“คิดว่าตัวเองเป็นใครคะ ทำไมฉันต้องฟังคำสั่งคุณด้วย” เธอมองผมด้วยหางตาแบบเดียวกับทุกๆครั้ง “อีกอย่างฉันไม่ได้มีสิทธิ์เลือกลูกค้านะคะ ถ้าเขาเลือกฉันเองฉันจะปฏิเสธได้ยังไงกัน”
“ผู้ชายคนนั้นมีข่าวแย่ๆเรื่องผู้หญิงและการใช้กำลัง ผมถึงไม่อยากให้คุณไปยุ่ง”
ผมเกือบจะหลุดคำว่า แค่คุณอิมาริคนเดียวยังไม่พอรึไง แต่ก็ต้องยั้งปากไว้ มันฟังดูเหมือนคำพูดในลักษณะที่หึงหวงตัดพ้อมากเกินไปหน่อย
คุณคิโชวอินทำตาโต
“นี่คุณตามสืบเรื่องเขาเหรอ”
“เปล่า” ผมตอบชัดถ้อยชัดคำ “แค่บังเอิญไปได้ยิน”
เธอพ่นลมหายใจแล้วมองกลับมาด้วยสายตาดูถูก
“แค่นี้ก็ต้องเอามาเตือนกันด้วยเหรอคะ นึกว่าจะมีอะไรซะอีก เสียเวลามานั่งฟังจริงๆ”
“....”
“อ๊ะ แต่คุณก็จ่ายเงินให้ฉันแล้วนี่เนอะ งั้นฉันจะไม่หงุดหงิดกับเรื่องไร้สาระนี่ก็แล้วกัน” เธอหัวเราะด้วยเสียงแหลมสูง “มีอะไรจะพูดอีกมั้ยคะ ไม่อย่างนั้นฉันจะได้ไปซักที นี่ก็จะครบชั่วโมงแล้วด้วย”
ผมกัดฟันอย่างรู้สึกแค้นเคืองในความโง่ของตัวเองที่มายุ่งกับผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว ทำไมผมต้องลำบากขนาดนี้เพื่อจะเตือนเธอด้วย ให้เธอไปเจอด้วยตัวเองแล้วรอสมน้ำหน้าไม่ดีกว่ารึไง
คุณคิโชวอินฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี คอยบอกทางให้ผมขับไปยังสถานที่ที่เธอกำลังจะไป เมื่อใกล้ๆถึงสถานีรถไฟเธอก็บอกให้จอดเพราะเธอจะเดินไปเอง น่าจะไม่อยากให้ผมรู้ว่ากำลังจะไปที่ไหนแบบแน่ชัด
ก่อนลงจากรถ อยู่ๆเธอก็หันมามองผมครู่หนึ่งแล้วส่งยิ้มแปลกๆ เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีนัก
“ถ้าไม่อยากให้ฉันไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นนักล่ะก็ คุณก็มาเป็นผู้อุปถัมภ์ของฉันสิคะ”
คุณคิโชวอินเบียดเนื้อตัวเข้ามาชิด ซบหน้าลงบนไหล่ของผมแล้วช้อนสายตาขึ้นมองอย่างออดอ้อน
“ถ้าฉันมีผู้อุปถัมภ์แล้วล่ะก็ คงไม่ต้องไปหว่านเสน่ห์ให้ผู้ชายแบบนี้อีก”
“คุณคิโชวอิน อย่ามาล้อกันเล่นแบบนี้”
“ใครบอกฉันล้อเล่นล่ะ” เธอวางมือลงบนหน้าของผมแล้วลูบไล้ “ฉันน่ะ ...อยากได้ผู้ชายรวยๆมาเลี้ยงจะตายไป ใครก็ได้ฉันไม่เกี่ยงหรอก ต่อให้เป็นคุณฉันก็ยินดี”
“.....”
“ค่าตัวฉันไม่แพงหรอกนะ น่าจะน้อยกว่าเงินใช้จ่ายรายเดือนของคุณด้วยซ้ำ แล้วคุณจะทำอะไรกับฉันก็ทำได้หลายอย่างเลยนะ อย่างเช่นแบบนี้...”
เธอยันตัวข้ามเบาะ ปีนขึ้นมานั่งตักผมในลักษณะนั่งคร่อม เอาแขนคล้องเข้ากับคอ ส่งเสียงกระซิบที่ฟังดูหวานหยาดเยิ้ม
“ไม่สนใจหน่อยเหรอคะ ท่าน...เอ็น...โจ”
ที่แคบๆแบบนี้จะขยับไปทางไหนก็ไม่ได้ ผมขืนตัวเองไว้เพราะเกรงว่าจะไปโดนยังจุดที่ไม่เหมาะไม่ควรเข้า แต่กลายเป็นว่าเธอเอาตัวเข้ามาชิดมากขึ้นกว่าเดิมอีก ความอ่อนนุ่มที่บดเบียดอยู่กับแผงอกและกลิ่นหอมที่รวยรินมาจากตัวเธอทำให้ผมรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง
“อ๋อ ใช่แล้ว วันนี้คุณซื้อตัวฉันไว้นี่นะ” เธอปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสองเม็ดบนของผม ให้ฝ่ามือเข้ามาสัมผัสกับผิวเนื้อโดยตรง “งั้นให้ฉันบริการให้มั้ย ถือว่าทดลองงานก่อนตัดสินใจซื้อจริงก็ได้”
“อย่าทำแบบนี้ คุณคิโชวอิน” ผมกดเสียงลงต่ำ “ผมเตือนแล้วนะ”
“แล้วจะทำอะไรเหรอคะ จะตบฉันเหรอ ใช้กำลังมันไม่ดีนะ” เธอทำเป็นไร้เดียงสา แต่มือยังคงลูบไล้ผมไปเรื่อยๆ “ว่าแต่ผู้ชายชอบให้ทำแบบนี้นี่นา คุณไม่ชอบเหรอ”
คุณคิโชวอินมองผมขึ้นๆลงๆอยู่ครู่หนึ่งก็เหยียดยิ้ม
“ตายจริง ท่านเอ็นโจที่สาวๆหลงใหลใฝ่ฝันกันครึ่งโรงเรียนไม่มีรสนิยมชอบผู้หญิงหรือคะเนี่ย แหมๆ”