Fanboi Channel

>>700 กุอยู่ต่างจัััััััังหวัดพ่อแม่กุก้ใช้เค้าเอ็งกันปกติเองนะ

กูไม่รู้นะว่ามีใครสับนิยายเรื่องใหม่ของไอ้ตุ๋นกบรึยัง แต่ถึงจะเคยมีคนสับไปแล้ว กูก็จะสับแม่งอีกอยู่ดี และนี่คือการสับนิยายครั้งแรกโดยโม่งเห็บหมา

เรื่อง : โลกาวินาศ
นามปากกา : TunKoB (ตุ๋นกบ)
คำโปรย : เรื่องราวของเด็กหนุ่มกวินทร์ที่ชีวิตของเขาต้องเปลี่ยนไปตลอดกาลเพราะหลุดเข้าไปในมิติทับซ้อน ติดตามการผจญภัยในธีมโลกปัจจุบันของกวินทร์ ได้เลยครับ
หมวด : แฟนตาซี
จำนวนตอน : 256
สถานะ : ยังไม่จบและยังคงดูดเงินน้อนเกรียนอีกนาน

เกริ่นก่อนว่ากูเคยอ่านนิยายเหรี้ยนี่ผ่านๆ พอให้กูได้ซึมซับความกาก แต่วันนี้กูจะตั้งใจอ่านนิยายแม่งสักครั้ง ถือว่าเป็นการพลีชีพละกัน และแน่นอนว่ากูจะสับโดยไม่มีอคติ 1,000,000 เปอร์เซ็นต์

ก่อนอื่นกูขอคอมเม้นเรื่องชื่อเรื่องเลย ชื่อเรื่องโคตรไม่ดึงดูดคนอ่าน กูบอกเลยถ้ามึงคิดจะเขียนนิยายสักเรื่อง มึงช่วยครีเอทชื่อที่มันสร้างสรรค์หน่อย แบบที่เอาไปเสิร์ทกูเกิ้ลแล้วเห็นนิยายมึงเป็นชื่อแรก อย่าใช้คำเชยๆ อย่าง "โลกาวินาศ" ไม่แปลกเลยที่แรกๆ นิยายของมันคนอ่านน้อย เพราะคนอ่านเห็นชื่อเรื่องก็แหยงแล้ว น้องเกรียนแม่งคงคิด "โลกาวินาศแปลว่าไรวะ" , "นิยายแม่งต้องน่าเบื่อแน่ๆ" , "ชื่อเรื่องเชยว่ะ" เป็นต้น

จากนั้นพอกดเข้ามาในหน้านิยาย มึงก็จะเห็นภาพหน้าปกที่มีตัวเอกยืนแอ่นแบบโจโจ้ ลุคแม่งเหมือนเด็กแว้นแถวบ้านกูเลย เห็นชุดพระเอกแว้บแรกกูรู้เลยว่าแม่งก๊อปชุดในเรื่องกันสึมาแทบทั้งดุ้น แต่นิยายของแม่งกลับไม่ดึงข้อดีของเรื่องกันสึมาใช้เลยสักข้อ อย่างเรื่องความลึกของตัวละคร ซึ่งเรื่องกันสึแม่งเขียนพระเอกได้โคตรเรียล โคตรลึก แม้ตัวละครจะดูน่าสมเพชในบางครั้ง แต่กลับเป็นตัวละครที่น่าเอาใจช่วยมากที่สุดคนหนึ่งในโลกมังงะ ส่วนพระเอกของไอ้ตุ๋นกบน่ะเหรอ... เฮอะ

เลื่อนลงมาถัดจากรูปหน้าปก แม่งก็บรรยายเรื่องย่อซะยาวกว่า10บรรทัด คือเรื่องย่ออะกูขอสามบรรทัดพอไอ้สัด เอากระชับๆ มึงไม่ต้องบรรยายราวกับเป็นบทนำแบบนั้น ถ้าอยากให้คนรู้ประวัติพระเอกมึงไปใส่แบบเนียนๆในเรื่องนะ นี่ยังไม่เริ่มอ่านบทแรกแม่งก็เห็นถึงความบกพร่องของนิยายยุบยับไปหมด ไม่อยากคิดเลยว่าบทหนึ่งจะเหรี้ยแค่ไหน

บทที่ 1 กวินทร์
เริ่มเรื่องโดยการเปิดตัวพระเอกผู้กำลังนั่งกร่อยอยู่ในห้องเรียน ห้องเรียนเชียวนะมึง สถานที่ซึ่งถือว่าน่าเบื่อที่สุดระดับต้นๆ ในบรรดาสถานที่ทั้งหมดในโลกใบนี้ ถามจริงว่านี่คือซีนที่มึงใช้เปิดนิยายเหรอ มันควรจะน่าตื่นเต้นกว่านี้เปล่าวะ มึงควรจะเขียนให้มันดูแตกต่างจากนิยายอีกหลายหมื่นเรื่องในเว็บรึเปล่า นี่คือนิยายเรื่องที่สองของมึงนะโว้ย มึงไม่ได้ประสบการณ์อะไรจากเรื่องยูยานเลยเหรอวะ

จากนั้นแม่งก็เริ่มบรรยายประวัติภูมิหลังพระเอกดื้อๆ เลย อารมณ์เหมือนอยากยัดก็ยัดเข้ามา ถามหน่อยว่านี่คือชั้นเชิงการเล่าเรื่องของนิยายยอดขายหลายแสนบาทเหรอครับ มึงช่วยตอบกูหน่อย และประเด็นสำคัญอยู่ตรงนี้ มึงดูไอ้ตุ๋นกบบรรยายสติปัญญาพระเอก "กวินทร์นั้นถือได้ว่ามีระดับสติปัญญาเหนือล้ำกว่าคนทั่วไปมาก" พวกมึงจำประโยคนี้เอาไว้เลย แล้วเรามาดูกันว่าไอ้ตุ๋นกบจะเขียนพระเอกให้ฉลาดเหนือล้ำกว่าคนทั่วไปอย่างที่มันโม้ไว้ได้มั้ย คือถ้ามึงเซ็ทตัวละครไว้แบบนี้ คนอ่านจะเริ่มคาดหวังแล้วว่าพระเอกจะต้องฉลาด ถ้าคนเขียนฝีมือไม่ถึง การทำอะไรแบบนี้แม่งนับว่าเสี่ยงเชี้ยๆ

ไม่กี่บรรทัดถัดมา ตุ๋นกบแม่งก็บรรยายว่าพระเอกเป็นนักเล่นPokerผู้เก่งกาจอีกทั้งยังทำเงินได้ไม่น้อย แถมยัง"ฉลาดล้ำเหนือคนทั่วไป" ว้าว... นี่มึงย้ำกับกูสองรอบแล้วนะว่าไอ้พระเอกมันฉลาดล้ำเหนือคนทั่วไป โอเคๆ กูรับทราบแล้วว่ามันฉลาดล้ำเหนือโลก แต่ช่วยให้มันทำอะไรสักอย่างที่ดูฉลาดได้มั้ย โชว์ให้กูเห็นหน่อย

จากนั้นแม่งก็บรรยายว่าพระเอกสามารถควบคุมอารมณ์ได้ดีเยี่ยม อ่านมาถึงตรงนี้กูเริ่มคาดหวังแล้วว่าจะได้เห็นพระเอกที่ฉลาดระดับยางามิไลท์อะมึง มันไม่มีทางจะโง่เง่าไปได้เลย แม่งต้องฉลาดเหี้ยๆ ทุกการกระทำแม่งต้องคำนวณเอาไว้หมดแล้ว ไม่มีโชว์โง่ให้เห็นแน่นอน

เพียงไม่กี่บรรทัดหลังจากนั้นก็มีเพื่อนในห้องชวนพระเอกไปเตะบอล

โอ้วว้าว..... เอาจริงเดะ? เตะบอล? มึงคิดว่ามีนิยายกี่เรื่องที่ตัวละครชวนกันไปเตะบอล คือมึงไม่มีการเดินเรื่องที่น่าสนใจกว่านี้แล้วจริงดิ ชวนพระเอกมันไปทำอะไรที่น่าสนใจกว่านี้หน่อย ก่อนจะเริ่มเขียนมึงต้องคิดไว้เลยว่าคนอ่านเค้าไม่แคร์ตัวละครของมึงหรอก มึงต้องดึงความสนใจคนอ่านเอาไว้ให้ได้ตั้งแต่ 10 บรรทัดแรกเลยด้วยซ้ำ แต่นี่มึงให้ตัวประกอบชวนพระเอกไปเตะบอล? กิจกรรมที่เด็กนักเรียนทั่วไทยเค้าทำกัน?

จากนั้นก็มีนักเรียนในห้องดูถูกพระเอกว่าขาเล็กๆแบบนั้นเตะบอลไม่ไหวหรอก...... ว้าว

คือกูเข้าใจนะ ว่ามึงอยากจะให้มีคนดูถูกพระเอกเพื่อให้คนอ่านรู้สึกเอาใจช่วยพระเอก แต่ขอเหอะ มึงช่วยทำให้มันมีชั้นเชิงกว่านี้หน่อยได้มั้ย คือมึงเพิ่งบรรยายตัวละครพระเอกที่ควรจะดูเท่ราวกับยางามิไลท์ แต่มันกลับต้องมาโดนดูถูกว่าไม่น่าจะเตะบอลไหว นี่มึงจะบ้าเหรอ มึงสับสนอะไรรึเปล่าหือไอ้ตุ๋นกบบบบบบ พ่องงง คอนเซ็ปตัวละครในหัวมึงมันเละเทะไปหมดแล้ว

จากนั้นแม่งก็บรรยายว่า "แม้กวินทร์จะถูกเพื่อนร่วมห้องดูถูกแต่เขาก็มิได้สนใจแต่อย่างใด"

คือกูไม่เข้าใจ ทำไมนิยายส่วนใหญ่เวลาพระเอกโดนดูถูกแล้วแม่งต้องทำเป็นไม่สนใจคำดูถูกวะ บรรยายแบบเดียวกันทุกเรื่อง "โดนดูถูกแต่เขาก็ไม่ได้สนใจ" คือการเขียนแบบนี้มันทำให้กูหมั่นไส้พระเอกว่ะ ถ้ามึงเขียนว่าพระเอกรู้สึกหดหู่เพราะคำดูถูก แบบนี้อ่ะ กูถึงจะสงสารตัวเอกขึ้นมาบ้าง

"อย่าให้ตัวละครเมินเฉยคำดูถูก แต่ให้ตัวละครได้รับผลกระทบทางอารมณ์จากคำดูถูก"

สรุปอ่านมาหลายบรรทัด กูยังไม่รู้สึกเอาใจช่วยไอ้พระเอกเวรนี่เลย เริ่มหมั่นไส้มันแล้วด้วยซ้ำ ทั้งที่ไอ้ตุ๋นกบแม่งอยากให้คนอ่านเอาใจช่วยไอ้พระเอกนะ นี่คือเจตนาของมันแน่ๆ จากนั้นแม่งก็คอนเซ็ปเดิมๆ บรรยายว่าพระเอกเรียนโง่ ทำให้ถูกคนรอบข้างเมิน ว้าว... ไหนมึงบอกว่ามันฉลาดล้ำเหนือคนทั่วไปไง ต่อให้มันไม่ถนัดเรียน มันก็ไม่น่าจะห่วยถึงขนาดผลการเรียนต่ำเตี้ยเรี่ยดินนะโว้ย

และที่สำคัญคือตัวละครของมึงไม่มีอะไรใหม่เลย เต็มไปด้วยคุณสมบัติอันน่าเบื่อของพระเอกนิยายส่วนใหญ่ครบถ้วน ราวกับเป็นแหล่งรวมความน่าเบื่อทั้งหมดทั้งมวล อันได้แก่
1.ร่างกายดูอ่อนแอ
2.โดนคนรอบข้างมองข้ามดูถูก
3.เรียนห่วย

คือแม่งขาดคาแร็กเตอร์ที่มีจุดเด่นแบบรุนแรงมาก บทสนทนาของแม่งก็โคตรจะจืดชืด ไม่มีการแสดงเอกลักษณ์ของตัวละครออกมาเลย ไอสัส นี่กูจะทนอ่านได้ครบ 5 บทเปล่าวะ

ต่อๆ

จากนั้นก็มีการเปิดตัวละครหญิงเพื่อนพระเอกนามว่า "ฟ้า" อืม... ชื่อโคตรน่าเบื่อ ถ้านี่เป็นนิยายเมื่อ 30 ปีที่แล้วกูจะไม่ว่าอะไรเลย แต่นี่จะปี 2020 อยู่แล้ว มึงคิดชือตัวละครได้แค่นี้เหรอ ถ้ามึงบิดอีกสักนิด ตั้งชื่อตัวละครว่า น้องสกาย หรือน้องท้องฟ้า แม่งจะดูน่าจดจำกว่านี้เยอะเลย

จากนั้นก็ตัดฉากไปที่ร้านขายคอม ซึ่งพนักงานในร้านแม่งดูถูกพระเอกว่าสารรูปแบบนี้ไม่มีปัญหาซื้อคอมร้านกูหรอก จากนั้นพระเอกเลยโชว์โง่ เอ้ย โชว์เงินสดในกระเป๋าให้พนักงานดู พบว่ามีแบงค์พันจำนวนมหาศาลซึ่งได้มาจากการเล่นPoker เป็นเงินจำนวนหลายแสนที่สามารถซื้อคอมเครื่องที่พระเอกเราเล็งไว้ พนักงานเห็นดังนั้นก็ถึงกับทำตัวสุภาพขึ้นมาทันที โอ้ว้าวคุณลูกค้า ผมผิดไปแล้วที่ดันไปเหยียดคุณ ที่จริงแล้วคุณเป็นคนมีตังขัดกับสารรูปหรือนี่

คือแบบ... มึงเอางี้จริงดิไอ้ตุ๋นกบ?

กูเข้าใจว่าไอ้ตุ๋นกบอยากให้พระเอกทำอะไรสักอย่างที่สร้างความสะใจให้คนอ่าน แต่มุขนี้เค้าใช้กันจนเบื่อแล้ว กูนึกว่าฉากในละครไทย แม่งเขียนให้พระเอกโดนเหยียดรูปลักษณ์จากนั้นก็ให้พระเอกโชว์เงินในกระเป๋าเพื่อแสดง"คุณค่า"ของตัวละคร แต่กูกลับมองว่านี่เป็นการลดคุณค่าของตัวละครว่ะ ในเมื่อพนักงานไม่อยากขาย มึงก็กลับบ้านสิครับ จะอวดรวยเพื่อไร ถึงแม้ว่าคอมที่พระเอกอยากได้มันจะมีแค่ร้านนี้ แต่การที่พระเอกตื้อจะซื้อคอมจากร้านนี้ให้ได้ทั้งที่เค้าไม่ต้อนรับมันแสดงให้เห็นว่าพระเอกไม่เคารพในตัวเอง อยากได้คอมจนตัวสั่น ไหนว่ามันควบคุมอารมณ์เก่งเหรี้ยๆ ไง แค่ฉากเดียวคุณค่าของตัวละครมึงแม่งลดลงฮวบๆ เลยไอสัส ไม่มีใครทำลายตัวละครมึงได้หรอกนอกจากตัวมึงเอง

จากนั้นก็มีซอมบี้โผล่ออกมาจากหลังร้านแบบโง่ๆ งาบพนักงานคนนั้นตายหอง พระเอกถึงกับทรุดร่างลงกับพื้นอย่างหวาดกลัว จากนั้นแม่งก็บรรยายความกลัวของพระเอกที่มีต่อซอมบี้อยู่หลายบรรทัด กูอ่านแล้วก็รู้เลยว่ามันจงใจบรรยายความสมจริงทางอารมณ์ของพระเอกที่มีต่อเหตุการณ์รุนแรงตรงหน้า

ในใจไอ้ตุ๋นกบแม่งคงคิดว่า "เป็นไงล่ะมึง กูเขียนบรรยายอารมณ์พระเอกได้โคตรสมจริง ไม่ว่าจะเป็นใครเมื่อเจอเหตุการณ์แบบนี้ก็ต้องมีอาการหวาดผวาแบบพระเอกกันทั้งนั้น"

ใช่ครับ ถ้าเป็นคนส่วนใหญ่ก็จะต้องหวาดผวาแน่นอน และมึงก็เขียนบรรยายออกมาได้สมจริงครับ

แต่ว่า.......... มันไม่น่าสนใจ

นี่คือฉากจบของตอนที่ 1 นะโว้ย แต่มึงจบตอนโดยการให้พระเอกทรุดตัวลงอย่างหวาดกลัวเนี่ยนะ มันทำให้กูอยากอ่านตอนที่ 2 เหรอวะ มึงคงอยากให้กูลุ้นว่าตัวเอกจะเอาตัวรอดได้ไหม

แล้วทำไมกูต้องลุ้นเอาใจช่วยพระเอกด้วยวะ ทั้งที่ตลอด 1 ตอนที่ผ่านมา มึงไม่ได้ทำให้กูรู้สึกเอาใจช่วยมันเลย กูไม่สนใจพระเอกเลยสักนิด ตัวละครของมึงมันโคตรกลวงอะ และนี่คือสาเหตุว่าทำไมมันถึงกลวง
1.นิสัยจืดชืดชิบหาย หรือจะพูดว่า "ไม่มีนิสัย" ก็ยังได้ บทพูดธรรมดาราวกับตัวประกอบเกรดF ตัวละครในนิทานเด็กอนุบาลยังมีบทพูดน่าสนใจกว่าเยอะ
2.ไม่น่าเอาใจช่วย คือการที่มึงจะทำให้คนเอาใจช่วยตัวละครมึงได้เนี่ย มึงทำให้ตัวละครมีบางอย่างที่คล้ายกับคนอ่าน ทำให้คนอ่านรู้สึกว่า "เออ ชีวิตกูก็เคยเจออะไรแบบนี้" แต่นี่มึงให้พระเอกโดนพนักงานร้านคอมดูถูก มึงคิดว่าฉากโง่ๆ แบบนั้นจะทำให้กูอินกับพระเอกเหรอวะ กูเองก็เคยโดนพนักงานร้านคอมเมินเหมือนกัน แต่กูอ่านฉากของมึงแล้วเฉยๆ อะ เพราะการเล่ามึงไม่มีชั้นเชิง เหมือนยัดเยียดซีนโง่ๆเข้ามาให้คนอ่านอินกับพระเอก

บทแรกของนิยายมึงควรจะแสดงให้เห็นถึงเอกลักษณ์ของตัวเอกอย่างครบถ้วน ฮุคคนอ่านให้อยู่หมัด แต่มึงกลับล้มเหลวอย่างสมบูรณ์แบบ ทำให้ฉากจบของบทแรกโคตรกร่อย ไม่ชวนให้อ่านบทต่อไป กูไม่แคร์หรอกว่าไอ้กวินทร์แม่งจะโดนงาบตายหรือระเบิดพลังแดกซอมบี้ตัวนั้น

และที่สำคัญคือกลุ่มเป้าหมายของนิยายเรื่องนี้คือน้องเกรียน แต่มึงเจือกบรรยายให้พระเอกทำตัวอ่อนด๋อย เจอซอมบี้เสรือกยืนขาสั่น มึงไม่กลัวน้องเกรียนจะเมินนิยายมึงเหรอ มึงควรจะเขียนให้มันโชว์เมพ ตบซอมบี้ตายหองในหมัดเดียวไปเลย ต้องแบบนั้นแหละถึงจะเป็นการเขียนที่ตรงกับกลุ่มคนอ่าน

โอเค หนทางยังอีกยาวไกล เดี๋ยวมาต่อ

ลงชื่อ โม่งเห็บหมา

ต่อๆ

ตอนที่2 ค่าสถานะ
แค่ชื่อตอนก็หายนะแล้ว "ค่าสถานะ" นี่คือคำที่ทำกูหลอนที่สุดตั้งแต่สมัยนิยายเกมออนไลน์ เปิดตัวพระเอกเสร็จก็โชว์ค่าสถานะ คอนเซ็ปเดิมๆ โครงสร้างเดิมๆ แค่เห็นชื่อตอนกูก็เดาได้เลยว่าแม่งจะได้รับพลังค่าสถานะเป็นตัวเลขแบบเกมออนไลน์

เปิดตอนด้วยการบรรยายอาการหวาดผวาของพระเอกผู้กำลังเผชิญหน้าซอมบี้ ซึ่งไอ้ตุ๋นกบดูจะภูมิใจกับการบรรยายอาการหวาดกลัวของพระเอกเอามากๆว่ะ จากนั้นพระเอกก็ไปพบกับปืนปริศนาเข้าและใช้มันสู้กับซอมบี้ คือมึงได้ปืนง่ายๆ งี้เลยดิ อยู่ดีๆ มือก็เคลื่อนไปโดนปืนที่วางอยู่บนพื้นซะงั้น

จากนั้นก็เดิมๆเลย พระเอกกำจัดซอมบี้แล้วได้รับค่าประสบการณ์ ทั้งตอนไม่มีอะไรเลยนอกจากพระเอกใช้ปืนยิงซอมบี้ พร้อมกับแสดงจำนวนกระสุนปืนที่ลดลงเรื่อยๆ คือแบบบบบบ เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออออออออ

กูอยากจะตะโกนดังๆ ว่าไอ้เหรี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย น่าเบื่อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ นี่เหรอผลงานของนักเขียนที่เต็มไปด้วยอีโก้ งานมึงมันโคตรขยะเลยโว้ย ลองไปเปิดนิยายเกมออนไลน์ส่วนใหญ่ แม่งจะมีสัดส่วนการเล่าเรื่องแบบนี้หมด คือไอ้ตุ๋นกบมันคิดอะไรใหม่ๆ ไม่ได้เลยจริงดิ มีปัญญาแค่นี้เหรอวะ

ปิดท้ายตอนด้วยการแสดงค่าสถานะพระเอกเป็นตัวเลขราวกับเกมออนไลน์ แถมยังมีค่าสถานะพิเศษเป็น "โชค" ซึ่งเป็นสกิลที่ตัวเอกนิยายเกมออนไลน์ส่วนใหญ่ล้วนแต่มีในครอบครองกันทั้งนั้น ซ้ำซากอีกแล้วจ้าาา

ตอนที่3 กูไม่อ่าน
กูไม่อ่านครับเพื่อนโม่ง กูข้ามไปตอน 4 เลย

ตอนที่ 4 ผู้รอดชีวิต
ทั้งตอนไม่มีเหรี้ยไรเลย แสดงสถานะพระเอกรัวๆ สู้ซอมบี้ บลาๆ น่าเบื่อ ทุกครั้งที่พระเอกฆ่าซอมบี้จะมีเสียงใสดังขึ้นประมาณว่า "กำจัดซอมบี้ได้ค่าประสบการณ์..."

ไอสัส เกมออนไลน์สินะ? มึงเล่นเกมออนไลน์อยู่สินะ?

ป.ล. "กำจัดซอมบี้ได้ค่าประสบการณ์..."

ตอนที่ 5 การตัดสินใจของกวินทร์
ไม่มีเหรี้ยไรเลย สู้ซอมบี้ได้รับค่าประสบการณ์ โชว์สถานะพระเอก "กำจัดซอมบี้ได้ค่าประสบการณ์..."

ตอน 6 ผู้ร่วมชะตากรรม?
พระเอกเจอตัวละครหญิง กูจำชื่อไม่ได้ บทบาทของเธอคือการเป็นตัวถ่วงให้พระเอกคอยปกป้อง ซึ่งการจะเขียนตัวละครหญิงเนี่ย โจทย์สำคัญของมึงคือต้องทำให้คนอ่านชอบตัวละครให้ได้ ถ้าเกิดว่ามีคอมเมนต์ประมาณ "ไม่เอานางเอก" นั่นคือมึงล้มเหลวแล้วล่ะ ซึ่งแน่นอนพอกูเลื่อนลงไปอ่านคอมเม้นก็พบว่านักอ่านส่วนใหญ่เกลียดตัวละครหญิงคนนี้กันแล้ว ทั้งที่แม่งโผล่มาแค่ไม่กี่บรรทัดเอง เห็นได้ชัดเลยว่าไอ้ตุ๋นกบแม่งล้มเหลวเรื่องการสร้างตัวละครหญิง

ซึ่งบทนี้แสดงให้เห็นว่าไอ้ตู๋นกบมันเด็กน้อยมาก จินตนาการของมึงแม่งเหมือนเด็กประถมเลย และนี่คือการเดินเรื่องของมันที่กูว่าเหมือนจินตนาการของเด็กน้อย

เจอซอมบี้ > ได้พลัง > โชว์เทพ > ปกป้องสาวงามผู้แสนบอบบางเพื่อเก๊กหล่อ เซลฟ์-อินเซิร์ทแบบฟินๆ

ฟินพ่องมึงดิ มึงไปเขียนให้เด็กอ่าน

ตอนที่ 7 ความจริงที่น่าสิ้นหวัง
พระเอกพบว่าตัวเองอยู่ในอีกมิติ เนื้อหาแม่งสั้นเหรี้ยๆ นี่ตอนที่ 7 แล้วนะโว้ย พระเอกแม่งยังไม่ไปไหนเลย ที่สำคัญกูยังไม่รู้สึกเอาใจช่วยพระเอกเลย

ตอนที่ 8 ปืนพลังไฟฟ้า
เปิดตอนด้วยประโยคเดิมๆ "กำจัดซอมบี้ได้ค่าประสบการณ์..." อืมๆ กูชินแล้วอะ ต่อๆ

อีกไม่กี่บรรทัดแม่งโผล่มาอีกแล้ว

"กำจัดซอมบี้ได้ค่าประสบการณ์..."

คือแบบ... เนื้อเรื่องมึงจะไม่มีเหรี้ยไรเลยเหรอ คือมึงจะมีแค่พระเอกฆ่าซอมบี้ได้ค่าประสบการณ์? มึงไม่มีสถานการณ์ที่มันน่าสนใจกว่านี้แล้วเหรอ แต่เอาเถอะ กูว่าอีกเดี๋ยวแม่งคงมีอะไรที่น่าสนใจล่ะมั้ง? อย่างเช่นการผูกเรื่อง เปิดตัวคาแร็คเตอร์เจ๋งๆ สร้างสถานการณ์ที่น่าสนใจ ซึ่งจะทำให้ตัวละครมีความ...

"กำจัดซอมบี้ได้ค่าประสบการณ์..."

