วิพากษ์วิจารณ์งานเขียนบนเว็บรีดอะไรท์ดอทคอม ทั้งจบแล้วและยังไม่จบ
Last posted
Total of 269 posts
วิพากษ์วิจารณ์งานเขียนบนเว็บรีดอะไรท์ดอทคอม ทั้งจบแล้วและยังไม่จบ
ฮี่ กับ กับ.. เรื่องนี้สนุก
https://www.readawrite.com/a/8Za4fc-เธออยู่ร้อยปี-ฉันอยู่เก้า?r=search_article
เคยอ่านตอนเปิดให้อ่านฟรี สามวัน
รอร.เงินเข้าวันไหนวะ แรงค์วันที่ 5-25 แม่งกว้างเหี้ยๆ
ในที่สุดก็มีคนตั้ง เพราะหลังๆ กูก็อ่านแต่ในรอร.
แต่ทำไมไม่มีคนเอานิยายมาคุยเลยอะ กูคนตั้งกระทู้ ตั้งเพราะเห็นคนบอกอยากจะฝอยนิยายในรีด
เออ ไหน ๆ
ไหน ๆ ก็ตั้งแล้ว กูมีคำถามนิดหน่อย
ไอการเอาเบ้าหน้ากับชื่อศิลปินเกาหลีมาประกอบนิยายหรือนิยายแชทนี่มันปกติในการเขียนนิยายเว็บปะวะ กูเข้ารีดอะไรท์แล้วเจอแต่แนว ๆ นี้
>>8 กูรู้จักแฟนฟิค แต่กูงง ๆ กับแฟนฟิคที่เอาเบ้าหน้ามาแล้วเปลี่ยนชื่ออะไรงี้อะ ไม่ค่อยชินตาเท่าไหร่ คงเพราะคุ้นกับการ์ตูนมากกว่า
กูเคยลองศึกษาแนว GL ในเว็บดู ที่เห็นหลาย ๆ เรื่องจะเป็นนิยายที่เอาเบ้าหน้ากับชื่อศิลปินเกาหลีมาใส่บทบาทอื่นหรือเปลี่ยนชื่อแซ่มาใช้อะไรทำนองนั้น ซึ่งก็ไม่ค่อยเข้าใจหรืออินไปด้วยเท่าไหร่ คงเพราะไม่อินหรือไม่เคยสนใจศิลปินเกาหลีมั้ง
ยังไม่มีใครเปิดอีกอย่างงั้นเหรอ ไม่เป็นไรเราจะปูเสื่อรอต่อไป
ช่วงเดือนทีผ่านมา มันมีกรณีดังของแฟนฟิคไง อันแรกคือคนเขียน ในจอย เรือ่งหมอๆ
ดังว่า ได้ค่าเรื่องเก้าแสน แล้วมีคนว่า ถ้าไม่เอาหน้าดารามาเรียกแขก จะได้เท่านี้เหรอ
คนเขียนคงโมโห แบบชั้นไม่ได้ไก่กานะ อะไรงี้ แกเรียนปอเอกเภสัชน่ะคิดดูละกัน แกเลยปิดเรื่องพักนึง
แล้วทีนี้อีก คุณข้าวปั้น นิกิริ แกโพสจองเรื่องจะเขียนฟิคเป็นครั้งแรกไว้ แล้วดันมีคนเฟบมหาศาล
แกก็เลยคิดว่า เพราะมีรูปดาราเหรอ อ้าว งั้นเวลาไปขายจะมีปัญหาลิขสิทธิไหม
เลยเป็นเรือ่งวุ่นในทวิตกับเพจ แกแบบนักเขียนดังไง ต้องป้องกันตัว แกเลยบอก เรื่องนี้แกจะโพสต์ฟรี ไม่กล้าขาย
พอแกทำงี้ มันก็กระเทือนพวกเขียนฟิคไง วุ่นวายคิดมากกันเยอะ
>>14 มันไม่ใช่แค่เรื่องเอาหน้าดารามาใส่หากิน แต่มันคือการเขียนโดยเอาคาแรคเตอร์ดารามาด้วย มึงต้องแยกระหว่างเขียนแฟนฟิคสนองฟินติ่งกับเขียนนิยายปกติแต่เอารูปดารามาเป็นพระนางให้ออกก่อน สาระสำคัญคือหมวดแฟนฟิคในจอยมันห้ามติดเหรียญมึงเข้าใจปะ แล้วอินิยายของนักเขียนคนนี้ดันติดเหรียญได้ หมายความว่าอิจอยมันแหกกฏตัวเองเพราะเห็นแก่เงิน แถมยังออกแถลงว่าอยากเอาเรื่องก็ให้ดารามาฟ้องเองอีก ปัดสวะให้พ้นตัวชัดๆ ตัวเองทำแค่ย้ายเรื่องออกจากหมวดแฟนฟิค แบบไม่ใช่หมวดแฟนฟิค ขายได้แล้วนะ จบปะ? แต่มันจะจบนังไงก็ก่อนนั้นมึงรวมหัวกับอิจอยดูดตังค์อยู่ในหมวดแฟนฟิคอะ
https://www.readawrite.com/a/bdd4638b781795e4897ec38f38828044
เขาบอกให้ไปเมนต์ในนิยายไม่ใช่มาเมนต์ในทู้นี้ปะวะ นี่เป็นนักอ่านนิยายกันยังไงทำไมอ่านไม่แตก แล้วกิจกรรมมันเริ่มวันที่ 14 มาเมนต์อะไรวันนี้ งอง
กูไปลองอ่านชีวิตในโรงเรียนเทพธิดาฯ ดู รู้สึกว่าพระเอกแม่งทำตัวทุเรศชิบหายเลย...
ไม่สิ...เท่าที่อ่านตัวอย่างมา รู้สึกเหมือนเนื้อหาแทบทุกอย่างในเรื่องชวนขัดหูขัดตาทุกอย่างเลย อ่านแล้ว Cringe เชี่ย ๆ
คือมันรู้สึกแบบนี้จริง ๆ นะ บทมันน่าหงุดหงิดจนอยากจะรู้ว่าต้องเป็นคนแบบไหนวะ ถึงจะสนุกกับนิยายเรื่องนี้ได้
เห็นของอันอื่นมาตั้งนาน พึ่งมีของ รอร. พระเจ้าาาาา
>>21 กูก็คุ แต่กูไม่ชอบนะ มึงหมิ่นคุเหรอ (ล้อเล่น)
กูรู้สึกว่าการดำเนินเรื่องมันป่วย ๆ ตัวละครที่ควรจะเก่งควรจะมีพาวเวอร์ก็ถูกเขียนมาให้ดูกาก ๆ เวิลด์บิลดิ้งดูซี้ซั้วเหมือนอยากเอาฮาท่าเดียว (จัดให้พระเอกเข้าเรียนในโรงเรียนเทวดา แต่ไม่ให้มันเข้าใจหลักสูตรแล้วไปนั่งงงในคาบเนี่ยนะ)
เท่าที่กูอ่าน กูมั่นใจเลยว่าพระเอกมันจะต้อง Abuse พลังของเทพหูแมวให้สาว ๆ ซวยจนโชว์เนื้อนมให้พระเอก (และคนอ่าน) ฟินแน่ ๆ ซึ่งแบบ...มันควรจะได้รางวัลเหรอน่ะ เรื่องแบบนี้ ถ้าไอ้นี่ได้รางวัล แปลว่าเรื่องที่เหลือห่วยกว่านี้แล้วเหรอวะ รู้งี้ไปส่งประกวดซะก็ดี เพื่อจะไ---
กูคงต้องไปพิสูจน์โดยเปิดนิยายเรื่องอื่นที่เข้าประกวดอ่านแล้วมั้ง...
ไม่ดิ จะบอกว่าเวิลด์บิลดิ้งไม่ดีก็ไม่ถูก ต้องบอกว่าความสมเหตุสมผลในเรื่องถูกเตะทิ้งไปเพื่อความฮามากกว่า อารมณ์แบบยัดซีนที่ไม่สมเหตุสมผลมาเพื่อให้ดูขำ ทั้ง ๆ ที่ความไม่สมเหตุสมผลของมันทำให้ดูไม่ขำอะ...
กูทนอ่านไม่ไหวจริง ๆ อ่ะแม่งไม่ใช่แนวสุด ๆ หลายอย่างขัดกับสามัญสำนึกมาก คือชีวิตนี้กูก็เคยหน้ามึนไปอ่านแนวฮาเร็มเอจจิเอโร่ยนะ แต่มันก็มีจุดให้รู้สึกว่าพระเอกมันเป็นลูกผู้ชายบ้างอ่ะส่วนอันนี้ไม่ไหวจริง ๆ
กูขอกราบล่วงหน้าสรรเสริญผู้กล้าทุกคนที่อ่านเกินบทสามไปได้แล้วมาสับเลยพวกนายแม่งสุดยอด
เคยเห็นวางขายที่อนิเมทด้วย ขายดีรึเปล่าเนี่ย คือยอดวิวมันเยอะมากเลยนะ แต่กูขอผ่านอ่านไม่ไหวจริง ๆ สะอิดสะเอียดมากกับพระเอก
อ่อ ที่มึงพูดๆมาคือนิยายของสนพ.ไทยนั้นเองเรอะ กูก็เห็นแต่ออกนิยายขายพวกคุนั่นละ มึงอย่าไปหวังมากเลยว่าจะมีนิยายน้ำดีมีสาระจากการประกวด เพราะพวกมีเป้าเป็นนิยายเซอร์วิสเน้นขายเฟติชพวกคุอยู่แล้ว แต่นิยายที่พอดูดีก็มีนะ แต่แม่งจืดชิบหายสนพ.แทบไม่โปรโมทให้เลย พวกเอาแต่ดันเรื่องที่ขายเซอร์วิสจับพวกคุโง่ๆได้ง่ายดี และนิยายแต่ละเรื่องคือโม่ยมาก
-โลลิอ่อยหมี
-ฮาเร็มติดเรท
-ฮาเร็มกินรวบ
-เทพทรู
แล้วคนแต่งแม่งก็วนๆเป็นคนหน้าเดิมๆนั่นละ ก็สนพ.เน้นคนกันเองอะเนอะ ถึงจะพยายามดันว่าเป็นสนพ.แรกเริ่ทของไทยที่มุ่งทำไลท์โนเวลไม่ใช่สนพ.นิยาย แต่ก็ไม่ได้มีไรแปลกใหม่เลยนะนั่น แค่สนพ.ดาดๆที่ขายงานเซอร์วิสเกร่อๆ ไม่ต่างจากพี่ยุ่นเท่าไหร่ แต่แม่งชอบพรีเซนว่าตัวเองแปลกใหม่ในวงการตลอด กูละงง
>>30 เพิ่มเติม กูเคยอ่านเรื่องนึงของสนพ.นี่ละที่คนอ่านแม่งชาบูว่าพระเอกเทพฉลาดมาก แต่พอกูอ่านแล้วความรู้สึกคือ มึงแค่เนิร์ฟสมองตลค.อื่นในเรื่องเพื่อให้พระเอกฉลาดขึ้นนี่หว่า แล้วที่ตกสาวเข้าฮาเร็มได้คือผู้สาวใจง่ายมาก แค่เพราะพระเอกทำดีด้วยเป็นคนแรก ไม่เคยถูกใครทำแบบพระเอกมาก่อน กูนี่งึดเลย นี่พล็อตนิยมที่หาชมได้ทั่วไปตามนิยายยุ่นและจีนนี่หว่า แล้วพี่จะมาโปรยว่าแปลกใหม่ในแบบไทยๆทำไมวะครับ นอกจากเซตติ้งว่าตัวเอกเป็นคนไทย ที่เหลือคือตัดแปะเลยนะนั่น
>>30 กู >>17 ที่จริงกูก็ไม่ได้หวังว่านิยายที่อ่านจะน้ำดีมีสาระอะไรมากหรอก กูอยากเขียนนิยายโม่ย ๆ ด้วยซ้ำ (...) ที่อยากได้ก็คือขอแค่ให้อ่านสนุก ตัวละครมีเสน่ห์ เนื้อเรื่องสมเหตุสมผลพอประมาณ (กูขอมากไปเปล่าวะ...) แต่อันนี้มันไม่สนุกอะ อะไรต่อมิอะไรในเรื่องมันไม่สมเหตุสมผลจนไม่มีอารมณ์จะหื่น ตัวละครสาว ๆ รอบข้างพระเอกก็โดนเนิร์ฟสมองให้โง่จนเกินไปแบบในนิยายที่ >>31 ว่าน่ะแหละ
>>32 แนวคิดมึงเข้าท่า กูก็ชอบนะนิยายโม่ยๆเน้นเฟติชอะ แต่ขอมีเหตุผลในการดำเนินเรื่องหน่อยเหอะว่าทำไมอะไรถึงกลายเป็นแบบนี้ แต่ที่กูเจอส่วนมากคือไร้เหตุผลสัสๆ ปิ้งเป็นรักแรกพบเพราะตะลึงในควาทสวยหล่อ ถูกทำดีด้วยครั้งเดียวก็ใจง่ายเลย หรือถูกแฟนที่ดีด้วยกันมาตลอดทำเหี้ยใส่ครั้งเดียว แล้วตัวเอกไปเสียบแทนด้วยการทำดีสู้แค่ไม่กี่ครั้ง พวกลืมของเก่าไปเลย และพวกที่อวยว่าฉลาดเจ๋งเทพเพราะเนิฟตัวละครอื่นให้โง่เพื่อโชว์ความฉลาดของพระเอก ถถถ อย่าว่าแต่เด็กเห่อหมอยเลยที่เขียนไรแบบนี้ได้ ผู้ใหญ่วัยกลัดมันก็เขียนไดอะล็อกเดียวกันแหละ
>>40 เคร งั้นกูเริ่มเลยนะ
ชื่อเรื่อง-ชีวิตในโรงเรียนเทพธิดาของผมคงไม่เลวร้ายไปกว่านี้แล้ว
จำนวนตอน(ที่ลงในเว็บ) 7 ตอน
เปิดมาบทแรกกูลำไยกับการเวิ่นเว้อของพระเอกมาก ที่แม่งฝอยอยู่ได้ว่าชีวิตช่างธรรมดาเสียเหลือเกิน เบื่อสัสอยากให้มีไรแปลกใหม่มั้ง พยายามปูเรื่องเกี่ยวกับโลกเทพในอนาคตด้วยการให้พระเอกเพ้อหาพระเจ้าว่าคงไม่มีจริงหรอก กูไม่เชื่อในพระเจ้า เป็นการดักทางอ้อมๆให้คนอ่านเดาได้ว่าอีกเดี๋ยวมึงได้ไปเจอพระเจ้าแน่ แถมยังเปิดช่วงแรกด้วยการสปอยเป็นความฝันของพระเอกที่ถูกสาวงามสองคนกอดแขนแย่งป้อนข้าว เป็นการใบ้ว่าพระเอกต้องได้สาวงามมาครองมากกว่าหนึ่งแน่นอนในอนาคต จากนั้นเกือบครึ่งของบทแรกคือการดูพระเอกเวิ่นเว้อเรื่องชีวิตธรรมดาและบ่นหาพระเจ้า มีการย้อนกลับไปกลับมาให้งงกันเล่นว่าพระเอกตอนนี้มันเล่าเรื่องจากช่วงเวลาไหนกันแน่วะ แรกๆบ่นชีวิตปัจจุบัน ตัดมาอีกย่อหน้าหนึ่งคือมึงไปอนาคตแล้วคิดย้อนถึงอดีต แล้วตัดมายังปัจจุบันที่กำลังเดินเรื่อง กว่าจะจับใจความได้คือกูต้องอ่านทวนซ้ำ ผิดหลักไลท์โนเวลนะมึงบรรยายแบบนี้(เดี๋ยวอธิบายตอนสับจบว่าผิดไง) กว่าจะมูฟออนไปประเด็นใหม่ ก็ทำเอากูอยากกดปิดชิบหาย แต่ทนอ่านไปเผื่อมีไรดีขึ้น ก็ชนะการประกวดของสนพ.มาเลยนี่เนอะ
แล้วช่วงครึ่งหลังก็เริ่มมีเนื้อขึ้นมาหน่อย พระเอกไปหาเพื่อนตามนัด แต่ระหว่างทางเห็นแมวดำกำบังจะถูกชนเลยไปช่วยจนเกิดอุบัติเหตุรถชนกันบนถนนเป็นคอมโบ พระเอกยืนดูสถานการณ์แป๊บนึงก็ปล่อยแมวไป จากนั้นเพื่อนก็โทรมาคุยเล่นกันสักพักก็ไปหา พอมาเจอเพื่อนแล้วก็เริ่มปล่อยพื้นหลังพระเอกอีกว่าเรียนรร.ชายล้วนกันตั้งประถม ชีวิตจืดชืดสัสๆ ไม่เคยได้ใกล้สาว แล้วดันมีเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มได้สาว พวกเพื่อนพระเอกเลยเข้าโหมดโสดแล้วพาลหาทางปั่น มีความพยายามเล่นมุกแต่แป๊กสัส เอามุกการเมืองมาหยอดก็อย่างฝืน เอาเป็นว่าข้ามๆช่วงหยอดมุกไปละกัน
สรุปคือ เพื่อนพระเอกที่นัดกันมาเป็นกลุ่ม มันเอาอุปกรณ์แต่งหญิงมาให้พระเอกใช้ เพื่อไปครอสเดรสแล้วไปปั่นไอ้เพื่อนที่มีแฟน ซึ่งพออ่านจบบทนี้กูนี่ wtf เอาเถอะ มันน่าจะมีเหตุผลดีๆในบทต่อไป
บทสอง พระเอกมันจัดการแปลงโฉมตัวเองเรียบร้อยคนเดียวเลย บรรยายว่าใส่ชุดกะลาสีแบบสาวญี่ปุ่นในอนิเม แล้วพระเอกมันก็เริ่มบ่นอีกว่าถูกสายตาไม่ดีจากตัวผู้ด้วยกันจ้องมองเรือนร่าง เดี๋ยวนะ...สต็อปปุ กูงง พระเอกมันครอวเดรสแจ่มขนาดตกผู้ด้วยกันได้เรอะ ยังไงวะ ไอ้ส่วนที่ควรลงรายละเอียดเสือกไม่ลงวะไอ้คนเขียน มึงบอกแค่สั้นๆว่าพระเอกใส่วิกผมยาวสีน้ำตาล ชุดกะลาสีนักเรียนญี่ปุ่น เครื่องสำอางแบบฉบับมือใหม่(มันคืออิหยังวะ) บอกมาแค่นี้กูนึกภาพไม่ออกจริงๆว่ามันครอสเดรสแจ่มจนตกผู้ได้ไง แล้วเหตุผลที่ต้องแต่งหญิงคือเป่ายิงฉุบแพ้ กูนี่อิหยังวะ มึงจะครอสเดรสให้เนียนต้องดูหน้ารูปร่างประกอบด้วยไม่ใช่เรอะ นี่อะไรเสี่ยงดวงซวยเองเลยรับกรรม ง่ายๆงี้เลย มึงไม่ปูเพิ่มหน่อยเหรอไอ้คนเขียน ว่าพระเอกพื้นฐานเดิมรูปร่างหน้าตาไง พอครอสเดรสออกมาแล้วเปลี่ยนไปขนาดไหน จุดนี้ควรลงรายละเอียดเพิ่มแต่พี่แกข้ามเฉยเลยว่ะ นำไปสู่การไม่อินว่ามึงตกผู้หลายสิบคนให้ถึงกับหยุดมามองมองมึงได้ไงวะ
