ากูเพราะกูคนเดียว
ลุงที่เป็นผัวป้าแกเป็นตำรวจ ป้ากูแกไม่อะไรนะแต่แกออกแนวตามใจเกรงใจลุง เวลาแกรู้ว่ากูไปร้านเกมบางทีจะเงียบๆไม่บอกลุงกู แต่ถ้าลุงกูรู้คือกูเตรียมโดนขึ้นเขียงอย่างเดียว
ผ่านมา 7 ปีที่กูมาอยู่กับพ่อแม่ แต่กูก็ยังรู้สึกเหมือนไม่ได้สะสางอะไรสักอย่าง เหมือนกูยังจำได้ ทั้งๆที่กูควรจะลืมมันไปอ่ะ

>>565 รีไอดีมาอวยตัวเองเหรอโม่ง? แม่มึงhp หมดนี่จริงป่ะ?อยากได้ใบชุบไหม? เดี๋ยวส่งเป็นgiftให้

มีพ่อแม่ใครบ้างที่เป็นหนี เที่ยวยืมคนนี้คนนั้นที แล้วก็ติดหวยบ้าง กูเบื่อกูอยากให้แม่งคิดได้ตอนนี้แม่งก่อเองจะล้านแล้วกูพี่กูน้องไม่ได้ช่วยกันก่อเลยแม่กูไม่ได้มาจ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าบ้าน มีแต่พี่กูจ่าย แกจ่ายแค่ค่ารถผ่อนกับอีค่าไฟแนชที่แกเอาไปทำเองน้องกูค่าเทอมไม่ถึง3พันคิดเอาแกไปติดหนี้ยังไงเยอะขนาดนั้นวะงงกูก็หาเองทำพาสไทมแดกเองกินข้าวบ้านพอดูดหน่อยร้องไห้จะเป็นจะตายไม่รู้สึกผิดน่าจะคิดบ้างที่กูออกจากมหาลัยเพราะแม่ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมนิจนกูหาเรียนเองแล้ว มาร้องไห้บอกบ้านอื่นใช้หนี้ให้พ่อแม่บางทีอยากพูดก่อเองใช้จ้าสัสแต่ทำไม่ได้นั่งเถียงเมื่อกลางวันร้องไห้แหกปากแม่งอยู่นั้นกูถึงว่าพ่อกูเลิกเพราะแม่งเป็นแบบนี้คนรู้จักดีนะช่วยหาที่ทำข้าวขายขายยังไงโคตรแม่งไม่มีกำไรต้องมาขอพี่กูลงทุนทักวันเลยมั้งสัส น้องก็ไม่ใช่พ่อคนเดียวกันพี่กูเลี้ยงหารองเท้าหาไรให้หมดพ่อเลี้ยงก้หาเงินชิบให้จริงๆมีไม่พอแดกรึไงกรรมกรได้ทีหลายพันใช้หมดไหนกุให้บ้างพี่ให้มีแต่คนให้พอพูดหน่อยว่าพวกกูด่าพ่อเลี้ยงกูเสือกกลัวอีกแทนที่จะดัดนิสัยสงสัยอยากกลับสมัยหนีหนี้หัวซุก ใครมีวิธีดัดนิสัยบ้างหรือวิธีแก้ยังไงบอกกุทีนะเหลือทนวะ แม่แบบนี้มีอีกเยอะอยากเล่าแต่ยาวมาก สรุปง่ายๆไม่เจียมตัวเที่ยวยืมคนอื่นจนติดหนี้ตัวเองทำเองเกือบล้าน

>>568 มึงก็ช่วยจนคิดว่าถึงจุดที่ทดแทนบุญคุณได้แล้วก็พอแค่นั้น เพราะไงๆเค้าก็เกินจะช่วย

Avengers End Game - Black Widow ตายตอนไปเอา Soul Gem / Tony Stark (Iron Man) ตายตอนจบ
Detective Pikachu - Pikachu คือพ่อพระเอก / พ่อพระเอกไม่ตาย
John Wick 3 - ตอนจบ John Wick ไม่ตาย Winston แกล้งยิงเพื่อช่วย John Wick หลอกตุลาการ

>>570 เปิดเทอมแล้ว ครูไม่สอนเหรอว่ะ

เออ เข้าเรื่อง คืองี้ กูทีปัญหากับที่บ้านว่ะ คือแม่กูหัวโบราณมากกกกกกกกกกกกกก ล่าสุดคือ ทะเลาะกันแทบเป็นแทบตาย เพราะกูเงี่ยนเป็นโว้ย ใช่ มึงอ่านไม่ผิด เพราะกูเงี่ยน คืองี้ กูเป็นผู้หญิง อายุ21จะ22แล้ว ก็ไม่เด็กแล้ว ที่นี้พอดีจะไปญป ไปกัยที่บ้านนั้นแหละ แล้วกูอยากแยกกระเป๋า เออ เพื่อกูจะไปซื้อsextoy แล้วแม่กูก็ไม่ให้ๆ ทำไมต้องแยกด้วย นู้นนี้ ที่นี้ ตอนแรกกูก็ ก็หนูโตแล้วอยากทำเองบ้าง แต่ไม่ได้ผล กูรำคาญ ก็บอกไปตรงๆแม่งเลย แค่นั้นแหละมึง เอ้ยยย กูเงี่ยนก็ผิดโว้ยยยย แม่กูกรีดข้อมืออีก แม่เลี้ยงลูกไม่ดี นู้นนี้ พอกูบอกว่า ไม่ดีตรงไหน ไม่เคยมีเรื่อง การเรียนก็ไม่ได้แย่ ไม่ได้กินเหล้าเมายา ทีนี้บอกว่า แม่ไม่ดีเอง ที่รับลูกไม่ได้ ไม่ดีเองที่ หัวโบราณ อ่อ ถ้าจะให้พาไปหาจิตแพทย์ ไม่ได้จ้าา กูเคยพูดแล้วจ้า หนักกว่าเดิมอีก หาว่าเป็นบ้า กูก็พยายามบอกแล้ว ว่าเป็นโรคๆ กูคิดว่าแกเป็นพยาบาล แกจะเข้าใจธรรมชาติมนุษย์ซะอีก

>>571 แรงว่ะ แต่พยาบาลก็หัวโบราณได้(หมอด้วย) ถ้าปัญหามันเยอะมากกูว่ามึงแอบๆ ซื้อไม่ได้เรอะ
ไปเปลี่ยน/ทะเลาะกะคนแก่นี่กูรู้สึกโคตรเสียเวลา&ความรู้สึก

>>572 กูจะพูดยังไงดี กูใช้จนเสีย เปลี่ยนใหม่มา7อันแหละ ใช้ตั้งแต่กูพึ่งเป็นเมนส์ ยันกูอายุจะ22แล้ว ของในไทยก็แพงชิบหาย

จริงๆมันแค่ต้นเรื่อง ทีนี้ แม่กูก็หันไปคุยกับพ่อ นี้เธอไปคุยกับลูกสาวเธอสิ!! นี้แหละปัญหา พ่อกูบอกว่า มันก็โตแล้ว ทำเป็นไม่รู้บ้างเถอะ ทีนี้แหละมึงเอ้ย น้อยอกน้อยใจ ฉันไม่เข้ากับคนในบ้านแล้ว นู้นนี้ คือ แม่กูนอกจากจะหัวโบราณแล้ว ยังเคร่งศาสนามากกก แม่กูไม่กินเนื้อ นับถือเจ้าแม่กวนอิ่ม กินเจทุกวันพระ แต่ที่เหลือในบ้าน เสือกเป็นmeat lover ร้านซีฟู้ด ที่มีกุ้งหอยปูปลาเป็นตู้ๆนะ ร้านประจำของที่บ้าน (ยกเว้นแม่) มีครั้งนึง พ่อกูเสือกพูดไม่คิดไปหน่อย คือพ่อกูเป็นหมอนะ แล้วยายกูป่วย ป่วยหนักเลยแหละ พอหายออกจากรพ. แม่ไปไหว้พระนู้นนี้ ขอบคุณอะไรประมาณนั้น พ่อกูตอนแรกคงคิดว่า ขอบคุณหน่อยแคร์กูหน่อยอะไรประมาณนั้น ก็เลยพูดไม่คิดไปว่า ไม่มาขอบคุณทางนี้บ้างล่ะ แพทย์เจ้าของไข้เลยนะ คนที่ทำให้หายจริงๆอยู่ทางนี้ต่างหาก เป็นเรื่องเลยจ้า แม่กูก็โกรธที่ไปโดนเขย่าหิ้ง พ่อกูก็น้อยใจ ถ้าคนอื่น เขามาขอบคุณแล้วขอบคุณอีก ได้กระเช้าใบโตๆ นี้คนในบ้านแท้ๆ คำขอบคุณยังไม่มีให้
เอาจริงๆ ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับที่แม่ หัวโบราณมากหรือเคร่งศาสนาหรอก แต่พอคนอื่นในบ้าน เขาไม่ไปด้วยกับแก อย่างช่วงเทศกาลปฏิบัติธรรม เข้าวัด ฟังเทศน์ แกไปคนเดียว แล้วแกเจอคนอื่นมากันทั้งบ้าน แกก็น้อยอกน้อยใจ จนทำให้คนอื่นในบ้าน ปวดหัวเสมอ

>>573 พ่อมึงพลาดมากที่ไปจับแม่มึงทำเมีย ไม่ได้จะเหยียดพยาบาลนะแต่ว่าสภาพสังคมพยาบาลคือแม่งเรียกได้ว่าบ่มเพาะความตลาดล่างกันตรงนี้เลยมึง แล้วคนจะมาเป็นพยาบาลไทยได้ต้องออกแนวแม่งมึงนี่แหละ คือ อารมณ์ประมาณแม่ชีอ่ะ ต้องทำไอนั่น ต้องเคร่งไอนี่ อาการหนักๆเข้าก็เอาคนรอบตัวมาเคี่ยวเข็ญให้ตามๆกันไปด้วยไม่งั้นมองเป็นศัตรูหมด มึงต้องเข้าใจงนที่เค้าทำนะว่ามันไม่ได้ออกไปเปิดหูเปิดตาอะไรมากจริงๆ อะไรต่อมิอะไรมันบีบหว่ะ เงินก็น้อย งานก็ต่ำต้อยกว่าหมออีก เค้านิสัยแบบนั้นได้เพราะอาชีพที่เค้าเป็นนะกูบอกไว้เลย ยอมรับเถอะแม่มึงไม่ได้เคร่งศาสนาแต่แม่มึงเคร่งพุทโธเลี่ยน ละมึงนี่ความอดทนต่ำจังวะ เรื่องพวกนี้มึงก็ต้องรู้ไว้บ้างละนะว่าพุทโธเลี่ยนรับไม่ได้สัสๆ ไม่งั้นจะมีเหรอขายเซกส์ทอยแล้วผิดกฎหมายบ้านเมืองอ่ะ จะสารภาพอะไรมึงดูคนรับสารด้วย

>>573 ดูแล้วกูว่าเข้าทางพ่อมึงน่าจะโอเคกว่าว่ะ ลองบอกแม่ว่าไม่ซื้อแล้วแล้วก็ไปแอบคุยเรื่องจัดกระเป๋ากับพ่อดีมั้ย พอไปซื้อมาก็ขอให้พ่อช่วยจัดกระเป๋าไม่ให้แม่มึงเห็น เช่นเอาไว้รวมๆกับของของพ่อมึงไรงี้ แต่เอาจริงๆมึงดันไปพูดเปิดไว้แล้วแบบนี้คงปิดเค้ายากว่ะ

อีกหน่อย กูคิดว่าsextoyของผญ น่าจะแอบมาง่ายกว่าผชนะ เพราะมันน่าจะแค่ดุ้นป่ะไม่ก็ไวเบรเตอร์ขนาดไม่ใหญ่ ถ้าซื้อมาแล้วเอากล่องออกทิ้ง จับของยัดๆลงถุง เอาของอื่นๆพวกขนมนมเนยไรก็ได้ปิดไว้ ถ้าไม่ตรวจละเอียดตอนจัดก็น่าจะไม่รู้ เทียบกะของกูที่เพิ่งไปซื้อมาเนี่ยเป็นก้อนมาตั้งแต่หียันตูดหนักตั้ง3โลถ้าเปิดกระเป๋าดูไงๆก็ปิดไม่มิด ถ้าเอาทางปลอดภัยสุดซอฟสุดนะกูคิดว่ามึงตัดใจทริปนี้ไปก่อนเลยพูดตามน้ำแม่ไปก่อน รอทริปหน้าเค้าลืมแล้่วค่อยซื้อ คิดจัดกระเป๋าให้ดี คุยกับพ่อไว้ด้วยจะได้ช่วยกันได้

>>573 ซื้อๆไปเหอะหักดิบไปเลย กูเคยทำกับที่บ้านโนสนโนแคร์ จนที่บ้านกูไม่พูดเรื่องหัวโบราณแบบใส่กูอีกเลย เพราะกูด่ากระเจิงหมดอะ

มึงกล้าหว่ะ ขนาดแม่กูไม่ได้หัวโบราณกูยังไม่กล้าเรย สั่งออนไลน์เอา ขืนตอนมึงหิ้วกลับตม.ขอเปิดกระเป๋าตรวจผ่างออกมาแม่มึงไม่ไปโดดตึกเหรอวะ เพื่อนกูผู้หญิงกลับจากญี่ปุ่นนี่โดนเปิดคาสนามบินมาแล้วนะเว้ย

>>578 เออ เรื่องเล่ามึงนี่น่าคิดอ่ะ ด้วนความที่ว่าตม. จะตรวจแน่ๆเพราะมันเคยมีคดีเอาsextoyไปยัดยาเสพติดลงไปอยู่นะ

>>579 คือเพื่อนกูที่โดนเปิดนี่คือโดนสงสัยว่าหิ้ว Sex toy เข้ามาเลยนะเว้ย จริงๆมันหิ้วน้ำสลัดมาแล้วขวดมันเสือกทรงเหมือนดิลโด้เลยโดนเรียกให้เปิดกระเป๋า แถมมันเล่าว่าจนท.แม่งมั่นใจมากว่ามันคือดิลโด้มีความยียวนกวนตีนใส่เพื่อนกูด้วย

>>580 เดี๋ยวนะ 5555555555555555555555555555555555+

>>580 อห 55555555 ตมเหวอไปเลยดิ

>>582 ทำไมต้องเหวอวะ คิดว่าตมไม่เคยเข้าใจผิดแบบนี้เหรอ ต่อให้มีโอกาสไม่ใช่เค้าก็ต้องตรวจอยู่ดี ไม่ใช่ซิทคอมนะเว้ยที่พลาดครั้งนึงแล้วจะไม่กล้าตรวจอีก ติงต๊องอะมึง

ตม. กวนตีนให้คนโมโหเล่นเป็นความบันเทิงของมันแค่นั้นแหละ

มีพี่พิการแบบพัฒนาการเท่าเด็กทารกแต่อายุยี่สิบกว่าแล้ว ดูแลก็ลำบาก กูก็ไม่รู้สึกผูกพันกับเค้า ยังดีว่าตอนนี้พ่อแม่กูยังอยู่ดูแลได้ แต่พอพ่อแม่ตายกูไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตต่อดี สายงานที่กูเรียนจบไปก็ได้เงินไม่เยอะ ต้องเจียดเงินมาเลี้ยงพี่อีก เหนื่อยว่ะ เค้าดูคาดหวังว่าพี่น้องจะต้องรักกัน ก็กูไม่ได้รักเค้าจะให้กูทำยังไง

เครียดว่ะตอนนี้ซิ่วแล้วรู้สึกไม่ค่อยมีเพื่อนเลยแบบเหมือนออกจากโลกมาอยู่อีกโลกนึง

>>585 ถ้ามึงไม่คิดหาเงินเพิ่ม อนาคตมึงก็ไม่พ้นอยู่กันแบบอดอยากๆอะ

>>586 สู้ๆมึงซิ่วมามีเวลาสร้างชีวิตใหม่ เดี๋ยวก็มีเพื่อน ตอนนี้กูเพื่อนเยอะโปรไฟล์ดีกว่าเมื่อก่อนอีก คุ้มค่ามากที่เสียเวลา

พวกเด็กซิ่วมาเรียนหมอแม่งเพี้ยนๆแทบทุกคนเลยว่ะ
สงสัยเวลาหนึ่งปีที่ว่างเปล่าจะทำให้คนเพี้ยนหรือมันเพี้ยนอยู่แล้ววะ

>>589 พูดถึงซิ่วหมอแล้วเห็นคนซิ่วหกปียังเข้าหมอไม่ได้แล้วเวท ไปทำอย่างอื่นเถ๊อะ

หลายๆครั้งแม่กูชอบพูดถากถางนานๆเป็นชั่วโมงๆ กูเข้าห้องนํ้านั่งขี้ยังเดินเข้ามาถากถางกูเลยไอเหี้ย กูอยากตะโกนว่าหุบปาก!! แต่แม่ง แค่กูเปิดไมค์คุยในเกมกูยังไม่กล้าเปิดหรือคุยโทรศัพท์กูยังเกรงใจ ปิดประตูกูยังไม่กล้าปิดมีเสียงเลยไอเหี้ย

มีใครไม่อยากพึ่งพาคนอื่นบ้าง กูเป็นพี่คนโตมากับครอบครัวที่แม่พยายามส่งจนเรียนจบ ไม่ลำบากแต่ก็ไม่ได้สบาย เป็นหนี้เป็นสินจนจบมาได้งานทำ
กูพยายามซัพพอร์ตครอบครัวเพื่อเเบ่งเบาภาระ แต่บางทีกูก็เหนื่อย เหนื่อยจนอยากหนีไปให้ไกลๆ

กูเกลียดการเป็นความหวัง การเป็นที่พึ่งแต่ก็ยังทำได้ไม่ดีพอมากเลยว่ะ บางทีกูก็คิดว่าเหมือนกูมีชีวิตเพื่อครอบครัว กูอาจจะดูก้าวร้าว ดูเหมือนคอนโทรลทุกอย่างได้ บางเดือนที่บ้านเดือดร้อนต้องใช้เงิน กูก็พยายามช่วยจนหมดบัญชี แต่ก็ไม่อยากบอกให้เขาลำบากใจ โม่งอาจจะบอกว่าอีโง่ ก็มึงไม่บอกเขาเอง เขาก็ไม่รู้ 555 เขาก็รู้มึงแต่เขาทำอะไรไม่ได้ และก็รู้ว่าสุดท้ายเเล้วกูจะอดทนเเละอดทนจนผ่านมันไปได้อีกครั้งเเละอีกครั้ง