พ่อง

ปิดตอนด้วยสถานะพระเอก คือตอนที่ 8 แล้วนะมึง สรุปนิยายมึงจะไม่มีเหรี้ยไรเลยจริงๆ เหรอ

พอๆ เลิกๆ กูไม่อ่านแล้ว เดี๋ยวกูมาสรุปเลยละกัน

สับนิยายตุ๋นกบภาคจบ

เนื้อเรื่อง : ไม่มีเหรี้ยไรเลยครับ แม่งเอาคอนเซ็ปนิยายเกมออนไลน์มาทั้งดุ้นแบบไม่มีความแปลกใหม่เลยแม้แต่น้อย ย้ำว่าไม่มีอะไรใหม่เลย ทั้งที่มันสามารถบิดเนื้อเรื่องให้แหวกออกไปได้ แต่มันกลับจมอยู่กับทิศทางเดิมๆ ไร้ซึ่งจินตนาการใดๆ กูว่าต่อให้เป็นน้องเกรียนก็ยังเบื่อนิยายของมันเลยมั้ง

เพราะแบบนี้ไง ตอนที่มันลงนิยายใหม่ๆถึงได้ไม่มีคนอ่าน

การบรรยาย : ธรรมดา ไม่มีการแสดงสำนวนหรือคำที่เป็นเอกลักษณ์ของคนเขียนออกมาแม้แต่น้อย บรึ๋ย

การนำเสนอและการดำเนินเรื่อง : กร่อย กร่อยมากด้วย คือกูไม่รู้จะสับอะไร เพราะมันไม่มีอะไรเลยนอกจากความน่าเบื่อ คือกูรู้สึกเบื่อที่จะสับนิยายมันอะ มึงคิดดูละกัน

มันเป็นไปได้เหรอวะที่ใครสักคนจะสามารถเขียนอะไรที่น่าเบื่อแบบนี้ออกมาได้ คนที่ตื่นเต้นกับงานเขียนของมันได้จะต้องเป็นคนที่ไม่เคยอ่านนิยายมาก่อนในชีวิต กูบอกได้เลยว่าไอ้ตุ๋นกบควรจะไปกราบขอบคุณนักอ่านของมันทุกคนที่อุตส่าห์สละเวลาอันมีค่ามาทนอ่านนิยายของมัน พวกเค้าเป็นผู้มีพระคุณแบบสัสๆ และกูมองว่ามึงไม่คู่ควรกับ "คำขอบคุณ" ที่คนอ่านมอบให้มึงด้วยซ้ำ เพราะงานของมึงมันดูถูกสติปัญญาคนอ่าน มึงมันไร้พรสวรรค์ มึงมันไร้จินตนาการ มึงมันน่าเบื่อ ทุกอย่างที่มึงทำคือการเอาความน่าเบื่อทั้งหลายแหล่มายำรวมกันกลายเป็นงานขยะนามว่าโลกาวินาศ

กูไม่อยากสับด้วยถ้อยคำที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังแบบนี้หรอก กูอยากจะชมมันนะ แต่นิยายของมันมันแสดงให้เห็นถึงความไร้ศักยภาพอันไร้ก้นบึ้งจนกูไม่อาจค้นหาคำชมขึ้นมาได้เลยจริงๆ

สิ่งที่ชอบ : กูชอบอ่านตอนมันหัวร้อนใส่คนอ่าน แม่งมันส์กว่าเนื้อหานิยายอีกสัส หัวร้อนเก่งชิบหาย คนอ่านตำหนิหน่อยไม่ได้เลยเป็นต้องดิ้นตลอด

สิ่งที่เกลียด : ทุกสิ่งที่เป็นนิยายของมัน ตั้งแต่หน้าปกที่ก๊อปกันสึ พระเอกลุคเด็กแว้น พระเอกที่เกริ่นว่าฉลาดแต่การกระทำโคตรง่าว ตัวละครหญิงโคตรกลวง การเล่าเรื่องอันน่าเบื่อชวนหาว "กำจัดซอมบี้ได้ค่าประสบการณ์..."

คะแนน : 0/10

ลงชื่อ โม่งเห็บหมา

เออแปลกดี ที่กูย้อนอ่านที่มึงสับจากล่างขึ้นบนว่ะ น่าสนใจดี

>>693 ตอนแรกมันก็แนะนำนิยายในไอดีมันนั่นแหล่ะ เพราะ link เริ่มต้นมันเป็นนิยายของ MEAW-N (อ่านแล้วนึกถึงไอ้เหมียวนนท์ขึ้นมาเลย) แล้วทีนี้มันเอาไอดี 2 ที่อยู่ในความเห็น 1 มาอวยบอกว่ารู้จักค่า ต่อมาเจอทีมงานนอนเมมจับได้เลยเข้ามาแซะเล่น น้องเหมียวไม่รู้ทำไงบอกว่าความเห็น 1 เนี่ยเพื่อนเค้าเอง ละนอนเมมในตำนานเลยแซะต่อว่า เพื่อไอพีเดียวกันเลยเนอะ (มันพิมพ์ตก น. หนู ตรงคำแรก) แล้วก็มีอีกหลายคนเข้ามาจับโป๊ะพิมพ์บอกว่าน้องชาวบ้านเขาดูออกหมดแล้ว น้องเหมียวเลยกดแก้ไขหัวกระทู้เอา link ของนิยายจากไอดี 3 มาแปะแทน ละพูดประมาณว่า 2 ไอดีแรกนี่ของเพื่อนหนูค่า เขาจะมาโปรโมตให้ สักพักไม่รู้ยังไง กดทั้งลบ ทั้งแก้ไขความเห็น จนเรื่องมันมั่วสัส กูก็เรียบเรียงต่อให้ไม่ได้แล้ว

ถ้าจะมีใครถามว่าอ่านนิยายของตุ๋นกบแล้วได้อะไร

กูจะได้ตอบแบบเต็มปากเต็มคำซะทีว่า “คุณได้ค่าประสบการณ์”

โลกาวินาศ มีคนสับสักที เปิดเข้าไปอ่านมาคร่าวๆ ช่วงแรกเพราะมีบทต้องแต่งกับแนวเรื่องพวกนี้นิดหน่อยแล้วก็ปิดหนีแม่ง! มันเฉื่อย มันเอื่อย จนกูขี้เกียจอ่าน พระเอกแม่งเหมือนจะเท่แต่ก็ไม่ ไม่รู้สิถ้าอ่านไปตอนสองตอนแล้วไม่มีอะไรดึงดูดกูปิดเลย นี่ตอนเยอะ คนตาม ขายได้เลยอ่านไปเยอะหน่อย ก็อย่างที่โม่งสับมา ไม่ชวนให้ติดตามเล้ย แล้วกูก็เกลียดเสียงประกอบ แท่ง แท่ง แท่ง เสียงเคาะประตูเหล็กมาก(หรือเปล่าลืม) พอดีกว่า

>>705 ลองพิมชื่อนิิิยายมันในกูเกิ้ลก็เจอมันขึ้นอันแรกเลยนะไม่เชื่อลองดูดิ

>>714 ใช่ ตอนนี้ชื่อนิยายของมันโผล่เป็นชื่อแรกในกูเกิ้ล แต่ถ้าในอนาคตดันมีหนังฮอลลิวู้ดที่ใช้ชื่อไทยว่า โลกาวินาศ หรือมีละครไทยใช้ชื่อว่าโลกาวินาศ นิยายของมันก็จะร่วงลงไปยาวๆ ดังนั้นเวลาตั้งชื่อนิยายควรมองถึงอนาคตด้วย

ลงชื่อ โม่งเห็บหมา

>>709 กูว่าเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น "กำจัดซอมบี้ได้ค่าประสบการณ์ Online" ดีกว่ามั้ง มาบ่อยจังอะ

มึงนี่สับสนุกดี กระแทกแดกดันได้แสบสันจริงๆ วิเคราะห์จากที่มึงอุตส่าห์เสียสละเซลล์สมองไปอ่าน กูรู้สึกว่าไอ้นี่ยังพาตัวเองออกจากความคลิเช่นิยายจีนไม่ได้ คือเป็นมาตั้งแต่ยูยานแล้วอะ เรื่องที่ว่าพระเอกกากก่อน โดนดูถูก หรือคะแนนนิยมไม่ดีในสายตาคนอื่น แล้วค่อยมาเทพทีหลัง หลังจากนั้นก็เทพทรูยาวเลย แต่กับเรื่องนี้แล้วมันเปลี่ยนไปอย่างหนึ่งตรงที่มันตัดกำลังภายในออก แล้วเอาพระเอกเข้าไปในมิติโลกเกมออนไลน์ยิงปืน เดาว่าคงอยากเจาะตลาดนักอ่านแนวระบบกับแนวเกมออนไลน์

บอกตรงๆ เลยนะ กูว่าแม่งสอบตก อ่านแล้วไม่รู้สึกถึงความเก่งมาตั้งแต่แรก ซึ่งเป็นส่วนประกอบสำคัญเลยของนิยายแนวระบบ/ออนไลน์ คือพวกนักอ่านจะชอบพวกพระเอกที่คล้ายคิริโตะ คือต้องมีพื้นฐานเกี่ยวกับเกมมาแน่นพอตัว เวลาเล่นจะต้องเทพกว่าชาวบ้านด้วยกรรมวิธีแปลกๆ ทั้งแบบธรรมดาและแบบโกง ไม่ก็รู้มากกว่าผู้เล่นทั่วไปจนดูเหนือ กูไม่เคยเจอนิยายระบบหรือเกมออนไลน์ที่พระเอกดูห่วยจนไม่น่าเอาใจช่วยแบบนี้ คือไม่มี Speciality อะไรติดตัวมาเลย แถมยังปอดแหกด้วย มิติก็เว้า (แย่กว่าแบนไปอีกขั้น) โม้ไว้เยอะแต่ไม่เห็นเป็นอย่างที่บอก

นี่จะขอบ่นอีกทีเรื่องการเอาสูตรสำเร็จนิยายจีนมาใช้นอกเซตติ้งจีน ตั้งแต่มันเอาตัวละครข้ามเซตติ้งมาเล่นในยุคกลางระบบฟิวดัลเรื่องยูยาน เด็กๆ มันไม่รู้สึกแปลกๆ อะไรหรอก เพราะอ่านเอาสนุก แต่กูกับหลายๆ คน รวมไปถึงไอ้ที่สับยูยานไว้ใน >>140 เห็นตรงกันว่า "สูญเสียความเป็นฝรั่ง" กลายเป็นฝรั่งขี้นกไปเลย แล้วยิ่งเรื่องนี้เซตติ้งอยู่ในไทย แต่ใช้ภาษากับคลิเช่แบบจีน มันจะกลายเป็นไอ้ไทยขี้นกตามไปด้วย อ่านแล้วทนไม่ได้ จะอ้วก

เรื่อง Tell ไร้ชั้นเชิงกูเห็นด้วยกับมึงเต็มๆ ถ้าไม่จำเป็น อย่าเขียนพิมพ์ออกไปโต้งๆ ว่า ตัวนี้เก่งนะ ตัวนี้ฉลาดมากๆ ตัวนี้อีโม คือให้ปัจจัยอื่นเป็นตัวบอกนักอ่านแทนว่าคนที่กำลังพูดถึงเป็นคนยังไง เหมือนที่เวลาจะนำเสนอนักเรียนแนวไม่เอาไหน คือไม่ต้องไปพิมพ์ว่า นายกบคนนี้เป็นไม่ตั้งใจเรียน แค่ให้ไอ้กบมาเข้าเรียนสาย ย้อมผมทอง ไม่ส่งการบ้าน เจาะหู แค่นี้นักอ่านก็มองไอ้เหี้ยนี่ว่าไม่ใช่เด็กตั้งใจเรียนแล้ว กูล่ะโคตรเบื่อเลยพวกชอบ Tell บอกมาแบบสั่วๆ เนี่ย จำพวก ตัวละครนี้ฉลาดมากเยือกเย็นรับมือได้ทุกสถานการณ์ ถึงเวลาแม่งเผ่นก่อนเพื่อน มันไม่ใช่แค่คาร์แกว่ง แต่มันหลุดคาร์ไปเลย ไม่มีความรู้สึกว่าไอ้นี่ทำตัวสมกับที่บอกไว้ ในเด็กดีมีนักเขียนพวกนี้อยู่เยอะ มันไม่ใช่แค่ออกแบบตัวละครแย่จนมิติแบน แต่แย่จนถึงขั้นเว้าลงไปเป็นหลุมอีกที อ่านแล้วไม่อินเลยสัส

ถ้าทั้งเรื่องมันจะมีแค่ยิงซอมบี้ ได้ EXP แล้วปักธงสาวตามทางที่เส้นเรื่องพาไป กูขอจัดเรื่องนี้ไว้ในหมวด "ขยะวรรณกรรม" ว่ะ

>>714 ไม่ๆ มึงกำลังเข้าใจผิด ที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะอัลกอริทึ่มของกูเกิ้ลต่างหาก AI มันจำได้ว่ามึงเข้าเว็บเด็กดีบ่อย เคยพิมพ์คำว่า Tunkob หรืออยู่ในกระทู้นี้ที่เอ่ยถึงไอ้ทั่นกบหลายครั้ง เวลาค้นหา มันก็ต้องผูกคำค้นหาของมึงเข้ากับผลลัพท์นี้อยู่แล้ว ถ้ามึงเป็นคนที่ไม่เคยเข้าเด็กดวก ไม่ได้สนใจเรื่องอ่านนิยายเป็นหลัก ไม่เคยเล่นโม่ง เวลาเซิร์จคำนี้ อาจได้ผลมาเป็นพวกการก่อการร้าย ภัยพิบัติรูปแบบต่างๆ หรือคลิปสงครามซีเรีย ไม่ก็หนังเถื่อนที่มีคำว่าโลกาวินาศในชื่อเรื่อง (หรือมีเรื่อง Armageddon ติดมาด้วย) ทุกอย่างที่ขึ้นในผลการค้นหาคือ AI มันวิเคราะห์มาแล้วว่ามึงสนใจอะไรอยู่ ตามสถิติมึง เข้า-ออก เว็บไหนบ่อยๆ รูปแบบสิ่งที่มึงเขียนบนโลกออนไลน์ วิเคราะห์ทั้งหมดผ่านข้อมูลอิเล็คทรอนิค มันร้ายพอๆ กับอัลกอริทึ่มเฟซบุ้กเลยนะมึง (ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกเหมือนจะเชื่อมโยงกันด้วย) ลองมึงไปพิมพ์เซิร์จสินค้าอะไรสักอย่างในกูเกิ้ลดู แล้วพอกลับเข้าไปในเฟซ ทีนี้โฆษณาของที่มึงสนใจจะโผล่มารัวๆ มีหนหนึ่งกูอยากลองของ ไปค้นหาแหล่งขายตุ๊กตายางดูเล่นๆ ไอ้เหี้ย พวกมึงคงเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบนหน้าเฟซกูตอนมีคนเดิมผ่านมาเห็น

>>717 มึงนั่นแหละเข้าใจผิด ก็ถูก ีี่ีีีี่ีีี่ีีีี่ีี่ีีีี่ีีี่ีีีีีี่ีีีี่ีีี่ีีีี่ีี่ีีีี่ีีี่ีีีีี่ีีีีี่ีีีี่ีีี่ีี่ีีีี่ีีี่ีี่ีีี่ีีี่ีี่ีี่ีีี่ีี่ี่ีีี่ีี่่ีีี่ีี่ีีี่ีี่ีี่ีี่ี่ีี่่ีี่ีี่ี่่ว่ามันมีการตรวจความสนใจอย่างที่มึงว่ามายาวเหยียดนั่นลาะ แต่กุลองไปพิมโลกาวินาศในโทรศัพอีกเครื่องซุ่งไม่มีประวัติเกี่ยวกับเว็บนิยายไรเลย และสิ่งที่ขึ้นอันแรกก้ยังเป็นนิยายตุ่นกบเหมือนเดิม

>>718 +1 ยืนยันอีกเสียง เครื่องสำรองกูก็เป็น

>>715 มันก้เป็นอย่างงั้นทุกอย่างป่าววะ งะ้นถ้ามีคนทำหนังชื่อ Dark Knight แล้วมันปังฮิตกระจายเดี๋ยวกนังแบทแมนที้โนแลนทำแม่งก้เลื่อนลงไปล่างเหมือนกันนั่นแหละ แค่นิยายตุ่่่่่่่่่่่่่ืืื่ื่่่่่่่่่่่่่่่นกบมันขึ้นหนเาแรกมันก่ทำให้ point ที่มึงด่ามันไปเรท่องชื่อมัน invalid ไปแล้วไม่ใช่รึ

>>718 >>720 มือถือมึงเป็นอะไรวะทำไมพิมพ์แบบนั้น

>>718 >>719 เออ กูเอาโทรศัพท์แม่กูมาลองแล้วเหมือนกัน มั่นใจว่าไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับคอมกู ใช้เน็ตแยกกันคนละแหล่ง แล้วก็ลงทะเบียน google account ในโทรศัพท์ไม่เหมือนกัน ปรากฏว่าเรื่องเชี่ยเนี่ยโผล่มาอันแรกจริงๆ แล้วก็โผล่มาตั้งแต่ช่อง search เลยนะ แบบว่ายังไม่ได้กดค้นหา ตัวเลือกที่มีให้เลือกตั้งแต่เริ่มคำว่า โลกวิ- มันขึ้นอันที่ 5 ว่า :โลกาวินาศ dek-d:

พอกดค้นหาแล้วก็มีนิยายไอ้ตุ๋นโผล่มาก่อนเลย 2 อันแรก คือในเด็กดีกับในฟิคล็ออค กูข้องใจมากเลยโทรหาเพื่อนที่เชี่ยวเรื่องพวกนี้ มันบอกมาว่าอาจเป็นเพราะไอ้ตุ๋นมันจ้างคนทำ SEO ให้ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ แปลว่าไอ้นี่ใช้เงินที่คนซื้อนิยายมันมาต่อยอดด้วย แม่งร้าย แต่กูก็ยังไม่แน่ใจนะว่าใช่วิธีนี้มั้ย เพราะนิยายมันก็มียอดคลิกเยอะแล้วก็อยู่มานาน อาจมีผลอะไรสักอย่างที่ทำให้ AI ของกูเกิ้ลแสดงผลนิยายมันก่อนก็ได้ (หนักสุดก็อาจซื้อโฆษณาเอา ซึ่งมีความเป็นไปได้เหมือนกัน เพราะมีคนเคยทำมาแล้ว)

กูอาจคิดมากไปเองก็ได้ แต่กูสงสัยว่าไอ้ตุ๋นอาจได้แรงบันดาลใจจากนิยายจีนเรื่อง "โลกาวินาศล่มสลาย" คือมันเป็นแนวซอมบี้เหมือนกัน แต่พระเอกเรื่องนี้มันย้อนเวลามาก่อนที่จะเกิด outbreak อ่านๆ ดูแล้วไม่ใช่แนวระบบเกมแล้วก็ไม่มี exp ด้วย ถึงอย่างนั้นกูก็ยังสงสัยอยู่ดีว่ามันเอาไอเดียจากเรื่องนี้มาหรือเปล่า

>>721 ไม่รู้้้้้้้้้้้้้้้้้ว่ะ พอจะแก้ที่พิมไปแม่งเป็นงั้นตลอด สงสัยเป็นบัค

>>724 บัคมึงโครตอีปิก

>>723 อ้าวไอ้เหี้ยชัดแล้วล่ะ กูไปลองอ่านเรื่องโลกาวินาศล่มสลายไปถึงตอนที่ 9 มีหน้าต่างระบบเควสโผล่มา มีแจ้งเตือนเกี่ยวกับภาระกิจ มีบอกว่าถ้าฆ่าซอมบี้แล้วจะได้แต้ม มีระบบเครดิตที่เอาไว้ซื้อความสามารถพิเศษใน "ระบบล่มสลาย" ที่ไม่คล้ายก็มีแค่พระเอกแม่งใช้ขวานแทนปืนเฉยๆ ลอกพล็อตนิยายแปลจีนมาเขียนสั่วๆ หลอกขายเด็กเห่อหมอยนี่หว่า

ตีกันว่ะ คนอ่านvsคนเขียน
คนอ่าน https://www.dek-d.com/board/view/3957041/
คนเขียน https://www.dek-d.com/board/view/3957040/
แต่คือกูขำอิหิมะตก วิจารณ์แล้วแม่งเข้านิยายตัวเองหมดเลย ตลกชิบหาย

>>726 ถ้าจริงนี่มันเหี้ยจริง ๆ

>>727 เห็นมาสักพักละ สนุกสนานจริงๆ สงสัยว่างจัด

กระทู้ดราม่าผุดเป็นรายวันเลยว่ะ เด็กดวกเหงาจัดรึไง

>>730 ปีใหม่ทั้งทีให้โอกาสมันหน่อย

กู 726 เองนะ เมื่อกี้กูไปอ่านนิยายไอ้ตุ๋นมา ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ลอกเป๊ะๆ แต่เอาพล็อตมาต่อยอด มันมีความคล้ายกันหลายอย่างเหมือนที่กูเขียนไว้ใน 726 แต่เท่าที่อ่านคือแม่งแต่งเติมเข้าไปเพิ่มค่อนข้างเยอะ เรื่องปืนนี่เหมือนกับกันสึจริงๆ ระบบเก็บเวลก็เหมือนพวกนิยายออนไลน์ทั่วไป แล้วเพิ่มพวกสกิลกับวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับมิติที่พระเอกมันเข้าไปเก็บเวล พอข้ามไปอ่านตอนท้ายๆ เหมือนภาษาจะดีขึ้น แต่นิสัยพระเอกนี่ทำไมดูจืดๆ เฉยๆ เหมือนเดิมเลยวะ เก็บเวลไปจนเวล 180 แล้วแต่อ่านบทสนทนาตอนคุยกับคนอื่นก็ดูไม่เปลี่ยนไปเลย

ที่ไม่เข้าใจอย่างสุดท้ายคือ ทำไมเวลามีนักอ่านมาแย้งเรื่องความสมเหตุสมผล มันแม่งเถียงทุกความเห็นเลย กูไม่เคยเจอนักเขียน ego แรงขนาดนี้มาก่อน เถียงแบบข้างๆ คูๆ ด้วยนะ ไม่ใช่ตอบคำถามแล้วกลบพล็อตโฮลตัวเองได้

ตุ๋นกบเคยบอกว่ามันศึกษาตลาด เขียนนิยายเพื่อหาเงิน นิยายพล็อตดี ๆ เขียนยากเปลืองเวลาไม่ทำเงิน
มันคุยด้วยซ้ำว่าเคยแนะนำ บ.ก. ทำพล็อตนิยายจีนไม่ยอมทำสุดท้ายเรื่องขายไม่ดี

กูว่ามันหาเงินได้ก็ปล่อนมันไปสิ โทษก็โทษคนอ่านที่ปล่อนให้มันหากินง่าย ๆ เถอะ แต่เรื่องสับนิยายกูสนับสนุน เงินทำเงินจากนิยายโง่ ๆ ก็สมควรโดนด่าแบบที่ละครไทยโดนนั่นล่ะ

>>733 นี่กำลังคิดอยู่ว่าถ้าถึงเวลา นิยายของมันจะจบแบบพวกนิยายจีนยืดเรื่องขายหรือเปล่า ยืดเป็นพันกว่าตอนแล้วจบแบบชุ่ยๆ ตบหน้าคนอ่าน ที่ผ่านมาคือได้เงินจนคุ้มแล้วเลยไม่สน 4 สน 8 อะไร อ่านๆ ไปกูนึกว่าอ่านเรียงความ แต่ละตอนสั้นชิบหาย

>>734 พูดถึงตอนสั้นแล้วสะอึกเลยวุ้ย เพราะกูลงตอนนึงก็สองพันคำนิดๆ เป็นพวกถ้าไม่ลงเลยก็จะพาลลบทิ้งอ่ะนะ อยากแต่งยาวๆ ได้เหมือนสมัยเป็นเด็กเห่อหมอยจัง

>>727
กูคิดไปเองรึเปล่าว่าไอ้คนเขียนคนอ่านที่ว่านี่แม่งเตี๊ยมกันมาเพื่อโปรโมตนิยาย

>>736 โห่ถ้าใช่จริงนะ ร้ายกาจ!