อบ้วตัดฉากต่อมา พระเอกเจอสาวคนนึงที่เผลอชนกันจนล้ม แล้วตรงนี้มีจุดขัดใจกูอีก คือการใช้คำโดดแปลกๆ บรรทัดแรกเด็กสาว บรรทัดต่อมาหญิงสาว เดี๋ยวๆ มึงเจอผู้หญิงคนเดียวใช่ปะ อะไรคือการใช้สรรพนามโดดไปมาภายในย่อหน้าเดียวกัน ให้กูสับสนเล่นๆอีกว่าพระเอกมันคุยกับผู้หญิงสองคนอยู่เหรอวะ
แล้วมีการบรรยายถึงผู้หญิงคนนี้เสียละเอียดซึ่งขอสรุปสั้นๆว่าสวยน่ารักดั่งคุณหนู มีตาแปลกๆดหมือนแมวและเด็ดดวงสุดคือใส่ถุงน่องที่พอเห็นแล้วเฟติชลึกๆของพระเอกกำเริบ จากนัั้นสาวแมว(เรียกงี้ละกัน) ก็แยกตัวไปแต่ดันซุ่มซ่ามสะดุดล้มเปิดหวอให้พระเอกเห็นน้องลิงจนต้องกลั้นหัวเราะ แล้วกระตุ้นต่อมเสือกให้อยากตามดูไป แล้วพบว่าสาวแมวแม่งทำคนรอบข้างฉิบหายทุกย่างก้าวเลยนี่หว่า หรืออีนี่จะมีผีร้ายตามติดวะ ไม่ได้การกูต้องเข้าไปช่วย ถึงกูจะไม่ค่อนเชื่อว่าพระเจ้ามีจริงก็เหอะ แต่น่าจะมีผีจริงอยู่ว่ะ เลยเข้าไปหาสาวแมวแต่เกือบซวยโดนอุบัติเหตุข้าวของปลิวใส่ รอดหวุดหวิดก็จัดฉากเซอร์วิสล้มทับเนื้อแนบกันไปให้สาวแมวหัวร้อนเหวี่ยงใส่ แต่พระเอกก็หาแคร์ไม่ รีบรุดไปช่วยด้วยการเอาเครื่องรางออกมาบอกจะปัดเป่าผีร้ายให้ มีความเล่นมุกอีกนิดว่ามันเป็นปลัดขิกย่อส่วน พ่วงด้วยการเริ่มปัักธงแสดงสปริริตอยากช่วยเต็มที่ให้สาวแมวที่ทำซึนเริ่มเดเระ เห้อ~ ขอข้ามช่วงนี้ไปและกัน
>>41 พระเอกคุยกับสาวแมวจนได้ใจความว่านางกำลังตามหาคนเป็นผู้หญิงผมแดงตาแดงผิวแดง ซึ่งแม่งก็งงแดกไปดิว่าจะมีคนแบบนี้ได้ไง หรือเป็นคอสเพลย์ปะเพราะนี่มันงานนิทรรศการการ์ตูน พระเอกเลยอาสาไปตามหาให้เพราะถ้าสาวแมวไปเองเดี๋ยวทำคนอื่นซวยอีก แต่แป๊บเดียวเท่านั้นละ สาวแมวก็ออกมาเดินปร๋อในงานอีก พระเอกเลยจะเข้าไปเรียกแต่เปิดสกิลล้มเทพซะก่อน จัดเซอร์วิสอีกฉากล้มใส่สาวแมวแต่คราวหน้าได้จับนมด้วย ความพยายามตบมุก(แป๊กอีกแหละ)แล้วถูกสาวแมวต่อยกระเด็นจนไปชนซุ้มขายน้ำ เลยถูกน้ำหวานหกใส่ตัว พอจะหาไรมาล้างตาก็หยิบผิดเป็นขวดน้ำอัดลมมาแสบตาหนักกว่าเดิม เลยต้องร้องขอน้ำเปล่าจากคนรอบๆ(มึงควรทำแต่แรกแล้วไม่ใช่เหรอวะ จู่ๆไปหยิบน้ำมาเปิดขวดใหม่ล้างเองเฉยกูละงง)แล้วก็ได้น้ำเปล่ามาแต่ดันเป็นน้ำร้อนจนต้องตบมุกอีกรอบ(กูไม่ขำโว้ยยย)
แล้วจู่ๆก็มีกลุ่มชายฉกรรจ์ในชุดเกราะทหารโคลนสีขาวล้วน(มีหยอดมุกล้อสตาร์วอร์ซึ่งไม่แป็กว่ะ กูฮากว่ามุกที่มึงพยายามเล่นมาตั้งบทแรกอีก) มาเอาตัวพระเอกไป ซึ่งมันเวิ่นเว้ออีกแล้ว เวิ่นยันช่วงต้นบทสาม งั้นสรุปรวบเลยละกัน
สรุป พระเอกถูกเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิงที่สาวแมวตามหาคือมีผมแดงตาแดงผิวแดง เหตุเพราะน้ำหวานหกใส่ เอาน้ำอัดลมมาล้างตา เอาน้ำร้อนมาล้างหน้า เชี่ย...เอาจริงดิ มึงเล่นง่ายๆงี้เลยดิ บอกว่าพระเอกเพ้นสีทั้งตัวยังเนียนกว่ามั้ยวะเฮ้ย
แล้วพวกที่พาตัวพระเอกมาแท้จริงคือหญิงสาวที่เป็นวัลคีรี ที่่่พาพระเอกมาขึ้นสวรรค์ตามคำสั่งของพระเจ้าที่ให้ร่วมกิจกรรมพิเศษ โดยเหตุผลโคตรแถที่ดูพระเอกพลาดคือ วัลคีรีไม่รู้จักผู้ชายเพราะโรงเรียนเทพธิดามันไม่มีผู้ชาย แต่ที่มองพระเอกเป็นผู้หญิงในนิมิตขอวพระเจ้าได้ไงกูยังไม่เคลียร์นะเออ
ส่วนพระเจ้า วัลคีรีบอกว่าจะมีรูปร่างเป็นสิ่งที่คนเห็นกลัวที่สุด พระเอกเห็นเป็นโลลิ แล้วมีการเล่นมุกแป๊กๆอีกตามเคยให้พระเอกได้เผยความโม่ยว่าบ้านมขนาดไหนและบูชาโลลิดุจพระเจ้า ทำเอาพระเจ้าและวัลคีรีแหยงไปเลย(เออ เริ่มรู้สึกมีเหตุผลขึ้นมาหน่อย นึกว่าจะเออออกันไปตามสูตร)
พระเจ้าบอกว่าเพราะเป็นความผิดพลาดที่เอาตัวพระเอกมาแทนมนุษย์ผู้หญิง เลยจะส่งไปเกิดใหม่ละกันเพราะขึ้นสวรรค์มาแบบนี้กลับร่างเดิมไปแล้ว แต่พระเอกอ้อนวอนขออยู่ต่อ พระเจ้าเลยตกลงใก้พระเอกทำหน้าที่เดิมนั่นละ คือไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนในโรงเรียน สอนให้เทพธิดารู้จักความรักและการอยู่ร่วมกับมนุษย์ และมีขู่ด้วยว่าถ้าพระเอกไปเย็ดเทพธิดามึงถูกถีบลงนรกแน่นอน พอเคลียร์จบพระเอกก็ถูกปล่อยตัวไปเดินสำรวจนั่นนี่ เห็นแมวที่ตัวเองเคยช่วยไว้เลยตามไปและจัดเซอร์วิสอีกฉาก เป็นเปิดประตูห้องไปเจอสาวแมวกำลังถอดเสื้อในห้อง ด้วยความสุภาพบุรุษพระเอกเลยรีบออกมาแต่ก็นึกได้ว่านี่มันสวรรค์นี่กว่าสาวแมวมาไง เลยนั่งรอจะถามด้วยการนั่งฟังสาวแมวเปลี่ยนเสื้อจนเสร็จ ซึ่ง...เดี๋ยวนะ มึงต้องหูดีขนาดไหนวะนั่น อล้วต้องโม่นแค่ไหนถึงมักะใจไปแอบฟีงสาวเปลี่ยนเสื้อวะ
>>42 พอสาวแมวเปลี่ยนชุดเสร็จ พระเอกก็เริ่มทำข่มให้สาวแมวรู้สึกผิดว่าเพราะตัวเองพาซวยพระเอกเลยกลับไปโลกเดิมไม่ได้ เพราะงั้นช่วยรับผิดชอบคอยช่วยกันหน่อยนะเออ แล้วจัดฉากเซอร์วิสวัลคีรีมาเปิดประตูห้องจนกระเด็นทำเอาสกิลล้มเทพทำงานอีกรอบให้สาวแมวเหวี่ยงใส่อีก
เข้าบทห้า พระเอกตื่นมาในคอกม้ามัพระเจ้ามารับถึงที่ แล้วพาไปโรงเรียนโดยให้พระเอกไปพูดแนะนำตัวหน้าหอประชุม มีการพยายามหยอดมุกอีกตามเคยและเปิดตัวสาวใหม่ พวกเทพธิดานักเรียนนั่นเอง มีการถามตอบกับพระเอกเรื่องมนุษย์ที่พวกเทพยังเข้าใจผิดกันจนพระเอกต้องตอบให้เหนื่อย จบบทด้วยความเครียดของพระเอกว่าชีวิตกูจะเป็นไงต่อวะ
เข้าบทหก พระเอกเข้าห้องเรียนโดยมีวัลคีรีเป็นครูสอน กำลังเริ่มคาบสาวแมวก็มาในสภาพโทรมสุดจนจำแทบไม่ได้ วัลคีรีเลยไล่ให้ไปอาบน้ำอต่งตัวใหม่ แล้วเพื่อนร่วมก้องคนอื่นก็เมินด้วย สาวแมวเลยหายไปจนจบคาบเลย ส่วนพระเอกพอเริ่มเรียนก็คือนั่งโง่ในคาบเพราะไม่รู้ไรเลยเนื่องจากเป็นหลักสูตรสำหรับเทพธิดา เออเนอะ แล้วพระเจ้ามันไม่จับติวก่อนเข้าวะ เหมือนคนเขียนเร่งอะข้ามเฉยเลย อย่างน้อยน่าจะใส่หน่อยเถอะว่าพระเอกมันมาถึงแบบเร่งด่วนก็จริงแถมยังผิดพลาดอีก แต่พระเจ้ามันจะไม่มีการเตรียมรับมือไรหน่อยอ่อวะ ถึงจะหยอดๆมาว่าพระเจ้ามันขี้เก๊กชอบทำไก๋ว่ารุ้ทุกเรื่องแต่ความจริงคือพลาดเองไม่ยอมบอดเท่านั้นแหละ แต่มึงน่าจะมีฉากให้พระเอกเราได้เตรียมความพร้อมด่อนเรียนไหม นี่อะไรคือจับเปลี่ยนชุดให้นอนพักคืนเดียวก็ส่งเข้าห้องเรียน อิหยังวะ
บทเจ็ด พระเอกเปลี่ยนวิชามาสู้กับปีศาจอัญเชิญ มีแนะนำตัวละครใหม่เป็นหัวหน้าห้องสำเนียงแขกจ๋า สาวยิงมุกแป๊กแข่งกับพระเอก สาวหัวดี และวัลคีรีคนใหม่ที่เป็นอาจารย์ประจำวิชา พระเอกเวิ่นหาสาวแมวแบ้วรู้จากเพื่อนร่วมห้องว่านางเป็นลูกเืพดวงซวยเลยไม่มีใครอยากเข้าใกล้ แล้ววิชานี้ต้องจับกลุ่มห้าคน พระเอก+สามสาวเลยต้องหาคนเพิ่มและได้สาวแมวเพื่อนไม่คบเข้าตี้ไป จากนั้นก็ไปอัญเชิญปีศาจจากวงเวท แล้วด้วยความโม่ยของพระเอกที่คิดถึงนม เลยได้ปีศาจหนวดหมึกออกมากลายเป็นเรื่องวุ่นจัััััััดเซอร์วิสกระจุย มีฉากเอโร่ยอย่างจับสาวเทพธิดาทั้งหลาบด้วยหนวดหมึกที่รัดเร้นไปทั่วปล่อยเมือกละลายผ้าจนเปลือย กลายเป็นอาหารคาให้พระเอกไฟเงี่ยนลุกโชน แต่ด้วยความเป็นพระเอกเลยระงับกิเลสไว้ก่อนแล้ววิ่งไปบวกกับมอนด้ววการต่อยโง่ๆแล้วก็ล้มโง่ๆจนโดนสาวแมวด่าว่าอ่อน(เหี้ยกูฮาว่ะ มุกไม่แป๊กแฮะ) แล้วปีศาจหนวดมันก็จัดเซอร์วิสอีกชุดใหญ่จับเพื่อนร่วมคลาสละลายชุดให้พระเอกฟินไป แต่พระเอกยังเข้าไปสู้กับมอนอย่างโง่ๆอีกคราวนี้ถููกรวบตัวมาจัดเซอร์วิสแนบเนื้อกับสาวแมวไป แล้ววัลคีรี(คนแรกที่พระเอกเจอ)ก็มาจัดการฆ่ามอนให้ เป็นการจบเรื่อง และเผยว่าพระเอกมีระบบแจ้งเตือนติดตัว ไปแต๊ะอั๋งสาวเมื่อไหร่วับคีรีจะโผล่มาลงโทษได้ทันที แล้วสาวแมวก็ถูกเพื่อนร่วมคลาสประนามว่าเพราะความซวยของสาวแมวเลยทำให้คนอื่นโดยลูกหลงไปด้วย สาวแมวเลยแก้เผ็ดเล็กๆด้วยการเรียดลมมาพัดผ้าขนหนูใก้ปลิวไป เพื่อนร่วมคลาสที่เพิ่งเสียชุดไปจากปีศาจหนวดเลยโป๊กันเกือบหมดเว้นสาวหัวหน้าห้องที่ไม่ว่าร้ายสาวแมว เป็นฉากเซอร์วิสแจ่มๆให้พระเอกได้ฟินไปอีก แล้วพระเอกมันก็เริ่มบรรลุว่า ความซวยของสาวแมวที่ส่งต่อให้คนอื่นจนเกิดเป็นเซอร์วิสสุดแจ่มแบบนี้ เป็นความสามารถที่ไม่เลวเลยนี่หว่า แล้วก็จบบท
เคร เป็นเจ็ดที่ยาวนานเหลือเกินสำหรับกู ถ้าไม่บอกว่าชนะการประกวดกูก็นึกว่านิยายเด็กเห่อหมอยแต่งใหม่นะนั่น เพราะ
-ความสมเหตุสมผลแทบไม่มีเลย
-จัดฉากเซอร์วิสได้ยัดเยียดสุด
-มุกแป๊กเยอะจัด บางช่วงมึงไม่ต้องใส่มุกมาก็ได้นะ มันไม่โอ
-ยังบรรยายไม่ลื่น ใช้คำโดดไปมา ผิดหลักLN ที่ต้องใช้ภาษาง่ายๆและเขียนง่ายอ่านง่าย แต่นี่มันมักง่ายแล้วโว้ยยย
-รายละเอียดใส่ได้ไม่พอดี ส่วนที่ควรใส่ก็ตัด ส่วนที่ควรพอก็ยืด
>>43 การให้คะแนน เต็ม 20
ตัวละคร 2/5 บรรยายรูปร่่่างหน้าตาได้กระชับดีไม่เวิ่นมาก บทพูดของแต่ละตัวก็มีเอกลักษณ์จำง่ายหน่อย ถือว่าทำดีเพราะส่วนใหญ่ที่กูเจอไม่บรรยายผ่านๆให้กูมโนต่อเองก็บรรยายซะล้นจนกูอ่านจบก็ลืมตัวละครอื่นไปเลยว่าหน้าตาไงวะ นี่บรรยายได้ค่อนข้างกระชับอ่านแล้วจำง่ายหน่อย บทพูดก็ลื่นไหลพอควร นอกจากพระเอกแล้วตัวละครอื่นดุเป็นผู้เป็นคนปกติดี
เนื้อหา 1/5 ความสมเหตุสมผลแม่งเบาหวิวชิบหาย จัดเซอร์วิสเกินไป ไหนจะมุกแป๊กที่ยัดแล้วโคตรฝืนอีก
โครงเรื่อง 1/5 ฉายแววนิยายขายเซอร์วิสแหงๆ เป็นพล็อตนิยมที่หาได้ทั่วไปไม่มีไรแปลกใหม่เลย เดาได้ว่าพระเอกเดี๋ยวก็เที่ยวปักธงสาวไปทั่วแหละ
การเขียน 1/5 เวิ่นเว้อน้ำเยอะชิบหาย ไหนจะการใช้สรรพนามแปลกๆ จากเด็กสาว>หญิงสาว ภายในย่อหน้าเดียวกันทั้งที่พูดถึงตัวละครเดียวกัน แล้วการกระโดดข้ามฉากไปมา เดี๋ยวนึกถึงอดีต เดี๋ยววนกลับมาปัจจุบัน ซึ่งทั้งหมดนั้นอยู่ในบทเดียวกัน มีการถามเองตอบเองไม่ให้คนอ่านคิดร่วมด้วยเลย มีความพยายามโปรยหยอดสปอยล่วงหน้าแต่ว่าพี่มาล้ำไปเน้นอนาคตจนปัจจุบันแทบไม่เดินเลยว่ะครับ พระเอกแม่งเหมือนคนย้ำคิดย้ำทำ เน้นอยู่ได้ว่ามีชีวิตธรรมดางั้นงี้ มีความพยายามเล่นมุกถามตอบกับคนอ่านว่าคุณคิดงั้นงี้มั้ย (คล้ายๆเดดพูลอะ) ซึ่งบางช่วงก็ถี่ไปจนกูสงสัยว่ามึงเป็นไรกับดอร่า
สรุปคะแนน 5/20 นี่ผลงานชนะประกวดเหรอวะ ทำเอากูอยากรู้นิยายเรื่องอื่นที่ส่งผระกวดด้วยเลยว่ามันจะขนาดไหน สนพ.นี้มันมีให้ลงอ่านแบบเอ็นเธอร์ปะวะ กูอยากตามไปอ่านเรื่องอื่นๆมากเลยนะเออ ว่ามันป็นไงถึงไม่ผ่านมาตฐานงานประกวดวะ แล้วไอ้นิยายเรื่องนี้มันผ่านนี่คือดีที่สุดในงานประกวดแล้วเหรอวะ คือนอกจากตัวละครจดจำง่ายแล้วอย่างอื่นแทบไม่มีไรดีอะ หรือเพราะมันมีเซอร์วิสเยอะดี+พล็อตขายง่ายเลยผ่านวะ
>>44 มีนะ มากูค้นมาให้มึงเลือกอ่าน
ลลิล คุณหนูพลังวิญญาณ กับปริศนาคดียมทูต
https://www.readawrite.com/a/9Zapcj
สู่โลกใบนี้ที่ถูกย้อมไปด้วยสีแดง
https://www.readawrite.com/a/SZb942
สกิลของผมมันแปลกขนาดนั้นเลยเหรอครับ
https://www.readawrite.com/a/BZb96p-
จอมโจทรไสยเวท กับ ตำนานมนตราแห่งไตรภูมิ
https://www.readawrite.com/a/tZb98v-
ทำยังไงดี ผมจะสารภาพรักกับผู้หญิงที่ผมชอบ แต่ดันสารภาพรักผิดคน ดันไปสารภาพรักกับฝาแฝดของเธอซะนี่ !!
