Last posted
Total of 1000 posts
กระทู้ 1 >>>/801/5933/
กระทู้ 2 >>>/801/6012/
กระทู้ 3 >>>/801/6083/
กระทู้ 4 >>>/801/6178/
กระทู้ 5 >>>/801/6235/
กระทู้ 6 >>>/801/6331/
กระทู้ 7 >>>/801/6492/
กระทู้ 8 >>>/801/6709/
กระทู้ 9 >>>/801/7090/
กระทู้ 10 >>>/801/7386/
กระทู้ 11 >>>/801/7776/
สาระน่ารู้ ข้อห้าม และข้อควรระวัง
(มีคนอื่นสรุปทุกอย่างไว้ที่นี่เป็นข้อ ๆ สรุปดีและชัดเจน ครอบคลุมทุกประเด็นดราม่าด้วย พิมพ์ในนี้เองเสร็จหมดแล้วเพิ่งเห็น
https://twitter.com/Sinnerdarker/status/1056487008174915595ดีงาม เก็บไว้ดูได้ สั้นดีด้วย )
---------------------------------------------
1. แม่โม่ห้ามทำของขายเชิงพาณิชย์ ห้ามเรี่ยไรเงิน/ระดมทุนด้วยการอ้างชื่อ/นิยาย/ตัวละคร
---------------------------------------------
สรุปภาษาไทยเรื่องทางอฟช. ของปรมาจารย์ลัทธิมาร "ไม่อนุญาต" ให้ทำงาน Fan Made ขาย
https://twitter.com/Sinnerdarker/status/1052084168375422980
*ข้อมูลเพิ่มเติม*
มีคนสรุปเป็นภาษาอังกฤษเรื่องแม่โม่ไม่อนุญาตให้ทำสินค้าปรมจ. ขาย
https://twitter.com/rossogattino/status/1049632239913295873
แปลแบบสรุป ๆ คือคุณโม่เซียงถงซิ่วแจ้งว่าห้ามขายของแฟนเมด ห้ามเอาชื่อเรื่อง ชื่อตัวละคร หรือตัวละครไปใช้ในเชิงพาณิชย์หรือหาเงิน และแฟน ๆ ที่รู้เรื่องกฎนี้ก็ควรแบน ไม่ไปอุดหนุนของพวกนั้นด้วย
ส่วนสาเหตุที่ห้าม ก็คือเรื่อง ปรมจ. (MDZS) นี่มันติดสัญญาลิขสิทธิ์อยู่กับ Jinjiang และทางนั้นก็เป็นผู้ถือสิทธ์โดยเด็ดขาดเกี่ยวกับสินค้าทุกอย่างที่มาจากเรื่องนี้
ส่วนอันนี้เป็นข้อความจากแม่โม่ มีคนเอามาแปลอังกฤษ
https://twitter.com/YSFYC_CRT/status/1052545036045283329
ลิ้งก์นี้มีรูปต้นฉบับ เป็นข้อความของแม่โม่จากใน Weibo แล้วก็มีแปลภาษาอังกฤษให้ ถ้าแปลเป็นไทยคร่าว ๆ ก็ประมาณนี้
1. เกี่ยวกะเรื่องเข้าร่วมโหวตอันดับอะไรสักอย่าง ขอข้ามละกัน มึน
2. ห้ามรวมตัวเรี่ยไรเงินหรือระดมทุน หรือระดมเงินบริจาคใด ๆ โดยอ้างชื่อแม่โม่หรือผลงานของแม่โม่ หรือตัวละครของแม่โม่ ห้ามชักชวนรวมกลุ่มกันไปจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อเฉลิมฉลอง หรือซื้อสินค้า หรือไปโหวตอันดับ หรือหาเงินการกุศล หรือกิจกรรมใด ๆ โดยใช้ชื่อหรือตัวละครที่เกี่ยวกับแม่โม่หรือนิยายของแม่โม่
3. ห้ามตั้งโฮมเพจใหม่ใด ๆ โดยใช้ชื่อเกี่ยวข้องเกี่ยวพันกับงานนิยายของแม่โม่ ห้ามอ้างชื่อไปจัดตั้งกลุ่มเรียกผู้อ่านเพื่อไปฉลอง ซื้อของ โหวตอันดับ จัดงานการกุศล หรือกิจกรรมอื่น ๆ (เช่น ห้ามจัดงานใหญ่ที่เปลืองเงินหรือใช้เงิน สมตติ งานวันเกิดตัวละคร (จัดได้ แต่ห้ามใหญ่โตและห้ามเปลืองเงิน - เค้าคงกลัวคนฉวยโอกาสหากำไรจากติ่งนิยายสายเปย์พร่ำเพรื่อ และถ้าเป็นไปได้อยากให้วาดรูปหรือเขียนอะไรเพื่อฉลองดีกว่า อย่าไปเปย์เลย))
ท้ายข้อความมีแปลบอกแม่โม่บ่นแบบน้อยใจด้วย ว่าห้ามจนปากเปียกปากแฉะจนเบื่อจะพูดแล้ว ถ้าคนจะหัดฟังบ้างก็คงดี ถถถ คับแค้นเหลือคณา
อันนี้ละเมิดไม่ได้ เพราะเป็นกฎหมายว่าด้วยเรื่องลิขสิทธิ์และทรัพย์สินทางปัญญา
อ้อ ไหน ๆ พูดถึงลิขสิทธิ์แล้ว แถมอีกเรื่อง คือเรื่องการแต่ง cosplay เนื่องจากบริษัทที่ถือลิขสิทธิ์นั้นออกชุด "เลียนแบบตัวละคร" มาเป็นสินค้าอฟช. ดังนั้นจึงห้ามคอสเพลย์โดยตัดชุดเองหรือสั่งจากร้านอื่น เพราะถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์ ใครอยากแต่งตัวตามแบบตัวละครก็สั่งจากอฟช. จากร้าน Uwowo เถอะจ้ะ
อันนี้มีแฟน (มั้ง) ประกาศเป็นภาษาอังกฤษ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเขาแปลมาถูกต้องแม่นยำแค่ไหน แต่ก็คงพอจะใช้อ่านไว้เป็นแนวทางได้
https://twitter.com/aubrey8810/status/1035823028444098560
คนแปลจีนเป็นอังกฤษอีกคนหนึ่งสรุปให้ว่า แต่งได้ (โดยใช้ชุดจากอฟช.) ถ่ายรูปไปเผยแพร่ได้ แค่อย่าใช้คำว่าคอสเพลย์ ให้เรียกว่าแต่งตัวเลียนแบบตัวละครxxx อะไรก็ว่าไป (บางคนอาจงงหรือเห็นว่ามันประหลาด แต่ก็เป็นกฎจากผู้ถือลิขสิทธิ์อะนะ ยอม ๆ เขาไปเถอะ)
https://twitter.com/ManhuaAssistant/status/1036148201651204101
อ้างอิงข้อมูลและความคิดเห็นจากในโม่งที่มีการพูดคุยเรื่อง "คอสเพลย์"
>>>/801/6178/860/
>>>/801/6178/868/
>>>/801/6178/869/
>>>/801/6178/873/
>>>/801/6178/878/
---------------------------------------------
2. ไม่ควรโรลเพลย์สาธารณะหรือทำบอทตัวละคร
---------------------------------------------
อันนี้จากที่เคยคุย ๆ กันว่าแม่โม่ห้ามบอท วันนี้เพิ่งเห็นทวิตคนอื่น (อันเดิมที่คุยต่อจากคนที่เขียนสรุปข้อห้ามไว้นั่นแหละ) เขาไปทราบมาว่า ที่บอก ๆ กันว่าห้ามบอทนี่ที่จริงเป็นการที่ด้อมฝั่งฝรั่งเขาตีความกันเองจากที่แม่โม่บอกว่าไม่ให้ OOC เพราะการโรลเพลย์หรือทำบอทมันมักจะ OOC
ก็ไม่รู้จริงเท็จอย่างไร แต่ฝากไว้ให้พิจารณาด้วยก็แล้วกัน
ถ้าใครอ่านจีนคล่องแล้วหาต้นฉบับที่บอกว่าห้ามทำบอทเจอจริง ๆ ก็ช่วยแปะให้ดูที
อ้างอิงเรื่องแม่โม่ห้ามบอท และเหตุที่ห้าม (เพราะมันจะ OOC)
>>>/801/6012/962/
>>>/801/6012/963/
>>>/801/6083/172/
อ้างอิงเรื่องบอทคืออะไร เผื่อใครยังไม่เก็ต
>>>/801/6012/972/
>>>/801/6012/973/
>>>/801/6083/173/
---------------------------------------------
3. เขียนฟิกชั่น โดจิน แฟนอาร์ตได้ แต่ห้ามแหก(แยก)คู่หลักของแต่ละเรื่อง ห้ามสลับตำแหน่งเมะ-เคะ
---------------------------------------------
ข้อมูลอ้างอิง ภาษาจีน มีคนแปลรวบย่อเป็นอังกฤษ
https://twitter.com/_momokame/status/1046859622982799361
ข้อมูลอ้างอิงเหมือนอันบน แต่เป็นภาษาจีนเอามาแปลไทยแบบละเอียด
https://twitter.com/fay_13666/status/1056077697984557056
สำหรับอันนี้เนื่องจากเรื่องจิตใจจะชอบใครจะชิปคู่ไหนมันห้ามกันไม่ได้ และโม่งก็ไม่ประสงค์จะทำตัวเป็นตำรวจด้อม ไม่มีสิทธิ์บังคับหรือสั่งใครได้ จึงได้เพียงขอความร่วมมือ ได้โปรดอย่าแหกคู่หรือสลับโพ
เพราะถ้าใครรักและเคารพเจ้าของผลงาน ก็จะให้เกียรติคำขอของเขา ไม่ทำไอ้ที่เขาห้าม
*ข้อสำคัญ* แฟนฟิกชั่น แฟนอาร์ต โดจิน ฯลฯ ต้องไม่นำไปใช้ในเชิงพาณิชย์
แม่โม่ไม่ได้ห้ามต่อยอด ไม่ได้ห้ามจิ้น ไม่ได้ห้ามกาว ไม่ได้ห้ามมโน ใครใคร่จิ้นจิ้น ใครใคร่เขียนเขียน จะเขียนจะวาดอะไรก็ทำได้ตามใจชอบ อยากกาวคู่ไหนก็ตามสบาย แม่โม่ไม่สน ตราบที่ไม่ได้ใช้หาเงินและไม่แหกหรือสลับโพคู่หลัก
---------------------------------------------
4. การใช้ hashtag (#) ใน twitter และการ mute
---------------------------------------------
หากสายผลิตจะกรุณาเมตตา เวลาเขียนฟิกชั่นมาลง โปรดช่วยติดแท็ก #ฟิคปรมจ ด้วย
(ส่วนแฟนอาร์ตเชิญตามสะดวก ใช้แท็กหลักต่อก็ได้ เพราะนักวาดที่เป็นแฟนตปท.ก็ลงอาร์ตในแท็กหลักของเขาเหมือนกัน แต่คนตั้งแท็กไทยอันนี้เขาก็เชื้อเชิญให้ไปใช้ของเขาด้วยถ้าใครอยากใช้และเห็นว่าใช้แล้วสะดวก)
ส่วนจะติดแท็กหลักหรือไม่ติดแท็กหลัก ก็เชิญพิจารณาเอาเองตามความเหมาะสมและอัธยาศัย
เคยเห็นบางท่านกล่าวว่าจะติดแท็กหลักเฉพาะตอนแรกของฟิกชั่น เพื่อให้ฟิกชั่นเข้าไปอยู่ในสารบบการเซิร์ชแท็กหลักก่อน คนอื่นจะได้มีโอกาสหาเจอง่าย แล้วหลังจากนั้นค่อยเลิกใช้แท็กหลัก ใส่แต่แท็ก#ฟิคปรมจอย่างเดียว หรือให้ผู้อ่านคอยติดตามด้วยแท็กของชื่อฟิกชั่นเอาเอง เอออันนี้ก็ไอเดียดี น่าสนใจ แลดูสะดวกและดีกับทั้งสองฝ่าย ยังไงก็ขอฝากไว้ให้พิจารณาเป็นอีกทางเลือกหนึ่งแล้วกัน
*สำหรับการติดแท็กแฟนฟิก ไม่ว่าจะติดเดี่ยว หรือติดเพิ่มเข้าไปควบคู่กับแท็กหลัก จะมีผลดีคือ*
1. คนที่อยากอ่านแต่แฟนฟิกชั่นสามารถใช้คำนี้หาเฉพาะฟิกได้เลย ง่ายดี
2. คนที่อยากคุ้ยแท็กหลักแบบไม่อยากได้ผลลัพธ์จาก #ฟิคปรมจ ก็จะสามารถใช้ระบบ mute ช่วยตนเองกรองฟิกชั่นทิ้งไปตั้งแต่ต้นได้ ทำให้เวลาเซิร์ชแล้วจะได้มองไม่เห็น #ฟิคปรมจ ทั้งหมด
เผื่อมีฟิกชั่นใดปนอยู่ในแท็กหลัก ผลการค้นหาที่ถูกกรองแล้วนี้ก็จะช่วยลดปริมาณผลลัพธ์ที่แสดงขึ้นมา ช่วยย่นระยะเวลาในการไถหน้าจอหรือขุดหาข้อมูลที่ต้องการได้เร็วขึ้น ง่ายขึ้น สบายขึ้น
+ การติดแท็กระบุคู่ ก็จะสามารถช่วยให้ผู้ไม่ประสงค์จะเห็นบางคู่ที่เฉพาะเจาะจง สามารถ mute แท็กของคู่นั้น ๆ ได้ด้วยเช่นกัน
วิธีตั้งค่าใน twitter ให้ mute บางคำ (mute = ทำให้เป็นใบ้ - หมายถึงกรองคีย์เวิร์ดคำนั้น ๆ ทิ้ง ทำให้ไม่เห็นโพสต์ใด ๆ ที่มีคำนี้หรือแฮชแท็กนี้)
https://help.twitter.com/en/using-twitter/advanced-twitter-mute-options
เลื่อนลงไปดูตรงกรอบสีฟ้า ๆ ที่เขียนว่า "How to mute words and hashtags" จะมีวิธีอย่างละเอียดสอนอยู่
สั้น ๆ คือเข้าไปที่ Settings and privacy เลือก Muted words แล้วกด add
***แนะนำให้สั่ง mute แบบมี hashtag ระบุตรง ๆ ไปเลย*** เพราะไม่งั้นระบบมันจะดูเนื้อหาของทวีตด้วย แล้วกรองทิ้งหมดเลย
เช่น สมมติถ้าไปสั่ง mute "ฟิคปรมจ" เวลารีทวีตคุยกับใครแล้วเขาพิมพ์มาในคำตอบว่า "เออว่าแต่เรื่องฟิคปรมจน่ะตกลงมันดราม่าได้ไง" อิระบบ mute ก็จะทำให้คำตอบนั้นเป็นใบ้ไปเลย คุณก็จะมองไม่เห็นข้อความนั้น
แต่ถ้าสั่ง mute เจาะจงไปเลยว่า "#ฟิคปรมจ" ระบบจะกรองทิ้งเฉพาะทวีตที่ติดแท็ก #ฟิคปรมจ เท่านั้น
หรือถ้ารำคาญ user ไหนในทุกทวีต อยากหลบสปอยล์ อยากหลีกเลี่ยงบางคน แม้ไม่ได้ฟอลโล่ว์แต่ก็เห็นเพราะคนอื่นรีมา แล้วไม่อยากเห็นอีกต่อไป ก็ใช้ mute account ได้เช่นกัน
https://help.twitter.com/en/using-twitter/twitter-mute
สปอยเทียนกวาน อาร์ค 2 ต่อจาก >>>/801/7776/975 เทียนกวาน Part.55
.
.
.
.
.