>>736 ไม่น่าเตี้ยมกัน เพราะตะกี้ตามไปอ่านในหน้านิยาย

หน้านิยายบอกแล้วว่ามีคำหยาบ
แต่W ก็อ่านแล้วตำหนิว่ามีคำหยาบ กุขอรีพอร์ตนะ
P ก็เลยว่าคนเขียนโครตซวยที่มาเจอมึง
Pนี่ไม่ใช่คนเขียนนะ คนอ่านเหมือนกันนี่แหละ
ลองไปอ่านที่มันเถียงกันในหน้านิยายดู บันเทิงดี

โอ้โห่เฮะ โรงเรียนวิปลาสติดอันดับในหมวดว่ะ ดีใจเชรี้ยๆเลย(เอากะเขาดิ)
https://www.dek-d.com/board/view/3957056/

>>739 หมวดนี้ติดง่ายอยู่นะ แต่ผ่านไปสองสามวันถ้านิยายไม่ดีจริงก็ตกอันดับอยู่ดี

>>739 ถ้าแม่งมาเห็นว่าโดนสับนะ....
ไอ้หนูนี่แม่งเกิดไม่ทันโรงเรียนพิศวง Dark Moon Stamina ถ้ามึงไปอ่าน มึงจะรู้ว่าตัวเองกระจอก ดาร์กมูนแม่งเบียว แต่มันจริง

เห็นบางเรื่องยังไม่ลงตอน วิวไม่ถึงสิบก็ยังติดเหอะ น่าภูมิใจ

>>716 คนอ่านเดี๋ยวนี้มันฉาบฉวย แถมทักษะการอ่านโคตรต่ำำ เพราะงั้นนักเขียนหลายคนแม่งเลยตัดปัญหา​ เก่งก็บอกไปเลยว่าเก่ง ตัวละครคิดอะไรก็บอกไปเลย ถ้าใส่เป็น hint ให้เข้าใจเอง แม่งงงแน่

กูก็หนึ่งในคนเพิ่มวิวให้มันเพราะมีคนสับลงโม่ง ติดอันดับก็ไม่แปลก แต่ตุ๋นกบต้องพักไว้ก่อนเพราะนอกจากจะยาวแล้ว หลังจากอ่านที่โดนสับ ยิ่งไม่อยากอ่านเข้าไปใหญ่

พูดถึงตุ๋นกบ กูงงอย่าง เคยไปอ่านที่มันตั้งกระทู้กับคอมเมนต์ ต้องเป็นคนแบบไหนวะ ลากดราม่าได้ตลอด กูจำไม่ได้ว่ากระทู้ไหน ไปแซะชาวบ้าน เจอตีกระแสตีกลับอีก เอาจริงมันเขียนขาย แล้วมีรายได้ก็ไม่ได้อะไรมะ แบบมึงก็พิสูจน์ว่าสิ่งที่มึงคิด มันทำได้ แต่ไปแซะชาวบ้านเนี่ย เจอตอกกลับก็หุบตูดกันไป กูไม่โอเค เลยไม่ยุ่ง เสียดายเวลาชีวิต

>>754 มึนโดนมันแซะแน่ถ้าไปด่านิยายมันห่วยแล้วนิยายเมิงขายไม่ได้และไม่มีคนอ่าน
มันเป็นความหงุดหงิดของกุเหมือนกับคุโรเนะโกะที่พยายามแทบตายแต่นิยายที่ได้ออกมาคือนิยายห่วย ๆ ที่ไม่มีคนอ่าน
ส่วนคิริโกะนิยายแม่งเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ แต่ขายได้ ได้ทำอนิเม

>>745 นิสัยมันเป็นแบบนั้นจริงๆ ล่าสุดที่ไปเม้นในกระทู้นึง มีการพูดประชดทำนองว่า "ดีมีที่ให้เม้นถ้าผมไปตั้งกระทู้เองเดี๋ยวคงมีดราม่า"
เช้อออ พูดนี่ยังกับว่ามึงตั้งกท.(ย่อ)ทีไรใครๆก็ลากดราม่าเล่นงานรุมมึง ไม่สำเหนียกกะลาหัวเลยเน้อ มันเคยย้อนกลับมาดูตัวเองบ้างมั้ย ว่าทำไมมึงตั้งกท.ทีไรแล้วมันเกิดดราม่าได้ทุกทีวะ

>>745 เดี๋ยวนะกุเพิ่งนึกออก กระทู้ที่มึงพูดถึงคืออันนี้ใช่มะhttps://www.dek-d.com/board/view/3940014/

>>748 พี่ตุ๋ยกบนิสัยเหยียด ไม่ว่าจะเพื่อนนักเขียนหรือคนอ่าน ก็นะเขียนนิยายกากๆแต่ขายได้เลยผยองคิดว่าเหนือกว่าใครๆ

>>749 เขาสนแต่เงินว่าตัวเองทำเงินได้หลายแสนไง กูเก่ง เงินคือพระเจ้าของกู พวกมึงไม่ให้เงินกูแล้วยังจะมาพูดนิยายกูอีก พี่ตุ๋นกบเลยเกี้ยวแกรดดั๊ย ถถถถถถถ

>>748 อ่านแล้วหมั่นไส้เหี้ยๆ เหมือนที่โม่งบนๆ พูดเลย คือไอ้นี่มันสายเขียนเพื่อขาย ทำยังไงก็ได้ให้นิยายขายออก ทำทุกวิถีทาง ใช้ทุกเทคนิคที่มันไปสังเกตมาเพื่อให้นิยายมียอดคนอ่านกับยอดขายเยอะๆ กูผิดเองที่ไปจับผิดมันตั้งแต่แรก ผิดเองที่ไปถามหาสามัญสำนึกจากพ่อค้าหน้าเลือด ถามหาศีลธรรมจากฆาตกรโรคจิต

กูว่าถ้าจำไม่ผิด ไอ่ทู้เงินแสน เรื่องของเรื่องจริงๆตุ๋นกบมันตัั้งเพื่อตอบโต้ไอ้F..เพราะก่อนหน้านั้นมันเคยไปเถียงกันอยู่ในกระทู้คนอื่นแล้วโดนF...ด่าปั่นกระจุยไม่เหลือชิ้นดีว่านักเขียนไร้สมอง มันเลยเก็บความแค้นมาลงกระทู้นี้
//ถ้าถามว่าทำไมถึงโดนด่า มันเริ่มจากตุ๋นกบอยากโชว์พาวไปเม้นย่อยเถียงF...ว่าไม่เห็นด้วยกับแนวคิดมัน คงไม่ต้องเดาว่าเกิดอะไรขึ้น
(ดูความเห่อฮะมอยหลงตัวของไอ้ตุ๋นกบมันก็แล้วกัน กับคนบ้าคนเกรียนก็ยังเอา)

>>748 กูอ่านแล้วเพลีย ยิ่งพิมพ์ยิ่งแสดงสันดาน แถมยังตอบโต้เม้นนึงยาวเป็นกิโล แต่เนื้อหาใจความเท่าหางอึ่ง แสดงตัวเป็นลีลาวดีver.2.0เรอะ

>>753 ไอ้เม้นที่ตอบกันยาวๆ เป็นกิโลเนี่ย อันที่ไม่ใช่เม้นข้อมูลนะ อันนี้ยาวแม่งไม่แปลก แต่ไอ้แบบคุยเล่นงี้อ่านทีแทบอยากปามือถือทิ้ง บ้างทีกูก็สงสัยแม่งไปสรรหาคำตอบกันจากไหนนักหนาวะ

โม่งเห็บหมามาแล้ว

สาเหตุที่กูไม่ชอบไอ้ตุ๋นกบนะ เอาง่ายๆ

คือแม่งเป็นพวกไม่สำเนียกตัวเองว่ะ นิยายของมันไม่ได้พิเศษอะไรเลยเหมือนที่กูได้สับไป สาเหตุที่มันขายได้ก็เพราะใช้วิธีซอยตอนย่อย อัพลงทุกวันเน้นความสม่ำเสมอ แทบไม่มีนักเขียนออนไลน์ที่เข้ามาลงสนามแข่งกับมันแบบงานประจำ ผลคืองานขยะของมันที่อัพลงถี่ๆ ก็เลยเด่นขึ้นมาได้ เหมือนกับนิยายสำหรับอ่านฆ่าเวลา ไม่มีนักอ่านสติดีๆคนไหนคิดว่านิยายของมันสนุกสุดยอดยิ่งกว่าเรื่องอื่นหรอก

และที่สำคัญคือมันคิดว่าตัวเองเก่ง ชอบพิมพ์เหมือนกับว่าจินตนาการของมันช่างวิเศษและล้ำลึกมาก ซึ่งนั่นคือการประเมินตัวเองสูงกว่าที่ควรจะเป็น ไม่ยอมรับฟังความคิดเห็น ส่งผลให้หยุดพัฒนาตัวเอง

เวลามีคนด่านิยายของมันว่าห่วย แม่งก็จะอ้างว่า “ห่วยแล้วไง นิยายกูขายได้ละกัน” ใช้ข้ออ้างนี้เป็นเกราะกำบังสร้างความภูมิใจปลอมๆ ให้ตัวเอง

อ้างว่านิยายดีอย่างเดียวไม่ได้ การตลาดต้องเลิศด้วย ต้องลงถี่ ต้องขึ้นท็อป ต้องหาเทคนิคต่างๆ นาๆ เพื่อดันนิยายขึ้นหน้าแรก ซึ่งนั่นมันก็ไม่ผิด มันคือเทคนิคที่กูเองก็ทำ แต่มึงควรจะพัฒนาฝีมือด้วย ไม่ใช่พอมีคำแนะนำแรงๆ หน่อยก็รับไม่ได้

เหมือนมันกลัวมากที่ต้องรับรู้ว่าตัวเองนั้นไร้พรสวรรค์ในฐานะนักเขียน คือกูสงสัยว่าอะไรทำให้มันคิดว่าตัวเองเหมาะกับอาชีพนักเขียนวะ?

สำหรับนักเขียนคนอื่น ต่อให้ไร้พรสวรรค์แค่ไหน แต่พวกมันก็ยังใช้ความพยายามพัฒนาตัวเองขึ้นมาได้ แต่สำหรับไอ้ตุ๋นกบ กูมองว่ามันคือคนที่ต่อให้พยายามอ่านงานคนอื่นให้ตายก็ไม่สามารถซึมซับข้อดีของงานเขียนเหล่านั้นมาใช้กับงานตัวเองได้

ต่อ

ถ้าให้กูวิเคราะห์ กูมองว่าอาจเป็นเพราะว่าไอ้ตุ๋นกบเป็นคนที่มองโลกแบบ “ตื้นเขิน”

ยกตัวอย่างเช่น

กูรู้ว่าไอ้ตุ๋นกบมันอ่านเรื่องกันสึ คือมังงะเรื่องกันสึเนี่ย โดดเด่นเรื่องตัวละครมากๆว่ะ ถ้ามันวิเคราะห์แก่นของเรื่องให้ดี มันสามารถนำสิ่งต่างๆ มาใช้กับนิยายตัวเองได้เยอะมาก

ยกตัวอย่างเช่น

1.”การเขียนให้คนอ่านเอาใจช่วยพระเอก” ซึ่งพระเอกเรื่องกันสึเป็นคนมีความเก่งกาจซ่อนอยู่ แต่โดนสังคมตราหน้าว่าเห่ย แม่งก็เลยเชื่อว่าตัวเองเห่ยจริงๆ แต่มันก็เริ่มพัฒนาตัวเองทีละนิดๆ เพื่อกลายเป็นฮีโร่ที่คนอ่านเอาใจช่วย

หันมาดูไอ้กวินทร์พระเอกโลกาวินาศ แม่งไม่มีเหรี้ยไรเลย โคตรกลวง ฆ่าซอมบี้เก็บประสบการณ์ไปวันๆ พูดจากับผู้หญิงทื่อๆเหมือนทั้งชีวิตไม่เคยเจอเพศตรงข้ามมาก่อน

2.”วิธีเขียนตัวละครหญิงให้คลั่งไคล้พระเอกอย่างมีศิลปะ” ในกันสึมีตัวละครหญิงที่ชื่อเรกะ ซึ่งแม่งชอบพระเอกมากๆ จนถึงขั้นทำอะไรบ้าๆ ซึ่งคนอ่านก็อินกับตัวละครนี้ เพราะมันมีความสมเหตุสมผลทางความคิด มีการไล่ระดับการพัฒนาทางอารมณ์ที่ดี

ซึ่งบังเอิ๊ญบังเอิญ นิยายโลกาวินาศก็เสรือกมีตัวละครหญิงที่คลั่งไคล้พระเอกเช่นกัน แต่แม่งกลับทำตัวเหมือนนางร้ายละครไทย บ้าผู้ชายจนเสียสติ อยากได้พระเอกจนตัวสั่น น่ารำคาญมากกว่าน่าอวย ไร้สติปัญญา พัฒนาการทางอารมณ์อยู่ในขั้นพังพินาศ

สรุปนี่มึงไม่ได้ซึมซับเรื่องกันสึมาเลยเหรอ หรือมึงก็อปมาแค่ชุดหนังสีดำของพระเอก?

ไอสัส นี่มึงอ่านมังงะของเค้าแทบตาย แต่เสือกก็อปมาแค่ชุดที่พระเอกใส่? ก็อบปืน ก็อปดาบ ทั้งที่มีสิ่งดีๆให้มึงศึกษาเต็มไปหมด ทำไมความคิดมึงถึงได้ตื้นเขินแบบนี้ กูถึงบอกไงว่าไอ้ตุ๋นกบมันไร้พรสวรรค์ และไม่เหมาะกับการเป็นนักเขียนหรือนักแต่งเรื่อง

ซึ่งกูมองว่าสกิลของไอ้ตุ๋นกบคงถึงทางตันแล้วอะ กูมั่นใจว่ามันเขียนให้ดีกว่านี้ไม่ได้แล้ว จากที่กูสับไปข้างต้น คือแม่งไม่มีแววว่าจะเก่งขึ้นได้เลย พังตั้งแต่เนื้อเรื่องยันตัวละคร

คือมันไม่มีเซ้นต์ด้านการแต่งเรื่องเว้ย มันเป็นคนขาดจินตนาการ ขาดความคิดสร้างสรรค์ ไม่รู้ว่าเรื่องที่น่าสนใจควรเขียนอย่างไร และงานเขียนของมันก็จะจมปรักต่อไปแบบนี้แหละ

ลงชื่อ โม่งเห็บหมา

>>753 ตอนแรกที่เจอไอ้นี่กูเห็นนิยายมันติด Top แฟนตาซีก็คือไม่อะไรนะ ติดก็ติด ขายได้ก็ยินด้วยมึงเจาะกลุ่มเป้าหมาย ทำตลาดได้ จนวันนึงมันมาโผล่ในบอร์ดตอนเจ้าของเรื่อง Deva Wizard มาตั้งกระทู้อวดรายได้จากนิยายว่าได้ปีละแสนห้า แล้วโดนชาวบอร์ดรุมโทรมว่านิยายแบบนี้เนี่ยนะที่ขายได้เป็นแสน แนวเทพเซียนเสินเจิ้นผสมต่างโลกยุค Medieval ที่ได้อานิสงค์จากความดังของนิยายแปลจีนจนโด่งดัง หลังจากนั้นไอ้ตุ๋นกบนี่ก็โผล่หัวมา ดิ้นรัวๆ เหมือนไส้เดือนถูกเสียม บอกว่าพวกมึงมันปากดี เขียนนิยายไร้ค่า ยอดคนอ่านก็น้อย ขายแพ็คแบบนิยาย Deva Wizard ของไอดอลกูก็ไม่ได้ ทีนี้ก็บันเทิงเลย โดนชาวบอร์ดรุมตบกะโหลกไปอีกคน

ตอนนั้นกูแม่งข้องใจสงสัยมากว่านิยายของไอ้ตุ๋นกบมันเป็นแบบไหน สรุปคือก็เหมือนไอดอลมันนั้นแหล่ะ สไตล์เดียวกับ พล็อตคล้ายกัน ยืดหลอกแดกพอกัน มิน่าแม่งถึงต้องออกมาดื้นขนาดนี้ ท่าทางจะรู้สึกเหมือนโดนด่าไปด้วย เรื่องสำคัญที่กูรับไม่ได้ คือทัศนคติของมัน การอวดเบ่ง การเหยียด การจมไม่ลง อีโก้แรง แพ้ไม่เป็น พวกมึงดูเอาเองเหอะ กระทู้แต่ละอันของแม่งที่ตั้งขึ้นมา ถ้าไม่โชว์ภูมิก็อวดอะไรสักอย่างเช่น ยอดวิว อันดับ รายได้ ทำเป็นมาสอนคนอื่น แนะนำเทคนิคหรือประสบการณ์งั้นงี้ แต่ก็ไม่ลืมที่จะอวดความเหนือ พวกเด็กใหม่ไร้เดียงสาก็ชื่นชมตาเป็นประกาย ส่วนพวกที่โตทำงานแล้วอย่างกูหรือคนอื่นๆ ที่เล่นบอร์ดมาพอสมควร อ่านแล้วก็เบะปากมองบน พอไปเมนต์ดักคอนิดเดียว ก็แม่งเถียงกลับไม่ลดละเลย อ่านแล้วก็ได้แต่คิดในใจอย่างสมเพชว่า มึงคิดจริงๆ เหรอว่าเงินที่พวกกูหาได้ปีๆ หนึ่งเนี่ย มันน้อยกว่าเงินจากการขายนิยายของมึง ไอ้เห็บหมาพูดถูกนะเรื่องที่ว่ารายได้ของแม่งเอาเข้าจริงไม่ได้เยอะอะไรเลย เศษเงินรองขาตู้กับข้าวชัดๆ

อันที่ทำให้กูแม้งแตกได้จริงๆ คือกระทู้ต่อจาก Deva Wizard ต่างหาก ถ้าใครกลับไปอ่านดราม่าของกระทู้สับภาคที่ 16-17 มึงจะเข้าใจเลยว่าไอ้เหี้ยนี่แม่งหน้าด้านของจริง เพราะมันด่าทุกคนที่วิจารณ์นิยายของมันกับไอดอลว่าเป็นพวกตัวถ่วง ทำให้วงการนิยายเด็กดีและนิยายไทยตกต่ำลง พวกกูอ่านแล้วสลดใจจนร้องไห้กับเป็นแถบๆ สัสเอ๊ยแค่แซะนิยายสายขายนิดเดียว เท่ากับพวกกูทำลายความเจริญของวงการเลยเหรอวะ แล้วนิยายที่จะผลักดันให้อนาคตของวงการหนังสือให้ไปถึงจุดสูงสุด จนได้รับการยอมรับในสายตานานาอารยประเทศเนี่ย มันคือนิยายกระแสเน้นแต่งเพื่อขายแบบของพวกมึงจริงๆ เหรอ... กูว่าไม่ว่ะ ไม่ใช่เลยแม้แต่นิดเดียว

อันที่เถียงไม่ออกจริงๆ มีแค่ สมัยนี้ค่านิยมของผู้บริโภคมันเปลี่ยน เขียนอันไหนแล้วขายได้ ก็ควรเขียนอันนั้น ไม่งั้นก็ไม่มีคนอ่าน ขายแพ็คไม่ออก แล้วพวกเราแม่งก็รู้กันอยู่เต็มอกว่าประชากรในเว็บส่วนใหญ่ ชอบอ่านอะไร เทียบง่ายๆ ระหว่าง SAO กับ บิเบลีย สองเรื่องนี้ก็พอ ว่าสุดท้ายผู้อ่านสนใจอะไรมากกว่ากันแน่ระหว่างความเทพทรูกับความสุดยอดของเนื้อเรื่อง

มีคนมาขายนิยายในบอร์ด
ผจญภัยในโลกเกม 1 Another World 1
โดย atiswriter
https://writer.dek-d.com/atiswriter/writer/view.php?id=2028659
[ 01 ]
01 - คิวกับซิสสู้กับงูทะเลทราย เลเวลห้าอย่างยากลำบาก แต่ดรอปไอเท็มเกลือ ๆ ออกมา
>> ทั้งคู่ มุ่งหน้ากลับเมือง นกสีขาวบินผ่านหมู่เมฆ แมลงป่องตัวเล็กมุดเขารูทราย ต้นกระบองเพชรยืดและหดหนาม ตามลมหายใจ - บรรยายเหี้ยอะไรก็ไม่รู้

02 - ย้อนกลับไปสามเดือนก่อนหน้านี้ ซิสได้รับจดหมายจากแม่ และกำลังเดินทางกลับบ้าน อธิบายว่า ซิสจากบ้านเกิดไปแล้วกว่าห้าปี เขาเรียนและทำงานอยู่รอบนอกเมืองใหญ่และเพิ่งกับบ้านมา ตัวบ้านโทรมมากเพราะถูกทิ้งร้างมานาน เพราะเป็นบ้านเก่าของแม่ซึ่งตอนนี้ย้ายไปทำงานกับพ่อ ซิสตัดพ้อเพื่อแสดงความไม่พอใจที่ต้องกลับมาอยู่บ้าน
>> บรรยายเหี้ยมาก

[ 02 ]
03 - เล่าว่า ซิสกลับบ้านมาเพราะหมดเงิน เขาหิวแล้วออกไปร้อนอาหารแถวบ้าน สิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนไปจากตอนเด็ก ป้าไม่ผัดข้าวแล้ว เป็นลูกสาวมาผัดแทน ซิสหางานแถวบ้าน แต่หาไม่ได้ เมืองชนบทไม่ค่อยมีผู้คน ไม่มีงาน จนได้พบกับคิวเพื่อนเก่า คิวเสนองานให้ โดนนัดเจอกันที่ลานจอดรถวันพรุ่งนี้
>> แต่หนึ่งปีก่อนหน้านั้น เขาเข้าสู่หนังสือจำนวนมากจึงทำให้เขากลับมามีชีวิตอีกครั้งหนึ่ง - กุอ่านไม่รู้เรื่อง
>> นกบินมาเกาะที่ต้นไม้ แมวสีส้มผสมขาว แอบมองซิสผ่านหน้าต่าง - บรรยายเหี้ยอะไรก็ไม่รู้

04 - ลานจอดรถมีแต่รถเต็มไปหมด คิวเรียกซิสจากทางหนีไฟ ซิสถามว่ามาทำอะไร คิวบอกให้ตามมาก็จะรู้เอง ระหว่างเดินไปทางหนีไฟ คิวก็ถามซิสเรื่องเกม ซิสไม่ได้เล่นเกมมาหกปีแล้ว คิวก็ถามถึงจุดเด่นของซิส ซิสตอบว่าไม่มี คิวเปลี่ยนคำถามใหม่ “อะไรที่บ่งบอกว่านายเป็นนายมากที่สุด โดยที่ตัวเองรู้จักตัวเอง”
>> บรรยายเหี้ยมาก

[ 03 ]
05 - ซิสตอบว่า “ฉันรู้เรื่องเกี่ยวกับเกมมากกว่าสิ่งอื่น แต่ก็ไม่ได้มากไปกว่าใครนะ” ซิสอธิบาย “ฉันหาทางชนะบอสได้เสมอ แต่ต้องใช้หัวคิดหน่อยนะ”
คิวเปิดประตูห้อง เข้าไปมีเสียงต้องรับจากลำโพง และมีสิ่งที่เรียกว่า ประตูมิติ ตั้งอยู่ คิวกอดคอเพื่อนเดินเข้าไปในประตู แต่ซิสเข้าไปไม่ได้ เขาถูกดีดกลับออกมา และถูกผู้คุมจับกุมตัวเอาไว้
>> เหนือกว่าบรรยายเหี้ยคือกุไม่บรรยายอะไรเลย

06 - ซิสถูกพาไปห้องขัง ถูกสอบปากคำ ก่อนคิวจะมาอธิบาย และพาตัวออกมา คิวบอกว่าลืมให้ซิสลงทะเบียน โดยต้องมีกำไรข้อมือก่อน
>> “กำไรข้อมือ” ซิสกำลังนึกถึงผู้คนมากมายที่สวมกำไรข้อมือ - ควยเถอะ

07 - คิวพาซิสออกจากทางหนีไฟ เขาร้านสะดวกซื้อ ซึ่งกุอ่านแล้วก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง คิวถามถึงเรื่องงาน คิวสรุปว่าจะพาซิสไปโลกแห่งเกมโดยผ่านประตูมิติ
>> กุพยายามมากกว่าจะรู้เรื่อง

06 - คิวพาซิสเดินเข้าประตู เป็นห้องทำบัตร เจ้าหน้าที่ต้องการเงิน แต่ซิสไม่มี
>> ประตูเหี้ยอะไรอีก แล้วก็ตัดตอนได้เหี้ย

[ 04 ]
07 - คิวจะให้ซิสยืมเงิน พอได้สายรัดข้อมือแล้วก็พากันออกมาที่ลานจอดรถ ซืสกังวลว่าถ้าไปโลกต่างมิติจะไม่ได้กลับมา แต่คิวยืนยันว่ากลับมาได้
08 - กลับไปหน้าประตูมิติ เดินทางผ่านมาอีกโลกหนึ่ง ซิสถามว่าจะกลับโลกเดินต้องไปทางไหน

[ 05 ]
09 - คิวบอกว่าโดดกลับเข้าน้ำพุก็กลับโลกเดิม
10 - มีเสียงประกาศกิจกรรม ได่รางวัลสองเท่าจากภาระกิจระดับสี่ดาว คิวพาซิสเดินชมเมือง ซิสรู้สึกว่ามันเหมือนเกมที่เคยเล่นสมัยก่อน คิวอธิบายว่าบางคนเขามาที่นี่เพื่อหนีโลก บางคนก็เข้ามาเพื่อหาความสุข ซิสบอกว่าเขาจะเข้ามาทำงาน และสนุกไปกับมัน ซิสบอกอยากจะลุยแล้วจึงพากันออกไปทางประตูทิศตะวันออก
11 - ตีโปริ่ง พูดถึงระบบของเกม ซิสต้องการอาวุธ
>> 09-11 บรรยายได้เหี้ยจริง ๆ

[ 06 ]
12 - เข้าร้านอาวุธ ไม่มีเงินซื้อ ออกมาแผงลอย อาวุธก็แพงอยู่ดี

[ 07 ]
13 - มีคนแซวว่าอยางซิสใช้ท่อนไม้ราคา 100 ทองก็พอมั้ง “ทั้งคู่” เลยจะไปท้าชายคนนั้นสู้ แต่ก็มีคนบอกว่าในเมืองสู้กันไม่ได้ ต้องไปพื้นที่สีแดงนอกเมือง แค่คิวควักระเบิดเตรียมลุยแล้ว ชายคนนั้นใช้อาวุธและโล่ทอง กล่าวท้าทายกันแล้วแยกย้ายกันไป
14 - เด็กแถวนั้นมาบ่นว่าคนพวกนี้ชอบรังแกชาวบ้าน แล้วสองคนนี้ทำเหี้ยอะไรก็ไม่รู้อ่านไม่เข้าใจ ทำให้ชาวบ้านมอบท่อนเหล็กให้ซิสฟรี
15 - ทั้งสองเดินทางไปป่าทางทิศตะวันออก เจอกระต่ายกับหมูป่า

[ 08 ]
16 - WTF อ่านไม่รู้เรื่อง มีชายคนหนึ่งกระโดดเข้ามาระหว่างการต่อสู้ ต่อยหมูป่าตายด้วยหมัดเดียว ดูเหมือนกำลัง Grinding หาของอยู่ ชายคนนั้นสอนอะไรหลาย ๆ อย่างกับสองคนแล้วบอกว่า “ข้ามีนามว่า ออคัส ผู้รักษาดินแดนที่ 12 แห่งพื้นที่สีแดง” แล้วก็พูดถึงประตูวาร์ป

[ 09 ]
17 - ลุงออคัส ก็ยังสอนอะไรหลาย ๆ อย่างต่อ และทำกระเป๋าให้ แต่ต้องเอาหางหมูป่ามาแลก ลุงออกคัสจึงนัดกับสองวันให้หลัง
>>พอเถอะกุไม่ไหวแล้ว

ไม่มีอะไรดีสักอย่าง กูสงสัยว่าต้องอยู่ในกะลาตามืดบอดขนาดไหนถึงกล้าขายของแบบนี้

>>758 กดไปดูลิ้งค์ในเมบ ราคา 150 บาท โถ่ถัง...