https://www.readawrite.com/a/AZaph3-
ผมกับคุณวัลคิรีย์ในวันสิ้นโลก
https://www.readawrite.com/a/gZb90g
ถ้ามีเคลเบรอสเป็นชิคิกามิมันผิดรึไง?
https://www.readawrite.com/a/YZb91h
โดนส่งมาต่างโลกทั้งทีแต่ดันพลาดกลายเป็นคุณพ่อมาเฟียซะได้
https://www.readawrite.com/a/lZb9e9
ปริศนาสีดำกับตำนานคัมภีร์ผนึกภูติพราย
https://www.readawrite.com/a/467d605deca5701c5238caeb2ecf204d
>>45 เออดิ ใช้สกิลล้มเทพบ่อยเว่อร์ เซอร์วิสทั้งที่พี่ไม่มีความคิดสร้างสรรค์มากกว่านี้หน่อยวะครับ
>>46 กูขอพักก่อน แค่นี้กูก็เปลืองสมองพอละ ก็หลังอ่านเสร็จกูไล่ดูงานมันอยู่เพราะเห็นฝีมือแล้วคงไม่ใช่มือใหม่กริบน่าจะพอมีพื้นฐาน แต่พื้นฐานแต่ละเรื่องคือเยอะนะ แต่ไม่แน่นอะ คือเขียนมาสี่ห้าเรื่องพวกไม่มีพัฒนาไรเจ๋งๆมั่งอ่อวะ คำผิดมีน้อยแต่โผล่มาทีหงุดหงิดชิบหาย อย่างวัลคิรีย์มันคือเหี้ยไรวะนั่น
>>47 สรรเสริญกูสิ กูคือผู้กล้าที่ตอนนี้(สมอง)ได้ตายห่าไปแล้ว สหายโม่งท่านใดสนใจเข้าร่วมสงครามนี้ช่วยสานต่อกูที
>>48 เอ้าเดี๋ยวขอแก้ตัว งานนั่นคือผู้ร่วมประกวดอื่นๆเรอะ กูนึกว่าคนเดียวกัน เพราะรีดมันมีระบบนามปากกาแยกในไอดีเดียวกันอะ โทษทีๆ แต่ลองอ่านผ่านๆแล้วก็รู้สึกเหมือนจะไปในทิศทางเดียวกันจนกูนึกว่าคนเดียวกันอะ หรือเพราะกูอ่านแค่บทแรกยังไม่ค่อยรู้ไรมากมั้ง รอสมองพักฟื้นเสร็จจะมาไล่สับ หรือสหายโม่งท่านใดสนใจรับช่วงต่อก็โอเค แต่กูขอจอง'วัลคิรีย์)ไว้นะ รู้สึกติดใจชื่อนี่มาก มันคำผิดหรือคำเฉพาะวะ
Readawrite กับเด็กดวก อันไหนดูมีอนาคตมากกว่ากันวะ
อนาคตถ้ากูมีเวลาเขียนจะได้เอาไปลงถูกที่
อยู่ที่ว่ามึงเขียนอะไร ตลาดรอร.กับดด.ไม่เหมือนกัน ถ้าแนววายคืออนาคตในรอร.ดีกว่ามาก คนอ่านมีกำลังซื้อ เปย์หนัก มีโดเนท การลง nc-18 ก็ได้มันก็มีข้อดีตรงที่ไม่ต้องมานั่งแอ๊บกันอ่ะ ส่วนในดด.คือตลาดกว้างกว่า คนอ่านอ่านแนวหลากหลายกว่า พวกแนวแฟนตาซีอะไรงี้มีคนอ่านมากกว่ารอร.แน่นอน แต่กำล้งซื้อไม่มากเท่ารอร. ระบบก็ไม่ดีเท่า การแก้ไขปัญหายิ่งไปกันใหญ่
>>51 เน้นตลาดผู้ใหญ่-วัยรุ่น รอร. เพราะมัน NC จัดหนักได้ มีระบบเปย์ตังง่ายด้วย แต่หาคนอ่านยากหน่อยเพราะเว็บมันเปิดตัวได้ไม่นาน+ไม่มีระบบสังคมแบบดด.ที่มีบอร์ดแยกหมวดนั่นนี่
เน้นตลาดวัยรุ่น-เด็กๆ ดด. เพราะสมาชิกเว็บส่วนใหญ่คือเด็กวัยเรียนวัยรุ่น ที่มาสิงตามบอร์ดต่างๆและแวะมาเยี่ยมชมหมวดนิยายกันบ้าง แต่เพราะมันเป็นเฉพาะของเยาวชนเลย NC จัดหนักไม่ได้ แต่รับประกันว่ามีคนอ่านงานมึงเยอะแน่นอนต่อให้ไก่กามาจากไหน ถ้าเทียบกับรอร.ยังไงมึงก็มีคนอ่านเยอะกว่า แต่ระบบเปย์ล้าหลังกว่าหน่อย
>>57 เสริมอีกนิด ถ้ามึงอยากเน้นเชิงพาณิชย์ก็แนะนำรอร.เพราะมันมีระบบอีบุ๊คผูกด้วย กดเชื่อมง่าย และเว็บก็จะสุ่มโปรโมทให้เมื่อมึงมียอดโหลดที่ถือว่าเยอะพอควร ส่วนดด.มันขายเป็นแพ็กเกจเฉพาะอ่านในแอพไม่ใช่อีบุ๊ค การจัดหน้าแบบในปอพค่อนข้างต่างกับอีบุ๊คซึ่งอาจไม่ถูกจริตลูกค้าบางกลุ่มที่ชอบอ่านแบบอีบุ๊คได้ และการโปรโมทค่อนข้างง่อยเพราะจะเลือกจากยอดติดท็อปมาทำเป็นบทความวิเคราะห์หรือมัดรวมเป็นลิสต์แนะนำ ทำแบนเนอร์เล็กๆให้มั่ง แต่มันจืดสัสเมื่อเทียบกับรอร.ที่มีเครือข่ายโฆษณามากกว่าเพราะบริการหลักเปิดร้านให้ขายอีบุ๊คเป็นเบอร์หนค่งของวงการมาหลายปี มึงต้องเลือกเจาะตลาดให้ถูกว่าจะขายคนอ่านบนเว็บ/แอพ หรือขายคนอ่านบนแอพ/อีบุ๊ค มึงจะลงสองเว็บเลยเพื่อความชัวร์ก็ได้ แต่มึงต้องปรับเปลี่ยนไรบางอย่างด้วย กูเคยเจอนิยายเรื่องหนึงคนเขียนมันลงสองเว็บนี้เสือกไม่ปรับเวอร์ชั่น เอาการจัดหน้าแบบแอพไปลงอีบุ๊ค ซึ่วพอกูอ่านตัวอย่างก็มึนสัสๆอ่านยากชิบหาย
กูงงว่ามันจะลงนิยายหลายๆที่ไม่ได้หรอวะ ทำไมถึงต้องมาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งระหว่าง ดด กับ รอร
ลงธวลแล้วจืดจางสัส สู้เรื่องเสียวไม่ไหวจริง ๆ ขอยอมแพ้ ลองลงกระจายแล้ว แต่ยอดอ่านน้อยจนขี้เกียจจะลง 50-60วิวต่อตอนwtffff เก็บเวลาไว้หายใจดีกว่า ลงแค่2ที่ก็พอ เน้นตีพิมพ์ก็ดด เน้นอีบุ๊คก็รอร
>>64 เออ กูโม่งคนที่เปิดสับคนแรก ตอนนี้กำลังอ่านอยู่ เรื่องวัลคิรี่ย์ที่จองไว้อะ ขอบ่นก่อนสับสักหน่อยว่าคำผิดเหี้ยสัสสส กูนี่เข้าใจกรรมการเลยว่าทำไมเรื่องนี้ถึงไม่ได้ไปต่อ มันควรถูกตัดจบตั้งแต่สองบทแรก โรงเรียนเทพธิดากูกัดฟันอ่านถึงบทสองยังค่อยโอเค แต่นี่กูอ่านมายันบทสามจะโคม่า เหี้ย นี่กูต้องทนอ่านถึงสิบบทให้จบเพื่อสับเลยเหรอวะ หวังว่าตอนท้ายๆจะมีไรดีขึ้นนะ เพราะอย่างน้อยมันก็บรรยายได้โอเคไม่เวิ่นมากสำหรับ POV3 แต่คำผิดนี่เตะตากูชิบหาย ส่วนโรงเรียนเทพธิดานี่มัันใช้ POV1 เลยต้องดูความเวิ่นของพระเอกเยอะๆให้สมกับเป็นตัวเดินเรื่อง แต่พวกก็ข้ามรายละเอียดที่ควรใส่ไปอีก ดีที่คำผิดแทบไม่มีให้รำคาญตาเท่านั้นละ คะแนนเลยพอหักลบกันได้
ว่าแล้วก็ขอไปอ่านต่อ คิดว่าพรุ่งนี้ดึกๆถ้าว่างจะมาสับอย่างเป็นทางการ
เค กูพร้อมสับแแล้ว เริ่ม
เกริ่นนิดนึงว่า เนื่องจากเป็นการแต่งด้วย POV 3 กูเลยจะสับแบบสรุปรวมไปเลยเพราะเป็นความสะดวกกูเอง ที่POV1สับแบบเรียงตอน เว้นแต่เนื้อหามันจะวนๆยืดๆไม่ไปไหนกูถึงจะจับมัดรวมกัน ส่วน POV3 จะสับแบบสรุปเนื้อหาทั้งหมดที่อ่านมา
เรื่อง-ผมกับคุณวัลคิรีย์ ในวันสิ้นโลก
จำนวนตอน(ที่ลงในเว็บ) 10 ตอน (จบแล้วด้วย)
ก่อนอื่นกูขออุทิศเม้นต์นี้เพียวๆให้กับการบ่นเรื่องคำผิดที่เป็นจุดขัดใจกูที่สุดกว่าจะทนอ่านจนจบได้ ขอระบายหน่อยสัส โม่งไหนรออ่านสับก็เมินไปก่อนได้ (จะสับจริงคือเม้นต์ถัดไป ใครห้ามแย่ง) คือเป็นนิยายที่ดึงดูดกูได้เพราะชื่อเรื่องตรงคำว่า 'วัลคิรีย์' ซึ่งพออ่านแล้วถึงเข้าใจว่ามันทับศัพท์จาก Valkyrie แต่คำโปรยพี่ดันเขียนว่าวาลคิรี่ แล้วในเนื้อหาคือใช้คำว่าวัลคิรีย์ตามชื่อเรื่อง ซึ่งแม่งก็ผิดทั้งคู่แหละ โปรดใช้กูเกิ้ลแปลภาษาและพจนานุกรมให้เป็นประโยชน์ถ้าคิดจะใช้คำทับศัพท์ มันมาจากภาษานอร์ส ซึ่งคำที่ถูกต้องคือมึงต้องอิงมาจากกลุ่มภาษานอร์สคือภาษาเดนมาร์ก สวีเดน นอร์เวย์ ประเทศใดประเทศหนึ่งแต่สวีเดนกับนอร์เวย์จะชัวร์สุด ผลคือมันจะออกเสียงว่า วัลกิรี่ โวลคีเรีย ซึ่งเอ่อ...กูยอมหยวนๆให้ก็ได้ว่ะ ว่าทับศัพท์เป็นภาษายอดนิยมอย่างอังกฤษเป็นวาลคิรี่หรือวัลคิรี่ไปก็ได้ แต่ไม่ใช่วัลคิรีย์โว้ยยย! แล้วไหนจะเซริ์ทอีก พ่องงง ชื่อนี้คงทับศัพท์มาจากคำว่า Surtr ซึ่งเป็นคำจากตำนานนอร์สเดียวกับวัลคิรี่ ซึ่งมันอ่านว่า เซิ(ร)ต หลักการเดียวกับคำว่าเสิร์ฟ คือ เสิ(ร)ฟ ซึ่งแม่งถูกเขียนผิดบ่อยเป็นเสริ์ฟ โปรดจำไว้สหายโม่ง การใช้ตัวการันต์คือใช้กับคำที่เราไม่ต้องออกเสียง แล้วคำว่าเสิร์ฟก็อ่านว่า 'เสิบ' หากใส่ผิดเป็น เสริ์ฟ มันก็จะอ่านเป็น 'เสบ' ไปแทน ความหมายเปลี่ยนเลยนะมึง เด็กเสิร์ฟยาดอง(เสิบ)กลายเป็นเด็กเสริ์ฟ(เสบ)ยาดอง แต่ยังดีที่ในเนื้อเรื่องแก้เป็นเซิร์ทได้ถูกต้องแล้วเลยช่วยลดความน่ารำคาญไปบ้าง แม้กูจะยังรู้สึกทัแม่งๆกับ วัลคิรีย์อยู่ก็เหอะ
แต่นอกจากคำผิดจากคำทับศัพท์แล้ว กูยังหงุดหงิดกับคำศัพท์ไทยในเรื่องที่แม่งผิดได้แบบ มึงมั่นหน้าได้ไงว่ามันถูก อาจารย์ที่สอนมึงในคอร์สเขาไม่เตือนมึงหน่อยเหรอวะ ถึงจะไม่ผิดเยอะยุบยับก็เถอะ แต่โผล่มาทีคือกูหงุดหงิดชิบหาย อารมณ์แบบกำลังจะจูบปากแฟนแต่พออ้าปากแล้วเจอกลิ่นเหม็นเน่าทำเอาหมดอารมณ์ไปเลย และคำผิดที่กูพอรวบรวมได้ด้วยความประทับใจ(อันติดลบ)มีดั่งนี้
1.ชั้น ในบริบทของคำว่า ฉัน ซึ่งเป็นคำเรียกแทนตัวเช่นเดียวกับผม แม้มันจะออกเสียงว่าชั้นแต่มึงไม่ต้องเขียนว่าชั้นก็ได้โว้ยยย ฉันสิวะ ยังไงคนอ่านมันก็ออกเสียงในหัวได้อัตโนมัติว่าชั้น ไม่ต้องพาซื่อเขียนเป็นชั้นให้อ่านง่ายก็ได้โว้ย แล้วพวกแม่งก็เขียนแบบนี้จนจบเรื่อง กูอ่านไปละเอือมพอเจอบทพูดตัวละครที่บอกว่าชั้นอย่างนั้นอย่างนี้ ยกตัวอย่างประโยคจากในนิยายมาทั้งดุ้นเลย
"ชั้นจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวชั้นเองให้ได้!!!" นอกจากจะใช้คำผิดยังมีคำเกินอีกต่างหาก ลองปรับให้สมูทดู
"ฉันจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเองให้ได้!" เออลื่นขึ้นมาหน่อย แล้วไอ้เครื่องหมาย ! นี่ก็ชอบใส่เยอะจนเกินความจำเป็นอีก ทั้งตอนตะโกน ตอนตั้งคำถามด้วยความตกใจ ซึ่งมึงไม่แยกกันเลยอะ ถ้าไม่มีบรรยายประกอบกูก็มีงงอยู่นะว่ามึงกำลังตกใจหรือตะโกน แนะนำให้ใช้ตัวหนาเถอะครับจะได้ไม่เป็นภาระความยาวหน้ากระดาษ ตะโกนใช้ตัวหนายังดูเข้าท่ากว่าตะโกนแล้วใช้ตัว ! ลงท้ายเยอะๆอีกนะเออ
2.เวทย์ บิดาสับสน! เวท โว้ยยย โผล่มาได้น่ารำคาญพอๆกับ 'ชั้น' เวทย์มนต์ วงเวทย์ พลังเวทย์ จอมเวทย์ กูละอยากจับปากกามาขีดฆ่าตัว ย์ ออกจริงๆ เออเวทย์มันก็เป็นคำศัพท์เหมือนกันแต่มึงใช้ผิดความหมาย เพราะเวทย์=คำวิเศษณ์ เวท=คำนาม ถึงจะออกเสียงเหมือนกันแต่ความหมายมันแทนกันไม่ได้โว้ย
นี่ละสองคำผิดที่ทำให้กูตากระตุกยิกๆทุกครั้งที่อ่านเจอ นอกจากนี้ยังมีคำผิดแปลกๆเช่น ประติดประต่อ กะปี้กะเป่า ไหนจะการใช้เสียงคำรามแปลกๆ อีก อย่าง "กกกรรรา" มันออกเสียงว่าไงวะ "กรรรรา" มึงร้องเหี้ยไรอะ "กกกรรรกกก" มึงเพิ่งหัดออกเสียงวรรณยุกต์เหรอวะครับ แนะนำว่าคำร้องสัตว์ประหลาดทั้งหลายให้ใช้เป็นก๊าซซซ (ก๊าด) กรร (กรัน) กรี๊ซซซ (กรี๊ด) อะไรแบบนี้ไปเถอะเพราะยังดูออกว่าเสียงร้องของสิ่งมีชีวิต แต่ทีี่มึงเขียนมานี่คือเหมือนลองจิ้มใส่มั่วๆไม่ได้เทสเสียงด้วยตัวเองอะ เออจริงที่สัตว์ประหลาดในจินตนาการมันอาจออกเสียงแบบสัตว์ปกติไม่ทำกัน แต่มึงไม่จำเป็นต้องใส่เสียงแบบหลุดโลกไปด้วยก็ได้โว้ย เห็นแล้วมันคิลมู้ด
ขอจบการบ่นแต่งเพียงเท่านี้ ต่อไปคือการสับจริงจัง เพื่อความต่อเนื่องอย่าวิ่งควายตัดหน้ากู อุตส่าห์แอบมาเขียนตอนดึกๆหลังพวกมึงนอนกัรแล้วนะเนี่ย ใครโต้รุ่งอยู่ก็รออ่านแบบสับสดก็ได้
>>66 มาเข้าเรื่อง
