เอ๊ะ แม่งใช่ปะวะ
นี่เลยกูให้มึงเพลงนี้ไอ้ NK https://www.youtube.com/watch?v=gBFtJGFi9f4
จากกู โม่งมะม่วง
เอ๊ะ แม่งใช่ปะวะ
คนละคน ไอ้เหี้ย อ่านชื่อผิด 5555555
>>754 กูหมายถึงเม้นที่ไอ้ตุ๋นกบมันเถียงกับคนอื่นในท็อปเม้น คือกูไม่ได้มีปัญหากับการที่ใครจะเม้นยาวหรือเม้นสั้นนะถ้ามันอัดแน่นไปด้วยประเด็นเนื้อหา ส่วนไอ้ตุ๋นกบเนี่ยมันพิมพ์เม้นนึงยาวมาก เหมือนมันไปชักแม่น้ำมาสามร้อยสายเพียงเพื่อจะเถียงประเด็นนิดเดียว แบบกูต้องชนะให้ได้ กูมีเหตุผลของกูมากมายเพราะงั้นพวกมึงต้องฟังกู
ความจริงมึงตอบสั้นๆ เอาแต่เนื้อก็ได้ จะไปชักแม่น้ำมาทำห่าอะไร ทีนี้กูเลยเปรียบเทียบกับอิดอกขาวเพราะพฤติกรรมมันคือเม้นยาวชิบหาย สาระนิดเดียวเหมือนกัน
ดอกขาวมันจะออกแนวเหมือนเห็นพวกกูเป็นเด็กอมมือ แล้วตัวมันเป็นคุณครูใจดีที่ต้องจูงมือพวกกูไปทัศนศึกษากับมันอ่ะ เรามาดูความหมายของคำนี้กันนะคะ เปิดวิกิแล้วเขาอธิบายว่างี้ๆๆ ตอนนี้เรามาดูอันนี้ต่อดีกว่า บลาๆๆๆๆ สุดท้ายแล้วเป็นกำลังใจให้นะคะ มิส จุ๊บๆคร่า (ตบท้ายด้วยอีโมผู้หญิงถือพู่เชียร์กีฬาสี)
ใครหลงอ่านจนจบก็ลืมไปเรียบร้อยแล้วว่าหัวข้อกระทู้มันคุยกันเรื่องอะไร
ทำไมเราถึงยังไม่มูฟออนจากไอ้ตุ๋นกบวะ ในเมื่อคนแบบนี้คือไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ด่าไปก็วนๆ กับประเด็นมั่นหน้า อีโก้สูง เขียนนิยายกากๆ หลอกเงินเด็กไปวันๆ
มา กูพาไปประเด็นใหม่เอง
>>758 กูตามไปอ่านนิยายที่มึงสับแล้ว มันก็ไม่ได้แย่นะ แต่ยังดูธรรมดาเกินไปหน่อย อ่านแล้วไม่ตื่นเต้น รู้สึก "อืมๆ" ตลอดการอ่าน อ่านไปถึงบทที่ 30 ก็ยังอืมๆ บรรยายงงเป้นระยะๆ แต่ถึงกับเหี้ยไหม ก็ไม่ ส่วนคุณภาพนิยายเทียบกับราคา 150 บาท (ที่มันตั้งขายในเว็บเมพ) ถ้าด้วยความยาวต่อตอนแบบนี้ กูว่าแพงมาก
อันที่อยากด่าข้อสุดท้ายคือ มึงใช้รูปปกย่อของ Ragnarok Online แต่เขียนเกม MMORPG base ได้แย่มาก จะขายนิยายแนวออนไลน์ได้ อย่าขายแค่คนตีกับมอน มันน่าเบื่อ
ได้เวลาขายนิยายหรือยัง?
https://www.dek-d.com/board/view/3957095/
มั่นหน้าสัด
ตะกี้ไปอ่านนิยายของ หลับปุ๋ย ที่โม่งสักคนสับไว้.. ถูกจริตดีว่ะ มีของคนอื่นแนะนำมะ ว่างงงงงงงงง.. แต่สุ่มกดอ่านแล้วก็ไม่ถูกใจสักที
กูวิว300k เฟบ8k ทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้ขาย กลัวไม่มีคนซื้อ เจอความมั่นของน้อลคิลเข้าไป กูเป็นเหี้ยไรเนี่ย5555
ปล. อ่านเม้นต์ย่อย 5 น้อนคิลจี้สัส
เด็กพวกนี้มันจะมีกับดักบางอย่างคือกับดักเพื่อนอวยเว้ย อ่านกันเองในกลุ่มเพื่อนแล้วอวยว่าดีมากแก สนุกมาแก ขายได้แน่ เลยเกิดความเข้าใจผิดๆ ว่านิยายตัวเองดีสุดในสามโลก เหมือนอีอวยเซปชั่นด้านบนที่มาอวยกันเองนั่นแหละ ต้องรอให้โตกว่านี้สักหน่อยแล้วพอกลับไปอ่านนิยายตัวเองตอนเด็กๆ จะเขินขึ้นมาเอง ที่พูดได้นี่ไม่ใช่ไร กูก็เคยเป็น 555555
>>773 กูเจอเรื่องนี้ระหว่างไล่ดูท็อปหมวด อ่านตอนแรกแล้ว ภาษาเข้าขั้นดีมาก จบไปหลายปีละพวกมึงอาจจะเคยเห็นแล้วก็ได้
https://my.dek-d.com/MarisolTK/writer/view.php?id=1324706
เฮ้ยพวกมึง เมื่อกี้กุเข้าไปเพิ่มยอดวิวกับจี้ถาม NK เกี่ยวกับพล็อตโฮลนิยายมันรายตอน (นอนเมมชื่อมะม่วงคือกุเอง)
จี้ไปได้ 3 ตอนแรกมันโผล่มาตอบกุ พอกุจี้ต่อถึงตอนที่ 5 แม่งปิดไม่ให้นอนเมมคอมเมนต์เว้ย ปิดหน้าตาเฉยเลยนะ
คือเวลามีคนเมนต์ในนิยาย นิยายมันจะโผล่ไปที่หน้าแรกของ Recent novel update ถูกป่ะ คือกุช่วยจี้นิยายมันมีคน
กดติดตามเพิ่มมาเป็น 11 คน แล้วดูมันตอบแทนกุด้วยการจำกัดสิทธิ์นอนเมม ลองเข้าไปอ่านที่แม่งแถดูละกัน ว่ามัน
อธิบายยังไง (อ่านที่แม่งตอบแล้วก็อิหยังวะเหมือนเดิม)
ที่มันติดอันดับเนี่ย เป็นเพราะพวกเราเข้าไปดู กับกูเมนต์ถาม ดังนั้นไอ้ NK ควรขอบคุณโม่งคนที่เอานิยายมันมาเแปะที่นี่
ไม่งั้นแม่งไม่ได้เกิดแล้ว
อะนี่ link https://my.dek-d.com/NK-Killer/writer/view.php?id=2034118
นี่เลยกูให้มึงเพลงนี้ไอ้ NK https://www.youtube.com/watch?v=gBFtJGFi9f4
จากกู โม่งมะม่วง
>>792 มันเป็น Bug หน้าเว็บ เวลาเจ้าของเรื่องกดแก้ไข่ความเห็นย่อยตรงหน้านิยาย ความเห็นนั้นจะกลายเป็นช่องว่างไปเลยหลังกดแก้พร้อมอัพเดตวันเวลาที่แก้ ส่วนข้อความก่อนแก้คืออะไรกูก็ไม่รู้ว่ะ เพราะมาไม่ทัน มาถึงมันก็ว่างแล้ว
วิธีเปลี่ยนพาสเฟซคือมึงต้องมีพาสเก่า มีเบอร์โทร มีเมลล์ที่ใช้สมัคร พาสเมลล์นั้น ถ้ามีครบเปลี่ยนได้แน่ แต่ถ้าไม่รู้ไป 1 ข้อคือจบ
พวกมึงๆ พอมีนิยายแนะนำ แบบที่ช่วงแรกๆ เฉยๆ มากอ่านแล้วจะหลับ แล้วก็ไต่ระดับขึ้นความพีคแบบอารมณ์ที่ว่าทุกอย่างที่วางมาตั้งแต่ต้นเรื่องมีไว้เพื่อจุดนี้โดยเฉพาะ ส่วนตอนจบถ้าไม่ปาโทรศัพท์ทิ้งก็ต้องกุมขมับ
ไม่ฟิกแนวนะ กูแค่อยากได้ที่มันเรื่องที่มันอ่านได้เรื่อยๆ
>>796 เหมือนจะเคยมีอยู่ในกระทู้นี้ภาคแรกๆ ไม่น่าเกินภาค 10 มีอยู่สัก 2-3 เรื่อง แต่กูจำไม่ได้ว่ากระทู้ภาคไหน
กับนิยายเก่าๆ ที่กูเคยอ่านช่วงปี 54-55 หมวดลึกลับ สืบสวน กับระทึกขวัญ แบบที่อ่านแล้ว WTF จริงๆ เอามือกุมหัวเลย คาดไม่ถึงสัสๆ ต้องกลับไปอ่านใหม่ตั้งแต่แรก เพื่อให้ย้อนปมได้ จนต้องร้องโอ๊ย... เป็นระยะ เพราะดันมองข้ามจุดเล็กๆ นั้นไป ปัญหาคือกูจำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว นานเกิน จำได้แค่นิยายสมัยนี้เทียบไม่ติดเลย
อยากอ่านนิยายแนวฆาตกรรมโหดๆ จริงเว้ย เพื่อนโม่งมีแนะนำมั่งมั้ย หลังๆ มานี่อ่านเจอน้อยมากที่จะถูกใจ ขอเป็นของต่างชาตินะ ของไทยกูเคยอ่านละไม่อินเท่าไร อย่างฆ่ากันเพราะเงิน เพราะแค้น นี่เบื่อละ อยากได้แบบฆ่าเพราะสนุกเป็นปมจิตๆ ของตัวฆาตกรมากกว่า พูดไปก็ไปรื้อหาของเก่ามารอช่วงงานหนังสือดีกว่าวุ้ย
ยังรออ่านการสับเพื่อนโม่งอยู่นะจ๊ะ เพลินมาก
กุเห็นนิยายโฆษณาในบอร์ดเลยอ่านแล้วลองเขียนสรุปดู
https://writer.dek-d.com/nontawud601/story/view.php?id=2033602
Twisted Tales อวสานนิทานโลกสวย
โดย AuntieAntony
[1 บทนำ]
จินตนาการคือจุดกำเนิดของสรรพสิ่ง
[ 2 ]
1 - เปิดเรื่องด้วยเด็กรบเร้าแม่ให้อ่านนิทานเรื่องราพันเชลให้ฟัง แม่ก็เล่าให้ลูกฟังพร้อมกับเห็นแย้งเรื่องราวในนิทาน จนเด็กหลับลงไปก็เดินออกจากห้อง ในตอนที่ความเงียบปกคลุมห้อง ก็เปิดแสงเล็ก ๆ ลอยขึ้นจากศีรษะเด็ก สูงขึ้นไปเหนือหมู่เมฆ แสดงให้เห็นมีแสงเหล่านี้จากทุกทีทั่วโลก มุ่งหน้าไปยังหอคอยที่ตั้งบนหมู่เมฆ
2 - ภายในหอคอยเต็มไปด้วยหลังสือนิทาน และมีเอลฟ์สอนตนซื่อ ไรท์(หญิง)และพลูฟ(ชาย) (Write Proof) ทำหน้าที่เขียนและตรวจแก้นิยาย โดยใช้แสงที่รวบรวมจากทั่วโลกเติมลงไปในปากกาทำเป็นน้ำหมึก
3 - พลูฟเบื่อหน่ายนิทานน้ำเน่าที่พี่สาวเขียน จึงเกิดความคิดว่าทำไมตนไม่เขียนนิทานของตัวเองขึ้นมาบ้าง จึงแย้งปากกามาจากมือพี่สาว พี่สาวไม่ยอมการทะเลากันทำให้ปากกาแตก และหมึกสีขาวสำหรับการแก้ไขและหมึกดำสำหรับเขียนก็ผสมกัน ทำให้เกิดหมึกสีเทา ไหลซึมเข้าไปในนิทานเรื่องต่าง ๆ
4 - หมึกที่ซึมลงไปแก้ไขเนื้อหาในนิทาน จากเจ้าหญิงราพันเชลกลายเป็นปิศาจดักกินเนื้อคน จากนิทานแสนสุขกลายเป็นนิทานสยองขวัญไป ไรท์และพลูฟจึงต้องเข้าไปในนิทานเหล่านั้นเพื่อดูดหมึกสีเท่าออกมา ซึ่งเป็นงานที่เสี่ยงอันตราย
[ 3 ]
5 - พลูฟตื่นขึ้นมาโดยไม่พบกับพี่สาว ปากกาทำหน้าทีเหมือนเข็มทิศนำทางชี้เข้าไปยังป่าลึก
6 - ไรท์เองก็ตื่นขึ้นมาไม่เห็นน้องชาย ปากกาทำหน้าทีเหมือนเข็มทิศนำทางชี้เข้าไปยังป่าลึกเช่นกัน
7 - พลูฟนำหิงห้อยใส่ขวดโหลใช้เป็นแสงนำทางเดินเข้าไปในป่าที่มืดมิด เขาเจอหญิงวัยกลางคนจับตัวไว้เพราะเข้าใจว่าเป็น ปิศาจแคระ จากข้อมูลที่พูดคุยกันทำให้พลูฟพอจะเดาได้ว่าหญิงคนนี้คือ แวนด้า แม่เลี้ยงของราพันเชล พลูฟใช้ประโยชน์ที่ตนรู้เรื่องราวของแวนด้า เพื่อให้เธอปล่อยเขาไป
>> ตามข้อเสนอตรงนี้ของพลูฟไม่ทันว่าทำไมแวนด้าต้องอยากรู้เรื่องของตัวเอง
8 - ไรท์เจอกวางน้อย แล้วกวางน้อยเข้าร่วมปาตี้ ( BGM https://www.youtube.com/watch?v=TLqsHwAWT0Q )