เมื่อเซี่ยเหลียนเห็นปริมาณเลือดที่ไหลจากตัวเด็กชายเขาก็ตัดสินใจตะโกนบอกชาวบ้านว่าความเสียหายทั้งหมดเขาจะเป็นคนรับผิดชอบเอง ก่อนบอกให้เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงจับฉีหรงไว้แล้วตามเขามา เขารีบอุ้มเด็กชายวิ่งไปหาหมอหลวง แต่เด็กชายกลับไม่ยอมเอามือออกจากใบหน้าข้างขวา เซี่ยเหลียนพยายามทำให้อีกฝ่ายสบายใจโดยการถามชื่อ เด็กชายพึมพำออกมาว่าหง (แดง) เมื่อถามอายุก็บอกว่า 10 ขวบ แต่พอเซี่ยเหลียนบอกให้เอามือออกจากหน้าให้หมอดูก็ได้รับการปฏิเสธ เด็กชายอ้างว่ามันน่าเกลียด เขาจึงบอกว่าจะหันหลังให้ระหว่างที่อีกฝ่ายตรวจ เด็กชายเลยยอมให้หมอดูอาการ และหมอหลวงก็อดเอ่ยด้วยความทึ่งไม่ได้ว่าอาการบาดเจ็บของเด็กชายหนักมาก แต่อีกฝ่ายกลับยังมีสติ ยังพูดคุยได้อย่างปรกติ
ตอนที่หมอหลวงทำแผลให้เด็กชายเรียบร้อย ราชากับราชินีที่นึกว่าลูกชายได้รับบาดเจ็บก็เข้ามาพอดี เช่นเดียวกับฉีหรงที่ร้องเรียกให้ป้าช่วยเหลือ เซี่ยเหลียนเล่าเรื่องที่ลูกพี่ลูกน้องทำลงไปให้พ่อแม่ฟัง ราชาโกรธมาก เขาสั่งยึดรถม้าและกักบริเวณฉีหรง 1 เดือน ฉีหรงโวยวาย แต่แล้วเขากลับยอมรับโทษง่ายๆ ก่อนเอ่ยให้ลงโทษเฟิงซิ่นที่ทำแขนของเขาหักด้วย เมื่อถูกราชาต่อว่า แม้เซี่ยเหลียนจะห้ามเฟิงซิ่นก็รีบคุกเข่า ท่าทางต่อต้านไม่เชื่อฟังของลูกชายทำให้ราชาไม่พอใจ บอกว่าหากเขาจะสั่งโบยเฟิงซิ่น 100 ครั้งก็ไม่ได้เป็นเรื่องไม่เหมาะสม ฉีหรงรีบเอ่ยเสริมว่าถ้าเฟิงซิ่นหักแขนตัวเอง เขาจะยอมไม่เอาเรื่อง เซี่ยเหลียนไม่พอใจมาก บอกว่าหากจะลงโทษเฟิงซิ่นต้องลงโทษเขาก่อน เพราะเขาเป็นคนสั่งให้เฟิงซิ่นทำเช่นนั้น เขาจะรับโทษของเฟิงซิ่นไว้เอง
ราชายิ่งโกรธลูกชาย เมื่อตอนยังเล็กเซี่ยเหลียนมองพ่อเป็นไอดอลจึงเชื่อฟังทุกอย่าง แต่ยิ่งโตขึ้น เขาก็ยิ่งมีคำถามเกี่ยวกับการการกระทำของผู้เป็นบิดา บางครั้งก็ถึงขั้นรังเกียจ และเหตุผลหลักที่เขาไปบำเพ็ญที่เขาไท่ชางก็เป็นเพราะรู้สึกว่าตนเข้ากับราชาไม่ได้ ทั้งคู่ไม่ยอมคุยกันนัก ทำให้ราชินีต้องคอยเป็นสื่อกลางให้ แล้วพ่อลูกก็เริ่มทะเลาะกันจนราชินีกังวล เมื่อเห็นดังนั้นเฟิงซิ่นเลยหักแขนตัวเอง ทั้งยังคุกเข่าโขกหัวให้ฉีหรงเพื่อจบปัญหา ขณะที่มู่ฉิงยืนนิ่งหน้าเครียด เซี่ยเหลียนก็หันไปหาพ่อ ตะโกนด้วยความโกรธ เฟิงซิ่นกับราชินีจึงมาช่วยกันจับแขนเขาไว้ เมื่อราชาไปแล้ว ราชินีก็เอ่ยขอโทษเฟิงซิ่น เซี่ยเหลียนต่อว่าแม่ว่าถ้าจัดการฉีหรงไม่ได้ก็ให้ขังอีกฝ่ายไว้ ราชินีถอนหายใจ พยักหน้าก่อนจะส่ายหน้าแล้วเดินจากไป
เฟิงซิ่นเตือนเซี่ยเหลียนว่าคนรุ่นก่อนมีวิธีคิดไม่เหมือนพวกตน และบอกว่าราชินีก็ลำบากใจเช่นกัน เซี่ยเหลียนเองก็พอเข้าใจความรู้สึกของแม่ ราชินีกับน้องสาวสนิทกันมาก แม่ของฉีหรงเป็นคนเชื่อมั่นในรักแท้ ไม่ยอมฟังคำของผู้ใหญ่ สุดท้ายก็หนีตามกันไปกับคนรักซึ่งเป็นองครักษ์ ทว่าหลังจากครึ่งปีผ่านไปฝ่ายชายก็เริ่มเผยธาตุแท้ออกมา เขาเป็นคนขี้เหล้าชอบทำร้ายผู้อื่น ในที่สุดฝ่ายหญิงก็ทนไม่ไหวตัดสินใจอุ้มลูกชายวัย 5 ขวบกลับบ้านของตน แต่การที่เธอทำเรื่องเสื่อมเสียให้กับราชวงศ์ทำให้แม่ของฉีหรงได้แต่อยู่ในห้องไม่กล้าออกไปพบหน้าผู้ใด ใช้ชีวิตที่เหลืออย่างหดหู่ซึมเศร้า มีเพียงความรักให้ลูกชาย ทว่าในช่วงที่เกิดความโกลาหลในราชวัง แม่ของฉีหรงได้สละชีพช่วยเหลือพี่สาว ราชินีจึงเลี้ยงดูฉีหรงนับแต่นั้น ด้วยความที่มีบิดาเช่นนั้นทำให้ฉีหรงติดนิสัยไม่ดีมา แต่อย่างไรฉีหรงก็ไม่ใช่ลูกชายของตัวเอง หากเข้มงวดเกินไปจะถูกหาว่ารังแกหลานซึ่งกำพร้าไร้ทั้งพ่อและแม่ สุดท้ายก็เลยทำให้ฉีหรงกลายเป็นเด็กเปรตลูกเทพอย่างในปัจจุบัน
เซี่ยเหลียนนึกได้ว่าลืมเด็กชายที่ช่วยเหลือมา เขาหันมาปลอบอีกฝ่ายที่ทำให้ต้องเห็นภาพคนทะเลาะกัน แล้วถามถึงบ้านของเด็กชาย แต่เด็กชายกลับบอกว่าตนไม่มีบ้าน เมื่อคิดว่าอีกฝ่ายอาจเป็นเด็กเร่ร่อน เขาก็ตั้งใจจะพาเด็กชายกลับเขาไท่ชางด้วย แต่ตอนนั้นเองมู่ฉิงที่เงียบมานานก็พูดขึ้นมาว่าเด็กชายโกหก เพราะเด็กเร่ร่อนในเมืองหลวงมักรวมกลุ่มกันเป็นแก็งค์ อีกทั้งเขาก็รู้จักเด็กพวกนั้นทุกคน หากแต่ไม่เคยเห็นหน้าเด็กชายตรงหน้ามาก่อน
.
.
.
.
.
ขอบคุณโม่งสปอยจ้า มาไวอีกแล้ว
จากทู้ที่แล้ว สายสะสมกลายเป็นเหมือนทวิตตั้งแต่เมื่อไหร่ ออกความเห็นส่วนทางโม่งก็โดนอีก ยังไม่ได้บอกสักคำว่าซื้อเวียต กุซื้อเล่มเกา แล้วเค้าทำดีจริงๆ เทียบกับราคา จบ มาพูดแค่นี้ ใครจะคิดยังไงก็ช่าง กุน้อยใจของไทยจบ
>>11 มึงพูดเวียดเกา กูเลยค้านเวียดให้ไง ถ้าไม่อยากรับผิดชอบคำพูดตัวเองก็อย่ามโนเองสิ มึงงงงง นี่บอร์ดสำหรับพูดคุยไม่ใช่สเตตัสลอยๆในทวิตน้า มึงต้องการอะไรจากการคุยในบอร์ดอ่ะ ต้องการให้คนพยักหน้าเห็นด้วยๆช่วยกันกดบกรที่ไม่แจกของแถมเหรอ และอีกอย่างถึงมึงพูดลอยๆก็เป็นการเผยแพร่ความเชื่อผิดๆมั้ยว่าของเวียดดีควรเอาเป็นแบบอย่าง มีคนมาให้ข้อมูลว่ามันไม่ได้ดี คนอื่นจะไม่เข้าใจผิดก็ถูกแล้วนี่ กูก็ออกความเห็นเหมือนกันว่าจะให้ลดคุณภาพหนังสือไปทำของแถมไม่เอา สนพไหนอย่าคิดทำเชียว กูจะด่าาา
และกูก็ไม่ได้พูดผิดจากความจริงเลย มึงไม่ได้ซื้อเวียดจริงๆ เหอๆ กูสะสมแต่ไม่ต้องการของแถมจากเล่มเท่าไหร่เพราะแต่ละคนมีรสนิยมต่างกันและปรมาจารย์ก็มีหลายอาร์ทหลายสินค้าให้เลือกตามใจ ดังนั้นไม่เห็นจำเป็นต้องบังคับให้ทุกคนซื้อของที่ไม่อยากซื้อเลย
>>16 กูเห็นด้วย กูซื้อนิยายกูต้องการอ่านเนื้อหาไม่ใช่ของแถม ขอแค่แปลดี ไม่มีคำผิดเยอะ สันกาวหนังสือมาให้ดีๆ หน่อยแค่นั้นก็พอแล้ว ถ้าสนพ.ต้องการเอาใจพวกสายสะสมด้วยก็ทำชุดสะสมแยกไปก็ได้
แล้วพวกที่ออกมาบ่นนั่น นี่ โน่น คือกูอยากให้พวกมึงใจเย็นก่อน หนังสือเพิ่งออกมาแค่สองเล่มเอง ยังไม่ทันครบเลย มึงรู้ได้ไงจะไม่มีของแถมมาให้มึงสะสม เค้าอาจจะมาทีเดียวพร้อมเล่มสุดท้ายก็ได้ รีบบ่นอะไรขนาดนั้นวะ
พวกอ้างตัวว่าเป็นสายสะสม อยากมีพิเศษมาพร้อมกับหนังสือ ถ้าเป็นตัวร้ายกับเทียนกวานกูพอเข้าใจนะเพราะไม่มีกู้ดส์ให้ซื้อแยกเลยฝากความหวังกับของแถมหนังสือ แต่ปรมจของขายเยอะมาก ระหว่างซื้อของจากบริษัทผลิตสินค้าขายเป็นงานหลักรู้โรงงานมีคุณภาพ กับสนพที่หน้าที่หลักพิมพ์หนังสือ คิดว่าไรน่าสะสมกว่ากัน
กูงงอีกอย่างตรงชมซบเรื่องของแถม ที่ไม่แถมไรนอกจากการ์ดภาพปกซ้ำๆ มีอาร์ทใหม่แค่ภาพแขวนกับกล่อง เทียบบกรมีที่คั่นsd อาร์ทใหม่เล่มละสองรูป หรือชอบสะสมภาพเดิมๆหลายขนาดวะ ส่วนกล่องกูว่าออกจบน่าจะมี เทียนซือของบกรทำกล่องรึเปล่าวะ กูไม่แน่ใจ
Ky สปอยล์หน่อยสิ ว่าทำไมวั่งจีถึงเล่นพิณหาเว่ยอิงไม่ได้อะ แล้วก็ทำไมวั่งจีมีแผลที่หลัง
กูไม่ได้ดูซีรี่ย์อะ ขอบคุณล่วงหน้า แต้งกิ้วว
สปอยเทียนกวาน อาร์ค 2 ต่อจาก >>5 เทียนกวาน Part.56
.
.
.
.
.
มู่ฉิงยังตั้งข้อสังเกตอีกว่าเสื้อผ้าของเด็กชายมีรอยปะชุน ย่อมต้องมีผู้ใหญ่ทำให้ เพราะฉะนั้นต่อให้สถานการณ์ที่บ้านไม่ดี แต่เด็กชายก็ไม่ใช่เด็กเร่ร่อน เซี่ยเหลียนจึงถามที่อยู่ของอีกฝ่ายอีกครั้ง ทว่าเด็กชายกลับจับเซี่ยเหลียนไว้แน่น บอกว่าตนทะเลาะกับทางบ้านและถูกไล่ออกมาตอนนี้จึงไม่มีที่ไป หลังจากใคร่ครวญดูแล้วเซี่ยเหลียนก็ตัดสินใจที่จะดูแลอีกฝ่ายจนกว่าบาดแผลจะหายดีก่อน เฟิงซิ่นรู้สึกไม่ดีที่องค์ชายรัชทายาทมาอุ้มเด็กจร ขณะที่กำลังถกเถียงกันอยู่ ชาวบ้านที่สังเกตเห็นเซี่ยเหลียนก็ตะโกนเรียกกันเพื่อจับตัวเขาไว้
พวกเซี่ยเหลียนตกใจคิดว่าพวกชาวบ้านไม่พอใจที่เมื่อวานเขาทำหน้ากากหลุดซึ่งอาจพาโชคร้ายมาจึงพากันวิ่งหนี แต่ด้วยจำนวนคนทำให้ทั้ง 4 คนโดนล้อมอย่างรวดเร็ว แล้วเซี่ยเหลียนก็ถูกชาวบ้านรุมยกตัวเขาโยนขึ้นไปบนอากาศพร้อมส่งเสียงเชียร์ยกย่องการแสดงของเขา และยังชื่นชมที่องค์ชายรัชทายาทช่วยเหลือชีวิตเด็กชายชาวบ้านยากไร้ แม้ราชครูจะไม่พอใจในสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เมื่อเห็นท่าทีของชาวบ้านเซี่ยเหลียนก็รู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองทำลงไปเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว กว่าพวกเซี่ยเหลียนจะปลีกตัวจากฝูงชนมาได้ก็เป็นเวลาเย็น ระหว่างที่กำลังไต่ขึ้นเขากันเซี่ยเหลียนก็ถามชื่อเด็กชายให้แน่ใจอีกครั้ง อีกฝ่ายจึงบอกว่ามารดาเรียกตนว่าหงหงเอ๋อร์ หากแต่เธอเสียชีวิตไปแล้ว
เมื่อขึ้นมาถึงยอดเขา ศิษยร่วมสำนักคนหนึ่งก็วิ่งมาแจ้งว่าราชครูต้องการพบเซี่ยเหลียนที่หอมหายุทธ์ เซี่ยเหลียนจึงให้เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงพาหงหงเอ๋อร์กลับไปที่ตำหนักเซียนเล่อก่อน ตอนที่เขาไปถึงหอมหายุทธ์ก็พบว่าราชครู กับรองราชครูทั้ง 3 กำลังจุดธูปไหว้มหาเทพ หลังจากทักทายแล้วเขาจึงเข้าไปจุดธูปด้วย ราชครูกล่าวว่าพวกเขาหารือวิธีแก้เคล็ดได้ 2 วิธี วิธีแรกให้พาเด็กชายที่หล่นจากกำแพงคนนั้นมาผนึก 1 ในสัมผัสทั้ง 5 เป็นการไถ่โทษ แต่พวกเขารู้ดีว่าเซี่ยเหลียนไม่มีทางยอมจึงคิดวิธีที่ 2 ขึ้นมา นั่นคือให้เซี่ยเหลียนแสดงความสำนึกผิดต่อหน้าสาธารณะชน ขอให้สวรรค์ยกโทษ แล้วหันหน้าเข้าหากำแพงเป็นเวลา 1 เดือน ทว่าเซี่ยเหลียนก็ยังปฏิเสธอยู่ดี เขากล่าววันนี้ชาวบ้านในเมืองต่างยกย่องที่เขาช่วยเหลือเด็กชายไว้ หากเขาทำตามที่ราชครูว่าและถูกลงโทษเพราะทำในสิ่งที่ถูกต้อง ประชาชนจะคิดอย่างไรกัน
ราชครูแย้งว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับว่ามันถูกหรือผิดเพราะโลกนี้ไม่ได้สมบูรณ์แบบ เซี่ยเหลียนบอกว่าหากเช่นนั้นเขาขอเลือกทางเลือกที่ 3 เซี่ยเหลียนกล่าวกับอาจารย์ว่าตั้งแต่ที่เขาบำเพ็ญอยู่ที่นี่เขาก็คิดมาตลอดว่าการที่พวกเขากราบไหว้เทพเจ้าเช่นนี้เป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้วหรือ ก่อนขึ้นสวรรค์พวกเขาต่างก็เป็นมนุษย์ พระเจ้าอาจเปรียบดั่งผู้อาวุโส เปรียบดั่งอาจารย์ เป็นดั่งแสงนำทาง แต่ก็ไม่ใช่นายเหนือหัว มนุษย์สมควรแสดงความกตัญญูชื่นชมขอบคุณ แต่ก็ไม่น่าต้องกราบไหว้ ไม่น่าจะต้องเกรงกลัว ไม่น่าจะต้องร้องขอความเมตตา ไม่น่าจะต้องฝืนให้ตัวเองต้องลำบาก เขายินดีถวายตะเกียง 1000 ดวงแสดงความเคารพ แต่ขอปฏิเสธการก้มหัวในเมื่อสิ่งที่เขาทำถูกต้อง หากสวรรค์มีตาก็ไม่ควรลงโทษเขาด้วยเรื่องนี้ เมื่อราชครูถามว่าแล้วถ้าสวรรค์ต้องการทำโทษจริงๆ เซี่ยเหลียนจะยอมขอโทษหรือไม่ เซี่ยเหลียนก็ตอบว่าหากเป็นเช่นนั้นเขาก็จะต่อต้านสวรรค์เอง
ได้ยินดังนั้นใบหน้าของราชครูกลับปรากฏรอยยิ้มขึ้น เขากล่าวว่าเซี่ยเหลียนกล้าหาญมากที่พูดอย่างนั้น ตอนนั้นเองสัญญาณเตือนภัยก็ดังออกมาจากข้างนอก ราชครูทั้ง 4 กับเซี่ยเหลียนจึงพากันรีบวิ่งออกไปที่เจดีย์กาฬซึ่งประตูถูกเปิดออก ไอสีดำพวยพุ่งออกมาจากด้านใน ราชครูตะโกนถามเรื่องราวจากพวกลูกศิษย์ ก่อนได้รับคำตอบว่าจู่ๆ ประตูเจดีย์ก็เปิดออกเอง ภาชนะผนึกวิญญาณร้ายที่เก็บอยู่ด้านในพากันสั่นสะเทือน ยันต์คาถาที่ปิดผนึกพวกมันหลุดออก ราชครูสั่งให้พวกลูกศิษย์ไปนำไหผนึกวิญญาณใบใหม่มาให้เขา แต่ดูเหมือนจะสายไปเสียแล้ว
.
.
.
.
.
