เค กูพร้อมสับแแล้ว เริ่ม
เกริ่นนิดนึงว่า เนื่องจากเป็นการแต่งด้วย POV 3 กูเลยจะสับแบบสรุปรวมไปเลยเพราะเป็นความสะดวกกูเอง ที่POV1สับแบบเรียงตอน เว้นแต่เนื้อหามันจะวนๆยืดๆไม่ไปไหนกูถึงจะจับมัดรวมกัน ส่วน POV3 จะสับแบบสรุปเนื้อหาทั้งหมดที่อ่านมา
เรื่อง-ผมกับคุณวัลคิรีย์ ในวันสิ้นโลก
จำนวนตอน(ที่ลงในเว็บ) 10 ตอน (จบแล้วด้วย)
ก่อนอื่นกูขออุทิศเม้นต์นี้เพียวๆให้กับการบ่นเรื่องคำผิดที่เป็นจุดขัดใจกูที่สุดกว่าจะทนอ่านจนจบได้ ขอระบายหน่อยสัส โม่งไหนรออ่านสับก็เมินไปก่อนได้ (จะสับจริงคือเม้นต์ถัดไป ใครห้ามแย่ง) คือเป็นนิยายที่ดึงดูดกูได้เพราะชื่อเรื่องตรงคำว่า 'วัลคิรีย์' ซึ่งพออ่านแล้วถึงเข้าใจว่ามันทับศัพท์จาก Valkyrie แต่คำโปรยพี่ดันเขียนว่าวาลคิรี่ แล้วในเนื้อหาคือใช้คำว่าวัลคิรีย์ตามชื่อเรื่อง ซึ่งแม่งก็ผิดทั้งคู่แหละ โปรดใช้กูเกิ้ลแปลภาษาและพจนานุกรมให้เป็นประโยชน์ถ้าคิดจะใช้คำทับศัพท์ มันมาจากภาษานอร์ส ซึ่งคำที่ถูกต้องคือมึงต้องอิงมาจากกลุ่มภาษานอร์สคือภาษาเดนมาร์ก สวีเดน นอร์เวย์ ประเทศใดประเทศหนึ่งแต่สวีเดนกับนอร์เวย์จะชัวร์สุด ผลคือมันจะออกเสียงว่า วัลกิรี่ โวลคีเรีย ซึ่งเอ่อ...กูยอมหยวนๆให้ก็ได้ว่ะ ว่าทับศัพท์เป็นภาษายอดนิยมอย่างอังกฤษเป็นวาลคิรี่หรือวัลคิรี่ไปก็ได้ แต่ไม่ใช่วัลคิรีย์โว้ยยย! แล้วไหนจะเซริ์ทอีก พ่องงง ชื่อนี้คงทับศัพท์มาจากคำว่า Surtr ซึ่งเป็นคำจากตำนานนอร์สเดียวกับวัลคิรี่ ซึ่งมันอ่านว่า เซิ(ร)ต หลักการเดียวกับคำว่าเสิร์ฟ คือ เสิ(ร)ฟ ซึ่งแม่งถูกเขียนผิดบ่อยเป็นเสริ์ฟ โปรดจำไว้สหายโม่ง การใช้ตัวการันต์คือใช้กับคำที่เราไม่ต้องออกเสียง แล้วคำว่าเสิร์ฟก็อ่านว่า 'เสิบ' หากใส่ผิดเป็น เสริ์ฟ มันก็จะอ่านเป็น 'เสบ' ไปแทน ความหมายเปลี่ยนเลยนะมึง เด็กเสิร์ฟยาดอง(เสิบ)กลายเป็นเด็กเสริ์ฟ(เสบ)ยาดอง แต่ยังดีที่ในเนื้อเรื่องแก้เป็นเซิร์ทได้ถูกต้องแล้วเลยช่วยลดความน่ารำคาญไปบ้าง แม้กูจะยังรู้สึกทัแม่งๆกับ วัลคิรีย์อยู่ก็เหอะ
แต่นอกจากคำผิดจากคำทับศัพท์แล้ว กูยังหงุดหงิดกับคำศัพท์ไทยในเรื่องที่แม่งผิดได้แบบ มึงมั่นหน้าได้ไงว่ามันถูก อาจารย์ที่สอนมึงในคอร์สเขาไม่เตือนมึงหน่อยเหรอวะ ถึงจะไม่ผิดเยอะยุบยับก็เถอะ แต่โผล่มาทีคือกูหงุดหงิดชิบหาย อารมณ์แบบกำลังจะจูบปากแฟนแต่พออ้าปากแล้วเจอกลิ่นเหม็นเน่าทำเอาหมดอารมณ์ไปเลย และคำผิดที่กูพอรวบรวมได้ด้วยความประทับใจ(อันติดลบ)มีดั่งนี้