ตอนนี้กูยังไหวเพราะสำหรับตัวคนเดียวอายุก็ยังไม่ 30 อายุดูน้อย อนาคตยังอีกไกล แต่กูใช้ชีวิตแบบไร้จุดหมาย ไม่อยากสร้าง ไม่อยากพยายาม เพราะพยายามแทบตายเริ่มทำอะไร ก็ต้องวนกลับไปแก้ไขและซัพพอร์ตให้คนที่บ้านก่อนเป็นอันดับแรก กูกลัวจนไม่กล้าสร้างภาระให้ตัวเองอย่างการมีครอบครัวด้วยซ้ำ กูไม่อยากให้ลูกเกิดมาแล้วรู้สึกแบบกู เป็นแบบกู ต้องพึ่งพาคนอื่น ใช้ชีวิตแบบเกรงอกเกรงใจคนที่ช่วยเหลือ ต้องคอยมองสีหน้า พูดจาเอาใจ กูไม่ชอบความรู้สึกกาฝากแบบนั้นเลยว่ะ

แม่ประสาทแดกใส่ลุกเหม็น ฉีดยาฆ่ายุงทั้งบ้านเลยว่ะ กูว่าจะเอายาฆ่ายุงไปฉีดทิ้งให้มันหมดๆไป แต่ลูกเหม็นทำไงได้บ้างวะให้มันอยู่ที่เดิมแต่กลิ่นไม่ออก
กูจะเอายาทาเล็บแบบใสเคลือบ แล้ววางที่เดิม พอจะเอาอยู่ไหม

>>590 พวกมึงน่าจะผิดมู้แต่ขอออกคหด้วยหน่อย​ กูฟอลstudygramคนพวกนี้ไว้เยอะมาก​ ส่วนใหญ่เป็นdek59 ยังคงไม่ติดหมอ​ ตรรกะเพี้ยนเกือบทุกคน

>>595 ตรรกะผิดเพี้ยนยังไงวะ? อธิบายที

กูขอลงโพสตรงนี้ด้วยนะไม่ใหวละสัส

ไอสัสเเค่กูบอกจะไปมหาลัยวันจันหน้าเพื่อไปยื่นเรื่องผ่อนผันจ่ายหนี้ กยศ เเม่งลามไปด่าเเม่เฉยเลยหวะหาว่าที่หมดไปเยอะตอนนี้เพราะพวกกู สรุปกูผิดว่างั้นที่เกิดมา ไอเหี้ยไม่ทํางานเเล้วไม่พอยังชอบพูดจาเเบบลากยาวไปเรื่องอื่นไม่จบอีก
กูเลยเดินไปเเบบฉุนฉิบหายเเล้วกําลังจะง้างต่อยเเม่มาห้ามใว้ก่อนเเต่บอกก่อนกูก็ไม่พอใจเเม่กูเหมือนกันที่ตอนนี้ไม่มีงานอยู่ในช่วงกําลังหางานใหม่เเต่เสือกดันออกไปเที่ยวบ่อยช่วงนี้ไม่เห็นใจลูกเลยหรอวะไม่คิดว่าเทอมหน้าจะไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมเเล้วหรอวะ (เเม่กูตอนได้งานใหม่ตอนนั้นเงินเดือนดีกว่าที่เก่าเลยบอกกูให้ไปยกเลิกกู้ กยศ ปัจจุบันทํางานไม่ผ่านโปรไอ้เหี้ยน่าอับอายชิบหายทําไมครอบครัวกูมันกระจอกจังวะ) ตอนนี้กูก็ยังหมั่นๆพ่อกูอยู่เลยพอเเม่กูบอกว่าตัวเองทํางานเเต่พ่อกูเอาเเต่อยู่บ้านไอสัสเเม่งอ้างว่าก็ให้เงินกูไปมอทุกวันว่างที่ใหน กูได้ยินนี่เเบบหงุดหงิดสัสอะตอนนี้กูควรกระทืบเเม่งให้จบๆไปเลยดีป่าววะกูไม่รู้จะทําไงดีเหลืออีกปีเดียวก็จะเรียนจบ

>>595 เออเพี้ยนไงวะ กูก็ซิ่วหมอ แต่คือกูซิ่วปี2เพราะพอเรียนแล้วรู้ว่าตัวเองอยากเป็นหมอจริงๆเลยซิ่ว แต่กูไม่มีเพื่อนที่สนิทๆกันซิ่วเลยสักคนเลยไม่รู้ว่าเพี้ยนยังไงวะ หรือจริงๆกูก็เพี้ยนแต่ไม่รู้ตัววะ?

วันนี้แม่งเป็นวันที่กุดาวน์ที่สุดที่เคยเจอเลยว่ะ คือกุเรียนอยู่มหาลัย แล้วการเงินทางบ้านกุไม่ค่อยดี กุกับพี่สาวอยู่กับน้าที่กทม. พี่สาวทำงานแล้ว สองสามอาทิตย์กลับบ้านที แม่กุก็อยู่บ้านคนเดียว พ่อก็ต้องดูแลย่าที่อยู่อีกบ้าน กลับบ้านมาเดือนละสองครั้ง ทั้งบ้านเกษียณจากงานหมดแล้ว แล้วมันมีเรื่องระหองระแหงที่น้ากุไม่กลับมาอยู่ด้วยกันที่บ้าน ส่วนน้าก็ส่งเงินมาซ่อมบ้านกับซัพพอร์ตการเรียนของพี่กับกุมาตลอด แล้วมันมาเกิดระเบิดลงที่กุเพิ่งเรียนขับรถ แล้วกุลองขับรถพี่สาวโดยที่มีพี่กุนั่งสอนอยู่ด้วยการซ้ำซี้ของน้า แล้วกุขับไม่ดี แล้วน้ากุก็บ่นใส่พี่กุว่าไม่ยอมสอนน้องดีๆจนพี่กุระเบิดอารมณ์เก็บของขับรถกลับกทม.ไป แล้วน้ากับแม่กุก็ขุดเรื่องเก่าๆมาทะเลาะกัน แถมกุสงสารพี่สาวที่เค้าโดนปฏิบัติอย่างไม่แฟร์กับเค้า กุว่าจะเคลียร์กับพี่สาวกุ แต่พี่กุกับน้าต้องอยู่ด้วยกันต่อไปอีก แล้วกุต้องมาดาวน์เพราะกลายเป็นว่ากุเป็นต้นเหตุที่ทำให้ทั้งบ้านทะเลาะกัน ซึ่งเหตุการณ์ทำนองนี้มันเกิดขึ้นหลายหนเพราะกุเป็นต้นเหตุแล้ว

กูเบื่อมากกับการถูกเลี้ยงมาแบบลำเอียงหว่ะ ไม่รู้พวกมึงเคยคิดไหมว่าพ่อแม่เป็นแบบนี้เพราะเค้าเคยโดนมาก่อนในตำแหน่งที่ตัวเองเป็นน้องคนเกือบเล็กสุด คือ บ้านกูมีกูคนโตกับน้องซึ่งคนเล็ก เอาตามตรงว่ารู้สึกไม่เป็นธรรม อึดอัด ถูกดูแลแบบลำเอียงมาทุกๆครั้ง กูดาวน์และเคียดแค้นเพราะเจอแบบนี้ตลอด เวลาเกิดเรื่องอะไรก็ตาม ถ้าผู้ใหญ่จะเอาผิดได้กูจะเป็นคนผิด เวลาที่กูไม่ได้ทำ กูจะโดนทุกๆครั้งหรือโดนทั้งคู่ กูจะเจอหนักกว่า กูจะโดนด่าโดนว่าหนักกว่าใคร ยิ่งทุกวันนี้กูเรียนมหาลัย กูพยายามหามหาลัยดีๆแล้วสอบเข้าเรียน สุดท้ายแม่กูบอกต้องส่งน้องเรียนให้รอดด้วย ผลลัพธ์กูต้องลงเรียนรามเพราะค่าเทอมต้องแบ่งให้มันไปเรียน คือแบบเค้าให้ความสำคัญกูน้อยกว่าทุกๆครั้งอ่ะ ไม่ว่ากูจะใช้ชีวิตอะไรทำยังไง คือน้องกูในสายตาพ่อแม่มักมาก่อนเสมอๆ บางทีกูเรียกร้องว่ากูทำให้มันไม่ได้แม่งก็มีเคือง มีทำลืมและมาว่ากูเสียๆหายๆ พูดตามตรงว่ากูอิจฉาพวกลูกคนเดียวชิบหายเลย น้องกูไม่ได้อยากให้เกิด ไม่ได้อยากให้มีเลยด้วยซ้ำ ตั้งแต่เด็กกูเล่นคนเดียวได้ตลอด มีมันมา ตอนวัยประถม ของเล่นต้องแบ่งมันเล่น(จนของชิ้นโปรดกูพังทุกครั้ง) มีห่าไรต้องแบ่งให้มันแดก ไม่เคยสนว่ากูรู้สึกถูกแบ่งแยกขนาดไหน ถ้าจำความได้ตอนกูเริ่มเป็นวัยรุ่น มันคือภาระกูมากๆ มันไม่เคยเห็นกูเป็นพี่ด้วยซ้ำ รู้สึกได้แต่อย่างเดียวเลยว่ามันคือเจ้ากรรมนายเวรกูมากๆ ตลอดชีวิตมัธยมไป รร.สาย เพราะมัน กูทำกับข้าวห่าไรหรือแม้แต่กูจะต้มมาม่าแดกเองถ้าแม่กูสั่งให้แบ่งสุดท้ายคือกูกินครึ่งจาน ทั้งๆที่วันนั้นกูต้องไปทำงาน ใช้แรงเยอะ แม่กูไม่เคยสนกูเลย กูท้วงไปหลายๆครั้งมักพูดแต่ว่ารักลูกเท่าๆกันแต่การกระทำมันไม่ใช่ ครั้งนี้ยิ่งหนักกว่าเดิมเหมือนไม่ยอมรับว่าตัวเองเข้าข้างน้อง ส่วนกูคือกูผิด คุยไม่ได้จนกูคิดว่าวางสายไปสบายใจกว่าเยอะ นับวันกูได้แต่อิจฉาเพื่อนรอบข้างที่เค้าเป็นลูกคนเดียวหว่ะเอาตรงๆ หรือกูควรแยกออกจากบ้านตัวเองไปหางานทำเลี้ยงตัวเองไปวันๆดีวะ?

กูมีอะไรถามโม่งหน่อย กูกำลังคิดอยู่ว่าถ้าสักวันนึงพ่อกูเสียอ่ะ แต่กูไม่อยากให้ญาติรับรู้เพราะญาติกูปากมากกระจายข่าวไปบอกถึงแม่กูที่ ตจว. ทีนี้แม่กูมีผัวใหม่ละ แต่ทรัพย์สินที่ติดกับบ้านกูเลยเป็นชื่อเค้าซะหมด ที่ดินมีเยอะแยะแต่สมัยกูอยู่ให้เค้าเลี้ยงไม่เคยเลี้ยงดูแลกูให้ดีเหมือนลูกบ้านอื่นเค้าเลย ปล่อยให้พ่อกูส่งเสียทุกอย่าง พ่อกูเป็นทั้งช้างเท้าหน้าและเท้าหลังในบ้าน เค้าพยายามมากเพื่อให้บ้านเป็นบ้าน ทรัพย์สินที่เค้าสร้างมาได้เพราะเค้าไว้ใจให้แม่กูผ่อนๆส่วนตัวเค้าเลี้ยงกูจนโตแต่ทุกๆครั้งมีเงินเก็บก็ไม่มีคิดจะส่งเสียให้กูอะไรเลยในตอนอยู่บ้านเดียวกัน พอแยกกันอยู่ละกูอยู่กับเค้ายิ่งทรมานใจ ไม่มีความสุขแบบคนอื่นที่เค้าเป็นเลย ถ้าเค้ารู้ว่าพ่อกูเสียละต่อมาเอาผัวใหม่มาจดทะเบียนสมรสแล้วเคลมทุกอย่างเป็นทรัพย์เค้าหมดไม่เว้นแม้แต่บ้านที่กูอยู่มาตั้งแต่เกิดแล้วไล่กูเหมือนเด็กทะลุถุงยางนี่คงทำแน่ กูกำลังจะพยายามไล่ครอบครองปรปักษ์ที่ดินส่วนอื่นเค้าอยู่ พ่อกูสุขภาพเริ่มไม่ดีแล้ว นานๆไปห้าหกปีมีโอกาสไม่รอดหว่ะ คือ เวลาจัดการกับงานศพไรงี้อ่ะ ทำยังไงให้เรื่องเงียบที่สุดได้นานสักปีสองปีมันมีวิธีไหมวะ? อย่างน้อยๆคือให้ญาติๆไม่รับรู้เป็นปีๆเนี่ยแหละ

>>600 ลำเอียงไงวะ เค้าก็แบ่งไห้เท่ากันทักอย่าง ค่าเทอมก็เท่า หรือต้องส่งมึงเรียนคนเดียวไม่ต้องส่งน้องมึงถึงยุติธรรมวะ

>>602 ค่าเทอมเท่าๆกัน? กูเรียนค่าเทอมทุกวันนี้ไม่ถึงสามพัน แต่มันเรียน ปวช. สองหมื่นทุกเทอมมึงคิดเอาเองนะ

>>601 ไม่น่าได้อ่ะ ยากมาก แต่ทรัพย์สินถ้ายกให้มึงบางส่วนตอนพ่อมึงยังอยู่ส่วนนั้นไม่ต้องแบ่งแม่มึงนะ ถ้ากูจำไม่ผิด

>>601 ปิดข่าวคนตายนี่ยากชิบหายเลยนะ นึกวิธีไม่ออกอะ ถ้าจะลองก็มีแต่เก็บเงียบไว้เองอะแหละ ถ้ามีคนที่ยังไงก็เลี่ยงไม่ได้ ก็ต้องให้มาร่วมเป็นฝ่ายนายคือช่วยๆกันเงียบให้หมด (บ้านเพื่อนกูเคยมีอะไรประมาณนี้อยู่ คือยื่นฟ้องเรื่องสมบัตินี้แหละ ชนะบายเพราะคู่กรณี(ญาติที่แย่งสมบัติด้วย)แม่งไม่มาฟังพิจารณาคดี เพราะคนอื่นที่รู้เรื่องเงียบหมด ศาลที่ส่งหมายเรียกก็ให้ส่งไปที่อยู่เก่าที่มันไม่อยู่ ก็เลยไม่รู้ว่าโดนเรียก ชนะเฉ้ย) แต่ทุกคนต้องเป็นฝ่ายมึงหมดเลยนะ ไม่งั้นก็ทำใจ

>>604 กูเคยบอกเค้าแล้วว่าให้ทำพินัยกรรม เค้าไม่ยอมทำหว่ะ เค้าพูดแค่ปากเปล่าเนี่ยดิมึง ที่ผ่านมานับหลายสิบปีไม่รู้ด้วยว่าพ่อกูมีทำไหมแต่มีแค่ยืนยันกับกูว่าเค้าตายยังไงกูก็ต้องได้บ้านที่กูอาศัยมาครอบครองอยู่แล้ว อีกเรื่องนะคือ ที่ดินบ้านที่พ่อกูกับแม่กูสร้างมาสมัยยังดีๆกันอยู่อ่ะ ชื่อเจ้าของบ้านมีทั้งสองชื่อเลย เค้าเสียไปกูกลัวแม่ฮุบหมด กลายเป็นว่ากูจะไม่มีสิทธิ์อะไรบนบ้านตัวเองหลังพ่อเสียไปอีกเลยไง
>>605 ฝั่งพ่อกูญาติๆไม่ค่อยชอบเค้าอยู่แล้วเพราะพฤติกรรมล่าสุดที่แตกหักกันคือเอารถพ่อกูขับหนีไป ตจว.แล้วติดกูไปด้วยแถมเลี้ยงกูแบบเหี้ยๆนี่แหละ ส่วนญาติฝั่งแม่นี่ลุงป้าเค้ามีเมียมีผัวหลายคนอยู่แล้ว ไม่มีแบบบ้านที่สองไประรานสมบัติบ้านแรก เค้าไม่ล้ำเส้นกัน แต่กับแม่กูนี่เค้าสมบัติได้มาก็ตอนอยู่กินกับพ่อกูทั้งนั้นอ่ะมึง แถมไม่มีสมบัติอื่นอีกเลย ที่ดินญาติฝั่งแม่ก็ไม่เคลียร์เพราะตาไม่มีทำพินัยกรรมไว้แต่แรก

มึง พ่อกูเป็นถุงลมโป่งพอง หมอให้เลิกบุหรี่ก็เลิกได้ไปพักนึง ตอนนี้กลับมาสูบอีกแล้ว กูจะบ้า ทำอะไรได้บ้างวะ

>>607 รอจัดงานศพ

ไม่ได้หยาบนะมึง ถ้าเเกเองหยุดไม่ได้ก็หาใครช่วยไม่ได้เเล้วล่ะ

กรณีนี้เจ้าของบริษัทพันล้านก็เป็นเหมือนกัน หมอบอกห้ามกินเหล้า ห้ามนอนดึก รักษาสุขภาพ
ไม่ยอมปรับปรุงตัว สุดท้ายก็ต้องจองวัด

ลูกที่ขึ้นเเทนตบะไม่พอ บารมีไม่สร้าง ชอบคนเลีย สุดท้ายไล่ลูกน้องเก่าพออกหมด เเล้วถูกญาติผู้ใหญ่เเทรกเเทรงบริษัท