9 - พลูฟและแวนด้าคุยกันถูกคอ
>> กุไม่ชอบการสลับสองพี่น้องไปมา แทนที่จะทิ้งไว้ให้สงสัยว่าอะไรเกิดขึ้นกับอีกฝ่าย
[ 4 พบปะคนเขียน ]
>> ไม่อยากเจอ เหี้ยอะไรนี่กุข้าม กุไม่อ่าน
[ 5 ]
10 -ไรท์ตื่นมาก็หิว มองเห็นพุ่งเบอร์รีก็เดินไปหาอะไรกิน แต่กวางน้อยเดินนำไปก่อน “เหลือไว้ให้ฉันบ้างนะเจ้ากวางน้อย!” ไรท์พูดขึ้น ก่อนจะรู้สึกว่ารอบด้านเต็มไปด้วยใยสีทอง เธอกำลังอยู่ท่ามกลางใยของแมงมุม แล้วเจ้ากวางน้อยก็ถูกจับแดก เอลฟ์สาววิ่งหนี
11 - พลูฟมีมือเช้าอย่างสุขสมด้วยขนมปักอบฝีมือแวนด้า แล้วก็ร่ายกลอน ว่าด้วยเส้นผมของราพันเชลกระจายไปทั่วป่ากลายเป็นใยสีทองหากสัตว์ป่าตัวไหนไปโดนเข้าก็จะถูกลากไปกิน พลูฟฟังแล้วก็ห่วงพี่สาว จะตามออกไป แวนด้าจับแขนพลูฟเอาไว้ พูดว่าข้างนอกมันอันตราย
>> พลูฟรู้ได้ยังไงว่าพี่สาวเข้าไปในป่าลึก เพราะปากกาชี้ไปในทิศเดียวกันแบบนั้นเหรอ
12 - แวนด้านึกถึงความทรงจำตอนที่ไม่ยอมให้ราพันเชลออกไปจากหอคอย ด้วยเหตุผลที่ว่าข้างนอกมันอันตราย แต่ราพันเชลว่าเธออยากเห็นมันด้วยตาของตัวเอง แต่ไม่ว่าจะดึงดันอย่างไร สุดท้ายราพันเชลก็หนีไป
13 - พลูฟบอกให้แวนด้าปล่อย พอแวนด้านึกย้อนไปในความทรงจำที่ relate กันยอมปล่อยพลูฟ พร้อมทำอาหารให้เอลฟ์เด็กติดตัวไป เดินทางไปยังหอคอยของราพันเชล
>> กุรู้สึกอีหยังก๊ะกับท่อนนี้
14 - ไรท์วิ่งหนี แต่ยิ่งวิ่งกลับวิ่งเข้าไปลึกกว่าเดิม สะดุดรากไม้ล้มลง ความหิวทำให้สติเริ่มเลือนรางก่อนถูกใครบางคนอุ้มไป
15 - ไรท์นึกถึงเรื่องในตอนเด็ก ที่เขียนนิยายให้แม่เธอตรวจ เพื่อจะเล่าเรื่องหน้าที่ของ “บรรณรักษ์แห่งห้องสมุดนิรันดร์” ต้องดูแลหอสมุดและดูแลจินตนาการให้ไปในทางที่ถูกที่ควร เมื่อแม่เธอหายไปพลูฟก็ถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นผู้ช่วยของเธอแทนแม่
>>804 (ต่อ)
[ 6 ]
16 - แวนด้านึกถึงความทรงจำเก่า ที่ขังลูกเพื่อความปลอดภัยของเธอ แต่ลูกไม่เข้าใจ
17 - แวนด้าพยายามสลัดภาพเก่าในวัยเด็กของราพันเซลทิ้งไป ตอนนี้เด็กสาวกลายเป็นปิศาจไปแล้ว ในตอนนั้น เกรกอรี่พรานป่าก็มาเคาะประตูบ้านของแวนด้า เขาอุ้มไรท์มา การที่ขุนนางอย่างเกรกอรี่มาในป่าบ่อยขึ้นเพราะทางราชวังเป็นห่วงเรื่องป่าสีทองที่ขายอาณาเขตกว้างขึ้น แวนด้าก็ต้องปิดเรื่องของราพันเชลเป็นความลับ พรานป่ารอเวลาที่ไรท์ตื่นขึ้นมา เพื่อจะสอบถามว่าไปนอนอยู่ในป่าสีทองได้อย่างไร
18 - พลูฟ หยุดพัก มีรถม้าผ่านมาบอกว่าเขาเดินผิดทาง ทางนี้ไปเมืองหลวง ที่แท้เป็นแวนด้าบอกทางเขาผิด พี่สาวชวนขึ้นรถม้า เขาไปในเมือง
>> อีหยังก๊ะ เมิงจะไปช่วยพี่สาว แต่พอมีพี่สาวทรงโตชวนไปเทียวเมือง เมิงก็ไปกับเขา
19 - ไรท์ตื่นขึ้น (ท่อนนี้กุอ่านแล้วค่อนข้างสับสน) ไรท์เล่าให้กับกอรกอรี่ว่า ใยสีทองเหล่านั้นเป็นเส้นผม แวนด้าต้องปิดความลับเรื่องของราพันเชล จึงดึงตัวไรท์มาตกลงก่อนว่าให้ ไรท์เงียบปากเรื่องของแวนด้าไว้ เพื่อแลกกับแวนด้าจะบอกเรื่องของพลูฟ ไรท์ตกลงและออกมาบอกกับกอรกอรี่ว่าจะไปเมืองหลวงกับเขา (เพื่อให้ปากคำ?) แวนด้าบอกไปด้วย ในที่สุด
[ 7 ]
20 - พลูฟเอลฟ์เด็กตื่นตาตื่นใจกับเมืองหลวง และรู้สึกดีกับพี่สาวทรงโต(กุเติมเอง)
21 - เกรกอรี่ พาไรท์และแวนด้ามาพักโรงเตี้ยม แต่ห้องเหลือแค่ห้องเดียวเพราะคนหนีจากป่าสีทองเข้ามาในเมืองกันมาก ไร์และแวนด้าได้พูดคุยกัน มีส่วนที่ต่างฝ่ายต่างเห็นใจกันเล็กน้อย
22 - ทางด้านพลูฟได้รู้ว่าพี่สาวทรงโต(กุเติมเอง)ที่เดินทางมาด้วยคือเจ้าหญิงลิเลียน่า และฝากให้แอนนิต้าหญิงรับใช้ดูแลพลูฟ แอนนิต้ารู้เรื่องราวตอนที่ ราพันเชลถูกลักพาตัวไป ตกดึก พลูฟเห็นพี่สาวทรงโตเดินออกร้องไห้เสียจัยกับเรื่องบางอย่าง (คงเป็นเรื่องอีเจ้าชายที่กลายเป็นอาหารให้ราพันเชล
[ 8 คุยกับนักเขียม]
สวัสดีปีใหม่
>> สรุป กุว่ามีดีอยู่ แต่ต้องทนความมืดใหม่ขอคนเขียนในการบรรยายเรื่องราวที่ไม่ใช่ point ของเรื่อง เขียนมากได้น้อย เหมือนปล่อยกุลอยคอในทะเล ตัวกลอนที่เอามาเสริมเรื่องก็ ยังขาดความประทับใจ แต่ถ้าย้อนถามว่ากุเขียนกลอนได้ไหม กุก็บอกเลยว่าแค่เขียนนิยายเฉย ๆ กุก็เหนื่อยจะตาย 5 อยู่แล้ว กุไม่มีปัญญาหรอกว่ะ
ส่วนที่ชอบ คือตอนแรกของเรื่องมีความชัดเจนมาก บอกชัดว่าตัวเอกต้องไปทำอะไร เพื่ออะไร แต่เราไม่เห็นว่าปมของเรื่องต่าง ๆ ทำงานกับตัวละครหลักอย่างไร ถึงสร้างแรงขับให้เข้าไปแก้ไขนิยาย ถ้าเสริมตรงนี้กุว่าตอนที่หนึ่งจะสมบูรณ์ แต่กุเดา ๆ แล้วละว่าน่าจะส่งผลต่อไอ้พลูฟ พลอตโฮลมีบ้างหลับตามองข้าม ๆ ไปก็ได้อยู่
กุย้อนไปอ่านคุยกับนักเขียน แม่งก็จะขายอีกแล้ว กุบอกเลยว่าความคิดที่มึงจะขายนิยายไม่ใช่ความผิด แต่มึงต้องคิดทำนิยายของเมิงให้สมบูรณ์พอแล้วก่อน ถึงค่อยคิดจะขายมัน
>>800 ใช่ปะล่ะ คำถามกูธรรมดาพื้นๆ มากเลยนะ ไอ้นี่แม่งใจบางเกิน สงสัยคิดว่ากูเป็นนอนเมมก่อกวน มาเพื่อจับผิดโดยเฉพาะ (ข้อนี้เถียงไม่ได้เลยห่า) แต่จะแก้เกมด้วยการทำไอดีมะม่วงขึ้นมาใหม่ เดี๋ยวจะดูมีความพยายามเกินไปจนผิดสังเกต แล้วมันจะไล่กดลบความเห็นกู เลยคิดว่าเอาแค่นี้พอ ถ้าพวกมึงสังเกตวิธีการออกความเห็นของกู คือกูแกล้งทำเป็นสงสัยใคร่รู้ จะได้ดูเหมือนตามอ่านเรื่องมันจริงๆ แกล้งทำเป็นถามแบบไร้เดียงสา จำไมนิดๆ มันจะได้ดูสมจริง แล้วไม่ลบความเห็นกู (หัวเราะแบบโคตรชั่วร้าย)
>>801 กูอ่านเพื่อทดสองความอิหยังวะของเรื่องน่ะเพื่อน สรุปว่าอิหยังวะสุดๆ ตั้งแต่เนื้อเรื่องยันตอนเจ้าของเรื่องมาแถกลบพล็อตโฮลในเมนต์ย่อย แถไม่เนียนด้วย แสดงว่าเขี่ยๆ ออกมาแบบไม่ได้วางแผนไว้ก่อน (ซึ่งไม่ดีเลย สำหรับคนเขียนแนวนี้)
>>802 ถ้าจำไม่ผิดมันไปบ่นในกระทู้คนอื่นหรือเปล่า เพราะกูจำกระทู้ที่มันตั้งเองไม่ได้ แต่ที่ด่านอนเมมนี่ เคยเห็นอยู่
โม่งไม่คิดจะจัดรางวัล บุคคล/นิยาย แห่งปีบ้างเหรอ
เลียแผล่บๆพณฯท่านท่อนเอ็นคิลเลอร์ติดท็อปเมมเบอร์ผู้ทรงอิทธิพลของบอร์ด //ชุ่มได้ที่ตามไปเม้นนิยายต่อ
https://www.dek-d.com/board/view/3957184/ วายเรื่องใหม่ของน้อนท่อนเอ็นคิลเลอร์//รีบมาเลียแผล่บๆต่อ
>>812 กูว่ากูจะมูฟออนจากไอ้เหี้ยนี่แล้ว เสียเวลาชีวิต นิยายใหม่ก็สั้นเป็นหมอยมด บอกจับกระแสแนววาย แต่ลองอ่านแล้วท่าทางจะไปไม่รอด ไอ้กองอวยนี่ก็ผิดสังเกตเกินไปแล้ว ใครมันจะมาติดตามสถานการณ์ไอ้ NK แบบก้าวต่อก้าวขนาดนี้วะ ปกติไม่เห็นโผล่หัวมาเล่นบอร์ดเลย ไปดูประวัติก็มีกิจกรรมในบอร์ดน้อยมาก แต่พอไอ้ NK ตั้งกระทู้ปุ๊บหีสั่นมาแต่ไกล มาถึงก็อวยๆ เลียๆ เหมือนเดิม
กูว่ากูจะเลิกให้ค่าแม่งแล้ว เพราะมันมีแนวโน้มว่าแม่งจะใช้หน้าม้า (ถึงกูจะไม่มีหลักฐาน แต่สมัยนี้ใครๆ ก็มีมือถือป่ะวะ) ที่มันยังลอยหน้าลอยตาอยู่ได้ ก็เพราะมันยังไม่โดนจับได้คาหนังคาเขาเฉยๆ ส่วนตัวกูว่าจะปล่อยเบลอแม่งแล้ว อวยเกินขนาดจนน่าเกลียด
จากความขี้เสือกของโม่ง ทำให้ยอดวิวนิยายน้อลคิลมันเพิ่ม จนมันติดท็อป ตอนนี้มันยิ่งใหญ่มาก และเริ่มตอบกระทู้แบบผู้มากความรู้แล้วสัส
กู>>815 เองนะ มาละ กูว่านิยายกูสั้นหมอยหมาละ นิยายแม่งสั้นกว่ากูอีก บอกได้ไม่เกินสองหน้าเวิร์ด A4
เรื่อง 'รุ่นพี่ผมมีบ้านทุกสี่แยก'
https://writer.dek-d.com/NK-Killer/writer/view.php?id=2038492
ตอนที่1 : เนื้อเรื่องเป็นการที่ตัวเอกชื่อแอนฟิล(ถูกป่ะวะช่างแม่ง) ย้ายมาอยู่ในเมืองซึ่งคนเขียนเมกขึ้นมาเองว่าเป็นเมืองรักสภาพแวดล้อมใช้จักรยานมากกว่ารถยนต์(สะกดถูกมั้ย?) แล้วเพื่อนแม่ก็มารับมันจากสนามบินเพื่อไปบ้านหลังใหม่ที่ตั้งอยู่ตรงกลางสี่แยก จบ
การบรรยาย : เด็กประถมแต่งเรียนความยังอ่านรู้เรื่องกว่า มึงเรียงประโยคได้ส้นตีนหมามาก บ่งบอกว่านักเขียนนั้นเห่อหมอยขนาดไหนไอ้สัส มึงควรไปอ่านให้เยอะนะครับ
คำผิด : ถือว่าเยอะสำหรับตอนสั้นๆ
คะแนน : ไม่มี กูรอมันลงอีกสักสองตอน แต่คาดว่าติดลบไปยันโลกหน้าแหละ ไม่ได้อคตินะ
คำแนะนำ ไปอ่านให้เยอะ ไปอ่านให้เยอะ ไปอ่านให้เยอะ ไปอ่านให้เยอะๆ
ปวดใจมากไอ้สัส!!