กูอยากรู้ว่าระหว่างตายไปสิบสามปีพี่เว่ยไปอยู่ไหนเอามากๆ เลย คือ 13 ปีนะมึง ถ้าช้ากว่านี้อีกนิด คงไปเกิดใหม่แล้วอ่ะ
>>32 ถ้าตามฉบับนิยายไม่ได้ตกเหว แต่โดนวิชามารย้อนกลับมากัดกินจนร่างสลายหายไปเลย ส่วนเรื่องถามวิญญาณพี่วั่งแต่ดีดฉินถามเหมือนโทรศัพท์ไปแล้วเขาไม่รับอ่ะ(อาจจะไม่มีสัญญาณ แบตหมดไรงี้)แต่ของน้องโม่คือเหมือนเปลี่ยนซิมเลย วิชาน้องโม่ก็เป็นวิชามาร เป็นการบังคับเอาวิญญาณคนตายมาสิงสู่ร่างตัวเองโดยมีค่าจ้างแลกเปลี่ยนเป็นวิญญาณของน้องโม่เอง
>>32 น่าตะเป็นเรื่องของวิชาหรือเปล่ามึง ของโม่ที่เรียกเหมือนการอัญเชิญปีศาจของตะวันตกแล้วทำสัญญาณ คืออยากมา ไม่อยากมาก็ต้องมา ส่วรของพี่วั่งเหมือนวิชาที่สะอาดกว่าคือถ้าดวงจิตเดิมทีไม่อยากพบเจอใครอยู่แล้ว ไม่อยากตอบ ก็แล้วเลยกันไป ? ? เป็นคำถามที่น่าสนใจ ในนิยายมีบอกไหมวะ
กูว่าฉบับซีรีย์ทำให้พี่เว่ยดูเป็นฮีโร่มากไปหน่อยจริงๆน่ะแหละ ทั้งเรื่องเปลี่ยนจากควบคุมศพคนตาย(มองในมุมนึงคือเป็นการไม่เคารพคนตาย บังคับใช้ร่างเขาโดยที่จริงๆเขาอาจจะไม่ยินยอม )เป็นเปลี่ยนเป็นควบคุมจิตหรือผีดิบเฉยๆ ทั้งเรื่องที่ว่าพี่เว่ยควบคุมพลังไม่ได้จนทำร้ายตัวเองและคนรอบข้าง ก็เปลี่ยนเป็นมีคนมาซ้อนแผนแทน แถมผลร้ายของการใช้วิชามาร+ความทะนงตนของพี่เว่ยก็ไม่ค่อยชัดด้วย(เปลี่ยนจากโดนวิชาย้อนเข้าตัวจนร่างสลายเป็นตกผา) แต่อย่างว่าถ้าทำตามนิยายน่าจะดาร์กไปหน่อย คนดูที่คิดวิเคราะห์แยกแยะได้ก็ใช่จะมีเยอะด้วยนี่สิ
เว่ยอิงทำตัวเองทั้งนั้นแหละ ผลที่ได้รับก็สมควรกับการกระทำแล้ว แต่บ้านเจียงซวยสัดๆ ไม่ได้ทำห่าไรเลย แต่ต้องมารับกรรมที่อิพี่เว่ยทำทั้งนั้น สุดท้ายอิพี่เว่ยไปมีความสุขกับหลัว เจียงเฉิงทูนหัวของบ่าวระทมทุกข์ โดดเดี่ยวต่อไป ร้องห้าย
กูงงการแปลปรจ. ชื่อสถานที่ ชื่อกระบี่มีการแปล แต่ทำไมชื่อหมาไม่แปลหรืออธิบาย เซียนจื่อ โมลี่ เพ่ยเพ่ย คนทั่วไปจะรู้มั้ยอ่ะ (ตรงนี้คือมุกที่บอกว่าจินหลิงและเจียงเฉิงมีเซ้นท์การตั้งชื่อที่แย่มาก)
>>42 บ้านเจียงซวยสัดๆ เลยนะ เพราะความปากดี ซ่าไม่หยุดพี่เว่ย แต่พอมารุ่นเจียงเฉิง play safe เน้นความมั่นคง เสือกด่าว่าไม่เชื่อในตัวพี่น้องที่โตมาด้วยกัน เอาอะไรมาเชื่อ ถามห่าไรก็บ่ายเบี่ยงไม่ตอบ กุขึ้นนนน
อาเฉิงซีรีส์ยังดี บทดูมุฟออน แต่นิยายกุอ่านจบตอนเฉลยเรื่องเสียจินตาน กุไปต่อไม่ได้เลย น้องไห้เหมียนหมา คนดีไม่มีใครเห็นที่แท้คือลูกกุ
กูมาตอนมู้วายอีก่ะ ขอถามนิดนึงสรุปที่น้องหนิงฆ่าจินจื่อเซวียนนี่เพราะพี่เว่ยแกคุมพลังไม่ได้จริงๆหรือมีคนเสี้ยม เพราะตอนช่วงซีรีส์ฉายกูเคยเห็นคนพูดว่าคุมพลังไม่ได้เอง ไม่ได้มีใครเสี้ยม แต่กูเพิ่งนั่งดูอนิเมะซีซั่น 2 จบ ก็สรุปว่ามีคนเสี้ยมเหมือนกัน กูเลยงง เพราะอนิเมะซีซั่นแรกมันตรงกับม่านฮวาซึ่งตรงกับนิยายพอสมควร ตอนแรกกูเลยคิดจะเชื่ออนิเมะมากกว่านิยาย แต่สรุปตอนนี้คือกูงงไปหมดว่ายังไงกันแน่ หรือสุดท้ายอนิเมะจะไม่อิงม่านฮวาแต่มาอิงบทนิยายแทน
แล้วเฉิงมันไม่สบายตรงไหนอะมึง ถึงเรื่องปัจจุบันเนี่ย พ่อแม่พี่สาวตายก็เอาชีวิตคืนมาไม่ได้แล้ว มึงต้องการให้มันเป็นไปในทางไหนอะหรือต้องให้เว่ยอิงตายให้จบแบด?? กูไม่รู้ความคิดพวกมึงจริงๆอย่าพึ่งด่ากูแค่บอกกูก็พอ ถ้าเรื่องตอนจบยังดูไม่คืนดี แต่มันก็เคลียร์กันแล้วนะคงต้องรอเวลา
>>55 แต่นิยายจีนโบราณแปลไทยใช้ผิงกั่วมาชาติกว่าแล้ว บอกแบบนั้นเหมือนบอกว่าฮ่องเต้ต้องแปลว่าพระมหากษัตริย์ เสี่ยวต้องแปลว่าน้อย
จริงๆชื่อเฉพาะเนี่ยไม่แปลน่ะถูกแล้ว แต่การแปลชื่อสถานที่หรือสิ่งของเฉพาะบางอย่างจำเป็นเพื่ออรรถรส ชื่อสัตว์เลี้ยงถ้าจะเล่นมุกก็ใส่เชิงอรรถไว้ก็ได้เถอะ สนพ.จะแปลไม่แปลก็จริตเขา ไม่ถูกจริตมึงก็อาจจะถูกจริตคนอื่น กูว่าถ้ามันไม่ใช่เรื่องอย่างแปลผิดหรือแปลมาแล้วอ่านไม่ได้เลยก็ไม่ใช่เรื่องมหญ่ขนาดนั้นนะ
>>53 ค้านว่ะ กูอ่านนิยาย/การ์ตูนญี่ปุ่นโบราณเรื่องไหนก็แปลเป็นแอปเปิ้ล ไม่เห็นแปลเป็นริงโกะเลย ทั้งที่ญี่ปุ่นปิดประเทศห่างไกลต่างชาติกว่าจีน อันไหนแปลได้ก็แปลเถอะขนาดชื่อเฉพาะอย่างกระบี่ยังแปลได้คำนี้แปลตรงๆง่ายกว่าอีก กูไม่จำเป็นต้องรู้ศัพท์ภาษาจีนวันละคำว่าด้วยชื่อผลไม้ทับศัพท์ กูมองเหตุผลเดียวกึบแปลชื่อกระบี่ว่ะ ในเรื่องก็เล่นมุกตั้งเป็นชื่ออาหารด้วย
กูมองว่าทับศัพท์แบบเป็นอันรู้กันแค่ที่คนทั่วไปที่ไม่ใช่สายอ่านนิยายรู้จักกันว่ะ พวกฮ่องเต้ ฮองเฮา ไม่ใช่อ่านนิยายทีต้องริเริ่มบทเรียนจีนวันละคำ เสี่ยว เอ๋อก็แปลเป็นหนูเป็นน้อยไปตามเรื่อง เชิงอรรถมีไว้สำหรับคำที่จนปัญญาแปลไม่ได้จริงๆไม่ใช่ใช้เรี่ยราด
>>61 เอางี้ถ้ามึงจะให้แปลผิงกั่วเป็นแอ๊ปเปิ้ลเพราะไทยใช้คำนี้ มึงลองนึกบทบรรยายสวนในนิยาย จีนมันเมืองหนาวมีพืชที่เมืองร้อนอย่างไทยไม่มี แล้วพืชเมืองหนาวพวกนี้ไทยก็ทับศัพท์ชื่อเป็นอิ้งหมด จื่อถิงหลัวต้องแปลว่าวิสเทอเรีย อิงฮวาก็ต้องแปลว่าซากุระ สุ่ยเซียนต้องแปลว่านาร์ซิสซัส ฉาฮวาแปลเป็นดอกคามิเลีย ซิ่งฮวาเป็นแอพพิคอท จากสวนจีนแม่งกลายเป็นสวนยุโรปเฉย
>>57 ก็การ์ตูนญี่ปุ่นมันแปลเป็นแอปเปิ้ลมาแต่แรกปะ กูพูดถึงนิยายจีนโบราณ มึงดันพูดถึงการ์ตูนญี่ปุ่นโบราณคือมึงงงหรือกูงง การ์ตูนญี่ปุ่นนิยายญี่ปุ่นกูก็อ่านอะไรที่มันทับได้เขาก็ทับเพื่ออรรถรสกันบ่อยไปว่ะ แล้วเรื่องชื่อเนี่ยถ้าหมานางเอกชื่อริงโกะต้องแปลว่าน้องแอปเปิ้ลมั้ย ถ้าแมวนางเอกชื่อทามะต้องแปลว่าน้องแมวมั้ย บริบทเรื่องชื่อง่ายๆแค่นี้เองนะมึง ถ้าจะทู่ซี้ว่าชื่อเรียกเฉพาะบางอย่างก็ต้องแปลให้หมด แล้วแบบนั้นชื่อตัวละครต้องแปลด้วยเลยมั้ย
เล่นมุกเรื่องชื่อมันก็ใส่เชิงอรรถแค่ครั้งเดียวปะ มึงจะใส่มันทุกเล่มเลยเหรอ นิยายเรื่องอื่นเล่นมุกชื่อใส่เชิงอรรถได้ เรื่องนี้ใส่เชิงอรรถ=เรี่ยราด ?? แล้วใครบอกมึงว่าเชิงอรรถคือใช้กับคำที่จนปัญญา พวกมุก สำนวนทั้งหลายมันก็ลงเชิงอรรถทั้งนั้นนะ แล้วปัญหาการแปลชื่อโดยไม่ทับศัพท์เลยก็คือโดนด่าไงว่าไม่เหมือนอ่านนิยายจีน เวลามึงขายหนังสิอมึงจะเจาะกลุ่มไหนล่ะ คนทั่วไปที่ไม่รู้จะซื้อจริงๆมั้ยกับลูกค้าประจำที่ซื้อแน่ๆอยู่แล้ว
กูว่าสนพ พลาดตรงที่ไม่ใส่เชิงอรรถ ไม่ต้องใส่ตลอดก็ได้ เอาเฉพาะตรงที่มันเล่นมุขก็พอ
ถ้าไม่ได้ดูจากทวิตภพ กูนี่งงไปกับหลายๆ มุขเลยนะ
>>63 กูไม่รู้จักทั้งจื่อถิงหลัว สุ่ยเซียน ซิ่งฮวา ฉาฮวา อิด๊อกกกก อ่านนิยายกูจำเป็นต้องจำชื่อพรรณไม้เพิ่มเหรอ เข้าสวนทีกูต้องเงยหน้าขึ้นๆลงๆ ท่องศัพท์ปานอ่านหนังสือสอบแล้วค่อยจินตนาการตามนิยาย นิยายแปลก็แปลให้เข้าใจเถิดอย่าได้ให้จำเลย กูเอาการ์ตูนญี่ปุ่นมาเพื่อชี้ให้เห็นการแปลว่ะ ว่าปกติชื่อผลไม้มันไม่ทับศัพท์ถ้ามีคำไทยอยู่แล้ว ในแง่ชื่อเฉพาะตัวอย่างสัตว์สามารถแปลและทับศัพท์ได้ทั้งคู่ แต่เรื่องนี้คนแปลเลือกแปลชื่อ กระบี่'แล้วแต่' ของเว่ยอิงเพื่อเล่นมุกทางภาษา แต่กลับไม่แปล'แอปเปิ้ล'ที่เล่นมุกด้วย กูมองว่าการแปลควรใช้มาตรฐานเดียวกันในการแปลเรื่องนึงว่ะไม่ใช่เดี๋ยวแปลเดี๋ยวไม่แปล
การทับศัพท์ใส่เชิงอรรถคือการลดทอนความหมายของชื่อว่ะ จากที่ตั้งใจเล่นมุกก็กลายเป็นชื่อจีนๆชื่อนึง ผ่านไปคนไม่ได้สนใจความหมายก็สูญเสียความหมายนั้นไป เรื่องอื่นใส่เชิงอรรถเรี่ยราดกูก็บ่น ตอนนี้พูดถึงปรมาจารย์กูก็บ่นปรมาจารย์ ตัวร้ายกูก็นั่งเสียดายนามแฝงของเสิ่นหยวนกับซั่งชิงหัวจะตาย
จากกูผู้ชมชื่อกระบี่แปลไทย นิยายแปลไม่ใช่หนังสือเรียนจีนแสนสนุกวันละคำ จะอ่านทีต้องมานั่งจำชื่อ กูเลิกรากับเอะอะก็เชิงอรรถจนเชิงอรรถหนาเป็นนิ้วแล้ว และคนชอบแปลไทยมันก็คนอ่านหนังสือแหละจ้า
>>64 แล้วไงวะ ในเมื่อไม่ว่ามึงจะตามมาจากเรื่องไหนมันก็ใช้ผิงกั่วเกือบหมด บางทีอ่านไปสักสองสามเรื่องมึงก็ต้องรู้บ้างแล้วนะ ทุกคนเขาก็มาจากการไม่เคยอ่านทั้งนั้นไม่มีใครคลอดมาแล้วรู้เลยหรอกว่าผิงกั่วคือแอปเปิ้ล มันก็มาจากการอ่านการสังเกตุการเรียนรู้หรือบางทีต้องค้นคว้าต่อมั้ย ยิ่งอ่านเยอะยิ่งรู้มาก จะมาอ่านเล่มเดียวรู้ทุกอย่างมันก็ไม่ใช่นะ อะไรไม่รู้ก็ขวยขวายหาคำตอบกันบ้างสิจะรอให้ทุกอย่างมาป้อนตรงปากก็ไม่ใช่มั้ยวะ
ถ้าสมมติชีวิตมึงไม่เคยดูหนังจีนเลยไม่มีเชื้อจีนไม่สนเรื่องจีนๆ แต่มึงมาอ่านนิยายจีนครั้งแรกในชีวิต เจอศัพท์ง่ายๆอย่างฮ่องเต้ ฮองเฮา อ๋อง กงกง มึงก็ต้องมีงงปะว่าคืออะไรแต่ก็ไม่เห็นใครมีปัญหานี่ ก็ล้วนแต่ต้องค่อยๆเรียนรู้กันไปทั้งนั้น
>>66 ก็มึงยกตัวอย่างญี่ปุ่นมา กูก็ถามมึงกลับนี่ไง แมวนางเอกชื่อทามะมึงเห็นเขาแปลกันมั้ยล่ะทั้งที่นี่ก็เล่นมุกเหมือนกันว่าตั้งชื่อมักง่าย หรือหมาพระเอกชื่อวังโกะงี้ เต่าชื่อคาเมะงี้ นกชื่อโทริ นี่เล่นมุกทั้งนั้นเลยนะ กูถึงบอกไงเรื่องมุกชื่อจะแปลไม่แปลมันไม่ใช่ปัญหาใหญ่ขนาดนั้น แล้วเอาจริงๆ ถ้าเสือกแปลชื่อหมาว่านางฟ้ามาก็โดนด่าอยู่ดีว่าแปลมาทำไม ทำไมไม่เชิงอรรถเอา ถ้ามันจะพลาดก็พลาดตรงดันไม่เก็ตว่ามันคือมุกเลยปล่อยผ่านมานี่แหละ
ถ้ามึงยกว่านิยายแปลไม่ใช่หนังสือเรียนจีนวันละคำ งี้ชื่อของตัวละครที่เสือกเป็นมุกมีความหมายแฝงก็ต้องแปลหมดเหรอ หรือแค่เชิงอรรถเอาก็เข้าใจกันแล้ว การแปลมันก็มียุคสมัยของมันนะมึง ถ้ามาตามยุคลูกปลาน้อย ไม่ต้องเรียกพี่เว่ยว่าไร้ริษยาเว่ยอู๋เซี่ยนมันทั้งเรื่องเลยเรอะ
กูยังไม่ได้อ่านนะ ขอถามหน่อยว่าที่ไม่แปลแอปเปิ้ล/ชื่อหมานี่ เค้าใส่เชิงอรรถไว้หรือเปล่า ถ้าไม่ใส่ก็น่าด่าอยู่ แต่ถ้าใส่ก็ไม่มีปัญหานะ เรื่องอื่นก็ทำแบบนี้
>>69 ปกติมันก็มีเชิงอรรถตลอดนะ สำหรับคำที่เขาคิดว่ายากเกินไป มึงไม่โอเคก็เรื่องของมึงสิ ในเมื่อคนส่วนมากมันไม่มีปัญหากับเรื่องแค่นี้นี่ กูพูดถึงคำว่าผิงกั่วคำเดียวเลยนะ ระลึกไม่ได้ก็งงต่อไปนั่นแหละ
แล้วกูก็บอกอยู่นะว่าการแปลหรือไม่แปลไม่ใช่ปัญหาใหญ่ กูบอกว่ามันพลาดที่เสือกไม่เก็ตมุกแล้วไม่ใส่เชิงอรรถมา ส่วนตัวกูไม่มีปัญหาว่าจะแปลหรือไม่แปลมา แต่ถ้าไม่แปลแล้วเป็นมุก กรุณาใส่เชิงอรรถมาด้วย
แต่ถึงมันแปลมาแล้วยังกับว่าพวกมึงจะเก็ตทันทีน่ะว่ามันเป็นมุก แว่บแรกเห็นชื่อเก็ตเลยเหรอว่ามุกนี่ขนาดไม่รู้ภาษาจีนกันนะเนี่ยหรือไปอ่านที่เขารวบรวมข้อมูลมาให้(ซึ่งเทียบแล้วมันก็เชิงอรรถนั่นแหละ)เลยรู้ว่าเป็นมุกกันแน่คิดให้ดีๆ
ส่วนเรื่องภาษาญี่ปุ่น ก็ข้างบนยกมาว่ามันไม่เห็นแปลริงโกะว่าแอปเปิ้ลเลย กูก็เลยถามไงว่าแล้วริงโกะที่เป็นชื่อสัตว์เลี้ยงมันแปลมั้ยล่ะ มันก็ไม่แปลมั้ย
กูแยกให้ง่ายๆเลย ไม่ว่าจะงานแปลไหนๆ โดยส่วนมากชื่อสิ่งมีชีวิตจะคนสัตว์เลี้ยงเขาไม่ค่อยแปลหรอกยกเว้นจะเป็นมุกหรือมีเชิงอรรถไว้
ชื่อสถานที่หรือชื่อพลังส่วนมากจะยาวจำยากเข้าใจยาก จึงแปลเพื่อให้เข้าใจง่าย
ชื่อตำแหน่ง ต้นไม้ สั้นๆ ที่ไม่ค่อยคุ้นหูมักทับศัพท์แล้วใส่เชิงอรรถไว้
ชื่อสิ่งของเฉพาะที่ถ้าไม่แปลก็ไม่รู้เรื่องมักจะแปล
ที่เหลือจริตคนแปลล้วนๆ เช่น ชื่อดาบ ที่แปลก็ได้ไม่แปลก็ไม่ตายอ่ะ
กูก็งงว่ามันเป็นเรื่องปกติ ปกติมากๆชิบหาย ปกติชิบหาย โคตรจะปกติ ในงานแปลจีน พวกมึงงอะไรกัน...