บ่นพอละ บัย

โม่ง กูขอปรึกษาหน่อย กูรู้สึกอึดอัดมาก

ตอนนี้กูมีหลานอยู่คนนึง เป็นลูกของลูกพี่ลูกน้อง พ่อแม่หลานเค้ามักจะกลับบ้านดึก ปกติก็จะทิ้งเด็กเอาไว้ให้อากูเลี้ยง พอกูเลิกงานก็รีบกลับบ้านไปช่วยอาเลี้ยงต่อ แล้วหลานกูคนนี้โดนสปอยมาตั้งแต่เล็ก โดนตามใจจนเคยตัว ตอนนี้เห้าขวบนะ แต่รู้ละว่าสันดานเสียๆแบบนี้ไม่น่าจะแก้ได้แล้ว อยากได้อะไรต้องได้ ไม่ได้ก็เบะน้ำตา น้ำฮือๆ บางทีก็อาละวาดลงไปดิ้นกับพื้น ปกติถ้าอยู่กับกู กูจะปล่อย จะร้อง จะอาละวาดก็ปล่อย กูไม่สน กูบอกหลานแค่ว่า ถ้าร้องอาละวาดแบบนี้ก็ไม่ต้องคุยกัน อยากได้อะไรให้มาพูดดีๆ ขอดีๆ แต่ถ้าอา หรือปู่ย่าของเด็กมาเห็นจะรีบโอ๋กัน แล้วก็ให้ในสิ่งที่เด็กมันอยากได้

หลานกูชอบพูดแต่ว่า ไม่เอากู ไล่ให้กูไปตายๆซะอยู่เรื่อย กูก็พยายามคุยกับที่บ้านแล้วว่า นิสัยแบบนี้ควรต้องดัดสันดาน ไม่งั้นโตไปมีปัญหาแน่ แต่ทุกคนจะบอกว่า เด็กก็แบบนี้แหละ ปล่อยๆมันไปเถอะ โตไปเดี๋ยวก็หาย คือกูไม่สามารถดุ ด่า ว่า ตี อะไรได้เลย สอนก็ไม่ได้ อย่างบางทีจู่ๆก็ถือไม้มาตีกู กูก็โมโห ตีเด็กกลับ มันก็ร้องไห้วิ่งไปซบอาบอกว่ากูทำร้ายมัน พอแม่เด็กกลับมาเห็น ก็ถามว่าเกิดอะไร กูก็เล่าไปตามจริง แม่เด็กก็ลากเด็กมาบอกว่าให้ขอโทษกู เด็กมันก็ไม่ขอโทษ เอาแต่บอกว่าไม่เอากู ไล่ให้กูหายๆไป แม่เด็กก็พยายามบอกให้ขอโทษ อากูก็พูดสวนขึ้นมาว่า จะเอาอะไรกับเด็ก รำคาญ ปล่อยๆให้เรื่องมันจบได้มั๊ย สุดท้ายเด็กมันก็ไม่ได้รู้สึกสำนึกผิดไง

แล้วอากูเลี้ยงเด็กแบบปล่อยจริงจัง แอบหนีออกจากบ้านไปเล่นกับเด็กแถวบ้านอยู่บ่อยๆ กูก็ห้ามอาบอกอาหลายครั้งแล้วว่าทำแบบนี้ไม่ได้นะ เค้าก็บอกว่าสงสารหลาน มันอยากมีเพื่อนเล่น จนล่าสุด ก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้ กูกลับบ้านไปไม่เจอหลาน กูก็ถามอาว่าหลานหาไปไหน อาบอกไม่รู้ กูวิ่งหาทั่วไปบ้านก็ไม่เจอ ไปตามหานอกบ้าน วิ่งเข้าออกร้านค้าที่เคยพาไป ไปถามเค้าว่าเจอหลานกูบ้างมั๊ย เค้าก็บอกไม่เจอ ไปถามตามบ้านที่เด็กเคยแอบออกไปเล่นกับเด็กบ้านเค้าว่าเห็นหลานมั๊ย เค้าก็บอกวันนี้ไม่ได้มา สุดท้าย จู่ๆกูได้ยินเสียงหลานออกมาจากอีกบ้าน เลยไปดูที่บ้านนั้นที่ไม่เคยพาหลานไป ก็ไปเจอหลาน เลยถามเจ้าของบ้าน เค้าบอกเห็นเด็กมายืนเกาะอยู่ที่รั้วบ้านเค้า เลยพาเข้าไปนั่งเล่น (ตอนนั้นในใจกูก็นึกนะว่า ทำไมเค้าไม่พาหลานกูมาส่งคืนที่บ้านวะ)

กูก็ขอโทษเค้าแล้วพาหลานกลับบ้าน กะจะตีสั่งสอนแล้ว แต่อากูบอกว่าห้ามตี เด็กมันก็แบบนี้แหละ เล่นซนเป็นเรื่องปกติ กูของขึ้นเลย กูบอกว่า ถ้าโดนรถชนตายยังเห็นศพ แต่ถ้าโดนใครอุ้มไปแล้วทำยังไง ไม่ต้องพบ ไม่ต้องเจออีกเลยมั๊ย เค้าก็บอกแต่ว่า เด็กมันก็แบบนี้แหละ ธรรมชาติของเค้า กูนี่นึกย้อนความตอนกูอายุเท่าหลานก็ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยซักครั้ง

กูรู้สึกเหนื่อยมากเลยว่ะ ถ้าเป็นลูกกูเองกูฟาดไม่ยั้งแล้วด้วยซ้ำ แต่นี่ไม่ใช่ลูกกู กูจะทำอะไรก็ทำได้ไม่เต็มที่ จะพูดสั่งสอนทีก็โดนห้ามปราม พูดต่อหน้าพ่อแม่เด็กเค้าก็ไม่ค่อยสนใจ ดุพอเป็นพิธีแบบขำๆมากกว่า กูเคยพูดลอยๆกับที่บ้านเลยด้วยซ้ำว่า พาไปโรงเรียนประจำดัดสันดานไปเลยดีกว่ามั๊ย ไม่งั้นพาไปพบจิตแพทย์เด็กเหอะ กูก็โดนสวนกลับมาว่าลูก/หลานเค้าไม่ได้เป็นบ้า มันเป็นวัยของเค้าที่จะซน แต่กูสังเกตแล้วว่า ป่านนี้ยังพูดจาไม่รู้เรื่อง พูดไม่รู้ความ สมาธิก็ไม่ค่อยจะมี สอนการบ้านทีก็ใจลอย ทุกวันนี้เป็นได้แค่นกแก้วนกขุนทอง ท่อง a-z ได้ แต่ให้เขียนก็เขียนไม่ได้ซักตัว กูอยากให้เค้าได้พบจิตแพทย์เด็ก เผื่อจะได้รู้ว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ต้องปรับปรุงแก้ไขยังไง แต่ก็นั่นแหละ กูพูดไปก็มีแต่คนสวนกลับว่าลูกหลานเค้าปกติ เป็นธรรมชาติของเด็ก

ตอนนี้กลายเป็นว่า กูไม่อยากเจอหลาน ไม่อยากเห็นหลาน ไม่อยากเลี้ยงหลานอีกต่อไปแล้ว เหนื่อยเกิน ดุ ว่า ตี อะไรก็ไม่ได้ซักอย่าง โดนสปอยจนเสียนิสัย จนกูรุ้สึกว่ามันเกินเยียวยาแล้ว อึดอัดจนกูอยากหาที่ระบายมาก

>>609 หลาน ผช.หรือ ผญ.วะ?

>>610 หลานผู้ชายน่ะ พ่อแม่เด็กบอกว่าสมัยนี้เค้าไม่มีใครเลี้ยงลูกด้วยการตีอีกแล้ว แต่กูมองว่า ถ้ามันถึงขั้นแอบออกจากบ้านขนาดนี้ แล้วพากลับบ้านมาพูดแค่ว่าทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะครับ แล้วก็จบ เด็กมันจะจำเหรอวะว่ามันทำผิดน่ะ กูหงุดหงิดชิบหาย

กูถามหน่อย แม่กูไปมีผัวใหม่ แต่กูเลือกอยู่กับพ่อ ทีนี้แม่กูจะมาอยู่กับพ่อกูอีกครั้ง แต่พ่อกูไม่เอา
แล้วพ่อกูก็มาถามกูว่าจะรับแม่กูไหม แต่กูรู้สึกว่างเปล่ากับแม่กูแล้ว แถมปัญหาทางการเงินของพ่อกูตอนนี้ก็ไม่ดีนัก
พวกมึงว่ากูเหี้ยไหม ที่กูไม่ยุ่งแม่แท้ๆของตัวเองแล้ว แถมตอนนี้เค้าเองก็มีปัญหาด้วย
ส่วนตัวกูรู้สึกเหี้ย แต่ก็ยังเลือกคำตอบเดิมคือ ไม่เอา แต่ในสายตาพวกมึง คิดว่าไง

>>612 กูว่าแล้วแต่พ่อมึงนะ​ ว่ายังอยากร่วมชีวิตกับคนนี้มั้ย
ส่วน​ มึงเหี้ยมั้ยนี่ก็ขึ้นกับว่าแม่มึงเคยดีกับมึงแค่ไหน​ ถ้าเค้าดูแลมึงเลี้ยงมึงจนโต​บุญคุณนี้มึงก็ไม่ควรลืม​ แต่การช่วยแม่ก็ต้องตามกำลังเรา​ มึงอายุเท่าไหร่​หาเงินได้รึยัง​ถ้าเค้าทำมึงเสียใจจนไม่ผูกพันด้วย​ มึงไม่รู้สึกรักเค้าในวันนี้มันก็ไม่แปลก​ ยิ่งถ้ารับมาแล้วชีวิตฝั่งมึงจะแย่กว่าเดิม​ ้พราะเค้าเป็นคนไม่ช่วยทำมาหากิน​และนิสัยไม่ดี​ มึงก็บอกกับพ่อไปตรงๆว่าไม่ต้องห่วงความรู้สึกมึง​ ไม่มีแม่มึงก็ไม่ได้มีปมด้อยอะไร​ ให้พ่อตัดสินใจเอง
การที่เค้าไปมีใหม่​ มันไม่เกี่ยวกับรักมึงหรือไม่รัก​ ถ้ามึงไม่พอใจเค้าเพราะเรื่องนี้กูว่ามึงอย่าไปถือโทษเลย​ คสพผัวเมียนี่ มันยากที่จะพูดจริงๆ​ รอบตัวกูคนเลิกกันเยอะแต่ที่เค้าตั้งใจทำคือ​ เลิกเป็นผัวเมียแต่ไม่เลิกเป็นพ่อแม่​

>>611 งั้นจับมันสวนทวารละเอามาให้กูเย็ดดากแม่งสักชั่วโมงสองชั่วโมงนะ เดี๋ยวแม่งไม่ดื้อไม่ซนออกนอกบ้านอีกแน่นอน จะเย็ดให้เลิกร้องแหกปากเลย

>>611 ถ้าหลานดื้อหรือทำอะไรผิดอีก ลองใช้วิธีลงโทษแบบฝรั่ง คือกักบริเวณดูดีไหม หลานร้องไห้ ปล่อยให้ร้องไปจนกว่าจะหยุดร้องเอง ระหว่างนี้ห้ามโอ๋ ห้ามคุยด้วยเด็ดขาดไม่งั้นเด็กมันก็จะวนลูปเอะอะร้องรอคนโอ๋ไปเรื่อยๆ กักในที่นี้คือไม่ใช่มึงจับหลานขังในห้องนะ 5555 แต่ให้เด็กใช้เวลาอยู่ในบ้านแทน มึงก็คอยคุมวินัยหลานไปในตัวด้วย ถ้าหลานจะแอบไปเล่นกับเพื่อนบ้านอีกก็ลองกำหนดเคอร์ฟิวหรือบอกเวลากลับบ้านให้เด็กดูดีมั้ยอะ มันจะได้เลิกดื้อเสียที
ถ้าทำขนาดนี้แล้วช่วยอะไรไม่ได้ก็เสียใจด้วย

>>611 หลานมึงต้องโดนจับแก้ผ้าเล่นหัวนม แล้วรูดควยน้อยๆขึ้นลงแม่งสักทีสองที ถ้าแม่งดิ้นกูก็เอาควยยัดตูดให้แม่งร้องไม่เป็นภาษาตาเหลือกน้ำลายฟูมปากเลยสัส เลี้ยงลูกเลี้ยงหลานด้วยการตีเหี้ยไรเค้าไม่ทำกันแล้ว เค้าจับเย็ดให้หายดื้อ นี่ข้อมูลจาก เพจ dad mom and slaves เลยนะมึง

>>616 ใช้ได้ผลจริงครับผมลองแล้ว

>>615 ดุปัญหาแล้วไม่น่าแก้ได้ตราบใดที่ พ่อแม่เด็กยังปล่อยให้ อาปู่ย่า เลี้ยงเด็กอยู่
เพราะดูแล้วพวกนี้เขาไม่เข้าใจวิธีการเลี้ยงแบบไม่ตี

กู >>522 เอง ล่าสุดพ่อกับแม่กูต้องเอาบ้านเข้าธนาคารเพื่อเอาเงินมาใช้แล้ว เงินเดือนพ่อกับแม่กูรวมกันก็เกือบแสนแล้ว แม่งควรจะลำบากขนาดนี้มั้ย ทรัพย์สมบัติเหี้ยไรก็ไม่มีอีกแล้ว ไอเหี้ยเอ้ย วันก่อนแม่งก็ทะเลาะกับแฟนแล้วเสือกขู่จะฆ่าตัวตายอีก จนแม่กูต้องลางาน นั่งรถจากต่างจังหวัดตอนดึก ๆ ดื่น ๆ มาหามันที่กทม มาถึงพอช่วย ๆ กันคุยจนคืนดีกันแล้วแม่งก็ไม่สนใจแม่เลย ปล่อยแม่ทิ้งไว้ในห้อง ส่วนตัวเองเอาเงินไปเที่ยวกับแฟน แม่กูก็ให้เงินไปอีก กูห้ามแล้วก็ไม่ฟัง ปกติกูไม่ได้มาด้วย ครั้งนี้กูมาด้วยแล้วก็เพิ่งเคยเห็นนี่แหละ ไอสัส เห็นแล้วโกรธว่ะ โกรธจนอยากจะตัดแม่งออกจากชีวิตไปเลย เผื่อชีวิตครอบครัวแม่งจะได้ดีขึ้นบ้าง กล้าพูดออกมาได้ไงวะ ว่าชีวิตตัวเองพังเพราะแม่ เกลียดแม่ เคยดูตัวเองบ้างไหมวะ ทุกอย่างมันพังเพราะตัวมึงเองทั้งนั้น พอจะเอามึงไปรักษา มึงก็บอกว่ามึงไม่ป่วย พอลากไปหาหมอได้ก็ด่าหมอไม่รู้เรื่อง ได้ยามาก็เสือกไม่กิน แม่ง คราวนี้จะเอากลับบ้านให้ได้แล้วไม่ให้กลับมาแล้ว อะไรจะเกิดก็เกิด ชีวิตมึงคนเดียวจะพาครอบครัวพังกันทั้งบ้าน

ไอ้ เควนทิน เบ็ค (Mystertio) ที่ทำตัวเป็นคนดีตอนแรกๆ แม่งจริงๆแล้วเป็นตัวโกง อดีตลูกน้องโทนี่

ตอนมันตาย แม่งยังเฉลยออกทีวี อีกว่า สไปเดอร์แมน คือ Peter Parker โคตรเหี้ย

แถมนิค ฟิวรี่ ในเรื่อง ดันเป็น ทาลอส (สครัล ในเรื่องกัปตันมาร์เวล) ปลอมตัวมา ไม่ใช่นิคจริงๆ อึ้งสัสๆ โคตรเนียน

เพื่อนๆโม่งต้องไปดู Spiderman Far From Home ให้ได้นะครับ

>>619 ทำไมแม่มึงมีสมองหาเงินแต่ไม่มีปัญญาเก็บเงินวะ น่าจะรู้นะว่าแม่งเกินจะช่วยแล้ว เอาเงินไปไห้คนเฮงซวยหมด คนดีๆก็ลำบาก มึงก็พึ่งตัวเองเหอะ ชีวิตคนเราอย่าหวังพึ่งใคร

เบื่อไอสัส กูไม่อยากทำเพราะเบื่อเต็มทน กะอีแค่ที่วางแชมพูติดยางเลื่อนลงมาพังอีเหี้ยด่าทีเป็นชุด ควยเหอะห่าราก กูบอกหลายๆครั้งว่าให้เจาะสว่านติดตั้งถาวรก็ไม่ทำ อ้างไม่รู้ แล้วก็มาด่ากูว่ากูไม่ทำอะไรๆ หน้าหี เป็นแค่คนให้กำเนิดกูแต่เรียกร้องเอาแม่งทุกๆอย่าง เลี้ยงกูมาก็เลี้ยงแบบส้นตีนๆ บุพการีจัญไรไอห่าราก พอกูจะออกไปใช้ชีวิตเองก็ขู่จะยึดเงินที่กูหาเลี้ยงหาแดกไปหมด ระยำสัสหมา ให้กูเกิดมาแล้วกูมีชีวิตของตัวเองไม่ได้นี่แม่งเย็ดก่อนจะคิดกันไหมวะ? กูอึดอัด กูไม่มีอิสระ ถ้ารู้ว่าเกิดมาแล้วจะเจอครอบครัวแบบนี้กูไม่เกิดหรอก วิปริตชิบ