ธีมเรื่องคือตำนานนอร์สมายำใหม่โดยเอาคีย์เวิร์คหลักเป็น เทพธิดานักรบ วัลคีรี่ (กูจะเขียนแบบที่ถูกต้องไม่เหมือนในนิยาย แต่ความหมายเดียวกันนะ) นักรบที่เสียชีวิตด้วยความกล้าหาญ ไอน์แฮเรีย ยักษ์ไฟที่มีพลังทำลายโลกได้ เซิร์ท สนามรบที่เป็นมิติคั่นกลางระหว่างโลก วีกริด (Vigrid-วีกริด หนึ่งในคำทับศัพท์ที่เพี้ยนอีกละ ร์ มาจากไหนวะ เอาเถอะมันไม่ได้โผล่มาบ่อยเลยไม่ค่อยน่ารำคาญ) สงครามล้างโลก แร็คนาร็อก ถ้าโม่งไหนเคยอ่านตำนานนอร์สมาก่อนจะเข้าใจธีมง่ายหน่อย โม่งไหนไม่เคยอ่านก็สรุปสั้นๆนะว่ามันเป็นสงครามระหว่างเทพกับอสูรที่มีวัลคีรี่เป็นแม่ทัพไปเกณฑ์วิญญาณมนุษย์ที่ตายด้วยความกล้ามาเป็นทหารช่วยเทพรบกับสมุนของอสูรที่เป็นวิญญาณร้ายจากขุมนรก สุดท้ายสงครามถูกตัดจบด้วยยักษ์ไฟเซิร์ทเผาโลก เทพและอสูรตายเกือบเรียบ ที่เหลือรอดก็สร้างโลกใหม่ขึ้นมา
ส่วนเซตติ้งในเรื่องคือมีการเชื่อมต่อโลกสองที่ โลกหลักที่ใช้ในเรื่องคือโลกความจริงหรือเรียกง่ายๆคือโลกมนุษย์ปกติแบบเราๆนี่ละ ไม่มีเวทมนตร์หรือความแฟนตาซีใดๆ ส่วนโลกอื่นๆเป็นโลกแยกออกไปจากโลกมนุษย์ โดยมีมิติคั่นกลางซึ่งเป็นสนามรบระหว่างวัลคีรี่ เทพธิดานักรบที่ปกป้องโลกกับเซิร์ท ยักษ์ไฟที่ทำลายโลก โดยมิตินี้ก็เหมือนโลกอีกใบที่แยกตัวออกจากโลกหลักเป็นพื้นที่คั่นกลาง เรียกว่าวีกริด เป็นทุ่งสงครามที่พวกวัลคีรี่ใช้รบกับเซิร์ทเพื่อปกป้องโลก เพราะถ้าเซิร์ทมันแหวกมิติหนีออกจากโลกนี้ไปได้ มันก็จะไปโลกมนุษย์แล้วสร้างความเสียหายระดับภัยพิบัติได้ อารมณ์เหมือนก็อตซิล่าถล่มญี่ปุ่นอะ
เรื่องเริ่มที่พระเอกเราลาออกจากงานด้วยสาเหตุไรไม่ทราบ เพื่อนร่วมงานชวนอยู่ต่อเพราะเสียดายฝีมือและซี้กันในระดับหนึ่ง แต่พระเอกเราก้ขอบายแล้วออกมา โดยมีการบรรยายถึงตัวพระเอกว่ามีปมบางอย่างที่ทำให้กลายเป็นเด็กอีโมแตกนอยแดกได้ทั้งวันว่าชีวิตนี้กูทำห่าไรไม่ได้ดีหรอก เพราะในอดีตเคยล้มเหลวในการช่วยเหลือพี่สาวทำให้พี่ตาย เพราะความขี้ขลาดของตัวเองพี่เลยต้องตาย คนแบบเราไม่ดีพอที่จะอยู่ร่วมกับใครได้หรอก ละแม่งบรรยายเน้นย้ำดีจังจนกูแอบห่วงแล้วนะว่าพระเอกมันจะเข้าข่ายซึมเศร้าแล้วปะเนี่ย โทษว่าตัวเองไร้ค่างั้นงี้ไม่อยากเข้าสังคมสุดๆ
แล้วก็มีอีเว้นท์ให้พระเอกทำเควสต์ปลดล็อกเนื้อเรื่องจนได้ ขณะกำลังเดินบ่นตัวเองกลับบ้านและคุยกับอาจารย์สาวคนสนิททางโทรศัพท์ ก็เจอเหตุการณ์ห้างระเบิดคนหนีตายกันวุ่น ทำเอาพระเอกรู้สึกเดจาวูว่าเหมือนเคยเจอไรแบบนี้มาก่อนว่ะ(เป็นการหยอดปมในอดีตให้ลุ้น) ถึงจะบอกว่าสามัญสำนึกร้องให้เมินไปไม่เสือกดิ แต่ด้วยจิตสำนึกมันเรียกร้องให้ทำดีเมื่อได้ยินแม่ร้องให้ช่วยหาลูกที่ติดอยู่ในห้าง กระตุ้นความจิตตกของพระเอกว่าโอกาสมาถึงแล้ว หลังจากที่พลาดทำพี่สาวตาย คราวนี้กูจะแก้ตัวช่วยเด็กให้รอดให้ได้เว้ย ว่าแล้วพระเอกก็วิ่งเข้าไปในห้างที่กำลังไฟไหม้ แล้วไล่หาตัวเด็กตามที่แม่บอกว่าล่าสุดเจอที่ไหน พอเจอตัวก็ใข้เวลากล่อมเด็กนิดหน่อยกว่าจะยอมไว้ใจแล้วพาตัวออกมา แล้วก็ถูกเพดานอาคารถล่มทับตาย เป็นไปดั่งกลอุบาย! เควสต์สำเร็จปลดล็อกเนื้อเรื่องพาพระเอกเข้าแมพใหม่ เริ่มอีเว้นต์เปิดศึกแรก
>>67 พระเอกตื่นขึ้นด้วยความงงว่ากูตายแล้วนี่หว่า แล้วนี่มันที่ไหนวะ พอเริ่มหายมึนก็เจอสัตว์ประหลาดคือยักษ์เซิร์ทกำลังจะฆ่าตัวเอง แต่สาวสวยในชุดเกราะหรือวัลคีรี่นั่นเอง มาช่วยปกป้องไว้จนรอดตายหวุดหวิด แล่วมาพล่ามว่าตัวเองเป็นคนชุบพระเอกขึ้นมาตอนนี้พระเอกไม่ใช่คนธรรมดาแล้วก่อนไปซัดกับเซิร์ทต่อ แล้วพระเอกก็นั่งงงมองวัลคิรี่ซัดกับเซิร์ทในสถานที่ที่ตัวเองไม่รู้จัก จุดนี้นับว่าเขียนดีนะที่ขยายความสับสนพระเอกที่ทำได้แค่อยู่เฉยๆมองงงๆ เพราะคิดว่าตายไปแล้วแต่กลับมีชีวิตอยู่ แล้วหลุดมาอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ดูผิดปกติมากๆ เลยยืนมองเฉยๆ อย่างเดียว นี่ถ้าเป็นพระเอกเทพทรูเรื่องอื่นคือไม่กี่บรรทัดก็วิ่งไปบู๊แทนสาวโชว์เทพในแบบงงๆไป
หลังจากยืนดูวัลคีรี่บู๊ไปเกือบครึ่งบท ในที่สุดวัลคีรี่ก็พลาดท่าเพราะมาปกป้องพระเอกจนหมดพลังสลบไป พระเอกผู้เป็นเด็กหนุ่มธรรมดาที่ไม่ได้เป็นอัจฉริยะหรือว่ายอดฝีมือจากไหน ก็ยืนขาสั่นไปดิเพราะเซิร์ทมันจะเข้ามาเล่นแล้วไง จะสู้ไงดีหนีไปไหนก็ไม่รู้ แต่แล้วปมในใจมันก็ทำให้ฮึดสู้ว่ากูจะไม่ยอมแพ้อีก สาวเจ้าอุตส่าห์สละตัวช่วยเลยนะเว้ย พอเริ่มฮึดได้ก็มีการหลอนถึงพี่ที่พูดกระเซ้าแหย่ใส่แล้วมอบพลังให้(เป็นการหยอดปมไปอีกว่าพี่สาวแม่งมีเอี่ยวแน่ๆในอนาคต)พระเอกเริ่มปลดสกิลเสกอาวุธเป็นโล่ออกมาซัดกับเซิร์ท แล้วพอตีจนได้ค่าประสบการณ์ก็อัปสกิลเพิ่มได้ไอเท็มเสริมเป็นแท่งหินช่วยเพิ่มเวทมนตร์ แต่พอตีเซิร์ทตายเสือกมีอีกตัวโผล่มา แต่พระเอกแม่งมานาจะหมดหลอดแล้วว่ะ กำลังคิดว่าแย่แล้วแต่วัลคีรี่ฟื้นขึ้นมาช่วยคิลได้ เพราะพระเอกแชร์มานาให้วัลคีรี่ฮีลตัวเองได้ เหตุเพราะพระเอกคือนักรบ(ชื่อเรียกเต็มๆคือไอน์แฮเรีย แต่มันยาวกูขอตัดแค่นี้)ที่วัลคีรี่ชุบขึ้นมา เลยเหมือนเป็นการสร้างพันธะว่าสองคนนี้มีชีวิตเชื่อมโยงกัน แล้วก็จบช่วงอีเว้นต์เปิดศึกด้วยการที่พระเอกหมดแรงสลบไป
แต่ช่วงนี้มีจุดข้องใจอย่าง คือคำว่า เวท เขียนถูกว่ะ แล้วไหงตอนหลังๆมันเขียนผิดเป็น เวทย์ไปได้วะกูงง
แล้วก็เริ่มฉากใหม่เป็นพระเอกฟื้นขึ้นมาในห้องตัวเอง เจอวัลคีรี่กำลังทำอาหารให้ แถมทำความสะอาดห้องให้เอี่ยม จากนั้นก็แนะนำตัวว่าชื่อโซลเลย์ แล้วก็พูดคุยกันให้พระเอกได้ข้อสรุปว่าตัวเองกลายเป็นนักรบที่ต้องร่วมสู้กับวัลคีรี่เพื่อปกป้องโลกจากเซิร์ท ซึ่งแม่งก็แสดงตัวเต็มที่ว่ากูไม่เชื่อว้อยยย เรื่องเพ้อเจ้อแบบนี้ใครไปเชื่อ แต่โซเลย์(ต่อไปเรียกงี้ละกันเพราะมันมีวัลคีรี่หลายตัว)ก็อ้อนวอนให้ขอช่วยเพื่อปกป้องโลกที่แสนงดงามนี้ ทำเอาพระเอกฉุนขาดกว่าเดิม โลกสวยงามพ่องงง เรื่องไรที่กูต้องไปสู้เสี่ยงตายเพื่อใครก็ไม่รู้วะ ไสหัวไปที่อื่นเลยมึง แต่คืนนี้จะพักก่อนก็ได้ พรุ่งนี้รีบไสหัวไปเลย นอกจากโซเลย์จะเงิบคนอ่านก็เงิบ เปิดตัวมาเป็นคนไม่กล้าเข้าสังคมนึกว่าจะเกลียดตัวเองไม่กล้าอยู่ร่วมโลกกับใครแต่กลายเป็นว่ามึงเกลียดโลกจนไม่อยากอยู่ร่วมกับคนอื่นแทนเรอะ นับว่าพีคพอควร
แล้วพระเอกมันก็แยกตัวมานั่งจิตตกก่นด่าโลกแล้วเพ้อหาพี่ อารมณ์กลับไปดิ่งเหมือนช่วงเริ่มเรื่องละ แต่แล้วพี่ในภาพมโนมันดันสะกิดเตือน(หยอดไปอีกว่าพี่แม่งไม่ธรรมดาแน่)ทำเอาพระเอกสะดุ้งหายจิตตก แต่เข้าโหมดเบื่อว่ะนอนดีกว่า แต่อาจารย์ที่คุยด้วยเมื่อคืนและเพิ่งโทรมาโวยตอนเช้าบุกมาหาถึงที่ เลยอดนอนต่อต้องมาหาเรื่องเคลียร์โซเลย์ที่เพิ่งนึกได้ว่ายังอยู่นีาหว่า ซึ่งอีหนูโซเลย์หัวไวสัสไหลแถตามน้ำได้จนอาจารย์ที่เป็นโลลิถูกกฎหมายแต่ขี้โวยวายเป็นอีป้าใจเย็นลง ก่อนจะลากทั้งคู่ออกไปเที่ยวกันที่ห้าง เข้าสู่ช่วงสโลว์ไลฟ์พาโซเลย์ไปซื้อชุดใหม่ที่ทำให้พระเอกใจเต้นมีโมเม้นหวานๆ
แน่ระหว่างที่พระเอกอยู่ตามบำพังนั่งรอโซเลย์กับอาจารย์ ก็ถูกเด็กผู้หญิงแต่งตัวแปลกๆหัวสองสีพุ่งมาพูดจาหาเรื่องแถมต่อยจนจุก ทำเอาพระเอกงงซ้ำซ้อนว่าแค่แอบคิดในใจว่าพิลึกแล้วรู้ได้ไงว่ะ ไหงจะตัวเล็กแต่ต่อยจนเจ็บหนักได้ไม่แพ้ผู้ใหญ่เลย แต่ก็เบิกคิดไปเพราะนางเอกกลับมาแล้ว ส่วนอาจารย์หลังลากไปนั่นนี่สักพักก็ทิ้งกันเฉยให้พระเอกอยู่กับโซเลย์และข้าวของที่ซื้อมา เลยมีโมเม้นกันอีกนิดพระเอกซื้อกาแฟให้โซเลย์ได้ลองดื่มครั้งแรกแล้วก็คัยกันเรื่องพี่สาวพระเอกว่าคอยเลี้ยงตัวเองมาแทนพ่อแม่ที่ไม่ติดต่อกันนานมาก และมีเกริ่นๆถึงแผ่นดินใหญ่ที่เป็นบ้านเกิดพระเอกว่ามีอุบัติเหตุบางอย่างที่ทำให้พี่สาวตาย แต่ก็กั๊กรายละเอียดอีกว่าตายไงไว้เป็นปมรอเฉลยไปอีกในอนาคต
ส่วนโซเลย์ก็เล่าอดีตของตัวเองมั่งว่าตั้งแต่จำความได้ก็อยู่ในวีีีีกริดสู้กับ้ซิร์ทตามคำสั่งที่ได้รับการถ่ายทอดมา สู้รบไปวันๆแทบไม่ได้พัก ปต่แล้ววันหนึ่งก็มีนักรบคนหนึ่งที่เข้ามาเปลี่ยนแปลงโซเลย์ ข่วยสอนเรื่องของโลกมนุษย์ให้และทำให้โซเลย์ผู้หน้าตายยิ่มเป็น
>>68 จุดนี้กลายเป็นช่วงเปิดใจของสองพระนางไปแล้วว่ะ ก็เออถือว่าดีนะที่ใช้การพูดคุยง่ายๆแบบนี้เป็นการเฉลยอดีตไปในตัว แต่มันขัดแย้งกันนิดๆตรงระยะเวลาเพราะทั้งคู่เพิ่งรู้จักกันหนึ่งวัน ไทม์ไลน์มันเป็นงี้ เมื่อตอนกลางคืน พระเอกตาย-โดยชุบไปสู้กับเซิร์ทที่วีกริด เช้าวันต่อมา พระเอกฟื้น-กลับมาอยู่บ้านพบโซเลย์ อาจารย์มาหาแล้วมาเที่ยวด้วยกัน ซึ่งแม่งยังไม่ 24 ชั่วโมงเลยโว้ย ถึงจะบิ้วมาว่าโซเลย์เวลายิ้มทำให้พระเอกนึกถึงพี่สาวทุกครั้ง(ย้ำจนกูนึกว่าพระเอกมันซิสค่อนปะวะ) เวลาแต่นี้จู่ๆก็มาเปิดใจกันเล่าเกือบหมดเปลือกแบบนี้เลยดูขัดๆกับบุคลิกละคร ด้านโซเลย์คือดูซื่อๆโลกสวยหน่อย อินเนอร์นางงามรักเด็กรักโลก แต่พระเอกคือเปิดตัวมาเป็นพวกไม่แคร์สังคม ไม่อยากผูกมิตรกับใคร ขนาดอาจารย์ที่คอยตามดูแลแทนพี่ยังไม่ค่อยอยากคุยด้วยเลย ถึงจะเพราะเจ้าตัวค่อนข้างขี้โวยวายแต่ก็ดูแลพระเอกดีในระดับหนึ่งก็เถอะแต่ก็รู้จักกันมานานเป็นปีนี่หว่า พอจู่ๆมาเปิดใจกับโซเลย์ที่เพิ่งเจอกันไม่ถึงวันง่ายๆแบบนี้เลยดูขัดแย้งกับบุคลิกไม่อยากผูกมิตรของพระเอก แต่พออ่านจนจบเรื่องก็พอเข้าใจละว่าคนแต่งมันเร่งตัดจบ แต่พี่ดันวางพล็อตสเกลอลังสามภาคจบยังได้ พอมาเร่งจบภายในสิบตอนนี่คืองานหยาบไปเลย
และบทที่ 6 นี่ยังมีช่วงแปลกๆอีก คือเนื้อหาน่าจะแบ่งเป็นสองบทได้ เพราะเนื้อหาช่วงหลังคือตัวร้ายโผล่มาพร้อมฉากต่อสู้ แต่พวกยัดมารวมบทเดียวกันเลย แถมยังเอาฉากที่เหตุการณ์ไหนตัวละครใดไม่รู้มายัดคั่นอย่างงงๆอีก ซึ่งดูไม่สำคัญหับเนื้อเรื่องเสียเท่าไหร่ในตอนนี้
กลับมาที่ฉากตัวร้ายโผล่ มีแง้มปมพูดถึงไอเท็มของพระเอกว่าคือดรัฟน่า ตัวร้ายเป็นผู้ชายมาดตัวกวนที่พูดจาสุภาพแต่พ่นคำด่าดูถูกมนุษย์เป็นหนอนแมลงชั้นต่ำงั้นงี้ พอพระเอกสวนกลับว่ามึงก็มนุษย์ก็เดือดจัดด่ากราดหนักกว่าเดิมแล้วเริ่มแสดงพลังว่าเป็นจอมเวท และมีคู่หูเป็นวัลคีรีชื่ออเดลเล่ ซึ่งเป็นคนละฝ่ายกับโซเลย์คือเป็นวัลคีรี่ที่เกลียดมนุษย์ พอเปิดตัวครบตัวร้ายก็เริ่มปั่นหัำระเอกไปว่ามึงกำลังถูกหลอกใช้นะ เพราะไอดท็มที่มึงมีเป็นของสำคัญมากๆวีลคีรี่ที่บากมึงเข้าสงครามความจริงกะปล่อยให้มึงตายแล้วชิงไอเท็มที่เป็นของติดตัวมาใช้ ทำเอาพระเอกเริ่มหวาดระแวงละว่าจริงปะ เอ้าไอ้ห่านี่ จู่ๆก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมละ ไหงก่อนหน้านี้เพิ่งเปิดใจคุยกับโซเลย์สบายๆอยู่เลยวะ