ทู้ลากยาวเชียว กูยังไม่ได้อ่าน แต่เท่าๆที่ตามๆมา เสี่ยวผิงกั๋ว คือ แอปเปิ้ลน้อย นี่ตั้งใจเรียกให้เป็นนิกเนมไปเลยป่าว แบบ ฉายาอะ คนแปลเลยไม่แปลมั้ย ชื่อหมา ก็เหมือนกัน ใช้ทัพศัพย์เพราะมันเปนชื่อป่าว (กูไม่รู้นะ)
เหมือน เรียกคนว่า เสี่ยวหลี่ อะไรก็ว่าไป
คนแปลใส่เชิงอรรถไหมว่า ผิงกั๋ว คืออะไรงี้
ส่วนพวกชื่อกระบี่ ก็ปกติที่จะต้องแปลอยู่แล้วอ่ะ
ขอ KY สปอยเทียนกวาน อาร์ค 2 ต่อจาก >>28 เทียนกวาน Part.57
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนวิ่งไปปิดประตูเจดีย์ ใช้กระบี่วาดคาถาก่อนปักมันบนพื้นเพื่อกันไม่ให้วิญญาณข้างในออกมาอีก แต่ส่วนที่ออกมาแล้วก็รวมตัวกันเป็นกลุ่มควันสีดำพุ่งไปยังตำหนักเซียนเล่อ ราชครูถามเซี่ยเหลียนว่าเอาอะไรมาไว้ในตำหนัก ทำให้เซี่ยเหลียนนึกออกว่าตนพาเด็กชายคนนั้นกลับมาด้วย ตอนนั้นเองพวกลูกศิษย์ก็ตะโกนบอกว่าตำหนักของเซี่ยเหลียนถูกไฟไหม้ ทุกคนรีบช่วยตักน้ำดับไฟ เมื่อไม่เห็นผู้ติดตามทั้งสอง เซี่ยเหลียนก็ฝาดงควันวิญญาณเข้าไป เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงช่วยกันกางเขตคุ้มกันอยู่ที่ห้องโถงหลักโดยมีวิญญาณล้อมรอบ เฟิงซิ่นตะโกนห้ามไม่ให้เซี่ยเหลียนเข้ามา และบอกว่าพวกวิญญาณมีเป้าหมายที่เด็กชาย หงหงเอ๋อร์นั่งคุกเข่ากับพื้นกรีดร้องว่า “ไม่ใช่ช้า”
เซี่ยเหลียนรีบเข้าไปจับวิญญาณร้ายตัวหัวหน้าไว้ก่อนบดขยี้มันหายไปในฝ่ามือ วิญญาณลูกกระจ๊อกเลยยอมแพ้กลับเข้าไปในภาชนะผนึกซึ่งพวกราชครูถือมา เมื่อสถานการณ์เริ่มสงบลง ราชครูก็ถามเรื่องของเด็กชาย เซี่ยเหลียนตอบไปตามจริงว่าหงหงเอ๋อร์คือเด็กที่หล่นจากกำแพง อีกฝ่ายจึงเข้ามาสอบถามวันเดือนปีและเวลาเกิดของเด็กชาย ราชครูเหม่ยเนี่ยนชิงมีชื่อเสียงด้านการดูดวงมาก เขารีบคำนวณดวงชะตาของเด็กชาย ในที่สุดก็บอกว่าหงหงเอ๋อร์มีดวงเกิดในช่วงดาวมฤตยู จะนำพาโชคร้ายและความเสียหายติดตามตัว ผู้คนใกล้ชิดจะถูกดึงให้ต้องพบกับหายนะและอาจถึงขั้นเสียชีวิต เมื่ออีกฝ่ายพูดจบหงหงเอ๋อร์ก็ร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวด เด็กชายพุ่งเข้าไปจะเอาหัวกระแทกราชครู ก่อนที่ราชครูจะสั่งห้ามผู้ใดเข้าไปสัมผัสถูกตัวของอีกฝ่าย หงหงเอ๋อร์เอาแต่ตะโกนว่า “ไม่ใช่ช้า” เซี่ยเหลียนเลยรีบเข้าไปกอดปลอบเด็กชายซึ่งน้ำตาไหลพลั่งพลูร้องไห้ออกมาเสียงดังราวจะขาดใจ พร้อมบอกว่าไม่ใช่ความผิดของเจ้า
ราชครูกับเฟิงซิ่นบอกให้เซี่ยเหลียนปล่อยเด็กชาย ศิษย์ในสำนักหลายคนพยายามมาดึงหงหงเอ๋อร์ซึ่งเกาะเซี่ยเหลียนแน่นออก แต่เซี่ยเหลียนก็บอกทุกคนว่าไม่เป็นไร แล้วหันไปถามว่ามีใครในตำหนักได้รับบาดเจ็บหรือไม่ จึงทราบว่ามีเพียงตำหนักที่ได้รับความเสียหาย ส่วนกระบี่ในคอลเลคชันทั้ง 200 เล่มของเขาที่สร้างจากวัสดุทนไฟก็ไม่น่าจะเป็นอะไร เด็กชายร้องไห้จนหลับไป จากนั้นราชครูก็เรียกเขาไปคุยในที่พักของตน เซี่ยเหลียนถามอาจารย์ว่ามีวิธีเปลี่ยนดวงชะตาให้หงหงเอ๋อร์ได้หรือไม่ ทำให้ราชครูบ่นว่าเพราะเซี่ยเหลียนไม่เข้าใจศาสตร์เกี่ยวกับโชคชะตาจึงได้ไม่เข้าใจอะไรเลย
ราชครูถามเซี่ยเหลียนว่ายังจำคำถามที่เขาเคยถามในวันที่เขาไปดูดวงชะตาให้ตอนเซี่ยเหลียน 6 ขวบหรือไม่ หลังจากนึกสักพักเซี่ยเหลียนจึงถามว่าใช่เรื่องของคน 2 คนกับน้ำ 1 ถ้วยหรือเปล่า ในวันนั้นราชครูชื่นชมคำตอบของเขาหลายครั้ง มีเพียงคำถามข้อนั้นที่ราชครูไม่พูดอะไรออกมา คนสองคนกำลังเดินอยู่กลางทะเลทรายและกำลังจะขาดน้ำตาย ผู้ที่ได้รับน้ำจะมีชีวิตรอด ส่วนอีกคนจะเสียชีวิต หากเซี่ยเหลียนเป็นเทพเจ้า เขาจะมอบน้ำถ้วยนั้นให้กับคนใด ราชครูหันไปบอกให้เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงลองตอบคำถาม ในขณะที่มู่ฉิงขอข้อมูลของคนทั้งสองเพื่อประกอบการตัดสินใจ เฟิงซิ่นกลับบอกให้ทั้งสองคนไปตัดสินกันเอาเอง ส่วนเซี่ยเหลียนในตอนเด็กตอบไปว่าหากเขาเป็นพระเจ้า เขาจะมอบน้ำอีกถ้วยหนึ่งให้กับทั้งสองคน
ราชครูกล่าวว่าในโลกนี้ไม่ว่าจะเป็นโชคชะตาที่ดีหรือแย่ล้วนแต่มีจำกัดเหมือนน้ำหนึ่งถ้วย หากคนหนึ่งได้ดื่ม อีกคนย่อมไม่ได้ หากคนหนึ่งได้มากขึ้น อีกคนย่อมได้น้อยลง ทุกปัญหาล้วนเกิดจากการที่มีผู้คนอยู่มากมาย หากแต่มีน้ำเพียงแค่ถ้วยเดียว ทว่าการที่คนๆ หนึ่งได้รับน้ำถ้วยนั้นไปก็ย่อมมีเหตุผลของมัน ถ้าเปลี่ยนดวงชะตาของเด็กชายย่อมทำให้ชะตาของใครบางคนต้องเปลี่ยนไปด้วย ซึ่งนั่นย่อมนำมาซึ่งความแค้น การที่เซี่ยเหลียนต้องการมอบน้ำเพิ่มอีกถ้วยหนึ่งเช่นเดียวกับที่วันนี้ต้องการทางเลือกที่ 3 แม้จะทำไปด้วยเจตนาดี แต่เรื่องนั้นไม่มีทางเป็นไปได้
ถึงจะไม่เห็นด้วยแต่เซี่ยเหลียนก็ตอบรับอาจารย์ ราชครูกล่าวเสริมว่าเซี่ยเหลียนเป็นลูกศิษย์ที่เขาภูมิใจ แต่เขาก็ยังกลัวว่าจะมีบททดสอบบางอย่างที่เซี่ยเหลียนไปอาจผ่านได้ มีหลายเรื่องที่เซี่ยเหลียนไม่เข้าใจและไม่อาจให้ใครสอน ที่เซี่ยเหลียนกล่าวเกี่ยวกับการไม่ยอมก้มหัวให้พระเจ้านั้นก็เคยมีผู้อื่นเคยเอ่ยมาก่อนแล้ว แต่ความคิดเหล่านั้นกลับไม่อาจเป็นรูปร่าง เซี่ยเหลียนเลยบอกว่าเป็นเพราะคนเหล่านั้นได้เพียงคิดแต่ไม่ลงมือกระทำ หากวันหนึ่งเขาได้ขึ้นสวรรค์ เขาจะทำอย่างที่ได้พูดในวันนี้ และจะไม่มีอะไรห้ามเขาได้
.
.
.
.
.
>>74 ขอบคุณมากโม่งสปอย
ฟาฟาก็เหมือนเจออะไรมาเยอะนะ กว่าเซี่ยเหลียนกันฟาฟาจะพบเจอความสุขในชีวิตนี่แม่ง ยาวนานจนเขียนเป็นหนังสือได้หนาแปดเมตร 555
กูอ่านสปอยตอนนี้ บอกเลยว่าราชครูทำนายไม่แม่น เพราะถ้าแม่นจริงต้องทายได้สิว่าเด็กคนนี้คือเนื้อคู่ของเจ้าชายในอนาคต 555
เมื่อวานม่านฮวาเทียนกวานมาแล้ว ภาพ โคตร สวย เล้ย!
เหมือนปลอบใจ ปรจ ดราม่าเรดิโอ จบ ม่านฮวาเทียนกวานก็มาพอดี มีอะไรให้ติดตาม
ตอนนี้มีม่านฮวาปรจและเทียนกวาน ขาดแต่ตัวร้าย ทวิตภพแซวกันใหญ่ ออกจากไมโครเวฟแล้วก็กลับเข้าไปใหม่ โถถถถถถถ
กูขอย้อนกลับไปที่ซีรีส์ปรมจ.แป้บนะ ในซีรีส์ดัดแปลงให้พี่เว่ยใช้วิชาพิศดาร ไม่ใช่วิชามาร วิชาออกเทาๆ ไม่ถึงกับดำเลย ยังพอจะเข้ากับบริบทที่ว่า 'ใครถูกใครผิด ใครขาวใครดำ' ได้อยู่ แต่ในหนังสือเห็นบอกกันว่าพี่เว่ยไม่ได้วีรบุรุษขนาดนี้ พี่เขาใช้วิชามารเลยป่ะ หรือก้ใช้คำว่าวิชาพิศดารอีก เล่นกับศพ โดนวิชาย้อนกลับจนร่างสลาย กูว่าอันนี้จะไม่เข้ากับคำว่าใครขาวใครดำแล้วนะ มันก็ดำชัดๆไปเลยนี่ หรือในหนังสือไม่ได้ชูประเด็นว่าการกระทำขึ้นกับมุมมองของคน
>>81 กูว่าตรงเปรียบขาวเปรียบดำ สำหรับกูหมายถึงการกระทำการนำสิ่งนั้นนี่มาใช้ในทางใดพี่เว่ยพยายามจะใช้มันในทางที่ดี แต่ขึ้นชื่อว่าพลังมารอะเนอะ
มันน่าจะสื่อประมาณอารมณ์ไม่ใช่มารทุกคนจะเลว ไรงี้ ไม่ใช่เซียนทุกคนจะดี ถึงสำหรับกู...กูจะมองว่าพี่เว่ยไม่ค่อยดี55555 กูไบแอสเก่ง
>>84 เกือบคิดเหมือนมึง แต่ก็คิดเหมือนมึงแหละ 55555 กูคิดว่าเขาพยายามเล่นประเด็นว่ามารไม่ได้เลวทุกคน เว่ยแม่งจำเป็นต้องใช้มารเพราะใช้กระบี่ต่อไม่ได้ แต่แค่ใช้มารก็เลวเลยซะงั้น แต่กูก็ไม่ได้มองมันเป็นคนดีหรอก มันก็เป็นจูนิเบียวมาก่อนแล้วค่อยมาเป็นนางเอกแจ่มใสทีหลัง
>>81 จริงๆในซีรีย์กูนับเป็นขาวกิ๊งเลย แค่ขัดวิถีเซียน แต่ในนิยายอ่ะเทาจริง เพราะด้วยเจตนาแล้วพี่เว่ยก็ไม่ได้จะใช้วิชานี้ในทางที่ผิดขนาดนั้น แต่จุดที่เสียจริงๆของนางคือนิสัยที่ค่อนข้างทะนงตนมั่นใจในตัวเองสูงว่าข้าเก่งข้าแน่จัดการทุกอย่างได้ด้วยตัวคนเดียว เอาแต่ใจตัวเองและไม่ค่อยคำนึงถึงความรู้สึกของคนรอบข้าง อิพี่มันเลยต้องเรียนรู้จากความผิดพลาดและสูญเสียสิ่งสำคัญไปนี่แหละถึงค่อยกลายเป็นเว่ยอิงฉบับที่มาเข้าร่างน้องโม่แล้ว กูว่าแม่โม่น่าจะเป็นจำพวกรำคาญตัวเอกแบบนิยายแฟนตาซี จำพวกทำเรื่องเอาแต่ใจตัวเองแล้วเสือกเกิดผลดี มีอะไรผิดพลาดมาก็โทษสิ่งรอบข้างไม่ยอมรับว่าจริงๆตัวเองน่ะแหละที่ประมาท กูยกตัวเองง่ายๆเช่นเฟมีลจากเซวีน่า รายนั้นก็แนวๆนี้เลย เก่ง ทำได้ทุกอย่างทะนงตัวว่าฉันสามารถจัดการทุกเรื่องได้ แต่รายนั้นมีนักเขียนให้ท้ายไง ถ้าอ่านสมัยยังเด็กๆเบียวๆก็ชอบหรอกตัวเอกโชว์เทพ แต่พอมาอ่านตอนโตแล้วนี่เหลือกตามองรัวๆ แค่เรื่องที่ว่าตัวเองเป็นพวกชอบหลงทางแล้วยังเสือกรั้นจนหลงทางจนเกือบไปแดกของไม่ดี ยังไม่ยอมรับตัวเองแล้วโทษว่าเป็นความผิดของสิ่งรอบข้างเลย
สปอยเทียนกวาน อาร์ค 2 ต่อจาก >>74 เทียนกวาน Part.58
.
.
.
.
.
ได้ยินเจ้านายตัวเองพูดแบบนั้นทั้งเฟิงซิ่นกับมู่ฉิงก็รู้สึกเต็มเปี่ยมด้วยพลังใจ แต่ราชครูก็ยังกล่าวว่าเซี่ยเหลียนไม่ควรได้ขึ้นสวรรค์เร็วเกินไป และจำเป็นต้องเห็นสิ่งต่างๆ มากกว่านี้ก่อน แล้วเขาก็อนุญาตให้เซี่ยเหลียนลงจากเขาเพื่อหาประสบการณ์ เซี่ยเหลียนที่รู้สึกเหนื่อยหน่ายกับสิ่งรอบตัว รวมถึงพ่อแม่กับฉีหรงรู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก ราชครูเตือนเพิ่มว่าคำกล่าวที่ว่า “เมื่อมนุษย์ขึ้นสวรรค์ พวกเขาจะได้เป็นเทพ เมื่อล้มเหลว พวกเขาจะกลายเป็นผีร้าย” ล้วนไม่เป็นความจริงเพราะ “เมื่อมนุษย์ขึ้นสวรรค์พวกเขาก็ยังคงเป็นมนุษย์ และเมื่อมนุษย์ล้มเหลว พวกเขาก็ยังคงเป็นมนุษย์อยู่ดี” เขาบอกเซี่ยเหลียนว่าอย่ากังวลเรื่องของหงหงเอ๋อร์เกินไป ทุกคนมีโชคชะตาของตนเอง หลายครั้งเราก็ไม่อาจช่วยใครได้เพียงเพราะเราต้องการช่วย ถ้าเกิดอะไรขึ้นก็ค่อยๆ แก้กันทีหลัง
ในคืนนั้นเด็กชายได้หนีออกจากเขาไท่ชางและหายไปอย่างไร้ร่องรอย ส่วนเซี่ยเหลียนในวัย 17 ปีก็ได้ปราบผีร้ายที่สะพานอี้เนี่ยน เขาได้ขึ้นสวรรค์พร้อมแสงเจิดจ้าและเสียงฟ้าผ่าดังกัมปนาท
3 ปีหลังจากเซี่ยเหลียนได้ขึ้นสวรรค์ ในที่สุดรูปปั้นทองคำสูง 5 เมตรของเทพองค์ชายรัชทายาทแห่งเซียนเล่อก็เสร็จสมบูรณ์ พวกเขานำมันเข้าไปในอารามหลังที่ 8000 ด้วยความยินดี เซี่ยเหลียนมีผู้ศรัทธามากมายนับไม่ถ้วน กลิ่นธูปแทบไม่เคยจางหาย กล่องบริจาคเงินใบใหญ่มักเต็มอย่างรวดเร็ว ในสระน้ำในสวนด้านหลังอารามมีคนโยนเหรียญทองเพื่อขอพร ต้นไม้ก็มีผ้าแดงอธิษฐานผูกเต็มต้น อารามของเซี่ยเหลียนไม่มีหมอนรองให้ผู้ศรัทธาคุกเข่า เพราะเขาเข้าฝันแจ้งเจ้าอาวาสทุกอารามว่าไม่ต้องการให้ผู้ศรัทธากราบไหว้ แต่ผู้คนกลับเชื่อไปว่ามันเป็นแค่ข่าวลือและพากันคุกเข่าโดยไม่ใช้หมอน เซี่ยเหลียนใช้กายทิพย์ลอบมองคนภายในอาราม เสียงขอพรจากผู้ศรัทธาดังเข้ามาในหัวของเขาไม่หยุด แม้ตอนแรกเขาจะฟังทุกคำขอด้วยตัวเอง แต่ด้วยปริมาณที่มากมายทำให้สุดท้ายเขาเลยจำเป็นต้องแบ่งงานให้เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงช่วยฟังและคัดเลือกคำขอสำคัญ ไม่นานนักเมื่อผู้ศรัทธาได้ยินว่าเจ้าชายฉีหรงเสด็จมา ทุกคนก็รีบพากันออกจากอารามราวกลัวผีร้าย ฉีหรงสร้างอารามให้เซี่ยเหลียนในทุกหนแห่ง มักบริจาคทรัพย์สินและตะเกียงให้อารามอย่างสม่ำเสมอ แต่ถึงเซี่ยเหลียนจะเคยส่งสาสน์ผ่านฝันให้อีกฝ่ายประพฤติตนดีๆ ฉีหรงก็ยังชอบสร้างปัญหาไปทั่วเหมือนเดิม
ฉีหรงขอพรว่าอยากพบกับเซี่ยเหลียน และบอกว่าราชากับราชินีก็คิดถึงลูกชายมาก เฟิงซิ่นที่อยู่ข้างๆ จึงเตือนเจ้านายว่าจวินอู๋บอกว่าหากไม่ได้มีเรื่องสำคัญก็ห้ามปรากฏตัวให้มนุษย์เห็นแม้แต่กับครอบครัว ในขณะที่เซี่ยเหลียนมองญาติผู้น้องเขียนคำขอพรลงบนตะเกียงก็ทำให้เขานึกถึงเรื่องในอดีตขึ้นมา ในตอนที่ฉีหรงมาที่ราชวังครั้งแรก ด้วยชื่อเสียงไม่ดีที่แม่ของเขาหนีตามผู้ชาย ทำให้ไม่มีเด็กเชื้อพระวงศ์คนใดยอมเล่นหรือพูดคุยกับเขา ขณะที่ทุกคนหันมาคุย ช่วยดันหลังให้เซี่ยเหลียนเล่นชิงช้า เขาก็เห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาของฉีหรงซึ่งหลบอยู่ด้านหลังมารดา และวันหนึ่งที่พวกเขามาขอพรที่อาราม พวกเด็กคนอื่นก็แกล้งหลอกให้ฉีหรงเขียนขอพรลงบนตะเกียงให้ตนกับแม่รีบตายไปขึ้นสวรรค์ เซี่ยเหลียนโกรธเด็กพวกนั้นมาก ก่อนช่วยญาติผู้น้องเขียนคำขอพรใหม่ หลังจากนั้นฉีหรงก็บูชาในตัวเซี่ยเหลียนมาก เวลาเล่นชิงช้าก็จะมาช่วยดันหลังให้และมักคอยติดตามเสด็จพี่องค์ชายรัชทายาทของตนไม่ห่าง
ในตอนที่ฉีหรงกำลังจะกลับเขาก็เดินชนเข้ากับคนผู้หนึ่งจึงโวยวายด่าอีกฝ่ายทันที คนๆ นั้นเป็นชายหนุ่มวัยเบญจเพส แต่งตัวมอซอ ริมฝีปากของเขาแห้งผาก แม้จะผอมแต่ก็ไม่ได้ดูอ่อนแอ ทั้งดวงตาก็มีประกายแรงกล้า แล้วชายคนนั้นก็ถามขึ้นมาว่าที่นี่คือที่ใด และเขาต้องการไปพระราชวังเพื่อขอเข้าเฝ้าราชา แม้จะถูกฉีหรงหัวเราะดูถูกแต่ชายคนนั้นก็ยังอยากลองขอเข้าเฝ้า ฉีหรงจึงแกล้งบอกทางผิดให้ ชายคนนั้นกล่าวขอบคุณ ทำท่าจะจากไป แต่เมื่อเห็นเหรียญทองในสระน้ำ จู่ๆ เขาก็กระโดดลงไปเก็บพวกมันอย่างไม่เกรงกลัว ฉีหรงสั่งให้ทหารไปจับชายคนนั้นขึ้นมา แต่อีกฝ่ายก็สามารถหลบหนีแล้วเก็บเหรียญเต็มย่าม ทว่าสุดท้ายเขาก็ลื่นขณะปีนขึ้นฝั่งจนถูกกุมตัว ชายคนนั้นบอกว่าแทนที่จะปล่อยให้เหรียญอยู่ในสระ เหตุใดจึงไม่ให้เขานำไปช่วยเหลือผู้คน เมื่อถูกถามว่าเป็นใคร มาจากไหน ชายคนนั้นจึงตอบว่าตนมีชื่อว่าหลางอิง มาจากหย่งอันซึ่งเป็น 1 ในเมืองของอาณาจักรเซียนเล่อ
.