เพื่อนโม่ง กุมีปัญหาครอบครัวมาปรึกษา จริงจังมากๆ
เรื่องของเรื่องคือ พ่อกุเคยแต่งงาน แล้วหย่า มีลูกสาว3คน หลังจากนั้นก็หย่าแล้วมามีกู กับแม่กู แต่พ่อยังเลี้ยงดูพี่สาวสามคนตามปกติ แยกบ้านกัน+ให้เงินค่าเลี้ยงดูภรรยาเก่าตลอดๆ
กุไม่เคยเจอพี่กุเลยจนกุอายุ18 พ่อบอกว่าพ่อแก่แล้ว อยากให้รู้จักกันสนิทกันไว้ พ่อไม่อยู่จะได้ไม่ลำบากอะไรทำนองนั้น ก็เลยแบบ โอเค ไปเจอก็ได้ พี่คนที่3ก็โอเค
พูดตามตรงว่ากุกลัวมากว่าพี่จะเกลียดกู กุเลยรู่สึกว่าเราควรแยกกันอยู่ ต่างคนต่างอยู่ไป แต่ก็เข้าใจพ่อ เลยโอเค เจอกันรู้จักกันไว้ก็ไม่เสียหายอะไร แต่พ่อกุเริ่มแบบ อยากให้กุกับพี่รักกันสนิทกัน โตไปอยู่ด้วยกัน ซึ่งมึง มันเป็นไปไม่ได้ อธิบายพ่อ พ่อก็ไม่ฟังเลย ไม่สนใจเลย บอกแต่ว่าสนิทกะนสิๆๆ กดดันมาก และกุคิดว่าพ่อก็คงกดดันพี่เหมือนกัน
เจอกันแรกๆก็โอเค พี่เขาน่ารักมาก แต่กุเกร็งมาก ปีแรกที่เจอกันคือมีพ่อ กุ พี่ กุก็เกรงใจแม่มาก เพราะแม่ก็โดนภรรยาเก่าพ่อรังควานเยอะอยู่
แต่พอหลังๆมา พ่อเริ่มพาแม่กุไปเจอพี่เขาด้วย กุเกรงใจพี่มาก คือแบบ มึงเกทปะ พี่เขาแทบไม่เคยมีครอบครัวที่สมบูรณ์ โตมาก็เจอพ่อแม่(ภรรยาเก่า)ทะเลาะกันตลอดเวลาจนเลิกรากันไป แต่ต้องมาเห็นครอบครัวกุมีความสุขดี ตั้งแต่กุจำความได้กุรู้สึกขอโทษพี่เขามาตลอดที่กุมีความสุขดีในขณะที่เขาไม่ได้อยู่กับพ่อ กุเกรงใจเขามากๆๆๆ
จริงๆปีนึงก็เจอกันไม่ค่อยบ่อยหรอก แต่ช่วงที่เจอกันบ่อยก็บ่อยมากๆ
หลังๆมาพ่อบอกว่าพี่เครียดเรื่องเรียนต่อ/ทำงาน ดูซึมๆ ให้กุพยายามถาม ชวนคุย ล่าสุดที่ไปเจอกันหลังจากไมาได้เจอมาหลายเดือนก็ใช่จริงๆ พี่ดูเหนื่อย ดูเกร็ง ดูไม่มีความสุข ซึ่งไม่รู้มันเพราะอะไร เพราะแม่พี่(ภรรยาเก่า)ไม่โอเครึเปล่า จากที่พ่อเล่าคือเขาเจ้าอารมณ์มาก แล้วตอนนี้พี่คนโต2คนย้ายออกจากบ้านไปแล้ว พี่คนที่3คอยรองรับอารมณ์รึเปล่า คือที่แม่กุคิด แต่กุก็เป็นห่วงอ่ะ แม่กุก็อยากให้กุไปถามพี่ว่าโอเคไหมกับการมาเจอกันแบบนี้ ถ้าไม่โอ แม่จะไม่ไปเจอ(ปกติคือพ่อชวนกึ่งบังคับ แม่กุก็เลยไม่ขัด) หรือแบบ เครียดเรื่องอะไร ให้กุคุยกับพ่อให้ไหม ไม่ก็ชวนพี่เขาคุยหน่อย แต่มึงเกทใชาปะว่ามันกระอักกระอ่วนมาก กุเข้าใจที่เขาจะไม่ชอบกู หรือไม่โอเคกะบการมาเจอกู แต่ก็ต้องทำเพราะพ่อ เพราะกุห็เป็นในบางครั้ง ฟังที่พ่อเล่าเรื่องที่เขาเครียดจนจะฆ่าตัวตายกุก็เป็นห่วง ยิ่งเห็นกับตัวว่าเขาดูต่างจากครั้งแรกที่เคยเจอกันขนาดไหนกุก็เป็นห่วง แต่กุทำอะไรไม่ได้เลย พ่อกุก็หัวแข็ง+ปากแข็งมาก เขาพูดอะไรอ่อนๆไม่เป็น พี่คงไม่กล้าพูดอะไรกับเขา เรื่องเพื่อนอะไรของเขากุไม่รุ้หรอก กุก็แค่เป็นห่วงจากมุมของกู และกูไม่รู้ว่าจะช่วยอะไรเขสได้ไหม ถ้าใครอ่านจนจบก็ขอบคุณนะ ถ้ามีคำแนะนอะไรช่วยหน่อยนะ

>>623 มึงไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกเรื่องที่มึงมีความสุขแล้วมึงรู้สึกผิดกับครอบครัวเก่าของพ่อมึงน่ะ มึงไม่ผิดเลย มันไม่ใช่ความผิดมึง เรื่องนี้มันไม่มีใครผิด คนหมดรักกันแล้วจะให้ฝืนอยู่ด้วยกันต่อมันคงทำไม่ได้ พ่อมึงเขาเลือกเดินออกมาแล้วมาสร้างครอบครัวใหม่กับแม่มึง แสดงว่าตรงนี้ที่มึงอยู่ เป็นจุดที่พ่อมึงมีความสุข อีกอย่างถึงเขาก็ทำหน้าที่พ่อได้ไม่ขาดตกบกพร่องนี่ ก็ดูแลทั้ง2ครอบครัวรับผิดชอบในฐานะ คนเป็นพ่อ ซึ่งกูว่ามันโอเคนะ ดีกว่าทิ้งแล้วทิ้งเลยไม่ดูดำดูดีอีก และก็ไม่ใช่ความผิดมึงด้วย อย่าโทษตัวเอง ใช้ชีวิตให้มีความสุข มันไม่ใช่ความผิดมึงและความผิดใคร มันเป็นเรื่องของหัวใจที่เขาหมดรักกันแล้ว มึงห้ามไม่ได้ อย่าคิดมาก
ส่วนพี่สาวต่างพ่อมึงคนนั้นกูสรุปไม่ได้ว่าเขาเครียดเรื่องอะไร เหมือนที่มึงก็ยังหาคำตอบไม่ได้นั่นแหละ เพราะฉะนั้นอย่าเพิ่งไปคิดมากว่าเป็นเพราะตัวมึงกับแม่ มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้ ก็ไม่รู้ว่ามึงเป็นผู้หญิงผู้ชายนะ แต่กูคิดว่ามึงก็ทำตัวเป็นน้องที่ดีได้นะ บางครั้งคนเราเวลาเครียดหรือกดดันอะไรมากๆ สิ่งที่ต้องการที่สุดคือคนรับฟัง และการให้กำลังใจ ไม่ว่าเขาจะเครียดจากเรื่องอะไรก็ตามเขาอาจจะต้องการสิ่งนี้อยู่ก็ได้ เวลามึงแวะไปหาเขาก็ลองหาอะไรติดมือไปฝากบ่อยๆ ขนม ของฝากเล็กๆน้อยๆ ให้เขารู้ว่ามึงห่วงใยและใส่ใจเขาอยู่ ลองชวนเขาคุยบ่อยๆก็ดีนะ กระชับความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองฝ่ายได้ หาเรื่องที่เขาชอบมาคุย หนังสือ เพลง หนัง ซีรี่ย์ จะทำให้คุยกันถูกคอมากขึ้น จะทำให้สนิทกันเร็วขึ้นด้วย

ลองชวนเขาไปเที่ยวก็ดีนะ เขาอาจจะเครียด การได้พักผ่อนก็ถือเป็นเรื่องดี ดูหนัง ฟังเพลง เข้าคาเฟ่ อะไรแบบนี้ ดูจากที่มึงเล่ามาเขาน่าจะปรึกษาหรือคุยกับคนรอบตัวไม่ได้ คุยกับพ่อตัวเองไม่ได้เพราะอย่างที่มึงเล่าว่าพ่อมึงปากแข็ง ส่วนแม่เขาเป็นคนเจ้าอารมณ์ ถ้าเริ่มสนิทกันแล้ว เดี๋ยวเขาก็คงระบายหรือเล่าให้มึงฟังเองแหละ ถ้ามีโซเชียลของกันและกันหรือพวกไลน์ก็ดีนะ ลองทักไปถามเขาบ้างว่า ทำงานเหนื่อยไหม เป็นยังไงบ้าง กินข้าวรึยัง ยังมีน้องอยู่ตรงนี้นะ ไรงี้ บางครั้งการเหนื่อย การเครียด มันบรรเทาได้ด้วยการใส่ใจและดูแลของคนรอบข้างได้จริงๆนะ ประโยคง่ายๆพวกนี้แหละที่ช่วยทำให้เขารู้ว่ายังมีคนห่วงใยเขาอยู่ เพราะกูก็รับรู้จากประโยคพวกนี้มาแล้ว เป็นกำลังใจให้นะมึง กอดๆ

กูเบื่อเพื่อนแฟนมาก คือกูไปเห็นแชทที่มันคุยกับแฟนกู ทันบอกว่ากูอะ หน้าแก่ ไม่มีดั้ง นมเล็กทซึ่งกูไม่เข้าใจจะมายุ่งอะไรกับกูนักหนา กูก็ไม่ค้ยไม่ไปคุยอะไรด้วยกับมันนะ แค่เคยเจอรอบเดียวแค่นั้น กูอยากตอกกลับแรงๆไปรอบนึง เอาจริงๆหน้าก็ก็ไม่ได้เหี้ยอะ แค่ไม่มีนมกับดั้งน้อย แม่กูมห้มาแค่นี้อะ แล้วกูก็ไม่ชอบการbody shamingมากๆ

กูรำคาญคนๆนึงมาก ตลอด3ปีละ มันไม่ใช่ญาติกูหรอก ไม่ได้เป็นเหี้ยไรกับมันด้วยซ้ำ เป็นเพื่อนลุงกู ไม่มีครอบครัว มันอยู่คนเดียว และครอบครัวกูเคยลำบากมากๆ แล้วมันก็เข้ามาช่วยเหลือบ้างเล็กๆ จนวันนึงก็เข้ามาอาบน้ำที่นี่ กินที่นี่ แต่กลับไปนอนบ้านตัวเอง แรกๆก็ดีอยู่หรอก หลังๆมันเริ่มทำอะไรเองไม่เป็นแล้ว ทอดไข่ ทอดหมู จะแดกอะไรก็ให้กูไปทำให้ ตักข้าวก็ให้กูตักให้ กินเสร็จตั้งไว้ ให้กูเก็บ ส่วนมันก็ออกไปข้างนอก พอมื้อต่อไปก็ทำแบบเดิมอีก แต่ดีหน่อยที่มันเป็นคนซื้อกับข้าวมา แต่ข้าวสารไม่ได้ซื้อ เวลาไปซื้อของ ไปคนเดียวก็ไม่ได้ ต้องใช้กูไป แล้วก็ให้กูถือของ"คนเดียว"พะรุงพะรัง พอกูทำหล่น ก็ด่ากูว่าถือของไม่ดี สะเพร่า เวลากูป่วยก็ยังจะใช้งานกู ขี่รถตากแดดตากฝนออกไป ซื้อของให้มัน เอาข้าวไปให้มัน555555 สุดยอด กูเป็นขี้ข้าหรอนี่ คำพูดคำจามันก็ขวานผ่าซากสุดๆ เวลากูพูดถึงช่วงเวลาดีๆที่เคยเกิดขึ้นกับกู มันก็จะคอยพูดว่า "มันผ่านมาแล้ว มันเป็นเหมือนฝันแล้ว มันไม่กลับมาแล้ว " แต่ตัวเองกลับพูดเรื่องอดีตของตัวเองที่เคยมีพ่อเป็นผู้กำกับ ลุงเป็นผู้คุมเรือนจำ มีบ้านหลังใหญ่ๆ มีรถเบนซ์ มีคนใช้10คน มีคนขับรถ มีพี่เลี้ยง ได้ กูเคยพูดว่า อยากซื้อบ้านของตัวเองกลับมา มันก็คอยพูดว่า "ฝันๆ" แต่ตัวเองพูดว่าจะซื้อบ้านติดชายหาดได้ ทั้งๆเงินเดือนมันก็หมื่นกว่าบาท มันชอบสร้างสตอรี่ให้ตัวเองดูเป็นพ่อพระ เวลาไปข้างนอกก็ชอบพูดกับคนอื่นว่า "สงสารมัน(หมายถึงกู) มันลำบากก็มาช่วยเหลือมัน นึกถึงเราเคยเป็นเด็กกำพร้าขอข้าววัดกิน" ละไอที่มึงบอกว่ารวยนักรวยหนาคืออะไรวะ 555555ตลกชิบหาย ต่อหน้าคนอื่นสร้างภาพคนดีเก่ง อยู่ลับหลังคนอื่น สกปรก โสโครก กลากก็ขึ้นตูดให้กูทายาให้ เคยบังคับกูจับแผลมันด้วย พอกูไม่จับก็ด่ากูรังเกียจ เนรคุณ ทุกๆวันเกือบทุกเวลา กูมักจะคอยนึกถึงแต่คำพูดและสันดานที่น่ารังเกียจของมึงแทบจะตลอดเวลาจนกูแทบเป็นบ้าอยู่แล้ว เมื่อไหร่มึงจะตายๆไปซักทีวะ

>>626 แถมๆ บอกว่าตัวเองคุยกับผี นางฟ้า เทวดา บลาๆๆๆๆๆๆได้ เห็นตากูที่ตายไป บอกว่าตากูไม่ได้สนใจกู ไม่รักกู 5555555555 ดูคำพูดแม่งสิ พูดว่าอ่านใจคนอื่นได้ บอกว่าพ่อแม่ไม่ได้สนใจกูขนาดนั้น พอกูถามพ่อแม่กูว่าเป็นอย่างนั้นจริงหรอ พวกเค้าก็บอกไม่ได้เป็นอย่างนั้น มันก็ยังบอกว่า พ่อแม่กลัวกูเสียใจเลยพูดรักษาน้ำใจ55555555 รู้ดีกว่าเจ้าตัวอีก

>>626 Toxic people วะ เอาดีเข้าตัวเอาชั่วใส่คนอื่น มึงเคยบอกพ่อแม่ยังว่ามันเป็นคนพูดใน >>627 นี่เข้าข่ายเสี้ยมให้มึงเห็นแต่มันสำคัญต่อมึง มีมันคนเดียวที่ดีต่อมึง ร้ายแรงกว่าเรื่องทั้งหมดที่มึงเล่าอีก อันนี้มึงควรบอกพ่อแม่จริงๆว่าเรื่องนี้สำคัญนะ อย่าเห็นเป็นคำพูดล้อเล่น คนแบบนี้สนิทมากหรือไว้ข้างตัวไม่ได้(เพราะพ่อกูเคยทำ กูพูดเลยว่าเหี้ยมาก แต่ตอนนั้นกูเด็กอยู่มากแหละ )

>>628 บอกแล้ว พ่อแม่ก็บอกว่าอย่าไปฟัง อย่าเก็บมาใส่ใจ
เมื่อเช้าสดๆร้อนๆเลย เดินเข้าบ้านมาใช้ให้กูทอดไข่ให้อีก แต่กูปวดท้องเลยขอเข้าห้องน้ำก่อนเดี๋ยวมาทอดให้ กูใช้เวลาประมาณนึงอยู่ แต่ไม่นานนัก มันเดินมายืนหน้าห้องน้ำเลย บอกว่ายังไม่ทอดไข่ให้เลย กูต้องออกไปทั้งนั้น ขี้ก็ขี้ไม่สุด พอทอดตักข้าวให้ กูก็กลับไปเข้าห้องน้ำต่อ พออกมาตัวคนหายละ เจอแต่จานเปล่าตั้งให้กูเก็บ

ขอระบายหน่อย

กูมาเรียนต่อที่เยอรมันเมื่อปีก่อนแบบกัดฟันมา เพราะบ้านพ่อไม่ได้ซัพพอร์ตเรื่องเงินเท่าไร แล้วมันมีลูกพี่ลูกน้องชายจากทางพ่อที่เคยสนิทกันสมัยเด็กๆ ลุงกูส่งมาเรียนเอาป.โทเก๋ๆด้านวิศวะเครื่องกล ไปอวดคนอื่นว่าลูกชายก็จบเยอรมันเหมือนกันนะ บ้านพ่อกูเป็นกงสี แล้วลุงเป็นเหมือนหัวหน้าใหญ่ที่รวยสัสๆ เศรษฐีบ้านนอกประมาณนั้น กูเคยมาบ่นเรื่องซัฟเฟอร์ว่าเรียนเก่งแต่ไม่มีใครสนับสนุน แต่คนไม่เรียนเขาผลักดันมาต่อนอกกันอยู่เมื่อปลายปีก่อนมั้ง

ทีนี้พี่ชายกูเนี่ยไม่เคยเตรียมตัวเหี้ยอะไรทั้งสิ้น ปากบอกจะมาเรียนเยอรมันตั้งแต่กูเรียนปี 2 จนกูเรียนจบทำงาน 2 ปี แล้วมาต่อที่นี่ได้ 3 เดือนมันถึงตามมาได้ มันไม่ใช่คนเรียนเก่งอะไรมากมาย แต่เป็นสไตล์คนขี้โอ่ที่ไม่รู้ว่าตัวเองมีศักยภาพแค่ไหน ตั้งแต่ตอนมันจะขอวีซ่าแล้ว กูบอกว่าให้มันขอวีซ่าเรียนภาษาเพื่อการศึกษาต่อ พอเรียนภาษาเสร็จไม่ต้องกลับไทย ขอเปลี่ยนประเภทวีซ่าเป็นวีซ่านักเรียนได้เลย มันก็ตอบมาแบบว่าเออ เดี๋ยวให้เอเจนซี่ดูให้ มันไม่รู้เรื่องหรอก กูก็แบบงื้มๆ เอาที่สบายใจ

พอมาถึงเสือกโดนเอเจนซี่ลอยแพ มาเร็วไปต้องมานอนกับกูอยู่เป็นเดือน กูก็แบบอีเอเจนซี่นี่แปลกๆละ แม่งมันจ่ายไปเกือบสี่แสน เท่ากับค่าเทอมเรียนภาษากูเลย แต่ได้เหี้ยอะไรมาก็ไม่รู้ เมื่อเดือนพฤษภามันมาเยี่ยมกูช่วงพักคอร์ส กูแม่งตกใจมาก คือมันอยู่คลาส B1 แล้ว ต้องพูดได้แบบสื่อสารในชีวิตประจำวันรู้เรื่องเล่าเรื่องราวอะไรเป็นกิจจะลักษณะ แต่มันมาแบบพูดเหี้ยอะไรไม่ได้เลย ถามอะไรก็ตอบไม่ได้ แล้วความเป็นคนหน้าบาง เวลาใครถามอะไรมันก็ตอบแบบ ใช่ๆ อื้มๆ งื้มๆ ทั้งที่ตัวเองไม่เข้าใจ กูเลยโทรไปหาลุงอีกคนหนึ่งที่ไม่ใช่พ่อมัน เพื่อบอกว่ารร.มันแปลกๆนะ มันเรียนวันละ 3 ชม. เลเวลหนึ่งใช้เวลา 2 เดือน เท่ากับรร.กูที่เรียนวันละ 5 ชม.เลย ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ไง กูเรียน 2 เดือนแต่เรียนอัดมากๆ แล้วระดับภาษาตั้งแต่ b1-c1 ของมันใช้หนังสือแค่เล่มเดียว แต่รร.กูเล่นแม่งหนังสือเลเวลละ 2 เล่ม ไม่นับรวมชีทอะไรอีก ยิ่งมันส่งการบ้านมาให้ดูกูก็ยิ่งตกใจว่ามันผ่าน b2 มาได้ยังไง รร.แม่งไม่ใช่ละ ไม่น่าได้มาตรฐาน มันควรย้ายรร.มาเรียนที่เดียวกับกูนี่ แล้วภาษาอังกฤษแม่งก็ไม่ได้ ลุงก็ตกใจ ว่ามันพูดอังกฤษไม่ได้เลยเหรอ เพราะที่บ้านคิดว่ามันเก่งมาก เก่งเหี้ยอะไรล่ะ ถามแค่ How was your sleep last night? แม่งยังตอบไม่ได้เลย

