แต่พอถึงวันจบการศึกษา
ฉันที่หลังจากรับดอกไม้และถ่ายรูปกับรุ่นน้องและเพื่อนๆเสร็จ ก็ขอปลีกตัวมาดูการสารภาพรักของเจ้าลูกศิษย์ไม่ได้เรื่องซักหน่อย เอ๊ะ? นั่นอะไรน่ะ ช่อดอกกุหลาบช่อใหญ่!? ฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าไม่ต้องเอามาน่ะ โถ่ ไม่ได้เรื่องเลยเจ้าลูกศิษย์โง่นี่ ฉันแอบดูอยู่หลังพุ่มไม้ได้แต่กำหมัดแน่น แต่อยู่ๆซักพักก็มีมือมาแตะไหล่ ฉันสะดุ้งโหย่ง เมื่อหันไปพบว่าเอ็นโจนั่งยิ้มอยู่ข้างหลังฉันตอนไหนไม่รู้
"มาแอบดูหรอครับ คุณคิโชวอิน"
"ไม่หรอกค่ะ ดิฉันแค่บังเอิญเดินผ่านมาเห็นเท่านั้น ก็เลยคิดว่าแวะมาดูหน่อยก็ดี เผื่อมีอะไรผิดพลาดขึ้นมาฉันคงแย่"
"เป็นแบบนั้นหรอกหรอครับ"
เอ็นโจทำหน้ายิ้มเหมือนไม่เชื่อคำตอบที่ฉันพูดไป ชิ ช่างเถอะ ฉันสนใจแค่ตรงหน้าดีกว่า อ๊ะ!
"คุณทาคามิจิมาแล้ว…"
ทาคามิจิที่พึ่งมาถึงกล่าวทักทายคาบุรากิ ทั้งสองคุยกันเรื่องอะไรไม่รู้ฉันไม่ค่อยได้ยินเท่าไหร่ แต่รู้สึกว่ามันจะเริ่มนานเกินไปแล้วนะ สรุปแล้วนายจะมาสารภาพรักหรือนัดคุยธุรกิจฮะ! แต่สักพัก คาบุรากิเริ่มเอาดอกไม้ที่ซ่อนไว้ข้างหลังแต่ทีแรกยืนให้ทาคามิจิพร้อมกับคุกเข่า! แล้วก็ยื่นกล่องเล็กๆ ออกไป
นั่นนายทำอะไรน่ะคาบุรากิ!!!!! ขอแต่งงานเรอะ!! ยังไม่ทันได้เป็นแฟนรึคู่หมั้นกันเลย มันไม่ข้ามขั้นไปหน่อยรึไงไอ้คนที่บอกว่ารีบเกินไปหน่อยน่ะ มันนายแล้วโว้ย!! ทาคามิจิที่มีสีหน้าตกใจกระวนกระวาย รีบดึงตัวคาบุรากิขึ้นมาหลังจากนั้นก็พูดอะไรสักอย่างแล้วก็ก้มหัวหลายๆรอบแล้วรีบวิ่งออกไป…
เอ... นี่มัน..หมายความว่าไงกัน? ฉันกับเอ็นโจมองหน้ากัน เอ็นโจเองก็มีสีหน้าไม่ต่างกับฉัน เราเลยออกจากที่ซ่อนไปหาคาบุรากิที่ยังยืนนิ่งอยู่
"เอ่อ… ท่านคาบุรากิคะ ท่านคาบุรากิคะ"
ฮัลโลว ได้ยินมั้ย ฉันเอามือไปปัดๆแกว่งๆ หน้าคาบุรากิดูแต่ไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบมา
"มาซายะ เฮ้ ได้ยินมั้ย เกิดอะไรขึ้นระหว่างนายกับทาคามิจิน่ะ"
"เขา… ฉัน…"
ฮะ. "อะไรนะคะ คือฉันไม่ค่อยได้ยิน…"
"เขาปฏิเสธฉัน…"
อะไรนะ!! นางเอกปฏิเสธพระเอกเนี่ยนะ ไม่อยากจะเชื่อ! ถึงคาบุรากิในโลกนี้จะดูบ้าๆบอๆ แต่ยังไงเขาก็คือพระเอกจากการ์ตูน ทีแรกฉันก็มั่นใจว่ายังไงซะ พระเอกกับนางเอกก็จะสมหวังกันอยู่แล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ ฉันที่ได้ยินแบบนั้นได้แต่นิ่งอึ้ง ส่วนเอ็นโจนิ่งเงียบ นี่นายไม่คิดจะปลอบเพื่อนสนิทของนายหน่อยหรอ?
" ฉันขออยู่คนเดียวสักพักนะ"
คาบุรากิว่าอย่างนั้น แล้วก็ขึ้นรถที่ทางบ้านคาบุรากิมารับกลับบ้านไป…