.
.
.
.
>>93 เนอะ เข้าใจมาตลอดว่าขึ้นสวรรค์ต้องตายก่อน แต่เรื่องนี้เหมือนใครบำเพ็ญถึงจุดหนึ่งจู่ๆ ก็ได้จะได้ขึ้นสวรรค์เลย กูไม่ได้เขียนลงในสปอย แต่เซี่ยเหลียนไม่ใช่ปราบผีแล้วได้ขึ้นเลยนะ คือไปเดินทางอยู่พักหนึ่งกลับมานอนที่วัง แล้วได้ขึ้นสวรรค์ตอนนอนอยู่ หรืออย่างเผยหมิง ในเรื่องมีบอกว่าไว้ว่าไม่เคยแพ้ในศึกไหน แต่ศึกสุดท้ายในฐานะมนุษย์ตอนนั้นโดนล้อมกำลังจะถูกฆ่าแล้ว จู่ๆ แกก็ได้ขึ้นสวรรค์
อีกเรื่องที่กูตัดออกจากสปอยคือในเรื่องจะมีฉายาที่ใช้เรียกเทพ 4 องค์ที่ได้ขึ้นสวรรค์หลังทำวีรกรรมน่าจดจำ เรียกว่าทิวทิศน์ทั้ง 4 ประกอบด้วย องค์ชายรัชทายาทผู้เป็นที่รักของเทพเจ้า (เซี่ยเหลียน) แม่ทัพผู้หักดาบ (เผยหมิง) ชายหนุ่มผู้เทเหล้า (ซือชิงเสวียน) กับเจ้าหญิงผู้เฉือนคอตัวเอง (คนนี้ยังไม่มีบทออกมา)
ทำไมเรื่องไม่แปลคำว่าผิงกั่วเป็นแอปเปิ้ลมันกลับมาอีกแล้ววะ โธ่ อีฟาย มันเป็นจีนโบราณไหม แล้วแอปเปิ้ล มันเป็นคำภาษาอะไร บริบทในเรื่องมีตัวละครฝรั่งหรือโยงหาฝรั่งไหม
กูนี่อยากจะทึ้งหัว ทีคำแปลกระบี่แปลเป็นไทยบ่นจะเป็นจะตาย กระเหี้ยนกระหือรือจะให้เขาทับศัพท์กันให้ได้ นี่อยากเรียนภาษาจีนผ่านนิยายแปลกันขนาดนั้นเลยอ่อ มึงไปลงเรียนคอร์สจีนเลยเหอะ ดีกว่ามาหาเศษเล็กเศษน้อยในนิยาย สมองกลับกันอ่อถามจริง
>>94
.
.
.
.
.
กูประทับใจที่มาของฉายาลุงเผยกับองค์หญิงมาก วีรกรรมแมร่งเท่ห์จริงคูลจริงหล่อเสียของคืออะไรไม่รู้จัก ดราม่าสตอรี่สมควรแก่การขึ้นสวรรค์
ส่วนฉายาของเซี่ยเหลียนกับซือชิงเสวียนเป็นเรื่องของโชคชะตาจริง ๆ โดยเฉพาะซือชิงเสวียนเมื่อรู้ที่มาของโชคอันเรียบง่ายนี้แล้วกลายเป็นตลกร้ายสุด ๆ กับใครอีกคนหนึ่งไปเลย จนกูทำใจยอมรับไม่ไหวจริง ๆ ....
.
.
.
.
.
>>95 แต่ๆๆๆ คนที่บ่นเรื่องผิงกั่วเป็นแอปเปิ้ลคือพวกที่ชอบแปลชื่อกระบี่เป็นไทยนะ ก่อนด่าได้อ่านเม้นข้างบนหมดไหมหรือโควต้าแปดบรรทัดหมดจ๊ะ แล้วกูอ่านนิยายจีนทำไมต้องเรียนภาษาจีนวันละคำว่าด้วยชื่อผลไม้วะ อยากเรียนภาษาจีนผ่านนิยายแปลกันขนาดนั้นเลยอ่อ มึงไปลงเรียนคอร์สจีนเลยเหอะ ดีกว่ามาหาเศษเล็กเศษน้อยในนิยาย สมองกลับกันอ่อถามจริง
>>98
.
.
.
.
.
ที่มาฉายาแม่ทัพเผยหล่อสมตำนานวีรบุรุษจริง อีกชอตหนึ่งตอนที่จู่ๆ เอาตัวไปยันภูเขานี่กูอ้าปากค้าง ยกนิ้วให้แบบหลิงเหวินเลย เผยใหญ่โคตรแมน หล่อมั่กๆ FC แม่ทัพเผยคร่ะ 555 ของเจ้าหญิงก็เท่ ตอนอ่านประทับใจมาก ส่วนของซือชิงเสวียนนี่พอนึกถึงคนๆ นั้นก็รู้สึกประทับใจไม่ลงจริงๆ
.
.
.
.
.
แต่พอจุดประเด็นมากูก็สงสัยนะว่านิยายญี่ปุ่นโบราณเรื่องไหนมันใช้แอปเปิ้ล ทำไมพอเป็นญี่ปุ่นแล้วถึงทับศัพท์ได้ ทำไมจีนทับศัพท์แล้วถึงไม่ได้
>>99 มึงจะทู่ซี้เอาชนะไปก็ดูโง่เปล่าๆว่ะ พยายามโยนไปนั่นไปนี่ แต่สุดท้ายนิยายแปลจีนโบราณส่วนมากทั้งในอดีตปัจจุบันและอนาคตมันก็จะแปลเป็นผิงกั่วอยู่ดี มึงไม่ชอบรู้สึกว่าเหมือนต้องมาเรียนจีนวันละคำห่าเหวไรนี่ก็เรื่องของมึงเถอะ ดีดดิ้นให้ตายก็ไม่มีใครมานั่งเปลี่ยนให้มึงหรอกว่ะ ไร้สาระไป แล้วมาถามคนอื่นว่าโควต้าอ่านแปดบรรทัดหมดแล้วเหรอกูก็ถามมึงกลับบ้างว่าความสามารถในการสื่อสารตีความระบบความคิดและตรรกะมีปัญหาขนาดนี้ สนใจพิจารณาสมองตัวเองใหม่บ้างมั้ย
ปล. อิชื่อเสี่ยวผิงกั่วเนี่ยเวลามันโดนแปลไทยในนิยายจริงๆเขาก็ไม่แปลว่าแอปเปิ้ลน้อยหรอกนะ เขาจะแปลว่าผิงกั่วน้อยแทนตะหาก 😆😆
>>106 อรรถรสล้วนๆเลย ต่อให้มันแปลมาว่าแอปเปิ้ลจริงๆก็อาจจะไม่ได้มีปัญหาขนาดนั้นหรอก แต่มีโอกาสโดนด่าเยอะเหมือนกันเพราะสำหรับหลายคนมันดูขัดตา มันค่อนข้างเป็นคำเฉพาะที่คุ้นชินในงานแปลจีนแล้วน่ะ เหมือนฮ่องเต้ ฮองเฮา อ๋อง แปลว่า จักรพรรดิ มเหสี องค์ชายมาก็ไม่ผิด แต่ยังไงฮ่องเต้ ฮองเฮา อ๋อง ผิงกั๋วก็ได้อรรถรสกว่า
แต่ไอ้การให้เหตุผลว่าไม่ควรแปลมาเพราะเหมือนมาเรียนศัพท์จีนวันละคำไรนี่ประสาท ยกมาแบบนี้เหมือนบอกว่าต้องแปลทุกอย่างไม่ให้มีคำจีนเลยไง ลองสนพ.ทำแบบนั้นได้โดนด่ายันชาติหน้าอ่ะ
ขนาดกูเรียนจีน รู้ว่าคำนี้แปลว่าอะไรยังโหวตให้แปลเป็นแอปเปิลอะ นึกถึงมุมมองคนจีนอ่านดิ คนจีนอ่านชื่อเขาก็นึกถึงลูกแอปเปิ้ลเลย มันสื่อว่าตั้งชื่ออย่างง่ายๆ เห็นภาพชัดเจนน่ารักๆ ไทยนี่ยังต้องมาแปลความจากผิงกั่ว เป็นแอปเปิ้ลอีกที อ้างจีนโบราณแปลงี้หมด แปลแบบนี้ทุกเล่มจริงเหรอ มั่นใจเหรอว่าอ่านนิยายจีนโบราณทุกเรื่องที่มีการแปลเป็นภาษาไทยแล้ว แล้วมันมีตรากฎเกณฑ์ไว้เหรอว่าแนวจีนโบราณห้ามแปลชื่อผลไม้
อรรถรสหรืออุปทานหมู่กันเอาเองวะ เอะอะทับศัพท์ยันเนี่ย งานแปลภาษาอื่นเขาก็แปลเป็นภาษาตัวเอง แอปเปิลในทีนี้มันก็คือภาษาไทยแล้ว เพราะคนไทยเรียกแอปเปิล ไม่มีชื่อเรียกอื่น หรือเมิงเรียกหมากเปิ้น ฝรั่งไม่ออกเสียงแอปเปิ้นๆ หรอกนะ มันแอพเพิลมั้ย
แล้วบรรดาชื่อตำแหน่งที่ทัพศัพท์อะ เอาจริงๆ เพราะมันไม่มีคำแปลเป็นภาษาไทยโดยตรงนะ ที่แปลกัน มเหสี อัครชายาอะ มันคือการเทียบตำแหน่งกับตำแหน่งในไทยมากกว่า ส่วนคำว่าจักรพรรดิน่ะ ถ้าเป็นฮ่องเต้ต้องมีคำพ่วงท้ายว่าจักรพรรดิจีนด้วยนะ คำว่าฮ่องเต้คือคำที่จิ๋นซีฮ่องเต้บัญญัติขึ้นมาเรียกตัวเองเพราะเป็นผู้รวบรวมแผ่นดินแล้ว จะได้แตกต่างจากคำว่าหวัง(อ๋อง) กษัตริย์ปกครองเมืองสมัยยังแบ่งเป็นแว่นแคว้น
แต่ในเมื่อเรื่องนี้ตัดสินใจทับศัพท์เป็นผิงกั่วแล้ว ก็ไม่ผิด ถือเป็นสำนวนเขาแล้วกัน แต่คนอ่านก็มีสิทธิ์วิจารณ์ได้นี่หว่า คนชอบผิงกั่วก็ผิงกั่ว ชอบแอปเปิลก็แอบเปิล แต่พวกมาด่าคนให้แปลเป็นแอปเปิลว่าโง่ ว่าควายเนี่ย พิจารณาตัวเองเถอะ
Ky แป๊ป ในนิยายหลังจบที่บอกพี่ซีเฉินกักตนนี่กี่ปีวะ แล้ววั่งเซี่ยนที่จูงลาไปจากวัดกวนอิม กว่าจะกลับกูซูนี่กี่เดือนอะ
>>109 ก็ไม่มีใครห้ามแปลเลยนะ ที่คุยกันตอนนี้คือส่วนมากมันไม่แปลไง และคนอ่านส่วนมากก็รู้สึกว่าแบบนี้มันโอเคกว่าแปลทับศัพท์อิงค์ไง คนที่มีปัญหาตอนนี้คือคนที่มาร้องว่าต้องแปล มึงต้องแปลให้กู เพราะกูไม่อยากรู้สึกเหมือนเรียนจีนวันละคำ แล้วด่าว่าคนที่ชอบผิงกั่วอยู่แล้วสมองกลับ มึงงงใช่มั้ย พักก่อนนะ
กูพูดสักคำหรือยังว่า นิยายจีนแปลโบราณทุกเรื่องใช้คำว่าผิงกั่ว กูบอกว่าส่วนมากมั้ย และใช่กูอ่านนิยายจีนแปลโบราณเกือบทุกเรื่องนะ ด้วยหน้าที่การงานกูแล้ว มึงประชดแบบนี้ก็เสียเปล่าว่ะ กูอ่านมาตั้งแต่ยุคที่มันแปลทุกอย่างจนถึงรุ่นที่มีปัญหาเจิ้น เปิ่นกงเลยนี่แหละ มึงอาจจะมองว่าแปลไปสิคนไม่เคยอ่านจะได้เข้าใจ แต่ถ้ามองมุมรวมการไม่แปลไม่ตายไง แถมได้อรรถรสกว่าไง อิปัญหาผิงกั่วเนี่ย ในมุมมองสนพ. บก. นักแปลแล้ว มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่ไงมึง ในเมื่อคน'ส่วนมาก'ชอบ การแสดงความเห็นแบบสุดโต่งโดยไม่คำนึงถึงบริบทสังคมของงานนั้นๆ แถมใช้เหตุผลแบบข้างๆคูๆมันก็ดูไร้สมองจริงๆนี่ ถ้าคุยแบบมีเหตุมีผลมีสมองแต่แรกไม่มีใครด่ามันหรอก
เรื่องแบบนี้ก็เหมือนโต้วาทีปะ มึงเองยังอยากวิจารณ์เลยแล้วทำไมพวกกูจะแย้งไม่ได้
กูว่า ผิงกั่ว เยอะไป ต่อจากนี้มึงยาวเลยค่ะ อิงเถา ผลไม้อะไรมึงไม่ต้องแปลเลยค่ะ จำเอา เรียนศัพท์ภาษาจีน 101 ต่อจากนี้ลามเป็นสรรพนาม สถานที่ แล้วก็สิ่งของ สุดท้ายคนแปลมึงนึกคำอะไรไม่ออกไม่ต้องค้นคว้าค่ะ ใช้วิธีแปะเสียงพินอินแล้วอธิบายเชิงอรรถ
กูว่าชุ่ยไปหน่อยนะ มันมีวิธีที่ทำให้คนอ่านรู้สึกว่าเป็นนิยายจีนได้โดยไม่ต้องทับศัพท์ เหมือนนิยายตะวันตกที่ไม่ต้องใช้สรรพนามว่าไอ ยู เวลาพูด เหมือนสมมติถ้าคนแปลนิยายตต.มาแนว
“ไอไม่โอเคเลยนะ ยูอิ๊กนอร์แอฟแฟร์แบบนี้”
“โอ้ว ออเรนจ์ผลนั้นมันดีมาก ๆ โซเวรี่กู๊ด”
ต้องประมาณนี้ไหม ก็ไม่ต้อง เพราะงั้นกูเชียร์ให้แปล ถ้ากูอยากรู้ศัพท์ลับสมอง กูเปิด google หรือเรียนจากแอพได้
แต่พวกฮ่องเต้ ฮองเฮา อะไรประมาณนี้ไม่ต้องแปลก็ได้
>>113 นี่กูก็ไม่ได้แทคใครนะ กูตอบความเห็นรวมๆ ที่ผ่านตามาทั้งหมดนั่นแหละ กูว่าสายงานกูก็สายงานเดียวกับเมิง แต่อันนี้มันเป็นเรื่องความชอบของแต่ละบุคคลเพราะมันไม่มีกฎตายตัวว่ะว่าต้องแปลหรือไม่แปลยังไง ส่วนใหญ่คือปรึกษากันกับนักแปลและฟังเสียงส่วนใหญ่ในทีม
ก็ต่างฝ่ายต่างพูดกันด้วยเหตุผลก็จบ แต่เมิงดูฝั่งที่โหวตผิงกั่วดิ หยาบคายแค่ไหน ก็อย่างที่มึงว่า มันเหมือนโต้วาที ก็คุยกันด้วยเหตุผลแค่นั้น ยังไงมันก็แก้ไขอะไรไม่ได้อยู่แล้ว
กูเป็นคนเดียวเหรอที่โอเคกับทั้งผิงกั่วและแอปเปิ้ล 555555 หรือเพราะกูไม่รู้ภาษาจีนวะ จะใช้ผิงกั่วไปเลยกูก็ไม่ติดขัดนะ แต่ลองคิดเล่นๆสมมติว่าถ้ากูอ่านนิยายญี่ปุ่นย้อนยุคเจอคนแปลใช้ ริงโกะ ทับศัพท์มาเลยเพราะแอปเปิ้ลมันดูฝรั่งไป อันนี้กูน่าจะรู้สึกขัดๆแฮะ
>>114 เอางี้ ข้อแรกมึงต้องเก็ตก่อนว่าเขาไม่ได้ให้มึงมาเรียนจีน 101 ในนิยาย เพราะงั้นมึงยกเหตุผลนี้มาอีกแปดพันรอบมันก็ดูงี่เง่า มึงเก็ตมั้ย มึงต้องเข้าใจก่อนว่าเขาพยายามคุยกันในเรื่องของความชอบ ความเคยชิน อรรถรส ความเหมาะสม ไม่ใช่เรื่องเรียนจีนห่าไรนั่น ไม่มีนิยายเรื่องไหนที่เขาเลือกใช้การทับศัพท์โดยมีวัตถุประสงค์ในการให้มึงเรียนจีน 101 และการอ่านนิยายจีนที่ทับศัพท์ก็ไม่ได้ช่วยให้มึงฉลาดขึ้นง่ายๆขนาดนั้นด้วย ดูจากการที่มึงยังไม่เก็ตสักทีว่าทำไมเขาแปลผลไม้อย่างอื่นได้แต่เลือกไม่แปลผลไม้หรือพืชที่ชื่อไทยมันทับศัพท์อิงค์ และยังมีปัญหาในเรื่องผิงกั่วโง่ๆนี่ แปลว่ามึงไม่เห็นจุดที่ใหญ่กว่าชื่อผลไม้โง่ๆอันนี้คือชื่อสมุนไพร ชื่อสมุนไพรจีนแม่งมีชื่อไทยเยอะมากแต่เขาเลือกทับศัพท์เกือบหมดเลยว่ะ มึงคิดว่าเพราะอะไรล่ะ มึงยังคิดว่ามันเป็นการทับศัพท์เพื่อเรียนจีน 101 โง่ๆนั่นอยู่อีกเหรอ