1.ชั้น ในบริบทของคำว่า ฉัน ซึ่งเป็นคำเรียกแทนตัวเช่นเดียวกับผม แม้มันจะออกเสียงว่าชั้นแต่มึงไม่ต้องเขียนว่าชั้นก็ได้โว้ยยย ฉันสิวะ ยังไงคนอ่านมันก็ออกเสียงในหัวได้อัตโนมัติว่าชั้น ไม่ต้องพาซื่อเขียนเป็นชั้นให้อ่านง่ายก็ได้โว้ย แล้วพวกแม่งก็เขียนแบบนี้จนจบเรื่อง กูอ่านไปละเอือมพอเจอบทพูดตัวละครที่บอกว่าชั้นอย่างนั้นอย่างนี้ ยกตัวอย่างประโยคจากในนิยายมาทั้งดุ้นเลย
"ชั้นจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวชั้นเองให้ได้!!!" นอกจากจะใช้คำผิดยังมีคำเกินอีกต่างหาก ลองปรับให้สมูทดู
"ฉันจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเองให้ได้!" เออลื่นขึ้นมาหน่อย แล้วไอ้เครื่องหมาย ! นี่ก็ชอบใส่เยอะจนเกินความจำเป็นอีก ทั้งตอนตะโกน ตอนตั้งคำถามด้วยความตกใจ ซึ่งมึงไม่แยกกันเลยอะ ถ้าไม่มีบรรยายประกอบกูก็มีงงอยู่นะว่ามึงกำลังตกใจหรือตะโกน แนะนำให้ใช้ตัวหนาเถอะครับจะได้ไม่เป็นภาระความยาวหน้ากระดาษ ตะโกนใช้ตัวหนายังดูเข้าท่ากว่าตะโกนแล้วใช้ตัว ! ลงท้ายเยอะๆอีกนะเออ
2.เวทย์ บิดาสับสน! เวท โว้ยยย โผล่มาได้น่ารำคาญพอๆกับ 'ชั้น' เวทย์มนต์ วงเวทย์ พลังเวทย์ จอมเวทย์ กูละอยากจับปากกามาขีดฆ่าตัว ย์ ออกจริงๆ เออเวทย์มันก็เป็นคำศัพท์เหมือนกันแต่มึงใช้ผิดความหมาย เพราะเวทย์=คำวิเศษณ์ เวท=คำนาม ถึงจะออกเสียงเหมือนกันแต่ความหมายมันแทนกันไม่ได้โว้ย
นี่ละสองคำผิดที่ทำให้กูตากระตุกยิกๆทุกครั้งที่อ่านเจอ นอกจากนี้ยังมีคำผิดแปลกๆเช่น ประติดประต่อ กะปี้กะเป่า ไหนจะการใช้เสียงคำรามแปลกๆ อีก อย่าง "กกกรรรา" มันออกเสียงว่าไงวะ "กรรรรา" มึงร้องเหี้ยไรอะ "กกกรรรกกก" มึงเพิ่งหัดออกเสียงวรรณยุกต์เหรอวะครับ แนะนำว่าคำร้องสัตว์ประหลาดทั้งหลายให้ใช้เป็นก๊าซซซ (ก๊าด) กรร (กรัน) กรี๊ซซซ (กรี๊ด) อะไรแบบนี้ไปเถอะเพราะยังดูออกว่าเสียงร้องของสิ่งมีชีวิต แต่ทีี่มึงเขียนมานี่คือเหมือนลองจิ้มใส่มั่วๆไม่ได้เทสเสียงด้วยตัวเองอะ เออจริงที่สัตว์ประหลาดในจินตนาการมันอาจออกเสียงแบบสัตว์ปกติไม่ทำกัน แต่มึงไม่จำเป็นต้องใส่เสียงแบบหลุดโลกไปด้วยก็ได้โว้ย เห็นแล้วมันคิลมู้ด
ขอจบการบ่นแต่งเพียงเท่านี้ ต่อไปคือการสับจริงจัง เพื่อความต่อเนื่องอย่าวิ่งควายตัดหน้ากู อุตส่าห์แอบมาเขียนตอนดึกๆหลังพวกมึงนอนกัรแล้วนะเนี่ย ใครโต้รุ่งอยู่ก็รออ่านแบบสับสดก็ได้