ยังดีที่พระเอกมามันมีฉุุุุกคิดขึ้นมาได้ว่าไอ้ตัวร้ายมันต้อวการดรัฟน่านี่หว่า เล่นประกาศชัดๆตั้งแต่แรกเลย งั้นไอ้ห่านี่ต้องน่าสงสัยกว่าโซเลย์แหง แล้วตัวร้ายมันก็เล่นลิ้นได้ดีว่าตีวเองเป็นจอมเวทซึ่งจอมเวทสามารถดึงดรัฟน่าจากวิญญาณมนุษย์ที่เป็นนักรบได้ เป็นการช่วยปลดปล่อยไม่ให้นักรบต้องไปสู้ในสงครามของพวกวีลคีรี่ ฟังดูดีใข่ม้า แต่การดึงออกมาคือนักรบนั่นต้องตายนะเออ พระออกยิ่งระแวงไปดิว่ามึงจะเอาดรัฟน่าไปทำไรวะ
>>69 พอถูกจี้มากเข้าตัวร้ายรำคาญเลยเปิดฉากสู้แม่งยิงบีมใส่ โซเลย์ข่วยพระเอกหลบ พอนึกว่ารอดกลายเป็นว่าบีมมันยิงไปสังหารหมู่เด็กเล็กในสนามเด็กเล่นข้างหลัง ตัวร้ายมันก็ปั่นอีกว่าเพราะพระเอกหลบไงเด็กๆเลยตายแทน ยิ่งไปกระตุ้นปมให้พระเอกดิ่งไปเลย เชี่ยยย โจ้กเกอร์ก็มาว่ะ เป่าหูจนพระเอกจิตตกว่าเพราะตัวเองคนอื่นเลยต้องมาตายแทน ส่วนโซเลย์ก็ยืนช็อกไปเลยเพิ่งจะชื่ื่่่นชมว่าโลกงดงามแต่ดันถูกทำลายต่่่่่อหน้าต่อตา แล้วพระเอกมันก็แค้นจัดจนเปิดโหมดเรียกไอเท็มมาสู้ เดี๋ยวนะ...ตกลงอาวุธมันไม่ได้ใช้ตบเซิร์ทเรอะ แม่งกลายเป็นศึกประชันเด็กปั้นวัลคีรี่ไปแล้วว่ะ จอมเวทสู้กับนักรบ วัลคีรี่ก็ซัดกับวัลคีรี่ เข้าสู่ช่วงบู๊สองคู่ที่บรรยายตัดไปตัดมาได้ค่อยข้างลื่นไหลพอควร แล้วพระเอกก็เริ่มพลาดเพราะใช้ความรู้สึกด้านลบเป็นพลังจนอ่อนแอ ตัวร้ายเลยได้โอกาสดึงดรัฟน่าออกมา มีการบอกด้วยว่าของพระเอกไม่ธรรมดาเพราะมีอักษรรูนซึ่งหายากสัสๆ แต่ก็มีตัวพลิกสถานการณ์เป็นเด็กหญิงที่ต่อยพระเอกในห้างนั่นละ เป็นวัลคีรี่ชื่อคานะ ที่โผล่มาด่่่่าตัวร้ายไม่กี่คำก็ตัดขาทิ้งแม่ง ทำเอาตัวร้ายเสียหลักเผ่นหนีไปเลย
เชี่ยยย!สับไปสับมาชักยาวกว่าที่คิด เพราะเนื้อหามันเยอะกว่าโรงเรียนเทพธิดาด้วยละ
>>70 แล้วพระเอกกับโซเลย์ก็ได้รู้จากคานะว่ามีพวกจอมเวทที่จะชิงดรัฟน่าจากวิญญาณมนุษย์ เลยปั่นหัววัลคีรีให้สูู้้กันกลายเป็นสงครามใหญ่ที่ทำให้วัลคีรีแตกคอกันเป็นสองฝ่ายคือฝ่ายที่ยังเข้าข้างมนุษย์สู้กับเซิร์ท ฝ่ายที่เกลียดมนุษย์ไม่สนเซิร์ทแต่มุ่งเป้าไปที่วัลคีรี่และมนุษย์
เอาว่ะ ปมสงครามพันปีก็มา ซึ่งนำพาความฉิบหายมาสู่ภายหลังเพราะแม่งวางสเกลใหญ่เว่อร์แตาเนื้อเรื่องอย่างเร่งจนกูไม่อิน อ่่่านจนถึงตอนนี้กูยังงงๆว่าพระนางมันมีความสัมพันธ์ยังไงกันแน่วะ เดี๋ยวเชื่อใจเดี๋ยวระแวง ดั่งในฉากต่อมานี้
คานะงอกว่าที่ตัวร้านพูดก็มีส่วนถูกที่มีวัลคีรี่จ้องจะเอาดรัฟน่าจากมนุษย์เหมือนจอมเวท เพราะดรัฟน่าถ้าอยู่ในมือจอมเวทก็คือไอเท็มเสริมเวทมนตร์ดีๆนี่เอง ส่วนวัลคีรี่ก็คืออาวุธเสริมชั้นยอด อรํ้แล้วพระเอกมันอีโมแตกว่าสุดท้ายกูถูกหลอกใช้เหรอวะ เลยประชดเอาดรัฟน่าออกมาแล้วยื่นให้โซเลย์ไล่ไปให้พ้นหน้าพ้นตา หนูโซเลย์ก็ซึมไปดิ เขาไล่ขนาดนี้คงต้องไปละ แล้วเรื่องราวของวันนี้ก็จบลง เออ ค่อยดูมีเหตุผลหน่อยว่าทำไมไล่ง่ายขนาดนี้ เพราะถูกตัวร้ายปั่นหัวมา+รู้จักกันไม่นานเลยระแวงไปหมด แต่ไหงมึงเชื่อคานะที่เพิ่งเจอกันไม่กี่ขั่วโมงมากกว่าโซเลย์ที่อยู่ด้วยกันได้วะกูงง
แล้วมีการพูดถึงตัวร้ายที่ถูกตัดขาว่ากำลังเตรียมตัวทำไรบางอย่าง อเดลบ่าที่ติดต่อกับใครสักคนที่อยู่เบื้องหลัง เป็นการผูกปมไปอีกแต่ก็นั่นละ...พอถูกตัดจบปมที่ผูกๆไว้มันก็ไร้ความหมายไปเลย
โซเลย์พอถูกไล่ก็มาเล่นเอ็มวีอกหักยืนตากฝนโง่ๆจนอาจารย์พระเอกมาเจอ เลยลากเข้าบ้านแลเวคุยกันเรื่องพระเอก เฉลยอดีตของโซเลย์เพิ่มไปอีกว่าถูกนักรบคนนั้นช่วยเปลี่ยนแปลงตัวเองขนาดไหน จุดนี้กูชอบแฮะเพราะมีการพูดถึงการใช้ขีวิตและความสุขและความทุกข์ แต่ก็นะ...พอเริ่มได้ดีไม่ทันไรมันก็เริ่มมาแล้วว่ะ
กลับมาที่พระเอกผู้กำลังจิตตก แต่ถูกอาจารย์โทรมาตามตื้อแล้วคุยสอนแบบผู้ใหญ่ๆจนพระเอกตาสว่างว่ากูโทษตัวเองมากไปปะวะ หนีปัญหาจนลืมคนรอบตัว เลยจะตามไปขอโทษโซเลย์ แต่แล้วอีเว้นท์บังคับก็เริ่ม ทั้งเมืองที่พระเอกอยู่กลายเป็นวีกริดจำลองคือทุกอย่างหยุดนิ่งดูผิดปกติ คานะติดต่อว่าเข้าไปช่วยไม่ได้หนีเถอะอยู่ไปทำไรไม่ได้หรแก แต่พระเอกแม่งมีลูกฮึดจะสู้เว้ยไม่ยอมถอย ส่วนโซเลย์ก็ถูกอเดลล่าปั่นหัวให้ตามมาสู้กัน โซเลย์ออกไปสู้กับอเดลล่า แล้วพระเอกก็ตามมาสมทบทีหลัง ทำเอาโซเลย์พลาดท่าร่วงไปเลยเพราะถูกใช้พระเอกเป็นตัวล่อ คราวนี้ตัวร้ายมันก็เผยแผนการใหญ่เลยว่าใข้ดรัฟน่าทำให้เมืองกลายเป็นวีกริดเพื่อเปิดทางให้เซิร์ทออกมาทำลายโลก เป็นการชำระล้างโลกใหม่เหมือนที่แผ่นดินใหญ่เคยโดนเมื่อหลายปีก่อน (เริ่มแง้มปมละ) คราวนี้ด้ววแรงฮึดสู้+เห็นโซเลย์ร่วง พระเอกเลยเปิดสกิลใหม่ตามวิธีที่คานะบอก ไล่ซัดตัวร้ายจนล้ม แต่พลาดถูกสอยกลับ แถมโดนหลอกซ้ำเพราะตัวร้ายมันถ่วงเวลาปล่อยเซิร์ทออกมาต่างหาก พระเอกมันก็็บาดเจ็บหนักจนหมดสติไปเจอพี่สาวในฝันพูดเพิ่มบัฟส่งวิญญาณพระเอกกลับเปิดอัลติใหม่ช่วยเพิ่มบัฟให้โซเลย์ด้วย ผนึกเซิร์ทกลับวีกริดไปได้หวุดหวิด ตัวร้ายถูกจับ
แล้วเรื่องก็จบลงที่พระเอกใช้ชีวิตปกติ โซเลย์ที่ยังคงอยู่บนโลกมนุษย์ อาจารย์มาลากไปเที่ยว จบแบบปลายเปิดนิดๆ เพราะมีส่งท้ายต่อว่ะ
คานะคุยกับคนในองค์กรว่าอเดบบ่าหายไปคงต้องตามจับ พูดถึงสมาคมและองค์กรที่ดูท่าจะเป็นแบ็คใหญ่อยู่เบื้องหลัง จากนั้นก็จบ เออ จบแล้วว่ะ ต่อไปเข้าสู่ช่วงประมวลผล
>>71 เป็นเรื่องที่กูว่าเขียนดีในระดับหนึ่ง การบรรยายโดยรวมก็ลื่นไหลดี แต่แม่งติดขัดหลายอย่าง ทั้งคำผิด การดำเนินเรื่อง ตัวละคร พอเข้าใจละว่าทำไมตกรอบ
-วางสเกลเรื่องใหญ่ไป เริ่มผูกปมเยอะเกินไป เหมาะจะเป็นนิยายยาวสามหรือสี่ภาคจบก็ได้ แต่สำหรับไลท์โนเวลที่วัดกันว่าจะอยู่หรือไปในเล่มแรก มึงไม่ผ่าน! เพราะแม่งกั๊กปมสำคัญไว้เยอะสัส และดูทรงว่ากว่าจะเฉลยได้คงเล่มท้าย 3-4 ถ้ามึงเล่มแรกไม่รอดเล่มสองก็คือจบ ถ้านิยายยาวมึงยังมีลุ้นนะ เล่มแรกเปิดตัว เล่มสองให้โอกาสมึงต้องทำให้ดีกว่าเล่มหนึ่ง เล่มสามลุ้นชะตาสองเล่มแรกไม่รอดก็คงต้องจบเท่านี้ละ
-เนื้อหาหนักไป ไม่ค่อยยืดหยุ่นเหมือนโรงเรียนเทพธิดา ที่อ่านแล้วเดาได้ว่าหากินง่ายๆกับฉากเซอร์วิสกับสาวในเรื่อง ซึ่งสะดวกตัดจบได้เลยว่าจะจบกับสาวแมวคนแรกได้เลยถ้ายอดขายไม่ปังพอ แต่ถ้ายอดขายรุ่งคุณได้ไปต่อก็ใส่สาวคนใหม่เพิ่ิ่มมาเรื่อยๆจนกว่าจะถึงจุดอิ่มตัวหรือตัน แต่วัลคีรี่คือแน่นไปอะ พอตัดจบห้วนๆแบบนี้คืออิหยังวะ มึงจะจบแบบนี้จริงดิ
-พล็อตขายยาก อันนี้ค่อนข้างเป็นตัวหลักในการตัดสินใจเลยละ แนวนี้คนไม่ค่อยนิยม เป็นสงครามเบื้องหลังที่สู้กันมีชะตากรรมของโลกเป็นเดิมพัน ใช้ธีมตำนานนอร์สสงครามแร็กนาร็อค เสพยากย่อยยากอะถ้าไม่ใช่สายเฉพาะทางจริง ไหนจะต้องทำความเข้าใจตำนานนอร์สต้นฉบับ แล้วมาดูว่าตัวละครนี้มันเกี่ยวกับตำนานนอร์สยังไงวะ แต่โรงเรียนเทพคืออ่านง่ายย่อยง่าย เนื้อหาเป็นเส้นตรงมาก พระเอกเจอสาว>ฉากเซอร์วิส>พบสาวใหม่>ฉากเซอร์วิส
การให้คะแนน เต็ม 20
ตัวละคร 2/5 ตัวละครน่าจดจำทุกตัวมีบุคลิกเด่นดี แต่กูแทบไม่รู้สึกความสัมพันธ์ของตัวละครในเรื่องเลยนอกจากอาจารย์กับพระเอก ที่ให้ความรู้สึกประมาณญาติสนิทมากกว่าศิษย์อาจารย์ โซเลย์ถึงจะมีโมเม้นเขินอายใจเต้นใส่แต่แม่งไม่มีความผูกพันธ์อะ เลยยังดูมึนๆว่าสนิทกันยังวะ เหมือนจะได้เป็นนางเอกนะแต่โมเม้นชวนคู่กันไม่ค่อยชัด นอกจากความรู้สึกที่อยากจะปกป้องกันและกันก็ไม่มีไรที่พิเศษกว่านี้เลย เพราะความรู้สึกจะปกป้องเนี่ยมันจะสถานะไหนก็ได้นี่ พี่น้อง-เพื่อนรัก ไรงี้ แต่ตอนเฉลยอดีตโซเลย์ทำได้ดีจนกูนึกภาพออกว่าสาวหน้านิ่งเปลี่ยนเป็นสาวหน้ายิ้มได้เพราะคำพูดจริงๆ ส่วนตัวร้ายมันก็เกรียนดีกูชอบ เสียดายที่เร่งตัดจบไปจากโจ้กเกอร์สายปั่นกลายเป็นไอ้กุ๊ยวอนนาบีไปเลย ตกลงที่มึงเกลียดมนุษย์เพราะไรวะ คนเขียนมันเร่งตัดจบหรือลืมปมไปแล้ววะ
เนื้อหา 2/5 ผูกปมแล้วดอง เรื่องพื้นๆอย่างพระเอกทำงานไงก่อนลาออกก็ไม่มีเฉลย อาจารย์สอนวิชาอะไรก็ไม่บอก หรือตอนท้ายทำไมโซเลย์ไม่กลับวีกริดไปคอยขวางพวกเซิร์ท และยังมีจุดขัดแย้งหลายจุด ตกลงพระเอกมันเกลียดโลกหรือตัวเอง? ทำไมอารมณ์พลิกกลับง่ายจังเดี๋ยวเชื่อใจคุยด้วยง่ายไปสักพักระแวงใส่ขับไล่ไป แต่มีการใช้บทสนทนาบางช่วงแสดงถึงปรัชญาชีวิตเลยทำให้เนื้อเรื่องดูดีขึ้นมาหน่อยว่าเออ ความคิดตัวละครนี้มีเหตุผลดีว่ะ และตอนบรรยายความรู้สึกของตัวละครก็ค่อนข้างดีทีเดียว อย่างพระเอกที่เดี๋ยวขึ้นๆลงๆ มีเหตุผลรองรับว่าเกิดจากปมในใจที่กว่าจะหลุดพ้นได้แต่ละครั้งคืออาศัยคำพูดกระตุ้นจากคนรอบข้าง แต่ขณะเดียวกันก็พร้อมดิ่งลงไปอีกเพราะคำพูดและสถานการณ์ชักนำ เป็นคนโลเลที่ถูกยุง่ายชิบหายแต่ก็ฮึดสู้ง่ายเหมือนกัน ซึ่งมันก็น่ารำคาญนะ แต่ก็ทำให้เรื่องไม่เบื่อด้วยอะ เพราะหันมาเบื่อตัวละครแทน555
โครงเรื่อง 1/5 เป็นการจับเอาตำนานนอร์สมาเล่าใหม่ได้น่าสนใจดี แต่คงเพราะเร่งตัดจบไปละมั้ง กลายเป็นว่าปมแรกๆที่นำเสนอมาว่า วัลคีรี่และนักรบสู้กับเซิร์ทเพื่อปกป้องโลก เพี้ยนกลายเป็น วัลคีรี่สองฝ่ายที่สู้กับเพราะความขัดแย้งในอดีต+จอมเวทที่จะชิงดรัฟน่า+นักรบที่สู้เคียงข้างวัลคีรี่ เซิร์ทกลายเป็นแค่บอสที่ไว้ตบเก็บเวลเท่านั้นละว่ะ ที่อ่านจนจบคือโผล่มาให้พระเอกหัดใช้อาวุธกับโชว์ความร้ายกาจของตัวร้ายว่าสามารถเรียกตัวออกมาสู่โลกได้ แล้วไหนจะพี่สาวพระเอกที่วางปมไว้ใหญ่โตเชียวว่าไม่ธรรมดาแหง พระเอกมันแค่เพ้อหาพี่ไปจริงรึ? ทำไมแค่คุยด้วยถึงช่วยบัฟให้ได้ขนาดนี้ ซึ่งดูทรงแล้วพี่สาวพระเอกไม่ลาสบอสก็คีย์เวิร์ดเรื่องนี่ละ แต่กว่าจะเฉลยได้คงเล่ม 3-4 ถ้าเป็นนิยายยาว ซึ่งสนพ.ไม่รอมึงหรอก เห็นจากแนวทางแรกๆที่เขียนด้วยสไตล์อ่านยาก(สำหรับไลท์โนเวล)ที่คนอ่านส่วนใหญ่สายนี้จะปิดไปตั้งแต่บทแรกเลยละ