หรือไม่ก็น่าจะมีใครลองทักไปว่าไอ้หมาน้อยกะมึงเป็นเพื่อนกันเหรอครับ
หมาน้อยในทุ่งหญ้า เหมือนเคยเห็นมานานละนะ น่าจะอยู่มาก่อนท่อนเอ็นคิลเลอร์
ตีความได้สองแบบ คือถ้าไม่ใช่เพื่อนกัน ก็เป็นหนึ่งในโม่งนี่แหละเข้าไปปั่นแล้วเอามาแฉในนี้
มีการคอสเพลย์เป็นกูด้วย แต่ก็ไม่เป็นไร โม่งแม่งก็คือร่างแยกของกันและกัน ชื่อ Nameless Fanboi เหมือนกัน อยากทำอะไรก็เรื่องของมึง แต่กูขอชมว่ามึงทำได้ดีนะในกระทู้ (เอามือวางบนบ่าแบบที่ยูกิทำกับอาเทม)
แม่งคอสเพลย์กันประจำอยู่ละ ยังเคยมีคนใช้ชื่อโฮกปิ๊บที่กูใช้ไปเม้นท์ปั่นในนิยายไอ้คนที่อวยตัวเองเลย แล้วนี่กูเป็นเหี้ยอะไร ประเด็นไอพีเดียวกันกูจับโป๊ะมา 4-5 รอบละนะไอ้ชิบหาย
บ้านหรือป้อมจราจร
เพื่อนโม่งอยากได้คำวิจารณ์นิยายครับ
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1910410
อย่างน้อยนิยายของเอ็นK ก็ถือเป็นนิยายที่หาญกล้าท้าทายกับพล็อตเดิมๆในหมวดระทึกขวัญ ซึ่งมีแต่ผีไล่กระทืบคนไม่ก็คนดักตบผี ถ้าไม่นับนิยายของคุณพังพรอนก็นับได้ว่าเป็นนิยายแห่งยุคเพียงหนึ่งเดียวที่ได้เปิดศักราชแห่งแนวระทึกขวัญ นับว่าเป็นบุญแท้ของเว็บบอร์ดเด็กดีที่พระเจ้าได้ส่งเทพทรูจากต่างโลกมาเผยแพร่นิยายดีๆแบบนี้
โม่งสิ้นแล้ว เอ็นKขึ้นแทน ปีชวดนี้แล นิยายเอ็นKรุ่งเรือง
มาสับกันเถอะทุกท่าน รอบก่อนๆ สับไม่ค่อยละเอียดเพราะขี้เกียจ รอบนี้มาดูกันว่าจะขี้เกียจอีกไหม จะสับเรื่องนี้มาหลายรอบละ แต่เทไปก่อน วันนี้ฤกษ์งามยามดี เปิดประเดิมเรื่องแรกของปีนาจา ง่อลลลล
ท่านองครักษ์ ที่รัก โดยกะรัตมณี หรือ วันที่หิมะตก หรือน้องหีมะ
https://writer.dek-d.com/Winter45/writer/view.php?id=1981559
ไม่รู้ว่าชื่อเรื่องจะเคาะเว้นวรรคหาพระแสงปืนต้นอะไร เอ้า ไปอ่านกันเถอะ
เรื่องย่อ
1 - นางเอกเป็นเซลล์ขายรถหรู มีคู่รักมาซื้อรถ คู่รักสวีทกัน นางเอกพาไปดูรถหนึ่งคัน ขายรถได้ นางเอกเมพขริงๆ วันนี้ขายได้ห้าคันแล้ว (แต่มึงยังไม่ได้ทำส้นตีนอะไรเลยนะ) เปลี่ยนชุดกลับบ้าน แวะตลาดนัด เจออันธพาลมาจีบปะทะคารมกัน 15 ย่อหน้าสั้นๆ วนไปวนมา นางเอกจับทุ่มแม่งแล้วขับรถกลับบ้าน เพ้ออะไรถึงชีวิต ขับรถอยู่หิวเลยกินข้าว ประมาทเจอรถบรรทุกเลยขับรถตกน้ำ เปิดประตูรถมาจมน้ำตาย
2 - มีผู้หญิงโดนตามล่า ก่อนจะตายนักฆ่าถามว่ามีอะไรจะสั่งเสียไหม อีองค์หญิงเลยฝากจดหมายรักไป นักฆ่าพอเห็นชื่อแล้วก็มีคุณธรรมเลยรับปาก แต่องค์หญิงไม่อยากตายด้วยคมดาบศัตรูเลยโดดผาเองแม่ง 55555 แม่ง cult สัสๆ อะไรของมึงเนี่ย แล้วก็มีคนมาตามหาจนเจอร่าง ตัดไปที่นักฆ่าที่ไปรับเงิน รับเสร็จยังจิตใจดีเอาจดหมายรักไปส่งให้อีก 5555555
ขอย่อสั้นๆ เพราะแต่ละตอนไม่ได้มีเนื้อหาอะไร
3-7 - นางเอกทะลุมิติมาเข้าร่างองค์หญิงอวบอ้วน ใช้ชีวิตในหมู่บ้านเพื่อซ่อนตัวหนีการลอบสังหาร ตัดผมตัวเองท่ามกลางความตกใจขององครักษ์ กูก็งงๆ นะ ชีวิตนางเอกคือไม่มีสาวใช้สักคนเลย มีแต่องครักษ์ที่ยัดเยียดว่าหล่อมาก นางเอกก็ใช้ชีวิตลดความอ้วนไป ไม่ให้เรียกว่าองค์หญิง มีคนตะโกนเลยลื่นจะตกลงไปในแม่น้ำ มีคนมาช่วยเปิดตัวว่าหล่อ (อีกแล้ว) ก็ปะทะคารมกัน เฉลยว่าคนมาใหม่อีกองครักษ์อีกคนชื่อเหิงเฉียง เหิงเฉียงตกใจที่องค์หญิงผอมแล้วแถมนิสัยยังเปลี่ยนไป
ก็เล่าว่าคนที่สั่งฆ่านางเอกน่าจะเป็นพี่ชาย เพราะนางเอกเป็นลูกฮองเฮา แต่องค์ชายเป็นลูกสนม นางเอกเลยจะลุกขึ้นสู้แทนองค์หญิงที่ตายห่าไปเอง องค์หญิงขอให้สอนวรยุทธ์ ขอเป็นสหายกับพวกองครักษ์ มีฉากกุ๊กกิ๊กปะทะคารมกับเหิงเฉียง ที่เรียกนางเอกว่าแม่นาง...เอาเถอะ นางเอกสงสัยที่มาที่ไปขององครักษ์แต่ละคนเลยไปถามข้อมูล นางเอกไม่ชอบหน้าเหิงเฉียง พออาบน้ำมาสก์หน้าเสร็จเลยจะไปแกล้งให้ตกใจ
อ่านมา 7 ตอน พ้อยต์เรื่องไม่มีอะไรเลย ไม่เห็นไดนามิคของเรื่องด้วย เสียเวลาว่ะ หิวข้าว ขอพอแค่นี้ก่อน จะไปหาข้าวกินแล้ว
สับด้านล่าง บอกเลยว่า ยาววววว
เนื้อเรื่อง:
คลีเช่น้ำเน่ายุงบินหึ่ง ตรรกะย้อนแย้งพังยับสไตล์น้องหี การให้เหตุผลพังยิ่งกว่ารองเท้าคัทชูของกูที่โดนไอ้ตูบเอาไปนอนแทะวันก่อนซะอีก แค่ตอนแรกก็ให้เหตุผลพังไปหลายอย่างจนกูไม่รู้จะยกตัวอย่างอันไหนมาประกอบดี ต้องบอกว่าพังทุกอย่างจนหาจุดที่ไม่พังยังง่ายกว่า เล่าอะไรอยู่แล้วสามคำถัดมาพร้อมจะแย้งกับที่เล่าไปได้ทันที คือเหมือนมึงเป็นคนประสบการณ์ชีวิตน้อยอ่ะ เหตุการณ์ในเรื่องทั้งหมดคือการมโนล้วนๆ ไม่มีประสบการณ์ ไม่มีการหาข้อมูล ไม่ถูกตามหลักฟิสิกส์ ทั้งพาร์ทปัจจุบันและพาร์ทอดีต มึงอย่าเรียกตัวเองเป็นจีนเสิ่นเจิ้นเลย กูสงสารเสิ่นเจิ้นเรื่องอื่น
เช่น
1. นางเอกในเรื่องเป็นเซลล์ในโชว์รูมรถหรู ตอนทำงานใส่เสื้อยืดแขนสั้นเอวลอยสีขาว กางเกงยีนส์ขาสั้น พอเลิกงานเปลี่ยนเป็นเดรสสายเดี่ยวสีน้ำเงินยาวถึงข้อเท้าคือพ่อมึงเคยพามึงเข้าโชว์รูมไปตรวจสภาพรถบ้างเปล่า แค่ศูนย์ฮอนด้า โตโยต้าก็ได้ ไม่ต้องรถไฮโซถึงขั้นสปอร์ตคาร์ เซลล์โคตรพ่อโคตรแม่มึงสิแต่งตัวเป็นสก๊อยขนาดนั้น ยิ่งรถหรู เซลล์ก็ต้องยิ่งแต่งหรูตามรถไหมอีง่าว แต่รถมึงราคาแค่หลักหมื่นหลักแสน ถ้าค่าเงินเป็นดอลลาร์หรือยูโรกูจะไม่แปลกใจ แต่เป็นค่าเงินหยวนจีน แม่งแค่คูณ 5 สปอร์ตหรูบ้านพ่อบ้านแม่มึงสิราคาแค่สามสี่แสนบาทอ่ะ MG จีนแดงยังราคานี้ไม่ได้เลยมั้ง
2. นางเอกขับรถตกน้ำ แต่เปิดประตูออกมาจมน้ำตายข้างนอก อีคว๊ายยยยย มึงไม่เข้าใจเรื่องแรงดันน้ำเหรอ มึงเกิดไม่ทันพี่บิ๊กดีทูบีใช่ไหม
3. อันนี้เป็นจุดที่กูรู้สึกแบบ มึงจะย้อนแย้งในสามคำถัดมาไม่ได้!! ต้องยกตัวอย่างให้พวกมึงดูอ่ะ "สุดท้าย ฉันก็ต้องอยู่บ้านหลังที่ยายอยู่ เพียงคนเดียวเท่านั้น แต่ก็มีคนคอยอยู่ดูแล สักสามสี่คน" 5555555 เพลงใหม่ของ Getsunova เหรอ อยู่คนเดียวสามสี่คน
4. คนสั่งฆ่าคือองค์ชายเพราะเป็นคู่แข่งกับองค์หญิง คือมึง องค์หญิงครองบัลลังก์ไม่ได้ป่ะวะ เป็นได้แค่เครื่องมือทางการเมืองส่งให้ไปแต่งกับอ๋องแคว้นอื่น หรือขุนนางที่ผลงานดีเท่านั้นแหละ เห้อ
การดำเนินเรื่องและการนำเสนอ:
หมาไม่แดก อ่านแล้วรำคาญ อึดอัด เหมือนคนเล่าเรื่องไม่เป็น มึงจะบรรยายต้นไม้ข้างทางอะไรมากมายวะ แล้วไม่ได้บรรยายดีนะ ไม่ได้พร่ำเพ้อพรรณนาแบบอีฟองเบียร์ แต่เป็นการเล่าในสิ่งที่ไม่มีความจำเป็นต่อเนื้อเรื่อง คนอ่านไม่จำเป็นต้องรู้
อย่างนางเอกเปลี่ยนชุดมาเปลี่ยนชุดไป มึงก็จะมาพร่ำว่านางเอกใส่ชุดสีอะไร คือมันสำคัญมากขนาดนั้นเลยใช่ไหม????? หรือตลาดที่นางเอกแวะไปซื้อของกินมีร้านขายเสื้อผ้า ขายนาฬิกา ขายกับข้าว จำเป็นต่อเนื้อเรื่องมากสินะ???
นิยายมึงคือถ้าให้กูอีดิตตัดส่วนที่ไม่จำเป็นออกตอนนึงเหลือถึง 200 คำหรือเปล่ากูยังไม่แน่ใจเลย 7 ตอนที่อ่านมา ถ้ากูเขียนใหม่ แม่งคงเล่าจบใน 2 ตอน ดีไม่ดีตอนเดียวด้วยซ้ำ กูอยากจะเอาปากกาขีดๆๆๆๆๆ ขีดหัวมึงนั่นแหละอีหี
แล้วจู่ๆ มึงอยากจะเล่าเรื่องขึ้นมา มึงก็ใส่วงเล็บว่า (ช่วงเล่าเรื่อง) ??? วั้ทดาฟัก อยากให้เปลี่ยนทัศนคติในการใช้........ แล้วคิดว่าจะทำให้เรื่องน่าติดตาม ไม่! เพราะกูรำคาญ เลิกใช้!!