>>630 ต่อไอ้สัส ข้อความยาวเกิน อัดอั้นจัด

สรุปมันกลับไทยไปหาเมียช่วงปิดเทอม แล้วโทรไปคุยอ้างกับแม่กูว่า หลักสูตรที่มันจะเรียนอ่ะ เอาภาษาเยอรมันแค่ระดับ b2 ไม่ได้เอา c1 ระดับสูงเหมือนของกู แล้วมันเป็นโปรแกรมคู่เยอรมัน-อังกฤษ ไม่ได้เรียนเป็นเยอรมันอย่างเดียว ไปบอกคนอื่นเขาทั่ว กูก็แบบ อื้มๆ เอาที่มึงสบายใจเถอะ ภาษาอังกฤษระดับประมาณ ielts 4.0 คิดว่าจะเรียนได้เหรอ แล้วมันก็เอาไปพูดทั่วเลยว่ามันแค่เรียนภาษาเยอรมันถึงเดือนตุลาปีนี้ก็กลับไทยได้แล้ว เสร็จแล้วก็รอวันมาเรียนที่เยอรมันได้เลย กูก็แบบ ไอ้ห่า ไม่รู้จริงแม่งทำไมพล่ามเยอะวะ แม่งใบแสดงเจตน์จำนงที่จะเรียนเป็นใบ offer จากมหาลัยแล้ว กูแม่งเทละ ทำเมิน ไปวุ่นวายกับการสอบวัดระดับและการสมัครมหาลัยดีกว่า

พอกูเริ่มทำเอกสารยื่นม. แม่ก็มาบอกกูว่าพี่ต้องการความช่วยเหลือ ให้กูไปคุยกับมันหน่อย พอกูไปคุย แม่งคือจะสมัครมหาลัย ไม่รู้ต้องทำไง กูเลยบอกว่าไปหามาดิว่าจะเรียนอะไร นี่มันต้องเริ่มเตรียมเอกสารตาม requirement ของม.แล้วนะ แม่งก็หายไป จนช่วงปลายเดือนก่อนกูทักไปอีกรอบว่าจะเอาไงเนี่ย มันเสือกตอบกูว่านี่ยังไม่รู้เลยว่าหลักสูตรที่จะเรียนมีชื่อว่าอะไร ให้กูช่วยหาหน่อยดิ ไอ้สัส พ่อมึงเถอะ กูไม่ใช่คนเรียนไหม ทำไมกูต้องเป็นคนหามาให้ มึงอยากเรียนมึงก็ต้องรู้ดิว่าคืออะไร แต่ยังไม่ได้ด่าไปนะ เห็นเป็นพี่เลยแบบบอกให้มันไปลองดูก่อน แล้วแม่งก็ไปอีก จนกูส่งเอกสารครบทุกม.ของเทอมหน้าแล้ว เลยทักไปจิกอีกรอบ มันก็บอกยังไม่รู้ๆ กูเลยด่าเข้าให้ว่ามึงคนเรียน มึงต้องไปหามา ไม่ใช่ให้กูไปหามาให้ ตอนมึงจะมา มึงไม่ได้ถามเอเจนซี่เหรอ ว่ามึงอยากเรียนอันนี้ มาเรียนที่เยอรมันได้ไหม แม่งก็เงียบไป แล้วสุดท้ายก็เอาชื่อโปรแกรมมาจนได้ แคปมาให้กูดูว่า อันนี้แหละ ต้องใช้ภาษาอังกฤษ แล้วต้องสอบ ielts ด้วยหรือเปล่า

สอบสิไอ้สัส! เขาเอาระดับภาษา b2 เท่ากับ ielts 6.0 แปลว่าภาษาอังกฤษมึงต้องได้ระดับพอๆกับกู กากกว่าได้เล็กน้อย เพราะกู ielts 7.0 แม่งก็เงียบไป บอกให้กูช่วยหาโปรแกรมให้หน่อย แล้วกูจะไปหาจากที่ไหนมาไอ้เหี้ย หลักสูตรสำหรับคนที่ภาษาเยอรมันก็ไม่ได้ ภาษาอังกฤษก็ไม่ได้ มึงจะมาเรียนที่เยอรมันนะ ถ้ามึงไม่ได้ทั้งสองภาษาแบบนี้ก็กลับไปเรียนที่ไทยไปไอ้ง่าว แล้วแม่งมีการมาแซะกูอีกว่าตอนสมัครเรียนม.ปลายน่าจะเรียน ep เหมือนกูนะ แต่เสียดายที่เกรดไม่ถึง พ่อมึงดิ มันแม่งเรียนม.ต้นรร.อินเตอร์ เคยไปซัมเมอร์คอร์สที่ออสเตรเลีย ส่วนกูคือเรียนม.ต้นเรียนรร.รัฐ ม.ปลายก็ ep รร.รัฐ เพราะกูสอบติดห้องโครงการ มึงไม่ติด ไม่ได้ขอให้ที่บ้านเส้นให้ แม่งก็ไม่ใช่ความผิดกูเปล่าวะ ขึ้นมหาลัยมาเพื่อนในกลุ่มกู toeic 900++ ทั้งนั้น มีกู 700 ปลายๆ อยู่คนเดียว แถมโดนดองอยู่อังกฤษเซคบ๊วยแม่งทุกเทอม แค่กูมีความพยายาม ไม่ยอมโง่แล้วทำเหมือนตัวเองฉลาดแบบมึงแค่นั้นเอง

แม่งเอ๊ย ทำไมกูต้องมาดูแลชีวิตคนอื่นด้วยวะ ในเมื่อกูเตือนตั้งแต่แรก เหมือนโดมิโน่ล้มตัวแรกแล้วมึงไม่หยิบออกอ่ะ มึงเสือกปล่อยให้มันล้มต่อระเนระนาดไปเรื่อยๆ แล้วมันความรับผิดชอบกูเหรอวะ เงินค่าเทอมกูกว่าจะได้คือเรียนจบไปแล้ว 2 เดือนถึงโอนให้ ร้องไห้แล้วร้องไห้อีกเพราะไม่มีใครซัพพอร์ต มึงแม่งมีตังค์ พ่อสปอยเต็มที่ ได้เงินใช้เดือนละ 1500 ยูโร ในขณะที่กูใช้เดือนละ 200 ยูโร เพราะพ่อมึงมีบุญคุณส่งกูเรียนป.ตรี เพราะกูอาจจะยังต้องขอที่บ้านแม่งให้ช่วยค่าเทอมตอนป.โทใช้ไหม กูถึงต้องช่วยเหลือมึงอ่ะ ความดีมึงน่ะมี แต่ความโง่แม่งไม่ใช่ย่อยเลย กูอยากจะเทๆๆๆๆๆๆๆๆแม่ง

>>629 กุสงสัยว่าทำไมต้องยอมมันวะหรือมันกำจุดอ่อนอะไรของเมิงไว้

>>632 ก็น่าจะเรื่องที่ว่าลุงมันสนับสนุนค่าเล่าเรียนให้นี่แหละ จุดอ่อนของ >>631 น่าจะมาจากตรงนี้เลย

>>632 ปัญญามันไม่มีทางกุมจุดอ่อนกูหรอก มีแต่กูนี่แหละที่รู้จุดอ่อนมัน ไส้กี่ขดกูรู้หมด มานี่วันๆ คุยโทรศัพท์อยู่แต่กับเมีย เรียนเหมือนเรียนส่งๆ ไป คิดว่าจบคอร์สหนึ่งก็ไปต่อได้เลย ไม่ได้รู้เลยว่ามันต้องหาความรู้นอกห้องเรียนด้วย แถมยังมาเจ้าชู้จีบเด็กม.ปลายที่ทำงานพิเศษร้านเดียวกับกูอีก ส่งข้อความไปหาเขาทุกวัน ลองกูเอาไปพูดสิ บ้านแตกแน่

หลักๆ แม่งเหมือน >>633 พูดแหละ คือกูยังอาจต้องพึ่งเงินบ้านพ่อ ให้แม่ส่งคนเดียวกูก็เกรงใจเขา อย่างน้อยก็ขอค่าเทอมก็ได้ แต่บางทีก็คิดว่ากูควรจะเทไปให้หมด เพราะค่าเทอมกู เขายังเทๆ กันเลย ค่าใช้จ่ายรายเดือนก็ไม่ได้มีใครให้ มีแค่เงินกงสีที่เข้าบัญชีเดือนละ 3,000 บาท ไว้ให้กูจ่ายค่า Netflix เท่านั้นเอง แต่ก่อนกูเคยน้อยใจ ที่ญาติคนอื่นรุ่นเดียวกัน เขาส่งไปเรียนอังกฤษ เมกากัน ทั้งที่แต่ละคนเรียนไม่ได้เรื่องได้ราวเลย เหมือนส่งไปอัพเกรดตัวเองว่าเทคคอร์สมาจากอังกฤษนะ แต่ตอนนี้ทำใจได้แล้วว่ากูไม่ใช่ลูกเขา ได้เศษความเมตตามาก็บุญแล้ว ไอ้พี่เวรนี่ก็คงต้องหาม.เอกชนกากๆ ประเภทจ่ายครบจบแน่ เทอมละ 5-6000 ยูโรให้นั่นล่ะ

พูดตรงๆ เลยว่าเพราะเป็นแบบนี้มันเลยทำให้กูเหมือนเป็นคนโรคจิตเลย คือแพ้ไม่เป็น ต้องเก่งที่สุด คนอื่นจะมาเก่งกว่าไม่ได้ จะเรียนม.ที่นี่ก็ต้องม. Top 10 เท่านั้น ไม่เรียนม.ที่อยู่นอกแรงก์ ทั้งที่ไม่เคยมีใครคาดหวังในตัวกูเลย ว่ากูจะต้องติดม.ดัง เหมือนพยายามให้เขาเห็นหน่อย เขาจะได้ซัพพอร์ตกูบ้าง กูแค่อยากเรียน อยากให้ที่บ้านบอกบ้างว่าเรียนไปเถอะ แค่ไหนก็จะส่ง แค่นั้นเอง

>>634 - โม่งมึงเก่งมากนะ พยายามเข้าอีกไม่กี่ปีเดียวก็จบ กูพอเข้าใจมึงนะ แต่กูคิดว่าการที่มึงจะไปพยายามเพื่อให้เขาเห็นใจจนต้องซัพพอร์ตมึงนี่กูว่ามันไม่ผิดนะแต่คหสต.กูว่ามันก็ไม่ถูกเหมือนกัน มึงอย่าลืมสมัยนี้ขนาดพ่อแม่แท้ๆบางคนเขายังไม่ขวนขวายส่งลูกแท้ๆเรียน นับประสาอะไรกับญาติพี่น้องวะ กูเคยผ่านมาแล้วกับการคิดแบบมึง โห เขารวยจัง กูเป็นลูกหลานเขา เขาอาจจะช่วยเหลือบ้างเวลาเดือดร้อน ฝันไปเถอะ มึงพยายามเพื่อตัวเองง่ายกว่าเพราะยิ่งมึงหวังมากมึงก็ยิ่งผิดหวัง กูไม่ได้เหมารวมทุกครอบครัวนะอาจจะมีที่เขาช่วยจริงๆไง แต่กูคิดว่าช่วยเหลือตัวเองดีกว่า ทุกวันนี้จบมามีงานก็สบายใจ เพราะเห็นมาเยอะ เอะอะทวงบุญคุณ

>>634 กูซูฮกมึงตาม >>635 มึงนี่น่าเห็นใจแต่ยอมรับในความทนของมึงเลย แต่ขอสงสัยนะ มึงมาเพราะวีซ่าทำงานหรือวีซ่านักเรียน เชื่อยากว่ามึงจะทำงานละควบเรียนด้วย มันไม่พอแดกแถมเมืองเบียร์ไม่ให้มีทำงานระหว่างเรียนแบบชัดเจนขนาดนั้น เรทเงินต่ำตมสัสๆอีก ถ้าเค้าไม่ค่อยส่งเงินมาละมึงหางานแบบไหนจนเอาตัวรอดได้?

>>635 มันเจ็บใจสุดคือพ่อมากกว่า พ่อกูแม่งไม่ทำงาน กินเงินกงสีไปวันๆ มันเลยทำให้ตั้งแต่เด็กกูต้องเรียนเก่งที่สุดในบรรดารุ่นเดียวกัน เพื่อจะได้ให้กงสีส่งเรียน พอพ่อกับแม่เลิกกัน จากที่แม่เคยทำงานให้กงสีกูมีเงินใช้ กลายมาเป็นต้องมากูรอรับเงินที่เขาให้ เบิกเพิ่มก็ไม่ได้ ขึ้นม.ปลายเงินเรียนพิเศษกูยังไม่มีเลย พอติดมหาลัย ญาติบ้านพ่อเสือกมาพูดใส่ว่า ฬ เรียนยาก ระวังจะเรียนไม่จบนะ สุดป่ะล่ะ มาเรียนนี่ขอค่าเทอมไปเมื่อเดือนพฤศจิกา เขาหายไปเลย กูเลยไปขอลุง ได้ค่าเทอมมาอีกคอร์สหนึ่ง ส่วนพ่อที่หายไปออกรถใหม่เฉย โฟร์วิลคันละสองล้านกว่า เยี่ยมจริงๆ

>>636 วีซ่านักเรียน แต่กูมาอาศัยอยู่กินกับแม่ที่นี่ แม่กูทำร้านอาหาร บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวก็อาศัยกินกับที่ร้าน เขาออกค่าประกันสุขภาพให้ ค่าตั๋วรถไฟไปเรียนให้ แล้วให้เงินใช้อีก 200 ยูโร ถ้าค่าเทอมพ่อไม่ให้ เขาก็ออกให้ แต่กูต้องทำงานศุกร์เสาร์อาทิตย์และวันหยุดทุกวันหยุด เพื่อที่เขาจะได้ประหยัดค่าใช้จ่ายไม่ต้องจ้างคน เพราะกูทำได้ทุกตำแหน่งตั้งแต่ล้างจานยันทำค็อกเทล ส่วนกูคือค่าจ้างฟิกเรท ทำเยอะทำมากได้เท่าเดิม ไม่เคยได้ทิป ไม่เคยได้เพิ่ม มันก็เหนื่อย เหนื่อยเหี้ยๆ บางทีคือรร.หยุด 11 วัน กูก็ทำงานทั้ง 11 วัน แล้วเปิดมาก็ไปเรียนต่อ ถ้าพ่อช่วยค่าเทอมมันก็เบาลงไปได้บ้างแหละ

ตอนแรกกูจะไปเรียนเมืองอื่น อยากเรียนมิวนิค ฮัมบูร์กที่มัน top 5 แล้วไปหางานพิเศษทำเอา มันก็ทำได้เดือนละ 450 พอเป็นค่าใช้จ่ายได้ แต่ไหนจะค่าเช่าบ้านอีกที่เดือนนึงก็ 500++ ต่ำๆ คงจะเอาม.ใกล้ๆบ้านนี่ล่ะ ยังไงมันก็ยังอันดับดีอยู่ เดี๋ยวกลับไทยไปจะไปแซะให้พ่อรู้สึกผิดเพิ่มขึ้น ไปด่าพี่ให้ลุงฟังเพิ่มด้วยว่าแม่งไม่ไหวหรอก

>>637 โม่ง มึงอยู่ในนี้นานๆละกัน หายากหว่ะจะมาเจอโม่งเรียนเยอรมันแบบวัยมัธยม-ป.ตรี เจออีกทีในนี้แม่งเด็กทุน กพ ป.โทแอดวานซ์ชิบหาย ถ้ามันจะมาเรียน ป.โท กูไม่รู้ว่ามันมีนโยบายเดียวกันแบบ ป.ตรีไหมที่ว่าแอดสาขาไหนในอุดมศึกษาของเยอรมันไม่ติดสองรอบขึ้นไป/โดนไทร์มากกว่าสองรอบ ทั้งชีวิตนั้นไม่มีโอกาสเข้าเรียนสาขานั้นๆได้อีกในมหาลัยทุกที่ทั่วเยอรมัน(ไม่รู้ว่านโยบายนี้รวมถึง ม.เอกชนด้วยไหม) ถ้ามันยังกลับมาอีกลองแกล้งมันด้วยวิธีนี้ดูนะ ถ้าได้ลองทำเลย เล่นให้มันโดนrejectแบบโง่ๆไปสองรอบขึ้นนี่ก็จบละ เผื่อมันอาจจะกลับไปให้ลุงมันด่าใส่ซะ เมืองเบียร์ค่าครองชีพถูกอย่าคิดว่าแม่งจะเรียนง่ายๆอ่ะเอาตรงๆ ยิ่งภาษาไม่ได้ด้วยนี่ตายแน่นวล

เคยคิดอ่ะว่าชีวิตนึงอยากไปเยอรมันสักครั้ง ไม่นึกหว่ะว่าคนไทยในนั้นใช้ชีวิตไม่ง่ายเลย เห็นมุมมองของมึงละทำให้กูเปิดโลกทัศน์ได้มากโคตรอ่ะ ยังไงก็เถอะในเยอรมันเริ่มเหี้ยลงๆเพราะไอรับผู้อพยพนี่แหละที่กูไม่โอเคขั้นสุดและอาชญากรรมเยอะกว่าแต่ก่อนมาก จนกูอยากเบนเข็มหนีจริงๆ