การเขียน 2/5 บรรยายดีลื่นไหลอยู่ บทสนทนาก็โอเค (ถึงตากูจะกระตุกกับคำว่าชั้นก็เหอะ) คำผิดถึงจะเล็กน้อยแต่ก็ขัดตาอยู่ บางบทมีการรวบเนื้อหาให้งงเล่นว่าเชี่ยไรเนี่ย มันต่อเนื่องกันก็จริงแต่มึงควรแยกเป็นบทใหม่ปะ
สรุปคะแนน 7/20 สรุปภาพรวมกูชอบมากกว่าโรงเรียนเทพธิดานะ แต่เพราะคำผิดที่แม่งอ่านเจอทีคือหงุดหงิด ไหนจะการผูกปมที่กั๊กเกินไปจนกูลืมละว่ามีทำไม แต่ถ้าเป็นเรื่องยาวกูว่าน่าลุ้นอยู่นะ พอหั่นเป็นเรื่องสั้นเลยไม่รอด
>>72 สับสนุกดีว่ะ ปกติกุตามอ่านในกระทู้เด็กดีแต่แม่งไม่ค่อยมีที่เขียนแนวไลท์โนเวลเลย มีคนมาสับแนวนี้ๆก็ดีเหมือนกัน
ส่วนตัวกุว่าพวกปมที่ใส่ไว้ในเรื่องมันสามารถทิ้งไว้ได้นะเพื่อเพิ่มความน่าสนใจของเรื่อง(เช่นองค์กรของคานะหรือพี่สาวพระเอก) แต่เพราะคะแนนเรื่องนี้มันไปติดลบที่อย่างอื่น พอไม่ผ่านปมพวกนี้ก็เลยไม่ได้ใช้ซะงั้น
คาแรกเตอร์กุชอบโซเลย์สุดละ เป็นตัวละครโลกสวยติดตาดี ไม่น่ารำคาญ แล้วก็คานกับคาร์ของพระเอกได้ แต่ตัวอื่นก็มีภาพคาแรกเตอร์ที่ชัดเจนเหมือนกัน แต่มึงเล่าบท'อเดลเล่'ซะกุนึกว่าเป็นมนุษย์ป้า(เซ็กซี่)เจ้าแผนการเลยว่ะ
จริงๆการเอาตำนานอะไรสักอย่างมาเป็นเนื้อหานิยายแฟนตาซีต่อสู้เป็นสิ่งที่ไลท์โนเวลญี่ปุ่นทำกันมาช้านานแล้ว อยู่ที่แต่ละเรื่องจะอ้างอิงมาได้ดีแค่ไหน (เช่นมอนไดจิหรืออินเด็กซ์) ซึ่งเรื่องนี้อ้างอิงบทบาทของวัลคิรี่ได้ดี ดูน่าสนใจ แต่เซิร์ทนี่กุงงหน่อยๆ เพราะเผ่าพันธ์ุอสูรเพลิงในตำนานนอร์สที่มีอยู่จริงๆจะมาจาก 1ใน9 พิภพของตำนานนอร์สที่เรียกว่า'มุสสเปลไฮม์'(พิมพ์งี้ปะวะ) แล้วเซิร์ทเนี่ยมันเป็นตัวพ่อของไอ้พวกนี้เลย แล้วคือคนเขียนเอาชื่อมันมาตั้งเป็นเป็นชื่ออสูรเพลิงกีกี้เนี่ยนะ? ตอนกุอ่านที่มึงสับช่วงแรกกุนึกว่าโซเลย์ต่อยกับเซิร์ทโคตรพ่อของอสูรเพลิง พอมาเล่าว่าสู้กับไอ้พวกนี้เป็นฝูงๆไม่ให้มาโลกที่โลกเรา อ้าวซะงั้น- -
คือถ้าพล็อตมันเฉลยมายังงี้คนเขียนมึงบอกเลยก็ได้ว่าวัลคิรี่มีหน้าที่คือต้องมาตบกับอสูร 9 อาณาจักรอะ กุว่าแบบนั้นน่าจะมีอะไรให้เล่นได้เยอะเลย ถึงโควต้าเขาจะมีแค่10ตอนก็เถอะ แต่พออ้างอิงเซิร์ทมาแบบนี้แล้วมันแอบขัดใจกุจริงๆ
ส่วนอื่นๆของเรื่องมึงสับไปหมดละ ยังไงกุก็เป็นกำลังใจให้นะมึง
ถ้ากุเข้าใจไม่ผิดและคิดว่าเข้าใจไม่ผิด มันเป็นการประกวดภายใน ของคนที่เรียนคลาสไลทโนเวลโรงเรียนนกย่าง
และให้คนชนะมีสิทธิ์ได้ออกหนักสือกับสำนักพิมพ์ ก็หำริดกับผองเพื่อน ดังนั้นคนที่เสียเงินเรียนหลายหมื่นเพื่อเขียนไลทโนเวล มันก็ไม่น่าจะเก่งเท่าไรหรือเปล่าวะ
จากที่อ่านสับ มันเข็นงานออกมาได้ก็ถือว่า อัศจะจอรอหันการันต์ยอแล้ว
ผลงานที่เข้าประกวดทั้งหมดมันเป็นการเขียนนิยายเรื่องแรก "จากคนไม่มีพื้นฐานอะไรเลยแล้วมาเรียน" (ถ้าหะริดไม่โม้อะนะ) แล้วหลักสูตรตอนสมัครทางโรงเรียนเขาการันตีว่าจบไปต้องมีนิยาย 1 เรื่องเป็นของตัวเองแน่นอน กูเดาว่าคงต้องเอานิยายพวกนี้ไปรับใบจบของหลักสูตรด้วย
ส่วนตอนประกวด เขาวัดกันแค่ 5 ตอนแรก ถ้าประกวดจบแล้วจะหมดไฟจนดองก็คงไม่แปลก
มีใครพอรู้ราคาคอร์สสอนแบบรวมเบ็ดเสร็จมั้ย อยากลองเทียบค่าใช้จ่ายกับคุณภาพงานที่ออกมาหลังเรียน
คือถ้าแพงแล้วได้แค่นี้ ถือว่าไม่คุ้มเลย บางคนแต่งแบบไม่มีพื้นฐานยังอ่านสนุกกว่าอีก
แม่งก็พูดยากว่ะเรื่องคุ้มไม่คุ้น แต่ถ้ามีเงินแบบใช้จ่ายโดยไม่ต้องสนใจ
กูก็อยากเรียนแม่งทุกอย่างที่กุอยากรู้เหมือนกัน พวกโปรแกรม ตัดต่อ พวก After Effect กูก็อยากรู้
แค่เปิดเพลงแล้วมี บาร์กระเด้ง ๆ งมเองโคตรเหนื่อย จ่ายเงินมันลดเวลาที่เมิงต้องไปหาแดกเอาเองได้เยอะ
>>82 หาคอร์สออนไลน์จาก udemy ก็ได้มั้ง เห็นมีลดราคาเป็นระยะ ๆ
กูลองไปค้น ๆ ดูเผื่อมี ปรากฏว่าวันนี้มีคอร์สลดเหลือ 400 กว่าบาทพอดี ดีมั้ยไม่รู้ แต่ถ้าสนก็ลองไปตำดูได้
ส่วนตัวกูอยากลงเรียนคลาสไลท์นะ ไม่ใช่แค่ได้เรียนแต่มันได้คอนเนคชั่นด้วย (คนสอน+ผู้ใหญ่คาโด+กลุ่มนักเรียนคละอายุ) เท่าที่เห็นในเฟสหะริดแอคทีฟสัส เดียวไปดูงานคาโดสาขาปตท. บ้าง วิ่งหาข้อมูลนิยายกับคนอื่นบ้าง แล้วหะริดมันตั้งกลุ่มปิด(รวมนักเรียนทุกคน)เอาไว้ด้วย
แล้วดูเหมือนว่าที่มีประกวดมันมีเฉพาะนักเรียนรุ่นแรกที่จ่าย 5 หมื่นนะ เพราะรุ่น 2 รุ่น 3 กูไม่เห็นมี หรือยังไม่จัดก็ไม่รู้
ที่กูสนใจมากช่วงแรกๆ เพราะกูมองว่าแม่งเป็นโอกาสเดียวที่ไลท์ไทยจะเสนอหน้าไปเป็นเมะได้ แต่ตอนนี้คนไทยเริ่มทำเมะเองแล้ว (เรื่อง "ปิ่นโต" ) กูเลยรอลุ้นอยู่
กูเดาว่าตัวหะริดเองก็หวังเรื่องส่งออกนิยายไทยด้วยแหละ เรื่องแทรปกู้ชาติก็มาตีมไทยๆ+ต่างโลกที่ยุ่นคุ้นเคย ส่วนอีกเรื่องแนวตำนานสยองขวัญในโรงเรียน(กูจำชื่อไม่ได้)เจ้าตัวก็พยายามออกแบบให้มันทำ Live action ได้
จะรออย่างเดียวก็คือ ขอให้มีผลงานตัวเองหรือลูกศิษย์สักคนแม่งปังขึ้นมาจริงๆจังๆสักเรื่อง มันจะได้เตะตาผู้ใหญ่คาโด เพราะไม่ว่าจะแบบไหน คาโดก็รับหน้าไปเต็มๆ แล้วถ้ามีปาฏิหาริย์ได้เป็นเมะขึ้นมาสักเรื่อง คนแม่งรุมสมัครเรียนกันแน่นอน คาโดรับเหนาะๆ แต่อีกแง่นึงกูก็ไม่แน่ใจว่ามันจะโอเคกับการรับนิยายจากคนต่างชาติเข้ามาแย่งส่วนแบ่งธุริจประเทศตัวเองหรือเปล่า
แต่ที่แน่ๆ ไลท์แนวโม่ยอย่าง รร.เทพธิดา คนยุ่นไม่จำเป็นต้องหาจากคนไทยแน่นวล
http://facebook.com/KadokawaAnimationandDesignSchool/posts/2165639280202785
งานประกวดมาอีกชุดแล้วว่ะ
บอกก่อนว่านี่ไม่ใช่กระทู้นิยายนกย่างนะ555
กูคนสับเองนะ ดีใจที่เห็นพวกมึงเริ่มถกกัน กูพิมพ์ช่วงดึกๆด้วยอาจมีหลุดไปหน่อย
>>73 อเดลล่าคือนอกจากสู้กับโซเล่ย์และหนีไปคุยกับพวกหลังแล้วบทจืดสัส กูเลยไม่รู้จะลงรายละเอียดถึงนางไรให้มาก เพราะจอมเวทที่คู่กะนางบทดูเด่นมีผลต่อเรื่องมากกว่าอีก แต่ที่บทจืดพอเข้าใจนะว่าคนเขียนมันกะปูให้เป็นตัวละครมีบทต่อไปในอนาคต ส่วนเซิร์ทกูก็คิดแบบมึงนั่นละว่าตอนแรกมันคงเป็นบอสระดับบิ๊ก แต่พอเอาเข้าจริงมันกลายเป็นแค่บอสกลาง เออเอาเถอะ มันปกติอะนะที่พอเอาตำนานมาดัดแปลงก็จะเปลี่ยนสถานะตัวละครไปตามพล็อตได้ เช่นเปลี่ยนเฟนรีลเป็นสัตว์เลี้ยงงี้ืแต่คนเขียนมันดันเกริ่นซะอลังว่าเซิร์ทมันเก๋านะเว้ยถึงขั้นล้างโลกได้ แต่เร่งเรื่องตัดเหี้ยนมีบทแค่กีกี้ไปเลยว่ะ แถมมีเป็นฝูงด้วยยิ่งดูกากเข้าไปใหญ่ เพราะในตำนานมันมีแค่ตัวเดียวก็เก่งสัสแกว่งดาบเผาโลกได้ แต่นี่โผล่มาเป็นสิบโชว์ได้แค่วิ่งไล่เป็นหมีกริซลี่ บทเลยดูดร็อปไปเลย หรือความจริงคนเขียนมันอาจจะแถว่าเป็็นลูกหลานเซิร์ทก็ได้เลยกากกว่ารุ่นพ่อ แต่ตัดจบซะก่อนเลยไม่ได้เฉลย
>>74 คือกูหมายถึงว่าแนวเรื่องหนักไปที่จะมายัดใส่ไลท์โนเวลแบบนี้ ที่เป็นการประกวดห้าตอน มันก็ไม่ได้ผิดอะที่มึงจะเอาตำนานมาดัดแปลงเป็นไลท์โนเวล แต่มึึงต้องดูแนวทางด้วย ประกวดไลท์โนเวลที่เน้นตัดสินจากเนื้อหาห้าตอน ก็ต้องใช้พล็อตที่ยืดหยุ่นหน่อยๆไม่ยืดยาวเกินไปแต่ก็ไม่สั้นเกินไป ซึ่งวัลคีรี่มันยาวเกินไปเหมาะเป็นนิยายยาวมากกว่า เลยตกรอบไปเพราะอ่านมาห้าตอนยังไม่เคลียร์ และคนเขียนมันก็เร่งเกินจนอ่านแทบไม่รู้เรื่องอีก สร้างปมเยอะแต่โควต้าตอนน้อยเนื้อหาไม่พอแก้แน่ เลยเร่งข้ามปมไปเลย เนื้อหามันเลยดูกระโดดแปลกๆอ่านแล้วงงไปอีก
>>75 นี่คงจะเป็นเรื่ิงสุดท้ายที่กูอยากสับละ เพราะไปอ่านเรื่องอื่นๆในงานประกวดคือมัันไม่จุดไฟสับให้กูเลย ทำใจทนอ่านจนจบไม่ไหวจริงๆ หวังว่าจะมีโม่งอื่นมาสานต่อนะ แต่ก็พอเห็นภาพรวมละว่าเออ โรงเรียนเทพธิดาเพราะพล็อตยืดหยุ่น+แนวขายง่าย แต่ด้านการเขียนนี่ยังมีอีก 2-3 เรื่องอะที่กูว่าทำได้ดีกว่าโรงเรียนเทพธิดา แต่พล็อตมันยืดหรือหวนเกินไป+แนวเฉพาะทางหน่อยๆ เหมาะจะเป็นนิยายยาวมากกว่า
แต่กููว่านักเขียนทุกคนที่ลงประกวดนี่ไม่ได้เป็นมือใหม่อย่างที่คาโดะโม้หรอก คือบางคนถึงคำผิดบานแต่แม่งเขียนได้ดูมีพื้นฐานว่าน่าจะเคยแต่งนิยายมาก่อนแน่ๆ ถ้ามือใหม่จบคอร์สมาจริงก็แบบโรงเรียนเทพธิดานั่นละ เนื้อหากลวงๆเดินเรื่องตรงๆง่ายๆ ไม่ลงรายละเอียดไรมาก
>>89 ภายใน 5 ตอนนี่มันวัดกันที่เซตติ้งเรื่องกับการบริหารปูบทช่วงต้นเลยนะเนี่ย
ฟังดูง่ายแต่จริง ๆ ถือว่ายาก เพราะมันต้องทำให้คนอยากติดตามได้ตั้งแต่ครึ่งเล่ม
แต่งานแบบนั้นแหละที่เขากล้าที่จะลงทุนพิมพ์ เพราะคนสนใจพล็อตตั้งแต่เซตติ้ง
แต่ก็นะอย่างน้อย็ควรจะช่วยปรับ ๆ ให้มันโอเคกว่านี้หน่อยเถอะไม่ก็คัดเอาที่มันไม่แบบเกร่อชิบหายแบบ รร เทพธิดา
คือถามเทียบกันกูโอเคกับเรื่อง วัลคีรี่ย์ (เน้นที่ ย์ เพราะแม่งฮาดี 5555 ) มากกว่าเรื่อง รร เทพธิดาอ่ะ
เท่าที่อ่านมาปรับ ๆ สักหน่อยก็น่าสนใจมากกว่าสุด ๆ แล้ว
อย่างน้อยก็พอคาดหวังกับเนื้อเรื่องโดยมีเซอร์วิสแบบพอดีได้ ไม่ใช่ล้มชนนมชนหีวนลูป
>>91 ใช่ และนี่เป็นการประกวดครั้งแรกด้วย คาโดมันก็ต้องเลือกเรื่องที่มั่นใจว่าขายง่ายมากกว่าเรื่องที่มีคุณภาพกว่าอยู่แล้ว ถึงวัลคีรี่มันจะเซตติ้งพล็อตได้น่าสนใจกว่า แต่การเล่าเรื่องมันยืดกว่า และจับตลาดได้ยากกว่าเพราะแม่งมีลุ้นแค่พระเอกจะชนะยังไง จะเอาอะไรในตำนานนอร์สมาเล่นบ้าง แต่โรงเรียนเทพธิดาถึงพล็อตโหลแต่การเดินเรื่องกระชับกว่า จับตลาดได้มากกว่าด้วย คือลุ้นว่าจะมีสาวกี่คน ฉากเซอร์วิสเยอะมั้ย ถึงจะจบไม่ฮาเร็มแต่เขียนงอกสาวเพิ่มเรื่อยไปให้มีแฟนคลับตามติ่งตัวละครเยอะด้วย เช่นมีว่าที่นางเอก 4 คน มันก็จะมีกองอวยสี่กลุ่มคอยตามไง พล็อตโหลเดาง่ายแค่ไหนแต่ถ้าขายตัวละครได้ก็กำไรแล้ว แต่วัลคีรี่มันไม่มีตัวอวยให้ตาม เนื้อหาเน้นสู้กู้โลก คนอ่านที่ตามมันก็มีแค่สองกลุ่มอะแหละ คือตามเเพราะพล็อตกับตัวละคร แต่ตัวละครให้ลุ้นมันน้อยไปกองอวยที่จะตามก็น้อยลง พวกตามเพราะพล็อตจะจับได้ง่่ายกว่า แต่วัดกันแล้วยังไงขายตัวละครมันก็ง่าย+กำไรกว่าขายพล็อต พอมาแนวสู้กู้โลก+ไม่มีสาวเยอะๆให้ตามอวย งานเลยขายยากไปอีก
กูลองอ่านเรื่องสารภาพรักกับผู้หญิงผิดคนดูแล้ว รู้สึกโอเคดี คนเขียนดูจะเขียนนิยายเก่งพอสมควร แต่กูรำคาญมุกโอตาคุในเรื่องมาก เดี๋ยวจะมาสับอย่างละเอียดในวันหลังถ้ากูอ่านจบแล้วนะ
เชี่ย ตอนแรก ๆ ยังพอผ่าน ๆ ตาไปได้ แต่ตอน 5 ขายตรงจนไม่อยากอ่านต่ออะ....