>>758 คนนี้ ถ้ากูจำไม่ผิด มันคนเขียนเรื่องยายเล่นเกมออนไลน์นี่หว่า

เอ๊ะ แม่งใช่ปะวะ

คนละคน ไอ้เหี้ย อ่านชื่อผิด 5555555

>>754 กูหมายถึงเม้นที่ไอ้ตุ๋นกบมันเถียงกับคนอื่นในท็อปเม้น คือกูไม่ได้มีปัญหากับการที่ใครจะเม้นยาวหรือเม้นสั้นนะถ้ามันอัดแน่นไปด้วยประเด็นเนื้อหา ส่วนไอ้ตุ๋นกบเนี่ยมันพิมพ์เม้นนึงยาวมาก เหมือนมันไปชักแม่น้ำมาสามร้อยสายเพียงเพื่อจะเถียงประเด็นนิดเดียว แบบกูต้องชนะให้ได้ กูมีเหตุผลของกูมากมายเพราะงั้นพวกมึงต้องฟังกู

ความจริงมึงตอบสั้นๆ เอาแต่เนื้อก็ได้ จะไปชักแม่น้ำมาทำห่าอะไร ทีนี้กูเลยเปรียบเทียบกับอิดอกขาวเพราะพฤติกรรมมันคือเม้นยาวชิบหาย สาระนิดเดียวเหมือนกัน

>>763

ดอกขาวเม้นยาว สาระนิดเดียว ❌
ดอกขาวเม้นยาว สาระไม่มี ✔

>>764 เคร กูมองดอกขาวผิดไป กูขอโทษ

>>758 เห็นแล้วว่าจะเข้าไปอ่าน เจอคำโปรยแล้วกูไม่ไหว ไม่รู้เรื่อง ไม่อ่านแม่ง!! ประถมหนึ่งแต่งประโยคยังรู้เรื่องกว่าเลยมึง ทนอ่านไปได้เนอะ ไม่ทำลายสมองตายห่าไปแล้วเหรอ ยกนิ้วให้กับความพลีชีพนี้

ดอกขาวมันจะออกแนวเหมือนเห็นพวกกูเป็นเด็กอมมือ แล้วตัวมันเป็นคุณครูใจดีที่ต้องจูงมือพวกกูไปทัศนศึกษากับมันอ่ะ เรามาดูความหมายของคำนี้กันนะคะ เปิดวิกิแล้วเขาอธิบายว่างี้ๆๆ ตอนนี้เรามาดูอันนี้ต่อดีกว่า บลาๆๆๆๆ สุดท้ายแล้วเป็นกำลังใจให้นะคะ มิส จุ๊บๆคร่า (ตบท้ายด้วยอีโมผู้หญิงถือพู่เชียร์กีฬาสี)

ใครหลงอ่านจนจบก็ลืมไปเรียบร้อยแล้วว่าหัวข้อกระทู้มันคุยกันเรื่องอะไร

ทำไมเราถึงยังไม่มูฟออนจากไอ้ตุ๋นกบวะ ในเมื่อคนแบบนี้คือไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ด่าไปก็วนๆ กับประเด็นมั่นหน้า อีโก้สูง เขียนนิยายกากๆ หลอกเงินเด็กไปวันๆ

มา กูพาไปประเด็นใหม่เอง

>>758 กูตามไปอ่านนิยายที่มึงสับแล้ว มันก็ไม่ได้แย่นะ แต่ยังดูธรรมดาเกินไปหน่อย อ่านแล้วไม่ตื่นเต้น รู้สึก "อืมๆ" ตลอดการอ่าน อ่านไปถึงบทที่ 30 ก็ยังอืมๆ บรรยายงงเป้นระยะๆ แต่ถึงกับเหี้ยไหม ก็ไม่ ส่วนคุณภาพนิยายเทียบกับราคา 150 บาท (ที่มันตั้งขายในเว็บเมพ) ถ้าด้วยความยาวต่อตอนแบบนี้ กูว่าแพงมาก

อันที่อยากด่าข้อสุดท้ายคือ มึงใช้รูปปกย่อของ Ragnarok Online แต่เขียนเกม MMORPG base ได้แย่มาก จะขายนิยายแนวออนไลน์ได้ อย่าขายแค่คนตีกับมอน มันน่าเบื่อ

>>769 55+ ให้เทียบกับอาหาร เมิงแดกได้ก็แดกเถอะ

ได้เวลาขายนิยายหรือยัง?
https://www.dek-d.com/board/view/3957095/

มั่นหน้าสัด

>>771 อะโห่เอาจริงดิ๊ เป็นพวกเด็กคนนึงที่เข้าข่ายไม่เคยอ่านนิยายคนอื่นมาก่อน กูเข้าใจนะ มันกำลังห่อหมอยอย่างดีตกอยู่ในภวังค์ปลาบปลื้มปริ่มในกะลาตัวเอง

ตะกี้ไปอ่านนิยายของ หลับปุ๋ย ที่โม่งสักคนสับไว้.. ถูกจริตดีว่ะ มีของคนอื่นแนะนำมะ ว่างงงงงงงงง.. แต่สุ่มกดอ่านแล้วก็ไม่ถูกใจสักที

>>772 ไอ้เหี้ยย มันเป็นเด็กแน่ๆ

กูยอมรับนะตอนกูเด็กก็เคยคิดแบบนั้น ตอนกูอายุยังไม่สิบน่ะ

>>771 อห. นิยายกูวิว 28k ยอดเฟบ 800 กว่า จะขายอีบุ๊คแค่ 169 กูยังคิดแล้วคิดอีกเลยว่าจะมีคนซื้อคุ้มทุนที่จะจ้างปกไหม ยอมใจมึงจริงๆ

กูวิว300k เฟบ8k ทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้ขาย กลัวไม่มีคนซื้อ เจอความมั่นของน้อลคิลเข้าไป กูเป็นเหี้ยไรเนี่ย5555

>>774 กุถึงบอกว่าเข้าใจไง เหมือนกุมองตัวเองกำลังห่อหมอยในอดีตเลย555 แต่กุโชคดีไม่เจออะไรที่เจ็บตัวมากนัก

ปล. อ่านเม้นต์ย่อย 5 น้อนคิลจี้สัส

เด็กพวกนี้มันจะมีกับดักบางอย่างคือกับดักเพื่อนอวยเว้ย อ่านกันเองในกลุ่มเพื่อนแล้วอวยว่าดีมากแก สนุกมาแก ขายได้แน่ เลยเกิดความเข้าใจผิดๆ ว่านิยายตัวเองดีสุดในสามโลก เหมือนอีอวยเซปชั่นด้านบนที่มาอวยกันเองนั่นแหละ ต้องรอให้โตกว่านี้สักหน่อยแล้วพอกลับไปอ่านนิยายตัวเองตอนเด็กๆ จะเขินขึ้นมาเอง ที่พูดได้นี่ไม่ใช่ไร กูก็เคยเป็น 555555

>>779 ไอ้เหี้ยแทงใจดำกูทะลุเลย รู้สึกเหมือนทุกคนจะเคยมีโมเม้นท์นี้กันมาหมด ประเภทโดนเพื่อน "อวยกันเองครี้นเครงในกะลา" แล้วมั่นหน้าขึ้นมาเฉยเลย หลังจากนั้นหลายปีผ่านไปกลับมานึกถึงสิ่งที่ตัวเองทำลงไปแล้วแม่งอยากฆ่าตัวตาย อายเหี้ยๆ

>>770 กูลองกินดูแล้ว ก็กินได้นะแต่มันจืดสิ้นดี ถ้าไม่หิวจริงๆ กระเดือกไม่ลงเลย ต้องนัดเขียนไปนานๆ อะ คนนี้ คำผิดน้อยจัดย่อหน้าอ่านง่าย แต่ตอนสั้นกับบรรยายน่าเบื่ออ่านแล้วรู้สึก "อืมๆ" มากไปนิด

>>773 กูเจอเรื่องนี้ระหว่างไล่ดูท็อปหมวด อ่านตอนแรกแล้ว ภาษาเข้าขั้นดีมาก จบไปหลายปีละพวกมึงอาจจะเคยเห็นแล้วก็ได้
https://my.dek-d.com/MarisolTK/writer/view.php?id=1324706

>>782 *เป็นปีสิ

>>782 มีสับไปแล้ว

>>782 Thx

>>771 ถ้ามันขายก็ดีนะ กูอยากรู้ว่านิยายอิหยังวะแบบนี้จะขายได้ไหม
>>775 >>776 แปะสถิติแบบนี้ไม่กลัวโม่งแตกอ่อ เผื่อมีคนจมูกดีแถวนี้ตามเจอ แตกเลยนะ
>>778 จิตวิทยา ?? Dude... What the fuck ? จิตหลุดอะสิไม่ว่า อ่านไป อิหยังวะไป

เฮ้ยพวกมึง เมื่อกี้กุเข้าไปเพิ่มยอดวิวกับจี้ถาม NK เกี่ยวกับพล็อตโฮลนิยายมันรายตอน (นอนเมมชื่อมะม่วงคือกุเอง)
จี้ไปได้ 3 ตอนแรกมันโผล่มาตอบกุ พอกุจี้ต่อถึงตอนที่ 5 แม่งปิดไม่ให้นอนเมมคอมเมนต์เว้ย ปิดหน้าตาเฉยเลยนะ
คือเวลามีคนเมนต์ในนิยาย นิยายมันจะโผล่ไปที่หน้าแรกของ Recent novel update ถูกป่ะ คือกุช่วยจี้นิยายมันมีคน
กดติดตามเพิ่มมาเป็น 11 คน แล้วดูมันตอบแทนกุด้วยการจำกัดสิทธิ์นอนเมม ลองเข้าไปอ่านที่แม่งแถดูละกัน ว่ามัน
อธิบายยังไง (อ่านที่แม่งตอบแล้วก็อิหยังวะเหมือนเดิม)

ที่มันติดอันดับเนี่ย เป็นเพราะพวกเราเข้าไปดู กับกูเมนต์ถาม ดังนั้นไอ้ NK ควรขอบคุณโม่งคนที่เอานิยายมันมาเแปะที่นี่
ไม่งั้นแม่งไม่ได้เกิดแล้ว

อะนี่ link https://my.dek-d.com/NK-Killer/writer/view.php?id=2034118

นี่เลยกูให้มึงเพลงนี้ไอ้ NK https://www.youtube.com/watch?v=gBFtJGFi9f4
จากกู โม่งมะม่วง

>>787 น้องมีหัวนมที่บอบบาง ฮะ อะไรนะ? หัวใจเหรอ โทษๆ

>>789 เหมือนท่อนฮุคใน >>788 อะ "นี่หรือคือการตอบแทน ของคนที่รักและไว้ใจ มันน่าขอบใจที่เธอให้บทเรียนนี้~🎵"

>>790 ถ้ามีคนมาติชม ไม่ว่าดีหรือร้ายยังไงนั่นก็คือดีมากแล้วนะ "ดูสิ่งที่เธอทำสิ มันสะเทือนจวยมากเลยนะ" อ้าว สะเทือนใจเหรอ?

>>787 เม้นที่5มันตอบมึงว่าไรวะ ลบทิ้งแล้วเหรอ อยากรู้ว่าเปลี่ยนพาสเฟซได้ไง

>>791 นึกว่าควยสะเทือน

กูว่ามึงเมินๆ มันไปเถอะ เห่อหมอยแบบนี้สักวันแม่งก็โดนคลื่นซัดหมดกำลังใจไปเอง ตอนนี้มันอยากเล่นบทพระเอกโชว์เทพอะไรก็ปล่อยมันไป โลกมันโหด น้องมันต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง

>>792 มันเป็น Bug หน้าเว็บ เวลาเจ้าของเรื่องกดแก้ไข่ความเห็นย่อยตรงหน้านิยาย ความเห็นนั้นจะกลายเป็นช่องว่างไปเลยหลังกดแก้พร้อมอัพเดตวันเวลาที่แก้ ส่วนข้อความก่อนแก้คืออะไรกูก็ไม่รู้ว่ะ เพราะมาไม่ทัน มาถึงมันก็ว่างแล้ว

วิธีเปลี่ยนพาสเฟซคือมึงต้องมีพาสเก่า มีเบอร์โทร มีเมลล์ที่ใช้สมัคร พาสเมลล์นั้น ถ้ามีครบเปลี่ยนได้แน่ แต่ถ้าไม่รู้ไป 1 ข้อคือจบ

>>794 มาไม่ทัน ช่างน่าเจ็บจวยจริงๆ

พวกมึงๆ พอมีนิยายแนะนำ แบบที่ช่วงแรกๆ เฉยๆ มากอ่านแล้วจะหลับ แล้วก็ไต่ระดับขึ้นความพีคแบบอารมณ์ที่ว่าทุกอย่างที่วางมาตั้งแต่ต้นเรื่องมีไว้เพื่อจุดนี้โดยเฉพาะ ส่วนตอนจบถ้าไม่ปาโทรศัพท์ทิ้งก็ต้องกุมขมับ
ไม่ฟิกแนวนะ กูแค่อยากได้ที่มันเรื่องที่มันอ่านได้เรื่อยๆ

>>796 เหมือนจะเคยมีอยู่ในกระทู้นี้ภาคแรกๆ ไม่น่าเกินภาค 10 มีอยู่สัก 2-3 เรื่อง แต่กูจำไม่ได้ว่ากระทู้ภาคไหน

กับนิยายเก่าๆ ที่กูเคยอ่านช่วงปี 54-55 หมวดลึกลับ สืบสวน กับระทึกขวัญ แบบที่อ่านแล้ว WTF จริงๆ เอามือกุมหัวเลย คาดไม่ถึงสัสๆ ต้องกลับไปอ่านใหม่ตั้งแต่แรก เพื่อให้ย้อนปมได้ จนต้องร้องโอ๊ย... เป็นระยะ เพราะดันมองข้ามจุดเล็กๆ นั้นไป ปัญหาคือกูจำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว นานเกิน จำได้แค่นิยายสมัยนี้เทียบไม่ติดเลย

>>787 กูอยากรู้ว่ามันตอบเม้นย่อยห้าว่าไงอิบอ๋ายเลย แม่งเสียดายฝุดๆ

อยากอ่านนิยายแนวฆาตกรรมโหดๆ จริงเว้ย เพื่อนโม่งมีแนะนำมั่งมั้ย หลังๆ มานี่อ่านเจอน้อยมากที่จะถูกใจ ขอเป็นของต่างชาตินะ ของไทยกูเคยอ่านละไม่อินเท่าไร อย่างฆ่ากันเพราะเงิน เพราะแค้น นี่เบื่อละ อยากได้แบบฆ่าเพราะสนุกเป็นปมจิตๆ ของตัวฆาตกรมากกว่า พูดไปก็ไปรื้อหาของเก่ามารอช่วงงานหนังสือดีกว่าวุ้ย

ยังรออ่านการสับเพื่อนโม่งอยู่นะจ๊ะ เพลินมาก

>>787 เข้าไปอ่านเม้นของมึงแล้ว ระดับความรุนแรงต่อจิตใจแม่งแค่เลเวล1 ทำไมNKมันบอบบางจังวะ

>>787 กูลองไปอ่านดู แม่งเหี้ยเกินใจรับไหว จริง ๆ แค่การจัดวางก็เหี้ยละ ใครพูดอะไรอ่านไม่รู้เรื่อง มึงทำใจอ่านได้ไงวะ พลอตก็เหี้ยไม่สมเหตุสมผล โอ๊ย หนหวย

>>800
เอ็นควยคิลเลอร์ เคยโดนนอนเมมที่ดูจากสำนวนการเขียนน่าจะเป็นผู้หญิง เตือนในบอร์ดเรื่องการตั้งกระทู้โปรโมตนิยายแบบโง่ๆของมัน มันด่าเขาว่า”กะหรี่” และโพสต์ด่าเขาตั้งแต่เช้ายันเย็นเลยห่า กูว่าหัวร้อนยิ่งกว่าเล่าเบียวกับมะนาวมาโซฟิวชั่นกันอีก

>>802 มู้ไหน???ทำไมกุค้นในประวัติมันไม่เจอ แปะลิงค์หน่อย

กุเห็นนิยายโฆษณาในบอร์ดเลยอ่านแล้วลองเขียนสรุปดู
https://writer.dek-d.com/nontawud601/story/view.php?id=2033602
Twisted Tales อวสานนิทานโลกสวย
โดย AuntieAntony

[1 บทนำ]
จินตนาการคือจุดกำเนิดของสรรพสิ่ง

[ 2 ]
1 - เปิดเรื่องด้วยเด็กรบเร้าแม่ให้อ่านนิทานเรื่องราพันเชลให้ฟัง แม่ก็เล่าให้ลูกฟังพร้อมกับเห็นแย้งเรื่องราวในนิทาน จนเด็กหลับลงไปก็เดินออกจากห้อง ในตอนที่ความเงียบปกคลุมห้อง ก็เปิดแสงเล็ก ๆ ลอยขึ้นจากศีรษะเด็ก สูงขึ้นไปเหนือหมู่เมฆ แสดงให้เห็นมีแสงเหล่านี้จากทุกทีทั่วโลก มุ่งหน้าไปยังหอคอยที่ตั้งบนหมู่เมฆ
2 - ภายในหอคอยเต็มไปด้วยหลังสือนิทาน และมีเอลฟ์สอนตนซื่อ ไรท์(หญิง)และพลูฟ(ชาย) (Write Proof) ทำหน้าที่เขียนและตรวจแก้นิยาย โดยใช้แสงที่รวบรวมจากทั่วโลกเติมลงไปในปากกาทำเป็นน้ำหมึก
3 - พลูฟเบื่อหน่ายนิทานน้ำเน่าที่พี่สาวเขียน จึงเกิดความคิดว่าทำไมตนไม่เขียนนิทานของตัวเองขึ้นมาบ้าง จึงแย้งปากกามาจากมือพี่สาว พี่สาวไม่ยอมการทะเลากันทำให้ปากกาแตก และหมึกสีขาวสำหรับการแก้ไขและหมึกดำสำหรับเขียนก็ผสมกัน ทำให้เกิดหมึกสีเทา ไหลซึมเข้าไปในนิทานเรื่องต่าง ๆ
4 - หมึกที่ซึมลงไปแก้ไขเนื้อหาในนิทาน จากเจ้าหญิงราพันเชลกลายเป็นปิศาจดักกินเนื้อคน จากนิทานแสนสุขกลายเป็นนิทานสยองขวัญไป ไรท์และพลูฟจึงต้องเข้าไปในนิทานเหล่านั้นเพื่อดูดหมึกสีเท่าออกมา ซึ่งเป็นงานที่เสี่ยงอันตราย

[ 3 ]
5 - พลูฟตื่นขึ้นมาโดยไม่พบกับพี่สาว ปากกาทำหน้าทีเหมือนเข็มทิศนำทางชี้เข้าไปยังป่าลึก
6 - ไรท์เองก็ตื่นขึ้นมาไม่เห็นน้องชาย ปากกาทำหน้าทีเหมือนเข็มทิศนำทางชี้เข้าไปยังป่าลึกเช่นกัน
7 - พลูฟนำหิงห้อยใส่ขวดโหลใช้เป็นแสงนำทางเดินเข้าไปในป่าที่มืดมิด เขาเจอหญิงวัยกลางคนจับตัวไว้เพราะเข้าใจว่าเป็น ปิศาจแคระ จากข้อมูลที่พูดคุยกันทำให้พลูฟพอจะเดาได้ว่าหญิงคนนี้คือ แวนด้า แม่เลี้ยงของราพันเชล พลูฟใช้ประโยชน์ที่ตนรู้เรื่องราวของแวนด้า เพื่อให้เธอปล่อยเขาไป
>> ตามข้อเสนอตรงนี้ของพลูฟไม่ทันว่าทำไมแวนด้าต้องอยากรู้เรื่องของตัวเอง
8 - ไรท์เจอกวางน้อย แล้วกวางน้อยเข้าร่วมปาตี้ ( BGM https://www.youtube.com/watch?v=TLqsHwAWT0Q )
9 - พลูฟและแวนด้าคุยกันถูกคอ
>> กุไม่ชอบการสลับสองพี่น้องไปมา แทนที่จะทิ้งไว้ให้สงสัยว่าอะไรเกิดขึ้นกับอีกฝ่าย

[ 4 พบปะคนเขียน ]
>> ไม่อยากเจอ เหี้ยอะไรนี่กุข้าม กุไม่อ่าน

[ 5 ]
10 -ไรท์ตื่นมาก็หิว มองเห็นพุ่งเบอร์รีก็เดินไปหาอะไรกิน แต่กวางน้อยเดินนำไปก่อน “เหลือไว้ให้ฉันบ้างนะเจ้ากวางน้อย!” ไรท์พูดขึ้น ก่อนจะรู้สึกว่ารอบด้านเต็มไปด้วยใยสีทอง เธอกำลังอยู่ท่ามกลางใยของแมงมุม แล้วเจ้ากวางน้อยก็ถูกจับแดก เอลฟ์สาววิ่งหนี
11 - พลูฟมีมือเช้าอย่างสุขสมด้วยขนมปักอบฝีมือแวนด้า แล้วก็ร่ายกลอน ว่าด้วยเส้นผมของราพันเชลกระจายไปทั่วป่ากลายเป็นใยสีทองหากสัตว์ป่าตัวไหนไปโดนเข้าก็จะถูกลากไปกิน พลูฟฟังแล้วก็ห่วงพี่สาว จะตามออกไป แวนด้าจับแขนพลูฟเอาไว้ พูดว่าข้างนอกมันอันตราย
>> พลูฟรู้ได้ยังไงว่าพี่สาวเข้าไปในป่าลึก เพราะปากกาชี้ไปในทิศเดียวกันแบบนั้นเหรอ

12 - แวนด้านึกถึงความทรงจำตอนที่ไม่ยอมให้ราพันเชลออกไปจากหอคอย ด้วยเหตุผลที่ว่าข้างนอกมันอันตราย แต่ราพันเชลว่าเธออยากเห็นมันด้วยตาของตัวเอง แต่ไม่ว่าจะดึงดันอย่างไร สุดท้ายราพันเชลก็หนีไป

13 - พลูฟบอกให้แวนด้าปล่อย พอแวนด้านึกย้อนไปในความทรงจำที่ relate กันยอมปล่อยพลูฟ พร้อมทำอาหารให้เอลฟ์เด็กติดตัวไป เดินทางไปยังหอคอยของราพันเชล
>> กุรู้สึกอีหยังก๊ะกับท่อนนี้

14 - ไรท์วิ่งหนี แต่ยิ่งวิ่งกลับวิ่งเข้าไปลึกกว่าเดิม สะดุดรากไม้ล้มลง ความหิวทำให้สติเริ่มเลือนรางก่อนถูกใครบางคนอุ้มไป

15 - ไรท์นึกถึงเรื่องในตอนเด็ก ที่เขียนนิยายให้แม่เธอตรวจ เพื่อจะเล่าเรื่องหน้าที่ของ “บรรณรักษ์แห่งห้องสมุดนิรันดร์” ต้องดูแลหอสมุดและดูแลจินตนาการให้ไปในทางที่ถูกที่ควร เมื่อแม่เธอหายไปพลูฟก็ถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นผู้ช่วยของเธอแทนแม่

>>804 (ต่อ)
[ 6 ]
16 - แวนด้านึกถึงความทรงจำเก่า ที่ขังลูกเพื่อความปลอดภัยของเธอ แต่ลูกไม่เข้าใจ

17 - แวนด้าพยายามสลัดภาพเก่าในวัยเด็กของราพันเซลทิ้งไป ตอนนี้เด็กสาวกลายเป็นปิศาจไปแล้ว ในตอนนั้น เกรกอรี่พรานป่าก็มาเคาะประตูบ้านของแวนด้า เขาอุ้มไรท์มา การที่ขุนนางอย่างเกรกอรี่มาในป่าบ่อยขึ้นเพราะทางราชวังเป็นห่วงเรื่องป่าสีทองที่ขายอาณาเขตกว้างขึ้น แวนด้าก็ต้องปิดเรื่องของราพันเชลเป็นความลับ พรานป่ารอเวลาที่ไรท์ตื่นขึ้นมา เพื่อจะสอบถามว่าไปนอนอยู่ในป่าสีทองได้อย่างไร

18 - พลูฟ หยุดพัก มีรถม้าผ่านมาบอกว่าเขาเดินผิดทาง ทางนี้ไปเมืองหลวง ที่แท้เป็นแวนด้าบอกทางเขาผิด พี่สาวชวนขึ้นรถม้า เขาไปในเมือง
>> อีหยังก๊ะ เมิงจะไปช่วยพี่สาว แต่พอมีพี่สาวทรงโตชวนไปเทียวเมือง เมิงก็ไปกับเขา

19 - ไรท์ตื่นขึ้น (ท่อนนี้กุอ่านแล้วค่อนข้างสับสน) ไรท์เล่าให้กับกอรกอรี่ว่า ใยสีทองเหล่านั้นเป็นเส้นผม แวนด้าต้องปิดความลับเรื่องของราพันเชล จึงดึงตัวไรท์มาตกลงก่อนว่าให้ ไรท์เงียบปากเรื่องของแวนด้าไว้ เพื่อแลกกับแวนด้าจะบอกเรื่องของพลูฟ ไรท์ตกลงและออกมาบอกกับกอรกอรี่ว่าจะไปเมืองหลวงกับเขา (เพื่อให้ปากคำ?) แวนด้าบอกไปด้วย ในที่สุด

[ 7 ]
20 - พลูฟเอลฟ์เด็กตื่นตาตื่นใจกับเมืองหลวง และรู้สึกดีกับพี่สาวทรงโต(กุเติมเอง)

21 - เกรกอรี่ พาไรท์และแวนด้ามาพักโรงเตี้ยม แต่ห้องเหลือแค่ห้องเดียวเพราะคนหนีจากป่าสีทองเข้ามาในเมืองกันมาก ไร์และแวนด้าได้พูดคุยกัน มีส่วนที่ต่างฝ่ายต่างเห็นใจกันเล็กน้อย

22 - ทางด้านพลูฟได้รู้ว่าพี่สาวทรงโต(กุเติมเอง)ที่เดินทางมาด้วยคือเจ้าหญิงลิเลียน่า และฝากให้แอนนิต้าหญิงรับใช้ดูแลพลูฟ แอนนิต้ารู้เรื่องราวตอนที่ ราพันเชลถูกลักพาตัวไป ตกดึก พลูฟเห็นพี่สาวทรงโตเดินออกร้องไห้เสียจัยกับเรื่องบางอย่าง (คงเป็นเรื่องอีเจ้าชายที่กลายเป็นอาหารให้ราพันเชล

[ 8 คุยกับนักเขียม]
สวัสดีปีใหม่

>> สรุป กุว่ามีดีอยู่ แต่ต้องทนความมืดใหม่ขอคนเขียนในการบรรยายเรื่องราวที่ไม่ใช่ point ของเรื่อง เขียนมากได้น้อย เหมือนปล่อยกุลอยคอในทะเล ตัวกลอนที่เอามาเสริมเรื่องก็ ยังขาดความประทับใจ แต่ถ้าย้อนถามว่ากุเขียนกลอนได้ไหม กุก็บอกเลยว่าแค่เขียนนิยายเฉย ๆ กุก็เหนื่อยจะตาย 5 อยู่แล้ว กุไม่มีปัญญาหรอกว่ะ
ส่วนที่ชอบ คือตอนแรกของเรื่องมีความชัดเจนมาก บอกชัดว่าตัวเอกต้องไปทำอะไร เพื่ออะไร แต่เราไม่เห็นว่าปมของเรื่องต่าง ๆ ทำงานกับตัวละครหลักอย่างไร ถึงสร้างแรงขับให้เข้าไปแก้ไขนิยาย ถ้าเสริมตรงนี้กุว่าตอนที่หนึ่งจะสมบูรณ์ แต่กุเดา ๆ แล้วละว่าน่าจะส่งผลต่อไอ้พลูฟ พลอตโฮลมีบ้างหลับตามองข้าม ๆ ไปก็ได้อยู่
กุย้อนไปอ่านคุยกับนักเขียน แม่งก็จะขายอีกแล้ว กุบอกเลยว่าความคิดที่มึงจะขายนิยายไม่ใช่ความผิด แต่มึงต้องคิดทำนิยายของเมิงให้สมบูรณ์พอแล้วก่อน ถึงค่อยคิดจะขายมัน

>>800 ใช่ปะล่ะ คำถามกูธรรมดาพื้นๆ มากเลยนะ ไอ้นี่แม่งใจบางเกิน สงสัยคิดว่ากูเป็นนอนเมมก่อกวน มาเพื่อจับผิดโดยเฉพาะ (ข้อนี้เถียงไม่ได้เลยห่า) แต่จะแก้เกมด้วยการทำไอดีมะม่วงขึ้นมาใหม่ เดี๋ยวจะดูมีความพยายามเกินไปจนผิดสังเกต แล้วมันจะไล่กดลบความเห็นกู เลยคิดว่าเอาแค่นี้พอ ถ้าพวกมึงสังเกตวิธีการออกความเห็นของกู คือกูแกล้งทำเป็นสงสัยใคร่รู้ จะได้ดูเหมือนตามอ่านเรื่องมันจริงๆ แกล้งทำเป็นถามแบบไร้เดียงสา จำไมนิดๆ มันจะได้ดูสมจริง แล้วไม่ลบความเห็นกู (หัวเราะแบบโคตรชั่วร้าย)

>>801 กูอ่านเพื่อทดสองความอิหยังวะของเรื่องน่ะเพื่อน สรุปว่าอิหยังวะสุดๆ ตั้งแต่เนื้อเรื่องยันตอนเจ้าของเรื่องมาแถกลบพล็อตโฮลในเมนต์ย่อย แถไม่เนียนด้วย แสดงว่าเขี่ยๆ ออกมาแบบไม่ได้วางแผนไว้ก่อน (ซึ่งไม่ดีเลย สำหรับคนเขียนแนวนี้)

>>802 ถ้าจำไม่ผิดมันไปบ่นในกระทู้คนอื่นหรือเปล่า เพราะกูจำกระทู้ที่มันตั้งเองไม่ได้ แต่ที่ด่านอนเมมนี่ เคยเห็นอยู่