>>115 ข้อความส่วนมากของมึงตอบกู และใช่มันไม่มีกฎตายตัว ไม่ใช่ทุกสนพ.ที่ทับศัพท์และใช่มันแก้อะไรไม่ได้ เพราะแฟคมันคือคนอ่านนิยายจีนส่วนมากโอเคกับการทับศัพท์ไง กูเคยอยู่ในจุดที่รู้สึกว่าทับห่าไรเยอะแยะวะ และอยู่ในจุดที่เห็นคนโดนด่าเละเทะเพราะแปลแบบไม่ทับศัพท์เลยมาหลายรายแล้ว ดราม่านี่ก็เหมือนยุคที่คนนิยมเขียนนิยายเชตติ้งฝรั่งแล้วโดนด่าว่าเขียนเหมือนสำนวนแปลคนไม่ชอบน่ะแหละ การไม่ทับเลยก็โดนด่าว่าเหมือนนิยายจีนเสินเจิ้น อ่านแล้วไม่อิน อ่านแล้วขัดตาเช่นกัน ชอบไม่ชอบอยู่ที่จริต เขาคุยกันเรื่องนี้แหละ เก็ตแล้วเนอะ ขอบคุณ
ส่วนพวกที่หยาบคายมากๆ อืม นี่โม่งน่ะนะ คนที่อยากด่าหยาบจริงๆก็มี โทรลก็มี โง่โดยสันดานจนน่าด่าก็มี มันก็แล้วแต่ว่ามึงจะใส่ใจแค่ไหนล่ะนะ
>>117 บริบทเรื่องการแปลการใช้คำในนิยายแปลแต่ละชาติมันค่อนข้างมีรากฐานต่างกันอยู่ อีกอย่างแอปเปิ้ลในญี่ปุ่นโบราณมันก็ไม่ค่อยมีด้วยไง แอปเปิ้ลเข้าไปมีบทบาทที่ญี่ปุ่นจริงๆช่วงปี 18xx กว่าๆ เอง ไม่พอ นิยายญี่ปุ่นโบราณก็ใช่จะหาอ่านได้ง่ายๆเหมือนนิยายจีนหรือตะวันตกโบราณด้วยน่ะ
>>119 ไม่รากฐานอะไรหรอก อุปทานหมู่นั่นแหละ เหมือนใครจุดกระแสอะไรมาก่อนก็เฮโลตามๆ กัน นิยายจีนที่เด็กเพิ่งมาอ่านกันหลังๆ ดันนิยมทับศัพท์ เลยเห็นดีเห็นงามกันไป คิดว่าดูเท่ ดูคูล ดูจีน อย่างลม.ที่เนื้อหาครึ่งหน้า เชิงอรรถครึ่งหน้า ดันถูกใจกัน เฮ้อ
นิยายจีนโบราณสำหรับกูคือ ไม่เขียนขนมปังแทนหมั่นโถวก็พอละ อันนี้คือปิดทิ้ง
>>118 เรื่องสมุนไพรถ้ามีชื่อไทย กูแปลไทยว่ะ แต่สมุนไพรจีนคือส่วนใหญ่มันไม่มีชื่อไทย มีแต่ชื่อจีนในภาษาถิ่นอื่นๆ ก็จะเลือกคำที่คนไทยคุ้น ใช้ประจำ ถ้าไม่มีแม่งจริงๆ ถึงค่อยทับศัพท์และใส่ฟุตโน้ต
แอปเปิลมันเป็นผลไม้เอเลี่ยนในไทย มันไม่มีชื่อไทย ก็ต้องเบือกระหว่างผิงกั่วกับแอปเปิล ซึ่งมันนิยายจีน กูว่าเรียกผิงกั่วก็ไม่ได้แน่อะไรนะ
>>120 ก็สมัยนิยมถูกแล้วนิ แล้วผิงกั่วมันก็แปลงี้มาตั้งแต่แนวรักจีนโบราณยุคแรกๆแล้วนะ อุปทานหมู่กันมาเป็นสิบกว่าปีเลยอ่ะ สุดยอดดดด มึงแยกยุคผิงกั่วกับยุคเจิ้นออกก่อนมั้ยวะ ไม่งั้นถกยาวกว่านี้อีกนะ ถ้ามึงจะไฟท์ว่าอุปทานหมู่นี่คือลากสนพ.ใหญ่มาทั้งยวงเลยนะมึง แล้วเจิ้น หนูปี้ เปิ่นกง เกอ นี่ก็เป็นยุคที่ได้อิทธิพลจากการที่เราเริ่มดูหนังจีนจากซับไทยด้วยซ้ำนะ จากเดิมที่เราโตมากับหนังจีนพากย์ไทย ยุคสมัยเปลี่ยนจริตความชอบความเคยชินของคนก็เปลี่ยน เทียบญี่ปุ่นงี้ก็เริ่มทับคำว่าเซนเซย์คำว่าซามะเพื่ออรรถรสกันมากขึ้น เพราะบางอย่างคำไทยมันแทนไม่ได้ยิ่งเป็นคำทับจากอิงค์ยิ่งไม่เข้าก็มีไงมึง
นี่กูยังไม่ได้พูดถึงการดีดดิ้นการแปลชื่อสัตว์เลี้ยงนะเพราะจุดเริ่มต้นมันมาจากการบ่นเรื่องไม่แปลชื่อสัตว์เลี้ยง เนี่ยถามมึงจริงๆเลย ม้าพระเอกชื่อเสี่ยวเฮยมึงแปลมั้ย แปลว่าดำน้อยงี้เหรอ
>>123 ky เดี๋ยวนี้ญี่ปุ่นแปลเป็นเซนเซย์แล้วเหรอวะ กูเห็นแต่อาจารย์อยู่เลย ซามะก็ยังแปลว่าท่าน ทั้งสายการ์ตูนและนิยาย อย่างสนพไลท์โนวที่ลูกค้าเป็นกลุ่มโอตาคุเยอะเรื่องที่กูตามก็แปลเลย คนแปลพยายามหาคำให้ใกล้เคียงที่สุดไม่ใช่แค่ใส่เชิงอรรถแล้วจบๆไป มึงช่วยตัวอย่างสนพ.และเรื่องที่แปลทับศัพท์ได้มั้ย
กูเคยเห็นคนแปลชื่อสัตว์เป็นเจ้าขาว เจ้าดำบ่อยนะ
เห็นความเห็นวันนี้ กูต้องทำใจล่วงหน้าเลยสินะว่าคงไม่มีคำว่าอาจารย์แล้ว มีแต่ซือจุน ซือฝุเพราะเคยชินมาสิบกว่าปี กูกูผู้ชื่นชอบการทับศัพท์ก็แปลมาสิบกว่าปีแล้ว เหตุผลนี้เอามาใช้ได้ ต่อไปก็เตรียมรับมือการก้มๆเงยๆอ่านเชิงอรรถกันนะ
เรื่องชื่อที่มีคำไทยจะแปลไม่แปลกูให้ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณผู้แปล ถ้าไม่แปลต้องมีเชิงอรรถ ส่วนใครใช้ทับศัพท์อิ้ง แอปเปิ้ล เชอร์รี่ แดนดิไลออน ทิวลิปในจีนโบราณกูปัดตก
>>127 ถ้าสายญี่ปุ่น กูเห็นพวกแปลทับศัพท์คือพวกซับอิ๊งนะ ซับอิ๊งจะชอบใช้ oniisan sensei senpai -sama -san อะไรแบบนั้นไปเลย พวกแฟนซับอนิเมะไทยบางเจ้าก็อาจจะทำแบบนั้นมั้ง ตรงนี้กูเดาละเพราะกูไม่ดูแฟนซับของไทย
ส่วนของสำนักพิมพ์กูยังไม่เคยเจอคนทับศัพท์พวกนี้ อย่างมากก็แค่ซัง จัง คุง ยังไม่เคยเจอทับศัพท์ซามะหรือเซนเซ ถ้าเจอทับศัพท์จะเป็นพวกศัพท์เฉพาะบางวงการ อย่าง เมย์จิน ในวงการหมากรุก เทือกๆนั้น
>>127 >>129 +1 พวกที่ว่าสมัยนี้ใช้เซนเซ เซนไป ซามะนี่น่าจะชินจากการอ่านแปลอิ้งไม่ก็แปลไทยเว็บเถื่อนอะ กูอ่านไลท์โนเวลแปลไทยไม่เคยเจอนะ อย่าสับสนเอามาปนกันเด้อ
กูเห็นหลายสนพ.กับนข.ไทยเริ่มใช้เจิ้นกัน แต่ซือจุนเพิ่งเจอในตัวร้าย มีสนพ.อื่นเริ่มบ้าจี้ใช้ตามแล้วหรอวะ orz เพิ่งอ่านจีนโบราณของโรสไปสองเรื่อง ยังใช้อาจารย์อยู่นะ
ซือจุนทำกุเสียอรรถรสในการฟินศิษย์อาจารย์มากบอกตรงๆ
ขอ KY สปอยเทียนกวาน อาร์ค 2 ต่อจาก >>92 เทียนกวาน Part.59
.
.
.
.
.
หลางอิงเล่าว่าตอนนี้หย่งอันแห้งแล้งไม่อาจทำการเพาะปลูก ผู้คนขาดรายได้และอดอยากล้มตาย ในเมื่อเมืองหลวงหล่อรูปปั้นทองคำ โยนเหรียญขอพรลงในสระน้ำได้ เหตุใดจึงไม่บริจาคให้หย่งอันบ้าง ฉีหรงด่าอีกฝ่ายว่าใช้ความจนมาอ้างเพื่อขโมยของของเทพเจ้า หลางอิงเลยบอกว่าเช่นนั้นเขาจะคุกเข่าโขกหัวคำนับเพื่อให้องค์เทพแบ่งปันทรัพย์สินช่วยเหลือ ฉีหรงเอ่ยอีกว่าเซี่ยเหลียนงานเยอะ ไม่มีเวลาสนใจคนต่ำต้อยอย่างอีกฝ่าย ซึ่งหลางอิงก็เห็นด้วย เพราะพวกเขาสวดภาวนาขอร้องแล้วก็ไม่เห็นมีอะไรดีขึ้น คำพูดนั้นทำให้ฉีหรงโกรธมาก เขาสั่งให้ทหารซ้อมหลางอิง แต่เฟิงซิ่นก็ใช้พลังช่วยทำให้การโจมตีของพวกเขาเบาลง ตอนนั้นเองมู่ฉิงก็มาถึงพอดี แต่เขาก็ไม่เคยได้ยินเรื่องภัยแล้งในหย่งอันเช่นกัน พอฉีหรงสั่งให้คนจับหลางอิงไปขัง เซี่ยเหลียนจึงใช้พลังทำให้รูปปั้นโยก ฉีหรงที่กลัวว่ารูปปั้นของเซี่ยเหลียนจะล้มจึงสั่งให้พวกทหารไปช่วยตนจับรูปปั้นไว้ หลางอิงเลยอาศัยจังหวะนั้นหลบหนีไปได้
เมื่อหลางอิงหยุดพักที่ใต้ต้นไม้ในป่า เซี่ยเหลียนก็จำแลงกายเป็นนักพรตเข้าไปหาอีกฝ่ายซึ่งกำลังใช้มือเปล่าขุดดิน เขายื่นน้ำดื่มให้ชายหนุ่มที่รับมันไปดื่มอย่างกระหายก่อนเอ่ยขอบคุณ หลังจากสอบถามความเป็นมา หลางอิงก็บอกว่าพวกตนมาจากอ่าวหลางเอ๋อร์ในหย่งอัน พอเห็นเซี่ยเหลียนสงสัยคำว่าพวกตน ชายหนุ่มจึงปลดย่ามลงมาเปิดให้เซี่ยเหลียนเห็นศพของเด็กชายอายุราว 2-3 ขวบด้านใน หลางอิงเล่าว่าเขาไม่รู้เลยว่าลูกของตนตายเพราะกระหายน้ำ หิว ป่วย หรือว่าทุกอย่างรวมกัน เขาแบกอีกฝ่ายที่ร้องไห้และไอไม่หยุดออกจากเมือง ตอนที่บุตรเงียบเสียงก็นึกว่าหลับไป แต่หลังจากนั้นถึงเขาพยายามปลุกเท่าไรอีกฝ่ายก็ไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย หากภรรยาที่จากไปทราบคงด่าเขาไม่หยุด แต่เขาก็ยังอยากให้เธออยู่ตรงนี้ด้วย
หลางอิงขอตัวกลับไปขุดหลุมเพื่อฝังลูกชาย สักพักเซี่ยเหลียนก็คิดได้ว่าให้น้ำอย่างเดียวคงไม่พอจึงส่งตุ้มหูปะการังสีแดงที่เหลือข้างเดียวของตนให้ หลางอิงไม่ปฏิเสธ เขารับมันไปพร้อมเอ่ยขอบคุณอีก มู่ฉิงที่สืบได้ความแล้วตามมาแจ้งว่าที่หย่งอันมีอารามของเซี่เหลียนเพียงน้อยนิด และมีกฎว่าถ้าใครจะขอพรต้องบริจาคเงินด้วยทำให้พวกเขาไม่ได้ยินเสียงสวดภาวนาของชาวบ้านหย่งอัน จากนั้นเซี่ยเหลียนก็สั่งให้ผู้ติดตามทั้งสองไปดูสถานการณ์ในหย่งอัน ส่วนตัวเขาจะไปสอบถามราชครูให้ได้ความ
แม้จะมีกฎห้ามเทพปรากฏตัวต่อหน้ามนุษย์ แต่ก็มีข้อยกเว้นสำหรับนักพรตชั้นสูง เมื่อรับรู้การมาของอดีตลูกศิษย์ ราชครูก็ให้คนอื่นออกจากหอแล้วปิดประตูคุยกับเซี่ยเหลียนสองคน เขาบอกว่าราชารู้เรื่องที่เกิดขึ้นในหย่งอันดี และเป็นเขาเองที่คนแนะนำไม่ให้ราชาหรือราชินีบอกเรื่องนี้กับเซี่ยเหลียน เพราะถึงเซี่ยเหลียนรู้ไปก็ไม่เกิดประโยชน์อันใด เซี่ยเหลียนบอกว่าจะไม่ให้เขาสนใจประชาชนของตัวเองได้อย่างไร เขาขอให้อาจารย์แจ้งราชาว่าไม่ต้องสร้างอารามให้เขาอีก ส่วนรูปปั้นทองคำก็สามารถนำไปหลอมเอาเงินไปช่วยขุดคลองส่งน้ำ พอได้ยินดังนั้นราชครูก็บ่นว่าเซี่ยเหลียนได้ขึ้นสวรรค์เร็วเกินไป ตอนนี้ประชาชนยังไม่ตายทั้งหมดเสียหน่อย
เซี่ยเหลียนโกรธผู้เป็นอาจารย์มาก แต่ราชครูก็ต่อว่าเซี่ยเหลียนที่ไม่ยอมตัดขาดสถานะบนภพมนุษย์ ทั้งยังบอกว่าอีกฝ่ายไร้พลัง การมายุ่งจะพาลทำให้เรื่องยุ่งยากกว่าเดิม เซี่ยเหลียนไม่เชื่อว่าหากเขาพยายามลงมือจะไม่เกิดผลอะไรเลยจึงตั้งใจจะไปคุยกับบิดาด้วยตนเอง ราชครูบอกว่าอย่าได้ทำอะไรโง่ๆ เซี่ยเหลียนเลยถามว่าถ้าเช่นนั้นเขาทำอะไรได้บ้าง เทพถูกเรียกว่าเทพเพราะช่วยเหลือมนุษย์ไม่ใช่หรือ ถ้าอย่างนั้นเขาจะขึ้นสวรรค์มาเพื่ออะไร
ราชครูบอกว่าเขาเห็นอนาคตของเซี่ยเหลียนมีแต่ความดำมืด หากเซี่ยเหลียนช่วยเหลือประชาชนไม่ได้ คนเหล่านั้นจะลากเซี่ยเหลียนลงจากแท่นบูชา แต่เซี่ยเหลียนเชื่อว่าคนของเขาจะไม่เป็นเช่นนั้น แต่ถ้าเขาไม่อาจช่วยเหลือประชาชนได้ก็ไม่ควรได้อยู่บนแท่นบูชาอยู่ดี สักพักราชครูก็ถอนหายใจ อธิบายว่าแม้สิ่งที่พ่อเซี่ยเหลียนทำอาจไม่ถูกต้อง แต่ก็ไม่อาจกล่าวได้ว่าผิด ไม่ใช่ว่าราชาไม่เคยคิดจะส่งเงินไปช่วยหย่งอัน เขาบอกให้เซี่ยเหลียนลองไปดูด้วยตนเองว่าหากเป็นตัวเองจะทำอะไรได้หรือไม่ เซี่ยเหลียนจึงขอบคุณอีกฝ่ายแล้วเดินทางไปหย่งอันทันที
.
.
.
.
.