ใครเคยทำสลิปเงินปลอมไว้หลอกเมียมั่งวะ คือกูไม่ไหวกะความมือเติบใช้เงินไม่ยั้งของเมียกูแล้ว กูไม่มีเงินเหลือใช้ส่วนตัว กูกะลังจะไปสัมงานที่ใหม่ซึ่งกูน่าจะได้เงินเยอะขึ้น 20k อ่ะเพราะปรับตำแหน่งใหม่ กูกะว่าจะหลอกมันว่าได้เงินขึ้น 5k แล้วที่ใหม่เค้าจ่ายสลิปเป็นไฟล์ pdf ไม่ใช่กระดาษคาร์บอนแล้วเอาฟอร์มเงินเดือนในเน็ตมาปลอมยื่นให้มัน กูจะได้มีเงินใช้ส่วนตัวบ้าง
ใครเคยทำมั่งวะ เวิร์คมะ

>>640 พูดยากว่ะ คือเป็นผัวเมียก็ควรเปิดใจคุยกัน เพราะการโกหกวันหนึ่งมันรู้ความจริง อีกหน่อยมันก็จะไม่เชื่ออะไรมึง หมดความเชื่อใจกันเปล่าๆ แต่ทั้งนี้ก็พิจารณาเอาตามความเหมาะสม เก็บแล้วเพื่ออนาคตก็อยู่ที่ตัวเอง ของแบบนี้พูดไปคนนอกตอนทะเลาะเป็นเทวดา คืนดีกันขึ้นมาก็หมาดีดีนั่นเอง

>>641 ตามทฤษฎีอ่ะนะ แต่ในทางปฎิบัตินั้น...เมียเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไร้เหตุผล ทำตามอารมณ์และแม่งหงุดหงิดโคตรง่าย

>>642 เรื่องไร้สาระจะไร้เหตุผลยังไงก็ได้ แต่ถ้าเรื่องเงินเอาเงินกองกลางไปใช้แบบไร้เหตุผลแล้วคุยไม่รู้เรื่อง หย่าคือคำตอบ

>>643 อยากจะหย่าแต่ทุกคนทั้่งญาติมันญาติกู ให้กูใจเย็นๆกันหมดเพราะลูกกูยังไม่ถึงขวบอ่ะสัด ญาติมันมาช่วยมันเลี้ยงลูก 2-3 วันเห็นพฤติกรรมมันถึงขนาดโทรมาให้กำลังใจกูอ่ะเอาสิบอกกูสู้ๆนะ มีไรก็มาระบายให้น้าฟังได้ 555

>>644 เห็นด้วยกับกับ 643 ถ้าทนไม่ไหวก็เหลือทางเดียว ก็ลองชั่งน้ำหนักดูว่าทางไหนดีกว่ากัน จำไว้ทำอะไรที่จะไม่เสียใจทีหลัง วางแผนดีๆละกัน

>>644 สาเหตุจากลูกที่คืออะไร กลัวสร้างแผลใจให้ลูก หรือกลัวไม่มีคนเลี้ยง ถ้าข้อแรก ให้คิดว่าตายแล้วบอกลูกแบบไหน ก็บอกแบบนั้นแหล่ะ แผลใจน้อยสุดแล้ว ถ้าข้อ2 เดาฐานเงินเดือน คิดว่าจ้างพี่เลี้ยงหรือไปไว้เนิร์สเซอรี่น่าจะออกมาดีกว่า ดูเหมือนทางนั้นก็ไม่ได้เลี้ยงลูกดีเท่าไรด้วย
คิดว่าจะยื้อไปถึงเมื่อไรดีล่ะ ถ้าเอาแค่เรื่องเลี้ยงดู ซัก 3-4 ขวบก็ดูแลตัวเองได้พอประมาณแล้ว ถ้าเลี้ยงได้ฉลาด "ถ้า" น่ะนะ แต่ยิ่งนานก็จะยิ่งผูกพัน แล้วแผลใจที่เห็นพ่อแม่เลิกกันก็จะยิ่งมากขึ้น จะเบาลงก็นู่น 10 ขวบ และลูกมึงต้องฉลาดและเป็นผู้ใหญ่พอที่จะรู้ว่าใครดีไม่มีดีด้วย ก็สะท้อนกลับมาที่การเลี้ยงดูอีกแหล่ะ
คิดให้ดีนะมึง ยื้อไปใครได้ใครเสีย ซิงเกิ้ลแด้ดเดี๋ยวนี้ป๊อปในหมู่สาวโสดด้วยนะ มึงหาคนดีๆรักเด็กมาแทนได้ไม่ยากอะ

>>646 อีนี่มันหน้าเงินสุดๆอ่ะ เดี๋ยวนี้ด่ามันหน้าเงินมันก็ยอมรับหน้าชื่นตาบานว่าเออกูหน้าเงิน หาเงินมาให้กูเยอะๆ
กูกลัวว่าถ้าหย่าแม่งต้องฟ้องแย่งลูกกันต่อไงอนาจอ่ะมึง คือมันก็เลี้ยงลูกดีแต่เยอะไงแบบแม่งเยอะมากๆ
จนกูไม่มีปัญญาเปย์ ทุกวันนี้พอกูไม่มีเปย์ก็หันไปขูดเลือดเอากะแม่ตัวเองแทน 555

>>647 ไอ้ฟ้องแย่งลูกมันมีอยู่แล้ว แต่ทางไหนมึงก็วิน มึงได้ลูกนี่วินแน่ๆ มันไฟต์จนได้ลูกมันก็จะต้องแสดงให้ศาลเห็นว่าตัวเองมีความพร้อมจะเลี้ยง ผลก็คือจะไม่ได้ค่าเลี้ยงดูหรือได้น้อย แล้วค่าทนายมันก็จ่ายเอง มึงก็เสียค่าทนายค่าเลี้ยงดู แต่ในระยะยาวเทียบกับค่าสุขภาพจิตยังไงก็คุ้ม

เบื่อ......อยู่บ้านแล้วแม่ขี้เสือก

เบื่อมาก เวลาลูกอยู่บ้านชอบบ่นว่ารำคาญ ถามนิดถามหน่อยไม่ได้เลย

>>649 >>650 ตี เอ้ย ดีกันไวๆนะ

เหนื่อยใจกับพ่อเลี้ยงชิบหาย แกก็ดีนะ ใจดี นิสัยดีแหละ แต่พักหลังแม่งไม่รู้เป็นเหี้ยอะไร จุกจิกชิบหาย ขี้จับผิด อะไรก็ฟึดฟัดไปหมด กูชักจะหมดความอดทน

กูทำงานที่ร้านแม่ทั้งวันทั้งคืน ตั้งแต่ตื่นยันหลับ มันมาช่วย 2 ชม. ทำเป็นไม่พอใจ ดูนาฬิกา ว่าคนน้อยจะเอามันมาทำไม แล้วเรื่องเล็กๆน้อยๆก็จุกจิกไม่หยุด มาถึงก็โวยวาย ใครเติมเครื่องดื่ม สัส เขาเติมกันแล้ว แต่ของมันขายได้ ใครจะว่างไปเติมตลอดเวลาวะ เจอที่ตวงค็อกเทลวางอยู่ตรงหน้าขวดเหล้า ก็โวยวาย หาว่ากูไม่เก็บ สัสเอ๊ย กูไม่ได้ทำไหม แม่งลูกค้าเข้าห้าทุ่ม พ่อครัวกลับหมด มีกูเข้าไปทอดออเดิร์ฟให้เขาในครัว แม่ทำเครื่องดื่ม พอลูกค้ากลับก็ไม่มีอารมณ์ทำไรต่อแล้ว นอกจากกลับบ้านนอน นิดหน่อยก็เอามาว่าอยู่ได้ กูเหนื่อย กูเครียดด้วย แม่งเปิดร้านมา 6 ปี มันไม่เคยอยู่ร้านตั้งแต่เปิดยันปิดสักที ลองมาอยู่ไหมล่ะ มาน้อยใจว่าแม่ใช้เวลากับกูมากกว่า อย่ามาตลกเถอะ ก็กูทำงานกับแม่ไหม

วันไหนแม่เหนื่อย ขอกลับก่อน กูก็ต้องเฝ้าร้าน มีอะไรก็ต้องนั่งรอ นอนงีบได้หน่อยตอนเบรก เขามากดกริ่งส่งของก็ต้องเป็นกูมาดูแล มึงหาเรื่องทะเลาะกับแม่ แม่ร้องไห้ เสียงาน ใครทำงานต่อล่ะ มึงเหรอ กูสิ กูตลอด เวลามีงานอะไรใครเชิญอะไร มึงไปงาน กูเป็นอีเพิ้งก้นครัว เฝ้าร้าน เตรียมงาน หัวหูฟูดูไม่ได้ เงินก็ได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย ตอนแม่ไม่อยู่ร้านตาเสีย มึงให้ทิปเด็กที่มาช่วยงานคนละ 100 ยูโร กูกินนอนอยู่ร้าน นั่งเฝ้าลูกค้ายันเที่ยงคืนครึ่ง ปิดบัญชี ถูร้าน ล้างห้องน้ำ มึงเคยสนใจไหม เอะอะอะไรก็หาเรื่องด่ากูตลอด

Ky กูขอระบายอะไรหน่อย กูกับพี่อายุห่างกัน10กว่าปี แล้วช่วงหลังมีปัญหากับพี่ตัวเองว่ะ เวลากูพูดความจริงที่ไม่เข้าหูพี่กู พี่กูก็หาว่ากูเถียง ตอนแรกๆ ปล่อยเบลอได้ แต่อารมณ์กูมาระเบิดตอนเดินทางไปต่างประเทศกับพี่2คนว่ะ กูไม่ค่อยเก่งอิ้ง แต่พอพูดได้แต่พอไปกับพี่เหมือนโดนข่มทุกอย่างจนกูระเบิด เวลาซื้อของเช็คอินเช็คเอาท์เข้าร้านอาหาร กูก็ทำเองของกูแต่พี่ชอบใช้กูไปทำให้เพื่อนพี่กับพี่ด้วย ครั้งสองครั้งไม่ว่า แต่นี่เหมือนตัวเองเป็นง่อยอ่ะ แล้วมาอ้างว่าให้กูฝึกภาษาอังกฤษ แล้วยิ่งเวลาซื้อของของตัวเองซื้อทั้งนั้นดันส่งให้กูถือ 🙄 ไม่กี่ครั้งกูช่วยได้แต่นี่ทุกวันเหมือนกูเป็นคนใช้อ่ะ พอปฏิเสธก็โดนว่าอีกทำไมแค่นี้ทำให้ไม่ได้ เออ นั่นดิ ทำไมแค่นี้พี่กูถือเองไม่ได้วะ แล้วคราวก่อนพี่กูใช้ไปจองตั๋วเครื่องบินแล้วระบบมันรัว มันเด้งกลับมาหน้าแรก กูบอกพี่ว่าตอนนี้ยังจองไม่ได้ แล้วพี่กูเอาไปกรอกเองดันได้ ทีนี้ล่ะมึงเอ๊ย กูโดนพี่กัดเลยจ้า บอกว่าแค่นี้ก็ทำไม่ได้ ไม่ดูให้ดี บลาๆๆๆ พอกูบอกเมื่อกี้ระบบมันเด้ง พี่กูก็หาว่ากูเถียง อ้าวอีดอx ก็ระบบมันเด้งจริง กูพูดความจริงก็หาว่าเถียง! คือกูโกรธพี่มากอ่ะ โกรธแบบอะไรวะ ทำไมต้องมาข่มต้องมาใช้กู? พอกูพูดความจริงไม่เข้าหูก็หาว่าเถียง แต่พออยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่แม่งคนละเรื่องอ่ะ กับกูล่ะกัดเก่งชห 🙄

>>653 ปรกติของคนเป็นพี่อ่ะมึง ถามว่าใจรักน้องมั้ย ก็รักแหละ แต่มันอดกัดไม่ได้ มันมี Pride ของความเป็นพี่ที่แบบกูรู้มากกว่า กูดีกว่า มึงเด๋อ ไม่ต้องมาเสนอหน้า กูสั่งไรก็ทำๆไปเถอะ เงียบๆไป อย่าเถียง คือกูที่ไม่ค่อยอะไรกับน้องบางทียังเป็นเลย เวลาคนอื่นทำพลาดกูก็แบบ ไม่เป็นไรนะ คราวหน้าเอาใหม่ แต่ถ้าเป็นน้องกู กูใส่เลยจ้าา ว่าทำไมไม่รู้จักดู ทำไมไม่รู้จักคิด ในหัวมีอะไร มีไหมสมอง เอาความคิดมาจากที่บ้านหรือเปล่า สิ่งที่แกทำเขาเรียกว่าความโง่เง่า จำวรั้ย

>>654 คือมึงเหี้ยไง กูโคตรเกลียดเลยพี่แบบมึงอะ กูเคยจะเอามีดแทงพี่กูและ ทุกวันนี้ก็ตัดพี่ตัดน้องกับแม่งไปเรียบร้อย เป็นเหี้ยไรวะ น้องมึงไม่ใช่คนหรอสัส ทีกับคนอื่นนี่มึงดีจัง ทีกับน้องตัวเองทำไมมึงต้องทำเหี้ยๆใส่ด้วย ไม่เข้าใจว่ะ ชีวิตจริงมึงก็แค่ขี้แพ้ที่ทำเหี้ยๆใส่คนอื่นไม่ได้เลยมาระบายใส่น้องมึงแทนไง ควย

แม่กุชอบเปิดประตูเข้ามาในห้องว่ะ คือเคาะปึ้กๆสามทีเปิดแบบไม่ให้กุได้ตอบเลยงี้ แล้วแกโผล่เข้ามาตอนกุเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่หลายรอบมาก
คืองี้ห้องกุเดิมมันไม่มีกลอนเพราะมันเสีย ปกติกุจะแบบเอาติงยันไว้แล้วรีบๆเปลี่ยนเสื้อผ้างี้ ตอนหลังพ่อมาเปลี่ยนล็อกให้ละ
พอกุแบบล็อกห้องนางก้ชอบแบบทำไมล็อกห้อง ล็อกทำไม คือเข้าใจนะว่าประตูกุมันเสียมาเป้นสิบปี
กุรำคาญก้แบบ อะไม่ล็อกก้ไม่ล้อก ทีนี้ได้ยินเสียงแม่เข้าห้องน้ำยุ เลยรีบๆเปลี่ยน
อีห่า สองนาทีพุ่งจากห้องน้ำมาเปิดประตูห้องกุทัน ละกุก้โป๊เต็มตา
พอกุว้าก พ่อกะแม่ก้รุมกุแบบ อย่าว่าอย่าบ่น อย่าๆๆ จนกุหงอย
สรุปคือกุผิดเหรอ รึกุควรล็อกห้องแม่งยาวๆเลย รำคานเดะมโนว่ากุทำไรในห้องอีก รำคาญว้อยยยยย

>>654 ทำไมต้องทำแบบนั้นกับน้องมึงวะ คือกูว่าพี่ทุกคนคงไม่ได้เป็นแบบพี่กูกับมึงหรอก แต่ส่วนใหญ่คงมีmindsetแบบนี้สินะ เหอๆ

>>657 เดี๋ยวจะว่ากูร้ายไปหมด ออกตัวก่อนว่ากูเนี่ยเป็นคนดุอยู่แล้ว กับคนอื่นกูก็ดุนะ แต่อาจจะดุไม่ใส่เต็มเท่าน้อง เพราะเขาเป็นคนอื่น ส่วนที่ทำแบบนั้นเพราะว่ามันจะมีความหงุดหงิดถ้ามันทำผิดซ้ำซาก ผิดในเรื่องโง่ๆ ผิดในเรื่องที่ไม่สมควรจะผิด สอนดีๆก็แล้ว เตือนก็แล้ว จนมาถึงขั้นด่าแล้ว น้องกูมันเป็นพวกแบบไม่ตั้งใจฟัง ไม่คิดก่อนทำ ผิดพลาดในเรื่องโง่ๆ จำพวกแบบโทรไปถามว่าที่บ้านมีน้ำส้มมั้ย บอกว่ามี พอซื้อกลับไป ไอ้เวร น้ำส้มเต็มบ้าน แม่งแค่ขี้เกียจออกมาดูแล้วมาแถโง่ๆ ว่าได้ยินเป็นส้ม คำพูดมันจะซ้ำๆว่าไม่ได้ยิน เข้าใจผิด ไม่รู้ วนๆ อยู่แบบนี้ มันเลยเกิดคำด่าที่ทุกคนทั้งพ่อทั้งแม่และกูด่ามันว่า ทำไมไม่รู้จักฟัง ทำไมไม่รู้จักดู ทำไมไม่รู้จักคิด ทีนี้พอมันทำอะไรผิดเรื่องเดิมๆ กูก็เปิดเครื่องด่าออโต้ทันที ว่าที่มันทำเนี่ยเรียกว่าความโง่เง่า ไม่ใช่ความเข้าใจผิดแล้ว

ช่วงอายุห่างกัน 10++ มันจะมีความรู้สึกแบบว่าต่างฝ่ายต่างน่ารำคาญ แบบน้องก็รู้สึกว่ากูที่บ่นมันน่ารำคาญ กูก็รู้สึกว่ามันที่ทำตัวโง่ๆ น่ารำคาญ เพราะช่วงวัยมันห่างกันเกิน ไอ้พี่ก็จะรู้สึกว่า มึงแม่งเด็ก มึงแม่งไม่รู้อะไรเลย สอนห่าไรไม่จำ ไอ้น้องก็แบบมึงบ่นไรนักหนาเนี่ย กูรู้แล้ว อย่าพูดมาก มึงแม่งน่ารำคาญ มันเป็นช่วงความไม่เข้าใจกันมากกว่า กูคิดว่าถ้าวันหนึ่งโตกันมากขึ้น ไอ้ช่องว่างของการถกเถียงมันก็จะลดน้อยลง กูกับน้องรักกันดี แต่ตีกันบ่อย เป็นพวกยามศึกเรารบ ยามสงบเรารบกันเอง ซึ่งเม้นท์แรกกูอธิบายให้มึงฟังเฉยๆ ว่าคนเป็นพี่มันมีความคิดแบบนั้นอยู่ ต่อให้เป็นพี่ที่ดีรักน้องแค่ไหน มันจะมีความรู้สึกว่าน้องควรฟังเรานะ แต่การแสดงออกมาเป็นยังไงก็อีกเรื่อง