>>79 ขอกูแก้ข้อมูลนิดนึง กูไปเช็คในเว็บคาโดมาละ ก่อนหน้านี้แม่งไม่ยอมบอกราคาให้ชัดเจน มันเล่นงี้
คลาสสอนเขียนไลท์โนเวลมี 4 ระดับ และแต่ละระดับก็จ่ายแยกต่างหาก
- Beginner1 9,500บาท
- Beginner2 9,500บาท
- Advanced1 9,500บาท
- Advanced2 9,500บาท
หรือจะลง Full Course จ่ายตูมเดียว 36,000 ซึ่งเรียนเสาร์อาทิตย์
แต่ถ้าไปเรียนวันธรรมดา (จ่ายค่ารถสนุกแน่) จะเหลือ 28,000
ส่วนตัวกูขอ Steal วิชาจากผลงานที่เข้าประกวดไปก่อนแล้วกัน
ในคลาสมันแจกไลท์โนเวลสำหรับสอนเขียนด้วย คาโดเคยแจกตัวอย่างให้ซึ่งกูโหลดเก็บไว้
https://imgur.com/a/qwFcfIT
หัวข้อที่สอนก็มีตามนี้ (เอาไว้อ้างอิงสำหรับสาย Steal) https://www.facebook.com/KadokawaAnimationandDesignSchool/photos/a.2197411273692252/2197411530358893/?type=3&theater
เทียบกับเด็กดวก อันไหนเหี้ยกว่ากันวะ
>>101 กูพิมพ์ไม่เคลียร์เองแหละ หมายถึงนิยายที่สับข้างบนอะ เทียบกับเนื้อเรื่องเห่อหมอยเด็กดวกอันไหนมีคุนตะพาบกว่ากัน / เรื่องระบบ รอร.นำเด็กดวกแน่ๆ อะ ถ้าไม่แจ้งเป็นจริงเป็นจังทีมเว็บเด็กดวกมันก็ไม่มาใส่ใจหรอก ตอนนี้กูลองอ่านเรื่องนึงใน รอร.ชักติดใจระบบละ ลองใช้แล้วสะดวกดี
>>96 ตัวอย่างไลท์โนเวลเข้าท่าว่ะ อธิบายเริ่มต้นเข้าใจได้ง่ายดี555
กูว่ามันก็แล้วแต่คนด้วยละว่าจะเลือกเรียนรู้แบบไหน เหมือนมึงเป็นนักผจญภัยลุยดันเจี้ยนอะ ถ้ามึงไม่เข้าคอร์สสอน ต้องพึ่งตัวเองอาศัยการสังเกตเรียนรู้จากสิ่งรอบตัว ทำความเข้าใจด้วยคู่มือ คราฟของขึ้นเองหาเส้นทางเอง โซโล่ลงดันเสียเวลสลองผิดถูกไปเยอะกว่าจะถึงบอส ส่วนคนเข้าคอร์สก็เหมือนนักผจญภัยที่ฝึกพื้นฐานด้วยการเข้าโรงเรียนและสร้างตี้กัน อุปกรณ์เตรียมพร้อมครบชุด มีแผนที่นำทาง จะโซโล่ลงดันก็อาศัยความรู้ที่ได้รับมากับของที่เตรียมไว้ช่วยฝ่าฟัน ถ้ามีตี้ยิ่งสะดวกช่วยย่นเวลาเคลียร์ดันเจอบอสไวขึ้น
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับคนด้วย มึงจะสายเรียนรู้ด้วยตัวเองก็ต้องใช้ความพยายามมากกว่าสายเรียนรู้ด้วยคอร์สที่มีพร้อมทุกอย่างแทบไม่ต้องขวนขวาย เอาจริงกูว่าคอร์สมันก็้้หมือนเป็นใบเบิกทางว่าถ้าจบคอร์สมึงจะมีพื้นที่(โอกาส)ในวงการเขียน(ตีพิมพ์งาน)ได้แน่ แต่จะสร้างชื่อไงก็หาทางเอาเองนะ ส่วนพวกลักจำก็ไม่มีพื้นที่(โอกาส)ในวงการที่แน่นอน ต้องเสี่ยงดวงปั้นงานให้ปังด้วยตัวเองจนไปเข้าตาสนพ. และพวกนี้ประสบความสำเร็จในการได้รับโอกาสน้อยกว่าพวกเรียนคอร์ส แต่ผลงานแม่งปังกว่าว่ะ เพราะใช้ความพยายามด้วยตัวเองมาเยอะไง แต่เพราะจำนวนน้อยมากๆกว่าจะรอคนแบบนี้มาเกิดเองควเสียเวลา เลยต้องสร้างคอร์สปั้นนักเขียนให้มีคุณภาพภาพใกล้เคียงกันมาผลิตงานให้วงการขับเคลื้อนไปได้
สรุปง่ายๆเหมือนมึงรอมอนแรงก์ S มาเกิดเพื่อจะได้ทำสัญญาด้วย แต่แม่งอัตตราเกิดต่ำชิบหาย เลยรวมมอนต่ำๆมาเพาะให้เกรดสูงขึ้น คัดแล้วคัดอีกกว่าจะได้เกรดสูงพอขอ A หน่อยก็ยังดี เดี๋ยวใช้เวลาปั้นอีกหน่อยก็เป็น S ได้ละ
กูมาจากมู้เพื่อนบ้านข้างๆ นะ
นิยาย รอร. กูว่าคุณภาพงานดีกว่าฝั่ง ดด. เพราะเท่าที่อ่านมาฝั่ง ดด. แม่งเกรียนหัวโปกหัดแต่งมีเยอะสัสๆ (ผู้ใหญ่ใจเด็กก็เยอะพอกัน) แต่ด้าน รอร. ค่อนข้างเป็นพวกมีของพอสมควร บางส่วนเหมือนแต่งมานานแล้ว อีกส่วนก็พวกโรงเรียนคาโดเนี่ย
คือมันดูโอเคกว่าเด็กดวกเยอะถ้าให้เทียบด้วยประชากรโดยรวม (ส่วนพวกเก่งๆ ขอแยกไม่เอามานะเพราะเป็นสมาชิกส่วนน้อย) แต่ทุกอย่างมันไม่แน่นอน มีข้อยกเว้นหมด ตัวอย่างชัดๆ ก็ไอ้พวกที่ลงประกวดไลท์โนนั่นแหล่ะ ขนาดงานประกวดทางการของนักเรียนจบคอร์สสอน ยังมีคนเขียนผิดอย่างโคตรเหี้ยโผล่มาอีก กูนี่ปวดสมองเลย
เรื่องคำผิดนี่กูว่าหะริดเตือนลำบากว่ะ เพราะมันเองก็เขียนผิดบ่อยเหมือนกัน มันเคยบอกในเฟสว่าคำผิดที่ใช้มาตลอดแม่งจำฝังหัวไปเรียบร้อยแล้ว แถมถ้าพิมพ์ไปแก้คำผิดไปเนื้อเรื่องแม่งจะดรอป ผลตอบรับจากคนอ่านไม่ค่อยมี แต่พอเขียนปล่อยไหล(คำผิดบาน)นิยายดันสนุกขึ้นมาซะงั้น หะริดเลยคิดว่าเขียนปล่อยไหลไปก่อนไม่ต้องสนใจคำผิด เพราะมันจ้างให้คนมาทำหรือแก้เองทีหลังได้ และอีกอย่างคือมีบางคำที่มันชอบเป็นการส่วนตัว เช่นคำว่า 'ปกติ' มันจะเผลอไปพิมพ์ว่า 'ปรกติ' แทนทุกครั้งด้วยเหตุผลว่า "รู้สึกสะใจกว่า" ประมาณนั้น กูไม่ชัว..ลองหาอ่านในเฟสดู มันเคยพิมพ์ระบายเรื่องปัญหาที่พบระหว่างเขียนนิยายอยู่
>>107 กูว่ามันแค่แบ่งระดับเพื่อให้นักเรียนไม่ต้องจ่ายตูมเดียว 36,000 เฉยๆ และถ้าเรียนต่อเนื่องไม่ได้ เช่น มึงเรียน Begin1 จบปุ้บแล้วติดสอบ มึงก็รอไปเรียน Begin2 รอบถัดไปแทน ไม่ต้องเรียนติดกันต่อเนื่อง หรือไม่ก็รู้สึกว่าเรียนแล้วไม่เวิร์คก็จะได้จ่ายแค่ 9,500 และกูก็ไม่คิดว่าจะมีโรงเรียนที่ไหนเปิดให้มึงเรียนข้ามระดับได้หรอก ขืนเล่นงั้นจริงพอเข้าไปก็คุยเรื่องบทเรียนเก่าๆไม่รู้เรื่อง ลำบากคนสอนอีก
ที่พิมพ์มาเยอะแยะตั้งแต่เริ่มนี่ไม่ใช่อะไร กูอยากไปเรียน แต่เวลาชีวิตแม่งไม่มีเชี่ยอะไรลงตัวเลยตอนนี้ เลยศึกษาคนสอนกับลูกศิษย์รอไปพลางๆ
จะว่าไปกูเคยได้ยินมาว่า พวกที่จินตนาการเก่งๆแม่งติดนิสัยพิมพ์ผิดกันแทบทุกคน ประมาณว่าภาพที่ปรากฎขึ้นในหัว(สมองซีกขวา)ดันเร็วกว่ามือที่มันพิมพ์ ถ้ามันมัวแต่แวะไประแวงคำผิด(สมองซีกซ้าย)มันจะถ่ายทอดสิ่งที่อยู่ในหัวออกมาได้ไม่สมบูรณ์ จริงไม่จริงกูไม่รู้ พวกมึงก็ปรับใช้กันเองแล้วกัน
>>109 นึกถึงนักวาดคนหนึ่งที่แม่งเขียนจริงเป็นจิงมาเป็นปี ๆ ไม่มีใครเตือน...
แต่กูว่าความคิดที่ว่าเขียน ๆ ไปก่อนไม่ต้องเช็คคำผิดนี่เห็นด้วยแค่ครึ่งเดียว ถึงจะเขียน ๆ ไปก่อน แต่ก็ควรพิสูจน์อักษรก่อนเอาลงว่ะ
ส่วนเรื่องการใช้คำผิดเพราะความชอบส่วนตัวกูให้ควยกับความคิดนี้
เออ แต่ปรกติมันก็ไม่ถึงกับใช้ผิดนะ ปกติมาจากภาษาบาลี ส่วนปรกติมาจากภาษาสันสกฤต
เฮ้ย เรื่องคำผิดนี่มันหนึ่งในหลักสำคัญของการประพันธ์นะเว้ย เป็นนักเขียนดังในระดับหนึ่งมึงก็น่าจะรู้ดิว่าคำผิด=รอยด่างพร้อย โอเคตอนมึงเขียนอาจจะปล่อยผิดไปบ้างเพื่อควาทลื่นไหลในการแต่ง แต่แต่งจบมึงต้องตรวจทานก่อนลงดิ ถ้ามีเงินเหลือใช้นักก็จ้างคนมาตรวจให้ เป็นถึงบก.สนพ.ก็น่าจะรู้ว่าควรเคร่งเรื่องคำผิด ไม่ใช่นักเขียนโนเนมหัดแต่งที่แม่งเขียนผิดเยอะๆได้แล้วมาอ้างว่าตกภาษาไทยไม่เก่งคำศัพท์เพราะเพิ่งแต่งไรก็ว่าไป แต่คนที่มีประสบการณ์เขียนสะสมหลายปีอ้างไม่ได้สัส ใครอ่านก็รู้ว่าถ้ามึงไม่โง่ดักดานใช้คำผิดมาเรื่อยๆ ก็ขาดความใส่ใจในนิยาย มีเงินก็จ้างคนมาตรวจเถอะ ไม่มีเงินก็มีโปรมแกรมตรวจคำผิดให้
เออแต่นิยายของหะริดเรื่องเกิดใหม่นี่ก็เคยมีรีวิวในพันทิปนะว่ามีคำผิดเยอะอยู่ พอเห็นโม่งบ่นด้วยกูชักสงสัย สนพ.มันขาดตำแหน่งพิสูนจ์อักษรเหรอวะ ถึงมีการปล่อยความผิดพลาดมาถึงรูปเล่มได้ กูนึกว่ามันผิดแค่ในเว็บพอรวมเล่มคงไปแก้เอง
เถียงกันจะเป็นจะตาย อยากบอกว่ารอร.มีฟังก์ชันตรวจคำผิดนะมึง ถึงจะไม่ได้สมบูรณ์ 100% แต่ก็ช่วยได้บ้าง แถมถ้ามึงกดส่งไปตรวจอีกที จะได้อ่านย้อนอีกรอบด้วยนะ
พวกมึงมีใครเคยอยาก Unlove ที่เคยกดหัวใจให้นิยายบางเรื่องกันมั๊ย กูไปเจอมาเรื่องหนึ่งแนวจีนโบราณ อ่านตอนต้นๆ ชอบมาก กูเลยกดให้หัวใจ + ซื้อครบทุกตอน แต่พออ่านไปเริ่มตะหงิด
ตอนต้นๆ กูนึกว่าเขาได้แรงบันดาลใจจากนิยายจีนแปลเรื่องหนึ่งมาเขียนเป็นของตัวเอง แต่อ่านไปอ่านมา พล็อตช่วงกลาง-ท้ายเรื่อง หลายๆ ฉาก มันจะคล้ายมากไปไหม คือไม่ได้เสียดายเงินนะ แต่เสียดายว่าเขาเขียนดี สนุก ตลก ถ้ามีเรื่องที่ชอบมากจนเป็นแรงบันดาลใจ ก็น่าจะกลั่นให้แตกต่างมากกว่านั้นน่ะ
เออ ไม่เคยกดให้ใคร จะกดตัวเองก็กลัวถอดออกไม่ได้ เดี๋ยวเขิน
กูเนี่ยเล่นมือถือตอนง่วงๆ มือถือร่วงใส่หน้า เสือกไปโดนปุ่มหัวใจนิยายตัวเอง เขินเหี้ยๆ เขินสัสๆ เอาออกก็ไม่ได้ อยากจะร้อง
กุลองกดดูละอันไม่ได้ เขินสัสส แก้ด้วยการซ่อนจำนวนหัวใจเลย
📌 #รับสมัครทีมวิจัยออนไลน์ด่วนจำนวนมาก !!! #พร้อมเริ่มงานทันที #ไม่มีค่าสมัคร ไม่จำกัด อายุ อาชีพ เพศ วุฒิการศึกษา ประสบการณ์ ว่างงาน/ทำงานประจำ 👉มีเพียงบัญชี PayPal
🌍📝🌍 สมัครออนไลน์เริมงานเลย >>https://th.viewfruit.com/.../MTgxMzIwOlgxTUw4RzQ5RUw2SDU4...
