“พระจันทร์สวยจังเลยเนอะ”
ผมเอ่ยขึ้นหลังจากก้อนเมฆที่เมื่อครู่บดบังดวงจันทร์อยู่ค่อย ๆ เคลื่อนออกเผยให้เห็นพระจันทร์เต็มดวง
“อือ”
เรย์กะส่งเสียงในลำคอกลับมาเป็นเชิงเห็นด้วย บนพระจันทร์เต็มดวงสีเหลืองนวลก็มีลายคล้ายกับกระต่าย.. ดูท่าว่าวันนี้ผมจะมีโชคดีสูงล่ะ
“เรย์กะ”
ผมหันไปและเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงจริงจังหลังจากเวลาผ่านไปครู่ใหญ่
“คะ?”
เมื่อเรย์กะหันหน้ามา แววตาของเธอแสดงความสงสัยออกมาเต็มที่ เป็นคนที่อ่านออกง่ายเหมือนเคยเลยนะครับ คุณกระต่ายน้อย
ไม่รู้ว่าผมเผลอจ้องตาเธอนานไปหรือเปล่า แต่ตอนนี้ความมั่นใจของผมเริ่มจะสั่นคลอนแล้ว หัวใจก็เต้นแรงขึ้น หวังว่าเรย์กะจะไม่ทันรู้สึกตัวนะ
ผม เอ็นโจ ชูสุเกะ ไม่ว่าอะไรก็เฝ้าสังเกตและทำอย่างรอบคอบเสมอ ซึ่งผลลัพธ์ก็มักจะเป็นไปตามที่ต้องการ แต่บางครั้งก็ไม่ใช่กับผู้หญิงคนนี้ ในทีแรกผมคิดว่า คิโชวอิน เรย์กะ ก็เหมือนเด็กผู้หญิงทั่วไป แต่เธอเป็นคนที่มีเรื่องคาดไม่ถึงอยู่เสมอ และเป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกสนุกเมื่อเฝ้ามอง รู้ตัวอีกทีก็หลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของผมไปแล้ว แต่การพยายามเข้าใกล้เธอไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะทุกครั้งที่ผมก้าวเข้าไปหนึ่งก้าว เธอก็จะถอยหลังไปสามก้าว รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหมาป่าที่กำลังเข้าหากระต่ายเลย เธอรู้ตัวมั้ย ว่าตัวเองเหมือนกระต่ายน้อยขนาดไหน ทั้งความน่ารักและความขี้ระแวง
ในที่สุดวันนี้โอกาสก็มาถึงแล้ว ผมจะไม่ปล่อยให้มันหลุดมือไปแน่นอน เพราะไม่รู้ว่าช่วงเวลาและบรรยากาศที่เป็นใจแบบนี้จะมาถึงอีกทีเมื่อไหร่ และผมไม่อยากรอนานกว่านี้อีกแล้ว ต้องพูดออกไปให้ได้ ถ้อยคำที่เก็บเอาไว้ในใจตลอดหลายปีที่ผ่านมา ถึงคนสำคัญของผม.. ถึงคุณกระต่ายน้อยของผม...
เมื่อรวบรวมความกล้าของตัวเองเสร็จ ผมสูดหายใจเข้าเต็มปอดและเปล่งเสียงดังชัดเจนออกไป
“ผมชอบคุณ”
..และปฏิกิริยาของเธอช่างน่ารักจริง ๆ
_______