โม่งไม่คิดจะจัดรางวัล บุคคล/นิยาย แห่งปีบ้างเหรอ

เลียแผล่บๆพณฯท่านท่อนเอ็นคิลเลอร์ติดท็อปเมมเบอร์ผู้ทรงอิทธิพลของบอร์ด //ชุ่มได้ที่ตามไปเม้นนิยายต่อ

>>807 เสียเวลาอะมึง มันจะกลายเป็นรางวัลที่ตัดสินได้ไม่เที่ยงตรงสุดๆ เพราะดันไปจัดอันดับจากอคติในตัวบุคคล/นิยาย แทนคุณภาพหรือความเหมาะสม

>>808 ไอ้คนนี้กูเห็นตั้งแต่ในนิยายแล้ว ถ้าไม่ใช่ใช้เพื่อนเป็นหน้าม้า ก็ตัวแม่งเองแค่สลับเน็ตหรือมุด VPN (แบบกู)

>>809 เม้นในหน้านิยายมันดู IP ได้เหมือนบอร์ดเหรอวะ กูไม่ค่อยสังเกต เดี๋ยวกลับบ้านไปจะลองเช็คหน้าแดชตัวเองดู

>>810 ดูได้ ตรงเครื่องหมายลูกศรหลังกุญแจ

https://www.dek-d.com/board/view/3957184/ วายเรื่องใหม่ของน้อนท่อนเอ็นคิลเลอร์//รีบมาเลียแผล่บๆต่อ

>>812 กูว่ากูจะมูฟออนจากไอ้เหี้ยนี่แล้ว เสียเวลาชีวิต นิยายใหม่ก็สั้นเป็นหมอยมด บอกจับกระแสแนววาย แต่ลองอ่านแล้วท่าทางจะไปไม่รอด ไอ้กองอวยนี่ก็ผิดสังเกตเกินไปแล้ว ใครมันจะมาติดตามสถานการณ์ไอ้ NK แบบก้าวต่อก้าวขนาดนี้วะ ปกติไม่เห็นโผล่หัวมาเล่นบอร์ดเลย ไปดูประวัติก็มีกิจกรรมในบอร์ดน้อยมาก แต่พอไอ้ NK ตั้งกระทู้ปุ๊บหีสั่นมาแต่ไกล มาถึงก็อวยๆ เลียๆ เหมือนเดิม

กูว่ากูจะเลิกให้ค่าแม่งแล้ว เพราะมันมีแนวโน้มว่าแม่งจะใช้หน้าม้า (ถึงกูจะไม่มีหลักฐาน แต่สมัยนี้ใครๆ ก็มีมือถือป่ะวะ) ที่มันยังลอยหน้าลอยตาอยู่ได้ ก็เพราะมันยังไม่โดนจับได้คาหนังคาเขาเฉยๆ ส่วนตัวกูว่าจะปล่อยเบลอแม่งแล้ว อวยเกินขนาดจนน่าเกลียด

จากความขี้เสือกของโม่ง ทำให้ยอดวิวนิยายน้อลคิลมันเพิ่ม จนมันติดท็อป ตอนนี้มันยิ่งใหญ่มาก และเริ่มตอบกระทู้แบบผู้มากความรู้แล้วสัส

>>812 กูอยากจะยืมมือถือเพื่อนไปคอมเม้นต์ในนิยายวายมันจริงๆ เรื่องแรกแนวจิตวิทยายังไม่ถึงไหนไปแนววายที่กูบูชาแล้วเขียนไม่รู้เรื่อง เอาเถอะเดี๋ยวกูจะมาสับ ไม่ได้สับนิยายใครแบบหัวร้อนมานาน(ไม่เคยสับในโม่งด้วย) เดี๋ยวรอกูหายหัวร้อนแปบ ไม่อยากอคติ

กู>>815 เองนะ มาละ กูว่านิยายกูสั้นหมอยหมาละ นิยายแม่งสั้นกว่ากูอีก บอกได้ไม่เกินสองหน้าเวิร์ด A4

เรื่อง 'รุ่นพี่ผมมีบ้านทุกสี่แยก'
https://writer.dek-d.com/NK-Killer/writer/view.php?id=2038492

ตอนที่1 : เนื้อเรื่องเป็นการที่ตัวเอกชื่อแอนฟิล(ถูกป่ะวะช่างแม่ง) ย้ายมาอยู่ในเมืองซึ่งคนเขียนเมกขึ้นมาเองว่าเป็นเมืองรักสภาพแวดล้อมใช้จักรยานมากกว่ารถยนต์(สะกดถูกมั้ย?) แล้วเพื่อนแม่ก็มารับมันจากสนามบินเพื่อไปบ้านหลังใหม่ที่ตั้งอยู่ตรงกลางสี่แยก จบ
การบรรยาย : เด็กประถมแต่งเรียนความยังอ่านรู้เรื่องกว่า มึงเรียงประโยคได้ส้นตีนหมามาก บ่งบอกว่านักเขียนนั้นเห่อหมอยขนาดไหนไอ้สัส มึงควรไปอ่านให้เยอะนะครับ

คำผิด : ถือว่าเยอะสำหรับตอนสั้นๆ

คะแนน : ไม่มี กูรอมันลงอีกสักสองตอน แต่คาดว่าติดลบไปยันโลกหน้าแหละ ไม่ได้อคตินะ

คำแนะนำ ไปอ่านให้เยอะ ไปอ่านให้เยอะ ไปอ่านให้เยอะ ไปอ่านให้เยอะๆ

ปวดใจมากไอ้สัส!!

>>812 แม่งไอ้หมาชักไม่เนียน

หรือไม่ก็น่าจะมีใครลองทักไปว่าไอ้หมาน้อยกะมึงเป็นเพื่อนกันเหรอครับ

>>812 สึดยอดแมงโก้แม่มเปลี่ยนสัญชาติไปแซะแล้ว

หมาน้อยในทุ่งหญ้า เหมือนเคยเห็นมานานละนะ น่าจะอยู่มาก่อนท่อนเอ็นคิลเลอร์

ตีความได้สองแบบ คือถ้าไม่ใช่เพื่อนกัน ก็เป็นหนึ่งในโม่งนี่แหละเข้าไปปั่นแล้วเอามาแฉในนี้

>>820 น่าจะเป็นคนที่เข้าไปปั่นมากกว่านะ
เจอนอนเมมไปเม้นต์ในบอร์ดแล้วระเอียดดีมากเลย โม่งในนี้สินะ

มีการคอสเพลย์เป็นกูด้วย แต่ก็ไม่เป็นไร โม่งแม่งก็คือร่างแยกของกันและกัน ชื่อ Nameless Fanboi เหมือนกัน อยากทำอะไรก็เรื่องของมึง แต่กูขอชมว่ามึงทำได้ดีนะในกระทู้ (เอามือวางบนบ่าแบบที่ยูกิทำกับอาเทม)

แม่งคอสเพลย์กันประจำอยู่ละ ยังเคยมีคนใช้ชื่อโฮกปิ๊บที่กูใช้ไปเม้นท์ปั่นในนิยายไอ้คนที่อวยตัวเองเลย แล้วนี่กูเป็นเหี้ยอะไร ประเด็นไอพีเดียวกันกูจับโป๊ะมา 4-5 รอบละนะไอ้ชิบหาย

>>816 มันจะเขียนบอกในบทว่าเป็นเมืองสมมติไม่มีอยู่จริงทำไมวะ แล้วถ้าเป็นเมืองเล็กๆ ก็น่าจะบรรยายว่า "มีคนอาศัยประมาณ x,xxx คน" ใช่ปะ?
แล้วทำเลที่ตั้งบ้านที่บอกว่าบ้านตั้งอยู่กลางถนนทุกแยก กูอ่านแล้วนึกว่าบ้านมันตั้งอยู่กลางสี่แยกไฟแดงงั้นแหละ

>>824 มึงเข้าใจไม่ผิดหรอก มันเขียนรูปอธิบายแล้ว สรุปบ้านตั้งอยู่กลางสี่แยกเลย พอมีคนถามว่าไม่ผิดกฎหมายเหรอ มันบอกเมืองสีเขียว ใจดี ไม่ถือโทษ 555555

จี้สัส กูอ่านแล้วลงไปดิ้นกับพื้นเลย 55555

>>825 แถได้ทุเรศชิบหอย555

>>810 เลียอะไรรึ555

>>825 มีความน่ารักในการแถ555

>>825 รีบตามไปดูจนลืมอ่านเรื่องย่อกับชื่อเรื่อง มันเขียนบอกไว้ตั้งแต่แรกแล้วนี่หว่า

บ้านหรือป้อมจราจร

>>825 ถ้าทำจริงๆ โดนจับไปแล้ว หรือต่อให้มีบ้านอยู่ตรงนั้นจริงๆ ก็คงโดนเวนคืนอะ เซตติ้งสไตล์อิหยังวะอีกแล้ว นี่มันนิยายวายหรือนิยายแฟนตาซี

>>682 นิยายตุ๋นกบน่าจะไปแข่งกับต่างโลกสมาร์ทโฟนหรือเดธมาร์คในเรื่องความกากในตัว

>>832 มันบอก กูไม่สนว่ากากไม่กาก ขายดีก็พอ รวย 555

>>682 เทียบกับเทพกระบี่หลงยุค เรื่องไหนเหี้ยกว่ากันวะ

>>834 ไอ้เทพนั่นมันไม่เดือดร้อนเรื่องเงินนี่ ที่เป็นดราม่าคือมันซื้อโฆษณาเพราะอยากติดท้อป ตอนนั้นเหมือนจะยังขายนิยายไม่ได้ด้วย กูไม่เคยอ่านนิยายมันแฮะ ใครทันลองมารีวิวทีดิ๊

เพื่อนโม่งอยากได้คำวิจารณ์นิยายครับ
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1910410

อย่างน้อยนิยายของเอ็นK ก็ถือเป็นนิยายที่หาญกล้าท้าทายกับพล็อตเดิมๆในหมวดระทึกขวัญ ซึ่งมีแต่ผีไล่กระทืบคนไม่ก็คนดักตบผี ถ้าไม่นับนิยายของคุณพังพรอนก็นับได้ว่าเป็นนิยายแห่งยุคเพียงหนึ่งเดียวที่ได้เปิดศักราชแห่งแนวระทึกขวัญ นับว่าเป็นบุญแท้ของเว็บบอร์ดเด็กดีที่พระเจ้าได้ส่งเทพทรูจากต่างโลกมาเผยแพร่นิยายดีๆแบบนี้

โม่งสิ้นแล้ว เอ็นKขึ้นแทน ปีชวดนี้แล นิยายเอ็นKรุ่งเรือง

>>837 >>838 เมายาดมเหรอน้อง

มาสับกันเถอะทุกท่าน รอบก่อนๆ สับไม่ค่อยละเอียดเพราะขี้เกียจ รอบนี้มาดูกันว่าจะขี้เกียจอีกไหม จะสับเรื่องนี้มาหลายรอบละ แต่เทไปก่อน วันนี้ฤกษ์งามยามดี เปิดประเดิมเรื่องแรกของปีนาจา ง่อลลลล

ท่านองครักษ์ ที่รัก โดยกะรัตมณี หรือ วันที่หิมะตก หรือน้องหีมะ
https://writer.dek-d.com/Winter45/writer/view.php?id=1981559
ไม่รู้ว่าชื่อเรื่องจะเคาะเว้นวรรคหาพระแสงปืนต้นอะไร เอ้า ไปอ่านกันเถอะ

เรื่องย่อ
1 - นางเอกเป็นเซลล์ขายรถหรู มีคู่รักมาซื้อรถ คู่รักสวีทกัน นางเอกพาไปดูรถหนึ่งคัน ขายรถได้ นางเอกเมพขริงๆ วันนี้ขายได้ห้าคันแล้ว (แต่มึงยังไม่ได้ทำส้นตีนอะไรเลยนะ) เปลี่ยนชุดกลับบ้าน แวะตลาดนัด เจออันธพาลมาจีบปะทะคารมกัน 15 ย่อหน้าสั้นๆ วนไปวนมา นางเอกจับทุ่มแม่งแล้วขับรถกลับบ้าน เพ้ออะไรถึงชีวิต ขับรถอยู่หิวเลยกินข้าว ประมาทเจอรถบรรทุกเลยขับรถตกน้ำ เปิดประตูรถมาจมน้ำตาย

2 - มีผู้หญิงโดนตามล่า ก่อนจะตายนักฆ่าถามว่ามีอะไรจะสั่งเสียไหม อีองค์หญิงเลยฝากจดหมายรักไป นักฆ่าพอเห็นชื่อแล้วก็มีคุณธรรมเลยรับปาก แต่องค์หญิงไม่อยากตายด้วยคมดาบศัตรูเลยโดดผาเองแม่ง 55555 แม่ง cult สัสๆ อะไรของมึงเนี่ย แล้วก็มีคนมาตามหาจนเจอร่าง ตัดไปที่นักฆ่าที่ไปรับเงิน รับเสร็จยังจิตใจดีเอาจดหมายรักไปส่งให้อีก 5555555

ขอย่อสั้นๆ เพราะแต่ละตอนไม่ได้มีเนื้อหาอะไร

3-7 - นางเอกทะลุมิติมาเข้าร่างองค์หญิงอวบอ้วน ใช้ชีวิตในหมู่บ้านเพื่อซ่อนตัวหนีการลอบสังหาร ตัดผมตัวเองท่ามกลางความตกใจขององครักษ์ กูก็งงๆ นะ ชีวิตนางเอกคือไม่มีสาวใช้สักคนเลย มีแต่องครักษ์ที่ยัดเยียดว่าหล่อมาก นางเอกก็ใช้ชีวิตลดความอ้วนไป ไม่ให้เรียกว่าองค์หญิง มีคนตะโกนเลยลื่นจะตกลงไปในแม่น้ำ มีคนมาช่วยเปิดตัวว่าหล่อ (อีกแล้ว) ก็ปะทะคารมกัน เฉลยว่าคนมาใหม่อีกองครักษ์อีกคนชื่อเหิงเฉียง เหิงเฉียงตกใจที่องค์หญิงผอมแล้วแถมนิสัยยังเปลี่ยนไป

ก็เล่าว่าคนที่สั่งฆ่านางเอกน่าจะเป็นพี่ชาย เพราะนางเอกเป็นลูกฮองเฮา แต่องค์ชายเป็นลูกสนม นางเอกเลยจะลุกขึ้นสู้แทนองค์หญิงที่ตายห่าไปเอง องค์หญิงขอให้สอนวรยุทธ์ ขอเป็นสหายกับพวกองครักษ์ มีฉากกุ๊กกิ๊กปะทะคารมกับเหิงเฉียง ที่เรียกนางเอกว่าแม่นาง...เอาเถอะ นางเอกสงสัยที่มาที่ไปขององครักษ์แต่ละคนเลยไปถามข้อมูล นางเอกไม่ชอบหน้าเหิงเฉียง พออาบน้ำมาสก์หน้าเสร็จเลยจะไปแกล้งให้ตกใจ

อ่านมา 7 ตอน พ้อยต์เรื่องไม่มีอะไรเลย ไม่เห็นไดนามิคของเรื่องด้วย เสียเวลาว่ะ หิวข้าว ขอพอแค่นี้ก่อน จะไปหาข้าวกินแล้ว

สับด้านล่าง บอกเลยว่า ยาววววว

เนื้อเรื่อง:

คลีเช่น้ำเน่ายุงบินหึ่ง ตรรกะย้อนแย้งพังยับสไตล์น้องหี การให้เหตุผลพังยิ่งกว่ารองเท้าคัทชูของกูที่โดนไอ้ตูบเอาไปนอนแทะวันก่อนซะอีก แค่ตอนแรกก็ให้เหตุผลพังไปหลายอย่างจนกูไม่รู้จะยกตัวอย่างอันไหนมาประกอบดี ต้องบอกว่าพังทุกอย่างจนหาจุดที่ไม่พังยังง่ายกว่า เล่าอะไรอยู่แล้วสามคำถัดมาพร้อมจะแย้งกับที่เล่าไปได้ทันที คือเหมือนมึงเป็นคนประสบการณ์ชีวิตน้อยอ่ะ เหตุการณ์ในเรื่องทั้งหมดคือการมโนล้วนๆ ไม่มีประสบการณ์ ไม่มีการหาข้อมูล ไม่ถูกตามหลักฟิสิกส์ ทั้งพาร์ทปัจจุบันและพาร์ทอดีต มึงอย่าเรียกตัวเองเป็นจีนเสิ่นเจิ้นเลย กูสงสารเสิ่นเจิ้นเรื่องอื่น

เช่น
1. นางเอกในเรื่องเป็นเซลล์ในโชว์รูมรถหรู ตอนทำงานใส่เสื้อยืดแขนสั้นเอวลอยสีขาว กางเกงยีนส์ขาสั้น พอเลิกงานเปลี่ยนเป็นเดรสสายเดี่ยวสีน้ำเงินยาวถึงข้อเท้าคือพ่อมึงเคยพามึงเข้าโชว์รูมไปตรวจสภาพรถบ้างเปล่า แค่ศูนย์ฮอนด้า โตโยต้าก็ได้ ไม่ต้องรถไฮโซถึงขั้นสปอร์ตคาร์ เซลล์โคตรพ่อโคตรแม่มึงสิแต่งตัวเป็นสก๊อยขนาดนั้น ยิ่งรถหรู เซลล์ก็ต้องยิ่งแต่งหรูตามรถไหมอีง่าว แต่รถมึงราคาแค่หลักหมื่นหลักแสน ถ้าค่าเงินเป็นดอลลาร์หรือยูโรกูจะไม่แปลกใจ แต่เป็นค่าเงินหยวนจีน แม่งแค่คูณ 5 สปอร์ตหรูบ้านพ่อบ้านแม่มึงสิราคาแค่สามสี่แสนบาทอ่ะ MG จีนแดงยังราคานี้ไม่ได้เลยมั้ง

2. นางเอกขับรถตกน้ำ แต่เปิดประตูออกมาจมน้ำตายข้างนอก อีคว๊ายยยยย มึงไม่เข้าใจเรื่องแรงดันน้ำเหรอ มึงเกิดไม่ทันพี่บิ๊กดีทูบีใช่ไหม

3. อันนี้เป็นจุดที่กูรู้สึกแบบ มึงจะย้อนแย้งในสามคำถัดมาไม่ได้!! ต้องยกตัวอย่างให้พวกมึงดูอ่ะ "สุดท้าย ฉันก็ต้องอยู่บ้านหลังที่ยายอยู่ เพียงคนเดียวเท่านั้น แต่ก็มีคนคอยอยู่ดูแล สักสามสี่คน" 5555555 เพลงใหม่ของ Getsunova เหรอ อยู่คนเดียวสามสี่คน

4. คนสั่งฆ่าคือองค์ชายเพราะเป็นคู่แข่งกับองค์หญิง คือมึง องค์หญิงครองบัลลังก์ไม่ได้ป่ะวะ เป็นได้แค่เครื่องมือทางการเมืองส่งให้ไปแต่งกับอ๋องแคว้นอื่น หรือขุนนางที่ผลงานดีเท่านั้นแหละ เห้อ

การดำเนินเรื่องและการนำเสนอ:
หมาไม่แดก อ่านแล้วรำคาญ อึดอัด เหมือนคนเล่าเรื่องไม่เป็น มึงจะบรรยายต้นไม้ข้างทางอะไรมากมายวะ แล้วไม่ได้บรรยายดีนะ ไม่ได้พร่ำเพ้อพรรณนาแบบอีฟองเบียร์ แต่เป็นการเล่าในสิ่งที่ไม่มีความจำเป็นต่อเนื้อเรื่อง คนอ่านไม่จำเป็นต้องรู้

อย่างนางเอกเปลี่ยนชุดมาเปลี่ยนชุดไป มึงก็จะมาพร่ำว่านางเอกใส่ชุดสีอะไร คือมันสำคัญมากขนาดนั้นเลยใช่ไหม????? หรือตลาดที่นางเอกแวะไปซื้อของกินมีร้านขายเสื้อผ้า ขายนาฬิกา ขายกับข้าว จำเป็นต่อเนื้อเรื่องมากสินะ???

นิยายมึงคือถ้าให้กูอีดิตตัดส่วนที่ไม่จำเป็นออกตอนนึงเหลือถึง 200 คำหรือเปล่ากูยังไม่แน่ใจเลย 7 ตอนที่อ่านมา ถ้ากูเขียนใหม่ แม่งคงเล่าจบใน 2 ตอน ดีไม่ดีตอนเดียวด้วยซ้ำ กูอยากจะเอาปากกาขีดๆๆๆๆๆ ขีดหัวมึงนั่นแหละอีหี

แล้วจู่ๆ มึงอยากจะเล่าเรื่องขึ้นมา มึงก็ใส่วงเล็บว่า (ช่วงเล่าเรื่อง) ??? วั้ทดาฟัก อยากให้เปลี่ยนทัศนคติในการใช้........ แล้วคิดว่าจะทำให้เรื่องน่าติดตาม ไม่! เพราะกูรำคาญ เลิกใช้!!

ช่วงบทสนทนาระหว่างตัวละครยืดเยื้อและ cult เหี้ยๆ เหมือนคุยวนไปวนมาหาข้อสรุปไม่ได้ เหมือนตัวละครเป็นออทิสซึ่ม พี่ยิมในพี่น้องลูกขนไก่ยังสื่อสารรู้เรื่องกว่า อ่านแล้ว weird และขำสัสๆ ไม่ยกตัวอย่าง เพราะยกเยอะละ อยากให้พวกมึงไปทดลองอ่านกันเอง

POV พัง เหมือนพวกมือใหม่ที่กูสับมาจนขี้เกียจจะยกตัวอย่าง อีนี่มันเขียนมาหลายปีแล้วหรือยังวะ? กูสงสัย ถ้าเขียนมา 2-3 ปีแล้วได้แค่นี้คือพัฒนาการต่ำจนต้องจับเข้าโรงเรียนพิเศษแล้วนะ

ตัวละคร:
ไม่มีเสน่ห์สักตัว นิสัยเป็นยังไงก็ไม่ชัด ขายแต่หล่อ หล่อ หล่อ หล่อเหี้ยไรนักหนา หล่อปูนเหรอ?? เล่าเรื่องได้ยัดเยียดมาก มึงเขียนว่านางเอกน่าค้นหา เขียนว่าพระเอกมีสง่าราศี แล้วบังคับว่ากูจะต้องเชื่อ ซึ่งกูไม่เชื่อ เพราะมึงไม่ได้ทำให้รู้สึกเลยว่าอีนี่มันมีของ ตัวละครกลวงยิ่งกว่านางเอกแจ่มใสอีก นิสัยเป็นยังไงยังไม่ชัดเจนเลย

ยาวเกิน ต่อเม้นท์หน้าจ้า

การใช้ภาษา:
ความเชื่อมโยงระหว่างประโยคและระหว่างย่อหน้าวินาศสันตะโร ครูภาษาไทยตอนป.5 จะต้องร้องไห้ เหมือนมึงไม่รู้จักสันธาน บุพบท และคำเชื่อมต่างๆ เนื้อเรื่องแม่งขาดการเชื่อมโยงสุดๆ เป็นท่อนๆ เหมือนภาพตัดแปะกากๆ

เคาะเว้นวรรคได้ฟุ่มเฟือยชิบหาย เคาะย่อหน้าถี่ๆ ที่ว่าเหี้ยแล้ว เคาะเว้นวรรคได้เหี้ยกว่า มึงจะเคาะถี่อะไรขนาดนั้น บ้านมึงรวย spacebar เหรอ เคาะจนประโยคพังกลายเป็นวลีกลายเป็นคำ ตอนประถมมึงไม่ได้เรียนเหรอเรื่องการเคาะเว้นวรรคเนี่ย จากไอ้ที่ควรจะอ่านรู้เรื่องเลยกลายเป็นกระท่อนกระแท่นเหมือนคนติดอ่างพยายามเล่าเรื่อง เอ้า กูก็ไปบูลลี่คนติดอ่างอีก ซอรี่

ดูมึงเคาะนะ เสียงเพลงแดนซ์สากล ดังขึ้นมาจากลำโพงข้างบนต้นเสา ทั้งสี่ของภายในที่โชว์รถยนต์ เป็นที่โล่งกว้าง เต็มไปด้วยรถยนต์หลายคัน ขยันเคาะเว้นวรรคจนประโยคพัง แต่เสือกไม่เคาะหลังเครื่องหมายอัญประกาศปิด อ่านแล้ว OCD กูกำเริบ อยากจะแทรกไปเคาะให้เหลือเกิน

คลังคำน้อย สรรคำได้ไม่เก่ง ย่อหน้าสั้นๆ กูเจอทันทีติดกัน 5 ย่อหน้า เยอะชิบหาย คำผิดกระจาย ex. ขมขืน จับทุ้ม คดเคียว

คะแนน: อีหีโง่! มึงทำให้นิยายจีนเสิ่นเจิ้นดูแย่!!