>>655 กูเป็นพี่ที่ดีหรือเหี้ย มึงไม่ใช่น้องกูมึงตัดสินไม่ได้นาจา ไม่ต้องมาเหมารวมว่ากูเป็นขี้แพ้เหมือนพี่มึงจ้า พอดีชีวิตกูประสบความสำเร็จดี น่าจะดีกว่าพี่มึงกับมึงเยอะแหละ เก็บควยไว้แจกพี่มึงเหอะ คนจริงมึงก็ไปบอกมันเลย กูแนะนำ เคลียร์ๆ กันไป ถ้าแตกหักก็ถือว่าแตกหัก

>>658 ประสบค.สำเร็จแค่ไหนกูก็เห็นมึงสันดานเหี้ยอยู่ดี สงสารน้องมึงว่ะ

>>658 กูอ่านแล้วสัมผัสได้เลยว่ามึงใจแคบมาก การภูมิใจว่าตัวเองดุไม่ได้ดีหรอกนะ มันเป็นการภูมิใจว่าล่อตีนเก่งแค่นั้น

>>658 น้องมึงบอกมีน้ำส้ม ก็ถูกแล้วไม่ใช่เหรอวะ

เบื่อกับพวกผู้ใหญ่หีหมา ตัวเองทำตัวชั้นต่ำใส่เด็กพอเด็กทำกลับเสือกตีตราว่าไม่เจริญ ควยเหอะ ขนาดนายกทำตัวถ่อยๆหีหมากร่างๆอยู่ทุกวันนี้ยังได้ตำแหน่งสองสมัยเลยไอสัตว์ดอก

>>658 กูลูกคนเดียวนะ แต่อ่านความคิดมึงแล้ว กูเป็นน้องมึงกูก็สยองอะ ขนาดกูเป็นคนนอก ลองมองแบบกลางๆยังสยองเลย
วันนึงมึงมีแฟนอย่าเอานิสัยเผด็จการไปใช้กับแฟนมึงนะ

>>664 มึงลูกคนเดียวไม่เข้าใจหรอก ไอ้คห.มันเป็นพี่ดีดีเลยแหละคอยสั่งสอนน้อง พวกกูก็ไม่ได้อยากดุเด็กนักหรอก แต่โลกจริงมันโหดร้ายกว่าเยอะ อะไรเด๋อๆก็ต้องด่าให้จำว่ะ ถ้ามันไม่ฟังก็ต้องใช้กำลัง แต่กูไม่เคยทำจนเป็นรอยไปโรงเรียนนะ

>>665 จริงๆกูว่ามันแล้วแต่ทัศนคติในครอบครัววะ กูเป็นน้องที่พี่น้องรักกันดี พี่กูอาจจะมีบลัฟกูบ้าง แต่ไม่เคยมีการใช้กำลังวะ คนในบ้านก็ไม่เคย
แต่ถ้าทำจริงๆมีเอากันตายไม่ข้างนึง ต่อให้แค่หยิกหรือตบหัวแต่บ้านกูไม่โอเค

อย่างเรื่องน้ำส้ม สิ่งที่มึงควรทำไม่ใช่บอกว่าน้องมึงโง่ ขี้เกียจ แต่ควรให้น้องมึงเข้าใจมึง เข้าใจคนอื่นว่าถ้าเปลี่ยนเป็นน้องมึงโดนบ้างจะรู้สึกยังไง หรือลองให้เกิดเลยก็ได้ ใช้น้องไปโดนแบบที่มึงโดนบ้างงี้ มึงทำแบบนี่มันเป็นการแก้ปัญหาระยะยาวหรอวะ
โลกจริงมันโหดร้ายมึงก็ควรทำให้น้องเข้าใจพร้อมรับไม่ใช่มึงไปเป็นโลกที่โหดร้ายของน้องเขาเอง

แต่จริงๆกูก็ไม่รู้หรอก น้องมึงอาจจะชอบก็ได้ ลึกๆมองว่าเป็นห่วงเลยทำไรงี้

กู >>666 เออ กูห่างกับพี่กูเกือบ10ปีนะ น้อยกว่านิดนึง แล้วก็มีบางครั้งที่กูรู้สึกว่า ถ้าเป็นห่วงแล้วแสดงออกแบบนี้ไม่ต้องเป็นห่วงเลยดีกว่าก็มี แต่ไม่ได้เป็นกับพี่กู

>>666 เท่าที่ลองใช้กำลังมาหลายคน ส่วนใหญ่จะต่อต้านแค่ช่วงแรกๆนะ หลังๆก็เงียบกันทุกคนเลยไม่มีปัญหาอะไร

ยิ่งอ่านยิ่งขยะแขยง บ้าอำนาจชิบหายเกิดก่อนไม่กี่ปี

กูเป็นพี่คนนึงที่ดุน้องเหมือนกัน แต่เป็นพี่สาวกับน้องชายห่างกันหลายปี (กู 27 น้อง 14) กูก็ดุเหมือนเป็นแม่คนที่สองของมัน แต่บอกตามตรงว่าไม่ได้อยากดุอะไรมันหรอก แต่มันมีพฤติกรรมบางอย่างที่เห็นแล้วทนไม่ได้ เรื่องเล็กๆน้อยๆ อย่างยกจานขึ้นมาเลีย ซดน้ำซุปจากถ้วย กินข้าวแล้วเช็ดปากกับแขนเสื้อ ไปรร.ไม่ทาโรลออนไป ฯลฯ แล้วไอ้น้องกูก็นิสัยแบบเปรี้ยวตีนล่อตีนมากแบบที่มันไม่รู้ตัว ถ้าดื้อด้านหนักๆ ว่าแล้วไม่ฟังกูก็ขึ้นเสียงเหมือนกัน เคยดุจนร้องไห้ก็มี แต่ไอ้ถึงขั้นตีก็ยังไม่เคยตีจริงจัง นอกจากตีแขนมันแปะนึง ดึงหูสักที ถามว่ากูอยากเป็นพี่ที่เหี้ยด่าน้องมั้ย ก็ไม่ แต่ถ้ามันต้องด่ามันก็ต้องด่าว่ะ

คนที่พี่ดุน้องนี่เป็นพี่สาวน้องชายกันใช่ไหม
กูพี่ชายน้องสาว พี่ไม่เคยดุเลย หรือเพราะน้องสาวมันเรียบร้อยกว่าน้องชายวะ?

Ky กูขอบ่นในนี้ได้มั้ย คราวก่อนป้ากูเอารถกูไปขับแล้วลืมปิดกระจกรถให้กู ทั้งแมวทั้งแมลงเข้าไปทำรังในรถกูแล้ว อห แล้วไม่บอกกูสักคำด้วยว่าแอบเอารถกูไปใช้ รถก็ไม่เอาไปล้างให้ ขอโทษสักคำไม่มี พอกูส่งไลน์ไปถามว่าป้าเอารถน้องไปใช้เหรอ ลืมปิดกระจกแมลงกับขนแมวเต็มเลย ป้ากูตอบมาแบบ จะให้รับผิดชอบอะไรว่ามา อันดับแรกขอโทษหนูก่อนเลยดีมั้ย ตอบเหมือนประชดประชันอ่ะมึง กูแบบแล้วทำไมไม่บอกว่าเอารถไปใช้ตั้งแต่วันแรกที่เจอหน้ากูวะ ตอนนี้ป้ากูหนีไปเที่ยวตจวแล้ว สรุปค่าล้างรถกูก็ต้องจ่ายเอง ขอโทษสักคำไม่มีมีแต่ถามว่าให้ขอโทษดีมั้ย กูแบบโมโหมาก เดือดมาก คิดว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วทำอะไรก็ไม่ผิดเหรอวะ ตัวเองทำผิดแล้วยังมาประชดกูกลับอีก อห

>>673 เสียดายเป็นกุปีนเกลียวกลับแล้วว่า
ก่อนอื่นป้ามาขอโทษหนูต่อหน้าก่อนแล้วก็เอารถไปล้างด้วย

>>674 อยากพูดงั้นเหมือนกัน แต่ทำไมผู้เสียหายแบบกูกลายเป็นฝ่ายผิดวะ งง

อยากเย็ด แมรี่ สยามดรีม จังเลยครับ

https://imgur.com/Oa4i2CR
https://imgur.com/9q1xksb
https://imgur.com/zbiNqv1
https://imgur.com/3hJrTUj

ไอ้สัส ญาติมาจับตูดกู พอกูฟ้องเมียมัน ฟ้องญาติผู้ใหญ่คนอื่น มันหาว่ากูโกหก ไปตอแหลใส่คนอื่น บอกให้ไปขอโทษขอขมามัน
กุขยะแขยงแม่งชิบหายเลย เลิกไปงานรวมญาติดีไหมวะ หลังจากนี้กุมีสิทธิไม่ไหว้มันมะ

>>677 ญาติเหี้ยๆแบบนี้ไม่ต้องไปไหว้มันหรอก มึงทำถูกแล้ว อย่าไปยอม อย่านิ่งเฉยเวลาโดนละเมิดทางเพศ ไม่ต้องอายที่จะสู้กลับ มึงไม่ผิดเลย เก่งมาก ถ้ามาทำน้องสาว น้องชายกูแบบนี้เป็นญาติกูก็กระทืบอะ สักป้าบไหมเย็ดแม่ เตะให้หายแก่เลยไอสัส

กูหงุดหงิดเวลาแม่กูมาขอตังเพิ่มอ่ะ คือกูรู้สึกว่าเงินเดือนกูก็ไม่ได้เยอะเลยนะทั้งๆที่รายเดือนกูก็ก็ให้เค้าไปแล้วอ่ะ กูให้ตังเค้าไว้กินส่วนรายได้ที่เหบือกูให้เค้าไปใช้หนี้แล้วยังจะมาขอกูเพิ่มอีก เซ็งชิบหาย กูไม่อยากเป็นแบบนี้เลย

*รายได้ที่เหลือเหี้ยไร รายได้ของเค้าทั้งหมดสิ

>>677 ให้มันเย็ดแล้วถ่ายคลิปไว้ แค่นี้ญาติมึงก็เชื่อละ ง่ายๆ

>>679 มากอดที มันเป็นความรู้สึกขัดแย้งชิบหาย กูแบบมึงเลย แต่ก็จะมีขอยิบย่อยเล็กน้อย 500 บ้าง 1000 บ้างว่ากันไป จนกูไม่กล้าคิดมีเงินเก็บเพราะคิดว่าเก็บไปเดี๊ยวเขาก็มาขอ เคยทะเลาะกันเพราะเขาบอกว่าไม่อยากให้กูลำบาก แต่สุดท้ายก็ไปยืมเขามา สุดท้ายคนใช้ก็กู กูก็เลยงงๆว่ามันต่างกันตรงไหน โอเคกูอาจะบ่น พูดไม่ดีบ้าง แต่กูอยากให้เขารู้ว่ากูก็ไม่ได้มีตลอด อยากให้เขารู้ว่ากูต้องประหยัด ต้องคิดทุกครั้งเวลาจะใช้จ่ายอะไร เบื่อจัง มีให้ใช้ก็เหนื่อยใจ ไม่มีให้ก็กลัวเขาลำบาก กูเลือกอะไรได้บ้าง

กู682 คือในส่วนขอยิบย่อยนี่ต่างหากจากรายเดือนที่กูให้เขานะ

ไอขยะฟรอซ ทำมาเป็นเก๋าพูดจาโอ้อวดในมู้นี้ จริงๆละมึงก็แค่อดีตเด็กแว๊นกลับใจเป็นนีทโง่ๆแค่นั้นแหละ

ประสาทแดกกันเกือบหมด น้ากูติดผู้หญิงกลางคืน ชอบทะเลาะกับน้าสะใภ้ น้าสะใภ้ก็มาร้องไห้กับแม่กูที่บ้านประจำ หย่าไม่ได้ห่วงลูก+กิจการ แม่กูเลยให้น้าไปหาหมอดู หมอเหี้ยนั่นบอกว่ากะหรี่คนนั้นเล่นของแรง ใช้ยาเสน่ห์ ทำให้น้ากูหลง อยากให้น้าเลิกหลงต้องทำของแก้ สี่พัน แม่กูก็บ้าจี้บอกให้น้าสะใภ้ไปทำเลย พอกูห้ามก็บอกเป็นแค่เด็กอย่าสาระแน ไม่เชื่อของแบบนี้ระวังเข้าตัว มารศาสนา โอ้โหกูอายุยี่สิบก็ไม่เด็กแล้วรึเปล่าวะ ประเด็นคือก่อนหน้านี้เคยให้น้าสะใภ้กูไปทำอีกที่ด้วยนะ แต่ไม่หาย กูฟังแม่พูดกับน้าสะใภ้แล้วอยากเอาหัวโขกกำแพง ของแบบนี้มันเป็นสันดานคนปะ น้ากูเงี่ยนเอง ไม่เกี่ยวกับทำของหรือไสยศาสตร์ห่าเหวอะไรเลย แล้วอีสี่พันเนี่ย เอาไปเป็นเงินค่าเรียนพิเศษอังกฤษให้ลูกน้าดีกว่ามั้ง ขึ้นป.4 แล้ว กูถาม How old are you? แม่งยังตอบกูแอ่มฟอมไทยแลนด์อยู่เลย กลัวสอบเข้าม.1 รร.ประจำจังหวัดไม่ได้ชิบหาย

กุเซ็งพ่อมาก กุอายุห่างกับพ่อค่อนข้างมาก มันแบบ คนละรุ่นอ่ะ กุ20กว่า เขาจะ70อยู่ละ คนละเจน เขาไม่เข้าใจกุ กุก็ไม่เข้าใจเขาก็พยายามแล้วอ่ะ แต่พ่อไม่พยายามเลย
ช่วงนี้ยิ่งใกล้วัยทอง วันดีคืนดีเขาก็ร่าเริง เล่นมุกเฮฮาทั้งวัน บางวันก็เงียบเป็นป่าสาก รำคายไปหมด หงุดหงิดไปหมด แล้วเขาเป็นคนปากร้ายมากๆๆๆๆๆๆ บางทีหงุดหงิดที่ทำงานมาก็มาลงกับกูกับแม่เงี้ย คือก็ไม่ได้ทำร้ายร่างกายหรือไร แต่ก็ด่ากราดไปหมด ไม่ใช้คำหยาบนะ แต่มันแบบ แรงอ่ะ อธิบายไมาถูก
แล้วดึกๆกุก็จะไปอยู่กับแม่ที่ห้องนอนใหญ่ เล่นกันคุยกันไปเรื่อยเพราะสนิทกันมาก บางทีเปิดคลิปฮาๆดูกัน พ่อก็จะโพล่งมาว่ารำคาญ ไร้สาระ เลิกดูแล้วอยู่กันเงียบๆได้ไหม ทำตัวไร้สาระไปวันๆ บลาๆ แล้วพอเขาเริ่มพูด เขาจะพูดประโยคเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาจนกุแบบ ถ้าไม่ใช่พ่อกุตบหัวแล้วอ่ะอห
จะไปคุยกับแม่ที่ห้องอื่นก็ไม่ได้ แม่บอกว่าแม่ต้องดูแลพ่อ ทิ้งพ่อไปไหนได้ไง เขาทำงานกลับมาเหนื่อยๆ
คือถ้าต้องอยู่กับพ่อสองคนโดยไม่มีแม่เป็นคนกลางอแล้วเขาหงุดหงิด ซึ่งช่วงนี้เป็นบ่อย กุคืออยากขิ่งออกจากบ้านมาก กุทำอะไรไม่ได้เลยยยนน แบบ นั่งอยู่ในห้องอ่านนิยาย/ดูหนังวันหยุดเขาก็จะมาด่าว่าทำไมไร้สาระ ทำไมไ่ทำนู่นนี่ที่มันมีปนะโยชน์ คือแบง ยังไงอ่ะ ให้กุพักสักวันไม่ได้เหรอวะ
แล้วกุอยู่หอตลอดเวลาเปิดเทอม เรียนไกล ได้กลับบ้านก็แค่ปิดเทอมใหญ่ กุแทบอยากจะหนีกลับหอ แต่คิดถึงแม่ อิสัส กุจะบ้าาาาาาาาาาา วัยทองงงงงงงงงงงงงจงเจริญญญญญญ

>>686 70 นี่มันน่าจะเลยวัยทองละนะ..แต่อิแบบนี้คือแม่งน่ารำคาญเว่อร์ บางทีแม่กุก็เป็น หลังๆนี่ดีขึ้นเยอะ แต่พอมีอะไรขึ้นมาก้บ่นๆๆด่าๆๆ
วันนี้กุไม่สบาย ปวดท้อง ลงไปจะหาอะไรอุ่นๆดื่มแม่งด่ารัว ด่าไม่จบไม่สิ้น ด่าไปถึงความชอบกูอีก ซึ่งแม่งก้งานกุด้วยไงๆ วันๆสนใจอยู่อย่างเดยีว อ่ะ ก็แม่งงานกูไง แม่งขุดเรื่องเก่าๆมาด่าอยู่นั่น หาว่ากินอะไรไม่ดุ กุพยายามบอกว่ากุรู้ ก็วันนี้มันของแจกตอนประชุม แม่งก็ด่า บอกมันบาปพูดกะแม่ไม่ดี ละมึงพูดกะกูดียัง พูดกะแม่บ้านก็ไม่ดี ด่าเอาๆ จะให้เขาทำนั่นทำนี่ให้แต่ดีแต่ด่าๆๆๆๆๆ แม่งเป็นเหี้ยไรอ่ะ
คนเราไม่สบายก้รู้สึกแย่อยู่ละ ด่าซะเหมือนไม่มีดี
ล่ะเมื่อกี๊กุนั่งทำงานของกู อยู่ดีๆแม่งก็เรียกไปด่า บอกตอนไปตัดผมกุหาวไม่ปิดปาก สัส กูคงจำได้อ่ะ