ช่วงบทสนทนาระหว่างตัวละครยืดเยื้อและ cult เหี้ยๆ เหมือนคุยวนไปวนมาหาข้อสรุปไม่ได้ เหมือนตัวละครเป็นออทิสซึ่ม พี่ยิมในพี่น้องลูกขนไก่ยังสื่อสารรู้เรื่องกว่า อ่านแล้ว weird และขำสัสๆ ไม่ยกตัวอย่าง เพราะยกเยอะละ อยากให้พวกมึงไปทดลองอ่านกันเอง
POV พัง เหมือนพวกมือใหม่ที่กูสับมาจนขี้เกียจจะยกตัวอย่าง อีนี่มันเขียนมาหลายปีแล้วหรือยังวะ? กูสงสัย ถ้าเขียนมา 2-3 ปีแล้วได้แค่นี้คือพัฒนาการต่ำจนต้องจับเข้าโรงเรียนพิเศษแล้วนะ
ตัวละคร:
ไม่มีเสน่ห์สักตัว นิสัยเป็นยังไงก็ไม่ชัด ขายแต่หล่อ หล่อ หล่อ หล่อเหี้ยไรนักหนา หล่อปูนเหรอ?? เล่าเรื่องได้ยัดเยียดมาก มึงเขียนว่านางเอกน่าค้นหา เขียนว่าพระเอกมีสง่าราศี แล้วบังคับว่ากูจะต้องเชื่อ ซึ่งกูไม่เชื่อ เพราะมึงไม่ได้ทำให้รู้สึกเลยว่าอีนี่มันมีของ ตัวละครกลวงยิ่งกว่านางเอกแจ่มใสอีก นิสัยเป็นยังไงยังไม่ชัดเจนเลย
ยาวเกิน ต่อเม้นท์หน้าจ้า
การใช้ภาษา:
ความเชื่อมโยงระหว่างประโยคและระหว่างย่อหน้าวินาศสันตะโร ครูภาษาไทยตอนป.5 จะต้องร้องไห้ เหมือนมึงไม่รู้จักสันธาน บุพบท และคำเชื่อมต่างๆ เนื้อเรื่องแม่งขาดการเชื่อมโยงสุดๆ เป็นท่อนๆ เหมือนภาพตัดแปะกากๆ
เคาะเว้นวรรคได้ฟุ่มเฟือยชิบหาย เคาะย่อหน้าถี่ๆ ที่ว่าเหี้ยแล้ว เคาะเว้นวรรคได้เหี้ยกว่า มึงจะเคาะถี่อะไรขนาดนั้น บ้านมึงรวย spacebar เหรอ เคาะจนประโยคพังกลายเป็นวลีกลายเป็นคำ ตอนประถมมึงไม่ได้เรียนเหรอเรื่องการเคาะเว้นวรรคเนี่ย จากไอ้ที่ควรจะอ่านรู้เรื่องเลยกลายเป็นกระท่อนกระแท่นเหมือนคนติดอ่างพยายามเล่าเรื่อง เอ้า กูก็ไปบูลลี่คนติดอ่างอีก ซอรี่
ดูมึงเคาะนะ เสียงเพลงแดนซ์สากล ดังขึ้นมาจากลำโพงข้างบนต้นเสา ทั้งสี่ของภายในที่โชว์รถยนต์ เป็นที่โล่งกว้าง เต็มไปด้วยรถยนต์หลายคัน ขยันเคาะเว้นวรรคจนประโยคพัง แต่เสือกไม่เคาะหลังเครื่องหมายอัญประกาศปิด อ่านแล้ว OCD กูกำเริบ อยากจะแทรกไปเคาะให้เหลือเกิน
คลังคำน้อย สรรคำได้ไม่เก่ง ย่อหน้าสั้นๆ กูเจอทันทีติดกัน 5 ย่อหน้า เยอะชิบหาย คำผิดกระจาย ex. ขมขืน จับทุ้ม คดเคียว
คะแนน: อีหีโง่! มึงทำให้นิยายจีนเสิ่นเจิ้นดูแย่!!
คำแนะนำ: ไหนๆ ก็มาทรงนี้แล้ว ไปสาย cult ให้สุดเลยไหมน้อง
เหนื่อยชิบหาย หมดพลังงานแล้วกู
อีหีมะคงไปติดเกมเต้น o2jam ถึงได้เคาะถี่ชิบหาย
>>843 o2jam เคาะไม่ถี่นะมึง Audition สิต้องกดเคาะบ่อย (แต่รู้จัก o2jam แบบนี่แปลว่า... สินะ)
>>840 อ่านที่มึงสับมาแล้วกูรู้สึกโกรธแทน ไม่นึกว่าน้องหีจะเป็นได้ถึงเพียงนี้ เซลล์ตามโชว์รูมนี่กูเห็นมีแต่ใส่สูทกระโปรงสั้นถุงน่องดำ (เชี่ย กูชอบ) มาดออกภูมิฐาน ขืนแต่งตัวไปรเวทอยู่บ้านแบบนั้นมาทำงาน โดนไล่ออกแบบไม่ต้องสืบอะ
คืออยากเขียนจีนแต่ไม่ถึงสักอย่าง การบ้านไม่ทำ ข้อมูลไม่รู้ สักแต่ขายผู้ แบบนี้มันเจ๊กแจ่มใส-โอโตเมะ สูญสิ้นความเป็นจีน (มาครบยังวะ ฝรั่งขี้นก ไทยขี้นก คราวนี้จีนขี้นก) เสินเจิ้นบางเรื่องอ่านแล้วยังสมจริงได้บรรยากาศจีนมากกว่า ขนาดพาโรดี้อย่างเรื่องรัชทายาทเสินเจิ้นยังทำได้ดีกว่าน้องหี มว้ากกก
เรื่องใช้ Tell บอกนิสัยตัวละครก็อีก ดูถูกคนอ่านเกินไปแล้วอีนี่ เจอมาบ่อยมาก เป็นกันหมดอะ ไอ้พวกมือใหม่ Show ให้กูเห็นทีว่าตัวละครของมึงหล่อจริง เก่งจริง ฉลาดจริง ไม่ใช่เอาคำพูดยัดปากตัวละคร อ่านแล้วขัดใจ
เรื่องวรรคนี่ก็ด้วย ทำเอากูนึกถึงมุกวรรคผิดสุดคลาสสิคเลย ที่เขียนว่า "ยานี้ กินแล้วแข็ง แรงไม่มี โรคภัยเบียดเบียน" วรรคผิดนิดเดียวความหมายเปลี่ยนเยอะมาก
โอย พอก่อน ลมจะใส่
>>836 ยอมใจในความพยายามของมึงนะ 138 ตอน ถึงจะตอนสั้นๆ ก็เถอะ ตอนนี้กูขี้เกียจ เจออีหีมะเข้าไปสมองบวมไปแล้วเลยสับไม่ได้ แต่จากการสกิมดูภาษาซึ่งเป็นส่วนที่กูน่าจะถนัดที่สุด กูพบความเศร้าบางอย่างคือมึงเขียนมา 138 ตอน นับตั้งแต่วันแรกที่ลงจนถึงตอนนี้ก็คือ 10 เดือน แต่ภาษามึงมีพัฒนาการที่ต่ำมากจนน่าใจหาย มึงก็ยังเขียนบรรยายได้กระท่อนกระแท่น แค่พออ่านจับใจความได้ เทคนิคไม่ได้เรื่อง การนำเสนอห่วย บทสนทนาก็แปร่งๆ ตลกๆ
กูแนะนำนะ เลิกอ่านไลท์โนเวล ไปหานิยายแฟนตาซีที่บรรยายดีๆ บรรยายเยอะๆ พวกนิยายแปลของ Enter เพอร์ซี่ แจ็คสัน อวี้หว่อ อะไรก็ได้
>>844 ขอพูดถึงรถบ้าง ขี้เกียจยกเรื่องจีนเห่อหมอย มีแต่พวกพริตตี้เท่านั้นที่ชอบแต่งตัวเซ็กซี่แบบอีหีมะกล่าวไว้ แต่พอในศูนย์รถไม่เคยมีใครแต่งตัวล่อตะเข้กัน พริตตี้บางตัวก็ไม่ได้ทำงานบริษัทรถยนต์ แต่มีการว่าจ้างทำงานแค่มอเตอร์โชว์จบงานแยกย้าย กูว่าชีวิตนางเอกของอีหีมะเหมาะจะเป็นพริตตี้มากกว่าเป็นพนักงานประจำ นางคนสับสนตีความผิด คนจะเซ็นสัญญาการซื้อขายให้ผู้ซื้อจะเป็นอีกคน คนซื้อไม่สนใจหรอกว่าใครสวยใครเซ็กซี่ แต่สนใจเรื่องรถต่างหาก
>>846 ตอนแรกกูอ่านคิดว่าเป็นพริตตี้มอเตอร์โชว์ แต่มันบอกว่าศูนย์รถยนต์และรถจักรยานยนต์ ก็แปลว่าเป็นโชว์รูมรถนั่นแหละ แม่งคงไม่รู้มั้งว่าโชว์รูมขายภาพลักษณ์แบรนด์สัสๆ กูเคยเข้าโชว์รูมเบนซ์ตอนที่บ้านเอารถไปเช็คสภาพ อาจจะไม่ขนาดสปอร์ตคาร์ แต่คือเซลล์แต่ละคนแต่งตัวเนี้ยบหรู อีหีมะคงไม่เข้าใจจุดนี้ กูถึงด่าไงว่ามึงไม่เคยไปโชว์รูมรถกับพ่อสินะ
เอาจริงแบรนด์รถยนต์เดี๋ยวนี้ยังพยายามเปลี่ยนภาพลักษณ์พริตตี้มอเตอร์โชว์เลยมึง ไม่ใช่ภาพลักษณ์แบบนิกกี้พริตตี้เงินล้านทุกคนซะที่ไหน รุ่นน้องที่รร.กูเป็น Toyota Pretty แบบเซ็นสัญญาปีต่อปี มีการอบรมจริงจัง ทำงานตามมอเตอร์โชว์ แต่ชุดออกงานแต่ละชุดนี่คือถ้าไม่ใช่ชุดล่อตะเข้นุ่งน้อยห่มน้อยแบบแต่ก่อนแล้ว แต่เป็นชุดราตรียาวบ้าง สั้นบ้าง ไม่ก็ก็เป็นชุดแบบสมาร์ทไปเลยตามดีไซน์รถที่ขาย
เขียนเอามัน ออกเร็ว เหมียนฟาสต์ฟู้ด สร้างฐานแฟนเยอะ ๆ ภาษาไม่เกลาก็ช่างก่อน แล้วลงขาย เนี่ย ช่องทางทำเงิน
แต่ก่อนที่สับกูก็ว่านิยายห่วยแล้วนะ มาทุกวันนี้คือห่วยกว่าเดิมอีก มาตรฐานขาประจำบอร์ดแม่งห่วยลงจริงๆ แต่ก่อนมาเฟียอย่างเคย์เซย์นี่เขียนเก่งนะ เขียนสนุกด้วย กิ่งน้า เครื่องบิน ซ่อนนาม เดธ ก็เขียนอ่านรู้เรื่อง มาสมัยนี้ดูอย่างอีมิแรนด้าที่ออกตัวประหนึ่งรุ่นใหญ่หรือไอ้ตุ๋นกบ คือไม่เข้าขั้นสักคน ยิ่งอีพวกลูกหาบหรือพวกรุ่นใหม่นี่ไปกันใหญ่ นิยายที่กูด่าสาดเสียเทเสียตอนมู้แรกสุดแม่งยังดีกว่านิยายพวกมันเลย แต่เดี๋ยวนี้กูซอฟต์ลงเยอะ คิดคำด่าไม่ค่อยออกแม่งเลยซ้ำๆ คำใหม่ๆ วัยรุ่นก็ใช้ไม่ค่อยเป็นซะละ
น้อนNK จะเป็นดาวดวงใหม่ตามพังporn และเล่าเบียวหรือไม่ โปรดติดตาม
จะว่าไปดาวกระทู้เด็กดวกนี่ก็หลายคนเหลือเกินนะ (เท่าที่กูจำได้)
มารเทา (ปัจจุบันหายสาบสูญ)
นักปฏิวัติ ผู้ริเริ่มการตลาดแบบ negative ให้เป็นกระแส
ตุ๋นกบ ผู้ที่เพิ่งจะคัมแบ็กอย่างยิ่งใหญ่ช่วงปีใหม่หลังจากเก็บตัวไปตั้งแต่บอกว่าพวกวิจารณ์คือพวกทำให้วงการนิยายตกต่ำ
เล่าเบียว&พังporn ผู้ที่ทำให้เกิดชื่อกระทู้นี้
มิรินด้า 5 บาท ผู้จุดกระแสการให้ credit ภาพ
ดอกขาวนักพูดน้ำท่วงทุ่ง
พูดถึง NK กูสงสัยว่า NK จะเป็นผู้หญิงว่ะ
เมื่อวานกูว่างเกินไป เลยเอารูปที่มันวาดรูปบ้านป้อมจราจรกลาง 4 แยกมา flip ดู ได้ข้อความออกมาว่า "พี่เกต" "สด" "ส้มตำปูปลาร้า" "ไม่ใส่ผงชูรส" "40" "จ่ายแล้ว" (ตัวแดงๆ ใหญ่ๆ) ทีนี้เลยเอานิ้วในรูปมาประกอบการตัดสินใจ รู้สึกว่ามันเป็นนิ้วผู้หญิง แล้ว NK ก็อาจมาจาก "น้องเกต" ก็ได้
คือกูหลอนๆ อยู่เหมือนกัน เพราะพวกผู้หญิงในบอร์ดนักเขียนนี่ไม่รู้เป็นไง ชอบปลอมตัวเป็นผู้ชายพูดครับ เยอะด้วยนะ ครึ่งต่อครึ่งเลย ทีนี้เลยสงสัยว่า NK นี่ใช่ด้วยหรือเปล่า หรืออาจจะไม่ใช่ก็ได้ ตอนถ่ายอาจให้แฟนช่วยจับกระดาษให้ ลมมันแรง แล้วมืออีกข้างก็ไม่ว่าง กูก็ไม่รู้ว่ะ จะผู้ชายหรือผู้หญิงก็ช่างมันเถอะ ยังไงก็แต่งนิยายได้อิหยังวะเหมือนเดิม