>>123 ลืมตอบเรื่องสัตว์เลี้ยง เป็นกูแปลว่ะ อย่างที่พูดคือ ลองคิดตามมุมมองของคนจีนอ่าน ที่เขาตั้งชื่อง่ายๆ แบบนี้คือพอคนจีนอ่านปุ๊บ เห็นภาพปั๊บ และให้ความรู้สึกว่ามันง่าย แต่ถ้าเป็นคนไทยอ่านทับศัพท์ มันต้องมาแปลงสารอีกที มันไม่ได้อารมณ์ง่ายๆ แบบที่คนเขียนตั้งใจ
เจ้าดำน้อยไม่น่ารักยังไงวะ
>>138 เป็นเซี่ยเหลียนที่อยู่ไม่สุขเองน่ะ 555 ส่วนเรื่องบริจาคนี่เป็นเพราะถ้าไม่มีคนบริจาคเลย อารามจะไม่มีปัจจัยไว้ดูแลสถานที่ซื้อธูปเทียนเข้าวัด หย่งอันตอนนี้เหลือแต่คนจนเลยไม่มีใครบริจาคเงิน ทางอารามเลยตั้งกฎขึ้นมาเอง
>>139 กฎมีมานานแล้วอะ เพราะโลกมีวัฏจักรของมันถ้าเทพมามีเกี่ยวเดี๋ยวมันจะยุ่ง
>>140 เสริมจาก >>141 นอกจากนั้นก็อาจช่วยอำนวยพรนิดๆ หน่อยๆ อย่างเทพสงครามอย่างเซี่ยเหลียนสามารถอำนวยพรด้านการป้องกันคุ้มภัย เทพแห่งน้ำช่วยอำนวยพรด้านการเงิน การเดินทางค้าขาย เทพแห่งดินอำนวยพรด้านการก่อสร้าง เทพวรรณกรรมช่วยด้านการงาน อะไรพวกนั้น
สนพ. บอกว่า ปรมจ.กำหนดออก 3-4 เดือนเล่ม เล่มสองออกตอนเดือนไหนนะ กูจะได้นับเดือนรอ คิดถึงหานกวงจวิน
สปอยเทียนกวาน อาร์ค 2 ต่อจาก >>135 เทียนกวาน Part.60
.
.
.
.
.
สถานการณ์ในหย่งอันแย่มาก เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงที่สืบข่าวได้แล้วรีบรายงานเซี่ยเหลียนว่าภัยแล้งในเซียนเล่อมีเค้าลางมาตั้งแต่เมื่อ 2 ปีก่อน แต่ปีนี้น้ำน้อยกว่าปรกติมากโดยเฉพาะในภาคตะวันตกอย่างหย่งอัน ครอบครัวคนรวยยังพอหาซื้ออาหารกับน้ำดื่มจากที่อื่น และพากันย้ายบ้านได้ คนที่เหลือจึงมีเพียงคนยากไร้ ราชาเคยส่งเงินมาช่วยนานแล้ว แต่ทุกครั้งที่ผ่านมือข้าราชการมันก็ถูกยักยอกออกไปจนสุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร หากฝืนส่งมาอีกก็มีแต่จะเป็นอาหารให้พวกปรสิต ราชาจึงเลิกส่งเงินมาช่วย มู่ฉิงคิดว่าสิ่งที่เกิดในภพมนุษย์คือความรับผิดชอบของราชาไม่ใช่เซี่ยเหลียน การเข้าไปยุ่งจะเป็นการเอาปัญหามาสู่ตัวเองมากกว่า และถึงแม้เซี่ยเหลียนจะไปสั่งให้ข้าราชการพวกนั้นคืนเงินมาก็ไม่ได้ช่วยแก้ต้นเหตุของปัญหา
เฟิงซิ่นเสนอให้ขุดคลองส่งน้ำ แต่พอเซี่ยเหลียนมาเห็นสถานที่จริงจึงรู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ ตอนนี้ทุกที่ล้วนประสบภัยแล้งจะให้แบ่งน้ำจากที่อื่นมาคงไม่ได้ อีกทั้งการสร้างก็ต้องใช้เวลาหลายปี แต่ในเมือใช้วิธีสามัญไม่ได้ แม้ก่อนหน้านี้นอกจากจวินอู๋แล้วเขาจะไม่เคยไปพยายามผูกมิตรหรือเยี่ยมเยียนเทพองค์ใดเพราะอยากปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียม แต่เขาจะบากหน้าไปขอยืมอุปกรณ์เทพจากเทพแห่งฝนเพื่อโยกย้ายน้ำจากภาคตะวันออกของเซียนเล่อมาช่วยหย่งอัน ทว่ามู่ฉิงแย้งว่านอกจากหย่งอันแล้วที่อื่นในเซียนเล่อก็ล้วนมีน้ำน้อย การนำน้ำจากตะวันออกมาให้หย่งอันจะทำให้ที่นั่นรับเคราะห์ไปแทน และด้วยจำนวนประชากรที่มากกว่าก็จะทำให้มีคนเสียชีวิตมากขึ้น
เซี่ยเหลียนคิดไม่ตก เขาเห็นชาวหย่งอันที่ผอมแห้งใกล้ขาดน้ำและอาหารตายอยู่เต็มเมือง เขาบอกให้เฟิงซิ่นและมู่ฉิงพยายามขนน้ำมาที่นี่ระหว่างที่เขาคิดหาวิธีแก้ไข แม้เฟิงซิ่นจะรับคำสั่งอย่างเต็มใจ แต่มู่ฉิงก็ยังไม่เห็นด้วย เขาบอกว่าพวกตนไม่อาจช่วยเหลือคนเหล่านี้ไปตลอด และไม่อาจช่วยได้ทั้งหมด เซี่ยเหลียนเป็นเทพสงครามไม่ใช่เทพแห่งน้ำ แต่ถึงจะเป็นเทพแห่งน้ำก็ไม่สามารถสร้างน้ำจากความว่างเปล่าได้อยู่ดี และพวกเขาไม่มีพลังมากพอ คำพูดนั้นทำให้เซี่ยเหลียนชะงัก แต่สุดท้ายเขาก็ยังเดินหน้าต่อไป
เซี่ยเหลียนไม่แน่ใจว่าทำไมตัวเองกลับมาที่ราชวังทั้งๆ ที่ปรากฏตัวให้คนอื่นเห็นไม่ได้ อีกทั้งก็ไม่ได้ต้องการมาหาพ่อแม่ เขาเดินไปตามสถานที่คุ้นเคยจนกระทั่งพบราชากับราชินีอยู่ด้วยกันเพียงลำพัง เแม่ของเขากำลังลูบหน้ากากทองที่ลูกชายเคยสวมใส่ เส้นผมที่กลายเป็นสีเทาของบิดาทำให้เซี่ยเหลียนอดสงสัยไม่ได้ เพราะตอนที่อีกฝ่ายไปที่อารามของเขาเมื่อไม่นานมานี้ผมก็ยังเป็นสีดำ หลังจากฟังทั้งสองพูดจึงได้รู้ว่าทุกครั้งที่จะไปอาราม ราชาจะย้อมผมก่อนเสมอเพื่อไม่ให้ลูกชายเห็น ราชินีบอกให้สามีไปพักผ่อน แต่ราชาบอกว่าเขายังต้องทำงานเพราะวันนี้มีชาวหย่งอันจำนวนหนึ่งอพยพมาที่เมืองหลวง หากมาเฉยๆ และมีจำนวนแค่หลัก 10 หลัก 100 ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้ามีคนอพยพมาเป็นพันเป็นหมื่น รวมไปถึงขโมยเงินวัดอย่างเรื่องที่เกิดในวันนี้ นั่นอาจเกิดปัญหาตามมา ราชินีอดเปรยไม่ได้ว่าหากเซี่ยเหลียนยังอยู่ก็จะได้ช่วยแบ่งเบางานให้พ่อ ราชาแย้งว่าแค่อีกฝ่ายไม่สร้างปัญหาให้เขามากขึ้นก็ดีแล้ว แต่คงเป็นการดีกว่าที่จะปล่อยให้บุตรได้ทำทุกอย่างตามที่ใจปรารถนา ใช้ชีวิตอย่างอิสระไม่ต้องรู้เรื่องอะไรอยู่บนสวรรค์
ได้ยินดังนั้นราชินีก็ยิ้มบอกว่าเป็นราชาเองที่ชอบสปอยลูกชายตั้งแต่เด็ก ก่อนบ่นว่าตั้งแต่อยู่ที่เขาไท่ชางเซี่ยเหลียนก็ไม่ค่อยยอมกลับมาเยี่ยมที่บ้าน พอเป็นเทพก็ยิ่งได้เจอกันยาก พวกเขาไม่ได้เจอลูกชายมา 3 ปีและไม่รู้จะได้พบอีกเมื่อไร แต่เธอจะไม่ด้วยเกรงว่าหากขอให้อีกฝ่ายมาปรากฏตัวจะทำให้ลูกชายทำผิดกฎสวรรค์จนเดือดร้อน ตอนนี้แค่เธอได้มองรูปปั้นของลูกชายก็เพียงพอแล้ว
ยิ่งฟังทั้งสองคนพูดเซี่ยเหลียนก็ยิ่งรู้สึกผิด แต่เขาก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดีว่าจะคุยอะไรกับพ่อแม่ เขาจำแลงกลายเป็นนักพรตสืบหาข้อมูลปริมาณน้ำในเมืองหลวงแล้วก็พบที่มู่ฉิงบอกว่าทุกแห่งในเซียนเล่อมีปริมาณน้ำน้อยลงมากเป็นเรื่องจริง เขายืนเครียดอยู่ข้างแม่น้ำจนกระทั่งฝนเริ่มตก พอเห็นเซี่ยเหลียนยืนนิ่งก็มีชายสองคนดึงเขาไปหาที่หลบด้วย เมื่อฝนเริ่มซาชายคนหนึ่งจึงยกร่มของตนให้เซี่ยเหลียน ก่อนใช้ร่มคันเดียวกับเพื่อนวิ่งจากไป สักพักเซี่ยเหลียนก็เห็นอารามเล็กๆ ที่มีป้ายติดว่า “กายอยู่ในนรก ใจอยู่บนสวรรค์” เป็นอารามของเขานั่นเอง ที่นี่ไม่มีนักพรตประจำการ อีกทั้งรูปปั้นดินเหนียวก็บิดเบี้ยวน่าตลกเป็นอย่างมาก ดอกไม้สีขาวที่ปักอยู่ในมือของรูปปั้นสะดุดตาเซี่ยเหลียน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นดอกไม้จริงๆ บนรูปปั้นของตัวเองจึงอดเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ไม่ได้
.
.
.
.
.
>>145 ขอบคุณสำหรับสปอยเหมือนเดิมนะเพื่อนโม่ง กูว่าเทียนกวานมันแบบเหมือนเป็นบทเรียนของเซี่ยเหลียนอ่ะว่าบทโลกนี้มันไม่มีทางที่ทุกอย่างจะได้อย่างใจ แม้ว่าเราจะพยายามแค่ไหนก็เถอะ ชอบอ่ะ ยิ่งอ่านยิ่งชอบงานแม่โม่ คือเขาปั้นคาร์ตัวละครมาดีจริงๆ คือไม่ได้เป็นคาร์ที่มาแค่จากการเขียนบรรยายนิสัยบรรทัดเดียว แต่เป็นคาร์ที่เราสัมผัสได้ผ่านวิธีการคิด การแสดงออกจริงๆอ่ะ
ตอนตัวร้ายนี่เขาออกแต่ละเล่มห่างกันแค่ไหนอ่ะ ไม่ใช่อะไรคือกูต้องเกียมตังให้เทียนกวานไง แล้วมีปรจ ฮัสกี้และฆ่าหมาป่าอีกที่ออกปีหน้าพร้อมกัน นี่ยังไม่รู้นะว่าสองเรื่องหลังกี่เล่มจบออกปีหน้าด้วยมั้ยแต่เตรียมตัวก่อนเลย แถมเทียนกวานมีบ็อกด้วย / นิพพาน
>>146 กูก็ชอบงานแม่โม่มากที่ตัวละครของเขามีมิติ โดยเฉพาะในเรื่อง ปรมจ กับเทียนกวาน สำหรับกูแล้วประเด็นหลักของเรื่องเทียนกวานคือความมั่นคงอะ คือชีวิตมันมีอะไรจำกัด มีขึ้น มีลง มีดี มีร้าย มีสมหวัง มีผิดหวัง บางครั้งก็ทำถูก บางครั้งก็ทำผิด ทำดีไม่ได้ดี ทำดีคนอื่นไม่เห็นค่า ทำดีแล้วกลายเป็นทำร้ายคนอื่น บางครั้งก็ถูกทำร้ายจนแทบทนไม่ไหว แต่เราจะยังมั่นคงกับความคิดของเราอยู่หรือเปล่า เหมือนที่อาจารย์เหม่ยบอก “เมื่อมนุษย์ขึ้นสวรรค์พวกเขาก็ยังคงเป็นมนุษย์ และเมื่อมนุษย์ล้มเหลว พวกเขาก็ยังคงเป็นมนุษย์อยู่ดี” ไม่ว่าเราจะประสบความสำเร็จ (เป็นเทพ) หรือล้มเหลว (เป็นมาร) ยังไงนั่นก็คือตัวเราเอง สิ่งที่กำหนดให้เราเป็นเราไม่ได้เกี่ยวกับผลลัพท์ของสิ่งที่เราทำ แต่เป็นเราที่เลือกว่าจะทำดี (เป็นเทพ) หรือทำเลว (เป็นมาร)
>>150 ถ้าจำไม่ผิดน่าจะทุกๆ 3 เดือนนะ
โม่งสปอยหรือใครก้ได้กุขอถามหน่อย เทียนกวานมีฉากอย่างว่ามั้ยอ่ะ คือกุเป็นพวกวิญญูชนจอมปลอม อ่านเอ็นซีได้แหละแต่ไม่ชอบซื้อเก็บไว้ในบ้านเพราะกลัวเสียภาพพจน์ กูซื้อแต่ที่พวกบรรยายปย.เดียวตัดเข้าโคมไฟงี้ งานโม่เซียงกุยังไม่เคยอ่านนอกจากตัวอย่างในเว็บไม่รู้ว่าฉากอย่างว่ามันลึกล้ำขนาดไหน
สปอยเทียนกวาน อาร์ค 2 ต่อจาก >>145 เทียนกวาน Part.61
.
.
.
.
.
ตอนนั้นเองก็มีเสียงคนวิ่งอย่างรีบเร่งเข้ามาในอาราม เซี่ยเหลียนจึงกลับไปใช้กายทิพย์ซ่อนไม่ให้คนๆ นั้นเห็น อีกฝ่ายเป็นเด็กชายแต่งกายสกปรก ใบหน้าเต็มไปด้วยผ้าพันแผล มือทั้งสองประคองดอกไม้สีขาว แม้จะจำใบหน้าและชื่อของอีกฝ่ายไม่ได้แล้ว แต่เซี่ยเหลียนก็คิดว่าคนๆ น่าจะเป็นเด็กชายที่ตกจากกำแพงคนนั้น เด็กชายนำดอกไม้เปลี่ยนให้กับรูปปั้น ยืนประสานมือทำความเคารพ ไม่ได้คุกเข่าคำนับอย่างที่คนอื่นทำ ทำตามที่เซี่ยเหลียนกล่าวว่าไม่อยากให้มนุษย์กราบไหว้ และมันก็ทำให้เซี่ยเหลียนประทับใจมาก
ไม่นานนักก็มีเด็กชายรุ่นราวคราวเดียวกันกลุ่มหนึ่งเข้ามาพูดจารังแกเด็กชาย เด็กชายโกรธจนเข้าไปเปิดฉากกับฝ่ายตรงข้าม แต่เด็กกลุ่มนั้นมีจำนวนมากกว่า เซี่ยเหลียนที่ไม่อาจทนดูได้เลยใช้พลังแยกพวกเด็กๆ ออก น้ำบนพื้นสาดโดนเด็กพวกนั้นจนล้มลงก่อนหนีกลับบ้าน เด็กชายจัดผ้าพันแผลใหม่แล้วนั่งกอดเข่าอยู่ข้างรูปปั้นดินเหนียว เซี่ยเหลียนส่งสัญญาณเรียกเฟิงซิ่นกับมู่ฉิงมาปรึกษา ก่อนจะได้ยินเสียงท้องของเด็กชายร้อง เขาเลยหยิบผลไม้ในถาดเซ่นไหว้โยนใส่อีกฝ่าย แต่เด็กชายนึกว่าผลไม้หล่นออกมาเองจึงนำไปวางที่เดิม
ตอนนั้นเฟิงซิ่นกับมู่ฉิงก็มาถึง พอเห็นหน้าเด็กชายมู่ฉิงก็คิดเหมือนกันว่าน่าเป็นเด็กที่หนีออกจากเขาไท่ชางเมื่อ 3 ปีก่อน เซี่ยเหลียนอยากหาวิธีให้เด็กชายกลับบ้าน แต่พอคิดว่าสถานการณ์ที่บ้านของอีกฝ่ายก็ไม่น่าจะดี อย่างน้อยเขาก็ยังอยากให้เด็กชายได้กินอะไรสักหน่อย เมื่อมู่ฉิงได้ยินอย่างนั้นจึงต่อว่าเซี่ยเหลียนที่ไม่จัดลำดับความสำคัญแล้วมาใส่ใจเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ เซี่ยเหลียนไม่โต้แย้ง เขาเดินออกไปด้านหน้าอาราม กางร่มออกแล้ววางทิ้งไว้ เสียงฝนกระทบบางอย่างทำให้เด็กชายเดินออกไปดู พอเห็นร่มที่โผล่มาอย่างไม่มีที่มาที่ไป เด็กชายก็หยิบมันขึ้นมาแล้วตะโกนใส่รูปปั้น ถามว่าเป็นเซี่ยเหลียนใช่หรือเปล่า ถ้าใช่ก็ช่วยตอบคำถามของเขาที
เด็กชายบอกว่าทุกวันของเขามีแต่ความเจ็บปวด ทุกวันล้วนนึกอยากให้ตัวเองตาย เขาอยากจะฆ่าทุกคนบนโลกนี้แล้วฆ่าตัวตายตาม เขามีชีวิตอยู่อย่างทุกข์ทรมาน เขาจะมีชีวิตไปเพื่ออะไร มีชีวิตต่อไปจะมีความหมายอะไร หลังสิ้นคำถามทุกอย่างก็เงียบสงัดจนเด็กชายก้มหัวลงอย่างสิ้นหวัง แต่ตอนนั้นเองก็มีเสียงๆ หนึ่งดังออกมาจากรูปปั้น
“ถ้าเจ้าไม่รู้ว่าจะมีชีวิตเพื่ออะไรอีกก็จงมีชีวิตเพื่อข้า ข้าไม่มีคำตอบให้กับคำถามของเจ้า ยังไงก็ตาม ถ้าเจ้าไม่รู้ว่าความหมายของชีวิตของเจ้าคืออะไร ก็ให้ข้าเป็นความหมายนั้น และใช้ข้าเป็นเหตุผลที่จะมีชีวิตต่อไปเถอะ” เฟิงซิ่นและมู่ฉิงตกใจมาก รีบห้ามไม่ให้เจ้านายพูดอะไรอีกเพราะจะผิดกฎสวรรค์ แต่เซี่ยเหลียนก็ยังเอ่ยต่อ “ขอบคุณสำหรับดอกไม้นะ มันงดงามจริงๆ ข้าชอบมันมาก”
เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงรีบลากเซี่ยเหลียนออกมาขณะที่เด็กชายยืนอึ้ง แต่เมื่อเห็นเด็กชายตัดสินใจยื่นมือไปหยิบผลไม้ในถาดเซ่นไหว้มากินก็ทำให้เซี่ยเหลียนพอใจ ก่อนที่เขาจะเปิดประเด็นกับทั้งสองว่าหากน้ำในเซียนเล่อมีไม่พอ ก็ต้องไปเอาน้ำมาจากอาณาจักรอื่น แต่มู่ฉิงคิดว่าด้วยระยะทางที่ไกล การทำเช่นนั้นจะเสียเวลามาก อีกอย่างการเข้าไปยุ่งในเขตแดนของเทพองค์อื่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ดี แต่เซี่ยเหลียนก็บอกเขาจะขึ้นไปคุยบนสวรรค์เอง ระหว่างนี้ให้ทั้งสองช่วยดูแลจุดที่ได้รับผลกระทบแย่ที่สุดไปก่อน มู่ฉิงจึงบอกได้เพียงให้เจ้านายอย่าใช้เวลานานเกินไป เซี่ยเหลียนรีบกลับไสวรรค์เพื่อไปพบเทพที่ควบคุมน้ำ แต่น่าแปลกที่ตอนนี้มีเพียงเทพแห่งฝนที่ดูแลเรื่องนี้อยู่ หากแต่อีกฝ่ายไม่ได้อาศัยอยู่บนสวรรค์ โชคดีที่เทพชั้นกลางสาวซึ่งทำงานเกี่ยวกับข่าวสาร หนานกงจี่ เข้ามาทักทายเขาพอดี เขาจึงได้ทราบว่าเทพแห่งฝนอยู่ที่อาณาจักรอวี้ซือ
ปล 1 ยังจำได้ไหมว่าฉากในวัดนี้เซี่ยเหลียนเคยพูดถึงในสปอย Part.28 >>>/801/7776/539 และคิดถึงในสปอย Part.36 >>>/801/7776/651
ปล 2 หนานกงจี่ คือชื่อจริงของหลิงเหวิน (หลิงเหวินเป็นชื่อตำแหน่ง)
.