คำแนะนำ: ไหนๆ ก็มาทรงนี้แล้ว ไปสาย cult ให้สุดเลยไหมน้อง

เหนื่อยชิบหาย หมดพลังงานแล้วกู

อีหีมะคงไปติดเกมเต้น o2jam ถึงได้เคาะถี่ชิบหาย

>>843 o2jam เคาะไม่ถี่นะมึง Audition สิต้องกดเคาะบ่อย (แต่รู้จัก o2jam แบบนี่แปลว่า... สินะ)

>>840 อ่านที่มึงสับมาแล้วกูรู้สึกโกรธแทน ไม่นึกว่าน้องหีจะเป็นได้ถึงเพียงนี้ เซลล์ตามโชว์รูมนี่กูเห็นมีแต่ใส่สูทกระโปรงสั้นถุงน่องดำ (เชี่ย กูชอบ) มาดออกภูมิฐาน ขืนแต่งตัวไปรเวทอยู่บ้านแบบนั้นมาทำงาน โดนไล่ออกแบบไม่ต้องสืบอะ

คืออยากเขียนจีนแต่ไม่ถึงสักอย่าง การบ้านไม่ทำ ข้อมูลไม่รู้ สักแต่ขายผู้ แบบนี้มันเจ๊กแจ่มใส-โอโตเมะ สูญสิ้นความเป็นจีน (มาครบยังวะ ฝรั่งขี้นก ไทยขี้นก คราวนี้จีนขี้นก) เสินเจิ้นบางเรื่องอ่านแล้วยังสมจริงได้บรรยากาศจีนมากกว่า ขนาดพาโรดี้อย่างเรื่องรัชทายาทเสินเจิ้นยังทำได้ดีกว่าน้องหี มว้ากกก

เรื่องใช้ Tell บอกนิสัยตัวละครก็อีก ดูถูกคนอ่านเกินไปแล้วอีนี่ เจอมาบ่อยมาก เป็นกันหมดอะ ไอ้พวกมือใหม่ Show ให้กูเห็นทีว่าตัวละครของมึงหล่อจริง เก่งจริง ฉลาดจริง ไม่ใช่เอาคำพูดยัดปากตัวละคร อ่านแล้วขัดใจ

เรื่องวรรคนี่ก็ด้วย ทำเอากูนึกถึงมุกวรรคผิดสุดคลาสสิคเลย ที่เขียนว่า "ยานี้ กินแล้วแข็ง แรงไม่มี โรคภัยเบียดเบียน" วรรคผิดนิดเดียวความหมายเปลี่ยนเยอะมาก

โอย พอก่อน ลมจะใส่

>>836 ยอมใจในความพยายามของมึงนะ 138 ตอน ถึงจะตอนสั้นๆ ก็เถอะ ตอนนี้กูขี้เกียจ เจออีหีมะเข้าไปสมองบวมไปแล้วเลยสับไม่ได้ แต่จากการสกิมดูภาษาซึ่งเป็นส่วนที่กูน่าจะถนัดที่สุด กูพบความเศร้าบางอย่างคือมึงเขียนมา 138 ตอน นับตั้งแต่วันแรกที่ลงจนถึงตอนนี้ก็คือ 10 เดือน แต่ภาษามึงมีพัฒนาการที่ต่ำมากจนน่าใจหาย มึงก็ยังเขียนบรรยายได้กระท่อนกระแท่น แค่พออ่านจับใจความได้ เทคนิคไม่ได้เรื่อง การนำเสนอห่วย บทสนทนาก็แปร่งๆ ตลกๆ

กูแนะนำนะ เลิกอ่านไลท์โนเวล ไปหานิยายแฟนตาซีที่บรรยายดีๆ บรรยายเยอะๆ พวกนิยายแปลของ Enter เพอร์ซี่ แจ็คสัน อวี้หว่อ อะไรก็ได้

>>844 ขอพูดถึงรถบ้าง ขี้เกียจยกเรื่องจีนเห่อหมอย มีแต่พวกพริตตี้เท่านั้นที่ชอบแต่งตัวเซ็กซี่แบบอีหีมะกล่าวไว้ แต่พอในศูนย์รถไม่เคยมีใครแต่งตัวล่อตะเข้กัน พริตตี้บางตัวก็ไม่ได้ทำงานบริษัทรถยนต์ แต่มีการว่าจ้างทำงานแค่มอเตอร์โชว์จบงานแยกย้าย กูว่าชีวิตนางเอกของอีหีมะเหมาะจะเป็นพริตตี้มากกว่าเป็นพนักงานประจำ นางคนสับสนตีความผิด คนจะเซ็นสัญญาการซื้อขายให้ผู้ซื้อจะเป็นอีกคน คนซื้อไม่สนใจหรอกว่าใครสวยใครเซ็กซี่ แต่สนใจเรื่องรถต่างหาก

>>846 ตอนแรกกูอ่านคิดว่าเป็นพริตตี้มอเตอร์โชว์ แต่มันบอกว่าศูนย์รถยนต์และรถจักรยานยนต์ ก็แปลว่าเป็นโชว์รูมรถนั่นแหละ แม่งคงไม่รู้มั้งว่าโชว์รูมขายภาพลักษณ์แบรนด์สัสๆ กูเคยเข้าโชว์รูมเบนซ์ตอนที่บ้านเอารถไปเช็คสภาพ อาจจะไม่ขนาดสปอร์ตคาร์ แต่คือเซลล์แต่ละคนแต่งตัวเนี้ยบหรู อีหีมะคงไม่เข้าใจจุดนี้ กูถึงด่าไงว่ามึงไม่เคยไปโชว์รูมรถกับพ่อสินะ

เอาจริงแบรนด์รถยนต์เดี๋ยวนี้ยังพยายามเปลี่ยนภาพลักษณ์พริตตี้มอเตอร์โชว์เลยมึง ไม่ใช่ภาพลักษณ์แบบนิกกี้พริตตี้เงินล้านทุกคนซะที่ไหน รุ่นน้องที่รร.กูเป็น Toyota Pretty แบบเซ็นสัญญาปีต่อปี มีการอบรมจริงจัง ทำงานตามมอเตอร์โชว์ แต่ชุดออกงานแต่ละชุดนี่คือถ้าไม่ใช่ชุดล่อตะเข้นุ่งน้อยห่มน้อยแบบแต่ก่อนแล้ว แต่เป็นชุดราตรียาวบ้าง สั้นบ้าง ไม่ก็ก็เป็นชุดแบบสมาร์ทไปเลยตามดีไซน์รถที่ขาย

>>842 มึงสับสนุกว่ะ ตลกดี เห็นแบบนี้ในmebก็ขายได้นะ กูนี่เกาหัวเลย คนซื้อแม่งไม่อ่านตัวอย่างรึไง กูเคยเข้าไปอ่านครั้งนึง จอดตั้งแต่มันบรรยายตลาดมีของมากมาย ขายนาฬิกาแล้ว ปกติกูก็ไม่ได้เก่งไง ขืนอ่านแบบนี้บ่อย ๆกูน่าจะแย่555

เขียนเอามัน ออกเร็ว เหมียนฟาสต์ฟู้ด สร้างฐานแฟนเยอะ ๆ ภาษาไม่เกลาก็ช่างก่อน แล้วลงขาย เนี่ย ช่องทางทำเงิน

>>845 น้องเขียนมาหลายเรื่องแล้ว ไอดีก่อนจะหนีหายนี่ต้องบอกว่าหลายเรื่องนะ คนตามแต่ละเรื่องก็หลักพันเลยเหอะพวกมึง
กูจำได้ว่าน้องออกมาบอกว่าเรื่องที่สับ นางรีไรท์แล้วนะโว้ย!!!

>>840 กูชอบที่มึงสับว่ะ ถถถถถถถ

แต่ก่อนที่สับกูก็ว่านิยายห่วยแล้วนะ มาทุกวันนี้คือห่วยกว่าเดิมอีก มาตรฐานขาประจำบอร์ดแม่งห่วยลงจริงๆ แต่ก่อนมาเฟียอย่างเคย์เซย์นี่เขียนเก่งนะ เขียนสนุกด้วย กิ่งน้า เครื่องบิน ซ่อนนาม เดธ ก็เขียนอ่านรู้เรื่อง มาสมัยนี้ดูอย่างอีมิแรนด้าที่ออกตัวประหนึ่งรุ่นใหญ่หรือไอ้ตุ๋นกบ คือไม่เข้าขั้นสักคน ยิ่งอีพวกลูกหาบหรือพวกรุ่นใหม่นี่ไปกันใหญ่ นิยายที่กูด่าสาดเสียเทเสียตอนมู้แรกสุดแม่งยังดีกว่านิยายพวกมันเลย แต่เดี๋ยวนี้กูซอฟต์ลงเยอะ คิดคำด่าไม่ค่อยออกแม่งเลยซ้ำๆ คำใหม่ๆ วัยรุ่นก็ใช้ไม่ค่อยเป็นซะละ

น้อนNK จะเป็นดาวดวงใหม่ตามพังporn และเล่าเบียวหรือไม่ โปรดติดตาม

จะว่าไปดาวกระทู้เด็กดวกนี่ก็หลายคนเหลือเกินนะ (เท่าที่กูจำได้)
มารเทา (ปัจจุบันหายสาบสูญ)
นักปฏิวัติ ผู้ริเริ่มการตลาดแบบ negative ให้เป็นกระแส
ตุ๋นกบ ผู้ที่เพิ่งจะคัมแบ็กอย่างยิ่งใหญ่ช่วงปีใหม่หลังจากเก็บตัวไปตั้งแต่บอกว่าพวกวิจารณ์คือพวกทำให้วงการนิยายตกต่ำ
เล่าเบียว&พังporn ผู้ที่ทำให้เกิดชื่อกระทู้นี้
มิรินด้า 5 บาท ผู้จุดกระแสการให้ credit ภาพ
ดอกขาวนักพูดน้ำท่วงทุ่ง

>>852 กูว่าไม่ใช่ดาวดวงใหม่ ก็แค่อิลูกหาบเก่าอวตารมาว่ะ พฤติกรรมการกดไลก์ การตั้งกระทู้ ความฉลาดมันบ่งบอก

พูดถึง NK กูสงสัยว่า NK จะเป็นผู้หญิงว่ะ

เมื่อวานกูว่างเกินไป เลยเอารูปที่มันวาดรูปบ้านป้อมจราจรกลาง 4 แยกมา flip ดู ได้ข้อความออกมาว่า "พี่เกต" "สด" "ส้มตำปูปลาร้า" "ไม่ใส่ผงชูรส" "40" "จ่ายแล้ว" (ตัวแดงๆ ใหญ่ๆ) ทีนี้เลยเอานิ้วในรูปมาประกอบการตัดสินใจ รู้สึกว่ามันเป็นนิ้วผู้หญิง แล้ว NK ก็อาจมาจาก "น้องเกต" ก็ได้

คือกูหลอนๆ อยู่เหมือนกัน เพราะพวกผู้หญิงในบอร์ดนักเขียนนี่ไม่รู้เป็นไง ชอบปลอมตัวเป็นผู้ชายพูดครับ เยอะด้วยนะ ครึ่งต่อครึ่งเลย ทีนี้เลยสงสัยว่า NK นี่ใช่ด้วยหรือเปล่า หรืออาจจะไม่ใช่ก็ได้ ตอนถ่ายอาจให้แฟนช่วยจับกระดาษให้ ลมมันแรง แล้วมืออีกข้างก็ไม่ว่าง กูก็ไม่รู้ว่ะ จะผู้ชายหรือผู้หญิงก็ช่างมันเถอะ ยังไงก็แต่งนิยายได้อิหยังวะเหมือนเดิม

กระทู้ตบกุ๋นนี่พวกมึงใช่ไหม เสียดายมาไม่ทันเม้นที่ลบ มันเขียนอะไรว้า

>>852 ดาวระดับดาวเคราะห์น้อยดิสัส เท่าที่กุเห็นมันก็แค่เด็กที่ห่อทำนุบำรุงหมอยตัวเองจนงอกงาม แล้วก็เอามาโชว์อย่างภาคภูมิใจ แถมคิดในใจไปด้วยว่า "นี่ไงดูดิๆหมอยของกู เจ๋งป๊ะล่า ถามได้นะว่าดูแลยังไง"
ตามด้วยคู่หูเดินมาข้างเคียงที่ช่วยปรบมืออวย "สุดยอดๆทำได้ไงอ่ะเจ้านาย แผล่บๆ"

>>855 อ่านแล้วฮา เดี๋ยวนี้ชักจะออกไปเรื้อนนอกโม่งกันบ่อยเหมือนกันนะ

แต่กูชอบกระทู้นี้มากกว่า https://www.dek-d.com/board/view/3957241/
เพราะกูจำนามแฝงได้ โม่งไหนสักตัวในนี้นี่แหล่ะ ที่บอกว่าจะสับนิยายให้แล้วใช้แอคหลุมชื่อ gusomean (กูใจร้าย) กูพูดถูกป่าว แสดงตัวออกมาตอบหน่อยดิ๊

>>857 โซมีนคือกูเองจ้า

>>852 พูดถึงเรื่องนี้แต่ไม่มีชื่อมาเฟียบอร์ดระดับก๊อดฟาเธอร์อย่างเคย์เซย์ (สถานะ: ไปแล้วไปลับ) กูจะไม่ทน

>>859 ใจเย็ดๆ ไปแล้วไปลับนั่นมันตายมึงก็แรงไป

>>857 อ่านมู้ละขำน้องNKอีกละ กูว่าจะเลิกยุ่งกับมันแล้วนะ แต่น้องมันมีสกิลดูดตีนกูสูงมาก เห็นแล้วคันมือ

>>861 เมินๆ ไป เด็กมันอยากได้ซีน มันคงคิดว่าตัวเองหล่อชิบหายล่ะตอนนี้

>>859 เขารวมดาราแค่ยุคปัจจุบันกับกลางเก่ากลางใหม่ป่าว ถ้ามึงจะนับยุคเคซวยเรืองอำนาจด้วย กูเกรงว่าไอ้พวกเด็กๆ ที่วนเวียนในบอร์ดตอนนี้ บางทีอาจจะยังดีดลูกแก้วโดดหนังยางกันอยู่ ดีไม่ดีบางคนแม่งยังไม่เกิดด้วยซ้ำ

มะกี้ไปดูกระทู้โซมีนอีกทีเห็นความเห็น 6-1 ของ NK แล้วแม่ง อีนี่ใจบางจริงๆ ขนาดกูถามเบาๆ ยังเป็นขนาดนั้น ถ้าเจอด่ากราดตรงหน้านิยายนี่ ไม่หนีไปฆ่าตัวตายเลยรึไงวะ

ปล.หีมะโดนไปแล้ว รายต่อไปใครดี มะนาวมาโซไหม

>>863 ว่าจะสับอยู่ เข้าไปอ่านมา 3-3 ตอนละ แต่กูขอนอนก่อน ใครจะสับสับก่อนได้เลย ถ้ามีอิหยังวะอวาร์ด ฝ่ายชายกูมอบให้เอ็นควย ส่วนฝ่ายหญิงกูขอมอบให้อีแดง อ่านแล้วถามตัวเองหลายครั้งว่า อิหยังวะ กูอ่านอะไรอยู่นิ เซลล์สมองกระจายจนต้องขอนอนพัก

>>861 มันจ๋อยๆลงแบ้วนะคงเริ่มรู้แล้วว่านิยายตัวเองในมุมมองคนอื่นมันเป็นไง แถมมีการตัดพ้อ ว่ามู้คนอื่นทำร้ายจิตใจรัวๆถถถถ เปราะบางชิบ

เพื่อนโม่ง กูอยากบอกว่า มีโม่งเคยสับนิยายของ nakarin ไปแล้วนะ (กูหมายถึงเจ้าของเรื่องใน >>836) สมัยก่อนตอนนั้นเหมือนคนสับจะทีเล่นทีจริง พูดชมแบบเป็นมุกตลกขำๆ เพราะเห็นแก่ความพยายามที่เจ้าตัวแต่งเรื่องออกมาได้ยาวเหยียด (กูยังจำเรื่องที่มึงอวยลิฟท์ระดับน้ำได้นะเว้ย) คราวนี้เขากลับมาอีกครั้งในชื่อ nakarinOo (นครินทร์ดับเบิ้ลโอ) คือกูมีความคาดหวังเหมือนกันนะ ว่ามันจะเลิกแต่งนิยายน้ำเยอะแบบเรื่องที่โดนสับตอนนั้น

"แต่ ไม่ คิด ว่า มัน จะ หัน มา แต่ง แนว ไลท์ โน เวล แบบ นี้ !!" โม่งมะม่วงตะโกนเป็นจังหวะทีละคำ เอามือกุมหน้าด้วยความสิ้นหวัง

ลูกหาบที่พวกมึงพูดถึงใครบ้างวะ กูขอเข้าไปอ่านนิยายบ้างว่าจะเป็นยังไง เหมือนน้องอวตารหรือเปล่า

>>838 นานิ

>>836 ลองอ่านละเจอ ! รัวๆ ละปวดหัว สงสัยว่าไอ้ตัวละครพวกนี้แม่งจะตะโกนควยไรนักหนา เพลาๆ ลงบ้างก้ได้นะ!!

คำพูดจากปากของคนที่เข้ามาให้โม่งรุมโทรมถึงที่
https://i.imgur.com/BSq9cPK.png

กุจะรอมันมาโฆษณานิยายในบอร์ด ถ้าเขียนดีก็จะชม ถ้าเหี้ยกุจะด่าให้ไม่กล้าจับปากกาอีก

>>870 เอะอะก็หงายการ์ดโรคซึมเศร้าอีกแล้ว

ทำไมมู้นี้ไหลไวจังวะ ยังไม่เดือนดีก็ปาไปแปดร้อยกว่าละ

มีดาวรุ่งเสนอหน้ามาบ่อย มู้เลยวิ่งไว

>>869 ครับจะไปลดลงให้พอดีตอนนั้นติดมาจากเรื่องเก่าครับ

นักเขียนเห่อหมอยเดี๋ยวนี้เปราะบางกับเกรี้ยวกราดกันจังวะ ฝีมือต่ำเตี้ยแต่อีโก้สูงลิ่ว กากแล้วไม่พยายามขวนขวายศึกษา ใครวิจารณ์น้อนด่ากลับแม่งลูกเดียว วงการมััััััันเลยถดถอยลงเรื่อยๆ นิยายเหี้ยๆเมื่อก่อนยังดีกว่าตอนนี้หลายเท่า เดี๋ยวนี้ไม่ใช่เขียนนิยายไม่เก่งแต่แม่งเขียนกันไม่เป็นเลยสัส

>>873 กระทู้เริ่มรันวันที่ 11 ท้ายปีก่อน ข้ามปีมาได้ 3 วัน ล่อไปเกือบ 900 ยังไม่ถึงเดือนแม่งมู้จะเต็มแล้ว ส่วนหนึ่งเป็นเพราะทีมสับที่ว่างช่วงปีใหม่เข้ามาสับด้วย กระทู้เลยคึกคักดี (เรื่องพวกหน้าใหม่ไฟแรงก็เหมือนกัน เข้ามาล่อตีนหลายคน)

นุ้งเล่าเบียวมาแว้วววว

มู้โซมีน nk โดนจวกเข้าไป ลบเมนต์หนีไปแล้วว่ะ 55555555

กูก็ว่ามู้นี้มันเร็ว สายเมาท์เยอะขึ้นปะ เห็นเมาท์กันรัวๆ (กูด้วย) อย่างที่บอกตอนแรกกูคิดว่าน่าจะมีพวกเด็กดวกอพยพมาพอสมควร มู้ก่อนก็มีบ้างนะ แต่ไม่เมาท์กันติดลมบนขนาดนี้ จะว่ามีเบียวท็อปฟอร์มเลยพูดถึงกันก็ไม่น่าใช่ เพราะกูว่าเด็กเบียวท็อปฟอร์มแม่งก็มีกันทุกเดือน

เดี๋ยวนะมึง 555 กูถามจีงนะ ทำไมช่วงนี้กระทู้มีสาระในบอร์ดมันเยอะขึ้น อย่าบอกนะว่าพวกมึงเอานอนเมมไปตั้งกระทู้กัน

>>881 ใช่ 5555555555555555

ทำดีแล้ว กูก็สิงทั้งบอร์ดทั้งโม่งมาตลอด แต่ไม่ต้องอะไรกับกูนะ เพราะกูก็ปากหมาเหมือนกันแหละ กูว่าบอร์ดเด็กดีมันเป็นที่อยู่ของเด็กแอ๊บแบ๊วแต่นิสัยชั่วอะ ในบอร์ดพูดดี ยอมรับข้อเสียที่เขาติได้ แต่ในทวิตส่วนตัวร้อนเป็นไฟ ด่าเก่งจนกูยอม

กูเองก็ผันตัวมาเป็นนอนเมมแล้วเหมือนกัน มันจะได้สนใจเนื้อหากระทู้มากกว่าชื่อคนตั้ง (ถ้าเอาเมมโพส บางคนแม่งอคติทันที แถมตามไปจับผิดนิยายกุด้วย) ไปๆ มาๆ คอนเซปของโม่ง มันดู work สำหรับบอร์ดบนดินแบบเด็กดวกได้ยังไงก็ไม่รู้วะ อาจจะแย่อยู่อย่างนึงเวลามีคนคอสเพลย์หรือสวมรอยเป็นเราอะ ทำได้ง่ายๆ เลย แค่พิมพ์ชื่อให้เหมือนกัน

กูก็ว่างั้นเหมือนกัน จริง ๆ ก็ไม่เคยโดนโม่งสับหรอก แต่อ่านที่พวกมึงสับกันก็เห็นด้วยนะ กูก็รำคาญบอร์ดเด็กดีมานานแล้ว ไม่ได้รำคาญที่คอนเซ็ปต์บอร์ดนะ แต่รำคาญสมาชิกบอร์ด อยากตั้งกระทู้ดึงสติพวกมันสักรอบก็ไม่กล้า อีดอกขาวนี่ก็อยู่ยงคงกระพัน และเข้ามาเฉพาะบอร์ดที่มีดราม่าด้วยนะ 555 บางคนเห็นว่าโตเข้าหน่อยก็เข้ามาฉอด มาสอน ทำมาเป็นแนะนำ บางทีก็ทำตัวเป็นมาเฟีย (ก็น่าจะรู้ว่าใคร) บางคนก็จอมแอ๊บ ฉันว่าอย่างนั้น ฉันว่าอย่างนี้ แต่เคยโดนแหกตอนที่นอนเมมมาฉะกับคนอื่น

สรุปคือบอร์ดเด็กดีมันก็วน ๆ อยู่แบบนี้ เด็กเห่อหมอยก็มีมาเรื่อย ๆ กูอยู่ยุคเมื่อเจ็ดแปดปีที่แล้วรู้สึกได้ว่าสนุกกว่านี้ เราโตได้จากกระทู้ในบอร์ดเด็กดี แต่บอร์ดทุกวันนี้มีแต่อะไรก็ไม่รู้ เล่นโม่งยังจะดีกว่า 5555

>>878 ครับ.....

>>870 นี่คือคำพูดคำจาของคนที่เป็นผู้ใหญ่?

>>887 (ปล.ผมหมายถึงคนที่เอามาโพสต์น่ะ ผมไม่ใช่เพื่อนเล่นคุณ คนที่วันๆเอาแต่ด่าจิกกัดมันมีอะไรดีครับ ผมว่านะ บางคนนี่อายุน้อยกว่าผมเยอะ เรียกผมโปกเนี่ยคุณรู้จักตัวจริงผมเหรอ คนที่เขารู้จักกันดียังไม่เรียกกันอย่างนี้ครับ [คุณโตได้แล้วครับ] ผมโตนานแล้ว ชีวิตเราเนี่ย เราควรจะเป็นผู้ช่วยครับ ผมทำเพื่อช่วยเหลือ ไม่ใช่ทำเพื่อทำลาย มีเวลาไปทำอะไรที่มันสร้างสรรค์เถอะครับ ถ้าคุณคิดว่าคุณมีวุฒิภาวะพอที่จะคุยกับผมในเวอร์ชั่นนี้
ลูกผู้ชายตัวจริงเขาไม่ได้วัดกันที่น้ำลายครับ เขาวัดกันที่ใครทำประโยชน์ได้มากกว่ากัน มารยาทมีด้วยครับ ไม่ใช่ว่าสักแต่จะด่าจะว่าใคร คุณมีเสรีภาพในการโพสต์ แต่คุณไม่ควรมาโพสต์โดยที่ส่อให้ตรงถึงบุคคลเดียวครับ มันล่วงละเมิดเสรีภาพของผู้อื่น ถ้าผมเป็นเด็กเห่อหมอย คุณก็คงเป็นสเปริมครับ เอาเวลาไปวางแผนชีวิตเถอะครับ ชีวิตเรามันไม่ได้มีทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบมากมายหรอกนะครับ คุณเอาเวลามาด่าผมเนี่ย คุณได้อะไร เงิน? คุณสับผมผมได้ความรู้ มีเงินก็ลองลงทุนดูครับ รัฐบาลยุคนี้มันโคลงเคลง ซื้อหุ้นซื้อทองเก็บไว้เก็งกำไรเหมาะกว่าครับ หุ้นPTT กำลังขึ้น ลองซื้อดูไหมครับ ไม่ก็ทองแท่ง ราคาขายออกตอนนี้แค่สองหมื่นสองบาท ซื้อเก็บไว้ พอราคามันพุ่งสูงมากๆ ค่อยขาย

ว้าว ขอบคุณนะที่ริอ่านมาสอน ปรบมือให้บัวใต้ตมด้วย

>>889 ปรบมือให้วิญญาณเมล็ดบัวด้วยครับ

>>888 เล่าเบียวถ้าเมิงอายุเยอะยิ่งไม่น่าอภัย ไปหาหมอเถอะกุว่าเมิ่งมีปัญหาแล้ว แต่ดูจากสติปัญญาที่แสดงออกมาเมิงไม่เกิน ม.ต้น
ส่วนที่นี่เมิงเอาผลงามมายัน เมิงเขียนดี เขาก็เลิกด่าเมิง อย่ามาบ้าขี้ฟัน

>>888 ตัวจริงหรือปั่นวะเนี่ย บ่องตงโคตรงี่เง่าโยงมั่วไปเรื่อยไม่ได้ดูฉลาดนะมันสะเหล่อมากๆ ถ้าวัดกันที่ประโยชน์ โม่งสับมีประโยชน์กว่านิยายเล่าเบียวหัวโปกชัวร์กูฟันธง

>>891 คุณเอาอะไรมาเป็นไม้บรรทัดวัตสติปัญญาผมครับ ผลงานที่คุณได้รับรู้ในตอนแรก ผมนำคำติไปพัฒนาให้ดียิ่งขึ้นแล้วครับ ขอบคุณครับ

เห็นในบอร์ดเดี๋ยวก็บอกว่าคนอื่นไม่สมควรเกิดมา เอาความกล้ามาจากที่ไหนถึงทำให้ตัดสินคนได้ขนาดนั้น ทัศนคติมีปัญหาหนักมาก บอกว่าโม่งชั้นต่ำแต่ตัวเองคอยมามอนิเตอร์ส่องโม่งตลอดเวลา ย้อนแย้งจนกูไม่รู้จะพูดอะไรดี นอกจากว้าวว คนอะไร toxic ได้ขนาดนี้ ไปหาหมอหรือจิตวิทยาคลีนิคเพื่อปรับทัศนคติตัวเองบ้างเถอะ

>>893 เมิงมั่นใจก็โฆษณานิยายในบอร์ดนักเขียนสิ เดี๋ยวกุเข้าไปสับให้ เขียนดีกุชม เขียนเหี้ยกุด่า

และมึงคิดว่าโม่งสับทุกคนลืมตาตื่นขึ้นมาก็สับนิยายได้เลยเหรอ มึงคิดว่ากูต้องสะสมองค์ความรู้ขนาดไหนถึงจะสับนิยายทั้งแฟนตาซี นิยายรัก จีนโบราณ สืบสวน ฯลฯ ตามที่ให้สับกันมาได้ มึงคิดว่ากูเริ่มอ่านมาเมื่อสองเดือนก่อนหรือไง กูไม่เคยอวดตัวหรอกว่ารู้เยอะ อ่านมาเยอะ เคยผ่านประสบการณ์อะไรมาบ้างถึงเอามาสับได้ กูอาจจะจบตรงสายเรียนได้ A การอ่านจับใจความ วิชาการวิจารณ์ ตรรกศาสตร์ ปรัชญา การตลาด มนุษยวิทยา จิตวิทยาสังคม การบรรณาธิกรมาก็ได้ รำคาญความน้ำเต็มแก้ว ความรู้เยอะมาก งงในงงว่ามั่นหน้ามาจากไหนถึง judge เก่ง ตัวกูเองยังต้องอ่านตลอดเวลาเพื่อสั่งสมองค์ความรู้เลย แถมยังไม่มีความคิดจะบอกใครต่อใครด้วยซ้ำว่าไม่สมควรเกิดมา มึงเป็นใครมาจากไหนเหรอ???

