พวกเราเดินมาถึงห้องสโมสรก็เจอมาโอะจังที่กำลังยืนลังเลว่าจะเข้าไปดีไหมอยู่ เมื่อสังเกตดีๆก็เห็นกล่องของขวัญในมือมาโอะจัง เด็กๆนี่ดีจังเลยน้า..
“ สวัสดีจ้า มาโอะจัง “
“ สวัสดีค่ะท่านพี่เรย์กะ สวัสดีค่ะท่านพี่ของยูกิโนะคุงกับท่านพี่คาบุรากิ “
“ ทำไมไม่เข้าไปข้างในล่ะมาโอะจัง? “
“ คือว่า... “
มาโอะจังมีท่าทีเขินอาย กำลังพยายามค่อยๆพูดออกมาด้วยเสียงเบาๆ แต่ก็โดนคาบุรากิขัดขึ้นมา
“ จะให้ช็อกโกแลตเด็กที่ชื่อว่ายูริใช่มั้ยล่ะ มานี่สิ เดี๋ยวฉันจะบอกเคล็ดลับการให้ของขวัญวันวาเลนไทน์แบบที่ผู้ชายคนไหนได้รับก็ต้องใจเต้นตึกตักให้เอง “
“ คิดจะทำอะไรน่ะมาซายะ “
เอ็นโจส่งยิ้มขื่นๆไปทางคาบุรากิ จัดการเลยค่ะคุณจอมมาร เจ้าคนบาปที่ไม่มีประสบการณ์ตรงนั้นต้องพยายามจะหลอกล่อมาโอะจังให้ทำแผนการโอเวอร์แบบการ์ตูนตาหวานแน่ๆ
“ ถ้างั้นเราเข้าไปพร้อมกันดีไหม? พี่เอาช็อกโกแลตมาให้มาโอะจังกับเพื่อนๆด้วยล่ะ “
“ ค่ะ! “
ดังนั้นพวกเราเลยเปิดประตูเข้าไปในสโมสร ยูริคุงนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวที่มักจะนั่งประจำ แต่ไม่ว่าจะมองไปทางไหนฉันหาเทวดาน้อยยูกิโนะคุงไม่เจอ
“ สวัสดีครับท่านพี่เรย์กะ “
“ สวัสดีจ้ะ ยูริคุง “
“ เดี๋ยวพี่กับท่านคาบุรากิและท่านเอ็นโจเอาขนมไปแจกให้เด็กคนอื่นๆก่อนแล้วจะมาคุยด้วยนะจ๊ะ ตอนนี้นั่งคุยกับมาโอะจังไปก่อนแล้วกันนะ “
ฉันทำการลากเอ็นโจและคาบุรากิออกมาเพื่อเปิดทางให้มาโอะจังมอบช็อกโกแลตให้ยูริคุง เมื่อพวกเราแจกช็อกโกแลตให้เด็กคนอื่นเสร็จก็หันไปเจอออร่าสีชมพูน่าหมั่นไส้จากทั้งสองคน ดูท่าจะไปได้สวยสินะมาโอะจัง ยูริคุง ดีใจด้วยน้า ท่านพี่เรย์กะคนนี้จะพยายามรีบๆผ่านฤดูหนาวไปฤดูใบไม้ผลิแบบทั้งสองคนไวๆ..