กระทู้ตบกุ๋นนี่พวกมึงใช่ไหม เสียดายมาไม่ทันเม้นที่ลบ มันเขียนอะไรว้า
>>852 ดาวระดับดาวเคราะห์น้อยดิสัส เท่าที่กุเห็นมันก็แค่เด็กที่ห่อทำนุบำรุงหมอยตัวเองจนงอกงาม แล้วก็เอามาโชว์อย่างภาคภูมิใจ แถมคิดในใจไปด้วยว่า "นี่ไงดูดิๆหมอยของกู เจ๋งป๊ะล่า ถามได้นะว่าดูแลยังไง"
ตามด้วยคู่หูเดินมาข้างเคียงที่ช่วยปรบมืออวย "สุดยอดๆทำได้ไงอ่ะเจ้านาย แผล่บๆ"
>>855 อ่านแล้วฮา เดี๋ยวนี้ชักจะออกไปเรื้อนนอกโม่งกันบ่อยเหมือนกันนะ
แต่กูชอบกระทู้นี้มากกว่า https://www.dek-d.com/board/view/3957241/
เพราะกูจำนามแฝงได้ โม่งไหนสักตัวในนี้นี่แหล่ะ ที่บอกว่าจะสับนิยายให้แล้วใช้แอคหลุมชื่อ gusomean (กูใจร้าย) กูพูดถูกป่าว แสดงตัวออกมาตอบหน่อยดิ๊
>>859 เขารวมดาราแค่ยุคปัจจุบันกับกลางเก่ากลางใหม่ป่าว ถ้ามึงจะนับยุคเคซวยเรืองอำนาจด้วย กูเกรงว่าไอ้พวกเด็กๆ ที่วนเวียนในบอร์ดตอนนี้ บางทีอาจจะยังดีดลูกแก้วโดดหนังยางกันอยู่ ดีไม่ดีบางคนแม่งยังไม่เกิดด้วยซ้ำ
มะกี้ไปดูกระทู้โซมีนอีกทีเห็นความเห็น 6-1 ของ NK แล้วแม่ง อีนี่ใจบางจริงๆ ขนาดกูถามเบาๆ ยังเป็นขนาดนั้น ถ้าเจอด่ากราดตรงหน้านิยายนี่ ไม่หนีไปฆ่าตัวตายเลยรึไงวะ
ปล.หีมะโดนไปแล้ว รายต่อไปใครดี มะนาวมาโซไหม
เพื่อนโม่ง กูอยากบอกว่า มีโม่งเคยสับนิยายของ nakarin ไปแล้วนะ (กูหมายถึงเจ้าของเรื่องใน >>836) สมัยก่อนตอนนั้นเหมือนคนสับจะทีเล่นทีจริง พูดชมแบบเป็นมุกตลกขำๆ เพราะเห็นแก่ความพยายามที่เจ้าตัวแต่งเรื่องออกมาได้ยาวเหยียด (กูยังจำเรื่องที่มึงอวยลิฟท์ระดับน้ำได้นะเว้ย) คราวนี้เขากลับมาอีกครั้งในชื่อ nakarinOo (นครินทร์ดับเบิ้ลโอ) คือกูมีความคาดหวังเหมือนกันนะ ว่ามันจะเลิกแต่งนิยายน้ำเยอะแบบเรื่องที่โดนสับตอนนั้น
"แต่ ไม่ คิด ว่า มัน จะ หัน มา แต่ง แนว ไลท์ โน เวล แบบ นี้ !!" โม่งมะม่วงตะโกนเป็นจังหวะทีละคำ เอามือกุมหน้าด้วยความสิ้นหวัง
ลูกหาบที่พวกมึงพูดถึงใครบ้างวะ กูขอเข้าไปอ่านนิยายบ้างว่าจะเป็นยังไง เหมือนน้องอวตารหรือเปล่า
คำพูดจากปากของคนที่เข้ามาให้โม่งรุมโทรมถึงที่
https://i.imgur.com/BSq9cPK.png
กุจะรอมันมาโฆษณานิยายในบอร์ด ถ้าเขียนดีก็จะชม ถ้าเหี้ยกุจะด่าให้ไม่กล้าจับปากกาอีก
ทำไมมู้นี้ไหลไวจังวะ ยังไม่เดือนดีก็ปาไปแปดร้อยกว่าละ
มีดาวรุ่งเสนอหน้ามาบ่อย มู้เลยวิ่งไว
นักเขียนเห่อหมอยเดี๋ยวนี้เปราะบางกับเกรี้ยวกราดกันจังวะ ฝีมือต่ำเตี้ยแต่อีโก้สูงลิ่ว กากแล้วไม่พยายามขวนขวายศึกษา ใครวิจารณ์น้อนด่ากลับแม่งลูกเดียว วงการมััััััันเลยถดถอยลงเรื่อยๆ นิยายเหี้ยๆเมื่อก่อนยังดีกว่าตอนนี้หลายเท่า เดี๋ยวนี้ไม่ใช่เขียนนิยายไม่เก่งแต่แม่งเขียนกันไม่เป็นเลยสัส
นุ้งเล่าเบียวมาแว้วววว
มู้โซมีน nk โดนจวกเข้าไป ลบเมนต์หนีไปแล้วว่ะ 55555555
กูก็ว่ามู้นี้มันเร็ว สายเมาท์เยอะขึ้นปะ เห็นเมาท์กันรัวๆ (กูด้วย) อย่างที่บอกตอนแรกกูคิดว่าน่าจะมีพวกเด็กดวกอพยพมาพอสมควร มู้ก่อนก็มีบ้างนะ แต่ไม่เมาท์กันติดลมบนขนาดนี้ จะว่ามีเบียวท็อปฟอร์มเลยพูดถึงกันก็ไม่น่าใช่ เพราะกูว่าเด็กเบียวท็อปฟอร์มแม่งก็มีกันทุกเดือน
เดี๋ยวนะมึง 555 กูถามจีงนะ ทำไมช่วงนี้กระทู้มีสาระในบอร์ดมันเยอะขึ้น อย่าบอกนะว่าพวกมึงเอานอนเมมไปตั้งกระทู้กัน
ทำดีแล้ว กูก็สิงทั้งบอร์ดทั้งโม่งมาตลอด แต่ไม่ต้องอะไรกับกูนะ เพราะกูก็ปากหมาเหมือนกันแหละ กูว่าบอร์ดเด็กดีมันเป็นที่อยู่ของเด็กแอ๊บแบ๊วแต่นิสัยชั่วอะ ในบอร์ดพูดดี ยอมรับข้อเสียที่เขาติได้ แต่ในทวิตส่วนตัวร้อนเป็นไฟ ด่าเก่งจนกูยอม
กูเองก็ผันตัวมาเป็นนอนเมมแล้วเหมือนกัน มันจะได้สนใจเนื้อหากระทู้มากกว่าชื่อคนตั้ง (ถ้าเอาเมมโพส บางคนแม่งอคติทันที แถมตามไปจับผิดนิยายกุด้วย) ไปๆ มาๆ คอนเซปของโม่ง มันดู work สำหรับบอร์ดบนดินแบบเด็กดวกได้ยังไงก็ไม่รู้วะ อาจจะแย่อยู่อย่างนึงเวลามีคนคอสเพลย์หรือสวมรอยเป็นเราอะ ทำได้ง่ายๆ เลย แค่พิมพ์ชื่อให้เหมือนกัน
กูก็ว่างั้นเหมือนกัน จริง ๆ ก็ไม่เคยโดนโม่งสับหรอก แต่อ่านที่พวกมึงสับกันก็เห็นด้วยนะ กูก็รำคาญบอร์ดเด็กดีมานานแล้ว ไม่ได้รำคาญที่คอนเซ็ปต์บอร์ดนะ แต่รำคาญสมาชิกบอร์ด อยากตั้งกระทู้ดึงสติพวกมันสักรอบก็ไม่กล้า อีดอกขาวนี่ก็อยู่ยงคงกระพัน และเข้ามาเฉพาะบอร์ดที่มีดราม่าด้วยนะ 555 บางคนเห็นว่าโตเข้าหน่อยก็เข้ามาฉอด มาสอน ทำมาเป็นแนะนำ บางทีก็ทำตัวเป็นมาเฟีย (ก็น่าจะรู้ว่าใคร) บางคนก็จอมแอ๊บ ฉันว่าอย่างนั้น ฉันว่าอย่างนี้ แต่เคยโดนแหกตอนที่นอนเมมมาฉะกับคนอื่น
สรุปคือบอร์ดเด็กดีมันก็วน ๆ อยู่แบบนี้ เด็กเห่อหมอยก็มีมาเรื่อย ๆ กูอยู่ยุคเมื่อเจ็ดแปดปีที่แล้วรู้สึกได้ว่าสนุกกว่านี้ เราโตได้จากกระทู้ในบอร์ดเด็กดี แต่บอร์ดทุกวันนี้มีแต่อะไรก็ไม่รู้ เล่นโม่งยังจะดีกว่า 5555
>>887 (ปล.ผมหมายถึงคนที่เอามาโพสต์น่ะ ผมไม่ใช่เพื่อนเล่นคุณ คนที่วันๆเอาแต่ด่าจิกกัดมันมีอะไรดีครับ ผมว่านะ บางคนนี่อายุน้อยกว่าผมเยอะ เรียกผมโปกเนี่ยคุณรู้จักตัวจริงผมเหรอ คนที่เขารู้จักกันดียังไม่เรียกกันอย่างนี้ครับ [คุณโตได้แล้วครับ] ผมโตนานแล้ว ชีวิตเราเนี่ย เราควรจะเป็นผู้ช่วยครับ ผมทำเพื่อช่วยเหลือ ไม่ใช่ทำเพื่อทำลาย มีเวลาไปทำอะไรที่มันสร้างสรรค์เถอะครับ ถ้าคุณคิดว่าคุณมีวุฒิภาวะพอที่จะคุยกับผมในเวอร์ชั่นนี้
ลูกผู้ชายตัวจริงเขาไม่ได้วัดกันที่น้ำลายครับ เขาวัดกันที่ใครทำประโยชน์ได้มากกว่ากัน มารยาทมีด้วยครับ ไม่ใช่ว่าสักแต่จะด่าจะว่าใคร คุณมีเสรีภาพในการโพสต์ แต่คุณไม่ควรมาโพสต์โดยที่ส่อให้ตรงถึงบุคคลเดียวครับ มันล่วงละเมิดเสรีภาพของผู้อื่น ถ้าผมเป็นเด็กเห่อหมอย คุณก็คงเป็นสเปริมครับ เอาเวลาไปวางแผนชีวิตเถอะครับ ชีวิตเรามันไม่ได้มีทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบมากมายหรอกนะครับ คุณเอาเวลามาด่าผมเนี่ย คุณได้อะไร เงิน? คุณสับผมผมได้ความรู้ มีเงินก็ลองลงทุนดูครับ รัฐบาลยุคนี้มันโคลงเคลง ซื้อหุ้นซื้อทองเก็บไว้เก็งกำไรเหมาะกว่าครับ หุ้นPTT กำลังขึ้น ลองซื้อดูไหมครับ ไม่ก็ทองแท่ง ราคาขายออกตอนนี้แค่สองหมื่นสองบาท ซื้อเก็บไว้ พอราคามันพุ่งสูงมากๆ ค่อยขาย
ว้าว ขอบคุณนะที่ริอ่านมาสอน ปรบมือให้บัวใต้ตมด้วย
เห็นในบอร์ดเดี๋ยวก็บอกว่าคนอื่นไม่สมควรเกิดมา เอาความกล้ามาจากที่ไหนถึงทำให้ตัดสินคนได้ขนาดนั้น ทัศนคติมีปัญหาหนักมาก บอกว่าโม่งชั้นต่ำแต่ตัวเองคอยมามอนิเตอร์ส่องโม่งตลอดเวลา ย้อนแย้งจนกูไม่รู้จะพูดอะไรดี นอกจากว้าวว คนอะไร toxic ได้ขนาดนี้ ไปหาหมอหรือจิตวิทยาคลีนิคเพื่อปรับทัศนคติตัวเองบ้างเถอะ
และมึงคิดว่าโม่งสับทุกคนลืมตาตื่นขึ้นมาก็สับนิยายได้เลยเหรอ มึงคิดว่ากูต้องสะสมองค์ความรู้ขนาดไหนถึงจะสับนิยายทั้งแฟนตาซี นิยายรัก จีนโบราณ สืบสวน ฯลฯ ตามที่ให้สับกันมาได้ มึงคิดว่ากูเริ่มอ่านมาเมื่อสองเดือนก่อนหรือไง กูไม่เคยอวดตัวหรอกว่ารู้เยอะ อ่านมาเยอะ เคยผ่านประสบการณ์อะไรมาบ้างถึงเอามาสับได้ กูอาจจะจบตรงสายเรียนได้ A การอ่านจับใจความ วิชาการวิจารณ์ ตรรกศาสตร์ ปรัชญา การตลาด มนุษยวิทยา จิตวิทยาสังคม การบรรณาธิกรมาก็ได้ รำคาญความน้ำเต็มแก้ว ความรู้เยอะมาก งงในงงว่ามั่นหน้ามาจากไหนถึง judge เก่ง ตัวกูเองยังต้องอ่านตลอดเวลาเพื่อสั่งสมองค์ความรู้เลย แถมยังไม่มีความคิดจะบอกใครต่อใครด้วยซ้ำว่าไม่สมควรเกิดมา มึงเป็นใครมาจากไหนเหรอ???