คนแบบนี้ไม่มีค่าให้กูสนใจแล้วว่ะ วุฒิภาวะต่ำเกินไป นิยายก็กาก ถ้ามึงมี issue เรื่องอายุมากนัก กูบอกให้ก็ได้ว่ากูอาจแก่กว่าพ่อมึงอีก และหน้าฉากของกูข้างนอกบอกเลยว่ามึงคาดไม่ถึงหรอก เอาไว้นิยายมึงติดอันดับเมื่อไหร่แล้วค่อยกลับมาปากดีนะ ไอ้กระจอก

>>897 หวัดดีค่ะลุงตู่

>>897 ย้ายไปหมวดเดียวกับน้อนNคิลก็ติดอันดับแล้วป่ะวะ ระวังเปิดช่องให้มันมีข้ออ้างปากดีนะเว้ยถถถ

>>892 นิยายผมยังมีความรู้เรื่อง "ฮวาชา/จรวดจีน/ทามาฮากาเนะ(พิมพ์ผิดขออภัย)" เลยครับ รู้จักฮวาชาไหมครับ ฮวาชา เป็นอาวุธของเกาหลีที่มีไว้สำหรับต่อต้านซามูไร เป็นคล้ายๆกับท่อหลายๆอันประมาณ200กระบอกมารวมกัน ใส่ลูกศรกับดินปืนออกไป ใช้เวลาประมาณ 5 วินาทีถึงจะยิงหมด และมันเป็นอาวุธที่น่ากลัวมาก เน้นการทำลายทหารทุกรูปแบบ จรวดจีน เป็นกระบอกไม้ไผ่ผูกติดกับลำไผ่ ข้างในบรรจุดินปืน มีชนวนงอกออกมา เน้นการทำลานฐานที่มั่น ทามาฮากาเนะเป็นวัฒนธรรมการตีดาบของญี่ปุ่นซึ่งจะเริ่มจาก สำริด(Bronze)-ยุคนี้ดาบสำริดเป็นอะไรที่อ่อนมาก การใช้ดาบสำริดที่มีชื่อเสียงคือ ทัพฉิน แต่มีเกราะที่สามารถต่อกรกับมันได้ คือ เกราะหนัง เหล็ก(Iron)-ก็ค่อยแข็งขึ้นมาหน่อย ใช้งานได้นานกว่ามาก เหล็กกล้า(Steel)-เป็นการตีเหล็กธรรมดาจาก Iron ให้เป็น Steel โดยผสม Carbon ลงไปใน Iron แล้วก็ได้ Steel1 จากนั้นก็มีการผสม Iron ลงไปใน Steel เป็น Steel2 จากนั้นก็มี Cold Steel ซึ่งเป็นการนำ Steel ร้อนๆแดงๆ แช่ลงในน้ำเย็น ดาบประเภทนี้ได้แก่ ดาบยาวยุโรป และดาบซามูไร ครับ แล้วญี่ปุ่นก็มีการนำแร่ทามาเกะฮาเนะผสมลงไป แล้วตีให้บางๆแล้วเอาขึ้นมาทับ แล้วตีซ้ำไปเรื่อยๆ จนพอใจ
อ้างอิง https://www.youtube.com/watch?v=vGenWRgX9SE
และ
https://www.youtube.com/watch?v=-iBv_LTZnMI

>>897 นิยายมันแนวแฟนตาซี ลองมันหน้าด้านย้ายไปอยู่ ระทึกขวัญ สืบสวน ไซไฟ กูจะด่าแม่งให้เสียคนเลย มึงอยากอ่านซามูไรยุคหินโดนผีแมมมอธหลอกระหว่างสืบหามนุษย์ถ้ำ serial killer เหรอ

อย่าถามอีกนะ ว่าทำไมมู้ไหลไว

เริ่มเลอะเทอะขึ้นเรื่อยๆ เอาเป็นว่าน้องเล่าเบียวอย่าเพิ่งเปลี่ยนตัวเองนะ รักษาแนวคิดแบบนี้เอาไว้ บอร์ดโม่งต้องการคนตรรกะแบบน้องคอยเติมไฟ โผล่มาแต่ละทีโคตรพีค กูจะได้มีเรื่องมันส์ๆไว้อ่าน

ลงชื่อ โม่งเห็บหมา

สมชื่อมู้จริงๆไอ้สัส ขนาดจะเต็มแล้วยังวนกลับมาเรื่องเดิมซ้ำซาก มู้หน้าก็ช่วยกันคิดชื่อไว้ล่ะ

ทุกวันนี้กูก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมต้องซามูไรยุคหินวะ?

>>901 ผมนึกถึงตอนที่ผมเคยเอาฟิคไปติดหมวดมีสาระ พอคิดได้ก็รีบเอาออกเลย ถ้ามีไทม์แมชชีนอยากจะไปแก้นิยายที่เขียนไว้ตอนนั้นจริงๆ ตอนนั้นผมโง่และเบียวกว่านี้เยอะ ถ้าอยากฟังเดี๋ยวผมมาเล่าให้ฟัง

>>905 ให้มันห่างจากยุคปกติครับ จะได้จินตนาการได้เจ้มจ้น ผมคิดได้ไงอีกแล้ว ทำอะไรไม่คิดประจำ

นิยายเด็กดีบทที่ 25 (DDN XXV) The Awaken of จูนิเบียว โม่งสับอย่าเพิ่งเหี่ยว เจี๊ยวผมเพิ่งผงาด การกลับมาของน้ำเต็มแก้ว แต่มึงเต็มสองแก้วแล้วนะไอ้สัส!

กำลังอ่านสับนิยายมันส์ๆ เลื่อนลงมาเรื่อยๆ นี่มันอะไรวะเนี่ย!
กูยอมใจว่ะ มู้วิ่งโคตรเร็ว
และกูอุตส่าห์ดีใจที่จบเรื่องน้องเล่าไปแล้ว
ไม่ทันไร กลับมาอีก ทำกูอึ้งอีกรอบคือ น้องเล่าก็บ้าจี๋แสดงตัวอีกแล้วครับท่าน
—กูคือคนที่พูดแบบนี้ และจะพูดแบบนี้อีกถ้ามันวนกลับมาแบบเดิม—

>>908 โหวตอันนี้ +1 เสียง (อย่าลืมนับโหวตไว้ด้วย)

กูโคตรชอบโม่ง's culture อันนี้เลยนะ ประเภทออกมาโหวตชื่อภาคต่อไปของมู้ช่วง 100 ความเห็นสุดท้ายเนี่ย

>>908 เอาชื่อนี้

>>908 +1

>>896 อีเหี้ย มึงช่วยกูบ้างสิ กูเรียนสายวรรณกรรม วิชาเกี่ยวกับสายกูไม่เคยได้ A เลยหีหมา เทอมที่แล้วเพิ่งถอนวรรณกรรมฝรั่งหนีตายออกมา ร้องไห้แร้วนะ

>>908 กุอ่านแล้วชอบมาก อะไรผงาด ๆ กำลังอยู่ในกระแส กำเนิดใหม่น้ำสองแก้ว ฟังแล้วรู้เลยว่าเหี้ยกว่าน้ำเต็มแก้ว

คงจะได้ขึ้นบทใหม่จันทร์หน้าละมั้ง

>>908 +1 ด้วยอีกคน

เชี่ยยมู้ไหลรัวๆกูงดเข้าคืนแค่เดียวพลาดอะไรไปเยอะเบยยย

อ้าว อีพอร์นฮับเคยเขียนนิยายแชทลอกพล็อตเรื่อง again ของจอยลดาแล้วอ้างว่าพล็อตแบบนี้มีเยอะแยะเหรอจ๊ะ เห็นกลุ่มวายกำลังด่ากันอยู่ :)

https://www.dek-d.com/board/view/3957351/ โม่งเปิดทุบสับแว้ว (กุว่าไอ้ยุริมันเกี้ยวกาดขึ้นนะ เพราะติดจากโม่งไป หรือจริงๆมันอัดอั้นกะดอกขาวมานาน55555)
>>913 เรื่องชื่อมู้กูเห็นเคยมีเคยพูดถึงไว้ตรงนี้>>618 (แต่กุชอบของมึงมากกว่าแฮะ)

>>918 อ่านแล้วอยากเผือก แต่มันเป็นเรื่องนอกเว็บเด็กดวกเลยเปลี่ยนใจละ

>>919 ไม่ใช่แค่ยูริหรอก กูว่าแม่งค่อนบอร์ดอะที่ต้องทนอีนี่

>>919 618อันนั้นกูไม่ได้ตั้งชื่อ กูแค่ด่าพวกเด็กดวก

>>918 กลุ่มไหนครับ ขอลิ้งค์ด่วน ๆ เลย จะเข้าไปแถ เอ้ย! ชี้แจง

>>921 มีคนบอกว่าเหมาะเอามาตั้งชื่อมู้>>620

กระทู้ไหลเร็วมาก เพราะมีคนบางจำพวกอยู่ในบอร์ด แล้วคนพวกนี้ก็มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน...
https://i.imgur.com/L8x5sKd.jpg

>>918 คู้ณ ตอบผมหน่อยซี ไม่ใช่เข้ามาทิ้งขี้ให้คนเขาเกลียดผมเล่นแบบนี้ คู้ณ

>>919 อีดอกขาวแม่ม แค่แปะนิยายให้สับนี่มันไม่เข้าใจตรงส่วนไหน ง่าววว ภาษาที่สวยงามต้องแบบของมันปะ

>>926 มึงผิดเองที่ไม่สามารถเข้าถึงโลกของเจ๊แก (กูก็แม่งเข้าไม่ถึงเหมือนกัน) บางทีเราอาจต้องเขียนข้อความให้มีคุณสมบัติครบ 5 ส. แบบน้องเกศรินในนิยายของเจ๊ คือต้อง สวยงาม สดใส สุนทรีย์ สว่างไสว เสน่ห์มากล้น

เป็นครั้งแรกที่กูอ่านเม้นดอกขาวโดยไม่เลื่อนผ่าน อ่านจบถึงกับร้องเหี้ยในใจ

ดูๆไปกูว่าเด็กดวกแม่งศูนย์รวมคนบ้า คนสติไม่ดีชัดๆเลย

>>928 คนสติดี ๆ เขาไม่มานั่งเฝ้าบอร์ดหรอก เอาเวลาไปพัฒนา ปั่นงานอัพโน่น ตะกี้ลองของในกระทู้โซมีนไปเรื่องนึง หมั่นมั่นหน้านัก อ่านแล้วกูไปไม่เป็นเลย ว่าเจ้ดอกไร้ทักษะบรรยายแล้วนะ ไอ้นี่พังกว่าอีก มึงจะใส่ตัวเลขมาทำไมเยอะแยะ ไม่ได้ดูฉลาดเลย โชคดีโซมีน สับถูกของไอ้นี่กูว่ามึงต้องกอบพาราพลางสับไปพลางบ้างละ

>>929 มึงต้องอ่านคนเดียวกันกูแน่ ข้อเสียของมึงคือเขียนนิยายเหมือนนิยายแชท ตรงนี้มึงไม่รู้หรือหลอกตัวเองอิเหี้ย อ่านแล้วแม่ง กูเข้าไปทำห่าไรฟ่ะ

>>929 เท่าที่เคยอ่านมาในกระทู้นี้ทุกภาคนะ กูยังยืนยันคำเดิมอันดับ 1 เหี้ยที่สุดในใจ คือเรื่อง เรื่องไรวะจำชื่อไม่ได้ แต่ที่จำได้แม่นคือพระเอกตะโกนในฉากต่อสู้ว่า "ย๊ากกกกกกก ฉัวๆ กุดุสๆๆ ฉัวๆ กุดุสๆ" ทั้งฉากมีแค่นั้นจริงๆ ละดูมันเขียนชื่อสกิลคือเขียนถูกแค่คำแรก ที่เหลือเขียนผิดรวดตั้งแต่คำที่ 2 ยันจบตอน กูแม่งอ่านแล้วอยากตาย

คือมันเลียนเสียงผิดจาก กุรุ กุรุ (SFX ของการกลิ้งในภาษาญี่ปุ่น) มาเป็นกุดุสๆ กูเลยแม่งจำติดตามาจนถึงทุกวันนี้ อ้างอิงจากวิดีโอนี้ตอนนาทีที่ 1:24 https://www.youtube.com/watch?v=O7DKt70FZH0 (อันนี้เพลงเรียน Japanese onomatopoeia ของกุเอง)

ส่วนนี่ตัวอย่างส่วนหนึ่งของนิยายที่ว่า (ปัจจุบันลบเรื่องหนีความอับอายไปแล้ว)
https://i.imgur.com/V9o2uxs.png

เดี๋ยวกูเอานิยายเบียวไปให้โซมีนสับบ้าง

>>931 นิยายโดนลบไปแล้วไอ้ฉัวฉัว กุดุสกุดุสเนี่ย

>>933 กูเขียนไว้ในคอมเมนต์ตัวเองแล้วเหมือนกันนะ ว่ามันลบไปแล้ว แต่โดนบอร์ดยุบข้อความ ต้องกด See full post ก่อนถึงจะเห็น เรื่องนี้เหี้ยสุดแล้ว โดยเฉพาะเรื่องใช้เสียง SFX ในฉากต่อสู้เนี่ย กูยอมรับไม่ได้

กูเข้าไปส่องนิยายฟิสิกส์นั่นมาละ เห็นที่มันมาตอบในมู้ก็หมดอารมณ์จะสับแล้วไอ้ชิบหาย อีโก้สูงมาเลย เป็นภาระของกูเหรอที่มึงใช้ศัพท์เฉพาะแล้วให้กูไปกูเกิลหาเอาเองอ่ะ เขียนแบบทรงเดียวกับเอ็นควยเลย วงเล็บชื่อหลังคำพูดตัวละคร เขียนกากสัสแต่ไม่รู้ตัว มีแต่น้ำเต็มแก้ว พวกมึงเป็นดา เอ็นโดฟินหรือไง

>>935 กูคันตีนตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เลื่อนลงไปเจอไอ้เหี้ยนี่โคตรมั่นหน้า แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าปล่อยเบลอดีกว่า อีโก้แรงอวดเก่งแบบนี้ สมควรถูกปล่อยให้อยู่ในกะลาต่อไป

>>935 กูนี้รีบตาม อ่านเม้นแล้วอีโก้สูงจริง ส่วนคนอ่านมีทั้งอวยทั้งด่า กูเลยพิสูจน์เอง เปิดบทนำสำนวนค่อนข้างแย่แต่พอทน ที่ปิดทันทีเพราะวงเล็บหลังบทสนทนานี่แหละ มันไม่ได้นะอิดวกส์

แค่ใช้คำเฉพาะแล้วมาโอ่ว่าข้านี่เจ๋งไม่ได้ทำให้มันดูมีความรู้ขึ้นเลย เสือกจะดูงี่เง่าเพราะมึงแค่ยัดศัพท์เฉพาะเยอะๆแต่ไม่มีปัญญาทำให้คนอ่านเข้าใจได้มันก็สูญเปล่า
แถมมีการมาโชว์พาวบอก จะอ่านนิยายฉันได้ต้องเข้า กูเกิลบ่อยนะ (กุถาม!!!นิยายบ้าอะไรต้องอ่านอากู๋ควบไปด้วยวะ นั่นแสดงว่ามึงอ่ะถ่ายทอดเนื้อหาไม่เป็น แบบนั้นมันไม่ได้ต่างอะไรกับอิเล่าเปียวที่พอเถียงทีก็สักแต่คว้าหยิบข้อมูลมาโปะๆน่ะแหละ)
ตั้งแต่กูอ่านหนังสือมา (กุหมายถึง "นิยายที่เป็นเล่มจริงๆ" ) มีอย่างไหนเขาเทข้อมูลมากองโผละเป็นขี้ๆแล้วพูดว่า เอ้านี่ ข้อมูลนิยายกุ ยัดใส่สมองพวกมึงแล้วจำๆไว้ซะ!
ห่วยเสียอรรถรสชิบหาย เป็นกูคงไม่อ่านแม่ง

นิยายฟิสิกส์อะไรนั่นคือเบียวสัส ๆ มีแต่น้ำไม่มีเนื้อ แต่แม่งยังขายแพคเกจได้แล้วมีคนซื้อ 555 จริง ๆ นักอ่านที่ร้อนวิชามาเขียนนิยายก็มีแบบนี้เยอะ อีพวกน้ำเต็มแก้วตั้งแต่หัดเดิน นิยายของชั้นอ่านยากนะ ชั้นสูงนะ พวกแกอ่านไม่เข้าใจก็แสดงว่าแกไม่มีสกิลไงล่ะเฟ้ยยยย แต่จริง ๆ แม่งก็แค่คนเบียว ๆ ที่อยากมาเขียนนิยาย เอาเป็นว่าเขียนอีกเยอะ ๆ นะหนู เขียนภาษาคนให้อ่านรู้เรื่องอะ ออกจากกะลาซะบั้งอีควาย

เริ่มสับกี่โมงวะ กูรออ่านตั้งแต่เช้าแล้วเนี่ย

ดอกขาวดิ้นแผ่ดๆๆ แพล่มน้ำยาวเป็นหางว่าว กับนิยายขนาดนี้มัย

>>934 ถนนแยมขาวสไตล์สินะ

>>931 เออ ไอ้กุดะๆๆ ฉัวๆ นี่ตอนแรกกูคิดว่าเป็นนิยายแปลจากญี่ปุ่น Sfx ถึงได้มาแปลกๆ ตามไปตามมาสักพัก ร้องแม่ม ไอ้เหี้ยยยยยยย นิยายลงdekdok เดี๋ยว นี่ มัน พัฒ นา ไป ขนาด นี้ แล้ว เหรอ วะะะะะ

>>941 กุสงสารความใสซื่อของนาง ขนาดคนพิมพ์แซะหลอกด่าก็ยังจับใจความไม่ได้/ใครก๋ได้ไล่มันกลับไปคุยกับคนตัวเป็นๆในชีวิตจริงให้รู้เรื่องก่อนเถิ้ดดแล้วค่อยกลับมาคุยในโลกโซเชียล

ไอ้นิยายฟิสิกส์นั่นแม่งจะให้คนอ่านไปกูเกิ้ลเองก็ไม่ใช่แล้ว ปกติถ้านิยายมีศัพท์เฉพาะมันต้องมีเชิงอรรถอธิบาย อีคนเขียนมันเคยอ่านนิยายเปล่าเนี่ย

อยากเขียนนิยายศัพท์เฉพาะทาง แต่ไม่มีปัญญาทำให้คนอ่านเข้าใจ เลยต้องให้ไปเปิดกูเกิ้ลหาเอาเอง บราโว่ววว

>>927 ขอลิงก์หน่อยฮะ
>>925 คู๊ณณณณณณ///โดนต่อย
>>944 ผมอยากเจอดอกขาวตัวจริงอะ ผมว่าผมzzZ///ตื่นๆ
>>931 ช่วยบอกผมทีว่ามันคือนิยาย ไม่ใช่เนื้อเพลง

>>940 รอต่อไป กูยังไม่ตื่นดี ขอนอนต่ออีกแปป

>>948 ฝันดีฮะ

แวะมาทักทายว่ามู้นี้เต็มโคตรเร็ว ปลื้มใจจัง

KY
ถามหน่อย สมมติมึงเป็นนักวาด วาดรูปอยู่ในระดับเปิดรับคอมมิชชั่นได้

แล้วมีคนวิจารณ์รูปมึงวาดขายว่า ขาด ๆ เกิน ๆ ตรงนั้นตรงนี้ ซึ่งฟังดูดี และมีเหตุผล

แต่คนวิจารณ์นั้นฝีมือวาดรูปเหมือน อิเจ๊มิรัน

มึงจะรู้สึกอิหยังวะนิด ๆ มั้ย?

>>951 คำถามประเภทนี้ กูว่ามึงถามผิดที่ละ รอดู 5555

>>951 ขอเชิญห้อง subculture จ้า

อ้าว ตื่นมาโดนคนบ้าหาว่าเป็นคนบ้าซะงั้น ไม่รู้จะโกรธหรือจะขำดี เอาเป็นว่าขำแล้วกัน ก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองเขียนอะไรอ่านไม่รู้เรื่องนะเนี่ย ไม่รู้จะมีรีแอคชั่นยังไงดี นอกจาก ว้าว ว้าว ว้าว ว้าววววว

>>952 กูพูดถึงเรื่องรูปวาด ไม่ใช่นิยายนะ

>>953 เออ เดี๋ยวไปๆ

>>951 มึงจงปล่อยมันไป ถ้าคนนั้นสกิลดีกว่ามึงก็ค่อยรับฟัง แต่ถ้าสกิลต่ำกว่าแล้วทำเหมือนรู้ดีมาก มึงก็ปล่อยผ่านไป อย่าไปสนใจมัน

>>951 มันอาจมีความรู้แต่ไร้ฝีมือ มึงต้องฟังหลายเสียงๆว่ะ แต่ถ้าวาดกากแบบอิเจ๊กูไม่สนใจนะพวกดีแต่เขือ ฝึกวาดยังไงวะฝีมือไม่ดีขึ้นเลยสัสถถ เชื่อมันแล้วกากตามกูเคืองนะเว้ย

>>957 กูเกลียดตรรกะแบบนี้ว่ะ กูทำพิซซ่าไม่เป็น ห้ามกูด่าคนทำพิซซ่ารสหมาไม่แดกเหรอ ไอ้ที่สับ ๆ กันในนี้ ก็ไม่ใช่ว่าเก่งกาจระดับเทพ บางคนเขียนได้ไม่ถึงครึ่งของนิยายที่สับด้วยซ้ำ

เกี่ยวกับคำวิจารณ์นี่ตอบยากว่ะ

กูเป็นคนนึงนะที่วิจารณ์นิยาย/ภาพวาดเก่งกว่าเขียน/วาดเองเหมือนเหมือนกัน(ถ้าพูดถึงนิยาย กูเคยสับในมู้บทก่อน ๆ แต่หยุดไปนานมากละ) ขอตอบละกันว่า...

ถ้าคนวิจารณ์กากกว่ามึงแล้วมาแค่เดี่ยว ๆ คนเดียวกูให้ปล่อยผ่าน(เว้นเสียแต่ว่าคนที่มาวิจารณ์/คอมเม้นต์ให้มึงมีแต่ติ่งมึง อันนี้ลองคิดดูก่อน) แต่ถ้าหลาย ๆ คนมันบอกมึงไปทางเดียวกันอันนี้มึงควรมองข้ามฝีมือไอ้คนวิจารณ์แล้วคิดดูเลยว่ามันเป็นงั้นจริงเปล่า ต้องแก้อะไรไหม

ตรรกะของไอ้พวกน้ำเต็มแก้ว

>>959 คนถามมันยกตัวอย่างเป็นอิเจ๊นะมึง มึงจะได้อะไรจากอิเจ๊? ได้แต่ความมั่นหน้าป่ะ วาดกากเรียกคอมมิชชั่น2000กูอายแทน แล้วมึงจะเหยียดโม่งสับทำไมวะ โม่งเป็นใครเขียนเก่งแค่ไหนมึงรู้เหรอ นักเขียนมืออาชีพเบสเซลเลอร์ป่ะก็ไม่รู้

กูถามเน้นที่รูปนะ คิดว่ารูปมันชัดเจน เห็นภาพง่ายสุด
ส่วนนิยาย มันอย่างที่กูเข้าใจ คนวิจารณ์ไม่จำเป็นต้องเขียนนิยายดี แต่หาจุดอ่อน และแนะนำคนอื่นได้ กูโอเคตรงนี้

แต่กูลองไปดูทู้ใน subculture แล้วมึนเลย จะถามทู้ไหนดีวะ แนะนำหน่อย

>>963 แต่นี่มันมู้นิยายเด็กดีไงมึง ต่อให้มึงยกตัวบุคคลในเด็กดีมาเปรียบมันก็ไม่ใช่ที่พูดคุยเรื่องวาดรูป ขอเชิญมู้นักวาดนะ

https://fanboi.ch/subculture/8473/recent/

>>962 มันใช้คำว่า 'ฝีมือเหมือน' อีเจ๊ มึงคิดว่าอีเจ๊คนเดียวที่วาดรูปกากเหรอ แล้วคนอื่นที่มันวาดรูปกากกว่านั้น วิจารณ์ไม่ได้เลยเหรอไง

ส่วนเรื่องเหยียดโม่ง กูไม่เคยสนนะ ว่าคนสับแม่งจะเป็นระดับเทพเบส หรือระดับกากหัดเขียน กูสนแค่การวิจารณ์ของมัน บางคนไม่เคยเขียนนิยายแต่อ่านมาเยอะ มันก็วิจารณ์ได้ แค่อยากจะย้ำให้พวกมึงรู้ตัว พวกมึงในนี้อยู่ในสถานะนักวิจารณ์นะไอ้สัส

'คนที่สกิลดีกว่าค่อยรับฟัง' ตรรกะคล้าย ๆ ไอ้พวกที่มึงด่ากันข้างบนเลยว่ะ 5555

>>963 อันนี้ผมเห็นด้วยนะครับ ไม่งั้นบก.ก็เป็นนักเขียนตำนานแล้วละ

>>951
สิ่งที่มึงพูดกูเคยเจอมากับตัวแล้ว แถมไอ้คนวิจารณ์เป็นคนที่กูไม่ชอบหน้าด้วยนะ แน่นอนว่ากูหัวร้อนในตอนแรก แต่พอใจเย็นลงแล้วมานั่งพิจารณาตามที่มันพูด มันพูดถูกทุกอย่างเลยว่ะ

เพราะฉะนั้นถามว่ารู้สึกอิหยังวะไหม ก็ต้องรู้สึกบ้างแหละ แต่ถ้ามึงเก่งกว่ามันจริง องค์ความรู้มึงมากกว่ามันจริง มึงจะมองออกเองแหละว่ามันพูดถูกรึเปล่า

>>965 เครเข้าใจความเก้วกาดของมึงแล้ว มึงเขียนกากนี่เอง มึงไม่ได้เหยียดโม่งเครๆ มึงแค่บอกว่าคนสับเขียนห่วยกว่านิยายที่สับ เอาที่มึงอยากได้เลยเพิ่ล

https://www.dek-d.com/board/view/3957415/
เดี๋ยวนะ ให้หน้าใหม่ลงนิยายวันละสิบตอน เป็นกูกูร้องไห้แร้วนะ

>>969 เอ้า เหยียดกูเขียนกากเฉย บางทีก็อคติเกินนะมึงอะ

แล้วประโยคที่ว่า 'คนสับเขียนห่วยกว่านิยายที่สับ' มึงช่วยเติมคำว่า 'บางคน' ให้ครบเหมือนที่กูเขียนด้วยนะ

>>970 นานิ!

