(2)
เรื่องมันเริ่มในวันแรกของการเปิดเทอมสอง หลังจากปิดเทอมฤดูร้อนที่ข่าวเรื่องคาบุรากิคบกับวาคาบะจังได้เผยแพร่ไปในวงกว้าง เอ๋ ถามว่าทำไมเรื่องมันถึงได้แดงออกมางั้นหรือคะ นั่นน่ะต้องโทษความไม่มีหัวคิดของอีตานั่น แหม เล่นควงไปเปิดตัวในงานเลี้ยงตั้งหลายงาน ทั้งที่ปกติเจ้าตัวออกจะเซ็ง ๆ ไม่แยแส แถมยังพาไปเต้นกลางฟลอร์ซะด้วย
ควงเหมือนกลัวคนจะไม่รู้เลยนะคะว่าคบกัน ทั้งที่เป็นปิดเทอมฤดูร้อนอันแสนล้ำค่าของนักเรียนมัธยมปลายปีสาม เจ้าลูกบ้านหมู่บ้านมีรักก็ยังจะทำตัวเรื่อยเฉื่อย แต่ละวันส่งเมล์มาเล่าเดทให้ฟังแล้วถามสถานที่เดทของเดทครั้งต่อไป
“วันนี้ฉันไปอควาเรียม xxx กับวาคาบะ ได้ดูโชว์เพนกวิน...แล้วก็นะ พึ่งรู้ว่า ค่าอาหารในโชว์แมวน้ำมันราคาถูกขนาดนี้...หลังจากนั้น...แล้วก็...ได้ไปลองให้อาหารฉลามด้วยล่ะ ชุดนั่นอึดอัดเป็นบ้า ผู้จัดการยังให้ตุ๊กตากับพวงกุญแจปลาฉลามมาเป็นที่ระลึกด้วย โดยรวมแล้วก็ถือว่าไม่เลวเลย แต่ยังมีจุดที่ต้องปรับปรุง อย่างเช่นมัคคุเทศน์ที่ให้ความรู้นั่นยังไม่ลึกมากพอ...เทียบกับครั้งก่อนแล้ว... แนะนำสถานที่ของสามัญชนมาอีกซิ”
เมล์ของฉันไม่ใช่ล็อกเก็บไดอารี่เดทของนายนะเฮ้ย แต่ที่มากกว่านั้นคือคำวิจารณ์เดทห่วย ๆ ข้อดีข้อเสียของนายนั่นมันอะไรกันยะ นี่นายไปเดทหรือไปตรวจกิจการของที่บ้าน แล้วผู้จัดการ...ความจริงคือนายพาวาคาบะจังไปทัศนศึกษาที่อควาเรียมมากกว่ามั้ง เด็กอนุบาลอย่างยูกิโนะคุงก็คงจะพาไปเดทได้ดีกว่า ฮึ่ม แข็งทื่อขนาดนี้ยังมีหน้าส่งเมล์มาอวดอีก
อีกอย่างก็คือนายน่ะลากวาคาบะจังไปลำบากด้วยชัด ๆ ไหนจะต้องไปเดทด้วย ไหนจะไปงานเลี้ยงราตรียามค่ำคืน ระดับงานเลี้ยงที่คาบุรากิจะไปร่วมน่ะ ดีไม่ดีก็ทั้งแต่งหน้า ฟิตติ้งชุด เพราะความจู้จี้จุกจิกของหมอนั่นไปแค่งานเดียวเหมือนเสียเวลาไปทั้งวัน เช้าวันต่อมาของวาคาบะจังน่ะยังต้องตื่นมาช่วยคุณป้าคุณลุงเปิดร้าน
ถึงนายจะขี้เหงา ขี้อวดขนาดไหนก็ต้องสนใจคนอื่นบ้าง ตัวเองว่างมากก็แค่ควงเอ็นโจไปซะ รับรองว่าคนสนใจกว่านายลากวาคาบะจังไปไหนมาไหนอีก หมอนี่ช่างไม่มีความเป็นมนุษย์เอาซะเลย
แต่แน่นอนว่าฉันไม่กล้าพิมพ์อย่างนี้ตอบเมล์ไปหรอกค่า หลังจากไดอารี่เดทครั้งที่สามถูกส่งมาฉันก็พิมพ์บอกอ้อม ๆ ว่าช่วงเวลาปิดเทอมของนักเรียนปีสามน่ะเอาไว้อ่านหนังสือเตรียมสอบนะคะ ใครจะรู้ว่าอีตานั่นดันเข้าใจว่าฉันอยากได้โจทย์ฝึกเพิ่มเติม ส่งลิสต์หนังสือมาให้เป็นสิบเล่ม แถมยังมีหน้ามาตบท้ายว่านัดครั้งหน้าที่ฟิตเนสจะควิซไปด้วย ถ้าฉันตอบไม่ได้ละก็จะเพิ่มเวลาวิ่งขึ้นไปอีก
ไม่มีมนุษยธรรมอะไรหลงเหลืออยู่แล้วจริง ๆ ด้วย
ฉันแบกร่างที่ระโหยโรยแรงของตัวเองไปฟิตเนสอย่างยากลำบากด้วยขอบตาดำคล้ำ คาบุรากิที่หน้าตาเปล่งปลั่งส่งยิ้มสาวน้อยในห้วงรักให้กับฉัน แล้วทารุณกรรมฉันไปพลางเล่าประสบการณ์ห่วย ๆ ของตัวเองไปพลาง
หนวกหูจนเกือบจะหันไปบอกให้หุบปากเชียวล่ะค่ะ แต่ทำยังไงได้ตอนนั้นน่ะแค่หายใจอย่างเดียวฉันก็หอบเหมือนจะตายแล้ว