คนแบบนี้ไม่มีค่าให้กูสนใจแล้วว่ะ วุฒิภาวะต่ำเกินไป นิยายก็กาก ถ้ามึงมี issue เรื่องอายุมากนัก กูบอกให้ก็ได้ว่ากูอาจแก่กว่าพ่อมึงอีก และหน้าฉากของกูข้างนอกบอกเลยว่ามึงคาดไม่ถึงหรอก เอาไว้นิยายมึงติดอันดับเมื่อไหร่แล้วค่อยกลับมาปากดีนะ ไอ้กระจอก
>>892 นิยายผมยังมีความรู้เรื่อง "ฮวาชา/จรวดจีน/ทามาฮากาเนะ(พิมพ์ผิดขออภัย)" เลยครับ รู้จักฮวาชาไหมครับ ฮวาชา เป็นอาวุธของเกาหลีที่มีไว้สำหรับต่อต้านซามูไร เป็นคล้ายๆกับท่อหลายๆอันประมาณ200กระบอกมารวมกัน ใส่ลูกศรกับดินปืนออกไป ใช้เวลาประมาณ 5 วินาทีถึงจะยิงหมด และมันเป็นอาวุธที่น่ากลัวมาก เน้นการทำลายทหารทุกรูปแบบ จรวดจีน เป็นกระบอกไม้ไผ่ผูกติดกับลำไผ่ ข้างในบรรจุดินปืน มีชนวนงอกออกมา เน้นการทำลานฐานที่มั่น ทามาฮากาเนะเป็นวัฒนธรรมการตีดาบของญี่ปุ่นซึ่งจะเริ่มจาก สำริด(Bronze)-ยุคนี้ดาบสำริดเป็นอะไรที่อ่อนมาก การใช้ดาบสำริดที่มีชื่อเสียงคือ ทัพฉิน แต่มีเกราะที่สามารถต่อกรกับมันได้ คือ เกราะหนัง เหล็ก(Iron)-ก็ค่อยแข็งขึ้นมาหน่อย ใช้งานได้นานกว่ามาก เหล็กกล้า(Steel)-เป็นการตีเหล็กธรรมดาจาก Iron ให้เป็น Steel โดยผสม Carbon ลงไปใน Iron แล้วก็ได้ Steel1 จากนั้นก็มีการผสม Iron ลงไปใน Steel เป็น Steel2 จากนั้นก็มี Cold Steel ซึ่งเป็นการนำ Steel ร้อนๆแดงๆ แช่ลงในน้ำเย็น ดาบประเภทนี้ได้แก่ ดาบยาวยุโรป และดาบซามูไร ครับ แล้วญี่ปุ่นก็มีการนำแร่ทามาเกะฮาเนะผสมลงไป แล้วตีให้บางๆแล้วเอาขึ้นมาทับ แล้วตีซ้ำไปเรื่อยๆ จนพอใจ
อ้างอิง https://www.youtube.com/watch?v=vGenWRgX9SE
และ
https://www.youtube.com/watch?v=-iBv_LTZnMI
อย่าถามอีกนะ ว่าทำไมมู้ไหลไว
เริ่มเลอะเทอะขึ้นเรื่อยๆ เอาเป็นว่าน้องเล่าเบียวอย่าเพิ่งเปลี่ยนตัวเองนะ รักษาแนวคิดแบบนี้เอาไว้ บอร์ดโม่งต้องการคนตรรกะแบบน้องคอยเติมไฟ โผล่มาแต่ละทีโคตรพีค กูจะได้มีเรื่องมันส์ๆไว้อ่าน
ลงชื่อ โม่งเห็บหมา
สมชื่อมู้จริงๆไอ้สัส ขนาดจะเต็มแล้วยังวนกลับมาเรื่องเดิมซ้ำซาก มู้หน้าก็ช่วยกันคิดชื่อไว้ล่ะ
ทุกวันนี้กูก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมต้องซามูไรยุคหินวะ?
นิยายเด็กดีบทที่ 25 (DDN XXV) The Awaken of จูนิเบียว โม่งสับอย่าเพิ่งเหี่ยว เจี๊ยวผมเพิ่งผงาด การกลับมาของน้ำเต็มแก้ว แต่มึงเต็มสองแก้วแล้วนะไอ้สัส!
กำลังอ่านสับนิยายมันส์ๆ เลื่อนลงมาเรื่อยๆ นี่มันอะไรวะเนี่ย!
กูยอมใจว่ะ มู้วิ่งโคตรเร็ว
และกูอุตส่าห์ดีใจที่จบเรื่องน้องเล่าไปแล้ว
ไม่ทันไร กลับมาอีก ทำกูอึ้งอีกรอบคือ น้องเล่าก็บ้าจี๋แสดงตัวอีกแล้วครับท่าน
—กูคือคนที่พูดแบบนี้ และจะพูดแบบนี้อีกถ้ามันวนกลับมาแบบเดิม—
คงจะได้ขึ้นบทใหม่จันทร์หน้าละมั้ง
เชี่ยยมู้ไหลรัวๆกูงดเข้าคืนแค่เดียวพลาดอะไรไปเยอะเบยยย
อ้าว อีพอร์นฮับเคยเขียนนิยายแชทลอกพล็อตเรื่อง again ของจอยลดาแล้วอ้างว่าพล็อตแบบนี้มีเยอะแยะเหรอจ๊ะ เห็นกลุ่มวายกำลังด่ากันอยู่ :)
https://www.dek-d.com/board/view/3957351/ โม่งเปิดทุบสับแว้ว (กุว่าไอ้ยุริมันเกี้ยวกาดขึ้นนะ เพราะติดจากโม่งไป หรือจริงๆมันอัดอั้นกะดอกขาวมานาน55555)
>>913 เรื่องชื่อมู้กูเห็นเคยมีเคยพูดถึงไว้ตรงนี้>>618 (แต่กุชอบของมึงมากกว่าแฮะ)
กระทู้ไหลเร็วมาก เพราะมีคนบางจำพวกอยู่ในบอร์ด แล้วคนพวกนี้ก็มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน...
https://i.imgur.com/L8x5sKd.jpg
เป็นครั้งแรกที่กูอ่านเม้นดอกขาวโดยไม่เลื่อนผ่าน อ่านจบถึงกับร้องเหี้ยในใจ
ดูๆไปกูว่าเด็กดวกแม่งศูนย์รวมคนบ้า คนสติไม่ดีชัดๆเลย
>>928 คนสติดี ๆ เขาไม่มานั่งเฝ้าบอร์ดหรอก เอาเวลาไปพัฒนา ปั่นงานอัพโน่น ตะกี้ลองของในกระทู้โซมีนไปเรื่องนึง หมั่นมั่นหน้านัก อ่านแล้วกูไปไม่เป็นเลย ว่าเจ้ดอกไร้ทักษะบรรยายแล้วนะ ไอ้นี่พังกว่าอีก มึงจะใส่ตัวเลขมาทำไมเยอะแยะ ไม่ได้ดูฉลาดเลย โชคดีโซมีน สับถูกของไอ้นี่กูว่ามึงต้องกอบพาราพลางสับไปพลางบ้างละ
>>929 เท่าที่เคยอ่านมาในกระทู้นี้ทุกภาคนะ กูยังยืนยันคำเดิมอันดับ 1 เหี้ยที่สุดในใจ คือเรื่อง เรื่องไรวะจำชื่อไม่ได้ แต่ที่จำได้แม่นคือพระเอกตะโกนในฉากต่อสู้ว่า "ย๊ากกกกกกก ฉัวๆ กุดุสๆๆ ฉัวๆ กุดุสๆ" ทั้งฉากมีแค่นั้นจริงๆ ละดูมันเขียนชื่อสกิลคือเขียนถูกแค่คำแรก ที่เหลือเขียนผิดรวดตั้งแต่คำที่ 2 ยันจบตอน กูแม่งอ่านแล้วอยากตาย
คือมันเลียนเสียงผิดจาก กุรุ กุรุ (SFX ของการกลิ้งในภาษาญี่ปุ่น) มาเป็นกุดุสๆ กูเลยแม่งจำติดตามาจนถึงทุกวันนี้ อ้างอิงจากวิดีโอนี้ตอนนาทีที่ 1:24 https://www.youtube.com/watch?v=O7DKt70FZH0 (อันนี้เพลงเรียน Japanese onomatopoeia ของกุเอง)
ส่วนนี่ตัวอย่างส่วนหนึ่งของนิยายที่ว่า (ปัจจุบันลบเรื่องหนีความอับอายไปแล้ว)
https://i.imgur.com/V9o2uxs.png
เดี๋ยวกูเอานิยายเบียวไปให้โซมีนสับบ้าง
กูเข้าไปส่องนิยายฟิสิกส์นั่นมาละ เห็นที่มันมาตอบในมู้ก็หมดอารมณ์จะสับแล้วไอ้ชิบหาย อีโก้สูงมาเลย เป็นภาระของกูเหรอที่มึงใช้ศัพท์เฉพาะแล้วให้กูไปกูเกิลหาเอาเองอ่ะ เขียนแบบทรงเดียวกับเอ็นควยเลย วงเล็บชื่อหลังคำพูดตัวละคร เขียนกากสัสแต่ไม่รู้ตัว มีแต่น้ำเต็มแก้ว พวกมึงเป็นดา เอ็นโดฟินหรือไง
แค่ใช้คำเฉพาะแล้วมาโอ่ว่าข้านี่เจ๋งไม่ได้ทำให้มันดูมีความรู้ขึ้นเลย เสือกจะดูงี่เง่าเพราะมึงแค่ยัดศัพท์เฉพาะเยอะๆแต่ไม่มีปัญญาทำให้คนอ่านเข้าใจได้มันก็สูญเปล่า
แถมมีการมาโชว์พาวบอก จะอ่านนิยายฉันได้ต้องเข้า กูเกิลบ่อยนะ (กุถาม!!!นิยายบ้าอะไรต้องอ่านอากู๋ควบไปด้วยวะ นั่นแสดงว่ามึงอ่ะถ่ายทอดเนื้อหาไม่เป็น แบบนั้นมันไม่ได้ต่างอะไรกับอิเล่าเปียวที่พอเถียงทีก็สักแต่คว้าหยิบข้อมูลมาโปะๆน่ะแหละ)
ตั้งแต่กูอ่านหนังสือมา (กุหมายถึง "นิยายที่เป็นเล่มจริงๆ" ) มีอย่างไหนเขาเทข้อมูลมากองโผละเป็นขี้ๆแล้วพูดว่า เอ้านี่ ข้อมูลนิยายกุ ยัดใส่สมองพวกมึงแล้วจำๆไว้ซะ!
ห่วยเสียอรรถรสชิบหาย เป็นกูคงไม่อ่านแม่ง
นิยายฟิสิกส์อะไรนั่นคือเบียวสัส ๆ มีแต่น้ำไม่มีเนื้อ แต่แม่งยังขายแพคเกจได้แล้วมีคนซื้อ 555 จริง ๆ นักอ่านที่ร้อนวิชามาเขียนนิยายก็มีแบบนี้เยอะ อีพวกน้ำเต็มแก้วตั้งแต่หัดเดิน นิยายของชั้นอ่านยากนะ ชั้นสูงนะ พวกแกอ่านไม่เข้าใจก็แสดงว่าแกไม่มีสกิลไงล่ะเฟ้ยยยย แต่จริง ๆ แม่งก็แค่คนเบียว ๆ ที่อยากมาเขียนนิยาย เอาเป็นว่าเขียนอีกเยอะ ๆ นะหนู เขียนภาษาคนให้อ่านรู้เรื่องอะ ออกจากกะลาซะบั้งอีควาย
เริ่มสับกี่โมงวะ กูรออ่านตั้งแต่เช้าแล้วเนี่ย
ดอกขาวดิ้นแผ่ดๆๆ แพล่มน้ำยาวเป็นหางว่าว กับนิยายขนาดนี้มัย
ไอ้นิยายฟิสิกส์นั่นแม่งจะให้คนอ่านไปกูเกิ้ลเองก็ไม่ใช่แล้ว ปกติถ้านิยายมีศัพท์เฉพาะมันต้องมีเชิงอรรถอธิบาย อีคนเขียนมันเคยอ่านนิยายเปล่าเนี่ย
อยากเขียนนิยายศัพท์เฉพาะทาง แต่ไม่มีปัญญาทำให้คนอ่านเข้าใจ เลยต้องให้ไปเปิดกูเกิ้ลหาเอาเอง บราโว่ววว
แวะมาทักทายว่ามู้นี้เต็มโคตรเร็ว ปลื้มใจจัง
KY
ถามหน่อย สมมติมึงเป็นนักวาด วาดรูปอยู่ในระดับเปิดรับคอมมิชชั่นได้
แล้วมีคนวิจารณ์รูปมึงวาดขายว่า ขาด ๆ เกิน ๆ ตรงนั้นตรงนี้ ซึ่งฟังดูดี และมีเหตุผล
แต่คนวิจารณ์นั้นฝีมือวาดรูปเหมือน อิเจ๊มิรัน
มึงจะรู้สึกอิหยังวะนิด ๆ มั้ย?
อ้าว ตื่นมาโดนคนบ้าหาว่าเป็นคนบ้าซะงั้น ไม่รู้จะโกรธหรือจะขำดี เอาเป็นว่าขำแล้วกัน ก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองเขียนอะไรอ่านไม่รู้เรื่องนะเนี่ย ไม่รู้จะมีรีแอคชั่นยังไงดี นอกจาก ว้าว ว้าว ว้าว ว้าววววว
เกี่ยวกับคำวิจารณ์นี่ตอบยากว่ะ
กูเป็นคนนึงนะที่วิจารณ์นิยาย/ภาพวาดเก่งกว่าเขียน/วาดเองเหมือนเหมือนกัน(ถ้าพูดถึงนิยาย กูเคยสับในมู้บทก่อน ๆ แต่หยุดไปนานมากละ) ขอตอบละกันว่า...