>>970 มืออาชีพก็ทำไม่ได้ว้อย นอกจากเขียนตุนไว้ แต่ถึงมีตุนก็ไม่ทำ ติดท็อปแล้วไง คนอ่านมาตู้มเดียวแล้วก็หาย สี่ห้าวันลงที เก็บแฟนขับเรื่อย ๆ กินยาว ๆ สนุกกว่าเยอะ

>>951 สำหรับกูนะ คนวาดที่รูปเน้นเอกลักษณ์ลายเส้น ถ้าไม่อีโก้จัดๆ ก็จะดีรู้ว่ารูปตัวเองขาดเกินตรงไหน แต่การขนาดเกินคือไม่ใช่ว่าผิดอนาโตมี่แบบแขนท่อนล่างยาวแค่ครึ่งนึงของแขนท่อนบนอะไรแบบนี้นะเว้ย ทีนี้ถ้ามีคนแบบอิมิรันมาวิจารณ์ต้องดูก่อนว่ามันวิจารณ์ตรงไหน วิจารณ์เรื่องเอกลักษณ์ลายเส้นหรือวิจารณ์เรื่องแขนสองท่อนมันผิดสัดส่วน เรื่องนี้ถ้าเป็นกู กูยอมให้นะ แม้ว่างานคนวิจารณ์จะกากกว่าก็ตาม

อะ กลับมาพูดถึงนิยายเปรียบเทียบกับเรื่องลายเส้น มันก็มีสองแบบคือสร้างเอกลักษณ์ให้คนจดจำหรือสร้างงานที่ผิดเพี้ยน ตรรกะพังพินาศแล้วมาอ้างว่านี่คือเอกลักษณ์ของกู แบบอย่างหลังนี่พวกมึงก็คงเห็นตัวอย่างที่มาดิ้นในโม่งชัดเจนอยู่แล้ว

>>970 มันประชดไอ้เหี้ย เจ้าของกระทู้แม่งลงวันละ 6 แค่นี้ก็ปฏิหารละสัส

>>975 ประชดหรอกเรอะ ทำไมกูไม่ได้กลิ่น! ช่างเหอะ ประขดก็ประชด

สับทิ้งก่อนขึ้นมู้ใหม่แล้วกัน
Gear อาวุธเปลี่ยนโลก
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1910410
โดย nakarin0o
[ 1 ]
1 - เปิดเรื่องด้วยคำโปรย
[ ดาบที่แตกหัก ร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผล ซากศพมากมายที่ต้องก้าวผ่านเพียงแลกมาเพื่อคำว่า ‘ผู้กล้า’ ที่ไร้ค่า ของแบบนั้นสมควรแล้วที่จะแตกหักไปพร้อมกับความปรารถนาของข้า ] - ความปรารถนาของผู้พูดคือความเป็นผู้กล้า แต่ต้องแลกมาด้วยความสูญเสีย แต่เมื่อได้มากลับเห็นว่าไร้ค่า ความผิดหวังนี้ทำให้ผู้พูดรู้สึกว่า ความเป็นผู้กล้าควรหายไป
เนื้อความตรงนี้มันไม่สื่ออารมณ์ที่ชัดเจน ถ้าอ่านผ่าน ๆ คือมันไม่เล่าอะไรเลย ซึ่งกุเปิดหน้านิยายมา กุไม่พร้อมที่จะฟังเมิงพูดจาอะไรไม่รู้เรื่องให้กุเอาไปตีความ กุอยากจะเห็นซีนสั้น ๆ ที่เห็นภาพชัด มีความแรง เป็นการแนะนำตัวเอกให้คนอ่านรู้จัก

2 - ชาลส์ตัวเอกของเรื่องทำงานในสวนผักของหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ห่างไกลจากสนามรบ ถูกแอนเจ้าของไร่ออกมาดุที่เขายืนอู้ และขู่ว่าไม่ทำงานเย็นนี้ไม่มีข้าวทาน ชาลส์จึงรีบเก็บเกี่ยวผักในไร่เดินกลับไปบ้านพร้อมกับแอน แอนให้อาหารกับเขาและฝากไปให้กับอลิเซีย
[ ชาลส์ตอบรับด้วยท่าทีที่ไม่ค่อยเต็มใจพร้อมกับรับตะกร้าที่มีขนมปังและขวดไวน์แดงมาโดยที่ชายหนุ่มจะต้องเอาไปให้กับหญิงสาวที่อาศัยอยู่ท้ายหมู่บ้านกับเขา ] - อ่านแล้วเข้าใจว่าอลิเซียเป็นเมียชาลส์ มีข้อมูลบอกว่าพระเอกมาอยู่ได้สองเดือน และการรุกคืบของศาสนจักรต่อดินแดนนี้ ตรงนี้รู้สึกว่ายัดข้อมูล ถ้าทำได้เวลาจะให้ข้อมูลช่วยทิ้งอะไรให้คนอ่านเชื่อมโยงด้วยอย่าทิ้งมาเฉย ๆ เช่น สองเดือนแล้วนะที่ศาสนจักรมีชัยเหนือจอมมาร ความหึกเหิมนี่ทำให้รุกรานดินแดนไปทั่ว

3 - ชาลส์นำอาหารมาให้อลิเซีย แล้วก็แยกย้ายกันไป คืนนั้นเป็นคืนที่มีงานฉลองของฤดูเก็บเกี่ยว อลิเซียเอาไวน์มาให้เพราะเธอไม่ดื่ม ชาลส์ถามเรื่องที่อลิเซียเก็บตัว - ซีนนี้เขียนไม่สื่อสารอะไรเลย ถ้าอยากบอกว่าชาลส์อยากลืม ๆ เรื่องที่ผ่านมา ก็น่าจะแสดงออกด้วยวิธีอื่น ถ้าอยากบอกว่าอลิเซียเป็นคนเก็บตัว ไม่ต้องเดินออกมาจากบ้าน ปิดหน้าต่างมีแสงตะเกียงลอดผ่านมาก็ยังได้ แล้วก็ POV สลับไปมาแบบไม่ค่อยมีประโยชน์ ไม่ต้องสลับก็ได้

4 - ตอนเช้างานฉลองจบลง ชาลส์เดินไปในหมู่บ้านพบทหารของอาณาจักร ชาลส์ถามแอนเจ้าของไร่ผักว่าเกิดอะไรขึ้น เธอให้ข้่อมูลว่า ทหารมาจับแม่มด ก่อน อังเดร์อัศวินแห่งศาสนจักรจะแสดงตัวออกมา ว่าจะฆ่าผู้หญิงทุกคนหากไม่ส่งตัวแม่มดมา ชาวบานจึงแยกย้ายไปหาตัวแม่มด - ท่อนนี้รู้สึกว่าแปลก ๆ ดูมันไม่หนักแน่นลอย ๆ จับต้องอะไรไม่ได้ ตกลงเป็นทหารของศาสนจักรนะ ไม่ใช่อาณาจักร?
[ 2 ]
5 - ชาลส์เหมือนรู้ว่า ศาสนจักรต้องมาจับอลิเซียและมาถึงเร็วกว่าที่คิด ทำให้แอนถามว่าชาลส์รู้หรือว่าอลิเซียเป็นแม่มด ชาลส์ปฏิเสธ แต่ก็รีบไปเตื่อนอลิเซีย - ปมของเรื่องคือไม่ส่งแม่มดมา ศาสนจักรจะฆ่าผู้หญิงทั้งหมู่บ้าน
[แอนถามด้วยท่าทีแปลกใจ แต่ว่าชายหนุ่มทำเพียงส่ายหน้า สิ่งที่เขารู้คือเมื่อผู้คนอยู่ในความกลัวคนที่จะตกเป็นเป้าคือคนที่มีผลประโยชน์น้อยที่สุดและในที่นี้คงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอลิเซีย ]
ท่อนนี้กุไม่เข้าใจเลย จะสื่อว่าศาสนจักรทำให้ชาวบ้านกลัว ต้องหาใครมาสังเวย คนนั้นต้องเป็นอลิเซีย ซึ่งมันไม่มีอะไรให้กุรู้สึกแบบนั้น ถ้าให้อลิเซียทำตัวเป็นแม่มด ใช้เวทมนตร์รักษาชาวบ้านเวลามีคนเจ็บป่วยกุยังพอจะเชื่อมโยงได้

6 - เมื่อถึงบ้านอลิเซีย แอนบอกให้เธอหนีไป “ศาสนจักรอีกแล้วสินะ ไม่คิดว่าจะเร็วแบบนี้…ข้าแนะนำว่าพวกเจ้าควรที่จะหนีเช่นนะ คำพูดอะไรที่พวกนั้นสัญญาเชื่อไม่ได้หรอก!!” อลิเซียพูด
อลิเซียถูกเรียกแม่มดเป็นประจำ เธอลงไปเก็บของห้องใต้ดิน ขณะเดียวกันอังเดร์และชาวบ้านก็ตามมาถึง ชาลส์เลือกออกไปคุยถ่วงเวลา อังเดร์เลือกเดินผ่านชาลส์ไป ถึงบ้านของอลิเซียแต่กลับพบแอนเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดและเครื่องใน ส่วนอลิเซียหนีไปแล้ว ทำให้แอนถูกเข้าใจว่าแม่มด และจะถูกนำตัวไปเผา ชาลส์เลือกที่จะเงียบเพราะเห็นว่าไม่มีประโยชน์และคิดจะไปช่วยแอนภายหลัง
7 - ชาลส์กลับบ้านไปเอาดาบ อลิเซียปรากฏตัวอีกครั้งเพราะคิดจะช่วยแอน

>>977 (ต่อ)
[ 3 ]
8 - ชาลส์พูดคุยกับอลิเซียก่อนแสดงตัวต่อสู้กับทหารของศาสนจักร -
[ เพลิงที่ลุกไหม้เผาทุกสิ่ง ครอบครัว บ้านอันแสนสำคัญและสิ่งที่อยากได้คืน เสียมันไปหมดแล้วกับเปลวเพลิงเหล่านั้น เปลวไฟที่จะทำลายทุกอย่าง ]
เปิดตอนมาแบบนี้กุงง เพลิงลุกไหมอะไร เผาอะไร บ้านของอลิเซียโดนเผา? มันคงไม่สำคัญกับเธอมั้ง เพราะยังไงก็หนีอยู่แล้ว
ในขณะที่ทางศาสนจักรก่อไฟเตรียมพร้อม ชาลส์ก็ถามกับอลิเซียว่าแม่มดคืออะไร “นั้นสินะ พวกเราเป็นผู้ท้าทายพระเจ้า…แต่ว่าข้านะสงสัยมาตลอดว่ามันผิดหรือที่เพียงแค่ข้านะอยากที่จะไขว้คว้าในสิ่งที่พระองค์ประทานให้ไม่ได้” - โอเคเมิงเป็นแม่มดเพราะพระเจ้าให้บางสิ่งไม่ได้
[ ชายหนุ่มเผยยิ้มออกมาหลังจากได้ฟังคำตอบ ตัวเขานั้นเกือบที่จะลืมไปแล้ว เหตุผลที่ครั้งหนึ่งเคยจับดาบ เหตุผลที่ทำให้ตัวเขามาอยู่ในจุดๆ นี้ ] - ตรงนี้กุอ่านไม่รู้เรื่อง คือเมิงช่วยสื่อสารกับคนอ่านหน่อยเถอะว่าจะให้เขาใจอะไร

9 - อังเดร์อัศวินแห่งศาสนจักรถือคบเพลิงเตรียมพร้อมจะเผาแอน เพื่อรักษาชีวิตแอนจะบอกว่าใครเป็นแม่มด แต่อังเดร์ไม่สนใจของแค่ได้เผาคนแสดงพลังของพระเจ้าก็พอ ชาลส์ออกมาสู้กับทหารโดยไม่ฆ่าใครเลย อังเดร์จึงแสดงพลังของพระเจ้าใช้ร่าง 100% ต่อยดาบแตก (กุสงสารดาบของเรื่องนี้ต้องมีแตกอีกหลายเล่มแน่นอน) ก่อนจะเข้ามาต่อยชาลส์ - กุชอบซีนนี้อยู่นะถึงจะครีเช่แต่จังหวะมันโอเค แต่เมิงลืมชาวบ้านหรือเปล่า
10 - ชาลส์หลบหมัดของอังเดร์ได้ อังเดร์ถึงกับพูดว่า “โซนนะ บากะน่า” ชาลส์ พิมพ์ 555+ ใส่หน้า แล้วเฉลยว่า การบัพนี่ไม่ใช่พลังของพระเจ้าแต่เป็นบูท ทักษะเสริมพลัง และพระเอกก็ใช้บ้างต่อยใส่อังเดร์ และใช้ดาบหัก ๆ ปลิดชีวิต
11 - ชาลส์ออกเดินทางไปซ่อมดาบโดยอลิเซียบอกว่า ไปทางเดียวกันไปด้วยกัน

กุวิจารณ์แค่องก์แรกพอนะ กุมีนิยายต้องเขียนเหมือนกัน ถึงมันจะไม่มีคนอ่านก็เถอะ
ถามว่าอ่านได้ไหมกุก็อ่านได้ละ แต่กุรู้สึกว่าเมิงสนใจความไลท์โนเวลมากเกินไป คือถึงเมิงจะเขียนไลท์โนเวล ถ้าเมิงมีพื้นฐานนิยายอยู่แล้วก็อย่าไปโยนความสำคัญของการปูเรื่อง การเล่าเรื่องทิ้ง บรรยาย พรรณา อธิบาย บทสนทนา เมิงต้องแน่นกว่านี้ ไม่ใช่แน่นแบบน้ำท่วมทุ่ง แต่ให้คนอ่านสัมผัสเรื่องราวของเมิงได้ชัดเจน
แล้วก็สนใจคนอ่านบ้างว่าจะเข้าใจที่เมิงเขียนบ้างไหม ไม่ใช่อยากพ่นอะไรไม่รู้เรื่องก็พ่นออกมา สุดท้ายเมิงก็ลองส่งสำนักพิมพ์ดู ถ้ามี บ.ก. ดูแล ปรับแต่งเนื้อหาให้น่าสนใจ กุว่าเรื่องของเมิงมันก็น่าสนุกทีเดียว แต่สมัยนี้เห็นแต่ สำนักพิมพ์ง่อย ๆ ท่องไว้ตนเป็นที่เพิ่งแห่งตนแล้วกัน

>>977 138 ตอน วิวแค่สามพัน ยอมใจมึงจริง ๆ

ยอดวิวมันไม่ได้ตอบโจทย์อะไรเมิงเลย นอกจากบอกว่า เมิงขายแล้วรวย มีสำนักพิมพ์มาติดต่อ
อ้าว เพราะแบบนี้แม่งถึงสนใจแต่ยอดวิวกันหมด

>>940 สับเรื่องไหน ถ้ามึงหมายถึงนิยายมั่นหน้าที่ต้องใช้กูเกิ้ลควบระหว่างอ่าน กูไม่สับนะ เสียดายเวลาชีวิตกู เดี๋ยวกูจะสรุปให้อ่านอีกทีว่าทำไมนิยายของไอ้เหี้ยนี่ถึงแย่ชนิดเกินเยียวยา (เครดิต: เพื่อนโม่งคนอื่นที่พูดไปแล้ว)

- อย่างแรกเลย ใช้เครื่องหมายวรรคตอนได้เหี้ยมาก ใช้ "." เยอะเกินไป อะไรๆ ก็ .... ......... .. .... ....... ถามจริง นี่นิยายหรือสูตรเคาะรหัสมอส

- ใช้วงเล็บชื่อหลังอัญประกาศจนกลายเป็นนิยายแชท จะว่ากูไม่ PC เป็นพวกชอบเหยียดก็ได้นะ แต่ถ้าเขียนด้วยรูปแบบนี้ กูตีตรา "ขยะวรรณกรรม" ให้ทันทีแบบไม่อ่านเนื้อเรื่องตอนต่อไปเลย

>>981

- แล้วเรื่อง Info-Dump แบบโจ่งแจ้งนี่ก็ด้วย คือมึงพยายามใช้สูตรคำนวนและตัวเลขทำให้นิยายดูน่าสนใจ (หรือคิดไปเองว่าจะทำให้ดูน่าสนใจขึ้น) ทั้งๆ ที่จริงมันทำให้นักอ่านรำคาญ เป็น dump แบบที่กูเกลียดมากที่สุดในทุกประเภทของ dump และเป็น nonsense dump ผสม useless dump ด้วย ขยายความคือมันคือการเทข้อมูลที่ไม่ได้ทำให้นิยายมึงดูเหนือ, เทพ, สุดเจ๋ง ขึ้นมา ในทางกลับกันสำหรับคนที่ไม่ได้อยู่สายคำนวน ไม่ได้ชอบการอ่านสมการต่างๆ เห็นแล้วอาจปิดนิยายทิ้งทันที (แล้วพวกมึงก็เข้าใจใช่ไหมว่า เพื่อนสมัยเรียนคนที่ชอบวิชาคณิตศาสตร์จริงๆ มันแทบจะไม่มี) เป็น annoying dump ด้วย เพราะมันพ่วงมากับตัวเลขจำนวนมาก เห็นแล้วทำให้รำคาญลูกตา

เท่าที่กูลองอ่านไปถึงช่วงตอนที่ 20 นิยายของไอ้นี่ไม่ได้เทพจนรู้สึกเหมือนอ่านผลงานของ ไอแซค อาซิมอฟ แต่เป็นนิยายพยายามขายเนื้อหาด้วยวิชาสายวิทย์-คณิตของนักเรียนมัธยมปลาย โดยการเอาสูตรคำนวน เกร็ดความรู้ ต่างๆ มาแปะไว้ในเรื่องอย่างไร้ชั้นเชิงและยัดเยียด นานมาแล้วกูเคยพูดไว้ในกระทู้บทเก่าๆ ตรงไหนสักที่ว่า "คนที่เขียนนิยายไซไฟเก่งมากจริงๆ จะสามารถอธิบายเกี่ยวกับอนุภาคควาร์กให้เด็กประถมฟังแล้วเข้าใจง่ายเหมือนเรียนเรื่องสสาร แล้วการอธิบายนั้นก็มาในรูปแบบเรื่องเล่าที่สนุก ฟังแล้วไม่ง่วงด้วย ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่าย" แล้วนิยายเรื่องนี้ก็ไม่ได้ทำให้กูรู้สึกแบบนั้นเลยสักนิด ตัวเลขทั้งหลายในสมการของแม่ง ก็ไม่ต่างอะไรกับ ตูม! บึ้ม!! ฟ้าววววววว เปรี้ยงๆ กุดุสๆ เพราะมันเป็นการเลี่ยงบทบรรยาย เป็นความมักง่ายในสายอาชีพนักเขียน ทั้งตัวเลขและ Sound effect พวกนี้ให้ผลแบบเดียวกัน คือทำให้นักอ่านต้อง "ดู" สัญลักษณ์แทน "อ่าน" ตัวอักษร และนิยายระดับที่โม่งเคยจัดไว้ในหมวด "ใต้หิ้ง" จนถึง "บนหิ้ง" ก็เป็นนิยายที่ไม่ค่อยมีตัวเลขหรือ SFX อยู่ในเรื่อง หรือต่อให้มี มันก็จะมาในเวลาที่เหมาะสมมากๆ อ่านเสียงนั้นแล้วทำให้อารมณ์และบรรยายกาศในฉากยิ่งพีคขึ้นไปอีก ซึ่งโมเม้นท์นี้มันมีไม่บ่อยนักในนิยายแต่ละเรื่อง ขืนปล่อยเรื่องนี้เข้าไปในกระทู้จัดอันดับหิ้งหนังสือบอร์ดโม่ง (ที่ไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว) มีหวังโดนจัดไปไว้ใน "ชั้นวางรองเท้าชั้นล่างสุด" "เหมาะกับขาตู้วางรองเท้า" "ขยะกระดาษรอเผา" ไม่ก็ "กระดาษเช็ดรองเท้าเปียกฝน" แหงๆ แค่ฝันจะไปถึงระดับ "อยู่ในตู้หนังสือตรงระดับสายตา" หรือ "อยู่ในตู้หนังสือชั้นล่าง" ยังแทบจะไม่มีหวังเลย

- ไม่ทำเชิงอรรถ แต่ผลักภาระให้นักอ่านไปกูเกิ้ลเอาเอง อันนี้สอบตกในเรื่องความรับผิดชอบ สามัญสำนึก และความเอาใจใส่ต่อนักอ่าน แล้วก็เหมือนกับที่โม่งบนๆ ว่าไว้ ถ้ามึงกากเกินไปจนไม่สามารถสื่อสารให้นักอ่านเข้าใจในผลงานในขั้นตอนเดียวตั้งแต่อ่านรอบแรก แปลว่ามึงแม่งล้มเหลวในฐานะนักเขียน การโชว์เหนือของมึงทำให้ฉากเด็กชายเดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยวปกติกลายเป็น "คุณป้าครับ ขอซื้อก๋วยเตี๋ยว 2 ยกกำลัง 2 ถุง น้ำตกพิเศษเส้นนะครับ" แล้วป้าก็ตอบกลับว่า "นี่จ๊ะ ทั้งหมด สแควรูท 16 คูณ 35 บาท" อ่านแล้วรู้สึกอิหยังวะปนหงุดหงิด

- นักเขียนไม่รู้จักสำเหนียก คิดว่าตัวเองเก่งพอจนสามารถแต่งนิยายระดับนี้ออกมาได้ นั่นทำให้เพดานการพัฒนาของมันถึงทางตัน เพราะความเชื่อผิดๆ ว่านิยายของแม่งสุดยอด ไม่มีใครเขียนได้แบบกูแล้ว ขนาดอาจารย์กูยังพูดเลยว่า ทุกคนสามารถบินขึ้นไปบนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ได้ ตราบใดที่ไม่เลือกบินเข้าถ้ำเสียเอง ความคิดเหี้ยๆ ของเจ้าของเรื่องเนี่ยแหล่ะ ที่จะทำให้มันเก่งไปกว่านี้ไม่ได้ คือไอ้นี่ไม่เข้าใจเลยว่าทุกวันคือการเรียนรู้ แล้วเราก็ไม่ได้รู้ไปทุกเรื่อง ถ้าไม่ขยันหาความรู้ใส่ตัวเพิ่มเรื่อยๆ ก็เหมือนย่ำอยู่กับที่ (ดีไม่ดีจะมูนวอร์คถอยหลังด้วย) นักเขียนที่ดีก็จะมีอะไรๆ ที่เหมือนกัน คือยอมรับตัวเองยังห่างไกลจากความสมบูรณ์แบบ รู้สึกไม่พอใจในงานที่ตัวเองเขียนแม้มันจะออกมาดีขึ้นเรื่อยๆ แสวงหาอะไรใหม่ๆ เพื่อเอามาพัฒนาฝีมือของตนเอง และชอบความท้าทายตั้งเป้าหมายให้เอื้อมถึงยาก

>>942 ใช่เลยเพื่อน ไม่แนะนำให้ทำเด็ดขาด ถ้าไม่อยากได้รางวัล อิหยังวะอวอร์ดสาขาเสียงประกอบส้นตีนยอดเยี่ยม แถมคนที่มามอบให้บนเวทีก็เป็นถึง ด็อกเตอร์ป๊วบ เจ้าของเรื่อง ด่ะ ไวท์โร้ด ด้วย

>>943 ตอนนั้นกูคิดในใจว่า ถ้านิยายแบบนี้มีคนอ่าน กูหลับตาเอาตีนเขี่ยกระดาษก็ต้องมีคนอ่านล่ะวะ

>>947 ที่ว่า 5 ส. นั่นกูประชดนะ แต่ถ้าอยากอ่านสับก็อยู่ใน >>>/webnovel/8477/463-465/ ( < เอาเม้าส์ชี้อ่านได้เลยไม่ต้องกดวาร์ป)

>>981 55555 กูชอบคำว่ารหัสมอสว่ะ แม่งเหมือนจริง ไม่รู้จะจุดหาห่าไรเยอะแยะ

กูไปอ่านคอมเมนต์นึง ค้องเป็นพวกมึงคนใดคนหนึ่งแน่ ไอ้คนเขียนยังไม่รู้ว่าตัวเองวิบัติยังไงเลยพวกมึงงงงงงงงงงงงง
ฝถามจริงแม่งเคยอ่านนิยายที่เป็นเล่ม ไม่ดิ...(ใช้มั้ง5555) แม่งเคยเรียนภาษาไทยมาไหมวะ มันต้องมีอ่านเรื่องสั้นบ้างเหอะเหี้ย ง่าย ๆ แค่นี้แม่งยังไม่รู้ กูเสียเวลาฉห.

>>983

"โทษคนอื่นมองเห็นเป็นภูเขา โทษของเรามองเห็นเท่าเส้นม๋อย"

. มะม่วง` , 4 มกราคม 2563

>>978 ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ ส่วนเนื้อเรื่องช่วงแรกผมเขียนออกจะมึนๆ ไปหน่อย แต่จะไปปรับปรุงครับ

>>980 จุดประสงค์คนเรามันอ่านกันเว้ย ถ้าเขียนชิว ๆ เขียนไว้อ่านเองก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ส่วนใหญ่มันไม่คิดแบบนั้นน่ะสิ

ป่ะ พวกมึง วิ่งควายแล้วย้ายไปที่อยู่ใหม่กัน >> https://fanboi.ch/webnovel/8614/

เออ กูรอตั้งนาน อีดอกขาวเจอพวกแม่งรุมยำซักทึ ถึงอิเจ๊จะไม่เคยสะทกสะท้านก็ตามอย่างน้อยก็ให้พวกหน้าใหม่ผ่านมามันได้รู้ว่าอีนี่ไม่ปรกติ

กูวิ่งเปิดคนแรกเอง -- เขียนอะไรถมกระทู้ดีวะ เอานี่ละกัน

"ในขณะที่กลุ่มล็อคอินเอาแต่จิบชา ดราม่าในกระทู้สาระของเหล่านอนเมมกลับดูมีประโยชน์กว่า"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>982 ในฐานะคนให้เริ่มคะแนนอิหยังวะและอิหยะงวะอวาร์ด กูภาคภูมิใจในตัวมึงมาก 5555555555

>>987 ถ้าไอ้ฟิสิกส์มาถึงโม่งด้วย กูมั่นใจว่าเราจะมีแก้วสามใบ ถึงชี้จุดควรปรับปรุงให้ชัด ๆ คนแบบนี้ก็ไม่คิดจะซึมซับหรอก เห็นมันตอบเม้นต์นึง อยากให้เป็นวิทย์ผสานเวทมนตร์ คืออออ ไม่ถึงกับหาไอซิมอฟมาอ่านก็ได้ เข้าใจว่าขี้เกียจ แต่อย่างน้อยก็หาดูเรลกันซักซีซันเถอะ ขับตาดูซักคืนนึงก็จบ แทรกทฤษฎีเนียน ๆ น่ะไปหัดไป๊ หรือถ้าไม่อยากอ่านยาว ดูยาว กูโยนลิงก์เรื่องสั้นไซไฟดี ๆ ฟรี ๆ ตามเว็บสำนักพิมพ์ให้ก็ได้นะ จุดด้อยของมันใหญ่มากจนการเว้นย่อหน้า เคาะบรรทัดที่มันมาถามใต้เมนต์นั้นดูเล็กน้อยไปเลย

วิ่งควายจ้า ไปเร็วเล่าเบียว ควบไปข้างหน้า ฮุ่ยๆๆๆๆ

>>992 "เขียนได้กระชับ อ่านแล้วเห็นภาพ มีอารมณ์ร่วมตาม"

10/10 would troll again - IGN (Idoit Grean Novelist)

>>982 ผมกลับไปอ่านของดอกขาวมาละ บรรยายโอเค แต่ตรรกะเนื้อเรื่องค่อนข้างผิดปกติ ทั้งจุดเทียนกลางวัน คุกเข่าขอบหน้าต่าง สะอาดไม่แปรงฟัน เผลอๆสั้นกวาที่พิมพ์ในบอร์ดอีก อ่านแล้วรู้สึกหนักหัว

>>994 หาสาระ หาความงดงาม หาอารมณ์ กุหาไม่ได้เลยเมิงยังว่า ok

>>994 ฝืนทนไป เสียเวลาเปล่า

>>992 เสียใจด้วย มันเป็นมิโนทอร์

>>995 แรกๆก็โอเคครับ ไปๆมาๆหนักหัววววว ร้อนหัวด้วย

>>996 ผมก็อยากรู้ว่าอ่อนเบอร์ไหน ผมว่าของลิโป้โอเคกว่านะ

ปิดมู้ไปก๊งเหล้ากับผู้ใหญ่บ้านก่อน