.
.
.
.
153-159 ขอบคุณมาก กูรอซื้อได้อย่างสบายใจละ
กูสงสารคนจองปรจ 2 หน้าร้านว่ะ จนบัดนี้ยังได้กันไม่ครบเลย กูสั่งในทวิตภพ ได้ตั้งแต่เดือนก่อนแล้วพร้อมที่คั่น
ฟาฟาแงงงง ไม่ไหวแล้วน้ำตากุ ขอบใจมากโม่งสปอยกุจะกลับไปอ่านย้อนอีกรอบ
สปอยเทียนกวาน อาร์ค 2 ต่อจาก >>160 เทียนกวาน Part.62
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนถามหนานกงจี่ว่าเทพแห่งฝนชอบอะไร เป็นเพราะเขาได้ขึ้นสวรรค์เร็วเลยไม่ทันมีคนสอนเขาว่าควรไปทักทายเอาของขวัญให้เทพทุกองค์เพื่อเส้นสายอันดี แม้ภายหลังราชครูจะบอกแต่ก็สายเกินไปแล้ว ทว่าด้วยความที่เทพแห่งฝนเป็นคนเก็บตัวทำให้เทพสาวก็ไม่รู้เช่นกัน เซี่ยเหลียนขอบคุณหนานกงจี่ก่อนเดินทางไปที่พักของเทพแห่งฝนในอาณาจักรอวี้ซือ แต่นอกจากทุ่งข้าวเขียวขจีกว้างไกล ชาวนาและวัวแล้วเขาก็ไม่เห็นอะไรเลย พอเห็นวัวสีดำตัวหนึ่งลุกขึ้นยืนสองขาก่อนจำแลงร่างเป็นชาวนา เซี่ยเหลียนจึงเข้าไปสอบถาม
ชาวนาบอกว่าเทพแห่งฝนไม่ชอบพบปะผู้คน แต่อีกฝ่ายรู้ข่าวน้ำแล้งในเซียนเล่ออยู่แล้วเพราะเทพองค์อื่นเองต่างก็จับตาดูและเข้าใจสถานการณ์ในเซียนเล่อมากกว่าตัวเซี่ยเหลียนเสียอีก เซี่ยเหลียนได้รู้ว่าที่เขาไม่เจอเทพที่ควบคุมน้ำบนสวรรค์เลยเป็นเพราะทุกคนหลีกเลี่ยงไม่ยากยุ่ง เขาเลยบอกว่าถ้าเทพแห่งฝนไม่สะดวกเขาก็จะไม่รบกวน ชาวนาคนนั้นกล่าวว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับกับความเป็นตายในเซียนเล่อ ทำไมถึงไม่ยอมลดทิฐิลงบ้าง และไม่ว่าเทพองค์อื่นจะยอมช่วยเหลือหรือไม่ เซี่ยเหลียนก็ไม่มีสิทธิ์ไม่พอใจ คำพูดนั้นทำให้เซี่ยเหลียนโกรธที่อีกฝ่ายมาตัดสินว่าเขาเป็นคนอย่างไร แต่จู่ๆ ชาวนาก็โยนหมวกไม้ไผ่ให้เซี่ยเหลียน บอกว่าสิ่งนี้คืออุปกรณ์เทพซึ่งเทพแห่งฝนฝากให้เขามอบมันให้เซี่ยเหลียนยืม เขาอธิบายว่าอุปกรณ์นี้ใช้ขนน้ำได้ แต่สร้างน้ำไม่ได้ และเพราะอาณาจักรอวี้ซือมีการกักเก็บน้ำมาหลายปี เทพแห่งฝนเลยอนุญาตให้นำน้ำจากอาณาจักรอวี้ซือไปใช้ได้
เซี่ยเหลียนรู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก เขาฝากอีกฝ่ายขอบคุณเทพแห่งฝนแล้วรีบใช้หมวกไม้ไผ่ขนน้ำเทลงบนเมฆที่อ่าวหลางเอ๋อร์ในหย่งอัน ไม่นานนักฝนก็เริ่มตกและประชาชนก็รีบนำภาชนะมารองน้ำ ตอนนั้นเองมู่ฉิงก็ปรากฏตัวขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ถามว่าทำไมเซี่ยเหลียนถึงหายไปหลายวัน เขากับเฟิงซิ่นไม่อาจจัดการงานทุกอย่างให้เซี่ยเหลียนได้ เซี่ยเหลียนตอบว่าหากสถานการณ์ในหย่งอันไม่ดีขึ้น ในที่สุดอารามของเขาก็ย่อมโดนผลกระทบตามไปด้วย มู่ฉิงจึงบอกว่ามันเกิดเรื่องขึ้นแล้วต่างหาก เซี่ยเหลียนรีบกลับมายังเมืองหลวงซึ่งทหารกำลังลากคนกลุ่มหนึ่งมาตามถนนท่ามกลางสายตาโกรธแค้นของประชาชน แล้วเฟิงซิ่นที่คอยดูสถานการณ์ด้วยความระวังอยู่เล่าว่าคนที่ถูกจับทุกคนเป็นชาวหย่งอัน
เป็นเพราะชาวหย่งอันจำนวนมากอพยพหนีภัยแล้งมาเมืองหลวง ตอนที่ยังมีคนไม่มากก็ไม่เกิดอะไร แต่ตอนนี้พวกเขามีมากกว่า 500 คน ทุกคนรวมกลุ่มลงมือปักหลักสร้างที่อยู่ในท้องทุ่งทางตะวันตกจนกลายเป็นชุมชนแออัด ความสกปรกและยากจนของอีกฝ่ายทำลายทัศนียภาพของเมืองหลวง สร้างมลพิษทางสายตา หู และกลิ่นจนชาวเมืองท้องถิ่นไม่พอใจมากขึ้นเรื่อยๆ แม้ผู้นำอาวุโสของหย่งอันจะอยากย้ายออกไป แต่ด้วยจำนวนคน ทั้งคนเจ็บ คนป่วย สตรี และเด็ก อีกทั้งเมืองหลวงก็ไม่มีพื้นที่อื่นแล้ว พวกเขาจึงไม่อาจย้ายไปโดยง่าย
หญิงคนหนึ่งตะโกนว่าชาวหย่งอันขโมยของและทำร้ายสามีของเธอ ชาวบ้านคนอื่นเห็นด้วยบอกว่าเป็นคนต่างถิ่นแล้วยังกล้ามาสร้างปัญหาอีก แต่ชาวหย่งอันที่ถูกจับกุมคนหนึ่งก็บอกว่าพวกตนไม่ได้เป็นคนขโมยของและถูกทำร้ายเช่นกัน แต่ผู้อาวุโสที่เกรงว่าจะทำให้เรื่องแย่ลงก็ตะโกนห้ามไม่ให้อีกฝ่ายพูด เฟิงซิ่นอธิบายว่าขโมยตัวจริงคือสุนัขจรจัด แต่ด้วยความที่เคยมีเด็กชาวหย่งอันขโมยเป็ดของชาวบ้านไปกินด้วยความหิว ทำให้ชาวเมืองโยนความผิดให้ชาวหย่งอันโดยไม่คิดสืบ ทางด้านชาวหย่งอันเองก็ถูกสุนัขขโมยของ ความเข้าใจผิดและความบาดหมางที่ดำเนินมานานทำให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ แล้วทั้งสองฝ่ายก็ปะทะกันจนก่อให้เกิดเหตุการณ์ตรงหน้า อย่างไรทหารก็มีหน้าที่ปกป้องเมืองหลวง การที่จะเข้าข้างชาวเมืองของตนจึงไม่ใช่เรื่องแปลก
ชาวบ้านต่างพากันขว้างปาขยะใส่นักโทษกลุ่มนั้น ผู้อาวุโสชาวหย่งอันได้เพียงร้องขอความเมตตาและกล่าวขอโทษไม่หยุด แต่ชาวบ้านก็ยังก่นด่าว่าไม่อยากให้มีชาวหย่งอันอพยพมาเพิ่ม ชายคนหนึ่งบอกว่าราชาต้องไม่ยอมอนุญาตรับชาวหย่งอันอีกเพราะอีกฝ่ายขโมยของจากบ้านของเขาไป ตอนนั้นเองเซี่ยเหลียนก็สังเกตเห็นหลางอิงอยู่ในกลุ่มนักโทษกลุ่มนั้นด้วย ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นถามชายคนนั้นว่าเห็นกับตาหรือว่าชาวหย่งอันเป็นคนขโมยของไป
.
.
.
.
.
อฟซ.ออกชุดเลโก้นี่จริงเปล่า? กูเห็นภาพแต่หาข้อมูลไม่เจอ กูไม่ได้ใช้พวกsnsจีนด้วย ใครมีลิ้งหรือภาพจากอฟซ.มั้ง
สปอยเทียนกวาน อาร์ค 2 ต่อจาก >>168 เทียนกวาน Part.63
.
.
.
.
.
ชาวบ้านบอกว่าแม้ไม่เห็นกับตาว่าชาวหย่งอันขโมยของ แต่ก่อนหน้านี้เมืองหลวงสงบสุขมาตลอดจนกระทั่งชาวหย่งอันอพยพมา หลางอิงปรามาสว่าอีกฝ่ายคงเป็นขโมยเลยโยนความผิดมาให้พวกเขา ทำให้ชายหนุ่มถูกชกเลือดกลบปาก ชาวหย่งอันกลุ่มนั้นถูกชาวบ้านรุมต่อว่าปาของใส่จนถึงตอนเย็นพวกทหารจึงปล่อยตัว หลางอิงเดินแยกตัวออกจากกลุ่ม เซี่ยเหลียนรีบจำแลงกายเป็นนักพรตไปปรากฏตัวให้เห็น ถามว่าในเมื่อเขาให้มุกสีแดงเม็ดนั้นไปแล้วเหตุใดจึงไม่กลับหย่งอัน หลางอิงตอบว่าในเมื่อลูกชายของเขาอยู่ที่นี่ เขาก็จะอยู่ที่นี่ด้วย ก่อนส่งมุกเม็ดนั้นคืนให้เซี่ยเหลียน เซี่ยเหลียนไม่รับ เขาบอกว่าวันนี้ที่อ่าวหลางเอ๋อร์มีฝนตกลงมาแล้ว และเขาสัญญาว่าพรุ่งนี้ก็จะมีฝนตกอีกเช่นกัน ทว่าหลางอิงกลับกล่าวว่าฝนจะตกหรือไม่ไม่สำคัญแล้ว ตอนนี้ไม่มีทางให้เขาย้อนกลับไปแล้ว
เซี่ยเหลียนยืนบื่ออย่างไม่เข้าใจ ก่อนหน้านี้เขาทำทุกอย่างสำเร็จโดยง่าย เหตุใดหลังขึ้นสวรรค์การจะทำอะไรให้สำเร็จช่างยากเย็นเหลือเกิน เขาพยายามขนน้ำมาสร้างฝน ทว่าก็ช่วยไม่ได้มากนัก หลังจากผ่านไป 1 เดือนชาวหย่งอันก็อพยพมาที่เมืองหลวงหลายพัน และหลังจากนั้นอีกเดือนหนึ่ง เพื่อรักษาความสงบราชาก็สั่งปิดประตูเมืองหลวง ประกาศให้ชาวหย่งอันออกไปโดยจะมอบสิ่งจำเป็นสำหรับการเดินทางให้ แต่ชาวหย่งอันที่ละทิ้งบ้านเกิดมาหลายคนบาดเจ็บหรือป่วย ล้มตายระหว่างทางก็ไม่น้อย แล้วพวกเขาจะมีแรงเดินทางต่อได้อย่างไร เพื่อความอยู่รอดพวกเขาจึงเกาะประตูเมือง ขอร้องให้อีกฝ่ายรับพวกตนเข้าไป ขณะที่ทหารบนหอคอยประตูเมืองพยายามตะโดนไล่
ชาวหย่งอันบางส่วนยอมตัดใจออกเดินทางต่อ แต่ส่วนมากยังคงไม่ไปไหนด้วยหวังว่าราชาจะมีเมตตา เมื่อเห็นอย่างนั้นคนที่อพยพมาเพิ่มเลยรวมกลุ่มรอด้วย ผ่านไปไม่กี่วันชาวหย่งอันก็มีจำนวนมากมาย พวกเขาสร้างที่พักอยู่หน้าประตูเมือง เซี่ยเหลียนต้องรับฟังคำขอของผู้ศรัทธา สร้างฝนให้หย่งอัน และดูแลชาวหย่งอันที่นอกเมือง แม้มีใจแต่เขาก็รู้สึกล้ามาก และในวันที่เขาไม่ได้อยู่ดูที่ประตูเมือง ในที่สุดก็เกิดเรื่องขึ้น
ชายคนหนึ่งอุ้มลูกชายไปทุบประตูขอร้องให้ลูกชายเข้าไปให้หมอรักษาอาการป่วย แต่ทหารรู้ดีว่าหากเปิดประตูให้คนอื่นย่อมอาศัยโอกาสพากันกรูเข้าเมือง หรือถ้าส่งหมอออกไปใครจะไปรู้ว่าชาวหย่งอันจะจับอีกฝ่ายเป็นตัวประกันบังคับให้เปิดประตูเมืองหรือเปล่า ทหารจึงแสร้งหลอกไปว่าจะไปแจ้งเรื่องให้ราชาทราบ แต่ความจริงคือไม่ได้ทำอะไรเลย หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมงพ่อของเด็กชายก็ไม่อาจทนได้ เขาเอาเชือกผูกบุตรไว้ที่หลัง ก่อนที่ชายหนุ่มจะพยายามปีนกำแพงขึ้นไปด้วยมือเปล่าโดยมีชาวหย่งอันคนอื่นช่วยต่อตัวให้ ในที่สุดเขาก็คว้าเชือกที่พวกทหารใช้ส่งเสบียงมาให้ผู้อพยพเอาไว้ได้
เสียงเชียร์ดังกระหึ่มทำให้พวกทหารรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น หากปล่อยให้อีกฝ่ายเข้ามาคนอื่นย่อมทำตาม พวกเขาตะโกนข่มขู่ให้หยุดการกระทำ ทว่าชายคนนั้นก็ยังไต่เชือกขึ้นมาอยู่ดี ทหารคนหนึ่งจึงใช้กระบี่ตัดเชือกทิ้ง ชายคนนั้นจึงร่วงหล่นหลังกระแทกพื้นอย่างรุนแรง สภาพศพน่ากลัวนั้นไม่ต้องเอ่ยถึงลูกชายที่เขาแบกไว้บนหลัง ตอนที่เสียงหวีดร้องดังขึ้นเซี่ยเหลียนก็มาถึงพอดี เครื่องรางบนคอที่บิดหักของชายหนุ่มมาจากอารามของเซี่ยเหลียน ก่อนที่ชายคนนั้นจะปีนกำแพง เขาและภรรยาต่างสวดขอพรให้เทพคุ้มครอง เซี่ยเหลียนที่ได้ยินจึงรีบมา ทุกอย่างดูไม่เหมือนเรื่องราวที่เขาเคยได้ยินซึ่งผู้กล้าล้วนมาได้ทันการณ์เสมอ เมื่อเห็นสภาพของสามีและลูกชาย ฝ่ายภรรยากรีดร้องวิ่งเอาศีรษะกระแทกกำแพงเมืองเสียชีวิตต่อหน้าต่อตาทุกคน
เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้ชาวหย่งอันไม่อาจทนได้อีกต่อไป พวกเขาด่าทอราชาที่พลักพวกตนเข้าหาความตาย พวกเขาล้วนจ่ายภาษีทุกปีแต่พอถึงคราวเคราะห์กลับไม่ได้รับเงินช่วยเหลือ สงสัยคงเอาแต่นำเงินไปสร้างอารามให้ลูกชาย หากเมืองหลวงไม่รับพวกเขาเข้าไปก็หวังว่าจะมีใครได้ออกมา พวกเขารวมตัวกันเอาตัวพุ่งขนจนกำแพงเมืองสั่นสะเทือน ใบหน้าบิดเบี้ยวกรีดร้องร่ำไห้ของชาวหย่งอันทำให้เซี่ยเหลียนที่คิดมาตลอดว่าประชาชนของตัวจิตใจดีรักสงบรู้สึกเหมือนอยู่อีกโลกที่ไม่รู้จัก และโดยไม่ทันรู้ตัวก็มีชายหนึ่งปีนขึ้นไปบนกำแพงหักคอของทหารที่ตัดเชือก อีกฝ่ายคือหลางอิง และหลังจากวันนั้นอาณาจักรเซียนเล่อก็ตกสู่ความโกลาหล
.
.
.
.
.
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.