ถ้าคนวิจารณ์กากกว่ามึงแล้วมาแค่เดี่ยว ๆ คนเดียวกูให้ปล่อยผ่าน(เว้นเสียแต่ว่าคนที่มาวิจารณ์/คอมเม้นต์ให้มึงมีแต่ติ่งมึง อันนี้ลองคิดดูก่อน) แต่ถ้าหลาย ๆ คนมันบอกมึงไปทางเดียวกันอันนี้มึงควรมองข้ามฝีมือไอ้คนวิจารณ์แล้วคิดดูเลยว่ามันเป็นงั้นจริงเปล่า ต้องแก้อะไรไหม
ตรรกะของไอ้พวกน้ำเต็มแก้ว
กูถามเน้นที่รูปนะ คิดว่ารูปมันชัดเจน เห็นภาพง่ายสุด
ส่วนนิยาย มันอย่างที่กูเข้าใจ คนวิจารณ์ไม่จำเป็นต้องเขียนนิยายดี แต่หาจุดอ่อน และแนะนำคนอื่นได้ กูโอเคตรงนี้
แต่กูลองไปดูทู้ใน subculture แล้วมึนเลย จะถามทู้ไหนดีวะ แนะนำหน่อย
>>963 แต่นี่มันมู้นิยายเด็กดีไงมึง ต่อให้มึงยกตัวบุคคลในเด็กดีมาเปรียบมันก็ไม่ใช่ที่พูดคุยเรื่องวาดรูป ขอเชิญมู้นักวาดนะ
>>962 มันใช้คำว่า 'ฝีมือเหมือน' อีเจ๊ มึงคิดว่าอีเจ๊คนเดียวที่วาดรูปกากเหรอ แล้วคนอื่นที่มันวาดรูปกากกว่านั้น วิจารณ์ไม่ได้เลยเหรอไง
ส่วนเรื่องเหยียดโม่ง กูไม่เคยสนนะ ว่าคนสับแม่งจะเป็นระดับเทพเบส หรือระดับกากหัดเขียน กูสนแค่การวิจารณ์ของมัน บางคนไม่เคยเขียนนิยายแต่อ่านมาเยอะ มันก็วิจารณ์ได้ แค่อยากจะย้ำให้พวกมึงรู้ตัว พวกมึงในนี้อยู่ในสถานะนักวิจารณ์นะไอ้สัส
'คนที่สกิลดีกว่าค่อยรับฟัง' ตรรกะคล้าย ๆ ไอ้พวกที่มึงด่ากันข้างบนเลยว่ะ 5555
>>951
สิ่งที่มึงพูดกูเคยเจอมากับตัวแล้ว แถมไอ้คนวิจารณ์เป็นคนที่กูไม่ชอบหน้าด้วยนะ แน่นอนว่ากูหัวร้อนในตอนแรก แต่พอใจเย็นลงแล้วมานั่งพิจารณาตามที่มันพูด มันพูดถูกทุกอย่างเลยว่ะ
เพราะฉะนั้นถามว่ารู้สึกอิหยังวะไหม ก็ต้องรู้สึกบ้างแหละ แต่ถ้ามึงเก่งกว่ามันจริง องค์ความรู้มึงมากกว่ามันจริง มึงจะมองออกเองแหละว่ามันพูดถูกรึเปล่า
https://www.dek-d.com/board/view/3957415/
เดี๋ยวนะ ให้หน้าใหม่ลงนิยายวันละสิบตอน เป็นกูกูร้องไห้แร้วนะ
>>951 สำหรับกูนะ คนวาดที่รูปเน้นเอกลักษณ์ลายเส้น ถ้าไม่อีโก้จัดๆ ก็จะดีรู้ว่ารูปตัวเองขาดเกินตรงไหน แต่การขนาดเกินคือไม่ใช่ว่าผิดอนาโตมี่แบบแขนท่อนล่างยาวแค่ครึ่งนึงของแขนท่อนบนอะไรแบบนี้นะเว้ย ทีนี้ถ้ามีคนแบบอิมิรันมาวิจารณ์ต้องดูก่อนว่ามันวิจารณ์ตรงไหน วิจารณ์เรื่องเอกลักษณ์ลายเส้นหรือวิจารณ์เรื่องแขนสองท่อนมันผิดสัดส่วน เรื่องนี้ถ้าเป็นกู กูยอมให้นะ แม้ว่างานคนวิจารณ์จะกากกว่าก็ตาม
อะ กลับมาพูดถึงนิยายเปรียบเทียบกับเรื่องลายเส้น มันก็มีสองแบบคือสร้างเอกลักษณ์ให้คนจดจำหรือสร้างงานที่ผิดเพี้ยน ตรรกะพังพินาศแล้วมาอ้างว่านี่คือเอกลักษณ์ของกู แบบอย่างหลังนี่พวกมึงก็คงเห็นตัวอย่างที่มาดิ้นในโม่งชัดเจนอยู่แล้ว
สับทิ้งก่อนขึ้นมู้ใหม่แล้วกัน
Gear อาวุธเปลี่ยนโลก
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1910410
โดย nakarin0o
[ 1 ]
1 - เปิดเรื่องด้วยคำโปรย
[ ดาบที่แตกหัก ร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผล ซากศพมากมายที่ต้องก้าวผ่านเพียงแลกมาเพื่อคำว่า ‘ผู้กล้า’ ที่ไร้ค่า ของแบบนั้นสมควรแล้วที่จะแตกหักไปพร้อมกับความปรารถนาของข้า ] - ความปรารถนาของผู้พูดคือความเป็นผู้กล้า แต่ต้องแลกมาด้วยความสูญเสีย แต่เมื่อได้มากลับเห็นว่าไร้ค่า ความผิดหวังนี้ทำให้ผู้พูดรู้สึกว่า ความเป็นผู้กล้าควรหายไป
เนื้อความตรงนี้มันไม่สื่ออารมณ์ที่ชัดเจน ถ้าอ่านผ่าน ๆ คือมันไม่เล่าอะไรเลย ซึ่งกุเปิดหน้านิยายมา กุไม่พร้อมที่จะฟังเมิงพูดจาอะไรไม่รู้เรื่องให้กุเอาไปตีความ กุอยากจะเห็นซีนสั้น ๆ ที่เห็นภาพชัด มีความแรง เป็นการแนะนำตัวเอกให้คนอ่านรู้จัก
2 - ชาลส์ตัวเอกของเรื่องทำงานในสวนผักของหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ห่างไกลจากสนามรบ ถูกแอนเจ้าของไร่ออกมาดุที่เขายืนอู้ และขู่ว่าไม่ทำงานเย็นนี้ไม่มีข้าวทาน ชาลส์จึงรีบเก็บเกี่ยวผักในไร่เดินกลับไปบ้านพร้อมกับแอน แอนให้อาหารกับเขาและฝากไปให้กับอลิเซีย
[ ชาลส์ตอบรับด้วยท่าทีที่ไม่ค่อยเต็มใจพร้อมกับรับตะกร้าที่มีขนมปังและขวดไวน์แดงมาโดยที่ชายหนุ่มจะต้องเอาไปให้กับหญิงสาวที่อาศัยอยู่ท้ายหมู่บ้านกับเขา ] - อ่านแล้วเข้าใจว่าอลิเซียเป็นเมียชาลส์ มีข้อมูลบอกว่าพระเอกมาอยู่ได้สองเดือน และการรุกคืบของศาสนจักรต่อดินแดนนี้ ตรงนี้รู้สึกว่ายัดข้อมูล ถ้าทำได้เวลาจะให้ข้อมูลช่วยทิ้งอะไรให้คนอ่านเชื่อมโยงด้วยอย่าทิ้งมาเฉย ๆ เช่น สองเดือนแล้วนะที่ศาสนจักรมีชัยเหนือจอมมาร ความหึกเหิมนี่ทำให้รุกรานดินแดนไปทั่ว
3 - ชาลส์นำอาหารมาให้อลิเซีย แล้วก็แยกย้ายกันไป คืนนั้นเป็นคืนที่มีงานฉลองของฤดูเก็บเกี่ยว อลิเซียเอาไวน์มาให้เพราะเธอไม่ดื่ม ชาลส์ถามเรื่องที่อลิเซียเก็บตัว - ซีนนี้เขียนไม่สื่อสารอะไรเลย ถ้าอยากบอกว่าชาลส์อยากลืม ๆ เรื่องที่ผ่านมา ก็น่าจะแสดงออกด้วยวิธีอื่น ถ้าอยากบอกว่าอลิเซียเป็นคนเก็บตัว ไม่ต้องเดินออกมาจากบ้าน ปิดหน้าต่างมีแสงตะเกียงลอดผ่านมาก็ยังได้ แล้วก็ POV สลับไปมาแบบไม่ค่อยมีประโยชน์ ไม่ต้องสลับก็ได้
4 - ตอนเช้างานฉลองจบลง ชาลส์เดินไปในหมู่บ้านพบทหารของอาณาจักร ชาลส์ถามแอนเจ้าของไร่ผักว่าเกิดอะไรขึ้น เธอให้ข้่อมูลว่า ทหารมาจับแม่มด ก่อน อังเดร์อัศวินแห่งศาสนจักรจะแสดงตัวออกมา ว่าจะฆ่าผู้หญิงทุกคนหากไม่ส่งตัวแม่มดมา ชาวบานจึงแยกย้ายไปหาตัวแม่มด - ท่อนนี้รู้สึกว่าแปลก ๆ ดูมันไม่หนักแน่นลอย ๆ จับต้องอะไรไม่ได้ ตกลงเป็นทหารของศาสนจักรนะ ไม่ใช่อาณาจักร?
[ 2 ]
5 - ชาลส์เหมือนรู้ว่า ศาสนจักรต้องมาจับอลิเซียและมาถึงเร็วกว่าที่คิด ทำให้แอนถามว่าชาลส์รู้หรือว่าอลิเซียเป็นแม่มด ชาลส์ปฏิเสธ แต่ก็รีบไปเตื่อนอลิเซีย - ปมของเรื่องคือไม่ส่งแม่มดมา ศาสนจักรจะฆ่าผู้หญิงทั้งหมู่บ้าน
[แอนถามด้วยท่าทีแปลกใจ แต่ว่าชายหนุ่มทำเพียงส่ายหน้า สิ่งที่เขารู้คือเมื่อผู้คนอยู่ในความกลัวคนที่จะตกเป็นเป้าคือคนที่มีผลประโยชน์น้อยที่สุดและในที่นี้คงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอลิเซีย ]
ท่อนนี้กุไม่เข้าใจเลย จะสื่อว่าศาสนจักรทำให้ชาวบ้านกลัว ต้องหาใครมาสังเวย คนนั้นต้องเป็นอลิเซีย ซึ่งมันไม่มีอะไรให้กุรู้สึกแบบนั้น ถ้าให้อลิเซียทำตัวเป็นแม่มด ใช้เวทมนตร์รักษาชาวบ้านเวลามีคนเจ็บป่วยกุยังพอจะเชื่อมโยงได้
6 - เมื่อถึงบ้านอลิเซีย แอนบอกให้เธอหนีไป “ศาสนจักรอีกแล้วสินะ ไม่คิดว่าจะเร็วแบบนี้…ข้าแนะนำว่าพวกเจ้าควรที่จะหนีเช่นนะ คำพูดอะไรที่พวกนั้นสัญญาเชื่อไม่ได้หรอก!!” อลิเซียพูด
อลิเซียถูกเรียกแม่มดเป็นประจำ เธอลงไปเก็บของห้องใต้ดิน ขณะเดียวกันอังเดร์และชาวบ้านก็ตามมาถึง ชาลส์เลือกออกไปคุยถ่วงเวลา อังเดร์เลือกเดินผ่านชาลส์ไป ถึงบ้านของอลิเซียแต่กลับพบแอนเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดและเครื่องใน ส่วนอลิเซียหนีไปแล้ว ทำให้แอนถูกเข้าใจว่าแม่มด และจะถูกนำตัวไปเผา ชาลส์เลือกที่จะเงียบเพราะเห็นว่าไม่มีประโยชน์และคิดจะไปช่วยแอนภายหลัง
7 - ชาลส์กลับบ้านไปเอาดาบ อลิเซียปรากฏตัวอีกครั้งเพราะคิดจะช่วยแอน
>>977 (ต่อ)
[ 3 ]
8 - ชาลส์พูดคุยกับอลิเซียก่อนแสดงตัวต่อสู้กับทหารของศาสนจักร -
[ เพลิงที่ลุกไหม้เผาทุกสิ่ง ครอบครัว บ้านอันแสนสำคัญและสิ่งที่อยากได้คืน เสียมันไปหมดแล้วกับเปลวเพลิงเหล่านั้น เปลวไฟที่จะทำลายทุกอย่าง ]
เปิดตอนมาแบบนี้กุงง เพลิงลุกไหมอะไร เผาอะไร บ้านของอลิเซียโดนเผา? มันคงไม่สำคัญกับเธอมั้ง เพราะยังไงก็หนีอยู่แล้ว
ในขณะที่ทางศาสนจักรก่อไฟเตรียมพร้อม ชาลส์ก็ถามกับอลิเซียว่าแม่มดคืออะไร “นั้นสินะ พวกเราเป็นผู้ท้าทายพระเจ้า…แต่ว่าข้านะสงสัยมาตลอดว่ามันผิดหรือที่เพียงแค่ข้านะอยากที่จะไขว้คว้าในสิ่งที่พระองค์ประทานให้ไม่ได้” - โอเคเมิงเป็นแม่มดเพราะพระเจ้าให้บางสิ่งไม่ได้
[ ชายหนุ่มเผยยิ้มออกมาหลังจากได้ฟังคำตอบ ตัวเขานั้นเกือบที่จะลืมไปแล้ว เหตุผลที่ครั้งหนึ่งเคยจับดาบ เหตุผลที่ทำให้ตัวเขามาอยู่ในจุดๆ นี้ ] - ตรงนี้กุอ่านไม่รู้เรื่อง คือเมิงช่วยสื่อสารกับคนอ่านหน่อยเถอะว่าจะให้เขาใจอะไร
9 - อังเดร์อัศวินแห่งศาสนจักรถือคบเพลิงเตรียมพร้อมจะเผาแอน เพื่อรักษาชีวิตแอนจะบอกว่าใครเป็นแม่มด แต่อังเดร์ไม่สนใจของแค่ได้เผาคนแสดงพลังของพระเจ้าก็พอ ชาลส์ออกมาสู้กับทหารโดยไม่ฆ่าใครเลย อังเดร์จึงแสดงพลังของพระเจ้าใช้ร่าง 100% ต่อยดาบแตก (กุสงสารดาบของเรื่องนี้ต้องมีแตกอีกหลายเล่มแน่นอน) ก่อนจะเข้ามาต่อยชาลส์ - กุชอบซีนนี้อยู่นะถึงจะครีเช่แต่จังหวะมันโอเค แต่เมิงลืมชาวบ้านหรือเปล่า
