แปะฟิคอวยพรปีใหม่ให้ชาวโม่งค่ะ ถึงจะเลทๆไปบ้าง(?) แต่ก็อยากอวยพรค่ะ
กาลครั้งหนึ่งในฝัน ตอนพิเศษ 2.2
ความเดิมตอนที่แล้ว >>>/webnovel/6114/507-511
---------------------------
รู้สึกอึดอัดจัง จะคุยอะไรดีนะ…
ฉันลอบมองใบหน้าด้านข้างของเอ็นโจที่ขึ้นสีแดงระเรื่อจากเรื่องเมื่อครู่นี้ ก็เข้าใจอยู่นะว่ามันน่าอาย แต่เป็นแฟนกันมาตั้งหลายปีมันก็ต้องมีคุยๆเรื่องแบบนั้นกันบ้างล่ะเนอะ
“...ตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอคะ”
“อื๋อ”
“ฉันหมายถึง...เอ่อ…”
“อ๋อ” เอ็นโจไม่สบตาฉัน เอาแต่มองตรงไปข้างหน้าอย่างเดียว แต่ก็ขับรถอยู่นี่นะ “ก็ตั้งแต่ได้กลิ่นน้ำหอมของคุณตอนมาควงแขนผมที่บ้านคิโชวอิน แล้วพอคุณถอดเสื้อคลุมในร้านอาหาร ผมก็…”
“เอ๋”
การแต่งตัวแบบเซ็กซี่แล้วยั่วยวนนี่ได้ผลจริงๆด้วยแฮะ นึกว่าไม่มีปฏิกริยาอะไรเลยซะอีก ที่ไหนได้...ดันเป็นเอามากสุดๆ แบบนี้ถือว่าไม่เสียแรงเปล่านะเนี่ย
แต่ฉันได้ยินมาว่าผู้ชายถ้ามีอารมณ์แต่ไม่ได้ทำมันจะทรมานมากๆเลยนี่นะ จะไหวแน่เหรอ
เหมือนเอ็นโจจะรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่เพราะหันมายิ้มให้
“ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวมันก็หาย”
พอฉันมองจ้องแบบจะหาคำตอบที่แท้จริง เอ็นโจก็หัวเราะ
“ก็ใช่ว่าไม่อยากจะทำนะ แต่ผมสัญญาไว้กับคุณแล้วว่าให้มีตอนหลังแต่งงาน ก็ไม่อยากจะผิดสัญญาน่ะ”
เอาจริงดิ เคร่งครัดขนาดนั้นเลยเหรอ
ก็ปลื้มอยู่เหมือนกันอะนะที่เอ็นโจรักษาสัญญา แต่ก็กลัวด้วยว่าถ้าเกิดวันหนึ่งหมอนี่ทนไม่ไหว เลี้ยวลงข้างทางไปกับผู้หญิงอื่นจะทำยังไงดีล่ะ ยิ่งเนื้อหอมอยู่ด้วย
หรือจะขอแต่งงานตอนนี้เลยดีมั้ยนะ ถ้าเอ็นโจไม่ขอ ฉันขอเองก็ได้ วัดใจกันไปเลยว่าจะหน้าแตกกลับมามั้ย
ฉันรวบรวมความกล้าได้ในที่สุด
“แล้ว...ท่านเอ็นโจจะแต่งงานกับฉันมั้ยคะ”
“อื๋อ อะไรนะ” เอ็นโจหันหน้ามามอง ท่าทางเหมือนไม่อยากเชื่อหู
“ฉันถามว่าท่านเอ็นโจจะแต่งงานกับฉันมั้ยคะ”
“นี่กำลังขอผมแต่งงานเหรอ”
“ใช่ค่ะ” ในเมื่อมาถึงขั้นนี้ก็ต้องไปต่อให้สุดทางกันล่ะ “หรือไม่ตกลงเพราะอยากจะแต่งกับคนอื่นแล้ว”