แม่งคนเรา เป็นห่าไร เหนื่อย

น้องชายกูอายุจะ 15 ละโดนเพื่อนบุลลี่ บอกก่อนว่าไม่ได้อยู่ที่ไทยนะ วันนี้มันไปเที่ยวกับเพื่อน 4 คน เมืองอยู่ห่างจากบ้านไปประมาณ 15 โล ก็คือไปไกลแหละ ตอนจะขึ้นรถกลับเพื่อนให้มันขึ้นคนสุดท้าย ประตูรถไฟปิดก่อน ทิ้งมันไว้คนเดียว แล้วรถรอบต่อไปมีอีกทีคือสามทุ่มกว่า ปรกติน้องกูไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะเป็นเด็กไทย มันแบบซื่อๆ อยากเป็นที่ยอมรับ เพื่อนคนที่แกล้งคือเพื่อนสมัยเด็กของมันที่เล่นกันมาตั้งแต่รร.อนุบาล ปรกติน้องกูไม่ค่อยออกไปเที่ยวไหน นอกจากจะไปซื้อเกมในเมือง พอออกก็ดันมีเรื่องแบบนี้อีก รอบก่อนก็เหมือนกัน เด็กอายุต่ำกว่า 16 ห้ามกลับหลังสี่ทุ่ม มันไปกับไอ้เพื่อนคนนี้แหละ กลับห้าทุ่มกว่า ติดต่อไม่ได้ จนที่บ้านจะแจ้งตำรวจ ส่วนเพื่อนมันก็มีประวัติคือไปทำอะไรไม่รู้ ตำรวจจับตัวไว้ ต้องให้พ่อแม่ไปรับที่สถานี

กูก็ไม่รู้จะทำยังไงดี น้องก็ไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่แล้ว ที่ไม่เข้าใจคือบ้านกูร้ายกันหมด กูก็ร้าย แม่ก็ร้าย สไตล์ไม่สนหีสนแตดไม่แคร์ใคร ใครแกล้งมากูไม่ยอมแถมเอาคืนด้วย หาเรื่องเก่งไรทำนองนี้ แต่น้องเป็นอย่างนี้กูก็ลำบากใจ ตอนนี้แม่ให้มันพิจารณาตัวเองว่าเพื่อนควรจะคบต่อไปไหม โตแล้วต้องคิดเองให้ได้ แล้วนี่คงโดนทำโทษ กักบริเวณอะไรก็ว่ากันไป แต่ที่แน่ๆ คือจะกลับไปเที่ยวไทยวันจันทร์นี้อยู่แล้ว แม่งดันก่อเรื่องขึ้นมาเฉย กูเป็นพี่ แก่กว่ามันหลายปี ต้องดูแลมันก็รู้สึกเหนื่อยๆ ขึ้นมา

บ้านนี้แปลก จะติดป้ายบอกวันเดือนปีเอาไว้ที่ประตูรั้ว แล้วเจ้าของบ้านจะออกมาเปลี่ยนเลขทุกเช้า ไม่พลาดแม้แต่วันเดียว
นั่นแปลว่า ถ้าวันไหน ตัวเลขไม่เปลี่ยน แสดงต้องเกิดเหตุอะไรบางอย่างกับคนในบ้านแน่ๆ

>>689 วัยกำลังต้องการการยอมรับจากเพื่อนอะ น้องมึงอาจจะไม่อยากอยู่คนเดียว เลยต้องทนคบเพื่อนเหี้ยๆไว้หรือเปล่า มึงสอนวิธีร้ายให้น้องหน่อยสิ วิธีคิดแบบไม่ยอมคนจนเกินไปแล้วต้องมากลายเป็นเหยื่อพวกเหี้ยอะ

ครอบครัวกูชอบพูดว่ากูมีอะไรแล้วไม่บอก ละมึงคิดดู กูเปิดปากพูดอะไรนิดหน่อยก็หาเรื่องมาว่ากูผิดตลอด แล้วแบบนี้ใครจะไปอยากปรึกษาอะไรวะ มีแต่จะทำให้แย่ลง แค่ถามว่าวันนี้กินอะไรดีก็ยังโดนโยงไปด่าได้เกือบชั่วโมง

>>690 เขาทำทำไมอะ แก้เคล็ด?

ช่วงนี้กูคิดเรื่องฆ่าตัวตายบ่อยมากเลย ชีวิตแม่งเหี้ย ทำไมคนอายุ 25 คนหนึ่งถึงต้องแบกเหี้ยไรมากขนาดนี้วะ ทั้งที่กูมีพ่อแม่อยู่ครบแต่ทำไมพึ่งใครไม่ได้เลยวะ รายจ่ายของบ้านก็ต้องหา ค่าน้ำค่าไฟ ค่าเหี้ยไรนักไม่รู้ ให้บิลมากูก็ต้องไปจ่าย แล้วรายได้กูก็แค่หมื่นห้าอ่ะ ตอนแรกกูก็ยังพยายามหรอก ก็หางานนอก หาฝิ่นทำจนไม่มีเวลาทำอะไรที่กูรัก แล้วทำไมแม่งต้องมาบั่นทอนอะไรอีก กูแม่งไม่มีสิทธิเสียงเหี้ยไรในบ้าน พูดไรไปก็โดนสวนว่าเป็นเด็กทำไมพูดแบบนี้ เอ้า เด็กแล้วต้องเป็นใบ้เหรอ แล้วถ้ามองว่ากูเด็ก ทำไมถึงโยนภาระมาให้กูขนาดนี้อ่ะ ทำไมวะ แล้วเวลากูบ่นเหนื่อยแม่ก็ชอบพูดว่าทำไมไม่ไปเกิดกับคนที่เค้ารวย ไอ้สัสเอ้ย กูเลือกได้เหรอ ถ้าถามกูตอนนี้กูไม่อยากเกิดมาด้วยซ้ำ ก็ต้องถามแม่แล้วมั้งว่าตอนนั้นแม่ต่างหากที่เลือกได้ ทำไมถึงเลือกมีลูกทั้งที่ยังไม่มีกำลังดูแลให้เค้าเติบโตดีๆได้แทนล่ะ

>>694 ย้ายออกมาอยู่คนเดียว

>>694 ตอนเค้าเลี้ยงดูมึง มึงก็พึ่งพาเค้ามาตลอดละนี่ ทีมึงจะแบกรับภาระพ่อแม่มึงตอนเค้าแก่เฒ่าบ้างทำไมรับไม่ได้วะ ปีกกล้าขาแข็งทิ้งพ่อแม่ตัวเองนี่เหี้ยเกินป้ะ ตอนเค้ามีมึงเกิดมามึงก็เป็นภาระเค้ามาก่อนแล้วอีโง่ ถ้ารู้ว่าเกิดมาแล้วรันทดมากนักไม่รีบๆตายห่าไปก่อนอายุ25วะ จะตายตอนนี้ด้วยเลยไหมก็เรื่องของมึงนะ แต่คนหน้าบางแบบมึงแค่จะผูกคอตายยังไม่กล้าเล้ย เป็นแค่สวะระบายเรื่องระยำๆกับตรรกะโคตรพังของตัวเองในโม่งต่อไปเถอะนะ หุหุหุ

เหนื่อยกับเมียโว้ยแม่งไม่เคยคิดจะทำหน้าที่เมียที่ดีหรอก แล้วแม่งไม่มีเซ็กซ์กันมาจะปีแล้วไม่มีถามกูซักคำ อยู่ด้วยแล้วแม่งหงุดหงิดจะเอาแต่เงินๆๆๆ เงินเดือนกู 60,000 กว่าแม่งก็เล่นซะกูมีใช้ไม่ถึงหมื่นต่อเดือน T_T สัด
แต่แค่พอคิดว่า แม่มันเป็นนายหน้าขายที่ (พึ่งจะเป็น มีคนติดต่อมาเพราะคอนเน็คชั่นกับคนใหญ่คนโตอีกทอดนึง) ถ้าขายได้ได้ค่าคอมหลายสิบล้าน
ระดับขายล็อตเดียวอยู่สบายทั้งชาติ เมียกูก็ไปขอแบ่งมาครึ่งนึงอ้างเอามาให้หลาน(แหม่) ช่วงนี้กูก็ท่องไว้ อดทนๆๆๆ จะสบายแล้วทนหน่อย

>>696 มึงนี่ก็อัด >>694 เกินไป
ในฐานะที่กูเป็นคนที่เปย์พ่อแม่เหมือนกัน ต้องบอกว่าเรื่องเลี้ยงดูพ่อแม่บางทีถ้ามึงยึดถือหลักการกตัญญู 100% ยุคนี้ชีวิตมึงต้องเตรียมใจสูญเสียอะไรบางอย่างได้เลย ส่วนตัวกูโอเค ไม่ได้รู้สึกว่าลำบากอะไรมากมายเพราะคิดว่าพ่อแม่กูก็ลำบากเพื่อกูมาก่อนเหมือนกัน แต่คนอื่นอันนี้แล้วแต่สภาพคล่องว่ะ เพราะดีมานด์คนแก่กับเด็กต้องเข้าใจก่อนว่าต่างกัน เด็กยิ่งโตยิ่งเรื่องน้อย ดูแลตัวเองได้ แข็งแรง หาเงินใช้เอ็งได้ (ในกรณีคนปกติ ไม่ใช่พวกเหี้ยที่ไข่ทิ้งไว้ให้พ่อแม่ลำบากอีก) แต่คนแก่เค้าจะเสื่อมลงตามสภาพ แล้วดีมานด์เค้าจะเยอะเหมือนผู้ใหญ่ ประมาณว่าถ้ามึงเด็ก ๆ มึงตื้อพ่อแม่ซื้อของเล่นแพงหน่อยเค้าก็ลำบากเป็นช่วง ๆ แต่พอมึงโตขึ้นพ่อแม่ก็อยากได้ของจากมึงเหมือนกันแต่มูลค่าจะผิดกันลิบลับ เช่นของกูก็เป็นบ้านซึ่งถ้ามึงเทียบราคาบ้านกับราคาเลโก้ตอนเด็กดูว่าคงไม่มีของเล่นเหี้ยอะไรราคาผ่อน 30 ปีแน่ ๆ ซึ่งบางคนกูว่าเค้าน่าจะลำบากตรงนี้ถึงได้มาระบาย คงไม่เหี้ยพอที่จะทิ้งพ่อแม่หรอกกูว่า

อีห่าพ่อแม่ส่งจนเรียนจบมีงานมีการทำแต่ไม่พัฒนาตัวเองจนรายได้ตกอับแค่หมื่นห้าแล้วมาโวยวายว่าภาระเยอะแยะทั้งๆที่ไม่กี่สิบปีเค้าก็เสียแล้วดูแลเค้าให้ดีก่อนตายไม่มีปัญญาทำแต่กระแดะอยากตายก็ทำได้แค่โวยวายในโม่งละวะ กล้าตายจริงไหมเหอะ ลูกทรพีไอสัส

>>694 เงินไม่พอใช้อ่ะดิเพื่อนกูก็เป็น แม่เก็บบัญชีไวพอเงินเดือนเข้าบัญชีปั้บแม่ถอนปั้บ เหลือไว้ติดบัญชีให้พอใช้เฉยๆ คนมันทำมาอ่ะ ได้เท่าไหรก็อยากใช้เต็มๆ
เมิงลองคุยดูว่าไม่พอใช้หรืออยากมีเงินเก็บอะไรก็ว่าไป ช่วยได้แค่ค่านั้นนี้ ถือว่าจ่ายค่าเช่าบ้าน

>>695 มันก็คือต้องใช้เงินเยอะขึ้นไง ย้ายออกไม่ได้หมายความว่ารายจ่ายที่บ้านจะหายไปอ่ะ >>696 ความเห็นมึงเหมือนเกรียนมอต้นเสล่อๆอ่ะ ขออนุญาตไม่ให้ค่านะ >>698 ขอบใจที่เข้าใจว่ะ >>699 555555555รู้ได้ไงเอ่ยว่าพ่อแม่ส่งกูเรียนจบ ถูกปลูกฝังมาด้วยแนวคิดไม่ว่ายังไงเกิดเป็นลูกต้องกตัญญูล่ะสิ ใช้ชีวิตเยอะๆนะ แล้วโตมามึงก็ลองเอาชีวิตรอดในประเทศเหี้ยๆนี่โดยไม่มีแบคเป็นพ่อแม่คอยป้อนเงินกับโอกาสให้ อยากรู้เหมือนกันว่าลูกกตัญญูแบบมึงจะเก่งได้แค่ไหน ;b >>700 กูอ่ะ ก่อนมาสวมโม่งก็เคยพยายามคุยแล้ว แต่เค้าหนีไม่คุยกับกูน่ะสิ

>>701 มึงโลกมืดขนาดนั้นเลยเหรอวะ ทำไมถึงขั้นกล้าบอกได้เต็มปากวะว่าพ่อแม่ไม่ได้ป้อนเงินกับโอกาสให้ ถ้าเค้าไม่ให้สองสิ่งนี้กับมึงชีวิตมึงคงตายเป็นซากทารกไร้ญาติไม่ก็ไปมีชีวิตแย่ๆกว่านี้ในสถานเด็กกำพร้าละ หรือมึงจะบอกว่าเค้าไม่ได้เลี้ยงดูมึงแต่แรก?

>>701 ใจเย็นมึง ที่โม่งมันนำแนะนำอันไหนใช้ได้ก็ใช้ อันไหนไร้สาระมึงก็อย่าไปเสียเวลา ดูจากที่มึงตอบคือสรุปมึงต้องการอะไรวะ แนะนำให้ออกไปข้างนอกมึงก็ไม่ยอมเพราะรายจ่ายก็ยังอยู่เหมือนเดิม แนะนำให้เปิดอกคุยก็ทำแล้วแต่เขาไม่คุย ลองหาเงินเพิ่มก็ไม่พอ เอ้าอีเวร มึงตั้งสตินะว่าสรุปมึงต้องการคำแนะนำจริงๆหรือแค่อยากระบายไม่ได้ต้องการคำแนะนำ ไม่มีใครช่วยมึงได้เพราะปัญหาของแต่ละคนต่างกัน เขาก็ได้แต่บอกปสก.ที่เขาเจอ ในฐานะคนที่ต้องรับผิดชอบภาระหนี้สินของครอบครัวเหมือนกัน ได้แต่บอกว่ามึงก็ช่วยเท่าที่ทำได้ แต่ก่อนกูมีหมดให้หมด สรุปไม่มีอะไรดีขึ้น หลังๆมา เอาจริงก็พึ่งเริ่ม เปลี่ยนมาเป็นช่วยในขอบเขตที่ช่วยไหว คือกูมีเกณฑ์ให้มีตังเก็บกรณีฉฉ ลองหัดใจแข็งบ้างเพื่อเราและเขา ลองคิดดูเอาเองมึง

>>703 อย่าไปคุยกับแม่งเหอะ ไม่เปิดรับส้นตีนไรสักอย่างเห็นแบบนี้เผลอๆแม่งไม่มีห่าไรทำมาแต่งนิยายลงโม่งด้วยซ้ำไอสัส กูดูแลแชทโม่งอยู่เห็นมาตัวนึงละไม่รู้ตัวเดียวกันไหม

มึงพี่สาวกู(คนละแม่) ชอบเรียกกูว่าลูกเมียน้อยทั้งต่อหน้าและลับหลังกูควรจะห้ามใจตัวเองยังไงดีวะ กูกลัวว่าสักวันจะทนไม่ไหวแล้วตบนาง
คือแม่นางกับพ่อกูเลิกกันมาสองปีกว่าเเล้วอะมึงตอนพ่อกูเจอแม่กู ตอนพ่อกูแต่งแม่กูก็หย่ากับแม่นางมาจะสี่ปี สาเหตุที่เลิกกันนกูแอบไปเสือกมาว่าเป็นเพราะแม่นางแอบเอาเงินจากธุรกิจที่ทำร่วมกันกับพ่อกูไปใช้หนี้ให้น้องชายจนธุรกิจล่ม
แม่งแม่กูไม่เคยเป็นเมียน้อยทำไมกูต้องทนให้นางเรียกงี้วะ เอาไปปรึกษาพ่อแม่ ปรึกษาญาติเขาก็บอกให้ทนๆไปแต่กูแม่งรำคาญ ยิ่งช่วงนี้นางย้ายมาเรียนแถวบ้านกูอีกนะ เจอกันบ่อยชิบหาย กูกลัวจะตบปากนางจริงๆนะ กูไม่อยากทำ กูยังอยากเป็นคนดี

>>705 ถ้าเป็นกู เวลากูระเบิดกูตบอะ มึงจะเลวที่ตบนาง แต่นางก็เลวที่เรียกมึงลูกเมียน้อยนะ

>>705 มึงเคยเล่าเหตุผลที่แม่พี่มึงเลิกกับพ่อให้พี่ฟังยัง หรือเคยไล่ให้ไปถามเหตุผลกับแม่พี่หรือพ่อยัง ถ้ายังอยากเป็นคนดีมึงลองต้อนให้พี่มึงรับความจริงที่ว่าเลิกเพราะแม่พี่มึงทำผิดเองไม่เกี่ยวกับแม่มึง
แต่ถ้ามันบอกว่าแม่พี่บอกมาว่าเป็นแม่มึงเป็นเมียน้อย อันนี้ต้องเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อแม่วะ จะกลายเป็นเป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่ต้องเคลียกัน
หรือด่ากลับแบบให้ตาสว่างบ้างก็ได้ แบบ ถ้าไม่อยากให้ชาวบ้านอยากเสือกจนรู้ความผิดของแม่พี่ก็เลิกเรียกได้แล้วนะ ไรงี้
แต่แนะนำให้ต้อนๆไปแหละ อาจเป็นอคติบังตา

มีง กูเบื่อแม่ตัวเองว่ะ พอกูเล่าไรไม่ดีๆหรือที่เขาไม่ชอบไปเขาก็เก็บไว้แล้วมาพาลพูดทั้งหมดตอนเขาโกรธกู กูเคยบอกไปว่าที่กูไม่อ่านหนังสือส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะกูต่อต้านที่ทั้งพ่อแม่เอาแต่บอกให้กูไปอ่านหนังสืออยู่ได้ ตอนบอกไปเขาก็ไม่ได้อะไรมาก วันนี้โมโหกูเรื่องอื่นพาลมาเรื่องนี้เฉย ถามว่าถ้าเขาไม่บ่นกูจะอ่านหรอ กูจะประสาทแดกตายอยู่แล้ว เขาเอาแต่บอกให้กูย้อนมองตัวเอง แต่เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองผิดเลยว่ะ กูรำคาญมากๆ เขาพูดอะไรไม่สนใจจิตใจกู กูอยากจะตะโกนออกไปมากว่ากูเบื่อ กูรำคาญ ต่อไปนี้คือกูพูดอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม แต่กูก็ไม่กล้าไม่อยากให้เขาเสียใจมากกว่านี้ กูเหนื่อยว่ะ