10 - ชาลส์หลบหมัดของอังเดร์ได้ อังเดร์ถึงกับพูดว่า “โซนนะ บากะน่า” ชาลส์ พิมพ์ 555+ ใส่หน้า แล้วเฉลยว่า การบัพนี่ไม่ใช่พลังของพระเจ้าแต่เป็นบูท ทักษะเสริมพลัง และพระเอกก็ใช้บ้างต่อยใส่อังเดร์ และใช้ดาบหัก ๆ ปลิดชีวิต
11 - ชาลส์ออกเดินทางไปซ่อมดาบโดยอลิเซียบอกว่า ไปทางเดียวกันไปด้วยกัน
กุวิจารณ์แค่องก์แรกพอนะ กุมีนิยายต้องเขียนเหมือนกัน ถึงมันจะไม่มีคนอ่านก็เถอะ
ถามว่าอ่านได้ไหมกุก็อ่านได้ละ แต่กุรู้สึกว่าเมิงสนใจความไลท์โนเวลมากเกินไป คือถึงเมิงจะเขียนไลท์โนเวล ถ้าเมิงมีพื้นฐานนิยายอยู่แล้วก็อย่าไปโยนความสำคัญของการปูเรื่อง การเล่าเรื่องทิ้ง บรรยาย พรรณา อธิบาย บทสนทนา เมิงต้องแน่นกว่านี้ ไม่ใช่แน่นแบบน้ำท่วมทุ่ง แต่ให้คนอ่านสัมผัสเรื่องราวของเมิงได้ชัดเจน
แล้วก็สนใจคนอ่านบ้างว่าจะเข้าใจที่เมิงเขียนบ้างไหม ไม่ใช่อยากพ่นอะไรไม่รู้เรื่องก็พ่นออกมา สุดท้ายเมิงก็ลองส่งสำนักพิมพ์ดู ถ้ามี บ.ก. ดูแล ปรับแต่งเนื้อหาให้น่าสนใจ กุว่าเรื่องของเมิงมันก็น่าสนุกทีเดียว แต่สมัยนี้เห็นแต่ สำนักพิมพ์ง่อย ๆ ท่องไว้ตนเป็นที่เพิ่งแห่งตนแล้วกัน
ยอดวิวมันไม่ได้ตอบโจทย์อะไรเมิงเลย นอกจากบอกว่า เมิงขายแล้วรวย มีสำนักพิมพ์มาติดต่อ
อ้าว เพราะแบบนี้แม่งถึงสนใจแต่ยอดวิวกันหมด
>>940 สับเรื่องไหน ถ้ามึงหมายถึงนิยายมั่นหน้าที่ต้องใช้กูเกิ้ลควบระหว่างอ่าน กูไม่สับนะ เสียดายเวลาชีวิตกู เดี๋ยวกูจะสรุปให้อ่านอีกทีว่าทำไมนิยายของไอ้เหี้ยนี่ถึงแย่ชนิดเกินเยียวยา (เครดิต: เพื่อนโม่งคนอื่นที่พูดไปแล้ว)
- อย่างแรกเลย ใช้เครื่องหมายวรรคตอนได้เหี้ยมาก ใช้ "." เยอะเกินไป อะไรๆ ก็ .... ......... .. .... ....... ถามจริง นี่นิยายหรือสูตรเคาะรหัสมอส
- ใช้วงเล็บชื่อหลังอัญประกาศจนกลายเป็นนิยายแชท จะว่ากูไม่ PC เป็นพวกชอบเหยียดก็ได้นะ แต่ถ้าเขียนด้วยรูปแบบนี้ กูตีตรา "ขยะวรรณกรรม" ให้ทันทีแบบไม่อ่านเนื้อเรื่องตอนต่อไปเลย
- แล้วเรื่อง Info-Dump แบบโจ่งแจ้งนี่ก็ด้วย คือมึงพยายามใช้สูตรคำนวนและตัวเลขทำให้นิยายดูน่าสนใจ (หรือคิดไปเองว่าจะทำให้ดูน่าสนใจขึ้น) ทั้งๆ ที่จริงมันทำให้นักอ่านรำคาญ เป็น dump แบบที่กูเกลียดมากที่สุดในทุกประเภทของ dump และเป็น nonsense dump ผสม useless dump ด้วย ขยายความคือมันคือการเทข้อมูลที่ไม่ได้ทำให้นิยายมึงดูเหนือ, เทพ, สุดเจ๋ง ขึ้นมา ในทางกลับกันสำหรับคนที่ไม่ได้อยู่สายคำนวน ไม่ได้ชอบการอ่านสมการต่างๆ เห็นแล้วอาจปิดนิยายทิ้งทันที (แล้วพวกมึงก็เข้าใจใช่ไหมว่า เพื่อนสมัยเรียนคนที่ชอบวิชาคณิตศาสตร์จริงๆ มันแทบจะไม่มี) เป็น annoying dump ด้วย เพราะมันพ่วงมากับตัวเลขจำนวนมาก เห็นแล้วทำให้รำคาญลูกตา
เท่าที่กูลองอ่านไปถึงช่วงตอนที่ 20 นิยายของไอ้นี่ไม่ได้เทพจนรู้สึกเหมือนอ่านผลงานของ ไอแซค อาซิมอฟ แต่เป็นนิยายพยายามขายเนื้อหาด้วยวิชาสายวิทย์-คณิตของนักเรียนมัธยมปลาย โดยการเอาสูตรคำนวน เกร็ดความรู้ ต่างๆ มาแปะไว้ในเรื่องอย่างไร้ชั้นเชิงและยัดเยียด นานมาแล้วกูเคยพูดไว้ในกระทู้บทเก่าๆ ตรงไหนสักที่ว่า "คนที่เขียนนิยายไซไฟเก่งมากจริงๆ จะสามารถอธิบายเกี่ยวกับอนุภาคควาร์กให้เด็กประถมฟังแล้วเข้าใจง่ายเหมือนเรียนเรื่องสสาร แล้วการอธิบายนั้นก็มาในรูปแบบเรื่องเล่าที่สนุก ฟังแล้วไม่ง่วงด้วย ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่าย" แล้วนิยายเรื่องนี้ก็ไม่ได้ทำให้กูรู้สึกแบบนั้นเลยสักนิด ตัวเลขทั้งหลายในสมการของแม่ง ก็ไม่ต่างอะไรกับ ตูม! บึ้ม!! ฟ้าววววววว เปรี้ยงๆ กุดุสๆ เพราะมันเป็นการเลี่ยงบทบรรยาย เป็นความมักง่ายในสายอาชีพนักเขียน ทั้งตัวเลขและ Sound effect พวกนี้ให้ผลแบบเดียวกัน คือทำให้นักอ่านต้อง "ดู" สัญลักษณ์แทน "อ่าน" ตัวอักษร และนิยายระดับที่โม่งเคยจัดไว้ในหมวด "ใต้หิ้ง" จนถึง "บนหิ้ง" ก็เป็นนิยายที่ไม่ค่อยมีตัวเลขหรือ SFX อยู่ในเรื่อง หรือต่อให้มี มันก็จะมาในเวลาที่เหมาะสมมากๆ อ่านเสียงนั้นแล้วทำให้อารมณ์และบรรยายกาศในฉากยิ่งพีคขึ้นไปอีก ซึ่งโมเม้นท์นี้มันมีไม่บ่อยนักในนิยายแต่ละเรื่อง ขืนปล่อยเรื่องนี้เข้าไปในกระทู้จัดอันดับหิ้งหนังสือบอร์ดโม่ง (ที่ไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว) มีหวังโดนจัดไปไว้ใน "ชั้นวางรองเท้าชั้นล่างสุด" "เหมาะกับขาตู้วางรองเท้า" "ขยะกระดาษรอเผา" ไม่ก็ "กระดาษเช็ดรองเท้าเปียกฝน" แหงๆ แค่ฝันจะไปถึงระดับ "อยู่ในตู้หนังสือตรงระดับสายตา" หรือ "อยู่ในตู้หนังสือชั้นล่าง" ยังแทบจะไม่มีหวังเลย
- ไม่ทำเชิงอรรถ แต่ผลักภาระให้นักอ่านไปกูเกิ้ลเอาเอง อันนี้สอบตกในเรื่องความรับผิดชอบ สามัญสำนึก และความเอาใจใส่ต่อนักอ่าน แล้วก็เหมือนกับที่โม่งบนๆ ว่าไว้ ถ้ามึงกากเกินไปจนไม่สามารถสื่อสารให้นักอ่านเข้าใจในผลงานในขั้นตอนเดียวตั้งแต่อ่านรอบแรก แปลว่ามึงแม่งล้มเหลวในฐานะนักเขียน การโชว์เหนือของมึงทำให้ฉากเด็กชายเดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยวปกติกลายเป็น "คุณป้าครับ ขอซื้อก๋วยเตี๋ยว 2 ยกกำลัง 2 ถุง น้ำตกพิเศษเส้นนะครับ" แล้วป้าก็ตอบกลับว่า "นี่จ๊ะ ทั้งหมด สแควรูท 16 คูณ 35 บาท" อ่านแล้วรู้สึกอิหยังวะปนหงุดหงิด
- นักเขียนไม่รู้จักสำเหนียก คิดว่าตัวเองเก่งพอจนสามารถแต่งนิยายระดับนี้ออกมาได้ นั่นทำให้เพดานการพัฒนาของมันถึงทางตัน เพราะความเชื่อผิดๆ ว่านิยายของแม่งสุดยอด ไม่มีใครเขียนได้แบบกูแล้ว ขนาดอาจารย์กูยังพูดเลยว่า ทุกคนสามารถบินขึ้นไปบนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ได้ ตราบใดที่ไม่เลือกบินเข้าถ้ำเสียเอง ความคิดเหี้ยๆ ของเจ้าของเรื่องเนี่ยแหล่ะ ที่จะทำให้มันเก่งไปกว่านี้ไม่ได้ คือไอ้นี่ไม่เข้าใจเลยว่าทุกวันคือการเรียนรู้ แล้วเราก็ไม่ได้รู้ไปทุกเรื่อง ถ้าไม่ขยันหาความรู้ใส่ตัวเพิ่มเรื่อยๆ ก็เหมือนย่ำอยู่กับที่ (ดีไม่ดีจะมูนวอร์คถอยหลังด้วย) นักเขียนที่ดีก็จะมีอะไรๆ ที่เหมือนกัน คือยอมรับตัวเองยังห่างไกลจากความสมบูรณ์แบบ รู้สึกไม่พอใจในงานที่ตัวเองเขียนแม้มันจะออกมาดีขึ้นเรื่อยๆ แสวงหาอะไรใหม่ๆ เพื่อเอามาพัฒนาฝีมือของตนเอง และชอบความท้าทายตั้งเป้าหมายให้เอื้อมถึงยาก
>>942 ใช่เลยเพื่อน ไม่แนะนำให้ทำเด็ดขาด ถ้าไม่อยากได้รางวัล อิหยังวะอวอร์ดสาขาเสียงประกอบส้นตีนยอดเยี่ยม แถมคนที่มามอบให้บนเวทีก็เป็นถึง ด็อกเตอร์ป๊วบ เจ้าของเรื่อง ด่ะ ไวท์โร้ด ด้วย
>>943 ตอนนั้นกูคิดในใจว่า ถ้านิยายแบบนี้มีคนอ่าน กูหลับตาเอาตีนเขี่ยกระดาษก็ต้องมีคนอ่านล่ะวะ
>>947 ที่ว่า 5 ส. นั่นกูประชดนะ แต่ถ้าอยากอ่านสับก็อยู่ใน >>>/webnovel/8477/463-465/ ( < เอาเม้าส์ชี้อ่านได้เลยไม่ต้องกดวาร์ป)
>>981 55555 กูชอบคำว่ารหัสมอสว่ะ แม่งเหมือนจริง ไม่รู้จะจุดหาห่าไรเยอะแยะ
กูไปอ่านคอมเมนต์นึง ค้องเป็นพวกมึงคนใดคนหนึ่งแน่ ไอ้คนเขียนยังไม่รู้ว่าตัวเองวิบัติยังไงเลยพวกมึงงงงงงงงงงงงง
ฝถามจริงแม่งเคยอ่านนิยายที่เป็นเล่ม ไม่ดิ...(ใช้มั้ง5555) แม่งเคยเรียนภาษาไทยมาไหมวะ มันต้องมีอ่านเรื่องสั้นบ้างเหอะเหี้ย ง่าย ๆ แค่นี้แม่งยังไม่รู้ กูเสียเวลาฉห.
ป่ะ พวกมึง วิ่งควายแล้วย้ายไปที่อยู่ใหม่กัน >> https://fanboi.ch/webnovel/8614/
เออ กูรอตั้งนาน อีดอกขาวเจอพวกแม่งรุมยำซักทึ ถึงอิเจ๊จะไม่เคยสะทกสะท้านก็ตามอย่างน้อยก็ให้พวกหน้าใหม่ผ่านมามันได้รู้ว่าอีนี่ไม่ปรกติ
กูวิ่งเปิดคนแรกเอง -- เขียนอะไรถมกระทู้ดีวะ เอานี่ละกัน
"ในขณะที่กลุ่มล็อคอินเอาแต่จิบชา ดราม่าในกระทู้สาระของเหล่านอนเมมกลับดูมีประโยชน์กว่า"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง
>>987 ถ้าไอ้ฟิสิกส์มาถึงโม่งด้วย กูมั่นใจว่าเราจะมีแก้วสามใบ ถึงชี้จุดควรปรับปรุงให้ชัด ๆ คนแบบนี้ก็ไม่คิดจะซึมซับหรอก เห็นมันตอบเม้นต์นึง อยากให้เป็นวิทย์ผสานเวทมนตร์ คืออออ ไม่ถึงกับหาไอซิมอฟมาอ่านก็ได้ เข้าใจว่าขี้เกียจ แต่อย่างน้อยก็หาดูเรลกันซักซีซันเถอะ ขับตาดูซักคืนนึงก็จบ แทรกทฤษฎีเนียน ๆ น่ะไปหัดไป๊ หรือถ้าไม่อยากอ่านยาว ดูยาว กูโยนลิงก์เรื่องสั้นไซไฟดี ๆ ฟรี ๆ ตามเว็บสำนักพิมพ์ให้ก็ได้นะ จุดด้อยของมันใหญ่มากจนการเว้นย่อหน้า เคาะบรรทัดที่มันมาถามใต้เมนต์นั้นดูเล็กน้อยไปเลย
วิ่งควายจ้า ไปเร็วเล่าเบียว ควบไปข้างหน้า ฮุ่ยๆๆๆๆ
ปิดมู้ไปก๊งเหล้ากับผู้ใหญ่บ้านก่อน
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.