“ไม่ใช่อย่างนั้น ผมแค่...เอ่อ ตั้งตัวไม่ทันน่ะ” เอ็นโจยกมือขึ้นมาลูบหน้าตัวเอง “อีกอย่าง...มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้สิ”
“ไม่ควรจะเป็นแบบนี้ที่ว่านี่คือยังไงคะ”
“ผมควรจะเป็นฝ่ายพูดมากกว่า”
ฉันจ้องหน้าเอ็นโจเป็นเชิงประมาณว่า แล้วทำไมไม่พูดล่ะยะ หมอนั่นก็ส่งยิ้มแปลกๆให้ จอดรถเข้ากับข้างทางอีกหนเพื่อจะคุยกัน
“ผมไม่อยากจะขอคุณแต่งงานทั้งๆที่ผม....เอ่อ…อยู่อย่างนี้” เอ็นโจเสยผมขึ้น ยิ้มขื่นๆ “มันทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเลวที่เอาแต่คิดเรื่องสกปรกโสมมกับนางฟ้าแบบคุณ ผมพยายามห้ามตัวเองแต่ก็ทำไม่ได้”
ว้าย ตายแล้ว นี่มองฉันสูงส่งขนาดนั้นเชียวเรอะ โฮ่โฮ่
แต่เห็นเอ็นโจมาสารภาพความผิดด้วยท่าทางจ๋อยๆหมดท่า หูเหอนี่แดงก่ำไปหมด ก็รู้สึกว่าอีตานี่ก็น่ารักไม่หยอกแฮะ
แล้วน่ารักแบบนี้ ฉันจะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไงกันล่ะ
“อีกอย่าง การขอแต่งงานมันควรจะบริสุทธิ์ โรแมนติคและเป็นความทรงจำที่ดีกว่านี้สิ อย่างน้อยก็ไม่ใช่ตอนที่ผมกำลัง...”
คำพูดนั้นขาดหายไปเมื่อฉันจับประคองใบหน้าเอ็นโจไว้แล้วกดริมฝีปากลงไปบนปาก ฉันกดจูบค้างไว้พักหนึ่งแล้วค่อยๆเลื่อนใบหน้าออก ส่งยิ้มให้เอ็นโจที่ตัวแข็งทื่อเหมือนจะจับต้นชนปลายไม่ถูก
“แค่ตอบได้หรือไม่ก็พอแล้วล่ะค่ะ” มือฉันยังคงจับใบหน้าเอ็นโจไว้อยู่ “แต่งงานกับฉันนะคะ”
“คุณคิโชวอิน…” แววตาของเอ็นโจที่ฉันมองเห็นดูสั่นไหว น้ำเสียงแหบพร่า “...ถ้ายังอยากให้ผมรักษาสัญญาอยู่ก็อย่าทำแบบนี้”
ฉันไม่ได้ฟังคำพูดนั้น แต่จูบไปตามแนวกรามไปจนถึงต้นคอ ขบกัดเบาๆทิ้งรอยฟันจางๆเอาไว้ ความรู้สึกอยากเป็นเจ้าข้าวเจ้าของพุ่งขึ้นรุนแรงจนฉันระงับไว้ไม่อยู่
อยากได้ อยากได้ทั้งหมด แค่นี้มันไม่พอ
“เป็นของฉันนะคะ”
เพราะไวน์รึเปล่านะฉันถึงใจกล้าได้ขนาดนี้
จ้องตากันไปพักหนึ่ง เอ็นโจก็โน้มตัวเข้าหา จูบหนักหน่วงเหมือนจะตอบรับคำขอ ฉันหลับตาลงปล่อยใจให้เคลิ้มไปกับสัมผัสที่วาบหวาม
“ไม่เห็นต้องถามเลย”
เสียงกระซิบของเอ็นโจอยู่แนบชิดกับริมฝีปากฉัน
“ผมก็เป็นของคุณตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ”
.
.
.
.