*****************************
ขอคำแนะนำนำสำหรับผู้สนใจ
สอบถามข้อมูล Viewfruit Global - Admin
Email：support-th@viewfruit.com
https://www.facebook.com/ViewfruitGlobal
#ต้องการรับสมัครด่วน #สมัครงาน #งานตอบแบบสอบถาม #ไม่เสียค่าสมัคร #มีรายได้เสริม #งานประจำ #งานพาร์ทไทม์ #LimDecor #ลิ้มกีหลีคลองตัน #บันไดวน #บันไดเวียน #ไม่จำกัดอายุ #ไม่ต้องมีประสบการณ์ #Viewfruit #OnlineSurvey #WorkatHome #ทำงานที่บ้าน
เข้าหน้าแก้ไขนิยาย RAW กันด้ายม๊ายย.. จาร้องล้าวนะ T^T
อยากอ่านนิยายแชทแนวๆละครน้ำเน่า ตลค.ปสดๆ ไรงี้ฟ่ะ มีเรื่องไรแนะนำมั่ง
กูเจอนิยายแปลวายในรอร.แบบไม่อฟช.แล้วสงสัยว่าเปิดรับโดเนทได้ด้วยเหรอวะ
เพื่อนโม่ง เคยรู้สึกหน้าบางๆเวลาจะลงฟิคบางหมวดบ้างไหม แบบกลัวเขียนไปแล้วบ้งๆอะ
อย่าง กูเป็นผู้ชายที่สนใจเขียนนิยายGL แต่นิยายหมวดนี้ในRAWดูดีมากจนแสบตา หรือในมุมหนึ่งตัวละครหญิงก็รู้สึกเรียลลิสติคจนขัดเขิน(อาจจะเพราะคนเขียนสายนี้เข้าใจจริงๆด้วยล่ะ ไม่ได้เหยียดเพศนะ) รู้สึกว่าการเขียนเรื่องรักร่วมเพศของเพศตรงข้ามมันทำยากเอาการเลย...
กูไม่เคยเห็นด้วยกับพวกโดเนทเลย แปลฟรีก็ผิดแล้ว โดเนทยิ่งผิดกว่าเดิม
ที่กูแปลอยู่ก็ยังไม่รับโดเนท ถึงมีอินบ็อกมาถามว่าจะโดเนทยังไงก็ยังตอบไปว่าไม่เอาเงิน เม้นต์มาเยอะ ๆ ดีกว่า
แต่ในมุมคนอ่านอย่างนี่ถ้าแปลดีก็พอใจที่จะโดเนทเป็นค่าขนมนะ เพราะนี่ว่างานแปลมันก็ไม่ได้ง่ายเกลาสำนวนดีก็อ่านสนุก การโดเนทคือคนอ่านพอใจจะให้อยู่แล้ว อาจจะขอบคุณที่แปลให้อ่าน
แต่ถ้าเอานิยายมาแปลแล้วติดเหรียญบังคับจ่ายนี่ว่ามันไม่ใช่ละ ไม่โอเค ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องขออนุญาตคนเขียนก่อนแปล และถ้ามีลิขฯมาก็ต้องลบเลย
ถึงบ่นไปก็ทำไรไม่ได้หรอก คนมันหน้าด้านจะทำอะ ถ้าไม่จวนตัวจริงๆ ก็ไม่ยอมลบหรอก
เดี๋ยวนี้เขานิยมบรรยายบทพูดแบบบทละครกันเหรอวะ กุเห็นหลายเรื่องละในรีด คือแบบมีชื่ออยู่หน้าบทพูดอ่ะ เช่น
นายก: ฉันเกลียดเธอ
กุรสไม่ชินเลยอ่ะมึง55544
ลองเขียนนิยายดู เป็นมันขึ้นว่ามีคนเข้ามาดูนิยายเรา10คนก็ดีใจ แต่กลายเป็นว่ากดเข้ามาดูอย่าฃเดียว ตอนไม่มีคนกดอ่านเลย เสียใจชิบหาย อยากเขียนเก่ง ๆ มีคนเข้ามาอ่านมาเม้นบ้างT T
>>149 เราโนเนมเนมลงเรื่องแรกตอนแรกๆก็เงียบนะ คนจะเริ่มมาเยอะๆตอนเราอัพประมาณ 10 ตอนได้ แต่เราว่ามันก็ขึ้นอยู่กับแนวที่แต่งด้วย เราแต่งแนวตลาดหน่อยคนเลยมาง่าย พอลง 20 ตอนยอดวิวมันขึ้นเร็วกว่าตอนแรกมากๆ เราว่าคนอ่านน่าจะอยากอ่านนิยายที่ตอนมันเยอะๆ บางคนก็ดองไว้ก่อนรอตอนเยอะๆค่อยมาอ่าน
สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้
อยากติดอันดับในรีดบ้างจัง แต่
ไปไม่ถึงดาว ทำไงให้เปิดตัวหน้าใหม่ได้แรงๆ บ้าง
มีนิยายเว็ยต่างโลกไหมไหมที่พระเอกไม่โดนเพื่อนทิ้งหรือเพื่อนที่ทิ้งพระเอกต้องเจอกับชะตากรรมที่โหดร้ายอ่ะ
พอดีหาไม่เจอแนวนี้เลย
ขอบคุณครับ
รีดอะถ้าลงครั้งแรก แล้วมึงลงอาทิตย์ละตอน มึงอย่าหวังว่าจะได้เกิดเลยยยยยยย
ต้องลงแม่งสิบตอนไปเลย เก็บคนก่อนนนนเลย
แล้วพอเรื่องต่อไป มึงมีคนตามไอดี ตามนามปากกา พอควรแล้ว ค่อยลงแบบวันละตอน อาทิตย์ละตอนอะไรก็ว่าไป
นิยายแฟนตาซีระหว่างรีดกับฟิคชั่นล็อคอันไหนลงแล้วโอเคกว่า หรือลงหลายๆอันไปเลยดี
>>158 ส่วนมากคนชอบบอกรี้ดดีกว่า แต่ส่วนตัวของกูกูโอเคกับฝั่งฟิคชั่นล็อค(ถ้าไม่ติดเหรียญเพราะฟิคมันหัก 50/50) ยอดเม้นท์ยอดวิวของกูในฟิคขึ้นเร็วและเยอะกว่ารี้ด ส่วนตัวกูแอบรู้สึกว่ารี้ดถ้าไม่ลงแนวหื่นหรือตอนยอะมากแล้วหรือเขียนหลายเรื่องมาก่อนมันค่อนข้างขึ้นอันดับยาก แต่ในฟิคกูรู้สึกว่าคนอ่านกูเยอะกว่ารี้ดและเมนท์ค่อนข้างดีเหมือนวัยดูโตกว่าในรี้ด
แต่กูแนะนำว่าลงไปทั้งสองเว็บนั่นแหละ แต่ละเว็บข้อดีข้อเสียต่างกัน แต่ก็ต่างกันไม่มากเท่าไหร่นะกูว่า(ยกเว้นรายได้ที่แบ่งนักเขียน กูชอบรี้ดมากกว่า)
ไม่คุยกันต่อแล้วหรอวะ อ่านนกย่างกำลังมันส์ๆ หรือย้ายไปมู้อื่นละ ถ้าย้ายขอป้ายบอกทางหน่อย
กูเคยอ่ารนิยายที่บรรยายกางเกงในลูกไม้ที่โผล่เพราะลมพัดไปสิบหน้า ซึ่งไม่มีสาระเหี้ยไรเลย แต่กูชอบ5555 นิยายญี่ปุ่นเนื้อเรื่องไม่คืบหน้า เซเมะประสาทแดกบ่นไปเรื่อยทั้งเล่มก็มีเยอะ แต่คนที่ชอบมันก็มี ไม่เอาความคิดว่าต้องเขียนกี่คำถึงติดเหรียญได้ด้วย นิยายมันก็เป็นศิลปะอย่างนึงอ่ะ เหมือนวาดภาพ ต่อให้มันจะลายเส้นง่ายๆวาดสามนาทีเสร็จแต่ก็ไม่มีเหตุผลจะบังคับห้ามเขาขาย สรุปคนซื้อก็ควรดูจำนวนหน้ากับราคาให้ดีก่อนว่าสมควรซื้อไหมไม่ใช่ซื้อเองแล้วโวยวายไปทั่ว
ขอนอกเรื่องหน่อย พออายุมากแล้วชอบคิดถึงเรื่องเก่า ๆ แฮะ วันนี้รื้อชั้นหนังสือมาจัด เจอหนังสือที่ตัวเองแปลเมื่อประมาณ 10 ปีก่อนเลยนั่งอ่าน รู้สึกคิดถึงอดีตมาก 555 สมัยยังเป็นเด็กน้อยยยย
ไอ้เรื่อง lust กูอ่านถึงตอนมันนอนกับลูกชาย กูโยนทิ้งเลย เสียเวลามาก ประเด็นไม่ได้อยู่ที่เอาลูกของพระเอกมาเป็นผัว กูรับแนวผิดศีลธรรมได้ ปัญหาคือคุณนิงิริแกวางเรื่องกาก ขอโทษที่ต้องใช้คำนี้เพราะกูไม่รู้จะสรรหาอะไรมาใช้จริงๆ มันกากเพราะ แค่อยากเขียนธีม 7 บาป ตีความว่าอยากเขียนแนวนอกใจ แต่คุณนิงิริแม่งวางเหตุผลไม่ได้เรื่องจริงๆ มันไม่มีสถานการณ์ให้กูเชื่อว่า แยม มันอยากจะนอกใจมานอนกับลูกคุณณะ (คือเหี้ยจะตายห่า ด่าตลอด เมะแบดบอยดาดๆ) คืออ่านไปเหมือนแยมจะรักคุณณะมาก อันนี้กูถือว่าเมคเซนส์ แต่อ่านแล้วกูไม่เข้าใจทำไมแยมมันต้องอยากนอนกับตัวลูกว่ะ นอกจากคนเขียนแค่ เอ้า กูจะเขียนหัวข้อ lust มึงต้องนอกใจ กูจะได้เดินเรื่องได้ กูจะได้เขียนให้คุณณะโกรธมึงได้ เล่นมุกน้ำเน่าให้คนสงสารแยมได้ เนี่ย ตรงนี้แหละที่กูคิดว่าเขาเขียนกาก (จะใช้ไม่ดีรู้สึกมันเบาไป...) คือเขียนไม่ถึงจริงๆ พูดสั้นๆ วางธีมเสียดิบดีแต่ฝีมือไม่ถึง
แนวนอกใจผิดบาปแบบนี้กูนึกถึงหนังแนว unfaithful กูชอบ อยากอ่านวายที่เขียนแบบนี้ 555+ ดาร์กดีด้วย
ที่เหลือไม่นับความแต๋วแตก ตุ๊ดเด็กของน้องแยมไม่เคยกินเป๊ปซี่ ขี้เกียจจะด่า กูปล่อยเบลอมากกับความน่ารำคาญของแยม กูอ่านเป็นเล่มเพราะยืมเพื่อนมาเพิ่งรู้ว่าคอมเม้นส่วนใหญ่เข้าข้างนายเอกนะเนี่ย 555
Read นับวิวยังไง
มึง เดี๋ยวนี้หมวดผู้ใหญ่มันอาการหนักถึงขั้นลงภาพคลิปโป๊แทนเขียนแล้วว่ะ ต่อให้เว็บจะลบภาพทิ้ง ก็ยังมีลูกหาบอยากอ่านนิยายโป๊แบบเห็นภาพอยู่ดี มีบางเมนต์บอกว่าให้อัพนิยายใหม่แล้วติดเหรียญไปเลย แล้วภาพโป๊ก็ลงในสปอย คือกูอยากรู้ว่ามันจะไปสุดที่ตรงไหน ต่อไปก็ไม่ต้องเขียนแล้วดิ เอาภาพมาลงแล้วติดเหรียญหาตัง ติดท็อปหมวดฮิตด้วย คือเนื้อหาก็แทบไม่มี มีแต่ภาพโป๊เคลื่อนไหวได้ กูงง ทำไมเขาไม่ไปเปิดหนังโป๊ดูเลยวะ ถ้าจะขนาดนี้ ไม่ต้องด่าว่ากูไปสาระแนเรื่องเขาทำไมนะ ก็กูอยากเสือก
นิยายแปล ในรี๊ด สร้างกลุ่ม เก็บเงินค่าเข้าให้อ่านก่อน เดี๋ยวนี้คนมองว่าไม่ผิดกันแล้วหรอ เป็นนิยายที่อ่านฟรีได้บนเนเวอร์ของเกาด้วยสินะ
แท็กแบบดราม่าใส่รีดนะ แบบ แบนรีดสนับสนุนขโมยไรงี้ สะเทือนแน่
ขอคั่นด้วยความบ่น นิยายกูหายแบบไร้ร่องรอยมากไม่รู้เกิดอะไรขึ้น งงสัด นังรี้ดเอาปุ่มหมวดBLออกจากหน้าค้นหานิยายกูเฉยรำคาญมากคนจะอ่านนิยายไม่ เอาปุ่มกูคืนมาค่ะ
>>182 ไม่มึง ปุ่ม BL คือหายไปจากหมวดหมู่ในการค้นหา มีแต่วายสเตชั่นซึ่งกดแล้วมีแต่นิยายแชทเต็มหน้า1 พอกดแยกประเภทเป็นนิยายวายสเตชั่นหายไปเลยจ้า แต่ในหมวดใหญ่อะยังมี BL SECRET, BL LOVELY อยู่ แต่คือจะหาเจาะจงแบบวันสิ้นโลกงี้ไง มันคือยุ่งยากกว่าเดิม หมชบ. มากกกกก
กรี๊ดปุ่มกูกลับมาแล้ววววววว
>>185 มันไม่ใช่วัฒนธรรมป่าววะอย่าเหมารวมดิ อันที่ทำคือมันขายความโป๊ความเสียวอยู่แล้วหรือเปล่า หมวดมันมีเฉพาะให้ยืนยันด้วยบัตรด้วยก็มี อย่าให้กูเห็นมึงเข้าเว็บโป๊นะ
ไม่ได้บอกว่าที่ทำมันถูก แต่มันก็ไม่ได้ผิดขนาดนั้นป่าววะ(ยกเว้นไปเอารูปคนอื่นมาไม่ได้รับอนุญาต) ในประเทศที่sextoyผิดกฎหมายมึงก็ให้เขาหาที่ลงหน่อยเถอะ ทั้งแบบ nl bl gl
>>186 ไม่ผิดขนาดนั้นแต่ก็ผิดอยู่ดี นี่เวบนิยาย มันคนละแนวกัน อยากดูพอร์นก็เข้าเวบพอร์น ไม่มีใครว่า แต่นักเขียนเสือกเอา GIF คนเยคนซั่มกันมาแปะหน้านิยายเรียกแขก นักเขียนแนวผู้ใหญ่บางคนแปะแต่ GIF คนเอากันเรียงยาวเป็นพรืด ไม่มีนิยาย ตกลงมันจะขายอะไรก่อน แสดงว่ามันดูถูกฝีมือการเขียนตัวเองแล้วล่ะกูว่า
กูถามหน่อย หายจากวงการนี้ไปนาน ถ้ากูมีนิยายแฟนตาซีแต่งไว้ให้เพื่อนอ่านอย่างเดียวไม่เคยลงที่ไหน ในยุคสมัยนี้ควรจะลงที่ไหน แล้วพวกนิยายรักทั่วไป ควรลงเว็บไหน
ถ้าเราตั้งตอนลงล่วงหน้า มันจะแจ้งคนอ่าน+เด้งหน้าแรกของหมวดปะ
จะว่าไปหลังจากอ่านเว็ปนี้มาสักพัก หมวดแฟนตาซรดันอยู่ร่วมกับไซไฟกุไม่ว่าอะไร แต่เข้าไปเจอแต่นิยายแปล แถมแนวจับนางเองกดด้วย..... เปลี่ยนชื่อหมวดเป็นนิยายแปลเหอะ
>>190 ไม่อ่ะ ไม่ได้เกิดวะ ถ้าไม่ใช่นิยายแปลกุยังหาเรื่องแนวอื่นอ่านไม่เจอเลย แม่งเหมือนมาอ่านนิยายแปลสู้กัน แถมเนื้อเรื่อง
แถมแม่งมีแปลแบบสับตอนด้วย
ตอน1.1
ตอน1.2
ตอน2.1
ตอน2.2
ตอน2.3
ตอน2.4
ตอน3.1
ตอน3.2
ตอน3.3
ตอน4.1
|
|
ตอน5.2
ชาติไหนกุจะได้อ่านจบวะ บางอันยาวกุรับได้ที่หัน แต่บางอันเนื้อเรื่องมรึงไม่เดินเลย เสือกจะแปลหันเยอะอีก
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.